| 2009 | 1966 | 2 ტექსტის ზედდება |
| 1 | 1 | დასაწყისი |
| 2 | 2 | |
| 3 | 3 | რომელმან შექმნა სამყარო ძალითა მით ძლიერითა, |
| 4 | 4 | ზეგარდმო არსნი სულითა ყვნა ზეცით მონაბერითა, |
| 5 | 5 | ჩვენ, კაცთა, მოგვცა ქვეყანა, გვაქვს უთვალავი ფერითა, |
| 6 | მისგან არს ყოვლი ხელმწიფე სახითა მისმიერითა. | |
| 6 | მისგან არს ყოვლი ხელმწიფე სახითა მის მიერითა. | |
| 7 | 7 | |
| 8 | ჰე, ღმერთო ერთო, შენ შეჰქმენ სახე ყოვლისა ტანისა, | |
| 8 | ჰე ღმერთო ერთო, შენ შეჰქმენ სახე ყოვლისა ტანისა, | |
| 9 | 9 | შენ დამიფარე, ძლევა მეც დათრგუნვად მე სატანისა, |
| 10 | მომეც მიჯნურთა სურვილი, სიკვდიდმდე გასატანისა, | |
| 11 | ცოდვათა შესუბუქება, მუნ თანაწასატანისა. | |
| 10 | მომეც მიჯნურთა სურვილი, სიკვდიმდე გასატანისა, | |
| 11 | ცოდვათა შემსუბუქება, მუნ თანა წასატანისა. | |
| 12 | 12 | |
| 13 | 13 | ვის შვენის, – ლომსა, – ხმარება შუბისა, ფარ-შიმშერისა, |
| 14 | – მეფისა მზის თამარისა, ღაწვბალახშ-თმაგიშერისა, – | |
| 15 | მას, არა ვიცი, შევმართო შესხმა ხოტბისა შერისა?! | |
| 14 | – მეფისა მზის თამარისა, ღაწვ-ბალახშ, თმა-გიშერისა, – | |
| 15 | მას, არა ვიცი, შევჰკადრო შესხმა ხოტბისა, შერისა? | |
| 16 | 16 | მისთა მჭვრეტელთა ყანდისა მირთმა ხამს, მართ მიშერისა. |
| 17 | 17 | |
| 18 | თამარს ვაქებდეთ მეფესა სისხლისა ცრემლდათხეული, | |
| 19 | ვთქვენი ქებანი ვისნი მე არავად გამორჩეული. | |
| 20 | მელნად ვიხმარე გიშრის ტბა და კალმად მინა რხეული, | |
| 18 | თამარს ვაქებდეთ მეფესა სისხლისა ცრემლ-დათხეული, | |
| 19 | ვთქვენი ქებანი ვისნი მე არ-ავად გამორჩეული. | |
| 20 | მელნად ვიხმარე გიშრის ტბა და კალმად მე ნა რხეული, | |
| 21 | 21 | ვინცა ისმინოს, დაესვას ლახვარი გულსა ხეული. |
| 22 | 22 | |
| 23 | 23 | მიბრძანეს მათად საქებრად თქმა ლექსებისა ტკბილისა, |
| 24 | 24 | ქება წარბთა და წამწამთა, თმათა და ბაგე-კბილისა, |
| 25 | 25 | ბროლ-ბალახშისა თლილისა, მის მიჯრით მიწყობილისა. |
| 26 | გასტეხს ქვასაცა მაგარსა გვრდემლი ტყვივისა ლბილისა. | |
| 26 | გასტეხს ქვასაცა მაგარსა გვრდემლი ტყვიისა ლბილისა. | |
| 27 | 27 | |
| 28 | 28 | აწ ენა მინდა გამოთქმად, გული და ხელოვანება, – |
| 29 | ძალი მომეც და შეწევნა, შენგნით მაქვს, მივსცე გონება; | |
| 30 | მით შევეწივნეთ ტარიელს, ტურფადცა უნდა ხსენება; | |
| 29 | ძალი მომეც და შეწევნა შენგნით მაქვს, მივსცე გონება; | |
| 30 | მით შევეწივნეთ ტარიელს, ტურფადცა უნდა ხსენება, | |
| 31 | 31 | მათ სამთა გმირთა მნათობთა სჭირს ერთმანერთის მონება. |
| 32 | 32 | |
| 33 | მო, დავსხდეთ, ტარიელისთვის ცრემლი გვდის შეუშრობილი; | |
| 33 | მო, დავსხდეთ, ტარიელისთვის ცრემლი გვდის შეუშრობელი; | |
| 34 | 34 | მისებრი მართ დაბადებით ვინმცა ყოფილა შობილი! |
| 35 | დავჯე, რუსთველმან გავლექსე, მისთვის გულლახვარსობილი, | |
| 36 | აქამდის ამბვად ნათქვამი, აწ მარგალიტი წყობილი. | |
| 35 | დავჯე, რუსთველმან გავლექსე, მისთვის გულ-ლახვარ-სობილი, | |
| 36 | აქამდის ამბად ნათქვამი, აწ მარგალიტი წყობილი. | |
| 37 | 37 | |
| 38 | მე, რუსთველი, ხელობითა ვიქ საქმესა ამადარი: | |
| 39 | ვის მორჩილობს ჯარი სპათა, მისთვის ვხელობ მისთვის მკვდარი; | |
| 40 | დაუძლურდი, მიჯნურთათვის კვლა წამალი არსით არი, | |
| 38 | მე, რუსთველი, ხელობითა ვიქმ საქმესა ამა დარი: | |
| 39 | ვის მორჩილობს ჯარი სპათა, მისთვის ვხელობ, მისთვის მკვდარი; | |
| 40 | დავუძლურდი, მიჯნურთათვის კვლა წამალი არსით არი, | |
| 41 | 41 | ანუ მომცეს განკურნება, ანუ მიწა მე სამარი. |
| 42 | 42 | |
| 43 | 43 | ესე ამბავი სპარსული, ქართულად ნათარგმანები, |
| 44 | ვით მარგალიტი ობოლი, ხელისხელ საგოგმანები, | |
| 44 | ვით მარგალიტი ობოლი, ხელის-ხელ საგოგმანები, | |
| 45 | 45 | ვპოვე და ლექსად გარდავთქვი, საქმე ვქმენ საჭოჭმანები, |
| 46 | ჩემმან ხელმქმნელმან დამმართოს ლაღმან და ლამაზმა ნები. | |
| 46 | ჩემმან ხელ-მქმნელმან დამმართოს ლაღმან და ლამაზმა ნები. | |
| 47 | 47 | |
| 48 | თვალთა, მისგან უნათლოთა, ენატრამცა ახლად ჩენა; | |
| 48 | თვალთა მისგან უნათლოთა, ენატრამცა ახლად ჩენა; | |
| 49 | 49 | აჰა, გული გამიჯნურდა, მიხვდომია ველთა რბენა! |
| 50 | 50 | მიაჯეთ ვინ, ხორცთა დაწვა კმარის, მისცეს სულთა ლხენა. |
| 51 | სამთა ფერთა საქებელთა ლამის, ლექსთა უნდა ლევნა. | |
| 51 | სამთა ფერთა საქებელთა ლამის ლექსთა უნდა ვლენა. | |
| 52 | 52 | |
| 53 | რაცა ვისცა ბედმან მისცეს, დასჯერდეს და მას უბნობდეს: | |
| 53 | რაცა ვის რა ბედმან მისცეს, დასჯერდეს და მას უბნობდეს: | |
| 54 | 54 | მუშა მიწყივ მუშაკობდეს, მეომარი გულოვნობდეს; |
| 55 | 55 | კვლა მიჯნურსა მიჯნურობა უყვარდეს და გამოსცნობდეს, |
| 56 | არცა ვისგან დაეწუნოს, არცა სხვასა უწუნობდეს. | |
| 56 | არცა ვისგან დაიწუნოს, არცა სხვასა უწუნობდეს. | |
| 57 | 57 | |
| 58 | 58 | შაირობა პირველადვე სიბრძნისაა ერთი დარგი, |
| 59 | 59 | საღმრთო, საღმრთოდ გასაგონი, მსმენელთათვის დიდი მარგი, |
| 60 | 60 | კვლა აქაცა ეამების, ვინცა ისმენს კაცი ვარგი; |
| 61 | 61 | გრძელი სიტყვა მოკლედ ითქმის, შაირია ამად კარგი. |
| 62 | 62 | |
| 63 | 63 | ვითა ცხენსა შარა გრძელი და გამოსცდის დიდი რბევა, |
| 64 | 64 | მობურთალსა – მოედანი, მართლად ცემა, მარჯვედ ქნევა, |
| 65 | 65 | მართ აგრევე მელექსესა – ლექსთა გრძელთა თქმა და ხევა, |
| 66 | რა მისჭირდეს საუბარი და დაუწყოს ლექსმან ლევა. | |
| 66 | რა მისჭირდეს საუბარი და დაუწყოს ლექსმან ლევა... | |
| 67 | 67 | |
| 68 | 68 | მაშინღა ნახეთ მელექსე და მისი მოშაირობა, |
| 69 | 69 | რა ვეღარ მიხვდეს ქართულსა, დაუწყოს ლექსმან ძვირობა, |
| 70 | არ შეამოკლოს ქართული, არა ქმნას სიტყვამცირობა, | |
| 71 | ხელმარჯვედ სცემდეს ჩოგანსა, იხმაროს დიდი გმირობა. | |
| 70 | არ შეამოკლოს ქართული, არა ქმნას სიტყვა-მცირობა, | |
| 71 | ხელ – მარჯვედ სცემდეს ჩოგანსა, იხმაროს დიდი გმირობა. | |
| 72 | 72 | |
| 73 | 73 | მოშაირე არა ჰქვიან, თუ სადმე თქვას ერთი, ორი; |
| 74 | 74 | თავი ყოლა ნუ ჰგონია მელექსეთა კარგთა სწორი; |
| 75 | 75 | განაღა თქვას ერთი, ორი, უმსგავსო და შორი-შორი, |
| 76 | 76 | მაგრა იტყვის: „ჩემი სჯობსო“, უცილობლობს ვითა ჯორი. |
| 77 | 77 | |
| 78 | მეორე ლექსი, ცოტაი – ნაწილი მოშაირეთა, | |
| 79 | არ ძალუც სრულქმნა სიტყვათა, გულისა გასაგმირეთა, – | |
| 78 | მეორე ლექსი ცოტაი, ნაწილი მოშაირეთა, | |
| 79 | არ ძალ–უც სრულ-ქმნა სიტყვათა, გულისა გასაგმირეთა, | |
| 80 | 80 | ვამსგავსე მშვილდი ბედითი ყმაწვილთა მონადირეთა: |
| 81 | 81 | დიდსა ვერ მოჰკლვენ, ხელად აქვს ხოცა ნადირთა მცირეთა. |
| 82 | 82 | |
| 83 | მესამე ლექსი კარგია სანადიმოდ, სამღერელად, | |
| 83 | მესამე ლექსი კარგი არს სანადიმოდ, სამღერელად, | |
| 84 | 84 | სააშიკოდ, სალაღობოდ, ამხანაგთა სათრეველად; |
| 85 | 85 | ჩვენ მათიცა გვეამების, რაცა ოდენ თქვან ნათელად. |
| 86 | 86 | მოშაირე არა ჰქვიან, ვერას იტყვის ვინცა გრძელად. |
| 87 | 87 | |
| 88 | 88 | ხამს, მელექსე ნაჭირვებსა მისსა ცუდად არ აბრკმობდეს, |
| 89 | 89 | ერთი უჩნდეს სამიჯნურო, ერთსა ვისმე აშიკობდეს, |
| 90 | 90 | ყოვლსა მისთვის ხელოვნობდეს, მას აქებდეს, მას ამკობდეს, – |
| 91 | მისგან კიდე ნურა უნდა, – მისთვის ენამუსიკობდეს. | |
| 91 | მისგან კიდე ნურა უნდა, – მისთვის ენა-მუსიკობდეს. | |
| 92 | 92 | |
| 93 | ჩემი აწ ცანით ყველამან, მას ვაქებ, ვინცა მიქია; | |
| 93 | ჩემი აწ ცანით ყოველმან, მას ვაქებ, ვინცა მიქია; | |
| 94 | 94 | ესე მიჩს დიდად სახელად, არ თავი გამიქიქია! |
| 95 | 95 | იგია ჩემი სიცოცხლე, უწყალო ვითა ჯიქია; |
| 96 | 96 | მისი სახელი შეფარვით ქვემორე მითქვამს, მიქია. |
| 97 | 97 | |
| 98 | 98 | ვთქვა მიჯნურობა პირველი და ტომი გვართა ზენათა, |
| 99 | 99 | ძნელად სათქმელი, საჭირო გამოსაგები ენათა; |
| 100 | 100 | იგია საქმე საზეო, მომცემი აღმაფრენათა; |
| 101 | 101 | ვინცა ეცდების, თმობამცა ჰქონდა მრავალთა წყენათა. |
| 102 | 102 | |
| 103 | 103 | მას ერთსა მიჯნურობასა ჭკვიანნი ვერ მიხვდებიან, |
| 104 | 104 | ენა დაშვრების, მსმენლისა ყურნიცა დავალდებიან; |
| 105 | 105 | ვთქვნე ხელობანი ქვენანი, რომელნი ხორცთა ხვდებიან; |
| 106 | მართ მასვე ჰბაძვენ, თუ ოდენ არ სიძვენ, შორით ბნდებიან. | |
| 106 | მართ მასვე ჰბაძავენ, თუ ოდეს არ სიძვენ, შორით ბნდებიან. | |
| 107 | 107 | |
| 108 | მიჯნური შმაგსა გვიქვიან არაბულითა ენითა, | |
| 109 | მით რომე შმაგობს მისისა ვერმიხვდომისა წყენითა; | |
| 110 | ზოგსა აქვს საღმრთო სიახლე, დაშვრების აღმაფრენითა, | |
| 111 | კვლა ზოგთა ქვეუც ბუნება კეკლუცთა ზედა ფრფენითა. | |
| 108 | მიჯნური შმაგსა გვიქვიან არაბულითა ენითა. | |
| 109 | მით რომე შმაგობს მისისა ვერ-მიხვდომისა წყენითა; | |
| 110 | ზოგთა აქვს საღმრთო სიახლე, დაშვრების აღმაფრენითა, | |
| 111 | კვლა ზოგთა ქვე უც ბუნება კეკლუცთა ზედა ფრფენითა. | |
| 112 | 112 | |
| 113 | 113 | მიჯნურსა თვალად სიტურფე მართებს, მართ ვითა მზეობა, |
| 114 | სიბრძნე, სიუხვე, სიმდიდრე, სიყმე და მოცალეობა, | |
| 114 | სიბრძნე, სიუხვე, სიმდიდრე, სიყმე და მოცალეობა. | |
| 115 | 115 | ენა, გონება, დათმობა, მძლეთა მებრძოლთა მძლეობა. |
| 116 | 116 | ვისცა ეს სრულად არა სჭირს, აკლია მიჯნურთ ზნეობა. |
| 117 | 117 | |
| 118 | 118 | მიჯნურობა არის ტურფა, საცოდნელად ძნელი გვარი; |
| 119 | 119 | მიჯნურობა სხვა რამეა, არ სიძვისა დასადარი: |
| 120 | 120 | იგი სხვაა, სიძვა სხვაა, შუა უზის დიდი ზღვარი, |
| 121 | ნუვინ გარევთ ერთმანერთსა, გესმის ჩემი ნაუბარი? | |
| 121 | ნუვინ გარევთ ერთმანერთსა! გესმის ჩემი ნაუბარი? | |
| 122 | 122 | |
| 123 | 123 | ხამს მიჯნური ხანიერი, არ მეძავი, ბილწი, მრუში, |
| 124 | 124 | რა მოშორდეს მოყვარესა, გაამრავლოს სულთქმა, უში, |
| 125 | 125 | გული ერთსა დააჯეროს, კუშტი მიხვდეს, თუნდა ქუში; |
| 126 | მძულს უგულო სიყვარული, ხვევნა-კოცნა, მტლაში-მტლუში. | |
| 126 | მძულს უგულო სიყვარული, ხვევნა, კოცნა, მტლაში–მტლუში. | |
| 127 | 127 | |
| 128 | მას ცოცხალი ნუ ელევის, რაცა პირველ შეუყვარდეს, | |
| 129 | ნუცა ლხინსა აუზვავდეს, ნუცა ჭირსა შეუზარდეს, | |
| 130 | მისთვის დასთმოს ყველაკაი, მისთვის ველთა გამოვარდეს, | |
| 131 | ნურა გავა, სოფელიცა მისი კერძი გარდაქარდეს. | |
| 132 | ||
| 133 | 128 | ამა საქმესა მიჯნური ნუ უხმობს მიჯნურობასა: |
| 134 | 129 | დღეს ერთი უნდეს, ხვალე სხვა, სთმობდეს გაყრისა თმობასა; |
| 135 | 130 | ესე მღერასა ბედითსა ჰგავს, ვაჟთა ყმაწვილობასა. |
| 136 | კარგი მიჯნური იგია, ვინ იქს სოფლისა თმობასა. | |
| 131 | კარგი მიჯნური იგია, ვინ იქმს სოფლისა თმობასა. | |
| 137 | 132 | |
| 138 | არს პირველი მიჯნურობა არდაჩენა, ჭირთა მალვა, | |
| 139 | თავისწინა იგონებდეს, ნიადაგმცა ჰქონდა ხალვა, | |
| 133 | არს პირველი მიჯნურობა არ-დაჩენა ჭირთა, მალვა, | |
| 134 | თავის-წინა იგონებდეს, ნიადაგმცა ჰქონდა ხალვა, | |
| 140 | 135 | შორით ბნედა, შორით კვდომა, შორით დაგვა, შორით ალვა, |
| 141 | დასთმოს წყრომა მოყვრისაგან, მისი ჰქონდეს შიში, კრძალვა. | |
| 136 | დათმოს წყრომა მეფეთაგან, მისი ჰქონდეს შიში, კრძალვა. | |
| 142 | 137 | |
| 143 | ხამს, თავისსა ხვაშიადსა არვის თანა ამჟღავნებდეს, | |
| 144 | არ ბედითად „ჰაჲჰაჲ“ ზმიდეს, მოყვარესა აყივნებდეს, | |
| 138 | ხამს, თავისსა ხვაშიადსა არვისთანა ამჟღავნებდეს, | |
| 139 | არ ბედითად „ჰაის“ ზმიდეს, მოყვარესა აყივნებდეს, | |
| 145 | 140 | არსით აჩნდეს მიჯნურობა, არასადა იფერებდეს, |
| 146 | 141 | მისთვის ჭირი ლხინად უჩნდეს, მისთვის ცეცხლსა მოიდებდეს. |
| 147 | 142 | |
| 148 | 143 | მას უშმაგო ვით მიენდოს, ვინ მოყვარე გაამჩივნოს? |
| 149 | 144 | ამის მეტი რამცა ირგო: მას ავნოს და თვითცა ივნოს. |
| 150 | 145 | რათამეღა ასახელოს, რა სიტყვითა მოაყივნოს? |
| 151 | რა გავა, თუ მოყვარესა კაცმან გული არ ატკივნოს! | |
| 146 | რა ჰგავა, თუ მოყვარესა კაცმან გული არ ატკივნოს! | |
| 152 | 147 | |
| 153 | 148 | მიკვირს, კაცი რად იფერებს საყვარლისა სიყვარულსა: |
| 154 | ვინცა უყვარს, რად აყივნებს მისთვის მკვდარსა, მისთვის წყლულსა?! | |
| 149 | ვინცა უყვარს, რად აყივნებს მისთვის მკვდარი, მისთვის წყლულსა?! | |
| 155 | 150 | თუ არ უყვარს, რად არა სძულს? რად აყივნებს, რაცა სძულსა?! |
| 156 | 151 | ავსა კაცსა ავი სიტყვა ურჩევნია სულსა, გულსა. |
| 157 | 152 | |
| 158 | 153 | თუ მოყვარე მოყვრისათვის ტირს, ტირილსა ემართლების; |
| 159 | 154 | სიარული, მარტოობა შვენის, გაჭრად დაეთვლების; |
| 160 | იგონებდეს, მისგან კიდე ნურად ოდეს მოეცლების; | |
| 161 | არ დააჩნდეს მიჯნურობა, სჯობს, თუ კაცთა ეახლების. | |
| 162 | ამბავი პირველი როსტევან არაბთა მეფისა | |
| 163 | ||
| 155 | იგონებდეს, მისგან კიდე ნურაოდეს მოეცლების, | |
| 156 | არ დააჩნდეს მიჯნურობა, სჯობს, თუ კაცსა ეახლების. | |
| 157 | ამბავი როსტევან არაბთა მეფისა | |
| 164 | 158 | იყო არაბეთს როსტევან, მეფე ღმრთისაგან სვიანი, |
| 165 | მაღალი, უხვი, მდაბალი, ლაშქარმრავალი, ყმიანი, | |
| 159 | მაღალი, უხვი, მდაბალი, ლაშქარ-მრავალი, ყმიანი. | |
| 166 | 160 | მოსამართლე და მოწყალე, მორჭმული, განგებიანი, |
| 167 | 161 | თვით მეომარი უებრო, კვლა მოუბარი წყლიანი. |
| 168 | 162 | |
| 169 | 163 | სხვა ძე არ ესვა მეფესა, მართ ოდენ მარტოდ ასული, |
| 170 | 164 | სოფლისა მნათი მნათობი, მზისაცა დასთა დასული; |
| 171 | 165 | მან მისთა მჭვრეტთა წაუღის გული, გონება და სული, |
| 172 | 166 | ბრძენი ხამს მისად მაქებრად და ენა ბევრად ასული. |
| 173 | 167 | |
| 174 | 168 | მისი სახელი – თინათინ, არს ესე საცოდნარია! |
| 175 | 169 | რა გაიზარდა, გაივსო, მზე მისგან საწუნარია. |
| 176 | 170 | მეფემან უხმნა ვაზირნი, თვით ზის ლაღი და წყნარია, |
| 177 | 171 | გვერდსა დაისხნა, დაუწყო მათ ამო საუბნარია. |
| 178 | 172 | |
| 179 | 173 | უბრძანა: „გკითხავ საქმესა, ერთგან სასაუბნაროსა: |
| 180 | 174 | რა ვარდმან მისი ყვავილი გაახმოს, დაამჭნაროსა, |
| 181 | 175 | იგი წავა და სხვა მოვა ტურფასა საბაღნაროსა; |
| 182 | მზე ჩაგვისვენდა, ბნელსა ვსჭვრეტთ, ღამესა ჩვენ უმთვაროსა. | |
| 176 | მზე ჩაგვისვენდა, ბნელსა ვსვჭვრეტთ ღამესა უთენაროსა | |
| 183 | 177 | |
| 184 | მე გარდასრულ ვარ, სიბერე მჭირს, ჭირთა უფრო ძნელია, | |
| 178 | “მე გარდასრულვარ, სიბერე მჭირს, ჭირთა უფრო ძნელია, | |
| 185 | 179 | დღეს არა, ხვალე მოვკვდები, სოფელი ასრე მქმნელია; |
| 186 | 180 | რაღაა იგი სინათლე, რასაცა ახლავს ბნელია?! |
| 187 | ჩემი ძე დავსვათ ხელმწიფედ, ვისგან მზე საწუნელია!“ | |
| 181 | ჩემი ძე დავსვათ ხელმწიფედ, ვისგან მზე საწუნელია“. | |
| 188 | 182 | |
| 189 | 183 | ვაზირთა ჰკადრეს: „მეფეო, რად ჰბრძანეთ თქვენი ბერობა? |
| 190 | ვარდი თუ გახმეს, ეგრეცა გვმართებს აზომცა ჯერობა: | |
| 191 | მისივე მეტობს ყოველსა სული და ტურფაფერობა. | |
| 184 | ვარდი თუ გახმეს, ეგრეცა გვმართებს მისივე ჯერობა: | |
| 185 | მისივე მეტობს ყვავილთა სული და ტურფა ფერობა. | |
| 192 | 186 | მთვარესა მცხრალსა ვარსკვლავმან ვითამცა ჰკადრა მტერობა?! |
| 193 | 187 | |
| 194 | მაგას ნუ ჰბრძანებთ, მეფეო, ჯერთ ვარდი არ დაგჭნობია, | |
| 188 | “მაგას ნუ ჰბრაძანებთ, მეფეო, ჯერთ ვარდი არ დაგჭნობია, | |
| 195 | 189 | თქვენი თათბირი ავიცა სხვისა კარგისა მჯობია; |
| 196 | 190 | ხმდა განაღამცა საქმნელად, რაცა თქვენ გულსა გლმობია: |
| 197 | სჯობს და მას მიეც მეფობა, ვისგან მზე შენაფლობია! | |
| 191 | სჯობს და მას მიეც მეფობა, ვისგან მზე შენაფლობია. | |
| 198 | 192 | |
| 199 | თუცა ქალია, ხელმწიფედ მართ ღმრთისა დანაბადია; | |
| 193 | “თუცა ქალია, ხელმწიფედ მართ ღმრთისა დანაბადია; | |
| 200 | 194 | არ გათნევთ, იცის მეფობა, უთქვენოდ გვითქვამს კვლა დია; |
| 201 | 195 | შუქთა მისთაებრ საქმეცა მისი მზებრ განაცხადია. |
| 202 | 196 | ლეკვი ლომისა სწორია, ძუ იყოს, თუნდა ხვადია“. |
| 203 | 197 | |
| 204 | ავთანდილ იყო სპასპეტი, ძე ამირსპასალარისა, | |
| 198 | ავთანდილ იყო სპასპეტი, ძე ამირ-სპასალარისა, | |
| 205 | 199 | საროსა მჯობი ნაზარდი, მსგავსი მზისა და მთვარისა, |
| 206 | ჯერთ უწვერული, სადარო ბროლ-მინად საცნობარისა; | |
| 207 | მას თინათინის შვენება ჰკლვიდის, წამწამთა ჯარისა. | |
| 200 | ჯერთ უწვერული, სადარო ბროლ-მინა საცნობარისა; | |
| 201 | მას თინათინის გონება ჰკლვიდის წამწამთა ჯარისა. | |
| 208 | 202 | |
| 209 | 203 | გულსა მისსა მიჯნურობა მისი ჰქონდა დამალულად; |
| 210 | რა მოშორდის, ვერმჭვრეტელმან ვარდი შექმნის ფერნაკლულად; | |
| 204 | რა მოშორდის, ვერ-მჭვრეტელმან ვარდი შექმნის ფერ-ნაკლულად; | |
| 211 | 205 | ნახის, ცეცხლი გაუახლდის, წყლული გახდის უფრო წყლულად. |
| 212 | საბრალოა, სიყვარული კაცსა შეიქს გულმოკლულად! | |
| 206 | საბრალოა, სიყვარული კაცსა შეიქმს გულ-მოკლულად! | |
| 213 | 207 | |
| 214 | 208 | რა მეფედ დასმა მეფემან ბრძანა მისისა ქალისა, |
| 215 | 209 | ავთანდილს მიხვდა სიამე, ვსება სჭირს მის სოქალისა; |
| 216 | 210 | თქვა: „ზედა-ზედა მომხვდების ნახვა მის ბროლ-ფიქალისა, |
| 217 | ნუთუ ვით ვპოვო წამალი მე ჩემი, ფერგამქრქალისა!“ | |
| 211 | ნუთუ მით ვპოვო წამალი მე ჩემის ფერ-გამქრქალისა!“ | |
| 218 | 212 | |
| 219 | 213 | არაბეთს გასცა ბრძანება დიდმან არაბთა მფლობელმან: |
| 220 | „თინათინ ჩემი ხელმწიფედ დავსვი მე, მისმან მშობელმან; | |
| 221 | მან გაანათლნეს ყოველნი, ვით მზემან მანათობელმან. | |
| 222 | მოდით და ნახეთ ყოველმან შემსხმელმან, შემამკობელმან!“ | |
| 214 | “თინათინ ჩემი ხელმწიფედ დავსვი მე, მისმან მშობელმან; | |
| 215 | მან განანათლნეს ყოველნი, ვით მზემან მანათობელმან. | |
| 216 | მოდი და ნახეთ ყოველმან შემსხმელმან, შემამკობელმან!“ | |
| 223 | 217 | |
| 224 | 218 | მოვიდეს სრულნი არაბნი, ჯარი გამრავლდა ხასისა: |
| 225 | ავთანდილ პირმზე, სპასპეტი ლაშქრისა ბევრათასისა, | |
| 219 | ავთანდილ პირ-მზე, სპასპეტი ლაშქრისა ბევრ-ათასისა, | |
| 226 | 220 | ვაზირი სოგრატ, მოახლე მეფისა დასთა დასისა; |
| 227 | 221 | მათ რომე დადგეს საჯდომი, თქვეს: „უთქმელია ფასისა!“ |
| 228 | 222 | |
| 229 | თინათინ მიჰყავს მამასა პირითა მით ნათელითა, | |
| 223 | თინათინ მიჰყავს მამასა პირითა მით ნათელითა, | |
| 230 | 224 | დასვა და თავსა გვირგვინი დასდგა თავისა ხელითა, |
| 231 | 225 | მისცა სკიპტრა და შემოსა მეფეთა სამოსელითა. |
| 232 | ქალი მზეებრ სჭვრეტს ყოველთა ცნობითა ზემხედველითა. | |
| 226 | ქალი მზეებრ სჭვრეტს ყოველთა ცნობითა ბრძნად მხედველითა. | |
| 233 | 227 | |
| 234 | უკუდგეს და თაყვანისსცეს მეფემან და მისთა სპათა, | |
| 228 | უკუდგეს და თაყვანის-სცეს მეფემან და მისთა სპათა, | |
| 235 | 229 | დალოცეს და მეფედ დასვეს, ქება უთხრეს სხვაგნით სხვათა, |
| 236 | 230 | ბუკსა ჰკრეს და წინწილანი დაატკბობდეს მათთა ხმათა. |
| 237 | 231 | ქალი ტირს და ცრემლსა აფრქვევს, ხრის ყორნისა ბოლო-ფრთათა. |
| 238 | 232 | |
| 239 | მამისა ტახტსა საჯდომლად თავი არ ეღირსებოდა, | |
| 233 | მამისა ტახტსა საჯდომად თავი არ ეღირსებოდა, | |
| 240 | 234 | ამად ტირს, ბაღი ვარდისა ცრემლითა აივსებოდა; |
| 241 | 235 | მეფე სწვრთის: „მამა ყოველი ძისაგან ითავსებოდა, |
| 242 | 236 | ამისად ქმნამდის დამწველი ცეცხლი არ დამევსებოდა“. |
| 243 | 237 | |
| 244 | 238 | უბრძანა: „ნუ სტირ, ასულო, ისმინე ჩემი თხრობილი: |
| 245 | 239 | დღეს შენ ხარ მეფე არაბეთს, ჩემგან ხელმწიფედ ხმობილი, |
| 246 | აქათგან ესე სამეფო შენია მართ მონდობილი. | |
| 247 | ხარმცა ბრძნად მქმნელი საქმისა, იყავ წყნარი და ცნობილი! | |
| 240 | აქათგან ესე სამეფო შენია მართ მონდობილი. | |
| 241 | ხარმცა ბრძანად მქმნელი საქმისა, იყავ წყნარი და ცნობილი! | |
| 248 | 242 | |
| 249 | ვარდთა და ნეხვთა ვინათგან მზე სწორად მოეფინების, | |
| 243 | “ვარდთა და ნეხვთა ვინათგან მზე სწორად მოეფინების, | |
| 250 | 244 | დიდთა და წვრილთა წყალობა შენმცა ნუ მოგეწყინების! |
| 251 | უხვი ახსნილსა დააბამს, იგი თვით ების, ვინ ების. | |
| 245 | უხვი ახსნილსა დააბამს, იგი თვით ებნის, ვინ ების. | |
| 252 | 246 | უხვად გასცემდი, ზღვათაცა შესდის და გაედინების. |
| 253 | 247 | |
| 254 | მეფეთა შიგან სიუხვე, ვით ედემს ალვა, რგულია; | |
| 248 | “მეფეთა შიგან სიუხვე, ვით ედემს ალვა, რგულია: | |
| 255 | 249 | უხვსა მორჩილობს ყოველი, იგიცა, ვინ ორგულია; |
| 256 | 250 | სმა-ჭამა – დიდად შესარგი, დება რა სავარგულია?! |
| 257 | რასაცა გასცემ, შენია, რაც არა, დაკარგულია!“ | |
| 251 | რასაცა გასცემ, შენია; რაც არა, დაკარგულია!“ | |
| 258 | 252 | |
| 259 | 253 | ამა მამისა სწავლასა ქალი ბრძნად მოისმინებდა, |
| 260 | ყურსა უპყრობდა, ისმენდა, წვრთასა არ მოიწყინებდა; | |
| 261 | მეფე სმასა და მღერასა იქს, მეტად მოილხინებდა; | |
| 254 | ყურსა უპყრობდა, ისმენდა,წვრთასა არ მოიწყინებდა; | |
| 255 | მეფე ხმასა და მღერასა იქმს, მეტად მოილხინებდა; | |
| 262 | 256 | თინათინ მზესა სწუნობდა, მაგრა მზე თინათინებდა. |
| 263 | 257 | |
| 264 | 258 | მოიხმო მისი გამზრდელი, ერთგული, ნაერთგულევი, |
| 265 | 259 | უბრძანა: „ჩემი საჭურჭლე, შენგან დანაბეჭდულევი, |
| 266 | მომართვი ჩემი ყველაი, ჩემი ნაუფლისწულევი!“ | |
| 260 | მომართვი ჩემი ყველაი, ჩემი ნაუფლისწულევი“. | |
| 267 | 261 | მოართვეს, გასცა უზომო, უანგარიშო, ულევი. |
| 268 | 262 | |
| 269 | 263 | მას დღე გასცემს ყველაკასა სივაჟისა მოგებულსა, |
| 270 | 264 | რომე სრულად ამოაგებს მცირესა და დიდებულსა. |
| 271 | მერმე ბრძანა: „ვიქ საქმესა, მამისაგან სწავლებულსა, | |
| 272 | ჩემსა ნუვინ ნუ დამალავს საჭურჭლესა დადებულსა!“ | |
| 265 | მერმე ბრძანა: „ვიქმ საქმესა, მამისაგან სწავლებულსა, | |
| 266 | ჩემსა ნუვინ ნუ დამალავს საჭურჭლესა დადებულსა“. | |
| 273 | 267 | |
| 274 | 268 | უბრძანა: „წადით, გახსენით, რაცა სად საჭურჭლენია! |
| 275 | 269 | ამილახორო, მოასხი რემა, ჯოგი და ცხენია!“ |
| 276 | 270 | მოიღეს, გასცა უზომო, სიუხვე არ მოსწყენია. |
| 277 | ლარსა ხვეტდიან ლაშქარნი, მართ ვითა მეკობრენია. | |
| 271 | ლარსა ჰხვეტდიან ლაშქარნი, მართ ვითა მეკობრენია. | |
| 278 | 272 | |
| 279 | 273 | ალაფობდეს საჭურჭლესა მისსა, ვითა ნათურქალსა, |
| 280 | მას ტაიჭსა არაბულსა, ქვენაბამსა, ნასუქალსა, | |
| 274 | მას ტაიჭსა არაბულსა, ქვე-ნაბამსა, ნასუქალსა; | |
| 281 | 275 | რომე ჰგვანდა სიუხვითა ბუქსა, ზეცით ნაბუქალსა; |
| 282 | 276 | არ დაარჩენს ცალიერსა არ ყმასა და არცა ქალსა. |
| 283 | 277 | |
| 284 | დღე ერთ გარდახდა პურობა, სმა-ჭამა იყო, ხილობა, | |
| 278 | დღე ერთ გარდახდა. პურობა, სმა-ჭამა იყო, ხილობა, | |
| 285 | 279 | ნადიმად მსხდომთა ლაშქართა მუნ დიდი შემოყრილობა. |
| 286 | 280 | მეფემან თავი დაჰკიდა და ჰქონდა დაღრეჯილობა. |
| 287 | „ნეტარ, რა უმძიმს, რა სჭირსო?“ – შექმნეს ამისი ცილობა. | |
| 281 | “ნეტარ, რა უმძიმს, რა სჭირსო?“- შექმნეს ამისი ცილობა. | |
| 288 | 282 | |
| 289 | თავსა ზის პირმზე ავთანდილ, მჭვრეტთაგან მოსანდომია, | |
| 283 | თავსა ზის პირ-მზე ავთანდილ, მჭვრეტთაგან მოსანდომია, | |
| 290 | 284 | სპათა სპასპეტი, ჩაუქი, ვითა ვეფხი და ლომია; |
| 291 | ვაზირი ბერი სოგრატი თვით მას თანავე მჯდომია. | |
| 292 | თქვეს, თუ: „რა უმძიმს მეფესა, ანუ რად ფერი ჰკრთომია?“ | |
| 285 | ვაზირი ბერი სოგრატი თვით მასთანავე მჯდომია. | |
| 286 | თქვეს, თუ: „რა უმძიმს მეფესა, ანუ რად ფერი ჰკრთომია?“. | |
| 293 | 287 | |
| 294 | თქვეს, თუ: „მეფე ცუდსა რასმე გონებასა ჩავარდნილა, | |
| 288 | თქვეს, თუ: „ მეფე ცუდსა რასმე გონებასა ჩავარდნილა, | |
| 295 | 289 | თვარა აქა სამძიმარი მათი ყოლა არა ქმნილა“. |
| 296 | ავთანდილ თქვა: „სოგრატ, ვჰკითხოთ, გვითხრას, ვინმცა შეგვეცილა? | |
| 290 | ავთანდილ თქვა: „სოგრატ, ვჰკითხოთ, გვითხრას, რადმცა შეგვეცილა? | |
| 297 | 291 | ვჰკადროთ რამე სალაღობო, რასათვისმცა გაგვაწბილა?“ |
| 298 | 292 | |
| 299 | 293 | ადგეს სოგრატ და ავთანდილ ტანითა მით კენარითა, |
| 300 | თითო აივსეს ჭიქები, მივლენ ქცევითა წყნარითა, | |
| 301 | წინა მიუსხდეს მუხლმოყრით, პირითა მოცინარითა. | |
| 294 | თვითო აივსეს ჭიქები, მივლენ ქცევითა წყნარითა, | |
| 295 | წინა მიუსხდეს მუხლ-მოყრით, პირითა მოცინარითა. | |
| 302 | 296 | ვაზირი ლაღობს ენითა, წყლიანად მოუბნარითა: |
| 303 | 297 | |
| 304 | „დაგიღრეჯია, მეფეო, აღარ გიცინის პირიო. | |
| 298 | “დაგიღრეჯია, მეფეო, აღარ გიცინის პირიო. | |
| 305 | 299 | მართალ ხარ: წახდა საჭურჭლე თქვენი მძიმე და ძვირიო, |
| 306 | ყველასა გასცემს ასული თქვენი საბოძვარხშირიო; | |
| 300 | ყველასა გასცემს ასული თქვენი საბოძვარ-ხშირიო; | |
| 307 | 301 | ყოლამცა მეფედ ნუ დასვი! თავსა რად უგდე ჭირიო?“ |
| 308 | 302 | |
| 309 | 303 | რა მეფემან მოისმინა, გაცინებით შემოხედნა, |
| 310 | 304 | გაუკვირდა: ვით მკადრაო, ან სიტყვანი ვით გაბედნა?! |
| 311 | „კარგა ჰქმენო, – დაუმადლა, ბრძანებანი უიმედნა, – | |
| 312 | ჩემი ზრახვა სიძუნწისა, ტყუვის, ვინცა დაიყბედნა! | |
| 305 | “კარგა ჰქმენო, – დაუმადლა, ბრძანებანი უიმედნა, – | |
| 306 | ჩემი ზრახვა სიძუნწისა, ტყუის, ვინცა დაიყბედნა! | |
| 313 | 307 | |
| 314 | ეგე არ მიმძიმს, ვაზირო, ესეა, რომე მწყენია: | |
| 315 | სიბერე მახლავს, დავლიენ სიყმაწვილისა დღენია; | |
| 316 | კაცი არ არის, სითგანცა საბრძანებელი ჩვენია, | |
| 308 | “ეგე არ მიმძიმს, ვაზირო, ესეა, რომე მწყენია: | |
| 309 | სიბერე მახლავს, დავლიენ სიყმაწვილისა დღენია, | |
| 310 | კაცი არ არის, სითგანცა საბრძენებელი ჩვენია, | |
| 317 | 311 | რომე მას ჩემგან ესწავლნეს სამამაცონი ზნენია. |
| 318 | 312 | |
| 319 | ერთაი მიზის ასული, ნაზარდი სათუთობითა; | |
| 320 | ღმერთმან არ მომცა ყმაშვილი, – ვარ საწუთროსა გმობითა, – | |
| 321 | ანუმცა მგვანდა მშვილდოსნად, ანუცა მობურთლობითა; | |
| 313 | “ერთაი მიზის ასული, ნაზარდი სათუთობითა; | |
| 314 | ღმერთმან არ მომცა ყმა-შვილი, – ვარ საწუთროსა თმობითა, – | |
| 315 | ანუმცა მგვანდა მშვილდოსნად, ანუ კვლა ბურთაობითა; | |
| 322 | 316 | ცოტასა შემწევს ავთანდილ ჩემგანვე ნაზარდობითა“. |
| 323 | 317 | |
| 324 | 318 | ყმა მეფისა ბრძანებასა ლაღი წყნარად მოისმენდა, |
| 325 | თავმოდრეკით გაიღიმნა, გაცინება დაუშვენდა, | |
| 326 | თეთრთა კბილთა გამომკრთალსა შუქსა ველთა მოაფენდა. | |
| 327 | მეფე ჰკითხავს: „რას იცინი, ანუ ჩემგან რა შეგრცხვენდა?“ | |
| 319 | თავ-მოდრეკით გაიღიმნა, გაცინება დაუშვენდა, | |
| 320 | თეთრთა კბილთათ გამომაკრთალსა შუქსა ველად მოაფენდა. | |
| 321 | მეფე ჰკითხავს: „რას იცინი, ანუ ჩემგან რას შეგრცხვენდა?“ | |
| 328 | 322 | |
| 329 | კვლა უბრძანა: „თავსა ჩემსა, რას იცინი, რა დამგმეო?“ | |
| 330 | ყმამან ჰკადრა: „მოგახსენებ და ფარმანი მიბოძეო, | |
| 323 | კვლა უბრძანა: „თავსა ჩემსა, რას იცინი, რად დამგმეო?“ | |
| 324 | ყმამან ჰკადრა:“მოგახსენებ და ფარმანი მიბოძეო, | |
| 331 | 325 | რაცა გკადრო, არ გეწყინოს, არ გარისხდე, არ გასწყრეო, |
| 332 | 326 | არ გამხადო კადნიერად, არ ამიკლო ამაზეო“. |
| 333 | 327 | |
| 334 | 328 | უბრძანა: „რადმცა ვიწყინე თქმა შენგან საწყინარისა!“ |
| 335 | 329 | ფიცა მზე თინათინისა, მის მზისა მოწუნარისა. |
| 336 | 330 | ავთანდილ იტყვის: „დავიწყო კადრება საუბნარისა: |
| 337 | ნუ მოჰკვეხ მშვილდოსნობასა, თქმა სჯობს სიტყვისა წყნარისა. | |
| 331 | ნუ მოჰკვეხ მშვილდოსნობასა, თქმა სჯობს სიტყვისა წყნარისა. | |
| 338 | 332 | |
| 339 | მიწაცა თქვენი ავთანდილ თქვენ წინა მშვილდოსანია; | |
| 340 | ნაძლევი დავდვათ, მოვასხნეთ მოწმად თქვენნივე სპანია; | |
| 341 | მოასპარეზედ ვინ მგავსო? – ცუდნიღა უკუთქმანია. | |
| 333 | “მიწაცა თქვენი ავთანდილ თქვენს წინა მშვილდოსანია; | |
| 334 | ნაძლევი დავდვათ, მოვასხნეთ მოწმად თქვენნივე ყმანია; | |
| 335 | მოაპარეზედ ვინ მგავსო? – ცუდნიღა უკუთქმანია. | |
| 342 | 336 | გარდამწყვედელი მისიცა ბურთი და მოედანია!“ |
| 343 | 337 | |
| 344 | მეფე ლაღი და წყლიანი გამხიარულდა მეტადრე, | |
| 345 | სიცილით უთხრა ავთანდილს: „შვილად გზრდი, მით შემეკადრე; | |
| 346 | იცი, არ გიწყენ, გაზრდილო, მით შემომიხვე ზედადრე: | |
| 347 | თუ არ გასწბილდე, მაჯობო, ბედი გეყოფის ბედადრე. | |
| 348 | ||
| 349 | „მე არ შეგარჩენ შენ ჩემსა მაგისსა დაცილებასა. | |
| 350 | ბრძანე, ვისროლოთ, ნუ იქო შედრეკილობა-კლებასა. | |
| 351 | კარგთა კაცთასა ვიქმოდეთ მოწმად ჩვენ თანა ხლებასა, | |
| 338 | – „მე არ შეგარჩენ შენ ჩემსა მაგისა დაცილებასა. | |
| 339 | ბრძანე, ვისროლოთ, ნუ იქმო შედრეკილობა-კლებასა, | |
| 340 | კარგთა ყმათასა ვიქმოდეთ მოწმად ჩვენთანა ხლებასა, | |
| 352 | 341 | მერმე გამოჩნდეს მოედანს, ვისძი უთხრობდენ ქებასა!“ |
| 353 | 342 | |
| 354 | 343 | ავთანდილცა დამორჩილდა, საუბარი გარდასწყვიდეს, |
| 355 | 344 | იცინოდეს, ყმაწვილობდეს, საყვარლად და კარგად ზმიდეს, |
| 356 | 345 | ნაძლევიცა გააჩინეს, ამა პირსა დაასკვნიდეს: |
| 357 | „ვინცა იყოს უარესი, თავშიშველი სამ დღე ვლიდეს!“ | |
| 346 | “ვინცა იყოს უარესი, თავ-შიშველი სამ დღე ვლიდეს!“ | |
| 358 | 347 | |
| 359 | 348 | მონადირეთა უბრძანა: „მინდორნი მოიარენით, |
| 360 | დასცევით ჯოგი ნადირთა, თავნი ამისთვის არენით!“ | |
| 361 | ლაშქარნი სამზოდ აწვივნეს: „მოდით და მოიჯარენით!“ | |
| 362 | გაყარეს სმა და ნადიმი; მუნ ამოდ გავიხარენით. | |
| 363 | ||
| 349 | დასცევით ჯოგი ნადირთა, თავნი ამისთვის არენით“. | |
| 350 | ლაშქარნი სამზოდ აწვივნეს: „მოდით და მოიჯარენით“. | |
| 351 | გაყარეს სმა და ნადიმი. მუნ ამოდ გავიხარენით. | |
| 352 | როსტევან მეფისაგან და ავთანდილისაგან ნადირობა | |
| 364 | 353 | დილასა ადრე მოვიდა იგი ნაზარდი სოსანი, |
| 365 | ძოწეულითა მოსილი, პირად ბროლბალახშოსანი, | |
| 366 | პიროქრო რიდე ეხვია, შვენოდა ქარქაშოსანი, | |
| 367 | მეფესა გასლვად აწვევდა, მოდგა თეთრტაიჭოსანი. | |
| 354 | ძოწეულითა მოსილი, პირად ბროლ–ბალახშოსანი, | |
| 355 | პირ-ოქრო რიდე ეხვია, შვენოდა ქარქაშოსანი, | |
| 356 | მეფესა გასლვად აწვევდა, მოდგა თეთრ-ტაიჭოსანი. | |
| 368 | 357 | |
| 369 | 358 | შეეკაზმა მეფე, შეჯდა, ნადირობას გამოვიდეს; |
| 370 | მგრგვლივ მინდორსა მოსდგომოდეს, ალყად გარე შემოჰკრვიდეს, | |
| 371 | ზეიმი და ზარი იყო, სპანი ველთა დაჰფარვიდეს; | |
| 359 | მგრგვლივ მინდორსა მოსდგომოდეს, ალყად გარე შემოჰკრვიდეს; | |
| 360 | ზეიმი და ზარი იყო, სპანი ველთა დაჰფარვიდეს, | |
| 372 | 361 | ნაძლევისა მათისათვის ისროდეს და ერთგან სრვიდეს. |
| 373 | 362 | |
| 374 | უბრძანა: „მონა თორმეტი მოდით, ჩვენ თანა ვლიდითა, | |
| 363 | უბრძანა: „მონა თორმეტი მოდით, ჩვენთანა ვლიდითა, | |
| 375 | 364 | მშვილდსა ფიცხელსა მოგვცემდით, ისარსა მოგვართმიდითა, |
| 376 | 365 | ნაკრავსა შეადარებდით, ნასროლსა დასთვალვიდითა!“ |
| 377 | დაიწყო მოსლვა ნადირმან ყოვლთა მინდორთა კიდითა. | |
| 366 | დაიწყო მოსვლა ნადირმან ყოვლთა მინდორთა კიდითა. | |
| 378 | 367 | |
| 379 | მოვიდა ჯოგი ნადირთა ანგარიშმიუწდომელი: | |
| 380 | ირემი, თხა და კანჯარი, ქურციკი მაღლად მხლტომელი. | |
| 368 | მოვიდა ჯოგი ნადირთა ანგარიშ–მიუწვდომელი: | |
| 369 | ირემი, თხა და კანჯარი, ქურციკი მაღლად მხლტომელი. | |
| 381 | 370 | მას პატრონ-ყმანი გაუხდეს, ჭვრეტადმცა სჯობდა რომელი! |
| 382 | 371 | აჰა მშვილდი და ისარი და მკლავი დაუშრომელი! |
| 383 | 372 | |
| 384 | 373 | ცხენთა მათთა ნატერფალნი მზესა შუქთა წაუხმიდეს. |
| 385 | მიჰხოცდეს და მიესროდეს, მინდორს სისხლსა მიასხმიდეს, | |
| 386 | რა ისარი დაელივის, მონანიყე მიართმიდეს. | |
| 374 | მიხოცდეს და მიისროდეს, მინდორს სისხლთა მიასხმიდეს, | |
| 375 | რა ისარი დაელივის, მონანი-ყე მიართმიდეს. | |
| 387 | 376 | მხეცნი, მათგან დაკოდილნი, წაღმა ბიჯსა ვერ წასდგმიდეს. |
| 388 | 377 | |
| 389 | 378 | იგი ველი გაირბინეს, ჯოგი წინა შემოისხეს, |
| 390 | დახოცეს და ამოსწყვიდეს, ცათა ღმერთი შეარისხეს, | |
| 391 | ველნი წითლად შეეღებნეს, ნადირთაგან სისხლი ისხეს. | |
| 379 | დახოცეს და ამოწყვიდეს, ცათა ღმერთი შეარისხეს, | |
| 380 | ველნი წითლად შეეღებნეს,ნადირთაგან სისხლი ისხეს. | |
| 392 | 381 | ავთანდილის შემხედველთა: „ჰგავსო ალვას, ედემის ხეს“. |
| 393 | 382 | |
| 394 | 383 | იგი მინდორი დალიეს, მართ მათგან განარბენია, |
| 395 | მინდორსა იქით წყალი დის და წყლისა პირსა ტყენია. | |
| 384 | მინდორსა იქით წყალი დის და წყლისა პირსა ტყენია. | |
| 396 | 385 | ნადირნი ტყესა შეესწრნეს, სადა ვერა რბის ცხენია. |
| 397 | 386 | იგი მაშვრალნი ორნივე მოსწყდეს, რაზომცა მხნენია. |
| 398 | 387 | |
| 399 | ერთმანერთსა, თუ: „მე გჯობო“, სიცილით ეუბნებოდეს, | |
| 388 | ერთმანერთსა თუ: „მე გჯობო“, სიცილით ეუბნებოდეს, | |
| 400 | 389 | ამხანაგობდეს, ლაღობდეს, იქით და აქათ დგებოდეს. |
| 401 | 390 | მერმე მოვიდეს მონანი, რომელნი უკან ჰყვებოდეს, |
| 402 | უბრძანეს: „თქვითო მართალი, ჩვენ თქვენგან არ გვეთნებოდეს!“ | |
| 391 | უბრძანა: „თქვითო მართალი, ჩვენ თქვენგან არა გვთნებოდეს“. | |
| 403 | 392 | |
| 404 | 393 | მონათა ჰკადრეს: „მართალსა გკადრებთ და ნუ გემცთარებით; |
| 405 | 394 | მეფეო, ყოლა ვერ ვიტყვით შენსა მაგისად დარებით, |
| 406 | აწვეცა დაგვხოც, ვერა ჰგავ, – ვერათ ვერ მოგეხმარებით, – | |
| 395 | აწეცა დაგვხოც, ვერა ჰგავ, – ვერად ვერ მოგეხმარებით, – | |
| 407 | 396 | ვისგან ნაკრავნი გვინახვან მხეცნი ვერ წაღმა წარებით. |
| 408 | 397 | |
| 409 | ორთავე ერთგან მოკლული ყველაი ასჯერ ოცია, | |
| 398 | “ორთავე ერთგან მოკლული ყველაი ასჯერ ოცია, | |
| 410 | 399 | მაგრა ავთანდილს ოცითა უფროსი დაუხოცია: |
| 411 | არ დასცთომია ერთიცა, რაც ოდენ შეუტყორცია, | |
| 400 | არ დასცთომია ერთიცა, რაც ოდენ შეუტყოცია, | |
| 412 | 401 | თქვენი მრავალი მიწითა დასვრილი გაგვიხოცია“. |
| 413 | 402 | |
| 414 | მეფესა ესე ამბავი უჩს ვითა მღერა ნარდისა, | |
| 403 | მეფესა ესე ამბავი უჩს, ვითა მღერა ნარდისა, | |
| 415 | 404 | უხარის ეგრე სიკეთე მისისა განაზარდისა, |
| 416 | 405 | აქვს მიჯნურობა ამისი, ვითა ბულბულსა ვარდისა, |
| 417 | სიცილით ლაღობს, მიეცა გულით ამოსლვა დარდისა. | |
| 406 | სიცილით ლაღობს, მიეცა გულით ამოსვლა დარდისა. | |
| 418 | 407 | |
| 419 | 408 | იგი ორნივე საგრილად გარდახდეს ძირსა ხეთასა. |
| 420 | 409 | ლაშქართა შექმნეს მოდენა, მოდგეს უფროსნი ბზეთასა. |
| 421 | 410 | ახლოს უთქს მონა თორმეტი, უმხნესი სხვათა მხნეთასა. |
| 422 | 411 | თამაშობდეს და უჭვრეტდეს წყალსა და პირსა ტყეთასა. |
| 423 | 412 | ნახვა არაბთა მეფისაგან მის ყმისა ვეფხისტყაოსნისა |
| 424 | ||
| 425 | 413 | ნახეს, უცხო მოყმე ვინმე ჯდა მტირალი წყლისა პირსა, |
| 426 | შავი ცხენი სადევითა ჰყვა ლომსა და ვითა გმირსა, | |
| 414 | შავი ცხენი სადავითა ჰყვა ლომსა და ვითა გმირსა, | |
| 427 | 415 | ხშირად ესხა მარგალიტი ლაგამ-აბჯარ-უნაგირსა. |
| 428 | 416 | ცრემლსა ვარდი დაეთრთვილა, გულსა მდუღრად ანატირსა. |
| 429 | 417 | |
| 430 | მას ტანსა კაბა ემოსა, გარეთმა ვეფხის ტყავისა, | |
| 418 | მას ტანსა კაბა ემოსა, გარე-თმა ვეფხის ტყავისა, | |
| 431 | 419 | ვეფხის ტყავისა ქუდივე იყო სარქმელი თავისა, |
| 432 | 420 | ხელთა ნაჭედი მათრახი ჰქონდა უსხოსი მკლავისა; |
| 433 | 421 | ნახეს და ნახვა მოუნდა უცხოსა სანახავისა. |
| 434 | 422 | |
| 435 | მეფემან ბრძანა: „ვინ არის უცხო პირად და ტანადო?“ | |
| 436 | უბრძანა ერთსა მონასა: „წადი ფიცხლად და ჯანადო, | |
| 437 | «გიბრძანებს, – უთხარ, – ვერა გცნობ ჩემთა ლაშქართა თანადო, | |
| 438 | ვინცა ხარ, მოდი წინაშე შენ ჩვენგან მონაყვანადო!»“ | |
| 439 | ||
| 440 | წავიდა მონა საუბრად მის ყმისა გულმდუღარისად, | |
| 441 | თავჩამოგდებით მტირლისა, არ ჭვრეტით მოლიზღარისად, – | |
| 442 | მუნვე წვიმს წვიმა ბროლისა, ჰგია გიშრისა ღარი სად, – | |
| 423 | წავიდა მონა საუბრად მის ყმისა გულ-მდუღარისად, | |
| 424 | თავ-ჩამოგდებით მტირლისად, არ ჭვრეტით მოლიზღარისად, – | |
| 425 | მუნვე წვიმს წვიმა ბროლისა, ჰგია გიშრისა ღარი სად,– | |
| 443 | 426 | ახლოს მივიდა, მოსცალდა სიტყვისა თქმად აღარისად. |
| 444 | 427 | |
| 445 | 428 | ვერა ჰკადრა საუბარი, მონა მეტად შეუზარდა, |
| 446 | 429 | დიდხან უჭვრეტს გაკვირვებით, თუცა გული უმაგარდა; |
| 447 | მოახსენა: „გიბრძანებსო“, ახლოს მიდგა, დაუწყნარდა. | |
| 430 | მოახსენა: „გიბრძანებსო“, ახლოს მიდგა, დაუწყნარდა. | |
| 448 | 431 | იგი ტირს და არა ესმის მისგან, გაუუმეცარდა. |
| 449 | 432 | |
| 450 | 433 | მის მონისა არა ესმა სიტყვა, არცა ნაუბარი, |
| 451 | 434 | მათ ლაშქართა ზახილისა იყო ერთობ უგრძნობარი, |
| 452 | უცხოდ რამე ამოსკვნოდა გული ცეცხლთა ნადებარი, | |
| 435 | უცხოდ რასმე ამოსკვნიდა გული ცეცხლთა ნადებარი, | |
| 453 | 436 | ცრემლსა სისხლი ერეოდა, გასდის, ვითა ნაგუბარი. |
| 454 | 437 | |
| 455 | სხვაგან ქნის მისი გონება მისმან თავისა წონამან. | |
| 438 | სხვაგან ქნის მისი გონება, მისმან თავისა წონამან! | |
| 456 | 439 | ესე მეფისა ბრძანება ერთხელ კვლა ჰკადრა მონამან. |
| 457 | 440 | არცა დააგდო ტირილი, არცა რა გაიგონა მან, |
| 458 | არცა გახლიჩნა ბაგენი, თავი – ვარდისა კონამან. | |
| 441 | არცა გახლიჩა ბაგეთათ თავი ვარდისა კონამან. | |
| 459 | 442 | |
| 460 | 443 | რა პასუხი არა გასცა, მონა გარე შემობრუნდა, |
| 461 | 444 | როსტანს ჰკადრა: „შემიტყვია, იმას თქვენი არა უნდა; |
| 462 | თვალნი მზეებრ გამირეტნა, გული მეტად შემიძრწუნდა, | |
| 463 | ვერ ვასმინე საუბარი, მით დავყოვნე ხანი მუნ, და-“. | |
| 445 | თვალნი მზეებრ გამირეტდეს, გული მეტად შემიძრწუნდა, | |
| 446 | ვერ ვასმინე საუბარი, მით დავყოვნე ხანი მუნ, და- „ | |
| 464 | 447 | |
| 465 | მეფე გაჰკვირდა, გა-ცა-წყრა, გული უც მისთვის მწყრომარე, | |
| 448 | მეფე გაჰკვირდა, გა-ცა-წყრა, გული უც მისთვის მწყრომარე; | |
| 466 | 449 | გაგზავნა მონა თორმეტი მისი წინაშე მდგომარე, |
| 467 | 450 | უბრძანა: „ხელთა აიღეთ აბჯარი თქვენ საომარე, |
| 468 | მიდით და აქა მომგვარეთ, ვინ არის იქი მჯდომარე!“ | |
| 451 | მიდით და აქა მომგვარეთ, ვინ არის იქი მჯდომარე“. | |
| 469 | 452 | |
| 470 | 453 | მონანი მიდგეს, მივიდეს, გახდა აბჯრისა ჩხარია; |
| 471 | მაშინღა შეკრთა იგი ყმა, ტირს, მეტად გულმდუღარია, | |
| 472 | თვალნი მოარნა ყოველგნით, ნახა ლაშქრისა ჯარია, | |
| 473 | ერთხელ ესე თქვა: „ვაჲ მეო“, სხვად არას მოუბარია. | |
| 454 | მაშინღა შეკრთა იგი ყმა, ტირს, მეტად გულ-მდუღარია, | |
| 455 | თვალნი მოარნა ყოველგნით, ნახა ლაშქართა ჯარია, | |
| 456 | ერთხელ ესე თქვა: „ვა მეო“, სხვად არას მოუბარია. | |
| 474 | 457 | |
| 475 | 458 | თვალთა ხელი უკუივლო, ცხელნი ცრემლნი მოიწურნა, |
| 476 | 459 | ხრმალ-კაპარჭი მოიმაგრა, მკლავნი გაიმამაცურნა, |
| 477 | ცხენსა შეჯდა, – მონათამცა საუბარნი რად იყურნა! – | |
| 460 | ცხენსა შეჯდა, – მორნათამცა საუბარნი რად იყურნა! – | |
| 478 | 461 | სხვასა მხარსა გაემართა, მათი ჭირი არ განკურნა. |
| 479 | 462 | |
| 480 | 463 | მონათა ხელი გამართეს მის ყმისა შესაპყრობელად. |
| 481 | მან, გლახ, იგინი დახადნა მტერთაცა საწყალობელად: | |
| 482 | ჰკრა ერთმანერთსა, დახოცნა თავსა ხელაუპყრობელად, | |
| 483 | ზოგსა გარდაჰკრის მათრახი ქვე მკრდამდის გასაპობელად. | |
| 464 | მან, გლახ, იგინი, დახადნა მტერთაცა საწყალობელად: | |
| 465 | ჰკრა ერთმანერთსა, დახოცნა თავსა ხელ-აუპყრობელად, | |
| 466 | ზოგსა გადაჰკრის მათრახი ქვე მკრდამდის გასაპობელად. | |
| 484 | 467 | |
| 485 | 468 | მეფე გაწყრა, გაგულისდა, ლაშქარნიცა შეუზახნა; |
| 486 | მან მდევართა მიწევნამდის არ უჭვრიტა, არცა ნახნა, | |
| 487 | რაზომნიცა მიეწივნეს, ყველა მკვდართა დაასახნა, | |
| 488 | კაცი კაცსა შემოსტყორცა, როსტან ამად ივაგლახნა. | |
| 469 | მან მდევართა მიწევნამდის არ უჭვრიტნა, არცა ნახნა, | |
| 470 | რაზომნიცა მიეწივნეს, ყოვლნი მკვდართა დაასახნა, | |
| 471 | კაცი კაცსა შემოსტყორცნა, როსტან ამად ივაგლახნა. | |
| 489 | 472 | |
| 490 | 473 | შესხდეს მეფე და ავთანდილ მის ყმისა მისაწეველად. |
| 491 | 474 | იგი ლაღი და უკადრი მივა ტანისა მრხეველად, |
| 492 | 475 | ტაიჭი მიუქს მერანსა, მიეფინების მზე ველად, |
| 493 | შეიგნა მისლვა მეფისა მისად უკანამდეველად. | |
| 476 | შეიგნა მისვლა მეფისა მისად უკანა მდეველად. | |
| 494 | 477 | |
| 495 | რა ცნა, მეფე მოვიდაო, ჰკრა მათრახი მისსა ცხენსა, | |
| 478 | რა ცნა, მეფე მოვიდაო, ჰკრა მათრახი მისსა ცხენსა. | |
| 496 | 479 | მასვე წამსა დაიკარგა, არ უნახავს თვალსა ჩვენსა, |
| 497 | 480 | ჰგვანდა ქვესკნელს ჩაძრომილსა ანუ ზეცად ანაფრენსა; |
| 498 | 481 | ეძებდეს და ვერ ჰპოვებდეს კვალსა მისგან წანარბენსა. |
| 499 | 482 | |
| 500 | კვალი ძებნეს და უკვირდა ვერპოვნა ნაკვალევისა, | |
| 501 | აგრე კვალწმიდად წახდომა კაცისა, ვითა დევისა; | |
| 483 | კვალი ძებნეს და უკვირდა ვერ-პოვნა ნაკვალევისა, | |
| 484 | აგრე კვალ-წმიდად წარხდომა კაცისა, ვითა დევისა; | |
| 502 | 485 | ლაშქარნი მკვდართა სტიროდეს, სწრაფა აქვს წყლულთა ხვევისა. |
| 503 | 486 | მეფემან ბრძანა: „ვნახეო მიზეზი ლხინთა ლევისა“. |
| 504 | 487 | |
| 505 | ბრძანა: „ღმერთსა მოეწყინა აქამდისი ჩემი შვება, | |
| 506 | ამად მიყო სიმწარითა სიამისა დანავღლება, | |
| 507 | სიკვდილამდის დამაწყლულა, ვერვის ძალუც განკურნება. | |
| 488 | ბრძანა: „ღმერთსა მოეწყინა აქამდისი ჩემი შვება, | |
| 489 | ამად მიყო სიამისა სიმწარითა დანავღლება, | |
| 490 | სიკვდილამდის დამაწყლულა, ვერვის ძალ-უც განკურნება. | |
| 508 | 491 | მასვე მადლი! ესე იყო წადილი და მისი ნება“. |
| 509 | 492 | |
| 510 | 493 | ესე თქვა და შემობრუნდა, დაღრეჯილი წამოვიდა, |
| 511 | 494 | არცაღა ჰკრა ასპარეზსა, ვამი ვამსა მოურთვიდა; |
| 512 | 495 | ყველაკაი მოიშალა, სადაცა ვინ მხეცთა სრვიდა; |
| 513 | 496 | ზოგთა თქვეს, თუ: „მართალია“, ზოგი, ღმერთო, უზრახვიდა. |
| 514 | 497 | |
| 515 | 498 | მეფე საწოლს შემოვიდა სევდიანი, დაღრეჯილი; |
| 516 | მისგან კიდე არვინ შეჰყვა, ავთანდილ უჩს ვითა შვილი. | |
| 517 | ყველაკაი გაიყარა, ჯალაბი ჩანს არდაჯრილი. | |
| 499 | მისგან კიდე არვინ შეჰყვა, ავთანდილ უჩნს ვითა შვილი. | |
| 500 | ყველაკაი გაიყარა, ჯალაბი ჩანს არ-დაჯრილი. | |
| 518 | 501 | გაბედითდა სიხარული, ჩაღანა და ჩანგი ტკბილი. |
| 519 | 502 | |
| 520 | თინათინს ესმა ეგეთი მამისა დაღრეჯილობა; | |
| 503 | თინათინს ესმა მამისა ეგეთი დაღრეჯილობა, | |
| 521 | 504 | ადგა და კარსა მივიდა, ჰქონდა მზისაცა ცილობა, |
| 522 | მოლარე იხმო, უბრძანა: „ძილია თუ ღვიძილობა?“ | |
| 523 | მან მოახსენა: „დაღრეჯით ზის, სჭირსო ფერშეცვლილობა. | |
| 505 | მოლარე უხმო, უბრძანა: „ძილია, თუ უძილობა?“ | |
| 506 | მან მოახსენა: „დაღრეჯით ზის, სჭირსო ფერ-შეცვლილობა. | |
| 524 | 507 | |
| 525 | ერთიღა ახლავს ავთანდილ, წინაშე უზის სკამითა; | |
| 508 | „ერთიღა ახლავს ავთანდილ, წინაშე უზის სკამითა; | |
| 526 | 509 | უცხო ყმა ვინმე უნახავს, ასრე დაღრეჯით ამით-ა“. |
| 527 | თინათინ ბრძანა: „აწ წავალ, შესლვა არ ჩემგან ჟამით-ა, | |
| 510 | თინათინ ბრძანა: „აწ წავალ, შესვლა არ ჩემგან ჟამით-ა, | |
| 528 | 511 | მიკითხოს, ჰკადრე: იყო-თქო აქა ერთითა წამითა“. |
| 529 | 512 | |
| 530 | ხანი გამოხდა, იკითხა: „ნეტარ, რასა იქს ქალიო, | |
| 513 | ხანი გამოხდა, იკითხა: „ნეტარ, რასა იქმს ქალიო, | |
| 531 | 514 | ჩემი ლხინი და ჯავარი, ჩემი სოფლისა წყალიო?“ |
| 532 | მოლარე ჰკადრებს: „მოვიდა აწყაღა ფერნამკრთალიო, | |
| 515 | მოლარე კადრებს: „მოვიდა აწყაღა ფერ-ნამკრთალიო, | |
| 533 | 516 | დაღრეჯით გცნა და მიბრუნდა წინაშე მომავალიო“. |
| 534 | 517 | |
| 535 | უბრძანა, თუ: „წადი, უხმე! უმისობა ვით გავსძლეო? | |
| 518 | უბრძანა, თუ: „წადი, უხმე! უმისობა ვით გავსძლეო? | |
| 536 | 519 | მოახსენე: «რად დაჰბრუნდი შენ, მამისა სიცოცხლეო? |
| 537 | 520 | მოდი, ჭმუნვა გამიქარვე, გულსა წყლულსა მეწამლეო, |
| 538 | 521 | გითხრა ჩემი სამიზეზო, მე თუ ლხინთა რად დავლეო»“. |
| 539 | 522 | |
| 540 | 523 | თინათინ ადგა, მივიდა, მიჰყვა მამისა ნებასა, |
| 541 | უგავს პირისა სინათლე მთვარისა მოვანებასა, | |
| 524 | უგავს პირისა სინათლე მთვარისა მოვანებასა. | |
| 542 | 525 | მამამან გვერდსა დაისვა, აკოცებს ნება-ნებასა, |
| 543 | 526 | უბრძანა: „მახლავ რად არა, რად მელი მოყვანებასა?“ |
| 544 | 527 | |
| 545 | 528 | ქალმან ჰკადრა: „ხელმწიფეო, დაღრეჯილსა ვინცა გცნობდეს, |
| 546 | 529 | ვინმცა გნახა კადნიერად, რაზომ გინდა ამაყობდეს! |
| 547 | 530 | თქვენნი აგრე დაღრეჯანი მნათობთაცა დაამხობდეს! |
| 548 | 531 | კაცმან საქმე მოიგვაროს, ვეჭვ, ჭმუნვასა ესე სჯობდეს“. |
| 549 | 532 | |
| 550 | 533 | უბრძანა: „შვილო, რაზომცა მჭირს საქმე სავაგლახია, |
| 551 | 534 | შენი ჭვრეტა და სიახლე ლხინადვე დამისახია, |
| 552 | 535 | მომქარვებელი სევდისა, მართ ვითა მუფარახია. |
| 553 | 536 | ვეჭვ, რა სცნა, შენცა მამართლო, ჩემი სულთქმა და ახია. |
| 554 | 537 | |
| 555 | უცხოსა და საკვირველსა ყმასა რასმე გარდვეკიდე, | |
| 556 | მისმან შუქმან გაანათლა სამყარო და ხმელთა კიდე. | |
| 538 | “უცხოსა და საკვირველსა ყმასა რასმე გარდვეკიდე, | |
| 539 | მისმან შუქმან განანათლა სამყარო და ხმელთა კიდე. | |
| 557 | 540 | რა უმძიმდა, არ ვიცოდი, ან ტიროდა ვისთვის კიდე; |
| 558 | 541 | ჩემად ნახვად არ მოვიდა, გავგულისდი, წავეკიდე. |
| 559 | 542 | |
| 560 | მე რა მნახა, ცხენსა შეჯდა, თვალთა ცრემლნი მოიხოცნა, | |
| 561 | შესაპყრობლად შეუზახენ, სპანი სრულად დამიხოცნა, | |
| 543 | “მე რა მნახა, ცხენსა შეჯდა, თვალთა ცრემლნი მოიხოცნა. | |
| 544 | შესაპყრობლად შევუზახენ, სპანი სრულად დამიხოცნა, | |
| 562 | 545 | ვითა ეშმა დამეკარგა, არ კაცურად გარდამკოცნა, |
| 563 | ჯერთცა ესე არა ვიცი, ცხადი იყო, თუ მეოცნა. | |
| 546 | ჯერთცა ესე არა ვიცი, ცხადი იყო, თუ მეოცნა. | |
| 564 | 547 | |
| 565 | აწ ესე მიკვირს, რა იყო, ანუ რა ვნახე და რული! | |
| 548 | “აწ ესე მიკვირს, რა იყო, ანუ რა ვნახე და რული! | |
| 566 | 549 | მან დამიხოცა ლაშქარი, ადინა სისხლი ღვარული. |
| 567 | 550 | კაცთა ხორცისად ვით ითქმის ისრე თვალთაგან ფარული?! |
| 568 | 551 | უცილოდ ღმერთსა მოვსძულდი აქამდის მე მხიარული. |
| 569 | 552 | |
| 570 | ტკბილნი მისნი წყალობანი ბოლოდ ასრე გამემწარნეს, | |
| 553 | “ტკბილნი მისნი წყალობანი ბოლოდ ასრე გამემწარნეს, | |
| 571 | 554 | დამავიწყდეს, რაცა დღენი მხიარულსა წამეარნეს. |
| 572 | 555 | ყოვლმან პირმან ვაგლახ მიყოს, ვეღარავინ მინეტარნეს, |
| 573 | 556 | სადამდისცა დღენი მესხნენ, ვეღარამან გამახარნეს!“ |
| 574 | 557 | |
| 575 | 558 | ქალმან ჰკადრა: „მოგახსენებ მე სიტყვასა დანაყბედსა: |
| 576 | ჰე, მეფეო! რად ემდურვი ანუ ღმერთსა, ანუ ბედსა? | |
| 577 | რად დასწამებ სიმწარესა ყოველთათვის ტკბილად მხედსა? | |
| 559 | ჰე მეფეო! რად ემდურვი ანუ ღმერთსა, ანუ ბედსა? | |
| 560 | რად დასწამებ სიმწარესა ყოველთათვის ტკბილად მხედსა? | |
| 578 | 561 | ბოროტიმცა რად შეექმნა კეთილისა შემოქმედსა? |
| 579 | 562 | |
| 580 | მე ამას ვარჩევ: მეფე ხარ, მეფეთა ზედა მფლობელი, | |
| 581 | შორს არის თქვენი საზღვარი, ბრძანებამიუთხრობელი. | |
| 582 | გაგზავნე კაცი ყოველგან, მისთა ამბავთა მცნობელი, | |
| 583 | ადრე სცნობ, არის იგი ყმა შობილი, თუ უშობელი. | |
| 584 | ||
| 585 | თუ ყოფილა იგი მოყმე ხორციელი, ხმელთა მვლელად, | |
| 586 | მას ნახვიდა სხვაცა ვინმე, გამოჩნდების მასწავლელად. | |
| 587 | თუ არ ეშმა გჩვენებია ლხინთა შენთა შემცვლელ-მშლელად; | |
| 588 | სევდისაგან მოიცალე, რად შექმნილ ხარ მოუცლელად?“ | |
| 589 | ||
| 590 | როსტანს სიტყვა ასულისა მოეწონა, ეკეთაცა; | |
| 591 | პირი ხელით დაუჭირა, გარდაკოცნა კვლა და კვლაცა; | |
| 592 | უბრძანა, თუ: „დაგმორჩილდე, რაცა მითხრა, აგრე ვქმნაცა; | |
| 593 | იგივეა მხსნელი ჩემი, ვინცა მიწა გამაკაცა“. | |
| 563 | “მე ამას ვარჩევ: მეფე ხარ, მეფეთა ზედა მფლობელი, | |
| 564 | შორს არის თქვენი საზღვარი, ბრძანება-მიუთხრობელი. | |
| 565 | გაგზავნე კაცი, ყოველგნით მისთა ამბავთა მცნობელი, | |
| 566 | ადრე სცნობ, არის იგი ყმა შობილი, თუ უშობელი“. | |
| 594 | 567 | |
| 595 | 568 | მოასხნეს კაცნი, გაგზავნნეს ოთხთავე ცისა კიდეთა, |
| 596 | 569 | უბრძანეს: „წადით, პატიჟთა თავიმცა რად დარიდეთა? |
| 597 | 570 | მონახეთ, ძებნეთ იგი ყმა, სხვად ნურად მოიცლიდეთა, |
| 598 | 571 | მისწერეთ წიგნი, სადაცა ვერ მისწვდეთ, ვერ მიხვიდეთა“. |
| 599 | 572 | |
| 600 | 573 | კაცნი წავიდეს, იარეს მართ ერთი წელიწადია, |
| 601 | 574 | მონახეს, ძებნეს იგი ყმა, იკითხეს კვლა და კვლა დია, |
| 602 | 575 | ვერცა თუ ნახეს ნახული ღმრთისაგან დანაბადია, |
| 603 | 576 | ცუდად მაშვრალნი მოვიდეს, მათსავე გულსა ზადია. |
| 604 | 577 | |
| 605 | 578 | მონათა ჰკადრეს: „მეფეო, ჩვენ ხმელნი მოვიარენით, |
| 606 | მაგრა ვერ ვპოვეთ იგი ყმა, მით ვერა გავიხარენით, | |
| 607 | მისსა მნახავსა სულდგმულსა კაცსა ვერ შევეყარენით, | |
| 608 | ჩვენ ვერა გარგეთ, საქმენი სხვანი რა მოიგვარენით!“ | |
| 579 | მაგრამ ვერ ვპოვეთ იგი ყმა, მით ვერა გავიხარენით, | |
| 580 | მისსა მნახავსა სულ-დგმულსა კაცსა ვერ შევეყარენით, | |
| 581 | ჩვენ ვერა გარგეთ, საქმენი სხვანი რამ მოიგვარენით“. | |
| 609 | 582 | |
| 610 | 583 | მეფე ბრძანებს: „მართალ იყო ასული და ჩემი ძეო, |
| 611 | 584 | ვნახე რამე ეშმაკისა სიცუდე და სიბილწეო, |
| 612 | 585 | ჩემად მტერად წამოსრული, გარდმოჭრილი ზეცით ზეო. |
| 613 | 586 | გამიშვია შეჭირვება, არა მგამა ყოლა მეო“. |
| 614 | 587 | |
| 615 | ესე თქვა და სიხარულით თამაშობა ადიადა; | |
| 616 | მგოსანი და მუშაითი უხმეს, პოვეს რაცა სადა; | |
| 617 | დია გასცა საბოძვარი, ყველა დარბაზს შემოხადა; | |
| 618 | მისი მსგავსი სიუხვითა ღმერთმან სხვამცა რა დაჰბადა! | |
| 619 | ||
| 588 | ესე თქვა და სიხარულით თამაშობა ადიადა. | |
| 589 | მგოსანი და მუშაითი უხმეს, პოვეს რაცა სადა. | |
| 590 | დია გასცა საბოძვარი, ყველა დარბაზს შემოხადა. | |
| 591 | მისი მსგავსი სიუხვითა ღმერთმან სხვამცა რა დაბადა! | |
| 592 | თინათინისაგან ავთანდილის გაგზავნა მის ყმის საძებრად | |
| 620 | 593 | ავთანდილ ჯდა მარტო საწოლს, ეცვა ოდენ მართ პერანგი, |
| 621 | 594 | იმღერდა და იხარებდა, წინა ედგა ერთი ჩანგი. |
| 622 | შემოვიდა მას წინაშე თინათინის მონა ზანგი, | |
| 595 | შემოვიდა მას წინაშე თინათინის მონა ზანგი; | |
| 623 | 596 | მოახსენა: „გიბრძანებსო ტანი ალვა, პირი მანგი“. |
| 624 | 597 | |
| 625 | ავთანდილს მიხვდა მოსმენა საქმისა სანატრელისა, | |
| 598 | ავთანდილს მიჰხვდა მოსმენა საქმისა სანატრელისა, | |
| 626 | 599 | ადგა და კაბა ჩაიცვა, მჯობი ყოვლისა ჭრელისა; |
| 627 | 600 | უხარის შეყრა ვარდისა, არ ერთგან შეუყრელისა. |
| 628 | ამოა ჭვრეტა ტურფისა, სიახლე საყვარელისა! | |
| 601 | ამაოა ჭვრეტა ტურფისა, სიახლე საყვარელისა! | |
| 629 | 602 | |
| 630 | ავთანდილ ლაღი, უკადრი მივა, არვისგან რცხვენოდა, | |
| 631 | მას ნახავს, ვისთა ვამთაგან ცრემლი მრავალჯერ სდენოდა; | |
| 632 | იგი უებრო ქუშად ჯდა, ელვისა მსგავსად შვენოდა; | |
| 633 | მთვარესა მისთა შუქთაგან უკუნი გარდაჰფენოდა. | |
| 603 | ავთანდილ ლაღი, უკადრი, მივა, არვისგან რცხვენოდა, | |
| 604 | მას ნახავს, ვისთა ვამთაგან ცრემლი მრავალ-ჯერ სდენოდა. | |
| 605 | იგი უებრო ქუშად ჯდა, ელვისა მსგავსად შვენოდა, | |
| 606 | მთვარესა მისთა შუქთაგან უკუნი გარდაჰფენოდა. | |
| 634 | 607 | |
| 635 | გაძრცვილსა ტანსა ემოსნეს ყარყუმნი უსაპირონი, | |
| 636 | ებურნეს მოშლით რიდენი, ფასისა თქმად საჭირონი, | |
| 608 | გაძრცვლისა ტანსა ემოსნეს ყარყუმნი უსაპირონი, | |
| 609 | ებურნეს მოშლით რიდენი, ფასისა თქმად საჭირონი; | |
| 637 | 610 | შვენოდეს შავნი წამწამნი, გულისა გასაგმირონი, |
| 638 | მას თეთრსა ყელსა ეკიდნეს გრძლად თმანი არუხშირონი. | |
| 611 | მას თეთრსა ყელსა ეხვივნეს გრძლად თმანი არ-უხშირონი. | |
| 639 | 612 | |
| 640 | დაღრეჯით იყო მჯდომარე ძოწეულითა რიდითა, | |
| 613 | დაღრეჯით იყო მჯდომარე ძოწეულითა რიდითა; | |
| 641 | 614 | ავთანდილს უთხრა დაჯდომა წყნარად, ცნობითა მშვიდითა. |
| 642 | მონამან სელნი დაუდგნა, დაჯდა კრძალვით და რიდითა. | |
| 643 | პირისპირ პირსა უჭვრეტდა, სავსე ლხინითა დიდითა. | |
| 615 | მონამან სელნი დაუდგნა, დაჯდა კრძალვით და რიდითა; | |
| 616 | პირის-პირ პირსა უჭვრეტდა, სავსე ლხინითა დიდითა. | |
| 644 | 617 | |
| 645 | ქალმან უბრძანა: „ზარი მლევს მე ამისისა თხრობისა; | |
| 646 | მწადდა არათქმა, რომლისა ღონე არა მაქვს თმობისა, | |
| 618 | ქალმა უბრძანა: „ზარი მლევს მე ამისისა თხრობისა; | |
| 619 | მწადდა არა თქმა, რომლისა ღონე არა მაქვს თმობისა; | |
| 647 | 620 | მაგრა იცია მიზეზი შენისა აქა ხმობისა, |
| 648 | 621 | რად ვზი ქუშად და დაღრეჯით ასრე მიხდილი ცნობისა?“ |
| 649 | 622 | |
| 650 | 623 | ყმამან ჰკადრა: „საზაროსა ჩემგან თქმაღა ვით იქმნების? |
| 651 | 624 | მზესა მთვარე შეეყაროს, დაილევის, და-ცა-ჭნების; |
| 652 | 625 | აზრად არად აღარა მცალს, თავი ჩემი მეგონების, |
| 653 | 626 | თქვენვე ბრძანეთ, რაცა გიმძიმს, ანუ რაცა გეკურნების“. |
| 654 | 627 | |
| 655 | ქალმან უთხრა საუბარი კეკლუცსიტყვად, არ დუხჭირად; | |
| 628 | ქალმან უთხრა საუბარი კეკლუც-სიტყვად, არ დუხჭირად; | |
| 656 | 629 | იტყვის: „თუცა აქანამდის ჩემგან შორს ხარ დანამჭირად, |
| 657 | მიკვირს, მოგხვდა წამისყოფით საქმე შენგან საეჭვი რად, | |
| 630 | მიკვირს, მოგხვდა წამის ყოფით საქმე შენგან საეჭვი რად, | |
| 658 | 631 | მაგრა გითხრა პირველ ხვალმე, სენი მე მჭირს რაცა ჭირად. |
| 659 | 632 | |
| 660 | გახსოვს, ოდეს შენ და როსტანს მინდორს მხეცი დაგეხოცა, | |
| 661 | ყმა გენახა უცხო ვინმე, რომე ცრემლი მოეხოცა? | |
| 633 | “გახსოვს, ოდეს შენ და როსტანს მინდორს მხეცი დაგეხოცა, | |
| 634 | ყმა გენახა უცხო ვინმე, რომე ცრემლი მოეხოცა, | |
| 662 | 635 | მას უკანით გონებამან მისმან ასრე დამამხოცა, |
| 663 | 636 | შენ გენუკევ მონახვასა, კიდით კიდე მოლახო ცა. |
| 664 | 637 | |
| 665 | აქანამდის ნაუბარსა თუცა ვერას ვერ გეტყვია, | |
| 666 | მაგრა შორით სიყვარული შენგან ჩემი შემიტყვია, | |
| 638 | ,,აქანამდის ნაუბარსა თუცა ვერას ვერ გეტყვია, | |
| 639 | მაგრა შორით სიყვარული შენგან ჩემი შემიტყვია, | |
| 667 | 640 | ვიცი, რომე გაუწყვედლად თვალთათ ცრემლი გისეტყვია, |
| 668 | 641 | შეუპყრიხარ სიყვარულსა, გული შენი დაუტყვია. |
| 669 | 642 | |
| 670 | ასრე გითხრა, სამსახური ჩემი გმართებს ამად ორად: | |
| 671 | პირველ, ყმა ხარ, ხორციელი არავინ გვყავს შენად სწორად, | |
| 672 | მერმე, ჩემი მიჯნური ხარ, დასტურია, არ ნაჭორად; | |
| 673 | წადი, იგი მოყმე ძებნე, ახლოს იყოს, თუნდა შორად! | |
| 643 | “ასრე გითხრა, სამსახური ჩემი გმართებს ამად ორად: | |
| 644 | პირველ ყმა ხარ, ხორციელი არვინა გვყავს შენად სწორად, | |
| 645 | მერმე ჩემი მიჯნური ხარ, დასტურია, არ ნაჭორად; | |
| 646 | წადი, იგი მოყმე ძებნე, ახლოს იყოს თუნდა შორად. | |
| 674 | 647 | |
| 675 | შენგან ჩემი სიყვარული ამით უფრო გაამყარე; | |
| 676 | რომე დამხსნა შეჭირვება, ეშმა ბილწი ასაპყარე; | |
| 677 | გულსა გარე საიმედო ია მორგე, ვარდი ყარე; | |
| 678 | მერმე მოდი, ლომო, მზესა, შეგეყრები, შემეყარე! | |
| 648 | “შენგან ჩემი სიყვარული ამით უფრო გაამყარე, | |
| 649 | რომე დამხსნა შეჭირვება, ეშმა ბილწი ასაპყარე. | |
| 650 | გულსა გარე საიმედო ია მორგე, ვარდი ყარე, | |
| 651 | მერმე მოდი, ლომო, მზესა შეგეყრები, შემეყარე. | |
| 679 | 652 | |
| 680 | სამსა ძებნე წელიწადსა იგი შენი საძებნარი; | |
| 681 | ჰპოვო, მოდი გამარჯვებით, მხიარულად მოუბნარი; | |
| 682 | ვერა ჰპოვებ, დავიჯერებ, იყო თურე უჩინარი; | |
| 653 | “სამსა ძებნე წელიწადსა იგი შენი საძებარი; | |
| 654 | ჰპოო, მოდი გამარჯვებით, მხიარულად მოუბარი; | |
| 655 | ვერა ჰპოებ, დავიჯერებ, იყო თურე უჩინარი, | |
| 683 | 656 | კოკობი და უფურჭვნელი ვარდი დაგხვდე დაუმჭნარი. |
| 684 | 657 | |
| 685 | ფიცით გითხრობ: შენგან კიდე თუ შევირთო რაცა ქმარი, | |
| 658 | “ფიცით გითხრობ: შენგან კიდე თუ შევირთო რაცა ქმარი, | |
| 686 | 659 | მზეცა მომხვდეს ხორციელი, ჩემთვის კაცად შენაქმარი, |
| 687 | 660 | სრულად მოვსწყდე სამოთხესა, ქვესკნელს ვიყო დასანთქმარი, |
| 688 | შენი მკლვიდეს სიყვარული, გულსა დანა ასაქმარი!“ | |
| 661 | შენი მკლვიდეს სიყვარული, გულსა დანა ასაქმარი“. | |
| 689 | 662 | |
| 690 | 663 | მოახსენა ყმამან: „მზეო, ვინ გიშერი აწამწამე, |
| 691 | სხვა პასუხი რამცა გკადრე, ანუ რამცა შევიწამე? | |
| 664 | სხვა პასუხი რამცა გკადრე, ანუ რამცა შევიწამე, | |
| 692 | 665 | მე სიკვდილსა მოველოდი, შენ სიცოცხლე გამიწამე, |
| 693 | 666 | ვითა მონა, სამსახურად განაღამცა წავე, წა-, მე!“ |
| 694 | 667 | |
| 695 | 668 | კვლაცა ჰკადრა: „აჰა, მზეო, რათგან ღმერთმან მზედ დაგბადა, |
| 696 | მით გმორჩილობს, ზეციერი მნათობია რაცა სადა; | |
| 697 | მე რომ თქვენგან მოვისმინენ წყალობანი, მედიადა. | |
| 669 | მით გმორჩილობს ზეციერი მნათობია რაცა სადა; | |
| 670 | მე რომ თქვენგან მოვისმინე წყალობანი, მედიადა, | |
| 698 | 671 | ვარდი ჩემი არ დაჭნების, შუქი შენი იეფად-ა“. |
| 699 | 672 | |
| 700 | კვლა შეჰფიცეს ერთმანერთსა, დააპირეს ესე პირი, | |
| 701 | გასალდეს და გაამრავლეს საუბარი სიტყვახშირი. | |
| 673 | კვლა შეჰფიცეს ერთმანერთსა, დააპირეს ესე პირი; | |
| 674 | გასალდეს და გაამრავლეს საუბარი სიტყვა-ხშირი, | |
| 702 | 675 | გაადვილდა, აქანამდის გარდეხადა რაცა ჭირი, |
| 703 | თეთრთა კბილთა გამოჰკრთების თეთრი ელვა ვითა ჭვირი. | |
| 676 | თეთრთა კბილთათ გამოჰკრთების თეთრი ელვა ვითა ჭვირი. | |
| 704 | 677 | |
| 705 | ერთგან დასხდეს, ილაღობეს, საუბარი ასად აგეს, | |
| 678 | ერთგან დასხდეს, ილაღობეს, საუბარი ასად აგეს; | |
| 706 | 679 | ბროლ-ბალახში შეხვეული და გიშერი ასადაგეს; |
| 707 | ყმა ეტყვის, თუ: „შენთა მჭვრეტთა თავი ხელი, ა, სად აგეს! | |
| 680 | ყმა ეტყვის თუ: „შენთა მჭვრეტთა თავი ხელი ა, სად აგეს! | |
| 708 | 681 | ცეცხლთა, შენგან მოდებულთა, გული ჩემი ასადაგეს“. |
| 709 | 682 | |
| 710 | ყმა წავიდა, სიშორესა თუცა მისსა ვერ გასძლებდა, | |
| 683 | ყმა წავიდა, სიშორესა თუცა მისსა ვერ გასძლებდა; | |
| 711 | 684 | უკუღმავე იხედვიდა, თვალთა რეტად აყოლებდა. |
| 712 | 685 | ბროლსა სეტყვს და ვარდსა აზრობს, ტანსა მჭევრსა ათრთოლებდა, |
| 713 | 686 | გული ჰქონდა გულისათვის, სიყვარულსა ავალებდა. |
| 714 | 687 | |
| 715 | 688 | თქვა: „მზეო, ვარდსა სიშორე შენი დამაჩნდეს ეს ადრე, |
| 716 | ბროლი და ლალი გასრულ ვარ ქარვისა უყვითლესადრე. | |
| 717 | მაშინ რაღა ვქმნა, ვერჭვრეტა რა მომხვდეს კვლა უგრძესადრე! | |
| 718 | ხამს მოყვრისათვის სიკვდილი, ესე მე დამიც წესადრე“. | |
| 689 | ბროლი და ლალი გასრულვარ ქარვისა უყვითლესად-რე; | |
| 690 | მაშინ რაღა ვქმნა, ვერ-ჭვრეტა რა მომხვდეს კვლა უგრძესად-რე! | |
| 691 | ხამს მოყვრისათვის სიკვდილი, ესე მე დამიც წესად-რე“. | |
| 719 | 692 | |
| 720 | 693 | საწოლს დაწვა, ტირს, მტირალსა ცრემლი ძნელად ეხოცების, |
| 721 | ვითა ვერხვი ქარისაგან, ირხევის და იკეცების; | |
| 694 | ვითა ვერხვი ქარისაგან ირხევის და იკეცების; | |
| 722 | 695 | რა მილულნის, სიახლევე საყვარლისა ეოცების, |
| 723 | შეკრთის, დიდნი დაიზახნის, მით პატიჟი ეოცების. | |
| 696 | შეკრთის, დიდნი დაიზახის, მით პატიჟი ეოცების. | |
| 724 | 697 | |
| 725 | 698 | მოშორვება საყვარლისა მას შეჰქმნოდა მისად ღაზოდ, |
| 726 | ცრემლსა ვითა მარგალიტსა სწვიმს ვარდისა დასანაზოდ. | |
| 699 | ცრემლსა, ვითა მარგალიტსა სწვიმს ვარდისა დასანაზოდ; | |
| 727 | 700 | რა გათენდა, შეეკაზმა მისთა მჭვრეტთა სალამაზოდ, |
| 728 | 701 | ცხენსა შეჯდა, გაემართა, დარბაზს მივა სადარბაზოდ. |
| 729 | 702 | |
| 730 | 703 | დარბაზს ეჯიბი შეგზავნა, მართ მისგან შენარონია, |
| 731 | 704 | შესთვალა: „გკადრებ, მეფეო, მე ესე გამიგონია: |
| 732 | 705 | ყოველი პირი მიწისა თქვენ ხრმლითა დაგიმონია, |
| 733 | აწ, თუ სჯობს, ესე ამბავი ცნან, რაცა გარემონია. | |
| 706 | აწ თუ სჯობს, ესე ამბავი ცნან რაცა გარემონია“. | |
| 734 | 707 | |
| 735 | მე წავიდე, მოვიარო, ვილაშქრო და ვინაპირო, | |
| 708 | “მე წავიდე, მოვიარო, ვილაშქრო და ვინაპირო, | |
| 736 | 709 | თინათინის ხელმწიფობა მტერთა თქვენთა გულსა ვჰგმირო, |
| 737 | მორჩილქმნილთა გავახარო, ურჩი ყოვლი ავატირო, | |
| 710 | მორჩილ-ქმნილი გავახარო, ურჩი ყოვლი ავატირო, | |
| 738 | 711 | ძღვენნი გკადრნე ზედა-ზედა, არ სალამი დავაძვირო“. |
| 739 | 712 | |
| 740 | 713 | მეფესა ეთქვა ამისი დიადი მადრიელობა, |
| 741 | ებრძანა: „ლომო, არა გჭირს შენ ომთა გამდრეკელობა, | |
| 742 | აწ მაგა შენსა თათბირსა ჰგავსო შენივე ქველობა. | |
| 714 | ებრძანა: „ლომო, არა გჭირს შენ ომთა გარდუხდელობა, | |
| 715 | აწ მაგა შენსა თათბირსა ჰგავსო შენივე ქველობა, | |
| 743 | 716 | წა, მაგრა მომხვდეს, რაღა ვქმნა, თუ სიშორისა გრძელობა!“ |
| 744 | 717 | |
| 745 | ყმა შევიდა, თაყვანისსცა, მადლი რამე მოახსენა: | |
| 746 | „ხელმწიფეო, მიკვირს, ქება რად იკადრეთ ჩემი თქვენა! | |
| 747 | აწ ნუთუ კვლა სიშორისა ღმერთმან ბნელი გამითენა, | |
| 748 | პირი თქვენი მხიარული მხიარულსა კვლა მიჩვენა!“ | |
| 718 | ყმა შევიდა, თაყვანი სცა, მადლი რამე მოახსენა: | |
| 719 | “ხელმწიფეო, მიკვირს, ქება რად იკადრეთ ჩემი თქვენა, | |
| 720 | აწ ნუთუმცა კვლა ნახვითა ღმერთმან ბნელი გამითენა, | |
| 721 | პირი თქვენი მხიარული მხიარულსა კვლა მიჩვენა“. | |
| 749 | 722 | |
| 750 | მეფე ყელსა მოეხვია, გარდაკოცნა ვითა შვილი; | |
| 751 | სხვა მათებრი არ ყოფილა არ გამზრდელი, არ გაზრდილი! | |
| 723 | მეფე ყელსა მოეკიდა, გარდაკოცნა ვითა შვილი, | |
| 724 | სხვა მათებრი არ ყოფილა არ გამზრდელი, არ გაზრდილი; | |
| 752 | 725 | ყმა ადგა და წამოვიდა, მას დღე მათი ჩანს გაყრილი; |
| 753 | 726 | როსტან მისთვის აატირა გონიერი გული, ლბილი. |
| 754 | 727 | |
| 755 | გამოემართა ავთანდილ, მოყმე მხნე, ლაღად მავალი. | |
| 756 | ოც დღე იარა, ღამეცა დღეს ზედაწართო მრავალი. | |
| 757 | იგია ლხინი სოფლისა, იგია ნივთი და ვალი. | |
| 758 | არ მისცილდების თინათინ მისი მას, ვისგან სწვავ ალი. | |
| 728 | გამოემართა ავთანდილ, მოყმე მხნე, ლაღად მავალი, | |
| 729 | ოც დღე იარა, ღამეცა დღეზედა წართო მრავალი. | |
| 730 | იგია ლხინი სოფლისა, იგია ნივთი და ვალი, | |
| 731 | არ მისცილდება თინათინ მისი მას, ვისგან სწვავ ალი. | |
| 759 | 732 | |
| 760 | 733 | რა მოვიდა, სიხარული შიგან გახდა სამეფოსა; |
| 761 | 734 | მოეგებნეს დიდებულნი, ძღვენსა სძღვნიდეს იეფოსა; |
| 762 | იგი პირმზე არ მოსცთების სიარულსა სასწრაფოსა; | |
| 763 | მიხვდეს მყოფნი მას წინაშე სიხარულსა სადაფოსა. | |
| 735 | იგი პირ-მზე არ მოსცდების სიარულსა სასწრაფოსა, | |
| 736 | მიჰხვდეს მყოფნი მას წინაშე სიხარულსა სადაფოსა. | |
| 764 | 737 | |
| 765 | ქალაქი ჰქონდა მაგარი საზაროდ სანაპიროსა; | |
| 766 | გარე კლდე იყო, გიამბობ ზღუდესა უქვითკიროსა; | |
| 738 | ქალაქი ჰქონდა მაგარი საზაროდ სანაპიროსა, | |
| 739 | გარე კლდე იყო, გიამბობ, ზღუდესა უქვიტკიროსა, | |
| 767 | 740 | ყმამან მუნ დაყო სამი დღე ამოსა სანადიროსა, |
| 768 | 741 | გაზრდილი მისი შერმადინ დაისვა სავაზიროსა. |
| 769 | 742 | |
| 770 | 743 | უბრძანა: „აჰა, შერმადინ, ამად მე შენგან მრცხვენიან, |
| 771 | ჩემნი საქმენი ყოველნი გცოდნიან, გაგივლენიან, | |
| 772 | მაგრა არ იცი აქამდის, რანიცა ცრემლნი მდენიან! | |
| 744 | ჩემნი საქმენი ყოველნი გცოდნიან გაგივლენიან, | |
| 745 | მაგრა არ იცი, აქამდის რანიცა ცრემლნი მდენიან! | |
| 773 | 746 | მე ვისგან მქონდეს პატიჟნი, აწ მასვე მოულხენიან. |
| 774 | 747 | |
| 775 | მე მოუკლავ თინათინის სურვილსა და სიყვარულსა, | |
| 776 | ცხელი ცრემლი ასოვლებდის ნარგისთაგან ვარდსა ზრულსა, | |
| 748 | “მე მოუკლავარ თინათინის სურვილსა და სიყვარულსა; | |
| 749 | ცრემლი ცხელი ასოვლებდის ნარგისთაგან ვარდსა ზრულსა; | |
| 777 | 750 | ვერ ვაჩენდი აქანამდის ჭირსა ჩემგან დაფარულსა, |
| 778 | აწ მიბრძანა საიმედო, ამად მხედავ მხიარულსა. | |
| 751 | აწ მიბრძანა საიმედო, ამად მხედავ მხიარულსა“. | |
| 779 | 752 | |
| 780 | მიბრძანა: «მიცან ამბავი მის ყმისა დაკარგულისა, | |
| 781 | მოხვიდე, სრულვქმნა მაშინღა შენი წადილი გულისა, | |
| 782 | ქმარი არ მინდა უშენო, მომხვდეს ხისაცა რგულისა!» | |
| 753 | “მიბრძანა: „მიცან ამბავი მის ყმისა დაკარგულისა, | |
| 754 | მოხვიდე, სრულ-ვქმნა მაშინღა შენი წადილი გულისა, | |
| 755 | ქმარი არ მინდა უშენოდ, მომხვდეს ხისაცა რგულისა», | |
| 783 | 756 | მომცა წამალი გულისა, აქამდის დადაგულისა. |
| 784 | 757 | |
| 785 | პირველ, ყმა ვარ, წასლვა მინდა პატრონისა სამსახურად, – | |
| 786 | ხამს მეფეთა ერთგულობა, ყოფა გვმართებს ყმასა ყმურად, – | |
| 787 | მერმე, ცეცხლი დაუვსია, აღარა მწვავს გულსა მურად. | |
| 788 | ხამს, თუ კაცი არ შეუდრკეს, ჭირს მიუხდეს მამაცურად. | |
| 758 | “პირველ ყმა ვარ, წასვლა მინდა პატრონისა სამსახურად – | |
| 759 | ხამს მეფეთა ერთგულობა, ყოფა გვმართებს ყმასა ყმურად; – | |
| 760 | მერმე ცეცხლი დაუვსია, აღარა მწვავს გულსა მურად, | |
| 761 | ხამს, თუ კაცი არ შეუდრკეს ჭირს, მიუხდეს მამაცურად. | |
| 789 | 762 | |
| 790 | ვართ უმოყვრესნი მე და შენ ყოველთა პატრონ-ყმათასა, | |
| 791 | ამისთვის გნუკევ სმენასა შენ ამა ჩემთა ხმათასა: | |
| 763 | “ვართ უმოყვრესნი მე და შენ ყოველთა პატრონ-ყმათასა, | |
| 764 | ამისთვის გნუკევ სმენასა შენ ამა ჩემთა ხმათასა; | |
| 792 | 765 | ჩემ წილ დაგაგდებ პატრონად, თავადად ჩემთა სპათასა, |
| 793 | ამა საქმესა ვერა ვიქ მე განდობასა სხვათასა. | |
| 766 | ამა საქმესა ვერა ვიქმ მე განდობასა სხვათასა. | |
| 794 | 767 | |
| 795 | ლაშქართა და დიდებულთა ალაშქრებდი, ჰპატრონობდი, | |
| 796 | დარბაზს კაცსა გაჰგზავნიდი და ამბავსა მათსა სცნობდი, | |
| 768 | “ლაშქართა და დიდებულთა ალაშქრებდი, ჰპატრონობდი; | |
| 769 | დარბაზს კაცსა გაგჰზავნიდი და ამბავსა მათსა სცნობდი; | |
| 797 | 770 | წიგნსა სწერდი ჩემ მაგიერ, უფასოსა ძღვენსა სძღვნობდი, |
| 798 | აქა სადმე არყოფასა ჩემსა მათმცა რად აგრძნობდი! | |
| 771 | აქა სადმე არ-ყოფასა ჩემსა მათმცა რად აგრძნობდი! | |
| 799 | 772 | |
| 800 | ლაშქრობა და ნადირობა შენი ჩემსა დაასახე, | |
| 773 | “ლაშქრობა და ნადირობა შენი ჩემსა დაასახე, | |
| 801 | 774 | აქათ სამ წელ მომიცადე, ხვაშიადი შემინახე, |
| 802 | 775 | მე ნუთუმცა შემოვბრუნდი, ალვა ჩემი არ დაჭნა ხე, |
| 803 | არ მოვბრუნდე, მომიგლოვე, მიტირე და მივაგლახე! | |
| 776 | არ მოვბრუნდე, მომიგლოვე, მიტირე და მივაგლახე. | |
| 804 | 777 | |
| 805 | მაშინღა ჰკადრე მეფესა არ საქმე სასურვალია, | |
| 806 | აცნობე ჩემი სიკვდილი, – იყავ მართ ვითა მთრვალია, – | |
| 807 | მიხვდა-თქო საქმე, რომელი ყოვლთათვის გარდუვალია. | |
| 808 | გლახაკთა მიეც საჭურჭლე, ოქრო, ვერცხლი და რვალია! | |
| 778 | “მაშინღა ჰკადრე მეფესა არ საქმე სასურვალია, | |
| 779 | აცნობე ჩემი სიკვდილი – იყავ მართ ვითა მთრვალია;– | |
| 780 | მიხვდა-თქო საქმე, რომელი ყოველთათვის გარდუვალია, | |
| 781 | გლახაკთა მიეც საჭურჭლე, ოქრო, ვერცხლი და რვალია. | |
| 809 | 782 | |
| 810 | მაშინ უფრო მომეხმარე, ამისგანცა უფრო მხნედრე; | |
| 811 | ნუთუ ადრე დამივიწყო? მახსენებდი ზედა-ზედრე! | |
| 783 | “მაშინ უფრო მომეხმარე ამისგანცა უფრო მხნედ-რე, | |
| 784 | ნუთუ ადრე დამივიწყო? მახსენებდე ზედა-ზედ-რე! | |
| 812 | 785 | მეტად კარგად დამიურვე, სული ჩემი შეივედრე, |
| 813 | ზრდანი ჩემნი მოიგონენ, გული შენი მოიმდედრე!“ | |
| 786 | ზრდანი ჩემნი მოიგონენ, გული შენი მოიმდედრე“. | |
| 814 | 787 | |
| 815 | 788 | რა მონამან მოისმინა, გაუკვირდა, შეეზარა, |
| 816 | თვალთათ, ვითა მარგალიტი ცხელი ცრემლი გარდმოყარა, | |
| 789 | თვალთათ, ვითა მარგალიტი ცრემლი ცხელი გარდმოყარა; | |
| 817 | 790 | მოახსენა: „უშენომან გულმან რამცა გაიხარა! |
| 818 | ვიცი, რომე არ დასდგები, მაგას გიშლი ამად არა. | |
| 791 | ვიცი, რომე არ დასდგები, მაგას გიშლი ამად არა. | |
| 819 | 792 | |
| 820 | «ჩემად ნაცვლად დაგაგდებო», – ესე სიტყვა ვით მიბრძანე? | |
| 821 | რაგვარა ვქმნა პატრონობა, რამც გიფერე, რამც გიგვანე? | |
| 793 | “ჩემად ნაცვლად დაგაგდებო,“ – ესე სიტყვა ვით მიბრძანე? | |
| 794 | რაგვარა ვქმნა პატრონობა? რამც გიფერე, რამც გიგვანე? | |
| 822 | 795 | შენ მარტოსა გიგონებდე, მემცა მიწა ვიაკვანე! |
| 823 | სჯობს, ორნივე გავიპარნეთ, წამოგყვები, წამიტანე!“ | |
| 796 | სჯობს ორნივე გავიპარნეთ, წამოგყვები, წამიტანე“. | |
| 824 | 797 | |
| 825 | 798 | ყმამან უთხრა: „მომისმინე, მართლად გითხრობ, არა ჭრელად: |
| 826 | 799 | რა მიჯნური ველთა რბოდეს, მარტო უნდა გასაჭრელად; |
| 827 | მარგალიტი არვის მიხვდეს უსასყიდლო უვაჭრელად; | |
| 800 | მარგალიტი არვის მიხვდეს უსასყიდლოდ, უვაჭრელად, | |
| 828 | 801 | კაცი ცრუ და მოღალატე ხამს ლახვრითა დასაჭრელად. |
| 829 | 802 | |
| 830 | ვისმცა უთხარ ხვაშიადი? შენგან კიდე არვინ ვარგა; | |
| 831 | უშენოსა პატრონობა ვის მივანდო, ვინ იქს კარგა? | |
| 832 | სანაპირო გაამაგრე, მტერმან ახლოს ვერ იბარგა! | |
| 803 | “ვისმცა ვუთხარ ხვაშიადი, შენგან კიდე არვინ ვარგა, | |
| 804 | უშენოსა პატრონობა ვის მივანდო, ვინ იქმს კარგა? | |
| 805 | სანაპირო გაამაგრე, მტერმან ახლოს ვერ იბარგა, | |
| 833 | 806 | კვლა ნუთუმცა შემოვიქეც, ღმერთმან სრულად არ დამკარგა. |
| 834 | 807 | |
| 835 | განგებაა, სწორად მოჰკლავს, ერთი იყოს, თუნდა ასი; | |
| 808 | “განგებაა, სწორად მოჰკლავს, ერთი იყოს, თუნდა ასი; | |
| 836 | 809 | მარტოობა ვერას მიზამს, მცავს თუ ცისა ძალთა დასი; |
| 837 | აქათ სამ წელ არ მოვიდე, მაშინ გმართებს გლოვა, ფლასი; | |
| 810 | აქათ სამ წელ არ მოვიდე, მაშინ გმართებს გლოვა, ფლასი, | |
| 838 | 811 | წიგნსა მოგცემ, გმორჩილობდეს, ვინცა იყოს ჩემი ხასი“. |
| 839 | წიგნი ავთანდილისა ყმათა თანა | |
| 840 | ||
| 841 | დაწერა, თუ: „ჩემნო ყმანო, გამზრდელნო და ზოგნო ზრდილნო, | |
| 842 | ერთგულნო და მისანდონო, ამას ზედა გამოცდილნო, | |
| 843 | თქვენ, ჩემისა საწადლისა მიდგომილნო, ვითა ჩრდილნო, | |
| 844 | წიგნი ჩემი მოისმინეთ, ყოვლნო ერთგან შემოხდილნო! | |
| 812 | წიგნი ავთანდილისა თავის ყმათა თანა | |
| 813 | დაწერა თუ: „ჩემნო ყმანო, გამზრდელნო და ზოგნო ზრდილნო, | |
| 814 | ერთგულნო და მისანდონო, ამას ზედა გამოცდილნო, | |
| 815 | თქვენ ჩემისა საწადილსა მიდგომილნო, ვითა ჩრდილნო, | |
| 816 | წიგნი ჩემი მოისმინეთ, ყოვლნო, ერთგან შემოყრილნო! | |
| 845 | 817 | |
| 846 | მიწაცა თქვენი ავთანდილ, ისმინეთ, გიწერ მე რასა: | |
| 847 | თვით ვიქ ხელითა ჩემითა ამა წიგნისა წერასა, | |
| 848 | ცოტასა ხანსა ვარჩიე გაჭრა სმასა და მღერასა, | |
| 849 | პურად და საჭმლად მივენდვე ჩემსა მშვილდსა და ცერასა. | |
| 818 | “მიწაცა თქვენი ავთანდილ, ისმინეთ, გიწერ მე რასა, | |
| 819 | თვით ვიქმ ხელითა ჩემითა ამა წიგნისა წერასა; | |
| 820 | ცოტასა ხანსა ვარჩივე გაჭრა სმასა და მღერასა, | |
| 821 | პურად და საჭმლად მივენდევ ჩემსა მშვილდსა და ცერასა. | |
| 850 | 822 | |
| 851 | საქმე რამე მიც თავისა ზე სადმე გარდსახვეწელი, | |
| 852 | დავყო მარტოდ და ღარიბად ესე წლეული მე წელი; | |
| 823 | “საქმე რამე მიც თავისა ზე სადმე გარდსახვეწელი, | |
| 824 | დავყო მარტოდ და ღარიბად ესე წლეული მე წელი, | |
| 853 | 825 | გემუდარები ამისთვის, ვარ თქვენი შემომხვეწელი, |
| 854 | 826 | მე დამახვედროთ სამეფო მტერთაგან დაულეწელი. |
| 855 | 827 | |
| 856 | მე შერმადინ დამიგდია, ჩემად კერძად პატრონობდეს, | |
| 857 | სიკვდილსა და სიცოცხლესა სადამდისცა ჩემსა სცნობდეს; | |
| 828 | “მე შერმადინ დამიგდია, ჩემად კერძად პატრონობდეს, | |
| 829 | სიკვდილსა და სიცოცხლესა სადამდისცა ჩემსა სცნობდეს, | |
| 858 | 830 | ყოვლთა მზეებრ მოგეფინოს, ვარდს არ ზრვიდეს, არ აჭნობდეს, |
| 859 | შემცოდესა ყველაკასა ვითა ცვილსა დაადნობდეს. | |
| 831 | შემცოდესა ყველაკასა,ვითა ცვილსა, დაადნობდეს. | |
| 860 | 832 | |
| 861 | თქვენცა იცით, გამიზრდია ვითა ძმა და ვითა შვილი; | |
| 862 | ამას ასრე მორჩილობდით, არის ვითამც ავთანდილი, | |
| 863 | ბუკსა იკრას, აქნევინეთ ყოვლი საქმე, ჩემგან ქმნილი; | |
| 833 | “თქვენცა იცით, გამიზრდია, ვითა ძმა და ვითა შვილი; | |
| 834 | ამას ასრე მორჩილობდით, არს ვითამც ავთანდილი; | |
| 835 | ბუკსა იკრას, აქმნევინეთ ყოვლი საქმე, ჩემგან ქმნილი; | |
| 864 | 836 | მე თუ დრომდის არ მოვიდე, გლოვა გმართებს, არ სიცილი“. |
| 865 | 837 | |
| 866 | ესე წიგნი გაასრულა წყლიანმან და სიტყვანაზმა, | |
| 867 | წელთა ოქრო შემოირტყა, საღარიბოდ შეეკაზმა, | |
| 838 | ესე წიგნი გაასრულა წყლიანმან და სიტყვა-ნაზმა; | |
| 839 | წელთა ოქრო შემოირტყა, საღარიბოდ მოეკაზმა, | |
| 868 | 840 | ბრძანა: „მინდორს შევჯდებიო“, ლაშქარიცა დაერაზმა; |
| 869 | 841 | მასვე წამსა წამოვიდა, შინა ხანი არა დაზმა. |
| 870 | 842 | |
| 871 | ბრძანა: „წადით ყველაკაი, აქა მემხრედ არვინ მინა“. | |
| 843 | ბრძანა: „წადით ყველაკაი, აქა მომხრედ არვინ მინა“. | |
| 872 | 844 | მონებიცა მოიშორვა, თავი გაითავისწინა, |
| 873 | მარტო გარე შემობრუნდა, შამბი შიგან გაირბინა. | |
| 874 | მიწყივ მისად საგონებლად მისი მკლველი თინათინ-ა. | |
| 845 | მარტო გარე შემობრუნდა, შამბი შიგან გაირბინა, | |
| 846 | მიწყივ მისად საგონებლად მისი მკვლელი თინათინ-ა. | |
| 875 | 847 | |
| 876 | იგი ველი გაირბინა, ლაშქართაგან გაეკიდა; | |
| 848 | იგი ველი გაირბინა, ლაშქართაგან გაეკიდა. | |
| 877 | 849 | ვინმცა ნახა სულიერმან, ანუ ვინმცა წაეკიდა? |
| 878 | ვის მახვილი ვერას ავნებს, მისი მკლველი გაეკიდა; | |
| 850 | ვის მახვილი ვერას ავნებს, მისი მკლავი გაეკიდა, | |
| 879 | 851 | მისგან ტვირთი კაეშნისა ტვირთად ვარგად აეკიდა. |
| 880 | 852 | |
| 881 | 853 | რა ლაშქართა ინადირეს და პატრონი მოითვალეს, |
| 882 | იგი პირმზე ვეღარ პოვეს, პირი მათი იფერმკრთალეს, | |
| 883 | მათსა დიდსა სიხარულსა სიმძიმილი ანაცვალეს, | |
| 854 | იგი პირ-მზე ვეღარ პოვეს, პირი მათი იფერმკთალეს; | |
| 855 | მათსა დიდსა სიხარულსა სამძიმარი ანაცვალეს, | |
| 884 | 856 | ყოვლგან რბოდეს საძებარად, ვინცა იყო უცხენმალეს. |
| 885 | 857 | |
| 858 | “ღმერთი, ლომო, შენად ნაცვლად სხვასა ვისცა დანერგვიდეს!“ | |
| 859 | დარბოდეს და სხვაგნით სხვათა მოამბეთა მოასხმიდეს; | |
| 860 | ვეღარა ცნეს მისი საქმე, გაიარა აქათ კიდეს, | |
| 861 | მისნი სპანი გულ-მოკლულნი ცრემლსა ცხელსა გარდმოჰყრიდეს. | |
| 862 | ||
| 886 | 863 | შერმადინ ერთგან შეყარნა ხასნი და დიდებულები, |
| 887 | უჩვენა იგი უსტარი, ამბავი მისი თქმულები. | |
| 888 | რა მოისმინეს, ყველაი დარჩა გულდანაწყლულები; | |
| 864 | უჩვენა იგი უსტარი, ამბავი მისი თქმულები; | |
| 865 | რა მოისმინეს, ყველაი დარჩა გულ-დანაწყლულები, | |
| 889 | 866 | თავსა იცემდეს, არ იყო გული უცრემლო, ულები. |
| 890 | 867 | |
| 891 | ყოვლთა ჰკადრეს: „თუცა ყოფა ჩვენ უმისოდ გვეარმისცა, | |
| 892 | უშენოსა საჯდომი და ტახტი მისი ვისმცა მისცა? | |
| 893 | განაღამცა გმორჩილობდით, თუ გვიბრძანო რაცა ვისცა!“ | |
| 894 | იგი მონა აპატრონეს, ყველაკამან თაყვანისცა. | |
| 895 | ავთანდილისაგან ტარიელის ძებნად წასლვა | |
| 896 | ||
| 868 | ყოვლთა ჰკადრეს: „თუცა ყოფა ჩვენ უმისოდ გვეარმისცა, | |
| 869 | უშენოსა საჯდომი და ტახტი მისი ვისმცა მისცა? | |
| 870 | განაღამცა გმორჩილობდით, თუ გვიბრძანო რაცა ვისცა!“ | |
| 871 | იგი მონა აპატრონეს, ყველაკამან თაყვანი-სცა. | |
| 872 | ავთანდილისაგან მის ყმისა ძებნად წასლვა | |
| 897 | 873 | ამ საქმესა მემოწმების დიონოსი ბრძენი, ეზროს: |
| 898 | საბრალოა, ოდეს ვარდი დაეთრთვილოს, და-ცა-ეზროს. | |
| 874 | საბრალოა, ოდეს ვარდი დაეთრთვილოს, და-ცა-ეზროს; | |
| 899 | 875 | ვის ბალახში არა ჰგვანდეს და ლერწამი ტანად ეზროს, |
| 900 | იგი სადმე გაღარიბდეს, საყოფთაგან იაბეზროს. | |
| 876 | იგი სადმე გაღარიბდეს, სამყოფთაგან იაბეზროს. | |
| 901 | 877 | |
| 902 | ავთანდილ იგი მინდორი ოთხახმით გარდაიარა, | |
| 878 | ავთანდილ იგი მინდორი ოთხ-ახმით გარდაიარა, | |
| 903 | 879 | დააგდო ზღვარი არაბთა, სხვათ ზღვართა არე იარა, |
| 904 | 880 | მაგრა მის მზისა გაყრამან სიცოცხლე გაუზიარა; |
| 905 | თქვა: „თუ მე მასმცა ვეახლე, აწ ცხელსა ცრემლსა ვღვრი არა“. | |
| 881 | თქვა: „თუ მე მასმცა ვეახელ, აწ ცხელსა ცრემლსა ვღვრი არა“. | |
| 906 | 882 | |
| 907 | 883 | ახალმან ფიფქმან დათოვა, ვარდი დათრთვილა, დანასა; |
| 908 | მოუნდის გულსა დაცემა, ზოგჯერ მიმართის დანასა; | |
| 909 | თქვის: „ჭირი ჩემი სოფელმან ოთხმოცდაათი ანასა, | |
| 884 | მოუნდის გულსა დაცემა, ზოგჯერ მიჰმართის დანასა; | |
| 885 | თქვის: „ჭირი ჩემი სოფელმან ოთხმოცდაათი ანასა, | |
| 910 | 886 | მოვშორდი ლხინსა ყველასა, ჩანგსა, ბარბითსა და ნასა!“ |
| 911 | 887 | |
| 912 | ვარდი, მის მზისა გაყრილი, უფრო და უფრო ჭნებოდა, | |
| 913 | გულსა უთხრის, თუ: „დათმეო“, ამად არ დია ბნდებოდა. | |
| 914 | უცხო-უცხოთა ადგილთა საძებრად იარებოდა, | |
| 915 | მგზავრთა ჰკითხვიდის ამბავთა, მათ თანაემოყვრებოდა. | |
| 888 | ვარდი მის მზისა გაყრილი უფრო და უფრო ჭნებოდა, | |
| 889 | გულსა უთხრის თუ: „დათმეო“, ამად არ დია ბნდებოდა. | |
| 890 | უცხო უცხოთა ადგილთა საძებრად იარებოდა. | |
| 891 | მგზავრთა ჰკითხვიდის ამბავთა, მათ თანა-ემოყვრებოდა. | |
| 916 | 892 | |
| 917 | მუნ ეძებს, ცრემლი მტირალსა სდის ზღვათა შესართავისად; | |
| 918 | უჩნდის ქვეყანა ტახტად და მკლავი – სადებლად თავისად; | |
| 919 | თქვის: „საყვარელო, მოგშორდი, გული შენ დაგრჩა, ვთქვა ვისად? | |
| 893 | მუნ ეძებს, ცრემლი მტირალსა სდის ზღვათა შესართავისად. | |
| 894 | უჩნდის ქვეყანა ტახტად და მკლავი სადებლად თავისად. | |
| 895 | თქვის: „საყვარელო, მოგშორდი გული შენ დაგრჩა, ვთქვა ვისად? | |
| 920 | 896 | შენთვის სიკვდილი მეყოფის ლხინად ჩემისა თავისად“. |
| 921 | 897 | |
| 922 | 898 | ყოვლი პირი ქვეყანისა მოვლო, სრულად მოიარა, |
| 923 | ასრე რომე ცასა ქვეშე არ დაურჩა არე არა, | |
| 924 | მაგრა იგი მის ამბვისა მსმენელსაცა ვერ მიმხვდარა. | |
| 899 | ასრე რომე ცასა ქვეშე არ დაურჩა, არ იარა; | |
| 900 | მაგრა იგი მის ამბისა მსმენელსაცა ვერ მიმხვდარა, | |
| 925 | 901 | ამას შიგან წელიწადი სამი სამ თვედ მიიყარა. |
| 926 | 902 | |
| 927 | 903 | მიხვდა რასმე ქვეყანასა უგემურსა, მეტად მქისსა, |
| 928 | თვე ერთ კაცსა ვერა ნახავს, ვერას შვილსა ადამისსა, – | |
| 929 | იგი ჭირი არ უნახავს არ რამინს და არცა ვისსა, – | |
| 930 | დღე და ღამე იგონებდის საყვარელსა მასვე მისსა. | |
| 904 | თვე ერთ კაცსა ვერა ნახავს, ვერას შვილსა ადამისსა; | |
| 905 | იგი ჭირი არ უნახავს არ რამინს და არცა ვისსა, | |
| 906 | დღე და ღამე იგონებდა საყვარელსა მასვე მისსა. | |
| 931 | 907 | |
| 932 | მას მიხვდა წვერი სადგურად მაღლისა მთისა დიდისა, | |
| 933 | გამოჩნდა მუნით მინდორი, სავალი დღისა შვიდისა. | |
| 908 | მას მიხვდა წევრი სადგურად მაღლისა მთისა დიდისა, | |
| 909 | გამოჩნდა მუნით მინდორი, სავალი დღისა შვიდისა; | |
| 934 | 910 | მის მთისა ძირსა წყალი დის, არად სანდომი ხიდისა, |
| 935 | 911 | ორგნითვე ტყესა შეეკრა ნაპირი წყლისა კიდისა. |
| 936 | 912 | |
| 937 | 913 | ზედ წაადგა, შეექცევის, დროთა, დღეთა ანგარიშობს; |
| 938 | თვენი ესხნეს ორანიღა, ამად სულთქვამს, არა იშობს; | |
| 939 | „ვაჲ თუ საქმე გამიმჟღავნდეს! – კვლა ამისთვის გულმოშიშობს, – | |
| 940 | ავსა კარგად ვერვინ შესცვლის, თავსა ახლად ვერვინ იშობს“. | |
| 914 | თვენი ესხნეს ორანიღა, ამად სულთქვამს, ამად იშობს; | |
| 915 | “ვა თუ საქმე გამიმჟღავნდეს! – კვლა ამისთვის გულ-მოშიშობს, – | |
| 916 | “ავსა კარგად ვერვინ შესცვლის, თავსა ახლად ვერვინ იშობს“. | |
| 941 | 917 | |
| 942 | საგონებელი შეექმნა, დადგა საქმისა მრჩეველად, | |
| 918 | საგონებელი შეექმნა, დადგა საქმისა მრჩეველად. | |
| 943 | 919 | თქვა: „თუ დავბრუნდე, ეზომი ხანი რად დავყავ მე ველად? |
| 944 | ჩემსა რა ვჰკადრო მნათობსა, ვიყავ რად დღეთა მლეველად; | |
| 945 | მისი ვერა ვცნა ჭორადცა, ვარ ვისთა გზათა მკვლეველად? | |
| 920 | ჩემსა რა ვჰკადრო მნათობსა, ვიყავ რად დღეთა მლეველად, | |
| 921 | მისი ვერა ვცნა ჭორადცა, ვარ ვისთა გზათა მკვლეველად?“ | |
| 946 | 922 | |
| 947 | თუ არ დავბრუნდე, საძებრად დავყვნე სხვანიცა ხანანი, | |
| 923 | “თუ არ დავბრუნდე, საძებრად დავყვნე სხვანიცა ხანანი, | |
| 948 | 924 | რომელსა ვეძებ, ვერა ვცნნე ამბავნი მე მისთანანი, |
| 949 | 925 | დრო გარდაუწყდეს შერმადინს, მიხვდენ ღაწვისა ბანანი, |
| 950 | მივიდეს, ჰკადრნეს მეფესა საქმენი დასაგვანანი, | |
| 926 | მივიდეს, ჰკადრნეს მეფესა საქმენი დასაგვანანი!“ | |
| 951 | 927 | |
| 952 | უამბოს ჩემი სიკვდილი, თვით ჩემგან დავედრებული, | |
| 953 | მათ შექმნან გლოვა-ტირილი, ქმნან საქმე გამწარებული, | |
| 954 | მერმე მივიდე ცოცხალი მე, სხვაგან სადმე რებული!“ | |
| 955 | ამას იგონებს ტირილით გონებაშეიწრებული. | |
| 928 | “უამბოს ჩემი სიკვდილი, თვით ჩემგან დავედრებული; | |
| 929 | მათ შექმნან გლოვა-ტირილი, ქმნან საქმე გამწარებული; | |
| 930 | მერმე მივიდე ცოცოხალი მე, სხვაგან სადმე რებული!“ | |
| 931 | ამას იგონებს ტირილით გონება-შეიწრებული. | |
| 956 | 932 | |
| 957 | იტყვის: „ღმერთო, სამართალნი შენნი ჩემთვის რად ამრუდენ? | |
| 958 | მე ეზომნი სიარულნი კიდე რად, გლახ, გამიცუდენ? | |
| 959 | გულით ჩემით სიხარულნი აჰფხვრენ, ჭირნი დააბუდენ; | |
| 933 | იტყვის: „ღმერთო, სამართალნი შენნი ჩემთვის რად ამრუდენ, | |
| 934 | მე ეზომნი სიარულნი კიდე რად, გლახ, გამიცუდენ, | |
| 935 | გულით ჩემით სიხარულნი აჰფხვრენ, ჭირნი დააბუდენ? | |
| 960 | 936 | დღეთა ჩემთა ცრემლნი ჩემნი ვერაოდეს დავიყუდენ“. |
| 961 | 937 | |
| 962 | 938 | კვლაცა იტყვის: „დათმობა სჯობს“, და თავსავე ეუბნების: |
| 963 | „დღეთა მეტად ნუ მოჰკვდები, გული ჩემი ნუ დადნების, | |
| 939 | “დღეთა მეტად ნუ მოჰკვდები, გული ჩემი ნუ დადნების, | |
| 964 | 940 | უღმრთოდ ვერას ვერ მოვაწევ, ცრემლი ცუდად მედინების, |
| 965 | განგებასა ვერვინ შესცვლის, არსაქმნელი არ იქმნების. | |
| 941 | განგებასა ვერვინ შესცვლის, არ-საქმნელი არ იქმნების“. | |
| 966 | 942 | |
| 967 | ყოვლნი არსნი ცათქვეშეთნი ერთობ სრულად მომივლიან, | |
| 968 | მაგრა საქმე მის კაცისა ვერასადა შემიგნიან; | |
| 969 | უღონიოდ მართალ იყვნეს, რომელთაცა ქაჯად თქვიან. | |
| 970 | აწ ტირილი არას მარგებს, ცუდად ცრემლნი რასა მდიან?“ | |
| 943 | “ყოვლნი არსნი ცათ ქვეშეთნი ერთობ სრულად მომივლიან, | |
| 944 | მაგრა საქმე მის კაცისა ვერა სადა შემიგნიან; | |
| 945 | უღონიოდ მართალ იყვნეს, რომელთაცა ქაჯად თქვიან, | |
| 946 | აწ ტირილი არას მარგებს, ცუდად ცრემლნი რასა მდიან!“ | |
| 971 | 947 | |
| 972 | მთით ჩამოვიდა ავთანდილ, გავლნა წყალი და ტყენია, | |
| 973 | მინდორს აცორვებს ტაიჭსა, შეჟღრენით მონაწყენია. | |
| 948 | მთით ჩამოვიდა ავთანდილ, გავლო წყალი და ტყენია; | |
| 949 | მინდორს აცორვებს ტაიჭსა, შეჟღრენით მონაწყენია: | |
| 974 | 950 | გასცუდებოდეს მკლავნი და მისნი სიამაყენია, |
| 975 | 951 | ბროლისა ველსა სტურფობდეს გიშრისა მუნ საყენია. |
| 976 | 952 | |
| 977 | მობრუნვება დააპირა, სულთქვნა, მერმე ივაგლახა, | |
| 953 | მობრუნება დააპირა, სულთქვნა, მერმე ივაგლახა, | |
| 978 | 954 | მას მინდორსა დაემართა, გზა თვალითა გამოსახა; |
| 979 | 955 | თვესა ერთსა სულიერი კაცი არსად არ ენახა, |
| 980 | 956 | მხეცნი იყვნეს საშინელნი, მაგრა არა შეუზახა. |
| 981 | 957 | |
| 982 | თუცა მხეცქმნილი ავთანდილ გულამოსკვნით და კვნესით-ა, | |
| 958 | თუცა მხეც-ქმნილი ავთანდილ გულ-ამოსკვნით და კვნესით-ა, | |
| 983 | 959 | ეგრეცა ჭამა მოუნდის ადამის ტომთა წესითა, |
| 984 | ისრითა მოკლა ნადირი, როსტომის მკლავუგრძესითა, | |
| 960 | ისრითა მოკლის ნადირი, როსტომის მკლავ-უგრძესითა, | |
| 985 | 961 | შამბისა პირსა გარდახდა, ცეცხლი დააგზო კვესითა. |
| 986 | 962 | |
| 987 | ცხენსა მისცა საძოვარი, ვირე წვადი შეიწოდეს; | |
| 963 | ცხენსა მისცა საძოვარი, ვირე მწვადი შეიწოდეს; | |
| 988 | 964 | ექვსნი რამე ცხენოსანნი, ნახა, მისკენ მოვიდოდეს; |
| 989 | თქვა, თუ: „ჰგვანან მეკობრეთა, თვარა კარგი რამც იცოდეს! | |
| 990 | აქა კაცი ხორციელი კვლა ყოფილა არაოდეს“. | |
| 965 | თქვა თუ: „ჰგვანან მეკობრეთა, თვარა კარგი რამც იცოდეს! | |
| 966 | აქა კაცი ხორციელი კვლა ყოფილა არაოდეს. | |
| 991 | 967 | |
| 992 | ხელთა ჰქონდა ისარ-მშვილდი, მათკე მივა მხიარული. | |
| 993 | ორთა კაცთა წვეროსანთა ყმა მოჰყვანდა უწვერული, | |
| 994 | თავსა იყო დაკოდილი, შეებნიდა სისხლსა გული, | |
| 968 | ხელთა ჰქონდა მშვილდ-ისარი, მათკენ მივა მხიარული. | |
| 969 | ორთა კაცთა წვეროსანთა ყმა მოჰყვანდა უწვერული; | |
| 970 | თავსა იყო დაკოდილი, შეებნიდა სისხლსა გული; | |
| 995 | 971 | ტიროდეს და იჭირვოდეს, ცოტა ედგა მას, გლახ, სული. |
| 996 | 972 | |
| 997 | უყივლა, თუ: „ძმანო, ვინ ხართ? მეკობრეთა დაგამსგავსენ!“ | |
| 998 | მათ მიუგეს: „დაგვიწყნარდი, გვიშველე რა, ცეცხლნი ავსენ, | |
| 973 | უყივლა თუ: „ძმანო, ვინ ხართ? მეკობრეთა დაგამსგავსენ!“ | |
| 974 | მათ მიუგეს: „დაგვიწყნარდი, გვიშველე რა, ცეცხლნი ავსენ; | |
| 999 | 975 | ვერა გვარგო, მოგვიმატენ, ჭირნი ჭირთა მოგვისავსენ, |
| 1000 | სატირელნი მოგვიტირენ, ღაწვნი შენცა დაიმხავსენ!“ | |
| 976 | სატირელნი მოგვიტირენ, ღაწვნი შენცა დაიმხავსენ“. | |
| 1001 | 977 | |
| 1002 | ავთანდილ მიდგა, ეუბნა მათ კაცთა გულმდუღარეთა; | |
| 978 | ავთანდილ მიდგა, ეუბნა მათ კაცთა გულ-მდუღარეთა; | |
| 1003 | 979 | მათ უთხრეს მათი ამბავი ტირილით მოუბარეთა: |
| 1004 | „ჩვენ ვართო ძმანი სამნივე, – მით ვიდენთ ცრემლთა მწარეთა, – | |
| 1005 | დია გვაქვს ციხე-ქალაქი ხატაეთს არემარეთა. | |
| 980 | “ჩვენ ვართო ძმანი სამნივე, მით ვიდენთ ცრემლთა მწარეთა, | |
| 981 | დია გვაქვს ციხე-ქალაქი ხატაეთს არე-მარეთა. | |
| 1006 | 982 | |
| 1007 | კარგი გვესმა სანადირო, ნადირობას წამოვედით, | |
| 1008 | გვყვეს ლაშქარნი უთვალავნი, წყლისა პირსა გარდავხედით, | |
| 983 | “კარგი გვესმა სანადირო, ნადირობას წამოვედით; | |
| 984 | გვყვეს ლაშქარნი უთვალავნი, წყლისა პირსა გარდავხედით; | |
| 1009 | 985 | სანადირო მოგვეწონა, თვესა ერთსა არ წავედით, |
| 1010 | ვხოცდით მხეცსა უზომოსა მინდორით და მთით და ქედით. | |
| 986 | ვხოცეთ მხეცი უზომოსა მინდორით და მთით და ქედით. | |
| 1011 | 987 | |
| 1012 | ჩვენ, სამთა ძმათა, ჩვენ თანა მესროლნი დავაწბილენით, | |
| 1013 | მით ერთმანერთსა სამნივე ჩვენ კიდე დავეცილენით: | |
| 1014 | «მე უკეთ მოვჰკლავ, მე გჯობო», სიტყვანი ვავაქილენით, | |
| 1015 | ვერ გავაჩინეთ მართალი, ვისარჩლეთ, ვითაკილენით. | |
| 988 | “ჩვენ სამთა ძმათა ჩვენთანა მესროლნი დავაწბილენით; | |
| 989 | მით ერთმანერთსა სამნივე ჩვენ კიდე დავეცილენით; | |
| 990 | «მე უკეთ მოვჰკლავ, მე გჯობო», სიტყვანი ვავაქილენით; | |
| 991 | ვერ გავაჩინეთ მართალი, ვისარჩლეთ ვითაკილენით. | |
| 1016 | 992 | |
| 1017 | დღეს ავჰყარენით ლაშქარნი, სავსენი ირმის ტყავითა, | |
| 1018 | ვთქვით: «გავაჩინოთ მართალი, ვინ ვსჯობთ თავისა მკლავითა, | |
| 1019 | თავსა ვეახლნეთ მარტონი, დავდგეთ მართ ოდენ თავითა, | |
| 1020 | თვითდანახულსა მოვჰკლვიდეთ, ნუ ვისრით დამნახავითა!» | |
| 993 | “დღეს ავყარენით ლაშქარნი, სავსენი ირმის ტყავითა, | |
| 994 | ვთქვით: «გავაჩინოთ მართალი, ვინ სჯობთ თავისა მკლავითა, | |
| 995 | თავსა ვეხალნეთ მარტონი, დავდგეთ მართ ოდენ თავითა, | |
| 996 | თვით დანახულსა მოვჰკლვიდეთ, ნუ ვესრვით დამნახავითა». | |
| 1021 | 997 | |
| 1022 | ჩვენ ვიახლენით სამთავე სამნივე მეაბჯრენია, | |
| 1023 | ლაშქართა წასლვა უბრძანეთ, მით არას მოაზრენია, | |
| 998 | “ჩვენ ვიახლენით სამთავე სამნივე მეაბჯრენია, | |
| 999 | ლაშქართა წასვლა ვუბრძანეთ, მით არას მოაზრენია; | |
| 1024 | 1000 | მოვინადირეთ მინდორი, ისი ტყენი და ღრენია, |
| 1025 | დავხოცეთ მხეცი, მფრინველი არცა ზე გარდაგვფრენია. | |
| 1001 | დავხოცეთ მხეცი, მფრინველი, რაცა ზე გარდაგვფრენია. | |
| 1026 | 1002 | |
| 1027 | ანაზდათ მოყმე გამოჩნდა კუშტი, პირგამქუშავია, | |
| 1028 | ზედა ჯდა შავსა ტაიჭსა, – მერანი რამე შავია, – | |
| 1029 | თავსა და ტანსა ემოსა გარეთმა ვეფხის ტყავია, | |
| 1003 | “ანაზდად მოყმე გამოჩნდა კუშტი, პირ-გამქუშავია; | |
| 1004 | ზედა ჯდა შავსა ტაიჭსა, – მერანი რამე შავია,– | |
| 1005 | თავსა და ტანსა ემოსა გარე-თმა ვეფხის ტყავია, | |
| 1030 | 1006 | ჯერთ მისი მსგავსი შვენება კაცთაგან უნახავია. |
| 1031 | 1007 | |
| 1032 | უჭვრიტეთ, მისთა ელვათა შუქნი ძლივ გავიცადენით, | |
| 1033 | ვთქვით, თუ: «მზეაო ქვეყანად, ნუ ვეუბნებით ცად ენით!» | |
| 1008 | “ვუჭვრიტეთ, მისთა ელვათა შუქნი ძლივ გავიცადენით; | |
| 1009 | ვთქვით თუ: «მზეაო ქვეყნად, ნუ ვეუბნებით ცად ენით!» | |
| 1034 | 1010 | მისი მოგვინდა შეპყრობა, ვჰკადრეთ და შევეცადენით, |
| 1035 | 1011 | ასრე სულთქმით და ვაებით მით ვართ, ცრემლისაცა დენით. |
| 1036 | 1012 | |
| 1037 | მე, უხუცესმან, უმცროსთა კაცი დავსთხოვე ქენებით; | |
| 1038 | ჩემმან შედეგმან ტაიჭი მისი მით აქო ხსენებით; | |
| 1039 | ამან მართ ოდენ მორევნა გვითხრა, უალლეთ ჩვენ ნებით, | |
| 1013 | “მე უხუცესმან უმცროსთა კაცი დავსთხოვე ქენებით; | |
| 1014 | ჩემმან შემდეგმან ტაიჭი მისი მით აქო ხსენებით; | |
| 1015 | ამან მართ ოდენ მორევნა გვითხრა, ვუალეთ ჩვენ ნებით, | |
| 1040 | 1016 | მივმართეთ, იგი აგრევე წყნარად მივა და შვენებით. |
| 1041 | 1017 | |
| 1042 | ბროლმან, ლალსა გარეულმან, ვარდნი თხელნი ანატიფნა, | |
| 1043 | იგი ტკბილნი გონებანი ჩვენთვის მეტად გააყიფნა: | |
| 1018 | “ბროლმან, ლალსა გარეულმან, ვარდნი თხელნი ანატიფნა; | |
| 1019 | იგი ტკბილნი გონებანი ჩვენთვის მეტად გაამყიფნა; | |
| 1044 | 1020 | არ აგვიხვნა, არცა დაგვსხნა, ყოლა არად ამოგვკრიფნა, |
| 1045 | 1021 | მისნი მკვახედ მოუბარნი მათრახითა შეგვამწიფნა! |
| 1046 | 1022 | |
| 1047 | უმცროსსა ძმასა მივეცით, უფროსნი დავეზიდენით; | |
| 1048 | ხელი მოჰკიდა, «დადეგო», ესეცა ჰკადრა კიდ ენით; | |
| 1023 | “უმცროსსა ძმასა მივეცით, უფროსსა დავეზიდენით; | |
| 1024 | ხელი მოჰკიდა, «დადეგო!» ესეცა ჰკადრა კიდ ენით; | |
| 1049 | 1025 | მან ხრმალსა ხელი არ მიჰყო, ჩვენ ამად დავერიდენით, |
| 1050 | 1026 | თავსა გარდაჰკრა მათრახი, ვნახეთ სისხლისა კი დენით. |
| 1051 | 1027 | |
| 1052 | მით ერთითა მათრახითა თავი ასრე გარდაჰფრიწა, | |
| 1053 | ვითა მკვდარი უსულოქმნა, ვითა მიწა დაამიწა, | |
| 1054 | მისი რასმე მკადრებელი მოამდაბლა, მოაწიწა, | |
| 1028 | “მით ერთითა მათრახითა თავი ასრე გარდაჰფრიწა, | |
| 1029 | ვითა მკვდარი უსულო ქმნა, ვითა მიწა დაამიწა, | |
| 1030 | მისი რასმე მკადრებელი მოამდაბლა, მოამიწა, | |
| 1055 | 1031 | თვალთა წინა წაგვივიდა ლაღი, კუშტი, ამაყი, წა-! |
| 1056 | 1032 | |
| 1057 | აღარ დაბრუნდა, წავიდა წყნარად და აუჩქარებლად, | |
| 1058 | აგერა მივა, ნახეო, იგი მზეებრ და მთვარებლად“. | |
| 1033 | “აღარ დაბრუნდა, წავიდა წყნარად და აუჩქარებლად; | |
| 1034 | აგერა მივა, ნახეო, იგი მზეებრ და მთვარებლად“; | |
| 1059 | 1035 | შორს უჩვენებდეს ავთანდილს მტირალნი გაუხარებლად, |
| 1060 | 1036 | ოდენ ჩნდა შავი ტაიჭი მისი მის მზისა მარებლად. |
| 1061 | 1037 | |
| 1062 | აჰა, მიხვდა ავთანდილსა ღაწვთა ცრემლით არდათოვნა, | |
| 1063 | რათგან ცუდად არ წაუხდა მას ეგზომი გარეთ ყოვნა. | |
| 1064 | კაცსა მიხვდეს საწადელი, რას ეძებდეს, მისი პოვნა, | |
| 1038 | აჰა, მიჰხვდა ავთანდილსა ღაწვთა ცრემლით არ-დათოვნა, | |
| 1039 | რათგან ცუდად არ წაუხდა მას ეზომი გარეთ ყოვნა; | |
| 1040 | კაცსა მიჰხვდეს საწადელი, რას ეძებდეს, მისი პოვნა, | |
| 1065 | 1041 | მაშინ მისგან აღარა ხამს გარდასრულთა ჭირთა ხსოვნა. |
| 1066 | 1042 | |
| 1067 | უთხრა, თუ: „ძმანო, ვარ ვინმე ღარიბი უადგილოსა, | |
| 1068 | მე იმა ყმისა საძებრად მოვშორდი საგაზრდილოსა, | |
| 1069 | აწ თქვენგან მივხვდი საქმესა ყოლა არსაადვილოსა, . | |
| 1070 | ღმერთიმცა ნურას ნუღარ იქს თქვენსა დასაღრეჯილოსა! | |
| 1043 | უთხრა თუ:“ძმანო, ვარ ვინმე ღარიბი უადგილოსა, | |
| 1044 | მე იმა ყმისა საძებრად მოვჰშორდი საგაზრდილოსა, | |
| 1045 | აწ თქვენგან მივხვდი საქმესა ყოლა არ-საადვილოსა, | |
| 1046 | ღმერთიმცა ნურას ნუღარ იქმს თქვენსა დასაღრეჯილოსა! | |
| 1071 | 1047 | |
| 1072 | ვითა მე მივხვდი წადილსა, ჩემსა გულისა ნებასა, | |
| 1073 | აგრემცა ღმერთი ნურას იქს ძმისა თქვენისა ვნებასა!“ | |
| 1048 | “ვითა მე მივხვდი წადილსა, ჩემის გულისა ნებასა, | |
| 1049 | აგრემცა ღმერთი ნურას იქმს ძმისა თქვენისა ვნებასა!“ | |
| 1074 | 1050 | უჩვენა მისი სადგომი: „მიდითო ნება-ნებასა, |
| 1075 | ჩრდილსა გარდასვით მაშვრალი, მიეცით მოსვენებასა!“ | |
| 1051 | ჩრდილსა გარდასვით, მაშვრალი მიეცით მოსვენებასა“. | |
| 1076 | 1052 | |
| 1077 | 1053 | ესე უთხრა და წავიდა, ცხენი გაქუსლა დეზითა, |
| 1078 | ვითა გავაზი გაფრინდა, არგაშვებული ხეზითა, | |
| 1079 | ან მთვარე, მზისა შემყრელი, მზე სინათლითა ზეზითა. | |
| 1054 | ვითა გავაზი გაფრინდა, არ გაშვებული ხეზითა, | |
| 1055 | ან მთვარე, მზისა შემყრელი, მზე სინათლითა ზეზითა; | |
| 1080 | 1056 | დაივსო ცეცხლი შემწველი მისითა მან მიზეზითა. |
| 1081 | 1057 | |
| 1082 | 1058 | მიეწურა, იგონებდა, ახლოს შეყრა ვითა აგოს: |
| 1083 | „საუბარმან უმეცარმან შმაგი უფრო გააშმაგოს! | |
| 1059 | საუბარმან უმეცარმან შმაგი უფრო გააშმაგოს! | |
| 1084 | 1060 | ხამს, თუ კაცმან გონიერმან ძნელი საქმე გამოაგოს, |
| 1085 | არსიწყნარე გონებისა მოიძულოს, მოიძაგოს. | |
| 1061 | არ-სიწყნარე გონებისა მოიძულოს, მოიძაგოს. | |
| 1086 | 1062 | |
| 1087 | რათგან ისი არის სადმე უცნობოდ და ისრე რეტად, | |
| 1063 | “რათგან ისი არის სადმე უცნობოდ და ისრე რეტად, | |
| 1088 | 1064 | რომე კაცსა არ მიუშვებს საუბრად და მისად ჭვრეტად, |
| 1089 | 1065 | მივეწევი, შევიყრებით ერთმანერთის ცემა-ჟლეტად, |
| 1090 | ანუ მოვჰკლავ, ანუ მომკლავს, დაიმალვის მეტისმეტად“. | |
| 1066 | ანუ მომკლავს, ანუ მომკლავს,“ დაიმალვის მეტის-მეტად. | |
| 1091 | 1067 | |
| 1092 | ავთანდილ იტყვის: „ეზომნი ჭირნიმცა რად ვაცუდენი? | |
| 1093 | რაცაღა არის, არ არის, თუმცა არ ედგნეს ბუდენი; | |
| 1068 | ავთანდილ იტყვის: „ ეზომნი ჭირნიმცა რად ვაცუდენი, | |
| 1069 | რაცაღა არის, არა არის, თუმცა არ ედგნეს ბუდენი; | |
| 1094 | 1070 | სადაცა მივა, მივიდეს, რამცა მოვლიდეს ზღუდენი, |
| 1095 | მუნაღა ვძებნნე ღონენი ჩემნი არდასამრუდენი“. | |
| 1071 | მუნაღა ვძებნნე ღონენი ჩემნი არ-დასამრუდენი“. | |
| 1096 | 1072 | |
| 1097 | წინა-უკანა იარნეს ორნი დღენი და ღამენი, – | |
| 1098 | დღისით და ღამით მაშვრალნი, არ საჭამადთა მჭამენი, – | |
| 1099 | არსადა ხანი არ დაყვეს, ერთნი თვალისა წამენი. | |
| 1100 | მათ თვალთათ ცრემლნი სდიოდეს, მინდორთა მოსალამენი. | |
| 1073 | წინა-უკანა იარნეს ორნი დღენი და ღამენი, | |
| 1074 | დღისით და ღამით მაშვრალნი, არ საჭამადთა მჭამენი; | |
| 1075 | არსადა ხანი არ დაჰყვეს, ერთნი თვალისა წამენი, | |
| 1076 | მათ თვალთა ცრემლნი სდიოდეს, მინდორთა მოსალამენი. | |
| 1101 | 1077 | |
| 1102 | დღისით ვლეს და საღამოჟამ გამოუჩნდეს დიდნი კლდენი, | |
| 1103 | კლდეთა შიგან ქვაბნი იყვნეს, ძირსა – წყალი ჩანადენი, | |
| 1078 | დღისით ვლეს და საღამო-ჟამ გამოუჩნდეს დიდნი კლდენი, | |
| 1079 | კლდეთა შიგან ქვაბნი იყვნეს, ძირსა წყალი ჩანადენი, | |
| 1104 | 1080 | წყლისა პირსა, არ ითქმოდა, შამბი იყო თუ რასდენი, |
| 1105 | ხე დიდრონი, თვალუწდომი, მაღლა კლდემდის ანაყრდენი. | |
| 1081 | ხე დიდრონი, თვალ-უწდომი, მაღლა კლდემდის ანაყრდენი. | |
| 1106 | 1082 | |
| 1107 | მან ყმამან ქვაბსა მიმართა, გავლნა წყალი და ტყენია; | |
| 1108 | ავთანდილ ცხენსა გარდახდა, მონახნა დიდნი ხენია; | |
| 1083 | მან ყმამან ქვაბსა მიჰმართა, გავლნა წყალნი და კლდენია; | |
| 1084 | ავთანდილ ცხენსა გარდახდა, მონახნა დიდნი ხენია, | |
| 1109 | 1085 | მას ზედა ჭვრეტად გავიდა, ძირსა დააბა ცხენია, |
| 1110 | მუნით უჭვრეტდა, იგი ყმა მივა ცრემლმინადენია. | |
| 1086 | მუნით უჭვრეტდა; იგი ყმა მივა ცრემლ-მინადენია. | |
| 1111 | 1087 | |
| 1112 | 1088 | რა ტყენი გავლნა მან ყმამან, მოსილმან ვეფხის ტყავითა, |
| 1113 | 1089 | ქვაბისა კარსა გამოდგა ქალი ჯუბითა შავითა, |
| 1114 | 1090 | ატირდა მაღლად ცრემლითა, ზღვათაცა შესართავითა, |
| 1115 | 1091 | იგი ყმა ცხენსა გარდახდა, ყელსა მოეჭდო მკლავითა. |
| 1116 | 1092 | |
| 1117 | იგი ტევრი გაეხშირა დანაგლეჯსა მათსა თმასა, | |
| 1118 | ერთმანერთსა ეხვეოდეს – ყმა ქალსა და ქალი ყმასა; | |
| 1119 | იზახდიან, მოსთქმიდიან, მოსცემდიან კლდენი ხმასა. | |
| 1093 | ყმამან უთხრა: „დაო ასმათ, ხიდნი ზღვასა ჩაგვიცვივდეს; | |
| 1094 | ვეღარ მივხვდით ჟამიერად ჩვენ ვისიცა ცეცხლნი გვწვიდეს“; | |
| 1095 | ესე თქვა და მკერდსა ხელნი იკრნა, ცრემლნი გარდმოსწვიმდეს, | |
| 1096 | ქალი შებნდა, მოეხვია, ერთმანერთსა სისხლი სწმიდეს. | |
| 1097 | ||
| 1098 | იგი ტევრი გაეხშირა დანაგლეჯსა მათსა თმასა; | |
| 1099 | ერთმანერთსა ეხვეოდეს: ყმა ქალსა და ქალი ყმასა, | |
| 1100 | იზახდიან, მოსთქმიდიან, მოსცემდიან კლდენი ხმასა, | |
| 1120 | 1101 | ავთანდილ სჭვრეტს გაკვირვებით მათსა ეგრე ქცევა-ზმასა. |
| 1121 | 1102 | |
| 1122 | სული დაიღო მან ქალმან, დასთმო გულისა წყლულობა, | |
| 1103 | სული დაიღო მან ქალმან, დათმო გულისა წყლულობა, | |
| 1123 | 1104 | ქვაბს შეიყვანა ტაიჭი, მოჰხადა აკაზმულობა, |
| 1124 | მას ყმასა შეჰხსნა, შეიღო აბჯრისა წელმორტყმულობა; | |
| 1105 | მას ყმასა შეჰხსნა, შეიღო აბჯრისა წელ-მორტყმულობა; | |
| 1125 | 1106 | შინა შევიდეს, მას დღესა გარდახდა გამოსრულობა. |
| 1126 | 1107 | |
| 1127 | ავთანდილს უკვირს, „ამბავი ისი თუ ვცნაო მე რითა?!“ | |
| 1128 | გათენდა, ქალი გამოდგა, მოსილი მითვე ფერითა, | |
| 1129 | შავსა აუდვა ლაგამი, სწმედდა რიდისა წვერითა, | |
| 1108 | ავთანდილს უკვირს: „ამბავი ისი თუ ვცნაო მე რითა?!“ | |
| 1109 | გათენდა, ქალი გამოდგა, მოსილი მითვე ფერითა; | |
| 1110 | შავსა აუდვა ლაგამი, სწმენდდა რიდისა წვერითა, | |
| 1130 | 1111 | შეკაზმა, მოაქვს აბჯარი წყნარად, არ რამე ჩხერითა. |
| 1131 | 1112 | |
| 1132 | მის მოყმისა წესი იყო, მეტსა თურე არა ეჯდა. | |
| 1113 | მის მოყმისა წესი იყო, მეტსა თურე არას ეჯდა. | |
| 1133 | 1114 | ქალი ტირს და მკერდსა იცემს, თმისა ტევრსა გაიგლეჯდა; |
| 1134 | ერთმანერთსა მოეხვივნეს, აკოცა და ცხენსა შეჯდა; | |
| 1135 | ქალი, აგრე დაღრეჯილი, კვლა უფრორე დაიღრეჯდა. | |
| 1115 | ერთმანერთსა მოეხვივნეს, აკოცა და ცხენსა შეჯდა, | |
| 1116 | ასმათ, აგრე დაღრეჯილი, კვლა უფრორე დაიღრეჯდა. | |
| 1136 | 1117 | |
| 1137 | ავთანდილ ახლოს კვლა ნახა სახე მისივე, კაცისა, | |
| 1138 | ულვაშაშლილი, წვერგამო, „ნუთუ მზეაო, – თქვა, – ცისა!“ | |
| 1139 | ეყნოსა სული ალვისა, ქართაგან მონატაცისა; | |
| 1118 | ავთანდილ ახლოს კვლა ნახა სახე მისივე კაცისა, | |
| 1119 | ულვაშ-აშლილი, წვერ-გამო, „ნუთუ მზეაო“, თქვა, „ცისა?“ | |
| 1120 | ეყნოსა სული ალვისა, ქართაგან მონატაცისა, | |
| 1140 | 1121 | ასრე უჩს მოკლვა ლომისა, მართ ვითა ლომსა – ვაცისა. |
| 1141 | 1122 | |
| 1142 | 1123 | მასვე გზასა წამოვიდა, რომე გუშინ შეეარა, |
| 1143 | შამბი გავლო, გაეშორა, თავი მინდორს გააგარა. | |
| 1124 | შამბი გავლო, გაეშორა, თავი მინდორს გააგარა; | |
| 1144 | 1125 | ავთანდილ სჭვრეტს გაკვირვებით, მალვით ხესა მოეფარა, |
| 1145 | თქვა, თუ: „ღმერთმან ესე საქმე მეტად კარგად მომიგვარა. | |
| 1126 | თქვა თუ: „ღმერთმან ესე საქმე მეტად კარგად მომიგვარა. | |
| 1146 | 1127 | |
| 1147 | აწ ამას ჩემთვის ღმრთისაგან სხვა საქმე რა ვაჯობინო? | |
| 1128 | “აწ ამას ჩემთვის ღმრთისაგან სხვა საქმე რა ვამჯობინო? | |
| 1148 | 1129 | ქალი შევიპყრა, მის ყმისა ამბავი ვაამბობინო, |
| 1149 | ჩემიცა უთხრა ყველაი, მართალი გავაბრჭობინო, | |
| 1150 | მას ყმასა ხრმალი არა ვჰკრა, არცა მას დავასობინო“. | |
| 1151 | ||
| 1130 | ჩემიცა ვუთხრა ყველაი, მართალი გავაბრჭობინო, | |
| 1131 | მას ყმასა ხრმალი არა ვჰკრა, არც მისი დავისობინო“. | |
| 1132 | ამბავი ავთანდილისა, ასმათს რომ ეუბნების ქვაბშიგან | |
| 1152 | 1133 | ჩამოვიდა, ცხენი ახსნა, მისგან ხესა გამობმული, |
| 1153 | ზედა შეჯდა, გაემართა, ქვაბი დახვდა კარგახმული: | |
| 1154 | მუნით ქალი გამოიჭრა გულმდუღარე, ცრემლდასხმული, | |
| 1155 | ეგონა, თუ: დაბრუნდაო პირი ვარდი, ბროლბაკმული. | |
| 1134 | ზედა შეჯდა, გაემართა, ქვაბი დახვდა კარ-განხმული; | |
| 1135 | მუნით ქალი გამოიჭრა გულ-მდუღარე, ცრემლ-დასხმული, | |
| 1136 | ეგონა თუ: დაბრუნდაო პირი ვარდი, ბროლ-ბაკმული. | |
| 1156 | 1137 | |
| 1157 | ვერ იცნა, – სახე არ ჰგვანდა მისი მის ყმისა სახესა, – | |
| 1158 | ფიცხლა გაიქცა, მიმართა ზახილით კლდესა და ხესა; | |
| 1159 | ყმა გარდაიჭრა, დააბა, ვითა კაკაბი მახესა; | |
| 1160 | ხმას სცემდეს კლდენი ქალისა ზახილსა მუნ ერთსახესა. | |
| 1138 | ვერ იცნა, – სახე არ ჰგვანდა მისი მის ყმისა სახესა; – | |
| 1139 | ფიცხლა გაიქცა, მიჰმართა ზახილით კლდესა და ხესა; | |
| 1140 | ყმა გარდაიჭრა, დააბა, ვითა კაკაბი მახესა, | |
| 1141 | ხმას სცემდეს კლდენი ქალისა ზახილსა მუნ ერთ-სახესა. | |
| 1161 | 1142 | |
| 1162 | 1143 | მას ყმასა თავი არ მისცა, ჭვრეტადცა ებილწებოდა, |
| 1163 | ვითა კაკაბი არწივსა ქვეშე მი და მო ძრწებოდა, | |
| 1144 | ვითა კაკაბი არწივსა ქვეშე, მიდამო ძრწებოდა, | |
| 1164 | 1145 | ტარიელს ვისმე უზახდა მწედ, თუცა არ ემწებოდა, |
| 1165 | 1146 | ავთანდილ მუხლთა უყრიდა, თითითა ეხვეწებოდა. |
| 1166 | 1147 | |
| 1167 | ეტყოდა. „სულე! რამც გიყავ? კაცი ვარ, ადამიანი! | |
| 1168 | უფეროქმნილნი მინახვან ვარდნი და ისი იანი, | |
| 1169 | მისი რა მითხარ, ვინ არის ტანსარო, პირბაკმიანი, | |
| 1148 | ეტყოდა: „სულე! რამც გიყავ? კაცი ვარ, ადამიანი; | |
| 1149 | უფერო-ქმნილნი მინახვან ვარდნი და ისი იანი; | |
| 1150 | მისი რამ მითხარ, ვინ არის ტან-სარო, პირ-ბაკმიანი? | |
| 1170 | 1151 | სხვად არას გიზამ, ნუ გეშის, ნუ ჰყივი აგრე ხმიანი“. |
| 1171 | 1152 | |
| 1172 | 1153 | ქალი ეტყოდა ტირილით, სარჩელი უგავს ბრჭობასა: |
| 1173 | „თუ არ შმაგი ხარ, დამეხსენ; შმაგი ხარ, მოდი ცნობასა! | |
| 1154 | “თუ არ შმაგი ხარ, დამეხსენ; შმაგი ხარ, მოდი ცნობასა; | |
| 1174 | 1155 | აწ მეტად ძნელსა საქმესა მნუკევ ადვილად თხრობასა; |
| 1175 | ცუდად ნუ სცთები, ნუ ელი მაგა ამბვისა მბობასა!“ | |
| 1156 | ცუდად ნუ სცთები, ნუ ელი მაგა ამბისა მბობასა“. | |
| 1176 | 1157 | |
| 1177 | 1158 | კვლა ეტყვის: „ყმაო, რა გინდა, ანუ მენუკევ მე რასა? |
| 1178 | მაგა საქმესა ვერა იქს ვერცა კალამი წერასა. | |
| 1179 | შენ ერთხელ იტყვი, «მითხარო», მე ასჯერ გითხრობ «ვერასა». | |
| 1180 | ვითა სიცილი ტირილსა, მიჯობს ვაგლახი მღერასა“. | |
| 1159 | მაგა საქმისა ვერა იქმს ვერცა კალამი წერასა; | |
| 1160 | შენ ერთხელ იტყვი: «მითხარო», მე ასჯერ გითხრობ «ვერასა»; | |
| 1161 | ვითა სიცილი ტირილსა, ვაგლახი მიჯობს მღერასა“. | |
| 1181 | 1162 | |
| 1182 | „ქალო, არ იცი, სით მოვალ, რა ჭირნი მომითმენიან, | |
| 1163 | “ქალო, არ იცი სით მოვალ, რა ჭირნი მომითმენიან; | |
| 1183 | 1164 | ოდითგან ვეძებ ამბავთა, ესე არვისგან მსმენიან; |
| 1184 | შენ მიპოვნიხარ, სიტყვანი ჩემნი რაზომცა გწყენიან, | |
| 1185 | ვერ დაგეხსნები, მიამბე, ჩემგან ნუღარა გრცხვენიან!“ | |
| 1165 | შენ მიპოვნიხარ; სიტყვანი ჩემნი რაზომცა გწყენიან, | |
| 1166 | ვერ დაგეხსნები, მიამბე, ჩემგან ნუღარა გრცხვენიან“. | |
| 1186 | 1167 | |
| 1187 | 1168 | ქალმან უთხრა: „რას შეგესწარ, მე ვინ ვარ და ანუ შენო? |
| 1188 | მზე არ მახლავს, შეგეტყვების, თრთვილო, ასრე მით მაწყენო! | |
| 1169 | მზე არ მახლავს, შეგეტყვების, თრთვილო, ასრე მით მაწყენო; | |
| 1189 | 1170 | გრძელი სიტყვა საწყინოა, ასრე მოკლედ მოგახსენო: |
| 1190 | 1171 | ვერასათვის ვერ გიამბობ, რაცა გინდა, იგი ქმენო!“ |
| 1191 | 1172 | |
| 1192 | 1173 | კვლაცა ჰკითხა ზენარობით, მიუყარნა მუხლნი წინა, |
| 1193 | მაგრა ვერა ვერ დაჰყარა, მუდარობა მოეწყინა, | |
| 1174 | მაგრა ვერა ვერ დაჰყარა, მუდარობა მოეწყინა; | |
| 1194 | 1175 | პირსა ზედა გაგულისდა, თვალთა სისხლი მოედინა, |
| 1195 | ადგა, თმათა წამოზიდნა, ყელსა დანა დააბრჯინა. | |
| 1176 | ადგა, თმითა წამოზიდნა, ყელსა დანა დააბრჯინა. | |
| 1196 | 1177 | |
| 1197 | ეგრე უთხრა: „მე ეზომი ჯავრი ვითა შეგარჩინო, | |
| 1198 | რაგვარა თუ ამატირო, ცრემლი ცუდად დამადინო? | |
| 1199 | გიჯობს, მითხრა, ამის მეტი მართ აღარა არ გაწყინო, | |
| 1200 | თვარა, ღმერთმან მტერი ჩემი მოკლას, ვითა მოგაკვდინო!“ | |
| 1178 | ეგრე უთხრა: „მე ეზომი ჯავრი ვითა შეგარჩინო? | |
| 1179 | რაგვარა თუ ამატირო, ცრემლი ცუდად დამადინო! | |
| 1180 | გიჯობს, მითხრა; ამის მეტი მართ აღარა არ გაწყინო, | |
| 1181 | თვარა ღმერთმან მტერი ჩემი მოკლას, ვითა მოგაკვდინო!“ | |
| 1201 | 1182 | |
| 1202 | ქალმან უთხრა: „ეგე ღონე მოიგონე მეტად ავი: | |
| 1203 | თუ არ მომკლავ, არ მოვკვდები, მრთელი ვარ და მოუკლავი. | |
| 1183 | ქალმან უთხრა: „ეგე ღონე მოიგონე მატად ავი: | |
| 1184 | თუ არ მომკლავ, არ მოვკვდები, მრთელი ვარ და მოუკლავი; | |
| 1204 | 1185 | რად რა გითხრა, სადამდისცა ვიყო ჭირთა უნახავი? |
| 1205 | 1186 | კვლა თუ მომკლავ, სასაუბროდ აღარ მედგას ზედა თავი“. |
| 1206 | 1187 | |
| 1207 | 1188 | კვლა ეტყვის: „ყმაო, რად მპოვე, ვინ მეუბნები მე, ვინო? |
| 1208 | ეგე ამბავი ცოცხალსა ნებითა ვერ მათქმევინო! | |
| 1189 | ეგე ამბავი ცოცხალსა ენითა ვერ მათქმევინო! | |
| 1209 | 1190 | მე თავი ჩემი ნებითა ჩემითა მოგაკლვევინო, |
| 1210 | ვითა უსტარი ბედითი ადვილად დაგახევინო. | |
| 1191 | ვითა უსტარი ბედითი, ადვილად დაგახევინო. | |
| 1211 | 1192 | |
| 1212 | ჩემი სიკვდილი შენ ჩემად პატიჟად ნურად გგონია, | |
| 1193 | “ჩემი სიკვდილი შენ ჩემად, პატიჟად ნურად გგონია, | |
| 1213 | 1194 | მით რომე დამხსნი ტირილსა, შემშრების ცრემლთა ფონია; |
| 1214 | ჩალად მიჩს ყოვლი სოფელი, მისთვისვე შემიწონია; | |
| 1215 | ვერ გიცნობ, ვინ ხარ, ვის გითხრნე სიტყვანი მისანდონია?“ | |
| 1195 | ჩალად მიჩნს ყოვლი სოფელი, მისთვისვე შემიწონია. | |
| 1196 | ვერ გიცნობ; ვინ ხარ, ვის გითხრნე სიტყვანი მისანდონია?“ | |
| 1216 | 1197 | |
| 1217 | ყმამან თქვა, თუ: „არ ეგების აწ ამისი ასრე თქმევა, | |
| 1198 | ყმამან თქვა თუ: „არ ეგების აწ ამისი ასრე თქმევა, | |
| 1218 | 1199 | სხვასა რასმე მოგონება, სჯობს საქმისა გამორჩევა“. |
| 1219 | გაუშვა და ცალკე დაჯდა, ტირს, დაუწყო ცრემლთა ფრქვევა, | |
| 1220 | ქალსა უთხრა: „გაგარისხე, აწ, ესე თქვი, ვით დავრჩე, ვა!“ | |
| 1200 | გაუშვა და ცალკე დაჯდა, ტირს, დაიწყო ცრემლთა ფრქვევა; | |
| 1201 | ქალსა უთხრა: „გაგარისხე, აწ არ ვიცი, ვით დავრჩე, ვა!“ | |
| 1221 | 1202 | |
| 1222 | ქალი დაუჯდა კუშტგვარად, ქუშობს, ჯერთ არ დამტკბარია; | |
| 1203 | ქალი დაუჯდა კუშტ-გვარად, ქუშობს, ჯერთ არ დამტკბარია; | |
| 1223 | 1204 | ავთანდილ ქვე ზის ტირილად, აღარას მოუბარია; |
| 1224 | 1205 | ვარდისა ბაღსა მოგუბდა ცრემლისა საგუბარია. |
| 1225 | კვლა იქით ქალი ატირდა, მისთვის გულნალმობარია. | |
| 1206 | კვლა იქით ქალი ატირდა, მისთვის გულ-ნალმობარია. | |
| 1226 | 1207 | |
| 1227 | ყმა მტირალი შეებრალა, ამად ცრემლნი ცხელნი ღვარნა, | |
| 1208 | ყმა მტირალი შეებრალა, ამად ცხელნი ცრემლნი ღვარნა, | |
| 1228 | 1209 | მაგრა უჯდა უცხოს უცხო, არ ბაგენი აუბარნა; |
| 1229 | ყმამან ცნა, თუ: „გონებანი ჩქარნი ჩემთვის დააწყნარნა“. | |
| 1230 | ცრემლდენილი შეეხვეწა, ადგა, მუხლნი მიუყარნა. | |
| 1210 | ყმამან ცნა თუ: „გონებანი ჩქარნი ჩემთვის დააწყნარნა“. | |
| 1211 | ცრემლ-დენილი შეეხვეწა, ადგა, მუხლნი მიუყარნა. | |
| 1231 | 1212 | |
| 1232 | უთხრა: „ვიცი, აღარ ვარგ ხარ შენ აწ ჩემად დასადობლად, | |
| 1233 | გაგარისხე, დარჩომილ ვარ ღარიბად და ამად ობლად; | |
| 1213 | უთხრა: „ვიცი, აღარ ვარგხარ, შენ აწ ჩემად დასადობლად; | |
| 1214 | გაგარისხე, დაგრჩომივარ ღარიბად და ამად ობლად; | |
| 1234 | 1215 | აწ ეგრეცა თავი ჩემი დამიც შენთვის დასანდობლად, |
| 1235 | ამად რომე შეცოდება შვიდგზის თქმულა შესანდობლად. | |
| 1216 | ამად რომე შეცოდება შვიდ-გზის თქმულა შესანდობლად. | |
| 1236 | 1217 | |
| 1237 | თავი ჩემი სამსახურად თუცა ავად მოგაწონე, | |
| 1238 | მიჯნურისა შებრალება ხამს, ესეცა გაიგონე! | |
| 1218 | “თავი ჩემი სამსახურად თუცა ავად მოგაწონე, | |
| 1219 | მიჯნურისა შებრალება ხამს, ესეცა გაიგონე; | |
| 1239 | 1220 | სხვაგნით ყოვლგნით უღონო ვარ, არვინ არის ჩემი ღონე; |
| 1240 | 1221 | სულთა მოგცემ გულისათვის, სხვა მეტიმცა რა გაქონე!“ |
| 1241 | 1222 | |
| 1242 | რა ქალსა მიხვდა ყმისაგან მიჯნურობისა სმინება, | |
| 1243 | გულამოხვინჩვით დაიწყო ასკეცთა ცრემლთა დინება, | |
| 1244 | კვლა გაამრავლა ზახილით ტირილი, არგაცინება. | |
| 1245 | ავთანდლს ღმერთმან წადილი მისცა, გულისა ლხინება. | |
| 1223 | რა ქალსა მიჰხვდა ყმისაგან მიჯნურობისა სმინება, | |
| 1224 | გულ-ამოხვინჩვით დაიწყო ას-კეცად ცრემლთა დინება; | |
| 1225 | კვლა გაამაღლა ზახილით ტირილი, არ გაცინება. | |
| 1226 | ავთანდილს ღმერთმან წადილი მისცა, გულისა ლხინება. | |
| 1246 | 1227 | |
| 1247 | იტყვის, თუ: „ამა სიტყვითა მას ფერი შეეცვალების, | |
| 1248 | ვისთვისმე ხელი უცილოდ, მას ცრემლი ემალმალების“. | |
| 1249 | კვლა უთხრა: „დაო, მიჯნური მტერთაცა შეებრალების; | |
| 1228 | იტყვის თუ: „ამა სიტყვითა მას ფერი შეეცვალების, | |
| 1229 | ვისთვისმე ხელი უცილოდ მას ცრემლი ემალმალების“. | |
| 1230 | კვლა უთხრა: „დაო, მიჯნური მტერთაცა შეებრალების, | |
| 1250 | 1231 | ესეცა იცი, სიკვდილსა თვით ეძებს, არ ეკრძალების. |
| 1251 | 1232 | |
| 1252 | ვარ მიჯნური, ხელი ვინმე, გაუძლებლად სულთა დგმისად, | |
| 1253 | ჩემმან მზემან გამომგზავნა საძებარად იმა ყმისად, | |
| 1254 | ღრუბელიცა ვერ მიხვდების მე მისრულ ვარ სადა, მი-, სად! | |
| 1255 | გული თქვენი მიპოვნია, მისი შენად, შენი მისად. | |
| 1233 | “ვარ მიჯნური, ხელი ვინმე, გაუძლებლად სულთა დგმისად; | |
| 1234 | ჩემმან მზემან გამომგზავნა საძებარად იმა ყმისად; | |
| 1235 | ღრუბელიცა ვერ მიხვდების, მე მისრულვარ სადა, მი-, სად; | |
| 1236 | გული თქვენი მიპოვნია, მისი შენდა, შენი მისად | |
| 1256 | 1237 | |
| 1257 | მისი სახე გულსა ჩემსა ხატად ასრე გამოვხატე, | |
| 1258 | მისთვის ხელმან, გამოჭრილმან ლხინი ჩემი ვაალქატე. | |
| 1259 | ორისაგან ერთი მიყავ: ტყვემქმენ ანუ მააზატე, | |
| 1260 | ან მაცოცხლე, ანუ მომკალ, ჭირი ჭირსა მომიმატე!“ | |
| 1238 | “მისი სახე გულსა ჩემსა ხატად ასრე გამოვხატე, | |
| 1239 | მისთვის ხელმან, გამოჭრილმან, ლხინი ჩემი ვაალქატე; | |
| 1240 | ორისაგან ერთი მიყავ: ტყვე-მქმენ, ანუ მააზატე, | |
| 1241 | ან მაცოცხლე, ანუ მომკალ, ჭირი ჭირსა მომიმატე“. | |
| 1261 | 1242 | |
| 1262 | 1243 | ქალმან უთხრა ყმასა სიტყვა პირველისა უამესი: |
| 1263 | „ეგე სიტყვა მოიგონე დია რამე უკეთესი. | |
| 1264 | წეღან საქმე მტერობისა გულსა ჩემსა ჩამოსთესი, | |
| 1244 | “ეგე სიტყვა მოიგონე დია რამე უკეთესი; | |
| 1245 | წეღან საქმე მტერობისა გულსა ჩემსა შთამოსთესი, | |
| 1265 | 1246 | აწ მოყვარე გიპოვნივარ, დისაგანცა უფრო დესი. |
| 1266 | 1247 | |
| 1267 | მაშა რათგან მიჯნურობა შენად ღონედ მოიგონე, | |
| 1268 | არ ეგების, ამას იქით თუცა თავი არ გამონე, | |
| 1248 | “მაშა რათგან მიჯნურობა შენად ღონედ მოიგონე, | |
| 1249 | არ ეგების, ამას იქით თუმცა თავი არ გამონე; | |
| 1269 | 1250 | არ შენ მოგეც თავი ჩემი, დაგაბნიე, დაგაღონე; |
| 1270 | შენთვის მოვკვდე, ამისებრი მემცა საქმე რა ვიღონე! | |
| 1251 | შენთვის მოვკვდე, ამისებრი მემცა საქმე რა ვაღონე! | |
| 1271 | 1252 | |
| 1272 | აწ რაცა გითხრა, თუ ამა საქმესა დამმორჩილდები, | |
| 1273 | რასაცა ეძებ, მიხვდები, უცილოდ არ ასცილდები; | |
| 1274 | თუ არ მოისმენ, ვერ ჰპოვებ, რაზომცა ცრემლსა მილდები, | |
| 1275 | მოგხვდების მდურვა სოფლისა, მოჰკვდები, გა-ცა-სწბილდები“. | |
| 1276 | არაკი ავთანდილისა, ასმათს რომ უბრძანა | |
| 1253 | “აწ რაცა გითხრა, თუ ამა საქმესა დამმორჩილდები, | |
| 1254 | რასაცა ეძებ, მიჰხვდები, უცილოდ არ ასცილდები; | |
| 1255 | თუ არ მომისმენ, ვერ ჰპოვებ, რაზომმცა ცრემლსა მილდები, | |
| 1256 | მოგხვდების მდურვა სოფლისა, მოჰკვდები გა-ცა-სწბილდები“. | |
| 1277 | 1257 | |
| 1278 | 1258 | ყმამან უთხრა: „ეგე საქმე ამას ჰგავსო, არა სხვასა: |
| 1279 | 1259 | ორნი კაცნი მოდიოდეს სადაურნი სადმე გზასა, |
| 1280 | 1260 | უკანამან წინა ნახა ჩავარდნილი შიგან ჭასა, |
| 1281 | 1261 | ზედ მიადგა, ჩაჰყიოდა, ტირს, იზახის ვაგლახ-ვასა. |
| 1282 | 1262 | |
| 1283 | ეგრე უთხრა: «ამხანაგო, იყავ მანდა, მომიცდიდე, | |
| 1284 | წავალ თოკთა მოსახმელად, მწადსო, თუმცა ამოგზიდე». | |
| 1263 | “ეგრე უთხრა: «ამხანაგო, იყავ მანდა, მომიცდიდე, | |
| 1264 | წავალ თოკთა მოსახმელად, მწადსო, თუმცა ამოგზიდე»; | |
| 1285 | 1265 | მას ქვეშეთსა გაეცინნეს, გაუკვირდა მეტად კიდე, |
| 1286 | 1266 | შემოჰყივლა: «არ გელოდე, სად გაგექცე, სად წავიდე?» |
| 1287 | 1267 | |
| 1288 | აწ, დაო, შენთა ხელთაა ჩემი საბელი ყელისა, | |
| 1289 | რასაცა მიზამ, შენ იცი, შენ ხარ წამალი ხელისა, | |
| 1290 | სხვად უღონოა უშენოდ ჩემი აპყრობა ხელისა, | |
| 1291 | თვარა ვისმც ექმნა გვარლითა შეკრვა თავისა მრთელისა!“ | |
| 1268 | “აწ, დაო, შენთა ხელთაა ჩემი საბელი ყელისა, | |
| 1269 | სხვად უღონოა უშენოდ ჩემგან აღპყრობა ხელისა; | |
| 1270 | რასაცა მიზამ, შენ იცი, შენ ხარ წამალი ხელისა; | |
| 1271 | თვარა ვისმც ექმნა გვარლითა შეკვრა თავისა მრთელისა!“ | |
| 1292 | 1272 | |
| 1293 | 1273 | ქალმან უთხრა: „მომეწონა, ყმაო, შენი ნაუბარი. |
| 1294 | 1274 | ხარ უცილოდ კარგი ვინმე, მოყმე, ბრძენთა საქებარი; |
| 1295 | 1275 | ხარ ვინათგან აქანამდის მაგა ჭირთა დამთმობარი, |
| 1296 | 1276 | რაცა გითხრა, მომისმინე, გიპოვნია საძებარი. |
| 1297 | 1277 | |
| 1298 | იმა მოყმისა ამბავი არსადა არ იპოვნების; | |
| 1299 | თვით თუ არ გითხრობს, არ ითქმის, არვისგან დაიხსოვნების; | |
| 1278 | “იმა მოყმისა ამბავი არსადა არ იპოვების; | |
| 1279 | თვით თუ არ გითხრობს, არ ითქმის, არ ვისგან დაიჯერების; | |
| 1300 | 1280 | მოილოდინე, მოვიდეს, რაზომცა დაგეყოვნების, |
| 1301 | დადუმდი, ვარდსა ნუ აზრობ, ცრემლითა ნუ ითოვნების! | |
| 1281 | დადუმდი, ვარდსა ნუ აზრობ, ცრემლითა ნუ ითოვნების. | |
| 1302 | 1282 | |
| 1303 | გითხრა, თუ ცოდნა გწადიან მისისა შენ სახელისა: | |
| 1283 | “გითხრა, თუ ცოდნა გწადიან ჩვენისა შენ სახელისა: | |
| 1304 | 1284 | ტარიელ არის სახელი იმა მოყმისა ხელისა; |
| 1305 | 1285 | მე ასმათ მქვიან, რომელსა წვა მაქვს ცეცხლისა ცხელისა, |
| 1306 | 1286 | სულთქმა სულთქმისა ბევრისა, მაშა თუ არ ერთხელისა. |
| 1307 | 1287 | |
| 1308 | ამის მეტსა ვერას გითხრობ მე სიტყვასა ამისთანსა: | |
| 1288 | “ამის მეტსა ვერას გითხრობ მე სიტყვასა ამისთანსა: | |
| 1309 | 1289 | ისი მინდორს არონინებს ტანსა მჭევრსა, მემაჯანსა, |
| 1310 | ვჭამ, გლახ, მარტო ნადირისა მისგან ხორცსა მონატანსა, | |
| 1290 | ვსჭამ, გლახ, მარტო ნადირისა მისგან ხორცსა მონატანსა, | |
| 1311 | 1291 | აწვე მოვა, არა ვიცი, თუ დაჰყოვნის დიდსა ხანსა. |
| 1312 | 1292 | |
| 1313 | ამას გვედრებ, მოიცადო, თავი სხვაგან არსად არო; | |
| 1314 | რა მოვიდეს, შევეხვეწო, ნუთუ ვით რა მოვაგვარო, | |
| 1315 | ერთმანერთსა შეგამეცნნე, თავი შენი შევაყვარო, | |
| 1293 | “ამას გვედრებ, მოიცადო თავი სხვაგან არსად არო; | |
| 1294 | რა მოვიდეს, შევეხვეწო; ნუთუ ვით რა მოვაგვარო; | |
| 1295 | ერთმანერთსა შეგამეცნე, თავი შენი შევაყვარო, | |
| 1316 | 1296 | თვით გიამბოს საქმე მისი, საყვარელსა გაახარო“. |
| 1317 | 1297 | |
| 1318 | 1298 | ქალსა ყმამან მოუსმინა, დამორჩილდა, დართო ნება. |
| 1319 | ამას ზედა მოიხედნეს, ხევით ესმა ჩხაპუნება; | |
| 1299 | ამას ზედა მოიხედეს, ხევით ესმა ჩხაპუნება; | |
| 1320 | 1300 | მთვარე წყალსა გამოსრული ნახეს, შუქთა მოვანება, |
| 1321 | 1301 | უკურიდნეს, აღარა ქმნეს მუნ ხანისა დაყოვნება. |
| 1322 | 1302 | |
| 1323 | ქალმან უთხრა: „ყმაო, ღმერთმან მოგცა ჟამად, რაცა გინა, | |
| 1324 | მაგრა თავი უჩინოქმენ, დამალული იყავ შინა; | |
| 1303 | ქალმან უთხრა: „ყმაო, ღმერთმან მოგცა, ჟამად, რაცა გინა, | |
| 1304 | მაგრა თავი უჩინო ქმენ, დამალული იყავ შინა; | |
| 1325 | 1305 | იმა ყმისა მეუნებლე ხორციელი არავინ-ა; |
| 1326 | 1306 | ნუთუ ვით რა მოვაგვარო, შენი ნახვა არ ეწყინა“. |
| 1327 | 1307 | |
| 1328 | 1308 | ავთანდილ ქვაბსა დამალა ქალმან მალვითა მალითა. |
| 1329 | იგი ყმა ცხენსა გარდახდა, შვენოდა კაპარჭ-ხრმალითა; | |
| 1309 | იგი ყმა ცხენსა გარდახდა, შვენოდა კაპარჭ-ხრმალითა, | |
| 1330 | 1310 | ატირდეს მაღლად ცრემლითა, ზღვათაცა შესამალითა, |
| 1331 | 1311 | ავთანდილ სარკმლით უჭვრეტდა ჭვრეტითა იდუმალითა. |
| 1332 | 1312 | |
| 1333 | ამარტისფერად შეცვალა ბროლი ცრემლისა ბანამან. | |
| 1313 | ამარტის ფერად შეცვალა ბროლი ცრემლისა ბანამან. | |
| 1334 | 1314 | დიდხან იტირეს ყმამან და მან ქალმან შაოსანამან; |
| 1335 | შეჰხსნა, შეიღო აბჯარი, ცხენიცა შეიყვანა მან; | |
| 1315 | შეხსნა, შეიღო აბჯარი, ცხენიცა შეიყვანა მან, | |
| 1336 | 1316 | დადუმდეს, ცრემლნი მოჰკვეთნა შავმან გიშრისა დანამან. |
| 1337 | 1317 | |
| 1338 | ავთანდილ სარკმლით უჭვრეტდა, ტყვე, სარკმლით ნააზატები. | |
| 1318 | ავთანდილ სარკმლით უჭვრეტდა, ტყვე, საკნით ნააზატები. | |
| 1339 | 1319 | მან ქალმან ქვეშე დაუგო ვეფხის ტყავისა ნატები; |
| 1340 | მას ზედა დაჯდა იგი ყმა, სულთქვამს ჭირმონამატები, | |
| 1320 | მას ზედა დაჯდა იგი ყმა, სულთქვამს ჭირ-მონამატები, | |
| 1341 | 1321 | სისხლისა ცრემლსა გაეწნა შუა გიშრისა სატები. |
| 1342 | 1322 | |
| 1343 | მან ქალმან ხელყო კვესითა გზება ცეცხლისა ნელისა, | |
| 1323 | მან ქალმან ხელ-ყო კვესითა გზება ცეცხლისა ნელისა. | |
| 1344 | 1324 | ეგონა ჭამა ხორცისა შემწვრისა, შეუქნელისა; |
| 1345 | მიუპყრა, ერთი ახლიჩა, – ქმნაა საქმისა ძნელისა, – | |
| 1325 | მიუპყრა, ერთი ახლიჩა, ქმნაა საქმისა ძნელისა, | |
| 1346 | 1326 | ძალი არ ჰქონდა, დაუწყო გამოყრა უცოხნელისა. |
| 1347 | 1327 | |
| 1348 | 1328 | ცოტად მიწვა, მიიძინა, თუცა ყოლა ვერა მეტი; |
| 1349 | შეკრთა, დიდნი დაიზახნა, წამოვარდა ვითა რეტი, | |
| 1329 | შეკრთა, დიდნი დაიზახნა, წამოიჭრა ვითა რეტი, | |
| 1350 | 1330 | იზახდის და წამ-წამ იკრის გულსა ლოდი, თავსა კეტი. |
| 1351 | ცალკერძ ზის და პირსა იხოკს ქალი მისი შენაჭვრეტი. | |
| 1331 | ცალ-კერძ ზის და პირსა იხოკს ქალი მისი შენაჭვრეტი. | |
| 1352 | 1332 | |
| 1353 | „რად დაჰბრუნდი? – მოახსენა, – მითხარ, რაცა წაგეკიდა!“ | |
| 1333 | “რად დაჰბრუნდი? – მოახსენა, – „მითხარ, რაცა წაგეკიდა!“ | |
| 1354 | 1334 | მან უბრძანა: „მონადირე მეფე ვინმე გარდმეკიდა, |
| 1355 | 1335 | ჰყვეს ლაშქარნი უთვალავნი, ბარგი მძიმედ აეკიდა, |
| 1356 | 1336 | იგი მინდორს ნადირობდა, დაეფანჩა მარეკი, და-. |
| 1357 | 1337 | |
| 1358 | სევდად მეცა კაცთა ნახვა, ცეცხლი უფრო გავიალე, | |
| 1359 | არ მივეო ახლოს შეყრად, თავი ჩემი შევიწყალე, | |
| 1360 | მათგან მწყრალი შემოვბრუნდი, ტყესა შიგან დავიმალე“. | |
| 1361 | თქვა: „ნუთუმცა უკუმრიდა, რა გათენდეს, წავალ ხვალე“. | |
| 1338 | “სევდად მეცა კაცთა ნახვა, ცეცხლი უფრო გავიალე: | |
| 1339 | არ მივეო ახლოს შეყრად, თავი ჩემი შევიწყალე; | |
| 1340 | მათგან მკრთალი შემოვბრუნდი, ტყესა შიგან დავიმალე. | |
| 1341 | ვთქვი: ნუთუმცა უკუმრიდა, რა გათენდეს, წავალ ხვალე“. | |
| 1362 | 1342 | |
| 1363 | ქალსა ცრემლი გადმოსცვივდა ასნაკეცი, ბევრისბევრად; | |
| 1343 | ქალსა ცრემლი გარდმოსცვივდა ას-ნაკეცი, ბევრის-ბევრად; | |
| 1364 | 1344 | მოახსენა: „მხეცთა თანა იარები მარტო ტევრად, |
| 1365 | არას კაცსა არ იახლებ საუბრად და შემაქცევრად; | |
| 1366 | მას მაგითა ვერას არგებ, დღეთა შენთა ცუდად ლევ რად? | |
| 1345 | არას კაცსა არ იახლებ საუბრად და შემაქცევრად, | |
| 1346 | მას მაგითა ვერა არგებ, დღეთა შენთა ცუდად ჰლევ რად? | |
| 1367 | 1347 | |
| 1368 | ყოვლი პირი ქვეყანისა ერთობ სრულად მოგივლია, | |
| 1369 | ერთი კაცი შემაქცევრად შენად ვითა დაგელია, | |
| 1370 | გეახლოს და არ გაშმაგდე, თუცა ჭირი არ გაკლია. | |
| 1348 | “ყოვლი პირი ქვეყანისა ერთობ სრულად მოგივლია. | |
| 1349 | ერთი კაცი შემაქცევრად შენად ვითა დაგელია? | |
| 1350 | გეახლოს და არ გაშმაგდე, თუცა ჭირი არ გაკლია; | |
| 1371 | 1351 | შენ მოჰკვდე და იგი წახდეს, ესე შენთვის რა მადლია?“ |
| 1372 | 1352 | |
| 1373 | 1353 | უბრძანა: „დაო, ეგეა მსგავსი შენისა გულისა, |
| 1374 | 1354 | მაგრა არ არის ქვეყანად წამალი ამა წყლულისა! |
| 1375 | ვის ძალუც პოვნა კაცისა, თვით სოფლად არმოსრულისა? | |
| 1355 | ვის ძალ-უც პოვნა კაცისა, თვით სოფლად არ-მოსრულისა, | |
| 1376 | 1356 | ჩემი ლხინია სიკვდილი, გაყრა ხორცთა და სულისა. |
| 1377 | 1357 | |
| 1378 | ღმერთმან სხვამცა ეტლსა ჩემსა რაცა კაცი რად დაჰბადა, | |
| 1358 | “ღმერთმან სხვაცა ეტლსა ჩემსა რაცა კაცი რად დაბადა, | |
| 1379 | 1359 | სიახლე და საუბარი თუმცა მისი მე მეწადა! |
| 1380 | 1360 | ვინმცა გასძლნა ჭირნი ჩემნი, ანუ ვინმცა შეეცადა? |
| 1381 | 1361 | შენგან კიდე ხორციელი, დაო, მივის არასადა“. |
| 1382 | 1362 | |
| 1383 | 1363 | ქალმან ჰკადრა: „არ გამიწყრე, ვიშიშვი და ვიაჯ დია; |
| 1384 | რათგან ღმერთსა ვაზირობა შენი ჩემზედ მოუგდია, | |
| 1385 | ვერ დავმალავ, უკეთესი რაცა საქმე გამიცდია. | |
| 1386 | არა ვარგა უსაზომო, თავი ზომსა გარდგიხდია. | |
| 1364 | რათგან, ღმერთსა ვაზირობა შენი ჩემზედ მოუგდია, | |
| 1365 | ვერ დავმალავ უკეთესსა, რაცა საქმე გამიცდია. | |
| 1366 | არა ვარგა უსაზომო, თავი ზომსა გარდგიხდია“. | |
| 1387 | 1367 | |
| 1388 | მისი მძებნელი იყომცა ჭკუითა მეტისმეტითა; | |
| 1389 | შენ კაცთა ნაცვლად ნადირთა ახლავ ცნობითა რეტითა; | |
| 1390 | სჯობს, ერთი კაცი იახლო, ილხენდე მისით ჭვრეტითა. | |
| 1391 | ვით იადონი არ მოჰკვდე ბულბულოს თესლთა კვნეტითა“. | |
| 1392 | ||
| 1393 | ყმამან უთხრა: „რას მენუკევ, არა ვიცი, გამიცხადე! | |
| 1368 | ყმამან უთხრა: „რას მენუკვი, არა ვიცი, გამიცხადე. | |
| 1394 | 1369 | კაცი ჩემად სამსახურად უღმრთოდ მემცა ვით დავბადე! |
| 1395 | 1370 | ღმერთსა ჩემი უბედობა უნდა, მემცა რას ვეცადე! |
| 1396 | განაღამცა გავნადირდი, თავი ასრე გავიხადე“. | |
| 1371 | განაღამცა გავნადირდი, თავი ასრე გავიხადე“. | |
| 1397 | 1372 | |
| 1398 | 1373 | ქალმან კვლა ჰკადრა: „გაგსაჯე მეტითა შეგონებითა, |
| 1399 | 1374 | მაგრა თუ კაცი მოგგვარო, მოგყვეს თავისა ნებითა, |
| 1400 | იგი გეახლოს, ილხენდე მისითა შემეცნებითა, | |
| 1401 | ფიცე, არ მოჰკლა, არ იყო, არ, სავნებლისა ვნებითა!“ | |
| 1375 | იგი გეახლოს, ილხენდე მისითა შემეცნებითა; | |
| 1376 | ფიცე, არ მოჰკლა, არ იყო, არ-სავნებლისა ვნებითა“. | |
| 1402 | 1377 | |
| 1403 | მან უბრძანა: „თუ მიჩვენებ, ვნახავ, დიდად გავიხარებ, | |
| 1378 | ყმამან უთხრა: „თუ მიჩვენებ, ვნახავ, დიდად გავიხარებ, | |
| 1404 | 1379 | სიყვარულმან მისმან, ვისთვის ხელი მინდორს თავსა ვარებ, |
| 1405 | არას უზამ უგემურსა, არათ ოდეს გავამწარებ; | |
| 1380 | არას ვუზამ უგემურსა, არა ოდეს გავამწარებ; | |
| 1406 | 1381 | რაცა ჩემგან ეამების, ვაამებ და შევიყვარებ“. |
| 1407 | ||
| 1382 | შეყრა ტარიელისა და ავთანდილისა | |
| 1408 | 1383 | ქალი ადგა და წავიდა მის ყმისა მოსაყვანებლად; |
| 1409 | „არ ეწყინაო“, უამბობს, არს მისად მაგულვანებლად, | |
| 1384 | “არ ეწყინაო“, უამბობს, არს მისად მაგულვანებლად, | |
| 1410 | 1385 | ხელი მოჰკიდა, მოჰყვანდა, ვით მთვარე მოსავანებლად; |
| 1411 | 1386 | იგი რა ნახა ტარიელ, თქვა მზისა დასაგვანებლად. |
| 1412 | 1387 | |
| 1413 | 1388 | გამოეგება ტარიელ, მართებს ორთავე მზე დარად, |
| 1414 | ანუ ცით მთვარე უღრუბლო შუქთა მოჰფენდეს ქვე ბარად, | |
| 1415 | რომე მათ თანა ალვისა ხეცა ვარგ იყო ხედ არად, | |
| 1416 | ჰგვანდეს შვიდთავე მნათობთა, სხვადმცა რისად ვთქვი მე და რად! | |
| 1389 | ანუ ცით მთვარე, უღრუბლო შუქთა მოჰფენდეს ქვე ბარად; | |
| 1390 | რომე მათთანა ალვისა ხეცა ვარგიყო ხედ არად, | |
| 1391 | ჰგვანდეს შვიდთავე მნათობთა, სხვადმცა რისად ვთქვა მე და რად! | |
| 1417 | 1392 | |
| 1418 | 1393 | მათ აკოცეს ერთმანერთსა, უცხოობით არ დარიდეს, |
| 1419 | ვარდსა ხლეჩდეს, ბაგეთაგან კბილნი თეთრნი გამოსჭვირდეს, | |
| 1420 | ყელი ყელსა გარდააჭდვეს, ერთმანერთსა აუტირდეს, | |
| 1394 | ვარდსა ხლეჩდეს, ბაგეთაგან კბილნი თეთრნი გამოსჭვირდეს; | |
| 1395 | ყელი ყელსა გადააჭვდეს, ერთმანერთსა აუტირდეს, | |
| 1421 | 1396 | ქარვად შექმნნეს იაგუნდნი მათნი, თუცა ლალად ღირდეს. |
| 1422 | 1397 | |
| 1423 | მობრუნდეს, ყმამან ავთანდილს ხელი შეუპყრა ხელითა, | |
| 1424 | ერთგან დასხდეს და იტირეს დიდხან ცრემლითა ცხელითა. | |
| 1425 | ასმათი სულსა უღებდა სიტყვითა საკვირველითა: | |
| 1426 | „თავთა ნუ დაჰხოცთ, ნუ ბნელიქთ მზესა თქვენითა ბნელითა!“ | |
| 1398 | მობრუნდეს; ყმამან ავთანდილს ხელი შეუპყრა ხელითა, | |
| 1399 | ერთგან დასხდეს და იტირეს დიდხან ცრემლითა ცხელითა; | |
| 1400 | ასმათი სულსა უღებდა, სიტყვითა საკვირველითა: | |
| 1401 | “თავთა ნუ დახოცთ, ნუ ბნელ-იქმთ მზესა თქვენითა ბნელითა“. | |
| 1427 | 1402 | |
| 1428 | ტარიელის ვარდი იყო დათრთვილული, არ დაზრული; | |
| 1403 | ტარიელის ვარდი იყო დათრთვილული, არ-დაზრული; | |
| 1429 | 1404 | ყმასა უთხრა: „მესწრაფების, მითხარ შენი დაფარული, |
| 1430 | ვინ ხარ, ანუ სით მოსრულ ხარ, სადაური, სით მოსრული? | |
| 1405 | ვინ ხარ, ანუ სით მოსრულხარ, სადაური, სით მოსრული? | |
| 1431 | 1406 | მე სიკვდილსა აღარ ვახსოვ, ვარ მისგანცა განწირული“. |
| 1432 | 1407 | |
| 1433 | 1408 | ავთანდილ გასცა პასუხი, სიტყვები ლამაზებია: |
| 1434 | „ლომო და გმირო ტარიელ, ვის თავი გინაზებია, | |
| 1409 | “ლომო და გმირო ტარიელ, ვის თავი გინაზებია: | |
| 1435 | 1410 | მე ვარ არაბი, არაბეთს არს ჩემი დარბაზებია, |
| 1436 | მიჯნურობითა დამწვარ ვარ, ცეცხლი უშრეტი მგზებია. | |
| 1411 | მიჯნურობითა დამწვარვარ, ცეცხლი უშრეტი მგზებია. | |
| 1437 | 1412 | |
| 1438 | მე პატრონისა ჩემისა ასული შემყვარებია; | |
| 1439 | თვით მეფედ მათად მას ხედვენ მონები მკლავმაგრებია. | |
| 1440 | თუცა არ მიცნობ, გინახავ, თუ ვითა გეაზრებია, | |
| 1441 | გახსოვსცა, ოდეს დაჰხოცე მონები არსაპყრებია? | |
| 1413 | “მე პატრონისა ჩემისა ასული შემყვარებია; | |
| 1414 | თვით მეფედ მათად მას ხედვენ მონები მკლავ-მაგრებია. | |
| 1415 | თუცა არ მიცნობ, გინახავ, თუ ვითა გიაზრებია, | |
| 1416 | გახსოვსცა, ოდეს დახოცე მონები არ-საპყრებია? | |
| 1442 | 1417 | |
| 1443 | შენ მინდორს გნახეთ გაჭრილი, ჩვენ ზედა გარდგეკიდენით, | |
| 1444 | პატრონი ჩემი გაგიწყრა, ჩვენ ხაფად წაგეკიდენით, | |
| 1445 | გიხმეთ, არ მოხვე, ლაშქარნი უკანა გამოგკიდენით, | |
| 1418 | “შენ მინდორს გნახეთ გაჭრილი, ჩვენ ზედა გარდგეკიდენით, | |
| 1419 | პატრონი ჩემი გაგიწყრა, ჩვენ ხაფად წაგეკიდენით: | |
| 1420 | გიხმეთ, არ მოხველ, ლაშქარნი უკანა გამოგკიდენით, | |
| 1446 | 1421 | შენ ველნი წითლად შეღებენ სრულად სისხლისა კი დენით. |
| 1447 | 1422 | |
| 1448 | ყველაკასა მათრახითა თავი უხრმლოდ გარდაჰკვეთეთ. | |
| 1423 | “ყველაკასა მათრახითა თავი უხრმლოდ გარდაჰკვეთეთ. | |
| 1449 | 1424 | მეფე შეჯდა, დაგვეკარგე, კვალი შენი ვერ მოვკვეთეთ, |
| 1450 | ვითა ქაჯი დაგვემალე, მონებიცა დავაფეთეთ, | |
| 1425 | ვითა ქაჯი დაგვემალე, მონებიცა დავაფეთეთ; | |
| 1451 | 1426 | ამან უფრო დაგვაშმაგნა, თავი სრულად გავაშეთეთ. |
| 1452 | 1427 | |
| 1453 | ჭმუნვა შეექმნა, თქვენც იცით, ხელმწიფე ნებიერია. | |
| 1428 | “ჭმუნვა შეექმნა, თქვენც იცით, ხელმწიფე ნებიერია. | |
| 1454 | 1429 | მოგნახეს, გძებნეს ყოველგან, მათ რუკა დაუწერია, |
| 1455 | ვერ ნახეს შენი ნახული ვერცა ყმა, ვერცა ბერია; | |
| 1430 | ვერ ნახეს შენი მნახავი ვერცა ყმა, ვერცა ბერია; | |
| 1456 | 1431 | აწ გამომგზავნა, რომელსა ვერ მზე ჰგავს, ვერ ეთერია. |
| 1457 | 1432 | |
| 1458 | მიბრძანა: «მიცან ამბავი მის ყმისა წახდომილისა, | |
| 1433 | “მიბრძანა: «მიცან ამბავი მის ყმისა წარხდომილისა, | |
| 1459 | 1434 | მაშინ ვარ მქმნელი საქმისა, მის შენგან მონდომილისა». |
| 1460 | 1435 | სამ წლამდის მითხრა დადენა უმისოდ ცრემლთა მილისა. |
| 1461 | არ გიკვირს, გავსძლე ვერჭვრეტა მისისა მე ღიმილისა?! | |
| 1436 | არ გიკვირს, გავსძელ ვერ-ჭვრეტა მისისა მე ღიმილისა?! | |
| 1462 | 1437 | |
| 1463 | აქანამდის მნახავიცა კაცი შენი არ მენახა; | |
| 1438 | “აქანამდის მნახავიცა კაცი შენი არ მენახა; | |
| 1464 | 1439 | თურქნი ვნახენ, რომე თქვენთვის სიტყვა რამე გაემკვახა; |
| 1465 | მათრახითა ჩამოგეგდო, ერთი მკვდართა დაგესახა; | |
| 1466 | მათ მასწავლეს, ძმა რომელთა სულმობრძავი სამე, გლახ, ა“. | |
| 1440 | მათრახითა ჩამოგეგდო ერთი, მკვდართა დაგესახა; | |
| 1441 | მათ მასწავლეს, ძმა რომელთა სულ-მობრძავი სამე გლახ, ა“. | |
| 1467 | 1442 | |
| 1468 | 1443 | ტარიელსცა აეხსენა ომი მათი მაშინდელი, |
| 1469 | იტყვის: „მახსოვს ეგე საქმე, თუცა არის ადრინდელი; | |
| 1444 | იტყვის: „მახსოვს ეგე საქმე, თუმცა არის ადრინდელი; | |
| 1470 | 1445 | ერთგან გნახენ ნადირობას შენ და შენი მე გამზრდელი; |
| 1471 | მით ვტიროდი, მომეგონა მე, გლახ, ჩემი წამწყმედელი. | |
| 1446 | მით ვტიროდი, მომეგონა მე, გლახ, ჩემი წარმწყმედელი. | |
| 1472 | 1447 | |
| 1473 | რას მაქნევდით, რა გინდოდა, ერთმაერთსა რითა ვჰგვანდით?! | |
| 1448 | “რას მაქნევდით, რა გინდოდა, ერთმანერთსა რითა ვჰგვანდით? | |
| 1474 | 1449 | თქვენ მორჭმულნი სთამაშობდით, ჩვენ მტირალნი ღაწვთა ვბანდით. |
| 1475 | 1450 | რა მონანი შესაპყრობლად მომწიენით, გაჰგულვანდით, |
| 1476 | აწ ვეჭვ, რომე ჩემად ნაცვლად თანა მკვდართა წაიტანდით. | |
| 1451 | აწ ვეჭვ, რომე ჩემად ნაცვლად თანა მკვდართა მიიტანდით. | |
| 1477 | 1452 | |
| 1478 | მოვიხედენ, მომეწია; რა პატრონი შენი ვნახე, | |
| 1453 | “მოვიხედენ, მომეწია, რა პატრონი შენი ვნახე, | |
| 1479 | 1454 | ხელმწიფობით შემებრალნეს, ამად ხელი არ შევახე, |
| 1480 | თვალთა წინა გამოვექეც, მეტი არა შეუზახე. | |
| 1481 | ჩემი ცხენი უჩინოსა ჰგავს და სხვასმცა რას ვასახე! | |
| 1455 | თვალთა წინა გამოვექეც, მეტი არა შევუზრახე; | |
| 1456 | ჩემი ცხენი უჩინოსა ჰგავს და სხვასამცა რას ვასახე! | |
| 1482 | 1457 | |
| 1483 | კაცმან ვერ ასწრას თვალისა დაფახვა, დაწამწამება, | |
| 1484 | მას გავექცევი, ვისგანცა ჩემი არა ვცნა ამება. | |
| 1458 | “კაცმან ვერ ასწრას თვალისა დაფახვა, დაწამწამება, | |
| 1459 | მას გავექცევი ვისგანცა ჩემი არა ვცნა ამება; | |
| 1485 | 1460 | მათ თურქთა მიღმა გამეგო მე არას არ შეწამება, |
| 1486 | 1461 | ავად შვენოდა მორევნა და ჩემი დათამამება. |
| 1487 | 1462 | |
| 1488 | აწ ვაშად მოხვე, – მეამა ნახვა შენისა პირისა, – | |
| 1489 | ტანად სარო და პირად მზე, მამაცად მსგავსი გმირისა! | |
| 1490 | მაგრა გარჯილ ხარ, არა ხარ გარდაუხდელი ჭირისა: | |
| 1491 | ძნელია პოვნა კაცისა ღმრთივ ზეცით განაწირისა!“ | |
| 1463 | “აწ ვაშად მოხვე, მეამა ნახვა შენისა პირისა! | |
| 1464 | ტანად სარო და პირად მზე, მამაცად მსგავსი გმირისა, | |
| 1465 | მაგრა გარჯილხარ, არა ხარ გარდაუხდელი ჭირისა. | |
| 1466 | ძნელია პოვნა კაცისა ღმრთივ ზეცით განაწირისა“! | |
| 1492 | 1467 | |
| 1493 | 1468 | ავთანდილ უთხრა: „ვით მაქებ საქები ბრძენთა ენისა? |
| 1494 | მაგისად ნაცვლად რამც გიყავ ღირსი ქებისა თქვენისა! | |
| 1469 | მაგისად ნაცვლად რამც ვიყავ ღირსი ქებისა თქვენისა! | |
| 1495 | 1470 | სახე ხარ მზისა ერთისა, ზეცით მნათისა ზენისა, |
| 1496 | 1471 | რათგან ვერ შეგცვლის პატიჟი ეგზომთა ცრემლთა დენისა. |
| 1497 | 1472 | |
| 1498 | ამა დღემან დამავიწყა, გული ჩემი ვინ დაბინდა; | |
| 1499 | დამიგდია სამსახური, იგი იქმნას, რაცა გინდა; | |
| 1500 | იაგუნდი ეგრეცა სჯობს, ათასჯერმცა მინა მინდა; | |
| 1473 | “ამა დღემან დამავიწყა, გული ჩემი ვინ დაბინდა; | |
| 1474 | დამიგდია სამსახური, მისი, იქმნას, რაცა გინდა; | |
| 1475 | იაგუნდი ეგრეცა სჯობს, ათასჯერმცა მინა მინდა, | |
| 1501 | 1476 | შენ გეახლო სიკვდილამდის, ამის მეტი არა მინდა!“ |
| 1502 | 1477 | |
| 1503 | 1478 | ტარიელ უთხრა: „მე შენი გული აწ მემხურვალების; |
| 1504 | 1479 | მიკვირს, თუ ნაცვლად მაგისად შენ ჩემი რა გევალების! |
| 1505 | 1480 | მაგრა წესია, მიჯნური მიჯნურსა შეებრალების, |
| 1506 | შენ საყვარელსა გაგყარო, ესე რათ გენაცვალების! | |
| 1481 | შენ საყვარელსა გაგყარო, ესე რად გენაცვალების!“ | |
| 1507 | 1482 | |
| 1508 | წამოსრულ ხარ ჩემად ძებნად, პატრონისა სამსახურად; | |
| 1509 | ღმერთმან ქმნა და გიპოვნივარ, შენცა ცდილ ხარ მამაცურად. | |
| 1510 | მაგრა ჩემსა რა გიამბობს, გამოჭრილ ვარ ასრე თუ რად! | |
| 1483 | “წამოსრულხარ ჩემად ძებნად, პატრონისა სამსახურად; | |
| 1484 | ღმერთმან ქმნა და გიპოვნივარ, შენცა ცდილხარ მამაცურად. | |
| 1485 | მაგრა ჩემსა რა გიამბობს, გამოჭრილვარ ასრე თუ რად! | |
| 1511 | 1486 | მე თუ ვიტყვი, დამწვავს ცეცხლი ცხელი, შემიქს ალად, მურად“. |
| 1512 | 1487 | |
| 1513 | ასმათ უთხრა: „ლომო, ცრემლით მაგა ცეცხლსა რა ერგების! | |
| 1488 | ასმათ უთხრა: „ცრემლით, ლომო, მაგა ცეცხლსა რა ერგების! | |
| 1514 | 1489 | მე ვითა ვთქვა წვევა თქმისა, რათგან ეგრე არ ეგების! |
| 1515 | 1490 | ვხედავ, ესე ხელი ვინმე მოყმე შენთვის წაეგების, |
| 1516 | 1491 | ცნას მიზეზი შენთა წყლულთა, ქმნას, რა ღონე აეგების. |
| 1517 | 1492 | |
| 1518 | მეხვეწებოდა, ლამოდა ჩემგან რასამე სმენასა; | |
| 1519 | ნუ ყოსო ღმერთმან, გაძლება მემცა ვით მივეც ენასა! | |
| 1520 | თუ რას სცნობს, ვეჭო ამისგან თქვენსა რასამე ლხენასა. | |
| 1493 | “მეხვეწებოდა, ლამოდა ჩემგან რასამე სმენასა; | |
| 1494 | ნუ უყოს ღმერთმან, გაძლება მემცა ვით მივეც ენასა! | |
| 1495 | თუ რას სცნობს, ვეჭობ ამისგან თქვენსა რასამე ლხენასა. | |
| 1521 | 1496 | არს უკეთესი, რაცაღა სწადს განგებასა ზენასა“. |
| 1522 | 1497 | |
| 1523 | ამას დაყმუნდა ტარიელ, დამწვარი დაავლებული; | |
| 1524 | ასმათს უბრძანა: „მას აქათ შენ ხარ ჩემ თანა ხლებული; | |
| 1498 | ამას დაყმუნდა ტარიელ დამწვარი, დაავლებული; | |
| 1499 | ასმათს უბრძანა: „მას აქათ შენ ხარ ჩემთანა ხლებული; | |
| 1525 | 1500 | რად არა იცი, უწამლო არს ლები ესე ლებული! |
| 1526 | 1501 | კვლა ესე ყმა მწვავს მტირალი, ცრემლითა დავალებული. |
| 1527 | 1502 | |
| 1528 | კაცმან ვით პოვოს, ღმრთისაგან რაცა არდანაბადია! | |
| 1529 | მით გული ჩემი სახმილმან აწ ასრე დანაბა დია; | |
| 1530 | კვლა გზასა მიკრავს, მიჭირავს, მითქს ბადე დანაბადია; | |
| 1531 | აწ ხელთა, ნაცვლად ლხინისა, ჩალა მაქვს და ნაბადია. | |
| 1532 | ||
| 1533 | მაგრა ღმერთმან მოწყალემან მით ცნობითა ერთით მზითა | |
| 1534 | ორი მისი მოწყალება დღესცა მომცა ამა გზითა: | |
| 1535 | პირველ, შეჰყრის მოყვარულთა ჩემით რათმე მიზეზითა, | |
| 1536 | კვლა ნუთუმცა სრულად დამწვა ცეცხლთა ცხელთა ანაგზითა“. | |
| 1537 | ||
| 1538 | ყმასა უთხრა: „ვინცა კაცმან იძმოს ანუ და-ცა-იდოს, | |
| 1539 | ხამსო, მისთვის სიკვდილსა და ჭირსა თავი არ დარიდოს; | |
| 1540 | ღმერთმან ერთი რათ აცხოვნოს, თუ მეორე არ წაწყმიდოს! | |
| 1503 | ყმასა უთხრა: „ვინცა კაცმან ძმა იძმოს, თუ დაცა იდოს, | |
| 1504 | ხამს თუ, მისთვის სიკვდილსა და ჭირსა თავი არ დარიდოს: | |
| 1505 | ღმერთმან ერთი რით აცხოვნოს, თუ მეორე არ წაწყმიდოს! | |
| 1541 | 1506 | შენ ისმენდი, მე გიამბობ, რაცა გინდა წამეკიდოს“. |
| 1542 | 1507 | |
| 1543 | 1508 | ასმათს უთხრა: „მოდი, მოჯე, თანა წყალი მოიტანე, |
| 1544 | 1509 | დაბნედილსა მაპკურებდი, გული მითა გარდამბანე; |
| 1545 | 1510 | მკვდარი მნახო, დამიტირე, სულთქმა გაათანისთანე, |
| 1546 | მე სამარე გამითხარე, აქა მიწა მიაკვანე!“ | |
| 1511 | მე სამარე გამითხარე, აქა მიწა მიაკვანე“. | |
| 1547 | 1512 | |
| 1548 | ღილჩახსნილი საამბობლად დაჯდა, მხარნი ამოყარნა; | |
| 1513 | ღილ-ჩახსნილი საამბობლად დაჯდა, მხარნი ამოყარნა; | |
| 1549 | 1514 | ვითა მზე ჯდა მოღრუბლებით, დიდხან შუქნი არ ადარნა; |
| 1550 | ვერ გაახვნა სასაუბროდ, მან ბაგენი გაამყარნა, | |
| 1515 | ვერ გაახვნა სასაუბროდ მან ბაგენი, გაამყარნა, | |
| 1551 | 1516 | მერმე სულთქვნა, დაიზახნა, ცრემლნი ცხელნი გარდმოყარნა. |
| 1552 | 1517 | |
| 1553 | მოსთქვამს: „ჰაჲჰაჲ, საყვარელო, ჩემო, ჩემთვის დაკარგულო, | |
| 1518 | მოსთქვამს: „ჰაი, საყვარელო, ჩემო, ჩემთვის დაკარგული, | |
| 1554 | 1519 | იმედო და სიცოცხლეო, გონებაო, სულო, გულო, |
| 1555 | ვინ მოგკვეთა, არა ვიცი, ხეო, ედემს დანერგულო! | |
| 1520 | ვინ მოგკვეთა, არა ვიცი, ხეო, ედემს დანერგულო? | |
| 1556 | 1521 | ცეცხლმან ცხელმან ვით ვერ დაგწვა, გულო, ასჯერ დადაგულო?!“ |
| 1557 | ტარიელისაგან თავის ამბვის მბობა, ოდეს ავთანდილს უამბო | |
| 1558 | ||
| 1522 | ტარიელისაგან თავის ამბის მბობა ოდეს ავთანდილს უამბო | |
| 1559 | 1523 | ისმენდი, მიეც გონება ჩემთა ამბავთა სმენასა, |
| 1560 | საუბართა და საქმეთა ვითა ძლივ ვათქმევ ენასა! | |
| 1561 | იგი, ვინ ხელმქმნა, მოველი მისგან აროდეს ლხენასა, | |
| 1562 | ვისგან შეუცავ სევდასა, სისხლისა ღვართა დენასა. | |
| 1524 | საუბართა და საქმეთა, ვითა ძლივ ვათქმევ ენასა; | |
| 1525 | იგი, ვინ ხელ-მქმნა, მოველი მისგან აროდეს ლხენასა, | |
| 1526 | ვისგან შევუცავ სევდათა, სისხლისა ღვართა დენასა. | |
| 1563 | 1527 | |
| 1564 | ინდოეთს შვიდთა მეფეთა ყოვლი კაცი ხართ მცნობელი: | |
| 1528 | “ინდოეთს შვიდთა მეფეთა ყოვლი კაცი ხართ მცნობელი: | |
| 1565 | 1529 | ექვსი სამეფო ფარსადანს ჰქონდა, თვით იყო მპყრობელი, |
| 1566 | 1530 | უხვი, მდიდარი, უკადრი, მეფეთა ზედა მფლობელი, |
| 1567 | 1531 | ტანად ლომი და პირად მზე, ომად მძლე, რაზმთა მწყობელი. |
| 1568 | 1532 | |
| 1569 | მამა ჩემი ჯდა მეშვიდედ, მეფე მებრძოლთა მზარავი, – | |
| 1570 | სარიდან ერქვა სახელად, – მტერთა სრვად დაუფარავი; | |
| 1533 | “მამა-ჩემი ჯდა მეშვიდე, მეფე მებრძოლთა მზარავი, | |
| 1534 | სარიდან ერქვა სახელად, მტერთა სრვად დაუფარავი; | |
| 1571 | 1535 | ვერვინ ჰკადრებდის წყენასა, ვერ ცხადი, ვერცა მპარავი; |
| 1572 | ნადირობდის და იშვებდის საწუთროგაუმწარავი. | |
| 1536 | ნადირობდის და იშვებდის საწუთრო-გაუმწარავი. | |
| 1573 | 1537 | |
| 1574 | ხალვა მოსძულდა, შეექმნა გულს კაეშანთა ჯარები. | |
| 1538 | “ხალვა მოსძულდა, შეექმნა გულს კაეშანთა ჯარები. | |
| 1575 | 1539 | თქვა: «წამიღია მტერთაგან ძლევით ნაპირთა არები, |
| 1576 | 1540 | ყოვლგნით გამისხმან, მორჭმით ვზი, მაქვს ზეიმი და ზარები»; |
| 1577 | 1541 | ბრძანა: «წავალ და მეფესა ფარსადანს შევეწყნარები». |
| 1578 | 1542 | |
| 1579 | ფარსადანს წინა დაასკვნა გაგზავნა მოციქულისა, | |
| 1543 | “ფარსადანს წინა დაასკვნა გაგზავნა მოციქულისა. | |
| 1580 | 1544 | შესთვალა: «შენ გაქვს მეფობა ინდოეთისა სრულისა; |
| 1581 | 1545 | აწ მე მწადს, თქვენსა წინაშე მეცა ვცნა ძალი გულისა, |
| 1582 | 1546 | სახელი დარჩეს ჩემისა ერთგულად ნამსახურისა». |
| 1583 | 1547 | |
| 1584 | ფარსადან შექმნა ზეიმი ამა ამბვისა მცნობელმან. | |
| 1548 | “ფარსადან შექმნა ზეიმი ამა ამბისა მცნობელმან. | |
| 1585 | 1549 | შესთვალა: «ღმერთსა მადლობა შევსწირე ხმელთა მფლობელმან, |
| 1586 | 1550 | რათგან ეგე ჰქმენ მეფემან, ჩემებრ ინდოეთს მპყრობელმან. |
| 1587 | აწ მოდი, ასრე პატივგცე, ვითა ძმამან და მშობელმან». | |
| 1551 | აწ მოდი, ასრე პატივ გცე, ვითა ძმამან და მშობელმან». | |
| 1588 | 1552 | |
| 1589 | ერთი სამეფო საკარგვად, უბოძა ამირბარობა. | |
| 1590 | თვით ამირბარსა ინდოეთს აქვს ამირსპასალარობა. | |
| 1591 | მეფედ რა დაჯდა, არა აქვს ხელისა მიუმწვდარობა; | |
| 1553 | “ერთი სამეფო, საკარგვად, უბოძა ამირბარობა. | |
| 1554 | თვით ამირბარსა ინდოეთს აქვს ამირ-სპასალარობა. | |
| 1555 | მეფედ რა დაჯდა, არა სჭირს ხელისა მიუმწვდარობა; | |
| 1592 | 1556 | სხვად პატრონია, მართ ოდენ არა აქვს კეისარობა. |
| 1593 | 1557 | |
| 1594 | თვით მეფემან მამა ჩემი დაიჭირა სწორად თავსა. | |
| 1558 | “თვით მეფემან მამა-ჩემი დაიჭირა სწორად თავსა. | |
| 1595 | 1559 | თქვა: «ჩემებრი ამირბარი, ნაძლევი ვარ, ვისმცა ჰყავსა!» |
| 1596 | 1560 | ლაშქრობდის და ნადირობდის, აძლევდიან მტერნი ზავსა. |
| 1597 | 1561 | მას არა ვჰგავ ასრე, ვითა მე სხვა კაცი არა მგავსა. |
| 1598 | 1562 | |
| 1599 | ძე არ ესვა მეფესა და დედოფალსა მზისა დარსა, | |
| 1563 | “ძე არა ესვა მეფესა და დედოფალსა მზისა დარსა, | |
| 1600 | 1564 | ჭმუნვა ჰქონდა, ჟამი იყო, მით აეხვნეს სპანი ზარსა. |
| 1601 | ვაჲ, კრულია დღემცა იგი, მე მივეცი ამირბარსა! | |
| 1565 | ვა, კრულია დღემცა იგი, მე მივეცი ამირბარსა! | |
| 1602 | 1566 | მეფემან თქვა: «შვილად გავზრდი, თვით ჩემივე გვარი არსა». |
| 1603 | 1567 | |
| 1604 | მეფემან და დედოფალმან მიმიყვანეს შვილად მათად, | |
| 1568 | “მეფემან და დედოფალმან მიმიყვანეს შვილად მათად, | |
| 1605 | 1569 | საპატრონოდ მზრდიდეს სრულთა ლაშქართა და ქვეყანათად, |
| 1606 | 1570 | ბრძენთა მიმცეს სასწავლელად ხელმწიფეთა ქცევა-ქმნათად; |
| 1607 | მოვიწიფე, დავემსგავსე მზესა თვალად, ლომსა – ნაკვთად. | |
| 1571 | მოვიწიფე, დავემსგავსე მზესა თვალად, ლომსა ნაკვთად. | |
| 1608 | 1572 | |
| 1609 | ასმათ, შენცა ხარ მოწამე ჩემისა ფერმიხდილისა, | |
| 1610 | მზესა მე ვსჯობდი შვენებით, ვით ბინდსა – ჟამი დილისა; | |
| 1573 | “ასმათ, შენცა ხარ მოწამე ჩემისა ფერ-მიხდილისა, | |
| 1574 | მზესა მე ვსჯობდი შვენებით, ვით ბინდსაჟამი დილისა; | |
| 1611 | 1575 | იტყოდეს ჩემნი მნახავნი: «მსგავსია ედემს ზრდილისა». |
| 1612 | 1576 | აწ მაშინდლისა ჩემისა სახე ვარ ოდენ ჩრდილისა. |
| 1613 | 1577 | |
| 1614 | მე ხუთისა წლისა ვიყავ, დაორსულდა დედოფალი“. | |
| 1578 | “მე ხუთისა წლისა ვიყავ, დაორსულდა დედოფალი“. | |
| 1615 | 1579 | ესე რა თქვა, ყმამან სულთქვნა, ცრემლით ბრძანა: „შობა ქალი“. |
| 1616 | დაბნედასა მიეწურა, ასმათ ასხა გულსა წყალი; | |
| 1617 | თქვა: „მაშინვე მზესა ჰგვანდა, აწ მედების ვისგან ალი! | |
| 1580 | დაბნედასა მიეწურა, ასმათ ასხა გულსა წყალი: | |
| 1581 | თქვა: „მაშინვე მზესა ჰგვანდა, აწ მედების ვასგან ალი! | |
| 1618 | 1582 | |
| 1619 | წიგნი წიგნსა ეცემოდა, დედოფალი ოდეს შობდა, | |
| 1620 | მოციქული – მოციქულსა, ინდოეთი სრულად სცნობდა; | |
| 1621 | მზე და მთვარე განცხრებოდეს, სიხარულით ცა ნათობდა; | |
| 1622 | ყოვლი არსად შემოსრული მხიარულად თამაშობდა. | |
| 1623 | ||
| 1624 | ქება არ ითქმის ენითა, აწ ჩემგან ნაუბარითა. | |
| 1583 | “ქება არ ითქმის ენითა, აწ ჩემგან ნაუბარითა. | |
| 1625 | 1584 | ფარსადან დაჯდა ხარებად ზეიმითა და ზარითა; |
| 1626 | ყოვლგნით მოვიდეს მეფენი ნიჭითა მრავალგვარითა. | |
| 1627 | საჭურჭლე გასცეს, აივსნეს ლაშქარნი საბოძვარითა. | |
| 1585 | ყოვლგნით მოვიდეს მეფენი ნიჭითა მრავალ-გვარითა. | |
| 1586 | საჭურჭლე გასცეს; აივსნეს ლაშქარნი საბოძვარითა. | |
| 1628 | 1587 | |
| 1629 | საშობელი გაიყარა, ზრდა დაგვიწყეს მე და ქალსა. | |
| 1588 | “საშობელი გაიყარა, ზრდა დაგვიწყეს მე და ქალსა. | |
| 1630 | 1589 | მართ მაშინვე ჰგვანდა იგი მზისა შუქთა ნასამალსა. |
| 1631 | უყვარდით და სწორად უჩნდით მეფესა და დედოფალსა. | |
| 1632 | აწ ვახსენებ, ვისგან ჩემი დაუდაგავს გული ალსა“. | |
| 1590 | ვუყვარდით და სწორად ვუჩნდით მეფესა და დედოფალსა. | |
| 1591 | აწ ვახსენებ, ვისგან ჩემი დაუდაგავს გული ალსა!“ | |
| 1633 | 1592 | |
| 1634 | 1593 | ყმა დაბნდა, რა სახელისა ხსენებასა მიეწურა; |
| 1635 | 1594 | ავთანდილსცა აეტირა, მისმან ცეცხლმან გულსა მურა; |
| 1636 | ქალმან სულად მოაქცია, მკერდსა წყალი დააპკურა. | |
| 1595 | ქალმან სულად მოაქცია, მკერდსა წყალი დააპკურა; | |
| 1637 | 1596 | თქვა: „ისმენდი, მაგრა ჩემი სიკვდილისა დღე დასტურ-ა. |
| 1638 | 1597 | |
| 1639 | მას ქალსა ნესტან-დარეჯან იყო სახელად ხმობილი. | |
| 1598 | “მას ქალსა ნესტან-დარეჯან იყო სახელად ხმობილი. | |
| 1640 | 1599 | შვიდისა წლისა შეიქმნა ქალი წყნარი და ცნობილი, |
| 1641 | მთვარისა მსგავსი, მზისაგან შვენებით ვერშეფრობილი; | |
| 1642 | მისსა ვით გასძლებს გაყრასა გული ალმასი, წდობილი! | |
| 1600 | მთვარისა მსგავსი, შვენებით მზისაგან ვერ-შეფრობილი; | |
| 1601 | მისსა ვით გასძლებს გაყრასა გული ალმასი, წთობილი! | |
| 1643 | 1602 | |
| 1644 | იგი ასრე მოიწიფა, მე შემეძლო შესლვა ომსა; | |
| 1603 | “იგი ასრე მოიწიფა, მე შემეძლო შესლვა ომსა; | |
| 1645 | 1604 | მეფე ქალსა ვით ხედვიდა მეფობისა ქმნისა მწთომსა, |
| 1646 | მამასავე ხელთა მიმცეს, რა შევიქმენ ამა ზომსა; | |
| 1605 | მამასავე ხელთა მიმცეს; რა შევიქმენ ამა ზომსა, | |
| 1647 | 1606 | ვბურთობდი და ვნადირობდი, ვით კატასა ვხოცდი ლომსა. |
| 1648 | 1607 | |
| 1649 | მეფემან სახლი ააგო შიგან საყოფი ქალისა: | |
| 1608 | “მეფემან კოშკი ააგო, შიგან საყოფი ქალისა; | |
| 1650 | 1609 | ქვად ფაზარი სხდა, კუბო დგა იაგუნდისა, ლალისა, |
| 1651 | პირსა ბახჩა და საბანლად სარაჯი ვარდისწყალისა; | |
| 1652 | იგი მუნ იყვის, მედების ვისგან სახმილი ალისა. | |
| 1610 | პირსა ბაღჩა, საბანლად სარაჯი ვარდის წყალისა; | |
| 1611 | იგი მუნ იყვის, მედების ვისგან სახმილი ალისა! | |
| 1653 | 1612 | |
| 1654 | დღე და ღამე მუჯამრითა ეკმეოდის ალვა თლილი; | |
| 1655 | ზოგჯერ კოშკს ჯდის, ზოგჯერ ბახჩას ჩამოვიდის, რა დგის ჩრდილი. | |
| 1613 | “დღე და ღამე მუჯამრითა ეკმეოდის ალვა თლილი; | |
| 1614 | ზოგჯერ კოშკს ჯდის, ზოგჯერ ბაღჩას ჩამოვიდის, რა დგის ჩრდილი. | |
| 1656 | 1615 | დავარ იყო და მეფისა, ქვრივი, ქაჯეთს გათხოვილი, |
| 1657 | 1616 | მას სიბრძნისა სასწავლელად თვით მეფემან მისცა შვილი. |
| 1658 | 1617 | |
| 1659 | სრა ედგა მოფარდაგული ოქსინოთა და შარდითა; | |
| 1618 | “სრა ედგა მოფარდაგული ოქსინოთა და შარდითა; | |
| 1660 | 1619 | ვერვინ ვხედევდით, შეიქმნა პირითა მინა-ვარდითა; |
| 1661 | 1620 | ასმათ და ორნი მონანი ჰყვიან, იმღერდის ნარდითა; |
| 1662 | 1621 | მუნ იზრდებოდის ტანითა, გაბაონს განაზარდითა. |
| 1663 | 1622 | |
| 1664 | თხუთმეტისა წლისა ვიყავ, მეფე მზრდიდა ვითა შვილსა; | |
| 1623 | “თხუთმეტისა წლისა ვიყავ, მეფე მზრდიდა ვითა შვილსა; | |
| 1665 | 1624 | დღისით ვიყვი მას წინაშე, გამიშვებდის არცა ძილსა; |
| 1666 | 1625 | ძალად ლომსა, თვალად მზესა, ტანად ვჰგვანდი ედემს ზრდილსა, |
| 1667 | 1626 | სროლასა და ასპარეზსა აქებდიან ჩემგან ქმნილსა. |
| 1668 | 1627 | |
| 1669 | რა მინდორს შევჯდი, ზარითა ხმა იყვის ბუკთა ცემისა; | |
| 1670 | თანამყვის სპისა სიმრავლე, მსგავსი ფუტკრისა რემისა; | |
| 1671 | ჭვრეტად ქალ-ყმები დაჯრილი დგის თემისა და თემისა; | |
| 1672 | ვინ მნახის, ეყვის ერთ წლამდის კვეხა ნახვისა ჩემისა. | |
| 1673 | ||
| 1674 | მოსრნის მხეცნი და ნადირნი ისარმან ჩემმან სრეულმან, | |
| 1675 | მერმე ვიბურთი მოედანს, მინდორით შემოქცეულმან, | |
| 1676 | შევიდი, შევქმნი ნადიმი, ნიადაგ ლხინსა ჩვეულმან, | |
| 1677 | აწ საწუთროსა გამყარა პირმან ბროლბალახშრეულმან! | |
| 1628 | “მოსრნის მხეცნი და ნადირნი ისარმან ჩემმან სრეულმან, | |
| 1629 | მერმე ვიბურთი მოედანს, მინდორით შემოქცეულმან; | |
| 1630 | შევიდი, შევქმნი ნადიმი, ნიადაგ ლხინსა ჩვეულმან; | |
| 1631 | აწ საწუთროსა გამყარა პირმან ბროლ-ბალახშეულმან! | |
| 1678 | 1632 | |
| 1679 | მამა მომიკვდა, მოვიდა დღე სიკვდილისა, ვიშისა; | |
| 1633 | “მამა მომიკვდა, მოვიდა დღე სიკვდილისა ვიშისა; | |
| 1680 | 1634 | ქმნა გაუცუდდა ფარსადანს ნიშატისა და ნიშისა; |
| 1681 | 1635 | მათ გაეხარნეს, ვის ზარი დალევდის მისგან შიშისა; |
| 1682 | 1636 | ერთგულთა შექმნეს ვაება, მტერთა – ხსენება იშისა. |
| 1683 | 1637 | |
| 1684 | მე წელიწდამდის ბნელსა ვჯე საწუთროგაცუდებული, | |
| 1685 | დღისით და ღამით ვვაებდი, ვერვისგან სულდაღებული; | |
| 1638 | “მე წელიწდამდის ბნელსა ვჯე საწუთრო-გაცუდებული, | |
| 1639 | დღისით და ღამით ვვაებდი, ვერვისგან სულ-დაღებული; | |
| 1686 | 1640 | გაყვანად ხასნი მოვიდეს, მითხრეს მეფისა მცნებული, |
| 1687 | ებრძანა: «შვილო ტარიელ, ნუ ხარ შავითა ღებული! | |
| 1641 | ებრძანა: «შვილო ტარიელ, ნუ ხარ შავითა ღებული. | |
| 1688 | 1642 | |
| 1689 | ჩვენ უფრო გვტკივის იგი, ვინ დაგვაკლდა სწორად თავისა». | |
| 1643 | «ჩვენ უფრო გვტკივის იგი, ვინ დაგვაკლდა სწორად თავისა». | |
| 1690 | 1644 | ასი ებოძა საჭურჭლე, ებრძანა ახდა შავისა, |
| 1691 | 1645 | ბოძება მისეულისა სრულისა საკარგავისა: |
| 1692 | «შენ გქონდეს ამირბარობა, ქმნა მისვე საურავისა!» | |
| 1646 | «შენ გქონდეს ამირბარობა, ქმნა მისვე საურავისა». | |
| 1693 | 1647 | |
| 1694 | ავენთი, დამწვეს მამისა სახმილთა დაუშრტობელთა; | |
| 1695 | უკანის გამომიყვანეს ხასთა მათ წინამდგომელთა; | |
| 1696 | გამოსლვისათვის ზეიმი შექმნეს ინდოეთს მფლობელთა, | |
| 1648 | “ავენთი, დამწვეს მამისა სახმილთა დაუშრტობელთა; | |
| 1649 | უკანის გამომიყვანეს ხასთა მათ წინა-მდგომელთა; | |
| 1650 | გამოსლვისათვის ზეიმი შექმნეს ინდოეთს მფლობელთა. | |
| 1697 | 1651 | შორს მომეგებნეს, მაკოცეს პატივით ვითა მშობელთა. |
| 1698 | 1652 | |
| 1699 | მათ საჯდომთა ახლოს დამსვეს, პატივს მცემდეს ძისა დარად, | |
| 1653 | “მათ საჯდომთა ახლოს დამსვეს, პატივს მცემდეს ძისა დარად. | |
| 1700 | 1654 | მის ხელისა საურავი მათ ორთავე მითხრეს წყნარად; |
| 1701 | 1655 | ურჩ ვექმენ და მისეულთა წესთა ქცევა მიჩნდა ზარად. |
| 1702 | არ მომეშვნეს, დავმორჩილდი, თაყვანისვეც ამირბარად. | |
| 1656 | არ მომეშვნეს, დავმორჩილდი, თაყვანი-მეც ამირბარად. | |
| 1703 | 1657 | |
| 1704 | თავადობა ინდოთა და მრავალთაცა მქონდა სხვათა; | |
| 1705 | ვნაპირობდი, თუ ვინ იყვის მავნებელი ჩემთა სპათა. | |
| 1706 | ხალვად ვჯდი და ვიხარებდი, ზამი შევქმნი მღერა-სმათა; | |
| 1707 | სპათა ვმოსდი, ვნადირობდი, ქება თქვიან ჩემთა ქმნათა“. | |
| 1658 | “აღარა ვიცი, დამვიწყდეს, თუცა დიადი წელია; | |
| 1659 | გიამბო ჩემი ამბავი, განა რაზომცა ძნელია! | |
| 1660 | ცრუ და მუხთალი სოფელი მიწყივ ავისა მქმნელია, | |
| 1661 | მისთა ნაკვესთა წინწალი დამეცა ხანგრძლად მწველია“. | |
| 1708 | 1662 | ამბავი ტარიელის გამიჯნურებისა, პირველ რომ გამიჯნურდა |
| 1709 | ||
| 1710 | კვლა დაიწყო თქმა ამბვისა მან, რა ხანი მოიტირა: | |
| 1711 | „დღესა ერთსა მე და მეფე მოვიდოდით, გვენადირა; | |
| 1712 | მიბრძანა, თუ: «ქალი ვნახოთ!» – ხელი ხელსა დამიჭირა. | |
| 1713 | მის ჟამისა მხსენებელი მე სულდგმული არ გიკვირა?! | |
| 1663 | კვლა დაიწყო თქმა ამბისა მან, რა ხანი მოიტირა: | |
| 1664 | “დღესა ერთსა მე და მეფე მოვიდოდით, გვენადირა; | |
| 1665 | მიბრძანა, თუ: «ქალი ვნახოთ», ხელი ხელსა დამიჭირა;. | |
| 1666 | მის ჟამისა მხსენებელი მე სულდგმული არ გიკვირა? | |
| 1714 | 1667 | |
| 1715 | მეფემან ახმა დურაჯთა მითხრა მიტანად ქალისა, | |
| 1716 | გამოუხვენ და წავედით ჩემად სადებლად ალისა; | |
| 1717 | მაშინ დავიწყე გარდახდა მე საწუთროსა ვალისა. | |
| 1668 | “მეფემან ახმა დურაჯთა მითხრა მიტანად ქალისა; | |
| 1669 | გამოვუხვენ და წავედით ჩემად სადებლად ალისა; | |
| 1670 | მაშინ დავიწყე გარდახდა მე საწუთროსა ვალისა, | |
| 1718 | 1671 | ალმასისა ხამს ლახვარი ლახვრად გულისა სალისა! |
| 1719 | 1672 | |
| 1720 | ბაღჩა ვნახე უტურფესი ყოვლისავე სალხინოსა: | |
| 1673 | “ბაღჩა ვნახე უტურფესი ყოვლისავე სალხინოსა: | |
| 1721 | 1674 | მფრინველთაგან ხმა ისმოდა უამესი სირინოსა; |
| 1722 | მრავლად იყო სარაჯები ვარდისწყლისა აბანოსა. | |
| 1675 | მრავლად იყო სარაჯები ვარდის წყლისა აბანოსა. | |
| 1723 | 1676 | კარსა ზედა მოჰფარვიდა ფარდაგები ოქსინოსა. |
| 1724 | 1677 | |
| 1725 | ვიცოდი, სწადდა არვისგან ნახვა მის მზისა დარისა, | |
| 1678 | “ვიცოდი, სწადდა არვისგან ნახვა მის მზისა დარისა, | |
| 1726 | 1679 | მე გარე ვდეგ და მეფემან შევლო ფარდაგი კარისა; |
| 1727 | 1680 | ვერას ვხედევდი, ოდენ ხმა მესმოდა საუბარისა. |
| 1728 | 1681 | ასმათს უბრძანა გამოხმა დურაჯთა ამირბარისა. |
| 1729 | 1682 | |
| 1730 | ასმათ ფარდაგსა აზიდნა, გარე ვდეგ მოფარდაგულსა; | |
| 1731 | ქალსა შევხედენ, ლახვარი მეცა ცნობასა და გულსა. | |
| 1732 | მოვიდა, მივსცენ დურაჯნი, მთხოვა ცეცხლითა დაგულსა. | |
| 1733 | ვაჲმე, მას აქათ სახმილსა დაუწვავ ნიადაგულსა! | |
| 1683 | “ასმათ ფარდაგსა აზიდნა, გარე ვდეგ მოფარდაგულსა; | |
| 1684 | ქალსა შევხედენ, ლახვარი მეცა ცნობასა და გულსა, | |
| 1685 | მოვიდა, მივსცნე დურაჯნი, მთხოვა ცეცხლითა დაგულსა. | |
| 1686 | ვამე, მას აქათ სახმილსა დავუწვავ ნიადაგულსა! | |
| 1734 | 1687 | |
| 1735 | აწ წახდეს იგი ნათელნი, მზისაცა მოწუნარენი!“ | |
| 1688 | “აწ წარხდეს იგი ნათელნი, მზისაცა მოწუნარენი“, | |
| 1736 | 1689 | მისი ვერ გასძლო ხსენება, დაბნდა და სულთქვნა მწარენი; |
| 1737 | ყმა და ასმათი ტიროდეს, ხმას სცემდეს იგი არენი, | |
| 1738 | ჭმუნვით თქვეს: „მკლავნი ცუდ ქმნილან, ვაჲ, გმირთა მემუქარენი!“ | |
| 1690 | ყმა და ასმათი ტიროდეს, ხმას სცემდეს იგი არენი. | |
| 1691 | ჭმუნვით თქვეს: „მკლავნი ცუდ ქმნილან, ვა, გმირთა მემუქარენი!“ | |
| 1739 | 1692 | |
| 1740 | 1693 | ასმათმან წყალი დაასხა, ცნობად მოვიდა ტარია, |
| 1741 | დიდხან ვერა თქვა, სევდამან გული შეუპყრა, დარია; | |
| 1742 | დაჯდა და მწარედ სულთითქვნა, ცრემლი მიწასა გარია, | |
| 1743 | თქვა: „ჩემგან მისი ხსენება, ვაჲმე, რა დიდი ზარია! | |
| 1694 | დიდხან ვერა თქვა, სევდამან გული შეუპყრა დარია: | |
| 1695 | დაჯდა და მწარედ სულთ-ითქვნა, ცრემლი მიწასა გარია, | |
| 1696 | თქვა: „ჩემგან მისი ხსენება, ვამე, რა დიდი ზარია! | |
| 1744 | 1697 | |
| 1745 | მიმნდონი საწუთროსანი მისთა ნივთთაგან რჩებიან, | |
| 1698 | “მიმნდონი საწუთროსანი მისთა ნივთთაგან რჩებიან; | |
| 1746 | 1699 | იშვებენ, მაგრა უმუხთლოდ ბოლოდ ვერ მოურჩებიან; |
| 1747 | ვაქებ ჭკუასა ბრძენთასა, რომელნი ეურჩებიან. | |
| 1748 | ისმენდი ჩემთა ამბავთა, თუ სულნი შე-ღა-მრჩებიან! | |
| 1700 | ვაქებ ჭკუასა ბრძენთასა, რომელნი ეურჩებიან; | |
| 1701 | ისმენდი ჩემთა ამბავთა, თუ სულნი შე-ღა-მრჩებიან. | |
| 1749 | 1702 | |
| 1750 | დურაჯნი მივსცენ, გავიღე სხვა ვერა გზაღა თავისა, | |
| 1703 | “დურაჯნი მივსცენ, გავიღე სხვა ვერა გზაღა თავისა, | |
| 1751 | 1704 | დავეცი, დავბნდი, წამიხდა ძალი მხართა და მკლავისა, |
| 1752 | რა სულად მოვე, შემესმა ხმა ტირილისა და ვისა: | |
| 1753 | გარემომრტყმოდეს ჯალაბნი, ვითა ჩამსხდომნი ნავისა. | |
| 1705 | რა სულად მოვე, შემესმა ხმა ტირილისა და ვისა; | |
| 1706 | გარე მომრეტყმოდეს ჯალაბნი, ვითა ჩამსხდომნი ნავისა. | |
| 1754 | 1707 | |
| 1755 | შიგან ვწევ დიდთა დარბაზთა ტურფითა საგებელითა, | |
| 1708 | “შიგან ვწევ დიდთა დარბაზთა ტურფითა საგებელითა, | |
| 1756 | 1709 | ზედ დამტიროდეს მეფენი ცრემლითა უშრობელითა, |
| 1757 | 1710 | პირსა იხოკდეს ხელითა, ღაწვისა გამპობელითა. |
| 1758 | 1711 | მუყრნი მოასხნეს, სენითა მთქვეს გამაბელზებელითა. |
| 1759 | 1712 | |
| 1760 | მე რა მნახა თვალახმული, მეფე ყელსა მომეხვია, | |
| 1761 | ცრემლით მითხრა: «შვილო, შვილო, ცოცხალ ხარღა? სიტყვა თქვია!» | |
| 1762 | მე პასუხი ვერა გავეც, ვითა შმაგი შევკრთი დია, | |
| 1713 | “მე რა მნახა თვალ-ახმული, მეფე ყელსა მომეხვია; | |
| 1714 | ცრემლით მითხრა: «შვილო, შვილო, ცოცხალ ხარ-ღა? სიტყვა თქვია!» | |
| 1715 | მე პასუხი ვერა გავეც, ვითა შმაგი, შევკრთი დია; | |
| 1763 | 1716 | კვლა დავეცი დაბნედილი, გულსა სისხლი გარდმეთხია. |
| 1764 | 1717 | |
| 1765 | სრულნი მუყრნი და მულიმნი მე გარეშემომცვიდიან; | |
| 1718 | “სრულნი მუყრნი და მულიმნი მე გარე შემომცვიდიან; | |
| 1766 | 1719 | მათ ხელთა ჰქონდა მუსაფი, ყოველნი იკითხვიდიან; |
| 1767 | მტერდაცემული ვეგონე, არ ვიცი, რას ჩმახვიდიან. | |
| 1720 | მტერ-დაცემული ვეგონე, არ ვიცი, რას ჩმახვიდიან. | |
| 1768 | 1721 | სამ დღემდის ვიყავ უსულოდ, ცეცხლნი უშრეტნი მწვიდიან. |
| 1769 | 1722 | |
| 1770 | აქიმნიცა იკვირვებდეს: «ესე სენი რაგვარია? | |
| 1723 | “აქიმნიცა იკვირვებდეს: «ესე სენი რაგვარია? | |
| 1771 | 1724 | სამკურნალო არა სჭირს რა, სევდა რამე შემოჰყრია». |
| 1772 | ზოგჯერ შმაგად წამოვიჭრი, სიტყვა მცთარი წამერია. | |
| 1773 | დედოფალი, ზღვასა შეიქს, მას რომ ცრემლი დაუღვრია. | |
| 1725 | ზოგჯერ შმაგად წამოვიჭრი, სიტყვა მცთარი წამერია, | |
| 1726 | დედოფალი, ზღვასა შეიქმს, მას რომ ცრემლი დაუღვრია». | |
| 1774 | 1727 | |
| 1775 | სამსა დღესა დარბაზს ვიყავ არ ცოცხალი, არცა მკვდარი; | |
| 1728 | “სამსა დღესა დარბაზს ვიყავ, არ ცოცხალი, არცა მკვდარი; | |
| 1776 | 1729 | მერმე ცნობა მომივიდა, მივხვდი რასმე მიუმხვდარი; |
| 1777 | ვთქვი, თუ: «ჰაჲჰაჲ, რაშიგან ვარ მე სიცოცხლეგარდამხდარი!» | |
| 1730 | ვთქვი, თუ: «ჰაი რაშიგან ვარ მე, სიცოცხლე-გარდამხდარი!». | |
| 1778 | 1731 | თმობა ვსთხოვე შემოქმედსა, ვჰკადრე სიტყვა სამუდარი. |
| 1779 | 1732 | |
| 1780 | ვთქვი, თუ: «ღმერთო, ნუ გამწირავ, აჯა ჩემი შეისმინე, | |
| 1781 | მომეც ძალი დათმობისა, ცოტად ვითა აღმადგინე, | |
| 1733 | “ვთქვი, თუ: «ღმერთო, ნუ გამწირავ, აჯა ჩემი შეისმინე, | |
| 1734 | მომეც ძალი დათმობისა, ცოტად ვითმე აღმადგინე, | |
| 1782 | 1735 | აქა ყოფა გამამჟღავნებს, სახლსა ჩემსა მიმაწვინე!» |
| 1783 | 1736 | მანვე ქმნა და მო-რე-ვჯობდი, გული წყლული გავარკინე. |
| 1784 | 1737 | |
| 1785 | ზე წამოვჯე. მეფისასა კაცი დია მოვიდოდა, | |
| 1738 | “ზე წამოვჯე. მეფისასა კაცი დია მოვიდოდა. | |
| 1786 | 1739 | ახარებდეს: «წამოჯდაო», დედოფალი გამორბოდა; |
| 1787 | მეფე მორბის თავშიშველი, არ იცოდა, რას იქმოდა, | |
| 1740 | მეფე მორბის თავ-შიშველი, არ იცოდა, რას იქმოდა, | |
| 1788 | 1741 | იგი ღმერთსა ადიდებდა, სხვა ყველაი უჩუმოდა. |
| 1789 | 1742 | |
| 1790 | იქით და აქათ მომისხდეს, მახვრიტეს სახვრეტელია; | |
| 1743 | “იქით და აქათ მომისხდეს, მახვრიტეს სახვრეტელია; | |
| 1791 | 1744 | მე მოვახსენე: «პატრონო, გული აწ უფრო მრთელია; |
| 1792 | 1745 | ცხენსა შეჯდომა მწადიან, ვნახნე წყალნი და ველია». |
| 1793 | ცხენი მომგვარეს, შე-ცა-ვჯე, მეფე ჩემ თანა მვლელია. | |
| 1746 | ცხენი მომგვარეს, შე-ცა-ვჯე, მეფე ჩემთანა მვლელია. | |
| 1794 | 1747 | |
| 1795 | გამოვედით, მოვიარეთ მოედანს და წყლისა პირსა; | |
| 1748 | “გამოვედით, მოვიარეთ მოედანს და წყლისა პირსა; | |
| 1796 | 1749 | ჩემსა მივე, დავაბრუნვე, მეფე მომყვა სახლთა ძირსა. |
| 1797 | შინა მოვე, უარ გავხე, სხვა დამერთო ჭირი ჭირსა; | |
| 1798 | ვთქვი, თუ: «მოვკვდე, ბედი ჩემი ამის მეტსა არას ღირსა!» | |
| 1750 | შინა მივე, უარ გავხე, სხვა დამერთო ჭირი ჭირსა; | |
| 1751 | ვთქვი, თუ: «მოვკვდე, ბედი ჩემი ამის მეტსა რასღა ღირს-ა!» | |
| 1799 | 1752 | |
| 1800 | ზაფრანისფერად შეცვალა ბროლი ცრემლისა ბანამან, | |
| 1801 | გული უფრორე დამიჭრა ათიათასმან დანამან. | |
| 1802 | საწოლის მეკრე შემოდგა, მოლარე გაიყვანა მან; | |
| 1803 | ვთქვი, თუ: «რა იცის ამბავი, ნეტარ, ან იმან, ან ამან?» | |
| 1753 | “ზაფრანის ფერად შეცვალა ბროლი ცრემლისა ბანამან, | |
| 1754 | გული უფრორე დამიჭრა ათიათასმან დანამან; | |
| 1755 | საწოლის მეკარე შემოდგა, მოლარე გაიყვანა მან, | |
| 1756 | ვთქვი თუ: «რა იცის ამბავი, ნეტარ, ან იმან, ან ამან?» | |
| 1804 | 1757 | |
| 1805 | «მონააო ასმათისი». – «რა იცისო, – ვარქვი, – ჰკითხე!» | |
| 1758 | «მონააო ასმათისი» – «რა იცისო, – ვარქვი, – ჰკითხე». | |
| 1806 | 1759 | შემოვიდა, სააშიკო წიგნი მომცა, წავიკითხე; |
| 1807 | 1760 | გამიკვირდა, სხვად ვითამცა ვქმენ გულისა მწველთა სითხე? |
| 1808 | მისგან ეჭვი არა მქონდა, სევდად მაწვა გულსა მით ხე. | |
| 1761 | მისგან ეჭვი არა მქონდა, სევდად მაწვა გულსა მით ხე“. | |
| 1809 | 1762 | |
| 1810 | მე გამიკვირდა: «სით უყვარ, ანუ ვით მკადრებს თხრობასა? | |
| 1763 | “მე გამიკვირდა, «სით ვუყვარ, ანუ ვით მკადრებს თხრობასა? | |
| 1811 | 1764 | მიუყოლობა არ ვარგა, დამწამებს უზრახობასა, |
| 1812 | ჩემგან იმედსა გარდასწყვედს, მერმე დამიწყებს გმობასა». | |
| 1813 | დავწერე, რაცა პასუხად მართებდა აშიკობასა. | |
| 1765 | ჩემგან იმედსა გარდასწყვეტს, მერმე დამიწყებს გმობასა». | |
| 1766 | დავწერე, რაცა პასუხად ჰმართებდა აშიკობასა. | |
| 1814 | 1767 | |
| 1815 | დღენი გამოხდეს, მე გული უფრორე დამწვეს კვლავ ალთა, | |
| 1816 | ვეღარ უჭვრეტდი ლაშქართა, მინდორს თამაშად მავალთა; | |
| 1817 | დარბაზს ვერ მივე; მკურნალთა დაიწყეს მოსლვა მრავალთა, | |
| 1768 | “დღენი გამოხდეს, მე გული უფრორე დამწვეს კვლავ ალთა; | |
| 1769 | ვეღარ ვუჭვრეტდი ლაშქართა, მინდორს თამაშად მავალთა, | |
| 1770 | დარბაზს ვერ მივე; მკურნალთა დაიწყეს მოსვლა მრავალთა, | |
| 1818 | 1771 | მაშინ დავიწყე გარდახდა სოფლისა ლხინთა და ვალთა. |
| 1819 | 1772 | |
| 1820 | მათ ვერა მარგეს, მე გულსა ბინდი დამეცა ბნელისა, | |
| 1821 | სხვამან ვერავინ შემატყო დება ცეცხლისა ცხელისა; | |
| 1822 | სისხლი დამწამეს; მეფემან ბრძანა გახსნევა ხელისა. | |
| 1773 | “მათ ვერა მარგეს, მე გულსა ბინდი დამეცა ბნელისა, | |
| 1774 | სხვამან ვეარავინ შემატყო დება ცეცხლისა ცხელისა; | |
| 1775 | სისხლი დამწამეს; მეფემან ბრძანა გახსნევა ხელისა, | |
| 1823 | 1776 | გავიხსენ ფარვად პატიჟთა, არვისგან საეჭველისა. |
| 1824 | 1777 | |
| 1825 | ხელგახსნილი, სევდიანი, საწოლს ვიყავ თავისწინა; | |
| 1826 | ჩემი მონა შემოვიდა, შევხედენ, თუ თქვას: «რა მინა». | |
| 1827 | – «მონააო ასმათისი», შემოყვანა უთხარ შინა. | |
| 1828 | გულსა შინა დაუზრახე: «რა მპოვაო, ანუ ვინ-ა?!» | |
| 1778 | “ხელ-გახსნილი, სევდიანი, საწოლს ვიყავ თავის წინა; | |
| 1779 | ჩემი მონა შემოვიდა, შევხედე, თუ თქვას, რა მინა. | |
| 1780 | «მონააო ასმათისი». შემოყვანა ვუთხარ შინა. | |
| 1781 | გულსა შინა დავუზრახე: «რა მპოვაო, ანუ ვინ-ა?!» | |
| 1829 | 1782 | |
| 1830 | მონამან წიგნი მომართვა, მე წავიკითხე ნებასა; | |
| 1831 | წიგნსა შევატყვე, ლამოდა შეყრისა მოსწრაფებასა; | |
| 1783 | “მონამან წიგნი მომართვა, მე წავიკითხე ნებასა; | |
| 1784 | წიგნსა შევატყევ, ლამოდა შეყრისა მოსწრაფებასა; | |
| 1832 | 1785 | პასუხად გავეც: «ჟამია, მართალ ხარ გაკვირვებასა; |
| 1833 | 1786 | მოვალ, თუ მიხმობ, მე ნუ მეჭვ მოსლვისა დაზარებასა». |
| 1834 | 1787 | |
| 1835 | გულსა ვარქვი, თუ: «ლახვარნი ეგრე ვით დაგაღონებენ? | |
| 1836 | ამირბარი ვარ, ხელმწიფე, სრულად ინდონი მმონებენ; | |
| 1788 | “გულსა ვარქვი თუ: «ლახვარნი ეგე ვით დაგაღონებენ? | |
| 1789 | ამირბარი ვარ, ხელმწიფე, სრულად ინდონი მმონებებ; | |
| 1837 | 1790 | აზრად შეიქმან, საქმესა ათასჯერ შეაწონებენ, |
| 1838 | 1791 | თუ შეიგებენ, მე მათთა არეთა არ მარონებენ». |
| 1839 | 1792 | |
| 1840 | კაცი მოვიდა მეფისა: «სწადსო ამბვისა სმინება». | |
| 1841 | მოყვანა უთხარ; ებრძანა: «ქმნაცა სისხლისა დინება?» | |
| 1793 | “კაცი მოვიდა მეფისა: «სწადსო, ამბისა სმინება». | |
| 1794 | მოყვანა ვუთხარ; ებრძანა: «ქმნაცა სისხლისა დინება?» | |
| 1842 | 1795 | მე ვჰკადრე: «ხელი გავიხსენ, დამიწყო მოჯობინება, |
| 1843 | 1796 | წინაშე მოვალ, ამისთვის კვლა უფრო მმართებს ლხინება». |
| 1844 | 1797 | |
| 1845 | დარბაზს მივე, მეფე ბრძანებს: «ამის მეტსა ნუ იქ, აბა!» | |
| 1846 | ცხენსა შემსვა უკაპარჭო, წელთა არა არ შემაბა, | |
| 1847 | შეჯდა, ქორნი მოუტივნა, დურაჯები დაინაბა, | |
| 1848 | მშვილდოსანნი გასაგანნა, იტყოდიან: «შაბაშ, შაბა!» | |
| 1798 | “დარბაზს მივე მეფე ბრძანებს: «ამის მეტსა ნუ იქ, აბა!» | |
| 1799 | ცხენსა შემსვა უკაპარჭო, წელთა არა არ შემაბა; | |
| 1800 | შეჯდა, ქორნი მოუტივნა, დურაჯები დაინაბა. | |
| 1801 | მშვილდოსანნი გასაგანნა, იტყოდიან: «შაბა, შაბა!» | |
| 1849 | 1802 | |
| 1850 | შინა დავსხედით ნადიმად მას დღესა მინდორს რებულნი; | |
| 1851 | მომღერალნი და მუტრიბნი არ იყვნეს სულდაღებულნი; | |
| 1803 | “შინა დავსხედით ნადიმად მას დღესა მინდორს რებულნი; | |
| 1804 | მომღერალნი და მუტრიბნი არ იყვნეს სულ-დაღებულნი; | |
| 1852 | 1805 | მეფემან გასცნა მრავალნი თვალნი, ღარიბად ქებულნი. |
| 1853 | 1806 | აუვსებელნი არ დარჩეს მას დღესა მათნი ხლებულნი. |
| 1854 | 1807 | |
| 1855 | ვეცდებოდი, არა მცალდა სევდისაგან თავის კრძალვად; | |
| 1808 | “ვეცდებოდი, არა მცალდა სევდისაგან თავის კრძალვად; | |
| 1856 | 1809 | ვიგონებდი, ცეცხლი უფრო მედებოდა გულსა ალვად; |
| 1857 | 1810 | ჩემნი სწორნი წავიტანენ, ჩემსა დავჯე, მთქვიან ალვად, |
| 1858 | 1811 | შევქმენ სმა და ნადიმობა პატიჟთა და ჭირთა მალვად. |
| 1859 | 1812 | |
| 1860 | მოლარემან შინაურმან ყურსა მითხრა ნაუბარი: | |
| 1861 | «ქალი ვინმე იკითხავსო: «ინახვისმცა ამირბარი?» | |
| 1862 | ზეწარითა მოუბურავს პირი, ბრძენთა საქებარი». | |
| 1813 | “მოლარემან შინაურმან ყურსა მითხრა ნაუბარი: | |
| 1814 | ქალი ვინმე გიკითხავსო: «ინახვისა ამირბარი?» | |
| 1815 | ზეწარითა მოუბურავს პირი, ბრძენთა საქებარი;’’ | |
| 1863 | 1816 | ვარქვი: «საწოლს წაიყვანე, ჩემგან არის ნახმობარი». |
| 1864 | 1817 | |
| 1865 | ავდეგ, მსხდომნი ნადიმობად აემზადნეს ასაყრელად; | |
| 1866 | შართი უთხარ: «ნუ ასდგებით, მოვალ ხანსა დაუზმელად»; | |
| 1867 | გამოვე და საწოლს შევე, მონა მოდგა კარსა მცველად. | |
| 1868 | გული მივეც თმობაქმნათა აუგისა საკრძალველად. | |
| 1818 | “ავდეგ, მსხდომნი ნადიმობად აემზადნეს ასაყრელად; | |
| 1819 | შართი ვუთხარ: «ნუ ასდგებით, მოვალ ხანსა დაუზმელად»; | |
| 1820 | გამოვე და საწოლს შევე, მონა დადგა კარის მცველად. | |
| 1821 | გული მივეც თმობა-ქმნათა აუგისა საკრძალველად. | |
| 1869 | 1822 | |
| 1870 | კარსა შევდეგ, ქალი წინა მომეგება, თაყვანისმცა; | |
| 1871 | მითხრა: «მოსლვა თქვენს წინაშე კურთხეულ არს, ვინცა ღირსმც-ა!» | |
| 1823 | “კარსა შევდეგ, ქალი წინა მომეგება, თაყვანის-მცა; | |
| 1824 | მითხრა: «მოსვლა თქვენს წინაშე კურთხეულ არს, ვინცა ღირსმც-ა!» | |
| 1872 | 1825 | გამიკვირდა, მიჯნურისა თაყვანება ექმნა ვისმცა? |
| 1873 | ვთქვი: «არ იცის მიჯნურობა; თუმც იცოდა, წყნარად ზისმცა». | |
| 1826 | ვთქვი: «არ იცის აშიკობა; თუმც იცოდა, წყნარად ზისმცა!» | |
| 1874 | 1827 | |
| 1875 | შევე, დავჯე ტახტსა ზედა, ქალი მოდგა ნოხთა პირსა, | |
| 1828 | “შევე, დავჯე ტახტსა ზედა, ქალი მოდგა ნოხთა პირსა; | |
| 1876 | 1829 | ჩემსა ახლოს დასაჯდომლად თავი მისი არ აღირსა; |
| 1877 | 1830 | ვარქვი: «მანდა რად ზი შენ, თუ სიყვარული ჩემი გჭირსა?» |
| 1878 | მან პასუხი არა მითხრა, ჩემთვის ჰგვანდა სიტყვაძვირსა. | |
| 1831 | მან პასუხი არა მითხრა, ჩემთვის ჰგვანდა სიტყვა-ძვირსა. | |
| 1879 | 1832 | |
| 1880 | მითხრა: «დღე ეგე სირცხვილად, მედების გულსა ალობა: | |
| 1881 | გგონია ჩემგან წინაშე მაგისთვის მომავალობა, | |
| 1833 | “მითხრა: «დღე ეგე სირცხვილად მედების გულსა ალობა: | |
| 1834 | გგონია, ჩემგან წინაშე მაგისთვის მომავალობა, | |
| 1882 | 1835 | მაგრა აწ მიდებს იმედსა შენგან ცდისაღა მალობა. |
| 1883 | 1836 | ამას თუ ღირს ვარ, ვერ ვიტყვი, მაკლია ღმრთისა წყალობა». |
| 1884 | 1837 | |
| 1885 | ადგა, მითხრა: «თქვენს კრძალვასა ჩემთვის ცნობა უბნევია; | |
| 1886 | ნუ მეჭვ, რაცა პატრონისა ბრძანებასა უთქმევია, | |
| 1887 | ეზომ დიდსა შემართებად გულსა მისსა უთნევია; | |
| 1888 | ამა წიგნმან გაგაგონოს, ჩემთვის ვისცა უქნევია“. | |
| 1838 | “ადგა, მითხრა: «თქვენს კრძალვასა ჩემგან ცნობა უბნევია; | |
| 1839 | ნუ მეჭვ, რაცა პატრონისა ბრძანებასა უთქმევია; | |
| 1840 | ეზომ დიდი შემართება გულსა მისსა უთნევია, | |
| 1841 | ამან წიგნმან გაგაგონოს, ჩემთვის ვისცა უქნევია»’’. | |
| 1889 | 1842 | წიგნი ნესტან-დარეჯანისა საყვარელსა თანა მოწერილი პირველი |
| 1890 | ||
| 1891 | 1843 | წიგნი ვნახე, მისი იყო, ვისი მდაგავს ცეცხლი გულსა; |
| 1892 | მოეწერა მზისა შუქსა: «ნუ დაიჩენ, ლომო, წყლულსა! | |
| 1844 | მოეწერა მზისა შუქსა: «ნუ დაიჩენ, ლომო, წყლულსა; | |
| 1893 | 1845 | მე შენი ვარ, ნუ მოჰკვდები, მაგრა ბნედა ცუდი მძულსა. |
| 1894 | აწ ასმათი მოგახსენებს ყველაკასა ჩემგან თქმულსა. | |
| 1846 | აწ ასმათი მოგახსენებს ყველაკასა ჩემგან თქმულსა». | |
| 1895 | 1847 | |
| 1896 | ბედითი ბნედა, სიკვდილი რა მიჯნურობა გგონია? | |
| 1897 | სჯობს, საყვარელსა უჩვენნე საქმენი საგმირონია! | |
| 1898 | ხატაეთს მყოფნი ყოველნი ჩვენნი სახარაჯონია, | |
| 1899 | აწ მათნი ჯავრნი ჩვენ ზედა ჩვენგან არ დასათმონია! | |
| 1848 | «ბედითი ბნედა, სიკვდილი რა მიჯნურობა გგონია? | |
| 1849 | სჯობს, საყვარელსა უჩვენნე საქმენი საგმირონია: | |
| 1850 | ხატაეთს მყოფნი ყველანი ჩვენნი სახარაჯონია, | |
| 1851 | აწ მათნი ჯავრნი ჩვენზედა ჩვენგან არ დასათმონია! | |
| 1900 | 1852 | |
| 1901 | შენგან ჩემისა ქმრობისა წინასცა ვიყავ მნდომია, | |
| 1902 | მაგრა აქამდის საუბრად კვლა ჟამი არ მომხვდომია, | |
| 1903 | ძოღან ხელქმნილსა გიჭვრეტდი კუბოსა შიგან მჯდომია, | |
| 1904 | მანდა ყველაი მასმია, რაცა შენ გარდაგხდომია. | |
| 1853 | «შენგან ჩემისა ქმრობისა წინასაც ვიყავ მნდომია, | |
| 1854 | მაგრა აქამდის საუბრად კვლა ჟამი არ მომხდომია, | |
| 1855 | ძოღან ხელ-ქმნილსა გიჭვრეტდი კუბოსა შიგან მჯდომია, | |
| 1856 | მანდა, ყველაი მასმია, რაცა შენ გარდაგხდომია. | |
| 1905 | 1857 | |
| 1906 | მართლად გითხრობ, მომისმინე ესე, რაცა მოგახსენე: | |
| 1907 | წა, შეები ხატაელთა, თავი კარგად გამაჩვენე! | |
| 1908 | გიჯობს, ცუდად ნუღარა სტირ, ვარდი კვლამცა რად დასტენე? | |
| 1909 | მზემან მეტი რაღა გიყოს, აჰა, ბნელი გაგითენე!» | |
| 1858 | «მართლად გითხრობ, მომისმინე ესე, რაცა მოგახსენე: | |
| 1859 | წა, შეები ხატაელთა, თავი კარგად გამაჩვენე; | |
| 1860 | გიჯობს, ცუდად ნუღარა სტირ, ვარდი კვლამცა რად დასტენე, | |
| 1861 | მზემან მეტი რაღა გიყოს, აჰა, ბნელი გაგითენე». | |
| 1910 | 1862 | |
| 1911 | ასმათი მეუბნებოდა უშიშრად, არ მეკრძალვოდა; | |
| 1912 | ჩემი რა გითხრა, რა ვიყავ, ლხინი რა დამეთვალვოდა! | |
| 1913 | გული მი და მო მიარდა, კრთებოდა და მემალვოდა; | |
| 1863 | “ასმათი მეუბნებოდა უშიშრად, არ მეკრძალვოდა; | |
| 1864 | ჩემი რა გითხრა, რა ვიყავ, ლხინი რა დამეთვალვოდა; | |
| 1865 | გული მი და მო მიარდა, კრთებოდა და მელალვოდა | |
| 1914 | 1866 | მით პირი ჩემი გაბროლდა და ღაწვი გამელალვოდა“. |
| 1915 | 1867 | წიგნი ტარიელისა საყვარელსა თანა მიწერილი პირველი |
| 1916 | ||
| 1917 | 1868 | თვალთა დავიდევ უსტარი მე მისგან მონაწერია. |
| 1918 | 1869 | პასუხად ვსწერდი: «მთვარეო, შენმცა მზე ვით მოგერია? |
| 1919 | 1870 | მე ღმერთმან იგი ნუ მომცეს, რაც არა შენი ფერია! |
| 1920 | სიზმრად მგონია, დარჩომა ჩემი ვერ დამიჯერია». | |
| 1871 | სიზმრად მგონია, დარჩომა ჩემი ვერ დამიჯერია!» | |
| 1921 | 1872 | |
| 1922 | ასმათს უთხარ: «მე პასუხსა ამის მეტსა ვერ მივხვდები; | |
| 1923 | ესე ჰკადრე: «რათგან, მზეო, ჩემთვის ნათლად აღმოხდები, | |
| 1873 | “ასმათს ვუთხარ: «მე პასუხსა ამის მეტსა ვერ მივხვდები; | |
| 1874 | ესე ჰკადრე: «რათგან მზეო, ჩემთვის ნათლად აღმოხდები, | |
| 1924 | 1875 | აჰა, მკვდარი გამაცოცხლე, ამას იქით აღარ ვბნდები, |
| 1925 | რასაცაღა სამსახურსა, ვტყუვი, თუღა ვერიდები». | |
| 1876 | რასაცაღა სამსახურსა, ვტყუი, თუღა ვერიდები». | |
| 1926 | 1877 | |
| 1927 | ასმათ მითხრა: «მე მიბრძანა, ესე ვქმნათო, ესე სჯობდეს: | |
| 1928 | ვინცა გნახოს, ჩემგან მისსა საუბარსა ვერა სცნობდეს, | |
| 1878 | “ასმათ მითხრა: «მე მიბრძანა, ესე ვქმნათო, ესე სჯობდეს, | |
| 1879 | ვინცა გნახოს, ჩემგან მისსა საუბარსა ვერა სცნობდეს; | |
| 1929 | 1880 | ჩემად ნახვად მოვიდოდეს, შენ ვითამცა გაშიკობდეს; |
| 1930 | და-ცა-მვედრა: «ამირბარსა უთხარ, ასრე ნამუსობდეს!» | |
| 1881 | და-ცა-მვედრა: ამირბარსა უთხარ, ასრე ნამუსობდეს». | |
| 1931 | 1882 | |
| 1932 | მეკეთა ესე თათბირი, სიბრძნე გულისა მისისა, | |
| 1883 | “მეკეთა ესე თათბირი, სიბრძნე გულისა მისისა; | |
| 1933 | 1884 | მისი, მზესაცა რიდება ჰქონდის ნახვისა ვისისა; |
| 1934 | 1885 | მისგან მომეცა მოსმენა არ საუბრისა მქისისა, |
| 1935 | 1886 | ვისთა შუქთაგან უკუნსა ჰგვანდის სინათლე დღისისა. |
| 1936 | 1887 | |
| 1937 | ასმათს მოვართვი რჩეული თვალი ოქროსა ჯამითა; | |
| 1938 | მან მითხრა: «არა არ მინდა, ვარ გამაძღარი ამითა». | |
| 1939 | ერთი აიღო ბეჭედი, მართ აწონილი დრამითა: | |
| 1888 | “ასმათს მივართვი რჩეული თვალი ოქროსა ჯამითა; | |
| 1889 | მან მითხრა: «არა, არ მინდა, ვარ გამაძღარი ამითა». | |
| 1890 | ერთი აიღო ბეჭედი, მართ აწონილი დრამითა. | |
| 1940 | 1891 | «ესე კმა ნიშნად, სავსე ვარ სხვად ხელის შესაბამითა». |
| 1941 | 1892 | |
| 1942 | ქალი ადგა, წამოვიდა, მე ლახვართა გულსა მრიდეს, | |
| 1943 | ლხინმან ბნელი გამინათლა, დაშრტეს, ცეცხლნი რომე მწვიდეს; | |
| 1944 | შევე, დავჯე ნადიმადვე, ჩემნი სწორნი სადა სმიდეს, | |
| 1893 | “ქალი ადგა, წამოვიდა; მე ლახვართა გულსა მრიდეს; | |
| 1894 | ლხინმან ბნელი განმინათლა; დაშრტეს, ცეცხლნი რომე მწვიდეს; | |
| 1895 | შევე დავჯე ნადიმადვე, ჩემნი სწორნი სადა სმიდეს. | |
| 1945 | 1896 | მხიარულმან საბოძვარი გავეც, ზამი გაადიდეს“. |
| 1946 | 1897 | წიგნი ტარიელისა ხატაელთა თანა და კაცის გაგზავნა |
| 1947 | ||
| 1948 | გავგზავნე კაცი ხატაეთს და წიგნი ჩემმაგიერი; | |
| 1898 | «გავგზავნე კაცი ხატაეთს და წიგნი ჩემ-მაგიერი;» | |
| 1949 | 1899 | მივსწერე: «მეფე ინდოთა არისმცა ღმრთულებრ ძლიერი! |
| 1950 | 1900 | მათი ერთგული გაძღების ყოველი სული მშიერი, |
| 1951 | ვინცა ურჩექმნას, იქმნების თავისა არმადლიერი. | |
| 1901 | ვინცა ურჩ ექმნას, იქმნების თავისა არ-მადლიერი | |
| 1952 | 1902 | |
| 1953 | 1903 | ჩვენნო ძმანო და პატრონნო, თქვენგან არ გავიმწარებით; |
| 1954 | ესე რა ნახოთ ბრძანება, აქამცა მოიარებით! | |
| 1955 | თქვენ თუ არ მოხვალთ, ჩვენ მოვალთ, ზედა არ მოგეპარებით. | |
| 1956 | სჯობს, რომე გვნახნეთ, თავისა სისხლთა ნუ ეზიარებით!» | |
| 1904 | ესე რა ნახოთ ბრძანება, აქამცა მოიარებით. | |
| 1905 | თქვენ თუ არ მოხვალთ,ჩვენ მოვალთ, ზედა არ მოგეპარებით. | |
| 1906 | სჯობს, რომე გვნახნეთ, თავისა სისხლთა ნუ ეზიარებით». | |
| 1957 | 1907 | |
| 1958 | კაცნი გავგზავნენ, მე გულსა უფრო მომეცა ლხინები, | |
| 1908 | «კაცნი გავგზავნენ, მე გულსა უფრო მომეცა ლხინები, | |
| 1959 | 1909 | დარბაზს ვიშვებდი, დამევსო ცეცხლი წვად მოუთმინები; |
| 1960 | 1910 | მაშინ სოფელმან საწუთრო მიუხვის, რაცა ვინები, |
| 1961 | აწ ხელმქმნა, რომე საახლოდ მხეცთაცა მოვეწყინები. | |
| 1911 | აწ ხელ-მქმნა, რომე საახლოდ მხეცთაცა მოვეწყინები. | |
| 1962 | 1912 | |
| 1963 | პირველ გაჭრისა პირება, მერმე დაწყნარდეს ცნობანი; | |
| 1964 | ჩემთა სწორთაგან იყვნიან ჩემ წინა ნადიმობანი, | |
| 1913 | «პირველ გაჭრისა პირება,მერმე დაწყნარდეს ცნობანი ; | |
| 1914 | ჩემთა სწორთაგან იყვნიან ჩემს წინა ნადიმობანი, | |
| 1965 | 1915 | მაგრა დამშლიდეს ლხინთაგან სურვილთა დიადობანი; |
| 1966 | ზოგჯერ შემცვიან სევდათა, ვთქვნი საწუთროსა გმობანი. | |
| 1967 | ||
| 1968 | დღესა ერთსა საწოლს მოვე მეფისა სრით წამოსრული, | |
| 1916 | ზოგჯერ შემცვიან სევდათა, ვთქვნი საწუთროსა გმობანი» | |
| 1917 | ნესტანისაგან ტარიელის ხმობა | |
| 1918 | «დღესა ერთსა საწოლს მოვე მეფისა სრით წამოსრული, | |
| 1969 | 1919 | ვჯე და მასვე ვიგონებდი, არ მიეცა თვალთა რული; |
| 1970 | 1920 | წიგნი მქონდა საიმედო, ამად ვიყავ მხიარული; |
| 1971 | 1921 | კარის მცველმან მონა უხმო, უთხრა საქმე დაფარული. |
| 1972 | 1922 | |
| 1973 | – «მონააო ასმათისი», საწოლს უთხარ შემოყვანა. | |
| 1923 | «მონააო ასმათისი», საწოლს ვუთხარ შემოყვანა. | |
| 1974 | 1924 | მოეწერა: «გიბრძანებსო», ვისი მესვა გულსა დანა. |
| 1975 | ლხინმან ბნელი გამინათლა, ამიფოლხვა ჯაჭვთა მანა. | |
| 1976 | წავე, მონა წავიტანე, რამცა უთხარ ამისთანა! | |
| 1925 | ლხინმან ბნელი განმინათლა, ამიფოლხვა ჯაჭვთა მანა, | |
| 1926 | წავე, მონა წავიტანე, რამცა ვუთხარ ამისთანა! | |
| 1977 | 1927 | |
| 1978 | ბაღჩა შევვლე, არა დამხვდა კაცი ჩემი მოუბნარი; | |
| 1979 | ქალი წინა მომეგება მხიარული, მოცინარი, | |
| 1928 | “ბაღჩა შევვლე, არა დამხვდა კაცი ჩემი მოუბნარი; | |
| 1929 | ქალი წინა მომეგება მხიარული, მოცინარი; | |
| 1980 | 1930 | მითხრა: «ვაშად ამოგიღე, არ გასვია გულსა ნარი, |
| 1981 | მოდი, ნახე ვარდი შენი უფრჭვნელი და დაუმჭნარი!» | |
| 1931 | მოდი, ნახე ვარდი შენი უფრჭვნელი და დაუმჭნარი. | |
| 1982 | 1932 | |
| 1983 | ამიგდო ქალმან ფარდაგი მძიმე თავისა ძალითა, | |
| 1984 | სადა დგა კუბო შემკული ბალახშითა და ლალითა; | |
| 1985 | შიგან ჯდა იგი პირითა მზისაებრ ელვამკრთალითა, | |
| 1933 | “ამიგდო ქალმან ფარდაგი მძიმე თავისა ძალითა, | |
| 1934 | სადა დგა კუბო შემკული ბადახშითა და ლალითა; | |
| 1935 | შიგან ჯდა იგი პირითა მზისაებრ ელვა-მკრთალითა, | |
| 1986 | 1936 | მე შემომხედნის ლამაზად მის მელნის ტბისა თვალითა. |
| 1987 | 1937 | |
| 1988 | დიდხან ვდეგ და არა მითხრა სიტყვა მისსა მონასურსა, | |
| 1938 | “დიდხან ვდეგ და არა მითხრა სიტყვა მისსა მონასურსა, | |
| 1989 | 1939 | ოდენ ტკბილად შემომხედნის ვითამცა რა შინაურსა; |
| 1990 | ასმათს უხმო, მოიუბნეს, ქალი მოდგა, მითხრა ყურსა: | |
| 1940 | ასმათ უხმო, მოიუბნეს; ქალი მოდგა, მითხრა ყურსა; | |
| 1991 | 1941 | «აწ წადიო, ვერას გითხრობს», მე კვლა მიმცა ალმან მურსა. |
| 1992 | 1942 | |
| 1993 | ასმათ გამომყვა, წამოვე, ფარდაგი გამოვიარე, | |
| 1943 | “ასმათ გამომყვა, წამოვე, ფარდაგი გამოვიარე, | |
| 1994 | 1944 | ვთქვი: «საწუთროო, ვის წეღან გული დარმანთა მიარე, |
| 1995 | 1945 | მაშინ მოგეცა იმედი, ლხინი რად გამიზიარე?» |
| 1996 | 1946 | გულმან გაყრისა სიძნელე კვლა უფრო დამიტია-რე! |
| 1997 | 1947 | |
| 1998 | ასმათ ლხინსა მიქადებდა, ჩავიარეთ შიგან ბაღი; | |
| 1999 | მითხრა: «ეგრე წასლვისათვის ნუ გაჩნია გულსა დაღი, | |
| 2000 | სიმძიმილის ერდო დახაშ, სიხარულის კარი აღი! | |
| 2001 | სირცხვილი აქვს საუბრისა, მერმე თავსა ჰკრძალავს ლაღი». | |
| 1948 | “ასმათ ლხინსა მიქადებდა, ჩავიარეთ შიგან ბაღი; | |
| 1949 | მითხრა: «ეგრე წასვლისათვის ნუ გაჩნია გულსა დაღი, | |
| 1950 | სიმძიმილთა ერდო დახაშ, სიხარულის კარი აღი; | |
| 1951 | სირცხვილი აქვს საუბრისა, მერმე თავსა ჰკრძალავს ლაღი. | |
| 2002 | 1952 | |
| 2003 | მე უთხარ: «დაო, შენგან ვეჭვ ამა გულისა წამალსა; | |
| 2004 | ზენაარ, სულთა ნუ გამყრი, ამბვითა შრეტდი ამ ალსა, | |
| 2005 | ჩემ თანა წიგნსა ნუ გასწყვედ შენ ზედა-ზედა მავალსა! | |
| 1953 | “მე ვუთხარ: «დაო, შენგან ვეჭვ ამა გულისა წამალსა; | |
| 1954 | ზენაარ, სულთა ნუ გამყრი, ამბითა შრეტდი ამ ალსა; | |
| 1955 | ჩემთანა წიგნსა ნუ გასწყვედ შენ ზედა-ზედა მავალსა; | |
| 2006 | 1956 | თუ რას სცნობ ჩემთვის, არა ვეჭვ მე შენგან, არ, დანამალსა». |
| 2007 | 1957 | |
| 2008 | შევჯე, წამოვე, მდიოდა ნაკადი ცრემლთა მილისა; | |
| 2009 | საწოლს შემოვე, ხელქმნილსა ღონე არ მქონდა ძილისა, | |
| 1958 | “შევჯე, წამოვე, მდიოდა ნაკადი ცრემლთა მილისა; | |
| 1959 | საწოლს შემოვე, ხელ-ქმნილსა ღონე არ მქონდა ძილისა, | |
| 2010 | 1960 | ბროლი და ლალი შევიქმენ მე ულურჯესი ლილისა; |
| 2011 | ღამე მერჩია, მეწადა არგათენება დილისა“. | |
| 2012 | წიგნი ხატაელთა მეფისა, ტარიელის წინაშე მოწერილი | |
| 2013 | ||
| 2014 | ხატაეთს მყოფნი მოვიდეს, მათგან მოსლვისა დრონია, | |
| 1961 | ღამე მერჩია, მეწადა არ-გათენება დილისა“. | |
| 1962 | წიგნი ხატაელთა მეფისა ტარიელის წინაშე მოწერილი | |
| 1963 | ხატაეთს მყოფნი მოვიდეს, მათგან მოსლვისა დრონია; | |
| 2015 | 1964 | სიტყვანი შემოეთვალნეს ლაღნი და უკადრონია: |
| 2016 | «არც რამე ჩვენ ვართ ჯაბანნი, არც ციხეუმაგრონია, | |
| 2017 | ვინ არის თქვენი ხელმწიფე, ჩვენ ზედა რა პატრონია?!» | |
| 1965 | «არცა რამე ჩვენ ვართ ჯაბანნი, არც ციხე-უმაგრონია, | |
| 1966 | ვინ არის თქვენი ხელმწიფე, ჩვენზედა რა პატრონია? | |
| 2018 | 1967 | |
| 2019 | მოეწერა: «რამაზ მეფე წიგნსა გიწერ ტარიერსა. | |
| 2020 | გამიკვირდა, რა ეწერა წიგნსა შენგან მონაწერსა! | |
| 1968 | “მოეწერა: «რამაზ მეფე წიგნსა გიწერ ტარიერსა; | |
| 1969 | გამიკვირდა, რა ეწერა წიგნსა შენგან მონაწერსა: | |
| 2021 | 1970 | რაგვარა თუ მანდა გეხმე, ვინ ვჰპატრონობ ბევრსა ერსა? |
| 2022 | ამის მეტსა ნუმცა ვნახავ კვლაღა წიგნსა შენმიერსა!» | |
| 1971 | ამის მეტსა ნუმცა ვნახავ კვლაღა წიგნსა შენმიერსა». | |
| 2023 | 1972 | |
| 2024 | უბრძანე წვევა ლაშქართა, გავგზავნე მარზაპანია. | |
| 1973 | “ვუბრძანე წვევა ლაშქართა, გავგზავნე მარზაპანია: | |
| 2025 | 1974 | იგი ვარსკვლავთა ურიცხვი მოკრბეს ინდოთა სპანია, |
| 2026 | შორით და ახლოთ ყველანი მართ ჩემკენ მონასხპანია, | |
| 1975 | შორით და ახლოთ ყველაი მართ ჩემკე მონასხპანია, | |
| 2027 | 1976 | ერთობ ლაშქრითა აივსო მინდორი, კლდე, კაპანია. |
| 2028 | 1977 | |
| 2029 | ფიცხლა მოვიდეს, არ ექმნა მათ შინა ხანდაზმულობა; | |
| 1978 | “ფიცხლა მოვიდეს, არ ექმნა მათ შინა ხან-დაზმულობა; | |
| 2030 | 1979 | აღლუმი ვნახე, მეკეთა ლაშქართა მოკაზმულობა, |
| 2031 | 1980 | სიჩაუქე და სიკეთე, კეკლუცად დარაზმულობა, |
| 2032 | ტაიჭთა მათთა სიმალე, აბჯრისა ხვარაზმულობა. | |
| 1981 | ტაიჭთა მათთა სიმალე, აბჯართა ხვარაზმულობა. | |
| 2033 | 1982 | |
| 2034 | ავმართე დროშა მეფისა ალმითა წითელ-შავითა, | |
| 1983 | “ავმართე დროშა მეფისა, ალმითა წითელ-შავითა, | |
| 2035 | 1984 | დილასა ვბრძანე გამართვა ლაშქრითა უთვალავითა, |
| 2036 | თავსა ვტიროდი, ვიტყოდი ბედითა მეტად ავითა: | |
| 2037 | «მზე თუ არ ვნახო, არ ვიცი, ვიარო ვითა და ვითა!» | |
| 1985 | თავსა ვსტიროდი, ვიტყოდი ბედითა მეტად ავითა: | |
| 1986 | «მზე თუ არ ვნახო, არ ვიცი, ვიარო ვითა და ვითა». | |
| 2038 | 1987 | |
| 2039 | შინა მოვე, დაღრეჯილსა გულსა სევდა მიიეფდა, | |
| 2040 | თვალთა, ვითა საგუბარი, ცხელი ცრემლი გარდმომჩქეფდა. | |
| 1988 | “შინა მოვე, დაღრეჯილსა გულსა სევდა მიიეფდა, | |
| 1989 | თვალთათ, ვითა საგუბარით, ცხელი ცრემლი გარდმომჩქეფდა, | |
| 2041 | 1990 | «ბედი ჩემი უბედური, – ვთქვი, თუ, – ჯერთცა ვერ გამეფდა! |
| 2042 | ხელმან ვარდი რად იხელთა, რათგან ასრე ვერ მოჰკრეფდა?» | |
| 2043 | ||
| 1991 | ხელმან ვარდი რად იხელთა, რათგან ასრე ვერ მოჰკრეფდა?»’’ | |
| 1992 | ტარიელისა და ნესტანის პირის-პირ შეყრა | |
| 2044 | 1993 | მონა შემოდგა, მივეცი საქმესა გაკვირვებულსა; |
| 2045 | ასმათის წიგნი მომართვა მე, მეტად შეჭირვებულსა, | |
| 1994 | ასმათის წიგნი მომართვა მე, მეტად შეჭირვებულსა. | |
| 2046 | 1995 | ეწერა: «გიხმობს შენი მზე შენ, მისთვის მოსურვებულსა, |
| 2047 | მოდი, სჯობს მანდა ტირილსა, საქმესა ბედით-ვებულსა». | |
| 1996 | მოდი, სჯობს მანდა ტირილსა, საქმესა ბედით ვებულსა». | |
| 2048 | 1997 | |
| 2049 | ვითა მართებდა, ეგზომი რამცა ვით გავიხარეო! | |
| 1998 | “ვითა მმართებდა, ეგზომი რამცა ვით გავიხარეო! | |
| 2050 | 1999 | შეღამდა, წავე, ბაღისა მე კარი შევიარეო; |
| 2051 | 2000 | სად ასმათ პირველ მენახა, მუნვე ჩნდა მდგომიარეო, |
| 2052 | 2001 | სიცილით მითხრა: «წამოვლე, მოგელის ლომსა მთვარეო». |
| 2053 | 2002 | |
| 2054 | შემავლო სახლი ნაგები კეკლუცად ბანისბანითა; | |
| 2055 | გამოჩნდა მთვარე ნათლითა გარე შუქმონავანითა, | |
| 2003 | “შემავლო სახლი. ნაგები კეკლუცად ბანის-ბანითა; | |
| 2004 | გამოჩნდა მთვარე ნათლითა გარე შუქ-მონავანითა, | |
| 2056 | 2005 | ფარდაგსა შიგან მჯდომარე შესამოსლითა მწვანითა, |
| 2057 | საკრძალავი და ღარიბი, უცხო პირითა, ტანითა. | |
| 2006 | საკრძალავი და ღარიბი, უცხო პირად და ტანითა. | |
| 2058 | 2007 | |
| 2059 | შევე, წავდეგ ნოხთა პირსა, მე დამიწყო ცეცხლმან შრეტად, | |
| 2008 | “შევე, წავდეგ ნოხთა პირსა, მე დამიწყო ცეცხლმან შრეტად, | |
| 2060 | 2009 | გულსა ბნელი გამინათლდა, ზედა ლხინი ადგა სვეტად. |
| 2061 | 2010 | მას ბალიში შემოეგდო, მზისა შუქსა სჯობდა მეტად, |
| 2062 | 2011 | ჩემგან პირსა იფარვიდა, აიხედნის წამის ჭვრეტად. |
| 2063 | 2012 | |
| 2064 | უბრძანა, თუ: «მოახსენე, ასმათ, დაჯდეს, ამირბარსა!» | |
| 2013 | “უბრძანა თუ: «მოახსენე, ასმათ, დაჯდეს, ამირბარსა!» | |
| 2065 | 2014 | მან ბალიში დამართებით დადვა მას მზედ საქებარსა. |
| 2066 | 2015 | დავჯე, მივეც გულსა ლხინი, საწუთროსა დამგმობარსა; |
| 2067 | მიკვირს, სულნი რადღა მიდგან, ვიტყვი მისგან ნაუბარსა! | |
| 2016 | მიკვირს, სულნი რადღა მიდგან, ვიტყვი მისგან ნაუბარსა. | |
| 2068 | 2017 | |
| 2069 | მიბრძანა: «ძოღან გეწყინა გაშვება უუბარისა, | |
| 2018 | “მიბრძანა: «ძოღან გეწყინა გაშვება უუბარისა, | |
| 2070 | 2019 | მზემან გაყრითა დაგაჭნე, ვითა ყვავილი ბარისა: |
| 2071 | დაგსჯიდა დენა ცრემლისა, ნარგისთა ნაგუბარისა, | |
| 2020 | დაგსჯიდა დენა ცრემლისა, ნარგისთათ ნაგუბარისა, | |
| 2072 | 2021 | მაგრა ხამს ჩემგან სირცხვილი და რიდი ამირბარისა. |
| 2073 | 2022 | |
| 2074 | თუცა მართებს დედაკაცსა მამაცისა დიდი კრძალვა, | |
| 2075 | მაგრა მეტად უარეა არათქმა და ჭირთა მალვა: | |
| 2076 | მე თუ ზეპირ მიცინია, ქვე-ქვე მითქვამს იდუმალ ვა; | |
| 2023 | «თუცა მართებს დედაკაცსა მამაცისა დიდი კრძალვა, | |
| 2024 | მაგრა მეტი უარეა არა-თქმა და ჭირთა მალვა: | |
| 2025 | მე თუ ზე-პირ მიცინია, ქვე-ქვე მითქვამს იდუმალ ვა; | |
| 2077 | 2026 | ძოღან ქალი გამოვგზავნე, ვქმენ მართლისა შემოთვალვა. |
| 2078 | 2027 | |
| 2079 | ერთმანერთისა, მას აქათ, რაცა ორთავე ვიცითა, | |
| 2028 | «ერთმანერთისა მას აქათ, რაცა ორთავე ვიცითა, | |
| 2080 | 2029 | აწცა მიცოდი საშენოდ მითვე პირითა მტკიცითა; |
| 2081 | ამას შესჯერდი დიდითა ზენარითა და ფიცითა. | |
| 2030 | ამას შესჯერდი დიდითა ზენარით და ფიცითა. | |
| 2082 | 2031 | გეცრუო, ღმერთმან მიწა მქმნას, ნუმცა ცხრითავე ვზი ცითა! |
| 2083 | 2032 | |
| 2084 | წა, შეები ხატაელთა, ილაშქრე და ინაპირე; | |
| 2085 | ღმერთმან ქმნას და გაგიმარჯვდეს, მორჭმულმანცა ჩემ კერძ ირე! | |
| 2086 | მაგრა რა ვქმნა, კვლაცა ნახვა მომხვდებოდეს შენი ვირე? | |
| 2087 | გული მომეც გაუყრელად, ჩემი შენთვის დაიჭირე!» | |
| 2033 | «წა, შეები ხატაელთა, ილაშქრე და ინაპირე; | |
| 2034 | ღმერთმან ქმნას და გაგიმარჯვდეს, მორჭმულიმცა ჩემ კერძ ირე. | |
| 2035 | მაგრა რა ვქმნა, კვლაცა ნახვა მომხვდებოდეს შენი ვირე, | |
| 2036 | გული მომეც გაუყრელად, ჩემი შენთვის დაიჭირე». | |
| 2088 | 2037 | |
| 2089 | მოვახსენე: «არ მეწყალვის თავი შენთვის დასაწველად, | |
| 2038 | “მოვახსენე: «არ მეწყალვის თავი შენთვის დასაწველად, | |
| 2090 | 2039 | მაგრა რათგან დამარჩინე, არ გამოსჩნდი ჩემად მკლველად, |
| 2091 | შენ სინათლედ თვალთა ჩემთა, მიჩნდე მზეებრ სანახველად, | |
| 2040 | შენ სინათლედ თვალთა ჩემთა მიჩნდე მზეებრ სანახველად, | |
| 2092 | 2041 | აწ შევება ხატაელთა, მუნ გამოვჩნდე ლომი ქველად. |
| 2093 | 2042 | |
| 2094 | აწ რასაცა მე მაღირსებ, ხორციელი არა ღირსა; | |
| 2095 | მოწყალება იჩქითია ღმრთისა, ამად არა მკვირსა; | |
| 2043 | «აწ რასაცა მე მაღირსებ, ხორციელი არა ღირსა; | |
| 2044 | მოწყალება იჩქითია, ღმრთისა ამად არა მკვირსა; | |
| 2096 | 2045 | შენთა შუქთა შემომადგამ, ბნელსა გულსა ზედა მჭვირსა, |
| 2097 | 2046 | შენი ვიყო, სადამდისცა დამიყოფდეს მიწა პირსა». |
| 2098 | 2047 | |
| 2099 | ზედა წიგნსა საფიცარსა შევჰფიცე და შემომფიცა, | |
| 2048 | “ზედა წიგნსა საფიცარსა შეჰვფიცე და შემომფიცა; | |
| 2100 | 2049 | მისგან ჩემი სიყვარული ამით უფრო დაამტკიცა: |
| 2101 | «უშენოსა მოწონება ვისიმცაო გულსა მიცა, | |
| 2050 | «უშენოსა მოწონება ვისიცაო გულსა მიცა, | |
| 2102 | 2051 | ღმერთი მომკლავს, ამას იქით თავსა ვეტყვი, ამას ვსწვრთიცა». |
| 2103 | 2052 | |
| 2104 | დავყავ ხანი მას წინაშე, ერთმანერთსა ვეუბნენით, | |
| 2105 | ვჭამეთ ამო ხილი რამე, სიტყვანიცა ტკბილნი ვთქვენით, | |
| 2106 | მერმე ავდეგ წამოსავლად ტირილით და ცრემლთა დენით. | |
| 2053 | “დავყავ ხანი მას წინაშე, სიტყვანიცა ტკბილნი ვთქვენით, | |
| 2054 | ვჭამეთ ამო ხილი რამე, ერთმანერთსა ვეუბენით, | |
| 2055 | მერე ავდეგ წამოსავლად ტირილით და ცრემლთა დენით, | |
| 2107 | 2056 | მისთა შუქთა შვენებანი ნათლად მადგეს გულსა ფენით. |
| 2108 | 2057 | |
| 2109 | მეძნელებოდა სიშორე მისი, ბროლ-ბალახშ-მინისა. | |
| 2058 | “მეძნელებოდა სიშორე მისი ბროლ-ბალახშ-მინისა. | |
| 2110 | 2059 | მე გამიახლდა სოფელი, მქონდა სიმრავლე ლხინისა; |
| 2111 | 2060 | ჩემად ჩნდა იგი სინათლე ეთერით მზედ ნაჩინისა, |
| 2112 | 2061 | აწ მიკვირს, მისსა გამყრელსა გული მიც კლდისა ტინისა!“ |
| 2113 | ტარიელისაგან ხატაეთს წასლვა და დიდი ომი | |
| 2114 | ||
| 2115 | დილასა შევჯე, უბრძანე: «ჰკარით ბუკსა და ნობასა!» | |
| 2062 | ტარიელისაგან ხატაეთს წასვლა და დიდი ომი | |
| 2063 | დილასა შევჯე, ვუბრძანე: «ჰკარით ბუკსა და ნობასა». | |
| 2116 | 2064 | სრულთა სპათასა ვერ გითხრობ არ შესასხდომლად მზობასა. |
| 2117 | ლომმან მივმართე ხატაეთს, ვერვინ მიზრახავს ხრდლობასა, | |
| 2065 | ლომმან მივმართე ხატაეთს, ვერვინ მიძრახავს მხდლობასა, | |
| 2118 | 2066 | უგზოსა ვლიდეს ლაშქარნი, არ გაივლიდეს გზობასა. |
| 2119 | 2067 | |
| 2120 | დავაგდე ზღვარი ინდოთა, მევლო პაშტაი ხანია; | |
| 2068 | ,,დავაგდე ზღვარი ინდოთა; მევლო პაშტაი ხანია, | |
| 2121 | 2069 | რამაზის კაცი მემთხვია, ვინ ხატაეთის ხანია, |
| 2122 | 2070 | მან მითხრა მოციქულობა გულისა მოსაფხანია: |
| 2123 | «ჩვენთა მგელთაცა დასჭამენ თქვენნი, ინდოთა, თხანია». | |
| 2071 | «ჩვენთა მგელთაცა დასჭამენ, თქვენნი, ინდოთა თხანია». | |
| 2124 | 2072 | |
| 2125 | მე შემომძღვნეს რამაზისგან ძღვნად საჭურჭლე საშინელი, | |
| 2126 | მითხრეს: «გკადრებს: «ნუ ამოგვწყვედ, არის შენგან არსაქმნელი, | |
| 2073 | “მე შემომძღვნეს რამაზისგან ძღვნად საჭურჭლე საშინელი; | |
| 2074 | «გითხრობს, გკადრებს: «ნუ ამოგვწყვედ, არის შენგან არ-საქმნელი, | |
| 2127 | 2075 | ზენაარი გამოგვიღე, მით გვაბია ყელსა წნელი, |
| 2128 | 2076 | მოურბევლად მოგახსენნეთ თავნი, შვილნი, საქონელი. |
| 2129 | 2077 | |
| 2130 | რაცა შეგცოდეთ, შეგვინდვე, თვით ჩვენვე შეგვინანია; | |
| 2078 | «რაცა შეგცოდეთ, შეგვინდევ, თვით ჩვენვე შეგვინანია; | |
| 2131 | 2079 | თუ ღმრთულებრ შეგვიწყალებდეთ, აქა ნუ მოვლენ სპანია; |
| 2132 | ქვეყანა ჩვენი არ ასწყდეს, რისხვით არ დაგვტყდენ ცანია: | |
| 2133 | შენ მოგცეთ ციხე-ქალაქი, მოგყვენ ცოტანი ყმანია!» | |
| 2080 | ქვეყანა ჩვენი არ ასწყდეს, რისხვით არ დაგვტყდენ ცანია; | |
| 2081 | შენ მოგცეთ ციხე-ქალაქი, მოგყვნენ ცოტანი ყმანია». | |
| 2134 | 2082 | |
| 2135 | გვერდსა დავისხენ ვაზირნი, ვიუბნეთ, გავიზრახენით; | |
| 2136 | მითხრეს, თუ: «ხარო ყმაწვილი, ბერნი მით გკადრებთ, გლახ, ენით: | |
| 2083 | “გვერდსა დავისხენ ვაზირნი, ვიუბნეთ, გავიზრახენით; | |
| 2084 | მითხრეს თუ: «ხარო ყმაწვილი, ბერნი მით გკადრებთ გლახ ენით: | |
| 2137 | 2085 | არიან მეტად მუხთალნი, – ჩვენ ერთხელ კვლაცა ვნახენით, – |
| 2138 | 2086 | არამცა მოგკლეს ღალატად, არამცა ვივაგლახენით! |
| 2139 | 2087 | |
| 2140 | ჩვენ ამას ვარჩევთ, წახვიდე კარგითა მართ მამაცითა, | |
| 2088 | «ჩვენ ამას ვარჩევთ, წახვიდე კარგითა მართ მამაცითა, | |
| 2141 | 2089 | ლაშქარნი ახლოს გეკიდნენ, სცნობდენ ამბავსა კაცითა; |
| 2142 | გულმართლად იყვნენ, მიენდვე, აფიცე ღმრთითა და ცითა, | |
| 2143 | არ დაგმორჩილდენ, შერისხდი რისხვითა კვლადაკვლაცითა!» | |
| 2090 | გულ-მართლად იყვნენ, მიენდევ, აფიცე ღმრთითა და ცითა, | |
| 2091 | არ დაგმორჩილდენ, შერისხდი რისხვითა, კვლა და კვლაცითა». | |
| 2144 | 2092 | |
| 2145 | მეკეთა ესე თათბირი, ვაზირთა ნავაზირები; | |
| 2093 | “მეკეთა ესე თათბირი, ვაზირთა ნავაზირები; | |
| 2146 | 2094 | შევსთვალე: «რამაზ მეფეო, ვცან შენი დანაპირები; |
| 2147 | სიკვდილსა გიჯობს სიცოცხლე, დაგვიდგამს ვერ ქვითკირები; | |
| 2095 | სიკვდილსა გიჯობს სიცოცხლე, დაგვიდგამს ვერ ქვიტკირები; | |
| 2148 | 2096 | ლაშქართა დავყრი, ცოტათა წამოვალ, შენ კერძ ვირები». |
| 2149 | 2097 | |
| 2150 | მათ ლაშქართაგან სამასნი კარგნი მოყმენი, ქველანი, | |
| 2151 | თანაწამომყვეს, წა-ცა-ვე, დავყარენ სპანი ყველანი, | |
| 2098 | “მათ ლაშქართაგან სამასნი კარგნი მოყმენი, ქველანი, | |
| 2099 | თანა წამომყვეს, წა-ცა-ვე, დავყარენ სპანი ყველანი, | |
| 2152 | 2100 | დავვედრე: «სადა მე მევლოს, ვლენით იგივე ველანი, |
| 2153 | 2101 | ახლოს მომდევდით, მიშველეთ, გიხმობ, თუ მინდენ შველანი». |
| 2154 | 2102 | |
| 2155 | სამ დღე ვიარე, მემთხვია სხვა კაცი მისვე ხანისა. | |
| 2103 | “სამ დღე ვიარე, მემთხვია სხვა კაცი მისვე ხანისა. | |
| 2156 | 2104 | კვლა ეძღვნა უცხო მრავალი შესამოსელი ტანისა, |
| 2157 | 2105 | ებრძანა: «მწადსო სიახლე შენ ლაღისა და ჯანისა, |
| 2158 | 2106 | რა შეგეყარო, მაშინ სცნა კვლა ძღვნობა ამისთანისა». |
| 2159 | 2107 | |
| 2160 | კვლაცა ეთქვა: «მართალია აზომ ჩემი მონახსენი, | |
| 2161 | მე თვით წინამოგეგებვი, მესწრაფების ნახვა შენი». | |
| 2162 | მოვახსენე: «დია ღმერთო, ბრძანება ვქმენ მეცა თქვენი, | |
| 2163 | ტკბილად ვნახოთ ერთმანერთი, ვიყვნეთ ვითა მამა-ძენი!» | |
| 2108 | “კვლაცა ეთქვა: «მართალია ეზომ ჩემი მონახსენი, | |
| 2109 | მე თივთ წინა მოგეგებვი, მესწრაფების ნახვა შენი». | |
| 2110 | მოვახსენე: «დია, ღმერთო, ბრძანება ვქმენა მეცა თქვენი, | |
| 2111 | ტკბილად ვნახოთ ერთმანერთი, ვიყვნეთ ვითა მამა-ძენი». | |
| 2164 | 2112 | |
| 2165 | მუნით წასრული ჩამოვხე ტევრისა რასმე კიდესა; | |
| 2113 | “მუნით წასული ჩამოვხე ტევრისა რასმე კიდესა; | |
| 2166 | 2114 | კვლა მოციქულნი მოვიდეს, სალამად არ დამრიდესა; |
| 2167 | წინა ტურფათა ტაიჭთა ძღვნად ჩემთვის მოზიდვიდესა: | |
| 2115 | წინა ტურფათა ტაიჭთა ძღვნად ჩემთვის მოზიდვიდესა. | |
| 2168 | 2116 | «შენსა ნახვასა მეფენი, – თქვეს, – მართლად ინატრიდესა». |
| 2169 | 2117 | |
| 2170 | მითხრეს: «მეფე მოგახსენებს, მეცა შენ კერძ ვიარები, | |
| 2118 | “მითხრეს: «მეფე მოგახსენებს, მეცა შენ კერძ ვიარები, | |
| 2171 | 2119 | სახლით ჩემით წამოსრული ხვალე ადრე შეგეყრები». |
| 2172 | 2120 | მოციქულნი დავაყენენ, ხარგა დავდგი, არ მაზრები, |
| 2173 | მეტად ამოდ უალერსე, ერთგან დაწვეს ვით მაყრები. | |
| 2121 | მეტად ამოდ ვუალერსე, ერთგან დაწვნეს ვით მაყრები. | |
| 2174 | 2122 | |
| 2175 | კარგი საქმე კაცსა ზედა აზომ თურე არ წახდების: | |
| 2123 | “კარგი საქმე კაცსა ზედა აზომ თურმე არ წახდების: | |
| 2176 | 2124 | ერთი კაცი უკმო-რე-სწყდა, მოდგა, მალვით მეუბნების: |
| 2177 | 2125 | «დიდი მაცო თქვენი ვალი, ჩემგან ძნელად გარდიხდების, |
| 2178 | გაწირვა და დავიწყება ჩემგან თქვენი არ იქნების. | |
| 2126 | გაწირვა და დავიწყება ჩემგან თქვენი არ იქმნების. | |
| 2179 | 2127 | |
| 2180 | მე მამისა თქვენისაგან ვარ ცოტაი განაზარდი. | |
| 2128 | «მე მამისა თქვენისაგან ვარ ცოტაი განაზარდი. | |
| 2181 | 2129 | თქვენი მესმა საღალატო, საცნობელად გამოვვარდი; |
| 2182 | მკვდარი მიმძიმ სანახავად ტანი მჭევრი, პირი ვარდი, | |
| 2183 | ყველასავე მოგახსენებ, გამიგონე, დამიწყნარდი! | |
| 2130 | მკვდარი მიმძიმ სანახავად, ტანი მჭევრი, პირი ვარდი, | |
| 2131 | ყველასავე მოგახსენებ, გამიგონე დამიწყნარდი. | |
| 2184 | 2132 | |
| 2185 | რომე ცუდად არ მოღორდე, ისი კაცნი გღალატობენ, | |
| 2133 | «რომე ცუდად არ მოღორდე, ისი კაცნი გღალატობენ, | |
| 2186 | 2134 | ერთგან შენთვის დამალულნი სპანი ასჯერ ათასობენ; |
| 2187 | 2135 | კვლა სხვაგან გითქს სამი ბევრი, ასრე ფიცხლად მით გიხმობენ, |
| 2188 | 2136 | აწვე თავსა არ ეწევი, ფათერაკსა შეგასწრობენ. |
| 2189 | 2137 | |
| 2190 | მეფე ცოტათა გეგებვის, ვის მჭვრეტნი ვერ გელევიან; | |
| 2138 | «მეფე ცოტათ მოგეგებვის, ვის მჭვრეტნი ვერ გელევიან; | |
| 2191 | 2139 | მალვით ჩაიცმენ აბჯარსა, მიენდო, მით გეთნევიან; |
| 2192 | კვამლსა შეიქმან, ლაშქარნი ყოველგნით მოგეხვევიან. | |
| 2140 | კვამლსა შეიქმენ ლაშქარნი, ყოველგნით მოგეხვევიან. | |
| 2193 | 2141 | რა ერთსა გცემდენ ათასნი, ეგრეცა მოგერევიან». |
| 2194 | 2142 | |
| 2195 | მას კაცსა ამოდ ვეუბნე და მადლსა გარდვიხდიდია: | |
| 2143 | “მას კაცსა ამოდ ვეუბენ და მადლსა გარდვიხდიდია: | |
| 2196 | 2144 | «რომე არ მოვკვდე, შემოგზღო, შენ ამას ინატრიდია; |
| 2197 | აწ ამხანაგთა არ გიგრძნან, წადი, მათ თანა მიდია, | |
| 2198 | თუ დაგივიწყო, უთუოდ მემცა ვარ განაკიდია!» | |
| 2145 | აწ ამხანაგთა არ გიგრძნან, წადი, მათთანა მიდია, | |
| 2146 | თუ დაგივიწყო, უთუოდ მემცა ვარ განაკიდია!». | |
| 2199 | 2147 | |
| 2200 | არვის გავანდვე სულდგმულსა, დავმალე ვითა ჭორია. | |
| 2201 | რაცა იქმნების, იქმნების, ყოვლი თათბირი სწორია! | |
| 2202 | მაგრა სპათაკენ გავგზავნე კაცი, გზა თუცა შორია, | |
| 2203 | შევსთვალე: «ფიცხლად წამოდით, მოგრაგნეთ მთა და გორია!» | |
| 2148 | “არვის გავენდევ სულ-დგმულსა, დავმალე ვითა ჭორია. | |
| 2149 | რაცა იქმნების, იქმნების, ყოვლი თათბირი სწორია. | |
| 2150 | მაგრა სპათაკე გავგზავნე კაცი, გზა თუცა შორია, | |
| 2151 | შევსთვალე: «ფიცხლად წამოდით, მოგრაგნეთ მთა და გორია». | |
| 2204 | 2152 | |
| 2205 | მე დილასა მოციქულთა სიტყვა ტკბილი შეუთვალე: | |
| 2206 | «რამაზს ჰკადრეთ: მოგეგებვი, მოდი, მოვალ მეცა მალე». | |
| 2207 | ნახევარ დღე სხვა ვიარე, ჭირსა თავი არ ვაკრძალე, – | |
| 2208 | განგებაა, დღესცა მომკლავს, ქვემცა სადა დავიმალე?! | |
| 2153 | “მე დილასა მოციქულთა სიტყვა ტკბილი შევუთვალე; | |
| 2154 | რამაზს ჰკადრეთ: «მოგეგებვი, მოდი, მოვალ მეცა მალე». | |
| 2155 | ნახევარ დღე სხვა ვიარე, ჭირსა თავი არ ვაკრძალე. | |
| 2156 | განგებაა, დღესცა მომკლავს, ქვემცა სადა დავიმალე. | |
| 2209 | 2157 | |
| 2210 | ქედსა რასმე გარდავადეგ, მინდორს მტვერი დავინახე; | |
| 2211 | ვთქვი, თუ: «მოვა რამაზ მეფე, ჩემთვის უდგამს თუცა მახე, | |
| 2158 | “ქედსა რასმე გარდავადეგ, მინდორს მტვერი დავინახე; | |
| 2159 | ვთქვი თუ: «მოვა რამაზ მეფე; ჩემთვის უდგამს თუცა მახე, | |
| 2212 | 2160 | ჩემი გაჰკვეთს ხორცსა მათსა ხრმალი ბასრი, შუბი ახე». |
| 2213 | მაშინ უთხარ სპათა ჩემთა, სახე დიდი დაუსახე. | |
| 2161 | მაშინ ვუთხარ სპათა ჩემთა, სახე დიდი დავუსახე. | |
| 2214 | 2162 | |
| 2215 | ვთქვი, თუ: «ძმანო, ისი კაცნი ჩვენ ღალატსა გვიდგებიან, | |
| 2163 | “ვთქვი თუ: «ძმანო, ისი კაცნი ჩვენ ღალატსა გვიდგებიან, | |
| 2216 | 2164 | მკლავთა თქვენთა სიმაგრენი ამისთვისმცა რად დალბიან? |
| 2217 | 2165 | ვინცა მოკვდეს მეფეთათვის, სულნი მათნი ზეცას რბიან. |
| 2218 | 2166 | აწ შევებნეთ ხატაელთა, ხრმალნი ცუდად რას გვაბიან!» |
| 2219 | 2167 | |
| 2220 | უბრძანე ჩაცმა აბჯრისა ლაღმან სიტყვითა ხაფითა; | |
| 2168 | “ვუბრძანე ჩაცმა აბჯრისა, ლაღმან სიტყვითა ხაფითა; | |
| 2221 | 2169 | დავეკაზმენით საომრად ჯაჭვითა, ჯავშან-ქაფითა, |
| 2222 | რაზმი დავაწყვე, მივმართე, წავე დიდითა სწრაფითა; | |
| 2170 | რაზმი დავაწყევ, მიჰმართე, წავე დიდითა სწრაფითა, | |
| 2223 | 2171 | მას დღესა ჩემი მებრძოლი ჩემმანვე ხრმალმან დაფითა. |
| 2224 | 2172 | |
| 2225 | მივეახლენით, შეგვატყვეს მათ ტანსა აბჯარცმულობა; | |
| 2173 | ,,მივეახლენით, შეგვატყვეს მათ ტანსა აბჯარ-ცმულობა; | |
| 2226 | 2174 | კაცი მოვიდა, მომართვა მეფისა მოციქულობა; |
| 2227 | ეთქვა, თუ: «ჟამად გვაჩნია ჩვენ თქვენი არორგულობა, | |
| 2228 | აბჯრითა გხედავთ, შეგვქმნია აწ ამად გულნაკლულობა». | |
| 2175 | ეთქვა თუ: «ჟამად გვაჩნია ჩვენ თქვენი არ-ორგულობა, | |
| 2176 | აბჯრითა გხედავთ, შეგვქმნია აწ ამად გულ-ნაკლულობა». | |
| 2229 | 2177 | |
| 2230 | შევსთვალე, თუ: «მეცა ვიცი, რაცა ჩემთვის გაგიგია; | |
| 2231 | თქვენ რასაცა სთათბირობდით, არ იქმნების, არ, იგია! | |
| 2232 | ბრძანეთ, მოდით, შემებენით, ვითა წესი და რიგია! | |
| 2233 | მეცა თქვენად დასახოცლად ხრმალსა ხელი დამიგია». | |
| 2178 | “შევსთვალე თუ: «მეცა ვიცი, რაცა ჩემთვის გაგიგია; | |
| 2179 | თქვენ რასაცა სთათბირობდით, არ იქმნების, არ იგია; | |
| 2180 | ბრძანეთ, მოდით, შეგვებენით, ვითა წესი და რიგია, | |
| 2181 | მეცა თქვენად დასახოცლად ხელი ხრმალსა დამიგია». | |
| 2234 | 2182 | |
| 2235 | რა მივიდა მოციქული, კვლამცა რადღა გამოგზავნეს! | |
| 2183 | “რა მივიდა მოციქული, კვლაცა რადღა გამოგზავნეს! | |
| 2236 | 2184 | კვამლი შექმნეს ლაშქართათვის, დამალული გაამჟღავნეს; |
| 2237 | სამალავით გამოვიდეს, თავნი ორგნით აქარავნეს, | |
| 2238 | შექმნეს რაზმი მრავალკეცი, თუცა, ღმერთო, ვერა მავნეს. | |
| 2185 | სამალავით გამოვიდეს, თავნი ორგნით აქარავნეს. | |
| 2186 | შექმნეს რაზმი მრავალ-კეცი, თუცა, ღმერთო, ვერა მავნეს. | |
| 2239 | 2187 | |
| 2240 | შუბი ვსთხოვე, ხელი ჩავყავ მუზარადის დასარქმელად; | |
| 2188 | “შუბი ვსთხოვე, ხელი ჩავყავ მუზარადის დასარქმელად; | |
| 2241 | 2189 | საომარად ატეხილი ვიყავ მათად გამტეხელად; |
| 2242 | ერთსა წავსწყდი უტევანსა, წავგრძელდი და წავე გრძელად. | |
| 2190 | ერთსა წავსწყდი უტევანსა, წავგრძელდი და წავე გრძელად; | |
| 2243 | 2191 | მათ ურიცხვი რაზმი ეწყო, წყნარად დგეს და აუშლელად. |
| 2244 | 2192 | |
| 2245 | ახლოს მივე, შემომხედნეს, «შმაგიაო», ესე თქვესა. | |
| 2246 | მუნ მივმართე მკლავმაგარმან, სად უფროსი ჯარი დგესა; | |
| 2247 | კაცს შუბი ვჰკარ, ცხენი დავეც, მართ ორნივე მიჰხდეს მზესა; | |
| 2248 | შუბი გატყდა, ხელი ჩავყავ: «ვაქებ, ხრმალო, ვინცა გლესა!» | |
| 2193 | “ახლოს მივე, შემომხედნეს, «შმაგიაო», ესე თქვესა, | |
| 2194 | მუნ მივჰმართე მკლავ-მაგარმან, სად უფროსი ჯარი დგესა; | |
| 2195 | კაცს შუბი ვჰკარ, ცხენი დავეც, მართ ორნივე მიჰხდეს მზესა, | |
| 2196 | შუბი გატყდა, ხელი ჩავყავ, ვაქებ, ხრმალო, ვინცა გლესა. | |
| 2249 | 2197 | |
| 2250 | შიგან ასრე გავერიე, გლონის ჯოგსა ვითა ქორი, | |
| 2198 | “შიგან ასრე გავერიე, გნოლის ჯოგსა ვითა ქორი, | |
| 2251 | 2199 | კაცი კაცსა შემოვსტყორცი, ცხენ-კაცისა დავდგი გორი; |
| 2252 | კაცი, ჩემგან განატყორცი, ბრუნავს ვითა ტანაჯორი, | |
| 2253 | ერთობ სრულად ამოვსწყვიდე წინაკერძი რაზმი ორი. | |
| 2200 | კაცი, ჩემგან განატყორცი ბრუნავს ვითა ტანაჯორი, | |
| 2201 | ერთობ სრულად ამოვწყვიდე წინა კერძი რაზმი ორი. | |
| 2254 | 2202 | |
| 2255 | ერთობილნი მომეხვივნეს, მგრგვლივ შეიქმნა ომი დიდი; | |
| 2256 | ვჰკრი რასაცა, ვერ დამიდგნის, სისხლსა მჩქეფრსა ამოვღვრიდი; | |
| 2203 | ,,ერთობილნი მომეხვივნეს, მგრგვლივ შეიქმნა ომი დიდი; | |
| 2204 | ვჰკრი რასაცა, ვერ დამიდგის, სისხლსა მჩქეფრსა აღმოვღვრიდი; | |
| 2257 | 2205 | ცხენსა კაცი გაკვეთილი მანდიკურად გარდავჰკიდი. |
| 2258 | სითცა ვიყვი, გამექციან, მათ შეჰქმნია ჩემი რიდი. | |
| 2206 | სითაც ვიყვი, გამექციან, მათ შჰქმნიან ჩემი რიდი. | |
| 2259 | 2207 | |
| 2260 | საღამოჟამ დაიზახნა ქედით მათმან დარაჯამან: | |
| 2208 | “საღამო-ჟამ დაიზახნა ქედით მათმან დარაჯამან; | |
| 2261 | 2209 | «ნუღარა სდგათ, წაედითო, კვლა მოგვხედნა რისხვით ცამან: |
| 2262 | მოვა მტვერი საშინელი, შეგვაშინნა ამად ამან, | |
| 2263 | ნუთუ სრულად ამოგვწყვიდნეს უთვალავმან, ბევრმან სპამან». | |
| 2210 | მოვა მტვერი საშინელი, შეგვაშინა ამად ამან, | |
| 2211 | ნუთუ სრულად ამოგვწყვიდნეს უთვალავმან, ბევრმან სპამან!» | |
| 2264 | 2212 | |
| 2265 | ჩემნი ლაშქარნი, რომელნი წამომეტანნეს მე არა, | |
| 2266 | რა ეცნა წამოსრულ იყვნეს, ღამეწამორთვით ეარა; | |
| 2213 | “ჩემნი ლაშქარნი, რომელნი წამომეტანნეს მე არა, | |
| 2214 | რა ეცნა, წამოსულიყვნეს, ღამე-წამორთვით ეარა; | |
| 2267 | 2215 | ვერ დაიტევდა მინდორი და არე მთათა ეარა, |
| 2268 | 2216 | გამოჩნდეს, სცემდეს ტაბლაკსა, ბუკმან ხმა გააზეარა. |
| 2269 | 2217 | |
| 2270 | იგი ნახეს, გასაქცევლად გაემართნეს, შევჰკივლენით; | |
| 2218 | “იგი ნახეს, გასაქცევლად გაემართნეს; შევჰკივლენით; | |
| 2271 | 2219 | ველნი, ჩვენგან ნაომარნი, ომითავე გარდავვლენით. |
| 2272 | 2220 | რამაზ მეფე ჩამოვაგდე, ერთმანერთსა გავეხრმლენით, |
| 2273 | 2221 | მისნი სპანი ყველაკანი დავიპყრენით, არ მოვკლენით. |
| 2274 | 2222 | |
| 2275 | უკანანიცა ლაშქარნი მოესწრნეს მათ გაქცეულთა, | |
| 2223 | “უკანანიცა ლაშქარნი მოესწრნეს მათ გაქცეულთა, | |
| 2276 | 2224 | დაუწყეს პყრობა, ჩამოყრა შეშინებულთა, ძლეულთა; |
| 2277 | ძილისა მიხვდა ნაცვალი ძილმკრთალთა, ღამეთეულთა; | |
| 2225 | ძილისა მიხვდა ნაცვალი ძილ-მკრთალთა, ღამე-თეულთა, | |
| 2278 | 2226 | ტყვეთა მრთელთაცა არ აკლდა კვნესა, მართ ვითა სნეულთა. |
| 2279 | 2227 | |
| 2280 | მას ადგილსა ნაომარსა გარდავხედით მოსვენებად. | |
| 2281 | ხელსა ხრმლითა დავეკოდე, წყლულად მიჩნდა, არ ნაღებად; | |
| 2228 | “მას ადგილსა ნაომარსა გარდავხედით მოსვენებად. | |
| 2229 | ხელსა ხრმლითა დავეკოდე, წყლულად მაჩნდა არ-ნაღებად; | |
| 2282 | 2230 | ჩემნი სპანი მოვიდიან საჭვრეტლად და ჩემად ქებად, |
| 2283 | ვერ იტყვიან ვერმიმხვდარნი ქებასაცა მოხსენებად. | |
| 2231 | ვერ იტყვიან, ვერ მიმხვდარან ქებასაცა მოხსენებად. | |
| 2284 | 2232 | |
| 2285 | ერთსა კაცსა ეყოფოდეს, დიდებანი რომე მჭირდეს; | |
| 2233 | “ერთსა კაცსა ეყოფოდეს, დიდებანი რომე მჭირდეს; | |
| 2286 | 2234 | ზოგთა შორით დამლოციან, ზოგნი კოცნად გამიპირდეს; |
| 2287 | რომელთაცა გავეზარდე, დიდებულნი ამიტირდეს, | |
| 2288 | ჩემგან ხრმლითა განაკვეთნი ნახნეს, მეტად გაუკვირდეს. | |
| 2235 | რომელთაცა გავეზარდე, დიდებულნი, ამიტირდეს, | |
| 2236 | ჩემგან ხრმლითა განაკვეთი ნახეს, მეტად გაუკვირდეს. | |
| 2289 | 2237 | |
| 2290 | გავგზავნენ ყოვლგან ლაშქარნი, ალაფი ავაღებინე, | |
| 2291 | ერთობ სავსენი მოვიდეს, თავიცა ვალაღებინე; | |
| 2292 | სისხლსა მებრძოლთა ჩემთასა მინდორი შევაღებინე, | |
| 2293 | არ ვჰბრძოლე, კარი ქალაქთა უომრად გავაღებინე. | |
| 2238 | “გავგზავნენ ყოვლგან ლაშქარნი, ალაფი ავაღებინე, | |
| 2239 | ერთობ სავსენი მოვიდეს, თავი ავალაღებინე, | |
| 2240 | სისხლთა მებრძოლთა ჩემთასა მინდორი შევაღებინე, | |
| 2241 | არ ვჰბრძოლე, კარი ქალაქთა უომრად გავაღებინე“. | |
| 2294 | 2242 | |
| 2295 | 2243 | რამაზს ვარქვი: «შემიგნია საქმე შენი სამუხთალე, |
| 2296 | 2244 | აწ ეგრეცა შეპყრობილმან თავი გამოიმართალე, |
| 2297 | 2245 | სიმაგრეთა ნუ ამაგრებ, ყველა ხელთა მომათვალე, |
| 2298 | თვარა შენი შეცოდება მემცა ზედა რად წავსთვალე?» | |
| 2246 | თვარა შენი შეცოდება მემცა ზედა რად წავსთვალე?». | |
| 2299 | 2247 | |
| 2300 | რამაზ მითხრა: «აღარ არის ამის მეტი ჩემი ღონე, | |
| 2248 | “რამაზ მითხრა: «აღარ არის ამის მეტი ჩემი ღონე, | |
| 2301 | 2249 | ერთი ჩემი დიდებული მომეც, ზედა მაპატრონე, |
| 2302 | ციხოვანთა გაუგზავნო, საუბარი გამიგონე, | |
| 2303 | ხელთა მოგცემ ყველაკასა, განაღამცა შენ გაქონე!» | |
| 2250 | ციხოვანთა გავუგზავნო, საუბარი გამიგონე, | |
| 2251 | ხელთა მოგცემ ყველაკასა, განაღამცა შენ გაქონე!». | |
| 2304 | 2252 | |
| 2305 | მივეც ერთი დიდებული, თანა სპანი წავატანენ, | |
| 2253 | “მივეც ერთი დიდებული, თანა ყმანი წავატანენ, | |
| 2306 | 2254 | ციხოვანნი ერთობილნი ჩემს წინაშე მოვიყვანენ, |
| 2307 | 2255 | ხელთა მომცნეს სიმაგრენი, ომნი ასრე შევანანენ, |
| 2308 | საჭურჭლენი სიმრავლითა რასმცა ვითა დავაგვანენ! | |
| 2256 | საჭურჭლენი სიმრავლითა რასამცა ვითა დავაგვანენ! | |
| 2309 | 2257 | |
| 2310 | მაშინღა შევე ხატაეთს მოვლად და მოსათვალავად; | |
| 2258 | “მაშინღა შევე ხატაეთს მოვლად და მოსათვალავად; | |
| 2311 | 2259 | კლიტენი საჭურჭლეთანი მომართვნეს დაუმალავად; |
| 2312 | ქვეყანა ჩავსხი, უბრძანე: «იყვენით თქვენ უკრძალავად, | |
| 2313 | მზემან არ დაგწვენ, იცოდით, დაგყარენ გაუგვალავად». | |
| 2260 | ქვეყანა ჩავსხი, ვუბრძანე: «იყვენით თქვენ უკრძალავად, | |
| 2261 | მზემან არ დაგვწვენ, იცოდით, დაგყარენ გაუგვალავად». | |
| 2314 | 2262 | |
| 2315 | საჭურჭლენი გარდავნახენ თავის-თავის, კიდისკიდე; | |
| 2316 | უცხოფერთა საჭურჭლეთა, დავშვრები, თუ მოვსთვალვიდე; | |
| 2317 | ერთგან ვნახენ საკვირველი ყაბაჩა და ერთი რიდე, | |
| 2318 | თუმცა ნახენ, სახელისა ცოდნასაცა ინატრიდე! | |
| 2263 | “საჭურჭლენი გარდავნახენ თავის-თავის, კიდის-კიდე. | |
| 2264 | უცხო ფერთა საჭურჭლეთა, დავშვრები, თუ მოვსთვალვიდე; | |
| 2265 | ერთგან ვნახე საკვირველი ყაბაჩა და ერთი რიდე, | |
| 2266 | თუმცა ჰნახე, სახელისა ცოდნასაცა ინატრიდე. | |
| 2319 | 2267 | |
| 2320 | ვერა შევიგენ, რა იყო ანუ ნაქმარი რაულად! | |
| 2321 | ვისცა უჩვენი, უკვირდის, ღმრთისაგან თქვის სასწაულად; | |
| 2322 | არცა ლარულად ჰგდებოდა მას ქსელი, არ ორხაულად; | |
| 2323 | სიმტკიცე ჰგვანდა ნაჭედსა, ვთქვი ცეცხლთა შენართაულად. | |
| 2268 | “ვერა შევიგენ, რა იყო, ანუ ნაქმარი რაულად. | |
| 2269 | ვისცა ვუჩვენი, უკვირდის, ღმრთისაგან თქვის სასწაულად; | |
| 2270 | არცა ლარულად ჰგებოდა მას ქსელი, არ ორხაულად, | |
| 2271 | სიმტკიცე ჰგვანდა ნაჭედსა; ვთქვი ცეცხლთა შენართაულად. | |
| 2324 | 2272 | |
| 2325 | იგი საძღვნოდ მისად დავსხენ, ვისი შუქი მანათობდა; | |
| 2326 | მეფისათვის დავარჩიე, საარმაღნოდ რაცა სჯობდა: | |
| 2327 | ჯორ-აქლემი ათჯერ ასი, – ყველაკაი წვივმაგრობდა, – | |
| 2328 | ატვირთული გაუგზავნე, ამბავსამცა კარგსა სცნობდა“. | |
| 2329 | წიგნი ტარიელისა ინდოთ მეფის წინაშე | |
| 2330 | ||
| 2273 | “იგი საძღვნოდ მისად დავსხენ, ვისი შუქი მანათობდა. | |
| 2274 | მეფისათვის დავარჩიე, საარმაღნოდ რაცა სჯობდა; | |
| 2275 | ჯორ-აქლემი ათჯერ ასი,–ყველაკაი წვივ-მაგრობდა,– | |
| 2276 | დატვირთული გავუგზავნე, ამბავსაცა კარგსა სცნობდა“. | |
| 2277 | წიგნი ტარიელისა ინდოეთ მეფის წინაშე და გამარჯვებით შემოქცევა | |
| 2331 | 2278 | წიგნი დავწერე: «მეფეო, სვემცაა თქვენი სვიანად! |
| 2332 | მე ხატაელთა მიმუხთლეს, – თუცა მათ ეცა ზიანად, – | |
| 2333 | ჩემი ამბავი დასტური ამად გაცნობე გვიანად; | |
| 2334 | მეფე შევიპყარ, მოგივალ მე ალაფიან-ტყვიანად». | |
| 2279 | მე ხატაელთა მიმუხთლეს, – თუცა მათ ეცა ზიანად;– | |
| 2280 | ჩემი ამბავი დასტური ამად გაცნობე გვიანად, | |
| 2281 | მეფე შევიპყარ, მოგივალ მე ალაფიან–ტყვიანად». | |
| 2335 | 2282 | |
| 2336 | რა ყველაი დავიურვე, ხატაეთით გავემგზავრე, | |
| 2283 | “რა ყველაი დავიურვე, ხატაეთით გავემგზავრე, | |
| 2337 | 2284 | წამოვიხვენ საჭურჭლენი, სახელმწიფო დავიავრე, |
| 2338 | 2285 | ვერ მოვეყავ აქლემითა, აზავრები ვააზავრე, |
| 2339 | 2286 | მოვირჭვენ და მოვივლინე, რაცა მწადდა, აგრე ვყავ-რე. |
| 2340 | 2287 | |
| 2341 | ხატაეთისა ხელმწიფე მომყვანდა შეპყრობილია. | |
| 2288 | “ხატაეთისა ხელმწიფე მომყვანდა შეპყრობილია. | |
| 2342 | 2289 | ინდოეთს მივე, მეგება ჩემი გამზრდელი ტკბილია; |
| 2343 | რა ქება მითხრა, არ ითქმის, ჩემგან სათქმელად წბილია. | |
| 2290 | რა ქება მითხრა, არ ითქმის, ჩემგან სათქმელად წბილია! | |
| 2344 | 2291 | ხელი გამიხსნა, შემომკრა მან სახვეველი ლბილია. |
| 2345 | 2292 | |
| 2346 | ედგნეს ტურფანი კარავნი მოედანს ჩამოდგომილსა, | |
| 2293 | “ედგნეს ტურფანი კარავნი მოედანს ჩამოდგომილსა, | |
| 2347 | 2294 | საუბრისა და ჭვრეტისა ჩემისა მას მონდომილსა. |
| 2348 | 2295 | მას დღესა ედვა ნადიმი მას შიგან გარდახდომილსა; |
| 2349 | 2296 | მიალერსებდა, მიჭვრეტდა წინაშე ახლოს ჯდომილსა. |
| 2350 | 2297 | |
| 2351 | მას ღამით ვსხედით ნადიმად, მუნ ამოდ გავიხარენით, | |
| 2298 | “მას ღამით ვსხედით ნადიმად, მუნ ამოდ გავიხარენით, | |
| 2352 | 2299 | დილასა ქალაქს შევედით, მოედნით ავიყარენით; |
| 2353 | 2300 | მეფემან ბრძანა: «ლაშქარნი უხმენით, შემოჯარენით, |
| 2354 | 2301 | დღეს ხატაელი მიჩვენეთ, ტყვენიცა შემომგვარენით!» |
| 2355 | 2302 | |
| 2356 | რამაზ მეფე მას წინაშე შეპყრობილი მოვიყვანე; | |
| 2357 | ტკბილად ნახა ხელმწიფემან, ვითა შვილი სააკვანე, | |
| 2303 | “რამაზ მეფე მას წინაშე შეპყრობილი მოვიყვანე; | |
| 2304 | ტკბილად ნახა ხელმწიფემან, ვითა შვილი სააკვანე. | |
| 2358 | 2305 | ორგული და მოღალატე ნამსახურსა დავაგვანე, |
| 2359 | ესე არის მამაცისა მეტისმეტი სიგულვანე! | |
| 2306 | ესე არის მამაცისა მეტის-მეტი სიგულვანე. | |
| 2360 | 2307 | |
| 2361 | მას მეფესა ხატაელსა უმასპინძლა, უალერსა, | |
| 2308 | “მას მეფესა ხატაელსა უმასპინძლა, უალერსა, | |
| 2362 | 2309 | ჟამიერად უბრძანებდის საუბარსა მათსა ფერსა. |
| 2363 | 2310 | ცისკრად მიხმეს, მიბრძანებდეს მე სიტყვასა ლმობიერსა: |
| 2364 | «შეუნდობო ხატაელსა, მას აქამდის შენამტერსა». | |
| 2311 | «შეუნდობო ხატაელსა, მას აქამდის შენამტერსა?» | |
| 2365 | 2312 | |
| 2366 | მე ვჰკადრე: «ღმერთი ვინათგან შეუნდობს შეცოდებულსა, | |
| 2367 | უყავით თქვენცა წყალობა მას ღონეგაცუდებულსა!» | |
| 2368 | რამაზს უბრძანეს: «იცოდი, გაგგზავნი შეწყალებულსა, | |
| 2369 | მაგრა ნუ გნახავთ კვლამცაღა ჩვენ წინა გაწბილებულსა!» | |
| 2313 | “მე ვჰკადრე: «ღმერთი ვინათგან შეუნდობს შეცოდებულსა, | |
| 2314 | უყავით თქვენცა წყალობა მას ღონე-გაცუდებულსა». | |
| 2315 | რამაზს უბრძანეს: «იცოდი, გაგგზავნით შეწყალებულსა, | |
| 2316 | მაგრა ნუ გნახავთ კვლაცაღა ჩვენს წინა გაწბილებულსა». | |
| 2370 | 2317 | |
| 2371 | ხარაჯა დასდვეს, შეჰკვეთეს დრაჰკანი ასჯერ ასია, | |
| 2318 | “ხარაჯა დასდვეს, შეჰკვეთეს დრაჰკანი ასჯერ ასია, | |
| 2372 | 2319 | კვლა ხატაური ათასი, სხვა სტავრა, სხვა ატლასია. |
| 2373 | მერმე ყველაი დამოსა, იგი და მისი ხასია, | |
| 2320 | მერემე ყველანი დამოსა იგი და მისი ხასია, | |
| 2374 | 2321 | შეწყალებული გაგზავნა, უყო რისხვისა ფასია. |
| 2375 | 2322 | |
| 2376 | ხატაელმან დაუმადლა, დადრკა, მდაბლად ეთაყვანა, | |
| 2377 | მოახსენა: «ორგულობა თქვენი ღმერთმან შემანანა. | |
| 2323 | “ხატაელმან დაუმადლა, დადრკა, მდაბლად ეთაყვანა; | |
| 2324 | მოახსენა: «ორგულობა თქვენი ღმერმან შემანანა. | |
| 2378 | 2325 | თუღა ოდეს შე-ღა-გცოდო, მაშინ მომკალ მეცა განა!» |
| 2379 | წავიდა და ყველაკაი მისი თანაწაიტანა. | |
| 2326 | წავიდა და ყველაკაი მისი თანა წაიტანა. | |
| 2380 | 2327 | |
| 2381 | მოვიდა კაცი მეფისა, ცისკრობს, არ დანაღამია; | |
| 2382 | ებრძანა: «რა შენ გაგყრივარ, მას აქათ თვეო სამია, | |
| 2328 | ,,მოვიდა კაცი მეფისა, ცისკრობს, არ დანაღამია, | |
| 2329 | ებრძანა: «რა შენ გან გაგყრივარ მას აქათ თვეო სამია, | |
| 2383 | 2330 | მინდორს მოკლული ისრითა ნადირი არ მიჭამია, |
| 2384 | არ დამაშვრალ ხარ, წავიდეთ, თუცა დაშრომის ჟამია». | |
| 2331 | არ დამაშვრალხარ, წამოდი, თუცა დაშვრომის ჟამია». | |
| 2385 | 2332 | |
| 2386 | შევეკაზმე, დარბაზს მივე, დამხვდა ჯარი ავაზისა, | |
| 2333 | “შევეკაზმე, დარბაზს მივე, დამხვდა ჯარი ავაზისა, | |
| 2387 | 2334 | შავარდნითა სავსე იყო სრულად არე დარბაზისა, |
| 2388 | 2335 | მეფე ქვე ჯდა შეკაზმული, შვენებითა მსგავსი მზისა; |
| 2389 | გაეხარნეს მისლვა ჩემი, ტურფისა და ლამაზისა. | |
| 2336 | გაეხარნეს მისლვა ჩემი ტურფისა და ლამაზისა! | |
| 2390 | 2337 | |
| 2391 | იდუმალ ცოლსა ეუბნა, მართ ჩემგან უცოდნელია: | |
| 2392 | «ომით მოსრული ტარიელ საჭვრეტლად სასურველია, | |
| 2393 | მან გაანათლოს მჭვრეტელთა გული, რაზომცა ბნელია; | |
| 2394 | რაცა დაგვედრო საქმნელად, ქმენ, არა საზოზღნელია! | |
| 2338 | “იდუმალ ცოლსა ეუბნა, მართ ჩემგან უცოდნელია: | |
| 2339 | «ომით მოსრული ტარეილ საჭვრეტლად სასურველია, | |
| 2340 | მან განანათლოს მჭვრეტელთა გული, რაზომცა ბნელია: | |
| 2341 | რაცა დაგვედრო საქმნელად, ქმენ, არა საზოზნელია. | |
| 2395 | 2342 | |
| 2396 | აწ მითქვამს საქმე უშენოდ, შენცა ცან ესე მცნებული: | |
| 2397 | რათგან ქალია სამეფოდ ჩვენგანვე სახელდებული, | |
| 2343 | «აწ მითქვამს საქმე უშენოდ, შენცა ცან ესე მცნებული: | |
| 2344 | რათგან ქალია სამეფოდ ჩვენგანვე სახელ-დებული, | |
| 2398 | 2345 | ვინცაღა ნახავს, აწ ნახოს, აჰა ხე, ედემს ხებული, |
| 2399 | გვერდსა დაისვი, ორნივე სრას დამხვდით, მოვალ შვებული!» | |
| 2346 | გვერდსა დაისვი, ორნივე სრას დამხვდით, მოვალ შვებული». | |
| 2400 | 2347 | |
| 2401 | მოვინადირეთ მინდორი, ძირი მთისა და გორისა; | |
| 2348 | “მოვინადირეთ მინდორი, ძირი მთისა და გორისა; | |
| 2402 | 2349 | იყო სიმრავლე ძაღლისა, შავარდნისა და ქორისა. |
| 2403 | ადრე დავბრუნდით, ვიარეთ არ ეჯი გზისა შორისა. | |
| 2350 | ადრე დავბრუნდით, ვიარეთ არ ეჯი გზისა შორისა; | |
| 2404 | 2351 | აღარ იბურთეს, დაშლა ქმნეს თამაშობისა ორისა. |
| 2405 | 2352 | |
| 2406 | ჩემთა მჭვრეტელთა მოეცვა ქალაქი, შუკა და ბანი. | |
| 2407 | ომგარდახდილსა მშვენოდეს მე ენიანნი კაბანი; | |
| 2408 | ფერმიხდილგვარად ვშვენოდი ვარდი, ცრემლითა ნაბანი, | |
| 2409 | ვინცა მიჭვრეტდის, ბნდებოდის, – მართლად არს, არ კატაბანი. | |
| 2353 | ,,ჩემთა მჭვრეტელთა მოეცვა ქალაქი, შუკა და ბანი. | |
| 2354 | ომ-გარდახდილსა მშვენოდეს მე ენიანნი კაბანი; | |
| 2355 | ფერმიხდილ-გვარად ვშვენოდი ვარდი, ცრემლითა ნაბანი, | |
| 2356 | ვინცა მიჭვრეტდის, ბნდებოდის, – მათრლად არს, არ კატაბანი. | |
| 2410 | 2357 | |
| 2411 | რიდენი რომე მეშოვნეს ქალაქსა ხატაელთასა, | |
| 2358 | “რიდენი რომე მეშოვნეს ქალაქსა ხატაელთასა, | |
| 2412 | 2359 | იგი მეხვივნეს, მშვენოდეს, ვახელებ გულსა ხელთასა. |
| 2413 | 2360 | მეფე გარდახდა, დარბაზსა შევედით ჩემთა მზრდელთასა, |
| 2414 | შევხედენ, დავჰკრთი ელვასა ღაწვთასა მზებრ ნათელთასა. | |
| 2361 | შევხედენ, დავჰკრთი ელვასა ღაწვთა მზეებრ ნათელთასა. | |
| 2415 | 2362 | |
| 2416 | მას მზესა ტანსა ემოსნეს ნარინჯისფერნი ჯუბანი, | |
| 2417 | ზურგით უთქს ჯარი ხადუმთა, დას-დასად, უბან-უბანი; | |
| 2363 | “მას მზესა ტანსა ემოსნეს ნარინჯის-ფერნი ჯუბანი, | |
| 2364 | ზურგით უთქს ჯარი ხადუმთა, დას-დასად, უბან-უბანი. | |
| 2418 | 2365 | სრულად ნათლითა აევსო სახლი, შუკა და უბანი, |
| 2419 | 2366 | მუნ ვარდსა შუა შვენოდეს ძოწ-მარგალიტნი ტყუბანი. |
| 2420 | 2367 | |
| 2421 | ნაომარსა, დაკოდილსა ხელი ყელსა ჩამომება. | |
| 2422 | დედოფალი საჯდომთაგან ადგა, წინამომეგება, | |
| 2423 | ვითა შვილი გარდამკოცნა, ღაწვი ვარდი დამილება, | |
| 2424 | მითხრა: «ნუ ეჭვ ამას იქით, თუმცა მტერი შე-ღა-გება». | |
| 2368 | “ნაომარსა, დაკოდილსა ხელი ყელსა ჩამომება. | |
| 2369 | დედოფალი საჯდომთაგან ადგა, წინა მომეგება, | |
| 2370 | ვითა შვილი გარდამკოცნა, ღაწვი ვარდი დამილება; | |
| 2371 | მითხრა: «ნუ ეჭვ ამას იქით, თუღა მტერი შე-ღა-გება». | |
| 2425 | 2372 | |
| 2426 | ახლოს დამისვეს ადგილსა, მუნ, სადა მეამებოდა. | |
| 2427 | პირისპირ მიჯდა იგი მზე, გული ვისთვისცა კვდებოდა. | |
| 2428 | მალვით უჭვრეტდი, მიჭვრეტდა, სხვად არას მეუბნებოდა; | |
| 2373 | “ახლოს დამისვეს ადგილსა, მუნ, სადა მეამებოდა. | |
| 2374 | პირის-პირ მიჯდა იგი მზე, გული ვისთვისცა კვდებოდა. | |
| 2375 | მალვით ვუჭვრეტდი, მიჭვრეტდა, სხვად არად მეუბნებოდა“. | |
| 2429 | 2376 | თვალნი მოვსწყვიდნი, სიცოცხლე ამითა მეარმებოდა. |
| 2430 | 2377 | |
| 2431 | შეიქმნა სმა და პურობა, მსგავსი მათისა ძალისა; | |
| 2432 | სხვა გახარება ასეთი არს უნახავი თვალისა! | |
| 2433 | ჯამი და ჭიქა – ყველაი ფეროზისა და ლალისა. | |
| 2378 | “შეიქმნა სმა და პურობა, მსგავსი მათისა ძალისა; | |
| 2379 | სხვა გახარება ასეთი არს უნახავი თვალისა; | |
| 2380 | ჯამი და ჭიქა – ყველაი ფეროზისა და ლალისა, | |
| 2434 | 2381 | არვისი ბრძანა მეფემან არცა გაშვება მთრვალისა. |
| 2435 | 2382 | |
| 2436 | მე მუნა მყოფი მივეცი შვებასა მეტისმეტასა. | |
| 2437 | რა შემომხედნის, შევხედნი, ცეცხლმან დამიწყის შრეტასა; | |
| 2438 | კაცთა კრძალვასა ვაწვევდი გულსა შმაგსა და რეტასა. | |
| 2439 | რა უამეა პირისპირ საყვარელისა ჭვრეტასა! | |
| 2383 | “მე მუნა მყოფი მივეცი შვებასა მეტის-მეტასა. | |
| 2384 | არ შემომხედნის, შევხედნი, ცეცხლმან დამიწყის შრეტასა; | |
| 2385 | კაცთა კრძალვასა ვაწვევდი გულსა შმაგსა და რეტასა, | |
| 2386 | რა უამეა პირის-პირ საყვარელისა ჭვრეტასა?! | |
| 2440 | 2387 | |
| 2441 | დააგდეს მღერა მუტრიბთა, «სულეთო!», თავი ხარიან; | |
| 2388 | “დააგდეს მღერა მუტრიბთა, «სულეთო!» თავი ხარიან, | |
| 2442 | 2389 | მიბრძანეს: «შვილო ტარიელ, ვით გითხრათ, ვით გვიხარიან?! |
| 2443 | 2390 | ნეტარძი გვაქვსო, მებრძოლნი მით ჩვენნი ვაგლახ არიან; |
| 2444 | მართალან შენნი მჭვრეტელნი, არ ცუდად იმკვეხარიან. | |
| 2391 | მართალან შენნი მჭვრეტელნი, არ ცუდად იმკვეხარიან! | |
| 2445 | 2392 | |
| 2446 | აწ თუცა გვმართებს შემოსა, ვის მორჭმით მოგივლენიან, | |
| 2393 | «აწ თუცა გვმართებს შემოსვა, ვის მორჭმით მოგივლენიან, | |
| 2447 | 2394 | არ შეგმოსთ, მაგა კაბათა არ აგხდით, ტურფად გშვენიან; |
| 2448 | 2395 | აწ გქონდეს ასი საჭურჭლე, ვის შუქნი მოგიფენიან, |
| 2449 | თვით შეიკერე, რაცა გწადს, ჩვენგან ნუღარა გრცხვენიან!» | |
| 2396 | თვით შეიკერე, რაცა გწადს, ჩვენგან ნუღარა გრცხვენიან». | |
| 2450 | 2397 | |
| 2451 | მომართვნეს ასნი კლიტენი ასთავე საჭურჭლეთანი; | |
| 2452 | თაყვანისვეც და დავლოცენ დავლანი მათთა სვეთანი; | |
| 2453 | მაკოცეს, ადგეს ორნივე, თვით იგი მზენი მზეთანი; | |
| 2454 | რა გასცეს, ზომნი ვით გითხრნე ლაშქართა სისავსეთანი! | |
| 2398 | “მომართვნეს ასნი კლიტენი ასთავე საჭურჭლეთანი; | |
| 2399 | თაყვანის-ვეც და დავლოცენ დავლანი მათთა სვეთანი; | |
| 2400 | მაკოცეს, ადგეს ორნივე, თვით იგი მზენი მზეთანი, | |
| 2401 | რა გასცეს, ზომნი ვით გითხრნე ლაშქართა სისავსეთანი!. | |
| 2455 | 2402 | |
| 2456 | კვლაცა დაჯდა მხიარული, მოიმატა სმა და მღერა; | |
| 2457 | კვლა გაგრძელდა ნადიმობა, ბარბითთა და ჩანგთა ჟღერა. | |
| 2458 | დედოფალი წამოვიდა, შეეყარა მწუხრსა დღე რა. | |
| 2459 | ძილპირამდის სიხარულსა სიხარული ჰგვანდა ვერა. | |
| 2403 | “კვლაცა დაჯდა მხიარული, მოიმატა სმა და მღერა; | |
| 2404 | კვლა გაგრძელდა ნადიმობა, ბარბითი და ჩანგთა ჟღერა. | |
| 2405 | დედოფალი წამოვიდა, შეეყარა მწუხრსა დღე რა, | |
| 2406 | ძილ-პირამდის სიხარულსა სიხარული ჰგვანდა ვერა. | |
| 2460 | 2407 | |
| 2461 | ავიყარენით, მიგვჭირდა სმა დოსტაქნისა მეტისა. | |
| 2408 | “ავიყარენით, მიგვჭირდა სმა დოსტაქნისა მეტისა. | |
| 2462 | 2409 | საწოლს შემოვე, შემექმნა ცნობა მართ ვითა რეტისა. |
| 2463 | ძალი არ მქონდა ტყვექმნილსა მე ამა ცეცხლთა შრეტისა. | |
| 2410 | ძალი არ მქონდა ტყვე-ქმნილსა მე ამა ცეცხლთა შრეტისა. | |
| 2464 | 2411 | მეგონებოდის, მალხენდის გონება მისგან ჭვრეტისა“. |
| 2465 | ასმათისაგან სამხრის მორთმევა | |
| 2466 | ||
| 2467 | მონა მოვიდა, მიამბო ამბავი მან მართალიო: | |
| 2468 | «თქვენსა ამბავსა იკითხავს აჯიღოსანი ქალიო». | |
| 2469 | მაშინვე ვიცან, ავიჭერ, ჩქარ-ჩქარად გულგამკრთალიო; | |
| 2470 | მოვიდა, ვნახე ასმათი ჩემ თანა მომავალიო. | |
| 2412 | წიგნი ნესტან-დარეჯანისა საყვარელსა თანა მოწერილი | |
| 2413 | მონა მოვიდა, მიამბო ამბავი მე მართალია: | |
| 2414 | «თქვენსა ამბავსა იკითხავს აჯიღოსანი ქალია». | |
| 2415 | მაშინვე ვიცან, ავიჭერ, ჩქარ-ჩქარად გულ-გამკრთალია; | |
| 2416 | მოვიდა, ვნახე ასმათი ჩემთანა მომავალია. | |
| 2471 | 2417 | |
| 2472 | მე ვისთვის ვკვდები, მეამა ასმათის ნახვა მე მისად. | |
| 2473 | აღარ მიუშვი, ვაკოცე, ქმნადღა თაყვანისცემისად; | |
| 2418 | “მე ვისთვის ვკვდები, მეამა ასმათის ნახვა მე მისად. | |
| 2419 | აღარ მივუშვი, ვაკოცე, ქმნადღა თაყვანის ცემისად; | |
| 2474 | 2420 | ხელი მოვჰკიდე, დავისვი ახლოს ტახტისა ჩემისად, |
| 2475 | ვჰკითხე, თუ: «ნეტარ, მისრულა მორჩი ალვისა ხე მისად? | |
| 2421 | ვჰკითხე, თუ: «ნეტარ მისრულა მორჩი ალვისა ხე მისად? | |
| 2476 | 2422 | |
| 2477 | მიამბე მისი ამბავი, სხვად ნურას მეუბნებია!» | |
| 2478 | მითხრა, თუ: «გკადრებ მართალსა, აწ ჩემგან არსათნებია, | |
| 2423 | «მიამბე მისი ამბავი, სხვად ნურად მეუბნებია!» | |
| 2424 | მითხრა თუ: «გკადრებ მართალსა, აწ ჩემგან არ-სათნებია, | |
| 2479 | 2425 | დღეს ერთმანერთი გინახავს და ტურფად მოგწონებია, |
| 2480 | აწ კვლაცა ცნობა ამბვისა მას ჩემგან უბრძანებია»“. | |
| 2481 | წიგნი ნესტან-დარეჯანისა საყვარელსა თანა მოწერილი | |
| 2426 | აწ კვლაცა ცნობა ამბისა მას ჩემგან უბრძანებია». | |
| 2482 | 2427 | |
| 2483 | წიგნი მომართვა, ჩავხედენ, პირისა თემთა მთენისა, | |
| 2428 | “წიგნი მომართვა, ჩავხედენ, პირისა თემთა მთენისა. | |
| 2484 | 2429 | ეწერა: «ვნახე სიტურფე წყალ-ჯავარისა შენისა. |
| 2485 | ომგარდახდილი შვენოდი, შენატევები ცხენისა, | |
| 2486 | არ ავი მიჩანს მიზეზი ჩემისა ცრემლთა დენისა. | |
| 2430 | ომ-გარდახდილი შვენოდი, შენატევები ცხენისა, | |
| 2431 | არ-ავი მიჩანს მიზეზი ჩემისა ცრემლთა დენისა. | |
| 2487 | 2432 | |
| 2488 | ღმერთმან თუ მცა ენა ჩემი ქებად შენდა უშენოსა, | |
| 2489 | შენთვის მკვდარი აღარ ვიტყვი, მაშა მომკლავ უშენოსა, | |
| 2490 | მზემან ლომსა ვარდ-გიშერი ბაღჩა-ბაღად უშენოსა, | |
| 2433 | «ღმერთმან თუ მცა ენა ჩემი, ქებად შენდა უშენოსა, | |
| 2434 | შენთვის მკვდარი, აღარ ვიტყვი, მაშა მომკლავ უშენოსა; | |
| 2435 | მზემან ლომსა ვარდ-გიშერნი ბაღჩას ბაღად უშენოსა; | |
| 2491 | 2436 | შენმან მზემან, თავი ჩემი არვის მართებს უშენოსა! |
| 2492 | 2437 | |
| 2493 | თუცა მიგდის ღვარი ცრემლთა, მაგრა ცუდად არ იდენო, | |
| 2438 | «თუცა მიგდის ღვარი ცრემლთა, მაგრა ცუდად არ იდენო, | |
| 2494 | 2439 | ამას იქით ნუღარ იდენ, გულსა ჭირნი არიდენო; |
| 2495 | შენნი მჭვრეტნი ჩემთა მჭვრეტთა აგინებენ, არ იდენო; | |
| 2440 | შენნი მჭვრეტნი ჩემთა მჭვრეტთა აგინებენ, არ იდენო, | |
| 2496 | 2441 | რომე წეღან მოგეხვივნეს, იგი ჩემთვის არიდენო. |
| 2497 | 2442 | |
| 2498 | იგი მე მომცენ რიდენი, რომელნი წეღან გშვენოდეს, | |
| 2499 | რა მნახო, შენცა გეამოს, შენეულითა, მშვენოდეს; | |
| 2443 | «იგი მე მომცენ რიდენი, რომელნი წეღან გშვენოდეს; | |
| 2444 | რა მნახო, შენცა გეამოს, შენეულითა მშვენოდეს; | |
| 2500 | 2445 | ესე სამკლავე შეიბი, თუ ჩემი გა-ღა-გვლენოდეს, |
| 2501 | 2446 | ერთი ასეთი ცოცხალსა სხვა ღამე არ გაგთენოდეს». |
| 2502 | ||
| 2503 | აქა მხეცქმნილი ტარიელ ტირს, ჭირი ეათასების; | |
| 2447 | ტარიელის ტირილი და დაბნედა | |
| 2448 | აქა მხეც-ქმნილი ტარიელ ტირს, ჭირი ეათასების; | |
| 2504 | 2449 | თქვა: „მე მაქვს სამხრე, რომელი კვლა წინას მკლავსა მას ების!“ |
| 2505 | 2450 | იგი შეიხსნა, მოიღო, თვალვით არ დაიფასების, |
| 2506 | 2451 | პირსა დაიდვა, და-ცა-ბნდა, ქვე მკვდართა დაედასების. |
| 2507 | 2452 | |
| 2508 | ასრე წვა, რომე არს, ჰგვანდა, მკვდარი სამარის კარისა, | |
| 2453 | ასრე წვა, რომე არ ჰგვანდა მკვდარი სამარის კარისა, | |
| 2509 | 2454 | ორგნით ჩანს ლები მჯიღისა, მართ გულსა გარდნაკარისა; |
| 2510 | ასმათს სდის ღვარი სისხლისა, ღაწვთაგან ნახოკარისა, | |
| 2455 | ასმათს სდის ღვარი სისხლისა, ღაწვთაგან ნახოკარისა; | |
| 2511 | 2456 | კვლა წყალსა ასხამს, უშველის, ხმა ისმის მუნ წკანწკარისა. |
| 2512 | 2457 | |
| 2513 | 2458 | ავთანდილცა სულთქვნა მწარედ, დაბნედილსა შემოსჭვრიტნა; |
| 2514 | 2459 | ასმათ ვანი გაამრავლნა, ცრემლმან მისმან ქვანი ხვრიტნა; |
| 2515 | 2460 | მერმე სულად მოაქცია, ცეცხლნი წყლითა დაუშრიტნა; |
| 2516 | 2461 | თქვა: „ცოცხალ ვარ? საწუთრომან აწცა ჩემნი სისხლნი ხვრიტნა!“ |
| 2517 | 2462 | |
| 2518 | ზე წამოჯდა ფერმიხდილი, აყოლებდა თვალთა რეტად. | |
| 2519 | ვარდი სრულად შექმნილ იყო ზაფრანად და ვითა სპეტად. | |
| 2463 | ზე წამოჯდა ფერ-მიხდილი, აყოლებდა თვალთა რეტად. | |
| 2464 | ვარდი სრულად შექმნილიყო ზაფრანად და ვითა სპეტად. | |
| 2520 | 2465 | დიდხან მათად არა სცალდა საუბრად და არცა ჭვრეტად, |
| 2521 | დარჩომა და არსიკვდილი მას უმძიმდა მეტისმეტად. | |
| 2466 | დარჩომა და არ-სიკვდილი მას უმძიმდა მეტის-მეტად. | |
| 2522 | 2467 | |
| 2523 | 2468 | ავთანდილს უთხრა: „ისმენდი, ცნობა მიც თუცა ხელისა, |
| 2524 | გითხრა ამბავი ჩემი და ჩემისა დამმარხველისა: | |
| 2525 | ლხინად მიჩს შეყრა მოყვრისა, მის შენგან შეუყრელისა. | |
| 2469 | გითხრა ამბავი ჩემი და ჩემისა დამმარხველისა; | |
| 2470 | ლხინად მიჩნს შეყრა მოყვრისა მის, შენგან შეუყრელისა, | |
| 2526 | 2471 | მე მიკვირს ჩემი სიცოცხლე, ასრე დარჩომა მრთელისა! |
| 2527 | 2472 | |
| 2528 | ასმათის ნახვა მეამა, ჩემგან დად საესავისა. | |
| 2473 | “ასმათის ნახვა მეამა, ჩემგან დად საესავისა. | |
| 2529 | 2474 | წიგნი რა ვნახე, მომართვა ესე საბამი მკლავისა. |
| 2530 | 2475 | მკლავსა შევიბი მაშინვე, მოვიხსენ რიდე თავისა, |
| 2531 | იგი უცხო და ღარიბი, მტკიცისა რასმე შავისა“. | |
| 2476 | იგი უცხო და ღარიბი მტკიცისა რასმე შავისა“. | |
| 2532 | 2477 | წიგნი ტარიელისა საყვარელსა თანა მიწერილი |
| 2533 | ||
| 2534 | მიუწერე: «მზეო, შუქი შენი, შენგან მონაფენი, | |
| 2478 | მივუწერე: «მზეო, შუქი შენი, შენგან მონაფენი, | |
| 2535 | 2479 | გულსა მეცა, გამიცუდდეს სიჩაუქე-სიალფენი; |
| 2536 | 2480 | ხელმან შენნი გავიცადენ სინატიფე-სიტურფენი, |
| 2537 | 2481 | სულთა ნაცვლად სამსახურნი რამცა ვითა გიმუქფენი?! |
| 2538 | 2482 | |
| 2539 | მაშინ, ოდეს დამარჩინე, სულთა სრულად არ გამყარე, | |
| 2483 | «მაშინ, ოდეს დამარჩინე, სულთა სრულად არ გამყარე, | |
| 2540 | 2484 | აწცა ჩემთვის ესე ჟამი მასვე ჟამსა დავადარე; |
| 2541 | 2485 | სამხრე შენი მომივიდა, შემოვიბი მკლავსა გარე, |
| 2542 | რომე მართებს სიხარული, ეგზომიმცა რა ვიხარე?! | |
| 2486 | რომე მმართებს სიხარული, ეგზომიმცა რა ვიხარე!? | |
| 2543 | 2487 | |
| 2544 | განაღამცა ვიწინაშე, აჰა რიდე, რომე მთხოვე; | |
| 2488 | «განაღამცა ვიწინაშე, აჰა რიდე, რომე მთხოვე; | |
| 2545 | 2489 | ყაბაჩაცა ასეთივე, ამისებრი ვერა ვპოვე; |
| 2546 | დაბნედილსა ნუ დამაგდებ, მიშველე რა, მარგე, მოვე; | |
| 2490 | დაბნედილსა ნუ დამაგდებ, მიშველე რა, მარგე, მოვე, | |
| 2547 | 2491 | სოფელს მყოფსა უშენოსა კაცსა ვისმცა შევეპოვე!» |
| 2548 | 2492 | |
| 2549 | ქალი ადგა, გამეყარა. დავწევ, ამოდ დამეძინა, | |
| 2550 | მაგრა შევკრთი, საყვარელი ჩემი ვნახე ძილსა შინა; | |
| 2551 | გამეღვიძა, აღარა მყვა, სულდგმულობა მომეწყინა, | |
| 2552 | ღამე ასრე გავათენე, მისი ხმაცა არ მესმინა. | |
| 2553 | ||
| 2493 | “ქალი ადგა, გამეყარა. დავწევ, ამოდ დამეძინა; | |
| 2494 | მაგრა შევჰკრთი, საყვარელი ჩემი ვნახე ძილსა შინა; | |
| 2495 | გამეღვიძა, აღარა მყვა, სულ-დგმულობა მომეწყინა, | |
| 2496 | ღამე ასრე გავათენე, მისი ხმაცა არ მესმინა“. | |
| 2497 | აქა რჩევა ნესტან-დარეჯანის გათხოვებისა | |
| 2554 | 2498 | დილასა ადრე სრას მიხმეს, დღე რა ქმნა მწუხრმან ჟამითა; |
| 2555 | ავდეგ, ვცნა მათი ამბავი, წასლვა ვქმენ მითვე წამითა; | |
| 2556 | ვნახე, ორნივე ერთგან სხდეს ხასითა ოდენ სამითა; | |
| 2499 | ავდეგ, ვცან მათი ამბავი, წასლვა ვქმენ მითვე წამითა; | |
| 2500 | ვნახე, ორნივე ერთგან სხდეს ხასითა ოდენ სამითა, | |
| 2557 | 2501 | რა მივე, მითხრეს დაჯდომა, წინაშე დავჯე სკამითა. |
| 2558 | 2502 | |
| 2559 | გვიბრძანეს, თუ: «ღმერთმან ასრე დაგვაბერნა, და-ცა-გვლია; | |
| 2503 | “გვიბრძანეს თუ: «ღმერთმან ასრე დაგვაბერნა, და-ცა-გვლია; | |
| 2560 | 2504 | ჟამი გვახლავს სიბერისა, სიყმაწვილე გარდგვივლია; |
| 2561 | 2505 | ყმა არ მოგვცა, ქალი გვივის, ვისგან შუქი არ გვაკლია, |
| 2562 | ყმისა არსმა არა გვგავა, ამად ზედა წაგვითვლია. | |
| 2506 | ყმისა არ-სმა არად გვგვა, ამად ზედა წაგვითვლია. | |
| 2563 | 2507 | |
| 2564 | აწ ქალისა ჩვენისათვის ქმარი გვინდა სად მოვნახოთ, | |
| 2508 | «აწ ქალისა ჩვენისათვის ქმარი გვინდა, სად მოვნახოთ, | |
| 2565 | 2509 | რომე მივსცეთ ტახტი ჩვენი, სახედ ჩვენად გამოვსახოთ, |
| 2566 | 2510 | სამეფოსა ვაპატრონოთ, სახელმწიფო შევანახოთ, |
| 2567 | არ ამოვსწყდეთ, მტერთა ჩვენთა ხრმალი ჩვენთვის არ ვამახოთ». | |
| 2511 | არ ამოვწყდეთ, მტერთა ჩვენთა ხრმალი ჩვენთვის არ ვამახოთ». | |
| 2568 | 2512 | |
| 2569 | ვთქვით: «თქვენი ძისა არასმა გულსა ვით მიეფარების, | |
| 2513 | “ვთქვი: «თქვენი ძისა არა სმა გულსა ვით მიეფარების, | |
| 2570 | 2514 | მაგრა კმა ჩვენად იმედად, ვინ მზესა დაედარების; |
| 2571 | 2515 | ვისცა სთხოვთ შვილსა სასიძოდ, მას დიდად გაეხარების, |
| 2572 | 2516 | სხვამცა რა გკადრეთ! თვით იცით, მაგას რა მოეგვარების». |
| 2573 | 2517 | |
| 2574 | დავიწყეთ რჩევა საქმისა, გული მიც, თუცა მელია; | |
| 2575 | ვთქვი: «ჩემგან დაშლა ამისი არ ითქმის, არსათქმელია!» | |
| 2518 | “დავიწყეთ რჩევა საქმისა, გული მიც, თუცა მელია; | |
| 2519 | ვთქვი: «ჩემგან დაშლა ამისი არ ითქმის, არ-საქმნელია!» | |
| 2576 | 2520 | მეფემან ბრძანა: «ხვარაზმშა, ხელმწიფე ხვარაზმელია, |
| 2577 | თუ მოგვცემს შვილსა საჩვენოდ, მისებრი არრომელია». | |
| 2521 | თუ მოგვცემს შვილსა სასიძოდ, მისებრივ არ-რომელია». | |
| 2578 | 2522 | |
| 2579 | რომე პირველვე დაესკვნა, მათ ესე შეეტყვებოდა; | |
| 2523 | “რომე პირველვე დაესკვნა, მათ ესე შეეტყვებოდა; | |
| 2580 | 2524 | ერთმანერთსაცა უჭვრეტდეს, სიტყვაცა აგრე სწბებოდა. |
| 2581 | ჩემგან დაშლისა კადრება მართ ამბვად არ ეგებოდა, | |
| 2525 | ჩემგან დაშლისა კადრება მართ ამბად არ ეგებოდა, | |
| 2582 | 2526 | ოდენ დავმიწდი, დავნაცრდი, გული მი და მო კრთებოდა. |
| 2583 | 2527 | |
| 2584 | დედოფალმან თქვა: «ხვარაზმშა მეფეა მორჭმით მჯდომელი, | |
| 2528 | “დედოფალმან თქვა: «ხვარაზმშა მეფეა მორჭმით მჯდომელი, | |
| 2585 | 2529 | მათსამცა შვილსა სასიძოდ ჩვენთვის სხვა სჯობდა რომელი!» |
| 2586 | შეცილებამცა ვინ ჰკადრა, რათგან თვით იყო მნდომელი! | |
| 2587 | მოწმობა დავრთე, დაესკვნა დღე ჩემი სულთამხდომელი. | |
| 2530 | შეცილებამცა ვით ვჰკადრე, რათგან თვით იყო მნდომელი! | |
| 2531 | მოწმობა დავრთე, დაესკვნა დღე ჩემი სულთა მხდომელი. | |
| 2588 | 2532 | |
| 2589 | გაგზავნეს კაცი ხვარაზმშას წინა შვილისა მთხოელი; | |
| 2590 | შესთვალეს: «გახდა უმკვიდროდ სამეფო ჩვენი ყოელი: | |
| 2591 | არს ერთი ქალი საძეო, არ კიდეგასათხოელი, | |
| 2533 | “გაგზავნეს კაცი ხვარაზმშას წინა შვილისა მთხოელი; | |
| 2534 | შესთვალეს: «გახდა უმკვიდროდ სამეფო ჩვენი ყოელი; | |
| 2535 | არს ერთი ქალი საძეო, არ კიდე-გასათხოელი, | |
| 2592 | 2536 | თუ მოგვცემ შვილსა სამისოდ, სხვასა ნუღარას მოელი». |
| 2593 | 2537 | |
| 2594 | კაცი მოვიდა, აევსო ჯუბაჩითა და რიდითა, | |
| 2595 | გახარებოდა ხვარაზმშას სიხარულითა დიდითა; | |
| 2596 | ებრძანა: «მოგვხვდა ღმრთისაგან, ჩვენ რომე ვინატრიდითა! | |
| 2538 | “კაცი მოვიდ;, აევსო ჯუბაჩითა და რიდითა, | |
| 2539 | გაჰხარებოდა ხვარაზმშას სიხარულითა დიდითა; | |
| 2540 | ებრძანა: «მოგვხვდა ღმრთისაგან, ჩვენ რომე ვინატრიდითა, | |
| 2597 | 2541 | თვით მაგისებრსა შვილსამცა ჩვენ ხელსა რასა ვხდიდითა!» |
| 2598 | 2542 | |
| 2599 | კვლა გაგზავნნეს სხვანი კაცნი სასიძოსა მოყვანებად, | |
| 2600 | დავედრეს, თუ: «ნუ აყოვნებთ, მოდით ჩვენად ნაბრძანებად». | |
| 2543 | “კვლა გაგზავნნეს სხვანი კაცნი სასიძოსა მოყვანებად, | |
| 2544 | დავედრეს თუ: «ნუ აყოვნებთ, მოდით ჩვენად ნაბრძანებად». | |
| 2601 | 2545 | მე მაშვრალი, ნაბურთალი საწოლს შევე მოსვენებად, |
| 2602 | გულსა სევდა შემეყარა, ვიწყე ჭირთა მოპოვნებად. | |
| 2603 | ||
| 2546 | გულსა სევდა შემეყარა, ვიწყე ჭირთა მოპოვნებად“. | |
| 2547 | ტარიელისა და ნესტან- დარეჯანის თათბირი და გამორჩევა | |
| 2604 | 2548 | მეტმან სევდამან მიმწურა გულსა დაცემად დანისად. |
| 2605 | 2549 | ასმათის მონა შემოდგა, მე ვჯე ლაღი და ჯანი სად, |
| 2606 | 2550 | წიგნი მომართვა, ეწერა: «ვინ სჩან ალვისა ტანისად, |
| 2607 | 2551 | ადრე მოდიო, გიბრძანებს, დაუყოვნებლად ხანისად». |
| 2608 | 2552 | |
| 2609 | შევჯე, წავე, ბაღჩას მივე. ვითა სცნობდე ლხინთა ზომით! | |
| 2553 | “შევჯე, წავე, ბაღჩას მივე, ვითა სცნობდე, ლხინთა ზომით; | |
| 2610 | 2554 | ბაღჩა შევვლე, კოშკი დამხვდა, ასმათ ვნახე ძირსა დგომით; |
| 2611 | 2555 | ვნახე, ვსჭვრეტდი ნატირებად, ცრემლი აჩნდა ღაწვთა წთომით, |
| 2612 | დამიმძიმდა, არა ვჰკითხე, ჩემი სჭირდა მისლვა ნდომით. | |
| 2556 | დამიმძიმდა, არა ვჰკითხე; ჩემი სჭირდა მისლვა ნდომით. | |
| 2613 | 2557 | |
| 2614 | იგი ვნახე დაღრეჯილი, ესე მეტად დამიმძიმდა. | |
| 2615 | ვითა წინას შემომცინის, აღარ ეგრე გამიღიმდა. | |
| 2558 | “იგი ვნახე დაღრეჯილი, ესე მეტად დამიმძიმდა. | |
| 2559 | ვითა წინას შემომცინის, არღა ეგრე გამიღიმდა. | |
| 2616 | 2560 | ყოლა სიტყვა არ მომიგო, ოდენ ცრემლთა გარდმოსწვიმდა, |
| 2617 | 2561 | ამით უფრო დამაწყლულა, არა წყლულთა მიაქიმდა. |
| 2618 | 2562 | |
| 2619 | ჩემნი ერთნი გონებანი მეტად შორად გამიკიდნა, | |
| 2563 | “ჩემნი ერთნი გონებანი, მეტად შორად გამიკიდნა, | |
| 2620 | 2564 | შინა კოშკად შემიყვანა, ფარდაგსაცა ამიზიდნა. |
| 2621 | 2565 | შევე, ვნახე იგი მთვარე; ჭირმან ყოვლმან უკუმრიდნა, |
| 2622 | გულსა შუქნი შემომადგნა, მაგრა გული არ დამიდნა. | |
| 2566 | გულსა შუქი შემომადგა, მაგრა გული არ დამიდნა. | |
| 2623 | 2567 | |
| 2624 | იყო არნათლად ნათელი, ფარდაგსა შემომდგომელი; | |
| 2625 | ებურა მოშლით პიროქრო, მე მივეც რიდე რომელი; | |
| 2626 | მითვე მწვანითა, უებრო, მიწოლით ტახტსა მჯდომელი, | |
| 2568 | “იყო არ-ნათლად ნათელი, ფარდაგსა შემომდგომელი; | |
| 2569 | ებურა მოშლით პირ-ოქრო, მე მივეც რიდე რომელი; | |
| 2570 | მითვე მწვანითა უებრო მიწოლით ტახტსა მჯდომელი, | |
| 2627 | 2571 | ცრემლისა ღვარსა მოეცვა პირი, ელვათა მკრთომელი. |
| 2628 | 2572 | |
| 2629 | ქვე წვა, ვით კლდისა ნაპრალსა ვეფხი პირგამეხებული, | |
| 2573 | “ქვე წვა, ვით კლდისა ნაპრალსა ვეფხი პირ-გამეხებული, | |
| 2630 | 2574 | არცა მზე ჰგვანდა, არც მთვარე, ხე ალვა, ედემს ხებული; |
| 2631 | ასმათმან დამსვა შორსგვარად გულსა მე ლახვარხებული; | |
| 2632 | მერმე წამოჯდა წარბშერჭმით, გამწყრალი, გარისხებული. | |
| 2575 | ასმათმან დამსვა შორს-გვარად გულსა მე ლახვარ-ხებული, | |
| 2576 | მერმე წამოჯდა წარბ-შერჭმით, გამწყრალი, გარისხებული. | |
| 2633 | 2577 | |
| 2634 | მიბრძანა: «მიკვირს, რად მოხვე მშლელი პირისა მტკიცისა, | |
| 2635 | გამწირავი და მუხთალი, შენ, გამტეხელი ფიცისა?! | |
| 2636 | მაგრა ნაცვალსა პატიჟსა მიგცემსო ზენა, მი-, ცისა!» | |
| 2578 | “მიბრძანა: «მიკვირს, რად მოხვე მშლელი პირისა მტკიცისა, | |
| 2579 | გამწირავი და მუხთალი, შენ, გამტეხელი ფიცისა; | |
| 2580 | მაგრა ნაცვალსა პატიჟსა მიგცემსო ზენა, მი-, ცისა!“ | |
| 2637 | 2581 | ვჰკადრე: «რა გკადრო პასუხი მის ჩემგან მე უიცისა?» |
| 2638 | 2582 | |
| 2639 | ვთქვი: «პასუხსა ვერას გკადრებ, თუ არა ვსცნობ მე მართალსა: | |
| 2640 | რა შეგცოდე, რა მიქნია უცნობოსა, ფერნამკრთალსა?» | |
| 2641 | კვლაცა მითხრა: «რას გეუბნო მტყუანსა და შენ მუხთალსა? | |
| 2642 | დიაცურად რად მოვღორდი? მე დაუწვავ ამით ალსა. | |
| 2583 | “ვთქვი: «პასუხსა ვერას გკადრებ, თუ არა ვსცნობ მე მართალსა: | |
| 2584 | რა შეგცოდე, რა მიქნია უცნობოსა, ფერ-ნამკრთალსა?» | |
| 2585 | კვლაცა მითხრა: «რას გეუბნა მტყუანსა და შენ მუხთალსა? | |
| 2586 | დიცურად რად მოვღორდი? მე დავუწვავ ამით ალსა! | |
| 2643 | 2587 | |
| 2644 | შენ არ იცი ხვარაზმშასი საქმროდ ჩემად მოყვანება?! | |
| 2645 | შენ ჯდომილ ხარ სავაზიროდ, შენი რთულა ამას ნება, | |
| 2588 | «შენ არ იცი ხვარაზმშასი საქმროდ ჩემად მოყვანება?! | |
| 2589 | შენ ჯდომილხარ სავაზიროდ, შენი რთულა ამას ნება, | |
| 2646 | 2590 | შენ გასტეხე ფიცი ჩემი, სიმტკიცე და იგი მცნება, |
| 2647 | ღმერთმან ქმნა და დაგირჩინა ცუდად შენი ხელოვნება! | |
| 2591 | ღმერთმან ქმნას და დაგირჩინა ცუდად შენი ხელოვნება! | |
| 2648 | 2592 | |
| 2649 | გახსოვს, ოდეს ჰაჲჰაჲ ზმიდი, ცრემლნი შენნი ველთა ჰბანდეს, | |
| 2650 | მკურნალნი და დასტაქარნი წამალსაყე მოგიტანდეს? | |
| 2651 | მამაცისა სიცრუესა, ნეტარ, სხვანი რამცა ჰგვანდეს! | |
| 2593 | «გახსოვს, ოდეს „ჰაის“ ზმიდი, ცრემლნი შენნი ველთა ჰბანდეს, | |
| 2594 | მკურნალნი და დასტაქარნი წამალსთა-ყე მოგიტანდეს? | |
| 2595 | მამაცისა სიცრუეთა ნეტარ, სხვანი რამცა ჰგვანდეს! | |
| 2652 | 2596 | რათგან დამთმე, მეცა დაგთმობ, ვინძი უფრო დაზიანდეს! |
| 2653 | 2597 | |
| 2654 | ამას ვბრძანებ: ვინცა გინდა ეპატრონოს ინდოეთსა, | |
| 2655 | ეგრეც მე მაქვს პატრონობა, უგზოს ვლიდენ, თუნდა გზეთსა! | |
| 2656 | ეგე აგრე არ იქმნების, წა, მომცთარ ხარ მოსაცეთსა, | |
| 2657 | აზრნი შენნი შენვე გგვანან, მტყუანსა და შენ აგეთსა! | |
| 2598 | «ამას ვბრძანებ: ვინცა გინდა ეპატრონოს ინდოეთსა, | |
| 2599 | ეგრეც მე მაქვს პატრონობა, უგზოდ ვჰლიდენ, თუნდა გზეთსა! | |
| 2600 | ეგე აგრე არ იქმნების, წა, მომცთახარ მოსაცეთსა, | |
| 2601 | აზრნი შენნი შენვე გგვანან მტყუანსა და შენ აგეთსა! | |
| 2658 | 2602 | |
| 2659 | ცოცხალ ვიყო, შენ ინდოეთს, ღმერთო, ხანი ვერა დაჰყო! | |
| 2603 | «ცოცხალ ვიყო, შენ ინდოეთს, ღმერთო, ხანი ვერა დაჰყო; | |
| 2660 | 2604 | თუ ეცადო დაყოფასა, ხორცთა შენთა სული გაჰყო! |
| 2661 | სხვა ჩემებრი ვერა ჰპოვო, ცათამდისცა ხელი აჰყო!»“ | |
| 2662 | ესე სიტყვა დაასრულა, ყმა ატირდა, სულთქვნა, აჰყო. | |
| 2605 | სხვა ჩემებრი ვერა ჰპოვო, ცათამდისცა ხელი აჰყო!» | |
| 2606 | ესე სიტყვა დაასრულა, ყმა ატირდა, სულთქნა, აჰ-ყო. | |
| 2663 | 2607 | |
| 2664 | თქვა: „რა მესმა ესე მისგან, მეიმედა მეტისმეტად, | |
| 2608 | თქვა: „რა მესმა ესე მისგან, მეიმედა მეტის-მეტად, | |
| 2665 | 2609 | კვლა მიეცა თვალთა ძალი მის ნათლისა ეგრე ჭვრეტად. |
| 2666 | აწ დავკარგე ; რად არ გიკვირს, რად ცოცხალ ვარ, რად ვარ რეტად? | |
| 2667 | ვაჲ, სოფელო უხანოო, რად ზი სისხლთა ჩემთა ხვრეტად?! | |
| 2610 | აწ დავკარგე; რად არ გიკვირს, რად ცოცხალვარ, რად ვარ რეტად? | |
| 2611 | ვა, სოფელო უხანოო, რად ზი სისხლთა ჩემთა ხვრეტად?! | |
| 2668 | 2612 | |
| 2669 | შევხედენ, ვნახე სასთუნალ მუსაფი გაშლით მდებარე, | |
| 2670 | ავდეგ, ავიღე, ღმრთისა და მერმე მე მათი მქებარე, | |
| 2671 | ვჰკადრე, თუ: «მზეო, დაგიწვავ, ჩემიცა დაწვი მზე ბარე! | |
| 2672 | რათგან არ მომკალ, პასუხი ერთაი გკადრო მე ბარე. | |
| 2613 | “შევჰხედე, ვნახე სასთუნალ მუსაფი გაშლით მდებარე, | |
| 2614 | ავიღე, ავდეგ, მე ღმრთისა და მერმე მათი მქებარე, | |
| 2615 | ვჰკადრე თუ: «მზეო, დაგიწვავ, ჩემიცა დაწვი მზე ბარე, | |
| 2616 | რათგან არ მომკალ, პასუხი ერთიღა გკადრო მე ბარე. | |
| 2673 | 2617 | |
| 2674 | რომე გკადრებ, ესე სიტყვა აწ თუ ცუდად ნალიქნია, | |
| 2675 | ცამცა მრისხავს, მზისა შუქნი ყოლა ჩემთვის ნუ შუქნია! | |
| 2676 | თუ მაღირსებ გაკითხვასა, ავი არა არ მიქნია». | |
| 2618 | «რომე გკადრებ, ესე სიტყვა აწ თუ ცუდად ნალიქნია, | |
| 2619 | ცამცა მრისხავს, მზისა შუქნი ყოლა ჩემთვის ნუ შუქნია»; | |
| 2620 | თუ მაღირსებ განკითხვასა, ავი არა არ მიქნია; | |
| 2677 | 2621 | მან მიბრძანა: «რაცა იცი, თქვიო», თავი დამიქნია. |
| 2678 | 2622 | |
| 2679 | კვლაცა ვჰკადრე: «მე თუ, მზეო, შენთვის ფიცი გამეტეხოს, | |
| 2623 | “კვლაცა ვჰკადრე: «მე თუ, მზეო, შენთვის ფიცი გამეტეხოს, | |
| 2680 | 2624 | ღმერთმან აწვე რისხვა მისი ზეცით ჩემთვის გაამეხოს! |
| 2681 | ვისი გინდა უშენოსა პირი მემზოს, ტანი მეხოს, | |
| 2682 | მაშა მაშინ რაგვარ დავრჩე, რა ლახვარი გულსა მეხოს? | |
| 2625 | ვისი გინდა უშენოსა პირი მემზოს, ტანი მეხოს?! | |
| 2626 | მაშა მაშინ რაგვარ დავრჩე, რა ლახვარი გულსა მეხოს! | |
| 2683 | 2627 | |
| 2684 | მე მეფეთა დარბაზს მიხმეს, შექმნეს დიდი ვაზირობა. | |
| 2628 | “მე მეფეთა დარბაზს მიხმეს, შექმნეს დიდი ვაზირობა. | |
| 2685 | 2629 | მათ წინასვე დაეპირა იმა ყმისა შენი ქმრობა. |
| 2686 | 2630 | დამეშალა, ვერ დავშლიდი, დამრჩებოდა უმეცრობა; |
| 2687 | თავსა უთხარ: «მიემოწმე, ჟამად გიჯობს გულმაგრობა». | |
| 2631 | თავსა ვუთხარ, «მიემოწმე, ჟამად გიჯობს გულ-მაგრობა». | |
| 2688 | 2632 | |
| 2689 | მემცა დაშლა ვითა ვჰკადრე, რათგან იგი ვერ მიმხვდარა! | |
| 2690 | არ იცის, რომ ინდოეთი უპატრონოდ არ გამხდარა? | |
| 2691 | ტარიელ არს მემამულე, სხვასა მართებს არად არა; | |
| 2633 | “მემცა დაშლა ვითა ვჰკადრე, რათგან იგი ვერ მიმხვდარა? | |
| 2634 | არ იცის, თუ ინდოეთი უპატრონოდ არ გამხდარა? | |
| 2635 | ტარიელ არს მემამულე, სხვასა ჰმართებს არად არა, | |
| 2692 | 2636 | ვის მოიყვანს, არა ვიცი, ანუ იგი ვინ მომცდარა? |
| 2693 | 2637 | |
| 2694 | ვთქვი: «ამითა ვეღარას ვიქ, ღონე სხვა რა მოვიგვარო»; | |
| 2695 | თავსა უთხარ: «ნუ მოგიცავ, გონებაო მრავალგვარო!» | |
| 2638 | “ვთქვი: «ამითა ვეღარას ვიქმ, ღონე სხვა რა მოვიგვარო»; | |
| 2639 | თავსა ვუთხარ: «ნუ მოგიცავ, გონებაო მრავალ-გვარო! | |
| 2696 | 2640 | მედვა გული მხეცისაებრ, ათასჯერცა მინდორს ვარო, |
| 2697 | ვისმცა მივეც თავი შენი, შენვე რადმე არ წამგვარო?!» | |
| 2641 | ვისმცა მივეც თავი შენი, შენვე რად მე არ წამგვარო?!» | |
| 2698 | 2642 | |
| 2699 | სულთა ვჰყიდდი გულისათვის, კოშკი ამად გამებაზრა; | |
| 2643 | “სულთა ვჰყიდდი გულისათვის, კოშკი ამად გამებაზრა; | |
| 2700 | 2644 | იგი წვიმა და-რე-ნელდა, რომე პირველ ვარდი აზრა; |
| 2701 | 2645 | ვნახე, ძოწსა მარგალიტი გარე ტურფად მოემაზრა. |
| 2702 | მიბრძანა, თუ: «ეგე საქმე მემცა მართლად რად მეაზრა?! | |
| 2646 | მიბრძანა თუ: «ეგე საქმე მემცა მართლად რად მეაზრა?! | |
| 2703 | 2647 | |
| 2704 | არ დავიჯერებ მე შენსა ღალატსა, ორგულობასა, | |
| 2705 | უარის ქმნასა ღმრთისასა, ამისთვის – არმადლობასა; | |
| 2706 | იაჯდი თავსა ჩემსა და მორჭმით ინდოეთს ფლობასა! | |
| 2707 | მე და შენ დავსხდეთ ხელმწიფედ, სჯობს ყოვლსა სიძესძლობასა». | |
| 2648 | «არ დავიჯერებ მე შენსა ღალატსა, ორგულობასა, | |
| 2649 | უარის ქმნასა ღმრთისასა, ამისთვის არ მადლობასა; | |
| 2650 | იაჯდი თავსა ჩემსა და მორჭმით ინდოეთს ფლობასა, | |
| 2651 | მე და შენ დავსხდეთ ხელმწიფედ, სჯობს ყოვლსა სიძე-სძლობასა». | |
| 2708 | 2652 | |
| 2709 | მოლმობიერდა, მომიტკბა გამწყრალი, გამქისებული, | |
| 2710 | ანუ მზე იყო ქვეყანად, ან მთვარე პირგავსებული; | |
| 2711 | ახლოს დამისვა, მაღირსა აქამდის არღირსებული; | |
| 2712 | მეუბნებოდა, დამივსო ცეცხლი ამითა გზებული. | |
| 2653 | “მოლმობიერდა, მომიტკბა გამწყრალი, გამქისებული; | |
| 2654 | ანუ მზე იყო ქვეყანად, ან მთვარე პირ-გავსებული; | |
| 2655 | ახლოს დამისვა, მაღირსა აქამდის არ-ღირსებული; | |
| 2656 | მეუბნებოდა, დამივსო ცეცხლი, ამითა გზებული. | |
| 2713 | 2657 | |
| 2714 | მიბრძანა, თუ: «გონიერი ხამს არასდროს არ აჩქარდეს, | |
| 2658 | “მიბრძანა თუ: «გონიერი, ხამს, აროდეს არ აჩქარდეს, | |
| 2715 | 2659 | რაცა სჯობდეს, მოაგვაროს, საწუთროსა დაუწყნარდეს; |
| 2716 | თუ სასიძო არ მოუშვა, ვაჲ თუ მეფე გაგიმწარდეს, | |
| 2717 | შენ და იგი წაიკიდნეთ, ინდოეთი გარდაქარდეს! | |
| 2660 | თუ სასიძო არ მოუშვა, ვა თუ მეფე გაგიმწარდეს, | |
| 2661 | შენ და იგი წაიკიდნეთ, ინდოეთი გარდაქარდეს. | |
| 2718 | 2662 | |
| 2719 | კვლა თუ სიძე შემოუშვა, მე შემირთოს, იყოს ასდენ, | |
| 2663 | «კვლა თუ სიძე შემოუშვა, მე შემირთოს, იყოს ასდენ, | |
| 2720 | 2664 | ერთმანერთსა გავეყარნეთ, ძოწეულნი გაგვიფლასდენ, |
| 2721 | 2665 | მათ მორჭმულთა მოივლინონ, ჩვენ პატიჟნი გაგვიასდენ, |
| 2722 | ესე ამბვად არ ეგების, რომე სპარსნი გაგვიხასდენ». | |
| 2666 | ესე ამბად არ ეგების, რომე სპარსნი გაგვიხასდენ». | |
| 2723 | 2667 | |
| 2724 | მე ვჰკადრე: «ღმერთმან აშოროს მის ყმისა შენი ქმარობა! | |
| 2725 | რა შემოვიდენ ინდოეთს, შევიგნა მათი მარობა, | |
| 2668 | “მე ვჰკადრე: «ღმერთმან აშოროს მის ყმისა შენი ქმარობა; | |
| 2669 | რა შემოვიდენ ინდოეთს, შევიგნა მათი გვარობა; | |
| 2726 | 2670 | უჩვენო ჩემი ძალ-გული და ჩემი მეომარობა: |
| 2727 | ასრე დავხოცნე, შეეძლოს აღარას არ სახმარობა!» | |
| 2671 | ასრე დავხოცნე, შეეძლოს აღარას არ-სახმარობა!» | |
| 2728 | 2672 | |
| 2729 | მიბრძანა, თუ: «ხამს დიაცი დიაცურად, საქმედედლად, | |
| 2673 | “მიბრძანა, თუ: «ხამს დიაცი დიაცურად, საქმე-დედლად, | |
| 2730 | 2674 | დიდსა სისხლსა ვერ შეგაქნევ, ვერ ვიქმნები შუა კედლად: |
| 2731 | რა მოვიდეს, სიძე მოკალ მისთა სპათა აუწყვედლად! | |
| 2675 | რა მოვიდეს, სიძე მოკალ, მისთა სპათა აუწყვედლად, | |
| 2732 | 2676 | ქმნა მართლისა სამართლისა ხესა შეიქმს ხმელსა ნედლად. |
| 2733 | 2677 | |
| 2734 | ასრე ქმენ, ჩემო ლომო და მჯობო ყოველთა გმირთაო, | |
| 2735 | მიპარვით მოკალ სასიძო, ლაშქართა ნუ მოირთაო, | |
| 2736 | მისთა სპათაცა ნუ დაჰხოც, ზროხათა, ვითა ვირთაო, – | |
| 2678 | «ასრე ქმენ, ჩემო ლომო და მჯობო ყოველთა გმირთაო, | |
| 2679 | მიპარვით მოკალ სასიძო, ლაშქართა ნუ მოირთაო» | |
| 2680 | მისთა სპათაცა ნუ დაჰხოც, ზროხათა, ვითა ვირთაო, | |
| 2737 | 2681 | დიადი სისხლი უბრალო კაცმანმცა ვით იტვირთაო? |
| 2738 | 2682 | |
| 2739 | იგი რა მოჰკლა, ეუბნე პატრონსა, ჩემსა მამასა, | |
| 2740 | ჰკადრე, თუ: «სპარსთა ვერა ვიქ ინდოეთისა ჭამასა, | |
| 2683 | «იგი რა მოჰკლა, ეუბენ პატრონსა ჩემსა მამასა; | |
| 2684 | ჰკადრე თუ: «სპარსთა ვერა ვიქმ ინდოეთისა ჭამასა, | |
| 2741 | 2685 | ჩემია მკვიდრი მამული, არ მივსცემ არცა დრამასა, |
| 2742 | 2686 | არ დამეხსნები, გაგიხდი ქალაქსა ვითა ტრამასა!» |
| 2743 | 2687 | |
| 2744 | ჩემი ყოლა ნურა გინდა სიყვარული, ნუცა ნდომა, | |
| 2688 | «ჩემი ყოლა ნურა გინდა სიყვარული, ნუცა ნდომა, | |
| 2745 | 2689 | ამით უფრო მოგეცემის სამართლისა შენ მოხდომა; |
| 2746 | ქმნას მეფემან ყელმოტეხით შემოხვეწა, შემოკვდომა, | |
| 2690 | ქმნას მეფემან ყელ-მოტეხით შემოხვეწა, შემოკვდომა, | |
| 2747 | 2691 | ხელთა მოგცემს თავსა ჩემსა, შეგვფერობდეს ერთგან სხდომა». |
| 2748 | 2692 | |
| 2749 | ესე მეტად მომეწონა თათბირი და გამორჩევა, | |
| 2693 | “ესე მეტად მომეწონა თათბირი და გამორჩევა, | |
| 2750 | 2694 | ჩემთა მტერთა დავაცადე დასახოცლად ხრმლისა ქნევა; |
| 2751 | მერმე ავდეგ წამოსავლად, მან დამიწყო ქვე-ქვე წვევა, | |
| 2695 | მერმე ავდეგ წამოსავლად, მან დამიწყო ქვევე წვევა, | |
| 2752 | 2696 | მწადდა, მაგრა ვერ შევმართე შეჭიდება, შემოხვევა. |
| 2753 | 2697 | |
| 2754 | ხანი დავყავ, გავეყარე, მაგრა გავხე ვითა ხელი. | |
| 2698 | “ხანი დავყავ, გავეყარე, მაგრა გავხე ვითა ხელი. | |
| 2755 | 2699 | ასმათ წინა ჩამომიძღვა, ჩამდიოდა ცრემლი ცხელი. |
| 2756 | ჭირი ბევრჯელ ვიათასე, ლხინი ჩემი ვაერთხელი, | |
| 2757 | მერმე წასლვა არა მწადდა, ამად მივალ არფიცხელი“. | |
| 2758 | აქა ხვარაზმშას შვილის ინდოეთს მოსლვა საქორწილოდ და ტარიელისაგან მისი მოკლვა | |
| 2759 | ||
| 2760 | მოვიდა კაცი: «სასიძო მოვაო», მოსლვა გვახარა, | |
| 2700 | ჭირი ბევრჯელ ვაათასი, ლხინი ჩემი ვაერთხელი, | |
| 2701 | მერმე წასლვა არა მწადდა, ამად მივალ არ-ფიცხელი“. | |
| 2702 | აქა ხვარაზმშას შვილის ინდოეთს მოსვლა საქორწილოდ და ტარიელისაგან მისი | |
| 2703 | მოკლვა | |
| 2704 | მოვიდა კაცი: «სასიძო მოვაო», მოსვლა გვახარა, | |
| 2761 | 2705 | მაგრა თუ ღმერთი რას უზამს, არა იცოდა, გლახ, არა; |
| 2762 | მეფესა მიხვდა სიამე, არ სიტყვა ივაგლახა რა, | |
| 2706 | მეფესა მიჰხვდა სიამე, არ სიტყვა ივაგლახა რა, | |
| 2763 | 2707 | მიბრძანა, ახლოს მიმისვა, «მოდიო», თავი დახარა. |
| 2764 | 2708 | |
| 2765 | მიბრძანა: «ჩემთვის ესე დღე ლხინი და სიხარულია. | |
| 2709 | ,,მიბრძანა: «ჩემთვის ესე დღე ლხინი და სიხარულია. | |
| 2766 | 2710 | გარდავიხადოთ ქორწილი, ხამს ვითა დასა, სრულია; |
| 2767 | 2711 | კაცნი გავგზავნნეთ, მოვიღოთ ყოვლგნით საჭურჭლე სრულია, |
| 2768 | 2712 | უხვად გავსცემდეთ, ვავსებდეთ, სიძუნწე უმეცრულია». |
| 2769 | 2713 | |
| 2770 | მე გავგზავნენ ყოვლგან კაცნი საჭურჭლეთა წამომხმელნი; | |
| 2771 | სასიძოცა მოგვივიდა, იყვნეს ხანსა არდამზმელნი; | |
| 2714 | “მე გავგზავნენ ყოვლგან კაცნი საჭურჭლეთა წამომხმელნი; | |
| 2715 | სასიძოცა მოგვივიდა, იყვნეს ხანსა არ-დამზმელნი; | |
| 2772 | 2716 | შიგნით ჩვენნი გაეგებნეს, გარეთ მოდგეს ხვარაზმელნი; |
| 2773 | 2717 | მათ ლაშქართა ერთგან მყოფთა ვერ იტევდეს ვერცა ხმელნი. |
| 2774 | 2718 | |
| 2775 | მეფემან ბრძანა: «მოკაზმეთ კარვითა მოედანია, | |
| 2719 | “მეფემან ბრძანა: «მოკაზმეთ კარვითა მოედანია, | |
| 2776 | 2720 | გამოისვენოს სიძემან, დაყოს ცოტაი ხანია; |
| 2777 | 2721 | მუნ მისად ნახვად გავიდენ უშენოდ სპანი სხვანია, |
| 2778 | შენ აქა ნახე, კმარიან აქა ნახვისა კმანია». | |
| 2722 | შენ აქა ნახე, კმარიან იქა ნახვისად ყმანია». | |
| 2779 | 2723 | |
| 2780 | მოედანს დავდგი კარვები წითლისა ატლასებისა. | |
| 2781 | მოვიდა სიძე, გარდახდა, დღე, ჰგვანდა, არს აღვსებისა, | |
| 2782 | შეიქმნა გასლვა შიგანთა, ჯარია მუნ ხასებისა, | |
| 2724 | “მოედანს დავდგი კარვები წითლისა ატლასებისა. | |
| 2725 | მოვიდა სიძე, გარდახდა, დღე ჰგვანდა არს აღვსებისა, | |
| 2726 | შეიქმნა გასვლა შიგანთა, ჯარია მუნ ხასებისა, | |
| 2783 | 2727 | დაიწყეს დგომა ლაშქართა თემ-თემად, დას-დასებისა. |
| 2784 | 2728 | |
| 2785 | მე დავშვერ, ვითა წესია საურავგარდახდილისა; | |
| 2786 | შინა წამოვე, მაშვრალსა ქმნა მომნდომოდა ძილისა; | |
| 2729 | “მე დავშვერ, ვითა წესია საურავ-გარდახდილისა; | |
| 2730 | შინა წამოვე მაშვრალსა, ქმნა მომნდომოდა ძილისა; | |
| 2787 | 2731 | მონა მოვიდა, მომართვა წიგნი ასმათის ტკბილისა: |
| 2788 | 2732 | «ადრე მოდიო, გიბრძანებს მსგავსი ალვისა ზრდილისა». |
| 2789 | 2733 | |
| 2790 | ცხენისაგან არ გარდავხე, წავე ფიცხლად, დავმორჩილდი; | |
| 2734 | ,,ცხენისაგან არ გარდავხე, წავე ფიცხლად დავმორჩილდი; | |
| 2791 | 2735 | ქალი დამხვდა ნატირები, ვჰკითხე: «ცრემლსა რასა მილდი?» |
| 2792 | მითხრა: «შენი შესწრობილი ტირილსამცა ვით ავსცილდი? | |
| 2793 | გაუწყვედლად ვით გამართლო, რაგვარადმცა გავვაქილდი?!» | |
| 2736 | მითხრა: «შენი შესწრობილი ტირილსამცა ვით ავსცილდი, | |
| 2737 | გაუწყვედლად ვით გამართლო? რაგვარადმცა გავვაქილდი?!» | |
| 2794 | 2738 | |
| 2795 | შევედით, ვნახეთ ბალიშსა ზედა წარბშერჭმით მჯდომარე; | |
| 2796 | მზე ვეღარას იქს მის მეტსა, მას გაენათლა რომ არე, | |
| 2739 | “შევედით, ვნახეთ ბალიშსა ზედა წარბ-შეჭრმით მჯდომარე; | |
| 2740 | მზე ვეღარას იქმს მის მეტსა, მას განენათლა რომ არე, | |
| 2797 | 2741 | წავდეგ, მიბრძანა: «რასა სდგა? დღე მიგიჩს წინ საომარე! |
| 2798 | ანუ გამწირე, მიტყუე და კვლაცა მოიმცთომარე!» | |
| 2742 | ანუ გამწირე, მიტყუე და კვლაცა მოიმცთომარე?!» | |
| 2799 | 2743 | |
| 2800 | მე მეწყინა, აღარა ვთქვი, ფიცხლად გარე შემოვბრუნდი. | |
| 2801 | უკუვჰყივლე: «აწ გამოჩნდეს, არ მინდოდეს, ვისცა უნდი! | |
| 2744 | “მე მეწყინა, აღარა ვთქვი, ფიცხლად გარე შემოვბრუნდი. | |
| 2745 | უკუვჰყივლე: «აწ გამოჩნდეს, არ მინდოდეს, ვისცა ვუნდი! | |
| 2802 | 2746 | ქალი ომსა რაგვარ მაწვევს, აგრე ვითა დავძაბუნდი!» |
| 2803 | 2747 | შინა მოვე, მოკლვა მისი დავაპირე, არ დავყმუნდი. |
| 2804 | 2748 | |
| 2805 | ასსა უბრძანე მონასა: «საომრად დაემზადენით!» | |
| 2749 | “ასსა ვუბრძანე მონასა: «საომრად დაემზადენით». | |
| 2806 | 2750 | შევსხედით, გავვლეთ ქალაქი, არავის გავეცხადენით. |
| 2807 | კარავსა შევე, იგი ყმა ვითა წვა, ზარმაც თქმად ენით, | |
| 2808 | უსისხლოდ მოვკალ იგი, გლახ, თუცა ხმდა სისხლთა დადენით. | |
| 2751 | კარავსა შევე, სასიძო ვითა წვა, ზარ-მაც თქმად ენით, | |
| 2752 | უსისხლოდ მოვკალ იგი ყმა, თუცა ხმდა სისხლისა დენით. | |
| 2809 | 2753 | |
| 2810 | კარვის კალთა ჩახლათული ჩავჭერ, ჩავაკარაბაკე, | |
| 2811 | ყმასა ფერხთა მოვეკიდე, თავი სვეტსა შეუტაკე. | |
| 2812 | წინამწოლთა დაიზახნეს, გლოვა მიხვდა საარაკე; | |
| 2754 | “კარვის კალთა ჩახლათული ჩავჭერ, ჩავაკარაბაკე, | |
| 2755 | ყმასა ფერხთა მოვეკიდე, თავი სვეტსა შევუტაკე. | |
| 2756 | წინა მწოლთა დაიზახეს, გლოვა მიჰხვდა საარაკე, | |
| 2813 | 2757 | ცხენსა შევჯე, წამო-ცა-ვე; ჯაჭვი მეცვა საკურტაკე. |
| 2814 | 2758 | |
| 2815 | ხმა დამივარდა, შეიქმნა ზახილი მოსაწევარი; | |
| 2759 | “ხმა დამივარდა, შეიქმნა ზახილი მოსაწევარი. | |
| 2816 | 2760 | წამოვე, წევნა დამიწყეს, დავხოცე ჩემი მდევარი. |
| 2817 | 2761 | ქალაქი მქონდა მაგარი, მტერთაგან მოურევარი, |
| 2818 | მუნ შიგან შევე მშვიდობით: «ამოდ იგივე მე ვარი!» | |
| 2762 | მუნ შიგან შევე მშვიდობით, ამოდ იგივე მე ვარი! | |
| 2819 | 2763 | |
| 2820 | კაცნი გავგზავნენ, ვაცნობე ყოვლგან ლაშქარსა ყველასა: | |
| 2821 | «აქა მომართეთ, ვინცაღა ჩემსა იქმოდეთ შველასა!» | |
| 2764 | “კაცნი გავგზავნენ, ვაცნობე ყოველგან ლაშქარსა ყველასა: | |
| 2765 | «აქა მომმართეთ, ვინცაღა ჩემსა იქმოდეთ შველასა». | |
| 2822 | 2766 | არ გაწყდა მოსლვა მდევართა ღამესა დია ბნელასა, |
| 2823 | 2767 | ჩემი რა ცნიან, სცვიდიან თავებსა მათსა მრთელასა. |
| 2824 | 2768 | |
| 2825 | ცისკრად ავდეგ, შევეკაზმე; რა გათენდა ღამე დილად, | |
| 2826 | ვნახენ სამნი დიდებულნი მეფისაგან მოგზავნილად; | |
| 2827 | ებრძანა, თუ: «ღმერთმან იცის, გამეზარდე ვითა შვილად, | |
| 2769 | “ცისკრად ავდეგ, შევეკაზმე, რა გათენდა ღამე დილად; | |
| 2770 | ვნახენ სამნი დიდებულნი მეფისაგან მოგზავნილად. | |
| 2771 | ებრძანა თუ: «ღმერთმან იცის, გამეზარდე ვითა შვილად, | |
| 2828 | 2772 | ჩემი ასრე რად შესცვალე სიხარული სიმძიმილად? |
| 2829 | 2773 | |
| 2830 | ხვარაზშას სისხლი უბრალო სახლად რად დამადებინე? | |
| 2774 | «ხვარაზმშას სისხლი უბრალო სახლად რად დამადებინე? | |
| 2831 | 2775 | თუ ჩემი ქალი გინდოდა, რად არა შემაგებინე? |
| 2832 | მე, ბერსა შენსა გამზრდელსა, სიცოცხლე მაარმებინე, | |
| 2776 | მე ბერსა შენსა გამზრდელსა სიცოცხლე მაარმებინე, | |
| 2833 | 2777 | დღედ სიკვდილამდის შენიცა თავი არ მაახლებინე!» |
| 2834 | 2778 | |
| 2835 | მე შეუთვალე: «მეფეო, ვარ უმაგრესი რვალისა, | |
| 2779 | “მე შევუთვალე: «მეფეო, ვარ უმაგრესი რვალისა, | |
| 2836 | 2780 | თვარა რად მიშლის სიკვდილსა ცეცხლი სირცხვილთა ალისა? |
| 2837 | 2781 | მაგრა, თვით იცით, ხელმწიფე ხამს მქმნელი სამართალისა, |
| 2838 | მე, თქვენმან მზემან, მაშოროს ნდომა თქვენისა ქალისა! | |
| 2782 | მე, თქვენმან მზემან მაშოროს ნდომა თქვენისა ქალისა!. | |
| 2839 | 2783 | |
| 2840 | იცით, ინდოთა სამეფო რაზომი სრა-საჯდომია, – | |
| 2784 | «იცით, ინდოთა სამეფო რაზომი სრა–საჯდომია! – | |
| 2841 | 2785 | ერთიღა მე ვარ მემკვიდრე, – ყველაი თქვენ მოგხდომია: |
| 2842 | ამოსწყდა მათი ყველაი, მამული თქვენ დაგრჩომია; | |
| 2843 | დღესამდის ტახტი უჩემოდ არავის არ მონდომია. | |
| 2786 | ამოწყდა მათი ყველაი, მამული თქვენ დაგრჩომია; | |
| 2787 | დღესამდის ტახტი უჩემოდ არავის არ მონდომია! | |
| 2844 | 2788 | |
| 2845 | ვერ გათნევ, თქვენმან კეთილმან, აწ ეგე არმართალია: | |
| 2789 | «ვერ გათნევ, თქვენმან კეთილმან, აწ ეგე არ–მართალია: | |
| 2846 | 2790 | ღმერთმან არ მოგცა ყმა შვილი, გიზის ერთაი ქალია, |
| 2847 | 2791 | ხვარაზმშა დასვა ხელმწიფედ, დამრჩების რა ნაცვალია? |
| 2848 | სხვა მეფე დაჯდეს ინდოეთს, მე მერტყას ჩემი ხრმალია?! | |
| 2792 | სხვა მეფე დაჯდეს ინდოეთს, მერტყას ჩემი ხრმალია?! | |
| 2849 | 2793 | |
| 2850 | შენი ქალი არად მინდა, გაათხოვე, გამარიდე! | |
| 2794 | «შენი ქალი არად მინდა, გაათხოვე, გამარიდე, | |
| 2851 | 2795 | ინდოეთი ჩემი არის, არვის მივსცემ ჩემგან კიდე. |
| 2852 | 2796 | ვინცა ჩემსა დამეცილოს, მისით მასცა ამოვფხვრიდე, |
| 2853 | სხვას მეშველსა გარეგანსა, მომკალ, ვისცა ვინატრიდე!»“ | |
| 2854 | ამბვის ცნობა ტარიელისაგან ნესტან-დარეჯანის დაკარგვისა | |
| 2855 | ||
| 2856 | ესე კაცნი გამეგზავნნეს, გონებასა გავეშმაგე. | |
| 2797 | სხვას მეშველსა გარეგანსა, მომკალ, ვისცა ვინატრიდე!» | |
| 2798 | ამბის ცნობა ტარიელისაგან ნესტან – დარეჯანის დაკარგვისა | |
| 2799 | ესე კაცნი გამეგზავნნეს, გოენბასა გავეშმაგე. | |
| 2857 | 2800 | რომე მისი ვერა მეცნა, ამას უფრო დავედაგე. |
| 2858 | 2801 | მას ზღუდესა გარდავადეგ, მინდორთაკე რომე ვაგე, |
| 2859 | 2802 | მესმა საქმე საშინელი, თუცა თავი ვერ წავაგე. |
| 2860 | 2803 | |
| 2861 | გამოჩნდეს ორნი ქვეითნი, მე მივეგებე წინარე, | |
| 2862 | ქალი ჰყვა ერთსა მონასა: «ვცანმცა, თუ მოღმა ვინ არე». | |
| 2863 | თავგაგლეჯილი ასმათი, პირსა სისხლჩამომდინარე! | |
| 2804 | “გამოჩნდეს ორნი ქვეითნი, მე მივეგებე წინა-რე. | |
| 2805 | ქალი ჰყვა ერთსა მონასა, ვცანმცა, თუ მოღმა ვინ არე: | |
| 2806 | თავ-გაგლეჯილი ასმათი, პირსა სისხლ-ჩამომდინარე, | |
| 2864 | 2807 | აღარ მიყივლა ღიმილით, არცაღა გამიცინა-რე. |
| 2865 | 2808 | |
| 2866 | იგი ვნახე, დავებნიე, გონებანი გამიშმაგნა; | |
| 2867 | შორით უხმე: «რაშიგან ვართ, ანუ ცეცხლმან რად დაგვდაგნა?» | |
| 2868 | მან საბრალოდ შემომტირნა, ძლივ სიტყვანი გამოაგნა, | |
| 2869 | მითხრა: «ღმერთმან სიმგრგვლე ცისა ჩვენთვის რისხვით წამოგრაგნა». | |
| 2809 | “იგი ვნახე, დავებნივე, გონებანი გამიშმაგნა; | |
| 2810 | შორით ვუხმე: «რაშიგან ვართ, ანუ ცეცხლმან რად დაგვდაგნა?» | |
| 2811 | მან საბრალოდ შემომტირნა, ძლივ სიტყვანი გამოაგნა; | |
| 2812 | მითხრა: «ღმერთმან სიმგრგვლე ცისა ჩვენთვის რისხვით წამოგრაგნა!» | |
| 2870 | 2813 | |
| 2871 | ახლოს მივე, კვლაცა ვჰკითხე: «რაშიგან ვართ? თქვი მართალი!» | |
| 2814 | ,,ახლოს მივე, კვლაცა ვჰკითხე: «რაშიგან ვართ? თქვი მართალი!» | |
| 2872 | 2815 | კვლა საბრალოდ ამიტირდა, კვლა მოედვა ამით ალი, |
| 2873 | 2816 | დიდხან სიტყვა ვერა მითხრა, მისთა ჭირთა ნაათალი, |
| 2874 | 2817 | მკერდსა წითლად უღებვიდა სისხლი ღაწვთა ნაწვეთალი. |
| 2875 | 2818 | |
| 2876 | მერმე მითხრა: «მოგახსენებ, ესე რადმცა დაგიმალე? | |
| 2819 | “მერმე მითხრა: «მოგახსენებ, ესე რადმცა დაგიმალე! | |
| 2877 | 2820 | მაგრა ვითა გაგახარნე, შენცა აგრე შემიწყალე: |
| 2878 | 2821 | ნუ მაცოცხლებ, ნუ დამარჩენ, შემიხვეწე, შემიბრალე, |
| 2879 | დამხსენ ჩემსა საწუთროსა, ღმერთსა შენსა მიავალე!» | |
| 2822 | დამხსენ ჩემსა საწუთროსა, ღმერთსა შენსა მიავალე». | |
| 2880 | 2823 | |
| 2881 | მიამბო: «ოდეს სასიძო მოჰკალ და ხმა დაგივარდა, | |
| 2882 | მეფესა ესმა, აიჭრა, მართ მისგან გასატკივარდა, | |
| 2883 | შენ დაგიზახნა, «მიხმეთო», – ხმამაღლად გახმამყივარდა; | |
| 2884 | მოგნახეს, შინა ვერ გპოვეს, მით მეფე გამოჩივარდა. | |
| 2824 | “მიამბო: «ოდეს სასიძო მოჰკალ და ხმა დაგივარდა, | |
| 2825 | მეფესა ესმა, აიჭრა, მართ მისგან გასატკივარადა, | |
| 2826 | შენ დაგიზახნა: «მიხმეთო», ხმა-მაღლა გახმამყივრადა, | |
| 2827 | მოგნახეს, შინა ვერ გპოვეს, მით მეფე გამომჩივარდა. | |
| 2885 | 2828 | |
| 2886 | ჰკადრეს : «აქა აღარ არის, კარნი სადმე გაუვლიან». | |
| 2887 | მეფე ბრძანებს: «ვიცი, ვიცი, მეტად კარგად შემიგნიან: | |
| 2829 | ,,ჰკადრეს: «აქა აღარ არის, კარნი სადმე გაუვლიან». | |
| 2830 | მეფე ბრძანებს: «ვიცი, ვიცი; მეტად კარგად შემიგნიან; | |
| 2888 | 2831 | მას უყვარდა ქალი ჩემი, სისხლნი ველთა მოუღვრიან, |
| 2889 | რა ნახიან ერთმანერთი, არშეხედვა ვერ დათმიან. | |
| 2832 | რა ნახიან ერთმანერთი, არ-შეხედვა ვერ დათმიან. | |
| 2890 | 2833 | |
| 2891 | აწ, თავმან ჩემმან, მას მოვჰკლავ, ჩემად დად ვინცა მადესა! | |
| 2892 | მე ღმრთისა უთხარ, დაუბამს მას ეშმაკისა ბადესა! | |
| 2834 | «აწ თავმან ჩემმან, მას მოვჰკლავ, ჩემად დად ვინცა მადესა! | |
| 2835 | მე ღმრთისა ვუთხარ, დაუბამს მას ეშმაკისა ბადესა! | |
| 2893 | 2836 | მათ ბოზ-კუროთა ასეთი რა მისცეს, რა უქადესა? |
| 2894 | თუ დავარჩინო, ღმერთი ვგმო, მისად პატიჟად მზად ესა!» | |
| 2837 | თუ დავარჩინო, ღმერთი ვგმო! მისად პატიჟად მზად ეს-ა». | |
| 2895 | 2838 | |
| 2896 | მის მეფისა წესი იყო: თავი მისი ძვირად ფიცის, | |
| 2897 | და თუ ფიცის, არ გატეხის, მასვე წამსა დაამტკიცის. | |
| 2898 | «ესე წყრომა მეფისაგან ვისცა ესმა, ვინცა იცის, | |
| 2839 | «მის მეფისა წესი იყო: თავი მისი ძვირად ფიცის, | |
| 2840 | თუ ფიცის, არ გატეხის, მასვე წამსა დაამტკიცის; | |
| 2841 | ესე წყრომა მეფისაგან ვისცა ესმა, ვინცა იცის, | |
| 2899 | 2842 | მან უამბო დავარ ქაჯსა, ვინ გრძნებითა ცაცა იცის. |
| 2900 | 2843 | |
| 2901 | დავარს, დასა მეფისასა, უთხრა ვინმე ღმრთისა მტერმან: | |
| 2902 | «თავი ფიცა ძმამან შენმან, არ დაგარჩენს, იცის ერმან». | |
| 2903 | მან აგრე თქვა: «უბრალო ვარ, იცის ღმერთმან სახიერმან! | |
| 2844 | «დავარს, დასა მეფისასა, უთხრა ვინმე ღმრთისა მტერმან: | |
| 2845 | «თავი ფიცა ძმამან შენმან, არ დაგარჩენს, იცის ერმან»; | |
| 2846 | მან ეგრე თქვა: «უბრალო ვარ, იცის ღმერთმან სახიერმან! | |
| 2904 | 2847 | ვისგან მოვკვდე, ვისთვის მოვკვდე, მიიხვედროს იგი ვერ მან». |
| 2905 | 2848 | |
| 2906 | პატრონი ჩემი აგრევე იყო, წამოხვე შენ ოდეს; | |
| 2907 | შენეულნივე რიდენი ებურნეს, ტურფად შვენოდეს. | |
| 2908 | დავარ მოსთქმიდა სიტყვათა, რომელნი არა მსმენოდეს: | |
| 2909 | «ბოზო, შენ ბოზო, რად მომკალ? ვეჭვ, შენცა არა გლხენოდეს! | |
| 2849 | «პატრონი ჩემი აგრევე იყო, წამოხვე შენ ოდეს; | |
| 2850 | შენეულივე რიდენი ებურნეს, ტურფად შვენოდეს. | |
| 2851 | დავარ მოსთქმიდა სიტყვათა, რომელნი არა მსმენოდეს; | |
| 2852 | «ბოზო, შენ ბოზო, რად მომკალ? ვეჭვ, შენცა, არა გლხენოდეს! | |
| 2910 | 2853 | |
| 2911 | როსკიპო, ბოზო დიაცო, საქმრო რად მოაკლვევინე, | |
| 2854 | «როსკიპო, ბოზო დიაცო, საქმრო რად მოაკვლევინე, | |
| 2912 | 2855 | ანუ სისხლითა მისითა ჩემი რად მოაზღვევინე? |
| 2913 | 2856 | არ ცუდად მომკლავს ძმა ჩემი, რა გიყავ, რა გაქნევინე? |
| 2914 | 2857 | აწ, ღმერთსა უნდეს, ვერ მიხვდე, ვის ესე დააშლევინე!» |
| 2915 | 2858 | |
| 2916 | ხელი მიჰყო, წამოზიდნა, თმანი გრძელნი დაუფუშნა, | |
| 2917 | დაალება, დაალურჯა, მედგრად პირნი მოიქუშნა. | |
| 2859 | «ხელი მიჰყო, წამოზიდნა, თმანი გრძელნი დაუფუშნა, | |
| 2860 | დაალება, დაალურჯა, მედგრად პირნი მოიქუშნა; | |
| 2918 | 2861 | მან პასუხი ვერა გასცა, ოდენ სულთქვნა, ოდენ უშნა, |
| 2919 | ქალმან შავმან ვერა არგო, ვერცა წყლულნი დაუშუშნა. | |
| 2862 | ქალმან შავმან ვერა არგო, ვერცა წყლული დაუშუშნა | |
| 2920 | 2863 | |
| 2921 | რა დავარ გაძღა ცემითა, მისითა დალურჯებითა, | |
| 2922 | წამოდგეს ორნი მონანი პირითა მით ქაჯებითა, | |
| 2864 | «რა დავარ გაძღა ცემითა, მისითა დალურჯებითა, | |
| 2865 | წამოდგეს ორნი მონანი, პირითა მით ქაჯებითა, | |
| 2923 | 2866 | მათ კიდობანი მოჰქონდა, ეუბნეს არ აჯებითა, |
| 2924 | 2867 | მას შიგან ჩასვეს იგი მზე, ჰგავს, იქმნა დარაჯებითა. |
| 2925 | 2868 | |
| 2926 | მან უთხრა: «წადით, დაკარგეთ მუნ, სადა ზღვისა ჭიპია; | |
| 2927 | წმიდისა წყლისა ვერ ნახოს მყინვარე, ვერცა ლიპია»; | |
| 2928 | მათ გაეხარნეს, ხმამაღლად იყივლეს: «იპი, იპია». | |
| 2929 | ესე ვნახე და არ მოვკვე, არა მგავს არცა სიპია. | |
| 2930 | ||
| 2931 | ზღვითკე გაარნეს სარკმელნი; მაშინვე გაუჩინარდა. | |
| 2869 | «ზღვითკე გაავლნეს სარკმელნი, მაშინვე გაუჩინარდა. | |
| 2932 | 2870 | დავარ თქვა: «მქმნელი ამისი ვინ არ დამქოლოს, ვინ არ და-! |
| 2933 | 2871 | ვირე მომკლვიდეს, მოვკვდები, სიცოცხლე გასაწყინარდა». |
| 2934 | დანა დაიცა, მო-ცა-კვდა, დაეცა, გასისხლმდინარდა. | |
| 2872 | დანა დაიცა, მოცაკვდა, დაეცა, გასისხლმდინარდა. | |
| 2935 | 2873 | |
| 2936 | რად არ მიკვირვებ ცოცხალსა მე, ლახვარდაუსობელსა! | |
| 2874 | «რად არ მიკვირვებ ცოცხალსა, მე ლახვარ-დაუსობელსა! | |
| 2937 | 2875 | აწ იგი მიყავ, რა მმართებს ამისსა მახარობელსა! |
| 2938 | ზენაარ, დამხსენ სიცოცხლე სულთადგმადაუთმობელსა!» | |
| 2939 | საბრალოდ ცრემლსა ადენდა უკლებსა, დაუშრობელსა. | |
| 2876 | ზენაარ, დამხსენ სიცოცხლე სულთადგმა-დაუთმობელსა!» | |
| 2877 | საბრალოდ ცრემლსა ადენდა უკლებსა, დაუშობელსა. | |
| 2940 | 2878 | |
| 2941 | მე უთხარ: «დაო, რად მოგკლა, ანუ რა შენი ბრალია? – | |
| 2942 | რამცა ვქმენ ნაცვლად, თვით რომე მისი ჩემ ზედა ვალია! – | |
| 2879 | “მე ვუთხარ: «დაო, რად მოგკლა, ანუ რა შენი ბრალია?– | |
| 2880 | რამცა ვქმენ ნაცვლად, თვით რომე მისი ჩემზედა ვალია! – | |
| 2943 | 2881 | აწ თავსა მისად საძებრად მივსცემ, სად კლდე და წყალია». |
| 2944 | 2882 | სრულად გავქვავდი, შემექმნა გული მართ ვითა სალია. |
| 2945 | 2883 | |
| 2946 | მეტმან ზარმან გამაშმაგა, მომიკიდა ცხრო და თრთოლა; | |
| 2947 | გულსა უთხარ: «ნუ მოჰკვდები, არას გარგებს ცუდი წოლა, | |
| 2948 | გიჯობს გაჭრა ძებნად მისად, გავარდნა და ველთა რბოლა. | |
| 2949 | აჰა ჟამი, ვისცა გინდა ჩემი თანაწამოყოლა!» | |
| 2884 | “მეტმან ზარმან გამაშმაგა, მომივიდა ცხრო და თრთოლა; | |
| 2885 | გულსა ვუთხარ: «ნუ მოჰკვდები, არას გარგებს ცუდი წოლა, | |
| 2886 | გიჯობს გაჭრა ძებნად მისად, გავარდნა და ველთა რბოლა». | |
| 2887 | აჰა ჟამი, ვისცა გინდა ჩემი თანა წამოყოლა». | |
| 2950 | 2888 | |
| 2951 | შევე, ფიცხლად შევეკაზმე, ცხენსა შევჯე შეკაზმული; | |
| 2952 | ას სამოცი კარგი მოყმე, ჩემსა თანა ხანდაზმული, | |
| 2953 | წამომყვა და წამოვედით კართა გარე დარაზმული, | |
| 2889 | “შევე, ფიცხლად შევეკაზმე, ცხენსა შევჯე შეკაზმული; | |
| 2890 | ას-სამოცი კარგი მოყმე, ჩემსა თანა ხან-დაზმული, | |
| 2891 | წამომყვა და წამოვედით, კართა გარე დარაზმული, | |
| 2954 | 2892 | ზღვის პირს მივე, ნავი დამხვდა, მენავემან მნახა ზმული. |
| 2955 | 2893 | |
| 2956 | ნავსა შევჯე, ზღვასა შევე, ზღვასა შიგან გავალაგდი, | |
| 2894 | “ნავსა ჩავჯე, ზღვასა შევე, ზღვასა შიგან გავალაგდი; | |
| 2957 | 2895 | არსით ნავი მომავალი უნახავად არ დავაგდი; |
| 2958 | მოველოდი, არა მესმა, შმაგი უფრო გა-ვე-ვშმაგდი, | |
| 2896 | მოველოდი, არა მესმა, შმაგი უფრო გა-ვე-შმაგდი, | |
| 2959 | 2897 | რომე სრულად მომიძულვა, ღმერთსა თურე ასრე ვსძაგდი. |
| 2960 | 2898 | |
| 2961 | რომე დავყავ წელიწადი, თვე თორმეტი გამეოცა, | |
| 2899 | “რომე დავყავ წელიწადი, თვე თორმეტი გამეოცა, | |
| 2962 | 2900 | მაგრა მისი მნახავიცა სიზმრივ კაცი არ მეოცა; |
| 2963 | თანამყოლი ყველაკაი ამომიწყდა, დამეხოცა, | |
| 2964 | ვთქვი, თუ: «ღმერთსა ვერას ვჰკადრებ, რაცა სწადდეს, აგრე ვყოცა». | |
| 2901 | თანა-მყოლი ყველაკაი ამომიწყდა, დამეხოცა, | |
| 2902 | ვთქვი თუ: «ღმერთსა ვერას ვჰკადრებ, რაცა სწადდეს, აგრე ვყოცა». | |
| 2965 | 2903 | |
| 2966 | ზღვა-ზღვა ცურვა მომეწყინა, მით გამოვე ზღვისა პირსა, | |
| 2967 | გული სრულად გამიმხეცდა, არ უსმენდი არც ვაზირსა; | |
| 2904 | “ზღვა-ზღვა ცურვა მომეწყინა, მით გამოვე ზღვისა პირსა, | |
| 2905 | გული სრულად გამიმხეცდა, არ ვუსმენდი არც ვაზირსა; | |
| 2968 | 2906 | ყველაკაი დამეფანტა, დარჩომოდა რაცა ჭირსა. |
| 2969 | კაცსა ღმერთი არ გასწირავს ასრე, მისგან განაწირსა! | |
| 2907 | კაცსა ღმერთი არ გასწირავს, ასრე მისგან განაწირსა! | |
| 2970 | 2908 | |
| 2971 | ერთაი ესე ასმათი და დამრჩეს ორნი მონანი, | |
| 2972 | ჩემნი გულისა მდებელნი და ჩემნი შემაგონანი. | |
| 2973 | მისნი ვერა ვცნენ ამბავნი ვერცა დრამისა წონანი, | |
| 2909 | “ერთაი ესე ასმათი და დამრჩეს ორნი მონანი, | |
| 2910 | ჩემნი გულისა მდებელნი და ჩემნი შემომგონანი. | |
| 2911 | მისი ვერა ვცნენ ამბავნი ვერცა დრამისა წონანი, | |
| 2974 | 2912 | ტირილი მიჩნდის ლხინად და მდინდიან ცრემლთა ფონანი“. |
| 2975 | 2913 | ამბავი ნურადინ-ფრიდონისა, ოდეს ტარიელ შეეყარა |
| 2976 | ||
| 2977 | 2914 | ღამით მევლო, მოვიდოდი, ზღვისა პირსა აჩნდეს ბაღნი; |
| 2978 | ჰგვანდა, ქალაქს ვეახლენით, ცალკერძ იყვნეს კლდეთა ნაღნი; | |
| 2979 | არ მეამის კაცთა ნახვა, მიდაღვიდეს გულსა დაღნი; | |
| 2915 | ჰგვანდეს ქალაქს, ვეახლენით, ცალ-კერძ იყვნეს კლდეთა ნაღნი; | |
| 2916 | არ მიამის კაცთა ნახვა, მიდაღვიდეს გულსა დაღნი; | |
| 2980 | 2917 | მუნ გარდავხე მოსვენებად, დამხვდეს რამე ხენი ლაღნი. |
| 2981 | 2918 | |
| 2982 | ხეთა ძირსა მივიძინე, მათ მონათა ჭამეს პური; | |
| 2919 | “ხეთა ძირსა მივიძინე, მათ მონათა ჭამეს პური; | |
| 2983 | 2920 | მერმე ავდეგ სევდიანი, მიღამებდა გულსა მური: |
| 2984 | 2921 | ვერა მეცნა ეგზომ გრძელად ვერ ჭორი და ვერ დასტური, |
| 2985 | 2922 | ველთა ცრემლი ასოვლებდა, თვალთა ჩემთა მონაწური. |
| 2986 | 2923 | |
| 2987 | ზახილი მესმა. შევხედენ, – მოყმე ამაყად ყიოდა, | |
| 2924 | “ზახილი მესმა. შევხედენ, მოყმე ამაყად ყიოდა, | |
| 2988 | 2925 | შემოირბევდა ზღვის პირ-პირ, მას თურე წყლული სტკიოდა; |
| 2989 | 2926 | ხრმლისა ნატეხი დასვრილი აქვს, სისხლი ჩამოსდიოდა, |
| 2990 | 2927 | მტერთა ექადდა, წყრებოდა, იგინებოდა, ჩიოდა. |
| 2991 | 2928 | |
| 2992 | ზედა ჯდა შავსა ტაიჭსა, აწ ესე მე მითქს რომელი, | |
| 2929 | “ზედა ჯდა შავსა ტაიჭსა, აწ ესე მე მყავს რომელი, | |
| 2993 | 2930 | მართ ვითა ქარი მოქროდა გაფიცხებული, მწყრომელი; |
| 2994 | მონა მივსწიე, მისისა შეყრისა ვიყავ მნდომელი; | |
| 2995 | შევსთვალე: «დადეგ, მიჩვენე, ლომსა ვინ გაწყენს, რომელი?» | |
| 2931 | მონა მივსწივე, მისისა შეყრისა ვიყავ მნდომელი; | |
| 2932 | შევსთვალე : «დადეგ, მიჩვენე, ლომსა ვინ გაწყენს, რომელი?» | |
| 2996 | 2933 | |
| 2997 | მას მონასა არა უთხრა, არცა სიტყვა მოუსმინა; | |
| 2998 | ფიცხლა შევჯე, ჩავეგებე, მე ჩაუსწარ, ჩავე წინა, | |
| 2999 | უთხარ: «დადეგ, გამაგონე, შენი საქმე მეცა მინა!» | |
| 2934 | “მას მონასა არა უთხრა, არცა სიტყვა მოუსმინა; | |
| 2935 | ფიცხლად შევჯე, ჩავეგებე, მე ჩავუსწარ, ჩავე წინა, | |
| 2936 | ვუთხარ: «დადეგ, გამიგონე, შენი საქმე მეცა მინა! », | |
| 3000 | 2937 | შემომხედნა, მოვეწონე, სიარული დაითმინა. |
| 3001 | 2938 | |
| 3002 | გამიცადა, ღმერთსა ჰკადრა: «შენ ასეთნი ხენი ვით ხენ!» | |
| 2939 | “გამიცადა, ღმერთსა ჰკადრა: «შენ ასეთნი ხენი ვით ხენ!» | |
| 3003 | 2940 | მერმე მითხრა: «მოგახსენებ, აწ სიტყვანი რომე მკითხენ: |
| 3004 | იგი მტერნი გამილომდეს, აქანამდის რომე ვითხენ, | |
| 3005 | უკაზმავსა მიღალატეს, საჭურველნი ვერ გარ ვითხენ». | |
| 2941 | იგი მტერნი გამილომდეს, აქამდისცა რომე ვითხენ, | |
| 2942 | უკაზმავსა მიღალატეს, საჭურველნი ასრე ვითხენ». | |
| 3006 | 2943 | |
| 3007 | მე უთხარ: «დადეგ, დაწყნარდი, გარდავხდეთ ძირსა ხეთასა; | |
| 2944 | მე ვუთხარ: «დადეგ, დაწყნარდი, გარდავხდეთ ძირსა ხეთასა; | |
| 3008 | 2945 | არ შეუდრკების ჭაბუკი კარგი მახვილთა კვეთასა». |
| 3009 | 2946 | თანა წამომყვა, წავედით უტკბოსნი მამა-ძეთასა. |
| 3010 | 2947 | მე გავეკვირვე ჭვრეტასა მის ყმისა სინაზეთასა. |
| 3011 | 2948 | |
| 3012 | ერთი მონა დასტაქარი მყვა და წყლულნი შეუხვივნა, | |
| 2949 | “ერთი მონა დასტაქარი მყვა და წყლულნი შეუხვივნა, | |
| 3013 | 2950 | ისრის პირნი ამოუხვნა, დაკოდილნი არ ატკივნა. |
| 3014 | მერმე ვჰკითხე: «ვინ ხარ, ანუ მკლავმან შენმან ვისგან ივნა?» | |
| 2951 | მერე ვჰკითხე: ვინ ხარ, ანუ მკლავმან შენმან ვისგან ივნა? | |
| 3015 | 2952 | საამბობლად დამირიგდა, თავი მისი გაამჩივნა. |
| 3016 | 2953 | |
| 3017 | პირველ მითხრა: «არა ვიცი, რა ხარ, ანუ რას გამსგავსო? | |
| 2954 | “პირველ მითხრა: «არა ვიცი, რა ხარ, ანუ რას გამსგავსო? | |
| 3018 | 2955 | ანუ ეგრე რამ დაგლია, ანუ პირველ რამ გაგავსო? |
| 3019 | რამან შექმნა მოყვითანედ, ვარდ-გიშერი რომე რგავსო? | |
| 2956 | რამან შეგქმნა მოყვითანედ, ვარდ-გიშერი რომე ჰრგავსო? | |
| 3020 | 2957 | ღმერთმან მისგან ანთებული სანთელიმცა რად დაგავსო? |
| 3021 | 2958 | |
| 3022 | მულღაზანზარის ქალაქი, ახლოს მე მაქვსო რომელი, | |
| 2959 | “მულღაზანზარის ქალაქი, ახლოს მე მაქვსო რომელი, | |
| 3023 | 2960 | ნურადინ-ფრიდონ სახელ მძეს, მეფე ვარ მუნა მჯდომელი; |
| 3024 | 2961 | ესე საზღვარი ჩემია, სადა ხარ გარდამხდომელი, |
| 3025 | ცოტა მაქვს, მაგრა ყოველგნით სიკეთემიუწდომელი. | |
| 2962 | ცოტა, მაქვს მაგრა ყოველგნით სიკეთე-მოუწდომელი. | |
| 3026 | 2963 | |
| 3027 | მამის ძმა და მამა ჩემი პაპმან ჩემმან გაყვნა ოდეს, | |
| 3028 | ზღვასა შიგან კუნძულია, – ჩემად წილად მას იტყოდეს, – | |
| 2964 | «მამის ძმა და მამაჩემი პაპა-ჩემმან გაყვნა ოდეს, | |
| 2965 | ზღვასა შიგან კუნძულია, ჩემად წილად მას იტყოდეს; | |
| 3029 | 2966 | თვით ბიძასა ჩემსა მიხვდა, ვისთა შვილთა აწ დამკოდეს; |
| 3030 | 2967 | მათვე დარჩა სანადირო, არ მივსცემდი, მომერჩოდეს. |
| 3031 | 2968 | |
| 3032 | დღეს გამოვე ნადირობას, ზღვისა პირსა ვინადირე, | |
| 3033 | მუნა გასლვა მომნდომოდა, მით მრეკალი არ ვახშირე; | |
| 3034 | სპათა უთხარ: «მომიცადეთ, მოვიდოდე მეცა ვირე!» | |
| 2969 | «დღეს გამოვე ნადირობას, ზღვისა პირსა ვინადირე, | |
| 2970 | ქორის დევნა მომნდომოდა, მით მრეკელი არ ვახშირე: | |
| 2971 | სპათა ვუთხარ: «მომიცადეთ, მოვიდოდე მეცა ვირე! » | |
| 3035 | 2972 | ხუთთა ოდენ ბაზიერთა მეტი არა დავიჭირე. |
| 3036 | 2973 | |
| 3037 | ნავითა გავე, ზღვისაგან შტო რამე გამოვიდოდა. | |
| 3038 | არ ამოვჰკრეფდი გამყოფთა, ვთქვი: «ჩემთა რად დავრიდო, და-?» | |
| 3039 | დამეძაბუნნეს, სიმრავლე მე მათი არ გამვიდოდა, | |
| 2974 | «ნავითა გავე, ზღვისაგან შტო რამე გამოვიდოდა, | |
| 2975 | არ ამოვჰკრეფდი გამყოფთა, ვთქვი, ჩემთა რად დავრიდო, და-? | |
| 2976 | დამეძაბუნეს, სიმრავლე მე მათი არ გამვიდოდა, | |
| 3040 | 2977 | ვნადირობდი და ვიზახდი, ხმა ჩემი არ უდიდოდა. |
| 3041 | 2978 | |
| 3042 | მართლად იჯავრეს, წუნობა მათი თუ ესე ხმდა ვითა! | |
| 2979 | «მართლად იჯავრეს, წუნობა მათი თუ ესე ხმდა ვითა! | |
| 3043 | 2980 | გამომაპარნეს ლაშქარნი, გზანი შემიკრნეს ნავითა, |
| 3044 | თვით ბიძასძენი ჩემნიცა შესხდეს მათითა თავითა, | |
| 2981 | თვით ბიძაძენი ჩემნიცა შესხდეს მათითა თავითა, | |
| 3045 | 2982 | ჩემთა გაუხდეს ლაშქართა ომად თავისა მკლავითა. |
| 3046 | 2983 | |
| 3047 | მათი მესმა, დავინახე ზახილი და ხრმალთა ელვა, | |
| 3048 | ნავი ვსთხოვე მენავეთა, მით ვიყივლე მე ერთხელ «ვა», | |
| 2984 | «მათი მესმა, დავინახე ზახილი და ხრმალთა ელვა, | |
| 2985 | ნავი ვსთხოვე მენავეთა, მით ვიყივლე მე ერთხელ ვა, | |
| 3049 | 2986 | ზღვასა შევე, მომეგება მეომარი ვითა ღელვა, |
| 3050 | 2987 | სწადდა, მაგრა ვეღარა ქმნეს ჩემი ზედა წამოქელვა. |
| 3051 | 2988 | |
| 3052 | კვლა სხვანი დიდნი ლაშქარნი უკანა მომეწეოდეს, | |
| 2989 | «კვლა სხვანი დიდნი ლაშქარნი უკანა მომეწეოდეს. | |
| 3053 | 2990 | იქით და აქათ მომიხდეს, ერთგნით ვერ მომერეოდეს, |
| 3054 | 2991 | არ მომწურვოდეს წინანი, ზურგით მესროდეს მე ოდეს, |
| 3055 | ხრმალსა მივენდვე, გამიტყდა, ისარნი დამელეოდეს. | |
| 2992 | ხრმალსა მივენდევ, გამიტყდა, ისარნი დამელეოდეს. | |
| 3056 | 2993 | |
| 3057 | მომეჯარნეს, ვეღარა ვქმენ, ნავით ცხენი გარდვიხლტუნვე, | |
| 2994 | «მომეჯარნეს, ვეღარა ვქმენ, ნავით ცხენი გარდვიხლტუნვე, | |
| 3058 | 2995 | ზღვა-ზღვა ცურვით წამოუვე, ჩემი მჭვრეტი გავაცბუნვე; |
| 3059 | თანამყოლნი ყველაკანი დამიხოცნეს, დამრჩეს მუნვე, | |
| 3060 | ვინცა მდევდა, ვერ შემომხდა, მიუბრუნდი, მივაბრუნვე. | |
| 2996 | თანა-მყოლნი ყველაკანი დამიხოცნეს, დამრჩეს მუნვე, | |
| 2997 | ვინცა მდევდა, ვერ შემომხვდა, მივუბრუნდი, მივაბრუნვე. | |
| 3061 | 2998 | |
| 3062 | აწ იგი იქმნას, რაცაღა ენებოს ღმრთისა წადილსა! | |
| 3063 | ვეჭვ, ჩემი სისხლი არ შერჩეს, ძალი შემწევდეს ქადილსა! | |
| 3064 | ოხრად გაუხდი ყოფასა მათ საღამოსა და დილსა, | |
| 3065 | უხმობ ყვავთა და ყორანთა, მათ ზედა ვაქნევ ხადილსა!» | |
| 2999 | «აწ იგი იქმნას, რაღაცა ენებოს ღმრთისა წადილსა; | |
| 3000 | ვეჭვ, ჩემი სისხლი არ შერჩეს, ძალი შესწევდეს ქადილსა! | |
| 3001 | ოხრად გავუხდი ყოფასა მათ საღამოსა და დილსა, | |
| 3002 | ვუხმობ ყვავთა და ყორანთა, მათ ზედა ვაქნევ ხადილსა!» | |
| 3066 | 3003 | |
| 3067 | ამა ყმამან შემიკვეთა, გული მისკენ მიმიბრუნდა. | |
| 3004 | “ამა ყმამან შემიკვეთა, გული მისკე მიმიბრუნდა. | |
| 3068 | 3005 | მოვახსენე: «აჩქარება შენი ყოლა არა უნდა, |
| 3069 | მეცა თანა წამოგყვები, დაიხოცნენ იგი მუნ, და-! | |
| 3006 | მეცა თანა წამოგყვები, დაიხოცნენ იგი მუნ და-! | |
| 3070 | 3007 | ჩვენ ორთავე მეომარი განაღამცა შეგვიძრწუნდა!» |
| 3071 | 3008 | |
| 3072 | ესეცა უთხარ: «ამბავი ჩემი არ გაგეგონების, | |
| 3009 | “ესეცა ვუთხარ: «ამბავი ჩემი არ გაგეგონების, | |
| 3073 | 3010 | უფრორე წყნარად გიამბობ, თუ ჟამი ჩვენ გვექონების». |
| 3074 | 3011 | მან მითხრა: «ლხინი საჩემო მაგას რა შეეწონების! |
| 3075 | დღედ სიკვდილამდის სიცოცხლე შენ ჩემი დაგემონების». | |
| 3012 | დღედ სიკვდილადმდის სიცოცხლე შენ ჩემი დაგემონების». | |
| 3076 | 3013 | |
| 3077 | მივედით მისსა ქალაქსა ტურფასა, მაგრა ცოტასა; | |
| 3014 | “მივედით მისსა ქალაქსა ტურფასა, მაგრა ცოტასა; | |
| 3078 | 3015 | გამოეგებნეს ლაშქარნი, ისხმიდეს მისთვის ოტასა, |
| 3079 | პირსა იხოკდეს, გაჰყრიდეს ნახოკსა ვით ნაფოტასა, | |
| 3016 | პირსა იხოკდეს, გაჰყრიდეს ნახოკსა, ვით ნაფოტასა, | |
| 3080 | 3017 | ეხვეოდიან, ჰკოცნიან ხრმალსა და სალტე-კოტასა. |
| 3081 | 3018 | |
| 3082 | კვლა მოვეწონე, ვეტურფე მე მისი გარდნაკიდარი; | |
| 3019 | “კვლა მოვეწონე, ვეტურფე მე მისი გარდნაკიდარი; | |
| 3083 | 3020 | შემასხმიდიან ქებასა: «მზეო, შენ ჩვენთვის იდარი!» |
| 3084 | 3021 | მივედით, ვნახეთ ქალაქი მისი ტურფა და მდიდარი, |
| 3085 | 3022 | ყველასა ტანსა ემოსა ზარქაში განაზიდარი“. |
| 3086 | 3023 | შველა ტარიელისაგან ფრიდონისა |
| 3087 | ||
| 3088 | 3024 | მოჯობდა, ომი შეეძლო, ხმარება ცხენ-აბჯარისა; |
| 3089 | დავკაზმეთ ნავი-კატარღა და რიცხვი სპათა ჯარისა; | |
| 3025 | დავკაზმეთ ნავი, კატარღა და რიცხვი სპათა ჯარისა; | |
| 3090 | 3026 | კაცი ხმდა, მისთა მჭვრეტთათვის ღონემცა ეაჯა რისა! |
| 3091 | 3027 | აწ გითხრა ომი მოყმისა, მებრძოლთა დამსაჯარისა. |
| 3092 | 3028 | |
| 3093 | მათი მესმა დაპირება, ჩაბალახთა ჩამობურვა; | |
| 3029 | “მათი მესმა დაპირება, ჩაბალახთა ჩამობურვა; | |
| 3094 | 3030 | ნავი წინა მომეგება, არა ვიცი, შვიდი თუ რვა. |
| 3095 | ფიცხლა ზედა შევეჯახე, მათ დაიწყეს ამოდ ცურვა; | |
| 3096 | ქუსლი შევეც, დაუქციე, დაიზახნეს დიაცურ «ვა». | |
| 3031 | ფიცხლა ზედა შევეჯახე, მათ დაიწყეს ამოდ ცურვა: | |
| 3032 | ქუსლი ვჰკარ და დავუქციე, დაიზახნეს დიაცურ ვა! | |
| 3097 | 3033 | |
| 3098 | კვლა სხვასა, მივე, მოვჰკიდე ხელი ნავისა ბაგესა, | |
| 3034 | “კვლა სხვასა მივე, მოვჰკიდე ხელი ნავისა ბაგესა, | |
| 3099 | 3035 | ზღვასა დავანთქენ, დავხოცენ, ომიმცა რაღა აგესა! |
| 3100 | სხვანი გამექცეს, მიმართეს მათ-მათსა საქულბაგესა, | |
| 3036 | სხვანი გამექცეს, მიმართეს მათ-მათსა საქულბაგესა; | |
| 3101 | 3037 | ვინცა მიჭვრეტდეს, უკვირდა, მაქებდეს, არ მაძაგესა. |
| 3102 | 3038 | |
| 3103 | ზღვა გავიარეთ, გავედით, შემოგვიტიეს ცხენია, | |
| 3039 | “ზღვა გავიარეთ, გავედით, შემოგვიტიეს ცხენია, | |
| 3104 | 3040 | კვლა შევიბენით, შეიქმნნეს ომისა სიმარცხენია. |
| 3105 | 3041 | მუნ მომეწონნეს ფრიდონის სიქველე-სიფიცხენია: |
| 3106 | 3042 | იბრძვის ლომი და პირად მზე, იგი ალვისაც ხენია. |
| 3107 | 3043 | |
| 3108 | თვით ორნივე ბიძასძენი მისნი ხრმლითა ჩამოყარნა, | |
| 3109 | ხელნი წმიდად გარდეკვეთნეს, იგი ასრე ასაპყარნა, | |
| 3110 | მოიტანნა მხარდაკრულნი, ერთმან ორნი არ დაყარნა, | |
| 3111 | მათნი ყმანი გაამტირლნა, მისნი სპანი ამაყარნა. | |
| 3044 | “თვით ორნივე ბიძაძენი მისნი ხმრლითა ჩამოყარნა, | |
| 3045 | ხელნი წმიდად გარდაკვეთნეს, იგი ასრე ასაპყარნა, | |
| 3046 | მოიყვანნა მხარ-დაკრულნი, ერთმან ორნი არ დაყარნა, | |
| 3047 | მათნი ყმანი გაამტირლნა, მისნი ყმანი ამაყარნა. | |
| 3112 | 3048 | |
| 3113 | მათნი ლაშქარნი გაგვექცეს, ვეცენით, გა-ცა-ვფანტენით; | |
| 3114 | ფიცხლად წაუღეთ ქალაქი, არ თავნი გავაზანტენით; | |
| 3049 | “მათნი ლაშქარნი გაგვექცეს; ვეცენით, გა-ცა-ვფანტენით. | |
| 3050 | ფიცხლად წავუღეთ ქალაქი, არ თავნი გავაზანტენით; | |
| 3115 | 3051 | ქვითა დავლეწეთ წვივები, ჩვენ იგი გავანატენით. |
| 3116 | 3052 | მომკალ, თუ ლარი დალიოთ ან აკიდებით, ან ტენით. |
| 3117 | 3053 | |
| 3118 | ფრიდონ ნახნა საჭურჭლენი და ბეჭედნი მისნი დასხნა, | |
| 3119 | თვით ორნივე ბიძასძენი დაპყრობილნი წამოასხნა, | |
| 3120 | მისთა ნაცვლად სისხლნი მათნი მოღვარნა და ველთა ასხნა; | |
| 3121 | ჩემი თქვეს, თუ: «ღმერთსა მადლი, ვინ ალვისა ხენი ასხნა!» | |
| 3054 | “ფრიდონ ნახნა საჭურჭლენი და ბეჭედნი მისნი დასხნა. | |
| 3055 | თვით ორნივე ბიძა-ძენი დაპყრობილნი წამოასხნა. | |
| 3056 | მისად ნაცვლად სისხლნი მათნი მოღვარნა და ველთა ასხნა; | |
| 3057 | ჩემი თქვეს თუ: «ღმერთსა მადლი, ვინ ალვისა ხენი ასხნა!» | |
| 3122 | 3058 | |
| 3123 | მივედით, მოქალაქეთა ზარი ჩნდა, რომე ზმიდიან, | |
| 3059 | “მივედით, მოქალაქეთა ზარი ჩნდა, რომე ზმიდიან, | |
| 3124 | 3060 | აჯაბთა მქმნელნი მჭვრეტელთა გულსა მუნ დააბმიდიან; |
| 3125 | 3061 | მე და ნურადინს ყველანი ქებასა შეგვასხმიდიან, |
| 3126 | 3062 | გვითხრობდეს: «მკლავთა თქვენთაგან ჯერთ მათნი სისხლნი მიდიან!» |
| 3127 | 3063 | |
| 3128 | ლაშქარნი ფრიდონს მეფედ და მიხმობდეს მეფეთმეფობით, | |
| 3129 | თვით თავსა მათსა – მონად და ჩემსა ყველასა – სეფობით; | |
| 3130 | დაღრეჯით ვიყავ, ვერ მპოვეს ვეროდეს ვარდსა მკრეფობით, | |
| 3131 | ჩემი ვერ ცნიან ამბავი, მუნ იყო არ იეფობით“. | |
| 3132 | ფრიდონისაგან ნესტან-დარეჯანის ამბვის მბობა | |
| 3133 | ||
| 3064 | “ლაშქარნი ფრიდონს მეფედ და მიხმობდეს მეფეთ-მეფობით, | |
| 3065 | თვით თავსა მათსა – მონად და ჩემსა – ყველასა სეფობით; | |
| 3066 | დაღრეჯით ვიყავ, ვერ მპოვეს ვეროდეს ვარდთა მკრეფობით, | |
| 3067 | ჩემი ვერ ცნიან ამბავი, მუნ იყო არ-იეფობით“. | |
| 3068 | ფრიდონისაგან ნესტან-დარეჯანის ამბის მბობა | |
| 3134 | 3069 | დღესა ერთსა მე და ფრიდონ ნადირობას გამოვედით, |
| 3135 | ზღვასა ზედა წაწურვილსა ქედსა რასმე გარდავდეგით; | |
| 3136 | ფრიდონ მითხრა: «გითხრობ რასმე, – ვთამაშობდით, ცხენსა ვსხედით,– | |
| 3070 | ზღვასა ზედა წაწურვილსა ქედსა რასმე გარდავედით; | |
| 3071 | ფრიდონ მითხრა: «გითხრობ რასმე, – ვთამაშობდით, ცხენსა ვსხედით, – | |
| 3137 | 3072 | ერთი რამე საკვირველი მე ვნახეო ამა ქედით». |
| 3138 | 3073 | |
| 3139 | მე ვჰკითხევდი, ფრიდონ მეტყვის მართ ამბავსა ესოდენსა: | |
| 3140 | «დღე ერთ მწადდა ნადირობა, შევჯე ამა ჩემსა ცხენსა, – | |
| 3141 | ზღვათა შიგან იხვსა ჰგავს და ხმელთა ზედა შავარდენსა, – | |
| 3142 | აქა ვდეგ და თვალს უგებდი ქორსა, იქით განაფრენსა. | |
| 3074 | “მე ვჰკითხევდი, ფრიდონ მეტყვის მართ ამბავსა ესოდენსა: | |
| 3075 | «დღე ერთ მწადდა ნადირობა, შევჯე ამა ჩემსა ცხენსა,– | |
| 3076 | ზღვათა შიგან იხვსა ჰგვანდა, ხმელთა ზედა შავარდენსა – | |
| 3077 | აქა ვდეგ და თვალს ვუგებდი ქორსა, იქით განაფრენსა. | |
| 3143 | 3078 | |
| 3144 | ზოგჯერ ზღვითკე მივიხედნი, წავსდგომოდი ამა გორსა; | |
| 3145 | ზღვასა შიგან ცოტა რამე დავინახე, თუცა შორსა, | |
| 3146 | ეგრე ფიცხლა სიარული არას ძალუც მისსა სწორსა; | |
| 3079 | «ზოგჯერ ზღვისკე მივიხედნი, წავსდგომოდი ამა გორსა; | |
| 3080 | ზღვასა შიგან ცოტა რამე დავინახე, თუცა შორსა. | |
| 3081 | ეგრე ფიცხლად სიარული არას ძალ-უც მისსა სწორსა, | |
| 3147 | 3082 | ვერად ვიცან, გონებასა გავეკვირვე ამად ორსა. |
| 3148 | 3083 | |
| 3149 | ვთქვი: «რა არის, რას ვამსგავსო, მფრინველია ანუ მხეცი?» | |
| 3150 | ნავი იყო, გარ ეფარა სამოსელი მრავალკეცი; | |
| 3084 | «ვთქვი: რა არის, რას ვამსგავსო, მფრინველია, ანუ მხეცი? | |
| 3085 | ნავი იყო, გარ ეფერა სამოსელი მრავალ-კეცი; | |
| 3151 | 3086 | წინა კაცნი მოზიდვიდეს; თვალი ამად დავაცეცი, |
| 3152 | მთვარე უჯდა კიდობანსა, ცა მეშვიდე მასმცა ვეცი. | |
| 3087 | მთვარე უჯდა კიდობანსა, ცა მეშვიდე მასცა ვეცი. | |
| 3153 | 3088 | |
| 3154 | ამოძვრეს ორნი მონანი, შავნი მართ ვითა ფისანი. | |
| 3089 | «ამოძვრნეს ორნი მონანი, შავნი მართ ვითა ფისანი. | |
| 3155 | 3090 | ქალი გარდმოსვეს, სისხონი ვნახენ მისისა თმისანი. |
| 3156 | 3091 | მას რომე ელვა ჰკრთებოდა, ფერნიმცა ჰგვანდეს რისანი! |
| 3157 | მან გაანათლა ქვეყანა, გაცუდდეს შუქნი მზისანი! | |
| 3092 | მან განანათლა სამყარო, გაცუდდეს შუქნი მზისანი! | |
| 3158 | 3093 | |
| 3159 | სიხარულმან ამაჩქარა, ამათრთოლა, და-ცა-მლეწა, | |
| 3094 | «სიხარულმან ამაჩქარა, ამათრთოლა, და-ცა-მლეწა, | |
| 3160 | 3095 | იგი ვარდი შემიყვარდა, რომე თოვლსა არ ეხეწა; |
| 3161 | დავაპირე შეტევება, ვთქვი: «წავიდე მათკე მე, წა-, | |
| 3162 | ჩემსა შავსა სულიერი რამცა ვითა გარდეხვეწა!» | |
| 3096 | დავაპირე შეტევება, ვთქვი, წავიდე მათკე მე, წა-, | |
| 3097 | ჩემსა შავსა სულიერი რამცა ვითა გარდეხვეწა! | |
| 3163 | 3098 | |
| 3164 | ცხენი გავქუსლე, იქმოდა შამბი ხმასა და ხრიალსა, | |
| 3165 | ვეღარ მიუსწარ, გამესწრნეს, რაზომცა ვსცემდი წრტიალსა. | |
| 3099 | «ცხენი გავქუსლე, იქმოდა შამბი ხმასა და ხრიალსა, | |
| 3100 | ვეღარ მივუსწარ, გამესწრნეს, რაზომცა ვსცემდი წრტიალსა. | |
| 3166 | 3101 | ზღვის პირსა მივე, შევხედენ, ჩნდა ოდენ მზისა ტიალსა, |
| 3167 | გამშორვებოდეს, წამსლვოდეს, ამისთვის დავეწვი ალსა». | |
| 3102 | გაშორვებოდეს, წამსლვოდეს, ამისთვის დავეწვი ალსა». | |
| 3168 | 3103 | |
| 3169 | ესე მესმა ფრიდონისგან, მომემატა ცეცხლთა სიცხე, | |
| 3104 | “ესე მესმა ფრიდონისგან, მომემატა ცეცხლთა სიცხე, | |
| 3170 | 3105 | ცხენისაგან გარდავიჭერ, თავი სრულად გავიკიცხე, |
| 3171 | 3106 | ჩემთა ღაწვთა დანადენი მე ჩემივე სისხლი ვიცხე. |
| 3172 | უთხარ: «მომკალ, უჩემოსა ენახამცა ვისცა ის ხე?!» | |
| 3107 | ვუთხარ: «მომკალ, უჩემოსა ენახამცა ვისცა ისც ხე!» | |
| 3173 | 3108 | |
| 3174 | ესე ჩემგან გაუკვირდა, ფრიდონს უცხოდ ეუცხოვა, | |
| 3109 | ,,ესე ჩემგან გაუკვირდა ფრიდონს, მეტად ეუცხოვა, | |
| 3175 | 3110 | მაგრა მეტად შევებრალე, ტირილითა მესათნოვა; |
| 3176 | 3111 | თვალთათ ვითა მარგალიტი ცრემლი ცხელი გარდმოთოვა, |
| 3177 | 3112 | ვითა შვილი დამადუმა, მემუდარა, შემეპოვა. |
| 3178 | 3113 | |
| 3179 | «ვაგლახ მეო, რა გიამბე ფათერაკად, მცთარმან, შმაგად!» | |
| 3180 | მოვახსენე: «ნურა გაგვა, ნუ ინავღლი მაგას მაგად! | |
| 3114 | ვაგლახ მეო, რა გიამბე ფათერაკად, მცთარმან, შმაგად!“ | |
| 3115 | მოვახსენე: „ნურა გაგვა, ნუ ინავღლი მაგას მაგად! | |
| 3181 | 3116 | იგი მთვარე ჩემი იყო, მით მედების ცეცხლი მდაგად; |
| 3182 | აწ გიამბობ, რათგან თავი გინდა ჩემად ამხანაგად». | |
| 3117 | აწ გიამბობ, რათგან თავი გინდა ჩემად ამხანაგად» | |
| 3183 | 3118 | |
| 3184 | ფრიდონს უთხარ ყველაკაი, ჩემი თავსა გარდასრული. | |
| 3119 | «ფრიდონს ვუთხარ ყველაკაი ჩემი, თავსა გარდასრული; | |
| 3185 | 3120 | მან მითხრა, თუ: «რას ვიტყოდი მოცთომილი, გაბასრული! |
| 3186 | შენ, მაღალი ინდოთ მეფე, ჩემსა რადმე ხარ მოსრული, | |
| 3121 | შენ მაღალი ინდოთ მეფე ჩემსა რადმე ხარ მოსრული, | |
| 3187 | 3122 | სახელმწიფო საჯდომი და ტახტი გმართებს, სრაცა სრული». |
| 3188 | 3123 | |
| 3189 | კვლაცა მითხრა: «ვისცა ღმერთი საროს მორჩსა ტანად უხებს, | |
| 3190 | მას ლახვარსა მოაშორვებს, თუცა პირველ გულსა უხებს, | |
| 3124 | “კვლაცა მითხრა: «ვისცა ღმერთი საროს მორჩსა ტანად უხებს, | |
| 3125 | მას ლახვრსა მოაშორვებს, თუცა პირველ გულსა უხებს, | |
| 3191 | 3126 | იგი მოგვცემს წყალობასა მისსა, ზეცით მოგვიქუხებს, |
| 3192 | ჭირსა ლხინად შეგვიცვალებს, არაოდეს შეგვაწუხებს». | |
| 3127 | ჭირსა ლხინად შეგვიცვალებს, არაოდეს შეგვაწუხებს“. | |
| 3193 | 3128 | |
| 3194 | წამოვედით ნატირებნი, სრას დავსხედით თავისწინა; | |
| 3195 | ფრიდონს უთხარ: «ჩემი შემწე შენგან კიდე არავინ-ა, | |
| 3129 | “წამოვედით ნატირებნი, სრას დავსხედით თავის წინა; | |
| 3130 | ფრიდონს ვუთხარ: «ჩემი შემწე შენგან კიდევ არვინ-ა, | |
| 3196 | 3131 | ვითა ღმერთმან შენი მსგავსი სოფლად არა მოავლინა, |
| 3197 | მაშა, რათგან შეგემეცნე, ამის მეტი რად რა მინა? | |
| 3132 | მაშა რათგან შეგემეცენ, ამის მეტი რად რა მინა? | |
| 3198 | 3133 | |
| 3199 | არ ავი გესვა მოყვარე, ჟამი თუ მომხვდეს ჟამისად, | |
| 3134 | “არ ავი გესვა მოყვარე, ჟამი თუ მომხვდეს ჟამისად, | |
| 3200 | 3135 | ენა, გონება მახმარე გამოსარჩევლად ამისად: |
| 3201 | რა მოვაგვარო, რა მიჯობს სალხენლად ჩემად და მისად? | |
| 3202 | თუ ვერას ვარგებ, ვიქმნები ვერდამყოფელად წამისად». | |
| 3136 | რა მოვაგვარო, რა მიჯობს სალხენად ჩემად და მისად? | |
| 3137 | თუ ვერას ვარგებ, ვიქმნები ვერ-დამყოფელი წამისად». | |
| 3203 | 3138 | |
| 3204 | მან მითხრა: «ბედი ღმრთისაგან მიჯობსღა ამას რომელი? | |
| 3205 | მოსრულ ხარ ჩემად წყალობად მეფე ინდოეთს მჯდომელი; | |
| 3206 | მემცა რად ვიყავ ამისთვის მადლისა რასმე მნდომელი? | |
| 3207 | ერთი ვარ მონა მონებად წინაშე თქვენსა მდგომელი. | |
| 3139 | “მან მითხრა: «ბედი ღმრთისაგან მიჯობსღა ამას რომელი: | |
| 3140 | მოსულხარ ჩემად წყალობად მეფე ინდოეთს მჯდომელი; | |
| 3141 | მემცა რად ვიყავ ამისთვის მადლისა რასმე მნდომელი, | |
| 3142 | ერთი ვარ მონა მონებად, წინაშე თქვენსა მდგომელი. | |
| 3208 | 3143 | |
| 3209 | ესე ქალაქი გზა არის ნავთა, ყოველგნით მავალთა, | |
| 3144 | «ესე ქალაქი გზა არის ნავთა, ყოველგნით მავალთა, | |
| 3210 | 3145 | შემომკრებელი ამბავთა უცხოთა რათმე მრავალთა; |
| 3211 | აქა მოგესმის წამალი, შენ რომე დაუწვავ ალთა. | |
| 3212 | ნუთუ ქმნას ღმერთმან გარდახდა ამაგა ჭირთა და ვალთა! | |
| 3146 | აქა მოგვესმის ამბავი, შენ რომე დაუწვავ ალთა. | |
| 3147 | ნუთუ ქმნას ღმერთმან გარდახდა მაგ შენთა ჭირთა და ვალთა!» | |
| 3213 | 3148 | |
| 3214 | ჩვენ გავგზავნნეთ მენავენი, რომელთაცა კვლა უვლია, | |
| 3149 | «ჩვენ გავგზავნნეთ მენავენი, რომელთაცა კვლა უვლია, | |
| 3215 | 3150 | მოგვინახონ იგი მთვარე, ვისთვის ჭირი არ გვაკლია; |
| 3216 | 3151 | მუნამდისცა მოიჭირვე, – გონებამან არ დაგლია. |
| 3217 | ყოლა ჭირი არ ეგების, თუმცა ლხინმან არ დასძლია». | |
| 3152 | ყოლა ჭირი არ ეგების, თუმცა ლხინმან არ დასძლია“. | |
| 3218 | 3153 | |
| 3219 | კაცნი იხმნა მასვე წამსა, ესე საქმე დავიურვეთ, | |
| 3220 | უბრძანა, თუ: «ნავებითა წადით, ზღვა-ზღვა მოიცურვეთ, | |
| 3221 | მოგვინახეთ, საყვარელსა მისსა მისთვის მოასურვეთ; | |
| 3222 | თავთა ჭირი უათასეთ, რადმც უშვიდეთ, რადმცა ურვეთ?» | |
| 3154 | “კაცნი იხმნა მასვე წამსა, ესე საქმე დავიურვეთ, | |
| 3155 | უბრძანა თუ: «ნავებითა წადით, ზღვა-ზღვა მოიცურვეთ; | |
| 3156 | მოგვინახეთ, საყვარელსა მისსა მისთვის მოასურვეთ, | |
| 3157 | თავთა ჭირი უათასეთ, რადმც უშვიდეთ, ანუ ურვეთ?» | |
| 3223 | 3158 | |
| 3224 | აჩინნა კაცნი, სადაცა სადგურნი ნავთა სჩენოდეს, | |
| 3225 | უბრძანა: «ძებნეთ ყოველგან, რაცა ვის მისი გსმენოდეს». | |
| 3226 | მოლოდნა მიჩნდა სალხინოდ, პატიჟნი მო-რე-მლხენოდეს. | |
| 3159 | “აჩინნა კაცნი, სადაცა სადგურნი ნავთა სჩენოდეს; | |
| 3160 | უბრძანა : «ძებნეთ ყოველგან, რაცა ვის მისი გსმენოდეს». | |
| 3161 | მოლოდნა მიჩნდა სალხინოდ, პატიჟნი მო-რე-მლხენოდეს, | |
| 3227 | 3162 | უმისოდ ლხინი მინახავს, ამა დღისათვის მრცხვენოდეს! |
| 3228 | 3163 | |
| 3229 | ფრიდონ საჯდომნი დამიდგნა ადგილსა საპატრონოსა, | |
| 3230 | მითხრა, თუ: «მცთარ ვარ აქამდის, ვერ მივხვდი გასაგონოსა: | |
| 3164 | “ფრიდონ საჯდომნი დამიდგნა ადგილსა საპატრონოსა, | |
| 3165 | მითხრა, თუ: «მცთარვარ აქამდის, ვერ მივხვდი გასაგონოსა: | |
| 3231 | 3166 | ხარ დიდი მეფე ინდოთა, რა ვით ვინ მოგაწონოსა! |
| 3232 | 3167 | ვინ არის კაცი, რომელმან თავი არ დაგამონოსა?!» |
| 3233 | 3168 | |
| 3234 | რას ვაგრძელებდე! მოვიდეს ყოვლგნით ამბვისა მცნობელნი, | |
| 3235 | ცუდნი და ცუდთა ადგილთა თავისა დამაშრობელნი, | |
| 3236 | ვერა ვერ ეცნა, ვერ იყვნეს ვერას ამბვისა მბობელნი, | |
| 3169 | “რას ვაგრძელებდე! მოვიდეს ყოვლგნით ამბისა მცნობელნი, | |
| 3170 | ცუდნი და ცუდთა ადგილთა თავისა დამაშრობელნი; | |
| 3171 | ვერა ვერ ეცნა, ვერ იყვნეს ვერას ამბისა მბობელნი, | |
| 3237 | 3172 | მე უფრო მდინდეს თვალთაგან კვლა ცრემლნი შეუშრობელნი. |
| 3238 | 3173 | |
| 3239 | მე ფრიდონს უთხარ: «ესე დღე ვითა მესაზაროების, | |
| 3174 | “მე ფრიდონს ვუთხარ: «ესე დღე ვითა მესაზაროების, | |
| 3240 | 3175 | ამისად მოწმად ღმერთი მყავს, სათქმელად მეუცხოების; |
| 3241 | 3176 | უშენოდ მყოფსა ღამე და დღეცა მესაღამოების, |
| 3242 | დახსნილ ვარ ლხინსა ყოველსა, მით გული ჭირსა მოების. | |
| 3177 | დახსნილვარ ლხინსა ყოველსა, მით გული ჭირსა მოების. | |
| 3243 | 3178 | |
| 3244 | მაშა მე მისსა ამბავსა რათგან აღარას მოველი, | |
| 3179 | «მაშა მე მისსა ამბავსა რათგან აღარას მოველი, | |
| 3245 | 3180 | ვეღარ ვიქმნები, გამიშვი, ვარ ფარმანისა მთხოველი!» |
| 3246 | ფრიდონს რა ესმა, ატირდა, სისხლითა მოერწყო ველი; | |
| 3247 | მითხრა, თუ: «ძმაო, დღესითგან ცუდ ჩემი ლხინი ყოველი!» | |
| 3181 | ფრიდონს რა ესმა, ატირდა, სისხლითა მოერწყო ველი, | |
| 3182 | მითხრა, თუ: «ძმაო დღესითგან ცუდ ჩემი ლხინი ყოველი!» | |
| 3248 | 3183 | |
| 3249 | თუცა დია მოიჭირვეს, ვერცა ეგრე დამიჭირეს; | |
| 3250 | მისთა სპათა მუხლმოყრილთა თავი მათი ჩემკერძ ირეს, | |
| 3184 | “თუცა დია მოიჭირვეს, ვერცა ეგრე დამიჭირეს; | |
| 3185 | მისთა სპათა მუხლ-მოყრილთა თავი მათი ჩემ-კერძ ირეს, | |
| 3251 | 3186 | მეხვეოდეს, მაკოცებდეს, ატირდეს და ამატირეს: |
| 3252 | «ნუ წახვალო, დაგაწამოთ, სიცოცხლეა ჩვენი ვირეს!» | |
| 3187 | «ნუ წახვალო, დაგემონნეთ, სიცოცხლეა ჩვენი ვირეს!» | |
| 3253 | 3188 | |
| 3254 | ეგრე უთხარ: «თქვენი გაყრა მეცა დია მეძნელების, | |
| 3189 | “ეგრე ვუთხარ: «თქვენი გაყრა მეცა დია მეძნელების, | |
| 3255 | 3190 | მაგრა ლხინი უმისოსა ჩემგან ძნელად გაიძლების; |
| 3256 | 3191 | ჩემსა ტყვესა ვერ გავსწირავ, თქვენცა დია გებრალების, |
| 3257 | ნუვინ მიშლით, არ დავდგები, არცა ვისგან დამეშლების». | |
| 3192 | ნუვინ მიშლით, არ დავდგები, არცა ვისგან დამეშლების“. | |
| 3258 | 3193 | |
| 3259 | მერმე ფრიდონ მოიყვანა, მიძღვნა ესე ჩემი ცხენი, | |
| 3260 | მითხრა: «ხედავ პირი მზისა, თქვენ, საროსა, ეგეც ხენი, | |
| 3194 | “მერმე ფრიდონ მოიყვანა, მიძღვნა ესე ჩემი ცხენი, | |
| 3195 | მითხრა: «ჰხედავ, პირი მზისა, თქვენ საროსა ეგეც ხენი, | |
| 3261 | 3196 | ვიცი, მეტი არა გინდა, ძღვენნი რადმცა გავკიცხენი? |
| 3262 | თვით ამანვე მოგაწონნეს სახედრობა-სიფიცხენი». | |
| 3197 | თვით ამანვე მოგაწონოს სახედრობა, სიფიცხენი». | |
| 3263 | 3198 | |
| 3264 | ფრიდონ გამომყვა, წავედით, ორთავე ცრემლნი ვღვარენით; | |
| 3199 | “ფრიდონ გამომყვა, წავედით, ორთავე ცრემლნი ვღვარენით; | |
| 3265 | 3200 | მუნ ერთმანერთსა ვაკოცეთ, ზახილით გავიყარენით. |
| 3266 | 3201 | სრულად ლაშქარნი მტიროდეს გულითა მართლად, არ ენით. |
| 3267 | 3202 | გაზრდილ-გამზრდელთა გაყრასა ჩვენ თავნი დავადარენით. |
| 3268 | 3203 | |
| 3269 | ფრიდონისით წამოსრულმან, წავე ძებნად, კვლა ვიარე, | |
| 3270 | რომე არა არ დამირჩა ხმელთა ზედა, ზღვათა გარე, | |
| 3204 | “ფრიდონისით წამოსრულმან წავე ძებნად, კვლა ვიარე, | |
| 3205 | რომე არა არ დამირჩა ხმელთა ზედა, ზღვათა გარე; | |
| 3271 | 3206 | მაგრა მისსა მნახავსაცა კაცსა ვერას შევეყარე; |
| 3272 | 3207 | გული სრულად გამიშმაგდა, თავი მხეცთა დავადარე. |
| 3273 | 3208 | |
| 3274 | ვთქვი, თუ: «ჩემი აღარაა სიარული, ცუდი ცურვა, | |
| 3209 | “ვთქვი, თუ: «ჩემგან აღარა ხამს სიარული, ცუდი ცურვა, | |
| 3275 | 3210 | ნუთუ მხეცთა სიახლემან უკუმყაროს გულსა ურვა!» |
| 3276 | მონათა და ამა ასმათს სიტყვა უთხარ შვიდი თუ რვა: | |
| 3277 | «ვიცი, რომე დამირჯიხართ, დია გმართებს ჩემი მდურვა. | |
| 3211 | მონათა და ამა ასმათს სიტყვა ვუთხარ შვიდი, თუ რვა: | |
| 3212 | «ვიცი, რომე დამირჯიხართ, დია გიართებს ჩემი მდურვა». | |
| 3278 | 3213 | |
| 3279 | აწ წადით და მე დამაგდეთ, ეტერენით თავთა თქვენთა, | |
| 3280 | ნუღარ უჭვრეტთ ცრემლთა ცხელთა, თვალთა ჩემთა მონადენთა!» | |
| 3214 | «აწ წადით და მე დამაგდეთ, ეტერენით თავთა თქვენთა, | |
| 3215 | ნუღარ უჭვრეტთ ცრემლთა ცხელთა, თვალთა ჩემთათ მონადენთა». | |
| 3281 | 3216 | რა ესენი მოისმენდეს საუბართა ესოდენთა, |
| 3282 | მითხრეს: «ჰაჲჰაჲ, რასა ჰბრძანებ, ნუ მოასმენ ყურთა ჩვენთა! | |
| 3217 | მითხრეს: «ჰაი, რასა ჰბრძანებ, ნუ მოასმენ ყურთა ჩვენთა! | |
| 3283 | 3218 | |
| 3284 | უშენოსა ნუმცა ვნახავთ ნუ პატრონსა, ნუ უფალსა! | |
| 3285 | ნუთუ ღმერთმან არ გაგვყარნეს ცხენთა თქვენთა ნატერფალსა! | |
| 3286 | თქვენ გიჭვრეტდეთ საჭვრეტელსა შვენიერსა, სატურფალსა!» | |
| 3287 | თურე ბედი მოაღაფლებს კაცსა ეგზომ არღაფალსა. | |
| 3219 | «უშენოსა ნუმცა ვნახავთ, ნუ პატრონსა, ნუ უფალსა, | |
| 3220 | ნუთუ ღმერთმან არ გაგვყარნეს ცხენთა თქვენთა ნატერფალსა, | |
| 3221 | თქვენ გიჭვრეტდეთ საჭვრეტელსა შვენიერსა, სატურფალსა». | |
| 3222 | თურე ბედი მოაღაფლებს კაცსა ეგზომ არ-ღაფალსა!“ | |
| 3288 | 3223 | |
| 3289 | ვეღარ გავგზავნენ, სიტყვანი მესმნეს მონათა ჩემთანი, | |
| 3224 | “ვეღარ გავგზავნენ, სიტყვანი მესმნეს მონათა ჩემთანი, | |
| 3290 | 3225 | მაგრა დავყარენ არენი მე კაცრიელთა თემთანი; |
| 3291 | სახლად საყოფნი მიმიჩნდეს თხათა და მათ ირემთანი. | |
| 3226 | სახლად საყოფნი მიმაჩნდეს თხათა და მათ ირემთანი. | |
| 3292 | 3227 | გავიჭერ, სრულად დავტკებნენ ქვე მინდორნი და ზე მთანი. |
| 3293 | 3228 | |
| 3294 | ესე ქვაბნი უკაცურნი ვპოვენ, დევთა შეეკაფნეს, | |
| 3295 | შემოვები, ამოვსწყვიდენ, ყოლა ვერას ვერ მეხაფნეს; | |
| 3296 | მათ მონანი დამიხოცნეს, ჯაჭვნი ავად მოექაფნეს. | |
| 3229 | “ესე ქვაბნი უკაცურნი ვპოვენ, დევთა შეეკაფნეს; | |
| 3230 | შემომებნეს, ამოვწყვიდენ, ყოლა ვერას ვერ მეხაფნეს, | |
| 3231 | მათ მონანი დამიხოცნეს, ჯაჭვნი ავად მოექაფნეს; | |
| 3297 | 3232 | საწუთრომან დამაღრიჯა, ცქაფნი მისნი კვლა მეცქაფნეს. |
| 3298 | 3233 | |
| 3299 | აჰა, ძმაო, მაშინდითგან აქა ვარ და აქა ვკვდები; | |
| 3300 | ხელი მინდორს გავიჭრები, ზოგჯერ ვტირ და ზოგჯერ ვბნდები, – | |
| 3301 | ესე ქალი არ დამაგდებს, არს მისთვისვე ცეცხლნადები, – | |
| 3234 | “აჰა, ძმაო, მაშინდითგან აქა ვარ და აქა ვკვდები; | |
| 3235 | ხელი მინდორს გავიჭრები, ზოგჯერ ვტირ და ზოგჯერ ვბნდები, | |
| 3236 | ესე ქალი არ დამაგდებს, – არს მისთვისვე ცეცხლ-ნადები, – | |
| 3302 | 3237 | ჩემად ღონედ სიკვდილისა მეტსა არას არ ვეცდები! |
| 3303 | 3238 | |
| 3304 | რომე ვეფხი შვენიერი სახედ მისად დამისახავს, | |
| 3239 | “რომე ვეფხი შვენიერი სახედ მისად დამისახავს, | |
| 3305 | 3240 | ამად მიყვარს ტყავი მისი, კაბად ჩემად მომინახავს; |
| 3306 | ესე ქალი შემიკერავს, ზოგჯერ სულთქვამს, ზოგჯერ ახავს; | |
| 3241 | ესე ქალი შემიკერავს, ზოგჯერ სულთქვამს, ზოგჯერ ახავს, | |
| 3307 | 3242 | რათგან თავი არ მომიკლავს, ხრმალი ცუდად მომიმახავს. |
| 3308 | 3243 | |
| 3309 | მისსა ვერ იტყვის ქებასა ყოველი ბრძენთა ენები; | |
| 3244 | “მისსა ვერ იტყვის ქებასა ყოველი ბრძენთა ენები; | |
| 3310 | 3245 | მას დაკარგულსა ვიგონებ მე, სიცოცხლისა მთმენები; |
| 3311 | 3246 | მას აქათ ვახლავ ნადირთა, თავსა მათებრვე მხსენები; |
| 3312 | 3247 | სხვად არას ვიაჯ ღმრთისაგან, ვარ სიკვდილისა მქენები“. |
| 3313 | 3248 | |
| 3314 | პირსა იცა, გაიხეთქა: ღაწვი ვარდი აიხეწა, | |
| 3315 | ლალი ქარვად გარდაიქცა, ბროლი სრულად დაილეწა; | |
| 3316 | ავთანდილსცა ცრემლი წასდის წამწამთაგან ერთსახე, წა-; | |
| 3317 | მერმე ქალმან დაადუმა, მუხლმოყრილი შეეხვეწა. | |
| 3249 | პირსა იცა, გაიხეთქა ღაწვი, ვარდი აიხეწა, | |
| 3250 | ლალი ქარვად გარდიქცია, ბროლი სრულად დაილეწა; | |
| 3251 | ავთანდილსცა ცრემლი წასდის წამწამთაგან ერთ-სახე, წა-, | |
| 3252 | მერე ქალმან დაადუმა, მუხლ-მოყრილი შეეხვეწა. | |
| 3318 | 3253 | |
| 3319 | 3254 | ტარიელ უთხრა ავთანდილს, ასმათის დადუმებულმან: |
| 3320 | „შენ ყველაკაი გაამე მე, ვერას ვერ ამებულმან; | |
| 3321 | გიამბე ჩემი ამბავი სიცოცხლეგაარმებულმან, | |
| 3255 | “შენ ყველაკაი გაამე მე ვერას ვერ ამებულმან; | |
| 3256 | გიამბე ჩემი ამბავი სიცოცხლე-გაარმებულმან, | |
| 3322 | 3257 | აწ წადი, ნახე შენი მზე ნახვისა მოჟამებულმან“. |
| 3323 | 3258 | |
| 3324 | 3259 | ავთანდილ უთხრა: „მე შენი გაყრა არ მომეთმინების; |
| 3325 | 3260 | თუ გაგეყრები, თვალთაგან ცრემლიცა დამედინების. |
| 3326 | 3261 | მართალსა გითხრობ, ამისი კადრება ნუ გეწყინების, |
| 3327 | 3262 | შენ ვისთვის ჰკვდები, მაგითა მას არა არ ელხინების. |
| 3328 | 3263 | |
| 3329 | რა აქიმი დასნეულდეს, რაზომ გინდა საქებარი, | |
| 3330 | მან სხვა უხმოს მკურნალი და მაჯაშისა შემტყვებარი; | |
| 3264 | “რა აქიმი დასნეულდეს, რაზომ გინდა საქებარი, | |
| 3265 | მან სხვა უხმოს მკურნალი და მაჯასისა შემტყვებარი; | |
| 3331 | 3266 | მას უამბოს, რაცა სჭირდეს სენი, ცეცხლთა მომდებარი: |
| 3332 | 3267 | სხვისა სხვამან უკეთ იცის სასარგებლო საუბარი. |
| 3333 | 3268 | |
| 3334 | რაცა გითხრა, მომისმინე, ბრძენი გეტყვი, არა ხელი: | |
| 3335 | ასი გმართებს გაგონება, არ გეყოფის, არ, ერთხელი; | |
| 3336 | კარგად ვერას ვერ მოავლენს კაცი აგრე გულფიცხელი. | |
| 3269 | “რაცა გითხრა, მომისმინე ბრძენი გეტყვი, არა ხელი; | |
| 3270 | ასი გმართებს გაგონება, არ გეყოფის, არ, ერთხელი. | |
| 3271 | კარგად ვერას ვერ მოავლენს კაცი აგრე გულ-ფიცხელი. | |
| 3337 | 3272 | აწ მე მინდა ნახვა მისი, ვისგან დამწვავს ცეცხლი ცხელი. |
| 3338 | 3273 | |
| 3339 | იგი ვნახო, სიყვარული მისი ჩემთვის დავამტკიცო; | |
| 3274 | “იგი ვნახო, სიყვარული მისი ჩემთვის დავამტკიცო; | |
| 3340 | 3275 | მოვახსენო, რაცა მეცნას, მეტი საქმე არა მიცო; |
| 3341 | შენ გენუკევ, შემაჯერო, ღმერთი იღმრთო, ცაცა იცო, | |
| 3276 | შენ გენუკვი, შემაჯერო, ღმერთი იღმრთო, ცაცა იცო, | |
| 3342 | 3277 | ერთმანერთი არ გავწიროთ, მაფიცო და შემომფიცო. |
| 3343 | 3278 | |
| 3344 | რომე აქათ არ წახვიდე, შენ თუ ამას შემეპირო, | |
| 3345 | მეცა ფიცით შეგაჯერებ, არასათვის არ გაგწირო, | |
| 3279 | “რომე აქათ არ წახვიდე, შენ თუ ამას შემეპირო, | |
| 3280 | მეცა ფიცით შეგაჯერო, არასათვის არ გაგწირო, | |
| 3346 | 3281 | კვლა მოვიდე შენად ნახვად, შენთვის მოვკვდე, შენთვის ვირო, |
| 3347 | 3282 | ღმერთსა უნდეს, ვისთვის ჰკვდები, მისთვის აგრე არ გატირო“. |
| 3348 | 3283 | |
| 3349 | მან მიუგო: „უცხოსუცხო აგრე ვითა შეგიყვარდი? | |
| 3284 | მან მიუგო: „უცხოს უცხო ეგრე ვითა შეგიყვარდი? | |
| 3350 | 3285 | გასაყრელად გეძნელები, იადონსა ვითა ვარდი; |
| 3351 | 3286 | რაგვარამცა დაგივიწყე, რაგვარამცა უკუმქარდი! |
| 3352 | 3287 | ღმერთმან ქმნას და კვლაცა გნახო ალვა მორჩი, განაზარდი. |
| 3353 | 3288 | |
| 3354 | პირი შენი ნახვად ჩემად თუ მობრუნდეს, ტანი ვით ხოს, | |
| 3355 | გული მინდორს არ გაიჭრეს, არ ირმოს და არცა ითხოს; | |
| 3289 | “პირი შენი ნახვად ჩემად თუ მობრუნდეს, ტანი იხოს, | |
| 3290 | გული მინდორს არ გაიჭრეს, არ იირმოს, არცა ითხოს, | |
| 3356 | 3291 | თუ გიტყუო, მოგაღორო, ღმერთმან რისხვით გამიკითხოს! |
| 3357 | 3292 | შენმან ჭვრეტა-სიახლემან მომაქარვოს სევდა, მითხოს!“ |
| 3358 | 3293 | |
| 3359 | ამას ზედა შეიფიცნეს მოყვარენი გულსადაგნი, | |
| 3360 | იაგუნდნი ქარვისფერნი, სიტყვაძვირნი, ცნობაშმაგნი; | |
| 3294 | ამაზედა შეიფიცნეს მოყვარენი გულ-სადაგნი, | |
| 3295 | იაგუნდნი ქარვის-ფერნი, სიტყვა-ბრძენნი, ცნობა-შმაგნი; | |
| 3361 | 3296 | შეუყვარდა ერთმანერთი, სწვიდეს მიწყივ გულსა დაგნი, |
| 3362 | 3297 | მას ღამესა ერთგან იყვნეს შვენიერნი ამხანაგნი. |
| 3363 | 3298 | |
| 3364 | 3299 | ავთანდილცა მასვე თანა ტიროდა და ცრემლი ღვარა; |
| 3365 | 3300 | რა გათენდა, წამოვიდა, აკოცა და გაეყარა; |
| 3366 | 3301 | ტარიელს თუ ვით ეწყინა, რა ქმნას, ამას ვერ მიმხვდარა; |
| 3367 | 3302 | ავთანდილცა ჩატიროდა, შამბი შიგან ჩაიარა. |
| 3368 | 3303 | |
| 3369 | ავთანდილს ასმათ ჩამოჰყვა, ზენარით ეუბნებოდა, | |
| 3370 | მუხლთა უყრიდა, ტიროდა, თითითა ეხვეწებოდა, | |
| 3304 | ავთანდილს ასმათ ჩამოჰყვა, ზენარით ეუბნებოდა; | |
| 3305 | მუხლთა უყრიდა, ტიროდა, თითითა ეხვეწებოდა; | |
| 3371 | 3306 | ადრე მოსლვასა ვედრებდა, მართ ვითა ია ჭნებოდა; |
| 3372 | მან უთხრა: „დაო, უთქვენოდ სხვა რამცა მეგონებოდა! | |
| 3307 | მან უთხრა: „დაო, უთქვენოდ სხვა რამცა მეგონებოდა! | |
| 3373 | 3308 | |
| 3374 | ადრე მოვალ, არ გაგწირავ, არას დავზამ შინა ხანსა, | |
| 3375 | ოდენ სხვაგან არ წავიდეს, ნუსად არებს იმა ტანსა; | |
| 3376 | აქათ ორ თვე არ მოვიდე, ვიქ საქმესა დაუგვანსა, | |
| 3377 | შეიგენით, მიცემულ ვარ ჭირსა რასმე თანისთანსა“. | |
| 3309 | “ადრე მოვალ, არ გაგწირავ, არას დავზამ შინა ხანსა, | |
| 3310 | ოდენ სხვაგან არ წავიდეს, ნუ სად არებს იმა ტანსა; | |
| 3311 | აქათ ორ თვე არ მოვიდე, ვიქმ საქმესა დაუგვანსა, | |
| 3312 | შეიგენით, მიცემულვარ ჭირსა რასმე თანისთანსა“. | |
| 3378 | 3313 | ამბავი ავთანდილისა არაბეთს შექცევისა |
| 3379 | ||
| 3380 | იგი, მუნით წამოსრული, სევდამანცა განა მოკლა! | |
| 3381 | პირსა იხოკს, ვარდსა აპობს, ხელი მისი გაამხოკლა; | |
| 3382 | სისხლსა, მისგან დადენილსა, მხეცი ყოვლი გაამლოკლა; | |
| 3314 | იგი მუნით წარმოსრული სევდამანცა განა მოკლა! | |
| 3315 | პირსა იხოკს, ვარდსა აზრობს, ხელი მისი გაამხოკლა; | |
| 3316 | სისხლსა, მისგან დადენილსა, მხეცნი ყოვლი გაამლოკლა; | |
| 3383 | 3317 | მისმან ფიცხლა სიარულმან შარა გრძელი შეამოკლა. |
| 3384 | 3318 | |
| 3385 | მუნ მივიდა, სადა იგი მისნი სპანი დაეყარნეს. | |
| 3386 | ნახეს, იცნეს; რაგვარაცა მართებს, აგრე გაეხარნეს. | |
| 3387 | შერმადინსცა ახარებდეს, ფიცხლა კაცთა თავნი არნეს: | |
| 3388 | „მოვიდაო, აქანამდის ვისთვის ლხინნი გაგვემწარნეს!“ | |
| 3319 | მუნ მივიდა, სადა იგი მისნი სპანი დაეყარნეს | |
| 3320 | ნახე, იცნეს, რაგვარადცა მართებს, აგრე გაეხარნეს. | |
| 3321 | შერმანდისცა ახარებდეს, ფიცხლა, კაცთა თავნი არნეს: | |
| 3322 | “მოვიდაო, აქანამდის ვითვის ლხინი გაგვემწარნეს!“ | |
| 3389 | 3323 | |
| 3390 | გაეგება, მოეხვია, ზედა დასდვა პირი ხელსა, | |
| 3324 | გაეგება, მოეხვია, ზედა დახვდა პირი ხელსა, | |
| 3391 | 3325 | აკოცებდა, სიხარულით ცრემლსა ღვრიდა ველთა მრწყველსა; |
| 3392 | ესე თქვა, თუ: „ნეტარ, ღმერთო, ცხადსა ვხედავ ანუ ბნელსა? | |
| 3326 | ესე თქვა თუ: „ ნეტარ, ღმერთო, ცხადსა ვხედავ, ანუ ბნელსა? | |
| 3393 | 3327 | მე ვით ღირს ვარ ამას, რომე თვალნი ჩემნი გჭვრეტდენ მრთელსა!“ |
| 3394 | 3328 | |
| 3395 | ყმამან მდაბლად მოიკითხა, ზედა დასდვა პირი პირსა; | |
| 3396 | უბრძანა, თუ: „ღმერთსა ვმადლობ, შენ თუ ჭირად არა გჭირსა!“ | |
| 3397 | დიდებულთა თაყვანისსცეს, აკოცებდეს, ვინცა ღირსა, | |
| 3398 | ზარსა სცემდეს, უხაროდა უფროსსა და თუნდა მცირსა. | |
| 3329 | ყმამან მდაბლად მოიკითხა, ზედა დასვდა პირი პირსა; | |
| 3330 | უბრძანა, თუ: „ღმერთსა ვჰმადლობ, შენ თუ ჭირი არა გჭირსა! | |
| 3331 | დიდებულთა თაყვანი სცეს, აკოცებდეს ვინცა ღირსა, | |
| 3332 | ზარსა სცემდეს, უხაროდა უფროსსა, თუ უნდა მცირსა. | |
| 3399 | 3333 | |
| 3400 | მოვიდეს, სადა საყოფად სახლი დგა მუნ აგებული. | |
| 3334 | მივიდეს, სადა საყოფად სახლი დგა მუნ აგებული. | |
| 3401 | 3335 | მოვიდა ნახვად ყოველი მის ქალაქისა კრებული. |
| 3402 | მაშინვე დაჯდა ნადიმად მორჭმული, ლაღი, შვებული. | |
| 3403 | ენა მის დღისა შვებასა ყოლა ვერ იტყვის კლებული. | |
| 3336 | მაშინვე დაჯდა ნადიმად მორჭმული, ლაღი, შვებული | |
| 3337 | ენა მის დღისა შვებასა ყოლა ვერ იტყვის კრებული. | |
| 3404 | 3338 | |
| 3405 | შერმადინს უთხრა, უამბო ყოველი მისგან ნახული, | |
| 3406 | ანუ ვით პოვა იგი ყმა, მისგანვე მზედ დასახული. | |
| 3407 | ავთანდილს ცრემლი უყოფდა, უბნობდა თვალდაფახული: | |
| 3408 | „უმისოდ მყოფსა სწორად მიჩს ჩემთვის დარბაზი და ხული“. | |
| 3339 | შერმადინს უთხრა, უამბო ყოველი მისგან ნახული | |
| 3340 | ანუ ვით ჰპოვა იგი ყმა, მისგანვე მზედ დასახული | |
| 3341 | ავთანდილს ცრემლი უყოფდა, უბნობდა თვალ-დაფახული: | |
| 3342 | “უმისოდ მყოფსა სწორად მიჩნს ჩემთვის დარბაზი და ხული“ | |
| 3409 | 3343 | |
| 3410 | მუნ ამბავი შინაური ყველაკაი მოახსენა: | |
| 3411 | „შენი წასლვა არვინ იცის, რაცა მითხარ, აგრე ვქმენა!“ | |
| 3412 | მას დღე მუნით არ წავიდა, ინადიმა, გაისვენა, | |
| 3413 | ცისკრად შეჯდა, გაემართა, დღე რა მზემან გაათენა. | |
| 3344 | მან ამბავი შინაური ყველაკაი მოახსენა: | |
| 3345 | “შენი წასვლა არვინ იცის, რაცა მითხარ, აგრე ვქმენა!“ | |
| 3346 | მას დღე მუნით არ წავიდა, ინადიმა, განისვენა, | |
| 3347 | ცისკრად შეჯდა, გაემართა, დღე რა მზემან განათენა. | |
| 3414 | 3348 | |
| 3415 | არცაღა დაჯდა ნადიმად, არცა ქმნად კვლა ხალვათისა; | |
| 3416 | შერმადინ მახარობელი წავა მისლვისა მათისა, | |
| 3417 | ფიცხლა წავიდა, სავალი სამ დღე ვლო დღისა ათისა. | |
| 3418 | მას ლომსა შეყრა უხარის მის მზისა მოკამათისა. | |
| 3349 | არცაღა დაჯდა ნადიმად, არცაღა ქმნად ხალვათისა; | |
| 3350 | შერმადინ მახარობელი წავა მისვლისა მათისა, | |
| 3351 | ფიცხლად წავიდა, სავალი სამ დღე ვლო დღისა ათისა. | |
| 3352 | მას ლომსა ნახვა უხარის მის მზისა მოკამათისა. | |
| 3419 | 3353 | |
| 3420 | შესთვალა: „მეფე უკადრი ხარმცა მორჭმით და დიდობით! | |
| 3421 | ამა საქმესა ვიკადრებ შიშით, კრძალვით და რიდობით: | |
| 3422 | მის ყმისა ვერას ვერ მცნობი უხმობდი თავსა ფლიდობით, | |
| 3354 | შესთავლა: „მეფე უკადრი ხარმცა მორჭმით და დიდობით! | |
| 3355 | ამა საქმესა ვიკადრებ შიშით, კრძალვით და რიდობით, | |
| 3356 | მის ყმისა ვერას ვერ მცნობი ვუხმობდი თავსა ფლიდობით, | |
| 3423 | 3357 | აწ ვცან და გაცნევ ყველასა, მოვალ შვებით და მშვიდობით“. |
| 3424 | 3358 | |
| 3425 | როსტევან – მეფე უკადრი, მორჭმული, შეუპოველი. | |
| 3359 | როსტევან – მეფე უკადრი, მორჭმული, შეუპოველი | |
| 3426 | 3360 | შერმადინ მოციქულობა თვით მოახსენა ყოველი: |
| 3427 | „ავთანდილ მოვა წინაშე, მის ყმისა ვისმე მპოველი“. | |
| 3361 | “ავთანდილ მოვა წინაშე, მის ყმისა ვისმე მპოველი“. | |
| 3428 | 3362 | ბრძანა: „ვცან ჩემი ღმრთისაგან სააჯო და სათხოველი“. |
| 3429 | 3363 | |
| 3430 | 3364 | თინათინს ჰკადრა შერმადინ, ნათელსა მას უღამოსა: |
| 3431 | „ავთანდილ მოვა წინაშე, გკადრებს ამბავსა ამოსა“. | |
| 3432 | იგი მით აკრთობს ელვასა, მზისაგან უთამამოსა, | |
| 3365 | “ავთანდილ მოვა წინაშე, გკადრებს ამბავსა ამოსა“. | |
| 3366 | იგი მით აკრთთობს ელვასა, მზისაცა უთამამოსა, | |
| 3433 | 3367 | მას საბოძვარი უბოძა, მისი ყველაი დამოსა. |
| 3434 | 3368 | |
| 3435 | 3369 | მეფე შეჯდა, გაეგება ყმასა, მუნით მომავალსა; |
| 3436 | ამას პირმზე მეფისაგან ივალებდა ვითა ვალსა. | |
| 3437 | მიეგება, მოეგება მხიარული გულმხურვალსა, | |
| 3438 | დიდებულთა ჯარისაგან ზოგი ჰგვანდა ვითა მთრვალსა. | |
| 3370 | ამას პირ-მზე მეფისაგან ივალებდა ვითა ვალსა. | |
| 3371 | მიეგება, მოეგება მხიარული გულ-მხურვალსა, | |
| 3372 | დიდებულთა ჯარისაგან ზოგი ჰგვანდა ვითა მთრვალსა. | |
| 3439 | 3373 | |
| 3440 | რა მიეახლა, გარდახდა ყმა, თაყვანისსცა მეფესა; | |
| 3374 | რა მიეახლა, გარდახდა ყმა, თაყვანი-სცა მეფესა; | |
| 3441 | 3375 | აკოცა როსტან, მიმხვდარმან ნიშატთა სიიეფესა; |
| 3442 | გულმხიარულნი, შვებულნი მივლენ დარბაზსა სეფესა; | |
| 3376 | გულ-მხიარულნი, შვებულნი მივლენ დარბაზსა სეფესა; | |
| 3443 | 3377 | მის ყმისა მოსლვა უხარის ყოველსა მუნ მეკრეფესა. |
| 3444 | 3378 | |
| 3445 | მას ავთანდილ თაყვანისსცა, ლომთალომმან მზეთამზესა. | |
| 3379 | მას ავთანდილ თაყვანი-სცა ლომთა ლომმან მზეთა მზესა. | |
| 3446 | 3380 | მუნ ბროლი და ვარდ-გიშერი გაეტურფა სინაზესა. |
| 3447 | პირი მისი უნათლეა სინათლესა ზესთაზესა, | |
| 3448 | სახლ-საყოფი არა მართებს, ცამცა გაიდარბაზესა! | |
| 3381 | პირი მისი უნათლეა სინათლესა ზესთა ზესა, | |
| 3382 | სახლ-საყოფი არა მართებს, ცამცა გაიდარბაზესა. | |
| 3449 | 3383 | |
| 3450 | 3384 | მას დღე დასხდეს ნადიმობად, გაამრავლეს სმა და ჭამა; |
| 3451 | 3385 | ყმასა მეფე ასრე უჭვრეტს, ვითა შვილსა ტკბილი მამა. |
| 3452 | 3386 | მათ ორთავე აშვენებდა, ფიფქსა – თოვნა, ვარდსა – ნამა. |
| 3453 | 3387 | უხვად გასცეს საბოძვარი, მარგალიტი, ვითა დრამა. |
| 3454 | 3388 | |
| 3455 | 3389 | სმა გარდახდა, თავის-თავის გაიყარნეს მსმელნი შინა; |
| 3456 | 3390 | დიდებულნი არ გაუშვნეს, ყმა დაისვეს ახლოს წინა; |
| 3457 | 3391 | მეფე ჰკითხავს, იგი ჰკადრებს, რაცა ჭირი დაეთმინა, |
| 3458 | 3392 | მერმე მისი, უცნობოსა, რა ენახა, რა ესმინა. |
| 3459 | 3393 | |
| 3460 | „მას ვახსენებდე, ნუ გიკვირს, თქმა მჭირდეს მიწყივ ახისა! | |
| 3394 | “მას ვახსენებდე, ნუ გიკვირს, თქმა მჭირდეს მიწყივ ახისა: | |
| 3461 | 3395 | მზე თუ ვთქვა მსგავსი მისი და ანუ მისისა სახისა, |
| 3462 | ვინ უნახავქმნის გონება ყოველთა კაცთა მნახისა; | |
| 3463 | ვარდი დამჭნარი ეკალთა შუა, შორს მყოფი, ახ, ის-ა!“ | |
| 3396 | ვინ უნახავ-ქმნის გონება ყოველთა კაცთა მნახისა; | |
| 3397 | ვარდი დამჭნარი ეკალთა შუა, შორს-მყოფი, ახ, ის-ა!“ | |
| 3464 | 3398 | |
| 3465 | რა ჭირი კაცსა სოფელმან მოუთმოს მოუთმინამან, | |
| 3466 | ქაცვი ლეწამმან, ზაფრანი იმსგავსოს ფერად მინამან. | |
| 3467 | ავთანდილ, მისმან მხსენებმან, ღაწვი ცრემლითა მინა მან, | |
| 3468 | წვრილად უამბო ამბავი მან, მისმან მონასმინამან: | |
| 3399 | რა ჭირი კაცსა სოფელმან მოუთმოს მოუთმინამან, | |
| 3400 | ქაცვი ლერწამმან, ზაფრანა იმსგავსოს ფერად მინამან, | |
| 3401 | ავანდილ, მისმან მხსენებმან, ღაწვი ცრემლითა მინამან. | |
| 3402 | წვრილად უამბო ამბავი მან, მისმან მონასმინამან. | |
| 3469 | 3403 | |
| 3470 | „ქვაბნი ომითა წაუხმან, სახლად აქვს დევთა სახლები, | |
| 3404 | “ქვაბნი ომითა წაუხმან, სახლად აქვს დევთა სახლები, | |
| 3471 | 3405 | საყვარელისა მისისა ქალი ჰყავს თვით ნაახლები, |
| 3472 | 3406 | ვეფხისა ტყავი აცვია, ცუდად უჩს სტავრა-ნახლები, |
| 3473 | 3407 | აღარა ნახავს სოფელსა, ცეცხლი სწვავს ახალ-ახლები“. |
| 3474 | 3408 | |
| 3475 | 3409 | რა დაასრულა ამბავი, საქმე მისისა ჭირისა, |
| 3476 | ნახვა მის მზისა ნათლისა, მის, თვალად არდუხჭირისა, | |
| 3477 | ეამა ქება ვარდისა, ბროლისა განაჭვირისა: | |
| 3478 | „ეგე კმა სიმხნე სიმხნისად, რადღა ხარ მომხვეჭი რისა!“ | |
| 3410 | ნახვა მის მზისა ნათლისა, მის თვალად არ დუხჭირისა, | |
| 3411 | ეამა;ქება ვარდისა, ბროლისა განაჭვირისა: | |
| 3412 | “ეგე კმა სიმხნე სიმხნისად, რადღა ხარ მომხვეჭი რისა!“ | |
| 3479 | 3413 | |
| 3480 | გამხიარულდა თინათინ ამა ამბვისა სმენითა. | |
| 3481 | მას დღე იხარებს სმისა და ჭამისა არმოწყენითა, | |
| 3482 | კვლა საწოლს დახვდა მის მზისა მონა სიტყვითა ბრძენითა: | |
| 3483 | მისლვა ებრძანა, ეამა, თქმა არ ეგების ენითა. | |
| 3414 | გამხიარულდა თინათინ ამა ამბისა სმენითა; | |
| 3415 | მას დღე იხარებს სმისა და ჭამისა არ-მოწყენითა, | |
| 3416 | კვლა საწოლს დახვდა მის მზისა მონა სიტყვითა ბრძენითა. | |
| 3417 | მისლვა ებრძანა; ეამა, თქმა არ ეგების ენითა. | |
| 3484 | 3418 | |
| 3485 | 3419 | ყმა წავიდა მხიარული, ლმობიერი, არ გამწყრალი, |
| 3486 | ლომი, მინდორს ლომთათანა, მინდორს რული, ფერნამკრთალი, | |
| 3487 | ყმა სოფლისა ხასიათი, ჯავარსრული, მრავალწყალი, | |
| 3420 | ლომი მინდორს ლომთა თანა მოარული, ფერ-ნამკრთალი, | |
| 3421 | ყმა სოფლისა ხასიათი, ჯავარ–სრული, მრავალ-წყალი, | |
| 3488 | 3422 | მაგრა ჰქონდა გულისათვის გული გულსა განაცვალი. |
| 3489 | 3423 | |
| 3490 | მზე უკადრი ტახტსა ზედა ზის მორჭმული, არნადევრი, | |
| 3491 | წყლად ევფრატსა უხვად ერწყო ედემს რგული ალვა მჭევრი, | |
| 3492 | ბროლ-ბალახშსა აშვენებდა თმა გიშერი, წარბი ტევრი. | |
| 3493 | მე ვინ ვაქებ? ათენს ბრძენთა, ხამს, აქებდეს ენა ბევრი! | |
| 3424 | მზე უკადრი ტახტსა ზედა ზის მორჭმული, არ-ნადევრი, | |
| 3425 | წყლად ევფრატსა უხვად ერწყო ედემს რგული ალვა მჭევრი; | |
| 3426 | ბროლ-ბალახშსა აშვენებდა თმა გიშერი, წარბი ტევრი, | |
| 3427 | მე ვინ ვაქებ? ათენს ბრძენთა ხამს აქებდეს ენა ბევრი! | |
| 3494 | 3428 | |
| 3495 | 3429 | ყმა მხიარული წინაშე დასვა სკამითა მისითა; |
| 3496 | 3430 | სხენან სავსენი ლხინითა, ორთავე შესატყვისითა; |
| 3497 | უბნობენ ლაღნი, წყლიანნი არა სიტყვითა მქისითა; | |
| 3431 | უბნობენ ლაღნი, წყლიანნი, არა სიტყვითა მქისითა; | |
| 3498 | 3432 | უთხრა: „ჰპოვეა, პატიჟნი ნახენ ძებნითა ვისითა?“ |
| 3499 | 3433 | |
| 3500 | 3434 | ჰკადრა: „რა კაცსა სოფელმან მისცეს წადილი გულისა, |
| 3501 | ხსოვნა არა ხამს ჭირისა, ვით დღისა გარდასრულისა. | |
| 3435 | ხსოვნა არა ხამს ჭირისა, ვით დღისა გარდასრულისა . | |
| 3502 | 3436 | ვპოვე ხე, ტანი ალვისა, სოფლისა წყლითა რწყულისა, |
| 3503 | მუნ პირი, მსგავსი ვარდისა, მაგრა აწ ფერნაკლულისა. | |
| 3437 | მუნ პირი, მსგავსი ვარდისა, მაგრა აწ ფერ-ნაკლულისა. | |
| 3504 | 3438 | |
| 3505 | მუნ სარო, მსგავსი ვარდისა, ვნახე, მისჭირდა, მი-, ნები; | |
| 3439 | “მუნ სარო, მსგავსი ვარდისა, ვნახე, მისჭირდა, მი-, ნები; | |
| 3506 | 3440 | იტყვის: «დავკარგე ბროლი და სადა რთავს ბროლსა მინები». |
| 3507 | 3441 | მით ვიწვი, რათგან ჩემებრვე ცეცხლი სწვავს მოუთმინები“. |
| 3508 | 3442 | მერმე კვლა ჰკადრა ამბავი მან, მისგან მონასმინები. |
| 3509 | 3443 | |
| 3510 | სიარულსა მისგან ძებნად, სრულ პატიჟთა მოსთვლის, ჭირსა; | |
| 3444 | სიარულსა მისგან ძებნად სრულ პატიჟთა მოსთვლის ჭირსა, | |
| 3511 | 3445 | მერმე ჰკადრა, საწადლისა ღმერთმან პოვნა ვით აღირსა: |
| 3512 | „საწუთრო და სოფელს ყოფა, კაცი უჩსო, ვით ნადირსა, | |
| 3446 | “საწუთრო და სოფელს ყოფა, კაცი უჩსო, ვით ნადირსა, | |
| 3513 | 3447 | ოდენ ხელი მხეცთა თანა იარების მინდორს, ტირსა. |
| 3514 | 3448 | |
| 3515 | ნუ მკითხავ, ქება რა გკადრო, ჩემგან რა გაგეგონების? | |
| 3449 | “ნუ მკითხავ, ქება რა გკადრო ჩემგან ვით გაგეგონების? | |
| 3516 | 3450 | მისსა მნახავსა ნახული აღარა მოეწონების; |
| 3517 | თვალი მჭვრეტელი, ვით მზისა ციაგსა, დაეღონების; | |
| 3518 | ვარდი შექმნილა ზაფრანად, აწ ია შეიკონების!“ | |
| 3451 | თვალნი მჭვრეტელთა, ვით მზისა ციაგსა, დაეღონების: | |
| 3452 | ვარდი შექმნილი ზაფრანად, აწ ია შეიკონების!“ | |
| 3519 | 3453 | |
| 3520 | წვრილად ჰკადრა, რა იცოდა – რა ნახულად, რა ნასმენად: | |
| 3521 | „ვითა ვეფხსა წავარნა და ქვაბი აქვსო სახლად, მენად; | |
| 3522 | ქალი ახლავს სასურველად, სულთა დგმად და ჭირთა თმენად“. | |
| 3523 | ვაჲ, სოფელმან სოფელს მყოფი ყოვლი დასვა ცრემლთა დენად! | |
| 3454 | წვრილად ჰკადრა რა იცოდა, რა ნახული, რა ნასმენად: | |
| 3455 | ვითა ვეფხსა წავარნა და ქვაბი აქვსო სახლად, მენად; | |
| 3456 | ქალი ახლავს სასურველად, სულთა დგმად და ჭირთა თმენად, | |
| 3457 | “ვა, სოფელმან სოფელს მყოფი ყოვლი დასვა ცრემლთა დენად!“ | |
| 3524 | 3458 | |
| 3525 | ქალსა რა ესმა ამბავი, მიხვდა წადილი ნებისა, | |
| 3459 | ქალსა რა ესმა ამბავი, მიჰხვდა წადილი ნებისა, | |
| 3526 | 3460 | განათლდა პირი მთვარისა, ვით ნათლად ნავანებისა; |
| 3527 | იტყვის: „რა უთხრა პასუხი მას სათნებლისა თნებისა, | |
| 3461 | იტყვის: „რა ვუთხრა პასუხი მისთა ნებისა თნებისა, | |
| 3528 | 3462 | რაა წამალი მისისა წყლულისა განკურნებისა?“ |
| 3529 | 3463 | |
| 3530 | 3464 | ყმა ეტყვის: „ვის აქვს მინდობა კაცისა მომცქაფავისა? |
| 3531 | მან ჩემთვის დაწვა თავისა დადვა, არდასაწვავისა; | |
| 3465 | მან ჩემთვის დაწვა თავისი დადვა, არ-დასაწვავისა, | |
| 3532 | 3466 | დრო დამიც ჩემგან მისლვისა, მითქვამს დადება თავისა, |
| 3533 | 3467 | მზე შემიფიცავს თავისა, ჩემგან მზედ სახედავისა. |
| 3534 | 3468 | |
| 3535 | ხამს მოყვარე მოყვრისათვის თავი ჭირსა არდამრიდად, | |
| 3536 | გული მისცეს გულისათვის, სიყვარული – გზად და ხიდად; | |
| 3469 | “ხამს მოყვარე მოყვრისათვის თავი ჭირსა არ დამრიდად, | |
| 3470 | გული მისცეს გულისათვის, სიყვარული გზად და ხიდად; | |
| 3537 | 3471 | კვლა მიჯნურსა მიჯნურისა ჭირი უჩნდეს ჭირად დიდად, |
| 3538 | 3472 | აჰა, მაქვსმცა უმისოსა ლხინი არმად, თავი ფლიდად!“ |
| 3539 | 3473 | |
| 3540 | 3474 | მზე ეტყვის: „მომხვდა ყოველი ჩემი წადილი გულისა: |
| 3541 | 3475 | პირველ, შენ მოხვე მშვიდობით, მპოვნელი დაკარგულისა, |
| 3542 | მერმე, ზრდა სიყვარულისა გაქვს, ჩემგან დანერგულისა, | |
| 3476 | მერე ზრდა სიყვარულისა გაქვს, ჩემგან დანერგულისა, | |
| 3543 | 3477 | ვპოვე წამალი გულისა, აქამდის დადაგულისა! |
| 3544 | 3478 | |
| 3545 | საწუთრო კაცსა ყოველსა ვითა ტაროსი უხვდების: | |
| 3479 | “საწუთრო კაცსა ყოველსა ვითა ტაროსი უხვდების: | |
| 3546 | 3480 | ზოგჯერ მზეა და ოდესმე ცა რისხვით მოუქუხდების. |
| 3547 | აქამდის ჭირი ჩემ ზედა, აწ ესე ლხინი უხვდების, | |
| 3481 | აქამდის ჭირი ჩემზედა, აწ ასე ლხინ უხვდების, | |
| 3548 | 3482 | რათგან შვება აქვს სოფელსა, თვით რად ვინ შეუწუხდების? |
| 3549 | 3483 | |
| 3550 | შენ არგატეხა კარგი გჭირს ზენაარისა, ფიცისა. | |
| 3551 | ხამს გასრულება მოყვრისა სიყვარულისა მტკიცისა, | |
| 3552 | ძებნა წამლისა მისისა და ცოდნა ხამს უიცისა, | |
| 3553 | ჩემი თქვი, რა ვქმნა ბნელქმნილმან, მზე მიმეფაროს, მი-, ცისა?“ | |
| 3484 | “შენ არ-გატეხა კარგი გჭირს ზენაარისა, ფიცისა. | |
| 3485 | ხამს გასრულება მოყვრისა სიყვარულისა მტკიცისა; | |
| 3486 | ძებნა წამლისა მისისა და ცოდნა ხამს, უიცისა, | |
| 3487 | ჩემი თქვი, რა ვქმნა ბნელ-ქმნილმან, მზე მიმეფაროს, მი-, ცისა?“ | |
| 3554 | 3488 | |
| 3555 | 3489 | ყმამან ჰკადრა: „სიახლითა შევრთე ჭირი შვიდსა მე რვა, |
| 3556 | 3490 | ცუდი არის დამზრალისა გასათბობლად წყლისა ბერვა, |
| 3557 | 3491 | ცუდი არის სიყვარული, ქვეით კოცნა, მზისა წვერვა, |
| 3558 | თუ გეახლო, ერთხელ ვაჲ და, რა მოგშორდე, ათასჯერ ვა! | |
| 3492 | თუ გეახლო, ერთხლ ვა და რა მოგშორდე, ათასჯერ ვა! | |
| 3559 | 3493 | |
| 3560 | ვაჲ თუ გავიჭრა, გაჭრილსა სადა, გლახ, დამწვავს სამ ალი! | |
| 3561 | გული ძეს საგნად ისრისა, მესრის საკრავად სამალი; | |
| 3562 | დღე სიცოცხლისა ჩემისა დღესითგან ჩანს ნასამალი; | |
| 3494 | “ვა თუ გავიჭრე, გაჭრილსა სადა, გლახ, დამწვავს სამ-ალი! | |
| 3495 | გული ძეს საგნად ისრისა, მესვრის საკრავად სამალი; | |
| 3496 | დრო სიცოცხლისა ჩემისა დღისითგან ჩანს ნასამალი; | |
| 3563 | 3497 | მალვა მწადს, მაგრა გარდახდა ჟამი პატიჟთა სამალი! |
| 3564 | 3498 | |
| 3565 | მესმა თქვენი ნაუბარი, გავიგონე, რაცა ჰბრძანე; | |
| 3566 | ვარდსა ქაცვი მოაპოვნებს, ეკალთამცა რად ვეფხანე?! | |
| 3567 | მაგრა, მზეო, თავი მზესა ჩემთვის სრულად დააგვანე, | |
| 3499 | “მესმა თქვენი ნაუბარი, გავიგონე, რაცა ჰბრძანე! | |
| 3500 | ვარდსა ქაცვი მოაპოვებს, ეკალთამცა რად ვეფხანე! | |
| 3501 | მაგრა მზეო, თავი მზესა ჩემთვის სრულად დააგვანე, | |
| 3568 | 3502 | სიცოცხლისა საიმედო ნიშანი რა წამატანე!“ |
| 3569 | 3503 | |
| 3570 | ყმა ტკბილი და ტკბილქართული, სიკეთისა ხელისმხდელი, | |
| 3571 | ამას ზედა ეუბნების, ვით გაზრდილსა ამო მზრდელი; | |
| 3572 | ქალმან მისცნა მარგალიტნი, სრულქმნა მისი საწადელი, | |
| 3573 | ღმერთმან ქმნას და გაუსრულდეს ლხინი ესე აწინდელი! | |
| 3504 | ყმა ტბილი და ტკბილ-ქართული, სიკეთისა ხელის მხდელი, | |
| 3505 | ამაზედა ეუბნების, ვით გაზრდილსა ამო მზრდელი; | |
| 3506 | ქალმან მისცა მარგალიტი, სრულ ქმნა მისი საწადელი, | |
| 3507 | ღმერთმან ქმნას და გაუსრულდეს ლხინი ესე აწინდელი. | |
| 3574 | 3508 | |
| 3575 | 3509 | რა სჯობს, რა კაცმან გიშერი ბროლ-ლალსა თანა ახიოს, |
| 3576 | 3510 | ანუ ბაღს ალვა საროსა ახლოს რგოს, მორწყოს, ახიოს, |
| 3577 | მისსა მჭვრეტელსა ალხინოს, ვერმჭვრეტსა ავაგლახიოს! | |
| 3578 | ვაჲ მოყვარისა გაყრილსა, ახი ოს ეყოს, ახი ოს! | |
| 3511 | მისსა მჭვრეტელსა ალხინოს, ვერ-მჭვრეტსა ავაგლახიოს: | |
| 3512 | ვაი მოყვრისა გაყრილსა ახი ოს ეყოს, ახი, ოს! | |
| 3579 | 3513 | |
| 3580 | მათ მიხვდა ლხინი ყოველი ერთმანერთისა ჭვრეტითა. | |
| 3514 | მათ მიხვდა ლხინი ყოველი ერთმანერთისა ჭვრეტითა; | |
| 3581 | 3515 | ყმა წამოვიდა გაყრილი, მივა გულითა რეტითა. |
| 3582 | მზე ტირს სისხლისა ცრემლითა, ზღვისაცა მეტისმეტითა. | |
| 3583 | იტყვის: „ვერ გაძღა სოფელი, ვაჲ, სისხლთა ჩემთა ხვრეტითა!“ | |
| 3516 | მზე ტირს სისხლისა ცრემლითა, ზღვისაცა მეტის-მეტითა. | |
| 3517 | იტყვის: „ვერ გაძღა სოფელი, ვა, ჩემთა სისხლთა ხვრეტითა!“ | |
| 3584 | 3518 | |
| 3585 | 3519 | ყმა წავიდა სევდიანი, მკერდსა იცემს, ამად ილებს, |
| 3586 | 3520 | რომე კაცსა მიჯნურობა ატირებს და გააფრდილებს; |
| 3587 | 3521 | რა ღრუბელი მიეფარვის, მზე ხმელეთსა დააჩრდილებს, |
| 3588 | 3522 | მის მოყვრისა მოშორვება კვლა აბინდებს, არ ადილებს. |
| 3589 | 3523 | |
| 3590 | 3524 | სისხლმან და ცრემლმან გარევით ღაწვი ქმნის ღარად და ღარად; |
| 3591 | იტყვის: „მზე ჩემგან თავისა კმა დასადებლად აღარად; | |
| 3592 | მიკვირს, თუ გული ალმასი შავმან წმწამმან დაღა რად! | |
| 3525 | იტყვის: „მზე ჩემგან თავისად კმა დასადებლად აღარად; | |
| 3526 | მიკვირს თუ გული ალმასი შავმან წამწამმან დაღა რად! | |
| 3593 | 3527 | ვირე ვნახვიდე, სოფელო, მინდი სალხინოდ აღარად! |
| 3594 | 3528 | |
| 3595 | ვინ უწინ ედემს ნაზარდი ალვა მრწყო, დამრგო, მახია, | |
| 3529 | “ვინ უწინ ედემს ნაზარდი ალვა მრგო, მომრწყო, მახია, | |
| 3596 | 3530 | დღეს საწუთრომან ლახვარსა მიმცა, დანასა მახია, |
| 3597 | 3531 | დღეს გული ცეცხლსა უშრეტსა დაბმით დამიბა, მახია. |
| 3598 | აწყა ვცან, საქმე სოფლისა ზღაპარია და ჩმახია!“ | |
| 3532 | აწყა ვცან, საქმე სოფლისა ზღაპარია და ჩმახია!“. | |
| 3599 | 3533 | |
| 3600 | ამას მოსთქვამს, ცრემლსა აფრქვევს, ათრთოლებს და აწანწარებს, | |
| 3601 | გულამოსკვნით, ოხრვა-სულთქმით მიხრის ტანსა, მიაწარებს. | |
| 3534 | ამას მოსთქვამს, ცრემლსა აფრქვევს, ათრთოლებს და აწანწარებს. | |
| 3535 | გულ-ამოსკვნით, ოხვრა-სულთქმით, მიხრის ტანსა, მიაწარებს. | |
| 3602 | 3536 | საყვარლისა სიახლესა მოშორვება გაამწარებს, |
| 3603 | ვაჲ, საწუთრო ბოლოდ თავსა ასუდარებს, აზეწარებს! | |
| 3537 | ვა, საწუთრო ბოლოდ თავსა ასუდარებს, აზეწარებს! | |
| 3604 | 3538 | |
| 3605 | 3539 | ყმა მივიდა, საწოლს დაჯდა, ზოგჯერ ტირს და ზოგჯერ ბნდების, |
| 3606 | მაგრა ახლავს გონებითა საყვარელსა, არ მოსწყდების; | |
| 3607 | ვით მწვანვილსა თრთვილისაგან, პირსა ფერი მოაკლდების. | |
| 3608 | ხედავთ, ვარდსა უმზეობა რაგვარ ადრე დააჩნდების! | |
| 3540 | მაგრა ახლავს გონებითა საყვარელსა, არ მოსწყდების; | |
| 3541 | ვით მწვანილსა თრთვილისაგან, პირსა ფერი მოაკლდების, | |
| 3542 | ხედავთ, ვარდსა უმზეობა როგორ ადრე დააჩნდების! | |
| 3609 | 3543 | |
| 3610 | საწოლს მჯდომმან პირსა ცემით ბროლი ბღუჯოს, ვარდი კონოს; | |
| 3611 | გულსა იდებს, იტყვის: „კაცმან ჭირი ლხინსა შეაწონოს; | |
| 3612 | ლხინმან სძლიოს, გაძლება ხამს, ჭირი სთმოს და ჟამთა მონოს. | |
| 3613 | ვინ ქონება არ იმადლოს, მას სხვა ღმერთმან რა აქონოს! | |
| 3614 | ||
| 3615 | გული კრულია კაცისა, ხარბი და გაუძღომელი, | |
| 3616 | გული – ჟამ-ჟამად ყოველთა ჭირთა მთმო, ლხინთა მნდომელი, | |
| 3544 | “გული კრულია კაცისა, ხარბი და გაუძღომელი, | |
| 3545 | გული – ჟამ-ჟამად ყოველთა ჭირთა მთმო, ლხინთა მდომელი; | |
| 3617 | 3546 | გული – ბრმა, ურჩი ხედვისა, თვით ვერას ვერ გამზომელი, |
| 3618 | ვერცა ჰპატრონობს სიკვდილი, ვერცა პატრონი რომელი!“ | |
| 3547 | ვერცა ჰპატრონობს სიკვდილი, ვერც პატრონი რომელი!“ | |
| 3619 | 3548 | |
| 3620 | რა გულსა უთხრა გულისა, სიტყვანი საგულისონი, | |
| 3549 | რა გულსა უთხრა გულისა სიტყვანი საგულისონი, | |
| 3621 | 3550 | მან მარგალიტნი მოიხვნა მის მზისა სამეყვისონი, |
| 3622 | 3551 | მის მზისა მკლავსა ნაბამნი, მათ კბილთა შესატყვისონი, |
| 3623 | პირსა დაიდვა, აკოცა, ცრემლი სდის, ვითა ბისონი. | |
| 3552 | “პირი დასდვა, აკოცა, ცრემლი სდის, ვითა ბისონი. | |
| 3624 | 3553 | |
| 3625 | 3554 | რა გათენდა, კაცი მოვა მომკითხავი, დარბაზს მხმობი. |
| 3626 | ყმა წავიდა ლაღი, ნაზი, ნაღვიძები, ძილნაკრთობი. | |
| 3555 | ყმა წავიდა ლაღი, ნაზი, ნაღვიძები, ძილ-ნაკრთობი. | |
| 3627 | 3556 | ერთმანერთსა ეჯარვიან, დგას მჭვრეტელთა ჯარი მსწრობი; |
| 3628 | 3557 | მეფე მინდორს ეკაზმოდა, მოემზადა დაბდაბ-ნობი. |
| 3629 | 3558 | |
| 3630 | მეფე შეჯდა, მაშინდელი ზარი აწმცა ვით ითქმოდა! | |
| 3559 | მეფე შეჯდა, მაშინდელი ზარი აწმცა ვით ითქმოდა: | |
| 3631 | 3560 | ქოს-დაბდაბთა ცემისაგან ყურთა სიტყვა არ ისმოდა, |
| 3632 | 3561 | მზესა ქორნი აბნელებდეს, ძაღლთა რბოლა მიდამოდა; |
| 3633 | 3562 | მას დღე მათგან დანაღვარი სისხლი ველთა მოესხმოდა! |
| 3634 | 3563 | |
| 3635 | ინადირეს, შემოიქცეს მხიარულნი, მინდორს რულნი; | |
| 3564 | ინადირეს, შემოიქცეს მხიარულნი მინდორს რულნი, | |
| 3636 | 3565 | შეიტანნეს დიდებულნი, თავადნი და სპანი სრულნი; |
| 3637 | 3566 | დაჯდა, დახვდეს მოკაზმულნი საჯდომნი და სრანი სრულნი, |
| 3638 | 3567 | ხმას სცემს ჩანგი ჩაღანასა, მომღერალნი იყვნეს რულნი! |
| 3639 | 3568 | |
| 3640 | 3569 | ყმა ახლოს უჯდა მეფესა, ჰკითხვიდა, ეუბნებოდა; |
| 3641 | ბაგეთათ გასჭვირს ბროლ-ლალი და კბილთათ ელვა ჰკრთებოდა. | |
| 3570 | ბაგეთა გასჭვირს ბროლ-ლალი, და კბილთათ ელვა ჰკრთებოდა. | |
| 3642 | 3571 | ახლოს სხდეს ღირსნი, ისმენდეს, შორს ჯარი დაიჯრებოდა, |
| 3643 | 3572 | უტარიელოდ ხსენება არვისგან იკადრებოდა. |
| 3644 | 3573 | |
| 3645 | ყმამან რაცა არვის უთხრის, კითხვად ვინმცა გაუპირდა? | |
| 3646 | მართალა, თუ საუბარსა აძვირებდა, ძვირად ღირდა; | |
| 3647 | სმა გარდახდა, გაიყარნეს, ყმა წავიდა, მი-ცა-სჭირდა, | |
| 3648 | ვეღარ გასძლო, გული მისი აუჩუქდა, აუტირდა. | |
| 3649 | ||
| 3650 | ყმა მივიდა გულმოკლული, ცრემლი ველთა მოედინა. | |
| 3651 | მართ მისივე სიყვარული უარებდა თვალთა წინა. | |
| 3652 | ზოგჯერ ადგის, ზოგჯერ დაწვის, ხელსა რადმცა დაეძინა! | |
| 3653 | რაცა აჯა დათმობისა გულმან ვისმცა მოუსმინა! | |
| 3574 | ყმა მივიდა გულ-მოკლული, ცრემლი ველთა მოედინა. | |
| 3575 | მართ მისივე სიყვარული უარებდის თვალთა წინა. | |
| 3576 | ზოჯერ ადგის, ზოგჯერ დაწვის, ხელსა რადმცა დაეძინა! | |
| 3577 | “რაცა აჯა დათმობისა გულმან ვისმცა მოუსმინა! | |
| 3654 | 3578 | |
| 3655 | წევს, იტყვის: „გულსა სალხინო რამცაღა დაუსახეო? | |
| 3656 | მოგშორდი, ედემს ნაზარდო ტანო ლერწამო და ხეო, | |
| 3657 | შენთა მჭვრეტელთა ნიშატო, ვერმჭვრეტთა სავაგლახეო, | |
| 3658 | ცხადად ნახვასა არ ღირს ვარ, ნეტარმცა სიზმრივ გნახეო!“ | |
| 3579 | წევს, იტყვის: „გულსა სალხინო რამცაღა დავუსახეო? | |
| 3580 | მოგშორდი ედემს ნაზარდო, ტანო ლერწამო და ხეო, | |
| 3581 | შენთა მჭვრეტელთა ნიშატო, ვერ–მჭვრეტთა სავაგლახეო, | |
| 3582 | ცხადად ნახვასა არ ღირს ვარ, ნეტარმცა სიზმრად გნახეო!“ | |
| 3659 | 3583 | |
| 3660 | 3584 | ამას მოსთქმიდის ტირილით ცრემლისა დასაღვაროთა; |
| 3661 | 3585 | კვლა გულსა ეტყვის: „დათმობა ჰგვანდეს სიბრძნისა წყაროთა. |
| 3662 | არ დავთმოთ, რა ვქმნათ, სევდასა, მითხარ, რა მოუგვაროთა? | |
| 3663 | თუ ლხინი გვინდა ღმრთისაგან, ჭირიცა შევიწყნაროთა“. | |
| 3586 | არ დავთმოთ, რა ვქმნათ, სევდასა, მითხარ, რა მოვუგვაროთა? | |
| 3587 | თუ ლხინი გვინდა ღმრთისაგან, ჭირნიცა შევიწყნაროთა“. | |
| 3664 | 3588 | |
| 3665 | კვლა იტყვის: „გულო, რაზომცა გაქვს სიკვდილისა წადება, | |
| 3666 | სჯობს სიცოცხლისა გაძლება, მისად თავისა დადება, | |
| 3589 | კვლა იტყვის: „გულო, რასდენცა გაქვს სიკვდილისა წადება, | |
| 3590 | სჯობს სიცოცხლისა გაძლება, მისთვის თავისა დადება; | |
| 3667 | 3591 | მაგრა დამალე, არ გაჩნდეს შენი ცეცხლისა კვლა დება, |
| 3668 | 3592 | ავად შეჰფერობს მიჯნურსა მიჯნურობისა ცხადება!“ |
| 3669 | დათხოვა ავთანდილისა როსტევან მეფესთანა და ვაზირის საუბარი | |
| 3670 | ||
| 3593 | დათხოვნა ავთანდილისა როსტევან მეფესთანა ვაზირის საუბარი | |
| 3671 | 3594 | რა გათენდა, შეეკაზმა, ყმა გავიდა ადრე გარე; |
| 3672 | იტყვის: „ნეტარ, მიჯნურობა არ დამაჩნდეს, და-მცა-ვფარე!“ | |
| 3673 | დათმობასა ეაჯების გულსა: „შენ რა მოუგვარე!“ | |
| 3595 | იტყვის: „ნეტარ მიჯნურობა არ დამაჩნდეს, და-მცა-ვფარე!“ | |
| 3596 | დათმობასა ეაჯების: „გულსა შენ რა მოუგვარე!“ | |
| 3674 | 3597 | ცხენსა შეჯდა, წამოვიდა ვაზირისა სახლსა მთვარე. |
| 3675 | 3598 | |
| 3676 | 3599 | ვაზირმან ცნა, გაეგება: „ჩემსა მზეა ამოსრული, |
| 3677 | ამას თურე მახარებდა დღეს ნიშანი სახარული!“ | |
| 3678 | მიეგება, თაყვანისსცა, ჰკადრა სრულსა ქება სრული. | |
| 3679 | ხამს სტუმარი სასურველი, მასპინძელი – მხიარული. | |
| 3600 | ამას თურმე მახარებდა დღეს ნიშანი სახარული!“ | |
| 3601 | მიეგება, თაყვანი-სცა, ჰკადრა სრულსა ქება სრული: | |
| 3602 | “ხამს სტუმარი სასურველი, მასპინძელი მხიარული“. | |
| 3680 | 3603 | |
| 3681 | 3604 | ყმა გარდასვა მასპინძელმან, არ ღაფალმან, ავმან, უქმან; |
| 3682 | 3605 | ფერხთა ქვეშე ხატაურსა უფენენ და მიწად უქმან. |
| 3683 | ყმამან სახლი გაანათლა, ვით სამყარო მზისა შუქმან; | |
| 3684 | თქვეს: „სურნელი სული ვარდთა დღეს მოგვბერა ქვენა ბუქმან“. | |
| 3606 | ყმამან სახლი განანათლა, ვით სამყარო მზისა შუქმან; | |
| 3607 | თქვეს: „ სურნელი სული ვარდთა დღეს მოგვბერა ქვენა ბუქმან“. | |
| 3685 | 3608 | |
| 3686 | 3609 | დაჯდა, მისთა შემხედველთა გული მათი მართლად ხელეს, |
| 3687 | 3610 | მისთა მჭვრეტთა მისთვის ბნედა თავისათვის ისახელეს, |
| 3688 | 3611 | სულთქმა ბევრი აათასეს, აღარა თუ აერთხელეს. |
| 3689 | 3612 | გაყრა ბრძანეს, გაიყარნეს, ჯალაბობა გაათხელეს. |
| 3690 | 3613 | |
| 3691 | 3614 | რა ჯალაბი გაიყარა, ყმა ვაზირსა ეუბნების, |
| 3692 | 3615 | ეტყვის: „შენი დამალული დარბაზს არა არ იქმნების; |
| 3693 | რაცა გწადდეს საურავი, მეფე იქს და შენ გეთნების, | |
| 3694 | გააგონენ ჭირნი ჩემნი, მკურნე, რაცა მეკურნების! | |
| 3616 | რაცა გწადდეს საურავი, მეფე იქმს და შენ გეთნების, | |
| 3617 | გაიგონენ ჭირი ჩემი, მკურნე, რაცა მეკურნების. | |
| 3695 | 3618 | |
| 3696 | მის ყმისა ცეცხლი მედების, წვა მჭირს მისისა მწველისა; | |
| 3697 | მკლავს სურვილი და ვერნახვა ჩემისა სასურველისა; | |
| 3698 | მას ჩემთვის სულნი არ შურდეს, შეზღვა ხამს შეუზღველისა; | |
| 3619 | “მის ყმისა ცეცხლი მედების, წვა მჭირს მისისა მწველისა; | |
| 3620 | მკლავს სურვილი და ვერ-ნახვა ჩემისა სასურველისა; | |
| 3621 | მას ჩემთვის სულინი არ შურდეს, შეზღვა ხამს შეუზღველისა; | |
| 3699 | 3622 | ხამს სიყვარული მოყვრისა უხვისა, უშურველისა. |
| 3700 | 3623 | |
| 3701 | მისი ნახვა გულსა ჩემსა ვითა ბადე დაებადა, | |
| 3702 | მუნვე დარჩა, დათმობაცა მას თანავე დაება, და-; | |
| 3703 | რათგან დასწვავს მოახლეთა, ღმერთსა მზედცა დაებადა! | |
| 3624 | “მისი ნახვა გულსა ჩემსა ვითა ბადე დაებადა, | |
| 3625 | მუნვე დარჩა, დათმობაცა მასთანავე დაება და-; | |
| 3626 | რათგან დასწვავს მოახლეთა, ღმერთსა მზედცა დაებადა, | |
| 3704 | 3627 | მერმე ასმათ ჩემთვის დისა მართ დად უფრო დაებადა. |
| 3705 | 3628 | |
| 3706 | ოდეს წამოვე, შევჰფიცე ფიცითა საშინელითა: | |
| 3629 | “ოდეს წამოვე, შევჰფიცე ფიცითა საშინელითა: | |
| 3707 | 3630 | «კვლა მოვალ, გნახავ პირითა არ მტერთა საწუნელითა; |
| 3708 | 3631 | შენსა მე ვეძებ ნათელსა, შენ ხარ გულითა ბნელითა»; |
| 3709 | ჟამია ჩემგან წასლვისა, მით მწვავს ცეცხლითა ნელითა. | |
| 3632 | ჟამია ჩემგან წასვლისა, მით მწვავს ცეცხლითა ნელითა. | |
| 3710 | 3633 | |
| 3711 | ყოველსავე მართლად გითხრობ, არ სიტყვასა საკვეხელსა. | |
| 3712 | მიმელის და ვერ მისრულ ვარ, ესე მიდებს ცეცხლსა ცხელსა; | |
| 3713 | ვერ გაუტეხ ზენაარსა, ვერ გავსწირავ ხელი ხელსა, | |
| 3634 | “ყოველსავე მართლად გითხრობ, არ სიტყვასა საკვეხელსა. | |
| 3635 | მიმელის და ვერ მისრულვარ, ესე მიდებს ცეცხლსა ცხელსა; | |
| 3636 | ვერ გავუტეხ ზენაარსა, ვერ გავსწირავ ხელი ხელსა, | |
| 3714 | 3637 | რამცა სადა გაუმარჯვდა კაცსა, ფიცთა გამტეხელსა! |
| 3715 | 3638 | |
| 3716 | რაცა გითხრა, ჩემ მაგიერ როსტანს ჰკადრე, მიედ სრასა; | |
| 3717 | თავმან მისმან, – ფიცით გეტყვი შენ, ვაზირსა, ოსტასრასა, – | |
| 3718 | არ შემიპყრობს, არ დავდგები, თუ შემიპყრობს, მაქნევს რასა? | |
| 3719 | მიშველე რა, გული ცეცხლმან არ დამიჭრას, არცა სრასა! | |
| 3639 | “რაცა გითხარ ჩემ მაგიერ როსტანს ჰკადრე, მიედ სრასა; | |
| 3640 | თავმან მისმან, ფიცით გეტყვი შენ ვაზირსა, ოსტასარსა: | |
| 3641 | არ შეიპყრობს, არ დავდგები, თუ შემიპყრობს, მაქნევს რასა? | |
| 3642 | მიშველე რა, გული ცეცხლმან არ დამიჭრას, არა სრასა! | |
| 3720 | 3643 | |
| 3721 | ჰკადრე: «ვინ გაქოს ყოველმან პირმან არმეუზრახემან! | |
| 3722 | ვითა ვიშიშვი, გაცნობოს ღმერთმან, ნათელთა სახემან! | |
| 3723 | მაგრა მან ყმამან ცეცხლითა დამწვა, ალვისა სახემან, | |
| 3724 | გული წამსავე წამიღო, – ვერათ ვერ შევინახე, – მან. | |
| 3644 | ,,კადრე: «ვინ გაქოს ყოველმან პირმან არ-მეუზრახემან! | |
| 3645 | ვითა ვიშიშვი, გაცნობოს ღმერთმან, ნათელთა სახემან; | |
| 3646 | მაგრა მან ყმამან ცეცხლითა დამწვაო, ალვისა ხემან, | |
| 3647 | გული წამსავე წამიღო, ვერათ ვერ შევინახე, მან | |
| 3725 | 3648 | |
| 3726 | აწ, მეფეო, უმისობა ჩემგან ყოლა არ ეგების; | |
| 3727 | გული მას აქვს, უგულოსა აქა ხელი რა მეხდების? | |
| 3649 | «აწ, მეფეო, უმისობა ჩემგნ ყოლა არ ეგების; | |
| 3650 | გული მას აქვს, უგულოსა, აქა ხელი რა მეხდების? | |
| 3728 | 3651 | თუ რას ვარგებ, პირველ ხვალმე თვით სახელი თქვენ მოგხვდების; |
| 3729 | 3652 | ვერას ვარგებ, გულსა დავსდებ, ჩემი ფიცი არ გატყდების. |
| 3730 | 3653 | |
| 3731 | წასლვა ჩემი გულსა თქვენსა არ ეწყინოს, არ დაჭმუნდეს; | |
| 3732 | თავსა ჩემსა გაგებული იქმნას, რაცა ღმერთსა უნდეს; | |
| 3733 | მანვე ქმნას და გამიმარჯვდეს, თქვენი თქვენკე და-ვე-ბრუნდეს. | |
| 3734 | არ მოვბრუნდე, თქვენმცა სუფევთ, მტერი თქვენი დაძაბუნდეს!»“ | |
| 3654 | «წასვლა ჩემი გულსა თქვენსა არ ეწყინოს, არ დაჭმუნდეს; | |
| 3655 | თავსა ჩემსა გაგებული იქმნას, რაც ღმერთსა უნდეს; | |
| 3656 | მანვე ქმნას და გაგიმარჯვდეს, თქვენი თქვენკე და-ვე-ბრუნდეს. | |
| 3657 | არ მობრუნდეს, თქვენმცა სუფევთ, მტერი თქვენი დაძაბუნდეს». | |
| 3735 | 3658 | |
| 3736 | კვლა პირმზე ეტყვის ვაზირსა: „მე სიტყვა შევამცირეო, | |
| 3659 | კვლა პირ-მზე ეტყვის ვაზირსა: „მე სიტყვა შევამცირეო, | |
| 3737 | 3660 | წა, ესე ჰკადრე მეფესა, შე-ვინ-ვიდოდეს ვირეო; |
| 3738 | 3661 | მიაჯე ამოდ გაშვება და თავი გაიგმირეო, |
| 3739 | 3662 | ასი ათასი წითელი შენ ქრთამად შეიწირეო“. |
| 3740 | 3663 | |
| 3741 | 3664 | ვაზირმან უთხრა სიცილით: „ქრთამი შენ გქონდეს შენია! |
| 3742 | 3665 | შენგან კმა ჩემად წყალობად, რომე გზა გაგიჩენია. |
| 3743 | 3666 | მაგას რა ვჰკადრებ მეფესა, რაცა აწ თქვენგან მსმენია, |
| 3744 | ვიცი, უცილოდ ამავსებს, შოება არსაწყენია. | |
| 3667 | ვიცი, უცილოდ ამავსებს, შოება არ საწყენია. | |
| 3745 | 3668 | |
| 3746 | თავმან მისმან, მუნვე მომკლავს, ვეჭვ, წამიცა არ წამაროს! | |
| 3669 | “თავმან მისმან, მუნვე მომკლავს, ვეჭვ, წამიცა არ წამაროს! | |
| 3747 | 3670 | შენი ოქრო შენვე დაგრჩეს, მე, გლახ, მიწა მესამაროს; |
| 3748 | მომკალ, კაცსა სიცოცხლისა სწორად რაცა მოეხმაროს! | |
| 3671 | მომკალ, კაცსა სიცოცხლისა სწორად რაცა მოეხმაროს; | |
| 3749 | 3672 | არ ითქმის და ვერცა ვიტყვი, რა გინდა ვინ მისაგმაროს. |
| 3750 | 3673 | |
| 3751 | გზა არ წავა თავსა წინა, სიცოცხლე, გლახ, ვით გათნიო? | |
| 3752 | ამიკლებს და ანუ მომკლავს: «ეგე სიტყვა ვითა სთქვიო?! | |
| 3753 | რად არ მუნვე გაიგონე, რად ხარ შმაგი აგეთიო?!» | |
| 3674 | “გზა არ წავა თავსა წინა, სიცოცხლე, გლახ, ვით გათნიო? | |
| 3675 | ამიკლებს და ანუ მომკლავს: «ეგე სიტყვა ვითა სთქვიო? | |
| 3676 | რად არ მუნვე გაიგონე, რად ხარ შმაგი აგეთიო». | |
| 3754 | 3677 | სჯობს სიკვდილი აკლებასა, ამას თავსა აწვე ვსწვრთიო. |
| 3755 | 3678 | |
| 3756 | თუ მეფეცა გაგიშვებდეს, თვით ლაშქარნი რად მოღორდენ? | |
| 3757 | რად გაგიშვან, რად დაღორდენ, ანუ მზესა რად მოშორდენ? | |
| 3758 | შენ წახვიდე, მტერნი ჩვენნი დაგვთამამდენ, გაგვისწორდენ. | |
| 3679 | “თუ მეფეცა გაგიშვებდეს, თვით ლაშქარნი რად მოღორდენ, | |
| 3680 | რად გაგიშვან, რად დაღონდენ, ანუ მზესა რად მოშორდენ? | |
| 3681 | შენ წახვიდე, მტერნი ჩვენნი დაგვთამამდენ, გაგვისწორდენ! | |
| 3759 | 3682 | ეგე ასრე არ იქმნების, ვითა ჩიტნი არ გაქორდენ“. |
| 3760 | 3683 | |
| 3761 | 3684 | ყმა ატირდა, ცრემლით უთხრა: „ხამს, თუ დანა გულსა ვიცი; |
| 3762 | ჰე, ვაზირო, შეგეტყვების, სიყვარული არ თურ იცი; | |
| 3763 | ანუ სხვაცა არ გინახავს მოყვრობა და არცა ფიცი? | |
| 3685 | ჰე, ვაზირო, შეგეტყვების, სიყვარული არ თურ იცი, | |
| 3686 | ანუ სხვაცა არ გინახავს მოყვრობა და არცა ფიცი, | |
| 3764 | 3687 | თუ გინახავს, უმისოსა ჩემი ლხინი ვით ამტკიცი?! |
| 3765 | 3688 | |
| 3766 | მზე დაბრუნდა, არა ვიცი, მზესა რა ცა დააბრუნვებს! | |
| 3767 | აწ უშველოთ, გვიჯობს, იგი ნაცვლად დღესა დაგვითბუნვებს, | |
| 3689 | “მზე დაბრუნდა, არ ვიცოდი, მზესა რამცა დააბრუნვებს! | |
| 3690 | აწ ვუშველოთ, გვიჯობს, იგი ნაცვლად დღესა დაგვითბუნვებს, | |
| 3768 | 3691 | ჩემი ჩემებრ არვინ იცის, რა მამწარებს, რა მატკბუნვებს; |
| 3769 | 3692 | ცუდთა კაცთა საუბარი კაცსა მეტად დააჭმუნვებს. |
| 3770 | 3693 | |
| 3771 | მეფე ანუ მისნი სპანი, ნეტარ, ხელსა რასა მხდიან! | |
| 3694 | “მეფე ანუ მისნი სპანი, ნეტარ, ხელსა რასა მხდიან! | |
| 3772 | 3695 | აწ ვითამცა უცნობოსა გაუწყვედლად ცრემლნი მდიან. |
| 3773 | სჯობს, წავიდე, არ გავტეხნე, კაცსა ფიცნი გამოსცდიან; | |
| 3774 | ჭირნი, მისგან უნახავნი, დია, ვისმე გარდუხდიან? | |
| 3696 | სჯობს წავიდე, არ გავტეხნე, კაცსა ფიცნი გამოსცდიან; | |
| 3697 | ჭირნი მისგან უნახავნი, დია, ვისმე გარდუხდიან? | |
| 3775 | 3698 | |
| 3776 | აწ, ვაზირო, მაგა პირსა გული კრული ვით მოგთმინდეს? | |
| 3777 | რკინა, ჩემი მონაცვალე, ხამს, გაცვილდეს, არ გატინდეს; | |
| 3778 | ვერ გარდვიხდი ცრემლთა მისთა, ჯეონიცა თვალთათ მდინდეს, | |
| 3699 | “აწ, ვაზირო, მაგა პირსა გული კრული ვით მოგთმინდეს? | |
| 3700 | რკინა ჩემი მონაცვალე, ხამს გაცვილდეს, არ გატინდეს; | |
| 3701 | ვერ გარდვიხდი ცრემლთა მისთა, ჯეონიცა თვალთა მდინდეს, | |
| 3779 | 3702 | მომეხმარე, ნუთუ ჩემგან მოხმარება შენცა გინდეს. |
| 3780 | 3703 | |
| 3781 | არ გამიშვებს, გავიპარვი, წავალ მათგან შეუგებლად; | |
| 3782 | ვითა მნუკევს, ეგრე დავრთო გული ცეცხლთა მოსადებლად. | |
| 3783 | ვიცი, ჩემთვის არას გიზამს, თუ არ უნდი გასაძებლად; | |
| 3784 | თქვი, რა გინდა წაგეკიდოს, თავი დადევ საწამებლად!“ | |
| 3704 | “არ გამიშვებს, გავიპარვი, წავალ მათგან შეუგებლად; | |
| 3705 | ვითა მნუკევს, ეგრე დავჰრთო გული ცეცხლთა მოსადებლად. | |
| 3706 | ვიცი ჩემთვის არას გიზამს, თუ არ უნდი გასაძებლად | |
| 3707 | თქვი, რა გინდა წაგეკიდოს, თავი დადევ საწამებლად“. | |
| 3785 | 3708 | |
| 3786 | 3709 | ვაზირმან თქვა: „შენი ცეცხლი მეცა ცეცხლად მომედების, |
| 3787 | ვეღარ უჭვრეტ ცრემლთა შენთა, სოფელიცა გაქარდების; | |
| 3788 | ზოგჯერ თქმა სჯობს არათქმასა, ზოგჯერ თქმითაც დაშავდების. | |
| 3789 | ვიტყვი, მოვკვდე, არა მგამა, ჩემი მზეცა თქვენ მოგხვდების!“ | |
| 3710 | ვეღარ ვუჭვრეტ ცრემლთა შენთა, სოფელიცა გაქარდების; | |
| 3711 | ზოგჯერ თქმა სჯობს არა-თქმასა, ზოგჯერ თქმითაც დაშავდების. | |
| 3712 | ვიტყვი, მოვკვდე, არა მგამა, ჩემი მზეცა თქვენ მოგხვდების!“. | |
| 3790 | 3713 | |
| 3791 | 3714 | რა ვაზირმან ესე უთხრა, ადგა, დარბაზს გაემართა. |
| 3792 | 3715 | მეფე დახვდა შეკაზმული, პირი მზეებრ ეწაღმართა. |
| 3793 | შეუშინდა, საწყენლისა მოხსენება ვერ შემართა, | |
| 3716 | შეუშინდა, საწყენლისა მოხსენება ვერ შემართა; | |
| 3794 | 3717 | დაყრით დადგა, იგონებდა არ საქმეთა საომართა. |
| 3795 | 3718 | |
| 3796 | მეფემან ნახა ვაზირი დაღრეჯით, დაყმუნვებული, | |
| 3797 | უბრძანა: „რა გჭირს, რა იცი, რად მოხვე შეჭირვებული?“ | |
| 3719 | მეფემან ნახა ვაზირი დაღრეჯით დაყმუნვებული. | |
| 3720 | უბრძანა: „რა გჭირს, რა იცი, რად მოხვე შეჭირვებული?“ | |
| 3798 | 3721 | მან ჰკადრა: „არა ვიციო, მართ ვარ თავისა ვებული, |
| 3799 | 3722 | მართალ ხართ, მომკლათ, რა გესმას ამბავი გაკვირვებული. |
| 3800 | 3723 | |
| 3801 | ჩემი ჭმუნვა ჭირსა ჩემსა არცა მატს და არცა სდიდობს; | |
| 3724 | “ჩემი ჭმუნვა ჭირსა ჩემსა არცა მატს, და არცა სდიდობს; | |
| 3802 | 3725 | მეშინიან, თუცა შიშსა მოციქული არ დარიდობს. |
| 3803 | 3726 | აწ ავთანდილ გეთხოვების, მოაჯეობს, არ წამკიდობს, |
| 3804 | 3727 | უმისყმისოდ სოფელსა და საწუთროსა მისთვის ფლიდობს“. |
| 3805 | 3728 | |
| 3806 | რაცა იცოდა, ყველაი ჰკადრა მოშიშრად ენითა, | |
| 3729 | რაცა იცოდა, ყველაი ჰკადრა მოშიშრად ენითა; | |
| 3807 | 3730 | კვლა მოახსენა: „რამცა სცან სიტყვითა ესოდენითა, |
| 3808 | 3731 | თუ რაგვარ მყოფი მინახავს, თუ რაგვარ ცრემლთა დენითა! |
| 3809 | 3732 | მართალ ხართ, თუმცა რისხვანი ჩემთვის იანაზდენითა“. |
| 3810 | 3733 | |
| 3811 | 3734 | რა მეფემან მოისმინა, გაგულისდა, გაავცნობდა, |
| 3812 | 3735 | ფერი ჰკრთა და გასაშიშრდა, შემხედველთა შეაშთობდა; |
| 3813 | შეუზახნა: „რა სთქვი, შმაგო, მაგას სხვამცა ვინ მითხრობდა! | |
| 3736 | შეუზახნა: „რა სთქვი, შმაგო, მაგას სხვამცა ვინ მითხრობდა; | |
| 3814 | 3737 | ავსა კაცსა ურჩევნია, ავსამცა რას ადრე სცნობდა! |
| 3815 | 3738 | |
| 3816 | ვითამც რამე სახარული საქმე მითხარ ვითა ადრად. | |
| 3739 | “ვითამც რამე სახარული საქმე მითხარ ვითა ადრად. | |
| 3817 | 3740 | მაგის მეტი რა ვინ მიყოს, თუ არ მომკლას მუხთლად, ღადრად! |
| 3818 | 3741 | შმაგო, ენა ვით იხმარე აწ მაგისად ჩემად კადრად! |
| 3819 | აგრე შმაგი არ ვაზირად, არა ვარგ ხარ არცა სხვად რად! | |
| 3742 | აგრე შმაგი არ ვაზირად, არად ვარგხარ არცა სხვად რად! | |
| 3820 | 3743 | |
| 3821 | ხამსცა კაცმან პატრონისა საწყინარსა არ დახედნეს, | |
| 3744 | “ხამსცა, კაცმან პატრონისა საწყინარსა არ დახედნეს, | |
| 3822 | 3745 | ოდენ სიტყვა უმეცრული უმეცრულად დაიყბედნეს?! |
| 3823 | 3746 | მე მაგისად მოსმენამდის რად არ ყურნი შემეჭედნეს! |
| 3824 | შენ თუ მოგკლა, სისხლნი შენნი ჩემმან ქედმან მიიქედნეს!“ | |
| 3747 | შენ თუ მოგკლა, სისხლნი შენნი ჩემმან ქედმან მიიქედნეს“. | |
| 3825 | 3748 | |
| 3826 | 3749 | კვლა უბრძანა: „თუმცა მისგან აწ არ იყავ მოგზავნილი, |
| 3827 | 3750 | თავმან ჩემმან, თავსა მოგკვეთ, არად უნდა ამას ცილი! |
| 3828 | წა, უკუდეგ, ავი, შმაგი, უმეცარი, შლეგი, წბილი! | |
| 3751 | წა, უკუდეგ! ავი, შმაგი, უმეცარი, შლეგი, წბილი! | |
| 3829 | 3752 | შაბაშ სიტყვა, შაბაშ კაცი, შაბაშ საქმე, მისგან ქმნილი!“ |
| 3830 | 3753 | |
| 3831 | 3754 | დადრკა, სკამნი შემოსტყორცნა, ჰკრნა კედელსა, შეალეწნა; |
| 3832 | დააცთუნნა, მაგრა მისთვის აალმასნა, არ აძეწნა: | |
| 3833 | „ვით მიამბე წასლვა მისი, ვინ ალვისა მორჩი ხე წნა!“ | |
| 3755 | დააცთუნა, მაგრა მისთვის აალმასნა, არ აძეწნა: | |
| 3756 | “ვით მიამბე წასვლა მისი, ვინ ალვისა მორჩი ხე წნა!“ | |
| 3834 | 3757 | ვაზირისა ცრემლმან ცხელმან ღაწვნი თეთრნი აახეწნა. |
| 3835 | 3758 | |
| 3836 | ვაზირმან, გლახ, გამორიდნა, მართ ვეღარას ვერ იძრწივნებს, | |
| 3837 | გამოძრწა და გამომელდა, გულსა წყლულსა მოიმტკივნებს; | |
| 3759 | ვაზირმან, გლახ, გამორიდნა, მართ ვეღარას ვერ იძრწივნებს; | |
| 3760 | გამოძრწა და გამომელდა, გულსა წყლულსა მოიმტკივნებს, | |
| 3838 | 3761 | შეის ხასობს, გაის ქუშობს, ენა ასრე მოაყივნებს, |
| 3839 | მტერი მტერსა ვერას ავნებს, რომე კაცი თავსა ივნებს. | |
| 3762 | მტერი მტერსა ვერას ავნებს, რომელ კაცი თავსა ივნებს. | |
| 3840 | 3763 | |
| 3841 | 3764 | თქვა: „ცოდვათა ჩემთა მსგავსი ღმერთმან მეტი რა მიჩვენოს? |
| 3842 | რად მოვღორდი, რად დავბნელდი, ნეტარ, ვინღა გამითენოს! | |
| 3765 | რად მოვღორდი, რად დავბნელდი, ნეტარ ვინღა გამითენოს! | |
| 3843 | 3766 | ვინცა კაცმან კადნიერად პატრონსა რა მოახსენოს, |
| 3844 | 3767 | ჩემნი დღენი მასმცა ადგან, რაძი ვითა გაისვენოს!“ |
| 3845 | 3768 | |
| 3846 | 3769 | ვაზირი გაწბილებული მივა ბედითა შავითა; |
| 3847 | 3770 | ავთანდილს უთხრა დაღრეჯით, პირითა გამქუშავითა: |
| 3848 | „მადლი რა გკადრო, აწ თქვენგან გავხასდი მე მაშა ვითა, | |
| 3849 | ვაჲ, კარგი თავი უებრო დავკარგე დავაშავითა!“ | |
| 3771 | “მადლი რა გკადრო, აწ თქვენგან, გავხასდი მე მაშა ვითა, | |
| 3772 | ვა, კარგი თავი უებრო დავკარგე, დავაშავითა!“ | |
| 3850 | 3773 | |
| 3851 | ქრთამსა სთხოვს და ამხანაგობს, თუცა ცრემლსა არ იწურვებს: | |
| 3852 | – მიკვირს, რად სცალს წყლიანობად, რად არ გულსა შეიურვებს! – | |
| 3853 | „ვინ არ მისცემს ქადებულსა, მოურავსა მოიმდურვებს, | |
| 3774 | ქრთამსა სთხოვს და ამხანაგობს, თუცა ცრემლსა ვერ იწურვებს: | |
| 3775 | – მიკვირს, რად სცალს წყლიანობად, რად არ გულსა შეიურვებს! – | |
| 3776 | “ვინ, არ მისცემს ქადებულსა მოურავსა მოიმდურვებს, | |
| 3854 | 3777 | თქმულა: «ქრთამი საურავსა ჯოჯოხეთსცა დაიურვებს». |
| 3855 | 3778 | |
| 3856 | ვით გამხადა, რა მიბრძანა, არ ეგების ჩემგან თხრობა: | |
| 3857 | რა სიავე, რა სირეგვნე, რა შლუობა, რა შმაგობა! | |
| 3858 | მე თვით კაცად აღარ ვარგ ვარ, აღარა მიც თავსა ცნობა; | |
| 3779 | “ვით გამხადა, რა მიბრძანა, არ ეგების ჩემგან თხრობა; | |
| 3780 | რა სიავე, რა სირეგვნე, რა შლეგობა, რა შმაგობა! | |
| 3781 | მე თვით კაცად აღარ ვარგვარ, აღარა მიც თავსა ცნობა; | |
| 3859 | 3782 | ესე მიკვირს, რად არ მომკლა, მისცა თურე ღმერთმან თმობა. |
| 3860 | 3783 | |
| 3861 | მეცა ვიცოდი, რაცა ვქმენ, ცთომით არ წამკიდებია; | |
| 3784 | “მეცა ვიცოდი, რაცა ვქმენ, ცთომით არ წამკიდებია; | |
| 3862 | 3785 | ვიაზრე, გამიწყრებოდა, ჭმუნვა მით გამდიდებია; |
| 3863 | 3786 | განგებით ქმნილსა რისხვასა ვერავინ დარიდებია! |
| 3864 | შენთვის სიკვდილი ლხინად მიჩს, ჭირი არ გამცუდებია“. | |
| 3787 | შენთვის სიკვდილი ლხინად მიჩს, ჭირი არ გამცუდებია „. | |
| 3865 | 3788 | |
| 3866 | ყმამან უთხრა: „შენი წყრომა მეცა განა დამიმძიმდა, | |
| 3867 | მაგრა ქრთამი რადღა გმართებს? – გაიცინნა, გა-ცა-ღიმდა, – | |
| 3868 | შენ ადიმი გაგიმეშდა, არ თუ მეში გიადიმდა. | |
| 3869 | რა აქიმი დასნეულდეს, მისთვის ვინმცა გააქიმდა!“ | |
| 3870 | ||
| 3871 | მოახსენა კვლა ვაზირმან: „მე რა გინდა წამეკიდოს, | |
| 3872 | მოიწყრომებს, შე-ცა-მინდობს, ნუთუ გული გაიწმიდოს; | |
| 3873 | შენ რასა იქ, ესე მითხარ, ჩემი ჭმუნვა გაიდიდოს! | |
| 3874 | ხამსცა, კაცმან სასიკვდილოდ თავსა არა არ დარიდოს!“ | |
| 3875 | ||
| 3876 | ყმამან უთხრა: „აღარწასლვა არ ეგების ჩემგან აროს. | |
| 3789 | ყმამან უთხრა: „აღარ-წასვლა არ ეგების ჩემგან აროს. | |
| 3877 | 3790 | იადონი მაშინ მოკვდეს, ოდეს ვარდმან იდამჭნაროს. |
| 3878 | 3791 | ხამს, უძებნოს ცვარი წყლისა, მისთვის თავი ყოვლგან აროს, |
| 3879 | 3792 | ვერ უპოვოს, რა ქმნას, ანუ გული რითა დაიწყნაროს! |
| 3880 | 3793 | |
| 3881 | უმისოდ მყოფი ვერ გავსძლებ ჯდომასა, ვერცა წოლასა, | |
| 3882 | მართ ნადირთაებრ გაჭრასა ვირჩევ, მათ თანა რბოლასა; | |
| 3883 | ასრე გასრულსა რად მნუკევს მისთა მებრძოლთა ბრძოლასა? | |
| 3794 | “უმისოდ მყოფი ვერ გავსძლებ ჯდომასა, ვერცა წოლასა, | |
| 3795 | მართ ნადირთაებრ გაჭრასა ვირჩევ, მათთანა რბოლასა; | |
| 3796 | ასრე გასრულსა რად მნუკევს, მისთა მებრძოლთა ბრძოლასა? | |
| 3884 | 3797 | სჯობს უყოლობა კაცისა მომდურავისა ყოლასა. |
| 3885 | 3798 | |
| 3886 | მოვახსენებ ერთხელ კვლაცა, აწ რაზომცა მეფე წყრების, | |
| 3799 | “მოვახსენებ ერთხელ კვლაცა, აწ რაზომცა მეფე წყრების, | |
| 3887 | 3800 | ნუთუ გაბრჭოს, გული ჩემი ვით იწვის და ვით ენთების; |
| 3888 | 3801 | არ გამიშვებს, გავიპარვი, რა იმედი გარდმიწყდების, |
| 3889 | მე თუ მოვკვდე, ჩემი კერძი სოფელიცა გარდიფხვრების!“ | |
| 3802 | მე თუ მოვკვდე, ჩემი კერძი სოფელიმცა გარდიფხვრების!“. | |
| 3890 | 3803 | |
| 3891 | მოიუბნეს. ვაზირმან ქმნნა ჭამა-სმანი მათნი ფერნი, | |
| 3892 | უმასპინძლა, ძღვენნი უძღვნნა შვენიერსა შვენიერნი, | |
| 3804 | მოიუბნეს; ვაზირმან ქმნნა ჭამა-სმანი მათნი ფერნი. | |
| 3805 | უმასპინძლა, ძღვენნი უძღვნნა შვენიერსა შვენიერნი; | |
| 3893 | 3806 | მისნი მყოლნი ა-ვე-ავსნა, მოყმენი და თუნდა ბერნი. |
| 3894 | 3807 | გაიყარნეს, ყმა წავიდა, სახლად ჩადგეს მზისა წვერნი. |
| 3895 | 3808 | |
| 3896 | 3809 | შეკრა წითელი ასი ათასი პირად მზემან და ტანად სარომან, |
| 3897 | სამასი თავი სტავრა-ატლასი უხვმან, ნიადაგ მიუმცთარომან, | |
| 3898 | სამოცი თვალი ლალ-იაგუნდი ფერად არ მათმან საუარომან. | |
| 3810 | სამასი თავი სტავრა-ატლასი უხვმან, ნიადაგ, მიუმცთარომან, | |
| 3811 | სამოცი თვალი ლალ-იაგუნდი ფერად მართ ვითა მიუმხვდარომან | |
| 3899 | 3812 | კაცი გაგზავნა ვაზირისასა, ესე ყველაი მისთვის არო მან. |
| 3900 | 3813 | |
| 3901 | შესთვალა, თუ: „რაცა გმართებს, ვით მოგცე და ვით გაქონო, | |
| 3814 | შესთვალა თუ: „რაცა გმართებს, ვით მოგცე და ვით გაქონო, | |
| 3902 | 3815 | ვალთა შენთა გარდსახდელად რა ნაცვალი მოვიგონო? |
| 3903 | 3816 | თუღა დავრჩე, შენთვის მოვკვდე, თავი ჩემი დაგამონო, |
| 3904 | 3817 | სიყვარული სიყვარულსა შეგიცალო, შეგიწონო“. |
| 3905 | 3818 | |
| 3906 | 3819 | მე ვითა ვთქვა უებრობა, სიკეთე და ქება მისი! |
| 3907 | 3820 | კაცი იყო საქმისაცა შესაფერი, შესატყვისი; |
| 3908 | 3821 | ასრე უნდა მოხმარება, გავიდოდეს ვისცა ვისი. |
| 3909 | 3822 | ოდეს კაცსა დაეჭიროს, მაშინ უნდა ძმა და თვისი. |
| 3910 | 3823 | ავთანდილისაგან შერმადინის საუბარი |
| 3911 | ||
| 3912 | შერმადინს ეტყვის, უბრძანებს პირმზე, ნათელთა მფენელი: | |
| 3913 | „ესე დღე არის იმედი, ჩემი გულისა მლხენელი, | |
| 3824 | შერმადინს ეტყვის, უბრძანებს პირ-მზე, ნათელთა მფენელი: | |
| 3825 | “ესე დღე არის იმედი, ჩემის გულისა მლხენელი, | |
| 3914 | 3826 | შენგან თავისა შენისა საჩემოდ გამომჩენელი“. |
| 3915 | მქებრად ამბვისა მათისა ხამს მკითხველი და მსმენელი. | |
| 3827 | მქებრად ამბისა მათისა ხამს მკითხველი და მსმენელი. | |
| 3916 | 3828 | |
| 3917 | 3829 | იტყვის: „როსტან არ გამიშვა, არცა სიტყვა მომისმინა; |
| 3918 | მან არ იცის, რათა ვინ-ა და სულდგმული ვისგან ვინ-ა; | |
| 3919 | უმისომცა ნუ ცოცხალ ვარ ნუცა გარე, ნუცა შინა! | |
| 3830 | მან არ იცის, რა მჭირს, ანუ სულ-დგმული ვისგან ვინ-ა; | |
| 3831 | უმისომცა ნუ ცოცხალ ვარ ნუცა გარე, ნუცა შინა. | |
| 3920 | 3832 | რაცა საქმე უსამართლო ღმერთმან ვისმცა შეარჩინა! |
| 3921 | 3833 | |
| 3922 | თუცა მისი არგაწირვა ჩემგან მტკიცობს, არ სათუობს, – | |
| 3923 | ყოვლი ცრუ და მოღალატე ღმერთსა ჰგმობს და აგრე ცრუობს, – | |
| 3834 | “თუცა მისი არ-გაწირვა, ჩემგან მტკიცობს, არ სათუობს; | |
| 3924 | 3835 | გული, მისი უნახავი, ტირს და სულთქვამს, ვაებს, უობს, |
| 3925 | ლხინსა არას არ იახლებს, ჰკრთების, კუშტობს, ვახშობს, ქსუობს. | |
| 3836 | კაცსა არას არ იახლებს, ერიდების, ჰკრთების, ქსუობს. | |
| 3837 | ყოვლი ცრუ და მოღალატე ღმერთსა ჰგმობს და აგრე ცრუობს; | |
| 3926 | 3838 | |
| 3927 | სამი არის მოყვრისაგან მოყვრობისა გამოჩენა: | |
| 3928 | პირველ, ნდომა სიახლისა, სიშორისა ვერმოთმენა, | |
| 3929 | მიცემა და არას შური, ჩუქებისა არმოწყენა, | |
| 3839 | “სამი არის მოყვრისაგან მოყვრობისა გამოჩენა: | |
| 3840 | პირველ ნდომა სიახლისა, სიშორისა ვერ მოთმენა, | |
| 3841 | მიცემა და არას შური, ჩუქებისა არ მოწყენა, | |
| 3930 | 3842 | გავლენა და მოხმარება, მისად რგებად ველთა რბენა. |
| 3931 | 3843 | |
| 3932 | რადღა ვაგრძელებ სიტყვასა, ჟამია შემოკლებისა! | |
| 3844 | “რადღა ვაგრძელებ სიტყვასა, ჟამია შემოკლებისა! | |
| 3933 | 3845 | აწ გაპარვაა წამალი ამა გულისა ლებისა. |
| 3934 | რასაცა გვედრებ, ისმენდი, ვირე დრო გქონდეს ხლებისა; | |
| 3846 | რასაცა გვედრებ, ისმენდი, ვირე დრო გქონდეს ხლებისა, | |
| 3935 | 3847 | შენ გაამაგრე დაჭირვა ჩემისა ნასწავლებისა. |
| 3936 | 3848 | |
| 3937 | აწ მეფეთა სამსახურად პირველ თავი დაამზადე, | |
| 3849 | “აწ მეფეთა სამსახურად პირველ თავი დაამზადე, | |
| 3938 | 3850 | სიკეთე და უკლებლობა შენი ერთობ გააცხადე; |
| 3939 | 3851 | სახლი ჩემი შეინახე, სპათა ჩემთა ეთავადე, |
| 3940 | სამსახური აქამდისი, კვლა გავლენა გააკვლადე! | |
| 3852 | სამსახური აქამდისი, კვლა გავლენა გააკვლადე. | |
| 3941 | 3853 | |
| 3942 | მტერთა ჩემთა ენაპირე, ძალი ნურა მოგაკლდების, | |
| 3943 | ერთგულთათვის კარგი ნუ გშურს, ორგულიმცა შენი კვდების! | |
| 3854 | “მტერთა ჩემთა ენაპირე, ძალი ნურა მოგაკლდების, | |
| 3855 | ერთგულთათვის კარგი ნუ გშურს, ორგულიმცა შენი კვდების. | |
| 3944 | 3856 | შემოვიქცე, შენი ჩემგან ვალი კარგად გარდიხდების; |
| 3945 | 3857 | პატრონისა სამსახური არაოდეს არ წახდების“. |
| 3946 | 3858 | |
| 3947 | 3859 | ესე ესმა, ცრემლი ცხელი შერმადინსა თვალთა სდინდი; |
| 3948 | მოახსენა: „მარტოობით ჭირსა რადმცა შეუშინდი! | |
| 3860 | მოახსენა: „მარტოობით ჭირსა რადმცა შევუშინდი, | |
| 3949 | 3861 | მაგრა რა ვქმნა, უშენოსა დამეცემის გულსა ბინდი! |
| 3950 | 3862 | წამიტანე სამსახურად, მოგეხმარო, რადცა გინდი. |
| 3951 | 3863 | |
| 3952 | ვის ასმია მარტოსაგან ღარიბობა ეგზომ დიდი! | |
| 3953 | ვის ასმია პატრონისა ჭირსა შიგან ყმისა რიდი! | |
| 3864 | “ვის ასმია მარტოსაგან ღარიბობა ეგზომ დიდი?! | |
| 3865 | ვის ასმია პატრონისა ჭირსა შიგან ყმისა რიდი?! | |
| 3954 | 3866 | დაკარგულსა გიგონებდე, რა ვიქმნები აქა ფლიდი?“ |
| 3955 | ყმამან უთხრა: „ვერ წაგიტან, რაზომსაცა ცრემლსა ღვრიდი. | |
| 3867 | ყმამან უთხრა: „ვერ წაგიტან რაზომსამცა ცრემლსა ღვრიდი. | |
| 3956 | 3868 | |
| 3957 | შენგან ჩემი სიყვარული ვითამც არა დამეჯერა, | |
| 3869 | “შენგან ჩემი სიყვარული ვითამც არა დამეჯერა, | |
| 3958 | 3870 | მაგრა საქმე არ მოხდების, ჟამი ასრე დამემტერა! |
| 3959 | 3871 | ვის მივანდო სახლი ჩემი, შენგან კიდე ვინმც მეფერა?! |
| 3960 | გული დადევ, დაიჯერე, ვერ წაგიტან ვერათ, ვერა! | |
| 3872 | გული დადევ, დაიჯერე, ვერ წაგიტან, ვერა, ვერა! | |
| 3961 | 3873 | |
| 3962 | თუ მიჯნური ვარ, ერთი ვხამ ხელი მინდორთა მე რებად; | |
| 3874 | ,,თუ მიჯნური ვარ, ერთი ვხამ ხელი მინდორთა მე რებად; | |
| 3963 | 3875 | არ მარტო უნდა გაჭრილი ცრემლისა სისხლსა ფერებად? |
| 3964 | 3876 | გაჭრა ხელია მიჯნურთა, რად სცალს თავისა ბერებად! |
| 3965 | ასრეა ესე სოფელი, შესჯერდი კვლა შეჯერებად! | |
| 3877 | ასრეა ესე სოფელი, შესჯერდი კვლა შეჯერებად. | |
| 3966 | 3878 | |
| 3967 | რა მოგშორდე, მახსენებდი, სიყვარული ჩემი გქონდეს; | |
| 3879 | “რა მოგშორდე, მახსენებდი, სიყვარული ჩემი გქონდეს; | |
| 3968 | 3880 | არ ვეშიშვი მტერთა ჩემთა, თავი მონად მომიმონდეს. |
| 3969 | ხამს, მამაცი გაგულოვნდეს, ჭირსა შიგან არ დაღონდეს. | |
| 3881 | ხამს მამაცი გაგულოვნდეს, ჭირსა შიგან არ დაღონდეს, | |
| 3970 | 3882 | მძულს, რა კაცსა სააუგო საქმე არა არ შესწონდეს. |
| 3971 | 3883 | |
| 3972 | მე იგი ვარ, ვინ სოფელსა არ ამოვჰკრეფ კიტრად ბერად, | |
| 3884 | “მე იგი ვარ, ვინ სოფელსა არ ამოვჰკრეფ კიტრად ბერად, | |
| 3973 | 3885 | ვის სიკვდილი მოყვრისათვის თამაშად და მიჩანს მღერად; |
| 3974 | ჩემსა მზესა დავეთხოვე, გაუშვივარ, დავდგე მე რად! | |
| 3975 | მას თუ დავსთმობ, სახლსა ჩემსა ვეღარ დავსთმობ ვისსა ვერად? | |
| 3886 | ჩემსა მზესა დავეთხოვე, გავუშვივარ, დავდგე მე რად! | |
| 3887 | მას თუ დავთმობ, სახლსა ჩემსა ვეღარ დავსთმობ ვისსა ვერად?! | |
| 3976 | 3888 | |
| 3977 | აწ ანდერძსა ჩემსა მოგცემ, როსტანს წინა დაწერილსა; | |
| 3889 | “აწ ანდერძსა ჩემსა მოგცემ, როსტანს წინა დაწერილსა; | |
| 3978 | 3890 | შენ შეგვედრებ, დაგიჭიროს, ვითა გმართებს ჩემსა ზრდილსა. |
| 3979 | მოვკვდე, თავსა ნუ მოიკლავ, სატანასგან ნუ იქ ქმნილსა, | |
| 3980 | ამას ზედა იტირებდი, დაიდებდი თვალთა მილსა!“ | |
| 3891 | მოვკვდე, თავსა ნუ მოიკლავ, სატანასგან ნუ იქმ ქმნილსა, | |
| 3892 | ამაზედა იტირებდი, დაიდებდი თვალთა მილსა. | |
| 3981 | 3893 | ანდერძი ავთანდილისა როსტევან მეფის წინაშე, ოდეს გაიპარა |
| 3982 | ||
| 3983 | დაჯდა წერად ანდერძისა, საბრალოსა საუბრისად: | |
| 3984 | „ჰე, მეფეო, გავიპარვი ძებნად ჩემგან საძებრისად; | |
| 3985 | ვერ დავდგები შეუყრელად ჩემთა ცეცხლთა მომდებრისად; | |
| 3986 | შემინდვე და წამატანე მოწყალება ღმრთაებრისად. | |
| 3894 | დაჯდა წერად ანდერძისად, საბრალოსა საუბრისად: | |
| 3895 | “ჰე, მეფეო, გავიპარე ძებნად ჩემგან საძებრისად; | |
| 3896 | ვერ დავდგები შეუყრელად ჩემთა ცეცეხლთა მომდებრისად; | |
| 3897 | შემინდევ და წამატანე მოწყალება ღმრთაებრისად. | |
| 3987 | 3898 | |
| 3988 | ვიცი, ბოლოდ არ დამიგმობ ამა ჩემსა გაზრახულსა. | |
| 3989 | კაცი ბრძენი ვერ გასწირავს მოყვარესა მოყვარულსა! | |
| 3899 | “ვიცი, ბოლოდ არ დამიგმობ ამა ჩემსა განზრახულსა. | |
| 3900 | კაცი ბრძენი ვერ გასწირავს მოყვარესა მოყვარულსა; | |
| 3990 | 3901 | მე სიტყვასა ერთსა გკადრებ, პლატონისგან სწავლა-თქმულსა: |
| 3991 | 3902 | «სიცრუე და ორპირობა ავნებს ხორცსა, მერმე სულსა». |
| 3992 | 3903 | |
| 3993 | რათგან თავია სიცრუე ყოვლისა უბადობისა, | |
| 3994 | მე რად გავწირო მოყვარე, ძმა უმტკიცესი ძმობისა?! | |
| 3995 | არა ვიქ, ცოდნა რას მარგებს ფილოსოფოსთა ბრძნობისა! | |
| 3904 | “რათგან თავია სიცრუე ყოვლისა უბადობისა, | |
| 3905 | მე რად გავწირო მოყვარე, ძმა უმტკიცესი ძმობისა? | |
| 3906 | არა ვიქმ, ცოდნა რას მარგებს ფილოსოფოსთა ბრძნობისა, | |
| 3996 | 3907 | მით ვისწავლებით, მოგვეცეს შერთვა ზესთ მწყობრთა წყობისა. |
| 3997 | 3908 | |
| 3998 | წაგიკითხავს, სიყვარულსა მოციქულნი რაგვარ წერენ? | |
| 3909 | “წაგიკითხავს, სიყვარულსა მოციქულნი რაგვარ წერენ? | |
| 3999 | 3910 | ვით იტყვიან, ვით აქებენ? ცან, ცნობანი მიაფერენ. |
| 4000 | «სიყვარული აღგვამაღლებს», ვით ეჟვანნი, ამას ჟღერენ. | |
| 3911 | «სიყვარული აღგვამაღლებს», ვით ეჟვანნი, ამას ჟღერენ, | |
| 4001 | 3912 | შენ არ ჯერ ხარ, უსწავლელნი კაცნი ვითმცა შევაჯერენ! |
| 4002 | 3913 | |
| 4003 | ვინ დამბადა, შეძლებაცა მანვე მომცა ძლევად მტერთად; | |
| 3914 | “ვინ დამბადა, შეძლებაცა მანვე მომცა ძლევად მტერთად, | |
| 4004 | 3915 | ვინ არს ძალი უხილავი შემწედ ყოვლთა მიწიერთად, |
| 4005 | 3916 | ვინ საზღვარსა დაუსაზღვრებს, ზის უკვდავი ღმერთი ღმერთად, |
| 4006 | იგი გაჰხდის წამისყოფით ერთსა ასად, ასსა ერთად. | |
| 3917 | იგი გახდის წამის–ყოფით ერთსა ასად, ასსა ერთად. | |
| 4007 | 3918 | |
| 4008 | რაცა ღმერთსა არა სწადდეს, არა საქმე არ იქმნების. | |
| 4009 | მზისა შუქთა ვერმჭვრეტელი ია ხმების, ვარდი ჭნების; | |
| 4010 | თვალთა ტურფა საჭვრეტელი უცხოდ რადმე ეშვდინების; | |
| 4011 | მე ვით გავსძლო უმისობა, ან სიცოცხლე ვით მეთნების! | |
| 3919 | “რაცა ღმერთსა არა სწადდეს, არა საქმე არ იქმნების. | |
| 3920 | მზისა შუქთა ვერ მჭვრეტელი ია ხამების, ვარდი ჭნების, | |
| 3921 | თვალთა ტურფა საჭვრეტელი უცხო რადმე ეშვდინების; | |
| 3922 | მე ვით გავძლო უმისობა, ან სიცოცხლე ვით მეთნების! | |
| 4012 | 3923 | |
| 4013 | რაზომცა სწყრები, შემინდევ შეცვლა თქვენისა მცნებისა. | |
| 4014 | ძალი არ მქონდა ტყვექმნილსა მე მაგისისა თნებისა; | |
| 3924 | “რაზომცა სწყრები, შემინდევ შეცვლა თქვენისა მცნებისა. | |
| 3925 | ძალი არ მქონდა ტყვე-ქმნილსა მე მაგისისა თნებისა; | |
| 4015 | 3926 | აწ წასლვა იყო წამალი ჩემთა სახმილთა გზნებისა, |
| 4016 | 3927 | სადა გინდ ვიყო, რა მგამა, ყოფამცა მქონდა ნებისა! |
| 4017 | 3928 | |
| 4018 | არას გარგებს სიმძიმილი, უსარგებლო ცრემლთა დენა; | |
| 3929 | “არას გარგებს სიმძიმილი, უსარგებლო ცრემლთა დენა; | |
| 4019 | 3930 | არ გარდავა გარდუვალად მომავალი საქმე ზენა; |
| 4020 | 3931 | წესი არის მამაცისა მოჭირვება, ჭირთა თმენა, |
| 4021 | არვის ძალუც ხორციელსა განგებისა გარდავლენა. | |
| 3932 | არვის ძალ-უც ხორციელსა განგებისა გარდავლენა. | |
| 4022 | 3933 | |
| 4023 | რაცა ღმერთსა გაუგია თავსა ჩემსა გარდასავლად, | |
| 3934 | “რაცა ღმერთსა გაუგია თავსა ჩემსა გარდასავლად, | |
| 4024 | 3935 | გარდამხდეს და შემოვიქცე, აღარ დამრჩეს გული ავლად; |
| 4025 | თქვენვე გნახნე მხიარულნი დიდებით და დავლამრავლად; | |
| 3936 | თქვენვე გნახნე მხიარულნი დიდებით და დავლა-მრავლად; | |
| 4026 | 3937 | მას რა ვარგო, დიდებად და კმარის ესე ჩემად დავლად. |
| 4027 | 3938 | |
| 4028 | მეფეო, ესე თათბირი, მომკალ, ვინ დამიწუნოსა! | |
| 4029 | მეფეო, ნუთუ წასლვამან თქვენ ჩემმან დაგაჭმუნოსა, | |
| 4030 | ვერ ვეცრუები, ვერ უზამ საქმესა საძაბუნოსა, | |
| 4031 | პირისპირ მარცხვენს, ორნივე მივალთ მას საუკუნოსა. | |
| 3939 | “მეფეო, ესე თათბირი, მომკალ, ვინ დამიწუნოსა! | |
| 3940 | მეფეო, ნუთუ წასლვამან თქვენ ჩემმან დაგაჭმუნოსა?! | |
| 3941 | ვერ ვეცრუები, ვერ ვუზამ საქმესა საძაბუნოსა, | |
| 3942 | პირის-პირ მარცხვენს, ორნივე მივალთ მას საუკუნოსა. | |
| 4032 | 3943 | |
| 4033 | არდავიწყება მოყვრისა აროდეს გვიზამს ზიანსა; | |
| 3944 | “არ-დავიწყება მოყვრისა აროდეს გვიზამს ზიანსა; | |
| 4034 | 3945 | ვჰგმობ კაცსა აუგიანსა, ცრუსა და ღალატიანსა! |
| 4035 | ვერ ვეცრუები, ვერ უზამ მას ხელმწიფესა მზიანსა. | |
| 4036 | რა უარეა მამაცსა სულდიდსა, წასლვაგვიანსა! | |
| 3946 | ვერ ვეცრუები, ვერ ვუზამ მას ხელმწიფესა მზიანსა, | |
| 3947 | რა უარეა მამაცსა სულ-დიდსა, წასლვა-გვიანსა?! | |
| 4037 | 3948 | |
| 4038 | რა უარეა მამაცსა ომშიგან პირის მხმეჭელსა, | |
| 4039 | შედრეკილ-შეშინებულსა და სიკვდილისა მეჭველსა! | |
| 4040 | კაცი ჯაბანი რითა სჯობს დიაცსა ქსლისა მბეჭველსა? | |
| 3949 | “რა უარეა მამაცსა, ომშიგან პირის მხმეჭელსა, | |
| 3950 | შემდრკალსა, შეშინებულსა და სიკვდილისა მეჭველსა! | |
| 3951 | კაცი, ჯაბანი რითა სჯობს დიაცსა, ქსლისა მბეჭველსა? | |
| 4041 | 3952 | სჯობს სახელისა მოხვეჭა ყოველსა მოსახვეჭელსა! |
| 4042 | 3953 | |
| 4043 | ვერ დაიჭირავს სიკვდილსა გზა ვიწრო, ვერცა კლდოვანი; | |
| 4044 | მისგან გასწორდეს ყოველი, სუსტი და ძალგულოვანი; | |
| 3954 | “ვერ დაიჭირავს სიკვდილსა გზა ვიწრო, ვერცა კლდოვანი; | |
| 3955 | მისგან ყოველი გასწორდეს, სუსტი და ძალ-გულოვანი; | |
| 4045 | 3956 | ბოლოდ შეყარნეს მიწამან ერთგან მოყმე და მხცოვანი. |
| 4046 | 3957 | სჯობს სიცოცხლესა ნაზრახსა სიკვდილი სახელოვანი! |
| 4047 | 3958 | |
| 4048 | მერმე ვიშიშვი, მეფეო, თქვენად კადრებად ამისად: | |
| 3959 | “მერმე ვიშიშვი, მეფეო, თქვენად კადრებად ამისად: | |
| 4049 | 3960 | სცთების და სცთების, სიკვდილსა ვინ არ მოელის წამისად; |
| 4050 | 3961 | მოვა შემყრელი ყოველთა ერთგან დღისა და ღამისად, |
| 4051 | თუ ვერა გნახე ცოცხალმან, სიცოცხლე გქონდეს ჟამისად. | |
| 3962 | თუ ვერა გნახე ცოცხალმან, სიცოცხლე გქონდა ჟამისად. | |
| 4052 | 3963 | |
| 4053 | თუ საწუთრომან დამამხოს, ყოველთა დამამხობელმან, | |
| 3964 | “თუ საწუთრომან დამამხოს, ყოველთა დამამხობელმან, | |
| 4054 | 3965 | ღარიბი მოვკვდე ღარიბად, ვერ დამიტიროს მშობელმან, |
| 4055 | ვეღარ შემსუდრონ დაზრდილთა და ვერცა მისანდობელმან, – | |
| 3966 | ვეღარ შემსუდრონ დაზრდილთა და ვერცა მისანდობელმან,– | |
| 4056 | 3967 | მუნ შემიწყალოს თქვენმანვე გულმან მოწყალე-მლმობელმან. |
| 4057 | 3968 | |
| 4058 | მაქვს საქონელი ურიცხვი, ვერვისგან ანაწონები, | |
| 3969 | “მაქვს საქონელი ურიცხვი, ვერვისგან ანაწონები, | |
| 4059 | 3970 | მიეც გლახაკთა საჭურჭლე, ათავისუფლე მონები, |
| 4060 | 3971 | შენ დაამდიდრე ყოველი, ობოლი, არას მქონები: |
| 4061 | მიღვწიან, მომიგონებენ, დამლიცვენ, მოვეგონები. | |
| 3972 | მიღვწიან, მომიგონებენ, დამლოცვენ, მოვეგონები. | |
| 4062 | 3973 | |
| 4063 | რაცა თქვენთვის არ ვარგ იყოს საჭურჭლესა დასადებლად, | |
| 3974 | “რაცა თქვენთვის არ ვარგიყოს საჭურჭლესა დასადებლად, | |
| 4064 | 3975 | მიეც ზოგი ხანაგათა, ზოგი ხიდთა ასაგებლად; |
| 4065 | ნურა ნუ გშურს საქონელი ჩემი ჩემთვის წასაგებლად! | |
| 4066 | შენგან კიდე არვინ მივის ცეცხლთა ცხელთა დამავსებლად. | |
| 3976 | ნურა ნუ გშურს საქონელი ჩემი ჩემთვის წასაგებლად, | |
| 3977 | შენგან კიდევ არვინ მივის ცეცხლთა ცხელთა დამავსებლად. | |
| 4067 | 3978 | |
| 4068 | ამას იქით ჩემგან ჩემი ამბავიცა არ გეცნევის, | |
| 4069 | ამად გვედრებ სულსა ჩემსა, წიგნი გკადრებს, არ გეთნევის, | |
| 3979 | “ამას იქით ჩემგან ჩემი ამბავიცა არ გეცნევის, | |
| 3980 | ამად გვედრებ სულსა ჩემსა, წიგნი გკადრებს,არ გეთნევის, | |
| 4070 | 3981 | არას არგებს, ეშმაკისა საქმეთაგან დაეძლევის, |
| 4071 | შემინდვე და შემივედრე, მკვდარსა რაღა გარდმეხდევის! | |
| 3982 | შემინდევ და შემივედრე, მკვდარსა რაღა გარდმეხდევის! | |
| 4072 | 3983 | |
| 4073 | გვედრებ, მეფეო, შერმადინს, მონასა ჩემსა რჩეულსა, – | |
| 4074 | ნაკად აქვს ჭირი სამისოდ ამ წელიწადსა წლეულსა, – | |
| 4075 | ნუგეშინისეც წყალობით, ჩემგან წყალობაჩვეულსა, | |
| 3984 | “გვედრებ, მეფეო, შერმადინს, მონასა ჩემსა რჩეულსა,– | |
| 3985 | ნაკად აქვს ჭირი სამისოდ ამ წელიწადსა წლეულსა,– | |
| 3986 | ნუგეშინის-ეც წყალობით, ჩემგან წყალობა-ჩვეულსა, | |
| 4076 | 3987 | ნუ დაადინებ თვალთაგან ცრემლსა, სისხლითა ფრქვეულსა. |
| 4077 | 3988 | |
| 4078 | გასრულდა ჩემი ანდერძი, ჩემგან ნაწერი ხელითა. | |
| 4079 | აჰა, გამზრდელო, მოგშორდი, წავე გულითა ხელითა. | |
| 4080 | ნუ სჭმუნავთ ჩემთვის მეფენი, ნუ ხართ მოსილნი ბნელითა, | |
| 3989 | “გასრულდა ჩემი ანდერძი, ჩემგან ნაწერი ხელითა; | |
| 3990 | აჰა, გამზრდელო, მოგშორდი, წავე გულითა ხელითა! | |
| 3991 | ნუ სჭმუნავთ ჩემთვის მეფენი, ნუ ხართ მოსილნი ბნელითა. | |
| 4081 | 3992 | სუფევითმცა ხართ თავითა, მტერთაგან საკრძალველითა!“ |
| 4082 | 3993 | |
| 4083 | მისცა ანდერძი შერმადინს, რა გაათავა წერითა, | |
| 3994 | მისცა ანდერძი შერმადინს, რა გაათავა წერითა; | |
| 4084 | 3995 | უთხრა: „ჰკადრეო მეფესა საქმითა მეცნიერითა, |
| 4085 | 3996 | შენ დაგამეტებს ვერავინ მსახურებითა ვერითა“. |
| 4086 | 3997 | მოეხვია და ატირდა ცრემლითა სისხლთა ფერითა. |
| 4087 | 3998 | ლოცვა ავთანდილისა |
| 4088 | ||
| 4089 | ილოცავს, იტყვის: „მაღალო ღმერთო ხმელთა და ცათაო, | |
| 3999 | ილოცავს, იტყვის: „მაღალო ღმერთო, ხმელთა და ცათაო, | |
| 4090 | 4000 | ზოგჯერ მომცემო პატიჟთა, ზოგჯერ კეთილთა მზათაო, |
| 4091 | 4001 | უცნაურო და უთქმელო, უფალო უფლებათაო, |
| 4092 | მომეც დათმობა სურვილთა, მფლობელო გულისთქმათაო! | |
| 4002 | მომეც დათმობა სურვილთა, მფლობელო გულის-თქმათაო! | |
| 4093 | 4003 | |
| 4094 | ღმერთო, ღმერთო, გეაჯები, რომელი ჰფლობ ქვენათ ზესა, | |
| 4004 | “ღმერთო, ღმერთო, გეაჯები, რომელი ჰფლობ ქვენათ ზესა, | |
| 4095 | 4005 | შენ დაჰბადე მიჯნურობა, შენ აწესებ მისსა წესსა, |
| 4096 | მე სოფელმან მომაშორვა უკეთესსა ჩემსა მზესა, | |
| 4006 | მე სოფელმან მომაშორვა უკეთესსა ჩემსსა მზესა, | |
| 4097 | 4007 | ნუ ამოჰფხვრი სიყვარულსა, მისგან ჩემთვის დანათესსა! |
| 4098 | 4008 | |
| 4099 | ღმერთო, ღმერთო მოწყალეო, არვინ მივის შენგან კიდე, | |
| 4100 | შენგან ვითხოვ შეწევნასა, რაზომსაცა გზასა ვვლიდე; | |
| 4009 | “ღმერთო, ღმერთო, მოწყალეო, არვინ მივის შენგან კიდე, | |
| 4010 | შენგან ვითხოვ შეწევნასა, რაზომსაცა გზასა ვვლიდე: | |
| 4101 | 4011 | მტერთა ძლევა, ზღვათა ღელვა, ღამით მავნე გამარიდე! |
| 4102 | თუღა დავრჩე, გმსახურებდე, შენდა მსხვერპლსა შევსწირვიდე“. | |
| 4012 | თუღა დავრჩე, გმსახურებდე, შენდა მსხვერპლსა შევწირვიდე“. | |
| 4103 | 4013 | |
| 4104 | 4014 | რა ილოცა, ცხენსა შეჯდა, მალვით კარნი გაიარნა, |
| 4105 | შერმადინცა დააბრუნვა, თუცა ვამნი ადიადნა; | |
| 4106 | მონა ტირს და მკერდსა იცემს, საბრალომან ცრემლნი ღვარნა; | |
| 4107 | პატრონისა ვერამჭვრეტმან ყმამან რამცა გაიხარნა! | |
| 4015 | შერმადინცა დააბრუნა, საბრალომან ცრემლნი ღვარნა! | |
| 4016 | მონა ტირს და მკერდსა იცემს, სისხლმან მისმან კლდენი ღარნა; | |
| 4017 | პატრონისა ვერა-მჭვრეტმან ყმამან რამცა გაიხარნა! | |
| 4108 | 4018 | ცნობა როსტევან მეფისაგან ავთანდილის გაპარვისა |
| 4109 | ||
| 4110 | აწ ამბავი სხვა დავიწყო, – ყმასა წავჰყევ წამავალსა, – | |
| 4111 | არ შეექმნა დარბაზობა მას დღე როსტანს გულგამწყრალსა; | |
| 4112 | რა გათენდა, ქუში ადგა, ჰგავს, თუ ადენს პირით ალსა, | |
| 4019 | აწ ამბავი სხვა დავიწყო, – ყმასა წავჰყვე წამავალსა. | |
| 4020 | არ შეექმნა დარბაზობა მას დღეს როსტანს გულ-გამწყრალსა; | |
| 4021 | რა გათენდა, ქუში ადგა, ჰგავს თუ ადენს პირით ალსა, | |
| 4113 | 4022 | ხმობა ბრძანა ვაზირისა, მიიყვანდეს შიშით მკრთალსა. |
| 4114 | 4023 | |
| 4115 | 4024 | რა ვაზირი მოწიწებით დარბაზს ნახა შემოსრული, |
| 4116 | 4025 | როსტან უთხრა: „არა მახსოვს გუშინდელი შენგან თქმული. |
| 4117 | მაწყინე და გამარისხე, ვერ დავიღე დიდხან სული, | |
| 4118 | აზომ რომე გაგათრიე შენ ვაზირი გულისგული. | |
| 4026 | მაწყინე და გამარისხე, ვერ დავიღე დიდხანს სული, | |
| 4027 | აზომ რომე გაგათრიე შენ, ვაზირი გულის-გული. | |
| 4119 | 4028 | |
| 4120 | თუღა გახსოვს, რად უნდოდა, ისრე ავად რად გაგხადე? | |
| 4029 | “თუღა გახსოვს, რად უნდოდა, ისრე ავად რად გაგხადე? | |
| 4121 | 4030 | მართლად უთქვამს მეცნიერთა: «წყენააო ჭირთა ბადე»; |
| 4122 | ესეგვარსა ნუოდეს იქ, საქმე ხოლე გაიცადე, | |
| 4123 | აწ მითხარ, თუ რას იტყოდი, თქვი და სიტყვა გააკვლადე!“ | |
| 4031 | ესეგვარსა ნუოდეს იქმ, საქმე ხოლე გაიცადე, | |
| 4032 | აწ მითხარ, თუ რას იტყოდი, თქვი და სიტყვა გააკვლადე“. | |
| 4124 | 4033 | |
| 4125 | 4034 | კვლა მოახსენა ვაზირმან სიტყვა ნაგუშინდელევი, |
| 4126 | რა გაიგონა, შესთვალა პასუხი არნაგრძელევი: | |
| 4127 | „შენ თუ უშმაგო მგონიხარ, ვარმცა ურია მე ლევი! | |
| 4035 | რა გაიგონა, შესთვალა პასუხი არ ნაგრძელავი: | |
| 4036 | “შენ თუ უშმაგო მგონიხარ, ვარმცა ურია მე ლევი! | |
| 4128 | 4037 | კვლა მაგის მეტად ნუ მასმენ, თვარა მე სრულად გელევი!“ |
| 4129 | 4038 | |
| 4130 | რა გამოვიდა, ვაზირმან ძებნა, ვერ პოვნა მინანი, | |
| 4039 | რა გამოვიდა ვაზირმან ძებნა, ვერ პოვა მინანი, | |
| 4131 | 4040 | მართ გაპარვასა უთხრობდეს მონანი, ცრემლთა მდინანი. |
| 4132 | 4041 | მან თქვა: „მე დარბაზს ვერ შევალ, მახსოვან დღენი წინანი, |
| 4133 | ვინცაღა ჰკადრებს, მან ჰკადროს, რაცა ვთქვი, მასცა ვინანი“. | |
| 4042 | ვინცაღა ჰკადრებს, მან ჰკადროს; რაცა ვთქვი, მასცა ვინანი“. | |
| 4134 | 4043 | |
| 4135 | 4044 | რა ვაზირი არ შევიდა, კვლა მეფემან კაცი გზავნის; |
| 4136 | 4045 | კაცმან ცნის და გარეთ დადგის, წასლვა ვერვინ გაამჟღავნის; |
| 4137 | 4046 | როსტანს ეჭვი შეუვიდა, ჭმუნვა ამით გაათავნის; |
| 4138 | 4047 | თქვა: „უცილოდ გაიპარა, ვინ მარტომან ასთა ავნის“. |
| 4139 | 4048 | |
| 4140 | თავდადრეკით იგონებდა, გულსა ჰქონდა ჭმუნვა დიდი, | |
| 4049 | თავ-დადრეკით იგონებდა, გულსა ჰქონდა ჭმუნვა დიდი, | |
| 4141 | 4050 | უში ქმნა და აიხედნა, უბრძანებდა მონას: „მიდი, |
| 4142 | 4051 | მოვიდეს და აწ მიამბოს, შემოვიდეს იგი ფლიდი!“ |
| 4143 | 4052 | რა ვაზირი შემობრუნდა, ფერი ჰკრთა და ჰქონდა რიდი. |
| 4144 | 4053 | |
| 4145 | კვლა შევა დარბაზს ვაზირი დაღრეჯით, არმხიარულად; | |
| 4146 | მეფემან ჰკითხა: „წასრულა მზე დაუდგომლად, მთვარულად?“ | |
| 4147 | მან მოახსენა ყველაი, ვით წასრულიყო და რულად: | |
| 4148 | „მზე აღარ მზეობს ჩვენ თანა, დარი არ დარობს დარულად!“ | |
| 4054 | კვლა შევა დარბაზს ვაზირი დაღრეჯით, არ-მხიარულად; | |
| 4055 | მეფემან ჰკითხა: „წასრულა მზე დაუდგრომლად, მთვარულად?“ | |
| 4056 | მან მოახსენა ყოველი, ვით წარსულიყო ფარულად: | |
| 4057 | “მზე აღარ მზეობს ჩვეთანა, დარი არ დარობს დარულად!“ | |
| 4149 | 4058 | |
| 4150 | რა მეფემან მოისმინა, დაიზახნა მეტისმეტნი; | |
| 4151 | პირსა ხოკით, წვერსა გლეჯით გააკვირვნა მისნი მჭვრეტნი, | |
| 4152 | მოსთქვამს, იტყვის: „ვაჲ, გაზრდილო, ვეღარ გნახვენ თვალნი რეტნი! | |
| 4153 | სად წაჰხე და სად დაჰკარგენ სინათლისა ეგე სვეტნი? | |
| 4059 | რა მეფემან მოისმინა, დაიზახნა მეტის-მეტნი; | |
| 4060 | მოსთქვამს, იტყვის: „ვა, გაზრდილო, ვეღარ გნახვენ თვალნი რეტნი! – „ | |
| 4061 | პირსა ხოკით, წვერსა გლეჯით გააკვირვნა მისნი მჭვრეტნი, – | |
| 4062 | “სად წაჰხე და სად დაჰკარგენ სინათლისა ეგე სვეტნი?! | |
| 4154 | 4063 | |
| 4155 | თუ თავი შენი შენ გახლავს, ღარიბად არ იხსენები, | |
| 4064 | “თუ თავი შენი შენ გახლავს, ღარიბად არ იხსენები. | |
| 4156 | 4065 | მაგრა მე რა ვქმნა, გაზრდილო, აწ სახლად მმართებს სენები! |
| 4157 | გამაღარიბე, დამაგდე, გულსა, გლახ, ვისთვის ენები? | |
| 4066 | გამაღარიბე, დამაგდე, გულსა, გლახ, ვისთვის ენები, | |
| 4158 | 4067 | შენად შეყრამდის პატიჟთა ჩემთა ვერ იტყვის ენები! |
| 4159 | 4068 | |
| 4160 | ოდეს გნახავ მხიარულსა, ნადირობით შემოსრულსა, | |
| 4161 | ვეღარ გიჭვრეტ ნაბურთალსა, ტანსა მჭევრსა, ჯავარსრულსა, | |
| 4069 | “ოდეს გნახავ მხიარულსა, ნადირობით შემოსრულსა? | |
| 4070 | ვეღარ გიჭვრეტ ნაბურთალსა, ტანსა მჭევრსა, ჯავარ-სრულსა, | |
| 4162 | 4071 | ვეღარ ვისმენ ხმასა შენსა, სასმენელად მე მას რულსა, |
| 4163 | აწ უშენოდ რა, გლახ, უყო საჯდომსა და სრასა სრულსა? | |
| 4072 | აწ უშენოდ რა, გლახ, ვუყო საჯდომსა და სრასა სრულსა? | |
| 4164 | 4073 | |
| 4165 | ვიცი, არ მოგკლავს შიმშილი, რაზომცა დია ირები: | |
| 4074 | “ვიცი, არ მოგკლავს შიმშილი, რაზომცა დია ირები: | |
| 4166 | 4075 | შენ შენი მშვილდი დაგარჩენს, შენთა ისართა პირები, |
| 4167 | ნუთუ კვლა ღმეთმან წყალობით გაგიადვილოს ჭირები, | |
| 4076 | ნუთუ კვლა ღმერთმან წყალობით გაგიადვილოს ჭირები, | |
| 4168 | 4077 | მაგრა, თუ მოვკვდე, გაზრდილო, ვისგანღა დავიტირები?“ |
| 4169 | 4078 | |
| 4170 | 4079 | ზარი გაისმა, შემოკრბა ჯარი მრავალი კაცისა, |
| 4171 | 4080 | დარბაზს ხასთაგან ჯარია ხელითა წვერთა ტაცისა, |
| 4172 | 4081 | იგლეჯს და იცემს ყველაი, ხმა ისმის თავსა ტკაცისა; |
| 4173 | თქვეს: „ბნელი გვმართებს დღეკრულთა, რათგან მზე მიგვიდრკა ცისა!“ | |
| 4082 | თქვეს: „ბნელი გვმართებს დღე-კრულთა, რათგან მზე მიგვიდრკა ცისა!“ | |
| 4174 | 4083 | |
| 4175 | რა მეფემან დიდებულნი ნახნა, სულთქმით შემოსტირნა, | |
| 4084 | რა მეფემან დიდებულნი ნახნა, სულთქმით შემოსტირნა; | |
| 4176 | 4085 | უთხრა: „ხედავთ, მზემან ჩვენმან შუქნი სრულად დაგვიძვირნა! |
| 4177 | რა ვაწყინეთ, რა შევსცოდეთ, რად დაგვყარნა, რად გაგვწირნა! | |
| 4086 | რა ვაწყინეთ, რა შევსცოდეთ, რად დაგვყარნა, რად გაგვწირნა, | |
| 4178 | 4087 | სპანი, მისგან დაჭირულნი, ვინმცაღა ვით დაგვიჭირნა?“ |
| 4179 | 4088 | |
| 4180 | 4089 | ყოვლნი ტიროდეს, მოსთქმიდეს, მერმე დაწყნარდეს გვიანად. |
| 4181 | მეფემან ბრძანა: „იკითხეთ, მარტოა ანუ ყმიანად?“ | |
| 4090 | მეფემან ბრძანა: „იკითხეთ, მარტოა, ანუ ყმიანად?“ | |
| 4182 | 4091 | მოვიდა მონა შერმადინ მოშიშრად, სირცხვილიანად, |
| 4183 | 4092 | ანდერძი ჰკადრა, ატირდა, სიცოცხლე უჩნდა ზიანად. |
| 4184 | 4093 | |
| 4185 | მოახსენა: „საწოლს ვპოვე ესე მისგან დანაწერი, | |
| 4186 | დგეს მონანი ნატირებნი, დაეგლიჯა თმა და წვერი, | |
| 4187 | იგი მარტო გაპარულა, ყმა არ ახლავს, არცა ბერი; | |
| 4094 | მოახსენა: „საწოლს ვპოვე ესე მისგან დანაწერი; | |
| 4095 | დგეს მონანი ნატირებნი, დაეგლიჯა თმა და წვერი; | |
| 4096 | იგი მარტო გაპარულა, ყმა არ ახლავს, არცა ბერი, | |
| 4188 | 4097 | მე თუ მომკლათ, მემართლებით, სიცოცხლე მჭირს შეუფერი!“ |
| 4189 | 4098 | |
| 4190 | 4099 | რა ანდერძი წაიკითხეს, კვლა იტირეს დიდი ხანი; |
| 4191 | 4100 | მერმე ბრძანა: „მხიარულსა ნუ ჩაიცმენ ჩემნი სპანი, |
| 4192 | 4101 | ვამლოცველნეთ დავრდომილნი, ობოლნი და ქვრივნი სხვანი, |
| 4193 | 4102 | შევეწივნეთ, მშვიდობისა ნუთუ მისცნეს ღმერთმან გზანი!“ |
| 4194 | წასლვა ავთანდილისაგან ტარიელის შეყრად მეორედ | |
| 4195 | ||
| 4196 | მთვარე მზესა მოეშორვოს, მოშორვება გაანათლებს, | |
| 4103 | წასვლა ავთანდილისაგან ტარიელის შეყრად მეორედ | |
| 4104 | მთვარე მზესა მოეშორვოს, მოშორვება განანათლებს, | |
| 4197 | 4105 | რა ეახლოს, შუქი დასწვავს, გაეყრების, ვერ იახლებს, |
| 4198 | 4106 | მაგრა ვარდსა უმზეობა გაახმობს და ფერსა აკლებს, |
| 4199 | ჩვენ ვერჭვრეტა საყვარლისა ჭირსა ძველსა გაგვიახლებს. | |
| 4107 | ჩვენ ვერ-ჭვრეტა საყვარლისა ჭირსა ძველსა გაგვიახლებს. | |
| 4200 | 4108 | |
| 4201 | 4109 | აწყა დავიწყებ ამბავსა, მის ყმისა წამავლობასა: |
| 4202 | მივა და მიტირს გულმდუღრად, ვერ ვიტყვი ცრემლთა მცრობასა, | |
| 4110 | მივა და, მიტირს გულ-მდუღარედ, ვერ ვიტყვი ცრემლთა მცრობასა, | |
| 4203 | 4111 | წამ-წამ მობრუნდის, იაჯდის მისთვის მზისავე მზობასა, |
| 4204 | უჭვრეტდის, თვალი ვერ მოჰხსნის, თუ მოჰხსნის, მიჰხდის ცნობასა. | |
| 4112 | უჭვრეტდის, თვალი ვერ მოხსნის, თუ მოხსნის, მიხდის ცნობასა. | |
| 4205 | 4113 | |
| 4206 | რა მიეახლის დაბნედად, ვერ ხელყვის გაძრვად ენისად, | |
| 4207 | მაგრა სდის ცრემლი თვალთაგან მსგავსად დიჯლისა დენისად, | |
| 4208 | ზოგჯერ დაბრუნდის, იჭვრეტდის ღონედ პატიჟთა თმენისად, | |
| 4114 | რა მიეახლის დაბნედად, ვერ ხელ-ყვის გაძრვად ენისად, | |
| 4115 | მაგრა სდის ცრემლი თვალთაგან, მსგავსად დიჯლისა დენისად, | |
| 4116 | ზოეჯერ დაბრუნდის, იჭვრეტდის ღონედ პატიჟთა თმენისად, | |
| 4209 | 4117 | რა გაემართის, არ იცის, მას თუ არბევდის ცხენი სად. |
| 4210 | 4118 | |
| 4211 | 4119 | თქვა: „ჩემო, შენი შორს მყოფი კრულია, ვინცა დადუმდეს, |
| 4212 | 4120 | რათგან შენ დაგრჩა გონება, გული შენკენვე დაბრუნდეს, |
| 4213 | თვალთა მტირალთა შეხედვა შენივე სწადდეს და უნდეს. | |
| 4121 | თვალთა მტირალთა შეხედვა შენივე სწადდეს და უნდეს, | |
| 4214 | 4122 | სჯობს, საყვარელსა მოყვარე რაზომცა დაუძაბუნდეს! |
| 4215 | 4123 | |
| 4216 | მე რა ვქმნა შენად შეყრამდის, ანუ რას ვეჭვდე ლხენასა? | |
| 4217 | თავსა მოვიკლავ, მე თუმცა შენგან არ ვეჭვდი წყენასა, | |
| 4218 | მაგრა შენ გაწყენ ჩემისა არსიცოცხლისა სმენასა, | |
| 4219 | მოდი და მივსცნე ცოცხალმან თვალნი ცრემლისა დენასა!“ | |
| 4124 | მე რა ვქმნა შენად შეყრამდის, ანუ რას ვეჭვდე ლხენასა! | |
| 4125 | თავსა მოვიკლავ მე, თუცა შენგან არ ვეჭვდი წყენასა, | |
| 4126 | მაგრა შენ გაწყენ ჩემისა არ-სიცოცოხლისა სმენასა, | |
| 4127 | “მოდი და მივსცნე ცოცხალმან თვალნი ცრემლისა დენასა!“ | |
| 4220 | 4128 | |
| 4221 | 4129 | იტყვის: „ჰე, მზეო, ვინ ხატად გთქვეს მზიანისა ღამისად, |
| 4222 | ერთარსებისა ერთისა, მის უჟამოსა ჟამისად, | |
| 4130 | ერთ-არსებისა ერთისა, მის უჟამოსა ჟამისად, | |
| 4223 | 4131 | ვის გმორჩილობენ ციერნი ერთის იოტის წამისად, |
| 4224 | 4132 | ბედსა ნუ მიქცევ, მიაჯე, შეყრამდის ჩემად და მისად! |
| 4225 | 4133 | |
| 4226 | ვის ხატად ღმრთისად გიტყვიან ფილოსოფოსნი წინანი, | |
| 4227 | შენ მიშველე რა ტყვექმნილსა, ჯაჭვნი მაბიან, რკინანი! | |
| 4228 | ბროლ-ბალახშისა მძებნელმან სათნი დავკარგენ, მინანი; | |
| 4229 | მაშინ ვერ გავსძლე სიახლე, აწ სიშორესა ვინანი“. | |
| 4134 | “ვის ხატად ღმრთისად გიტყვიან ფილოსოფოსნი წინანი, | |
| 4135 | შენ მიშველე რა ტყვე-ქმნილსა, ჯაჭვნი მაბიან, რკინანი! | |
| 4136 | ბროლ-ბალახშისა მძებნელმან სათნი დავკარგენ, მინანი, | |
| 4137 | მაშინ ვერ გავსძელ სიახლე, აწ სიშორესა ვინანი“. | |
| 4230 | 4138 | |
| 4231 | ამას მოსთქმიდის, იწოდის, ვითა სანთელი დნებოდის, | |
| 4139 | ამას მოთსქმიდის, იწვოდის, ვითა სანთელი დნებოდის, | |
| 4232 | 4140 | დაყოვნებისა მოშიში ისწრაფდის, იარებოდის; |
| 4233 | 4141 | რა შეუღამდის, ვარსკვლავთა ამოსლვა ეამებოდის, |
| 4234 | 4142 | მას ამსგავსებდის, ილხენდის, უჭვრეტდის, ეუბნებოდის. |
| 4235 | 4143 | |
| 4236 | მთვარესა ეტყვის: „იფიცე სახელი ღმრთისა შენისა! | |
| 4144 | მთვარესა ეტყვის: „იფიცე სახელი ღმრთისა შენისა, | |
| 4237 | 4145 | შენ ხარ მომცემი მიჯნურთა მიჯნურობისა სენისა, |
| 4238 | შენ გაქვს წამალი მისისა მოთმინებისა თმენისა, | |
| 4146 | შენ გაქვს წამალი მისისა მოთმინებისა თმენისა! | |
| 4239 | 4147 | მიაჯე შეყრა პირისა, შენ გამო შენებრ მშვენისა!“ |
| 4240 | 4148 | |
| 4241 | 4149 | ღამე ალხენდის, დღე სჯიდის, ელის ჩასლვასა მზისასა; |
| 4242 | რა წყალი ნახის, გარდახდის, უჭვრეტდის ჭავლსა წყლისასა, | |
| 4243 | მას თანართვიდის ნაკადსა სისხლისა ცრემლთა ტბისასა, | |
| 4150 | რა წყალი ნახის, გარდიხდის, უჭვრეტდის ჭავლსა წყლისასა, | |
| 4151 | მას თანა-რთვიდის ნაკადსა სისხლისა ცრემლთა ტბისასა, | |
| 4244 | 4152 | კვლა გაემართის, ისწრაფდის წავლასა მისვე გზისასა. |
| 4245 | 4153 | |
| 4246 | მარტო მოსთქმიდის, ტიროდის ტანად ალვისა ხიანი, | |
| 4154 | მარტო, მოსთქმიდის, ტიროდის ტანად ალვისა ხიანი, | |
| 4247 | 4155 | მინდორს თხა მოკლის, სადაცა ადგილი დახვდის კლდიანი, |
| 4248 | შეწვის, ჭამის და წავიდის პირმზე, გულმარიხიანი, | |
| 4156 | შეწვის, ჭამის და წავიდის პირ მზე, გულ-მარიხიანი, | |
| 4249 | 4157 | იტყვის: „დავყარენ ვარდნი და, აჰა მე, ვაგლახ, იანი!“ |
| 4250 | 4158 | |
| 4251 | 4159 | აწ ვერ ვიტყვი მაშინდელსა მე მის ყმისა ნაუბარსა, |
| 4252 | რას უბნობდის, რას მოსთქმიდის, რას ტურფასა, რაზომგვარსა. | |
| 4253 | ზოგან თოვლი გაეწითლის ვარდსა, ბრჭლითა ნახოკარსა. | |
| 4160 | რას უბნობდის, რას მოთქმიდის, რას ტურფასა, რაზომ გვარსა! | |
| 4161 | ზოგან თოვლი გაეწითლის ვარდსა, ბრჭკლითა ნახოკარსა. | |
| 4254 | 4162 | ქვაბნი ნახნა, გაეხარნეს, ზე გავიდა ქვაბთა კარსა. |
| 4255 | 4163 | |
| 4256 | 4164 | რა ასმათმან დაინახა, მოეგება, ცრემლი სწვთების, |
| 4257 | 4165 | ვით ეამა, სიხარულსა მართ ვეღარას ვერ მიხვდების; |
| 4258 | ყმა გარდახდა, მოეხვია, აკოცებს და ეუბნების. | |
| 4259 | კაცი კაცსა მოელოდეს, მოსლვა დია ეამების. | |
| 4166 | ყმა გარდახდა, მოეხვია, აკოცებს და ეუბნების, | |
| 4167 | კაცი კაცსა მოელოდეს, მოსვლა დია ეამების. | |
| 4260 | 4168 | |
| 4261 | 4169 | ყმა ქალსა ეტყვის: „პატრონი, ნეტარ, სად არის და ვითა?“ |
| 4262 | 4170 | ქალი ატირდა ცრემლითა, ზღვათაცა შესართავითა, |
| 4263 | იტყვის: „რა წახვე, გაიჭრა, ქვაბს ყოფა მისჭირდა ვითა; | |
| 4171 | ეტყვის: „რა წახვე, გაიჭრა, ქვაბს ყოფა მისჭირდა ვითა; | |
| 4264 | 4172 | აწ მისი არა არ ვიცი არ ნახვით, არ ამბავითა“. |
| 4265 | 4173 | |
| 4266 | 4174 | ყმა დაჭმუნდა, ვითამც რამე ჰკრეს ლახვარი გულსა შუა; |
| 4267 | 4175 | ქალსა ეტყვის: „აჰა, დაო, ეგეთიმცა კაცი ნუა! |
| 4268 | 4176 | იგი ფიცი ვით გატეხა! არ ვეცრუე, ვით მეცრუა! |
| 4269 | ვერ იქმოდა, რად მიქადა? თუ მიქადა, რად მიტყუა?! | |
| 4177 | ვერ იქმოდა, რად მიქადა?თუ მიქადა, რად მიტყუა?! | |
| 4270 | 4178 | |
| 4271 | მე უმისოდ სოფელს ყოფა რათგან ჩირად არ მიღირდა, | |
| 4272 | რად დავვიწყდი, რად მივსცილდი, რად ვერ გასძლო, რა მისჭირდა? | |
| 4179 | “მე უმისოდ სოფელს ყოფა რათგან ჩირად არ მიღირდა, | |
| 4180 | რად დავვიწყდი, რა მივსცილდი, რად ვერ გასძლო, რა მისჭირდა? | |
| 4273 | 4181 | მან გატეხა ზენარისა რად შემართა, ვით გაპირდა? |
| 4274 | მაგრა ავი ბედისაგან ჩემი რამცა გამიკვირდა!“ | |
| 4182 | მაგრა ავის ბედისაგან ჩემი რამცა გამიკვირდა“. | |
| 4275 | 4183 | |
| 4276 | კვლა ქალი ეტყვის: „მართალ ხარ მაგისსა დამძიმებასა, | |
| 4277 | მაგრა, რა გავბრჭო მართალი, ნუ მეჭვ რასაცა თნებასა; | |
| 4184 | კვლა ქალი ეტყვის: „მართლაც ხარ მაგისსა დამძიმებასა, | |
| 4185 | მაგრა რა გავბრჭო მართალი, ნუ მეჭვ რასაცა თნებასა: | |
| 4278 | 4186 | არ გული უნდა ფიცის და პირისა გასრულებასა? |
| 4279 | 4187 | იგი უგულო მოელის მართ დღეთა შემოკლებასა. |
| 4280 | 4188 | |
| 4281 | გული, ცნობა და გონება ერთმანერთზედა ჰკიდიან: | |
| 4189 | “გული, ცნობა და გონება ერთმანერთზედა ჰკიდიან: | |
| 4282 | 4190 | რა გული წავა, იგიცა წავლენ და მისკენ მიდიან; |
| 4283 | უგულო კაცი ვერ კაცობს, კაცთაგან განაკიდიან. | |
| 4284 | შენ არ გინახვან, არ იცი, მას რომე ცეცხლნი სწვიდიან. | |
| 4191 | უგულო კაცი ვერ კაცობს, კაცთაგან განაკიდიან; | |
| 4192 | შენ არ გინახავს, არ იცი, მას რომე ცეცხლნი სწვიდიან. | |
| 4285 | 4193 | |
| 4286 | შენ უმართლე ხარ, ემდურვი, შენ გაეყარე ძმობილსა, | |
| 4194 | “შენ უმართლე ხარ, ემდურვი, შენ გაეყარე ძმობილსა, | |
| 4287 | 4195 | მაგრა ვით ითქმის, ვით გახდა, ვითა გიამბო ცნობილსა! |
| 4288 | 4196 | ენა დაშვრების, გაცვთების, გულსა შეელმის ლმობილსა, |
| 4289 | ამას მით ვაზრობ, მინახავს მე, უბედურსა შობილსა. | |
| 4197 | ამას მით ვაზრობ, მინახავს მე უბედურსა შობილსა. | |
| 4290 | 4198 | |
| 4291 | ჯერთ მისი მსგავსი სასჯელი არცა ვის ამბვად სმენია: | |
| 4199 | “ჯერთ მისი მსგავსი სასჯელი არცა ვის ამბად სმენია: | |
| 4292 | 4200 | არა თუ კაცთა, სასჯელი ქვათაცა შესაძრწენია, |
| 4293 | დიჯლადცა კმარის, მას რომე თვალთაგან ცრემლი სდენია; | |
| 4294 | თვით რაცა ჰბრძანოთ, მართალ ხართ: სხვა სხვისა ომსა ბრძენია. | |
| 4201 | დიჯლადცა კმარის, მას რომე თვალთაგან ცრემლი სდენია, | |
| 4202 | თვით რაცა ჰბრძანოთ, მართალ ხართ, სხვა სხვისა ომსა ბრძენია. | |
| 4295 | 4203 | |
| 4296 | მას წამავალსა ვჰკითხევდი, დამწვარსა, ცეცხლმოდებულსა: | |
| 4204 | მას წამავალსა ვჰკითხევდი, დამწვარსა, ცეცხლ-მოდებულსა: | |
| 4297 | 4205 | «მოვიდეს, რა ქმნას ავთანდილ? მისსა დამვედრე დებულსა». |
| 4298 | მიბრძანა: «მო-ღა-მნახვიდეს მე, მისთვის გაცუდებულსა, | |
| 4299 | ამათ არ დავჰყრი არეთა, არ გავსტეხ მას ქადებულსა. | |
| 4206 | მიბრძანა: «მო-ღა-მნახვიდეს მე, მისთვის გაცუდებულსა. | |
| 4207 | “ამათ არ დავჰყრი, არეთა, არ გავსტეხ მას ქადებულსა». | |
| 4300 | 4208 | |
| 4301 | მას ზენაარსსა არ გავსტეხ, მას ფიცსა არ ვეცრუები, | |
| 4209 | «მას ზენაარსა არ გავსტეხ, მას ფიცსა არ ვეცრუები, | |
| 4302 | 4210 | მას პაემნამდის მოვიცდი, რაზომცა გამდის რუები; |
| 4303 | 4211 | თუ მკვდარი მნახოს, დამმარხოს, თქვას ვაგლახი და უები, |
| 4304 | 4212 | ცოცხალი დავხვდე, უკვირდეს, სიცოცხლე არს სათუები». |
| 4305 | 4213 | |
| 4306 | ჩემთვის გარდახდა მას აქათ გაყრა მზისა და ქედისა; | |
| 4307 | ოდენ მოდენა ცრემლისა მჭირს, ველთა მოსალბე დისა. | |
| 4308 | მსჯის გამრავლება ხელქმნილსა სულთქმისა ზედაზედისა. | |
| 4214 | “ჩემთვის გარდახდა მას აქათ გაყრა მზისა და ქედისა; | |
| 4215 | ოდენ მოდენა ცრემლისა მჭირს, ველთა მოსალბედისა. | |
| 4216 | მსჯის გამრავლება ხელ-ქმნილსა სულთქმისა ზედა-ზედისა, | |
| 4309 | 4217 | დავვიწყებივარ სიკვდილსა, ნახეთ ნაქმარი ბედისა! |
| 4310 | 4218 | |
| 4311 | ესე არაკი მართალი ჩინს ქვასა ზედა სწერია: | |
| 4219 | “ესე არაკი მართალი ჩინს ქვასა ზედა სწერია: | |
| 4312 | 4220 | «ვინ მოყვარესა არ ეძებს, იგი თავისა მტერია». |
| 4313 | 4221 | აწ ზაფრანია, ვის წინას ვერ ვარდი ჰგვანდის, ვერ ია; |
| 4314 | თუღა მონახავ, მონახე, ქმენ, რაცა შენი ფერია“. | |
| 4222 | თუღა მონახავ, მონახე, ქმენ რაცა შენი ფერია“. | |
| 4315 | 4223 | |
| 4316 | 4224 | ყმამან უთხრა: „უმართლე ხარ, არ მამართლო მდურვად მისად, |
| 4317 | 4225 | მაგრა გაბრჭე, რა მიქნია სამსახური ტყვესა ტყვისად: |
| 4318 | გამოჭრილ ვარ სახლით ჩემით, ვით ირემი ძებნად წყლისად, | |
| 4319 | მას ვეძებ და მას ვიგონებ, ვიარები, ველთა ვვლი სად. | |
| 4226 | გამოჭრილვარ სახლით ჩემით, ვით ირემი ძებნად წყლისად, | |
| 4227 | მას ვეძებ და მას ვიგონებ, ვიარები ველთა ვლისად. | |
| 4320 | 4228 | |
| 4321 | ბროლ-სადაფნი მარგალიტსა ლალისფერსა სცვენ და ჰბურვენ, | |
| 4322 | მას მოვშორდი, ვერ ვიახლენ, ვერ ვისურვენ, ვერ ვასურვენ, | |
| 4323 | გამოპარვით წამოსლვითა ღმრთისა სწორნი მოვიმდურვენ, | |
| 4324 | ნაცვლად მათთა წყალობათა მათნი გულნი შევაურვენ. | |
| 4229 | “ბროლ-სადაფნი მარგალიტსა ლალის-ფერსა სცვენ და ჰბურვენ, | |
| 4230 | მას მოვშორდი, ვერ ვეახელ, ვერ ვისურვენ, ვერ ვასურვენ, | |
| 4231 | გამოპარვით წამოსლვითა ღრმთისა სწორნი მოვიმდურვენ, | |
| 4232 | ნაცვლად მათთა წყალობათა გულნი მათნი შევაურვენ. | |
| 4325 | 4233 | |
| 4326 | პატრონი ჩემი გამზრდელი, ღმრთისაგან დიდად ცხოველი, | |
| 4327 | მშობლური, ტკბილი, მოწყალე, ცა წყალობისა მთოველი, | |
| 4328 | მას უორგულე, წამოვე, მართ დავივიწყე ყოველი, | |
| 4329 | მისი შემცოდე ღმრთისაგან კარგსა აღარას მოველი. | |
| 4234 | “პატრონი ჩემი გამზრდელი, ღმრთისგან დიდად ცხოველი, | |
| 4235 | მშობლური, ტკბილი, მოწყალე, ცა, წყალობისა მთოველი! | |
| 4236 | მას ვუორგულე, წამოვე, მართ დავივიწყე ყოველი, | |
| 4237 | მისი შემცოდე ღრმთისაგან კარგსა აღარას მოველი. | |
| 4330 | 4238 | |
| 4331 | ესე ყველაი ასრე მჭირს, დაო, ბედითა მისითა, | |
| 4332 | არა უტყუე, მოსრულ ვარ მგზავრი ღამით და დღისითა; | |
| 4239 | “ესე ყველაი ასრე მჭირს, დაო, ბედითა მისითა, | |
| 4240 | არ ვუტყუე და მოსრულვარ მგზავრი ღამით და დღისითა; | |
| 4333 | 4241 | აწ იგი სადმე წასრულა, ვიწვი ცეცხლითა ვისითა, |
| 4334 | ცუდმაშვრალი და მტირალი ქვე ვზი პირითა მქისითა. | |
| 4242 | ცუდ-მაშვრალი და მტირალი ქვე ვზი პირითა მქისითა. | |
| 4335 | 4243 | |
| 4336 | დაო, მეტსა საუბარსა აღარ მომცემს ჟამი და დრო, | |
| 4337 | არ ვინანი გარდასრულსა, ბრძენთა სიტყვა გავადადრო; | |
| 4338 | წავალ, ვძებნი, ანუ ვჰპოვებ, ან სიკვდილი მოვიადრო, | |
| 4339 | თვარა, ბედი აზომ თურე მიკვეთს, ღმერთსა რაღა ვჰკადრო!“ | |
| 4244 | “დაო, მეტსა საუბარსა აღარ მომცემს ჟამი და დრო, | |
| 4245 | არ ვინანი გარდასრულსა, ბრძენთა სიტყვა დავაღადრო: | |
| 4246 | წავალ, ვძებნი, ანუ ვპოვებ, ან სიკვდილი მოვიადრო, | |
| 4247 | თვარა ბედი აზომ თურე მიკვეთს, ღმერთსა რაღა ვჰკადრო“. | |
| 4340 | 4248 | |
| 4341 | 4249 | ამის მეტი აღარა თქვა, ატირდა და წამოვიდა, |
| 4342 | 4250 | ქვაბი ჩავლო, წყალსა გახდა, შამბი გავლო, ველს გავიდა; |
| 4343 | ქარი, ველთა მონაქროლი, ლალისფერსა ვარდსა ზრვიდა; | |
| 4344 | „რად მიმეცო ამა ჭირსა?“, ბედსა ამას უზრახვიდა. | |
| 4251 | ქარი, ველთა მონაქროლი, ლალის-ფერსა ვარდსა ზრვიდა, | |
| 4252 | “რად მიმეცო ამა ჭირსა?“ ბედსა ამას უზრახვიდა. | |
| 4345 | 4253 | |
| 4346 | 4254 | იტყვის: „ღმერთო, რა შეგცოდე შენ, უფალსა, არსთა მხედსა, |
| 4347 | 4255 | რად გამყარე მოყვარეთა, რად შემასწარ ამა ბედსა? |
| 4348 | ერთი ორთა მგონებელი ვარ საქმესა წასაწყმედსა, | |
| 4349 | მოვკვდე, თავი არ მეწყალვის, ჩემი სისხლი ჩემსა ქედსა! | |
| 4256 | ერთი ორთა მგონებელი, ვარ საქმესა წარსაწყმედსა, | |
| 4257 | მოვკვდე, თავი არ მეწყალვის, სისხლი ჩემი ჩემსა ქედსა! | |
| 4350 | 4258 | |
| 4351 | მოყვარემან ვარდის კონა გულსა მკრა და დამიწყლულა, | |
| 4259 | “მოყვარემან ვარდის კონა გულსა მკრა და დამიწყლულა, | |
| 4352 | 4260 | იგი ფიცი, ჩემგან სრული, მან აღარა გამისრულა; |
| 4353 | 4261 | მას თუ გამყრი, საწუთროო, ჩემი ლხინი გარდასრულა, |
| 4354 | 4262 | სხვა მოყვარე თვალსა ჩემსა გაკიცხულა, გაბასრულა“. |
| 4355 | 4263 | |
| 4356 | კვლა იტყვის: „მიკვირს ნავღელი კაცისა ჭკუიანისა, | |
| 4357 | რა მჭმუნვარებდეს, რას არგებს ნაკადი ცრემლთა ბანისა? | |
| 4264 | კვლა იტყვის: „მიკვირს ნაღველი კაცისა ჭკუიანისა. | |
| 4265 | რა მჭვუნვარებდეს, რას არგებს ნაკადი ცრემლთა ბანისა? | |
| 4358 | 4266 | სჯობს გამორჩევა, აზრობა საქმისა დასაგვანისა, |
| 4359 | აწ მეცა მიჯობს მონახვა მის მზისა ლერწამტანისა“. | |
| 4267 | აწ მეცა მიჯობს მონახვა მის მზისა ლერწამ-ტანისა“. | |
| 4360 | 4268 | |
| 4361 | ყმა გაემართა საძებრად მტირალი, ცრემლთა მფრქვეველი, | |
| 4269 | ყმა გაემართა საძებრად მტირალი, ცრემლთა მფქვეველი, | |
| 4362 | 4270 | ეძებს, უზახის, უყივის, დღეებრ ღამეთა მთეველი; |
| 4363 | სამ დღემდის მოვლო მრავალი ხევი, შამბნარი, ტყე-ველი; | |
| 4364 | ვერ პოვა, მივა მჭმუნვარე, ვერას ამბვისა მცნეველი. | |
| 4271 | სამ მდღემდის მოვლო მრავალი ხევი, შამბნარი, ტყე, ველი; | |
| 4272 | ვერ პოვა, მივა მჭვუნვარე, ვერას ამბისა მცნეველი. | |
| 4365 | 4273 | |
| 4366 | იტყვის: „ღმერთო, რა შეგცოდე, ეგზომ დიდი რა გაწყინე? | |
| 4274 | იტყვის: „ღმერთო, რა შეგცოდე, ეგზომ დიდი რა გაწყინე, | |
| 4367 | 4275 | რად შემასწარ ამა ბედსა, რა სასჯელი მომივლინე! |
| 4368 | გამკითხველო, გამიკითხე, აჯა ჩემი შეისმინე, | |
| 4369 | დაამოკლენ დღენი ჩემნი, ჭირი ამით გამილხინე!“ | |
| 4276 | გამკითხველო, გამიკთხე, აჯა ჩემი შეისმინე, | |
| 4277 | დაამოკლენ დღენი ჩემნი, ჭირნი ამით გამილხინე!“ | |
| 4370 | 4278 | პოვნა ავთანდილისაგან ტარიელისა |
| 4371 | ||
| 4372 | მივიდოდა, მიუბნობდა ყმა მტირალი, ფერშეცვლილი, | |
| 4279 | მივიდოდა, მიუბნობდა ყმა მტირალი, ფერ-შეცვლილი, | |
| 4373 | 4280 | ქედსა რასმე გარდაადგა, ველი აჩნდა მზიან-ჩრდილი; |
| 4374 | ნახა, შავი შამბთა პირსა დგა სადავეუკუყრილი; | |
| 4375 | თქვა: „უცილოდ იგიაო, არა უნდა ამას ცილი“. | |
| 4281 | ნახა, შავი შამბთა პირსა დგა სადავე-უკუყრილი; | |
| 4282 | თქვა: „უცილოდ იგიაო, არად უნდა ამას ცილი“. | |
| 4376 | 4283 | |
| 4377 | 4284 | რა შეხედნა, ყმასა გულმან გაუფეთქნა, გაუნათდა, |
| 4378 | 4285 | აქა ლხინი დაღრეჯილსა უათასდა, არ უათდა; |
| 4379 | ვარდმან ფერი გაანათლა, ბროლი ბროლდა, სათი სათდა, | |
| 4286 | ვარდმან ფერი განანათლა, ბროლი ბროლდა, სათი სათდა, | |
| 4380 | 4287 | ვით გრიგალმან ჩაირბინა, არ მოსცალდა ჭვრეტად მათდა. |
| 4381 | 4288 | |
| 4382 | 4289 | რა ტარიელ დაინახა, განაღამცა დაეღრიჯა: |
| 4383 | 4290 | ახლოს მყოფი სიკვდილისა ჯდა და პირი დაებღნიჯა, |
| 4384 | 4291 | საყელონი გარდეხივნეს, თავი სრულად გაეგლიჯა, |
| 4385 | 4292 | მას აღარა შეესმოდა, სოფლით გაღმა გაებიჯა. |
| 4386 | 4293 | |
| 4387 | ერთკერძ უც ლომი მოკლული და ხრმალი სისხლმოცხებული, | |
| 4388 | კვლა სხვაგნით – ვეფხი უსულო, მკვდარი, ქვედანარცხებული; | |
| 4389 | მას წყაროსაებრ თვალთაგან ცრემლი სდის გაფიცხებული. | |
| 4390 | მუნ აგრე გულსა უნთებდა ცეცხლი მცხინვარე, ცხებული. | |
| 4294 | ერთ-კერძ უც ლომი მოკლული და ხრმალი სისხლ-მოცხებული, | |
| 4295 | კვლა სხვაგან – ვეფხი უსულო, მკვდარი, ქვე-დანარცხებული, | |
| 4296 | მას წყაროსაებრ თვალთაგან ცრემლი სდის გაფიცხებული, | |
| 4297 | მუნ ეგრე გულსა უნთებდა ცეცხლი მცხინვარე, ცხებული. | |
| 4391 | 4298 | |
| 4392 | თვალთა ახმადცა ზარედვა, სრულად მიჰხდოდა ცნობასა, | |
| 4299 | თვალთა ახმადცა ზარ-ედვა, სრულად მიხდოდა ცნობასა, | |
| 4393 | 4300 | მიახლებოდა სიკვდილსა, მოშორვებოდა თმობასა. |
| 4394 | ყმა სახელდებით უყივის, ლამის სიტყვითა კრთობასა, | |
| 4301 | ყმა სახელ-დებით უყივის, ლამის სიტყვითა კრთობასა. | |
| 4395 | 4302 | ვეღარ ასმინა, გარდიჭრა, ძმა გამოაჩენს ძმობასა! |
| 4396 | 4303 | |
| 4397 | 4304 | ხელითა ცრემლსა უწურავს, თვალთა ავლებდა სახელსა, |
| 4398 | 4305 | ახლოს უზის და უზახის მართ სახელდებით სახელსა; |
| 4399 | 4306 | ეტყვის: „ვერ მიცნობ ავთანდილს, შენთვის გაჭრილსა და ხელსა?“ |
| 4400 | მას არა დია შეესმის რეტსა, თვალდაუფახელსა. | |
| 4307 | მას არა დია შეესმის რეტსა, თვალ-დაუფახელსა. | |
| 4401 | 4308 | |
| 4402 | 4309 | ესე ყველაი ასრეა, რაცა აწ ჩემგან თხრობილა. |
| 4403 | ცრემლნი მოსწურნა თვალთაგან, ცოტადრე მოაცნობილა. | |
| 4404 | მაშინღა იცნა, აკოცა, მოეჭდო, მოეძმობილა. | |
| 4405 | ვიმოწმებ ღმერთსა ცხოველსა, მათებრი არვინ შობილა! | |
| 4310 | ცრემლნი მოსწურნა თვალთაგან, ცოტად-რე მოაცნობილა. | |
| 4311 | მაშინღა იცნა, აკოცა, მოეჭდო, მოეძმობილა, | |
| 4312 | ვიმოწმებ ღმერთსა ცხოველსა, მათებრი არვინ შობილა. | |
| 4406 | 4313 | |
| 4407 | 4314 | უთხრა: „ძმაო, არ გიტყუე, გიყავ, რაცა შემოგფიცე, |
| 4408 | 4315 | გნახე სულთა გაუყრელმან, ფიცი ასრე დავამტკიცე; |
| 4409 | აწ დამეხსენ, სიკვდილამდის ვიტირო და თავსა ვიცე. | |
| 4316 | აწ დამეხსენ, სიკვდილამდის ვიტირო და თავსა ვიცე, | |
| 4410 | 4317 | მაგრა გვედრებ დამარხვასა, მხეცთა საჭმლად არ მივიცე“. |
| 4411 | 4318 | |
| 4412 | ყმამან უთხრა: „რაშიგან ხარ, შენ საქმესა რად იქ ავსა? | |
| 4413 | ვინ მიჯნური არ ყოფილა, ვის სახმილი არა სწვავსა? | |
| 4414 | ვის უქნია შენი მსგავსი სხვასა კაცთა ნათესავსა? | |
| 4319 | ყმამან უთხრა: „რაშიგან ხარ, შენ საქმესა რად იქმ ავსა? | |
| 4320 | ვინ მიჯნური არ ყოფილა, ვის სახმილი არა სწვავსა, | |
| 4321 | ვის უქნია შენი მსგავსი სხვასა კაცთა ნათესავსა! | |
| 4415 | 4322 | რად სატანას წაუღიხარ, რად მოიკლავ ნებით თავსა? |
| 4416 | 4323 | |
| 4417 | თუ ბრძენი ხარ, ყოვლნი ბრძენნი აპირებენ ამა პირსა: | |
| 4418 | ხამს მამაცი მამაცური, სჯობს, რაზომცა ნელად ტირსა, | |
| 4419 | ჭირსა შიგან გამაგრება ასრე უნდა, ვით ქვითკირსა. | |
| 4324 | “თუ ბრძენი ხარ, ყოვლნი ბრძენნი აპირებენ ამა პირსა: | |
| 4325 | ხამს მამაცი მამაცური, სჯობს რაზომცა ნელად ტირსა; | |
| 4326 | ჭირსა შიგან გამაგრება ასრე უნდა ვით ქვიტკირსა. | |
| 4420 | 4327 | თავისისა ცნობისაგან ჩავარდების კაცი ჭირსა. |
| 4421 | 4328 | |
| 4422 | ბრძენი ხარ და გამორჩევა არა იცი ბრძენთა თქმულებ, | |
| 4329 | “ბრძენი ხარ და გამორჩევა არა იცი ბრძენთა თქმულებ, | |
| 4423 | 4330 | მინდორს სტირ და მხეცთა ახლავ, რას წადილსა აისრულებ? |
| 4424 | 4331 | ვისთვის ჰკვდები, ვერ მიხვდები, თუ სოფელსა მოიძულებ, |
| 4425 | 4332 | თავსა მრთელსა რად შეიკრავ, წყლულსა ახლად რად იწყლულებ? |
| 4426 | 4333 | |
| 4427 | ვინ არ ყოფილა მიჯნური, ვის არ სახმილნი სდებიან? | |
| 4334 | “ვინ არ ყოფილა მიჯნური, ვის არ სახმილნი სდებიან, | |
| 4428 | 4335 | ვის არ უნახვან პატიჟნი, ვისთვის ვინ არა ბნდებიან? |
| 4429 | 4336 | მითხარ, უსახო რა ქმნილა, სულნი რად ამოგხდებიან? |
| 4430 | 4337 | არ იცი, ვარდნი უეკლოდ არავის მოუკრებიან! |
| 4431 | 4338 | |
| 4432 | ვარდსა ჰკითხეს: «ეგზომ ტურფა რამან შეგქმნა ტანად, პირად? | |
| 4433 | მიკვირს, რად ხარ ეკლიანი, პოვნა შენი რად არს ჭირად». | |
| 4339 | “ვარდსა ჰკითხეს: «ეგზომ ტურფა რამან შეგქმნა ტანად პირად? | |
| 4340 | მიკვირს, რად ხარ ეკლიანი, პოვნა შენი რად არს ჭირად?» | |
| 4434 | 4341 | მან თქვა: «ტკბილსა მწარე ჰპოვებს, სჯობს, იქმნების რაცა ძვირად; |
| 4435 | 4342 | ოდეს ტურფა გაიეფდეს, აღარა ღირს არცა ჩირად». |
| 4436 | 4343 | |
| 4437 | რათგან ვარდი ამას იტყვის, უსულო და უასაკო, | |
| 4438 | მაშა ლხინსა ვინ მოიმკის პირველ ჭირთა უმუშაკო? | |
| 4439 | უბოროტო ვის ასმია რაცა კარგი საეშმაკო, | |
| 4440 | რად ემდურვი საწუთროსა, რა უქნია უარაკო?! | |
| 4344 | “რათგან ვარდი ამას იტყვის უსულო და უასაკო. | |
| 4345 | მაშა ლხინსა ვინ მოიმკის, პირველ ჭირთა უმუშაკო? | |
| 4346 | უბოროტო ვის ასმია, რაცა კარგი საეშმაკო, | |
| 4347 | რად ემდურვი საწურთოსა? რა უქნია უარაკო?! | |
| 4441 | 4348 | |
| 4442 | ისმინე ჩემი თხრობილი, შეჯე, წავიდეთ ნებასა, | |
| 4349 | “ისმინე ჩემი თხრობილი, შეჯე, წავიდეთ ნებასა, | |
| 4443 | 4350 | ნუ მიჰყოლიხარ თავისსა თათბირსა, გაგონებასა, |
| 4444 | რაცა არ გწადდეს, იგი ქმენ, ნუ სდევ წადილთა ნებასა; | |
| 4445 | ასრე არ სჯობდეს, არ გეტყვი, რად მეჭვ რასაცა თნებასა!“ | |
| 4351 | რაცა არ გწადდეს, იგი ქმენ, ნუ სდევ წადილთა ნებასა, | |
| 4352 | ასრე არ სჯობდეს, არ გეტყვი, ნუ მეჭვ რასაცა თნებასა“. | |
| 4446 | 4353 | |
| 4447 | მან უთხრა: „ძმაო, რა გითხრა, ძრვაცა არ ძალმიც ენისა, | |
| 4448 | ძალი არა მაქვს ხელქმნილსა შენთა სიტყვათა სმენისა; | |
| 4354 | მან უთხრა: „ძმაო, რა გითხრა, ძვრაცა არ ძალ-მიც ენისა, | |
| 4355 | ძალი არა მაქვს ხელ-ქმნილსა შენთა სიტყვათა სმენისა, | |
| 4449 | 4356 | რად ადვილად გიჩს მოთმენა ჩემთა სასჯელთა თმენისა? |
| 4450 | 4357 | აწ მივსწურვივარ სიკვდილსა, დრო მომეახლა ლხენისა. |
| 4451 | 4358 | |
| 4452 | ამას მოკვდავი ვილოცავ, არ ოდეს ვითხოვ, არ, ენით: | |
| 4359 | “ამას მოკვდავი ვილოცავ, აროდეს ვითხოვ, არ, ენით: | |
| 4453 | 4360 | აქა გაყრილნი მიჯნურნი მუნამცა შევიყარენით, |
| 4454 | მუნ ერთმანერთი კვლა ვნახეთ, კვლა რამე გავიხარენით; | |
| 4361 | მუნ ერთმანერთი კვლა ვნახნეთ, კვლა რამე გავიხარენით; | |
| 4455 | 4362 | მო, მოყვარეთა დამმარხეთ, მიწანი მომაყარენით! |
| 4456 | 4363 | |
| 4457 | საყვარელმან საყვარელი ვით არ ნახოს, ვით გაწიროს! | |
| 4364 | “საყვარელმან საყვარელი ვით არ ნახოს, ვით გაწიროს! | |
| 4458 | 4365 | მისკენ მივალ მხიარული, მერმე მანცა ჩემ კერძ იროს, |
| 4459 | მივეგებვი, მომეგებოს, ამიტირდეს, ამატიროს. | |
| 4460 | ჰკითხე ასთა, ქმენ გულისა, რა გინდა ვინ გივაზიროს! | |
| 4366 | მივეგებვი, მომეგებოს, ამიტირდეს და ამატიროს, | |
| 4367 | ჰკითხე ასთა, ქმენ გულისა, რა გინდ ვინ გივაზიროს. | |
| 4461 | 4368 | |
| 4462 | მართ გარდაწყვედით იცოდი, გეტყვი მართალსა პირასა: | |
| 4463 | სიკვდილი მახლავს, დამეხსენ, ხანსაღა დავჰყოფ მცირასა; | |
| 4464 | არ ცოცხალ ვიყო, რას მაქნევ? რა დავრჩე, ხელსა მხდი რასა? | |
| 4369 | “მართ გარდაწყვეტით იცოდი, გეტყვი მართალსა პირასა: | |
| 4370 | სიკვდილი მახლავს, დამეხსენ, ხანსაღა დავჰყოფ მცირასა: | |
| 4371 | არ ცოცხალ ვიყო, რას მაქნევ, რა დავრჩე, ხელსა მხდი რასა? | |
| 4465 | 4372 | დამშლიან ჩემნი კავშირნი, შევრთვივარ სულთა სირასა. |
| 4466 | 4373 | |
| 4467 | რა სთქვი, რას იტყვი, არ მესმის, არცა მცალს სმენად ამისად, | |
| 4468 | სიკვდილი მახლავს ხელქმნილსა, სიცოცხლე არის წამისად; | |
| 4374 | “რა სთქვი, რას იტყვი, არ მესმის, არცა მცალს სმენად ამისად, | |
| 4375 | სიკვდილი მახლავს ხელ-ქმნილსა, სიცოცხლე არის წამისად; | |
| 4469 | 4376 | აწ გამიარმდა სიცოცხლე მეტად ყოვლისა ჟამისად, |
| 4470 | მუნ მეცა მივალ, ცრემლისა, მიწად, სად გამდის ლამი, სად. | |
| 4377 | მუნ მეცა მივალ, ცრემლისა მიწად სად გამდის ლამი, სად. | |
| 4471 | 4378 | |
| 4472 | ბრძენი, ვინ ბრძენი, რა ბრძენი, ხელი ვითა იქს ბრძნობასა! | |
| 4379 | “ბრძენი, ვინ ბრძენი, რა ბრძენი! ხელი ვითა იქმს ბრძნობასა! | |
| 4473 | 4380 | ეგ საუბარი მაშინ ხამს, თუცაღა ვიყო ცნობასა; |
| 4474 | 4381 | ვარდი ვერ არის უმზეოდ; იყოს, დაიწყებს ჭნობასა; |
| 4475 | 4382 | მაწყენ, დამეხსენ, არა მცალს, არცაღა ვახლავ თმობასა“. |
| 4476 | 4383 | |
| 4477 | კვლა ეუბნების ავთანდილ სიტყვითა მრავალფერითა, | |
| 4478 | ეტყვის: „რა მოჰკვდე, გერგების სიტყვითა რა ოხერითა? | |
| 4479 | ნუ იქ, არა სჯობს, საქმითა ნუ ხარ თავისა მტერითა!“ | |
| 4480 | ვერ წაიყვანა, ვერა ქმნა სიტყვითა, ვერა, ვერითა. | |
| 4384 | კვლა ეუბნების ავთანდილ სიტყვითა მრავალ-ფერითა, | |
| 4385 | ეტყვის: „ თუ მოჰკვდე, გერგების სიტყვითა რა ოხერითა? | |
| 4386 | ნუ იქმ, არა სჯობს საქმითა, ნუ ხარ თავისა მტერითა“. | |
| 4387 | ვერ წაიყვანა, ვერა ქმნა სიტყვითა ვერა-ვერითა. | |
| 4481 | 4388 | |
| 4482 | მერმე უთხრა: „აჰა, რათგან არ მომისმენ არას, არა, | |
| 4389 | მერმე უთხრა: „აჰა, რათგან არ მომისმენ არას არა, | |
| 4483 | 4390 | აღარ გაწყენს ენა ჩემი, აქამდისცა ცუდად მცთარა; |
| 4484 | 4391 | თუ სიკვდილი გიჯობს, მოკვე, ვარდი დაჭნეს, და-ცა-მჭნარა! |
| 4485 | 4392 | ერთსა რასმე გეაჯები, მიყავ!“ – ცრემლი ამდუღარა. |
| 4486 | 4393 | |
| 4487 | „სადა ინდონი ბროლ-ვარდსა სარვენ გიშრისა სარითა, | |
| 4394 | “სადა ინდონი ბროლ-ვარდსა სარვენ გიშრისა სარითა, | |
| 4488 | 4395 | მას მოვეშორვე, წამოვე სიჩქარით, არ სიწყნარითა; |
| 4489 | 4396 | ვერ დამიჭირა მეფემან მშობლურად საუბარითა, |
| 4490 | 4397 | შენ არ შემიყრი, გამიყრი, აწ ჩემი ლხინი ვთქვა რითა? |
| 4491 | 4398 | |
| 4492 | ნუ გამგზავნი გულმოკლულსა, ერთი მიყავ საწადელი, | |
| 4493 | ერთხელ შეჯე, ცხენოსანი გნახო ჩემი სულთამხდელი, | |
| 4399 | “ნუ გამგზავნი გულ-მოკლულსა, ერთი მიყავ საწადელი, | |
| 4400 | ერთხელ შეჯე, ცხენოსანი გნახო ჩემი სულთა მხდელი, | |
| 4494 | 4401 | ნუთუ მაშინ მოვიქარვო სევდა ესე აწინდელი; |
| 4495 | მე წავალ და შენ დაგაგდებ, იქმნას შენი საქადელი!“ | |
| 4402 | მე წავალ და შენ დაგაგდებ, იქმნას შენი საქადელი“. | |
| 4496 | 4403 | |
| 4497 | 4404 | ეხვეწებოდა: „შეჯეო“, აჯას ხვეწნითა არვებდა, |
| 4498 | იცოდა, რომე შეჯდომა კაეშანს მოაქარვებდა. | |
| 4499 | ლერწმისა სარსა დასდრეკდა, გიშერსა დააკარვებდა, | |
| 4405 | იცოდა, რომე შეჯდომა კაეშანს მოაქარვებდა, | |
| 4406 | ლერწმისა სარსა დასდრეკდა, გიშერსა დააკარვებდა; | |
| 4500 | 4407 | დაიმორჩილა, ეამა, არ ივაგლახა, არ ვებდა. |
| 4501 | 4408 | |
| 4502 | 4409 | ცხადად უთხრა: „შევჯდებიო, მომიყვანე ცხენი წინა“. |
| 4503 | 4410 | მან მოჰგვარა, წყნარად შესვა, არ სიჩქარით ააქშინა; |
| 4504 | მინდორთაკენ წაიყვანა, ტანი მჭევრი აძრვევინა; | |
| 4411 | მინდორთაკე წაიყვანა, ტანი მჭევრი აძრვევინა, | |
| 4505 | 4412 | ხანი წავლეს, სიარულმან მოჯობება დააჩინა. |
| 4506 | 4413 | |
| 4507 | 4414 | შეაქცევს და ეუბნების საუბართა შვენიერთა, |
| 4508 | მისთვის სძრვიდა სასაუბროდ მათ ბაგეთა ძოწისფერთა, | |
| 4509 | მისი სმენა გააყმობდა მსმენელისა ყურთა ბერთა; | |
| 4415 | მისთვის სძვრიდა სასაუბროდ მათ ბაგეთა ძოწის-ფერთა; | |
| 4416 | მისი სმენა გააყმობდა მსმენელისა ყურთა ბერთა. | |
| 4510 | 4417 | მოიშორვა კაეშანი, დათმობავე შეაერთა. |
| 4511 | 4418 | |
| 4512 | 4419 | რა შეატყო მოჯობება მან, სევდისა მუფარახმან, |
| 4513 | გაანათლა პირი ვარდი სიხარულმან დაუსახმან, | |
| 4514 | ცნობიერთა დასტაქარმან, უცნობოთა ოხრვა-ახმან, | |
| 4420 | განანათლა პირი-ვარდი სიხარულმან დაუსახმან, | |
| 4421 | ცნობიერთა დასტაქარმან, უცნობოთა ოხრვა-ახმან; | |
| 4515 | 4422 | ცნობიერი სიტყვა უთხრა უცნობოსა რასმე მზრახმან. |
| 4516 | 4423 | |
| 4517 | შე-რასმე-ჰყვეს საუბარსა, სიტყვა ჰკადრა არმალული: | |
| 4518 | „ერთსა რასმე მოგახსენებ, გამიცხადე დაფარული: | |
| 4424 | შე-რასმე-ჰყვეს საუბარსა, სიტყვა ჰკადრა არ-მალული: | |
| 4425 | “ერთსა რასმე მოგახსენებ, გამიცხადე დაფარული: | |
| 4519 | 4426 | ეგე სამხრე მისეული, შენ გაჩნია ვისგან წყლული, |
| 4520 | 4427 | რაგვარ გიყვარს, რაგვარ გიღირს? თქვი, დავიღო მერმე სული“. |
| 4521 | 4428 | |
| 4522 | 4429 | მან უთხრა: „სახე რა გითხრა მის უსახოსა სახისა! |
| 4523 | 4430 | ესეა ჩემი სიცოცხლე, ჩემი მომცემი ახისა, |
| 4524 | მჯობი ყოვლისა სოფლისა, წყლისა, მიწისა და ხისა. | |
| 4525 | არსასმენლისა მოსმენა არს უმჟავესი წმახისა“. | |
| 4431 | მჯობი ყოვლისა სოფლისა, წყლისა, მიწისა და ხისა; | |
| 4432 | არ სასმენლისა მოსმენა არს უმჟავესი წმახისა“. | |
| 4526 | 4433 | |
| 4527 | ავთანდილ უთხრა: „ვლამოდი მართ მაგისსავე თქმევასა; | |
| 4528 | აწ რათგან გითქვამს, პასუხსა გკადრე და ნუ მეჭვ თნევასა: | |
| 4529 | სჯობს ასმათისა არლევა მაგა სამხრისა ლევასა, | |
| 4434 | ავთანდილ უთხრა: „ვლამოდი მართ მაგისისა თქმევასა; | |
| 4435 | აწ რათგან გითქვამს, პასუხსა გკადრებ და ნუ მეჭვ თნევასა: | |
| 4436 | სჯობს ასმათისა არ-ლევა მაგა სამხრისა ლევასა, | |
| 4530 | 4437 | ამად არ გიქებ საქმისა უარესისა რჩევასა. |
| 4531 | 4438 | |
| 4532 | სამხრე გაბია ოქროსა, ოქრომჭედლისა დნობილი, | |
| 4439 | “სამხრე გაბია ოქროსა, ოქრომჭედლისა დნობილი, | |
| 4533 | 4440 | უასაკო და უსულო, არ სიტყვიერი, ცნობილი; |
| 4534 | აღარად გინდა ასმათი – ნახე მართალი ბრჭობილი! – | |
| 4441 | აღარად გინდა ასმათი, – ნახე მათალი ბრჭობილი! – | |
| 4535 | 4442 | პირველ, გლახ, მისი ნაჭვრეტი, თვით მერმე შენი დობილი. |
| 4536 | 4443 | |
| 4537 | თქვენ შუა მქმნელი საქმისა, შენგან ნახმობი დობისა, | |
| 4538 | თქვენი შემყრელი, მსახური, შენგან ღირსქმნილი ხმობისა, | |
| 4444 | “თქვენს შუა მქმნელი საქმისა, შენგან ნახმობი დობისა, | |
| 4445 | თქვენი შემყრელი მსახური, შენგან ღირს-ქმნილი ხმობისა, | |
| 4539 | 4446 | მისი გამზრდელი, გაზრდილი, მისთვის მიხდილი ცნობისა, |
| 4540 | 4447 | გლახ, დაგიგდია, არ ნახავ, შაბაშ მართლისა ბრჭობისა!“ |
| 4541 | 4448 | |
| 4542 | მან უბრძანა: „რაცა გითქვამს, უმართლე ხარ მეტისმეტად: | |
| 4543 | საბრალოა ასმათ მისად მგონებლად და ჩემად მჭვრეტად; | |
| 4544 | მე სიცოცხლე არ მეგონა, შენ მომესწარ ცეცხლთა შრეტად, | |
| 4449 | მან უბრძანა: „რაცა გითქვამს, უმართლე ხარ მეტის-მეტად; | |
| 4450 | საბრალოა ასმათ მისად მგონებლად და ჩემად მჭვრეტად, | |
| 4451 | მე სიცოცხლე არ მეგონა, შენ მომესწარ ცეცხლთა შრეტად; | |
| 4545 | 4452 | რათგან დავრჩი, გვალე, ვნახოთ, თუცავე ვარ ჯერთცა რეტად“. |
| 4546 | 4453 | |
| 4547 | დამორჩილდა. გაემართნეს ავთანდილ და ამირბარი. | |
| 4548 | ვერ მიგია ქება მათი, ვერა ქება საქებარი: | |
| 4549 | კბილნი – ვითა მარგალიტნი, ბაგე – ვარდი ნაპობარი. | |
| 4454 | დამორჩილდა. გაემართნეს ავთანდილ და ამირბარი; | |
| 4455 | ვერ მიგია ქება მათი, ვერა ქება საქებარი, | |
| 4456 | კბილნი – ვითა მარგალიტნი, ბაგე – ვარდი ნაპობარი; | |
| 4550 | 4457 | გველსა ხვრელით ამოიყვანს ენა ტკბილად მოუბარი. |
| 4551 | 4458 | |
| 4552 | 4459 | ამას ეტყვის: „შენთვის დავსდებ გონებასა, სულსა, გულსა, |
| 4553 | 4460 | მაგრა შენცა ნუ აგრე ხარ, ნუ იწყლულებ ახლად წყლულსა; |
| 4554 | არას გარგებს სწავლულება, თუ არა იქ ბრძენთა თქმულსა: | |
| 4555 | არ იხმარებ, რას ხელსა ჰხდი საუნჯესა დაფარულსა? | |
| 4461 | არას გარგებს სწავლულება, თუ არა იქმ ბრძენთა თქმულსა: | |
| 4462 | არ იხმარებ, რას ხელსა ხდი საუნჯესა დაფარულსა? | |
| 4556 | 4463 | |
| 4557 | არას გარგებს შეჭირვება, რომ სჭმუნვიდე, რა გერგების! | |
| 4558 | არ თუ იცი, უგანგებოდ არათ კაცი არ მოკვდების; | |
| 4464 | “არას გარგებს შეჭირვება, რომ სჭმუნვიდე, რა გერგების! | |
| 4465 | არ თუ იცი, უგანგებოდ არა კაცი არ მოკვდების? | |
| 4559 | 4466 | მზისა შუქთა მომლოდინე ვარდი სამ დღე არ დაჭნების. |
| 4560 | ბედი ცდაა, გამარჯვება, ღმერთსა უნდეს, მო-ცა-გხვდების“. | |
| 4467 | ბედი, ცდაა და გამარჯვება, ღმერთსა უნდეს, მო-ცა-გხვდების“. | |
| 4561 | 4468 | |
| 4562 | მოახსენა: „ეგე სწავლა ჩემთვის ყოვლად სოფლად ღირდეს, – | |
| 4563 | გონიერთა მწვრთელი უყვარს, უგუნურთა გულსა ჰგმირდეს, – | |
| 4564 | მაგრა რა ვქმნა, რაგვარ გავსძლო, მეტისმეტი რა მიმჭირდეს! | |
| 4469 | მოახსენა: „ეგე სწავლა ჩემთვის ყოვლად სოფლად ღირდეს. – | |
| 4470 | გონიერთა მწვრთელი უყვარს, უგუნურთა გულსა ჰგმირდეს,– | |
| 4471 | მაგრა რა ვქმნა, რაგვარ გავსძლო, მეტის-მეტი რა მიმჭირდეს! | |
| 4565 | 4472 | შენცა გჭირან ჭირნი ჩემნი, არ მამართლო, არ მიკვირდეს? |
| 4566 | 4473 | |
| 4567 | ცვილსა ცეცხლის სიმხურვალე უგავს, ამად აენთების, | |
| 4474 | “ცვილსა ცეცხლის სიმხურვალე უგავს, ამად აენთების, | |
| 4568 | 4475 | მაგრა წყალსა არსით ახლავს, თუ ჩავარდეს, და-ცა-შრტების; |
| 4569 | 4476 | რაცა ვისცა საქმე თვით სჭირს, სხვათათვისცა ევარგების, |
| 4570 | თავიდაღმა რად არ იცი, გული ჩემი რაგვარ დნების!“ | |
| 4477 | თავიდაღმა რად არ იცი, ჩემი გული რაგვარ დნების!“ | |
| 4571 | 4478 | მბობა ტარიელისაგან ლომ-ვეფხის დახოცისა |
| 4572 | ||
| 4573 | რა წამეკიდა, ყველაი წვრილად გიამბო ენითა, | |
| 4574 | მერმეღა გაბრჭე მართალი მაგა გულითა ბრძენითა; | |
| 4479 | “რა წამეკიდა, ყველაი წვრილად გიამბო ენითა, | |
| 4480 | მერმეღა გაბრჭევ მართალი მაგა გულითა ბრძენითა; | |
| 4575 | 4481 | შენ მოგელოდი, მიმჭირდა მოლოდინითა შენითა, |
| 4576 | ქვაბს ვეღარ გავსძლე მინდორთა მოვლა მომინდა ცხენითა. | |
| 4482 | ქვაბს ვეღარ გავსძელ, მინდორთა მოვლა მომინდა ცხენითა. | |
| 4577 | 4483 | |
| 4578 | იმა ქედსა გარდავადეგ, შამბნი ისი მომეარნეს; | |
| 4484 | “იმა ქედსა გარდავადეგ, იგი შამბნი მომეარნეს; | |
| 4579 | 4485 | ერთი ლომი, ერთი ვეფხი შეკრბეს, ერთად შეიყარნეს, |
| 4580 | 4486 | ჰგვანდეს რათმე მოყვარულთა, მათი ნახვა გამეხარნეს, |
| 4581 | 4487 | მათ რა უყვეს ერთმანერთსა, გამიკვირდეს, შემეზარნეს. |
| 4582 | 4488 | |
| 4583 | პირველ ამოდ ილაღობეს, მერმე მედგრად წაიკიდნეს: | |
| 4584 | თითო ტოტი ერთმანერთსა ჰკრეს, სიკვდილსა არ დარიდნეს; | |
| 4585 | გამორიდა ვეფხმან გული, – დედათამცა განა რიდნეს! – | |
| 4489 | “პირველ ამოდ ილაღობეს, მერმე მედგრად წაიკიდნეს: | |
| 4490 | თვითო ტოტი ერთმანერთსა ჰკრეს, სიკვდილსა არ დარიდნეს; | |
| 4491 | გამორიდნა ვეფხმან გული, – დედათამცა განარიდნეს! – | |
| 4586 | 4492 | ლომი მედგრად გაეკიდა, იგი ვერვინ დაამშვიდნეს. |
| 4587 | 4493 | |
| 4588 | ლომსა დაუგმე ნაქმარი, ვარქვი: «არა ხარ ცნობასა, | |
| 4494 | “ლომსა დავუგმე ნაქმარი, ვარქვი: «არა ხარ ცნობასა, | |
| 4589 | 4495 | შენ საყვარელსა რად აწყენ? ფუ მაგა მამაცობასა!» |
| 4590 | ხრმალგამოწვდილი გაუხე, მივეც ლახვართა სობასა, | |
| 4496 | ხრმალ-გამოწვდილი გავუხე, მივეც ლახვართა სობასა, | |
| 4591 | 4497 | თავსა გარდავჰკარ, მო-ცა-ვკალ, დავხსენ სოფლისა თმობასა. |
| 4592 | 4498 | |
| 4593 | ხრმალი გავსტყორცე, გარდვიჭერ, ვეფხი შევიპყარ ხელითა; | |
| 4499 | “ხრმალი გავსტყორცე, გარდვიჭერ, ვეფხი შევიპყარ ხელითა; | |
| 4594 | 4500 | მის გამო კოცნა მომინდა, ვინ მწვავს ცეცხლითა ცხელითა; |
| 4595 | მიღრინვიდა და მაწყენდა ბრჭალითა სისხლთა მღვრელითა, | |
| 4596 | ვეღარ გაუძლე, იგიცა მოვკალ გულითა ხელითა. | |
| 4501 | მიღრინვიდა და მაწყენდა ბრჭკალითა სისხლთა მღვრელითა, | |
| 4502 | ვეღარ გავუძელ, იგიცა მოვკალ გულითა ხელითა. | |
| 4597 | 4503 | |
| 4598 | რაზომსაცა ვამშვიდებდი, ვეფხი ვერა დავამშვიდე, | |
| 4504 | “რაზომსაცა ვამშვიდებდი, ვეფხი ვერა დავამშვიდე, | |
| 4599 | 4505 | გავგულისდი, მოვიქნიე, ვჰკარ მიწასა, დავაწყვიდე; |
| 4600 | მომეგონა, ოდეს ჩემსა საყვარელსა წავეკიდე; | |
| 4506 | მომეგონა, ოდეს ჩემსა საყვარელსა წავეკიდე, | |
| 4601 | 4507 | სულნი სრულად არ ამომხდეს, რას გიკვირს, თუ ცრემლსა ვღვრიდე! |
| 4602 | 4508 | |
| 4603 | აჰა, ძმაო, მითხრობია ჭირი ჩემი, რაცა მჭირდა; | |
| 4604 | სულთა დგმაცა არა მმართებს, ასრე გასლვა რას გიკვირდა! | |
| 4509 | “აჰა, ძმაო, მითხრობია ჭირი ჩემი, რაცა მჭირდა; | |
| 4510 | სულთა დგმაცა არა მმართებს, ასრე გასლვა რად გიკვირდა! | |
| 4605 | 4511 | სიცოცხლესა გავეყარე, სიკვდილიცა დამიძვირდა“. |
| 4606 | ესე სიტყვა დაასრულა, ყმამან სულთქვნა, ა-ცა-ტირდა. | |
| 4512 | ესე სიტყვა დაასრულა, ყმამან სულ-თქნა, ა-ცა-ტირდა. | |
| 4607 | 4513 | |
| 4608 | ავთანდილცა მას თანავე ტიროდა და ცრემლსა ღვრიდა; | |
| 4609 | უთხრა: „დათმე, ნუ მოჰკვდები, გულსა სრულად ნუ დასჭრი, და-! | |
| 4514 | ავთანდილცა მასთანავე ტიროდა და ცრემლსა ღვრიდა; | |
| 4515 | უთხრა: „დათმე, ნუ მოჰკვდები, გულსა სრულად ნუ დასჭრი და-! | |
| 4610 | 4516 | ღმერთი მაგას მოწყალეობს, თუცა ჭირმან არ გაგრიდა; |
| 4611 | 4517 | თუმც უნდოდით გასაყრელად, პირველ ერთად არ შეგყრიდა. |
| 4612 | 4518 | |
| 4613 | სდევს მიჯნურსა ფათერაკი, საწუთროსა დაანავღლებს, | |
| 4519 | “სდევს მიჯნურსა ფათერაკი, საწუთროსა დაანავღლებს, | |
| 4614 | 4520 | მაგრა ბოლოდ ლხინსა მისცემს, ვინცა პირველ ჭირსა გასძლებს; |
| 4615 | 4521 | მიჯნურობა საჭიროა, მით სიკვდილსა მიგვაახლებს, |
| 4616 | 4522 | გასწავლულსა გააშმაგებს, უსწავლელსა გაასწავლებს“. |
| 4617 | 4523 | აქა ტარიელისაგან და ავთანდილისაგან ქვაბს მისლვა და ასმათის ნახვა |
| 4618 | ||
| 4619 | 4524 | იტირეს და გაემართნეს, ქვაბისაკენ თავნი არნეს; |
| 4620 | 4525 | რა ასმათმან დაინახა, განაღამცა გაეხარნეს! |
| 4621 | 4526 | მოეგება, მოტიროდა, ცრემლმან მისმან კლდენი ღარნეს, |
| 4622 | 4527 | აკოცეს და ა-ცა-ტირდეს, კვლა ცნობანი ააჩქარნეს. |
| 4623 | 4528 | |
| 4624 | 4529 | ასმათ თქვა: „ღმერთო, რომელი არ ითქმი კაცთა ენითა, |
| 4625 | 4530 | შენ ხარ სავსება ყოველთა, აღგვავსებ მზეებრ ფენითა; |
| 4626 | გაქო, ვით გაქო, რა გაქო, არსაქებელო სმენითა! | |
| 4531 | გაქო, ვით გაქო, რა გაქო, არ-საქებელო სმენითა! | |
| 4627 | 4532 | დიდება შენდა, არ მომკალ ამათთვის ცრემლთა დენითა!“ |
| 4628 | 4533 | |
| 4629 | ტარიელ ეტყვის: „ჰე, დაო, მით ცრემლი აქა მდინია, | |
| 4630 | საწუთრო ნაცვლად გვატირებს, რაც ოდენ გაგვიცინია, | |
| 4534 | ტარიელ ეტყვის: „ჰე დაო, მით ცრემლი აქა მდინია, | |
| 4535 | საწუთრო ნაცვლად გვატირებს, რაც ოდენ გაგვიცინია. | |
| 4631 | 4536 | ძველი წესია სოფლისა, არ ახლად მოსასმინია. |
| 4632 | ვაჲ შენი ბრალი, დავ, თვარა სიკვდილი ჩემი ლხინია! | |
| 4537 | ვა შენი ბრალი და, თვარა სიკვდილი ჩემი ლხინია! | |
| 4633 | 4538 | |
| 4634 | სწყუროდეს, წყალსა ვინ დაღვრის კაცი უშმაგო, ცნობილი? | |
| 4539 | “სწყუროდეს, წყალსა ვინ დაღვრის კაცი უშმაგო, ცნობილი? | |
| 4635 | 4540 | მე თვალთა ჩემთა მით მიკვირს, რად ვარ ცრემლითა ლტობილი! |
| 4636 | უწყალობა ჰკლავს, წყალი სდის, აროდეს არ გახმობილი! | |
| 4637 | ვაჲ, წახდა ვარდი პობილი, ვაჲ, მარგალიტი წყობილი!“ | |
| 4541 | უწყლობა ჰკლავს და წყალი სდის, აროდეს არ გახმობილი! | |
| 4542 | ვა, წახდა ვარდი პობილი, ვა, მარგალიტი წყობილი!“ | |
| 4638 | 4543 | |
| 4639 | ავთანდილსცა მოეგონა მისი მზე და საყვარელი; | |
| 4640 | იტყვის: ჩემო, ვით ვეგები მე უშენოდ სულთა მდგმელი? | |
| 4544 | “ავთანდილსცა მოეგონა მისი მზე და საყვარელი; | |
| 4545 | იტყვის: „ჩემო, ვით ვეგები მე უშენოდ სულთა მდგმელი? | |
| 4641 | 4546 | შენ არ გახლავ, ჩემი ჩემთვის სიცოცხლეა სანანელი, |
| 4642 | გითხრამცა ვინ, რა მჭირს, ანუ რა ცეცხლი მწვავს, რაგვარ ცხელი! | |
| 4547 | გითხრამცა ვინ, რა მჭირს ანუ რა ცეცხლი მწვავს, როგორ ცხელი! | |
| 4643 | 4548 | |
| 4644 | ვარდი ამას ვით იაზრებს: მზე მომშორდეს, არ დავჭნეო, | |
| 4549 | “ვარდი ამას ვით იაზრებს: მზე მომშორდეს, არ დავჭნეო, | |
| 4645 | 4550 | ანუ ჩვენ, გლახ, რა გვერგების, რა ჩასვენდეს გორსა მზეო? |
| 4646 | 4551 | გულო, გიჯობს, გაუმაგრდე, თავი სრულად გაიკლდეო, |
| 4647 | ნუთუ მოგხვდეს ნახვა მისი, სულთა სრულად ნუ დალეო“. | |
| 4552 | ნუთუ მოგხვდეს ნახვა მისი, სულთა სრულად ნუ დალეო.“ | |
| 4648 | 4553 | |
| 4649 | 4554 | სული დაიღეს, დადუმდეს, ორთავე ცეცხლი სდებოდა; |
| 4650 | ასმათი შეჰყვა, შევიდა, ცეცხლი მათებრვე ჰგზებოდა, | |
| 4555 | ასმათი შეჰყვა, შევიდა, მათებრ სახმილი ჰგზებოდა, | |
| 4651 | 4556 | დაუგო ტყავი ვეფხისა, რომელ კვლა მიწყივ ჰგებოდა; |
| 4652 | 4557 | ორნივე დასხდეს, უბნობდეს, რაცა მათ ეამებოდა. |
| 4653 | 4558 | |
| 4654 | 4559 | წვადი შეიწვეს, შეიქმნა პურობა მსგავსი ჟამისა, |
| 4655 | მუნ უპურობა – პურობა, არ სიდიადე ჯამისა, | |
| 4656 | მას შეეხვეწნეს: „ჭამეო“, ძალი არ ჰქონდა ჭამისა, | |
| 4560 | მუნ უპურობა პურობა, არ-სიდიადე ჯამისა, | |
| 4561 | მას წეეხვეწნეს: „ჭამეო“, ძალი არ ჰქონდა ჭამისა, | |
| 4657 | 4562 | გასცოხნის, ლუკმა გასტყორცის, წონა ძლივ ჩანთქის დრამისა. |
| 4658 | 4563 | |
| 4659 | 4564 | ამოა, რომე კაცი კაცს ამოსა ეუბნებოდეს! |
| 4660 | 4565 | მან გაუგონოს, რაცა თქვას, არ ცუდად წაუხდებოდეს, |
| 4661 | 4566 | ცოტად ეგრეცა დაუვსებს, ცეცხლი რაზომცა სდებოდეს. |
| 4662 | 4567 | დიდი ლხინია ჭირთა თქმა, თუ კაცსა მოუხდებოდეს. |
| 4663 | 4568 | |
| 4664 | 4569 | მას ღამესა ერთგან იყვნეს იგი ლომნი, იგი გმირნი, |
| 4665 | 4570 | იუბნეს და გააცხადნეს თავის-თავის მათნი ჭირნი. |
| 4666 | რა გათენდა, კვლა დაიწყეს საუბარნი სიტყვახშირნი; | |
| 4571 | რა გათენდა, კვლა დაიწყეს საუბარნი სიტყვა-ხშირნი; | |
| 4667 | 4572 | ერთმანერთსა გაუგონნეს ფიცნი პირველ დანაპირნი. |
| 4668 | 4573 | |
| 4669 | 4574 | ტარიელ ეტყვის: „რად უნდა სიტყვისა თქმა მრავალისა? |
| 4670 | 4575 | რაცა შენ ჩემთვის გიქნია, ღმერთი მზღველია ვალისა; |
| 4671 | 4576 | კმა ზენაარი ზენარად, არ ნაქმარია მთრვალისა, |
| 4672 | არ დაივიწყე მოყვრობა მოყვრისა წამავალისა. | |
| 4577 | არ-დავიწყება, მოყვრობა მოყვრისა წარმავალისა. | |
| 4673 | 4578 | |
| 4674 | აწ შემიხვეწე, ნუ დამწვავ კვლა წვითა უცხელესითა; | |
| 4675 | მე რომე ცეცხლი მედების, არ ნაგზებია კვესითა, | |
| 4676 | ვერ დამშრეტ, შენცა დაიწვი სოფლისა ქმნისა წესითა. | |
| 4579 | “აწ შემიხვეწე, ნუ დამწვავ კვლა წვითა უცხელესითა: | |
| 4580 | მე რომე ცეცხლი მედების, არ ნაგზებია კვესითა. | |
| 4581 | ვერ დაშრეტ, შენცა დაიწვი სოფლისა ქმნისა წესითა, | |
| 4677 | 4582 | წადი, დაბრუნდი, შეიქეც მუნითვე, შენი მზე სით-ა. |
| 4678 | 4583 | |
| 4679 | ვინ დამბადა, განკურნება ჩემი უჩანს მასცა ძნელად, | |
| 4680 | ვისცა გესმის გაიგონეთ, მით გაჭრილ ვარ ხელი ველად. | |
| 4584 | “ვინ დამბადა, განკურნება ჩემი უჩანს მასცა ძნელად, | |
| 4585 | ვისცა გესმის, გაიგონეთ, მით გაჭრილვარ ხელი ველად; | |
| 4681 | 4586 | რაცა მართებს გონიერთა, ერთხელ ვიყავ მეცა მქმნელად, |
| 4682 | 4587 | აწ ნობათი ხელობისა მომხვდომია, მით ვარ ხელად“. |
| 4683 | 4588 | |
| 4684 | ავთანდილ ეტყვის: „რა გითხრა პასუხი მაგა თქმულისა? | |
| 4685 | შენვე სთქვი, ეგე სიტყვაა კაცისა ბრძნად სწავლულისა?! | |
| 4589 | ავთანდილ ეტყვის: „რა გითხრა პასუხი მაგა თქმულისა?“ | |
| 4590 | შენვე სთქვი ეგე სიტყვაო კაცისა ბრძნად სწავლულისა: | |
| 4686 | 4591 | ღმერთსამცა ვით არ შეეძლო კვლა განკურნება წყლულისა? |
| 4687 | 4592 | იგია მზრდელი ყოვლისა დანერგულ-დათესულისა! |
| 4688 | 4593 | |
| 4689 | ღმერთსამცა ესე რად ექმნა, ეგეთნი დაებადენით, | |
| 4594 | “ღმერთსამცა ესე რად ექმნა, ეგეთნი დაებადენით, | |
| 4690 | 4595 | აღარ შეგყარნა, გაგყარნა, ხელი გქმნა ცრემლთა დადენით! |
| 4691 | სდევს ფათერაკი მიჯნურსა, გასჭვრიტეთ, გაიცადენით, | |
| 4596 | სდევს ფათერაკი მიჯნურსა, გაჭვრიტეთ, გაიცადენით, | |
| 4692 | 4597 | თქვენ ერთმანერთი არ მოგხვდეს, მე სულნი ამომხადენით! |
| 4693 | 4598 | |
| 4694 | ნეტარ, მამაცი სხვა რაა, არ გასძლოს, რაცა ჭირია! | |
| 4599 | “ნეტარ, მამაცი სხვა რაა, არ გასძლოს, რაცა ჭირია! | |
| 4695 | 4600 | ჭირსა გადრეკა რად უნდა, რა სასაუბრო პირია! |
| 4696 | 4601 | ნუ გეშის, ღმერთი უხვია, თუცა სოფელი ძვირია, |
| 4697 | 4602 | რასცა მიწვრთიხარ, იწვართე; გკადრო, უწვრთელი ვირია. |
| 4698 | 4603 | |
| 4699 | თუ რა გესმის, გაიგონე, ესე კმარის სწავლა სწავლად; | |
| 4700 | ჩემსა მზესა დავეთხოვე თქვენ წინაშე წამოსავლად, | |
| 4604 | “თუ რა გესმის, გაიგონე, ესე კმარის სწავლა სწავლად; | |
| 4605 | ჩემსა მზესა დავეთხოვე თქვენს წინაშე წამოსავლად, | |
| 4701 | 4606 | მოვახსენე: «რათგან ჩემი შეუქმნია გული ავლად, |
| 4702 | 4607 | არას ვარგებ, არ დავდგები, სხვა ვიუბნო რაღა მრავლად?» |
| 4703 | 4608 | |
| 4704 | მან მიბრძანა: «მადლიერ ვარ, კარგად ხარ და მამაცურად, | |
| 4609 | “მან მიბრძანა: «მადლიერ ვარ, კარგად ხარ და მამაცურად, | |
| 4705 | 4610 | შენგან მისსა გავლენასა მე დავიჩენ სამსახურად». |
| 4706 | მისით კითხვით წამოსრულ ვარ, არ მთრვალურად, არ მახმურად, | |
| 4707 | აწ შევიქცე, რა უამბო, რად მოვეო ჯაბანხრდლურად? | |
| 4611 | მისით კითხვით წამოსრულვარ, არ-მთრვალი და არ-მახმურად, | |
| 4612 | მივბრუნდე და რა ვუამბო, «რად მოვეო ჯაბან-ხრდლურად?» | |
| 4708 | 4613 | |
| 4709 | მაგ საუბარსა ესე სჯობს, ისმინე ჩემი თხრობილი: | |
| 4614 | “მაგ საუბარსა ესე სჯობს, ისმინე ჩემი თხრობილი: | |
| 4710 | 4615 | მქმნელი საქმისა ძნელისა კაციმცა იყო ცნობილი; |
| 4711 | ვერას ვერა იქს ნაყოფსა ვარდი უმზეოდ ჭნობილი. | |
| 4616 | ვერას ვერა იქმს ნაყოფსა ვარდი უმზეოდ ჭნობილი. | |
| 4712 | 4617 | შენ ვერას ირგებ, მე გარგებ, ძმა ძმისა უნდა ძმობილი! |
| 4713 | 4618 | |
| 4714 | სადაცა გწადდეს, მუნ იყავ მითვე წესითა მაგითა, | |
| 4715 | გწადდეს – გულითა ბრძენითა, გწადდეს – ცნობითა შმაგითა, | |
| 4619 | “სადაცა გწადდეს, მუნ იყავ მითვე წესითა მაგითა, | |
| 4620 | გწადდეს – გულითა ბრძენითა, გწადდეს – ცნობითა შმაგითა; | |
| 4716 | 4621 | მაგა ქცევითა ტურფითა, ანაგებითა ნაგითა, |
| 4717 | ოდენ გამაგრდი, არ მოჰკვდე, არ დასდნე ცეცხლთა დაგითა. | |
| 4622 | ოდენ გამაგრდი,არ მოჰკვდე, არ დასდნე ცეცხლთა დაგითა. | |
| 4718 | 4623 | |
| 4719 | ამის მეტსა არას გნუკევ: წელიწადსა ერთსა მსგეფსსა | |
| 4720 | აქავ ქვაბსა მომნახევდი მე, ამბავთა ყოვლგნით მკრეფსა; | |
| 4721 | ამა ჟამსა ნიშნად მოგცემ, დროსა ამას ვარდიეფსა, | |
| 4722 | ვარდთა ნახვა გაგაკრთობდეს, მართ ვითარცა ძაღლი ყეფსა. | |
| 4624 | “ამის მეტსა არას გნუკევ: წელიწადსა ერთსა მსგეფსსა | |
| 4625 | აქა ქვაბსა მომნახევდი მე, ამბავთა ყოვლგნით მკრეფსა; | |
| 4626 | ამა ჟამსა ნიშნად მოგცემ, დროსა ამას ვარდ-იეფსა, | |
| 4627 | ვარდთა ნახვა გაგაკრთობდეს, მართ ვითამცა ძაღლი ყეფსა. | |
| 4723 | 4628 | |
| 4724 | ამა დროსა გარდავსცილდე, აქავ ქვაბსა არ მოვიდე, | |
| 4629 | “ამა დროსა გარდავსცილდე, აქავ ქვაბსა არ მოვიდე, | |
| 4725 | 4630 | ცან, ცოცხალი არ თურე ვარ, უღონიოდ მოვკვე კიდე; |
| 4726 | 4631 | ეს ამისად ნიშნად კმარის, შენ თუ ჩემთვის ცრემლსა ღვრიდე, |
| 4727 | 4632 | მაშინ გწადდეს – იხარებდი, გწადდეს – ჭმუნვა გაადიდე. |
| 4728 | 4633 | |
| 4729 | აწ რაცა გკადრე, ამისთვის ნუთუ შენ იყო მჭმუნავი! | |
| 4634 | “აწ რაცა გკადრე, ამისთვის ნუთუ შენ იყო მჭმუნავი! | |
| 4730 | 4635 | მოგშორდები და არ ვიცი, თუ ცხენი დამცემს, თუ ნავი; |
| 4731 | 4636 | არ, უთქმელობა არ ვარგა, არ პირუტყვი ვარ მჩმუნავი, |
| 4732 | 4637 | არ ვიცი, ღმერთი რას მიზამს, ანუ ცა მიწყივ მბრუნავი“. |
| 4733 | 4638 | |
| 4734 | 4639 | მან უბრძანა: „აღარ გაწყენ, არცა სიტყვა გამეტადდეს, |
| 4735 | 4640 | არ მომისმენ, რაზომიცა საუბარი მიდიადდეს; |
| 4736 | 4641 | თუ არ მოგყვეს საყვარელი, შენ მას მიჰყევ, რაცა სწადდეს, |
| 4737 | 4642 | ბოლოდ ყოვლი დამალული საქმე ცხადად გამოცხადდეს. |
| 4738 | 4643 | |
| 4739 | არ დაიჯერო, მაშინ სცნა ჩემთა საქმეთა ძნელობა; | |
| 4644 | “არ დაიჯერო, მაშინ სცნა ჩემთა საქმეთა ძნელობა; | |
| 4740 | 4645 | ჩემთვის ყველაი სწორია, გაჭრა და გაუჭრელობა; |
| 4741 | შენ რაცა გითქვამს, მაგას ვიქ, მრჯის რაზომ გინდა ხელობა, | |
| 4646 | შენ რაცა გითქვამს, მაგას ვიქმ, მრჯის რაზომ გინდა ხელობა, | |
| 4742 | 4647 | უშენოდ მომხვდეს, რაღა ვქმნა, არ დია დღეთა გრძელობა!“ |
| 4743 | 4648 | |
| 4744 | 4649 | საუბარი გარდასწყვიდეს, დააპირეს ესე პირი; |
| 4745 | ცხენსა შესხდეს, მოიარეს, თითო მოკლეს ველს ნადირი; | |
| 4650 | ცხენსა შესხდეს, მოიარეს, თვითო მოკლეს ველს ნადირი; | |
| 4746 | 4651 | შემოიქცეს, აატირეს გული, კვლაცა ანატირი, |
| 4747 | 4652 | ხვალ გაყრისა გონებამან სხვა უმატა ჭირსა ჭირი. |
| 4748 | 4653 | |
| 4749 | 4654 | ლექსთა მკითხველო, შენიმცა თვალი ცრემლისა მღვრელია! |
| 4750 | 4655 | გულმან, გლახ, რა ქმნას უგულოდ, თუ გული გულსა ელია?! |
| 4751 | 4656 | მოშორვება და მოყვრისა გაყრა კაცისა მკლველია, |
| 4752 | ვინცა არ იცის, არ ესმის, ესე დღე რაგვარ ძნელია! | |
| 4657 | ვინცა არ იცის, არ ესმის, ესე დღე როგორ ძნელია! | |
| 4753 | 4658 | |
| 4754 | დილა გათენდა, შესხდეს და მას ქალსა გაესალამნეს, | |
| 4659 | დილა გათენდა, შესხდეს და მას ქალსა გაესალამნეს. | |
| 4755 | 4660 | ტარიელ, ასმათ, ავთანდილ თვალთაგან ცრემლნი დალამნეს; |
| 4756 | 4661 | სამთავე ღაწვთა ალამნი არღავნის ფერად ალამნეს, |
| 4757 | მათ ლომთა, მიწყივ მხეცქმნილთა, თავნი მხეცთავე ალამნეს. | |
| 4662 | მათ ლომთა, მიწყივ მხეც-ქმნილთა, თავნი მხეცთავე ალამნეს. | |
| 4758 | 4663 | |
| 4759 | 4664 | ქვაბი ჩავლეს და წავიდეს ზახილით ცრემლთა მდენანი, |
| 4760 | ასმათ ტირს, მოსთქვამს: „ჰე, ლომნო, ვისნი ვით მოგთქმენ ენანი! | |
| 4761 | მზემან დაგწვნა და გაგდაგნა ცისა მნათობნი ზენანი, | |
| 4762 | ვაჲ, ჭირნი ჩემნი ეზომნი, ვაჲ, სიცოცხლისა თმენანი!“ | |
| 4665 | ასმათ ტირს, მოსთქვამს: „ჰე ლომნო, ვისნი ვით მოგთქმენ ენანი! | |
| 4666 | მზემან დაგწვნა და დაგდაგნა ცისა მნათობნი ზენანი, | |
| 4667 | ვა ჭირნი ჩემნი ეზომნი! ვა სიცოცხლისა თმენანი!“ | |
| 4763 | 4668 | |
| 4764 | 4669 | მათ ყმათა, მუნით წასრულთა, იგი დღე ერთგან იარეს, |
| 4765 | 4670 | ზღვის პირს მივიდეს, მუნ დადგეს, არ ხმელთა არე იარეს, |
| 4766 | 4671 | არ გაიყარნეს მას ღამე, კვლა ცეცხლი გაიზიარეს, |
| 4767 | 4672 | ერთმანერთისა შორს ყოფა იტირეს, იმგლოვიარეს. |
| 4768 | 4673 | |
| 4769 | ტარიელს ეტყვის ავთანდილ, რუ გახმა ცრემლთა დენისა: | |
| 4770 | „რად მოიშორვე შენ ფრიდონ, მომცემი მაგა ცხენისა? | |
| 4674 | ტარიელს ეტყვის ავთანდილ: „რუ გახმა ცრემლთა დენისა! | |
| 4675 | რად მოიშორვე შენ ფრიდონ, მომცემი მაგა ცხენისა? | |
| 4771 | 4676 | მუნით იცნობის ამბავი, ღონე მის მზისა ლხენისა, |
| 4772 | აწ მე მუნ მივალ, მასწავლე გზა ძმადფიცისა შენისა“. | |
| 4677 | აწ მე მუნ მივალ, მასწავლე გზა ძმად-ფიცისა შენისა.“ | |
| 4773 | 4678 | |
| 4774 | 4679 | ტარიელ სიტყვით ასწავლის მხარსა ფრიდონის გზისასა, |
| 4775 | 4680 | მართ გააგონა, რაც ოდენ შეეძლო ძალსა თქმისასა: |
| 4776 | „აღმოსავლითკენ წადიო, პირსა იარე ზღვისასა, | |
| 4777 | თუ ნახო, ჩემი უამბვე, გკითხავს ამბავსა ძმისასა“. | |
| 4681 | “აღმოსავლითკენ წადიო, პირსა იარე ზღვისასა, | |
| 4682 | თუ ნახო, ჩემი უამბე, გკითხავს ამბავსა ძმისასა.“ | |
| 4778 | 4683 | |
| 4779 | 4684 | თხა მოკლეს და მიითრიეს, ცეცხლი შექმნეს ზღვისა პირსა, |
| 4780 | 4685 | სვეს და ჭამეს, რაცა ჭამა შეჰფერობდა მათსა ჭირსა; |
| 4781 | 4686 | მას ღამესა ერთად იყვნეს, ერთგან მიწვეს ხეთა ძირსა. |
| 4782 | 4687 | ვჰგმობ მუხთალსა საწუთროსა, ზოგჯერ უხვსა, ზოგჯერ ძვირსა. |
| 4783 | 4688 | |
| 4784 | 4689 | ცისკრად ადგეს გასაყრელად, ერთმანერთსა მოეხვინეს; |
| 4785 | 4690 | მაშინ მათგან ნაუბარნი, დადნეს, ვინცა მოისმინეს; |
| 4786 | თვალთათ, ვითა წყაროს თვალი, ცრემლი ველთა მოადინეს, | |
| 4787 | დიდხან დგანან შეჭედილნი, მკერდი მკერდსა შეარკინეს. | |
| 4691 | თვალთათ, ვითა წყაროს თვალი ცრემლი ველთა მოადინეს, | |
| 4692 | დიდხან დგანან შეჭედილნი მკერდი მკერდსა შეარკინეს. | |
| 4788 | 4693 | |
| 4789 | 4694 | გაიყარნეს ტირილით და პირსა ხოკით, თმათა გლეჯით, |
| 4790 | 4695 | ერთი აღმა, ერთი ჩაღმა, უგზოდ მივლენ შამბთა ეჯით; |
| 4791 | ვირე უჩნდა ერთმანერთი, იზახდიან პირსა ბღნეჯით. | |
| 4696 | ვირე უჩნდა ერთმანერთი, იზახდიან პირსა ბღნეჯით; | |
| 4792 | 4697 | იგი ნახნეს დაღრეჯილნი, მზე დაიღრეჯს მისით ღრეჯით. |
| 4793 | წასლვა ავთანდილისაგან ფრიდონისასა | |
| 4794 | ||
| 4795 | ვაჲ, სოფელო, რაშიგან ხარ, რას გვაბრუნვებ, რა ზნე გჭირსა! | |
| 4698 | წასვლა ავთანდილისაგან ფრიდონისასა | |
| 4699 | ვა, სოფელო, რაშიგან ხარ, რას გვაბრუნვებ, რა ზნე გჭირსა! | |
| 4796 | 4700 | ყოვლი შენი მონდობილი ნიადაგმცა ჩემებრ ტირსა! |
| 4797 | სად წაიყვან სადაურსა, სად აღუფხვრი სადათ ძირსა?! | |
| 4701 | სად წაიყვან სადაურსა, სად აღუფხვრი საით ძირსა?! | |
| 4798 | 4702 | მაგრა ღმერთი არ გასწირავს კაცსა, შენგან განაწირსა. |
| 4799 | 4703 | |
| 4800 | 4704 | ავთანდილ მისი გაყრილი ტირს, მისწვთომია ხმა ცამდის, |
| 4801 | 4705 | იტყვის, თუ: „ღვარი სისხლისა კვლაცა მდენია, კვლაცა მდის; |
| 4802 | 4706 | აწ აგრე გაყრა ძნელია, ვით მაშინ შეყრა და-ც-ამდის. |
| 4803 | 4707 | კაცი არ ყველა სწორია, დიდი ძეს კაცით კაცამდის“. |
| 4804 | 4708 | |
| 4805 | 4709 | ველს მაშინ მხეცნი ძღებოდეს სისხლითა მუნ ნატირითა; |
| 4806 | 4710 | ვერ დაივსებდა სახმილსა, იწვის ცეცხლითა ხშირითა; |
| 4807 | 4711 | კვლა თინათინის გონება ავსებს უფრორე ჭირითა; |
| 4808 | 4712 | ბაგეთათ ვარდსა ანათობს ბროლი ძოწისა ძირითა. |
| 4809 | 4713 | |
| 4810 | 4714 | ვარდი ჭნებოდა, ღვრებოდა, ალვისა შტო ირხეოდა; |
| 4811 | 4715 | ბროლი და ლალი გათლილი ლაჟვარდად გარდიქცეოდა; |
| 4812 | 4716 | გამაგრებოდა სიკვდილსა, ამისთვის არ უმხნეოდა; |
| 4813 | იტყვის, თუ: „ბნელი რას მიკვირს, რათგან დამაგდე, მზეო, და-!“ | |
| 4717 | იტყვის, თუ: „ბნელი რას მიკვირს, რათგან დაგაგდე, მზეო, და-!“ | |
| 4814 | 4718 | |
| 4815 | 4719 | მზესა ეტყვის: „მზეო, გიტყვი თინათინის ღაწვთა დარად, |
| 4816 | 4720 | შენ მას ჰგავ და იგი შენ გგავს, თქვენ ანათობთ მთად და ბარად; |
| 4817 | ხელსა მალხენს ნახვა შენი, ამად გიჭვრეტ არდამცთარად, | |
| 4818 | მაგრა ჩემი რად დააგდე გული ცივად, გაუმთბარად? | |
| 4721 | ხელსა მალხენს ნახვა შენი, ამად გიჭვრეტ არ-დამცთარად, | |
| 4722 | მაგრა ჩემი რად დააგდეთ გული ცივად, გაუმთბარად? | |
| 4819 | 4723 | |
| 4820 | თუ ერთისა მოშორვება მზისა ზამთრის გაგვამცივნებს, | |
| 4724 | “თუ ერთისა მოშორვება მზისა ზამთრის გაგვამცივნებს, | |
| 4821 | 4725 | მე, გლახ, ორნი დამიყრიან, გული ამად რად არ ივნებს? |
| 4822 | მაგრა კლდესა არა შესწონს, არაოდეს არ იტკივნებს; | |
| 4823 | წყლულსა დანა ვერა ჰკურნებს, გაჰკვეთს ანუ გაამსივნებს“. | |
| 4726 | მაგრა კლდესა არა შესწონს, არაოდეს არ იმტკივნებს; | |
| 4727 | წყლულსა დანა ვერა ჰკურნებს, გაჰკვეთს, ანუ გაამსივნებს“. | |
| 4824 | 4728 | |
| 4825 | 4729 | მიმავალი ცასა შესტირს, ეუბნების, ეტყვის მზესა: |
| 4826 | „აჰა, მზეო, გეაჯები შენ, უმძლესთა მძლეთა მძლესა, | |
| 4827 | ვინ მდაბალთა გაამაღლებ, მეფობასა მისცემ სვესა, | |
| 4730 | “აჰა, მზეო, გეაჯები შენ, უმძლესთა მძლეთა მძლესა, | |
| 4731 | ვინ მდაბალთა გაამაღლებ, მეფობასა მისცემ, სვესა, | |
| 4828 | 4732 | მე ნუ გამყრი საყვარელსა, ნუ შემიცვლი ღამედ დღესა! |
| 4829 | 4733 | |
| 4830 | მო, ზუალო, მომიმატე ცრემლი ცრემლსა, ჭირი ჭირსა, | |
| 4734 | “მო, ზუალო, მომიმატე ცრემლი ცრემლსა, ჭირი ჭირსა, | |
| 4831 | 4735 | გული შავად შემიღებე, სიბნელესა მიმეც ხშირსა, |
| 4832 | 4736 | შემომყარე კაეშნისა ტვირთი მძიმე, ვითა ვირსა, |
| 4833 | 4737 | მას უთხარ, თუ: «ნუ გასწირავ, შენია და შენთვის ტირსა». |
| 4834 | 4738 | |
| 4835 | ჰე, მუშთარო, გეაჯები შენ, მართალსა, ბრჭესა ღმრთულსა, | |
| 4739 | “ჰე მუშთარო, გეაჯები შენ, მართალსა ბრჭესა, ღმრთულსა, | |
| 4836 | 4740 | მო და უყავ სამართალი, გაებრჭობის გული გულსა; |
| 4837 | 4741 | ნუ ამრუდებ უმართლესსა, ნუ წაიწყმედ ამით სულსა! |
| 4838 | 4742 | მართალი ვარ, გამიკითხე! რად მაწყლულებ მისთვის წყლულსა? |
| 4839 | 4743 | |
| 4840 | მოდი, მარიხო, უწყალოდ დამჭერ ლახვრითა შენითა, | |
| 4744 | “მოდი, მარიხო, უწყალოდ დამჭერ ლახვრითა შენითა, | |
| 4841 | 4745 | შე-ცა-მღებე და შემსვარე წითლად სისხლისა დენითა, |
| 4842 | მას უთხრენ ჩემნი პატიჟნი, მას გააგონენ ენითა! | |
| 4843 | რაგვარ გასრულ ვარ, შენ იცი, გული აღარას ლხენით-ა. | |
| 4746 | მას უთხრენ ჩემნი პატიჟნი, მას გააგონენ ენითა, | |
| 4747 | რაგვარ გასრულვარ, შენ იცი, გულია აღარ ლხენითა. | |
| 4844 | 4748 | |
| 4845 | მოდი, ასპიროზ, მარგე რა, მან დამწვა ცეცხლთა დაგითა, | |
| 4749 | “მოდი, ასპიროზ, მაგრე რა, მან დამწვა ცეცხლთა დაგითა, | |
| 4846 | 4750 | ვინ მარგალიტსა გარეშე მოსცავს ძოწისა ბაგითა; |
| 4847 | შენ დააშვებენ კეკლუცთა დაშვენებითა მაგითა, | |
| 4848 | ვისმე ჩემებრსა დააგდებ, გაჰხდი ცნობითა შმაგითა. | |
| 4751 | შენ დააშვენებ კეკლუცთა დაშვენებითა მაგითა, | |
| 4752 | ვისმე, გლახ, ჩემებრ დააგდებ, გახდი ცნობითა შმაგითა. | |
| 4849 | 4753 | |
| 4850 | ოტარიდო, შენგან კიდე არვის მიგავს საქმე სხვასა: | |
| 4754 | “ოტარიდო, შენგან კიდე არვის მიგავს საქმე სხვასა: | |
| 4851 | 4755 | მზე მაბრუნვებს, არ გამიშვებს, შემიყრის და მიმცემს წვასა; |
| 4852 | 4756 | დაჯე წერად ჭირთა ჩემთა, მელნად მოგცემ ცრემლთა ტბასა, |
| 4853 | კალმად გიკვეთ გაწლობილსა ტანსა, წვრილსა ვითა თმასა. | |
| 4757 | კალმად გიკვეთ გაწლობილსა ტანსა,წვრილსა ვითა თმასა. | |
| 4854 | 4758 | |
| 4855 | მო, მთვარეო, შემიბრალე, ვილევი და შენებრ ვმჭლდები, | |
| 4759 | “მო, მთვარეო, შემიბრალე, ვილევი და შენებრ ვმჭლდები, | |
| 4856 | 4760 | მზე გამავსებს, მზევე გამლევს, ზოგჯერ ვსხვდები, ზოგჯერ ვწვლდები; |
| 4857 | მას უამბვენ სჯანი ჩემნი, რა მჭირს, ანუ რაგვარ ვბნდები, | |
| 4761 | მას უამბენ სჯანი ჩემნი, რა მჭირს, ანუ როგორ ვბნდები, | |
| 4858 | 4762 | მიდი, უთხარ, ნუ გამწირავს, მისი ვარ და მისთვის ვკვდები. |
| 4859 | 4763 | |
| 4860 | აჰა, მმოწმობენ ვარსკვლავნი, შვიდნივე მემოწმებიან: | |
| 4764 | “აჰა, მმოწმობენ ვარსკვლავნი, შვიდნივე მემოწმებიან: | |
| 4861 | 4765 | მზე, ოტარიდი, მუშთარი და ზუალ ჩემთვის ბნდებიან, |
| 4862 | მთვარე, ასპიროზ, მარიხი მოვლენ და მოწმად მყვებიან, | |
| 4766 | მთვარე, ასპიროზ, მარიხი, მოვლენ და მოწმად მყვებიან. | |
| 4863 | 4767 | მას გააგონნენ, რანიცა ცეცხლნი უშრეტნი მდებიან“. |
| 4864 | 4768 | |
| 4865 | აწ გულსა ეტყვის: „ვითამცა გდის, ცრემლი არ გაგხმობია, | |
| 4769 | აწ გულსა ეტყვის: „ვითამცა გდის ცრემლი, არ გაგხმობია, | |
| 4866 | 4770 | რას გარგებს მოკლვა თავისა? ეშმა ძმად თურე გძმობია; |
| 4867 | მეც ვიცი, ჩემსა ხელმქნელსა თმად ყორნის ბოლო სთმობია, | |
| 4771 | მეც ვიცი, ჩემსა ხელ-მქმნელსა თმად ყორნის ბოლო სთმობია, | |
| 4868 | 4772 | მაგრა თუ ჭირსა არ დასთმობ, ლხინი რა დასათმობია! |
| 4869 | 4773 | |
| 4870 | თუ დავრჩეო, ესე მიჯობს, – სიცოცხლისა იტყვის თუსა, – | |
| 4774 | “თუ დავრჩეო, ესე მიჯობს, – სიცოცხლისა იტყვის თუსა, – | |
| 4871 | 4775 | ნუთუ მომხვდეს ნახვა მზისა, ნუ ვიზახი მიწყივ უსა“. |
| 4872 | 4776 | მიიმღერის ხმასა ტკბილსა, არ დასწყვედდის ცრემლთა რუსა, |
| 4873 | 4777 | მისსა ხმასა თანა ხმაცა ბულბულისა ჰგვანდის ბუსა. |
| 4874 | 4778 | |
| 4875 | 4779 | რა ესმოდის მღერა ყმისა, სმენად მხეცნი მოვიდიან, |
| 4876 | 4780 | მისვე ხმისა სიტკბოსაგან წყლით ქვანიცა გამოსხდიან, |
| 4877 | 4781 | ისმენდიან, გაჰკვირდიან, რა ატირდის, ატირდიან; |
| 4878 | 4782 | იმღერს ლექსთა საბრალოთა, ღვარისაებრ ცრემლნი სდიან. |
| 4879 | ავთანდილისაგან ფრიდონისას მისლვა, ტარიელს რომ გაეყარა | |
| 4880 | ||
| 4783 | ავთანდილისაგან ფრიდონისას მისვლა, ტარიელს რომ გაეყარა | |
| 4881 | 4784 | ყმა მტირალი სამოცდათ დღე ზღვისა პირსა მივა გზასა; |
| 4882 | 4785 | შორით ნახა, მენავენი მოდიოდეს შიგან ზღვასა; |
| 4883 | მოიცადნა, ჰკითხა: „ვინ ხართ, თქვენ ამისსა გნუკევ თქმასა, | |
| 4786 | მოიცადა, ჰკითხა: „ვინ ხართ, თქვენ ამისსა გნუკევ თქმასა, | |
| 4884 | 4787 | ეს სამეფო ვისი არის, ან მორჩილობს ვისსა ხმასა?“ |
| 4885 | 4788 | |
| 4886 | 4789 | მათ მოახსენეს: „ტურფაო სახით და ანაგებითა, |
| 4887 | 4790 | გვეუცხოვე და გვეკეთე, მით გეუბნებით ქებითა; |
| 4888 | აქამდის ზღვარი თურქთაა, მოზღვრე ფრიდონის ზღვრებითა; | |
| 4791 | აქამდის ზღვარი თურქთაა, მოზღვრეა ფრიდონ ზღვრებითა; | |
| 4889 | 4792 | ჩვენცა ვისნი ვართ, გიამბობთ, თუ ჭვრეტით არ დავბნდებითა. |
| 4890 | 4793 | |
| 4891 | ნურადინ-ფრიდონ მეფეა ამა ქვეყნისა ჩვენისა, | |
| 4794 | “ნურადინ ფრიდონ მეფეა ამა ქვეყნისა ჩვენისა, | |
| 4892 | 4795 | მოყმე მხნე, უხვი, ძლიერი, ფიცხლად მომხლტომი ცხენისა; |
| 4893 | ვნება არავის არ ძალუც მის მზისა ოდნად მშვენისა, | |
| 4894 | იგია ჩვენი პატრონი, მსგავსი ცით შუქთა მფენისა“. | |
| 4796 | ვნება არავის არ ძალ-უც მის მზისა ოდნად მშვენისა, | |
| 4797 | იგია ჩვენი პატრონი, მსგავსი ცით შუქთა მფენისა.“ | |
| 4895 | 4798 | |
| 4896 | 4799 | ყმამან უთხრა: „ძმანო ჩემნო, კარგთა კაცთა გარდგეკიდე; |
| 4897 | 4800 | მე მეფესა თქვენსა ვეძებ, მასწავლეთ, თუ სით წავიდე, |
| 4898 | 4801 | რა ვიარო, ოდეს მივალ, ან გზასა აქვს რა სიდიდე?“ |
| 4899 | 4802 | მენავეთა უწინამძღვრეს, არ დააგდეს გზამდის კიდე. |
| 4900 | 4803 | |
| 4901 | მოახსენეს: „ესე გზაა მულღაზანზარს მიმავალი, | |
| 4902 | მუნ დაგხვდების მეფე ჩვენი მშვილდფიცხელი, მახვილხრმალი; | |
| 4804 | მოახსენეს: „ ესე გზაა მულღაზანზარს მიმავალი, | |
| 4805 | მუნ დაგხვდების მეფე ჩვენი მშვილდ-ფიცხელი, მახვილ-ხრმალი; | |
| 4903 | 4806 | აქადაღმა ათ დღე მიხვალ ნაკვთად სარო, ფერად ლალი; |
| 4904 | ვაჲ, რად დაგვწვენ, უცხოსუცხო რად მოგვიდევ ცეცხლებრ ალი!“ | |
| 4807 | ვა, რად დაგვწვენ, უცხომ უცხო, რად მოგვიდევ ცეცხლებრ ალი!“ | |
| 4905 | 4808 | |
| 4906 | ყმამან უთხრა: „მიკვირს, ძმანო, რად ხართ ჩემთვის გულმოკლულნი, | |
| 4907 | ანუ ეგრე ვით გეკეთნეს ზამთრის ვარდნი ფერნაკლულნი! | |
| 4908 | თქვენმცა მაშინ გენახენით, ლაღნი ვსხედით, არ საპყრულნი! | |
| 4809 | ყმამან უთხრა: „მიკვირს, ძმანო, რად ხართ ჩემთვის გულ-მოკლულნი, | |
| 4810 | ანუ ეგრე ვით გეკეთნეს ზამთრის ვარდნი ფერ-ნაკლულნი! | |
| 4811 | თქვენმცა მაშინ გენახენით, ლაღნი ვდეგით, არ საპყრულნი! | |
| 4909 | 4812 | ჩვენნი მჭვრეტნი დავაშვენნით, ჩვენგან სხდიან მხიარულნი“. |
| 4910 | 4813 | |
| 4911 | იგი წავიდეს; დაბრუნდა ყმა გზასა თავისწინასა, | |
| 4912 | ვისი ჰგავს ტანი საროსა და ვისი გული – რკინასა; | |
| 4814 | იგი წავიდეს; დაბრუნდა ყმა გზასა თავის-წინასა, | |
| 4815 | ვისი ჰგავს ტანი საროსა და ვისი გულ – რკინასა; | |
| 4913 | 4816 | მიაცორვებს და მიუბნობს, მოსთქვამს მისსავე ლხინასა, |
| 4914 | ნარგისნი ქუხან, ცრემლსა სწვიმს, ჩარცხის ბროლსა და მინასა. | |
| 4817 | ნარგისნი ქუხან, ცრემლსა წვიმს, ჩარცხის ბროლსა და მინასა. | |
| 4915 | 4818 | |
| 4916 | ვინცა გზას ნახნის, უცხონი, მსახურებდიან, ჰყმობდიან, | |
| 4819 | ვინცა გზას ნახნის უცხონი, მსახურებდიან, ჰყმობდიან, | |
| 4917 | 4820 | მოეხვივნიან საჭვრეტლად, მას ზედა სტრფიალობდიან, |
| 4918 | 4821 | ეძნელებოდის გაშვება, გაყრასა ძლივ დასთმობდიან, |
| 4919 | 4822 | გზის ყოლაუზი მისციან, ჰკითხის რა, უამბობდიან. |
| 4920 | 4823 | |
| 4921 | 4824 | მულღაზანზარს მიეახლა, ადრე დალევს გზასა გრძელსა; |
| 4922 | მინდორს ნახა სპა, ლაშქართა და ნადირთა ჰგვანდეს მსრველსა, | |
| 4825 | მინდორს ნახა სპა ლაშქართა და ნადირთა ჰგვანდეს მსრველსა, | |
| 4923 | 4826 | ყოვლგნით ალყა შემოეკრა, მოსდგომოდეს გარე ველსა, |
| 4924 | ისრიან და იზახიან, მხეცსა სჭრიან ვითა მჭელსა. | |
| 4827 | ისვრიან და იზახიან, მხეცთა სჭრიან ვითა მჭელსა. | |
| 4925 | 4828 | |
| 4926 | 4829 | კაცი ემთხვია; მას ჰკითხა ამბავი მის ლაშქარისა, |
| 4927 | 4830 | უბრძანა: „ისი ვისია ხმა ზათქისა და ზარისა?“ |
| 4928 | 4831 | მან უთხრა: „ფრიდონ ხელმწიფე, მეფე მულღაზანზარისა, |
| 4929 | 4832 | იგი ნადირობს, შეუკრავს ნაპირი ველ-შამბნარისა“. |
| 4930 | 4833 | |
| 4931 | მათ ლაშქართაკენ წავიდა მით უსახოთა ქცევითა, | |
| 4834 | მათ ლაშქართაკე წავიდა მით უსახოთა ქცევითა, | |
| 4932 | 4835 | გამხიარულდა; შვენება მის ყმისა ვთქვიმცა მე ვითა! |
| 4933 | 4836 | მისთა გამყრელთა დააზრობს, შემყრელთა დასწვავს მზე ვითა, |
| 4934 | 4837 | ნახვა მჭვრეტელთა ახელებს, ტანი ლერწამობს რხევითა. |
| 4935 | 4838 | |
| 4936 | 4839 | მათ ლაშქართა ყოლბსა შუა ორბი სითმე გარდმოფრინდა; |
| 4937 | ყმამან ცხენი შეუტევა, გაამაყდა, არ შეშინდა, | |
| 4938 | შესტყორცა და ჩამოაგდო, დაეცა და სისხლი სდინდა. | |
| 4939 | გარდახდა და ფრთენი დასჭრნა, წყნარად შეჯდა, არ აქშინდა. | |
| 4840 | ყმამან ცხენი შეუტია, გაამაყდა, არ შეშინდა, | |
| 4841 | შესტყორცა და ჩამოაგდო, დაეცა და სისხლი სდინდა, | |
| 4842 | გარდახდა და ფრთენი დასჭრნა, წყნარად შეჯდა, არ აქშინდა | |
| 4940 | 4843 | |
| 4941 | 4844 | იგი რა ნახეს, მესროლნი სროლასა მოეშლებოდეს, |
| 4942 | 4845 | ალყა დაშალეს, მოვიდეს, მოეხვეოდეს, ბნდებოდეს, |
| 4943 | 4846 | იქით და აქათ უვლიდეს, ზოგნი უკანა ჰყვებოდეს, |
| 4944 | ვერცა ჰკადრებდეს, „ვინ ხარო“, ვერცა რას ეუბნებოდეს. | |
| 4847 | ვერცა ჰკადრებდეს: „ვინ ხარო“, ვერცა რას ეუბნებოდეს. | |
| 4945 | 4848 | |
| 4946 | მინდორსა შუა გორი დგა, ფრიდონ მას ზედა დგებოდა; | |
| 4849 | მინდორსა შიგან გორი დგა, ფრიდონ მას ზედა დგებოდა; | |
| 4947 | 4850 | ღირსი მას თანა სროლასა ორმოცი კაცი ხლებოდა; |
| 4948 | 4851 | მუნ დაემართა ავთანდილ, მას თანა ყოლბი ჰყვებოდა. |
| 4949 | ფრიდონს უკვირდა, „რა ქმნესო“, მისთა სპათათვის წყრებოდა. | |
| 4852 | ფრიდონს უკვირდა: „რა ქმნესო“, მისთა სპათათვის წყრებოდა. | |
| 4950 | 4853 | |
| 4951 | 4854 | ფრიდონ მონა გამოგზავნა: „წა, ნახენო ისი სპანი, |
| 4952 | 4855 | რა ქმნეს, ალყა რად დაშალეს, სად წადიან ვითა ბრმანი?“ |
| 4953 | მონა ფიცხლა მოეგება, ნახა სარო მორჩი – ტანი, | |
| 4856 | მონა ფიცხლა მოეგება, ნახა სარო, მორჩი ტანი, | |
| 4954 | 4857 | დადგა, თვალნი გაურეტდეს, დაავიწყდეს სიტყვის თქმანი. |
| 4955 | 4858 | |
| 4956 | ავთანდილ ცნა, თუ: „ისია მოამბვედ ჩემად რებული“. | |
| 4957 | უთხრა: „არქვი შენს პატრონსა ეს ჩემი დავედრებული: | |
| 4859 | ავთანდილ ცნა, თუ: „ისია მოამბედ ჩემად რებული. | |
| 4860 | – წა, ჰკადრე შენსა პატრონსა ეს ჩემი დავედრებული: | |
| 4958 | 4861 | ვარ უცხო ვინმე ღარიბი, საყოფთა მოშორვებული, |
| 4959 | ძმადფიცი ტარიელისი, თქვენს წინა მომგზავრებული“. | |
| 4862 | ძმად-ფიცი ტარიელისი, თქვენს წინა მომგზავრებული“. | |
| 4960 | 4863 | |
| 4961 | მონა წავიდა ფრიდონის თხრობად ამვბისა მისისად, | |
| 4864 | მონა წავიდა ფრიდონის თხრობად ამბისა მისისად, | |
| 4962 | 4865 | უთხრა: „მზე ვნახე მოსრული, ჩანს მანათობლად დღისისად; |
| 4963 | 4866 | ვაზრობ, იგიცა დაშმაგდენ, თუ ბრძენთა ნახონ ისი სად; |
| 4964 | «ვარო ძმა ტარიელისი შეყრად ფრიდონის მქისისად». | |
| 4867 | «ვარ ძმაო ტარიელისი შეყრად ფრიდონის მქისისად“. | |
| 4965 | 4868 | |
| 4966 | 4869 | რა „ტარიელ“ მოისმინა, ფრიდონს ჭირი უსუბუქდა, |
| 4967 | თვალთათ ცრემლნი გარდმოსცვივდეს, გული უფრო აუჩუქდა, | |
| 4870 | თვალთა ცრემლნი გარდმოსცვივდეს, გული უფრო აუჩუქდა, | |
| 4968 | 4871 | მონაქროლმან ვარდი დაზრა, წამწამთაგან ბუქი ბუქდა; |
| 4969 | 4872 | შეიყარნეს, ერთმანერთი მათგან იქო, არ გაუქდა. |
| 4970 | 4873 | |
| 4971 | 4874 | ფიცხლა იგი ქედი ჩავლო, ჩაეგება ფრიდონ წინა; |
| 4972 | 4875 | რა შეხედნა, მან ესე თქვა: „თუ არ მზეო, ისი ვინ-ა?“ |
| 4973 | 4876 | მას მეტობდა, რაცა ქება მონისაგან მოესმინა; |
| 4974 | ერთმანერთსა გარდაუხდეს, ლხინმან ცრემლი აფრქვევინა. | |
| 4877 | ერთმანერთსა გარდაუხდეს, ლხინმან ცრემლი აფრქევევინა. | |
| 4975 | 4878 | |
| 4976 | 4879 | მოეხვივნეს ერთმანერთსა, უცხოობით არ დარიდონ; |
| 4977 | 4880 | თვით უსახოდ ფრიდონს ყმა და მოეწონა ყმასა ფრიდონ; |
| 4978 | 4881 | რა მჭვრეტელთა იგი ნახონ, მზე მათთანა გააფლიდონ, |
| 4979 | მომკალ, ბაზარს სხვა მათებრი ივაჭრონ რა, ანუ ყიდონ. | |
| 4882 | მომკლად, ბაზარს სხვა მათებრი ივაჭრონ რა ანუ ყიდონ. | |
| 4980 | 4883 | |
| 4981 | ფრიდონისებრნი მოყმენი ვინმცა ვით, ვინ, ეგებიან! | |
| 4884 | ფრიდონისებრნი მოყმენი ვინმცა ვით ვინ ეგებიან! | |
| 4982 | 4885 | მაგრა მას ახლვან ქებანი, მართ მეტნი არ მიხვდებიან; |
| 4983 | მზე უჩინოიქს მნათობთა, რა ახლოს შეიყრებიან, | |
| 4886 | მზე უჩინო იქმს მნათობთა, რა ახლოს შეიყრებიან, | |
| 4984 | 4887 | დღისით ვერ ნათობს სანთელი და ღამით შუქნი ჰკრთებიან. |
| 4985 | 4888 | |
| 4986 | 4889 | ცხენთა შესხდეს, გაემართნეს, ფრიდონისსა მივლენ სრასა. |
| 4987 | დაიშალა ნადირობა, მოეშალნეს მხეცთა სვრასა; | |
| 4988 | ავთანდილის ჭვრეტად სპანი იქით-აქათ იქმან ჯრასა, | |
| 4989 | თქვეს: „ასეთი ხორციელი შეუქმნია, ნეტარ, რასა?“ | |
| 4890 | დაიშალა ნადირობა, მოეშალნეს მხეცთა სრვასა; | |
| 4891 | ავთანდილის ჭვრეტად სპანი იქი-აქათ იქმან ჯრასა, | |
| 4892 | თქვეს: „ასეთი ხორიცელი შეუქმნია, ნეტარ, რასა?“ | |
| 4990 | 4893 | |
| 4991 | ყმა ფრიდონს ეტყვის: „ისწრაფვი, ვიცი, ამბვისა თხრობასა, | |
| 4894 | ყმა ფრიდონს ეტყვის: „ისწრაფვი, ვიცი, ამბისა თხრობასა, | |
| 4992 | 4895 | გიამბო, ვინ ვარ, სით მოვალ, ვინათგან ლამი ცნობასა, |
| 4993 | 4896 | ანუ სით ვიცნობ ტარიელს, ანუ რად ვიტყვი ძმობასა, |
| 4994 | 4897 | იგი ძმად მიხმობს, ძმა ხარო, თუცა ძლივ ღირს ვარ ყმობასა. |
| 4995 | 4898 | |
| 4996 | მე ვარ ყმა როსტან მეფისა, მოყმე არაბეთს ზრდილობით, | |
| 4899 | “მე ვარ ყმა როსტან მეფისა, მოყმე არაბეთს ზრდილობით, | |
| 4997 | 4900 | დიდი სპასპეტი, სახელად მიხმობენ ავთანდილობით, |
| 4998 | ძე დიდებულთა დიდგვართა, ზრდილი მეფეთა შვილობით, | |
| 4901 | ძე დიდებულთა დიდ-გვართა, ზრდილი მეფეთა შვილობით, | |
| 4999 | 4902 | საკრძალავი და უკადრი, მყოფი არვისგან ცილობით. |
| 5000 | 4903 | |
| 5001 | დღესა ერთსა მეფე შეჯდა, ნადირობას გამოვიდა; | |
| 5002 | მინდორს ვნახეთ ტარიელი, ცრემლთა ღვრიდა, ველთა რწყვიდა, | |
| 4904 | “დღესა ერთსა მეფე შეჯდა, ნადირობას გამოვიდა; | |
| 4905 | მინდორს ვნახეთ ტარიელ, ცრემლთა ღვრიდა, ველთა რწყვიდა, | |
| 5003 | 4906 | გაგვიკვირდა, გვეუცხოვა, ვაწვიეთ და არ მოვიდა, |
| 5004 | 4907 | ჩვენ გვეწყინა, არ ვიცოდით, მას თუ ცეცხლი რაგვარ სწვიდა. |
| 5005 | 4908 | |
| 5006 | მეფემან სპანი შეპყრობად შეუზახნა და წყრებოდა; | |
| 4909 | “მეფემან სპანი შეპყრობად შეუზახნა და წყრებოდა; | |
| 5007 | 4910 | მან უჭირველად დახოცნა, ომი არ მისჭირდებოდა, |
| 5008 | ზოგსა მხარ-თეძო დალეწა და ზოგსა სული ჰხდებოდა; | |
| 4911 | ზოგსა მხარ-თეძო დალეწა და ზოგსა სული ხდებოდა; | |
| 5009 | 4912 | მუნღა ცნეს, ეტლი მთვარისა რომე არ დაბრუნდებოდა. |
| 5010 | 4913 | |
| 5011 | მათ სპათაგან ვერშეპყრობა ცნეს მეფეთა მეტად მწყრალთა, | |
| 5012 | თვით შესხდეს და შეუტევეს ამაყთა და არას მკრთალთა. | |
| 5013 | რა ტარიელ მეფე იცნა, მუნღა დაჰკრთა მათთა ხრმალთა, | |
| 5014 | ცხენსა მისცნა სადევენი, დაგვეკარგა წინა თვალთა. | |
| 4914 | “მან სპათაგან ვერ-შეპყრობა ცნეს მეფეთა მეტად მწყრალთა, | |
| 4915 | თვით შესხდეს და შეუტიეს ამაყთა და არას მკრთალთა. | |
| 4916 | რა ტარიელ მეფე იცნა, მუნღა დაჰკრთა მათთა ხრმალთა. | |
| 4917 | ცხენსა მისცნა სადავენი, დაგვეკარგა წინა თვალთა. | |
| 5015 | 4918 | |
| 5016 | ვძებნეთ და კვალი ვერ ვპოვეთ, დავსწამეთ ეშმაურობა. | |
| 4919 | “ვძებნეთ და კვალი ვერ ვპოვეთ, დავსწამეთ ეშმაურობა. | |
| 5017 | 4920 | მეფე დაჭმუნდა, დაშალა სმა, ნადიმობა, პურობა. |
| 5018 | მე ვეღარ გავსძლე მისისა ამბვისა არდასტურობა, | |
| 4921 | მე ვეღარ გავსძელ მისისა ამბისა არ-დასტურობა, | |
| 5019 | 4922 | გამოვიპარე საძებრად: მწვიდა ცეცხლი და მურობა. |
| 5020 | 4923 | |
| 5021 | იგი ვძებნე წელსა სამსა, არ ვიამე არცა ძილი. | |
| 4924 | “იგი ვძებნე წელსა სამსა, არ ვიამე არცა ძილი. | |
| 5022 | 4925 | მათ მასწავლეს, ხატაელნი ვნახენ მისგან დაკოდილი; |
| 5023 | ვპოვე ვარდი მოყვითანე, შუქმკრალი და ფერმიხდილი, | |
| 4926 | ვპოვე ვარდი მოყვითანო, შუქ-მკრთალი და ფერ-მიხდილი, | |
| 5024 | 4927 | შემიტკბო და შემიყვარა, ვითა ძმა და ვითა შვილი. |
| 5025 | 4928 | |
| 5026 | ქვაბნი წაუხმან დევთათვის, სრულად გამესისხლებია; | |
| 4929 | “ქვაბნი წაუხმან დევთათვის, სრულად გამესისხლებია; | |
| 5027 | 4930 | მუნ ასმათ ახლავს მარტოსა, სხვა არვინ უახლებია; |
| 5028 | მას მუდამ ძველი ცეცხლი სწვავს, არახალ-არახლებია, | |
| 5029 | ვაჲ მართებს მისსა გაყრილსა, შავი ხლა თავსა ხლებია. | |
| 4931 | მას მუდამ ძველი ცეცხლი სწვავს, არ ახალ, არ ახლებია, | |
| 4932 | ვა მართებს მისსა გაყრილსა, შავი ხლა თავსა ხლებია. | |
| 5030 | 4933 | |
| 5031 | ქალი მარტო ქვაბსა შიგან ზის მტირალი, ცრემლნაწთომი; | |
| 4934 | “ქალი მარტო ქვაბსა შიგან ზის მტირალი, ცრემლ-ნაწთომი; | |
| 5032 | 4935 | ყმა ნადირსა უნადირებს, ლომის ლეკვსა ვითა ლომი, |
| 5033 | მიართვამს და აგრე არჩენს იგი ერთგან ვერდამდგომი, | |
| 4936 | მიართვამს და აგრე არჩენს იგი, ერთგან ვერ-დამდგომი, | |
| 5034 | 4937 | მისგან კიდე სანახავად არა უნდა კაცთა ტომი. |
| 5035 | 4938 | |
| 5036 | მე, უცხოს, უცხო მანატრა მოსმენა სანატრელისა, | |
| 4939 | “მე უცხოს უცხო მანატრა მოსმენა სანატრელისა; | |
| 5037 | 4940 | მითხრა ამბავი მისი და მისისა სასურველისა. |
| 5038 | 4941 | რა ჭირნი დასთმნა, ვერ იტყვის აწ ენა ესე ხელისა, |
| 5039 | ჰკლავს სურვილი და ვერჭვრეტა მისისა დამმარხველისა. | |
| 4942 | ჰკლავს სურვილი და ვერ-ჭვრეტა მისისა დამმარხველისა. | |
| 5040 | 4943 | |
| 5041 | ვითა მთვარე დაუდგომლად იარების, არ დადგების; | |
| 4944 | “ვითა მთვარე დაუდგომლად იარების, არ დადგების; | |
| 5042 | 4945 | მასვე ცხენსა შენეულსა ზის, აროდეს გარდახდების; |
| 5043 | არას ნახავს პირმეტყველსა, ვით ნადირი კაცთა ჰკრთების. | |
| 5044 | ვაჲ მე, მისსა მგონებელსა, ვაჲ მას, ვინცა მისთვის კვდების! | |
| 4946 | არას ნახავს პირ-მეტყველსა, ვით ნადირი კაცთა ჰკრთების. | |
| 4947 | ვა მე, მისსა მგონებელსა, ვა მას, ვინცა მისთვის კვდების! | |
| 5045 | 4948 | |
| 5046 | მის ყმისა ცეცხლი მედების, დამწვა ცეცხლითა ცხელითა, | |
| 4949 | “მის ყმისა ცეცხლი მედების, ვტირი ცრემლითა ცხელითა, | |
| 5047 | 4950 | შემებრალნეს და გავშმაგდი, გავხე გულითა ხელითა; |
| 5048 | 4951 | მომინდა მისთა წამალთა ძებნა ზღვითა და ხმელითა; |
| 5049 | შევიქეც, ვნახენ მეფენი, მყოფნი გულითა ბნელითა. | |
| 4952 | შევიქეც ვნახენ მეფენი, მყოფნი გულითა ბნელითა. | |
| 5050 | 4953 | |
| 5051 | დავეთხოვე და გამიწყრა, მეფე მიეცა ჭმუნვასა. | |
| 4954 | “დავეთხოვე და გამიწყრა, მეფე მიეცა ჭმუნვასა. | |
| 5052 | 4955 | დავყარენ ჩემნი ლაშქარნი, მით იზახიან მუნ ვასა; |
| 5053 | 4956 | გამოვიპარე, დავეხსენ სისხლისა ცრემლთა წურვასა, |
| 5054 | აწ ვეძებ მისთა წამალთა, ვიქ იქით-აქათ ბრუნვასა. | |
| 4957 | აწ ვეძებ მისთა წამალთა, ვიქმ იქით-აქათ ბრუნვასა. | |
| 5055 | 4958 | |
| 5056 | შენი მან მითხრა ამბავი, მისგან ძმობისა შენისა, | |
| 4959 | “შენი მან მითხრა ამაბავი, მისგან ძმობისა შენისა, | |
| 5057 | 4960 | აწ მიპოვნიხარ უებრო შენ, საქებელი ენისა; |
| 5058 | 4961 | გამომირჩიე, სით მიჯობს ძებნა მის მზისა ზენისა, |
| 5059 | მისთა მჭვრეტელთა ლხინისა, ვერმჭვრეტთა ამაზრზენისა“. | |
| 4962 | მისთა მჭვრეტელთა ლხინისა, ვერ-მჭვრეტთა ამაზრზენისა.“ | |
| 5060 | 4963 | |
| 5061 | აწ ფრიდონ იწვის სიტყვითა, მის ყმისა ნაუბარითა; | |
| 4964 | აწ ფრიდონ იწვის სიტყვითა მის ყმისა ნაუბარითა; | |
| 5062 | 4965 | ორნივე სწორად მოსთქმიდეს მოთქმითა საქებარითა, |
| 5063 | გულამოსკვნილნი გულითა ტირან ვერდამთმობარითა, | |
| 4966 | გულ-ამოსკვნილნი გულითა ტირან ვერ-დამთმობარითა; | |
| 5064 | 4967 | მუნ ვარდსა წყლითა ცხელითა რწყვენ ტევრთა საგუბარითა. |
| 5065 | 4968 | |
| 5066 | 4969 | ლაშქართა შიგან შეიქმნა ხმა ტირილისა დიდისა, |
| 5067 | 4970 | ზოგთაგან ხოკა პირისა, ზოგთაგან სრევა რიდისა. |
| 5068 | ფრიდონ ტირს, მოსთქვამს ხმამაღლად, გაყრილი წლისა შვიდისა: | |
| 5069 | „უხანობა და სიცრუე, ვაჲ, საწუთროსა ფლიდისა!“ | |
| 4971 | ფრიდონ ტირს, მოთქვამს ხმა-მაღლად, გაყრილი წლისა შვიდისა: | |
| 4972 | “უნახობა და სიცრუე, ვა, საწურთოსა ფლიდისა!“ | |
| 5070 | 4973 | |
| 5071 | ფრიდონ მოსთქვამს: „რა შეგასხათ, ვერსაქებო, ვერსათქმელო! | |
| 4974 | ფრიდონ მოსთქვამს: „რა შეგასხათ, ვერ-საქებო, ვერ-სათქმელო! | |
| 5072 | 4975 | ხმელთა მზეო, სამყაროსა მზისა ეტლთა გარდამხმელო, |
| 5073 | მოახლეთა სალხინოო, სიცოცხლეო, სულთა მდგმელო, | |
| 4976 | მოახლეთა სალხინოო,სიცოცხლეო, სულთა მდგმელო, | |
| 5074 | 4977 | ცისა ეტლთა სინათლეო, დამწველო და დამანთქმელო! |
| 5075 | 4978 | |
| 5076 | რა მოგეშორვე, მას აქათ სიცოცხლე მომძულვებია; | |
| 4979 | “რა მოგეშორვე, მას აქათ სიცოცხლე მომძულვებია; | |
| 5077 | 4980 | თუცა შენ ჩემად არა გცალს, მე შენთვის მომსურვებია; |
| 5078 | შენ უჩემობა ლხინად გიჩს, მე დია მიმჭირვებია, | |
| 4981 | შენ უჩემობა ლხინად გიჩნს, მე დია მიმჭირვებია, | |
| 5079 | 4982 | ოხერ სიცოცხლე უშენოდ, სოფელი გამარმებია!“ |
| 5080 | 4983 | |
| 5081 | 4984 | ფრიდონ თქვნა ესე სიტყვანი მოთქმითა შვენიერითა; |
| 5082 | 4985 | სული დაიღეს, დადუმდეს, მივლენ არ თურე მღერითა. |
| 5083 | ავთანდილ მჭვრეტთა აშვენებს ტურფითა აერფერითა, | |
| 4986 | ავთანდილ მჭვრეტთა აშვენებს ტურფითა აერ-ფერითა, | |
| 5084 | 4987 | მელნისა ტბათა მიჯარვით ჰბურავს გიშრისა ჭერითა. |
| 5085 | 4988 | |
| 5086 | 4989 | ქალაქს შევიდეს, მუნ დახვდა სრა მოკაზმული სრულითა, |
| 5087 | 4990 | სახელმწიფოთა ყოვლითა გასაგებლითა სრულითა; |
| 5088 | 4991 | მონანი ტურფად მოსილნი წესითა იყვნეს რულითა! |
| 5089 | შეჰფრფინვიდიან ავთანდილს გულითა სულწასრულითა. | |
| 4992 | შეჰფრფინვიდიან ავთანდილს გულითა სულ-წასრულითა. | |
| 5090 | 4993 | |
| 5091 | 4994 | შევიდეს და დიდი შექმნეს ჯალაბობა, არ ხალვათი: |
| 5092 | 4995 | იქით-აქათ დიდებულნი წარიგებით ათჯერ ათი; |
| 5093 | 4996 | თვით ორნივე ერთგან დასხდეს; ვითა ვინ თქვას ქება მათი! |
| 5094 | 4997 | ბროლ-ბალახშსა აშვენებდა ზოგან მინა, ზოგან სათი. |
| 5095 | 4998 | |
| 5096 | 4999 | დასხდეს, შეიქმნა პურობა, გაამრავლებდეს მახალსა, |
| 5097 | 5000 | უმასპინძლებდეს ავთანდილს, ვითა მზახალი მზახალსა, |
| 5098 | 5001 | მოიღებდიან ჭურჭელსა ტურფასა, ახალ-ახალსა, |
| 5099 | 5002 | მაგრა მის ყმისა მჭვრეტელთა გული მიეცა, გლახ, ალსა. |
| 5100 | 5003 | |
| 5101 | 5004 | მას დღე სვეს, ჭამეს, გარდახდა ნადიმი მსმელთა დასისა. |
| 5102 | 5005 | გათენდა, ბანეს ავთანდილ, რიცხვი ძეს მუნ ატლასისა, |
| 5103 | შესამოსელი შემოსეს დრაჰკნისა ბევრათასისა, | |
| 5006 | შესამოსელი შემოსეს დრაჰკნისა ბევრ-ათასისა, | |
| 5104 | 5007 | შეარტყეს წელთა სარტყელი, დაუდებელი ფასისა. |
| 5105 | 5008 | |
| 5106 | 5009 | ყმამან დაყვნა დღენი რამე, თუცა ყოვნას ვერა სთმობდა, |
| 5107 | ფრიდონს თანა ნადირობას გავიდის და თამაშობდა, | |
| 5108 | სწორად ჰხოცდა შორს და ახლოს, თუ რას ხელსა მიაპყრობდა, | |
| 5010 | ფრიდონს თანა ნადირობად გავიდის და თამაშობდა, | |
| 5011 | სწორად ხოცდა შორს და ახლოს, თუ რას ხელსა მიაპყროდა, | |
| 5109 | 5012 | მისი სროლა მშვილდოსანსა ყველაკასა აწბილობდა. |
| 5110 | 5013 | |
| 5111 | 5014 | ყმა ფრიდონს ეტყვის: „გესმოდეს ჩემი აწ მონახსენები: |
| 5112 | 5015 | მე შენი გაყრა სიკვდილად მიჩს და მით თავსა ვევნები, |
| 5113 | მაგრა არა მცალს დღეკრულსა, ცეცხლი მწვავს მოუთმენები, | |
| 5016 | მაგრა არა მცალს დღე-კრულსა, ცეცხლი მწვავს მოუთმენები, | |
| 5114 | 5017 | გზა გრძელი, საქმე სასწრაფო მიც, დია დავეყენები. |
| 5115 | 5018 | |
| 5116 | მართალა, შენი გამყრელი თვალი თუ ცრემლსა ღვრიდესა, | |
| 5019 | “მართალ-ა, შენი გამყრელი თვალი თუ ცრემლსა ღვრიდესა, | |
| 5117 | 5020 | დღეს წაუვალი ვერა ვარ, მით ცეცხლი სხვაცა მწვიდესა; |
| 5118 | დგომა მგზავრისა ცთომაა, კარგსა იქს, თავსა სწვრთიდესა; | |
| 5021 | დგომა მგზავრისა ცთომაა, კარგსა იქმს, თავსა სწვრთიდესა; | |
| 5119 | 5022 | სადა გინახავს იგი მზე, წამომყევ ზღვისა კიდესა“. |
| 5120 | 5023 | |
| 5121 | ფრიდონ უთხრა: „დასაშლელი ჩემგან არა არ გეთხრობის; | |
| 5024 | ფრიდონ უთხრა: „დასაშლელი ჩემგან არა არ გეთხრობის, | |
| 5122 | 5025 | ვიცი, რომე აღარა გცალს, შენ ლახვარი სხვა გესობის; |
| 5123 | 5026 | წადი, ღმერთი გიწინამძღვრებს, შენი მტერი დაემხობის, |
| 5124 | მაგრა თქვი, თუ უშენობა ჩემგან ვითა დაითმობის! | |
| 5027 | მაგრა თქვი, თუ უშენობა ჩემგან ვითა დაითმობის? | |
| 5125 | 5028 | |
| 5126 | ამას გკადრებ, არ ეგების მარტოსაგან წასლვა შენი; | |
| 5029 | “ამას გკადრებ, არ ეგების მარტოსაგან წასლვა შენი; | |
| 5127 | 5030 | თანა ყმათა წამოგატან, იმსახურენ, იახლენი, |
| 5128 | 5031 | აბჯარი და საგებელი, ერთი ჯორი, ერთი ცხენი. |
| 5129 | არ წაიტან, გაირჯები ღაწვი ვარდი, ცრემლთა მდენი“. | |
| 5032 | არ წაიტან, გაირჯები ღაწვი-ვარდი, ცრემლთა მდენი“ . | |
| 5130 | 5033 | |
| 5131 | 5034 | მოასხნა ოთხნი მონანი, მისანდობელნი გულითა, |
| 5132 | 5035 | სრული აბჯარი საკაცო ქაფითა, საბარკულითა, |
| 5133 | სამოცი ლიტრა წითელი აწონით არნაკლულითა, | |
| 5134 | ერთი ტაიჭი უებრო მით უნაგრითა სრულითა. | |
| 5036 | სამოცი ლიტრა წითელი აწონით, არ-ნაკლულითა, | |
| 5037 | ერთი ტაიჭი უებრო, მით უნაგრითა სრულითა. | |
| 5135 | 5038 | |
| 5136 | ერთსა ჯორსა წვივმაგარსა საგებელი აუკიდა; | |
| 5039 | ერთსა ჯორსა წვივ-მაგარსა საგებელი აუკიდა; | |
| 5137 | 5040 | წავიდა და ფრიდონ შეჯდა, მასთანავე გამოვიდა. |
| 5138 | 5041 | აწ გაყრისა მომლოდნესა ედებოდა ცეცხლი, სწვიდა, |
| 5139 | 5042 | მოსთქვამს: „თუმცა მზე გვეახლა, ჩვენ ზამთარი ვერ დაგვზრვიდა“. |
| 5140 | 5043 | |
| 5141 | ზარი მის ყმისა წასლვისა გახდა, მიეცნეს წუხილსა, | |
| 5142 | მოატყდეს მოქალაქენი, ლარსა ვინ ჰყიდდა თუ ხილსა; | |
| 5143 | ხმა ზახილისა მათისა ჰგვანდა აერთა ქუხილსა. | |
| 5044 | ზარი მის ყმისა წასლვისა გახდა, მიეცნეს წუხილსა. | |
| 5045 | მოატყდეს მოქალაქენი, ლარსა ვინ ჰყიდდა, თუ ხილსა; | |
| 5046 | ხმა ზახილისა მათისა ჰგვანდა აერთა ქუხილსა, | |
| 5144 | 5047 | იტყოდეს: „მზესა მოვშორდით, მო, თვალნი მივსცნეთ წუხილსა!“ |
| 5145 | 5048 | |
| 5146 | 5049 | ქალაქი გავლეს, მივიდეს პირსა დიდისა ზღვისასა, |
| 5147 | 5050 | მაშინ ფრიდონის ნახულსა, ნასაჯდომევსა მზისასა, |
| 5148 | 5051 | მუნ დაადენდეს ნაკადსა სისხლისა ცრემლთა ტბისასა, |
| 5149 | 5052 | ფრიდონ უამბობს ამბავსა მის მნათობისა ტყვისასა: |
| 5150 | 5053 | |
| 5151 | „აქა მათ ზანგთა მონათა მზე მოიყვანეს ნავითა, | |
| 5152 | კბილთეთრი, ბაგებალახში, სახედავითა შავითა; | |
| 5054 | “აქა მათ ზანგთა მონათა მზე მოიყვანეს ნავითა, | |
| 5055 | კბილ-თეთრი, ბაგე-ბალახში, სახედავითა შავითა; | |
| 5153 | 5056 | ცხენი გავქუსლე, გავაგე წაგვრა ხრმლითა და მკლავითა, |
| 5154 | შორს მნახეს, ადრე გამექცეს, ნავი მფრინველი ჩნდა ვითა“. | |
| 5057 | შორს მნახეს, ადრე გამექცეს, ნავი მფრინვალე ჩნდა ვითა“. | |
| 5155 | 5058 | |
| 5156 | 5059 | მოეხვივნეს ერთმანერთსა, გაამრავლნეს ცრემლთა ღვრანი, |
| 5157 | 5060 | აკოცეს და გაუახლდეს მათ ორთავე მათნი წვანი, |
| 5158 | გაიყარნეს გაუყრელნი ძმადფიცნი და ვითა ძმანი, | |
| 5159 | ფრიდონ დადგა, ყმა წავიდა, შემხედველთა მკლველი ტანი. | |
| 5061 | გაიყარნეს გაუყრელნი ძმად-ფიცნი და ვითა ძმანი, | |
| 5062 | ფრიდონ დადგა, ყმა წავიდა, შემხედველთა მკვლელი ტანი. | |
| 5160 | 5063 | წასლვა ავთანდილისაგან ნესტან-დარეჯანის საძებრად და ქარავანთა შეყრა |
| 5161 | ||
| 5162 | 5064 | ყმა მიმავალი მიუბნობს, მსგავსი მთვარისა სრულისა. |
| 5163 | 5065 | არს თინათინის გონება მისად სალხენლად გულისა; |
| 5164 | იტყვის: „მოგშორდი, სიცრუე, ვაჲ, საწუთროსა კრულისა! | |
| 5066 | იტყვის: „მოგშორდი, სიცრუე, ვა, საწუთროსა კრულისა! | |
| 5165 | 5067 | შენ გაქვს წამალი ჩემისა მამრთელებელი წყლულისა. |
| 5166 | 5068 | |
| 5167 | რად სიცხე გულსა ნიადაგ მწვავს გმირსა სამსალებისა, | |
| 5069 | “რად სიცხე გულსა ნიადაგ მწვავს გმირსა სამს ალებისა? | |
| 5168 | 5070 | რად გული კლდისა ტინისა შემქმნია სამ სალებისა? |
| 5169 | 5071 | არ შეუძლია ლახვარსა დაჩენა სამსა ლებისა, |
| 5170 | 5072 | შენ ხარ მიზეზი სოფლისა ასრე გასამსალებისა“. |
| 5171 | 5073 | |
| 5172 | 5074 | ავთანდილ მარტო ზღვის პირსა მივა ოთხითა მონითა, |
| 5173 | 5075 | წამალსა ტარიელისსა ეძებს ყოვლითა ღონითა, |
| 5174 | 5076 | დღისით და ღამით მტირალი იღვრების ცრემლთა ფონითა, |
| 5175 | 5077 | ჩალად უჩს ყოვლი ქვეყანა, მისვე ჩალისა წონითა. |
| 5176 | 5078 | |
| 5177 | 5079 | სადაცა ნახნის, ეუბნის, მგზავრნი ზღვის პირსა რებულნი, |
| 5178 | 5080 | ჰკითხის მის მზისა ამბავი; დღენი ვლნა გაასებულნი. |
| 5179 | ქედსა გარდადგა, აქლემნი აუჩნდეს ლარკიდებულნი. | |
| 5180 | მოქარავნენი ზღვის პირსა დაყრით დგეს, დაყმუნვებულნი. | |
| 5081 | ქედსა გარდადგეს, აქლემნი აუჩნდეს ლარ-კიდებულნი. | |
| 5082 | მოქარავნენი ზღვის პირსა დაყრით დგეს, შეჭირვებულნი. | |
| 5181 | 5083 | |
| 5182 | 5084 | მუნ ქარავანი ურიცხვი იდგა მის ზღვისა კიდესა. |
| 5183 | 5085 | შეიჭირვებდეს, ჭმუნვიდეს, ვერცა დგეს, ვერცა ვლიდესა. |
| 5184 | 5086 | ყმამან სალამი უბრძანა, ქებასა შეასხმიდესა, |
| 5185 | ჰკითხა, თუ: „ვინ ხართ, ვაჭარნო?“ – მათ საუბარი ჰკიდესა. | |
| 5087 | ჰკითხა, თუ: „ვინ ხართ ვაჭარნო?“ – მათ საუბარი ჰკიდესა. | |
| 5186 | 5088 | |
| 5187 | 5089 | უსამ იყო ქარავნისა უხუცესი, კაცი ბრძენი. |
| 5188 | 5090 | მოახსენა ხოტბა სრული, დალოცა და უქნა ზნენი. |
| 5189 | ჰკადრეს: „მზეო, სიცოცხლე და შენ ამოჰხე ჩვენი მლხენი, | |
| 5091 | ჰკადრეს: „მზეო,სიცოცხლე და შენ ამოხე ჩვენი მლხენი, | |
| 5190 | 5092 | ჩამოხე და მოგახსენოთ ამბავი და საქმე ჩვენი“. |
| 5191 | 5093 | |
| 5192 | 5094 | გარდახდა. ჰკადრეს: „ჩვენ ვართო მობაღდადენი ვაჭარნი, |
| 5193 | მაჰმადის სჯულის მჭირავნი, აროდეს გვისმან მაჭარნი, | |
| 5194 | ზღვათა მეფისა ქალაქსა სავაჭროდ გამონაჭარნი, | |
| 5195 | საქონელსრულნი, მდიდარნი, არ ლარნი გვქონან ნაჭარნი. | |
| 5095 | მაჰმადის სჯულის მჭირავნი, აროდეს გვისვმან მაჭარნი, | |
| 5096 | ზღვათა მეფისა ქალაქსა სავაჭროდ გარდმონაჭარნი, | |
| 5097 | საქონელ-სრულნი, მდიდარნი, არ ლარნი გვქონან ნაჭარნი. | |
| 5196 | 5098 | |
| 5197 | ჩვენ აქა ვპოვეთ ზღვის პირსა კაცი უსულოდ მდებარე, | |
| 5198 | უშველეთ, ენა მოეცა სიტყვისა გამომგებარე; | |
| 5199 | ვკითხეთ, თუ: «ვინ ხარ, ღარიბო, რასა საქმისა მდებარე?» | |
| 5099 | “ჩვენ აქა ვპოვეთ ზღვის პირსა კაცი უსულოდ მდებარე, | |
| 5100 | ვუშველეთ, ენა მოეცა სიტყვისა გამომგებარე; | |
| 5101 | ვჰკითხეთ, თუ «ვინ ხარ, ღარიბო, რასა საქმისა მძებარე?» | |
| 5200 | 5102 | გვითხრა: «თუ შეხვალთ, დაგხოცენ; კიდე ცოცხალ ვარ მე ბარე?!» |
| 5201 | 5103 | |
| 5202 | თქვა: «ქარავანი ეგვიპტით გამოვემართეთ ერითა, | |
| 5203 | ზღვასა შევედით ტვირთულნი ლარითა მრავალფერითა, | |
| 5204 | მუნ მეკობრეთა დაგვხოცნეს ძელ-სახნისისა წვერითა; | |
| 5205 | ყველაი წახდა, არ ვიცი, აქა მოსრულ ვარ მე რითა!» | |
| 5104 | “თქვა: «ქარავანი ეგვიპტით გამოვემართეთ ერითა, | |
| 5105 | ზღვასა შევედით ტვირთულნი ლარითა მრავალ-ფერითა, | |
| 5106 | მუნ მეკობრეთა დაგვხოცნეს ძელის სახნისის წვერითა; | |
| 5107 | ყველაი წახდა, არ ვიცი, აქა მოსრულვარ მე რითა!» | |
| 5206 | 5108 | |
| 5207 | ლომო და მზეო, ესეა მიზეზი აქა დგომისა, | |
| 5208 | დაბრუნვებითა გვეცემის ზიანი არსაზომისა; | |
| 5209 | შევიდეთ, ვაჲ თუ დაგვხოცნენ, ძალი არა გვაქვს ომისა, | |
| 5210 | ვერცა ვდგათ, ვერცა წასრულ ვართ, ღონე წაგვსლვია რჩომისა“. | |
| 5109 | “ლომო და მზეო, ესეა მიზეზი აქა დგომისა, | |
| 5110 | დაბრუნვებითა გვეცემის ზიანი არ-საზომისა; | |
| 5111 | შევიდეთ, ვა თუ დაგვხოცნენ, ძალი არა გვაქვს ომისა, | |
| 5112 | ვერცა ვდგათ, ვერცა წასრულვართ, ღონე წაგვსლვია რჩომისა“. | |
| 5211 | 5113 | |
| 5212 | 5114 | ყმამან უთხრა: „ვინცა ჭმუნავს, ცუდია და ცუდად სცთების! |
| 5213 | 5115 | რაცა მოვა საქმე ზენა, მომავალი არ აგვცთების; |
| 5214 | 5116 | მე მივინდობ სისხლთა თქვენთა, შემოვისხამ, და-ცა-მწვთების, |
| 5215 | 5117 | ვინცა გებრძვის, ხრმალი ჩემი მბრძოლთა თქვენთა დააცვთების“. |
| 5216 | 5118 | |
| 5217 | 5119 | მოქარავნენი აივსნეს სიხარულითა დიდითა, |
| 5218 | 5120 | თქვეს: „ყმა ვინმეა ჭაბუკი, არა ჩვენებრვე რიდითა, |
| 5219 | 5121 | აქვს თავისაგან იმედი, ვიყვნეთ გულითა მშვიდითა“. |
| 5220 | 5122 | შევიდეს, ჩასხდეს ხომალდსა, გამართეს ზღვისა კიდითა. |
| 5221 | 5123 | |
| 5222 | 5124 | სიამოვნისა დარითა იარეს, არ სიძნელითა. |
| 5223 | 5125 | მათი ბადრაგა ავთანდილ უძღვის გულითა ქველითა. |
| 5224 | 5126 | გამოჩნდა ნავი მეკობრე დროშითა მეტად გრძელითა, |
| 5225 | 5127 | მას ნავსა ნავთა სალეწლად სახნისი ჰგია ძელითა. |
| 5226 | 5128 | |
| 5227 | 5129 | კიოდეს და მოდიოდეს, იზახდეს და ბუკსა ჰკრესა; |
| 5228 | 5130 | შეუშინდა ქარავანი მათ ლაშქართა სიდიდესა; |
| 5229 | 5131 | ყმამან უთხრა: „ნუ იშიშვით თქვენ იმათსა სიალფესა, |
| 5230 | ანუ დავჰხოც იმ ყველასა, ან სიკვდილი ჩემი დღეს-ა. | |
| 5132 | ანუ დავხოც იმ ყველასა, ან სიკვდილი ჩემი დღეს- ა. | |
| 5231 | 5133 | |
| 5232 | უგანგებოდ ვერას მიზმენ, შე-ცა-მებნენ ხმელთა სპანი; | |
| 5134 | “უგანგებოდ ვერას მიზმენ, შე-ცა-მებნენ ხმელთა სპანი; | |
| 5233 | 5135 | განგებაა, არ დავრჩები, ლახვარნია ჩემთვის მზანი; |
| 5234 | 5136 | ვერ დამხსნიან ვერ ციხენი, ვერ მოყვასნი, ვერცა ძმანი. |
| 5235 | 5137 | ვინცა იცის ესე ასრე, ჩემებრვეა გულოვანი. |
| 5236 | 5138 | |
| 5237 | თქვენ, ვაჭარნი, ჯაბანნი ხართ, ომისაცა უმეცარნი, | |
| 5139 | “თქვენ, ვაჭარნი, ჯაბანნი ხართ, ომისაცა უმეცარნი, | |
| 5238 | 5140 | შორს ისრითა არ დაგხოცნენ, ჩაიხშენით თანა კარნი; |
| 5239 | 5141 | მარტო მნახეთ, ვით შევება, ვით ვიხმარნე ლომნი მხარნი! |
| 5240 | მეკობრისა ნავისანი სისხლნი ნახნეთ მონაღვარნი“. | |
| 5142 | მეკობრისა ნავისანი, სისხლნი ნახნეთ მონაღვარნი“. | |
| 5241 | 5143 | |
| 5242 | 5144 | ჩაიცვა ტანსა აბჯარი ქცევითა ვეფხებრ მკრჩხალითა. |
| 5243 | 5145 | მას ხელთა კეტი რკინისა ჰქონდა ხელითა ცალითა; |
| 5244 | ნავისა თავსა გულითა წადგა შიშშეუვალითა, | |
| 5146 | ნავისა თავსა გულითა წადგა შიშ-შეუვალითა, | |
| 5245 | 5147 | ვითა მჭვრეტელნი ჭვრეტითა, მტერნი დახოცნა ხრმალითა. |
| 5246 | 5148 | |
| 5247 | კიოდეს იგი ლაშქარნი, ხმა მათი არ გაწყდებოდა, | |
| 5149 | კიოდეს იგი ლაშქარნი, ხმა მათი არ გაწყდებოდა. | |
| 5248 | 5150 | აძგერეს ძელი, რომელსა ზედა სახნისი ჰგებოდა; |
| 5249 | ყმა ნავის თავსა უშიშრად ქვე დგა, არ თურე კრთებოდა, | |
| 5151 | ყმა ნავის თავსა უშიშრად ქვე დგა, არ თურუ კრთებოდა, | |
| 5250 | 5152 | კეტი ჰკრა, ძელი მოსტეხა, სხვით არათ არ მოსტყდებოდა. |
| 5251 | 5153 | |
| 5252 | ძელი მოსტყდა და ავთანდილ დარჩა ნავდაულეწელი; | |
| 5154 | ძელი მოსტყდა და ავთანდილ დარჩა ნავ-დაულეწელი; | |
| 5253 | 5155 | შეშინდეს იგი ლაშქარნი, გზა ძებნეს გარდსახვეწელი; |
| 5254 | 5156 | ვეღარ გარდესწრნეს, გარდუხლტა მტერთა მი და მო მლეწელი; |
| 5255 | 5157 | არ დარჩა კაცი ცოცხალი მუნ მისგან დაუფრეწელი. |
| 5256 | 5158 | |
| 5257 | მათ ლაშქართა გულუშიშრად ასრე ჰხოცდა, ვითა თხასა; | |
| 5159 | მათ ლაშქართა გულ-უშიშრად ასრე ხოცდა, ვითა თხასა; | |
| 5258 | 5160 | ზოგი ნავსა შეანარცხის, ზოგსა ჰყრიდა შიგან ზღვასა; |
| 5259 | 5161 | ერთმანერთსა შემოსტყორცის, რვა ცხრასა და ცხრა ჰკრის რვასა; |
| 5260 | 5162 | დაკოდილნი მკვდართა შუა იმალვიან, მალვენ ხმასა. |
| 5261 | 5163 | |
| 5262 | 5164 | გაუმარჯვდა ომი მათი, ვითა სწადდა მისსა გულსა. |
| 5263 | 5165 | ზოგთა ჰკადრეს ზენაარი: „ნუ დაგვხოცო, შენსა სჯულსა!“ |
| 5264 | 5166 | არ დახოცნა, დაიმონნა, დარჩომოდა რაცა წყლულსა. |
| 5265 | მართლად იტყვის მოციქული: „შიში შეიქს სიყვარულსა“. | |
| 5167 | მართლად იტყვის მოციქული: „შიში შეიქმს სიყვარულსა“. | |
| 5266 | 5168 | |
| 5267 | 5169 | კაცო, ძალსა ნუ იქადი, ნუცა მოჰკვეხ ვითა მთრვალი! |
| 5268 | არას გარგებს ძლიერება, თუ არ შეგწევს ღმრთისა ძალი! | |
| 5170 | არას გარგებს ძლიერება, თუ არ შეგწევს ღრმთისა ძალი! | |
| 5269 | 5171 | დიდთა ხეთა მოერევის, მცირე დასწვავს ნაბერწკალი, |
| 5270 | 5172 | ღმერთი გფარავს, სწორად გაჰკვეთს, შეშა ვის ჰკრა, თუნდა ხრმალი. |
| 5271 | 5173 | |
| 5272 | 5174 | მუნ ავთანდილ საჭურჭლენი მათეულნი დიდნი ნახნა, |
| 5273 | 5175 | ნავი ნავსა შეატყუბა, ქარავანსა დაუზახნა. |
| 5274 | 5176 | უსამ ნახა მხიარულმან, – გაეხარნეს, არ იახნა, |
| 5275 | 5177 | ჰკადრა ხოტბა ქებად მისად, სასახავნი დიდნი სახნა. |
| 5276 | 5178 | |
| 5277 | ავთანდილის მაქებელთა ათასიმცა ენა ენდა, | |
| 5278 | ვერცა მათ თქვან, ნაომრობა რაგვარ ტურფად დაუშვენდა; | |
| 5179 | ავთანდილის მაქებელთა ათასიცა ენა ენდა! | |
| 5180 | ვერცა მათ თქვეს, ნაომრობა რაგვარ ტურფად დაუშვენდა; | |
| 5279 | 5181 | ქარავანმან იზრიალა, თქვეს: „უფალო, მადლი შენდა! |
| 5280 | 5182 | მზემან შუქნი შემოგვადგნა, ღამე ბნელი გაგვითენდა“. |
| 5281 | 5183 | |
| 5282 | 5184 | მოეგებნეს, აკოცებდეს თავსა, პირსა, ფერხთა, ხელსა; |
| 5283 | ჰკადრეს ქება უსაზომო მას ტურფასა საქებელსა, – | |
| 5284 | მისი ჭვრეტა გააშმაგებს კაცსა ბრძენსა, ვითა ხელსა, – | |
| 5285 | „შენგან დავრჩით ჩვენ ყველანი ფათერაკსა ეზომ ძნელსა“. | |
| 5185 | ჰკადრეს ქება უსაზომო მას ტურფასა საქებელსა: | |
| 5186 | ვისი ჭვრეტა გააშმაგებს კაცსა ბრძენსა, ვითა ხელსა: | |
| 5187 | “შენგან დავრჩით ჩვენ ყველანი ფათერაკსა ეზომ ძნელსა“. | |
| 5286 | 5188 | |
| 5287 | 5189 | ყმამან უთხრა: „მადლი ღმერთსა, შემოქმედსა, არსთა მხადსა, |
| 5288 | ვისგან ძალნი ზეციერნი გააგებენ აქა ქმნადსა, | |
| 5190 | ვისგან ძალნი ზეციერნი განაგებენ აქა ქმნადსა, | |
| 5289 | 5191 | იგი იქმან ყველაკასა, იდუმალსა, ზოგსა ცხადსა; |
| 5290 | ხამს ყოვლისა დაჯერება, ბრძენი ჯერა მოწევნადსა. | |
| 5192 | ხამს ყოვლისა დაჯერება, ბრძენი სჯერა მოწევნადსა. | |
| 5291 | 5193 | |
| 5292 | ღმერთმან სულსა ეგოდენსა თქვენ გათნია სისხლი თქვენი. | |
| 5293 | მე, გლახ, რა ვარ? მიწა ცუდი; თავით ჩემით რამცა ვქმენი? | |
| 5194 | “ღმერთმან სულსა ეგოდენსა თქვენ გათნია სისხლი თქვენი. | |
| 5195 | მე, გლახ, რა ვარ? მიწა ცუდი;თავით ჩემით რამცა ვქმენი? | |
| 5294 | 5196 | აწ დავხოცენ მტერნი თქვენნი, გავასრულენ, რაცა ვთქვენი; |
| 5295 | ნავი სრულად საქონლითა მომიღია, ვითა ძღვენი“. | |
| 5197 | ნავი სრულად საქონლითა მიმიღია, ვითა ძღვენი“. | |
| 5296 | 5198 | |
| 5297 | 5199 | ამოა, კარგსა მოყმესა რა ომი გამარჯვებოდეს, |
| 5298 | ამხანაგთათვის ეჯობნოს, ვინცა მას თანახლებოდეს, | |
| 5299 | მიულოცვიდენ, აქებდენ, მათ აგრე მყოფთა სწბებოდეს, | |
| 5200 | ამხანაგთათვის ეჯობნოს, ვინცა მას თანა-ხლებოდეს. | |
| 5201 | მიულოცვიდნენ, აქებდენ, მათ აგრე მყოფთა სწბებოდეს, | |
| 5300 | 5202 | შვენოდეს დაკოდილობა, ცოტაი რამე ვნებოდეს. |
| 5301 | 5203 | |
| 5302 | 5204 | იგი ნავი მეკობრეთა მას დღე ნახეს, არ ახვალეს, |
| 5303 | 5205 | მუნ დებულთა საჭურჭლეთა ამარიმცა ვით დათვალეს! |
| 5304 | 5206 | მათსა ნავსა გარდმოიღეს, ნავი სრულად გარდმოცალეს; |
| 5305 | 5207 | დალეწეს და ზოგი დაწვეს, შეშა დრამად არ გაცვალეს. |
| 5306 | 5208 | |
| 5307 | 5209 | ავთანდილს უსამ მოართვა ვაჭართა შემოთვლილობა: |
| 5308 | „შენგან ვართ გამაგრებულნი, ჩვენ ვიცით ჩვენი ფრდილობა; | |
| 5210 | “შენგან ვართ გამაგრებულნი, ჩვენცა გვაქვს ამის ზრდილობა; | |
| 5309 | 5211 | რაცა გვაქვს, იგი შენია, ამას არ უნდა ცილობა, |
| 5310 | 5212 | რასაცა მოგვცემ, გვიბოძე, გვიქნია აქა ყრილობა“. |
| 5311 | 5213 | |
| 5312 | 5214 | ყმამან შესთვალა: „ჰე, ძმანო, წეღანცა მოგისმენია, |
| 5313 | ღმერთსა შეესმა, ნაკადი რაცა თქვენ თვალთა გდენია, | |
| 5215 | ღმერთსა შეესმა, ნაკადი, რაცა თქვენ თვალთა გდენია, | |
| 5314 | 5216 | მან დაგარჩინნა; მე რა ვარ? მე, გლახ, რა მომილხენია! |
| 5315 | 5217 | რა გინდა მომცეთ, რას ვაქნევ? მე ვარ და ჩემი ცხენია! |
| 5316 | 5218 | |
| 5317 | მე თუმცა რაცა მინდოდა საჭურჭლე დასადებელი, | |
| 5219 | “მე თუმცა რამცა მინდოდა საჭურჭლე დასადებელი, | |
| 5318 | 5220 | ჩემსაცა მქონდა ურიცხვი, უსახო ლარ-საგებელი; |
| 5319 | რას ვაქნევ თქვენსა რას გინდა? ოდენ ვარ თანამხლებელი; | |
| 5221 | რას ვაქნევ თქვენსა რას გინდა? ოდენ ვარ თანა-მხლებელი; | |
| 5320 | 5222 | სხვაგან რამე მიც სხვა საქმე თავისა წასაგებელი. |
| 5321 | 5223 | |
| 5322 | აწ რაცა აქა ვიშოვე საჭურჭლე დაუთვალავი, | |
| 5224 | “აწ რაცა აქა ვიშოვე საჭურჭლე დაუთვალავი, | |
| 5323 | 5225 | რაცა ვის გინდა, წაიღეთ, არვისი ვიყო მლალავი, |
| 5324 | ერთსა ვიაჯი, მააჯეთ სააჯო არსაკრძალავი: | |
| 5325 | საქმე რამე მიც თქვენშიგა თავისა დასამალავი. | |
| 5226 | ერთსა ვიაჯი, მააჯეთ სააჯო არ-საკრძალავი: | |
| 5227 | საქმე რამე მიც თქვენშიგან თავისა დასამალავი. | |
| 5326 | 5228 | |
| 5327 | ჟამამდის ჩემსა ნუ იტყვით არ თქვენსა პატრონობასა, | |
| 5229 | “ჟამამდის ჩემსა ნუ იტყვით არ თქვენსა პატრონობასა, | |
| 5328 | 5230 | თვით თავადია ჩვენი-თქვა, ნუ მიხმობთ ჭაბუკობასა. |
| 5329 | 5231 | მე სავაჭროსა ჩავიცვამ, დავიწყებ ჯუბაჩობასა; |
| 5330 | 5232 | თქვენ შემინახეთ ნამუსი, თქვენსა და ჩემსა ძმობასა!“ |
| 5331 | 5233 | |
| 5332 | 5234 | ესე საქმე ქარავანსა გაეხარნეს მეტად დია; |
| 5333 | მოვიდეს და თაყვანისსცეს, ჰკადრეს: „ჩვენი იმედია, | |
| 5235 | მოვიდეს და თაყვანის-სცეს, ჰკადრეს: „ჩვენი იმედია, | |
| 5334 | 5236 | რაცა აჯა ჩვენ გვმართებდა, იგი თქვენვე გიაჯია, |
| 5335 | 5237 | მას ვმსახუროთ, ვისი პირი მზისა პირად გაგვიცდია“. |
| 5336 | 5238 | |
| 5337 | 5239 | მუნით წავიდეს, იარეს, არ თურე ხანსა ზმიდიან, |
| 5338 | 5240 | მიხვდეს ტაროსსა ამოსა, ნიადაგ ამოდ ვლიდიან; |
| 5339 | 5241 | შეჰფრფინვიდიან ავთანდილს, ქებასა შეასხმიდიან, |
| 5340 | 5242 | მას მარგალიტსა მას ყმასა, კბილთავე ფერსა, სძღვნიდიან. |
| 5341 | ამბავი ავთანდილისაგან გულანშაროს მისლვისა | |
| 5342 | ||
| 5243 | ამბავი ავთანდილისა გულანშაროს მისლვისა | |
| 5343 | 5244 | ზღვა გაიარა ავთანდილ, მივა ტანითა მჭევრითა. |
| 5344 | 5245 | ნახეს ქალაქი, მოცული გარე ბაღისა ტევრითა, |
| 5345 | გვარად უცხონი ყვავილნი ფერითა ბევრისბევრითა. | |
| 5346 | მის ქვეყანისა სიტურფე რა გაგაგონო მე რითა! | |
| 5246 | გვარად უცხონი ყვავილნი, ფერითა ბევრის ბევრითა. | |
| 5247 | მის ქვეყანისა სიტურფე რა გაგაგონო მევ, რითა! | |
| 5347 | 5248 | |
| 5348 | 5249 | მათ ბაღთა პირსა დააბეს ნავი საბლითა სამითა; |
| 5349 | 5250 | ავთანდილ ტანსა ჯუბანი ჩაიცვნა, დაჯდა სკამითა; |
| 5350 | 5251 | მოასხნეს კაცნი მზიდავნი, დამიზდებულნი დრამითა; |
| 5351 | 5252 | იგი ყმა ვაჭრობს, თავადობს და თავსა მალავს ამითა. |
| 5352 | 5253 | |
| 5353 | 5254 | მოვიდა მისი მებაღე, ბაღსა ეახლნეს რომელსა, |
| 5354 | 5255 | მას ყმასა უჭვრეტს შეფრფინვით პირსა, ელვათა მკრთომელსა; |
| 5355 | ავთანდილ უხმო, ეუბნა კაცსა არ სიტყვამცთომელსა: | |
| 5356 | „ვისნი ხართ, ვინ ხართ, რა ჰქვიან მეფესა აქა მჯდომელსა? | |
| 5256 | ავთანდილ უხმო, ეუბნა კაცსა არ სიტყვა-მცთომელსა: | |
| 5257 | “ვისნი ხართ, ვინ ხართ, რა ჰქვიან მეფესა აქა მჯდომელსა? | |
| 5357 | 5258 | |
| 5358 | წვრილად მითხარ ყველაკაი, – ყმა მას კაცსა ეუბნების, – | |
| 5259 | “წვრილად მითხარ ყველაკაი, – ყმა მას კაცსა ეუბნების, – | |
| 5359 | 5260 | რა ლარია უფრო ძვირად, ან იეფად რა იხსნების?“ |
| 5360 | 5261 | ჰკადრა: „ვხედავ, პირი შენი მზისა პირად მემეცნების; |
| 5361 | 5262 | რაცა ვიცი, მართლად გკადრებ, მრუდი არა არ გემცნების. |
| 5362 | 5263 | |
| 5363 | ესეა ზღვათა სამეფო თვისა ათისა სავლითა, | |
| 5264 | “ესეა ზღვათა სამეფო თვისა ათისა სავლითა, | |
| 5364 | 5265 | თვით გულანშაროს ქალაქი, სავსე ტურფითა მრავლითა; |
| 5365 | აქ მოდის ტურფა ყველაი ზღვა-ზღვა ნავითა მავლითა; | |
| 5366 | მელიქ-სურხავი ხელმწიფობს, სრული სვითა და დავლითა. | |
| 5266 | აქ მოდის ტურფა ყველაი ნავითა ზღვა-ზღვა მავლითა; | |
| 5267 | მელიქ სურხავი ხელმწიფობს, სრული სვითა და დავლითა. | |
| 5367 | 5268 | |
| 5368 | აქა მოსლვითა გაყმდების, კაციცა იყოს ბერები; | |
| 5369 | სმა, გახარება, თამაშა, ნიადაგ არს სიმღერები, | |
| 5269 | “აქა მოსვლითა გაყმდების, კაციცა იყოს ბერები: | |
| 5270 | სმა, გახარება, თამაში, ნიადაგ არს სიმღერები, | |
| 5370 | 5271 | ზამთარ და ზაფხულ სწორად გვაქვს ყვავილი ფერად-ფერები; |
| 5371 | 5272 | ვინცა გვიცნობენ, გვნატრიან, იგიცა, ვინ-ა მტერები. |
| 5372 | 5273 | |
| 5373 | დიდვაჭარნი სარგებელსა ამისებრსა ვერ ჰპოვებენ: | |
| 5274 | “დიდ-ვაჭარნი სარგებელსა ამისებრსა ვერ ჰპოვებენ: | |
| 5374 | 5275 | იყიდიან, გაჰყიდიან, მოიგებენ, წააგებენ; |
| 5375 | გლახა თვე ერთ გამდიდრდების, სავაჭროსა ყოვლგნით ჰკრებენ; | |
| 5276 | გლახა თვე ერთ გამდიდრდების, სავაჭროსა ყოვლგნით ჰკრებენ | |
| 5376 | 5277 | უქონელნი წელიწდამდის საქონელსა დაიდებენ. |
| 5377 | 5278 | |
| 5378 | მე ვარ მებაღე უსენის, ვაჭართა უხუცესისა; | |
| 5379 | ესეცა გკადრო ამბავი, საქმე მისისა წესისა, – | |
| 5380 | თვით ესე ბაღი მისია, თქვენი სადგომი დღესისა, – | |
| 5381 | პირველ მას მართებს ჩვენება ყოვლისა უტუფესისა. | |
| 5279 | “მე ვარ მებაღე უსენის, ვაჭართა უხუცესისა; | |
| 5280 | ესეცა გკადრო ამბავი, საქმე მისისა წესისა: | |
| 5281 | თვით ესე ბაღი მისია, თქვენი სადგომი დღესისა; | |
| 5282 | პირველ მას მართებს ჩვენება ყოვლისა უტურფესისა. | |
| 5382 | 5283 | |
| 5383 | რა შემოვლენ დიდვაჭარნი, მას ნახვენ და ძღვენსა სძღვნიან, | |
| 5384 | უჩვენებენ, რაცა ჰქონდეს, სხვაგან ლარსა ვერ გახსნიან; | |
| 5385 | უტურფესთა სეფედ დასხმენ, ფასსა მუნვე დაუთვლიან, | |
| 5284 | “რა შემოვლენ დიდ-ვაჭარნი, მას ნახვენ და ძღვენსა სძღვნიან, | |
| 5285 | უჩვენებენ, რაცა ჰქონდეს, სხვაგან ლარსა ვერ გახსნიან, | |
| 5286 | უტურფესთა სეფედ დასხმენ, ფასსა მუნვე დაუთვლიან; | |
| 5386 | 5287 | მათ მაშინვე ააზატებს, ვითა სწადდეს, დაჰყიდიან. |
| 5387 | 5288 | |
| 5388 | თქვენებრთა საბატიოთა მას მართებს გამოსვენება; | |
| 5289 | “თქვენებრთა საპატიოთა მას მართებს გამოსვენება; | |
| 5389 | 5290 | დამყენებელთა უბრძანებს, მართებდეს ვის დაყენება. |
| 5390 | 5291 | აწ იგი აქა არ არის, რას მარგებს მისი ხსენება! |
| 5391 | 5292 | გამოგებვა და წაყვანა მას მართებს, თქვენი ქენება. |
| 5392 | 5293 | |
| 5393 | ფატმან ხათუნ შინა არის, ხათუნი და ცოლი მისი, | |
| 5294 | “ფატმან ხათუნ შინა არის, ხათუნი და ცოლი მისი, | |
| 5394 | 5295 | პურად კარგი მასპინძელი, მხიარული, არ თუ მქისი; |
| 5395 | მას ვაცნობო მოსლვა თქვენი, წაგიყვანოს ვითა თვისი; | |
| 5296 | მას ვაცნობო მოსვლა თქვენი, წაგიყვანოს ვითა თვისი; | |
| 5396 | 5297 | წინა კაცსა მოგაგებებს, ქალაქს შეხვალ ნათლივ, დღისი“. |
| 5397 | 5298 | |
| 5398 | 5299 | ავთანდილ უთხრა: „წადიო, აგრე ქმენ, რაცა გწადიან“. |
| 5399 | 5300 | მებაღე მირბის, იხარებს, ოფლნი ქვე მკრდამდის ჩადიან. |
| 5400 | 5301 | ხათუნსა უთხრა ამბავი: „მე ესე დამიქადიან, |
| 5401 | ყმა მოვა, მისი მჭვრეტელთა შუქი მზედ გაიცადიან. | |
| 5302 | ყმა მოვა, მისთა მჭვრეტელთა შუქნი მზედ გაიცადიან. | |
| 5402 | 5303 | |
| 5403 | ვაჭარნი ვინმე პატრონი არს ქარავნისა დიდისა, | |
| 5304 | ,,ვაჭარნი ვინმე პატრონი არს ქარავნისა დიდისა, | |
| 5404 | 5305 | საროსა მსგავსი ნაზარდი და მთვარე დღისა შვიდისა; |
| 5405 | 5306 | შვენის ჯუბა და მოხვევა ძოწეულისა რიდისა. |
| 5406 | 5307 | მე მიხმო, მკითხა ამბავი და ნირი ლართა სყიდისა“. |
| 5407 | 5308 | |
| 5408 | 5309 | ფატმან ხათუნს გაეხარნეს, გააგება მონა ათი, |
| 5409 | 5310 | მოუკაზმნა ქარვანსრანი, დააყენა ბარგი მათი. |
| 5410 | შემოვიდა ღაწვი ვარდი, ბროლ-ბალახში, მინა-სათი; | |
| 5311 | შემოვიდა ღაწვი-ვარდი, ბროლ-ბალახში, მინა-სათი; | |
| 5411 | 5312 | მისთა მჭვრეტთა დაუსახეს ვეფხსა ტოტი, ლომსა – თათი. |
| 5412 | 5313 | |
| 5413 | 5314 | ზარი გახდა, შემოაკრბეს ქალაქისა ერნი სრულად, |
| 5414 | იქით-აქათ იჯრებოდეს: „უჭვრიტოთო ამას რულად!“ | |
| 5415 | ზოგნი ნდომით შეჰფრფინვიდეს, ზოგნი იყვნეს სულწასრულად; | |
| 5416 | მათთა ცოლთა მოიძულვნეს, ქმარნი დარჩეს გაბასრულად. | |
| 5315 | იქით-აქათ იჯრებოდეს: „ვუჭვრიტოთო ამას რულად!“ | |
| 5316 | ზოგნი ნდომით შეჰფრფინვიდეს, ზოგნი იყვნეს სულ-წასრულად; | |
| 5317 | მათთა ცოლთა მოიძულვნეს ქმარნი, დარჩეს გაბასრულად. | |
| 5417 | 5318 | |
| 5418 | 5319 | ფატმან, ცოლი უსენისი, გაეგება კართა წინა, |
| 5419 | 5320 | მხიარულმან უსალამა, სიხარული დაიჩინა; |
| 5420 | 5321 | ერთმანერთი მოიკითხეს, შევიდეს და დასხდეს შინა; |
| 5421 | 5322 | ფატმან ხათუნს მოსლვა მისი, შე-ვით-ვატყვე, არ ეწყინა. |
| 5422 | 5323 | |
| 5423 | ფატმან ხათუნ თვალად მარჯვე, არყმაწვილი, მაგრა მზმელი, | |
| 5424 | ნაკვთად კარგი, შავგრემანი, პირმსუქანი, არ პირხმელი, | |
| 5324 | ფატმან ხათუნ თვალად მარჯვე, არ-ყმაწვილი, მაგრა მზმელი, | |
| 5325 | ნაკვთად კარგი, შავ-გრემანი, პირ-მსუქანი, არ პირ-ხმელი, | |
| 5425 | 5326 | მუტრიბთა და მომღერალთა მოყვარული, ღვინის მსმელი; |
| 5426 | 5327 | დია ედვა სასალუქო დასაბურავ-ჩასაცმელი. |
| 5427 | 5328 | |
| 5428 | 5329 | მას ღამესა ფატმან ხათუნ უმასპინძლა მეტად კარგა. |
| 5429 | ყმამან უძღვნა ძღვენი ტურფა, მიმღებელთა თქვეს, თუ: „ვარგა“. | |
| 5330 | ყმამან უყღვნა ტურფა, მიმღებელთა თქვეს, თუ: „ვარგა“. | |
| 5430 | 5331 | ფატმანს მისი მასპინძლობა უღირს, ღმერთო, არ დაკარგა; |
| 5431 | სვეს და ჭამეს, დასაწოლად ყმა გავიდა ღამით გარ, გა-. | |
| 5332 | სვეს და ჭამეს, დასაწოლად ყმა გავიდა ღამით გარ, გა. | |
| 5432 | 5333 | |
| 5433 | 5334 | დილასა ლარი ყველაი უჩვენა, გაახსნევინა, |
| 5434 | ტურფანი სეფედ გარდასხნეს, ფასიცა დაათვლევინა. | |
| 5335 | ტურფანი სეფედ გარდასხნა, ფასიცა დაათვლევინა. | |
| 5435 | 5336 | ვაჭართა უთხრა: „წაიღეთ, – აჰკიდა, გააწევინა, – |
| 5436 | 5337 | თქვენ ვითა გინდა, ვაჭრობდით, ნუ გამამჟღავნებთ, მე ვინა“. |
| 5437 | 5338 | |
| 5438 | 5339 | ყმა ვაჭრულად იმოსების, არ ჩაიცვამს არას მისსა. |
| 5439 | 5340 | ზოგჯერ უხმის ფატმან მისსა, ზოგჯერ იყვის ფატმანისსა; |
| 5440 | 5341 | ერთგან სხდიან, უბნობდიან საუბარსა არა მქისსა; |
| 5441 | 5342 | ფატმანს ჰკლვიდა უმისობა, რამინისი ვითა ვისსა. |
| 5442 | 5343 | ფატმანისაგან ავთანდილის გამიჯნურება |
| 5443 | ||
| 5444 | 5344 | სჯობს სიშორე დიაცისა, ვისგან ვითა დაითმობის: |
| 5445 | 5345 | გილიზღებს და შეგიკვეთებს, მიგინდობს და მოგენდობის, |
| 5446 | მართ ანაზდათ გიღალატებს, გაჰკვეთს, რაცა დაესობის, | |
| 5346 | მართ ანაზდად გიღალატებს, გაჰკვეთს, რაცა დაესობის, | |
| 5447 | 5347 | მით დიაცსა სამალავი არასთანა არ ეთხრობის. |
| 5448 | 5348 | |
| 5449 | 5349 | ფატმან ხათუნს ავთანდილის გულსა ნდომა შეუვიდა, |
| 5450 | სიყვარული მეტისმეტი მოემატა, ცეცხლებრ სწვიდა. | |
| 5350 | სიყვარული მეტის-მეტი მოემატა, ცეცხლებრ სწვიდა. | |
| 5451 | 5351 | დამალვასა ეცდებოდა, მაგრა ჭირთა ვერ მალვიდა, |
| 5452 | იტყვის: „რა ვქმნა, რა მერგების!“, აწვიმებდა, ცრემლთა ღვრიდა. | |
| 5352 | იტყვის: „რა ვქმნა, რა მერგების!“ აწვიმებდა, ცრემლთა ღვრიდა. | |
| 5453 | 5353 | |
| 5454 | „მიღმა უთხრა, ვაჲ თუ გაწყრეს, შეხედვაცა დამიძვირდეს! | |
| 5455 | თუ არ უთხრა, რაგვარ გავსძლო, ცეცხლი უფრო გამიხშირდეს. | |
| 5354 | “მიღმა ვუთხრა, ვა თუ გაწყრეს, შეხედვაცა დამიძვირდეს; | |
| 5355 | თუ არა ვთქვა, რაგვარ გავსძლო, ცეცხლი უფრო გამიხშირდეს. | |
| 5456 | 5356 | ვთქვა და მოვკვდე, ანუ დავრჩე, ერთი რამე გამიპირდეს; |
| 5457 | 5357 | მას მკურნალმან რაგვარ ჰკურნოს, თუ არ უთხრას, რაცა სჭირდეს!“ |
| 5458 | 5358 | წიგნი ფატმანისა ავთანდილთანა სამიჯნურო |
| 5459 | ||
| 5460 | 5359 | დაწერა წიგნი საბრალო, მის ყმისა მისართმეველი, |
| 5461 | 5360 | მისისა მიჯნურობისა, მისთა პატიჟთა მცნეველი, |
| 5462 | მისთა მსმენელთა გულისა შემძრველი, შემარყეველი, | |
| 5463 | უსტარი შესანახავი, არ ცუდად დასახეველი: | |
| 5361 | მისთა მსმენელთა გულისა შემძვრელი, შემარხეველი, | |
| 5362 | უსტარი შესანახავი, არ-ცუდად დასახეველი: | |
| 5464 | 5363 | |
| 5465 | „ჰე, მზეო, ღმერთსა ვინათგან მზედ სწადდი დასაბადებლად, | |
| 5364 | “ჰე მზეო, ღმერთსა ვინათგან მზედ სწადდი დასაბადებლად, | |
| 5466 | 5365 | მით შეგქმნა მოშორვებულთა ჭირთა, არ ლხინთა მწადებლად, |
| 5467 | 5366 | ახლოს შემყრელთა დამწველად, მათად ცეცხლისა მადებლად, |
| 5468 | 5367 | მნათობთა შენი შეხედვა ტკბილად უჩს, დასაქადებლად. |
| 5469 | 5368 | |
| 5470 | შენ გტრფიალობენ მჭვრეტელნი, შენთვის საბრალოდ ბნდებიან, | |
| 5471 | ვარდი ხარ, მიკვირს, ბულბულნი რად არ შენ ზედა კრფებიან! | |
| 5369 | “შენ გტრფიალობენ მჭვრეტელნი, შენთვის საბრალოდ ბნდებიან, | |
| 5370 | ვარდი ხარ, მიკვირს, ბულბულნი რად არ შენზედა კრფებიან! | |
| 5472 | 5371 | შენი შვენება ყვავილთა აჭნობს, ჩემნიცა ჭნებიან, |
| 5473 | სრულად დამწვარ ვარ, თუ მზისა შუქნი არ მომესწრებიან. | |
| 5372 | სრულად დამწვარვარ, თუ მზისა შუქნი არ მომესწრებიან. | |
| 5474 | 5373 | |
| 5475 | ღმერთი მყავს მოწმად, ვიშიშვი თქვენსა ამისსა თხრობასა, | |
| 5476 | მაგრა რა ვირგო დღეკრულმან, სრულად გავჰყრივარ თმობასა! | |
| 5374 | “ღმერთი მყავს მოწმად, ვიშიშვი თქვენსა ამისსა თხრობასა, | |
| 5375 | მაგრა რა ვირგო დღე-კრულმან, სრულად გავჰყრივარ თმობასა! | |
| 5477 | 5376 | გული ვერ გასძლებს ნიადაგ შავთა წამწამთა სობასა, |
| 5478 | თუ რას მეწევი, მეწიე, თვარა მივჰხდები ცნობასა! | |
| 5377 | თუ რას მეწევი, მეწიე, თვარა მივხდები ცნობასა! | |
| 5479 | 5378 | |
| 5480 | მე ვირე ამა წიგნისა პასუხი მომივიდოდეს, | |
| 5379 | “მე ვირე ამა წიგნისა პასუხი მომივიდოდეს, | |
| 5481 | 5380 | ვცნობდე, გინდოდე საკლავად, ან ჩემი რა გაგვიდოდეს, |
| 5482 | 5381 | მუნამდის გავსძლო სულთა დგმა, გული რაზომცა მტკიოდეს, |
| 5483 | 5382 | სიცოცხლე ანუ სიკვდილი გარდმიწყდეს, ნეტარძი, ოდეს!“ |
| 5484 | 5383 | |
| 5485 | 5384 | ფატმან ხათუნ დაწერა და გაუგზავნა წიგნი მისი. |
| 5486 | 5385 | ყმამან ასრე წაიკითხა, და ვინმეა ანუ თვისი; |
| 5487 | თქვა: „არ იცის გული ჩემი, ვინ მაშიკობს, ვისსა ვისი, | |
| 5386 | თქვა: „არ იცის გული ჩემი, ვინ მაშოკობს, ვისსა ვისი, | |
| 5488 | 5387 | რომე მიმიჩს სამიჯნურო, რათ ვამსგავსო მე მას ისი!“ |
| 5489 | 5388 | |
| 5490 | თქვა: „ყვავი ვარდსა რას აქნევს, ანუ რა მისი ფერია! | |
| 5389 | თქვა: „ყვავი ვარდსა რას აქნევს ანუ რა მისი ფერია! | |
| 5491 | 5390 | მაგრა მას ზედა ბულბულსა ჯერთ ტკბილად არ უმღერია. |
| 5492 | 5391 | უმსგავსო საქმე ყოველი მოკლეა, მით ოხერია. |
| 5493 | 5392 | რა უთქვამს, რა მოუჩმახავს, რა წიგნი მოუწერია!“ |
| 5494 | 5393 | |
| 5495 | 5394 | ესეგვარი საზრახავი დაუზრახა გულსა შინა; |
| 5496 | მერმე იტყვის: „ჩემგან კიდე ჩემი შემწე არავინ-ა; | |
| 5497 | რასათვისცა გამოჭრილ ვარ, მისი ძებნა რათგან მინა, | |
| 5498 | რათაცა ვით ვჰპოვებ, მას ვიქ, გულმან სხვამცა რა ისმინა! | |
| 5395 | მერმე იტყვის: „ჩემგან კიდე ჩემი შემწე არავინა-ა; | |
| 5396 | რასათვისცა გამოჭრილვარ, მისი ძებნა რათგან მინა, | |
| 5397 | რათამცა ვით ვჰპოვებ, მას ვიქმ, გულმან სხვამცა რა ისმინა!“ | |
| 5499 | 5398 | |
| 5500 | ისი დიაცი აქა ზის, კაცთა მნახავი მრავალთა, | |
| 5399 | “ისი დიაცი აქა ზის, კაცთა მნახავი მრავალთა; | |
| 5501 | 5400 | მოსადგურე და მოყვარე მგზავრთა, ყოველგნით მავალთა; |
| 5502 | 5401 | მივჰყვე, მიამბობს ყველასა, რაზომცა ცეცხლი მწვავ ალთა, |
| 5503 | 5402 | ნუთუ რა მარგოს, მე მისი გარდახდა ჩემგან ვცნა ვალთა“. |
| 5504 | 5403 | |
| 5505 | 5404 | თქვა: „დიაცსა ვინცა უყვარს, გაექსვის და მისცემს გულსა, |
| 5506 | 5405 | აუგი და მოყივნება არად შესწონს ყოლა კრულსა; |
| 5507 | 5406 | რაცა იცის, გაუცხადებს, ხვაშიადსა უთხრობს სრულსა, |
| 5508 | 5407 | მიჯობს, მივჰყვე, განღა სადმე ვსცნობ საქმესა დამალულსა“. |
| 5509 | 5408 | |
| 5510 | კვლა იტყვის: „ვერვინ ვერას იქს, თუ ეტლი არ მოსთმინდების; | |
| 5511 | მით, რაცა მინდა, არა მაქვს, რაცა მაქვს, არ მომინდების; | |
| 5512 | ბინდისგვარია სოფელი, ესე თურ ამად ბინდდების; | |
| 5409 | კვლა იტყვის: „ვერვინ ვერას იქმს, თუ ეტლი არ მოსთმინდების; | |
| 5410 | მით რაცა მინდა, არა მაქვს, რაცა მაქვს, არ მომინდების; | |
| 5411 | ბინდის გვარია სოფელი, ესე თურ ამად ბინდდების, | |
| 5513 | 5412 | კოკასა შიგან რაცა დგას, იგივე წამოდინდების!“ |
| 5514 | 5413 | წიგნი ავთანდილისა ფატმანის პასუხად მიწერილი |
| 5515 | ||
| 5516 | 5414 | მიუწერა: „წავიკითხე შენი წიგნი, ჩემი ქება. |
| 5517 | 5415 | შენ მომასწარ, თვარა შენგან მე უფრო მჭირს ცეცხლთა დება; |
| 5518 | შენცა გინდა, მეცა მინდა გაუწყვედლად შენი ხლება. | |
| 5416 | შენცა გინდა, მეცა მინდა გაუწყვედლად შენი ხლება, | |
| 5519 | 5417 | შეყრა არის პირიანი, ორთავეა რათგან ნება“. |
| 5520 | 5418 | |
| 5521 | 5419 | ფატმანისსა ვერ გიამბობ, მოემატა რა სიამე! |
| 5522 | 5420 | მიუწერა: „კმარის, რაცა უშენომან ცრემლი ვლამე, |
| 5523 | აწ ვიქმნები თავისწინა, აქა მპოვე მარტო სამე, | |
| 5524 | მომისწრაფე შეყრა შენი, რა შეღამდეს, მოდი ღამე!“ | |
| 5421 | აწ ვიქმნები თავის წინა, აქა მპოვე მარტო სამე, | |
| 5422 | მომისწრაფე შეყრა შენი, რა შეღამდეს, მოდი ღამე“. | |
| 5525 | 5423 | |
| 5526 | 5424 | მას ღამითვე საწვეველი რა მიართვეს წიგნი ყმასა, |
| 5527 | შეღამდა და წა-ცა-ვიდა; სხვა ემთხვია მონა გზასა: | |
| 5528 | „ამას ღამე ნუ მოხვალო, ვერა მპოვებ შენთვის მზასა“. | |
| 5529 | მას ეწყინა, არ დაბრუნდა, თქვა, თუ: „ჰგავსო ეგე რასა!“ | |
| 5425 | შეღამდა და წა-ცა-ვიდა, სხვა ემთხვია მონა გზასა: | |
| 5426 | “ამას ღამე ნუ მოხვალო, ვერა მპოვებ შენთვის მზასა“. | |
| 5427 | მას ეწყინა, არ დაბრუნდა, თქვა თუ: „ჰგავსო ეგე რასა!“ | |
| 5530 | 5428 | |
| 5531 | წვეული აღარ დაბრუნდა კვლა ზევე უკუწვევითა. | |
| 5532 | ფატმან ზის წყენით, შევიდა ავთანდილ მარტოხე ვითა, | |
| 5533 | დიაცსა წყენა შეატყვა, ნახა შესლვითა, შე, ვითა, | |
| 5429 | წვეული აღარ დაბრუნდა, კვლა ზევე უკუწვევითა. | |
| 5430 | ფატმან ზის წყენით, შევიდა ავთანდილ მარტო ხე ვითა, | |
| 5431 | დიაცსა წყენა შეატყო, ნახა შესლვითა, შე-, ვითა, | |
| 5534 | 5432 | ვერ დაიჩინა შიშითა და მისითავე თნევითა. |
| 5535 | 5433 | |
| 5536 | 5434 | ერთგან დასხდეს და დაიწყეს კოცნა, ლაღობა წყლიანი; |
| 5537 | შემოდგა კარსა ყმა ვინმე კეკლუცი, ტანნაკვთიანი, | |
| 5538 | შემოვლო ახლოს, შემოჰყვა მონა ხრმალდარაკიანი; | |
| 5539 | დაჰკრთა, რა ნახა ავთანდილ: „ჰგავსო, თუ გზაა კლდიანი“. | |
| 5435 | შემოდგა კარსა ყმა ვინმე კეკლუცი, ტან-ნაკვთიანი, | |
| 5436 | შემოვლო ახლოს, შემოჰყვა მონა ხრმალ-დარაკიანი, | |
| 5437 | დაჰკრთა, რა ნახა ავთანდილ, ჰგავსო თუ გზაა კლდიანი. | |
| 5540 | 5438 | |
| 5541 | 5439 | ფატმან რა ნახა, შეშინდა, ძრწის და მიეცა ძრწოლასა. |
| 5542 | 5440 | მან გაკვირვებით უჭვრიტა მათსა ლაღობა-წოლასა; |
| 5543 | უთხრა: „არ გიშლი, დიაცო, ფერთა მი და მო კრთოლასა, | |
| 5441 | უთხრა: „არ გიშლი, დიაცო, ფერთა მი და მო კრთოლასა. | |
| 5544 | 5442 | გამითენდების, განანებ მაგა მოყმისა ყოლასა! |
| 5545 | 5443 | |
| 5546 | გამკიცხე, ბოზო დიაცო, და დამდევ გასათრეველად, | |
| 5444 | “გამკიცხე, ბოზო დიაცო, და დამდევ გასათრეველად, | |
| 5547 | 5445 | მაგრა სცნობ ხვალე პასუხსა მაგა საქმისა მზღვეველად: |
| 5548 | 5446 | ვარ შენთა შვილთა შენითა კბილითა დამაჭმეველად, |
| 5549 | 5447 | დავშალო, წვერთა ფუ მიყავ, ხელიღა ვრბოდე მე ველად!“ |
| 5550 | 5448 | |
| 5551 | ესე თქვა და კაცმან წვერთა მოიზიდნა, გავლნა კარნი; | |
| 5552 | ფატმან შექმნა თავსა ცემა, ღაწვნი ესხნეს ნახოკარნი, | |
| 5553 | ცრემლთა მისთა შეეყარნეს, წყაროსაებრ ისმნეს წკარნი; | |
| 5449 | ესე თქვა და კაცმან წვერთა მოიზიდნა, გავლნა კარნი, | |
| 5450 | ფატმან შექმნა თავის ცემა, ღაწვნი ესხნეს ნახოკარნი; | |
| 5451 | ცრემლთა, მისთა მონაღვართა, წყაროსებრ ისმნეს წკარნი; | |
| 5554 | 5452 | თქვა: „დამქოლეთ, მოდით, ქვითა, მომადეგით მომაკარნი!“ |
| 5555 | 5453 | |
| 5556 | მოსთქვამს: „მოვკალ, ჰაჲჰაჲ, ქმარი, ამოვსწყვიდენ წვრილნი შვილნი, | |
| 5557 | იავარვყავ საქონელი, უსახონი თვალნი თლილნი, | |
| 5558 | გავეყარე საყვარელთა, ვაჲ, გამზრდელნი, ვაჲ, გაზრდილნი! | |
| 5559 | ბოლოდ ვექმენ თავსა ჩემსა, სიტყვანია ჩემნი წბილნი“. | |
| 5454 | მოსთქვამს: „მოვკალ, ჰაი, ქმარი, ამოვწყვიდენ წვრილნი შვილნი, | |
| 5455 | იავარ-ვყავ საქონელი, უსახონი თვალნი თლილნი, | |
| 5456 | გავეყარე საყვარელთა, ვა, გამზრდელნი, ვა გაზრდილნი! | |
| 5457 | ბოლოდ ვექმენ სახლსა ჩემსა, სიტყვანია ჩემნი წბილნი“. | |
| 5560 | 5458 | |
| 5561 | 5459 | ამას ყველასა ავთანდილ ისმენდა გაცბუნვებული; |
| 5562 | 5460 | უბრძანა: „რა გჭირს, რას იტყვი, რასთვის ხარ აგრე ვებული? |
| 5563 | 5461 | რას დაგექადა იგი ყმა, რა ნახა შენგან კლებული? |
| 5564 | 5462 | დადუმდი, მითხარ, ვინ იყო ანუ რად საქმედ რებული?“ |
| 5565 | 5463 | |
| 5566 | 5464 | დიაცმან უთხრა: „ჰე, ლომო, ხელი ვარ ცრემლთა დენითა, |
| 5567 | 5465 | ნურას ნუ მკითხავ ამბავსა, ვერცა რას გითხრობ ენითა; |
| 5568 | 5466 | დავხოცენ შვილნი ხელითა, მით ვარ აღარას ლხენითა. |
| 5569 | 5467 | თავი მოვიკალ უთმინოდ სიყვარულითა შენითა. |
| 5570 | 5468 | |
| 5571 | ესეგვარი დია მიხვდეს სიტყვამცთარსა, ენამეტსა, | |
| 5572 | ხვაშიადთა ვერმმალავსა, უჭკუოსა, შმაგსა, რეტსა; | |
| 5469 | “ესეგვარი დია მიხვდეს სიტყვა-მცთარსა, ენა-მეტსა, | |
| 5470 | ხვაშიადის ვერ მმალავსა, უჭკუოსა, შმაგსა, რეტსა; | |
| 5573 | 5471 | ვაგლახითა მეწიენით, გეტყვი ყოვლსა ჩემსა მჭვრეტსა, |
| 5574 | 5472 | მკურნალმანცა ვერა ჰკურნოს თავისისა სისხლის მხვრეტსა. |
| 5575 | 5473 | |
| 5576 | ორისაგან ერთი ქმენით, ამის მეტსა ნურას ლამით: | |
| 5474 | “ორისაგან ერთი ქმენით, ამის მეტსა ნურას ლამით: | |
| 5577 | 5475 | მო-ვითა-ჰკლავ იმა კაცსა, წადი, მოკალ მალვით ღამით, |
| 5578 | 5476 | მე და სრულად სახლი ჩემი დახოცასა დაგვხსენ ამით! |
| 5579 | მოხვალ, გითხრობ ყველაკასა, მო-ვით-გითხრა ცრემლთა ლამით. | |
| 5477 | მოხვალ, გითხრობ ყველაკასა, მო-ვითა-გითხრა ცრემლთა ლამით. | |
| 5580 | 5478 | |
| 5581 | თვარა ღამითვე ტვირთები შენი წაიღე ვირითა, | |
| 5582 | დააგდე ჩემი მიდამო, სრულად მიკრიფე, მი-რითა, | |
| 5479 | “თვარა ღამითვე ტვირთები შენი წაიღე ვირითა, | |
| 5480 | დააგდე ჩემი მიდამო, სრულად მიკრიფე, მი-, რითა. | |
| 5583 | 5481 | ვეჭვ, რომე ჩემთა ცოდვათა შენცა აგავსონ ჭირითა, |
| 5584 | 5482 | თუ დარბაზს მივა იგი ყმა, შვილთა დამაჭმევს პირითა“. |
| 5585 | 5483 | |
| 5586 | რა ესე ესმა ავთანდილს ლაღსა, ბუნებაზიარსა, | |
| 5587 | ადგა და ლახტი აიღო, რა ტურფა რამე მხნე არსა! | |
| 5588 | „ამა საქმისა ვერცნობა, – თქვა, – ჩემი სიძუნტე არსა“. | |
| 5589 | ნუ ეჭვ სულდგმულსა მისებრსა, სხვა არცა მისებრი არსა! | |
| 5484 | რა ესე ესმა ავთანდილს ლაღსა, ბუნება-ზიარსა, | |
| 5485 | ალგა და ლახტი აიღო, რა ტურფა რამე მხნე არსა! | |
| 5486 | “ამა საქმესა ვერ-ცნობა, – თქვა, – ჩემი სიძუნწე არსა“. | |
| 5487 | ნუ ეჭვ სულ-დგმულსა, მისებრსა, სხვა არცა მისებრი არსა! | |
| 5590 | 5488 | |
| 5591 | 5489 | ფატმანს უთხრა: „კაცი მომეც მასწავლელად, წინამძღვარად, |
| 5592 | 5490 | გზასა მართლად წამიყვანოს, თვარა მეშვლად მინდა არად; |
| 5593 | იმა კაცსა ვერა ვხედავ მეომარად ჩემად დარად, | |
| 5594 | რაცა უყო, მოგახსენებ, მომიცადე, იყავ წყნარად“. | |
| 5491 | იმას კაცსა ვერა ვხედავ მეომრად და ჩემად დარად, | |
| 5492 | რაცა ვუყო, მოგახსენებ, მომიცადე, იყავ წყნარად“. | |
| 5595 | 5493 | |
| 5596 | 5494 | მას მისცა მონა დიაცმან წინამძღვრად, წა-ცა-მყვანელად, |
| 5597 | კვლავე შეჰყივლა: „ვინათგან ცეცხლი აწ ცხელია ნელად, | |
| 5495 | კვლავე მიჰყივლა:“ვინათგან ცეცხლი ცხელია აწ ნელად, | |
| 5598 | 5496 | თუ მო-ვითა-ჰკლა იგი ყმა ჩემად გულისა მფხანელად, |
| 5599 | 5497 | ბეჭედი ჩემი აცვია, მას გვედრებ მოსატანელად“. |
| 5600 | 5498 | |
| 5601 | 5499 | ავთანდილ გავლო ქალაქი მით უებროთა ტანითა; |
| 5602 | 5500 | ზღვის პირსა სახლი ნაგები დგა ქვითა წითელ-მწვანითა, |
| 5603 | ქვეშეთკენ სრითა ტურფითა, კვლა ზედათ ბანისბანითა, | |
| 5604 | დიდროვანითა, ტურფითა, მრავლითა, თანისთანითა. | |
| 5501 | ქვეშეთკე სრითა ტურფითა, კვლა ზედათ ბანის-ბანითა, | |
| 5502 | დიდროვანითა ტურფითა, მრავლითა თანის-თანითა. | |
| 5605 | 5503 | |
| 5606 | მუნ მიჰყავს პირმზე ავთანდილ მას, მისსა წინამძღომელსა; | |
| 5607 | ხმამდაბლად ჰკადრებს: „ისია სრა მისი, ეძებ რომელსა“. | |
| 5504 | მუნ მიჰყავს პირ-მზე ავთანდილ მას, მისსა წინამძღომელსა; | |
| 5505 | ხმა-მდაბლად ჰკადრებს: „ისია სრა მისი, ეძებ რომელსა“. | |
| 5608 | 5506 | უჩვენებს, ეტყვის: „ხედაო ბანსა ზე და ქვე მდგომელსა? |
| 5609 | 5507 | იქი წევს ძილად, იცოდი, ანუ ქვე ჰპოვებ მჯდომელსა“. |
| 5610 | 5508 | |
| 5611 | 5509 | კარსა წინა დარაჯანი ორნი უწვეს მას, გლახ, ყმასა. |
| 5612 | 5510 | ყმა გავიდა, გაეპარა, დააგდებდეს ვირე ხმასა, |
| 5613 | თითო ხელი ყელსა მიჰყო, მუნვე მისცა სულთა ხდასა, | |
| 5511 | თვითო ხელი ყელსა მიჰყო, მუნვე მისცა სულთა ხდასა, | |
| 5614 | 5512 | თავი თავსა შეუტაკა, გაურია ტვინი თმასა. |
| 5615 | 5513 | |
| 5616 | 5514 | იგი ყმა საწოლს მარტო წვა გულითა ჯავრიანითა; |
| 5617 | ხელსისხლიანი ავთანდილ შედგა ტანითა ჯანითა; | |
| 5618 | ვეღარ აესწრა, იდუმალ მოკლა, ვერცა თუ ვცანითა, | |
| 5515 | ხელ-სისხლიანი ავთანდილ შედგა ტანითა ჯანითა; | |
| 5516 | ვერღა აესწრა, იდუმალ მოკლა, ვერცა თუ ვცანითა, | |
| 5619 | 5517 | ხელი მოჰკიდა, მიწასა დაასკვნა, დაკლა დანითა. |
| 5620 | 5518 | |
| 5621 | 5519 | მჭვრეტელთა მზე და მებრძოლთა მხეცი და ვითა ზარია. |
| 5622 | 5520 | ბეჭდითურთ თითი მოჰკვეთა, ქვესკნელს მიწათა გარია, |
| 5623 | ზღვათაკენ სარკმლით გასტყორცა, ზღვისა ქვიშათა დარია, | |
| 5521 | ზღვისაკენ სარკმლით გასტყორცა, ზღვისა ქვიშათა დარია, | |
| 5624 | 5522 | მისთვის არცაღა სამარე, არცა სათხარად ბარია. |
| 5625 | 5523 | |
| 5626 | 5524 | ხმა მათისა დახოცისა არ გაისმა არსით არა. |
| 5627 | 5525 | წამოვიდა ვარდი ტკბილი, რასამცა ვით გაემწარა! |
| 5628 | ესე მიკვირს, სისხლი მათი ასრე ვითა მოიპარა! | |
| 5629 | რომე წეღან წამოევლო, გზა იგივე წაიარა. | |
| 5526 | ესე მიკვირს, სისხლი მითი ასრე ვითა მოიპარა! | |
| 5527 | რომე პირველ წამოევლო, გზა იგივე წაიარა. | |
| 5630 | 5528 | |
| 5631 | რა ფატმანისსა შევიდა ლომი, მზე, მოყმე წყლიანი, | |
| 5529 | “რა ფატმანისსა შევიდა ლომი, მზე, მოყმე წყლიანი, | |
| 5632 | 5530 | უბრძანა: „მოვკალ, მან ყმამან დღე ვეღარ ნახოს მზიანი, |
| 5633 | 5531 | თვით მონა შენი მოწმად მყავს, ფიცი აფიცე ღმრთიანი, |
| 5634 | 5532 | აჰა თითი და ბეჭედი, და დანა მაქვს სისხლიანი. |
| 5635 | 5533 | |
| 5636 | აწ მითხარ, თუ: რას იტყოდი, რას გაშმაგდი ისრე რეტად? | |
| 5637 | რას გექადდა ისი კაცი? მესწრაფების მეტისმეტად“. | |
| 5638 | ფატმან ფერხთა მოეხვია: „არ ღირს ვარო პირსა ჭვრეტად, | |
| 5534 | “აწ მითხარ, თუ: რას იტყოდი, რას გაშმაგდი ისრე რეტად? | |
| 5535 | რას გექადდა ისი კაცი? მესწრაფების მეტის-მეტად“. | |
| 5536 | ფატმან ფერხთა მოეხვია: „არა ღირს ვარო პირსა ჭვრეტად, | |
| 5639 | 5537 | გამიმრთელდა გული წყლული, აწყა დავჯე ცეცხლთა შრეტად. |
| 5640 | 5538 | |
| 5641 | მე და უსენი შვილითურთ აწ ახლად დავიბადენით; | |
| 5539 | “მე და უსენი შვილითურთ აწ ახლად დავიბადენით; | |
| 5642 | 5540 | ლომო, ქებანი შენნიმცა ჩვენ ვითა ვადიადენით! |
| 5643 | ვინათგან სისხლთა იმისთა დაღვრევა დავიქადენით, | |
| 5541 | ვინათგან სისხლთა იმისთა დაღვრავე დავიქადენით, | |
| 5644 | 5542 | თავითგან გითხრობ ყველასა, თქვენ სმენად დაემზადენით“. |
| 5645 | აქა ფატმანისაგან ნესტან-დარეჯანის ამბვის მბობა | |
| 5646 | ||
| 5647 | ამა ქალაქსა წესია, დღესა მას ნავროზობასა | |
| 5543 | აქა ფატმანისაგან ნესტან-დარეჯანის ამბის მბობა | |
| 5544 | ამა ქალაქსა წესია, დღესა მას ნავროზობასა, | |
| 5648 | 5545 | არცა ვინ ვაჭრობს ვაჭარი, არცა ვინ წავა გზობასა; |
| 5649 | ყველანი სწორად დავიწყებთ კაზმასა, ლამაზობასა, | |
| 5546 | ყოველნი სწორად დავიწყებთ კაზმასა, ლამაზობასა, | |
| 5650 | 5547 | დიდსა შეიქმან მეფენი პურობა-დარბაზობასა. |
| 5651 | 5548 | |
| 5652 | ჩვენ, დიდვაჭართა, ზედაგვაც დარბაზს მიღება ძღვენისა, | |
| 5549 | “ჩვენ, დიდ-ვაჭართა ზედა-გვაც დარბაზს მიღება ძღვენისა, | |
| 5653 | 5550 | მათ საბოძვრისა ბოძება მართებს მსგავსისა ჩვენისა; |
| 5654 | 5551 | ათ დღემდის ისმის ყოველგნით ხმა წინწილისა, ებნისა, |
| 5655 | 5552 | მოედანს მღერა, ბურთობა, დგრიალი ცხენთა დგენისა. |
| 5656 | 5553 | |
| 5657 | ქმარი ჩემი დიდვაჭართა წაუძღვების, უსენ, წინა, | |
| 5554 | “ქმარი ჩემი დიდ-ვაჭართა წაუძღვების, უსენ, წინა, | |
| 5658 | 5555 | მათთა ცოლთა მე წავასხამ, მაწვეველი არად მინა; |
| 5659 | დედოფალსა ძღვენსა უძღვნით, მდიდარი თუ გლახა ვინ-ა, | |
| 5556 | დედოფალსა ძღვენსა ვუძღვნით; მდიდარი თუ გლახა ვინ-ა, | |
| 5660 | 5557 | დარბაზს ამოდ გავიხარებთ, მხიარულნი მოვალთ შინა. |
| 5661 | 5558 | |
| 5662 | დღე მოვიდა ნავროზობა, დედოფალსა ძღვენი ვსძღვენით; | |
| 5559 | “დღე მოვიდა ნავროზობა, დედოფალსა ძღვენი ვსძღვენით; | |
| 5663 | 5560 | ჩვენ მივართვით, მათ გვიბოძეს, ავავსენით, ავივსენით; |
| 5664 | 5561 | ჟამიერად მხიარულნი წამოვედით ნებით ჩვენით, |
| 5665 | 5562 | კვლა დავსხედით გახარებად, უნებურნი არ ვიყვენით. |
| 5666 | 5563 | |
| 5667 | ბაღსა შიგან თამაშობად საღამოსა გავე ჟამსა, | |
| 5668 | გავიტანე ხათუნები, – მათი ჭმევა ჩემგან ხამსა, – | |
| 5564 | “ბაღსა შიგან თამაშობად საღამოსა გავე ჟამსა, | |
| 5565 | გავიტანე ხათუნები, – მათი ჭმევა ჩემგან ხამსა; – | |
| 5669 | 5566 | მომყვებოდეს მომღერალნი, იტყოდიან ტკბილსა ხმასა, |
| 5670 | 5567 | ვიმღერდი და ვყმაწვილობდი, ვიცვალებდი რიდე-თმასა. |
| 5671 | 5568 | |
| 5672 | იქ ბაღსა შიგან ტურფანი სახლნი, ნატიფად გებულნი, | |
| 5569 | “იქ ბაღსა შიგან ტურფანი სახლნი, ნატიფად გებულნი, | |
| 5673 | 5570 | მაღალნი, ყოვლგნით მხედველნი, ზღვას ზედა წაკიდებულნი, |
| 5674 | მუნ შევიტანენ ხათუნნი იგი, ჩემთანა ხლებულნი, | |
| 5571 | მუნ შევიტანენ ხათუნნი, იგი ჩემთანა ხლებულნი, | |
| 5675 | 5572 | კვლა დავიდევით ნადიმი, დავსხედით ამოდ შვებულნი. |
| 5676 | 5573 | |
| 5677 | ვაჭრის ცოლთა მხიარულმან უმასპინძლე ამოდ, დურად; | |
| 5678 | სმასა ზედა უმიზეზოდ გავხე რამე უგემურად, | |
| 5574 | “ვაჭრის ცოლთა მხიარულმან ვუმასპინძლე ამოდ, დურად; | |
| 5575 | სმასა ზედა უმიზეზოდ გავხე რადმე უგემურად, | |
| 5679 | 5576 | რა შემატყვეს, გაიყარა, სხდომილ იყო რაცა პურად, |
| 5680 | 5577 | მარტო დავრჩი, სევდა რამე შემომექცა გულსა მურად. |
| 5681 | 5578 | |
| 5682 | უკმოვახვენ სარკმელნი და შევაქციე პირი გზასა, | |
| 5579 | “უკმოვახვენ სარკმელნი და შევაქციე პირი გზასა, | |
| 5683 | 5580 | ვიხედვიდი, ვიქარვებდი კაეშნისა ჩემგან ზრდასა; |
| 5684 | 5581 | შორს ამიჩნდა ცოტა რამე, მოცურვიდა შიგან ზღვასა, |
| 5685 | მფრინველად ვთქვი ანუ მხეცად, სხვას ვამსგავსე მემცა რასა! | |
| 5582 | მფრინველად ვთქვი, ანუ მხეცად, სხვას ვამსგავსე მემცა რასა! | |
| 5686 | 5583 | |
| 5687 | მაშორვიდა, ვერად ვიცან; მომეახლა, იყო ნავი; | |
| 5584 | “მაშორვიდა, ვერად ვიცან; მომეახლა, იყო ნავი; | |
| 5688 | 5585 | ორთა კაცთა, ტანად შავთა, თვით პირიცა ედგა შავი; |
| 5689 | 5586 | იქით-აქათ მოსდგომოდეს, ახლოს უჩნდა ოდენ თავი, |
| 5690 | 5587 | გამოვიდეს, გამიკვირდა იგი უცხო სანახავი. |
| 5691 | 5588 | |
| 5692 | გამოზიდეს იგი ნავი, გამოიღეს ბაღსა წინა, | |
| 5693 | მიიხედნეს, მოიხედნეს, ვინ გვიჭვრეტსო, სადა ვინ-ა, | |
| 5694 | ვერა ნახეს სულიერი, ვერცა რამან შეაშინა; | |
| 5695 | მე იდუმალ ვიხედვიდი, სულღებული ვიყავ შინა. | |
| 5589 | “გამოზიდეს იგი ნავი, გამოიღეს ბაღსა წინა, | |
| 5590 | მიიხედნეს, მოიხედნეს, ვინ გვიჭვრეტსო, სადა, ვინ-ა; | |
| 5591 | ვერა ნახეს სულიერი, ვერცა რამან შეაშინა, | |
| 5592 | მე იდუმალ ვიხედვიდი, სულ-ღებული ვიყავ შინა. | |
| 5696 | 5593 | |
| 5697 | მით ნავიდაღმა მათ რომე გარდმოსვეს კიდობანითა, | |
| 5698 | აჰხადეს, ქალი გარდმოხდა უცხოთა რათმე ტანითა, | |
| 5594 | “მით ნავიდაღმა მათ რომე გარდმოსვეს კიდობანითა, | |
| 5595 | ახადეს, ქალი გარდმოხდა უცხოთა რამე ტანითა, | |
| 5699 | 5596 | თავსა რიდითა შავითა, ქვეშეთ მოსილი მწვანითა, |
| 5700 | 5597 | მზესა სიტურფედ ეყოფის, იყოს მისითა გვანითა. |
| 5701 | 5598 | |
| 5702 | რა მობრუნდა ქალი ჩემკენ, შემოადგეს სხივნი კლდესა, | |
| 5703 | ღაწვთა მისთა ელვარება ელვარებდა ხმელთა ზესა; | |
| 5599 | “რა მობრუნდა ქალი ჩემკენ, შემოადგეს სხივნი კლდესა, | |
| 5600 | ღაწვთა მისთა ელვარება ელვარებდა ხმელთა და ზესა; | |
| 5704 | 5601 | დავიწუხენ თვალნი, ყოლა ვერ შევადგენ, ვითა მზესა, |
| 5705 | უკმოვიხაშ კარი, ჩემგან მათი ჭვრეტა ვერა ცნესა. | |
| 5602 | უკმოვიხაშ კარი, ჩემგან, მათი ჭვრეტა ვერა ცნესა. | |
| 5706 | 5603 | |
| 5707 | მოვიხმენ ოთხნი მონანი, ჩემსა წინაშე მდგომელნი, | |
| 5708 | უჩვენე: «ხედავთ, ინდოთა ტყვედ ყვანან შუქნი რომელნი? | |
| 5709 | ჩაეპარენით, ჩაედით წყნარად, ნუ ჩქარად მხლტომელნი, | |
| 5710 | მოგყიდონ, ფასი მიეცით, რასაცა იყვნენ მნდომელნი. | |
| 5604 | “მოვიხმენ ოთხნი მონანი. ჩემსა წინაშე მდგომელნი, | |
| 5605 | ვუჩვენე: «ხედავთ, ინდოთა ტყვედ ჰყვანან შუქნი რომელნი? | |
| 5606 | ჩაეპარენით, ჩაედით, წყნარად, ნუ ჩქარად მხლტომელნი | |
| 5607 | მოგყიდონ, ფასი მიეცით, რისაცა იყვნენ მნდომელნი. | |
| 5711 | 5608 | |
| 5712 | თუ არ მოგცენ, ნუღარ მისცემთ, წაჰგვარეთ და დახოცენით, | |
| 5713 | მოიყვანეთ ისი მთვარე, ქმენით კარგად, ეცადენით!» | |
| 5609 | «თუ არ მოგცენ, ნუღა მისცემთ, წაჰგვარეთ და დახოცენით, | |
| 5610 | მოიყვანეთ ისი მთვარე, ქმენით კარგად, ეცადენით.“ | |
| 5714 | 5611 | ჩემნი ყმანი ზედადაღმა ჩაეპარნეს, ვითა ფრენით, |
| 5715 | 5612 | დაევაჭრნეს, არ მოჰყიდეს, შავნი ვნახენ მეტად წყენით. |
| 5716 | 5613 | |
| 5717 | მე სარკმელთა გარდავადეგ. რა შევიგენ, არ მოჰყიდეს, | |
| 5718 | შეუზახენ: «დახოცენით!», დაიპყრნეს და თავსა სჭრიდეს; | |
| 5614 | “მე სარკმელთა გარდავადეგ. რა შევიგენ, არ მოჰყიდეს, | |
| 5615 | შევუზახენ: «დახოცენით!», დაიპყრნეს და თავსა სჭრიდეს; | |
| 5719 | 5616 | იგი ზღვასა შეასრივნეს, შემოადგეს ქალსა, სცვიდეს; |
| 5720 | 5617 | ჩავეგებე, გამოვჰგვარე, ზღვის პირს ხანსა არ დაზმიდეს. |
| 5721 | 5618 | |
| 5722 | რა გიამბო ქება მისი, რა სიტურფე, რა ნაზობა! | |
| 5723 | ვფიცავ, რომე იგი მზეა, არა მართებს მზესა მზობა! | |
| 5619 | “რა გიამბო ქება მისი, რა სიტურფე, რა ნაზობა! | |
| 5620 | ვფიცავ, რომე იგი მზეა, არა ჰმართებს მზესა მზობა! | |
| 5724 | 5621 | ვინ გაიცდის შუქთა მისთა, ვინმცა ვით ქმნა ნახაზობა! |
| 5725 | მე თუ დამწვავს, აჰა, მზა ვარ, აღარ უნდა ამას მზობა!“ | |
| 5622 | მე თუ დამწვავს, აჰა მზა ვარ, არღა უნდა ამას მზობა!“ | |
| 5726 | 5623 | |
| 5727 | 5624 | ესე სიტყვა დაასრულა, ფატმან იკრნა პირსა ხელნი; |
| 5728 | 5625 | ავთანდილსცა აეტირნეს, გარდმოყარნა ცრემლნი ცხელნი; |
| 5729 | 5626 | ერთმანერთი დაავიწყდა, მისთვის გახდეს ვითა ხელნი, |
| 5730 | 5627 | ღვარმან, ზედათ მონადენმან, გააწყალნა ფიფქნი თხელნი. |
| 5731 | 5628 | |
| 5732 | მოიტირეს, ყმამან უთხრა: „ნუღარ გასწყვედ, გაასრულე!“ | |
| 5629 | მოიტირეს, ყმამან უთხრა: „ნუღარ გასწყვედ, გაასრულე“. | |
| 5733 | 5630 | ფატმან იტყვის: „მივეგებე, გული მისთვის ვაერთგულე, |
| 5734 | გარდუკოცნე ყოვლი ასო, თავი ამად მოვაძულე, | |
| 5631 | გარდვუკოცნე ყოვლი ასო, თავი ამად მოვაძულე, | |
| 5735 | 5632 | ზედა დავსვი ტახტსა ჩემსა, შევეკვეთე, გავესულე. |
| 5736 | 5633 | |
| 5737 | ვჰკადრე: «მითხარ, ვინ ხარ, მზეო, ანუ შვილი ვისთა ტომთა? | |
| 5634 | “ვჰკადრე: «მითხარ, ვინ ხარ, მზეო, ანუ შვილი ვისთა ტომთა? | |
| 5738 | 5635 | იმა ზანგთა სით მოჰყვანდი შენ, პატრონი ცისა ხომთა?» |
| 5739 | 5636 | მან პასუხი არა მითხრა მე სიტყვათა ესეზომთა, |
| 5740 | ასნაკეცი წყარო ვნახე ცრემლთა, მისთა მონაწთომთა. | |
| 5637 | ას-ნაკეცი წყარო ვნახე ცრემლთა, მისთა მონაწთომთა. | |
| 5741 | 5638 | |
| 5742 | რა მივაჭირვე კითხვითა, მეტითა საუბარითა, | |
| 5743 | გულამოხვინჩვით ატირდა მით რამე ხმითა წყნარითა; | |
| 5639 | “რა მივაჭირვე კითხვითა, მეტითა საუბარითა, | |
| 5640 | გულ-ამოხვინჩვით ატირდა მით რამე ხმითა წყნარითა; | |
| 5744 | 5641 | ბროლ-ლალსა ღვარი ნარგისთათ მოსდის გიშრისა ღარითა; |
| 5745 | 5642 | მისი მჭვრეტელი დავიწვი, გავხე გულითა მკვდარითა. |
| 5746 | 5643 | |
| 5747 | მითხრა: «შენ ჩემთვის, დედაო, ხარ უმჯობესი დედისა, | |
| 5644 | “მითხრა: «შენ ჩემთვის, დედაო, ხარ უმჯობესი დედისა, | |
| 5748 | 5645 | რას აქნევ ჩემსა ამბავსა, ზღაპარი არის ყბედისა! |
| 5749 | 5646 | ღარიბი ვინმე, შემსწრობი ვარ უბედოსა ბედისა; |
| 5750 | 5647 | თუ რაცა მკითხო, ძალიმცა გიგმია არსთა მხედისა!» |
| 5751 | 5648 | |
| 5752 | ვთქვი: «უჟამოდ არ წესია მოყვანა და მზისა ხმობა: | |
| 5649 | “ვთქვი: «უჟამოდ არ წესია მოყვანა და მზისა ხმობა; | |
| 5753 | 5650 | მომყვანელი გაშმაგდების და წაუვა ერთობ ცნობა; |
| 5754 | 5651 | ხმობა უნდა ჟამიერად, სააჯოსა ყოვლსა თხრობა. |
| 5755 | 5652 | რად არ ვიცი ამა მზისა საუბრისა უჟამობა?» |
| 5756 | 5653 | |
| 5757 | ავიყვანე იგი პირმზე, ნაქები და ვერ ვთქვი უქი; | |
| 5654 | “ავიყვანე იგი პირ-მზე ნაქები და ვერ ვთქვი უქი; | |
| 5758 | 5655 | სურვილმან და მზემან მისმან, ძლივ დავმალე მისი შუქი, |
| 5759 | ჩამოვჰბურე მრავალკეცი სტავრა მძიმე, არსუბუქი; | |
| 5656 | ჩამოვჰბურე მრავალ-კეცი სტავრა მძიმე, არ სუბუქი; | |
| 5760 | 5657 | ცრემლსა სეტყვს და ვარდსა აზრობს, წამწამთაგან მოქრის ბუქი. |
| 5761 | 5658 | |
| 5762 | მოვიყვანე შინა ჩემსა იგი პირმზე ტანით ალვით, | |
| 5763 | მოუკაზმე სახლი ერთი, შიგან დავსვი მეტად მალვით; | |
| 5764 | არვის უთხარ სულიერსა, შევინახე ფარვით, კრძალვით, | |
| 5765 | ერთი ზანგი ვამსახურე; მე შევიდი, ვნახი ხალვით. | |
| 5659 | “მოვიყვანე შინა ჩემსა იგი პირ-მზე ტანით ალვით, | |
| 5660 | მოვუკაზმე სახლი ერთი, შიგან დავსვი მეტად მალვით; | |
| 5661 | არვის ვუთხარ სულიერსა, შევინახე ფარვით, კრძალვით, | |
| 5662 | ერთი ზანგი ვამსახურე, მე შევიდი, ვნახი ხალვით. | |
| 5766 | 5663 | |
| 5767 | ვით გიამბო საკვირველი მე, გლახ, მისი ყოფა-ქცევა. | |
| 5768 | დღე და ღამე გაუწვედლად ტირილი და ცრემლთა ფრქვევა! | |
| 5769 | შევეხვეწი: «დადუმდიო», წამ ერთ ჰქონდის ჩემი თნევა. | |
| 5770 | აწ უმისოდ ვით ცოცხალ ვარ, ჰაჲჰაჲ ჩემთვის, ვაგლახ მე, ვა! | |
| 5664 | “ვით გიამბო საკვირველი მე, გლახ, მისი ყოფა-ქცევა, | |
| 5665 | დღე და ღამე გაუწყვედლად ტირილი და ცრემლთა ფრქვევა! | |
| 5666 | შევეხვეწი: «დადუმდიო», წამ-ერთ ჰქონდის ჩემი თნევა. | |
| 5667 | აწ უმისოდ ვით ცოცხალ ვარ, ჰაი ჩემთვის, ვაგლახ მე, ვა! | |
| 5771 | 5668 | |
| 5772 | შინა შევიდი, მას წინა ედგის ცრემლისა გუბები, | |
| 5669 | “შინა შევიდი, მას წინა ედგის ცრემლისა გუბები, | |
| 5773 | 5670 | შიგან სისხლისა მორევსა ეყრდნის გიშრისა შუბები, |
| 5774 | 5671 | მელნისა ტბათათ იღვრების სავსე სათისა რუბები, |
| 5775 | შუა ძოწსა და აყიყსა სჭვრის მარგალიტი ტყუბები. | |
| 5672 | შუა ძოწსა და აყიყსა სჭვირს მარგალიტი ტყუბები. | |
| 5776 | 5673 | |
| 5777 | ჟამი ვერ ვპოვე კითხვისა ნიადაგ ცრემლთა ღვრისაგან, | |
| 5674 | “ჟამი ვერ ვპოვე კითხვისა ნიადაგ ცრემლთა ღვრისაგან, | |
| 5778 | 5675 | თუმცა მეკითხა: «ვინ ხარ და ეგრე გასრული – რისაგან?» |
| 5779 | 5676 | მჩქეფრად სისხლისა ნაკადი მოსდის ალვისა ხისაგან, |
| 5780 | 5677 | მას ხორციელი რა გასძლებს სხვა, კიდეგანი ქვისაგან! |
| 5781 | 5678 | |
| 5782 | არად უნდის საბურავი, არცა წოლა საგებლითა, | |
| 5679 | “არად უნდის საბურავი, არცა წოლა საგებლითა, | |
| 5783 | 5680 | მიწყივ იყვის რიდითა და მით ერთითა ყაბაჩითა, |
| 5784 | 5681 | მკლავი მისი სასთაულად მიიდვის და მიწვის მითა, |
| 5785 | 5682 | ძლივ ვაჭამი ცოტა რამე ათასითა შეხვეწითა. |
| 5786 | 5683 | |
| 5787 | სხვა გიამბო საკვირველი რიდისა და ყაბაჩისა; | |
| 5684 | “სხვა გიამბო საკვირველი რიდისა და ყაბაჩისა; | |
| 5788 | 5685 | ვარ მნახავი ყოვლისავე უცხოსა და ძვირფასისა, |
| 5789 | მაგრა მისი არა ვიცი, ქმნილი იყო რაგვარ რისა: | |
| 5686 | მაგრა მისი არა ვიცი, ქმნილი იყო რაგვარ რისა, | |
| 5790 | 5687 | სილბო ჰქონდა ნაქსოვისა და სიმტკიცე – ნაჭედისა. |
| 5791 | 5688 | |
| 5792 | მან ტურფამან სახლსა ჩემსა ეგრე დაყო ხანი დიდი; | |
| 5793 | ვერ გავანდვე ქმარსა ჩემსა, შესმენისა მქონდა რიდი; | |
| 5794 | ვთქვი: «თუ უთხრობ, ვიცი, დარბაზს გამამჟღავნებს ისი ფლიდი». | |
| 5689 | “მან ტურფამან სახლსა ჩემსა ეგრე დაყო ხანი დიდი; | |
| 5690 | ვერ გავანდევ ქმარსა ჩემსა, შესმენისა მქონდა რიდი; | |
| 5691 | ვთქვი: «თუ ვუთხრობ, ვიცი, დარბაზს გამამჟღავნებს,ისი ფლიდი». | |
| 5795 | 5692 | ესე მეყო საგონებლად, კვლა შევიდი, კვლა გავიდი. |
| 5796 | 5693 | |
| 5797 | ვთქვი: «თუ არ უთხრა, რა უყო, ჩემგან რა მოეგვარების? | |
| 5694 | “ვთქვი: «თუ არ ვუთხრა, რა ვუყო, ჩემგან რა მოეგვარების, | |
| 5798 | 5695 | არცა რა ვიცი, რა უნდა, რა ვისგან მოეხმარების; |
| 5799 | 5696 | ქმარი რა მიგრძნობს, მო-ცა-მკლავს, ვეღარა მომეფარების; |
| 5800 | ვითა დავმალო ნათელი, ვინ მზესა დაედარების?! | |
| 5697 | ვითა დავმალო ნათელი, ვინ მზესა დაედარების.?! | |
| 5801 | 5698 | |
| 5802 | მე, გლახ, მარტომან რა უყო, მიმატებს ცეცხლთა დებასა! | |
| 5699 | “მე, გლახ, მარტომან რა ვუყო, მიმატებს ცეცხლთა დებასა! | |
| 5803 | 5700 | მო და გავანდო, ნუ შევალ უსენის შეცოდებასა; |
| 5804 | 5701 | არ გამამჟღავნოს, ვაფიცო, თუ მომცემს იმედებასა, |
| 5805 | სულსა ვერ წასწყმედს, ვერა იქს ფიცისა გაცუდებასა». | |
| 5702 | სულსა ვერ წასწყმედს, ვერა იქმს ფიცისა გაცუდებასა». | |
| 5806 | 5703 | |
| 5807 | მივე მარტო, ქმარსა ჩემსა ველაღობე, ველაციცე, | |
| 5808 | მერმე უთხარ: «გითხრობ რასმე, მაგრა პირველ შემომფიცე, | |
| 5704 | “მივე მარტო, ქმარსა ჩემსა ველაღობე, ველაციცე, | |
| 5705 | მერმე ვუთხარ: «გითხრობ რასმე, მაგრა პირველ შემომფიცე, | |
| 5809 | 5706 | არვის უთხრა სულიერსა, საფიცარი მომეც მტკიცე». |
| 5810 | ფიცი ფიცა საშინელი: «თავიცაო კლდეთა ვიცე! | |
| 5707 | ფიცი ფიცა საშინელი: «თავიცაო კლდეთა ვიცე!» | |
| 5811 | 5708 | |
| 5812 | რაცა მითხრა, სიკვდილამდის არვის უთხრა სულიერსა, | |
| 5709 | «რაცა მითხრა, სიკვდილამდის არვის ვუთხრა სულიერსა, | |
| 5813 | 5710 | არა ბერსა, არა ყმასა, მოყვარესა, არცა მტერსა». |
| 5814 | მერმე უთხარ ყველაკაი უსენს, კაცსა ლმობიერსა: | |
| 5815 | «მოდი, მომყევ აქა სადმე, მო, გიჩვენებ მზისა ფერსა». | |
| 5711 | მერე ვუთხარ ყველაკაი უსენს, კაცსა ლმობიერსა: | |
| 5712 | «მოდი, მომყევ, აქა სადმე, მო, გიჩვენებ მზისა ფერსა». | |
| 5816 | 5713 | |
| 5817 | ადგა, ამყვა და წავედით, შევვლენით კარნი სრისანი. | |
| 5818 | უსენ გაჰკივრდა გა-ცა-კრთა, რა შუქნი ნახნა მზისანი; | |
| 5819 | თქვა: «რა მიჩვენე, რა ვნახე, რანია, ნეტა, რისანი?! | |
| 5714 | “ადგა, ამყვა და წავედით, შევვლენით კარნი სრისანი. | |
| 5715 | უსენ გაჰკვირდა, გა-ცა-კრთა, რა შუქნი ნახნა მზისანი; | |
| 5716 | თქვა: «რა მიჩვენე, რა ვნახე, რანია, ნეტარ, რისანი?! | |
| 5820 | 5717 | თუ ხორციელი არისმცა, თვალნიმცა მრისხვენ ღმრთისანი!» |
| 5821 | 5718 | |
| 5822 | ვთქვი, თუ: «არცა რა მე ვიცი ამისი ხორციელობა, | |
| 5719 | “ვთქვი, თუ: «არცა რა მე ვიცი ამისი ხორციელობა, | |
| 5823 | 5720 | რაცა არ გითხარ, მის მეტი არა მაქვს მეცნიერობა; |
| 5824 | მე და შენ ვკითხოთ, ვინ არის, ვისგან სჭირს ისი ხელობა, | |
| 5721 | მე და შენ ვჰკითხოთ, ვინ არის, ვისგან სჭირს ისი ხელობა, | |
| 5825 | 5722 | ნუთუ რა გვითხრას, ვეაჯნეთ, ქმნას დიდი ლმობიერობა». |
| 5826 | 5723 | |
| 5827 | მივედით, გვქონდა ორთავე კრძალვა მისისა კრძალისა; | |
| 5724 | “მივედით, გვქონდა ორთავე კრძალვა მისისა კრძალისა; | |
| 5828 | 5725 | ვჰკადრეთ, თუ: «მზეო, სახმილი გვედების შენგან ალისა, |
| 5829 | გვითხარ, რა არის წამალი მთვარისა შუქნამკრთალისა? | |
| 5830 | რას შეუქმნიხრ ზაფრანად შენ, ფერად მსგავსი ლალისა?» | |
| 5726 | გვითხარ, რა არის წამალი მთვარისა შუქ-ნამკრთალისა? | |
| 5727 | რას შეუქმნიხარ ზაფრანად შენ, ფერად მსგავსი ლალისა?» | |
| 5831 | 5728 | |
| 5832 | რაცა ვჰკითხეთ, არა ვიცი, ესმა ანუ არ ისმენდა: | |
| 5729 | “რაცა ვჰკითხეთ, არა ვიცი, ესმა, ანუ არ ისმენდა: | |
| 5833 | 5730 | ვარდი ერთგან შეეწება, მარგალიტსა არ აჩენდა; |
| 5834 | გველნი მოშლით მოეკეცნეს, ბაღი შეღმა შე-რა-შენდა; | |
| 5731 | გველნი მოშლით მოეკეცნეს, ბაღი შეღმა შე-რა-შენდა, | |
| 5835 | 5732 | მზე ვეშაპსა დაებნელა, ზედა რადმცა გაგვითენდა! |
| 5836 | 5733 | |
| 5837 | ვერა დავჰყარეთ პასუხი ჩვენ საუბრითა ჩვენითა: | |
| 5838 | ვეფხი-ავაზა პირქუშად ზის, წყრომა ვერ უგრძენითა. | |
| 5734 | “ვერა დავჰყარეთ პასუხი ჩვენ საუბრითა ჩვენითა: | |
| 5735 | ვეფხი-ავაზა პირ-ქუშად ზის, წყრომა ვერ ვუგრძენითა. | |
| 5839 | 5736 | კვლაცა ვაწყინეთ, ატირდა მჩქეფრად ცრემლისა დენითა, |
| 5840 | «არა, ვიციო, მიმიშვით!», ეს ოდენ გვითხრა ენითა. | |
| 5737 | «არა ვიციო, მიმიშვით!», ეს ოდენ გვითხრა ენითა. | |
| 5841 | 5738 | |
| 5842 | დავსხედით და მას თანავე ვიტირეთ და ცრემლი ვლამეთ, | |
| 5739 | “დავსხედით და მას თანავე ვიტირეთ და ცრემლი ვლამეთ, | |
| 5843 | 5740 | რაცა გვეთქვა, შევინანეთ, სხვამცა რაღა შევიწამეთ! |
| 5844 | ძლივ ვიაჯეთ დადუმება, დავადუმეთ, დავაამეთ, | |
| 5741 | ძლივ ვეაჯეთ დადუმება, დავადუმეთ, დავაამეთ, | |
| 5845 | 5742 | ჩვენ მივართვით ხილი რამე, მაგრა ვერა ვერ ვაჭამეთ. |
| 5846 | 5743 | |
| 5847 | უსენ იტყვის: «ბევრათასნი ჭირნი ამან ამიხოცნეს; | |
| 5744 | “უსენ იტყვის: «ბევრ-ათასნი ჭირნი ამან ამიხოცნეს; | |
| 5848 | 5745 | ესე ღაწვნი მზისად ხმანან, კაცთაგანმცა ვით იკოცნეს! |
| 5849 | უმართლეა, ვერმჭვრეტელმან თუ პატიჟნი იასოცნეს, | |
| 5746 | უმართლეა, ვერ-მჭვრეტელმან თუ პატიჟნი იასოცნეს, | |
| 5850 | 5747 | მე თუ შვილნი მირჩევნიან, ღმერთმან იგი დამიხოცნეს!» |
| 5851 | 5748 | |
| 5852 | მას უჭვრიტეთ დიდი ხანი, წამოვედით სულთქმით, ახით. | |
| 5749 | “მას ვუჭვრიტეთ დიდი ხანი, წამოვედით სულთქმით, ახით. | |
| 5853 | 5750 | შეყრა გვიჩნდის სიხარულად, გაყრა დიდად ვივაგლახით. |
| 5854 | 5751 | ვაჭრობისა საქმისაგან მოვიცალით, იგი ვნახით, |
| 5855 | 5752 | გულნი ჩვენნი გაუშვებლად დაეტყვევნეს მისით მახით. |
| 5856 | 5753 | |
| 5857 | რა გარდახდა ხანი რამე, გამოვიდეს ღამე-დღენი, | |
| 5754 | “რა გამოხდა ხანი რამე, გამოვიდეს ღამე-დღენი, | |
| 5858 | 5755 | უსენ მითხრა: «არ მინახავს ძოღანდითგან მეფე ჩვენი. |
| 5859 | მივაზირებ, წავალ, ვნახავ, უდარბაზო, უძღვნა ძღვენი». | |
| 5860 | მოვახსენე: «დია ღმერთო, ბრძანებაა ეგე თქვენი!» | |
| 5756 | მივაზირებ, წავალ, ვნახავ, ვუდარბაზო, ვუძღვნა ძღვენი». | |
| 5757 | მოვახსენე: «დია, ღმერთო, ბრძანებაა ეგე თქვენი!» | |
| 5861 | 5758 | |
| 5862 | უსენ ტაბაკსა დააწყო მარგალიტი და თვალები. | |
| 5759 | “უსენ ტაბაკსა დააწყო მარგალიტი და თვალები. | |
| 5863 | 5760 | დავვედრე: «დარბაზს დაგხვდების დარბაზის ერი მთრვალები; |
| 5864 | 5761 | ამა ქალისა ამბავსა, მომკალ, თუ არ ეკრძალები». |
| 5865 | 5762 | კვლა შემომფიცა: «არ ვიტყვი, თავსაცა მეცეს ხრმალები!» |
| 5866 | 5763 | |
| 5867 | უსენ მივიდა, ხელმწიფე დახვდა ნადიმად მჯდომელი, | |
| 5868 | უსენ – არიფი მეფისა, მეფეცა – მისი მნდომელი, | |
| 5869 | წინა მიისვა, შეიძღვნა, ძღვენი მიართვა რომელი. | |
| 5764 | “უსენ მივიდა, ხელმწიფე დახვდა ნადიმად მჯდომელი, | |
| 5765 | უსენ, არიფი მეფისა, მეფეცა მისი მნდომელი, | |
| 5766 | წინა მიისვა, შეიძღვნა, ძღვენი მიართვა რომელი, | |
| 5870 | 5767 | აწ ნახო მთრვალი ვაჭარი, ცქაფი, უწრფელი, მსწრომელი. |
| 5871 | 5768 | |
| 5872 | რა მეფემან უსენს წინა სვა მრავალი დოსტაქანი, | |
| 5873 | კვლა შესვეს და კვლა აუვსნეს სხვა ფარჩნი და სხვა ჭიქანი. | |
| 5769 | “რა მეფემან უსენს წინა სვა მრავალი დოსტაქანი, | |
| 5770 | კვლა შესვეს და კვლა აივსნეს სხვა ფარჩნი და სხვა ჭიქანი. | |
| 5874 | 5771 | დაავიწყდეს იგი ფიცნი, რა მუსაფნი, რა მაქანი! |
| 5875 | მართლად თქმულა: «არა მართებს ყვავსა ვარდი, ვირსა რქანი». | |
| 5772 | მართლად თქმულა: «არა მართებს ყვავსა ვარდი, ვირსა რქანი ». | |
| 5876 | 5773 | |
| 5877 | უთხრა დიდმან ხელმწიფემან უჭკუოსა უსენს, მთრვალსა: | |
| 5774 | “უთხრა დიდმან ხელმწიფემან უჭკუოსა უსენს, მთრვალსა: | |
| 5878 | 5775 | «დია მიკვირს, საძღვნოდ ჩვენად სით მოიღებ ამა თვალსა, |
| 5879 | 5776 | მარგალიტსა დიდროვანსა, უმსგავსოსა ჰპოვებ ლალსა? |
| 5880 | 5777 | ვერ გარდვიხდი, თავმან ჩემმან, ძღვენთა შენთა ნაათალსა». |
| 5881 | 5778 | |
| 5882 | თაყვანისსცა უსენ, ჰკადრა: «ჰე, მაღალო ხელმწიფეო, | |
| 5779 | “თაყვანი-სცა უსენ, ჰკადრა: «ჰე მაღალო ხელმწიფეო, | |
| 5883 | 5780 | ზეცით შუქთა მომფენელო, მარჩენელო არსთა, მზეო! |
| 5884 | რაცა სხვა მაქვს, ვისი არის ოქრო, თუნდა საჭურჭლეო? | |
| 5781 | რაცა სხვა მაქვს, ვისი არის? ოქრო თუნდა საჭურჭლეო, | |
| 5885 | 5782 | დედის მუცლით რა გამომყვა? მბოძებია თქვენგან მეო. |
| 5886 | 5783 | |
| 5887 | ამას გკადრებ, თავმან თქვენმან, არა გმართებს მადლი ძღვნისა; | |
| 5888 | სხვა რამე მითქს საძღვნოდ თქვენად – შესართავი თქვენის ძისა, | |
| 5784 | «ამას გკადრებ, თავმან თქვენმან, არა გმართებს მადლი ძღვნისა; | |
| 5785 | სხვა რამე მითქს საძღვნო თქვენი, შესართავი თქვენის ძისა; | |
| 5889 | 5786 | მას უცილოდ დამიმადლებთ, ოდეს ნახოთ მსგავსი მზისა, |
| 5890 | 5787 | მაშინ მეტად გაამრავლოთ თქვენ ბრძანება ნეტარძისა». |
| 5891 | 5788 | |
| 5892 | რას ვაგრძელებდე! გატეხა ფიცი, სიმტკიცე სჯულისა, | |
| 5789 | “რას ვაგრძელებდე! გატეხა ფიცი, სიმტკიცე სჯულისა, | |
| 5893 | 5790 | უამბო პოვნა ქალისა, მჭვრეტთაგან მზედ სახულისა. |
| 5894 | 5791 | მეფესა მეტად ეამა, მიეცა ლხინი გულისა, |
| 5895 | უბრძანა დარბაზს მოყვანა, სრულქმნა უსენის თქმულისა. | |
| 5792 | უბრძანა დარბაზს მოყვანა, სრულ-ქმნა უსენის თქმულისა. | |
| 5896 | 5793 | |
| 5897 | მე აქა ჩემსა ამოდ ვჯე, მუნამდის არ მიკვნესია. | |
| 5794 | “მე აქა ჩემსა ამოდ ვჯე, მუნამდის არ მიკვნესია. | |
| 5898 | 5795 | შემოდგა კარსა მეფისა მონათა უხუცესია, |
| 5899 | 5796 | თანა ჰყვა მონა სამოცი, ვით ხელმწიფეთა წესია, |
| 5900 | მოვიდეს; მეტად გავჰკვირდი, ვთქვი: «რამე საქმე ზესია». | |
| 5797 | მოვიდეს; დია გავჰკვირდი, ვთქვი: «რამე საქმე ზესია». | |
| 5901 | 5798 | |
| 5902 | მისალამეს, «ფატმან, – მითხრეს, – ბრძანებაა ღმრთისა სწორთა, | |
| 5799 | “მისალამეს, «ფატმან, – მითხრეს, – «ბრძანებაა ღმრთისა სწორთა: | |
| 5903 | 5800 | დღეს რომელი უსენ შესძღვნა ქალი, მსგავსი მზეთა ორთა, |
| 5904 | 5801 | აწ მოგვგვარე, წავიყვანოთ, ვლა არ გვინდა გზათა შორთა». |
| 5905 | 5802 | ესე მესმა, დამტყდეს ცანი, რისხვა ღმრთისა ეცა გორთა. |
| 5906 | 5803 | |
| 5907 | მე გაკვირვებით კვლა ვჰკითხე: «რა ქალი გინდა, რომელი?» | |
| 5908 | მათ მითხრეს: «უსენ შემოსძღვნა პირი ელვათა მკრთომელი». | |
| 5804 | “მე გაკვირვებით კვლა ვჰკითხე: «რა ქალი გინდა, რომელი?» | |
| 5805 | მათ მითხრეს: «უსენ შემოსძღვნა პირი ელვათა მკრთომელი» | |
| 5909 | 5806 | არას მარგებდა, დაესკვნა დღე ჩემი სულთა მხდომელი, |
| 5910 | 5807 | ავთრთოლდი, ავდეგ ვეღარა, ვერცა ქვე ვიყავ მჯდომელი. |
| 5911 | 5808 | |
| 5912 | შევე, ვნახე იგი ტურფა მტირალად და ცრემლდასხმულად, | |
| 5809 | “შევე, ვნახე იგი ტურფა მტირალად და ცრემლ-დასხმულად, | |
| 5913 | 5810 | ვჰკადრე: «მზეო, ბედმან შავმან ვით მიმუხთლა, ხედავ, რულად! |
| 5914 | ცა მობრუნდა რისხვით ჩემკენ, იავარმყო, ამფხვრა სრულად, | |
| 5915 | შემასმინეს, მეფე გითხოვს, ვარ ამისთვის გულმოკლულად». | |
| 5811 | ცა მობრუნდა რისხვით ჩემკენ, იავარ-მყო, ამფხვრა სრულად, | |
| 5812 | შემასმინეს, მეფე გითხოვს, ვარ ამისთვის გულ-მოკლულად». | |
| 5916 | 5813 | |
| 5917 | მან მითხრა: «დაო, ნუ გიკვირს, ეგე რაზომცა ძნელია! | |
| 5814 | “მან მითხრა: «დაო, ნუ გიკვირს, ეგე რაზომცა ძნელია! | |
| 5918 | 5815 | ბედი უბედო ჩემზედა მიწყივ ავისა მქმნელია. |
| 5919 | კარგი რა მჭირდეს, გიკვირდეს, ავი რა საკვირველია! | |
| 5920 | სხვადასხვა ჭირი ჩემ ზედა არ ახალია, ძველია». | |
| 5816 | კარგი რამ მჭირდეს, გიკვირდეს, ავი რა საკვირველია! | |
| 5817 | სხვა-და-სხვა ჭირი ჩემზედა არ-ახალია, ძველია». | |
| 5921 | 5818 | |
| 5922 | თვალთათ, ვითა მარგალიტი, გარდმოყარა ცრემლი ხშირი, | |
| 5923 | ადგა ასრე გულუშიშრად, ვეფხი იყო ანუ გმირი, | |
| 5819 | “თვალთათ, ვითა მარგალიტი გარდმოყარა ცრემლი ხშირი, | |
| 5820 | ადგა ასე გულ-უშიშრად, ვეფხი იყო, ანუ გმირი, | |
| 5924 | 5821 | ლხინი ლხინად არად უჩნდა, მართ აგრევე ჭირად ჭირი. |
| 5925 | 5822 | მთხოვა, გარე აჯიღითა მოიბურა ტანი, პირი. |
| 5926 | 5823 | |
| 5927 | შევე საჭურჭლეს, რომელსა ფასი არ დაედებოდა, | |
| 5824 | “შევე საჭურჭლეს, რომელსა ფასი არ დადებოდა, | |
| 5928 | 5825 | თვალ-მარგალიტი ავიღე, რაც ოდენ ამეღებოდა, |
| 5929 | თითო და თითო თითოსა ქალაქსა ეფასებოდა, | |
| 5930 | მივე, მას წელთა შევარტყი, შავგული ვისთვის კვდებოდა. | |
| 5826 | თვითო და თვითო თვითოსა ქალაქსა ეფასებოდა, | |
| 5827 | მივე, მას წელთა შევარტყი, შავ-გული ვისთვის კვდებოდა. | |
| 5931 | 5828 | |
| 5932 | ვარქვი: «ჩემო, განღა სადმე გეხმარების ესეგვარი». | |
| 5933 | მათ მონათა ხელთა მივეც იგი პირი, მზისა დარი. | |
| 5934 | ცნა მეფემან, მოეგება; ჰკრეს ტაბლაკსა, გახდა ზარი; | |
| 5935 | იგი მივა თავმოდრეკით წყნარი, არას მოუბარი. | |
| 5829 | “ვარქვი: «ჩემო, განღა სადმე გეხმარების ესე გვარი». | |
| 5830 | მათ მონათა ხელთა მივეც იგი პირი მზისა დარი. | |
| 5831 | ცნა მეფემან, მოეგება, ჰკრეს ტაბლაუსა, გახდა ზარი, | |
| 5832 | იგი მივა თავ-მოდრეკით წყნარი, არას მოუბარი. | |
| 5936 | 5833 | |
| 5937 | ზედა მოატყდა მჭვრეტელი, გახდა ზათქი და ზარები, | |
| 5938 | ვერ იჭირვიდეს სარანგნი, მუნ იყო არსიწყნარები; | |
| 5834 | “ზედა მოატყდა მჭვრეტელი, გახდა ზათქი და ზარები, | |
| 5835 | ვერ იჭირვიდეს სარანგნი, მუნ იყო არ-სიწყნარები; | |
| 5939 | 5836 | იგი რა ნახა მეფემან, საროსა მსგავსი ნარები, |
| 5940 | 5837 | გაკრთომით უთხრა: «ჰე, მზეო, აქა ვით მოიგვარები?» |
| 5941 | 5838 | |
| 5942 | ვით მზემან, მისნი მჭვრეტელნი შექმნნა თვალისა მფახველად; | |
| 5839 | “ვით მზემან, მისნი მჭვრეტელნი შექმნნა თვალისა მფახველად; | |
| 5943 | 5840 | მეფემან ბრძანა: «გამხადა ნახული მე უნახველად, |
| 5944 | 5841 | ღმრთისაგან კიდე ვინმც იყო კაცი ამისად მსახველად! |
| 5945 | 5842 | მართებს ამისსა მიჯნურსა, ხელი თუ რბოდეს, ახ, ველად!» |
| 5946 | 5843 | |
| 5947 | გვერდსა დაისვა, ეუბნა ტკბილითა საუბარითა: | |
| 5948 | «მითხარო, ვინ ხარ, ვისი ხარ, მოსრული ვისით გვარითა?» | |
| 5844 | “გვერდსა დაისვა, ეუბნა ტკბილითა საუბარითა: | |
| 5845 | «მითხარო, ვინ ხარ, ვისი ხარ, მოსრული ვისთა გვარითა?» | |
| 5949 | 5846 | მან არა გასცა პასუხი პირითა, მზისა დარითა; |
| 5950 | თავმოდრეკილი დაღრეჯით ქვე ზის ცნობითა წყნარითა. | |
| 5847 | თავ-მოდრეკილი დაღრეჯით ქვე ზის ცნობითა წყნარითა. | |
| 5951 | 5848 | |
| 5952 | არ ისმენდა მეფისასა, რასა გინდა უბრძანებდა, | |
| 5849 | “არ ისმენდა მეფისასა, რასა გინდა უბრძანებდა, | |
| 5953 | 5850 | სხვაგან იყო გული მისი, სხვასა რასმე იგონებდა; |
| 5954 | 5851 | ვარდი ერთგან შეეწება, მარგალიტსა არ აღებდა, |
| 5955 | 5852 | მჭვრეტნი მისნი გააკვირვნა, რასამცა ვინ იაზრებდა! |
| 5956 | 5853 | |
| 5957 | მეფე ბრძანებს: «რა შევიგნათ, გული ჩვენი რათ იხსნების? | |
| 5958 | ამა ორთა კიდეგანი აზრი არა არ იქმნების: | |
| 5854 | “მეფე ბრძანებს: «რა შევიგნათ, გული ჩვენი რით იხსნების? | |
| 5855 | ამა ორთა კიდეგანთა აზრი არა არ იქმნების: | |
| 5959 | 5856 | ან ვისიმე მიჯნურია, საყვარელი ეგონების, |
| 5960 | მისგან კიდე არვისად სცალს, ვეღარცა ვის ეუბნების, | |
| 5857 | მისგან კიდე არვისად სცალს, ვეღარცა ვის ეუბნების. | |
| 5961 | 5858 | |
| 5962 | ანუ არის ბრძენი ვინმე, მაღალი და მაღლად მხედი, | |
| 5963 | არცა ლხინი ლხინად უჩანს, არცა ჭირი ზედაზედი; | |
| 5859 | «ანუ არის ბრძენი ვინმე, მაღალი და მაღლად მხედი, | |
| 5860 | არცა ლხინი ლხინად უჩანს, არცა ჭირი ზედა-ზედი; | |
| 5964 | 5861 | ვით ზღაპარი, ასრე ესმის უბედობა, თუნდა ბედი, |
| 5965 | სხვაგან არის, სხვაგან ფრინავს, გონება უც ვითა ტრედი. | |
| 5862 | სხვაგან არის, სხვაგან ფრინავს, გონება უც, ვითა ტრედი. | |
| 5966 | 5863 | |
| 5967 | ღმერთმან ქმნას, შინა მოვიდეს ძე ჩემი გამარჯვებული, | |
| 5968 | მე დავახვედრო ესე მზე და მისთვის დამზადებული; | |
| 5864 | “ღმერთმან ქმნას, შინა მოვიდეს ძე ჩემი გამარჯვებული, | |
| 5865 | მე დავახვედრო ესე მზე, და-, მისთვის დამზადებული; | |
| 5969 | 5866 | მან ათქმევინოს ნუთუ რა, ჩვენცა ვცნათ გაცხადებული, |
| 5970 | მუნამდის მთვარე შუქკრთომით ჯდეს, მზისა მოშორვებული». | |
| 5867 | მუნამდის მთვარე შუქ-კრთომით ჯდეს, მზისა მოშორვებული». | |
| 5971 | 5868 | |
| 5972 | ხელმწიფისა შვილსა გითხრობ კარგსა ყმასა, გულოვანსა, | |
| 5869 | “ხელმწიფისა შვილსა გითხრობ კარგსა ყმასა, გულოვანსა, | |
| 5973 | 5870 | უებროსა ზნედ და თვალად, შვენიერსა პირსა, ტანსა; |
| 5974 | 5871 | მაშინ ლაშქარს წასრულ იყო, მუნ დაჰყოფდა დიდსა ხანსა, |
| 5975 | 5872 | მამა მისთვის ამზადებდა მას, მნათობთა დასაგვანსა. |
| 5976 | 5873 | |
| 5977 | მოიღეს, ტანსა ჩააცვეს შესამოსელი ქალისა, | |
| 5874 | “მოიღეს, ტანსა ჩააცვეს შესამოსელი ქალისა, | |
| 5978 | 5875 | მას ზედა შუქი მრავალი ჩნდა მნათობისა თვალისა, |
| 5979 | 5876 | დაადგეს თავსა გვირგვინი ერთობილისა ლალისა, |
| 5980 | 5877 | მუნ ვარდსა ფერი აშვენებს ბროლისა გამჭვირვალისა. |
| 5981 | 5878 | |
| 5982 | მეფემან ბრძანა: «მოკაზმეთ საწოლი უფლისწულისა!» | |
| 5879 | “მეფემან ბრძანა: «მოკაზმეთ საწოლი უფლის-წულისა!» | |
| 5983 | 5880 | დაუდგეს ტახტი ოქროსა, წითლისა მაღრიბულისა; |
| 5984 | 5881 | ადგა თვით დიდი ხელმწიფე, პატრონი სრისა სრულისა, |
| 5985 | 5882 | მას ზედა დასვა იგი მზე, ლხინი მჭვრეტელთა გულისა. |
| 5986 | 5883 | |
| 5987 | უბრძანა ცხრათა ხადუმთა დადგომა მცველად კარისად; | |
| 5884 | “უბრძანა ცხრათა ხადუმთა დადგომა მცველად კარისად; | |
| 5988 | 5885 | ხელმწიფე დაჯდა ნადიმად, მსგავსად მათისა გვარისად; |
| 5989 | 5886 | უბოძა უსენს უზომო მუქფად მის მზისა დარისად. |
| 5990 | სცემენ ბუკსა და ტაბლაკსა მოსამატებლად ზარისად. | |
| 5887 | სცემდეს ბუკსა და ტაბლაკსა მოსამატებლად ზარისად. | |
| 5991 | 5888 | |
| 5992 | გააგრძელეს ნადიმობა, სმა შეიქმნა მეტად გრძელი; | |
| 5993 | ქალი პირმზე ბედსა ეტყვის: «რა ბედი მიც ჩემი მკლველი! | |
| 5994 | სადაური სად მოსრულ ვარ, ვის მივხვდები ვისთვის ხელი, | |
| 5889 | “გააგრძელეს ნადიმობა, სმა შეიქმნა მეტად გრძელი, | |
| 5890 | ქალი პირ-მზე ბედსა ეტყვის: «რა ბედი მიც ჩემი მკლველი! | |
| 5891 | სადაური სად მოსულვარ, ვის მივხვდები, ვისთვის ხელი, | |
| 5995 | 5892 | რა ვქმნა, რა ვყო, რა მერგების, სიცოცხლე მჭირს მეტად ძნელი!» |
| 5996 | 5893 | |
| 5997 | კვლაცა იტყვის: «ნუ დავაჭნობ შვენებასა ვარდთა ფერსა, | |
| 5998 | ვეცადო რას, ნუთუ ღმერთმან მომარიოს ჩემსა მტერსა! | |
| 5894 | “კვლაცა იტყვის: «ნუ დავაჭნობ შვენებასა ვარდთა ფერსა; | |
| 5895 | ვეცადო რას, ნუთუ ღმერთმან მომარიოს ჩემსა მტერსა; | |
| 5999 | 5896 | სიკვდილამდის ვის მოუკლავს თავი კაცსა მეცნიერსა? |
| 6000 | 5897 | რა მისჭირდეს, მაშინ უნდან გონებანი გონიერსა!» |
| 6001 | 5898 | |
| 6002 | ხადუმნი უხმნა, უბრძანა: «ისმინეთ, მოდით ცნობასა! | |
| 6003 | მოღორებულ ხართ, დამცთარ ხართ თქვენ ჩემსა პატრონობასა, | |
| 5899 | “ხადუმნი უხმნა, უბრძანა: «ისმინეთ, მოდით ცნობასა! | |
| 5900 | მოღორებულხართ, დამცთარხართ თქვენ ჩემსა პატრონობასა, | |
| 6004 | 5901 | დამცთარა თქვენი პატრონი, ჩემსა თუ ლამის სძლობასა, |
| 6005 | 5902 | ჩემთვის ბუკსა და ტაბლაკსა ცუდად, გლახ, იცემს, ნობასა. |
| 6006 | 5903 | |
| 6007 | არ ვარგ ვარ თქვენად დედოფლად, ჩემი გზა კიდეგანია; | |
| 6008 | მაშოროს ღმერთმან მამაცი, პირად მზე, საროტანია! | |
| 6009 | სხვასა რას მნუკევთ საქმესა, ჩემნი საქმენი სხვანია! | |
| 6010 | თქვენ თანა ჩემი სიცოცხლე არ ჩემი შესაგვანია. | |
| 5904 | «არ ვარგვარ თქვენად დედოფლად, ჩემი გზა კიდეგანია; | |
| 5905 | მაშოროს ღმერთმან მამაცი, პირად მზე, სარო ტანია! | |
| 5906 | სხვასა რას მნუკევთ საქმესა, ჩემნი საქმენი სხვანია, | |
| 5907 | თქვენთანა ჩემი სიცოცხლე არ ჩემი შესაგვანია! | |
| 6011 | 5908 | |
| 6012 | უცილოდ თავსა მოვიკლავ, გულსა დავიცემ დანასა, | |
| 5909 | «უცილოდ თავსა მოვიკლავ, გულსა დავიცემ დანასა, | |
| 6013 | 5910 | თქვენ დაგხოცს თქვენი პატრონი, სოფელს ვერ დაჰყოფთ ხანასა; |
| 6014 | ესე სჯობს: მოგცე საჭურჭლე, მძიმე მარტყია ტანასა, | |
| 6015 | მე გამაპარეთ, გამიშვით, თვარა დაიწყებთ ნანასა». | |
| 5911 | ესე სჯობს, მოგცე საჭურჭლე, მძიმე მარტყია ტანასა, | |
| 5912 | მე გამაპარეთ, გამიშვით, თვარა დავიწყებთ ნანასა». | |
| 6016 | 5913 | |
| 6017 | შემოიხსნა მარგალიტი, შემოერტყა რაცა თვალი, | |
| 5914 | “შემოიხსნა მარგალიტი, შემოერტყა რაცა თვალი, | |
| 6018 | 5915 | მოიხადა გვირგვინიცა გამჭვირვალი, ერთობ ლალი; |
| 6019 | მისცა, უთხრა: «გამომიღეთ, გეაჯები გულმხურვალი, | |
| 6020 | მე გამიშვით, ღმერთსა თქვენსა მიავალეთ თქვენი ვალი». | |
| 5916 | მისცა, უთხრა: «გამომიღეთ, გეაჯები გულ-მხურვალი, | |
| 5917 | მე გამიშვით, ღმერთსა თქვენსა მიავალეთ დიდი ვალი». | |
| 6021 | 5918 | |
| 6022 | მონათა მიხვდა სიხარბე მის საჭურჭლისა ძვირისა, | |
| 6023 | დაჰვიწყდა შიში მეფისა, ვითა ერთისა გზირისა, | |
| 5919 | “მონათა მიხვდა სიხარბე მის საჭურჭლისა ძვირისა, | |
| 5920 | დავიწყდა შიში მეფისა, ვითა ერთისა გზირისა, | |
| 6024 | 5921 | გამოპარება დაასკვნეს მის უებროსა პირისა. |
| 6025 | ნახეთ, თუ ოქრო რასა იქს, კვერთხი ეშმაკთა ძირისა! | |
| 5922 | ნახეთ, თუ ოქრო რასა იქმს, კვერთხი ეშმაკთა ძირისა! | |
| 6026 | 5923 | |
| 6027 | ვაჲ, ოქრო მისთა მოყვასთა აროდეს მისცემს ლხენასა, | |
| 6028 | დღედ სიკვდილამდის სიხარბე შეაქნევს კბილთა ღრჭენასა, | |
| 5924 | “ვა, ოქრო მისთა მოყვასთა აროდეს მისცემს ლხენასა, | |
| 5925 | დღე სიკვდილამდე სიხარბე შეაქნევს კბილთა ღრჭენასა: | |
| 6029 | 5926 | შესდის და გასდის, აკლია, ემდურვის ეტლთა რბენასა, |
| 6030 | 5927 | კვლა აქა სულსა დაუბამს, დაუშლის აღმაფრენასა. |
| 6031 | 5928 | |
| 6032 | რა ხადუმთა აუსრულეს საქმე მისი საწადელი, | |
| 5929 | “რა ხადუმთა აუსრულეს საქმე მისი საწადელი, | |
| 6033 | 5930 | ერთმან ტანსა აიხადა, მისცა მისი ჩასაცმელი, |
| 6034 | 5931 | სხვანი კარნი გამოარნეს, იჯრებოდა დარბაზს მსმელი. |
| 6035 | დარჩა მთვარე გველისაგან, გავსებული, ჩაუნთქმელი. | |
| 5932 | დარჩა მთვარე გავსებული, გველისაგან ჩაუნთქმელი. | |
| 6036 | 5933 | |
| 6037 | მონანიცა გარდიხვეწნეს, გაიპარნეს მასვე თანა. | |
| 5934 | “მონანიცა გარდიხვეწნეს, გაიპარნეს მასვე თანა. | |
| 6038 | 5935 | ქალმან კარსა დამირეკა, ფატმანობა ჩემი ბრძანა. |
| 6039 | გავე, ვიცან, მოვეხვიე, გამიკვირდა მეცა განა! | |
| 6040 | შინა ყოლა არ შემომყვა: «რად მაწვეო!» – შემანანა. | |
| 5936 | გავე, ვიცან, მოვეხვიე, გამიკვირდა, მეცა განა! | |
| 5937 | შინა ყოლა არ შემომყვა: «რად მაწვეო?» შემანანა. | |
| 6041 | 5938 | |
| 6042 | მიბრძანა: «თავი ვიყიდე მოცემულითა შენითა, | |
| 5939 | “მიბრძანა: «თავი ვიყიდე მოცემულითა შენითა; | |
| 6043 | 5940 | მუქაფა ღმერთმან შემოგზღოს მოწყალებითა ზენითა! |
| 6044 | ვეღარ დამმალავ, გამიშვი, ფიცხლა გამგზავნე ცხენითა, | |
| 5941 | ვეღარ დამმალავ, გამიშვი, ფიცხლად გამგზავნე ცხენითა, | |
| 6045 | 5942 | სადამდის სცნობდეს ხელმწიფე, კაცთა მომწევდეს რბენითა». |
| 6046 | 5943 | |
| 6047 | შევე ფიცხლად საჯინიბოს, ავხსენ ცხენი უკეთესი, | |
| 6048 | შეუკაზმე, ზედა შევსვი მხიარული, არ მოკვნესი; | |
| 6049 | ჰგვანდა, ოდეს ლომსა შეჯდეს მზე, მნათობთა უკეთესი. | |
| 6050 | წახდა ჩემი ჭირნახული, ვერ მოვიმკე, რაცა ვსთესი. | |
| 5944 | “შევე ფიცხლად საჯინიბოს, ავხსენ ცხენი უკეთესი, | |
| 5945 | შევუკაზმე, ზედა შევსვი მხიარული, არ-მოკვნესი. | |
| 5946 | ჰგვანდა, ოდეს ლომსა შეჯდეს მზე, მნათობთა უკეთესი, | |
| 5947 | წახდა ჩემი ჭირნახული; ვერ მოვიმკე, რაცა ვსთესი. | |
| 6051 | 5948 | |
| 6052 | დღე მიიყარა, ხმა გახდა, მოვიდა მისი მდევარი, | |
| 5949 | “დღე მიიყარა, ხმა გახდა, მოვიდა მისი მდევარი, | |
| 6053 | 5950 | მოიცვეს შიგან ქალაქი, შეიქმნა მოსაწევარი; |
| 6054 | 5951 | მე მკითხეს, ვარქვი: «თუ ჰპოვოთ მუნ სახლსა, სადა მე ვარი, |
| 6055 | მეფეთა ვიყო შემცოდე და მათი სისხლთა მზღვევარი!» | |
| 5952 | მეფეთა ვიყო შემცოდე და მათთა სისხლთა მზღვევარი!» | |
| 6056 | 5953 | |
| 6057 | მონახეს, ვერა შეიგნეს, შეიქცეს დაწბილებულნი; | |
| 5954 | “მონახეს, ვერა შეიგნეს, შეიქცეს დაწბილებულნი, | |
| 6058 | 5955 | მას აქათ იგლოვს ხელმწიფე და ყოვლნი მისნი ხლებულნი. |
| 6059 | დახედენ დარბაზის ერთა: შევლენ ისფრითა ღებულნი! | |
| 6060 | მზე მოგვეშორვა, მას აქათ ჩვენ ვართ სინათლეკლებულნი. | |
| 5956 | დახედენ დარბაზის ერთა, შევლენ ისფრითა ღებულნი, | |
| 5957 | მზე მოგვეშორვა, მას აქათ ჩვენ ვართ სინათლე-კლებულნი. | |
| 6061 | 5958 | |
| 6062 | მის მთვარისა სადაობა კვლა გიამბო, საქმე კვლაცი; | |
| 5959 | “მის მთვარისა სადაობა კვლა გიამბო, საქმე კვლაცი; | |
| 6063 | 5960 | აწ უწინა ესე გითხრა, რას მექადდა ისი კაცი: |
| 6064 | 5961 | მე, გლახ, ვიყავ მისი ნეზვი, იგი იყო ჩემი ვაცი. |
| 6065 | 5962 | კაცსა დასვრის უგულობა და დიაცსა ბოზი ნაცი. |
| 6066 | 5963 | |
| 6067 | მით არ ჯერ ვარ ქმარსა ჩემსა, მჭლე არის და თვალად ნასი, | |
| 5964 | “მით არ ჯერ ვარ ქმარსა ჩემსა, მჭლე არის და თვალად ნასი. | |
| 6068 | 5965 | ისი კაცი ჭაშნაგირი დარბაზს იყო მეტად ხასი; |
| 6069 | 5966 | ჩვენ გვიყვარდა ერთმანერთი, არ მაცვია თუცა ფლასი, |
| 6070 | 5967 | ნეტარძი ვინ სისხლი მისი შემახვრიტა ერთი თასი! |
| 6071 | 5968 | |
| 6072 | ესე ამბავი მას თანა ვთქვი დიაცურად, ხელურად: | |
| 5969 | “ესე ამბავი მასთანა ვთქვი დიაცურად, ხელურად: | |
| 6073 | 5970 | ჩემსავე მოსლვა მის მზისა და გაპარება მელურად. |
| 6074 | გამჟღავნებასა მექადდა არმოყვარულად, მტერულად; | |
| 5971 | გამჟღავნებასა მექადდა არ მოყვარულად, მტერულად, | |
| 6075 | 5972 | აწ ისრე მკვდარსა ვიგონებ, იშ, თავი ვიხსენ მე რულად! |
| 6076 | 5973 | |
| 6077 | დამექადის, რაზომჯერცა წავიკიდნით თავისწინა. | |
| 5974 | “დამექადის, რაზომჯერცა წავიკიდნით თავის წინა. | |
| 6078 | 5975 | ოდეს მეხმე, არ მეგონა მე იმისი ყოფა შინა; |
| 6079 | 5976 | მოსრულ იყო, მოსლვა ეთქვა; შენცა მოხვე, შემეშინა, |
| 6080 | 5977 | ამად გკადრე: «ნუ მოხვალო», მოგაგებე მონა წინა. |
| 6081 | 5978 | |
| 6082 | აღარ დაჰბრუნდით, მოხვედით, შუქნი თქვენ ჩემთვის არენით; | |
| 5979 | “აღარ დაჰბრუნდით, მოხვედით, შუქნი თქვენ ჩემთვის არენით; | |
| 6083 | 5980 | შეიყარენით ორნივე, ჩემ ზედა დაიჯარენით; |
| 6084 | 5981 | ამად შევშინდი, ღონენი ვეღარა მოვაგვარენით, |
| 6085 | 5982 | იმას, გლახ, ჩემი სიკვდილი გულითა სწადდა, არ ენით. |
| 6086 | 5983 | |
| 6087 | თუმცა ისი არ მოგეკლა, მისრულ იყო დარბაზს ვითა, | |
| 5984 | “თუმცა ისი არ მოგეკლა, მისრულიყო დარბაზს ვითა, | |
| 6088 | 5985 | შემასმენდა ჯავრიანი, გული ედვა ცეცხლებრ წვითა; |
| 6089 | 5986 | მეფე მწყრალი გარდასწმედდა სახლსა ჩემსა გარდაგვითა, |
| 6090 | 5987 | შვილთა, ღმერთო, დამაჭმევდა, დამქოლვიდა მერმე ქვითა! |
| 6091 | 5988 | |
| 6092 | მუქაფა ღმერთმან შემოგზღოს, – მადლსა გკადრებდე მე რასა, – | |
| 5989 | “მუქაფა ღმერთმან შემოგზღოს! – მადლსა გკადრებდე მე რასა, | |
| 6093 | 5990 | რომელმან დამხსენ მშვიდობით იმა გველისა მზერასა! |
| 6094 | 5991 | აწ ამას იქით ვნატრიდე ჩემსა ეტლსა და წერასა, |
| 6095 | აღარ ვიშიშვი სიკვდილსა, ჰაჲჰაჲ, ჩავიჭერ ქვე რასა!“ | |
| 5992 | აღარ ვიშიშვი სიკვდილსა, ჰაი, ჩავიჭერ მე რასა!“ | |
| 6096 | 5993 | |
| 6097 | 5994 | ავთანდილ უთხრა: „ნუ გეშის, წიგნსაცა აგრე სწერია: |
| 6098 | მოყვარე მტერი ყოვლისა მტრისაგანც უფრო მტერია; | |
| 6099 | არ მიენდობის გულითა, თუ კაცი მეცნიერია. | |
| 5995 | მოყვარე მტერი ყოვლისა მტრისაგან უფრო მტერია. | |
| 5996 | არ მიენდობის გულითა, თუ კაცი მეცნიერია, | |
| 6100 | 5997 | ნუღარ იშიშვი იმისგან, აწ იგი მკვდართა ფერია. |
| 6101 | 5998 | |
| 6102 | იგივე მითხარ, მას აქათ, ქალი გაჰგზავნე შენ ოდეს, | |
| 6103 | რაღაცა გეცნას ამბავი, ანუ რა მისი გსმენოდეს“. | |
| 5999 | “იგივე მითხარ, მას აქათ, ქალი გაჰზავნე შენ ოდეს, | |
| 6000 | რაცაღა გეცნას ამბავი, ანუ რა მისი გსმენოდეს“. | |
| 6104 | 6001 | კვლა იტყვის ფატმან ტირილით, კვლა თვალთა ცრემლი სდენოდეს: |
| 6105 | „წახდესო შუქნი, რომელნი მზისაებრ ველთა ჰფენოდეს!“ | |
| 6106 | ამბავი ნესტან-დარეჯანისა ქაჯთაგან შეპყრობისა | |
| 6107 | ||
| 6108 | ვაჲ, საწუთროო, სიცრუით თავი სატანას ადარე! | |
| 6002 | “წარხდესო შუქნი, რომელნი მზისაებრ ველთა ჰფენოდეს!“ | |
| 6003 | ამბავი ნესტან-დარეჯანისა ქაჯთაგან შეპყრობისა. | |
| 6004 | ვა, საწუთროო, სიცრუით თავი სატანას ადარე | |
| 6109 | 6005 | შენი ვერავინ ვერა ცნას, შენი სიმუხთლე სად არე; |
| 6110 | პირი მზისაებრ საჩინო სად უჩინო ჰყავს, სად არე? | |
| 6006 | პირი მზისაებრ საჩინო სად უჩინო ჰყავ, სად არე? | |
| 6111 | 6007 | მით ვხედავ, ბოლოდ სოფელსა ოხრად ჩანს ყოვლი, სად არე! |
| 6112 | 6008 | |
| 6113 | ფატმან იტყვის: „მომეშორვა მზე, მნათობი სრულად ხმელთა, | |
| 6114 | სიცოცხლე და სულდგმულობა, მონაგები ჩემთა ხელთა; | |
| 6009 | ფატმან იტყვის: „მომეშორვა მზე, მნათობი სრულად ხმელთა. | |
| 6010 | სიცოცხლე და სულ-დგმულობა, მონაგები ჩემთა ხელთა; | |
| 6115 | 6011 | მას უკანით გაუწყვედლად დება მჭირდის ცეცხლთა ცხელთა, |
| 6116 | 6012 | ვერ გავახმე წყარო ცრემლთა, თვალთა ჩემთა გადმომღვრელთა. |
| 6117 | 6013 | |
| 6118 | სახლი და შვილნი მომძულდეს, ვჯდი უგულოთა გულითა, | |
| 6119 | მას ვიგონებდი მღვიძარე, რა მიმელულის ლულითა; | |
| 6014 | “სახლი და შვილი მომძულდა, ვჯდი უგულოთა გულითა, | |
| 6015 | მას ვიგონებდი მღვიძარე, რა მიმეძინის ლულითა; | |
| 6120 | 6016 | უსენ, გამტეხი ფიცისა, მიჩს უსჯულოთა სჯულითა, |
| 6121 | 6017 | ვერ მიმიახლოს საახლოდ კრულმან პირითა კრულითა. |
| 6122 | 6018 | |
| 6123 | დღესა ერთსა, საღამოჟამ, – ჩასლვა იყო ოდენ მზისა, – | |
| 6019 | “დღესა ერთსა, საღამო-ჟამ, ჩასლვა იყო ოდენ მზისა, | |
| 6124 | 6020 | წავდეგ წინა დარიჯაგთა, კარი მიჩნდა ხანაგისა; |
| 6125 | 6021 | ვიგონებდი, სევდა მკლვიდა მისისავე გონებისა, |
| 6126 | 6022 | ვთქვი: «კრულია ზენაარი ყოვლისამცა მამაცისა». |
| 6127 | 6023 | |
| 6128 | მო-სითმე-ვიდა ღარიბი მონა მოყვსითა სამითა, | |
| 6129 | მონა – მონურად მოსილი, სხვანი – მგზავრულად ხამითა; | |
| 6024 | “მოვიდა სითმე ღარიბი, მონა მოყვსითა სამითა, | |
| 6025 | მონა მონურად მოსილი, სხვანი მგზავრულად ხამითა; | |
| 6130 | 6026 | სასმელ-საჭმელი მოიღეს, ქალაქს ნასყიდი დრამითა, |
| 6131 | 6027 | სმიდეს, ჭამდეს და უბნობდეს, სხდეს მხიარულნი ამითა. |
| 6132 | 6028 | |
| 6133 | მე უყურებდი, უჭვრეტდი; თქვეს: «ამოდ გავიხარენით, | |
| 6029 | “მე ვუყურებდი, ვუჭვრეტდი; თქვეს: «ამოდ გავიხარენით | |
| 6134 | 6030 | მაგრა ჩვენ აქა მოყვასნი უცხონი შევიყარენით, |
| 6135 | არცა რა ვიცით, ვინ ვინ ვართ, ანუ სით მოვიარენით, | |
| 6136 | ხამს ერთმანერთსა ამბავი ჩვენიცა უთხრათ ბარ ენით». | |
| 6031 | არცა არა ვიცით, ვინ ვინ ვართ, ანუ სით მოვიარენით, | |
| 6032 | ხამს, ერთმანერთსა ამბავი ჩვენიცა ვუთხართ ბარ ენით». | |
| 6137 | 6033 | |
| 6138 | მათ სხვათა მათი ამბავი თქვეს, ვითა მგზავრთა წესია; | |
| 6034 | “მათ სხვათა მათი ამბავი თქვეს, ვითა მგზავრთა წესია; | |
| 6139 | 6035 | მონამან უთხრა: «ჰე, ძმანო, განგება რამე ზესია: |
| 6140 | 6036 | მე მარგალიტსა მოგიმკი, თქვენ ქვრიმი დაგითესია, |
| 6141 | 6037 | ჩემი ამბავი ამბავთა თქვენთაგან უკეთესია. |
| 6142 | 6038 | |
| 6143 | მე ვარო მონა მეფისა მაღლისა, ქაჯთა მფლობლისა; | |
| 6039 | «მე ვარო მონა მეფისა მაღლისა, ქაჯთა მფლობლისა; | |
| 6144 | 6040 | მათ მიხვდა ცემა სენისა, მათისა დამამხობლისა: |
| 6145 | 6041 | მოგვიკვდა შემწე ქვრივისა, შემწყნარებელი ობლისა, |
| 6146 | 6042 | აწ შვილთა მისთა და მისი ზრდის, უკეთესი მშობლისა. |
| 6147 | 6043 | |
| 6148 | დულარდუხტ არის დიაცი, მაგრა კლდე, ვითა ლოდია, | |
| 6149 | ვისცა არ დაჰკოდს, ყმა მისი ვერავის დაუკოდია; | |
| 6150 | მას უსხენ წვრილნი ძმისწულნი: როსან და ერთი როდია, – | |
| 6044 | «დულარდუხტ არის დიაცი, მაგრა კლდე, ვითა ლოდია, | |
| 6045 | ვისცა არ დაჰკდეს, ყმა მისი ვერავის დაუკოდია; | |
| 6046 | მას უსხენ წვრილნი ძმის-წულნი: როსან და ერთი როდია, – | |
| 6151 | 6047 | აწ იგი ქაჯეთს ხელმწიფედ ქვე ზის, მორჭმული სწოდია. |
| 6152 | 6048 | |
| 6153 | გვესმა ამბავი, ზღვათ იქით სიკვდილი დისა მათისა, | |
| 6049 | «გვესმა ამბავი, ზღვათ იქით სიკვდილი დისა მათისა, | |
| 6154 | 6050 | შეიჭირვებდეს ვაზირნი, დაშალეს ქმნა ხალვათისა, |
| 6155 | ვითა ვჰკადროთო დავსება პირისა, ხმელთა მნათისა?! | |
| 6156 | როშაქ მონაა, თავადი მონისა ბევრათასისა. | |
| 6051 | ვითა ვჰკადროთო დავსება პირისა, ხმელთა მნათისა? | |
| 6052 | როშაქ მონაა, თავადი მონისა ბევრ-ათასისა. | |
| 6157 | 6053 | |
| 6158 | როშაქ ბრძანა: «მო-ცა-ვინ-მკლას, მე ტირილსა არ დავხვდები. | |
| 6054 | «როშაქ ბრძანა: „მო-ცა-ვინ-მკლავს, მე ტირილსა არ დავხვდები. | |
| 6159 | 6055 | მინდორს წავალ, ვიმეკობრებ, ალაფითა ავივსები, |
| 6160 | შინა მოვალ შოებული, ადრე ზედამოვესწრები, | |
| 6056 | შინა მოვალ შოებული, ადრე ზედა მოვესწრები, | |
| 6161 | 6057 | მეფე დისა დატირებად წავიდოდეს, წა-ცა-ვჰყვები». |
| 6162 | 6058 | |
| 6163 | გვითხრა მისთა ხელისათა: «წავალ, თანა წამომყევით!» | |
| 6059 | « გვითხრა მისთა ხელისათა: „წავალ, თან წამომყევით!» | |
| 6164 | 6060 | წაგვიტანა მონა ასი, ყველაკაი მისგან რჩევით. |
| 6165 | 6061 | დღისით, მზისით ვმეკობრობდით, ღამეთაცა ვიყვნით თევით; |
| 6166 | დია ვლეწეთ ქარავანი, ლარი ჩვენკენ გარდმოვდევით. | |
| 6062 | დია ვლეწეთ ქარავანი, ლარი ჩვენკე გარდმოვდევით. | |
| 6167 | 6063 | |
| 6168 | მინდორ-მინდორ მოვიდოდით ჩვენ ღამესა დია ბნელსა, | |
| 6064 | «მინდორ-მინდორ მოვდიოდით ჩვენ ღამესა დია ბნელსა,» | |
| 6169 | 6065 | დიდნი რამე სინათლენი გამოგვიჩნდეს შუა ველსა; |
| 6170 | 6066 | ვთქვით, თუ: მზეა ნუთუ ზეცით ჩამოჭრილი ზედა ხმელსა! |
| 6171 | 6067 | დაბნეულნი მივეცენით გონებასა ჩვენსა მსჯელსა. |
| 6172 | 6068 | |
| 6173 | ზოგთა ვთქვით: «არის ცისკარი», ზოგთა თქვეს: «არის მთვარეო»; | |
| 6069 | «ზოგთა ვთქვით: არის ცისკარი; ზოგთა თქვეს: არის მთვარეო; | |
| 6174 | 6070 | მას დარაზმულთა მივმართეთ, ახლოსმცა ვნახეთ ბარეო! |
| 6175 | შორს მოუარეთ, მივედით, შემოვადეგით გარეო; | |
| 6071 | შორს მოვუარეთ, მივედით, შემოვადეგით გარეო; | |
| 6176 | 6072 | მით ნათლიდაღმა გამოხდა ხმა, ჩვენი მოუბარეო. |
| 6177 | 6073 | |
| 6178 | გვითხრა: «ვინ ხართ, ცხენოსანნო? თქვენ სახელნი თქვენნი თქვენით; | |
| 6179 | გულანშაროთ მოციქული ქაჯეთს მივალ, მერიდენით!» | |
| 6180 | ესე გვესმა, მოვადეგით, ალყად გარემოვერტყენით, | |
| 6181 | პირმზე რამე ცხენოსანი გავიცადეთ თვალით ჩვენით. | |
| 6074 | «გვითხრა: „ვინ ხართ ცხენოსანნო? თქვენ სახელნი თქვენნი თქვენით; | |
| 6075 | გულანშაროთ მოციქული ქაჯეთს მივალ, მერიდენით». | |
| 6076 | ესე გვესმა, მოვადეგით, ალყად გარე მოვერტყენით, | |
| 6077 | პირ-მზე რამე ცხენოსანი გავიცადეთ თვალით ჩვენით. | |
| 6182 | 6078 | |
| 6183 | უჭვრიტეთ პირსა მნათობსა, ელვათა მაელვარებსა; | |
| 6079 | «ვუჭვრიტეთ პირსა მნათობსა, ელვათა მაელვარებსა; | |
| 6184 | 6080 | მისი ციმციმი მზისაებრ ეფინებოდა არებსა; |
| 6185 | 6081 | ძვირ-ძვირად გვეუბნებოდა სიტყვასა რასმე წყნარებსა, |
| 6186 | 6082 | კბილთაგან შუქი შეადგა ზედან გიშრისა სარებსა. |
| 6187 | 6083 | |
| 6188 | კვლა ვეუბნენით მას მზესა ტკბილმოუბრითა ენითა. | |
| 6084 | «კვლა ვეუბენით მას მზესა ტკბილ-მოუბრითა ენითა. | |
| 6189 | 6085 | არ მონა იყო, ტყუოდა, ჩვენ ესე შევიგენითა; |
| 6190 | როშაქ შეატყო ქალობა, გვერდსა წაუდგა ცხენითა; | |
| 6191 | აღარ გაუშვით, დაჭირვა ვჰკადრეთ ხელითა ჩვენითა. | |
| 6086 | როშაქ შეატყო ქალობა, გვერდსა წაუდგა ცხენითა, | |
| 6087 | აღარ გავუშვით, დაჭირვა ვჰკადრეთ ხელითა ჩვენითა. | |
| 6192 | 6088 | |
| 6193 | კვლა ვჰკითხეთ: «გვითხარ მართალი, საქმე შენ მზებრ ნათელისა, | |
| 6089 | «კვლა ვჰკითხეთ: „გვითხარ მართალი საქმე შენ მზებრ ნათელისა, | |
| 6194 | 6090 | ვისი ხარ, ვინ ხარ, სით მოხვალ მანათობელი ბნელისა?» |
| 6195 | 6091 | მან არა გვითხრა, გაუშვა წყარო ცრემლისა ცხელისა. |
| 6196 | რა საბრალოა გავსილი მთვარე, ჩანთქმული გველისა! | |
| 6092 | რა საბრალოა გავსილი მთვარე, ჩანთქმული გველისა. | |
| 6197 | 6093 | |
| 6198 | არცა რა ცხადი ამბავი, არცა რა დასამალავი, | |
| 6199 | არა არ გვითხრა, ვინ იყო ან ვისგან ნამუხთალავი; | |
| 6200 | ქუშ-ქუშად გვეუბნებოდა კუშტი, თავისა მკრძალავი, | |
| 6094 | «არცა რა ცხადი ამბავი, არცა რა დასამალავი, | |
| 6095 | არა არ გვითხრა, ვინ იყო, ან ვისგან ნამუხთალავი; | |
| 6096 | ქუშ-ქუშად გვეუბნებოდა, კუშტი, თავისა მკრძალავი, | |
| 6201 | 6097 | ვითა ასპიტი, მჭვრეტელთა მისთა თვალითა მლალავი. |
| 6202 | 6098 | |
| 6203 | როშაქ გვიბრძანა: «ნუ ჰკითხავთ, აწ თურე არსათქმელია, | |
| 6099 | «როშაქ გვიბრძანა: «ნუ ჰკითხავთ, აწ თურე არ-სათქმელია, | |
| 6204 | 6100 | ამისი საქმე უცხოა, საამბობლადცა ძნელია; |
| 6205 | 6101 | ბედი მეფისა ჩვენისა არსთაგან სანატრელია, |
| 6206 | 6102 | მით რომე ღმერთი მას მისცემს, რაც უფრო საკვირველია. |
| 6207 | 6103 | |
| 6208 | ესე ღმერთსა მისაგვრელად მისად ჩვენთვის მოუცია, | |
| 6209 | მიუტანოთ არმაღანად, დაგვიმადლებს მეტად დია. | |
| 6104 | «ესე ღმერთსა მისაგვრელად მისად ჩვენთვის მოუცია, | |
| 6105 | მივუტანოთ არმაღანად, დაგვიმადლებს მეტად დია. | |
| 6210 | 6106 | თუ დავმალავთ, დავმჟღავნდებით, მეფე ჩვენი ამაყია, |
| 6211 | 6107 | პირველ – მათი შეცოდება, მერმე დიდი აუგია». |
| 6212 | 6108 | |
| 6213 | მივემოწმენით, თათბირნი არ კიდე გავაკიდენით; | |
| 6214 | დავბრუნდით, ქაჯეთს მივმართეთ, მას წინა მოვეკიდენით, | |
| 6109 | «მივემოწმენით, თათბირნი არ კიდე გავაკიდენით; | |
| 6110 | დავბრუნდით, ქაჯეთს მივმართეთ, მას წინა მოვეკიდენით; | |
| 6215 | 6111 | არცა რა ვჰკადრეთ ხელდახელ, არცა თუ წავეკიდენით; |
| 6216 | იგი ტირს, ღაწვსა გულმდუღრად ჩარცხის ცრემლისა კი დენით. | |
| 6112 | იგი ტირს, ღაწვსა გულ-მდუღრად ჩარცხის ცრემლისა კი დენით. | |
| 6217 | 6113 | |
| 6218 | მე როშაქს ვჰკადრე: «გამიშვი კვლა ადრე თქვენი მხლებელი; | |
| 6219 | აწ გულანშაროს ქალაქსა ვარ საქმის რასმე მდებელი». | |
| 6220 | მან გამომიშვა, აქ სადმე ლარი მიც წასაღებელი; | |
| 6221 | თანა წავიტან, წა-ცა-ვალ მე მათი ზედამსწრებელი». | |
| 6114 | «მე როშაქს ვჰკადრე: «გამიშვი კვლა ადრე თქვენი მხლებელი; | |
| 6115 | აწ გულანშაროს ქალაქსა ვარ საქმის რასმე მდებელი ». | |
| 6116 | მან გამომიშვა, აქ სადმე ლარი მიც წასაღებელი, | |
| 6117 | თანა წავიტან, წა-ცა-ვალ მე მათი ზედა-მსწრებელი». | |
| 6222 | 6118 | |
| 6223 | მათ კაცთა დია ეამა ესე ამბავი მონისა. | |
| 6119 | “მათ კაცთა დია ეამა ესე ამბავი მონისა. | |
| 6224 | 6120 | მე გავიგონე, შე-რე-მშრა ნაკადი ცრემლთა ფონისა, |
| 6225 | 6121 | მენიშნა, ყოვლი ნიშანი ვიცან ჩემისა ღონისა, |
| 6226 | 6122 | ცოტაი ლხინი მომეცა, მსგავსი დრამისა წონისა. |
| 6227 | 6123 | |
| 6228 | მოვიყვანე იგი მონა, ახლოს დავსვი ჩემსა წინა, | |
| 6229 | ვჰკითხე: «მითხარ, რას იტყოდი? გაგონება მეცა მინა». | |
| 6124 | “მოვიყვანე იგი მონა, ახლოს დავსვი ჩემსა წინა, | |
| 6125 | ვჰკითხე: «მითხარ, რას იტყოდი, გაგონება მეც მინა?» | |
| 6230 | 6126 | მან იგივე კვლა მიამბო, რაცა მუნით მომესმინა, |
| 6231 | ამ ამბავმან გამაცოცხლა, სულმობრძავი დამარჩინა. | |
| 6127 | ამ ამბავმან გამაცოცხლა, სულ-მობრძავი დამარჩინა. | |
| 6232 | 6128 | |
| 6233 | მე ორნი შავნი მონანი მყვანან სავსენი გრძნებითა: | |
| 6129 | “მე ორნი შავნი მონანი მყვანან სავსენი გრძნებითა: | |
| 6234 | 6130 | უჩინოდ მივლენ-წამოვლენ მათითა ხელოვნებითა; |
| 6235 | 6131 | მოვასხენ, ქაჯეთს გავგზავნენ, ვარქვი, თუ: «ნუ დასდგებითა, |
| 6236 | 6132 | მაცნობეთ მისი ამბავი თქვენითა მოქმედებითა». |
| 6237 | 6133 | |
| 6238 | სამ დღე მოვიდეს, მიამბეს, ფიცხლა ებიჯა გზისადა, | |
| 6239 | მიუგვრიაო მეფისა, ზღვას იქით წამავლისადა, | |
| 6240 | ვერვის შეუდგმან საჭვრეტლად თვალნი, მართ ვითა მზისადა, | |
| 6134 | “სამ დღე მოვიდეს, მიამბეს, ფიცხლა ებიჯა გზისადა: | |
| 6135 | «მიუგვრიაო მეფისა, ზღვას იქით წამავლისადა, | |
| 6136 | ვერვის შეუდგმან საჭვრეტად თვალნი, მართ ვითა მზისადა, | |
| 6241 | 6137 | ქვე დაუწინდავს საცოლედ როსან ცოტასა ყმისადა. |
| 6242 | 6138 | |
| 6243 | «როსანს შევრთოთო, – დულარდუხტს მეფესა უბრძანებია, – | |
| 6244 | ჯერთ ქორწინებად არა მცალს, აწ გული ცეცხლნადებია; | |
| 6139 | «როსანს შევრთოთო», – დულარდუხტს მეფესა უბრძანებია, – | |
| 6140 | «ჯერ ქორწინებად არა მცალს, აწ გული ცეცხლ-ნადებია; | |
| 6245 | 6141 | შემოვიქცევი, შევისძლობ, ვინ ცისა მზედ ნაქებია». |
| 6246 | 6142 | ციხეს დაუსვამს, ხადუმი ერთაი უახლებია. |
| 6247 | 6143 | |
| 6248 | ყოვლი მცოდნელი გრძნებისა მას თანაწაუტანია, | |
| 6144 | “ყოვლი მცოდნელი გრძნებისა მას თანა წაუტანია, | |
| 6249 | 6145 | მით რომე გზაა საჭირო, მტერნი საომრად მზანია; |
| 6250 | ქვე დაუყრიან მოყმენი, ვინც უფრო გულოვანია, | |
| 6251 | დაეყოვნების: წასრულა, ჯერეთ ცოტაი ხანია. | |
| 6146 | ქვე დაუყრია მოყმები, ვინც უფრო გულოვანია, | |
| 6147 | დაეყოვნების; წასრულა, ჯერეთ ცოტაი ხანია. | |
| 6252 | 6148 | |
| 6253 | ქაჯთა ქალაქი აქამდის მტერთაგან უბრძოლველია: | |
| 6254 | ქალაქსა შიგან მაგარი კლდე მაღალი და გრძელია; | |
| 6149 | “ქაჯთა ქალაქი აქამდის მტერთაგან უბრძოლველია: | |
| 6150 | ქალაქსა შიგან მაგარი კლდე მაღალი და გრძელია, | |
| 6255 | 6151 | მას კლდესა შუა გვირაბი, ასაძრომელი ხვრელია, |
| 6256 | 6152 | მუნ არის მარტო მნათობი, მისთა შემყრელთა მწველია. |
| 6257 | 6153 | |
| 6258 | გვირაბის კარსა ნიადაგ მოყმე სცავს არპირნასები, | |
| 6154 | “გვირაბის კარსა ნიადაგ მოყმე სცავს არ პირ-ნასები, | |
| 6259 | 6155 | ათი ათასი ჭაბუკი დგას, ყველაკაი ხასები, |
| 6260 | ქალაქის კართა სამთავე – სამათას – სამათასები. | |
| 6261 | გულო, გაგსაჯა სოფელმან, არ ვიცი, და გლახ, რას ები!“ | |
| 6156 | ქალაქის კართა სამთავე – სამათას-სამათასები. | |
| 6157 | გულო, გაგსაჯა სოფელმან, არ ვიცი და, გლახ, რას ები!» | |
| 6262 | 6158 | |
| 6263 | ესე ამბავი ავთანდილ პირმზემან, მაგარვადამან, | |
| 6159 | ესე ამბავი ავთანდილ პირ-მზემან, მაგარ-ვადამან, | |
| 6264 | 6160 | რა მოისმინა, ეამა, სხვად არა გაუცხადა მან, |
| 6265 | 6161 | შესწირა ღმერთსა მადლობა ტურფამან დანაბადამან: |
| 6266 | „ამბავი ჩემი სალხინო მითხრაო ვისმანღა დამან!“ | |
| 6162 | “ამბავი ჩემი სალხინო მითხარო ვისმანღა დამან!“ | |
| 6267 | 6163 | |
| 6268 | ფატმანს უთხრა: „საყვარელო, კმა ხარ ჩემგან სასურველად! | |
| 6269 | მე ამბავი სანატრელი მომასმინე არ პირბნელად, | |
| 6270 | მაგრა საქმე ქაჯეთისა გამაგონე უფრო მრთელად: | |
| 6271 | ქაჯი ყველა უხორცოა, რამან შექმნა ხორციელად? | |
| 6164 | ფატმანს უთხრა: „საყვარელო, კმა ხარ ჩემგან სასურველად, | |
| 6165 | მე ამბავი სანატრელი მომასმინე არ პირ-ბნელად, | |
| 6166 | მაგრა საქმე ქაჯეთისა გამაგონე უფრო მრთელად, | |
| 6167 | ქაჯნი ყველა უხორცოა, რამან შექმნა ხორციელად? | |
| 6272 | 6168 | |
| 6273 | მის ქალისა სიბრალული ამანთებს და მიდებს ალსა, | |
| 6274 | მაგრა ქაჯნი უხორცონი რას აქნევენ, მიკვირს, ქალსა?!“ | |
| 6169 | “მის ქალისა სიბრალული ამანთებს და მიდებს ალსა, | |
| 6170 | მაგრა ქაჯნი უხორცონი რას აქნევენ, მიკვირს ქალსა?“ | |
| 6275 | 6171 | ფატმან უთხრა: „მომისმინე, მართლად გხედავ მანდა მკრთალსა, |
| 6276 | არ ქაჯნია, კაცნიაო, მინდობიან კლდესა სალსა. | |
| 6172 | არ ქაჯნია, კაცნიაო, მინდობიან კლდესა სალსა“. | |
| 6277 | 6173 | |
| 6278 | ქაჯნი სახელად მით ჰქვიან, არიან ერთად კრებულნი | |
| 6279 | კაცნი გრძნებისა მცოდნელნი, ზედა გახელოვნებულნი, | |
| 6174 | “ქაჯნი სახელად მით ჰქვიან, არიან ერთად კრებულნი, | |
| 6175 | კაცნი, გრძნებისა მცოდნელნი, ზედა გახელოვნებულნი, | |
| 6280 | 6176 | ყოველთა კაცთა მავნენი, იგი ვერვისგან ვნებულნი; |
| 6281 | 6177 | მათნი შემბმელნი წამოვლენ დამბრმალნი, დაწბილებულნი. |
| 6282 | 6178 | |
| 6283 | იქმან რასმე საკვირველსა, მტერსა თვალსა დაუბრმობენ, | |
| 6179 | “იქმენ რასმე საკვირველსა, მტერსა თვალსა დაუბრმობენ, | |
| 6284 | 6180 | ქართა აღსძრვენ საშინელთა, ნავსა ზღვა-ზღვა დაამხობენ, |
| 6285 | 6181 | ვითა ხმელსა გაირბენენ, წყალსა წმიდად დააშრობენ, |
| 6286 | სწადდეს – დღესა ბნელად იქმან, სწადდეს – ბნელსა ანათობენ. | |
| 6182 | სწადეს – დღესა ბნელად იქმან, სწადდეს – ბნელსა ანათობენ. | |
| 6287 | 6183 | |
| 6288 | ამისთვის ქაჯად უხმობენ გარეშემონი ყველანი, | |
| 6184 | “ამისათვის ქაჯად უხმობენ გარეშემონი ყველანი, | |
| 6289 | 6185 | თვარა იგიცა კაცნია ჩვენებრვე ხორციელანი“. |
| 6290 | ავთანდილ მადლი უბრძანა: „ცეცხლნი დამივსენ ცხელანი. | |
| 6186 | ავთანდილ მადლი უბრძანა: „ცეცხლნი დამივსენ ცხელანი, | |
| 6291 | 6187 | დიდად მეამნეს ამბავნი, სიტყვანი აწინდელანი“. |
| 6292 | 6188 | |
| 6293 | 6189 | გულითა ღმერთსა ადიდებს ავთანდილ ცრემლთა მდენელი; |
| 6294 | თქვა: „ღმერთო, გმადლობ, რომელი ხარ ჭირთა მომალხენელი, | |
| 6190 | თქვა: „ღმერთო, გმადლობ, რომელი ხარ ჭირთა მომალხენელი; | |
| 6295 | 6191 | ყოფილი, მყოფი, უთქმელი, ყურთაგან მოუსმენელი, |
| 6296 | წყალობა შენი იჩქითად არს ჩვენი გარდმომფენელი!“ | |
| 6192 | წყალობა თქვენი იჩქითად არს ჩვენი გარდმომფენელი!“ | |
| 6297 | 6193 | |
| 6298 | მის ამბვისა ცნობისათვის ცრემლით ღმერთსა ადიდებდა. | |
| 6194 | მის ამბისა ცნობისათვის ცრემლით ღმერთსა ადიდებდა. | |
| 6299 | 6195 | ფატმან ეჭვდა თავისათვის, ამად ცეცხლსა კვლა იდებდა; |
| 6300 | ყმა ნამუსსა ინახვიდა, სიყვარულსა იფერებდა; | |
| 6196 | ყმა ნამუსსა ინახევდა, სიყვარულსა იფერებდა; | |
| 6301 | 6197 | ფატმან ყელსა ეხვეოდა, პირსა მზესა აკოცებდა. |
| 6302 | 6198 | |
| 6303 | მას ღამე ფატმან იამა ავთანდილს თანა წოლითა; | |
| 6304 | ყმა უნდოგვარად ეხვევის ყელსა ყელითა ბროლითა, | |
| 6199 | მას ღამე ფატმან იამა ავთანდილთანა წოლითა; | |
| 6200 | ყმა უნდო-გვარად ეხვევის ყელსა ყელითა ბროლითა, | |
| 6305 | 6201 | ჰკლავს თინათინის გონება, ძრწის იდუმლითა ძრწოლითა, |
| 6306 | გული მხეცქმნილი გასჭრია მხეცთავე თანა რბოლითა. | |
| 6202 | გული მხეც-ქმნილი გასჭრია, მხეცთავე თანა რბოლითა. | |
| 6307 | 6203 | |
| 6308 | ავთანდილ მალვით ცრემლსა სწვიმს, სდის ზღვათა შესართავისად. | |
| 6309 | შიგან მელნისა მორევსა ცურავს გიშრისა ნავი სად; | |
| 6310 | იტყვის, თუ: „მნახეთ, მიჯნურნო, იგი, ვინ ვარდია, ვისად, | |
| 6204 | ავთანდილ მალვით ცრემლსა სწვიმს, სდის ზღვათა შესართავისად, | |
| 6205 | შიგან მელნისა მორევსა, ცურავს გიშრისა ნავი სად; | |
| 6206 | იტყვის, თუ: „მნახეთ, მიჯნურნო,იგი, ვინ ვარდია ვისად, | |
| 6311 | 6207 | უმისოდ ნეხვთა ზედა ვზი ბულბული მსგავსად ყვავისად!“ |
| 6312 | 6208 | |
| 6313 | მუნ ცრემლნი, მისგან ნადენნი, ქვისაცა დასალბონია; | |
| 6209 | მუნ ცრემლნი, მისგან ნადენნი, ქვათაცა დასალბონია; | |
| 6314 | 6210 | გიშრისა ტევრი აგუბებს, ვარდისა ველსა ფონია; |
| 6315 | ფატმან მას ზედა იხარებს მართ ვითა იადონია. | |
| 6316 | თუ ყვავი ვარდსა იშოვებს, თავი ბულბული ჰგონია. | |
| 6211 | ფატმან მას ზედა იხარებს, მართ ვითა იადონია. | |
| 6212 | თუ ყვავი ვარდსა იშოვნის, თავი ბულბული ჰგონია. | |
| 6317 | 6213 | |
| 6318 | გათენდა. ბანად წავიდა მზე, სოფელს შუქნაკიდები; | |
| 6319 | დაიცმან უძღვნა მრავალი კაბა, ყაბაჩა, რიდები, | |
| 6320 | მრავალი ფერი სურნელი, ტურფა პერანგი, წმიდები: | |
| 6321 | „რაცა გწადდესო, ჩაიცვი, მე ნურას ნუ მერიდები!“ | |
| 6214 | გათენდა, ბანად წავიდა მზე, სოფელს შუქ-ნაკიდები; | |
| 6215 | დიაცმან უძღვნა მრავალი კაბა, ყაბაჩა, რიდები, | |
| 6216 | მრავალი ფერი სურნელი, ტურფა პერანგი, წმიდები; | |
| 6217 | და“რაც გწადდესო, ჩაიცვი, მე ნურას ნუ მერიდები“. | |
| 6322 | 6218 | |
| 6323 | 6219 | ავთანდილ თქვა: „საქმე ჩემი გავაცხადო ამა დღესა!“ |
| 6324 | 6220 | სამოსისა ვაჭრულისა ცმა აქამდის დაეწესა; |
| 6325 | 6221 | მას დღე ყოვლი საჭაბუკო შეიმოსა ტანსა მხნესა, |
| 6326 | მოემატა დაშვენება, დაემსგავსა ლომი მზესა. | |
| 6222 | მოიმატა დაშვენება, დაემსგავსა ლომი მზესა. | |
| 6327 | 6223 | |
| 6328 | 6224 | ფატმანს პური შეეკაზმა ავთანდილის საწვეველად; |
| 6329 | ყმა შევიდა მხიარული მხიარულად, არ პირბნელად; | |
| 6225 | ყმა შევიდა მოკაზმული მხიარულად, არ პირ-ბნელად; | |
| 6330 | 6226 | ფატმან ნახა, გაუკვირდა ვაჭრულისა უმოსელად, |
| 6331 | 6227 | შემოსცინნა: „აგრე სჯობსო შენთვის ხელთა სასურველად“. |
| 6332 | 6228 | |
| 6333 | ფატმან მისსა შვენებასა მეტისმეტად ჰკვირდებოდა. | |
| 6334 | მან პასუხი არა გასცა, თავისწინა ღიმდებოდა: | |
| 6335 | „შეეტყვების, არ მიცნობსო“, რა რეგვნად და რაგვარ ჰხმობდა! | |
| 6229 | ფატმან მისსა შვენებასა მეტის-მეტად ჰკვირდებოდა. | |
| 6230 | “მან პასუხი არა გასცა, თავის წინა ღიმდებოდა: | |
| 6231 | “შეეტყვების, არ მიცნობსო, ეგრე ვითა ყოვნდებოდა!“ | |
| 6336 | 6232 | თუცა რასმე იფერებდა, მეტი არა გაჰვიდოდა. |
| 6337 | 6233 | |
| 6338 | 6234 | პური ჭამეს, გაიყარნეს, ყმა მივიდა მისსა შინა, |
| 6339 | ღვინოსმული, მხიარული დაწვა, ამოდ დაიძინა; | |
| 6340 | საღამოჟამ გაიღვიძა, შუქი ველთა მოაფინა, | |
| 6341 | ფატმან უხმო: „მოდი, მნახე, მარტო ვარო, თავისწინა“. | |
| 6235 | ღვინო-სმული, მხიარული დაწვა, ამოდ დაიძინა; | |
| 6236 | საღამო-ჟამ გაიღვიძა, შუქი ველთა მოაფინა, | |
| 6237 | ფატმან უხმო: „მოდი, მნახე, მარტო ვარო, თავის-წინა“ | |
| 6342 | 6238 | |
| 6343 | ფატმან მივიდა, ავთანდილს ხმა ესმა მისგან ოხისა; | |
| 6239 | ფატმან მივიდა, ავთანდილს ხმა ესმა მისგან ოხისა | |
| 6344 | 6240 | იტყოდა: „მომკლავს უცილოდ ტანი ალვისა, მო-, ხისა!“ |
| 6345 | 6241 | გვერდსა დაისვა, ბალიში მისცა მისისა ნოხისა, |
| 6346 | 6242 | ვარდისა ბაღსა უჩრდილობს ჩრდილი წამწამთა ქოხისა. |
| 6347 | 6243 | |
| 6348 | ავთანდილ ბრძანა: „ჰე, ფატმან, ვიცი ეს საქმე შენია, | |
| 6349 | დაჰკრთები ამა ამბავსა, მართ ვითა გველნაკბენია, | |
| 6244 | ავთანდილ ბრძანა: „ჰე ფატმან, ვიცი ეს საქმე, შენია | |
| 6245 | დაჰკრთები ამა ამბავსა, მართ ვითა გველ-ნაკბენია, | |
| 6350 | 6246 | მაგრა აქამდის მართალი შენ ჩემი არა გსმენია, |
| 6351 | ჩემნი მომკლველნი წამწამნი შავნი გიშრისა ჩხნდენია. | |
| 6247 | ჩემნი მომკლველნი წამწამნი შავნი გიშრისა ხენია. | |
| 6352 | 6248 | |
| 6353 | გგონივარ ვინმე ვაჭარი, პატრონი ქარავანისა; | |
| 6249 | “გგონივარ ვინმე ვაჭარი, პატრონი ქარავანისა; | |
| 6354 | 6250 | მე ვარ სპასპეტი მაღლისა მეფისა როსტევანისა, |
| 6355 | თავადი სპისა დიდისა, მათისა შესაგვანისა, | |
| 6251 | თავადი სპისა დიდისა, მათისა შესაგვანისა. | |
| 6356 | 6252 | მაქვს პატრონობა მრავლისა საჭურჭლე-ზარადხანისა. |
| 6357 | 6253 | |
| 6358 | შენ გიცი კარგი მოყვარე, ერთგული, მისანდობელი. | |
| 6254 | “შენ გიცი კარგი მოყვარე, ერთგული, მისანდობელი, | |
| 6359 | 6255 | მათ უვის ერთი ასული, მზე ხმელთა მანათობელი, |
| 6360 | 6256 | იგია ჩემი დამწველი და ჩემი დამადნობელი, |
| 6361 | 6257 | მან გამომგზავნა, დავაგდე პატრონი, მათი მშობელი. |
| 6362 | 6258 | |
| 6363 | რომე შენ ქალი გყოლია, მე ძებნად მისვე ქალისად | |
| 6259 | “რომე შენ ქალი გყოლია, მე ძებნად მისვე ქალისად | |
| 6364 | 6260 | მივლია ყოვლი ქვეყანა, მის მზისა მონაცვალისად; |
| 6365 | მისთვის გაჭრილი მინახავს, წევს ლომი ფერნამკრთალი სად, | |
| 6261 | მისთვის გაჭრილი მინახავს, წევს ლომი ფერ-ნამკრთალი სად, | |
| 6366 | 6262 | გამცუდებელად თავისად, მის გულისა და ძალისად“. |
| 6367 | 6263 | |
| 6368 | 6264 | ავთანდილ ფატმანს ყოველი უთხრა ამბავი თავისა, |
| 6369 | 6265 | ამბავი ტარიელისა, შემოსა ვეფხის ტყავისა; |
| 6370 | უბრძანა: „შენ ხარ წამალი ჯერთ შენგან უნახავისა, | |
| 6266 | უბრძანა: „ შენ ხარ წამალი ჯერთ შენგან უნახავისა, | |
| 6371 | 6267 | ღონე წამწმისა ხშირისა, ყორნის ფრთებრ ნაფუშავისა. |
| 6372 | 6268 | |
| 6373 | მოდი და, ფატმან, მეწიე, ვეცადნეთ მათსა რგებასა, | |
| 6374 | უშველოთ, იგი მნათობნი ნუთუ მიეცნენ შვებასა; | |
| 6269 | “მოდი და, ფატმან, მეწიე, ვეცადნეთ მათსა რგებასა, | |
| 6270 | ვუშველოთ, იგი მნათობნი ნუთუ მიეცნენ შვებასა; | |
| 6375 | 6271 | ვინცა სცნობს კაცი, ყველაი ჩვენსა დაიწყებს ქებასა, |
| 6376 | 6272 | ნუთუ კვლა მიხვდენ მიჯნურნი ერთმანერთისა ხლებასა. |
| 6377 | 6273 | |
| 6378 | მომგვარე, ქაჯეთს გავგზავნოთ იგივე მონა გრძნეული, | |
| 6274 | “მომგვარე, ქაჯეთს გავგზავნოთ იგივე მონა გრძნეული, | |
| 6379 | 6275 | ქალსა ვაცნობოთ ყველაი, ამბავი ჩვენგან ცნეული; |
| 6380 | 6276 | მანცა გვაცნობოს მართალი, ვქმნათ მისი გამორჩეული, |
| 6381 | 6277 | ღმერთმან ქმნას, ქაჯთა სამეფო მოგესმას ჩვენგან ძლეული!“ |
| 6382 | 6278 | |
| 6383 | ფატმან თქვა: „ღმერთსა დიდება, საქმენი მომხვდეს, მო-, რანი, | |
| 6279 | ფატმან თქვა: „ ღმერთსა დიდება, საქმენი მომხვდეს, მო-, რანი, | |
| 6384 | 6280 | დღეს რომე მესმნეს ამბავნი, უკვდავებისა სწორანი!“ |
| 6385 | მოჰგვარა მონა გრძნეული, შავი მართ ვითა ყორანი; | |
| 6386 | უბრძანა: „ქაჯეთს გაგგზავნი, წა, გზანი გისხენ შორანი! | |
| 6281 | მოჰგვარა მონა გრძნეული, შავი, მართ ვითა ყორანი; | |
| 6282 | უბრძანა: „ ქაჯეთს გაგგზავნი, წა, გზანი გისხენ შორანი! | |
| 6387 | 6283 | |
| 6388 | აწ გამოჩნდების სახმრობა ჩემთვის შენისა გრძნებისა, | |
| 6284 | “აწ გამოჩნდების სახმრობა ჩემთვის შენისა გრძნებისა, | |
| 6389 | 6285 | ფიცხლა დამივსე სახმილი შენ ჩემთა ცეცხლთა გზნებისა, |
| 6390 | 6286 | მას მზესა ჰკადრე მიზეზი მისისა განკურნებისა“. |
| 6391 | მან უთხრა: „ხვალე მოგართვა ყოვლი ამბავი ნებისა“. | |
| 6287 | მან უთხრა: „ხვალე მოგართვა ყოვლი ამბავი ნებისა“. | |
| 6392 | 6288 | წიგნი ფატმანისა ნესტან-დარეჯანის წინაშე მიწერილი |
| 6393 | ||
| 6394 | ფატმან სწერს: „აჰა, მნათობო, სოფლისა მზეო ზენაო, | |
| 6289 | ფატმან სწერს: „ აჰა, მნათობო, სოფლისა მზეო ზენაო, | |
| 6395 | 6290 | შენთა შორს მყოფთა ყოველთა დამწველო, ამაზრზენაო, |
| 6396 | სიტყვამჭევრო და წყლიანო, ტურფაო, ლამაზენაო, | |
| 6291 | სიტყვა-მჭევარო და წყლიანო, ტურფაო, ლამაზ-ენაო, | |
| 6397 | 6292 | ბროლო და ლალო – ოროვე კვლა ერთგან შენათხზენაო! |
| 6398 | 6293 | |
| 6399 | თუცა თუ შენი ამბავი შენ არა მომასმენიე, | |
| 6294 | “თუცა თუ შენი ამბავი შენ არა მომასმენიე, | |
| 6400 | 6295 | მე ეგრეცა ვცან მართალი, მით გულსა მოვალხენიე; |
| 6401 | შენთვის ხელქმნილსა ტარიელს ამბვითა მოალხენიე, | |
| 6402 | ორნივე მიხვდეთ წადილსა, იგი ვარდობდეს, შენ იე. | |
| 6296 | შენთვის ხელ-ქმნილსა ტარიელს ამბითა მოალხენიე, | |
| 6297 | ორნივე მიხვდეთ წადილსა, იგი ვარდობდეს,შენ იე. | |
| 6403 | 6298 | |
| 6404 | მოსრულა შენად საძებრად მისი ძმადშეფიცებული, | |
| 6299 | “მოსრულა შენად საძებრად მისი ძმად-შეფიცებული, | |
| 6405 | 6300 | ავთანდილ, მოყმე არაბი, არაბეთს შიგან ქებული, |
| 6406 | სპასპეტი როსტან მეფისა, ვერვისგან დაწუნებული; | |
| 6407 | შენ სწერდი შენსა ამბავსა, ლაღი, ბრძნად გაგონებული. | |
| 6301 | სპასპეტი როსტენ მეფისა, ვერვისგან დაწუნებული; | |
| 6302 | შენ სწერდი შანსა ამბავსა, ლაღი, ბრძნად გაგონებული. | |
| 6408 | 6303 | |
| 6409 | ჩვენ ამისთვის ესე მონა გამოვგზავნეთ თქვენსა წინა, | |
| 6304 | “ჩვენ ამისთვის ესე მონა გამოვგზავნეთ თქვენსა წინა, | |
| 6410 | 6305 | ვცნათ ამბავი ქაჯეთისა, მოსრულანცა ქაჯნი შინა? |
| 6411 | 6306 | მანდაურთა მეომართა ანგარიში წვრილად გვინა: |
| 6412 | ვინ არიან მცველნი შენნი, ან თავადი მათი ვინა? | |
| 6307 | ვინ არიან მცველნნი შენნი, ან თავადი მათი ვინ-ა? | |
| 6413 | 6308 | |
| 6414 | რაცა იცი მანდაური, მოგვიწერე, გაამჟღავნე; | |
| 6415 | მერმე შენსა საყვარელსა ნიშანი რა გაუგზავნე! | |
| 6416 | შენი ყველა აქამდისი ჭირი ლხინსა გაათავნე, | |
| 6417 | ღმერთსა უნდეს, მოყვარენი შესაფერნი შეგაზავნე!“ | |
| 6309 | “რაცა იცი მანდაური, მოგვიწერე, გაამჟღავნე; | |
| 6310 | მერმე შენსა საყვარელსა ნიშანი რამ გაუგზავნე! | |
| 6311 | შენი ყველა აქამდის ჭირი ლხინსა გაათავნე, | |
| 6312 | ღმერთსა უნდეს,მოყვარენი შესაფერნი შეგაზავნე! | |
| 6418 | 6313 | |
| 6419 | ფატმან მისცა დაწერილი მას გრძნეულსა ხელოვანსა: | |
| 6420 | „ესე წიგნი მიართვიო ქალსა, მზისა დასაგვანსა!“ | |
| 6314 | ფატმან მისცა დაწერილი მას გრძნეულსა ხელოვანსა; | |
| 6315 | “ესე წიგნი მიართვიო ქალსა, მზისა დასაგვანსა!“ | |
| 6421 | 6316 | მან გრძნეულმან მოლი რამე წამოისხა ზედა ტანსა, |
| 6422 | მასვე წამსა დაიკარგა, გარდაჰფრინდა ბანისბანსა. | |
| 6317 | მასვე წამსა დაიკარგა, გარდაფრინდა ბანის-ბანსა. | |
| 6423 | 6318 | |
| 6424 | წავიდა ვითა ისარი კაცისა მშვილდფიცხელისა. | |
| 6319 | წავიდა, ვითა ისარი კაცისა მშვილდ-ფიცხელისა. | |
| 6425 | 6320 | რა ქაჯეთს შეხდა, ქმნილ იყო ოდენ ბინდ-ბანდი ბნელისა. |
| 6426 | 6321 | უჩინოდ შევლო სიმრავლე მოყმისა, კართა მცველისა, |
| 6427 | 6322 | მას მზესა ჰკადრა ამბავი მისისა სასურველისა. |
| 6428 | 6323 | |
| 6429 | 6324 | ციხისა კარნი დახშულნი შევლნა მართ ვითა ღიანი, |
| 6430 | შევიდა ზანგი პირშავი, თმაგრძელი, ტანნაბდიანი; | |
| 6431 | იგი მზე დაჰკრთა, ეგონა სამისო რამე ზიანი, | |
| 6432 | შეცვალა ვარდი ზაფრანად, ლაჟვარდისფერად – იანი. | |
| 6325 | შევიდა ზანგი პირ-შავი, თმა-გრძელი, ტან-ნაბდიანი; | |
| 6326 | იგი მზე დაჰკრთა, ეგონა სამოსი რამე ზიანი, | |
| 6327 | შეცვალა ვარდი ზაფრანად, ლაჟვარდის-ფერად – იანი. | |
| 6433 | 6328 | |
| 6434 | ქაჯმან უთხრა: „ვინ გგონივარ, ანუ აგრე რად დაჰბნდები? | |
| 6435 | მე ვარ მონა ფატმანისა, თქვენს წინაშე ნამგზავრები; | |
| 6329 | ზანგმან უთხრა: „ვინ გგონივარ, ანუ აგრე რად დაჰბნდები? | |
| 6330 | მე ვარ ფატმანისა, თქვენს წინაშე ნამგზავრები; | |
| 6436 | 6331 | ამა წიგნმან გამამართლოს, არ ტყუილად გეუბნები, |
| 6437 | 6332 | მზისა შუქნი მოიცადენ, ვარდო, ადრე ნუ დასჭნები!“ |
| 6438 | 6333 | |
| 6439 | პირმზე გაჰკვირდა ფატმანის ამბვითა საკვირველითა, | |
| 6334 | პირ-მზე გაჰკვირდა ფატმანის ამბითა საკვირველითა, | |
| 6440 | 6335 | ნუშნი გააპნა, შეიძრნეს სათნი გიშრისა წნელითა. |
| 6441 | მას იგი წიგნი მონამან მისცა თავისა ხელითა; | |
| 6442 | სულთქვამს, იკითხავს უსტარსა, ალტობს ცრემლითა ცხელითა. | |
| 6336 | მან იგი წიგნი მონამან მისცა თავისა ხელითა; | |
| 6337 | სულთქვამს,იკითხავს უსტარსა ალტობს ცრემლითა ცხელითა. | |
| 6443 | 6338 | |
| 6444 | მონასა ჰკითხა: „მიამბვე, ვინ არის ჩემი მძებნელი, | |
| 6339 | მონასა ჰკითხა: „მიამბე, ვინ არის ჩემი მძებნელი? | |
| 6445 | 6340 | ანუ ვინ მიცის ცოცხალი, მიწასა ზედა მტკებნელი?“ |
| 6446 | მან მოახსენა: „ვიკადრებ, რასცა ოდენ ვარ მცებნელი, | |
| 6447 | რა წამოსრულ ხარ, მას აქათ შენგან ჩვენია მზე ბნელი. | |
| 6341 | მან მოახსენა: „ვიკადრებ, რასაცა ოდენ ვარ მცნებელი, | |
| 6342 | რა წამოსრულ ხარ, მას აქეთ შენგან ჩვენია მზე ბნელი. | |
| 6448 | 6343 | |
| 6449 | ფატმანის გული მას აქათ ლახვართა შენახევია; | |
| 6344 | “ფატმანის გული მას აქათ ლახვართა შენახევია; | |
| 6450 | 6345 | მას რომე ცრემლი სდენია, ზღვათაცა შენართევია; |
| 6451 | 6346 | მე ერთხელ შენი ამბავი მისთვის კვლა მიმირთმევია, |
| 6452 | 6347 | ღმერთსა ვიმოწმებ, მას აქათ ტირილი არ დალევია. |
| 6453 | 6348 | |
| 6454 | აწ ვინმე მოყმე მოვიდა შვენიერითა პირითა, | |
| 6349 | “აწ ვინმე მოყმე მოვიდა შვენიერითა პირითა, | |
| 6455 | 6350 | მან უთხრა წვრილად ყველაი, თქვენ ხართ რათაცა ჭირითა. |
| 6456 | იგია შენი მძებნელი მკლავითა ვითა გმირითა; | |
| 6351 | იგია შენი მძებნელი მკლავითა, ვითა გმირითა; | |
| 6457 | 6352 | მე გამომგზავნეს, დამვედრეს სწრაფა სწრაფითა ხშირითა“. |
| 6458 | 6353 | |
| 6459 | ქალმან უთხრა: „მემართლების, ყმაო, შენი ნაუბარი! | |
| 6460 | ფატმან ჩემი რა იცოდა, ვიყავ ვისი წანაგვარი? | |
| 6354 | ქალმან უთხრა: „მემართლების, ყრმაო, შენი ნაუბარი! | |
| 6355 | ფატმან ჩემი რა იცოდა, ვიყავ ვისი წინაგვარი? | |
| 6461 | 6356 | უღონიოდ არის სადმე ჩემი ცეცხლთა მომდებარი, |
| 6462 | მე მიუწერ, შენცა ჰკადრე, ვარ ვითაცა გულმდუღარი“. | |
| 6463 | წიგნი ნესტან-დარეჯანისა ფატმანთანა | |
| 6464 | ||
| 6465 | პირმზე სწერს: „აჰა, ხათუნო, დედისა მჯობო დედაო! | |
| 6466 | მისგან ტყვექმნილსა სოფელმან რა მიყო, ამას ხედაო? | |
| 6357 | მე მივუწერ, შენცა ჰკადრე, ვარ ვითამცა გულ-მდუღარი“. | |
| 6358 | წიგნი ნესტან-დარეჯანისა ფატმანთან | |
| 6359 | პირ-მზე სწერს: „აჰა, ხათუნო, დედისა მჯობო დედაო! | |
| 6360 | მისგან ტყვე-ქმნილსა სოფელმან რა მიყო, ამას ხედაო? | |
| 6467 | 6361 | მე, გლახ, მათ ჩემთა პატიჟთა სხვაცა დამერთო ზედაო, |
| 6468 | 6362 | აწ ვნახე შენი უსტარი, მე დიდად მეიმედაო. |
| 6469 | 6363 | |
| 6470 | შენ ორთა დამხსენ გრძნეულთა, გამიადვილე ჭირები, | |
| 6364 | “შენ ორთა დამხსენ გრძნეულთა, გამიადვილე ჭირები, | |
| 6471 | 6365 | აწ აქა სრულთა ქაჯთაგან ვარ ასრე დანამჭირები: |
| 6472 | ერთსა მცავს ერთი სამეფო, ბევრჯერ ათასი გმირები, | |
| 6366 | ერთსა მცავს ერთი სამეფო, ბევრჯელ ათასი გმირები, | |
| 6473 | 6367 | ავად მომიხდა თათბირი და ჩემი დანაპირები! |
| 6474 | 6368 | |
| 6475 | სხვად ამბავი აქაური მეტი რამცა მოგიწერე: | |
| 6476 | ქაჯთა მეფე არ მოსრულა, არცა მოვლენ ქაჯნი ჯერე, | |
| 6477 | მაგრა სპანი უთვალავნი მცვენ და მათი სიალფე-რე, | |
| 6369 | “სხვად ამბავი აქაური მეტი რამცა მოგიწერე: | |
| 6370 | ქაჯთა მეფე, არ მოსრულა, არცა მოვლენ ქაჯნი ჯერე, | |
| 6371 | მაგრამ სპანი უთვალავნი მცვენ და მათი სიალფე-რე, | |
| 6478 | 6372 | რასა ჰქვიან ძებნა ჩემი? არ ეგების, დაიჯერე! |
| 6479 | 6373 | |
| 6480 | ვინცაღა ჩემი მძებნელი მოსრულა, ცუდმაშვრალია, | |
| 6481 | იჭირვის, იწვის, ენთების, ჩემი სწვავს ცეცხლებ ალია, | |
| 6482 | მაგრა მას ვნატრი, უნახავს მზე, ამად არდამზრალია, | |
| 6483 | უმისოდ ჩემი სიცოცხლე, ვაჲმე, რა დიდი ბრალია! | |
| 6374 | “ვინცაღა ჩემი მძებნელი მოსრულა, ცუდ-მაშვრალია, | |
| 6375 | იჭირვის, იწვის, ენთების, ჩემი სწვავს ცეცხლებრ ალია; | |
| 6376 | მაგრა მას ვნატრი, უნახავს მზე, ამად არ-დამზრალია, | |
| 6377 | უმისოდ ჩემი სიცოცხლე, ვამე, რა დიდი ბრალია! | |
| 6484 | 6378 | |
| 6485 | შენ ამბავი არ გიამბე, მაშინ ამად დაგიმალე, | |
| 6379 | “შენ ამბავი არ გიამბე, მაშინ ამად დაგიმალე, | |
| 6486 | 6380 | ვერ იტყოდა ენა ჩემი, თავი ჭირთა გავაკრძალე; |
| 6487 | გეხვეწები, საყვარელსა შემახვეწე, შემაბრალე, | |
| 6488 | ნუ წამოვა ძებნად ჩემად, მიუწერე, შე-ცა-სთვალე! | |
| 6381 | გეაჯები, საყვარელსა შემახვეწნე, შემაბრალე, | |
| 6382 | ნუ წამოვა ძებნად ჩემად, მიუწერე, შე-ცა-სთვალე. | |
| 6489 | 6383 | |
| 6490 | მე რომ მჭირს, კმარის, ნუ მომკლავს ამისითავე სწორითა: | |
| 6384 | “მე რომ მჭირს, კმარის, ნუ მომკლავს ამისითავე სწორითა: | |
| 6491 | 6385 | მას მკვდარსა ვნახავ, მოვკვდები მე სიკვდილითა ორითა. |
| 6492 | 6386 | ვერას ვინ მარგებს, დასტურად ვიცი, არ რამე ჭორითა, |
| 6493 | არ დაგმორჩილდეს, დამქოლე შავისა ქვისა ყორითა! | |
| 6387 | არ დაგმორჩილდეს, დამქოლე შავისა ქვისა ყორითა. | |
| 6494 | 6388 | |
| 6495 | გეთქვა ნიშნისა გაგზავნა, აწ ესე განამჟღავნია, | |
| 6389 | “გეთქვა ნიშნისა გაგზავნა, აწ ესე განამჟღავნია, | |
| 6496 | 6390 | მისეულთავე რიდეთა ნაკვეთი გამიგზავნია; |
| 6497 | 6391 | ესენი ჩემთვის მის გამო ტურფანი სანახავნია, |
| 6498 | 6392 | თუცა თუ ფერად ბედისა ჩემისა მსგავსად შავნია“. |
| 6499 | წიგნი ნესტან-დარეჯანისა საყვარელთანა მიწერილი | |
| 6500 | ||
| 6501 | აწ საყვარელსა მიუწერს გულამოსკვნილი, მტირალი, | |
| 6502 | მისმანვე ცრემლმან დაუვსის, ვის ედებოდის ვირ ალი. | |
| 6393 | წიგნი ნესტან-დარეჯანისა საყვარელთან მიწერილი | |
| 6394 | აწ საყვარელსა მიუწერს გულ-ამოსკვნილი მტირალი | |
| 6395 | მისმანვე ცრემლმან დაუვსის ვის ედებოდა ვის ალი! | |
| 6503 | 6396 | დაწერა წიგნი, მსმენელთა გულისა გასაგმირალი, |
| 6504 | ვარდი გააპის, გამოჩნდის მუნ ბროლი გამომჭვირალი. | |
| 6397 | ვარდი გააპის, გამოჩნდის მუნ ბროლი გამომჭვირვალი | |
| 6505 | 6398 | |
| 6506 | „ჰე, ჩემო, ესე უსტარი არს ჩემგან მონაღვაწები, | |
| 6507 | ტანი კალმად მაქვს, კალამი – ნავღელსა ამონაწები, | |
| 6399 | ჰე, ჩემო, ესე უსტარი არს ჩემგან მონაღვაწები, | |
| 6400 | ტანი კალმად მაქვს, კალამი – ნაღველსა ამონაწები, | |
| 6508 | 6401 | მე გული შენი ქაღალდად გულსავე ჩემსა ვაწები, |
| 6509 | გულო, შავგულო, დაბმულ ხარ, ნუ აეხსნები, აწ ები! | |
| 6402 | გულო, შავ-გულო, დაბმულხარ, ნუ აეხსნები, აწ ები! | |
| 6510 | 6403 | |
| 6511 | ხედავცა, ჩემო, სოფელი რათა საქმეთა მქმნელია? | |
| 6512 | რაზომცა ნათობს სინათლე, ჩემთვის ეგრეცა ბნელია. | |
| 6513 | ბრძენნი იცნობენ, სწუნობენ, მით მათგან საწუნელია; | |
| 6514 | უშენოდ ჩემი სიცოცხლე, ვაჲმე, რა დიდი ძნელია! | |
| 6404 | ხედავცა, ჩემო, სოფელი რათა საქმეთა მქმნელია! | |
| 6405 | რაზომცა ნათობს სინათლე, ჩემთვის ეგრეცა ბნელია. | |
| 6406 | ბრძენნი იცნობენ, სწუნობენ მით, მათგან საწუნელია; | |
| 6407 | უშენოდ ჩემი სიცოცხლე, ვამე, რა დიდი ძნელია! | |
| 6515 | 6408 | |
| 6516 | ხედავ, ჩემო, ვით გაგვყარნა სოფელმან და ჟამმან კრულმან: | |
| 6409 | “ხედავ, ჩემო, ვით გაგვყარნა სოფელმან და ჟამმან კრულმან, | |
| 6517 | 6410 | ვეღარ გნახე საყვარელი მხიარული მხიარულმან, |
| 6518 | ნეტარ, რა ქმნას უშენომან გულმან, შენგან დალახვრულმან! | |
| 6411 | ნეტარ, რა ქმნას უშენომან, გულმან, შენგან დალახვრულმან! | |
| 6519 | 6412 | გაგიცხადა დამალული გონებამან დაფარულმან. |
| 6520 | 6413 | |
| 6521 | შენმან მზემან, აქანამდის შენ ცოცხალი არ მეგონე; | |
| 6522 | ჩემი მეთქვა: «გარდასრულდა სიცოცხლე და ყოვლი ღონე»; | |
| 6414 | “შენმან მზემან, აქანამდის შენ ცოცხალ არ მეგონე; | |
| 6415 | ჩემი მეთქვა, გარდასრულდა სიცოცხლე და ყოვლი ღონე; | |
| 6523 | 6416 | აწ რა მესმა, შემოქმედი ვადიდე და ღმერთსა ვმონე, |
| 6524 | ჩემი ყველა აქამდისი ჭირი ლხინსა შევაწონე. | |
| 6417 | ჩემი ყველა აქამდის ჭირი ლხინსა შევაწონე. | |
| 6525 | 6418 | |
| 6526 | შენი სიცოცხლე მეყოფის ჩემად იმედად გულისად, | |
| 6527 | გულისა ერთობ წყლულისა და ასრე დადაგულისად! | |
| 6528 | მომიგონებდი, გახსოვდე მე შენთვის დაკარგული სად; | |
| 6529 | ვზი მზრდელად სიყვარულისა, მის ჩემგან დანერგულისად. | |
| 6419 | “შენი სიცოცხლე მეყოფის ჩემად იმედად გულისად, | |
| 6420 | გულისა ერთობ წყლულისა და ასრე დადაგულისად. | |
| 6421 | მომიგონებდე, გახსოვდე მე, შენთვის დაკარგული სად; | |
| 6422 | ვზი მზრდელად სიყვარულისა მის, ჩემგან დანერგულისად. | |
| 6530 | 6423 | |
| 6531 | სხვად, ჩემო, ჩემი ამბავი ჩემგან არ მოგეწერების: | |
| 6424 | “ სხვად, ჩემო, ჩემი ამბავი ჩემგან არ მოგეწერების: | |
| 6532 | 6425 | ენა დაშვრების, მოსმენით არვისგან დაიჯერების. |
| 6533 | 6426 | ფატმან წამგვარა გრძნეულთა, ღმერთიმცა მას ეტერების! |
| 6534 | 6427 | აწ კვლა ქმნა იგი სოფელმან, რაცა მას შეეფერების. |
| 6535 | 6428 | |
| 6536 | აწ სოფელმან უარესი ჭირი ჭირსა დამისართა, | |
| 6537 | არ დასჯერდა ბედი ჩემი მათ პატიჟთა მრავალგვართა, | |
| 6429 | “აწ სოფელმან უარესი ჭირი ჭირსა მომისართა, | |
| 6430 | არ დასჯერდა ბედი ჩემი მას პატიჟთა მრავალ-გვართა, | |
| 6538 | 6431 | კვლაცა მიმცა შესაპყრობლად ქაჯთა, ძნელად საომართა; |
| 6539 | 6432 | ბედმან გვიყო ყველაკაი, ჩემო, რაცა დაგვემართა! |
| 6540 | 6433 | |
| 6541 | ციხეს ვზი ეზომ მაღალსა, თვალნი ძლივ შემოსწვდებიან, | |
| 6434 | “ციხეს ვზი ეზომ მაღალსა, თვალნი ძლივ გარდასწვდებიან, | |
| 6542 | 6435 | გზა გვირაბითა შემოვა, მცველნი მუნ ზედა დგებიან, |
| 6543 | 6436 | დღისით და ღამით მოყმენი ნობათსა არ დასცდებიან, |
| 6544 | მათთა შემბმელთა დაჰხოცენ, მართ ცეცხლად მოედებიან. | |
| 6437 | მათთა შემბმელთა დახოცენ, მართ ცეცხლად მოედებიან. | |
| 6545 | 6438 | |
| 6546 | ნუთუ ესენი გეგონნენ სხვათა მებრძოლთა წესითა?! | |
| 6439 | “ნუთუ ესენი გეგონნენ სხვათა მებრძოლთა წესითა?! | |
| 6547 | 6440 | ნუცა მე მომკლავ ჭირითა, ამისგან უარესითა; |
| 6548 | 6441 | შენ მკვდარსა გნახავ, დავიწვი, ვითა აბედი კვესითა; |
| 6549 | მოგშორდი, დამთმე გულითა, კლდისაცა უმაგრესითა! | |
| 6442 | მოგშორდი, დამთმე გულითა, კლდისაცა უმაგრესითა. | |
| 6550 | 6443 | |
| 6551 | შენ, საყვარელო, ნუ სჭმუნავ ჭმუნვითა ამისთანითა, | |
| 6552 | ჩემი სთქვა: «სხვათა მიხვდაო იგი ალვისა ტანითა»; | |
| 6444 | “შენ, საყვარელო, ნუ სჭმუნავ ჭმუნვითა ამისთანითა; | |
| 6445 | ჩემი სთქვა, სხვათა მიჰხვდაო იგი ალვისა ტანითა; | |
| 6553 | 6446 | არამ სიცოცხლე უშენოდ! ვარ აქამდისცა ნანითა; |
| 6554 | 6447 | ან თავსა კლდეთა ჩავიქცევ, ანუ მოვიკლავ დანითა. |
| 6555 | 6448 | |
| 6556 | შენმან მზემან, უშენოსა არვის მიხვდეს მთვარე შენი, | |
| 6557 | შენმან მზემან, ვერვის მიხვდეს, მო-ცა-ვიდენ სამნი მზენი! | |
| 6449 | “შენმან მზემან, უშენოსა არვის მიხვდეს მთვარე შენი, | |
| 6450 | შენმან მზემან, ვერვის მიხვდეს, მო-ცა-ვიდენ სამნი მზენი; | |
| 6558 | 6451 | აქათ თავსა გარდავიქცევ, ახლოს მახლვან დიდნი კლდენი, |
| 6559 | 6452 | სული ჩემი შეივედრე, ზეცით მომხვდენ ნუთუ ფრთენი. |
| 6560 | 6453 | |
| 6561 | ღმერთსა შემვედრე, ნუთუ კვლა დამხსნას სოფლისა შრომასა, | |
| 6454 | “ღმერთსა შემვედრე, ნუთუ კვლა დამხსნას სოფლისა შრომასა, | |
| 6562 | 6455 | ცეცხლსა, წყალსა და მიწასა, ჰაერთა თანა ძრომასა; |
| 6563 | 6456 | მომცნეს ფრთენი და ავფრინდე, მივხვდე მას ჩემსა ნდომასა, |
| 6564 | 6457 | დღისით და ღამით ვხედვიდე მზისა ელვათა კრთომასა. |
| 6565 | 6458 | |
| 6566 | მზე უშენოდ ვერ იქმნების, რათგან შენ ხარ მისი წილი, | |
| 6567 | განაღამცა მას ეახლე მისი ეტლი, არ თუ წბილი! | |
| 6568 | მუნა გნახო, მანდვე გსახო, გამინათლო გული ჩრდილი; | |
| 6569 | თუ სიცოცხლე მწარე მქონდა, სიკვდილიმცა მქონდა ტკბილი! | |
| 6459 | “მზე უშენოდ ვერ იქნების, რათგან შენ ხარ მისი წილი, | |
| 6460 | განაღამცა მას ეახელ მისი ეტლი, არ თუ წბილი! | |
| 6461 | მუნა გნახო, მანდვე გსახო, განმინათლო გული ჩრდილი, | |
| 6462 | თუ სიცოცხლე მწარე მქონდა, სიკვდილიმცა მქონდა ტკბილი. | |
| 6570 | 6463 | |
| 6571 | მე სიკვდილი აღარ მიმძიმს, შემოგვედრებ რათგან სულსა, | |
| 6464 | “მე სიკვდილი აღარ მიმძიმს, შემოგვედრებ რათგან სულსა, | |
| 6572 | 6465 | მაგრა შენი სიყვარული ჩავიტანე, ჩამრჩა გულსა; |
| 6573 | 6466 | მომეგონოს მოშორვება, მემატების წყლული წყლულსა; |
| 6574 | ნუცა მტირ და ნუცა მიგლოვ, ჩემო, ჩემსა სიყვარულსა! | |
| 6467 | ნუცა მტირ და ნუცა მიგლოვ, ჩემო,შენთვის სიყვარულსა. | |
| 6575 | 6468 | |
| 6576 | წადი, ინდოეთს მიმართე, არგე რა ჩემსა მშობელსა, | |
| 6577 | მტერთაგან შეიწრებულსა, ყოვლგნით ხელაუპყრობელსა, | |
| 6469 | “წადი, ინდოეთს მიმართე, არგე რა ჩემსა მშობელსა, | |
| 6470 | მტერთაგან შეიწრებულსა, ყოვლგნით ხელ-აუპყრობელსა, | |
| 6578 | 6471 | გულსა ალხინე ჩემისა მოშორვებისა მთმობელსა, |
| 6579 | მომიგონებდი მტირალსა, შენთვის ცრემლშეუშრობელსა! | |
| 6472 | მომიგონებდი მტირალსა, შენთვის ცრემლ-შეუშრობელსა! | |
| 6580 | 6473 | |
| 6581 | რაცა ვიჩივლე ბედისა ჩემისა, კმა საჩივარად; | |
| 6474 | “რაცა ვიჩივლე ბედისა ჩემისა, კმა საჩივარად; | |
| 6582 | 6475 | ცან, სამართალი მართალი გულისა გულსა მივა რად. |
| 6583 | შენთვის მოვკვდები, გავხდები ყორანთა დასახივარად. | |
| 6584 | ვირე ცოცხალ ვარ, მეყოფი სატირლად და სატკივარად. | |
| 6476 | შენთვის მოვკვდები, გავხდები ყორანთა დასაყივარად, | |
| 6477 | ვირე ცოცხალ ვარ, გეყოფი სატირლად და სატკივარად. | |
| 6585 | 6478 | |
| 6586 | აჰა, ინიშნე ნიშანი შენეულისა რიდისა! | |
| 6479 | “აჰა, ინიშნე ნიშანი შენეულისა რიდისა, | |
| 6587 | 6480 | გარდმიკვეთია ალამი, ჩემო, ერთისა კიდისა, |
| 6588 | ესეღა დაგრჩეს სანაცვლოდ მის იმედისა დიდისა. | |
| 6589 | რისხვით მობრუნდა ბორბალი ჩვენ ზედა ცისა შვიდისა“. | |
| 6481 | ესეღა დაგრჩეს სანაცვლოდ მის იმედისა დიდისა, | |
| 6482 | რისხვით მობრუნდა ბორბალი ჩვენზედა ცისა შვიდისა. | |
| 6590 | 6483 | |
| 6591 | 6484 | ესე წიგნი, საყვარელსა მისსა თანა მინაწერი, |
| 6592 | 6485 | რა დაწერა, გარდაჰკვეთა მათ რიდეთა ერთი წვერი. |
| 6593 | თავმოხდილსა დაუშვენდა სისხო, სიგრძე, თმათა ფერი, | |
| 6486 | თავ-მოხდილსა დაუშვენდა სისხო, სიგრძე, თმათა ფერი. | |
| 6594 | 6487 | ალვისაგან სული მოქრის, ყორნის ფრთათათ მონაბერი. |
| 6595 | 6488 | |
| 6596 | 6489 | იგი მონა წამოვიდა, გულანშაროს მიმავალი, |
| 6597 | წამ ერთ მიხდა ფატმანისსა, დღე იარა არმრავალი. | |
| 6490 | წამ-ერთ მიხდა ფატმანისას, დღე იარა არ-მრავალი. | |
| 6598 | 6491 | რა ავთანდილს გაუსრულდა საქმე მისი სასურვალი, |
| 6599 | ხელაპყრობით ღმერთსა მადლობს ცნობასრული, არა მთრვალი. | |
| 6492 | ხელ-აპყრობით ღმერთსა მადლობს ცნობა-სრული, არა მთრვალი. | |
| 6600 | 6493 | |
| 6601 | 6494 | ფატმანს უთხრა: „გამისრულდა ჟამად საქმე საწადელი, |
| 6602 | 6495 | დიდი შენი მოჭირვება ჩემგან არის გარდუხდელი, |
| 6603 | 6496 | წავალ, დგომად აღარა მცალს, დრო მოსრულა შარშანდელი, |
| 6604 | ფიცხლა ქაჯეთს მოვიყვანო მათი მოსპობ-ამწყვედელი“. | |
| 6497 | ფიცხალა ქაჯეთს მოვიყვანო მათი მომსპობ-ამწყვედელი“. | |
| 6605 | 6498 | |
| 6606 | ხათუნმან უთხრა: „ჰე, ლომო, ცეცხლი აწ უფრო ცხელდების, | |
| 6499 | ხათუნმან უთხრა: „ჰე, ლომო, ცეცხლი აწ უფრო ცხელდების; | |
| 6607 | 6500 | მოეშორვების ნათელსა, გული ამისთვის ბნელდების; |
| 6608 | 6501 | ისწრაფე, ჩემი ნუ გაგვა, ხელი ეგრეცა ხელდების, |
| 6609 | 6502 | თუ ქაჯნი მოგესწრებიან, მუნ მისლვა გაგიძნელდების“. |
| 6610 | 6503 | |
| 6611 | ყმამან ფრიდონის მონანი უხმნა, მას თანა ხლებულნი, | |
| 6612 | უბრძანა: „მკვდარნი აქამდის აწყა ვართ დაცოცხლებულნი, | |
| 6613 | რაცა გვინდოდა, მისითა სმენითა გაახლებულნი, | |
| 6614 | ჩვენთა მტერთანი გიჩვენნე წყლულნი მით, ვაგლახ, ლებულნი. | |
| 6504 | ყმამან ფრიდონის მონანი უხმნა, მასთანა ხლებულნი; | |
| 6505 | უბრძანა: „მკვდარნი აქამდის, აწყა ვართ დაცოცხლებულნი, | |
| 6506 | რაცა გვინდოდა, მისითა სმენითა გახარებულნი, | |
| 6507 | ჩვენთა მტერთანი გიჩვენნე წყლულნი მით ვაგლახ, ლებულნი! | |
| 6615 | 6508 | |
| 6616 | მიდით და ფრიდონს უამბვეთ ამბავი არნაცქაფავი; | |
| 6509 | “მიდით და ფრიდონს უამბეთ ამბავი არ-ნაცქაფავი; | |
| 6617 | 6510 | მე ვერა ვნახავ, ვისწრაფი, გზა ჩემი არს ნასწრაფავი. |
| 6618 | 6511 | მან გაახაფოს ხმა ხაფი, კვლა უფრო გასახაფავი, |
| 6619 | 6512 | თქვენ მოგცე ლარი ყველაი მე, ჩემი ნაალაფავი. |
| 6620 | 6513 | |
| 6621 | ჩემსა ზედა დიდი არის ვალი, თქვენგან დანადები; | |
| 6514 | “ჩემსა ზედა დიდი არის ვალი, თქვენგან დანადები; | |
| 6622 | 6515 | მადლსა სხვაებრ გარდავიხდი, თუღა ფრიდონს შევეყრები; |
| 6623 | 6516 | აწ წაიღეთ ყველაკაი, მეკობრეთა წანაღები, |
| 6624 | ამის მეტსა ვერას მოგცემ, ვიცი, ამად გეძუნწები. | |
| 6517 | ამის მეტსა ვერას მოგცემ, ვიცი ამად გეძუნწები. | |
| 6625 | 6518 | |
| 6626 | სახლი არ მახლავს, არ ძალმაქვს გაცემა საბოძვარისა“. | |
| 6627 | მისცა მართ სავსე ხომალდი, რიცხვი ტურფათა ჯარისა, | |
| 6519 | “სახლი არ მახლავს, არ ძალ-მაქვს გაცემა საბოძვარისა“ | |
| 6520 | მისცა მართ სავსე ხომალდი, რიცხვი ტურფათა ჯარისა. | |
| 6628 | 6521 | უბრძანა: „წადით, წაიღეთ, გზა წავლეთ მისვე არისა, |
| 6629 | ფრიდონს მიართვით უსტარი ჩემგან, ძმადნაფიცარისა“. | |
| 6522 | ფრიდონს მიართვით უსტარი ჩემგან, ძმად-ნაფიცარისა“. | |
| 6630 | 6523 | წიგნი ავთანდილისა ფრიდონთანა მიწერილი |
| 6631 | ||
| 6632 | დაწერა: „ფრიდონ მაღალო, სვესრულო მეფეთმეფეო, | |
| 6633 | ლომისა მსგავსო ძალ-გულად, მზეო შუქმოიეფეო, | |
| 6524 | დაწერა: „ფრიდონ მაღალო, სვე-სრულო მეფეთ-მეფეო, | |
| 6525 | ლომისა მსგავსო ძალ-გულად, მზეო შუქ-მოიეფეო, | |
| 6634 | 6526 | მოვლენილო და მორჭმულო, მტერთა სისხლისა მჩქეფეო, |
| 6635 | უმცროსმან ძმამან შორიშორ სალამი დავიყეფეო! | |
| 6527 | უმცროსმან ძმამან შორი-შორ სალამი დავიყეფეო! | |
| 6636 | 6528 | |
| 6637 | ჭირნი ვნახენ და მო-ცა-მხვდა ნაცვალი ჭირნახულისა, | |
| 6529 | “ჭირნი ვნახენ და მო-ცა-მხვდა ნაცვალი ჭირ-ნახულისა, | |
| 6638 | 6530 | კარგა მოხდომა საქმისა ჩემისა გაზრახულისა; |
| 6639 | 6531 | მიცნია მართლად ამბავი პირისა მზედ სახულისა, |
| 6640 | დამარჩენელი ლომისა, მის ქვესკნელს დამარხულისა. | |
| 6532 | დამარჩენელი ლომისა მის, ქვესკნელს დამარხულისა“. | |
| 6641 | 6533 | |
| 6642 | იგი მზე ქაჯთა მეფესა ჰყავს, ქაჯეთს პატიმარია. | |
| 6643 | მუნ მისლვა მიჩანს თამაშად, თუცა გზა საომარია. | |
| 6534 | “იგი მზე ქაჯთა მეფესა ჰყავს, ქაჯეთს პატიმარია. | |
| 6535 | მუნ მისლვა მიჩანს თამაშად, თუმცა გზა საომარია. | |
| 6644 | 6536 | ნარგისთათ წვიმა ბროლისა წვიმს, ვარდი ნაწვიმარია, |
| 6645 | 6537 | ჯერთ ქალსა ქაჯნი არ ახლვან, მაგრა სპა უამარია. |
| 6646 | 6538 | |
| 6647 | გულმხიარული ვიხარებ, ამად არ ცრემლი მმილდების, | |
| 6648 | სადაცა შენ და შენი ძმა ხართ, ძნელი გაადვილდების; | |
| 6649 | რაცა მოგინდეს, უცილოდ იქთ, იგი არ აგცილდების, | |
| 6650 | არ თურე კაცმან დაგიდგნეს, ვეჭვ, კლდეცა გაგიცვილდების. | |
| 6539 | “გულ-მხიარული ვიხარებ, ამად არ ცრემლი მმილდების, | |
| 6540 | სადაცა შენ და შენი ძმა ხართ ძნელი გაადვილდების; | |
| 6541 | რაცა მოგინდეს, უცილოდ იქმთ, იგი არ აგცილდების, | |
| 6542 | არ თურე კაცმან დაგიდგნას, ვეჭვ, კლდეცა გაგილბილდების“. | |
| 6651 | 6543 | |
| 6652 | აწ შემინდვე, ვერა გნახე, შორს ამისთვის წაგიარე, | |
| 6653 | გზა-გზა ყოვნად აღარა მცალს, პატიმრად-ა იგი მთვარე; | |
| 6544 | “აწ შემინდევ, ვერა გნახე, შორს ამისთვის წაგიარე, | |
| 6545 | გზა-გზა ყოვნა აღარა მცალს, პატიმრად-ა იგი მთვარე; | |
| 6654 | 6546 | ადრე მოვალთ მხიარულნი, ჩვენი ნახვა გაიხარე, |
| 6655 | ამის მეტი რაღა გკადრო, ძმასა ძმურად მოეხმარე. | |
| 6547 | ამის მეტი რაღა გკადრო, ძმასა ძმურად მოეხმარე“. | |
| 6656 | 6548 | |
| 6657 | ამა მონათა ჩემ ზედა გარდაუხდელი გულია: | |
| 6658 | ამოდ მმსახურეს, თქვენიმცა გული ამათთვის სრულია! | |
| 6659 | ქება რად უნდა მას, ვინცა თქვენ თანა ხანდაზმულია? | |
| 6660 | მსგავსი ყველაი მსგავსსა შობს, ესე ბრძენთაგან თქმულია“. | |
| 6549 | “ამა მონათა ჩემზედა გარდაუხდელი გულია. | |
| 6550 | ამოდ მმსახურეს, თქვენიმცა გული ამათთვის სრულია. | |
| 6551 | ქება რად უნდა მას, ვინცა თქვენთანა ხან-დაზმულია? | |
| 6552 | მსგავსი ყველაი მსგავსსა შობს, ესე ბრძენთაგან თქმულია.“ | |
| 6661 | 6553 | |
| 6662 | 6554 | ესე უსტარი დაწერა, შეკრა და წა-ცა-ხვია მან, |
| 6663 | მისცა ფრიდონის მონათა ვარდმან და თმითა იამან; | |
| 6664 | შესთვალა ზეპირ, რაცა ხმდა, სრულად, მართ ვითა ჰგია, მან, | |
| 6665 | მათ მარგალიტი უჩვენის ძოწისა კარმან ღიამან. | |
| 6555 | მისცა ფრიდონის მონათა ვარდმან და ვითა იამან; | |
| 6556 | შესთვალა ზეპირ, რაცა ხმდა სრულად, მართ ვითა ჰგია, მან, | |
| 6557 | მათ მრგალიტი უჩვენის ძოწისა კარმან ღიამან“. | |
| 6666 | 6558 | |
| 6667 | მოქარავნეთა უბრძანა: „საქმე მიც, გითხრა განაო, | |
| 6668 | კარგად მომიხდა, მოყვრობა მე თქვენი მესვიანაო, | |
| 6669 | რაცა მინდოდა, ყველაი ვქმენ, ღმერთმან მაგულვანაო, | |
| 6670 | აწ აღარა მცალს, ბადრაგა სხვა წაიტანეთ თანაო“. | |
| 6671 | ||
| 6672 | 6559 | მონახა, პოვა ავთანდილ ნავი მისისა მხარისა, |
| 6673 | გამოემართა იგი მზე პირითა მსგავსი მთვარისა, | |
| 6674 | მაგრა დაგდება უმძიმდა ფატმანის გულმწუხარისა; | |
| 6560 | გამოემართა იგი მზე პირითა სავსე მთვარისა; | |
| 6561 | მაგრა დაგდება უმძიმდა ფატმანის გულ-მწუხარისა, | |
| 6675 | 6562 | მისთა გამყრელთა ნაკადი ჩასდის სისხლისა ღვარისა. |
| 6676 | 6563 | |
| 6677 | ფატმან, უსამ და მონანი ტირან ცრემლითა ცხელითა, | |
| 6564 | ფატმან, უსამ და მონანი ტირან ცრემლითა ცხელითა; | |
| 6678 | 6565 | იტყვიან: „მზეო, რა გვიყავ? დაგვწვენ ცეცხლითა მწველითა! |
| 6679 | 6566 | რად დაგვაბნელენ შენისა მოშორვებისა ბნელითა! |
| 6680 | და-ცა-გვმარხენო ხელითა, ჩვენითა დამმარხველითა!“ | |
| 6681 | წასლვა ავთანდილისა გულანშაროთ და ტარიელის შეყრა | |
| 6682 | ||
| 6683 | გამოვლნა ზღვანი ავთანდილ მგზავრითა რათმე ნავითა, | |
| 6684 | პირმხიარული აცორვებს მართ ოდენ მარტო თავითა; | |
| 6567 | და-ცა-გვმარხენო ხელითა ჩვენითა დამმარხველითა!“ | |
| 6568 | წასვლა ავთანდილისა გულანშაროთ და ტარიელის შეყრა | |
| 6569 | გამოვლნა ზღვანი ავთანდილ მგზავრითა რითმე ნავითა, | |
| 6570 | პირ-მხიარული აცორვებს მართ ოდენ მარტო თავითა; | |
| 6685 | 6571 | მას შეყრა ტარიელისა უხარის მით ამბავითა, |
| 6686 | ხელგანპყრობილი გულითა არს ღმრთისა საესავითა. | |
| 6572 | ხელ-განპყრობილი გულითა არს ღმრთისა საესავითა. | |
| 6687 | 6573 | |
| 6688 | მოწურვილ იყო ზაფხული, ქვეყნით ამოსლვა მწვანისა, | |
| 6574 | მოწურვილ იყო ზაფხული, ქვეყნით ამოსვლა მწვანისა, | |
| 6689 | 6575 | ვარდის ფურცლობის ნიშანი, დრო მათის პაემანისა, |
| 6690 | ეტლის ცვალება მზისაგან, შეჯდომა სარატანისა. | |
| 6576 | ეტლის ცვალება მზისაგან, შეჯდომა სარატანისა, | |
| 6691 | 6577 | სულთქვნა, რა ნახა ყვავილი მან, უნახავმან ხანისა. |
| 6692 | 6578 | |
| 6693 | აგრგვინდა ცა და ღრუბელნი ცროდეს ბროლისა ცვარითა; | |
| 6694 | ვარდთა აკოცა ბაგითა, მით ვარდისავე დარითა; | |
| 6695 | უბრძანა: „გიჭვრეტ თვალითა, გულტკბილად შემხედვარითა, | |
| 6696 | მისად სანაცვლოდ მოვილხენ თქვენ თანა საუბარითა“. | |
| 6579 | აგრგვინდა ცა და ღრუბელნი, ცროდეს ბროლისა ცვარითა; | |
| 6580 | ვარდთა აკოცა ბაგითა, მითვე ვარდისა დარითა; | |
| 6581 | უბრძანა: „გიჭვრეტ თვალითა, გულ-ტკბილად შემხედვარითა; | |
| 6582 | მისად სანაცვლოდ მოვილხენ თქვენთანა საუბარითა“. | |
| 6697 | 6583 | |
| 6698 | რა მოეგონის მოყვარე, სდინდიან ცრემლნი მწარენი. | |
| 6584 | რა მოეგონის მოყვარე, სდინდიან ცრემლნი მწარენი, | |
| 6699 | 6585 | ტარიელისკენ იარნა მან გზანი საწყინარენი, |
| 6700 | უდაბურნი და უგზონი, უცხონი რამე არენი; | |
| 6586 | უდაბურნი და უგზონი, უცხონი რამე არენი, | |
| 6701 | 6587 | სადაცა ნახნის, დახოცნის ლომ-ვეფხნი მოშამბნარენი. |
| 6702 | 6588 | |
| 6703 | 6589 | ქვაბნი გამოჩნდეს, ეამა, იცნა, თქვა: „იგი კლდენია, |
| 6704 | სადაა ჩემი მოყვარე და ვისთვის ცრემლი მდენია; | |
| 6705 | ღირს ვარმცა, ვნახო პირისპირ, უამბო, რაცა მსმენია, | |
| 6706 | არ მოსრულ იყოს, რაღა ვქმნა, ცუდ ჩემი განავლენია! | |
| 6590 | სადაა, ჩემი მოყვარე და ვისთვის ცრემლი მდენია; | |
| 6591 | ღირს ვარმცა, ვნახო პირის-პირ, ვუამბო რაცა მსმენია, | |
| 6592 | არ მოსრულ იყოს, რაღა ვქმნა, ცუდ ჩემი განავლენია!“ | |
| 6707 | 6593 | |
| 6708 | თუ მოსრულა, უღონიოდ შინა ხანსა არ დაზმიდა, | |
| 6594 | “თუ მოსრულა, უღონიოდ შინა ხანსა არ დაზმიდა, | |
| 6709 | 6595 | მინდორს სადმე წავიდოდა, მხეცისაებრ ველთა ვლიდა; |
| 6710 | 6596 | სჯობს, თუ შამბ-შამბ წავიარო“, – იგონებდა, იხედვიდა, |
| 6711 | ესე თქვა და მიუქცია, მინდორთაკენ წამოვიდა. | |
| 6597 | ესე თქვა და მიუქცია, მინდორთაკე წამოვიდა. | |
| 6712 | 6598 | |
| 6713 | 6599 | მიაცორვებს და იმღერის მხიარულითა გულითა, |
| 6714 | მართ სახელდებით უყივის ხმითა მით სახარულითა. | |
| 6600 | მართ სახელ-დებით უყივის ხმითა მით სიხარულითა. | |
| 6715 | 6601 | ცოტაი წავლო, გამოჩნდა მზე სინათლითა სრულითა: |
| 6716 | 6602 | შამბისა პირსა ტარიელ დგა ხრმლითა მომახულითა. |
| 6717 | 6603 | |
| 6718 | 6604 | ტარიელს ლომი მოეკლა, მით ხრმალსა სისხლი სცხებოდა; |
| 6719 | 6605 | შამბისა პირსა ქვეითი დგა, ცხენი არა ხლებოდა; |
| 6720 | 6606 | ყივილი ავთანდილისა ესმოდა, ეოცებოდა, |
| 6721 | შეხედნა, იცნა, გაიქცა, მისკენ მირბოდა, ხლტებოდა. | |
| 6607 | შეხედნა, იცნა, გაიქცა, მისკე მირბოდა, ხლტებოდა. | |
| 6722 | 6608 | |
| 6723 | ხრმალი გასტყორცა ტარიელ, მიმართა მისსა ძმობილსა. | |
| 6609 | ხრმალი გატყორცა ტარიელ, მიმართა მისსა ძმობილსა. | |
| 6724 | 6610 | ყმა ცხენისაგან გარდიჭრა, ჰგვანდა ეტლისა სწრობილსა. |
| 6725 | მათ ერთმანერთსა აკოცეს, ჰგვანან ყელგარდაჭდობილსა, | |
| 6726 | ხმა შაქრისფერად გაუხდა ვარდსა, ხშირ-ხშირად პობილსა. | |
| 6611 | მათ ერთმანერთსა აკოცეს, ჰგვანან ყელ-გარდაჭდობილსა, | |
| 6612 | ხმა შაქრის-ფერად გაუხდა ვარდსა, ხშირ-ხშირად პობილსა. | |
| 6727 | 6613 | |
| 6728 | 6614 | ტარიელ მოთქვა ტირილით სიტყვა ნატიფი, მჭევრები: |
| 6729 | – სისხლისა ღვარმან შეღება წითლად გიშრისა ტევრები, | |
| 6615 | – სისხლისა ღვარმან შეღება წითლად გიშრისა ტევრები, | |
| 6730 | 6616 | ალვასა წყარო ცრემლისა მორწყავს, ნაკადი ბევრები, – |
| 6731 | „რათგან შენ გნახე, რა მგამა, პატიჟი მჭირდეს მე რვები!“ | |
| 6617 | “რათგან შენ გნახე, რა მგამა, პატიჟი მჭირდეს მევ რები!“ | |
| 6732 | 6618 | |
| 6733 | 6619 | ტარიელ ტირს და ავთანდილ სიცილით ეუბნებოდა; |
| 6734 | 6620 | გაღიმდის, ძოწი გააპის, კბილთაგან ელვა ჰკრთებოდა; |
| 6735 | 6621 | ეტყოდა: „ვცანო ამბავი, შენ რომე გეამებოდა, |
| 6736 | 6622 | აწ გაახლდების ყვავილი, ვარდი აქამდის ჭნებოდა“. |
| 6737 | 6623 | |
| 6738 | ტარიელ უთხრა“ „ჰე, ძმაო, კმარის, დღეს რაცა მლხენია, | |
| 6624 | ტარიელ უთხრა: „ჰე ძმაო, კმა არს, დღეს რაცა მლხენია, | |
| 6739 | 6625 | ყოველი ჩემი სალხინო მინახავს, – ნახვა შენია; |
| 6740 | სხვად ნუ ყოს ღმერთმან წამალი, არცა რა მოგისმენია; | |
| 6741 | კაცმანმცა სოფელს ვით პოვა, რაცა რა საქმე ზენია!“ | |
| 6626 | სხვად ნუ ყოს ღმერთმან წამალი, არცა რა მოგისმენია: | |
| 6627 | კაცმანმცა სოფელს ვით პოვა, რაც არა საქმე ზენია!“ | |
| 6742 | 6628 | |
| 6743 | რა ტარიელ არ შესჯერდა, ავთანდილცა არ დასწყნარდა, | |
| 6744 | მის ამბვისა დაყოვნება ვეღარ გასძლო, აუჩქარდა, | |
| 6745 | გამოიღო რიდე მისი, ვინ ბაგეთა ვარდი ვარდა. | |
| 6629 | რა ტარიელ არ შესჯერდა, ავთანდილცა არ დაწყნარდა, | |
| 6630 | მის ამბისა დაყოვნება ვეღარ გასძლო, აუჩქარდა, | |
| 6631 | გამოიღო რიდე მისი, ვინ ბაგეთა ვარდი ვარდა, | |
| 6746 | 6632 | რა ტარიელ ნახა, იცნა, გამოუღო, შემოვარდა. |
| 6747 | 6633 | |
| 6748 | 6634 | წიგნი და კიდე რიდისა იცნა და გა-ცა-შალა მან, |
| 6749 | 6635 | პირსა დაიდვა, დაეცა, ვარდმან ფერითა მკრთალამან, |
| 6750 | სულნი გაექცეს, მოდრიკა თავი გიშრისა ტალამან. | |
| 6636 | სულნი გაიქცეს, მოდრიკა თავი გიშრისა ტალამან. | |
| 6751 | 6637 | მისნი ვერ გასძლნეს პატიჟნი ვერ კაენ, ვერცა სალამან. |
| 6752 | 6638 | |
| 6753 | ავთანდილ უჭვრეტს ტარიელს, უსულოდ ქვემდებარესა, | |
| 6754 | შეჰფრინდა, შველად მიმართა მას, ტკბილად მოუბარესა, | |
| 6755 | ვერა ვერ არგო დამწვარსა, სრულად ცეცხლნადებარესა; | |
| 6639 | ავთანდილ უჭვრეტს ტარიელს, უსულოდ ქვე-მდებარესა, | |
| 6640 | შეფრინდა, შველად მიმართა მას, ტკბილად მოუბარესა; | |
| 6641 | ვერა, ვერ არგო დამწვარსა, სრულად ცეცხლ-ნადებარესა, | |
| 6756 | 6642 | მისთა ნიშანთა სიცოცხლე მართ მისი მიიბარესა. |
| 6757 | 6643 | |
| 6758 | 6644 | ავთანდილ დაჯდა ტირილად, ტირს ხმითა შვენიერითა, |
| 6759 | 6645 | ყორანსა გაჰგლეჯს ხშირ-ხშირად, აფრთხობს ბროლისა ჭერითა; |
| 6760 | 6646 | გახეთქა ლალი გათლილი ანდამატისა კვერითა, |
| 6761 | 6647 | მუნით წყარონი გამოხდეს, ძოწსა ვამსგავსენ ფერითა. |
| 6762 | 6648 | |
| 6763 | 6649 | პირსა იხოკს, ღაწვთა სისხლი ჩასდიოდა მისსა მჭვრეტსა: |
| 6764 | „რაცა ვქმენო, არ უქნია არცა შმაგსა, არცა რეტსა; | |
| 6650 | “რაცა ვქმენო, არ უქმნია არცა შმაგსა, არცა რეტსა; | |
| 6765 | 6651 | წყალი სწრაფით რად დავასხი ცეცხლსა, ძნელად დასაშრეტსა! |
| 6766 | ჩქარად ეცეს, ვერ გაუძლებს გული ლხინსა მეტისმეტსა. | |
| 6652 | ჩქარად ეცეს, ვერ გაუძლებს გული ლხინსა მეტის-მეტსა“. | |
| 6767 | 6653 | |
| 6768 | მე მოვკალ ჩემი მოყვარე; რა მმართებს გაწბილებულსა? | |
| 6654 | “მე მოვკალ ჩემი მოყვარე, რა მმართებს გაწბილებულსა? | |
| 6769 | 6655 | თავსა ვაბრალობ საქმესა, არ დასმით გაგონებულსა! |
| 6770 | ცრუ კაცი კარგად ვერა იქს საქმესა გაძნელებულსა, | |
| 6771 | თქმულა: «სიწყნარე გმობილი სჯობს სიჩქარესა ქებულსა!» | |
| 6656 | ცრუ კაცი კარგად ვერა იქმს საქმესა გაძნელებულსა, | |
| 6657 | თქმულა: «სიწყნარე გმობილი სჯობს სიჩქარესა ქებულსა»“. | |
| 6772 | 6658 | |
| 6773 | უცნობოქმნილი ტარიელ ძეს მსგავსად ნატუსალისად. | |
| 6659 | უცნობო-ქმნილი ტარიელ ძეს მსგავსად ნატუსალისად | |
| 6774 | 6660 | ავთანდილ ადგა, გამოვლნა შამბნი საძებრად წყალისად, |
| 6775 | მან პოვა სისხლი ლომისა, მოაქვს სავსებლად ალისად, | |
| 6661 | მან ჰპოვა სისხლი ლომისა, მოაქვს სავსებლად ალისად, | |
| 6776 | 6662 | მკერდსა დაასხა, გა-ვე-ხდა ლაჟვარდი ფერად ლალისად. |
| 6777 | 6663 | |
| 6778 | 6664 | ავთანდილ მკერდსა დაასხა მას ლომსა სისხლი ლომისა; |
| 6779 | ტარიელ შეკრთა, შეიძრა რაზმი ინდოთა ტომისა, | |
| 6780 | თვალნი აახვნა, მიეცა ძალი ზე წამოჯდომისა. | |
| 6781 | ლურჯად ჩანს შუქი მთვარისა, მზისაგან შუქნაკრთომისა. | |
| 6665 | ტარიელ შეკრთა, შეიძრა რაზმი ინდოთა ტომისა; | |
| 6666 | თვალნი აახვნა, მიეცა ძალი ზე წამოჯდომისა, | |
| 6667 | ლურჯად ჩანს შუქი მთვარისა, მზისაგან შუქ-ნაკრთომისა. | |
| 6782 | 6668 | |
| 6783 | ზამთარი ვარდსა გაახმობს, ფურცელნი ჩამოსცვივიან, | |
| 6784 | ზაფხულის მზისა სიახლე დასწვავს, გვალვასა ჩივიან, | |
| 6785 | მაგრა მას ზედა ბულბულნი ტურფასა ხმასა ყივიან, – | |
| 6669 | ზამთარი ვარდთა გაახმობს, ფურცელნი ჩამოსცვივიან, | |
| 6670 | ზაფხულის მზისა სიახლე დასწვავს, გვალვასა ჩივიან. | |
| 6671 | მაგრა მას ზედა ბულბულნი ტურფასა ხმასა ჰყივიან, – | |
| 6786 | 6672 | სიცხე სწვავს, ყინვა დააზრობს, წყლულნი ორჯელვე სტკივიან. |
| 6787 | 6673 | |
| 6788 | 6674 | აგრევე გული კაცისა მოსაგვარებლად ძნელია, |
| 6789 | ჭირსა და ლხინსა ორსავე ზედა მართ ვითა ხელია, | |
| 6675 | ჭირსა და ლხინსა ორსავე ზედა, მართ ვითა ხელია, | |
| 6790 | 6676 | მიწყივ წყლულდების, საწუთრო მისი აროდეს მრთელია. |
| 6791 | იგი მიენდოს სოფელსა, ვინცა თავისა მტერია! | |
| 6677 | იგი მიენდოს სოფელსა ვინცა თავისა მტერია! | |
| 6792 | 6678 | |
| 6793 | ტარიელ ნახა ნაწერი კვლაცა მკლველისა მისისა, | |
| 6679 | ტარიელ ნახა ნაწერი კვლაცა მკვლელისა მისისა; | |
| 6794 | 6680 | იკითხავს, თუცა აშეთებს კითხვა წიგნისა მისისა; |
| 6795 | დაუყვის ცრემლმან სინათლე, ბნელად ჩანს შუქი დღისისა. | |
| 6796 | ავთანდილ ადგა, დაუწყო თხრობა სიტყვისა მქისისა. | |
| 6681 | დაუყვის ცრემლმან სინათლე, ბნელად ჩანს შუქი დღისისა, | |
| 6682 | ავთანდილ ადგა, დაუწყო, თხრობა სიტყვისა მქისისა. | |
| 6797 | 6683 | |
| 6798 | იტყვის, თუ: „ნაქმრად არ ვარგა კაცისა გასწავლილისად, | |
| 6799 | აწ რადღა გვმართებს ტირილი? ხამს, დავსხდეთ ქმნად ღიმილისად; | |
| 6684 | იტყვის თუ: „ნაქმრად არ ვარგა კაცისა გასწავლილისად, | |
| 6685 | აწ რადღა გვმართებს ტირილი, ხამს დავსხდეთ ქმნად ღიმილისად, | |
| 6800 | 6686 | ადეგ, წავიდეთ საძებრად მის მზისა წახდომილისად! |
| 6801 | ადრე მიგიყვან, მიყვანა არს შენგან მონდომილი სად. | |
| 6687 | ადრე მიგიყვან, მიყვანა არს შენგან მონდომილისად“. | |
| 6802 | 6688 | |
| 6803 | ვითა გვმართებს გახარება, პირველ აგრე გავიხარნეთ, | |
| 6689 | “ვითა გვმართებს გახარება, პირველ აგრე გავიხარნეთ, | |
| 6804 | 6690 | მერმე შევსხდეთ, გავემართნეთ, ქაჯეთისკენ თავნი ვარნეთ, |
| 6805 | 6691 | ხრმალნი ჩვენნი ვიწინამძღვრნეთ, მათნი ზურგით დავიყარნეთ, |
| 6806 | 6692 | უჭირველნი შემოვიქცეთ, იგი მძორთა დავადარნეთ“. |
| 6807 | 6693 | |
| 6808 | 6694 | მერმე ტარიელ ამბავსა ჰკითხავს, აღარა ბნდებოდა. |
| 6809 | 6695 | შეხედნის, თვალნი ამართნის, შავ-თეთრი ელვა ჰკრთებოდა, |
| 6810 | მართ ვითა ლალსა მზისაგან, მას ფერი ეზარდებოდა; | |
| 6811 | ვინ ღირსა, თუმცა წყალობით ცა მიწყივ მობრუნდებოდა! | |
| 6696 | მართ ვითა ლალსა მზისაგან მას ფერი ეზარდებოდა, | |
| 6697 | ვინ ღირს-ა, თუმცა წყალობით ცა მიწყივ მობრუნდებოდა! | |
| 6812 | 6698 | |
| 6813 | 6699 | ავთანდილს მადლი უბრძანა, ქმნა უყო საუბარისა: |
| 6814 | „მე შენი ქება ვითა ვთქვა, ბრძენთაგან საქებარისა! | |
| 6815 | ვითა ზემთისა წყარომან, მორწყე ყვავილი ბარისა, | |
| 6816 | დამწყვიდე დენა ცრემლისა, ნარგისთა ნაგუბარისა. | |
| 6700 | “მე შენი ქება ვითა ვთქვა, ბრძენთაგან საქებარისა! | |
| 6701 | ვითა ზე-მთისა წყარომან, მოჰრწყე ყვავილი ბარისა, | |
| 6702 | დამწყვიდე დენა ცრემლისა, ნარგისთათ ნაგუბარისა“. | |
| 6817 | 6703 | |
| 6818 | მე ვერა გიყო, ნაცვალსა ღმერთი გარდიხდის ციერი, | |
| 6819 | ზეგარდმოთ მისით შემოგზღოს მუქაფა ჩემმაგიერი!“ | |
| 6704 | “მე ვერა გიყო, ნაცვალსა, ღმერთი გარდიხდის ციერი, | |
| 6705 | ზეგარდმო მისით შემოგზღოს მუქაფა ჩემ-მაგიერი!“ | |
| 6820 | 6706 | შესხდეს და შინა წავიდეს, მათ ლხინი ჰქონდა ძლიერი; |
| 6821 | აწ გა-ვე-აძღო სოფელმან ასმათ, ადრითგან მშიერი. | |
| 6707 | აწ გა-ვე-აძღო სოფელმან ასმათ, ადრითგან მშიერი“. | |
| 6822 | 6708 | |
| 6823 | ქვაბისა კარსა ასმათი მარტო ზის, არბარგოსანი. | |
| 6824 | შეხედნა, იცნა ტარიელ, თანა ყმა ჭარმაგოსანი, – | |
| 6825 | ორნივე ტურფად იმღერდეს, ვით იადონი მგოსანი, – | |
| 6709 | ქვაბისა კარსა ასმათი მარტო ზის, არ-ბარგოსანი. | |
| 6710 | შეხედნა, იცნა ტარიელ, თანა ყმა ჭარმაგოსანი. | |
| 6711 | ორნივე ტურფად იმღერდეს, ვით იადონი მგოსანი, | |
| 6826 | 6712 | მაშინვე იცნა, ავარდა მოშლილი, პერანგოსანი. |
| 6827 | 6713 | |
| 6828 | 6714 | აქამდის მიწყივ ენახა ქვაბს მისლვა მოტირალისა, |
| 6829 | 6715 | აწ გაუკვირდა დანახვა სიცილით მომღერალისა. |
| 6830 | ზარაღებული ავარდა, ცნობა უც ვითა მთრვალისა, | |
| 6831 | არ იცის სმენა ამბვისა ჯერთ მისგან სასურვალისა. | |
| 6716 | ზარ-აღებული ავარდა, ცნობა უც, ვითა მთრვალისა, | |
| 6717 | არ იცის სმენა ამბისა ჯერთ მისგან სასურვალისა. | |
| 6832 | 6718 | |
| 6833 | მათ რა ნახეს, შემოჰყივლეს სიცილით და კბილთა ჩენით: | |
| 6834 | „ჰე, ასმათო, მოგვივიდა მოწყალება ღმრთისა ზენით; | |
| 6835 | ვპოვეთ მთვარე დაკარგული, რაცა გვწადდა, იგი ვქმენით, | |
| 6719 | მათ რა ნახეს, შემოჰყივლეს სიცილით და კბილთა ჩენით; | |
| 6720 | “ჰე, ასმათო, მოგვივიდა მოწყალება ღმრთისა ზენით; | |
| 6721 | ვპოვეთ მთვარე დაკარგული, რაცა გწადდა, იგი ვქმენით; | |
| 6836 | 6722 | აწ გავხედით ბედისაგან ცეცხლთა შრეტით, ჭირთა ლხენით!“ |
| 6837 | 6723 | |
| 6838 | ავთანდილ ცხენსა გარდაჰხდა ასმათის მოსახვეველად; | |
| 6839 | მან მიჰყო ხელი ალვასა, შტო მოჰყვა მოსარხეველად, | |
| 6840 | ყელსა და პირსა აკოცებს, არის ცრემლისა მფრქვეველად: | |
| 6841 | „რა სცანო, რა ჰქმენ, მიამბე, ვტირ შენი მოაჯე ველად“. | |
| 6724 | ავთანდილ ცხენსა გარდახდა ასმათის მოსახვევლად. | |
| 6725 | მან მიჰყო ხელი ალვასა, შტო მოჰყვა მოსარხევლად, | |
| 6726 | ყელსა და პირსა აკოცებს, არის ცრემლისა მფრქვეველად; | |
| 6727 | “რა სცანო. რა ჰქმნეს, მიამბე, ვტირ შენი მოაჯე ველად“. | |
| 6842 | 6728 | |
| 6843 | 6729 | ავთანდილ ასმათს უსტარი მისცა მისისა ზრდილისა, |
| 6844 | ალვისა შტოდამჭნარისა, მთვარისა ფერმიხდილისა; | |
| 6845 | უთხრა, თუ: „ნახე ნაწერი მის პატიჟგარდახდილისა; | |
| 6730 | ალვისა შტო-დამჭნარისა, მთვარისა ფერ-მიხდილისა; | |
| 6731 | უთხრა თუ: „ნახე ნაწერი მის პატიჟ-გარდახდილისა; | |
| 6846 | 6732 | მზე მოგვეახლა, მოგვეცა ჩვენ მოშორვება ჩრდილისა“. |
| 6847 | 6733 | |
| 6848 | 6734 | ასმათ რა ნახა უსტარი, ცნა მისი დანაწერობა, |
| 6849 | გაჰკვირდა, ზარმან აიღო, ათრთოლებს, ვითა ხელობა, | |
| 6735 | გაკვირდა, ზარმან აიღო, ათრთოლებს, ვითა ხელობა, | |
| 6850 | 6736 | ტერფით თხემამდის გაუხდა მას მეტი საკვირველობა; |
| 6851 | იტყვის: „რა ვნახე, რა მესმის, არსმცა ამისი მრთელობა?!“ | |
| 6737 | იტყვის: „ რა ვნახე, რა მესმის, არსმცა ამისი მრთელობა?!“ | |
| 6852 | 6738 | |
| 6853 | 6739 | ავთანდილ უთხრა: „ნუ გეშის, ეგე ამბავი მრთელია; |
| 6854 | 6740 | ლხინი მოგვეცა, მოგვშორდა ყოველი ჭირი ძნელია, |
| 6855 | მზე მოგვეახლა, უკუნი ჩვენთვის აღარა ბნელია, | |
| 6856 | ბოროტსა სძლია კეთილმან, არსება მისი გრძელია!“ | |
| 6741 | მზე მოგვეახლა,უკუნი ჩვენთვის აღარა ბნელია, | |
| 6742 | ბოროტსა სძლია კეთილმან, – არსება მისი გრძელია!“ | |
| 6857 | 6743 | |
| 6858 | 6744 | ინდოთ მეფე მხიარული ასმათს რასმე უბრძანებდა; |
| 6859 | 6745 | ერთმანერთსა ეხვეოდეს, სიხარული ატირებდა; |
| 6860 | 6746 | ვარდსა ზედა ყორნის ბოლო ნამსა თხელსა აპკურებდა. |
| 6861 | კაცსა ღმერთი არ გასწირავს, თუმცა კაცი შეიგებდა. | |
| 6747 | კაცსა ღმერთი არ გასწირავს, თუცა კაცი შეიგებდა. | |
| 6862 | 6748 | |
| 6863 | ღმერთსა მისცეს დიდი მადლი, თქვეს: „გვიყოო, რაცა სჯობდა“. | |
| 6864 | „აწყა ვცანით, უარესსა პირი თქვენი არ გაბრჭობდა“, | |
| 6865 | ინდოთ მეფე მხიარული ხელგანპყრობით ამას ხმობდა. | |
| 6866 | ქვაბს შევიდეს მხიარულნი, ასმათ რასმე მასპინძლობდა. | |
| 6749 | ღმერთსა მისცეს დიდი მადლი, თქვეს: „ გვიყოო, რაცა სჯობდა; | |
| 6750 | აწყა ვცანით, უარესსა პირი თქვენი არ გაბრჭობდა“. | |
| 6751 | ინდოთ მეფე მხიარული ხელ-განპყრობით ამას ხმობდა. | |
| 6752 | ქვაბს შევიდეს მხიარული, ასმათ რასმე მასპინძლობდა. | |
| 6867 | 6753 | |
| 6868 | ტარიელ ეტყვის: „ავთანდილ, ისმინე სიტყვა ასები, | |
| 6869 | გიამბობ რასმე ამბავსა, მოამბვედ ნუ გენასები: | |
| 6870 | მე ოდეს ქვაბნი წაუხვენ, დავხოცე დევთა დასები, | |
| 6871 | მას აქათ მათი აქა ძეს საჭურჭლე ძვირნაფასები. | |
| 6754 | ტარიელ ეტყვის ავთანდილს: „ისმინე სიტყვა ასები, | |
| 6755 | გიამბობ რასმე ამბავსა, მოამბედ ნუ გენასები: | |
| 6756 | მე ოდეს ქვაბნი წავუხვენ, დავხოცე დევთა დასები, | |
| 6757 | მას აქათ მათი აქა ძეს საჭურჭლე ძვირ-ნაფასები“. | |
| 6872 | 6758 | |
| 6873 | მე აგრე არა მინახავს, მართ ვითა არა მნდომია; | |
| 6759 | “მე აგრე არა მინახავს, მართ ვითა არა მნდომია; | |
| 6874 | 6760 | მოდი და გავხსნათ, შევიგნეთ, საჭურჭლე თუ რა ზომია“. |
| 6875 | 6761 | ეამა, ადგეს ორნივე, არცა ქვე ასმათ მჯდომია, |
| 6876 | 6762 | დალეწეს კარი ორმოცი, მათგან არ ზედა ომია. |
| 6877 | 6763 | |
| 6878 | 6764 | პოვეს საჭურჭლე უსახო, კვლა უნახავი თვალისა, |
| 6879 | მუნ იდვა რიყე თვალისა, ხელწმიდად განათალისა, | |
| 6880 | ჩნდის მარგალიტი, ოდენი ბურთისა საბურთალისა; | |
| 6881 | ვინმცა ქმნა რიცხვი ოქროსა, ვერვისგან დანათვალისა! | |
| 6765 | მუნ იდვა რიყე თვალისა, ხელ-წმიდად განათალისა, | |
| 6766 | ჩნდის მარგალიტი ოდენი ბურთისა საბურთალისა; | |
| 6767 | ვინმცა ქმნა რიცხვი ოქროსა, ვერვისგან დანათვალისა?! | |
| 6882 | 6768 | |
| 6883 | 6769 | იგი სახლი ორმოცივე შიგან იყო გატენილი. |
| 6884 | პოვეს ერთი ზარადხანა, აბჯრისათვის სახლად ქმნილი; | |
| 6885 | მუნ აბჯარი ყოვლიფერი ასრე იდვა, ვითა მწნილი, | |
| 6886 | შიგან ერთი კიდობანი დაბეჭდული, არგახსნილი. | |
| 6770 | პოვეს ერთი ზარდახანა, აბჯრისათვის სახლად ქმნილი; | |
| 6771 | მუნ აბჯარი ყოვლი-ფერი ასრე იდვა, ვითა მწნილი, | |
| 6772 | შიგან ერთი კიდობანი დაბეჭდული, არ-გახსნილი. | |
| 6887 | 6773 | |
| 6888 | 6774 | ზედა ეწერა: „აქა ძეს აბჯარი საკვირველიო, |
| 6889 | ჯაჭვ-მუზარადი ალმასი, ხრმალი ბასრისა მჭრელიო; | |
| 6890 | თუ ქაჯნი დევთა შეებნენ, იყოს დღე იგი ძნელიო! | |
| 6775 | ჯაჭვ-მუზარადი, ალმასი, ხრმალი ბასრისა, მჭრელიო; | |
| 6776 | თუ ქაჯნი დევთა შეებნენ, იყოს დღე იგი ძნელიო; | |
| 6891 | 6777 | უმისჟამისოდ ვინც გახსნას, არის მეფეთა მკლველიო“. |
| 6892 | 6778 | |
| 6893 | 6779 | კიდობანი გახსნეს, პოვეს მუნ აბჯარი სამი ტანი, |
| 6894 | რასაცა ვინ შეიმოსენ მეომარნი სამნი ყმანი: | |
| 6895 | ჯაჭვი, ხრმალი, მუზარადი, საბარკული მათი გვანი, – | |
| 6780 | რასაცა ვით შეიმოსენ მეომარნი სამნი ყმანი, | |
| 6781 | ჯაჭვი, ხრმალი, მუზარადი, საბარკული მათი მგვანი, – | |
| 6896 | 6782 | ზურმუხტისა ბუდებითა იყვნეს ვითა ლუსკუმანი. |
| 6897 | 6783 | |
| 6898 | თითომან თითო ჩაიცვეს, თავის-თავ გამოსცდიდიან, | |
| 6899 | ჯაჭვ-მუზარადსა აბჯარი მართ ვერა ვერ მოჰკიდიან; | |
| 6784 | თვითომან თვითო ჩაიცვეს, თავის თავს გამოსცდიდიან, | |
| 6785 | ჯაჭვ-მუზარადსა, აბჯარსა მართ ვერა ვერ მოჰკიდიან; | |
| 6900 | 6786 | ხრმალი რკინასა მოჰკრიან, ვით ბამბის მკედსა სჭრიდიან, |
| 6901 | 6787 | მათ უღირს ყოვლად ქვეყანად, შევატყვე, არ გაჰყიდიან. |
| 6902 | 6788 | |
| 6903 | 6789 | თქვეს: „ესე ნიშნად გვეყოფის, ვართო კარგითა ბედითა; |
| 6904 | 6790 | ღმერთმან მოგვხედნა თვალითა, ზეგარდმო მონახედითა“. |
| 6905 | 6791 | აიღეს იგი აბჯარი თავის-თავისა ქედითა, |
| 6906 | თითო მათ, ერთი ფრიდონის საძღვნობლად შეკრეს ღვედითა. | |
| 6792 | თვითო მათ, ერთი ფრიდონის საძღვნობლად შეკრეს ღვედითა. | |
| 6907 | 6793 | |
| 6908 | 6794 | ოქროც რამე წაიტანეს, მარგალიტი ღარიბები; |
| 6909 | 6795 | გამოვიდეს, გამობეჭდეს ორმოცივე საჭურჭლები. |
| 6910 | ავთანდილ თქვა: „ამას იქით დავამაგრო ხრმალსა ნები, | |
| 6796 | ავთანდილ თქვა: „ამას იქით დავამაგრო ხრმალთა ნები, | |
| 6911 | 6797 | ამას ღამე არსად წავალ, რა გათენდეს, არ დავდგები“. |
| 6912 | ტარიელისა და ავთანდილისაგან წასლვა ფრიდონისასა | |
| 6913 | ||
| 6798 | ტარიელისა და ავთანდილისაგან წასლვა ფრიდონისა | |
| 6914 | 6799 | რა გათენდა, გაემართნეს, წაიტანეს ასმათ თანა, |
| 6915 | 6800 | ნურადინის ქვეყანამდის შეისვიან მათ უკანა; |
| 6916 | მუნ ვაჭარმან ოქროს ფასად ცხენი მისცა, არ უძღვანა; | |
| 6801 | მუნ ვაჭარმან ოქროს ფასად ცხენი მისცა, არ უძღვანა, | |
| 6917 | 6802 | ავთანდილ კმა ყოლაუზად, სხვამცა ვინღა წაიტანა! |
| 6918 | 6803 | |
| 6919 | იარეს და ზედა შეჰხდეს ნურადინის მეჯოგეთა; | |
| 6920 | ჯოგი ნახეს, მოეწონა, ფრიდონისთვის ეაგეთა. | |
| 6804 | იარეს და ზედან შეჰხდეს ნურადინის მეჯოგეთა; | |
| 6805 | ჯოგი ნახეს, მოეწონა ფრიდონისთვის ეაგეთა. | |
| 6921 | 6806 | მუნ ავთანდილს ინდო ეტყვის: „გაქნევ კარგთა სიშმაგეთა, |
| 6922 | 6807 | მოდი, ფრიდონს ველაღობნეთ, ჯოგსა მისსა მოვადგეთა! |
| 6923 | 6808 | |
| 6924 | ჯოგი წაუღოთ, მოსრულნი ვესმით ჯოგისა წაღებად, | |
| 6925 | გამოემართვის საომრად, ველთა სისხლითა დაღებად, | |
| 6926 | ანაზდათ გვიცნობს, გაკრთების, გულსა შელამის დაღებად, – | |
| 6927 | ამოა კარგი ლაღობა, ლაღსა შე-ვე-იქს ლაღებად“. | |
| 6809 | “ჯოგი წავუღოთ, მოსრულნი ვესმით ჯოგისა წაღებად, | |
| 6810 | გამოემართვის საომრად, ველთა სისხლისა დაღებად, | |
| 6811 | ანაზდად გვიცნობს, გაკრთების, გულსა შელამის დაღებად, – | |
| 6812 | ამოა კარგი ლაღობა, ლაღსა შე-ვე-იქმს ლაღებად“. | |
| 6928 | 6813 | |
| 6929 | 6814 | დაუწყეს პყრობა ტაიჭთა ფრიდონის უკეთესებსა. |
| 6930 | 6815 | მუნ მეჯოგეთა ფანოსი შეექმნა, ეკრა კვესებსა; |
| 6931 | უყივლეს: „ვინ ხართ, მოყმენო, ვინ იქთ საქმესა ზესებსა? | |
| 6816 | უყივლეს: „ვინ ხართ, მოყმენო, ვინ იქმთ საქმესა ზესებსა? | |
| 6932 | 6817 | ჯოგი მისია, ვინ მტერსა ჰკრავს ხრმალსა, არ აკვნესებსა“. |
| 6933 | 6818 | |
| 6934 | 6819 | მათ მშვილდები დაიწვადეს, მეჯოგეთა გაეკიდნეს. |
| 6935 | 6820 | მეჯოგენი მიიზახდეს, ხმანი მათნი გაადიდნეს: |
| 6936 | „გვიშველეთო, გვიშველეთო, მეკობრეთა ამოგვწყვიდნეს!“ | |
| 6821 | “გვიშველეთო, გვიშველეთო, მეკობრეთა ამოგვწყვიდნეს!“ | |
| 6937 | 6822 | ხმა შეიქმნა, შეიყარნეს, ფრიდონს ჰკადრეს, არ დარიდნეს. |
| 6938 | 6823 | |
| 6939 | 6824 | შეეკაზმა ფრიდონ, შეჯდა, შეკაზმული გამოვიდა. |
| 6940 | 6825 | ხმა შეიქმნა, შეიყარნეს, რაზმი ველთა დაჰფარვიდა. |
| 6941 | 6826 | იგი მზენი მოეგებნეს, ვის ზამთარი ვერ დაზრვიდა; |
| 6942 | 6827 | დაეხურა ზარადები, პირსა მათსა უფარვიდა. |
| 6943 | 6828 | |
| 6944 | 6829 | რა ტარიელ ფრიდონ იცნა, თქვა: „ვნახეო, ვინცა მინა“. |
| 6945 | მუზარადი მოიხადა, გაიღიმნა, გაიცინა; | |
| 6830 | მუზარადი მოიხადა, გაიღიმა, გაიცინა; | |
| 6946 | 6831 | ფრიდონს უთხრა: „რასა ლამი, ჩვენი მოსლვა რას გეწყინა? |
| 6947 | 6832 | პურად ავი მასპინძელი მოგვეგებვი ომად წინა!“ |
| 6948 | 6833 | |
| 6949 | ფრიდონ ფიცხლა გარდაიჭრა, დავარდა და თაყვანისცა, – | |
| 6834 | ფრიდონ ფიცხლა გარდაიჭრა, დავარდა და თაყვანი-სცა, – | |
| 6950 | 6835 | იგინიცა გარდაუხდეს, მოეხვივნეს, – აკოცისცა. |
| 6951 | ფრიდონ ღმერთსა ხელაპყრობით უსაზომო მადლი მისცა; | |
| 6836 | ფრიდონ ღმერთსა ხელ-აღპყრობით უსაზომო მადლი მისცა; | |
| 6952 | 6837 | დიდებულნი აკოცებდეს, იცნობდიან იგი ვისცა. |
| 6953 | 6838 | |
| 6954 | 6839 | ფრიდონ უთხრა: „რასა სდეგით? მოგელოდი უწინარე, |
| 6955 | 6840 | მე მზა ვარო, სამსახური თქვენი რამცა დავიზარე!“ |
| 6956 | ჰგვანდა, თუმცა შეყრილ იყვნეს ორნი მზენი, ერთი მთვარე, | |
| 6841 | ჰგვანდა, თუცა შეყრილ იყვნეს ორნი მზენი, ერთი მთვარე, | |
| 6957 | 6842 | ერთმანერთი დააშვენეს, გაემართნეს, იქცეს გარე. |
| 6958 | 6843 | |
| 6959 | 6844 | ფრიდონის სახლსა გარდახდეს ორნივე, ტურფად გებულსა. |
| 6960 | ტარიელ დაჯდა საჯდომსა ოქსინოგარდაგებულსა; | |
| 6961 | ახლოს დაისვამს ავთანდილს, მისსა ძმადშეფიცებულსა; | |
| 6845 | ახლოს დაისვამს ავთანდილს, მისსა ძმად-შეფიცებულსა: | |
| 6846 | ტარიელ დაჯდა საჯდომსა, ოქსინო-გარდაგებულსა: | |
| 6962 | 6847 | მათ უძღვნეს იგი აბჯარი ფრიდონს, ჭაბუკად ქებულსა. |
| 6963 | 6848 | |
| 6964 | 6849 | უთხრეს: „ჯერთ ჟამად არა გვაქვს სხვა შენთვის არმაღანია, |
| 6965 | 6850 | მაგრა ტურფანი მრავალნი ქვე სამე გვისხენ სხვანია“. |
| 6966 | 6851 | მან დასდვა პირი მიწასა, არ დაიყოვნა ხანია: |
| 6967 | „ჩემთვის ამისი ბოძება არს თქვენი შესაგვანია“. | |
| 6852 | “ჩემთვის ამისი ბოძება არს თქვენი შესაგვანია“. | |
| 6968 | 6853 | |
| 6969 | 6854 | გამოისვენეს მას ღამით ფრიდონის მასპინძლობითა; |
| 6970 | 6855 | აბანოს ბანნა, აავსნა შესამოსლისა ძღვნობითა, |
| 6971 | 6856 | დამოსნა ტურფა-ტურფითა, ერთმანერთისა მჯობითა, |
| 6972 | 6857 | თვალ-მარგალიტი ღარიბი უძღვნა ოქროსა გობითა. |
| 6973 | 6858 | |
| 6974 | უთხრა: თუ: „ესე სიტყვაა ავისა მასპინძელისა, | |
| 6859 | უთხრა, თუ: „ესე სიტყვაა ავისა მასპინძელისა, | |
| 6975 | 6860 | ჰგავს, მომწყენოდეს სტუმრობა თქვენ ბრძნისა, ვითა ხელისა, |
| 6976 | 6861 | მაგრა აწ ყოვნა არ ვარგა, წავლა სჯობს გზისა გრძელისა, |
| 6977 | თუ ქაჯნი მოგვესწრებიან, საეჭვი არს სიძნელისა. | |
| 6862 | თუ ქაჯნი მოგვესწრებიან, საეჭვი არს სიძნელისა“. | |
| 6978 | 6863 | |
| 6979 | დიდთა რას ვაქნევთ ლაშქართა? კარგნი გვინდან და ცოტანი; | |
| 6864 | “დიდთა რას ვაქმნევთ ლაშქართა? კარგნი გვინდან და ცოტანი; | |
| 6980 | 6865 | სამასი კაცი გვეყოფის, წავიდეთ მართ მეოტანი; |
| 6981 | 6866 | ჩვენ ქაჯეთს ქაჯთა საომრად დავაგნეთ ხრმალთა კოტანი, |
| 6982 | 6867 | მას ადრე ვჰპოვებთ, ვისიცა მოგვკლავს ალვისა, მო-, ტანი. |
| 6983 | 6868 | |
| 6984 | ქაჯეთს ერთხელ კვლაც ყოფილ ვარ, ნახავთ, თქვენცა გემაგრების; | |
| 6869 | “ქაჯეთს ერთხელ კვლაც ყოფილვარ, ნახავთ, თქვენცა გემაგრების; | |
| 6985 | 6870 | ყოვლგნით კლდეა, გარეშემო მტერი ვერა მოადგების; |
| 6986 | თუ იდუმალ არ შეუვალთ, ცხადად შებმა არ ეგების, | |
| 6871 | თუ იდუმალ არ შევუვალთ, ცხადად შებმა არ ეგების, | |
| 6987 | 6872 | მით ლაშქარი არად გვინდა, რაზმი მალვით ვერ მოგვყვების“. |
| 6988 | 6873 | |
| 6989 | 6874 | იგინიცა დაემოწმნეს ამა მისსა ნაუბარსა. |
| 6990 | მუნ დააგდეს ქალი ასმათ, ფრიდონ მისცემს საჩუქარსა. | |
| 6991 | თვით სამასსა ცხენოსანსა წაიტანდეს, გმირთა დარსა. | |
| 6875 | მუნ დააგდეს ქალი ასმათ; ფრიდონ მისცემს საჩუქარსა. | |
| 6876 | თვით სამასსა ცხენოსანსა წაიტანდეს, გმირთა დარსა; | |
| 6992 | 6877 | ბოლოდ ღმერთი გაუმარჯვებს ყოვლსა, პირველ შენაზარსა. |
| 6993 | 6878 | |
| 6994 | 6879 | ზღვა გაიარეს სამთავე ერთგან ძმად შეფიცებულთა; |
| 6995 | ფრიდონ გზა იცის, იარეს დღისით და ღამით რებულთა. | |
| 6880 | ფრიდონ გზა იცის, იარეს, დღისით და ღამით რებულთა. | |
| 6996 | 6881 | ფრიდონ თქვა: „ვახლავთ არეთა ჩვენ, ქაჯეთს მიახლებულთა, |
| 6997 | აქათგან ღამით ვლა გვინდა მით არას გამჟღავნებულთა“. | |
| 6882 | აქათგან ღამით ვლა გვინდა, მით არას გამჟღავნებულთა“. | |
| 6998 | 6883 | |
| 6999 | 6884 | ამა ფრიდონის თათბირსა სამნივე ერთგან ზმიდიან: |
| 7000 | რა გაუთენდის, დადგიან და ღამით ფიცხლა ვლიდიან; | |
| 7001 | მივიდეს, აჩნდა ქალაქი, მცველთა ვერ დასთვალვიდიან, | |
| 6885 | რა გაუთენდის, დადგიან და ღამით ფიცხლად ვლიდიან; | |
| 6886 | მივიდეს, აჩნდა ქალაქი. მცველთა ვერ დასთვალვიდიან. | |
| 7002 | 6887 | გარე კლდე იყო, გუშაგთა ხმა ჯარვით გაადიდიან. |
| 7003 | 6888 | |
| 7004 | ყოვლგნით მგრგვალი, შეუვალი, არსით იყო ყოლა პირი. | |
| 7005 | სამთა კართა ცხრა ათასი ზედა სცვიდა მოყმე გმირი, | |
| 7006 | შუა ციხე ამართული, კლდე კეკლუცი, არ დუხჭირი, | |
| 7007 | გვირაბითა შესავალი, ახვრეტილი, ვითა სტვირი. | |
| 7008 | ||
| 7009 | 6889 | გვირაბის კარსა ჭაბუკი ათი ათასი მცველია. |
| 7010 | 6890 | მათ ლომთა ნახეს ქალაქი, მთვარე დგას მუნ ნათელია; |
| 7011 | თქვეს: „ვითათბიროთ, ვითა ვქმნათ, აწ გამორჩევა ძნელია; | |
| 6891 | თქვეს:“ვითათბიროთ, ვითა ვქმნათ, აწ გამორჩევა ძნელია; | |
| 7012 | 6892 | ასი ათასსა აჯობებს, თუ გამორჩევით მქმნელია“. |
| 7013 | 6893 | თათბირი ნურადინ-ფრიდონისა |
| 7014 | ||
| 7015 | ფრიდონ თქვა: „ვიტყვი სიტყვასა, ვეჭვ, ჩემი არ დამცთარია: | |
| 6894 | ფრიდონ თქვა: „ვიტყვი სიტყვასა, ვეჭვ, ჩემი არ დამცდარია; | |
| 7016 | 6895 | ჩვენ ცოტანი ვართ, ქალაქი დიდთაგან საომარია; |
| 7017 | პირისპირ ომი არ ძალგვიც, არ ჟამი საკვეხარია. | |
| 7018 | ათას წელ ვერსით შეუვალთ, თუ ზედ დაგვიხშან კარია. | |
| 6896 | პირს–პირ ომი არ ძალ–გვიც, არ-ჟამი საკვეხარია, | |
| 6897 | ათას წელ ვერსით შევუვალთ, თუ ზედ დაგვიხშან კარია. | |
| 7019 | 6898 | |
| 7020 | ჩემსა სიმცროსა გამზრდელნი სამუშაითოდ მზრდიდიან, | |
| 7021 | მასწავლნეს მათნი საქმენი, მახლტუნვებდიან, მწვრთიდიან; | |
| 7022 | ასრე გავიდი საბელსა, რომ თვალი ვერ მომკიდიან, | |
| 7023 | ვინცა მჭვრეტდიან ყმაწვილნი, იგიცა ინატრიდიან. | |
| 6899 | “ჩემსა სიმცროსა გამზრდელნი სამუშაითოდ მზრდიდიან. | |
| 6900 | მასწავლნეს მათი საქმენი, მახლტუნებდიან, მწვრთიდიან; | |
| 6901 | ასრე გავიდა საბელსა, რომ თვალნი ვერ მომკიდიან, | |
| 6902 | ვინცა მჭვრეტდიან ყმაწვილნი? იგიცა ინატრიდიან“. | |
| 7024 | 6903 | |
| 7025 | აწ ვინცა ვიცით უკეთე შეტყორცა საგდებელისა, | |
| 7026 | მან ერთსა ბურჯსა გარდვაგდოთ წვერი საბლისა გრძელისა, | |
| 7027 | მას ზედა გავლა ასრე მიჩს, ვითა გარბენა ველისა, | |
| 6904 | “აწ ვინცა ვიცით უკეთუ შეტყორცა საგდებელისა, | |
| 6905 | მან ერთსა ბურჯსა გარდვაგდოთ წვერი საბლისა გრძელისა, | |
| 6906 | მას ზედა გავლა ასრე მიჩნს, ვითა გარბენა ველისა, | |
| 7028 | 6907 | თქვენ ჭირად გიყო შიგანთა პოვნა კაცისა მრთელისა. |
| 7029 | 6908 | |
| 7030 | აბჯრითა გავალ, არად მიჩს ჭირად გატანა ფარისა; | |
| 6909 | “აბჯრითა გავლა არად მიჩნს ჭირად გატანა ფარისა; | |
| 7031 | 6910 | შიგან ჩავხლტები კისკასად, ვეცემი მსგავსად ქარისა, |
| 7032 | 6911 | ლაშქართა დავხოც, გავახვამ, ნახოთ გაღება კარისა! |
| 7033 | 6912 | თქვენცა მუნ მოდით, სადაცა გესმას ზრიალი ზარისა“. |
| 7034 | 6913 | თათბირი ავთანდილისა |
| 7035 | ||
| 7036 | ავთანდილ უთხრა: „ჰე, ფრიდონ, მოყვასნი ვერ გიჩივიან: | |
| 6914 | ავთანდილ უთხრა: „ჰე, ფრიდონ, მოყვასნი ვერ გიჩივიან; | |
| 7037 | 6915 | ლომთა მკლავთაგან იმედი გაქვს, არა წყლულნი გტკივიან; |
| 7038 | სთათბირობ ძნელსა თათბირსა, მტერთა ივაგლახ-ივიან, | |
| 7039 | მაგრა თუ გესმის, გუშაგნი რა ახლო-ახლო ყივიან! | |
| 6916 | სთათბირობ ძნელთა თათბირcა, მტერთა ივაგლახ–ივიან, | |
| 6917 | მაგრა თუ გესმის, გუშაგნი რა ახლო–ახლო ყივიან!“ | |
| 7040 | 6918 | |
| 7041 | რა გახვიდოდე, გუშაგთა ესმის აბჯრისა ჩხერება, | |
| 7042 | გიგრძნობენ, თოკსა მოჰკვეთენ, ამისი ხამს დაჯერება; | |
| 6919 | “რა გაჰხვიდოდე, გუშაგთა ესმის აბჯრისა ჩხერება, | |
| 6920 | გიგრძნობენ, თოკსა მოჰკვეთენ, ამისა ხამს დაჯერება; | |
| 7043 | 6921 | წაგიხდეს ცუდად ყველაი, დაგრჩეს ცუდიღა ფერება, |
| 7044 | ეგე თათბირი არ ვარგა, სხვაებრ ვქმნათ თავის ტერება. | |
| 6922 | ეგე თათბირი არ ვარგა, სხვაებრ ვქმნათ თავის ტერება.“ | |
| 7045 | 6923 | |
| 7046 | სჯობს, დადეგით დამალულნი თქვენ ადგილსა იდუმალსა, | |
| 6924 | “სჯობს, დადეგით დამალულნი თქვენ ადგილსა იდუმალსა, | |
| 7047 | 6925 | ისი კაცნი არ იჭირვენ მგზავრსა, ქალაქს შემავალსა, |
| 7048 | სავაჭროთა შევეკაზმვი, ვიქ საქმესა სამუხთალსა, | |
| 7049 | ერთსა ჯორსა გარდავჰკიდებ მუზარადსა, ჯაჭვსა, ხრმალსა. | |
| 6926 | სავაჭროდა შევეკაზმი, საქმესა ვიქმ მე მუხთალსა. | |
| 6927 | ერთსა ჯორსა გარდავჰკიდებ მუზარადსა, ჯაჭვსა, ხრმალსა.“ | |
| 7050 | 6928 | |
| 7051 | სამთავე შესლვა არ ვარგა, თუ გვიგრძნან, არს სათუები; | |
| 6929 | “სამთავე შესვლა არ ვარგა, თუ გვიგრძნან, არს სათუები; | |
| 7052 | 6930 | მე მარტო შევალ ვაჭრულად და კარგად შევეტყუები, |
| 7053 | 6931 | მალვით ჩავიცვამ აბჯარსა, გავჩნდები, გავეცრუები, |
| 7054 | ღმერთმან ქმნას, უხვად ვადინო შიგნით სისხლისა რუები! | |
| 6932 | ღმერთმან ქმნას, უხვად ვადინო შიგნით სისხლისა რუები!“ | |
| 7055 | 6933 | |
| 7056 | შიგანთა მცველთა მოვიცლი მე უნახავად ჭირისად, | |
| 7057 | თქვენ გარეთ კართა ეცენით ყოველნი მსგავსად გმირისად; | |
| 6934 | “შიგანთა მცველთა მოვიცლი მე უნახავად ჭირისად, | |
| 6935 | თქვენ გარეთ კართა ეცემით, ყოველნი მსგავსად გმირისად; | |
| 7058 | 6936 | კლიტეთა დავლეწ, გავახვამ, დამიდგამს ვერ ქვიტკირი სად. |
| 7059 | 6937 | თუ რა სხვა სჯობდეს, თქვენ ბრძანეთ, ვარ მრჩევლად ამა პირისად“. |
| 7060 | 6938 | თათბირი ტარიელისა |
| 7061 | ||
| 7062 | 6939 | ტარიელ უთხრა: „მე თქვენი ვცან გმირთა მეტი გმირობა, |
| 7063 | თქვენსა ძალ-გულსა თქვენივე ჰგავს თათბირობა, პირობა; | |
| 6940 | თქვენსა ძალ –გულსა თქვენივე ჰგავს თათბირობა, პირობა; | |
| 7064 | 6941 | ვიცი, გწადს ომი ფიცხელი, არ ცუდი ხრმალთა ღირობა, |
| 7065 | 6942 | კაციმცა მაშინ თქვენ გახლავს, რა ომმან ქმნას გაჭირობა. |
| 7066 | 6943 | |
| 7067 | მაგრა იყვენით ჩემთვისცა საქმისა რასმე რჩევითა: | |
| 7068 | ხმა ესმას ჩემსა ხელმქმნელსა, ზედა გარდმოდგეს მზე ვითა, | |
| 6944 | “მაგრა იყვენით ჩემთვისცა საქმისა რასმე რჩევითა: | |
| 6945 | ხმა ესმას ჩემსა ხელ-მქმნელსა, ზედა გარდმოდგეს მზე ვითა, | |
| 7069 | 6946 | თქვენ გქონდეს ომი ფიცხელი, უომრად მნახოს მე ვითა? |
| 7070 | ესე მე დამსვრის, ნუ უბნობთ სიტყვითა თქვენ სათნევითა. | |
| 6947 | ესე მე დამსვრის, ნუ უბნობთ სიტყვითა თქვენ სათნევითა.“ | |
| 7071 | 6948 | |
| 7072 | მაგა თათბირსა ესე სჯობს, ვქმნათ ჩემი მონახსენები: | |
| 7073 | გავიყოთ კაცი ას-ასი, რა ღამე ჩნდეს ნათენები, | |
| 7074 | სამთავე სამგნით მივმართოთ, ფიცხლა დავსხლიტოთ ცხენები, | |
| 7075 | მოგვეგებვიან, ვემცრობით, ჩვენ ხრმალსა მივსცეთ მძლე ნები. | |
| 6949 | “მაგა თათბირსა ესე სჯობს, ვქმნათ ჩემი მონახსენები: | |
| 6950 | გავიყოთ კაცი ას –ასი, რა ღამე ჩნდეს ნათენები, | |
| 6951 | სამთავე სამგნით მივმართოთ, ფიცხლად დავსხლიტოთ ცხენები; | |
| 6952 | მოგვეგებვიან, ვემცრობით, ჩვენ ხრმალსა მივსცეთ მძლე ნები.“ | |
| 7076 | 6953 | |
| 7077 | ფიცხლა შევებნეთ, შევსჯარნეთ, ვერ მოგვასწრებენ კარებსა, | |
| 6954 | ფიცხლად შევებნეთ, შევსჯარნეთ, ვერ მოგვასწრებენ კარებსა, | |
| 7078 | 6955 | სამთაგან ერთი შეუვალთ, სხვა გარეთ ვსცემდეთ გარებსა, |
| 7079 | 6956 | მან ერთმან შიგნით შიგანნი მივსცნეთ სისხლისა ღვარებსა, |
| 7080 | ხელი კვლა ვჰხადოთ აბჯარსა, მას ჩვენგან მძლედ ნახმარებსა“. | |
| 6957 | ხელი კვლა ვხადოთ აბჯარსა, მას ჩვენგან მძლედ ნახმარებსა“. | |
| 7081 | 6958 | |
| 7082 | ფრიდონ უთხრა: „შემიგნია, გაგიგია, ვიცი მე, რა: | |
| 6959 | ფრიდონ უთხრა: „შემიგნია, გამიგია, ვიცი მე რა, | |
| 7083 | 6960 | მაგა ცხენსა ჩემეულსა მოასწრებენ კართა ვერა; |
| 7084 | 6961 | ოდეს გიძღვენ, არ ვიცოდი, ქაჯეთს გვინდა ქაჯთა მზერა, |
| 7085 | თვარა ყოლა არ გიძღვნიდი, ჩემი გითხრა სიძუნწე რა“. | |
| 6962 | თვარა ყოლა არ გიძღვნიდი, ჩემი გითხრა სიძუნწე რა.“ | |
| 7086 | 6963 | |
| 7087 | 6964 | ფრიდონ ლაღი ამხანაგობს საუბართა ესოდენთა. |
| 7088 | ამას ზედა გაიცინნეს მათ წყლიანთა, სიტყვაბრძენთა, | |
| 7089 | ერთმანერთსა ელაღობნეს ლაღობათა, მათთა მშვენთა, | |
| 6965 | ამას ზედან გაიცინნეს მათ წყლიანთა, სიტყვა-ბრძენთა, | |
| 6966 | ერთმანეთსა ელაღობნეს ლაღობათა, მათთა მშვენთა, | |
| 7090 | 6967 | გარდახდეს და დაეკაზმნეს, უკეთესთა შესხდეს ცხენთა. |
| 7091 | 6968 | |
| 7092 | კვლა ერთმანერთსა მიუგეს სიტყვები არპირმკვახები, | |
| 6969 | კვლა ერთმანერთსა მიუგეს სიტყვები არ პირ-მკვახები, | |
| 7093 | 6970 | დაასკვნეს იგი თათბირი, ტარიას განაზრახები: |
| 7094 | 6971 | გაიყვეს კაცი ას-ასი, ყველაი გმირთა სახები, |
| 7095 | ცხენებსა შესხდეს, აიღეს მათ მათი ჩალაბახები. | |
| 6972 | ცხენებსა შესხდეს, აიღეს მათ მათი ჩაბალახები. | |
| 7096 | 6973 | |
| 7097 | 6974 | იგი ჭაბუკნი შუქითა ვნახენ მზისაცა მეტითა; |
| 7098 | 6975 | მათ სამთა შვიდნი მნათობნი ჰფარვენ ნათლისა სვეტითა; |
| 7099 | ტარიელ შავსა ზედა ზის ტანითა მით წერწეტითა; | |
| 6976 | ტარიელ შავსა ზედა ზის ტანითა მით წერწეტითა, | |
| 7100 | 6977 | დალივნეს მტერნი ომითა, ვითა მჭვრეტელნი ჭვრეტითა. |
| 7101 | 6978 | |
| 7102 | 6979 | ჩემი აწ ესე ნათქვამი მათი სახე და დარია: |
| 7103 | 6980 | რა ზედა წვიმდენ ღრუბელნი და მთათა ატყდეს ღვარია, |
| 7104 | 6981 | მოვა და ხევთა მოგრაგნის, ისმის ზათქი და ზარია, |
| 7105 | მაგრა რა ზღვასა შეერთვის, მაშინ ეგრეცა წყნარია. | |
| 6982 | მაგრა რა ზღვათა შეერთვის, მაშინ ეგრეცა წყნარია. | |
| 7106 | 6983 | |
| 7107 | თუცა ფრიდონ და ავთანდილ სიკეთემიუწვდომნია, | |
| 6984 | თუცა ფრიდონ და ავთანდილ სიკეთე-მიუწდომნია, | |
| 7108 | 6985 | მაგრა ტარიას შებმანი არვისგან მოსანდომნია; |
| 7109 | მზე მნათობთაცა დაჰფარავს, არცაღა ნათლად ხომნია. | |
| 7110 | აწ იყურებდით, მსმენელნო, გესმნენ ფიცხელნი ომნია! | |
| 6986 | მზე მნათობთაცა დაჰფარავს, არცაღა ნათლად ხომნია, | |
| 6987 | აწ იყურებდეთ, მსმენელნო, გესმნეს ფიცხელნი ომნია. | |
| 7111 | 6988 | |
| 7112 | სამთავე სამად გაიყვეს, თითომან თითო კარები; | |
| 6989 | სამთავე სამად გაიყვეს, თვითომან თვითო კარები; | |
| 7113 | 6990 | თანა ჰყვა კაცი სამასი, ყველაი გმირთა დარები. |
| 7114 | მას ღამით უქმნეს სადარნო, უცრუო, ანაჩქარები, | |
| 6991 | მას ღამით უქმნეს სადარნო, უცრუო, ანაჩქარები. | |
| 7115 | 6992 | გათენდა, გაჩნდეს, მიმართეს, თავის-თავ ჰქონდა ფარები. |
| 7116 | 6993 | |
| 7117 | პირველ ამოდ მიდიოდეს მგზავრთა რათმე მაგიერად, | |
| 7118 | მათ შიგანთა ვერა უგრძნეს, ვერცა დახვდეს გულხმიერად; | |
| 7119 | გულსა შიში არა ჰქონდა, ამოდ დგეს და ნებიერად; | |
| 7120 | მიდგეს გარეთ, მუზარადნი დაიხურეს ჟამიერად; | |
| 6994 | პირველ ამოდ მიდიოდეს მგზავრთა რათმე მაგიერად. | |
| 6995 | მათ შიგანთა ვერა უგრძნეს, ვერცა დახვდეს გულ–ხმიერად; | |
| 6996 | გულსა შიში არა ჰქონდა, ამოდ დგეს და ნებიერად, | |
| 6997 | მიდგეს გარეთ, მუზარადნი დაიხურნეს ჟამიერად. | |
| 7121 | 6998 | |
| 7122 | ანაზდათ ცხენი გაქუსლეს, მათრახმან შექმნა წრიალი. | |
| 7123 | რა ნახეს, კარნი გაახვნეს, ქალაქით გახდა ზრიალი, | |
| 7124 | სამთავე სამგნით მიმართეს, თავსა მით უყვეს რიალი, | |
| 6999 | ანაზდად ცხენი გაქუსლეს, მათრახმან შექმნა წრიალი. | |
| 7000 | რა ნახეს, კარნი გაახვნეს, ქალაქით გახდა ზრიალი. | |
| 7001 | სამთავე სამგნით მიმართეს, თავსა მით უყვეს რიალი. | |
| 7125 | 7002 | იკრეს ნობსა და დაბდაბსა, შეიქმნა ბუკთა ტკრციალი. |
| 7126 | 7003 | |
| 7127 | 7004 | მაშინ ქაჯეთს მოიწია უსაზომო რისხვა ღმრთისა: |
| 7128 | 7005 | კრონოს, წყრომით შემხედველმან, მოიშორვა სიტკბო მზისა; |
| 7129 | 7006 | მათვე რისხვით გარდუბრუნდა ბორბალი და სიმგრგვლე ცისა, |
| 7130 | 7007 | ველნი მკვდართა ვერ იტევდეს, გადიადდა ჯარი მკვდრისა. |
| 7131 | 7008 | |
| 7132 | 7009 | კაცსა უკრავად დაბნედდის ხმა ტარიელის ხაფისა, |
| 7133 | 7010 | აბჯარსა ფრეწდის, გაცუდდა სიმაგრე ჯავშან-ქაფისა. |
| 7134 | სამგნითვე კართა შესჯარნეს, ჭირი არ ნახეს კაფისა, | |
| 7011 | სამგნითვე კართა შესჯარნეს, ჭირნი არ ნახეს კაფისა, | |
| 7135 | 7012 | რა ქალაქს შეხდეს, შეიქმნა სიხარკე ციხეს სწრაფისა. |
| 7136 | 7013 | |
| 7137 | ავთანდილ და ლომი ფრიდონ შიგნით ერთგან შეიყარნეს, | |
| 7014 | ავთანდილ და ლომი ფრიდონ შიგნით ერთად შეიყარნეს, | |
| 7138 | 7015 | მტერნი სრულად აეწყვიდნეს, სისხლნი მათნი მოეღვარნეს, |
| 7139 | 7016 | უყივლეს და ერთმანერთი ნახეს, დიდად გაეხარნეს, |
| 7140 | 7017 | თქვეს: „ტარიელ რა იქმნაო?“ მისად ჭვრეტად თვალნი არნეს. |
| 7141 | 7018 | |
| 7142 | 7019 | ერთმანცა არა იცოდა, ვერა ცნეს ტარიერისა. |
| 7143 | ციხისა კარსა მიმართეს, რიდი არ ჰქონდა მტერისა; | |
| 7020 | ციხესა კარსა მიმართეს, რიდი არ ჰქონდა მტერისა; | |
| 7144 | 7021 | მუნ ნახეს რიყე აბჯრისა, ნალეწი ხრმალთა წვერისა, |
| 7145 | 7022 | ათი ათასი ნობათი, უსულო, მსგავსი მტვერისა. |
| 7146 | 7023 | |
| 7147 | 7024 | ციხისა მცველი ყველაი იდვა მართ ვითა სნეული, |
| 7148 | 7025 | თავით ფერხამდის დაჭრილი, აბჯარი მუნ დახეული, |
| 7149 | ციხისა კარნი გახმულნი, კართა ნალეწი სრეული, | |
| 7026 | ციხისა კარნი განხმულნი, კართა ნალეწი სრეული, | |
| 7150 | 7027 | ცნეს ნაქმრად ტარიელისად, თქვეს: „საქმე არს მისეული“. |
| 7151 | 7028 | |
| 7152 | გზანი დახვდეს შეკაფულნი, შევიდეს და გაძვრეს ხვრელსა, | |
| 7029 | გზანი დახვდეს შეკაზმულნი, შევიდეს და გაძვრეს ხვრელსა, | |
| 7153 | 7030 | ნახეს, მზისა შესაყრელად გამოეშვა მთვარე გველსა, |
| 7154 | 7031 | მუზარადი მოეხადა, შვენის აკრვა თმასა ლელსა, |
| 7155 | მკერდი მკერდსა შეეწება, გარდაეჭდო ყელი ყელსა, | |
| 7032 | მკერდი მკერდსა შეეწება, გარდაეჭდო ყელი ყელსა. | |
| 7156 | 7033 | |
| 7157 | 7034 | ეხვეოდეს ერთმანერთსა, აკოცეს და ცრემლნი ღვარნეს; |
| 7158 | ამას ჰგვანდეს, ოდეს ერთგან მუშთარ, ზუალ შეიყარნეს. | |
| 7035 | ამას ჰგვანდეს, ოდეს ერთგან მუშთარ, ზუალ შეიყარნეს; | |
| 7159 | 7036 | მზე რა ვარდსა შემოადგეს, დაშვენდეს და შუქნი არნეს, |
| 7160 | აქანამდის ჭირნახულთა ამას იქით გაიხარნეს. | |
| 7037 | აქანამდის ჭირ-ნახულთა ამას იქით გაიხარნეს. | |
| 7161 | 7038 | |
| 7162 | მათ ერთმანერთსა აკოცეს, დგანან ყელგარდაჭდობილნი. | |
| 7163 | კვლა შეეწებნეს ხშირ-ხშირად ვარდნი ბაგეთა პობილნი. | |
| 7039 | მათ ერთმანერთსა აკოცეს, დგანან ყელ-გარდაჭდობილნი. | |
| 7040 | კვლა შეეწებნეს ხშირ-ხშირად ვარდნი ბაგეთათ პობილნი. | |
| 7164 | 7041 | აწ ესენიცა გავიდეს, შეკრბეს სამნივე ძმობილნი, |
| 7165 | 7042 | მას მზესა მისცეს სალამი, წადგეს მართ ვითა ხმობილნი. |
| 7166 | 7043 | |
| 7167 | 7044 | მზე მოეგება პირითა ტურფითა, მოცინარითა, |
| 7168 | 7045 | აკოცა მისთა მეშველთა ლაღმან ცნობითა წყნარითა, |
| 7169 | 7046 | მათ მდაბლად მადლი უბრძანა სიტყვითა მით ნარნარითა, |
| 7170 | ორნივე ერთგან უბნობდეს ტურფითა საუბნარითა. | |
| 7047 | ორნივე ერთგან უბნობდეს ამოთა საუბარითა. | |
| 7171 | 7048 | |
| 7172 | 7049 | ტარიელსცა უსალამეს, მას ალვისა მორჩსა ვით ხეს, |
| 7173 | მიულოცეს გამარჯვება, ერთმანერთი მოიკითხეს; | |
| 7050 | მიულოცეს გამარჯვება, ერთმანერთი მოკითხეს; | |
| 7174 | 7051 | არა სჭირდა, არ ინანეს, რომ აბჯარი არ გაითხეს, |
| 7175 | თავნი მათნი გაალომნეს, მათი მბრძოლი იშვლეს, ითხრეს. | |
| 7052 | თავნი მათნი გაალომნეს, მათი მბრძოლნი იშვლეს, ითხეს. | |
| 7176 | 7053 | |
| 7177 | 7054 | სამასისა კაცისაგან ას-სამოცი შეჰყოლოდა; |
| 7178 | ფრიდონს უმძიმს სპათა მისთა, მაგრა ერთ კერძ უხაროდა. | |
| 7055 | ფრიდონს უმძიმს სპათა მისთა, მაგრა ცალ-კერძ უხაროდა: | |
| 7179 | 7056 | მონახეს და არ აცოცხლეს, რაცა მბრძოლი დარჩომოდა, |
| 7180 | რომე პოვნეს საჭურჭლენი, აწმცა თვალით ვით ითქმოდა! | |
| 7057 | რომე პოვნეს საჭურჭლენი, აწმცა თვალვით ვით ითქმოდა! | |
| 7181 | 7058 | |
| 7182 | მოკრიფეს ჯორი, აქლემი, რაცა ვით პოვეს მალები: | |
| 7059 | მოკრიფეს ჯორი, აქლემი, რაცა ვით პოვეს მალები; | |
| 7183 | 7060 | სამიათასსა აჰკიდეს მარგალიტი და თვალები, |
| 7184 | 7061 | თვალი ყველაი დათლილი, იაგუნდი და ლალები, |
| 7185 | 7062 | იგი მზე შესვეს კუბოსა, არს მათგან განაკრძალები. |
| 7186 | 7063 | |
| 7187 | 7064 | სამოცი კაცი დააგდეს ქაჯეთს ციხისა მცველია, |
| 7188 | წამოიყვანეს იგი მზე, მათიღა წაგვრა ძნელია, | |
| 7189 | ზღვათა ქალაქსა დამართეს, თუცა გზა მუნით გრძელია,“ | |
| 7065 | წამოიყვანეს იგი მზე, მათიღა წაგვრა ძნელია; | |
| 7066 | ზღვათა ქალაქსა დამართეს, თუცა გზა მუნით გრძელია, | |
| 7190 | 7067 | თქვეს: „ფატმან ვნახოთ, მუქაფა გვაც მისი გარდუხდელია“. |
| 7191 | 7068 | ტარიელისაგან ზღვათა მეფისას მისლვა |
| 7192 | ||
| 7193 | ზღვათა მეფისა წინაშე გაგზავნა მახარობელი, | |
| 7069 | ზღვათა მეფესა წინაშე გაგზავნა მახარობელი, | |
| 7194 | 7070 | შესთვალა: „მოვალ ტარიელ, მტერთა მძლე, მოსრვით მსპობელი; |
| 7195 | 7071 | ქაჯეთით მომყავს ჩემი მზე, ჩემი ლახვართა მსობელი; |
| 7196 | მწადიან, გნახნე პატივით, ვითა მამა და მშობელი. | |
| 7072 | მწადიან, გნახნე პატივით, ვითა მამა და მშობელი.“ | |
| 7197 | 7073 | |
| 7198 | აწ მე მაქვს ქაჯთა ქვეყანა და მათი დანადებია; | |
| 7074 | “აწ მე მაქვს ქაჯთა ქვეყანა და მათი დანადებია; | |
| 7199 | 7075 | მეფეო, კარგი ყველაი მე თქვენგან წამკიდებია; |
| 7200 | 7076 | ფატმანს უხსნია ჩემი მზე, სდედებია და სდებია, |
| 7201 | ამისად მუქფად რა გიძღვნა? მძულს ცუდი ნაქადებია. | |
| 7077 | მისად მუქაფად რა გიძღვნა? მძულს ცუდი ნაქადებია!“ | |
| 7202 | 7078 | |
| 7203 | მოდი, გვნახენ, გავიარდეთ ქვეყანასა შენსა ვირე, | |
| 7079 | “მოდი, გვნახენ, გავიარდეთ ქვეყანასა შენსა ვირე, | |
| 7204 | 7080 | სრულად ქაჯთა სამეფოსა გიძღვნი, ჩემგან შეიწირე, |
| 7205 | 7081 | კაცნი შენნი შეაყენენ, ციხე მაგრად დაიჭირე, |
| 7206 | მე ვისწრაფი, ვერა გნახავ, შენ წამოდი, ჩემ კერძ ირე. | |
| 7082 | მე ვისწრაფი, ვერა გნახავ, შენ წამოდი, ჩემ კერძ ირე.“ | |
| 7207 | 7083 | |
| 7208 | თქვენ უბრძანეთ ჩემ მაგიერ უსენს, ქმარსა ფატმანისსა, | |
| 7084 | “თქვენ უბრძანეთ ჩემ მაგიერ უსენს, ქმარსა ფატმანისსა, | |
| 7209 | 7085 | გამოგზავნოს, ეამების ნახვა მისი ხსნილსა მისსა; |
| 7210 | 7086 | მისგან კიდე ინატრიდა ჭვრეტასამცა სხვადღა ვისსა, |
| 7211 | ვინ მზესაცა უნათლეა, ასრე ვითა ბროლი ფისსა!“ | |
| 7087 | ვინ მზესაცა უნათლეა, არსე ვითა ბროლი ფისსა!“ | |
| 7212 | 7088 | |
| 7213 | 7089 | რა კაცი ტარიელისა ესტუმრა ზღვათა მფლობელსა, – |
| 7214 | წესია, გული გაჰკრთების ამბავსა გასაკრთობელსა, – | |
| 7090 | წესია, გული გაჰკრთების ამბავსა გასაკრთობელსა – | |
| 7215 | 7091 | მისცა მადლი და დიდება ღმერთსა, მართლისა მბრჭობელსა, |
| 7216 | 7092 | მაშინვე შეჯდა, არ უნდა მისლვა სხვასაღა მხმობელსა. |
| 7217 | 7093 | |
| 7218 | 7094 | ბარგი აჰკიდა, გააგო ქმნა ქორწილისა მათისა, |
| 7219 | მას მიაქვს რიცხვი ტურფათა, არს სიდიადე სათისა; | |
| 7095 | მას მიაქვს, რიცხვი ტურფათა, არს-სიდიადე სათისა; | |
| 7220 | 7096 | ფატმან ჰყავს თანა, იარეს სავალი დღისა ათისა; |
| 7221 | 7097 | უხარის ნახვა ლომისა და მზისა, ხმელთა მნათისა. |
| 7222 | 7098 | |
| 7223 | 7099 | შორს გაეგებნეს სამნივე დიდსა მეფესა ზღვათასა, |
| 7224 | 7100 | გარდახდეს, მდაბლად აკოცეს, გა-რე-სწყდეს ჯარსა სპათასა; |
| 7225 | შეასხეს ქება ტარიელს, მან მადლი გაუათასა; | |
| 7101 | შეასხეს ქება ტარიელს, მან მადლი გაუათასა, | |
| 7226 | 7102 | ქალი რა ნახეს, სტრფიალობს შუქსა მას ბროლ-ბაკმათასა. |
| 7227 | 7103 | |
| 7228 | 7104 | ფატმან ხათუნს, მისსა მჭვრეტსა, ედებოდა ცეცხლი ნელი, |
| 7229 | 7105 | მოეხვია, გარდუკოცნა ხელი, ფერხი, პირი, ყელი; |
| 7230 | 7106 | იტყვის: „ღმერთო, რა გმსახურო, გამინათლდა რათგან ბნელი! |
| 7231 | 7107 | ვცან სიმოკლე ბოროტისა, კეთილია შენი გრძელი“. |
| 7232 | 7108 | |
| 7233 | 7109 | ქალი ფატმანს ეხვეოდა, ტკბილად იტყვის, არ გამწყრალი: |
| 7234 | „ღმერთმან გული გამინათლა გახეთქილი, გა-ცა-მწკრალი, | |
| 7110 | “ღმერთმან გული განმინათლა გახეთქილი, გა-ცა-მწკრალი, | |
| 7235 | 7111 | აწ აგრე ვარ გავსებული, წინას ვიყავ ვითა მცხრალი, |
| 7236 | მზემან შუქნი შემომადგნა, ვარდი მით ვჩან არდამზრალი“. | |
| 7112 | მზემან შუქნი შემომადგნა, ვარდი მით ვჩან არ-დამზრალი“. | |
| 7237 | 7113 | |
| 7238 | ზღვათა მეფე გარდაიხდის მუნ ქორწილსა მეტად დიდსა, | |
| 7239 | ქაჯეთიცა დაუმადლა, არ გაუშვა დღესა შვიდსა, | |
| 7114 | ზღვათა მეფე გარდაიხდის მუნ ქორწილსა მეტად დიდსა. | |
| 7115 | ქაჯეთიცა დაუმადლა, არ გაუშვა დღესა შვიდსა; | |
| 7240 | 7116 | უხვად გასცემს საბოძვარსა, საჭურჭლესა ანაკიდსა, |
| 7241 | 7117 | პერპერასა დაფანტულსა ზედა სცვეთენ ვითა ხიდსა. |
| 7242 | 7118 | |
| 7243 | 7119 | მუნ იდვის გორი ლარისა, სტავრისა და ატლასისა; |
| 7244 | ტარიელს უძღვნა გვირგვინი, ვერდანადები ფასისა, | |
| 7120 | ტარიელს უძღვნა გვირგვინი, ვერ-დანადები ფასისა; | |
| 7245 | 7121 | იაგუნდისა მრთელისა, ყვითლისა, მეტად ხასისა, |
| 7246 | 7122 | კვლა ერთი ტახტი ოქროსა, წითლისა მართ ხალასისა. |
| 7247 | 7123 | |
| 7248 | ნესტან-დარეჯანს ყაბაჩა უძღვნა, შემკული თვალითა, | |
| 7249 | იაგუნდითა წითლითა, ბალახშითა და ლალითა; | |
| 7250 | დასხდეს ორნივე ქალ-ყმანი პირითა ელვამკრთალითა. | |
| 7124 | ნესტან-დარეჯანს ყაბაჩა უძღვნა შემკული თვალითა, | |
| 7125 | იაგუნდითა წითლითა, ბადახშითა და ლალითა. | |
| 7126 | დასხდეს ორნივე ქალ-ყმანი პირითა ელვა-მკრთალითა | |
| 7251 | 7127 | მათნი მჭვრეტელნი დაიწვნეს ცეცხლითა მართ ახალითა. |
| 7252 | 7128 | |
| 7253 | 7129 | ავთანდილს და ფრიდონს უძღვნა უსაზომო დიდი ძღვენი: |
| 7254 | ძვირფასისა უნაგირი, უკეთესი თითო ცხენი, | |
| 7255 | თითო კაბა თვალიანი, უცხოფერთა შუქთა მფენი, | |
| 7256 | მოახსენეს: „მადლი რა ვთქვათ, სვიანმცაა დავლა თქვენი!“ | |
| 7130 | ძვირფასისა უნაგირი, უკეთესი თვითო ცხენი, | |
| 7131 | თითო კაბა თვალიანი, უცხო ფერთა შუქთა მფენი, | |
| 7132 | მოახსენეს: „მადლი რა ვთქვათ, სვიანმცა-ა დავლა თქვენი! | |
| 7257 | 7133 | |
| 7258 | ტარიელ მადლსა გარდიხდის ტურფასიტყვითა ენითა: | |
| 7259 | „დიდად ვიამე, მეფეო, პირველ, ნახვითა თქვენითა, | |
| 7260 | მერმე, აგვავსენ მრავლითა ტურფაფერითა ძღვენითა, | |
| 7261 | ვიცი, შორიშორ არჩავლა ჩვენ თქვენი კარგად ვქმენითა“. | |
| 7134 | ტარიელ მადლსა გარდიხდის ტურფა სიტყვითა, ენითა: | |
| 7135 | “დიდად ვიამე, მეფეო, პირველ ნახვითა თქვენითა, | |
| 7136 | მერმე აგვავსენ მრავლითა ტურფა ფერითა ძღვენითა, | |
| 7137 | ვიცი, შორი-შორ არ-ჩავლა ჩვენ თქვენი კარგად ვქმენითა“. | |
| 7262 | 7138 | |
| 7263 | 7139 | ზღვათა მეფე მოახსენებს: „ხელმწიფეო, ლომო, ქველო, |
| 7264 | მოახლეთა სიცოცხლეო, ვერამჭვრეტთა შორით მკლველო, | |
| 7140 | მოახლეთა სიცოცხლეო, ვერ-მჭვრეტეთა შორით მკლველო, | |
| 7265 | 7141 | მსგავსი თქვენი რამცა მეძღვნა, შვენიერო სანახველო! |
| 7266 | 7142 | რა მოგშორდე, რა მერგების, საჭვრეტელად სასურველო?!“ |
| 7267 | 7143 | |
| 7268 | ტარიელ ფატმანს უბრძანა: „მე თავი შენი მიდია; | |
| 7144 | ტარელ ფატმანს უბრძანა: „მე თავი შენი მიდია; | |
| 7269 | 7145 | დავ, გული შენი ჩემზედა გარდაუხდელი, დიდია; |
| 7270 | 7146 | აწ რაცა ქაჯთა საჭურჭლე ქაჯეთით ამიკიდია, |
| 7271 | 7147 | მომიცემია, წაიღე, არ კიდე მომიყიდია“. |
| 7272 | 7148 | |
| 7273 | ფატმან ხათუნ თაყვანისსცა, ჰკადრებს მადლსა მეტისმეტსა: | |
| 7274 | „მე, მეფეო, ნახვა შენი მიდებს ცეცხლსა დაუშრეტსა; | |
| 7149 | ფატმან ხათუნ თაყვანის-სცა ჰკადრებს მადლსა მეტის-მეტსა. | |
| 7150 | “მე,მეფეო, ნახვა შენი მიდებს ცეცხლსა დაუშრეტსა; | |
| 7275 | 7151 | რა მოგშორდე, რა ვიქმნები? მე დამაგდებ ვითა რეტსა. |
| 7276 | ახ, ნეტარძი მოახლეთა! ვაგლახ თქვენსა ვერამჭვრეტსა!“ | |
| 7152 | ახ, ნეტარძი მოახლეთა! ვაგლახ თქვენსა ვერა-მჭვრეტსა!“ | |
| 7277 | 7153 | |
| 7278 | ზღვათა მეფესა ეტყვიან ორნივე შუქთა მაფენი, | |
| 7279 | კბილნი ბროლნი და ბაგენი სადაფთა მოსადაფენი: | |
| 7280 | „უთქვენოდ მყოფთა არ გვინდან ნიშატნი საჩანგდაფენი, | |
| 7154 | ზღვათა მეფესა ეტყოდეს სამნივე შუქთა მაფენი, | |
| 7155 | კბილნი ბროლნი და ბაგენი, სადაფთა მოსადაფენი: | |
| 7156 | “უთქვენოდ მყოფთა არ გვინდან ნიშატნი, საჩანგ-დაფენი, | |
| 7281 | 7157 | მაგრა გაგვიშვენ, წავიდეთ, ჟამია, ვართ მოსწრაფენი. |
| 7282 | 7158 | |
| 7283 | შენ იყავ ჩვენი მშობელი, ჩვენგან ღმრთად საესავიო, | |
| 7159 | “შენ იყავ ჩვენი მშობელი და ჩვენი საესავიო, | |
| 7284 | 7160 | მაგრა ამასცა ვიაჯით, გვიბოძო ერთი ნავიო“. |
| 7285 | მეფემან ბრძანა: „არა მშურს სამიწოდ თქვენად თავიო, | |
| 7161 | მეფემან ბრძანა: „არა მშურს სამიწოდ თქვენად თავიო. | |
| 7286 | 7162 | რათგან ისწრაფი, რა გკადრო? წა, გიწინამძღვრდეს მკლავიო!“ |
| 7287 | 7163 | |
| 7288 | 7164 | მეფემან ნავი-ხომალდი მოკაზმა ზღვისა კიდესა. |
| 7289 | 7165 | გამოემართა ტარიელ, გამყრელნი ცრემლსა ღვრიდესა, |
| 7290 | 7166 | თავსა იცემდეს, იგლეჯდეს, თმა-წვერსა გაიყრიდესა, |
| 7291 | ფატმანის ცრემლთა შედენით თვით ზღვაცა გაადიდესა. | |
| 7167 | ფატმანის ცრემლთა შედენით თვით ზღვაცა გაადიდესა. | |
| 7292 | 7168 | |
| 7293 | გამოვლნეს ზღვანი სამთავე ერთგან, ძმად შენაფიცართა, | |
| 7169 | გამოვლნეს ზღვანი სამთავე, ერთგან ძმად შენაფიცართა, | |
| 7294 | 7170 | კვლა ამტკიცებდეს სიტყვათა, მათ პირველ დანამტკიცართა; |
| 7295 | შვენის მღერა და სიცილი მათ, მისთა არუიცართა, | |
| 7171 | შვენის მღერა და სიცილი მათ, მისთა არ-უიცართა, | |
| 7296 | 7172 | ბაგეთათ შუქი შეადგის ზედან ბროლისა ფიცართა. |
| 7297 | 7173 | |
| 7298 | 7174 | მუნით კაცი ასმათს თანა მათ გაგზავნეს მახარობლად, |
| 7299 | 7175 | კვლა ფრიდონის თავადთასა – ნაომართა მათთა მთხრობლად; |
| 7300 | „მანდა მოვა, მოიმაღლებს მზე მნათობთა მამაგრობლად, | |
| 7176 | “მანდა მოვა, მოიმაღლებს მზე მნათობთა მამაგრობლად, | |
| 7301 | 7177 | ჩვენ, დამზრალნი აქანამდის, აწ გავხედით დაუზრობლად“. |
| 7302 | 7178 | |
| 7303 | 7179 | იგი მზე შესვეს კუბოსა, იარეს გზა ზღვის პირისა, |
| 7304 | მიყმაწვილობდეს, უხარის მათ გარდახდომა ჭირისა, | |
| 7180 | მიყმაწვილობდეს, უხარის მათ გარდახდომა ჭირისა; | |
| 7305 | 7181 | მივიდეს, სადა ქვეყანა იყო ნურადინ გმირისა, |
| 7306 | 7182 | მოეგებნიან, ისმოდის ხმა სიმღერისა ხშირისა. |
| 7307 | 7183 | |
| 7308 | 7184 | მუნ მიეგება ყოველი ფრიდონის დიდებულები. |
| 7309 | 7185 | ასმათი, სავსე ლხინითა, ვის აღარ აჩნდა წყლულები, |
| 7310 | ნესტან-დარეჯანს მოეჭდო, რომე ვერ გაჰხსნის ცულები, | |
| 7186 | ნესტან-დარეჯანს მოეჭდო, რომე ვერ გახსნის ცულები, | |
| 7311 | 7187 | აწ გაუსრულა ყოველი მან მისი ნაერთგულები. |
| 7312 | 7188 | |
| 7313 | 7189 | ნესტან-დარეჯან ეხვევის, პირსა აკოცებს პირითა; |
| 7314 | 7190 | უბრძანა: „ჩემო, ვაგლახ მე, შენცა აგავსე ჭირითა, |
| 7315 | აწ ღმერთმან მოგვცა წყალობა, ვცან, მისი არ სიძვირითა, | |
| 7191 | აწ ღმერთმან მოგვცა წყალობა, ვცან მისი არ- სიძვირით-ა; | |
| 7316 | 7192 | მე გულსა შენსა ეზომსა, არ ვიცი, გარდვიხდი რითა!“ |
| 7317 | 7193 | |
| 7318 | ასმათ ჰკადრა: „მადლი ღმერთსა, ვარდნი ვნახეთ არდაზრულნი, | |
| 7194 | ასმათ ჰკადრა: „ მადლი ღმერთსა, ვარდნი ვნახენ არ-დაზრულნი, | |
| 7319 | 7195 | ბოლოდ ასრე გააცხადნა გონებამან დაფარულნი, |
| 7320 | სიკვდილიცა სიცოცხლედ მიჩს, ოდეს გნახენ მხიარულნი“. | |
| 7196 | სიკვდილიცა სიცოცხლედ მიჩს, ოდეს გნახენ მხიარულნი,“ | |
| 7321 | 7197 | სჯობან ყოვლთა მოყვარულთა პატრონ-ყმანი მოყვარულნი. |
| 7322 | 7198 | |
| 7323 | დიდებულთა თაყვანისსცეს, მოახსენეს დიდი ქება: | |
| 7324 | „რომე ღმერთმან გაგვახარნა, – კურთხეულ არს მისი ღმრთება! – | |
| 7325 | ჩვენ გვიჩვენა პირი თქვენი, აღარა გვწვავს ცეცხლთა დება; | |
| 7326 | წყლულსა, მისგან დაკოდილსა, მასვე ძალუც განკურნება“. | |
| 7199 | დიდებულთა თაყვანი-სცეს, მოახსენეს დიდი ქება; | |
| 7200 | “რომე ღმერთმან გაგვახარნა, კურთხეულ არს მისი ღმრთება! | |
| 7201 | ჩვენ გვიჩვენა პირი თქვენი, აღარა გვწვავს ცეცხლთა დება, | |
| 7202 | წყლულსა, მისგან დაკოდილს, მასვე ძალ-უც განკურნება“. | |
| 7327 | 7203 | |
| 7328 | 7204 | მოვიდეს და პირი ხელსა დასდვეს, აგრე გარდაკოცნეს. |
| 7329 | მეფე ეტყვის: „ძმათა თქვენთა თავნი ჩვენთვის დაიხოცნეს, | |
| 7330 | იგი შვება საუკუნო ცხადად პოვეს, არ იოცნეს, | |
| 7331 | ერთსა მიხვდეს საზიაროდ, დიდებანი იასოცნეს. | |
| 7205 | მეფე ეტყვის:“ძმათა თქვენთა თავნი ჩვენთვის დაიხოცნეს, | |
| 7206 | იგი შვებას საუკუნოს, ცხადად პოვეს, არ იოცნეს, | |
| 7207 | ერთსა მიხვდეს საზიაროდ, დიდებანი იასოცნეს“. | |
| 7332 | 7208 | |
| 7333 | თუცა მე მათი დახოცა მტკივის და სატკივარია, | |
| 7209 | “თუცა მე მათი დახოცა მტკივის და სატკივარია, | |
| 7334 | 7210 | მაგრა მათ მიხვდა უკვდავი მუნ დიდი საჩუქარია“. |
| 7335 | 7211 | ესე თქვა, ნელად ატირდა და წვიმა თოვლსა არია, |
| 7336 | ნარგისთათ იძრვის ბორიო, ვარდსა ზრავს, იანვარია. | |
| 7212 | ნარგისთათ იბრძვის ბორიო, ვარდსა ზრავს, იანვარია. | |
| 7337 | 7213 | |
| 7338 | 7214 | მუნ ატირდეს ყველაკანი, რა ტირილად იგი ნახეს, |
| 7339 | 7215 | რაცა ვისცა დაჰკლებოდა, მათ ტირილით, სულთქმით ახეს; |
| 7340 | 7216 | დადუმდეს და მოახსენეს: „რათგან ბრძენთა მზეებრ გსახეს, |
| 7341 | თქვენთა მჭვრეტთა მღერა მართებს, რასათვისმცა ივაგლახეს! | |
| 7217 | თქვენთა მჭვრეტთა მღერა მართებს, რასათვისმცა ივაგლახეს!“ | |
| 7342 | 7218 | |
| 7343 | ვინ ღირსა თქვენსა ეგზომსა ტირილსა, შეჭირვებასა! | |
| 7219 | “ვინ ღირს-ა თქვენსა ეგზომსა ტირილსა, შეჭირვებასა! | |
| 7344 | 7220 | თქვენთვის სიკვდილი დია სჯობს მიწათა ზედა რებასა“. |
| 7345 | კვლა ფრიდონ ჰკადრა მეფესა: „ნურათ იქთ გამწარებასა, | |
| 7346 | ღმერთიმცა მუქფად მოგიზღავს ათასსა გახარებასა!“ | |
| 7221 | კვლა ფრიდონ ჰკადრა მეფესა: „ნურათ იქმ გამწარებასა, | |
| 7222 | ცმერთიმცა მუქფად მოგიზღავს ათასსა გახარებასა!“ | |
| 7347 | 7223 | |
| 7348 | ავთანდილცა მიუმტკივნა, ეტყვის დიდსა სიმძიმილსა; | |
| 7349 | მათ შეასხეს ქება, უთხრეს: „თავნი მივსცნეთ აწ ღიმილსა, | |
| 7224 | ავთანდილცა მიუმტკივნა, იტყვის დიდსა სიმძიმილსა; | |
| 7225 | მათ შეასხეს ქება, უთხრეს: „მივსცნეთ თავნი აწ ღიმილსა, | |
| 7350 | 7226 | რათგან მიხვდა დაკარგული ლომი მზესა წახდომილსა, |
| 7351 | 7227 | აღარა ვსტირთ სატირალსა, აღარ დავსდებთ თვალთა მილსა“. |
| 7352 | 7228 | |
| 7353 | 7229 | მივიდეს, სადა ქალაქი დიდი მულღაზანზარია; |
| 7354 | 7230 | სცემდეს ბუკსა და ტაბლაკსა, გახდა ზათქი და ზარია, |
| 7355 | 7231 | დაბდაბისა და ქოსისა ხმა ტურფად შენათხზარია, |
| 7356 | 7232 | მოატყდეს მოქალაქენი, დააგდეს მუნ ბაზარია. |
| 7357 | 7233 | |
| 7358 | შუკათათ მოდგეს ვაჭარნი, ყოვლგნით მჭვრეტელთა ჯარია; | |
| 7359 | შორს უარებდეს სარანგნი, ხელთა აქვს მათ აბჯარია; | |
| 7234 | შუკათა მოდგეს ვაჭარნი, ყოვლგნით მჭვრეტელთა ჯარია, | |
| 7235 | შორს უარებდეს სარანგნი, ხელთა აქვს მათ აბჯარია. | |
| 7360 | 7236 | მოიჯრებოდეს ჯალაბნი, სარანგთა დამსაჯარია, |
| 7361 | 7237 | მათად საჭვრეტლად მიშვება მუნ მათგან ნააჯარია. |
| 7362 | 7238 | |
| 7363 | გარდახდეს ფრიდონისასა, სრა ნახეს მოსაწონები. | |
| 7239 | გადახდეს ფრიდონისასა, სრა ნახეს მოსაწონები. | |
| 7364 | 7240 | გამოეგება მრავალი ოქროს სარტყლითა მონები, |
| 7365 | 7241 | ფერხთა საფენლად ოქსინო მართ მათგან არს ნაქონები, |
| 7366 | 7242 | თავსა აყრიდეს ოქროსა, ხვეტს ჯარი მუნ ნარონები. |
| 7367 | ქორწილი ტარიელისა და ნესტან-დარეჯანისა ფრიდონისაგან | |
| 7368 | ||
| 7369 | მათ ქალ-ყმათათვის საჯდომი დაედგა თეთრ-ძოწეული, | |
| 7370 | წითელ-ყვითლითა თვალითა ზედა კეკლუცად ფრქვეული: | |
| 7371 | ავთანდილისთვის – ყვითელი და შავი ერთგან რეული: | |
| 7372 | მოვიდეს, დასხდეს; მჭვრეტელი ვცან მათი სულდალეული. | |
| 7243 | ქორწილი ტარიელისა და ნესტან-დარეჯნისა ფრიდონისაგან | |
| 7244 | მათ ქალ-ყმათთვის საჯდომი დაედგა თეთრ-ძოწეული, | |
| 7245 | წითელ-ყვითლითა თვალითა ზედა კეკლუცად ფრქვეული; | |
| 7246 | ავთანდილისთვის – ყვითელი და შავი ერთგან რეული, | |
| 7247 | მოვიდეს, დასხდეს; მჭვრეტელი ვცან მათი სულ-დალეული. | |
| 7373 | 7248 | |
| 7374 | 7249 | მგოსანნი მოდგეს, ისმოდა ხმა სიმღერისა ტკბილისა; |
| 7375 | ქორწილი ქმნეს და გამრავლდა ძღვნობა ლარისა ლბილისა, | |
| 7376 | ფრიდონის, პურად კარგისა, არ მასპინძლისა წბილისა; | |
| 7250 | ქორწილი ქმნეს და გამრავლდა ძღვნობა ლარისა ლბილისა | |
| 7251 | ფრიდონის პურად კარგისა, არ მასპინძლისა წბილისა; | |
| 7377 | 7252 | ნესტან-დარეჯანს უშვენის ღიმილი, ჩენა კბილისა. |
| 7378 | 7253 | |
| 7379 | მოიღეს ძღვენი უსახო ფრიდონის არალქატისა: | |
| 7254 | მოიღეს ძღვენი უსახო ფრიდონის არ-ალქატისა, | |
| 7380 | 7255 | ცხრა მარგალიტი, სიდიდით მართ ვითა კვერცხი ბატისა, |
| 7381 | კვლა ერთი თვალი, სამსგავსო მზისა შუქმონამატისა, | |
| 7382 | მას წინა ღამით ძალედვის მხატვარსა ხატვა ხატისა. | |
| 7256 | კვლა ერთი თვალი სამსგავსო მზისა შუქ-მონამატისა, | |
| 7257 | მას წინა ღამით ძალ-ედვის მხატვარსა ხატვა ხატისა. | |
| 7383 | 7258 | |
| 7384 | კვლა უძღვნა თითო ფარღული, გარდასაყრელი ყელისა, | |
| 7385 | მგრგვლად დათლილისა თვალისა, იაგუნდისა მრთელისა; | |
| 7259 | კვლა უძღვნა თვითო ფარღული, გარდასაყრელი ყელისა, | |
| 7260 | მრგვლად დათლილისა თვალისა, იაგუნდისა მრთელისა; | |
| 7386 | 7261 | კვლა მოაქვს ერთი ტაბაკი, მძლედ საჭირავი ხელისა, |
| 7387 | 7262 | ავთანდილისთვის ლომისა ძღვენი ფრიდონის ქველისა. |
| 7388 | 7263 | |
| 7389 | იგი ტაბაკი სავსეა მარგალიტითა სხვილითა, | |
| 7390 | ავთანდილს უძღვნა ყველაი არა სიტყვითა წბილითა, | |
| 7391 | აივსო სახლი სტავრითა და ოქსინოთა ლბილითა. | |
| 7392 | ტარიელ მადლი უბრძანა ლაღმან სიტყვითა ტკბილითა. | |
| 7264 | იგი ტაბაკი სავსეა მარგალიტითა სხვილითა. | |
| 7265 | ავთანდილს უძღვნა .ყველაი არა სიტყვითა წბილითა. | |
| 7266 | აივსო სახლი სტავრითა და ოქსინოთა ლბილითა, | |
| 7267 | ტარიელ მადლი უბრძანა, ლაღმან სიტყვითა ტკბილითა. | |
| 7393 | 7268 | |
| 7394 | 7269 | ფრიდონისგან უსაზომო ქორწილია დღესა რვასა; |
| 7395 | ყოვლთა დღეთა მიართმიდის უფასოსა ძღვენსა მზასა; | |
| 7270 | ყოვლთა დღეთა მიართმიდეს უფასოსა ძღვენსა მზასა; | |
| 7396 | 7271 | დღე და ღამე არ გასწყვედდის ჩაღანა და ჩანგი ხმასა. |
| 7397 | აჰა, მიხვდეს შესაფერნი ყმა ქალსა და ქალი ყმასა. | |
| 7272 | აჰა. მიხვდეს შესაფერნი ყმა ქალსა და ქალი ყმასა. | |
| 7398 | 7273 | |
| 7399 | ტარიელ ფრიდონს უბრძანა დღე ერთ სიტყვები გულისა: | |
| 7400 | „არს გული თქვენი საჩემოდ უფროსი ძმისა სრულისა, | |
| 7274 | ტარიელ ფრიდონს უბრძანა დღე-ერთ სიტყვები გულისა: | |
| 7275 | “არს გული თქვენი საჩემოდ უფროსი ძმისა სრულისა, | |
| 7401 | 7276 | არ გემუქფების სიცოცხლე, არცა მოცემა სულისა, |
| 7402 | მე თქვენგან ვპოვე მოკვდავმან ჩემი წამალი წყლულისა. | |
| 7277 | მე თქვენგან ვპოვე მოკვდავმან ჩემი წამალი წყლულისა“. | |
| 7403 | 7278 | |
| 7404 | ავთავნილისგან შენც იცი ჩემთვის თავისა დადება, | |
| 7279 | “ავთანდილისგან შენც იცი ჩემთვის თავისა დადება, | |
| 7405 | 7280 | აწ მე მაქვს ნაცვლად მისისა მოხმარებისა წადება: |
| 7406 | 7281 | შენ მიდი, ჰკითხე, რა უნდა, მან ქმნას ამისი ცხადება, |
| 7407 | ვითა დამივსო სახმილი, ეგრე მისიცა კმა დება. | |
| 7282 | ვითა დამივსო სახმილი, ეგრე მისიცა კმა დება“. | |
| 7408 | 7283 | |
| 7409 | უთხარ: „ძმაო, რა გარდიხდის, შენგან ჩემსა ჭირნახულსა! | |
| 7284 | “უთხრა: „ძმაო, რა გარდიხდის შენგან ჩემსა ჭირ-ნახულსა! | |
| 7410 | 7285 | ღმერთი მოგცემს წყალობასა, მისგან ზეცით შესახულსა! |
| 7411 | თუ ვერა ვიქ საწადელსა შენსა, შენთვის გაზრახულსა, | |
| 7412 | არა ვნახავ სახლსა ჩემსა, არ დარბაზსა, არცა ხულსა. | |
| 7286 | თუ ვერა ვიქმ საწადელსა შენსა, შენთვის გაზრახულსა, | |
| 7287 | არა ვნახავ სახლსა ჩემსა, არ დარბაზსა, არცა ხულსა“. | |
| 7413 | 7288 | |
| 7414 | აწ მითხარ, ჩემგან რა გინდა, ანუ რათ მოგეხმარები? | |
| 7289 | “აწ მითხარ, ჩემგან რა გინდა, ანუ რით მოგეხმარები? | |
| 7415 | 7290 | ვარჩევ, წავიდეთ არაბეთს, იყავ ჩემიცა მარები; |
| 7416 | ტკბილი სიტყვითა გავმართოთ და ხრმლითა — საომარები. | |
| 7291 | ტკბილით სიტყვითა გავმართოთ და ხრმლითა საომარები, | |
| 7417 | 7292 | თუ შენ შენს ცოლსა არ შეგრთავ, მე ჩემსა არ ვექმარები“. |
| 7418 | 7293 | |
| 7419 | 7294 | რა ფრიდონ უთხრა ავთანდილს ტარიას მოციქულობა, |
| 7420 | 7295 | მას გაეცინნეს, გაღიმდა, შვენოდა მხიარულობა; |
| 7421 | თქვა, თუ: „მეშველი რად მინდა? მჭირს არავისგან წყლულობა! | |
| 7422 | ჩემი მზე არცა ქაჯთა ჰყავს, არცა სჭირს ლხინნაკლულობა. | |
| 7296 | თქვა, თუ: „მეშველი რად მინდა, მჭირს არავისგან წყლულობა! | |
| 7297 | ჩემი მზე არცა ქაჯთა ჰყავს, არცა სჭირს ლხინ-ნაკლულობა. | |
| 7423 | 7298 | |
| 7424 | 7299 | ჩემი მზე ტახტსა ზედა ზის მორჭმული ღმრთისა ნებითა, |
| 7425 | საკრძალავი და უკადრი, ლაღი, არვისგან ვნებითა, | |
| 7426 | არცა რა უმძიმს ქაჯთაგან, არცა გრძნეულთა გრძნებითა; | |
| 7427 | მას ზედა შველა რად მინდა, რად მეჭვ რასაცა თნებითა? | |
| 7300 | საკრძალავი და უკადრი, ლაღი, არვისგან ვნებით-ა, | |
| 7301 | არცა რა უმძიმს ქაჯთაგან, არცა გრძნეულთა გრძნებითა, | |
| 7302 | მას ზედა შველა რად მინდა, რად მეჭვ რასაცა თნებითა!“ | |
| 7428 | 7303 | |
| 7429 | რა მოვა ჩემთვის განგება, ზეცით მოსრულნი ზენანი, | |
| 7304 | “რა მოვა ჩემთვის განგება, ზეცით მოსრულნი ზენანი, | |
| 7430 | 7305 | ღმერთი იწადებს, მომივლენ გულსა სახმილთა ლხენანი; |
| 7431 | მაშინღა მომხვდენ მოკვდავსა მზისა ელვათა ფენანი; | |
| 7432 | უმისჟამისოდ ცუდნია ჩემგან მი და მო რბენანი. | |
| 7306 | მაშინღა მომხვდენ მოკვდავსა მზისა ელვათა ფენანი, | |
| 7307 | უმისჟამისოდ ცუდნია ჩემგან მი და მო რბენანი“. | |
| 7433 | 7308 | |
| 7434 | მიდი და ჰკადრე ტარიელს პასუხი, ჩემგან თხრობილი: | |
| 7435 | „მადლი რად უნდა, მეფეო, ხარ რაზომ გინდა ლმობილი? | |
| 7309 | “მიდი და ჰკითხე ტარიელს პასუხი, ჩემგან თხრობილი. | |
| 7310 | “მადლი რად უნდა, მეფეო, ხარ რაზომ გინდა ლმობილი, | |
| 7436 | 7311 | ვარ მუცლითგანვე დედისათ თქვენად სამონოდ შობილი, |
| 7437 | ღმერთმან მუნამდის მიწა მყოს, ვირ მეფე იყო ცნობილი. | |
| 7312 | ღმერთმან მუნამდის მიწა მყოს, ვირ მეფე იყო ცნობილი“. | |
| 7438 | 7313 | |
| 7439 | გებრძანა: «შეყრა მწადიან საყვარელისა შენისა». | |
| 7314 | “გებრძანა: „შეყრა მწადიან საყვარელისა შენისა“. | |
| 7440 | 7315 | ეგე არს მსგავსი გულისა ლმობიერისა თქვენისა; |
| 7441 | 7316 | მუნა მე ხრმალი არ მიკვეთს, არცა სივრცელე ენისა, |
| 7442 | მიჯობს მოლოდნა საქმისა მის განგებისა ზენისა. | |
| 7317 | მიჯობს მოლოდნა საქმისა მის განგებისა ზენისა“. | |
| 7443 | 7318 | |
| 7444 | ესეა ჩემი საწადი და ჩემი მოსანდომარე: | |
| 7319 | «ესეა ჩემი საწადი და ჩემი მოსანდომარე: | |
| 7445 | 7320 | ინდოეთს გნახო მორჭმული, საჯდომთა ზედა მჯდომარე, |
| 7446 | 7321 | გვერდსავე გიჯდეს მნათობი, პირი ელვათა მკრთომარე, |
| 7447 | მებრძოლნი თქვენნი მოგესრნენ, არვინ ჩნდეს მუნ მეომარე. | |
| 7322 | მებრძოლნი თქვენნი მოგესრნეს, არვინ ჩნდეს მუნ მეომარე“. | |
| 7448 | 7323 | |
| 7449 | რა გამისრულდენ ესენი ჩემნი გულისა ნებანი, | |
| 7324 | «რა გამისრულდენ ესენი ჩემნი გულისა ნებანი, | |
| 7450 | 7325 | მაშინღა მივალ არაბეთს, მომხვდენ მის მზისა ხლებანი; |
| 7451 | 7326 | ოდესცა სწადდეს, დამივსნეს ამა ცეცხლისა დებანი. |
| 7452 | სხვად თქვენგან არა არ მინდა, მძულან რასაცა თნებანი“. | |
| 7327 | სხვად თქვენგან არა არ მინდა, მძულან რასაცა თნებანი». | |
| 7453 | 7328 | |
| 7454 | 7329 | რა ფრიდონ ჰკადრა ტარიელს ესე სიტყვანი ყმისანი, |
| 7455 | მან ბრძანა: „მაგას არა ვიქ, ამას არ უნდა მისანი. | |
| 7330 | მან ბრძანა: „მაგას არა ვიქმ, ამას არ უნდა მისანი. | |
| 7456 | 7331 | ვითა მან პოვნა მიზეზნი ჩემისა სულთა დგმისანი, |
| 7457 | ეგრევე მანცა სამისოდ ნახნეს ძალ-გულნი ძმისანი! | |
| 7332 | ეგრევე მანცა სამისოდ ნახნეს ძალ-გულნი ძმისანი.“ | |
| 7458 | 7333 | |
| 7459 | მიდი, უთხარ ჩემ მაგიერ სიტყვა ჩემგან არნათნები: | |
| 7334 | “მიდი, უთხარ ჩემ მაგიერ სიტყვა ჩემგან არ-ნათნები: | |
| 7460 | 7335 | «მე შენისა გამზრდელისა უნახავად არ დავდგები. |
| 7461 | ვეჭვ, მრავალი დამეხოცოს მონა, მისგან საყვარლები, | |
| 7336 | ვეჭვ, მრავალი დამეხოცოს მონა მისგან საყვარლები, | |
| 7462 | 7337 | ვითხოვ ხოლე შენდობასა, ეგეთიღა მოვბრუნდები». |
| 7463 | 7338 | |
| 7464 | ესე უთხარ: «ამის მეტსა მოციქულობ ნურას ნუო, | |
| 7339 | “ესე უთხარ: «ამის მეტსა მოციქულობ ნურას ნუო, | |
| 7465 | 7340 | ხვალე წასლვა არ დავშალო, არცა საქმე გავათუო; |
| 7466 | 7341 | მე არ მიზამს არაბთ მეფე, რომე სიტყვა გავაცრუო, |
| 7467 | ამოდ ვსთხოვო ქალი მისი, შევეხვეწო, შევაგუო»“. | |
| 7342 | ამოდ ვსთხოვო ქალი მისი, შევეხვეწო, შევაგუო>>.“ | |
| 7468 | 7343 | |
| 7469 | 7344 | უამბო ფრიდონ ავთანდილს ტარიას მოციქულობა: |
| 7470 | „არ დადგებისო, ცუდია შენგან ცდისაღა თქმულობა“. | |
| 7471 | მას დაუმძიმდა, მოედვა კვლა გულსა კვამლალმულობა. | |
| 7472 | ასრე ხამს რიდი მეფეთა, ყმათაგან მოკრძალულობა! | |
| 7345 | “არ დადგებისო, ცუდია შენგან ცდისაღა თქმულობა, | |
| 7346 | მას დაუმძიმდა, მოედვა კვლა გულსა კვამლ-ალმულობა, | |
| 7347 | ასრე ხამს რიდი მეფეთა ყმათაგან მოკრძალულობა!“. | |
| 7473 | 7348 | |
| 7474 | ავთანდილ მივა მუხლმოყრით ტარიას შესახვეწელად, | |
| 7475 | ფერხთა ეხვევის, აკოცებს, აღარ შეხედავს ზე წელად, | |
| 7349 | ავთანდილ მივა მუხლ-მოყრით ტარიას შესახვეწელად, | |
| 7350 | ფერხთა ეხვევის, აკოცებს,აღარ შეხედავს ზე წელად; | |
| 7476 | 7351 | ეტყვის: „კმა, რაცა შევსცოდე როსტანს წლეულად მე წელად, |
| 7477 | კვლა ნუ მიქ ერთგულობისა გამტეხლად, და-ცა-მლეწელად. | |
| 7352 | კვლა ნუ მიქმ ერთგულობისა გამტეხლად, და-ცა-მლეწელად.“ | |
| 7478 | 7353 | |
| 7479 | რასაცა ლამი, არ მოგცემს მას ღმრთისა სამართალია, | |
| 7354 | “რასაცა ლამი, არ მოგცემს მას ღმრთისა სამართალია, | |
| 7480 | 7355 | გამზრდელსა ჩემსა ვით ვჰკადრო მე საქმე სამუხთალია! |
| 7481 | მე მისთვის ხელი ვით გავძრა, ვინ ჩემთვის ფერნამკრთალია! | |
| 7482 | ვით მოიხმაროს მონამან პატრონსა ზედა ხრმალია! | |
| 7356 | მე მისთვის ხელი ვით გავძრა, ვინ ჩემთვის ფერ-ნამკრთალია! | |
| 7357 | ვით მოიხმაროს მონამან პატრონსა ზედა ხრმალია!“ | |
| 7483 | 7358 | |
| 7484 | ეგე საქმე მე და ჩემსა საყვარელსა შეგვამდურვებს, | |
| 7485 | ვაჲ თუ გაწყრეს, გაგულისდეს, კუშტი გულსა შეაურვებს, | |
| 7359 | “ეგე საქმე მე და ჩემსა საყვარელსა შეგვამდურვებს, | |
| 7360 | ვა თუ გაწყრეს, გაგულისდეს, კუშტი გულსა შეაურვებს, | |
| 7486 | 7361 | ამბავსაცა დამიძვირებს, ჭვრეტისათვის მომასურვებს, |
| 7487 | შენდობასა ხორციელი კაცი ვერა დამიურვებს“. | |
| 7362 | შენდობასა ხორციელი კაცი ვერა დამიურვებს.“ | |
| 7488 | 7363 | |
| 7489 | ტარიელ უთხრა სიცილით, მან მზემან შუქნაფენამან, | |
| 7490 | ხელი მოჰკიდა ავთანდილს, ამართა, ააყენა მან: | |
| 7491 | „მიყოო კარგი ყველაი მომართებამან შენამან, | |
| 7492 | მაგრა სჯობს, შენცა გალხინოს ჩემმან შენითა ლხენამან. | |
| 7364 | ტარიელ უთხრა სიცილით, მან მზემან შუქ-ნაფენამან, | |
| 7365 | ხელი მოჰკიდა ავთანდილს, აჰმართა, ააყენა მან: | |
| 7366 | “მიყოო კარგი ყველაი მომართებამან შენამან, | |
| 7367 | მაგრა სჯობს, შენცა გალხინოს ჩემმან შენითა ლხენამან.“ | |
| 7493 | 7368 | |
| 7494 | დია მძულს მეტი მოყვრისა შიში, კრძალვა და რიდობა, | |
| 7495 | მძულს გაუწყვედლად კუშტობა და სულმძიმობა, დიდობა; | |
| 7496 | თუ მოყვარეა, გულისა ქმნას ჩემკენ მონაზიდობა, | |
| 7497 | თვარა მე ჩემდა, იგ მისდა, დია სჯობს კიდისკიდობა. | |
| 7369 | “დია მძულს მეტი მოყვრისა შიში, კრძალვა და რიდობა, | |
| 7370 | მძულს გაუწყვედლად კუშტობა, და სულ-მძიმობა, დიდობა; | |
| 7371 | თუ მოყვარეა გულისა, ქმნას ჩემკენ მონაზიდობა, | |
| 7372 | თვარა მე ჩემდა, იგ მისდა, დია სჯობს კიდის-კიდობა“. | |
| 7498 | 7373 | |
| 7499 | მე ვიცი გული საშენოდ შენისა საყვარელისა, | |
| 7374 | “მე ვიცი გული საშენოდ შენისა საყვარელისა, | |
| 7500 | 7375 | არ ეწყინების სტუმრობა შენისა მე შემყრელისა. |
| 7501 | 7376 | რადმცა რა ვჰკადრე მეფესა თხრობა რასაცა ჭრელისა! |
| 7502 | ოდენ ნახვისა მათისა ნატრა მაქვს სანატრელისა. | |
| 7377 | ოდენ ნახვისა მათისა ნატრა მაქვს სანატრელისა“. | |
| 7503 | 7378 | |
| 7504 | ამას ოდენ მოვახსენებ მუდარით და შეპოვნებით, | |
| 7379 | “ამას ოდენ მოვახსენებ მუდარით და შეპოვნებით, | |
| 7505 | 7380 | რომე მოგცეს ქალი მისი მან მისითა მოგონებით. |
| 7506 | რათგან ბოლო შეყრავეა, სიშორესა ვით ეთნებით! | |
| 7507 | დააშვენეთ ერთმანერთი, თავის-თავის ნუ დასჭნებით“. | |
| 7381 | რათგან ბოლო შეყრავეა, სიშორესა ვით ეთნებით? | |
| 7382 | დააშვენეთ ერთმანეთი, თავის-თავის ნუ დასჭნებით“. | |
| 7508 | 7383 | |
| 7509 | 7384 | რა ავთანდილ ტარიასგან ცნა, წასლვასა არ დაშლიდა, |
| 7510 | 7385 | არა ჰკადრა შეცილება, საუბარსა ზედა რთვიდა; |
| 7511 | 7386 | ფრიდონ კაცსა დარჩეულსა სათანაოდ გარდასთვლიდა, |
| 7512 | თანა წაჰყვა, განაღამცა მათ თანავე გზასა ვლიდა. | |
| 7387 | თანა წაჰყვა, განაღამცა მასთანავე გზასა ვლიდა. | |
| 7513 | 7388 | სამთაგანვე ქვაბსა მისლვა და მუნით არაბეთს წასლვა |
| 7514 | ||
| 7515 | 7389 | ამ საქმესა დაფარულსა ბრძენი დივნოს გააცხადებს: |
| 7516 | ღმერთი კარგსა მოავლინებს, არ, ბოროტსა არ დაბადებს, | |
| 7517 | ავსა წამ ერთ შეამოკლებს, კარგსა ხანგრძლად გააკვლადებს, | |
| 7518 | თავსა მისსა უკეთესსა უზადოჰყოფს, არ აზადებს. | |
| 7390 | ღმერთი კარგსა მოავლინებს და ბოროტსა არ დაბადებს, | |
| 7391 | ავსა წამ-ერთ შეამოკლებს, კარგსა ხან-გრძლად გააკვლადებს, | |
| 7392 | თავსა მისსა უკეთესსა უზადო-ჰყოფს, არ აზადებს. | |
| 7519 | 7393 | |
| 7520 | 7394 | ფრიდონისით გაემართნეს იგი ლომნი, იგი მზენი, |
| 7521 | 7395 | თანა მიჰყავს პირი მზისა, ქალი მჭვრეტთა ამაზრზენი, |
| 7522 | 7396 | ჰკიდავს ბროლსა ყორნის ბოლო დაწყობილი, დანათხზენი, |
| 7523 | მუნ ბალახშსა ამშვენებდეს სინატიფე-სინაზესი. | |
| 7397 | მუნ ბადახშსა აშვენებდეს სინატიფე-სინაზენი. | |
| 7524 | 7398 | |
| 7525 | 7399 | იგი მზე უჯდა კუბოსა და აგრე არონინებდეს; |
| 7526 | მინადირობდეს, ნადირსა მუნ სისხლსა დაადინებდეს; | |
| 7400 | მინადირობდეს, ნადირსა მუნ სისხლსა მიადინებდეს; | |
| 7527 | 7401 | სადაცა დახვდის ქვეყანა, მჭვრეტელთა მოალხინებდეს, |
| 7528 | 7402 | მოეგებნიან, სძღვნობდიან, აქებდეს, არ აგინებდეს. |
| 7529 | 7403 | |
| 7530 | 7404 | მას ჰგვანდეს, თუმცა სამყაროს მზე უჯდა შუა მთვარეთა; |
| 7531 | იარნეს დღენი მრავალნი ლაღთა, ბრძნად მოუბარეთა, | |
| 7532 | შიგან მათ დიდთა მინდორთა, ყოვლგნით კაცმიუმხვდარეთა; | |
| 7533 | სად ყოფილ იყო ტარიელ, მიხვდეს მის კლდისა არეთა. | |
| 7405 | იარნეს დღენი მრავალნი ლაღთა, ბრძნად მოუბარეთა; | |
| 7406 | შიგან მათ დიდთა მინდორთა, ყოვლგნით კაც-მიუმხვდარეთა, | |
| 7407 | სად ყოფილიყო ტარიელ, მიხვდეს მის კლდისა არეთა. | |
| 7534 | 7408 | |
| 7535 | 7409 | ტარიელ ბრძანა: „მე მმართებს დღეს თქვენი მასპინძელობა; |
| 7536 | მუნ მივალ, სადა ყოფილ ვარ, მჭირდა სადამდის ხელობა; | |
| 7410 | მუნ მივალ, სადა ყოფილვარ, მჭირდა სადამდის ხელობა; | |
| 7537 | 7411 | მუნ გვიმასპინძლოს ასმათმან, მას უც ხორცისა ხმელობა, |
| 7538 | მე რომე გიძღვნი ტურფათა, აქოთ ლარისა ჭრელობა“. | |
| 7412 | მე რომე გიძღვნი ტურფათა, აქოთ ლარისა ჭრელობა.“ | |
| 7539 | 7413 | |
| 7540 | 7414 | მივიდეს, შიგან გარდახდეს ქვაბსა მას დიდთა კლდეთასა. |
| 7541 | ასმათს უც ხორცი ირმისა, იქს მასპინძლობა-კვეთასა. | |
| 7542 | ამხანაგობდეს, ლაღობდეს წასლვასა მათ საქმეთასა, | |
| 7415 | ასმათს უც ხორცი ირმისა, იქმს მასპინძლობა-კვეთასა. | |
| 7416 | ამხანაგობდეს, ლაღობდეს, წასლვასა მათ საქმეთასა; | |
| 7543 | 7417 | ღმერთსა მადლობდეს შეცვლასა ლხინად ჭირისა დღეთასა. |
| 7544 | 7418 | |
| 7545 | 7419 | მოიარეს ქვაბოვანი, თამაშობდეს მხიარულნი, |
| 7546 | 7420 | პოვნეს იგი საჭურჭლენი, ტარიასგან დაბეჭდულნი, |
| 7547 | 7421 | ვერცა ვისგან დანათვალნი, ვერცა ვისგან შეგებულნი; |
| 7548 | არ იტყვიან, არა გვაქვსო, იგ ამისთვის გულნაკლულნი. | |
| 7422 | არ იტყვიან, არა გვაქვსო, იგ ამისთვის გულ-ნაკლულნი. | |
| 7549 | 7423 | |
| 7550 | უბოძა ტურფა მრავალი მათ-მათი შესადარები, | |
| 7424 | უბოძა ტურფა მრავალნი მათ მათი შესადარები. | |
| 7551 | 7425 | კვლა ფრიდონისნი აავსნა, სპა ჰყვა თუ სპასალარები. |
| 7552 | აივსო კაცი ყველაი, მაშინ მათ თანა ნარები, | |
| 7553 | მაგრა ძეს რომე საჭურჭლე, ჰგვანდა – კაცდაუკარები. | |
| 7426 | აივსო კაცი ყველაი მაშინ მათ თანა ნარები, | |
| 7427 | მაგრა ძეს რომე საჭურჭლე, ჰგვანდა კაც-დაუკარები. | |
| 7554 | 7428 | |
| 7555 | ფრიდონს უთხრა: „ვალი შენი ჩემგან ძნელად გარდიხდების, | |
| 7556 | მაგრა თქმულა: «კარგის მქმნელი კაცი ბოლოდ არ წახდების»; | |
| 7429 | ფრიდონს უთხრა: „ვალი თქვენი ჩემგან ძნელად გარდიხდების, | |
| 7430 | მაგრა თქმულა: „კარგის მქმნელი კაცი ბოლოდ არ წახდების“; | |
| 7557 | 7431 | აწ საჭურჭლე რაზომიცა აქა ძეს და ან იდების, |
| 7558 | შენი იყოს ყველაკაი, შენ წაიღე, ვითა გხვდების“. | |
| 7432 | შენი იყოს ყველაკაი, შენ წაიღე, ვითა გხვდების.“ | |
| 7559 | 7433 | |
| 7560 | ფრიდონ მდაბლად თაყვანისსცა, ჰკადრა მადლი მეტისმეტი: | |
| 7561 | „მე, მეფეო, რად გგონივარ უჭკუო და აგრე რეტი? | |
| 7562 | მტერი ყოვლი ჩალად გიჩანს, ვინმცა იყო ვითა კეტი? | |
| 7563 | ჩემი ლხინი მუნამდისა, ვირე ვიყო შენი მჭვრეტი!“ | |
| 7434 | ფრიდონ მდაბლად თაყვანი სცა,ჰკადრა მადლი მეტის-მეტი: | |
| 7435 | “მე, მეფეო, რად გგონივარ უჭკუო და აგრე რეტი? | |
| 7436 | მტერი ყოვლი ჩალად გიჩანს, ვინმცა იყო ვითა კეტი, | |
| 7437 | ჩემი ლხინი მუნამდის-ა, ვირე ვიყო შენი მჭვრეტი!“ | |
| 7564 | 7438 | |
| 7565 | 7439 | ფრიდონ კაცნი დააბრუნნა მოსასხმელად აქლემისად, |
| 7566 | 7440 | სახლსა მისსა მისაღებლად მის ყველასა საჭურჭლისად; |
| 7567 | 7441 | აწ მუნითცა გაემართნეს არაბეთით წავლად გზისად, |
| 7568 | ავთანდილ-ა გალეული შესაყრელად მთვარე მზისად. | |
| 7442 | ავთანდილ-ა გალეული შესაყრელად, მთვარე, მზისად. | |
| 7569 | 7443 | |
| 7570 | მიხვდეს არაბთა საზღვარსა, რა ვლეს მრავალი ხანები. | |
| 7571 | დახვდა სოფლები, ციხები ხშირ-ხშირად, თანისთანები, | |
| 7444 | მიხვდეს არაბთა საზღვარსა, რა ვლეს მრავალნი ხანები. | |
| 7445 | დახვდა სოფლები, ციხები, ხშირ-ხშირად თანის-თანები, | |
| 7572 | 7446 | მუნ შიგან მყოფსა ემოსა ტანსა ლურჯი და მწვანები, |
| 7573 | 7447 | ავთანდილისთვის ყველაი ცრემლითა არს ნაბანები. |
| 7574 | 7448 | |
| 7575 | ავთანდილ იცნეს, გაისმა ხმა მათგან სიხარულისა; | |
| 7576 | დაიწყეს ყოვლგნით ლაშქართა ქმნა მათკენ სიარულისა, | |
| 7577 | თაყვანისსცემდა სიმრავლე სპისა პირმხიარულისა; | |
| 7578 | ქალი ნახიან: „შვენება, – თქვიან, – არს მზისა სრულისა“. | |
| 7579 | ||
| 7580 | ტარიელ კაცი გაგზავნა წინაშე როსტან მეფესა, | |
| 7449 | ტარიელ კაცი გაგზავნა წინაშე როსტან მეფესა; | |
| 7581 | 7450 | შესთვალა: „გკადრებ, მეფეო, სურვილთა სიიეფესა; |
| 7582 | მე მოვალ, მეფე ინდოთა, დარბაზსა თქვენსა სეფესა, | |
| 7583 | გიჩვენებ ვარდსა კოკობსა, უფრჭვნელსა, მოუკრეფესა. | |
| 7451 | მე მოვალ მეფე ინდოთა, დარბაზსა თქვენსა სეფესა, | |
| 7452 | გიჩვენებ ვარდსა კოკობსა, უფრჭვნელსა, მოუკრეფესა“. | |
| 7584 | 7453 | |
| 7585 | მაშინ თქვენ ჩემი გეწყინა ნახვა მიწისა შენისა, | |
| 7454 | “მაშინ თქვენ ჩემი გეწყინა ნახვა მიწისა შენისა, | |
| 7586 | 7455 | ცდა შეპყრობისა ავი ჰქმენ, შემოტევება ცხენისა; |
| 7587 | 7456 | მე შენთა სპათა ვაჩვენე ნიშანი რამე წყენისა, |
| 7588 | დავხოცე მონა მრავალი, მსახური სრისა თქვენისა. | |
| 7457 | დავხოცე მონა მრავალი, მსახური სრისა თქვენისა“. | |
| 7589 | 7458 | |
| 7590 | აწ ამად მოვალ წინაშე, დავყარენ ჩემნი გზანია, | |
| 7459 | “აწ ამად მოვალ წინაშე, დავყარენ ჩემნი გზანია, | |
| 7591 | 7460 | შემინდოთ, რაცა შეგცოდე, ჰქმნნეთ გაწყრომისა კმანია. |
| 7592 | 7461 | ძღვენი არა მაქვს, მმოწმობენ ფრიდონ და მისნი ყმანია, |
| 7593 | 7462 | ოდენ ძღვნად თქვენი ავთანდილ მე თქვენთვის მომიტანია“. |
| 7594 | 7463 | |
| 7595 | 7464 | რა მიუვიდა მეფესა მახარობელი ჟამისა, |
| 7596 | 7465 | ვით გაეხარნეს, ვერ იტყვის ენა ერთისა წამისა; |
| 7597 | 7466 | თინათინს ღაწვთა ემატა ელვა შუქისა სამისა, |
| 7598 | 7467 | ბროლსა და ლალსა აშვენებს მუნ ჩრდილი წარბ-წამწამისა. |
| 7599 | 7468 | |
| 7600 | 7469 | ტაბლაკსა ჰკრეს და გაისმა სიცილი თქართქარებისა. |
| 7601 | ლაშქარნი რბოდეს მი და მო, ქმნა სწადდა მათკენ რებისა. | |
| 7470 | ლაშქარნი რბოდეს მი და მო, ქმნა სწადდა მათკე რებისა. | |
| 7602 | 7471 | დაიწყეს მოსხმა ცხენისა, მოღება უნაგრებისა, |
| 7603 | შესხდა სიმრავლე მოყმისა მკლავფიცხელ-გულმაგრებისა. | |
| 7472 | შესხდა სიმრავლე მოყმისა მკლავ-ფიცხელ, გულ-მაგრებისა. | |
| 7604 | 7473 | |
| 7605 | 7474 | მეფე შეჯდა, გაეგებნეს თავადნი და სრულად სპანი. |
| 7606 | 7475 | ვისცა ესმის, მოვიდიან მას წინაშე სხვაგნით სხვანი. |
| 7607 | 7476 | ყველაკაი ღმერთსა მადლობს, გაამაღლნეს მათნი ხმანი, |
| 7608 | თქვეს: „ბოროტსა უმყოფოო, კეთილნია შენთვის მზანი!“ | |
| 7477 | თქვეს: „ბოროტსა უმყოფოო, კეთილნია, შენთვის მზანი!“ | |
| 7609 | 7478 | |
| 7610 | 7479 | რა ერთმანერთი აუჩნდა მიგებულ-მოსაგებავთა, |
| 7611 | 7480 | ავთანდილ ეტყვის ტარიელს სიტყვათა დანაზებავთა: |
| 7612 | „აგერა ხედავ მინდორთა, მტვერითა შენაღებავთა? | |
| 7613 | ამად მედების სახმილი, გულსა ეცხელა, ებავთა. | |
| 7481 | “აგერა ხედავ მინდორთა, მტვერითა შენაღებავთა, | |
| 7482 | დაამად მედების, სახმილი გულსა ეცხელა, ებავთა“. | |
| 7614 | 7483 | |
| 7615 | ისია ჩემი გამზრდელი და თქვენდა მოგებებულა. | |
| 7484 | “ისია ჩემი გამზრდელი და თქვენდა მოგებებულა. | |
| 7616 | 7485 | იქი ვერ მივალ, მრცხვენიან, გულსა სახმილი დებულა, |
| 7617 | ჩემად არაკად სულდგმული კაცი არ გაწბილებულა, | |
| 7486 | ჩემად არაკად სულ-დგმული კაცი არ გაწბილებულა, | |
| 7618 | 7487 | რასაცა მიზამთ, თქვენ იცით, ფრიდონ თქვენდავე ხლებულა“. |
| 7619 | 7488 | |
| 7620 | ტარიელ უთხრა: „კარგსა იქ შენ პატრონისა კრძალვასა. | |
| 7489 | ტარიელ უთხრა: „კარგსა იქმ შენ პატრონისა კრძალვასა. | |
| 7621 | 7490 | აწ დადეგ, იქი ნუ მოხვალ, იქმცა უჩემოდ ხალვასა. |
| 7622 | მე მივალ, უთხრობ მეფესა შენგან თავისა მალვასა, | |
| 7491 | მე მივალ, ვუთხრობ მეფესა შენგან თავისა მალვასა, | |
| 7623 | 7492 | ვეჭვ, ღმრთითა ადრე შეგყარო მზესა მას, ტანად ალვასა“. |
| 7624 | 7493 | |
| 7625 | მუნ დადგა ლომი ავთანდილ, დაიდგა მცირე კარავი, | |
| 7494 | მუნ დადგა ლომი ავთანდილ, დაიდგა მცირე კარავი. | |
| 7626 | 7495 | ნესტან-დარეჯან მუნვე დგას, იგია მჭვრეტთა მზარავი, |
| 7627 | მისთა წამწამთა ნიავი ქრის, ვითა ქარი არავი, | |
| 7496 | მისთა წამწამთა ნიავი ქრის, ვისთა ქარი არავი, | |
| 7628 | 7497 | წავიდა მეფე ინდოთა მისრული, მიუპარავი. |
| 7629 | 7498 | |
| 7630 | ფრიდონ წაჰყვა, განაღამცა გავლეს ველი დიდსა ხანსა, | |
| 7631 | ცნა მეფემან, ტარიელ-ა, მარტო მოვა, მოხრის ტანსა, | |
| 7632 | გარდახდა და თაყვანისსცა მას უკადრსა, ლომებრ ჯანსა, | |
| 7633 | სდებს პატივსა ინდოთ მეფეს, მართ მამისა შესაგვანსა. | |
| 7499 | ფრიდონ წაჰყვა; განაღამცა გავლეს ველი დიდსა ხანსა; | |
| 7500 | ცნა მეფემან, ტარიელი მარტო მოვა, მოხრის ტანსა; | |
| 7501 | გარდახდა და თაყვანი-სცა მას უკადრსა, ლომებრ ჯანსა, | |
| 7502 | სდებს პატივსა ინდოთ მეფე, მართ მამისა შესაგვანსა. | |
| 7634 | 7503 | |
| 7635 | ტარიელცა თაყვანისსცა, მივა კოცნად, სასალამოდ; | |
| 7504 | ტარიელცა თაყვანი-სცა, მივა კოცნად, სასალამოდ; | |
| 7636 | 7505 | მეფე ყელსა აკოცებდა მართ ბაგისა დასაამოდ, |
| 7637 | 7506 | გაკვირვებით ეუბნების, არის მისგან სათამამოდ: |
| 7638 | „შენ მზე ხარო, შენი გაყრა არის დღისა შესაღამოდ“. | |
| 7507 | “შენ მზე ხარო, შენი გაყრა არის დღისა შესაღამოდ“. | |
| 7639 | 7508 | |
| 7640 | 7509 | გაეკვირვა მეფე მისსა თვალადობა-სიტურფესა, |
| 7641 | 7510 | პირსა უჭვრეტს გაკვირვებით, უქებს მკლავთა სიალფესა; |
| 7642 | კვლა ფრიდონცა უსალამა, თაყვანისსცა მან მეფესა, | |
| 7511 | კვლა ფრიდონცა უსალამა, თაყვანი სცა მან მეფესა, | |
| 7643 | 7512 | მას მეფესა, ავთანდილის ნახვისათვის მოსწრაფესა. |
| 7644 | 7513 | |
| 7645 | 7514 | მეფე ტარიას ქებასა დაჰკრთების, დაეღონების. |
| 7646 | 7515 | ტარიელ ეტყვის: „მეფეო, აწ გული შენ გემონების; |
| 7647 | 7516 | მიკვირს, თუ ეგრე სიკეთე თქვენ ჩემი რად გეგონების! |
| 7648 | რათგან ავთანდილ შენია, სხვა რად ვინ მოგეწონების? | |
| 7517 | რათგან ავთანდილ შენია, სხვა რად ვინ მოგეწონების?“ | |
| 7649 | 7518 | |
| 7650 | ნუ გიკვირს მისი ვერნახვა და დაყოვნება ხანისა! | |
| 7519 | “ნუ გიკვირს მისი ვერ-ნახვა და დაყოვნება ხანისა! | |
| 7651 | 7520 | მოდი და დავსხდეთ, მეფეო, ამოა კორდი მწვანისა, |
| 7652 | გკადრო მიზეზი მისისა თქვენ წინა ვერმოტანისა, | |
| 7653 | ვიაჯი რასმე, აწ მმართებს მოთხოვა მე ფარმანისა“. | |
| 7521 | გკადრო მიზეზი მისისა თქვენს წინა ვერ-მოტანისა, | |
| 7522 | ვიაჯი რასამე, აწ მმართებს მოთხოვა მე ფარმანისა“. | |
| 7654 | 7523 | |
| 7655 | 7524 | დასხდეს მეფენი, მოადგა გარე სიმრავლე რაზმისა. |
| 7656 | ტარიელს პირსა ციმციმი ათქს უნათლესი ბაზმისა; | |
| 7657 | ჭვრეტა ახელებს მჭვრეტელთა ყოფა-ქცევისა და ზმისა; | |
| 7658 | დაუწყო თხრობა მეფესა სიტყვისა ბრძნად ნაკაზმისა: | |
| 7525 | ტარიელს პირსა ციმციმი ათქს, უნათლესი ბაზმისა; | |
| 7526 | ჭვრეტა ახელებს მჭვრეტელთა, ყოფა-ქცევისა და ზმისა, | |
| 7527 | დაუწყო თხრობა მეფესა სიტყვისა, ბრძნად ნაკაზმისა: | |
| 7659 | 7528 | |
| 7660 | „მეფეო, თავი მემცრობის მე მისად მოსახსენებლად, | |
| 7661 | მაგრა მოსრული თქვენ წინა ვარ შემომხვეწლად, მქენებლად; | |
| 7529 | “მეფეო, თავი მემცრობის მე მისად მოსახსენებლად, | |
| 7530 | მაგრა მოსული თქვენს წინა ვარ შემომხვეწლად მქენებლად. | |
| 7662 | 7531 | თვით იგი იაჯს, რომელი ჩანს მზეებრ შუქთა მფენებლად, |
| 7663 | ვინ არის ჩემად სინათლედ და ჩემად გამათენებლად. | |
| 7532 | ვინ არის ჩემად სინათლედ და ჩემად გამათენებლად“. | |
| 7664 | 7533 | |
| 7665 | აწ ამას გკადრებთ ორნივე ხვეწნით და შემუდარებით: | |
| 7534 | “აწ ამას გკადრებთ ორნივე ხვეწნით და შემუდარებით, | |
| 7666 | 7535 | ავთანდილ დამდვა წამალი მისგან თავისა დარებით, |
| 7667 | დაჰვიწყდეს, რომე პატიჟნი სჭირდეს ჩვენთავე დარებით; | |
| 7668 | არ გაწყენ, გრძელი ამბავი არს ჩვენგან მიუმხვდარებით. | |
| 7536 | დაჰვიწყდეს, რომე პატიჟნი სჭირდეს ჩვენთავე დარებით, | |
| 7537 | არ გაწყენ, გრძელი ამბავი არს ჩვენგან მიუმხვდარებით“. | |
| 7669 | 7538 | |
| 7670 | თქვენთა უყვარს ერთმანერთი, ქალი მას და იგი ქალსა, | |
| 7671 | მით ვიგონებ საბრალოსა, მტირალსა და ფერნამკრთალსა; | |
| 7672 | მუხლმოყრილი გეაჯები, ნუღარ აწვევ იმათ ალსა, | |
| 7673 | რომე მისცეთ ქალი თქვენი მკლავმაგარსა, გულფიქალსა. | |
| 7539 | “თქვენთა უყვარს ერთმანერთი, ქალი მას და იგი ქალსა, | |
| 7540 | მით ვიგონებ საბრალოსა, მტირალსა და ფერ-ნამკრთალსა; | |
| 7541 | მუხლ-მოყრილი გეაჯები, ნუღარ აწვევ იმათ ალსა, | |
| 7542 | რომე მისცეთ ქალი თქვენი მკლავ-მაგარსა, გულ-ფიქალსა“. | |
| 7674 | 7543 | |
| 7675 | ამის მეტსა არას გკადრებ, არ მოკლესა, არცა გრძელსა“. | |
| 7676 | ამოიღო ხელმანდილი, მოინასკვა იგი ყელსა, | |
| 7677 | ადგა, მუხლნი დაუყარნა, ეაჯების ვითა მზრდელსა. | |
| 7678 | გაუკვირდა ყოვლსა კაცსა, მის ამბვისა მომსმენელსა. | |
| 7544 | “ამის მეტსა არას გკადრებ, არ მოკლესა, არცა გრძელსა“. | |
| 7545 | ამოიღო ხელ-მანდილი, მოინასკვა იგი ყელსა, | |
| 7546 | ადგა, მუხლნი დაუყარნა, ეაჯების ვითა მზრდელსა, | |
| 7547 | გაუკვირდა ყოვლსა კაცსა, მის ამბისა მომსმენელსა. | |
| 7679 | 7548 | |
| 7680 | რა ტარიელ მუხლმოყრილი ნახა, მეფე შეუზარდა, | |
| 7681 | შორს უკუდგა, თაყვანისსცა, ქვე მიწამდის დაუვარდა, | |
| 7549 | რა ტარიელ მუხლ-მოყრილი ნახა, მეფე შეუზარდა, | |
| 7550 | შორს უკუდგა, თაყვანის-სცა, ქვე მიწამდის დაუვარდა. | |
| 7682 | 7551 | მოახსენა: „ხელმწიფეო, ლხინი ყოვლი გამიქარდა, |
| 7683 | თქვენმან აგრე სიმდაბლემან ნახვა თქვენი ჩამადარდა. | |
| 7552 | თქვენმან აგრე სიმდაბლემან ნახვა თქვენი ჩამადარდა“. | |
| 7684 | 7553 | |
| 7685 | ვით ეგების, რაცა გწადდეს, რომე კაცი არ მოგთმინდეს, | |
| 7554 | “ვით ეგების, რაცა გწადდეს, რომე კაცი არ მოგთმინდეს, | |
| 7686 | 7555 | ანუ მშურდეს ქალი ჩემი, საკლავად და ტყვედცა გინდეს; |
| 7687 | 7556 | გებრძანამცა სახლით თქვენით, ცრემლი არცა მაშინ მდინდეს; |
| 7688 | 7557 | სხვა მისებრი ვერა პოვოს, ცათამდისცა გა-ცა-ფრინდეს! |
| 7689 | 7558 | |
| 7690 | მე სიძესა ავთანდილის უკეთესსა ვპოვებ ვერა; | |
| 7559 | “მე სიძესა ავთანდილის უკეთესსა ვჰპოვებ ვერა; | |
| 7691 | 7560 | თვით მეფობა ქალსა ჩემსა მივეც, აქვს და მას ეფერა; |
| 7692 | 7561 | ვარდი ახლად იფურჭვნების, მე ყვავილი დამებერა, |
| 7693 | რადმცა ვჰკადრე შეცილება, რასცა ოდენ იგი ჯერა! | |
| 7562 | რადმცა ვჰკადრე შეცილება, რასცა ოდენ იგი ჯერ-ა!“ | |
| 7694 | 7563 | |
| 7695 | თუ შეგერთო ერთი მონა, თქვენთვის არცა მაშინ მშურდა. | |
| 7696 | ვინმცა გკადრა შეცილება, უშმაგომცა ვინ მოგმდურდა! | |
| 7564 | “თუ შეგერთო ერთი მონა, თქვენთვის არცა მაშინ მშურდა. | |
| 7565 | ვინმცა გკადრა შეცილება, უშმაგომცა ვით მოგმდურდა! | |
| 7697 | 7566 | თუ ავთანდილ არ მიყვარდა, ასრე მისთვის რად მომსურდა? |
| 7698 | დია ღმერთო, წინაშე ვარ, ესე ჩემგან დადასტურდა“. | |
| 7567 | დია, ღმერთო,წინაშე ვარ, ესე ჩემგან დადასტურდა“. | |
| 7699 | 7568 | |
| 7700 | 7569 | რა ტარიელ მეფისაგან ესე სიტყვა მოისმინა, |
| 7701 | დადრკა, მდაბლად ეთაყვანა, პირსა ზედა დაეფინა. | |
| 7702 | კვლა მეფემან თაყვანისსცა, წამო-რე-ვლო, წადგა წინა, | |
| 7570 | დადრკა, მდაბლად ეთაყვანა, პირსა ზედან დაეფინა. | |
| 7571 | კვლა მეფემან თაყვანი-სცა, წამო-რე-ვლო, წადგა წინა, | |
| 7703 | 7572 | ერთმანერთი მოიმადლეს, მართ ერთსაცა არ ეწყინა. |
| 7704 | 7573 | |
| 7705 | 7574 | ფრიდონ შეჯდა, ავთანდილის მახარობლად გაექანა, |
| 7706 | ესდენ დიდი სიხარული გაეხარნეს მასცა განა! | |
| 7575 | ესდენ დიდი სიხარული გაეხარნეს მასცა განა, | |
| 7707 | 7576 | წავიდა და წამოუძღვა, მოიყვანა, მოჰყვა თანა, |
| 7708 | 7577 | მაგრა ირცხვის მეფისაგან, შუქი ბნელად მოევანა. |
| 7709 | 7578 | |
| 7710 | მეფე ადგა, მოეგება, ყმა გარდახდა, რა მივიდა; | |
| 7711 | ხელთა ჰქონდა ხელმანდილი, პირსა მითა იფარვიდა. | |
| 7712 | მზე ღრუბელსა მოჰფარვოდა, ქუშდებოდა, ვარდთა ზრვიდა, | |
| 7713 | მაგრა მისსა შვენებასა რამცა ვითა დაჰფარვიდა?! | |
| 7579 | მეფე ადგა, მოეგება; ყმა გარდახდა, რა მივიდა; | |
| 7580 | ხელთა ჰქონდა ხელ-მანდილი, პირსა მითა იფარვიდა. | |
| 7581 | მზე ღრუბელსა მოჰფარვოდა, ქუშდებოდა, ვარდსა ზრვიდა. | |
| 7582 | მაგრა მისსა შვენებასა რამცა ვითა დაჰფარვიდა!? | |
| 7714 | 7583 | |
| 7715 | მეფე კოცნასა ლამობდა, აღარა ცრემლნი სდენიან; | |
| 7584 | მეფე კოცნასა ლამოდა, აღარა ცრემლნი სდენიან; | |
| 7716 | 7585 | ავთანდილ ფერხთა ეხვევის, შუქნი ქვე დაუფენიან; |
| 7717 | უბრძანა: „ადეგ, ნუ ირცხვი, შენ ზნენი გამოგჩენიან; | |
| 7586 | უბრძანა: „ადეგ, ნუ ირცხვი, შენ ზნენი გამოგჩენიან, | |
| 7718 | 7587 | რათგან მერჩიო, ნუ მერცხვი, გაე, რასაღა გრცხვენიან!“ |
| 7719 | 7588 | |
| 7720 | მოეხვია, გარდუკოცნა მან პირისა არემარე: | |
| 7721 | „დამივსეო ცეცხლი ცხელი, მაგრა წყალი არ ემარე, | |
| 7722 | ვინ გიშერი დააჯოგა წარბ-წამწმისა, არემა-რე. | |
| 7723 | გვალე, შეგყრი, ლომო, მზესა, თავი მისკენ არე, მარე!“ | |
| 7589 | მოეხვია, გარდუკოცნა მას პირისა არე-მარე : | |
| 7590 | “დამივსეო ცეცხლი ცხელი, მაგრა წყალი არ ემარე; | |
| 7591 | ვინ გიშერი დააჯოგა და წამწამი არემა-რე, | |
| 7592 | გვალე, შეგყრი, ლომო, მზესა, თავი მისკე არე მარე“. | |
| 7724 | 7593 | |
| 7725 | 7594 | მეფე ყელსა ეხვეოდა მას ლომსა და ვითა გმირსა, |
| 7726 | 7595 | ახლოს უზის, ეუბნების, აკოცებს და უჭვრეტს პირსა; |
| 7727 | იგი მზე და ხელმწიფობა ასრე მიხვდა, ვითა ღირსა. | |
| 7596 | იგი მზე და ხელმწიფობა ასრე მიხვდა, ვითა ღირს-ა, | |
| 7728 | 7597 | მაშინ ლხინი ამო არის, რა გარდიხდის კაცი ჭირსა. |
| 7729 | 7598 | |
| 7730 | ყმა მეფესა მოახსენებს: „მიკვირს, სხვასა რად რას ჰბრძანებ! | |
| 7731 | რად არ გინდა ნახვა მზისა, ანუ რადღა აგვიანებ? | |
| 7599 | ყმა მეფესა მოახსენებს: „მიკვირს, სხვასა რად რას ჰბრძანებ, | |
| 7600 | რად არ გინდა ნახვა მზისა, ანუ რად-ღა აგვიანებ? | |
| 7732 | 7601 | მიეგებვი მხიარული, სახლსა თქვენსა მოიყვანებ, |
| 7733 | 7602 | შემოიმოს შუქთა მისთა, ნათლად გარე მოივანებ“. |
| 7734 | 7603 | |
| 7735 | 7604 | ტარიელსცა მოახსენა; შესხდეს, ქალსა მიეგებნეს, |
| 7736 | 7605 | მათ სამთავე გოლიათთა მზისა ფერად ღაწვნი ღებნეს, |
| 7737 | 7606 | მიხვდეს მათსა საწადელსა, იგი პოვეს, რაცა ძებნეს, |
| 7738 | ხელი ჰხადეს ხრმალთა მათთა, არა ცუდად წელთა ებნეს. | |
| 7607 | ხელი ხადეს ხრმალთა მათთა, არა ცუდად წელთა ებნეს. | |
| 7739 | 7608 | |
| 7740 | 7609 | მეფემან ქალს უსალამა, მან შორით გარდახდომილმან. |
| 7741 | 7610 | დაუყვნა თვალნი ელვამან, მისთა ღაწვთაგან კრთომილმან; |
| 7742 | 7611 | გამოეგება, აკოცა კუბოსა შიგან ჯდომილმან, |
| 7743 | დაუწყო ქება მეფემან, თვით ვერას ვერმიხვდომილმან. | |
| 7612 | დაუწყო ქება მეფემან, თვით ვერას ვერ-მიხვდომილმან. | |
| 7744 | 7613 | |
| 7745 | ეტყვის, „მზეო, ვითა გაქო, ნათელო და დარიანო! | |
| 7614 | ეტყვის: „მზეო, ვითა გაქო, ნათელო და დარიანო, | |
| 7746 | 7615 | შენთვის ხელნი გონებანი არა ცუდად არიანო, |
| 7747 | მზიანო და მთვარიანო, ეტლად რაო და რიანო! | |
| 7748 | თქვენ საჭვრეტლად აღარ მინდით, არ ვარდნო და არ იანო!“ | |
| 7616 | მზიანო და მთვარიანო, ეტლად რაო და რიანო, | |
| 7617 | თქვენ საჭვრეტლად აღარ მინდით, არ ვარდნო და არ იანო“. | |
| 7749 | 7618 | |
| 7750 | 7619 | გაჰკვირდეს ყოვლნი მხედველნი მისთა ელვათა ფენასა; |
| 7751 | 7620 | ვით მზემან, დაყვნა მჭვრეტელთა თვალნი ნათლისა ჩენასა; |
| 7752 | მისგან დამწვარნი მისცნიან გულნი ჭვრეტითა ლხენასა, | |
| 7753 | სითცა გამოჩნდის, იქმოდეს ჯარნი მუნითკენ რბენასა. | |
| 7621 | მისგან დამწვარნი მისცნიან გულნი ჭვრეტითა ლხენასა. | |
| 7622 | სითცა გამოჩნდის, იქმოდეს ჯარნი მუნითკენ რბენასა, | |
| 7754 | 7623 | |
| 7755 | 7624 | შინა წავიდეს ყოველნი, შესხდეს თავისა დარებად, |
| 7756 | 7625 | ჰქონდეს შვიდნივე მნათობნი მის მზისა დასადარებად, |
| 7757 | 7626 | არ მიიხვდომის სიტურფე, არს მათგან მიუმხვდარებად, |
| 7758 | ადრე მივიდეს მეფისა სახლად საყოფად, არებად. | |
| 7627 | ადრე მივიდეს მეფისა სახლად სამყოფად, არებად. | |
| 7759 | 7628 | |
| 7760 | შევიდეს, ნახეს თინათინ, მჭვრეტთა მიმცემი ჭირისა, | |
| 7761 | სკიპტროსან-გვირგვინოსანსა შვენოსა ცმა პორფირისა; | |
| 7762 | მისრულთა პირსა შეადგა ელვა მისისა პირისა; | |
| 7629 | შევიდეს, ნახეს თინათინ მჭვრეტთა მიმცემი ჭირისა; | |
| 7630 | სკიპტროსან-გვირგვინოსანსა შვენოდა ცმა პორფირისა; | |
| 7631 | მოსრულთა პირსა შეადგა ელვა მისისა პირისა, | |
| 7763 | 7632 | შევიდა მეფე ინდოთა, იგი მზე, მსგავსი გმირისა. |
| 7764 | 7633 | |
| 7765 | ტარიელ და ცოლმან მისმან ქალსა მდაბლდა უსალამეს, | |
| 7634 | ტარიელ და ცოლმან მისმან ქალსა მდაბლად უსალამეს, | |
| 7766 | 7635 | მოეგებნეს, აკოცეს და საუბარი დააამეს, |
| 7767 | 7636 | იგი სახლი გაანათლეს, არ ნათელი შეაღამეს, |
| 7768 | 7637 | ბროლ-ბალახში გააღაწვეს და გიშერი აწამწამეს. |
| 7769 | 7638 | |
| 7770 | თინათინ ზედააწვივნა ტახტსა მეფეთა ზეთასა, | |
| 7639 | თინათინ ზედა აწვივნა ტახტსა მეფეთა ზეთასა; | |
| 7771 | 7640 | ტარიელ უთხრა: „შენ დაჯე, სწადიან ბრჭესა ბრჭეთასა, |
| 7772 | 7641 | დღეს ტახტი შენი შენ გმართებს მეტად ყოველთა დღეთასა, |
| 7773 | 7642 | მე ლომი ლომთა დაგისვა გვერდსა შენ, მზესა მზეთასა“. |
| 7774 | 7643 | |
| 7775 | ორთავე ხელი მოჰკიდეს და დასვეს ტახტსა თავისსა, | |
| 7644 | ორთავე ხელი მოჰკიდეს და დასვეს ტახტსა თავისსა; | |
| 7776 | 7645 | გვერდსა დაუსვეს ავთანდილ, სურვილსა მოეკლა ვისსა; |
| 7777 | 7646 | უნახავსა და ნახულსა სჯობს ყოვლსა სანახავისსა, |
| 7778 | ნუ ეჭვ მიჯნურთა მათებრთა ნუცა თუ რამინს და ვისსა. | |
| 7647 | ნუ ეჭვ მიჯნურთა მათებრთა, ნუცა თუ რამინს და ვისსა. | |
| 7779 | 7648 | |
| 7780 | ქალსა შესწბა, გაუკვირდა ავთანდილის გვერდსა ჯდომა, | |
| 7781 | ფერი ჰკრთა და გაუფიცხა შე- და გამო- გულმან კრთომა. | |
| 7649 | ქალსა შესწბა, გაუკვირდა ავთანდილის გვერდსა ჯდომა. | |
| 7650 | ფერი ჰკრთა და გაუფიცხა შე- და გამო- გულმან კრთომა; | |
| 7782 | 7651 | მეფე ეტყვის: „შვილო, ჩემგან გაქვს სირცხვილი თუ რა ზომა, |
| 7783 | ბრძენთა უთქვამს სიყვარული, ბოლოდ მისი არწახდომა. | |
| 7652 | ბრძენთა უთქვამს სიყვარული, ბოლოდ მისი არ-წახდომა. | |
| 7784 | 7653 | |
| 7785 | აწ, შვილო, ღმერთმან თქვენ მოგცეს ათას წელ დღეთა გრძელობა, | |
| 7786 | სვესვიანობა, დიდობა, კვლა ჭირთა გარდუხდელობა! | |
| 7787 | ცამცა ნუ შეგცვლის, მოგხვდების თვით მისებრ შეუცვლელობა! | |
| 7788 | თქვენით ხელითა მეღისროს მიწათა შემომყრელობა!“ | |
| 7654 | “აწ, შვილო, ღმერთმან თქვენ მოგცეს ათას წელ დღეთა გრძელობა, | |
| 7655 | სვე-სვიანობა, დიდობა, კვლა ჭირთა გარდუხდელობა, | |
| 7656 | ცამცა ნუ შეგცვლის, მოგხვდების თვით მისებრ შეუცვლელობა, | |
| 7657 | თქვენით ხელითა მეღირსოს მიწათა შემომყრელობა!“ | |
| 7789 | 7658 | |
| 7790 | 7659 | მართ მეფემან სპათა ბრძანა ავთანდილის თაყვანება: |
| 7791 | „ესეაო მეფე თქვენი, ასრე იქმნა ღმრთისა ნება, | |
| 7792 | დღეს ამას აქვს ტახტი ჩემი, მე – სიბერე ვითა სნება, | |
| 7660 | “ესეაო მეფე თქვენი, ასრე იქმნა ღმრთისა ნება, | |
| 7661 | დღეს ამას აქვს ტახტი ჩემი, მე – სიბერე, ვითა სნება, | |
| 7793 | 7662 | ჩემად სწორად მსახურებდით, დაიჭირეთ ჩემი მცნება!“ |
| 7794 | 7663 | |
| 7795 | ლაშქარნი და დიდებულნი დადრკეს, მდაბლად ეთაყვანნეს, | |
| 7796 | მოახსენეს: „მიწად ვექმნნეთ, ვინცა მიწად მიგვიყვანნეს, | |
| 7797 | მორჩილქმნილნი დაგვადიდნეს, ურჩნი მკვდართა დაგვაგვანნეს, | |
| 7798 | მტერთა მკლავნი შეაძუნტნეს, გულნი ჩვენნი აგულვანნეს“. | |
| 7664 | ლაშქარნი და დიდებულნი დადრკეს, მდაბლად ეთაყვანნეს; | |
| 7665 | მოახსენეს: „მიწად ვექმნეთ, ვინცა მიწად მიგვიყვანნეს, | |
| 7666 | მორჩილ-ქმნილნი დაგვადიდნეს, ურჩნი მკვდართა დაგვაგვანნეს, | |
| 7667 | მტერთა მკლავნი შეაძუნტნეს, გულნი ჩვენნი აგულვანნეს.“ | |
| 7799 | 7668 | |
| 7800 | ტარიელცა უთხრა ქებით იმედისა თავსა დება; | |
| 7669 | ტარიელცა უთხრა ქებით იმედისა გადიდება; | |
| 7801 | 7670 | ქალსა ეტყვის: „შემიყრიხართ, აღარა გწვავს ცეცხლთა დება, |
| 7802 | ქმარი შენი ძმაა ჩემი, მწადს ეგრევე თქვენი დება, | |
| 7803 | ორგულთა და შემცილეთა თქვენთა მე ვქმნა გაფლიდება“. | |
| 7671 | ქმარი შენი ძმაა ჩემი, აგრევე მწადს თქვენი დება. | |
| 7672 | ორგულთა და შემცილეთა თქვენთა მე ვქმნა გაფლიდება.“ | |
| 7804 | 7673 | ქორწილი ავთანდილისა და თინათინისა არაბთა მეფისაგან |
| 7805 | ||
| 7806 | 7674 | მას დღე ავთანდილ პატრონად ზის და ხელმწიფე ზენია, |
| 7807 | მას თანა მჯდომსა ტარიელს შვენიან სინაზენია; | |
| 7808 | ნესტანჯარ ახლავს თინათინს, მჭვრეტელთა ამაზრზენია, | |
| 7809 | ჰგავს, თუ ცა მოდრკა ქვეყანად, შეყრილან ოთხნი მზენია. | |
| 7675 | მასთანა მჯდომსა ტარიელს შვენიან სინაზენია; | |
| 7676 | ნესტანჯარ ახლავს თინათინს, ვინ მჭვრეტელთა ამაზრზენია, | |
| 7677 | ჰგავს, თუ ცა მოდრკა ქვეყანად, შეყრილან ოთხნი მზენია.“ | |
| 7810 | 7678 | |
| 7811 | 7679 | დაიწყეს მორთმა პურისა ლაშქართა მის მესავსისა, |
| 7812 | 7680 | ზროხა და ცხვარი დაკლული არს უმრავლესი მხავსისა, |
| 7813 | შეიქმნა ძღვნობა ძღვენისა, მათისა შესამსგავსისა; | |
| 7814 | მათ ყოვლთა შუქი ანათობს პირისა მზისა მსგავსისა. | |
| 7681 | შეიქმნა ძღვნობა ძღვენისა, მათისა შესამსგავსისა, | |
| 7682 | მათ ყოვლთა შუქი ანათობს პირისა, მზისა მსგავსისა. | |
| 7815 | 7683 | |
| 7816 | 7684 | იაგუნდისა ჯამები იყვის, ლალისა ჭიქები, |
| 7817 | კვლა უცხოფერთა ჭურჭელთა სხდის უცხო-უცხო სიქები. | |
| 7685 | კვლა უცხო ფერთა ჭურჭელთა სხდის უცხო-უცხო სიქები. | |
| 7818 | 7686 | მის ქორწილისა მაქები კაცი ბრძენთაგან იქები, |
| 7819 | 7687 | მჭვრეტელო, გულსა ეტყოდი: „ნუ აეხსნები, იქ ები!“ |
| 7820 | 7688 | |
| 7821 | მუტრიბნი მოდგეს, ყოველგნით ისმოდის ხმა წინწილისა; | |
| 7689 | მუტრიბნი მოდგეს ყოველგნით, ისმოდის ხმა წინწილისა; | |
| 7822 | 7690 | შეყრით ძეს გორი ოქროსა და ბალახშისა თლილისა; |
| 7823 | მსმელთათვის წყარო ღვინისა ასგან დის, მსგავსი მილისა, | |
| 7691 | მსმელთათვის წყარო ღვინისა, ასგან დის, მსგავსი მილისა, | |
| 7824 | 7692 | ბინდით ცისკრამდის სმა იყო, გარდახდა ჟამი დილისა. |
| 7825 | 7693 | |
| 7826 | 7694 | არა დარჩა უსაბოძვრო არ კოჭლი და არ საპყარი; |
| 7827 | 7695 | მოდიოდა მარგალიტი მოფანტული, მონაყარი; |
| 7828 | გაბედითდა წასაღებად ატლასი და ოქრო მყარი, | |
| 7696 | გაბედითდა წასაღებლად ატლასი და ოქრო მყარი; | |
| 7829 | 7697 | სამ დღე იყო ინდოთ მეფე ავთანდილის ვით მაყარი. |
| 7830 | 7698 | |
| 7831 | ხვალისა მეფე არაბთა კვლა პურობს, არ ღაფალია; | |
| 7699 | ხვალიაგან მეფე არაბთა კვლა პურობს, არ ღაფალია; | |
| 7832 | 7700 | ტარიელს უთხრა: „შენი მზე საჭვრეტლად სატურფალია. |
| 7833 | 7701 | მეფე ხარ ყოვლთა მეფეთა და ეგე დედოფალია; |
| 7834 | ხამს, ყურსა გვეგდოს საყურად ჩვენ თქვენი ნატერფალია. | |
| 7702 | ხამს, ყურსა გვეგდოს საყურად ჩვენ თქვენი ნატერფალია“. | |
| 7835 | 7703 | |
| 7836 | აწ, მეფეო, არ ეგების ჩვენი სხდომა თქვენად სწორად“. | |
| 7704 | “აწ, მეფეო, არ ეგების ჩვენი სხდომა თქვენად სწორად“. | |
| 7837 | 7705 | სახელმწიფო საჯდომი და სხვა დაუდგა ტახტი შორად. |
| 7838 | ქვემოთ დასხნა ავთანდილ და მისი ცოლი მათად სწორად. | |
| 7706 | ქვემოთ დასხნა ავთანდილ და ცოლი მისი მათად სწორად. | |
| 7839 | 7707 | პირველ ძღვენი ტარიასთვის მოიღიან, იდვის გორად. |
| 7840 | 7708 | |
| 7841 | არაბთა მეფე მასპინძლობს, იქს ოდენ არიფობასა, | |
| 7709 | არაბთა მეფე მასპინძლობს, იქმს ოდენ არიფობასა, | |
| 7842 | 7710 | ზოგჯერ მათ ახლავს, ზოგჯერ მათ, არ იხმობს ხელმწიფობასა, |
| 7843 | 7711 | გასცემს და უქებს ყველაი უხვობა-იეფობასა, |
| 7844 | ფრიდონ ზის ახლოს ავთანდილს, ჩვეულა ვით მეფობასა. | |
| 7712 | ფრიდონ ზის ახლოს ავთანდილს, ჩვეული ვით მეფობასა. | |
| 7845 | 7713 | |
| 7846 | მეფესა ქმრითურთ პატივი ჰქონდა ინდოთა ქალისა, | |
| 7714 | მეფესა ქმრითურთ ატივი ჰქონდა ინდოთა ქალისა, | |
| 7847 | 7715 | სიყვარული და ჩუქება, ვით სიძისა და სძალისა; |
| 7848 | 7716 | რომე სძღვნა, არა ეგების თქმა არცა ნაათალისა, – |
| 7849 | თითო სკიპტრა და პორფირი და გვირგვინები თვალისა. | |
| 7717 | თვითო სკიპტრა და პორფირი და გვირგვინები თვალისა. | |
| 7850 | 7718 | |
| 7851 | 7719 | კვლა უძღვნა ძღვენი ორთავე, მსგავსი მათისა ბედისა, |
| 7852 | 7720 | ათასი თვალი, ნაშობი რომანულისა დედისა, |
| 7853 | 7721 | კვლა მარგალიტი ათასი, მართ ვითა კვერცხი ტრედისა, |
| 7854 | 7722 | ათასი ცხენი ტაიჭი, სიდიდით მსგავსი ქედისა. |
| 7855 | 7723 | |
| 7856 | ფრიდონს უძღვნა ცხრა ტაბაკი მარგალიტი თავშედგმული, | |
| 7857 | ცხრა ტაიჭი, ძვირფასისა უნაგირთა შეკაზმული. | |
| 7858 | ინდოთ მეფე თაყვანისსცემს ლაღი, ბრძენი, არ მახმული, | |
| 7859 | მადლი ჰკადრა ფხიზელურად, თუცა იყო ღვინოსმული. | |
| 7724 | ფრიდონს უძღვნა ცხრა ტაბაკი მარგალიტი თავ-შედგმული, | |
| 7725 | ცხრა ტაიჭი, ძვირფასისა უნაგრითა შეკაზმული. | |
| 7726 | ინდოთ მეფე თაყვანის-სცემს, ლაღი, ბრძენი, არ მახმული, | |
| 7727 | მადლი ჰკადრა ფხიზელურად, თუცა იყო ღვინო-სმული. | |
| 7860 | 7728 | |
| 7861 | 7729 | რას ვაგრძელებდე? გარდახდეს დღენი ერთისა თვისანი. |
| 7862 | 7730 | თამაშობდიან, არ იყვნეს ყოლა გაყრანი სმისანი. |
| 7863 | 7731 | ტარიელს სძღვნიან უცხონი თვალნი ლალისა ქვისანი, |
| 7864 | 7732 | მათ ყოვლთა მათნი ელვანი ჰფარვენ მართ ვითა მზისანი. |
| 7865 | 7733 | |
| 7866 | ტარიელ ჰგვანდა ვარდსა და იყვის ფიფქისა მთოველად, | |
| 7734 | ტარიელ ჰგვანდის ვარდსა და იყვის ფიფქისა მთოველად. | |
| 7867 | 7735 | ავთანდილ როსტანს წინაშე გაგზავნა დასათხოველად, |
| 7868 | 7736 | შესთვალა: „შენი სიახლე კმა ჩემად ლხინად ყოველად, |
| 7869 | მტერთა აქვს ჩემი სამეფო, ვიცი მუნ შიგან მძოველად. | |
| 7737 | მტერთა აქვს ჩემი სამეფო, ვიცი მუნ შიგან მძოველად“. | |
| 7870 | 7738 | |
| 7871 | უცებნი მოსრნის მცოდნელთა ცოდნამან, ხელოვნებამან. | |
| 7739 | “უცებნი მოსრნის მცოდნელთა ცლდნამან, ხელოვნებამან. | |
| 7872 | 7740 | ვეჭვ, მოგცეს თქვენცა დაღრეჯა ჩემმან რასაცა ვნებამან; |
| 7873 | 7741 | წავიდე, ავი არ მიყოს მე აქა დაყოვნებამან, |
| 7874 | 7742 | ადრე კვლა გნახნე მორჭმულნი, ინებოს ღმრთისა ნებამან“. |
| 7875 | 7743 | |
| 7876 | როსტევანს ეთქვა: „მეფეო, რად ხართ რასაცა რიდითა? | |
| 7744 | როსტევან ეთქვა: „მეფეო, რად ხართ რასაცა რიდითა, | |
| 7877 | 7745 | რაცა გიჯობდეს, იქმოდით, გასჭვრეტდით, გაიცდიდითა, |
| 7878 | ავთანდილ თანა წამოგყვეს, წადით ლაშქრითა დიდითა, | |
| 7879 | თქვენთა მტერთა და ორგულთა დაჰფრეწდით, და-ცა-სჭრიდითა. | |
| 7746 | ავთანდილ თანა წამოგყვეს,წადით ლაშქრითა დიდითა. | |
| 7747 | თქვენთა მტერთა და ორგულთა დაჰფრეწდით, და-ცა-სჭრიდითა „. | |
| 7880 | 7748 | |
| 7881 | 7749 | ავთანდილ უთხრა ტარიელს ესე სიტყვები ორები. |
| 7882 | 7750 | მან უთხრა: „გაე, ნუ უბნობ, შეცევ ბროლისა ყორები, |
| 7883 | ახალშეყრილსა მთვარესა, მზეო, ვით მოეშორები?“ | |
| 7884 | ავთანდილ უთხრა: „მაგითა შენგან არ მოვიღორები. | |
| 7751 | ახლად შეყრილსა მთვარესა, მზეო, ვით მოეშორები?“ | |
| 7752 | ავთანდილ უთხრა: „მაგითა შენგან არ მოვიღორები“. | |
| 7885 | 7753 | |
| 7886 | არ, დია გინდა დამაგდო, წახვიდე ჩემად მზრახავად! | |
| 7887 | „ცოლი უყვარსო, გამწირა“, – იყო ამისად მსახავად; | |
| 7754 | “არ დია გინდა დამაგდო, წახვიდე ჩემად მზრახავად! | |
| 7755 | “ცოლი უყვარსო, გამწირა“ იყო ამისად მსახავად; | |
| 7888 | 7756 | მე დავრჩე შენი გაყრილი თავისა მევაგლახავად? |
| 7889 | კაცსა მოყვრისა გაწირვა, ახ, მოუხდების, ახ, ავად!“ | |
| 7757 | კაცსა მოყვრისა გაწირვა, ახ, მოუხდების, ახ ავად!. | |
| 7890 | 7758 | |
| 7891 | ტარიელს უგავს სიცილი ბროლისა ვარდთა ფრქვევასა; | |
| 7759 | ტარიელს უგავს სიცილი ბროლისა ვარდთა ფრქვევასა, | |
| 7892 | 7760 | უბრძანა: „ვიტყვი უშენოდ შენისა უფრო მე ვასა; |
| 7893 | რათგან გწადიან, წამომყევნ, დამწამებ ნურას თნევასა“. | |
| 7894 | ავთანდილ ბრძანებს ლაშქართა ყოვლგნით მის თანა წვევასა. | |
| 7761 | რათგან გწადიან, წამომყევ, დამწამებ ნურას თნევასა“. | |
| 7762 | ავთანდილ ბრძანებს ლაშქართა ყოვლგნით მის თანა წვევსა. | |
| 7895 | 7763 | |
| 7896 | შეყარნა სპანი არაბეთს, – აღარა ხანსა ზმულია, – | |
| 7764 | შეყარნა სპანი არაბეთს, აღარა ხანსა ზმულია; | |
| 7897 | 7765 | კაცი ოთხმოცი ათასი, ყველაი დაკაზმულია. |
| 7898 | 7766 | კაცსა და ცხენსა ემოსა აბჯარი ხვარაზმულია. |
| 7899 | არაბთა მეფე მათითა გაყრითა ნაღველჭმულია. | |
| 7767 | არაბთა მეფე მათითა გაყრითა ნავღელ-ჭმულია. | |
| 7900 | 7768 | |
| 7901 | 7769 | ერთმანერთისა გაყრილნი ქალნი ორნივე, დობილნი, |
| 7902 | ერთმანერთისა დადფიცნი, სიტყვისა გამონდობილნი, | |
| 7903 | მკერდითა მკერდსა შეკრულნი, ყელითა გარდაჭდობილნი, | |
| 7770 | ერთმანერთისა დად-ფიცნი, სიტყვისა გამონდობილნი, | |
| 7771 | მკერდითა მკერდსა შეკრულნი, ყელითა გარდაჭრდობილნი | |
| 7904 | 7772 | ტიროდეს; მათთა მჭვრეტელთა გულნიცა ესხნეს წდობილნი. |
| 7905 | 7773 | |
| 7906 | მთვარე ცისკრისა ვარსკვლავსა რა თანაშეესწოროსა, | |
| 7774 | მთვარე ცისკრისა ვარსკვლავსა რა თანა-შეესწოროსა, | |
| 7907 | 7775 | ორნივე სწორად ნათობენ, მოშორდეს, მოეშოროსა; |
| 7908 | 7776 | არა თუ იგი მოშორდეს, მართ ცამან მოაშოროსა, |
| 7909 | 7777 | მათად საჭვრეტლად მჭვრეტელმან, ხამს, თავი იქედგოროსა. |
| 7910 | 7778 | |
| 7911 | 7779 | მათადვე სახედ, რომელსა ესენი დაუბადიან, |
| 7912 | 7780 | იგივე გაჰყრის, სიშორე არა თუ ნებით სწადიან, |
| 7913 | 7781 | ვარდსა სწებვენ და აპობენ, ტირან და ცრემლნი ჩადიან. |
| 7914 | 7782 | მათთა გამყრელთა ყოველთა სიცოცხლე არ იქადიან. |
| 7915 | 7783 | |
| 7916 | ნესტან-დარეჯან თქვა: „ნეტამც ყოლა არ შეგმეცნებოდი, | |
| 7784 | ნესტან-დარეჯან თქვა: „ნეტამც ყოლა არ შემოგცნებოდი, | |
| 7917 | 7785 | მზისა გამყრელი გაყრითა აწ ასრე არ დავჭნებოდი. |
| 7918 | 7786 | ამბავსა სცნევდი, მაცნევდი, წიგნითა მეუბნებოდი, |
| 7919 | 7787 | ვითა მე შენთვის დამწვარ ვარ, აგრევ შენ ჩემთვის სდნებოდი“. |
| 7920 | 7788 | |
| 7921 | თინათინ უთხრა: „ჰე, მზეო, შენთა მჭვრეტელთა ლხინებო, | |
| 7789 | თინათინ უთხრა: „ჰე მზეო, შენთა მჭვრეტელთა ლხინებო, | |
| 7922 | 7790 | რადმცა გაგწირე, თუ ვითა გაყრასა მოვითმინებო! |
| 7923 | ღმრთისაგან დღეთა თხოვნისა ნაცვლად სიკვდილი ვინებო, | |
| 7791 | ღმრთისაგან დღეთა თხოვისა ნაცვლად სიკვდილი ვინებო, | |
| 7924 | 7792 | აგრემცა მივი, რაზომსა მე ცრემლსა დავიდინებო!“ |
| 7925 | 7793 | |
| 7926 | 7794 | კვლა აკოცეს ერთმანერთსა, გაიყარნეს იგი ქალნი; |
| 7927 | ქვე დამდგომმან წამავალსა ვერ მოსწყვიდნა ყოლა თვალნი; | |
| 7928 | იგი იჭვრეტს უკუღმავე, ედებოდეს ამით ალნი. | |
| 7795 | ქვე დამდგომმან წამავალსა ვერ მოსწყვიდნა ყოლა თვალნი. | |
| 7796 | იგი ჭვრეტს უკუღმავე, ედებოდეს ამით ალნი, | |
| 7929 | 7797 | რომე მწადდეს, ვერ დავწერენ მე სიტყვანი ნაათალნი. |
| 7930 | 7798 | |
| 7931 | 7799 | როსტან მათითა გაყრითა ხელთაგან უფრო ხელდების, |
| 7932 | 7800 | ათასჯერ იტყვის ვაგლახსა, არ სულთქმა უერთხელდების, |
| 7933 | ცხელი სდის წყარო ცრემლისა, მართ ვითა ქვაბი ცხელდების; | |
| 7801 | ცხელი სდის წყარო ცრემლისა, მართ ვითა ქვაბი ცხელდების, | |
| 7934 | 7802 | ტარიელ არის დაღრეჯით, ფიფქი ნასდების, თხელდების. |
| 7935 | 7803 | |
| 7936 | 7804 | ტარიელს ვარდსა დაუტყლეჟს მეფე ხვევნით და კოცებით; |
| 7937 | 7805 | იტყვის, თუ: „თქვენი სიახლე მიჩს აქამდისცა ოცებით; |
| 7938 | 7806 | რათგან მოგშორდი, დავრჩები პატიჟთა გაასოცებით, |
| 7939 | შენგან მოგვეცა სიცოცხლე, შენგანვე დავიხოცებით. | |
| 7807 | შენგან მოგვეცა სიცოცხლე, შენგანვე დავიხოცებით“. | |
| 7940 | 7808 | |
| 7941 | ტარიელ შეჯდა, მეფისა გამყრელი, გამომსალამე; | |
| 7809 | ტარიელ შეჯდა მეფისა გამყრელი, გამომსალამე; | |
| 7942 | 7810 | სრულად ლაშქართა სდიოდა ცრემლი, მინდორთა სალამე: |
| 7943 | „მზე შენ გელისო საომრად და თავი შენ მას ალამე“. | |
| 7811 | “მზე შენ გელისო საომრად და თავი შენ მას ალამე“. | |
| 7944 | 7812 | უბრძანა: „თქვენთვის მტირალსა ყოლა რად მიჩნდეს სალა მე!“ |
| 7945 | 7813 | |
| 7946 | 7814 | გაემართნეს და წავიდეს დია სპითა და ბარგითა, |
| 7947 | ტარიელ, ფრიდონ, ავთანდილ თავითა მეტად კარგითა, | |
| 7815 | ტარიელ, ფრიდონ, ავთანდილ თავითა მეტად კარგითა. | |
| 7948 | 7816 | კაცი ოთხმოცი ათასი ჰყვა ცხენებითა ვარგითა, |
| 7949 | 7817 | მივლენ სამნივე გულითა ერთმანერთისა მარგითა. |
| 7950 | 7818 | |
| 7951 | სამ თვე ვლეს, – ღმერთმან მათებრი სხვა ნურა ნუ დაჰბადოსა! | |
| 7952 | მოეგებნიან, მტერობა ვერავინ დაიქადოსა! | |
| 7819 | სამ თვე ვლეს, – ღმერთმან მათებრი სხვა ნურა ნუ დაბადოსა! | |
| 7820 | მოეგებიან; მტერობა ვერავინ დაიქადოსა! | |
| 7953 | 7821 | მინდორსა შიგან სადილად გარდახდეს უდილადოსა, |
| 7954 | 7822 | ვითა მართებდა, პურობდეს, ღვინოსა სმიდეს, არ დოსა. |
| 7955 | ტარიელისაგან ინდოთ მეფის სიკვდილის ცნობა | |
| 7956 | ||
| 7957 | ქედსა ზედა გარდამოდგა მეტად დიდი ქარავანი, | |
| 7958 | კაცები და სახედრები ერთობ იყო შაოსანი; | |
| 7959 | გარეშემო მოეკვეცნეს უკანამო დალალანი; | |
| 7960 | მეფე ბრძანებს: „მოასხითო, ჩვენ დავყოვნოთ აქა ხანი“. | |
| 7961 | ||
| 7962 | მოასხნეს იგი ვაჭარნი და მათი უხუცესია; | |
| 7963 | უბრძანეს: „ვინ ხართ, შავითა რად ტანი შეგიგლესია?“ | |
| 7964 | მათ მოახსენეს: „სით მოვალთ, მუნ ასრე დანაწესია, | |
| 7965 | ინდოეთს მისრით მოსრულთა გვივლია გზა უგრძესია“. | |
| 7966 | ||
| 7967 | გაეხარნეს მათ ვაჭართა ინდოეთით მომავლობა, | |
| 7968 | მაგრა თავი უმეცარყვეს, არა მისცეს ყოლა გრძნობა; | |
| 7969 | უცხოურად ეუბნების, მათ ვერა ქმნეს მათი ცნობა. | |
| 7970 | არ ესმოდა ინდოური, არაბულად ყვეს უბნობა. | |
| 7971 | ||
| 7972 | უბრძანეს: „გვითხართ, ვაჭარნო, ამბავი ინდოეთისა!“ | |
| 7973 | მათ ჰკადრეს: „ზეცით მოსრულა ინდოეთს რისხვა ზეცისა; | |
| 7974 | დიდსა და წვრილსა ყველასა ცრემლი სდის მსგავსი წვეთისა, | |
| 7975 | მას შიგან მყოფსა ბრძენსაცა ცნობა აქვს ვითა შეთისა“. | |
| 7976 | ||
| 7977 | თვით მათვე მათსა ამბავსა უამბობს, არის წყლიანი: | |
| 7978 | „ფარსადან, მეფე ინდოთა, იყო ხელმწიფე სვიანი, | |
| 7979 | მას ესვა ქალი მნათობი, მზისაცა უფრო მზიანი, | |
| 7980 | კბილმარგალიტი, ტანალვა, ღაწვბალახშ-ყორანთმიანი. | |
| 7981 | ||
| 7982 | მას ქალსა და ამირბარსა ერთმანერთი შეუყვარდა. | |
| 7983 | ამირბარმან სიძე მოკლა, ხმა მეფესა დაუვარდა; | |
| 7984 | იგი ქალი პატარაი მამიდასა გაეზარდა, | |
| 7985 | ბუქთა მისგან მონაქროლთა ინდოეთი გარდაქარდა. | |
| 7986 | ||
| 7987 | მამიდაი ქაჯი იყო, გრძნეულობა იცის კარგა, | |
| 7988 | მით შემართა საშინელი, მზე ხმელეთსა დაუკარგა; | |
| 7989 | თვითცა მოკვდა უბედური, მართ საცოცხლოდ არად ვარგა; | |
| 7990 | იგი ქალი დაიკარგა, ალვა მორჩი სხვაგან დარგა. | |
| 7991 | ||
| 7992 | ცნა ამირბარმან, წავიდა ლომი მის მზისა მძებნელად, | |
| 7993 | იგიცა წახდა, ინდოეთს, გახდა მთვარე და მზე ბნელად; | |
| 7994 | ორნივე წახდეს, პოვნაღა მათი არს აწ საგებნელად; | |
| 7995 | მეფემან ბრძანა: „ჰე, ღმერთო, რად ცეცხლსა მომიდებ ნელად“. | |
| 7996 | ||
| 7997 | მეფე გაშმაგდა მათისა უღონოქმნილი ძებნისა; | |
| 7998 | ვად შეიცვალა ინდოეთს ხმა ქოს-წინწილთა, ებნისა; | |
| 7999 | ცოტასა ხანსა გა-ვე-სძლო დება სახმილთა გზნებისა; | |
| 8000 | აწ თვითცა მოკვდა, შეექმნა ბოლო სრვისა და ტკებნისა“. | |
| 8001 | ||
| 8002 | რა ვაჭარმან ესე სიტყვა თქვა, საქმენი გააკვლადნა, | |
| 8003 | ქალმან დიდნი დაიკივლნა, ფიცხლა თავსა მოიხადნა; | |
| 8004 | ტარიელცა დაიზახნა, დაფარულნი გააცხადნა; | |
| 8005 | ნარგისთაგან ნაწვიმარი ღვარი ადგა, თოვლი გადნა. | |
| 8006 | ||
| 8007 | მომკალ, ქალსა თავშიშველსა თუ მზე ვითა ეურჩოსა! | |
| 8008 | სული ვარდსა დავამსგავსე, თავმოხდილი — ყაყაჩოსა; | |
| 8009 | თუ ბრძენიცა მაქებარი მისი იხმობს ვირებრ „ჩოსა“, | |
| 8010 | ჰგავს, თუ ტყუბი მარგალიტი ზის ბროლისა ხარხაჩოსა. | |
| 8011 | ||
| 8012 | ქალი საბრალოდ მამასა სტირს, ბულბულისა მსგავსია, | |
| 8013 | თმა გაიგლიჯა, გაყარა, ღაწვი ცრემლითა ავსია, | |
| 8014 | ვარდი შექმნილა ზაფრანად, ლალი მართ ვითა ხავსია, | |
| 8015 | მზესა ღრუბელი ეფარვის, ამად ნათელი დავსია. | |
| 8016 | ||
| 8017 | იხოჭს და იგლეჯს ზახილით, ტირს სიტყვახაფი უარე; | |
| 8018 | სისხლი და წყალი თვალთაგან სდის ცრემლი გარე უარე; | |
| 8019 | „მოვკვეო შენთვის, მამაო, შვილი ყოველთა უარე, | |
| 8020 | ვერა გმსახურა ასულმან, ვერცა რა შეგაგუა-რე. | |
| 8021 | ||
| 8022 | ჩემთვის ბნელქმნილო მამაო, ნათელო თვალთა ჩემთაო, | |
| 8023 | ჩემთა რა გაცნევს ამბავთა, გულისა მონაცემთაო! | |
| 8024 | მზეო, რადღა გაქვს სინათლე, რადღა ანათობ თემთაო? | |
| 8025 | რად არ დაიქეც, ქვეყანავ, რადღა მართიხარ ზე, მთაო?“ | |
| 8026 | ||
| 8027 | ტარიელ მოსთქვამს: „გამზრდელო, ჰაჲჰაჲ, რა საქმე მსმენია! | |
| 8028 | მიკვირს, თუ მზეღა რად ნათობს, რად არა დაუჩენია?! | |
| 8029 | მზე მოჰკვე ყოვლთა სულდგმულთა, სოფელი აღარ შენია, | |
| 8030 | ღმერთსა მიმადლე, შემინდვე, რაცა შენ ჩემგან გწყენია“. | |
| 8031 | ||
| 8032 | მაშინ გახდეს ყველაკანი მტირალად და ცრემლთა მღვრელად; | |
| 8033 | დიდი ხანი მოიტირეს თავის-თავის გაუყრელად; | |
| 8034 | ავთანდილ და ფრიდონ ტირან გულსადაგად, არ თუ ჭრელად; | |
| 8035 | მაგრა ექმნნეს სულის მღებლად, კათალიკოს-მაწყვერელად. | |
| 8036 | ||
| 8037 | ზე ადგეს და მოახსენეს: „ჰე, მნათობნო, ცისა მზენო, | |
| 8038 | დათმეთ, გული დაიწყნარეთ, ქენით, რაცა მოგახსენო; | |
| 8039 | იგი ღმერთმან გაამაღლა, ვითა ორბი, მისნო ფრთენო, | |
| 8040 | აქა ყოფნა არა გვმართებს, არცაღა გვცალს გლოვად ჩვენო“. | |
| 8041 | ||
| 8042 | მადლი უბრძანეს, აწვივნეს, ქვე დასხდეს ზე ადგომილნი; | |
| 8043 | მუნვე დგეს იგი ვაჭარნი, პირსა ფერჰაერკრთომილნი, | |
| 8044 | გაკვირვებულნი საბრალოდ, მართ ვერას ვერ მიხვდომილნი; | |
| 8045 | უბრძანეს: „ძმანო, რას გიკვირს, ჩვენ იგი ვართ წახდომილნი“. | |
| 8046 | ||
| 8047 | კვლა უბრძანებდეს: „გვიამბეთ ამბავი დანარჩომია!“ | |
| 8048 | მათ მოახსენეს: „პატრონო, ინდოეთს დიდი ომია, | |
| 8049 | მოსრულა ხატათ ლაშქარი, ქალაქსა შემოსდგომია, | |
| 8050 | რამაზ არს ვინმე ხელმწიფე, მათად პატრონად მჯდომია. | |
| 8051 | ||
| 8052 | ჯერთ დედოფალი ცოცხალა, მკვდართაგან უფრო მკვდარია, | |
| 8053 | იბრძვის ლაშქარი ინდოთა, თუც იმედგარდამწყდარია; | |
| 8054 | გარეთ ციხენი წაუხმან, ყველაი გარდამხდარია. | |
| 8055 | მზენო, თქვენ შუქნი მიჰფინეთ, ჰაჲჰაჲ, რა ავი დარია! | |
| 8056 | ||
| 8057 | მუნა მყოფსა ყველაკასა შეეკერა, ჩვენცა, შავი; | |
| 8058 | რამაზს წინა გამოვედით, მისრულად ვთქვით ჩვენი თავი; | |
| 8059 | მეფე ჩვენი დიდი არის, მათ ეწადა მისი ზავი, | |
| 8060 | გამოგვიშვნა: «წაედითო», არა გვიყო ყოლა ავი“. | |
| 8061 | ||
| 8062 | რა ტარიელს ესე ესმა, მეტად ფიცხლად აიყარა, | |
| 8063 | ეჯი, სამ დღე წასავალი, ერთსა დღესა წაიარა; | |
| 8064 | დროშა მისი აიმართა, წინა არა მოიფარა; | |
| 8065 | აწ ნახეთ, თუ გოლიათი გული ვითა ამაგარა! | |
| 8066 | ტარიელისაგან ინდოეთს მისლვა და ხატაელთა დამორჩილება | |
| 8067 | ||
| 8068 | ინდოეთს ზედა წაადგა, მუნ მთა და დიდი ქედია; | |
| 8069 | აჩნდა ლაშქარი უსახო, ესაკვირველა, ედია. | |
| 8070 | ტარიელ ბრძანა: „მოყმენო, აწ თქვენგან რა იმედია? | |
| 8071 | ადრე მოვიცლი, ჩემ თანა ღმერთი და ჩემი ბედია! | |
| 8072 | ||
| 8073 | იმა ლაშქართა უნახვან კვლა ხრმალთა ჩემთა კვეთანი; | |
| 8074 | ერთხელ შემებნეს, დავხოცენ, შევქნენ აბჯართა ფეთანი“. | |
| 8075 | ავთანდილ ჰკადრა: „რად უნდა თქმანი სიტყვათა მძლეთანი? | |
| 8076 | მართ ვითა მტვერთა წავიხვამთ, მიხვდენ ფერხითა ცვეთანი“. | |
| 8077 | ||
| 8078 | დაეკაზმნეს საომრად, გაამაყდეს, გაჩაუქდეს, | |
| 8079 | ცხენთა შესხდეს უკეთესთა, სახედარნი ასუბუქდეს, | |
| 8080 | ერთმანერთსა აჯობინეს, მჭვრეტელთაგან არ გაუქდეს, | |
| 8081 | იგი ქედი ჩაიქროლეს, ბუქისაცა უფრო ბუქდეს. | |
| 8082 | ||
| 8083 | წინ მავალნი დარაჯათა მათთა ზედაგარდეკიდეს; | |
| 8084 | ტარიასთა გააქცივნეს, მიეწივნეს, ჩამოჰყრიდეს, | |
| 8085 | მოაგებნეს მხარდაკრულნი, მათ წინაშე მოასხმიდეს, | |
| 8086 | აიზიდნეს; „ვისნი ხართო?“ – ჰკითხეს, ხანსა და-რე-ზმიდეს. | |
| 8087 | ||
| 8088 | მათ მოახსენეს: „მეფეო, ჩვენ – ცუდად დაღორებულნი, | |
| 8089 | რამაზის ხელმწიფისანი აქა დარაჯად რებულნი“. | |
| 8090 | უბრძანა: „წადით, რეგვენნო, თქვენ ჩვენგან გაფიცხებულნი. | |
| 8091 | აცნობეთ თქვენსა პატრონსა: „მოვლენ გულითა ქებულნი“. | |
| 8092 | ||
| 8093 | უთხარით: «ბრძანებს ტარიელ, მეფე ლაღი და ჯანია, | |
| 8094 | იგი ხელმწიფე მაღალი, მებრძოლთა მემაჯანია; | |
| 8095 | ჩემსა ამბავსა გაცნევენ შენნივე დარაჯანია, | |
| 8096 | შიში ვერ გიხსნის სიკვდილსა, ცუდნიღა დაღრეჯანია! | |
| 8097 | ||
| 8098 | დია დიდთა დამაჯნება უშმაგომან ვით გააგო! | |
| 8099 | ინდოეთსა ვით მოადეგ, შმაგთაგანცა უფრო შმაგო? | |
| 8100 | აჰა, მოვედ იგი ცეცხლი, რომე წმიდად ამოგდაგო, | |
| 8101 | ხრმალი ჩემი მოლესული შენსა ზედა დავაბლაგო. | |
| 8102 | ||
| 8103 | აწ დაემზადე, მოპარვა მე თქვენი არა მწადიან; | |
| 8104 | შემები, რაზმი გარდმაწყევ, წინასვე გამიცხადიან; | |
| 8105 | პირბოზო, ჩემი მორევნა რა დიდი დაგიქადიან? | |
| 8106 | მე ჩაბალახად გახმარნე, რაცა გიმუზარადიან»“. | |
| 8107 | ||
| 8108 | დარაჯანი წავიდეს და ერთმანერთსა მიუსწრობდეს, | |
| 8109 | რამაზს ჰკადრეს ყველაკაი, დამალვასა ვერა სთმობდეს: | |
| 8110 | „მოვიდაო ინდოთ მეფე, ლაშქარნიცა კარგნი ჰყმობდეს, | |
| 8111 | ვინცა ვითა გარდეხვეწოს, იგი ერთი ორთა სჯობდეს!“ | |
| 8112 | ||
| 8113 | ინდოთა დროშა ტარიელს აქვს და ალამი უბია, | |
| 8114 | დროშა არაბთა მეფისა მისსა თანავე ჰყუდია; | |
| 8115 | არაბთა იცის ყველამან, მათი აბჯარი შუბია; | |
| 8116 | ფრიდონ – მზე მოყმე, რომელმან შექმნა სისხლისა გუბია. | |
| 8117 | ||
| 8118 | ცოტაი წავლეს, გამოჩნდეს ხუთასნი ცხენოსანანი; | |
| 8119 | შეტევებასა ლამობდეს ყმანი არაბთათანანი; | |
| 8120 | ტარიელ გაწყრა: „ნუ იქთო“, მისცნა საქმისა ნანანი; | |
| 8121 | მოვიდეს, აჩნდეს უაბჯროდ, ჰქონდეს არცა თუ დანანი. | |
| 8122 | ||
| 8123 | ცხენის ფერხთა მოეხვია, მუხლმოყრილი შეეხვეწა, | |
| 8124 | მოახსენა: „შემიბრალე, მისსა ძალსა, ვინცა გხვეწა; | |
| 8125 | უმართლე ხარ, ნუ მაცოცხლებ და წამიღონ მკვდარი მე, წა-! | |
| 8126 | გული თქვენი სასაკუთრო ბედმან ასრე დამილეწა. | |
| 8127 | ||
| 8128 | დაიკარგენით, წაჰხედით თქვენ, წელნი მეათენია, | |
| 8129 | გახდეს მფრინველნი უმეფოდ, არწივსა მოსტყდეს ფრთენია; | |
| 8130 | ამად შევმართენ საქმენი მათნი საკამათენია, | |
| 8131 | ადრე გამიტყდა სოფელი, მართ ვითა კაბათენია“. | |
| 8132 | ||
| 8133 | შინა წავიდეს, გარდახდეს, ეს თურმე არ ლაყაბია; | |
| 8134 | რამაზ ჰყავს ორთა დედათა, ყელსა მანდილი აბია; | |
| 8135 | შეშინებული საბრალოდ დუღდა, მართ ვითა ქვაბია: | |
| 8136 | „შეგცოდე, მომკალ მე ხოლე, რამცა ვინ მიასაბია. | |
| 8137 | ||
| 8138 | ვიაჯი, მომკალ მე ხოლე, ყველაი ჩემი ბრალია; | |
| 8139 | მერმე ვაზირი ხუთასი მყავს, აქათ წაუვალია, | |
| 8140 | თავები დასჭერ, ადინე სისხლი, მართ ვითა წყალია, | |
| 8141 | სპა უბრალოა, ნუ დაჰხოც, ამად ვტირ გულმხურვალია“. | |
| 8142 | ||
| 8143 | ყოვლთა მისცეს ზენაარი, მიუყარნეს მუხლი წინა: | |
| 8144 | „ნუ დაგვხოცო, მისსა ძალსა, ვინცა აგრე დაგარჩინა!“ | |
| 8145 | ტარიელ დგას დაყმუნვებით, რამაზ წინა მოეფინა. | |
| 8146 | ღმერთი ალხენს მონანულსა, არ შეუნდობს კაცი ვინა! | |
| 8147 | ||
| 8148 | კაცი ცრემლითა შეინდობს, თუ ცოდვა მას თანაც არსა. | |
| 8149 | ვით ნინეველნი, ისხმიდეს თავსა მტვერსა და ნაცარსა, | |
| 8150 | ამით დაეხსნნეს რისხვასა, ზეცი მოსრულსა, ნაცარსა. | |
| 8151 | წაღმავე წაგრეხს სოფელი კვლა მისგან უკუნაცარსა. | |
| 8152 | ||
| 8153 | ბრძენმან ვინმე მოსწავლემან საკითხავნი ესე ჰპოვნე; | |
| 8154 | „ესეაო მამაცისა მეტისმეტი სიგულოვნე, | |
| 8155 | ოდეს მტერსა მოერიო, ნუღარ მოჰკლავ, დაიყოვნე“, | |
| 8156 | გინდეს სრული მამაცობა, ესე სიტყვა დაიხსოვნე. | |
| 8157 | ||
| 8158 | ტარიელ მოტკბა, ღმრთისავე მსგავსად იგ წარმართულია; | |
| 8159 | „აღარ დაგხოცო“, უბრძანა, – ძლეული შიშმან თუ ლია, – | |
| 8160 | წაღმავე წაგრეხს საქმესა, რაცა უკუღმა სთულია: | |
| 8161 | „ნაქმარი მრუდი ყველაი აწ ჩემგან გამართულია“. | |
| 8162 | ||
| 8163 | თაყვანისსცეს და დალოცეს, ყოვლთა ხმა ერთად იერეს, | |
| 8164 | ღმერთსა შევედრეს ზახილით, სვე მათი გააძლიერეს, | |
| 8165 | თავები დაჰხსნეს სიკვდილსა, სიცოცხლე ამისმიერეს. | |
| 8166 | ტარიას ხრმალნი ვერ გაძღეს, ჯერთ ხორცი მოიმშიერეს. | |
| 8167 | ||
| 8168 | ტარიას ჭვრეტად მოსრული მუშთარი ახლოს მჭვრეტია; | |
| 8169 | რისხვისა ცეცხლი ტარიელს სიტკბოთა დაუშრეტია; | |
| 8170 | მოვიდეს, ნახეს; რამაზის ლაშქარი ძლივღა ეტია, | |
| 8171 | ინდოეთს ზეცით სინათლე ჩადგა, მართ ვითა სვეტია. | |
| 8172 | ||
| 8173 | ერთი კაცი მათ ლაშქართა მახარობლად მიუვიდა: | |
| 8174 | „არ დაგხოცსო, შეგიწყალნა“, – ყველაკაი დალოცვიდა; | |
| 8175 | ბუკსა ჰკრეს და იხარებდეს, ზოგი ამას მოზრახვიდა: | |
| 8176 | „მოვიდაო იგი მოყმე, რომე ერთი ბევრსა სრვიდა“. | |
| 8177 | ||
| 8178 | მოეგებნიან ტარიელს, შორიშორ უსალამიან; | |
| 8179 | შიგანთა დროშა ინდოთა მათად ცნეს, აალამიან. | |
| 8180 | ვერ გამოენდვნეს ინდონი, თქვეს, თუ: „ღალატსა ლამიან“. | |
| 8181 | არ მოელოდეს ტარიელს, მით ცრემლი დაილამიან. | |
| 8182 | ||
| 8183 | ტარიელ მიდგა, უყივლა: „მე მოველ, მეფე თქვენიო, | |
| 8184 | თანა მყავს ჩემი მნათობი, პირი ელვათა მფენიო, | |
| 8185 | ჩვენ მოგვცა მაღლით მაღალმან წყალობა მისი ზენიო, | |
| 8186 | გამოდით, თქვენი სიშორე არს ჩვენგან მოუთმენიო“. | |
| 8187 | ||
| 8188 | მაშინღა იცნეს ტარიელ, მათგან მი და მო სრბანია, | |
| 8189 | სრულად მჭვრეტლითა აივსო ზღუდე და ბანისბანია; | |
| 8190 | ხმამაღლად ხმობდეს, იძახდეს: „მოგვშორდეს სალმობანია, | |
| 8191 | აქამდის რისხვა მაღალმან, აწ მოგვცნა წყალობანია“. | |
| 8192 | ||
| 8193 | კარნი გაახვნეს, გამოჩნდეს, მოიხვნეს მათ კლიტენია; | |
| 8194 | ერთობ ფლასითა მოსილნი მათ მზეთა მზეთ მჭვრეტენია; | |
| 8195 | ტირან ორნივე ქალ-ყმანი, ვარდისა ბაღსა ტენია, | |
| 8196 | ზახილით თავსა იგლეჯენ, ყორნის ფრთა ბროლსა სტენია. | |
| 8197 | ||
| 8198 | ვითა გამზრდელსა მართებდა, გაზრდილი ეგრეც ხელია; | |
| 8199 | რომე სდის ცრემლი თვალთაგან, კვლა ცეცხლთა უფრო ცხელია; | |
| 8200 | თავსა იგლეჯს და იზახის, ტირს მეტად გულფიცხელია, | |
| 8201 | გიშრისა ტევრსა მოჰფოცხდა ბროლისა საფოცხელია. | |
| 8202 | ||
| 8203 | რა ნახა ხასნი, ვაზირნი ფლასითა დამოსილნია, | |
| 8204 | კვლა დაიზახნა ტარიელ უფროსნი დანაკივლნია; | |
| 8205 | სისხლი და ცრემლი თვალთაგან სდის და მიწყობით მილნია. | |
| 8206 | მოვიდეს, ყელსა მოეჭდვნეს, ვითა ძმანი და შვილნია. | |
| 8207 | ||
| 8208 | დიდებულნი მოეხვივნეს, მოუზრუნვეს მათ ცოლ-ქმართა; | |
| 8209 | ქალი დაბნდა, მამისათვის ტირილიცა ვერ შემართა, | |
| 8210 | ვარდსა შტონი ჩამოსცვივდეს, ზე ვერავინ წამომართა, | |
| 8211 | მუნა კაცთა ვერ ვხედევდი გაცინებით მოღიმართა. | |
| 8212 | ||
| 8213 | დედოფალი გამოჭრილი მოვიდოდა მათად ნახვად, | |
| 8214 | უბრძანებდა: „რად ვინ სტირთო? – ესე ჰქონდა წყრომა-ზრახვად, – | |
| 8215 | ღმერთმან რისხვა მოაქცია წყალობისა გამოსახვად, | |
| 8216 | გვმართებს, რომე მადლი მივსცეთ, აღარა გვცალს გლოვა-ახვად“. | |
| 8217 | ||
| 8218 | ტარიელ ზედამოიჭდვნა მხურვალთა ცრემლთა მდენელმან, | |
| 8219 | იტყვის, თუ: „ცეცხლი დამევსო ცხელი, აწ დამწვა მე ნელმან; | |
| 8220 | დადუმდი, სული დაიღე ჩემგან ამისმან მსმენელმან; | |
| 8221 | თქვენი სიცოცხლე მალხინა, ღმერთმან, ობოლთა მლხენელმან“. | |
| 8222 | ||
| 8223 | ქალმან დედასა შესტირნა: ჰაჲჰაჲ, რაღა ვქმნა, დედაო! | |
| 8224 | შესამოსლითა დაგაგდე, აწ შაოსანსა გხედაო, | |
| 8225 | მამამან ტახტი დასცალა, აღარ ზის მაღლა ზედაო!“ | |
| 8226 | დედამან ცრემლნი მოჰხოცნა, ეტყვის: „დადუმდი, ბედაო!“ | |
| 8227 | ||
| 8228 | გარდაუკოცნა პირი და ბაგეთა ვარდი თხელები, | |
| 8229 | ვარდსა დაუტყლეჟს ბაგითა, გახდა ალვისა მთხელები, | |
| 8230 | ნესტანჯარს ეტყვის: „რადღა ვთქვათ სიტყვები, ბედით-ხელები? | |
| 8231 | ჩვენ ყოვლთა გვმართებს ნეტარძი ათასი, არ ერთხელები“. | |
| 8232 | ||
| 8233 | რა გარდახდა მცირე ხანი, ჟამი იქმნა გარდასრულად, | |
| 8234 | დიდებულნი ეთაყვანნეს, ერთობილნი ადგეს სრულად; | |
| 8235 | იგი მზენი მიეგებნეს, მოეხვივნეს გულისგულად, | |
| 8236 | აკოცეს და მოიკითხეს თავის-თავის, თვითეულად. | |
| 8237 | ||
| 8238 | ავთანდილ და ფრიდონ ჰკადრეს დედოფალსა მიმტკივნება; | |
| 8239 | ტარიელ თქვა: „დედოფალო, გჭირს ამათი არმეცნება, | |
| 8240 | ესენია მხსნელნი ჩვენნი, აწ არა გვცალს გრძლად უბნება; | |
| 8241 | ამათგან გვაქვს ჩვენ ორთავე სიცოცხლისა მოპოვნება“. | |
| 8242 | ||
| 8243 | ადგეს და ქალაქს შევიდეს, თვით გარდახდეს სრასა მათსა; | |
| 8244 | ერთსა ბრძანებს დედოფალი, მართ სიტყვასა ვითამ ათსა: | |
| 8245 | „ღმერთმან მოსრნა მტერნი ჩვენნი, ვერ დაგვცემენ ყოლ შამათსა, | |
| 8246 | ამად შევიქ სიხარულსა, მართ გულისა საკამათსა“. | |
| 8247 | ||
| 8248 | უბრძანა: „გლოვა გახსენით, ქოს-წინწილასა ჰკარითო, | |
| 8249 | დიდი ზათქი და ზეიმი გავიდეს ჩვენით კარითო; | |
| 8250 | ნახლები თქვენი ოქროსა სარტყლითა მოიკარითო, | |
| 8251 | იცინოდით და იმღერდით, ნუ ცრემლი აწანწკარითო“. | |
| 8252 | 7823 | ქორწილი ტარიელისა და ნესტან-დარეჯანისა |
| 8253 | ||
| 8254 | დედოფალმან მათ ცოლ-ქმართა თითო ხელი დაუჭირა, | |
| 8255 | ზედა ტახტსა მეფისასა ერთგან დასხმა გაუპირა, | |
| 8256 | მოიშორვა კაეშანი, გული მდედრი აქვითკირა, | |
| 8257 | გლოვა ცვალა სიხარულად, აღარავინ აატირა. | |
| 8258 | ||
| 8259 | დედოფალმან შეიმოსა, შავი ძაძა აიხადა, | |
| 8260 | დიდებულთა შესამოსი მხიარული დაუმზადა, | |
| 8261 | ყველაკაი დამოსა და საბოძვარი უდიადა, | |
| 8262 | ბრძანა: „ჭირი დავივიწყოთ, რათგან ლხინი დაგვებადა“. | |
| 8263 | ||
| 8264 | ტახტსა ზედა ერთგან მსხდომნი ტარიელ და ცოლი მისი | |
| 8265 | ერთმანერთსა შეჰფერობდეს, ქალი ყმისა შესატყვისი; | |
| 8266 | გონება და ანუ ენა გამოსთქმიდა მათმცა ვისი! | |
| 8267 | რამცა ჰგვანდა ხორციელი სოფელს შვილი ადამისი! | |
| 8268 | ||
| 8269 | 7824 | ტარიელს და ცოლსა მისსა მიხვდა მათი საწადელი – |
| 8270 | 7825 | შვიდი ტახტი სახელმწიფო, საშვებელი გაუცდელი. |
| 8271 | მათ პატიჟთა დაავიწყებს ლხინი ესე აწინდელი; | |
| 8272 | ყოლა ლხინთა ვერ იამებს კაცი ჭირთა გარდუხელი. | |
| 7826 | მათ პატიჟთა დაავიწყებს ლხინი ესე აწინდელი, | |
| 7827 | ყოლა ლხინთა ვერ იამებს კაცი ჭირთა გარდუხდელი. | |
| 8273 | 7828 | |
| 8274 | თვით ორნივე ერთგან მსხდომნი ნახნეთ, მზეცა ვერა სჯობდეს, | |
| 7829 | თვით ორნივე ერთგან მსხდომნი ნახნეთ, მზეცა ვერა სჯობდეს; | |
| 8275 | 7830 | ბუკსა ჰკრეს და მეფედ დასვეს, ქოსნი ხმასა დაატკბობდეს; |
| 8276 | მისცეს კლიტე საჭურჭლეთა, თავთა მათთა მიანდობდეს; | |
| 8277 | „ესეაო მეფე ჩვენი“, – იზახდეს და ამას ხმობდეს. | |
| 7831 | მისცე კლიტე საჭურჭლეთა, თავთა მათთა მიანდობდეს; | |
| 7832 | “ესეაო მეფე ჩვენი“, – იზახდეს ამას ხმობდეს. | |
| 8278 | 7833 | |
| 8279 | 7834 | ავთანდილ და ფრიდონისთვის ორნი ტახტნი დაამზადნეს; – |
| 8280 | ზედა დასხდეს ხელმწიფურად, – დიდებანი უდიადნეს; | |
| 8281 | ღმერთმან სხვანი ხორციელნი მათებრნიღა რა დაბადნეს! | |
| 7835 | ზედა დასხდეს ხელმწიფურად, – დიდებანი უდიადნეს, | |
| 7836 | ღმერთმან სხვანი ხორციელნი მათებრნიღა რად დაბადნეს! | |
| 8282 | 7837 | ამბობდიან ჭირთა მათთა, ყველაკასა გაუცხადნეს. |
| 8283 | 7838 | |
| 8284 | 7839 | სმა, პურობა, გახარება ქმნეს, ჯალაბი გაადიდეს; |
| 8285 | 7840 | ვითარიცა ქორწილობა ხამს, ეგეთსა გარდიხდიდეს. |
| 8286 | მათ ოთხთავე თავის-თავის ძღვენსა სწორად მიართმიდეს, | |
| 7841 | მათ ორთავე თავის-თავის ძღვენსა სწორად მიართმიდეს, | |
| 8287 | 7842 | გლახაკთათვის საბოძვარსა საჭურჭლესა ერთგან ჰყრიდეს. |
| 8288 | 7843 | |
| 8289 | დედოფალმან ეგრე ბრძანა: „ობოლ-ქვრივნი მოასხენით, | |
| 8290 | ყველაკაი დაამდიდრეთ, საბოძვრითა აავსენით!“ – | |
| 8291 | თვით უბოძა უსაზომო, რომ არ ითქმის ყოლა ენით, – | |
| 8292 | „ულოცეთო დღეგრძელობა, ესე ღმერთსა შევედრენით!“ | |
| 8293 | ||
| 8294 | ტარიელ თქვა: „დედოფალო, გკადრებ ერთსა მოსახსენსა: | |
| 8295 | შეიწყალე რამაზ მეფე, მიავალე ღმერთსა შენსა; | |
| 8296 | ვნახე, მეტად შემებრალნეს, შეუშინდა ხრმალსა ჩვენსა. | |
| 8297 | ღმერთი ალხენს მოცთომილსა მონანულსა, ცრემლნადენსა“. | |
| 8298 | ||
| 8299 | დედოფალმან ლმობიერად, „შეუნდობო“, ესე ბრძანა; | |
| 8300 | მოიყვანა რამაზ მეფე, ხელმწიფეთა ათაყვანა, – | |
| 8301 | ყოვლით კერძო მომღერალთა ხმები გაეთანისთანა, – | |
| 8302 | ჭირთა, მათგან გარდახდილთა, ესე ლხინი შეაგვანა. | |
| 8303 | ||
| 8304 | ოქრო, თვალი, მარგალიტი, შვენიერი სანახავად, | |
| 8305 | ყოვლგნით იდვის ვითა გორი, მოდის ველთა მოსარწყავად; | |
| 8306 | ვისცა სწადდის, ალაფობდის, წაიღებდის უკითხავად, | |
| 8307 | მანდატურნი არვის სცვიდეს, ბოლოს ვინ ჯდის ანუ თავად. | |
| 8308 | ||
| 8309 | ავთანდილ და ფრიდონისთა სპათა ეტყვის მეფე დიდი: | |
| 8310 | „სტუმარნი ხართ, შოებისა სირცხვილი და ნუ გაქვს რიდი!“ | |
| 8311 | თითოს კაცსა თითო ჯორი მარგალიტი ანაკიდი, | |
| 8312 | ესე მისცა, საბოძვარსა სხვას ყველასა ვერ დავსთვლიდი. | |
| 8313 | ||
| 8314 | ავთანდილ და ფრიდონისთვის საბოძვარსა ვინ დასთვალავს! | |
| 8315 | ვერ გამოსთქვამს სიმრავლესა ენა, ამად თავსა კრძალავს! | |
| 8316 | რაცა იდვა, უკეთესსა დედოფალი არ დამალავს. | |
| 8317 | მათ უხმობდა მხსნელად მათად, ტკბილად უჭვრეტს, არა ლალავს. | |
| 8318 | ||
| 8319 | 7844 | სრულნი ინდონი ავთანდილს და ფრიდონს მწედ ხადოდიან: |
| 8320 | „თქვენგან გვჭირს კარგი ყველაი“, – მართ ამას მოიტყოდიან, | |
| 7845 | “თქვენგან გვჭირს კარგი ყველაი“, – მართ ამას მოიტყოდიან; | |
| 8321 | 7846 | ვითა პატრონსა სჭვრეტდიან, რაც სწადდის, მას იქმოდიან, |
| 8322 | სადარბაზებლად ნიადაგ მათ წინა მოვიდოდიან. | |
| 7847 | სადარბაზობლად ნიადაგ მათ წინა მოვიდოდიან. | |
| 8323 | 7848 | |
| 8324 | ტარიელ რამაზ მეფესა უბოძა საბოძვარია, | |
| 8325 | უბრძანა: „ხარკსა მოგვცემდი, მართ ვითა შენი გვარია!“ | |
| 8326 | მან თაყვანისსცა, პირისა ქვე მდაბლად დამდებარია, | |
| 8327 | წავიდა მისი მლოცველი, არ ომთა მომკვეხარია. | |
| 8328 | ||
| 8329 | ინდოთ მეფე უბრძანებდა ასმათს, მისსა შეკდომილსა: | |
| 8330 | „რაცა შენ ჰქმენ, არ უქნია არ გამზრდელსა, არცა ზრდილსა; | |
| 8331 | აწ ინდოეთს სამეფოსა მეშვიდესა, ერთსა წილსა, | |
| 8332 | ზედა დაგსვამ, შენი იყოს, გვმსახურებდი ტკბილი ტკბილსა. | |
| 7849 | ინდოთ მეფე უბრძანებდა ასმათს, მისსა შეკვდომილსა: | |
| 7850 | “რაცა შენ ჰქმენ არ უქნია არ გამზრდელსა, არცა ზრდილსა; | |
| 7851 | აწ ინდოეთს სამეფოსა მეშვიდესა, ერთსა წილსა | |
| 7852 | ზედა დაგსვამ, შენი იყოს, გვმსახურებდი ტკბილი ტკბილსა“. | |
| 8333 | 7853 | |
| 8334 | ვინცა გწადდეს, ქმრად შეირთე, სამეფოსა ეპატრონე; | |
| 7854 | “ვინცა გწადდეს, ქმრად შეირთე, სამეფოსა ეპატრონე; | |
| 8335 | 7855 | მუნიდაღმა გვმსახურებდი, თავი შენი დაგვამონე!“ |
| 8336 | ასმათ ფერხნი გარდუკოცნა: „შენგანაო ჩემი ღონე, | |
| 8337 | მონებისა უკეთესი რამც ვიშოვე, რამც ვიქონე?“ | |
| 7856 | ასმათ ფერხნი გარდუკოცნნა: „შენგან-აო ჩემი ღონე, | |
| 7857 | მონობისა უკეთესი რამც ვიშოვე, რამც ვიქონე?“ | |
| 8338 | 7858 | |
| 8339 | 7859 | ერთგან სამთავე ძმობილთა დაყვნეს ცოტანი დღენია; |
| 8340 | თამაშობდიან, უსახო მიუდიოდის ძღვენია, | |
| 8341 | რა მარგალიტი ღარიბი, რა უკეთესი ცხენია! | |
| 7860 | თამაშობდიან, უსახო მოუდიოდეს ძღვენია; | |
| 7861 | რა მარგალიტი ღარიბი, რა უკეთესი ცხენია, | |
| 8342 | 7862 | მაგრა ავთანდილს სურვილმან დაღრეჯა დააჩენია. |
| 8343 | 7863 | |
| 8344 | ტარიელ ცნა, ამა ყმასა ცოლისათვის მოესურვა; | |
| 8345 | უბრძანებდა: „გული შენი განაღამცა მომემდურვა, | |
| 7864 | ტარიელ ცნა:“ ამა ყმასა ცოლისათვის მოესურვა“. | |
| 7865 | უბრძანებდა: „გული, შენი, განაღამცა მომემდურვა; | |
| 8346 | 7866 | აწ ვაგლახ მე, ჭირი შენი გონებამან შვიდით ურვა, |
| 8347 | მოგშორდები, საწუთრომან ლხინი ესე დამიშურვა!“ | |
| 7867 | მოგშორდები, საწუთრომან ლხინი ასრე დამიშურვა. | |
| 8348 | 7868 | |
| 8349 | 7869 | კვლა ფრიდონცა დაეთხოვა: „წავიდეო სახლსა ჩემსა, |
| 8350 | ზედა-ზედა დავსტკებნიდე დარბაზსა და ამა თემსა, | |
| 8351 | სამსახურსა მიბრძანებდი, უხუცესი ვითა მრწემსა, | |
| 8352 | თქვენთვის ასრე მომსურდების, წყაროსათვის ვით ირემსა“. | |
| 7870 | ზედა-ზედა დავსტკებნიდე დარბაზსა და ამა თემსა; | |
| 7871 | სამსახურსა მიბრძანებდი უხუცესი ვითა მრწემსა, | |
| 7872 | შენთვის ასრე მომსურდების, წყაროსათვის ვით ირემსა“. | |
| 8353 | 7873 | |
| 8354 | 7874 | მასცა უბოძა ფარმანი: „წა, სახლი მოიარეო, |
| 8355 | მე ნუ გამწირავ, მეახლე, ადრე მობრუნდი გარეო“. | |
| 7875 | მე ნუ გამწირავ, მნახევდი, ადრე მობრუნდი გარეო“; | |
| 8356 | 7876 | ავთანდილს უთხრა: „უშენოდ რამცა ვით გავიხარეო? |
| 8357 | რათგან ისწრაფვი, ნუ გაგვა, მიგელის ლომსა მთვარეო!“ | |
| 7877 | რათგან ისწრაფი, ნუ გაგვა, მიგელის ლომსა მთვარეო! | |
| 8358 | 7878 | |
| 8359 | როსტანისთვის წაატანა ძღვნად ტურფები ჯუბაჩები, | |
| 8360 | კვლა ჭურჭელი თვალთა თლილთა, არ კოვზები, არ ჩამჩები: | |
| 8361 | „ჩემ მაგიერ მიუტანე, წადი, ნურას მეურჩები“. | |
| 8362 | ავთანდილ თქვა: „არა ვიცი, მე უშენოდ ვით დავრჩები!“ | |
| 7879 | როსტენისთვის წაატანა ძღვნოდ ტურფა ჯუბაჩები, | |
| 7880 | კვლა ჭურჭელი თვალთა თლილთა, არ კოვზები, არ ჩამჩები. | |
| 7881 | “ჩემ მაგიერ მიუტანე, წაო, ნურას მეურჩები“. | |
| 7882 | ავთანდილ თქვა: „ არა ვიცი, მე უშენოდ ვით დავრჩები!“ | |
| 8363 | 7883 | |
| 8364 | ქალმან ქალსა გაუგზავნა ყაბაჩა და ერთი რიდე, | |
| 7884 | ქალსა ქალმან გაუგზავნა ყაბაჩა და ერთი რიდე, | |
| 8365 | 7885 | რომე ჩაცმა-დაბურვასა ვინ ღირს იყო მათგან კიდე! |
| 8366 | ერთი თვალი, – წამღებელმან ვერა თქვას, თუ: „ცუდად ვზიდე“, – | |
| 7886 | ერთი თვალი, – წამღებელმან ვერა თქვას, თუ «ცუდად ვზიდე», – | |
| 8367 | 7887 | ღამე მზეებრ გაანათლის, ჩნდის, სადაცა შეხედვიდე. |
| 8368 | 7888 | |
| 8369 | 7889 | ავთანდილ შეჯდა, წავიდა, ტარიას გაესალამა; |
| 8370 | იგი ორნივე გაყრისა დაწვნა ცეცხლისა ალამა; | |
| 7890 | იგი ორნივე გაყრისა დაწვნა ცეხლისა ალამა; | |
| 8371 | 7891 | სრულად ინდონი მისტირან, ცრემლმან მინდორი დალამა; |
| 8372 | 7892 | ავთანდილ იტყვის: „მომკლაო სოფლისა მე სამსალამა“. |
| 8373 | 7893 | |
| 8374 | 7894 | ერთგან ფრიდონ და ავთანდილ იარნეს დღენი მცირენი; |
| 8375 | გზამან გაყარნა, წავიდეს თავის-თავ ანატირენი; | |
| 7895 | გზამან გაყარნა, წავიდეს თავის–თავ ანატირენი; | |
| 8376 | 7896 | კარგად მოუხდეს მათ მათნი საქმენი დანაპირენი; |
| 8377 | 7897 | ავთანდილ მიხდა არაბეთს, ნახნა არ ცუდნი ჭირენი. |
| 8378 | 7898 | |
| 8379 | 7899 | გამოეგებნეს არაბნი, სამეფო დააშვენა მან; |
| 8380 | 7900 | ნახა მზე მისი, მირიდა მისთა სურვილთა წყენამან; |
| 8381 | მის თანა ტახტსა და-ვე-ჯდა, ალხინა მჭვრეტთა ლხენამან, | |
| 7901 | მას თანა ტახატსა და-ვე-ჯდა, ალხინა მჭვრეტთა ლხენამან; | |
| 8382 | 7902 | გაახელმწიფა გვირგვინი ზეცით მოსრულმან ზენამან. |
| 8383 | 7903 | |
| 8384 | 7904 | მათ სამთავე ხელმწიფეთა ერთმანერთი არა სძულდეს, |
| 8385 | 7905 | ერთმანერთსა ნახვიდიან, საწადელნი გაუსრულდეს, |
| 8386 | 7906 | ბრძანებისა შემცილენი მათთა ხრმალთა და-ვე-წყლულდეს, |
| 8387 | 7907 | მოიმატნეს სამეფონი, გახელმწიფდეს, გამორჭმულდეს. |
| 8388 | 7908 | |
| 8389 | ფრიდონცა ესვა მოყვარედ, მათ წინა მიიყვანიან; | |
| 8390 | ერთმანერთისა მეშველთა მებრძოლნი იმაჯანიან: | |
| 8391 | მათთა ურჩთა და შემკადრთა მიწები ააკვანიან, | |
| 8392 | ორგულთა მკლავნი შემუსრნეს, ერთგულნი აგულვანიან. | |
| 8393 | ||
| 8394 | ყოვლთა სწორად წყალობასა ვითა თოვლსა მოათოვდეს, | |
| 8395 | ობოლ-ქვრივნი დაამდიდრნეს და გლახაკნი არ ითხოვდეს, | |
| 8396 | ავთა მქმნელნი დააშინნეს, კრავნი ცხვართა ვერა სწოვდეს, | |
| 8397 | შიგან მათთა საბრძანისთა თხა და მგელი ერთგან სძოვდეს. | |
| 8398 | დასასრული | |
| 8399 | ||
| 8400 | გასრულდა მათი ამბავი ვითა სიზმარი ღამისა. | |
| 7909 | ყოვლთა სწორად წყალობასა ვითა თოვლსა მოათოვდეს; | |
| 7910 | ობოლ-ქვრივნი დაამდიდრნეს და გლახაკნი არ ითხოვდეს | |
| 7911 | ავთა მქმნელნი დააშინნეს, კრავნი ცხვართა ვერ უწოვდეს, | |
| 7912 | შიგან მათთა საბრძანისთა თხა და მგელი ერთად სძოვდეს. | |
| 7913 | დ ა ს ა ს რ უ ლ ი | |
| 7914 | გასრულდა მათი ამბავი ვითა სიზმარი ღამისა; | |
| 8401 | 7915 | გარდახდეს, გავლეს სოფელი, ნახეთ სიმუხთლე ჟამისა! |
| 8402 | ვის გრძლად ჰგონია, მისთვისცა არის ერთისა წამისა. | |
| 8403 | ვსწერ ვინმე მესხი მელექსე მე რუსთველისა დამისა. | |
| 7916 | ვის გრძლად ჰგონია, მისთვისცა არის ერთისა წამისა, | |
| 7917 | ვწერ ვინმე მესხი მელექსე მე რუსთველისა დამისა. | |
| 8404 | 7918 | |
| 8405 | ქართველთა ღმრთისა, დავითის ვის მზე მსახურებს სარებლად, | |
| 7919 | ქართველთა ღმრთისა დავითის, ვის – მზე – მსახურებს სარებლად, | |
| 8406 | 7920 | ესე ამბავი გავლექსე მე მათად საკამათებლად, |
| 8407 | 7921 | ვინ არის აღმოსავლეთით დასავლეთს ზართა მარებლად, |
| 8408 | ორგულთა მათთა დამწველად, ერთგულთა გამახარებლად. | |
| 7922 | ორგულთა მათთა დამწველად, ერთგულთა გმახარებლად. | |
| 8409 | 7923 | |
| 8410 | დავითის ქნანი ვითა ვთქვნე სიჩალხე-სიხაფეთანი! | |
| 7924 | დავითის ქნანი, ვითა ვთქვნე სიჩალხე-სიხაფეთანი! | |
| 8411 | 7925 | ესე ამბავნი უცხონი, უცხოთა ხელმწიფეთანი, |
| 8412 | 7926 | პირველ ზნენი და საქმენი, ქებანი მათ მეფეთანი, |
| 8413 | 7927 | ვპოვენ და ლექსად გარდავთქვენ, ამითა ვილაყფეთანი. |
| 8414 | 7928 | |
| 8415 | ესე ასეთი სოფელი, არვისგან მისანდობელი, | |
| 7929 | ესე ასეთი სოფელი არვისგან მისანდობელი, | |
| 8416 | 7930 | წამია კაცთა თვალისა და წამწამისა მსწრობელი! |
| 8417 | 7931 | რასა ვინ ეძებთ, რას აქნევთ? ბედია მაყივნებელი, |
| 8418 | 7932 | ვის არ შეუცვლის, კარგია, ორისავ იყოს მხლებელი. |
| 8419 | 7933 | |
| 8420 | ამირან დარეჯანის ძე მოსეს უქია ხომელსა, | |
| 7934 | ამირან დარეჯანის ძე მოსეს უქია ხონელსა, | |
| 8421 | 7935 | აბდულ-მესია – შავთელსა, ლექსი მას უქეს რომელსა, |
| 8422 | დილარგეთ – სარგის თმოგველსა, მას ენადაუშრომელსა, | |
| 8423 | ტარიელ – მისსა რუსთველსა, მისთვის ცრემლშეუშრომელსა. | |
| 7936 | დილარგეთ – სარგის თმოგველსა, მას ენა-დაუშრომელსა, | |
| 7937 | ტარიელ – მისსა რუსთველსა, მისთვის ცრემლ-შეუშრომელსა. |