ლემა: [და] - [სხვა]

ლემა: და

	წიგნი	ფრაზა
და	შტ.ფსალ	მისგან ანუ ვითარცა მეფისაგან დაშჯილი და გუემული და უკუნითი უკუნისამდე აჴოცილი და წარწყმედული მძლავრებით და მთავრობაჲ ეშმაკისაჲ.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ აღსასრულსა სოფლისა ამის მ˜ვდა ძჱ ეკლესიასა თჳსსა და დაამტკიცა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შემდგომად იქმნა მოციქულ რჩეულ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ, რომელი-იგი მიმთუალველი არს მისი, სძულს მას მწიკულევანებაჲ და აღიხილოს შრომაჲ იგი თქუენი კრძალულად და თუ იპოვოს მას შინა ამპარტავანებაჲ, გინა ცუდად მზუაობრობაჲ, გინა ძჳრისმეტყუელებაჲ, არა მიითუალოთ იგი თქუენგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დიდსა ნიჭსა მადლისასა მისცემდა და არა თუ მოიღებდა, რაჟამს სთხოვდა უფალი იგი ცხორებისაჲ სუმად დედაკაცისა მისგან სამარიტელისა.
და	შტ.თქ.იპოლ	თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა იპოლიტესი მთავარებისკოპოსისაჲ სახჱ აღთქუმისაჲ
და	შტ.თქ.იპოლ	მართალ არს სიტყუაჲ ესე, რომელსა ვიტყჳ და ყოვლითა წესიერებითა შესაწყნარებელ,
და	შტ.თქ.იპოლ	განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან ამას ჟამსა და აღებად გულნი ჩუენნი ზედა მკლავთა ჩუენთა ღმრთისა მიმართ ცათა შინა,
და	შტ.თქ.იპოლ	მოვიმზადოთ საგზალი სადგურთა ჩუენთა [იწროჲსა] მის და წულილისა გზისათჳს;
და	შტ.თქ.იპოლ	მარადის ვიყვნეთ ლოცვასა შინა, რაჲთა განვლოთ ადგილი იგი, სასარჩლოჲ და საშინელი;
და	შტ.თქ.იპოლ	დავდვათ საფუძველი ჩუენი კლდესა ზედა, რაჲთა არა შეიძრას ქართა და ღელვათაგან; ვიქმნეთ ჭურ პატიოსან, საჴმარ უფლისა თჳსისა;
და	შტ.თქ.იპოლ	უცხო ვიქმნნეთ ამის სოფლისაგან, ვითარცა ქრისტემან უცხოდ იპყრა თავი თჳსი ამის სოფლისაგან; ვიქმნეთ მდაბალ და მშჳდ, რაჲთა დავიმკჳდროთ ქუეყანაჲ იგი კურთხევისაჲ;
და	შტ.თქ.იპოლ	საშინელ არს დღჱ იგი, რომელსა მოვიდეს და ვინ-მე არს, რომელმან დაუთმოს მას? საშინელ და ძლიერ არს რისხვაჲ იგი მისი და მოსრნეს ყოველნი უშჯულონი.
და	შტ.თქ.იპოლ	სიტყუაჲ უშუერი და ლაღობაჲ უწესოჲ განიშორეთ პირთაგან თქუენთა, რამეთუ მაგით ილოცავთ თქუენ ღმრთისა მიმართ;
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ არაჲ გუაქუნდეს რეცა, ყოველივე გუაქუს, და რეცა არავინ გჳცნის, და მეცნიერნი ჩუენნი მრავალ არიან; ვიხარებდეთ სასოჲსა მის ჩუენისა მიმართ მარადის,
და	შტ.თქ.იპოლ	ვზრუნვიდეთ ზესკნელსა მას და მასცა ვზრახვიდეთ, ადგილსა მას, რომელსა ქრისტე აღმაღლდა:
და	შტ.თქ.იპოლ	რომელსა უყუარს აგარაკები და სავაჭროჲ, ჴუებულ იპოვოს იგი ქალაქსა მას წმიდათასა.
და	შტ.ქქ	სამსა რასმე განყოფასა განუჩინებს, რამეთუ სამნი ესე წიგნნი ნებითა სულისა წმიდისაჲთა და ნეტარისა მის პირისა სულისა წმიდისაგან გამოითქუნეს.
და	შტ.ქქ	რამეთუ სული წმიდაჲ არს, რომელი გამოიტყოდა სამებასა, რაჲთა მადლი მამისაჲ და ძისაჲ და სულისა წმიდისაჲ განითქუას.
და	შტ.ქქ	რამეთუ წინაჲსწარ სიბრძნით გამოიტყჳს იგავთა, რომელთა მიერ დასაკჳრვებელი და გამოუჩინებელი მადლი მამისაჲ გამოითქუმის,
და	შტ.ქქ	და შესაკრებელი წიგნთაგან, რომელ დაბნელებულნი სიტყუათა მის მიერ მეცნიერებისაჲთა გჳჩუენნა, რამეთუ ძჱ იყო.
და	შტ.ქქ	და სიმდიდრჱ სიბრძნისაგან გამოთქუმულ ქუეყანაჲ შესაკრებელ ბნელისაჲ ძისა მიერ უწყებითა და ბნელ გულისხმის-ყოფითა სოფელსა გამოთქუმულ.
და	შტ.ქქ	მესამჱ შესხმაჲ განსამხიარულებელად სულისა წმიდისა და განსაცხრომელად ნუგეშინის-ცემისა, და ცნობაჲ ღმრთისაჲ გამოჩინებულ ყოფილ მრავალთა.
და	შტ.ქქ	არა თუ თჳთ თავადი ესე იყო, არამედ იყო მსმენელ და სწავლულ მის მიერ ესე ყოველი მის თანა, რამეთუ სიტყუაჲ იგი მის მიერ ღაღადებდა,
და	შტ.ქქ	რამეთუ თჳთ სიბრძნე იყო და აჩუენებდა ჩუენდა მომართ ამას, რომელი უნდა მამასა მინიჭებად წინაჲსწარმეტყუელთა სიტყჳსა მის მიერ მყოფელთა;
და	შტ.ქქ	ამასვე სოფელსა სიბრძნისა მის თანადამკჳდრებითა სოლომონის მიმართ იტყჳს: „მე სიბრძნე დავემკჳდრე შენ თანა, ზრახვაჲ და მეცნიერებაჲ“.
და	შტ.ქქ	აწ ესე სიბრძნჱ არა თუ სხუაჲ იყო, არამედ ქრისტე და ქრისტე არს ძჱ.
და	შტ.ქქ	და რამეთუ ესრეთ არს ესე, წამებს პავლჱ მოციქული და იტყჳს: „ქრისტესა თუ ვქადაგებთ, ძლიერებასა ღმრთისასა და ღმრთისა სიბრძნესა“.
და	შტ.ქქ	რომელ მერმე ყოფად იყო თქუმად, რომელთა სიტყუათა წინაჲსწარ დასწერს მწერალი იგი გამოთქუმითა სახიობათა და შესხმათა.
და	შტ.ქქ	რამეთუ ითქუმის მისთჳს, ვითარმედ წართქუმულ მის მიერ სამ ათასთა იგავთა და ხუთ ათასთა შესხმათა
და	შტ.ქქ	და ნაძუთაგან ლიბანისათა ვიდრე მცენარჱთამდჱ რომელ ერდოთა ზედაცა და მფრინველთათჳს და მჴეცთათჳს და ქუეწარმძრომელთათჳს, რომელი იძრვის ქუეყანასა ზედა.
და	შტ.ქქ	და სადა არს ესე ყოველი დიდ-დიდი მეცნიერებაჲ? ანუ სადა არს ზრახვაჲ მრავლით ჟამითგან თქუმული? დაეფარა.
და	შტ.ქქ	არს სხუაჲცა წიგნი ეკლესიასტჱ, განწესებულ შჳდას და რვა მუჴლ, და ქებაჲ ქებათაჲ, რომელ არა უმეტჱს არს უფროჲს სამისა შესხმისა.
და	შტ.ქქ	და წინაჲსწარ დაწერა შესხმაჲ.
და	შტ.ქქ	აწ მკუეთრ გამოჩინებასა მას შეუდგს ძალიცა და რომელთაჲ იყო ძუელისა მისგან, ყოვლისა მიმართ საჴმრისა სულისა მიერ გამოირჩია.
და	შტ.ქქ	და რომელნი ერთვე მოხარკე არიან ეკლესიაჲსა სტუანვითა, ესე მერმე გულისხმის-საყოფელ იქმნა.
და	შტ.ქქ	ყოვლითა შეძლებითა და ცოცხლად გამოთქუმულ იხილეთ წერილთა მათგან, და რომელნი არა მოჴსენებულ იგავთა მათ შინა.
და	შტ.ქქ	და გამორჩევაჲ იგი ესე არს შემდგომად აღსრულებისა მის სოლომონისა.
და	შტ.ქქ	რომელნი-იგი ბრძენ იყვნეს გამო-რაჲმე-იძიეს მერმე და შესძინეს ძუელთა მათ გამორჩეულთა აღსაშენებელად ეკლესიაჲსა.
და	შტ.ქქ	ხოლო ამისიცა მიზეზი ჩას გამოჩინებისათჳს, რამეთუ რომელიმე გარეწარ იყო, და იყო რომელიმე საჴმრად გამოჩინებულ,
და	შტ.ქქ	აწ ამისი მოვედით და ვიხილოთ, წინა-დადებული ესე რასა იტყჳს:
და	შტ.თქ.იპოლ	რომელმან აღიღოს უღელი წმიდათაჲ, მიცემაჲ და მოღებაჲ განიშორენ.
და	შტ.თქ.იპოლ	რომელმან შეიწყნაროს სული იგი ქრისტჱსი, წმიდად იპყარნ თავი თჳსი და დაიცევინ შინაგანი იგი თჳსი კაცი,
და	შტ.თქ.იპოლ	და რომელი-იგი მეკარე არს, ეკრძალენ უფალსა მას თჳსსა.
და	შტ.თქ.იპოლ	მზაკუვარ არს, ძმანო, და მრავალ-მანქანა მჴდომი იგი ჩუენი, და პირსა მჴნეთასა განემზადების დაჴსნად მათა,
და	შტ.თქ.იპოლ	და შვილთა კეთილისათა არა ეშინის ბოროტისაგან, რამეთუ დასათრგუნველად მიეცა იგი ფერჴთა მათთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	იქმოდეს მსგავსად ამის სახისა მოწაფენი იგი და მონანი მისნი: განუყოფდეს ნიჭთა მათ და არავისგან რას მიიღებდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ითხოვდა ქურივისა მისგან, რამეთუ უნდა კურთხევითა თჳსითა აღვსებად დედაკაცისა მის ქურივისა და გამოზრდად.
და	შტ.თქ.იპოლ	მოვიდა იოსებისა ჴელითა დედუფლისა თჳსისაჲთა და იოსებ გულისჴმა-ყო ზაკულებაჲ იგი მისი, და არა ისმინა სიტყუაჲ იგი დედუფლისა თჳსისაჲ.
და	შტ.თქ.იპოლ	პირმშოჲ იყო რუბენ ყოველთა ძმათა მისთა და ჴელითა მამის ცოლისა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მარიამის, დისა თჳსისათჳს, შეჰშურდა მოსესი.
და	შტ.თქ.იპოლ	მიავლინა მოსე გამოყვანებად ერისა მის ქუეყანისა მისგან მეგჳპტელთაჲსა და თანა წარიყვანა მზრახვალი იგი ბოროტთაჲ.
და	შტ.თქ.იპოლ	და შეემთხჳა უფალი მოსეს და ინება მოკლვაჲ მისი.
და	შტ.თქ.იპოლ	მჴნე და ძლიერ იყო დავით ყოველსა ღუაწლსა შინა და ჴელითა ასულისა ევაჲსითა იპოვა მის თანა ბრალი.
და	შტ.თქ.იპოლ	აღმაღლდა და განდიდნა სოლომონი უფროჲს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისა[თა] და დღეთა მათ განდიდებისა მისისათა დედათა განდრიკეს გული მისი.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ჴელითა იეზაბელისითა, ასულისა იესბალისითა, განმრავლდა ბოროტი აქაბისი და შეგინებულ [ი]ყო.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ეტყჳს პირითა მისითა კაცსა მას მართალსა იობსა და ჰრქუა: „თქუ ნუ რაჲ სიტყუაჲ ღმრთისა მიმართ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო ასა გულისხმა-ყო ზაკულებაჲ იგი მისი, დაამცირა დედაჲ თჳსი დიდებისაგან თჳსისა და დაამჴუნა და დამუსრნა კერპნი იგი, რომელთა ჰმსახურებდა დედაჲ მისი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა სხუათა მრავალთა მართალთა და წინაჲსწარმეტყუელთა, რომელთა მათ შენცა შვილ და მოწაფჱ ხარ.
და	შტ.თქ.იპოლ	დიდ იყო იოვანე წინაჲსწარმეტყუელთა შორის ყოველთა და მოკლა იგი ჰეროდე როკვასა მას შინა ასულისა ჰეროდიაჲსსა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ამისთჳს, ძმანო, ყოველი კაცი აღთქუმისა და სიწმიდისათჳს, რომელი მარტოდ შეეყენოს, ნუ უნებნ დედაკაცისა თანა ყოფაჲ, და ნუცა დედაკაცისა შინაგან სლვაჲ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და უფროჲს ძალისა ჩემისა ვიწყო გამოთქუმად.
და	შტ.ქქ	და სულნელებაჲ საცხებელისა შენისაჲ უმეტჱს ყოველთა საკუმეველთასა.
და	შტ.ქქ	და ვითარცა სულნელებაჲ საცხებელისაჲ განფენილ არს სახელი შენი“.
და	შტ.თქ.იპოლ	მე ვასწავე თავსა ჩემსა და თქუენ, საყუარელნო: მარტოდ ყოფაჲ მამათაჲ და მარტოდ ყოფაჲ დედათაჲ კეთილ და შუენიერ არს.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ჟამსა მას, ვითარცა განწმიდნა, ცოლი იგი მისი წინადაცუეთითა ძისა თჳსისაჲთა მას არა ჰმსახურებდა,
და	შტ.თქ.იპოლ	და მერმე ისოჲსთჳს ესრჱ წერილ არს: „კარავსა მას არა განეშორებოდა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და კარავი იგი მის ჟამისაჲ ჴელითა დედაკაცისაჲთა არა იმსახურებოდა,
და	შტ.თქ.იპოლ	რამეთუ არა უბრძანებს შჯული დედათა შესლვად კარავსა მის ჟამისასა, არამედ, რაჟამს მოვიდიან თაყუანის-ცემად დედანი, კართა გარე თაყუანის-სციან და წარვიდიან.
და	შტ.ქქ	და სძჱ ესე არა თუ სხუაჲ რაჲ არს, არამედ მცნებანი იგი შჯულისანი.
და	შტ.ქქ	აწ მოწუელჱ ძუძუთა მათგან სძჱ, რაჲთა აღშენებულ და სრულ მოწამჱ იყო, რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: „საწადელ არიან ძუძუნი შენნი უფროჲს ღჳნისა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო მღდელთა მათ ესრე ამცნო და ჰრქუა: „რაჟამს იყოს მსახურებაჲ კარვისაჲ მის ჟამისაჲ, ცოლთაგან წმიდად იპყრენით თავნი თჳსნი“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ელიაჲსთჳს ესრე წერილ არს: იყო ჟამი, მთასა კარმელსა იყოფვოდა, და არნ ჟამი ნაღუარევსა მას ქორათისასა და მოწფისა მისგან თჳსისა იმსახურებოდა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ელისჱ ვიდოდა გზათა მოძღურისა თჳსისათა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ქორსა მას სომანიტელისასა დედაკაცისასა იყოფვოდა და მოწფისა თჳსისაგან იმსახურებოდა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რაჲ-მე არს სამსახურებელი იგი განსასუენებელი ქორსა მას ელისესსა? ცხედარი, ტაბლაჲ და სასანთლე.
და	შტ.თქ.იპოლ	და იოვანესთჳს რაჲ-ღა-მე ვთქუა, რამეთუ კაცთა შორისცა არა ინება ყოფაჲ, და ეკრძალებოდა სიქალწულესა თჳსსა აღთქუმით, და მოიღო მან სული იგი ელიაჲსი?
და	შტ.თქ.იპოლ	ქალწულნი ნაყოფსა შესწირვენ, კარი განღებულ არს, გზაჲ განწმედილ არს, წყაროჲ აღმოეცა და ასუამს წყურიელთა,
და	შტ.თქ.იპოლ	ყრმანი მარჯუენით კერძო მხიარულ არიედ, და რომელნი-იგი მარცხენით – იგლოვედ და ტირედ.
და	შტ.ქქ	და სულნელებაჲ საცხებელისა შენისაჲ უფროჲს შეზავებულთა საკუმეველთასაო“;
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუაჲცა წყლულებაჲ კუეთილი მახჳლითა.
და	შტ.სიტ.იპ	გურწამს ვითარცა ნათელ-ვიღეთ, და ვადიდებთ ვითარცა განვნათლდით ნათლისღებითა მით ემბაზისაჲთა.
და	შტ.სიტ.იპ	გურწამს სახელი მამისაჲ და ძისაჲ და წმიდისა სულისაჲ, ვითარცა ჰრქუა მჴსნელმან სახარებასა შინა მოწაფეთა მათ,
და	შტ.სიტ.იპ	ვითარმედ: „წარვედით ამიერითგან და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი და ნათელ-სცემდით მათ სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა“,
და	შტ.სიტ.იპ	გურწამს და აღვიარებთ მამაჲ უშობელ[ი], ღმერთი სრული და ძჱ შობილ[ი] მამისაგან ნათლისა, ღმერთი სრული და სული წმიდაჲ, მომცემელ მადლთა,
და	შტ.სიტ.იპ	არამედ ზომით რავდენ შემძლებელ არს უძლურებაჲ ესე ჩუენი, თჳთ ინება და გჳჩუენა ჩუენ,
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ „არა ვინ იცის ღმერთი, გარნა სულმანვე ღმრთისამან და ძემან, რომელი მოვიდა და გჳთხრა და გამოგჳცხადა და გჳჩუენა ჩუენ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესენი იყვნენ, რომელთა იერუსალჱმი წარტყუენეს და მოაოჴრეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუათა თქჳან: იპოვების იგი ქუეყანასა მას ჰინდოეთისასა და მიერ მოაქუს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელთამე თქჳან: ეთიოპიას იპოვების, ფისონ მდინარესა.
და	შტ.სიტ.იპ	არა თუალსა ესმის და არცა ყური ხედავს და არცა ენაჲ იყნოსს, არცა ჴელნი ვლენან, არცა ფერჴნი ღაღადებენ.
და	შტ.სიტ.იპ	გარნა ესთენ ხოლო გურწამს და უწყით, რამეთუ იგი არს ღმერთი ჭეშმარიტი,
და	შტ.სიტ.იპ	და არა თუ ვითარ არს შემძლებელ, ვინ არს თხრობად ღმერთი, რომელი ყოვლითავე ნათელ არს;
და	შტ.სიტ.იპ	არა თუალთა ხილვა და არცა სასმენელთა სმენა და არცა მოგონებათა გულისათა შეუძლონ მიწევნად,
და	შტ.სიტ.იპ	რაჲ არს, ცანი ყოვლითა-ვე და სოფელი ყოვლითურთ და ცისკიდეთა ყოველთა ზე-აღპყრობად ვერ შეუძლონ;
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს რომელიმე ფიცხელ და არს რომელიმე ლბილ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არს რომელიმე ეთიოპიას იპოვების და არს რომელიმე ქუეყანასა მას ჰინდოეთისასა.
და	შტ.სიტ.იპ	მიუწევნელ გონებათაგან და ზრახვათა, გარეშჱ ყოველთა სიტყუათა.
და	შტ.სიტ.იპ	განუზომელ და გარდაუცვალებელ; დიდება გამოუთქუმელ; ძალ აღუთუალველ; სიმდიდრჱ, სიკეთჱ, მსგავს, საკჳრველ,
და	შტ.სიტ.იპ	და ჟამად-ჟამად ეტყოდა წმიდათა მათ მამათა ჩუენთა ჩუენებათა შინა გამოუთქუმელთა, მიუგულებელთა ცვალებათა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გამობრწყინებითა მით იხილიან თუალი იგი შორით.
და	შტ.ეპ.კვიპ	სადამე ნაკუერცხლის ფერ არნ და სადამე არმურის სახედ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვების ესრე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მუნ არს ოქროჲ, და ოქროჲ ქუეყანისაჲ მის კეთილ არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მუნ არს ანთრაკი, ძოწეული და კაპოეტი“.
და	შტ.ქქ	ჵ ახალი განყოფაჲ და საკჳრველთა ზრახვათა სულისა წმიდისა მიერ ქადაგებულთა!
და	შტ.ქქ	ხოლო რაჟამს აღჰჴსნის, გამოსცის სულნელებაჲ თჳსი და აღავსნის მახლობელნი თჳსნი და შორიელნი, ესრჱ სახედცა სიტყუაჲ იგი გულსა მამისასა იყო.
და	შტ.ქქ	და ვიდრე არღა გამოსრულ იყო, არავის რას განამხიარულებდა.
და	შტ.სიტ.იპ	რომელ არა თუ ღმრთეებაჲ იგი ეგრე იყოს, არამედ ჩუენისა ამის ოდენ უძლურებისაებრ გუეჩუენის; და თჳთ თჳსსა მას ღმრთეებასა ჰგიეს და არს საუკუნე,
და	შტ.სიტ.იპ	ცეცხლსა განსაკჳრვებელსა, სიკეთესა და შუენიერებასა ქებულსა, ღმრთეებისა ხატსა,
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ ღმერთი მიუწდომელ არს და განუზომელ და განუყოფელ და გამოუძიებელ და შეუხებელ,
და	შტ.სიტ.იპ	და ვერ გულისხმის-საყოფელ არს, ყოველთა დაბადებულთა გამოუჩინებელ ხილვად.
და	შტ.სიტ.იპ	მახლობელ ყოველთა და სახელი მისი არავინ იცნა, და არავინ არს მისა უწინარჱს სხუაჲ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარ ვჰგონებ თქჳან, ვითარმედ არიან ჰინდოეთს და ეთიოპიას
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ყოველივე თუალისა საფირონისაჲ და თითო-თითოჲ თუალისაგან საფირონისა არს ბათმონი თავადი და შედგმულ ურთიერთას ჯაჭუებითა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ესე არს მეფეთაჲ საკჳრველი თუალი და შუენიერი და საწადელი ხილვითა.
და	შტ.ქქ	ესე გარდამოსრულ აღავსებდა ყოველთა; ამის მიერ ყოველი შესხმაჲ წინაჲსწარმეტყუელთაჲ აღივსებოდა და ყოველთა მართალთა მიაქუნდა
და	შტ.ეპ.კვიპ	იასპინი თუალი არს და ხილვაჲ მისი მსგავს არს ზმურისა.
და	შტ.ქქ	და იტაცებდეს მტაცებელნი, კეთილი სულთა თჳსთა თანა დაკრებულ, რაჲთა აღივსნენ სულნელებითა ერთობით ყოველნივე.
და	შტ.ქქ	აწ ისწავე, ჵ კაცო, წინადადებული ესე და განწესებულნი ესე, რამეთუ სულნელება საცხებლისა მამისა მიერ ქრისტე ჩუენდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არს ფერი მისი სისხლისაჲ და ვითარცა მა[რ]გალიტისა ძირისა ფერი უნათლჱს არს და ვითარცა ღჳნის ფერ, ჰგავს ამეთჳსტონსა თუალსა,
და	შტ.ქქ	რამეთუ, რაჟამს წარმართობასა შინა იქცეოდეს და არავინ შენ ზედა მოავლინებდა გმობასა.
და	შტ.ქქ	ხოლო აწ სიტყუაჲ სიწმიდისაჲ წინაშე წარმოღებულ და ქრისტეს მიერ სწავლულ ყოფილ, რაჲთა იქმნე მოწაფჱ მუნთქუეს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვების ესე საზღვართა ქართლისათა და გორგანეთს, და ქუეყანასა მას კასპთასა, სადა არიან ნათესავნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნაწევარნი არიედ შიდა თუალსა მას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელნი-იგი ჭეშმარიტსა და დამტკიცებულსა ენასა იტყოდეს, ლჳგჳრიონ ჰრქჳან
და	შტ.ქქ	მოიღე ჭურჭერი, ჵ კაცო, და მოვედ, შემოეახლჱ, რაჲთა შემძლებელ იყო საცხებელითა მით აღვსებად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარ მე ვჰგონებ – ლჳგჳრიონი იგი, ვითარცა წიგნთა საღმრთოთა შინა ვპოვეთ სახელები იგი ცვალებულ რამეთუ ზმური იგი თუალი მწუანის ფერ თქჳან
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუა სახელებსა სხუა სახელ-სდვეს, და ლჳგჳრიონსა მას ლაგჳრიონ უწოდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რაჟამს ჭეშმარიტად ვინმე გამოეძიებდეს სახელსა მას, ლჳგჳროს სახელი არს საცხოვრისაჲ, რომელსა ლჳგჳრონ ჰრქჳან,
და	შტ.ქქ	ესე შეყუარებულ ნოვესა, განმართლდა და კიდობნითა მით განერა.
და	შტ.ქქ	ესე შეურაცხ-ყოფილ ქამის მიერ და სარცხჳნელი მამისა თჳსისაჲ გამოაცხადა.
და	შტ.ქქ	ესე შეურაცხ-ყოფილ ნებროთისაგან და საზრდელსა დაუმზადებდა მჴდომთა ღმრთისათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	იაკინთესა მას ვიტყჳ და ზმურსა, ამეთჳსტონსა და აკატსა და ბივრილსა და კარქედონსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარ ვჰგონებ, რომელსა ესე ლჳგჳრონ ჰრქჳან, საღმრთოთა წიგნთა მას იაკინთჱ ჰრქჳან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარმედ „სამკაულისა მის იაკინთისაჲ და ძოწეულისაგან უქმნეს“.
და	შტ.ქქ	ამის გამო არა უნდა მიხუეჭად და არა თავს-იდვა დედოფლისაჲ მის, რაჲთამცა განრყუნილ იქმნა განრყუნით.
და	შტ.ქქ	ამას შურსა ეძიებდა ნეტარი იგი ფინეეზ და ლახურითა როსპიკსა მას და ზამბრის დაჰგუმერდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუანიცა არიან მრავალნი თუალნი, რომელნი მსგავს არიან ამის თუალისა სისპეტაკითა და სხუანიცა ფერად-ფერადნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არს მუნ ჴევი ერთი სიღ[რ]მითა დიდ და ბნელ, რომელსა ვერვინაჲ ეგების კაცისა შთასლვაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ დიდად სიღრმითა მით ბნელი დახუეულ არს იატაკსა მისსა და არიან დიდნი საშინელებანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სიღრმესა მას უფსკრულსა ბნელსა შინა თქჳან, ვითარმედ არს თუალი იგი იაკინთჱ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და კაცნი იგი, რომელ მისრულ არიედ პოვნად იაკინთისა მის თუალისა, ჴუმილვედ და ხედვედ ადგილსა მას და სხენედ თავთა ზედა მათ მთათასა,
და	შტ.ქქ	რამეთუ იტყჳს: „ვპოვე დავით, კაცი გულითადი ჩემი, ჩემმან მან გულმან სიტყუაჲ შვა და დავითისგან კაცი“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ამით სახითა პოვიან იაკინთჱ იგი, რომელ არს თჳთ მრავალფერ და პატიოსან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო მჩუარი იგი, რომელსა თუალი იგი წარგრაგნილ არნ და ზედა ნაკუერცხალთა დადებულ,
და	შტ.ქქ	ნეტარი იგი დანიელ ამის საცხებლისა წადიერ-ყოფილ და მღჳმესა მას შინა ლომთასა განერა.
და	შტ.ქქ	ანანია, აზარია და მისაელ ამისვე საცხებლისა წადიერებით სწადოდა ცხებად.
და	შტ.სიტ.იპ	უხილავ არს მოგონებით გულთაგან და გამოუძიებელ ბუნებაჲ პოვნიერებისა მისისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ძალი შეძლებისაჲ, რომელ არს მის თანა, აკატისაჲ მის თუალისაჲ, ესე სახჱ არს ფერისა მისისაჲ: სახითა მსგავს არს ლომისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჩუეულება არს თქუმად ესრჱ, ვითარმედ ლომის ფერ არს თუალი აკატი.
და	შტ.სიტ.იპ	აწ ვინ შემძლებელ არს ხილვად და გამოძიებად ესევითარისა ძლიერებისა? არამედ თჳთ ეჩუენის ეგოდენ, რავდენცა შემძლებელ ვინ არნ ხილვად.
და	შტ.სიტ.იპ	და კაცთა ხატად და ანგელოზთა მსგავსად ეჩუენის, რაჲთა გონებათა თუალითა შემძლებელ იქმნნენ წმიდანი იგი ხილვად მისა.
და	შტ.ქქ	ჵ ახალნი ზრახვანი და ჭეშმარიტნი მართალთა, რომელთა ეჩუენა.
და	შტ.ქქ	ესე საცხებელი წადიერად მიაქუნდა მართას, რომელსა ყოვლითა ვედრებითა და ნუგეშინის-ცემითა ქრისტესა ზედა მიაპკურებდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვების ჯურღუმულსა მას, რომელ არს კლდესა მას თანა ეზრამენიდოსს ბაბილოვნისასა.
და	შტ.ქქ	და ოცდაათის დრაჰკნის ქრისტე განყიდა, რომლისათჳს ღაღადებით იტყოდა: „რაჲსათჳს იყო დაღურაჲ ამის საცხებლისაჲ? ღირდა სამასის დრაჰკნის განსყიდად“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არს სხუაცა თუალ ძოწეულის და მწუანის ფერ.
და	შტ.სიტ.იპ	და იტყოდა ძითა თჳსითა და სულითა წმიდითა, და ეხარა სოფელსა წმიდითა წინაჲსწარმეტყუელებითა
და	შტ.ქქ	რამეთუ ღირდავე ეგრე ჭეშმარიტებისა მის, რაჲთა ადვილის სასყიდლის განიყიდოს და რაჲთა გლახაკთაცა ადვილად მოპოვნებად შეუძლონ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუაცა ბჳვრილი არს, ცჳლისა მსგავსი არს.
და	შტ.სიტ.იპ	და მოციქულებითა და მოგუეცა ჩუენ სიმტკიცჱ სარწმუნოვებისაჲ, რაჲთა სარწმუნოვებითა ვეგნეთ ჭეშმარიტებასა.
და	შტ.სიტ.იპ	ერთ ღმერთ მამაჲ და უფალ შემოქმედ ყოვლისა, და მხოლოდშობილ ძჱ, რომელ მამისა მიერ და მამისა თანა და მამისა მიმართ,
და	შტ.სიტ.იპ	და წმიდაჲ სული მისი, რომელ არსებისა მისისა მიერ და ერთობით ყოველი შექმნა;
და	შტ.ეპ.კვიპ	ანუ რომლისა სახესა ნათესავისა მის და ტომისა გჳჩუენებს, ანუ რაჲ გონება და განმარტება არს მათ შინა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	თუალი სარდიონი – პირველი ოთხ-კედელსა და სიტყჳერსა და საშჯელისასა მას ფიცარსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესე არს გონებაჲ და განმარტებაჲ თუალისა მის, რამეთუ თუალი სარდიონი იპოვების ბაბილოვნს და ბაბილოვნი გამოითარგმანების განყოფა და განბნევა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე მართლად და ჭეშმარიტად დაიწერა სახელი და რუბენისი ზედა თუალსა მას სარდიონსა, რომელი იპოვების ბაბილოვნს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ვითარცა ბაბილოვნს გოდლის საქმესა მას შეემთხჳა ნათესავსა მას პირველსა განბნევაჲ და განყოფაჲ, ეგრე-ცა რუბენს შეცოდებათა მისთათჳს შეემთხჳა განბნევაჲ
და	შტ.სიტ.იპ	ერთი დაუსაბამოჲ ძლიერებაჲ, ერთი სამებაჲ სრული, ერთი სრული ნებაჲ გამოუთქუმელსა და გამოუძიებელსა ერთსა ერთობასა სამებისასა,
და	შტ.სიტ.იპ	ერთი არსებაჲ, ერთი ბუნებაჲ, ერთი ღმრთეებაჲ, მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ, სამი სახელი, ერთი ძალი ღმრთეებისაჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	მამაჲ თჳთ და ძჱ მამისაგან და სული წმიდაჲ მამისა მიერ და ძისა თანა, ბუნებითა არსებისაჲთა წრფელ, მოდგამ, სწორ სიღრმეთა, სიმაღლეთა, სივრცოთა, სიგრძოთა;
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოწევნულ მოსჱ კურთხევათა მათ შინა ძეთა ისრაჱლისათა ეტყოდა ესრჱთ: „ცხოვნდინ რუბენ და ნუ მოკუდებინ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო მოსე კურთხევათა მათ შინა რუბენის ზედა თქუა, ვითარ ღმრთისაგან მოეღო ჴელმწიფებაჲ იგი, ვითარცა მღდელთმოძღუარმან და წინაჲსწარმეტყუელმან
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სულითა უწყებულმან იგი, რომელ ქმნა იოსებისთჳს ქველის-საქმჱ იგი, ეუწყა შეცოდებაჲ იგი-ცა რუბენისი და შემდგომად შეცოდებისა მის, – სამართალიცა იგი მისი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	მიუტევა შეცოდებაჲ იგი რუბენისი, ვითარცა მღდელთმოძღუარმან აკურთხევდა და თქუა: „ცხოვნდინ რუბენ და ნუ მოკუდებინ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე არიან სახენი და განმარტებანი გონებისანი თუალისაჲ მის სარდიონისაჲ და დაწერისათჳს მას ზედა სახელი რუბენისი.
და	შტ.ქქ	ამას ერი იგი იტყოდა: „ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ შენდამი“, რამეთუ ყოველთა ესე მიუწესს.
და	შტ.ქქ	პირველ გჳთხრობს ყოფილთა მათ, მერმე ყოფადთა მათთჳს ჟამსა სინანულისასა გამოაცხადებს: „ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ შენდა მიმართ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ქალაქი იგი ჰინდოეთს.
და	შტ.ქქ	არაჲ თუ რომელი-იგი შეიზავების ქრისტეს მიერ, არამედ იგი, რომლითა წინაჲსწარ მთრვალობითა დასულბა ნოვე და აცთუნა ლოთი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მიიღეს თებაის ქალაქად და უმეტჱსი სასყიდელი მიიღეს უფროჲს თჳსისა მის, რომელ მისცეს.
და	შტ.ქქ	ხოლო ურწმუნოთა მოგიძულეს შენ და თანა-მდებ არიან მსაჯულისა მის მიმგებელ[ი]სა.
და	შტ.ქქ	„შავ ვარ და შუენიერ, ასულნო იერუსალჱმისანო“, შეცოდებულ ვარ, ხოლო უფროჲს შუენიერ ვარ, რამეთუ შემიყუარა ქრისტემან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	თებაელთა მათ მიიღეს თუალი იგი ტბაზიონი და მიუპყრეს მეფესა მას, რომელ მათ ჟამთა იყო თებაის ქალაქსა.
და	შტ.ქქ	„შავ ვარ და შუენიერ, ასულნო იერუსალჱმისანო“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მეფემან მან მიიღო თუალი იგი ტბაზიონი და განადგა გჳრგჳნსა მას თჳსსა საშუვალ შუბლსა ოდენ.
და	შტ.ქქ	ყოველნი ნათესავნი შეკერბით და მოვედით და მიხილეთ მე შეყუარებული ესე,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს განმარტებაჲ თუალისაჲ მის ესრჱ, რამეთუ იუდა ისკარიოტელმან, რომელი-იგი ექმნა მიმცემელ, ესვიდა თუალსა მას პატიოსანსა
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ უკეთურებითა მით და ანგაჰრებითა უგუნურ და გამოუცდელ იქმნა, ვითარცა ქვისმთლელნი იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა გულისხმა-ყო ცნობაჲ თუალისა მის პატიოსნისაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი, არამედ მიჰყიდა უფალი მწიგნობართა მათ
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ფარისეველთა, რომელ იყვნეს ნათესავისა მისგან სჳმეონისა და რომლისაჲ-იგი ვერ შესაძლებელ იყო სასყიდელი ძისა მის ღმრთისაჲ განსყიდად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მიაწია მიმცემელმან იუდა მღდელთმოძღუართა მათ და მოიღებდა მცირედსა რასმე სასყიდელსა, რომელ არს ესევითარი იგი, მისცა ოცდაათ ვეცხლად.
და	შტ.ქქ	ნუ დახედავთ შეცოდებულსა ამას და ამისთჳსცა, უგულებელსმყო მე ქრისტემან.
და	შტ.ქქ	და რამეთუ ამას ჭეშმარიტად მზისთუალსა იტყჳს, რამეთუ იტყჳს ესრე: „და თქუენ მოშიშთა სახელისა ჩემისათა გამოგიჩნდეს მზჱ იგი სიმართლისაჲ“.
და	შტ.ქქ	„ნუ მხედავთ მე, რამეთუ ვარ დაშავებულ და ნუცა ამისთჳს, რამეთუ უგულებელს-მყო მე მზემან“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და უფალი ყოველთა დაბადებულთაჲ მისცეს ჴელთა ერისკაცთასა, ჴელთა პონტიელისა პილატესთა, ვითარცა-იგი თებაელთა მათ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მათ ჯუარს-აცუეს უფალი იგი ცხორებისაჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	– ცისათა და ქვეყანისათა, ნიავთა და ქართა, ცეცხლსა და წყალსა, ნათელსა და ბნელსა, უფსკრულთა სიღრმეთა და სიმაღლეთა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე არს, რომელი ძღუნად შეწირჱს ეკლესიასა და თებაელთა მათ შარავანდედსა მას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიიღო მეფემან მან თუალი იგი ტბაზიონი და განადგა გჳრგჳნსა მას საშუვალ ოდენ შუბლსა,
და	შტ.სიტ.იპ	რომელ გამოუჩინებელთა დაბადებულთა და ძალთა ნათლითა თჳსითა მყის მიიწიის და განვლის, და შეუპყრობელ არს ყოველთაგან ბუნებაჲ მისი, ერთ გჳრგჳნ სამებისაჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	და სავსე არიან ცანი და ქუეყანაჲ დიდებითა მისითა, ვითარცა იტყჳს მეფჱ სოლომონ, ძჱ იგი წინაჲსწარმეტყუელისაჲ, სულითა წმიდითა ლოცვასა შინა თჳსსა,
და	შტ.სიტ.იპ	ვითარმედ: „ცანი და ქუეყანაჲ ვერ შემძლებელ არიან დატევნად ღმრთისა“.
და	შტ.სიტ.იპ	და სხუაჲ წინაჲსწარმეტყუელი ცათა საყდრად იტყჳს, და ქუეყანასა – კუარცხლბეკად ფერჴთა მისთა.
და	შტ.სიტ.იპ	და აწ რომელსა ვერ შემძლებელ არიან ყოველნი დაბადებულნი დატევნად განსუენებასა თჳსსა ყუდროთა და მდაბალთა თანა,
და	შტ.სიტ.იპ	რომელნი ძრწიან სიტყუათა მისთაგან და რომელთა ეშინის სახელისა მისისა, მათ თანა განაჩინებს საყოფელსა თჳსსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა თუალი იგი ტბაზიონი მიიღო და განადგა გჳრგჳნსა მას საშუვალ შუბლსა ოდენ შარავანდედმან.
და	შტ.ქქ	და რამეთუ ერი იგი [ჩემი ვერ დავიცევ, რამეთუ ერი იგი] ისრაჱლისაჲ ვენაჴად თქუმულ არს.
და	შტ.სიტ.იპ	და ესე არა დაფარულ არს ბრძენთაგან ამით, რამეთუ მამაჲ არა შობილ და მშობელ არს,
და	შტ.სიტ.იპ	და ძჱ არა მშობელ და შობილ არს მამისაგან,
და	შტ.სიტ.იპ	და სული წმიდაჲ – არცა მშობელ, არცა შობილ, არამედ გამომავალ და მიმომფენელ, მსგავსად სიტყჳსა მის, რომელ თქუა:
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნალესავი მისი და რაოდენი ვის უნებნ, ჭურჭერნი აღავსნის ნალესავითა თუალისა მისგან ტბაზიონისა და ქმნის მრავალი სნეულებათა კურნებაჲ და თუალთა სალმობიერთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გარემო საზომი მისი რაოდენცა არნ, იგივე სწორი აქუნ.
და	შტ.სიტ.იპ	და არა ითქუმის ძმა ძისა, რამეთუ არა არს ნაშობ და არცა უცხო ღმრთისაგან,
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ მამისაგან გამოვალს, ვითარცა ევა და აბელ არა ძმა ითქუმიან ურთიერთას, დაღათუ ორნივე ადამისგან არიან: ერთი იგი შესაქმით და ერთი იგი შობით.
და	შტ.სიტ.იპ	და არა თუ ადამი ევაჲსა მამა ითქუმის, დაღათუ მისგან გამოიღო გუერდი იგი.
და	შტ.სიტ.იპ	ამისა სახედცა, დაღათუ ღმრთისაგან არს ძჱ და სული წმიდაჲ, არა ითქუმიან ურთიერთას ძმა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იქმნების კურნება სულთა და ჴორცთა ყოველთა, რომელთა მიიღიან იგი, რამეთუ რომელი ჴორცთა მათგან ქრისტესთა სისხლი არს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რაჟამს განწმიდის ჩუენგან წიდაჲ ცოდვისაჲ და ვიქმნენით ჩუენ ვითარცა თოვლი და მატყლი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა იტყჳს, ვითარმედ: „ვინ არიან ესენი, რომელნი გამოვლენ უდაბნოჲთ, რომელნი სპეტაკ არიან, ვითარცა თოვლი და ვითარცა სამწყსოჲ განბანილი“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	გარნა ცოდვასა არა და განწმიდა და განაცოცხლა ყოვლადვე კაცებაჲ ესე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჩუენ ყოველნი მისგან მოვიღებთ სულსა წმიდასა და ძლიერებასა და სიბრძნესა და მეცნიერებასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ყოველნივე, რომელთა გურწამს იგი, მოვიღებთ ნიშთა დიდ-დიდთა მისგან და მას არაჲ დააკლდების,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თავადი არარაჲთ დაკლებულ ნათლითა მით მბრწყინვალებისა თჳსისაჲთა, არამედ დგას და ჰგიეს არსებასა მას თჳსსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მრავალთა ნათესავისა მისგანთა აქუნდა მღდელობაჲ იგი, დიდითა შრომითა და სიმჴნითა უძლურ და უსუსურ, განთეთრებულ, მწუანის-ფერ განწონილ,
და	შტ.სიტ.იპ	აღვიარებთ და უწყით მამაჲ დაუსაბამო, გამოუჩინებელ, მიუწდომელ, გამოუთქუმელ, განუხრწნელ, განუზომელ, განუყოფელ, მარტივ, წრფელ, უნაწევრო, უშობელ,
და	შტ.სიტ.იპ	შეუზომელ დაუსაბამო, უსაზღვრო, ურეველ, უსხეულო, წინავე მოგონებულ, უწინარეს ცნობა ყოველთა დაბადებულთა და ქმნულთა.
და	შტ.სიტ.იპ	და ძჱ შობილი მხოლოდშობილ, თჳნიერ დასაბამისა, თჳნიერ ჟამისა, გამოუთქუმელ, თჳნიერ განყოფისა, განუყოფელ, განუშორებელ, თჳნიერ გუემათა,
და	შტ.სიტ.იპ	განუწვალებელ, თჳნიერ შუვამდგომელებისა, უწინარეს ყოველთა ჟამთა და მის მიერ სამარადისოჲსა მამისაგან შობილ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წმიდითა მით ქალწულებითა თჳსითა თჳსთა მათ გულის-თქუმათა განიშორებდა.
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ ღთ˜ებრ ღმრთისა მიერ შობილი და არა კაცებრ ჟამთა განწესებითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წესიერებითა აქუნდა სიტყუაჲ მოძღურებისაჲ სწავლითა ერისა მის მიმართ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუაჲ იგი შემდგომითი შემდგომად არა სხჳთ რაჲ ვინ შემძლებელ არს და არცა თჳსითა ძალითა უწყებად ესევითარისა მოძღურებისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	არა თუ ვისმე ენებოს თუალი იგი პატიოსანი, რომელ არს ესე თავადი უფალი ცხორებისაჲ და მბრწყინვალებითა, ვითარცა სარკისა ნათლითა, განათლებულ პირი თჳსი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მეცნიერებითა – გონებაჲ თჳსი, ჭეშმარიტებითა და წრფელითა სარწმუნოვებითა და ვითარცა იოვანე პირისპირ ხილვითა იტყჳს:
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე არს ნანდჳლვე თუალი პატიოსანი, რომელ არს შარავანდ და გჳრგჳნ საუფლო სძლისა მის თჳსისა ეკლესიისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ზედა ზმურსა მას თუალსა დაიწერნეს თუალნი იგი ათორმეტთა მათ ნათესავთა იჱლისათაჲ .
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელიმე არნ მღჳძარჱ და მხიარულ, და რომელი-მე – მოთმინჱ სიმჴნითა, და რომელნიმე – განძლიერებულ და გულისხმის-მყოფელ და რომელნიმე – წმიდითა საქალობითა.
და	შტ.სიტ.იპ	უკუე ჩას, რამეთუ ღმრთისაგანი იგი შობილი მისისა არსებისაგანვე არს და მსგავს მისა არს და მისებრ არს, და თჳთ ღმერთ არს.
და	შტ.სიტ.იპ	იშვა და არა განეშორა, მოვიდა მამისაგან და არა განეყენა, არამედ მამისაგან არს და მარადის არს და ყოველსა ჟამსა არს და სრული დგას თჳსსა თავადსა არსებასა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ყოველნი, რომელნი ერწმუნნეს ქრისტესა, შორს არიან იგინი წყევისა მისგან შჯულისაჲსა, და გარეშჱ არიან იგინი პატიჟისა მისგან ასულთა მათ ევაჲსთა;
და	შტ.თქ.იპოლ	და გლოვისა მის წილ ასულთა ევაჲსთა უგ˜ლბდო ღმერთსა ფსალმუნითა და ქებითა.
და	შტ.თქ.იპოლ	შენ ესრე მიუგე მას: „კაცსა მეუფესა მითხოვილ ვარ მე, მას ვჰმსახურებ მე და მასცა ვეკრძალები:
და	შტ.თქ.იპოლ	და ვიდრე შენ ჩემგან განსუენებასა ეძიებდე და მე – შენგან, ნუ უკუე ბრალეულ ვიპოვნეთ და წარვწყმიდოთ აღნათქუემი იგი ჩუენი სიქალწულე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ყოვლითა მეცნიერებითა განდგმით განაგებს ოთხ-კედელსა მას და სიტყჳერსა ფიცარსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გამოლესვით განადგა იგი შემდგომად განწესებისა მის, რამეთუ მთავარ იყო იუდა ერსა მას ზედა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რაჟამს ოთხად ნაწილად ერსა მას განჰყოფდეს, იყო იუდა ერისთავ და დაბანაკებულ იყო მზის აღმოსავალით კერძო,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ფერი თუალისაჲ მის ბრწყინავნ, ვითარცა ნაკუერცხალი, რამეთუ ნათესავისა მისგან გამობრწყინდა იგი, რომელსა ესაია სულითა წმიდითა გჳჩუენებს და იტყჳს ესრჱთ:
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ თუალი იაკინთჱ – ყოვლადვე სისხლის ფერ და ნაკუერცხლის ფერ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	სისხლის ფერ ამით, რამეთუ სისხლითა მით მხოლოდშობილისა ძისა ღმრთისაჲთა იჴსნნეს ყოველნი ნათესავნი, და ცეცხლის და ნაკუერცხლის ფერ ამით,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან განსაჯნეს ცხოველნი და მკუდარნი დიდებულებით მოსლვასა მას თჳსსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს მერმეცა დიდისა და საშინელისა ზრახვისა სახელი, რომელ არს ცეცხლის და ნაკუერცხლის ფერ, რომელი სერაბინსა მას მოეღო საშინელისა მისგან საკურთხეველისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	სადა-იგი უფალი იყო და სერაბინნი ექუს-ექუს-ფრთენი დიდითა და საშინელითა მით კრძალულებითა და მსახურებითა დგეს წინაშე:
და	შტ.ეპ.კვიპ	„აქუნდა სერაბინსა მას მარწუხითა ნაკუერცხალი“, რომელ არს ზრახვაჲ იგი საშინელისა მისგან საკურთხეველისაჲ და შეახო პირსა მას წინაჲსწარმეტყუელისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე არს სიწმიდჱ ბაგეთა წინაჲსწარმეტყუელისათა[ჲ], რამეთუ ზრახვაჲ იგი დიდი და საშინელი ესე თავადი არს ჴორცი და სისხლი საუფლოჲ;
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო ბილწთა და შეგინებულთა, რომელნი საქმითა უკეთურითა მიეახლნიან, რომელ არიან ურწმუნონი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რისხვად და საშჯელად მიიღებენ ზრახვასა მას სამეუფოსა თავთა თჳსთა, რამეთუ წარმდებ იქმნნეს და უღირსებით მიიღეს ჴორცი და სისხლი საუფლოჲ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა იტყჳს პავლჱ მოციქული: „რომელი ჭამდეს და სუმიდეს ჴორცსა და სისხლსა უფლისასა უღირსებით, დასაშჯელად თავისა თჳსისა ჭამს და სუამს“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ამას ყოველსა მოგუასწავებს თუალი იგი იაკინთჱ: ჴსნასა და რისხვასა, ჴსნასა და სიწმიდესა, ღირსთა რისხვასა და ტანჯვასა უღირსთა და შეურაცხის-მყოფელთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დაისხნეს საფუძველნი სიონისანი, დასაბამ და საძირკუელ და „თავ კიდეთა – ლოდი იგი, რომელ შეურაცხ-ყვეს მაშენებელთა“,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელ არიან მღდელთმოძღუარნი იგი, რომელნი შჯულსა მას შინა წურთილ და სწავლულ იყვნეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელ იყვნეს ბოროტის-მოქმედნი, შეურაცხ-იქმნეს მღდელობისა მისგან და განეშოვრნეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო უფალმან ცხორებისამან, რომელ არს თუალი პატიოსანი, ესე იქმნა თავ კიდეთა, რომელ არს თავადი დასაბამ და აღსასრულ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ორთავე მათ აქუს დამტკიცებაჲ, რომელ არს ესე ძუელთაჲ მათ და ახალთაჲ, ვითარცა იტყჳს გამოცხადებასა მას თჳსსა იოვანჱ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარმედ: „მე ვარ დასაბამი და მე ვარ აღსასრული“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დამდაბლებისა მისისათჳს გარდამოჴდა ზეცით ქუეყანად და აღსასრულსა, რამეთუ აღჴდა ზესკნელს ცათა და დაჯდა მარჯულ ღმრთისა მაღალთა შინა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ნანდჳლვე დასაბამ და დამტკიცება, რამეთუ ვერვინ შემძლებელ არს აღშენებად და დაჴსნად თჳნიერ მის საძირკუველისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თავ კიდეთა არს, რომელსა აქუს ორკერძოჲვე, რომელ არიან მორწმუნენი წინადაცუეთილებისაგანნი და წინადაუცუეთილებისაგანნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოვიდეს ერთსა ერთობასა ცხორებისასა და იქმნნეს ყოველნივე ტაძარ ღმრთის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ამას იტყოდა ნაომცა წინაჲსწარმეტყუელი: „გამოჴდა ფისონი და მიჰფინა პირსა შენსა“, რამეთუ აღდგა უფალი ჩუენი იესუ ქ˜ჱ მკუდრეთით, ესე აღავსო და გამოსახა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აწ რომელთა ჰრწამს ჭეშმარიტებით უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, განათლებულნი იდიდებიან მისგან სულნი ყოველთანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ყოველნი ღაღადებდეს და იტყოდეს: „აჰა ესერა სული ელიაჲსი ელისეს ზედა განსუენებულ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ანგელოზისა მსგავს განათლებულ ხილვითა მით უმეტჱს ჩნდა დადგრომილ მის ზედა სული მადლისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განძლიერებულ წინაშე ყოველთასა იტყოდა ცათა განხუმასა და ძისა მის ღმრთისა მარჯულ ღმრთისა ჯდომასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესრჱთ აღსაარებითა წამებისაჲთა და დიდითა სიხარულითა დაგჳრგჳნებული იმარტჳრა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე ეთიოპელნი არიან დაშავებულნი, რომელნი მიეწიფნეს მადლთა მათ სულისა წმიდისათა და დიდითა გულისხმითა ზეცისაჲსა მის ზრახვისა იქმნნეს მიახლებულ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გონებაჲ იგი განწმიდა და განაბრწყინა და ყო თჳსა მეგობარ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გამოუცხადა ყოველთა ზრახვაჲ იგი ღმრთეებისა თჳსისაჲ მოსლვასა მას თჳსსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და კაცთმოყუარებითა მით თჳსითა განაქარვა ნისლი იგი ზრახვისა მის მტერისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნუ გიკჳრნ იგი, რამეთუ ღამესა პოვნილ არს თუალი იგი იაკინთჱ, რამეთუ იტყჳს წიგნთა შინა ესრჱთ, ვითარმედ: „ბნელსა შინა ნათელი გამობრწყინდა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ბნელი დაშავებულთა მათ საქმეთა უკეთურთაჲ ჩუენგან განაქარვა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ პირველ რომელ იყვნეს შჯულსა მას და წინაჲსწარმეტყუელთა ვიდრე არღა განცხადებულ
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიმოფენილ იყვნეს მადლნი იგი სახარებისანი, მრავალნი მართალთაგანნი ეძიებდეს ქრისტესა მაცხოვარსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გამოეცხადებოდა მათ დაფარულითა ზრახვითა და თჳთ თავადთა მათ ცნობითა სხუათაცა მიმართ წინაჲსწარმეტყუელებდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იქმნებოდეს განცხადებულნი წინაჲსწარმეტყუელებანი ლოდისა მის და თუალისა პატიოსნისა ქრისტჱსთჳს, ვითარცა იტყჳს დავით,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იგინი წამებდეს და ქადაგებდეს დამტკიცებასა მას საფუძველისასა, რომელი მეუფემან ზეცისამან მოვიდა, დაამტკიცა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოეღო პატივი იგი სამეუფოჲ დადგმითა ერსა მას თჳსსა და ღირს-ჰყოფდა მრავალთა დიდსა მას პატივსა მღდელობისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დაადგა გჳრგჳნი ეკლესიასა თჳსსა და ყო დედოფალ და დასუა იგი მარჯუენით თჳსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გამოსახა საშუ[ვა]ლ შუბლსა ჩუენსა ნიში იგი პატიოსანი და შეამკო.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ნანდჳლვე ნიშითა მით, ჯუარითა ქრისტჱსითა და სიკუდილითა მისითა მოგუმადლა ცხორებაჲ
და	შტ.სიტ.იპ	და ვინ არს, რომელმან ესე გამოცხადებულად განგჳმარტოს, არამედ მახარებელმან და ღმრთისმეტყუელმან იოვანე,
და	შტ.სიტ.იპ	სული აზნაურებისაჲ, სული სიბრძნისაჲ და ცნობისაჲ, სული ზრახვისა ძალისაჲ, სული ჭეშმარიტებისაჲ, რომელ მამისაგან გამოვალს, მისვე არსებისაჲ მამისაჲ და ძისაჲ არს.
და	შტ.სიტ.იპ	არა თუ ქმნულ არს და არცა მონა არა ბრძანების მიმღებელ, არამედ ბრძანების მიმცემელ, არა ბრძანებასა ქუეშჱ და არცა საქმესა, არამედ თანა-მოქმედ,
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ ერთ საქმჱ არს მამისაჲ და ძისაჲ და სულისა წმიდისაჲ;
და	შტ.სიტ.იპ	მასვე საქმესა მამისა და ძისასა თჳსთ ნებითა თჳსითა ჴელმწიფედ იქმს, რამეთუ განმათავისუფლებელ არს და მაცხოვარ.
და	შტ.სიტ.იპ	მისცემს შჯულსა, განუყოფს ნიჭსა, ვითარცა ჰნებავს, აღავსნის ყოველნი; რამეთუ ზესკნელნი იგი ძალნიცა ღაღადებენ და იტყჳან: „წმიდაჲ წმიდაჲ, წმიდაჲ“!
და	შტ.სიტ.იპ	სამჯერ წმიდა თქჳან და ერთჯერ უფალი, რამეთუ ერთ არს უფლებაჲ წმიდისა სამებისაჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	ჰხედავა ერთობასა და სამებასა ჭეშმარიტსა? და არა თუ თჳს-თჳსა ღმერთთა ვიტყჳთ; არა ითქუმიან სამ ღმერთ, რამეთუ არა სხუა და სხჳსა არსებისაგან არიან.
და	შტ.სიტ.იპ	და არა ვიტყჳთ სამსა ღმერთსა, რაჲთა არა წარმართთა ვემსგავსნეთ, რომელნი-იგი მრავალს ღმერთს იტყჳან.
და	შტ.სიტ.იპ	და რომელნი ამას ჭეშმარიტსა სარწმუნოვებასა მიაქციეს, მისდრკეს იგინი ცთომილებად,
და	შტ.სიტ.იპ	ვითარცა იტყჳს მაცხოვარი სახარებასა შინა, ვითარმედ: „მე მოვედ სახელად მამისა ჩემისა და მე არა შემიწყნარეთ.
და	შტ.სიტ.იპ	სხუაჲ მოვიდეს სახელითა თჳსითა და იგი შეიწყნაროთ“.
და	შტ.სიტ.იპ	ამასვე წამებს პავლჱ და იტყჳს: „მისთჳს, რამეთუ სიყუარული ჭეშმარიტებისაჲ არა შეიწყნარეს, რაჲთა განერნენ, მოუვლინოს მათ ზედა ცთომაჲ ცთომილებისაჲ,
და	შტ.სიტ.იპ	რაჲთა ჰრწმენეს მათ მაცთურისაჲ მის და დაისაჯნენ ყოველნი, რომელთა არა ჰრწმენა ჭეშმარიტებაჲ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მეცა მარტოდ ვიყო და განვჰმზადოთ თავისა ჩუენისა ზეთი,
და	შტ.თქ.იპოლ	ისმინე შენ, საყუარელო, ესე, რომელსა მივსწერ შენდა, ვითარ ჰშუენის ყოფად აღნათქუემის აღმთქუმელთა და ქალწულთა წმიდათა:
და	შტ.თქ.იპოლ	რაჲთა გულსმოდგინე იყო თაყუანისცემასა, მარხვასა და სიყუარულსა ქრისტესსა;
და	შტ.თქ.იპოლ	და იყო მშჳდ და მდაბალ და წრფელ სიტყჳთა და წმიდა გონებითა ყოველთა მიმართ კაცთა;
და	შტ.თქ.იპოლ	იყავნ სიტყუაჲ შენი ზომით, და კარი შეაბ ბაგეთა შენთა სიტყუათათჳს ამაოთა;
და	შტ.თქ.იპოლ	და ეკრძალე მაღლად სიცილსა;
და	შტ.თქ.იპოლ	და ნუ გიყუარნ სამკაული სამოსელთაჲ, და ნუ იღუწი საჴმარსა შენსა, ვითარცა ცოლიერი, ანუ ვითარცა ქმრის ცოლი;
და	შტ.თქ.იპოლ	და სიძეთა შემკულთა ნუ გწადინ ხილვაჲ;
და	შტ.თქ.იპოლ	განიშორე შენგან ენაჲ მზაკუვარი და ბაგენი ცრუნი და ნუ ძჳრსა იტყჳ კაცისათჳს და ნუცა ჰამბავსა ცრუსა ერჩი, ვიდრე გამოძიებადმდე კეთილისა და ბოროტისა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ავასხო თუ, ნუ მოჰჴდი ვახშსა და აღნადგინებსა.
და	შტ.თქ.იპოლ	გიყუარდინ მიცემაჲ ვიდრეღა მოღებასა; ნუ ეკიცხევ კაცსა, რომელი მოიქცეს სინანულად და ნუ ჰბასრობ ძმასა, რომელი იმარხვიდეს, და ნუცა არცხუენ, რომელი ვერ იმარხვიდეს.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მუცლისა თჳსისათჳს ნუ საკიცხელ ჰყოფ თავსა თჳსსა სახლითი-სახლად სლვითა.
და	შტ.თქ.იპოლ	რომელსა ეშინოდის ღმრთისა, მას განუცხადე ზრახვაჲ შენი და ბოროტისაგან დაიცევ თავი თჳსი.
და	შტ.თქ.იპოლ	და იდუმალ ძჳრსა ნუ იტყჳ მოყუსისათჳს, და თუ მტერი შენი იყოს; და ესრჱთ დაშუერ, რაჲთა ყოვლადვე მოძულე არა გესუას.
და	შტ.თქ.იპოლ	ესე ყოველი შეჰგავს მარტოდმყოფთა და ქალწულთა, რომელთა აღიღეს უღელი იგი ზეცისაჲ აღთქუმით და ექმნეს მოწაფჱ ქრისტესა.
და	შტ.თქ.იპოლ	აღჳღოთ ჩუენცა, საყუარელნო, მსგავსებაჲ მაცხოვრისა ჩუენისაჲ, რამეთუ მდიდარ იყო და დაგლახაკნა, მაღალ არს და დაიმდაბლა თავი თჳსი.
და	შტ.თქ.იპოლ	საყოფელი მისი მაღალთა შინა, და ქუეყანასა ზედა არა იპოვა ადგილი, სადამცა მიიდრიკა თავი.
და	შტ.თქ.იპოლ	ღრუბელთა ზედა მოსლვად არს; კიცუსა ზედა დაჯდა და შევიდა იერუსალჱმდ, და [რამეთუ] ღმერთ არს და ძჱ ღმრთისაჲ, ხატი მონისაჲ თავს იდვა შემოსად;
და	შტ.თქ.იპოლ	და რამეთუ წყაროჲ იყო, ასუა ყოველთა წყურიელთა, მოეწყურა და ითხოვა სასუმელი.
და	შტ.თქ.იპოლ	განვიდა უდაბნოდ და გამოიცადა.
და	შტ.თქ.იპოლ	რამეთუ მღჳძარე იყო და არა დაიძინა, დაიძინა ნავსა შინა შორის ზღუასა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რამეთუ ჰმსახურებენ მას მღჳძარენი ცათა შინა, საყდართა ზედა მამისათა მჯდომარემან თჳთ ჰმსახურა კაცთა ჴელითა თჳსითა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რამეთუ კეთილსა მიჰფენდა პირითა თჳსითა ყოველთა მიმართ, აჭამეს მას ნავღელი.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რამეთუ არავის რაჲ ავნო, გუემეს იგი და აყუედრებდეს მას.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რამეთუ განმაცხოველებელ იყო იგი ყოველთა მკუდართაჲ, მისცა თავი თჳსი სიკუდილსა ჯუარითა.
და	შტ.თქ.იპოლ	უფალი ჩუენი რაჟამს მოვიდა თჳსსა მას ბუნებასა გარეშჱ და ჩუენითა ამით ბუნებითა შემოსილ იქცეოდა ჩუენ თანა.
და	შტ.თქ.იპოლ	მიიღო უფალმან ჩუენმან წინდი თჳსი და აღმაღლდა.
და	შტ.თქ.იპოლ	იგი, რომელ ჩუენგან მიიღო, დიდებითა და პატივითა არს მის თანა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მისი იგი, რომელ არს მის თანა, უფროჲს გჳღირს დიდებითა და პატივითა პყრობად.
და	შტ.თქ.იპოლ	შარავა[ნ]დი დაადგა მას და დასუა მარჯულ მისა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ჩუენ, რამეთუ გლახაკ და მიწა ვართ, რაჲ მივაგოთ ძესა მას მეუფისასა?
და	შტ.თქ.იპოლ	არარაჲ უჴმს მას ჩუენგან, გარნა ესე, რაჲთა წმიდად ვიპყრათ ტაძარი ესე, რაჲთა რაჟამს აღესრულნენ ჟამნი და მიგჳყვანნეს მამისა,
და	შტ.თქ.იპოლ	ჟამსა მას, რაჟამს ახარა გაბრიელ ნეტარსა მარიამს, რომლისაგან იშვა უფალი, სიტყუაჲ მაღლით მოიღო და მოვიდა, და სიტყუაჲ იგი ჴორციელ იქმნა და დაემკჳდრა ჩუენ შორის.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რაჟამს აღმაღლდა მომავლინებელისა თჳსისა, აღიხუნა ჴორცნი იგი, რომელ მიერ არარაჲ მოაქუნდეს,
და	შტ.თქ.იპოლ	და მოგჳვლინა ჩუენ სული წმიდაჲ და თქუა: „მიიღეთ სული წმიდაჲ და მე თქუენ თანა ვარ მიაღსასრულადმდე სოფლისა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	ქრისტე არს მარჯულ მამისა; ქრისტე არს შორის კაცთა; შემძლებელ არს ზესკნელთა და ქუესკნელთა; სიბრძნჱ არს მამისაჲ და მრავალთა შორის დამკჳდრებულ არს.
და	შტ.თქ.იპოლ	ერთ არს და მრავალთა მორწმუნეთა შორის იპოვების სავსებით; და არა დააკლდა, ვითარცა წერილ არს: „განუყო იგი შორის მრავალთა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	[დაღათუ შორის მრავალთა] განყოფილ არს, მითცა მარჯულ მამისა ზის და რამეთუ მარჯულ მამისა ზის, ჩუენ მის თანა ვართ და იგი ჩუენ თანა,
და	შტ.თქ.იპოლ	ვითარცა თქუა: „თქუენ ჩემ თანა და მე თქუენ შორის“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მერმე თქუა: „მე და მამაჲ ჩემი ერთ ვართ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	უკუეთუ გონებაჲ ვისიმე უძლურ არს ცნობისაგან, დაადგებოდის და აცილობდეს სიტყუასა ამას და თქუას, ვითარმედ: „ერთ არს ქრისტე და ერთ არს მამაჲ მისი.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ვითარ დაიმკჳდროს მამამან და ძემან კაცისა მორწმუნისა თანა?
და	შტ.სიტ.იპ	ხოლო ჩუენ მტკიცედ ვიპყრათ ჭეშმარიტი იგი და კეთილი აღსარებაჲ,
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ არა ყოველთადა მიცემულ არს სარწმუნოვებაჲ, არამედ რომელთადა მიმადლებულ არს მამისაგან ნათლისა და თავთა თჳსთაგან შეწევნულ და შეწირულ,
და	შტ.სიტ.იპ	და მერმე იტყჳს: „მივსცნე შჯულნი ჩემნი გონებათა მათთა და გულთა მათთა გამოვწერნე იგინი.
და	შტ.სიტ.იპ	და იყვნენ იგინი ჩემდა ერად და მე ვიყო მათა ღმერთ“.
და	შტ.სიტ.იპ	და იგი, თავადი იგი, საუკუნოჲ იგი, შობილი დაუსაბამოჲ იგი მამისაგან, და ძლიერებაჲ იგი, და ღმრთეებაჲ,
და	შტ.თქ.იპოლ	არა მრავალნი ღმერთნი არიან და არცა ურიცხუნი ქრისტენი, არამედ სამი სახელი: მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	და სიტყუაჲ იგი, ღმერთი შობილი მამისაგან, უწინარესი იგი ყოველთა საუკუნეთაჲ, იგივე ნაშობ ღმრთის, იგივე ღმრთეება, შობილი იგი მამისაგან.
და	შტ.სიტ.იპ	უწინარესი იგი ყოველთა საუკუნეთაჲ, იგივე ძჱ ღმრთისაჲ ჩუენისა ჴსნისათჳს მოვიდა და შეიმოსა კაცი ესე და იშვა წმიდისა მისგან ქალწულისა ჴორცითა დასასრულსა ჟამთასა,
და	შტ.სიტ.იპ	ხოლო არა თუ აღრევით ანუ აღფშოთვით; მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ ღუწოლილისა მის ჟამსა ქალწულისა მის წმიდისა ჴორცთა შინა მოვიგონებდეთ გულისხმის-ყოფად,
და	შტ.თქ.იპოლ	საცნაურ არს ყოველი დაბადებული, ხოლო დამბადებელისა არსებაჲ ვერვინ თქუას და ვერცა გამოძიებად შემძლებელ არს.
და	შტ.თქ.იპოლ	ყოველთა წინაშე ჩას, რამეთუ მზის-თუალი ცათა შინა არს და ნათელი მისი ქუეყანასა ზედა მიფენილ არს
და	შტ.თქ.იპოლ	და მისგან შევალნ კართა მრავალთა სახლისათა და მრავალთა ტაძრისა სარკუმელთა შედგების.
და	შტ.თქ.იპოლ	და სადაცა მივალნ მბრწყინვალებაჲ მისი, მზჱ ითქუმის.
და	შტ.სიტ.იპ	არამედ განუშორებელობისა და განუყოფელობისათჳს არსებისაჲსა, ერთობისა მისთჳს ნებისა და ერთობისა – ჰე,
და	შტ.სიტ.იპ	და გამომავალებასა მას სულისა წმიდისასა მის მიერ აღვიარებთ, ეგრეცა მოვლინებასა მას ძისასა მამისა მიერ მხოლოჲსა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მზის-თუალი ცათა შინა არნ და არა მოაკლდის.
და	შტ.სიტ.იპ	და მეორედ შობაჲ იგი ქალწულისა მისგან ძისა ღმრთისაჲ თჳსად და მხოლოდ, განწმედაჲ იგი საშოჲსა მის ქალწულისაჲ და განწმედაჲ ტაძრად წმიდისა სულისა მხოლოდ:
და	შტ.თქ.იპოლ	და მრავალ მზისთუალ არა ითქუმის.
და	შტ.სიტ.იპ	აწ რომელსა ცანი და ქუეყანაჲ ვერ შემძლებელ არიან დატევნად, ვითარ-მე დაიტიოს იგი გულმან კაცისამან?
და	შტ.სიტ.იპ	ნუუკუე უფროჲს არს კაცი ცისა და ქუეყანისა, ანუ თუ ყოველთა დაბადებულთა? აწ გულისხმა-ყავ, რამეთუ ღმერთსა რაჲცა ჰნებავნ, და არნ, და რაჲცა უნდა და ქმნა.
და	შტ.სიტ.იპ	და რასაცა უნებს და იქმს, და რაჲ ჰნებავნ, არა გარე-წარჰჴდის.
და	შტ.სიტ.იპ	არამედ დაიმცირა თავი თჳსი, დაიკნინა და იქმნა, ვითარცა უნდა.
და	შტ.სიტ.იპ	მოავლინა ღმერთმან ძჱ თჳსი სოფლად, რომელი მოვიდა და იშვა დედაკაცისაგან წმიდისა; მოივლინა უფალი ღმრთისაგან და წმიდისა სულისაგან.
და	შტ.თქ.იპოლ	და წყალნი ზღჳსანი მრავალ არიან და ჭლაკი ერთიღა [თუ] აღმოიღო ზღჳსაგან, წყალივე იწოდების
და	შტ.სიტ.იპ	თჳთ ძჱ მოვიდა და იშვა ქალწულისაგან თჳთ, თავით თჳსით ჴელმწიფედ, ვითარცა უნდა, მსგავსად სიტყჳსა მის, ვითარმედ: „ფლობა მაქუს მე დადებად თავისა ჩემისა და ფლობა მაქუს მერმე აღებად მისა“.
და	შტ.სიტ.იპ	მოვიდა და აღასრულა ნებაჲ მომავლინებელისა თჳსისაჲ მსგავსად სიტყჳსა მის, რომელ თქუა, ვითარმედ: „მოვედ აღსრულებად ნებასა მამისა ჩემისასა“,
და	შტ.ქქ	მარქუ მე, ქრისტე, მომიგე სიტყუაჲ, გევედრები „სადა ჰმწყსი, სადა განისუენებ შუვა დღესა?“ დამაგდე და დამიტევე მე.
და	შტ.სიტ.იპ	რაჲთა გჳჩუენოს ერთობაჲ იგი სამებისაჲ, განუშორებელ და განუყოფელ თჳთ, ერთობითა მით არსებითა, ნებითა მამისაჲთა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ საგზებელად იღო მისგანი, იგი ეგრევე ჰგიეს.
და	შტ.ქქ	მუნქუესვე მიიწია ჴმაჲ იგი თხოვისაჲ და გამოცხადებულ მიერითგან ქრისტე.
და	შტ.თქ.იპოლ	ეგრე სახედცა ღმერთი და ძჱ მისი მხოლოდშობილი და სული მისი წმიდაჲ მრავალთა მორწმუნეთა კაცთა თანა არს და იგი ღმრთეებასავე თჳსსა ჰგიეს.
და	შტ.თქ.იპოლ	ჟამსა, რომელსა დამძიმდა მოსჱ სიბერითა მით და ვერ უძღოდა ერსა მას, ჰრქუა მას უფალმან:
და	შტ.თქ.იპოლ	„მოვიღო სულისა მაგისგან შენისა, რომელ შენ თანა არს, და მივჰფინო სამეოც და ათთა ზედა მოხუცებულთა
და	შტ.თქ.იპოლ	და იტყჳს ნეტარი იგი მოციქული: „განუყო ღმერთმან სულისა მისგან ქრისტესისა და მიჰფინა წინაჲსწარმეტყუელთა ზედა“
და	შტ.თქ.იპოლ	და ნეტარი იგი მოციქული იტყჳს თავისა თჳსისათჳს და ბარნაბაჲსთჳს: „ნუუკუე არა ჴელ-გუეწიფებისა ჭამად და სუმად ანუ დედათა თანა-ყვანებად? არამედ არა ჯერ-არს“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ქრისტე იგივე ჰგიეს, რამეთუ არა ზომით მისცა მამამან სული იგი თჳსი.
და	შტ.თქ.იპოლ	ამით ცან, საყუარელო, ვითარმედ ქრისტე მრავალთა თანა დამკჳდრებულ არს, მრავალთა შორის განყოფილ არს და მამისა თანა სავსებით არს.
და	შტ.თქ.იპოლ	მრავალთა წინაჲსწარმეტყუელთა მოიღეს სულისაგან მისისა, ვითარცა შეუძლეს და მერმე სულისა მისისაგან მიფენილ არს ყოველსა ზედა ჴორციელსა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და წინაჲსწარმეტყუელებენ ძენი მათნი და ასულნი მათნი, მოხუცებულნი და ჭაპუკნი მათნი, მონანი და მჴევალნი.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ქრისტე ჩუენ თანა არს, და ქრისტე ცათა შინა, მარჯულ მამისა მისისა თანა არს.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ქრისტემან არა თუ ზომით მოიღო სული იგი, არამედ მამამან შეიყუარა იგი და ყოველივე მისცა ჴელთა მისთა.
და	შტ.თქ.იპოლ	[რამეთუ იტყჳს იოვანე: „არა თუ ზომით მისცა მამამან სული ძესა თჳსსა, არამედ შეიყუარა იგი და მისცა ყოველივე“];
და	შტ.თქ.იპოლ	და თჳთ უფალი იტყჳს: „ყოველივე მოცემულ არს ჩემდა მამისა მიერ ჩემისა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მერმე თქუა: „მამაჲ არავის შჯის, არამედ ყოველი საშჯელი მისცა ძესა თჳსსა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მოციქული იტყჳს: „ყოველივე დაემორჩილოს ქრისტესა, გარნა მამაჲ, რომელმან დაამორჩილა მას ყოველი.
და	შტ.თქ.იპოლ	და იყავნ ღმერთი ყოვლითა ყოველსა შინა და ყოველსა კაცსა ზედა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	იოვანესთჳს წამებს უფალი ჩუენი და იტყჳს: „უფროჲს არს იოვანე ყოველთა წინაჲსწარმეტყუელთა“:
და	შტ.თქ.იპოლ	ელიას მფრინველნი ზრდიდეს და იოვანე ფრთოვანსა მკალსა ჭამდა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ელიას ხალენისა სარტყელი ერტყა და იოვანეს – ტყავისაჲ.
და	შტ.თქ.იპოლ	ელიას იეზაბელ სდევნიდა და იოვანეს – ჰეროდია.
და	შტ.თქ.იპოლ	ელია აქაბს ამხილებდა და იოვანე – ჰეროდეს.
და	შტ.თქ.იპოლ	ელია განაპო და განყო იორდანე, და იოვანე განაღო ემბაზი ნათლისცემისაჲ.
და	შტ.ქქ	ამისთჳს თუ არა ვინმე გიცნას შენ შუენიერი ეგე დედათა შორის, „განვედ და შეუდეგ კუალსა სამწყსოთასა და დამწყსენ თიკანნი შენნი“,
და	შტ.თქ.იპოლ	და იოვანეს ჴელი იგი, რაჟამს მიიწია თავსა მას ზედა მჴსნელისა ჩუენისასა, მისი იგივე სული მას ზედა განუზომელად მიიწია.
და	შტ.ქქ	რომელ არს ესე: უჴამური და შიშუელი მომდევდ მე, რამეთუ ცხოვარნი რჩეულნი გამოვირჩიენ ჩემდა და თიკანთა შორის შერაცხილ ხარ შენ, გარდაწონილი ეგე მარცხლ.
და	შტ.თქ.იპოლ	ელიას განეხუნეს ცანი და აღჴდა, და იოვანე იხილნა ცანი განხუმულნი და სული ღმრთისაჲ გარდამომავალი და დადგრომილი თავსა ზედა მჴსნელისა ჩუენისასა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ელისე მოიღო ხალენი იგი ელიაჲსი და უფალმან ჩუენმან თავს-იდვა ჴელი იგი მღდელთმოძღურისაჲ მის.
და	შტ.თქ.იპოლ	ელისჱ განაძღო ერთითა ჴუეზითა ასი კაცი, ხოლო უფალმან ჩუენმან ხუთითა ჴუეზითა ხუთ ათასნი განაძღნა, თჳნიერ დედებისა და ყრმებისა.
და	შტ.ქქ	არღარა ამიერითგან შენდა ისრაჱლი სამწყსოდ შეთუალულ, რამეთუ იაკობისა თეთრნი იგი და ფერად-ფერადი იგი, და მღიერთა მათ განაშორებდა.
და	შტ.ქქ	რამეთუ იაკობს თჳსსა მას სამწყსოსა განუჩინებს და ლაბანისა მრავალფერნი იგი.
და	შტ.ქქ	ამისთჳს თეთრი იგი ხოლო თუ ფერი იაკობისა და მრავალფერი იგი ლაბანისა, რამეთუ ერთვე, რომელ-იგი აღბეჭდულ არნ, იგი შესწავებულ არს.
და	შტ.ქქ	„უკუეთუ არა შუენიერ იყო შენ, საცნაური დედათა შორის, განვედ და შეუდეგ შენ კუალსა სამწყსოთასა და დამწყსენ თიკანნი შენნი სამწყსოსა მწყემსთასა“.
და	შტ.ქქ	აწ მივედ წარმართთა და იქმენ სახე ყოველთა შარავანდედთა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ელისჱ დაწყევა ყრმები იგი და შეჭამეს დათუთა, ხოლო უფალმან ჩუენმან აკურთხა ყრმები იგი.
და	შტ.თქ.იპოლ	ელისჱს აყუედრებდეს ყრმები იგი, ხოლო უფალსა ჩუენსა აქებდეს და აკურთხევდეს.
და	შტ.თქ.იპოლ	ელისჱ დაწყევა გეეზი, ხოლო უფალმან ჩუენმან დაწყევა იუდა და აკურთხნა მოციქულნი.
და	შტ.ქქ	და ამათ ჟამთა საჴედარი პატიოსან, და ფარაოჲს მეფისა მეგჳპტელთაჲსა ეტლნი;
და	შტ.თქ.იპოლ	ელისჱ დავარდა ყრმასა მას ზედა მკუდარსა და აღადგინა, ხოლო უფალი ჩუენი შთაჴდა სამარესა და მრავალნი აცხოვნნა და აღადგინნა.
და	შტ.თქ.იპოლ	აწ მრავალნი სასწაულნი არიან, რომელნი ქმნნა სულმან ქრისტესმან ჴელითა წინაჲსწარმეტყუელთა და მოციქულთაჲთა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ამისთჳს, ძმანო ჩემნო, ჩუენცა, რომელთა მოვიღეთ სული იგი ქრისტესი და ქრისტემან დაიმკჳდრა ჩუენ თანა, ვითარცა წერილ არს,
და	შტ.თქ.იპოლ	რომელმან თქუა სულმან წმიდამან პირითა წინაჲსწარმეტყუელთაჲთა: „დავემკჳდრო მე მათ თანა და ვიყო მე მათ შორის“.
და	შტ.თქ.იპოლ	ამიერითგან განუმზადოთ ტაძარი ესე სულსა მას ქრისტესსა და ნუმცა შევაჭუვნებთ მას, რაჲთა არა წარვიდეს ჩუენგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ნათესავისა მის დანისი მრავალნი იქმნებოდეს მსაჯულნი ისრაჱლისანი და შემდგომ იქმნებოდეს ძოწეულით მოსილთა მათ შარავანდედთა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იქმოდა ძოწეულსა მას და განაგებდა ყოველსა მას სამსახურებელსა კარვისა მის საწამებელისისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	წყალნი იგი იორდანისანი მეუფემან მან ზეცისამან განწმიდნა და ქმნა სამკაული და შესამოსელი ეკლესიისაჲ და შეღებულ სისხლითა მით თჳსითა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განწმედილ ღმრთეებითა თჳსითა და შექმნა ძოწეულად შესამოსელად და სამკაულად სამეუფოდ.
და	შტ.თქ.იპოლ	მოვიჴსენოთ, ვითარ-იგი გუამცნებს ჩუენ მოციქული და იტყჳს: „ნუ შეაწუხებთ სულსა წმიდასა ღმრთისასა, რომლითა ნათელ-იღეთ დღესა მას გამოჴსნისა თქუენისასა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აღიარეს მეცნიერებითა სარწმუნოვებაჲ იგი ჭეშმარიტებისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სახელებითა მით ნათესავთაჲთა ზრახვით გჳჩუენებს ჴელმწიფებასა მას თჳსსა და სამსახურებელსა სამეუფოსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელი კარვისა მის საწამებელი[სა] სამსახურებელსა განჰმზადებდა და განაგებდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ნათესავისა ამისგან აღდგებოდეს მსაჯულნი, რომელთა საქმენი და აღრაცხანი მეფეთანი აქუნდეს ერსა მას ზედა.
და	შტ.თქ.იპოლ	რამეთუ რაჟამს მოჰხადიან მღდელთა სულსა მას წმიდასა, რაჟამს დგანედ ემბაზსა მას თანა, განახუნის ცანი და გარდამოჴდის და დაადგრის წყალსა მას ზედა ემბაზისასა.
და	შტ.ქქ	არა თუალვახუნე კაცთა, ხოლო აწ არა თუ იცნა თავი შენი და თუ არა შეინანო, აბრაჰამი აჰა ჴსნილ არს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იქმნნეს ქ˜ა შთაცუმულ ერნი ყოველნი წმიდასა მას კათოლიკჱ ეკლესიასა და იქმნნეს შარავანდ გარდატევებულ საღმრთოჲთა მით პატივითა
და	შტ.ქქ	რამეთუ მოძღურებითა მადლისაჲთა მოპოვნილ სიტყუაჲ იგი და სიბრძნისა მის თანა დამკჳდრებითა არა უნაწილო ღმრთისაგან იქმნებოდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გარდალესულსა მას თუალისა მის საფირონისასა იქცევის ფერი სხუად ფერად.
და	შტ.ქქ	რომლისა სიბრძნისაგან არა უნაწილო იყო, არამედ [არა] თჳთ სიბრძნე იყო და სიბრძნჱ ამის თანა წურთილ იყო.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მოგუასწავებს ზრახვით, ვითარმედ ნათესავისა მისგან ყოფად არიან რომელნიმე კეთილნი და რომელნიმე ბოროტნი, ვითარცა რომელნიმე გჳთხრობენ
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იტყჳს ესრჱ, ვითარმედ: „დან – ვითარცა გუელი დარანებული გზათა ზედა ცემად ტერფთა ჰუნეთასა და უკუნ-დგომად მჴედრისა მისისა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იტყჳან, ვითარმედ რომელმან ესრჱ თქუა, წინაჲსწარმეტყუელი იყო და ხილულ-საშინელი იგი სახჱ იგავად თქუა და იტყჳს ესრე:
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმჱ მოსჱ იტყჳს მისთჳს კურთხევათა შინა თჳსთა: „ვლდომით იწყოს, ვითარცა ლომმან, ბასაანით“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმჱ გულისხმის-საყოფელ არს ყოველთა, ვითარმედ ვითარცა-იგი იოვანჱ აღრაცხასა მას თჳსსა ათასეულთა მათ ათორმეტთა ნათესავთა ისრაჱლისათა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	განჴადა ნაწილისა მისგან დანი და ნაცვალად მისა მანასჱ შეადგინა რიცხუსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნუმცა რაჲ დაკჳრვებულ არს პატიოსნებაჲ ეგე შენი მათვე იგავთა წიგნთაჲსა თქუმად კეთილისა გინა ბოროტთა მიმართ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ მათვე იგავთა და სახეთა ვხედავთ წიგნთა შინა მრავლად სახედ წარმოღებად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ქრისტჱ ითქუმის ლომ, არამედ არა თუ ხატებისათჳს, რომელ არს გონებასა ლომისასა და სისხლისა ჭამითა და პირუტყუ-მჴეცობისაჲთა მით,
და	შტ.ქქ	და იტყჳს: „ამბოვრს-მიყავ მე ამბორებითა პირისა თჳსისაჲთა“, რომელ არს ესე თავადი: მცნებათა მათ მიერ, რომელთა ამცნებს შემოყოფილ ჩემდა ესე,
და	შტ.ქქ	ყოველივე მუნქუეს აღძრულ შენ ზედა, რამეთუ სული იყო, რომელი-იგი სიმძიმე ჩნდა, და რომელთამე დაუმძიმდის და რომელნიმე განამხიარულნის,
და	შტ.ქქ	რამეთუ სიძლიერჱ ნელსაცხებლისაჲ მის დასამძიმებელ არნ, და რომელნიმე განამხიარულნის, რამეთუ დაამორჩილნის მორწმუნენი ღმრთისანი და შეატყუნის ურჩნი.
და	შტ.ქქ	ჵ საყუარელნო, წყარო სახარების არს და მარადის გამოეცემის და თჳთ თავადსა არა მოაკლდების.
და	შტ.ქქ	ამისი მიტაცებაჲ გულს-იდგინა ნეტარმან თამარ და თავი თჳსი ვითარცა როსპიკმან გამოაჩინა იუდაჲს მიმართ.
და	შტ.ქქ	ესე იხილა და დაუკჳრდა ყრმისა ამქუმელსა მას, რამეთუ ყრმასა მას ზედა მეწამულისფერი ნიში ედვა და „ვითარ-მე ღონე-ეცა შენდა ზღუდესა მას?“
და	შტ.ქქ	„ნუ გიკჳრნ ხილვაჲ ესე ჩემი, რამეთუ ვარ დაშავებულ და ნუცა ამისთჳს, რამეთუ მრომედ მომხედა მე მზემან“.
და	შტ.სიტ.იპ	და შევიდა მუცელსა მას ქალწულისასა და არა დაიძაგა, რამეთუ თჳთ თავადი იყო განმწმედელ ყოვლისა და თჳთ ნებითა თჳსითა შეიხჳა სახუეველითა;
და	შტ.ქქ	ვდეგ და ველოდე, რაჲთა-მცა გამოიღო ყურძენი და მან გამოიღო ეკალი“ ამისთჳს იტყჳს, ვითარმედ „ვენაჴი ჩემი ვერ დავიცევო“.
და	შტ.სიტ.იპ	და რომელ-იგი განუზომელ და მიუწდომელ იყო სავსებასა ღმრთეებისასა, ჩუენთჳს გარდამოჴდა და დაიკნინა თავი თჳსი და დაიტია ჴორცთა შინა.
და	შტ.სიტ.იპ	დაღათუ შეიმოსნა ჴორცნი იგი და იშვა ჩუენდა მსგავსად, ხოლო ღმრთეებაჲ იგი არა იცვალა, არამედ დგას დიდებასა მას მამულსა, ბჳნებასა მას ღმრთეებისა თჳსისისასა,
და	შტ.სიტ.იპ	ვითარცა იყო, ეგრეცა არს და დგას უკუნისამდე.
და	შტ.სიტ.იპ	მამისა თჳსისა თანა არს მაღალთა შინა თჳსსა მას ბუნებასა, ვითარცა თჳთ უფალი იტყჳს, ვითარმედ: „მე თჳთ იგივე ვარ და არა ვიცვალე“.
და	შტ.სიტ.იპ	დაღათუ შთაიცუა ხატი კაცისაჲ და ჭეშმარიტად კაც იქმნა და დათმო გინებაჲ,
და	შტ.ქქ	ხოლო ესე არს: „უკუეთუ არა მოიქცე ყოვლითა გულითა შენითა და თუ აღიარნე ცოდვანი შენნი, რაჲთა განჰმართლდე,
და	შტ.სიტ.იპ	ხოლო გარდამოსლვაჲ იგი და მოსლვაჲ იგი და მომავალებაჲ იგი, ღმრთეებრი გამოჩინებაჲ იგი მისი არს გულისხმის-საყოფელ;
და	შტ.ქქ	და თუ არა-საცნაურ იქმნე შუენიერი დედათა შორის, რომელ-ეგე იქადოდე და იტყოდე: „შავ ვარი მე და შუენიერ.
და	შტ.სიტ.იპ	და არა თუ ადგილითი ადგილად იცვალის, რომლითა-იგი სავსე არს ყოველივე და გარემო არს ყოველსა.
და	შტ.სიტ.იპ	დაღათუ გამოჩნდა შეურაცხად, ხოლო შეზავნა და შეაერთნა ჴორცნი იგი ღმრთეებასა მას თჳსსა,
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ წმიდითა სულითა განწმიდნა საშოჲ იგი ქალწულისაჲ მის და შეიმოსნა ძემან ღმრთისამან ჴორცნი წმიდისა მისგან ქალწულისა,
და	შტ.ქქ	ვითარცა სახედ ესე ურთიერთას შედგომილ დიდებულ არს და შუენიერ, ეგრეცა შენ შუენიერ იყო, უკუეთუ შეინანო.
და	შტ.ქქ	და იხილეთ მერმე ახალი მადლი განყოფისაჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	რომლისა ჴელითა დაებადნეს საფუძველნი ქუეყანისანი და გარდაერთხნეს გარდასართხმელნი ცათანი,
და	შტ.სიტ.იპ	რომლისათჳსცა წინაჲსწარმეტყუელი იგი იტყჳს: „განაცხადა უფალმან მარჯუენე თჳსი და მკლავი თჳსი ყოველთა მიმართ წარმართთა.
და	შტ.სიტ.იპ	და იხილეს ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა მაცხოვარებაჲ ღმრთისა ჩუენისაჲ“.
და	შტ.ქქ	და ეტლ შესაკრებელი წარმართთაჲ და შებმულ მოციქულნი იგი ეკლესიასა შინა ზიდვედ მართლად განგებითა და აღსავალთა ზეცისათა.
და	შტ.სიტ.იპ	მარჯუენე მამისა თჳთ არს, მკლავ მისავე ქრისტე და მის მიერ განათლდეს შექმნულნი მისნი, და წარწყმიდა უკეთური იგი ჴორცითა თჳსითა.
და	შტ.სიტ.იპ	და დასაჯა ცოდვაჲ ჴორცითა მით, რომელ შეიმოსა ღმრთეებამან.
და	შტ.სიტ.იპ	და სიმაღლესა მას და სიმდაბლესა ძისასა აქებდეს და იტყოდეს: „დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ“,
და	შტ.სიტ.იპ	რაჲთა არა ბაგასა მას და სახუეველთა მათგან მწყემსთა მათ შეურაცხ ეგონოს, რამეთუ წამებს საფსალმუნჱ იგი შესხმასა მას თჳსსა,
და	შტ.სიტ.იპ	ვითარმედ: „წინავე მთიებისა იყო სახელი მისი და მისა მიმართ იკურთხნენ ყოველნი ნათესავნი ქუეყანისანი“.
და	შტ.სიტ.იპ	ამით სიტყჳთა ჴორციელად შობასა მას გჳთხრობს და ერთითა მით ღმრთეებასა მას გჳჩუენებს, რომელ თქუა: „საშოჲთ წინავე მთიებისა გშევ შენ“.
და	შტ.სიტ.იპ	ხოლო მეორედ შობაჲ ესე მადლითა თჳსითა შორის კაცთა განაცხადა, რაჲთა აცხოვნნეს კაცნი და კურთხევად მოიყვანნეს პირველისა მისგან წყევისა.
და	შტ.სიტ.იპ	და ქუეყანაჲ თჳსითა მით კურთხევითა, მოსლვითა, განაახლოს.
და	შტ.ქქ	და მერმე იტყჳს: „აჰჴედ შენ ეტლთა შენთა, და მჴედრობაჲ შენი ცხორება არს სოფლისა“.
და	შტ.სიტ.იპ	და წყევათა მათ წილ და შეჩუენებათა საშოსა ყოველთა დედათასა კურთხევაჲ თჳსთაჲ მათ მადლთაჲ მისთესოს,
და	შტ.ქქ	აწ სადგურსა შინა დამწყსილ და მცნობელ ქრისტესა განმართლებულ.
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ ევაჲსთჳს იწყევნეს ყოველნი ნათესავნი დედათანი და მარიამის გამო ზესკნელი მოიღეს კურთხევაჲ,
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ იხილნეს კაცნი წარსაწყმედელსა, შეკრიბნა განბნეულნი და პოვნა წყმედულნი.
და	შტ.სიტ.იპ	და მიუდგა სულისა წმიდისაგან მადლისმპყრობელი იგი ქალწული, თჳნიერ მამაკაცისა, განურყუნელად საშოსა მას წმიდასა, ძჱ იგი ღმრთისაჲ მიუწდომელითა მით წესითა,
და	შტ.სიტ.იპ	და წესითა მშობელთაჲთა შვა პირმშოჲ იგი ქალაქსა მას დავითისსა ბეთლემს.
და	შტ.ქქ	რამეთუ ესე საჴედარნი ურთიერთას დაუღლვილ, არცა განდრეკილ ურთიერთას და არცა მჴდომ, არა რაჲ დაშთომილ გულისაგან და არცა განმგდებელ უღლისა.
და	შტ.სიტ.იპ	რომელსა ფლობაჲ აქუს მჴართა ზედა თჳსთა, და სახელი ეწოდა მას დიდისა ზრახვისა ანგელოზი, საკჳრველი თანამზრახვალი, ღმერთი ძლიერი და ჴელმწიფჱ,
და	შტ.სიტ.იპ	მთავარი მშჳდობისაჲ და მამაჲ განმზადებულისა მის სოფლისაჲ.
და	შტ.ქქ	აღსაგებელითა სიყუარულისაჲთა ვითარცა ღუედითა განმტკიცებულ და უღელსა მას სარწმუნოვებისასა დამორჩილებულ.
და	შტ.ქქ	კეთილსა, ეტლისა წარმამართებელსა, სიტყუასა მას მიმოდაჰფენდეს და სრბასა სიმართლისათჳს აღმასრულებელ,
და	შტ.ქქ	რამეთუ იყო მათ თანა ლომი და ვაზი ვენაჴი და კაცი და ორბი იგი.
და	შტ.ქქ	და იყო ვაზი იგი ვითარცა ვენაჴი მღდელთმოძღურისა ლუკაჲსგან ქადაგებულ.
და	შტ.ქქ	და იყო მისა კაცი იგი, ვითარცა ვნებული, მარკოზის მიერ გამოთქუმულ და იყო მისა ორბიცა იგი, ვითარცა სიტყუაჲ ნეტარისა იოვანეს მიერ ცად აღფრინებულ.
და	შტ.ქქ	აწ ესე არს საჴედართა მათ შორის მართალ და ამისთჳსცა ღაღადებს და იტყჳს: „საჴედარი ეგე ჩემი ეტლთა შინა ფარაოჲსთა გამსგავსე შენ, მახლობელი ეგე ჩემი“.
და	შტ.ქქ	შეინანე, შესაკრებელო, რაჲთა შენცა ჰქადაგებდე ქრისტესთჳს, ვითარცა საჴედარი ექმენ მალჱ სრბად სოფელსა შინა ვითარცა-იგი პავლჱ და მწყემს ვითარცა-იგი პეტრჱ,
და	შტ.სიტ.იპ	და სული წმიდაჲ გამომავალ, სამარადისო, საუკუნო მამისაგან, ამიერითგან სული წმიდაჲ, სული პირისა ღმრთისაჲ, სული წრფელი, სული პეტობისაჲ, სული სახიერებისაჲ,
და	შტ.სიტ.იპ	ჰხედავა, რამეთუ ძჱ და მთავარ და ანგელოზ და თანამზრახვალ და ღმერთ ძლიერ და მამა განმზადებულისასაჲ მის სოფლისა?
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ ძალი ღმრთისაჲ არს და თანამზრახვალ და ღმერთ ძლიერ, რომლითაცა საუკუნენი ესე დაემტკიცნეს.
და	შტ.სიტ.იპ	და მფლობელ ამით, რამეთუ კუერთხს აღმოცენებულს ძირთაგან იესესთა იტყჳს ესაია, და ყუავილს მორჩისა მისგან შობასა მას ასულისა მის დავითისსა იტყჳს.
და	შტ.ქქ	რამეთუ მათგანი, რომელი ზომად ოდენ შჯულისა მიერ სარწმუნო იქმნა, ხოლო აწ გარდარეულ შუენიერებაჲ ოქროჲსაჲ მკჳდრყოფილ და სახარება.
და	შტ.ქქ	რამეთუ ქრისტე მოსრულ და მოწევნულ მეუფებითა; „ნარდიონ განფენილ სული მისი; ჭურჭერ დაკრძალულ ჩემდა დისწულაკი იგი ჩემი.
და	შტ.ქქ	რამეთუ ცხებულ შჯულისა და სახარებისა იყო „ჭურჭერ სანელსაცხებლჱ დისწულაკი ჩემი, შორის ძუძუთა ჩემთა დაიმკჳდროს“.
და	შტ.ქქ	მოგუასწავებს ამას: ძლიერ იყო ძელსა მას ზედა ვნებითა, და გუმერითა გუერდსა ძელსა მას ზედა გამოუტევებს სულნელებასა, ვითარცა აპრსამისასა.
და	შტ.ქქ	რამეთუ ძელსა მას ზედა დაიწყლა ვენაჴოვანსა მას, რაჲთა კეთილი სულნელებაჲ ნელსაცხებელისაჲ გჳჩუენოს და რამეთუ სიტყუაჲ იგი, საყუარელნო.
და	შტ.ქქ	მერმეცა ჴორცთა მათ შინა დაემკჳდრა და რამეთუ დიდი იგი რეცათუ დამცირებული გამოჩნდა, რაჲთა გამოჩინებულ იყოს; და ახალსა მადლსა განყოფისასა უჩუენებდა.
და	შტ.ქქ	რამეთუ დაიმდაბლა თავი და წარმომართებულ წარმოიმღერნა სიტყუამან მან და მას ჟამსა აღავსნა.
და	შტ.ქქ	რამეთუ გამოეცა მამისა გულისაგან და ახარა ქუეყანასა.
და	შტ.ქქ	თჳთ აღმაღლდა ქუეყანით და გამოჩნდა ვითარცა სულნელებაჲ საცხებელისაჲ და აღისწრაფა ზეცად; ცით მოფენილი ქუეყანით ზეცად აღვიდოდა.
და	შტ.ქქ	და მუნქუესვე მიუგებს და იტყჳს: „აჰა, მე შუენიერ, მახლობელო ჩემო, აჰა მე შუენიერი“.
და	შტ.ქქ	მიუგო მერმეცა და თქუა: „აჰა მე კეთილ, დის-წულაკო ჩემო, და შუენიერ“, რამეთუ ყოველთა მე საყუარელ და მათაცა, რომელთა არა გიციან შენ.
და	შტ.ქქ	„აჰა მე შუენიერ, დისწულაკო ჩემო, და განკეთებულცა, ცხედარსა მას ჩემსა მაგრილობელ“.
და	შტ.ქქ	ჵ საყუარელნო, საროჲსა ყუავილი არასადა მოაკლდების, არამედ აქუნ მსგავსებაჲ იგი თჳსი სამარადისოდ და ეგრევე ჰგიენ ზაფხულსა და ზამთარსა.
და	შტ.ქქ	ეგრეცა სახედ მოციქულნი არასადა დამცირდიან, სათხეველ და სამტკიცებელ ეკლესიათა არიან.
და	შტ.ქქ	ხოლო აქუს ძალი სულისა წმიდისა შეძლებითა და რომელ-იგი მას ზედა არნ, შემძლებელ არნ პყრობად.
და	შტ.ქქ	იწყებს ამიერითგან ქებად თავისა თჳსისა განმართლებითა და იტყჳს: „მე ყუავილ ველის“.
და	შტ.ქქ	და არს ესე მსგავს, რამეთუ რაჟამს წინადაცუეთილთაგანსა ვისმე ჰრწმენეს ქრისტესი და ყუავილის სახედ გამოჩნდიან, ძუელისა და ახლისა შემძლებელ არს.
და	შტ.ქქ	„მე ყუავილი, ვითარცა შროშანი ღელეთაჲ და ვითარცა შროშანი შორის ეკლოვანთა“.
და	შტ.ქქ	რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ; „მე ყუავილ ველის, ვითარცა შროშანი ღელებსა და ვითარცა შროშანი შორის ეკლოვანსა“.
და	შტ.ქქ	ესრე სახედცა საქმენი მართალნი ბრწყინვენ და ღელებსა ყუავიან.
და	შტ.ქქ	და პირად-პირადი, ვითარცა სახჱ შროშნისაჲ, გჳჩუენა სახედ ჭეშმარიტებისა.
და	შტ.ქქ	თავსა თჳსსა გამოაჩინებს, რამეთუ არს მას შინა ოქროჲს ფერცა, რამეთუ დაფლვითა ჴელთა მიერ განშუენებითა გამოღებულ და შეპყრობილ,
და	შტ.ქქ	რამეთუ სულსა მას შინა გჳჩუენებს ჴორცთა მათ ვნებასა, რაჲთა ზრახვაჲ იგი მიმოფენისაჲ გამოჩნდეს ყოველთა მართალთა აღსარებითა და ბრწყინვალებასა სულისასა მოგებითა.
და	შტ.ქქ	„მე ყუავილ ველის, ვითარცა შროშანი ღელეთაჲ და ვითარცა შროშანი შორის ეკლოვანსა“.
და	შტ.ქქ	აწ რომელთა სულნელებაჲ ესე შეიწყნარეს, ეტყჳს: „აჰა მე შუენიერ, მახლობელო ჩემო“ და მერმეცა იტყჳს, ვითარმედ: „აჰა მე შუენიერ“.
და	შტ.ქქ	და ამას ქრისტესთჳს იტყჳს: „და აჰა მე განკეთებულ, დისწულო ჩემო, ვითარცა ვაშლი ხეთა მაღნარისათაჲ“.
და	შტ.ქქ	და იტყჳს, ვითარმედ: „აჰა ესერა დისწულაკი ჩემი მომიგებს და იტყჳს: მომეახლე, მახლობელო და შუენიერებაო ჩემო, ტრედაკო ჩემო, განსრულებულო ჩემო“.
და	შტ.ქქ	აწ ჭეშმარიტად ამას ტრედსა იტყჳს დასახლეულებით, რამეთუ მოუწესს მას წადიერებით და იტყჳს: „მოვედით ჩემდა ყოველნი ეგე მაშურალნი და ტჳრთმძიმენი“.
და	შტ.ქქ	და აწ დამყნაჲ იგი რაჲ-მე არს, საყუარელნო, არამედ, ვითარცა მარჯულ ზღუდესა თანა? რამეთუ შესავედრებელ წინაშე ზღუდე იგი არს.
და	შტ.ქქ	„მიჩუენე პირი შენი და მასმინე ჴმაჲ შენი, რამეთუ მშჳდ არს პირი შენი და ჴმაჲ შენი შუენიერ“.
და	შტ.ქქ	„მიჩუენე მე პირი შენი და მასმინე ჴმაჲ შენი“.
და	შტ.ქქ	„მიჩუენე პირი შენი და მასმინე ჴმაჲ შენი, რამეთუ მშჳდ და ტკბილ არს“, რომელსა აღუვარებიეს ქრისტე, და შუენიერ არნ პირი.
და	შტ.ქქ	და მიუგებს და იტყჳს: „გჳპყრენით მელნი განმრყუნელნი ვენაჴისანი, რამეთუ ვენაჴნი ჩუენნი ყუავიან“.
და	შტ.ქქ	რამეთუ რომელნი-იგი ნაცილსა ასწავებენ და ცილსა ქადაგებენ, იგინი მწვალებელ არიან, რამეთუ იერემია ღაღადებს და იტყჳს:
და	შტ.ქქ	და მერმე მიუგებს თჳთ ქრისტე ჰეროდეს და ეტყჳს: „არქუთ მელსა მას: აჰა, ესერა დღეს და ხვალე ძალსა აღვასრულებ და მესამესა დღესა ვიდიდო“.
და	შტ.ქქ	და ყოვლისა მის კუდებსა გამოაბმიდა მუგუზებსა და ყოველსა მას ყანობირსა და ვენაჴოვანსა დასწუვიდა.
და	შტ.ქქ	და რამეთუ საჴედარ მოციქულნი ითქუმიან, იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი: „წარავლინენ წინაჲსწარმეტყუელნი შენნი და აღარღჳენ წყალნი მრავალნი“.
და	შტ.ქქ	და თქუა: „ჵ ბრძენ ვინმე არს კაცი ესე და დიდ და არა ცნობილ, ვითარმედ ღმერთი არს!“ აწ ამიერითგან, ჵ კაცნო, გულისხმა-ყავთ, რაჲ-ესე წინა-გჳც.
და	შტ.ქქ	ხოლო კუდი კუდსა რომელსა-იგი შეჰკრვიდა, რაჲთა შეუმსგავსებელი და ჴდომისაჲ იგი გამოაჩინოს, რამეთუ იგინიცა ურთიერთას ჴდომილ სიტყუა არიან.
და	შტ.ქქ	და იყო კუდებსა მათსა ლამპრები აღნთებული, რამეთუ აღსასრულისა მათისა საშჯელი – ცეცხლ შემწუველ.
და	შტ.ქქ	რომელნი – მე ვენაჴნი, არამედ იგი ვენაჴი, რომელი ახალნერგ იყო და ყუავილსავე შინა ნაყოფის გამოცემის უნდა, განრყუნის და განხრწნის, დაჴსნის,
და	შტ.ქქ	არა უფლობს, რაჲთა ქრისტეს მიერ ტევანი იგი და მწიფჱ მოისთულოს? „აწ ვენაჴი ჩუენნი ყუავიან“, მიუგებს და ეტყჳს: „აჰა, დისწულაკი ვლდომით მოიწია და მოვიდა“.
და	შტ.ქქ	სამართლად ღაღადებს და იტყჳს: „აჰა დისწულაკი ჩემი ვლდომით მოიწია ზედა თავთა მთათა გარდავლდომად ზედა ბორცუთა“.
და	შტ.ქქ	მსგავს არს დისწულაკი ჩემი ქურციკსა და ნუკრსა მისსა ზედა ღელეთა მათთა საწოლსა ჩემსა“.
და	შტ.ქქ	ჵ ახლისა მადლისა განყოფაჲ! ჵ დიდ-დიდთა მათ ზრახვათაჲ! „აჰა დის-წულაკი ჩემი ვლდომით მოიწია და მოვიდაო“ რაჲ-მე არს ვლდომისა მის სიტყუაჲ?
და	შტ.ქქ	ესე დაჯდომილ მარჯულ მამისა და მერმე გარდამოვლდეს ქუეყანად, რაჲთა ნაცვალი მისაგებელი მიაგოს.
და	შტ.ქქ	„მსგავს არს დისწულაკი ჩემი ქურციკსა და ნუკრსა მისსა“, რამეთუ სიმაღლჱ სიტყჳსაჲ მის განახლებული და ადვილი ვის ერთისა ზედა იქადაგა.
და	შტ.ქქ	იხილე, ჵ კაცო, ვითარ ადვილ იყო სრბაჲ იგი; აღმოსავალით დასავალთა გამოჩნდა და დასავალით სამხრად მიწევნულ იპოვა;
და	შტ.ქქ	იხილენით სრბანი სიმართლისანი; ქუესკნელად შთავიდოდა და ზეცად აღისწრაფდა.
და	შტ.ქქ	და მერმეცა აღფრინებულ, ვითარცა ვარსკულავი დიდი გამობრწყინებულ და მზისთუალ სიმართლის გამოჩინებულ, საყდართა მამისა თანა დიდებულ.
და	შტ.ქქ	ჵ სიმჴნჱ და დიდად სიმაღლისა მის სრბაჲ! სიყრმითვე ყოველთა წართქრომილ,
და	შტ.ქქ	რაჲთა ოდესმე ვითარცა ქურციკი და სადამე ვითარცა ირემმან გამოაჩინოს სიმაღლჱ ფერჴთა თჳსთაჲ.
და	შტ.ქქ	აწ იხილჱ ქრისტე სადამე ვითარცა ქურციკი სრბად მალჱ და სადამე ვითარცა ირემი რქაშუენიერი.
და	შტ.ქქ	და ორნივე ჭლაკნი განპებულ არიან და აღმოიცოხნიან.
და	შტ.ქქ	და ამას შჯული წმიდაჲ გამოცხადებულად გჳჩუენებს, რამეთუ სიწმიდჱ გამოცხადებულ იყო; ქრისტე ორთა მათ შჯულთათასა სარწმუნოვებასა გამოაცხადებს,
და	შტ.ქქ	შჯულისა და სახარებისა სიმტკიცესა მარადის აქებს, გამოცხადებულთა და წრფელთა სიტყჳსა მის აღთქუმითა ესე მოეფინა რომელ ზედა, რომლისათჳს ესრე იტყჳს:
და	შტ.ქქ	„აჰა დისწულაკი ჩემი ემსგავსა ქურციკსა და ნუკრსა მისსა“.
და	შტ.ქქ	მერმეცა ღაღადებს: „აჰა დისწულაკი ჩემი სარკუმლით გამართ ხედავს, გარდახედავს სატირით დისწულაკი ჩემი: მოვედ მახლობელი ჩემი, შუენიერი და ტრედი“
და	შტ.ქქ	ჵ ახლისა მიმოქადაგებისაჲ მის! და მერმე განცხადებულად სიწრფოებით ღაღადებს სული იგი: „დისწულაკი ჩემი ჰხედავს გარდამართ სარკუმლით“.
და	შტ.ქქ	„სარკუმლით გამომართ მხედავს და მეტყჳს მე: მოვედ, მახლობელო ჩემო, მოვედ“.
და	შტ.ქქ	ამისთჳსცა მერმე ღაღადებს და იტყჳს: „ღამე ვეძიებდი, რომელი შეიყუარა სულმან ჩემმან; ვეძიებდ მას და ვერ ვპოვე.
[და	შტ.ქქ	ერთი, რომელი შეიყუარა სულმან ჩემმან, [და აჰა აწ ვითარცა წუთ გან-რე-ვეშორე, ვპოვე, რომელი-იგი შეიყუარა სულმან ჩემმან.]
და	შტ.ქქ	ვპოვე და არა განუტეო, ვიდრემდის მივაწიო სახიდ დედისა ჩემისა და საუნჯეთა, რომელმან მუცლად მიღო მე“.
და	შტ.ქქ	ამისთჳსცა ღაღადებს და იტყჳს: „ღამჱ ვეძიებდი, რომელი-იგი შეიყუარა სულმან ჩემმანო“.
და	შტ.ქქ	იხილე ესე აღსრულებული მართაჲს და მარიამის ზედა.
და	შტ.ქქ	რამეთუ ესრე მოგუასწავებს და იტყჳს: „ღამჱ ვეძიებდ და ვპოვე, რომელი-იგი შეიყუარა სულმან ჩემმანო“.
და	შტ.ქქ	„ვეძიებდ მას და არა ვპოვეო“.
და	შტ.ქქ	„რაჲსა მებრ-ვე ეძიებთ ცხოველსა მას მკუდართა თანა“ და არავინ იპოვა თჳსი მუნ, რამეთუ არა იყო მისა შირიმი იგი სამკჳდრებელ, არამედ – ცანი.
და	შტ.ქქ	რაჲსა ეძიებთ განჴსნილსა მას, ვითარცა შეკრულსა და მანდა ვითარცა შეყენებულსა საპყრობილესა შინა?
და	შტ.ქქ	იხილეთ ახალი ზრახვაჲ აღსრულებულ მუნ; რამეთუ ესრე ოხრის და იტყჳს: „ვეძიებდ მას და არა ვპოვე იგიო.
და	შტ.ქქ	„და ვითარცა წუთ ერთ გან-რე-ვე-შორე მათგან“.
და	შტ.ქქ	და ვითარ უკუნიქცეს და წარვიდეს, შეემთხჳა მას მჴსნელი; მაშინ აღესრულებოდა თქუმული იგი:
და	შტ.ქქ	ხოლო მჴსნელმან მიუგო და ჰრქუა: „მართა! მარიამ!“ და მათ ჰრქუეს: „რაბუნი“, რომელი გამოითარგმანების „უფალი ჩემი“.
და	შტ.ქქ	„ვპოვე იგი, შევიყუარე და არა განუტევო იგი“.
და	შტ.ქქ	და იგი ღაღადებით ეტყჳს: „ნუ შემომეხები მე, რამეთუ არღა აღსრულ ვარ მამისა ჩემისაო“.
და	შტ.ქქ	და მას შებმა-ეყო და იტყოდა: „არა დაგიტევო, ვიდრემდის შეგიყვანო და შეგავლინო გულსა“.
და	შტ.ქქ	„არა დაუტევო, ვიდრემდის არა შევიყვანო სახლსა დედისა ჩემისასა და საუნჯეთა, რომელმან მუცლად მიღო მე“.
და	შტ.ქქ	მუცელსა დაკრებულ სიყუარული იგი ქრისტესი, არა უნდა განყენების; ამის სახისათჳს ზახებით იტყჳს: „ვპოვე იგი და არა განუტეო“.
და	შტ.ქქ	ჵ ნეტარისა მის დედაკაცისა, რომელსა შებმა-ეყო ფერჴთა მისთა, რაჲთა ჰაერთა შემძლებელ იყოს აღფრენად! ამას ეტყოდეს მართაჲ და მარიამ.
და	შტ.ქქ	აღვედ მამისა და შეწირე ახალი მსხუერპლი.
და	შტ.ქქ	შეწირე ევაჲ და არღარა შეცთომილ, არამედ ხესა მას ცხორებისასა ჴელთმობმით წადიერებით.
და	შტ.ქქ	და არა შეცთომად, არღარა ნახჭი გამოტკფოლვილ და არცა ძელსა მეცნიერებისასა შეხებულ.
და	შტ.ქქ	რაჲთა არღარა კუნესით მშობელ, რამეთუ განიდევნნეს სალმობანი, კუნესანი და მწუხარებანი.
და	შტ.ქქ	შეიწყნარჱ ამიერითგან ევჰა, წესიერებით მრავალ, მიიღე და იცან ესე ძღუენი, რომელ მიპყრობილ მამისა, ახლად შეწირე,
და	შტ.ქქ	ქრისტე არა თუ განშიშულებულსა აქუნდა; დაღათუ მჩუარნი იგი სამარესა მას ისხნეს, და შიშუელ არა იყო.
და	შტ.ქქ	რამეთუ ადამცა პირველ შიშუელ იყო, განახლებული სამკაული შთაეცუა უცოდველებისაჲ და სიმშჳდისა და უხრწნელებისაჲ,
და	შტ.ქქ	და ამისა შემდგომად ზახებით აღიარებს შესაკრებელი ამათ დედათა მიერ.
და	შტ.ქქ	რომელთა მათ პირველ ანგელოზნი იგი ეტყოდეს: „მივედით და უთხართ მოწაფეთა მათ; წინა გიძღჳს გალილეად, მუნ იხილოთ იგი“.
და	შტ.ქქ	რაჲთა დედანი იგი ქრისტეს მოციქულ იყვნენ და დაკლებული იგი ძუელისა მის ევაჲსი მორჩილებითა აღავსოს.
და	შტ.ქქ	აჰა, ამიერითგან გუელისა მის ძმაცვულებაჲ გულისხმა-ყოფილ და არღარა შესცთების,
და	შტ.ქქ	რამეთუ რომელსა-იგი დახედა, ამიერითგან მოიძულა და მტერად შეჰრაცხა, რომელმან გულისთქუმითა იგი აცთუნა.
და	შტ.ქქ	ხისა მის გამო გემოჲ იხილა ქრისტესგან, ღირს იქმნა კეთილსა და გულმან უთქუა ჭამადისა.
და	შტ.ქქ	არღარა ამიერითგან ჰშიოდის და არცა მიუპყრას კაცთა ჭამადი განსარყუნელი; მიუღებიეს განურყუნელებაჲ ერთობით არს ამიერითგან და შემწე, რამეთუ ადამი ევას უძღჳს.
და	შტ.ქქ	და ამისთჳს შეჰრაცხნეს იგინი, ვითარცა ცთომილნი, რომლისათჳს ურგულებდეს.
და	შტ.ქქ	ხოლო მიზეზ ესე იყო, რამეთუ ჩუეულებაჲ ესე იყო ევაჲსი მითხრობაჲ საცთურისაჲ და არა ჭეშმარიტებისაჲ.
და	შტ.ქქ	რაჲ-მე არს ესე ახალი თხრობაჲ, ჵ დედანო, აღდგომისაჲ და მისთჳს შეჰრაცხნეს იგინი ვითარცა ცთომილნი,
და	შტ.ქქ	და ჰრქუა: „მშჳდობაჲ თქუენ თანა.
და	შტ.ქქ	ამას მოსწავებითა, ვითარმედ: „მე, რომელ-ესე დედათა ამათ ვეჩუენე, და თქუენ მოციქულთა მიმართ მივლინებად ვინებე“.
და	შტ.ქქ	აწ ყოფილთა ამათთჳს, რამეთუ, საყუარელნო, ამიერითგან აწ აჰა დაამშჳდებს შესაკრებელსა მას და ეკლესიაჲ იდიდების.
და	შტ.ქქ	ვითარცა ბურქუად-ბურქუად კუამლისა აღსლვაჲ, საკუმეველისა სულნელებაჲ აღტევებული, მური და გუნდრუკი ყოვლითურთ სულნელებითა შესაზავებელთაჲ“?.
და	შტ.ქქ	და იტყჳს: „აწ ვინ-მე არს ესე, რომელი გამოვალს უდაბნოჲთ, ვითარცა კუამლი საკუმეველთაჲ აღტევებული?“
და	შტ.ქქ	რამეთუ კუამლი ცეცხლისაგან გამოსრულ და ჰაერთა აღიწიის და ალსა მას, ვითარცა ეტლთა წარმმართებელსა, გჳჩუენებს და გამოჩნდების;
და	შტ.ქქ	“მური და გუნდრუკი ყოვლითურთ შემზავებელთა მიერ“.
და	შტ.ქქ	ხოლო ყოველი ერთად შეკრებულ სულნელება ქრისტესა, იგი რომელ მცნებათა და სახარებისაგან ქადაგებულ.
და	შტ.ქქ	ამისთჳს ღაღადებით იტყჳს: „მური და გუნდრუკი ყოველთა მიერ შემზავებელთა მათ მენელსაცხებელთაჲთა“.
და	შტ.ქქ	„აჰა ესერა ცხედარი იგი სოლომონისი და სამეოცნი ძალნი გარემოხუეულ მისა ძლიერთა მათგან ისრაჱლისათა, თითოვეულად მახჳლი ბარკალსა მათსა, სწავლულნი ღუაწლსა“.
და	შტ.ქქ	ძჱ იგი ქურივისაჲ მის მომადლებულ და ყრმაჲ იგი სომანიტელისაჲ მის აღდგომილ.
და	შტ.ქქ	ესე ცხედარი განღებული მიაქუნდა და ვიდრე არღა განსრულ იყო ბჭესა მას, შებმაყოფილ ქრისტე გამოჩნდა და თჳთ თავისა თჳსისა აღდგომისა მის მჩუენებელ
და	შტ.ქქ	და ჴელმწიფედ ეტყოდა, რომელთა-იგი აღეღო; „დადგით ტჳრთი ეგე, ნუ აღიღებთ, რომელსა-იგი ვერ შემძლებელ ხართ ტჳრთად“.
და	შტ.ქქ	მას ჟამსა შევიდა სახლსა მას წინაშე მოწამებისა მის და აღადგინა ქალი იგი.
და	შტ.სიტ.იპ	უკუეთუ ესრე არს, საყდარსა მას დავითისსაცა დაჯდეს და მეუფებაჲ მისი განემარჯოს.
და	შტ.სიტ.იპ	დიდებულ ძჱ მარადის სულიერთაგან და ცეცხლის მსგავსთა მღჳძარეთა.
და	შტ.სიტ.იპ	იგი მოვიდა და იქმნა კაც, რაჲთა კაცებამან მან ხილვად შეუძლოს.
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ ღმერთი არსებითა თჳსითა ვერვინ სადა იხილა, და არცაღათუ ზეცისათა მათ ძალთა.
და	შტ.სიტ.იპ	ხოლო ძჱ იგი შობილ ჴორცითა იქმნა კაც სრულ, და სრულითა მით ღმრთეებითა ღმრთეებისა მის ძალი გამოგჳცხადა.
და	შტ.სიტ.იპ	რომელსა იოვანეცა იტყჳს დაწერილთა მათ შინა თჳსთა, ვითარმედ: „რომელ-იგი იყო დასაბამითგან, რომელი გუესმა და ვიხილეთ თუალითა,
და	შტ.სიტ.იპ	რომელსა-იგი მივხედეთ და ჴელნი ჩუენნი ჰმსახურებდეს სიტყუასა მას ცხორებისასა;
და	შტ.სიტ.იპ	და ცხოვრებაჲ იგი გამოჩნდა და ვიხილეთ და ვწამებთ, რამეთუ იგი არს ჭეშმარიტი და ცხორებაჲ საუკუნოჲ“.
და	შტ.სიტ.იპ	და ყოველსავე, რასაცა უყოფდეს ჴორცთა მათ, თავს-იდებდა თჳსით ნებსით.
და	შტ.სიტ.იპ	გამოუჩინებელ დაიფარა და დათმო სიმდაბლითა მით, მონა და თანა-მოყუას ექმნა ჴორცითა მით კაცებასა მას.
და	შტ.სიტ.იპ	და განათავისუფლნა ჴორცნი ესე კაცთანი ცოდვათაგან, რომელ-იგი შთაჴდა ჯოჯოხეთა, აღმოიყვანნა მიერ შეყენებულნი იგი ჯოჯოხეთისანი.
და	შტ.სიტ.იპ	[ჴ]ორცითა იდევნა და განდევნა ეშმაკი, შეკრა ცოდვაჲ და დამშჭუალა ჯუარსა მას ძელისასა, რამეთუ რომელსა ჰრწმენა ჴორცი იგი მისი, აცნობა მათ ღმრთეებაჲ იგი თჳსი.
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ შეიერთა ჴორცი იგი ბუნებით და შეაერთა ჴორცი იგი ღმრთეებასა თჳსსა.
და	შტ.სიტ.იპ	რომელთა ჰრწმენა იგი, იშუებდეს იგინი კეთილთა მათ შინა გამოუთქუმელთა, და რომელნი ამას სარწმუნოვებასა შესცთეს,
და	შტ.სიტ.იპ	არა წრფელთა ალაგთა ვიდოდეს და უგზოსა შ[ე]სცთეს და განმზადნეს თავთა მათთა ალაგნი გამოუკულეველნი.
და	შტ.ქქ	და რაჲ-მე არს მახჳლი იგი ბარკალ-სხჳლსა, არამედ სიტყუაჲ იგი.
და	შტ.სიტ.იპ	და მრავალნი ჭეშმარიტებისა სარწმუნოვებისა[გან] განდრიკნეს და ჰგონებდეს, რეცა თუ პოვეს რაჲმე, და პოვეს არარაჲ.
და	შტ.ქქ	ესე არიან სამოცეულნი იგი ათასეულნი და არა თუ ტყუვილ არს.
და	შტ.სიტ.იპ	ვითარცა წერილ არს, რამეთუ: „შეუდგეს არარასა და პოვეს არარაჲ“.
და	შტ.სიტ.იპ	აწ ყოველი, რომელი გარდაიქცეს ჭეშმარიტებისა ამისგან სარწმუნოვებისა და სთესვიდენ ბერწსა და მჭნარსა, უჴნავსა და ცუდსა
და	შტ.სიტ.იპ	და გესლ-განწონილსა თესლსა სასმენელსა მსმენელთასა, ეგევითარნი იგი შეჩუენებულ არიან, დაღათუ ანგელოზი ზეცით იყოს.
და	შტ.სიტ.იპ	და იყავნ წყეულ, ვითარცა გუელი იგი მიწის-მჭამელი, რომელმან ცრუჲთა და შეტყუვილისა სიტყჳთა მცნებაჲ შემოქმედისაჲ გარდაქცევად ინება.
და	შტ.სიტ.იპ	და რომელნი მას ეზიარნეს და იტყჳან, ვითარმედ: „ოდესმე არა იყო ძჱ, და ვიდრე შობადმდე იყოვე არა,
და	შტ.სიტ.იპ	და არარაჲსაგან იქმნა და სხჳსა ძალისაგან რაჲსმე ანუ წარსლვით და რყუნილებით“,
და	შტ.სიტ.იპ	არამედ მამაჲ ვიცით ჩუენ მამად, და ძჱ – ძედ, და სული – სულად წმიდად, ერთი უფლებაჲ, ერთი ღმრთეებაჲ, სამი თავადი სრული.
და	შტ.ქქ	და იაკობ ფიცით ბარკალსხჳლთა თჳსთა ზედა დადებად სცემდა ჴელთა იოსებისთა.
და	შტ.სიტ.იპ	შეუქმნელ, რომელი წინავე იყო და იტყოდა შჯულსა შინა და წინაჲსწარმეტყუელთა და მოციქულთა შინა, და
და	შტ.სიტ.იპ	გარდამოჴდა იორდანესა ზედა და წამა განკაცებისათჳს ძისა ღმრთისაჲსა, ვითარ-იგი მოვიდა ჴმაჲ, ვითარმედ: „ეგე არს ძჱ ჩემი საყუარელი“, რომელმან-ცა შეიმოსა
და	შტ.სიტ.იპ	კაცი ეგე სრული ღმრთისმშობელისა მარიამისგან სულითა წმიდითა, ჴორცი და საშუმინველი ჭეშმარიტი და არა იგავით,
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ ესრჱ მოვიდა სრულიად გამოჴსნად კაცისა ამის, ჩუენისა ცხორებისათჳს კაც-იქმნა და ხატითა კაცთაჲთა იქცევოდა.
და	შტ.ქქ	და რამეთუ სამეოცნი მამანი არიან ესე ადამითგან ვიდრე ქრისტესამდე აღსრულებულ და ზრახვაჲ იგი ჭეშმარიტებისაჲ განცხადებულად მიმოდებულ.
და	შტ.სიტ.იპ	ჭამა და სუა, ვითარცა ჩუენ, და ჭეშმარიტად იტანჯა და იგუემა და ჯუარს-ეცუა პონტიელისა პილატეს ზჱ, ჯუარსა მას დაემშჭუალა, მოკუდა, დაეფლა, განცხოველდა.
და	შტ.ქქ	და ცხედარნი იგი სოლომონისნი გამოჩნდებიან, რამეთუ არა თუ სოლომონ იყო ცხედარ, არამედ სოლომონისგან ცხედარნი გამოჩინებულ,
და	შტ.ქქ	რ˜ ყოველთა განსუენებისა ზრახვაჲ და ფიქლით გარდართულ სიყუარული გამოჩნდეს.
და	შტ.სიტ.იპ	აღდგა მესამესა დღესა, ზეცად აღმა[ღ]ლდა, აჴდა, დაჯდა მარჯულ მშობელისა მის თჳსისა ღმრთისა, აჴდა, და მერმე მოსლვად არს განშჯად ცხოველთა და მკუდართა.
და	შტ.სიტ.იპ	ისმინე, რასა იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი, ვითარმედ: „უშჯულოვებაჲ არარაჲ ქმნა და არცა იპოვა ზაკუვაჲ პირსა მისსა“,
[და]	შტ.სიტ.იპ	ანუ შჯულისაგან თანამდ[ებ] რაჲ-მე არსა სიკუდილისა? [და] თჳთ იტყჳს, ვითარმედ: „აღსრულებად მოვედ მე შჯულისა“.
და	შტ.ქქ	იხილე ნათესავი მამათაჲ მათ დასაბამითგან სოფლისაჲთ მიმოდებულ, ნათესავნი მართალნი გამოჩინებულ, და დაუნჯებული მამათაჲ მათ გამოცხადებულ,
და	შტ.სიტ.იპ	ხოლო ესე ცან, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „თჳთ დავდვა თავი ჩემი და არავინ მიმიღოს იგი ჩემგან“.
და	შტ.სიტ.იპ	იტყჳს: „თჳთ დავდვა თავი ჩემი და მერმე აღვიღო იგი“.
და	შტ.სიტ.იპ	„ყოველნი, ვითარცა ცხოვარნი, შეცთომილ ვიყვენით და უფალმან მისცა იგი ცოდვათა ჩუენთათჳს,
და	შტ.სიტ.იპ	უკუეთუ ესრეთ არს, ქრისტესა შეასხმიდა შემასხმელი იგი მეფსალმუნე და თქუა: „ვიქმენ მე ვითარცა კაცი შეუწევნელი და მკუდართა შორის აზნაურ“.
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ მარტოჲ იყო და არა დამონებულ ცოდვასა, და არა სხჳთა ძალითა რაჲთმე, არამედ თჳსითა ძლიერებითა მოკლა განძლიერებული სიკუდილი სოფლის შემჭამელი
და	შტ.სიტ.იპ	და დააცხრო ყოველი ცრემლი ყოველთა თუალთაგან, რაჲთა განაცხოველოს უკუდავსა მას სასუფეველსა შინა მოკუდავებაჲ კაცთაჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	და მერმე ვითარცა იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი იგი: „აჴდა მაღალსა და წარმოტყუენა ტყუე იგი, მოიღო ნატყუენავი, განუყო ნიჭად და მოსცა ძეთა კაცთასა.
და	შტ.სიტ.იპ	და დაგჳტევა ჩუენ ნიში – ჯუარი იგი ვნებათა მათ თჳსთაჲ, რაჲთა ძელი იგი ჯუარისაჲ მის გამოქანდაკებულთა მათ წილ ძელთა იყოს ჩუენდა,
და	შტ.სიტ.იპ	და სისხლი იგი უფლისა ჩუენისაჲ ძღუენთა მათ წილ და სიხარულთა ბილწებისათა და ზორვათა, რომელნი მივლენედ უმშუმინვიერთა მათ წინაშე და იხარებედ.
და	შტ.სიტ.იპ	და თჳთ ქრისტე – უჴმობელად ჯუარსა მას ზედა კაცისხატთა მათ წილ კერპთა მათ შებილწებულთა, რომელნი უშუმინვიერთა მათ მიმართ შეცთომილ იყვნეს,
და	შტ.სიტ.იპ	სარწმუნოდ გჳჩინნა მამამან, უსხი იგი დაიკლა ძჱ ღმრთისაჲ და უწოდა ეკლესიასა წანულეთსა მას ქორწილისასა და მუნ აღესრულებოდა თქუმული იგი,
და	შტ.სიტ.იპ	და ვინ არიან მეგობარნი იგი სიძისანი მის? იგინი არიან, რომელთა ჭამეს ჴორცი იგი სიძისაჲ მის და მიივიწყეს ზორვაჲ იგი უწესოჲ შეკრებასა მას ეშმაკთა მათ წინაშე
და	შტ.სიტ.იპ	და სახლი იგი უშჯულოვებისაჲ, კაცის-პირთაჲ მ[ათ] კერპთა სადგომელი და თ[აყუანი]ს-სცეს ძელსა მას ჯუარისასა ჭეშმარიტსა ჭე[შმა]რიტებით და გა[ნუზა]ვებელსა მას ჴორცსა,
და	შტ.სიტ.იპ	რომელმან ც[ოდ]ვანი კაცთანი აჴოცნა და მას თანა სატანჯველი იგი და პატიჟიცა.
და	შტ.სიტ.იპ	უკუეთუ ეგრე არს, რომელნი-იგი გამოიჴსნნა პატიჟისა მისგან და განამართლნა, დიდი ნიჭი მიჰმადლა მათ.
და	შტ.სიტ.იპ	მართლიად მოგუეცა დიდი ნიჭი და პატივი, რამეთუ ემბაზითა ამით შვილ ღმრთის ვიწოდებით.
და	შტ.სიტ.იპ	და აღგჳთქუა მოცემად ჩუენდა სამარადისოჲ იგი და უსაზღვროჲ ნიჭი, დაუსრულებელი იგი და გამოუთქუმელი იგი და უსაბამოჲ იგი სასუფეველი თჳსი,
და	შტ.სიტ.იპ	და ვითარცა ხენი აღმოცენებითა მით და მულკუვითა და ყუავილითა და თესლითა
და	შტ.სიტ.იპ	და საცნაურ-იქმნის სულითა მით და გემოჲს-ხილვითა, და ვითარცა-იგი წინა არნ, ეგრე სახედ გამოჩნდის და სხუად სახედ არა იცვალის.
და	შტ.სიტ.იპ	ეგრეცა კაცი ჴორცითა, ძარღუთა, ძ[უ]ალითა, ნაწევრითა, შეძერწვითა, ტყავითა, თმითა შეიმოსის და შეიმკვის და მაშინღა სული იგი მისი მისავე მიიქცის.
და	შტ.ქქ	და ცხედარი იგი განსასუენებელი მიმოდებულ და ვინ-მე არიან ესენი მამათა მათგანნი?
და	შტ.ქქ	მოვედით და ვიხილოთ. აწ შენ იხილეღა, რამეთუ პირველ ადამს ესუა სეითი და სეითს ენუსი და ენუსს – კაიან, კაიანანს – მალელი, მალელს – იარჱდ.
და	შტ.ქქ	ეზეკიას – მანასჱ, მანასეს – ამოსი, ამოსს – იოსია. იოსიას – იექონია და ძმანი მისნი, მკჳდრობისა მისგან აღძრულ ბაბილონს.
და	შტ.ქქ	და შემდგომად წარტყუენვისა მათისა ბაბილონდ იექონია შვა სალათიელ, სალათიელ – ზორობაბელ.
და	შტ.ქქ	ამას ზედა შემოკრებულ წარმართთაგანნი განმართლებულ განსუენებით, მადიდებელ ღმრთისა, რომლისა დიდებაჲ და ძლიერებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	შტ.თქ.იპოლ	მას ჟამსა შევიდის სული იგი წმიდაჲ კაცსა მას და არნ მის თანა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ამას ორსა ნეტარი იგი მოციქული გჳჩუენებს და იტყჳს: „დაეფლვის ჴორცი მშუმინვიერი და აღდგების ჴორცი სულიერი“; და სული იგი მიიქცის მუნვე ქრისტესა.
და	შტ.თქ.იპოლ	უფლისა ჩუენისა მივიდეს სული იგი“ და სული იგი მშუმინვიერი ქუეყანასა ზედა დაშთის, და გულისხმის-ყოფაჲ მიეღის მისგან.
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო კაცმან მან, რომელმან მი[ი]ღოს სული იგი წმიდაჲ წყლისა მისგან ემბაზისაჲსა და შეაწუხოს იგი, განვიდის და წარვიდის მისგან, ვიდრე არღა მომკუდარ არნ კაცი იგი,
და	შტ.თქ.იპოლ	და რაჟამს იყოს აღსასრული ჟამთაჲ და მოიწიოს ჟამი აღდგომისაჲ, მოვიდეს სული იგი ძალითა ძლიერითა
და	შტ.თქ.იპოლ	და დადგეს სამარესა მას ზედა, რომელსა დამარხულ არნ კაცი იგი [მართალი, რომელსა დაუმარხავნ სული იგი] წმიდაჲ სიწმიდით, ეკრძალებინ ჴმასა მას ზეგარდამოსა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ადრჱ-ადრჱ მივიდის და აღაღის სამარესა მას და აღადგინნის ჴორცნი იგი თჳსნი დაფარულნი,
და	შტ.თქ.იპოლ	და შთაეცჳს დიდებაჲ იგი მას, რომელ გამოსრულ არნ მისგან და შინაგან იქმნის სული იგი ჴორცთა მათ, რომელ აღადგინნა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და დიდებაჲ იგი სამკაულ-ექმნის გარეშჱ და მხიარულად დიდებითა წარდგ[ის] იგი წინაშე ქრისტესა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და იქმნის კაცი იგი ყოვლად სულ და წარწყმიდის სიკუდილი იგი ცხოველებისა მისგან სულისაჲსა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და აღფრინდის სულითა მით მიგებებად მეუფისა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და შეიწყნაროს იგი მეუფემან მან სიხარულით.
და	შტ.თქ.იპოლ	აწ, საყუარელნო, ესე სული წმიდაჲ, რომელი მიიღეს წინაჲსწარმეტყუელთა და ჩუენცა, არა ყოველსა ჟამსა ჩუენ თანა არნ, და არნ ჟამი, რაჟამს მივიდის მომავლინებელისა თჳსისა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ესევე სული მივიდის და დადგის წინაშე ღმრთისა, და ანგელოზთა იხილიან პირი მისი.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მე მოგაჴსენო შენ, საყუარელო, წიგნთაგან, რამეთუ სული არა თუ კაცის მის თანა არნ, რომლისაჲ არნ ესრეთ.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მიუვლინა მას ღმერთმან მის წილ სული უკეთური.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ვითარცა აურვებნ მას სული იგი უკეთური, მოიღის დავით ქნარი იგი მის წინაშე და გალობნ,
და	შტ.თქ.იპოლ	და მეყს მოიწიის სული იგი წმიდაჲ, რომელ მოიღო დავით ჟამსა მას ცხებისასა, და ივლტინ სული იგი უკეთური პირისაგან მისისა, რომელი აურვებნ საულს.
და	შტ.თქ.იპოლ	და არნ ჟამი, დავითისგანცა წარვიდის სული იგი წმიდაჲ და დავით მოიღის ქნარი იგი და იწყის გალობად, და მოვიდის და დაადგრის მის ზედა სული იგი წმიდაჲ.
და	შტ.თქ.იპოლ	„გული წმიდაჲ დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	განჰყიდი, ჵ იუდა, იოსებსა გულის-თქუმითა ამის სოფლისაჲთა ძლეულ და ისმაიტელთა მათ უცხოთესლთა მიიყიდეს,
და	შტ.თქ.იპოლ	მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაჲ და სულითა ჴელმწიფებისა შენისაჲთა დამამტკიცე მე“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ელისჱსთჳს ესრეთ წერილ არს: ვიდრე არა მოვიდა მისა ქნარითა მით მგალობელი იგი და არარაჲ აუწყა მას სულმან წმიდამან; ვითარცა გალობდა ქნარითა მით,
და	შტ.თქ.იპოლ	და თქუა: „ესრეთ იტყჳს უფალი: არა იყოს ქარი და არცა იხილოთ წჳმაჲ, და ველსა ამას გუბები აღივსოს წყლითა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მერმე დედაკაცი იგი სომანიტელი რაჟამს მოვიდა ელისჱსა, ძისა მისთჳს თჳსისა მომკუდრისა, ელისჱ ესრე თქუა: „და უფალმან დაფარა ჩემგან და არა გამომიცხადა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მერმე, რაჟამს მიავლინა მეფემან ისრაჱლისამან რაჲთამცა მოკლა იგი, უთხრა მას სულმან წმიდამან, ვიდრე არღა მოსრულ იყო მოციქული იგი მისა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და თქუა ელისე: „აჰა ესერა მოავლინა ძემან მან უშჯულომან აღებად თავისა ჩემისა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მერმე აუწყა სავსებისა მისთჳს, რომელ ყოფად იყო სამარია ქალაქსა შემდგომად დღისა მის.
და	შტ.თქ.იპოლ	შემდგომად აღიყვანა იგი სულმან მან უკეთურმან მთასა მას და გამოსცდიდა იგი მას.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და აწ განცხადებულად, ზედა ძელსა, ვითარცა სასანთლესა, შჳდპირად სანთელნი აღნთებულ და გამოჩინებულ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ იაკობ და რაქელ არა თუ მზჱ და მთოვარჱ იყვნეს.
და	შტ.თქ.იპოლ	რამეთუ მპარავმან კედელი ვერ დათხარის, ვიდრე მამასახლისი იგი შინა არნ და მღჳძარე არნ.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რაჟამს წარვიდის, მპარავი იგი მივიდის და კედელი დათხარის და ფასი განიპარის.
და	შტ.თქ.იპოლ	არამედ ჟამსა ელინ და უმზირინ კაცსა მას, რომლისა თანა ქრისტე დამკჳდრებულ არნ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო იოსებ, ვითარ შეემთხჳა მამასა, პირველად მას თაყუანის-სცა, რაჲთა სახჱ იგი ეგოს და წიგნნი განმართლებულ იპოვნენ.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რაჟამს იტყჳნ სიტყუათა უშუერთა და მწინკულევანთა, ანუ თუ გული უწყრებინ, ანუ თუ განრისხებულ არნ,
და	შტ.თქ.იპოლ	რამეთუ ქრისტე მშჳდთა და მდაბალთა თანა დამკჳდრებულ არნ და რომელთა ეშინის სიტყუათაგან მისთა, ვითარცა წინაჲსწარმეტყუელი იტყჳს:
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აწ სადაღა აღესრულების თქუმულ[ი] იგი: „აწ უკუე მო-სამე-ვიდეთ მე და დედაჲ შენი და ძმანი შენნი, და თაყუანის-გცემდეთ შენ?“
და	შტ.თქ.იპოლ	და უფალმან ჩუენმან თქუა: „რომელი ვიდოდის მცნებათა ჩემთა და დაიმარხოს სიყუარული ჩემი, მისა მივიდეთ მე და მამაჲ ჩემი, და ვანი მის თანა დავიდვათ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	„ვის-მე მივხედო, ანუ ვის თანა დავემკჳდრო, გარნა მშჳდთა და მდაბალთა თანა და რომელთა ეშინის სიტყუათაგან ჩემთა?“
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	არამედ რაჟამს ათორმეტნი იგი ნეტარნი მოციქულნი იოსებითურთ და მარიამითურთ აღვიდეს მთასა მას ზეთისხილთასა და თაყუანის-სცეს ქრისტესა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	წარმოდეგინ აწ საშუვალ ჭეშმარიტი იგი და ზეცისაჲ განმმარტებელი, რამეთუ რომელ-იგი მის მიერ იქადაგა ნეტართა მათ წინაჲსწარმეტყუელთა მიმართ,
და	შტ.თქ.იპოლ	რამეთუ განყოფილ არს იგი მრავალთა შორის და მისა არაჲ დაკლებულ არს.
და	შტ.თქ.იპოლ	ტაძართა, რომელთა სარკუმლით მცირჱ მზჱ შედგის, ყოველი ტაძარი განათლდის; და კაცსა, რომელსა მცირედ შევიდის ეშმაკისაგან, თავადი იგი დაბნელდის.
და	შტ.თქ.იპოლ	ისმინე, რომელსა იტყჳს მოციქული: „უკუეთუ ეშმაკი ხატად ეჩუენის და ნათლად ანგელოზებრცა,
და	შტ.თქ.იპოლ	და უფალმან ჩუენმან ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: „აჰა ესერა მიგეც თქუენ ჴელმწიფებაჲ დატკებნად ყოველი ძალი მტერისაჲ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და გჳთხრობენ წიგნნი, ვითარმედ ერმრავალ არს და მსახურნიცა არიან მისნი და იობი იტყჳს მისთჳს: „შექმნა იგი ღმერთმან მჴდომად“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რომელ არიან მსახურნი მისნი, განუტევნა და რბიან ყოველსა სოფელსა შინა და ჰბრძვანან კაცთა, რაჲთამცა აცთუნნეს იგინი.
და	შტ.თქ.იპოლ	და წმიდად დამარხვითა ჴორცთა ჩუენთაჲთა, გარნა ტაცებით იტაცებს და პარვით იპარავს.
და	შტ.თქ.იპოლ	მერჩდით მე სიტყჳსა მისთჳს, საყუარელნო, რომელ (თ)ქუა მოციქულმან და სცთებიან მას შინა მწვალებელნი.
და	შტ.თქ.იპოლ	იტყჳს მოციქული: „არს ჴორცი მშუმინვიერი და არს ჴორცი სულიერი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რაჲსა შეჰბღალეთ სისხლითა სამოსელი იგი ყვავილოვანი ტყუვილით, რომელ-იგი თქუენ ჰქმენით, რომელ-იგი იაკობ მამამან იცნა სამოსელი იგი და ყოფილად შეგირაცხა?
და	შტ.თქ.იპოლ	და სცთებიან და იტყჳან, ვითარმედ ორი ადამი არსო, და თქუა: „ვითარცა შთავიცუთ ჩუენ ხატი იგი ადამის მიწისაგანისაჲ, ეგრევე სახედ შთავიცუთ ჩუენ ხატი იგი ადამის ზეცისაჲ“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რაჲთა ეგჳპტედ შთავიდეს და მუნ საპყრობილედ მიეცეს და სიზმარნი მის მიერ განცხადნენ, რაჲთა ფარაოჲს მიერ მოიძიებს და მეფედ მეგჳპტელთა გამოჩნდეს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და შემდგომ მოსაყდრჱ სარწმუნო გამოჩნდეს და იფქლი მის მიერ დიდ ძალად შეკრბეს და საუნჯეთა დაიმარხოს, და შჳდნი იგი წელნი აღესრულნენ
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ერი სიყმილისა მისგან გამოიზარდოს და ძმათაგან თაყუანის-ცემაჲ მიიღოს და უფალ მათ მიერ იწოდოს.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რამეთუ გინებულად იპყრა მან სული იგი ქრისტესი, იპოვოს იგი დღესა მას შემთხუევისასა [შიშველ და სავსე სირცხჳლითა განქიქებული.
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო რომელმან პატიოსნად იპყრას სული იგი და დაიმარხოს სიწმიდით, დღესა მას შემთხუევისასა,] დაიცვეს იგი სულმან მან წმიდამან.
და	შტ.თქ.იპოლ	და იყოს იგი ყოვლითავე სრულ და არა იყოს იგი შიშუელ, ვითარცა მოციქული იტყჳს: „გარნა ესე, რაჟამს მოსილ ვიყვნეთ, ნუმცა შიშულად ვიპოვებით“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მერმე თქუა: „ყოველთა დავიძინოთ, ხოლო აღდგომასა არა ყოველნი განვახლდეთ,
და	შტ.თქ.იპოლ	რამეთუ ჯერ-არს მოკუდავსა მას შთაცუმად უკუდავებაჲ და განრყუნილებასა მას შთაცუმად ურყუნელებაჲ.
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო რაჟამს შთაიცუას მოკუდავმან მან უკუდავებაჲ და რყუნილებამან ამან ურყუნელებაჲ, მაშინ აღესრულოს სიტყუაჲ იგი,
და	შტ.თქ.იპოლ	მერმე იტყჳს: „მეყს თუალისა წამსა მკუდარნი აღდგენ ურყუნელნი და ჩუენ განვახლდეთ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ესე რომელნი განახლდენ, მათ შთაიცუან ხატი ადამის სულიერისაჲ და იქმნნენ სულიერ,
და	შტ.თქ.იპოლ	რომელნი ერწმუნნეს აღთქუმასა, მიიტაცნეს ცად მიმართ და აღაფრინვნეს სულმან მან წმიდამან,
და	შტ.თქ.იპოლ	რომელ შთაეცუა მათ, და დაიმკჳდრონ სასუფეველი, რომელ განმზადებულ იყო მათთჳს საუკუნითგან.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მშუმინვიერნი ესე დაშთენ აქავე ქუეყანასა ზედა სიმძიმესა შინა ჴორცთა თჳსთასა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მიიქცენ ჯოჯოხეთა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	კურთხევანი იგი ყოფილ მათა მიმართვე შესატყუებელ და წინაჲსწარმეტყუელებაჲ დიდი მათ მიერ გამოჩინებულ,
და	შტ.თქ.იპოლ	მუნ იყოს ტირილი თუალთაჲ და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
და	შტ.თქ.იპოლ	ესე მივწერჱ და მოვაჴსენე თავსა ჩემსა და, თქუენ, საყუარელნო.
და	შტ.თქ.იპოლ	ამიერითგან შეიყუარეთ სიქალწულჱ, ნაწილი ზეცისაჲ, და აღნათქუემი დაიმარხენ ყოველმან ჴორციელმან, რამეთუ ესე არს ნაწილი კეთილი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და თუ ეგე ეგრეთ არს, უკუე ნეტარი იგი იაკობ შვილთა მათ მიმართ მსგავსად მათ ჟამთაჲსა ეტყოდა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო თქუმულნი იგი შემდგომად მრავალთა ჟამთა განცხადნეს და კურთხევათა მათ ჰყოფდა და მისცემდა, რომლისათჳს ამას წინაჲსწარმეტყუელებდა.
და	შტ.თქ.იპოლ	„აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა, და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა, და იყოს სიყმილი და მახჳლი და სიკუდილი, საშინელებანი ზეცით გამოჩნდენ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	აწ იკითხევდ შენ ამას, რომელი მივწერჱ შენდა, შენ და ძმანი შენნი, რომელთა აღეთქუას აღთქუმაჲ და შეიყუარეს სიქალწულჱ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო ძეთა მათ ისრაჱლისათა ურთიერთას შეტყუებით შეცოდებათა მათთათჳს უთქუმიდა და თავსა თჳსსა ესევითართა საქმეთა მათთაგან განაშორებდა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ყოველთა მოშიშთა ღმრთისათა, რომელთა აღუთქჳან, აღთქუმაჲ დაიმარხენ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვჰპოვებთ მასვე სახესა ნეტარისა მის ისაკის თანა, რომელმან იაკობი, ძჱ თჳსი მრწემი, აკურთხა და ყოველივე მას მიჰმადლა,
და	შტ.თქ.იპოლ	რამეთუ იტყჳს: „აღუთქუთ და აღუსრულეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, ეკრძალენით ყოვლისაგან უდებებისა და შჯულს[ა] უფლისასა ზრახევდით დღჱ და ღამჱ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	სიტყუაჲ უშუერი და ლაღობაჲ განიშორეთ პირისაგან თქუენისა, რომელმან საკიცხელ ყვის და განაქიქის კაცი,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ესავისი წინაჲსწარ უწყოდა, ვითარმედ სახჱ ერისაჲ მის აქუნდეს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და გულისა მისისაჲ უკეთური ზრახვაჲ გულისხმა-ყო და არა აკურთხა, არამედ თქუმულ(თა) მისთაჲთა ძლიერებით[ა] [დასა[ჯა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რამეთუ ესე ესრეთ არს, [ცხ]ადად წიგნთაგან გული(სხმის-)საყოფელ არს შემდგომთათჳს, რამეთუ იტყჳს ესრე: ვითარცა მოუწოდა ისაკ, ძესა თჳსსა პირმშოსა,
და	შტ.თქ.იპოლ	ვითარ უნდა უფალსა ჩუენსა აჴოცად ანგაჰრებისა მის ფარისეველთა მათგან: „რამეთუ იყვნეს ვეცხლის-მოყუარე და განბასრეს იგი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ჰრქუა: „აღიღე მშჳლდ-კაბარჭი შენი და განვედ ველად და მინადირჱ მე ნადირი და მიქმენ მე ჭამადი, ვითარცა მიყუარს,
და	შტ.თქ.იპოლ	საყუარელო, აღდეგ და თაყუანის-ეც უფალსა, და მომიჴსენე შეცოდებული წმიდასა ლოცვასა შენსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მომიპყარ და ვჭამო და გაკურთხოს შენ სულმან ჩემმან, ვიდრე ესე ცოცხალღა ვარ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ყოველთა ერთობით აღმოვთქუათ ქებაჲ და დიდებაჲ მამისაჲ და ძისაჲ და წმიდისა სულისაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელი-იგი უბრძანა წინაჲსწარმეტყუელმან ესავს და ითხოვდა მისგან ჭამადსა, მოასწავებს სიტყჳთ ჩინებასა პირველისა მის ერისასა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „განვედ ველად და მინადირჱ“, სახესა სლვისა ამის სოფლისასა მსგავსად ერისა მის მოგუასწავებს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი თქუა: „აღიღე მშჳლდ-კაბარჭი შენი“, გჳჩუენებს რამეთუ განმზადებულ იყო ერი იგი თჳსისა დიდებისა შეყუარებად და არა სარწმუნოვებითა განმართლებად,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	არამედ ღუაწლისა და მახჳლისა თჳსისა მოსავ და განდგომილისა მეფისა გამორჩევაჲ, ვითარცა-იგი მოსემან ჰრქუა მათ: „მახჳლ შენდა სიქადული შენი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რებეკა ჰრქუა თჳსსა მას ძესა მრწემსა: „აჰა მესმოდა მამისა შენისაჲ, რამეთუ ეტყოდა ესავს, ძმასა შენსა:
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„მინადირე მე ნადირი და მიქმენ ჭამადი და ვჭამო და გაკურთხო შენ წინაშე უფლისა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აწ ისმინე, შვილო, სიტყუათა ჩემთაჲ და მივედ სამწყსოდ და მომგუარენ მე ორნი თიკანნი ჩჩჳლნი და უქმნე ჭამადები მისგან,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვითარცა უყ[უ]არს მამასა შენსა და მიუპყარ მამასა შენსა, რაჲთა ჭამოს და გაკურთხოს შენ უწინარეს სიკუდილისა თჳსისა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ჰრქუა მას: „მივედ სამწყსოდ და მომართუენ მე ორნი თიკანნი ჩჩჳლნი და შუენიერნი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი ჰრქუა მას, ვითარმედ: „მომგუარენ მე ორნი თიკანნი ჩჩჳლნი და შუენიერნი“, გჳჩუენებს ორსა მას წოდებასა სახარებისასა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ჩჩჳლ და შუენიერ აწ ვიქმნებით მორჩილებითა ქრისტეს მიმართ სარწმუნოვებითა განმართლებულ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და გამოზრდითა სულიერისა მის სიტყჳსა მიმართ განვმტკიცნებით, რომელ-იგი სახარებასა შინა მსგავსსა მას აღასრულებდა მოწაფეთა მიმართ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იაკობ ეტყოდა რებეკას დედასა თჳსსა, ვითარმედ: „არს ძმაჲ ჩემი მატყიერ და მე კაცი წყ[რტ]უ ვარ; ნუუკუე მრევდეს მამაჲ ჩემი
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვიპოვო მის წინაშე ვითარცა შეურაცხის-მყოფელი და მოვიკრიბო თავისა ჩემისა წყევაჲ და არა კურთხევაჲ“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელ იხილა შიშულობაჲ იგი ნოვესი, მამისა თჳსისაჲ და განიცინნა, რომლისათჳსცა დაიკრიბა თავსა თჳსსა ზედა წყევაჲ იგი?
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მე კაცი წყრტჳ, რომელი გამოაჩინებს შეუგინებელს და უბიწოს ჴორცთა მათ ქრისტესთა.
და	შტ.თქ.იპოლ	შობასა მას პირველსა შუმინვითა ცხოველითა შეიქმნის კაცი იგი მუცელსა მას შინა დედისა თჳსისასა და შემდგომად მოკუდავ არს.
და	შტ.თქ.იპოლ	აწ დავიდგათ ჩაფხუტი იგი სასოვებისაჲ, რაჲთა არა დავიწყლნეთ და მოვწყდეთ ღუაწლსა მას შინა;
და	შტ.თქ.იპოლ	განვიძარცოთ და განვაგდოთ ჩუენგან წიდოვნებაჲ, რაჲთა შევიმოსოთ სამოსელი საქორწინე;
და	შტ.თქ.იპოლ	დავსძინოთ ვეცხლსა მას, რომელი მოვიღეთ, რაჲთა ვიწოდნეთ მონა ქველ და სარწმუნო;
და	შტ.თქ.იპოლ	განვყიდოთ მონაგები ჩუენი და მოვიყიდოთ მარგალიტი იგი ქრისტე, რაჲთა განვმდიდრდეთ;
და	შტ.თქ.იპოლ	დავიკრძალოთ საფასჱ ჩუენი ცათა შინა, რაჲთა, რაჟამს მივიდეთ, განვაღოთ და ვიხარებდეთ ვიხილოთ უფალი ჩუენი სნეულებითა,
და	შტ.თქ.იპოლ	რაჲთა გჳწოდის ჩუენ, და დავდგეთ მარჯუენით მისა; მოვიძულნეთ თავნი ჩუენნი და შევიყუაროთ ქრისტე,
და	შტ.თქ.იპოლ	ვითარცა მან შემიყუარნა ჩუენ და მიეცა ჩუენთჳს; პატიოსნად ვიპყრათ სული იგი ქრისტესი, რაჲთა მადლი ვპოვოთ მისგან;
და	შტ.თქ.იპოლ	მოვიმტკიცნეთ წელნი ჩუენნი ჭეშმარიტებითა და სიმართლითა, რაჲთა არა დაჴსნილ ვიპოვნეთ ღუაწლსა მას ბრძოლისასა;
და	შტ.თქ.იპოლ	რაჲთა ჩუენ ზედა იხარებდეს სასოჲ იგი ჩუენი და მჴსნელი [ჩუენი]; დავიტანჯნეთ თავნი ჩუენნი ამას სოფელსა და თანამდებ ვიქმნეთ ვნებათა მათ უფლისათა,
და	შტ.თქ.იპოლ	დავჰრეკოთ კარსა მას ზეცისასა, რაჲთა განგჳღოს წინაშე ჩუენსა და შევიდეთ მას; უწყინოდ ვითხოვდეთ წყალობასა მისსა, რაჲთა მოვიღოთ, რავდენცა გჳნდეს;
და	შტ.თქ.იპოლ	ვითხოვოთ სასუფეველი მისი და სიმართლჱ, რაჲთა ქუეყანაჲ ესეცა მოგუეცეს და მოგუემატოს;
და	შტ.თქ.იპოლ	დაუტევოთ სოფელ[ი] ესე, რამეთუ არსვე არა ჩუენი; და მივიწინეთ სოფელსა მას, რომელსაცა ჩინებულ ვართ;
და	შტ.თქ.იპოლ	და ყოველთა მარტოდ მყოფთა ახაროს მხოლოდშობილმან, რომელი მოვიდა წიაღთაგან მამისათა.
და	შტ.თქ.იპოლ	აღფრინდიან მათგან და ვერ ეწიის ისარი იგი მისი, რაჟამს ესრინ მათ.
და	შტ.თქ.იპოლ	რამეთუ რაჟამს მსგავსად ბნელის სახედ ეოცის მათ, იგინი ნათელ იქმნიან, და რაჟამს დაშრიალდის მათ ზედა, ვითარცა გუელი იგი, მარილ იქმნიან და ვერ ჭამის მათგან,
და	შტ.თქ.იპოლ	სამკაული ევაჲს ასულთაჲ მატყლისაჲ და მჩურისაჲ, რომელი განკფდის და წარჴდის, ხოლო მათი იგი სამოსელი არა განკფდეს უკუნისამდე.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ჰრქუა: „ჩემ ზედა იყავნ წყევაჲ იგი, შვილო, გარნა ისმინე ჩემი და მივედ და მომართუენ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	მის გამო შევიდა სიკუდილი – სალმობით შობს შვილთა და მიეცემიან სიკუდილსა; მის გამო დაიწყევა ქუეყანაჲ, რაჲთა აღმოსცენდეს ეკალი და კუროჲსთავი.
და	შტ.თქ.იპოლ	მივეგებვოდით მას სიხარულით და მივართუათ მას შესაწევნელი აღთქუმაჲ, სიმართლჱ და ვერწმუნნეთ აღთქუმასა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და გულისჴმის-საყოფელ თქუმული იგი რებეკაჲს მიერ, წინაჲსწარ აწ ეკლესიათა მიერ აღესრულების და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „ჩემ ზედა იყავნ წყევაჲ იგი, შვილო“,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ამას მოგუასწავებს: ვითარცა აწ რომელნიმე აყუედრებენ და შეურაცხ-ჰყოფენ ეკლესიათა და იტყჳან, ვითარმედ: ჯუარ-ცუმულსა მას ვჰმსახურებთ,
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო შენ, საყუარელო, იკითხევდ და ისწავებდ და გულს-იდგინე ყოფად და აღსრულებად შჯული უფლისაჲ, იყავნ შენდა ზრახვა და ზრუნვა ყოველსა ჟამსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	წყევაჲ და შეურაცხის-ყოფაჲ ჩუენდამო ესე არს, რამეთუ ვნებანი იგი უფლისანი ურწმუნოთათჳს წყევა არს, ხოლო მორწმუნეთათჳს – ცხორება და მშჳდობა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და განვერნეთ ცეცხლსა მას უშრეტსა.
და	შტ.თქ.იპოლ	მოვიღოთ უფლისაგან ჴელმწიფებაჲ, რ˜ კადნიერ ვიქმნეთ დატკებნად გუელთა და იქედნეთა; განვიშოროთ ჩუენგან რისხვაჲ და გულის-წყრომაჲ ყოვლით სიბოროტითურთ;
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რაჲთა თჳსითა მით დამდაბლებითა განჴსნნეს წყევანი იგი შჯულისანი, რომელ ადამის ზედა იყვნეს, რამეთუ ჰრქუა: „მიწაჲ იყავ და მიწადცა მიხჳდე“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მოიღო რებეკა სამოსელი იგი პატიოსანი ძისა მისისა პირმშოჲსაჲ შუენიერი, შთააცუა იაკობს, ძესა თჳსსა, და ტყავნი იგი თიკნისანი გარდააცუა მკლავთა მისთა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვითარცა იტყჳს ესაია: „მან ცოდვანი ჩუენნი თავს-ისხნა და ურჩულოვებანი ჩუენნი იტჳრთნა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი ჰრქუა იაკობ მამასა თჳსსა: „ვქმენ, ვითარცა მიბრძანე მე“, მოგუასწავებს მარადის სიტყჳსა მის დამორჩილებასა მამისა თჳსისა მიმართ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ჰრქუა მას ისაკ: „ვინ ხარ შენ?“ და მან ჰრქუა მას: „მე ვარ ძჱ იგი შენი პირმშოჲ“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	არამედ მეცნიერებითა მიუშუებდა, რაჲთა ნათესავსა მას ისუ ნავესსა ჰრწმენეს და ცხოვნდეს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ეგრეცა აქა ჯერ არს გულისხმის-ყოფაჲ, რამეთუ იტყჳს: „მომეახლო მე და გიხილო შენ, შვილო ჩემო, უკუეთუ შენ ხარ ესავ, ძჱ ჩემი, ანუ თუ არა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვითარცა მიეახლა, იწყო რევად და თქუა: „ჴმაჲ ესე – ჴმაჲ იაკობისი, ხოლო ჴელნი – ესავისნი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იგი მათ მიერ წინაჲსწარ გამოაცხადებდა ყოფადთა მათთჳს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო ჴელნი მისნი იქმნნეს მსგავს ჴელთა ესავისთა, რამეთუ ერისა მის შეცოდებათათჳს სიკუდილდ მიეცა, და ჰრქუა მას: „მომეახლე და ამბორსმიყავ, შვილო“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვითარცა მიეახლა, ამბორს-უყო მას.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იყნოსა სული სამოსლისა მისისაჲ და აკურთხა იგი და ჰრქუა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მუნთქუესვე იწყო წინასწარმეტყუელმან ერთობით კურთხევისა მისთჳის და თქუა: „ეჰა ესერა სულნელებაჲ სამოსლისა ძისა ჩემისაჲ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ჰრქუა მას: „მოგეცინ შენ ღმერთმან ცუარისაგან ცისაჲსა და სიპოხისაგან ქუეყანისაჲსა, სიმრავლჱ იფქლისა და ღჳნისაჲ, და გმონებდენ შენ ნათესავნი,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და თაყუანის-გცემდენ შენ ჴელმწიფენი, და იყო შენ უფალ ძმისა შენისა, და თაყუანის-გცენ შენ ძეთა მამისა შენისათა, რომელმან გაკურთხოს შენ, კურთხეულ იყავნ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელმან გწყეოს შენ, წყეულ იყავნ!, ხოლო აწ ჰგონებდეს თუ ვინმე, ვითარმედ კურთხევანი ესე იაკობის ზედა იყვნეს, სცთების,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მერმე მან ძმასა თჳსსა ესავს თაყუანის-სცა და ძღუნითა პირსა მისსა ევედრა, და ამისა შემდგომად ეგჳპტედ შთავიდა, რაჲთა არა ნაშობითურთ სიყმილითა მოწყდენ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„სულ სულნელების ვართ ქრისტესა ცხოველთა და მკუდართა, რომელთათჳსმე სულად სიკუდილითი სიკუდილად, და რომელთათჳსმე – სულად ცხორებითი ცხორებად.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო რომელ-იგი თქუა: „მოგეცინ შენ უფალმან ცუარისაგან ზეცისაჲსა და სიპოხისაგან ქუეყანისა, სიმრავლჱ იფქლისა და ღჳნისაჲ“,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რამეთუ თქუა, ვითარმედ „სიპოხისაგან ქუეყანისაჲსა“, ჴორცთა მათ უფლისათა იტყჳს, რომელ-იგი ქალწულისაგან შთაიცუნა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი თქუა: „სიმრავლჱ იფქლისაჲ და ღჳნისაჲ“, გჳჩუენებს სახესა წმიდათასა საუნჯეთა შეკრებულ და სულითა ვითარცა ღჳნითა განმხიარულებულ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რამეთუ თქუა, ვითარმედ: „გმონებდენ შენ ნათესავნი და თაყუანის-გცემდენ შენ ჴელმწიფებანი“, ესე აქა ჟამამდეცა იქმნების:
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვის-მე აქუნდენ ნათესავნი მორწმუნენი ჰმონებენ და ვის-მე თაყუანის-სცემენ ეკლესიასა შინა ჴელმწიფენი, არა თუ ქრისტესა, რომლისა სახელითაცა ცხოვნდებიან?
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ ფუცვიდენ ღ˜ა ჭეშმარიტსა და რომელნი] ფუცვიდენ ცასა, ფუცვენ და რომელნი ცხოველსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მერმე იტყჳს: „აჰა ესერა რომელნი მმონებდენ მე, იგინი იშუებდენ, ხოლო თქუენ გშიოდის; აჰა ესერა რომელნი მმონებდენ მე, იგინი იხარებდენ, და თქუენ გწყუროდის.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მუნთქუესვე შემდგომად იტყჳს: „იყავ შენ უფალ ძმისა შენისა და თაყუანის-გცემდენ შენ ძენი მამისა შენისანი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იაკობსა არავინ თაყუანის-სცა და არცა იქმნა უფალ ძმისა თჳსისა ესავისა, და რამეთუ მჴდომ-ექმნა ესავს, ძმასა თჳსსა, შეეშინა და ივლტოდა და პირველ შჳდგზის მას თაყუანის-სცა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ამისთჳს იტყჳს: „რომელმან გწყეოს შენ, წყეულ იყავნ, და რომელმან გაკურთხოს, კურთხეულ იყოს“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვიხილოთ, რასა იტყჳს შემდგომად, რამეთუ იტყჳს: „და იყო შემდგომად კურთხევათა მათთჳს ისაკისთა იაკობის ზედა, და იყო, ვითარცა გამოვიდოდა იაკობ ისაკისგან,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	მამისა თჳსისა, მოვიდა ესავიცა, ძმაჲ მისი ნადირითურთ და უქმნა ჭამადი და მიუპყრა მამასა თჳსსა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	შეადგინებს ნათესავთა, ვითარცა ჭამადსა მას, რომელი ჭეშმარიტებისა სახედ გარჱ-წარჰჴდის და ზეცისასა მას პურსა მიახლებად ვერ იკადრებდეს,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ჰრქუა ესავ: „აღდეგ, მამაო ჩემო, და ჭამე ნადირისაგან ძისა შენისა და მაკურთხენ სულმან შენმან“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ჰხედავა ამპარტავანებასა სიტყჳსასა და სიფიცხლესა გულისა მისისასა?
და	შტ.თქ.იპოლ	და რომელმან დასთესოს თესლი სიწმიდისაჲ, განწმიდენ ქუეყანაჲ თჳსი ეკალთაგან.
და	შტ.თქ.იპოლ	და დედაკაცისაჲ ესრე ჯერ-არს, თუ ცხადად ქმარი ესუას, ვიდრე განჴორვებასა და ცოდვასა; დედაკაცი დედათა შეეყავნ და მამაკაცი მამათა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ გამოეცხადის მათ და ბრძოლა უყვის, იგინი შეიჭურნიან სარწმუნოებითა და დასციან იგი.
და	შტ.თქ.იპოლ	რომელმან თჳთ დაითესა თესლი კეთილი, წმიდად იპყარნ ღუარძლისაგან და ეკალთაგან.
და	შტ.თქ.იპოლ	დავიგლახაკნეთ თავნი ჩუენნი] ამას სოფელსა შინა და მრავალნი განვამდიდრნეთ მოძღურებითა ჩუენითა;
და	შტ.თქ.იპოლ	არა არს მუნ რჩევა მამაკაცისა და დედაკაცისა და არცა მონისა და უფლისა, რამეთუ ყოველნი ნაშობ ღმრთის იყვნენ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ აქა ჟამამდეცა, რომელ წინადაცუეთილებასა შინა არიან, ეგრე იქადიან და ჰგონებენ, ვითარმედ იგინი ხოლო განმართლებულ არიან.
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ ძალითა მიიწიის მათ ზედა, განიღჳძიან მათ და განიფრთხვიან თაყუანის-ცემად და ადიდებედ ღმერთსა, და თუ მონაგებითა აზრზენნ ამათ, მათი იგი გლახაკთა განუყვიან.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო ნეტარი იგი იაკობ მოშიშებით და სიმდაბლით წარდგა და ჰრქუა მამასა თჳსსა, ვითარმედ: „ვყავ, რაჲცა მიბრძანე მე“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო ესავ არა ესრე ჰრქუა, არამედ ფიცხლად, ვითარმედ: „აღდეგინ მამაჲ და ჭამენ ნადირისაჲ ამის და მაკურთხენ მე სულმან შენმან“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მან თქუა: „ვინ ხარ შენ?“ ხოლო მან ჰრქუა: „მე ვარ ესავ, ძჱ შენი პირმშოჲ“.
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ შევიდის მათდა მშიერებითა ჭამადთაჲთა, სძლიან მას მარხვითა მათითა, მსგავსად მჴსნელისა ჩუენისა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და გულის-თქუმითა ევაჲსითა თუ აღძრნის იგინი, მარტოდ განეშორნიან და შეეყენნიან, და არა ასულთა თანა ევაჲსთა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ქმნულკეთილ იყო ამნონი და შუენიერ ხილვითა და შეკრა იგი გულის-თქუმამან დისა მისისამან და მოკლა იგი აბესალომის მიერ, რამეთუ აგინა დაჲ თჳსი თამარი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	დასულბა ისაკი დაკჳრვებითა დიდითა და ჰრქუა: „და ვინ იყო იგი, რომელი შენდა მოსლვადმდე მოვიდა და მომართუა მე და ვჭამე ყოვლისაგანი
და	შტ.თქ.იპოლ	ამათვე მღჳძარეთა მოაქუნდა მისა პური და წყალი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვაკურთხე იგი და იყავნ კურთხეულ?“ ჰხედავა, ვითარ განიღჳძა აქა სულმან მან წინაჲსწარმეტყუელისამან?
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ კურთხევათა მათ შინა იაკობის მიმართ თქუა ესრეთ: „რომელმან გაკურთხოს შენ, კურთხეულ იყავნ, და რომელმან გწყეოს, წყეულ“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ამისთჳს განაკრძალა და მეორითა მით დაამტკიცა წინაჲსწარი იგი კურთხევაჲ და ჰრქუა: „ვაკურთხჱ იგი და იყავნ კურთხეულ“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იყო ყოფილი იგი იაკობისგანი ზრახვაჲ აღსრულებულ ქრისტესა ზედა წინაჲსწარ გამოცხადებულ:
და	შტ.ნეტ.იპ	ნეტარისა იპოლიტეს თქუმული აღსასრულისათჳს ჟამთაჲსა, თქუმული წიგნთაგან წმიდათა ქრისტესთჳს და ანტექრისტესთჳს
და	შტ.ნეტ.იპ	ღირსად და წესად შეჰრაცხე უხუად და უშურველად წარმოღებად ვითარცა წმიდისა წყაროჲსაგან მუნვე საღმრთოთა წიგნთა შეტყუებით;
და	შტ.ნეტ.იპ	წარმოგიდგინო შენ რომელცა-ეგე გწადის, და ნუ სმენითა ხოლო სასმენელთაჲთა მხიარულ იქმნები ამას ზედა, არამედ ძალითურთ გულისხმა-ყავ და საქმესა მას ხედევდ,
და	შტ.ნეტ.იპ	რაჲთა ყოვლითურთ ღმრთისა დიდებად შემძლებელ იყო, რაჲთა იყოს ესე შენდა საზრდელ ამას სოფელსა უურველად და უჭირველად ჩუენ მიერ,
და	შტ.ნეტ.იპ	რაჲთა რომელ ესე მრავალთა მძიმედ გულისხმისსაყოფელ არს და ძნიად მისაწევნელ განმზადებულითა სიტყჳთა მიუგო.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვითარმედ ნათესავნი ყრმითა ამით, ძისა ამის ღმრთისაჲთა, იკურთხნენ და აღთქუმასა მას მამათა თანა შესლვად, რამეთუ ამისთჳსცა იაკობ შობასა მას თჳსსა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელ შემდგომ იყო შობად, წარმოუძღუა და შებმა-უყო ბრჭალსა ესავისსა,
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო მეშინის ნუუკუე ურწმუნოთა და მგმობართა ენათა მიმართ მისთესო ესე,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მოღებად პირმშოებისა მის და ახალსა მას შჯულსა მთავრად გამოჩინებად.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იყო ვითარცა ესმა ესავს სიტყუაჲ იგი [ი]საკისი, მამისა თჳსისაჲ, ჴმა-ყო ჴმითა მაღლითა განმწარებულად და თქუა: „მაკურთხე მე-ცა, მამაო“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ჰრქუა მას ისაკ: „მოვიდა ზაკუვით ძმაჲ შენი და მიიღო კურთხევაჲ იგი შენი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი თქუა, „ზაკუვით“, გამოაჩინებს ზრახვითსა, რამეთუ განმზადებულ იყო სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ განჴორციელებად და ხატი მონისაჲ შთაცუმად.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რაჲთა მის მიერ გამოუჩინებელ შობითა მოიღოს კურთხევაჲ მამისაგან და მოგუეცეს ჩუენცა, რომელთა გურწამს იგი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„და ესავს ვითარცა ესმა, თქუა: მართლად ეწოდა სახელი მისი იაკობ, რამეთუ აჰა ესერა, ორჯერ შემიტყუვა მე, მიმიღო პირმშოებაჲ ჩემი და აწ მიმიღო კურთხევაჲ ჩემი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„და უთქმიდა ესავ იაკობს და იტყოდა გულსა თჳსსა: ოდესმე მოახლდენ დღენი სიკუდილისანი მამისა ჩემისანი, რაჲთა მოვკლა იაკობ ძმაჲ ჩემი“.
და	შტ.ნეტ.იპ	„ჵ ტიმოთე, სარწმუნოვებაჲ ეგე კრძალულად იპყარ და ჰრიდებდ ურწმუნოვებისათა მათ ახალ ჴმათა და მჴდომთა მათგან სახეთა, რომელნი აღსარებასა მას სარწმუნოვებისასა შესცთეს“;
და	შტ.ნეტ.იპ	და მერმე: „ხოლო შენ, შვილო ჩემო, განძლიერდი მადლსა მას შინა იესუ ქრისტესსა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელიგი გესმა ჩემგან ჴელითა მრავალთა მოწამეთაჲთა, ამას დაუმტკიცებდ მორწმუნეთა მათ კაცთა, რომელნი შემძლებელ იყვნენ სხუათაცა სწავლად“.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ უკუე ნეტარი იგი მოციქული შიშით ჴელსა შეჰყოფდა ამას რომელ-იგი არა ყოველთა წინაჲსწარ უწყებულ და განცხადებულ იყო, წინაჲსწარ ჰხედვიდა სულითა, რამეთუ არა ყოველთა თანა არს სარწმუნოვებაჲ;
და	შტ.ნეტ.იპ	რავდენ არა უფროჲს, უკუეთუ ჩუენ უდებთა მიმართ ღმრთისათა მათ სიტყუათა მივცემდეთ განრყუნილთა და უღირ[ს]თა კაცთა?
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელ მსგავსად ჴორცითა იაკობისგან შობილ და მათგან ძელსა ზედა დამოკიდებულ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ჰრქუა ესავ: „არა დამიმარხეა კურთხევაჲ, მამაო?“
და	შტ.ნეტ.იპ	არამედ მათ ჟამთათჳსცა და ყოფადთა მათთჳსცა მოგჳთხრეს, რაჲთა არა ერთისა ჟამისათჳს ერქუას წინაჲსწარმეტყუელ,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ ესე ყოველნი წინაჲსწარმეტყუელებისაჲთა მით სულითა განძლიერებულ და თავადისა მის სიტყჳსა მიერ ღირსად პატიოსან,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ არა თჳსითა ძალითა რასმე წინაჲსწარმეტყუელნი იგი წინაჲსწარმეტყუელებდეს – ნუ სცთები – და არცა რომელ იგი მათ უნდა მას ქადაგებდეს;
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მან ჰრქუა მას: „უკუეთუ უფლად დავადგინე იგი შენ ზედა და ყოველნი ძმანი მისნი დავამონენ მას,
და	შტ.ნეტ.იპ	არამედ პირველ სიტყჳთა მით გულისხმა-ჰყოფდეს სამართლად, და მერმე ჩუენებითა ეუწყებოდა გამოკეთებად, ესრეთ მოვლინებულნი კეთილად იტყოდეს ამას
და	შტ.ნეტ.იპ	და თუმცა არა, რომლისა სიტყჳსა მსგავსად წინაჲსწარმეტყუელნი იგი ვითარცა წინაჲსწარმეტყუელნი წინაჲსწარმეტყუელებდეს?
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო რასა იგი სულითა წინაჲსწარ ჰხედვიდეს განმზადებულთა მათთჳს და გჳთხრობდეს,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	იფქლითა და ღჳნითა განვამტკიცე იგი, და აწ შენ რაჲ გიყო, შვილო?“ „და შეეწყალა ისაკს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და არა თუ წარსრულთათჳს რასმე იტყოდეს წინაჲსწარმეტყუელნი იგი რომელ იგიმცა ყოველთა ეხილვა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აღიმაღლა ესავ ჴმითა მაღლითა და ტიროდა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელსა-იგი იტყჳს, ვითარმედ: „შეეწყალა ისაკს“, შეწყალებასა სიტყჳთა მით ერისა მის შეცოდებათათჳს მოასწავებს,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მაღლად ჴმასა მას და ტირილსა ესავისსა შენანებასა საქმეთა მათთჳს, რომელ ქმნნეს, გჳჩუენებს, ვითარცა საქმესა მას მოციქულთასა წერილ არს:
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„ვითარცა ესმა ესე, დაწუხნეს და ჰრქუეს პეტრეს და მოციქულთა მათ: „რაჲ-მე ვყოთ, ძმანო? და მათ ჰრქუეს: „შეინანეთ, გრწმენინ სახელი იესუ ქრისტესი,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მოიღოთ მადლი და ნიჭი სულისა წმიდისაგან, რამეთუ თქუენდა არიან აღთქუმანი ესე
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და შვილთა თქუენთა და ყოველთა შორიელთა, რომელთა მოუწოდის უფალი ღმერთი ჩუენი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო წინაჲსწარმეტყუელებით ისაკ ყოფადთა მათთჳს იტყოდა: „აჰა, აწ სიპოხისაგან ქუეყანისა იყო მკჳდრობაჲ შენი და ზესკნელს ცუარისაგან ცისაჲსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მახჳლითა შენითა სცხოვნდებოდი და ძმასა შენსა ჰმონებდე.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო იყოს, ოდესმე განიჴსნე და განაგდო უღელი მისი ქედისაგან შენისა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და არა თუ ჩუენითა სიბრძნითა რაჲმე ახლად ჴელსა შევჰყოფთ გამოთქუმად, არამედ რაჲ-იგი დასაბამითგან წარმართებულ არიან სიტყუანი და წერილნი,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ თანა-გუაც გულისხმის-ყოფად ყოფადთა მათთჳს, რამეთუ თქუა: „აჰა ესერა სიპოხისაგან ქუეყანისაჲსა იყოს მკჳდრობაჲ შენი, და ცუარისაგან ცისაჲსა ზეგარდამო“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ იყო დამკჳდრებაჲ ერისაჲ მის ქუეყანასა მას ქამისსა, რომელ-იგი განუნაწილა მათ ისუ, ძემან ნავესმან, და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „ცუარისგან ზეცისაჲსა“,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „მახჳლითა შენითა სცხოვნდებოდიო“, რამეთუ მარადის ერი იგი არა დასცხრებოდა წყობად და ბრძოლად გარემოჲს ნათესავთა მათ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „ძმასა შენსა ჰმონებდე“, მოასწავა ამათ ჟამთათჳს, რომელსა მახლობელ იყო ქრისტე მოხედვითა ძმათა თჳსთა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელ მსგავსად ჴორცთა, რომლისათჳს წინაჲსწარმეტყუელი იგი ასწავებს დამორჩილებად და მონებად.
[და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ამისთჳს ჰრქუა, ვითარმედ: „განჰჴსნდე [და განაგდო] უღელი მისი ქედისაგან შენისა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვითარცა ნეტართა მათ წინაჲსწარმეტყუელთა ნათესავითი ნათესავად ქრისტეს ზრახვასა მას წინაჲსწარ ქადაგებდეს. და სამართალი ჩუენდა მომართ განცხადებულად გჳჩუენა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	უკუეთუ წარსრულთა მათთჳს და მომავალთა ჩუენგან ეძიებენ, რავდენ არა უფროჲს ყოფადთა მათთჳს წინაჲსწარ ჰრწმენეს?
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ იტყჳს წერილი ესრე, ვითარმედ: „იხილნა იაკობმან ძენი იგი იოსებისნი და ჰრქუა: ვინ არიან ესენი? და მან ჰრქუა: ძენი ჩემნი არიან, რომელნი მომცნა მე უფალმან აქა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ჰრქუა: მომაახლენით ჩემდა, რაჲთა ვაკურთხე იგინი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და თუალნი იაკობისნი დამძიმებულ იყვნეს სიბერითა და ვერ ჰხედვიდა, და მიაახლნა იგინი წინაშე მისსა, და ჴელნი მოასხნა და ამბორს-უყო მათ და ჰრქუა ისრაჱლმან იოსებს:
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აჰა, ხილვასა პირისა შენისასა არა ჴუებულ ვიქმენ და მიჩუენნა ღმერთმან ნაშობნიცა შენნი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და აღჰმართნა იგინი იოსებმან უბეთა მისთაგან და თაყუანის-სცეს პირსა ზედა თჳსსა ქუეყანასა ზედა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და წარმოადგინნა იოსებ ორნი იგი ძენი თჳსნი: ეფრემ მარჯუენით მისა, მარცხლ ისრაჱლისა, და მანასე – მარცხენით მისა, მარჯულ ისრაჱლისა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მიაახლნა იგინი მას.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და განყო ჴელი თჳსი მარჯუენე ისრაჱლმან და დასდვა თავსა ეფრემისსა, მრწემისა ძმისასა, და მარცხენე – თავსა ზედა მანასესსა ჴელნი ერთი ერთსა ზედა გარდართხმით.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აკურთხნა იგინი და თქუა: „ღმერთო, რომლისა წინაშე სათნო-გიჩნდეს მამანი ჩემნი აბრაჰამ და ისაკ, ღმერთო, რომელმან გამომზარდე მე სიყრმით ჩემითგან აქამომდე,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ეწოდენ ამათ ზედა სახელი ჩემი და სახელი მამათა მათ ჩემთაჲ – აბრაჰამისი და ისაკისი და განმრავლდენ განმრავლებითა დიდითა ქუეყანასა ზედა“.
და	შტ.სიტ.იპ	ამის ყოვლისათჳს ღმერთი ჭეშმარიტი ახარეს სოფელსა და, ვითარცა ასწავეს მოწაფეთა მათ მისთა სოფელსა,
და	შტ.სიტ.იპ	ხოლო რაჟამს მოვიდეს სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, მოგაჴსენოს თქუენ და გიძღოდის თქუენ ყოველთა ჭეშმარიტებით“.
და	შტ.სიტ.იპ	და მერმე, ვითარმედ: „მივიდე და მეოხი იგი მოგივლინო თქუენ“.
და	შტ.სიტ.იპ	რომელი გამოჩნდა ჴორცითა, განმართლდა სულითა, განეცხადა ანგელოზთა, იქადაგა წარმართთა შორის, სარწმუნო იქმნა სოფლისა და აღმაღლდა დიდებითა“.
და	შტ.სიტ.იპ	აჴდა და დაჯდა მარჯუენით ღმრთისა მამისა; და შემდგომად დღისა მის ვნებისაჲსა, რომელ არს აღვსებაჲ, და აღსრულებასა მას დღეთა მათ ერგასისთასა,
და	შტ.სიტ.იპ	ვიდრე-იგი იყვნეს მოციქულნი შეკრებულ ერთად, მოვიდა სული წმიდაჲ და აღავსნა ყოველნი და იწყეს სიტყუად ენათა მრავალთა,
და	შტ.სიტ.იპ	რომლისათჳსცა პეტრე აღივსო სულითა წმიდითა და მრავლითა იგავითა უჩუენებდა მათ მოსლვასა მას სულისა წმიდისასა და მადლთა მათ ქრისტესთა.
და	შტ.სიტ.იპ	და ვითარცა მოიღეს სული იგი წმიდაჲ, მოიჴსენეს სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ, რომელ თქუა,
და	შტ.სიტ.იპ	და მერმე იტყჳს, ვითარმედ: „ჩუენ არა მოვიღეთ სული ამის სოფლისაჲ, არამედ სული იგი, რომელ ღმრთისა მიერ არს“.
და	შტ.სიტ.იპ	არამედ რაჲ-იგი ესმეს მას, იტყოდის და მომავალსა მას ყოფადსა გითხრობდეს თქუენ.
და	შტ.სიტ.იპ	მან მე მადიდოს, რამეთუ ჩემგან მიიღოს და გითხრას თქუენ, რამეთუ ყოველი, რაჲ არს მამისა ჩემისაჲ, ჩემი არს.
და	შტ.სიტ.იპ	ამისთჳს გარქუ თქუენ, რამეთუ ჩემგან მიიღოს და გითხრას თქუენ“.
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: „არა თავით თჳსით რას იტყჳს სული იგი წმიდაჲ, არამედ ჩემგან მოიღოს და გითხრას თქუენ, რამეთუ რაჲ აქუს მამასა ჩემსა, ჩემი არს“.
და	შტ.სიტ.იპ	იხილე მამაჲ სრულ, ძჱ სრულ და სული წმიდაჲ სრულ, შემოქმედ მამაჲ, შემოქმედ ძჱ, შემოქმედ სული წმიდაჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	და მერმე: „დასაბამითგან ქმნა ღმერთმან ცაჲ და ქუეყანაჲ“.
და	შტ.სიტ.იპ	და ძისასა მახარებელი იტყჳს: „ყოველივე მის მიერ შეიქმნა და თჳნიერ მისა არარაჲ იქმნა“.
და	შტ.სიტ.იპ	და მერმე: „სიტყჳთა უფლისაჲთა ცანი დაემტკიცნეს“.
და	შტ.სიტ.იპ	და სულისა წმიდისათჳს იტყჳს: „და სულითა პირისა მისისაჲთა – ყოველი ძალი მათი“.
და	შტ.სიტ.იპ	და მერმე ქრისტე იტყჳს: „სული არს, რომელი განაცხოველებს, და ჴორცმან არაჲ არგის“.
და	შტ.სიტ.იპ	მოგუასწავა განუყოფელისა მის ბუნებისათჳსცა ღმრთეებისა მის, ძალისა განუწვალებელისა, რომლისათჳსცა თქუა, ვითარმედ: „გამოვედ მამისაგან და მოვედ სოფლად“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ესე თქუა წინაჲსწარმეტყუელმან მან, დიდი ზრახვაჲ გჳჩუენა ჩუენ ჴელთა მათ ერთი ერთსა ზედა გარდასხმითა და უმრწემესსა მას ძესა იოსებისსა,
და	შტ.სიტ.იპ	და ამითცა გჳჩუენებს ერთობასა მას განუწვალებელსა სამებისასა, რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: „სულ არს ღმერთი“
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ეფრემს, მარჯულ დადგინებითა და მანასჱ, რომელ-იგი პირმშოჲ იყო – მარცხენით.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	გჳჩუენებს მათ გამო ორსა წოდებასა და ორსა ერსა ყოფადსა და მრწემი იგი სარწმუნოვებითა მარჯულ ქრისტესა პოვნილ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო პირველი იგი ერი, რომელნი შჯულითა იქადოდეს, მარცხენით დადგინებულ, რომლისათჳს ვერ გულისხმა-ეყო იოსებსა და ყოფადი იგი წინაჲსწარმეტყუელისა მისგან,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ჰგონებდა, ვითარმედ დაავიწყდა მამასა მას, რომლისათჳს უპყრა ჴელი მისი და ჰრქუა: „არა ეგრე, მამაო, არამედ ესე არს პირმშოჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	და გჳჩუენებს თავისა თჳსისათჳსცა და ჭეშმარიტისა მის სულისათჳსცა, ვითარ განუშორებელ არს მამისაგან.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მან ჰრქუა: „უწყი, შვილო, უწყი, ესეცა დიდ იყოს და აღმაღლდეს.
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ თანაყოფილად რაჲ იგი იხილეს, მას საქმესაცა მოქმედ იყვნეს ძჱ და სული წმიდაჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	ვითარცა მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ სწორ ღმრთეებითა, საქმეთაგან მამისათა ეგრევე მეცნიერ იყვნეს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და დასუა ეფრემი ზეშთა მანასესა.
და	შტ.სიტ.იპ	ვითარ ესევითარსა შუენიერსა და სულნელსა ცნობასა მეყს წარეწინეს, ამის სახედ-ვე ჭეშმარიტისა მის სულისა წმიდისათჳს
და	შტ.სიტ.იპ	გამოვალს და არა განიყოფვის, გარდაეცემის და არა მოაკლდების.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და უშურველად გამოვთქუათ, რომლითა სიტყჳთა საკუთარ-იყვნა ორნი იგი ძენი იოსებისნი,
და	შტ.სიტ.იპ	და ერთბამად ჭეშმარიტად ერთობასა მას და ერთსწორებასა იტყჳს: „მე მამისა თანა და მამაჲ ჩემ თანა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ჩემდა იყვნენ; ეფრემ და მანასჱ, რუბენის და სჳმეონისებრ იყვნედ ჩემდა.
და	შტ.სიტ.იპ	და აწ ესრე-მე ვთქუათა, ვითარმედ მამაჲ ცათა შინა და მხოლოდშობილი ძჱ და ჭეშმარიტი სული ქუეყანასა ზედა,
და	შტ.სიტ.იპ	რომლითა სავსე არს ყოველი და არს ყოველსა შინა და ზედა ყოველსა?
და	შტ.სიტ.იპ	ამის ყოვლისათჳს ღმრთეებრ იტყჳს, ჰმოძღურის და ასწავებს ქრისტეს მოწაფეთა მათ.
და	შტ.სიტ.იპ	და იგინი აღსავსე სულითა წმიდითა დიდთა მათ მადლთა მოძღურებისათა ძისა მის ღმრთისათა უქადაგებდეს ყოველთა და ასწავეს მრავალთა სარწმუნოვებაჲ ჭეშმარიტი.
და	შტ.სიტ.იპ	აწ ამიერითგან ძჱ ღმრთისაჲ მიუწდომელთა კეთილთა შუვადმდგომელ არს და თანამდებ, რომელთა უყუარს იგი.
და	შტ.სიტ.იპ	და რაჲ-მე ნანდჳლ მიუწდომელ და განუზომელ ამისა უფროჲს იყოს, რაჟამს აღსრული იგი მამისა ზეცად ზეცითვე დიდებითა მამისაჲთა მოვიდეს
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ მოუკლებელი იგი და ძლიერი ღმერთი ადგილსა მას სამკჳდრებელსა მიგრძობილსა მას საზღვარსა დაუსრულებელსა მას სასუფეველსა განუმზადებს
და	შტ.იაკ	ცხორებაჲ და განგებაჲ წმიდისა იაკობისი, რომელი ებისკოპოს იქმნა ქალაქსა ნასიბინს
და	შტ.სიტ.იპ	საყოფელსა, რომელ ერთსა მას ხოლო საშუებელსა წესიერნი იგი და ღირსნი.სიტყჳერთა მათ და სულიერთა და ჴორციელთა თავისა თჳსისა თანა განუმზადოს საყოფელი,
და	შტ.იაკ	მოსჱ დიდმან წინაჲსწარმეტყუელმან, რომელმან განაპო ზღუაჲ მეწამული და განიყვანნა ჴმელსა ძენი ისრაჱლისანი
და	შტ.იაკ	და აღმოუცენა წყალი უდაბნოსა ურწყულსა კლდისაგან ჴმელისა და განაძღო ბევრეული იგი ერი, და აღვიდა მთასა სინასა გარდამორთუმად მათა წიგნი შჯულისაჲ.
და	შტ.იაკ	და ვიდრე გარდამოსლვადმდჱ მისა უღმრთო იქმნა ერი იგი.
და	შტ.სიტ.იპ	ვითარმედ: „სადაცა მე ვიყო, მუნცა თქუენ იყვნეთ და ყოველსა ჟამსა დიდებასა ჩემსა ჰხედვიდეთ.
და	შტ.იაკ	და იქმნეს თავისა მათისა კერპი და თაყუანის-სცეს მას.
და	შტ.სიტ.იპ	„რომელი თუალმან არა იხილა და ყურსა არა ესმა და გულსა კაცისასა არა შთავარდა, რომელი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა“.
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ არა ცუდად რაჲმე და უდებად ეგოდენ დამდაბლდა ღმერთი სიტყუაჲ და ძჱ მხოლოდშობილი დაუსაბამოჲსა ღმრთისაჲ
და	შტ.სიტ.იპ	და ნანდჳლვე ჭეშმარიტ ძე ღმრთის, რამეთუ დამდაბლდა, რაჲთა ჩუენ აღგუამაღლნეს,
და	შტ.სიტ.იპ	უკუეთუ შენისა მაგისგან რას ორგულებ, მისისა მისგან გრწმენინ და ისწავე,
და	შტ.იაკ	და მე ვითარ შემძლებ[ელ] ვიქმნე აღებად პირისა ჩე[მისა] და აღძრვად ენისა ჩემისა სიტყუად, არამედ მინდობითა ძალსა (წმიდასა მას) და შეწევნითა მისითა აღვძრა ენაჲ ჩემი
და	შტ.იაკ	და ვიტყოდი სათნოვებათა აბელისთა და ღმრთის-მოყუარებათა ენუქისთა და სიმართლესა ნოვესსა და სიწმიდით მღდელობასა მელქიზედეკისსა
და	შტ.სიტ.იპ	და რამეთუ ჩუენ ზედა განმზადებულ იყო აღსრულებად, წინაჲსწარ გუაუწყა.
და	შტ.სიტ.იპ	და რამეთუ ვითარცა თავადი თჳნიერ სისხლისა და თჳნიერ ნებისა ჴორცთაჲსა იშვა მეორე იგი შობაჲ,
და	შტ.სიტ.იპ	ეგრჱთვე ჩუენ თჳნიერ სისხლისა და თჳნიერ ჴორცისა წმიდისა სულისაგან ვიშვნეთ ზესკნელითა მით შობითა.
და	შტ.სიტ.იპ	და ვითარცა გამოგჳჩნდა ჩუენ მეუფჱ იგი და ღმრთეებისა ბუნებაჲ იგი ხატად კაცისა,
და	შტ.სიტ.იპ	დიდებაჲ ღმრთეებასა მისსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	შტ.იაკ	და სარწმუნოვებასა აბრაჰამისსა და მოთმინებათა მისთა და სტუმართმოყუარებასა და შესაწირავთა მისთა მრავალთა და სათნოვებათა მისთა,
და	შტ.იაკ	მოთმინებასა იობისსა მოწევნულთა მათთჳს მის ზედა, მადლობასა მისსა და სიყუარულსა მას მისსა უცხოთა მიმართ და გლახაკთა განურისხველობასა.
და	შტ.იაკ	და კუალად მეგულების მე თხრობად ცხორებაჲ წმიდისაჲ ამის და სასწაულთა საქმენი წმიდისაჲ ამის კაცისაჲ და ვითხოვ შეწევნასა ღმრთისასა,
და	შტ.იაკ	რაჲთა მომცეს მე ძალი აღწერად ჭეშმარიტებით და სიმართლით.
და	შტ.იაკ	და მნებავს, რაჲთა იყოს ცხორებაჲ ესე ღირსსა და არზანიგსა ადგილსა, რაჲთა ყოველნი, რომელნი იკითხვიდენ მას, მოწრაფჱ იყვნენ მიმსგავსებად საქმეთა ამ[ის] წმიდისათა.
და	შტ.იაკ	და აწ ლოცვითა მისითა ვითხოვ ღმრთისაგან წყალობასა და ვიწყებ მე თხრობად ცხორებასა მისსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ორნი იგი ძენი იოსებისნი ორად ნათესავად განყვნა და იქმნეს ათსამეტ ნათესავ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ნათესავი იგი იოსებისი ორთა მათ ძეთა განუყო და ესე არა თუ ცუდად რაჲმე,
და	შტ.იაკ	ნასიბინი ქალაქი საზღვარსა ზედა არს სპარსეთისასა და ბერძენთასა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ პავლჱ მოციქული მეათცამეტედ მოციქულთა მათ [შემდგომად] იწოდა, რიცხუსა ნათესავთასა შეერთო და მოციქულ ნათესავთა იჩინა.
და	შტ.იაკ	და პირველ მისა ხარკსა წარიღებდეს მეფენი ბერძენთანი, რამეთუ მათსა ჴელმწიფებასა ქუეშჱ იყო.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვიხილოთ შემდგომად ამისა რასა-ძი იტყჳს, რამეთუ იტყჳს: „მოუწოდა იაკობ ძეთა მათ თჳსთა და ჰრქუა: „შემომიკერბით და გითხრა.
და	შტ.იაკ	და სიყრმითგან მისით აღეღო უღელი იგი მონაზონებისაჲ ქედსა ზედა მისსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რაჲ-იგი ყოფად არს თქუენდა შემდგომთა მათ ჟამთა, მოკერბით და ისმინეთ ძეთა მაგათ იაკობისთა, ისმინეთ ისრაჱლისი, მამისა თქუენი[საჲ] და რომელსა-იგი იტყჳს, ვითარმედ:
და	შტ.იაკ	და სიცხესა ზაფხულისა[სა] მზესა ქუეშე დასწუვიდა თავსა თჳსსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„შემომიკერბით და გითხრა თქუენ, რაჲ-იგი ყოფად არს თქუენდა მომავალთა ჟამთაო“, ესე წინაჲსწარმეტყუელება არს და არა კურთხევა.
და	შტ.იაკ	და არცაღა იყო საზრდელი მისი იფქლისა და ქრთილისაგან, გინა რომლისაგანვე, რომელი იქმნების შრომითა ჴელთაჲთა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და წიგნთა შინა უთქუამს, ვითარმედ: „ყოველნი ესე ძენი იაკობისნი ათორმეტნი.
და	შტ.იაკ	არამედ მხლისაგან ველურისა უდაბნოჲსა იზარდებოდა და ნაყოფთაგან ხეთა ველურთაჲსა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ამას ეტყოდა მამაჲ იგი თჳსი და აკურთხნა იგინი თითოვეულად მსგავსად კურთხევისა მათისა“.
და	შტ.იაკ	და სამოსლად მისა იყო თმისაგან თხათაჲსა ქსოვილი და საბლარდნელად მისა იყო ფლასი ერთი მცირჱ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვითარ-მე ერთობა აქუნდეს ყოფადთა მათ, ოდეს-მე წინაჲსწარმეტყუელებაჲ განცხადნეს, ანუ ოდეს-მე კურთხევაჲ იგი ითქუას?
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელი იუდაჲსგან იშვა და რომელი-იგი იოსების მიერ მოგუესწავა და რომელი-იგი ლევისგან მღდელ მამისა გამოვიდა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო წინაჲსწარმეტყუელებანი იგი მათ ზედა, რომელნი-იგი მჴდომად აღდგეს და ძჱ ღმრთისაჲ შეურაცხ-ყვეს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ იტყჳს: „რუბენ, პირმშოჲ ჩემი, შენ დასაბამ და ძლიერება შვილთა ჩემთა; ფიცხლად აღიზარდე და ფიცხლად ამპარტავან.
და	შტ.იაკ	და ფრიად შეაიწრებდა თავსა თჳსსა, დასცემდა და და[ა]მორჩილებდა გონებასა, რამეთუ ცხოვნდებოდა იგი ანგელოზებრ ქუეყანასა ზედა.
და	შტ.იაკ	და ხილვაჲ მისი იყო სადიდებელად ღმრთისა, ვითარცა მოციქული იტყჳს, და ყოველსა ჟამსა იცვალებოდა დიდებითი დიდებად ხილვაჲ მისი.
და	შტ.იაკ	და იყო იგი მხიარულ და სიტყუად მისა იყო დიდებაჲ ღმრთისაჲ.
და	შტ.იაკ	და სიმშჳდითა გულ[ი]სა მისისაჲთა მოიგო დიდი კადნიერებაჲ წინაშე ღმრთისა, ვიდრემდის ყოველსა სათხოველსა,
და	შტ.იაკ	ევედრებოდა ლმობიერად ღმერთსა და ითხოვდა მას, რომელი ჯერ-არს ღმრთისაგან თხოვად, რომელ არს შენდობაჲ და მოტევებაჲ ცოდვათაჲ,
და	შტ.იაკ	წყალობაჲ და მადლობაჲ ღმრთისაჲ გარდამოსრულ იყო მის ზედა.
და	შტ.იაკ	და ასწავებდა გზასა მას ჭეშმარიტებისასა და იგინი არა ერჩდეს სწავლასა მისსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აწ რაჲ-მე ვთქუათ: წინაჲსწარმეტყუელება-მე არსა ესე ანუ კურთხევა? და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „ფიცხლად მოიზარდე და ფიცხლად და ამპარტავანად“.
და	შტ.იაკ	მაშინ ჰბასრობედ მათ და ეკიცხევედ საქმისა მისთჳს, რომლითა ეშმაკსა განელიგვნეს გონებანი მათნი, დაუტევეს დამბადებელი და ჰმონებდეს დაბადებულთა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და სიტყუასა მას მისსა, ვითარმედ: „შეკერბით ძენი ეგე იაკობისნი და გითხრა, რაჲ-იგი ყოფად არს თქუენდა შემდგომთა მათ ჟამთა“,
და	შკ.თგნე.	და იყო სიმტკიცჱ და სიმაგრე მათი – სიბრძნჱ ღმრთეებისაჲ და ძალი ბუნებასა შინა ყოველთასა განსაგებელად ყოველთა.
და	შტ.იაკ	გარდამოჴდა იგი მიერ მთით, სადა-იგი დამკჳდრებულ იყო, და წარემართა იგი სპარსეთა, რაჲთამცა მოიხილა ნერგი იგი ქ˜ჱანობისაჲ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და არარაჲ დიდ არს და არცა დასაკჳრვებელ, უკუეთუ წინაჲსწარ ორისა და სამისა წლისა ხილულ რაჲმე არს ჩუენ შორის, სხუაჲ თუ წინაჲსწარმეტყუელებით სხუათა მიმართ მითხრობილ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ჩუენ თუალითა ვიხილნეთ ყოფილნი იგი.
და	შტ.იაკ	რაჲთა ულოცოს მათ და ასწავოს და განამტკიცნეს იგინი სარწმუნოვებასა ზედა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა
და	შტ.იაკ	და რაჲთა არა შეიცვალნენ ჭეშმარიტებისაგან სიცრუვედ და წარწყმდენ იგინი საუკუნოდ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ამას რომელნიმე მაცხოვრისა ზედა წარმოიღებენ, ვითარმედ მამაჲ ზეგარდამო სიტყჳთა მით ძესა თჳსსა ეტყჳსო.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	არამედ რომელ-იგი შემდგომად სიტყუანი მოვლენან, სავნებელ იქმნის მკითხველთა და მსმენელთა.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა მიიწია იგი კარად ქალაქისა ერთისა, რომელსა ეწოდა ბეჲდა, რომელი იყო საზღვართა შინა სპარსეთისათა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და თუ ჰგონებდეს ვინმე მას ქრისტესა თქუმულად, რომელსა-იგი იტყჳს, ვითარმედ: „ფიცხლად აჰღორძნდიო და ფიცხლად ამპარტავან“,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და სხუასა მას განწესებულად ავნებდეს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	არამედ არა ეგრე, რომელ ჰგონებენ, ვითარმედ პირმშოჲ ძჱ იყო იაკობისი და ერი იგი პირმშო შჯულითა მით წოდებულ მკჳდრად ერად.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და საქმენი იგი რუბენისნი, პირმშოჲსა მის, ამსგავსნა ყოფადთა მათ საქმეთათჳს პირველისა მის ერისაგან.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი თქუა: „რუბენ, პირმშოჲ ჩემი, შენ ძლიერებაჲ ჩემი, დასაბამი შვილებისა ჩემისაჲ“,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	შემძლებელ არს იაკობ რუბენის ზედა, ხოლო რომელი-იგი თქჳს: „ფიცხლად აღიზარდე და ფიცხლად ამპარტავანო“,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ჰხედვიდა სულითა ურჩებასა და ურწმუნოვებასა ნათესავისა მისისასა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ნუ-მცა განრისხნების თქუენ ზედა უფალი და აღგჴოცნეს თქუენ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო რომელი თქუა იაკობ, ვითარმედ: „მაგინე, ვითარცა წყალი ნუმცა აღსდუღნებიო“, შეამოკლა მათგან ჴორციელობაჲ, რამეთუ შეაგინეს მათ შჯული და შეურაცხ-ყვეს,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელ-იგი მათა მიმართ მის მიერ იქადაგა და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „აჰჴედ სარეცელსა მამისა შენისასა, მაშინ შეაგინე ცხედარსა, რომელსა აჰჴედო“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	სარეცელს და ცხედარს იტყჳს წმიდათა მათ ჴორცთა, რომლისა მიერ წმიდანი ვითარცა ცხედარსა განსუენებულ არიან,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელი-იგი წინანდელთა ჟამთა უკეთურთა შეურაცხ-ყვეს ძმრისა მის მიპყრობითა და ლერწმითა თავსა მას ცემითა,
და	შტ.თქ.იპოლ	და ვითარცა აღმოიკითხო შენ წიგნი ესე, გლოცავ შენ ცხორებითა მაგით შენითა.
და	შტ.იაკ	და იყო კარსა ზედა ამის ქალაქისასა წყაროჲ ერთი აღმომდინარჱ, რომლისაგან იყო ცხორებაჲ ქალაქისაჲ მის.
და	შტ.იაკ	და მონაზონი ერთი თანა-წარჰვიდოდა კარსა მის ქალაქისასა.
და	შტ.იაკ	და იხილა, ქალები მრავალი წყაროსა მას ზედა რცხიდეს სამოსელსა მათსა და ტკეპნიდეს იგინი ფერჴითა მათითა, აღმოხუეწიინი ურცხჳნოდ სამოსლითა მათითა.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა იხილეს მათ მონაზონი იგი, არა თუ თავნი და წჳვნი მათნი მოიბურნეს სამოსლითა ქალთა მათ,
და	შტ.იაკ	არამედ იწყეს ჴმითა მაღლითა სიცილად და ჰბასრობდეს და ეკიცხევდეს მას.
და	შტ.იაკ	არცა შეირცხჳნეს მისგან, ვითარცა მოხუცებულისა, და არცა შეიკდიმეს სქემისა მისგან პატიოსნისა, რომელი ემოსა წმიდასა ბერსა,
და	შტ.იაკ	არამედ თუალითა ურცხჳნოჲთა ჰხედვიდეს და ჴმობდეს მის ზედა სიტყჳთა უშუერითა და საქიქელითა, ბილწად და უგუნურად ეცინოდეს მას.
და	შტ.იაკ	მაშინ, ვითარცა იხილნა იგინი წმიდამან ბერმან ესევითარსა ურცხჳნოვებასა და სილირბესა შინა და ესმა მას, რომელსა იგინი ჴმობდეს მისა მიმართ, შეწუხნა იგი ფრიად მათთჳს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელსა ჴელითა ყურიმალსა სცემდეს და სამშჭუალითა ჴელთა მათ დამშჭუალვიდეს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ესე ყოველი უყვეს მას ურჩთა მათ და ურწმუნომან მან ერმან და მღდელთა მათ და მწიგნობართა და ყოველმან ერმან ჴელმწიფებითურთ მათით.
და	შტ.იაკ	და ენება, რაჲთა ძალითა ღმრთისაჲთა აჩუენოს მათ ზედა სასწაული, რაჲთა მოაქცინეს იგინი ამის ესევითარისაგან სიწბოჲსა და ურცხჳნოვებისა.
და	შტ.იაკ	და დაწყევა წყაროჲ იგი და მუნქუესვე განჴმა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ამისთჳსცა საქმეთა მათთა არა გარჱ-წარჰჴდა ნეტარი იგი წინაჲსწარმეტყუელი და არცა ეზიარა უკეთურთა ზრახვათა მათთა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ იტყჳს: „სჳმეონ და ლევი, ძმათა, აღასრულეს უშჯულოვებაჲ შეთქუმულებითა მათითა.
და	შტ.იაკ	და კუალად დასწერა ჯუარი ქალებსა მას და მუნქუესვე დაშავნა სისპეტაკჱ პირთა მათთაჲ და იქმნა, ვითარცა ყორნისა ნაკრტენი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ზრახვასა მათსა ნუ შეერთვინ სული ჩემი და კრებასა მათსა ნუ ეზიარებინ შინაგანი ჩემი, რამეთუ რისხვითა თჳსითა მოწყჳდეს კაცი
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და გულისწყრომითა თჳსითა კირნი დაჰკუეთნეს კუროსა, იწყევენ გულისწყრომაჲ მათი, რამეთუ ამპარტავანებით იყო, და განრისხებაჲ მათი სიფიცხლით იყო.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	განვყვნე იგინი შორის იაკობსა და განვაბნინე შორის ისრაჱლსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვინ უწყის ესე, ეგონოს ვისმე, ვითარმედ სიკიმელთათჳს თქუა ნეტარმან იაკობო გინებასა მას ორთა მათ ძეთა, სჳმეონ და ლევი,
დისა	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ ზაკუვით დაიმორჩილნეს სიკიმელნი იგი წინადაცუეთად დინაჲსთჳს, დისა თჳსისა, რომელი შეაგინა ემორ, ძემან სჳქემისმან.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელნი „შევიდეს შემდგომად სამისა დღისა, მოწყჳდნეს ყოველნი, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს სიკიმას და საცხოვარი მათი წარტყუენეს“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ჰრქუა მამამან მათმან, ვითარმედ: „საძულველ მქმენით მე და მტერ ყოვლისა, რომელნი დამკჳდრებულ არიან ქუეყანასა მას ქანანელთასა და ფერეზელთასა და მე მცირედ ვარ რიცხჳთა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ნუუკუე შეკრბენ ჩემ ზედა და დამცენ მე და აღმჴოცონ მე და ერი ჩემი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მათ მიუგეს და ჰრქუეს: და რაჲსა როსპიკებრ ითრიეს დაჲ იგი ჩუენი?“ უკუეთუ ესე ესრეთ არს, საქებელ არიან სიტყუასა მას და არა საგმობელ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელთა ესევითარი სახჱ სიყრმისაჲ აქუნდა და აღიშურვეს დისა მის მათისათჳს, შეგინებისა ძისა მისთჳს სჳქემისა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და თჳთ თავადმან იაკობ შემდგომად ამისა მინიჭებითა ქალაქისა მის ნეტარსა მას იოსებს ჰრქუა:
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვითარმედ: „სჳმეონ და ლევი აღასრულეს უშჯულოვებაჲ ერთობითა თჳსითა.
და	შტ.იაკ	და განსპეტაკნა სიშავჱ თმათა მათთაჲ და იქმნა იგი სპეტაკ, ვითარცა თოვლი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ზრახვასა მათსა ნუ შევალნ სული ჩემი და კრებასა მათ ნუ ეზიარებინ თავი ჩემი“?
და	შტ.იაკ	და იქმნნეს ხატნი მათნი, ვითარცა ფურცელი ლეღჳსაჲ, რაჟამს ეცის მყინვარი, და ესრეთ საზარელ და საშინელ იყო ხილვაჲ მათი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	იკითხე სახარებისაგან და ჰპოვნე წერილნი იგი, რამეთუ ნათესავისაგან სჳმეონისა იყვნეს მწიგნობარნი იგი და ლევის ნათესავისაგან – მღდელთ-მოძღუარნი იგი.
და	შტ.იაკ	მაშინ, ვითარცა იხილა ქალებმან მან პირები და თმაჲ ერთმან ერთისაჲ, ვითარ-იგი მყისა შინა საქიქელ იქმნნეს და რამეთუ განჴმა წყაროჲ იგი,
და	შტ.იაკ	იწრაფეს და შევიდეს ქალაქად და აუწყეს მოქალაქეთა ყოველი ესე ყოფილი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რამეთუ მათითა ზრახვითა და ნებითა მიეცა ქრისტე და მათ მიერ მოიკლა, წინაჲსწარ უწყოდა წინაჲსწარმეტყუელმან მან და იტყოდა ზრახვასა მათსა.
და	შტ.იაკ	ხოლო იგინი შეკრბეს მყისა შინა და გამოვიდეს ძიებად მონოზნისა მის და სდევდეს მას მოწრაფებით.
და	შტ.იაკ	და ეწინეს მას, რამეთუ თანა-წარსრულ იყვნეს იგინი ქალაქსა მას.
და	შტ.სიტ.იპ	აწ ჩუენითა ამით ხატითა ღმერთი ვითარ-მე ვქადაგოთ, შენაწევრებულნი და შესუარულნი და შეძერწულნი მიწისაგან?
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„და კრებასა მათსა ნუ ეზიარებინ სული ჩემი“, რამეთუ მას ჟამსა შეკრბეს მის ზედა მღდელთმოძღუარნი იგი და წინამძღუარნი ერისანი,
და	შტ.სიტ.იპ	და დგას თჳთ და ჰხუევიეს ყოველსა – ქუესკნელ ყოველსა და ზემო ყოვლისა, გარეშე ყოვლისა; და ყოველი მის თანა არს და ყოველი მისა, და ყოველი დიდება მისა.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა ეწინეს მას, დაცჳვეს ყოველნი წინაშე საკჳრველისა ბერისა, თავყუანის-სცემდეს და ამბოვრს-უყოფდეს ფერჴთა მისთა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და „გულისთქუმითა თჳსითა კირნი დაჰკუეთნეს კუროსა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ამისთჳს იწყევენ გულისწყრომაჲ მათი, რამეთუ ამპარტავანებით, და რისხვაჲ მათი, რამეთუ ფიცხელ.
და	შტ.იაკ	ცხორებაჲ ამის ქალაქისაჲ ამის წყაროჲსაგან არს, რომელსაცა ზედა დაშენებულ არს; და უკუეთუ ესე განჴმეს, ყოველი ესე სული მოისრვის წყურილითა და ქალაქი აღოჴრდეს.
და	შტ.იაკ	არამედ შეიწყალჱ ურიცხჳ ესე კრებული და ნუმცა წარვწყმდებით უგუნურებითა ამათ ქალთაჲთა, რომელთა აქუს ნაყოფი კადნიერებისა მათისაჲ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„განვყვნე იგინი იაკობსა შორის და განვაბნინე იგინი ისრაჱლსა შორის“.
და	შტ.იაკ	და ცოდვასა მათსა ნუ მოჰჴდი ერსა ამას, რომელთა არარაჲ შეგცოდეს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვინ იყო იაკობ, ანუ ვინ არს ისრაჱლ? არამედ წმიდაჲ იგი პირმშოჲ ძჱ ღმრთისაჲ, რომელსა არა დაემორჩილნეს და განიბნინეს ცის კიდეთა, წარტყუენულ მტერთაგან იქმნეს.
და	შტ.იაკ	მაშინ მოიქცა წმიდაჲ იგი მუნვე წყაროჲსა თავად და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად, ილოცვიდა ღმრთისა მიმართ და იტყოდა: უფალო, ნუ შეურაცხებ უგუნურებასა ამათსა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რამეთუ წინაჲწარ ვთქუთ, ვითარმედ თქუმულთა მათ შინა არიან კურთხევანი იგი, უმჯობეს არს დამორჩილებად სწავლისმოყუარეთა არა თუ სიტყჳთ ხოლო გამოჩინებით,
და	შტ.იაკ	არამედ შეუნდვე მათ და კუალად უბრძანე წყაროსა ამას, რაჲთა მდიდრად აღმოეცემოდის, ვითარცა პირველ და უფროჲს მისსა,
და	შტ.იაკ	რაჲთა ჰრწმენეს მათ სახელი შენი წმიდაჲ და აღგიარონ შენ მხოლოჲ სახიერი ღმერთი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ლეკუ ლომის, იუდა, აღმოცენებისაგან, შვილო ჩემო, გამოჰჴედ, აჰჴედ, ინაჴ-იდგ ვითარცა ლომმან და ლეკუმან ლომისამან, ვინ აღადგინოს იგი?
და	შტ.იაკ	და მუნქუესვე კუალად აღმოეცა წყაროჲ იგი პირველისა ფრიად უფროჲს, ვითარცა ღრმისაგან დიდისა.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა იხილეს მოქალაქეთა ესე სასწაული, ამბოვრს-უყოფდეს ტირილით ფერჴთა მისთა და ევედრებოდეს მას, რაჲთა ქალებსაცა მას ულოცოს და კუალად ეგნენ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ნუ მოაკლდებინ მთავარი იუდაჲსგან და არცა ჴელმწიფჱ წყვილთა მისთაგან ვიდრემდის მოვიდეს, რომელსა-იგი ემარხვის და იგი იყოს სასო ნათესავთა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	გამოაბას ვენაჴსა კარაული თჳსი და მასკნესა ვენაჴისასა კიცჳ კარაულისაჲ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	განრცხეს ღჳნითა სამკაული თჳსი და სისხლითა ყურძნისაჲთა სამოსელი თჳსი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	მხიარულ არიან თუალნი მისნი, ვითარცა ღჳნითა, და სპეტაკ კბილნი მისნი უფროჲს სძისა“.
და	შტ.სიტ.იპ	ესე წმიდაჲ სარწმუნოვებაჲ ჭეშმარიტად დავიმტკიცოთ, რომელ ცხადად და პირს-პირ გუმოძღურიან ჩუენ წმიდანი წიგნნი
და	შტ.იაკ	და უბრძანა [მათ] ბერმან, რაჲთა დაუტევონ (შჯული) წარმართობისაჲ
და	შტ.იაკ	და ჰმონებდენ ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა და აღაშენნენ ეკლესიანი.
და	შტ.იაკ	მაშინ სურვიელად შეიწყნარეს სწავლაჲ ბერისაჲ სასწაულთა მათთჳს, რომელნი იხილნეს მისგან, და ყოველნი იგი ვიდოდეს მის თანა და ეძიებდეს ადგილსა საეკლესიოდ.
და	შტ.სიტ.იპ	არა ითქუმის კუალად ერთ ხოლო, რაჲთა არა ჰურიაებასა და საბელიანოზთა გონებასა მივსდრკეთ, არამედ გურწამს სამებაჲ თავადი, ერთობით სავსება.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელი თქუა, ვითარმედ: „წყეულ იყავნ გულისწყრომაჲ მათი, რამეთუ ამპარტავანებით იყო, და რისხვაჲ იგი, რომელი სიფიცხლით იყო“,
და	შტ.იაკ	და ვითარცა გამოიძიეს ადგილი, მუნქუესვე მრავლითა გულს-მოდგინებითა აღაშენეს ეკლესიაჲ და მოიქცეს ყოველნი სიხარულით ქრისტეანედვე.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	წინაჲსწარმეტყუელებით მათ ზედა განცხადნა და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „იუდა, შენ გაქებენ ძმანი შენნი,
და	შტ.იაკ	გამოურჩინა და დაუდგინნა მათ ხუცესნი და დიაკონნი.
და	შტ.სიტ.იპ	და ყრმა, რამეთუ დღეს წმიდისა ქალწულისაგან ბეთლემს იშვა, რომლისათჳს წინაჲსწარ გჳთხრობს: „უფალმან მრქუა მე: ძჱ ჩემი ხარი შენ და მე დღეს მიშობიეს შენ“.
და	შტ.იაკ	კუალად ევედრნეს იგინი ქალებისა მისთჳს განკურნებად და უბრძანა მათ, რაჲთა მოიყვანნენ მისა და შჯული დაუდვას მათ არღარა კადრებად ეგევითარსა ურცხჳნოვებასა,
და	შტ.სიტ.იპ	და ფურცლითა და ნაყოფითა და სულითა და გემოჲს-ხილვითა თითოვეულად თჳსისა მის ბუნებისა შიშულობასა შეიმოსს
და	შტ.სიტ.იპ	რომელმან შეიმოსნა ჴორცნი იგი ღმერთმან სიტყუამან, შეუპყრობელმან და ურეველმან, რომელსა-იგი ჰრევდეს და შეიპყრობდეს ჴორცითა მით.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ისწავეს, რამეთუ იუდას ნათესავისაგან განმზადებულ იყო დავითი შობად, და დავითისგან ჴორცთა შესხმად – ქრისტე.
და	შტ.სიტ.იპ	და რომელნი-იგი ჴორცთა მათ მისთა შეპრკოლდეს, უვარ-ყვეს ბუნებაჲცა ღმრთეებისა მისისაჲ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აკურთხა, რომელი-იგი იუდაჲსგან დავითი იყო და მისგან – რომელი-იგი ჴორცითა შობად იყო ქრისტე, რაჲთა არა სულიერად იგი ხოლო კურთხევაჲ ღმრთისაგან მოიღოს,
და	შტ.იაკ	რაჲთა სიმდაბლით ვიდოდიან, წიწვით და მორცხუედ იქცევოდიან, ვითარცა ჯერ-არს დედათა.
და	შტ.სიტ.იპ	ეგევითართა მათ შეჩუენებულს-ჰყოფს ეკლესიაჲ კათოლიკე და წვალებასა მას საბელისსა, რომელ-იგი იტყჳს: „იგივე ერთ არს“.
და	შტ.იაკ	ხოლო იგინი არა მოვიდეს მისა სირცხჳლითა და დაუტევნა იგინი, ვითარცა იყვნეს, უმჯობესისათჳს სულთა მათთაჲსა და სიწმიდით ...
და	შტ.სიტ.იპ	და რომლითა საქმითა დაეფლნიან სამარებსა, მითვე საქმითა ტჳრთოსანნი მოვიდენ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვიდრე არღა გამოსრულ იყავ საშოსა, განგწმიდე შენ და წინაჲსწარმეტყუელად წარმართთა დაგადგინე შენ“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რაჲთა მათ ორთაგან მეუფედ და მღდელად და ძედ ღმრთისა გამოჩნდეს.
და	შტ.სიტ.იპ	და ვითარცა იტყჳს სულითა წმიდითა პავლე მოციქული: „ნანდჳლვე დიდ არს ზრახვაჲ იგი ღმრთის-მსახურებისაჲ მის,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იაკობ დახედა საქმესა მას მღდელთ-მოძღუართასა ანაჲსსა და კაიაფაჲსსა, რომელთა იკადრეს შეხებად ძისა მის ღმრთისა.
და	შტ.იაკ	ამისა შემდგომად განვიდოდა იგი კართა თანა ქალაქისა რომლისათამე და იხილნა კრებულად გლახაკნი მთხოველნი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რამეთუ იყვნეს იგინი ნათესავისაგან ლევისნი, არა აკურთხა ლევი, არამედ უფროჲს, რამეთუ შეატყუბნა იგინი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო რაჟამს მოვიდა ნეტარი იგი მოსჱ, რომელი-იგი აჰრონისგან და ლევისგან იშვა ქრისტე,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აკურთხა და თქუა: „მიეცით ლევის განცხადებულებაჲ მისი და სამართალი მისი კაცსა წმიდასა“.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა იხილეს იგი შორით მომავალად, აღდგეს იგინი მყისა შინა და განსხირპეს ერთი მოყუასთა მათთაგანი ქუეყანასა ზედა
და	შტ.იაკ	და დაბურეს იგი ზეწრითა მსგავსად მკუდრისა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	სადა რომელ-იგი დააკლდეს კურთხევანი იაკობისგან, მოვიდა და აღასრულა მოსჱ.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა მოიწია მათა, ევედრებოდეს მას, რაჲთა ლოცვაჲ მკუდრისაჲ აღასრულოს მის ზედა ბერმან და დაჰმარხონ იგი.
და	შტ.იაკ	ხოლო წმიდამან შეიწყნარა ვედრებაჲ იგი მათი და დადგა აღმოსავალით და ევედრებოდა ღმერთსა,
და	შტ.იაკ	რაჲთა შეუნდვნეს მას შეცოდებანი მისნი და შეჰრაცხოს იგი რიცხუსა წმიდათასა სასუფეველსა ცათასა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და აწ მაგისთჳს მისსა მას განწესებულსა კურთხევასა ვთქუათ სიტყუაჲ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელთა ძმათა აქებს და თაყუანის-სცეს მას, არა თუ მოციქულთა მათ, რომელთა მიმართ იტყოდა უფალი: „ძმანო ჩემნო და თანამკჳდრნო?“
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	არცხჳნა ჴელმწიფებათა მათ“, გინა თუ ჴორციელად ყოფადთა საქმეთათჳს იქმნა უფალ და მსაჯულ ყოველთა ზედა მამისა მიერ გამოჩინებულ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„ლომს“ და „ლეკუ ლომის“ თქუმულ განცხადებულად ორკერძო-ვე სახჱ გჳჩუენა მამისაჲ და ძისაჲ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „აღმოცენებისაგან გამოჰჴედ, შვილო“, რაჲთა განჴორციელებითა შობაჲ იგი ქრისტესი გჳჩუენოს,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვითარცა ყუავილი და სულნელებაჲ სოფლად მოვიდა და გამოგუეცხადა და რამეთუ ლეკუ ლომის მის ზედა ითქუა, ვითარცა სულისა წმიდისაგან მამისა მიერ შობილი, და მეუფჱ მეუფისა მიერ მივლინებული.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ ესაჲაცა იტყჳს: „გამოჴდეს კუერთხი ძირისაგან იერესისა და ყუავილი მისგან გარდაეფინოს“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და კუერთხ მათგან გამოჩინებულ მარიამისთჳს, რამეთუ იყო იგი სახლისაგან და ნათესავისა დავითისა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო რომელ-იგი თქუა, „აჰჴედ, ინაჴ-იდგ, ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან ლომისამან“.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა ევედრა ქრისტესა სულისა მისისათჳს, რომელი მკუდრად შეერაცხა და იყო იგი ცოცხალ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	სამისა დღისა ძილსა მას იტყჳს, რომელ დაადგრა გულსა ქუეყანისასა, რომელი-იგი თჳთ უფალმან წამა და თქუა: ვითარცა იყო იონა მუცელსა ვეშაპისასა სამ დღჱ და სამ ღამჱ,
და	შტ.იაკ	შეიწირა ქრისტემან ლოცვაჲ იგი ბერისაჲ და სული იგი გამოიყვანა ჴორცთაგან და წარიყვანა იგი სასუფეველად, რომლისათჳს-ცა წმიდაჲ იგი ევედრებოდა;
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ეგრეცა თანა-აც ძესა კაცისასა ყოფად გულსა ქუეყანისასა სამ დღე და სამ ღამე“.
და	შტ.იაკ	აღუსრულა თხოვაჲ მისი და არა უგულებელს-ყო იგი, დაღაცათუ არა გამოსრულ იყო სული იგი ჴორცთაგან, ლოცვითა ბერისაჲთა გამოიყვანა იგი და ზეცად წარიყვანა.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა განეშოვრა მათგან, იწყეს მოყუასთა მის მკუდრისათა სიცილით და ბასრობით ჴმობად მისა, რაჲთა აღდგეს და წარვიდენ ერთობით გზასა თჳსსა.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა მრავალგზის უჴმეს და არა იყო სმენა, ჰგონებდეს, ვითარმედ მირულებულ არს.
და	შტ.იაკ	და მივიდა ერთი მათგანი განღჳძებად მისა და ვითარცა აღჰჴადა ზეწარი პირსა მისსა, იხილა ფერი მიწისაჲ პირსა ზედა მისსა.
და	შტ.იაკ	მყის დასდვა ჴელი საყნოსელთა მისთა და პოვა იგი, რამეთუ განცივებულ იყო და საშუმინველი დამცხრალ იყო ცხჳრთაგან მისთა.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა იხილა, რამეთუ ცხოველებაჲ განშორებულ იყო მისგან, მყის აუწყა მოყუასთა, ვითარმედ ესე მომკუდარ არს.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა ესმა ესე სხუათა მათ ყოველთა, მყის დევნა-უყვეს წმიდათა მათ, ეწინეს და დაცჳვეს წინაშე მისსა და ამბოვრს-უყოფდეს ჴელთა და ფერჴთა მისთა
და	შტ.იაკ	და ტირილით ლმობიერად ევედრებოდეს მას, რაჲთა შეუნდოს მათ უგუნურებაჲ მათი, რომელი ყვეს მისა მიმართ სიცოფითა სიგლახაკისაჲთა.
და	შტ.იაკ	და აუწყეს მას მოყუსისა მის მათისათჳს, ვითარ იგი ცოცხალი განესხირპა და აწ მკუდარი პოვეს და რაჲთა კუალად აგოს სული მისი მისავე.
და	შტ.იაკ	ხოლო ბერსა, ვითარ ესმნეს სიტყუანი ესე მათგან და რამეთუ ტიროდეს წინაშე მისსა,
და	შტ.იაკ	შეეწყალნეს იგინი და კუალად იქცა მათ თანავე და მივიდოდა და დადგა მკუდარსა მას ზედა და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად და ევედრა ღმერთსა,
და	შტ.იაკ	და სული იგი, რომელ ლოცვითა ბერისაჲთა განსრულ იყო კაცისა მისგან, ლოცვითავე მისითა კუალად ეგო გუამსავე მისსა.
და	შტ.იაკ	და აღდგა მკუდარი იგი და იწყო გალობად მოყუასთა მისთა მრავლითა ტკივილითა და ეტყოდა: იხილენ უფალმან და საჯენ ჩემ შორის და თქუენ შორის,
და	შტ.იაკ	და კუალად მაქციეთ მე ქუეყანასავე ამას, სავსესა სიცრუვითა და ზაკუვითა, და დამაკლენით მე კეთილნი იგი საუკუნენი,
და	შტ.იაკ	ესე სასწაული აღასრულა წმიდამან მან, ვითარცა ყო პეტრჱ მოციქულმან, რაჟამს-იგი უტყუვეს ანანია და საფირა, ცოლმან მისმან, და მყის მოაკუდინნა იგინი.
და	შტ.იაკ	ხოლო პეტრეს სულმან წმიდამან აუწყა ტყუვილი იგი მათი და მეცნიერებით მოაკუდინნა იგინი, არამედ ბერმან ამან წმიდამან უმეცრებით ულოცა კაცსა მას, ვითარცა მკუდარსა,
და	შტ.იაკ	რამეთუ მკუდარი ეგონა ჭეშმარიტად, ხოლო ქრისტემან არა უგულებელს-ყო ლოცვაჲ იგი მისი და მკუდარ ჭეშმარიტ ყო იგი.
და	შტ.იაკ	ესე წერილი აღმოიკითხჱდ უგუნურად მბასრობელთა და დასცხერიდ უგუნურად ბასრობისაგან მათისა და შეინანედ!
და	შტ.იაკ	ამიერითგან დაუტევოთ ჴსენებაჲ ამისი და მივიცვალოთ სხუათა სასწაულთა და სათნოვებათა მისთა.
და	შტ.იაკ	და შემოკლებულად ვიტყოდით და არა განვაგრძოთ.
და	შტ.იაკ	არიოს – თავი იგი განწვალებისაჲ და მამაჲ ტყუვილისაჲ და დამბადებელი გმობისაჲ,
და	შტ.იაკ	რომელმან მხოლოსა ძესა ღმრთისასა და სულსა წმიდასა აზმნო გმობაჲ და აღლესა ენაჲ მისი, ვითარცა ჴრმალი განმკუეთელი,
და	შტ.იაკ	და იწყო სიცბილითა ტყუვილისაჲთა განწვალებად სამებისა ერთარსებასა და აღავსო ყოველი ეგჳპტჱ შფოთითა და წვალებითა სწავლისა მისისა მაკუდინებელისაჲთა
და	შტ.იაკ	და მრავალნი იზიარნა მისსა მას წარწყმედასა, ვიდრემდის განისმნეს გმობანი მისნი ყოველსა ქუეყანასა.
და	შტ.თქ.იპოლ	აღვდგეთ და განვაღჳძოთ ქრისტე, რაჲთა დააცხრვოს ღელვაჲ ესე; აღვიღოთ ფარი პირს-პირ ბოროტსა მას, განმზადებულებაჲ სახარებისაჲ, მჴსნელისა ჩუენისაჲ;
და	შტ.თქ.იპოლ	დავჰმზადოთ ძღუენი იგი მეუფისა მის, ნაყოფი საწადელი, მარხვაჲ და ლოცვაჲ, რომელ არს წინდი მისი, რაჲთა სარწმუნო-გუყვნეს ყოველსა ზედა საფასესა მისსა.
და	შტ.იაკ	ვითარცა იხილა მეფემან ღმრთივ გჳრგჳნოსანმან შფოთი ესე და განპებაჲ შჯულისაჲ, რომელი აღადგინა არიოს ურჩულომან, ბრძანა მეფემან,
და	შტ.თქ.იპოლ	ჟამსა მას, რომელსა გამოცადა იობი ნაშობითა და მონაგებითა და ვერ ეუფლა მას, მივიდა და შევიდა მისა ასული იგი ევაჲსი და მოუჴდა მას, რომელმან-იგი დაამჴუა ადამი,
და	შტ.იაკ	და ვითარცა ეუწყა ესე წმიდასა იაკობს მონაზონსა, განემზადა იგიცა აღსლვად ნიკეად ებისკოპოსთა თანა,
და	შტ.იაკ	და რამეთუ ქალაქი ნასიბინი ბერძენთა ჴელმწიფებასა ქუეშჱ იყო, და ხარკსა ბერძენთა მეფენი წარიღებდეს.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა შეკრბა წმიდაჲ ესე კრებული ნიკეას, და წმიდაჲ იაკობ მონაზონიცა იყო მათ თანა, და მრავალი უკუე სიტყჳს-გებაჲ იყო შორის მათსა.
და	შტ.იაკ	და კუალად არიოსს მცბიერსაცა თანა იყვნეს მრავალნი სხუანიცა,
და	შტ.იაკ	რომელნი სიტყჳთა ტყუვილისაჲთა შეუდგეს მას და ყოვლად ბოროტის ნებასა მას მისსა მიდრკეს მტერნი იგი ჭეშმარიტებისანი.
და	შტ.სიტ.იპ	და „რომელმან მიხილა მე, იხილა მამაჲ ჩემი“, რამეთუ არა საზღვრით რაჲ ღმრთეებასა დაიტევს.
და	შტ.თქ.იპოლ	შევიდა ადამისა ჴელითა ევაჲსითა, და ადამ შეიტყჳა სისულელესა შინა თჳს[ს]ა.
და	შტ.ფსალ	განიშორებს ამას შემდგომად ტაძარსა მას ჰურიათასა და ეკლესიასა შუვა წარმოიღებს და მას შინა ბრძანებს კურთხევასა ყოველთა ღმრთისასა და უფალსა წყაროთაგან ისრაჱლისათა.
და	შტ.იაკ	და იყვნეს იგინი სავსე ყოვლითა ზაკუვითა და საცთურითა მით ეშმაკისაჲთა და ფარულად, ვითარცა გუელნი, კბენდეს ბრჭალსა კაცთასა;
და	შტ.იაკ	არამედ ძალმან ღმრთისამან და წყალობამან მისმან, რომელი მარადის სცავს წმიდათა მისთა ეკლესიათა და ყოველთა მორწმუნეთა,
და	შტ.თქ.იპოლ	და რაჟამს ივლტოდა პირისაგან იეზაბელისა, ყოველი ზრუნვაჲ თჳსი დადვა ცათა შინა
და	შტ.იაკ	და იყვნეს სიტყჳთა კეთილ და გონებითა – ბოროტ, ვითარცა იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი, ვითარმედ:
და	შტ.იაკ	და კუალად იტყჳს იერემია: „ჭეშმარიტად მახლობელ ხარ შენ პირსა მათსა და განშოვრებულ თირკუმელთაგან მათთა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	უკუეთუ შერთულ იყვნენ მამაკაცი და დედაკაცი კურთხევით ქორწილითა, ნუ განეყენებიედ.
და	შტ.თქ.იპოლ	და ეტლითა ცეცხლისაჲთა აღიტაცა ცად მიმართ და მუნ იქმნა სამკჳდრებელი თჳსი უკუნისამდე აღთქუმისა დამარხვითა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ ეჩუენის მათ მსგავსად ასპიტისა და იქედნისა, იგინი იქმნიან მსგავსად ნინეველთა ყრმათა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და [ვითარცა] განახუნიან მღჳძარეთა ბჭენი ზეცისანი წინაშე მეუფისა მის, მაშინღა ნესტჳ იგი ოხრინ და ქნარი იგი ჴმობნ და ესმის სულსა მას ჴმაჲ იგი.
და	შტ.თქ.იპოლ	სულიერნი ხედვენ მას, რაჟამს-იგი ჰბრძავნ და არა იუფლიან იგი ჴორცთა თჳსთა ზედა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ამიერითგან სწავლაჲ კეთილ და შუენიერ ესე არს.
და	შტ.თქ.იპოლ	საჭურველი არს იგი ეშმაკისაჲ და ჴელითა მისითა ჰბრძავს იგი რჩეულთა ღმრთისათა: და იგი ექმნა პირ და ებან დღით პირველით; მის გამო დაიდვა წყევაჲ იგი შჯულისაჲ;
და	შტ.თქ.იპოლ	ადგილსა, რომელსა შეგიწყნარონ, ეკრძალე და სადა არა შეგიწყნარონ, გულისხმა-ყავ [...] თავისა შენისაჲ.
და	შტ.სიტ.იპ	რომლისათჳსცა ყოვლად-ვე მჴსნელი იგი ახარებდა მოწაფეთა მათ და აღუთქუმიდა,
და	შტ.სიტ.იპ	აწ რაჟამს გესმას, ვითარმედ ძჱ ღმრთისაჲ ძედ დავითის არს და ძედ აბრაჰამისა, ნურას ორგულებ ამიერითგან, ვითარმცა შენ ძჱ [ად]ამისი არა ძჱ [ღმრთისა იყავ.
და	შტ.სიტ.იპ	ამისთჳსცა მეორედ იშვა და ჩუენ გუემსგავსა და უზეშთაეს ჩუენსა იქმნა,
და	შტ.სიტ.იპ	რამეთუ დედაკაცისაგან შობაჲ ჩუენ ზედა-გუედების და ამისა შემდგომად არა ჴორცისაგან, არცა სისხლისაგან, არამედ სულისა წმიდისაგან ვიშვებით წმიდასა მას ემბაზსა შინა.
და	შტ.სიტ.იპ	ნუმცა მივაქცევთ ნუცა მარჯულ, ნუცა მარცხლ! გურწმენინ მამაჲ ღმერთი სრული და ძჱ ღმერთი სრული და სული წმიდაჲ ღმერთი სრული!
და	შტ.სიტ.იპ	...[გამოსახ]ულთა და შექმნულთა ვითარ შეუძლოთ გამოძიებად ანუ ცნობად მაღლისაჲ მის და დასაბამითნი ესე დაბადებულნი დაუსაბამოჲსა მის?
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და დავით წინაჲსწარ იტყჳს: „მე დავწევ, დავიძინე, განვიღჳძე, რამეთუ უფალი მწე მეყო მე“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ეგრეცა იაკობ იტყჳს, ვითარმედ: „ვინ აღადგინოს იგი? „და არა ესრე თქუა, ვითარმედ: „არავინ აღადგინოს იგი“, არამედ თქუა „ვინო“,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და პეტრჱ იტყჳს: „რომელი ღმერთმან აღადგინა, განჰჴსნნა საკრველნი ჯოჯოხეთისანი, რამეთუ ვერ ეგებოდა მისა, ვითარმცა დაეყენა მის მიერ“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მერმე ჭეშმარიტად გჳჩუენებს მსგავსად ჴორცთა შობასა მას მისსა, რამეთუ იტყჳს: „არა მოაკლდეს მთავარი იუდაჲსგან და არცა წინამძღუარი წყვილთაგან მისთა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვიდრემდის მოვიდეს, რომლისა-იგი განმზადებულ არს და იგი იყოს სასოვება ნათესავთა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რამეთუ არა მოაკლდა ჴელმწიფჱ, არცა წინამძღუარი ნათესავისაგან იუდაჲსისა ვიდრე მოსვლადმდე ქრისტესა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და სახარებასა შინა ეგრევე წამებს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ ვის მოველით ზეცით ჩუენისა ჴსნისათჳს? არამედ მას, რომლისა განმზადებულ არს შჯული და წინაჲსწარმეტყუელებანი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მერმე იტყჳს: „გამოაბას ვენაჴსა კარაული თჳსი და მასკნესა ვენაჴისასა – კიცჳ იგი ვირისაჲ“, მოგუასწავებს ორსავე მას წოდებასა მისსა მიმართ, ვითარცა ვაზსა გამობმულ
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მისითა მით სიყუარულითა ურთიერთას შეყოფილ კარაული და კიცჳ ერთად სიტყჳთა აჴსნილ, რომელსა ზედა დაჯდა მჴსნელი იგი და შევიდა იერუსალჱმს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მერმე იწყებს და იტყჳს: „განრცხეს ღჳნითა სამკაული თჳსი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვითარ აქა ზრახვითა ნათლის-ღებასა მას მოგუასწავებს, რაჟამს აღმოვიდოდა იორდანით, განწმიდნა წყალნი იგი და მიჰფინნა მადლნი სულისა წმიდისანი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	სამკაულ თქუნა ჴორცნი და ღჳნო – მამული იგი სული, რომელ გარდამოჴდა მის ზედა იორდანესა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„და სისხლითა ყურძნისაჲთა სამოსელი მისი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რამეთუ ყურძენ და ტევან იგი იყო, რომელ-იგი ძელსა მას ზედა დამოეკიდა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელსა მას, ვითარცა უგუმირეს გუერდსა, გარდამოეცა სისხლი და წყალი, რომელთათჳსმე ნათლის-ღებად და რომელთათჳსმე მე გამოსაჴსრად,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	მათ ზედა წინაჲსწარმეტყუელმან თქუა: „განრცხეს ღჳნითა სამკაული თჳსი და სისხლითა ყურძნისაჲთა სამოსელი თჳსი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	მაშინღა გამოცხადნების წინაჲსწარმეტყუელთა და მოციქულთა მისთაჲ: „მხიარულ არიან თუალნი მისნი ვითარცა ღჳნითა და სპეტაკ კბილნი მისნი უფროჲს სძჱ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელთა ჩუენ ზედაცა მოჰფინეს სულიერი იგი მადლი და ზეცისა საზრდელი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მერმე მონებასა მას უფლისასა იტყჳს, რომელნი გამოსრულ წმიდისა მის პირისაგან სძჱ ჩუენ გუექმნნეს,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მერმე იტყჳს: „ზაბილონ ზღჳს კიდეს დაემკჳდრენ და თავადი იგი იყოს ნავთ-სადგურ მენავეთა და მისწუდეს ვიდრე სიდონდმდე“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვითარცა ზღუასა შინა ღელვითა რორინებენ, და მოივლტიან და შეევედრებიან ეკლესიასა, ვითარცა ნავთსადგურსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და შესავედრებელ მორწმუნეთა მისა მიმართ, ვითარცა წინაჲსწარმეტყუელი იგი, იტყჳს: „ქუეყანაჲ ზაბილოვნისი და ქუეყანაჲ ნეფთალემისი, გზაჲ ზღუასა ზედა, წიაღ იორდანესა!
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ერი, რომელი სხდა ბნელსა, იხილეს ნათელი დიდი და რომელნი სხდეს აჩრდილთა სიკუდილისათა, ნათელი გამობრწყინდა მათ ზედა“.
და	შტ.თქ.იპოლ	ნახპეტ იყო ზამბრი გუნდსა მას ზედა ამონისსა და დაამჴუა იგი ქუე ასულმან მან მეფისა მის მადიამელთაჲსამან.
და	შტ.თქ.იპოლ	აწ ესრე შეჰგავს სიწმიდესა მისსა, უქმნეთ ამას საყოფლად ქორი ერთი და სამსახურებელი განსასუენებელი.
და	შტ.თქ.იპოლ	უკუეთუ სთქუა თუ: „რავდენ-მე არს ეშმაკი, [რამეთუ აჰა ესერა მრავალთა ჰბრძავს?“ ისმინე და მერჩდი და მოიჴსენე, რომელი-იგი ზემო დავწერე და მოგეც ქრისტესთჳს,
და	შტ.თქ.იპოლ	და რამეთუ მკურნალ იყო ყოველთა სნეულთაჲ, დამშჭუალნეს ჴელთა მისთა სამშჭუალნი.
და	შტ.თქ.იპოლ	ჩინებულნო, მზად იპყრენით თავნი თჳსნი, სიძე იგი ინაჴ-იდგამს! ნათელი გამობრწყინდა კეთილი და სამკაული შუენიერი, წარუვალი განუმზადებიეს,
და	შტ.თქ.იპოლ	ანუ თუ ჰბრძავნ ვის, ანუ გულის სიტყუასა ცუდსა შევრდომილ არნ, მაშინღა ცნის ეშმაკმან მან, თუ ქრისტე არა მის თანა არნ, მოვიდის და აღასრულის ნებაჲ მის თანა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რაჟამს აღდგეს, დაშთეს იგი ბუნსავე თჳსსა, ქუეყანასა ზედა, განძარცული სულისა მისგან წმიდისა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ასულთა ევაჲსთა სიკეთჱ სიბერემან დააჭნვის, ხოლო სიკეთჱ აღნათქუემის მმარხველთაჲ აღდგომისა ჟამთა განახლდეს და განბრწყინდეს.
და	შტ.თქ.იპოლ	ქადაგი მოახლებულ არს და ღაღადებს, სამარენი აღეღებიან, დაფარულნი გამოჩნდებიან, მკუდარნი აღდგებიან, ნესტჳ იგი ჴმობს, ქნარისა მის ჴმაჲ ისმის,
და	შტ.იაკ	და კუალად: „ლბილ იყვნეს სიტყუანი მათნი უფროჲს ზეთისა, და იგინი იყვნეს, ვითარცა ისრის პირნი“.
და	შტ.იაკ	ესრევე იყვნეს მზაკუვარნი იგი და უკეთურნი, რომელნი ლმობიერად ევედრებოდეს წმიდასა ალექსანდ[რ]ეს პატრეაქსა ალექსანდრიაჲსასა,
და	შტ.იაკ	ხოლო წმიდასა ალექსანდრეს ეშინოდა უკეთურთა მათგან და უნდა განმარჯუებად საქმე მათი.
და	შტ.იაკ	და რამეთუ სხუანიცა მრავალნი მოსრულ იყვნეს სიწრფოვებით შეწევნად მათა უმჯობესისა გონებისათჳს, და ჰრქუეს მათცა წმიდასა ალექსანდროსს:
და	შტ.იაკ	ღმერთი ჩუენი წყალობის-მოყუარე არს და უხარის მას წყალობაჲ ცოდვილისაჲ.
და	შტ.იაკ	აზრახა წმიდასა კრებულსა, რაჲთა იმარხონ შჳდ დღე და ყოველთა ღამეთა უძილად, ლოცვით განათიონ და ესრეთ ევედრნენ ღმერთსა,
და	შტ.იაკ	და ვითარცა ესმა ესე ყოველთა ებისკოპოსთა წმიდისა იაკობისგან, სიხარულით შეიწყნარეს ზრახვაჲ მისი და იმარხეს შჳდ დღჱ და შჳდგზის ღამჱ ათიეს.
და	შტ.იაკ	და მჴურვალედ ევედრნეს ღმერთსა ნებისა მისისაებრ განგებად სამწყსოჲ თჳსი და უკუეთუ ღირს არს არიოზ შენდობისა მისმიერისა, გამოუცხადოს მათ.
და	შტ.იაკ	და მოიწია მეშჳდჱ დღჱ კჳრიაკჱ, რომელსა შინა მოელოდეს სასწაულსა გამოცხადებად მათა არიოსის შენდობისათჳს და განჴსნისა.
და	შტ.იაკ	და ვითარ იყო ჟამი შეწირვად მსხუერპლთა საიდუმლოჲ, ყოველსა კრებულსა აღეპყრნეს ჴელნი მათნი ღმრთისა მიმართ.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა აღდგა იგი საჯდომისაგან თჳსისა და შევიდა იგი გარე-განსავალად განსლვად ბუნებითსა მას თანანადებსა,
და	შტ.იაკ	რაჲცა-რჱ იყო მუცელსა მისსა – ნაწლევნი და გულ-ღჳძლი ფირტჳთურთ – განკრბა განსავალსა მისსა
და	შტ.იაკ	და დაეცა იგი ადგილსა მას მყრალსა, ვითარცა ღირს იყო,
და	შტ.იაკ	და ბოროტად სულნი წარჰჴდეს რისხვითა ზეგარდამოჲთა და ლოცვითა წმიდისა მამისა ჩუენისა იაკობ ნასიბინელ ებისკოპოსისაჲთა,
და	შტ.იაკ	ხოლო მოკლვამან მათმან დააცხრვო რისხვაჲ ღმრთისაჲ და დაეყენა სიკუდილი, ვითარცა წერილ არს წიგნსა მას ფსალმუნთასა:
და	შტ.იაკ	„დადგა ფინეეზ, იჴსნნა იგინი, დაეყენა სიკუდილი, შეერაცხა სიმართლედ თესლითი თესლამდჱ და მიუკუნისამდჱ“.
და	შტ.იაკ	ესრეთვე ამან წმიდამან მოკლა უშჯულოჲ იგი და მცბიერი არიოზ წყეული საჭურველითა ღმრთისამიერითა,
და	შტ.თქ.იპოლ	და ყოველთა ქალწულთა წმიდათა, რომელთა დაუწინდნეს თავნი მათნი ქრისტესა, მუნ აღინთნენ სანთელნი თჳსნი და შევიდენ საქორწინესა მას სიძისა მის წინაშე.
და	შტ.იაკ	და მით მოკლა ბილწი იგი და მცბიერი არიოს წყეული და იჴსნა სამწყსოჲ ქრისტესი წამლისა მისგან მისისა მაკუდინებელისა და წარმწყმედელისა,
და	შტ.იაკ	შემდგომად სიკუდილისა არიოზ უღმრთოჲსა წმიდაჲ ესე კრებული განიბნია და წარვიდეს კაცად-კაცადი თჳსა ვანად სიხარულითა დიდითა.
და	შტ.იაკ	და მოიქცა წმიდაჲ იაკობ საყდარსა თჳსსა ქალაქად ნასიბინდ, ვითარცა მჴედარი რაჲ ახოვანი,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელთა აწ ჰრწამს ნათესავთა, ცხოვნდენ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო ქამ მამისა მის შეცოდებათათჳს წყ[ე]ვასა მას ქუეშჱ იყო, რომლისაჲ მის ნათესავისაჲ ჰრწმენა და აწ ქრისტეს მიერ იკურთხევიან.
და	შტ.იაკ	რომელმან აუტნის მტერნი და მოელინ მოღებად გჳრგჳნსა მეფისაგან ღუაწლისა მისისათჳს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	განსუენებულ შორის ნაწილთა და იხილა განსუენებაჲ იგი, რამეთუ კეთილ არს და ქუეყანაჲ იგი, რამეთუ პოხილ მისცნა ბეჭნი შრომასა და იქმნა კაც ქუეყანის-მოქმედ“.
და	შტ.იაკ	და ყოველთა კაცთა, რაჟამს ესმოდა სახელი მისი, გზასა ზედა მოეგებვოდეს მას ქალაქებისაგან და ყოვლისა ქუეყანისა, რაჲთა იკურთხნენ მისგან.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იზაქარ გულისხმის-ყოფით მიემსგავსების უფალსა, რომელი-იგი სიყრმითგან კეთილსა ხოლო წადიერ იყო.
და	შტ.იაკ	და შემდგომად მცირედისა ჟამისა დიდმან მეფემან კოსტანტინე მორწმუნემან შეისუენა და ზეცისა გჳრგჳნითა გჳრგჳნოსან-იქმნა ნაცვალად ქუეყანისა.
და	შტ.იაკ	და დაიმკჳდრეს მეფობაჲ მისი ძეთა მისთა შემდგომად მისა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ მთასა მას გამოეცხადნეს მოსჱ და ელია მდგომარენი მარჯულ და მარცხლ სიტყჳთა მისა მიმართ, მჴსნელი იგი ვითარცა განსუენებული გამოჩნდეს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აწ იხილა განსუენებაჲ იგი წმიდათაჲ, რამეთუ კეთილ არს და ქუეყანაჲ მათი, რამეთუ პოხილ, „მისცნა ბეჭნი თჳსნი შრომასა და იქმნა კაც ქუეყანის-მოქმედ“.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა ესმა საბურს, სპარსთა მეფესა, ვითარმედ მეფჱ კოსტანტინე გარდაიცვალა და ძეთა მისთა დაიპყრეს მეფობაჲ მისი, აღზუავნა გონებითა და განიმზადა გუნდი თჳსი,
და	შტ.იაკ	რაჲთამცა ბრძოლა-უყო ბერძენთა და მძლავრობითმცა მოუხუნა საბრძანებელნი მათნი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ესაია იტყჳს: „რომელსა ფლობაჲ აქუნდა მჴართა ზედა თჳსთა“, ამან დაასხნა ჴელნი ერქუანსა ზედა და შრომაჲ თავს-იდვა.
და	შტ.იაკ	და მოადგენ იგი ქალაქსა ნასიბინს ერითა ურიცხჳთა, რამეთუ იყო იგი საზღვარი საბრძანებელისა მათისაჲ, და ვითარცა იხილა შეზღუდვილად ზღუდითა მტკიცითა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ესე შრომაჲ, რომელ არს ყუედრებაჲ იგი და გინებაჲ, რომელ მის ზედა იყო.
და	შტ.იაკ	უბრძანა ერსა თჳსსა, რაჲთა მოადგან გარემოჲს მისსა სხუაჲ ზღუდჱ უმაღლესი და აგოს მას ზედა ფილაკავანთა სიმრავლჱ სასროლად ქალაქისა.
და	შტ.იაკ	და კუალად ქმნა ურმები მანქანებითა, რაჲთა ზღუდესა მიადგენ და მით გამოუღონ საფუძველი მისი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იყოს დან ვითარცა გუელი დადარანებული გზასა ზედა, ცემად ტერფთა ჰუნეთასა.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა ესე ყოველი ქმნეს და ვერარაჲ ირგეს ამით, რამეთუ ლოცვაჲ წმიდისა იაკობისი სძლევდა ყოველთა სივერაგეთა მანქანებისა მათისათა,
და	შტ.იაკ	და იხილა საბურ მეფემან, რამეთუ ამაო არს ყოველი ღონისძიებაჲ მათი,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ესე ნაწილ ერთ იყო სამსონისთჳს, რომელი-იგი ნათესავისაგან დანისა იყო.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო ყოვლადვე აღესრულების მჴდომის მიმართ, რომელი მსაჯულად უკეთურად და მჴდომად მეფედ შობილ შჯიდეს ერსა თჳსსა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	არამედ რომელსა იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი იგი ცემად ტერფთა ჰუნეთასა მისწუდებოდეს მათ ზედა-ო, რომელნი მართალსა და ცხორებისა გზასა გუასწავებდენ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვითარცა-იგი მოციქულნი განცადნა და იუდა შეიტყუვა და ვითარცა ცხენი დასცა და მას ზედა მჯდომარე იგი სიკუდილდ მისცა.
და	შტ.იაკ	მაშინ უბრძანა გუნდსა თჳსსა, რაჲთა დაყონ მდინარჱ იგი, რომელი შესდიოდა ქალაქსა და დააგუბონ იგი და მოუთხარონ გარემოჲს ზღუდეთა ქალაქისათა
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„გად განცდით განცადოს იგი და მანცა განცადნეს იგინი“.
და	შტ.იაკ	და ოდეს აღმაღლდეს წყალი იგი, განუტევონ იგი მძაფრიად და მოადგეს ზღუდეთა მათთა და დაირღუენ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ადვილად-რე განცდასა იტყჳს უკეთურსა მას შესაკრებელსა მღდელთმოძღუართა და მწიგნობართასა, რომელნი განსცდიდეს მჴსნელსა მას პირად-პირადითა განცდითა,
და	შტ.იაკ	რამეთუ უწყოდა უშჯულომან მან, ვითარმედ ზღუდენი მისნი ალიზისანი იყვნეს და თიჴაჲ ვერ დამდგრომელ არს წინაშე წყლისა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო მან უწყოდა ზრახვანი იგი მათნი და მუნვე გამოცადნა იგინი მისითა მით სამართლითა და მათითა ცოდვითა სიკუდიდ მისცეს.
და	შტ.იაკ	და ყვეს ეგრე, ვითარცა უბრძანა მათ მეფემან საბურ: და დაგუბეს წყალი იგი და მერმჱ განუტევეს ერთბამად და მოადგა წყალი იგი ზღუდეთა მათ ქალაქისათა და მოიცვა იგი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვითარცა-იგი სახარებასა წერილ არს, მას ჟამსა წარდგეს წინაშე მისა ფარისეველნი იგი და ჰრქუეს: „მოძღუარ, მარქუ ჩუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას იქმ,
და	შტ.იაკ	და ვერ შეუძლო თიჴამან წინა-აღდგომად წყლისა მის და დაალბო საძირკუელი ზღუდისაჲ მის და დაეცნეს ზღუდენი ქალაქისანი და დაირღუეს ყოვლით კერძოვე.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ანუ ვინ მოგცა შენ ჴელმწიფებაჲ ესე?“ და მან ჰრქუა მათ: „გკითხო თქუენ მეცა სიტყუაჲ ერთი და მითხართ მე და მეცა გითხრა, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას ვიქმ:
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო იგინი ზრახვიდეს გულსა მათსა და იტყოდეს: „უკუეთუ ვრჰქუათ „ზეცით იყო“, მრქუას ჩუენ: „და რად არა გრწმენა მისი?“
და	შტ.იაკ	და წარიწირეს სასოვებაჲ ცხორებისა მათისაჲ და ენება თავთა მათთაჲ მიცემად მეფისა სპარსთაჲსა მონებად მისა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და თუ ვთქუათ, ვითარმედ – „კაცთაგან“, ყოველმან ერმან ქვაჲ დამკრიბოს ჩუენ, რამეთუ ყოველთა იცოდეს იოვანესი, ვითარმედ წინაჲსწარმეტყუელი დიდი იყო.
და	შტ.იაკ	ხოლო წმიდაჲ იაკობ, მწყემსი იგი მათი ჭეშმარიტი, მინდობილ იყო ძალსა და სახიერებასა ღმრთისასა უფროჲს სიმტკიცესა ზღუდეთასა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	მიუგეს და ჰრქუეს. თუ: „არა უწყით“.
და	შტ.იაკ	ნუგეშინის-სცემდა მათ და ეტყოდა: ნუ გეშინინ, შვილნო ჩემნო,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„ასერ, სიპოხჱ მისა პური და იგი ზრდიდეს ჴელმწიფეთა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აქა მოციქულთათჳს მოგუასწავებს წინაჲსწარმეტყუელი იგი, რომელნი-იგი განეკრძალნეს და მისცეს ნათესავსა კაცთასა პური იგი ცხორებისაჲ, ამას ქრისტესთჳს გჳჩუენებს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	პური იგი, რომელი ზეცით გარდამოჴდა, პურ საზრდელ და სასუმელ წმიდათა იქმნა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ ასერ „სიმდიდრჱ“ ითარგმანების რომელი-იგი მხოლოჲ მდიდარ და შემძლებელ არს ყოველთა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ თავადი უფალი თავისა თჳსისათჳს წამებს და იტყჳს: „მე ვარ პური იგი გარდამოსრული ზეცით.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	მამათა მათ მანანაჲ იგი ჭამეს უდაბნოსა მას და მოწყდეს, ხოლო რომელმან ჭამოს პური ჩემი, არა იხილოს მან სიკუდილი უკუნისამდე“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და უკუნითი უკუნისამდე ცეცხლისა ტანჯვითაო, რომელ არს სიკუდილი საუკუნოჲ, რომელი არასადა დასცხრების.
და	შტ.იაკ	და უბრძანა გუნდსა თჳსსა, რაჲთა შევიდენ ყოვლით კერძო-ვე და დაიპყრან ქალაქი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვითარცა მჴედარი უკუნ-ვარდა, რომელ არს ესე უკუანაჲსკნელთა მათგან ვიდრე წინანდელთამდე, მოლოდებისა ჴსნასა უფლისასა აღადგინა და აჰმართა ადამის ხატი იგი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ჰრქუა: „არცა სამე მე გითხრა, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას ვიქმ“.
და	შტ.იაკ	და იყოფვოდა იგი განშოვრებულთა უდაბნოთა და თავსა ზედა მთათასა დაყუდებულ იყო.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ ამათ ჟამთაჲ ესე საწუთროჲ არს და ყოველთა კაცთა თანა-აც სიკუდილი.
და	შტ.ნეტ.იპ	შუვა წარმოვიღებთ და განვანათლებთ მათა მიმართ რომელნი მართლ რწმუნებად შემძლებელ იყვნენ,
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელნი იგი ისმენდენ გამოუცხადოთ ძალი თქუმულთაჲ მათ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რამეთუ აწ შრომაჲ იგი და ღუაწლი ორკერძოვე წინა-გჳც, უურველად შე[უ]ორგულებელად გამოვთქუათ,
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელნი-იგი ისმენდეს მორწმუნედ სმენითა მით შევაწყნარნეთ თქუმულნი იგი.
და	შტ.ნეტ.იპ	სწავლნეს და შეცთომილნი მოაქცინეს ჭეშმარიტსა გზასა თჳსსა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელნი-იგი სარწმუნოვებით ეძიებდენ, ადვილად პოვონ, რომელნი წმიდითა ჴორცითა და უბიწოჲთა გულითა რეკად კართა განმზადებულ არიან მუნქუესვე განეღოს.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ არა შეურაცხ-ვინ ყვნის თჳსთა მსახურთაგანნი და არცა მოიძაგის, ვითარმცა არა ვინ ღირს იყო საღმრთოჲსათა მათ ზრახვათა;
და	შტ.ნეტ.იპ	არცა მდიდარი უშერაცხილეს და უპატიოსნეს შეურაცხიეს გლახაკისა, და არცა გლახაკსა უპოვარებისათჳს შეურაცხ-ჰყოფს, და არცა დუჟსა მას ვითარცა უგულისჴმოსა აყუედრებს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და არცა საჭურისსა ვითარცა კერძო-კაცსა განაგდებს, და არცა დედაკაცსა დედლობისა და დასაბამისა მის შეცოდებისათჳს განაგდებს,
და	შტ.ნეტ.იპ	და არცა მამაკაცთა მცნებისა გარდასლვისა მისთჳს აგინებს,
და	შტ.ნეტ.იპ	არამედ ყოველთაჲვე სწყალობს და ყოველთაჲვე განრინებად ჰნებავს
და	შტ.ნეტ.იპ	და ყოველთავე ძედ ღმრთისად სრულყოფად სწადის და ყოველთა მათ წმიდათა ერთად კაცად აღსრულებულად უწესს.
და	შტ.ნეტ.იპ	ერთად აღსრულებულ და ზეცისასა მას კაცსა ყოველთავე მოსლვად და მოწევნად გუწადის.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ სიტყუამან მან ღმრთისამან უთესლოდ მოიღო წმიდაჲ ჴორცი წმიდისა ქალწულისაგან, რომლისაჲ-იგი ვითარცა სიძე სამკაული, და აქუსა იგი ზედა ჯუარსა მას,
და	შტ.ნეტ.იპ	და შეჰრია მოკუდავი ესე ჴორცი თჳსსა მას ძლიერებასა და განსარყუნელი ესე – განურყუნელსა მას
და	შტ.ნეტ.იპ	და უძლური ესე-ძლიერსა მას, რაჲთა აცხოვნნეს წარწყმედულნი ესე კაცნი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მატყლ – რომელ სიყუარულისა ქრისტესისაგან არიან მადლნი, რომელ-იგი დაამტკიცებს და შეჰყოფს ორსავე ერთად,
და	შტ.ნეტ.იპ	ფხინ – სიტყუაჲ იგი, და მოქმედ – მამანი იგი და წინაჲსწარმეტყუელნი არიან რომელნი კოჭადმდე სრულსა მას სამკაულსა უქსოვენ ქრისტესსა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელთა ჴელითა სიტყუაჲ იგი გჳჩუჱნნა მსგავსად ფხინისა და ქუსავს მათ გამო, რაჲცა-იგი ჰნებავნ მამასა.
და	შტ.ნეტ.იპ	ჯერ-არს აწ წარმოღებად საღმრთოთა წიგნთაგან და გამოთქუმად ვითარ ანუ რაბამ რაჲ იყოს მჴდომისაჲ მის მოსლვაჲ,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელთა დღეთა ანუ რომელსა ჟამსა ბნელისაჲ იგი გამოჩნდეს, ვინაჲთმე ანუ რომლისა ნათესავისაგან, და რაჲმე არს სახელი მისი,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელ თითთა რიცხუთა ასოჲთა მით გამოითქუმის, და ვითარ ცთომაჲ ერისაჲ მის იყოს და ვითარ შეკრიბნეს კიდით ქუეყანისაჲთ და იწრობაჲ
და	შტ.ნეტ.იპ	და დევნაჲ ზედა წმიდათა აღადგინოს, და ვითარ-სახედ თავსა თჳსსა განადიდებდეს ვითარცა ღმერთი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ვითარ-რაჲ იყოს მისი აღსასრული იგი, და ვითარ სახედ მოსლვაჲ იგი უფლისაჲ გამოჩნდეს ზეცით, და ვითარ იყოს სოფლისა ამის ცეცხლითა განკითხვაჲ,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ვითარ იყოს წმიდათა დიდებაჲ და ზეცისაჲ სასუფეველი, რომელნი-იგი სუფევდენ ქრისტეს თანა, და ვითარ იყოს უკეთურთაჲ მათ საუკუნოჲ იგი ცეცხლითა ტანჯვაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ უფლისა მის და მჴსნელისა ჩუენისა იესუ ქრისტესთჳს, ძისა მის უფლისაჲსა, მეუფისა მის და დიდებულისა,
და	შტ.ნეტ.იპ	ვითარცა ლომისა წინაჲსწარ-ქადაგებულისა, მსგავსად მისა ანტიქრისტესთჳსცა, ვითარ წინაჲსწარ თქუეს წიგნთა სიფიცხლისა მისისათჳს და მძლავრებისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ ლომ ქრისტე ითქუმის და ითქუმის ლომ ანტიქრისტეცა; გამოჩნდა კრავად ქრისტე, და იგიცა ეგრევე სახედ გამოჩნდეს ვითარცა კრავი და შინაგან იყოს მგელ დადარანებულ;
და	შტ.ნეტ.იპ	მჴსნელი იგი მოვიდა სოფლად, და იგი ეგრე სახედვე მოვიდეს; წარავლინნა უფალმან მოციქულნი იგი ყოველთა მიმართ წარმართთა,
და	შტ.ნეტ.იპ	შეკრიბნა განბნეულნი იგი ცხოვარნი ქრისტემან, და ეგრეცა მან შეკრიბოს განბნეული იგი ერი; ნათელ-სცა ქრისტემან რომელთა ჰრწმენა იგი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და იგიცა ნათელ-სცემდეს; ხატად კაცთა გამოჩნდა უფალი, და იგიცა კაცთა ხატად მოვიდეს;
და	შტ.ნეტ.იპ	აღადგინნა მჴსნელმან მან თჳსნი იგი ჴორცნი და გჳჩუჱნნა ვითარცა ტაძარი, და მან აღაშენოს იერუსალჱმისა იგი ტაძარი დაჴსნილი.
და	შტ.ნეტ.იპ	ესე არიან მისნი იგი მაცთურებისა მანქანებანი, რომელნი ამისა შემდგომადცა გითხრნე; აწ მოვედით და ვიწყოთ დასაბა]მითგანსა მას.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იტყჳს ნეტარი იგი იაკობი კურთხევათა მათ, წინაჲსწარ ქადაგებს უფლისა და მჴსნელისა ჩუენისათჳს ესრე:
და	შტ.ნეტ.იპ	„იუდა, შენ გაქებდენ ძმანი შენნი, და ჴელნი შენნი ზედა ბეჭთა მტერთა შენთასა; თაყუანის-გცემდენ შენი ძენი მამისა შენისანი.
და	შტ.ნეტ.იპ	ლეკუ ლომის იუდა, აღმოცენებისაგან გამოჰჴედ, შვილო ჩემო; მიწოლით დაიძინოს ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან ლომისამან, და ვინ-მე აღადგინოს იგი?
და	შტ.ნეტ.იპ	ნუ მოაკლდებინ მფლობელი იუდაჲსგან ნუცა ჴელმწიფჱ წყვილთა მისთაგან, ვიდრემდე მოვიდეს რომლისაჲ-იგი დგას და ემარხვის; და იგი ხოლო იყოს სასოვება წარმართთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	გამოაბას ვენაჴსა კარაული თჳსი და რქასა ვენაჴისასა კიცჳ იგი ვირისაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	განრცხეს ღჳნითა სამოსელი თჳსი და სისხლითა ყურძნისაჲთა-სამკაული თჳსი.
და	შტ.ნეტ.იპ	მხიარულ არიან თუალნი მისნი ღჳნითა, და სპეტაკ-კბილნი მისნი ვითარცა სძჱ“.
და	შტ.ნეტ.იპ	არავე დავდუმნეთ, რამეთუ არიან ნანდჳლვე საღმრთონი იგი სიტყუანი განმადიდებელ და შემძლებელ სარგებლის,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ „ლეკუს ლომის“ იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი იგი იუდაჲსთჳს და დავით ჴორციელად გამოჩინებითა მით ძედ ღმრთისად იტყჳს.
და	შტ.ნეტ.იპ	არა თესლისაგან შობილ, არამედ სულისა მიერ მიდგომილ, და ესე ვითარცა მცენარე წმიდისა ქუეყანისაგან აღმოცენებული.
და	შტ.ნეტ.იპ	ესაია იტყჳს: „აღმოჴდეს ყუავილი ძირთა მათგან იესესთა და ყუავილი მისგან გარდაეფინოს“;
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ ესაია „ყუავილ“ იტყჳს, ხოლო იაკობ – „მცენარჱ“, რამეთუ პირველად აღმოსცენდა მუცელსა მას წმიდასა სიტყუაჲ იგი და მერმე ყუავილ გარდაფენილ.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო რომელ-იგი თქუა: „მიწოლით დაიძინოს ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან ლომისამან“,
და	შტ.ნეტ.იპ	და დავით ეგრევე იტყჳს: „მე დავწევ, დავიძინე, განვიღჳძე, რამეთუ უფალი მწჱ ჩემდა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და გჳჩუენებს წერილითა მით დაძინებასა მას და აღდგომასა რომელ იყო.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო იაკობ იტყჳს: „ვინ აღადგინოს იგი?“ არამედ თჳთ მამამან, რომლისა მსგავსად პავლჱცა იტყჳს: „და ღმრთისა მამისაჲ რომელმან აღადგინა იგი მკუდრეთით“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ იგი თქუა: „ნუ მოაკლდებინ მფლობელი იუდაჲსგან ნუცა ჴელმწიფჱ წყვილთაგან მისთა, ვიდრემდე მოვიდეს რომლისაჲ-იგი დგას და ელის.
და	შტ.ნეტ.იპ	და იგი იყოს სასოვება წარმართთა“, ნათესავისა მისგან იუდაჲსისა იტყჳს ამას ქრისტეს ზედა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „გამოაბას ვენაჴსა კარაული თჳსი“, ესე არს, რამეთუ წინა-დაცუეთილებისაგან მიუწესს ერსა მას თჳსსა მას ჩინებასა, რამეთუ იგი თავადი არს ვენაჴი იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ ითქუმის ლომ ქრისტე მეუფებისა მისთჳს და სიხარულისა ყოველთა მიმართ განყოფითა და მრავალთა თჳსსა მას საგრილსა ქუეშჱ შეკრებითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ითქუმის ლომ ეშმაკიცა, არა თუ მეფობისათჳს გინა თუ სიხარულისა განყოფითა ყოველთა მიმართ, არამედ მტაცებლობისა მისისათჳს და ძჳრ-ძჳრად მძლავრებისა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„ნეფთალემ აღმოცენებულ და აღორძინებულ და ძირ დაბმულ, განშუენებულ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა ქრისტემან სამ დღჱ დაყო გულსა ქუეყანისასა, დამუსრნა ბჭენი ჯოჯოხეთისანი და აღდგა მესამესა დღესა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ითქუმის ეშმაკიცა ლომ და ლეკუ ლომის მტაცებელისა და მჴეცობისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და საცხოვრის სახისა მისისათჳს ითქუმის მერმე ქრისტე ცხოვრად.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა აზმნეს მჴედართა შესლვად ქალაქად, ვერ შეუძლეს მათ თიჴისაგან და უყისა, რომელი აღდგომილ იყო წყლისა მისგან,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ითქუმიან მოწაფენიცა მისნი ცხოვრად ყუდროვებისა და სიმშჳდისათჳს და სიმჴნისა საქმეთა მათთათჳს, რომელნი ნაყოფის გამომღებელ იქმნნეს, ვითარცა ცხოვარნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	იტყჳს წიგნსა შინა, ვითარმედ: „საცხოვარნი ჯოჯოხეთს მიეცნენ და სიკუდილი მწყსიდეს მათ“.
და	შტ.იაკ	რამეთუ დაეფლვოდეს საჴედარნი მათნი და ერიცა ქუეთმავალი და მკჳრცხლი დაჰვიდოდა უყსა მას შინა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	საღმრთოჲთ კერძო და სულიერ ვენაჴს იტყჳს ქრისტესა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	უბიწოვებისათჳს და ყუდროვებისა და უმანკოვებისათჳს ტრედისა ითქუმის ეფრემცა ტრედ უგუნურ, რამეთუ პირუტყუ არს და უთმინო
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რტო და მწუერვალ არიან წმიდანი, რომელთა ჰრწამს იგი, და ტევან – მოწამენი, და ძელ დასუმულ ვაზსა თანა მოგუასწავებს ვნებათა მათ.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა ვერ შემძლებელ იქმნნეს შესლვად მას დღესა შინა, უბრძანა, რაჲთა განეშორნენ მცირედ, ვიდრემდის განჴმეს საფლავი იგი უყისაჲ მის, და ესრეთ დაიპყრან ქალაქი იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესრჱთ ყოველთა მიმართ ვჰპოვებთ მასვე იგავსა სადამე ბოროტთა და სადამე კეთილთა წარმოღებულ; ვისამე ბუნებაჲ მიმსგავსებულ და ვისამჱ – სახჱ იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესრჱთ დანის თანაცა ვხედავთ თუალსა მას საფირონსა, სადა კეთილი მიუწყებულ ნათესავსა მას და სადამე ბოროტი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შეტყუვებად ეგულებოდა უფლისა მის ყოვლისა დაბადებულისა და იტყჳს: „ყოველივე სუფევაჲ და დიდებაჲ ქუეყანისაჲ ჩემდა მოცემულ არს
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მე შენ მიგცე“ და სხუაჲ იგი შემდგომითი შემდგომად.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მსთულებელთა ანგელოზთასა იტყჳს, და გოდორ, რომელსა შთასთულებენ ნაყოფსა ვენაჴისასა, მოციქულნი არიან, საწნეხელ – ეკლესიაჲ, და ღჳნო – სულისა წმიდისა იგი ძალი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „აღმოცენებულ მწუერვალ“, განთავისუფლებულ სიკუდილისა საკრველთაგან,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო თუალი საფირონი თჳნიერ გარდაცვალებისა არს და სახჱ არს კეთილისა დაჴსნისაჲ, რომელ მრავალნი მსაჯულნი აღდგეს ნათესავისა მისგან დანისა
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვითარცა ესაია(!) იტყჳს: „განვიდენ და ტრიობდენ, ვითარცა ჴბონი განტევებულნი საბლისაგან“.
და	შტ.იაკ	და ილოცვიდეს ღმრთისა მიმართ ლმობიერითა გულითა მწყემსისა მათისა თანა წმიდისა იაკობისა, რაჲთა იჴსნნეს იგინი ჭირისა მისგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იჴსნეს ისრაჱლი ვითარცა ნალესავი თუალისაჲ მის შერთულ არს სძესა, განკურნ[ნ]ის მსივანებანი და სიმღიერენი.
და	შტ.იაკ	და გამოვიდეს ყოველნი ერთბამად – მამანი და დედანი და ყრმანი – და იწყეს შჱნებად ზღუდისა შინაგან ნარღუევსა მას
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო რომელნი საუკუნისა მისთჳს წინაჲსწარმეტყუელთაგან გამოარჩევენ სწავლასა და მეცნიერებასა და შეჰრევენ, ვითარცა სძესა,
და	შტ.იაკ	და შეწევნითა ღმრთისაჲთა და ლოცვითა წმიდისა იაკობისითა აღაშენეს ზღუდე ქალაქისაჲ ყოვლით კერძოვე ღამესა ერთსა უმაღლესი და უმტკიცესი პირველისასა
და	შტ.ეპ.კვიპ	მადლთა მათ პავლჱს ქადაგებისათა და სახარებისა მის სასწაულებისა საქმეთა, და წმიდა და განკურნებულ გონებანი და სანატრელ-ყოფილ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	შვილო ჩემო კურთხეულო, საშურველი ეგე შვილი ჩემი ახალ-ნერგი ჩემდა მოიქეც!“ რომელნი ზრახვიდეს და შური ემარხა შენთჳს კაცთა მშჳლდოსანთა,
და	შტ.იაკ	და მოადგეს თავსა მისსა საბრძოლი კაცისთავოვანი და განმტკიცნეს გონებითა და ნუგეშინის-ცემულ იქმნნეს და ევედრნეს წმიდასა იაკობს, მწყემსსა მას მათსა სულიერსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	წმიდითა გულითა ღმერთსა ჰხედვიდეს და იქმნნეს ღმრთის მხილველ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ისრაიტელნი მთასა მას ჰხედვიდეს ღმერთსა და ქუეშჱ ფერჴთა მისთა – საფირონსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და შეიმუსრნეს ძალითურთ მშჳლდნი მათნი და დაჴსნდეს ძარღუნი მკლავთა მათთანი ჴელითა ძლიერისა მის იაკობისითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ საფუძველ სიონისა ესე არს წმიდაჲ ეკლესიაჲ, ყოფილ დედოფალ დადგმულ გჳრგჳნად და შემკულ სამკაულითა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ამით განძლიერდა ისრაჱლი ღმრთისა მიერ მამისა შენისაჲსა და შეგეწია შენ ღმერთი იგი ჩემი და გაკურთხა შენ კურთხევითა ზეცისაჲთა და კურთხევითა ქუეყანასა ზედა,
და	შტ.იაკ	რაჲთა აღჴდეს ზღუდესა მას და წყევოს გუნდი იგი სპარსთაჲ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელსა ეპყრა ქუეყანაჲ კურთხევათათჳს ძუძუთა დედისა შენისათა და საშოჲსათჳს მამისა და დედისა შენისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ წერილ ესრჱ არს: „დავსხნე ქვანი შენნი, ვითარცა იაკინთისაჲ და საფუძველნი შენნი, ვითარცა საფირონისაჲ აღვჰმართნე“.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა აღვიდა იგი სიმაღლესა მას ზღუდისასა, რაჲთამცა დაწყევნა იგინი, და მიხედა სიმრავლესა მას ურიცხჳსა ერისასა, რომელსა შეეცვა ქალაქი იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ აქაცა ერთი ერთისა შემდგომ არიან იაკინთჱ და საფირონი, რამეთუ იუდა მეუფებისასა მას მოგუასწავებს, და დან – მსაჯულებისასა.
და	შტ.იაკ	შეეწყალნეს იგინი და მოეჴსენა სიტყუაჲ იგი მოციქულისაჲ, ვითარმედ: „აკურთხევდით მწყევართა თქუენთა და ნუ სწყევთ“, და დაეყენა წყევისაგან ერისა მის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ მრავალ სახჱ არს თუალისაჲ მის და არა თუ ერთსა ადგილსა იპოვების, არამედ მრავალთა ადგილთა, ვითარცა ზეშთა გიჩუენეთ, ვითარ ვთქუთ თუალთა მათთჳს.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	განძლიერდი უფროჲს მთათა საუკუნეთა, და საწადელ – უფროჲს ბორცუთა საუკუნეთა! დაადგერინ თავსა იოსებისსა და თხემსა ზედა, რომლითა უძღოდა ძმათა თჳსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო ნეფთალემ არს, რომელმან დაიმკჳდროს სივრცოჲ ქუეყანისაჲ და განუყო ყოველსა ისრაჱლსა სავსებაჲ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იოსებ უფროჲს ძმათა აკურთხა, რამეთუ მის მიერ გამოხატულ და ხილულ, რომელ ქრისტეს მიმართ ზრახვანი აღსრულებულ იყვნეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ მოქმედ იყო და იქმოდა ნაყოფსა სავსებისასა ყოველთათჳს გამოსაზრდელად.
და	შტ.იაკ	რაჲთა ამით განიბნინენ იგინი მიერ ადგილით, რაჲთა წარვიდენ მიერ და არავინ მათგანი მოისრას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოსჱ იტყჳს ნეფთალემისთჳს: „ზღუაჲ და ჴმელი დაიმკჳდრო შენ“ და მერმჱ ესაია წინაჲსწარმეტყუელი იტყჳს:
და	შტ.ეპ.კვიპ	„ქუეყანაჲ ზაბილოვნისი და ქუეყანაჲ ნეფთალემისი – წიაღ ზღუასა“.
და	შტ.იაკ	და ისმინა ღმერთმან ლოცვისა მისისაჲ, ვითარცა მოსე წინაჲსწარმეტყუელისაჲ, და მყისა შინა მოუჴდა მათ გუემაჲ ესე ღმრთისამიერი ლოცვითა წმიდისა იაკობისითა.
და	შტ.იაკ	და გამოჴდა ქუეყანით მათ ზედა ზილი კაცთა ზედა და ბზიკი საჴედართა ზედა მათთა და მწრაფლ განაბნინა იგინი,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„შვილი ჩემი კურთხეული და საშურველი“, რამეთუ კურთხეულ იყო ღმრთის მიერ, მოვიდა თჳსთა ამათ და მათ არა იცნეს იგი, არამედ აღიშურეს და მოიძულეს,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ იტყჳს წერილი იგი, ვითარმედ: „იხილეს იგი ძმათა თჳსთა საყუარელად მამისა თჳსისა, შეშურდა მისი და მოიძულეს“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მერმე იტყჳს, ვითარმედ: „უყუარდა იგი იაკობს, რამეთუ შვილი მოხუცებულებასა ესუა იგი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	აწ დაბერებულსა ამას სოფელსა და ყოვლად წყმედულსა გამოუჩნდა ძჱ იგი ღმრთისაჲ და ქალწულისაგან იშვა.
და	შტ.იაკ	რამეთუ იყო მათ თანა პილოვებიცა მრავალი საბრძოლელად და მათ ზედაცა იყო ბზიკი იგი, ვიდრემდის ვერ დამდგომ იქმნნეს იგინი წინაშე ბზიკისა და ზილისა.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა განიბნია ლაშქარი იგი პირსა ზედა თჳსსა, იხილა საბორ მეფემან სპარსთამან, რამეთუ ზღუდენი ქალაქისანი აღშენებულ იყვნეს უმაღლეს და უმტკიცეს პირველისა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელნი სხდეს ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, ნათელი გამოუბრწყინდა მათ ზედა და რომელსა იტყჳს შემდგომად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ადგილსა ამას ორთავე ნათესავთასა აკურთხა უფალმან პური და ხუთითა მით ჴუეზითა ხუთ ათასი განზარდა
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვინ იყვნეს, რომელნი-იგი ზრახვასა უკეთურებისასა ზრახვიდეს და აყუედრებდეს მას?
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	არამედ ერმან მან უშჯულომან და ურჩმან, რომელნი-იგი დიდად და ჯერკულად აყუედრებდეს მას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნეშტითა მით ნამუსრევითა აღავსეს ათორმეტი გოდორი და მერმე შჳდითა მით ჴუეზითა ოთხათასი განაძღო და ნეშტითა მით აღავსეს შჳდი სფჳრიდი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„კაცნი მშჳლდოსანნი“, რამეთუ ადვილ უჩნდა ბოროტის-ყოფად და მოკუდინებად ყოველთა მათ მართალთა მიმართ.
და	შტ.იაკ	და გუნდი მისი მოუძლურებულ არს ბრძოლად და განბნეულ და ყოველი სიმარჯუე მათი ამაო-ქმნულ არს, ზარი განჰჴდა მას და შეეშინა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე შორის ნათესავთა ამათ ზაბილოვნისთა და ნეფთალემისთა იტყოდა უფალი ნეტარებათა მათ.
და	შტ.იაკ	მიჰხედა ზღუდესა და იხილა წმიდაჲ იაკობ ებისკოპოსი, ვიდოდა რაჲ ზღუდეთა ზედა.
და	შტ.იაკ	და ემოსა მას ძაძისა იგი სამოსელი და კუნკული ედგა თავსა მისსა.
და	შტ.იაკ	და ვითარცა იხილა საბურ მეფემან, ეგონა, ვითარმედ მეფჱ ბერძენთაჲ მოსრულ არს,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და შეიმუსრნეს ძლიერებითა მშჳლდნი მათნი, რამეთუ რავდენვე ძჳრსა იტყოდეს მისთჳს, ვითარცა მშჳლდისა მის ზედა აღებითა შემდგომად მათვე ჰრცხუენა, რაჟამს აგრძნეს მისი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დაჯდომილ მთასა მას განაგრძო მოძღურებაჲ იგი კურთხევითა და ზედა წყალთა ზღჳსათა ვიდოდა და კაფარნაომდ შესრულ სიდედრი იგი პეტრესი განკურნა
და	შტ.იაკ	რამეთუ ღმრთისა განგებითა გამოუჩნდა თუალთა მისთა ძაძისა იგი სამოსელი პურფირად მეფისა და წმიდაჲ იგი კუნკული – გჳრგჳნად.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იაკობ იტყჳს: „დაჴსნდეს ძარღუნი მკლავთა მათთანი ჴელითა ძლიერისა მის იაკობისითა“.
და	შტ.იაკ	და ჰრქუა განმზრახთა და საკუთართა თჳსთა, რომელთა ეზრახა მისდა მოსლვაჲ და ბრძოლაჲ ქალაქსა ნასიბინს, ვითარმედ ბერძენთა მეფჱ მომკუდარ არს:
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომელთა-იგი არცა თავთა თჳსთა და არცა სასოვება ღმრთისა მიმართ რაჲ აქუნდა და ძალითა თჳსითა იქადოდეს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	თუალი იასპინი, რომელსა ზედა დაიწერა სახელი ნეფთალემისი, და მსგავს არს ხილვაჲ მისი ფერსა ზმურსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იქმნნეს ვითარცა არა-ყოფილნი სიტყჳთა მით მის მიერითა დათრგუნვილ და ნათესავთა შორის განბნეულ მის მიერ.
და	შტ.იაკ	„რაჲსათჳს შემიტყუვეთ მე, ჵ ბოროტნო განმზრახნო, და მეტყოდეთ მეფისა აქა არა ყოფასა და ამით ეძიებდით სიკუდილსა ჩემსა?
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმჱ მსგავს არს ფერი მისი ზღჳსა: ვითარცა ზღუამან, გამოუტევის სიმწუანჱ ფერისაჲ გამობრწყინებათა თჳსთაჲ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„რომელი-იგი განძლიერდა ისრაჱლი ღმრთისა მიერ მამისა შენისა და შეგეწია შენ ღმერთი იგი ჩემი“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვინ არს, რომელმან-იგი განაძლიერა ისრაჱლი და შეეწია ყრმასა მას თჳსსა, არაჲ თუ მხოლოჲ ღმერთი არს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მსგავს არს სიმწუანითა პილენძისა გესლსა, რამეთუ მახლობელად ზღუასა მას ტიბერიაჲსასა ჰხუედა სამკჳდრებელი ნეფთალემს.
და	შტ.იაკ	არა აჰა ესერა მე ვხედავა თუალითა ჩემითა მეფესა ბერძენთასა ზღუდეთა ზედა მავალსა და გჳრგჳნი თავსა ზედა მისსა?
და	შტ.იაკ	და ერი ჩუენი განიბნია და ჩუენ ვითარ განვერნეთ სიკუდილისაგან?
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს მახლობელ ზაბილოვნისა და ვიდრე ზღუად დიდადმდჱ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვითარცა პირითა ესაიაჲსითა იტყჳს: „იაკობ, მონაო ჩემო, შეგეწიო შენ, და ისრაჱლ რჩეული ჩემი შეიწყნარა იგი სულმან ჩემმან“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და მერმე იტყჳს: „ნუ გეშინინ, განძლიერდი და ნუმცა გრცხუენის, რამეთუ იგინი“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვებიან რომელნიმე წყალტფილსა მას მახლობელად, და რომელნიმე იპოვებიან ამასჳას.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ამისთჳს გინებისა და ყუედრებისა, რომელ მის ზედა ითქუა, მიჰფინა კურთხევაჲ იგი და თქუა:
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„გაკურთხენ შენ კურთხევითა ზეგარდამო და კურთხევითა ქუეყანისაჲთა, რომელსა უპყრიეს ყოველი“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ქორაზინით და ბეთსაჲდაჲთ და კაფარნაომით და მაგდალაჲთ იქმნნეს სასწაულნი საღმრთოჲთ საკჳრველებათანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ყოველთა ადგილთაგან შეკრბებოდეს და მისდევდეს უფალსა და ღირს-იქმნებოდეს კურთხევისა და კურნებისა და ადიდებდეს ღმერთსა ისრაჱლისასა.
და	შტ.იაკ	ხოლო მე ვიდრე გამოსლვად მათამდჱ ქალაქით და მოსრვად ჩუენდა შური ვიძიო ტყუვილისა თქუენისათჳს ჩემდა მომართ!“
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ზეცით გარდამოჲ იგი ვითარცა კურთხევაჲ იგი ზეცისაჲ, და ქუეყანისაჲ იგი – ვითარცა კურთხევაჲ ქუეყანისაჲ, რაჲთა ანგელოზთა და კაცთა ზედა უფლად გამოჩნდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შემდგომად მრავალთა ჟამთა, რომელნიმე გარდაიქცეს უღმრთოვებად, ვითარცა სიმონ გრძნეულმან მოიღო ნათელი პეტრესგან და იქმნა ქადაგ სიცრუვისა და არა ჭეშმარიტებისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნიკოლაოზ ერთი მათ შჳდთაგანი დიაკონთაჲ, რომელი-იგი სტეფანჱს თანა იყო, იქმნა მწვალებელ უკეთურების და შეაცთუნნა მრავალნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმე კერინთჱ და სხუანი მრავალნი, რომელნი იქცევოდეს პეტრჱს თანა, შემდგომად გარდაიქცეს და იქმნნეს მოძღუარ უკეთურების და არა კეთილის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვების ესე ადგილთა მათ ფრჳგიაჲსათა, რეცა თუ ბუდესა რასმე კეცის მსგავსსა და არს მსგავსებაჲ და განმარტებაჲ სახისაჲ მის,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ განგრძობასა მოძღურებისასა რომელთამე აღიარიან სამეუფოჲთ კერძოჲ იგი მოძღურებაჲ უფლისაჲ და შევარდიან სხუას და სხუას მოძღურებასა სიცრუვისასა,
და	შტ.იაკ	და უბრძანა მჴედარათა, რაჲთა თავები დაშჭრან ყოველთა განმზრახთა და მოგუთა და მისანთა მისთა. და ყვეს ეგრე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ განგრძობასა და სიღრმესა და სიმაღლესა ამის მოძღურებისასა შესცთიან
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელნიმე უდებებითა და რომელნიმე ბოროტის-საქმითა და რომელნიმე ამპარტავანებითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	წარიტაცნეს გონებანი მათნი უმეცრებითა და მრავალთა ადგილთა სხუას[ა] იტყოდეს და შთანსთქმიდეს უფროჲსღა; რომელ მახლობელ იყვნეს წარმართნი და უმეცნიერებისაგან,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელნი სახესა მგელთა მტაცებელთასა ჩუეულ იყვნეს სისხლისა ჭამითურთ და მიმსგავსებულ ბოროტთა მჴეცთა ჩუეულებითა.
და	შტ.იაკ	ხოლო იგი მუნქუესვე აღიყარა მრავლითა შიშითა და მიიქცა ქუეყანად თჳსა და ზოგი აბჯრისა მათისაჲ და ჭურჭრისაჲ და კარვები დაუტევეს შიშისაგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა უცნობიეს ღმერთი ჭეშმარიტი, არამედ მარადის სიბოროტესა თავთა თჳსთასა ცხოვნდებიან და მოკუდებიან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	სისხლითა ქრისტჱსითა აჴოცნეს ცოდვანი მორწმუნეთანი და სახარებითა მით, სიტყჳთა უფლისაჲთა განდევნნეს მჴეცობისა სახენი მრავალთაგან ზრახვათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე მოციქულნი იყვნეს გამორჩეულნი ნათესავისა მისგან ნეფთალემისა და ზაბილოვნისა, რომელ აღივსნეს სულითა მით ძლიერებისაჲთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იტყჳს: ამისგან, ღმრთისა ქრისტჱსგან მოიღეს ნიჭი დიდ-დიდი და უსასყიდლოდ მიჰფინეს ყოველთა ცისკიდეთა, ეშმაკნი განდევნნეს და განჭრნეს საკრველნი ცოდვათანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ურწმუნოვებაჲ განაშუენეს და ასწავეს ყოველთა წარმართთა სარწმუნოვებაჲ ჭეშმარიტებისაჲ.
და	შტ.იაკ	და არა უმცირეს არს ესე ეზეკიაჲსსა მას, არამედ უფროჲს და უმეტეს, რამეთუ განწირულ იქმნნეს მოქალაქენი იგი, რაჟამს ზღუდენი მათნი დაეცნეს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აღვსებულ ყოველნივე საქმითა კეთილითა ადიდებდეს ღმერთსა მხოლოსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„და კურთხევათათჳს ძუძუთა და საშოჲსა დედისა შენისათა კურთხევაჲ მამისა და დედისა შენისაჲ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მეშჳდჱ თუალი ლჳგჳრიონი – განწესებულ და განდგმულ სიტყჳერსა მას ფიცარსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ესე პირველი მესამჱსა მას განწესებულსა, განწესებულ და განდგმულ შემდგომითი შემდგომად შობისა თჳსისა და არს ზედა დაწერილ თუალსა მას სახელი გაადისი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰხუედა წილი გაადს მკჳდრობისაჲ მახლობელად რუბენისა, წიაღ იორდანესა მდინარესა და შორის გაადისა და რუბენისა, კერძოსა ნათესავსა მას მანასჱსსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიიწევის ნაწილი იგი გაადისი ჩრდილოჲთ კერძო და მივალს და მიიწევის ვიდრე საზღვრადმდჱ დანისა და რუბენისა სამკჳდრებელისაჲ მის,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რაჲთა სოფელსა გამოუჩნდეს, რომელთა მათ მიერ ჩუენცა ვითარცა სძითა გჳფუფუნებს და გუზრდის და წარგუადგინებს, ვითარცა შვილთა ღმრთისათა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და გინათუ წმიდისა მარიამის ძუძუთა მათ მოგუასწავებს, რომელთაგან განიზარდა, რომელნი იყვნეს კურთხეულ, რომლისა მიმართ იგი ღაღადებით დედაკაცი იტყოდა:
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნაღუარევით არონით ვიდრე ქალაქადმდჱ არუირედ და მიიწევის სამკჳდრებელი მისი ვიდრე ასურადმდე და მადაბენად და ბრეად.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„ნეტარ არს მუცელი, რომელმან გიტჳრთა შენ და ძუძუნი, რომელთა გაწოვეს შენ“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელი-იგი შემოაბა და იტყჳს, ვითარმედ: „საშო კურთხეულ მამისა და დედისა შენისა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ შემძლებელ იყო თქუმად „და საშო კურთხეულ დედისა შენისაჲ“, რაჲთა მოჴსენებითა გამოაჩინოს მარიამი, რომლისა მუცელსა შინა იზარდა სიტყუაჲ იგი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო არა ესე თქუა, არამედ იტყჳს: „საშო კურთხეულ მამისა და დედისა შენისაჲ“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ იყო იგი სიტყუა მამისა და მუცლისა წმიდისაგან, ვითარცა საშოჲსაგან მამისა შობილ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და იერემიაჲს პირითა იტყჳს: „ვიდრე ცნობად შენდამდე წინაჲსწარ მუცელსა შინა გიცან შენ და ვიდრე გამოსლვადმდე შენდა საშოსა წინაჲსწარ შეგიყუარე შენ“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რამეთუ სულიერადცა იყო შობილ სიტყუაჲ იგი და ჴორცითაცა ღმრთად გამოჩნდა და კაცად ნანდჳლვე მართლად წინაჲსწარმეტყუელმან მან საშო დედისა და მამისა თქუა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო აქა იტყჳს, ვითარმედ: „საშო კურთხეულ დედისა და მამისა შენისაჲ“, რაჲთა გულისხმა-ჰყო სიტყჳსა მის ორკერძოვე შობილ ღმრთისაგან და ქალწულისაგან,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	რომლისათჳსცა შედგმულად იტყჳს: „განძლიერდა კურთხევითა უფროჲს მთათა საუკუნეთა და უსაწადელეს ბორცუთა სამარადისოთა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	უფროჲს მამათა მათ მთავართაჲსა და უფროჲს მოციქულთა და წინაჲსწარმეტყუელთასა განძლიერდა ამაღლებული ღმრთისა მიერ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: „დაადგრეს თავსა ზედა იოსებისსა და ზედა თხემსა მისსა, რომელი-იგი უძღოდა ძმათა თჳსთა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„ბენიამენ მგელი მტაცებელი; განთიად საჭმელსა ჭამდეს და სამწუხროდ ამბარსა განუყოფდეს ჴელმწიფეთა“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	მგელ მტაცებელ, რომელ-იგი პირველ განხეთქდა და შეჭამდა კრავთა ეკლესიისათა, ვითარცა-იგი თჳთ თავადი პავლჱ აღიარებს და იტყჳს, ვითარმედ:
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	წინაჲსწარმეტყუელებით თქუა ყოფადთა მათთჳს, რამეთუ პავლჱ, ნათესავისაგან ბენიამენისა შობილ, აურვებდეს და აჭირვებდეს, ვითარცა თჳსსა დედასა,
და	შტ.იაკ	რაჲთამცა გარდამოჴდა ცეცხლი და დაწუნა იგინი, ვითარცა-იგი უყო ელია წინაჲსწარმეტყუელმან სამთა მათ ერგასისთა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	დასაბამითგან მაგინებელ და მაყუედრებელ იყო, შემდგომად შეინანა და მიჰფინა ყოველთა მიმართ სულიერი
და	შტ.იაკ	ვითარ დაწუნა იგინი ცეცხლითა ზეგარდამო და რამეთუ არცა უბრძანა ქუეყანასა, რაჲთა განაღოს პირი თჳსი და დანთქნეს იგინი,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ზეცისა იგი საზრდელი პირველ ნათესავთა მიმართ ქრისტე მიმოდადვა, რომლისა მიმართ სარწმუნოვებით ჩუენცა მადლსა მივსცემდეთ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	შტ.იაკ	ვითარცა მოსჱ წინაჲსწარმეტყუელმან დაანთქნა დათან და აბირონ, რომელნი უჴდებოდეს მოსეს“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვიდრე საზღვრადმდჱ მთისა მის ნაბავისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიიწევის ვიდრე ესებონდმდე და ელელიად და ვიდრე იაზერდმდჱ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და საშუვალ ამათსა არს და შორის მათსა არს კერძოჲსა მის ნათესავისა მანასჱსი.
და	შტ.იაკ	არამედ მოიჴსენა მან სიტყუაჲ იგი მჴსნელისა ჩუენისაჲ, რომელი ჰრქუა მოწაფეთა – იაკობს და იოვანეს, ძეთა ზებედესთა, რაჟამს-იგი განჴადნეს სამარიტელთა მათ:
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მისწუდების ვიდრე ბეთრონდმდე, ვიდრე იორდანედმდჱ და მიაც ვიდრე თავად მთისა მის ვიდრე ბასაანდ.
და	შტ.იაკ	„უფალო, ვთქუათ, რაჲთა ცეცხლი გარდამოჴდეს და აჴოცნეს იგინი, ვითარცა ელია ყო“:
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიერ მიაც ვიდრე გაზად და არს მოსაზღვრჱ ჰრუბენისა და გადისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო თუალი ლჳგჳრიონი, ვითარცა ვთქუთ წინაჲსწარ, – გამოუჩინებელ და ძნიად საპოვნებელ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და არცაღა თუ ესე ესრჱ ყოფილ არს, რამეთუ რაქელ მრავლით ჟამითგან გზასა მას დამარხული დგას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო მოიწია ჩუენდა თხრობაჲ წინანდელთაგან და განგრძობითა სიტყუათაჲთა ვთქუთ წინაჲსწარ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ხილვაჲ ლჳგჳრიონისაჲ მის თაფლის ფერ და ძოწეულის ფერ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დაიწერა მას ზედა სახელი საკჳრველი გაადისი, რომელ არს მახლობელად კერძოსა მას ნათესავსა მანასჱსსა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და წიგნნი იტყჳან, ვითარმედ, მათ არა უწყოდეს, ვითარმცა ესმა მათი იოსებს, რამეთუ განმმარტებელად შორის მათსა დგა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო ნათესავი იგი სჳმეონისი წიგნთაგან სწავლულებითა და სიბრძნითა მეცნიერ-ყოფისა და ყოველთა მიმართ სწავლისა და სხუათა მათ ნათესავთა თანა დაემკჳდრნეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ მღდელობისა მისთჳს და ლევიტელ-ყოფისა ყოველთა მათ ადგილთა მიმოდაემკჳდრნეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მე ესრჱ მგონიეს, ვითარმედ ბუნებით თესბაელი იგი არს გულისხმის-ყოფა, რომელ არს გალაადს, რომელ შორის კერძოსა მას ნათესავსა მანასჱსსა და გადისსა არს სამკჳდრებელი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მიერ მოსრულ მოიწია ელია წინაჲსწარმეტყუელი, ძჱ აქიმაჲსი, რომელ იყო ნათესავისაგან აჰრონისი და იყოფვოდა ადგილთა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სამკჳდრებელთა ამათ მღდელობისათჳს ნათესავისა მის, რომელ ყოველთა მათ ნათესავთა ისრაჱლისათა იყვნეს განბნეულ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა იტყჳს იაკობ: „განგაბნინე თქუენ შორის იაკობსა და განგყვნე თქუენ შორის ისრაჱლსა“,
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ შენ ნურაჲ გიკჳრნ, რამეთუ მოვიჴსენეთ გადის თანა ელია წინაჲსწარმეტყუელი და მის ზედა სახჱ თუალისაჲ მის წარმოვიღეთ,
და	შტ.იაკ	და წმიდამანცა ამან არარაჲ ითხოვა ღმრთისაგან, რომლითამცა სიკუდილსა და წარწყმედასა შესთხინა იგინი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იყო ბუნებით თესლებ გალაადისაჲთ, მახლობელად ნათესავსა იოსეფისსა და კერძოსა მას ნათესა[ვსა] მანასჱსსა.
და	შტ.იაკ	არამედ – მწერი ესე და მცენარჱ უძლური, რომლისა მიერ განიოტნა მტერნი იგი მშჳდობით ქუეყანით მისით და არავინ მათგანი მოწყდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო მრავალთა ადგილთა ვჰპოებთ მღდელთა და მღდელთმოძღუართა მოსრულად თითოვეულად ნათესავთაგან თჳსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სამოელ დამკჳდრებულ იყო ნათესავსა მას ეფრემისსა, რომელი იყო ეფრათელ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ელი დაემკჳდრა სელომს, რომელი იყო სამკჳდრებელი ბენიამენისი.
და	შტ.იაკ	და ამისსა შემდგომად დაუტევა მან საწუთროჲ ესე სოფელი და მივიდა იგი წინაშე ღმრთისა საუკუნეთა მათ განსასუენებელთა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესრჱთ მითესულ და განბნეულ ყოველსა მას ნათესავსა დაემკჳდრნეს ნათესავნი იგი მღდელთანი.
და	შტ.იაკ	რომელნი განმზადებულ არიან მოღუაწეთათჳს და რომელთა შეიყუარეს ღმერთი ყოვლითა გულითა მათითა და სულითა მათითა.
და	შტ.იაკ	და მუნ დაემკჳდრა სასუფეველსა ცათასა.
და	შტ.იაკ	ხოლო ამისა შემდგომად კუალად უკუე განძლიერდეს სპარსნი ბერძენთა ზედა და წარიღეს მათ ქალაქი ნასიბინი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მერმე ვიწყო გამოძიებად მისთჳსვე და ჭეშმარიტებისა მოყუარებითა ვთქუა: უკუეთუ მიეახლის ცეცხლსა, დაშრიტის ძალი მისი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა ელია ეტლითა მით ცეცხლისაჲთა აღმაღლდა და არაჲ ევნო.
და	შტ.იაკ	ხოლო მკჳდრნი ქალაქისანი განისხნეს მიერ ადგილით და თანა-წარიღეს მათ გუამი წმიდისა იაკობისი ებისკოპოსისაჲ
და	შტ.ეპ.კვიპ	და უწოდდა ცეცხლსა ზეგარდამო და მოვიდოდა ზედა ერგასეულთა მათ და ერგასისთავთა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმე შესაწირავთა მათ მიერ ჴდომითა ქურუმთა მათ მიმართ ბაალისთა.
და	შტ.იაკ	და იტყოდა მორწმუნე იგი ერი: „არა ვიყვნეთ ჩუენ ჴელმწიფებასა ქუეშე წარმართთასა“ და მიიწინეს ბერძენთა მეფისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თჳთ თავადსა მას ძლიერსა ცეცხლსა შინა არაჲ ევნო, არამედ განურყუნელად ეგო.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მე ესრე მგონიეს, რამეთუ ამის სოფლისაგანნი იყვნეს სამნი იგი ყრმანი, რომელ იყვნეს ბაბილოვნს და არაჲ ევნო ცეცხლისა მისგან.
და	შტ.იაკ	და მისცა მათ მეფემან ქალაქი სამკჳდრებელად.
და	შტ.იაკ	და აღაშენეს ეკლესიაჲ ფრიად შუენიერი და მბრწყინვალჱ და დადვეს მას შინა გუამი წმიდისა იაკობ ებისკოპოსისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ სამნი იგი ყრმანი ცეცხლსა შეთხეულ და არარაჲ ევნო.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ მეუფესა მას არწმუნეს და ყოველნი ურწმუნონი მეცნიერებად ღმრთისა წარადგინეს.
და	შტ.იაკ	და მეოხებითა და ლოცვითა მისითა მომეცინ ჩუენ უფალმან ყოველთა მორწმუნეთა ქრისტეანეთა მადლი მისი,
და	შტ.იაკ	რომლითა შეუძლოთ დიდებად სახელსა წმიდისა სამებისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შეურაცხ-იქმნნეს მათ მიერ კერპთმსახურებანი და დამუსრჱს კერპები იგი, რომელი-იგიმცა აცთუნებდა მათ, ვითარცა სხუათა ადგილთა ჰყოფდეს ნათესავითი ნათესავად.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	მისცნა მჴარნი თჳსნი შრომასა სადა უკუე, არამედ ჯუარსა მას, რომელი აღეკიდა და მიაქუნდა?
და	შტ.ეპ.კვიპ	და კაცნი მოაქცინეს ურწმუნოვებისაგან სარწმუნოვებად ჭეშმარიტებისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა თუალი ესე იაკინთჱ, რომელ არს სიღრმესა უფსკრულთასა და ვერვის ჴელ-ეწიფების აღმოღებაჲ მისი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	გარნა ჴორცითა კრავისაჲთა და მოშრიალებითა მით ორბისაჲთა, ესრჱთ არს წმიდაჲცა კადნიერებაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ელიაჲ[ს]თჳს ვიტყჳ და სამთა მათ ყრმათათჳს, რომელ იყვნეს ბაბილოვნს და სანატრელისა მის თეკლაჲსთჳს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა თუ მათი იგი ძალი, რაჲ ექმნა მათ ჴსნა?
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ მოსლვაჲ კრავისაჲ მის, რომელმან აჴოცნა ცოდვანი სოფლისანი, და მსგავსად ორბისა ძლიერებითა მით ღმრთეებისაჲთა ზესკნელ ცათა აღმაღლებითა და აღსლვითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვიტყჳ სედრაქ, მისაგ და აბედნაგოჲსთჳს ქუეშე ჴელმწიფებასა სიკუდილისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რაჟამს მადლი ახლისა მის შჯულისაჲ – ქ˜ჱ მოიწია, განშოვრებულ საბურველი იგი, განცხადნა მიერითგან უკუდავებაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ამისთჳს სხუაცა – გამო[სა]თქუმელ და გამოსათარგმანებელ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნუ იყოფინ! და არცა მომკლველ იყო წერილი იგი, არამედ მოსაკუდინებელ იყო მათა, რომელნი გარდასლვასა და ცოდვასა იქმოდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა თუ დასაშჯელად იყო შჯული იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნუ იყოფინ! არამედ რომელნი არა იმარხვიდეს სიმართლესა და სიწრფოვებასა, მიიღებდეს თავთა თჳსთა საშჯელსა სიკუდილისასა უდებებითა ბოროტთა მათ საქმეთაჲთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა დიდება იყო შჯულისა მისთჳს, რამეთუ ღმრთისა მიერ დაიდვა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ რამეთუ იდიდა პირი დიდებულისა მის მოსესი და მისთაჲ მათ დიდებულთა ჴორცთაჲ იყო სიკუდილისა შეყენება, დაფლვაჲ და გარყუნაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არცა სული მისი დაეყენა ჯოჯოხეთს, რამეთუ მესამესა დღესა აღდგა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იტყჳს ესრჱთ: „აღვდგე დიდებითა ჩემითა“, ვითარცა იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი: „განიღჳძე, დიდებაო ჩემო, ფსალმუნითა და ქნარითა“,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განიღჳძა უფალმან ძილისაგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ძილსა ვიტყჳ ჴორცთა მათ მისთასა და შერისხვასა დიდებითა თჳსითა ზღუასა მას და აღრღუევათა მისთა შიშითა და სიტყჳთა მით საუფლოჲთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დადუმებულ და დაყუდნა ზღუაჲ იგი და წინაჲსწარმეტყუელნი წინაჲსწარ-იტყოდეს ვნებათა მათთჳს და მკუდრეთით აღდგომისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	წინადაცუეთილებასა მას და წინადაუცუეთილებასა, ერთად სარწმუნოვებად წოდებითა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელიგი თქუა: „განრცხეს ღჳნითა სამკაული თვისი“, სულისა მის წმიდისა გარდამოსლვასა იტყჳს იორდანესა ზედა მამულისა მის მადლისასა.
და	შტ.ნეტ.იპ	„და სისხლითა ყურძნისაჲთა სამოსელი თჳსი“ აწ სისხლსა ყურძნისას, რომელსა, არამედ ჴორცთა მათ წმიდათა თჳსთასა ვითარცა ტევნისაჲ ჯუარსა მას ზედა დაჭყლემულისაჲ,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომლისა გუერდისაგან გამოეცნეს ორნი წყარონი, სისხლისა და წყლისაჲ,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომლითა წარმართნი განიბანებიან და განწმიდნებიან, რომელნი ვითარცა სამკაულნი შერაცხილ არიან ქრისტესა.
და	შტ.ნეტ.იპ	თუალ უფლის ვინ არიან, არამედ ნეტარნი იგი წინაჲსწარმეტყუელნი, წინაჲსწარმხილველნი იგი სულითა და წინაჲსწარ-მქადაგებელნი,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ ამით სახითა განსრულებულნი და განძლიერებულნი უხაროდა რამეთუ ჰხედვიდეს მას სულიერითა მით თუალითა მუნვე,
და	შტ.ნეტ.იპ	თავადისა მის სიტყჳსაგან და მისთავე მადლთაგან აღსრულებულნი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „სპეტაკს არიან კბილნი მისნი ვითარცა სძჱ“, რომელ იგი წმიდისა მისგან პირისა ქრისტესისა გამოეცნეს მცნებანი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და აწ, რამეთუ ლომ და ლეკუ ლომის წინაჲსწარ წიგნთაგან ითქუმის ქრისტე, მსგავსად ამისა ანტჱქე˜ს-თჳსცა ჰპოვო თქუმული, რამეთუ იტყჳს მოსე: „ლეკუ ლომის დან და ვლდომად იწყოს ბესანით გამო“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განღჳძებასა მას იტყჳს ესრჱთ: და მე განჳღჳძო განთიად და განვიღჳძო დიდებითურთ ჩემით
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განღჳძებაჲ იგი არს ჴორცთა მათ ბუნებისაჲ და რომელსა იტყჳს „დიდებითურთ ჩემით“, რომელ არს ბუნებაჲ ღმრთეებისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ ჩუენ სიმძიმისათჳს ამის სიტყჳსა განვაგრძვეთ სიტყუაჲ ესე და წარმოვიღეთ იგი, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ ვიდრე მოსჱსამდჱ არა ეგრჱ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმჱ წერილ არს შჯულსა უფლისასა, ვითარმედ მოხუცებულთა მათგან გამოჴდეს უკეთურებანი ბაბილოვნს, რომელნი შჯიდეს ერსა მას.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რამეთუ ესე ესრეთ არს, იხილე რასა-იგი იტყჳს იაკობ: „იყოს დან გუელ დადარანებულ გზასა ზედა ცემად ტერფთა ჰუნეთასა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ გუელ ვინჲ არს, არამედ რომელი იგი დასაბამითგან მაცთური არს, რომლისათჳს იგი შობათასა იტყჳს, რომელმან-იგი აცთუნა ევა და დათრგუნა ადამი?
და	შტ.ნეტ.იპ	და აწ, რამეთუ თანა-გუაც მრავლითა მოწამებითა გამოთქუმად წერილთაჲ მათ, არა დავსცხრეთ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წარკითხულ ხუთნი იგი თავნი დაბადებისანი და ისუ ნავესი და მსაჯულთაჲ და რუთისი და წიგნნი იგი მეფეთანი და ნეშტთაჲ
და	შტ.ნეტ.იპ	და რამეთუ ნათესავისა მისგან დანისა განმზადებულ არს ყოფად და აღდგომად ფიცხელ მეფჱ
და	შტ.ნეტ.იპ	და მსაჯულ უკეთურ, შვილ მაცთურის, ესრე იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი იგი: „დან შჯიდეს თჳსსა მას ერსა ერთსა მას ტომსა ისრაჱლისასა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რჩეულად დაწერილნი, რომელ არიან სტიქერონით, და წიგნნი წინაჲსწარმეტყუელთანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა ვჰპოვებთ თქუმულსა სიტყუათა ამათ შჯულისა უფლისა, რომელი წამა დანიელმან და თქუა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გამოძიებულ წიგნთა იერემიაჲსთა, რომელსა შინა იტყჳს ესრჱთ, ვითარმედ: სამეოც და ათ წელ მიუგო ერსა მას ყოფაჲ ტყუევობასა მას შინა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და აწ სამსონის ზედა განნაწინებული იგი ჩანს, ხოლო სრულიად აღესრულების ესე ანტექრისტეს ზედა,;
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰრქუა ძეთა მათ ისრაჱლისათა: „ქუეყანასა მას ბაბილოვნელთასა მიიყვანნეთ თქუენ ცოლნი და გესხნენ შვილ, და დაასხთ ვენაჴი და ჭამეთ ნაყოფისაგან მისისა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შემდგომად ამისა იტყჳს: აღიღონ იგავი ესე ქუეყანასა მას ბაბილოვნელთასა და თქუან ესე: რაჲ-მე გიყავნ შენ უფალმან?
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელთა უწოდის და რომელთა არა უწოდის, შეკრბებოდიან მისა; განასპეტაკოს ზღუაჲ აფრაებითა ნავთა მისთაჲთა და მოაშავოს ქუეყანაჲ ფარებითა და ჯაჭუ-ჭურითა მისითა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ყოველი შეემთხუეოდის მას ბრძოლად, მახჳლითა ჴრმლისაჲთა დაეცეს“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და აწ ესე არა სხჳსა ვის ზედა უთქუამს, არამედ ზედა მჴდომსა მას განლაღებულსა ღმრთის მბრძოლსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესე დაგძინენ, ვითარცა-იგი აქია და სედეკია, რომელნი შეწუნა ტაბაკითა მეფემან ბაბილოვნელთამან უშჯულოვებისათჳს და მრუშებისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელნი ისიძვიდეს დედათა მათ თანა მოქალაქეთა თჳსთასა და სიტყუასა სიცრუვისასა იტყოდეს სახელითა ჩემითა, რომელი მე არა მებრძანა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოწამჱ ვარ ამის ყოვლისათჳს – იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იტყჳს ესაიაცა: „და იყოს, რაჟამს აღასრულოს უფალმან ყოველი-ვე ესე ყოფად ზედა მას სიონსა და იერუსალჱმსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე ამას წინამძღუართა მიმართ იტყჳს, რამეთუ იყო ერთი წინამძღუართაგანი სედეკია და ერთი იგი – აქია.
და	შტ.ნეტ.იპ	მოავლინოს გონებათა მათ ზედა დიდთა და ზედა მთავართა მათ ასურასტანისათა და სილაღესა მას დიდებულებასა თუალთა მისთასა მისთჳს,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ თქუა: ძლიერებითა ჩემითა ვყო ესე და მეცნიერებითა ზრახვისა ჩემისაჲთა დავიპყრნე საზღვარნი წარმართთანი და ძლიერებაჲ მათი მოვაოჴრო;
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ მუნ დაწერილად იტყჳს სახელთა მათ: ერთისაჲ მის – აბა, და ერთისაჲ – ადა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო იერემია ტანჯვასა უწესოთა მათ მსაჯულთა და მოხუცებულთასა სხუად-სახჱდ იტყჳს, ვითარმედ ნაბუქონდონოსორ მეფემან ბაბილოვნელთამან ტაბაკითა შეწუნა იგინი.
და	შტ.ნეტ.იპ	აღვძრნე ქალაქნი დამკჳდრებულნი და სოფელი ყოველი ჴელთ-ვიდვა, ვითარცა ბუდე ერთი და აღვიხუნე ვითარცა კუერცხნი დაშთომილნი;
და	შტ.ნეტ.იპ	არა ვინ განერეს ჩემგან და არავინ პირსა მომექცეს მე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა თუ მეყსეულად შეწუნა, არამედ მრავალ-ჟამ ტანჯვითა მიაგებდა მათ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აწ რლ˜თაჲ მიიწინეს ტანჯვანი უკეთურთა მათ მსაჯულთა მოხუცებულთა ზედა, გიჩუენო,
და	შტ.ნეტ.იპ	არა ეგრე? არამედ მოავლინოს ადონაე უფალმან პატიოსნებასა მაგას შენსა გინებაჲ და დიდებულებასა მაგას შენსა ცეცხლი შემწუველი აღატყდეს
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ არა არიან მჴდომ ურთიერთას იერემიაჲსი და დანიელისი იგი თქუმული.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ნათელი იგი ისრაჱლისაჲ იყოს შენდა ცეცხლ და მოგ[ს]პოს შენ ალითა მით ცეცხლისაჲთა და შეჭამოს ვითარცა თივაჲ ძალი შენი“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და სხუასა ადგილსა იტყჳს: „ვითარ დადუმებულ არს ძლიერი იგი და ვითარ დაცხრომილ არს მავნებელი იგი?
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე ყოველი მივიდა და მიიწია ტანჯვაჲ ზედა უღმრთოთა მათ და შჯულის გარდამავალთა მოხუცებულთა, რამეთუ შჯული ბრძანებდა არა მოღებად ქრთამისა
და	შტ.ნეტ.იპ	შემუსრა ღმერთმან უღელი იგი მთავართაჲ მათ; დასცა ნათესავი იგი განუკურნებელითა ტანჯვითა და გუემა იგი რისხვითა გულისწყრომისაჲთა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და არა შეიწყალა; განისუენა სასოვებით ყოველმან სოფელმან, და იხარებდენ სიხარულით; და ძელი იგი ლიბანისაჲ მხიარულ იყოს შენდა მიმართ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და უწყებასა მას წესიერებისათჳს დაბუდებულ ზრახვათა მათთა შობდა უკეთურსა მას გულის-თქუმასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წარმდებ იქმნებოდეს ზედა წმიდასა მას სუსანას.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ნაძჳ იგი ლიბანისაჲ; ვინაჲთგან შენ დაიძინე, არავინ აღმოვიდა მომკუეთელი ჩუენდა.
და	შტ.ნეტ.იპ	ყოველთა მოგიგონ და გრქუან შენ: და შენ-ცა შეიპყარ, ვითარცა ჩუენ, და ჩუენ თანა შეირაცხე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ღმრთისა მიერ შურის-გებამან გამოუცხადა ყრმასა მას დანიელს და სამართლისა საშჯელითა უწესოთა მათ მსაჯულთაჲ წინაშე ყოველთა განჰგლიდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და საშჯელითა მით დანიელ მსგავსად შჯულისა ქვითა განტჳნვად უბრძანებდა უწესოთა მათ მსაჯულთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გამოვიდა ერთი იგი დაქოლვად უწესოთა მათ მოხუცებულთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	ვითარ გარდამოვარდა ზეცით მთიები იგი, რომელ განთიად აღმობრწყინდის, და დაიმუსრა ქუეყანასა ზედა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელიგი წარავლინებდა ყოველთა მიმართ წარმართთა ნათესავთა? შენ სთქუ გულსა შენსა: „ცად აღვჴდე და ზესკნელს ვარსკულავთა დავიდგნე საყდარნი ჩემნი;
და	შტ.ნეტ.იპ	დავჯდე მთასა მაღალსა და ზედა თავთა მთათა მაღალთასა, რომელ-იგი ჩრდილოჲთ არიან, აღვჴდე ზედა ღრუბელთა, ვემსგავსო მაღალსა მას“.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო აწ ჯოჯოხეთადმდე შთაჰჴდე და ქუესკნელთამდე ქუეყანისათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იყო შიშ დიდ საშჯელისა მისთჳს ესრჱ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	„ცეცხლისა კუერთხი გარდამოვარდა მათ შორის და შესწუვიდა უკეთურთა მათ მოხუცებულთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელთა გიხილონ შენ დაუკჳრდეს შენ ზედა და თქუან: ესე იგი კაცი არს, რომელი აზრზენდა და აღსძრვიდა ყოველსა ქუეყანასა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვიდრე არღა აღმოსრულ იყვნეს სულნი იგი განმწარებულნი უჯეროთა მათ მოხუცებულთანი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	შეძრწუნებულნი ყოველნივე და მიმო და ბაბილოვნს ამბავსა მას მიჰფენდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიესმა საშინელებაჲ საშჯელისაჲ მის ნაბუქონდონოსორს მეფესა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დაკჳრვებულ და დასულებულ იქმნა სამართლისა.., და უკუეთუ არა თავს-იდვათ, დაგსაჯეს თქუენ ღმერთმან ურვისათჳს ამის ერისაჲსა.
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელმან დადვა სოფელი ყოველი უდაბნოდ და ქალაქნი ყოველნი აღაოჴრნა და ტყუენი არა განუტევნა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესრეთ შეიტყუოდეს დედათა მათ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მისცემდეს დედანი და იგი თავთა თჳსთა ბილწებასა მას სიძვისასა მოხუცებულთა მათ მიმართ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და შენ განგდებულ იყო მთათა ზედა, ვითარცა მძორი საძაგელი მრავალთა თანა დაცემულთა მახჳლითა, რომელნი შთაჴდეს ჯოჯოხეთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ამას თხრობასა წამებს დანიელ, რამეთუ იტყჳს: „ესრჱთ იქმოდეთ ასულთა მიმართ ისრაჱლისათა.
და	შტ.ნეტ.იპ	ვითარცა სახედ სამოსელი შებღალული სისხლითა არა არნ წმიდა, ეგრეცა შენ არა იყო წმიდა, რამეთუ ქუეყანაჲ ჩემი წარსწყმიდე და ერი ჩემი მოსარ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იგინი ძწოლით და შიშით მიგცემდეს თავთა თჳსთა სიბილწედ.
და	შტ.ნეტ.იპ	განჰმზადენ ყრმანი შენნი მოსაწყუედელად ცოდვათათჳს მამისა შენისათა, რაჲთა არა აღდგენ და ქუეყანაჲ დაიმკჳდრონ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა თუ ასული ესე იუდაჲსი ეზიარა უშჯულოვებათა თქუენთა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ეზეკიელ წინაჲსწარმეტყუელი იტყჳს მისთჳს ესრეთ: „ამას იტყჳს უფალი ღმერთი: ამისთჳს რამეთუ აღიმაღლე გულითა შენითა
და	შტ.ნეტ.იპ	და სთქუ: ღმერთ ვარ მე, და მკჳდრობაჲ ჩემი არს გულსა ზღჳსასა; და შენ კაც ხარ და არა ღმერთ, ჰყავ გული შენი, ვითარცა გული ღმრთისაჲ; უბრძნეს ნუ ხარ შენ დანიელისა?
და	შტ.ეპ.კვიპ	წამებს ამისთჳს წინაჲსწარმეტყუელებაჲცა იგი იერემიაჲსი და იტყჳს: „იქმნნეს გუემანი ზედა წინამძღუართა მათ უშჯულოვებისა მათისათჳს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ისიძვიდეს დედათა მათ თანა, მოქალაქეთა თჳსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სიტყუასა სიცრუვისასა წინაჲსწარმეტყუელებდეს მათა მიმართ სახელითა უფლისაჲთა და მე უფალსა არა მებრძანა მათა მიმართ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იგინი მოწამედ თჳსა სიტყუათა ჩემთა წამებდეს, რამეთუ ესე არს თხრობაჲ მათთჳს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	სახელითა უფლისაჲთა აცთუნებდეს დედათა მათ და ეტყოდეს: ნათესავისა თქუენისაგან გამოსლვად არს ქ˜ჱ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ეტყოდეს მას სიტყჳთა უფლისაჲთა და უფალსა არა ეთქუა მათა მიმართ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მეცნიერთა არა გსწავლეს შენ ზრახვითა თჳსითა; სიბრძნითა ნუ ზრახვისა შენისაჲთა შეიკრიბე თავისა შენისა ძალი და ოქროჲ და ვეცხლი საფასეთა შენთა?
და	შტ.ნეტ.იპ	ანუ მრავლითა მეცნიერებითა სულისა შენისაჲთა განამრავლე ძალი შენი? აღმაღლდა გული შენი ამპარტავანებითა შენითა და აწ ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი:
და	შტ.ნეტ.იპ	და მიყარნენ ჴრმალნი თჳსნი შენ ზედა და შუენიერებასა ზრახვისა შენისასა, და დადვან შუენიერებაჲ შენი წარსაწყმედელად,
და	შტ.ნეტ.იპ	ამისთჳს, რამეთუ ჰყავ გული შენი, ვითარცა გული ღმრთისაჲ, აჰა ესერა მე აღვადგინნე შენ ზედა უცხონი და ურიდნი წარმართნი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შეწუვაჲ ტაბაკითა მით განრისხებითა მით ნაბუქონდონოსორისითა და შეტყუებითა მით წინაჲსწარმეტყუელისა მის დანიელისითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო ჩემდა იქმნა ამის ყოვლისა თხრობაჲ შეტყუებისათჳს თუალისა მის პატიოსნისა და სიტყჳსა მისთჳს მოციქულისა, რომელსა იტყჳს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარმედ: „სუფევდა სიკუდილი ადამისითგან ვიდრე მოსჱსადმდჱ და მათ ზედაცა, რომელთა არა ეცოდა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და დაგცენ შენ, და მოჰკუდე სიკუდილითა მწყ[ლ]ველთა მიერ გულსა ზღჳსასა.
და	შტ.ნეტ.იპ	სთქუა შენ ვითარმედ: ღმერთ ვარ მე წინაშე მკლველთა მათ შენთა; და შენ ნაცარ ხარ და არა ღმერთ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხედავა, რამეთუ დანიელცა შჯულსა იტყჳს იერემიაჲსსა? და უფალი სახარებასა იტყჳს, ვითარმედ: „შჯული და წინაჲსწარმეტყუელნი ვიდრე იოვანესამდე“.
და	შტ.ნეტ.იპ	განაჩინებს მათთჳს რომელ-იგი ამათსა შემდგომად აღდგომად იყვნეს მეუფენი, გჳჩუენა აღსასრულსა ჟამთაჲსა მჴდომისა მისცა მოსლვაჲ და ყოვლისა ამის სოფლისა აღსასრული.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ გამოიტყჳს ჩუენებასა მას ნაბუქოდონოსორისსა: „შენ, მეფჱ, იხილევდ, და აჰა კერპი ერთი დგა წინაშე შენსა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომლისა თავი მისი იყო ოქროჲსაგან წმიდისა, მკლავნი და ბეჭნი მისნი ვეცხლისანი, მუცელი და ბარკალსხჳლნი სპილენძისანი, წჳვნი მისნი რკინისანი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხედავა, რამეთუ ქრისტჱსამდე იყო ჴელმწიფებაჲ იგი სიკუდილისაჲ? და ყოველნი სულნი წმიდათანი და რომელთა-იგი არა შეეცოდა, მონებასა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჴელმწიფებასა ქუეშჱ სიკუდილისასა შეყენებულნი დგეს, ვიდრემდე დაიკლა კრავი იგი ღმრთისაჲ, რომელმან აჴოცნა ცოდვანი სოფლისანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აღძრულთა მათ ნაღუარევთა შთააგდეს იგი და დადვეს იგი კლდესა მას შინა გამოკუეთილსა სამარესა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დაღათუ სული და ჴორცნი ურთიერთას განეშოვრნეს, ხოლო სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ სულსა მას და ჴორცთა მათ თჳსთა არა განეშორა.
და	შტ.ნეტ.იპ	ფერჴნი მისნი რკინისა და კეცისანი, ვხედევდ რამეთუ გამოსთქდა ლოდი ერთი ჴელშეუხებელად და დაეცა კერპსა მას ზემდგომარესა ფერჴთა მათ რკინისათა
და	შტ.ნეტ.იპ	და კეცისათა და დააწულილა სრულიად; მას ჟამსა შეიმუსრა კეცი იგი და რკინაჲ იგი და პილენძი იგი და ვეცხლი იგი და ოქროჲ იგი,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ადგილი იგიცა არა იპოვა; და ლოდი იგი რომელმან დამუსრა კერპი იგი იქმნა მთა დიდ და განავსნა ცისკიდენი“.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ შევატყუათ ამას დანიელისი იგივე ჩუენებაჲ და ორთაჲვე იგი ერთი ძალი გამოვაცხადოთ, რაჲთა იყვნენ ურთიერთას ერთობით მსგავს და ჭეშმარიტ,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იტყჳს დანიელ ესრჱ: „ვხედევდ, და აჰა ოთხნი ქარნი ცით გარდამოეტევნეს ზღუასა მას ზედა დიდსა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ოთხნი მჴეცნი დიდნი გამოვიდეს ზღჳსა მისგან ფერად-ფერადნი: პირველი იგი ძუვი ლომი, და ფრთენი მისნი ვითარცა ორბისანი;
და	შტ.ნეტ.იპ	ვხედევდ ვიდრემდის დასცჳვეს ფრთენი მისნი, და აღემართა ქუეყანისაგან, და ვითარცა ფერჴთა ზედა კაცისათა ვიდოდა, და გული კაცისაჲ მოეცა მას.
და	შტ.ნეტ.იპ	და აჰა მჴეცი იგი მეორე მსგავსი დათჳსაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და განდგა ერთკერძო, და სამნი ფერცხალნი პირსა მისსა.
და	შტ.ნეტ.იპ	ვხედევდ და აჰა ესერა სხუაჲ მჴეცი ვითარცა ვეფხი, და ოთხნი ფრთენი ბეჭთა მისთა ვითარცა მფრინვლისანი და ოთხი თავი მჴეცისაჲ მის.
და	შტ.ნეტ.იპ	ამისა შემდგომად ვხედევდ და აჰა მჴეცი იგი მეოთხჱ საშინელი და ძლიერი უმეტჱს; კბილნი მისნი რკინისანი და ფრცხილნი მისნი სპილენძისანი;
და	შტ.ნეტ.იპ	შეშჭამდა და დააწულილებდა და ნეშტსა მას ფერჴითა დასთრგუნვიდა; და თავადი იგი იქცევის და საშინელ იყო უფროჲს სხუათა მჴეცთასა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელ უწინარჱს იყვნეს მისა; და ათნი რქანი მას ზედა; და ვხედევდ რქათა მათ მისთა, და აჰა რქაჲ ერთი სხუაჲ მცირჱ აღმოვიდოდა მათ შორის,
და	შტ.ნეტ.იპ	და სამნი რქანი მათგან განიფხურნეს წინაშე მისა; და თუალნი იყვნეს ვითარცა კაცისანი რქასა მას, და პირი იყო და იტყოდა დიდ-დიდსა.
და	შტ.ნეტ.იპ	„ვხედევდ, ვიდრემდე საყდარნი დაიდგნეს და ძუელი იგი დღეთაჲ დაჯდა; სამოსელი მისი სპეტაკ ვითარცა თოვლი, და თმაჲ თავისა მისისაჲ ვითარცა მატყლი წმიდაჲ;
და	შტ.ნეტ.იპ	საყდარი მისი ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ და ურმისთუალნი ეტლთა მისთანი ცეცხლ მგზნებარჱ; მდინარჱ ცეცხლისაჲ დიოდა წინაშე მისა;
და	შტ.ნეტ.იპ	ათასნი ათასთანი ჰმსახურებდეს მას და ბევრნი ბევრთანი დგეს გარემოჲს მისა; დივანი დაეგო და მატიანები განეღო.
და	შტ.ნეტ.იპ	დაუტევებდ მას ჟამსა ჴმისა მისგან სიტყუათა მათ დიდ-დიდთა რომელთა რქაჲ იგი იტყოდა, ვიდრემდე დაეცა მჴეცი იგი და მოისპო
და	შტ.ნეტ.იპ	და ჴორცნი მისნი მიეცნეს დასაწუველად ცეცხლსა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და სხუათა მათცა მჴეცთა მთავრობაჲ იცვალა.
და	შტ.ნეტ.იპ	„ვხედევდ ჩუენებასა ღამისასა, და აჰა ღრუბელთა თანა ცისათა ძჱ კაცისაჲ მომავალი, და მოიწია დაძუელებულისა მის დღეთაჲსა, და მას მიეცა ფლობაჲ და პატივი და მეუფებაჲ;
და	შტ.ნეტ.იპ	და მეუფებაჲ მისი არა განქარდეს“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „ძუვი ლომი გამოვიდოდა ზღჳსა მისგან“, ბაბილოვნელთა მეფისა მისთჳს თქუა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ესე არს კერპისა მის ოქროჲსა თავი; და რომელ-იგი თქუა: „ფრთენი მისნი ვითარცა ორბისანი“, რამეთუ აღდგა მეფედ ნაბუქოდონოსორ და ღმრთისა მიმართ განლაღნა;
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „დასცჳვეს ფრთენი მისნი“, ესე არს რამეთუ მიეღო უფლებაჲ მისი და განიდევნა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „გული კაცისაჲ მოეცა მას“, ესე არს რამეთუ გულისხმა-ყო და შეინანა თავისა თჳსისაჲ, ვითარმედ კაცი არს, მისცა დიდებაჲ ღმერთსა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და შემდგომად ამისა რომელ-იგი თქუა: „ვხედევდ მეორესა მას მჴეცსა მსგავსად დათჳსა“, რომელ არიან სპარსნი;
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „სამნი ფერცხალნი პირსა მისნი“, სამნი იგი ნათესავნი გჳჩუენნა: სპარსთაჲ და მართაჲ და ბაბილოვნელთაჲ ...
და	შტ.ნეტ.იპ	...არიან ყოფად? და რქაჲ იგი რომელ სხუაჲ აღმოჴდეს მათგან, არს ანტიქრისტე: ლოდი იგი რომელ ეკუეთა კერასა მას
და	შტ.ნეტ.იპ	და დააწულილა და რომელმან აღავსო ქუეყანაჲ, ქრისტე არს ზეცით გამოჩინებითა მით და მოწევნად სოფელსა ზედა საშჯელად.
და	შტ.ნეტ.იპ	საყუარელო, ამას შენ შიშით გაუწყებ განუზომელთა მათთჳს სიყუარულთა ქრისტესთა; და რომელნი-იგი უწინარეს ჩუენსა იყვნეს ნეტარნი წინაჲსწარმეტყუელნი,
და	შტ.ნეტ.იპ	უწყოდეს და ვერ იკადრეს განცხადებულად გამოთქუმად რაჲთა არა საცთურ რაჲმე შეემთხჳოს ძეთა კაცთასა;
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ იხილეთ რაჲ-იგი აღსასრულსა მას შემთხუევად არს უკეთურთა ურწმუნოთა და შეგინებულთა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ვითარ სახედ რისხვაჲ იგი ღმრთისაჲ მოიწიოს მათ ზედა წინაჲსწარ განკითხვისა, განმზადებულსა იგი სატანჯველი.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იტყოდე იერუსალჱმისათჳსცა, და აჰა აღსრულებულ არს;
და	შტ.ნეტ.იპ	მოოჴრებულ და დამჴობილ იყოს უცხოთა მიერ; დაშთომილ და დატევებულ იყოს ასული ეგე სიონისაჲ ვითარცა ტალავარი მყოდოლთაჲ
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა მუნ ჴორცი იგი კრავისაჲ შეყოფილ პატიოსანსა მას თუალსა შთაშრიალებასა მას ორბთა მათ აღმოაქუნდა, ეგრეცა დაკლვასა მას და ვნებასა ქრისტჱსსა იქმნებოდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	შთასლვასა მას ჴორცთა მათ საუფლოთა სამარესა მას და სულთა მათ შთასლვასა ჯოჯოხეთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ვითარცა ლოგინი ხილისმცველთაჲ შორის ნესოვანსა და ვითარცა ქალაქი შეცვული“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	თუალნი იგი პატიოსანნი, მართალნი, დათქუმულ კრავსა მას, რომელი-იგი შთავიდა მათა, „აღმაღლდეს და აღმოვიდეს მიერ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე დიდითა მსგავსებითა პოვნითა ამის თუალისაჲთა შესაძინელი და სარგებელი გჳჩუენა ჩუენ განმარტებამან ამან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ აღმოიყვანნა უფალმან ჯოჯოხეთით სულნი მართალნი შთასლვითა მით ჯოჯოხეთა, დამუსრნა ბჭენი სიკუდილისანი და გამოუხუნა ყოველნივე შუვათაგან მისთა;
და	შტ.ნეტ.იპ	ამისთჳს მოგიძულეს შენ უშჯულოთა მათ, და აღოჴრდეს, რამეთუ ქრისტე ჯუარსაცუეს; მოჰკუედ ქრისტეს თანა, არამედ ცხოველ ხარ მის თანა.
და	შტ.ნეტ.იპ	არამედ ეგრევე მეცა ქვითა დაქოლვილ; ეგრევე დანიელცა წამებსვე, და შენ, დანიელ, უმეტეს ყოველთასა გაქებდე?
და	შტ.ნეტ.იპ	არამედ იოვანეცა არავე ტყუვის, და უფროჲს-ღა იგი რომელ თქუენდა მიმართ ითქუა სიტყუაჲ იგი.
და	შტ.ნეტ.იპ	გესმოდენ და გიხაროდენ: აჰა თქუენგან თხრობილნი იგი ჟამთა მათ ყოფილნი აღესრულნეს:
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იხილენით პირველად ესენი და მერმე შემდგომად ესრეთვე მოახარეთ ყოველთა ნათესავთა ღმრთისა იგი სიტყუანი და მაუწყეთ ყოველთა ნათესავთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	რაჟამს განმზადებულთა მათ ყოფადთათჳს წინაჲსწარ ქადაგებდეს და წარსრულთასაცა გჳჩუენებს.
და	შტ.ნეტ.იპ	ამისთჳს ვითარცა თქუენ ცხოველთა და ღირსთა გეტყჳ, რამეთუ აჰა გაქუსცა ცხორებისაჲ იგი და განურყუნელებისაჲ იგი, რომელ დგას და გემარხვის, ზეცისაჲ იგი გჳრგჳნი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მერმე შემდგომად მითხრობდ მე ვეფხისა მისთჳს, და ვინაჲმე არნ ესე შენდა ცნობაჲ ყოფადისაჲ მის: რამეთუ აჰა დაძინებულ იყავ მას ჟამსა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და გიჩუენო შენ სატანჯველი მეძვისა მის დიდისაჲ რომელი-იგი მისრულ არს და ზის ზედა წყალთა მრავალთა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და მიმიყვანა მე უდაბნოდ სულითა წმიდითა; და ვიხილე დედაკაცი ერთი მჴეცსა ზედა მატლსა, და აქუნდა სახელები, თავნი შჳდნი და რქანი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და დედაკაცსა მას შეემოსა ძოწეულ და მეწამული და ოქროლესულად ქვითა პატიოსნითა და მარგალიტითა, და აქუნდა ჴელსა მისსა სასუმელი სავსე საძაგელებითა
და	შტ.ნეტ.იპ	და სიბილწითა კერპთმსახურებითა ქუეყანისაჲთა; და შუბლსა მისსა დაწერილ იყო ზრახვაჲ, ბაბილოვნ დიდი იგი, დედაჲ მეძავთაჲ და საძაგელთა ქუეყანისათაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	„და ვიხილე დედაკაცი იგი დამთრვალი წმიდათაჲთა და სისხლითა იესუჲსითა; და ვითარცა ვიხილე იგი, დამიკჳრდა და დავსულბი;
და	შტ.ნეტ.იპ	და მრქუა მე ანგელოზმან მან: რაჲსა დაგიკჳრდა? მე გითხრა შენ ზრახვაჲ დედაკაცისაჲ მის და მჴეცისა მისთჳს, რომელსა აქუს იგი, რომლისაჲ-იგი არს შჳდი თავი და ათნი რქანი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მჴეცი იგი, რომელ იხილე, იყო და არა არს, რომელ განმზადებულ არს გამოსლვად უფსკრულთაგან და მისლვად წარსაწყმედელად;
და	შტ.ნეტ.იპ	და დაჰკჳრდეს მკჳდრთა ქუეყანისათა, რომელთანი არა დაწერილ არიან სახელნი წიგნთა შინა ცხოველთასა დასაბამითგან სოფლისაჲთ,
და	შტ.ნეტ.იპ	და მჴეცი იგი, რომელ იხილე, რომელ იყო და არა არს.
და	შტ.ნეტ.იპ	„და არს აქა გულისხმისყოფაჲ, რომელსა აქუს მეცნიერებაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მეფენი შჳდნი არიან; ხუთნი იგი წარჴდეს, ერთი იგი არს, ერთი იგი არღა მოსრულ არს, და ოდეს მოვიდეს, მცირედ ჟამ ოდენ დგეს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მჴეცი იგი რომელ იყო და არა არს, და იგი თავადი მეოთხჱ და შჳდთა მათგან არს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და წარსაწყმედელად მივიდეს და ათნი იგი რქანი რომელ იხილენ, ათნი მეფენი არიან, რომელთა არღა დაუპყრიეს უფლებაჲ,
და	შტ.ნეტ.იპ	ესენი ერთნება იყვნენ და ერთი ძალი აქუნდეს და ჴელმწიფებასა მას მჴეცსა მას უჩემებდენ.
და	შტ.ნეტ.იპ	ამათ კრავსა მას ბრძოლა უყონ, და კრავმან მან სძლოს, რამეთუ უფალი უფლებათაჲ და მეუფე მეუფეთაჲ არს იგი, და რომელნი მისა წოდებულ არიან, რჩეულნი და მორწმუნენი.
და	შტ.ნეტ.იპ	„და მრქუა მე: წყალთა მათ, რომელთა ჰხედევდ, სადა-იგი როსპიკი ზის, არიან ერნი მრავალნი და ტომნი და ნათესავნი,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ათთა მათ რქათა რომელთა ჰხედევდ და მჴეცსა მას, ამათ მოიძულონ როსპიკი იგი და უდაბნოდ და ოჴრად დადვან იგი განშიშულებული,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ჴორცნი მისნი შეჭამნენ, და იგი დაწუან ცეცხლითა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მისცენ ჴელმწიფებაჲ თჳსი მჴეცსა მას, ვიდრემდე აღესრულნენ სიტყუანი იგი ღმრთისანი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და დედაკაცი იგი, რომელ იხილე არს ქალაქი იგი დიდი ბაბილოვნი, რომელსა აქუს ჴელმწიფებაჲ მეუფეთა ზედა ქუეყანისათა.
და	შტ.ნეტ.იპ	„ამისა შემდგომად ვხედევდ სხუასა ანგელოზსა გარდამომავალსა ზეცით, რომელსა აქუნდა ჴელმწიფებაჲ დიდი და ქუეყანაჲ განათლდა დიდებითა მისითა.
და	შტ.ნეტ.იპ	ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: დაეცა, დაეცა ბაბილოვნი დიდი და იქმნა საყოფელ ეშმაკთა და შესავედრებელ მდაბურთა ბილწთა, უკეთურთა და საძაგელთა;
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ გულისწყრომითა მთრვალობისა მისისაჲთა დაეცნეს ყოველნი წარმართნი და მეუფენი ქუეყანისანი მისა მიმართ შეიგინნეს,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ჴელმწიფენი ქუეყანისანი სიმრავლისაგან ძლიერებისა მისისა განლაღნეს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მესმა ჴმაჲ ზეცით გარდამო და თქუა: გამოვედ მაგისგან ერი ეგე ჩემი, რაჲთა არა შეეძინეთ ცოდვათა მაგისთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და გუემასა მაგის თანა ნუ მიიღებთ, რამეთუ დაიზჳნნეს ცოდვანი მაგისნი ვიდრე ცადმდე.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მოიჴსენნა ღმერთმან უწესოვებანი მაგისნი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და დაშჯიდით ორწილ საქმეთა მაგისთაებრ.
და	შტ.ნეტ.იპ	რავდენცა განიდიდა თავი თჳსი და განლაღნა, ეგოდენცა შეამთხჳეთ მას ტანჯვაჲ და გლოვაჲ,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იტყჳს გულსა თჳსსა: ვჯდე დედოფლად და ქურივ არა ვარ, და მგლოვარჱ არა ვიყო.
და	შტ.ნეტ.იპ	ამისთჳს ერთსა დღესა შინა მოიწიოს მის ზედა სიკუდილი და გლოვაჲ, და ცეცხლითა შეიწუეს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და იხილონ და ტიროდიან მის ზედა მეუფენი ქუეყანისანი, რომელნი შეიბილწნეს მის თანა და უკეთურებით შეასხმიდეს,
და	შტ.ნეტ.იპ	და თქუან: ვაჲ, ვაჲ, ქალაქი დიდი ბაბილოვნი, ქალაქი ძლიერი, რამეთუ ერთსა დღესა მოიწინეს დაშჯანი შენნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მოიზიდნა და აღმოიყვანნა მონანი თჳსნი მშჳდნი და ყუდრონი უფალმან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ამას თჳთ თავადი წამებს და იტყჳს, ვითარმედ: „რაჟამს აღვიმაღლო, მოვიზიდო ჩემდა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ვაჭარნი ქუეყანისანი ტიროდიან და იგლოვდენ მას ზედა, რამეთუ საფარდული მათი არა ვინ მიიფარდოს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	შემუსრნა მოქლონნი და განჭრნა საკრველნი ჯოჯოხეთისანი და განარინნა ყოველნი წმიდანი მისნი ჴელმწიფებითა მით თჳსითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რაჟამს აღდგა მკუდრეთით მწყემსი იგი მჴნე, „მიჰბერა მოწაფეთა მათ მიმართ თჳსთა და ჰრქუა: „მიიღეთ სული წმიდაჲ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმჱ აღმაღლებულ ზეცად უფალი იგი ყოველთაჲ ჴორცითურთ სავსებით, ვითარცა იგი განკაცნა ჴორცითა და სულითა, და აღასრულა ყოველი,
და	შტ.ნეტ.იპ	საფარდული ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ, ქვათა პატიოსანთაჲ და მარგალიტი და ზეეზი და ძოწეული და შარი და მეწამული და ყოველი ძელი თივინონი
და	შტ.ეპ.კვიპ	აღდგა ჭეშმარიტად და ყვნა ჴორცნი იგი განურყუნელ და უკუდავ და სული – შეყოფილ ჴორცითურთ ერთობასა მას ღმრთეებისა ბუნებასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დიდითა დიდებულებითა აღმაღლებულ ზეცად და დაჯდა მარჯულ მამისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აღმაღლდა ზესკნელს ცათა ჴორცითა მით მხოლოდშობილითა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ყოველი ჭურჭელი პილოჲს ძუალისაჲ და ყოველი ჭურჭელი ძელთაგან პატიოსანთაჲ და პილენძისაჲ და რკინისაჲ და მარმარინოჲსაჲ და კილამოჲ
და	შტ.ეპ.კვიპ	მიეხარა ყოველთა წმიდათა სასოვებაჲ აღდგომისაჲ და სასუფეველისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	საკჳრველ არს ნანდჳლვე იგავი და განმარტებაჲ თუალისაჲ მის პატიოსნისაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და საკუმეველი და ნელსაცხებელი და გუნდრუკი და ღჳნოჲ და ზეთი და სამინდოჲ და ზროხაჲ და ცხოვარი და ცხენი ეტლთაჲ და საჴედართაჲ, სარგებელად კაცთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ხილი იგი გულისსათქუმელი წარვიდა შენგან, და არღარა ჰპოვო იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ერქუმის საცხოვარსა მას სახელი ლჳგჳრიონ.
და	შტ.ნეტ.იპ	ტირილით და გლოვით იტყოდიან: ვაჲ, ქალაქი იგი დიდი, რომელსა შეემოსა ზეეზი და ძოწეული და მეწამული,
და	შტ.ნეტ.იპ	და მოძერწულ ოქროჲთა და ქვითა პატიოსნითა და მარგალიტითა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ყოველნივე მენავენი და ყოველივე ნავთა შინა პირად-პირადი და ყოველნივე ზღუასა მავალნი შორს დადგენ
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წუერსა კუდისა მის ბაბალონისასა მბრწყინვალებაჲ გამოეცემინ მწუანის ფერად, მსგავსად თუალისა მის.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ღაღადებდენ და ჰხედვიდენ კუამლსა მას აღმავალსა შემწუველსა მის ზედა და თქუან: ვინ-მე არს მსგავს დიდისა მის ქალაქისა ბაბილოვნისა?
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ფერისა მისთჳს მსგავსებისა დასდვეს თუალსა მას სახელი ესე.
და	შტ.ნეტ.იპ	და გარდაისხან მიწაჲ თავსა და გოდებდენ ტირილით და წუხილით.
და	შტ.ნეტ.იპ	და თქუან: ვაჲ, ვაჲ, ქალაქი დიდი რომლისაგან განმდიდრდეს ნავითა ზღუასა პატიოსნებითა მისითა, რამეთუ ერთსა ჟამსა აღიოჴრნენ.
და	შტ.ნეტ.იპ	„გიხაროდენ ცათა მას ზედა, და წმიდათა წინაჲსწარმეტყუელთა და მოციქულთა, რამეთუ საჯა ღმერთმან საშჯელი თქუენი მას ზედა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და აღიღო ანგელოზმან ერთმან ქვაჲ ვითარცა ფქვილი ერთი დიდი და შთააგო ზღუასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თუ ვინმე უსუმიდეს თუალსა მას და გამონადინები იგი თუ ვინმე ასუას დედათა, იქმნის მიდგომაჲ და ადვილად შობაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	კეთილად დაიწერა ამას ზედა სახელი გადისი, რამეთუ ნაცვალად თჳსა ლია მისცა ზელფა და გამოსრულთა მათ მისგან იაკობის მიერ ზრდიდა თჳსა შვილად ლია.
და	შტ.ნეტ.იპ	და თქუა: ესრეთ შთავრდომილი დაინთქას ბაბილოვნი დიდი იგი ქალაქი, და არღარა იპოოს, და ჴმაჲ ქნარისაჲ და შემასხმელთაჲ და სტჳრთაჲ არღარა ისმეს შენგან,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა თუალისა მის ლჳგჳრიონისაჲ ასჳან ადვილად შობისათჳს, ეგრეცა წინაჲსწარმეტყუელნი და მოციქულნი და მართალნი ყოველნი იქმნნეს სისხლ პატიოსან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოიღეს მადლი ღმრთისაგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიმადლებულ ქადაგებითა მით სახარებისაჲთა მოიქცეს შობად სარწმუნოვებითა და ნათესავობად ღმრთისაგან შობილისა მის
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წყალნი იგი იერიქოჲსანი, რომელ იყვნეს უშვილო, ლოცვითა მით ელისჱსითა იქმნნეს კურთხეულ და შვილიერ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ეგრეცა წმიდანი იგი დასნი მოციქულთანი, ეკლესიანი და ერნი წარმართთანი, რომელნი იყვნეს ძნიად მშობელ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მოიღეს ქრისტესგან ძლიერებაჲ მოწაფეთა მათ, განვიდეს და ქადაგებდეს სახარებასა მას ყოველთა ადგილთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ყოველივე მეცნიერებაჲ ჴელოვანთაჲ არღარა იპოოს შენ თანა, და ჴმაჲ ფქვილისაჲ არღარა ისმეს შენგან, და ნათელი სანთლისაჲ არღარა იპოოს შენ თანა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ქადაგებითა მით სახარებასა მას ყოველთა ეტყოდეს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ჴმაჲ სიძისა და სძლისაჲ არღარა ისმეს შენგან რამეთუ ვაჭარნი შენნი იყვნეს დიდ-დიდნი ქუეყანისანი, რამეთუ გრძნებითა შენითა შეაცთუნენ ყოველნი ნათესავნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	გიხაროდენ ეკლესიასა მაგას, რომელი არა შობდ! განიფრთხვე და ღაღადებდ, რომელსა-ეგე არა გელმოდა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და შენ თანა სისხლი წინაჲსწარმეტყუელთაჲ და წმიდათაჲ იპოვა და ყოველთა მომწყდართაჲ შენგან“.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ ტანჯვათა მათთჳს და რაჲ-იგი მოწევნად არს მის ზედა აღსასრულისა ჟამთა მათგან, რომელნი აღდგომად არიან მათ ჟამთა მძლავრნი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ქმნნეს მოციქულთა მათ მრავალნი სასწაულნი ყოველთა მიმართ წარმართთა და განაქარვნეს იგინი, რომელნი თუალთა წინაშე შეტყუვილსა მას ჰყოფდეს,
და	შტ.ნეტ.იპ	თანა იყოს გუაც ჟამისა მისცა ჭეშმარიტად გამოჩინებად, რომელსა ჟამსა იყოს ესე და ვითარ რქაჲ იგი მცირჱ მათ შორის აღმოჴდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ეშმაკნი განდევნნეს მათგან და სოფლებისაგან მათისა, და ყოველნი კერპნი დამუსრნეს და განაბნინეს და აჴოცეს მათგან კერპთმსახურებაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ რკინისათა მათ წჳვთა, რომელთა აწცა უპყრიეს და ფერჴთა მათ კოჭთა და თითთა მიწევნულსა, მსგავსად კერპისა მის გამოჩინებისა და მჴეცისა მის საშინელად ხილვისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	შეიწყნარენით თქუმულნი ესე კაცთმოყუარებით და სარგებელი, რომელ მოვიღოთ ძალისაგან თუალისა მის ლჳგჳრიონისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნუვინ იტყჳნ, ვითარმედ შენ იტყოდე: არასადა ვჰპოვებთ თუალსა მას ლჳგჳრიონსა და არცა ვინაჲ გამოვალს და არცა პოვნად ვინაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მრავალსახჱ თუალთაჲ მათ არს გამოთქუმულ და თუალნი იგი არავინ იცნის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო თხრობისაგან ძუელთა წიგნთაჲსა გულისხმის-ყოფით საცნაურ არს ფერი მათი და გულისხმის-საყოფელ არს სარგებელი მათგან.
და	შტ.ნეტ.იპ	ვითარ სახედ წინაჲსწარ მოგუეუწყა, რომელსა ჟამსა რკინაჲ იგი და კეცი ერთად შეიზავოს?
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მრავალნი თუალნი არიან, რომელთა პირველ სხუა სახელ-ედვა და მერმჱ სხუად იცვალა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო აწ თუალსა ლჳგჳრიონსა ძუელთა მათგანვე აქუნდა სახელი თჳსი და შემდგომად სხუა სახელ-ედვა, რომლისასა ვჰგონებ, ვითარმედ წიგნთა შინა იაკინთჱ ამას ერქუმის.
და	შტ.ნეტ.იპ	და გჳჩუენებს დანიელი რაჲ იგი წინა-გჳც; რამეთუ თქუა: „დადვას აღთქუმაჲ მრავალთა თანა შჳდეულ ერთ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე ყოველი მეცნიერებაჲ თუალისაჲ ამის პატიოსნისაჲ და რომელ ვთქუთ, არიან ძალნი განმარტებისა მისისანი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და იყოს კერძოსა მას შჳდეულისასა, აღჴოცნენ აღნათქუემნი და მსხუერპლნი“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და კეთილად დაიწერა ამას ზედა სახელი ასერისი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ესე შემდგომ შობითა ძეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ითარგმანების სახელი ასერისი – სიმდიდრჱ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ორნი იგი წინაჲსწარმეტყუელნი ენუქ და ელია, რამეთუ იგინი ქადაგებდენ „ათას ორას სამეოც დღჱ, შემოსილნი ძალითა“,
და	შტ.ნეტ.იპ	სინანულსა ერსა მას და ყოველთა წარმართთა მისცემდენ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და კურთხევათა მათ შვილთა თჳსთასა განწესებულად იტყჳს: ასჱრ, შენ იყო სავსებასა შინა და სიპოხესა იფქლისასა და შენგან იზარდენ ყოველნი ჴელმწიფებანი ისრაჱლისანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იყვნეს ადგილნი სამკჳდრებელისა მისისანი ნაყოფიერ და სავსება.
და	შტ.ნეტ.იპ	და უთხრობდენ ორსა მას მოსლვასა უფლისა ჩუენისა და მჴსნელისა იესუ ქრისტესსა, ვითარცა-იგი წინაჲსწარმეტყუელთა მიერ გუეუწყა:
და	შტ.ნეტ.იპ	პირველი იგი, მსგავსად ჴორცთა მათ, შეურაცხად: „და არა იყო ხილვაჲ მისი არცა შუენიერებაჲ, არამედ ხილვაჲ იგი მისი შეურაცხ და უპატიო უფროჲს ყოველთა კაცთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იქმოდა თჳსსა მას სავსებასა და მისცემდა არჱსა ნაყოფიერებისა სიმრავლისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შემძლებელ იყო მეუფეთა და ჴელმწიფეთა მის სოფლისათა გამოზრდად.
და	შტ.ნეტ.იპ	კაცი გუემასა შინა იყო და იცის მან დათმენაჲ სალმობათაჲ, იგინა და არა შეირაცხა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნათესავი იგი ასერისი იყო მეცნიერ საქმისა და ქუეყანისა შრომისა და განაძღებდეს საჴმარსა ყოველთასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ფერი თუალისაჲ მის ესე თავადი, რომელ არს აკატი, ლომის ფერ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	პოხილ არს და არა მქჳშროვან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე მიწაჲ არს, რომელი ძარღოვან და ძლიერ და მრავალსა ნაყოფიერებასა გამოიღებს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა არს თესლის დამღუარველ და მოიქმნ ადგილთა მრავალთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აღავსებნ ნუყიერებით მეუფეთა და ერთა მათთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე კეთილად გამოქანდაკებულ გარემოწერილი თუალისაჲ მის, რომელსა აღეღო და აქუნდა სახელი ასჱრისი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სცნა, სადამე ამსგავსებს მას გუელსა დადარანებულსა და სადამე იტყჳს, ვითარმედ ვლდომად იწყოს, ვითარცა ლომმან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სიძლიერისა მძლავრებისა მისისა და გულისა მისისა მრისხანებისა ყოველთა ზედა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ეგრეცა ყოველი ძალი სიმდიდრისაჲ მის ასჱრისი, რომლისა გამო იყვნეს საზრდელნი და საჭმელნი, სიმდიდრენი და ძლიერებანი მეუფეთანი
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ყოველთა პეტთა მღდელთმოძღუართაჲ და მღდელთაჲ და საზრდელ და სიმდიდრე ტაძრისა მის უფლისაჲსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	შრომითა და ნაყოფიერებითა ასჱრისითა გამოიზარდებოდეს ყოველნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ფერი თუალისაჲ მის მსგავს არს ფერსა ლომისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ თქუა ესრეთ: „შესწირევდით უფლისა შვილნი ღმრთისანი“ და მერმჱ იტყჳს: „შესწირევდით უფლისა შვილთა ვერძთასა“ ტომნი და ნათესავნი
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმჱ იტყჳს: „ცხოვნდეს და მოეცეს მას ოქროჲსა მისგან არაბიაჲსა“, რომელ გამოჩნდა აღდგომასა მას უფლისასა, რაჟამს თავს-იდვა ვნებაჲ იგი და აღდგა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოეცა მას ოქროჲ იგი გამოცდილი, რომელნი განცადნა და განწმიდნა და ყვნა სამკაულ თჳსისა მეუფებისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელ იქმნა პირველ განმანათლებელ არაბიაჲთ კერძო და მიიწია დამორჩილებით მეუფებისა ღმრთისა[ჲ]სა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელსა-იგი იტყჳს „მეუფეთა არაბიაჲსათა ძღუენი მოართუან მას“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	იყო რომელიმე აღესრულა მოგუთა მათ მიერ, რომელნი-იგი მოვიდეს და მოართუეს ძღუენი, თავყუანის-სცეს უფალსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელიმე აღესრულა ჴელითა საჭურისისა მის კანდაკჱს დედოფლისაჲთა, და მერმჱ უმეტჱს ჴელითა პავლჱს მოციქულისაჲთა „რომელი-იგი წარვიდა დამასკედ
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მივიდა პირველ არაბიაჲთ კერძო“ და ქადაგებდა მუნ სამ წელ ოდენ და განანათლნა სიტყჳთა მით სახარებისაჲთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	შემდგომად სამისა წლისა აღვიდა იერუსალჱმდ, რაჲთა სიძესა თანა მავალმან მან მოციქულმან სარწმუნოვებაჲ არაბიაჲსათაჲ და საბაჲსათაჲ მიართუან ძღუნად,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იტყჳს: მიიცვალოს შენდა სიმდიდრჱ წარმართთაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე გარდამოიცვალნეს ესევითარსა წმიდასა სასოვებასა ღმრთისასა წარმართნი და მოუღებიეს ძალი ლომთაჲ და სიმდიდრჱ ასჱრისი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელნი ოდესმე მჴდომ იყვნეს და განდგომილებით განძლიერებულ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ურჩებითა შიში უფლისაჲ განიშოვრჱს და წარმდებ უგუნურებითა იყვნეს ჴელმწიფებასა ქუეშჱ ეშმაკისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო ვინაჲთგან მოიქცეს, დაემორჩილნეს ბრძანებასა მას ღმრთისასა და შევიდეს სახლსა უფლისასა, რომელ არს ესე განდგომილებისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ძალისაგან წარმართობისაჲსა წარმოაჩინეს ძალი, რომელ აქუნდა, უგუნურებისაგან გამოჴდეს და განმრავლდეს სიბრძნით ძლიერებასა სარწმუნოვებისასა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მადლითა ზეცისა მის მეუფისაჲთა და ბუნებითა ქალწულისა მის ღირსებისაჲთა, რამეთუ ძალითა სულისა წმიდისაჲთა დიდებულად განძლიერდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ჰხედავა, რაოდენნი ძლიერებანი არიან და გამოგუეცხადნეს ჩუენ ძუელთა და ახალთა შჯულთაგან მოსწავებითა თუალისა ამის პატიოსნისაჲ გამო,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელსა ზედა დასაბამ დაწერილ იქმნა სახელები ნათესავთაჲ მათ და სრულ და სავსჱ იქმნა იგავად სულიერთა?
და	შტ.ეპ.კვიპ	იტყჳს მერმე საკურნებელად თუალისასა მას, ვითარმედ ნათესავმან მისმან განკურნის გესლი ასპიტთაჲ და იქედნეთაჲ და ღრიაკალთაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ეგრეცა ღმერთმან მოხედის მსხუერპლთა და ლოცვასა და ვედრებასა წინანდელთა მათ მართალთა წინამძღუართა და მეუფეთასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიმადლებულ მათა თჳსისა მისგან ძლიერებისა დაჰლეწვიდეს და დასთრგუნვიდეს ყოველთა ერთა წარმართთა და მჴდომთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	წარმოვიღოთ მერმეცა ახალთა შჯულთაგან, რაჟამს მოციქულთა მათ განაწესნეს მსახურნი, რომელნი ზრდიდეს გლახაკთა და ქურივთა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თჳთ თავთა თჳსთაცა შესწირვიდეს მსხუერპლად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დიდითა გულსმოდგინებითა მიეცა მათ ძალი კურნებათაჲ მადლთა მიერ ღმრთისათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იტყჳსცა ესრჱთ: აჰა ეგერა მიგეც თქუენ ჴელმწიფებაჲ დატკებნად გუელთა და ღრიაკალთა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დათრგუნვად ძალისა მის მტერისაჲსა და თქუენდა ვერაჲ შემძლებელ იყოს ვნებად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სულიერითა მით სახითა განსავსჱ და განსრულებულ იქმნა ეკლესიაჲ ღმრთისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მესამესა მას განწესებულსა დაიწერა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ კეთილ არს და ქუეყანაჲ შენი, რამეთუ პოხილ არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მიუპყრნა ბეჭნი თჳსნი საქმესა და იქმნა ქუეყანის-მოქმედ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ცეცხლის ფერად აღატყდებინ ფერი მისი და სპეტაკის ფერადცა ჰხილავნ და მსგავსადცა ღჳნისა, რომელ არს წყლის ფერ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმჱ არს მისგანი მრავალ-სახჱ, რომელი იპოვების მთათა შინა, ურწყულთა ადგილთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ძლიერ ესე არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	საკჳრველ არს თუალი ესე და შუენიერ ხილვითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ეგრე-ცა იზაქარ იყო მღჳძარჱ და ყუდრო ქუეყანის-მოქმედებითა ისრაჱლსა შორის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არასადა დაყშობილ იყო მთრვალობითა, რაჲთა ნუუკუემცა განკიცხეს შჳლთა თჳსთა და წყევაჲ დაიმკჳდრეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნანდჳლვე არა გამოვიდეს ურაკპარაკად განცხრომათა უნდოთა მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა, რომელნი ყრიედ თავსა თჳსთა და იტყჳედ:
და	შტ.ეპ.კვიპ	„ჵ შენ ხარ, რომელი დაარღუევ ტაძარსა ამას და სამსა დღესა აღადგინებ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელსა აჴდა უფალი, სადა-იგი იყვნეს მის თანა მოსჱ და ელია და სხუათა მოციქულთაგანნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დიდნი ხილვანი საღმრთონი იქმნებოდეს აქა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიეცა მას კურთხევით ნაწილი მკჳდრობისაჲ, შრომისა თჳსისაჲ, ქუეყანის-მოქმედებისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მოვედით, ვიხილოთ აწ სულიერი მადლი ქრისტჱსი კურთხევათა მათ შინა, ვითარ აკურთხნა მოციქულნი იგი და წარავლინნა მოქმედებად ყოველთა ადგილთა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიეცა სული წმიდაჲ მადლთა მათგან ღმრთისა[თა], რამეთუ იტყჳს პავლჱ მოციქული ესრჱთ: „ღმრთისა აღშენებულნი ვართ, ღმრთისა თანა მშრომელნი ვართ“
და	შტ.ეპ.კვიპ	და [არა] არს ჩუენდა უდებება და უგუნურება, არამედ – მარადის სიბრძნჱ და მღჳძარებაჲ სიმჴნით, რაჲთა დაუყდუნებელად საღმრთოჲთ კერძო სულიერადი შრომაჲ აღასრულონ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დაიწერა ამას ზედა სახელი ზაბილოვნისი, რომელ არს შემდგომ წესსა მას ძეთა იაკობისთა[სა] და ვითარ-სახედ მას ნაწილი მკჳდრობისაჲ ჰხუედა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მახლობელად ზღუასა საყოფელი მისი და მოვიდოდეს მისა ყოვლით კერძო სიმდიდრენი ზღჳსანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იყო ჴელმწიფჱ ყოველთა ზედა მენავეთა, რომლისათჳსცა იტყჳს იაკობ კურთხევათა მათ შინა:
და	შტ.ეპ.კვიპ	„ზაბილონ დაიმკჳდროს კიდესა ზღჳსასა და მან განაგოს მენავებაჲ თჳსი მახლობელად სიდონსა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე კეთილად განწესებულად დაიწერა თუალი ძოწეული, რამეთუ ყოველი სიმდიდრჱ და ძ(ღ)უენნი მიერ შეიწირვოდეს ტაძარსა მას ღმრთისასა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ მოაქუნდა ოქროჲ თარშით ნავებითა, რამეთუ მიავლინებნ სოლომონ და მოაქუნდა უშორესთაგანცა ადგილთა შუვათა პილოჲსათა, სირაქლემსა და ქიაებსა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუასაცა თუალებსა პატიოსნებსა და თუალებსა, რომლისაჲ არნ ფერი მსგავს ოქროჲსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მრავალ-სახედ იტყჳედ ამისსა: რომელთამე ჰრქჳან კარქიდონ, და სხუანი იტყჳედ აბიოთით და ნაბდეაჲთ, ატიკიაჲთ და არადიაჲთ, და რომელნიმე იტყჳან ჰრუდიაჲთ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და კაცნი იტყჳან იონთანი: დიდისა ჰრომჱთ და სპანიაჲთ და ყოვლით ადგილით კერძო ზღჳთ მოაქუნ სარგებელი ურთიერთასი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იტყჳს ამას იაკობი კურთხევათა მათ შინა: „იზაქარ კეთილსა გულმან გჳთქუა; განისუენო შენ შორის ნაწილთა შენთა და ჰპოვებმცა განსუენებასა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ მათ ყოველთა იყო მონაწილჱ და თანაშემწჱ ზაბილონ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მუნ იპოვებოდა თუალი ძოწეული და ერქუმის ძოწეულ, რამეთუ არს მბრწყინვალების გამომცემელ და ოქროჲს ფერ და ცეცხლისაგან არაჲ განირყუნის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ამას სამკჳდრებელსა მახლობელ არს ნაზარეთი გალილეაჲსაჲ, რომელსა შინა შობასა და მიდგომილებასა მარიამისსა მიეხარა გაბრიელითა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოეცა ოქროჲ იგი ზესკნელი ქალწულისა მისგან წმიდისა ნაზარეთს, სადაცა-იგი მიდგომაჲ იქმნა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნაზარეთს მიეცა მიდგომაჲ იგი, და ბეთლემს შობაჲ, ვინაჲ-იგი იქმნა დასაბამ აღშენებათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ითარგმანების ბეთლემ – „სახლ ნაყოფიერების“,
და	შტ.ეპ.კვიპ	სადა იქმნა შობაჲ უფლისაჲ და სიონს დადვა საფუძველი თჳსი, რამეთუ ჯუარი იგი ითქუმის საფუძველად ეკლესიათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელი იგიცა ჯუარს-ეცუა, იქმნა მჴსნელ, დასაბამ ყოველთა მორწმუნეთა და დადვა პირველ-საფუძველი სიმაღლესა მას ზედა ჯუარისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ლოდი იგი პატიოსანი დამარხულ სამარესა მას ადგილთა სიონისათა და იქმნა შენება ჴსნისა და აღდგომილ მკუდრეთით აღესრულა აღსაშენებელი იგი სულიერი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელ გამოეცა ჯუარსა მას ზედა წყალი და სისხლი თავისაგან მის საფუძველისა, რომელ არს დასამტკიცებელად ორკერძოთაჲ მათ წყალი იგი ამისთჳს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იქმნა განმბანელ ჴსნისა წიდისა ცოდვათა ჩუენთაჲსა, და სისხლი მოსხურებითა ჩუენდა მომართ განსამართლებელად და განსაწმედელად,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იქმნა უფალი ჩუენი იესუ ქ˜ჱ საკიდურ კიდეთა და მტკიცე აღშენებულნი მას ზედა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ოთხკერძოჲვე აღასრულა აღშენებაჲ ყოველთა ცის კიდეთაჲ: წინადაცუეთილებითა და წინადაუცუეთილებითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე არს თუალი იგი ძოწეული, რომელ არს ნათლის მსგავს ხილვითა და შუენიერ ოქროჲს ფერ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვების ესე ჯურღუმულსა მას, რომელსა ჰრქჳან კლდის პირ ბაბილოვნს აქემენიდოს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვხედავთ წიგნთა შინა მრავალჯერ თქუმულსა ამას, და სახელის-დებაჲ ერთითა მით სახითა მოსწავებად, რამეთუ იტყჳს ესრჱთ:
და	შტ.ეპ.კვიპ	ისუ ნავესი და იისუ იოსედეკისმან და ისუ ზირაქისმან და იესუ უფალი ჩუენი: სახელის-მოდგამებისა მისთჳს გამორჩევა იქმნა ერთისა მის სახითა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არავინ თქჳს და არცა გამოეძიებნ მას, რომელი არა შეჰგავს ერთსა მას სახესა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ თჳთ თავისა თჳსისა სახესა გამოაჩინებს, რამეთუ ითქჳს აბრაამ და გამოიტყჳს თავით თავისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰრქჳან ისაკ და არა უჴმს სხუა სახელ სახელსა მისსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ ერქუმის ბაბილოვნსა აქემენიდოს, რამეთუ არს სხუაჲცა ბაბილოვნი, ციხჱ ერთი და გოდოლი მახლობელად ეგჳპტისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დასდვა მას სახელი მსგავსად სახელისა მამისა თჳსისა – ბაბილოვნ აქემენიდოსი, რომელსა იპოვების თუალი იგი ძოწეული.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სამკურნალოდ არს სტომაქით სალმობიერთა და მუცლით სალმობიერთა, რაჟამს ნალესავი ვინმე სჳს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განკურნნა ყოველნი წყლულებანი და სალმობანი არა თუ გამოჩინებულთანი, არამედ გამოუჩინებელთანიცა, რომელსა ვერ შემძლებელ არს კაცთაგანი ყოფად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ რამეთუ თჳთ მხოლოდშობილი ძჱ ღმრთისაჲ არს, ქმნნა ძალნი დიდ-დიდნი და მიჰმადლა მორწმუნეთა თჳსთა მოტევებაჲ ცოდვათაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გარდააქცინა წყევანი იგი რუბენისნი კურთხევად და წყმედაჲ მისი გარდააქცია ცხოველებად, რამეთუ წარწყმიდა რუბენ ყოველივე პატივი პირმშოვებისა თჳსისაჲ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ წეს იყო რუბენისა პირმშოებაჲ იგი და მღდელობაჲ და მეუფებაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოუძლურებულ უთმინოვებითა გულის-თქუმისა თჳსისაჲთა იძლია გულის-თქუმითა ჴორცთა თჳსთაჲთა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შჯიდა უშჯულოვებათა მათ რუბენისთა და აღიღო მისგან მღდელობაჲ და მეფობაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აქუნდა პირმშოებაჲ იგი განწესებული შობითა, გარნა მღდელობაჲ იგი და მეფობაჲ აღიღო მისგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შეწირვით წარადგინებდა ლევის მთავრად, ნათესავთა მათ ზედა მღდელობად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოიძია მიერითგან და გამოირჩია ნათესავი იგი კეთილი მეუფედ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იწყო იაკობ კურთხევათა მათ შინა იუდაჲს ზედა და თქუა: „იუდა, შენ გაქებდენ ძმანი შენნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თავყუანის-გცემდენ შენ ძენი მამისა შენისანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ჰხედავა, რამეთუ ყოველივე სამეუფოჲ და ჴელმწიფებისა პატივი მისცა მას, და მტერნი მისნი დასცნა ქუეშჱ ფერჴთა მისთა?
და	შტ.ეპ.კვიპ	ლევი და იუდა იყვნეს, რომელთა მოიღეს პატივი მღდელობისაჲ და შარავანდედებისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ცოლი მიცემულ არს საცთურად და შემწედ და გამოსაცდელად სიმჴნისა, ძლევად და მოღებად გჳრგჳნისა სიმჴნითა, რამეთუ დედაკაცისაგან ყოველნი მოწყდებიან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა იტყჳს ძჱ ზირაქისი, ვითარმედ: „ჴელითა დედაკაცისაჲთა ყოველნი მოვკუდებით და მერმჱ დედაკაცისა მიერ ყოველნი ცხოველ ვიქმნენით“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	განაცხოველნა ყოველნი მორწმუნენი მისა მიმართ, რამეთუ მრავალთა დედათაგან სირცხჳლი, გინებაჲ და ცოდვაჲ დაიმკჳდრჱს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რუბენ დედაკაცისაგან სირცხჳლი შეიმოსა, წარწყმიდა მღდელობაჲ და მეუფებაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	იოსებ დათრგუნა განბორგებული იგი გულის-თქუმაჲ დედოფლისა მის თჳსისაჲ, მჴნდა და დაიპყრა მეუფებაჲ ქუეყანისა მის ეგჳპტისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და უფლებდა ზედა ძმათა თჳსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ლევი მერმჱ შური აღიღო გინებისა მისთჳს დისა თჳსისა და სირცხჳლისაჲ იძია შური უშჯულოთა მათ სიკიმელთაგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიიწია ნათესავი მისი დიდსა მღდელობასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	იუდა მერმე სინანულითა და მოთმინებითა სძლო გულის-თქუმათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარმედ უთმინოვებასა გულის-თქუმისასა შევარდა თამარი სიძვითა, და უბრძანა ქვითა დაქოლვაჲ ძის ცოლისა თჳსისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიერითგან არღარა შეეხო იუდა დედაკაცსა, რამეთუ არასადა ვჰპოვებთ, ვითარმცა შემდგომად საქმისა მის თამარის მიმართ სხუაჲ ცოლიმცა ესუა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თამარიცა არავის შეეხო შემდგომად შობისა მის მართლისა ნათესავისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესრჱთ მოთმინებით აჩუენეს საქმჱ სიმჴნისა თჳსისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესრეთ იუდა აღჳრ-ასხნა გულის-თქუმასა მას მღჳძარებითა და სიმჴნითა და ღირს-იქმნა წევნად მეუფებისა და საკჳრველად შობისა მის ქრისტჱსისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა-იგი შეერთო რიცხუსა მას და ნათესავთა განწესებისა მათჱ მახარებელმან, დასწერს: „აბრაჰამითგან ვიდრე დავითისამდჱ ნათესავი ათოთხმეტ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დავითისითგან ვიდრე ტყუენვადმდჱ ბაბილოვნელთა – ნათესავი ათოთხმეტ, და ტყუენვითგან ბაბილოვნელთაჲთ ვიდრე ქრისტჱსამდჱ – ნათესავი ათოთხმეტ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მათგანნი რომელნიმე წარმართთაგანნი და რომელნიმე არამართლმავალნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არასადა მოიჴსენებს მჴნეთა დედათა, რომელნი იყვნეს ბუნებისა მისგან ნათესავისა ნათესავთა რიცხუსა მას:
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იუდა იწყებს, და იტყჳს: იუდა შვა ზარაჲ თამარისგან, რომელი-იგი შეურაცხ-უჩნდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ადიდოს და განცხადებულ-იყოს ყოველთა, ვითარმედ შერთო სახელი მისი ნათესავთა მათ, რიცხუთა მათ იუდაჲსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა ხოლო თუ თამარს მოიჴსენებს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შეჰრთო რიცხუსა ესრჱთ: „ფარეზ შვა ესრომი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რაჰაბივს იგი არს რაჰაბ მეძავი, და ნუვინ ჰგონებნ სახელისა ამის განმრავლებისათჳს, ვითარმცა სხუაჲ ვინმე ეგონა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ერქუა მას სახელი [ქ]ებრონცა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მრავალი სახელი არს, რომელი ესრჱ შემატებით იცვალის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესე ყოველი, რომელი იქმნა, მისცემს ყოველთა ნუგეშინისცემასა მოლოდებად სასოვებასა, რამეთუ რომელსა უნდეს კეთილისა მიმართ წარმართებაჲ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ამის სახისათჳს და დაწერითა მით რიცხუსა შერთავს წმიდაჲ მათჱ მახარებელი და იტყჳს: „ბოოზ შვა იობედი რუთისგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო არა თუ უმჴნესთა მათ წინანდელთა დედათაგანნი ვინმე მოიჴსენნა, რომელ სახელოვან იყვნეს შორის ისრაჱლსა და წესითა ქორწინებულ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	დაღათუ რომელნი არა იყვნეს ნათესავისაგან აბრაჰამისა და მოიჴსენნეს, მადლმან უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსმან
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო მეორედ მოსლვაჲ იგი მისი ქადაგებულ არს დიდებით, ვითარ მოვიდეს ზეცით ძალითურთ და ანგელოზებით და მამულითა მით დიდებულებითა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ვიდრე დაძუელებულისა მის დღეთაჲსა მოიწია და მას მიეცა პატივი და დიდებაჲ და ყოველთა ზედა მეუფებაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	ამისთჳსცა ორნი წინა-მორბედნი ქადაგნი, პირველი იგი ქადაგი, იოვანე, ძჱ ზაქარიაჲსი, ყოვლითავე წინა-მორბედ და ქადაგ მჴსნელისა მის იქმნა
და	შტ.ნეტ.იპ	და მაშინღა ქადაგებით უდაბნოდ განვიდოდა; ნათლისცემასა მას სინანულისასა ერსა მას მიუთხრობდა, წინაჲსწარ აუწყებდა ჴსნასა მას,
და	შტ.ნეტ.იპ	ამისა შემდგომად, იორდანესა ზედა უჩუენა პირის-პირ მჴსნელი იგი და თქუა: „აჰა, კრავი ღმრთისაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მუნ მიაუწყა განმზადებულისა მის უფლისა შთასლვაჲ გამოჴსნადთა მათთჳს გამოჴსნითა წმიდათა მათ სულთასა ჴელთაგან სიკუდილისათა.
[და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო რამეთუ დასაბამი აღდგომისაჲ მჴსნელი იგი იყო [და რამეთუ უფლისა ხოლო წეს იყო] აღდგომაჲ მკუდრეთით, რომლითა საშჯელი ყოველსა ზედა სოფელსა მოწევნად არს.
და	შტ.ნეტ.იპ	პირველად ასპარეზთაჲ მათ [...] აღსრულებულისაჲ მის ზეცად და მარჯულ ღმრთისა და მამისა დაჯდომისა და მერმე აღსასრულსა სოფლისასა მსაჯულად გამოჩინებისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	„მივავლინო თქუენდა ელია თეზბელი წინაჲსწარ მოსლვადმდე დღისა მის უფლისა დიდისა და განჩინებულისა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელმან მოაქცინეს გულნი მამათანი შვილთა მიმართ და დაუმორჩილებელნი მეცნიერებასა სიმართლისასა.
და	შტ.ნეტ.იპ	ნუუკუე მოვიდე და დავსცე ქუეყანაჲ ერთბამად“.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ ესენი მოვიდენ და ქადაგებდენ განმზადებულთა მათ ყოფადთათჳს, ზეცით გარდამო ქრისტეს გამოჩინებისა მისთჳს, რომელნი ჰყოფდენცა სასწაულებსა და ნიშებსა;
და	შტ.ნეტ.იპ	ვინ უწყის გან-ხოლო-თუ-აკრძალნენ და მოაქცინენ კაცნი სინანულად გარდარეულებათა მათ უკეთურებათა და უშჯულოვებათა მათთათჳს.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იტყჳს იოვანეცა: „მივსცნე ორთა მათ მოწამეთა ჩემთა რომელნი წინაჲსწარმეტყუელებდენ, დღენი ათას ორას და სამეოც, შემოსილნი ძალითა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	ესე არს კერძოჲ შჳდეულისაჲ მის, რომელ თქუა დანიელ: „ესე არიან ორნი იგი ზეთისხილნი და ორნი იგი სასანთლენი, რომელნი დგანან წინაშე უფლისა ქუეყანისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და თუ ვისმე უნდეს მათა ვნებად, ცეცხლი გამოჴდეს პირისაგან მათისა და შეჭამნეს მტერნი მათნი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ჴელმწიფებაჲ აქუნდეს წყალთა ზედა გარდაქცევად სისხლად და დაცემად, ქუეყანისა ყოვლითა დაცემითა რაუდენცა უნდეს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რაჟამს აღასრულონ სრბაჲ მათი და წამებაჲ მათი, – რასა იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი იგი? –
და	შტ.ნეტ.იპ	„მჴეცი იგი, რომელ გამოვიდოდა ზღჳსა მისგან, ბრძოლა-სცეს მათ და ერეოდის მათ და მოწყჳდნეს იგინი“, მისთჳს, რამეთუ არა ინებონ დიდებისა მიცემად მჴდომსა მას,
და	შტ.ნეტ.იპ	ესე არს რომელ-იგი აღმოჴდა მცირჱ იგი რქაჲ, რომელმან აღიმაღლოს გული თჳსი, აღმაღლდეს და განიდიდებდეს თავსა თჳსსა ვითარცა ღმერთი;
და	შტ.ნეტ.იპ	სდევნიდეს წმიდათა და ჰგმობდეს ქრისტესა, ვითარცა იტყჳს დანიელ: „ვხედევდ რქასა მას, და აჰა, თუალნი ვითარცა კაცისანი, და პირი იყო და იტყოდა დიდ-დიდსა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და აღაღო პირი თჳსი გმობად ღმრთისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რქაჲ იგი ჰყოფდა ბრძოლასა წმიდათა მიმართ და განძლიერდებოდა მათ ზედა,
და	შტ.ნეტ.იპ	ვიდრემდე მოისპო მჴეცი იგი და წარწყმდა და ჴორცნი მისნი მიეცნეს დასაწუველად ცეცხლსა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	არამედ რამეთუ თანა-გუაც სრულიად გამოძიებად მისთჳს და თხრობად,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ვითარცა სული იგი წმიდაჲ რიცხჳთ რაჲთმე სახელსა მასცა გამოაცხადებს, განცხადებულად მისთჳს გითხრათ.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იტყჳს იოვანე ესრე: „და ვიხილე სხუაჲ მჴეცი, რომელი გამოვიდოდა ქუეყანით და დგეს ორნი რქანი მსგავსად კრავისა, და იტყოდა, ვითარცა ვეშაპი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ჴელმწიფებასა პირველისა მის მჴეცისასა ჰყოფდა წინაშე მისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და დადვას ქუეყანაჲ და მკჳდრნი მისნი, რაჲთა თაყუანის-სცენ მჴეცსა მას პირველსა, რომლისაჲ განიკურნა წყლულებაჲ თჳსი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ჰყოფდეს სასწაულსა დიდ-დიდსა.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ ცეცხლიცა აწჳმოს რეცათუ ზეცით ქუეყანად თუალთა წინაშე კაცთა და შეიცთუნნეს მკჳდრნი ქუეყანისანი სასწაულთა მათთჳს,
და	შტ.ნეტ.იპ	და მიეცა სული ხატსა მას მჴეცსა და იყოს, რომელთა არა თაყუანის-სცენ ხატსა მას მჴეცსა მოწყდენ, და ყვნეს თჳსა მცირენი და დიდ-დიდნი,
და	შტ.ნეტ.იპ	შეურაცხნი და დავრდომილნი, აზნაურნი და მონანი, რაჲთა დაიდვან ნიში ზედა მარჯუენესა ჴელსა თჳსსა და შუბლსა თჳსსა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რაჲთა არავის ეუფლოს არცა მოსყიდად, არცა მისყიდად, რომელსა არა აქუნდეს სასწაულად სახელი მჴეცისაჲ მის და გინა თუ რიცხჳ [სახელ]ისა მისისაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	ესე არს გულისხმისყოფაჲ; რომელსა აქუნდეს გონებაჲ, ცანნ რიცხჳთ სახელი მჴეცისაჲ მის, რამეთუ რიცხჳ კაცისაჲ არს და რიცხჳ მისი არს ქართველთა ენად ექუსას სამეოც და ერთი“.
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელ აღდგომად არს და ორთა მათ რქათა მან და რომელ-იგი მის თანა ცრუ წინაჲსწარმეტყუელ არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მსგავსად ჴორციელად შობითა მით აჴოცნეს ცოდვანი მრავალთანი და შეერთნეს სიმართლესა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „რქანი იგი იყვნეს ვითარცა კრავისანი“, რამეთუ მსგავსებად ეგულების ძესა ღმრთისასა თავით თავისა განდიდებითა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ „იტყოდა ვითარცა ვეშაპი“, რამეთუ მაცთურ არს და არა არს ჭეშმარიტ.
და	შტ.ნეტ.იპ	„და ჴელმწიფებას პირველისა მის მჴეცისასა ყოველსავე ჰყოფდეს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და დადვას ქუეყანაჲ და მკჳდრნი მისნი, რაჲთა თაყუანის-სცემდენ მჴეცსა მას პირველსა, რომლისაჲ განიკურნა წყლულებაჲ სიკუდილისა მისისაჲ“:
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ განშოვრებულ ცოდვათაგან და მიახლებულ საქმეთა სიმართლისათა შეერთნიან ტომსა და გუნდსა მართალთასა, მოსავ-ყოფილ კეთილსა მას სასოვებასა ქრისტჱსსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელ მოვიდა და განკაცნა მხოლოდშობილი ძჱ ღმრთისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესრეთ არს საქმჱ ესე, ვითარმცა გესუა ვინმე მოყუარჱ, ხოლო იყოს მოყუარისა მტერი და მოვიდა იგი შენდა, და უკუეთუ შეიწყნარო მტერი იგი, ვითარცა მოყუარჱ, აგინებ მოყუარესა მას შენსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შეკრიბნა განბნეულნი შობითა მით ქალწულისა მისგან მხოლოჲსა, რომელი-იგი იყო ორთა მათ ნათესავთაგან: წინადაცუეთილებისაგან და წინადაუცუეთილებისაგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ერთიცა, რამეთუ ზღუდჱ იგი თჳსად დაამტკიცა და შეზავნა ორნივე ურთიერთას თავისა თჳსისა და შეჰრთო სიმართლესა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ ესე არს მჴეცი იგი მეოთხჱ, რომლისაჲ შეიმუსრა თავი მისი და მერმე განიკურნა დაჴსნისა მისისათჳს და შეურაცხებისა და ათად ნაწილად განყოფისა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელ-იგი სამე მზაკუვარი იყო, და რეცა თუ განიკურნოს და განახლდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ჩუენ ყოველთათჳს არს თუალ პატიოსან, რომელ მოვიდა უფალი ჩუენი იესუ ქ˜ჱ და შეეყო ორკერძოჲთვე იგი თავისა თჳსისა: რაჰაბი – უცხოთესლთაგან.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ ესე თქუმული წინაჲსწარმეტყუელისა მისგან ჩას რამეთუ „მისცეს საშუმინველი კერპსა მას და იტყოდის ხატი იგი მჴეცისაჲ მის“ – ამისთჳს,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ საქმედ შედგეს და განძლიერდეს, ხოლო გულისხმისმყოფელისაგან ღმრთისა შეიმუსრა და იტანჯა და იქმნა მატლთა შესაჭმელ და იცვალა ამიერ ცხორებით.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელმან-იგი განიშორნა ცოდვანი, და სოლომონ ისრაიტელი ნათესავისაგან იუდაჲსი; და მერმე თამარი ფილისტიმელთაგან
და	შტ.ნეტ.იპ	და თუ უნდეს ვისმე ამისი სრულიად გულისხმისყოფაჲ, – წერილ არს „მაკაბელთასა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იუდა ნათესავისაგან აბრაჰამისი კურთხეულისაჲ; რუთი ამონელთა და სოდომელთაგან, ბოოს – იუდაჲსგან და ნათესავისა, ...
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შური არს გესლ და მჴეც ბოროტ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	„მჴეცმან ბოროტმან შეჭამა და მჴეცმან ბოროტმან წარიტაცა“ ...
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მუნვე შეერაცხა სახლსა მას იაკობისსა, ვითარმედ შვილი იგი მისი მომკუდარ არს.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იგიცა ეგრე სახედვე აჭირებდეს წმიდათა მათ, რამეთუ იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი იგი და მოციქული ესრეთ: „რომელსა აქუნდეს გულისხმისყოფაჲ,
და	შტ.ნეტ.იპ	აღრაცხენ რიცხჳთ სახელი მჴეცისაჲ მის, რამეთუ რიცხჳ კაცისაჲ არს და რიცხჳ მისი არს ექუსას სამეოც და ერთ“.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო ვერ გულისხმა-ვყავთ, და გუეუწყა მისთჳს ნეტარისა მის იოვანესგან.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ვითარ ვჰგონებთ, რამეთუ გამოჩინებასა მას მისსა აჩუენოს ჟამმან გამოძიებული ესე, რამეთუ რავდენ გულისხმა-ვჰყოფთ, პრკოლვილად ვთქუათ.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ მრავალსა სახელსა ვჰპოვებთ მისსა, რომელნი რიცხუსა მას ქუეშჱ არიან, და ვითარ არს, მოვედით და ვთქუათ,
და	შტ.ნეტ.იპ	და იტყოდის განძლიერებული, განცხადებულ არს, რამეთუ რომელთა იგი აქუს აქა ჟამამდე, რომელ არიან ლატინელნი.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ ნეტართაჲ მათ წინაჲსწარმეტყუელთაჲ თქუმული ესე ყოფილთაჲ მათ და ყოფადთაჲ მათ წინაჲსწარ-უწყებითა, ნუმცა ვსცთებით.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ მოწევნულ ჟამი იგი, და იგი თავადი, რომლისათჳს თქუმულ არს ესრე, გამოჩნდეს და სახელი ესე მრჩობლად ყოველთა მიეუწყოს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რაჲთა არა ამით სიტყჳთა ხოლო დავიმორჩილნეთ იგინი, რომელნი ღმრთისათა მათ ბრძანებათა იკითხვიდენ.
და	შტ.ნეტ.იპ	ვაჩუენოთ სხუათაგანცა თქუმულთა, რამეთუ იტყჳს დანიელ: „და ესე არიან რომელნი განერნენ ჴელთაგან მისთა: ედომ და მოაბ, და ძენი იგი ამონისნი“.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ ესე არიან, რომელნი შემწე ეყვნენ მას ნათესაობისა მისთჳს და მეუფედ მათ ზედა გამოჩინებითა.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იდუმიელნი ძენი არიან ესავისნი და ამონ და მოაბ,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელნი-იგი ორთა მათ ასულთა ლოთისთაგან იყვნეს შვილნი, რომელთაჲ-იგი ნათესავი მოაქაჟამამდე დგას და ელის.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იტყჳს ესაია: „და ფრინვიდენ ნავებითა უცხოთესლთაჲთა ზღუასა შინა და რომელნი იგი მზის-აღმოსავალით არიან,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ მოაბ პირველ ჴელცემულ იყოს მისა, და ორნი იგი ძენი ამონისნი დაემორჩილნენ მას“.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ ესე მას ჟამსა მათ გამო განჩინებულ და მძლე ბრძოლისა ღუაწლსა შინა იყოს სამთა მათ რქათა ათთა მათგან განფხურილთა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელნი არიან მეგჳპტელნი, ლუბიელნი და ეთიოპელნი, წარმოტყუენნეს და წარწყმიდნეს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და სხუათა მათ შჳდთა რქათა დაშთომილთა ზედა იწყოს აღმაღლებად გულითა და განლაღებად ღმრთისა მიმართ რეცა ყოველსა სოფელსა ზედა ფლობითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სისხლითა შებღალულ არა თუ იოსები იყო, არამედ სამოსელი იგი მისი.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო მიმართებაჲ მისი პირველ ზედა ტჳროსსა და ბორიტონსა და გარემო სოფლებსა მას, რამეთუ პირველ მათისა მის დაცემისათჳს სხუათა ზარი და შიში მიემთხჳოს.
და	შტ.ნეტ.იპ	ვითარცა იტყჳს ესაია: „ჰრცხუენოდენ სიდონსა, თქუა ზღუამან და ძლიერებამან ზღჳსამან თქუა:
და	შტ.ნეტ.იპ	არა მელმოდა და არა ვშევ და არა განვზარდენ ჭაპუკნი და არცა აღვამაღლენ ქალწულნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	უვნებელ არს ქ˜ჱ და ივნოცა მერმჱ ქრისტემან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ არა თუ ვნებაჲ იგი განეშოვრა და არცა კაცებაჲ იგი განეყენა, რამეთუ განუშოვრებელ და განუყენებელ იყო ერთობაჲ ძისა მის ღმრთისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს შეყოფვილ ერთობასა ღმრთეებისასა და კაცებასა ერთ უფალ, ერთ ქრისტე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	უფალ დიდების ითქუმის და კაცებაჲ ესე ერთობით ღმრთეებასა მას.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ ყოფადთა მათთჳს, საყუარელნო, და სამთა მათ რქათა შემდგომად მათსა გამართ განფხურილთა იწყოს მათ ზედა და ღმრთად თავსა თჳსსა გამოაჩინებდეს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა სამოსელი სისხლითა დასოლვებულ და შეღებული არნ სამოსელსა, ხოლო დასოვლებაჲ სისხლითა არა ჰგონიენ სამოსელსსა,
და	შტ.ნეტ.იპ	ვითარცა თქუა წინაჲსწარ ეზეკიელ: „ამისთჳს, რამეთუ აღიმაღლე გულითა შენითა და სთქუ, ვითარმედ: ღმერთ ვარი მე“;
და	შტ.ნეტ.იპ	და ესაია იტყჳს ეგრევე: „შენ თქუ გულსა შენსა: ცად აღვჴდე და ზედა ვარსკულავთა დავიდგნე საყდარნი ჩემნი და ვემსგავსო მაღალსა;
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო აწ ჯოჯოხეთამდე შთაჰჴდე და ქუესკნელთამდე ქუეყანისათა“;
და	შტ.ნეტ.იპ	და ეზეკიელ იტყჳს: „ჰრქუა შენ მკლველთა მათ შენთა, ვითარმედ: ღმერთ ვარ მე, და შენ კაც ხარ და არა ღმერთ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჴორცთაჲ მათ დაღებვაჲ იგი სისხლითა მისწუდებოდა, არამედ სამოსელი იგი იყო დაღებულ სისხლითა.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ გამოცხადებულთა ამათ სიტყუათათჳს და ნათესავისა მისისათჳს და გამოცხადებისა მისისათჳს
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა ჰგონიენ დაღებვაჲ იგი სისხლითა სამოსელსა, არამედ მისა, რომელსა შეუმოსიეს იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნუ იყოფვინ ჩუენი სასოვებაჲ კაცისა მიმართ, არამედ – ღმრთისა მიმართ, რამეთუ წერილ არს,
და	შტ.ნეტ.იპ	და წარწყმედისა მისისათჳს და სახელისა მისისათჳს ზრახვით გამონიშულისა ვიხილნეთ საქმენიცა მისნი.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ მოუწოდის ყოველსა მას ერსა და შეკრიბნეს ყოველთაგან სოფელთა განბნეულნი თჳსად შვილად გამოჩემებითა მუნვე,
და	შტ.ეპ.კვიპ	შეიმოსნა ვნებისანი და რომელ-იგი უვნებელ იყო ვნებისაგან, რეცა თუ უვნებელისა მის შერაცხილ არიან ვნებანი იგი,
და	შტ.ნეტ.იპ	და შენებად სოფლისა მის და აღმართებად მათა ტაძრისა მის, რამეთუ მათგან ვითარცა თაყუანისცემასა მიიღებდეს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რაჲთა ვნებისაჲთა მით ჩუენი განაქარვოს ვნებაჲ და სიკუდილი.
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელთა უწოდის და რომელთა არა უწოდის, მივიდენ მისა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ქ˜ჱ მეუფჱ არს უფალი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და იერემია იგავად წარმოიღებს და იტყჳს ესრე: „ჴმა-ყო კაკაბმან და შეიკრიბნა მართუენი, რომელ არა შვნა, ყოფად სიმდიდრისა თჳსისა არა სამართლად;
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა აქუნდა სამოსელი იგი იოსებისი ძეთა მათ იაკობისთა და მიუთხრობდეს მამასა თჳსსა სიკუდილსა მას იოსებისსა და იოსები მეფობდა მეგჳპტელთა ზედა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ზოგებასა ოდენ დღეთა მისთასა დაუტევონ იგი და იყოს აღსასრულსა თჳსსა უგუნურ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და კრძალვით დადვეს იგი სამარესა მას და დაჰბეჭდეს განკრძალვით საფლავი იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ევედრებოდეს პილატეს, რაჲთა უბრძანოს ერის კაცთა მათ დაცვად საფლავისა მის კრძალვით.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა სახლსა მას იაკობისსა აქუნდა სამოსელი იგი იოსეფისი და იოსები მეუფებდა ეგჳპტეს, ესრჱთცა ქრისტე მეუფჱ ყოველთაჲ – შთასრულ ჯოჯოხეთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განჴსნნა კრულებანი ადამისნი, რომელ შეკრულ იყვნეს ბოროტისა მის მძლავრისაგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დიდმან მეუფემან ქრისტემან და მძლავრ შეკრა და მოკლა მძლავრებაჲ იგი ეშმაკისაჲ, რომელ არს სიკუდილი, და იავარ-ყო სახლი მისი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელ არიან უფსკრულნი ჯოჯოხეთისანი, და წარმოტყუენა წარტყუენულნი იგი სიკუდილითა და სულნი ყოველთანი განარინნა ძლიერებისაგან უცებებისაჲთა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ცოდვილთა შეცოდებისაგან და მწარისა რისხვისაგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ამას ნუვინ ჰგონებნ, ვითარმცა ესე ხოლო იყო, ვითარმედ რომელნი ცოდვასა ქუეშჱ იყვნეს, იგი[ნი] ხოლო იჴსნნა.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო იგი უკრკჳნავნ და გარემო უვალნ უცხოჲსათა მათ მართუეთა ვითარცა თჳსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ გულისხმა-ყავნ სახისა ამისგან, რამეთუ იგივე ცოდვაჲცა აჴოცა და ჴელმწიფებაჲ ცოდვისაჲ – სიკუდილი მოკლა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განათავისუფლნა ყოველნი ცოდვისა და სიკუდილისაგან და აჴოცა ჴელმწიფებაჲ სიკუდილისაჲ, რომელ არს ესე მძლავრობაჲ მისი.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო რაჟამს მიიწიის ჭეშმარიტი იგი მამაჲ და ჴმა-ყვის თჳსითა მით ჴმითა, ცნიან მართუეთა მათ, დაუტევიან ახალი იგი და მივიდიან ჭეშმარიტისა მის მამისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ მიუწოდის კაცებასა მას, უცხოთა მათ თჳსად ყოფად უნდეს, ჴსნასა ყოველთა ცუდად აღუთქუმიდეს და თავისა თჳსისა განრინებად ვერ შემძლებელ იყოს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო რომელი ამიერითგან თავისა თჳსისა გამოშობდეს ზრახვასა ზაკულებისასა და ცოდვასა, თჳსსა თავსა აბრალენ შეცოდებათათჳს ...
და	შტ.ნეტ.იპ	იწყოს მათგან თაყუანისცემულმან მან დევნად წმიდათა მათ, რომელნი-იგი მტერ და მჴდომ არიან მისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	ვითარცა იტყჳს მაცხოვარი: „მსაჯულ ერთ იყო ქალაქსა შინა, ღმრთისა არა ეშინოდა და კაცთაგან არა ჰრცხუენოდა;
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო არა თუ რომელნი-იგი ცოდვენ და არა შეინანონ შეცოდებაჲ იგი, არა არს, ვითარმცა არა დაისაჯნეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა ხოლო თუ განმამწარებელთასა იტყჳს, და რომელნი განმწარდეს და რომელთაცა განამწარიან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იტყჳს ესრჱ, რომელმან გამოიყვანნა კრულნი სიმჴნითა თჳსითა მითურთით, რომელთა განამწარეს და რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს სამარებსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	„მრავალნი წმიდათაგანნი აღდგეს და შევიდეს მის თანა წმიდასა მას ქალაქსა იერუსალჱმსა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იყო აღდგომაჲ მათი საკჳრველ დიდ, რომელსა წამებულ იყო აღდგომისა მის უფლისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ რომელნი-იგი აღდგეს, იყვნეს კაცნი განმწჳსებულ და განსრულებულნი დღითა, რომელთა იცოდეს მიგებაჲ სიტყჳსაჲ და მოსაგებელი სიტყჳსაჲ სმენად და გულისხმის-ყოფად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელნი იყვნეს ვითარ ოცდაათის წლის ოდენ და რომელნიმე ოც წლის, რომელნი შემძლებელ იყვნეს ცნობად ძმაჲ ძმისა და მამაჲ შვილისა და შვილი მამისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰკითხვიდეს მათ, რომელნი-იგი აღდგომილ იყვნეს, თითოვეულად ნათესავთა და მეცნიერთა, ვითარმედ: შენ ესე სახელი იგი ხარ? და მათ მიუგიან, ვითარმედ: ეგე სახელი ჩემი არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თქჳან, ვითარმედ: ამის ადგილისა სამარისაგან აღდგომილი მოსრულ ვარ და თქუენ ესე სახელი გრქჳან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰკითხვედ, ვითარმედ: ვინაჲ მოხუალთ? მათ მიუგიან: აღვდეგით და მოვედით.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიუგიან უ[რ]თიერთას – შვილმან მამასა და მამამან შვილსა: რაჲ იყო ანუ ვითარ აღსდეგით?
და	შტ.ეპ.კვიპ	მიუგეს და ჰრქუეს აღდგომილთა მათ: წინა სამისა დღისა რაჲ საქმჱ იქმნა თქუენ შორის? და იყო ნათესავი იგი ისრაჱლისაჲ დაჴსნილ და მოვიწყე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მიუგეს და ჰრქუეს, რომელნი-იგი აღდგომილ იყვნეს: რომელსა საქმესა იტყჳთ, აქა არარაჲ ქმნულ არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მიუგეს აღდგომილთა მათ: არა უწყით, რამეთუ ქუეყანაჲ შეიძრა და უფსკრულნი აღიძრნეს და ქუესკნელნი ჯოჯოხეთისანი დაემჴუნეს?
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თქუენ მას დღესა რასა იქმოდეთ ანუ რაჲ იყო საქმჱ იგი? ხოლო მათ მოიჴსენეს და თქუეს: ერთი ვინმე მაცთური, რომელსა ერქუა იესუ, შევიპყართ და ჯუარს-ვაცჳთ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო აღდგომილთა მათ აღიმაღლეს ჴმაჲ და იტყოდეს: ვაჲ თქუენდა!
და	შტ.ეპ.კვიპ	იგი იყო, რომელი მოვიდა ჩუენდა და ზღუდენი ჯოჯოხეთისანი დაამჴუნა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განჭრნა საკრველნი სიკუდილისანი ძლიერებითა თჳსითა და აღგუადგინნა ჩუენ სამარეთაგან ჩუენთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აღესრულა თქუმული იგი, რომელსა იტყჳს: „აღდგენ მკუდარნი და აღემართნენ ყოველნი, რომელნი დამკჳდრებულ არიან სამარებსა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აჩუენოს უფალმან ცხორებისამან გაჭრილ საკრველნი სულთანი ძალითა თჳსითა, რომელნი შეყენებულ იყვნეს ჯოჯოხეთს შთასლვითა მისითა ჯოჯოხეთა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	მოვიდეს და შემოჴდეს ქალაქსა ამას იერუსალჱმსა და რომელნი განმწარებულ და შეყენებულ იყვნეს ჯოჯოხეთს სულნი და ჴორცნი მათნი სამარებსა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აღდგომილნი სულითა და ჴორცითა შევიდეს ქალაქად
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განეცხადნეს მრავალთა და მოაჴსენებდეს, რომელთა განამწარეს უფალი, და რომელთა შეიპყრეს უფალი თჳსი და ჰგუემდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	კეთილად განწესებულ არს თუალი ბჳვრილი, რომელ არს მომრუმჱ, სისხლის ფერ და მობერმჱ, რომელი მსგავს არს სისხლითა დაღებულსა მას სამოსელსა იოსებისსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელი შეალტვეს სისხლითა ძმათა მათ და მიუძღუანეს მამასა თჳსსა იაკობს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	კეთილად მერმეცა დაიწერნეს ფერნი თუალისა მის ბჳვრილისანი, მოასწავებენ ყუდროვებასა და სიმშჳდესა და სიწმიდესა იოსებისსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელი სიბრძნითა მიიწია ფლობილებასა და ჴელმწიფებასა და საყუარელ-ყოფასა ფარაოჲსსა და მეგჳპტელთა მათ და ყოველსა სოფელსა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ქურივი ერთი იყო მასვე ქალაქსა, ევედრებინ მას და ეტყჳნ: მისაჯე მე მოვალისა მისგან ჩემისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა-სახედ თუალი ბჳვრილი განედგმის გჳრგჳნსა შარავანდედთასა და ედგმის გჳრგჳნსა და სამკაულსა დედათა აზნაურთასა
და	შტ.ნეტ.იპ	და შემდგომად მოვიდა გონებასა თჳსსა და თქუა: ღმრთისაგან თუ არა მეშინის და არცა კაცთაგან მრცხუენის, რამეთუ მარადის მაწყინებს მე ქურივი ესე, ამის გამო თუ უსაჯო მას“.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ მსაჯული იგი სიცრუვისაჲ, რომელსა არა ღმრთისაგან ეშინოდა და არცა კაცთაგან ჰრცხუენოდა, ჭეშმარიტად ანტჱქრისტესთჳს იტყჳს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შთაისუმის ბეჭედსაცა ჴელმწიფეთასა და დიდ-დიდთასა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რამეთუ შვილ არს იგი ეშმაკისა, იწყოს ჴელმწიფებად
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შეამკობს ყოველთა თუალი ბჳვრილი, რომელ პატივ არს ყოველთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და აღდგომად პირსა წინაშე ღმრთისასა, რომელსა ნანდჳლვე არცა ღმრთისა ეშინოდის და არცა კაცთა ჰრცხუენოდის და რეცა თუ მსაჯულ იყოს ყოველთაჲვე ერთბამად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ არს შეკრებაჲ და აღსრულებაჲ თუალთა მათ ყოველთაჲ, რომელნი განდგმულ არიან ზედა სიტყჳერსა და საშჯელისა მას ფიცარსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს დიდად მწითურ ფერი მისი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სათნო არს ესე ასულთა შარავანდედთასა და მდიდართა და ჴელმწიფეთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	„ამისთჳს, რამეთუ არა დაემორჩილნეს ჭეშმარიტებასა მას, მაშინ ეტყოდის ერსა მას და იერუსალჱმსა მაცთურებაჲ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გამოქმნიან სასუმლად და არა განიშოვრიან.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ესაია – ეგრევე: „ამისთჳს, რამეთუ არა ენება ერსა მას სუმად წყალი იგი სილოვამისაჲ რომელი ვალს მდუმრიად,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს მას შინა მრავალი ფერი განფენილ მსგავსად მეწამულისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მეუფედ ასურასტანელთა იგავით ანტექრისტესა იტყჳს, ვითარცა იტყჳს სხუაჲცა წინაჲსწარმეტყუელი:
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს შუენიერ ხილვაჲ მისი და არს სიმწჳსით, რაოდენცა ვინ ქმნა სასუმლად.
და	შტ.ნეტ.იპ	„და იყოს, რომელ-ესე ჩემგან არს მშჳდობა, რაჟამს ასურასტანელი იგი მოვიდეს ქუეყანასა თქუენსა და მოიწიოს საზღვარსა თქუენსა“,
და	შტ.ნეტ.იპ	და მოსეცა იტყჳს ეგრჱთვე, წინაჲსწარუწყებით,
და	შტ.ნეტ.იპ	ვითარმედ განმზადებულ არს არა დამორჩილებად, არამედ განშორებად და განგდებად ჭეშმარიტისა მის სოფლისა მჴსნელისა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და დამორჩილებად მაცთურსა მას ქუეყანისა მეუფესა, და ზეცისაჲსა მის შეურაცხის-ყოფად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო გუასმიეს ესრე, ვითარმედ ქუეყანასა მას ჰინდოეთისასა იპოვების, ეთიოპიას და თებაიდით კერძო და სხუათაცა ადგილთა მრავალთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ შესცთეს ყოვლითავე და არცა ერთითა რაჲთ ერთობითა ჭეშმარიტებასა მას შინა პოვნილ, არცა შჯულითა მით, რამეთუ გარდამავალ შჯულის იქმნნეს
და	შტ.ნეტ.იპ	და არცაღა წინაჲსწარმეტყუელთა მათ, რამეთუ მოწყჳდნეს იგინი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	საკჳრველ არს თუალი ესე, რომელსა ზედა გამოიქანდაკა და გამოიხატა და დაიწერა სახელი ბენიამენისი შემდგომითი შემდგომად ძეთა მათ იჱლი˜სათჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და არცა სახარებისასა მას ჟამსა, რამეთუ თავადი იგი მჴსნელი ჯუარს-აცუეს
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ესე არს უმრწემეს ძეთა მათ იაკობისთა, ეგრეცა თუალი ესე არს შემდგომ და დასასრულ სიტყჳერსა მას ფიცარსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	უმრწემეს იყო ბენიამენი და ყოვლისა წინა მეფობდა იგი ისრაჱლსა ზედა, რამეთუ საულ, ძჱ კისისი, ბენიამენის ნათესავისაგან იყო,
და	შტ.ნეტ.იპ	და არცა მოციქულთა მათ დაემორჩილნეს, რამეთუ იგი თავადი სიკუდილდ მისცეს, ყოველსა ჟამსა განმაოტებელ და მაგინებელ ჭეშმარიტებისა ყოფილ, ღმრთის მოძულებისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელი პირველ მეფობდა ძეთა მათ ზედა ისრაჱლისათა და მსაჯულნი დადგებოდეს ამის ნათესავისაგან, რომელნი შჯიდეს ისრაჱლსა, ვითარცა მეფენი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუანიცა ჴელმწიფენი და ძლიერნი აღდგებოდეს ამის ნათესავისაგან, რომელთაგანცა იქმნა საულ მეფჱ ვიდრე მეფობადმდჱ დავითისა, რომელი იყო ნათესავისაგან იუდაჲსი.
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელთა გამო განსავსჱ გულისწყრომითა იწყოს ჰროარტაკებისა მიწერად წმიდათა მათ ყოველთა და მერმე მოსრვად,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელთა არა ინებონ მსახურებად მისა და თაყუანისცემად ვითარცა ღმერთსა
და	შტ.ნეტ.იპ	და „ვაჲ ქუეყანასა მას ნავთასა ფრთენი [...], რომელი წარავლინებს ზღუასა ზედა მოციქულთა და წიგნებსა ქარტითა ნათესავთა მიმართ დრკუთა
და	შტ.ნეტ.იპ	და ერისა მიმართ უჴმარისა-; ვისა მოსავ ერი იგი, რომელ წიაღ დამკჳდრებულ არს და ქუეყანასა ზედა დატკებნულ?“
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შემდგომად ტყუენვისა მის ბაბილოვნელთაჲსა მრავალნი აღდგეს ნათესავისა მისგანნი, რომელთა იჴსნეს ისრაჱლი.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო ჩუენ რომელნი-ეგე ვესავთ ძესა მას ღმრთისასა, ვიდევნებით და ვიჭირვით ურწმუნოთაგან,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ამის ნათესავისაგან იყო მარდუქჱცა, ძჱ იაერისი, რომელ იყვნეს დიდნი და წინამძღუარნი და მასწავლელნი ისრაჱლისანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შემდგომად წარტყუენვისა მის ბაბილოვნისა ბენიამენის ნათესავისაგან იყო ესთერ, რომლისა გამო იჴსნნეს წარტყუენულნი იგი.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ ნავთა ფრთე არიან ეკლესიანი და ზღუა – სოფელი ესე, რომელსა ეკლესიაჲ, ვითარცა ნავი ზღუასა შინა, რორინებნ ზამთრისათა მათგან ღელვათა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და აღუღებიეს და აქუს მძლჱ იგი სიკუდილისაჲ, რომელ არს ჯუარი იგი ქრისტესი,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ არს თავი იგი მისი აღმოსავალ და შემდგომი მისი დასავალ და საშუვალი იგი მისი დღჱ შუვა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და საკუმეველთა უკუმევედ და თქჳან: ესე არს საკუმეველი ფრცხილი, შტახში და ქალბანაჲ და ფრცხილი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არს მერმე სხუაჲცა ფრცხილი, რაჟამს სულნელთა ნელსაცხებელთა ვინმე შესზავებნ (!) და შეზავებულსა მას განჰმზადებნ ნიჟარსა თუალისა ფრცხილისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შთასხმულ მას შეიზავნიან საცხებელნი იგი სულნელნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აწ რაჲთა არა განვაგრძვოთ თქუმად ყოველი ბუნებაჲ დაყოვნებითა მრავალ ჟამთაჲ თქუმად ფრცხილისა მისთჳს და საკუმეველთა და ნელსაცხებ(ელთა) მათთჳს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ დუმილით თანა-წარვჰჴდე ამას ადგილსა და ვიწყო სხუათა მათ გამოთქუმად შემდგომითი შემდგომად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სძალთა დიდად საყუარელ იყო ნანდჳლვე ყუდროვებისა და სიმშჳდისა მისისათჳს, რამეთუ იყო ზურგ და მცველ მისა და ძმისა თჳსისა იოსებისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე მართლად უყუარდა იოსებს ბენიამენი და მისცემდა უმეტჱს ძმათასა ხუთსა ნაწილსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	საყუარელ იყო ბენიამენი მამისა თჳსისა და ძმათა თჳსთა, რამეთუ იყო იგი თავადი და ნათესავი მისი მოისარ და მბრძოლ და მრავალთა ადგილთა განარინებდეს ისრაჱლსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ს[აყ]უარელ იყო ღმრთისაცა ბენიამენ, რამეთუ ჰხუედა იერუსალჱმი ნაწილად მკჳდრობისა და სადა-იგი ტაძარი
და	შტ.ეპ.კვიპ	და საკურთხეველი აღიშენა და სადა-იგი შეიწირვოდეს მსხუერპლნი შეწყნარებისანი ღმრთისა მიმართ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიუტევებდა ჴელმწიფებასა მას იუდას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შემდგომად ტყუენვისა მის მჴსნელნი გამოჩინებად იყვნეს ნათესავისაგან ლევისი ნათესავსა მას ზედა ისრაჱლისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა ბენიამენი შემდგომ იყო ყოველთა ძმათა, ეგრეცა ესე – გამორჩეულ შემდგომად, და ვითარცა ბენიამენი – საყუარელ ყოველთა, მსგავსად თუალისა ფრცხილისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ეგრეცა პავლე მოციქული შუენიერ და საყუარელ იყო ეკლესიათა და ყოველთა მორწმუნეთა „ჭურ რჩეულ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა საყუარელ არს მეფეთა და სძალთა თუალი ფრცხილი და სასუმლად თჳსა განჰმზადიან მისგანი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იკითხევდ წიგნსა მოციქულისასა და სამოციქულოთა მათთა ერთსა ჟამსა წელიწადსა შინა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო წიგნი პავლჱსი ყოველთა დღეთა და ჟამთა სულიერითა მით სასუმლითა მოჰრწყვენ და განაძღებენ ეკლესიასა ღმრთისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმჱ ბარძიმი იგი იოსებისი იპოვა ძაძასა შინა ბენიამენისსა, რომელი შთა-ვისმე-ედვა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ამას ეტყოდა სამოველ წინაჲსწარმეტყუელი საულ მეფესა, რომელი იყო ნათესავისაგან ბენიამენისი: შენდა არიან კეთილნი ისრაჱლისანი და სახლისა მამისა შენისა[ნი].
და	შტ.ეპ.კვიპ	შეიწირვოდეს ნანდჳლცა საულის მეფისა მის ისრაჱლისა ძღუენნი და საფასენი და ყოველნივე კეთილნი სახლისა ისრაჱლისა[ნი].
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ უფროჲს და უმეტჱს პავლე თავისა თჳსისა გამოაჩინებს ამას: ისრაიტელ თუ არიან? მეცა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმე იტყჳს: „ჰებრაელი ებრაელთაგან, ნათესავით აბრაჰამისი, გუნდისა მისგან ბენიამენისი, შჯულითა ფარისეველ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვიქმენ შჯულისა მისგან მამათაჲსა შურის-მეძიებელ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუაჲცა იგი, რომელსა იტყჳს შემდგომითი შემდგომად და ამისთჳს დაწერილ არს მისთჳს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ას და მეათექუსმეტესა ფსალმუნსა იტყჳს: „მრწმენა მე რასაცა ვიტყოდე“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	იტყჳს წიგნთა მათ შინავე თჳსთა პავლე მოციქული: „და ჩუენცა გურწმენა, რომლისათჳს-ესე ვიტყჳთ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აქა დავითს უთქუამს ამის სახისათჳს და აღესრულა სულიერად პავლჱს ზედა, რამეთუ თქუა „მეცა მრწამს, რომლისათჳს-ესე ვიტყჳ, რომლისაჲ გურწამს“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რაჟამს მივიდოდა დამასკედ და უფალი გამოეცხადა მას ზეცით და ჰრქუა: საულ, საულ, რაჲსა შედგომილ ხარ დევნად ჩემდა?
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰრქუა საულ: ვინ ხარ შენ, უფალო? ჰრქუა ქრისტემან: მე ვარ იესუ, რომელსა შენ მდევნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ამისა შემდგომად ჰრქუა: შევედ ქალაქად და მუნ გეთხრას, რაჲ-იგი ღირდეს საქმედ შენდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმე იტყჳს: აღდგა და ვერ ხედვიდა, მიპყრეს ჴელი და შევედ ქალაქად“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ამას იტყჳს შემდგომად საფსალმუნჱ იგი: „და მე დავმდაბლდი ფრიად“, რამეთუ პირველ იტყჳს: აღსრულ ეტლთა და დიდითა განლაღებითა თავის-მოთნებით წარმოვემართე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა მთხოველი ჴელ-პყრობით შევჰყავ, რამეთუ პირველ დაბნელებულ იყვნეს გონებანი ჩემნი, რამეთუ ვიყავ ღმრთის მბრძოლ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო აწ ღმერთმან დააბნელნა თუალნი ჩემნი, რაჲთა განმსწავლოს მე და რაჲთა აღეხუნენ თუალნი გულისა ჩემისანი და მოვიდე ღმრთისა ცნობასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე ესე არს, რომელსა იტყჳს დავითი: „და მე დავმდაბლდი ფრიად“, განმსწავლა მე ღმერთმან, განმაშოვრნა ჩემგან წარმდებებანი
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დამამდაბლა მე და გამოაცხადა ჩემ ზედა საშინელებაჲ თჳსი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დაკჳრვებულ ვარ და ვიცი და აწ ჴელ-პყრობით შევალ დამასკედ, რომლისათჳსცა იტყჳს: „მე ვთქუ განკჳრვებასა ჩემსა, ვითარმედ ყოველი კაცი ცრუ არს“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე განსაკჳრვებელ არს, რამეთუ პირველ ეტლთა შინა და აწ ვითარცა მთხოველი ჴელპყრობით მივჰყავ, მაშინ სავლე და აწ – პავლჱ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	პირველ – მდევარ, და აწ – მოციქულ.
და	შტ.ქქ	რამეთუ ვითარცა ჩჩჳლნი, რომელნი გამოსწოვენ ძუძუთაგან გამოწოვად სძისა, ეგრეცა სახედ ყოველნი გამოსწოვდენ შჯულისა და სახარებისაგან მცნებათა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და უფალსა მას კაცად იტყოდეს, და მომაქცეველსა მას შეცთომილთასა მაცთურით ჰხადოდეს.
და	შტ.ქქ	ჵ კაცნო, იხილეთღა, შუენიერად თქუა მამამან და უმეტჱსად შუენიერად,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე დაცემასა მას ჩემსა და დაბრმობასა [ვთქუ]: ც[რ]უ არიან ყოველნივე კაცნი, რამეთუ რომელი-იგი მოკუდა და დაეფლა და მიიპარა მოწაფეთა მათ მიერ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ ვითარ ჩემდამო ზეცით იტყოდა და თქუა, თუ, ვითარმედ სიტყუაჲ ხოლო იყო.
და	შტ.ეპ.კვიპ	თუალთაჲ ესე დაბრმობაჲ შეატყუებს და განანათლებს გონებათა დაბრმობილთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ამისა შემდგომად, ვითარ შევიდა დამასკედ და განათლდეს თუალნი მისნი, ჰრწმენა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, იტყოდა და ქადაგებდა გზასა ჭეშმარიტებისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შემდგომად ამის ყოვლისა მოიღო უფლისაგან ნაცვალად უკეთურებათა მათთჳს, განშიშულებულ კეთილთა შინა სამართალთა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ჰმადლობდა და იტყოდა: „რაჲ მივაგო უფალსა ყოვლისავეთჳს, რომელი ესე მომცა მე?“ მდევარ ვიყავ – ღირს-მყო მოციქულებად,
და	შტ.ეპ.კვიპ	მგმობარ ვიყავ – ღირს-მყო მე საღმრთოთა მათ სახილავთა ზეცისათა, უმეცრებით შეცთომილებასა შინა ვიქცევოდე – გამომიცხადნა მე ზრახვანი დიდნი და საშინელნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იტყჳს:,რაჲ მივაგო უფალსა ამის ყოვლისათჳს, რომელი ესე მომცა მე“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ იგი, სასუმელი ცხორებისაჲ მოვიღო და სახელსა უფლისასა ვხადო“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ამისა წადიერად პავლჱ იტყოდა: „სასუმელი ცხორებისაჲ მოვიღო და სახელსა უფლისასა ვხადო“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იტყჳს: „დაღათუ სიკუდილდმდე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დაღათუ ურვანი მოიწინენ სახელისათჳს უფლისა, მე არა უვარ-ვყო, არცა ფართოვებასა და არცა იწროვებასა, არცა დაუტევო და არცა განვეშორო სახელსა მას მაღლისასა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რამეთუ ესე ესრჱთ არს, გამოაცხადებს შემდგომი იგი სიტყუაჲ, ვითარმედ: „პატიოსან არს წინაშე უფლისა სიკუდილი წმიდათა მისთაჲ“
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუაჲ იგი, რომელსა იტყჳს შემდგომითი შემდგომად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე კეთილ და შუენიერ არს ფრთხილთა თუალთაგან სასუმელი, რომელ მიეპყრა სძალსა მას, რომელ არს ეკლესიაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელი მოჴდა და წარმოაჩინა ბენიამენ ნათესავისაგან თჳსისა, პავლე, რომელმან ასუა სასუმელი ღმრთის მეცნიერებისაჲ და სიხარულისაჲ ყოველთა ცის-კიდეთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიეგო ხუთ წილად ნაწილი შრომისა მისისაჲ, ვითარცა ბენიამენს, რამეთუ იტყჳს ესრჱ: „ხუთ გზის და ვივნე“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რაჲთა არა თავსა თჳსსა ქებაჲ მისცეს, იტყჳს: „არა თუ მე, არამედ მადლი იგი, რომელ მომეცა“.
და	შტ.იაკ	ხოლო ბერმან ვითარცა იხილნა იგინი, შეეწყალნეს იგინი, რამეთუ ეგევითარითა ცრემლითა ტიროდეს წინაშე მისა და იტყოდეს: ჵ წმიდაო მამაო,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე „მგელ მტაცებელ – ბენიამენ, რომელი განთიად ჭამადსა თჳსსა ჭამდა და მიმწუხრი განუმზადებდა“ და დაჰკრებდა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	განახლებული განჭაბუკნებოდა ბენიამენ ჴელითა პავლესითა, რამეთუ სიჭაბუკესა თჳსსა მგელის-სახჱდ პავლე იტაცებდა და დაჰგლიდა ძუალთა და ჴორცთა მრავალთასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე არს, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ ჭამადი განთიადისაჲ ჭამოს და მიმწუხრი იგივე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რაჟამს მიიწია სისრულესა, მოიღო საჭმელი იგი სულიერი და მიჰფინა ყოველთა საღმრთოჲთ კერძოჲ იგი მოძღურებაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელი-იგი სადამე მოსრვიდა და მოსწყუდიდა (!), რომელ ქრისტჱს მიმართ მორწმუნენი იყვნეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო მერმე თავსა თჳსსა ასხურებდა და ზრდიდა, ვითარცა-იგი იტყჳს, ვითარმედ: გა-მცა-უფენ და მივსცემ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმე იტყჳს მუნ ბენიამენ, ჭაპუკი საკჳრველი, ვითარ იტყჳან საღმრთონი წიგნნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა იტყჳს ბენიამენი ხოლო მუნ, არა ხოლო ბენიამენი, არამედ იტყჳს მუნ ჭაპუკისაცა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვინ არს, რომელი ამას იტყჳს? რომელ არს უმრწემეს ძმათა თჳსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა თუ მუნვე იერუსალჱმს გამოეცხადა ამას საღმრთოჲთ კერძოჲ იგი სასწაული, არამედ მისლვასა მას მისსა დამასკედ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ეგრეცა პავლე შეძრწუნებული და დაკჳრვებული იტყოდა, „შენ ვინ ხარ, უფალო?“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ჴმაჲ იყო პავლჱსა და თქუა: მე ვარ იესუ, რომელსა შენ მდევნი“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იქმნა დაკჳრვებულ სწავლითა დიდითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	განიშოვრა უგუნურებაჲ და თავ-ჴედებაჲ და მოიღო მადლი სიბრძნისაჲ სულისაგან წმიდისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	იქმნა ჭურ რჩეულ და მოძღუარ ეკლესიათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მოვედით და იხილეთ პირად-პირადი ესე საკჳრველებაჲ, ვითარ შუენიერად სახილველ არს ხოირად მოქმნული იგი სასძლოჲ – ეკლესიაჲ,
და	შტ.ქქ	და რასამე სა[მ]ფსონ ახალსა ზრახვასა მელთა მიმართ აღასრულებდა, რამეთუ რაჟამს მისგან მიეღო ცოლი იგი, შეიპყრნა სამასნი მელნი და შეკიცუნა ურთიერთას
და	შტ.იაკ	ხოლო ვითარცა აღასრულა ბერმან ლოცვაჲ თჳსი მის ზედა, უბრძანა მათ დამარხვაჲ და თჳთ წარემართა გზასა თჳსსა.
და	შტ.ქქ	და ესე იყო სასწაულ, რამეთუ რიცხუსა მას იტყჳს, ვითარმედ: სამასნი მელნი შეკიცუნა ურთიერთასო, რომელთა უკუანაჲსკნელ ცეცხლი აღგზებული დასწუვიდესო.
და	შტ.ეპ.კვიპ	„ქედი შენი, ვითარცა საშუვალი რკინისაჲ სასანთლისაჲ და ვითარცა მეწამული მსგავს პილოჲს ძუალისა“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ შეტყუებულ ურთიერთას გამოითარგმანებიან სიტყუანი ესე ესრჱთ: გამოაჩინა თავად ქ˜ჱ და ბაგედ-მოციქულნი და თუალნი ორნი შჯულნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	საყნოსელ ესე არს, რომელ მიიღეს სული სულნელებისაჲ წმიდათა მათ მოციქულთა და მიმოსდვეს ყოველსა სოფელსა და იტყოდეს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარმედ: „სულ სულნელების ვართ ჩუენ ქრისტჱსა, რომელთათჳსმე ცხორებითი ცხორებად და რომელთათჳსმე სიკუდილითი სიკუდილად“;
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუაჲ იგიცა, რომელსა იტყჳს შემდგომითი შემდგომად: „მწუერვალნი თითთა შენთანი, ვითარცა მწუერვალნი ლიბანისანი“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ითქუმის ესე ეკლესიასა ზედა და მოციქულთა მიმართ, რამეთუ მიიღო პავლჱ წიგნები მღდელთმოძღუართა მათგან
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მივიდოდა დამასკედ მახლობელად ძირსა ლიბანისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოეცა ზეცით სწავლაჲ და სული სულნელებისაჲ და ესმა სახელი უფლისაჲ იესუჲსი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოემადლა პავლჱს სახელისა მიერ ქრისტჱსისა მადლი სულნელებისაჲ მიჰფინა და აღავსო მოძღურებითა სულნელებისაჲთა ყოველნი ცისკიდენი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იყო დასასრულ და შემკრებელ ოთხგან განდგმულთა თუალთა, რომელი გამოქმნულ და შთალესულ და განდგმულ ზედა ფიცარსა მას საშჯელისასა.
და	შტ.ქქ	და რასა-მე იტყჳს: „ვინ არს ესე, რომელი გამოვალს უდაბნოჲთ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რაოდენ შემძლებელ ვიყავ, გამოვთქუ პოვნაჲ და სახჱ თუალთა ამათ პატიოსანთაჲ, ვ~ მიითხოვა პატიოსნებამან მაგან შენმან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დაღათუ დიდად და უზეშთაეს ჩემსა იყვნეს ჩემდამო ბრძანებანი ესე, მე სიყუარული და მორჩილებაჲ წ~ე შენსა დავდევი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ სიმჴნემან მაგან შენმან მიიღენ და შეიწყნარენ შიშნეულებაჲ ესე გონებისა ჩემისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თუ დაშთომილ და დაკლებულ რაჲმე იყოს, აღივსენ იგი ყოვლად მოყუარისა და უხუად სიბრძნისა მაგის შენისა, რამეთუ სიყუარულმან ყოველივე დაითმინის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დაღათუ უმეტჱს გარდარეული იყო, უფროჲს გონებისა ჩემისა მომადლებულ უფლისა ღმრთისა მიერ და შენითა მაგით ლოცვის-ყოფითა სარგებელ ჩუენდა და მრავალთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ ყოვლითა პირითა იდიდენ მამაჲ ძისა მიერ და ძჱ მამისა მიერ ერთობითა სულისა წმიდისაჲთა უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე ამენ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მეათერთმეტჱ განწესებაჲ რიცხჳსაჲ და განყოფაჲ ძეთა მათ ისრაჱლისათაჲ, ვითარცა უბრძანა მოსჱ ათორმეტთა მათ ნათესავთა დგომად:
და	შტ.ეპ.კვიპ	ექუსისა მის ნათესავისა მთასა მას ზედა გარიზინსა, და ექუსთაჲ მათ – მთასა მას გებალსა, ვითარცა წერილ არს მეორესა მას შჯულსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს განყოფაჲ ნათესავთაჲ მათ ესრჱ, რამეთუ იტყჳს ესრე; განადგინენ ექუსნი მთასა მას გარიზინსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელნი არიან ესე, რომელნი იტყჳან კურთხევათა მათ, და იტყოდეს: სჳმეონ, ლევი, იუდა, იზაქარ, იოსებ, ბენიამენ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მთასა მას გებალსა, რომელნი იტყოდეს წყევასა მას: რუბენ, გად, ასერ, ზაბილონ, დან, ნეფთალემ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ მოვიჴსენეთ გონებასა მეათერთმეტჱ იგი განწესებული რიცხუთა მათ, რომელ განიწილა ორგან: ექუსნი ერთსა მას მთასა და ექუსნი ერთსა მას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ განყოფილ: ექუსი იგი ნათესავი ერთსა და ექუსი ერთსა დაწერილ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ექუსი იგი ნათესავი წყევად გებალსა ზედა დაწერილ, თუალსა, რომელი იყო ზედა, მარცხენასა მჴარსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იყვნეს მთასა მას გარიზინსა, რომელნი იტყოდეს კურთხევათა მათ: სჳმეონ, ლევი, იუდა და სხუანი იგი სამნი მათ თანა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იტყოდეს: იყავნ! იყავნ!
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმე რუბენ, გად, ასერ და ზაბილონ, დან და ნეფთალემ მთასა მას გებალსა და იტყოდეს ესრჱთ:
და	შტ.ეპ.კვიპ	წყეულ იყავნ ყოველი, რომელმან არა ყოს დაწერილი წიგნთაჲ ამათ შჯულისათაჲ! და იტყჳნ ყოველი იგი ერი: იყავნ! იყავნ! და გამოითარგმანების ამენ: იყავნ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ჴმაჲ ორთა მათ მთათაგან და ოხრაჲ ორთა მათ დასთაჲ სასმენელ იქმნებოდა ერისაჲ მის, რომელნი დგეს ველსა მას შორის ორთა მათ მთათა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჴმაჲ ოხრისაჲ სასმენელ იქმნებოდა ველთა მათ, სადა დგა ერი იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გამოთარგმანებით ითქუმის მთაჲ იგი გარიზინი – მთაჲ ჴსნისაჲ, და მთაჲ გებალი – შეგინებულ და შებილწებულ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელსა შევიდა უფალი, რომლისაგან გამოვიდა დედაკაცი იგი სამარიტელი და იხილა უფალი, რამეთუ ჯდა ზედა ჯურღუმულსა მას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აწ ერქუმის სჳქემსა ნეაპოლის, ქალაქი პოხილი და სავსჱ, რომელ არს ქუეყანასა მას პალესტინელთასა, რომელსა დამკჳდრებულ იყვნეს მას ჟამსა სამარიტელნი და ჰურიანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სამარიტელ ითქუმის, რამეთუ მთაჲ იგი, რომელ მახლობელად ქალაქსა მას არს, მთაჲ სომერაჲს ერქუმოდა, და ესუა მას ძჱ და უწოდა სახელი მას სომერონ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იყო ნათესავი იგი სამარიტელთაჲ ქუეყანისა მისგან ბაბილოვნელთაჲსა და ასურასტანელთაჲსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნაბუქოდონოსორს მოეყვანნეს და დაეშენნეს ქუეყანასა მას გალილეველთასა და პალესტინელთასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იყვნეს კაცნი იგი, რომელ შევიდეს წინაშე ნაბუქოდონოსორ მეფისა ეზრა და სხუანი მღდელთა მათგანნი და მოხუცებულნი ძეთა მათ ისრაჱლისათანი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ევედრნეს ნაბუქოდონოსორს, რაჲთამცა მიავლინნა კაცნი მცველად ქუეყანისა მის მათისა, რაჲთა არა ქუეყანაჲ იგი მაღნარად, გარდაიქცეს და განირყუნეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ისმინა ნაბუქოდონოსორ ვედრებაჲ იგი მათი და გამოარჩინა ოთხთა მათ ნათესავთაგან მონანი თჳსნი, წარავლინნა მცველად ქუეყანისა მის მათისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იყო სახელები ნათესავთაჲ მათ ესე: კუდიელნი და კჳთელნი და სეფუელნი და ანაგონელნი, რომელნი მივიდეს დაშენებად ქუეყანასა მას ისრაჱლისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თითოვეულად ნათესავთა მათ ჰქონდეს კერპნი მათნი, რომელთა თავყუანის-სცემდეს და ღმრთით ჰხადოდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მოვიდეს და დაეშენენნეს მახლობელად მთასა მას სომერასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სახელად მთისა მის და თჳსთა მათ საქმეთაგან სამარიტელ იწოდნეს, რამეთუ მცველობასა სომერი მტერ ერქუმის,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ესენი იყვნეს მცველ ქუეყანისა მის და მათ ჟამთა მცველთა მათ ზედა სამარიაჲსათა ლომნი და ვეფხნი და დათუნი განმრავლებულ იყვნეს მათ ზედა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	მოსრვიდეს და ეგოდენ განმრავლებულ იყვნეს მჴეცნი იგი, დღითი-დღჱდ მოასრულებდეს ნათესავთა მათ სამარიაჲსათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მათ წარავლინეს ღაღადის-გდებად ნაბუქოდონოსორ მეფისა, რაჲთა განეშოროს იგი ქუეყანისა მისგან გალილეველთაჲსა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მიიქცენ იგინი მუნვე ქუეყანად თჳსა, რაჲთა არა ყოველივე აღიჴოცოს ნათესავი იგი სიმრავლისა მისგან მჴეცთაჲსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დაკჳრვებულ იყო ნაბუქოდონოსორ და ეტყოდა: ვითარ-მე დამკჳდრებელ იყვნეს ნათესავნი იგი ისრაჱლისანი? მოუწოდა მოხუცებულთა ძეთა მათ იჱლისათაჲ
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰკითხვიდა: ვითარ შემძლებელ იყვენით დამკჳდრებად ქუეყანასა მას?
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მათ მიუგეს ჭეშმარიტი და მართალი მისაგებელი, ჰრქუეს ნაბუქოდონოსორს: ვერვინ შემძლებელ არს ნათესავთაგანი დამკჳდრებად მუნ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	არა თუ შჯული უფლისა ღმრთისაჲ ვისმე აქუნდეს და თუ არა ვიდოდის შემსგავსებულად შჯულსა და ჰმონებდეს უფალსა ღმერთსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოითხოვა ნაბუქოდონოსორ შჯული იგი მოხუცებულთა მათგან და მათ აღწერეს მსგავსად შჯულისა მის თჳსისა და მისცეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნაბუქოდონოსორ უბრძანა მიძღუანებაჲ შჯულისაჲ მის სამარიტელთა მათ ჴელითა ეზრა მღდელისაჲთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესე ეზრა მღდელ-ყოფილ ქუეყანასა მას ისრაჱლისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სახესა წერილისასა მას ძენი ებრაელთანი სახელ-სდებენ დიესინონ, რომელ გამოითარგმანების „განდგმულ ფიცართა მათ“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წარვიდა ეზრა მღდელი ბაბილოვნით.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რაჲთა ამით განაშოვროს ურთიერთას ნათესავი იგი აბრაჰამისი და ნათესავი იგი სამარიტელთაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ თხრობაჲ ამის ყოვლისაჲ განვაგრძვე და დავყოვნე და გამოვიძიე, ვინაჲ არიან სამარიტელნი
და	შტ.ეპ.კვიპ	ანუ რომელთა ნათესავთაგან და ვითარ სახელი დაედვა სახელად მთისა მის და ძისა სომერაჲსა, რომელ იყო ნათესავისა მისგან ქანანელთაჲსა და ფერეზელთაჲსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვიწყო თქუმად მერმჱ სხუად სახედ და გამოცხადებულად გამოვაჩინნე იგინი, ვითარმედ ვითარ იყვნეს მცველ შჯულისა მის და ჰმსახურებდეს კერპთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ წერილ არს ესრჱ სამარიტელთათჳს, ვითარმედ იწუართებოდეს და ისწავლებოდეს და აქუნდა მათ შჯული უფლისა ღმრთისაჲ და თავყუანის-სცემდეს კერპთა თჳსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თუ რომელმან კერპთა თავყუანის-სცეს, ვითარ-მე შჯულისა აღმასრულებელ იპოვოს?
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ იქმოდეს ზაკულებით ოთხნი იგი ბილწნი ნათესავნი სამარიტელთანი, რაჟამს ესმა, ვითარმედ მოვალს ეზრა განრყუნად და დამუსრვად კერპთა მათ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე ვითარ ესმა ნათესავსა მას სამარიტელთასა, იწრაფეს და აღიხუნეს კერპნი იგი სიმაღლისაგან ბაგინთა მათ ტაძრისათა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წარიხუნეს და დამალნეს მთასა მას გარიზინსა კერპნი თჳსნი, ვითარცა წერილ არს შემდგომითი შემდგომად თხრობათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარ იტყჳს: კაცთა ბაბილოვნელთა კერპნი თჳსნი, სოქოთი და ბენეთი, და კაცთა ქოთიელთა კერპნი თჳსნი, რომელთა სახელ-ედვა ნერიგელ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და კაცთა ემათელთა კერპნი იგი ასიმა, და ეველთა – კერპნი იგი: ნებას, თართაქ და კერპნი იგი სეფარუიმ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შეცთომილებითა მით იქცენეს გულნი სამარიტელთა მათ თაყუანისცემად გარიზინ მთასა, სადა დაეფარნეს და დაემალნეს კერპნი იგი და ყოვლით კერძო,
და	შტ.ეპ.კვიპ	სადაცა არიედ, თაყუანის-სციან მთასა მას, ჩრდილოჲთ და სამხრით, ყოვლით კერძო, სადაჲთცა არიედ კერპნი იგი, თაყუანის-სცემედ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარმედ დგეს და მოელოდეს სამარიტელნი იგი შჯულსა მას უფლისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იტყჳან, ვითარმედ მამანი ჩუენნი თავყუანის-სცემდეს მთასა ამას და თავთა თჳსთა ნაშობ იოსების ითხრობენ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესე ყოველი იყო, რაჲთა არა ნაცილ იყოს სიტყუაჲ წერილისაჲ მის უფროჲ[ს]ღა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ მსგავსად საქმეთა თჳსთათჳს საღმრთონი წიგნნი იტყჳან დამარხვისათჳს შჯულისა უფლისაჲსა და თავყუანის-ცემად კერპთა თჳსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესე ყოველი თხრობაჲ იქმნა ათორმეტთა მათთჳს ნათესავთა, რომელნი განიწილნეს მთასა მას გარიზინს და გებალს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და გამოვაჩინეთ, რამეთუ არა ესე არს გარიზინი, რომელსა თავყუანის-სცემენ სამარიტელნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იგინი შეტყუვილითა შესცთეს, რამეთუ არა მეცნიერ არიან ყოველთა საღმრთოთა წიგნთა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ მეცნიერ არიან დაბადებისა წიგნთა ხოლო და სხუათა წიგნთა არა აღმოიკითხვენ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰგონებენ, ვითარმედ იგი მთაჲ, რომელი მახლობელ არს ნიაპოლისსა, რამეთუ მთაჲ იგი გარიზინი დიდ და მაღალ არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ერთი იგი მთაჲ, რომელ პირისპირ მისა არს, რომლისათჳს შეცთომილებით იტყჳან, ვითარმედ ესე არს გებალი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ სჳქემი და ადგილი იგი, რომელსა დადებულ არს იოსები შორის ორთა მათ მთათა, საშუვალ ღელესა მას და იმიერ და ამიერ მთანი იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ერთ კერძო მთისა მის გარიზინს დაკიბულად ქმნულ არს ვიდრე თავადმდჱ მთისა მის სამარიტელთაჲსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ზედა თავსა მას მთისასა, უქმნეს შჱნებაჲ და თავყუანის-სცემენ მთასა მას გარიზინსა, ვითარცა წინაჲსწარ ვთქუთ შეცთომილებისა მათისათჳს და არა სიბრძნისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ წერილნი შეატყუებენ და თხრობანი ყოველნი, რომელნი ჭეშმარიტ არიან, რამეთუ მაღალ არს თავი მთისაჲ მის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თუ ვინმე ღაღად-ყოს თავსა ზედა მთისა მის, არა არს ვითარმცა ზეშთამო სასმენელ იქმნა ველთა მათ ჴმაჲ იგი
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რაჟამს ექუსნი იგი ნახპეტნი ღაღადებდეს და ეტყოდეს კურთხევათა მათ ერსა მას, რომელსა არა ესმინ ჴმაჲ იგი სიმაღლითა მით მთისაჲთა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარ იტყჳან, ათას ხუთას და უმეტეს არს დაკიბული იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ქუემო ძირსა მთისასა არს ადგილი, რომელ არა დაკიბულ არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ეგოდენისა სიმაღლისაგან ვითარ-მე-მცა ისმა ჴმაჲ მათა, რომელნიმცა დგეს ძირსა მის მთისასა, ანუ ზეშთა მათ – ჴმაჲ ქუემოთაჲ მათ მდგომარეთაჲ?
და	შტ.ეპ.კვიპ	კურთხევათა და წყევათა აწ გჳჩუენებენ ჩუენ წიგნნი იგი ისუ ნავესნი, რომელნი-იგი დაწერილ არიან შემდგომად დაბადებისა წიგნთაჲსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარმედ აღმოსავალით კერძო პირსპირ იერიქოსა დგანან ორნი იგი მთანი: გებალი და გარიზინი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მახლობელად ადგილსა მას, რომელსა ჰრქჳან გალგალა, სადა-იგი დასხნეს ათორმეტნი იგი ქვანი, სადაცა-იგი ყო ზატიკი ისუ ძემან ნავჱსმან და ჭამეს პური ქუეყანისაჲ მის,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ამისა მახლობელად დგანან მთანი იგი, რომელ არიან მცირენი ბორცუნი – გარიზინი და გებალი, რომელთა ზედა იტყოდეს წყევათა და კურთხევათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მზის აღმოასავალით კერძო და შორავს იერიქოსა ორმეოც და ათორმეტ მილიონ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო ესე მთანი არიან გებალი და გარიზინი მახლობელად იერიქოსა ვითარ ორით მილიონით აღმოსავალით მიახლებულად სამხრით კერძოსა მას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აქა ოდენ კმა იყავნ თქუმად და გულისხმის-ყოფად ამის ყოვლისათჳს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	უფალსა ჩემსა, პატიოსანსა ძმასა და საქმის თანაზიარსა თევდორჱს კეთილად მსახურსა ეპისკოპოსსა ეპიფანჱ ეპისკოპოსი უფლისა მიერ გიკითხავ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იგი თჳთ თავადი იყო წყაროჲ ცხორებისაჲ და მისრულ და დაჯდომილ იყო ჯურღუმულსა მას თანა დამაშურალი გზისაგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ღირს-ჰყოფდა მიგებად სიტყჳსა, მოიყვანებდა გზასა მას ჭეშმარიტებისასა, რომლისათჳსცა იქმნა მოსლვაჲ იგი მისი ჴორციელად
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თითოვეულადთა მათ ერთობითა და ნიჭსა მას უხუებით განუყოფდა, რომელ მისგან შექმნულ იყო კაცობრივი ესე ბუნებაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	აწ ერთობით ჴორცთ-შესხმითა მით ერთითა სიტყჳთა, ერთითა ნებითა აღიარებს ყოველივე უკუნისამდე და საუკუნოდ:
და	შტ.ეპ.კვიპ	უკუეთუ არა მოკლებასა მას ზეთისასა რქისა მისგან, ვინაჲ-მე ვინმცა მოსცა, და მოკლებასა მას ფქვილისასა ლაგჳნისა მისგან სიგლახაკისა ვინმემცა შეუძლო უხუებად?
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო ვითარცა წინაჲწარ ვთქუ, ჩემდა ყოვლადვე ვერ შესაძლებელ იყო ესე ყოველი სიძნელჱ გონებითა და მიუწდომელ იყო პოვნად ესოდენისა თხოვისა დიდისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	არამედ ვითარცა ქურივისაჲ მის კურთხევათა მათ მიერ ელიაჲსთა აღორძინებაჲ და განმრავლებაჲ იქმნა და გარდაემატა უფროჲსღა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სამარიტელისა მისგან დედაკაცისა გამოჩინებულსა მას წყალსა ითხოვდა უფალი, ზრახვასა დიდთა მათ ნიჭთა განცხადებულად მიჰმადლებდა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ეგრეცა მე, რომელ-ესე მცირე ვარ გულისხმის-ყოფითა და უდარჱს სიბრძნითა და მეცნიერებითა და უწურთელ სიტყუათა მიმართ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ჴელ-ყოფით მომეძალე და ლოცვის-ყოფითა ყოვლით კერძო აღმავსჱ მეცა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა ყოვლითა განმდიდრებულმან ვაჭარმან და ვითარცა ელია შორის განჴმელსა მას გუალვითა გარდამოსაქანელნი წყლისანი ლოცვის-ყოფითა გარდამოუტევნა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჩუენ უმეტჱსღა ლოცვითა შენითა მგმდლე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს პირველსა მას ოთხსა განწესებულ, რამეთუ ოთხგანსა მას განდგმულ იყვნეს თუალნი იგი, რომელ დადებულ იყო ზედა სიტყჳერსა სარჩელისასა მას ფიცარსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თავადი ფიცარი იგი სარჩელისაჲ იყო ოთხ-კედელ, მტკაველ სიგრძოჲ და მტკაველ სივრცოჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და პირველსა მას იყო პირველი იგი თუალი სარდიონი და შემდგომად მისა ტბაზიონი და მერმჱ ზმური.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მეორესა მას – კარქედონი და საფირონი და იასპინი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მესამე მას ლუგჳრიონი, აკატჱ, ამეთჳსტონი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მეოთხესა მას, რომელ არს შემდგომად ყოვლისა, – იაკინთჱ, და ბჳვრილი და ფრცხილი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე თუალნი არიან ათორმეტნი სიტყჳერსა მას და სარჩელისა ფიცარსა თითოვეულად განწესებულნი ადგილისაგან, განწესებულ და გამოქმნულ და განდგმულ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	სარდიონ ამის გამო ერქუმის, რომელ ბაბილოვ[ნ]ს იპოვების, რომლისაჲ არს ხილვაჲ მისი მეწამულ, რამეთუ ფერსა და სახელსა თევზისასა სახელ-ედვა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ხილვითა მით მიმსგავსებითა დაედვა სახელი თევზსა მას სარდიონ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს თავადი იგი თუალი მბრწყინვალების გამომცემელ და ძალი კურნებისაჲ აქუს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელი მკურნალთა მიიღიან და დასდვიან საკურნებელად და განაცოცხლიან მით მსივანებანი და გამოსხმული.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დაასხიან მისგანი და მოსცხიან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ცხებითა მით წყლულებანი განიკურნნიან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელთამე ჰრქვან მას მოლოქას ფერისა მისთჳს და ძალისა, რომელ აქუს მსგავსება ჭაკუნტლისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ რომელთა სჳან მისგან, მოაჩჩჳს მუცელი და ჴსნილად უპყრიედ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თჳთ ფერი მისი არს ვითარცა მწუანვილისაჲ მის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რაოდენ ნოტიაებაჲ მისწუდის, უმეტჱს განაბრწყინის სიმწუანჱ თჳსი, უფროჲსღა ჟამთა ზაფხულისათა და დღეთა აღვსებისათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არს სხუაცა თუალ მსგავსი ამათსა, რომელსა ჰრქჳან სარდაკად, რომელსა ყოვლადვე აქუს სისპეტაკისა ფერი რაჲმე, ვითარცა თუალსა მას აკადსა, და იქცევის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რაჲმე არს თავადი, ვითარ თქჳან, ბოროტ, და ერქუა მას დამამშჳდებელ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მსგავს არს თუალი იგი, რომელ ჰრქჳან კარქიდონ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვა თუალი იგი ტბაზიონი ქალაქსა, რომელსა ჰრქჳან ტობაზჱ, ქუეყანასა მას ჰინდოეთისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვა ესრე-სახედ: გალატოზნი ქვასა თლიდეს და იპოვა ქვასა ერთსა შინა, რომელსა-იგი თლიდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა იხილეს ფერი იგი თუალისაჲ მის შუენიერი და ხილვაჲ საკჳრველი, აღიღეს და მიჰყიდეს იგი ვაჭართა ვიეთმე ალაბასტრელთა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელ მახლობელ არს სოფელი იგი ალაბასტრელთაჲ ჰინდოეთსა და მიიღეს ალაბასტრელთა მათგან მცირედი რაჲმე სასყიდელი და მისცეს თუალი იგი ტბაზიონი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	თებაელთა მათ მიართუეს ძღუნად მეფესა, რომელ მას ჟამსა იყო ქალაქსა მას, და მან მიიღო თუალი იგი ტბაზიონი და განადგა გჳრგჳნსა თჳსსა საშუვალ შუბლსა ოდენ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აქუს თუალსა ამას ძალი გამოცდით ესრჱთ: გლესის ზედა საგლესელსა მკურნალისასა, არა თუ მეწამულად გამოსცის წყალი ლესვასა მას მსგავსად ფერის ამის თჳსისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აღავსი[ს] მრავალი ჭურჭერი, რაოდენცა ჰნებავნ მკურნალსა მას, რომელი უსუამნ თუალსა მას,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რაჟამს შეკრიბის ნალესავი იგი, აღწონის თუალი იგი და არა თუ დამცირდის, არამედ იგივე სწორებაჲ აქუნ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ხატი გარემო, რაოდენცა იგი არნ, იგივე აქუნ და არა დამცირდის და სარგებელ-ექმნის თუალთა სალმობიერთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თუ ვინმე სუას იგი, სარგებელ-ექმნის ბრუ-ქცეულთა და მწყუდნართა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თუ ვინმე ტბის ყურძენი ჭამოს და ცბის სიმწარითა მისითა, ასჳან მკურნალთა ნალესავი მისგან და განკურნიან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ზმური თუალი და აკატჱ მწუანჱ არიან ხილვითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელთამე ჰრქჳან თუალთა ამათ ნერონიანოს, და სხუათა – დუმენტიანოს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნერონიანოსსა მას ძლიერად აქუს სიმწუანჱ თჳსი და შუენიერ არს ხილვაჲ მისი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰრქჳან ნერონიანოს ამის მიზეზისა გამო: იტყჳან, ნერონ მეფემან მოიღო ზეთი მწუანის ფერი, რომელ არს ლიბერტიას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუათა თქჳან, ვითარმედ სძჱ ნუშისაჲ შეკრიბის და მრავალთა სხუათაჲცა მწუანის ფერთაჲ და მოჰრწყვიდა მთათა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	სადა-იგი იყო სიმრავლჱ ლოდთაჲ და ქვათა შეღუერფულთაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუათა თქუეს: მოიღო მან ზეთი დუმენტიანონი და შთაასხა იგი ჭურჭერთა პილენძისათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარ მიიწიის ზეთი იგი, ფრიად უმეტჱს განმწუანდის და განბრწყინდის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რაჟამს მრავალ ჟამ დგან ზეთი იგი ჭურჭერთა მათ პილენძისათა წიდითა მით სპილენძისაჲთა, ზეთი იგი განმწუანდის და მორწყიან მით მთაჲ იგი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	თავისმოთნენი, მომკაულნი, მზუავნი იყვნეს მეფენი ესე ნერონ და დუმენტიანოზ, დღეთა მათთა ესრჱ შურებოდეს პოვნად თუალთა მათთჳს პატიოსანთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იტყჳს, ვითარმედ: „ფისონ მდინარჱ მოეხუევის ქუეყანასა მას ევილათსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მუნ არს თუალი პატიოსანი აკატჱ, ძოწეული და კაპოეტი“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ფისონ მდინარჱსა ინდოს ჰრქჳან ფრომინთა ენითა, ხოლო ბარიმინელთა და ბოგიელთა ფისონსა განგჱ ჰრქჳან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ევილათი ჰინდოეთსა გარეშჱ თქჳან და თანა-წარჰვალს ეთიოპესა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელ არს მახლობელად მზის დასავალსა, რამეთუ ესე არს დიდი იგი ეთიოპიაჲ და თანა-წარჰვალს ეთიოპესა და შეერთვის უკიანოსსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო რამეთუ მეცნიერ იყო მრავალსა მას ენასა ებრაელთასა და განმარტებასა მათსა, პოვა ადგილსა ერთსა, რომელსა წერილ იყო სახელი თუალისაჲ მის ბდელიონ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომლისათჳს სამეოც და ათთა მათ თარგმანთა თქუეს: „მიერ გამოვალს თუალი აკატი“, რომელ არს მწუანის ფერი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აკჳლა იტყჳს: მუნ არს თუალი იგი ბდელიონი და გამოითარგმანების ბდელიონი – „საკუმეველ სულნელების“, რომელი მოაქუს მდინარესა მას ქუეყანისაგან ჰინდოეთისა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ სხუაცა თუალებ მრავალ არს ზმურისაებრ, რომელი თითოვეულად ვინმე პოვა, და არს რომელიმე ბუნებით მბრწყინვალჱ და მწუანჱ არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ სხუა და სხუა სოფლებ არს ჰინდოეთისაჲ და მრავალსა მას სოფლებსა ცხრანი მეფენი არიან და ესე სახელები არს სოფლებისაჲ მის და ნათესავსაჲ მათ:
და	შტ.ეპ.კვიპ	ალაბასტრელნი, ჰომერიელნი, აქსიმინელნი, და მახლობელ მათსა – დულატელნი, ბოგიტავანელნი, ასაბელნი, დიბენელნი, ლელედიბენელნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ზმურიან ერქუმის სახელი მთასა მას და არს ვითარცა ჭალაკი თჳსაგან და არს პირისპირ ბერონიკესა, წარსავალსა მას ჰინდოეთისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რაჟამს მი-ვინმე-ვიდოდის თებაიდდ და შორავს-რჱ ზღუასა ვითარ წარსაქანელ ოდენ ერთ ნავის, რომელ არს ესე ვითარ ოთხმეოც ოდენ მილიონ
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს თანაშჱ ბერონიკესა, მახლობელად პილოჲს ძუალედთა მათ სახელ-დებულთა მათ ადგილთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და უპყრიეს იგი ნათესავსა მას ბლჱნიელთასა, რომელთა სხუაცა ადგილნი მრავალნი უპყრიან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აწ უცხო ნათესავნი წარმართთანი გამოჰკუეთენ თუალსა მას ზმურსა და მიიღიან სავაჭროდ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ძალი ფერისა მისისაჲ: ვითარცა სარკემან უჩუენის შინაგამო და წინაჲსწარ ცნობაჲ გამოჩინებითა მით ქმნის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა ნაკუერცხალმან მბრწყინვალებაჲ გამოსცის
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა საჴუმილი აღგზებული და მუნქუესვე დაცემული ალისა მის ზედა დებითა და ვითარცა ნაკუერცხალი თეთრ-განრეულად ჩანნ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ხილვითა მით ესრჱ-ფერად ცნიან თუალი იგი და მივიდიან, მბრწყინვალების გამოცემითა მით პოვიან იგი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელსა-იგი მიაქუნ და არა უწყინ, რომელი თუალი არნ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	გარეშჱ მიაქუნ და არა სამოსელსა შიგან, ნათლისა მის მბრწყინვალებითა განშოვრებულთა ადგილთა მიიწიის მბრწყინვალებაჲ თჳსი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომლისა გამოცა ნაკუარცხალ ჰრქჳან ესევითარისა ნათლისა და მბრწყინვალებათა გამო.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო ძალი მისი არს ესე: თუალსა მას იაკინთესა რაჟამს უსუამნ თუ ვინმე საგლესელსა და თუ ვინმე სჳს ნალესავი იგი, განაღჳძის სული სამართალთა სიტყუათა მიმართ;
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თუ ვინმე იპყრის პირსა შინა წრფელი და სამართალი საშჯელი აღწონის, მსგავს არს ესე მცირჱდ ოდენ ნაკუარცხალსა მას, ცეცხლის-სახედ გარდამოვარდის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესე მსგავს ფერითა თუალთა მათ, რამეთუ მათვე ადგილთა იპოვებიან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მზის-დასავალით კერძო შეერთვის ფისონ მდინარჱ უკიანოზსა, მახლობელად სოფელსა მას ლჳბიელთასა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ იტყჳს ესრჱთ საღმრთოჲ წიგნი: „მდინარჱ გამოვიდოდა ედემით და განიყოფვოდა ოთხად თავად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ჰრქჳან სახელი ერთსა ბასილიკჱ და სხუათა ქრიისჱ და ტიგჱ, რომელნი არა ეგოდენ რაჲ სახილველ არიან: მცირედ რაჲმე არიან ფერნი მათნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დგანან მწყობრ საკერპოსა მას დჳონჱსესა, დაღათუ არა სარწმუნო არს, რომელსა-იგი იტყჳან, ვითარმედ სამას სამეოც და ხუთ ბათმონ არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ძალი თუალისაჲ მის: რაჟამს ნალესავი მისი აღ-ვინ-ადგინის და შეჰრიის სძესა, ფაქლი და მხივანებაჲ და გამოსხმული და მსივანებაჲ განკურნის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვების პირს-პირ მახლობელად თერმოგონდოს მდინარისა და მახლობელად იამანთესა, არა რომელი-იგი კჳპროს არს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო მცირედ ოდენ ბნობის-სახჱ არს და შინაგამო ფერსა მწუანისასა გამოუტევებნ პილენძის სახედ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განშუენდიან მით, რომელთა ჰნებავნ შემკობაჲ თავთა თჳსთაჲ, ვითარცა ზღაპართა მათ შინა ითქუმის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და უმწითურეს არს და არა ერთ ფერ და არცა ერთ ძალ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუა არს, რომელი უნათლეს არს და მსგავს ალისა და კუამლისა, უსპეტაკჱს და უბრწყინვალჱსღა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელნი-მე ზღაპართაგან იტყჳან, ვითარმედ თუალთ[ა] საცნაურ რაჲმე ყვიან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	სხუა არს მერმჱ იასპინი, არა დიდად მბრწყინვალჱ და მწუანის ფერ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმჱ სხუაცა არნ იასპინი, რომელსა ჰრქჳან უპავლიოს; მსგავს არს თუალისა და პერულსა ზღჳსასა და ვითარმცა ვინ შეჰრთო სისხლი სძესა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა სუმენ მასქათნი და ვითარ სახედ გჳთხრობენ, რომელთა პოვიან ესე დაბათა გინა თუ აგარაკთა, შიშ რაჲმე დაედვის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არცა სხუათა მათ თანა წინანდელთა, რომელთა-იგი მისთჳს გულს-იდგინეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დაღათუ ადგილნი იგი, და სადა იპოვნეს, ჩუენგან და ფარულ არიან, გულსა მოვიჴადეთ, ვითარმედ იპოვების იგი თებაისს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომლისათჳს თქუეს, ვითარმედ კლდენი არიან მუნ და მათ კლდეთა შინა გამოიკუეთების თუალი.და ჰრქჳან თუალსა მას ასკლეპიონ მეფისა მეგჳპტელთაჲსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს თუალსა მას შინა, ვითარცა ძარღუები გამოხატული, მსგავს თუალისა მის, რომელსა ჰრქჳან კერინონ და არიან ძარღუნი იგი მწუანის ფერ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ჩუენდა გულისხმის-საყოფელ, ვითარმედ ძარღუნი იგი კლდესა შინა არიან, ვინაჲ თუალი იგი გამოიკუეთების.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა გამოიკუეთის თუალი იგი კლდისა მისგან, უმეტჱს შუენიერად, ძარღუ-განრეულად ჩანნ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წუერსა სამწერებელისა თჳსისასა ახს თმაჲ იგი დაკონვილად
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მწუანის ფერად აღტყდებინ, რომლისა გამოცა ლჳგჳროზ ერქუმის, რომელი გამოითარგმანების ლჳგჳრიონი კუალად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და კუართსა მას მღდელისასა და ვითარცა იპოვნეს თუალნი ესე პატიოსანნი და მბრწყინვალედ განდგმიდეს იასპინსა ამას განსაშუენებელად,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა სახელსა მას თუალთასა თუალი იგი იაკინთჱ ვერვინაჲ მოიჴსენა, რამეთუ არს იგი უსაკჳრველჱს და პატიოსან,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თუალი იაკინთჱ არს ფერმრავალ და ეგრჱ უპატიოსნეს არს მრავალთა თუალთა, რამეთუ საღმრთოთაცა წიგნთა შინა ითქუმის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუაჲ თუალი არს, მსგავსი ამისა, ზღჳსფერ, და სხუაჲ არს, რომელსა ჰრქჳან როდჳოს და სხუაჲ არს, რომელსა – ნატიბოს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუაჲ არს, ვითარცა წყლის ფერი, რომელსა ჰრქჳან ქავნიჱოს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვებიან თუალნი ესე შინაგან ადგილთა მათ წარმართთასა, რომელ არიან სკჳთელნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარ თქუეს წინანდელთა მათ, ვითარმედ არს სკჳთიაჲ ადგილთა მათ ჩრდილოჲთ კერძო,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელთა ადგილთა არიან დასნი ეტელნი და ჳნელნი, ლარიელნი, არანელნი ვიდრე გერმანონ და ამაზონდმდჱ
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მათსა გარეშჱ არს უდაბნოჲ ერთი, რომელსა დიდ სკჳთია ჰრქჳან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მთანი გარე-მოცვულ არიან, რომლისაჲ არიან თავნი მათნი კლდჱ მყარ, და იმიერ მოჴსულ ქუჱთგან ვიდრე ზე თავადმდე მთათა მათ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	უკუეთუმცა ვის უნდა მიდგომად და შთახედვად, ვერ შესაძლებელ არს ხილვად იაკინთისა მის,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და კაცნი, რომელ მივიდიან ბრძანებითა შარავანდედთაჲთა პოვნად და მორთუმად თუალი იგი იაკინთჱ და რამეთუ ვერ შთაჴდიან სიღრმითა მით ჴევსა მას
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შიშისათჳს ბრძანებისა მის მეფეთაჲსა დაშურებიედ პოვნად თუალისა მის,
და	შტ.ეპ.კვიპ	მაშინ-ღა მიიქუნიან კრავნი და დაწყჳდნიან და განჰჴადიან თავი და შთააგდიან სიღრმესა მას, და ექჳს თუალი ჴორცსა მას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	შთაჴდიან უფსკრულთა მათ, უჩინოსა მას ბნელსა და აღიხუნიან მძორნი კრავთანი მათ თავთა მათ მთათასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა შეჭამიან ორბთა მათ მძორი იგი კრავთაჲ მათ, თუალი იგი იაკინთჱ დაშთის მუნვე ადგილუბანს მთათა მათ ზედა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხენჱდ და ხედვედ, ვიდრემდე შეჭამიან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა აღფრინდიან და განეშოვრნიან, მაშინ მივიდიან, აღკრიბიან თუალი იგი და განწმიდიან მძორისა მისგან, რომელ აღმოიღიან ორბთა მათ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წარმოიღიან და მიუპყრიან შარავანდედთა, რომელთა მიუვლინებიედ იგინი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ძალი არს მის თანა ესე: რაჟამს აღ-ვინმე-იღის თუალი იგი და დასდვის ზედა ნაკუერცხალსა, ნაკუერცხალი იგი დაშრტის და თჳთ მას არაჲ ევნის, არცაღათუ განტფის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა ხოლო თუ ესე, არამედ წარ-თუ-ვინმე-ჰგრაგნოს ოლარსა, გინა რასა, და სდვას ზედა ნაკუერცხალსა, მას თავადსა ცეცხლისა მისგან აღგზებულისა არაჲ ევნის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესეცა თქჳან, ვითარმედ დედანი რაჟამს შობდიან, და მიაახლიან თუალი ესე, თმენა-სციან და ადვილ-შობაჲ იგი; და შესულებანი ჩუეულებათანი განაქარვნის.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარ უსპეტაკჱს არს ფერი მისი, დაღათუ უდარჱს არს იაკინთისა, ხოლო არს საკჳრველ ხილვითა და ყოვლად გარჱმო სპეტაკ, ვითარცა პილოჲს ძუალი და ვითარცა მარმარინოჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვების თუალი ესე აკატი სკჳთიაჲთ კერძო.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნათესავი მისი შესუარიან წყლითა და მოსცხიან წყლულთა და ნაცემსა მჴეცთასა და განკურნის წყლული, ნაცემი ასპიტისაჲ, ღრიაკალისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ფერიცა მის თანა ღჳნისაჲ და საშუვალ თუალსა მას უმეტჱს მბრწყინვალებასა გამოსცემნ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვების იგი საზღვართა ლჳბიაჲსათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს რომელიმე უწმიდეს არს იაკინთისა, და არს რომელიმე მსგავს არს ძირსა მარგალიტისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ადგილთა მათ იოსიტჱსთა, რომელ არს ლჳბიაჲ, რომლისაჲ არიან ადგილნი მისნი ზღუადმდჱ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სახელი დაედვა მას შემსგავსებულად ძალისა და შეძლებისა მისისა, რამეთუ მთრვალ-იქმნ[ნ]იან, რომელნი ჰხედვენ მას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წინაჲსწარ საცნაურ არნ მისგან ზამთარი და წჳმაჲ ნოტიებისაგან ქართაჲსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ერქუმის ბაბილონსა და ჯურღუმულსა მას კლდისასა აქემენიდა, რამეთუ თქჳან: მამასა კჳროზ მეფისასა აქემენიოს ერქუა, ვითარცა რომელნიმე დაწერილთაგან გჳთხრობენ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ძალი შეძლებისა მისისაჲ ესრჱ: რაჟამს მკურნალთა ნალესავი მისი ასჳან, სარგებელ-ექმნის, რომელთა ელმიედ სტომაქნი და რომელთა აღუსივნის მუცელი თჳსი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ბჳვრილი თუალი არს თჳთ სპეტაკ, ვითარცა ღრუბელი, ვითარცა წყალი წმიდაჲ იქცევისად ჩანნ მას შინა და მომრუმჱ არს უფროჲს ამეთჳსტონისა თუალისა და უწმიდჱს იაკინთისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვების ესე ძირსა ტავროს მთისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა ვინ მიუპყრის მზის-თუალსა, მანის ფერად, ვითარცა ფეტჳს მარცუალი, გამოსტყდებინ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუა ბჳვრილი არს, რომელი გამოჭედილად ჩანნ და იპოვების ესე წიაღსავალ ევფრატ მდინარისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	თუალი ფრცხილი წითელ და მომრუმედ-განრეულად არნ ფერი მისი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განმხიარულებულნი განშუენდიან მით სძალნი შარავანდედთანი და ჴელმწიფეთა და მდიდართა იქმნიან სასუმელი თუალისა მისგან ფრცხილისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელთამე თქჳან, ვითარმედ წყალთა შინა დაყინებითა შეიქმნის თუალი ესე.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ფრცხილ ქვასა სახელ-ედვა, ვითარ იტყჳან გამომეტყუელნი, ვითარმედ ფრცხილი კაცისაჲ მსგავს არს მარმარინოჲსა და სისხლითა მით გამოუტევებნ ფერსა მწითურად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელთამე პოვეს ქვაჲ მარმარინოჲ წმიდათა ადგილთა, ნაცილად ფრცხილ-თუალ სახელ-სდვეს მას სიწმიდისა და მგლინვარებისა მისთჳს მარმარინოჲსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მე ჩემითა ამით უძლურებითა, რომელი ვპოვჱ ბუნებითისათა მათგან გამოთქუმული, გამორჩევანი და ძალნი, რომელ მათ შინა არიან და ადგილნიცა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ბრძანებისა შენისა გამო კადნიერებით თითოვეულად სახელები თუალთაჲ ამათ განვაწესჱ და დავწერჱ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვიწყო აწ გამოთქუმად, შემსგავსებულად ძალისა ჩემისა, თითოვეულად ძალი და სახჱ თუალთაჲ მათ, ვითარმედ რომელსა თუალსა რომლისა ნათესავისა სახელი დაიწერა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და განყოფაჲ გოდებათა მისთაჲ შეცთომითა მით გულის-თქუმისაჲთა და დაიწყევა იაკობისგან მამისა თჳსისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა რუბენ წყლულებასა მას შეცოდებათა თჳსთასა განაცოცხლებდა, რამეთუ იოსების მიმართ, ძმისა თჳსისა, კეთილ იქმნა და განარინა იგი ძმათა მათგან მოკლვისა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ მამათმთავარმან იაკობ დაწყევა რუბენი და თქუა: „შეაგინე სარეცელი ჩემი; ვითარცა წყალი ნუმცა ასდუღნები“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს თუალი იგი ტბაზიაონი შუენიერ და საკჳრველ ხილვითა და გარდამოატყდების მისგან მბრწყინვალებაჲ ნაკუერცხლის სახედ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს მოწითანჱ თუალი იგი, რომელ პოვეს ქვისმთლელთა და მიჰყიდეს ალაბასტრელთა ვაჭართა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მრავალჟამ უფლისა თჳსისა თანა იყო ცხორებისა ზიარ და უკეთურად, გულის-თქუმითა მით ვეცხლის-მოყუარებისაჲთა და ანგაჰრებითა ვერ აგო გამოძიებად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა და მღდელთმოძღუართა მათ დიდად მოშურნებითა მით და ამპარტავანებითა და შესულებითა თუალი იგი პატიოსანი
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა მეუფჱ დაიდგამს თავსა თჳსსა გჳრგჳნსა და შარავანდთა და სიქადულით აღიბეჭდვის ნიშითა მით ცხორებისაჲთა საცოდ შორის შუბლსა თჳსსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ქ˜ჱ არს თავ, და ეკლესიაჲ – ასო მისა და სძალ სიძისა მის დიდისაჲ, რომელი იქადაგის ყოველსა ჟამსა ნიშითა მით ჯუარისაჲთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აღუღებიეს და აქუს დიდითა სიხარულითა, გამოხატვით აღიბეჭდვის შორის შუბლსა თჳსსა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარ-იგი ვთქუთ, ვითარმედ რაჟამს აღიღის მკურნალმან და წყლითა უსუამნ თუალსა მას საქმარსა თჳსსა ზედა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არა მსგავსად სიმეწამულისა მის თჳსისა გამოსცის ფერი ნალესავისა მის თჳსისა, რომლითა განაცოცხლნიან სნეულებანი, არამედ არნ სპეტაკ, ვითარცა სძჱ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარ აღიწონის, არა დამცირებულ იპოვის, არამედ ეგრევე ჰგიენ, ვითარცა-იგი არნ და მრავალნი ჭურჭერნი ნალესავითა მისითა აღავ[ს]ნიან,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ჩუენ რომელ-ესე ვიკურნებით მისგან, არა თუ მეწამულის ფერად სისხლ ვიქმნებით, არამედ სიწმიდედ და სისპეტაკედ ჴორცნი და სულნი ჩუენნი გარდააქცინის,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა თუალი ტბაზიონი, რომელი გამოსცემნ გამოდინებასა თჳსსა და იგი ჰგიენ თჳსსავე მას ბუნებასა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესე არს თუალი პატიოსანი და ლოდი საკიდური შჳდთუალიერი, რომელი ყოველთავე აღავსებს განათლებითა მეცნიერებისა თჳსისაჲთა
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა ერთისა სანთლისა ნათელი ათასთა და ბევრთა და უმეტჱსთა სანთელთა აღანთებს
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნათლისა მიფენითა მათ ზედა და ყოველთა განათლებითა თჳთ თჳსისა მის სინათლისაგან არა დამცირდების, არცა და-რაჲ-აკლდების,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომლითა სავსებაჲ იგი არავისგან დამცირდების და არცა და-რაჲ-აკლდების, არამედ ჰგიეს თჳსსავე მას სავსებასა და სხუათა აღავსებს და განანათლებს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომელ-იგი მზის აღმოსავალით კერძო იპოვებიან, დიდ მრუმჱ არს სიმწუანჱ იგი მათი, და რომელ-იგი დასავალით იპოვებიან მისსა, უფროჲსღა მომრუმჱ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და რომელი-იგი ფისონ მდინარისაგან გამოვალს, იგი ნათლითა მით აღრეულად უჩუენებნ სიმწუანესა თჳსსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა ჭეშმარიტი ზმური, ეგრეცა მღდელთმოძღურებაჲ იგი თითოვეულად მიხედვითა მით პირსა მათსა უჩუენებდეს საქმეთა და შრომათა სიმჴნითა მათისათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თუ დაშავებულ ფერითა მით ჩანედ, მოასწავებედ ფერსა ცოდვათა თჳსთასა და უკეთურებითა მოძღურებისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და თუ სპეტაკის ფერად ჩანედ, მოასწავებედ კეთილთა საქმეთა და უმჯობჱსსა და წრფელსა მოძღურებასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მერმჱ იტყჳს: „აჴედ მაღალსა მახარებელი ეგე სიონისაჲ და აღიმაღლე ჴმაჲ შენი“ და უთხარ ერსა ჩემსა ცოდვაჲ მათი“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ნანდჳლვე მღდელთმოძღუართა მიერ საცნაურ არს თუალი იგი პატიოსანი ქ˜ჱ და მღდელთა აღუღებიეს
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აქუს იგი და მიმოდადებითა ყოველთა მიერ ღმრთეებისა მეცნიერებასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ამას თუალსა პატიოსანსა ყოველნი ნათესავნი დაიწერებიან და განმართლდებიან წმიდითა მით განათლებითა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შევლენ წმიდასა ეკლესიასა და განუფენენ და მისცემენ თითოვეულად მადლსა, რომელსა მიმადლებულ არს წმიდისა ქალწულებისა მარხვაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წმიდითა მით განათლებითა წარადგინებს სასოვებასა კეთილსა ზიარებითა დიდსა მას ზრახვასა ღმრთისასა და ჴორცითა და სისხლითა მით ქრისტჱსითა თანა-მყოფ
და	შტ.ეპ.კვიპ	და შვილ ღმრთის და თანა-მკჳდრ ქრისტჱსა, რომელსა მას იყავნ მიწევნაჲ და მხიარულ-ყოფაჲ სასუფეველსა მას ძისა ღმრთისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე განწესებასა სახისასა მას განცხადებულად გჳჩუენებს მეოთხებასა და მთავრობასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო შემდგომებით მეოთხჱ იყო ძმათა თჳსთა და მთავარ და წარმართებულ მეფობითა და წინამძღურებითა თჳსითა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	„გარდავაქცინე ნაკუერცხალად ქვანი შენნი და საფუძველ[ნ]ი შენ[ნ]ი თუალისაგან საფიროვნისა აღვჰმართნე“ – რომელი მოგუასწავებს ორსა სახესა მეფობისასა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	განცხადებულ არს, რამეთუ საძარკუელ და დასაბამ და დამტკიცება, ყოველთა საფუძველ ქ˜ჱ არს და მერმჱ სარწმუნოვება შეურყეველ და გარდაუქცეველ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მოგუასწავებდა ჩუენ ყოველთა დიდსა და საშინელსა ზრახვასა საჴსრად მოღებითა თავთა ჩუენთათჳს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	განიყოფვის და მოგუემადლების ჩუენ ყოველთა სარწმუნოვებითა და საქმითა მართლად მოქმედთა და ჭეშმარიტთა მორწმუნეთა საჴმარ და სიწმიდე მიეცემის და მიემადლების.
და	შტ.ეპ.კვიპ	უფალი იგი შჯულისაჲ შეურაცხ-ყვეს და განიშორჱს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან მოჰფინა ცეცხლი სიტფოვებისაჲ სოფელსა და ატყინებულნი შეწუნა ცოდვანი ყოველთანი და განწმიდნა ყოველნი წმიდანი თჳსნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან მიჰბერა სული მოწაფეთა მათ თჳსთა მიმართ და ჰრქუა: „მიიღეთ სული წმიდაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არს ხილვაჲ თუალისაჲ მის საკჳრველისაჲ და პატიოსნისაჲ და ნათლისა გამომცემელი და ნაკუერცხალ მბრწყინვალჱ სისხლის ფერ და მბრწყინვალებათა გამოუტევებნ,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვითარცა ლამპართა აღნთებულთა, რომლისა ვერვინ შემძლებელ არს ნათელთა მბრწყინვალებისა მისისათა მისგან განშოვრებად და დაფარვად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ნანდჳლვე ესრჱთ განათლებულ და დიდებულ არიან ყოველნი წმიდანი, რომელნი ღირს-იქმნნეს სულისა წმიდისა მოღებად ქრისტჱსგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და სიმდაბლითა თჳსითა განცხადებულად მიფენილ არს სახჱ ანგელოზთ-ხატად სლვისაჲ და ზრახვათა თჳსთაჲ, ვითარცა აეროვან იქმნა პირი მშჳდისა მის მოსჱსი
და	შტ.ეპ.კვიპ	და, ვითარცა მზისთუალისაგან, გამოჰკრთებიედ მისგან მბრწყინვალებანი, რომელსა დიდებითა მით განათლებისაჲთა ვერვინ მიხედის პირსა მას მოსჱსსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესრევე მერმეცა წმიდაჲ იგი სული ელიაჲსი დაადგრა ელისჱს ზედა „და იხილეს იგი ძეთა მათ წწყ˜ლთასა“ დაღათუ არავის აუწყებდა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	ესრჱთ იყვნეს ყოველნი წმიდანი, დაღათუ თავთა თჳსთა დაიმდაბლებდეს და ჭირვეულნი და ურვეულნი სოფელსა ამას ცხოვნდებოდეს,
და	შტ.ეპ.კვიპ	განცხადებულად გამობრწყინდებოდა მათგან ნათელი მადლთა მათ სულისა წმიდისათაჲ და ჩნდეს დიდებულნი წინაშე ღმრთისა და კაცთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იპოვების თუალი იგი იაკინთჱ ადგილთა მათ, რომელთა ერქუმის სევერტიდა, რომელ არს მახლობელად ლჳბიელთა და მავროსიას, ბიზაკნიას და ნუმიდიას, აფრიდიაჲთ კერძო.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ნათელი ძლიერებისა მის ქრისტჱსი გამოუბრწყინდა მათ და ნისლი ძალისა მის ბნელისაჲ განაოტა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დაბნელებულნი იგი კაცობრივითა მით საქმითა უკეთურებისაჲთა განანათლ[ნ]ა ...ბნელისა მის ზრახვისაჲ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დაჰნერგ[ნ]ა ზრახვასა შინა გონებანი ქრისტჱსმიერნი, რომელსა პავლჱ იქადის და იტყჳს, ვითარმედ: „ჩუენ გონებაჲ ქრისტჱსი გუაქუს“.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და დაფარულითა ზრახვითა ვითარცა სახჱ თუალისა იაკინთისაჲ გამოეცხადებინ წმიდათა თჳსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მოტევებაჲ ცოდვათაჲ და ღირს-გუყვნა ჩუენ დიდებასა მას და სამკჳდრებელსა სასუფეველისასა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და მეორესა განწესებულსა პირველი არს ესე, რ˜ლთა ზედა წერილ არს ესრე სახელი იუდაჲსი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰხუედა წილი მკჳდრობისაჲ ნათესავსა მას დანისსა გამოსადინელთა მათ იორდანისათა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და წარმოიღებენ წამებასა წიგნთაგან, ვითარმედ ამის ნათესავისაგან აღდგეს ანტჱქ˜ჱ, რომელ არს მჴდომ ქრისტესა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ესახლეულის მავნებელთა თჳსთა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ზღუასა ზედა გენესარეთს ქმნნა საღმრთოჲთ კერძონი სასწაულნი და მათ ადგილთაგან და დაბნებთა გამოაჩინნა ნათელნი იგი სოფლისანი,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და იასპინი თუალი სხუა და სხუა არიან (!) და სხუა-სახედ ფერი მისი, ვითარცა წინაჲსწარ ვთქუთ ყოველივე
და	შტ.ნეტ.იპ	და ორნი იგი მჴარნი მისნი – ორნი იგი მცნებანი, და ზომნი მიმოგანბმულ – სიყუარული ქრისტესი, რომელი-იგი დაამტკიცებს ეკლესიასა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მოტჳრთჱ, რამეთუ აქუს ვითარცა ავაზანი ზესკნელისაჲ მის შობისაჲ განახლებითა, რომელთა ჰრწამს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და აფრა მბრწყინვალჱ ამისი – სული იგი წმიდაჲ ზეცით გარდამო, რომლითა აღიბეჭდვიან,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელთა ჰრწამს ღმერთი; შემდგომად მას და ხარისხ რკინის – მცნებანი იგი ქრისტესნი წმიდანი, ვითარცა რკინაჲ მტკიცჱ არიან.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ჰქონან მენავენი მარჯულ და მარცხლ – წმიდანი იგი ანგელოზნი მსახურად, რომელნი-იგი მ˜ს ღუწიან და დაცვული დგას ეკლესიაჲ;
და	შტ.ნეტ.იპ	და კიბენი მას შინა რომელი სიმაღლესა მას სრულსა მიჰყავს და მიაწევს ვითარცა სახედ სლვათა მათ ქრისტესთა, მიზიდვად მორწმუნეთა აღსავალთა მათ ზეცისათა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მოციქულთანი და მოწამეთანი, სასუფეველსა ქრისტესსა განსუენებულნი.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ დევნათა მათთჳს და ჭირისა მისთჳს, რომელ ყოფად არს ზედა ეკლესიათა, რამეთუ იოვანეცა იტყჳს ესრჱ
და	შტ.ნეტ.იპ	: „და ვიხილჱ სასწაული დიდი და საკჳრველი: დედაკაცსა ერთსა შეემოსა მზჱ და მთოვარჱ ქუეშჱ ფერჴთა მისთა და ზედა თავსა მისსა გჳრგჳნად ათორმეტნი ვარსკულავნი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ჴმობს სალმობითა შობადითა და იურვის შობად.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ვეშაპი იგი დგა წინაშე დედაკაცისა მის, რომელი-იგი განმზადებულ არს შობად, რაჲთა რაჟამს შვეს ძჱ, შთანთქას.
და	შტ.ნეტ.იპ	და შვა წული, რომელი-იგი განმზადებულ არს მწყსად ყოველთა ნათესავთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მიიტაცა ძჱ იგი მისი ღმრთისა და საყდარსა მისსა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და სივლტოლაჲ დედაკაცისაჲ მის იყო უდაბნოდ, სადა-იგი განმზადებულ არს მისა ადგილ ღმრთისა მიერ, რაჲთა იზარდოს მუნ ათას ორას და სამეოც დღჱ“.
და	შტ.ნეტ.იპ	„და ვითარცა იხილა ვეშაპმან მან, დევნა უყო დედაკაცსა მას, რომელმან-იგი შვა წული.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მიეცნეს დედაკაცსა მას ორნი ფრთენი, ვითარცა ორბისა დიდისანი,
და	შტ.ნეტ.იპ	რაჲთა განფრინდეს უდაბნოდ და რაჲთა იზარდოს მუნ ჟამ ერთ და ორ ჟამ და კერძოსა ჟამისასა პირისაგან მის გუელისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და წარმოსთხია გუელმან მან პირისაგან თჳსისა წამალი ძლიერი, რაჲთამცა წარღუნა იგი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და შემწე-ექმნა ქუეყანაჲ დედაკაცსა მას და აღაღო პირი თჳსი და შთანთქა წყალი იგი, რომელ დასთხია ვეშაპმან მან პირისაგან თჳსისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და განრისხნა ვეშაპი იგი დედაკაცისა მისთჳს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მივიდა და ბრძოლა უყო სხუასა ნათესავსა მისსა, რომელნი ჰყოფენ მცნებასა ღმრთისასა, და იმარხვენ წამებათა იესუჲსთა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „მთოვარჱ ქუეშჱ ფერჴთა მისთა“ – რამეთუ ზეცისაჲთა მით დიდებითა შემკულ არს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „ზედა თავსა მისსა ათორმეტნი ვარსკულავნი გჳრგჳნად მოდგმულ“ – ათორმეტთა მათ მოციქულთა იტყჳს, რომელთა მიერ დამტკიცებულ არს ეკლესიაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	„და მიდგომილი ღაღადებს, ვითარცა შობადი და იურვის შობად“,
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „შვა ძჱ – იგი არს, რომელი განმზადებულ არს დამწყსად ყოველთა ნათესავთა ყრმაჲ იგი
და	შტ.ნეტ.იპ	და სრული ქრისტე, ძჱ იგი ღმრთისაჲ, ღმერთი, რომელი კაცადცა გუეჩუენა, რომელსა ვითარცა შობითა ეკლესიაჲ ასწავებს ყოველთა ნათესავთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „მიიტაცა ძჱ იგი, მისი ღმრთისა და საყდარსა მისსა“ – რამეთუ ზეცისა მეუფე არს და არა ქუეყანისაგან ძჱ იგი მის მიერ მარადის იშუებს,
და	შტ.ნეტ.იპ	ვითარცა-იგი დავით წინაჲსწარ ღაღადებს და იტყჳს: „ჰრქუა უფალმან უფალსა ჩემსა: დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრემდის დავსხნე მტერნი შენნი ქუეშჱ ფერჴთა შენთა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „იხილა ვეშაპმან მან და დევნა უყო დედაკაცსა მას, რომელმან შვა წული იგი, და მიეცნეს დედაკაცსა მას ორნი ფრთენი ვითარცა ორბისა დიდისანი
და	შტ.ნეტ.იპ	და რაჲთა განფრინდეს უდაბნოდ და იზარდებოდის მუნ ჟამ ერთ და ჟამ ორ და კერძოსა ჟამისასა პირისაგან მის გუელისა“ –
და	შტ.ნეტ.იპ	ესე არიან ათას ორას და სამეოცნი დღენი, კერძოჲ იგი შჳდეულისაჲ, რომელსა უფლებდეს მჴდომი იგი, და რომელთა დღეთა სდევნიდეს ეკლესიათა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იდევნებოდიან ქალაქითი ქალაქად და უდაბნოთა და მთათა შინა ემალვოდიან.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „ორნი ფრთენი, ვითარცა ორბისა დიდისანი“ – ესე თავადი არს იესუ ქრისტე: ჴელთაჲ მათ, რომელ განიპყრნა ჯუარსა ზედა,
და	შტ.ნეტ.იპ	აღიპყრ[ნ]ა ორნი იგი ფრთენი მარჯულ და მარცხლ, წოდებითა მისა ყოველთა, რომელთა ჰრწამს იგი და დაფარვითა, ვითარცა მფრინველი მართუეთა თჳსთა.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ ჴელითა მალაქიაჲსითა იტყჳს: „და თქუენ მოშიშთა სახელისა მისისათა გამოგიბრწყინდეს მზჱ იგი სიმართლისაჲ და კურნებაჲ ქუეშჱ ფრთეთა მისთა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელნი-იგი ჰურიასტანს იყვნენ, წარივლტოდედ მთად, და რომელნი ერდოებსა ზედა იყვნენ, ნუ გარდამოვლენედ აღებად რასმე სახლისაგან თჳსისა
და	შტ.ნეტ.იპ	და რომელი ველსა იყოს, ნუ უკუნ-იქცევინ აღებად სამოსლისა თჳსისა; ხოლო ვაჲ მიდგომილთა და რომელნი აწოვებდენ ყრმებსა მათ დღეთა შინა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ იყოს მას ჟამსა ჭირი დიდი, რომელი არა ყოფილ-არს დასაბამითგან სოფლისაჲთ, არცა ყოფად არს; და თუმცა არა შემოკლდეს დღენი იგი, არამცა განერა ყოველი კაცი.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო დანიელ იტყჳს: „და მიეცეს სასწაული საძაგელსა მას უდაბნოჲსასა ათას ორას და სამეოც დღჱ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ნეტარ არს, რომელმან დაუთმოს და მიიწიოს დღეთა მათ ათას სამას ოც და ათხუთმეტთა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო ნეტარი იგი პავლჱ მისწერს თესალონიკელთა მიმართ: „გაუწყებ თქუენ, ძმანო, მოსლვისა მისთჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა და ჩუენსა მას მისა ერთად შეკრებასა:
და	შტ.ნეტ.იპ	ნუ აღიძრვით გონებითა თქუენითა ნუცა აღირღუევით ნუცა სულითა ნუცა სიტყჳთა და ნუცა წიგნითა, ვითარცა ჩუენ მიერ, ვითარმედ აჰა მოწევნულ არს დღჱ იგი უფლისაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	ნუვინ თქუეს შეგიტყუვებნ ნურარაჲთ, უკუეთუ არა მოვიდეს პირველ მაცთური იგი და გამოჩნდეს კაცი იგი უშჯულოვებისაჲ,
და	შტ.ნეტ.იპ	ვიდრე შესლვადმდე მისა და დაჯდომად ტაძარსა მას ღმრთისასა და ჩუენებად თავისა თჳსისა, ვითარცა ღმერთი.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო ზრახვაჲ იგი უშჯულოვებისაჲ აწვე განძლიერებულ არს, და რომელ დგას აწ, ვიდრე აღიღოს შორის.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მაშინ გამოჩნდეს უშჯულოჲ იგი, რომელი უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან განლიოს და წარწყმიდოს გამოჩინებითა მოსლვისა მისისაჲთა,
და	შტ.ნეტ.იპ	რომლისაჲ-იგი მოსლვაჲ არს ძალითა ეშმაკისაჲთა, ყოვლითა ძალითა და ნიშებითა ტყუვილისაჲთა და სასწაულებითა სიცრუვისაჲთა
და	შტ.ნეტ.იპ	და ყოვლითა შეტყუვილითა წარწყმედისაჲთა მისთჳს, რამეთუ ჭეშმარიტებაჲ ღმრთისაჲ არა შეიწყნარჱს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რაჲთა ისაჯნენ ყოველნი, რომელთა არა ჰრწმენა ჭეშმარიტებაჲ მისი, არამედ სათნო-იყვეს სიცრუვე“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ესაია იტყჳს: „მოისპენ უღმრთოჲ, რაჲთა არა იხილოს მან დიდებაჲ იგი ღმრთისაჲ“.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ ამათთჳს, საყუარელნო, და ერთისა მის შჳდეულისაჲ ორგან განყოფისა, და ბილწისა მის უდაბნოჲსაჲ მას ჟამსა გამოჩინებულისაჲ,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ორთა მათ წინაჲსწარმეტყუელთა და ქადაგთა უფლისათა თჳსთა მათ სრბათა აღსრულებისა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ერთბამად ყოვლისა სოფლისა აღსრულებისა მიერითგან ყოფილთაჲ მათ, რაჲ მე დაშთომილ იყოს, საყუარელნო,
და	შტ.ნეტ.იპ	არამედ მოსლვაჲ იგი უფლისაჲ და მჴსნელისა ჩუენისა ქრისტესი, ძისა მის ღმრთისაჲ, ზეცით, რომელსა-იგი მოველით?
და	შტ.ნეტ.იპ	რომლისა წინაშე აღატყდებოდის ცეცხლი შემწუველი და საშჯელი იგი სიმართლისაჲ ყოველთა ზედა რომელთა არა ჰრწმენა მისი.
და	შტ.ნეტ.იპ	და რამეთუ იტყჳს უფალი: „ვითარცა აღესრულებოდის ესე ყოველი ყოფად, აღიხილენით თუალნი თქუენნი, რამეთუ მოწევნულ არს გამოჴსნაჲ თქუენი“.
და	შტ.ნეტ.იპ	„და თმაჲ თავისა თქუენისაჲ არა წარწყმდეს“.
და	შტ.ნეტ.იპ	„რამეთუ ვითარცა ელვაჲ რაჲ გამობრწყინდის მზისა აღმოსავალით და ჩანნ ვიდრე დასავალამდე,
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო ვრდომაჲ იგი იყოს სამოთხესა მას, რომლისაგან ადამი შეიტყუვა და გამოვარდა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და მერმე იტყჳს: „წარავლინნეს ძემან კაცისამან ანგელოზნი თჳსნი და შეკრიბნეს რჩეულნი თჳსნი ოთხთა მათგან ქართა ცისათა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და დავით წინაჲსწარ გჳჩუენებს განკითხვათა მათთჳს და გამოჩინებისა მისთჳს უფლისა და იტყჳს:
და	შტ.ნეტ.იპ	„ცის კიდითგან არს გამოსავალი მისი და განსასუენებელი მისი ვიდრე კიდედმდე მისა; და არა არს ვინ დაეფაროს სიცხესა მისსა“ ხოლო სიცხეს აღტყინებასა მას ცეცხლისასა იტყჳს.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ესაია იტყჳს ესრე: „წარვედ, ერო ჩემო, შევედ საუნჯესა შენსა, დაემალე წუთ ერთ, ვიდრემდე წარჴდეს რისხვაჲ იგი უფლისაჲ“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და პავლჱ იტყჳს ესრევე: „რამეთუ გამოჩინებად არს რისხვაჲ ღმრთისაჲ ზეცით ზედა ყოველთა უღმრთოვებათა
და	შტ.ნეტ.იპ	და უშჯულოვებასა კაცთასა, რომელთა ჭეშმარიტებაჲ იგი უფლისაჲ სიცრუვით აქუს“.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ აღდგომისა მისისათჳს და სასუფეველისა წმიდათაჲსა იტყჳს დანიელ: „და მრავალნი, რომელნი მიწასა ქუეშჱ არიან,
და	შტ.ნეტ.იპ	აღდგენ, რომელნიმე ცხორებად საუკუნოდ და რომელნიმე საყუედრელად და სირცხჳლად საუკუნოდ“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და ესაია იტყჳს: „აღდგენ მკუდარნი, აღემართნენ, რომელნი არიან სამარებსა, რამეთუ ცუარი იგი, რომელ შენგან არს, საკურნებელ არს მათა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო უფალი იტყჳს: „მრავალთა მას დღესა ესმოდის ჴმაჲ ძისა მის ღმრთისაჲ, და რომელთა-იგი ესმოდის, ცხოვნდენ“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და წინაჲსწარმეტყუელი იტყჳს: „განიღჳძე, რომელსა ეგე გძინავს, აღდეგ მკუდრეთით, და განგანათლოს შენ ქრისტემან“.
და	შტ.ნეტ.იპ	ხოლო იოვანე იტყჳს: „ნეტარ იყოს და წმიდა, რომელსა აქუნდეს ნაწილი აღდგომასა მას პირველსა: ესევითართა ზედა მეორჱ იგი სიკუდილი არა უფლებდეს,
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ გამოჩნდენ დიდებითა თჳსითა და წმიდათა მათ ჰრქუას: „მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო,
და	შტ.ნეტ.იპ	და დაიმკჳდრეთ განმზადებული თქუენდა სასუფეველი დასაბამითგან სოფლისაჲთ“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და უკეთურთა მათ ჰრქუას: „წარვედით, წყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი განმზადებულ არს მამისა ჩემისა მიერ ეშმაკისათჳს და ანგელოზთა მისთა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	და იოვანე იტყჳს: „წარვიდენ მემრუშენი და გრძნეულნი და მეძავნი და მესისხლენი და კერპთმსახურნი და ყოველნი რომელნი ჰყოფენ
და	შტ.ნეტ.იპ	და უყუარს სიცრუვჱ, რამეთუ ნაწილი მათი არს გეჰენიაჲ იგი ცეცხლისაჲ“.
და	შტ.ნეტ.იპ	ეგრეცა ესაია იტყჳს: „განვიდენ და იხილნენ ძუალნი კაცთა მათ შეცოდებულთანი რამეთუ მატლი მათი არა დასცხრეს და ცეცხლი მათი არა დაშრტეს
და	შტ.ნეტ.იპ	და იყვნენ თითის საჩუენებელ ყოვლისა ჴორციელისა“.
და	შტ.ნეტ.იპ	უკუეთუ გრწამს ვითარმედ იესუ მოკუდა და აღდგა, ეგრეცა ღმერთმან შესუენებულნი იგი ჴელითა იესუჲსითა მოიყვანნეს მის თანა.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ თავადმან უფალმან ბრძანებითა და ჴმითა ანგელოზისაჲთა და ნესტჳთა ღმრთისაჲთა გარდამოჴდეს ზეცით, და მკუდარნი იგი ქრისტეს-მიერნი აღდგენ პირველ,
და	შტ.ნეტ.იპ	და მერმე ჩუენ ცხოველნი ესე, რომელ დაშთომილ ვიყვნეთ ერთბამად მათ თანა, აღვიტაცნეთ ღრუბლითა შემთხუევად უფლისა ჰაერთა ზედა,
და	შტ.ნეტ.იპ	და ესრეთ ყოველსა ჟამსა უფლისა თანა ვიყოფვოდით“.
და	შტ.ნეტ.იპ	რაჲთა დაიმარხნე სარწმუნოვებით დაწერილნი ესე წინაჲსწარ უწყებითა განმზადებულთა მათთჳს დაუპრკოლებელად შენდა და ღმერთსა
და	შტ.ნეტ.იპ	და კაცთა დაუმარხნე, მოლოდებითა სანატრელსა მას სასოვებასა და გამოჩინებასა მჴსნელისა ჩუენისა ღმრთისასა, რომელსა აღადგინნეს წმიდანი;
და	შტ.იაკ	რაჲთა მწრაფლ შეკრბენ ყოველნი მღდელთმოძღუარნი, განმგებელნი ეკლესიათანი, ქალაქსა შინა ნიკეაჲსასა, რაჲთა განაგონ შფოთი იგი და წვალებაჲ.
და	შტ.იაკ	და იყვნეს არიოსს მცბიერსა თანა შჳდნი წინამძღუარნი ბერნი ბოროტნი, რომელნი ტყუვილსა მისსა ტყუოდეს და ნებასა მისსა ეზიარნეს.
და	შტ.იაკ	ვითარცა იტყჳს წმიდაჲ დავით, ვითარმედ: „პირითა მათითა აკურთხევდეს და გულითა მათითა სწყევდეს“.
და	შტ.იაკ	რაჲთა შეიწყალოს არიოს და განჰჴსნეს იგი კრულებისაგან მისისა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და რომელ-იგი თქუა ესავ, ვითარმედ: „ოდესმე მოახნდენ დღენი სიკუდილისა მამისა ჩემისანი“ – დღისა მისთჳს აღვსებისაჲსა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და სხვა ამიერითგან, რავდენ გესხნენ შვილნი, შენდა იყვნედ“.
და	შტ.იაკ	რომელიცა შურითა საღმრთოჲთა აღიძრა მის ზედა, ვითარცა ფინეეზ მღდელი, რომელმან მოკლნა ორნი იგი, რომელნი ცოდვიდეს და მათ ძლით მოისრვოდა ერი იგი ღმრთისაჲ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	„მე მიგცემ შენ სიკიმასა საზეპუროსა ჩემსა უმეტჱს ძმათა შენთა, რომელი დავიპყარ ამორეველთაგან მახჳლითა და მშჳლდ-კაბარჭითა ჩემითა.
და	შტ.იაკ	ვითარცა იხილეს ესე მკჳდრთა ქალაქისათა, რამეთუ დაეცნეს ზღუდენი მათნი, დაეცა მათ ზედა ზარი და შეიპყრნა იგინი შიშმან მიუთხრობელმან
და	შკ.თგნე.	და კუალად ფუფუნებაჲ უძრავი, რაჟამს იყოს არა შემწყნარებელ ძრვისა გარდაქცევისასა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	და ვითარცა მოვიდა მჴსნელი იგი, იქმნა სასოვება ნათესავთა, რომელნი მოდღენდელად დღესმდე მისა მიმართ რწმუნებულ არიან და ესე განცხადებულ არს,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	არამედ მათთჳს თქუა, რომელნი-იგი სულიერად შერაცხილ იყვნეს ძმანი, რომელთათჳს თქუა უფალმან: ძმანი ჩემნი და თანა-მკჳდრნი.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ შენ მისთესე სივრცესა გულისა შენისასა, ვითარცა პოხილსა და წმიდასა ქუეყანასა, რაჲთა დაუყუდნე და განაკრძალნე ამით რომელნი-იგი ჴდომად აღუდგენ სიტყუასა მას ჴსნისასა.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ არა თუ მცირე რაჲ უვარ არს ესე, არამედ მიჰფინე ესე მოშიშთა და მორწმუნეთა კაცთა რომელთა ენებოს ღირსებით და სიმართლით და შიშით ცხორებაჲ.
და	შტ.ნეტ.იპ	და აწ ითქუმიან ქსელ უფლისა ვნებანი იგი რომელ ჯუარსა მას ზედა, და საგუსალ მას შინა-სულისა წმიდისა ძალი, და სავაღალწმიდაჲ იგი ჴორცი დაქუსულ სულსა მას,
და	შტ.ნეტ.იპ	შთაჴედ ჯოჯოხეთა დიდებაჲ შენი და მხიარულებაჲ შენი; ქუეშე შენსა დალპოლვაჲ დაგირეცონ, და ნეშტი იგი შენი მატლ.
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ სთქუ და არა სტყუვე, რამეთუ აღდგა ვეფხი იგი, მოვიდა ვაცი იგი თხათაჲ, სცა ვერძსა მას და შემუსრნა რქანი მისნი და დატკებნა ...
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელ-იგი ყოვლითავე არს დაძუელებულ დასაბამითი სახელი მისი, რამეთუ სახელი ესე მითვე რიცხჳთა დაჴსულ არს და სხუაჲცა მრავალი სახელი შეგუვებულად მისა იპოვების.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რომელი-იგი არა ერწმუნოს აღთქუმასა თჳსსა, რაჲცა აღუთქუა, არა უფლონ მას შესლვად სახლსა მას საფასისასა.
და	შტ.თქ.იპოლ	წყევაჲ იგი დაემშჭუალა ძელსა მას ჯუარისასა, სამოთხჱ იგი ხარებულ არს ნეტართა წმიდათა, ხჱ იგი ცხორებისაჲ მოეცა საჭმლად მორწმუნეთა და ნებისმყოფელთა,
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ თუალთა განცხრომითა ჰბრძავნ მათ, მით აღიხილნიან თუალნი მათნი სიმაღლესა ცისასა.
და	შტ.თქ.იპოლ	საყუარელო, ნუ შთაიგდებ ცეცხლსა წიაღთა შენთა, რაჲთა არა შეიწუას სამოსელი იგი საქორწინე, არამედ შენ მარტოდ იყავ და ეკრძალე აღნათქუემსა მას შენსა წინდსა
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ კეთილისა საქმისათჳს ვისმე შურდეს, მან უფროჲს და უმეტჱს დასძინენ კეთილი.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რომელთა ცოლ ისუეს], ანუ თუ დედაკაცი ქმრის ვიდეს და ერწმუნნეს აღთქუმასა ურთიერთას, ზეცისასა მას გჳრგჳნსა ღირს-იქმნნენ;
და	შტ.თქ.იპოლ	რამეთუ ესრე თქუა დედაკაცმან მან სომანიტელმან: „წინაჲსწარმეტყუელი ესე წმიდაჲ ღმრთისაჲ არს, და მარადის აქა მიმავალ-მომავალ არს.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რომელმან არა გამოიღოს ნაყოფი შორის ვენაჴსა, განფხურენ და განაგდონ იგი სატანჯველად.
და	შტ.თქ.იპოლ	რომელი-იგი მჴნჱ იპოვა აღთქუმასა, იგი იხარებს, იშუებს და აქებს.
და	შტ.თქ.იპოლ	სალმობასა შობისასა შორს არიან, და ამის სოფლისა შვილებაჲ არად მიუთუალავს და არცა ზრუნვენ საცხორებელსა მათსა, არამედ ქრისტესა ერწმუნნიან აღთქუმითა მით.
და	შტ.თქ.იპოლ	ამისთჳს, ძმანო, ვიხილეთ და გულისხმა-ვყავთ, რამეთუ დასაბამითგან ჴელითა დედაკაცისაჲთა შევიდა მტერი იგი კაცსა და მიაღსასრულადმდე იგივე გუბრძავს.
და	შტ.თქ.იპოლ	ჵ ქალწულო, რომელმან მიათხოვე თავი შენი ქრისტესა, ნუუკუე გეტყოდეს ვინმე და გრქუას: „მოვედ, იყავ ჩემ თანა და მმსახურებდ მე“,
და	შტ.თქ.იპოლ	უკუეთუ დაუტევო იგი და მსახურებაჲ მისი, განრისხნეს ჩემ ზედა და დაწეროს წიგნი განსატევებელი და განმჴადოს სახლით ჩემით.
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო კაცისა ძჳრისმეტყუელისა თანა ნუ არნ ზრახვაჲ შენი; და კაცისა მაგინებელისა თანა ნუმცა იყოფვი, რაჲთა არა ძჳრი თქუას უფლისა შენისათჳს.
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ მიწაჲ ქუეყანისაგან აღიღო, სახელი ვერ შეუცვალო.
და	შტ.თქ.იპოლ	ჰბრძავნ მას სული იგი უკეთური ეშმაკი, რაჲთამცა აცთუნა იგი, და რაჟამს პოვის კაცი იგი უდებად.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რაჟამს იხილის კაცი იგი განკრძალულად და გულისმოდგინე არნ თაყუანის-ცემასა და ლოცვასა, გარჱ-შეიქცის მისგან, და ვერ ჰკადრის [მიახლებად] მას.
და	შტ.თქ.იპოლ	„ნეტარ არს კაცისა, რომელმან აღიღოს უღელი სიჭაპუკითგან თჳსით და დაჯდეს დადუმებული, რამეთუ თავს-იდვა უღელი შენი.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რამეთუ არა ვიდიან ქმრის, ეხარის მათ სახელი უმეტჱს ძეთა და ასულთა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რამეთუ თჳთ სავსებაჲ იყო, განაძღო მშიერებაჲ ჩუენი და თჳთ მოემშია.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რაჟამს მოკუდის კაცი, დაეფლის ქუეყანასა ბუნსა თჳსსა და ცნობაჲ მიეღის მისგან და სული იგი წმიდაჲ, რომელ არნ მის თანა, ავიდის ქრისტესა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მოიღო სულისა მისგან მოსესისა და აღავსნა მისგან სამეუც და ათნი კაცნი და მოსეს არაჲ დააკლდა, და არცა სული იგი წმიდაჲ, რომელ მის თანა იყო, და-რაჲ-მცირდა.
და	შტ.სიტ.იპ	თითოვეულად თჳსსა მას ბუნებასა გამობმით არს და დგას.
და	შტ.სიტ.იპ	და სიტყუასა მისსა ზე-უტჳრთავს და უპყრიეს ყოველი და ძალსა ბრძანებისა მისისასა დამოჰკიდავს.
და	შტ.სიტ.იპ	და არცა თესლ-წარმოცემულ აღძრვით წარმოჩნდა ანუ ჭირით რაჲმე, რომელ შორავნ ღმრთეებასა, არამედ სიწმიდით და სიწრფოებით,
და	შტ.სიტ.იპ	ხოლო თითოვეულისათჳს – არა. რამეთუ ვითარცა შობასა მას მამისაგან გულისხმა-ვჰყოფთ და შობილსა მას ძესა ვსცნობთ
და	შტ.სიტ.იპ	და ძუელი იგი ღმრთეებაჲ ჩუენთჳს ყრმა-იქმნა.
და	შტ.სიტ.იპ	ხილვითა მით, რომლისაჲ მუნქუესვე ღმრთისა მიმართ დიდებასა შესხმაჲ ღაღადებით აღეღო ზეცისათა მათ ერთა, და მწყემსთა მათ ასწავებდეს
და	შტ.სიტ.იპ	და მამა განუმზადებელისა მის სოფლისა, რამეთუ დაძუელებული ესე და მოკუდავი სოფელი – მსგავსად პირველისა მის მიწისაგანისა კაცისა.
და	შტ.სიტ.იპ	და ვისთჳს-მე მოკუდა? ნუუკუე თანამდებ რაჲმე იყოა სიკუდილისა?
და	შტ.სიტ.იპ	და უშჯულოვებათათჳს ერისათა სიკუდილი აღმაღლდა“; რომლითაცა იჴსნნა წარტყუენულნი იგი ტყუეობისაგან.
და	შტ.სიტ.იპ	აკურთხნა მოწაფენი იგი და წარავლინნა, რაჲთა მოიმოწაფნენ და ასწავებდენ ყოველთა წარმართთა.
და	შტ.სიტ.იპ	და იხ[ი]ლე, ვითარ გამობრწყინდა და გამოგჳნათლდა სამებაჲ ერთობით ჭეშმარიტად.
და	შტ.სიტ.იპ	და საქმითა მით სიმჴნისაჲთა მრავალთა განმათავისუფლებელსა მას უღელსა დაამორჩილებდეს,
და	შტ.სიტ.იპ	და წინაშე ყოველთა მათ (და)სთა ანგელოზთასა და ერთა მათ ძლიერთა ჴელი უპყრას თჳსთა მათ საყუარელთა და თჳსა მიიზიდნეს და თჳსსავე მას ღმრთეებისა საყოფელსა ახაროს?
და	შტ.სიტ.იპ	ხოლო ერთი ესე გამო-ხოლო-აცხადებს და ზეშთა ხოლო იტყჳს: „მაშინ უწყოდით, რამეთუ მე მამისა თანა და თქუენ ჩემ თანა და მე თქუენ შორის“.
და	შტ.სიტ.იპ	ეგრეცა კაცნი თჳსსა [მას ღმრთეებასა, მეუფებასა გჳრგჳნოსან-გუყვნეს და სასუფეველსა მას შინა თჳსსა გუახაროს წარუ]ვალსა მას ზეცისა სიხარულსა მისსა.
და	შტ.ფსალ	კურთხეულ არს ღმერთი, რომელმან გამოგაჩინა შენ კეთილად მწყემსად ჩუენდა და მკურნალად სულიერად აღმაშენებელად ჩუენდა.
და	შტ.ფსალ	არამედ სიშორისაგან და რუდუნებისაგან უცალოვებისა ჩემისა ვერ ღირს-ვიქმენ თავყუანის-ცემად შენდა.
და	შტ.ფსალ	და არა ვპოვე ქართულად, ბერძენთა ენითა ვპოვე და ვერ შეუძლე ცნობად, ვითარცა წყაროსა მიუწუდომელსა და ფასსა დაფარულსა.
და	შტ.ფსალ	მერმე ვპოვე სომხურითა ენითა წერ[ილი] სრულიად მითვე ბერძულითა განგებითა და მითვე რიცხჳთა.
და	შტ.ფსალ	შემშურდა სომეხთათჳს და შემეშინა თარგმანებად, რამეთუ დიდი ბრალობაჲ შეემთხუევის თარგმანთა, რომელნი არა განეკრძალნენ.
და	შტ.ფსალ	და სრულად უკუეთუ ვისმე პირველად ეთარგმანოს,
და	შტ.ფსალ	მეორედ თარგმანებული წინააღმდგომად გამოჩნდების, ვითარცა აკჳლაჲსი იგი და სჳმაქოსისი, და ამით არა ჯერ-არს.
და	შტ.ფსალ	ხოლო მე არა ვპოვე პირველ თარგმანებული და ამისთჳს მცირედი ესე გემ(ოჲ)ს-ხილვად გამოვთარგმანე და წინაშე ღმრთის-მოყუარებისა შენისა განსაკითხავად მიგიძღუანე.
და	შტ.ფსალ	(ხოლო) შენ მსგავსად მოცემულისა მაგის სიბრძნისა შენისა განიკითხე და ჯერ-თუ-იყოს, შენ მიერ დაენერგენ შორის ეკლესიასა,
და	შტ.ფსალ	და უკუეთუ არა ღირს რაჲმე იყოს წიგნი ესე, დაწჳ და სიუცბჱ ჩემი დაფარჱ და მე მამხილჱ და შევინანო.
და	შტ.ფსალ	და თჳნიერ ბრძანებისა შენისა არღარა ჴელ-ვჰყოფ, ვიდრემდის არა ვცნა, თუ მაქუს რაჲმე სასყიდელი, დავშურებოდი,
და	შტ.ფსალ	ანუ თუ ცუდად დავშურები და ბრალობაჲ შემემთხუევის, რამეთუ დიდი წიგნი არს თარგმანი ასერგასისთა მათ ფსალმუნთაჲ,
და	შტ.ფსალ	რომელნი დაწერნა კალამმან ღმრთისამან დავით, სულისა მიერ წმიდისა შეთხზნა ბრაბიონი ქებისაჲ და დადვა იგი თხემსა ზედა ეკლესიისასა საძლეველად მტერისა
და	შტ.ფსალ	ამის წმიდისა მამისა ჩუენისა ეპიფანეს თარგმანებული ყოველსავე კეთილად და განგებულად გჳჩუენებს, თუ ვითარ არიან ზედა-დაწერილნი იგი,
და	შტ.ფსალ	ანუ ვითარ აჴსენებს ასაფის და ძეთა კორესთასა და ედითომის და სხუათა შემასხმელთა (ანუ ოდეს და) რაჲსათჳს თქუმულ არიან ანუ რაჲ ძალი აქუს „საწნეხელთასა“ მას
და	შტ.ფსალ	და „ძეგლის წერასა“ და ყოველსა თითოვეულად გჳჩუენებს, რომლისაჲ არა დარჩების ერთიცა იოტაოდენი, რომელსა არა კეთილად განგჳმარტებს.
და	შტ.ფსალ	რომელ არიან წიგნნი იგი ფსალმუნთანი პურ და მადლ საღმრთო წმიდასა შინა ეკლესიასა.
და	შტ.ფსალ	თუ რაჲმე არა ჯერ-იყოს ზემომოჴსენებულისა მისებრ, დაწჳთ და მე შენდობაჲ მომმადლეთ, და ჴსენებულმცა ვარ ლოცვათა შინა შენთა, ღირსო მამაო! ამენ.
და	შტ.ფსალ	საკჳრველი და სანატრელი წინაჲსწარმეტყუელი და დიდი მეფჱ დავით ვითარ ერთბამად ღაღადებს და აღმობერვით ჴმობს მხოლოდშობილსა ძესა ღმრთისასა
და	შტ.ფსალ	და ვინაჲთგან ანუ ვიდრემდის წინაჲსწარმეტყუელებით ემსგავსების უფალსა თჳსსა და შემოქმედსა იესუ ქრისტესა, აღსრულსა და დაჯდომილსა ზედა მთასა,
და	შტ.ფსალ	ამან თქუა სულისაჲ, თუ ვითარ შესაძლებელ არს ღმერთ-შეზავებულ ყოფად და სულის-მოდგამ.
და	შტ.ფსალ	და დავით ნეტარებს და განსწმედს განახლებასა სულისასა, ესე იგი არს ზრახვით: „ნეტარ არს კაცი, რომელი არა მივიდა ზრახვასა უღმრთოთასა“.
და	შტ.ფსალ	ჵ გალობაჲ სულ-შეზავებული და ნეტარებითა შემკული, რომელსა წინაჲსწარმეტყუელი დავით გალობს და ფსალმუნებს და მეტყუელებს ესრეთ:
და	შტ.ფსალ	„ნეტარ არს კაცი, რომელი არა მივიდა ზრახვასა უღმრთოთასა და გზასა ცოდვილთასა არა დადგა და საჯდომელსა ურჩულოთასა არაჲ დაჯდა“.
და	შტ.მოქც	და მან აუწყა პატრეაქსა.
და	შტ.ფსალ	ხოლო პირველისა ფსალმუნისაჲ და მეორისაჲ, რომელ შემდგომად ამისა მოვალს, არარაჲ პოვეს ზედა-წერილი, არცა რაჲ მეტი თარგმანეს,
და	შტ.ფსალ	თქუეს, თუ „საქმისა ერთისათჳს ხოლო თქუმულ არს ფსალმუნი ესე და არა წესისათჳს შჯულისა“
და	შტ.ფსალ	და კუალად წარმდებ იქმნეს თავით თჳსით ზედა-წაწერილსა შექმნად და დაწერად,
და	შტ.ფსალ	ძალი დაწერეს ფსალმუნისაჲ სხუად და სხუად თქუეს, რომელთა წარმდებებასა მათსა მე მწვალებელთა თანა დავსდებ.
და	შტ.ფსალ	ხოლო მე ესრჱთ გამორჩევით ვიცი, თუ უფროჲსად წესისათჳს შჯულისა ვჰპოვებ ძალსა ფსალმუნისასა და მის თანა ერთ საქმედ,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ უშჯულოთათჳს და უღმრთოთათჳს იტყჳს.
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელ თქუა წესისათჳს შჯულისა და მერმე მის თანა ცოდვილთასა საშჯელსა და წარსაწყმედელსა.
და	შტ.ფსალ	აწ მოვედით და განმარტებად ვიწყოთ და ვმეტყუელებდეთ ჟამსა ამას: „ნეტარ არს კაცი, რომელი არა მივიდა ზრახვასა უღმრთოთასა“.
და	შტ.ფსალ	ჰნატრის მათ ხოლო, რომელნი არა ეზიარნეს უშჯულოთა და უწესოთა და უღმრთოთა ზრახვასა წარმართთასა, და არცა საქმესა და გზასა ცოდვილთასა
და	შტ.ფსალ	მივიდეს და არაოდეს დადგეს მათ თანა ყოფად და სმენად სიტყუათა მათთა, რამეთუ არა დგან და ელინ გზასა ზედა მათ თანა ზიარებად ესე.
და	შტ.ფსალ	არამედ ივლტოდა ზრახვისა და საყოფლისაგან უღმრთოთა და უშჯულოთა და ცოდვილთაჲსა.
და	შტ.ფსალ	აღიარებდა და ჰრწმენა მხოლოჲ ღმერთი და სანატრელი მხოლოჲ მეფჱ მეფეთაჲ.
და	შტ.ფსალ	მოწამე არს ღმრთისმტჳრთველი პავლჱ მოციქული, ჴმობს, მეტყუელებს „ნეტარისა და მხოლოჲსა ძლიერისა მეუფისა მეუფეთაჲსა და უფლისა უფლებათაჲსა“,
და	შტ.ფსალ	რომელმან მოგუმადლა და გჳზიარნა კაცნი დიდებასა თანა ღმრთეებისა თჳსისასა,
და	შტ.ფსალ	ნეტარსა მოსეს ღმერთი ეტყჳს: „სარწმუნო ჩემდა არს და არა არს ზაკუვა მის თანა“.
და	შტ.ფსალ	მაღლითა ჴმითა გალობს და ღაღადებს დავით და მეტყუელებს:
და	შტ.ფსალ	მართლიად იტყჳს დავით და ნეტარად სახელ-სდებს,
და	შტ.ფსალ	რომელმან სიმჴნით შეუძლო აღსასრული ყოფად, და გამოიღოს ნაყოფი სიმართლისაჲ, ვითარცა კაცად-კაცადმან ჴელოვნებითა თჳსითა მჴნედ აღასრულოს მეცნიერებით,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მერმჱ სანატრელ არნ, რაჟამს მკურნალმან განდევნის სენთა სიმრავლჱ, სიმრთელედ მოიყვანის სნეული და ძლიერმან რაჲ ძლევაჲ პოვის დაცემად ახოვნისა.
და	შტ.ფსალ	და სხუაჲ ყოველი თითოვეულად ესრეთ სახიერებით სიმართლისა მოქმედებით აღესრულების,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ „თავ ცოლისა არს ქმარი, ვითარცა ჴორცნი ქრისტესნი ვართ ჩუენ ყოველნი და თავ ჩუენდა არს ქრისტე“.
და	შტ.ფსალ	მაცხოვარებაჲ და ცხორებაჲ აღვიღეთ ყოველთა ასოთა და გჳრგჳნი მადლისაჲ დავიდგთ თავსა ჩუენსა ქრისტე;
და	შტ.ფსალ	შეაერთებს თავსა ჴორცთა თანა და გჳრგჳნოსან-ჰყოფს თავსა.
და	შტ.ფსალ	ესერა ნეტარებაჲ განგუაშორებს ჩუენ ზრახვისაგან და გზისაგან და საყოფლისა მათისა, რაჲთა არა დავსხდეთ საჯდომელსა ურჩულოთასა.
და	შტ.ფსალ	აწ ვთქუათ ერთობით, რამეთუ არა თუ ცუდად რაჲ იყო პირველი ზრახვაჲ და კუალად გზანი და მერმე საყოფელნი, არამედ ვიხილოთ განკრძალულად.
და	შტ.ფსალ	და სამსახურებელთა მათთასა, ვითარცა თქუა ზედა-წერილმან, თუ საყუარელისათჳსო.
და	შტ.ფსალ	მერმე, ამისა შემდგომად, საყოფელთა მათთა თანა შევერთნეთ და მტკიცედ და თავ-დგმით აღვასრულოთ დასხდომად მათ თანა ერთბამად.
და	შტ.ფსალ	ესერა ნეტარებაჲ განგუაკრძალებს და გუასწავებს აქა ესრეთ: ნუ შეიწყნარებ უღმრთოვებისა ზრახვათა გონებითა
და	შტ.ფსალ	და ნუ სადაგად ელი გზასა ზედა ზიარებად ცოდვილთა.
და	შტ.ფსალ	და ნუცა დაჯდომად მათ თანა საჯდომელსა, რომელ არიან ესევითარნი საჯდომელნი, თავნი ბოროტთანი და წარწყმედისანი, წარმართთანი და უშჯულოთანი.
და	შტ.ფსალ	ხოლო რომელნი უვარის-მყოფელნი და უღმრთონი, და რომელნი მრავალ ღმერთთა თაყუანის-სცემენ,
და	შტ.ფსალ	და რომელნი ზრახვის-მოდგამ და მსახურების-მოდგამ იყვნენ მათ თანა, ესენი არიან სრულიად უშჯულონი და წარმართნი.
და	შტ.ფსალ	და ბილწებასა იქმან და სულთა და ჴორცთა თჳსთა დაბილწებითა განჰხრწნიან უშჯულოვებით,
და	შტ.ფსალ	და მამათმავლობით და გულის-თქუმითა პირუტყუებრითა სულთა და ჴორცთა თჳსთა უშჯულოვებისა საქმითა ბილწებითა განჰხრწნიან.
და	შტ.ფსალ	და იქმოდე სიწმიდესა სრულიად, რამეთუ იტყჳს ესრეთ: „მოიქეც ბოროტისაგან, ქმენ კეთილი“.
და	შტ.ფსალ	და კუალად ნეტარი ესაია ღაღადებს და იტყჳს: „დასცხერით ბოროტისაგან თქუენისა, ისწავეთ საქმჱ კეთილისაჲ“.
და	შტ.ფსალ	მსგავსად ამის[ა] ფსალმუნებს დავით და გალობს და განგუაშორნა ჩუენ ზრახვისაგან უშჯულოთაჲსა
და	შტ.ფსალ	და სლვ(ი)სა(გან) და საყოფელთაგან ცოდვილთაჲსა და საჯდომელისაგან და სამთავროჲსაგან უშჯულოთაჲსა.
და	შტ.ფსალ	და სიხარულით ნებსით ჩუენით მიმიყვანებს შჯულსა უფლისასა სიტყუად ესრეთ: „არამედ შჯულსა უფლისასა არს ნებაჲ მისი, შჯულსა მისსა ზრახავნ იგი დღჱ და ღამჱ“.
და	შტ.ფსალ	არა ხოლო თუ ერთსა ოდენ განკრძალვასა იტყჳს უშჯულოთა და ცოდვილთა და უღმრთოთაგან განშოვრებად,
და	შტ.ფსალ	არამედ სიხარულითა საღმრთოჲსა შჯულისაჲთა ღამჱ და დღჱ მ˜ს მის თანა შეყოფილ და მას მეტყუელ და ნებაჲ მისი მის თანა არს,
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს ესრეთ: „იყვნენ სიტყუანი შჯულისა ამისანი ყოველსა ჟამსა პირსა შენსა ზრახვად მისა, და აღდგომასა შენსა და სლვასა შენსა გზასა ზედა,
და	შტ.ფსალ	და იყვნენ ყოველსა ჟამსა შებმულ ჴელსა შენსა და იყვნენ ესენი შეუძრველად წინაშე თუალთა შენთა“.
და	შტ.ფსალ	და გჳჩუენებს აქა მორწყულსა წყლითა შჯულისაჲთა ხესა შუენიერსა ფესუეანად შემოსილსა,
და	შტ.ფსალ	ნაყოფის-მომღებელსა დანერგულსა, რომლისა ნაყოფი მისი ყოველსავე ჟამსა განახლდების და აღავსებს ყოველსა,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ გალობს ესრეთ მეფსალმუნე და იტყჳს: „იყოს იგი ვითარცა ხჱ დანერგული თანა-წარსადინელსა წყალთასა, რომელმან გამოსცეს ხილი მის ჟამსა თჳსსა.
და	შტ.ფსალ	და ფურცელი მისი არაჲ (დასცჳვის).
და	შტ.ფსალ	ყოველივე რაჲცა ყოს, და წარემართენ მას“, რამეთუ მსგავსად წყლისა მოჰრწყავს საღმრთოჲ სული,
და	შტ.ფსალ	და გამოიღებს ნაყოფსა საღმრთოსა,
და	შტ.ფსალ	და ყოველთა უფალმან ქრისტემან წყლად თჳსსა მოძღურებასა სახელ-სდვა:
და	შტ.ფსალ	„რომელთა გწყურისო, მოვედინ ჩემდა და სუთ“ „და ექმნას წყალი, რომელი მე მივსცე მას, წყარო წყლისა ცხოველისა და უძღოდის მას ცხორებად საუკუნოდ“.
და	შტ.ფსალ	და კუალად: „რომელსა ჰრწმენეს ჩემი, ვითარცა თქუა წიგნმან, მდინარენი მუცლისა მისისაგან დიოდიან წყლისა ცხოველისანი“.
და	შტ.ფსალ	„და აღმოუცენო ზედა მთათა წყალი და ბორცუთა ზედა დიოდიან მდინარენი და ვასუა ნათესავსა, რომელ მე გამოვირჩიე, და კრებულსა, რომელ ვყავ მე ჩემდა სამკჳდრებელად“.
და	შტ.მოქც	და იტყოდეს, რამეთუ: აჰა ესერა წარვწყმდებითო.
და	შტ.ფსალ	სახელ-სდვა თანა-წარსადინელსა წყალთასა, რამეთუ რომელთა სიწმიდით და სიმართლით მოღუაწებისა თანა თჳსისა ყოვლად შემკობილისა და ნაყოფისა მათისა გამოღებითა,
და	შტ.ფსალ	რომელთა ფურცელი კეთილთა მათ თჳსთაჲ სასოვებითა მათითა მარადის მწუანვილ და ფესუეან არს.
და	შტ.ფსალ	და სიხარულით განსცხრებიან და სასოვებით სიყუარულსა სულსა თჳსსა აჩუენებენ ყოველსა ჟამსა შეკრებად შრომათა მძიმეთა,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ აქუს თავისა თჳსისა თანა მახლობელად შემწე და დიდი ნიჭი უფლისა თჳსისაჲ.
და	შტ.მოქც	და იყო ოდეს მოხედა ღმერთმან წყალობით ქუეყანასა ამას დავიწყებულსა ჩრდილოჲსასა – კავკასიათა, სომხითისა მთეულსა, რომლისა მთანი დაეფარნეს ნისლსა,
და	შტ.მოქც	და ველნი – არმურსა ცთომისა და უმეცრებისასა, და იყო ქუეყანაჲ ესე ჩრდილო მზისაგან სიმართლისა,
და	შტ.მოქც	ძისა ღმრთისა მოსლვისათჳს და ცნობისა, ვითარცა სახელი ერქუა სამართლად ჩრდილოჲ.
და	შტ.მოქც	არაჲ თუ ამის მზისა ნათლისაგან დაკლებულ იყო, ანუ აწ არს დაკლებულ მისგან, ყოველი ცასა ქუეშჱ მყოფი იხილავს და ყოველსა ჰხედავს იგი,
და	შტ.მოქც	და რომელსა სიცხითა მიჰრიდის, ნათლითა ყოველსა ადგილსა მიხედის.
და	შტ.მოქც	ესე არა თუ ამისთჳს ერქუა ქუეყანასა ამას ჩრდილო, არამედ იყვნეს ესოდენნი წელნი და ესთენნი ნათესავნი ნოვესითგან და ებერისითგან და აბრაჰამისითგან.
და	შტ.მოქც	და მუნ შინა იყო იობ აზნაური, განცდილი განმცდელისაგან ვითარცა იოსებ, მოსე, ისუ, მღდელნი და მსაჯულნი
და	შტ.მოქც	და შემდგომითი-შემდგომად, რომელი-იგი ვიცით სმენილი წიგნთაგან საღმრთოთა.
და	შტ.მოქც	ვიდრე კოსტანტინე ბერძენთა მეფესა მონათლვადმდჱ ტ~ია; და ათოთხმეტისა წლისა შემდგომად მოივლინა ქუეყანასა ჩუენსა ქადაგი ჭეშმარიტებისაჲ ნინო,
და	შტ.მოქც	დედოფალი ჩუენი, ვითარცა ბნელსა შინა მთიები რაჲ აღმოჰჴდის და ცისკარი აღიღის, და მისა შემდგომად აღმოვალნ დიდი იგი მფლობელი დღისაჲ.
და	შტ.მოქც	ეგრეთ იყო ცხორებაჲ ჩუენი, ქართველნო, რამეთუ ვიქცეოდეთ ნათელსა და მკჳდრ ვიყვენით ბნელსა,
და	შტ.მოქც	ვიხარებდით შუებითა და ვიუნჯებდით გლოვასა, რომლისა ნუგეშინის-მცემელი არა იყო.
და	შტ.მოქც	ვჰმსახურებდით სამჱ დაბადებულთა და არა დამბადებელსა, ქერობინთა ეტლთა ზედა მჯდომარისა წილ მთათა მაღალთა თავყუანის-სცემდეს მამანი ჩუენნი, გებალსა.
და	შტ.მოქც	და გარიზინსა, და მას ზედა არა იყო არცა ღმერთი, არცა მოსჱ, არცა ნიში მათი, არამედ კერპნი ქვისანი უსულონი.
და	შტ.მოქც	ხოლო ამას ქუეყანასა ქართლისასა იყვნეს ორნი მთანი და მათ ზედა ორნი კერპნი: არმაზ და ზადენ, რომელნი იყნოსდეს სულმყრალობით ათასსა სულსა ყრმისა პირმშოჲსასა.
და	შტ.მოქც	არმაზ და ზადენ, და შესაწირავად უჩნდეს მშობელთა მათთა მსხუერპლად, ვითარმცა უკუნისამდე არა იყო სიკუდილი.
და	შტ.მოქც	და ესე იყო მოაქამდჱ.
და	შტ.მოქც	და შეიწირვოდა მათა ერთი სეფჱწული ცეცხლითა დაწუვად და მტუერი გარდაბნევად თავსა კერპისასა.
და	შტ.მოქც	და ამის ყოვლისა შემდგომად თხრობასა გითხრობ მამისა ჩემისასა, რომელი წიგნთაგან ვიცი კითხვით, და მამისა ჩემისაგან თხრობილსა.
და	შტ.მოქც	ოდეს-იგი მეფობდა ჰეროდე და მოგუესმა აქა, ვითარმედ სპარსთა იერუსალჱმი დაიპყრესო.
და	შტ.მოქც	და სობის-კანანელთა თარგმანთა, ვითარმედ: „ათორმეტნი მეფჱნი მოვიდესო დაპყრობად ქუეყანისა ჩუენისა“.
და	შტ.მოქც	ვითარმედ: „სპარსნი იგი არა დაპყრობად ქუეყანისა მოვიდეს, არამედ აბჯრისა და საჭურველისა წილ და საგზლისა
და	შტ.მოქც	აქუნდა ოქროჲ ყჳთელი, მური მწრაფლ მკურნალი წყლულისაჲ, და გუნდრუკი სულ-ჰამოჲ, ესე ყოველსა მჴედარსა მათსა.
და	შტ.მოქც	და თჳთ მეფეთა თითო სატჳრთი აქუნდა, და ეძიებდეს ყრმასა ვისმე ახლად შობილსა, ძესა დავითისსა, რომელიცა პოვეს მწირი ერთი, მწირისა დედაკაცისა ძჱ,
და	შტ.მოქც	ესენი მის ყრმისა მოვიდეს და თავყუანის-სცეს, და ესე ყოველი ძღუენი მისა შეწირეს.
და	შტ.მოქც	და მთაჲ გარდავლეს და წარვიდეს მშჳდობით.
და	შტ.მოქც	აწ ნუ გეშინინ, ჰურიანო, მე, ჰეროდე, ვეძიებდ და არა ვპოვე ყრმაჲ იგი და არცა დედაჲ მისი, არამედ აწ წარვჰმართო მახჳლი ყოველსა წულსა ზედა ორით წლითგან და უდარესსა,
და	შტ.მოქც	და მოწყდეს იგიცა მათ თანა აწ გულ-დებულ იყვენით, რამეთუ უცნებით იყო ესე ყოველი“.
და	შტ.მოქც	ამისა შემდგომად გარდაჴდეს წელნი ოც და ათნი, მოწერა ანა მღდელმან იერუსალჱმით მამის-მამისა ჩემისა ოზიაჲსა,
და	შტ.მოქც	წყალსა მას იორდანისასა ზაქარიაჲს ძისა განვიდოდეს ყოველნი ნათესავნი ისრაჱლისანი, და შენი მამის დედის ძმაჲ ელიოს თანავე იყო.
და	შტ.მოქც	და აჰა ესერა ცაჲ ქუხდა და ქუეყანაჲ იძრვოდა, მთანი ჰკრთებოდეს, ბორცუნი იმღერდეს, ზღუაჲ დგა, წყალნი აღმართ დიოდეს,
და	შტ.მოქც	ზაქარიაჲს ძჱ ივლტოდა და ჩუენ ყოველთა ზარი შეძრწუნებისაჲ დაგუეცა.
და	შტ.მოქც	და ერისა სიმრავლისათჳს დავიდუმეთ საქმჱ ესე, რომელი იყო სამჱ ცხად საუკუნითგან ღმრთისა თანა“.
და	შტ.მოქც	და მეოთხესა წელსა გამოჴდა ბრძანებაჲ იერუსალჱმით ჰეროდე მეფისაგან,
და	შტ.მოქც	ვითარმედ: „ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა, განბნეულთა ყოველსა ქუეყანასა იხილეთ ერთი ღმერთი და იგულეთ და ისმინეთ ერთი შჯული.
და	შტ.მოქც	და ისწავეთ ერთი სიტყუაჲ მოსესი, რომელი თქუა: „რომელმან ქუეყანასა ზედა თქუას ღმრთად თავი თჳსი, ძელსა დამოეკიდენ“.
და	შტ.მოქც	და მერმე თქუა: „წყეულ იყავნ ყოველი, რომელი დამოკიდებულ იყოს ძელსა“.
და	შტ.მოქც	აწ ესერა აღდგა კაცი ერთი, და სახელი მისი იესუ, თავით თჳსით ჰხადის ღმერთსა მამად და რეცა თუ არს იგი თჳთ ვითარცა ღმერთი,
და	შტ.მოქც	მოვედით ყოველნი სიკუდილსა მისსა და აღვასრულოთ მცნებაჲ ღმრთისაჲ და მოსჱსი“.
და	შტ.მოქც	და წარვიდა აქაჲთ მამის დედის ძმაჲ ჩემი ელიოს, კაცი მოხუცებული.
და	შტ.მოქც	და ესუა მას დედაჲ ტომისაგან ელი მღდელისა, და ესუა ერთი ხოლო დაჲ ელიოზს.
და	შტ.მოქც	ევედრებოდა დედაჲ ძესა თჳსსა და ეტყოდა: „წარვედ, შვილო, წოდებასა მეფისასა და წესსა შჯულისასა.
და	შტ.მოქც	ხოლო რომელსა იგინი განიზრახვენ, ნუ შეერთვინ ცნობაჲ შენი მას ყოვლადვე, ნუ, შვილო ჩემო, რამეთუ სიტყუაჲ არს წინაჲსწარმეტყუელთაჲ და იგავი ბრძენთაჲ,
და	შტ.მოქც	საიდუმლოჲ არს დაფარული ჰურიათაგან, ხოლო წარმართთა ნათელ და ცხორება საუკუნო“.
და	შტ.მოქც	და წარვიდა ელიოზ და ყოველნი ჰურიანი ქართლით.
და	შტ.მოქც	და აღესრულა ყოველივე, რომელი აწ ვიცით ნინოჲს მიერ, ევანგელეთაგან ქრისტჱს მიერ.
და	შტ.მოქც	ხოლო სამოსელი იგი ჰხუდა ამას ქუეყანასა წილით და წარმოიღო ელიოზ.
და	შტ.მოქც	აქა ესმა ჴმაჲ და იკრჩხიალნა მწარედ დედაკაცმან მან
და	შტ.მოქც	და თქუა: „მშჳდობით, მეფობაო ჰურიათაო, რამეთუ მოჰკალთ თავისა მაცხოვარი და მჴსნელი და იქმნენით ამიერითგან მტერ შემოქმედისა.
და	შტ.მოქც	ვაჲ თავსა ჩემსა, რომელ არა წინარჱ მოვკუედ, რომელმცა ესე არღარა სმენილ იყო, და არცა კნინ უკუანაჲს-რჱ დავრჩი,
და	შტ.ფსალ	ესეცა ფსალმუნი მისავე მსგავსად მიუთხრობს, დიდ არს ღმერთი და ძლიერ და მძლჱ ბრძოლათაჲ:
და	შტ.ფსალ	„დიდ არს უფალი, ქებულ ფრიად ქალაქსა ღმრთისასა და მთასა წმიდასა მისსა“.
და	შტ.ფსალ	ესერა მრავალგზის ვთქუთ, თუ ქალაქად და მთად საღმრთონი წიგნნი თქუნა.
და	შტ.მოქც	რომელმცა მეხილვა ნათელი გამობრწყინვებული წარმართთა ზედა და დიდებაჲ ერისა ისრაჱლისაჲ“.
და	შტ.მოქც	და ამას სიტყუასა ზედა შეისუენა დედაკაცმან მან, დედამან ელიოსისმან.
და	შტ.ფსალ	არა თუ შენებულსა რასმე ერთსა სახელ-სდებს, არამედ საქმესა სახიერებისასა და კაცთა წმიდათაჲ სარწმუნოვებასა უწოდს.
და	შტ.ფსალ	აწ ესერა თქუა ჟამსა მას დიდებით უფლისაჲ და რამეთუ მისგან და მის მიერ მაღალ და მტკიცე აღეშენა ქალაქი,
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს ღმრთის მეცნიერებაჲ სარწმუნოვებით უფროჲს ყოველთა მთათა მაღალ და მთა იქმნა და დაეშენნეს ყოველნი მართალნი მას ზედა,
და	შტ.მოქც	ხოლო ამან ელიოზ მოიღო კუართი იგი მაცხოვრისა იესუ ქრისტჱსი მცხეთად, სახლად ჩუენდა, და იხილა, რამეთუ მომკუდარ იყო დედაჲ მისი ამას სიტყუასა ზედა.
და	შტ.ფსალ	ვითარცა ქალაქსა საჩინოსა და განცხადებულსა.
დაჲ	შტ.მოქც	ხოლო დაჲ მისი მიეგებვოდა შესუარული ცრემლითა, ვითარცა სისხლითა,
და	შტ.მოქც	და მოეხჳა ყელსა ძმისა თჳსისასა და მოუღო სამოსელი იგი იესუჲსი და შეიტკბო მკერდსა თჳსსა ზედა.
და	შტ.მოქც	და მწრაფლ სულნი წარჰჴდეს სამითა ამით სიმწარითა: სიკუდილითა დედისაჲთა, და უმეტჱს ტკივილითა სიკუდილსა ზედა ქრისტჱსსა და სურვილითა მის სამოსლისაჲთა.
და	შტ.მოქც	მაშინ იყო შფოთი დიდი მცხეთას შინა მეფეთაჲ და მთავართაჲ და ყოვლისა ერისაჲ.
და	შტ.ფსალ	არამედ საფუძველმტკიცედ და სულიერად კლდედ და ეკლესიად უწოდა მოძღუართა და კრებულსა მართალთასა,
და	შტ.მოქც	და იხილა მეფემან ამაზაერ სამოსელი იგი იესუჲსი და უნდა წარღებაჲ მისი, ხოლო ზარსა მას ზედა დედაკაცისა მკუდრისა ჴელთ-გდებასა, შეშინდა და ვერ იკადრა.
და	შტ.ფსალ	რომელსა პავლჱ ეწამების და იტყჳს: „რომელნი აღშენებულ ხართ საფუძველსა ზედა მოციქულთასა და წინაჲსწარმეტყუელთასა, რომელ არს საფუძველ, და თავ კიდეთა.
დაჲ	შტ.მოქც	ხოლო ელიოზ დაჰმარხა დაჲ იგი თჳსი, და ჴელთა მისთა აქუნდა სამოსელი იგი.
და	შტ.ფსალ	უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე“ და თჳთ თავადმან უფალმან პირველად ნეტარ-ყო პეტრე
და	შტ.ფსალ	და ჰრქუა: „შენ ხარ კლდე და ზედა მაგას კლდესა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი არა ერეოდიან“
და	შტ.მოქც	და არს ადგილი იგი, რომელი ღმერთმან იცის, და იცის დედამან ჩემმან ნინო და არა იტყჳს, რამეთუ არა ჯერ-არს სიტყუად აწ.
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს ძირმტკიცედ, ესე იგი არს შეუძრველად და უძლეველად უკუნისამდე.
და	შტ.მოქც	არამედ ესე ხოლო კმა-იყავნ ნინოჲს მოწაფეთათჳს და ქრისტჱს მორწმუნეთა, რამეთუ მახლობელ არს ადგილი იგი ნაძუსა მის ლიბანით მოსრულსა და მცხეთას დანერგულსა.
და	შტ.ფსალ	იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი აღტყინებად ბოროტისა ზედა ქუეყანასა და კუალად იტყჳს: გდევნიდენ თქუენ პირისაგან ჩრდილოჲსა.
და	შტ.ფსალ	ხოლო სიონსა საღმრთომან პავლე სულიერად მთად სახელ-სდვა და თქუა: „მოვედით მთასა სიონსა და ქალაქსა ღმრთისა ცხოველისასა, ზეცისა იერუსალჱმსა“.
და	შტ.ფსალ	მერვესა მიეახლების და მერმე ყოფად სამას დღედ განსუენებისა და სუფევისა საწინაჲსწარმეტყუელოჲ სიტყუაჲ უწესს,
და	შტ.ფსალ	მთანი ძლიერნი მოსხნა გარემოჲს და ჩრდილოჲ განდევნა და დაიცვა ქალაქი თჳსი სულიერითა სიმტკიცითა მოციქულთაჲთა
და	შტ.ფსალ	და წმიდათა და მართალთა ერთობით მის თანა დაცვითა ზეგარდამო სასძლოჲსაჲთა,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ იტყჳს ესრეთ: „ბანაკი ანგელოზთა უფლისათაჲ გარე-მოადგს მოშიშთა მისთა და დაიცვნეს იგინი“,
და	შტ.მოქც	ხოლო მან ესთენ დადვა ნაწილი ჩემ თანა და მრქუა: „აქა არსო ადგილი სამარხვოჲ მისიო, რომელსა ენანი კაცთანი არა დადუმნენ გალობად ღმრთისა მიმართ,
და	შტ.ფსალ	ერთად სახელ-ედების კათოლიკე ეკლესიასა ყოველსა შინა ზღუასა და ჴმელსა,
და	შტ.მოქც	მას ზედა არს ადგილი იგი, ვითარცა ადგილი იაკობისი, კიბედ ხილული და ზეცად აღწევნული ამიერითგან და უკუნისამდე, დიდება და ქება მოუკლებელ“.
და	შტ.ფსალ	რომლისათჳსცა ლოცვათა ჩუენთა ვიტყჳთ ზედა წმიდისა და მხოლოჲსა კათოლიკე ეკლესიისა კიდითგან კიდედმდე ქუეყანისა,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ჯერ-არს, მრავალთა ადგილთა და ქალაქთა შინა, დაბათა და აგარაკთა შინა აღშენებულ არს ეკლესიაჲ,
და	შტ.ფსალ	ვითარცა ქალაქსა შინა ერთსა მრავალნი საყოფელნი და სახლნი აღშენებულ არიან, და მას ყოველსა ერთ ქალაქ სახელ-ედების,
და	შტ.ფსალ	ეგრეთვე თუ ჯერ-არს, ბევრნი ბევრთანი, აურაცხელნი და აღურაცხნი ეკლესიანი აღშენებულ არიან,
და	შტ.ფსალ	ერთ სიტყუა და ერთ ეკლესია სახელ-ედების, რ˜ნი ჭეშმარიტებით და მართლმადიდებლობით შესწირვენ ღმრთისა ამას ტაძარსა.
და	შტ.მოქც	ბრატმან მეფისა საგრილთა და სასუენებელთა ჯდა, ოდეს-იგი შემუსრნა უფალმან არმაზ და სხუანი იგი კერპნი საზარელითა რისხვითა პირისა მისისაჲთა,
და	შტ.ფსალ	ესერა ბრძოლათაგან და მეფეთა აღდგომისაგან ზედა წინაჲსწარმეტყუელთა აჰა ესერა იტყჳს: „მეფენი ქყ˜ნი შეკრბეს და მოვიდეს ერთად.
და	შტ.ფსალ	ხოლო მონ კუალად საქმედ იწყებს მსგავსად დასაბამისა და აღიღებს კუალად პირველით დღით შჳდთა მათ სლვათა.
და	შტ.მოქც	სანატრელმან წმიდამან ნინო დაყო ექუსი წელი, ვითარ-იგი თჳთ იტყჳს ყოფასა შინა მისსა, და ოდესმე შჳდნი დედანი დაგჳმოწაფნა შჯულსა მისსა,
და	შტ.ფსალ	და ესე არს უფროჲს შჳდთა მ[ათ] დღეთასა გარეგან ჟამთა მათ, ესე იგი არს უაღრეს ყოვლისა სფ˜ლისა.
და	შტ.მოქც	და იყო მთავარი იგი დედის ძმაჲ ნანაჲსი, დედოფლისაჲ.
და	შტ.მოქც	მაშინ ევედრნეს დედასა ჩემსა ნინოს ნანა დედოფალი; და მეფეცა იხილვიდა მცირე-მცირედ საქმესა მას
და	შტ.ფსალ	დღესა აღდგომისასა და სუფევისასა აჴსენებს ფსალმუნი ესე სიკუდილისათჳს და ჯოჯოხეთისათჳს და საშჯელისა,
და	შტ.მოქც	და ორგულებით ეტყოდა ნინოს: „რომლისა ღმრთისა ძალითა იქმ საქმესა ამას კურნებისასა?
და	შტ.მოქც	ანუ ხარ შენ ასული არმაზისი, ანუ შვილი ზადენისი, უცხოვებით მოხუედ და შეუ[ვ]რდი, ხოლო მას ზედა-აც მოწყალებაჲ, და მიგანიჭეს ძალი კურნებისაჲ,
და	შტ.მოქც	და დიდებულმცა არიან უკუნისამდე! ხოლო შენ წინაშე ჩემსა იყავ მარადის, ვითარცა ერთი მაწოვნებელთაგანი, პატივცემულ ქუეყანასა ამას,
და	შტ.მოქც	არამედ უცხოსა მას სიტყუასა ნუ იტყჳ, ჰრომთა მათ შეცთომილთა შჯულსა, და ნუ გნებავნ ყოვლადვე აქა თქუმად,
და	შტ.მოქც	რამეთუ აჰა ესერა ღმერთნი, დიდთა ნაყოფთა მომცემელნი და სოფლის მპყრობელნი, მზის მომფენელნი და წჳმისა მომცემელნი.
და	შტ.მოქც	ქუეყანით ნაყოფთა განმზრდელნი, ქართლისანი – არმაზ და ზადენ, ყოვლისა დაფარულისა გამომეძიებელნი.
და	შტ.ფსალ	გან-რაჲ-ვიდენ აქაჲთ და მივიდენ მუნ, არა არს სინანული არავისთჳს, რომელნი სოფლისა ამის აქავე წარმავა[ლისა] ცხორებისაგან ვერ შემძლებელ იქმნნენ აღებად სინანულისათჳს.
და	შტ.მოქც	და ძუელნი ღმერთნი მამათა ჩუენთანი – გაცი და გა, და თავი შენი იგი იყავნ დასარწმუნოვებად კაცთა მიმართ.
და	შტ.მოქც	და აწ, უკუეთუ განჰკურნო მთავარი ესე, განგამდიდრო და გყო მკჳდრ მცხეთას შინა მსახურად არმაზისა,
და	შტ.მოქც	ეგე არმაზ და ქალდეველთა ღმერთი ითრუშანა ყოვლადვე მტერ არიან.
და	შტ.მოქც	ამან მის ზედა ზღუაჲ მოადგინის და მან ამის ზედა ერთი ნუ რაჲმე მოაწიის, ვითარცა აქუს ჩუეულებაჲ სოფლის მპყრობელთა, და კმა-გეყავნ ჩემგან ბრძანებად ესე“.
და	შტ.ფსალ	რომელნი იყვნეს ცოფნი ქალწულნი და დაევსებოდეს სანთელნი იგი მათნი და დაშთეს კართა გარეგან ქორწილისა,
და	შტ.მოქც	მიუგო ნეტარმან ნინო მეფესა და ჰრქუა: „მეფე, შენ უკუნისამდე ცხოვნდი სახელითა ქრისტესითა
და	შტ.მოქც	და ვედრებითა წმიდისა დედისა მისისაჲთა და მის თანა ყოველთა წმიდათაჲთა.
და	შტ.მოქც	მოავლინენ შენ ზედა ღმერთმან, ცისა და ქუეყანისა შემოქმედმან, დამბადებელმან ყოვლისა დაბადებულისამან,
და	შტ.მოქც	დიდისა დიდებისა მისისაგან და აურაცხელისა მოწყალებისა მისისაგან, ვითარცა საჴუმილისაგან ნაბერწყალი ერ[თ]ი მადლისა მისისაჲ,
და	შტ.მოქც	რაჲთა სცნა და გულისხმა-ჰყო სიმართლჱ ცისაჲ და სინათლჱ მზისაჲ, სიღრმჱ ზღჳსაჲ და საძირკუელნი მისნი, სივრცჱ ქუეყანისაჲ და საფუძველნი მისნი,
და	შტ.ფსალ	დაეჴშნეს კარნი და განემართა კრეტსაბმელი და დაჴშულთა კართა არღარავის ჴელ-ეწიფების შესლვად შინაგან.
და	შტ.მოქც	და რაჲთა უწყებულ იყო შენ, მეფჱ, თუ ვინ შემოსნა ცანი ღრუბლითა და ქუხილნი ჴმითა ჰაერისაჲთა,
და	შტ.მოქც	და იძრვინ ქუეყანაჲ სიმძაფრითა მისითა და რბიოდიან მეხის-ტეხანი, კუალსა მისსა ეგზებინ ცეცხლი გულისწყრომითა მისითა,
და	შტ.ფსალ	აწ მოვედით, ამისა შემდგომად სიტყუაჲ ფსალმუნისაჲ პირველად ვიწყოთ აღებად და ვთქუათ: „უფალო, ნუ გულისწყრომითა შენითა მამხილებ მე,
და	შტ.მოქც	ანუ ოდეს შეიძრის ვეშაპი იგი დიდი, რომელ არს ზღუასა შინა, და შეძრის ყოველი ქუეყანაჲ, ვიდრემდის დაირღჳან მთანი მყარნი და კლდენი;
და	შტ.მოქც	და მეცნიერ გყავნ შენ ამას ყოველსა ზედა-მიწევნით,
და	შტ.მოქც	რამეთუ ღმერთი არს ცათა შინა და უხილავ არს თავადი იგი ყოვლისაგან დაბადებულისა, თჳნიერ მისა, რომელი-იგი მისგან გამოვიდა.
და	შტ.მოქც	ესე მოივლინა ქუეყანასა ზედა ვითარცა კაცი, რომელმან ყოველივე აღასრულა, რომლისათჳსცა მოსრულ იყო, და აღჴდა მათვე სიმაღლეთა მამისა თანა.
და	შტ.მოქც	მან მხოლომან იხილა დაუსაბამოჲ იგი, და იგი მხოლოჲ მის თანა არს, რომელი-იგი მდაბალთა ჰხედავს და მაღალნი იგი შორით იცნის.
და	შტ.მოქც	მე ვხედავ, რამეთუ არს ამას ქალაქსა სასწაული ერთი, სამოსელი ძისა ღმრთისაჲ, და ხალენისა მის ელიაჲსისა ყოფაჲ ვიეთმე აქა თქუეს,
და	შტ.მოქც	და მრავალნი სასწაულნი არიან აქა, რომელნი თჳთ ღმერთმან გაუწყნეს.
და	შტ.მოქც	ხოლო მე ესე მთავარი განვკურნო ძალითა ქრისტე[ს] ჩემისაჲთა და ჯუარითა ვნებისა მისისაჲთა, ვითარცა-იგი დედოფალი ნანა განკურნა ღმერთმან სენისა მისგან ფიცხლისა
და	შტ.მოქც	და რაჲ-იგი ვაუწყე მას, ჰყოფს მას იგი, რაჲთა სულიცა თჳსი განაბრწყინვოს და ერიცა თჳსი მიაახლოს ღმერთსა“.
და	შტ.მოქც	მაშინ მოჰგუარეს მთავარი იგი, და წარიყვანა წმიდამან ნინო და მე და ნანა დედოფალი სამოთხესა მას შინა,
და	შტ.მოქც	ნაძუთა მათ ქუეშჱ, დაადგინა იგი და აღმოსავალით აღპყრობად-სცნა ჴელნი მისნი.
და	შტ.ფსალ	მათ იხილეს ესე და დაუკჳრდა“.
და	შტ.ფსალ	მიავლინეს ბრძოლად და იხილეს დიდი ძლევაჲ და შესულბეს და განცჳბრდეს და შეეშინა და შეირყინეს.
და	შტ.მოქც	და ათქუმია სამგზის: „ვიჯმნი შენგან, ეშმაკო, და შეუდგები ქრისტესა, ძესა ღმრთისასა“.
და	შტ.ფსალ	„და ძრწოლამან შეიპყრნა იგინი; მუნ – სალმობაჲ, ვითარცა შობადისაჲ.
და	შტ.მოქც	და ტიროდა სულ-თქუმითა სულისა თჳსისაჲთა წმიდაჲ ნინო და ითხოვდა ღმრთისაგან შეწევნასა კაცსა მას ზედა, და ჩუენ მის თანა, ერთ დღჱ.
და	შტ.ფსალ	იხილეს შეუძრველი და დამტკიცებული ეკლესიისა საფუძველი.
და	შტ.ფსალ	წინაჲსწარმეტყუელნი განმართლებულად და აღსრულებულად და ძრწოლით და შიშით განკჳრვებულნი, ვითარცა შობადისა სალმობითა,
და	შტ.მოქც	და მწრაფლ განვიდა სული იგი ბოროტი.
და	შტ.მოქც	და დაემოწაფა წმიდასა ნინოს იგი და ყოველი სახლი მისი, და ადიდებდა ღმერთსა, მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ა˜ნ.
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელი გუესმა ურჩულოვებასა შინა ჩუენსა სიტყუაჲ, აწ ესერა თუალითა ჩუენითა ვიხილეთ ქალაქსა უფლისა ცათაჲსა და ქალაქსა ღმრთისა ჩუენისა,
და	შტ.მოქც	და იყო დღჱსა ერთსა, ზაფხულის პირსა, თუესა ივლისსა ოცსა, დღჱსა...
და	შტ.მოქც	იგი ქალაქი განვიდოდეს მიგებებად მეფისა, რამეთუ პირველ ესმინა წარწყმედაჲ და მერმე მოქცევაჲ მშჳდობით.
და	შტ.ფსალ	„ღმერთმან დააფუძნნა იგინი უკუნისამდე“, თავადსა უფალსა ჴმითა იტყჳს ზედა კლდესა ამას აღშენებად ეკლესიისა და „ბჭენი ჯოჯოხეთისანი მას არა ერეოდიან“.
და	შტ.მოქც	და მიეგებვოდეს ქინძარს და ღართს.
და	შტ.მოქც	და იყო სიხარული დიდი მშჳდობით მოქცევისათჳს.
და	შტ.ფსალ	ფსალმუნი აღუღებიეს, ჴმითა დიდითა გალობს წინაჲსწარმეტყუელი და იტყჳს: რომელნი ჴსნილ ხართ ჴსნითა მისითა,
და	შტ.მოქც	ხოლო ნეტარი ნინო დადგრომილ იყო ლოცვასა მწუხრისასა ჩუეულებისაებრ მაყლოვანსა მას შინა, და ჩუენ მის თანა ორმეოც და ათი სული.
და	შტ.მოქც	და იყო, ვითარცა შემოვიდა მეფჱ, იძრვოდა ყოველი იგი ქალაქი, და ჴმითა მაღლითა ღაღადებდა მეფჱ და იტყოდა:
და	შტ.ფსალ	ფსალმუნებდით და მიუთხრობდით ყოველსა ჟამსა, იტყოდეთ: „შეიწყნარენ წყალობანი შენნი შორის ერსა შენსა!“
და	შტ.მოქც	„სადა უკუე არს დედაკაცი იგი უცხოჲ, რომელ არს დედაჲ ჩემი, და ღმერთი იგი მისი მჴსნელი ჩემი?“.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა ესმა, ვითარმედ აქა მაყლოვანსა შინა არს და ილოცავს, მოდრკა მეფჱ და ყოველი იგი ლაშქარი,
და	შტ.ფსალ	და განმართლდა სიტყუაჲ წინაჲსწარმეტყუელისაჲ, სრულ იქმნა და აღესრულა, რამეთუ ესრე ეტყჳს მჴსნელი ჩუენი ეკლესიასა თჳსსა:
და	შტ.მოქც	მოვიდა და გარდამოვარდა საჴედრისაგან და ეტყოდა ნინოს: „აწ ღირს ვარა ხადიდ სახელსა ღმრთისა შენისასა და მჴსნელისა ჩემისასა?“
და	შტ.ფსალ	„შენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა და ვიდრე აღსასრულამდე სოფლისა“.
და	შტ.ფსალ	და არცა ამას გევედრები, თუ „ნუ განმსწავლი მე“, არამედ „ნუ რისხვითა მგუემ მე“.
და	შტ.მოქც	ხოლო წმიდაჲ იგი ასწავებდა და აწუევდა მწრაფლ თავყუანის-ცემასა აღმოსავალით ქრისტჱსა, ძესა ღმრთისა[ჲ]სა.
და	შტ.ფსალ	რომელნი ტყუვილისა ღმერთთა ჰმსახურებენ ცუდად და რომელნი კერპნი, შექმნულნი მათნი, მოისრნეს და აღიჴოცნეს და წარწყმდეს მათ შორის,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მტყუვარ და ამაო იყვნეს, გალობამან ჭეშმარიტისა ღმრთისამან აღავსნა ყოველნი კიდენი.
და	შტ.ფსალ	„სიმართლითა სავსჱ არს მარჯუენე შენი“, უფალო, სიმართლისა საშჯელითა ძლიერ არს მარჯუენე შენი და შემუსრნა მტერნი შენნი.
და	შტ.ფსალ	„იხარებდინ მთაჲ სიონი და იშუებდედ ასულნი იუდაჲსნი სამართალთა შენთაგან, უფალო“;
და	შტ.ფსალ	და სიხარულით იშუებდენ ყოველნი წარმართნი, რამეთუ განცხადნა უფალი სიმართლისაჲ და გულარძნილობაჲ განაქარვა.
და	შტ.ფსალ	არამედ, ვითარცა მამამან მოწყალემან, წყალობითა და მოწყალებითა შენითა განმსწავლე მე და სიტკბოვებით მასწავე მე აჴოცაჲ და განკურნებაჲ ცოდვათა ჩემთაჲ
და	შტ.ფსალ	„მოადეგით სიონსა და მოიცევით იგი და მიუთხრობდით გოდლებსა მისსა.
და	შტ.ფსალ	ეხილვნეს ნეტარსა დავითს საქმენი ბოროტნი კაცთანი და მძლავრობით მთავრობაჲ ეშმაკისაჲ
და	შტ.ფსალ	და ნუ სატანჯველითა საუკუნოჲთა მტანჯავ მე და ნუ მსგავსად ცოდვათა ჩემთა მომაგებ საშჯელთა ჩემთა, არამედ კაცთმოყუარებითა და სიმართლითა შენითა მასწავე მე.
და	შტ.ფსალ	დასხენით გულნი თქუენნი ძალსა შინა მისსა და განიყავთ გოდლები მისი!“ სიონად კუალად ღმრთის-მსახურებისა სახიერებასა უწოდს.
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს, ღმრთისა შეწევნითა განმტკიცნა და ანგელოზებრივი მოწესეობაჲ უჩუენა ქუეყანასა და გოდოლი სამართლისა თჳსისაჲ მცველად გარე-მოადგა თავით თჳსით,
და	შტ.ფსალ	და ესვიდა ყოვლად წმიდითა სულითა უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტეს განცხადებასა და რომელნი მის მიერ სარგებელნი და შეძინებანი ყოფად იყვნეს სოფელსა
და	შტ.ფსალ	რომელ მოჰმადლა სულმან წმიდამან გამოჴსნაჲ ყოვლისა სოფლისაჲ და ბევრნი გოდოლნი ძლიერნი დაამტკიცნა მოძღურებითა თჳსითა,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ იტყჳს: „გამოირჩიენით და განიყვენით გოდლები მისი“.
და	შტ.მოქც	მაშინ იგი გრგჳნვაჲ და ტირილი ყოვლისა მის ერისაჲ,
და	შტ.ფსალ	ესე იგინი არიან, რომელნი ეკლესიათა ზედა წინამძღუარნი და მოძღუარნი, და კაცად-კაცადმან ჟამსა თჳსსა წილით იხუედრა და მიიწია.
და	შტ.მოქც	რამეთუ ჰხედვიდეს მეფჱსა და დედოფლისა ცრემლთა დინებასა სიხარულისა მისგან და საკჳრველებისა დიდისა, რომელი იქმნა.
და	შტ.მოქც	და ხვალისა დღე წარავლინნა მოციქულნი საბერძნეთა.
და	შტ.ფსალ	და ესე არა თუ ერთგზის ანუ ორგზის, არამედ მრავალსა ნათესავსა ნათესავთაჲსა უბრძანა ღმერთმან წინამძღურებად და მცველებად:
და	შტ.მოქც	ხოლო ნეტარი ნინო ასწავებდა დღჱ და ღამჱ ყოველსა კაცსა ჭეშმარიტსა მას გზასა სარწმუნოვებისასა.
და	შტ.ფსალ	„რაჲთა მითხრობად შეუძლოთ თქუენ ნათესავსა სხუასაო, რამეთუ ესე არს ღმერთი, ღმერთი ჩუენი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე
და	შტ.ფსალ	და ამან და[მ]მწყსნეს ჩუენ უკუნისამდე“.
და	შტ.ფსალ	ჯერ არს ესეო ნათესავისაგან ნათესავსა მითხრობად ურჩულოთა და ურწმუნოთა.
და	შტ.ფსალ	და ვითარცა გუაქუნდა ავანდი იგი პირველი, ეგრეთვე სარწმუნოვებასა ნათესავსა ნათესავნი მიუთხრობენ, და ჴსნილნი – ქადაგებასა ყოვლისა კაცისასა.
და	შტ.მოქც	ხოლო მეფჱ ეტყოდა ნინოს აღშენებისათჳს ეკლესიისა, ოდეს-იგი წარემართა მეფჱ და ყოველი ერი მოწრაფებით ქ˜ანობასა, ვიდრე მღდელთა მათ მოსლვადმდჱ საბერძნეთით.
და	შტ.ფსალ	და ნათესავსა სხუასა ასწავეთ მეცნიერებაჲ, თუ ესე არს ღმერთი, ღმერთი ჩუენი და უფალი და მწყემსი კეთილი უკუნითი უკუნისამდე.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ იტყჳს, თუ: „განიყავთ გოდლები მისი“ და წინამძღურებით და მოძღურებით გჳჩუენებს, თუ ერთი არს მწყემსთმთავარი,
და	შტ.ფსალ	რომელი არს მწყემსი კეთილი და სული თჳსი დადვა ცხოვართა თჳსთა ზედა და მწყსის არა ხოლო ერთითა სიტყჳთა,
და	შტ.მოქც	ხოლო მეფემან ჰრქუა: „მიყუარან მაყუალნი ეგე შენნი და მუნ მინებს გონებითა,
და	შტ.ფსალ	დასი ყოველთა მოციქულთაჲ იქმნა შუვა მდგომელ და მახარებელ ყოველთა წარმართთა, და ძლევისა სარწმუნოვებაჲ გალობად და აღუღებიეს და ასწავებენ.
და	შტ.ფსალ	და ვითარ იჴსნა სიკუდილისაგან ბუნებაჲ კაცობრივი და განარინა მძლავრებისაგან.
და	შტ.ფსალ	და ადიდონ ყოველთა ღმერთი.
და	შტ.მოქც	არამედ არა ესრჱთ, არამედ არა ვჰრიდო სამოთხესა მას სამეუფოსა და ნაძუთა სიმაღლესა და ბაბილოთა მათ ნაყოფიერებასა და ყუავილთა მათ სულნელებასა,
და	შტ.მოქც	და მეყსეულად მოიღეს ძელი და იწყეს შენებად.
და	შტ.მოქც	და მოჰკუეთეს ნაძჳ იგი და შემზადეს სუეტად და ძირთა მისთა ზედა დადვეს საფუძველი ეკლესიისაჲ.
და	შტ.მოქც	და იყო სუეტისა მის საშინელ ხილვაჲ და საძირკუელი, რომელი ზემო წერილ არს.
და	შტ.მოქც	ხოლო ოდეს მოიწია ჟამი აღმართებად სუეტი იგი პირველ მოჴსენებული, იწყეს ხუროთა მათ აღმართებად და ვერ უძლეს.
და	შტ.მოქც	მაშინ შეკრბა სიმრავლჱ ურიცხჳ და მეფჱ მათ თანა.
და	შტ.მოქც	იწყეს ფერად-ფერადთა ღონეთა და მანქანათა მზადებად.
და	შტ.მოქც	და უქმ იქმნა ყოველი სიბრძნჱ და ღონის-ძიებაჲ კაცთაჲ
და	შტ.მოქც	და, რაჲთ სუეტისა მის აღმართებითა საკჳრველად ღმერთი იდიდოს და კაცნი უმეტესად დაემტკიცნენ სარწმუნოვებასა.
და	შტ.მოქც	და ვითარ ვერ შეუძლეს აღმართებად და უმარჯუ იქმნა საქმჱ იგი, წარვიდა მეფჱ და ყოველი ერი გულ-[გ]დებული ურვისაგან და მწუხარჱ იყვნეს ამას ზედა.
და	შტ.მოქც	ხოლო ნეტარი ნინო დაშთა ადგილსავე, და ათორმეტნი დედანი სხუანი.
და	შტ.ფსალ	ერთბამად იტყჳს ახლისა შჯულისათჳს და დიდთა საკჳრველებათათჳს, რომელნი სოფელსა ამას მოემადლნეს.
და	შტ.მოქც	რომელი გუექმნა მახარებელ გულთა ჩუენთა და მლხინებელ სულთა და ჴორცთა ჩუენთა, ვითარ განიშორა ერთი ესე სამეუფოჲ, ქუეყანაჲ ჩრდილოჲსაჲ, მცხეთისა მეფეთა სამეფოჲ,
და	შტ.მოქც	ხოლო სანატრელი იგი გოდებდა და დაადენთა ცრემლთა სუეტსა მას ზედა.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა შუვაღამჱ ოდენ იყო, წარმოიქცეოდეს ორნი ესე მთანი – არმაზ და ზადენ, რეცა თუ ესრჱთ ჩამოირღუევოდეს, და დააყენნეს ორთავე წყალნი იგი.
და	შტ.მოქც	პირველ, ოდეს ალექსანდრე მეფემან ნათესავნი იგი ლოთის შვილთანი წარიქცინა და შეჴადნა იგინი კედარსა მას ქუეყანასა,
და	შტ.მოქც	და მტკუარმან გარდამოხეთქა და წარჰქონდა საშინელად ქალაქი.
და	შტ.მოქც	და მიერ შეიქმნნეს ჴმანი საშინელნი და საზარელნი ტყებისა და სივლტოლისანი.
და	შტ.მოქც	ეგრევე არაგჳ გარდამოჴდა ციხესა ზემოჲთ და იქმნებოდეს საშინელნი გრგჳნვანი.
და	შტ.მოქც	და შეშინდეს დედანი იგი და ივლტოდეს, და მეცა მათ თანავე,
და	შტ.მოქც	იხილნა ნათესავნი სასტიკნი ბუნ-თურქნი, მსხდომარენი მდინარესა ზედა მტკუარსა მიხუევით, ოთხ ქალაქად, და დაბნები მათი:
და	შტ.ფსალ	ამის ყოვლისათჳსვე გალობაჲ აღუღებიეს, და ფსალმუნებს და გუასწავებს ჩუენ ფსალმუნითა ამით,
და	შტ.მოქც	ხოლო ნეტარი წმიდაჲ ნინო ღაღადებდა: „ნუ გეშინინ, დანო ჩემნო, მთანი იგი მუნვე ჰგიან და წყალნი იგი მუნ-ვე დიან და ერსა ყოველსა სძინავს.
და	შტ.მოქც	და წყალნი რომელ დაეყენნეს, დაეყენა სისხლი იგი ყრმათაჲ ეშმაკთა შეწირვისაჲ.
და	შტ.ფსალ	და მას შინა მოიქცეს საქმედ სახიერებისა და ყოველი დიდებაჲ სოფლისაჲ შეურაცხ-ყვეს და ამაოდ შეჰრაცხეს
და	შტ.მოქც	რამეთუ არიან იგინი მეოტ ამით ადგილით ძალითა მაღლისაჲთა და ჯუარითა ქრისტჱსითა.
და	შტ.მოქც	სარკინე-ქალაქი, კასპი, ურბნისი და ოძრაჴე, და ციხენი მათნი: ციხჱ დიდი სარკინისაჲ, უფლისციხჱ კასპისა, ურბნისსა და ოძრაჴისაჲ.
და	შტ.მოქც	მოიქეცით და ილოცევდით ღმრთისა მიმართ, შვილნო!“ და მეყსეულად დასცხრეს ჴმანი იგი, და იყო არარაჲ.
და	შტ.მოქც	დაუკჳრდა ალექსანდრეს და ცნა, რამეთუ იებოსელთა ნათესავნი იყვნეს ყოველსა ჴორციელსა ჭამდეს და სამარე მათი არა იყო, მკუდარსა შეშჭამდეს.
და	შტ.მოქც	და დადგა წმიდაჲ ნინო და განიპყრნა ჴელნი თჳსნი ცად მიმართ, და თუალნი ღმრთისა მიმართ, ილოცვიდა
და	შტ.მოქც	და ვერ ეძლო ბრძოლაჲ მათი მეფესა და წარვიდა.
და	შტ.ფსალ	და სიცოფე შეურაცხ-ყვეს, რამეთუ სიბრძნე იგი მათი სიცოფე არს და უმცირე.
და	შტ.მოქც	და ევედრებოდა, რაჲთა არა დააბრკოლოს საქმჱ ესე სარწმუნოვებისაჲ მტერმან, რომელსა წადიერებით წარმართებულ არს მეფჱ და ყოველი ერი.
და	შტ.ფსალ	და ესე უწინარეს იტყჳს აღსასრულსა საშჯელისათჳს და კაცად-კაცადისა საქმეთაებრ თჳსთა მისაგებელისათჳს და გჳჩინებს.
და	შტ.მოქც	მაშინ მოვიდეს ნათესავნი მბრძოლნი, ქალდეველთაგან გამოსხმულნი, ჰონნი, და ითხოვეს ბუნ-თურქთა უფლისაგან ქუეყანაჲ ხარკითა და დასხდეს იგინი ზანავს.
და	შტ.მოქც	და ვიდრე არღა ეყივნა ქათამსა, სამთავე კართა სცა ზარსა ლაშქარმან ძლიერმან და დალეწნეს კარნი ქალაქისანი.
და	შტ.ფსალ	და უკუეთუმცა არა მოუძლურდით, ვერ შემძლებელ არნ სენი ყოფად ჩუენ თანა,
და	შტ.ფსალ	არცა დიდებამან, არცა ტყუვილისა ღმერთთა შე-რაჲ-უძლონ შეწევნად კაცისა, გარნა ხოლო საქმეთა სიწმიდისათა და სიმართლისათა.
და	შტ.მოქც	და აღივსო ქალაქი სპარსთა ლაშქრითა და მეყსეულად შეიქმნნეს ზარის აღსაჴდელნი ზრინვანი, და ყივილნი და კლვაჲ ერისაჲ, ვითარმცა სისხლი დიოდა.
და	შტ.ფსალ	და ამისთჳსცა ზედა-წერილი ამისი აღსასრულად იტყჳს, ესე იგი არს საქმეთაებრ თჳსთა აღსასრულსა მისაგებელი მათი, ესე არს პირი და ძალი ფსალმუნისაჲ.
და	შტ.მოქც	და ეპყრ˜თ იგი, რომელ ხარკითა აქუნდა, ჰრქჳან მას ხერკი.
და	შტ.მოქც	და აღივსო ყოველი ადგილი, და მოვიდა ჩუენ ზედა სიმრავლჱ ზახილთაჲ და მახჳლთაჲ, და დადნეს ჴორცნი ჩუენნი და განილია სული ჩუენი.
და	შტ.ფსალ	„ისმინეთ ესე ყოველმან თესლებმან და მერჩდით მე ყოველნი, რომელნი დამკჳდრებულ ხართ სოფლებსა“,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ვითარცა ეტლთმარბეველნი, რომელთა დიდითა წურთილებითა და განგებითა ჴდომაჲ ცხენთაჲ ჰნებავნ და წარმართებულ იყვნიან,
და	შტ.მოქც	ხოლო მე ვტიროდე მამისათჳს და ნათესავთა ჩემთათჳს, და მწრაფლ მესმა, ჴმობდეს ძლიერად:
და	შტ.მოქც	და შემდგომად რაოდენისამე ჟამისა მოვიდა ალექსანდრჱ, მეფჱ ყოვლისა ქუეყანისაჲ, და დალეწნა სამნი ესე ქალაქნი და ციხენი, და ჰონთა დასცა მახჳლი.
და	შტ.ფსალ	ესერა აღიმაღლა ჴმაჲ ღაღადებისაჲ და იტყჳს: „ისმინეთ ესე.
და	შტ.ფსალ	ყოველმან თესლებმან“ უწყი, რამეთუ მადლითა და სულითა მხოლოდ-შობილმან ძემან ღმრთისამან მოგუცა ჴმაჲ ძლიერად ჟამსა მას
და	შტ.ფსალ	და მოციქულებითა აღასრულა გამოჴსნაჲ ყოველთა კიდეთაჲ, რამეთუ ეტყჳს ესრეთ სანატრელსა დასსა მოციქულთასა: „წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი“.
და	შტ.ფსალ	და არა ჰურიანი ოდენ და არცა ნათესავი ერთი ხოლო, არამედ ყოველნი ბუნებანი კაცთანი, „ნაშობნი ქუეყანისანი და ძენი კაცთანი ერთბამად“
და	შტ.მოქც	„ამას ბრძანებს მეფჱ სპარსთაჲ ხუარა და მეფეთმეფჱ ხუარან ხუარა, ყოველი ჰურიაჲ განარინეთ პირისაგან მახჳლისა“.
და	შტ.ფსალ	რომელთამე თარგმანთა თქუეს, ნაშობნი ქუეყანისანი ადამ და ევა იყვნესო, რამეთუ მიწისაგან შეიქმნნესო ძენი კაცთანი, რომელნი მათგან იყვნესო.
და	შტ.ფსალ	ამისა შემდგომად არღარა იპოვის მათ შორის უკეთური და მრუდად მავალი.
და	შტ.მოქც	ვითარცა ესე მესმა, მოვეგე გონებასა, შეორგულდი მე და ათნი იგი ჩემ თანა.
და	შტ.ფსალ	„აღდეგინ ღმერთი და განიბნინენ ყოველნი მტერნი მისნი და ივლტოდენ მოძულენი მისნი პირისა მისისაგანო“
და	შტ.მოქც	და მოახლებულ იყვნეს მახჳლოსანნი და ჩუენსა გარემოჲს სცემდეს და კლვიდეს.
და	შტ.მოქც	და ისმა ჴმაჲ ძლიერად, მირეან მეფჱ შეიპყრესო.
და	შტ.მოქც	და გარე-მოიხილა მჴნედ მოღუაწემან მან და თქუა: „კუალად ყვესა? ვიცი, რამეთუ დიდად შჭირს“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ არა თუ გარდაცვალებულთათჳს ქადაგებდა, არამედ ცხოველთათჳს და ქუეყანასა ზედა მავალთათჳს.
და	შტ.ფსალ	კაცად-კაცადმან სარგებელად თავით თჳსით: „ნაყოფიერ იქმნენით ერთბამად მდიდარნი და გლახაკნიო“,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ სამოძღურონი სიტყუანი გუასწავებენ ყოველთა და წინა-გიძღჳან.
და	შტ.ფსალ	„პირი ჩემი იტყოდის სიბრძნესა, და ზრახვანი გულისა ჩემისანი – გულისხმის-ყოფასა.
და	შტ.ფსალ	მივყო იგავსა ყური ჩემი და განვაცხადნე იგავნი გალობისანი“ დასაბამითგანნი სიბრძნისა მიერ შენისა.
და	შტ.ფსალ	ასწავეთ ყოველთა ზრახვაჲ დაფარული და მცნებანი უფლისა ღმრთისა ჩუენისანი,
და	შტ.ფსალ	„განმკურნე მე, უფალო, რამეთუ შემიძწუნდეს ძუალნი ჩემნი და სული ჩემი შეძწუნდა ფრიად“.
და	შტ.ფსალ	და მის მიერ ზრახავს და იტყჳს: აღებულ არს იგი, ვითარცა სხუაჲ სხჳსათჳს.
და	შტ.ფსალ	აღუღებიეს წინაჲსწარმეტყუელსა შემთხუევაჲ ბუნებისა ჩუენისაჲ, ვითარცა კითხვით სნეულსა ყოველსავე ნებასა მისსა და მისაგებელსა შორს მოიღებს
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს და მიუთხრობს: „რაჲსათჳს არა მეშინოდის მე დღესა ბოროტსა?“
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მოციქული იტყჳს, ვითარმედ: „უკეთურებითა შენითა და შეუნანებელითა მაგით გულითა შენითა იუნჯებ თავისა შენისა რისხვასა.
და	შტ.ფსალ	ესე მრჩობლსა ბუნებასა და ორსა საქმესა შუვა-წარმოიღებს, გჳჩუენებს, თუ კეთილსა სული და ჴორცნი ერთად მიიღებენო.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მივხედენ მე უშჯულოვებასა ჩემსა და სლვასა საქმეთა ჩემთასა შეკდიმებულ ვარ საშჯელისაგან.
და	შტ.ფსალ	და კუალად პასუხსა-ჰყოფს და იტყჳს, თუ უშჯულოვებათათჳს სლვათაჲსა მეშინის საშჯელისაგან,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ „რომელნი ესვენ ძალსა თჳსსა და სიმრავლისასა სიმდიდრისასა იქადიან“, მე ესერა ზარ-ცემულ და შეშინებულ ვარ საქმეთაგან სლვათა ჩემთაჲსა,
და	შტ.ფსალ	ხოლო რომელნი ესვენ ძალსა თჳსსა და სიმდიდრესა თჳსსა, მათ არცა ერთი ძალი აქუს, არცა ერთი წარიტანონ დღესა საშჯელისასა.
და	შტ.ფსალ	ესრე ჰგონებდეს და იტყოდეს, თავით თჳსით თქჳს, თუ ფასი სიმდიდრისაჲ მივსცეთ დღესა საშჯელისასა ბოროტისათჳს თჳსისა.
და	შტ.ფსალ	აწ ესერა მოიღებს ყოველსა და გჳჩუენებს, თუ არავინ არს, რომელმან იჴსნეს კაცი და განაახლოს საქმეთა სიმართლისათა
და	შტ.ფსალ	რამეთუ შეძრწუნებასა სულისასა ყოვლითა ძალითა და ძუალითა და ჴორცითა სრულად იტყჳს.
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „ძმამან ვერ იჴსნას და ვერ იჴსნას კაცმან და არა მისცეს მას ღ˜ნ საჴსარი თჳ[თ] თავისა თჳსისაჲ, არცა სასყიდელი საჴსრად სულისა თჳსისა“.
და	შტ.ფსალ	არამედ შენითა კაცთმოყუარებითა მილხინე და განმკურნე მე ურვათაგან და სალმობათა ბოროტთა ცოდვათა ჩემთაჲსა;
და	შტ.ფსალ	გჳმოძღურებს და გუასწავებს ჩუენ არცა ნათესავობითა უმჯობესთაჲსა, და არცა ძმანი სახიერთანი და არცა ყოველნი კაცნი კეთილად მსახურებითა და სიმართლითა
და	შტ.ფსალ	„და შენ, უფალო, ვიდრემდის? მოიქეც, უფალო, იჴსენ სული ჩემი, მაცხოვნე მე წყალობითა შენითა“.
და	შტ.ფსალ	და არცა შემდგომად აღსასრულისა მუნ დღისა საშჯელისა არავინ შემძლებელ არს პოვნად, რომელმანმცა შეუძლო გამოჴსნად.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ იტყჳს სხუაჲ წინაჲსწარმეტყუელი, თუ ნოვე და იობ და სამოველ ვერ შემძლებელ არიან განრინებად ძეთა და ასულთა თჳსთა.
და	შტ.ფსალ	და კუალად, თუ ნოვე და დანიელ, კეთილ არს, თუ სულნი თჳსნი განარინნენ.
და	შტ.ფსალ	ესე ყოველი ითქუა, თუ რომელნი ბოროტის-მოქმედობით ცხოვნდებიან და ბოროტად სლვისა მათისაგან სიმდიდრესა მათსა შეიკრებენ,
და	შტ.ფსალ	ამათ უჩუენებს, თუ რომლითა საქმითა სახიერებისაჲთა და სიმართლისაჲთა გამოიჴსნან სული თჳსი.
და	შტ.ფსალ	„შურებოდის იგი უკუნისამდე და ცხოვნდეს სრულიად და არა იხილოს მან განსახრწნელი, რაჟამს იხილოს რიცხუმან ბრძენთამან სიკუდილი“,
და	შტ.ფსალ	იტყჳს, „ვიდრემდისო“, არა თუ აბრალებს რასმე და აჴსენებს, არამედ ვითარცა მრავლისა ჭირისაგან და ურვისა მსთუად მოავლინეო შეწევნაჲ და მილხინე მე,
და	შტ.ფსალ	რ˜ლთა კუალად მსახურებისათჳს და სიმართლისათჳს დაითმინნეს ოფლნი, საუკუნოჲსათჳს.
და	შტ.ფსალ	კეთილად შეიწყნარნეს მრავალნი ჭირნი, რომელნი უხრწნელებისა ცხორებისა სასოვებასა მკჳდრ იქმნნეს და ნაყოფი შრომათა თჳსთაჲ დიდითა შეძინებითა მრავალგზის აქუს.
და	შტ.ფსალ	რომელსა ჟამსა ესევითარნი ვნებანი და სიკუდილნი, თუ ვითარცა იტყჳს მართალი, ძნიად განერეს, უღმრთოჲ იგი და უშჯულოჲ სადაღამე იპოვოს.
და	შტ.ფსალ	უფალო, გევედრები შენ, მისთჳს მოიღებს ამას და იტყჳს „მრავლისათჳს წყალობისა შენისა“,
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს: „ერთბამად უგუნურნი და უკეთურნი წარწყმდენ“.
და	შტ.ფსალ	სჳმაქოს უგანცხადებულესადრე თარგმანა, ვითარმედ „ერთბამად ცუდის-მეტყუელნი და უმეცარნი წარწყმდენ.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ არა თუ ძალსა ჩემსა ვესავ და თუ ვითარმცა კაცთმოყუარებისა შენისაჲთა ვიკადრე სიტყუად წინაშე შენსა,
და	შტ.ფსალ	და უწოდა ცუდის-მეტყუელად და უგუნურად, რომელნი ბოროტსა სიბრძნესა სოფლისასა სწავლიან, რომლისა ზრახვითა ცხორებასა თჳსსა ბოროტად ცხონდებიან.
და	შტ.ფსალ	და „უცხოთა დაუტევონ სიმდიდრე თჳსი და სამარები მათი სახლებ მათა იყოს უკუნისამდე, საყოფელი მათი თესლითი თესლადმდე“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მოუძლურდი და დავეცი ცოდვათაგან მძიმეთა, არამედ მრავალსა მოწყალებასა შენსა ვევედრები და ვითხოვ შენგან.
და	შტ.ფსალ	არა ხოლო თუ ბრძენთასა ოდენ იტყჳს, არამედ რომელთა ძლიერებაჲ და შემძლებელობაჲ თჳსი განიძარცუეს.
და	შტ.ფსალ	და აღსასრულსა ჟამთასა და ვითარცა სამარენი დაცუდებულნი დარჩეს საყოფელნი მათნი და შენებულნი სახლნი მათნი,
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს, მომხედენ მე და მიწყალე მე და ნუ გარე მიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან.
და	შტ.ფსალ	შემდგომად სიკუდილისა მათისა აღიტაცნეს აგარაკნი და ვენაჴნი და მტილნი მათნი.
და	შტ.ფსალ	იტყჳს „და ნუსადა განმაშორებ წყალობასა შენსა ჩემგანო“,
და	შტ.ფსალ	და საკიცხელ იქმნნეს და ესრეთ იტყოდეს: ესე იყო ნათესავისაჲ.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ უწყი, ვითარმედ აქა არს სინანული და მ[ო]ტევებაჲ ცოდვათაჲ
და	შტ.ფსალ	„კაცი პატივსა შინა იყო და არა გულისხმა-ყო, ჰბაძვიდა პირუტყუთა უგუნურთა და მიემსგავსა მათ“.
და	შტ.ფსალ	და შემდგომად ამის ცხორებისა დაიჴშვიან კარნი სინანულისანი და მოტევებისანი.
და	შტ.ფსალ	ესე ექმნა მიზეზად უგუნურებასა, რამეთუ არა უნდა გულისხმის-ყოფად და განგონებად თჳსი პატივი და რომელი მიჰმადლა მას ღმერთმან სამთავროჲ.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს პირუტყუ იქმნა და მჴეც იქმნა და სამუნოჲ ცხორებაჲ მოიღო.
და	შტ.ფსალ	„ესე გზისა ცხორებისა მათისაჲ მათა მიმართ“, რამეთუ გზად საქმეთა უწოდის და იქმოდის ბოროტსა და უგუნურებასა და მცნებათა გარდასლვასა.
და	შტ.ფსალ	„ამისა შემდგომად პირითა მათითა სათნო იყვნეს“ და შემდგომად აღსასრულისა სატანჯველი და უბადრუკებაჲ შეიწყნარეს პირითა მათითა,
და	შტ.ფსალ	რომელთა არაჲთ სარგებელ ექმნა მათ სიმდიდრე ამის სოფლისაჲ და „ვითარცა საცხოვარნი ჯოჯოხეთს მიეცნეს და სიკუდილი ჰმწყსიდა მათ“.
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს, რომელსა იტყჳს, თუ თავით თჳსით სულსა თჳსსა სატანჯველნი განუმზადნეს და ცხორებისაგან სიკუდილად მიიცვალნეს.
და	შტ.ფსალ	„ეუფლნენ მათ წრფელნი განთიად, შეწევნაჲ მათი განკფდეს ჯოჯოხეთს და დიდებისა მათისაგან დაეცნეს“,
და	შტ.ფსალ	რომელ თქუმულ არს: „შეკნინდეს უღმრთონი და დაეცნეს, რაჟამს იხილეს უშჯულოჲ მიცემული ჴელთა სიკუდილისათა და განშიშულებული ყოვლისაგან სიმდიდრისა მისისა“.
და	შტ.ფსალ	ესე ყოველი განგჳმარტა იგავით უფალმან სახარებასა შინა, რომელი თქუა ლაზარესთჳს და მდიდრისათჳს,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ შთაუსუეს იგი წიაღთა აბრაჰამისთა და სასუფეველსა უფლებდა და მეუფებდა, ხოლო მბრძანებელი იგი მდიდარი მწარესა სატანჯველსა დაწუვად მიეცა.
და	შტ.ფსალ	მუნით ლაზარეს მიმართ ვედრებასა შესწირვიდა და არა იქმნა ღირს სმენად ვედრებაჲ მისი.
და	შტ.ფსალ	და არღარა მიუტევოს ამისა შემდგომად კაცად-კაცადი ნებასა თჳსსა.
და	შტ.ფსალ	ჭირისათჳს გლახაკთაჲსა იტყჳს და ჴელთაგან მძლავრთაჲსა, რომელი აღსასრულსა მათსა შემწედ მიეწიფა გლახაკთა და ლხინებად და ვრცელ-ყოფად მათა:
და	შტ.ფსალ	ამისთჳსცა კურნებასა და აჴოცასა, ვიდრე ვარღა ცხორებასა ამას წარმავალსა ამის სოფლისასა, გევედრები და ვითხოვ შენგან: მომ[მ]ადლე მე და მომიტევენ ცოდვანი.
და	შტ.ფსალ	„ნუ გეშინინ, რაჟამს განმდიდრდეს კაცი და განმრავ[ლ]დეს პატივი სახლისა მისისაჲ, რამეთუ არა სიკუდილსა მისსა წარიღოს მის თანა ყოველი,
და	შტ.ფსალ	უწყი, რომელნი აქაჲთ მივიდენ წარსრულნი, რამეთუ წყლულებითა და მრავლითა ცოდვითა, არა არს მუნ კურნება წყლულებათა,
და	შტ.ფსალ	და ესავნ ამპარტავანებასა და მაღლად კოკოზებნ სიმღერასა და განცხრომით ისწავებნ, ამას უწოდიან ხუთისა დღისად,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მსგავსად ამისა მოიღებს და იტყჳს: „სული მისი ცხორებასა ოდენ შინა იკურთხოს“.
და	შტ.ფსალ	ვიდრემდე ცოცხალ-ღა იყოს მდიდარი იგი, რომელნიმე უგუნურთაგანნი ჰნატრიდიან და ჰსურინ მისთჳს,
და	შტ.ფსალ	და მიწიფებაჲ ყავ შენ, რომელი ხარ ყოველთა უფალი, მიმადლებად კაცად-კაცადსა მაცხოვარებაჲ შენი.
და	შტ.ფსალ	ხოლო რაჟამს მოკუდის, საწყალობელად ჰხადოდიან მას და გლახაკად სახელ-სდვიან მას.
და	შტ.ფსალ	ვიცი, რამეთუ დიდნი ბოროტნი თანა-წარვლენ სულ-თქუმითა და ცრემლითა და მრავლითა თხოვითა მჴურვალედ, ვითარცა ცეცხლი გონებაჲ ჩემი,
და	შტ.ფსალ	ესე სჳმაქოს შუენიერად-რე თქუა: „რაჟამს კაცისა მიერ სული კეთილი იყოს მართლ და ჭეშმარიტ, იგი არს საქებელ;
და	შტ.ფსალ	ხოლო რომელი ამას ხოლო ცხორებასა იშუებდეს, „შევიდეს იგი ნათესავსა მამათა მათთასა და ნათელი უკუნისამდე მან არა იხილოს“.
და	შტ.ფსალ	„კაცი პატივსა შინა იყო და არა გულისხმა-ყო, ჰბაძვიდა პირუტყუთა და მიემსგავსა მათ“.
და	შტ.ფსალ	ესე მიზეზი არს ბოროტის-მყოფელთა მათ, რომელთა უფროჲს ბრძანებისა ღმრთისა ჰნებვიდა თჳსი პატივი და სამთავროჲ.
და	შტ.ფსალ	განვარდეს პატივისაგან ღმრთისა და მთავრობისაგან და იქმნნეს მოკუდავ და მსგავს პირუტყუთა, რამეთუ შეიყუარეს უგუნურებაჲ და სიბრძნე შეურაცხ-ყვეს.
და	შტ.ფსალ	და რამეთუ საცთურთაგან შეძრწუნებელად მწუხარე არს სახედველი სულისა ჩემისაჲ.
და	შტ.ფსალ	და მოიღებს და იტყჳს: „განმირისხნა მე გულის-წყრომითა თუალი ჩემი“ რამეთუ ხილვითა გონებისა ჩემისაჲთა აღმრღუეული განვრდომილ ვარ შენგან ამის მიერ, უფალო ჩემო.
და	შტ.ფსალ	აღდგომად აქა სულგრძელებისაგან ღმრთისა იტყჳს, რომელი ყოფად იყო შურის-გებაჲ და სამართალი საშჯელი მოწევნად.
და	შტ.ფსალ	თუალად აქა გონებასა უწოდს, რამეთუ ერთი აქა და არა მრავალნი, თუალი და არა თუალნი.
და	შტ.ფსალ	„განვკფდი მე ყოველთა ზედა მტერთა ჩემთა“, უფროჲსად შურად აღმიღეს მე ყოველთა მტერთა ჩემთა და განმკაფეს მე და განმლიეს.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ესმა უფალსა ჴმაჲ ტირილისა ჩემისაჲ და უფალმან ვედრებაჲ ჩემი შეიწირა“ ყავ ჩემ თანა, უფალო, მოტევებაჲ და ჴსნაჲ ცოდვათა ჩემთაჲ.
და	შტ.ფსალ	და ამისთჳს იტყჳს, თუ „ფსალმუნი ასაფისიო, რამეთუ ასაფ იყო, რომელმან პირველად ჴმად მიცვალის, გალობნ ფსალმუნსა ამას.
და	შტ.ფსალ	მერმე ჴმაჲ აღიღიან და ისწავიან მისგან და გალობდიან მისგან დას[ი]თა მეფსალმუნეთაჲთა შესხმასა მათსა.
და	შტ.ფსალ	არღარა სულგრძელებდეს მძლავრისა ბოროტისათჳს და მტერისათჳს ცხორებისა ჩუენისა,
და	შტ.ფსალ	აწ ვთქუათ ძალი ფსალმუნისაჲ განცხადებისათჳს ღმრთისა და უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა და ახლისათჳს აღთქუმისა და შჯულისა.
და	შტ.ფსალ	და კუალად გუასწავებს, თუ ძუელისა შჯულისა ღმრთისმსახურებანი და საკუერთხნი შეცვალებადნი იყვნესო და არარაჲ სარწმუნო ღმრთისა და სათნო
და	შტ.ფსალ	აწ კიდე განმიდეგით, უშჯულოვებანო და ცოდვანო ჩემნო, რომელნი ხართ წინა-აღდგომ და მტერ ჩემდა.
და	შტ.ფსალ	„ღმერთი ღმერთთაჲ უფალი იტყოდა და უწოდა ქუეყანასა მზისა აღმოსავალითგან და ვიდრე მისა დასავალადმდე“
და	შტ.ფსალ	არამედ განაქარვე მთავრობაჲ მისი და მოაკუდინე სიკუდილი და გჳრგჳნოსან-ჰყავ ცხორებაჲ.
და	შტ.ფსალ	და რამეთუ პირველ ფსალმუნისა ყოველსა კაცსა განსწავლად მოუწოდს, მსგავსად ერთისა მის სახისა ყოველთა კიდით კიდედმდჱ ქუეყანისა მოუწოდა,
და	შტ.ფსალ	გრცხუენოდენ ამისთჳს მოიღებს, იტყჳს ესრეთ: „ჰრცხუენოდენ და კდემებოდენ ყოველთა მტერთა ჩემთა, მართლუკუნ იქცენ, ჰრცხუენოდენ ფრიად და მსთუად შეძრწუნდენ“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ იტყჳს, თუ მზისა აღმოსავალისთგან და ვიდრე დასავალამდეო.
და	შტ.ფსალ	ესე ყოველი უწყებული დაიდუმეს ყოველთა, რომელნი მემტერნეს მე და ბუნებით მოიღებდეს თჳსითა უკეთურებითა ცოდვასა.
და	შტ.ფსალ	ესე მებრ ნიშანი ა, თუ ღმერთი ღმერთთაჲ, ღმერთი უწოდის ძლიერი და დიდი და ჭეშმარიტი,
და	შტ.ფსალ	მართლიად ღმრთად და წინამძღურად მოძღუართა და მთავართა უწოდს ამას.
და	შტ.ფსალ	და სავსენი სიცრუვითა, შეშფოთებულნი და განრისხებულნი გულითა თჳსითა ამისთჳს, რამეთუ სიმართლჱ განიძარცუეს, სავსენი შიშითა ზარ-ცემულ არიან საშჯელისაგან ღმრთისა.
და	შტ.ფსალ	ესე განგჳმარტა მოსე: „ღმერთი შენი არა შეურაცხ-ჰყო და მთავარსა ერისა შენისასა არა აგინო“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ღმრთად უწოდა მათ, რომელნი მსგავსად თჳსა მთავრად და წინამძღურად დაადგინნა.
და	შტ.ფსალ	იგი არს, რომელმან სიონით შუენიერებაჲ და ჰაეროვნებაჲ თჳსი გჳჩუენა
და	შტ.ფსალ	„ვითარცა მოაკლდის კუამლსა, ეგრე მოაკლდენ, და ვითარცა ცჳლი რაჲ დადნის წინაშე ცეცხლსა, ეგრე წარწყმდენ ცოდვილნი პირისაგან ღმრთისაო“.
და	შტ.ფსალ	და ჟამსა ამას – უფროჲსი მაცხოვარებაჲ და ჰაეროვნებაჲ საკჳრველებისა თჳსისაჲ, განცხადნა, შეიწყნარნა ვნებანი ჴორცთა თჳსთანი.
და	შტ.ფსალ	და რამეთუ სხუაჲ სოლომონ იტყჳს: „შუენიერ არს იგი ხილვად უფროჲს ძეთა კაცთაჲსა“, თუ „ღმერთი ჩუენი ცხადად მოვიდეს და ღმერთი ჩუენი არა დადუმნედ“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ პირველად ბუნებითა ჩუენითა დაფარულ და დადუმებულ იყო თჳსითა დიდებითა და დიდად შუენიერებითა ღმრთეებისაჲთა,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ჭეშმარიტად კაცთ-მოყუარებითა თჳსითა მოჰმადლა ყოველსა გამოჴსნაჲ და მოტევებაჲ ცოდვათაჲ.
და	შტ.ფსალ	ხოლო მეორედ მოსლვასა განაცხადა თჳსი მსაჯულებაჲ და მეუფებაჲ,
და	შტ.ფსალ	და არღარა სულგრძელებდეს, მწრაფლ მოუწოდოს ყოველთა განშჯად კაცად-კაცადსა საქმეთაებრ თჳსთა.
და	შტ.ფსალ	ხოლო თევდოტიონ ჩჩჳლთა ყრმათათჳს, ერთ-სიტყუა იქმნნეს ყოველნი ამისთჳს და ძეთათჳს აჴსენეს.
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს: „ღმერთი ჩუენი არა დადუმნეს, ცეცხლი მის წინაშე აღატყდეს და გარემოჲს მისსა ნიავ-ქარნი ფრიად“.
და	შტ.ფსალ	იტყჳს დინებად წინაშე მისსა და საყდარი მისი – ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ და ეტლისთუალნი მისნი, ვითარცა ელვანი ცეცხლისანი.
და	შტ.ფსალ	და შჯულის-მდებელმან ნეტარმან მოსე ესრეთ ქმნა და შეკრიბნა მის თანა ჰურიანი,
და	შტ.ფსალ	მოწამედ ცასა მოუწოდა: „მოიხილე, ცაო, და ვიტყოდი და ისმენდინ ქუეყანაჲ სიტყუათა პირისა ჩემისათა“
და	შტ.ფსალ	ესრეთვე ესაია დასაბამად წინაჲსწარმეტყუელებისა მისსა თქუა: „ისმინე, ცაო, და ყურად-იღე, ქუეყანაო, რამეთუ უფალი იტყოდა“.
და	შტ.ფსალ	რომელმან სიკუდილითა თჳსითა სძლო, ვითარცა მამაკაცმან რჩეულმან და ჭაბუკმან ძლიერმან, სძლო მძლავრებასა ცოდვათასა
და	შტ.ფსალ	არა თუ ვითარცა სიტყჳერთა გინათუ ვითარცა ცხოველთა, არამედ ვითარცა ზარ-სცეს და ამხილოს კაცთათჳს მთად უგულისხმოთა.
და	შტ.ფსალ	და არცა ერთი რაჲ მიზეზი მისცა პოვნად სიკუდილსა,
და	შტ.ფსალ	ესრეთვე იაკობ და ლაბან ბორცუთა მოწამედ მოუწოდეს.
და	შტ.ფსალ	„შეკრებად მის თანა წმიდათა მისთა და რომელთა შეწირიან მსხუერპლი აღთქუმისაჲ საკურთხეველსა ზედა, უთხრეს ცათა სიმართლჱ მისი, რამეთუ ღმერთი მსაჯულ არს“.
და	შტ.ფსალ	ვითარცა ვთქუთ პირველად, ზარსა საშჯელსა მას გჳჩუენებს და კუალად თუ აღსრულებაჲ შჯულისაჲ და საკუერთხნი საჴმარად ღმრთისა არარაჲ იყვნესო.
და	შტ.ფსალ	წმიდად უწოდს მოსეს და აჰრონს და ელიაზარს და ფინეეზს, რომელნი შემდგომად მათსა სიწმიდით მღდელობდეს, შეკრებად ბრძანებს მათა
და	შტ.ფსალ	„ამათ მიხილონ“ შჯულისა მიერ და კუალად მერმე აღსრულებად ახლისა აღთქუმისა მოიღებს.
და	შტ.ფსალ	„ისმინე, ერო ჩემო, და გეტყოდი შენ“.
და	შტ.ფსალ	და გჳჩუენებს, თუ რომელსა ერსა: „და, ისრაჱლო, გიწამო შენ“.
და	შტ.ფსალ	და გჳჩუენებს თჳსსა საუფლებელსა ღმერთი: „ღმერთი შენი ვარი მე“, რომელმან პირველ ეგჳპტით გამოგიყვანე შენ,
და	შტ.ფსალ	დაჰჴსნა მთავრობაჲ მისი და ძალი, რომელ იტყჳს: „საიდუმლოჲსათჳს“, დაფარული ზრახვაჲ არს ესე, რომელი ქმნა ძემან ღმრთისამან.
და	შტ.ფსალ	სამეოც და ათთა თარგმანთა თქუეს ესე, რომელსა იტყჳს.
და	შტ.ფსალ	რომელმან შორის ზღუასა მოგანიჭე ჴმელად განსლვაჲ და უდაბნოს გამოზრდაჲ შენი, რომელმან შჯული ძუელისა აღთქუმისაჲ მივეც.
და	შტ.ფსალ	ესე არს განმარტებაჲ მისი, რამეთუ არა იყო განცხადებულ და საცნაურ ყოველთაგან.
და	შტ.ფსალ	და რაჲსა ვიტყჳ „ყოველთაგან“, რომელსა მოციქულთა ოდენ მრავალგზის ეტყოდა და ასწავებდა?
და	შტ.ფსალ	იტყჳს: „არა თუ საკუერთხთა შენთათჳს ვეძიებ, არა შევიწირავ მე სახლისაგან ზუარაკთა და არცა არვისა შენისაგან – ვაცთა.
და	შტ.ფსალ	ჩემი არს ყოველი მჴეცი მაღნარისაჲ, ნადირი მთათაჲ და ყოველი პირუტყჳ.
და	შტ.ფსალ	უმეცარ და დაფარულ იყო ყოველივე საქმჱ, რომელი განზრახვით აღასრულა ქრისტემან.
და	შტ.ფსალ	ვიცნი მე მფ[რ]ინველნი ცისანი და შუენიერებაჲ ველთაჲ ჩემ თანა არს“.
და	შტ.ფსალ	და არცა ძალი მისი წინა-დადგომად განცხადებასა სიტყჳსა ღმრთისასა, არამედ მხოლოჲსა მის განცხადებასა იგინი სივლტოლად მიიქცევიან,
და	შტ.ფსალ	იტყჳს, ყოვლისავე შემოქმედი ვარ და უფალიო და ჴმელისა ცხოველთაჲ და ყოველთა მფ[რ]ინველთაჲ.
და	შტ.ფსალ	და წამებს ამას მახარებელი, რამეთუ უფალი მრავალგზის ეტყოდა მოწაფეთა,
და	შტ.ფსალ	ნუ შეჰრაცხებთ და ჰგონებთ, თუ ნებასა რასმე ჩემსა აღვავსებ საკუერთხითა ოქრეანითა მე ვარ, რომელმან მიგმადლენ თქუენ ეგე და სხუაჲ ყოველივე.
და	შტ.ფსალ	ვითარმედ: „აწ ესერა აღვალთ იერუსალჱმდ და ძე კაცისაჲ მიეცეს ჴელთა ურჩულოთასა და ჯუარს-აცუან იგი და მოკლან და მესამესა დღესა აღდგეს“.
და	შტ.ფსალ	და რამეთუ ჴმელისანი მოიღებენ საკუერთხთა და ზუარაკთა, ვაცთა და ცხოვართა, და მფრინველნი – ტრედსა და გურიტსა,
და	შტ.ფსალ	და ნაყოფისა ჰამოჲსა მომღებელნი – ღჳნოსა და ზეთსა და სულნელნი – საკუმეველსა, ამის ყოვლისათჳს დავადუმენ ყოველნი საკუერთხნი შენნი და მსხუერპლნი.
და	შტ.მოქც	ხოლო სარკინესა ქალაქსა ებრძოლა ათერთმეტ თთუჱ და დადგა სარკინესა დასავალით კერძო და დასცა ვენაჴი და როჲ გამოიღო ქსნით,
და	შტ.ფსალ	მოიღებს ესრეთ მახარებელი და იტყჳს: „და იყო დაფარულ მათგან და არა იცოდეს, რასა ეტყოდა“,
და	შტ.ფსალ	რომლისათჳს პავლჱ ჴმობს და იტყჳს, რამეთუ: „სიბრძნესა ვიტყჳთ ღმრთისასა
და	შტ.ფსალ	სიჩჩოვებისაგან და სიყრმისაგან შჯულისა შენისა აწ მივსცვალებ სრულებად, ახლისა აღთქუმისა შჯულსა დავსდებ, რომელ შუენის ჩემდა შეწირვად.
და	შტ.ფსალ	„შეწირე ღმრთისა მსხუერპლი ქებისაჲ, მიუსრულე მაღალსა აღნათქუემი შენი და შენ მხადე დღესა ჭირისა შენისასა, მე გიჴსნა და შენ მადიდო მე“.
და	შტ.ფსალ	არამედ თავად-თავადისა თითოვებაჲ გჳჩუენა და ღმერთი მაღალი და კეთილის მყოფელი ახლისა შჯულისა აღსრულებად მსხუერპლი.
და	შტ.ფსალ	და რამეთუ მსხუერპლი ქებისაჲ მართალთა ლოცვაჲ და კურთხევაჲ არს
და	შტ.ფსალ	და ზრახვასა დაფარულსა რომელი არავინ მთავართაგანმან ამის სოფლისათამან იცნა იგი და უკუეთუმცა ეცნა იგი, არამცა უფალი იგი დიდებისაჲ ჯუარს-ეცუა“.
და	შტ.ფსალ	და რამეთუ მეოცესა(!) ფსალმუნსა უწინარესადრე იტყჳს: „აღთქუმაჲ ჩემი აღვასრულო წინაშე ყოველთა მოშიშთა მისთა“,
და	შტ.ფსალ	და კუალად ზრახვაჲ დაფარული საუკუნოჲ ნათესავით განუცხადა ძეთა თჳსთა.
და	შტ.ფსალ	და რომელთა არა ჰრწამს ღმერთი, იგინი მართლითა საშჯელითა სატანჯველად განემზადებიან და მართალნი იხარებენ.
და	შტ.ფსალ	ამისა შემდგომად ვიხილო განგებაჲ და პირი ფსალმუნისაჲ.
და	შტ.ფსალ	მოვედით აწ და სიტყუასა ფსალმუნისასა ურთიერთას განზრახვად მუუჴდეთ:
და	შტ.ფსალ	რამეთუ შენ ეგერა მოიძულე სწავლულებაჲ, განიშორენ და განსთხიენ ყოველნი სიტყუანი პირისა ჩემისანი“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ რომელნი იყვნეს მოძღუართაგანნი და წინამძღუარნი, რომელნი სწავლულ რაჲმე იყვნეს და მღდელნი,
და	შტ.ფსალ	თჳთ უვარეს-მოქმედნი, ბილწებით ვიდოდეს და სხუათა ასწავებდეს საღმრთოთა წიგნთა და თჳთ მცნებათა გარდამავალ იყვნეს.
და	შტ.ფსალ	„აგიარო შენ, უფალო, ყოვლითა გულითა ჩემითა და მიუთხრა მე ყოველი საკჳრველებაჲ შენი, ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ შენდამი და უგალობდე სახელსა შენსა, მაღალო“.
და	შტ.ფსალ	ეგევითართა მოძღუართა ესრე ეტყჳს: ვითარ მეცნიერ გამოშჩნდი და დამდაბლებად წიგნთა საღმრთოთა მიუთხრობ და ასწავებ?
და	შტ.ფსალ	იქმნა ესე ყოველი დასსა ზედა მართალთასა: სავსეთა სიხარულითა გალობაჲ აღუღებიეს და აკურთხევენ ღმერთსა,
და	შტ.ფსალ	ყოველი გული და გონებაჲ, აღსრულებული თავით თჳსით, წინაშე ღმრთისა დადვა და მადლობით ყოველივე სახარებაჲ, რომელი ქმნა, გალობად აღუღებიეს
და	შტ.ფსალ	რომელნი სარგებელად ჩემდა შესაძლებელ არიან, შენ არა გრწმენა და საყუედრელად ჰყოფ საღმრთოთა წიგნთა, სხუათა უმოძღური და შენ საქმითა შენითა ფერჴითა დასთრგუნავ.
და	შტ.მოქც	და მერმე გამოიღო სარკინე.
და	შტ.ფსალ	აწ აღრაცხენ გარდასლვანიცა შენნი: „იხილი თუ მპარავი, თანა-ურბიოდი მას და მეძავთა თანა დასდვი ნაწილი შენი;
და	შტ.ფსალ	პირმან შენმან განამრავლა ბოროტი და ენაჲ შენი ნივთებდა ზაკუვასა; შჯდი და ძმისა შენისათჳს ბოროტსა იტყოდი, ძისათჳს დედისა შენისა დასდვი საცთური“.
და	შტ.ფსალ	და მადლობით გჳთხრობს და ღმრთისმსახურებისა სიყუარულსა თჳსსა გჳჩუენებს.
და	შტ.ფსალ	სხუასა ყოველსა ურჩულოვებასა მიუთხრობს: „რომელი სხუათა ასწავებ, თავსა შენსა არა ასწავებ“ და „რამეთუ გარდასრულ ხარ და შჯულსა ღმრთისასა აგინებ“.
და	შტ.ფსალ	ხოლო ამისთჳს რომელ იტყჳს: „შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა“,
და	შტ.ფსალ	და არა მიმცნა ჩუენ განზრახვასა ვეცხლის-მოყუარებისა ჩუენისასა
და	შტ.ფსალ	„ესე ყოველი ჰყავ და დაგიდუმე შენ.
და	შტ.ფსალ	მე მიხილვან ყოველნი წარმდებებანი შენნი, ვსულგრძელებდი შენ ზედა, თუ ნუუკუე სიწრფოვებად და სინანულად მოხჳდე შენ.
და	შტ.ფსალ	და სულგრძელებაჲ ჩემი მიზეზად ბოროტისა შენისა ვყავ, და არა შეირაცხე მადლად და არცა შეინანე.
და	შტ.ფსალ	და ღმრთისმოყუარებასა და ოქროჲსმოყუარებასა თანად და ქრისტესმოყუარებასა ამის სოფლისასა და მერმისასა მას.
და	შტ.ფსალ	„აწ შეგატყუა და წარმოგიდგინო ესე ყოველი წინაშე შენსა“, ვინაჲთგან არა გულისხმა-ჰყავო სიტკბოვებაჲ სულგრძელებისა ჩემისაჲო,
და	შტ.ფსალ	„მართალნი იხარებ[დ]ენ და მხიარულ იყვნენ წინაშე მისა, განსცხრებოდიან სიხარულით“,
და	შტ.ფსალ	არამედ სიფიცხლითა მაგით შენითა და შეუნანებელითა გულითა შენითა იუნჯებ თავისა შენისა რისხვასა დ˜ღსა მისთჳს,
და	შტ.ფსალ	მსგავსად ესრეთ აქადებს და კუალად კაცთ-მოყუარებითა თჳსითა გჳჩუენებს და ვითარცა ქადებით, ხადილით მოხადის მოძღურებად მათა.
და	შტ.ფსალ	„გულისხმა-ყავთ ყოველთა, რ˜ლთა დაგივიწყებიეს ღმერთი, ნუუკუე წარ-სადა-ვინმე-გიტაცნეს თქუენ და არავინ იყოს რომელმანმცა გიჴსნნა“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ყოველსა კაცსა წარიტაცებს სიკუდილი, ვითარცა ლომი, და ვერვინ შემძლებელ არს განრინებად ჴელთაგან მისთა
და	შტ.ფსალ	არა ხოლო ერთსა იტყჳს ქებად ღმრთისა და შეწირვად მსხუერპლი ქებისაჲ, არამედ აღსრულებად სახიერებისა.
და	შტ.ფსალ	აწ ამისა შემდგომად დასაბამსა იქმს ახლისა შჯულისასა ამის ფსალმუნისასა, რომელსა შემკულად და შუენიერად გჳჩუენებს: „მსხუერპლმან ქებისამან მადიდოს მე.
და	შტ.ფსალ	და მუნ არს გზაჲ, სადა უჩუენო მათ მაცხოვარებაჲ ჩემი“.
და	შტ.ფსალ	და მხიარულ არიან ყოველნი ღირსნი მისნი და ჭეშმარიტებით აკურთხევენ ღმერთსა.
და	შტ.მოქც	და დასხნა კაცნი მერუვენი დასტაგითა რუჲსაჲთა; და ჰრქჳან ადგილსა მას ნასტაგისი.
და	შტ.ფსალ	რომელმან ესრეთ განყოს ზრახვაჲ თჳსი აქა და იქი, ვერ შეუძლოს ყოველსავე ბუნებითა თჳსითა ს˜დ ერთობით თქუმად, ვითარმედ „აგიარო შენ, უფალო, ყოვლითა გულითა ჩემითაო“.
და	შტ.მოქც	თჳთ დაყარეს და მეოტ იქმნნეს.
და	შტ.ფსალ	კუალად სიწრფოვებასა მოქმედებითა შემსგავსებულად ცხორებისა თჳსისა აღასრულოს და ესრეთ შესაძლებელ არს მაცხოვარებასა ღმრთისასა მიწევნად სარწმუნოვებით
და	შტ.ფსალ	და საქმით აღსრულებულ იქმნის ყოველივე სიმართლჱ, რ˜ლთა აღივსო და აღესრულა ესე ყოველი ახლითა რჩულითა,
და	შტ.ფსალ	ხოლო წინაჲსწარმეტყუელი სულ-შეზავებულთა თუალთა შინაგანსა და დაფარულსა ზრახვასა თჳს[სა] ყოველსავე განსწმედს, დაფარულსა გონებასა თუალითა უწინარესსა ხედავს.
და	შტ.ფსალ	არამედ მიუთხრობს ყოველსა საკჳრველებასა მისსა და განგჳსწორებს ჩუენ ამას ყოველსავე, რომელ მესმა არა თუ დიდებითა და ძალითა და სიმრთელითა ჴორცთაჲთა,
და	შტ.ფსალ	შუენიერად და სიბრძნით გჳჩუენებს ჩუენ ზედა-წერილი ფსალმუნისაჲ და სიტყუაჲცა ფსალმუნისაჲ ეწამების მას,
და	შტ.ფსალ	არამედ ცნობად ჯერ-არს, თუ მიახლებულ არს წინაჲსწარმეტყუელებად და იწყებს სიტყუად, რამეთუ ზედა-წერილი იტყჳს აღსასრულისა ფსალმუნებად.
და	შტ.ფსალ	ესე გჳჩუენებს აღსასრულისა ახლისა შჯულისა წესსა და მსახურებასა ასწავებს.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს მოიღებს ეგრეთვე და იტყჳს: „აკურთხევდით ღმერთსა და უგალობდით სახელსა მისსა; და გზა-ეცით მას,
და	შტ.ფსალ	რომელ აჴოცნა ცოდვანი ჩუენნი და მიიწია ერთბამად და წინაჲსწარმეტყუელებად, რამეთუ იტყჳს ესრეთ: „სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგანო“.
და	შტ.ფსალ	განჰკაზმა და განაგო წამალი თჳსი სინანულისაჲ, სხუათა მრავალთა გუასწავა, და წინამძღუარ იქმნა, თუ რომელთა ცოდონ, ისწავონ სიტყუათაგან ფსალმუნისათა
და	შტ.ფსალ	რომელი ზის დასავალით და უფალ არს სახელი მისი და იხარებდენ მის წინაშე“.
და	შტ.ფსალ	და აჴოცაჲ თავით თჳსით პოონ: „მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აჴოცე ურჩულოვებაჲ ჩემი“.
და	შტ.ფსალ	არამედ საქმითა სიწრფოვებისაჲთა, შუენიერებითა და მადლითა სულიერითა.
და	შტ.ფსალ	აწ იტყჳს გულის-თქუმათა თჳსთა და იგავობს ბაბილოვნის ტყუევობისათჳს და ერისა მის მაგიერ ცოდვათა თჳსთა აღიარებს და იგინი თჳთ თავისა თჳსისა თანა აღუხუმან
და	შტ.ფსალ	და მებრ დიდ-დიდთა მათ ცოდვათა და უნასთა და ძლიერთა წყლულებათა დიდსა მას წამალსა დასდებს ზედა წყლულებასა.
და	შტ.ფსალ	და გულისთქუმითა უფროჲსითა ღმრთისა კაცთმოყუარებისაგან განდგომილ იყვნეს.
და	შტ.ფსალ	და ჯერ-არს თქუმად, რამეთუ სასტიკ იყვნეს ცოდვანი, არამედ ვერ სძლეს კაცთმოყუარებასა შენსა.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს იტყჳს: „უფროჲს განმბანე მე ურჩულოვებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე“.
და	შტ.ფსალ	უწყი, რამეთუ ჴელითა წინაჲსწარმეტყუელისაჲთა მამხილე და მოტევებაჲ ჰყავ ცოდვათა ჩემთაჲ.
და	შტ.ფსალ	აქა წინაჲსწარმეტყუელებით გჳჩუენებს დასსა მოციქულთასა, რომელნი წარივლინნეს ყოველსა სოფელსა და განჰმზადნეს ყოველნი კაცნი ქებად მეუფისა დიდისა.
და	შტ.ფსალ	უწყი, რამეთუ აღმოჰკუეთე და დასწჳ.
და	შტ.ფსალ	ხოლო თჳთ თავადი უფალი განცხადებულად გჳჩუენებს და იტყჳს:
და	შტ.ფსალ	ვაქებდეთ და ვადიდებდეთ ღმერთსა, ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ შენდამი.
და	შტ.ფსალ	აწ დიდითა წყალობითა შენითა დასდევ ნაბრძჳლსა მას ზედა მოწყალებაჲ შენი და მყრალობაჲცა იგი ბაყლისაგან ცოდვათაჲსა განაქარვე და განსწმიდე ჩემგან
და	შტ.ფსალ	და განჰკურნე წყლულ-ნაბრძჳლითურთ კაცთმოყუარებითა შენითა, „რამეთუ უშჯულოვებაჲ ჩემი მე უწყი, და ცოდვაჲ ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის“.
და	შტ.ფსალ	და მსგავსად ამისსა სხუას სადამე იტყჳს: „მოვიჴსენე ღმერთი და ვიხარე“ და კუალად: „იხარებდით და იშუებდით მართალნი უფლისა მიმართ“
და	შტ.ფსალ	„წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი და ნათელ-სცემდით მათ სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა“.
და	შტ.ფსალ	არამედ ყოველსა ჟამსა მაჴსოვს და ვითარცა გამოწერილთა წინაშე ჩემსა ვხედავ.
და	შტ.ფსალ	და კუალად: „იხარებენ გულნი, რომელნი ეძიებენ უფალსა“, რამეთუ: „მართლუკუნ იქცენ ყოველნი მტერნი ჩემნი, მოუძლურდენ და წარწყმდენ პირისაგან შენისა“.
და	შტ.ფსალ	ღამჱ დაფარულად თანა-წარმჴდებიან ჩუენებით, და დღისი ზრახვითა მაურვებენ მე.
და	შტ.ფსალ	და სწავლითა მით ნათლის-ღებისაჲთა და ზეგარდამო შობისაჲთა იქმნა გზაჲ მართალი და წრფელი
და	შტ.მოქც	და ეგრის წყალი, და სომხითი და მთაჲ ცროლისა[ჲ] და წარვიდა.
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს, რომელსა იტყჳს, რამეთუ: „ვიხილენ მტერნი ჩემნი და მაჭირ[ე]ბელნი, წარწყმედილნი, შორის განვლტოლვილნი და ყოველნი გუემანი მოწევნულნი მათ ზედა“.
და	შტ.ფსალ	„ვთქუ, უთხრა ურჩულოვებაჲ ჩემი უფალსა; შენ მომიტევენ მე ყოველნი უღმრთოვებანი ჩემნი“, „შენ მხოლოსა შეგცოდე, უფალო, და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ“.
და	შტ.ფსალ	ესე ყოველი თქუმული წინაჲსწარმეტყუელისაჲ ბუნებისათჳს კაცობრივისაჲ, რომლითა მთავრობაჲ ბოროტისაჲ იგუემა და გონებაჲ ჩუენი განერა მონებისაგან.
და	შტ.ფსალ	და ვანსა და ტაძარსა სულისა წმიდისასა დაიმკჳდრეს ყოველთა მორწმუნეთა მისთა და უფალი ყოველთა თანა-მოგზაურად მათ თანა არს.
და	შტ.ფსალ	მოიყვანა აზნაურებად და წარწყმიდა უღმრთოჲ, მძლავრი შორის ღმრთისა, ძლიერებითა მოგუმადლა გამოჴსნაჲ და ცხორებაჲ,
და	შტ.ფსალ	ჯერ-თუ-არს, სასტიკ არიან ცოდვანი ჩემნი ურიაჲსთჳს და ბერსაბესთჳს.
და	შტ.ფსალ	და ყოვლისა მისთჳს წარმდებებისა მისისათჳს და ცოდვისათჳს, რომელი ვქმენ შენ თანა და გარდავჰჴედ და წინაშე შენსა ვქმენ, რომელი შემოქმედი იყავ მათი.
და	შტ.ფსალ	ვითარცა მეფჱ დაჯდა საყდართა მხოლოდშობილი ძე ღმრთისაჲ და სასწორთა საშჯელისათა მიაგებს;
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს: „შენ შეგცოდე, უფალო, და ბოროტი შენ წინაშე ვქმენ, რაჲთა განვმართლდე სიტყჳთა შენითა და სძლო შჯასა შენსა“.
და	შტ.ფსალ	თავით ჩემით მეყო მე უნასი და შენ სამართლად მპოვე მე დაშჯად.
და	შტ.ფსალ	ფსალმუნებს და გალობს და იტყჳს: „ყავ საშჯელი ჩემი და სამართალი ჩემი ჩემდა რომლითამე სახითა.
და	შტ.ფსალ	შენ დაფარულნი ჩემნი გამოაცხადენ და კაცთ-მოყუარებაჲ მომმადლე.
და	შტ.ფსალ	ყოველსა თანა კაცსა ჰყოფ წყალობასა შენსა, ამხილებ, განსწავლი და შეიწყნარებ კაცთ-მოყუარებითა შენითა.
და	შტ.ფსალ	„ესერა უშჯულოვებით მიუდგა და ცოდვით მშვა მე დედამან ჩემმან“.
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „დაშჯედ საყდართა სიმართლისათა, შეჰრისხენ შენ წარმართთა და წარწყმდა უღმრთოჲ; სახელები მათი აჴოცე უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე“.
და	შტ.ფსალ	მებრ დასაბამი სიტყუაჲ, ყოფადმდე კაცისა და ვიდრე შობადმდევე იწყეს ცოდვადო, უშჯულოვებად და წყევად,
და	შტ.ფსალ	დასავალად იტყჳს ამისთჳს, რამეთუ განიშორეს ნათელი ჭეშმარიტი თავით თჳსით კაცთა და სხდეს ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა.
და	შტ.ფსალ	არცაღა ყოვლად შემდგომად ამისა შემძლებელ არს მტერი აწ ცხორებისა ჩუენისა ხილვად, ბუნებასა კაცთასა შეპყრობად სას[ი]კუდინედ და მწარედ მონებად მიმძლავრებით.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ შემდგომად მცნებისა გარდასლვისა ღმერთმან პატიჟეულ-ყო კაცი და გამოჴადა გარე სამოთხისაგან და იქმნა მოკუდავ და წყევისა მახლობელ.
და	შტ.ფსალ	და მერმეღა იტყჳს: „იცნა ადამ ევა, ცოლი თჳსი, მიუდგა და შვა კაენი“.
და	შტ.ფსალ	აწ ესერა გამოჩნდა მზე სიმართლისაჲ და ბნელი წყუდიადისაჲ განაქარვა და ადგილსა მისსა ტაძარი თჳსი და სამკჳდრებელი განჰმზადა,
და	შტ.ფსალ	არამედ უხილავს ბუნებაჲ კაცთაჲ, ვითარცა მაღალთა ზედა საყდართა და საშინელად მჯდომარე, ვითარცა მსაჯული და თჳთ, ვითარცა ძჳრის-მოქმედი,
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს, თუ უწინარეს შობისა შემოჴდა სოფლად ცოდვაჲ, და ცოდვისა მიერ წყევისა ნაშობი იქმნეს.
და	შტ.ფსალ	და ამას ნეტარი პავლე იტყჳს, თუ: „კაცისა მიერ შემოჴდა ცოდვაჲ სოფელსა და ცოდვისა მიერ – სიკუდილი
და	შტ.ფსალ	და ესრჱთ ყოველი კაცი შევიდა სიკუდილსა ამისთჳს, რამეთუ ყოველთა ცოდეს“.
და	შტ.ფსალ	და ამისთჳს თქუა ღმერთმან, თუ: „ყოველი გონებაჲ კაცისაჲ მიდრეკილ არს დამარხვად ბოროტისა სიყრმით მისითგან და ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა“.
და	შტ.ფსალ	მას ჟამსა იტყჳს: „შეჰრისხენ შენ წარმართთა და წარწყმდა უღმრთოჲ.
და	შტ.ფსალ	ამას გამოაცხადებს საქმესა მოციქულთასა, რომელი უყვეს წარმართთა ბარნაბას და პავლჱს მოცთომილებითა და უმეცრებითა თჳსითა,
და	შტ.ფსალ	ხოლო ღმერთმან ქმნა უკუდავად და კეთილად, თავისუფლად და ნებსით თჳსით ქმნა ცოდვაჲ და ცოდვისათჳს პატიჟად მიიღო სიკუდილი.
და	შტ.ფსალ	და ესე არს, რომელსა იტყჳს: „ესერა ურჩულოვებით მიუდგა და ცოდვით მშვა მე დედამან ჩემმან“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ განხრწნად იქმნნეს და მაშინღა შობეს ნაშობნი,
და	შტ.ფსალ	ესრეთვე განხრწნადნი და მახლობელნი მწუხარებისა და ტკივილისანი კაცი მას ჰბრძოდა ზრახვასა შინა ყოველსა ჟამსა უშჯულოვებისა თანა და ცოდვისა თანა.
და	შტ.ფსალ	და დიდითა ღუაწლითა წმიდათა ძლევაჲ პოვეს და ნაცვალად ძლევისა მოიგეს გჳრგჳნი დიდებისაჲ.
და	შტ.ფსალ	„შენ, უფალო, ჭეშმარიტებაჲ შეიყუარე“ და შენ მართალი და ჭეშმარიტი საჯო: რომელსამე პატიჟი სატანჯველად, და რომელსამე გჳრგჳნი დიდებისაჲ,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ კაცად-კაცადსა საქმეთაებრ თჳსთა ჭეშმარიტად მიაგებ და მოხედავ უძლურსა მას გონებასა და რომელთა შეინანონ, მიტევებასა მიჰმადლებ.
და	შტ.ფსალ	„უხილავნი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე“.
და	შტ.ფსალ	და რომელნი იყვნეს სხუათაგან დაფარულ, მე იგინი განცხადებულად მიჩუენენ, რომელნი ყოფად იყვნეს მომავალთა და მერმეთა ჟამთა.
და	შტ.ფსალ	და სხუათა უქადაგე მხოლოდშობილსა ძისა შენისა განკაცებაჲ და გამოგჳჴსნნა ვნებათაგან,
და	შტ.ფსალ	ხოლო მათ შეჰრისხნეს უღმრთოვებასა მათსა და ეტყოდეს: „რასა იქმთ? რამეთუ ჩუენ თქუენებრნივე კაცნი ვართ;
და	შტ.ფსალ	და აღდგომაჲ მკუდრეთით, და ყოველსა სოფელსა – დიდი მადლი და ჴელითა სულისა წმიდისაჲთა ზეგარდამო შობაჲ ემბაზისაგან.
და	შტ.ფსალ	და მოტევებაჲ ყოველთა ცოდვათაჲ.
და	შტ.ფსალ	და რომელთა მიენიჭა, ყოველნივე იქმნეს შვილ ღმრთისა.
და	შტ.ფსალ	ესე ყოველი ვისწავე სულისა წმიდისა შენისაგან, რომლისათჳსცა გევედრები შენ და სულ-თქუმასა შევ[ს]წირავ,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მე ვცოდე და შემდგომად მადლი ვპოვო კეთილის-მოქმედებისა შენისა თანა.
და	შტ.ფსალ	ვითარცა იყო პირველად, რომლისათჳსცა ვღაღადებ და ვჴმობ და ვიტყჳ: „მასხურე მე საპკურებელითა შენითა, განმბანე მე, განმწმიდე მე და უფროჲს თოვლისა განვსპეტაკნე“.
და	შტ.ფსალ	იტყჳს ამას უწინარეს წინაჲსწარმეტყუელებით სახარებისა და ნათლის-ღებისა მადლსა ესევითარსა განბანასა და განწმედასა მიჰმადლებს ემბაზისა მიერ ყოველთავე.
და	შტ.ფსალ	და შემდგომად ამისა იტყჳს: „და თუ იყვნენ ცოდვანი თქუენნი, ვითარცა მეწამულნი, ბოროტად, ბაყლის ფერად, ვითარცა თოვლნი განვასპეტაკნე,
და	შტ.ფსალ	და თუ იყვნენ, ვითარცა ძოწით ღებულნი, ვითარცა მატყლი განვასპეტაკო“.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს ევედრების წინაჲსწარმეტყუელი, ნუ მსგავსად შჯულისა დამშჯი მეო და წინაჲსაებრ მომაკუდინებ,
და	შტ.ფსალ	არამედ მადლითა ახლისა შჯულისაჲთა მასხურე მე და განმწმიდე მე სისხლითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაჲთა და სულითა ცხორების-მომცემელითა,
და	შტ.ფსალ	და ნუ წიგნისა პატიჟი სიკუდილი, არამედ „მასმინე მე გალობაჲ და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი ჩემნი მდაბალნი“.
და	შტ.ფსალ	ამას იტყჳს: „სიხარული მომეც“ მე სმენად ყურთა ჩემთა და უკუეთუ აღსრულებაჲ, სიწმიდჱ და სიმართლჱ მომმადლო მე,
და	შტ.ფსალ	ყოველი ჴორცნი ჩემნი იხარებდენ, აღიღონ ერთბამად ძლიერებაჲ და აღივსნენ სულითა მადლისა შენისაჲთა.
და	შტ.ფსალ	და აღვიღო გალობაჲ საღმრთოჲ პირითა ჩემითა და მოვიდე ქნარითა გალობად და ვიტყოდი
და	შტ.ფსალ	„ვინ-მე იტყოდის ძლიერებათა უფლისათა და სასმენელ ყვნეს ყოველნი ქებულებანი მისნი?“
და	შტ.ფსალ	„გარჱ მიიქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი ურჩულოვებანი ჩემნი აჴოცენ“.
და	შტ.ფსალ	არამედ იხილე მხოლოვებაჲ ჩემიო და განაქარვე ჩემგან იჭჳ იგი ცოდვისაჲ მის და განიშორენ პირისაგან შენისა ყოველნი ცოდვანი ჩემნიო.
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს ბუნებაჲ კაცისაჲ, რომელნი სხდეს ბნელსა დასავალისასა, აღდგომილთა იხილეს ნათელი დიდი და იცნეს მაცხოვარი უფალი თჳსი.
და	შტ.ფსალ	„გული წმიდაჲ დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა“, ამისთჳს, რამეთუ მიჩუენე მე კაცთმოყუარებაჲ შენი და ქმენ მოტევებაჲ ცოდვათა ჩემთაჲ.
და	შტ.ფსალ	არამედ დაამტკიცე ჩემ თანა გული წმიდაჲ, რამეთუ აღვიღე, და მერმე დამმარხე მე ბოროტთაგან ზრახვათა.
და	შტ.ფსალ	ამას ჴელითა ეზეკიელისითა იტყოდა, იყო რა იგი ტყუეთა მათ თანა ბაბილოვნისათა: „მივსცე მათ გული ახალი და სული ახალი“.
და	შტ.ფსალ	„შეძრწუნდით პირისა მისისაგან, რომელი-იგი მამაჲ არს ობოლთაჲ და მსაჯული ქურივთაჲ“.
და	შტ.ფსალ	რაჲ არს ესე, რომელსა იტყჳს, თუ ასწავეთ და წინამძღუარ-ექმნენით გულითა თქუენითა და სულითა მეტყუელებისაჲთა წარმართებულად წინამძღურად და ნაყოფის-გამომღებელად?
და	შტ.ფსალ	ესრჱთ ჟამსა ამას აქა ნეტარი დავით იტყჳს: ვნებულ არს და განხრწნილ არს გული ჩემი, არამედ „დაჰბადე ჩემ თანა გული წმიდაჲ“ მეტყუელებისაჲ,
და	შტ.ფსალ	რაჲთა ჭეშმარიტებისა შენისა ზრახვათა ვიტყოდი და ვიქმოდი; „ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან, უფალო, და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან“.
და	შტ.ფსალ	არა თუ ვერმცა განაშორა მისგან, არამედ ეგრეთ ევედრების და ითხოვს, ვითარმცა თჳთ მისი იყო.
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს, რომლითა შეძრწუნდეს და შეშფოთნეს ყოველნი მსახურებანი დევთანი.
და	შტ.ფსალ	და ევედრების, რაჲთა არა განაშოროს მისგან, რაჲთა წესი წინაჲსწარმეტყუელებისაჲ განცხადნეს, რომლისა დაცვაჲ ისწავა სიმართლისა მოქმედებითა და გზასა მშჳდობისასა სლვაჲ.
და	შტ.ფსალ	„მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაჲ და სულითა მთავრობისა შენისაჲთა დამამტკიცე მე“.
და	შტ.ფსალ	და ესე ვისწავეთ წმიდისაგან სახარებისა, რამეთუ დევნი ღაღადებით ჴმობდეს
და	შტ.ფსალ	გევედრები შენ, მიჴსენ მე მონებისაგან ცოდვისაო და მყავ მე თავისუფალ და სულითა მთავრობისაჲთა,
და	შტ.ფსალ	განზრახვაჲ ჩემი სულითა მეტყუელებისაჲთა ვიყო ურცხჳნელ და ჴელმწიფებისა მიერ მისისა ვიტყოდი წრფელად: გონიერებით იყოს სლვაჲ ჩემი.
და	შტ.ფსალ	„ასწავენ უშჯულოსა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ“.
და	შტ.ფსალ	ვიქმენ მეო წინამძღურად და მოძღურად მათა, რომელნი არიან შეცოდებულნიო და ჰნებვიდეს მოქცევად და სინანულად.
და	შტ.ფსალ	ვიქმენ მე მათა მქადაგებელ და წყალობაჲ და დიდი კაცთ-მოყუარებაჲ მიუთხრა მათ და მოვაქცინე შენდა მრავალნი უღმრთონი.
და	შტ.ფსალ	და იხილოს ჩემთა მრავალთა ცოდვათა აჴოცაჲ და მოივლტოდის სულ-თქუმით და სინანულით ბჭეთა მოწყალებისა შენისათა.
და	შტ.ფსალ	პირველად ხოლო აჴსენა და თქუა, თუ: „უშჯულოვებაჲ ჩემი მე უწყი და ცოდვაჲ ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის ყოველსა ჟამსა“.
და	შტ.ფსალ	და განწესებულსა მოუჴდეთ.
და	შტ.ფსალ	და იტყოდეს: „რაჲ ძეს ჩუენი და შენი, იესუ, ძეო ღმრთისაო? მოსრულ ხარ უჟამოდ გუემად ჩუენდა“.
და	შტ.ფსალ	„უფალო, უკუეთუ ბაგენი ჩემნი აღახუნე, პირი ჩემი გითხრობდეს ქებულებასა შენსა“ ამისთჳს, რამეთუ ცოდვასა დაუყოფია პირი ჩემიო და შეუკრავს ენაჲ ჩემი სასასა ჩემსაო.
და	შტ.ფსალ	ესე იქმნა მამა ობოლთა და იჴსნნა ტყუენი და სალმობიერი მძლავრობისაგან ეშმაკისა „ღმერთი ადგილსა წმიდასა მისსა“.
და	შტ.ფსალ	და ესე ასმიოდა ღმრთისაგან ნეტარსა დავითს და სამართლად თქუა აქა, თუ: „უკუეთუმცა გენება მსხუერპლი შეწირვად შენდა, საკუერთხი არა გთნდა შენ“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ თქუა, თუ „აღდეგინ ღმერთიო“ და კუალად: „გზა ეცით მას, რომელი ზის დასავალითო“.
და	შტ.ფსალ	შენ სთქუ, თუ უტყუთა და პირუტყუთა მსხუერპლად და საკუერთხად მე არა შევიწირავ.
და	შტ.ფსალ	და გული და სული მდაბალი და წმიდანი უფალმან არა შეურაცხ-ყვნის“.
და	შტ.ფსალ	იტყჳს: სამღდელოჲ და დიდი შესაწირავი და სარწმუნოჲ მსხუერპლი
და	შტ.ფსალ	უკუეთუ სიმდაბლითა გულისა თჳსისაჲთა და ყოველთა გონებათა სიწმიდისა ზრახვითა წინაშე ჩემსა მოიღოს და შეწიროს,
და	შტ.ფსალ	და ყოვლითა სიმდაბლითა თჳთ მსგავსებაჲ აქუნდეს, ვითარ-იგი სანატრელნი სამნი ყრმანი საჴუმილსა შინა ესრეთ იტყოდეს, თუ:
და	შტ.ფსალ	„თავითა დამდაბლებულითა და სულითა გლახაკებისაჲთა შე-მცა-წირულ ვართ ჩუენ, ვითარცა საკუერთხნი მსხუერპლთანი ზუარაკთანი და ვითარცა ბევრეულნი კრავთა მართებულთანი“.
და	შტ.ფსალ	ეგრე შეწირულ იყავნ მსხუერპლი ესე ჩუენი დღეს შენ წინაშე, რამეთუ არს პირი ფსალმუნისაჲ ამის მსგავს ლოცვისა მის და თხოვისა, რომელნი ბაბილოვნს ტყუე იყვნეს;
და	შტ.ფსალ	მისა მსგავსად იტყჳს და მიუთხრობს, რამეთუ ნეტართა სამთა ყრმათა მებრ ბუნებითა ამით თავნი თჳსნი და ლოცვანი მათნი ღმრთისა მსხუერპლად და საკუერთხად შეწირნეს.
და	შტ.ფსალ	და არარაჲ უჴმდა სხუაჲ ზუარაკი და ვაცი, არამედ სიმდაბლითა და გლახაკებითა თჳსითა ნებსით თჳსით ღმრთისა მსხუერპლად სიხარულით შეიწირნეს.
და	შტ.ფსალ	„კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღაშენენ ზღუდენი იერუსალჱმისანი!
და	შტ.ფსალ	მაშინ გთნდა მსხუერპლი სიმართლისაჲ, შესაწირავი და საკუერთხი; მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკებ“.
და	შტ.ფსალ	და ევედრების ღმერთსა მისლვისათჳს იერუსალჱმდ და ხილვისათჳს ტაძრისა სიხარულით და შჯულსა მსახურებად საკუერთხნი და ზუარაკნი
და	შტ.ფსალ	და მღდელთა დიად სიქადულსა, სიმართლისა ქებასა, გალობად და თქუმად: „უკუეთუ ბაგენი ჩემნი აღახუნე, და პირი ჩემი გითხრობდეს ქებულებასა შენსა“,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ თჳთ თავადმან დავით თქუა სხუასა ადგილსა: „ვითარ გაქებდე ქებითა უფლისაჲთა ქუეყანასა უცხოსა“ ამისთჳს და სხუაჲცა პირი არს წინაჲსწარმეტყუელებისაჲ.
და	შტ.ფსალ	არა თუ პირუტყუთა შესწირვენ მისა შესაწირავად, არამედ სიმართლით პირმეტყუელნი და ცხოველნი შეწირულ იყვნენ ზედა საკურთხეველსა ღმრთისასა.
და	შტ.ფსალ	უწყოდა საღმრთომან დავით, რამეთუ გამოცხადებელნი და დაფარულნი გამოეცხადნეს მას სიბრძნისა ღმრთისანი,
და	შტ.ფსალ	და იცოდა, ვითარ რჩულითა აღესრულების მადლი ყოველთა მიტევებისათჳს ცოდვათაჲსა და უკუდავებაჲ და ცხორებაჲ.
და	შტ.ფსალ	პირმეტყუელნი და სიტყჳერნი შეწირვად საკურთხეველსა ღმრთისასა და შეერთებით ერთბამად აჴოცასა ცოდვათასა ვპოვებთ.
და	შტ.ფსალ	ესე ყოველი წინაჲსწარმეტყუელებით თქუა და აღესრულა.
და	შტ.მოქც	და ჰმადლობდა ღმერთსა, რამეთუ ესე ნიშანი მათისა წარწყმედისაჲ არს, და ქართლისა ცხორებისაჲ და ამის ადგილისა დიდებისაჲ.
და	შტ.მოქც	და ნუგეშინის-გუცემდა, ვითარცა მოძღუარი ჴელოვანი, ნანდჳლვე ჭეშმარიტად მოძღუარი და მოციქული ქრისტესი წმიდაჲ ნინო.
და	შტ.მოქც	და მოექცა ერსა მას მომავალსა ჩუენ ზედა და ჰრქუა: „სადა არიან მეფენი სპარსთანი ხუარა და ხუან ხუარა? საბასტანით გუშინ წარმოხუედითა? მალჱ მოხუედით.
და	შტ.მოქც	და დიდად სამჱ არს ლაშქარი, უზომო ვიდრემე ხართ, და ძლიერად დაჰლეწეთ ქალაქი ესე, მახჳლი დაეცით.
და	შტ.მოქც	[უბრძანებ] ქართა და ნიავთა: წარვედით ბნელთა ჩრდილოჲსათა მთათა მათ კედარისათა.
და	შტ.მოქც	და განძრა მარჯუენე თჳსი და დასწერა ჴელითა სახჱ ჯუარისაჲ.
და	შტ.მოქც	და მეყსეულად უჩინო იქმნა ყოველი იგი სიმრავლჱ ერისაჲ, და იქმნა დაყუდება დიდ.
და	შტ.მოქც	და ჩუენ ვადიდებდით ღმერთსა, და ვჰნატრიდით წმიდასა და სანატრელსა ნინოს.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა ცისკარი აღეღებოდა მცირედ, მიერულა დათა მათ ჩემთა, ხოლო მე მღჳძარჱ ვიყავ.
და	შტ.მოქც	და წმიდაჲ ნინო დგა ჴელ-აღპყრობილ.
და	შტ.მოქც	და აჰა ესერა ზედა-მოადგა ჭაბუკი ერთი ყოვლადვე ნათლითა შემოსილი, და მოებლარდნა ცეცხლის-სახედ ზეწარი.
და	შტ.მოქც	და არქუნა სამნი რაჲმე სიტყუანი ნეტარსა ნინოს.
და	შტ.მოქც	ხოლო ჭაბუკმან მან მიყო ჴელი სუეტსა მას და უპყრა თავი და აღამაღლა და წარიღო სიმაღლესა ცათასა.
და	შტ.მოქც	და მე განკჳრვებული მივეახლჱ და ვარქუ ნეტარსა დედოფალსა: „რაჲ არს ესე?“.
და	შტ.მოქც	და მე ტირილდ ვიწყე ზარსა მას ზედა.
და	შტ.მოქც	და მცირედისა ჟამისა შემდგომად აღდგა ნეტარი იგი და მეცა აღმადგინა და განვეშორენით მას, ადგილსა მას.
და	შტ.მოქც	და აჰა ვიხილე სუეტი იგი ცეცხლის-სახედ ჩამოვიდოდა და მოეახლა ხარისხსა მას თჳსსა.
და	შტ.მოქც	და ვითარ დაემართა, და დადგა ზედა ხარისხსა მას ქუეყანით აღშორებულად ვითარ ათორმეტ წყრთა და ნელიად ჩამოიცვალებდა თჳსსავე მას ზედა ნაკუეთსა,
და	შტ.მოქც	და ვითარ რიჟურაჟუ ოდენ იყო, აღდგომილ იყო მეფჱ, გულ-გდებული ურვათაგან,
და	შტ.მოქც	და მიხედა სამოთხესა მას, დაწყებულსა მას მისსა ეკლესიასა, რამეთუ მუნ მტკიცე იყო გონებაჲ მისი.
და	შტ.მოქც	და იხილა მუნ ნათელი, ვითარცა ელვაჲ ზეცადმდჱ აღწევნული სამოთხესა მას შინა.
და	შტ.მოქც	იწყო სრბად, მკჳრცხლ მოსლვად, და ყოვლისა ერისა სიმრავლჱ მის თანა.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა მოვიდეს და იხილეს საკჳრველი იგი, ნათლითა მბრწყინვალჱ სუეტი იგი ჩამოვიდოდა ადგილად თჳსა, რეცა თუ დადგა ხარისხსა თჳსსა ზედა
და	შტ.მოქც	და დაემყარა ჴელთშეუხებელად კაცთაგან.
და	შტ.მოქც	შიშითა და სიხარულითა აღივსო მცხეთაჲ ქალაქი, და დამოსდიოდეს მდინარენი ცრემლთანი მეფესა და მთავართა და ყოველსა ერსა სულ-თქუმითა სულისა მათისაჲთა,
და	შტ.მოქც	და ადიდებდეს ღმერთსა და ჰნატრიდეს ნეტარსა ნინოს.
და	შტ.მოქც	და იქმნებოდეს მას დღესა შინა სასწაულნი მრავალნი.
და	შტ.მოქც	მო-ვინმე-ვიდა ჰურიაჲ, ბრმაჲ შობითგანი და მიეახლა სუეტსა მას ცხოველსა, და მუნქუესვე იქმნა იგი მხედველ და ადიდებდა ღმერთსა.
და	შტ.მოქც	დადვა იგი ცხედარსა ზედა წინაშე სუეტისა მის ნათლისაჲსა და ნანდჳლვე ნათლით შემოსილისა.
და	შტ.მოქც	და ევედრებოდა ნეტარსა ნინოს და ეტყოდა: „მოხედე, დედოფალო, ძესა ამას ჩემსა, მიახლებულსა სიკუდიდ,
და	შტ.მოქც	რამეთუ ვიცი, ვითარმედ იგი არს ღმერთი ღმერთთაჲ, რომელსა შენ ჰმსახურებ და ჩუენ გჳქადაგებ“.
და	შტ.მოქც	მაშინ შეახო ნეტარმან ნინო ჴელი თჳსი სუეტსა მას ცხოველსა და დასდვა ყრმასა მას ზედა და ჰრქუა: „გრწამსა იესუ ქ˜ჱ, ძე ღმრთისა ცხოველისაჲ,
და	შტ.მოქც	და ჰრქუა ყრმამან მან: „ჰჱ, დედოფალო, მრწამს იესუ ქრისტე, მჴსნელი დაბადებულთაჲ“.
და	შტ.მოქც	მაშინ ჰრქუა მას წმიდამან ნინო: „განიკურნე ამიერითგან და ადიდებდი მას, ვისმან ძალმან განგკურნა“.
და	შტ.მოქც	და მწრაფლ აღდგა ყრმაჲ იგი ვითარცა უტკივნელი.
და	შტ.მოქც	და დაეცა შიში დიდი მეფესა და ყოველსა სიმრავლესა ერისასა.
და	შტ.მოქც	და თითოსახენი სნეულნი მოვიდოდეს და განიკურნებოდეს, ვიდრემდის მეფემან შექმნა საბურველი ძელისაჲ გარემოჲს სუეტსა მას და დაფარა ხედვისაგან
და	შტ.მოქც	და ეგრეთ შეეხებოდეს ერნი სართულსა მას და განიკურნებოდეს მწრაფლ და ადიდებდეს ღმერთსა საკჳრველთ-მოქმედსა.
და	შტ.მოქც	და იწყო მეფემან აღშენებად სამოთხესა მას შინა ეკლესიასა გულსმოდგინებითა და სიხარულითა დიდითა.
და	შტ.მოქც	მაშინ მოვიდეს მოციქულნი საბერძნეთით, მღდელთმოძღუარი, მღდელნი და დიაკონნი და იწყეს ნათლის-ცემად, ვითარცა ზემოწერილ არს, ყოვლისა ერისა.
და	შტ.მოქც	რომელი თქუა აბიათარ, რომელი იყო პირველ მღდელი ბაგინსა შინა ჰურიათასა მცხეთას და ნათელ-იღო ჴელსა შინა ნინოჲსსა
და	შტ.მოქც	მას ჟამსა ჩემ თანა წიგნები მოსრულ იყო ჰრომით და ეგჳპტით და ბაბილოვნით ჰურიათაჲ, მღდელთაჲ და მწიგნობართაჲ, რომელსა წერილ იყო ესრეთ,
და	შტ.ფსალ	არამედ მოიქეცით უღმრთოვებისაგან თქუენისა და ჰმონეთ ღმერთსა“.
და	შტ.ფსალ	და კუალად პავლე შეჰრისხნა გალატელთა:
და	შტ.მოქც	და განვიბნიენით ჩუენ ყოველსა ქუეყანასა, და ჰრომთა დაიპყრეს მეფობით ქუეყანაჲ ჩუენი, რამეთუ ვცოდეთ ყოვლითურთ და განვარისხეთ შემოქმედი ღმერთი.
და	შტ.მოქც	რამეთუ ჰხედავ პირველ, ოდეს მამათა ჩუენთა შესცოდიან ღმერთსა და ყოვლადვე დაივიწყიან იგი, მისცნის ჴელმწიფესა ძლიერსა და ტყუეობასა.
და	შტ.მოქც	ხოლო ოდეს მოიქციან და ღაღად-ყვიან, მწრაფლ განარინნის იგინი ჭირისაგან.
და	შტ.მოქც	და ესე შჳდგზის ვიცით წერილთაგან.
და	შტ.მოქც	ხოლო ვინაჲთგან ჴელნი შეასხნეს ძესა მას დედაკაცისა მწირისასა და მოკლეს, აღიღო ღმერთმან ჴელი მისი ჩუენ ზედა,
და	შტ.მოქც	განხეთქა მეფობაჲ და განგუაშორნა ტაძარსა ღმრთისასა, და უგულებელს-ყო ნათესავი ჩუენი სრულიად.
და	შტ.მოქც	და ესე განემრავლა მოწერილი.
და	შტ.მოქც	მაშინ ნეტარმან მან აღაღო პირი თჳსი, ვითარცა ჯურღუმულმან აღმომდინარემან და ვითარცა წყარომან დაუწყუედელმან.
და	შტ.მოქც	იწყო საუკუნითგანთა, ჩემთა წიგნთა ზეპირით წარმოიტყოდა და განმიმატებდა და ვითარცა მძინარესა განმაღჳძებდა და ვითარცა დასულებულსა განმანათლებდა
და	შტ.მოქც	და მამათა ჩემთა შემაწყალებდა და შჯულისა ცვალებასა შემაჯერებდა, ვიდრემდის მრწმენა სიტყჳთა მისითა ქრისტე, ძჱ ღმრთისაჲ, და ვნებაჲ მისი და აღდგომაჲ დიდებით,
და	შტ.მოქც	და მეორედ მოსლვაჲ მისი საშინელებით, და ჭეშმარიტად იგი არს მოლოდებაჲ წარმართთაჲ.
[და]	შტ.მოქც	მას ჟამსა მე [და] ასული ჩემი ღირს ვიქმნენით საპკურებელსა და განსაწმედელსა ცოდვათასა,
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს: „[შეჰრის]ხენ შენ წარმართთა და წარწ[ყმდა უღმ]რთოჲ; სახელებით აჰჴოცე [უკუნისამდე და უკუნითი] უკუნისამდე“.
და	შტ.მოქც	ემბაზსა, წყალსა მას წმიდასა, რომელსაცა ინატრიდა დავით წინაჲსწარმეტყუელი და ვერ ეწიფა.
და	შტ.მოქც	და კუალად მესმა მე ჴმაჲ ახლისა შჯულისა მგალობელთაჲ, რომელსა ინატრიდა იგივე დავით და ვერ მიემთხჳა,
და	შტ.ფსალ	ურჩულო იქმნნეს მართლიად [....]დ და ვიდრე სრულიად აღივსნეს ბოროტებითა თჳსითა.
და	შტ.მოქც	და მან მიამთხვა ფერჴი პირსა მეფისასა ვახტანგს.
და	შტ.მოქც	და ღირს ვიქმენ ზიარებად ჭეშმარიტსა ჴორცსა და სისხლსა კრავისა მის ღმრთისასა სოფლისა ცოდვათათჳს შეწირულისა, რომლისა ტკბილ არს მისი გემოჲს-ხილვაჲ
და	შტ.ფსალ	ვითარმცა არასადა ოდეს ზრახვასა კაცთასა ვიეთსამე შერთულ იყო და არცა ყოფილ ოდეს კერპთმსახურებისა მსახურებაჲ.
და	შტ.მოქც	და ამას ზედა ყავნ უფალმან განსლვაჲ ჩემი ჴორცთაგან, რამეთუ მრავალნი სასწაულნი იხილნეს თუალთა ჩემთა ნინოჲს მიერ მცხეთას შინა დღეთა ჩემთა.
და	შტ.ფსალ	„მტერისა მახჳლსა მოაკლდა სრულიად და ქალაქნი აღაოჴრდეს“.
და	შტ.ფსალ	რომელნი ძჳრისმსახურებისა და გამოხატულთა მრავალთა სიბრძნითა და ჴელოვნებითა იქმოდეს.
და	შტ.ფსალ	ესერა აღაუჴრდეს ქალაქნი, რომელნი ძლიერითა და დიდითა შრომითა აღეშენნეს,
და	შტ.მოქც	და იყო მცირჱ ბაგინი, სამარხვოჲ მათი, რომელსა ზედა აღჰმართა წმიდამან ნინო ჯუარი ქრისტესი.
და	შტ.ფსალ	ადგილნი მათნი დაირღუეს და აღაუჴრდეს და „წარწყმდა საჴსენებელი მათი“ ქუეყანით, გამოჩნდა მადლი მხოლოდ-შობილისა ძისა ღმრთისაჲ.
და	შტ.მოქც	და ერთი ერთსა ნათელ-სცემდა მუნ შინა ჴელითა იაკობ მღდელისაჲთა და პროსილა მთავარდიაკონისაჲთა, მთავართა შვილებსა, წიაღთა ქალაქისათა.
და	შტ.მოქც	და ერქუა ადგილსა მას მთავართა სანათლოჲ.
და	შტ.მოქც	და ფრიად დიდებულ იყო ადგილი იგი დღეთა ჩუენთა, რამეთუ დგა იგი ველსა თჳნიერ ნაშენებსა.
და	შტ.მოქც	და აღაშენა ქუემოჲ ეკლესიაჲ ვახტანგ მეფემან და დასუა პეტრე კათალიკოზი.
და	შტ.მოქც	და მათ დღეთა შემეშურვნეს ფრიად ჰურიანი მცხეთელნი ჩემ ზედა და დასცეს ხჱ იგი კილამოჲ, რომელი დგა კარსა ზედა ბაგინისასა,
და	შტ.ფსალ	რაჲთა უვარ-ვყოთ უღმრთოვებაჲ და გულის-თქუმაჲ სოფლისაჲ მღჳძარებით და სიმართლით და ღმრთისმსახურებით ვცხოვნდებოდით საუკუნესა მას“.
და	შტ.მოქც	რომელი განაშუენებდა ადგილსა მას, რამეთუ გარდაერთხნეს რტონი მისნი ყოველსა მას სტოვასა ბაგინისასა და იწყეს სადაჲთვე წარსლვად თჳნიერ ხოლო ბარაბეანთასა,
და	შტ.მოქც	რომელნიცა მოინათლნეს ორმეოც და ათი სული სახლისა მათისაჲ.
და	შტ.მოქც	და მკჳდრ იქმნეს მცხეთას შინა.
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს უვარ-ყოფაჲ ყოვლისა უღმრთოვებისაჲ და ემბაზისაგან ვიქმნნეთ თანა-ჯუარ-ცუმულ ქრისტესა, ვითარცა ღმრთის-შემწყნარებელი პავლე იტყჳს:
და	შტ.მოქც	და მიუბოძა მირეან მეფემან დაბაჲ ერთი, რომელსა ჰრქვან ციხჱდიდი,
და	შტ.მოქც	და იყვნეს დიდ წინაშე მეფისა და ქრისტეანეთასა მადლითა ნეტარისა ნინოჲსითა და მოძღურებითა მისითა.
და	შტ.ფსალ	„უკუეთუ თანა-ვეზიარნეთ სიკუდილსა მისსა, ესრეთ ვიყვნეთ აღდგომასაცა მას, და კუალად თუ მოვსწყდეთ მის თანა, მის თანაცა ვცხოვნდეთ“.
და	შტ.მოქც	და მათ დღეთა შინა მოიწია წიგნები ჰრომით წმიდისა პატრეაქისაჲ ნეტარისა ნინოჲსა და მირეან მეფისა და ყოვლისა ერისა ქართველისა.
და	შტ.მოქც	და მოევლინა ბრაჯი მთავარდიაკონი ქებისა შესხმად და კურთხევისა მოცემად, და წმიდისა და ნეტარისა ნინოჲს ლოცვისა წარღებად და მადლისა ზიარებად.
და	შტ.ფსალ	და ესრეთ დაარღჳა ურჩულოვებისა და უღმრთოვებისა ქალაქი ძნელი და აღაშენა ზედა ლოდსა, დაამტკიცა ეკლესიაჲ და ქალაქი ღმრთისმს[ა]ხურებისაჲ.
და	შტ.მოქც	და ჰქონდა წიგნი ბრაჯთა მეფისაჲ ნეტარისა ნინოჲსა, რამეთუ მოენათლნეს იგინი მამასა მისსა ზაბილოვნს.
და	შტ.ფსალ	„წარწყმდა საჴსენებელი მათი ღაღადებითა და ღმერთი ჰგიეს და არს უკუნისამდე“.
და	შტ.ფსალ	განცხადებულად იტყჳს, უღმრთოვებასა შორის აღიღებს ურჩულოვებისა მსახურებასა და ღმრთისმსახურებასა;
და	შტ.მოქც	და ესე ყოველი მისმენილ იყო მათა იჱ˜მით, ჰრომით, კოსტანტინეპოვლით, ვითარმედ ქუეყანასა მას ჩრდილოჲსასა მიფენილ არს მზჱ იგი სიმართლისაჲ,
და	შტ.ფსალ	უკუნითი უკუნისამდე ჰგიეს ყოვლისა მპყრობელი ძალი და მეუფებაჲ მისი არასადა წარჴდეს.
და	შტ.ფსალ	„განმზადა საყდარი თჳსი; თავადმან განსაჯოს სოფელი სიმართლით და ერი და კრებული – სიწრფოვებით“.
და	შტ.მოქც	ნათელი, მამისა მიერ მოსრული – ქ˜ჱ და ამისთჳს სანატრელი წიგნი მოეწერა,
და	შტ.ფსალ	არამედ მომავალსაცა მას მერმესა სოფელსა საშინელი ყოველთა საშჯელი აჩუენა კაცთა და კაცად-კაცადმან საქმეთაებრ თჳსთა სასყიდელი მოიღოს.
და	შტ.მოქც	რაჲთამცა ეუწყნეს საქმენი იგი და სასწაულნი და სუეტისაჲ მის და მაყულოვანისაჲ მის საკჳრველებანი
და	შტ.მოქც	და ძალი იგი კურნებათაჲ, რომელი იხილა მთავარდიაკონმან და განკჳრვებით ადიდებდა ღმერთსა.
და	შტ.მოქც	და წარიღო წიგნები და წარვიდა.
და	შტ.მოქც	და იყო რაჟამს მოეკუეთა ხჱ იგი პატიოსნისა და ძლევის-მყოფელისა პატიოსნისა ჯუარისაჲ,
და	შტ.მოქც	და მოაქუნდა იგი ათსა ათეულსა კაცსა ზჱ-ზჱ რტოჲთურთ, და ფურცლით შემოაქუნდა ქალაქად.
და	შტ.მოქც	და მისტყდებოდა ერი იგი მწუანისფერობასა მას და ფურცლიანობასა დღეთა ზაფხულის პირისათა,
და	შტ.მოქც	და ჰბერვიდა წყალთაგან ნიავი და შალვიდა ფურცელსა ხისა მისგან და აძრევდა რტოთა მისთა.
და	შტ.მოქც	და იყო ხილვაჲ მისი შუენიერ და სულჰამო, ვითარცა სმენით ვიცით ხისა მისთჳს ალვისა.
და	შტ.მოქც	და ესე მოვჰკუეთეთ თუესა მარტსა კე-სა, დღესა პარასკევსა.
და	შტ.მოქც	და დაადგრა დღჱ იგი ოც და ათჩჳდმეტ დღჱდმდჱ, და არა შეიცვალა ფურცელი მისი, ვითარცა ძირსა ზედა მდგომარისაჲ თავსა წყაროჲსასა,
და	შტ.მოქც	ვიდრემდის ყოველნი ხენი მაღნარისანი შეიმოსნეს ფურცლითა და ხენი ნაყოფიერნი შეიმკვნეს ყუავილითა.
და	შტ.მოქც	მაშინ თთუესა მაისსა ერთსა შეიქმნნეს ჯუარნი ესე და შჳდსა მის თჳსასა აღემართნეს ჴელის დადებითა მეფისაჲთა,
და	შტ.მოქც	სიხარულითა და დიდითა წადიერებითა ყოვლისა ქალაქისაჲთა, იყვნეს რაჲ ყოველნი იგი ეკლესიასა შინა.
და	შტ.მოქც	და იხილეს სიმრავლემან ქალაქისამან ბნელთა მათ ღამეთა,
და	შტ.მოქც	და აჰა ჩამოვიდის ჯუარი ცეცხლისაჲ დაგჳრგჳნებული ვარსკულავითა და დაადგრის ზედა ეკლესიასა ვიდრე განთიადმდე, და ყოველნი ადიდებდეს ღმერთსა ამას ზედა.
და	შტ.მოქც	და განთიად, რიჟურაჟუს ოდენ, გამოვიდის მისგან ორი ვარსკულავი: ერთი იგი წარვიდის აღმოსავალით, და ერთი დასავალით,
და	შტ.ფსალ	და რ~სა იტყჳს გლახაკად დავრდომილად, ბუნებასა კაცობრივსა იტყჳს, ამისთჳს, რამეთუ მრავალსა უღმრთოვებასა და ჭირსა შევრდომილი წარწყმდეს ჟამსა ჭირისასა.
და	შტ.მოქც	და იგი თავადი ეგრევე დგან მბრწყინვალედ, და ნელიად-ნელიად განდგის მიერ კერძო არაგუსა
და	შტ.ფსალ	ქადაგებს და იტყჳს პავლე: „რაჟამს ვიყვენით ყრმა და მოძულებულ და დამონებულ ვიყვენით დაბადებულსა ამის სოფლისასა,
და	შტ.მოქც	და დადგის ბორცუსა ზედა კლდისასა, ზემო კერძო, ახლოს წყაროსა მას, რომელი-იგი აღმოადინეს ცრემლთა წმიდისა ნინოჲსთა, და მუნით აღმაღლდის ზეცად.
და	შტ.ფსალ	რაჟამს მოიწია აღსასრული ჟამთაჲ, მოავლინა ღმერთმან ძჱ თჳსი, რომელი მოვიდა და იშვა დედაკაცისაგან, და იქმნა შჯულსა ქუეშე,
და	შტ.მოქც	მაშინღა ვიწყეთ ნეტარისა ნინოჲსა კითხვად, ვითარმედ: „რაჲ-მე არს, რამეთუ გამოვიდის ნაბერწყალი და წარვიდის აღმოსავალით და დასავალით?“
და	შტ.მოქც	ხოლო წმიდამან მან ჰრქუა მეფესა და ყოველსა ერსა:
და	შტ.ფსალ	რაჲთა შჯულსა ქუეშე მყოფნი გამოიჴსნნეს და შვილებად შეიწყნარნეს“.
და	შტ.მოქც	„განავლინენით კაცნი მთათა ზედა მაღალთა აღმოსავალად ვიდრე კახეთისა მთადმდჱ, და დასავალით, ვიდრე მიაწევდეს სამეუფოჲ შენი.
და	შტ.მოქც	და ოდეს მთიებნი იგი გამობრწყინდენ, იხილონ, თუ სადა დადგენ და მუნცა აღჰმართენით ორნი ესე ჯუარნი საცოდ ყოველთა ქ˜ესიანეთა და დასამჴობელად მტერისა“.
და	შტ.ფსალ	აკჳლას და სჳმაქოს „გესვიდენ“ შესავედრებელად თარგმანეს; რომელი გამოაცხადებს ესრეთ ესევითარსა ჴსნასა,
და	შტ.მოქც	ხოლო მეფემან ყო ეგრეთ და შეიცვნა თავნი მთათანი მიწყებით ათ დღჱ,
და	შტ.მოქც	ესე იყო პარასკევსა, შაბათადღაღა განთენებოდა, და იყო სასწაული იგივე, იქმნა ეგრევე, ვითარცა ყოვლადვე იქმნის.
და	შტ.ფსალ	რომელ მოვიღეთ შენგან, დამბადებელად და ღმრთად შენ გიცანთ ჩუენ და შენ გესავთ და შეგეგევედრებით.
და	შტ.მოქც	და უთხრეს მეფესა, ვითარმედ დაადგრა ვარსკულავი იგი მთათა თხოთისათა და შთავიდა ერგჳს[!] კასპისასა და დაადგრა ადგილსა ერთსა და ნელად უჩინო იქმნა.
და	შტ.მოქც	ეგრევე მოვიდეს აღმოსავალით და თქუეს: „ვიხილეთ ვარსკულავი იგი აქაჲთ მომავალი და დაადგრა დაბასა ბოდს კახეთისა ქუეყანასა“.
და	შტ.მოქც	მაშინ ბრძანა ნეტარმან ნინო, რაჲთა წარიხუნენ ორნი ესე ჯუარნი და აღჰმართნენ ერთი თხოთს, სადა-იგი ამხილა ღმერთმან მეფესა ძალი თჳსი,
და	შტ.მოქც	„და ერთი იგი მიეც სალომეს უჟარმელსა, ჭეშმარიტსა მჴევალსა ქრისტესსა, და აღჰმართოს იგი უჟარმას ქალაქსა.
და	შტ.მოქც	და დაბაჲ ბოდისი არა წინააღუდგეს ქალაქსა მეფეთასა, რამეთუ ერისა სიმრავლჱ არს მუნ.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ სიტყუაჲ მამისა თანა იყო და კაცთა შორის იქცეოდა ჴორცითა თჳსითა განცხადებულად და მამისაგან არაჲ განეშორა.
და	შტ.მოქც	და ვყავთ ეგრეთ, ვითარცა გჳბრძანა ჩუენ წმიდამან ნინო.
და	შტ.ფსალ	მტერნი იქმნეს საყუარელ და განშორდეს, მახლობელნი და მონანი ძჱ იქმნნეს, და რომელნი იყვნნეს უმეცარ, იქმნნეს მეცნიერ.
და	შტ.ფსალ	„ღმერთმან დაამკჳდრნის ერთ-სახენი სახლსა და გამოიყვანნის კრულნი სიმჴნითა თჳსითა და ეგრეცა განმამწარებელნი, რომელნი დაძინებულ იყვნეს სამარებსა“.
და	შტ.ფსალ	და რომელნი იყვნეს ბნელსა, განათლდეს, და რომელნი იყვნეს სიკუდილსა შინა, სასოვებით განცხოველდეს და გლახაკნი მკჳდრ იქმნნეს სასუფეველსა ცათასა.
და	შტ.მოქც	და მივედით ბორცუსა მას ქუეშე, წყაროსა მას ზედა და ვათიეთ ღამჱ და ვილოცევდით ღმრთისა მიმართ.
და	შტ.მოქც	ხოლო ნეტარი წმიდაჲ ნინო ცრემლითა განჰზავებდა წყაროსა მას და იქმნებოდეს კურნებანი და სასწაულნი დიდ-დიდნი.
და	შტ.მოქც	და ხვალის დღჱ აღვედით კლდესა მას ზედა.
და	შტ.ფსალ	ჰურიანი განეშორნეს და წარმართნი მახლობელ იქმნნეს, ძენი ძაღლ იქმნნეს და ძაღლნი ძე იქმნნეს.
და	შტ.მოქც	და მივიდა ნეტარი ნინო და დავარდა ქვათა მათ ზედა ბორცჳსათა,
და	შტ.მოქც	და ტიროდა იგი და მეფჱ და ყოველნი მთავარნი და ყოველი იგი სიმრავლჱ ერისაჲ, მამათაჲ და დედათაჲ,
და	შტ.მოქც	და [იყო] ყრმათა ჩჩჳლთა ჟივილი, ვიდრემდის მთანიცა ჴმა-სცემდეს.
და	შტ.ფსალ	უკუდავებაჲ სიკუდილისა მათისა წილ მიჰმადლა და სიკუდილით ცხორებად მიიცვალნეს, და გინებისაგან – დიდებად, და წყევისაგან – კურთხევად, და ჯუარითა ჴსნაჲ.
და	შტ.მოქც	და დასდვა ჴელი წმიდამან ნინო ერთსა ქვასა და მრქუა მე: „მოვედ, შენდა ჯერ-არს, დასწერე ჯუარი ქვასა ამას“.
და	შტ.ფსალ	ერთსახედ იტყჳს ერთსა სარწმუნოვებასა, რომელნი სახიერებით და წესიერებით არიან და არა რომელთამე ესრჱ აქუნდა, და რომელთამე ეგრჱთ.
და	შტ.მოქც	და მე ვყავ ეგრეთ.
და	შტ.მოქც	და მუნ აღჰმართეს ჯუარი იგი დიდებული მეფეთა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ „ძიებად შური სისხლსა მათისაჲ მოიჴსენა და არა დაივიწყა ღაღადებაჲ დავრდომილთაჲ“.
და	შტ.ფსალ	არამედ ერთსახენი ერთითა ჭეშმარიტებითა ვიდოდიან და მეცნიერებასა უფლისასა შეუდგენ.
და	შტ.მოქც	და მოდრკა მეფჱ მუჴლთა თჳსთა ზედა და ყოველნი მთავარნი, და ყოველი სიმრავლჱ ერისაჲ და თავყუანის-სცეს ძლევით შემოსილსა ჯუარსა,
და	შტ.მოქც	და აღიარეს ჯუარცუმული იესუ ქრისტე ჭეშმარიტად ღმრთად და ძედ ღმრთისა ცხოველისად
და	შტ.მოქც	და ჰრწმენა სამებით დიდებული ღმერთი ყოველთა, რომელსა შუენის დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	შტ.მოქც	ხოლო დედანი იგი მთავარნი არასადა განეშორებოდეს წმიდასა ეკლესიასა და სუეტსა ნათლისასა და ჯუარსა ცხოველსა,
და	შტ.ფსალ	რომელმან ესე ყოველი იხილა და ჭეშმარიტი გამოიძია, იმხილა წარმდებებაჲ ეშმაკისაჲ,
და	შტ.მოქც	რამეთუ ჰხედვიდეს სასწაულთა მათ უზომოთა და კურნებათა მიუთხრობელთა.
და	შტ.მოქც	მაშინ დაუტევა წმიდამან ნინო მცხეთაჲ ქალაქი და წარვიდა მთეულთა ხარებად პირუტყუთ-სახეთა მათ კაცთა და შემუსრვად კერპთა მა[თ].
და	შტ.ფსალ	ხოლო განჰჴსნნა კრულნი, რომელნი შეკრულ იყვნეს ცოდვითა და განჴსნილნი საკრველთაგან, დიდ-დიდთა სიმჴნეთა იქმოდეს.
და	შტ.მოქც	რომელი არა დასცხრებოდა ღამჱ და დღჰ ქადაგებასა ქრისტესსა, დიდებასა მისსა, ვიდრემდის სივლტოლად იწყეს ჰურიათა.
და	შტ.მოქც	ხოლო ესე აზოჲ წარვიდა არ[ი]ან-ქართლად, მამისა თჳსისა და წარმოიყვანა რვაჲ სახლი და ათნი სახლნი მამა-მძუძეთანი,
და	შტ.ფსალ	რომელ წარმდებ იქმნა მოწყუედად ყოვლისა კაცისა, და არა უგულებელს-ყო, არამედ მოვიდა და მოგუეახლა და იძია შური მძლავრისაგან.
და	შტ.მოქც	და ერჩდა მეფჱ მისთა დღეთა, და იყვნეს მუნ შინა ელიოზის ნათესავნი მღდელად ჰურიათა ზედა.
და	შტ.მოქც	და დაჯდა ძუჱლ მცხეთას და თანა-ჰყუანდეს კერპნი ღმრთად – გაცი და გაიმ.
და	შტ.ფსალ	და კეთილი ჴმაჲ აღიღეს, რომელნი შეეკრნეს ეშმაკსა.
და	შტ.ფსალ	აქა ღაღადებასა, არა თუ ლოცვასა რასმე იტყჳს და თხოვასა,
და	შტ.ფსალ	არამედ რომელ ცოდვითა თჳსითა შევრდომილ იყვნეს სენთა, ჭირთა და სიკუდილთა, ყოველნი გოდებდეს: „მიწყალე, მე, ღმერთო, და იხილე სიმდაბლე ჩემი მტერთა ჩემთაგან“.
და	შტ.ფსალ	აჩუენა დიდი ძალი და არა ერთისა ხოლო საკრველისაგან იტყჳს.
და	შტ.ფსალ	და გოდებდეს ცრემლითა: აწ ვითხოვთ შენგან ცხორებასა, რაჲთა შეუძლოთ განრინებად ბჭეთაგან სიკუდილისათა,
და	შტ.მოქც	ამან აღმართა კერპი დიდი ცხჳ[რ]სა ზედა, და დასდვა სახელი მისი არმაზი.
და	შტ.მოქც	გ~. და შემდგომად მისა დადგა მეფედ საურმაგ.
და	შტ.ფსალ	„და რომელთა უყუარს [ღმერთი, – იტყჳს] საღმრთოჲ იგი პავლე მოციქული – ყოველივე კეთილად წარემართების მათ“.
და	შტ.მოქც	და იწყო არმაზს შჱნებად.
და	შტ.მოქც	დ~. და მისა შემდგომად მეფობდა მირვან.
და	შტ.მოქც	და აღმართა დანინა გზასა ზედა წინარჱ და აღაშენა არმაზი.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს იტყჳს ნეტარი დავით: „ყოველივე, რაჲცა ყოს, და წარემართენ მას“, რამეთუ უფალი არს წარმართება სლვათა და გზათა მათთა და იგინი ჰნებვენ ფრიად.
და	შტ.მოქც	ე~. და მეფობდა ფარნაჯობ და აღმართა კერპი ზადენ მთასა ზედა.
და	შტ.მოქც	და აღაშენა [ციხჱ].
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს აღსრულებაჲ სახიერებისა მისისაჲ, რაჟამს განმარინნა ხრწნილებისაგან და დაჴსნა ჴელმწიფებაჲ სიკუდილისაჲ ყოველსა ჟამსა
და	შტ.მოქც	ვ~. და მეფობდა არს(ოკ) [და] ქალაქსა ზღუდენი მოაქმნნა.
და	შტ.ფსალ	არამედ ვიდრე იგიღა უღმრთოვებითა და ურჩულოვებითა დაფლულნი, ვითარცა სამარესა შინა, ისხნეს, ესევითარნი იგი იჴსნნა და განათავისუფლნა.
და	შტ.ფსალ	და პირველად ბოროტი ყოველი და ცოდვაჲ განტევებად ბრძანა და ნებსით განშოვრებად და მერმე თჳსისა ღმრთისა დამორჩილებად და ყოფად სრულებისა,
და	შტ.ფსალ	და მარადის კურთხევაჲ შენ[ი] „ბჭეთა ასულისა სიონისათა! და ვიხარებდეთ ჩუენ მაცხოვარებითა შენითა“.
და	შტ.მოქც	ზ~. და მეფობდა არიკ, რომელმან შიდაციხე აღაშენა არმაზსა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ იტყჳს ესრეთ: „ყოველივე, რაჲცა ყოს, და წარემართენ მას“, რამეთუ უწყით, ვითარმედ არარაჲ არს წინააღმდგომ საღმრთოსა შჯულსა.
და	შტ.ფსალ	და რომელთა აღიხუნენ სიტყუანი და შჯული ღმრთისაჲ, ნებსით თჳსით ინებონ, რამეთუ იტყჳს, თუ „შჯულსა უფლისასა არს ნებაჲ მისი, შჯულსა მისსა“.
და	შტ.ფსალ	სიონად უწოდა ზეცისა ქალაქსა იერუსალჱმსა, ვითარცა მასწავა ჩუენ ნეტარმან პავლე, და ბჭედ ზეცისა – ქალაქისა ეკლესიასა, სახლსა ღმრთისასა,
და	შტ.ფსალ	ესრეთ აღესრულების საქმჱ სიმართლისაჲ ყოფად სიმჴნით და მიწევნად სრულებასა მეცნიერებისასა ჭეშმარიტებისა მოყუარებად და ფილოსოფოსებად
და	შტ.ფსალ	ამის ყოვლისათჳს იტყჳს ჟამსა ამას: იშუებდით და განწყობილნი გალობდით.
და	შტ.ფსალ	და ესრჱთ სიბრძნით მოყვანებად თავსა თჳსსა და ადვილად პოვნად, ძლევად ჭეშმარიტებითა.
და	შტ.ფსალ	აწ ვთქუათ შემთხუევაჲ მათთჳს, რომელნი ყოვლად უღმრთო არიან და არა არიან მსგავს მათა.
და	შტ.ფსალ	„არა ესრე უღმრთონი და არცა ეგრე“.
და	შტ.მოქც	აწ ვიწყო და გითხრა ყოველი, ოდეს-იგი იხილეს ღმერთი უკუდავი კაცთა მოკუდავთა ქუეყანასა ზედა, რომელი მოსრულ იყო მისგან, ისრაჱლი უკუნ-დგა.
და	შტ.ფსალ	– მრჩობლ იტყჳს სიტყუასა და უაღრესსა სატანჯველსა ბოროტსა მათთჳს – „არამედ ვითარცა მტუერი, რომელ აგავის ქარმან პირისაგან ქუეყანისა“.
და	შტ.მოქც	და მოწოდებაჲ ყოველთა უცხოთა ნათესავთაჲ, უცხოთა ღმერთთა მონებულთაჲ, ვითარცა თჳთ უნდა ჴსნაჲ სოფლისაჲ, რომელი დაჰბადა.
და	შტ.მოქც	ესე შეიშურვეს, შეიზრახნეს და წარავლინნეს სტრატიოტნი ყოველსა ქუეყანასა სწრაფით მოსლვად.
და	შტ.ფსალ	და ყოველსა ჟამსა მწუანვილ შუენიერად, ყუავილშეზავებულად გამოიღონ ნაყოფი თჳსი,
და	შტ.ფსალ	„ღმერთო, გამოსლვასა შენსა წინაშე ერისა შენისასა და წიაღსლვასა შენსა უდაბნოდ ქუეყანაჲ შეიძრა, რამეთუ ცანი წთოდეს“.
და	შტ.ფსალ	ხოლო ცოდვილნი წინააღმდგომნი ყოველსა ჟამსა წარწყმედულ და განქრეულ და დაუმტკიცებელ, ვითარცა მტუერნი ქუეყანისანი
და	შტ.მოქც	და რაჲ-იგი უნდა ქრისტესა მათგან, მათ აღასრულეს: ჯუარს აცუეს და სამოსელსა მისსა ზედა წილ-ითხინეს.
და	შტ.მოქც	და წილით ჰხუდა ჩრდილოთა, მცხეთელთა, კუართი იგი უფლისა იესუჲსი, და დაჰფლეს მათ დამბადებელი თჳსი და დაჰკრძალეს საფლავი.
და	შტ.მოქც	ხოლო იგი აღდგა, ვითარცა თქუა პირველ, და ტილონი იგი, ოდეს განთენა, ისხნეს საფლავსა შინა.
და	შტ.ფსალ	უწინარეს ფსალმუნისა ამის მრავალი სიტყუაჲ წინაჲსწარმეტყუელისაჲ მწუხარებით წარმოთქუა და გჳთხრა, ხოლო ფსალმუნითა ამით სიხარული და ნიჭი მოგუმადლა.
და	შტ.ფსალ	შესხმაჲ აღუღებიეს და ქებით გალობს და განცხრომით გჳჩუენებს და ახარებს ყოველსა სულსა,
და	შტ.ფსალ	ესე სჳმაქოს შუენიერადრე თქუა: „ღმერთო, გამოსლვასა შენსა წინაშე ერისა შენისასა და დამკჳდრებასა შენსა უდაბნოს ქუეყანაჲ შეიძრა და სასტიკებითა შენითა მას ჟამსა ცანი წთოდეს“.
და	შტ.ფსალ	მრავლითა გამოწულილვითა გჳჩუენა კრძალულებით ყოვლადვე სულისა და ჴორცთა აღდგომისათჳს და საშჯელისათჳს.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ არა თუ მხილებაჲ რაჲმე საჴმარ არს მათთჳს და საშჯელი მიწევნად მათ ზედა,
და	შტ.ფსალ	ძლევასა ყოველთა მართალთა თჳსთა მიანიჭებს და მიჰმადლებს, და ღმრთისა შეწევნასა არა ხოლო თუ ჴორციელთა ოდენ ზედა,
და	შტ.ფსალ	რომელთაჲ მხილებაჲ მათი ესე არს და უღმრთოვებისა საქმეთა მათთა,
და	შტ.მოქც	და ესე ყოველი წარმოიცადა პილატჱ და მოვიდა საფლავად იგი და ცოლი მისი და ტილონი იგი პოვნეს, და მოიხუნა იგინი ცოლმან პილატესმან.
და	შტ.ფსალ	ესევითარნი არა შეერთვიან ზრახვისა თანა მართლმადიდებელთაჲსა, რამეთუ შეუპყრეს და განაპეს შჯული და გარე განვიდეს შჯულისაგან.
და	შტ.მოქც	და წარვიდა წრაფითა დიდითა პონტოდ, სახედ თჳსა, რომელი იქმნა მორწმუნე ქრისტესა.
და	შტ.ფსალ	არამედ თავსაცა ყოვლისა უღმრთოვებისასა – ეშმაკსა – დასატკებნელად დასდებს და ფერჴითა დასათრგუნველად შეიქმს.
და	შტ.მოქც	ხოლო შემდგომად ჟამთა მრავალთა მოვიდეს იგინი ჴელთა ლუკა მახარებელისათა და დასხნა იგინი მან, სადაცა თჳთ იცის.
და	შტ.ფსალ	არამედ პატიჟი და სატანჯველი განმზადებული ელის მათ, ვითარცა სამარის მძარცუველთა და კაცის-მკლველთა;
და	შტ.ფსალ	არა თუ მოიყვანებენ მათ ადგილსა საშჯელისასა მხილებად მათდა და დასაშჯელად,
და	შტ.ფსალ	არამედ შჯულისაებრ სატანჯველსა მოაწევენ, ესრჱ სახედ უშჯულონი და უღმრთონი აღდგომასა ტანჯვასა მიეცნენ.
და	შტ.მოქც	თქუეს ვიეთმე პეტრესთჳს, ვითარმედ ჴელ-იწიფა ახუმადო და აქუნდეს, გარნა განცხადებულად არაჲ მიუთხრეს, ვითარ სხუაჲ ყოველი.
და	შტ.მოქც	მაშინ მივეც კურთხევაჲ უფალსა ღმერთსა და მადლი დედოფალსა მას ჩემსა ამას ყოველსა ზედა თხ[რ]ობასა.
და	შტ.მოქც	და კუალად ვჰკითხე, ვითარმედ: „სადა არს ჩრდილოჲსა იგი ქუეყანაჲ, ანუ სადაჲ არს სამოსელი იგი უფლისა ჩუენისაჲ?“
და	შტ.ფსალ	არავინ ჰმარხავს მათ საშჯელისათჳს, არამედ ადრე-ადრე პატიჟსა მიიღებენ, და ბოროტნი გონებითა და მწვალებელნი უწესოდ მეტყუელნი – საიდუმლოსა.
და	შტ.მოქც	მრქუა მე: „ჩრდილოჲსა ქუეყანაჲ სომხითისა მთეულ არს, საწარმართოჲ ქუეყანაჲ, საჴელმწიფოჲ ბერძენთაჲ და უჟიკთაჲ“.
და	შტ.ფსალ	ესრეთვე განეშორნენ იგინი და [ა]რა შეერთნენ კრებულსა თანა და ზრახვისა მართალთაჲსა,
და	შტ.მოქც	მათ დღეთა შინა მო-ვინმე-ვიდა დედაკაცი ეფესელი თავყუანის-ცემად წმიდასა ადგომასა და ჰკითხვიდა მიაფორი დედაკაცსა მას, თუ:
და	შტ.მოქც	„ჰელენე დედოფალი ეგეთსავე ბნელსა შინა არსა და მეფობაჲ მათი თჳნიერ ღმრთისა?“
და	შტ.ფსალ	მაშინ შეიძრა ქუეყანაჲ და კლდენი განიპნეს.
და	შტ.მოქც	ხოლო მან ჰრქუა: „მე ვარ მჴევალი მათი და მახლობელი განზრახვასა მათსა ყოველსა, და დიდი წადიერებაჲ აქუს ჰრომთა ქრისტჱს მიმართ შჯულისათჳს და ნათლის-ღებისა“.
და	შტ.მოქც	ხოლო მე ვარქუ მიაფორსა: „წარმავლინე და წარვიდე წინაშე ჰელენე დედოფლისა, ნუუკუე მიმიახლოს სიტყჳს-გებად მის წინაშე ქრისტჱსთჳს“.
და	შტ.მოქც	ხოლო მან მიწოდა, წმიდამან მამამან ჩემმან პატრეაქმან, ძმამან დედისა ჩემისამან, და დამადგინა აღსავალსა საკურთხეველისასა და დამასხნა ჴელნი მისნი მჴართა ჩემთა.
და	შტ.ფსალ	და შემდგომად აღმაღლებისა ცანი მადლსა სულისა წმიდისასა, ვითარცა წჳმასა მძაფრსა, გარდამოასხმიდეს ცუარსა კურთხევისასა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ აკჳლას და თევდოტოს ზრახვად მართალთა კრებული მართალთაჲ თარგმანეს.
და	შტ.მოქც	და სულთ-ითქუნა ცად მიმართ და თქუა: „უფალო ღმერთო მამათაო და საუკუნეთაო, ჴელთა შენთა შევჰვედრებ ობოლსა ამას, შვილსა დისა ჩემისასა
და	შტ.მოქც	და წარვავლინებ ქადაგებად შენისა ღმრთეებისა და რაჲთა ახაროს აღდგომაჲ შენი,
და	შტ.ფსალ	და მიანიჭა მოციქულთა ენათა მეცნიერებაჲ, რომელთა მოაქცინეს და აცხოვნნეს ყოველნი კიდენი და კეთილად ასწავეს ჰურიათა.
და	შტ.ფსალ	აწ ვთქუათ წესისაებრ, „რამეთუ უწყის უფალმანო გზაჲ მართალთაჲ, და გზაჲ უღმრთოთაჲ წარწყმდეს“.
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „პირისაგან ღმრთისა სინაჲსა, წინაშე პირსა ღმრთისა ისრაჱლისასა“, რამეთუ რომელი იყო სინას, მასვე იტყჳს ღმერთი მამათაჲ პირველთა მათ ჟამთა,
და	შტ.მოქც	და მიჯმნა დედისაგან ჩემისა და მომცა მე ჯუარი და კურთხევაჲ საგზლად.
და	შტ.მოქც	და წარვემართე დედაკაცისა მის თანა.
და	შტ.მოქც	და ოდეს მივედით სახიდ მისა, მუნ ვპოვეთ დედუფალი ვინმე მეფეთა [ე]ვადაგი, სახელით რიფსიმე, რომელი ელოდა იჱ˜მით ნათლის-ღებასა და ქრისტეს აღსაარებისათჳს სუროდა.
და	შტ.ფსალ	უწყისო ყოველთა მეცნიერმან ყოველივე, რამეთუ არა დაეფარვის მისგან, და უწინარეს მოსლვისა მისისა საშჯელა იცის მართალი საშჯელი.
და	შტ.მოქც	მაშინ მიმცა მე ჴელთა მისთა დედაკაცმან მან, და მივეც მას ნათელი ჴელსა ქუეშე ჩემსა, მას და ორმეოცსა სულსა მის თანა სახლისა მისისათა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მოფენითა მხოლოდშობილი ძჱ ღმრთისაჲ საყუარელი ძირისაგან იესესისა ჴორციელად და ჰყოფს შეცვალებასა და განახლებასა ყოველთა წარმართთა
და	შტ.მოქც	და წარვედით სახიდ მისა და ვიყვენით მუნ ორ წელ.
და	შტ.მოქც	მაშინ მოხედა უფალმან საბერძნეთსა და ჰრწმენა მეათესა კოსტანტინეს, და ქრისტე აღიარა მან და დედამან მისმან და ყოველმან პალატმან მათმან
და	შტ.მოქც	დასაბამითგანთა წელთა ხუთ ათას ოთხას ორმეოცდაოთხსა, ხოლო ქრისტეს აღმაღლებითგან სამას და ათერთმეტსა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ესრეთ წინაჲსწარმეტყუელებს ესაია და იტყჳს: „ვენაჴი დავასხ სავენაჴესა შეყუარებულისა, ადგილსა მტკიცესა რქითა პოხილითა“.
და	შტ.მოქც	და წარემართა ყოველი საბერძნეთი ქრისტეანობასა.
და	შტ.მოქც	მეშჳდესა წელსა იყო წმიდაჲ კრებაჲ ნიკეას, და მერვესა წელსა იყო სივლტოლაჲ ჩუენი საბერძნეთით.
და	შტ.ფსალ	ესე მამამან ზეცით დიდად სასმენელითა ჴმითა გარდამოავლინა და განგჳმარტა სიტყუაჲ ესაჲაჲსი და თქუა: „ეგე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, მაგისი ისმინეთ“.
და	შტ.ფსალ	ესე მხოლოდ-შობილი ძჱ ღმრთისაჲ და საყუარელი წმიდითა ნათლის-ღებითა და ემბაზითა შეცვალებით განახლებასა მიჰმადლებს ყოველთა წარმართთა
და	შტ.ფსალ	და სულითა წმიდითა ძედ ღმრთისად იქმნებიან ყოველნი.
და	შტ.მოქც	რიფსიმე დედოფალი და გაჲ[ა]ნე, დედამძუძჱ, და ორმეოცდაათი სული წარმოვემართენით თთუესა პირველსა ათხუთმეტსა
და	შტ.ფსალ	ამისთჳსცა ფსალმუნი ესე ქებით გალობს და იტყჳს, ბრძანებს დავიწყებად ტყუვილისა ღმერთთა მამულთა მათ და ცნობად ჭეშმარიტისა ღმრთისა
და	შტ.მოქც	და გამოვედით არეთა სომხითისათა, სამოთხესა მას თრდატ მეფისასა.
და	შტ.ფსალ	და მისცვალებს უღმრთოვებისაგან სიმართლედ და ნაყოფიერად და აღყუავებად საქმედ სიწმიდისა.
და	შტ.ფსალ	და რომელნიმე აღდგომასა საშჯელისასა სატანჯველად, ესე იგი არს, უკუდავად ცხოვნდენ, არამედ ესრეთ ცხოვნდენ, ვითარცა ცეცხლისაგან“,
და	შტ.მოქც	ხოლო მე დავშთი ეკალთა შინა ვარდისათა, რამეთუ ვარდი და ნუში ყუავოდა მას ჟამსა.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს სჳმაქოს „შეცვალებაჲ“ აღყუავებად თარგმანა, ხოლო თევდოტი და აკჳლას შროშნად თარგმანეს,
და	შტ.მოქც	და ოდეს-იგი აღმოჰვიდოდეს სულნი წმიდათა მათ, ვიხილე ზეცით სამოსლის მსგავსად ჩამომავალი დიაკონი ოლარითა ნათლისაჲთა.
და	შტ.მოქც	და ჴელთა მისთა აქუნდა სასაკუმევლჱ, რომლისაგან გამოვიდოდა კუამლი სულნელებისაჲ, რომელი ცათა დაჰფარვიდა.
და	შტ.მოქც	და მის თანა სიმრავლჱ ერთა ცისათაჲ.
და	შტ.ფსალ	და არა თუ მოწამებაჲ და არცა მხილებაჲ რაჲ საჴმარ არს მისა, არამედ კაცად-კაცადსა საქმეთაებრ თჳსთა ღირსად მიეგების: მჴნეთა და წმიდათა თჳსთა გჳრგჳნოსან-ჰყოფს,
და	შტ.მოქც	და შეიერთნეს წმიდანი იგი სულნი ერთა მათ ზეცისათა და დიდებით აღმაღლდეს ცად.
და	შტ.მოქც	ხოლო მე ვღაღადყავ: „უფალო, უფალო, რად დამიტევე მე შორის ასპიტთა და იქედნეთა?“.
და	შტ.მოქც	ხოლო შენ აღდეგ და ვიდოდე აღმოსავალით, სადა-იგი არს სამკალი ფრიად და მუშაკნი ყოვლადვე არა არიან“.
და	შტ.ფსალ	„რად აღიძრნეს წარმართნი და ერმან იზრახა ცუდი? შეითქუნეს მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი შეკრბეს ერთად უფლისათჳს და ცხებულისა მისისათჳს.
და	შტ.მოქც	ხოლო მე წამოვედ და მოვედ ულოპორეთა და დავიზამთრჱ ჭირთა შინა დიდთა.
და	შტ.მოქც	და თთუესა მეოთხესა წარვედ მთათა ზედა ჯავახეთისათა, რაჲთა ვცნა, თუ სადაჲთ არს მცხეთაჲ.
და	შტ.მოქც	და მივემთხჳე მთასა ზედა...
და	შტ.მოქც	და იყო დინებაჲ მისი დასავალით კერძო.
და	შტ.ფსალ	და გჳჩუენებს ურთიერთას განცოფებულად მოცთომილებასა მათსა, რომელ იზრახეს და ქმნეს მაცხოვრისა ზედა მეფეთა და მთავართა და ჰურიათა და წარმართთა.
და	შტ.მოქც	და მიუდეგ გზასა ძნელსა და ფიცხელსა, და ვიხილენ დიდნი ჭირნი გზათაგან და შიშნი მჴეცთაგან, ვიდრემდე მოვიწიე აქა, ვინაჲ-იგი წყალმან აღმოსავალით იწყო დინებად.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მეორე ფსალმუნი მაცხოვრისათჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა, ჴორციელად ვნებათა მისთათჳს და მეუფებისა მისისა
და	შტ.მოქც	და ვპოვენ მოგზაურნი და მივიწიე სანახებსა ქართლისასა, ქალაქსა ურბნისისასა
და	შტ.მოქც	და ვიხილე ერი უცხოჲ, უცხოთა ღმერთთა მსახური: ცეცხლსა და ქვათა და ძელთა თაყუანის-სცემდეს.
და	შტ.ფსალ	ესერა დღეს განაცხადა კაცთმოყუარებაჲ თჳსი და ივნო ბუნებითა ჩუენითა და ყო გამოჴსნაჲ და შეცვალებით და შეძრვით ამხილა ჰურიათა
და	შტ.მოქც	შეეურვა სულსა ჩემსა წარწყმედასა მათსა ზედა და მოვედ ბაგინსა ჰურიათასა ენისათჳს ებრაელებრისა და ვიყავ მუნ ერთ თთუჱ და განვიცდიდ ძალსა ამის ქუეყანისასა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ შროშანი ყუავილი აღმოჴდის ძლიერად ზედა მთათა და სახიერად განიფურჩნის და ყუავინ.
და	შტ.ფსალ	და ჰურიათა უღმრთოვებისათჳს გოდებს;
და	შტ.მოქც	და იყო, დღესა ერთსა აღიძრნეს ერნი ძლიერნი და ურიცხუნი სიმრავლითა მით ქალაქით წარმავალნი დიდად ქალაქად მცხეთად,
და	შტ.ფსალ	და მადლი სულისა წმიდისაჲ მოანიჭა ყოველსა სოფელსა.
და	შტ.მოქც	რომელი იყო საჯდომელი დიდთა მეფეთაჲ, ვაჭრობად და ლოცვად არმაზ ღმრთისა მათისა.
და	შტ.ფსალ	რაოდენ დიდად გჳჩუენებს ბრალობასა ერისასა და მხილებასა უგუნურებისა მათისასა.
და	შტ.მოქც	ხოლო მე წარვჰყევ მათ თანა და მივიწიენით ქალაქად მცხეთად, წიაღით მოგუთას, ჴიდსა ზედა დავდეგით მუნ და ვხედევდით ცეცხლის მსახურსა მას ერსა.
და	შტ.ფსალ	და არა არს ჩუენი გამოძიებაჲ რაჲ საჴმარ განმარტებისათჳს ამისა ძნელ რაჲმე სიტყუასა შინა ფსალმუნისასა,
და	შტ.ფსალ	ვითარცა თქუა ესაია: „იხარებდინ უდაბნოჲსა ხენი და დიდებაჲ ლიბანისაჲ მოეცეს მათ და ყუავოდიან, ვითარცა შროშანნი“,
და	შტ.მოქც	და მოგუებასა და ცთომასა მათსა ზედა ვტიროდე წარწყმედისა მათისათჳს და უცხოვებასა-ცა ჩემსა ვეგლოვდი.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ გჳჩუენებს საყუარელსა ძესა ღმრთისასა დამნერგველად და მუშაკად.
და	შტ.ფსალ	ესე არს პირი და ძალი ფსალმუნისაჲ ჴორცთ შესხმისათჳს მხოლოდშობილისა ძისა ღმრთისა.
და	შტ.ფსალ	მოვედით აწ და სიტყუასა ფსალმუნისასა მოვიდეთ განმარტებად: „აღმოთქუნ გულმან ჩემმან სიტყუაჲ კეთილი“.
და	შტ.მოქც	ხვალისაგან იყო ჴმაჲ ოხრისაჲ და საყჳრისაჲ.
და	შტ.ფსალ	„წჳმაჲ ნებსითი განუმზადე, ღმერთო, სამკჳდრებელსა შენსა“; რომელ მუნ იტყჳს, თუ „ცანი წთოდესო“ და აჩუენა ცუარი კურთხევისაჲ ახლისა აღთქუმისა მკჳდრობისა შენისაჲთა.
და	შტ.მოქც	და გამოვიდოდა ერი ურიცხჳ; ვითარცა ყუავილოსანნი, ზარნი და საშინელნი გამოვიდოდეს.
და	შტ.ფსალ	სიტყუაჲ აღმოთქუმული მამისაგან გამოვიდა მაცხოვრად ყოვლისა სოფლისა „და უთხრნე მე საქმენი ჩემნი მეუფესა“.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა ჟამ-სცა ჟამმან, სივლტოლაჲ და მი-და-მო მალვაჲ იყო ყოვლისა კაცისაჲ
და	შტ.ფსალ	ქებაჲ აღუღებიეს და გალობით სიტყუასა მამისასა გამოუცხადებს ყოველთა და მეუფესა მას საყუარელად ძედ ღმრთისად სახელ-სდებს.
და	შტ.მოქც	და შეივლტოდა ყოველი კაცი საფარველსა ქუეშჱ, რამეთუ გამო-სადმე-ვიდოდა ნანა დეუფალი.
და	შტ.ფსალ	„მო-ღა-თუ-უძლურდეს, შენ და-ვე-ამტკიცო იგი“, რამეთუ მოუძლურდეს, დასნეულდეს და აღდგეს.
და	შტ.ფსალ	მოიღებს ესრეთ და იტყჳს: „ენაჲ ჩემი ვითარცა საწერელი მწიგნობრისა ჴელოვნისაჲო“, რამეთუ არა თუ რასმე თავით ჩემით ვიტყჳ და ვწინაჲსწარმეტყუელებ
და	შტ.ფსალ	და მოიწინეს განსაცდელნი და ბრძოლანი ზედა წმიდათა.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა განვლო ნანა დედოფალმან, მაშინღა ნელიად-ნელიად გამოვიდოდა ყოველი ერი.
და	შტ.მოქც	და შეამკვეს ფოლოცი ყოველი სამოსლითა თითო-პირითა და ფურცლითა.
და	შტ.მოქც	და იწყო ყოველმან ერმან ქებად მეფისა.
და	შტ.მოქც	და მაშინ გამოვიდა მირეან მეფჱ თუალთშეუდგამითა ხილვითა.
და	შტ.მოქც	და ვჰკითხე ჰურიასა დედაკაცისა, თუ: „რაჲ არს ესე?“ და მან მრქუა: „ღმერთი ღმერთთა მათთაჲ უწესს მას, არმაზ, რომელ არაჲ არს სხუაჲ გარეშჱ კერპი“.
და	შტ.მოქც	და აღივსნეს მთანი იგი დროშაჲთა და ერითა, ვითარცა ყუავილითა.
და	შტ.ფსალ	და არცა გონებით მოვიღებ და ვზრახავ, არამედ მადლითა სულისაჲთა შემსგავსებულად იქმნების,
და	შტ.ფსალ	ვითარცა კალამი, ენაჲ ჩემი; სულისა მიერ წმიდისა შეპყრობილ და დაწებულ, ღმრთივ-შეზავებულსა მას მცნებასა შინა დგას
და	შტ.მოქც	ხოლო მე შეუსწრვე ციხედ არმაზდ და დავდეგ ახლოს კერპისა მის, ნაპრალსა ზღუდისასა
და	შტ.მოქც	და ვხედევდი საკჳრველებათა და საშინელსა, რომელი თქუმად ენითა ვერ ეგების, ვითარ-იგი იყო ზარის აღსაჴდელი შიშით და ძრწოლით მეფეთაჲ მათ და ყოვლისა ერისაჲ.
და	შტ.ფსალ	და წერს პირად-პირადად შუენიერსა და უფროჲს ყოველთა მწიგნობართასა ამას.
და	შტ.მოქც	და საზარო დგომაჲ ვიხილე: და აჰა, დგა კაცი ერთი სპილენძისაჲ და ტანსა მისსა ეცუა ჯაჭჳ ოქროჲსაჲ, და ჩაფხუტი ოქროჲსაჲ,
და	შტ.მოქც	და სამჴარნი ესხნეს ფრცხილი და ბივრიტი, და ჴელსა მისსა აქუნდა ჴრმალი ლესული, რომელი ბრწყინვიდა და იქცევოდა ჴელსა შინა,
და	შტ.ფსალ	საწერელად ენასა თჳსსა სახელ-სდვა, უაღრეს ყოველთა მწიგნობართაჲსა სულისა წმიდისა მადლითა თჳთ აქუს მას და რაჲ-იგი ჰნებავს, წერს მითა.
და	შტ.ფსალ	აწ ვიწყო დიდ-დიდთა და უაღრესთა წინაჲსწარმეტყუელებათა, თუ: „შუენიერ არს იგი ხილვად უფროჲს ყოველთა ძეთა კაცთაჲსა,
და	შტ.მოქც	რეცა თუ რომელი შეეხებინ, თავი თჳსი სიკუდიდ განიწიროს და იტყჳნ: „ვაჲ თუ და-სადა-ვაკლო რაჲ დიდებასა დიდისა ღმრთისა არმაზისსა
და	შტ.მოქც	და შე-რას-მე-ვსცთე სიტყუასა ებრაელთა თანა, გინა მოგუთა სმენასა ოდენ დახუდომილ ვიყო მზის მსახურთა.
და	შტ.მოქც	და რომელნიმე იტყჳან უცებნი დიდსა ვისმე ღმერთსა ცათასა, და ნუუკუე პოვოს რაჲმე ჩემ თანა ბიწი, და მცეს მახჳლი იგი მისი, რომლისაგან ეშინის ყოველსა ქუეყანასა“.
და	შტ.მოქც	და შიშით თაყუანის-სცემდეს ყოველნი.
და	შტ.ფსალ	რომელსა მამამან სიტყუად გიწოდა, მე მეუფედ და ძედ სახელ-გდებ სიკეთითა შენითა და ყოვლითა შუენიერებითა, პატიოსნებითა,
და	შტ.მოქც	და მარჯულ მისა დგა კერპი ოქროჲსაჲ და სახელი მისი გაცი.
და	შტ.მოქც	და მარცხლ მისა – კერპი ვეცხლისაჲ და სახელი მისი გა, რომელნი-იგი ღმრთად ჰქონდეს მამათა თქუენთა არიან-ქართლით.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ჴელითა ენისა თჳსისა ჴორციელისაჲთა, ვითარცა წყარომან, აღმოაცენა ყოველი მოძღურებაჲ და სიბრძნე აკურთხა უკუნისამდე, ამისთჳს,
და	შტ.მოქც	მაშინ ვტიროდე და სულთ-ვითქუემდ ღმრთისა მიმართ ცთომათა მათთჳს ქუეყანისა ჩრდილოჲსათა, დაფარვასა ნათლისასა და დაპყრობასა ბნელისასა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მის მიერ იჴსნნა და აკურთხნა ყოველნი ნათესავნი კაცთანი.
და	შტ.მოქც	ვხედევდი მეფეთა მათ ძალ-დიდთა და ყოველთა მთავართა, რამეთუ ცოცხლივ შთაენთქნეს ეშმაკსა, ვითარცა მკუდარნი ჯოჯოხეთსა.
და	შტ.ფსალ	დაღაცათუ იქმნნიან განსაცდელნი ჟამად-ჟამად და ჭირნი წმიდათა ზედა, მცირედღა განამტკიცნის იგინი და განმჴნდიან და ძლევაჲ მიანიჭის.
და	შტ.ფსალ	„შეიბ მახჳლი წელთა შენთა, ძლიერო, შუენიერებითა და სიკეთითა შენითა, გარდააცუ მშჳლდსა შენსა, წარემართე და სუფევდი“.
და	შტ.მოქც	და იტყოდეს დამბადებელად ქვათა და ძელთა, და სპილენძსა და რკინასა და რვალსა გამობერვით განჭედილსა, ღმრთად თავყუანის-სცემდეს.
და	შტ.მოქც	ესენი იცოდეს ცისა და ქუეყანისა შემოქმედად.
და	შტ.ფსალ	ძლიერებით მახჳლი შებმულ ჴელთა შენთა, ამისთჳს, რამეთუ წინა-აღუდგა უღმრთოვებასა და დაამდაბლა და დაჰჴსნა მხოლოდშობილმან ძემან ღმრთისამან
და	შტ.ფსალ	და მათ მიერ ყოველი სამკჳდრებელი თჳსი სწავლისა მადლითა განაძღო, რამეთუ სხუასა ადგილსა დავით წინაჲსწარმეტყუელებს და იტყჳს:
და	შტ.ფსალ	„ითხოვენ ჩემგან და მიგცნე შენ წარმართნი სამკჳდრებელად შენდა, დაპყრობად შენდა ყოველნი კიდენი ქუეყანისანი“.
და	შტ.ფსალ	და კეთილითა მოძღურებითა თჳსითა ყოველი სოფელი აღავსო და აღაყუავა.
და	შტ.მოქც	და მიწევნად ხარ ქუეყანასა უცხოსა, ნათესავთა დგეველ, ზეფელ, ნარკადოველ, რომელ არს კაცნი ღმრთის მჴდომნი, მბრძოლნი და წინააღმდგომნი.
და	შტ.მოქც	მაშინ ავიხილენ ზეცად და ვთქუ: „უფალო, უფალო, მრავლითა ძალითა შენითა გეცრუვნეს შენ მტერნი ესე.
და	შტ.ფსალ	ესე არს შუენიერებაჲ და სიკეთე შენი გარდაცუმულად, წარმართებულად და სუფევს, რამეთუ დასათრგუნველად ყვნა ძალნი წინააღმდგომნი, სიწრფოვებასა ჰყოფს და მეუფებს.
და	შტ.მოქც	და ესე არს დიდითა სულგრძელებითა შენითა, და იქმან, რასაცა იგონებენ მტუერნი ესე და ნაცარნი ქუეყანისანი,
და	შტ.მოქც	არამედ ნუ უგულებელს-ჰყოფ, რამეთუ ხატი შენი არს კაცი, რომლისათჳს ერთი სამებისაგანი კაც იქმენ და აცხოვნე ყოველი სოფელი.
და	შტ.მოქც	ამათცა ნათესავთა მოხედენ და შეჰრისხენ სულთა ამათ უჩინოთა, სოფლის მპყრობელთა, მთავართა ამის ბნელისათა.
და	შტ.მოქც	და მიჩუენე მე, ღმერთო მამისა და დედისა ჩემისაო, მჴევალსა ამას, ნაშობსა მონისა შენისასა,
და	შტ.მოქც	რაჲთა იხილონ მაცხოვარებაჲ შენი ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა და რაჲთა ჩრდილოჲ ბღუარსა თანა იხარებდეს
და	შტ.ფსალ	ნადირად ღმრთისა უწოდა აქა მოციქულთა, რომელნი კაცად-კაცადნი გარდაიქცეს ველურად და მათ მიერ კაცნი ღმრთის-მეცნიერებად მოიყვანნეს.
და	შტ.მოქც	და ყოველმან ენამან შენ მხოლოსა ღმერთსა თავყუანის-გცეს ქ˜ჱ იესუჲს მიერ უფლისა ჩუენისა,
და	შტ.მოქც	რომელსა შუენის მადლობით დიდებისა შეწირვაჲ აწ და მარადის და მერმეთა მათ საუკუნეთა, ამენ“.
და	შტ.ფსალ	მოიღებს მსგავსად და ადრჱ იტყჳს: „ჭეშმარიტებისათჳს და მშჳდობისა და სიმართლისა“: მართლ და შუენიერებით განცხადებულად იტყჳს ამას წინაჲსწარმეტყუელი,
და	შტ.მოქც	და ვითარცა წამის-ყოფაჲ თუალისაჲ იყო, დასავალით ჰაერნი და ქარნი შეიძრნეს და ჴმა-სცეს ქუხილთა ჴმითა საზარელითა.
და	შტ.ფსალ	უწოდს მხოლოდ-შობილად ძედ ღმრთისად ჭეშმარიტებით და სიმდაბლით და სიმართლით და მეუფებით და უფლებით.
და	შტ.მოქც	და აჩნდა ღრუბელი მოწრაფჱ, ნიშანსაშინელი.
და	შტ.მოქც	და მოიღო ნიავმან მზის დასავალისამან სული ჯერკუალი სიმწარისაჲ და სიმყრალისაჲ.
და	შტ.ფსალ	ესრეთ მჴეცის სახედ ველურ იყო პავლჱ, ტაცებით მსგავსად მგლისა მოიყვანა და განჰმზადა იგი ჭურად რჩეულად,
და	შტ.მოქც	მაშინ ივლტოდა ყოველი კაცი სოფლად და ქალაქად.
და	შტ.მოქც	და ეცა მათ დროჲ, რაჲთა შეიჭრნენ კაცნი საყოფლად.
და	შტ.მოქც	და მეყს მოიწია რისხვისა იგი ღრუბელი და მოიღო სეტყუაჲ ლიტრისა სწორი მას ადგილსა ოდენ და დალეწნა კერპნი იგი, და დაფქვნა და დააწულილნა.
და	შტ.მოქც	და დაარღჳნა ზღუდენი იგი ქარმან სასტიკმან და შთაყარ[ნ]ა იგი[ნი] კლდესა, რომელსა-იგი თქუენცა ჰხედევდით ანუ არა...
და	შტ.მოქც	ხოლო თარგმანებაჲ ესე არს: „მართალსა იტყჳ, ბედნიერო დედოფალო და მოციქულო ძისა ღმრთისაო“.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა დასცხრა რისხვაჲ იგი, გამოვედ კლდისა მისგან ნაპრალისა და ვპოვე თუალი იგი ბივრიტი,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ იტყჳს ესრეთ: „ჭურ რჩეულ არს იგი ჩემდა, რაჲთა მაღლად ზე აქუნდეს სახელი ჩემი წინაშე ყოველთა წარმართთა და მეფეთა და ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა“.
და	შტ.მოქც	აღვიღე და წარმოვედ წინა კერძო დასასრულსა მის კლდისასა, სადა ძუელ ქალაქი ყოფილ იყო, და მას ადგილსა ყოფილ არს ციხჱ.
და	შტ.მოქც	და მუნ დგა ხჱ შუენიერი ბრინჯისაჲ, მაღალი და რტომრავალი.
და	შტ.მოქც	მოვედ ქუეშჱ ხესა მას და გამოვინიშჱ ნიში იგი ქრისტეს ჯუარისაჲ.
და	შტ.მოქც	და ვილოცევდი მუნ ექუს დღჱ.
და	შტ.მოქც	ოდეს-იგი გამოხუედით სიმრავლჱ ერისაჲ და ეძიებდით ღმერთთა მათ, რომელთა ვნებაჲ დაჰბადეს, და არა ჰპოვეთ, მაშინ მე მუნ ვიყავ, რამეთუ დღჱ იყო მეექუსჱ თთჳსაჲ მის,
და	შტ.მოქც	ოდეს-იგი ევმანუველ თაბორს მამისა ხატი აჩუენა თავთა მათ ცხოველთა და თავთა მათ მიცვალებულთა.
დაჲ	შტ.მოქც	მაშინ მოვიდა დაჲ ესე ჩემი შროშანა, სეფჱ ქალი, მიხილა და მოიყვანა ბერძლ-მეტყუელი დედაკაცი და მკითხა ყოველი გზაჲ ჩემი.
და	შტ.ფსალ	და კუალად ამბაკუმ წინაჲსწარმეტყუელი მოციქულთა ჰუნედ და ცხენად იტყჳს: „ივლინენ ზღუასა ზედა ჰუნენი შენნი აღძრვად წყალთა უფსკრულთა მრავალთა“,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ განვიდეს მახჳლნი ზედა ყოველსა ქუეყანასა და იყვნეს ჰუნენი სულისა წმიდისანი და მიარბიეს ზედა მრავალ-ღმერთთა მათ
და	შტ.ფსალ	და შეძრწუნებულნი წარწყმიდნეს კერპნი და დაამტკიცეს ეკლესიაჲ ყოველთა კიდეთა.
და	შტ.ფსალ	„განუმზადე სიტკბოვებითა შენითა გლახაკსა, ღმერთო“! უძლურ და გლახაკ და სნეულ იყო ბუნებაჲ კაცთაჲ.
და	შტ.ფსალ	შენ იჴსენ სიტკბოვებითა შენითა და განუმზადე ყოველი განსასუენებელი და დიდებაჲ.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მონადირენი იყვნეს და რომელნიმე მეზუერენი და რომელნი-მე კარვის მკერველნი
და	შტ.მოქც	თ~. და მეფობდა მირეან.
და	შტ.მოქც	და მან აღაშენა მცხეთაჲ ქალაქი.
და	შტ.მოქც	ი~. და მეფობდა არსუკ, რომელმან კასპი შეიპყრა და უფლისციხე განაგო.
და	შტ.მოქც	ი~ა. და მეფობდა როკ, რომელმან რაჲთურთით მცხეთაჲ გაიშორა.
და	შტ.მოქც	და იყო დღეთა კოსტანტინე მეფისათა, ქრისტეს აღმაღლებითგან სამას და მეათესა წელსა,
და	შტ.მოქც	და მეფობაჲ ორად გაიყო, ორნი მეფენი დასხდეს იმიერ და ამიერ.
და	შტ.მოქც	იყო ღუაწლი ბრძოლისაჲ მტერთაგან და ფრიად ერეოდეს მეფესა კოსტანტინეს, ძესა კოსტაჲსსა.
და	შტ.მოქც	და გულ-გდებულ იყო ურვათაგან კოსტანტი კეისარი.
და	შტ.მოქც	იყო ვინმე კაცი ეფესელი და წარმოთქუა წინაშე მეფისა, ვითარმედ: „ქრისტეანენი იგი ჰრომნი და ყოველნი ჰინდონი და ვისცა ვის აქუს შჯული იგი ახალი ქრისტეს წმიდისაჲ,
და	შტ.მოქც	ძელითა ჯუარისაჲთა და მისითა სასოვებითა სძლევენ მტერთა ძლიერად“.
და	შტ.მოქც	მას ჟამსა აღიძრა მეფჱ გუნდებითა, და წარავლინა მოყვანებად ებისკოპოსთა იერუსალჱმით, ანტიოქიაჲთ, ჰრომით და ალექსანდრიაჲთ
და	შტ.მოქც	და ნათელ-იღო მან თავადმან და დედამან მისმან ბანაკითურთ.
და	შტ.მოქც	და იყო მის თანა ტყუე ერთი დედაკაცი შუენიერი, სახელით ნინო, რომლისა საქმჱ მისი გამოიძია ჰელენე დედოფალმან.
და	შტ.მოქც	და იყო იგი ჰრომი მთავარი, და თჳთ მოევლო გზაჲ თჳსი და ექმნნეს კურნებანი.
და	შტ.ფსალ	და იქმნეს მოძღუარ ზედა ფილოსოფოსთა და ბრძენთა და გამომეტყუელთა და ყოველთა ზედა სიბრძნის მეცნიერთა.
და	შტ.მოქც	და მოწევნულ იყო საბერძნეთა და ჰმოძღურიდა მთავარსა მას რიფსიმეს.
და	შტ.ფსალ	„მეუფჱ ძალთაჲ საყუარელისა შენისაჲ, სიკეთე სახლისა შენისა და განყოფაჲ ნატყუენავისაჲ“.
და	შტ.ფსალ	მეუფედ ძალთად იტყჳს, რამეთუ მეუფჱ არს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, და ძალ მისა და საყუარელ-მოციქულნი, რამეთუ ესრეთ უწოდა მათ უფალმან ჩუენმან სახარებასა შინა:
და	შტ.ფსალ	და თქუა ესრეთ, თუ: „ჰეროდე და პილატჱ პონტიელი, მღდელთმოძღუარნი მწიგნობარნი, მეფენი და მთავარნი შეკრბეს ჯუარ-ცუმისათჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ჰრომით მოივლინა პილატჱ და ჰურიათა სამთავროჲ აქუნდა ჰეროდეს.
და	შტ.ფსალ	სხუანი მრავალნი ჰურიანი და წარმართნი, უფლისათჳს რომელთა იზრახეს ცუდად მიცემაჲ სიკუდილად ამაოვებისა თანა, ამისთჳს,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ შემდგომად სამისა დღისა აღდგა, ყოველთა კიდეთაგან თავყუანის-ცემაჲ მიიღო და წამებს ამას წმიდისა სახარებისა მცნებაჲ.
და	შტ.ფსალ	მაშინ განვიდეს მღდელთმოძღუარნი და ზრახვა-ყვეს, თუ ვითარ შეუძლონ წარწყმედად მისა.
და	შტ.ფსალ	მას ჟამსა თქუა კაიაფა: „უმჯობეს არს ჩუენდა, თუ კაცი ერთი მოკუდეს და არა ყოველი ნათესავი წარწყმდეს“.
და	შტ.ფსალ	და რომელი იტყჳს თუ „წარმართნიო“, რამეთუ ჰურიათა შეიპყრეს იესუ და მიჰყვანდა და იტყოდეს: „წინააღმდგომი არს კეისრისაჲ“.
და	შტ.ფსალ	რეცა ვითარმცა მეუფებაჲ ჰნებვიდა და ვითარცა მძლავრობითა წინააღმდგომსა ბოროტისასა ბერძენთა თანა შეასმენდეს მას,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მოჰკლვიდეს და დას[დ]ვეს მას ზედა ბრალი სიკუდილისაჲ.
და	შტ.ფსალ	და განიყვანეს იგი გარე, ადგილსა თხემისასა წარწყმედად მისა.
და	შტ.ფსალ	და ვითარცა ნეტარი ლუკა იტყჳს, შეასმენდეს მას
და	შტ.ფსალ	და იტყოდეს: „ვპოვეთ კაცი ესე, რომელი ეტყოდა ყოველთა და აყენებდა ხარკისა მიცემად კეისრისა და თავსა თჳსსა იტყოდა ქრისტედ და მეუფედ“.
და	შტ.ფსალ	„განვხეთქნეთ აპაურნი მათნი და განვაგდოთ ჩუენგან უღელი მათი“.
და	შტ.ფსალ	ამისა შემდგომად მოვიდოდა დასითა წმიდათაჲთა და განწყობილნი იტყჳან, რომელნი ერთბამად მორწმუნენი არიან:
და	შტ.ფსალ	განეხეთქოთ უმკჳდროვებაჲ წარმართთაჲ და განვაგდოთ ჩუენგან უღელი ურჩულოვებისაჲ ჰურიათაჲ
და	შტ.ფსალ	და აღვიღოთ ტკბილი უღელი ქრისტჱსი, რამეთუ ესრეთ არიან სიტყუანი მისნი: „აღიღეთ უღელი ჩემი თქუენ, რამეთუ უღელი ჩემი ტკბილ არს და ტჳრთი ჩემი მცირჱ და სუბუქ“,
და	შტ.ფსალ	„განვხეთქნეთ აპაურნი მათნი და განვაგდოთ ჩუენგან უღელი მათი.
და	შტ.ფსალ	იგი, რომელი დამკჳდრებულ არს ცათა შინა, ეცინოდინ მას და უფალმან შეურაცხ-ყვნეს იგინი“, რამეთუ რომელთამე მათგანთა დამშჭუალეს და ჯუარითა სიკუდილსა მისცეს.
და	შტ.ფსალ	ხოლო იგი თავადი ყოველთა ადგილთა სავსებით იყო და არს და ზეცისა მსახურთაგან დიდებასა მიიღებს.
და	შტ.ფსალ	აწ ესერა მიხედა ამაოჲსა მოქმედთა მათ და რომელი დამკჳდრებულა ცათა შინა,
და	შტ.ფსალ	ეცინის მათ და შეურაცხ-ჰყოფს და ძლეულთა მათ ღაღადებით ეტყჳს: „მე დავდეგ მეუფედ მის მიერ“.
და	შტ.ფსალ	და მოიყვანეს და ესრეთ იტყჳს: „ზედა სიონსა, მთასა წმიდასა მისსა“.
და	შტ.ფსალ	არა ხოლო თუ სიონსა ოდენ ზედა იქმნა მეუფედ, არამედ საჩინოთა ზედა და უჩინოთა ყოველთა დაბადებულთა მეუფედ.
და	შტ.ფსალ	ყოველთა ჰრწმენა წესი და ბრძანებაჲ სიონით მეუფისაჲ.
და	შტ.ფსალ	ეწამების ამას სიტყუასა, რომელსა იტყჳს: „წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი
და	შტ.ფსალ	და ნათელ-სცემდით მათ სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ყოველივე რაჲ სარგებელად ჩუენდა შეგუამსახურა, ხოლო ღმერთი არს თჳთ უჟამოჲ და დაუსაბამოჲ, ძლიერი მეუფებითა თჳსითა.
და	შტ.ფსალ	წამებს ღაღადებით წინაჲსწარმეტყუელი და იტყჳს: „საყდარი შენი, ღმერთო, უკუნითი უკუნისამდე, კუერთხი განგებისა შენისაჲ და კუერთხი სუფევისა შენისაჲ“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ყოველსა ჟამსა მაღალ ხარ და მაღალთა შინა დამკჳდრებულ ხარ, ჴმობს დავით გალობით და იტყჳს: „შენ მხოლოჲ მაღალ ხარ ყოველსა ქუეყანასა ზედა“.
და	შტ.ფსალ	იტყჳს მოღუაწებასა მისსა და ღმრთეებასა, რამეთუ ეტყჳს ესრეთ ზაქარია იოვანეს: „აწ შენ, ყრმაო, წინაჲსწარმეტყუელ მაღლის გეწოდოს“.
და	შტ.ფსალ	და ყოველივე საჴმარი მოღუაწებით აღასრულა თჳთ ძემან ჴორცითა თჳსითა.
და	შტ.ფსალ	ესე აღუღებიეს, ვითარცა პირისაგან ძისა, და დიდითა ჴმითა ღაღადებს და იტყჳს ნეტარი დავით: „უფალმან მრქუა მე: „ძჱ ჩემი ხარი შენ და მე დღეს მიშობია(!) შენ“.
და	შტ.ფსალ	და ღმრთისმშობელისაგან ჴორციელად შობისათჳს – „მე დღეს მიშობიე შენ“.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს მოვედით და ვისმინოთ ყოვლისა მპყრობელისა ღმრთისაჲ, რომელსა პირითა დავითისითა იტყჳს: „საშოჲთგან წინაშე მთიებისა გშევ შენ“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ჴორცითა თჳსითა ისმინა ყოველი ესე და მისა მიმართ რწმუნებულა ყოველი სოფელი და დიდებად ღმრთისა მოგჳყვანებს.
და	შტ.ფსალ	და გამოგჳთხოვნა ჩუენ გამოჴსნად და სამკჳდრებელად თჳსა ყოველნი წარმართნი,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ იტყჳს ესრეთ: „ითხოვენ ჩემგან და მიგცნე შენ წარმართნი სამკჳდრებელად შენდა, დაპყრობად შენდა ყოველნი კიდენი ქუეყანისანი“,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ღირს ჭეშმარიტი შემოქმედი ყოველთაჲ, რამეთუ ყოველივე მის მიერ იქმნა და თჳნიერ მისა არცა ერთი რაჲ იქმნა,
და	შტ.ფსალ	და მან დაჰბადნა ყოველნი საჩინონი და უჩინონი და შემოქმედი არს ყოველთაჲ და დამბადებელი.
და	შტ.ფსალ	დაღაცათუ უფალი და ღმერთი არს, აღიღო, ვ˜ა კაცმან, მოღუაწებაჲ ყოველთა კიდეთაჲ,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მაშინ აგინებდეს ესრეთ, ვითარმედ ჰურიანი ხოლო არიან სამკჳდრებელ ღმრთისა და ერ, ამისთჳს, თუ იყო ნაცვალად უფლისა ერი თჳსი იაკობი,
და	შტ.ფსალ	ნაწილად სამკჳდრებელისაგან თჳსისა ისრაჱლი, აწ ამისა შემდგომად განაგდო და განიშორა სამკჳდრებელისაგან თჳსისა კრებული ჰურიათაჲ ამისთჳს,
და	შტ.ფსალ	და ესე უწინარესვე გულისხმა-ეყო და ამცნებს მათ და ქადაგებს სიხარულსა წარმართთასა
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „იხარებდით წარმართნი ერისა მისსა თანა!“
და	შტ.ფსალ	ვჰპოვებთ ამას ქადაგებად წარმართთათჳს, რომლისათჳს იქმნეს ჰურიანი წინამძღუარ და მოუწოდეს წარმართთა სამკჳდრებელად და იხარებენ მათ თანა ღმრთისა ნიჭთაგან.
და	შტ.ფსალ	არა ხოლო თუ ათორმეტთა ნათესავთა ჰურიათა, არამედ სამეოც და ათთა მოწაფეთა და უმრავლეს ხუთასისა ძმათა, რომელთა ეჩუენა შემდგომად აღდგომისა
და	შტ.ფსალ	და ღმერთშემოსილსა პავლეს და კრებულსა სამათასთასა და ხუთათასთა, რომელთა ურაკპარაკთა ზედა ეტყოდა თავი მოციქულთაჲ პეტრჱ,
და	შტ.ფსალ	რომელ თქუა, თუ: „ღმრთისმსახურნი და მრავალნი ბევრნი, რომელთათჳს დიდი იაკობ იტყჳს: ჰხედავთა, რაოდენნი ბევრნი მორწმუნეთა ჰურიათანი არიან?
და	შტ.ფსალ	აღივსო და აღესრულა სიტყუაჲ მოსესი, რომელსა იტყჳს: „იხარებდით წარმართნი ერისა მისისა თანა“.
და	შტ.ფსალ	აღავსო და აღასრულა ესე უფალმან ყოველთამან და გჳჩუენა, თუ არა არს განრჩევაჲ, რომელსა ენებოს სარწმუნოვებაჲ – თუ ჰურიაჲ იყოს გინათუ წარმართი,
და	შტ.ფსალ	იგინიცა ღირს არიან შემოკრებად და მოყვანებად ჩემდა, და ჴმისა ჩემისაჲ ისმინონ და იქმნენ ერთ სამწყსო და ერთ მწყემს“.
და	შტ.ფსალ	ამას უწინარეს წინაჲსწარმეტყუელებს ფსალმუნითა, ქებით გალობს დავით და იტყჳს: „ითხოვენ ჩემგან და მიგცნე შენ წარმართნი სამკჳდრებელად შენდა“.
და	შტ.ფსალ	აწ ესე ყოველი მიჩუენონ და მითხრან მე ჰურიათა, ვინ სხუაჲ იყო, რომელმან დაიპყრნა ყოველნი კიდენი ქუეყანისანი, ჰურიათაგანი გინა თუ წარმართთაჲ,
და	შტ.ფსალ	ეძიებდენ კედელსა, ვითარცა ბრმანი და მწუხარენი, რომელთა არა აქუნ წინამძღუარი, შეცთომილნი შთავარდენ სიღრმეთა მათ პატიჟისა თჳსისათა.
და	შტ.ფსალ	ამას ჰქად[აგ]ებს წინაჲსწარმეტყუელი და იტყჳს: „მწყსნეს იგინი მან“, რომელი მათგან ჯუარს-ეცუა, „კუერთხითა რკინისაჲთა“.
და	შტ.ფსალ	იგავობს ესრეთვე დანიელ და რკინად უწოდს მეფობასა მათსა.
და	შტ.ფსალ	და „ვითარცა ჭურნი მეკეცეთანი შევმუსრნე იგინიო“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ თჳთ თავით თჳსით ღაღადებდეს და იტყოდეს: „არავინ არ[ს] მეუფჱ ჩუენი, გარნა კეისარი“,
და	შტ.ფსალ	უკუეთუ არა სიტყუასა ამას ზედა თქუან ესე, ვის ზედა აღესრულოს თქუმული ესე, გარნა ხოლო მათ ზედა, რომელთაგან აღიღო და აღაოჴრა ქალაქი?
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „აწ, მეფენო, ესრე გულისხმა-ყავთ და განისწავლენით ყოველნი მსაჯულნი ქუეყანისანი“.
და	შტ.ფსალ	მიხედეთ ჰურიათა, რომელნი ვითარცა კუერთხითა რკინისაჲთა სწავლნა იგინი, ისწავეთ მათგან თქუენ და ივლტოდეთ ცრუთა მათგან ჰურიათა,
და	შტ.ფსალ	„მიიღეთ სწავლაჲ, ნუუკუე განრისხნეს უფალი“, რამეთუ მეუფჱ ჩუენი არს, და ჰმონეთ უფალსა შიშით და უგალობდით მას ძწოლით“.
და	შტ.ფსალ	და არა ხოლო თუ მინდობად ოდენ კაცთმოყუარებასა ღმრთისასა, არამედ შიშით და ძწოლით ზარისაგან სატანჯველთა მისთაჲსა;
და	შტ.ფსალ	და სახიერებისა თანა იწრაფდეს საქმედ სიწმიდესა და იხარებდეს ჴსნისათჳს თჳსისა.
და	შტ.ფსალ	სიხარულსა თანა ჯერ-არს შიში და ძწოლაჲ, რამეთუ იტყჳს ესრეთ: „რომელ მოგცეს ნებამან ანუ ბუნებამან, ეკრძალჱ მას, და ნუუკუე დაგცეს“.
და	შტ.ფსალ	„მიიღეთ სწავლაჲ, ნუუკუე განრისხნეს უფალი და წარსწყმდებოდით თქუენ გზისა მისგან მართლისა“,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ არა ხოლო თუ ფრიადი ღმრთის-მეცნიერებაჲ და რწმუნებაჲ მოიყვანებს სრულებად,
და	შტ.ფსალ	და წარმდებნი იგი სატანჯველნი ოთხკერძოვე გარე-მოადგენ და ვითარცა შეშანი შეიწუებოდიან, ცეცხლითა ეგზებოდიან.
და	შტ.ფსალ	ხოლო რომელთა ლხინებაჲ პოვონ, ღმრთისმსახურთა და სამართლის-მოქმედთა,
და	შტ.ფსალ	რომელნი ესვიდეს მოწყალებასა ღმრთისასა, საქმისა თჳსისა შრომანი აღიხუნეს და მიიღეს გჳრგჳნი დიდებისაჲ და სანატრელ იქმნნეს,
და	შტ.ფსალ	ცხად არს თხრობაჲ და ძალი ფსალმუნისაჲ და დიდად და უაღრესად განსაკჳრვებელ არს წარმდებებაჲ მრჩობლი და უკეთურებაჲ აბესალომისი.
და	შტ.ფსალ	და უფროჲსად და უმეტესღა განსაკჳრვებელ არს სიმშჳდე და სიმართლჱ დავითისი, ვითარ მრავალფერთა განსაცდელთა შეუძლო დათმენად,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ არა თუ მახლობელნი წარმართნი ოდენ შეიძრნეს მის ზედა ბრძოლად, არამედ სხუანი ბოროტნი და უშჯულოვებანი სახლსა შინა თჳსსა რისხვანი მოივლინნეს.
და	შტ.ფსალ	რაჲ ვთქუათ სიკუდილისათჳს მამისა და ძმისმკლველისა აბესალომისა წარმდებებაჲ, რომელი უფროჲსად მამასაცა ზედა წარმდებ იქმნა ყოფად დევნისა,
და	შტ.ფსალ	ხოლო ჟამსა ამას ესერა (განმრა)ვლებისათჳს წინააღმდგომთა თჳსთა მრავალთა და პირად-პირადთა განსაცდელთა ზედა მისლვისათჳს ღაღადებს ღმრთისა მიმართ
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „უფალო, რად განმრავლდეს მაჭირებელნი ჩემნი? და მრავალნი აღდგეს ჩემ ზედა.
და	შტ.ფსალ	მრავალნი და ფრიად სასტიკად უსასო იქმოდეს მრავალთა, ვითარმედ არა პოვოსო ჴსნაჲ ღმრთისაგანო.
და	შტ.ფსალ	ხოლო აწ მრავლითა მჴურვალებითა გევედრები შენ მწარეთათჳს ბოროტთა და უსამართლოდ დევნათა, რომელნი ძისა ჩემისაგან შევიკრ(იბე)ნ.
და	შტ.ფსალ	შენ ამამაღლე მე და განმაძლიერე მე უფროჲსად ზედა მდევარსა ჩემსა და თანა-მზრახვალსა მისსა, რამეთუ ამას გჳჩუენებს სიტყჳთა თჳსითა:
და	შტ.ფსალ	„შენ, უფალი, მწე ჩემდა ხარ, დიდება ჩემდა და ასამაღლებელ თავისა ჩემისა“,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ არა მეფობასა ჩემსა და ძალსა ჩემსა ჟამსა ამას ვესავ, არამედ შენგან შეწევნასა და დიდებასა სარწმუნოვებით ველი.
და	შტ.ფსალ	და შენ ხარ სასოჲ შესავედრებელი ჩემი და მწრაფლ აღამაღლე მარჯუენე ჩემი: „ჴმითა ჩემითა უფლისა მიმართ ღაღად-ვყავ და შეესმა ჩემი მთით წმიდით მისით“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ვიცი, ვითარმედ შენ კაცად-კაცადსა თხოვათა მათთა აღუვსებ და აღუსრულებ.
და	შტ.ფსალ	და არა თუ ჴმაჲ და სულთქუმაჲ და ღაღადებაჲ ესევითარისაჲ საჴმარ არს ჩუენდა გულისხმის-ყოფად,
და	შტ.ფსალ	არამედ სულიერითა დიდითა გულის-თქუმითა და მჴურვალებითა და სულთქუმითა უსიტყუელითა თხოვად ღმრთისაგან შეწევნაჲ,
და	შტ.ფსალ	ხოლო ჴმობად იტყჳს უსიტყუელსა მას, რომელი გულითა და გონებითა არნ ლოცვაჲ.
და	შტ.ფსალ	და „შეისმინა ჩემი მთით წმიდით მისით“, პოვა აღსრულებაჲ ჩუეულებისაებრ ჴმისა,
და	შტ.მოქც	აღმართებაჲ პატიოსნისა ჯუარისაჲ მცხეთისაჲ და მერმე კუალად გამოჩინებაჲ
და	შტ.მოქც	და იყო რაჟამს მოიქცა ყოველი ქართლი, ზრახვა-ყვეს მღდელთა მათ, რომელნი მოსრულ იყვნეს საბერძნეთით, აღმართებად ნიში ჯუარისაჲ.
და	შტ.მოქც	ჰრქუეს მღდელთა მათ მირეან მეფესა: „ჯერ და წეს არს აღმართებად საუფლოჲ ნიში ჯუარისაჲ“.
და	შტ.მოქც	და სათნო უჩნდა მეფესა და ყოველსა ერსა.
და	შტ.მოქც	და სიხარულით შეიწყნარეს სიტყუაჲ იგი მღდელთაჲ მათ და სწავლაჲ.
და	შტ.მოქც	და უბრძანა მირეან მეფემან ძელი საჯუარედ.
და	შტ.მოქც	წარვიდეს ხურონი და მოჰკუეთეს ხჱ ერთი ჰაეროვანი.
და	შტ.მოქც	და უბრძანა მეფემან შესაქმედ ჯუარი.
და	შტ.მოქც	და რაჟამს შექმნეს ჯუარი იგი, მოვიდეს და უთხრეს მირეან მეფესა ხუროთა მათ, ვითარმედ: „შევქმენით ჩუენ ჯუარი იგი, ვითარცა მღდელთა მათ გუასწავეს“.
და	შტ.მოქც	და მეყს აღდგა მეფჱ იგი სიხარულით და ყოველმან ერმან იხილეს სახჱ იგი ჯუარისაჲ მის.
და	შტ.მოქც	და დაუკჳრდა ფრიად და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	შტ.მოქც	მას ჟამსა გულისხმა-ყო და მოეჴსენა მეფესა,
და	შტ.მოქც	ოდეს-იგი დღჱ დაუბნელდა მთასა ზედა, ვითარ-იგი ნათელი მბრწყინვალებისა დიდისაჲ იხილა მსგავსად ჯუარისა, და ვითარ იხილა, იცნა.
და	შტ.მოქც	მაშინ უთხრობდა მღდელთა მათ და ყოველსა ერსა ხილვასა მას და ვითარ განუნათლა ბნელი იგი ნიშმან ჯუარისამან წინაშე თუალთა მისთა.
და	შტ.მოქც	მაშინ, ვითარცა ესმა ერსა მას სიტყუაჲ იგი მეფისაჲ, უმეტესადღა და უფროჲს ჰრწმენა იესუ ქრისტე და ნიში იგი ჯუარისა მისისაჲ,
და	შტ.მოქც	და ყოველთა ერთობით სიხარულით თაყუანის-სცეს მას და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	შტ.მოქც	მას ჟამსა მირეან მეფჱ ილოცვიდა და იტყოდა: „უფალო იესუ ქრისტე, რომელი გურწამ ტყჳსა ამის მიერ და გუასწავეს მღდელთა ამათ შენთა,
და	შტ.მოქც	შენ, იესუ ქრისტე, რომელმან თავი თჳსი დაიმდაბლჱ და ხატი მონებისაჲ შთაიცუ სიმდაბლითა შენითა, რომელი გარდამოჰჴედ კურთხეულთაგან წიაღთა მამისათა,
და	შტ.მოქც	რომელმან დაუტევენ ჩუენთჳს საყდარნი, უფლებანი და ძალნი და დაემკჳდრე საშოსა წმიდისა ქალწულისასა,
და	შტ.მოქც	და მერმჱ ჯუარს-ეცუ პონტოველისა პილატეს ზე, დაეფალ გულსა ქუეყანისანისასა და მესამესა დღესა ასდეგ და აღასრულე ყოველივე თქუმული წინაჲსწარმეტყუელთაჲ,
და	შტ.მოქც	აღჰმაღლდი ზეცად და დაშჯედ მარჯუენით მამისა,
და	შტ.მოქც	და მერმე მოსლვად ხარ განშჯად ცხოველთა და მკუდართა, და დაგჳტევე ჩუენ ნიში ჯუარისა შენისაჲ დასარღუეველად უხილავთა მანქანებათა მტერისათა;
და	შტ.მოქც	რაჲთა იხილონ მოძულეთა ჩუენთა და ჰრცხუენოდის, რამეთუ შენ, უფალი, შემეწიე ჩუენ და ნუგეშინის-მეც ჩუენ“.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა შემწუხრდა, მას ღამესა ჩუენებით დაადგრა ანგელოზი უფლისაჲ მირეან მეფესა და უჩუენა მას ბორცჳ ერთი არაგუსა წიაღ კერძო, მახლობელად მცხეთასა
და	შტ.მოქც	და ჰრქუა მას: „ესე ადგილი გამოურჩევიეს ღმერთსა.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა განთენა, უთხრა მირეან მეფემან მღდელთა მათ ჩუენებაჲ იგი ანგელოზისაჲ და სიტყუაჲცა იგი, რომელ ჰრქუა, და ბორცჳცა იგი, რომელი უჩუენა.
და	შტ.მოქც	ვითარცა ესმა ჩუენებაჲ იგი და ადგილიცა იგი იხილეს, სათნო უჩნდა ყოველსა ერსა ბორცჳ იგი, და სიხარულითა და გალობითა დიდითა ყოველთა ერთბამად აღიღეს ჯუარი იგი
და	შტ.მოქც	და აღჰმართეს ბორცუსა მას ზედა მძლჱ ნიში ჯუარისაჲ მცხეთასა მახლობელად, მართლ წინაშე აღმოსავალით, დღესა კჳრიაკესა, აღვსებისა ზატიკის ზატიკსა.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა აღემართა ნიში ჯუარისაჲ ქუეყანასა მას ქართლისასა, მეყსეულად მას ჟამსა დაეცნეს ყოველნი კერპნი, რომელნი იყვნეს საზღვართა ქართლისათა,
და	შტ.მოქც	წარიღე და დაჰმარხჱ და ნუღარა აწყინებ!“ ხოლო მან არა წარიკუეთა სასოვებაჲ, არამედ უფროჲსადღა საწყალობელად ცრემლოოდა და ითხოვდა შეწევნასა.
და	შტ.მოქც	და შეიმუსრნეს, და საკერპონი დაირღუეს.
და	შტ.მოქც	ვითარცა იხილეს ესე საკჳრველი საქმჱ და სასწაული, რომელი ქმნა ძლევის-მყოფელმან მან ნიშმან ჯუარისამან კერპთა ზედა,
და	შტ.მოქც	უფროჲს განუკჳრდებოდა საქმჱ ესე და ადიდებდეს ღმერთსა და სიხარულით თავყუანის-სცემდეს პატიოსანსა ჯუარსა.
და	შტ.მოქც	და ყო მირეან მეფემან და ყოველმან ერმან მცხეთისამან შესაწირავი დიდი მას დღესა შინა პატიოსნისა ჯუარისა.
და	შტ.მოქც	და დააწესეს დღჱსასწაული ძლევით შემოსილისა ჯუარისაჲ აღვსებისა ზატიკის ზატიკსა, დღესა კჳრიაკესა, ყოველმან ქართლმან, ვიდრე დღენდელად დღედმდჱ და ვიდრე უკუნისამდე.
და	შტ.მოქც	და იყო რაოდენისამე ჟამისა შემდგომად, მარტჳლიისა უკუანა, იხილეს სასწაული დიდი და საშინელი დღესა ოთხშაბათსა.
და	შტ.მოქც	აჰა ესერა სუეტი ნათლისაჲ სახედ ჯუარისა დგა ზედა ჯუარსა მას და ათორმეტნი ანგელოზნი დაგჳრგჳნებულ იყვნეს გარემოჲს მისა,
და	შტ.მოქც	და ვითარ ჰხედვიდეს სასწაულსა მას, მრავალნი უღმრთოთაგანნი მოიქცევოდეს და ნათელს-იღებდეს და აღაშენებდეს ეკლესიათა.
და	შტ.მოქც	ხოლო მორწმუნენი უფროჲს განმტკიცნებოდეს და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	შტ.მოქც	და მერმე კუალად იხილეს სხუაჲ სასწაული პატიოსნისა ჯუარისაჲ: ვითარცა ცეცხლი დგა და ვითარცა ალი ეგზებოდა ზედა თავსა ჯუარისასა სამგზის მზისა უბრწყინვალესი,
და	შტ.მოქც	და ვითარცა საჴუმილისა რაჲ ნაბერწყალი აღვალნ ძლიერად, ეგრჱ სახედ იყო: აღვიდოდეს ანგელოზნი და გარდამოვიდოდეს ზედა პატიოსანსა ჯუარსა.
და	შტ.მოქც	ხოლო ბორცჳ იგი ჯუარისაჲ იხარებდა ძლიერად და ყოველი ქუეყანაჲ იძრვოდა, და მთათა და ბორცუთა და ღელეთა არმური სულნელებისაჲ აღვიდოდა ცამდჱ,
და	შტ.მოქც	და კლდენი შეიმუსრვოდეს, და სულნელებაჲ დიდძალი მიეფინებოდა ყოველსა ქუეყანასა.
და	შტ.მოქც	და ესე არა ზედამოჲთ იყო და არცა თანა-წარსლვით, არამედ მყუვარ ჟამ.
და	შტ.ფსალ	„ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშჳდ ვარ და მდაბალ გულითა და ჰპოვოთ თქუენ განსუენებაჲ სულთა თქუენთაჲ“,
და	შტ.მოქც	და ჴმანი დიდნი ისმოდეს და ყოველი იგი ერი ჰხედვიდა მას და ესმოდა ოხრაჲ იგი გალობისაჲ;
და	შტ.მოქც	შეშინდეს და დაუკჳრდა ფრიად, შიშით და ძრწოლით თავყუანის-სცემდეს პატიოსანსა ჯუარსა და სიხარულითა დიდითა ადიდებდეს ღმერთსა.
და	შტ.ფსალ	კუალად: „მე ვარ გზაჲ და ჭეშმარიტებაჲ და ცხორებაჲ“.
და	შტ.მოქც	და იყო რაოდენისამე ჟამისა შემდგომად, ვითარცა სასწაულნი და ხილვანი დასცხრებოდეს, ეგრევე ძრვანი იგი დიდ-დიდნი და საშინელნი და-ვე-სცხრეს.
და	შტ.მოქც	და შემდგომად ამისა სხუანი მრავალნი სასწაულნი და ნიშნი იქმნებოდეს ზედა პატიოსანსა ჯუარსა ზეცით გარდამო.
და	შტ.მოქც	და ჰხედვიდა ყოველი ერი და შიშით და ძრწოლით მივლენედ თავყუანის-ცემად გულსმოდგინედ პატიოსანსა ჯუარსა და სიხარულით ადიდებედ ღმერთსა.
და	შტ.მოქც	და იყო ძჱ რევისი სნეულ და მიწევნულ სიკუდიდ.
და	შტ.მოქც	რამეთუ იგი ხოლო მარტოჲ ესუა, მოიღო იგი და დააგდო წინაშე პატიოსნისა ჯუარისა და ცრემლით ითხოვდა მისგან:
და	შტ.მოქც	და ვითარცა იგი მწარედ და უწყინოდ ტიროდა წინაშე პატიოსნისა ჯუარისა, მუნქუესვე განიკურნა ყრმაჲ იგი,
და	შტ.ფსალ	და კუალად სოლთა მტჳრთველსა იოვანეს ეტყჳს: „მაცადე აწ, რამეთუ ესრე ჯერ-არს აღსრულებად ყოველი სიმართლჱ“.
და	შტ.მოქც	და სიხარულითა დიდითა წარიყვანა და ადიდებდა ღმერთსა და პატიოსანსა ჯუარსა.
და	შტ.მოქც	მერმე მოვიდა აღნათქუემისა აღსრულებად და ყო მადლისა მიცემაჲ და დიდი სიხარული, და გულს-მოდგინედ გუმბადი აღაშენა მცხეთისაჲ რევის ძემან,
და	შტ.მოქც	და წლითი-წლად მოვიდის და აღასრულის მსახურებაჲ იგი პატიოსნისა ჯუარისაჲ.
და	შტ.მოქც	და მიერითგან უფროჲსღა და უმეტეს მოვიდოდეს სნეულნი მრავალნი და უძლურნი და განიკურნებოდეს და სიხარულით ადიდებდეს ღმერთსა და პატიოსანსა ჯუარსა.
და	შტ.მოქც	იყო ვინმე ჭაბუკი ერთი და ორნივე თუალნი დადგომილ იყვნეს.
და	შტ.მოქც	მოვიდა და შეუვრდა პატიოსანსა ჯუარსა და ევედრებოდა იგი გულს-მოდგინედ.
და	შტ.მოქც	და შემდგომად შჳდისა დღისა აღეხილნეს თუალნი მისნი და სიხარულით ადიდებდა ღმერთსა და პატიოსანსა ჯუარსა.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳსცა გრძნებანი და მძლავრობანი ეშმაკისანი დაჰჴსნნა, სიკუდილი განაქარვა და მორწმუნეთა თჳსთა მოჰმადლა გამოჴსნაჲ და ცხორებაჲ.
და	შტ.მოქც	დედაკაცი ვინმე იყო მარადის გუემული სულითა უკეთურითა, და ეგოდენ გუემაჲ მოიღო, რაჟამს პატიოსანსა ჯუარსა შეამთხუევედ, სამოსელსა ჯუარისასა მოაპებნ.
და	შტ.მოქც	და იყო მეათოთხმეტისა დღისა შემდგომად განიკურნა დედაკაცი იგი და წარვიდა იგი ფერჴითა თჳსითა სიხარულით, ადიდებდა ღმერთსა და პატიოსანსა ჯუარსა.
და	შტ.მოქც	კუალად იყო ვინმე დედაკაცი სხუაჲ, და ესუა მას ძჱ და მეყსეულად დასწყჳდნა ყრმასა მას; და აღიქუა იგი დედამან მისმან, მოიღო იგი და დააგდო წინაშე პატიოსანსა ჯუარსა,
და	შტ.მოქც	და იდვა ყრმაჲ იგი მწყდარი წინაშე წმიდასა ჯუარსა დილეულითგან ვიდრე მწუხრადმდჱ, ხოლო დედაჲ ყრმისაჲ მის ტირილით ილოცვიდა წინაშე პატიოსნისა ჯუარისა.
და	შტ.მოქც	და მწუხრისა ოდენ ჟამსა სულნი უკუნ-იხუნა ყრმამან მან და თუალნი აღიხილნა და შემდგომად სამისა დღისა განკურნებული წარიყვანა იგი დედამან თჳსმან
და	შტ.მოქც	და ადიდებდა ღმერთსა და პატიოსანსა ჯუარსა.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა იხილ[ნ]ეს ყოველთა სასწაულნი ესე დიდებულნი პატიოსნისა ჯ˜ჲ, მრავალნი უშვილონი მოვლენედ და ილოცვედ მისგან შვილიერებასა
და	შტ.მოქც	და შვილითა განმაძღარნი ადიდებედ ღმერთსა და შესაწირავთა და მადლთა მისცემედ პატიოსანსა ჯუარსა.
და	შტ.მოქც	არა ხოლო თუ რომელნი მუნ მივლენედ და მათ ოდენ მიჰმადლებნ სათხოველსა, არამედ მათცა, რომელნი შორს არიედ, გინათუ ბრძოლასა,
და	შტ.მოქც	მუ[ნ]თქუესვე მძლე-ექმნ[ნ]იან მტერთა, შეწევნითა პატიოსნისა ჯუარისაჲთა, და დიდითა სიხარულითა მოვიდიან მადლისა მიცემად პატიოსნისა ჯუარისა.
და	შტ.ფსალ	ვითარცა პავლჱ იტყჳს: „ყოველსა ზედა უღმრთოსა და უწესოსა მიფენითა მახჳლი“.
და	შტ.ფსალ	და ესე არიან პატიჟნი.
და	შტ.მოქც	და სიხარულითა დიდითა მოვიდიან თავყუანის-ცემად პატიოსანსა ჯუარსა, და ნათელი მოიღიან, და სიხარულით ადიდებედ ღმერთსა და პატიოსანსა ჯუარსა.
და	შტ.ფსალ	„ისარნი შენნი ლესულ არიან, ძლიერო, და ერნი ქუეშჱ დაეცნენ და გულითა მტერნი მეუფისანი“.
და	შტ.მოქც	ხოლო სხუანი მრავალნი მრავალსა ჭირსა შეცჳვეს და ვედრებითა პატიოსნისა ჯუარისაჲთა განერნიან,
და	შტ.ფსალ	მტერად მეუფისად უწოდს მღდელთმოძღუართა და ჰურიათა, რომელნი პირისპირ უფალსა ეტყოდეს: „არავინ არს მეუფჱ ჩუენი, გარნა კეისარი“,
და	შტ.მოქც	და მრავალნი სნეულნი პირად-პირადითა სენითა მოვლენედ ვედრებად პატიოსნისა ჯუარისა და განიკურნებიედ ვიდრე დღენდელად დღედმდჱ.
და	შტ.ფსალ	რომლისა ისრითა დაეცნეს, ჰრომაელთა კეისრისაჲთა, და აღოჴრდეს და აღიჴოცნეს ჰრომაელთა ჴელითა ქალაქი და ტაძარი ჰურიათაჲ,
და	შტ.მოქც	და ჱსხუანიცა სასწაულნი იქმნებოდეს წინაშე პატიოსნისა ჯუარისა ზეცით გარდამო ღმრთისა მიერ, რომელნი არა დაწერილ არიან წიგნსა ამას.
და	შტ.მოქც	ხოლო ესე ოდენ დაიწერნეს საქებელად ღმრთისა და სადიდებელად პატიოსნისა ჯუარისა
და	შტ.მოქც	და რაჲთა ჩუენ ყოველნი ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	შტ.ფსალ	არამედ თჳთ მხოლოდშობილი ძჱ ღმრთისაჲ მეუფებს ყოველსა ზედა სოფელსა და მჯდომარჱ არს მარჯუენით ღმრთისა,
და	შტ.ფსალ	რომლისათჳს ჟამსა ამას შესხმაჲ აღუღებიეს და ქებით გალობს წინაჲსწარმეტყუელი
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „ღმერთო, საყდარი შენი უკუნითი უკუნისამდე, კუერთხი განგებისა შენისაჲ და კუერთხი სუფევისა შენისაჲ“,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მრავალი რაჲ განკაცებისათჳს მხოლოდშობილისა ძისა ღმრთისა ითქუა და ბუნებისათჳს კაცობრივისა,
და	შტ.ფსალ	თუ „შუენიერ არს იგი ხილვად უფროჲს ძეთა კაცთაჲსაო; და გაკურთხოს შენ ღმერთმან უკუნისამდე და განეფინა მადლი ბაგეთაგან შენთა“.
და	შტ.ფსალ	აწ ესერა გჳჩუენებს მართლმსაჯულებასა მისა: „კუერთხი განგებისაჲ და კუერთხი სუფევისა შენისაჲ.
და	შტ.მოქც	წიგნი, რომელი დაწერა მირეან მეფემან ქართლისამან ჟამსა სიკუდილისასა, აღწერა ჴელითა იაკობ მთავარებისკოპოსისაჲთა და მისცა სალომეს უჟარმელსა, ძის ცოლსა თჳსსა, რომელი მეცნიერ იყო ყოველსავე ჭეშმარიტად
და	შტ.ფსალ	შეიყუარე სიმართლჱ და მოიძულჱ უშჯულოვებაჲ: ამისთჳს გცხო შენ ღმერთმან, ღმერთმან შენმან საცხებელი სიხარულისაჲ უმეტეს მოყუასთა შენთა“.
და	შტ.მოქც	და იყო ჟამსა მას, რომელსა მოიჴსენა უფალმან ქუეყანაჲ ესე ჩრდილოჲსაჲ, დაბნელებული ცოდვითა და სავსე ცთომითა ეშმაკისაჲთა, ვიყვენით ჩუენ ვითარცა ცხოვარნი კლვადნი,
და	შტ.ფსალ	უწოდს ძმად და ძედ და მოყუსად განჴორციელებისათჳს სიტყჳსა ღმრთისა.
და	შტ.მოქც	რამეთუ ვარ მე ოც და მეათექუსმეტჱ მეფჱ, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი მოივლინნეს ვიდრე დღეთა ჩემთამდე და შეჭამნეს შვილნი მათნი მსხუერპლად კერპთათჳს საძაგელთა
და	შტ.ფსალ	და „გცხო შენ ღმერთმან, ღმერთმან შენმან“ ძესა თჳსსა, მხოლოდშობილსა ძესა ღმრთისასა,
და	შტ.მოქც	და უბრალოჲ იგი ერი ქუეყანისაჲ მის, და რომელნი შვილთა მათთა, ვითარცა თივასა, თიბდეს მამანი ჩუენნი, რაჲთა სათნო-ეყვნენ კერპთა,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ იქმნა ჭეშმარიტად კაცად ბუნებითა ჩუენითა, ყოველივე რაჲ თავს-იდვა და აღასრულა და გამოგჳჴსნნა.
და	შტ.მოქც	და უფროჲს ხოლო ორთა მათ მთათა, არმაზისა და ზადენისა, რომელთა ქვანიცა მათნი დაულთვან სისხლითა ჩჩჳლთაჲთა.
და	შტ.მოქც	და ღირსცა არიან მთანი იგი ასპოლვად ცეცხლითა, რისხვითა ღმრთისამიერითა.
და	შტ.მოქც	ხოლო ოდეს მოიწია ჟამი და მოვიდა ნეტარი ესე დედაკაცი, მოციქული და მახარებელი ძისა ღმრთისაჲ,
და	შტ.მოქც	წმიდაჲ ნინო, პირველ ვითარცა ტყუე, ვითარცა უცხოჲ და ვითარცა მწირი, ვითარცა შეუწევნელი, ვითარცა უსმი და უტყჳ, რომელიცა აწ მექმნა ჩუენ ტყუე იგი დედოფალ,
და	შტ.ფსალ	ესრეთვე აქა გცხო შენ ღმერთმან, ღმერთმან შენმან, ძესა თჳსსა მხოლოდ-შობილსა; ღმრთად სახელ-სდვა, რამეთუ სცხებს მამაჲ საცხებელითა სულისა წმიდისაჲთა და იცხებს ძჱ.
და	შტ.მოქც	უცხოჲ იგი – დედა, შეუწევნელი – შესავედრებელ ყოველთა, და უტყჳ იგი – ქადაგ ძლიერ და მეცნიერ დაფარულთა ჩემთა გულისსიტყუათა,
და	შტ.მოქც	ამან წმიდამან აღანთო გულსა ჩემსა სანთელი ნათლისაჲ და შუვაღამეს ოდენ მეჩუენა მე მზჱ მბრწყინვალჱ,
და	შტ.მოქც	და მექმნა ჩუენ მოძღუარ და შემრთნა ჩუენ ერსა ქრისტესსა ნათლის-ღებითა წმიდითა და პატიოსნისა ძელისა თავყუანის-ცემითა.
და	შტ.მოქც	და მომცა ჩუენ შჯული ახალი ცხორებისაჲ და სიხარულისაჲ და ღირს-მყვნა გემოჲს-ხილვად საიდუმლოთა უხრწნელთა ზეცისათა.
და	შტ.მოქც	მე ვიქმენ მორჩილ ბრძანებათა მისთა, რომელიცა მასწავა და აღვაშენე ეკლესიაჲ სალოცველად სამოთხესა მას მამათა ჩემთასა,
და	შტ.მოქც	და მას შინა სუეტი ესე ნათლისაჲ, რომელიცა მე ყოვლად ვერ შეუძლჱ ყოვლითა ძალითა და ცნობითა კაცობრივითა,
და	შტ.მოქც	ხოლო ღმერთმან მაღალმან მოავლინა ერთი მსახურთა მისთაგანი და წამის-ყოფითა მისითა ქუეყანით ცად აღიწია.
და	შტ.მოქც	და თჳთ თუალნი თქუენნი ხედვენ საშინელებასა და საკჳრველებასა მისსა და მერმჱ კურნებათა მათ მისთა.
და	შტ.მოქც	და ოდეს მაუწყა აღმართებაჲ, წარვავლინენ ხურონი ძიებად ხესა.
და	შტ.მოქც	და ვითარ ჰპოვეს ხჱ ერთი მარტოჲ, მდგომარჱ კლდესა ზედა, რომლისადა არა მიხებულ იყო ჴელი კაცისაჲ, არამედ მონადირეთაგან სმენით გუესმინა სასწაული ხისაჲ მის,
და	შტ.ფსალ	„მური, შტახში კასიაჲ სამკაულისაგან შენისა და ტაძართაგან პილოჲს ძუალედთა, რომელთა განგახარეს შენ.
და	შტ.მოქც	და სწრაფით ჭამნ თესლსა მას მის ხისასა ჩამოცჳვნებულსა და სიკუდილისაგან განერის.
და	შტ.მოქც	ესე მითხრიან და ვიყავ დაკჳრვებულ ამისთჳს.
და	შტ.მოქც	მოვჰკუეთე მე ხჱ იგი და შევქმნენ მისგან სამნი ჯუარნი: ერთი ესე, რომელ ზეცით იყო სასწაული მისი,
და	შტ.მოქც	და ერთი აღვჰმართე ადგილსა მას, სადა-იგი მხილებაჲ უფლისამიერი ვიხილე, მთა მთასა ზედა თხოთისასა, ხოლო ერთი იგი ქალაქსა უჟარმას, რომელი წარიღო სალომე.
და	შტ.მოქც	და აღვაშენე ეკლესიაჲ მაყულოვანსა მას შინა ნინოჲსსა, და ვქმენ მას შინა საქმჱ, ქმნული უჩინოჲ და ცხადი,
და	შტ.ფსალ	პირად-პირადად გემოვნად და შუენიერად შემკობილად და დიდებულად სამკაულშემოსილითა სამოსლითა შემოსილად ეკლესიასა სახელსდებს, რომელსა უწოდა სძლად თჳსა და ჴორცად.
და	შტ.მოქც	და აღვაშენე ზემოჲ ეკლესიაჲ თავისა ჩემისათჳს ქვითა და ერისა სიმრავლითა, რამეთუ ქუემოსა ეკლესიასა ერქუა „წმიდაჲ წმიდათაჲ“
და	შტ.მოქც	და ყოვლადვე ვერ ვიკადრებდი კართა მისთა განხუმად თჳნიერ ხოლო დღესა კჳრიაკესა, არცა შესლვად ვინ იკადრებდა თჳნიერ მღდელთასა, რომელნი გალობედ მას შინა,
და	შტ.ფსალ	და თავად სიძედ სახელ-იდვა, რამეთუ ასოდ და ჴორცად თჳსა კრეტსაბმელსა სახელ-სდვა.
და	შტ.მოქც	და ჰხედვიდა ყოველი კაცი სუეტსა მას ვითარცა ძალსა ღმრთისასა.
და	შტ.მოქც	და მიხედვადცა ვერ ეძლო კაცთა სართულსა მისსა, რომელსა თჳთ ვხედავთ.
და	შტ.მოქც	და ვერ ვიკადრჱ წინაშე მისსა აღმოკუეთად მიწაჲ სამარედ ჩემდა, რაჲთამცა დავსხენ ჴორცნი ჩემნი მის წინაშე, რამეთუ მეშინოდა მისგან ცოდვისა ოდენ მოქმედსა.
და	შტ.მოქც	და შევიმზადე ზემო საფლავი ჩემი, რაჲთა თუალსა მისსა მივჰრიდო და წყალობასა მისსა მივემთხჳო აღდგომასა.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა შევიმზადე კეთილთა ღმრთისათა განსრულებასა ჩემ ზედა და ვიტყოდე, ვითარმედ: „შევჰვედრო სული ჩემი დედასა ჩემსა წმიდასა ნინოს“,
და	შტ.მოქც	და სწავლაჲ წმიდისა მის დედის ძმისა მისისა, მამისა ჩუენისა პატრიაქისაჲ და დაგუაობლნა ჩუენ ახლადშობილნი ჩჩჳლნი უმეცარნი.
და	შტ.მოქც	და ფრიად შევძრწუნდი სულითა ჩემითა და ყოველი ნათესავი ჩრდილოჲსაჲ აღივსო მწუხარებითა,
და	შტ.მოქც	რამეთუ აღმო-ოდენ-სრულ იყო მზჱ სიმართლისაჲ და მო-ოდენ-ფენილ იყო ჭეშმარიტი.
და	შტ.მოქც	და დაფარა ღრუბელმან წმიდაჲ ნინო.
და	შტ.მოქც	ხოლო წმიდაჲ იგი ყოვლადვე ნათელსა შინა არს და ყოველთა განგუანათლებს.
და	შტ.მოქც	ხოლო მე განვიზრახე წმიდაჲ იგი გუამი მისი რაჲთამცა წარმოვიდე გულს-მოდგინებითა დიდითა აქა, წინაშე სუეტსა ნათლით შემოსილსა და არა ვპოვე ღონე ყოვლადვე,
და	შტ.მოქც	რამეთუ ვერ განძრეს ორასთა კაცთა მცირე იგი ცხედარი, რომელსა ზედა შეისუენა წმიდამან და სანატრელმან ნინო.
და	შტ.მოქც	და ვეგლოვდით სიობლესა ჩუენსა ოც და ათ დღეჱ ყოვლითურთ სამეუფოჲთ ჩემით.
და	შტ.მოქც	და აღვაშენე მას ზედა ეკლესიაჲ და განვადიდე ფრიად, და მისითა მეოხებითა მაქუს სასოვებაჲ ძისა ღმრთისაგან და სარწმუნოვებასა ზედა
და	შტ.მოქც	დაუსაბამოჲსა ღმრთისა მამისასა და ყოვლად ძლიერისა ძისასა და ცხოველს-მყოფელისა სულისა წმიდისა უკუდავისასა.
და	შტ.მოქც	და ვეძიებ და მოველი აღდგომასა მკუდრეთით და შევჰვედრჱ სულსა ჩემსა ქრისტეს მეუფისათა,
და	შტ.მოქც	რომლისაჲ არს დიდებაჲ, სიმტკიცე და ძლიერებაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ“.
და	შტ.მოქც	ანდერძი მირეან მეფისაჲ ძისა თჳსისა მიმართ რევისა და ცოლისა თჳსისა ნანაჲსა
და	შტ.ფსალ	და აწ იტყჳს ვნებასა ჴორცთა მისთასა მურსა, ვნებათათჳს სიკუდილისათა იტყჳს შტახშსა და კასიასა,
და	შტ.მოქც	განყავ სამეუფოჲ ჩემი ორად და მიიღე სამარხვოსა წმიდისა ნინოჲსსა ჟამთა შეცვალებისათჳს,
და	შტ.ფსალ	რომელ მო-რაჲ-ვიდეს მოგუნი და შეწირეს მისა, რომელ სიკუდილითა თჳსითა ბევრნი მხიარულებანი მოჰმადლნა ყოველსა სოფელსა.
და	შტ.მოქც	და მოქმნა ზღუდე წყლით კერძო, და ჰრქჳან არმაზ.
და	შტ.ფსალ	„ტაძართაგან პილოჲს ძუალედთა, რომელთა განგახარეს შენ“, რამეთუ მეუფენი და მთავარნი, ყოველნი შემკობილად.
და	შტ.მოქც	ხოლო ძესა თჳსსა ასწავებდა: აჰა ესერა შეიცვალა ბნელი ჩუენი ნათლად და სიკუდილი ჩუენი – ცხორებად.
და	შტ.ფსალ	ყოველნი დედანი და ასულნი მეუფისა სძლად, რომლითა ეწოდა სიძედ მხოლოდ-შობილსა ძესა ღმრთისასა.
და	შტ.მოქც	აწ სადაცა ჰპოვნე ქუეყანასა შინა შენსა ვნება(ნი) იგი ქართლისანი, მაცთურნი კერპნი, ცეცხლითა დაწუენ და ნაცარი მათი შეასუ მათ, ვინ მათ ეგლოვდეს!
და	შტ.ფსალ	„დაადგინე დედუფალი მარჯუენით შენსა, შემოსილი სამოსლითა ოქროვანითა, შემკულ და შემოსილ პირად-პირადად შუენიერად“.
და	შტ.მოქც	და ესე ამცენ შვილთა შენთა, რამეთუ მე ვიცი იგი, მწრაფლ კავკასიათა შინა ვერ დაილევიან.
[და	შტ.ფსალ	მადლითა სულისა წმიდისაჲთა იჴსნა ეკლესიაჲ თჳსი, [და ქმნა იგი] დედოფლად და სძლად თჳსა მხოლოდ-შობილმან ძემან ღმრთისამან და თჳთ იქმნა სიძედ,
და	შტ.მოქც	ხოლო შენ ესრე ჰყოფდ: თავი შენი შეჰვედრე სუეტსა მას ზეგარდამო-დიდებულსა და პატიოსანსა ჯუარსა ცათა შინა ჩინებულსა
და	შტ.მოქც	და იყავნ შენი მისლვაჲ მიწად ძილად საუკუნოდ სარწმუნოვებასა ზედა წმიდისა სამებისასა, ამენ.
და	შტ.ფსალ	და აღიღო და დასუა იგი მარჯუენით მამისა თჳსსა, ესე იგი არს, რომელსა იტყჳს: „დაადგინე დედუფალი მარჯუენით შენსა“.
და	შტ.მოქც	ოდეს ცნა ყოველი საქმჱ ჩემი, მაიძულა წარყვანებაჲ ჩემი სეფედ, ხოლო მე არა ვინებე, და იგი წარვიდა.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა წარმოივლტოდა რი[ფ]სიმე ზღუად, გაჲ[ა]ნე და ნინო და სხუანი ვინმე მათ თანა გამოვიდეს არეთა სომხით[ი]სათა, საყოფელსა თრდატ მეფისასა.
და	შტ.ფსალ	„ისმინე, ასულო, და იხილე, მოყავ ყური შენი: დაივიწყე ერი შენი და სახლი მამისა შენისაჲ“.
და	შტ.მოქც	და მესამესა დღესა ჩამოვედ ქალაქად მცხეთად და მივიმართჱ სამოთხესა მას მეფისასა.
და	შტ.მოქც	და იგინი იმარტჳლნეს მუნ.
და	შტ.მოქც	ესე ჩუენისა… სულისაჲ, ვითარცა ტალანტი წინამძღუართაგან დაფარული, შემდგომად მრავალთა ჟამთა და წელთა ვპოვეთ.
და	შტ.ფსალ	ასულად უწოდა, რამეთუ უწინარჱს ეხილვა საწინაჲსწარმეტყუელოჲთა თუალითა, მადლითა სულისაჲთა თჳთ ყო და სულად შობა ზეგარდამო ემბაზისაგან,
და	შტ.მოქც	და მი-რაჲ-ვედ კარსა ზედა სამოთხისასა, იყო სახლაკი მცირჱ სამოთხის მცველისაჲ, და შე-რაჲ-ვედ შინა, ჯდა ესე დედაკაცი ანასტოს.
და	შტ.ფსალ	იქმნა თჳთ ღმრთისმშობელი და შვა ბუნებითა ჩუენითა და ჴორცითა ჩუენითა მხოლოდშობილი ძე ღმრთისაჲ
და	შტ.მოქც	ხოლო ნინო დაშთა და წარმოემართა მთათა კერძო ჩრდილოჲსათა და მოვიდა მდინარესა მტკუარსა, მოჰყვა და მოვიდა მცხეთად, ქალაქსა დიდსა მეფეთა საჯდომელსა.
და	შტ.მოქც	და იყო სამ წელ ეგრეთ.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა მიხილა, აღდგა და შემიტკბო მე ვითარცა მეცნიერმან და მეგობარმან და დამბანნა ფერჴნი ჩემნი
და	შტ.ფსალ	და ჩუენ ემბაზითა მოგუმადლა შვილ ღმრთის ყოფად აწ სულმან წმიდამან, რომელმან შვილად გჳჩინნა ჩუენ და უწოდა ბუნებასა თჳსსა ასულად თჳსი,
და	შტ.მოქც	და მცხო ზეთი და დამიგო ტრაპეზი და ღჳნოჲ და მაიძულა მე ჭამად და სუმად.
და	შტ.მოქც	და დავყავ მის თანა ცხრა თთუჱ.
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს, „ისმინე, ასულო, და იხილე: სრულიად დაივიწყე ერი შენი, სახლი მამისა შენისაჲ“.
და	შტ.მოქც	ესე იყო უშვილოჲ, და ზრუნვიდა ეგე და ქმარი მაგისი.
და	შტ.მოქც	და შექმნა სახჱ ჯუარისაჲ, ნასხლევისაჲ და მუნ დაადგრა და ილოცვიდა.
და	შტ.ფსალ	ამას წარმართთა ზედა იტყჳს და რამეთუ მამულსა, მსახურებასა და ერსა უღმრთოსა და კერპთა განშორებასა იტყჳს: „განაგდე და დაივიწყე“.
და	შტ.მოქც	ჩუენებით ვხედევდ, მოვიდა კაცი ნათლისა ფერი და მრქუა მე: „სამოთხესა შევედ, ნაძუთა ქუეშჱ ბაბილოთა ადგილი არს მცირჱ, საყუარელად შემზადებული,
და	შტ.მოქც	მიწაჲ აღიღე ადგილისა მისგან და შეაჭამჱ კაცთა მაგათ, და ესუას შვილი“.
და	შტ.მოქც	და ადგილი იგი იყო ზღუდესა გარჱგან.
და	შტ.მოქც	და ესხნეს ძეებ და ასულებ მრავლად, რომელსა-ესე თჳთ ჰხედავთ.
და	შტ.მოქც	და მათვე დღეთა შინა ორგზის და სამგზის ვიხილჱ ჩუენებასა შინა მცირედსა მას მირულებასა ჩემსა მუჴლთა ზედა:
[დ]ა	შტ.მოქც	[დ]ა მეოთხესა წელსა იწყო თქუმად ქრისტე ღმერთი და შჯული: „და [მე] ვპოვე ცთომასა შინა ჩრდილოჲსა ესე ქუეყანაჲ“.
და	შტ.მოქც	მოვიდიან მფრინველნი ცისანი, შთავიდიან მდინარესა, დაიბანნიან და მოვიდიან სამოთხესა მას, და ბაბილოსა მას მოისთულებდიან და ყუავილსა მას ძოვდიან,
და	შტ.მოქც	და მოწლედ ჩემდამო ღაღადებედ, რეცა ჩემი არს სამოთხჱ იგი, გარჱ მომადგიან ჟღავილით და ჴმობედ ჩემდა მომართ; მრავალფერად და შუენიერად იყო ხილვაჲ იგი მათი.
და	შტ.მოქც	და მეექუსესა წელსა არწმუნა [ცოლსა] მეფისასა ნანას სენსა შინა მისსა და მეშჳდესა წელსა მეფესა არწმუნა სა[ს]წაულითა ქრისტესმიერითა.
და	შტ.მოქც	და მრავალგზის იყო ესე.
და	შტ.მოქც	და უთხარ ესე დასა ჩემსა, ასულსა აბიათარისსა.
და	შტ.მოქც	და მწრაფლ აღაშენა ეკლესიაჲ ქუემო[ჲ] სამოთხესა შინა.
და	შტ.მოქც	და სუეტი იგი იყო ძელისაჲ, რომელი თჳთ აღემართა.
და	შტ.მოქც	მომიგო და მრქუა მე მან: „უცხოვო და აქა შობილო, ტყუეო და ტყუეთა მჴსნელო, უწყი, რამეთუ შენ ზჱ მოიწია ახალი იგი ჟამი
და	შტ.მოქც	და ვითარცა აღაშენეს ეკლესიაჲ, წარავლინა მოციქული და წიგნი ნინოჲსი საბერძნეთა, მეფისა კოსტანტინესა თხოვად მღდელთა.
და	შტ.მოქც	და შენ მიერ ისმეს ჰამბავი იგი ძუელი, მამათა ჩუენთა ნაქმარი, ზეცისა მის კაცისაჲ უბრალოჲსა სისხლისაჲ უსამართლოდ დათხევისაჲ,
და	შტ.მოქც	და მოსცა მეფემან იოვანე ეპისკოპოსი და ორნი მღდელნი და ერთი დიაკონი და წიგნი ელენე დედოფლისაჲ და ხატი მაცხოვრისაჲ და ძელი ცხორებისაჲ ნინოჲსთჳს.
და	შტ.მოქც	რომლითაცა ქმნა ღმერთმან ჰურიათა სირცხჳლი, ცის კიდეთა განბნევაჲ, მეფობისა დაცემაჲ და ტაძრისაჲ მის წმიდისა მოღებაჲ,
და	შტ.მოქც	და ვითარცა მოვიდეს, ნათელი მოიღო მირეან მეფემან და დედოფალმან და ყოველმან სახლმან მათმან.
და	შტ.მოქც	ერისა მის უცხოჲსა მოგებაჲ და თჳსად წოდებაჲ, და დიდებაჲ მათა მიცემად“.
და	შტ.მოქც	...გინდა ცხორებაჲ ჩუენი და ჴსნაჲ ჩუენი ეშმაკისაგან და ადგილისა მისგან ბნელისა,
და	შტ.მოქც	და კუალად თქუა: „იერუსალჱმ, იერუსალჱმ, ვითარ განგიმარტვან შვილნი შენნი! და შეიკრებ ყოველთა ცის კიდისა ნათესავთა ფრთეთა ქუეშჰ შენთა“.
და	შტ.მოქც	აჰა ესერა აქაცა მოსრულ არს დედაკაცი ესე და შეცვალოს ყოველი წესი ქუეყანისაჲ ამის“.
და	შტ.მოქც	და მომექცა და მრქუა: „ჩუენებაჲ შენი არს ესე, რამეთუ ადგილი ესე სამოთხისაჲ შენ მიერ იქმნეს სამოთხჱ სადიდებელად ღმრთისა,
და	შტ.მოქც	რომლისაჲ არს დიდებაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ“.
და	შტ.მოქც	მათ დღეთა კაბადუკიაჲთ ქალაქით კაცი ვინმე მთავართა შესაბამი, მონაჲ ღმრთისაჲ, წარვიდა ჰრომედ მეფეთა წინაშე მსახურებად და ნიჭისა მოღებად.
და	შტ.მოქც	და მათვე დღეთა კაცი ვინმე იყო კოლასტას შინა და ესხნეს ორ შვილ: ძჱ და ასული.
და	შტ.მოქც	და წარემართა მეფჱ და ყოველი ქართლი ქ˜ჱანობასა მოწრაფებითა დიდითა.
და	შტ.მოქც	და ვითარ აღესრულნეს მშობელნი იგი, დაშთეს შვილნი მათნი ობლად.
და	შტ.მოქც	მაშინ ნეტარმან მან დედაკაცმან ნინო თქუა: „კურთხეულ არს ღმერთი და მამაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი,
და	შტ.მოქც	შობად ჴორციელად თესლისაგან დავითისა დედაკაცისაგან მარტოდ შობილისა წმიდისაგან და უბიწოჲსა,
და	შტ.მოქც	რომელი სათნო-ეყო მას და ამით მიზეზითა ცხორებაჲ ჩუენი შექმნა და ყოველი ცასა ქუეშჱ მყოფი განანათლა და უმეტეს მისა მიმართ მორწმუნენი აცხოვნნა,
და	შტ.მოქც	რამეთუ იშვა ვითარცა კაცი, პატივ-ეცა ვითარცა ღმერთსა, ნათელ-იღო ვითარცა მსახურმან ვინმე შჯულისამან წყლისა და მიწისაგან,
და	შტ.მოქც	აღდგეს და წარვიდეს წმიდად ქალაქად იჱ˜მდ, იმედ-ყვეს სასოვებაჲ იგი ყოველთა ქ˜ჱანეთაჲ – წმიდაჲ ადგომაჲ და მიევედრნეს მუნ.
და	შტ.მოქც	ხოლო მამით და სულით წმიდით ზჱგარდამო იწამა და იდიდა, ჯუარს-ეცუა, დაეფლა და აღდგა,
და	შტ.მოქც	აჴდა მათვე სიმაღლეთა მამისა თანა და მომავალ არს დიდებითა, რომელსა შუენის გალობაჲ ამენითა“.
და	შტ.ფსალ	და რაჟამს განსწმდე ზეგარდამოჲთა შობითა, ასულად თჳსა იქმნე, მას ჟამსა „სთნდეს მეუფესა სიკეთჱ შენი“,
და	შტ.ფსალ	დიდ-დიდითა და პირად-პირადითა და ახლის სახესა აქა გამოაცხადებს, ღმრთეებისა და კაცებისა დაურღუეველად შეერთებასა თავისა თჳსისასა,
და	შტ.მოქც	და ეწყვნეს ბრანჯნი ჰრომთა ბრძოლად ველსა ზედა პიტალანისასა.
და	შტ.მოქც	და მოსცა ღმერთმან ჭაბუკსა მას კაბადუკიელსა ძალი უძლეველი და ქმნა წინა-აღდგომაჲ მტერთაჲ ძლიერად, ვიდრემდის წარიქცინა სივლტოლად.
და	შტ.ფსალ	რომელი თქუა წინაჲსწარმეტყუელმან მადლითა სულისაჲთა ესერა მეუფედ და მთავრად და უფლად ძესა უწესს.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა ესე თქუა, წარიყვანა იაკობ მღდელი, საბერძნეთით მოსრული, და ერისთავი ერთი, წარვიდა და დადგა წობენს.
და	შტ.მოქც	და შეიპყრა მეფჱ ბრანჯთაჲ და მის თანა მთავარნი მრავალნი.
და	შტ.მოქც	და შეიყვანნა წინაშე მეფისა მეფჱ ბრანჯთაჲ და ყოველნი მთავარნი.
და	შტ.ფსალ	„სთნდეს შუენიერებაჲ“, რომელმან განწმიდა და განათავისუფლა ეკლესიაჲ თჳსი და ჴორცთა თჳსთა შეაერთა, „რამეთუ ესე თავადი არს მეუფჱ შენი.
და	შტ.მოქც	მაშინ იწყეს ტირილად ბრანჯთა მათ და ევედრებოდეს ზაბილოვნს: „მოგუეც პირველად შჯული შენი და შეგჳყვანენ ჩუენ ტაძარსა მას ღმრთისა თქუენისასა,
და	შტ.მოქც	და მოუწოდა მთეულთა, ჭართალელთა და ფხოელთა, და წილკანელთა და უქადაგა სარწმუნოვებაჲ ქრისტჱსი.
და	შტ.მოქც	და მაშინ იყავნ სიკუდილი ჩუენი, რამეთუ შე-ცა-შენ-ვე-გჳპყრენ, და შენვე ყავ ესე ჩუენ ზედა, და უბრალო იყო სისხლთა ჩუენთაგან“.
და	შტ.მოქც	ხოლო ზაბილოვნსღა ესმა, მწრაფლ აუწყა ესე მეფესა და პატრეაქსა სიტყუაჲ მათი.
და	შტ.ფსალ	და შენ თაყუანის-სცე მას და ასულმანცა ტჳროსისმან თავყუანის-სცეს მას“.
და	შტ.მოქც	და მოსცეს მათ ნათელი ჴელსა ქუეშე ზაბილოვნისსა და შეიყვანნეს ტაძარსა ღმრთისასა, წმიდასა ეკლესიასა, და აზიარნეს საიდუმლოთა ქრისტესთა.
და	შტ.მოქც	და უჩუენნეს მათ დიდებანი იგი წმიდათა მოციქულთანი.
და	შტ.ფსალ	აწ ამისა შემდგომად, რამეთუ იქმნა თჳთ თავად ჩუენ ყოველთა და ჩუენ ასოდ მისა მადლითა სულისაჲთა,
და	შტ.მოქც	და დილაჲთ ადრჱ აღდგეს ბრანჯნი იგი და სამოსელი სამკუდროჲ შეიმოსეს და განვიდეს ადგილსა მას კაცთა საკლავსა,
და	შტ.მოქც	ილოცვიდეს და ჰმადლობდეს ღმერთსა ნათლის-ღებასა მას ზედა და ზიარებასა და იტყოდეს:
და	შტ.მოქც	ხოლო მათ განუყარეს თავი და ერისთავმან მცირედ წარჰმართა მახჳლი და შიშით მოსცნეს კერპნი მათნი დალეწად.
და	შტ.ფსალ	არამედ მხოლოდშობილსა ძესა ღმრთისასა თჳსითა ჴორცითა აქუს თავყუანის-ცემაჲ ჩუენ თანა და მსხუერპლი,
და	შტ.მოქც	„ჩუენ სიკუდილსა შინა უკუდავ ვართ, რამეთუ ღირს-მყვნა ჩუენ ღმერთმან ესევითარსა დიდებასა ხილვად და საგზალსა მას დაულევნელსა,
და	შტ.მოქც	და გარდავიდა ერწუდ და დადგა ჟალეთს, დაბასა ედემს, და ნათელ-სცა ერწუ-თიანელთა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ თჳთ იგი თავადი არს უფალი ჩუენი და ჩუენ თავყუანის-ვსცეთ მას.
და	შტ.მოქც	და ყუარელთა ესმა ესე და გარდაკრბეს თოშეთა.
და	შტ.ფსალ	ღამჱ და ძილი მრავალგზის წიგნთა იწროვებად და ჭირად და ზედა-მოსლვად უღმრთოთა თქუეს, რამეთუ ბნელსა შინა ჭეშმარიტად ღამჱ არს თჳნიერ ნათლისა,
და	შტ.ფსალ	სლვაჲ საყოფელთა და ზრახვათა მისთაჲ, ხოლო ნიში ღამისაჲ ზედა-მოსლვაჲ უღმრთოთაჲ არს, და ძილი – მოწევნული ჭირი.
და	შტ.ფსალ	და ჭირისა მისთჳს ილოცავს და ითხოვს მაცხოვარებისა ყოფად
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს, ვითარმედ: „განვიღჳძჱ და უფალი მწჱ მეყო მე“ ამისთჳს, რამეთუ ღმრთისა შეწევნაჲ ვპოვე უფროჲს ყოველთა მტერთა ჩემთაჲსა,
და	შტ.ფსალ	არამედ ჩუენ განძლიერებულთა ვსძლეთ ეშმაკსა და დავარღჳენით ძნელოვანნი მისნი,
და	შტ.მოქც	ჴორცსა და სისხლსა ქრისტჱს, ძისა ღმრთისა უკუდავისა მის მეუფისასა, რომელი არს უფროჲს უმაღლეს ყოველთა მაღალთა და უქუესკნელეს ყოველთა ქუესკნელთა,
და	შტ.ფსალ	იგინი შეშინებულ და ზარ-ცემულ, ხოლო მე უშიშად განვერი მრავალთაგან აღდგომილთა ჩემ ზედა.
და	შტ.მოქც	და ჴმობდეს იგინი: „მოვედინ მეჴრმლჱ ეგე და აღიხუენით თავნი ჩუენნი ჩუენგან.
და	შტ.ფსალ	დიდ და ფრიად იქმნა ჩემ ზედა მაცხოვარებაჲ შენი ნებითა შენ მხოლოჲსაჲთა.
და	შტ.მოქც	ამას რაჲ ჰხედვიდა ზაბილოვნ, აღიძრა გონებითა და ტიროდა, რამეთუ ვითარცა ცხოვართა თავნი თჳსნი კლვად წარეპყრნეს და ვითარცა კრავთა შვილთა მათთა სწყალობდეს.
და	შტ.მოქც	მაშინ შევიდა ზაბილოვნ წინაშე მეფისა და გამოითხოვნა, და ნიჭითა განუტევნა.
და	შტ.მოქც	ხოლო იგინი ევედრებოდეს ზაბილოვნს, რაჲთა წარჰყვეს ქუეყანად მათა და მისცეს შჯული ქრისტესი და ნათლის-ღებაჲ წყლითა ყოველსა ერსა მათსა.
და	შტ.მოქც	ხოლო ისმინა მათი ზაბილოვნ და მოსთხოვნა მღდელნი პატრეაქსა.
და	შტ.მოქც	და ბრძანებაჲ მოიღო მეფისაგან.
და	შტ.მოქც	და წარვიდეს სიხარულით.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა მიეახლნეს ვითარ ერთ დღისა სავალსა, მიჴდა ჰამბავი, ვითარმედ მეფჱ მოვალს ცოცხალი და ყოველნი მთავარნი მის თანა.
და	შტ.ფსალ	და უფალ არს მეუფე, მჴსნელი და მაცხოვარი და თავყუანის-იცემების ყოველთა საჩინოთა და უჩინოთაგანო.
და	შტ.ფსალ	„ყოველი დიდებაჲ ასულისა მეუფისაჲ შინაგან; ფესუედითა ოქროვანითა შემკულ და შემოსილ“.
და	შტ.ფსალ	აქა უწოდა ეკლესიასა მეუფებად და აზნაურებად და განმანათლებელად ამისთჳს,
და	შტ.მოქც	მაშინ შეიძრნეს ათნი იგი საერისთვონი: ხოლამაჲ და ხოზაბაჲ, ხლაჭაჲ, ხენეშაგი, ტიმგარაგი, ზაქაჲ, გზაჲ, ზარგაჲ, ზარდაჲ, ზარმაჲ და თმონიგონი სამეუფოჲ
და	შტ.მოქც	და მოეგებვოდეს მდინარესა ზედა დიდსა ღდამარასა.
და	შტ.მოქც	და განყო მეფემან ერი იგი და დაადგინა წყალსა მას იმიერ და ამიერ.
და	შტ.მოქც	და აკურთხეს მღდელთა მდინარჱ იგი და შთაჴდა ყოველი ერი მდინარესა მას და განიბანებოდეს, და აღმოვიდოდეს გამოსავალსა ერთსა.
და	შტ.მოქც	და დასდებდა ზაბილოვნ ჴელსა ყოველსა ერსა ათ დღჱ.
და	შტ.ფსალ	აწ ესერა ჭეშმარიტად განმაძლიერე მე და სრულ-ჰყავ მაცხოვარებაჲ შენი ჩემ ზედა,
და	შტ.მოქც	და აღჰმართნეს კარავნი და შეწირეს მღდელთა ჟამი, და აზიარნეს ქრისტეს საიდუმლოთა.
და	შტ.ფსალ	ვითარცა ყოველსა ჟამსა ჩუეულებისაებრ გამოჴსნისა ჩემისა მრავალთაგან მაჭირებელთა ჩემთა და უცხოთესლთაგან და ისრაჱლეანთაგან და უცხოთაგან და სახლეულთაგან,
და	შტ.მოქც	და განუტევნა მღდელნი და განჰკარგა ყოველი წესი ქ˜ჱნობისაჲ.
და	შტ.მოქც	და დაუტევა კურთხევაჲ და წარვიდა ნიჭითა დიდითა ჰრომედ.
და	შტ.მოქც	და განიზრახა გულსა თჳსსა და თქუა: „წარვიდე იჱ˜მდ“.
და	შტ.მოქც	და მისცა გლახაკთა ყოველი იგი მონაგები.
და	შტ.ფსალ	რომელ არს ბუნებითა ჩუენითა თავად სახელ-იდებს და ჩუენ ყოველნი მადლითა მისითა ასოდ თჳსა გუყვნა.
და	შტ.მოქც	და დევტალარი იგი პატრეაქ-ქმნულ იყო.
და	შტ.ფსალ	და განანათლნა და სავსებით მიანიჭა განყოფაჲ ნატყუენავისაჲ, რამეთუ განყოფაჲ მოციქულთაჲ რომელნიმე ჰრომს, რომელნიმე იონთა და რომელნიმე ეგჳპტეს,
და	შტ.მოქც	და ფრიად დაიმეგობრნეს ურთიერთას ზაბილოვნ და პა[ტ]რეაქი.
და	შტ.ფსალ	და ნატყუენავი აღიღეს მრავლითა მძლავრებითა და ღუაწლითა და აღიტაცნეს კაცნი საცთურისაგან კერპთმსახურებისაჲსა
და	შტ.ფსალ	რომელ არს ესე თჳთ ეკლესიაჲ, ვითარცა იტყჳს პავლჱ: „განყოფანი მიცემულ არიან კაცად-კაცადისადა მადლითა სულისა წმიდისაჲთა, და აქუს.
და	შტ.მოქც	ჰრქუა სარა მიაფორმან პატრეაქსა: „ესე ზაბილოვნ – მამაჲ და ემბაზი ბრანჯთაჲ, კაცი სრული სიბრძნითა და ღმრთის მოშიშებითა.
და	შტ.ფსალ	სულისაგან ზოგთა რომელთამე მიცემულ არს სიტყუაჲ სიბრძნისაჲ, და სხუათა – მეცნიერებაჲ მისგანვე სულისა,
დაჲ	შტ.მოქც	ამას მიეც დაჲ შენი სუსანა ცოლად“.
და	შტ.მოქც	და სთნდა წმიდასა პატრეაქსა სიტყუაჲ მისი და მისცეს სუსანა ცოლად მისა.
და	შტ.მოქც	და წარვიდეს თჳსა ქალაქად კოლასედ.
და	შტ.მოქც	და მე ოდენ ვიშევ მათგან.
და	შტ.ფსალ	და რომელთამე – სარწმუნოვებაჲ მისგანვე სულისა, და სხუათა – მადლი კურნებათაჲ, და რომელთამე – წინაჲსწარმეტყუელებაჲ,
და	შტ.მოქც	და იგი[ნი] არიან მშობელნი ჩემნი.
და	შტ.მოქც	და აღმზარდა მე დედამან ჩემმან წიაღთა შინა თჳსთა, მსახურებასა შინა გლახაკთასა დღე და ღამჱ დაუცადებელად.
და	შტ.ფსალ	და რომელთამე – თარგმანებაჲ სხუათა ენათაჲ“, რამეთუ მრავლითა მადლითა აღავსნა კაცნი და შეერთებად მოვიდეს
და	შტ.ფსალ	და მოიყვანნეს ღმრთის-მეცნიერებად და კეთილად წარგჳმართეს და მასწაოს ჩუენო.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა ვიქმენ მე ათორმეტის წლის, მშობელთა ჩემთა განყიდეს ყოველი, რაჲცა აქუნდა, და წარვიდეს იერუსალჱმდ.
და	შტ.ფსალ	და იქმნნეს ჴორც ქრისტესა და ეკლესია ღმრთისა ცხოველისა.
და	შტ.მოქც	მაშინ მამამან ჩემმან დაიწერა ჯუარი პატრიაქისაგან და განიჯმნა დედისაგან ჩემისა.
და	შტ.ფსალ	შემთხუევით იტყჳს: „და ყოველი დიდებაჲ ასულისა მეუფისაჲ“ და „ფესუედითა შემკულ ოქრო-ქსოვილითა“ მას სახელ-ედვა.
და	შტ.მოქც	და შემიტყბო მე მკერდსა მისსა და დამაღუარნა, ვითარცა ღუარნი, ცრემ[ლ]ნი თჳსნი თუალთა და პირსა ჩემსა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ფესუედსა და შემკულსა თჳს-თჳსად აქუს განყოფაჲ, კუალად ერთობაჲ,
და	შტ.მოქც	და მრქუა: „შენ, მხოლოვო ასულო ჩემო, ესერა დაგიტევებ შენ ობლად ჩემგან და მიგითუალავ შენ ღმერთსა ცათასა, მამასა ყოველთა მზრდელსა და უფალსა,
და	შტ.მოქც	რამეთუ იგი არს მამაჲ ობოლთაჲ და მსაჯული ქურივთაჲ.
და	შტ.მოქც	ნუ გეშინინ, შვილო ჩემო! ხოლო შენ მაგდანელისა მარიამის შური აღიღე სიყუარულისათჳს ქრისტესისა და დათა მათ ლაზარესთაჲ.
და	შტ.მოქც	და მომცა ამბორებაჲ საუკუნოჲ და წარვიდა წიაღ იორდანესა კაცთა მათ თანა ველურთა, რომელ-რაჲ ყოფაჲ მისი იცის მისმან უფალმან იესუ.
და	შტ.მოქც	და ვჰკითხევდი ვნებათა მათთჳს ქრისტესთა, ჯუარ-ცუმისა, დაფლვისა და აღდგომისათჳს მისისა,
და	შტ.მოქც	და სამოსლისა მისისა და ჯუართა და ტილოთასა და სუდარისასა ყოველსა მიწყებით,
და	შტ.მოქც	რამეთუ არავინ ყოფილ იყო, არცა იყო შორის ი˜ჱმსა ზომი მისი მეცნიერებითა შჯულისა გზასა ძუელსა და ახალსა ყოველსავე.
და	შტ.ფსალ	„მიართუენ მეუფესა ქალწულნი და შემდგომად მოყუასნი მისნი და მიართუენ მას სიხარულითა და გალობითა და შეიყვანენ იგინი ტაძართა მეუფისათა“.
და	შტ.მოქც	იწყო უწყებად ჩემდა და თქუა: „ვხედავ, შვილო ჩემო, ძალსა შენსა, ვითარცა ძალსა ლომისა ძუვისასა, რომელი იზახებნ ყოველსავე ზედა ოთხფერჴსა,
და	შტ.ფსალ	ყოველნივე ერთ-სიტყუა იქმნნეს და მოყვანებულ ქმნა კრებული თჳსი ეკლესიად.
და	შტ.ფსალ	აწ ესე არიან ქალწულნი უწინარესნი და დიდნი და წინამძღუარნი და მოყუასნი მათნი,
და	შტ.მოქც	გინა ვითარცა ორბი დედალი, რომელი აღვიდის სიმაღლესა აერთასა უფროჲს მამლისა და ყოველი ქუეყანაჲ გუგასა თუალისა მისისასა, მცირესა მარგალიტის სწორსა, შეაყენის
და	შტ.ფსალ	რომელნი მათგან შეერთნეს ერთსიტყუად ეკლესიასა, რომელ მოიღებს და კეთილად განჰმარტებს.
და	შტ.ფსალ	ფრთენი ტრდესანი ვეცხლითა მოსილ და ბეჭსაშუვალი მისი ფერითა ოქროჲსაჲთა“.
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „მამათა წილ იყვნენ შვილნი შენნი; დაადგინენ იგინი მთავრად ყოველსა ქუეყანასა ზედა“.
და	შტ.მოქც	და განიხილის, განიცადის საჭმელი მისი, ცეცხლებრ დაინახის, მოუტევნის ფრთენი შრიალებად და მიიმართის მის ზედა.
და	შტ.ფსალ	ნაცვალად მამათა და ნაცვალად მღდელთმოძღუართა ჰურიათა ნათესავთა იქმნნეს ძენი მათნი მოციქულნი და მთავარნი
და	შტ.ფსალ	რამეთუ შემდგომად სიკუდილისა მათისა იქმნნეს მთავარ და ერისთავ ზღუასა ზედა და ჴმელსა
და	შტ.ფსალ	და ბრძოლა-ყვეს კერპთა მიმართ და ცოდვისა და მთავრისა მათისა თანა, შორის სიკუდილისა და ეშმაკისა,
და	შტ.ფსალ	და წარწყმიდნეს იგინი და ყოველნი დაემორჩილნეს მეუფესა და უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა.
და	შტ.ფსალ	ფრთედ ტრედისად იტყჳს სახარებასა და მადლსა სულისა წმიდისასა, რომელი მსგავსებითა ტრედისაჲთა გარდამოჴდა ღელვათა ზედა იორდანისათა.
და	შტ.ფსალ	გინა თუ ამალეკისაგან და კრებულისაგან ასურასტანელთასა,
და	შტ.ფსალ	გინა თუ საულისგან მეფისა ჩემისა, რომელმან უსამართლოვებაჲ მოაწია ჩემ ზედა და ენება აღტაცებაჲ ჩემი, ვითარცა ლომსა.
და	შტ.ფსალ	შენ მიამთხჳე აღჳრითა ღაწუსა მისსა და მიჴსენ მე შუათაგან მისთა.
და	შტ.ფსალ	აწ დიდად და უაღრეს აჩუენე ძალი შენი, რამეთუ ისმინე ვედრებისა ჩემისაჲ და ჩუეულებისაებრ შეჰმუსრენ კბილნი ცოდვილთანი.
და	შკ.თგნე.	იყომცა ღონჱ და მიზეზი მოძღუარსა ზედა, ოდეს არა ყო მოწაფეთა შორის მისთა ძალი გულისხმის-ყოფად და გამოთქუმად.
და	შტ.ფსალ	აწცა უფროჲსად მექმენ მე სახლ შესავედრებელ და მაცხოვნე მე.
და	შტ.ფსალ	და კუალად ამასვე სხუასაცა ფსალმუნსა შინა იტყჳს: „სიტყუანი უფლისანი არიან სიტყუა წმიდა, ვითარცა ვეცხლი გამოჴურვებული და გამოცდილი მიწით“.
და	შტ.ფსალ	ესე საწინაჲსწარმეტყუელოჲთა თუალითა ეხილვა ღმრთისმზრახვალსა დავითს და იტყჳს: რაჟამს იყოს და მოეჴსენოს სახელი შენი,
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს, „კბილნი ცოდვილთანი შენ შეჰმუსრენო“ – ზედა-მოსრულთა ძლიერთა და სიმრავლესა სტრატიოტთასა,
და	შტ.ფსალ	გამოუჩინებელი და დაფარული, ყოველსავე მეცნიერი ბუნებაჲ ღმრთეებისაჲ მოგუასწავა, რამეთუ იტყჳს უფალი წმიდასა შინა სახარებასა,
და	შტ.ფსალ	არა ხოლო თუ ერთი ნათესავი, არამედ გადიდებდენ შენ, უფალო, ნაშობნი ნაშობთანიო და თესლნი თესლთანიო.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳსცა ყოველთა საკჳრველთ-მოქმედებით აგიარონ შენ, თუ ვითარ ეკლესიაჲ იჴსენ და ჰყავ ჴორც შენდა და სძალ და აზნაურ და დეუფალ, და შენ იქმენ მისა სიძჱ და თავ.
და	შტ.ფსალ	და იქმნნეს ყოველნი მორწმუნენი ჴორც შენდა.
და	შტ.ფსალ	ვითარმედ: „სიტყუანი ჩემნი და ჩემ მიერნი არიან“,
და	შტ.ფსალ	რაჟამს იხილიან ჴსნაჲ ჩუენი, იგინი მოქცევით მოვიდენ მონებად და ვიყო მეფჱდ მათ ზედა და მშჳდობაჲ იყავნ ყოველთა ზედა!
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს, თუ: „ამისთჳს ერთა აგიარონ შენ უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე“.
და	შტ.ფსალ	და წყალობასა შენსა გევედრები, უფალო ღმერთო ჩემო: (კრებულისა) ამისთჳს
და	შტ.ფსალ	ყავ მაცხოვარებაჲ და მშჳდობაჲ და მოეც კურთხევაჲ შენ(მიერი),
და	შტ.ფსალ	რამეთუ უცოდველთა და წმიდათა და უფიცთა ჴელითა მოღუაწებისა ჴორცთა თჳსთაჲთა განუნათლნა სიტყუანი გონებათა მათთანი
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ესრეთ მოგუასწავებს და იტყჳს: „უფლისა მიერ არს ცხორებაჲ და ერსა შენსა ზედა არს კურთხევაჲ შენი“.
და	შტ.ფსალ	რაჟამს განვიდოდიან ბრძოლად, გინათუ მოვიდოდიან, გინათუ დღესასწაულთა წელიწადისა მათისათა და კრებულისა.
და	შტ.ფსალ	მაშინ უფროჲსად აღიღის გალობაჲ დავით, და ფსალმუნებით აკურთხევნ და წყალობასა და მშჳდობასა ითხოვნ მტერთა და მდევართა თჳსთათჳს,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ სული წმიდაჲ (იყო), რომელი მის მიერ იტყოდა, რომლითა ენება ყოვლისა კაცისა ცხორებაჲ და მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა (მოყვანებაჲ).
და	შტ.ფსალ	დავით ქრისტეს სახჱ არს და აბესალომ – ჰურიათა, მდევართა ქრისტჱსთა, სახე არს.
და	შტ.ფსალ	ნაცვალად თქუმად აღსასრულისა (აკჳ)ლასი და თევდოტი ძლევისა-(ყოფად) მოგუას(წავ)ე(ბე)ნ, სჳმაქოს ძლევად თქუა.
და	შტ.ფსალ	ესრეთ მოგუასწავეს ა(ღსა)სრულისა (თქ)უმითა, ვითარმედ გრძელთა და მრავალთა ჟამთა და აღსასრულსა დღეთასა მოიძულოს წინაჲსწარმეტყუელებაჲ.
და	შტ.ფსალ	და(სასრუ)ლსა ფსალმუნისასა მოგუასწავებს და იტყჳს: „მშჳდობით მას ზედა დავწევ, დავიძინე, რამეთუ შენ უფალმან მხოლომან სასოვებით დამამკჳდრე მე“.
და	შტ.ფსალ	გჳჩუენებს ჩუენ ფსალმუნითა ამით, რომელნი არიან უღმრთო და მოწყალებასა ღმრთისასა ვერ გულისხმა-ჰყოფენ, რომელი შემძლებელ არს ჴსნად ყოვლისაგან ჭირისა
და	შტ.ფსალ	და არარაჲ არს შეუძლებელ მის თანა, რამეთუ ძალი მისი უძლურებასა შინა სრულ-იქმნების.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ სამხილებელად უშჯულოთათჳს და უღმრთოთა თქუმულ არს ფსალმუნი ესე: „ხადილსა ჩემსა ესმა ჩემი ღმერთსა სამართლისა ჩემისასა“.
და	შტ.ფსალ	იტყჳს: იხილეთ და გრწმენინ, ვითარ-ესე იქმნა ჩემ ზედა მაცხოვარებაჲ და ზედა-გარდამოჴდა ყოველივე სიტყჳთ და საქმით.
და	შტ.ფსალ	და ღმერთმან ძლიერებით განცხადებულად ღაღადებისა ჩემისაჲ მწრაფლ შეისმინა, რამეთუ მე მისა მივავლინენ ლოცვანი ჩემნი და მან ისმინა თხოვისა ჩემისაჲ.
და	შტ.ფსალ	და რომელსა იტყჳს, თუ: „სიმართლითა ხოლო ჩემითა“, ამას იტყჳს ვითარმედ: სიმართლისა თხოვითა ჩემითა და არა თუ ამპარტავანებით.
და	შტ.ფსალ	დავით სიმართლესა თჳსსა და სიმჴნესა წამებს აქა, რამეთუ იტყჳს ღმერთი ამათვე სიტყუათათჳს ჴელითა ესაია წინაჲსწარმეტყუელისაჲთა,
და	შტ.ფსალ	ვითარმედ: „მაშინ მხადო შენ და მე ვისმინო შენ[ი]“ და ვიდრე ჴმობამდე შენდა გრქუა, ვითარმედ აქა ვარ.
და	შტ.ფსალ	„ჭირსა ჩემსა მილხინე მე, უფალო!“ ჩუეულებაჲ არს ყოველთა (პირველ) მოვლინებად წმიდათა თჳსთა ზედა მცირედ ჭირი და შემდგომად ამისა გუემ(ად),
და	შტ.ფსალ	ვითარცა ვიხილეთ ღუაწლითა სატანჯველთა მათთაჲთა მითხრობად ყოველსა და წამებისა მათისათჳს, ვითარცა იობისი და აბრაჰამისი, განსაცდელთათჳს,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ვიდრე-იგი იყვნიანღა განსაცდელთა შინა, განაძლიერნის სულნი მათნი და ყვნის იგინი მძლჱ ზედა მტერთა მათთა.
და	შტ.ფსალ	ესევითარისათჳს აწ დიდითა ჴმითა ღაღადებს და გალობს დავით
და	შტ.ფსალ	და მბრწ[ყ]ინვალედ ვეცხლისფერად ადვილად სასმენელ-ყვნა ყოველთაგან კეთილისა მოძღურებისა ყოფითა.
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს, ვითარმედ: „აწ ესერა ჭირისაგან და უძლურებისა და სიმდაბლისა განაძლიერე სული ჩემი და შემეწიე მე და იწროვებისაგან ვრცელ-მყავ მე“.
და	შტ.ფსალ	და ესე არს, რომელსა იტყჳს კაცთმოყუარებაჲ ღმრთისაჲ,
და	შტ.ფსალ	მომხედა მე და ისმინა ლოცვისა ჩემისაჲ.
და	შტ.ფსალ	არა დადუმნების სული ღმრთისმოყუარე, არამედ ყოველსა ჟამსა ჩუეულებაჲ აქუს ლოცვისა-ყოფად ფართოვებასა შინა და იწროვებასა,
და	შტ.ფსალ	და უსრულთა მათ და უმეცართა სძესა აჭამებენ ჴელითა წმიდათა მოციქულთაჲთა,
და	შტ.ფსალ	არამედ იგი მას მოუწყინებელად ღმრთისა მიმართ ღაღადებს და გალობით ამხილებს გულფიცხელთა
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „ძენო კაცთანო, ვიდრემდის გულფიცხელ ხართ, რად გიყუარს ამაოვებაჲ და ეძიებთ სიცრუვესა“
და	შტ.ფსალ	ჩემგან მიიღეთ და გულისხმა-ყავთ და ისწავეთ, ძენო კაცთანო, ღმერთი დიდითა კაცთმოყუარებითა და მოწყალებითა.
და	შტ.ფსალ	ხოლო სრულთა და რომელნი შემძლებელ იყვნეს მიწდომად სიღრმესა, მისცემდა მათ მტკიცესა საჭმელსა.
და	შტ.ფსალ	და რომელთა ჰხადონ მას გულითა და გონებითა, მსწრაფლ შეისმინოს მათი;
და	შტ.ფსალ	აწ ზრახვაჲ ამავოვებაჲ განაგდეთ თქუენგან და „გულისხმა-ყავთ, რამეთუ საკჳრველ-ყო უფალმან წმიდაჲ თჳსი; უფალმან შეისმინა ჩემი, ღაღადებისა ჩემისაჲ მისა მიმართ“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ არა თუ ცუდად რაჲმე და მცირჱდვე ეწია, არამედ განცხადებულად მრავალგზის სიკუდილისაგან იჴსნნა და ზედა მტერთა ყოველთა მძლედ და მთავრად დაადგინა.
და	შტ.მოქც	რომელნი უკუანაჲსკნელ იპოვნეს, თრდატ მეფემან მოიყვანნა და მონათლნა.
და	შტ.მოქც	და ნინო შთავიდა კხოეთა (!) და დადგა კაწარეთს და მონათლნა კხოელნი (!) და სოჯნი ერითურთ მათით.
და	შტ.მოქც	და გარდავიდა კახეთა და დადგა ქცელ-დაბას.
და	შტ.მოქც	და მოიყვანნა კახნი მთავარნი და მონათლნა.
და	შტ.მოქც	და დასნეულდა და წარმოემართა მცხეთად.
და	შტ.ფსალ	და მარადის დაწყნარებულ მათ უწოდა, „უკუეთუ გეძინოს შენო“, რამეთუ შეუძრავ და შეურყეველ არიან მადლნი სულისა წმიდისანი შორის ნაწილებსაო.
და	შტ.მოქც	და ვითარცა მოიწია კხოეთას(!), დაბასა, რომელსა ჰრქჳან ბოდინი, ვერღარა ეძლო სლვად.
და	შტ.ფსალ	ნაწილად უწოდს თჳსსა მას ძუელსა და ახალსა აღთქუმასა.
და	შტ.მოქც	და მო-ხოლო-ვიდეს უჟარმით ქალაქით რევ, ძჱ მეფისაჲ, და სალომეჱ ცოლი მისი, და ასული მისი და ზედა-ადგეს მოურნედ.
და	შტ.მოქც	და მიუვლინეს მცხეთით მეფემან და ცოლმან მისმან ნანა იოვანე მთავარებისკოპოსი ხილვად და წარყვანებად.
და	შტ.მოქც	და მის წინაშე მისცა წიგნი იგი ჰელენჱ დედოფლისა მოწერილი,
და	შტ.მოქც	რომელი მოეწერა ნინოჲსა, დედოფლობით და მოციქულად და მახარებელად შეემკო და ძელი ცხორებისაჲ წარმოეცა დედოფლისა ნანაჲსა.
და	შტ.მოქც	და შეწირა ჟამი იოვანე, და აზიარა ნინო ჴორცსა და სისხლსა ქრისტჱსსა.
და	შტ.მოქც	და წარიღო ესე საგზლად სულისა.
და	შტ.მოქც	და შეჰვედრა სული თჳსი ჴელთა ღმრთისათა ქართლად მოსლვითგან მეათხუთმეტესა წელსა და ქრისტეს აღმაღლებითგან ტ~ლჱ წელსა, დასაბამითგან ჭყ~ლჱ წელსა.
და	შტ.მოქც	მაშინ შეიძრნეს ორნი ესე ქალაქნი – მცხეთაჲ და უჟარმაჲ – და ყოველი ქართლი სიკუდილისა მისისათჳს.
და	შტ.მოქც	და წარვიდა მირეან მეფჱ და ყოველი ერი, რამეთუ იქმოდეს ზემოსა ეკლესიასა ქვითა.
და	შტ.ფსალ	წმიდად აქა იტყჳს კუალად ერთგულთა და უცოდველთა, ვითარმედ არა ბრალი ექმნა მათ, რომელთა სდევნიდეს.
და	შტ.ფსალ	უკეთურად და გულფიცხელად ურწმუნოთა იტყჳს, რომელთა ესოდენი ეხილვა მაცხოვარებაჲ ღმრთისაჲ,
და	შტ.ფსალ	და იგინი ურცხჳნოდ ზედა-მოუვიდოდეს მართალთა დამძიმებულნი გულითა,
და	შტ.მოქც	და განიშორეს მეოთხესა წელსა.
და	შტ.მოქც	და მოკუდა მირეან მეფჱ და დაეფლა საშუვალსა სუეტსა სამხრითსა ჩრდილოჲთ კერძო.
და	შტ.მოქც	და მას სუეტსა შინა არს ნაწილი სუეტისაჲ მის ცხოველისაჲ.
და	შტ.ფსალ	ვითარცა ვინ ღჳნითა აღატყდის და განცოფნის დამძიმებული და ბრუქცეული და ხრტინავნ და გორავნ და თავისაგან მისისა აღმოუდინ ორთქლი,
და	შტ.ფსალ	მეუფედ აქა მოციქულთა თჳსთა სახელ-სდვა, რამეთუ ორმეოცდამეოთხესა ფსალმუნსა მთავრად უწოდს მათ, და დაადგინნა იგინი მთავრად ყოველსა ქუეყანასა ზედაო.
და	შტ.მოქც	და მეორესა წელსა მოკუდა ცოლი მისი ნანა და დაეფლა დასავალით კერძო მასვე სუეტსა, სადა მირეან მეფჱ დამარხულ იყო.
და	შტ.ფსალ	რომელთაგან(!) შეპყრობილ არნ ცნობაჲ მისი, და ჴელნი მისნი
და	შტ.ფსალ	განცჳბრებულ, დამძიმებულნი თუალნი მისნი და დაწუხვილ, ვითარცა მკუდრისანი, და ძნიად შეუძლის აღხილვად.
და	შტ.ფსალ	ესრჱთვე სახედ არიან ურწმუნონი და უკეთურნი.
და	შტ.მოქც	და დაჯდა მეფედ ბაკურ, ძჱ რევისი.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს აღუღებიეს დღეს ჴმაჲ ღაღადებისაჲ და იტყჳს „გულის-წყრომასა თქუენსა ნუ სცოდავთ“,
და	შტ.ფსალ	რომელსა ჟამსა იქმოდით და განრისხებულ იყვნეთ, ნუვის აჭირვებთ და ნუვის ბოროტსა ბოროტისა წილ მიაგებთ.
და	შტ.ფსალ	„რაჲ თქუან გულთა თქუენთა, სარეცელთა თქუენთა ზედა შეინანეთ“, რამეთუ სარეცლად დაწყნარებულებასა იტყჳს და ღამესა – ჟამად განსუენებისა.
და	შტ.ფსალ	ხოლო შჯულისმდებელი ასწავებს მათ და ეტყჳს: „შეწირეთ უფლისა მსხუერპლი სიმართლისაჲ და ესევდით უფალსა“.
და	შტ.ფსალ	გამოვიძიეთ და ვპოვეთ ძუელისა შჯულისა მცნებათა და საკუერთხთა და მსხუერპლთა მოსესთა,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ შეწირიან საკუერთხი წარმართთა და ჰურიათა, ვითარცა აწ მწვალებელნი და წარმართნი საკუერთხსა ჰყოფენ.
და	შტ.ფსალ	ვითარ იყო კრებულსა მას ზედა წმიდათა მოციქულთასა და დაადგრა მადლი თითოვეულსა მათ ზედა და დაჰნერგა მათ შორის მეცნიერებაჲ.
და	შტ.ფსალ	მას ჟამსა ყოველთა კიდეთა განყოფაჲ მოსცა მათ და მეუფებაჲ.
და	შტ.ფსალ	რომელნი აღმოსავალით კერძო და რომელნიმე დასავალით კერძო და სხუანი მრავალნი ადგილნი უბრძანნა განწმედად და განსპეტაკებად
და	შტ.ფსალ	და მათ ყვეს განბანაჲ ბაყლთა მათთაჲ და ვითარცა თოვლნი განასპეტაკნეს.
და	შტ.ფსალ	უწინარეს წინაჲსწარმეტყუელეს ადგილისა მისთჳს სელმონად და გჳჩუენებს სელმონი იერუსალჱმსა ქალაქსა და გამოაჩინებს,
და	შტ.ფსალ	„მთაჲ ღმრთისაჲ, მთაჲ პოხილი, მთაჲ შეყოფილი“; ვითარცა უწოდის მოციქულთა ოდესმე ეტლად, ოდესმე მახარებელად და მთავრად და მეუფედ,
და	შტ.ფსალ	და კუალად ესაია ღაღადებს და იტყჳს: „დღესა მას უკუანაჲსკნელსა გამოცხადებულ მთაჲ უფლისაჲ მთად პოხილად და შეყოფილად“.
და	შტ.ფსალ	უწესს ყოველთა მორწმუნეთა და რომელთა დაუმკჳდრებიეს მოძღურებასა თანა მოციქულთასა.
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს, რომელსა გარე-მოდგომილ არიან ანგელოზნი და ეკლესიასა განწყობილნი,
და	შტ.ფსალ	ურთიერთას შეყოფილნი სცვენ და მათ თანა-აქუს სულიერი საზრდელი წმიდაჲ მადლისაჲ პოხიერებითა ღმრთისაჲთა.
და	შტ.ფსალ	არამედ ნებაჲ ღმრთისაჲ ესე არს, რომელსა იტყჳს: „შეწირეთ მსხუერპლი სიმართლისაჲ და ესევდით უფალსა“.
და	შტ.ფსალ	ესრეთვე უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე ეტყჳს მოწაფეთა თჳსთა: „მე ვარ ვენაჴი და თქუენ რტონი და მამაჲ ჩემი მოქმედი არს;
და	შტ.ფსალ	ყოველმან რტომან, რომელი ჩემ თანა დანერგულ არს და არა გამოიღოს ნაყოფი, გარჱ განაგდოს იგი მამამან ჩემმან“.
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს, ვითარმედ რომელი არა ჩემითა ბრძანებითა, ვითარცა-იგი მე სარწმუნოვებაჲ და შჯული მივეც;
და	შტ.ფსალ	მრავალნი არიან, რომელნი არა მიისწრაფიან სარწმუნოვებად და ღმრთისმეცნიერებისა დიდებასა კაცთაგან ეძიებენ.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳსცა გჳჩუენებს და პირად-პირადითა სიმჴნითა ჰნებავს განმართლებაჲ.
და	შტ.ფსალ	ამას მათ ზედა იტყჳს, რომელთა ზედა ოდესმე მიიწიის მწუხარებაჲ და ჭირი და უსასო-იქმნნიან თავით თჳსით
და	შტ.ფსალ	და მოწყინებულნი სულმოკლებით იტყოდიან: „ვინ გჳჩუენოს ჩუენ კეთილი უფლისაჲ?“ აწ ესერა კეთილი ღმრთისაჲ ურთიერთას განგუარჩევს მათგან, რომელნი წარმდებ იქმნნეს.
და	შტ.ფსალ	მოეც სიხარული გულთა ჩუენთა“: რამეთუ იგინი მოწყინებით ზრახვიდეს და იტყოდეს მსგავსად კაცობრივისა ურწმუნოვებისათჳს თჳსისა.
და	შტ.ფსალ	იქმნნეს ხოლო რომელნი შენმიერითა ღმრთისმეცნიერებითა, შენდა მიმართ გჳრწმენა და გამოგჳჩნდა ჩუენ ნათელი პირისა შენისაჲ,
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს სარწმუნოვებაჲ ქრისტეს მეცნიერებისათჳს და თანა-წარმჴდეს, რომელნი აღდგომილ იყვნეს ჩუენ ზედა
და	შტ.ფსალ	და შემაწუხებდეს ჩუენ, კეთილად და მოეც სიხარული გულთა ჩუენთა.
და	შტ.ფსალ	და კუალად აშურებს უმადლოთა მათ და ეტყჳს: მათ თანა არს კეთილის-ყოფაჲ ღმრთისაჲ, „ნაყოფისაგან [იფქ]ლისა და ღჳნისა და ზეთისა მათისაჲთა აღავსნა იგინიო“.
და	შტ.ფსალ	და კუალად ამ[ხი]ლებს მათვე, რომელნი იტყჳან, თუ „ვინ გჳჩუენოს ჩუენ კეთილი უფლისაჲ?“
და	შტ.ფსალ	ამხილებს მათ, რომელთა კეთილი ქუეყანისაჲ შეიწყნარეს და არა იციან მადლობაჲ ღმრთისაჲ.
და	შტ.ფსალ	და რამეთუ სამითა ამით გჳჩუენებს ყოველთა კეთილთა ქუეყანისათა,
და	შტ.ფსალ	და სასოვებით ესე ყოველი შეიწყნარეს კეთილი და წარმდებებით იკადრეს თქუმად, თუ ვინ [გჳჩუენოს] ჩუენ კეთილი უფლისაჲო.
და	შტ.ფსალ	ხოლო მე ვიტყჳ: შეიწყნარე კეთილი უფლისა ჩუენისაჲ და ღმრთისმეცნიერებისა სასოვებაჲ, მრწამს და მშჳდობითა მით ამით სასოვებითა „დავწევ, დავიძინე.
და	შტ.ფსალ	და განვიღჳძე, რამეთუ შენ უფალმან მხოლომან სასოვებით დამამკჳდრე მე“.
და	შტ.ფსალ	ყოველნი, რომელნი შეძრწუნდეს და ურწმუნო იქმნნეს და მიწად მიიქცეს ზრახ[ვითა.....] თჳსთაჲთა ესევითართა [...] გამოიჴსნენ, ღმერთო, შენითა მოწყალებითა
და	შტ.ფსალ	და [კე]თილის-ყოფითა, წინამძღუარ-ე(ქ)მენ სასოვებისა და აუწყე მშჳდობაჲ და სასოვებაჲ აღდგომისაჲ,
და	შტ.ფსალ	ესრეთვე და უაღრესღა სიკუდილისაგან განსასუენებელსა და აღდგომასა მოველით.
და	შტ.ფსალ	და ძილად შეჰრაცხებს სიკუდილსა, და განღჳძებასა სასოვებით ახარებს და სიხარული ჰრწამს აღდგომისაჲ ღაღადებით.
და	შტ.ფსალ	შესხმაჲ აღუღებიეს და გალობს საქმეთათჳს, რომელნი იქმნებოდეს აღსასრულსა ჟამთასა, რამეთუ ესრეთ იტყჳს ზედა-წერილი, თუ „აღსრულებისათჳსო“.
და	შტ.ფსალ	რაოდენნი განსაცდელნი აღდგეს ეკლესიასა ზედა ანუ ვითარ ზეცით ღმრთისა შეწევნაჲ მიეწიფა და მცველ ექმნა.
და	შტ.ფსალ	და მათთჳს, რომელნი ჰბრძოდეს ეკლესიასა, თავადმან განმარტებულ ქმნნა ჴორცნი თჳსნი და დამორჩილებით მშჳდობა-ყო, მას ჟამსა მტერთა ეკლესიისათა ეკლესიად მოუწოდა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მწყემ[ს]თმთავარმან შეკრებისა მათისამან ქმნა ერთ სამწყსო და ერთ კრებულ.
და	შტ.ფსალ	დაცვულ ესე არს პირი და ძალი ფსალმუნისაჲ.
და	შტ.ფსალ	სხუათა ვიეთმე თარგმანთა არა კეთილად გაიკითხეს, ჰგონებდეს, თუ გოგისთჳს და მაგოგესთჳს თქმულ არს ფსალმუნი ესეო,
და	შტ.ფსალ	და სხუათა – აქაზისთჳს და ფაკეა ასურთა მეფისათჳს.
და	შტ.ფსალ	აწ მოვედით და სიტყუასა ფსალმუნისასა მივეახლნეთ და განცხადებულად გჳჩუენოს, თუ არა ხოლო ამისთჳს თქუმულ არს,
და	შტ.მოქც	და მოკუდა იოვანე ებისკოპოსი და დაჯდა იაკობ, მღდელი იგი მუნითვე მოსრული, მთავარეპისკოპოსად.
და	შტ.მოქც	და ოცდამესამესა წელსა აღმართებითგან პატიოსნისა ჯუარისა შეუქმნა კუბაჲ რევ და შეიქმნა საფლავი ქუემოსა ეკლესიასა.
და	შტ.ფსალ	არამედ ეკლესიისათჳს და განსაცდელთა მისთა დამშჳდებისათჳს, რამეთუ ესრე არს ზედა-წერილი, თუ: „საიდუმლოთათჳს“;
და	შტ.მოქც	და მოკუდ[ა] რევ და დაემარხა ცოლითურთ.
და	შტ.მოქც	და შემდგომად მისა, მეათესა წელსა, ამან ბაკურ დაიწყო წილკნისა ეკლესიასა და განიშორა ოცდამეათხუთმეტესა წელსა.
და	შტ.მოქც	და მოკუდა და დაეფლა ქუემოსა ეკლესიასა.
და	შტ.მოქც	და დაჯდა მეფედ ძმაჲ მისი თრდატ.
და	შტ.მოქც	და მთავარებისკოპოსი იყო ნერსჱ სომეხთა კათალიკოზისა დიაკონი იობ.
და	შტ.მოქც	და მეფემან რუჲსთვისა რუჲ გამოიღო და ეკლესიისა საფუძველი დადვა.
და	შტ.ფსალ	და წარმართთათჳს, თუ ვითარ დაუტევნეს მამულნი მსახურებანი და იქმნნეს ეკლესია და ჴორც ქრისტესა
და	შტ.მოქც	და მის ზევე ნეკრესს კახეთისასა ეკლესიაჲ აღიშენა განსრულებით.
და	შტ.ფსალ	და ძჱ ღმრთის ზეგარდამოჲთა შობითა და დედოფალ და სძალ მეუფისა ზეცათაჲსა.
და	შტ.ფსალ	და ძედ თჳსა და ძმად ესე თჳთ მოციქულნი ყვნა მთავრად ყოველსა ქუეყანასა შინა.
და	შტ.მოქც	და შემდგომად მისა დადგა ვარაზ-ბაკურ მეფედ.
და	შტ.ფსალ	დადვეს მრავალთა შინა განსაცხრომელთა, ღელვათა, ხედვიდეს და იტყოდეს: „ღმერთი ჩუენი შესავედრებელ, ძალ, მწე ჭირთა ზედა, რომელთა მპოვნეს ჩუენ ფრიად“.
და	შტ.მოქც	და მისა ზევე სპარსთა მეფისა მარზაპარნი შემოვიდეს სივნიეთა და იგი ჴიდარდ უკუჯდა.
და	შტ.მოქც	და მთავარებისკოპოსი იყო იგივე იობ.
და	შტ.ფსალ	და იტყჳან: „ამისთჳს არა მეშინოდის მე ძწოლასა ქუეყანისასა და ცვალებასა მთათასა და გულსა ზღჳსასა“.
და	შტ.ფსალ	ამათ მთათათჳს და ჴევთათჳს უწინარეს წინაჲსწარმეტყუელებს ესაია
და	შტ.მოქც	და მისა ზჱ აღაშენეს აზნაურთა წმიდაჲ იგი ეკლესიაჲ მცხეთას და დაამოთაულეს დიდსა მას ეკლესიასა სოფლებითა და ქარდაგებითა ქართლს შინა.
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „ყოველნი ჴევნი აღმოივსნეს და მთანი და ბორცუნი დამდაბლდეს, იყოს ძნელოვანი იგი ველად და ღირღუაროვანი იგი გზად წრფელად“.
და	შტ.ფსალ	და ღრმად და ჴევად უწოდა გლახაკთა და შეურაცხთა ნათესავთა, რომელნი აღმაღლდეს მეცნიერებად ღმრთისა.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად მეფობდა ბაკურ, ძჱ თრდატისი.
და	შტ.მოქც	და მთავარებისკოპოსი იყო ელია.
და	შტ.მოქც	და ამან აღაშენა ეკლესიაჲ ბოლნის[ს].
და	შტ.მოქც	და იმიერ განვიდა და განაახლნა არმაზნი სპარსთა შიშისათჳს.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად მეფობდა ფარსმან, დისწული თრდატისი.
და	შტ.მოქც	და მთავარებისკოპოსი იყო სჳმეონ.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად მეფობდა მირდატ.
და	შტ.მოქც	და ესე წარიყვანა პიტიახშმან ვარაშ ბაღდადს და მუნ მოკუდა.
და	შტ.ფსალ	მოიწია და აღესრულა წინაჲსწარმეტყუელებაჲ, რომელსა იტყოდა:
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად მეფობდა არჩილ, და მთავარებისკოპოსი იყო იონა.
და	შტ.ფსალ	„და ყოველი ჴევნები აღმოივსოს, ხოლო მთანი და ბორცუნი დამდაბლდეს,
და	შტ.მოქც	და მაშინ დაეცა ქუემოჲ ეკლესიაჲ.
და	შტ.ფსალ	დევთა სიმაღლენი და ტყუვილისა მსახურებანი მათნი, რომელ ზედა მთა-მაღალთა იყვნეს, და დამდაბლდეს
და	შტ.ფსალ	და უჩინოჲ საცთური აღიღო შორის და გზაჲ მართალი და წრფელი იქმნა“.
და	შტ.ფსალ	„ამისთჳს“, რამეთუ – ყოველი სული დაწყნარებულად და შეუშფოთებელად: არცა ძრვასა ქუეყანისასა, არცა ცვალებასა მთათასა და შორის ზღუასა,
და	შტ.მოქც	და იონა მოიცვალა გარეუბნისა ეკლესიასა და სუეტი იგი ცხოველი თანა-წარმოიღო.
და	შტ.მოქც	და მისა ზჱ აზნაურთა სტეფანე-წმიდაჲ აღაშენეს არაგუსა ზედა.
და	შტ.ფსალ	ესე გალობად აღუღებიეს, ფსალმუნებს და იტყჳს: „ამისთჳს არა მეშინოდის ჩუენ ძრვასა ქუეყანისასა, ცვალებასა მთათასა და გულსა ზღჳსასა“.
და	შტ.ფსალ	თუ ჯერ არს, პირველთა მათ ამაღლებულთა დამნთქმელთა იტყჳს დევთა და მსახურებასა მათსა.
და	შტ.ფსალ	აწ სრულიად დაანთქნა სიღრმემან უფსკრულისამან და არა საჩინო არიან.
და	შტ.ფსალ	„აქავდეს და შეძრწუნდეს წყალნი მათნი, შეძრწუნდეს მთანი ძლიერებითა მისითა“.
და	შტ.ფსალ	და ლუსტრას და დერბეს ეგრეთვე იქმნა.
და	შტ.ფსალ	და კუალად ფილიპელთა ქალაქსა და თესალონიკეს და ათენას და კორინთეს განცოფებული, ბილწი სული დევთაჲ – მთა-ქმნული, აღმაღლებული.
და	შტ.ფსალ	ესე ყოველნი აღდგეს ღელვანი და აღძრვანი ზედა წმიდათა მოციქულთა,
და	შტ.ფსალ	ესე ნეტარმან ამბაკუმ წინაჲსწარმეტყუელა და თქუა: „ივლინენ ზღუასა ზედა ჰუნენი შენნი შეძრწუნებად და აღძრვად, წყალთა უფსკრულთა“.
და	შტ.ფსალ	ცხენად და ჰუნედ უწოდა დასთა წმიდათა მოციქულთასა, რომელ შებმულ არიან ეტლთა საღმრთოთა, რომელნი იქმნნეს შვილ ღმრთის, ეტლად იტყჳს.
და	შტ.ფსალ	ესრეთ „აჰჴედ შენ ეტლთა შენთა ზედა და მჴედრობაჲ შენი ცხორება არს“.
და	შტ.ფსალ	გამოვიდა მშჳლდი შენი, ესე იგი არს ქადაგებაჲ და სახარებაჲ მოციქულთაჲ და მსახურებაჲ,
და	შტ.ფსალ	და სიმაღლჱ დევთაჲ წარსაწყმედელად ცთომილებისა მათისა და შემაბილწებელისაგან სულისა,
და	შტ.ფსალ	რომელი ვითარცა წყლისა აღმრღუეულისა და ღელვა-ატეხილისა განზრახვანი, და სულნი ყოველნი განაწრფელნა და განწმიდნა.
და	შტ.ფსალ	და განჴმეს და იცნეს ღმერთი ჭეშმარიტი.
და	შტ.ფსალ	ამას საეშმაკოსა ღუარად იტყჳს: „აქავდეს და შეძრწუნდეს წყალნი მათნი, შეძრწუნდეს მთანი ძლიერებითა მისითა“,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ დაეცა შეძრწუნებაჲ და ამბოხი დევთა სიმაღლისაჲ ჩუენგან და იქმნა გზად წრფელად და წარმართებულ ყოველთაგან,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ „სლვაჲ მდინარეთაჲ და წყალთა წმიდათაჲ ახარებს ქალაქსა ღმრთისასა“.
და	შტ.ფსალ	მდინარედ აქა სახარებასა უწოდა, ქალაქად – ეკლესიასა და რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან მისგან,
და	შტ.ფსალ	ხოლო სლვაჲ – რომელნი საღმრთოჲთა სახარებითა სარწმუნოვებით მოირწყვიან და იქმნებიან ნაყოფიერ.
და	შტ.ფსალ	ესრეთვე მდინარე ღმრთისაჲ, რომელი აღმოსცენდა მამისაგან სიტყუაჲ; და ბევრთა და ურიცხუთა მდინარეთა უწინარეს გჳჩუენებს და ყოველსა ნათესავსა კაცთასა განანათლებს.
და	შტ.ფსალ	მოციქულთა მიერ, ვითარცა წყლითა სულიერითა მოძღურებითა მათითა მოირწყვიან რომელნიმე ჰინდოეთს, და რომელნიმე ეგჳპტეს,
და	შტ.ფსალ	და სხუანი – საბერძნეთით კერძო და სპანიაჲთ და სხუანი – სხუას და წარმართნი მრავალნი.
და	შტ.ფსალ	რომელსა მუნ ქალაქად უწოდს და აქა საყოფლად წმიდად მაღლისა ღმრთისა სახელ-სდვა და დაიმკჳდრა შორის მათსა და სლვისა მათისა
და	შტ.ფსალ	და მე ვიყო ღმრთად მათა, იგინი იყვნენ ერად ჩემდა.
და	შტ.ფსალ	ღმერთმან ყოვლისა მპყრობელმან და მართალმან ეკლესიასა თჳსსა წარსადინელსა მდინარეთასა ახარა და ტაძარ ღმრთისა ქმნა;
და	შტ.ფსალ	და დაიმკჳდრა მას შინა და განწმიდა ესე და მორწყო ესე სულიერითა მოძღურებითა და ნაყოფის მომღებელ ქმნა ესე სიმართლისა მოქმედებითა.
და	შტ.ფსალ	და არს ღმერთი ყოველსა ჟამსა შორის მისსა, რომლისათჳსცა დიდსა მეფესა და წინაჲსწარმეტყუელსა დავითს ფსალმუნი აღუღებიეს და გალობს
და	შტ.ფსალ	და ფსალმუნებს და იტყჳს: „ღმერთი მათ შორის და იგი[ნი] არა შეიძრნენ“.
და	შტ.ფსალ	ესე ღმერთმან ყოვლისა მპყრობელმან სახარებასა შინა თქუა: „აჰა ესერა მე თქუენ თანა ვარ ყოველსა ჟამსა და ვიდრე აღსასრულამდჱ სოფლისა“
და	შტ.ფსალ	და კუალად: „სადაცა შეკრბენ ორნი ანუ სამნი სახელისა ჩემისათჳს, მე მუნ ვარ შორის მათსა“.
და	შტ.ფსალ	და პირად-პირადად შუენიერად და წყალობაჲ და შეწევნაჲ მისი მისწიფა მათ ღმერთმან დილითგან დილადმდჱ.
და	შტ.ფსალ	და მწრაფლ მისწიფა პირველად მოწყალებაჲ ღმრთისაჲ და იტყჳს: „შეძრწუნდეს წარმართნი და დამდაბლდეს მეფენი, მოსცა ჴმაჲ თჳსი მაღალმან და შეიძრა ქუეყანაჲ“.
და	შტ.ფსალ	მოწევნასა შეწევნისა ღმრთისასა იტყჳს: „შეძრწუნდეს წარმართნი და დამდაბლდეს მეფენი, მოსცა ჴმაჲ თჳსი მაღალმან და შეიძრა ქუეყანაჲ“.
და	შტ.ფსალ	შეძრწუნდეს წარმართნი და დამდაბლდეს ბრძოლანი მტერთანი და მოღებად გამოჴსნისა საკრველთაგან
და	შტ.ფსალ	და თქუა: „არა მოაკლდეს მთავარი იუდაჲსგან, არცა წინამძღუარი წყვილთაგან მისთა, ვიდრემდის მოვიდეს, რომელ არს მოლოდებაჲ, და იგი არს სასოვებაჲ წარმართთაჲ“.
და	შტ.ფსალ	ესერა ამისა შემდგომად მოვიდეს და მოიწინეს წინაჲსწარმეტყუელებანი მისნი.
და	შტ.ფსალ	ყოველთა, რომელთა ზედა-დაწერილი განჰმარტეს და თარგმანეს, განაცხადეს მას შინა,
და	შტ.ფსალ	[......] რად [....] სიტყუასა ღმრთისასა, ესე იგი არს მხოლოდშობილი ძჱ მისი, შეაერ[თა] მის თანა ეკლესიაჲ მისა და უწოდა მკჳდრად,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ თავ მისა არს ქრისტე და ასონი [მი]სნი – (ესე) თჳსთჳსად თითოვეული თჳსი,
და	შტ.ფსალ	„მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო, და დაიმკჳდრეთ სასუფეველი განმზადებული დასაბამითგან სოფლისაჲთ“.
და	შტ.ფსალ	და რჩეული მონაჲ ღმრთისაჲ პავლჱ იტყჳს: „სული ღმრთისაჲ ეწამების სულსა ჩუენსა,
და	შტ.ფსალ	ვითარმედ შვილნი ღმრთისანი ვართ, უკუეთუ შვილ, მკჳდრცა ღმრთისა თანა და მკჳდრობის-მოდგამ ქრისტეს თანა“.
და	შტ.ფსალ	წინაჲსწარმეტყუელთა მიერ მოავლინნა სიტყუანი თჳსნი და მწვალებელთა მათ თანა და ურჩულოთა მოცთომილთა,
და	შტ.ფსალ	რომელ სახლსავე თჳსსავე მას სახლსა ტაძრად თჳსა და ეკლესიად.
და	შტ.ფსალ	ხოლო აქა ამას ესრეთ ეტყჳს, რამეთუ „უფალმანცა დაიმკჳდროს იგი სრულიად და უკუნისამდე ჟამთა“.
და	შტ.ფსალ	და კუალად, ვითარმედ: „არა ვართ მონა, არამედ შვილ, უკუეთუ შვილ, მკჳდრცა ქრისტეს მიერ.“ აწ მკჳდრობისათჳს მრავალსა სხუასაცა ვჰპოვებთ საღმრთოთაგან წიგნთა.
და	შტ.ფსალ	ესე არს ძალი და ბუნებაჲ ფსალმუნისაჲ, რამეთუ რაოდენ ზედა-მიწევნით მოვედით შესლვად სიტყუათა ფსალმუნისათა.
და	შტ.ფსალ	არა თუ ესრე ეტყჳს, ვითარცა ჰურიათა მათ ტაძარსა ჟამ ერთ უწოდა ტაძრად და მიერითგან არღარა სახელ-სდვა მას თჳსად.
და	შტ.ფსალ	ესრეთ ნუ ჰგონებთ ეკლესიისათჳს, არამედ ამას შინა უკუნისამდე ჟამთა და სრულიად დაიმკჳდრა.
და	შტ.ფსალ	„სიტყუათა ჩემთაჲ ისმინე, უფალო, და გულისხმა-ყავ ღაღადებაჲ ჩემი, მომხედენ ჴმასა ლოცვისა ჩემისასა“.
და	შტ.ფსალ	„ეტლნი ღმრთისანი ბევრწილ არიან და ათასეულნი წარუმართებიან მას“.
და	შტ.ფსალ	მრავალგზის და მრავლით კერძო აღდგეს და მოიწინეს განსაცდელნი და ღელვანი ზედა ეკლესიასა,
და	შტ.ფსალ	არა ხოლო თუ ერთსა ეკლესიასა, არამედ ყოველთა სულთა, რომელნი სიწმიდით სახელ-დებულ არიან, მოივლინნეს მათ ზედა ჭირნი და შეძრწუნებანი,
და	შტ.ფსალ	არამედ ძლევაჲ პოვა ეკლესიამან და წმიდათა მისთა უფროჲს ყოველთა მტერთა მისთაჲსა.
და	შტ.ფსალ	არამედ ბევრნი ბევრთანი და ათასეულნი მრავალნი კრებულნი ეკლესიას განსასუენებელად დაადგინნა ღმერთმან
და	შტ.ფსალ	აღებად სამკჳდრებელი თჳსი სულითა წმიდითა თჳსითა და აღუთქუა მიცემად გჳრგჳნი დიდებისაჲ და წარუვალი სასუფეველი.
და	შტ.ფსალ	არამედ იყო ესე ყოველი, რაჲთა უფროჲსად გამოჩნდეს სიმჴნე ჩუენი და ღმრთისა მიმართ ვედრებანი ჩუენნი შევწირნეთ,
და	შტ.ფსალ	ვითარცა აწ მოძღურებაჲ გუასწავებს ჩუენ, თუ ვითარ ჯერ-არს ყოველთა ღმრთისა და მეუფისა ვედრებაჲ და სულ-თქუმათა შეწირვაჲ.
და	შტ.ფსალ	გუასწავებს ჩუენ ესრჱთ: „სიტყუათა ჩემთაჲ ისმინე, უფალო, და გულისხმა-ყავ ღაღადებაჲ ჩემი, მომხედენ ჴმასა ლოცვისა ჩემისასა, მეუფეო ჩემო და ღმერთო ჩემო“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ღმრთისათჳს რაოდენი რაჲ ჴორციელებაჲ თქუან წიგნთა, სწავლისა ჩუენისათჳს არს და არა თუ ბუნებისათჳს ღმრთეებისა.
და	შტ.ფსალ	შეისმინი თხოვისა ჩემისაჲ და განმაშორენ ჩემგან შეძრწუნებანი, ჭირნი უღმრთოვებისანი.
და	შტ.ფსალ	უწყი, რამეთუ ბილწ არიან წინაშე შენსა ყოველნი სლვანი და საქმენი უწესოვებისანი და რომელნი მოვიდენ, ნუ უღმრთოვებით ავლინებენ სლვათა თჳსთა.
და	შტ.ფსალ	ესე გალობად აღუღებიეს დავითს და განცხადებულად ფსალმუნსა შინა თჳსსა იტყჳს:
და	შტ.ფსალ	„მოიძულენ შენ ყოველნი, რომელნი იქმან უშჯულოვებასა, წარწყმიდენ, რომელნი იტყჳან სიცრუვესა; კაცი მოსისხლჱ და მზაკუვარი სძაგს უფალსა“.
და	შტ.ფსალ	და არა თუ იგი სხუაჲ ვინ იყო და ესე სხუაჲ იგივე თჳთ თავადი უფალი არს, რომელი ყოველთა სავსებით წინა-უძღჳს.
და	შტ.ფსალ	უკეთურებისა საქმენი და რომელთა წინა-აღდგომაჲ ღმრთისაჲ ენება და ცილობისა საქმენი მათნი არა ხოლო თუ ერთგზის მოიძაგნა და განიშორნა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ დაღაცათუ ჟამითი ჟამად წარმდებ იქმნნეს, ვერვე შეუძლეს ზედა მისლვად და წინა-აღდგომად სიტყუასა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა,
და	შტ.ფსალ	ყოვლად-ვე ესრეთ გჳჩუენებს წინაჲსწარმეტყუელი, ვითარმედ გარდამოჴდა, დაჴსნა მძლავრობაჲ ბრძოლათაჲ და პირველ ტყუე-ქმნულნი იგი იჴსნნა
და	შტ.ფსალ	და მოჰმადლა მათ განთავისუფლებაჲ, „აღჴდა მაღალსა და ტყუე წარმოტყუენა“: აღსლვასა მას გჳჩუენებს, რამეთუ გარდამოჴდა და მოწამე არს პავლჱ მოციქული.
და	შტ.ფსალ	რომელნი იტყჳან: მიჴსენ მე ყოველთაგან განსაცდელთა და მარჯუენითა შენითა დამიფარე მე ყოველთა მოვლინებულთა განსაცდელთაგან, რომელნი სახელ-დებულ არიან,
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს „ბჭეთაგან ჯოჯოხეთისათა“ და რამეთუ ყოველსა ჟამსა შევსწირავთ თავყუანის-ცემასა ტაძარსა შინა დიდებისა შენისასა,
და	შტ.ფსალ	რომელნი ტყუე იყვნეს ეშმაკისაგან, ცხორებად მოიტაცნა იგინი და მძლავრებისაგან და მონებისაგან ეშმაკისა მიჰმადლა მათ აზნაურებაჲ და აჴოცაჲ ცოდვათაჲ.
და	შტ.ფსალ	„უფალო, მიძეღუ მე სიმართლითა შენითა და მტერთა ჩემთათჳს წარმართე წინაშე ჩემსა გზაჲ შენი“, რამეთუ ყოველსა ჟამსა გზანი შენნი გამოწერილ არიან წინაშე თუალთა ჩემთა.
და	შტ.ფსალ	„ტყუე მოიღო და განუყო იგი ნიჭად ძეთა კაცთასა“.
და	შტ.ფსალ	თითოვეულისა მათგანისაგან ვიხილავ ამას, რამეთუ გზად წრფელთა იტყჳს და კუალად მათთჳს უფროჲსღა დაცვად ღმრთისაგან.
და	შტ.ფსალ	აწ უკუეთუ საქმეთა ჩემთაგან საფარველსა ფრთეთა შენთასა დამიფარო და მიძღოდი და წარმიმართო, განაგნე გზანი ჩემნი.
და	შტ.ფსალ	აღიღეს ნატყუენავი, პოვეს სარწმუნოვებაჲ კაცთა და განმდიდრებულნი იქმნნეს იგინი ძე ღმრთის
და	შტ.ფსალ	სჳმაქოს თქუა: „წრფელ-ყავ და წარჰმართე გზაჲ ჩემი, უფალო“.
და	შტ.ფსალ	და მოენიჭა სასუფეველი კეთილთაჲ, „რაჲთა ურწმუნოთა-ცა სამკჳდრებელად იყოს იგი“.
და	შტ.ფსალ	ამასვე წამებს ესაია და იტყჳს, ვითარმედ: „იყოს ძნელოვანი იგი ველად და ღირღუაროვანი – გზად წრფელად“.
და	შტ.ფსალ	და კუალად სხუასა ადგილსა იტყჳს დავით: „უფლისა მიერ არს სლვაჲ წრფელთაჲ და გზანი მისნი ჰნებვენ ფრიად“.
და	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „დღეს თუ ჴმისა ჩემისაჲ ისმინონ, მიენიჭოს მათ ყოველი კეთილი“, „უფალი ღმერთი კურთხეულ, კურთხეულ არს ღმერთი დღითი დღე“.
და	შტ.ფსალ	ბარუქ წინაჲსწარმეტყუელებს და გალობს, დიდებასა ღმრთისასა ახარებს ყოველთა და იტყჳს:
და	შტ.ფსალ	სადა არა იყოს ბრძოლაჲ, ითხოვენ მართალსა და წრფელსა და ადვილსა გზასა და ურთიერთას განცხადებულად მიუთხრობენ და ამხილებენ უღმრთოთა გმობასა;
და	შტ.ფსალ	და უწესოვებისა მათისა, და ბილწთა სიტყუათა მათთა ამისთჳს იტყჳს „არა არს პირსა მათსა ჭეშმარიტებაჲო,
და	შტ.ფსალ	და ურჩულოვებითა სავსე-ა გონებაჲ და პირი მათი, ვითარცა სამარჱ აღაღიან ჴორცი მათი“,
და	შტ.ფსალ	ესრჱთვე იგინი მეძვობითა, ყოვლითა შებილწებითა და სიმყრალითა, პირითა მათითა სიტყუათა გმობისათა იტყჳან და ზრახვენ,
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს ჟამსა ამას დავით: „უფალი ღმერთი ძალთაჲ ჴელის ამპყრობელ ჩუენდა და ღმერთი იაკობისი.
და	შტ.ფსალ	რომელსა იტყოდა იაკობ ჟამსა მას და წინაჲსწარმეტყუელებდა, ესე არს ღმერთი იაკობისი.
და	შტ.ფსალ	ესერა წინაჲსწარმეტყუელი დავით ჴმობს და იტყჳს: „მოვედით და იხილენით საქმენი ღმრთისანი, რომელ ყო საკჳრველი და სასწაული ქუეყანასა ზედა.
და	შტ.ფსალ	დააცადა ბრძოლაჲ კიდითგან კიდედმდე ქუეყანისა, მშჳლდები შემუსრა, დაფქვა საჭურველი და ფარები დაწუა ცეცხლითა.
და	შტ.ფსალ	მოიცალეთ და გულისხმა-ყავთ, რამეთუ მე ვარ ღმერთი, აღვმაღლდი წარმართთა ზედა და ავმაღლდი ქუეყანასა ზედა“.
და	შტ.ფსალ	ამას ხილვად იტყჳს ყოვლისა კაცისად, რომლისათჳსცა ადრე-ადრე და მეყსეულად მიცვალებაჲ იქმნა ბოროტისაგან სიმაღლედ, და რისხვისაგან – მშჳდობად,
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს უწესონი ზრახვანი მათნი და მგმობარი ენაჲ მათი, რომელნი ღმრთისა თანა და წმიდათა მისთა თანა ყოველსა ჟამსა წარმდებებით მიავლინებენ ენასა თჳსსა.
და	შტ.ფსალ	და უღმრთოვებისაგან – სიმართლედ, და სიკუდილისაგან – ცხორებად, და ჯოჯოხეთისაგან – სასუფეველად.
და	შტ.ფსალ	ამის ყოვლისათჳს გულისხმა-ყავთ და იხილეთ, რამეთუ მე ვარ ღმერთი და ყოველთა დაბადებულთა შემოქმედი
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ყოვლითა მზაკუვარებითა და დრკუვებითა არიან ზრახვანი მათნი.
და	შტ.ფსალ	და არა მარტოდ ხოლო ჰურიათაჲ, არამედ ყოველთა წარმართთაჲცა და მართალი კიდითგან კიდედმდე ქუეყანისა.
და	შტ.ფსალ	და აღმაღლებულ არს და განცხადებულ არს ყოველთა და ყო გამოჴსნაჲ.
და	შტ.ფსალ	უკუეთუ აღაღონ პირი მათი, სიმყრალჱ და სული გმობისაჲ მიავლინიან ღმრთისა თანა, და თუ მდუმრიად ზაკუვასა იტყოდიან.
და	შტ.ფსალ	ამის ყოვლისათჳს დასსა, კრებულსა ყოველთა მართალთასა და მორწმუნეთასა და მოციქულთასა გალობაჲ აღუღებიეს დავითის თანა,
და	შტ.ფსალ	ჴმობენ და იტყჳან: „უფალი ღმერთი ძალთაჲ ჩუენ თანა, ჴელის ამპყრობელ ჩუენდა ღმერთი იაკობისი“.
და	შტ.ფსალ	იტყოდეს ვიეთნიმე ჟამსა მას გოგისთჳს და მაგოგესთჳს, გინა აქაზისთჳს ანუ თუ ეზეკიაჲსთჳს და სენაქერიმისთჳს.
და	შტ.ფსალ	ანუ ვინ დააცადა ბრძოლაჲ და შექმნა მშჳდობაჲ? გარნა მხოლოდშობილმან ძემან ღმრთისამან განაქარვა ბრძოლაჲ კიდითგან კიდედმდე ქუეყანისა,
და	შტ.ფსალ	და მოიყვანნეს იგინი საშჯელად და იყვნენ იგინი დაშჯილ, აღდგენ განსაცდელად საქმეთა თჳსთაგან, რომელნი ქუსვიდეს ვითარცა ქსელსა დედაზარდლისასა,
და	შტ.ფსალ	ყო მშჳდობაჲ ეკლესიისათჳს, რამეთუ ვითარცა ზღჳსა ღელვათა ჰქონდეს განცხრომანი და აღძრვანი ყოველთა კიდეთა და სასტიკთა ქართა,
და	შტ.ფსალ	დაეცნენ იგინი ამაოვებითა ზრახვათა მათთაჲთა და აღდგომასა გუემად ღირს არიან წარმდებებითა თჳსითა.
და	შტ.ფსალ	ჭეშმარიტად შემუსრა უფალმან მშჳლდები ბოროტი უღმრთოვებისაჲ, დაფქვა და აჴოცა და დაწუა ცეცხლითა ყოველი ფარები და ბჭენი, რომელნი ეკლესიასა ჰბრძოდეს,
და	შტ.ფსალ	აწ აჩუენე ძალი შენი და განკუეთე წარმდებებაჲ მათი და ახარჱ, რომელნი გესვენ შენ,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ იტყჳს ესერა ფსალმუნი ესე ესრეთ: „იხარებდენ შენდამი ყოველნი, რომელნი გესვენ შენ უკუნისამდე, იშუებდენ და შენ დაიმკჳდრო მათ შორის“,
და	შტ.ფსალ	იგინი, რომელნი შენ გესვიდეს მორწმუნენი, სიხარულითა აღივსნეს და მიიღეს შუებაჲ საუკუნოჲ.
და	შტ.ფსალ	და რომელსა ზედა დაეცეს, შემუსროს იგი, რამეთუ მშჳდობითა და ღმრთისმსახურებითა ელავს, დაუპყრიან ყოველნი კიდენი.
და	შტ.ფსალ	წარვიდეს იგინი და დაემკჳდრნეს ესენი.
და	შტ.ფსალ	შენმიერითა კურთხევითა და შენითა წყალობითა ჭირთაგან მისთა განსუენებაჲ და ფართოვებაჲ პოვა,
და	შტ.ფსალ	შენდა მიმართ იქადის და იტყჳს მსგავსად სიტყჳსა მის პავლესისა: „რომელი იქადოდის, უფლისა მიერ იქადოდენ“.
და	შტ.ფსალ	„წარგჳმართოს ჩუენ ღმერთმან მაცხოვარებისა ჩუენისამან“, რომელმან მაცხოვნნა ჩუენ ყოველნი და გზანი ჩუენნი წარგჳმართნა სიმართლით.
და	შტ.ფსალ	მრავალგზის ვთქჳთ, თუ რაჲ არს აღსასრული და ვაჩინეთ, თუ რაჲ აღსასრულსა ჟამთასა იქმნა და ეკლესიად ეწოდა,
და	შტ.ფსალ	აწ აქა ამას იტყჳს, ვითარმედ სათნოვებითა და კეთილითა ნებისა შენისაჲთა და მრავლითა ჩუენდა მომართ კაცთმოყუარებითა მოწყალებისა შენისაჲთა
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მან განმიღო კარი ჯოჯოხეთისაჲ, დაჴშული ჩუენ ზედა და ბჭენი მისნი რვალისანი და მოქლონნი რკინისანი შემუსრნა.
და	შტ.ფსალ	და უფალმან თავადმან თჳთ ყო გამოჴსნაჲ სიკუდილისაგან და მიჴსნნა ბნელისაგან მღჳმისა და მომიყვანნა ცხორებად.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ პავლე იტყჳს: „მრავლით კერძო და მრავლით სახით მაშინვე იტყოდა წინაჲსწარმეტყუელთა მიერ თჳსთა,
და	შტ.ფსალ	გჳთხრობს: განახუნა ბჭენი ჯოჯოხეთისანი და „ყო გამოსლვაჲ სიკუდილისაგან და განახუნა და შემუსრნა თხემნი მტერთა თჳსთანი“.
და	შტ.ფსალ	ხოლო ძენი კორესნი, რამეთუ იყვნეს იგინი და ასაფ და ედითომ და სხუანი-ცა ჴმა-შუენიერნი და დასის-თავნი შემასხმელნი,
და	შტ.ფსალ	რომელთა აღიღიან ჴმაჲ დავითის თანა და შეჴმობით ჴმასა მისსა განჰკაზმვიდეს და ასწავებდეს დასსა, რამეთუ იყვნეს სულშეზავებულნი მადლითა მისითა
და	შტ.ფსალ	და ნებიერად და შუენიერად შემსგავსებულად გალობდეს.
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს, თუ „ძეთა ზედა კორესთაო “, და ასაფს და ედითომს.
და	შტ.ფსალ	აწ ვთქ[უ]ათ ძალი და პირი ფსალმუნისაჲ, რამეთუ თქუმულ არს ფსალმუნი ესე გამოჴსნისათჳს ყოველთა წარმართთაჲსა,
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს თმაჲ ტყავითურთ და არა უტევა, ვიდრემდის სამართლისა საშჯელითა თჳსითა ყოველივე აღწონილად მიაგო.
და	შტ.ფსალ	და ვითარ ძლევით დაინთქა ყოველი უღმრთოვებაჲ და ქმნა დიდი მშჳდობაჲ ეკლესიისა თჳსისათჳს მხოლოდშობილმან ძემან ღმრთისამან.
და	შტ.ფსალ	„აღიტყუელენით ჴელნი თქუენნი ყოველთა წარმართთა და ღაღადებდით ღმრთისა მიმართ ჴმითა სიხარულისაჲთა,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ უფალი მაღალ და საშინელ არს და მეუფჱ დიდ არს ყოველსა ქუეყანასა ზედა“.
და	შტ.ფსალ	საწინაჲსწარმეტყუელოჲ სიტყუაჲ წარმოიღებს ამას და იტყჳს: რომელ არს მოციქულთა დასი და კრებულნი ყოველთა წარმართთანი, გალობად ღმრთისა იწოდნეს.
და	შტ.ფსალ	ესე არს ძლევისა მხიარულებაჲ და სიხარული.
და	შტ.ფსალ	იტყჳს: „აღიტყუელენით ჴელნი თქუენნი ყოველთა წარმართთა და ღაღადებდით ღმრთისა მიმართ ჴმითა სიხარულისაჲთა“.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მუნ აჴსენა ამბოხი და შეძრწუნებაჲ და იტყოდა მერმე ძლევასა და მშჳდობასა ეკლესიისასა.
და	შტ.ფსალ	რომელი-იგი ზედა საუფლოთა მათ ჴორცთა იკადრა მოვლინებად წმიდაჲ იგი უბიწოჲ და უბრალოჲ ჴორცი ბუნებითა ჩუენითა რომელ აქუნდა.
და	შტ.ფსალ	ესრე სახედ ფსალმუნი ესე იხილა, ძლევაჲ, რომელი მის მიერ იქმნა, და უბრძანებს ყოველთა მორწმუნეთა დასსა, კრებულსა აღტყუელვად ჴელთა,
და	შტ.ფსალ	ქებისა აღებად და გალობად და თქუმად: „შენ, უფალო, მაღალ და საშინელ ხარ და მეუფე დიდ არს ყოველსა ქუეყანასა ზედა“.
და	შტ.ფსალ	გჳჩუენა და განაცხადა და „დაგუამორჩილნა ერნი ჩუენ ქუეშე და წარმართნი ქუეშჱ ფერჴთა ჩუენთა
და	შტ.ფსალ	და გამოგჳრჩინა ჩუენ სამკჳდრებელად თჳსა, და შუენიერებაჲ იაკობისი, რომელ შეიყუარა“.
და	შტ.ფსალ	სჳმაქოს კრებულისა თანა თქუა და იტყჳს: „მეუფისა თანა შუენიერებაჲ იაკობისიო, შუენიერებაჲ წმიდათა მისთაჲ“.
და	შტ.ფსალ	ესე გამოაჩინებს თქუმითა, თუ მართალთა და წმიდათა და მორწმუნეთა განძლიერებად და ძლევად განწყობილნი აღტყუელვით გალობენ.
და	შტ.ფსალ	და აღესრულა მოსლვაჲ მხოლოდ-შობილისა ძისა ღმრთისაჲ და მოციქულთა მისთა რწმუნებად ყოველთა წარმართთა.
და	შტ.ფსალ	და მცირედღა დაემორჩილნეს კრებულნი და მეფენი და ნათესავნი და ასწავეს მათ ფსალმუნი
და	შტ.ფსალ	ამას იტყჳს მჴსნელი სახარებასა შინა, თუ: „მოვალს მთავარი იგი ამის სოფლისაჲ და ჩემ თანა არარაჲ პოვოს“,
და	შტ.ფსალ	და გალობაჲ ჭეშმარიტისა ღ˜ჲ მიცემად დიდებით გალობაჲ და შუენიერებაჲ იაკობისი,
და	შტ.ფსალ	რომელ აღუთქუა შვილთა მართალთაჲსა კურთხევად მათგან წარმართნი, მხოლოდშობილისაგან ძისა ღმრთისა იქმნა და აღესრულა,
და	შტ.ფსალ	არამედ დაღაცათუ არარაჲ პოვა მსგავსად წარმდებებისა თჳსისა, ეშმაკმან მო-ვე-ავლინა საუფლოთა ჴორცთა ზედა და სიკუდილდ მისცნა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ რომელსა ჟამსა დაამორჩილა თავი თჳსი მათთჳს, წარმართნი და უღმრთონი სასოვებად მშჳდობისა მოიყვანნა და სარწმუნოვებად და დიდების-მეტყუელებად.
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს: „შემუსრნა თავნი და თმანი ტყავითურთ“,
და	შტ.ფსალ	და მერმე იტყჳს: „აღმაღლდა ღმერთი კურთხევითა და უფალი ჴმითა სტჳრისაჲთა“.
და	შტ.ფსალ	რომელი ამას ყოველსა იტყჳს, ძლევასა წარჰმართებს და დაწყნარებასა, იგი არს ჭეშმარიტი მხოლოდშობილი ძჱ ღმრთისაჲ,
და	შტ.ფსალ	რომელი განკაცნა და დაჰჴსნა ბუნებაჲ სიკუდილისაჲ და ეშმაკისაჲ და გამოგჳჴსნნა და უკუდავებაჲ მოგუმადლა ყოველთა კაცთა.
და	შტ.ფსალ	ესე არს ღმერთი ჭეშმარიტი, მხოლოდ-შობილი ძჱ ღმრთისაჲ, რომელი დიდითა ძლევითა აღმაღლდა ზეცად და მოუვლინა ანგელოზი წმიდათა მოციქულთა თჳსთა.
და	შტ.ფსალ	და კუალად ერთგზის დიდებით მოსლვისა მისისათჳს ახარა მათ და ჰრქუა ესე იესუ, რომელი წინაშე თქუენსა აღმაღლდა ზეცად.
და	შტ.ფსალ	ვითარ აღმაღლდა უფალი ზეცად, წინა-მიეგებვოდეს მას ანგელოზთმთავარნი და ძალნი და მთავრობანი, უფლებანი და ჴელმწიფებანი და ბევრნი ბევრთანი.
და	შტ.ფსალ	დასნი ღაღადებით იტყოდეს: „აღიხუენით ბჭენი თქუენნი, მთავარნო, ზე და აღიხუნენ ბჭენი საუკუნენი და შევიდეს მეუფე დიდებისაჲ“.
და	შტ.ფსალ	ამას პირად-პირადად, შუენიერად და დიდებულად იტყოდეს: „აღმაღლდა ღმერთი ღაღადებითა და უფალი ჴმითა სტჳრისაჲთა“ აჴდა მაღალსა ესევითარითა გალობითა.
და	შტ.ფსალ	ამისა შემდგომად იქმნა შეერთებაჲ ზეცისათაჲ და ქუეყანისათაჲ,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ რომლითა წარმდებ იქმნა, წულილადითა გამოძიებითა ყოველივე მიაგო და დასაჯა ეშმაკი და სიკუდილი, რომელ არს მთავრობაჲ მისი,
და	შტ.ფსალ	და დაჰჴსნნა და შემუსრნა ბჭენი ჯოჯოხეთისანი კაცთ-მოყუარემან მოწყალებითა თჳსითა.
და	შტ.ფსალ	გონებაჲ კაცობრივი გამოიყვანა და განარინა სიკუდილისაგან და მიჰმადლა მას მინიჭებად აზნაურებაჲ და მაცხოვარებაჲ.
და	შტ.ფსალ	თქუა უფალმან: „ღრმათაგან და უფსკრულთა მოვაქცინე და მოქლონთაგან მოუქცეველთა და ბჭეთაგან წარსაწყმედელთა მოვიყვანნე იგინი“.
და	შტ.ფსალ	ესე იგი არს: ცოდვისაგან და ურჩულოვებისა და შუვათაგან სიკუდილისათა წარწყმედული ბუნებაჲ ჩუენი იჴსნა,
და	შტ.ფსალ	მოგუმადლა ცხორებაჲ და გამოგჳყვანნა და დაგუსხნა ჩუენ მარჯუენით ღმრთისა,
და	შტ.ფსალ	„რაჲთა შეისოვლნენ ფერჴნი შენნი სისხლითა, და ენანი ძაღლთა შენთანი – სისხლითა მტერთა შენთაჲთა“.
და	შტ.ფსალ	აღუღებიეს სახე და გჳჩუენებს, თუ რომლითა ბრძოლითა იძლია მძლავრი.
და	შტ.ფსალ	და განქარდა მთავრობაჲ მისი, ესე იგი არს სიკუდილი,
და	შტ.ფსალ	და რომელ ძაღლად უწესს წარმართთა რომელთა, რამეთუ მისცა მათ სიკუდილი ფერჴითა დასათრგუნველად და თავი ვეშაპისაჲ მისცა მათ საჭმლად.
და	შტ.ფსალ	ამასვე განგჳმარტებს ესაია და იტყჳს: „საწნეხელი ერთი აღვავსე და დავწნიხე იგი ძლიერებითა ჩემითა და შევმუსრე იგი რისხვითა ჩემითა და დასწუთა სამოსელსა ჩემსა“.
და	შტ.ფსალ	სხუასა, რომელსა იტყჳს შემდგომად ამისა: გამოჩნდეს სლვანი შენნი, ღმერთო, სლვანი ღმრთისა ჩუენისანი და მეუფისა წმიდისანი“,
და	შტ.ფსალ	ესერა ერთითა ჴმითა ზეცისანი და ქუეყანისანი სულიერსა დიდებისმეტყუელებასა ყოვლად ძლიერისა მეუფისა შესწირვენ,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ყოველსა კაცსა ჭეშმარიტმან ღმერთმან მოსცა დიდებულებაჲ და ძედ ღმრთისა ყოფად მიჰმადლა მორწმუნეთა თჳსთა და ადიდნა იგინი,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ყოველთა წარმართთა გულისხმა-ყვეს, ვითარმედ იგი არს ღმერთი ჭეშმარიტი, ღმერთი და მეუფჱ დიდი ზედა ყოველსა ქუეყანასა
და	შტ.ფსალ	და დიდებით დაჯდა მარჯუენით მამისა მაღალთა შინა.
და	შტ.ფსალ	ესე არს, რომელსა იტყჳს, თუ „ღმერთი დაჯდა საყდართა ზედა სიწმიდისა მისისათა“, რამეთუ მისნი იყვნეს და არა თუ ჟამსა მას დაიპყრნა.
და	შტ.ფსალ	ამისა მსგავსად ჴმობს პავლე და იტყჳს: „დაჯდა მარჯუენით დიდებისა მაღალთა შინა“, რომელსა იტყჳს, თუ: „უგალობდით მას სიბრძნითა.
და	შტ.ფსალ	არა ხოლო თუ იტყჳს ჴმისა ამობერვითა ოდენ და პირითა მღაღადებელითა,
და	შტ.ფსალ	არამედ გულისხმის-ყოფით და სიბრძნით და გამოკითხვით და განგონებით და მადლობით უფლებასა მისსა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ ყოველთა მთავართა წარმართთაჲსა დაუტევნეს მამულნი ღმერთნი მათნი და შერთვად მოვიდეს ღმრთისა თანა აბრაჰამისა,
და	შტ.ფსალ	იქმნეს განმართლებულ და შვილ აბრაჰამისა.
და	შტ.ფსალ	გალობაჲ ქუეყანით აღმაღლდა, რამეთუ ძალითა ღმრთისაჲთა სიბრძნით შემუსრ[ნ]ეს ბჭენი ჯოჯოხეთისანი და სიკუდილისანი.
და	შტ.ფსალ	და აღიღო მძლავრებაჲ ეშმაკისაჲ და მიჰმადლა ყოველთავე ცხორებაჲ და სასუფეველი და აღაღო პირი ჩუენი.
და	შტ.ფსალ	და ყოველნი ჴმითა სიხარულისაჲთა გალობად ღმრთისა.
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მაღალ და საშინელ არს და მეუფე დიდ არს ყოველსა ქუეყანასა ზედა“.
და	შტ.მოქც	ხოლო [ოდეს დაა]სრულა სრბაჲ [თჳსი] სარწმუნოვებასა ზედა წმიდისა სამებისასა წმიდამან და სანატრელმან დედუფალმან ნინო,
და	შტ.მოქც	არწმუნა ყოველთა აღსაარება[ჲ] მამისა და ძისა და წმიდისა სულისაჲ, ნათლის-ღებითა მოსლვაჲ ქრისტესი და შობაჲ წმიდისაგან ქალწულისა,
და	შტ.მოქც	ნათლის-ღებაჲ და სიკუდილი ქრისტესი და აღდგომა[ჲ] მკუდრეთით, შემდგომად სიკუდილისა უკუდავებაჲ და ცხორებაჲ, მეორედ მოსლვაჲ ძისა ღმრთისაჲ ქუეყანად,
და	შტ.მოქც	მართალთა ცხოვრება[ჲ] და ცოდვილთა შურისგებაჲ, რამეთუ მისა არს სუფევაჲ უკუნითი უკუნისამდე და მერმეცა, ამენ.
და	შტ.თქ.იპოლ	უძლურნი იგი არიანვე მისნი და არა ჰბრძავნ წარტყუენულთა მათ მის მიერ, ხოლო რომელთა ჰქონდენ ფრთენი სიმართლისანი,
და	შტ.მოქც	მაშინ შეუკრბეს მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი დედებითურთ და სიმრავლჱ ერთა ძლიერთაჲ,
და	შტ.მოქც	დასცუეთდეს მცირესა მას და ძუელსა სამოსელსა მისსა მთხუევითა სარწმუნოვებით და იძულებით.
და	შტ.მოქც	რომელთა დამოსდიოდეს ნაკადულნი ცრემლთანი თუალთაგან მათთა განშოვრებისათჳს მოძღურისა, მოღუ[ა]წისა და სნეულთა მკურნალისა ჴელოვნისა.
და	შტ.მოქც	ეტყოდეს დედოფალი სალომე უჟარმელი და პეროჟავრი სივნიელი და მათ თანა ყოველნი მთავარნი ჰკითხვიდეს მას და ეტყოდეს:
და	შტ.მოქც	რამეთუ ესერა გჳსწავიეს შენ მიერ, ვითარმედ ყოფილ არიან წინაჲსწარმეტყუელნი პირველ მოსლვადმდე ძისა ღმრთისა ქუეყანად და მერმე მოციქულნი ათორმეტნი,
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო იგი, რომელსა არა ჰმოსიეს სამოსელი საქორწინე, განჴადონ იგი ბნელსა მას გარესკნელსა და [არა] აუფლონ მას ჭამად პურისა მისგან საქორწინისაჲსა.
და	შტ.ფსალ	სლვად ღმრთისა მოღუაწებასა სახელ-სდებს მეუფისა წმიდისასა, რამეთუ მწუერვალთაგან ნათესავისა წმიდისათა და სამეუფოჲსათა აღმოსცენდა.
და	შტ.მოქც	და კუალად სამეოცდაათორმეტნი და ჩუენდა არავინ მოავლინა ღმერთმან, გარნა შენ.
და	შტ.მოქც	და ვითარ იტყჳ, ვითარმედ: „ტყუე ვარი მე, ანუ ვითარცა ჰინდოეთს თუ?“.
და	შტ.მოქც	და მაშინ მოვიდა ქრამ ხუარბორზარდ, სპარსთა მეფისა პიტიახში, ტფილისად ქალაქად, ციხედ.
და	შტ.მოქც	მაშინ იწყო სიტყუად ნინო და თქუა: „ასულნო სარწმუნოვებისანო, მახლობელნო ღმრთისანო,
და	შტ.მოქც	დედოფალნო ჩემნო, გხედავ თქუენ, ვითარცა პირველთა მათ წმიდათა დედათა ყოველსა მას სარწმუნოვებასა და სიყუარულსა ღმრთისასა.
და	შტ.ფსალ	აქა ამისა შემდგომად ახლისა აღთქუმისა და წესსა ზედა ეკლესიისასა ქებისა გალობაჲ აღუღებიეს, ფსალმუნებს და ყოველთა ასწავეს სიხარულით დიდებასა,
და	შტ.მოქც	და გინებს გზათა ჩემთა ცნობაჲ, გლახაკისა მჴევლისა თქუენისათა[ჲ] და გაუწყო-ცა.
და	შტ.ფსალ	და მთავრად უწოდს მოციქულთა, რომელნი იქმნნეს ჴელოვანთ-მოძღუარ და მაშენებელ ეკლესიისა.
და	შტ.მოქც	და ყოველნი შეიძრნეს სივლტოლით შეწევნად მათა ხოლო შემდგომად მცირედ-რჱ მოიწია სხუაჲ ღაღადისი ნუგეშინის-ცემისაჲ ი˜ჱმით ყოველსა ქუეყანასა,
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ ჰნებავნ, ვითარმცა შეიტყუვნა იგინი სიტყჳთა, მათ გარე-წარიცოდიან სიტყუაჲ მისი სასმენელთაგან მათთა.
და	შტ.ფსალ	ხოლო ქალწულნი მაქებელნი, რომელთა სიწმიდით ქალწულებაჲ დაიმარხეს და ქებაჲ ღმრთისა შეწირეს.
და	შტ.მოქც	არამედ მოიხუენით აღსაწერელნი წიგნისანი და დაწერეთ სიგლახაკჱ ჩემი და უდები ცხორებაჲ ჩემი,
და	შტ.ფსალ	„ეკლესიასა შინა აკურთხევდით ღმერთსა და უფალსა წყაროთაგან ისრაჱლისათა“.
და	შტ.მოქც	რაჲთა უწყოდიან შვილთაცა თქუენთა სარწმუნოვებაჲ თქუენი და შეწყნარებაჲ ჩემი, და სასწაულნი ღმრთისანი, რომელნი გიხილვან მცირედნი მთათა მათ ზედა,
და	შტ.თქ.იპოლ	მდიდარ იყო ჰამანი, შემდგომი მეფისაჲ, და აზრახა ცოლმან მისმან წარწყმედად ჰურიათა.
და	შტ.მოქც	მაყულოვანსა მას შინა, სუეტისა აღმართებასა, და მიერ წყაროსა მას ზედა, და ვიდრე აქა მოსლვადმდჱ ჩემდა.
და	შტ.მოქც	თჳთ უფალმან იცის და სულმან ჩემმან, რომელი უხილავს თუალთა ჩემთა ზეცით გარდამო ქუეყანასა ზედა“.
და	შტ.მოქც	მაშინ მო-ხოლო-იხუნეს საწერელნი სალომე უჟარმელმან და სივნიელმან პეროჟავრი.
და	შტ.მოქც	და იწყო სიტყუად წმიდამან ნინო და იგინი წერდეს.
და	შტ.თქ.იპოლ	რაჲთა შევიდეთ საქორწინესა მას ბრძენთა მათ თანა ქალწულთა, და არა დავეყენნეთ გარეშჱ სულელთა მათ თანა“.
და	შტ.ფსალ	რომელნი მადლითა სულისა წმიდისაჲთა ვითარცა წყარონი აღმოსცენდეს და წინაჲსწარმეტყუელებდეს და გუასწავებდეს კაცთა მცნებასა ღმრთისასა.
და	შტ.ფსალ	ვისწავეთ ჩუენ მცნებანი წინაჲსწარმეტყუელთაგან და უგალობთ ღმერთსა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ნუ ინაჴს-იდგამ ქორწილსა და ნუცა გარდაერევი ღჳნოსა;
და	შტ.მოქც	და შემდგომად მისა მოგჳ მთავარი სპარსი ხუარა სნეულ იყო, სულითა უკეთურითა ფიცხლად იგუემებოდა, სიკუდიდ მიწევნულ იყო.
და	შტ.მოქც	და მოგუნი მოგუეთას მოგობდეს ცეცხლისა მსახურებასა ზედა.
და	შტ.მოქც	და მისვე არჩილის ზე ოთხნი მთავარებისკოპოსნი გარდაიცვალნეს.
და	შტ.მოქც	და მერმჱ მეფობდა მირდატ.
და	შტ.თქ.იპოლ	და რამეთუ განსუენებაჲ იყო ყოველთა მაშურალთაჲ, თჳთ დაშურა, რაჲთა ყოველთა განგჳსუენოს.
და	შტ.მოქც	და მთავარებისკოპოსი იყო გლონოქორ.
და	შტ.თქ.იპოლ	ვდგეთ და ველოდით ბუნებასა მას მისსა ბუნებითა ამით ჩუენითა, რაჲთა დღესა მას განკითხვისასა ზიარ-მყვნეს ჩუენ ბუნებასა მას მისსა.
და	შტ.ფსალ	„მუნ ბენიამენი ჭაპუკი განმკჳრნე“ და წარმდები.
და	შტ.თქ.იპოლ	უკუეთუ დიდებულ ვყოთ მისი იგი ჩუენ თანა, მოგუეგებვოდის ჩუენითა მით და მიგჳზიდნეს თავისა თჳსისა თანა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და თუ უდებ-ვყოთ წინდი იგი მისი, რომელ აღგჳთქუა, მასცა განგუაშორნეს ჩუენ.
და	შტ.ფსალ	ხოლო აკჳლას იტყჳს: ბენიამენი ჭაპუკი მძლავრი“; თევდოტიონ: „ბენიამენი ჭაპუკი უსწავლოჲ და მიმზიდავი“,
და	შტ.თქ.იპოლ	ვითარცა მოციქული იგი იტყჳს: „ვითარცა მივიდა მამისა თჳსისა, აღგუამაღლნა და დამსხნა ჩუენ ცათა შინა
და	შტ.თქ.იპოლ	დაღათუ კაცისა ნებისა ოდენი არნ და რომელთავე ნაპრალთა შესრულ არნ, მზედვე იწოდებინ.
და	შტ.ფსალ	ესე მოიყვანა და იყო იგი ჭურად რჩეულად.
და	შტ.მოქც	და ესე მთავარებისკოპოსი ერისთვადცა იყო ბარაზბოდ პიტიახშისაგან ქართლს და ჰერეთს.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად მეფობდა დიდი ვახტანგ გოლგასარი, და მთავარებისკოპოსი იყო იოველ.
და	შტ.მოქც	და შემდგომად რაოდენისამე ჟამისა მოიქცა, და მთავარებისკოპოსი იყო მიქაელ.
და	შტ.თქ.იპოლ	და [თუ] ათასნი ჭურჭელნი აღავსნე, იგივე იწოდების და ზღჳსაგან არაჲ მოაკლდებინ.
და	შტ.მოქც	ხოლო მეფემან წარავლინნა მოციქულნი საბერძნეთა და ითხოვა მეფისაგან და პატრეაქისაგან კათალიკოზი.
და	შტ.მოქც	და თანა ჰყვანდა მას სამოველ მონაზონი, წმიდაჲ და ღირსი.
და	შტ.მოქც	და ესე იყო ქართლის მოქცევითგან რ~ო წელსა.
და	შტ.მოქც	მეფენი გარდაცვალებულ იყვნეს ათნი, და მთავარებისკოპოსნი ათცამეტნი.
და	შტ.მოქც	და ამისა შემდგომად მეფობდა დაჩი უჟარმელი, და კათალიკოზი იყო სამოველ და მისა ზე ტფილისს კაცნი დასხდებოდეს, და (მარიამ)-წმიდაჲ ეკლესიაჲ აღაშენეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და პირველად გულსა შინა კაცისასა იქმნების ბრძოლაჲ და დაიდგმის საზომი იგი და უღელი სიყუარული ღმრთისაჲ და სიყუარული ამის სოფლისაჲ და მერმე გამოვალს გარეშე და გინა თუ შფოთსა დახუდის კაცი, მაშინ განიკითხავნ თავსა თჳსსა და იტყჳნ: „ვთქუა, ანუ არა ვთქუა?“.
და	შტ.მოქც	და კათალიკოზი იყო პეტრე.
და	შტ.ფსალ	და ვითარცა ურთას სწავლით აღიზარდა იგი, „მთავარნი იუდაჲსნი – წინამძღუარნი მისნი, მთავარნი ზაბილოვნისნი და მთავარნი ნეფთალემისნი“.
და	შტ.მოქც	და ამისა შემდგომად მეფობდა ბაკურ, ძჱ დაჩისი, და კათალიკოზი იყო სამოველ.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად მეფობდა ფარსმან, და კათალიკოზი იყო თავფაჩაგ.
და	შტ.მოქც	და მისა ზევე ჩიმაგა ვ~.
და	შტ.მოქც	და მისა ზევე სპარსთა მეფობაჲ მცხეთად მოვიდა და შეაშფოთა ქართლი და ქალაქნი და წარვიდა.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად მეფობდა ფარსმან სხუაჲ, და კათალიკოზი იყო დასაბია, მკჳდრი მცხეთელი.
და	შტ.მოქც	და აქაჲთგან ორთა სახლთა აღიღეს კათალიკოზობაჲ მცხეთელთა მკჳდრთა.
და	შტ.მოქც	და მისვე მეფისა ზჱ კათალიკოზი იყო ევლალჱ.
და	შტ.თქ.იპოლ	მაშინ აწჳის სულმან მან წმიდამან ქრისტესა, რაჲთა აღდგომასა მას ჴორცთა მისთასა უფროჲსი ძალი და დიდებაჲ მიიღოს ჴორცითა თჳსითა.
და	შტ.მოქც	მაშინ მოვიდა ნეტარი იოვანე ზედაზადენელი შუვამდინარით ასურეთისაჲთ იგი და ათორმეტნი მოწაფენი მის თანა მოვიდეს.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად მეფობდა ბაკურ, და კათალიკოზი იყო მაკარი.
და	შტ.მოქც	და მისა ზევე ვარსქენ პიტიახში იყო.
და	შტ.მოქც	და შუშანიკ იწამა ცურტავს.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად კათალიკოზი იყო სამოველ, და მერმე – სიმონ-პეტრჱ.
და	შტ.მოქც	და მის ბაკურის ზევე დაესრულა მეფობაჲ ქართლისაჲ.
და	შტ.ფსალ	აჴსენა ნათესავი და ტომადტომადი მოციქულთაჲ და რომელსა ძმად უფლისად [ჰხადის]: იაკობ,
და	შტ.მოქც	მაშინ მცხეთაჲ ათხელდებოდა და ტფილისი ეშენებოდა, არმაზნი შემცირდებოდეს და კალაჲ განდიდნებოდა.
და	შტ.მოქც	სპარსნი უფლებდეს ქართლს და სომხითს და სივნიეთს და გუასპურაგანს; და კათალიკოზი იყო სამოველ და ნელად-რე შეკრბა ქართლი.
და	შტ.მოქც	და განაჩინეს ერისთავად გუარამ და მერმე – კურაპალატადცა.
და	შტ.მოქც	ამან დადვა საფუძველი პატიოსნისა ჯუარისაჲ და ამას ზე-ვე იყო კათალიკოზი სამოელვე სხუაჲ.
და	შტ.მოქც	და ტფილისისა მკჳდრთა დიდსა ეკლესიასა დაიწყეს: ნახევარსა იქმოდა ყოველი ერი და ნახევარსა ერისთავნი; და კათალიკოზი იყო ბართლომე.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად ერისთვობდა სტეფანოზ, ძჱ მისი, ძმაჲ დემეტრესი, და იქმოდა ეკლესიასა ჯუარისასა.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მივიდის ბუნად თჳსა ქრისტესა, და იდრტჳნის წინაშე ქრისტესა კაცისა მისთჳს, რომელმან შეაწუხა იგი.
და	შტ.მოქც	და უჴმო ციხისთავმან კალაჲთ ტფილისისაჲთ მეფესა ჰერაკლეს ვაც-ბოტობით.
და	შტ.მოქც	ხოლო მან ფერჴი დააპყრა და დანიელი მოიღო და მოიძია (სიტყუაჲ) ესე: „მოვიდეს ვაცი იგი მზის დასავალისაჲ და შემუსრნეს რქანი ვერძისა მის მზის აღმოსავალისანი“.
და	შტ.მოქც	და მეფემან ჰრქუა: „(უკუეთუ ჩემთჳს) ესრეთ იყოს სიტყუაჲ, მე მიგაგო მისაგებელი შენი“.
და	შტ.მოქც	და დაუტევა ჯიბღო ერისთავი ბრძოლად.
და	შტ.მოქც	და თჳთ წარვიდა ბაღდადს ბრძოლად ხუასრო მეფისა.
და	შტ.მოქც	ხოლო ამან ჯიბღო მცირეთა დღეთა შემდგომად კალაჲ გამოიღო და ციხისთავი იგი შეიპყრა და პირი დრაჰკნითა აღუვსო.
და	შტ.თქ.იპოლ	და მადლიერ არნ ქრისტე ჴორცთა მათ სიწმიდის-მმარხველთა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო ჟამსა, რომელსა თავყუანის-სცემნ დავით და აღიარებნ შეცოდებათა თჳსთა წინაშე ღმრთისა, ესრჱთ თქჳს:
და	შტ.თქ.იპოლ	ესრეცა აუწყა მას სულმან წმიდამან გ[ე]ეზისთჳს, ვითარმედ მიიპარა ვეცხლი იგი და დამალა.
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო შენ, საყუარელო, რაჟამს აგრძნე ბრძოლაჲ იგი მისი და სულითა არა აღსდუღნე და გონებაჲ შენი ზრუნვასა ამის სოფლისასა მოჰხჳო,
და	შტ.თქ.იპოლ	ხოლო შენ აღდეგ და თაყუანის-სცემდ და ილოცევდ, და მოვიდეს შენდავე სული იგი წმიდაჲ მცველი შენი და არა გერეოდის შენ მჴდომი იგი შენი,
და	შტ.თქ.იპოლ	უწყებით უწყინ მპარავმან მან მამასახლისისაჲ მის, შინა არნ ანუ არა, არამედ წინავე იმსტურონ და ისმენნ.
და	შტ.თქ.იპოლ	უკუეთუ მღჳძარე არნ და სახლეულნი განაკრძალნის, ეშინინ მპარავსა მას და ივლტინ.
და	შტ.ფსალ	პეტრე და ანდრია, იაკობ და იოვანე და ფილიპე სოფლისა მისგან ბეთსაიდით იყვნეს, მათჱ და იაკობ ალფესი – კაფარნაომით.
და	შტ.ფსალ	ესე ყოველნი იყვნეს გალილეაჲთ, ნათესავისაგან ზაბილოვნისა და ნეფთალემისა.
და	შტ.ფსალ	ესე მოწამებითა წინაჲსწარმეტყუელთაჲთა და სახარებისაჲთა და გჳწინაჲსწარმეტყუელებს და იტყჳს:
და	შტ.ფსალ	„ზაბილოვნისი და ნეფთალემისი“, ხოლო მახარებელი იტყჳს: „ქუეყანაჲ ზაბილოვნისი და ქუეყანაჲ ნეფთალემისი.
და	შტ.ფსალ	და ერი, რომელ სხდა ბნელსა და წიაღ იორდანესა, და გალილეაჲ წარმართ[თ]აჲ, რომელნი სხდეს ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, იხილეს ნათელი დიდი“.
და	შტ.ფსალ	„ბრძანე, ღმერთო, ძალითა შენითა და განაძლიერე ესე, ესე, რომელ შენ დაამტკიცე ჩუენდა ტაძრით წმიდით შენით იერუსალჱმითო“.
და	შტ.ფსალ	და დაამტკიცე ესე და განმაძლიერენ ჩუენო,
და	შტ.მოქც	და მერმჱ მრთელსა ტყავი გაჰჴადა და მეფესა უკუანა მისწია გარდბანს ვარაზ გრიგოლისსა შინა.
და	შტ.მოქც	წარვიდა ჰერაკლჱ და შემუსრა ბაღდადი და შეიპყრა ხუასრო მეფჱ და მოღებად სცა ძელი ცხორებისაჲ.
და	შტ.მოქც	და იწყო ბრძანებით შჱნებად იერუსალჱმსა და მოდისტოს დასუა პატრეაქად.
და	შტ.მოქც	და წარმოვიდა აქაჲთვე მეშჳდესა წელსა.
და	შტ.მოქც	და ვიდრე მოსლვადმდჱ მისა ტფილისს სიონი განეშორა მკჳდრთა, ხოლო ჯუარისა ეკლესიასა აკლდაღა.
და	შტ.მოქც	და ყოველნი მოგუნი და ცეცხლისა მსახურნი ანუ მოინათლნენ, ანუ მოისრნენ.
და	შტ.მოქც	ხოლო ჰერაკლე განწმიდა შჯული ქრისტესი და წარვიდა.
და	შტ.მოქც	და ერისთვობდა იგი-ვე დიდი სტეფანოზ, და კათალიკოზი იყო ბართლომე მეორედ.
და	შტ.ფსალ	რომელი აღმაღლდა ზეცად და მოიღო თაყუანის-ცემაჲ ყოველთაგან მადიდებელთა შენთა არა ხოლო თუ ჟამსა ამას ოდენ, არამედ მერმესაცა მას.
და	შტ.ფსალ	რომელსა ჟამსა მეფეთა თავყუანის-ცემაჲ და ძღუენი შეწირონ, ესე პირველ საწინაჲსწარმეტყუელოჲთა თუალითა ეხილვა და სასწაულად დაედვა.
და	შტ.ფსალ	„შეჰრისხენ შენ მჴეცთა ლერწმისათა“ და კუალად იტყჳს: „შეჰრისხენ შენ მჴეცთა მაღნარისათა“,
და	შტ.ფსალ	რამეთუ მაღნარი და ლერწამი მოასწავებს უნაყოფოვებასა და სიბნელესა, რომელსა შინა შევიდიან მჴეცნი დადარნებად,
და	შტ.ფსალ	ხოლო რამეთუ რაჟამს კაცთმოყუარებამან ღმრთისამან მაცხოვნნა ჩუენ, შეჰრისხნა მჴეცთა მათ და ჩუენგან განდევნნა იგინი.
და	შტ.ფსალ	ზუარაკად აქა უწოდს წინამძღუართა ჰურიათასა და სიმრავლესა მათსა, რომელნი წარმდებ იქმნნეს მაცხოვრისა ჩუენისა ზედა.
და	შტ.ფსალ	კრებულად დეაკეულთა გამოსახავს ამპარტავანთა და მეძავთა და შაჰვისმოყუარეთა დედათა მათთა,
და	შტ.მოქც	და შემდგომად ერისთვობდა ადრნესე, და მისა ზჱ სამნი კათალიკოზნი იცვალნეს: იოვანე, ბაბილა, თაბორ.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად ერისთვობდა სტეფანოზ, ძჱ მისი და ამან განიშორა ჯუარისა ეკლესიაჲ და დადვა კრებაჲ ჯუარს ჯუარობასა ერთ თთუე.
და	შტ.მოქც	და ტფილისს დაჯდა სტეფანოზ, და კათალიკოზი იყო სამოველ.
და	შტ.მოქც	და მისა ზჱვე – ევნონ.
და	შტ.მოქც	და ჰამბავი მოჴდა, ვითარმედ ბაღდადი აგარეანთა დაიპყრესო და ამისთჳს ბერძენთა ქ˜ყნჲ ჯორსა აჰკიდეს და წარიღეს საბერძნეთა.
და	შტ.მოქც	და მისა შემდგომად ერისთვობდა გუარამ კურაპალატი ვ~, და გუარამ ყრმაჲ ზ~, და მერმე არშუშა კურაპალატი ჱ~,
და	შტ.ფსალ	„მიდრკენ, რომელნი გამოიცადნეს ვეცხლითა“, რამეთუ შეკრბეს და ზრახვა-ყვეს და ვეცხლითა გამოიცადნეს მიმცემელნი,
და	შტ.მოქც	და ვარაზ-ბაკურ აპაჲ პატრიკიოზი, რომელმან გარბანელნი მოაქცინა თ~, და მერმე ნერსე [ი~], და ძენი მისნი: ფილიპე ი~ა, სტეფანოზ ი~ბ, ადრნესე ი~გ, გუარამ ი~დ,
და	შტ.მოქც	და ბაკურეანი ძჱ ბალდადისი ი~ე; და ძენი ადრნესესნი: სტეფანოზ ი~ვ, და აშოტ კურაპალატი ი~ზ, და გუარამ [ი~ჱ].
და	შტ.ფსალ	ხოლო რომელთამე თარგმანთა გამოცდილებაჲ ვეცხლითა წმიდათათჳს თქუეს და მორწმუნეთათჳს,
და	შტ.ფსალ	ხოლო მე შემსგავსებულად მიმცემელთა მათთჳს შემირაცხიეს და რომელნი კეთილად სიყუარულით ისწავებენ,
და	შტ.ფსალ	„და განაბნიენ წარმართნი, რომელთა ჰნებავს ბრძოლაჲ“, ესე რომელნი მიმცემელ ექმნეს გინა თუ წინააღდგომად იქმნნეს და იტყოდეს ღმრთისა თანა.
და	შტ.ფსალ	აწ დააცადეს ჴსენებასა ურჩულოთასა და ღმრთის-მოყუარეთათჳს იწყებს სიტყუად.
და	შტ.ფსალ	„მოვიდეს მოციქულნი ეგჳპტით და ჰინდოეთმან უსწრო ჴელისა მიცემად უფლისა“.
და	შტ.ფსალ	„მეფენი ქუეყანისანი აკურთხევდით ღმერთსა და უგალობდით უფალსა“. აუწყებს ესე,
და	შტ.ფსალ	ვითარმედ ყოველთა კიდეთა უვალთა და უგზოთა აღიღეთ ნათელი ღმრთისმსახურებისაჲ კეთილის-მოქმედისა ღმრთისაჲ და შეწირეთ მისა დიდებაჲ და კურთხევაჲ,
და	შტ.კრ.უთ.	და სხუანი რომელნიმე წმიდათაგან წიგნთა თავდგმულნი, შემდგომად ჟამთა აღწერილნი.
და	შტ.კრ.უთ.	ადამისითგან პირველშექმნულისაჲთ ვიდრე თევდოსი ღმრთისმოყუარისა გ~ და აბუდანტის მბრწყინვალისა.
და	შტ.კრ.უთ.	მერმე კუალად რაოდენი იქმნა სოფელსა შინა პ~ წვალებისა სახელები და განმარტებაჲ მათი შემოკლებულითა და უზეშთაესითა გონებითა თითოვეულისა მათისათჳს,
და	შტ.კრ.უთ.	რაოდენი შექმნა ღმერთმან ექუ[ს]თა დღეთა სოფლის შესაქმისათა, რომელსა-იგი ითხოვდა და მიგიწერთ შენ.
და	შტ.კრ.უთ.	და არიან ესე: ა~-სა დღესა: [ა~] – ცანი ზესკნელნი და პირველსავე დღესა – ქუესკნელნი. ბ~ – ქუეყანაჲ.
და	შტ.კრ.უთ.	გ~ – წყალნი, რ˜ლისაგან არს თოვლი, მყინვარი, სეტყუაჲ, თრთჳლი და ცუარი და [დ~] – სულნი მსახურნი, რომელ არიან ესე დ ანგელოზთა .
და	შტ.კრ.უთ.	ანგელოზნი მადიდებელნი, ანგელოზნი ქართანი, რომელნი ჰბერვენ, ანგელოზნი ღრუბელთანი და ნისლისანი და სეტყჳსანი და თოვლისანი და თრთჳლისანი;
და	შტ.კრ.უთ.	ანგელოზნი ჴმისა ქუხილისანი და ელვისანი; ანგელოზნი ცივისანი და ცეცხლისანი; ანგელოზნი ზამთრისანი და თესვისანი, ანგელოზნი არჱსანი და ზაფხულისანი;
და	შტ.კრ.უთ.	და ყოველნი სულნი დაბადებულთა მისთანი ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, უფსკრულთანი და ქუეშჱ ქუეყანისანი.
და	შტ.კრ.უთ.	ე~: ჯოჯოხეთისა და წარსაწყმედელისა და ბნელისანი ზედა უფსკრულთა წყალთანი, რომელ ოდესმე ქუეყანასა ზედა, რომლისაგან – ბნელი მწუხრი.
და	შტ.კრ.უთ.	ვ~, ზ~; ღამე და ნათელი დღისაჲ და განთიადისაჲ.
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო მეორესა დღესა – პირველ სამყაროჲ შორის წყალთა და წყალთა.
და	შტ.კრ.უთ.	ამას დღესა განიყვნეს წყალნი: ზოგი მისი აღჴდა ზედა სამყაროსა და ზოგი მისი დაადგრა ქუეშე სამყაროსა მას, შორის ყოველსა ზედაპირსა ქუეყანისასა.
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო მეოთხესა დღესა: ა~ – მზჱ და [ბ~] – მთოვარჱ; გ~ – ვარსკულავნი.
და	შტ.კრ.უთ.	ბ~ – თევზნი და სხუანი , გ~ – მფრინველნი ფრთოვანნი წყალთა შინა.
და	შტ.კრ.უთ.	და იყო ყოველი ქმნული ღმრთისაჲ კ~ბ ვ~-თა დღეთაჲ.
და	შტ.კრ.უთ.	და აღასრულა ყოველივე საქმჱ თჳსი დღესა მას მეექუსესა, რაოდენნ[ი] არიან ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ზღუათა შინა და უფსკრულთა, ნათელსა და ბნელსა და ყოველსა შინა.
და	შტ.კრ.უთ.	და განისუენა ღმერთმან ყოველთაგან საქმეთა მისთა დღესა მას მე-ზ~-სა.
და	შტ.კრ.უთ.	და აკურთხა და განწმიდა იგი.
და	შტ.კრ.უთ.	და აუწყა იგი(!) ანგელოზისა მიერ მოსჱს, რამეთუ კ~ბ მამათმთავარნი ადამითგან ვიდრე ისრაჱლისამდჱ.
და	შტ.კრ.უთ.	„და გამოვირჩიო თავისა ჩემისა ნათესავისაგან მისისა ერი მოგებული ყოველთაგან წარმარ[თ]ა“.
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო იყვნეს თავნი ესე და არიან ნათესავნი, რომელთათჳს თქუა უფალმან, ესრეთ: ადამ, სჱთ, ენუს, კაინან, მალალელ, იარედ, ენუქ, მათუსალა, ლამექ, ნოვჱ, სჱმ, არფაქსად, სალა,
და	შტ.კრ.უთ.	– ხოლო კაინან არა მოაჴსენა რიცხუსა შინა, – ებერ, ფალეგ, რაგავ, სერუქ, ნაქორ, თარა, აბრაჰამ, ისაკ და ისრაჱლ – ერთბამად კ~ბ ნათესავ.
და	შკ.თგნე.	თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა გრიგოლი ნოსელ ებისკოპოსისაჲ კაცისა შესაქმისათჳს,
და	შკ.თგნე.	და აწ მაწუევს ჩუენ დღჱსასწაული.
და	შკ.თგნე.	წმიდისა და დიდებულისა აღვსებისაჲ ჩუეულებისაებრ პირველისა მოწყალებასა მეგობრებაჲ შენი და ჩუენ წინა-უყოფთ დიდებულებასა შენსა, ჵ კაცო ღმრთისაო,
და	შკ.თგნე.	ძღუენსა კნინსა და ვითარ-იგი შენდა ღირს-არს, ხოლო არა თუ უკნინესსა ძალისა ჩუენისა.
და	შკ.თგნე.	და ესე ძღუენი თქუმულ არს ვითარცა სამოსელი შეურაცხი მოქსოვილი გონებისაგან გლახაკისა შრომითა.
და	შკ.თგნე.	და მიზეზსა ამის თქუმულისასა ვჰგონებ თუ მრავალთა აგონონ, ვითარმედ სილაღით იქმნა ჩუენი ესე დაწყებაჲ, რომლისა-იგი არა ღირს-ვიყვენით და თანამდებ.
და	შკ.თგნე.	ხოლო არავე შორს არს თანამდებებისაგან სამართლისა წმიდაჲ ბასილი – მამაჲ და მოძღუარი ყოველთაჲ – იგი ხოლო მარტოჲ გამოიკულევს დაბადებულთა შინა ღმრთისათა
და	შკ.თგნე.	გამოაცხადა მცნებაჲ დაბადებულთა ღმრთისათაჲ დაფარულთაჲ და ყვნა იგინი გამოჩინებულ და გულისხმის-საყოფელ მათთჳს, რომელნი ეძიებდენ მას.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ჩუენ დავაკლებთ საკჳრველებათა მისა მიმართ, რომელი ზედა გუედების დიდებულებათაგან და საშინელებათა მისთა.
და	შკ.თგნე.	და ჯერ-გჳჩნდა თანა-მდებისაგან სამართლისა, რაჲთა განვასრულოთ ნეშტი იგი პირველისა მის გამოცხადებულისაჲ მოძღურისა მის ბრძნისაჲ შესაქმისათჳს კაცისა.
და	შკ.თგნე.	ხოლო რაჲთა არა ეგონოს ვისმე, ვითარმედ დიდებაჲ მოძღურისაჲ დაკლებულ არს მოწაფეთა შორის მისთა, და უკუეთუმცა ნანდჳლ თქუმული მისი ნაკლულევან იყო,
და	შკ.თგნე.	და არავინმცა მოწაფეთა მისთაგანმან იღუაწა განსრულებაჲ ნეშტისაჲ მის, დაშთა გამოუჩინებელად მის მიერ,
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს „მოვიჴსენოთ სახელი შენი ყოველსა შორის თესლსა და თესლსა; ამისთჳს ერთა აგიარონ შენ უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე“.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს თავს-ვიდვათ კადნიერად, რაჲთა განვასრულოთ დაშთომილი პირველისაჲ მის.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ იპოვოს რაჲმე თქუმულსა ამას ჩუენსა შინა, რომელი ღირდეს თქუმად, ვითარმედ ესე სწავლისაგან მისისა არს, უკუე არს იგი მტკიცჱ მისა.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ არს თქუმული ესე ჩუენი განზრახვათა მისთა წულილადთა, უკუე არს იგი უბრალო, რაჟამს არა იპოვა მოწაფეთა მისთა შორის ძალი მიწდომად.
და	შტ.ფსალ	და ჯდა იგი მარჯუენით დიდებასა მაღალთა შინა და ნათელი მბრწყინვალე ღმრთისმეცნიერებისაჲ მოჰმადლა ყოველთა და რომელ იყო უფალ მზის დასავალით,
და	შტ.ფსალ	მშჳდობად გარდააქცია ეფესოს დემეტრისთჳს, რომელ ვითარცა მთაჲ აღმაღლებულ იყო მსახურებისათჳს ეშმაკთაჲსა და ქალაქი რისხვით აღძრა ზედა მოციქულთა.
და	შკ.თგნე.	და (ჩუენ) ვიყვნეთ ბრალეულ და აღუვაროთ ნაკლულევანებაჲ ჩუენი მაბრალებელთა ჩუენთა, რაჟამს არა დაიტია გულმან ჩუენმან სიბრძნჱ იგი მოძღურისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ჯერ-მიჩნდა, რომელი-ესე ვაზმენით თქუმულისა ამის ჩუენისაჲ არა თუ უნაკლულეს საკჳრველებათა მათ, რომელ არიან დაბადებულთა შორის,
და	შკ.თგნე.	არამედ უზეშთაეს და უაღრეს ყოველთა მათ გულისხმის-საყოფელთა, რამეთუ არარაჲ არს არსთა შორის მსგავს ღმრთისა, ვითარ შესაქმჱ კაცისაჲ,
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს უფროჲ[ს] ვიყვნეთ შენდობილ სიწმიდის მომპოვნებელთაგან, ვიდრე-ღა არა მსმენელთაგან.
და	შკ.თგნე.	და რომელი-ესე აწ ჰგიეს და რომელი-იგი მერმე ყოფად არს, რაჲთა არარაჲ დაშთეს გამოუძიებელად არსთა შორის,
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ იპოვოს თქუმული ჩუენი დაკლებულ უფროჲს ჯერისა მის, რომელი თანა-გუაც, რამეთუ ჯერ-არს გამოძიებაჲ პირველისაჲ მის გარდასრულისაჲ
და	შკ.თგნე.	რომელსა ვაზმენით გამოკულევად და მითხრობად საქმენი დამტკიცებულნი კაცთა შორის,
და	შკ.თგნე.	ხოლო ჩუენ გამოვაცხადოთ წიგნთაგან და რომელი მოვიღოთ საუნჯისაგან გონებისა,
და	შკ.თგნე.	რომელმან-იგი მოსცის ძალი ცნობად და სასოვებაჲ მიწდომად მიუწდომელთა და მიუძღჳს მუნ, სადა არა არნ ღონჱ.
და	შკ.თგნე.	და ჯერ-მიჩნდა, რაჲთა დავდვა თქუმულთა ამათ ჩუენთა განყოფაჲ სახეთაჲ, რაჲთა იცნობოს მათგან ძალი ყოველთა მათ დაწესებულთაჲ თითოვეულად მწრაფლ.
და	შკ.თგნე.	ა: თავი ა: ბუნებისათჳს ქუეყანისა ერთ ნაწილად და გამოცხადებაჲ წულილადი, რომელნი დაებადნეს უწინარჱს კაცისა.
და	შტ.ფსალ	და განანათლა ბნელი ჭეშმარიტად, აღმოსავალითცა ყოველნი კიდენი აღავსნა.
დ	შკ.თგნე.	დ: თავი დ: რამეთუ შემზადებაჲ [კაცისაჲ] მოასწავებს მთავრობასა ჴელმწიფებისასა ყოვლით კერძოვე.
და	შკ.თგნე.	ვ: თავი ვ: გამოძიებისათჳს, რომელნი შეარწყუმენ გონებასა ბუნებასა თანა და მას შინა არს და[ჴსნაჲ] თქუმათაჲ მწვალებელთაჲ.
და	შკ.თგნე.	ზ: თავი ზ: რაჲსათჳს დაებადა კაცი შიშულად საჭურველთაგან მისთა და სამოსლისაგან ბუნებითისა.
და	შკ.თგნე.	ჱ: თავი ჱ: რაჲსათჳს შემზადებაჲ კაცისაჲ მართლ არს განმარტებულ და რამეთუ ჴელნი დაებადნეს საზრახავისათჳს და გამოძიებაჲ განყოფათათჳს სულთაჲსა.
და	შტ.ფსალ	„ესერა მოსცა ჴმაჲ თჳსი, ჴმაჲ ძლიერებისაჲ შემდგომად აღმაღლებისა უფლისა, რომელი მოჰმადლა სული და მოციქულ-ყვნა იგინი.
და	შკ.თგნე.	იბ: თავი იბ: გამოძიებაჲ საუნჯისათჳს გონებისა და სიტყუაჲ ბუნებითი სიცილისათჳს და ტირილისა.
და	შკ.თგნე.	იგ: თავი იგ: ძილისათჳს და ფქნარებისა და სიზმართათჳს.
და	შკ.თგნე.	იდ: თავი იდ: რამეთუ გონებაჲ არა ერთკერძოსა გუამისასა ჰგიეს და განყოფაჲ აღძრვათაჲ სულიერთა და ჴორციელთაჲ.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს ეტყჳს უფალი, თუ „თქუენ დასხედით და ელოდეთ ქალაქსა ამას, ვიდრემდის შთაიცუათ ძალი“.
და	შკ.თგნე.	ხოლო სახელთაჲთა და რამეთუ ყოველი ძალი გონებისაჲ განფენილ არს ყოველსა შინა გუამსა თითოვეულსა ასოსა მსგავსად ძალისა მათისა.
და	შკ.თგნე.	ივ: თავი ივ: გამოძიებისათჳს, რომელი თქუა ღმერთმან: „ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა“.
და	შკ.თგნე.	და მას შინა არს ძიებაჲ იგი მსგავსებისათჳს გინა ვითარ ჰგავს ვნებადი იგი, რომელსა არა თანა-აც ვნებაჲ, და მოკუდავი უკუდავსა მას,
და	შკ.თგნე.	გინა ვითარ ეგების ყოფად მსგავსთა შორის ღმრთისათა მამალი და დედალი.
და	შკ.თგნე.	იზ: თავი იზ: რაჲ მიუგოთ, რომელნი იკითხვიდენ განთესულობისათჳს და შობიერებისა,
და	შკ.თგნე.	უკუეთუ შემდგომად ცოდვისა იქმნა და უკუეთუმცა კაცსა არა ეცოდა, ვინაჲმცა იყვნეს სულნი?
და	შკ.თგნე.	ით: თავი ით: მათთჳს, რომელნი-იგი იტყჳან, ვითარმედ საშუებელნი იგი კეთილნი მერმისანი საჭმელთაგან და სასუმელთა ყოფად არიან,
და	შკ.თგნე.	და რაჲ არს ხჱ იგი, რომლისაგან დაეყენნეს.
და	შტ.ფსალ	მაღლით ჴმასა ძლიერებისასა ლუკა მოგუასწავებს და იტყჳს: „და იყო ჴმაჲ ზეცითო“, ვითარცა ჴმაჲ ქართა მრავალთაჲო და აღივსო სახლი იგი, რომელსა შინა იყვნეს მოციქულნი.
და	შკ.თგნე.	კბ: თავი კბ: მათთჳს, რომელნი იკითხვიდენ: უკუეთუ აღდგომაჲ კეთილ არს და ტკბილ,
და	შკ.თგნე.	შემდგომად დაჴსნისა მათისა და განიყვანნენ ერთსახენი თითოვეულად ნაწილად ყოველთაგან.
და	შტ.ფსალ	ღირს არს და მართალ ესოდენთა ზედა კეთილის-ყოფათა ღმრთისათა შემოქმედისა ჩუენისათა, დიდებისა მიცემად მისა.
და	შკ.თგნე.	კთ: თავი კთ: გამოძიებაჲ, რომელი მოასწავებს, ვითარმედ სულისა და ჴორცთაჲ ა[რ]სებაჲ შეერთებულ არს.
და	შკ.თგნე.	ლ: თავი ლ: სიტყუაჲ მკურნალთაგან, რომელი მოასწავებს ასოთა გუამთა კაცთასა დაბადებასა შინა მათსა და არს იგი სიტყუაჲ მწრაფლი.
და	შტ.ფსალ	„ისრაჱლსა ზედა დიდ არს შუენიერებაჲ მისი და ძალი მისი ვიდრე ღრუბელთამდჱ ცისათა“,
და	შკ.თგნე.	თქუა პირველსა თავსა ბუნებისათჳს ქუეყანისა ერთნაწილად და გამოცხადებაჲ წულილად, რომელნი დაებადნეს უწინარჱ[ს] კაცისა
და	შკ.თგნე.	თქუა წიგნმან: „ესე არს წიგნი შესაქმისა ცისა და ქუეყანისაჲ“, რამეთუ განსრულდეს ყოველნი ხილულნი და წარვიდა თითოვეული არსთაგანი თჳსა ადგილად
და	შტ.ფსალ	ვითარცა ღრუბელთა რაჲ აღიღიან წყალი ზღჳსაგან და მოუკლებელად წჳმაჲ ყოველსა ზედა სოფელსა გარდამოადინიან,
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეცამეტისა თავისათჳს ძილისათჳს და ფქნარებისა და სიზმართათჳს
და	შტ.ფსალ	ესე განჰმარტა უფალმან სახარებასა შინა და იტყჳს: „მოჰფინე ნათელი შენი ზედა კაცთა, რაჲთა იხილნენ საქმენი შენნი კეთილნი და გადიდონ მამაჲ“, რომელ ხარ ცათა შინა.
და	შტ.ფსალ	„ღმერთი ისრაჱლისაჲ, მან მოსცეს ძალი და სიმტკიცე ერსა თჳსსა“.
და	შტ.ფსალ	ბარუქ აჴსენა ისრაჱლი და სიმტკიცჱ, რამეთუ ვითარცა სასოვებაჲ მამული და გალობაჲ.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ არნ წარსადინელი მისი ღელესა გინა უბეანსა, აღმოავსის ადგილი იგი.
და	შტ.ფსალ	და სიმტკიცჱ ამაოჲ განიშორა და ისრაჱლი მტკიცედ შეიწყნარა, ესრეთ სახედვე იქმნა შორის კრებულსა ძუელისა და ახალისა ერისასა.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ვერ დააყენის მდინარჱ იგი ადგილმან მან ერთმან, არამედ რომელიმე მიდინ და რომელიმე მოდინ.
და	შკ.თგნე.	ეგრეთვე არს ცხორებაჲ ესე სიყშოჲსაჲ ძრვით და დინებით.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ნივთნი ესე წინააღმდგომნი მარადის იძრვიან და იქცევიან, ხოლო რაჟამს დასცხრის ძრვაჲ მათი, დასცხრის ცხორებაჲცა იგი.
და	შტ.ფსალ	რომელ მიუთხრობელი და მიუწდომელი თჳსი კაცთმოყუარებაჲ აჩუენა და ყო მაცხოვარებაჲ ყოველთა კიდეთა,
და	შტ.ფსალ	მართალ და ღირს არს ქებად და დიდებად და კურთხევად ღმერთი მაღალი. ამენ.
და	შკ.თგნე.	ვითარცა-იგი სიუზმესა შეუდგს სიმაძღრჱ და კუალად სიმაძღრესა სიუზმჱ და ძილმან წარდევნის შრომაჲ უძლურებისაჲ
და	შკ.თგნე.	და კუალად უძლურებამან განაგის ვნებაჲ იგი ძილისაჲ.
და	შკ.თგნე.	არამედ თითოვეული ეწევის მოყუასსა თჳსსა და ვითარცა ესე შეუდგს ერთი ერთსა, ეგის ბუნებაჲ წესსა ზედა თჳსსა დადგრომილი:
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუმცა ცხოველნი მარადის დადგრომილ იყვნეს შრომასა ზედა ყოფისა მათისასა, იქმნნესმცა ასონი მათნი შრომისაგან დამჴუებულ.
და	შკ.თგნე.	და განსუენებაჲ ჴორცთაჲ ნიადაგი აღსძრავს სიცონილსა და მოატყუებს დაჴსნილობასა.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ოდეს დაშურის გუამი უძლურებისაგან და მერმე მიეცის მას განსუენებაჲ ძილისაგან,
და	შკ.თგნე.	და განიყო და მერმჱ შეიცვა ყოველივე გუამმან ცისამან და იქმნნეს გუამნი იგი მყჳრტენი და ზრქელნი,
და	შკ.თგნე.	ესე იგი არს ქუეყანაჲ და წყალი საშოვალსა მას სამყაროსა შემტკიცებულ ურთიერთას.
და	შკ.თგნე.	და ესე ძრვითა და წყნარებითა ღონისძიებულ იქმნა არსად მოყვანებულ დაუბადებელთა დასაშთომელად დაბადებულთათჳს, რომელნი შეიქმნნეს ბუნებისა მისგან ზრქელისა,
და	შკ.თგნე.	რომელი არა შეიძრვის, არამედ არს იგი ურმის თუალი, ესე იგი არს ძრვაჲ ცისაჲ მალიადი და მავლინებელი მრგულად და დამმარხველი ურთიერთას,
და	შკ.თგნე.	შემაგრებული ძალითა სიმტკიცისაჲთა, რომელსა ზედა იქცევის ძრვითა მალიადითა და არს იგი ქუეყანაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ძრვაჲ დაცემისაჲ ზედა-აც და ზარი იგი საქმისა მათისაჲ, რომელნი-ესე საჩინონი არიან, სწორად არს.
და	შკ.თგნე.	ბუნებასა მათსა ვიტყჳ და საცემელსა.
და	შკ.თგნე.	და ძრვაჲ იგი, რომელი არაჲ-დადგების, ხოლო ქუეყანაჲ არა შეიძრვის სიმტკიცისაგან თჳსისა და ცაჲ არა დაეწყნარების ძრვისაგან თჳსისა.
და	შკ.თგნე.	და ესენი დაებადნეს დასაბამსა სიბრძნითა შემოქმედისა მათისაჲთა და განაზოგნა ყოველნი ბუნებანი, რომელნი შეიცვალებიან და გარდაიქცევიან.
და	შკ.თგნე.	და იყო, ვითარ ვჰგონებ, შემკულებაჲ სიტყჳსაჲ, რომელი-იგი თქუა მოსჱ წინაჲსწარმეტყუელმან, ვითარმედ:
და	შკ.თგნე.	„დასაბამად ქმნა ღმერთმან ცაჲ და ქუეყანაჲ, რამეთუ ყოველნი საჩინონი და ხილულნი დაბადებულთაგან იყვნეს ძრვითა და წყნარებითა.
და	შკ.თგნე.	ხოლო რაჟამს იქმნნეს ცაჲ და ქუეყანაჲ არა ერთ საქმითა, არამედ წინააღმდგომ ურთიერთას,
და	შკ.თგნე.	მრავალ იყვნეს დაბადებულნი იგი შორის მათსა შეერთებულ და შეძერწულ და შემაგრებულ ურთიერთას და მით შეიერთნეს კიდენი იგი საჩინოთანი,
და	შკ.თგნე.	ესე იგი არს ცაჲ და ქუეყანაჲ.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ჰაერი ჰგავს სინაზუქესა ცეცხლისასა, მარადის მოძრავსა, რამეთუ ბუნებაჲ ჰაერისაჲ ნაზოქ არს, მსგავს არს ძრვისა მის ცეცხლისა და არა ჩას ზრქელად,
და	შკ.თგნე.	არამედ ვითარცა განმასაზღვრებელი და განმყოფელი ჰგიეს შორის საჩინოთა მათ.
და	შკ.თგნე.	და ესრევე სახედ იქმნა ბუნებაჲ იგი ნოტიაჲ, ესე იგი არს წყალი შეერთებულ ორითა მით ბუნებითა წინააღმდგომელითა.
და	შკ.თგნე.	ხოლო სიმძიმისა და ზრქელობისა მათისათჳს ვამსგავსებ ბუნებასა ქუეყანისასა ფრიად და სინოტიისა და დინებისა მათისათჳს ვამსგავსებ ბუნებასა ჰაერისასა მოძრაობასა.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს ჰპოვნე ორნი იგი ბუნებანი განშოვრებულნი შეძერწულ საშუვალსა მას მათსა.
და	შკ.თგნე.	რაჲთა იყოს დაბადებულთაგანი ყოველივე მიდევნებულ ერთი ერთისა და შეერთოს დაბადებული ბუნებასა თჳსსა, დაღაცათუ თითოვეულებაჲ მათი წინააღმდგომ არს.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ძრვაჲ არა იცნობების მიცვალებითა წრაფისაჲთა ხოლო, არამედ შეემთხუევის გარდაქცევაჲ და შეცვალებაჲ
და	შკ.თგნე.	შეცვალა სიბრძნემან ღმრთისამან თითოვეულებაჲ ორთაჲ მათ, და იქმნა მოძრავი არა გარდამაქცეველ და უძრავი-შემცვალებელ.
და	შკ.თგნე.	და მისთჳს განიგო ესე, რაჲთა არა იყოს თითოვეულებაჲ ღმრთეებისაჲ, რომელი შოვრ არს შეცვალებისაგან და გარდაქცევისა დაბადებულთაგანსა რასმე შინა,
და	შკ.თგნე.	და საგონებელ იყოს დაბადებული დამბადებელად, რამეთუ რომელი გარდაიქცევის და შეიცვალების, არა არს ღმერთ.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს ქუეყანაჲ უძრავი არს და გარდაიქცევის, ხოლო ცაჲ არცა გარდაიქცევის და არცა უძრავ.
და	შკ.თგნე.	და ამის ჯერისათჳს შეცვალა ძლიერებამან ღმრთეებისამან თითოვეულებაჲ ორთაჲ მათ: უძრავი შემცვალებელად და მოძრავი უმცვალებელად,
და	შტ.იაკ	არამედ ესე ხოლო ილოცა, რაჲთა მოუვლინოს მათ ღმერთმან ზილი და ბზიკი ფესანგი,
და	შკ.თგნე.	რაჲთა შეაერთნეს ურთიერთას და განაშოვროს მათგან საგონებელობაჲ ღმრთეებისაჲ, რამეთუ ღმერთი გარეშჱ არს ორთა ამათგან საქმეთა – შეცვალებისაგან და უძრაობისა.
და	შკ.თგნე.	და მას ჟამსა იქმნა ყოველივე სრულებასა და საზომსა თჳსსა, ვითარ-იგი თქუა წიგნმან, რამეთუ იტყჳს: „აღესრულნეს ცაჲ და ქუეყანაჲ“.
და	შკ.თგნე.	და შეიმკვნეს ყოველნივე შუენიერებითა მისითა: ცაჲ – მბრწყინვალებითა მნათობთაჲთა, ხოლო ზღუაჲ და ჰაერი – ცხოველთა მათგან, რომელნი იქცევიან მას შინა,
და	შკ.თგნე.	და ქუეყანაჲ – მცენარეთაგან და ფერად-ფერადთაგან ნერ[გ]თა და ყოველთა მათგან, რომელნი იშვებიან ქუეყანისაგან და მყის განძლიერდის ნებითა ღმრთისაჲთა.
და	შტ.ფსალ	ჯერ-თუ-იყო ანუ არა ნიშდეხითა ამით გონებითა ჩემითა ესეფერ ეგე ვყავ და შენდა შეწირჱ, ღირსო ღმრთისაო,
და	შკ.თგნე.	და იქმნა ქუეყანაჲ სავსჱ ყუავილთაგან შუენიერთა, რომელნი გამოკჳრტვიედ პირველ ნაყოფისა.
და	შკ.თგნე.	და რაჟამს აღმოჴდის ქუეყანით, აღერდის და მოისწრაფინ სრულებად.
და	შკ.თგნე.	და არნ ყოველი დაბადებული მხიარულ ბრძანებითა ღმრთისაჲთა, რაჟამს აღორძნდის ყოველივე ნერგი და მცენარჱ და ყოველნი, რომელნი ძოვედ ფერად-ფერადებითა მათითა,
და	შკ.თგნე.	რომელნი მიისწრაფიედ კლდეთა და ნაპრალთა, და ყოველნი, რომელნი არიან მფრინველნი მჴმობარნი და მტრიობალნი, რომელნი მიისწრაფიედ მაღნართა და ოლოვანთა.
და	შკ.თგნე.	და კუალად ხილვაჲ ზღჳსაჲ, რაჟამს დაემთხჳის ყუდროდ და დაწყნარებულად შემდგომად აღძრვისა მისისა და შეკრებულად საძირკუველსა თჳსსა მოცვულ
და	შტ.ფსალ	და ვევედრები სიწმიდესა შენსა, რაჲთა განაშორო სიტყუათაგან ჩემთა ეპერანქოჲ მტერისაჲ და მომფინო ჩემ ზედა არფი ეგე მადლისა შენისაჲ
და	შკ.თგნე.	და თქუა ოცდამეათესა თავსა სიტყუაჲ მკურნალთაგან, რომელი მოასწავებს ასოთა გუამთა კაცთასა დაბადებასა შინა მათსა.
და	შკ.თგნე.	და მოზღუდვილ მქჳშათა მათგან ბრძანებითა ღმრთისაჲთა და კუალად ძრვაჲ იგი ნაღელავთაჲ მათ მარილოვანთაჲ ყუდროდ, რომელი მსგავს არნ შუენიერებასა ყოველთასა,
და	შკ.თგნე.	და არს იგი სიტყუაჲ გამოკრებული
და	შკ.თგნე.	რომელნი ირყევიედ ნიავითა მით ჰამოჲთა და არა მავნებელითა და დაიკეცებინ იგი ზურგსა ზედა წყლისასა ყუდროდ,
და	შკ.თგნე.	რომელი მოესწავების ბუნებისაგან თჳსისა, გამოცნობითა მით და ცხორებითა, გრძნობითა მით.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ბუნებაჲ ყოვლისა კაცისაჲ არს მოძღუარი მისავე,
და	შკ.თგნე.	და ყოველნი სიმდიდრენი დაბადებულთანი იქმნნეს განმზადებულ ჴმელთა ზედა და ზღუათა და არა იყო ჯერერთ მფლობელი იგი ამათი გამოჩინებულ.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეორისა თავისათჳს: რაჲსათჳს დაებადა კაცი უკუანაჲსკნელ ყოველთა [დაბადებულთა]?
და	შკ.თგნე.	არღა იყო ჯერერთ დაბადებული ესე და პატიოსანი, კაცსა ვიტყჳ, პოვნილ შუენიერებასა შინა არსთასა, რამეთუ არა ჯერ-იყო, რაჲთა გამოჩნდეს მთავარი უწინარჱს სამთავროჲსა მისისა.
და	შკ.თგნე.	არამედ ჯერ-იყო ჭეშმარიტად, რაჲთა განიმზადოს სამეუფოჲ პირველ და მაშინ-ღა გამოჩნდეს მეფჱ.
და	შკ.თგნე.	და ვითარ განმზადა დამბადებელმან ყოველთამან საუნჯჱ სამეუფოჲ და არს ესე ქუეყანაჲ, ზღუაჲ და ხერთვისნი და ესე ცაჲ, რომელი არს მაგრილობელ მათ ზედა.
და	შკ.თგნე.	რომელნი არიან ჩუენ შორის, რაჟამს-იგი გამოიძიეს მას შინა გამოცხადებითა ჴორცთაჲთა და განპებითა წყლულთაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და რომელი-მე გულისხმა-ყვეს, თუ რაჲსათჳს დაებადა ყოველი ასოჲ გუამისაგანი.
და	შკ.თგნე.	დაიუნჯა საუნჯესა ამას ყოველი სიმდიდრჱ, ესე იგი არს სიმდიდრჱ ყოველთა დაბადებულთაჲ, მცენარეთაჲ და ნერგთაჲ და ცხოველთაჲ და ყოველნი ესე სულ და საშუმინველ.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ გინდეს აღრაცხად სიმდიდრჱ ბუნებათაჲ და რომელი მათგან განშუენდების წინაშე თუალთა კაცთასა.
და	შკ.თგნე.	მსგავსებაჲ ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ და ესე ქვანი პატიოსანნი და მბრწყინვალენი,
და	შკ.თგნე.	და იყო იგი მოღუაწეთათჳს მაუწყებელ განმარტებითა,
და	შტ.ფსალ	და განანათლო ბნელი გონებისა ჩემისაჲ და ეტეროვან კეთილ მექმენ მე და მიპყარ ჴელი მარჯუენე ჩემი და ეღომენოსად მიძღოდე მე წინაშე ჩემსა
და	შკ.თგნე.	და ამისა შემდგომად გამოაჩინა სოფელსა შინა, რაჲთა იყოს მხედველ საკჳრველებათა მათ, რომელნი არიან მათ შინა, და იყოს კეთილთა მათ ზედა უფალ,
და	შკ.თგნე.	რაჲთა გულისხმა-ყოს მოცემული იგი მისი, რომლითა იშუებდეს და ცნას ძალი შემოქმედისა თჳსისაჲ,
და	შკ.თგნე.	რომელი მიუთხრობელ არს ხილულთა მათგან და შუენიერებათა დაბადებულთა და დიდებულთა.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს შეიყვანა კაცი სოფლად უკუანაჲსკნელ დაბადებულთა, არა თუ შეურაცხებისა მისისათჳს უკუანა მოიქცია, არამედ, რაჲთა იყოს მეფჱ დაბადებითგანვე მისით,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა-იგი ვის ჰნებავნ სერისა ყოფაჲ, თანა-აც მას, რაჲთა განჰმზადოს პირველად, რაჲ-იგი უჴმს საჭმლად და მაშინღა მიუწოდოს ჩინებულთა მათ.
და	შკ.თგნე.	და კუალად, რაჲთა შეამკოს სახლი თჳსი და ტაბლაჲ ჯეროვნად, და მაშინღა შეიყვანნეს სტუმარნი ჭამად პურისა თჳსისა.
და	შკ.თგნე.	და ამით ესევითარითა სახითა ყო მზრდელმან მან ბუნებისა ჩუენისამან მდიდარმან და მეუფემან,
და	შკ.თგნე.	რაჟამს შეამკო დაბადებული ყოვლითა შუენიერებითა და განჰმზადა საყოფელი ესე დიდებული და პატიოსანი,
და	შკ.თგნე.	მაშინღა შემოიყვანა კაცი და მისცა მას საქმედ მონაგები რჩეული, პოვნილი და მომზადებული.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს ყო მას შინა მიზეზი ცხორებისაჲ მრჩობლად და შეჰრია საღმრთოჲ იგი ქუეყანისასა მას, რაჲთა იწოდოს და სახელ-ედვას ორთავე მათ:
და	შკ.თგნე.	და თქუა მესამისა თავისათჳს, რამეთუ: ბუნებაჲ კაცისაჲ უპატიოსნეს არს ყოველთა შორის, რომელნი გამოჩნდეს დაბადებულთაგან
და	შკ.თგნე.	და არსებად მოვიდა ძალითა ღმრთისაჲთა და აღემართა ბრძანებითა ღმრთისაჲთა მეყსეულად.
და	შკ.თგნე.	ხოლო შესაქმესა კაცისასა განზრახვაჲ წინა-უსწრობს, ვითარ გამოისახოს შექმნული და ვითარ იყოს სახითა შემოქმედისაგან
და	შკ.თგნე.	და ვითარ ეგების ყოფად და რასა მიამსგავსოს და რაჲ იქმნეს და რაჲ იყოს საქმჱ მისი და ოდეს დაებადოს და რასა ზედა მთავრობდეს.
და	შკ.თგნე.	უსწრო სახემან ამას ყოველსა შინა, ვიდრემდის მთავრობაჲ მისი იქმნა უწინარეს დაბადებისა მისისა და ვიდრე ყოფადმდჱ მისა მოიგო მთავრობაჲ,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა თქუა წიგნმან: „და თქუა ღმერთმან: „ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა.
და	შკ.თგნე.	და მთავრობდეს თევზთა ზედა ზღჳსათა და მჴეცთა ქუეყანისათა და მფრინველთა ცისათა და პირუტყუთა და ყოველსა ქუეყანასა“.
და	შკ.თგნე.	ჵ საკჳრველებაჲ, რამეთუ რაჟამს მზჱ დაებადებოდა, არა უსწრო განზრახვამან და არცა ქუეყანისა და ცისამან.
და	შკ.თგნე.	და ყოველნი, რომელნი არიან დაბადებულნი სიტყჳთა მისითა, დაებადებოდეს გამოუსახველად ვინაჲთ გინა ვითარ.
და	შკ.თგნე.	და ესრჱთვე ყოველნი არსნი, რომელთაგან არს ჰაერი და არმური და ვარსკულავნი,
და	შკ.თგნე.	ზღუაჲ და ქუეყანაჲ და ცხოველნი და მცენარენი ყოველნი ესე შეიქმნნეს სიტყჳთა ღმრთისაჲთა.
და	შტ.ფსალ	და განმავლენ მე გრეხნი იგი ძნიად-ძნიად სავალნი და მიმიძეღუ მე თემსოფორიონსა მას სამეუფოსა და გამომითხოვე მსაჯულისაგან პიტაკი განთავისუფლებისაჲ,
და	შკ.თგნე.	და მიამსგავსა იგი ძირსა მას შუენიერსა და უსწრო შემოკლებითა, რომელი მისა შეიქმნა, რაჲთა დაჰბადოს ბუნებაჲ, მიმსგავსებული საქმესა თჳსსა, რომლისათჳს დაებადა.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეოთხისა თავისათჳს, რამეთუ: შემზადებაჲ კაცისაჲ მოასწავებს მთავრობასა ჴელმწიფებისასა ყოვლით კერძოვე
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი შექმნიან ხუროთა ჭურჭერი მსგავსად საჴმარებისა მათისა და განიჭედის სიბრძნით, ესრეთვე შემოქმედმან ბუნებისა ჩუენისამან,
და	შკ.თგნე.	დამბადებელმან ბრძენმან დაჰბადა, ვითარცა ჭურჭერი სამეუფოჲ სათნოვებითა სულისაჲთა და შემკობილებითა გუამისაჲთა, რაჲთა ეგებოდის ყოფად ჭურჭრად სამეუფოდ.
და	შკ.თგნე.	ხოლო სული მოასწავებს სახელითა თჳსითა სიმაღლესა თჳსსა, რაჟამს არს იგი განშოვრებულ მორჩილებისაგან და მარტო-ქმნულ განზრახვითა თჳსითა და არა იძულებასა ქუეშჱ,
და	შკ.თგნე.	და ესე სათნოვებანი არა არიან გარნა მეფისა პატიოსნისანი.
და	შკ.თგნე.	და ამას თანა მსგავს არს იგი ბუნებასა მძლესა ყოვლისასა.
და	შკ.თგნე.	და ესე მოასწავებს, ვითარმედ არს ბუნებაჲ სამეუფოჲ და ვითარცა-იგი მხატვართა მიამსგავსიან გამოწერით ხატთა მეფეთასა სახითა და შემკულებითა მათითა,
და	შკ.თგნე.	და უწოდით ხატსა მას მეფჱ, ესრჱთვე – ბუნებაჲ კაცისაჲ, რამეთუ შექმნა იგი მთავრად სხუათა მათ ცხოველთა ზედა მსგავსად მეუფისა ყოველთაჲსა.
და	შკ.თგნე.	ეწოდა მას სახელი მეფჱ არა თუ ამისთჳს, რამეთუ ჰმოსიეს მას შემკულებაჲ მეფეთაჲ, გჳრგჳნი გინა სხუაჲ რაჲმე ესევითარი და მითმცა მოესწავა მეფობაჲ მისი,
და	შკ.თგნე.	ხოლო აწ მივჰმართოთ სიტყუასა მას და ვთქუათ მსგავსად ძალისა.
და	შკ.თგნე.	რომელიმე – სიცოცხლისათჳს და რომელიმე – სიმდიდრისათჳს სიცოცხლისა და რომელიმე – დადგრომისათჳს შობისა
და	შკ.თგნე.	და დამტკიცებისათჳს ნათესავობისა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა შემოიღის ქუეყანამან ნოტიამან ორთქლი, რაჟამს მიეფინოს მცხინვარებაჲ მზისაჲ, ეგრეთვე იქმნის გუამთა ჩუენთა,
და	შკ.თგნე.	და მერმჱ აღვიდის ორთქლი იგი წულილი და მიიწიის თავად მსგავსად კუამლისა, რომელი ეცის კედელსა.
და	შკ.თგნე.	და მაშინ ორთქლი იგი განიყვის განსავალთა შინა საგრძნობელთასა და უქმ-იქმნის საქმისაგან თჳსისა.
და	შკ.თგნე.	და გამოჰკრთის ორთქლი იგი მუნით.
და	შკ.თგნე.	და ეგრეთვე ყურნი აღივსნიან ორთქლითა მით მსგავსად კარდაჴშულისა სახლისა და ესეცა დასცხრის ბუნებითისაგან საქმისა თჳსისა.
და	შკ.თგნე.	და ამას ეწოდების ძილ დაყრუვებისათჳს საგრძნობელთაჲსა გუამსა შინა, რაჲთა განჰმარჯუდეს გზაჲ საზრდელისათჳს და განვლნეს ყოველნი განსავალნი თჳსნი.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს, რაჟამს დაიწრდეს შინაგანი საგრძნობელი ორთქლისა მისგან და და[ა]ყენის ძალი სიყშოჲსა მისგან,
და	შკ.თგნე.	მაშინ განწუდიან ლარნი ბუნებით და შეწურვილი შეიწურის იწროვებისაგან, ვითარცა მრცხელმან რაჲ შეწურის სამოსელი.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეხუთისა თავისათჳს, რამეთუ: კაცი მსგავს არს მეუფჱბასა ღმრთეებისასა
და	შკ.თგნე.	და ვითარ-იგი მხატვართა ღონის-ძიებაჲ ყვიან ფერითა მრავლითა წამალთაგან თითოსახეთა და შეზავიან ყოველივე იგი მსგავსად ჯერისა მის,
და	შკ.თგნე.	და ესრჱთვე გულისხმა-ყავ დამბადებელისაჲ, რამეთუ შეამკო ბუნებაჲ კაცობრივი სათნოვებითა მრავლითა მსგავსად ფერთა შუენიერთა
და	შკ.თგნე.	და აჩუენა ჩუენ შორის მსგავსად ძალისა თჳსისა შემკულებაჲ ყოვლითა,
და	შკ.თგნე.	რომლითა იცნობების ცხორებაჲ იგი ჭეშმარიტი, არა წითლითა მბრწყინვალთა გინა სხჳთა წამლითა, რომელი თანა-შეზავიან მას შუენიერებისათჳს ხატისა და არცა შავითა,
და	შკ.თგნე.	რომლითა გამოსახნიან წარბნი და თუალნი სხუათა მათ ფერთა თანა საშუე[ნე]ლებელად ხატისა, ვითარ-იგი ღონის-ძიებით ყვიან მხატვართა,
და	შკ.თგნე.	არამედ ნაცვალად ამათსა უბიწოვებაჲ და სიწმიდჱ და სიწრფოვებაჲ და განშოვრებაჲ ყოვლისაგან ბოროტისა.
და	შტ.ფსალ	წმიდაო ებისკოპოსო, ღირსად გმოსიეს ვაკასი ეგე სამღდელოჲ და სამართლად მიგიღებიეს დროატი საღმრთოჲ,
და	შკ.თგნე.	და ესევითარითა სახითა, რომლითა ემსგავსების კაცი დამბადებელსა თჳსსა, და ამით ფერითა შეამკო დამბადებელმან ხატი თჳსი, ესე იგი არს ბუნებაჲ ჩუენი.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ შენ მოაწიო გონებაჲ მიხედვად სხუათა მათ არსთათჳს, რომელ იცნობების მით შუენიერებაჲ ღმრთისაჲ, უკუე ჰპოვო მსგავსებაჲ ბუნებასა ჩუენსა შინა.
და	შკ.თგნე.	ღმრთეებაჲ არს გონებაჲ და სიტყუაჲ, რამეთუ „დასაბამითგან იყო სიტყუაჲ“.
და	შკ.თგნე.	და რომელნი-იგი არიან რიცხუსა პავლჱს მოციქულისასა, „აქუს მათ გონებაჲ ქრისტჱსი“, რომელი-იგი ზრახავს მათ შორის.
და	შკ.თგნე.	და კაცი არა შორს არს ამათგან რამეთუ იხილვების შენ თანა სიტყუაჲ და სიბრძნჱ, მსგავსად სიტყჳსა მის ჭეშმარიტისა და გონებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ითქუმის კუალად, ვითარმედ ღმერთი სიყუარული არს და თუალი სიყუარულისაჲ, ვითარ-იგი თქუა იოვანე მახარებელმან,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ: „სიყუარული ღმრთისაგან არს და ღმერთი სიყუარული არს.
და	შკ.თგნე.	და ესე სახჱ ყო ჩუენთჳს დამბადებელმან ბუნებისამან და თქუა: „ამით უწყოდიან ყოველთა, ვითარმედ ჩემნი მოწაფენი ხართ, უკუეთუ თქუენ იყუარებოდით ურთიერთას“.
და	შკ.თგნე.	და ოდეს ვერ დაემთხჳოს ესე სახჱ, უკუე შეცვალებულ არს მსგავსებაჲ კუალად.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ღმერთი ჰხედავს ყოველსავე და ესმის ყოველი ესე და გამოეძიებს ყოველსავე
და	შკ.თგნე.	და შენცა კუალად გაქუს კეთილად ხილვაჲ და სმენაჲ და სიბრძნჱ ცხოველი, რომლითა გამოეძიებ ყოველსავე.
და	შკ.თგნე.	თავი ვ და თქუა მეექუსისა თავისათჳს, გამოძიებისათჳს, რომელნი შეარწყუმენ გონებასა ბუნებასა თანა და მას შინა არს თქუმულთა მწვალებელთა[ჲსა] დჴ˜სნ
და	შკ.თგნე.	და ნუ ვინ ჰგონებნ, ვითარმედ ვიტყჳ მე, ვითარმცა ღმერთი მიიღებდა ცნობასა არსთასა ძალითა მრავლითა
და	შკ.თგნე.	და ესე ვერ ეგების თქუმად განმარტებასა შინა ღმრთისასა მრავალი ძალი მოქმედი ყოფად.
და	შკ.თგნე.	და ოდეს გამოვიდის მისგან ორთქლი იგი, შეჰყშირდის, რამეთუ ვერ განვიდის ორთქლი იგი ადგილთაგან შეძერწულთა ერთბამად.
და	შკ.თგნე.	და არცაღა კუალად ჩუენ თანა არს ძლიერ მრავალი თითოსახჱ, რომლითამცა ვიგრძნობდით რასავე.
და	შკ.თგნე.	და მერმე დაშთომილი მისგან განვიდის მით არით და ამას ეწოდების ფქნარება,
და	შკ.თგნე.	დაღაცათუ ბუნებასა აქუს მრავალი საგრძნობელი, ხოლო მაქმნეველი და განმზოგებელი მათი ერთი არს სიმრავლისა თანა ყოფადთასა და არა შეიცვალის ბუნებაჲ.
და	შკ.თგნე.	აწ უკუე ვითარ ვინ უგულისხმო-იქმნების და იტყჳს, ვითარმედ ღმერთი მრავალთა საქმეთა მისთათჳს განიყოფვის, ძალად მრავლად არს იგი დამბადებელ თუალთა,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა თქუა წინაჲსწარმეტყუელმან, და დამნერგველ ყურთა.
და	შკ.თგნე.	და ითქუა ესე ჩუეულებისა მისთჳს ბუნებათა კაცთაჲსა ძალისა მისგან მცნობელისა და თქუა: „ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა“.
და	შკ.თგნე.	და ვიტყჳთ, ვითარმედ: სადა არიან მწვალებელნი იგი, რომელნი უვარ-ჰყოფენ მსგავსებასა?
და	შკ.თგნე.	რასა უკუე იტყჳან ამას ჴმასა თანა და ვითარ განმართლდეს სიტყჳს-გებაჲ მათი, რომლისათჳს ითქუა და იტყჳან:
და	შკ.თგნე.	რაჟამს მოჰფოლხუდის ნიყბერი და მოეხჳის შინაგან ჴორჴსა სული მრგულიად,
და	შკ.თგნე.	ვითარ-მე უკუე ეგების ხატი ერთი მსგავსებად პირთა განწვალებულთა? და უკუეთუ ძჱ არა ჰგავს მამასა, უკუე ვითარ-მე იქმს ხატსა ერისა ბუნებათათჳს განწვალებულთა?
და	შკ.თგნე.	რამეთუ რომელმან-იგი თქუა: „ვქმნეთ ხატად ჩუენდა“, თქუა სიმრავლითა სამებისაჲთა და არა აჴსენა ხატებაჲ ერთითა ხოლო.
და	შკ.თგნე.	რაჲთა განიყვანოს მუნით ნეშტი იგი ორთქლისაჲ მის მიმსგავსებული სიყშოსა კუამლისასა და არნ ესე უფროჲს ხოლო შემდგომად ძილისა,
და	შკ.თგნე.	და ესეცა მოასწავებს, ვითარმედ გონებაჲ შეყოფილ არნ ბუნებასა, რამეთუ ოდეს-იგი მღჳძარჱ არნ,
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ ბუნებანი იგი განწვალებულნი არიან და ხატნიცა უკუე განწვალებულნი არიან, და დაჰბადოს ყოვლისა ბუნებისათჳს ხატი მსგავსი თითოვეულისა მათისაჲ.
და	შკ.თგნე.	არამედ ოდეს ხატი ერთ არს და ძირი არა ერთ და რომელი არს სულელი და განშოვრებული გონებისაგან თჳსისა, უგუნურ იქმნის, ვითარ-მცა მიემსგავსა იგი ერთსა,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ იგი[ნი] მსგავს არიან ურთიერთას? და ნუუკუე განქარვებისათჳს ამის ბოროტისა კაცთა ცხორებისათჳს ითქუა სიტყუაჲ ესე, ვითარმედ: „ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა“?
და	შკ.თგნე.	არნ იგი მოძრავ და წარმართებულ საქმჱ მისი ხოლო რაჟამს მიდრკის ბუნებაჲ ძილად, და დაშთეს გონებაჲ უქმად და უძრავად.
და	შკ.თგნე.	გარნა უკუეთუ ვინმე ჰგონებდეს, ვითარმედ უცნებათაჲ იგი სიზმართა ძრვაჲ არს და საქმჱ გონებისაჲ ძილსა შინა.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეშჳდისა თავისათჳს, რაჲსათჳს დაებადა კაცი შიშულად საჭურველთაგან მისთა და სამოსლისაგან ბუნებითისა
და	შკ.თგნე.	ხოლო ჩუენ ესრჱთ ვიტყჳთ, ვითარმედ, საქმჱ ჭეშმარიტი მისი იგი არს, რომელი არნ სიბრძნით და გულისხმის-ყოფით
და	შკ.თგნე.	რასა უკუ[ე] მოასწავებს შემზადებაჲ კაცისაჲ მართლ-დგომითა და ვითარ არა იქმნა ჩუენ შორის ძალი ცხოველი ბუნებითი?
და	შკ.თგნე.	და უფროჲსღა გლახაკად და უქონოდ ყოველთაგან საჴმართა ცხორებისა მისისათა.
და	შკ.თგნე.	და ჭეშმარიტად ჩას იგი საწყალობელად უფროჲსღა და არა თუ საქებელ,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ არა აღჭურვილ არს აღმოცენებითა რქათაჲთა და არცა ფრჩხილთაჲთა და არცა ტერფთაჲთა და ჭლაკთაჲთა და არცა შუვათაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და არა აქუს ბუნებასა მისსა შინა ყოლადვე არარაჲ, რომლითამცა იყენა მით მავნებელი მისი, ვითარ-იგი მრავალთა ცხოველთა აქუს შემთხუევასა მავნებელისა მათისასა.
და	შკ.თგნე.	და არცა დაბურვილ არს გუამი მისი სამოსლითა თმისაჲთა, რამეთუ ჯერ-იყო, რაჲთა იყოს მთავარი იგი მოზღუდვილ და აღჭურვილ ბუნებასა შინა თჳსსა,
და	შკ.თგნე.	და აწ ესერა ვხედავთ ლომსა და ეშუსა, ავაზსა და ვეფხსა და სხუათაცა ცხოველთა, რამეთუ აქუს ბუნებასა შინა თჳსსა საჴმარი განრინებისათჳს თჳსისა ძალითა მით,
და	შკ.თგნე.	რომელ არს მათ შინა; ვითარცა კუროსა რქანი და ყურგდელსა სიმალჱ და ქურციკსა ხლდომაჲ და ბრწყინვალებაჲ თუალთაჲ
და	შკ.თგნე.	და სხუათა კუალად სივრცჱ გუამთაჲ და მფრინველთა ნაგრტენი და ფუტკარსა საწერტელი.
და	შკ.თგნე.	და ყოველთა თანა იპოვების საჴმარი რაჲმე დაღაცათუ ერთი რაჲმე განსარინებელად თჳსად.
და	შკ.თგნე.	და დამტკიცებასა ამისსა მოასწავებს საქმჱ ესე.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ ოდესმე იხილის კაცმან ძილსა შინა, ვითარმცა თანა-ეყოფვოდა უშუერსა რასმე და უსახურსა საქმესა, რომელსა უკუეთუმცა მღჳძარჱ იყო,
და	შტ.ფსალ	სახელისა წმიდისა სამებისაჲსა მქადაგებელნო, ზეგარდამო ქებულნო და დიდებულნო, წმიდანო მღდელთ-მოძღუარნო,
და	შკ.თგნე.	რომელსა-იგი იგონებნ მღჳძარებასა შინა, იწურთინ და გამოისახვინ იგი მერმეცა.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუმცა იყო ბუნებასა შინა კაცისასა, რაჲთა იყოს იგი უმალეს ცხენსა და მერმე ფერჴნიმცა მისნი არა მოჰკფდებოდეს სიმაგრისაგან,
და	შტ.ფსალ	ნეტარნო: გრიგოლი ნოსელ ებისკოპოსო, და ღირსო ეპიფანე კჳპრელ მამადმთავარო, და განთქუმულო წმიდაო ბასილი, მწყემსო ყოველთა მორწმუნეთაო
და	შკ.თგნე.	და იხილავნ მძინარჱ იგი ძილსა შინა საქმეთა, რომელ არა არიან ჭეშმარიტ და არცა ცხად, არამედ შეცთომით და უგულისხმოდ.
და	შკ.თგნე.	რომელ არს სიმტკიცესა შინა ტერფთასა და ჭლაკთასა, გინამცა ესხნეს რქანი და ფუცხოვანნი ფრჩხილნი,
და	შტ.ფსალ	და დიდებულო იპოლიტე, წინაჲსწარმეტყუელნო გამოუთქუმელთა მადლთა მეცნიერად მეტყუელნო,
და	შკ.თგნე.	და საწერტელი მსგავსად ფუტკრისა, იყომცა ესე ნამდჳლვე მჴეცი სახილველად, ოდესმცა ესე ყოველნი აქუნდეს გუამსა შინა მისსა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა გუამსა შინა თითოვეული ასოჲ იქმს საქმესა ბუნებითსა არა ხოლო თავსა თჳსსა ოდენ,
და	შკ.თგნე.	და კუალად იყო-მცა უგლომელ მთავრობისათჳს, რომელთა-იგი ზედა მთავრობს, ოდესმცა არა უჴმდა მათგან.
და	შკ.თგნე.	და გჳანობისა და სიმძიმისა ჩუენისათჳს ვიჴმიით ცხენი და დავიმორჩილით, და შიშულობისათჳს ჴორცთა ჩუენთაჲსა გჳჴმდა მოგებაჲ ცხოვართაჲ,
და	შკ.თგნე.	ესრჱთვე კუალად სულსაცა შინა იქმნის, რამეთუ ოდეს-იგი არნ ერთი რაჲმე დაყენებულ და მეორჱ იძრვინ, გუამიცა ყოველი იძრვინ ნაწილსა მას თანა.
და	შტ.ფსალ	რომელმანცა გამოუჩინებელნი და დაფარულნი სიბრძნისანი გამოგიცხადნა, და სული წრფელი განახლდა გუამთა თქუენთა,
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს მოვიღით მატყლი წლითი-წლად და სხუაჲცა საჴმარი, რომელი იძულებით გჳჴმს მიზეზთათჳს ცხორებისა ჩუენისათა,
და	შტ.ფსალ	და დაუწერენით ეკლესიასა ქრისტესსა პირად-პირადთა წიგნთა თარგმანებანი და შესხმანი წმიდისა და ყოვლად დიდებულისა ღმრთის-მშობელისანი
და	შკ.თგნე.	არამედ ოდეს-იგი მღჳძარჱ ვიყვნით, გონებაჲ უფლებნ და საგრძნობელნი არიან მისა მსახურ და გუამი არავე კიდე არნ განგებისაგან მათისა
და	შკ.თგნე.	რომელნი გუაიძულებენ მოგებასა ცხოველთა მათ მტჳრთველთასა, და რამეთუ ვერ ვძოვთ პირუტყუთაებრ, ამისთჳს მოვიგნით ჴარნი დამორჩილებად ჩუენდა,
და	შტ.ფსალ	და ჩუენ გუაუწყეთ წესი აწინდელისა ქცევისაჲ ღმრთისმსახურებით და მოსაგებელი ნეტარისა მის საუკუნოჲსა სასოვებით ცხორებისაჲ,
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ გონებაჲ მავნებელ არს საზრდელისა და საგრძნობელნი შემწყნარებელ მისა.
და	შკ.თგნე.	და ამის ყოვლისა წინააღმდგომსა ვხედავთ, რომელსა შინა ოდესმე ძილმან მან მზრდელმან სხუანი იგი დააყენნის, დაღაცათუ სხუაგან წარვიდიან ცხადად.
და	შკ.თგნე.	არამედ ოდეს არნ ძალი იგი მზრდელი განმყვანებელ და მაქმნეველ ყოველსა ბუნებასა,
და	შკ.თგნე.	და მერმეცა გჳჴმდეს შუანიცა საკბენლად, რაჲთა მით გარე-წარვაქცინეთ, რომელნი გუეწყვებოდიან] ...მრავალთა ცხოველთა.
და	შკ.თგნე.	და კუალად რკინაჲცა კაცისათჳს უმკუეთელეს არს და უფიცხლეს რქათა და ფუცხოვანთა ფრჩხილთა.
და	შკ.თგნე.	და ესენი არა შედგმულ არიან ჴორცთა ჩუენთა, ვითარ-იგი შედგმულ არიან მჴეცთა საჭურველნი მათნი გუამთა შინა მათთა,
და	შკ.თგნე.	ამისთჳს არა უქმ-იქმნის ძალი გრძნობისაჲ და ვერ ეგების, თუმცა უქმ იყო ყოველი, რომელი არს ბუნებითი.
და	შკ.თგნე.	არამედ აღებად იგი ჟამსა შინა თჳსსა, და შემწჱ-გუეყოს ჩუენ ჟამსა საჴმარებისასა და მერმე დადებად ადგილსავე თჳსსა.
და	შკ.თგნე.	და კუალად ქცევათა მათთჳს ხჳთქთაჲსა ეგების, რაჲთა ვიფარვიდეთ ტყავითავე მისითა და უკუეთუ ვერ იპოვოს იგი ჟამსა ჴმევისასა მოგებად მსგავსი მისი რკინისაგან,
და	შკ.თგნე.	რომლითა განვერნეთ ჟამსა ჭირისასა და მერმე განვთავისუფლდეთ ტჳრთისა მისგან ჟამსა მშჳდობისასა.
და	შკ.თგნე.	შეიძრის მის თანა გონებაჲ და ოდეს დასცხრის, დასცხრის მის თანა გონებაჲცა სახედ ცეცხლისა.
და	შკ.თგნე.	და კუალად ფრთჱ მფრინველთაჲ მსახურებად კაცთა იქმნა, რაჟამს ვერ ვეწევით მფრინველთა სიმალითა.
და	შკ.თგნე.	და ცეცხლი რაჟამს ედებინ ბდჳნვარედ და არა აღატყინის იგი ქარმან, არა დაშრტის და არცა შეუდვის გარემოჲს,
და	შკ.თგნე.	და ზოგი მათგანი მოიწუართების საჴმარად მონადირეთათჳს, რომელნი-მე ღონის-ძიებითა ჰმსახურებენ საჴმარსა ჩუენსა,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ ვიჴმიით ფრთჱ ისართათჳს და არა მისწრის ჩუენ მფრინველმან მშჳლდისა მისგან.
და	შკ.თგნე.	და იყვნენ ფრთენი შემძლებელად სიგრძესა სლვისასა უგუემელად, ამისთჳს მოვიგეთ ცხოველთაგან საჴმარად ჩუენდა ჴამლი.
და	შტ.ფსალ	და რომელთა კეთილად ჴელ-ყვეს დაუნჯებაჲ ზეცისა სიმდიდრეთაჲ წარგებითა ქუეყანისა მონაგებთაჲთა.
და	შკ.თგნე.	ვერცა უძლავნ აღგზებად მათ გამო და ვერცა დაშრტის სრულიად,
და	შტ.ფსალ	და ქველის-საქმისა მათისა ახოვანებაჲ, ვითარცა ნესტჳ, ოხრის წინაშე ღმრთისა და კაცთა ყოველთა აიძულებს მიბაძვებად მათა, დაღაცათუ გლახაკ ვინმე იყოს,
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა მძნობარი მცემელი ებნისაჲ, რაჟამს არიედ ძალნი იგი ებნისანი ნოტია და მოფოლხუებულ, ვერ გამოსცის ჴმაჲ იგი მათგან შეზავებულად,
და	შტ.ფსალ	ვითარცა წერილ არს: „მედგარო, ემსგავსე ჯინჭველსა და შებმა-უყავ უფროჲს ძალისა შენისა, რამეთუ ღმერთი არს მომცემელი ძალისაჲ“,
და	შკ.თგნე.	დაღაცათუ აღმოსციან ჴმაჲ, არამედ არა არნ იგი შეზავებულ და შუენიერ, არამედ უშუერ.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს მეცა არა დავფარე სწრაფაჲ სულისა ჩემისაჲ მიზეზითა ნაკლულევანებისაჲთა და შეუდეგ კეთილსა გულსმოდგინებასა
და	შკ.თგნე.	ამისთჳს არნ ჩუენებაჲ იგი შეშფოთებულ და წინაჲსწარ-ცნობაჲ იგი მღჳძარებისაჲ შესულებულ ჩუენებითა მით მაეჭუებელითა.
და	შტ.ფსალ	მე ცოდვილი და უნარჩევესი ყოველთა მოწესეთაჲ ი[ო]ვანე ბერაი.
და	შტ.ფსალ	და განვასრულე წმიდაჲ ესე წიგნი კაცისა შესაქმჱ, და მეორედ – წიგნი თუალთაჲ და სახისმეტყუელი და იპოლიტე და ქართლისა მოქცევაჲ
და	შკ.თგნე.	და ესევითარითა უცნებითა იხილა ღჳნის-მნემან მან ფარავოჲსმან, ვითარმედ წურვიდა იგი ყურძენსა სასუმელსა შინა ფარავოჲსსა.
და	შკ.თგნე.	ეგრეთვე მეპურეთ-მოძღუარმან იხილა, ვითარღამცა ლანკლაჲ ედგა თავსა ზედა თჳსსა და თითოვეულმან მათმან იხილა,
და	შტ.ფსალ	და ცხორებაჲ ნეტარისა მის და დიდებულისა მღდელთმოძღურისაჲ იაკობ ნასიბინელისაჲ და თარგმანებაჲ ზოგთარე ფსალმუნთა დავითისთაჲ მოღუაწებითა
და	შკ.თგნე.	და თქუა მერვისა თავისათჳს, რაჲსათჳს შემზადებაჲ კაცისაჲ მართლ არს განმარტებული
და	შტ.ფსალ	და თანადგომითა დედის ძმისა ჩემისა მიქაელისა და ძმისა ჩემისა დავითისითა.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ჴელნი დაებადნეს საზრახავისათჳს და გამოძიებაჲ განყოფათათჳს სულთაჲსა
და	შკ.თგნე.	ჰასაკი კაცისაჲ მართლ-მდგომარჱ არს და ცად მიმართ აღმართებულ არს და განიცდის, რომელ არს ზედა კერძო ამათ ყოველთა,
და	შკ.თგნე.	ხოლო უკუეთუ დანიელ და იობ და მსგავსნი მათნი ძალითა მით საღმრთოჲთა სცნობდეს მოწევნასა მას საქმეთასა,
და	შკ.თგნე.	და ესე მოსწავებაჲ არს ჭეშმარიტი, რამეთუ ყოველნი დამორჩილებულნი მხედველ არიან დამხედ,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ წინა-კერძონი მათ ყოველთანი ფერჴ არიან და არა ჴელ.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს დაღონებულთა მათ უჴმს მისაყრდნობელი.
და	შკ.თგნე.	ხოლო კაცისანი წინა-კერძონი მისნი ჴელ არიან და რამეთუ ჰასაკი მისი აღმართებულ არს და ამისთჳს არა უჴმან მას მისაყრდნობელნი,
და	შკ.თგნე.	და კუალად ჴელნი შემწჱ არიან საზრახვისათჳს.
და	შტ.ფსალ	და სხუაჲ არაჲ არავის ჰრთავს თჳნიერ სიგლახაკისა ჩემისა.
და	შკ.თგნე.	და არცა არს იგი ძალისაგან სიზმართაჲსა და არცაღა ჯერ-არს ჩუენდა თქუმად, ვითარმედ ყოველი, რომელი იხილეს წმიდათა მათ მღჳძარებასა შინა,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ ჩუეულებისაებრ ბუნებისა იყო და არა თუ ღმრთისამიერი ჩუენებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და არა ხოლო ამის საქმისათჳს სათანადოჲსა, რამეთუ სიტყუა-უგებთ ურთიერთას მიწერით სიმარჯჳთა ჴელთაჲთა მსახურებისათჳს სიტყჳერისა,
და	შტ.ფსალ	და შევწირე შატბერდს საყოფელსა წმიდისა ღმრთის-მშობლისასა,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ წერით ვზრახვიდეთ და ვიტყოდით ჴელთა მიერ და მოგებად ასონი წერისანი, ვითარცა ჴმანი მეტყუელნი.
და	შტ.ფსალ	რომელსაცა შინა აღვიზარდე [...] სალოცველად სულისა ჩემისა ცოდვილისა და მშობელთა ჩემთა
და	შკ.თგნე.	არამედ მივხედო სხუასაცა და ვთქუა, რამეთუ ჴელნი შემწე არიან თქუმასა სიტყჳსასა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა ყოველნი კაცნი განაგებენ თავთა თჳსთა გონებითა თჳსითა და მცირედნი ჩუენებასა ღირს-იქმნებიან ღმრთისამიერსა,
და	შტ.ფსალ	და სალოცველად მეფეთა: ბაგრატ მეფისა და ყოველთა შვილთა მათთათჳს.
და	შკ.თგნე.	და ვიდრე გამოძიებადმდჱ სიტყჳსა მის ხარკებით მივიმართოთ სიტყუასა მას, რაჲთა არა თანა-წარგუჴდეს, რომელი-იგი გჳჴმს თქუმად ამის ჯერისათჳს.
და	შკ.თგნე.	აწ რაჲსათჳს-მე დაებადნეს მცენარენი პირველ ცხოველთასა და მერმე ცხოველნი და მერმე კაცნი?
და	შკ.თგნე.	არა ამისთჳს ხოლო, რამეთუ ცხოველნი მცენარეთაგან იზარდებიან და კაცნი ცხოველთაგან, არამედ მე ესრჱთ ვჰგონებ,
და	შტ.ფსალ	და გევედრები ყოველთა, ვინცა იმსახურებდეთ წმიდასა ამას...
და	შკ.თგნე.	ეგრეცა ყოველნი კაცნი ბუნებით სიზმართა იხილვენ ძილსა შინა და რჩეულნი იგი, რომელნი ღირს არიედ, იხილიან ჩუენებაჲ ჭეშმარიტი ძილსა შინა.
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ მოსჱ წინაჲსწარმეტყუელმან მოასწავა ამისთჳს სიტყუაჲ დაფარული საიდუმლოჲსაჲ და განჰმარტა გამოძიებაჲ წულილადი სულთათჳს,
და	შკ.თგნე.	რომელსა-იგი ჰგონებდეს გარეშჱნი იგი ფილოსოფოსნი და არა განიცადეს მას შინა განცხადებულებაჲ ჭეშმარიტი.
და	შკ.თგნე.	ვიტყჳ ძალსა მოზარდულსა და მბრძნობელსა და თჳთ სულსა, რომელთაჲ ერთი მათგანი არს მცენარჱ მოზარდი.
და	შკ.თგნე.	და მას შინა იპოვების ძალი ცხოველებისაჲ თჳნიერ გრძნობისა.
და	შკ.თგნე.	და მეორჱ ამათგანი არს მოზარდი, ვითარ-იგი ვაჴსენეთ, რომელსა შინა არს განგებაჲ გრძნობისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და პოვნილ არს იგი პირუტყუთა შორის, რამეთუ არა იზარდების ხოლო და აღორძნდების, არამედ მოქმედებაჲ მისი არს გრძნობათაგან.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ცხოველებაჲ სრული პოვნილ არს ბუნებასა შინა კაცისასა, ესე იგი არს მეტყუელებაჲ, რომელი იზარდების და იგრძნობს და განიზრახავს.
და	შკ.თგნე.	და განგებაჲ არს მისი გონებისა მიერ.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს განვყვენით არსნი ამით განყოფითა: რომელიმე არს მათგანი გონებიერი და რომელიმე – გუამიერი.
და	შკ.თგნე.	ხოლო გონებიერი იგი გამოუძიებელ არს აწ და გუამიერი იგი რომელიმე არს თჳნიერ ცხოველებისა ყოვლით კერძო და რომელსამე მათგანსა აქუს ცხოველებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და რომელნიმე გუამნი ცხოველთაგანნი ცხოველ არიან გრძნობითა და რომელთამე არა აქუს გრძნობაჲ.
და	შკ.თგნე.	და რომელიმე მგრძნობელთაგანი არს მეტყუელ და რომელიმე მათგანი არს უტყუ.
და	შკ.თგნე.	ამისთჳსცა მცენარენი იყვნეს უწინარეს სხუათა მათ არსთა, შემდგომად ნივთთა მათ უსულოთა, ესე იგი არს ქუეყანაჲ და წყალი, ჰაერი და ცეცხლი.
და	შკ.თგნე.	და ამათ მცენარეთა შინა პოვნილ არს სული უგრძნობელი.
და	შკ.თგნე.	ესენი უპირადეს დაებადნეს და შემდგომად მათსა დაებადნეს მგრძნობელნი ცხოველნი უტყუნი, უგულისხმონი ამისთჳს,
და	შტ.კრ.იპგ.	სამართალი უფლისაჲ ქმნა და განკითხვაჲ ისრაჱლსა შორის.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ მეფჱ იგი მეგჳპტელთაჲ ფარაო და თავჴედი ბაბილოვნელი ნაბუქონდონოსორ მიიწინეს ღმრთისა მიერ ცნობასა მოწევნადთასა,
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს დაებადა კაცი შემდგომად მცენარეთა და ცხოველთა და ამას შინა ყო გზაჲ ბუნებისაჲ საუკუნოდ,
და	შკ.თგნე.	და ესე იზარდების ძალითა სულისა მცენარებისაჲთა, რომელ არს მას შინა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარ-მე-მცა მიწევნულ იყო დანიელ საზომსა თჳსსა, უკუეთუმცა არა ქურუმნი იგი და გრძნეულნი უმეცარ-ქმნულ იყვნეს ჩუენებასა მას ნაბუქონდონოსორისსა?
და	შკ.თგნე.	და მიიღო ამას თანა სული მგრძნობელი, რომელ არს შორის გრძნობისა და მცენარეთა, უზრქელესი სულისა მეტყუელისა და უწულილესი სულისა მის მცენარისაჲსა.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუმცა იოსებ დაშთომილ იყო საპყრობილესა შინა, ვითარმცა ცხოვნდა ეგჳპტჱ განგებითა მისითა?
და	შკ.თგნე.	ამის გამო იქმნა სამთა მათგან დგომაჲ კაცისაჲ, ვითარ-იგი ვისწავეთ მოციქულისა პავლესგან, რომელსა მიუწერს ეფესელთა და ევედრების მათთჳს ღმერთსა,
და	შკ.თგნე.	რაჲთა მიანიჭოს მადლი იგი სრული გუამსა საშუმინველსა და სულსა აღდგომასა მას ქრისტჱსსა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელ-იგი თქუა: „კაცმან, რომელმან ფართო-ყვნის“, რამეთუ კურთხევაჲ უფლისაჲ სივრცოსა ქუეყანისასა ნათესავთა მიმართ მიეფინა
და	შკ.თგნე.	უწყებად ბუნებაჲ იგი გრძნობადი და ჴსენებითა მით სულისაჲთა, უწყებად ბუნებაჲ იგი გონიერი.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს ითქუა შჯულის მეცნიერისა მის მიმართ სახარებასა შინა, რაჲთა შეიყუაროს ღმერთი ყოვლითა გულითა და ყოვლითა ძალითა და ყოვლითა გულისხმითა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელ-იგი თქუა: „ვითარცა ლომმან განისუენა“,
და	შკ.თგნე.	და ესე კუალად, ვითარ ვჰგონებ, ამას განაყოფასა მოასწავებს, რამეთუ რაჟამს აჴსენა გული,
და	შკ.თგნე.	ეგრეცა ჭაპუკი იგი, განჴურვებული ტრფიალი, ჰხედავნ მსგავსსა აღძრვისა თჳსისასა და ოდესმე საქმითცა აღასრულის უცნებაჲ იგი ძილსა შინა.
და	შკ.თგნე.	ენება უწყებად ჩუენდა გუამი და ჴსენებითა მით ძალისაჲთა უწყებად ჩუენდა საშუმინველი და ჴსენებითა მით გულისხმისაჲთა უწყებად ჩუენდა გონებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და კუალად აუწყებს მოციქული ზრახვასა მას განყოფილად სამად პირად: ერთი იგი მათგანი ჴორციელ, უცალო საქმისა მისთჳს შთამავალისა მუცლად და საშუებელთა მისთა;
და	შკ.თგნე.	და მეორჱ იგი მშუმინვიერ, რომელი იქცევის შორის კეთილისა და ბოროტისა, და ესე უზეშთაეს არს პირველისა მის, არამედ არა არს მიწევნულ საზომსა სიწმიდისასა;
და	შკ.თგნე.	და მეცა გამოცდილებაჲ მაქუს მცირედ სიზმრისაჲ, ვჰკურნებდი ოდესმე უძლურსა თავქედეანსა.
და	შკ.თგნე.	ხოლო მესამჱ იგი სულიერი და მით არს სისრულჱ უაღრესობისა მისისაჲ.
და	შკ.თგნე.	ამისთჳს აბრალებს კორინთელთა მათ დაკლებასა მათსა და იტყჳს: „თქუენ ჴორციელადვეღა ხართ“ და არა მიიღებთ სწავლასა და მერმე იტყჳს:
და	შკ.თგნე.	და დამძიმებულ იყო იგი ჭამადისა რაჲსამე მიღებითა და იწყო ღაღადებად და ჴმობად და იტყოდა,
და	შტ.კრ.იპგ.	მსგავს არს თქუმულთა მათ იაკობისთა, რომელმან იუდაჲს ზედა: „ინაჴ-იდგ და დაიძინე, ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან“,
და	შკ.თგნე.	რაჟამს განიკითხავს საშუვალსა მას და სრულსა: „ხოლო მშუმინვიერმან მან კაცმან არა შეიწყნარის სულისა მისგან, რამეთუ სიცოფჱ უჩნ.
და	შკ.თგნე.	ხოლო სულიერმან მან განიკითხის ყოველი და იგი არავისგან განიკითხვის“.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი აღმატებულ არს მშუმინვიერი იგი ჴორციელსა, ეგრეთვე აღმატებულ არს სულიერი იგი მშუმინვიერსა მას.
და	შკ.თგნე.	და ზეშთა რეცა თქუა წიგნმან, ვითარმედ კაცი დაებადა შემდგომად ყოველთა მშუმინვიერთა,
და	შკ.თგნე.	მოასწავა, ვითარმედ სული იგი მეტყუელი არს შორის საშუმინველთა სხუათა და პოვნილ არიან ორნი იგი მას შინა.
და	შკ.თგნე.	ესე არს მშუმინვიერი იგი და მცენარედი.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ კაცი ცხოველი არს მეტყუელი და ამისთჳს ჯერ-არს, რაჲთა იყვნენ ჴელნიცა მისნი შემსგავსებულ მეტყუელებისა,
და	შკ.თგნე.	ვითარ-იგი ვხედავთ მძნობართა და მამხეობელთა, და შემზადის თითოვეულმან მათმან ჭურჭერი მსგავსად ძნობისა მის თჳსისა,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ აღივსო მუცელი მისი და ნაწლევნი მისნი სიყშოჲსაგან მძიმისა და მას ჟამსა მოახლებულ იყო მისა ლხინებაჲ ოფლითა.
და	შკ.თგნე.	და ვერ ჴელ-ეწიფების სტჳნვაჲ ებნითა და ვერცა ებნაჲ იგი სტჳრითა, განწვალებისათჳს ჭურჭერთა მათთაჲსა.
და	შკ.თგნე.	ეგრეთვე ჯერ-იყო ჭურჭერთა მათ კაცობრივთა, რაჲთა იყვნენ შემსგავსებულ მეტყუელებისა და საზრახავისა
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „შემუსრნეს მკლავნი ჴელმწიფეთანი“, მათსა იტყჳს, რომელნი-იგი ღაღადებდეს მისა მიმართ ჴელმწიფენი
და	შკ.თგნე.	და კუალად იწყო ჴმობად და ღაღადებად და იტყოდა, ვითარმედ კაცთა ვიეთმე დამასხეს კოკითა წყალი გრილი.
და	შკ.თგნე.	და რაჲთა გამოჩნდეს სიტყუაობაჲ ჭურჭრითა მით ჴმისაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს დაებადნეს ჴელნი გუამისათჳს.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მას, რომელმან განსუენებითა სიკუდილისაჲთა შემუსრნა მკლავნი ეშმაკისანი, მთავრობანი და ჴელმწიფებანი მისნი დატკებნილ.
და	შკ.თგნე.	ხოლო დაღაცათუ აურაცხელ არიან საქმენი ჴელთანი ყოფასა მას მათსა შინა, ვითარ-იგი აღიღებს და დასდებს მსგავსად საქმისა მის მათისა ყოველსა შინა ხუროვებასა სიმარჯჳთ
და	შკ.თგნე.	და განგებით ღუაწლსა შინა ბრძოლისასა და ჟამსა მშჳდობისა ზღუასა შინა და ჴმელსა.
და	შტ.კრ.იპგ.	„და იხილა ჴელმწიფებაჲ თჳსი, რამეთუ მუნ განიბნია და ქუეყანაჲ ჴელმწიფეთა ერთაჲ“.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუმცა დაკლებულ იყო ჴელთაგან, იყომცა იგი ჴმევასა მას საზრდელისასა მსგავს პირუტყუთა მათ ოთხფერჴთა თითო-სახეობასა შინა მათსა
და	შკ.თგნე.	და თითო-ფერებასა დაბადებულობისა მათისასა და უკუეთუმცა არა იყვნეს ჴელნი კაცისა თანა, ვითარმცა ჴმაჲ მისგან შეზავებულ მეტყუელებასა,
და	შკ.თგნე.	ოდესმცა პირი უცალო იყო მსგავსად პირუტყუთა? ხოლო აწ ოდეს მოეცნეს ჴელნი გუამსა, მოცალე-ქმნულ არს პირი სიტყჳს-გებად და საზრახავად.
და	შტ.კრ.იპგ.	დასაბამსა მას მისსა იტყჳს წმიდათასა, რომელნი ქუეყანით მიწისაგანნი მკუდრეთით აღდგომილ არიან, რამეთუ პირმშო მკუდართა და დასაბამ ყოვლისა იქმნა იესუ.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეცხრისა თავისათჳს, რამეთუ: გუამი კაცისაჲ დაებადა ჭურად საზრახავისათჳს
და	შკ.თგნე.	რომელნი-იგი არიან მისნი, ხოლო ჩუენ ვიტყჳთ, რამეთუ მოგუცა ჩუენ სიბრძნჱ და გონიერებაჲ და სახიერებითა მისითა მოგუანიჭა ჩუენ მსგავსებაჲ თჳსი
და	შკ.თგნე.	და შუენიერებაჲ შუენიერებისა თჳსისაჲ.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ გონებაჲ გულისხმის-საყოფელ არს და ჴორციელ და ვერ შესაძლებელ იყო გამოჩინებაჲ ძრვისა მის მადლისა თჳსისაჲ, გარნა ღონით.
და	შკ.თგნე.	ესრჱ-სახედ იყო იგი, ვიდრემდის მოიქცა საქმჱ მისი ცხადად და ვითარ გამოეცა ოფლი ფრიად და განიჴსნა მუცელი მისი.
და	შკ.თგნე.	და მისთჳს დაებადა გუამი მისი ამას სახესა ზედა, რაჲთა იყოს იგი ჴმეან და შემზადებაჲ დაბადებულისა მისისაჲ მოასწავებს სახესა ძრვისა მისისასა.
და	შკ.თგნე.	რომელი-იგი ვერ შეუძლო სნეულმან მან მითხრობად ჩუენდა გამოცხადებით ვნებისაგან ბუნებისა და სიფიცხლისაგან სენისა,
და	შკ.თგნე.	და ვითარ-იგი მძნობარმან ჴელოვანმან ძნობასა მას შინა თჳსსა ინების, რაჲთა გამოაცხადოს ჴელოვნებაჲ თჳსი, აჩუენოს იგი ჴმასა მას შინა თჳსსა.
და	შკ.თგნე.	და რაჟამს ვერ შეუძლის იგი მედგრობითა ჴმისა თჳსისაჲთა, მაშინ აჩუენის ჴელოვნებაჲ თჳსი სხუათა მიერ ჴმათა ჭურჭერთა მათგან,
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „მუნ განიწილა ქუეყანაჲ ჴელმწიფეთა მათ შეკრებულთაჲ ნათესავებით და მთავრებითურთ ერთა მათ“,
და	შკ.თგნე.	და აწ ესრჱთ გუეუწყების მკურნალთაგან ჴელოვანთა, ვითარმედ საქმჱ სიზმართაჲ მრავალ-სახედ მოასწავებს სენთაებრ მათთა.
და	შკ.თგნე.	რომელნი იჴმინის ჟამსა ძნობისასა და უსულოთა მათგან გამოსცის ჴმაჲ შეზავებული სტჳრისაგან გინა თუ ებნისა და მსგავსთა მათთა.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს დაეპატიჟა, რაჲთა იყოს ჭურჭერი ესე ჴმეან და მით აჩუენოს მოგონებაჲ დაფარული და გამოაცხადნეს საქმენი შინაგანნი.
და	შკ.თგნე.	და იქმნა სახჱ ესე ძნობისაჲ კაცსა შინა შეზავებულ სახედ ებნისა და სტჳრისა, ვითარ-იგი ჴმა-სცემედ ურთიერთას.
და	შკ.თგნე.	ესრჱ-სახედ, რამეთუ ქარმან გამოსცის ადგილით თჳსით და განვლის ჴორჴი კაცისაჲ, რაჟამს-იგი ენების ჴმობად და ჰნებავნ ხდად ჴმაჲ თჳსი.
და	შკ.თგნე.	და არს ესე, ვითარცა სტჳრი ჴმისა გამომცემელი ლართაგან, რომელთა მიერ შეცვულ არს.
და	შკ.თგნე.	და მოიზიდის, რომელი-იგი გამოვალნ ყიისაგან, ჴორჴმან სტჳრსა მას შინა ორთა მათგან ნესტუთა,
და	შკ.თგნე.	რომელნი არიან საყნოსელსა შინა ღრტილისასა და მით განუზოგის ჴმაჲ და იქმნის ჴმა სასმენელ.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ სხუაჲ არნ სიზმარი, რომელსა ელმინ სტომაქი და სხუაჲ არნ სიზმარი მათი, რომელსა ელმინ თავი.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ღაწუნი და ენაჲ და ქმნულებაჲ იგი, რომლითა იძრვის ნიყბერი მოფოლხუებითა და მოჭირებითა,
და	შკ.თგნე.	განმარტებითა და შემოკრებითა, ესე ყოველი მსგავს არს ძრვასა მას ძალთა ებნისათა ჴმასა შინა და ჟამსა, რომელსა ენების შეზავებად მწრაფლ ჴმასა მას შინა.
და	შკ.თგნე.	ეგრე-ვე-სახედ, რომელთა თანა არნ სავსებაჲ სტომაქისაჲ, სხუაჲ არნ სიზმარი მათი და სხუაჲ არნ კაეშნეანთაჲ მათ და მუცელ-ჴსნილთაჲ ამისთჳს,
და	შკ.თგნე.	ხოლო ახუმაჲ ბაგეთაჲ და დაწებვაჲ მსგავს არს ძრვასა მას თითთასა ჴურელთა ზედა სტჳრთასა გამოყვანებასა ჴმისასა.
და	შკ.თგნე.	ეგრჱ-სახედ გონებამან ჭურჭრითა მით გამოსცა სიტყუაჲ ჩუენ შორის და ვიპოვენით მეტყუელ და ვერ შესაძლებელ იყო ჩუენ შორის მადლი იგი მეტყუელებისაჲ პოვნად,
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ მოქმედებაჲ ჭურჭერსა ამას შინა მრჩობლი არს.
და	შკ.თგნე.	ერთი იგი ყოფისათჳს ჴმისა და მეორჱ იგი – შეწყნარებისათჳს გაგონებისა მომავალისა გარეშჱთ.
და	შკ.თგნე.	და ესე შეურევნელ არიან ურთიერთას, არამედ დაადგრების საქმესა ზედა,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ არა მსმენელ არს ჴმაჲ და არცა მეტყუელ სმენაჲ.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ერთი ესე განმტევებელ და განმცემელ არს მარადის, რომელ არს პირი, და მეორჱ ესე შემწყნარებელ და მიმღებელ არს მარადის მოუწყინებელად,
და	შკ.თგნე.	და კუალად არიედცა სიზმარნი მსგავსად საქმეთა კაცთაჲსა, რამეთუ სხუაჲ არს სიზმარი ქველთაჲ და სხუაჲ არს ჩუკენთაჲ,
და	შკ.თგნე.	რომელ არს ყური, ვითარცა თქუა სოლომონ ბრძენმან და საკჳრველ არს ესე ფრიად: რაჲ-მე სივრცჱ არს ადგილისაჲ მის, რომელსა შინა შთადის ყოველი ესე ყურთაგან?
და	შკ.თგნე.	და სხუაჲ არს ღირსთაჲ და სხუაჲ არს მეძავთაჲ, და სხუაჲ არს უხუთაჲ და სხუაჲ არს ძჳრთაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ვითარ-იგი სიმრავლესა და განმრავლებასა მათსა ურთიერთიერთას არა არს შორის მათსა შფოთებაჲ, არცა დაწვალებაჲ?
და	შკ.თგნე.	და ესევე სახჱ იხილვების მოქმედებასა შინა თუალისასა, რომელი განსაკჳრვებელ არს.
და	შკ.თგნე.	და ამითვე გონებითა მიიწევის, რომელი-იგი არს გარეშჱ გუამსა, და მოიზიდნის მისა საქმენი ხილულნი და გამოიწერნის მას შინა სახენი უხილავნი,
და	შკ.თგნე.	და ვითარ-იგი კაცი მღჳძარებასა შინა დადგრომილ არნ და შეყოფილ საქმესა თჳსსა.
და	შკ.თგნე.	არამედ რომელნიმე სავაჭროსა და რომელნიმე – სახლებსა და რომელნიმე – ტაძრებსა გინათუ ფოლოცთა შინა,
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეათოთხმეტისა თავისათჳს, რამეთუ გონებაჲ არა ერთკერძოსა გუამისასა ჰგია
და	შკ.თგნე.	და განყოფაჲ აღძრვათაჲ სულიერთა და ჴორციელთაჲ
და	შკ.თგნე.	გინათუ ყურეთა ანუ თუ პანდუქიონსა შინა თითოვეული მათი დაადგრის, ვითარცა ვის ჰნებავნ და შეაშუნ.
და	შკ.თგნე.	და მე ამას სახესა ზედა ვხედავ ქალაქსა მას გონებისასა, რომელი-იგი დამკჳდრებულ არს ჩუენ შორის, რომლისანი შესავალნი მრავალ არიან ფრიად საგრძნობელთაგან.
და	შკ.თგნე.	და გონებაჲ განაზოგებს თითოვეულსა მათსა და დაადგენს ადგილთა საცნაურთა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი ვხედავთ მსგავსად სახითა მით, რომელი მოვაჴსენეთ ქალაქისა კაცთა,
და	შკ.თგნე.	რომელთა ესხნიან ნათესავნი და მეგობარნი და შევიდიან ქალაქსა მას არა ერთისა კარისაგან ხოლო,
და	შკ.თგნე.	არამედ თანა-წარვჰჴედით მრავალსა, რომელსა შინა ვიყვენით და ძიება-გუეყო გონებისათჳს, ვითარმედ არა ერთსა შინა ასოსა დამკჳდრებულ არს,
და	შკ.თგნე.	და კუალად კაცნი უცხონი შევიდიან ერთისაგან კარისა და რაჟამს შევიდიან შინა,
და	შკ.თგნე.	განიბნინიან და არა შეკრბიან ურთიერთას ესრჱ-სახედ გულისხმა-ვყავთ გონებისათჳს.
და	შკ.თგნე.	არამედ ყოველთა ასოთა მისწუდების სწორებით და ძრვაჲ მისი ყოველთა შინა ასოთა არს სწორად გონებისა მის, რომელ არს მას შინა.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეათისა თავისათჳს, რამეთუ გონებაჲ იქმს საქმესა თჳსსა საბრძნობელთაგან
და	შკ.თგნე.	და ოდესმე შეუდგის გონებაჲ ძრვათა ბუნებისათა და ექმნის მათ მსახურ.
და	შკ.თგნე.	და ამას სახესა ზედა მიხედენ სივრცესა გონებისასა, რამეთუ ოდესმე შეკრიბის ჩუენ თანა მეცნიერებაჲ ერთისა საქმისაჲ საგრძნობელთაგან მრავალთა.
და	შკ.თგნე.	და კუალად ერთისაგან საგრძნობელისა მრავალი საქმჱ გულისხმა-ვყოთ მიმსგავსებული ერთი ერთისა ბუნებასა შინა.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ ოდესმე ბუნებამან გუამისამან წარიმართის და ეუფლის და მოატყჳს წუხილი და სიხარული.
და	შკ.თგნე.	და არნ მიზეზ მათა გულისთქუმაჲ ჭამადისაჲ გინა თუ სიტყჳსა რაჲსამე, რომელი შეაშუნ საგრძნობელთა.
და	შკ.თგნე.	აწ რეცა თუ ვიკითხავთ გემოთათჳს, რომელიმე უტკბილჱს არს ანუ რომელიმე უმწარჱს, უკუეთუ ვპოვოთ სიმწარჱ ნავღლისაჲ და სიტკბოვებაჲ თაფლისაჲ?
და	შკ.თგნე.	რომელ არს გემოჲს-ხილვაჲ, ხედვაჲ და სმენაჲ, შეხებაჲ და ყნოსაჲ.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ ოდეს იხილოს ვინმე თაფლი და ესმეს სახელი მისი და გემოჲ იხილოს მისგან და იყნოსოს სული მისი და გამოცადოს შეხებით,
და	შკ.თგნე.	და მერმე კუალად გულისხმა-ვყვით მრავალი რაჲმე ერთისა მიერ საგრძნობელისა, რომელ არს სასმენელი.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ შემწყნარებელ არს თითოსახეთა ჴმათა დაწვალებულთა და თუალიცა შემწყნარებელ არს მრავალფერთა სხუასა
და	შკ.თგნე.	და სხუასა – თეთრსა და შავსა და სხუათაცა ფერთა, რომელნი მჴდომ არიან ურთიერთას.
და	შკ.თგნე.	ეგრევე-სახედ გემოჲს-ხილვაჲ, ყნოსაჲ და შეხებაჲ თითოვეული მათგანი მიიწევის მრავალთა ზედა საქმეთა ერთი ერთისა წინა-აღმდგომთა.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეათერთმეტისა თავისათჳს, რამეთუ: ბუნებაჲ გონებისაჲ უხილავ არს
და	შკ.თგნე.	არამედ გონებაჲ არნ მათ შორის წინამძღუარ საქმით და არა თუ მიდევნებულ ნებასა მას და გამომრჩეველ არნ იგი მათთჳს სიკეთესა საზომით.
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელნი ყოველთაგან ნათესავთა და ერთაჲ მის მიერ შეკრებულნი განიყოფენ ქუეყანასა მას წმიდისა ქრისტეს თანა სუფევითა.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ვჰპოვებთ ძალსა შინა ცხორებისასა სამსა განყოფასა: ერთი იგი არს მზრდელი თჳნიერ გრძნობისა და მეორჱ იგი არს მზრდელ გრძნობითა
და	შკ.თგნე.	და მესამჱ იგი არს სრულ მეტყუელებითა, რომელი-იგი არს აღმკულ სხუათა მათგან.
და	შკ.თგნე.	და ნუ ვინ ჰგონებნ, ვითარმედ შეზავებულობასა შინა კაცისასა არს სამი სული,
და	შკ.თგნე.	და მე ესრჱ ვჰგონებ, ვითარმედ არავინ გონიერთაგანი ჰგონებდეს, გინათუ ეჭუდეს,
და	შკ.თგნე.	ხოლო ბუნებაჲ იგი ნივთიერი ყოვლითურთ შეცვალებასა და ხრწნილებასა ქუეშჱ არს.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუმცა გონებაჲ საგრძნობელი იყო, აქუნდამცა მახლობელობაჲ ერთი საგრძნობელისა მიმართ რომლისაჲმე,
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ იყოს მას შინა ძალი მზრდელი, უკუე ძრვაჲ მისი არს აღორძინებით და აღმატებით.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ მარტივი არს და არა აგებული.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „სამართალი უფლისაჲ ქმნა და საშჯელი თჳსი შორის ისრაჱლსა“, რამეთუ იგი ხოლო ყოველთა კაცთა უმეტეს მართალ იპოვა
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ დააკლდეს ძალი ცხორებისაჲ, მიდრკეს ძრვაჲ მისი რყუნილებად.
და	შკ.თგნე.	და ვერ ეგების, რაჲთა-მცა იყო მარტივსა შინა აგებული რაჲმე.
და	შკ.თგნე.	და არა არს ძალი ბრძნობისაჲ თჳნიერ შანთისა მის ნივთიერისა და არცა ძალი გონიერი თჳნიერ გრძნობისა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ნებაჲ მამისა თჳსისაჲ აღასრულა სამართალისა ერისა მის მიმართ მითხრობითა.
და	შკ.თგნე.	და ესე აგებულებაჲ მისწუდების საგრძნობელთა და თითოვეული მათი განთჳსებულ არს
და	შკ.თგნე.	და განყოფილ საქმითა თჳსითა და არა შერეულ სხუათა მათ.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ ესაიაცა იტყჳს: „იყვნენ სიმართლითა მორტყმულ წელნი მისნი და ჭეშმარიტებითა მომტკიცებულ გუერდნი მისნი.
და	შკ.თგნე.	უკუე გონებაჲ ვიდრემე სხუაჲ რაჲმე არს და არა საგრძნობელი, რაჟამს არს იგი განმარტებულ და არა აგებულ.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მოციქულმან პავლჱ: „ვინ ცნა გონებაჲ უფლისაჲ?“ ხოლო მე ვიტყჳ: ვინ არს, რომელმან გულისხმა-ყო გონებაჲ თავისა თჳსისაჲ?
და	შკ.თგნე.	აწ უკუე გუაუწყედ მრავლის-მეტყუელთა მათ, რომელნი მეცნიერებენ ბუნებასა მას ღმრთეებისასა და ჰგონებედ,
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ გონებაჲ განაწილებული და აგებულ[ი] არს, ვითარ-მე უკუე ეგების ყოფად გონებიერი აგებულსა შინა ანუ ვითარ-მე არს საქმჱ შერევასა შინა ნათესავთა მათ,
და	შკ.თგნე.	რომელნი წინა-აღმდგომ არიან ურთიერთას? აწ უკუე მარტივი-მე არსა და არა აგებული და ვითარ-მე განიყო საგრძნობელთა შინა განთჳსებულთა?
და	შკ.თგნე.	და ვითარ იქმნა პოვნილი განმრავლებულსა შინა და კუალად განმრავლებული პოვნილსა შინა? არამედ შევემთხჳე საქმესა შინა, რომელსა შინა განვცჳბრდი.
და	შკ.თგნე.	რაჟამს მესმა თქუმული იგი ღმრთისაჲ, რაჟამს იტყჳს: „ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა“
და	შკ.თგნე.	აწ უკუე ხატებაჲ ვიდრემე სრულ არს და არა ნაკლულ სახისა მისგან,
და	შტ.კრ.იპგ.	და დანს ჰრქუა: „დან – ლეკუ ლომის და ვლდომად იწყოს ბასაანით“.
და	შკ.თგნე.	და აწ ვინაჲთგან გონებაჲ ღმრთისაჲ მიუთხრობელ არს და ვერ გულისხმის-საყოფელ, ჯერ არს, რაჲთა იყოს იგი პოვნილ ხატსაცა შინა მისსა.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ ძირი იგი ვერ მისაწდომელ არს ცნობითა და ხატი იგი მისი მისაწდომელ არს ცნობითა და საცნაურ,
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ ლომს და ლეკუს ლომის ქრისტესა იტყჳს წიგნი მეუფებისათჳს მისისა და ძლიერებისა და დიდებულებისათჳს მისისა.
და	შკ.თგნე.	აწ ოდეს ბუნებაჲ გონებისაჲ გამოუსახველ არს და მიუთხრობელ ცნობისაგან, გამოცხადნა ჭეშმარიტებაჲ ხატებისაჲ ძირად მიმართ,
და	შკ.თგნე.	რომელ არს ბუნებაჲ ღმრთეებისაჲ, რომელი-იგი გამოუსახველ არს და მიუწდომელ, რომელსა-იგი მიმსგავსებულ იქმნა ბუნებაჲ ჩუენი.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ მსგავსებად ეგულების მაცთურსა მას ყოვლითვე ძესა მას ღმრთისასა და ერი იგი უგუნური ჰგონებდეს, ვითარმედ ქრისტე არს.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მოსჱ იტყჳს: „ლეკუ ლომის დან, ჟამ ერთ მეუფებდეს“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იერემია იტყჳს: „ჴმაჲ დანით ისმეს სიმალჱ ჰუნეთა მისთაჲ და ჴმისაგან ჴჳვილისა და დამწყ[ს]ისა საჴედართაჲსა შეიძრას ყოველი ქუეყანაჲ“.
და	შკ.თგნე.	და თქუა ოცდამეერთესა თავსა, რამეთუ დაჯერებაჲ აღდგომისაჲ მოსალოდებელ
და	შკ.თგნე.	რომელსა მოველით, დაკლება და ჴუება უჩნდეს დაყოვნებაჲ იგი კეთილთაჲ მათ მომავალთაჲ,
და	შკ.თგნე.	რომელნი-იგი არიან უფროჲს ბუნებათა ცნობისა და ზეშთა სიტყჳსა განგრძობაჲ იგი ჟამთა მოწევნისა მისისათაჲ.
და	შკ.თგნე.	და რაოდენ ყოველივე განეგების სიბრძნით და მეცნიერებით უეჭუელად, რამეთუ არარაჲ არს გარეშჱ განგებისა და სიბრძნისა.
და	შკ.თგნე.	და ნუუკუე იკითხავ, თუ რაჲ არს განგებაჲ იგი, რომლითა ვერ მივიწევით მყის საწადელსა მას და მი-მცა-ვიცვალენით ცხორებისა ამისგან საჭირველისა?
და	შკ.თგნე.	და მიიწიოს კუალად ცხორებასა მას მოცალებულსა და განსასუენებელსა მშჳდობისა და სიხარულისასა.
და	შკ.თგნე.	და აწ კუალად მივიდეთ მასვე სიტყუასა პირველსა: „ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა.
და	შკ.თგნე.	და შექმნა ღმერთმან კაცი იგი, ხატად ღმრთეებისა შექმნა იგი“.
და	შკ.თგნე.	და მოციქული, რამეთუ წურთილ იყო მოძღურებასა მას ჰურიაებრსა და მიწევნულ სიტყუასა მათსა ფრიად, ამისთჳს სახელ-სდვა კაცსა მას და თქუა:
და	შკ.თგნე.	და შექმნა ღმერთმან კაცი იგი ხატად ღმრთეებისა, ბუნებაჲ სრული შექმნა იგი სიბრძნითა მით,
და	შკ.თგნე.	რომელი სძლევს ყოველსა და არა ზოგს ყოვლისაგან, არამედ ყოველსა სისრულესა ბუნებისასა.
და	შკ.თგნე.	იხილნა უდარჱსნი იგი ორნი ნაწილნი მისნი, რომელნი მიდრკებიან ბოროტით კერძო და ორნი, რომელნი მოზარჱ ანგელოზით იხილვებიან ნებითა თჳსითა.
და	შკ.თგნე.	და იქმნეს იგი შეურაცხ.
და	შკ.თგნე.	ამისთჳს შეზავა პირუტყუებრი რაჲმე ბუნებასა კაცისასა, რამეთუ არა არს ბუნებასა შინა სახიერსა საღმრთოსა განყოფად მამაკაცებად და დედაკაცებად.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ დიდებაჲ იგი დაბადებულებისა ჩუენისაჲ უზეშთაეს იყო, რამეთუ ოდეს-იგი შექმნა, არა მაშინ თქუა: აღორძნდით და განმრავლდითო,
და	შკ.თგნე.	არამედ რაჟამს განყო მამაკაცებაჲ და დედაკაცებაჲ, მაშინღა თქუა, განმრავლდითო და უფლებდით ქუეყანასა ზედა.
და	შკ.თგნე.	და ესე არა საკუთრებითა მით ბუნებისა ღმრთეებისაჲთა, არამედ პირუტყუებრისა მისთჳს, ვითარ-იგი წიგნმან თქუა, ვითარმედ ითქუა ესე ღმრთისაგან:
და	შკ.თგნე.	„აღორძნდით და განმრავლდით“ უწინარჱს ქუეწარმავალთა მიმართ და უკუეთუმცა ითქუა ესე კაცისა მიმართ პირველ განყოფადმდე მამაკაცად და დედაკაცად,
და	შკ.თგნე.	ხოლო რაჟამს აღესრულოს შობაჲ ესე კაცთაჲ და დასრულდეს, დასრულდენ მის თანა ჟამნიცა.
და	შკ.თგნე.	მაშინ იყოს განახლებაჲ ყოველთაჲ და ქცეულებაჲ ყოველთაჲ და შეიცვალოს კაცებაჲ იგი ქუეყანით განხრწნილი დაუსაბამოსა მას უხრწნელებასა.
და	შკ.თგნე.	და ვჰგონებ, ვითარმედ სიტყუასა მას მიჰმართა მოციქულმან, სიტყუათა მათ, რომელთა მიუწერს კორინთელთა მათ:
და	შკ.თგნე.	და მე ვჰგონებ, ვითარმედ, რაჟამს განსრულდეს და საზომისა მისებრ განსაზღვრებულისა სრულ-იქმნეს
და	შკ.თგნე.	და არაჲ დააკლდეს რიცხუსა მას სულთასა, მაშინ წამსა შინა იყოს შეცვალებაჲ ყოველთაჲ.
და	შკ.თგნე.	და უწოდა ჟამსა მას მყისი და წამი თუალისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და იქმნენ უხრწნელ, ოდეს სიმძიმე ესე ჴორცთაჲ ამათ არღარა შთაზიდვიდეს გუამსა ამას ქუეყანად.
და	შკ.თგნე.	აღტაცებული ღრუბლითა აერთა შინა და მიერითგან იყოფვოდიან მარადის უფლისა თანა.
და	შკ.თგნე.	რაჲთა მიხედონ კეთილთა მათ და ყოლადვე ეძიებდენ სადგურსა მას ზეცისასა, ვითარ-იგი იტყჳს მოციქული.
და	შკ.თგნე.	არამედ ჯერ-ერთ მეძიებელ-ღა არიან მადლსა მას, რამეთუ ღმერთმან იხილა წინაჲსწარითა ცნობითა და „უმჯობესი განიგულა
და	შკ.თგნე.	არამედ ვითარცა თქუა მოციქულმან, და შეიკრძალეს საშუებელი იგი მოსალოდებელი მინდობითა აღმთქუმელისაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და რაჲღა-მე ვყოთ მრავალთა მათთჳს, რომელთა-იგი აქუს სასოვებაჲ რაჲმე კეთილთა მიმართ წარსრულთა ცხორებასა შინა სულისასა, რომელი-იგი წარსრულ არს?
და	შკ.თგნე.	და აღიარებს მიზეზსა მას სურვილისასა ფსალმუნსა შინა, რაჟამს-იგი თქუა:
და	შკ.თგნე.	„ჰსურის და მოაკლდების სულსა ჩემსა დადგრომად ეზოთა შინა უფლისათა“.
და	შკ.თგნე.	არამედ ამას ყოველსა ზედა მიწევნად იყვნეს და დაყოვნებასა და შევედრებად მას საყოფელსა.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ მცირედი საშუებელისაჲ მის უმჯობეს არს ათასისა წლისა ცხორებასა, „რამეთუ შჯობს დღჱ ერთი ეზოთა შინა შენთა, ვიდრე ათასთაჲ მათ“
და	შკ.თგნე.	და არა იყო გამოცხადებად განგებაჲ იგი, რომელი განიგულა და თქუა, ვითარმედ:
და	შკ.თგნე.	„სასოვებასა ამას ხოლო კეთილთასა შევედრებულ არიან კაცნი“ და ამისთჳს თქუა უკუანაჲსკნელ ფსალმუნსა შინა, ვითარმედ:
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა თქუა ვინმე უცნობელმან, ვითარმედ ჟამსა ზაფხულისასა არნ სთულებაჲ ნაყოფთაჲ
და	შკ.თგნე.	და სავსჱ არიედ საუნჯენი და ტაბლასა აღემატის ყოველი საზრდელი კეთილი.
და	შკ.თგნე.	და რომელი ჰგონებდეს სიტყუასა ამას სისრულედ, არს იგი უგუნურ და ცოფ.
და	შკ.თგნე.	არამედ ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა დავსთესოთ თესლი და წინა-ვიყოთ შემწეობაჲ, რომლითა განშუენდენ ნაყოფნი მისნი.
და	შკ.თგნე.	და რაჲთა ზოგად იხილოს მან, რომელი-იგი განმზადებულ არს აღორძინებად ნაყოფთა მათ და რომელი-იგი დაშთომილ არს უქმად მას ჟამსა.
[და]	შკ.თგნე.	„არა არს თქუენდა ცნობაჲ წელთა [და] ჟამთაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ნუ ჰგონებენ გონებანი უძლურნი მსგავსად უძლურებისა თჳსისა სასოვებასა მას აღდგომისასა,
და	შკ.თგნე.	და თქუა ოცდამეორისა თავისათჳს, მათთჳს, რომელნი იკითხვენ: უკუეთუ აღდგომაჲ კეთილ არს და ტკბილ,
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ ვინმე თქუას, რომელნი ჰხედვენ განზოგებასა ამის სოფლისასა განგებულებასა ზედა თჳსსა,
და	შკ.თგნე.	ვითარმცა იყო პირველ მოჴსენებული ესე სარწმუნო და არცაოდეს დასცხრენ ესენი ძრვისაგან თჳსისა.
და	შკ.თგნე.	ამან განაცხადა, ვითარმედ ურწმუნო არს; რამეთუ ღმერთი არს, რომელმან დაჰბადნა ცანი და ქუეყანაჲ უპირადეს,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ მუნ განსრულდა სარწმუნოვებაჲ ჩუენი გამოცხადებული მჴდომისაგან მისისა და დავაცადოთ ძიებაჲ მისი, რომელსა ვერ მივსწუდებით.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ ადვილ იყო გამოძიებაჲ მრავალთა მათ მიზეზთაჲ და განმარტებად მათა მათთჳს, რომელნი აღიარებენ ამას.
და	შკ.თგნე.	და წინააღმდგომნი იგი შემძლებელ არიან დაჴსნად შრომით სარწმუნოვებისა, ვიდრემდის არღარა საგონებელ იყოს სიტყუაჲ იგი სოფლისა ამისთჳს ზრქელისა.
და	შკ.თგნე.	და კუალად იტყჳან, უკუეთუ ღმერთი განმარტებული ბუნებაჲ არს თჳნიერ სიჴშოჲსა და რაოდენებისა,
და	შკ.თგნე.	არცა გუამ და არცა აგებულ და არცა შეცვულ მსგავსად გუამთა.
და	შკ.თგნე.	და ყოველი ნივთი საზღვრითა იცნობების და რომელი შევარდების საგრძნობელთა ქუეშჱ,
და	შკ.თგნე.	იცნობების ფერითა და გამოხატვითა და ძუალითა და სიმქისითა და სხუანი,
და	შკ.თგნე.	აწ ვითარ-მე ეგების უპოვნელთაგან ნივთნი იგი შეუცველთაგან და იქმნის იგი ბუნებად შეცვულად?
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ გულისხმა-ჰყოთ, ვითარმედ ესე მათგან არს, მოგესწავოს, ვითარმედ ესე მათ შინა პოვნილ არს სიტყჳთა მით გამოუთქუმელითა.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ ნივთი მათგან არს, ვითარ-მე არს იგი უნივთო და არს მას შინა ნივთიერებაჲცა?
და	შკ.თგნე.	და ეგრეთვე ყოველნი არსნი, რომელთა მიერ გუეუწყების ბუნებაჲ იგი ნივთიერი.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ არს ღმრთეებასა შინა ნივთიერებაჲ, ვითარ-მე არს იგი აუგებელ და მარტივ და განუწილებელ?
და	შკ.თგნე.	ვიდრემდის მოვიდეს სიყშოდ, რაჟამს არიან მისგან ნივთნი, ანუ იჯმნეს ამისგან და თქუას,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ სიყშოჲ ესე, რომელ არს ნივთი, გარეშჱთ მოიღო და შექმნნა მისგან დაბადებულნი ესე.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ გარეშჱ არს ღმრთისა, უკუე არს იგი სხუაჲ რაჲმე თჳნიერ ღმრთისა საზომისა მისებრ თხრობისა საკუთართაჲსა.
და	შკ.თგნე.	და იყვნენ უკუე ორნი დაწყებანი დაუსაბამონი ერთბამად გულისხმის-საყოფელნი ერთბამად განგებითა განმზადებად.
და	შკ.თგნე.	და რომელსა ზედა შევლენ განბჭობანი და რომელსა ზედა აიძულოს სიტყუამან თქუმად ესრჱთ,
და	შკ.თგნე.	ვითარ-იგი იტყოდა ბოროტი იგი მანინ, და მოიღებდა შანთსა მას ნივთისასა და ჰყოფდა წინააღმდგომად ღმრთისა.
და	შკ.თგნე.	და რაჟამს გუესმა ჩუენ წიგნისაგან, ვითარმედ ყოველივე ღმრთისა მიერ არს, გურწმენა.
და	შკ.თგნე.	და რაოდენ არა უფროჲს ღმრთისათჳს და არღარა გამოძიებად მისა, რამეთუ უზეშთაეს არს სიტყუათა ჩუენთა.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ უწყით, ვითარმედ ღმერთი ყოველსავე შემძლებელ არს და ყოველივე ძალ-უც
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ შეცვალნეს ვითარებანი მსგავსად ნებისა თჳსისა, და ვითარცა შეუძლო ძალმან ღმრთისამან,
და	შკ.თგნე.	რომელ არარაჲსაგან დაჰბადნა დაბადებულნი და ეგრევე განამტკიცნეს არსნი, და შემძლებელ არს ძალი ღმრთისაჲ კუალად გებად.
და	შკ.თგნე.	და სარწმუნოვებაჲ ჩუენი არა არს შორს მას შინა ჭეშმარიტებისაგან.
და	შკ.თგნე.	და თქუა კ˜დ [თავსა] სიტყჳს-გებაჲ მათა მიმართ, რომელნი იტყჳან: „ნივთი დაუსაბამოჲ არს ღმრთისა თანა“
და	შკ.თგნე.	და თითოვეული ვითარებისაგან საჩინო არს შანთისაგან მითხრობითა.
და	შკ.თგნე.	და მითხრობაჲ გონებითა და არა ჴორცთა მიერ.
და	შკ.თგნე.	და ვითარმცა სთქუ ძალთამე ცხოველთა შინა, გინა თუ ნერგთა, ანუ თუ სხუათა რომელთამე შინა,
და	შკ.თგნე.	და თითოვეული მათი იცნობების, ვითარ არა შერეულ არს სხუასა მას,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ საზღვარი ფერისაჲ სხუაჲ არს და შორავს საზღვარსა სიმძიმისასა
და	შკ.თგნე.	და კუალად საზღვარი შეხებისაჲ სხუაჲ არს, რამეთუ სილბოჲ და სიგრძოჲ და სხუანი ესევითარნი არა შეირევიან ურთიერთას
და	შკ.თგნე.	და არცა გუამითა საზღვარსა შინა მათსა.
და	შკ.თგნე.	და არა შეერევის სხუასა, რომელნი სახილველ არიან მითხრობასა შინა ვითარებისასა.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ ფერი გულისხმის-საყოფელ არს და სიკურივჱ საცნობელ არს.
და	შკ.თგნე.	და ვითარებაჲ და ნეშტი ყ~ლთა მათ თითოვეულთაჲ, რომელსაცა ჟამსა გამოეჴუას ერთი მათგანი ყოვლითა საზღვრითა,
და	შკ.თგნე.	და აწ უწყით, რამეთუ ყოველი, რომელი მიიწიოს განყოფასა,
და	შკ.თგნე.	დაჰჴსნის გუამსა და შეერთებაჲ მისი შეამტკიცებს უეჭუელად.
და	შკ.თგნე.	და ვითარ-იგი ვერ დგას გუამი, რაჟამს განეშოვროს მას ფერი და სიმყარჱ და სიკურივჱ და ყნოსაჲ და სხეულებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ნეშტი იგი თითოვეულთაჲ მათ და თითოვეული მათი არა არს გუამ, ოდეს იპოვოს იგი მარტოდ.
და	შკ.თგნე.	არამედ ხილვაჲ ამათი გონებითა და ღმრთეებაჲ ბუნებასა შინა თჳსსა, კუალად გონებითა და არა თუალითა ძნიადღა სამჱ გულისხმა-ჰყო,
და	შკ.თგნე.	და არს გონიერი იგი გარეშჱ გონებათა მათ გულისხმის-საყოფელთა, დადგრომაჲ მისი შექმნა, რაჲთა იყოს შეერთებითა ერთი ერთისაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და მერმე შეცვალოს იგი და მიაწიოს საზომსავე თჳსსა გარეშე ამისსა,
და	შკ.თგნე.	ვითარ-იგი გუესმის წიგნთაგან და უწყით თჳნიერ ყოვლისა ცილობისა.
და	შკ.თგნე.	და თქუა კ˜ვ: თავსა, რამეთუ აღდგომაჲ არა თუ თანა-მდებ არს
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ვერ შესაძლებელ არსო, რაჲთა კუალად-აგოს ღმერთმან კაცისაჲ ყოველი ასოჲ,
და	შკ.თგნე.	ხოლო ჩუენ ვიტყჳთ და აღვიარებთ, ვითარმედ გუამნი დაჴსნად არიან და მიწევნად არიან,
და	შკ.თგნე.	ვინაჲ-იგი იქმნა აგებულებაჲ მისი, და რამეთუ ქუეყანისაჲ მიიქცეს ქუეყანადვე, ვითარცა თქუა წიგნმან.
და	შკ.თგნე.	და ჰაერი და წყალი შეერთოს მსგავსსავე თჳსსა,
და	შკ.თგნე.	დაღათუ მჴეცთაგან შეჭმულ იქმნა, გინა თუ თევზთა, და შეერია ჴორცი იგი კაცისაჲ ჴორცთა მათთა
და	შკ.თგნე.	და მერმე იქმნა მიწა და ნაცარ ცეცხლისაგან.
და	შკ.თგნე.	და ყოველი, რომელი აჴსენეს ესევითარი,
და	შკ.თგნე.	და არა გარეშჱ სოფლისა, არამედ ამასვე სოფელსა შერთულ არიან.
და	შკ.თგნე.	და აწ უკუეთუ შენ უწყი, რაჲ-იგი გიპყრიეს მჭელითა შენითა,
და	შკ.თგნე.	და ვერმცა გულისხმა-ყოა, რაჲ-იგი უპყრიეს ნებსა შინა ღმრთეებისა თჳსისასა?
და	შკ.თგნე.	და თქუა ოცდამეშჳდესა თავსა, რამეთუ ეგების, რაჲთა კუალად ეგნენ გუამნი კაცთანი ოთხთა მათგან ნივთთა
და	შკ.თგნე.	ქუეყანისათა შემდგომად დაჴსნისა მათისა და განიყვნენ ერთსახენი თითოვეულად ნაწილად ყოველთაგან
და	შკ.თგნე.	რომელი იყო ჩუენ შორის აერად და სიმჴურვალჱ სიმჴურვალედ და ნოტიაჲ ნოტიად და ეგრეთვე ქუეყანაჲ ყოველი,
და	შკ.თგნე.	და ნუ გულს-ეტყჳ სახისა ამისთჳს და საქმისა, რომელსა ჰხედავ კაცთა თანა,
და	შკ.თგნე.	და მე მიხილავს საყოფელსა კაცთასა სამწყსოჲ ცხოვართაჲ, გინა თუ სხუათა ცხოველთაჲ, ერთად შეკრებული მწყემსთა მრავალთაჲ.
და	შკ.თგნე.	მაშინ ადვილად განარჩიიან ჩუეულებისაებრ თჳსისა და ნიშანთა მათ დაბეჭდვითა.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ შენ გამოსახო ესე თავისა შენისათჳს, არავე შესცთე ჭეშმარიტებისაგან,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ სულსა აქუს მიდრეკაჲ და მიდევნებაჲ და ნათესაობაჲ ჴორცთა მიმართ, რომელთა შინა მყოფ იყო.
და	შკ.თგნე.	და შეყოფაჲ იგი წულილადი ბუნებით იყო მეფობისა მისთჳს
და	შკ.თგნე.	და მკჳდრობისა მისისა მათ შინა და ნიშანთა მათგან ბუნებითთა,
და	შკ.თგნე.	რომელსა შინა განეყოფვის საკუთრებაჲ სათანადოჲსაჲ, იცნის და მიაგის.
და	შკ.თგნე.	და აწ ვინაჲთგან სული მოიზიდვის ჴორცთაგან,
და	შკ.თგნე.	კუალად ყოვლითურთ საკუთრებით მისით და ნათესაობით, აწ უკუე რაჲმე იწროვება არსა ძალისა...
და	შკ.თგნე.	და ამისა მოწამე არს ხილვაჲ იგი ეზეკიელ წინაჲსწარმეტყუელისაჲ,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა ქუეყანამან რაჲ ადვილად აღმოაცენნის მცენარენი თჳნიერ შრომისა და ჭირისა,
და	შკ.თგნე.	და შეიცვალებინ იგი ჟამსა აღორძინებისასა,
და	შკ.თგნე.	და რომელიმე ღრუდ, და არნ საზრდელი იგი აღმოცენებული მრავალფერი აღმოცენებულ სიჴმელისაგან ქუეყანისა და სინოტიისაგან წყლისა.
და	შკ.თგნე.	და მერმე მოიღის თითოვეულმან სახჱ ბუნებისა თჳსისაჲ
და	შკ.თგნე.	და განიყვის მრავალ-სახედ და მრავალ-ფერად.
და	შკ.თგნე.	აწ უკუეთუ თითოვეული მცენარეთაჲ მათ იზარდების ნოტიისაგან და ქუეყანისა
და	შკ.თგნე.	და თითოვეული მათგანი შემძლებელ არს მოზიდვად და მოყვანებად მათა ბუნებად თჳსისა სიორძილისათჳს
და	შკ.თგნე.	და ნაყოფიერებისა, მაშა რაჲ საკჳრველ არს სიტყუაჲ ჩუენი აღდგომისათჳს ყოველთა კაცთაჲსა,
და	შკ.თგნე.	და თქუა ოცდამეხუთესა თავსა, ვითარ შეიწყნარონ უვარის-მყოფელთა შჯულისათჳს თქუმული წიგნთაჲ აღდგომისათჳს
და	შკ.თგნე.	და ნუუკუე რაჟამს იხილნეს ვინმე ჴორცნი ესე დაჴსნილნი, და ამასვე ამსგავსოს ღმრთეებისა ძალი და იტყოდის,
და	შკ.თგნე.	და ჭეშმარიტებაჲ ამისი სიტყუათაგან თქუმულთა მისთა,
და	შკ.თგნე.	რომელნი თქუნა და საქმით აღასრულნა იგინი, ვითარ-იგი მან თქუა.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს ვცნით სიტყუაჲ იგი, ჭეშმარიტ-ძი არს ანუ ცრუ.
და	შკ.თგნე.	და გარეშჱ სამართლისა ესეცა ვიდრემე ცრუ არიან.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ სხუანი წამებენ ჭეშმარიტებასა თქუმულისასა გამოცდილებითა,
და	შკ.თგნე.	და აწ მოვიჴსენოთ ერთი და მეორჱ პირველისა თქუმულისაგანი, რომელი ჭეშმარიტად განცხადნა,
და	შკ.თგნე.	და გულისხმა-ვყოთ, ვითარმედ სიტყუაჲ იგი ჭეშმარიტ არს აღდგომისათჳს.
და	შკ.თგნე.	და ადგებოდეს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა, და ვითარ-იგი იყვნეს მეფენი მათნი იერუსალჱმს და მტკიცჱ – ზღუდენი იგი მის ქალაქისანი?
და	შკ.თგნე.	და აწ ვინ არა იცის ესე, ვითარმედ ძენი ღმრთისანი პირველად ელვიდეს მბრწყინვალედ ნათლითა
და	შკ.თგნე.	და ვითარ-სახედ იყვნეს გოდლები იგი და სიდიდჱ იგი შენებულებისაჲ მის ტაძრისაჲ,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ მოწაფენიცა უფლისანი განკჳრვებულ იყვნეს და ევედრებოდეს უფალსა,
და	შკ.თგნე.	ხოლო უფალმან აუწყა მათ, რაჲ-იგი ყოფად იყო შუენიერისა მისთჳს შენებულისა: ოჴრებაჲ და რაჲთურთით განქარვებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და მერმე თქუა, ვითარმედ: მცირედ-ღა და არღარა დაშთეს მისგანი
და	შკ.თგნე.	და ჟამსა მას ვნებისასა შეუდგეს დედანი იგი, რომელნი ეგლოვდეს უმშჯავროსა საშჯელსა,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ არა ჯერ-იყო მისთჳს ტირილი, არამედ რაჲთა დააცადონ გლოვაჲ იგი და ტირილი ვიდრე ჟამადმდჱ.
და	შკ.თგნე.	და რაჟამს შევარდეს ქალაქი იგი ჴელთა მტერთასა, რომელნი-იგი გარჱ-მოადგეს
და	შკ.თგნე.	და იყო დაწყებაჲ შეხუდომისაჲ მათისაჲ ნატრაჲ მათი, რომელნი-იგი არა შობილ იყვნეს.
და	შკ.თგნე.	და აჴსენა დედაკაციცა იგი, რომელმან შეჭამა შჳლი თჳსი და ვითარ-იგი თქუა,
და	შკ.თგნე.	და აწ სადა არს მეფობაჲ იგი, გინა ტაძარი, გინა ზღუდენი და კოშკები იგი მაღლები?
და	შკ.თგნე.	არა ყოველნივე განბნეულ არიანა კიდეთა ქუეყანისათა და სიუჴმრითა მათითა აღოჴრდა მეფობაჲცა მათი?
და	შკ.თგნე.	და მე ესრჱთ მგონიეს, ვითარმედ უფალმან აუწყა,
და	შკ.თგნე.	თუ ესე და მსგავსნი ამისნი ყოფად არიან არა თუ ძალისათჳს ყოფადთაჲსა,
და	შკ.თგნე.	და ცნას, რამეთუ შემდგომად ურნატსა შთავრდომისა იქმნეს იგი თავ.
და	შკ.თგნე.	და ესრეთვე ყოველი იგი არნ.
და	შკ.თგნე.	და აწ ჰამბავი აღდგომისაჲ ჩუენ თანა საქმით უფროჲს არს, ვიდრე სიტყჳთ.
და	შკ.თგნე.	და რაოდენ უფროჲს საკჳრველებაჲ აღდგომისაჲ დიდ არს და ვერ დასაჯერებელ!
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა დედაჲ რაჲ ზრდინ ყრმასა ჩჩჳლსა, და ვიდრე პირი მისი ჩჩჳლ და ნელ არნ,
და	შკ.თგნე.	სძესა აწოვებნ მას, და რაჟამს კბილთა აღმოსლვად იწყიან, მოართჳს მას პური ტფილი და არა მაგარი,
და	შკ.თგნე.	და მერმე იწყის ჭამად ჴმელისა განსრულებასა ძალისა მისისასა.
და	შკ.თგნე.	და შეზღუდა იგი განზრდითა, ვითარცა ყრმაჲ მცირჱ და უსრული.
და	შკ.თგნე.	და პირველად სნეულისა მიერ წარწირულისა იწყო მოსწავებაჲ აღდგომისაჲ და დიდ იყო საკჳრველებაჲ იგი,
და	შკ.თგნე.	და მყის უჩინო-იქმნა იგი მისგან შემდგომად წარსლვისა და სიკუდილდ მიახლებისა,
და	შკ.თგნე.	ვიდრემდის აღდგა იგი და ჰმსახურა ყოველთა, რომელნი იყვნეს მუნ.
და	შკ.თგნე.	და მცირჱდ შემდგომადრჱ მისა შესძინა ძალსა ძისა მისთჳს მდიდრისა,
და	შკ.თგნე.	რაჟამს განწირულ იყო იგი სენისა მისგან წინაშე თუალთა ერისა მისისათა და მიახლებულ სიკუდილად.
და	შკ.თგნე.	ხოლო მამაჲ მისი ღაღადებდა, ჴმობდა და ევედრებოდა, რაჲთა იწრაფოს გარდამოსლვად, ვიდრე არღა მომკუდარ იყო ყრმაჲ იგი.
და	შკ.თგნე.	და მან აღადგინა ყრმაჲ იგი, რომელი მიახლებულ იყო სიკუდიდ.
და	შკ.თგნე.	და ესე უფროჲს განსაკჳრვებელ, რამეთუ შორს იყო ადგილისა მისგან
და	შკ.თგნე.	და მიერ მიავლინა მისა სიცოცხლჱ სიმდიდრითა ჴელმწიფებისა მისისაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და კუალად შეუდგს მას უმაღლესი საკჳრველებაჲ,
და	შკ.თგნე.	და დაეყენა მისა მისლვად ნებსით თჳსით, რაჲთა გამოცხადნეს განკურნებაჲ იგი,
და	შკ.თგნე.	რომელი უჩინო იყო, სისხლისა მის მცენარისაჲ და რაჲთა სნეულისა მისცა სიკუდილი განსრულდეს.
და	შკ.თგნე.	და ვითარ განეშოვრა სული ჴორცთა, მოიწია ჟამი ტყებისაჲ,
და	შკ.თგნე.	გლოვისაჲ და ტირილისაჲ სიკუდილისა მისისათჳს,
და	შკ.თგნე.	უბრძანა ქალსა მას და ცოცხალ-იქმნა ბრძანებითა მისითა, ვითარცა ვინ აღდგის ძილისაგან.
და	შკ.თგნე.	და ამას ყოველსა შინა მიჰყვანდა და მოასწავებდა უმაღლესსა გზასა უძლურებასა ნათესავისა კაცთაჲსასა.
და	შკ.თგნე.	და შემდგომად მისა აღმაღლდა საკჳრველებითა და უფროჲსითა საქმითა,
და	შკ.თგნე.	და კუალად წიგნი გუაუწყებს ჩუენ ქალაქსა ერთსა ქუეყანასა იუდაჲსსა,
და	შკ.თგნე.	და ყრმაჲ იგი იყო განსრულებულ ჰასაკსა მამაკაცობისასა, რამეთუ წიგნი ჭაბუკად იტყჳს მას.
და	შკ.თგნე.	და წერილი მცირედითა სიტყჳთა მრავალსა გუაუწყებს,
და	შკ.თგნე.	ხოლო მოთხრობაჲ მოასწავებს დიდძალსა მწუხარებასა და გლოვასა.
და	შკ.თგნე.	და აწ არა ჰხედავა, ვითარ დიდი იგი შეხუდომაჲ შემოკლებულად მოასწავა წიგნმან
და	შკ.თგნე.	და რაჲ არს ძალი მისი? რამეთუ არღარა აქუნდა დედაკაცსა მას სასოვებაჲ სხჳსა ძისა შობისაჲ
და	შკ.თგნე.	და ნუგეშინის-მცა-იცა მწუხარებისა მისგან, რამეთუ დედაკაცი იგი ქურივ იყო და სხუასა არავის ჰხედვიდა და იყო იგი მხოლოდშობილი მისი.
და	შკ.თგნე.	ამისთჳსცა შეხუდომაჲ იგი მისი იყო დიდ და საჩინო ყოველთათჳს, რომელნი არა უცხო არიან ბუნებისასა
და	შკ.თგნე.	და არცაღა სადა სხუაჲ ეშვა დედაკაცსა მას გარეშჱ მის ყრმისა და მისდა ოდენ ეწოვნა სძჱ.
და	შკ.თგნე.	და იგი იყო სანთელი ტაბლისა მისისაჲ და განმცხრომელი.
და	შკ.თგნე.	და იგი იყო შემამკობელი ფოლოცთაჲ ყოვლითავე, ხილვითა მარილოვან იყო იგი, რამეთუ მარტოჲ ესუა იგი დედასა მისსა.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს აყენებდეს უფალსა განსლვად გალილეად, რამეთუ ჰურიასტანელთა ეპყრა ჴელმწიფებაჲ მის ჟამისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და წარიყვანნეს მოწაფენი უფლისაგან, რაჲთა გულისხმა-ყონ დასაბამი სრულისა აღდგომისაჲ ბეთანიას.
და	შკ.თგნე.	და შემდგომად ოთხისა დღისა ლაზარეს სიკუდილისა და აღსრულებისა ყოვლისავე,
და	შკ.თგნე.	რომელი ჯერ-არს მკუდარსა ზედა – სახუეველითა შეხუევაჲ და დადებაჲ საფლავსა,
და	შკ.თგნე.	და მიიწინეს ჴორცნი იგი განრყუნად და დაჴსნად.
და	შკ.თგნე.	და განიხრწნნეს მიწასა შინა და დაჰჴსნდეს ჴორცნი.
და	შკ.თგნე.	და იყო საქმჱ იგი დიდი ჟამსა ბუნებისა დაჴსნისასა მძლავრობით.
და	შკ.თგნე.	და არცაღა მცირჱ ქალი მომკუდარი აღდგების და არცა ვითარ-იგი ჭაპუკი,
და	შკ.თგნე.	რომელი საფლავად მიაქუნდა და განთავისუფლებული აღდგა იგი,
და	შკ.თგნე.	არამედ კაცი, რომელი საფლავსა შინა იდვა მკუდარი და დაჴსნილი და განრყუნილი,
და	შკ.თგნე.	და ესე ერთითა ჴმითა განცხოველდა და ცხოვნდა და ჭეშმარიტ იქმნა ჰამბავი მკუდართა აღდგომისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ესე არს საქმჱ სათანადოჲ ყოველთა მოსალოდებელი, რომელი ერთსა ამას ზედა ვიხილეთ.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი ყოველთასა მას ზედა აღდგომასა სიტყჳსაებრ მოციქულისა ყოფად არს:
და	შკ.თგნე.	„გარდამოჴდეს უფალი ბრძანებითა და ჴმითა ანგელოზთმთავრისაჲთა და ელვითა,
და	შკ.თგნე.	და აღადგინნეს მკუდარნი უხრწნელებად“,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა ძილი, ეგრჱთ განიშოვრა სიკუდილი და განიყარა რყუნილებაჲ,
და	შკ.თგნე.	და ვერ დააყენეს იგი გამოსლვად კრულებამან ჴელთა და ფერჴთა მისთამან.
და	შკ.თგნე.	და აწ მცირჱ გგონიესა ესე დამტკიცებისათჳს მკუდართა აღდგომისა,
და	შკ.თგნე.	და თქუა კ˜ჱ თავსა მათთჳს, რომელნი იტყჳან, ვითარმედ სულნი დაებადნეს უწინარჱს ჴორცთა, გინა თუ ჴორცნი უწინარჱს სულთა,
და	შკ.თგნე.	და დაჴსნაჲ სიტყჳსა მათისაჲ, რომელნი დაამტკიცებენ, ვითარმედ სულნი დაადგრენ მრავალთა შინა გუამთა]
და	შკ.თგნე.	და არათუ გარეშჱ არს მეცნიერებისაგან გამოცდილებისა,
და	შკ.თგნე.	რომელი-იგი შესაკრებელთა შორის სულისათჳს და ჴორცთაჲსა.
და	შკ.თგნე.	და ამას ზედა დაებადნეს.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ საგონებელ არიან კეთილისა და ბოროტისა ქუეშჱ ყოფად.
და	შკ.თგნე.	მოიცალის ესევითარსა სადგურსა და კუალად სხუათა.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ დასაბამად მოიღო ღმერთმან მიწაჲ ქუეყანით და შექმნა იგი კაცად
და	შკ.თგნე.	და მერმე-ღა შთაჰბერა სული ცხოველი.
და	შკ.თგნე.	და ამის გამო უპირადჱსობაჲ მისცეს ჴორცთა,
და	შკ.თგნე.	რაჲთა არა იყვნენ ჴორცნი უძრავ თჳნიერ საშუმინველისა და სულისა.
და	შკ.თგნე.	და ყოველი, რომელი რაჲსათჳსმე დაებადოს, უდარჱს არს პატივითა,
და	შკ.თგნე.	„სული უფროჲს არს საზრდელისა და ჴორცნი სამოსლისა“.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ვინაჲთგან ორნი ესე სიტყუანი აცილობენ ურთიერთას და საეჭუელ არიან და არღა ჩანს,
და	შკ.თგნე.	და კუალად რომელნი-იგი ჰგონებდენ, ვითარმედ ჴორცნი უპირადჱს იყვნეს სულთა.
და	შკ.თგნე.	და გამოცხადებისა შორის ორთა მათ ცილობათა წულილად გამოკულევითა
და	შკ.თგნე.	და ვრცელად განმარტებითა, რომლისათჳს გჳჴმს სიგრძოჲ ჟამისაჲ
და	შკ.თგნე.	და განმრავლებაჲ სიტყჳსაჲ.
და	შკ.თგნე.	და მერმჱ ვიწყოთ ხილულისა მისთჳს ჩუენ მიერ, რომელ არს მას შინა ჭეშმარიტებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ სადამე ვინმე გამოეძიებდეს გამოწულილვით სიტყჳთა შორის ორთა მათ ცილობათა,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ კაცმან ვინმე შეიმოსა გუამი დედაკაცისაჲ და აღფრინდა იგი მფრინველთა თანა
და	შკ.თგნე.	და აღმოსცენდა მდელოთა თანა და იქმნა ცხორებასა შინა თევზთასა.
და	შკ.თგნე.	და მე ესრჱთ ვჰგონებ,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ ესე სიტყუაჲ მსგავს არს ჟღავილსა მყუართასა და ჩხიკუთასა და უტყუებასა თევზთასა და უიცებასა მცენარეთასა.
და	შკ.თგნე.	და ესე ცთომაჲ მიზეზ-ექმნა ესევითარისა მომგონებელთა, ვითარმედ სულნი უპირადეს არიან ჴორცთასა.
და	შკ.თგნე.	და გუამი იგი ჴორციელი უმოწრაფჱს არს ვნებათა მიმართ უფროჲს ბუნებისა მის სულიერისა უჴორცოჲსა,
და	შკ.თგნე.	და იყომცა შეკუეთებულ ცოდვასა უკუანაჲსკნელ უფროჲს პირველისა,
და	შკ.თგნე.	რაჲთა იყოს უეჭუელად მახლობელ ბუნებასა პირუტყუთასა და მიცვალებასა მას პირუტყუებისაგან პირუტყუად.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ დაცხრომაჲ ბოროტისაჲ დაწყებაჲ არს სათნოვებისაჲ და პირუტყუთა შორის სათნოვებაჲ არა იპოვების.
და	შკ.თგნე.	რომელსა შინა არს და ვითარცა-იგი გრძნობადი უდარჱს არს ძალსა მეტყუელებისასა,
და	შკ.თგნე.	ხოლო რომელი ისწავებდეს სიტყუათა მათთა და თარგმანებდეს, მიიცვალებდეს იგი ზრქელითი ზრქელად.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ დასასრული სიტყჳსა მათისაჲ მოასწავებს განრყუნილებასა სულისასა ყოვლითურთ,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ სული, რომელი განვიდის წესისაგან თჳსისა და იქმნის იგი შესატყუებელ ბოროტისა,
და	შკ.თგნე.	და დასასრული მისი არნ ხრწნილებაჲ მეტყუელებისაგან პირუტყუებად
და	შკ.თგნე.	და პირუტყუებისაგან მიიწიოს მოკლებასა გრძნობისასა.
და	შკ.თგნე.	და დაეახლოს უგრძნობელთა მათ მცენარეთა უსულოთა და მერმე არღარა იპოვოს მათ შორის არსებაჲცა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარ იგინი ბრძნობდენ მუნ, ავნებდენ სულსა,
და	შკ.თგნე.	და აწ მოასწავებს სიტყუაჲ მათი, ვითარმედ ცხოველებაჲ მცენარეთა შინა უზეშთაეს არს ვიდრე ცხოველებაჲ გუამსა შინა კაცისასა
და	შკ.თგნე.	და გამოაცხადა სიტყუამან მათმან, ვითარმედ სული სრბასა მას შინა თჳსსა დაემჴუას დაღონებით ქუჱ,
და	შკ.თგნე.	და აწ სიტყჳსაებრ მათისა უეჭუელად ანუ დაიწუას სული მცენარეთა თანა,
და	შკ.თგნე.	და კუალად მივიდეს მუნით უმჯობჱსსა მას.
და	შკ.თგნე.	და აწ სიტყუაჲ მათი დაუდგრომელ არს და დაუმტკიცებელ არს,
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ სულნი მიდრეკითა მათითა ბოროტად იქმნნეს ჴორცთა შინაო.
და	შკ.თგნე.	ხოლო სიტყუანი მათნი დაჴსნილ არიან და შეუწყნარებელ ყოვლით კერძოვე.
და	შკ.თგნე.	არამედ ჭეშმარიტი იგი სიტყუაჲ და სარწმუნოჲ,
და	შკ.თგნე.	რომელი შორის ორთა მათ სიტყუათა მდგომარჱ არს და წინა-აღმდგომ,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ სული არათუ სიმძიმისა და მიდრეკისა მისისათჳს მიიცვალა ჴორცთა შინა და არცა კუალად ვიტყჳთ,
და	შკ.თგნე.	და თქუა ოცდამეცხრესა თავსა გამოძიებაჲ, რომელი მოასწავებს, ვითარმედ სულისა და ჴორცთა არსებაჲ შეერთებულ არს
და	შკ.თგნე.	და კუალად ნუ ვინმე ჰგონებდეს სიტყჳსაგან ჩუენისა,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ კაცი პირველ დაებადა სახჱდ კერპისა და მისთჳს შეუდგინა დაბადებაჲ სულისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუმცა ესე ესრჱთ იყო, ბუნებაჲმცა თიჴისაჲ ვიდრემე უზეშთაეს იყო ბუნებასა მას გონიერსა?
და	შკ.თგნე.	ხოლო აწ კაცი ერთ არს ბუნებით მდგომარჱ სულისაგან და ჴორცთა, რომლისა დაწყებაჲ შემტკიცებისა მათისაჲ ერთ არს,
და	შკ.თგნე.	რაჲთა არა იყოს კაცი უწინარჱს თჳსა და უაღრჱს თჳსა, ვინაჲთგან გუამი მცენარეთაჲ უპირადესი არს სულიერსა.
და	შკ.თგნე.	და რაჟამს დაჰბადა, ნაწილეულთა მათ არა უწინა-ყო ერთი ერთისაგან,
და	შკ.თგნე.	არა წინა-ყო სული გუამისაგან და არცა გუამი სულისაგან,
და	შკ.თგნე.	უკუეთუ არა იყომცა კაცი წინააღმდგომ სულისა თჳსისა, გინა თჳსებითა მით და განყოფითა ჟამთაჲთა.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ვინაჲთგან მრჩობლ არს დაბადებულებაჲ ჩუენი გარეშჱთ და შინა კერძოჲთ,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ დაშთა იგი თჳნიერ სრულებისა და განიყო შრომაჲ მათი განზოგებითა საქმისაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი მარცუალსა იფქლისასა, გინა თუ სხუათა თესლთასა, არს ძალი გამოღებად თავისა,
და	შკ.თგნე.	რომელი იხილვებინ სესტჳთურთ და გოჯებით, ფურცლითურთ და თესლით ფხიერად, და არავინ თქუას,
და	შკ.თგნე.	არამედ გამოჩნდის წესითა თჳსითა და გამოჩინებაჲ იგი მისი არნ გზასა ზედა ბუნებისა თჳსისასა, ეგრეთვჱ ვიტყჳთ განთესულობისათჳს კაცთაჲსა,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ დაწყებასა შემზადებისა მისისასა იყო ბუნებაჲ ძალით და გამოჩინებაჲ მისი სისრულით წესსა ზედა თჳსსა.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ არა იყო სული თჳნიერ ჴორცთა და არცა ჴორცნი თჳნიერ სულისა,
და	შკ.თგნე.	არამედ დაწყებაჲ ორთაჲვე ერთ არს პირველად ბრძანებითა და ნებითა ღმრთისაჲთა და შემდგომად გამოყვანებითა შობისაჲთა,
და	შკ.თგნე.	და ნაწევართა, არამედ მოძრავ იყო წესითა თჳსითა საქმესა შინა ბუნებითსა.
და	შკ.თგნე.	და სიკუდილი არა თუ სხუაჲ რაჲ არს, გარნა მოკლებაჲ სულისაჲ,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ მაუწყებელ არს ცხოველებასა კაცისასა სიტყუაჲ, მოქმედებაჲ და ძრვაჲ მისი.
და	შკ.თგნე.	ხოლო განყინებული და უძრავი [არა]რაჲ არს, გარნა მკუდარი.
და	შკ.თგნე.	რაჟამს მივხედით ჴორცთა მათ განშიშულებულთა თმისაგან და ძუალთაგან და ნაწევართა,
და	შკ.თგნე.	არა ვთქუათ, ვითარმედ სხუაჲ და სხუაჲ ბუნებაჲ არს ერთი ერთისა უპირადესი,
და	შკ.თგნე.	არამედ საქმენი ესე არიან მას შინა ძალით, დაღაცათუ უხილავ და გამოუჩინებელ არიან მას შინა.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ დაღაცათუ არღა არს მეტყუელებაჲ ჯერერთ მას შინა და არცაღა გულის-თქუმაჲ და დიდებაჲ,
და	შკ.თგნე.	არამედ გამომავალ არს ჟამსა სისრულისა თჳსისასა განსრულებასა თანა გუამისასა და სიორძილსა საქმისასა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა კაცი, რაჟამს-იგი განსრულდის ხატად,
და	შკ.თგნე.	და ვერ ითქუმის, ვითარმედ სულსა შეემთხჳა ვინმე, გარნა სახლსა შინა თჳსსა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი ვერ მოიწყვის თიჴამან წერილი, გარნა ბეჭდისა მიერ,
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა ჴორცნი უნდოჲსა მისგან და შეურაცხისა მიწისანი არიან დიდსა მას დიდებასა,
და	შკ.თგნე.	ეგრჱთ განივრცის და განემარტის და აღორძნდის,
და	შკ.თგნე.	რომლისაჲ დაფარულ არნ ძალი მოზარდობისა მისისაჲ და მზრდელობისაჲ ქუეყანასა შინა,
და	შკ.თგნე.	და განვლის პირი ქუეყანისაჲ და მიიღის ჰაერი მზისაჲ,
და	შკ.თგნე.	მაშინ გამობრწყინდის მის ზედა მადლი იგი გრძნობისაჲ და განაშუენის.
და	შკ.თგნე.	და მიიწიის სიორძილსა და საზომსა ნაყოფიერებისასა
და	შკ.თგნე.	და ჰნათობნ მას შინა მსგავსი იგი ძალისა მის მეტყუელებისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ესე არა მყის გამოჩნდიან ერთბამად,
და	შკ.თგნე.	არამედ სისრულისაებრ და სივრცისა ჭურჭრისა მოსწრაფებასა თანა ნაყოფიერ იქმნის მსგავსად ძალისა მის პოვნილისა.
და	შკ.თგნე.	და ნაწილთა შინა ყოველსავე.
და	შკ.თგნე.	და მე ვჰგონებ, ვითარმედ გამოკულევაჲ ამისთჳს სიტყუათა ნამეტნავ არს,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა ვინ მიუთხრობნ საქმეთათჳს განშოვრებულთა და საზღვართათჳს ქუეყანისა და საყოფლისა მისისათა.
და	შკ.თგნე.	აწ ვინმე განიკითხოს თავი თჳსი და უჴმდეს-ღა მასწავებელი და მაუწყებელი ბუნებისა თჳსისაჲ,
და	შკ.თგნე.	უსულოდ.და არცა დავარდის თესლი ადგილსა მკუდარსა და უსულოსა,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა-იგი ნერგნი, გინა თუ მარცუალნი არა დაეთესნიან ქუეყანასა ბიცოვანსა და უნაყოფოსა.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ არა აქუს ქუეყანასა მას, რომელი მიითუალავს თესლსა,
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუმცა ესე ესრჱთ იყო, იპოვნესმცა განჴმელნი იგი ხენი შემწყნარებელ ქუეყანით ესევითარისა ძალისა,
და	შკ.თგნე.	რომლითა მოიზიდავს მიწაჲ ქუეყანისაჲ და აწოვებს და მით აღმოაცენნის ძირნი და ქერქნი და რტონი,
და	შკ.თგნე.	რომელ არნ მას შინა, და არნ მისგან საზრდელი სათანადოჲ ხეთაგან,
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეათორმეტისა თავისათჳს გამოძიებაჲ საუნჯისათჳს გონებისა და სიტყუაჲ ბუნებითი სიცილისათჳს და ტირილისა
და	შკ.თგნე.	და რომელთა-მე თქუეს, ვითარმედ გულსა შინა დამკჳდრებულ არს.
და	შკ.თგნე.	და ამას დაამტკიცებენ უნდოჲთა მოსწავებითა.
და	შკ.თგნე.	და რომელთა-იგი აგონეს დადგრომაჲ მისი გულსა შინა,
და	შკ.თგნე.	და მერმე იწამეს დამტკიცებისათჳს სიტყჳსა მათისა გამოსლვაჲ ურვისაჲ და გულის-წყრომაჲ,
და	შკ.თგნე.	და რომელნი-იგი ჰგონებენ, ვითარმედ ტჳნსა შინა დადგრომილ არს გონებაჲ, ამსგავსეს იგი გოდოლსა ქალაქისასა,
და	შკ.თგნე.	რომელსა შინა დამკჳდრებულ არნ მეუფებაჲ და მაღლით გარდამო მთავრობნ ერსა ზედა თჳსსა და შეცვულ არნ იგი სიმრავლითა მსახურთაჲთა.
და	შკ.თგნე.	რომელ არს ტჳნი, და შეცვულ არს იგი საგრძნობელთაგან, ვითარცა მსახურთაგან.
და	შკ.თგნე.	და იწამებენ ამისთჳს ვნებასა მას, რომელი შეემთხჳის გონებასა, რაჟამს ეცის რაჲმე ტჳნსა ვნებაჲ ღჳნისაგან გინა სხჳსა რაჲსაგანმე.
და	შკ.თგნე.	და კუალად სხუაჲცა სახჱ მოიღეს ტჳნისათჳს და გულისა.
და	შკ.თგნე.	და რომელთამე თქუეს, ვითარმედ გული ნათესავ-ეყვის გონებასა ძრვითა მით მატფობელითა,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ გულისაგან აღმოჰკრთების სიმჴურვალჱ და ამისთჳს შეეზავა მას ძრვაჲ გონებისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და გამოთქუეს, ვითარმედ გული არს საყოფელი გონებისაჲ და რომელნი-იგი იტყჳან,
და	შკ.თგნე.	და ოდესმე დაამტკიციან გონებისათჳს გონიერისა, ვითარმედ არა არს იგი სხუასა ადგილსა,
და	შკ.თგნე.	გარნა მუნ, სადა-იგი შედგმულ არს ყური და მას შინა ოხრიან ჴმანი შემავალნი.
და	შკ.თგნე.	და გუგაჲ იგი, რომელი დანერგულ არს თუალსა შინა, მოიყვანებს მრავალსახეთა ფერთა და მიაწევს გონებაჲ,
და	შკ.თგნე.	და ყნოსაჲ იგი მრავალსახეთაჲ მათ განიზოგების და განიყოფვის.
და	შკ.თგნე.	და კუალად გემოჲს-ხილვაჲცა მითვე განიზოგების მახლობელად,
და	შკ.თგნე.	ვიდრემდის დაეყენის საქმისაგან თჳსისა ბუნებითისა მიზეზისა მისგან და ვნებისა მისგან ჴორციელისა, რაჟამს ეუფლის.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ გულისაგან გამოვალს სიმჴურვალჱ გრძნობათაჲ,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ აღატყდების ძრვათა მიმართ და აპკაჲ თავისაჲ შეჰკრებს საგრძნობელთა მსგავსად სიტყჳსა მათისა,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ აპკისაგან გამოვალს ლარისა მისგან მგრძნობელისა გოჯთა მათგან სადინელად განმყვანებელისა და ლარისა მისგან,
და	შკ.თგნე.	რომელნი აუწყებენ, ვითარმედ შეუცავს ტჳნი და მიიწევის მისა ორთქლი.
და	შკ.თგნე.	ესე მესმა მთხრობელთა მათგან და არა უვარ-ვჰყოფ, არამედ არავე დავამტკიცებ ამას მოსწავებასა, ვითარმცა ბუნებაჲ გონებისაჲ შეყენებულ იყო ერთსა ადგილსა.
და	შკ.თგნე.	ვითარ-იგი თქჳან მკურნალთა მათ ჴელოვანთა და სახელ-სდვიან სენსა მას გუარსამ, რამეთუ დაბმულ არს იგი ლარითა.
და	შკ.თგნე.	და ესრჱთვე თქჳან მკურნალთა მათ ჴელოვანთა, რომელნი წულილად გამოეძიებენ მიზეზსა სენთასა,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ ნესტუნი იგი განსავალნი განემარტნიან და შეკრბიან მოწევნასა მწუხარებისა და სიხარულისასა
და	შკ.თგნე.	და მით განვიდის სიღრმესა გუამისასა დაყენებული იგი სულისაგან.
და	შკ.თგნე.	ხოლო რაჟამს შეიწრდის ჭურჭერი იგი და განსავალი,
და	შკ.თგნე.	რომელსა შინა არნ სული და იწროვებისა მისგან ოდესმე გამოვიდის მწრაფლ გამოჭენებითა ბუნებისაჲთა და განივრცის ადგილთა შინა ვრცელთა.
და	შკ.თგნე.	და ესე არს მიზეზი მწუხარებისაჲ და ეწოდების სულ-თქუმა.
და	შკ.თგნე.	და შეჭყლემაჲ იგი გულისაჲ, რომელი საგონებელ არს მისთჳს, არა გულისაჲ არს, არამედ ვნებაჲ არს პირსა სტომაქისასა,
და	შკ.თგნე.	ოდეს გარდაეხჳის ნავღელი განმამწარებელი სტომაქისაჲ და ფრიად შეჭყლიმის იგი.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს ყჳთელ-იქმნის პირი მწუხარეთაჲ და კუერცხის გულ მსგავსად გოინისა და ესე ფრიად განსლვისაგან ნავღლისა ძარღუთაგან ზედა კერძოსა გუამისასა.
და	შკ.თგნე.	და სიტყუამან ჩუენმან გამოაცხადა: რომელი-იგი არს წინააღდგომსა მისსა შინა, ვიტყჳ საქმესა მას, რომლისაგან არნ მხიარულებაჲ და სიცილი.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ კაცსა, რაჟამს ესმის საქმჱ რაჲმე სიხარულისაჲ, განვრცნიან განსავალნი გუამისანი განცხრომისაგან და სიხარულისა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი განსავალნი წულილნი შეიწრდიან და შეიოჭნიან ასონი, ვიდრემდის ნოტიაობაჲ იგი აღისწრაფინ თავად და აპკად,
და	შკ.თგნე.	რომელი არს მას შინა და ფრიად იწროვებისა მისგან, რაჟამს განმრავლდის სიღრმესა შინა ტჳნისასა,
და	შკ.თგნე.	განსცის იგი განსავალთაგან თუალად შეშჭუმითა და მოზიდვითა წარბთაჲთა, შთამოვიდის ნოტიებაჲ იგი და დასწუთის და იქმნის ცრემლ.
და	შკ.თგნე.	ესრჱთვე სხუაჲ იგი გულისხმა-ყავ, რაჟამს-იგი განვრცნიან განსავალნი უფროჲს ჩუეულებისა მათისა და შეიწყნარის ქარი სივრცესა მას შინა
და	შკ.თგნე.	და მერმე გამოსცის ბუნებისაგან გამოსავალსა პირისასა.
და	შკ.თგნე.	შეიძრნიან მისთჳს ყოველნი ასონი და უფროჲს ხოლო ღჳძლი გამოსავალსა ამის ქარისასა და განუმარჯუდის გამოსლვაჲ და ახუმითა ღაწუთაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და ამას ეწოდების სიცილ.
და	შკ.თგნე.	და არა თუ ამისთჳს ვიტყჳ,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ გონებაჲ დადგრომილ არს ღჳძლსა შინა და არცაღა აღტყინებისათჳს სიმჴურვალისა მის სისხლისაჲსა გულსა შინა ჟამსა გულის-წყრომისას[ა].
და	შკ.თგნე.	და ვიტყოდითმცა, ვითარმედ გონებაჲ გულსა შინა მყოფ არს, არამედ ვიტყჳ, ვითარმედ საქმენი ესე ვითარებასა შინა გუამისასა არიან,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ რომელმან-იგი აჴსენა გული და შეუდგინნა თირკუმელნიცა, რაჟამს-იგი თქუა ფსალმუნსა შინა, ვითარმედ:
და	შკ.თგნე.	„რომელი განიკითხავს გულსა და თირკუმელთა ღმერთი მართალი“.
და	შკ.თგნე.	და აწ თანა-აც თქუმად, ვითარმედ გონებაჲ ორთავე მათ შინა დადგრომილ არს ანუ ერთსა მათგანსა შინა.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ აწ გონებაჲ დაეყენების აღძრვასა შინა რომლისამე სენისასა, რომელი შეემთხუევოდის კაცსა,
და	შკ.თგნე.	ესე უკუე ცხადი მოსწავებაჲ არს გონებისათჳს, ვითარმედ დამკჳდრებულ არს იგი რომელსამე ასოსა შინა და არცა ვნებაჲ იგი,
და	შკ.თგნე.	აწ უკუე ესე თხრობაჲ არს ჴორციელებრი, რაჲთა ოდეს დაადგრა და ჭურჭერსა შინა რაჲმე, ვერღარამცა ეგებოდა სხჳსა რაჲსამე დადგრომაჲ მას შინა.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ბუნებაჲ გონებისაჲ არა დაინთქმის სიღრმესა შინა გუამისასა და არცა განიძების სიყშოჲსაგან ჴორცთაჲსა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა მცემელმან ქნარისამან ვერ აჩუენის ჴელოვნებაჲ ძნობისა თჳსისაჲ
და	შკ.თგნე.	უჴმარებისათჳს ძალთა მისთაჲსა და იქმნის იგი უჴმო და უქმ, დაღაცათუ ჴელოვან არნ მძნობარი იგი.
და	შკ.თგნე.	ეგრე-ცა გონებასა შეუცავს ყოველი გუამი და იქმს თითოვეულითა ასოჲთა საზომისაებრ თჳსისა, ვითარცა უჴმნ მას.
და	შკ.თგნე.	და ოდეს მრთელ არნ გუამი ბუნებით, გამოაცხადის მას შინა ძალი თჳსი.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ გონებაჲ შეეყოფვის მას, რომელი მტკიცედ დგას ბუნებასა ზედა თჳსსა და ევლტის მას, რომელი შეიცვალის.
და	შკ.თგნე.	და მე ვჰგონებ მას შინა ზრახვასა ბუნებითსა, რომლისაგან მოესწავების ზრახვაჲ იგი სიტყუაჲ წულილადი.
და	შტ.კრ.იპგ.	ნეტარისა მის ისაკისი ყოფილთა მათთჳს კურთხევათა ძეთა მიმართ თჳსთა პირველთა მათ წიგნთა შინა გამოთქუმულ და ძალი საქმეთა მათ ყოფილთათჳს არა დადუმებულ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იაკობისი, იგიცა, რომელ ათორმეტთა ძეთა მიმართ მოჴსენებულ და მითვე სახითა გამოცხადებულ,
და	შკ.თგნე.	და არს იგი კეთილსა შინა; ხოლო ოდეს განვარდეს მისგან, განშიშულდეს შუენიერებისაგან, რომელი იყო მის თანა, მომედგრდეს და უშუერ იქმნეს.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა ვთქუთ, ვითარმედ შემკულ არს იგი შუენიერებითა ძირისაჲთა,
და	შკ.თგნე.	რომელ არს ბუნებაჲ ღმრთეებისაჲ და ვითარცა სარკემან რაჲ აჩუენის მხილველსა მას მსგავსებაჲ ხატისა მისისაჲ,
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელი-იგი თქუა მოსჱ, ვითარმედ: „გამოეტეოს ბასაანით“.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ გუამი ესე სიყშოსა შეპყრობილ იქმნეს ამისგან და დაემორჩილოს მას უკუე შუენიერებაჲ მისი ყოვლითა სრულებითა,
და	შკ.თგნე.	ხოლო ოდეს იქმნის შეერთებაჲ იგი განთჳსებულ და დაემორჩილის უმთავრესი იგი უმრწემესსა და დაშთის მძიმჱ იგი მარტოდ,
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო მესამესა დღესა: – ზღუები, მდინარები, წყაროვები, ტბები; მეორედ – თესლი სათესავი; მესამედ – მცენარენი: ხჱ ნაყოფიერი და უნაყოფოჲ; დ~ – მაღნარნი.
და	შკ.თგნე.	გამოჩნდის უშუერებაჲ იგი მისი, რამეთუ გუამი მარტოდ მედგარ და უშუერ არს.
და	შკ.თგნე.	და ამის უშუერებისაგან განიხრწნის შუენიერებაჲ ბუნებისაჲ და არღარა ჩანნ მას შინა ხატებაჲ იგი ღმრთისაჲ.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ თჳსსა მას ჟამსა მეყსეულად მჴეცობისა და ურწმუნოვებისა ნათესავთაგან გამოჩნდეს.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ რაჟამს განეშოვროს ბუნებასა შუენიერებაჲ იგი თჳსი, იქმნეს იგი ვითარცა ზურგი სარკისაჲ და მაშინ გამოჩნდის უშუერებაჲ იგი გუამისაჲ მის ზრქელისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ესრჱთ იქმნის გამოშობაჲ იგი ბოროტისაჲ წარდევნითა კეთილისაჲთა და კეთილი იგი არს, რომელი ახს კეთილსა მას პირველსა, რომელ არს ძირი ღმრთეებისაჲ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარმედ რაჲმე არიან კურთხევანი იგი ყოფილნი და ვის ზ~ა აღესრულნეს და რაჲმე არიან წწყ~ლბნი იგი და ვის ზ~ა აღესრულნეს.
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა ესაია იტყჳს: „მიეტევნენ, ვითარცა ლომნი და ლეკუნი ლომთანი, და ჴელთ-იდვას და აღიზახოს.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ შუენიერებაჲ ერთი რაჲმე არს, რომლითა მოგუეთხრობვის ღმერთი, უკუე გონებასაცა აქუს შუენიერებაჲ და ბუნებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ამის გამო უწყით, რამეთუ გუამი ესე ჩუენი ნივთიერი დამტკიცნის, ვიდრემდის განეგებინ იგი გონებისაგან,
და	შტ.კრ.იპგ.	ვიწყო აწ გამოთქუმად ო~ისა მიერ მადლითა და მოსესთა მათ კურთხევათა, ვითარ ათორმეტნი იგი ნათესავნი აკურთხნა და არარაჲ და[ვ]აკლო,
და	შკ.თგნე.	ხოლო ოდეს განთჳსდეს და განიყოს მპყრობელისა მისგან და გამოეშოვროს საზღვრისა მისგან კეთილთაჲსა,
და	შტ.კრ.იპგ.	სარწმუნოვებით გულისხმი-ყოფილ თქუმულნი იგი წინაჲსწარმეტყუელთა მათ მიერნი და აწ ქრისტეს მიერ აღსრულებულ და განუწვალებელ მისისა სიმართლისა ყოფილ.
და	შკ.თგნე.	ანუ-მე მიიწევის ყოველთა მიმართ ასოთა სწორებით? და აწ ესერა გამოგჳცხადებიეს, ვითარმედ ნაცილ არს თქუმული იგი მეტყუელთაჲ მათ,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ: ყოველთა ასოთა შინა დადგრომილ არს გონებაჲ მსგავსად საზომისაებრ თჳსისა და იქმს საქმესა თჳსსა სრულითა მით განგებითა, ძალითა მით გონებისაჲთა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ხოლო უმჯობეს არს ჩუენდა თხრობად სიტყუათა მათ სარწმუნოჲსა მოსჱსთა, მოჴსენებად გამო შობისა მისისა და საქმეთა მისთა მკუეთრ გამოთქუმად და არარაჲ დაშთომილ.
და	შკ.თგნე.	გარნა თუ ევნოს რაჲმე ასოსა და ვერღარა ძრვიდეს მას გონებაჲ განგებით შემთხუევითა მით ვნებისაჲთა.
და	შტ.კრ.უთ.	ესე იერემიასა შეერთვის, რომელ არს რიცხვისა მაგის მეტი და იერემიასავე შეერთვის, რაჲთა უკუე რიცხჳცა ესე წიგნთაჲ გაუწყო ჭეშმარიტითა სიტყჳთა.
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო სიტყჳსა შემოღებისაჲ ამის არს სახჱ ესე: ოთხად და ხუთად განჰყოფენ ებრაელთა ყრმანი ძუელისა შჯულისაგანთა.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს ვაჴსენეთ ესე, ვითარმედ გონებაჲ განეგების ღმრთისაგან და გუამი ესე ნივთიერი-გონებისაგან, ვიდრემდის ვეგნეთ ბუნებასა ზედა მისსა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ყოფილი იგი ას და ოც წლის შეკრიბა ერი იგი წიაღ იორდანესა და ათორმეტნი იგი ნათესავნი აკურთხნა, ვითარცა-იგი იაკობ ზრახვით უთხრობდა,
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ შეიცვალოს მისგან, განეშოვროს მას მოქმედებაჲ იგი გონებისაჲ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ამას იტყჳს სიფიცხლისა და მძლავრებისა მისისა ღუაწლსა შინა ბრძოლისასა.
და	შკ.თგნე.	და მივაქციოთ კუალად მასვე სიტყუასა და ვთქუათ, ვითარმედ ოდეს გუამი ჰგიეს ბუნებასა ზედა თჳსსა და არა შეიცვალის მისგან, არნ უკუე გონებაჲ განმგებელ მისა.
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო სიბრძნჱ სოლომონისი და ზირაქი იგიცა სტიქერონვე არიან და სარგებელნი;
და	შკ.თგნე.	და კუალად ეგებოდა დამტკიცებაჲ სიტყჳსაჲ ამის ჩუენ მიერ უცხადესითა პასუხითა,
და	შტ.კრ.უთ.	და მიიწია ვიდრე მეორედ წლადმდჱ დარიოს მეფისა, რომელი იყო უწინარჱს პირველსა წელსა კჳროს მეფისასა.
და	შტ.კრ.უთ.	ესე წიგნნი არიან: ისუ ნავესი – პირველი წიგნი, მსაჯულთაჲცა მასვე შეერთვის და რუთისი,
და	შტ.კრ.უთ.	ამისთჳს [რ~] ერთი იგი ასოჲ ორკეც არს, რომელ არს ქაფ; ნეშტთაჲ ა~ და მე-ბ~ ამისთჳს, რამეთუ ორკეც არს მემ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ვითარ იყო ორმეოც წლის, განიზრახა მიხედვად ძმათა თჳსთა.
და	შტ.კრ.უთ.	და მეფეთაჲ წიგნი, რამეთუ ორკეც არს ნონ; მე-გ~ და მე-დ~ მეფეთაჲ, რამეთუ ორკეც არს ფჱ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ამისი ძმაჲ აჰრონ და დაჲ მარიამ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ესე, განგდებულ სამ თჳსაჲ მდინარის კიდესა მას, შთაგდებულ კიდობანსა და გამოღებულ ასულისა მიერ ფარაოჲსისა, იზარდებოდა სახლსა შინა სამეუფოსა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ძეთა ისრაჱლისათა, რომელმან იხილა ებრაელი ძლეული, შეეწია მას და დაამჴუა მეგჳპტელი იგი.
და	შტ.კრ.უთ.	ამათ ხუთეულთა კ~ა – პირველი და მე-ბ~ წიგნი ეზრაჲსი ერთ წიგნად შეირაცხების ებრაელთა შორის) –
და	შტ.კრ.იპგ.	და ესმა ფარაოს, და ეძიებდა მოკლვად.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მოსლვითა მით საცთურითა ჴელმწიფისა მის გამოჩნდეს უფალი ცით გამო შემუსრვად და დაყდუნებად ყოველთა მათ ძალთა მჴდომისათა მის.
და	შტ.კრ.უთ.	და კ~ბ-თა მათთჳს წიგნთა შობათაჲთგან ვიდრე ესთერისა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა პავლჱ იტყჳს: „რომელ-იგი უფალმან განკაფოს სულითა პირისა მისისაჲთა და გამოცხადებითა მოსლვისა თჳსისაჲთა, რომლისაჲ-იგი მოსლვაჲ იყოს ძალითა ეშმაკისაჲთა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იგი მწყსიდა ცხოვართა იოთორისთა, სიმამრისა თჳსისათა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ყოფილ სამეოც და ათ წლის.
და	შტ.კრ.უთ.	და საწყაულ იქმნა; კ~ბ-სა ქსესტსა ჰრქჳან ებრაელთა მოდ, ხოლო მოდი ბერძენთა გამოთარგმანეს და მოდადვე სახელ-სდებენ.
და	შტ.კრ.უთ.	ეგრევე-სახედ მეგჳპტელნი სახელ-სდებენ მეტ; ეგრევე-სახედ ასურნი და არაბიელნი მოდ-ადვე სახელ-სდებენ, რომელი გამოითარგმანების „აღსარება“, რომელ არს მოდიმ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და აღჴდა მთასა მას სინასა, გარდამოიხუნა ბრძანებანი ღმრთისაგან ცხოველისა, რომელნი სცვიდეს თჳსსა მას ერსა.
და	შტ.კრ.უთ.	და სხუასაცა ადგილსა გამოთარგმანებაჲ ორკეცად ჰპოვო.
და	შტ.კრ.უთ.	რამეთუ ჰრქჳანცა გნომონ, რომელ არს საწყაული; სახელ-ედების აღსარებაცა და აღსარებული და აღმ[ს]არებელი.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იგინი არა დამორჩილებულ ღმრთისა და დაირეცნეს უდაბნოსა მას ყოველნი.
და	შტ.კრ.უთ.	და ღმრთისა მოძღურებითა ყოველივე ჩუენ სახელ გუექმნა, რომლისაგან შჯული და საიდუმლონი მას შინა ქრისტჱ იესუ მოსლვასა მას მისსა გჳწამა და გამოგჳცხადნა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ნაცვალად მათა აღადგინნა ღმერთმან ძენი მათნი.
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელნი-იგი აღრაცხნა მოსჱ და განაწესნა თითოვეულნი მათგანნი ნათესავთაგანნი თითოვეულად მამათა მათთაჲსა, რაჲთა აღავსნეს მათგანნი იგი ექუსას ათასეულნი.
და	შკ.თგნე.	და შეაჭირის განსავალთა მათ ნესტუთა საშუმინველსა შინა განსაღებელად ნეშტისა მის დაშთომილისა მისგან.
და	შტ.კრ.იპგ.	გამოირჩინა ათორმეტნი კაცნი ჴელმწიფენი ნათესავთა მათთა, წარავლინნა მოხილვად ქუეყანისა მის და ათნი მათგანნი უკუნ-იქცეს
და	შტ.კრ.უთ.	რომელი მოვიდა და სახარებითა მით აღგჳვსო ჩუენ საზომი იგი ცხორებისაჲ მოდისა მისგან, ესე იგი არს აღსარებისაჲ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და აღძრეს ერი იგი და შეიშინეს ზარ-განჴდილთა და თქუეს, ვითარმედ ქუეყანაჲ იგი ბოროტ არს და კაცნი მხე(რხ)ველ, კაცის მჭამელ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ქალაქნი დიდ-დიდ და მოზღუდვილ.
და	შტ.კრ.უთ.	მოდსა საწყაულ ჰრქჳან, ვითარცა ებრაელთა შორის ალეფ ყრმასა სწავლასა შინა ჰმოძღურინ, და ბერძენთა შორის ალფინ ძიებად იპოვა და სახელ-ედების.
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო რ~ და მეერგასისა მის – „კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, იყავნ, იყავნ.
და	შტ.კრ.უთ.	და დაესრულების ე~-ულისა ამის საფსალმუნისა საქმჱ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და კაცნი, რომელნი მას შინა დამკჳდრებულ არიან, კაცნი ჰასაკითა დიდნი და მწჳსნი.
და	შტ.კრ.იპგ.	და უთხრობდეს მათსა, ვითარცა ნაშობთა გმირთასა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იგინი გამოაჩინნეს მათ წინაშე, ვითარცა მკალნი, რომელთაჲ ვითარცა ესმა ერსა მას, ზარ-განჴდილ იქმნ[ნ]ეს გულითა და შეშინდეს ფრიად.
და	შტ.კრ.იპგ.	და სხდეს დღჱ და ღამჱ და აყუედრებდეს მოსეს, უნდა უკუნ-ქცევაჲ მუნვე ეგჳპტედ.
და	შტ.კრ.იპგ.	მათგანთა ორთა მოიხილეს ქუეყანაჲ იგი, რომელნიიგი იპოვნეს სარწმუნო, და წინა დაუდგეს მათ
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეათხუთმეტისა თავისათჳს, სულისათჳს: ჭეშმარიტად სახელ-ედების სული მეტყუელი,
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ყოველი ძალი გონებისაჲ განფენილ არს ყოველსა შინა გუამსა თითოვეულსა ასოსა მსგავსად ძალისა მათისა
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ ზოგი დაბადებულთაგანი საქმესა ზრდისასა ქუეშჱ არს და ზოგი გონებისაგან ძალითა საგრძნობელთაჲთა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და აყენებდეს და იტყოდეს: „ქუეყანაჲ იგი, რომელ მოვლეთ ჩუენ, იგი დიდად შუენიერ არს, ქუეყანაჲ, რომელი გამოადინებს თაფლსა და სძესა.
და	შკ.თგნე.	უკუე არა არს ამას შინა შუენიერებაჲ და არცა მეორესა შინა გონებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და აწ ნუ ვინ ჰგონებს, ვითარმედ სულნი მრავალ არიან, რამეთუ ყოველი, რომელი არს,
და	შკ.თგნე.	ხოლო რაჟამს იხილო ჴუეზაჲ გამოთლილი ქვათაგან და აქუნდეს მას სახჱ და ფერი და ყოველი საკუთრებაჲ მსგავსი ჭეშმარიტისა მის ჴუეზისაჲ,
და	შტ.კრ.იპგ.	უჩუენეს ნაყოფი მისი მძეწეული და ტევანი იყო ყურძნისაჲ გრჭოჲთა მოღებულ მჴრითა თჳსითა.
და	შკ.თგნე.	და ყოველსა, რომელსა არა ჭეშმარიტად აქუს სახელი ბუნებით, ამას ეწოდების სახელი მიმსგავსებით.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ეგრევე-სახედ ვიტყჳთ, რამეთუ ჭეშმარიტი და სრული სული გონიერი არს და სისრულჱ მისი მეტყუელებაჲ არს.
და	შკ.თგნე.	დაღათუ სხუაჲ რაჲმე იყოს გარეშჱ ამისსა, ამას ეწოდების მსგავსებით ხოლო, და არა თუ სულ ჭეშმარიტად.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მათ არა ჰრწმენა, ზრახვიდეს ქვითა დაქოლვად მათა.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ არა შორს არიან ბუნებისაგან მცენარეთაჲსა და არა გრძნობითა, რომელ აქუს.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ოდეს მწუანვილიცა იზარდების და აღორძნდების თჳნიერ გრძნობისა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და ესრე ურწმუნოვებითა და რღუევისა მუნ ყოფილისა ფიცით აღუთქუა უფალმან მოსეს
და	შკ.თგნე.	გულისხმა-ყონ ჴორცთ-მოყუარეთა მათ და არა შეიკრას გონებაჲ მათი ფრიად ხილულთა მათგან პირუტყუებრთა,
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ სული ჭეშმარიტ არს, მის გამო გულისხმა-ვჰყოფთ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ჰრქუა, ვითარმედ: „კაცთა მაგათ, რომელთა განმამწარეს მე და არა ჰრწმენა სიტყუათა ჩემთაჲ,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელთა იხილეს ნიშები და სასწაულები ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა, ვერ იხილონ ქუეყანაჲ იგი კეთილი, რომელი აღუთქუ მამათა მათთა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	ხოლო ყრმანი ესე, რომელთათჳს იტყოდეს იგინი, ვითარმედ ტყუემცა არიან მტერთაგან, ამათ მივსცე ქუეყანაჲ იგი და ისუ ძჱ ნავესი, და მონაჲ ჩემი ქალებ, ძჱ იეფონესი,
და	შკ.თგნე.	არამედ განგრძობამან სიტყჳსამან და გამოძიებამან მიგჳყვანნა სხუად და დაუტევეთ,
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ იყო მის ზედა სული, შევიყვანნე მუნ და მივსცე ქუეყანაჲ იგი, რომელი მოიხილეს ფერჴითა მათითა“,
და	შტ.კრ.იპგ.	და ნეფთალემს ჰრქუა: „ნეფთალემ განუმზადებდეს ჭამადსა შეწყნარებისასა და განძღენ კურთხევითა უფლისა ღმრთისა მიერ ზღჳთ და სამხრით კერძო“.
და	შტ.კრ.იპგ.	გარნა ორნი იგი კაცნი, რომელთათჳს წინაჲსწარ თქუა და ძენი მათნი აღორძინებულ შეერთნეს რიცხუსა მას მამათა წილ მათთა, რომელთა მოუწოდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ნეფთალემისთჳს თქუა: „მწუერვალ აღმოსრულ.
და	შკ.თგნე.	ხოლო შეყოფაჲ გონებისაჲ გამოუთქუმელ არს და მიუწდომელ, რამეთუ შინაგან არს.
და	შკ.თგნე.	არამედ გონებაჲ შეერთვის ბუნებით საქმითა მოუგონებელითა და გამოუთქუმელითა.
და	შტ.კრ.იპგ.	მისცნა კურთხევანი იგი მთასა მას გარიზნსა პირითა ექუსთა მათ ნათესავთაჲთა და წყევანი იგი მთასა მას გებალსა პირითა სხუათა მათ ექუსთაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და იგი ჩას მას შინა და მისგან დაუყენებელად და დაუდგრომელად საქმი(თა) მით,
და	შტ.კრ.იპგ.	და ამას არა თუ უდებად რას წინაჲსწარ გჳჩუენებს, რამეთუ განყვნა ნათესავნი იგი ორად ნაწილად,
და	შკ.თგნე.	რომლითა ვერ შემძლებელ ვართ სიტყუად და მითხრობად.
და	შტ.კრ.იპგ.	ხოლო მოსეს ეტყჳს, ვითარმედ: „ნეფთალემ გამომზრდელ შეწყნარებითა“, რამეთუ უფალი ნიჭითა და მადლითა სავსჱ,
და	შკ.თგნე.	არამედ ოდეს არნ ბუნებაჲ მდგომარჱ მტკიცჱ და იქმნ საქმესა თჳსსა განგებითა გონებისაჲთა.
და	შკ.თგნე.	ხოლო უკუეთუ შე[ე]მთხჳის მას ვნებაჲ რაჲმე, მაშინ გონებაჲ იქმნის დაღონებულ და მკელობელ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელნიმე – ძუელითა მით ცთომითა შეპყრობილ თჳსისა მისთჳს ურწმუნოვებისა წყევასა ქუეშე მარცხენით ჴელთ-დებულ.
და	შკ.თგნე.	არამედ მოვიდეთ მასვე სიტყუასა საღმრთოსა, რომელი თქუა, ვითარმედ: „ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა“.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეათექუსმეტისა თავისათჳს, გამოძიებისათჳს, რომელი თქუა ღმერთმან „ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა“,
და	შტ.კრ.იპგ.	რაჲთა ამათ გამო კაცად სრულად და საზომსა ჰასაკისასა დაემტკიცნენ წმიდანი, რაჲთა სრულ-იპოვნენ კურთხევითა უფლისა მიერ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რამეთუ „სამხრით კერძო დაიმკჳდროს“, დაფარულად ამას ეკლესიათა მოგუასწავებს,
და	შკ.თგნე.	და მას შინა არს ძიებაჲ მსგავსებისათჳს, გინა ვითარ ჰგავს ვნებადი იგი, რომელსა არა თანა-აც ვნებაჲ და მოკუდავი უკუდავსა მას,
და	შტ.კრ.იპგ.	და დაიმკჳდრეთ განმზადებული სასუფეველი თქუენთჳს დასაბამითგან სოფლისაჲთ.
და	შკ.თგნე.	ვითარ ეგების ყოფად მსგავსთა შორის ღმრთისათა მამალი და დედალი
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელი განმზადებულ არს ყოვლისა სოფლისა და ყოველთა დაბადებულთა დამკჳდრებად.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელნი მარცხენით: წარვედით ჩემგან, წყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი განჰმზადა მამამან ჩემმან ეშმაკისათჳს და მსახურთა მისთა“.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ აგონეს გარეშჱეთა მათ ბრძენთა, რაჟამს მიხადეს დიდებულებასა კაცისა გონებაჲ, უნდოჲ და უსუსური,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელ წინაჲსწარ აღუთქუა, თანამკჳდრ იპოვნენ და მერმე, რომელნი არათუ საქმითა შჯულისაჲთა განმართლებულ
და	შკ.თგნე.	რაჟამს ესმა, ვითარმედ მსგავს არს კაცი დიდსა ამას სოფელსა და რამეთუ კაცი სოფელი არს მცირჱ დიდსა შინა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და არცა სარწმუნოვებითა მონანულ ყოფილ, რაჲთამცა ქრისტესა ადიდებდეს, თავნი თჳსნი თანამდებ მართლად დაშჯილ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ასერს ჰრქუა: „კურთხეულ ძმათა შორის, ასერ, და შემწყნარებელ იყოს ძმათა.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ მოსეცა წინაჲსწარ თქუა, სწავლითა მით სახესა მას გჳჩუენებს: „და ესენიცა დადგენ კურთხევათა მათ: სჳმეონ, ლევი, იუდა, ზაბილონ, იოსებ, ბენიამენ“,
და	შკ.თგნე.	და აწ რომელნი-იგი ესოდენითა დიდებითა ადიდებენ კაცსა, სახელისა ამის ძლით დაავიწყდა მათ, ვითარმედ მას ადიდებენ,
და	შკ.თგნე.	რომლისა საკუთრებანი იგი მუმლთა და თაგუთაცა შინა იპოვებიან,
და	შტ.კრ.იპგ.	და რკინის და სპილენძის ჴამლნი მისნი.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ აგებულებაჲ მათი ამათვე ოთხთა ნივთთაგან შეზავებულ არს და რამეთუ ბუნებაჲ ყოვლისა მწუანვილისაჲ,
და	შტ.კრ.იპგ.	და შემსგავსებულ დღეთა ძალი მისი.
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელთა მიერ ქრისტე წინაჲსწარ გამოიხატა, იშვა, და განცხადნა, და გურწმენა, და იდიდა, და იოსების მიერ ცნობილ, ლევისგან და იუდაჲსგან,
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა მეუფჱ და მღდელი ჴორციელად იშვა, სჳმეონის მიერ ტაძარსა მას შინა ცნობილ, რამეთუ თქუა:
და	შკ.თგნე.	და რომელიმე ამათგანი განმრავლდის და რომელიმე შემცირდის.
და	შტ.კრ.იპგ.	და არავინ არს ღმერთ, ვითარცა საყუარელისაჲ მის, რომელი აღვალს ზეცად შემწედ შენდა, და დიდსა მას თავყოფილსა დამტკიცებაჲ მისი, და დაფარულსა მას ღმრთისა ჴელმწიფებასა…
და	შტ.კრ.იპგ.	ნათელი გამობრწყინდა წარმართთა ზედა და დიდებაჲ ერისა შენისა ისრაჱლისაჲ“ და ზაბილონის მიერ ნათესავთა ჰრწმენა,
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელი: „ქუეყანაჲ ზაბილონისი და ქუეყანაჲ ნეფთალემისი, გზაჲ ზღუასა წიაღ იორდანესა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ერი, რომელ სხდა ბნელსა, იხილეს ნათელი დიდი, და რომელნი სხდეს აჩრდილთა სიკუდილისათა, გამოუბრწყინდა მათ ნათელი დიდი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ჰრქუას, ვითარმედ: „წარწყმდით და დაიმკჳდროს ისრაჱლმან სასოვებით ქუეყანასა მას იაკობისსა შორის იფქლსა და ღჳნოსა, და ცანი მისა ცუარგანრეულ ღრუბლითა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ბენიამენ პავლჱ მოციქულითა ყოველსა სოფელსა იქადაგა და იდიდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ძეთა ასერისთასა იტყჳს სიწმიდესა, რომელნი სახელისათჳს ქრისტესა ნაშობ ღმრთის იწოდნეს, ვითარცა მახარებელი იგი იტყჳს,
და	შტ.კრ.იპგ.	და კჳრვება არს წინაჲსწართა მათცა მიერ, რომელ წინაჲსწარ შჯულისა მის სახითა აღასრულებდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ხოლო აწ სულითა ქრისტეს მიერ აღსრულებულ და კურთხევანი მიეცნეს ზედა მთასა მას გარიზნსა, ვითარცა ახლითა შჯულითა გამორჩეულ,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომლისა მიერ ქრისტე განჴორციელებულ სოფელსა გამოუჩნდა და მთასა წმიდასა იპოვა.
და	შკ.თგნე.	ანუ ვითარ ემსგავსოს განხრწნადი უხრწნელსა მას და შეცვალებადი შეუცვალებელსა, ანუ ვითარ – განფრდილი ბოროტსა შინა ყოვლად სახიერსა მას?
და	შტ.კრ.იპგ.	და იოვანე იტყჳს: „შემძლებელ არს ღმერთი ქვათაგანცა აღდგინებად შვილად აბრაჰამისა“.
და	შკ.თგნე.	უკუე ეწოდის ხატ და მსგავს.
და	შტ.კრ.იპგ.	და წყევანი მთასა მას ზედა გებალსა, რომელთა მათ ჰრქუაცა, რომელნი-იგი შჯულსა ქუეშჱ იყვნეს:
და	შტ.კრ.იპგ.	და ესაია იტყჳს: „მაშინ თქუას, ვითარმედ: „აჰა ესერა მე და ყრმანი, რომელნი მომცნა მე ღმერთმან“.
და	შკ.თგნე.	აწ ვითარ კაცი ესე ცხოველი და მოკუდავი განხრწნადი ხატი არს ბუნებისა მის წმიდისა დაუსაბამოჲსაჲ და უხრწნელისა და უკუდავისაჲ?
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ პირველი იგი კაცი დაებადა ხატად ღმრთისა და რამეთუ უძლური ბუნებაჲ კაცობრივი არა ჰგავს დიდებასა ღმრთისასა.
და	შკ.თგნე.	და აწ უკუეთუ ვართ ჩუენ ვნებათა ქუეშჱ და სალმობათა და მაღალ არს ღმერთი ამათ, და-უკუე-შთომილ არს სხუაჲღა სიტყუაჲ,
და	შტ.კრ.იპგ.	და ასერ იწოდების სიმდიდრე, ვითარცა წინაჲსწარ ითქუა, ვითარმედ: „სიმდიდრჱ ზღჳსაჲ გაწოვებდეს შენ“, რომელ არიან ნათესავნი, რომელნი გამოსწოვენ მცნებათაგან უფლისათა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იტყოდა წინაჲსწარ სიკუდილისა თჳსისა: „უფალი სინაჲთ მოვიდა და იწრაფდა მთით ფარანით და ბევრეულითა კადესით.
და	შკ.თგნე.	რომლითა გულისხმა-ვყოთ სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ, რომელსა იტყჳს: „ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და შეიწყალა ერი თჳსი და ყოველნი წმიდანი ჴელთა მისთა და ესენი შენ ქუეშჱ არიან.
და	შტ.კრ.იპგ.	არა თუ რომელთა მიმართ მჴსნელიცა იტყოდა, ვითარმედ: „ძმანი და თანა-მკჳდრნი ჩემნი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მოიღო პირისა მისისაგან შჯული, რომელ გუამცნო ჩუენ მოსჱ საყოფელი შორის იაკობისა და იყოს საყუარელითა მით ჴელმწიფჱ შეკრებისა მას ერისასა ნათესავებითურთ ისრაჱლისაჲთ.
და	შკ.თგნე.	და შემდგომიცა წმიდისა ამის წიგნისაჲ მოვაჴსენოთ და გამოვიძიოთ, ნუუკუე მუნით გულისხმა-ვყოთ და ვცნათ ჭეშმარიტი.
და	შკ.თგნე.	და შემდგომად, რაჟამს თქუა „ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა“, და რაჲსათჳს იყოს, მოვაჴსენოთ უკუე ესეცა სიტყუაჲ:
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ თომა იტყჳს: „უფალი ჩემი და ღმერთი ჩემი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	სეონ მეფისაგან ესებონელთაჲსა და ოგ მეფისაგან ბასაანელთაჲსა, რომელთა შორის გამოუჩნდა ანგელოზებითურთ ჴსნად მათა მტერთა მათთაგან წყალობის-ყოფითა ერისა მიმართ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იჴსნნეს წმიდანი მდევართაგან მაჭირებელთა მათთა შეწყალებითა მოსავთა მისთაჲთაჲსა, რამეთუ იტყჳს: „ყოველნი განწმედილნი ჴელთა შინა შენთა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	ესე ჴორციელად ძმათა მათ მიერვე ცნობილ შეურაცხ-ყვეს და ვითარცა კაცი გლახაკი და შეურაცხ-ყოფილი აგინეს.
და	შკ.თგნე.	„და შექმნა კაცი ღმერთმან, ხატად ღმრთეებისა შექმნნა იგინი, მამაკაცად და დედაკაცად შექმნნა იგინი“.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ჩუენ გჳთქუამს პირველცა და აწცა ვიტყჳთ, ვითარმედ სიტყუაჲ ესე ითქუა დაჴსნისათჳს მწვალებელთაჲსა,
და	შკ.თგნე.	არა განვყოთ ღმრთეებაჲ მამისაჲ და ძისაჲ, რამეთუ რაჟამს სახელ-სდვა წიგნმან ღმერთსა შემოქმედად კაცისა,
და	შკ.თგნე.	არამედ სიტყუაჲ ამისთჳს და-ღა-ვაცადოთ და მოვიქცეთ მასვე სიტყუასა,
და	შკ.თგნე.	რომელსა ვეძიებდით, ვითარ კაცი ესე უძლური, ჭირსა შინა განფრდილი, და ღმერთი დიდებული და ამას ეწოდების მსგავს მისა.
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ სხუაჲ იყო და არა აწინდელი ესე ჭირსა შინა განფრდილი.
და	შკ.თგნე.	აწ უკუე განსრულდა დაბადებაჲ შექმნულისაჲ მის და კუალად შეუდგინა ამას და თქუა,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ: „მამაკაცად და დედაკაცად შექმნნა იგინი“.
და	შკ.თგნე.	ხოლო მე ვჰგონებ, რამეთუ ყოველთა უწყიან, ვითარმედ დედაკაცი და მამაკაცი გარეშჱ არიან ძირისა მისგან,
და	შკ.თგნე.	რომელიმე არს მიმსგავსებულ ღმრთისა და რომელიმე განყოფილ არს.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ პირველად თქუა: „ღმერთმან შექმნა კაცი, ღმერთმან ხატად ღმრთისა შექმნა იგი“ და შემდგომად ამისა თქუა:
და	შკ.თგნე.	„მამაკაცად და დედაკაცად შექმნნა იგინი“ და ესე შორს არს მოგონებად ღმრთეებასა შინა.
და	შკ.თგნე.	და ესე ორ სახედ არს განშოვრებულ ფრიად ურთიერთას და კაცი მათ შორის.
და	შკ.თგნე.	ვიტყჳ ბუნებასა მას საღმრთოსა, უჴორცოსა და ცხოველსა მას პირუტყუებრსა, არამეტყუელსა.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ პოვნილ არს ბუნებასა შინა კაცისასა საკუთრებაჲ ორთავე მათ ბუნებისაგან ღმრთეებისა: მეტყუელებაჲ და გულისჴმის-ყოფაჲ.
და	შკ.თგნე.	და არა არს მას შინა მამაკაცებაჲ და დედაკაცებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ესენი პოვნილ არიან ცხორებასა მას შინა კაცობრივსა.
და	შკ.თგნე.	და შემდგომად მისა ეწია კაცსა მსგავსებაჲ პირუტყუებრი.
და	შკ.თგნე.	„არა არს მას შინა მამაკაცებაჲ და დედაკაცებაჲ“, და რაჲ-მე გულისხმის-ყოფაჲ არს ესე?
და	შკ.თგნე.	და ნუვინ მაბრალებს მე, უკუეთუ დავამტკიცე ესე გულისხმის-საყოფელითა სიტყჳთა შურით.
და	შკ.თგნე.	და არა დაებადა კაცი თჳნიერ სახიერებისათჳს.
და	შკ.თგნე.	და აწ ოდეს ესე ესრჱთ არს და ამისთჳს დაებადა ბუნებაჲ ჩუენი.
და	შკ.თგნე.	და რაჟამს დაებადა, არა დაჰბადა იგი ნაკლულევანად და შექმნა მას შინა კეთილი რაჲმე,
და	შკ.თგნე.	რომელი არს მას შინა, და კეთილი იგი არა თუ გუამი არს, არამედ სრულებაჲ კეთილთაჲ,
და	შკ.თგნე.	რომელი დაჰბადა მას შინა, რაჟამს დაჰბადა კაცი არა-არსებისაგან არსად, და არაყოფილი იგი – ყოფად.
და	შკ.თგნე.	და შექმნა იგი დაუკლებელ კეთილთაგან, რამეთუ კეთილნი იგი ფრიად არიან და აურაცხელ.
და	შკ.თგნე.	და ესე სიტყუაჲ მსგავსად სიტყჳსა მის, ვითარმცა თქუა, ვინ შექმნა იგი სავსჱ ყოვლითა კეთილითა.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ ღმერთი სრულებაჲ არს კეთილთაჲ და ესე ხატი არს მისი უკუე კეთილთა შინა, ვიდრე-მე მსგავს არს იგი ძირსა მას?
და	შკ.თგნე.	და აწ უკუე არს ვიდრემე ჩუენ შორის ყოველი კეთილი და ყოველი სათნოვებაჲ და ყოველი მადლი და ყოველი სიბრძნჱ და ყოველი შემკულებაჲ კეთილისაჲ?
და	შკ.თგნე.	რამეთუ ყოველი, რომელი დაპატიჟებასა და იძულებასა ქუეშჱ არს, არა არს მას შინა აზნაურებაჲ.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ იგი დამბადებელი არს და ესე დაბადებული.
და	შკ.თგნე.	და ამას განყოფასა კუალად შეუდგს თითოვეულსა სხუაჲ და სხუაჲ საკუთრებაჲ,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ არა შეიქმნა ვიდრე შეცვალებაჲ, არა იქმნა და ძრვაჲ,
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი სახარებაჲ იტყჳს ხატისა მისთჳს კეისრისა, რომელი იყო ოქროსა ზედა, რომელი-იგი ხატი იყო მსგავსი მეფისაჲ სახითა და განთჳსებული მისგან.
და	შკ.თგნე.	რაჲ-იგი არს ბუნებასა შინა ღმრთეებისასა და რაჲ-იგი არს კაცებისასა, რომელსა შინა არს მსგავსებაჲ და განყოფაჲ ბუნებათაჲ,
და	შკ.თგნე.	ვიტყჳ დამბადებელსა და დაბადებულსა, რამეთუ ესე მარადის ჰგიეს და ეგოს უკუნისამდე.
და	შკ.თგნე.	ხოლო შექმნული იგი შეცვალებისაგან დაწყებულ არს, რამეთუ არა იყო და იქმნა.
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ კაცი ესე ჴელმწიფჱ-ყოფად არს და მავალი ნებასა ზედა თავისა თჳსისასა და რამეთუ მიდრეკადცა არს, ვითარ-იგი იქმნა,
და	შკ.თგნე.	მაშინ გამოსახა ხატისა მისთჳს თჳსისა მამაკაცებაჲ და დედაკაცებაჲ, რომელნი-იგი არა არიან ძირსა მას შინა,
და	შკ.თგნე.	და მიზეზი ამათისა დაბადებისაჲ არავინ უწყის, გარნა მათ და მადლმან მათმან,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ რაჟამს ითქუა, ვითარმედ „ღმერთმან დაჰბადა კაცი“, მოასწავა კაცებაჲ განტევებულად ხოლო და არა იყო მის თანა დაბადებულებაჲ იგი,
და	შკ.თგნე.	არამედ სახელი ადამისი, ვითარ-იგი თქუა წიგნმან, უკუანაჲსკნელ აჴსენა და სახელი დაბადებულისაჲ კაცებად არა თუ სახელ-სდვა,
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა ოდეს სთქუა იგი ვინმე, დაღაცათუ არა გამოაცხადე სახელი,
და	შკ.თგნე.	არამედ განაცხადე საზღვარი კაცისაჲ ყოვლითურთ სამკაულით და ჰასაკით და რაჲ-იგი მოასწავებს გუამსა მისსა,
და	შკ.თგნე.	და რომელი-იგი აღდგეს უკუანაჲსკნელ აღსასრულსა სოფლისასა, ყოველთა მათ შორის იყოს ხატი იგი პირველი.
და	შკ.თგნე.	ამისთჳს კაცსა ერთსა ეწოდების ყოველ, რამეთუ არა არს ძალსა შინა ღმრთისასა რომელიმე წარსრულ და რომელიმე მომავალ,
და	შკ.თგნე.	დაღაცათუ ჩუენ ველით სასოვებით, არამედ ღმრთისა თანა არს მოუკლებელ და ჰგიეს.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ბუნებაჲ ყოვლითურთ პირველითგან შემდგომადმდჱ ერთსა შინა ხატებასა არს,
და	შკ.თგნე.	ხოლო მამაკაცებაჲ და დედაკაცებაჲ განყოფაჲ არს, დამტკიცებისათჳს ნათესავობისა დაებადა ამით მიზეზითა, ვითარ ვჰგონებ.
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო მიკჳრს თითოვეულად აღმომკითხველთაჲ ესოდენისა ამის სულისა წმიდისა შემზადებაჲ და გულისხმის-ყოფაჲ,
და	შტ.კრ.უთ.	რომელნი სარგებელსა ამას და ღმრთისა ნიჭსა მიიღებენ, რაჲთა არცაღა ამას ზედა იქადოდიან შორის წარმართთა ყრმათა,
და	შტ.კრ.უთ.	არამედ რაჲთა უწყოდიან რაჲცა იპოვოს მათ შორის შემზადებული, გინათუ შჯულისაგან ჭეშმარიტად, წმიდათაგან წიგნთა ძუელისაგან შჯულისა და ახლისაგან,
და	შტ.კრ.უთ.	და მათა მისგავსებულად ალფა სახელი დასდვეს და შეეტყუა გამოთქუმაჲ იგი გამოთარგმანებულისაჲ ბერძენთა ენასა, რაჲთა ჰრქუას ყრმასა: „ისწავე ძიებად ალფინ“,
და	შტ.კრ.უთ.	რამეთუ ალფინსა ძიება ჰრქჳან ბერძენთა ენასა, არამედ რამეთუ თავცა არს ასოჲ იგი ალფაჲ და ღმრთისა მიერ მოცემულ არს ნათესავსა კაცთასა აღებად პირისა და გულისხმის-ყოფად,
და	შტ.კრ.უთ.	რომელ-იგი წიგნსა ისწავებდედ, დიდითა აღებითა პირისაჲთა ითქუმის, ხოლო სხუაჲ იგი ასოჲ მცირედითა აღებითა პირისაჲთა მიეთხრობვის და ითქუმის.
და	შტ.კრ.უთ.	რამეთუ ეგრეთვე ჴმითა და სახელის-დებითა, ვითარცა ებრაელთაჲ, მიმსგავსებულად ჰებრაელთაებრვე პინიკთა მათგანვე იპოვა.
და	შტ.კრ.უთ.	რამეთუ პირველთა მათ არა აქუნდა ლიტონი პალიდა, სახელ-სდვეს სიმიაჲსაგან და პისა და ალფასა წერდეს და სხუასა მრავალსა სიტყუასა სხუად-სახედ სახელ-სდებდეს და წერდეს.
და	შტ.კრ.უთ.	ეპიქარმოს სირაკელმან სამი სხუაჲ: ზეტა – Ζ, ქსი – Ξ, ფსი – Ψ, და ესრჱთ აღესრულა კ~დ იგი ასოჲ.
და	შტ.კრ.უთ.	ადამ ცხოვნდა ს~ლ წელ და შვა სჱთ; სეით ცხოვნდა ს~ე წელ და შვა ენუს; ენუს ცხოვნდა რ~ჟ წელ და შვა კაინან; კაინან ცხოვნდა რ~ო წელ და შვა მალელელ.
და	შტ.კრ.უთ.	მალელელ ცხოვნდა რ~ჲე წელ და შვა იარჱდ; იარჱდ ცხოვნდა რ~ჲბ წელ და შვა ენუქი; ენუქ ცხოვნდა რჲ~ე წელ და შვა მათუსალა; მათუსალა ცხოვნდა რპ~ზ წელ და შვა ლამექ;
და	შტ.კრ.უთ.	ლამექ ცხოვნდა რპ~ჱ წელ და შვა ნოვჱ; ნოვჱ ცხოვნდა ფ~ წელ და შვა ს~ჱმ; სემ ცხოვნდა რ~ წელ.
და	შტ.კრ.უთ.	და იყო წყლით-რღუნაჲ ქუეყანასა ზედა მ~ დღჱ, მ~ ღამჱ.
და	შტ.კრ.უთ.	სემ შემდგომად წყლით-რღუნისა ბ~-სა წელსა შვა არფაქსად; არფაქსად ცხოვნდა რ~ლე წელ და შვა სალა; სალა ცხოვნდა რ~ლ წელ და შვა ებერ; ებერ ცხოვნდა რ~ლდ წელ
და	შტ.კრ.უთ.	და შვა ფალეგ; ფალეგ ცხოვნდა რ~ლ წელ და შვა რაგავ; რაგავ ცხოვნდა რ~ლე წელ და შვა სერუქ; სერუქ ცხოვნდა რ~ლ წელ და შვა ნაქორ;
და	შტ.კრ.უთ.	ნაქორ ცხოვნდა ო~თ წელ და შვა თარა; თარა ცხოვნდა ო~ წელ და შვა აბრაჰამ.
და	შტ.კრ.უთ.	აბრაჰამ ცხოვნდა ო~ე წელ და იყო აღთქუმაჲ ღმრთისაჲ მისა მიმართ.
და	შტ.კრ.უთ.	და აბრაჰამ შემდგომად აღთქუმისა ღმრთისა[ჲსა] ცხოვნდა კ~ე წელ და შვა ისაკ; ისაკ ცხოვნდა ჲ~ წელ და შვა იაკობ; იაკობ ცხოვნდა პ~ზ წელ და შვა ლევი;
და	შტ.კრ.უთ.	ლევი ცხოვნდა მ~ე წელ და შვა კაათ; კაათ ცხოვნდა ი~ე წელ და შვა აბრაჰამ; აბრაჰამ ცხოვნდა ო~ წელ და შვა მოსჱ;
და	შტ.კრ.უთ.	მოსჱ ცხოვნდა პ~ წელ და გამოიყვანნა ძენი ისრაჱლისანი ეგჳპტით უდაბნოდ.
და	შტ.კრ.უთ.	მოსე ძეთა თანა ისრაჱლისათა დაყო უდაბნოს, ცხოვნდა-ღა მ~ წელ სხუა და მოსცა მათ შჯული.
და	შტ.კრ.უთ.	ისუ ძემან ნავჱსმან დაუმკჳდრა მათ ქუეყანაჲ იგი აღთქუმისაჲ და ცხოვნდა მათ თანა კ~ე წელ.
და	შტ.კრ.უთ.	ჲ~ე, და ვინაჲთგან იყო აღთქუმაჲ ღმრთისაჲ აბრაჰამის მიმართ წელნი ჳ~ჟე.
და	შტ.კრ.უთ.	იაბის მეფჱ ქანანისაჲ – კ~ წელ; დებორა და ბარაკ – მ~ წელ; მადიამელთა – ზ~ წელ; გედეონ – მ~ წელ; აბიმელექ – გ~ წელ; თულა კ~ წელ; იაირ – კ~ბ წელ; ამონიტელთა – ი~ჱ წელ;
და	შტ.კრ.უთ.	ირინის და სამანია მსაჯულთა – ლ~ წელ.
და	შტ.კრ.უთ.	ყოვლად შეკრბებიან მსაჯულთა ისრაჱლისათა წელნი ფ~კ; და მღდელთა და მსაჯულთანი ჱლისნი და სამოველისნი ჟ~ წელნი.
და	შტ.კრ.უთ.	და ტაძარსა ღმრთისასა აშენებდა და აღასრულა მე-ი~ბ-სა წელსა მეფობისა მისისასა; და წინაჲსწარმეტყუელებდეს ნათან და აქია სალონიტელი, სემეას, ადდო;
და	შტ.კრ.უთ.	რობოამ – ი~ჱ წელ; აბია – გ~ წელ; ასა – მ~ და ა~ წელ; იოსაფატ – კ~ე წელ; და წინაჲსწარმეტყუელებდეს მიქეა, ელია, ელისჱ, აბდია, იოველ, ოზიელ, ელიაზარ,
და	შტ.კრ.უთ.	და წინაჲსწარმეტყუელებდეს ოსე, ამოს, ესაია, იონას; იოვათამ – ი~ვ წელ; აქაზ – ი~ვ წელ; ეზეკია – კ~თ წელ.
და	შტ.კრ.უთ.	მეექუსესა წელსა მეფობისა მისისასა ჰრომჱ აღიშენა ჰრომილჱს მიერ მეფისა; და ი~-სა წელსა მეფობისა მისისასა სალმანასარ მეფჱ ასურეთისაჲ ზედა-მოუჴდა ისრაჱლსა
და	შტ.კრ.უთ.	და წარტყუენა ოსჱ მეფჱ ისრაჱლისაჲ ათსა თანა ნათესავსა.
და	შტ.კრ.უთ.	და ტყუენვასა მას წარტყუენა ტობი, კაცი მართალი; და მე-ი~დ-სა წელსა მეფობისა მისისასა დასნეულდა ეზეკია მეფჱ.
და	შტ.კრ.უთ.	შეიწყალა ღმერთმან და შესძინა ცხორებაჲ ი~ე წელი.
და	შტ.კრ.უთ.	ფარაო ნექაო შეიპყრა იოაქას და წარტყუენა ეგჳპტედ, იოვაკიმ, რომლისა [სახელი] ელიაკიმცა – ი~ა წელ.
და	შტ.კრ.უთ.	წინაჲსწარმეტყუელებდა ურია იერუსალჱმისათჳს და ივლტოდა ეგჳპტედ.
და	შტ.კრ.უთ.	იოვაკიმ წარავლინა მისთჳს და მოკლა იგი.
და	შტ.კრ.იპგ.	მფარველ და შესავედრებელ ყოველთა ვინმე იყოს, გარნა უფალი მხოლოჲ,
და	შტ.კრ.უთ.	და ი~ დღჱ, ნაბუ[ქო]დონოსორ მეფემან ბაბილოვნისამან შეიპყრა და წარტყუენა იოვაკიმ ი~ჱ წლისაჲ ბაბილოვნდ და ყოველნი ძლიერნი და ჴელოვანნი იერუსალჱმისანი ჯ~-ოდენ.
და	შტ.კრ.უთ.	ტყუენვასა მას წარტყუენა დანიელ, ანანია, აზარია, მისაელ ჭურჭერსა თანა ტაძრისასა და ქალაქისასა და საფასჱ იგი შეიღო ბაბილოვნდ;
და	შტ.კრ.უთ.	და მეფედ დაადგინა იერუსალჱმს მატთანია იოვაკიმის წილ, მამის ძმაჲ მისი, სედეკია სახელი უწოდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელმან განყვნა მჴარნი და განწმიდნა ყოველნი, რომელნი მისა მიივლტიან, ვითარცა მფრინველმან, რომელმან შეკრიბნის მართუენი თჳსნი.
და	შტ.კრ.უთ.	შეკრბებიან ყოველნი წელნი ტყუენვითგან ოსჱსითგან მეფისა ისრაჱლისაჲთ და სამარიაჲსაჲთ,
და	შტ.კრ.უთ.	და გამოსლვითგან ძეთა ისრაჱლისათა ეგჳპტით – წელნი ჩ~რჲე, და აღთქუმითგან ღმრთისაჲთ აბრაჰამის მიმართ – წელნი ჩფ~ჟე,
და	შტ.კრ.იპგ.	და ეზრა წინაჲსწარ იტყოდა მსგავსთა მათ: კურთხეულ არს უფალი, რომელმან განყვნა ჴელნი თჳსნი და აცხოვნა ი˜ლჱი.
და	შტ.კრ.უთ.	მეორესა წელსა სედეკიაჲსსა ჩუენებაჲ იხილა ნაბუქონდონოსორ და ზრახვაჲ იგი ჰკითხა ქალდეველთა და ბაბილოვნისა ბრძენთა.
და	შტ.კრ.უთ.	ღმერთმან გამოუცხადა დანიელს ჩუენებაჲ იგი და აუწყა მეფესა.
და	შტ.კრ.უთ.	სერი უყო მთავართა მისთა და ხარჭთა მისთა.
და	შტ.კრ.უთ.	და გამოიღო ჭურჭერი იგი, რომელი მოიღო ნაბუქოდონოსორ იერუსალჱმით სახლისაგან ღმრთისაჲსა და სუმიდა ღჳნოსა მით.
და	შტ.კრ.უთ.	მას ჟამსა გამოუჩნდა ჴელი კაცისაჲ თითითურთ და წერდა კედელსა, რომელი განუმარტა დანიელ.
და	შტ.კრ.უთ.	და გამოავლინნა კჳროს მეფემან ძენი ისრაჱლისანი ბაბილოვნით იერუსალჱმდ იესუჲს თანა იოსჱდეკისა, მღდელისა მის დიდისა,
და	შტ.კრ.უთ.	და ზორობაბელ სალათიელი ძეთა თანა ისრაჱლისათა აღმოვიდა.
და	შტ.კრ.უთ.	კჳროს მეფემან სპარსთამან მოსცა ჭურჭერი იგი ტაძრისა ღმრთისაჲ იერუსალჱმდ ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ.
და	შტ.კრ.უთ.	რომელი წარიღო ნაბუქონდონოსორ მეფემან; წინაჲსწარმეტყუელებდეს დანიელ და ეზეკიელ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ესაჲაჲს მიერ აყუედრებს ურჩთა მათ, და ეტყჳს: „მივყვენ ჴელნი ჩემნი ყოველსა დღესა ერისა მიმართ ურჩისა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და აქა მოსჱს ეტყჳს: „ყოველნი განწმენდილნი ჴელთა შინა შენთა და ესენი შენ ქუეშჱ არიან“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და „შეიწყნარნა სიტყჳთა თჳსითა შჯულნი, რომელნი გუამცნო მოსჱ სამკჳდრებელისა მის შესაკრებელისა იაკობისი“.
და	შტ.კრ.უთ.	იგი გარდამოვიდა ჰოლონფერნესა კარვად მისა და დაყო დღჱ გ~, დ~-სა დღჱსა ეძინა მას თჳსსა ზედა სასუენებელსა,
და	შტ.კრ.უთ.	ღამჱ ილოცვიდა და ზღუდჱ-ყო ღმრთისა შეწევნაჲ და თავი მოჰკუეთა მას და ესრჱთ სპარსთა იგი ძლიერებაჲ განიბნია. მოგუთა – ზ~ თთუჱ.
და	შტ.კრ.იპგ.	შჯული იგი მოსეს მიერ, და მოსე შუვამდგომელ ძისა და ერისა მის მიცემითა სამართლისა მის შჯულისაჲთა.
და	შტ.კრ.უთ.	დარიოს, ვახშტასპეანი – ლ~ვ წელ, და ვ~-სა წელსა მეფობასა მისსა იერუსალჱმს ტაძარი იგი აღესრულა.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ იერემიაცა მსგავსსა ამათსა იტყჳს: „ესე ღმერთი ჩუენი და არა ვინ სხუა ამისსა გარეშჱ; პოვნა ყოველნი გზანი სწავლისანი
და	შტ.კრ.უთ.	ქსერქსეს დიდი – ი~თ წელ და ვ~ თუჱ, მე-დ~-სა წელსა მეფობასა მისსა ეგჳპტესა ჴელ-ყო, და მისა შემდგომად ათენელნი განხერხნა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მისც[ნ]ა იაკობს მონასა თჳსსა და ისრაჱლს [ს]აყუარელსა თჳსსა“.
და	შტ.კრ.უთ.	და ებრძანა აღსლვად ჰურიასტნად, და აღაშენნა ზღუდენი ქალაქისანი.
და	შტ.კრ.უთ.	სივრცჱ მას შინა განმზადნა მსგავსად ხილვისა დანიელ წინაჲსწარმეტყუელისა; და ეზრაჲსგან ისწავა შჯული; და ესთერის და მარდუქჱს მიერ ჰამანი მოკლეს სპარსეთს.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მამისა მიერ პოვნილ ყოველივე სიბრძნე და სწავლაჲ მისცა [ძესა], რომელსა იაკობს ისრაჱლად უწესს წინაჲსწარმეტყუელი იგი,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელ არს პირმშოჲ ძჱ ღმრთის და ძესა მოუღებიეს ყოველივე სიბრძნე.
და	შტ.კრ.იპგ.	მიჰმადლა კაცთა, ვითარცა იტყჳს, ვითარმედ: „ამისა შემდგომად ქუეყანასა ზედა გამოჩნდეს და კაცთა შორის იქცეოდის“.
და	შტ.კრ.უთ.	ალექსანდრჱ მაკედონელმან მოკლა მეფე დარიოს და დასცა ძლიერებაჲ სპარსთაჲ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ამისა შემდგომად ასწავებდა ძეთა მათთა შჯული იგი, რომელ მოეღო ძისაგან.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ამისა შემდგომად ასწავებდა ძეთა მათთა მეორესა შჯულსა, რაჲთა გამოაჩინნეს ორნი იგი შჯულნი: ძუელი იგი წინა-დაცუეთით მამათა მათთა განუჩინა და ახალი იგი ახალთა დაუმარხა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იგი მხოლოჲ ძჱ ღმრთისაჲ, რომელი სოფელსა გამოუჩნდა, რაჲთა ჰრწმენეს, ვითარცა იერემიაჲს მიერ იტყჳს:
და	შტ.კრ.იპგ.	„და იყოს მათ დღეთა შინა – იტყჳს უფალი – დავდვა სახლსა მას ზედა დავითისსა და სახლსა იუდაჲსსა აღთქუმაჲ ახალი,
და	შტ.კრ.უთ.	ამან პტოლემეოს განაწესნა და გამოათარგმანნა ო~-თა მათ შჯულისა მოწაფეთა სიბრძნენი ჰურიათანი შჯული და ყოველნი ებრაელთა წიგნნი ბერძენთა ენასა;
და	შტ.კრ.იპგ.	არა ეგრე, ვითარ-იგი აღუთქუ მამათა მათთა მთასა მას ქორებს“. აწ ძისა ღმრთისაჲ, რომელი ყოვლისა შუვამდგომელ ყოფილ ღმრთისა და კაცთა,
და	შტ.კრ.უთ.	ოცდამეოთხესა წელსა მეფობასა კლეოპატრაჲსსა ივლიოს კეისარი მოვიდა ჰრომედ და შეკრბეს კეისარნი.
და	შტ.კრ.უთ.	და წელთა ჰრომთა მეფეთა რაცხდეს.
და	შტ.კრ.უთ.	და კასიონ მეფობდა გ~ წელ და ზ~ თთუჱ და ი~ დღე.
და	შტ.კრ.უთ.	ი~ჱ წელსა ჰრომთა მეფობასა – ი~ე, აგჳსტოს, რომელი ჰრომს მეფობდა, კლეოპატრა მოკლა და აღიღო პტოლემეანთა მეფობაჲ და ამისა შემდგომად მეფობდა სხუათა წელთა კ~ვ-თა.
და	შტ.კრ.უთ.	ესე არს მ~ბ წელი მეფობისა აგჳსტეს კეისრისაჲ, განკაცნა მაცხოვარი ჩუენი იესუ ქრისტე, იშვა და ჴორციელ იქმნა წმიდისაგან ქალწულისა მარიამისა და სულისაგან წმიდისა.
და	შტ.კრ.უთ.	გამოსლვითგან ძეთა ისრაჱლისათაჲთ ეგჳპტით წელნი ჩ~ღჟა; და აღთქუმითგან ღმრთისაჲთ აბრაჰამის მიმართ წელნი ც~სკ; წყლით-რღუნითგან ძ~სლვ; ადამითგან წელნი ჭჳ~ჟჱ.
და	შტ.კრ.უთ.	ინდიკტიონი და ჳპატანი მ~ე წლითგან ჰრომთა მეფობით ესე არს.
და	შტ.კრ.უთ.	მ~ბ-სა წელსა აგჳსტეს კეისრისასა განკაცნა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე.ა~ ინდიკტიონსა შაბუ და შეტერუა მათ ჳპატიონთა მაცხოვარი და უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე
და	შტ.კრ.უთ.	იშვა და ჴორციელ იქმნა წმიდისაგან ქალწულისა და ღმრთის-მშობელისა მარიამისგან და სულისაგან წმიდისა.
და	შტ.კრ.უთ.	ინდიკტიონი აღვალს ი~ე წლადმდე და მერმე თავითვე მოიქცევის].
და	შტ.კრ.უთ.	ამისსა მე-ი~ჱ-სა წელსა იყო ვნებაჲ უფლისაჲ; გაიოს – დ~ წელ; კლავდიოს – ი~ე წელ; ნერონ – ი~დ წელ; ბალბოს, ათონ, ბატოლოს სამნივე – ა~ წელ და ა~ თთუჱ,
და	შტ.კრ.უთ.	დედაჲ ამის მეფისაჲ მამია მორწმუნჱ იყო ფრიად და მცველ ეკლესიათა; მაქსიმიანოს – გ~ წელ; პოპინიოს და ბალბოს – გ~ თთუჱ; კორდიანოს – ვ~ წელ; ფილიპჱ – ზ~ წელ.
და	შტ.კრ.უთ.	კოსტანტინჱ მეფემან დიდებულმან მე-ზ~-სა წელსა მეფობისა მისისასა მოკლა უშჯულოჲ მეფჱ მაქსიმიანე და დაიპყრა ჰრომთა მეფობაჲ.
და	შტ.კრ.უთ.	ამას ყოვლითა გულითა მისითა ჰრწმენა ქრისტჱ; დეკიოზ – თ~ წელ, და დაიკლა იგი ვიეთგანმე ძითურთ.
და	შტ.კრ.უთ.	გალოს და ბულინიოს – გ~ წელ; ვალერიანოს და გალინოს ი~ წელ; კლავდიოს – ბ~ წელ; ავლერიანოს – ვ~ წელ; კარინოს და ძჱ ნუმერიანოს – ბ~ წელ;
და	შტ.კრ.უთ.	და აღესრულა კოსტანტინჱ დიდი ჲ~ე წლისაჲ, და დაყო მეფობასა შინა ლ~ბ წელი.
და	შტ.კრ.უთ.	და ი~თ-სა წელსა იკურთხნეს წმიდანი ეკლესიანი იერუსალჱმისანი ჴელითა წმიდისა ათანასი ალექსანდრიელისაჲთა.
და	შტ.კრ.უთ.	კოსტანტინჱ, ძჱ დიდებულისა კოსტანტინესი და კოსტოს, ძმაჲ მისი – გ~ წელ; კოსტანტინოს, ძმაჲ მათი თვითმპყრობელი – კ~ე წელ;
და	შტ.კრ.უთ.	კოსტანტინიანოს – კ~ბ წელ; ლეონტი – გ~ წელ; აფსიმაროს – ზ~ წელ; ფილიკოს – ა~ წელ; ანასტას – გ~ წელ; თევდოსიოს – ა~ წელ; ლეონ და კოსტანტინჱ ძჱ მისი – მ~ე;
და	შტ.კრ.უთ.	ლეონ და კოსტინე და დედაჲ მათი ერინე – კ~ვ; ნიკიფორე – თ~; მიქაელ – ბ~; ლეონ – ჱ~; მიქაელ – ი~ზ; თეოფილე – კ~გ; მიქაელ და თეოდორა, დედაჲ მისი – ლ~გ;
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეათშჳდმეტისა თავისათჳს, რაჲ მიუგოთ, რომელნი იკითხვიდენ განთესულობისათჳს და შობიერებისა,
და	შკ.თგნე.	უკუეთუ შემდგომად ცოდვისა იქმნა და უკუეთუმცა კაცსა არა ეცოდა, ვინაჲ[მ]ცა იყვნეს სულნი?
და	შკ.თგნე.	რამეთუ იტყჳან, ვითარმედ პირველ ცთომადმდჱ არა იყო შობაჲ და არცა განღებულ იყო საშოჲ ნათესავთათჳს.
და	შკ.თგნე.	ხოლო რაჟამს გამოისხნეს სამოთხით შემდგომად ცთომისა და შემდგომად პატიჟისა და შურის-გებისა დედაკაცისა მის,
და	შკ.თგნე.	და გუემითა და ტკივილითა შობისაჲთა, რომელსაცა ღირს იყო,
და	შკ.თგნე.	მაშინ იცნა ადამ ცოლი თჳსი და მიერითგან იწყეს შობად.
და	შკ.თგნე.	აწ ოდეს არა იყო სამოთხესა შინა მეუღლებაჲ და არცა ცნობაჲ საწოლისაჲ და არცა შობაჲ და არა იძულებით შესცთეს,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომლისათჳს წინაჲსწარვე ღაღადებით წინაჲსწარმეტყუელი იგი იტყჳს: „შვილ ვისხენ და აღვიმაღლენ და მათ მე შეურაცხ-მყვეს.
და	შტ.კრ.იპგ.	იცნა ჴარმან მომგებელი თჳსი და ვირმან ბაგაჲ უფლისა თჳსისაჲ და ისრაჱლმან მე არა მიცნა და ერმან ჩემმან ჩემი არა გულისხმა-ყო“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იოვანე წამებს თქუმულთა ამათთჳს და იტყჳს: „და არცა ძმათა მისთა ჰრწმენა მისი“.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუმცა არა მადლი იგი ცხორებისაჲ მიწევნულ იყო სიკუდილად და იქმნა ქორწინებაჲ გზა დადგრომითა ბუნებისაჲთა,
და	შტ.კრ.იპგ.	არამედ ნათესავთა შორიელთა მოწოდებულთა, რომელთა მიმართცა იტყოდა: „მოვედით ჩემდა ყოველნი ეგე მაშურალნი და ტჳრთმძიმენი და მე განგისუენო თქუენ.
და	შტ.კრ.იპგ.	მიიღეთ უღელი ჩემი, რამეთუ წმიდა ვარ და მდაბალ გულითა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მიიღოთ განსასუენებელი თავთა თჳსთა, რამეთუ უღელი ჩემი ტკბილ არს და ტვირთი ჩემი სუბუქ?“
და	შკ.თგნე.	ხოლო სიტყუაჲ ჩუენი ამისთჳს ესე არს: და რაჟამს უვარ-ყვეს სადუკეველთა მათ უვარის-მყოფელთა ადგომისათა
და	შკ.თგნე.	და წინა-უყვეს სიტყჳს-გებაჲ და აჴსენეს აღდგომაჲ და სახედ მოიღეს დედაკაცი იგი,
და	შკ.თგნე.	მაშინ მიუგო უფალმან და გულისხმა-უყო არა ხოლო სადუკეველთა,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ არღარა ჯერ-არს მათ ზედა უფლებად სიკუდილი, რამეთუ იყვნენ ვითარცა ანგელოზნი და ძენი ღმრთისანი,
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ მადლი იგი აღდგომისაჲ არარას სხუასა გჳქადაგებს,
და	შტ.კრ.იპგ.	შეისოლვა უფლისა ფერჴი, რაჲთა მეწამულის ფერი ნიში მის ზედა მას ჟამსა აღსრულებულ გამოჩნდეს და ცხორებისა იგი კარი მოგუესწაოს.
და	შკ.თგნე.	და აწ ანგელოზთა შორის არა არს მეუღლებაჲ და არიან იგინი ფრიად და მრავალ გუნდ,
და	შკ.თგნე.	ვითარ-იგი გჳთხრობს დანიელ ჩუენებასა მას შინა მისსა და უკუეთუმცა არა გარდასრულ ვიყვენით წესისა მისგან ანგელოზთაჲსა,
და	შკ.თგნე.	რომელსა ზედა ვიყვენით პირველ, და არამცა შეცვალებულ ვიყვენით მსგავსებისა მისგან ანგელოზთაჲსა, უკუე არა გჳჴმდა,
და	შკ.თგნე.	და არს იგი მოუგონებელ და ვერ გულისხმის-საყოფელ.
და	შკ.თგნე.	ვჰკითხოთ უკუე დგომისათჳს ანგელოზთა არსებისა: ვითარ-მე არიან ერთბუნება და აურაცხელ სიმრავლითა ფრიად?
და	შკ.თგნე.	ესე არს მიგებაჲ ჩუენი ამისთჳს: და ვითარცა იგინი მრავალ არიან თჳნიერ მეუღლებისა
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ მიქცევაჲ იგი კაცთაჲ წესსა ზედა ანგელოზთასა აღდგომასა მას მოასწავებს,
და	შკ.თგნე.	და აწ მივიდეთ პირველსავე მას სიტყუასა:
და	შკ.თგნე.	ვითარ, ოდეს შექმნა ღმერთმან კაცი ხატად თჳსა, გამოუსახა მამაკაცებაჲ და დედაკაცებაჲ?
და	შკ.თგნე.	ესე არს რომელსა-იგი პირველ ვიტყოდეთ, რამეთუ რომელმან-იგი ყოველი დაჰბადა და კაცი ყოვლითურთ მსგავსად (და ხატად თჳსა),
და	შკ.თგნე.	და ადიდა იგი დიდებითა მით ანგელოზთაჲთა დიდებულითა, რამეთუ იხილა წინაჲსწარითა ცნობითა,
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ გარდამოვრდომად იყო იგი დიდებისაგან ანგელოზთაჲსა მცირედ დაკლებულ სიმრავლჱ სულთა მათ კაცთაჲ,
და	შკ.თგნე.	და ვჰგონებ, ვითარმედ ამის გამო დავით წინაჲსწარმეტყუელმან უბადრუკებაჲ იგი კაცთა ბუნებისაჲ მოაჴსენა და თქუა:
და	შკ.თგნე.	და დაენერგა მათ შორის დიდებისა მის წილ ანგელოზთაჲსა აღორძინებაჲ ესე პირუტყუებრი.
და	შკ.თგნე.	„კაცი პატივსა შინა იყო და არაჲ გულისხმა-ყო“.
და	შკ.თგნე.	სახელ-სდვა პატივსა მას ანგელოზთა მსგავსებასა და ამისთჳს თქუა უდარჱს პირუტყუთასა ყოფაჲ მისი, რომელთა-იგი არა აქუს გონებაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ამით ვჰგონებ, ვითარმედ ვნებანი იგი მრავალნი მით გამოდიან კაცთა ცხორებისაგან, რამეთუ არავე განშოვრებულ ვართ მათგან.
და	შკ.თგნე.	და მოწამჱ არს ესე, რამეთუ სენი იგი, რომელ არს პირუტყუთა შორის, არს იგი ჩუენ შორისცა.
და	შკ.თგნე.	და არა ჯერ-არს თქუმად, ვითარმედ სენი ესე, რომელ არს ჩუენ შორის, იქმნა იგი მიმსგავსებითა ჩუენითა ღმრთეებასა.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ კაცმან მოიგო შობიერებაჲ მსგავსი პირუტყუთაჲ და ამის გამო სხუაჲცა იგი, რომელ არს ბუნებასა შინა მათსა, შეეყო იგი მას.
და	შკ.თგნე.	და არცა ჯერ-არს ჩემებად ბუნებასა მას დიდებულსა გემოჲს-მოყუარებაჲ რაჲმე და არცა სიჩუკნჱ შიშისაგან რაჲსმე,
და	შკ.თგნე.	გინა თუ წარმდებებაჲ რაჲმე და არცა სიყუარული სიხარბისაჲ და არცა სიძულილი შეურაცხისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და ესე ყოველი და მსგავსი ამათი შორავს მსგავსებასა ღმრთეებისასა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და კრავისაჲ მის სისხლი, რომელთა ჰრწმენეს, ორთა მათ წირთხლთა ეცხოს და მომსრველი იგი მის გამო მეოტ იქმნეს.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ ყოველი, რომელი მოიგო ცხორებამან პირუტყუებრმან დადგრომისათჳს ნათესავობისა და რაჲ-იგი მას შეაშუს ყოვლითურთ,
და	შკ.თგნე.	მიიცვალა კაცისა თანა და დაადგრა მას შინა ესრჱთ, რამეთუ ცხოველნი იგი ჴორცის-მჭამელნი საკრძალავ არიან გულმწყრალობისა მათისათჳს.
და	შკ.თგნე.	და მრავლის-მშობელნი იგი გულისთქუმის-მოყუარჱ არიან და სიჩუკნემან და მოშიშებამან განარინნის ჩუკენნი იგი.
და	შკ.თგნე.	და მოშიშებამან განარინნის ძლიერთაგან და ნაყროვანნი იგი მჭამელნი ჟამსა მოკლებისასა მწუხარჱ არიედ.
და	შტ.კრ.იპგ.	„განრცხეს ღჳნითა სამკაული თჳსი და სისხლითა ყურძნისაჲთა – სამოსელი თჳსი“, რაჲთა აჩუენოს ჴორცთაჲ მათ შემოსილ სისხლთაჲ მათ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა სამკაული სიტყვისაჲ მის, რომელ-იგიცა ვნებათა მათ მოვიდა, რომელ-იგი უვნებელ და უგუემელ სიტყუაჲ იგი იყო.
და	შკ.თგნე.	ხატსა, რომელი გამოიწერის ჴელოვანთაგან მხატვართა, რაჲთა განაკჳრვნენ კაცნი, და გამოიხატის ერთსა შინა თავსა ორი ხატი,
და	შკ.თგნე.	ესე ყოველნი და მსგავსი ამათნი ნათესავობისაგან პირუტყუებრისა შეეყო ბუნებასა კაცისასა.
და	შტ.კრ.იპგ.	„რკინა და პილენძ ჴამ[ლ]ნი მისნი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იტყჳს ამას ძალსა სახარებისასა და გინათუ მოციქულთასა იტყჳს, რომელნი ძლიერ იქმნნეს, ვითარცა რკინაჲ, ყოველსა მოთმინე სიმჴნით და ჴმა-კეთილ,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ უკუეთუ ვინმე მიაქციოს საქმჱ გონებითი ეგევითართა მათ საქმეთა და აიძულოს თავსა თჳსსა დამონებად ეგევითართა ვნებათა,
და	შტ.კრ.იპგ.	ფერჴ ქრისტესა იქმნნეს მოციქულნი იგი და ჴამლ მათა სახარებაჲ იგი.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელ-იგი თქუა: „და შემსგავსებულად დღეთა შენთა ძლიერებაჲ შენი“,
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა სახარებასა შინა წამებს: „მოვიდა ჴმაჲ ზეცით და თქუა: ესე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მთნდა ამისი ისმინეთ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იაკობ კურთხევით იოსებს ესრე ჰრქუა: „და შეგეწია შენ ღმერთი ჩემი.
და	შტ.კრ.იპგ.	და დავით იტყჳს: „შემწე ჩემი და მჴსნელი ჩემი და დიდებაჲ ჩემი და აღმამაღლებელი თავისა ჩემისაჲ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	აწ მჯდომარჱ იგი ცათა შინა შემწე მისა იქმნა და ჩუენდაცა, მისა მოსავთა, დიდ-დიდად დამტკიცებითა, რამეთუ ძჱ, აღმაღლებული ზეცად, აღმაღლებულ და დიდებულ იქმნა,
და	შტ.კრ.იპგ.	განმადიდებელ და პატიოსან დამტკიცებითა ზედა საყდართა მამისათა დიდებულ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა წინაჲსწარმეტყუელი იტყჳს: „დაფარნა ცანი სიმჴნემან მისმან“ და დავით იტყჳს: „დიდებაჲ და სიმდიდრჱ და ძლიერებაჲ შთააცუ მას“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მერმე იტყჳს: „შეიბ მახჳლი წელთა შენთა, ძლიერო, გარდააცუ, წარემართე და მეუფებდ!“
და	შტ.კრ.იპგ.	და მოსე იტყჳს: „და დაფარული ღმრთეებისაჲ მის ჴელმწიფებისაჲ და ძლიერთაგან მკლავთა საუკუნოჲსათა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	„და ჰრქუა უფალმან მოსეს: „გარდავედ, ამცენ ერსა მას: უკუეთუ დამარხვით დაიმარხნეთ მცნებანი უფლისა ღმრთისა თქუენისანი და სათნოებასა წინაშე მისსა იქმოდით,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელმან თჳსი საშჯელი ინება გამოცხადებად და თქუა ვითარმედ: ყოველივე გუემაჲ, რომელი მოვაწიე მეგჳპტელთა ზედა, არა მოვაწიო თქუენ ზედა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და არა ესრე თქუ, ვითარმედ რომელმან მოავლინა: „რამეთუ მამაჲ არავის შჯის, არამედ ყოველივე საშჯელი მოსცა ძესა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და იყოს საყუარელითა მით უფლისაჲთა ჴელმწიფჱ, რაჲთა მას ჟამსა მოსესა ჴელმწიფედ სარწმუნოდ გამოჩნდეს.
და	შტ.კრ.იპგ.	რაჟამს საყუარელი იგი ძჱ ღმრთისაჲ ზეცით დიდებით მოსეთურთ გამოჩნდეს და რომელი-იგი მის მიერ იქადაგა,
და	შტ.კრ.იპგ.	ყოველთა განცხადებულად ეჩუენოს, რომელ-იგი მაშინ მოსეს მთასა მას შინა ეტყოდა და არა ვის ჰრწმენა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და აწ სოფელსა, ვითარცა კაცი გამოჩინებულ მათ შორის და არა ცნობილ, ვითარცა თჳთ მოსე იტყჳს შეკრებასა ჴელმწიფეთასა ნათესავებითურთ ისრაჱლისაჲთ,
და	შტ.კრ.იპგ.	მისთჳს მოციქულნი იგიცა მსგავსსა ამისსა იტყოდეს: „უფალო, შენ ხარ, რომელმან ქმენ ცაჲ და ქუეყანაჲ და ზღუაჲ
და	შტ.კრ.იპგ.	და ყოველი, რომელი პირითა საყუარელისა მონისა შენისა დავითისითა იტყოდე: რაჲსა პირუტყუებრ შეკრბეს ნათესავნი და ერმან იზრახა ცუდი?
და	შტ.კრ.იპგ.	შეითქუნეს მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი შეკრბეს ერთად უფლისათჳს და ცხებულისა მისისათჳს.
და	შტ.კრ.იპგ.	ნანდჳლვე შეკრბეს ძესა შენსა ზედა იესუს ჰეროდე და პონტიელი პილატჱ ერითურთ და ჴელმწიფებითურთ.
და	შტ.კრ.იპგ.	რავდენ ჴელმან შენმან და მარჯუენემან შენმან წინაჲსწარ განჰმზადა ყოფად“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იწყო მოსჱ კურთხევად მათა და თქუა: „ცხონდინ რუბენ და ნუ მოკუდებინ და იყავნ რიცხჳთ მრავალ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	აწ თუ რუბენის ზედა ვინმე ჰგონებდეს ამას თქუმულსა, შეცთომილ არს, რამეთუ მრავლით ჟამით წინა მომკუდარ რუბენ და ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა დამარხულ.
და	შტ.კრ.იპგ.	მსგავსად ამისა მოსეცა იტყჳს: „ცხონდინ რუბენ და ნუ მოკუდებინ და იყავნ რიცხჳთ მრავალ“,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელ იქმნების აწ ეკლესიათა მიერ ნათესავთა მიმართ და უმრავლეს არიან ნაშობნი ბერწისანი მის, უფროჲს ქმრიელისა მის“,
და	შტ.კრ.იპგ.	და იოვანე იტყჳს: „მე ვარ დასაბამ და მე ვარ აღსასრულ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	ძემან ღმრთისამან და სიტყუამან მამისამან წმიდაჲ იგი ჴორცი შეიყუარა და მამაჲ ძესა მკლავთა შინა თჳსთა მფარველ-ყოფილთა სცავს,
და	შტ.კრ.იპგ.	რაჲთა საუკუნოდ მეუფედ გამოაჩინოს და მტერნი და მზაკუვარნი მის ქუეშჱ დაამორჩილნეს.
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელ არს ესე აღდგომისა სასწაულ, წინაჲსწარ ჰხედვიდა მოსე აღდგომასა მას უფლისასა, ვითარმედ სიკუდილი მას ვერ ეუფლოს, თქუა: „ცხონდინ და ნუ მოკუდებინ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მოციქული იტყჳს: „ყოველივე დაამორჩილა ქუეშე ფერჴთა მისთა.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ დავითცა არა თუ თავისა თჳსისამცა რაჲ შემძლებელ იყო თქუმად, ვითარმედ: ვცხოვნდე და არა მოვკუდე,
და	შტ.კრ.იპგ.	და მოსე ეგრევე იტყჳს: „განაოტოს პირისა შენისაგან მტერი და ჰრქუას, ვითარმედ წარწყმდინ.
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელი-იგი მოკუდა და საფლავი მისი ჰგიეს დღენდელად დღედმდე, არამედ იგიცა წინაჲსწარ ჰხედვიდა აღდგომასა მას უფლისასა, ვითარმედ სიკუდილი მას ვერ ეუფლოს.
და	შტ.კრ.იპგ.	თქუა: „ცხონდინ და ნუ მოკუდებინ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და დაიმკჳდროს ისრაჱლმან სასოვებით ქუეყანასა მას იაკობისსა, შორის იფქლსა და ღჳნოსა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ცანი ზეგარდამო შენდა ღრუბლითა ცუარგანრეულ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	არამედ რომელ-იგიცა წინაჲსწარ ჰხედვიდა აღდგომასა მას უფლისასა, და მორწმუნეთა მიმართ წინაჲსწარმეტყუელებს და მოციქული იტყჳს:
და	შტ.კრ.იპგ.	შემდგომად დაცემით ეშმაკისა და ყოველთა ერთა მისთა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ „ცოდვითა მოკუდა“, ყოვლადვე მოგუასწავებს, ვითარმედ: „ყოველთა კაცთა შეცოდებულთა, რომელსა-იგი არა თანა-ედვა სიკუდილი,
და	შტ.კრ.იპგ.	ჩუენ ყოველთათჳს სიკუდილდ მიეცა, რაჲთა რომელნი-იგი ცოცხალ იყვნენ, არა თავით თჳსით ცხოველ იყვნენ, არამედ მისა, რომელ-იგი მათთჳს მოკუდა და აღდგა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	წარწყმედით და განქარვებითურთ უშჯულოვებათაჲ მათ ქუეყანით „დაიმკჳდროს ისრაჱლმან თავს-თავ სასოვებით ქუეყანასა მას იაკობისსა“.
და	შკ.თგნე.	და მომგებელი ამისი გონებაჲ არს დამონებითა მით და აჩუენის კნინი იგი დიდად,
და	შკ.თგნე.	და კუალად ეგრეთვჱ სიმძაფრჱ იგი გულისწყრომისაჲ მახლობელ არს იგი ყოველთა პირუტყუთა,
და	შკ.თგნე.	და დაჴსნაჲ მისი მსგავს არს თუალსა მას შებერულსა, რომელი ჟამსა წჳმისასა იხილვის წყალთა ზედა მყის და მუნქუესვე დაშრტის,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა არაყოფილი და ოდეს არა შემწე-ეყოს მას გონებაჲ ესრჱ-სახედ და ამისავე მსგავსად, იქმნის სიხარბჱ საქმეთაჲ.
და	შკ.თგნე.	და სიხარბჱ იგი ღორთაჲ და ზუაობაჲ იგი ცხენთაჲ იქმნა დაწყებაჲ სილაღისაჲ კაცთა შორის
და	შკ.თგნე.	და სხუანიცა იგი მიზეზნი დაწყებისანი ბუნებისაგან პირუტყუებრისა.
და	შკ.თგნე.	და რაჟამს-იგი შემწე-ექმნა მას გონებაჲ, იქმნა იგი ბოროტ.
და	შკ.თგნე.	და ესრჱთვე სიტყუაჲ იგი, რაჟამს შეცვალის გონებამან მას შინა ძრვაჲ ესევითარი, იქმნის თითოვეული ამათგანი სათნოვება.
და	შკ.თგნე.	და შეიცვალის გულის-წყრომაჲ იგი სიმჴნედ და შურად საღმრთოდ, და სიჩუკნჱ იგი იქმნის კრძალვა,
და	შკ.თგნე.	და მოშიშებაჲ იგი იქმნის მორჩილება, და სიძულილი იგი იქმნის განყენება ბოროტთაგან.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ძალი იგი სიყუარულისა გულის-თქუმისაჲ შეცვალის სიკეთედ ჭეშმარიტად და თავმოთნებამან აღამაღლის უშუერთაგან,
და	შკ.თგნე.	და დიდებული იგი მოციქული აქებს ესევითარსა თავმოთნეობასა, რაჟამს-იგი იტყჳს, რომელ არა ვხედვიდეთ, გარნა მაღლად მიმართ.
და	შკ.თგნე.	და ესრჱთვე ვჰპოვებთ, ვითარმედ ყოველი ძრვაჲ გონიერი ამით დიდებითა მიემსგავსების შუენიერებასა მას ღმრთეებისასა,
და	შკ.თგნე.	არამედ მიდრეკაჲ იგი ცოდვისაჲ მძიმჱ არს და შთამჴდელ ქუესკნელად.
და	შკ.თგნე.	და ოდესმე არნ ერთი იგი უმრავლჱს, რამეთუ გონებამან სულისამან მალიად ყვის შთამოზიდვაჲ ქუჱ უადრჱს,
და	შკ.თგნე.	და ოდესმე სიგლახაკჱ ჩუენი ოდესმე უგულისხმო-იქმნის კეთილთა მათ საღმრთოთა,
და	შკ.თგნე.	რომელნი ჰხედვენ ამას და მერმჱ გამოეძიებენ ბუნებასა ზედა საღმრთოსა და ვერარაჲ იხილიან ამისგან და არცა შეიწყნარიან თქუმული ესე.
და	შკ.თგნე.	არამედ იხილო ესე სათნოვებისა მომგებელთა შორის, იხილო ხატებაჲ იგი ღმრთისაჲ და მსგავსებაჲ მისი,
და	შკ.თგნე.	და ვის უჴსნია ბოროტთაგან სიშუენიერჱ გონებისაჲ იექონიაჲსი, გინა სხჳსა ვისიმე ბოროტად მოჴსენებულისაჲ?
და	შკ.თგნე.	არამედ ხატებაჲ ჭეშმარიტად დაცვული მოსჱს თანა უბიწოდ და მსგავსთა მისთა თანა იპოვა.
და	შკ.თგნე.	და რომელთა შორის განურყუნელად დაშთა შუენიერებაჲ, არიან იგინი მოწამე სიტყჳსა ჩუენისა, ვითარმედ კაცი შეიქმნა ხატად ღმრთისა.
და	შკ.თგნე.	არამედ ნუუკუე ჰრცხუენოდის ვისმე, ოდეს იხილოს ბუნებაჲ ჩუენი მსგავსად პირუტყუთა მიმღებელი საზრდელსა და სასუმელსა
და	შკ.თგნე.	და ამის გამო არა სთნდეს თქუმად,
და	შკ.თგნე.	„არა არს სასუფეველი ღმრთისაჲ საჭმელ და სასუმელ“
და	შკ.თგნე.	და კუალად:
და	შკ.თგნე.	და აღდგომაჲცა გუაუწყებს, ვითარმედ ცხორებაჲ იგი მომავალი ანგელოზებრი ყოფად არს.
და	შკ.თგნე.	და აწ, ოდეს ანგელოზნი თჳნიერ საზრდელისა არიან, კმა უკუე არს ესე გულისხმის-საყოფელად,
და	შკ.თგნე.	და სასუმელთა ყოფად არიან, რამეთუ კაცი დასაბამსა ბრძანებულ იქმნა, რაჲთა ცხოვნდებოდის ამათ ორთაგან
და	შტ.კრ.იპგ.	და „თუ მოვწყდებით ქრისტეს თანა, ნათლისღებითა, მრწამს მკუდრეთით აღდგომილიცა არღარა მოკუდეს და სიკუდილი მის ზედა არა უფლებდეს“.
და	შტ.კრ.იპგ.	ესე იყო, რომელსაცა-იგი მოსე იტყოდა: ცხონდინ და ნუ მოკუდებინ და იყავნ რიცხჳთ მრავალ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იუდაჲსიცა: „ისმინე, უფალო, ჴმაჲ იუდაჲსი და შესაკრებელსა მისსა შემოკრბედ! და ჴელნი მისნი შჯიდენ და შემწე მტერთაგან იქმნენ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	აწ ყოველნი საღმრთონი წიგნნი და ყოველნი წინაჲსწარმეტყუელნი არა სხუად რას იწრაფდეს,
და	შტ.კრ.იპგ.	და ესე არა ცუდად რაჲ, არამედ უწყოდეს, რამეთუ ძნიად მორწმუნე არიან ნათესავნი კაცთანი.
და	შკ.თგნე.	ოდეს პირველ საჭმლითა ვცხოვნდებოდეთ და რაჲსა-მე არა ყოფად არს კუალად მასვე შინა?
და	შკ.თგნე.	გულისხმა-ვჰყოფ საჭმელსა მას არა ჴორციელადსა ხოლო და არცა შუებასა მას კაცობრივსა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და რამეთუ ადვილად გარდასწონს უჴმარებად მიმართ უფროჲს, ვიდრე არა უმჯობესისა მიმართ.
და	შკ.თგნე.	„მშიერთა ჭამონ პური მისი“ და „უფალმან მხიარულ-ყვნეს მშიერნი“, ესე არს შიმშილი.
და	შკ.თგნე.	და კუალად იტყჳს:
და	შკ.თგნე.	„რომელსა სწყუროდის, მოვედინ ჩემდა და სუემდინ!“
და	შკ.თგნე.	და კუალად იტყჳს ესაია დიდებული, რომელნი შემძლებელ არიან სმენად შუენიერსა მას თქუმულსა მისსა, „სუემდით სიხარულსა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	რაჲთა დაამორჩილნეს მსმენელნი რწმუნებად თქუმულთა მათ, რომლითა ცხორებად შეუძლონ და ვითარ-იგი იტყჳს „უფალო, ჴმაჲ იუდაჲსი“ ...
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ კუალად ღირსთა მათ შურის-გებისათა პატიჟად შიმშილსა აღუთქუამს,
და	შკ.თგნე.	უკუე შიმშილი იგი არა მოკლებისათჳს პურისა თქუა და არცა წყურილისათჳს წყლისა, არამედ სმენისათჳს სიტყუათა ღმრთისათა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მამასა შეჰვედრებს.
და	შკ.თგნე.	და ოდეს დაასხა ღმერთმან სამოთხჱ ედემს, და ედემი ითარგმანების ფუფუნებად, უკუე ჯერ-არს,
და	შტ.კრ.იპგ.	და სახარებასა ესრევე წერილ არს: „აღიხილნა უფალმან თუალნი ზეცად და თქუა: „მამაო, გმადლობ შენ.
და	შკ.თგნე.	რაჲთა იყოს ნაყოფი მისი, რომლითა იზარდების კაცი, შეუცვალებელ და არა წარმავალ შუებაჲ მისი, ვითარ-ესე წარმავალ არიან.
და	შკ.თგნე.	და ითქუა: ჭამჱ ყოვლისაგან ხისა, რომელ არს სამოთხესა შინა, საზრდელად ჭამჱ.
და	შტ.კრ.იპგ.	მე უწყი, რამეთუ მარადის ისმენ ჩემსა, და აწ სიმრავლისა ამისთჳს, რომელ გარე-მომადგს, ვიტყჳ, რაჲთა უწყოდიან, ვითარცა შენ მომავლინე მე“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მერმე: „მამაო, წმიდად დაიცვენ ესენი სოფელსა ამას. მე ამათთჳს გლოცავ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და არა ხოლო ამათთჳს, არამედ განმზადებულთა მათთჳსცა რწმუნებად სახელი შენი ჩემ გამო“.
და	შტ.კრ.იპგ.	ესრეცა მოსე იტყჳს: „ისმინე, უფალო, ჴმაჲ იუდაჲსი და შესაკრებელსა შემოკრბედ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	ვინ-მე მოვიდენ შესაკრებელსა მისსა, არამედ კურთხევანი იგი და ლოცვანი, რომელთა ილოცვიდა ძე მამისა მიმართ წმიდათათჳს?
და	შკ.თგნე.	რამეთუ სიტყჳთა მით ნათესავობისაჲთა შემკრებელითა ყოველსავე სახესა კეთილისასა და ეწოდა ყოველივე,
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელ იგი თქუა: „ჴელნი მისი შჯიდენ“ – იგი ჴელნი, რომელ დაემსჭუალნეს ძელსა მას.
და	შკ.თგნე.	რომელი იზარდებოდის გემოჲთა ხისაჲ მის მრჩობლად აღგებულისაჲთა და არა ვჰგონებ, ვითარმცა უმეცარ-იქმნნეს სწავლის-მოყუარენი იგი,
და	შკ.თგნე.	თუ რაჲ არს ყოველი იგი, რომლისა ნაყოფი არს ცხორებაჲ და კუალად მრჩობლად შეზავებული ესე, რომლისა საზომი არს სიკუდილი.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მერმე იტყჳს: „შემწე მტერთა მისთა ექმნე“, რამეთუ შეეწია მას მამაჲ, და განარინა იგი მტერთაგან და მზაკუვართა,
და	შკ.თგნე.	და მოწყალებით შექმნა კაცი შემზადებითა აგებულებისაჲთა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და დავით იტყჳს: „გარემომადგეს მე ძაღლნი მრავალნი და კრებულმან უკეთურთამან შემიცვა მე“, რამეთუ „შენდა შევრდომილ მუცლითგან დედისაჲთ.
და	შკ.თგნე.	და მე ვჰგონებ, ვითარმედ დავით და სოლომონ მოძღუარნი თარგმანებისა მის მეცნიერებისანი ორნივე აღირაცხებიან ერთად სიკეთედ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და დასუა საყდართა ზედა დიდებისათა, რომელსა იტყჳს: „დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრე დავსხნე მტერნი შენნი კუარცხლბეკად ფერჴთა შენთა“.
და	შკ.თგნე.	და არს იგი დაწყებაჲ ფუფუნებისაჲ, რომელ არს კეთილი ჭეშმარიტებისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და კეთილი იგი არს ყოველი.
და	შტ.კრ.იპგ.	და შესაკრებელსა მისსა მოვიდენ. და ჴელნი მისნი შჯიდენ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და შემწე მტერთა მისთათჳს იქმნე“.
და	შკ.თგნე.	ხოლო სოლომონ აჴსენებს სიბრძნესა, რომელ არს უფალი, და სახელ-სდებს ხჱდ ცხორებისად.
და	შტ.კრ.იპგ.	და სამართალი მისი კაცსა წმიდასა, რომელ-იგი განცადეს გამოცდითა და აყუედრებდეს წყალთა მათ ცილობისათა.
და	შკ.თგნე.	და ხჱსა მას წინა-აღუდგების სხუაჲ ხჱ, რომლისაჲ გემოჲ მისი არს ცნობაჲ კეთილისაჲ და ბოროტისაჲ,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელ ეტყოდა მამასა და დედასა, ვითარმედ „არა გიცი შენ.“ – და ძმათა თჳსთა: „არა გიცნი თქუენ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და არცაღა ცეცხლისა მისგან საუკუნოჲსა შეძრწუნებულ, არცა ამის სოფლისა გულის-თქუმითა შეკრულ, და არცა ჭამადითა განსარყუნელითა განმხიარულებულ,
და	შკ.თგნე.	და აწუევს გუელი ჭამასა მისსა, რაჲთა განჰმზადნეს გზანი სიკუდილისანი.
და	შკ.თგნე.	და დაარწმუნა დედაკაცსა მას ზრახებაჲ იგი თჳსი,
და	შტ.კრ.იპგ.	და არცა ზრუნვითა ამის ქუეყანისათჳს ცალიერ ყოფილ, და არცა ხორშაკითა და არცა მყინვართაგან ზამთრისათა დამძიმებულ,
და	შტ.კრ.იპგ.	და არცა ზრუნვითა და ოფლითა ქუეყანისაჲ ესე საზრდელი ჭამად, რამეთუ დადუმებულ არიან ცოდვანი, დაცხრომილ არიან გულის-თქუმანი, ძლეულ არს სიკუდილი,
და	შტ.კრ.იპგ.	ქუეყანაჲ ნაყოფითა სავსჱ განურყუნელად ჰგიეს უკუნისამდე და არღარა ცვალებითა ჟამთაჲთა განრყუნილ და არცა წჳმისა და ცუარისა წადიერ.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ ესე დაბადებულნი განთავისუფლებულ მონებისაგან განრყუნისა ანგელოზებით და კაცთა ბუნებითურთ და ყოვლითა ნაყოფიერებითა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და მის მიერ კურთხევითა ნაყოფიერ, რომლისაგან გემოჲ ხილულ წმიდათა განურყუნელი იგი პური ცხორებისაჲ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და სუმენ განურყუნელსა სასუმელსა სიტყჳსა მის მიერ.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეოცისა თავისათჳს: რაჲ არს ცხორებაჲ იგი, რომელ არს სამოთხესა შინა და რაჲ არს ხჱ იგი, რომლისაგან დაეყენნეს
და	შკ.თგნე.	რაჲმე უკუე არს ხჱ, რომელსა შინა არს ცნობაჲ კეთილისა და ბოროტისაჲ, შეზავებული და აღყუავებული გემოთაგან საგრძნობელთაჲსა?
და	შკ.თგნე.	აწ შორს-მე ვიპოვნეთა ცნობისაგან და გამორჩევისა ჭეშმარიტისა, რაჟამს გამოვიძიოთ გულითა წმიდითა, რაჲთა ვცნათ, რაჲ არს ცნობაჲ კეთილისაჲ და ბოროტისაჲ?
და	შკ.თგნე.	რამეთუ რომელნიმე იტყჳან, ვითარმედ ცნობაჲ ამას ადგილსა, ვითარ წიგნი იტყჳს, არა მეცნიერებაჲ არს, არამედ განზოგებაჲ შორის მეცნიერებისა და ცნობისა.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ გამორჩევაჲ კეთილისაჲ ბოროტისაგან ესრჱთ არს, ვითარცა მოციქული იტყჳს, სახისაგან სრულისა და გონებათაგან წულილთა არნ.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳსცა გუაწუევენ ესენი გამორჩევასა ყოვლისასა და უმეტჱს ხოლო გამორჩევასა სულიერისასა, ვითარცა-იგი თქუა.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ცნობაჲ არაოდეს მოასწავებს, ვითარმცა იყო იგი მეცნიერება და ჴელოვნება, არამედ საქმენი იგი, რომლისა კერძო ჯერ-არს მიდრეკაჲ, ვითარცა თქუმულ არს:
და	შკ.თგნე.	„იცნის ღმერთმან, რომელნი-იგი არიან მისნი“ და ვითარცა-იგი ითქუა მოსჱს მიმართ, ვითარმედ: „უფროჲს ყოველთა გიციან შენ“.
და	შკ.თგნე.	და იტყჳს, რომელმან იცის ყოველივე, ბოროტთა მათ ეტყჳს:
და	შკ.თგნე.	და ნუუკუე ბოროტი იგი არა განშიშულებულად ჩას, ვითარ-იგი არს ბუნებასა შინა თჳსსა.
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუმცა ბოროტი შიშულად იყო, იყომცა უკუე განგდებულ ყოველთა მიერ,
და	შკ.თგნე.	ოდესმცა დაუბურველ იყო საბურველითა რაჲთმე კეთილისაჲთა, რომელი მიიზიდავს და შეაცთუნებს,
და	შკ.თგნე.	ჰგონებე[ნ] ვეცხლის-მოყუარენი იგი, ვითარმედ კეთილ არს ვეცხლი და შუენიერ ფერითა.
და	შკ.თგნე.	და რომელი შევარდეს მწჳრესა მას მყრალსა მეძვობისასა, ჰგონებნ, ვითარმედ კეთილ არს გემოჲ იგი და საწადელ,
და	შკ.თგნე.	ხოლო კეთილი იგი რომელიმე ჭეშმარიტად კეთილ არს და რომელიმე საგონებელ არს, ვითარმედ კეთილ არს.
და	შკ.თგნე.	ამისთჳსცა გულის-თქუმაჲ ესე, რომელი კეთილად საგონებელ არს, უწოდა მას ღმერთმან ცნობაჲ კეთილისაჲ და ბოროტისაჲ,
და	შკ.თგნე.	მოასწავებს ცნობითა მით ორთა მათ შეზავებასა და შეერთებასა.
და	შკ.თგნე.	და არცა კეთილი განტევებულად კეთილ არს, რამეთუ ბოროტი იგი მას შინა დამალულ არს, არამედ ხილი არს შეზავებული,
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ წიგნი ღაღადებს და იტყჳს, ვითარმედ კეთილი იგი ჭეშმარიტი განმარტებული არს და არა აგებული ბუნებით,
და	შკ.თგნე.	განშოვრებული ყოვლისაგან აგებულისა და შეერთებულისა.
და	შკ.თგნე.	ხოლო ბოროტი მრავალ-ფერად განწვალებულ არს, სხუად საგონებელ არნ და გამოცდასა მისსა სხუად გამოჩნდის.
და	შკ.თგნე.	და ცნობაჲ იგი არს რეცა გამოცდაჲ მისი, დაწყებაჲ არს რეცა სიკუდილისაჲ და ხრწნილებისაჲ.
და	შკ.თგნე.	არამედ შეამკო იგი შუენიერებითა სახილავად და ყო საგრძნობელთა შინა მცირედი რაჲმე გემოჲ.
და	შკ.თგნე.	და შეაცთუნა მით დედაკაცი იგი, რაჟამს იხილა მან გემოჲ, ვითარცა იტყჳს წიგნი:
და	შკ.თგნე.	იხილა დედაკაცმან მან, რამეთუ ხჱ იგი კეთილ არს საჭმლად და შუენიერ არს ხილვაჲ იგი და მოიღო ნაყოფისა მისგანი, ჭამა“.
და	შკ.თგნე.	და ჭამაჲ იგი მშობელ იყო სიკუდილისაჲ კაცთათჳს.
და	შკ.თგნე.	და ესე არს ნაყოფი იგი შეზავებული, ვითარ-იგი გამოაჩინა სიტყუამან გონებასა შინა
და	შკ.თგნე.	და რომლისათჳს სახელ-სდვა ხჱსა მას ცნობად კეთილისა და ბოროტისა,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ არს იგი მსგავს წამალთა მათ მაკუდინებელთა, რომელნი შეიზავნიან თაფლითა და არიან იგინი სახილავად კეთილ.
და	შკ.თგნე.	და ტკბილ არნ გემოჲს-ხილვითა და საგონებელ არნ იგი, ვითარმედ კეთილ არს.
და	შკ.თგნე.	და არნ იგი წარსაწყმედელ მათა, რომელნი მიეახლნიან მას.
და	შკ.თგნე.	და არს იგი უბოროტეს ყოვლისა, რამეთუ გესლოვანმან ამან აჩინა კუალი თჳსი.
და	შკ.თგნე.	ამისთჳსცა კაცი იგი მაღალი საქმითა და დიდებული სახელითა მსგავსი იგი ბუნებისა ღმრთეებისაჲ ამავოებასა მიემსგავსა,
და	შკ.თგნე.	ხოლო რომელი-იგი აქუს ცხორებასა ჩუენსა ჭირი და იწროვებაჲ,
და	შკ.თგნე.	არამედ არცაღა შეიწყნარებს ღონესა შეცვალებისასა, და რამეთუ მსგავსებაჲ ღმრთისაჲ ყოვლით კერძოვე მტკიცედ მდგომარჱ არს,
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ მიდრკეს კეთილისაგან და ყოს ნებაჲ თჳსი ბოროტი და მიიწიოს დასასრულსა ბოროტისასა,
და	შკ.თგნე.	რაჟამს იქმნის, მაშინ მოატყჳს მოწევნაჲ კეთილისაჲ და ეგრჱთვე, ვითარ-იგი ვთქუთ, ძრვამან ბუნებისა ჩუენისამან დაუცხრომელმან მიისწრაფის კეთილისა მიმართ.
და	შკ.თგნე.	და ესე ამის გამო იქმნების, რამეთუ არს იგი მსგავსი ბურთუსა, ზედა-კერძო კუერსა მას მზისასა ინაჴით, მსგავსად სანობარისა.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ მზჱ უდიდეს და უვრცელეს არს ქუეყანისა მრავლითა ნაწილითა, და შეუცავს ქუეყანაჲ მბრწყინვალებითა თჳსითა,
და	შკ.თგნე.	და აწ სახჱსა ვიტყჳ: უკუეთუმცა შეუძლჱ მიწევნად დასასრულსა ნათლისასა, მაშინმცა იხილჱ იგი განუკუეთელად ბნელისაგან.
და	შკ.თგნე.	ესრჱთვე ჯერ-არს ჩუენს შორისცა გულისხმის-ყოფად, რამეთუ ოდეს-იგი გამოვიდეთ საზღვრისა მისგან ბოროტისა და მივიწინეთ დასასრულსა მას სიბნელესა ცოდვისასა,
და	შკ.თგნე.	იყოს ხჱ იგი, რომელსა ეწოდების ყოველივე, და იგი არს ხჱ ცხორებისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და კუალად მადლი იგი ხატებისაჲ და დიდებაჲ მთავრობისაჲ არღარა ესრჱთ იყოს,
და	შტ.კრ.იპგ.	და ნაშობნი თჳსნი არა იცნნა.
და	შტ.კრ.იპგ.	დაიმარხნა სიტყუანი შენნი და აღთქუმასა შენსა არა გარდაჰჴდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	აცნობონ სამართალი შენი იაკობს და შჯული შენი ისრაჱლსა.
და	შტ.კრ.იპგ.	აკუმევდეს საკუმეველსა ჟამსა განრისხებისასა მას ზედა და შესაწირავთა შენთა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და საქმენი ჴელთა მისთანი შეიწყნარენ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელთა სძულს იგი, არა აღემართნენ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელ-იგი თქუა: „მიეცით ლევის გამოცხადებაჲ“, გამოაცხადებს ამით სიტყჳთა ქრისტესა მღდელად მაღლისა და უხილავისა ღმრთისა,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელმან შეიმოსა შემდგომად განცხადებაჲ და სამართალი; ორნი იგი შჯულნი ორკერძო ბეჭთა ვიდრე კოჭამდე აღპყრობით:
და	შტ.კრ.იპგ.	და ნათან იტყჳს: „აღადგინოს უფალმან მღდელად თჳსა სარწმუნოჲ, რომელმან ყოს და აღასრულოს ყოველივე ნებაჲ გულისა მისისაჲ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	წინაჲსწარ ჴმა-ყო მოსე და იტყოდა: „მიეცით ლევის განცხადებაჲ მისი და სამართალი მისი კაცსა წმიდასა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელმან მხოლომან სამართალი გამოგჳცხადა ჩუენ და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „სამართალი მისი კაცსა წმიდასა“,
და	შტ.კრ.იპგ.	და კაცად მას გჳჩუჱნებს, რომელ-იგი შემდგომად გამოჩინებად იყო.
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა პეტრე მთავართა მათ მიმართ განცხადებულად ღაღადებით იტყოდა]: „იესუ ნაზარეველი, კაცი ღმრთისაჲ, გამოცხადებულ თქუენ შორის ნიშებითა და სასწაულებითა,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელსა იქმოდა ღმრთისა მიერ თქუენ შორის, ესე გამოჩინებულ ზრახვითა და მეცნიერებითა ღმრთისაჲთა,
და	შტ.კრ.იპგ.	მიეცით იგი ჴელთა უშჯულოჲსათა და დამშჭუალვით მოჰკალთ, რომელ-იგი ღმერთმან აღადგინა, განჴსნნა საკრველნი ჯოჯოხეთისანი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მოსჱ იტყჳს: „მიეცით ლევის კურთხევაჲ მისი და სამართალი მისი კაცსა წმიდასა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რაჲთა არავინ ჰგონებდეს შიშულად კაცად ქრისტესა, განკრძალულად იტყოდა მოსე: „რომელ-იგი განცადეს გამოცდასა, აყუედრებდეს მას წყალთა მათ ცილობისათა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	აწ სადა-მე განცადეს და აყუედრებდეს მას, არამედ უდაბნოსა მას დრტჳნვიდა ერი იგი მოსესთჳს და აჰრონისთჳს და იტყოდეს: „გჳჩუენე ჩუენ წყალი, რაჲთა ვსუათ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ჰრქუა მათ მოსჱ: „რაჲსა გუაყუედრებთ ჩუენ და გამოსცდით უფალსა?“ „არა ჩუენთჳს არს დრტჳნვაჲ ეგე თქუენი, არამედ ღმრთისათჳს“.
და	შტ.კრ.იპგ.	„და აწ წარიყვანენ შენ თანა მოხუცებულთა მათგანნი განთიად და მე დავდგე ლოდსა მას ზედა ქორებს, ვიდრე შენდა მოსლვადმდე და დასცე კუერთხითა კლდესა მას,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომლითა დაეც ზღუასა მას და გამოეცნედ წყალნი კლდისა მისგან და სუას ერმან მან და ეწოდა სახელი ადგილსა მას განცდა და ყუედრება,
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ განცადეს ღმერთი და ეტყოდეს: არს-მეა უფალი ჩუენ თანა ანუ არა?
და	შტ.კრ.იპგ.	უკუეთუ წინაჲსწარ იყო ესე, ვიდრე არღა შთაეცუნეს მას ჴორცნი, არა კაცი ხოლო იყო, და თუ მოსჱს უდაბნოსა მას სიტყჳთ გამოუცხადა, არა თუ კაცი ხოლო იყო.
და	შტ.კრ.იპგ.	ესე მოვლინებულ და განცხადებულად ღმრთად გჳჩუენა, ვითარმედ: „სუმიდენ სულიერისა მისგან კლდისა, რომელ შეუდგა მათ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ამას წულილად უთხრობს უკეთურად მცნობელთა მათთჳს და რომელნი საღმრთოჲთ კერძო ქრისტესა დაამცირებენ
და	შტ.კრ.იპგ.	და მოსე იტყჳს: „რომელმან ჰრქუას მამასა, გინა დედასა: არა გიცნი თქუენ“, ამას განცხადებულად სახარებასა შინა უფალი გამოაჩინებს,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელნი-მე წარდგომილ მის წინაშე ეტყოდეს: „აჰა, ესერა მამაჲ და დედაჲ და ძმანი შენნი დგანან გარეშჱ და ჰნებავს ხილვაჲ შენი.
და	შტ.კრ.იპგ.	ჰრქუა მათ: ვინ არს დედაჲ ჩემი, ანუ ვინ არიან ძმანი ჩემნი? არამედ რომელი ჰყოფს ნებასა მამისა ჩემისასა, რომელ არს ცათა შინა, იგი არს დედა და ძმა ჩემდა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ამას განცხადებულად წინაჲსწარ სწავლითა ჩუენდა მომართ მჴსნელისა მიერ დაგუამორჩილებს ჩუენ დატევებად მშობელთა და ძმათა,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელნი ჴორციელად არიედ, და შედგომად ზეცისა მამასა, რაჲთა ვიყვნეთ ძედ ღმრთის.
და	შტ.კრ.იპგ.	ამიერითგან არღარა ვითარცა ჴორციელნი მომკუდარ, არამედ სულითა ღმრთისაჲთა ვჰმსახურებდეთ და ნაშობ ღმრთის ზეცას ვიპოვნეთ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ამისთჳსცა მოსე იტყჳს: „ძმანი თჳსნი არა იცნნა და ნაშობნი თჳსნი არა გულისხმა-ყვნა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	არა ძმა, რომელნი-იგი იყვნეს იოსებისგან თესლით შობილ, ხოლო იგი ქალწულისაგან და სულისა წმიდისა მიერ და იგინი ჰგონებდეს მათსა მისა ძმად.
და	შტ.კრ.იპგ.	ხოლო მან არა იცნნა იგინი, რამეთუ იტყჳს: „და შჳლნი თჳსნი არა იცნნა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	არამედ არა-გამუჩინებითა მისა მიმართ არა იცნნა იგინი, ვითარცა-იგი ესაჲაჲს მიერ იტყჳს: „შვილ ვისხენ, აღვიმაღლენ და მათ მე შეურაცხ-[მ]ყვეს“.
და	შტ.კრ.იპგ.	აწ მსგავსად ჴორცთა რომელთასა ძმად მისა ჰგონებდეს და მისგან ცნობილ იქმნნეს და რომელნი-იგი მკჳდრობად წოდებულ იყვნეს,
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ იქმ[ნ]ეს იგინი ნაშობ უშჯულოვების და თესლ უკეთურ, სამართლად განითხინეს მისგან.
და	შტ.კრ.იპგ.	არამედ ძემან მხოლომან მამისაჲ, რომელი მოვიდა მამისა შჯულისა აღსრულებად და ახალი იგი შჯული თავით თჳსით აღსრულებად ინება.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მერმე იტყჳს, ვითარმედ: „თავით ჩემით არას ვიქმ, არამედ რომელსა ვხედავ, რასა იქმს მამაჲ ჩემი, მას ვიქმ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	უკუე და-ვიდრემე-იმარხნა მცნებანი მისნი და აღთქუმასა მისსა არა გარდაჰჴდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ამისთჳსცა ზაქარიაჲს პირითა იტყჳს მამაჲ: „უკუეთუ მცნებათა ჩემთა ჰხჳდოდი და ბრძანებანი ჩემნი დაიმარხნე, შენ შჯიდე სახლსა ჩემსა,
და	შტ.კრ.იპგ.	მიაუწყენ სამართალნი ჩემნი იაკობსა და შჯული ჩემი ისრაჱლსა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	პირველ ვითარცა ერსა ძეთა იაკობისთა, და მერმე ნათესავთა, ვითარცა თჳსთა შვილთა, ძეთა მიმართ ისრაჱლისათა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ანუ რაბამნი-მე – საკუმეველნი, არამედ ლოცვანი წმიდათანი პირისაგან წმიდათაჲსა სადიდებელად ღმრთისა აღკუმეულ და სულ სულნელების წინაშე ღმრთისა შეწირულ?
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა ესაია იტყჳს, ვითარმედ: „შენ თაყუანის-გცემდენ და შენდა მიმართ ილოცვიდენ, რ˜ შენ თანა ღმერთი არს და არა ვინ არს სხუა ღმერთ შენსა გარეშჱ,
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ შენ ხარ ღმერთი და არავინ ვიცით სხუა ღმერთ მჴსნელი ისრაჱლისაჲ შენსა გარეშჱ.
და	შტ.კრ.იპგ.	მართლუკუნ იქცენ და ჰრცხუენოდენ ყოველნი, რომელნი მჴდომად აღუდგეს მას“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მოსჱ იტყჳს: „აკურთხე, უფალო, ძლიერებაჲ მისი, და საქმენი ჴელთა მისთანი შეიწირენ“, რამეთუ ყოველსა, რომელსა იქმოდა ძჱ.
და	შტ.კრ.იპგ.	„შეიმუსრნენ ძლიერებანი მტერთა მისთანი, და რომელთა სძულდეს იგი, ნუმცა აღდგებიან“.
და	შტ.კრ.იპგ.	არა თუ ესრე იტყჳს, ვითარმედ: ყოვლადვე ნუმცა აღდგებიან რომელთა სძულს ქრისტე და არა ჰრწამს მისი, არა აღდგენ საშჯელსა, აჰა, დაშჯილ არიან.
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა დავით იტყჳს: „არა აღდგენ უღმრთონი საშჯელსა და არცა ცოდვილნი თანა-მზრახვალ მართალთა,
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ იცნის უფალმან გზანი მართალთანი: და გზაჲ უღმრთოთაჲ წარწყმდეს“.
და	შტ.კრ.იპგ.	აწ ნეტარი იგი მოსე ლევის აკურთხევს და სჳმეონს გარჱ-წარჰვალს ჩუენდა ჯერ-არს მიზეზისა მის ჩუენებად,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომლითა ათერთმეტნი იგი ნათესავნი მოიჴსენნა და ნათესავისა მის სჳმეონისი არა წარმოიღო.
და	შტ.კრ.იპგ.	ძეთა მათ ისრაჱლისათა უდაბნოსა მას ჴბოჲსა ხატი გამოქმნეს და თაყუანის-სცეს მას, ვითარცა ღმერთსა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მოსე, ვითარცა მთისა მისგან გარდამოსრულ და იხილნა უკეთურნი იგი საქმენი მათნი,
და	შტ.კრ.იპგ.	დადგა და ღაღად-ყო აღზახებით ღუაწლსა მას შინა და თქუა, „თუ არს ვინ უფლისაჲ, მოვედინ ჩემდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ჰრქუა მათ: ესრჱ იტყჳს უფალი: აღმოიჴადენ კაცად-კაცადმან მახჳლი თჳსი და განვლენ კარითი კარად და მოსართ თითოვეულადმან ძმაჲ თჳსი, და თითოვეულადმან მოყუასი თჳსი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ყვეს მათ ლევისთა, ვითარცა უბრძანა მათ მოსე.
და	შტ.კრ.იპგ.	და დაეცნეს მას დღესა შინა ვითარ სამ ათას ოდენ კაც.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ჰრქუა მათ მოსე: „აწ აღიხუენით ჴელნი თქუენნი უფლისა მიმართ მიპყრობად კურთხევისა“, და ძეთა მათ ლევისთა ესე სამართალი ქმნეს,
და	შტ.კრ.იპგ.	და სჳმეონისი, რომელ ერთისა დედისაგან ძმა იყვნეს, არა იწრაფეს, არცა აღიშურვეს,
დისა	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა იგი დინაჲსთჳს, დისა თჳსისა, აღიშურვეს, რომელ-იგი უწესოდ იგინა ემორისგან, ძისა სჳქემისა.
და	შტ.კრ.იპგ.	სამართლად მოსე ლევი აკურთხა და სჳმეონს გარე-წარჰჴდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ხოლო თქუას თუ ვინმე, ვითარმედ: ვითარ შჯულსა წერილ არს, ვითარმედ: „არა კაც ჰკლა“ და „რომელმან მოკლას ძმაჲ თჳსი, თანამდებ არს სიკუდილისა“,
და	შტ.კრ.იპგ.	ხოლო ესენი მოსრვითა ძმათა თჳსთაჲთა კურთხევასა ქებასა მიიღებენ? ხოლო სხუა არს შეცოდებულისა მოკლვაჲ და მოკლვაჲ სხუა არს მართლისა მოკლვაჲ.
და	შტ.კრ.იპგ.	საცნაურს არს, რამეთუ ფინეზცა, ძემან ელიაზარისმან, ძისა აჰრონისმან მღდელისამან (!), შევიდა საცხობელსა მას და როსპიკი იგი და ზამბრი დაგუმირნა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და მკლველთა თანა არა შეირაცხა და ქებაჲ და კურთხევაჲ უფლისაგან მოიღო.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ იხილნა იგინი ურთიერთას მოხუეულნი, მახჳლითა დაგუმირნა და განაქარვნა ჴელითა თჳსითა ურჩულოვებანი იგი ერისანი მის გამოჩინებითა მით.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ ჴელმწიფენიცა ამის სოფლისანი ცოდვილთა მარადის მოსწყუდიან შჯულითა თჳსითა განკითხვითა და მკლველობითა მით საშჯელსა არარას განსცემენ.
და	შტ.კრ.იპგ.	უკუეთუ უწესოვებით ვინმე მოკლას, იგი მკლველ არს და ვითარცა მკლველი, დაისაჯოს მსგავსთაჲ მათ.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ რომელთა შური ღმრთისაჲ იძიეს და თანამდებნი სიკუდილისანი მოსრნეს, კურთხევაჲ და ქებაჲ მიიღონ, რაჲთა სხუანი დაშინებულ, არღარა ცოდონ.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ სჳმეონი შეკრა წინაშე ძმათა თჳსთა და შესუა იგი საპყრობილესა სამ დღე,
და	შტ.კრ.იპგ.	აწ რაჲ-მე მიზეზ არს სჳმეონისი იგი შეკრძალვაჲ და არა სხუათა მათგანი?
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ რაჟამს იოსები მიივლინა მათა სამწყსოდ, მან აზრახა ძმათა თჳსთა და ჰრქუა: „მო და მოვკლათ ეგე და ვიხილოთ, რაჲძი იყვნენ სიზმარნი იგი მისნი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	იუდა ბრძანებს მისა განსყიდად, ხოლო სჳმეონ მოკლვად, რაჲთა სახჱ იგი დაიმარხოს და სიმართლჱ ქრისტესთჳს გამოცხადნეს:
და	შტ.კრ.იპგ.	იუდაჲს მიერ განსყიდულ ოცდაათად ვეცხლად და სჳმეონის მიერ მოკლულ.
და	შკ.თგნე.	არამედ სამთა მათ შინა ვხედავთ: თავსა, გულსა და ღჳძლსა.
და	შკ.თგნე.	და დამტკიცებაჲ ნათესავობისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და სხუანიცა არიან გუამსა შინა, რომელნი ეზიარებიან ამათ შემატებასა შინა და სარგებელსა, ვითარცა მუცელი და ფირტჳ.
და	შკ.თგნე.	და მუცელი მიიღებს ჭამადთა ჭურჭერთა მათ თჳსთა შინა.
და	შკ.თგნე.	არამედ განუყვნა მიზეზნი იგი ბუნებამან თითოვეულთა ასოთა და თითოვეული მათგანი იძულებულ არს შეწევნასა ურთიერთას.
და	შკ.თგნე.	ხოლო რომელი ძიებულ არს კრძალულებისათჳს სიცოცხლისა და განშუენებისათჳს ბუნებისა,
და	შკ.თგნე.	მრავალ არს და დაწვალებულ განყოფასა შინა თჳსსა.
და	შკ.თგნე.	და აწ თანა-წარვჰჴდეთ სიტყჳსა მისთჳს,
და	შტ.ფსალ	და არცა ერთი რაჲ ვიდრე თმადმდეღა ერთად არა დაუტევა მათ შორის თჳნიერად გამოწულილვისა, არამედ გამოძიებაჲ მიაწია ვიდრეცა საფუძველადმდე მისა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რამეთუ წეს-იყო ყოვლითა შჯულითა და წინაჲსწარმეტყუელთა მიერ წინაჲსწარ-უწყებად,
და	შკ.თგნე.	ვიტყჳ ნაწილსა სიტფოჲსასა და ყინელისასა, ნოტიისა და სიჴმელისასა.
და	შტ.კრ.იპგ.	რაჲთა რაჟამს მოიწიოს სიმართლჱ, ესე ყოველი საცნაურ იყოს და მისგანი იგი დაკლებული სახარებისა მიერ აღავსოს.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ვხედავთ, ვითარმედ სამნი არიან ძალნი, რომელნი განაგებენ სიცოცხლესა.
და	შტ.კრ.იპგ.	მაშინ სჳმეონ პყრობილებისაგან განეტევა და ძმანი მისნი იოსებისგან იკურთხნეს, რაჟამს მრწემი იგი ძმაჲ მათი ეგჳპტედ შთავიდა, რომელ იყო ქრისტე.
და	შკ.თგნე.	ერთი მათგანი განატფობს გუამსა სიცხითა თჳსითა და მეორჱ იგი ძალი ნოტია-ჰყოფს სიმჴურვალესა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელნი საკრველთა და აჩრდილთა სიკუდილისათა შეყენებულ იყვნენ, საშჯელისაგან განერნენ და კურთხევაჲ ზეცით ყოველთა გარდამოუვლინოს,
და	შკ.თგნე.	რაჲთა იყოს განსწორებით შეზავებაჲ მისი და რაჲთა არა წარწყმდეს ნოტიაჲ სიმძაფრითა მჴურვალებისაჲთა
და	შკ.თგნე.	და კუალად რაჲთა არა დაშრტეს სიმჴურვალჱ გარდარეულებითა მით ნოტიობისაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და ძალი იგი მესამჱ შემკრებელ არს განბნეულთა მათ შეერთებითა იოგთაჲთა,
და	შკ.თგნე.	ხოლო ოდეს ძალი მოაკლდის, იქმნის ასოჲ იგი მკუდარ და დაკლებულ სულისა მისგან მოძრავისა თავი[თ] თჳსით.
და	შკ.თგნე.	და ჯერ არს პირველად ამისა, რაჲთა განვიცადოთ სიმტკიცით დაბადებაჲ ბუნებისა მის ჩუენისა ჴორციელისაჲ.
და	შკ.თგნე.	აწ რაჲსათჳს არს ასოჲ ესე მაგარი და კურივი არა შემწ[ყ]ნარებელი ბუნებისა მის მგრძნობელისაჲ,
და	შკ.თგნე.	რომელ არიან ძუალნი ჩუენ შორის, და ვითარცა-იგი მცენარენი ქუეყანისანი,
და	შკ.თგნე.	რომელთა აქუს ნაწილი რაჲმე სიცოცხლისაჲ, რამეთუ იზარდების და იპოხების,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ სწორებით აქუს შეზავებაჲ ნოტიისა და ჴმელისაჲ,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ დიდად ნოტიებამან არა შეიწყნარის ტჳფარი ბეჭდისაჲ მის და არცაღა კუალად სიკურივემან შეიწყნარის მსგავსად მისა.
და	შკ.თგნე.	და ესე ამისთჳს იყო, რაჲთა აკლდეს ცხოველთა უპატიოსნესი იგი საგრძნობელი, ვიტყჳთ – შეხებასა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მერმე ლევისთჳს ეგრე-სახედ იტყჳს: მიეცით ლევის განცხადებულებაჲ მისი.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ გუამნი იგი ჩჩჳლნი ნაკლულნი სიჴმელისაგან არიან განუმარტველ და უძრავ,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა-იგი ღრუბელი ზღჳსაჲ, რომელი იპოხების და იზარდების ზღუასა შინა დიდად ნოტიობისაგან და არა აღიძრვის.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელნი მამასა მას ყოველთასა ვნებასა შეადგინებენ, ვერ დამხედველ წიგნთა წრფელითა გონებითა, რომელნი შიშდვილსა თავთა თჳსთა შეიმთხუევენ.
და	შკ.თგნე.	და შეიხჳნეს ნოტიითა ჴორცთაჲთა და იქმნნეს შედგმულ და შენაწევრებულ ერთი ერთსა
და	შკ.თგნე.	და შეძერწულ ლარითა.
და	შკ.თგნე.	და ამის გამო შეიერთა გუამი და განსრულდა
და	შკ.თგნე.	და დადგა განსწორებული ძლიერი.
და	შკ.თგნე.	და იქმნნეს ძუალნი იგი ჴმელნი და მაგარნი მტჳრთველ ჴორცთა მათ მძიმეთა ნოტიისაგან.
და	შკ.თგნე.	და მას შინა არა არიან ძუალნი განშოვრებულ და განყოფვილ ჴორცთაგან.
და	შკ.თგნე.	და არამცა იყო მიმომავალ ფერჴითა და არცა მოქმედ ჴელითა შესაწევნელად ცხორებისა,
და	შტ.კრ.უთ.	[ა. ეპიფანე კჳპრელი, საზომთათჳს და საწყაულთა]
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო მეექუსესა დღესა: ა~ – მჴეცნი, [ბ~] – საცხოვარნი, [გ~] – ქუეწარმავალნი ქუეყანისანი და [დ~] – კაცი.
და	შტ.კრ.იპგ.	უკუეთუ ეგე ეგრეთ არს, არა ხოლო თუ ათორმეტთა მათ ნათესავთათჳს მჴსნელად და მაცხოვრად მოივლინა მამისა მიერ,
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო ესთერისი წიგნი კ~ბ შეირაცხების, კ~ზ თავად იპოვების, ესე კ~ბ-ნი სადავე იპოვებიან და მრავალფერითა სახითა აღრაცხ[ილ]ნი
და	შტ.კრ.იპგ.	არამედ ყოველთა ნათესავთა და არა ეგრე-სახედ მოვიდა, ვითარმცა ერთი ხოლო ნაწილი ნათესავთაჲ აცხოვნა, არამედ ყოველნი ნათესავნი,
და	შტ.კრ.უთ.	ესე არს სადა დაესრულების თითოვეული ე~-ვე იგი წიგნი, რომელიცა-იგი წერილ არს დასასრულსა მე-მ~ ფსალმუნსა და ო~ა-სა და პ~ჱ და რ~ე-სა.
და	შტ.კრ.უთ.	პალამიდის ვინმე უკუანაჲსკნელ მოვიდა და იწყო ალფა-ბეტა; ი~ვ ხოლო ასოჲ ბერძენთა უპოვა მარტოდ, ესე იგი არს: ალფა – Α, ბეტა – Β, გამა – Γ, დეტა – Δ, იოტა – [Ι, ეტა] Ε,
და	შტ.კრ.იპგ.	და სჳმეონისთჳს მიზეზისა მის თქუმულთათჳს დაშთომილ თანა-გუაც მისთჳს მეორედცა გამოთქუმად, რამეთუ ვჰპოვებთ ნეტარსა მასცა იოსებს,
და	შტ.კრ.უთ.	და მანცა თჳსი იგი ჴელოვნებაჲ „ჱლიადოჲსი“ კ~დ-ნი დაჩხიბულნი კ~დ-ითა მით ასოჲთა მიამსგავსა, ეგრეთვე კუალად „დჳსევს“, ესევე სიტყჳს-შემოღებაჲ ჩუენისა მის აღთქუმისაჲ,
და	შკ.თგნე.	და ესრევე-სახედ არნ გონებასა შინა დასაბამი უნდოსა შინა, რამეთუ ოდეს შეიძრის,
და	შკ.თგნე.	ამისთჳს, რომელი-იგი იხილვის ძილსა შინა, ვერ ადვილად განიმარტის თჳთებაჲ მისი განმარტებულად, რაჲთამცა იყო ჭეშმარიტად მსგავსებით და უცნებით არნ.
და	შკ.თგნე.	და უჯეროვნეს არს, უკუეთუმცა ვინმე თქუა, ვითარმედ საქმენი ესე ნაწილისაგან პირუტყუთაჲსა სულსა თანა დაშთიან ძილსა შინა ჩუეულებისაებრ
და	შკ.თგნე.	მაშინ გონებაჲ იქმნის მომგებელ გუამისათჳს წულილადთა მიერ ღონეთა, რომლისათჳს-იგი გული-უთქუამნ და სწადინ გუამსა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელნი ბნელსა შინა ხართ, განათლდით“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელნი წინანდელთა მათ ჟამთა დაბნელებულნი სოფელსა შინა ვიქცეოდეთ, აწ განათლებულნი თუალითა სიტყუასა მას ღმრთისასა მიუთხრობთ,
და	შტ.კრ.იპგ.	ვერ შესაძლებელ იყო კაცთა მკუდრეთით აღდგომად, და აჰა ქრისტე მკუდრეთით აღდგომილ არს, რაჲთა მის მიერ ჩუენი აღდგომაჲ საცნაურ-იყოს;
და	შტ.კრ.იპგ.	ვერ შესაძლებელ იყო კაცთა ზეცად აღსლვაჲ, და აჰა ქრისტე, ზეცას მეუფჱ, რაჲთა მის მიერ ჩუენი მოქალაქობაჲ ცათა შინა გამოჩნდეს;
და	შტ.კრ.იპგ.	ვერ შესაძლებელ იყო კაცისა, რომელი განრყუნილებით შობდეს, ვითარმცა უკუნისამდე ცხოვნდა, და აჰა ესერა ესე ქრისტეს მიერ აღსრულებულ,
და	შტ.კრ.იპგ.	რაჲთა გურწმენეს ყოფადთა მათთჳს ჴორცთა წმიდათაჲსა განურყუნელად და საუკუნოდ ცხორებითა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ვინ იქმს ამას, არამედ ძჱ, ანუ ვისი ნებაჲ არს, არამედ მამისაჲ, რომლისა მიერ ცხოვნდებიან კაცნი?
და	შტ.კრ.იპგ.	და პირველ რომელ-იგი საძულელ იქმნა ღმრთისა მიერ, ხოლო აწ მორჩილებითა საყუარელ იქმნა ღმრთისა მიერ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ვიხილოთ ამისა შემდგომად, რასა-მე იტყჳს მოსჱ, რამეთუ იტყჳს წერილი იგი: „და ბენიამენს ჰრქუა:
და	შტ.კრ.იპგ.	„შეყუარებული უფლისა მიერ დაიმკჳდრეთ სასოვებით და ღმერთი მფარველ-ეყოს მას ყოველთა დღეთა და საშუვალ ბეჭთა მისთა განისუენა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	აწ ვინ იყო შეყუარებული იგი უფლისაჲ, არამედ პავლე მოციქული, რომელი ნათესავისაგან ბენიამენისა იშვა და ჭურ რჩეულ უფლისა მიერ გამოირჩია
და	შტ.კრ.იპგ.	და სოფლად ქადაგ ჭეშმარიტებისა მოივლინა? რამეთუ იტყჳს: „დაიმკჳდრენ სასოვებით“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და შემირაცხიეს ყოველივე უნასად, რაჲთა ქრისტე შევიძინო და ვიპოვო მისა,
და	შტ.კრ.იპგ.	კეთილად ვიდრემე თქუა მოსე, ვითარმედ: „დაიმკჳდრონ სასოვებით და ღმერთი მფარველ-ეყავნ მას ყოველთა დღეთა“,
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ ვითარ-იგი მიემართა და მივიდოდა დამასკედ, გამოჩნდა და მფარველ-ექმნა მას უფალი და ძალითა თჳსითა სასწაულსა ჰყოფდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და სახელითა მისითა ყოველთა ჟამთა და ყოველთა ქალაქთა სასწაულთა აღასრულებდა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ესაია წინაჲსწარ იტყჳს: „რომელსა ფლობა აქუნდა ზედა მჴართა თჳსთა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ესე თავადი, რამეთუ ჯუარი იგი მჴრითა თჳსითა მიაქუნდა და ჯუარ-ცუმასა მას ორნივე მჴარნი განირთხნა, რაჲთა იყოს სამართალ თქუმული იგი,
და	შტ.კრ.იპგ.	და ვიდრე ცოცხალ ვარ, აწ სარწმუნოვებითა ღმრთისაჲთა ცხოველ ვარ და იესუ ქრისტეს მიერ, რომელმან შემიყუარა მე და მისცა თავი თჳსი საჴსრად ჩემთჳს“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იოსებისთჳს იტყჳს: „კურთხევითა უფლისაჲთა ქუეყანაჲ მისი და ჟამთაგან ზეცით და ცუარისაგან და წყაროთაგან ქუესკნელთაჲსა მზისთუალისაგან ცვალებითა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და შეკრებასა ურთიერთას, თთუეთასა და თხემთაგან მთათაჲსა დასაბამითგან და სავსებისაგან ჟამთაჲსა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და შეწყნარებაჲ გამოჩინებისაჲ ამის მაყულოვანსა მას ზედა გამოჩნდენ თავსა ზედა იოსებისსა და თხემსა ზედა დიდებულისა მის შორის ძმათა თჳსთა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და მითვე ნათესავნი დასცნეს კიდით-კიდედმდე.
და	შტ.კრ.იპგ.	ესე ბევრეულნი ეფრემისნი და ესე ათასეულნი მანასესნი“ და იოსების გამოწერილ თავსა თჳსსა ქრისტე სახითა ცხორებისაჲთა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელსა-იგი იტყჳს, ვითარმედ: „კურთხევითა უფლისაჲთა ქუეყანაჲ მისი“,
და	შტ.კრ.იპგ.	ეგების თქუმად ეკლესიისათჳსცა, რამეთუ უფლისაგან, ვითარცა ქუეყანაჲ წმიდაჲ და სამოთხჱ ფუფუნებისაჲ, იკურთხა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ეგების ანუ მარიამის ზედა თქუმად, რომელი იქმნა ქუეყანა კურთხეულ და მოვიდა სიტყუაჲ იგი, ვითარცა ცუარი.
და	შტ.კრ.იპგ.	ნუვინ ჰგონებნ სხუა რაჲმე ყოფად ესე, რამეთუ ჰრქუა მათ ღმერთმან: „მიგცე ქუეყანაჲ იგი, რომელსა გამოსდის სძჱ და თაფლი, რომელ აღუთქუ მიცემად მამათა თქუენთა“,
და	შტ.კრ.იპგ.	და ახლისა დადებითა თაფლს იტყჳს სიტყჳსა მის სიტკბოვებასა, რომლითა სიმწარენი სულთა ჩუენთანი დატკბოლვილ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ცუარისაგან, და წყაროთაგან ქუესკნელთა“, რაჲთა შობაჲცა მისი და ვითარ შობილ არს გჳჩუენოს და მისი აღდგომაჲ გამოაჩინოს.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რამეთუ თქუა, ვითარმედ: „ჟამთაგან ცისათა და ცუარისაგან“, ვითარმედ არა თუ თესლისაგან, არამედ სულისა წმიდისაგან შობაჲ მისი და უფსკრულთა წყაროთაგან,
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ ჯოჯოხეთისაგან და უფსკრულთაგან აღმოსრულ. და ჟამთა მიერ – მცენარენი, მზისთუალისა ცვალებანი და შეკრებასა ურთიერთას თთუეთასა,
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ იგი მზისთუალ ქუეყანით აღმობრწყინებულ და დღე საუკუნო გამოჩინებულ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა წინაჲსწარმეტყუელი იტყჳს: „ესე არს დღჱ, რომელ ქმნა უფალმან; ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ ამას შინა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ შეკრებასა თთუეთასა შეკრებულ ათორმეტნი იგი მოციქულნი,
და	შტ.კრ.იპგ.	ხოლო იტყჳს წინაჲსწარმეტყუელიცა: „ქადაგებდ წელიწადსა უფლისასა შეწირულსა და დღესა მისაგებელისასა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რამეთუ დღე, და მზისთუალ და წელიწად ქრისტე არს, წეს არს თთუედ და ჟამად მოციქულთა მათ წოდებად.
და	შტ.კრ.იპგ.	მოსჱ იტყჳს: „თხემთაგან მთისათა საუკუნითგან და თხემთაგან მთათა სამარადისოთა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	რამეთუ სიტყუაჲ იგი დასაბამითგან მამათმთავართაგან გამოიხატა და წინაჲსწარმეტყუელთა მიერ მიმოედვა და ჟამსა მას აღსრულებისასა,
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა აღმასრულებელი შჯულისაჲ მის და წინაჲსწარმეტყუელთა იგი არს, რომელი წინაჲსწარმეტყუელთა მიერ იტყჳს, რომელი-იგი იტყოდა:
და	შტ.კრ.იპგ.	„მახლობელ ვარ, ვითარცა ჟამნი ზედა მთათა და სათნოებანი იგი გამოჩინებულისაჲ მის, რომელ-იგი მაყულოვანსა მას შინა დაადგრა ზედა თხემსა იოსებისსა“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ეკლესიასა შინა, ვითარცა მაყოლოვანსა მას შინა, წმიდათა ეტყჳს რომელმან იჴსნა ერი თჳსი ქუეყანისა მისგან მეგჳპტელთაჲსა,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომელი ფარაოს განურისხნა და მეგჳპტელთა არცხუენდა და წმიდანი იგი მათისა მონებისაგან განარინნა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ესე არს, რომელ პირველ იოსების თანა გამოიხატა და ძმათა შორის იდიდა და მამისა მიერ აკურთხა, რომლისათჳს იტყჳს მოსჱ: „პირმშო ზუარაკის შუენიერებაჲ მისი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	ჰხედავ, აქა განცხადებულად ძლიერებაჲ ჯუარისაჲ გჳჩუენა, რამეთუ რქა იყვნეს მარჯუენით და მარცხენით,
და	შტ.კრ.იპგ.	რომლისა ვითარცა რქანი ჴბოჲსანი აღაორძინნა, რაჲთა შესაწირავ წმიდა მამისა შეიწიროს და სული სულნელებისაჲ ზეცად აღიწიოს.
და	შტ.კრ.იპგ.	ხოლო მორწმუნენი თჳსსა სასუფეველსა შეკრიბნეს და იტყჳს: „ესე ბევრეულნი ეფრემისნი, და ათასეულნი მანასესნი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ათასეულნი იყვნეს ერისა მისგანნი აღბეჭდულ, ხოლო ბევრეულნი იგი ნათესავთაგან წოდებულ.
და	შტ.კრ.იპგ.	ეფრემ და მანასჱ ორთაჲ შჯულთაჲ სახესა გჳჩუენებენ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ზაბილოვნს ჰრქუა: იხარებდ, ზაბილონ, აღმოსლვასა შენსა, [იზააქარ – კარავთა მათთა; ნათესავნი დაეცნენ].
და	შტ.კრ.იპგ.	და იჩინენით მუნ, შესწირევდით შესაწირავთა სიმართლისათა, რაჲთა სიმდიდრჱ ზღჳსაჲ გაწოებდეს შენ და შესაძინელნი ვაჭართანი ზღჳს კიდესა დამკჳდრებულნი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ზაბილონისთჳს, ვითარცა-იგი იაკობმან აკურთხა, რამეთუ იაკობ იტყჳს: „ზაბილონ ზღჳს კიდეს დაემკვიდრენ და განსასუენებელ ნავთა და მისწუდებოდის ვიდრე სიდონდმდე“.
და	შტ.კრ.იპგ.	უბე ნავთა და განსასუენებელ უფალი არს, და ნავ – ეკლესიანი, რომელნი მძლავრებისა და აღრღუევათაგან უცხოთა სულთა ამის სოფლისა განცდითა მიევედრნიან უფალსა,
და	შტ.კრ.იპგ.	და მიწდომილ ვიდრე სიდონდმდე ქადაგებითა მოციქულთაჲთა, რომელ შორიელთა დამკჳდრებულთა ნათესავთა მიწევნულ,
და	შტ.კრ.იპგ.	ვითარცა საფსალმუნე იტყჳს: „ყოველსა ქუეყანასა განჴდა ჴმაჲ მათი და კიდეთა სოფლისა[თა] – სიტყუანი მათნი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და გამოსლვათა მათ იტყჳს არა გამოსლვასა მას ეგჳპტით.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელნი უბეთა მამისათა განსუენებულ არიედ, განურყუნელისა მის საუკუნოჲსა დამკჳდრებად სამოთხესა მას ფუფუნებისასა შესლვად.
და	შტ.კრ.იპგ.	სოლომონ იტყჳს: „განმზადენ საქმენი შენნი გამოსავალთა შენთა და განვედ ნაყოფთა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და შემომიდეგ კუალსა ჩემსა, და მაღლად აღმართენ სახლნი შენნი“.
და	შტ.კრ.იპგ.	ზაბილონი და იზაქარის განაკრძალნა, რაჲთა აჩუენოს ორთაჲ მათ შჯულთაჲ განმართებით აღსლვაჲ ქრისტესა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ზაბილონ ითარგმანების ნიჭ, და იზაქარ – ნაშრომ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და რომელნი კეთილად საყურძენსა მას იქმოდეს და ნაყოფი მისი სათნო იყოს და ცხორებაჲ მოიღონ, ვითარცა მოქმედთა მათ საყურძნისათა.
და	შტ.კრ.იპგ.	ხოლო ჰრქუა, ვითარმედ: „მიეცით მაგათ ნაშრომი და იწყეთ უკუანაჲსკნელთა მათგან ვიდრე პირველთამდე“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და იზაქარ, საყუარელთა თჳსთა, და საყუდელთა ქალაქთასა იტყჳს, რომელნი დამკჳდრებულ არიან წმიდათა ეკლესიათა:
და	შტ.კრ.იპგ.	„და იჩინებდით მუნ, და შესწირევდით შესაწირავთა სიმართლისათა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და ვის-მე ვხადოდით ჩუენ, არამედ უფალსა მას ზეცისასა, და რასა-მე შესაწირავსა შევსწირვიდეთ მისა, არამედ ლოცვასა პირისაგან აღვავლინებდეთ?
და	შტ.კრ.იპგ.	„და სიმდიდრჱ ზღჳსაჲ გაწოებდეს შენ“.
და	შტ.კრ.იპგ.	და სარგებელი ვაჭართაჲ – ზღჳს კიდეთა დამკჳდრებულთაჲ.
და	შტ.კრ.იპგ.	და გადისთჳს იტყჳს: „კურთხეულ არს, რომელმან ფართო-უყო გადს, ვითარცა ლომმან განისუენა, შემუსრნა მკლავნი ჴელმწიფეთანი და იხილა ჴელმწიფეთაჲ ჩემი,
და	შტ.კრ.უთ.	იეფთაე – ვ~ წელ; ესებონ – ზ~ წელ; ალლონ – ი~ წელ; აბდონ – კ~ წელ; უცხო თესლთა – მ~ წელ; საფსონ – კ~ წელ; სამეგარ – ა~ წელ; ანარქიას და სამერ მსაჯულთა – მ~ წელ;
და	შტ.კრ.უთ.	მ~ წელ ყოვლად მეფობდა საულ, არამედ თ~ წელ მისსა მეფობასა სამოველვე შჯიდაღა; დავით – ლ~ე წელ და ვ~ თუჱ;
და	შტ.კრ.უთ.	მ~ წელ ყოვლად მეფობდა დავით, არამედ ე~ წელ საულის მეფობასა მეფობდა და წინაჲსწარმეტყუელებდეს გად, ნათან, დავით და ასაფ; სოლომონ – მ~ წელ.
და	შტ.კრ.უთ.	ხოლო იშენებოდა მ~ვ წელ; წინაჲსწარმეტყუელებდეს ანგეოზ და ზაქარია.
და	შტ.კრ.უთ.	ალექსანდრე შემდგომად დარიოსის მოკლვისა მეფობდა მტკიცჱ კ~ვ წელ და ზ~ თთუჱ.
და	შტ.კრ.უთ.	და მე-ი~ჱ-სა წელსა მეფობისა მისისასა სელევკოს ნიკატორისმან ანტოქიაჲ აღაშენა.
და	შტ.კრ.უთ.	დეოკლიტიანე და მაქსიმიანჱ – კ~თ წელ.
და	შტ.კრ.უთ.	მაქსიმიანოს, ღალერიანოს და მაქსიმოს, ძჱ არკულოსისი – თ~ წელ; ამათსავე მეფობასა მეფობდა ბარტანიასა ზედა კოსტა, მამაჲ დიდებულისა კოსტანტინესი.
და	შტ.კრ.უთ.	და იაკობ, ძმისა უფლისაჲთგან ვიდრე კჳრილჱსამდე ლ~ე-ვე იცვალნეს ებისკოპოსნი იერუსალჱმსა ზედა.
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ პირველი იგი განმარტებაჲ სიტყუაჲ იყო ბუნებითისათჳს სათანადოჲსა და რამეთუ არა გჳღირს თქუმად,
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეათრვამეტისა თავისათჳს, რამეთუ აღძრვაჲ პირუტყუებრი დამტკეცილი ჩუენ შორის არს მიზეზითა მახლობელობისა ჩუენისაჲთა მათა მიმართ
და	შკ.თგნე.	და ვერცაღა უძლურებაჲ ბუნებისა ჩუენისაჲ ერევის სიბრძნესა ღმრთისასა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი თქუან ჴელოვანთა მათ ვარსკულავთმრაცხველთა, ვითარმედ ქუეყანაჲ ესე აღვსებულ არს ნათლითა,
და	შკ.თგნე.	უკუე შემდგომად მისა ცხოველ ვიყვნეთ ნათელსა შინა უბრწყინვალჱს მზისთუალისა აურაცხელითა ნაწილითა და კუალად ეგოს სამოთხჱ,
და	შკ.თგნე.	ამის გამო იქმნნეს ღონენი ჴელთანი და მრავალ-სახენი მსახურებანი მისნი შუენიერნი ყოველთა ღონეთა შინა.
და	შკ.თგნე.	და მის გამო იქმნა ძრვაჲ ჴელისაჲ და მიმოდრეკაჲ თავისაჲ და საქმჱ ღაწუთაჲ
და	შკ.თგნე.	და დაწუხვაჲ და ახილვაჲ თუალთაჲ და სხუანიცა ძრვანი იოგთანი ლართაგან, რომელნი შეიოჭებიან და განიმარტებიან.
და	შკ.თგნე.	და ძალსა მას მავალსა აქუს მოძრავობაჲ სრბისაგან სულისა ნებსით განგებითა ყოველთა ასოთაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და რომელი გუაუწყებს, ვითარმედ ტჳნი არს მიზეზი სიცოცხლისაჲ, საქმჱ ესე,
და	შკ.თგნე.	მწრაფლ მოიწიის სიკუდილი და არღარა დაშთის ცოცხლებით წყლულებისა მისგან,
და	შკ.თგნე.	და კუალად ვხედავთ, ვითარმედ ყოველი, რომელი განეშოვრის სიცოცხლესა,
და	შკ.თგნე.	მიიქცის საქმჱ მისი ყინელად და წარვიდის მისგან მჴურვალებაჲ.
და	შკ.თგნე.	ამითცა და კუალად უწყით, ვითარმედ სიმჴურვალჱცა მიზეზი არს სიცოცხლისაჲ,
და	შკ.თგნე.	და მისითა არსებითა არს სიცოცხლჱ ცხოველთაჲ.
და	შკ.თგნე.	ხოლო დაწყებაჲ და ძირი ამისი გული არს, რომლისაგან გამოვლენ ნესტუნი მრავალნი
და	შკ.თგნე.	და განეზავების სული ცხოველი მათ მიერ ყოველსა გზასა სიმჴურვალითა ცეცხლებრითა.
და	შკ.თგნე.	რაჲთა არა განიყვნენ ორნი იგი და წარწყმდეს ცხორებაჲ.
და	შკ.თგნე.	ხოლო მდიდარი და რომელსა არარაჲ უჴმს, არარაჲ არს, გარნა ღმერთი მხოლოჲ.
და	შკ.თგნე.	ხოლო კაცსა უსუსურებისა და უღონოვებისა მისისათჳს უჴმან მიზეზნი მპყრობელნი ბუნებისა მისისანი.
და	შკ.თგნე.	უჴმს უკუე მათ ნივთი მისაღებელი დგომისაჲ და სიმტკიცისა მათისათჳს.
და	შკ.თგნე.	ხოლო წყაროჲ იგი სისხლისაჲ, რომელ არს ღჳძლი, ნივთი არს მზრდელი საჭმელთა და სასუმელთა მიერ,
და	შკ.თგნე.	და ნოტიობამან მისმან აღადგინ[ნ]ის და განამრავლნის წყარონი წყალთანი ჴევნებსა შორის მთათასა.
და	შკ.თგნე.	და სიღრმისაგან მისისა შეიწურის და შეიწრდის ნოტიებაჲ იგი,
და	შკ.თგნე.	ვიდრემდის გამოსცის ნესტუთა მიერ და აღდგიან წყარონი წყალთანი.
და	შკ.თგნე.	რომელი შეადგს პირისაგან და მით მოიზიდავს საშუმინველსა აერისაგან გარეშჱთ.
და	შკ.თგნე.	და შორის მისა მყოფ არს გული სახჱდ ყოფისა ცეცხლისა მის მოძრავისა მარადის.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა საბერველითა მჭედელთაჲთა შემოიკრიბის ნიავი წულილი აერისაგან მახლობელით,
და	შკ.თგნე.	აღავსის ჭური თჳსი და აგრილობნ სიმჴურვალესა მას ცეცხლის-სახესა.
და	შტ.კრ.იპგ.	და გამოიყვანა ერი იგი ქუეყანისა მისგან მეგჳპტელთაჲსა ბრძანებითა ღმრთისაჲთა.
და	შკ.თგნე.	და თქუა მეათცხრამეტისა თავისათჳს მათთჳს, რომელნი იტყჳან, ვითარმედ საშუებელნი იგი კეთილთანი მერმესა მას საჭმელთაგან
და	შტ.კრ.იპგ.	რაჲსა გამოგჳყვანენ ჩუენ ქუეყანისა მისგან ქალდეველთაჲსა მოსრვად ჩუენდა და შვილთა ჩუენთა წყურილითა?“
და	შკ.თგნე.	და მერმე მისცის ნესტუთა გულისათა მკრთომალეთა.
და	შკ.თგნე.	და რომელსამე განგდებით განაგდებს შინაგანით.
და	შკ.თგნე.	და მე ვჰგონებ გულისათჳს, რაჟამს იყოს იგი შეცვულ ფირტჳსაგან უკუანაჲთ კერძო,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ შემოკრებაჲ და განმარტებაჲ მისი მიზეზი არს ძრვისა ფირტჳსაჲ.
და	შკ.თგნე.	და რაჟამს მოკრბის და შემოიოჭის, შეიწრდის, სული იგი მას შინა გამოჰკრთის პირისაგან,
და	შკ.თგნე.	ხოლო რაჟამს განიჴსნის და განემარტის, მოზიდვით მოიზიდის აერისაგან სული.
და	შკ.თგნე.	და ესე არს მიზეზი, რომლითა სულს-იღებს კაცი მრჩობლითა მით ცეცხლებრითა მარადის მდგომარჱ,
და	შკ.თგნე.	და გჳხილავს დაწყებაჲ მისი გულსა შინა და დადგრომითა ძრვისაჲთა ესე ასოჲ,
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს ოდეს აღემატის მჴურვალებაჲ იგი უფროჲს ზომისა,
და	შკ.თგნე.	და სხუათაცა სენთა,
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ ბუნებაჲ ჩუენი გლახაკ არს და უჴმან მას მიზეზნი მრავალნი დგომისა მისისათჳს,
და	შკ.თგნე.	არამედ უჴმს მას საზრდელი მპყრობელი და მომგებელი.
და	შკ.თგნე.	და ამისთჳს საჭმლითა და სასუმლითა გაუსრულდების ნაკლულევანებაჲ იგი,
და	შკ.თგნე.	და არს შეწევნაჲ ამის მჴურვალებისაჲ, რომელ არს გუამსა შინა საქმითა მით ბუნებისაჲთა.
და	შკ.თგნე.	რამეთუ უზეშთაესი იგი ასოთაჲ და უმთავრესი გული არს, ვითარ-იგი ვთქუთ,
და	შკ.თგნე.	მიმწევნელი მჴურვალებისაჲ მის სულიერისაჲ და ცხოველებისაჲ ყოველთა შინა ასოთა,
და	შკ.თგნე.	და ესე ამისთჳს, რაჲთა არარაჲ დაშთეს განგებისაგან მისისა უქმად და ურგებად; და ამისთჳს იქმნა ადგილი გულისაჲ უკუანა კერძო ფირტჳსა.
და	შკ.თგნე.	და დადგრომითა ძრვისა მისისაჲთა მოიღის ფირტუმან მისა და განავრცის შეწყნარებისათჳს ჰაერისა
და	შკ.თგნე.	და ადგილი სტომაქისაჲ არს მახლობელად გულსა წინაჲთ კერძო,
და	შკ.თგნე.	რაჲთა განატფობდეს მას, რაჲთა იყოს წარმართებულ საქმეთა შინა თჳსთა და მითუალვასა ჭამადთასა,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ სადინელი ჭამადთაჲ და სულისაჲ მახლობელ არიან ურთიერთას შეტყუებით სიგრძით ურთიერთას ერთპირად.
და	შკ.თგნე.	და შთასლვაჲ იგი პირველად ორთაჲვე მათ ერთისაგან გზისა არს.
და	შკ.თგნე.	და ღჳძლისაგან გამოვლენ ორნი განსადინელნი, მიმსგავსებულნი ღართა,
და	შკ.თგნე.	რომელთა შინა არს სული და სისხლი, რაჲთა იყოს სისხლი მდინარჱ შეწევნითა მჴურვალებისაჲთა მისლვად
და	შკ.თგნე.	და განფენად ყოველსა შინა გუამსა და ყოველთაგან ძარღუთა განიყვის და განიბნიის ყოველთა შინა ასოთა.
და	შკ.თგნე.	და არნ ესე შეერთებითა ორთა მათ ძალთაჲთა,
და	შკ.თგნე.	რომელნი-იგი არიან განმაცხოველებელ და მთავარ, ვიტყჳ მჴურვალებასა,
და	შკ.თგნე.	შეოჭვაჲ და განმარტებაჲ ლართაჲ, რომელი ძრავს ყოველთა ასოთა გუამისათა.
და	შკ.თგნე.	და მით იზარდებინ და ორძინ შეერთებითა ორთა მათ ძალთა წულილადთაჲთა, რომელ არს ტჳს.
და	შკ.თგნე.	და ზრდითა მისითა კუალად იზარდების აპკაჲცა, რომელი-იგი ჰმოსია ყჳნსა.
და	შკ.თგნე.	და აპკაჲ ესე ნივთი არს, რომელი აწოვებს ზჱთგან ვიდრე ქუჱდმდჱ,
და	შკ.თგნე.	და ზრდაჲ იგი კუალად აწოვებს ტჳნთაცა მათ,
და	შკ.თგნე.	რომელნი არიან ყოველთა შინა ძუალთა, იოგთა და ლართა განიყვიან და თითოვეულმან მივლის გზაჲ თჳსი.
და	შკ.თგნე.	და ვითარ შთავიდის იგი სტომაქად, არა დასცხრის, ვიდრემდის დაადნვის იგი მჴურვალებითა თჳსითა,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა ბრძმედმან და მიავლინის იგი მისადინელთა მათ,
და	შკ.თგნე.	რომელ შეუდგან და განიყვის ყშირი წულილისაგან და წულილი იგი მიიწიის სადინელთაგან თჳსთა ღჳძლად,
და	შკ.თგნე.	და დაადგრის ჭამადი იგი ჟამ რაოდენმე ადგილსა თჳსსა,
და	შკ.თგნე.	რაჲთა არა მწრაფლ განვიდეს და დაუცადებელად უჴმდეს კაცსა ჭამაჲ და უცალო-იქმნეს მის გამო მსგავსად პირუტყუთა.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	შეიშინა იაკობცა, ნუუკუე ვითარცა გამომცდელ მამისა თჳსისაჲ იპოვოს და წყევასა ქუეშე იყოს.
და	შკ.თგნე.	და საჴმარ არს ღჳძლისაგან შეწევნაჲ საქმითა მჴურვალებისაჲთა,
და	შკ.თგნე.	რაჲთა შეცვალნეს ნოტიანი იგი მიმავალნი და შექმნ[ნ]ეს სისხლად.
და	შკ.თგნე.	შეჭყლემულ სხჳსაგან და გან-მცა-რყუნა გონებაჲ მჴურვალებისაჲ შთასადინელმან მან ლარეანმან, რომელსა ჰრქჳან ჴორჴი.
და	შკ.თგნე.	რომელი მიაწევს სულსა მას ცეცხლებრსა და იგი არს განმგებელი ყოველთა ძრვათაჲ და სლვათაჲ.
და	შკ.თგნე.	რომელი-იგი შედგმულ არს ძუალებითა და იოგებითა მრავლითა.
და	შკ.თგნე.	და მას შინა არს დამტკეცით და დაცვულ, ვითარცა მეუფჱ შინაგან კრეტსაბმელსა მას დამკჳდრებულ არს.
და	შკ.თგნე.	და ეგრჱთვე-სახედ ვხედავთ გულსა, რამეთუ შეცვულ არს იგი,
და	შკ.თგნე.	და უკუანაჲთ კერძო მომტკიცებულ არს ზურგის ძუალთაგან, შეზღუდვილ ორკერძოვე.
და	შკ.თგნე.	წინაჲთ კერძო გარდართხმულ არს მკერდი და უღელნი საფარველად მისა ვნებათაგან.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი გიხილავს ქუეყანის-მოქმედთაჲ,
და	შკ.თგნე.	და თითოსახენი ნერგნი დაწვალებულნი ფერითა და სახითა და გემოჲთა,
და	შკ.თგნე.	და ძალი იგი ნოტია-მყოფელი ყოველთაჲ მათ ერთი არს ბუნებით
და	შკ.თგნე.	და საკუთრებაჲ მიმღებელთა მათ ზრდისათაჲ განიყოფვის მრავალფერად ვითარებითა თითოპირითა.
და	შკ.თგნე.	და იქმნის იგი სიმწარჱ ხესა მას შინა პაგურეცისასა და მაკუდინებელ ხჱსა მას შინა მათუნსა,
და	შკ.თგნე.	და სხუაჲ არს ძალი მისი ზაფრანსა შინა და სხუაჲ არს ბარსაბონსა შინა
და	შკ.თგნე.	და სხუაჲ არს ნერგსა შინა: რომელსამე შინა – ყინელ,
და	შკ.თგნე.	და რომელსამე შინა – ტფილ,
და	შკ.თგნე.	და რომელსამე შინა განზოგებით არნ ძალი.
და	შკ.თგნე.	და შროშანსა და ვარდსა აქუს სული ნელი,
და	შკ.თგნე.	და ლეღუსა და სხალსა აქუს სიტკბოვებაჲ,
და	შკ.თგნე.	და ვაზსა გამოაქუს ყურძენი და მისგან არს ძალი ღჳნისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და სხუანიცა, რომელნი აღმოსცენდებიან ერთისაგან მიწისა და ერთისაგან ნოტიისა,
და	შკ.თგნე.	და ამას სახესა ვხედავთ მტილსა მას შინა ჩუენსა სულიერსა ბუნებისაგან,
და	შკ.თგნე.	გამოვალს (!) და აღმოაცენებს თითოფერად დაწვალებულთა ვითარებასა შინა მათსა.
და	შკ.თგნე.	და უფროჲს უფლისაგან ბუნებისა,
და	შკ.თგნე.	ძუალთა და ღრტილთა და ძარღუთა და ლართა და იოგთა და ჴორცთა და ცმელთა
და	შკ.თგნე.	და თმათა და ფრჩხილთა და თუალთა მხედველთა მრავალთა ფერთა
და	შკ.თგნე.	და ყურთა მსმენელთა თითოპირთა ჴმათა, რომელი შეეტყუების ამათ საკუთრებითა განწვალებულითა,
და	შკ.თგნე.	რამეთუ რომელი მიიწიის თუალად, შეეზავის ასოსა მას მხედველსა და აპკათა მათ განრჩუნვილთა გუგათასა.
და	შკ.თგნე.	და რომელი მიიწიის სასმენელად, შეეზავის ბუნებასა მას შინა სმენისასა,
და	შკ.თგნე.	და ბაგეთა შინა განემარტის საზრდელი, ძუალთა შინა შემაგრდის და განფიცხნის და ტჳნთა შინა დალბის
და	შკ.თგნე.	და დაჩჩჳს აღმოცენებისათჳს თმათა ორთქლითა მით განმწვალებელითა
და	შკ.თგნე.	და უკუეთუ განვიდის იგი სადინელთაგან მრგუალთა, გროზ-იქმნის თმაჲ იგ[ი]...
და	შკ.თგნე.	მისგან კაცობრივისა და შექმნა იგი კერპად,
და	შკ.თგნე.	და იყოცა ოდესმე სრულ, უკუეთუმცა არა შემთხუევასა მას ბოროტისასა დაეპრკოლა მადლისა მისგან სრულისა.
და	შკ.თგნე.	და დაკლებულ-იქმნა დაბადებულობაჲ იგი, რაჲთამცა მბრწყინვიდა მის შორის ხატებაჲ იგი ღმრთისაჲ.
და	შკ.თგნე.	და იქმნა შრომით და მოგზ[ა]ურებით მიმავალ სული კაცისაჲ მასვე სისრულესა.
და	შკ.თგნე.	ამას მიუწერს დიდებული მოციქული პავლჱ კორინთელთა მათ და იტყჳს:
და	შკ.თგნე.	რამეთუ არა სხუაჲ სული არს ყრმისაჲ და სხუაჲ მამაკაცისაჲ, არამედ უსრულ არს ყრმასა შინა და სრულ – მამაკაცსა შინა.
და	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი მცენარჱთა მოზარდთათჳს ვიტყჳთ,
და	შკ.თგნე.	არამედ ცხოველ არიან, რამეთუ რომელსა აქუნდეს ნაწილი ცხოველებისაჲ და ძრვისაჲ,
და	შკ.თგნე.	არა ერქუმის მას უსულო და არცა უსრულ, ოდეს აქუს ცხოველებაჲ.
და	შკ.თგნე.	ეგრეცა პირუტყუთა შინა არს სული პირუტყუებრი, მგრძნობელი და ვერ მიწევნულ არს სისრულესა,
და	შკ.თგნე.	რომელ არს მადლი მეტყუელი და გულისხმის-მყოფელი.
და	შკ.თგნე.	ხოლო რომელი გარეშჱ არს მისა, სახელის-დებით ხოლო იწოდების სულ და არა ჭეშმარიტ, ვინაჲთგან უსრულ არს იგი.
და	შკ.თგნე.	რომლისათჳსცა მოციქული ასწავებს და იტყჳს:
და	შკ.თგნე.	„განიძარცუეთ კაცი იგი ძუელი და შეიმოსეთ კაცი იგი ახალი, განახლებული მსგავსებითა დამბადებელისა თჳსისაჲთა“.
და	შკ.თგნე.	„ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა“,
და	შკ.თგნე.	რომლისაჲ არს დიდებაჲ და ძლიერებაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ვითარ-მე ეგების სიტყუაჲ ესე მსგავსად ზეშთა-თქუმულისა მის, რომელ-იგი რუბენისთჳს ითქუა, რამეთუ მუნ ეტყჳს: „სიფიცხლით ჰხჳდოდე და სიფიცხლით წარმდებ-იქმენ,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	უნდა, რაჲთა-მცა მიზეზ რაჲმე პოვეს მის ზედა, რაჲთამცა ზაკუვით შეიპყრეს და მოაკუდინეს იგი.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ამისთჳს ეტყჳს: „ჩემდა მოიქეც, შვილოო“, ვითარცა ქუეყანით ზეცად წოდებით შვილისა მის თჳსისა, „რომლისათჳს ზრახვა-ყვეს და ეშურებოდეს კაცნი მშჳლდოსანნი“,
და	შტ.ფსალ	ვითარცა-იგი მოციქულთა წმიდათა უფლისა თანა ისადილეს კიდესა ტბისა მის ტიბერიისასა ასერგასის და სამითა თევზითა,
და	შტ.ფსალ	და უწოდს კაცთა სარწმუნოდ ჩემდაო, სარწმუნოთა, რომელთა არა უწესოდ, ურგულად ჰქონან სიტყუანი მისნი,
და	შტ.ფსალ	„მე ვთქუ: „ღმერთნი სამჱ ხართ ანუ ძენი მაღლისანი თქუენ ყოველნი, თქუენ ვითარცა კაცნი მოსწყდებით და ვითარცა ერთი მთავართაგანი დაეცემით“.
და	შტ.ფსალ	რომელნი არა ხოლო თუ სულთა თჳსთა ოდენ ცოდვითა შეაბილწებენ, არამედ სხუათაცა ექმნებიან მიზეზ და უშჯულოვებით გაჰხრწნიან
და	შტ.ფსალ	მადლითა აღმოაცენებს ვითარცა სახედ წყლისა წარსადინელთა თანა დანერგულსა ხესა ფურცელშემოსილსა და ფესუეანსა ნაყოფითა აღსავსჱ-ყოფად
და	შტ.ფსალ	ესრჱთვე კუალად ჴელითა ესაია წინაჲსწარმეტყუელისაჲთა იტყჳს: „მე ვსცე წყალი წყურიელთა და რომელნი ვლენან ურწყულსა“.
და	შტ.ფსალ	და წარმართთა მისა მიმართ სარწმუნოვებისათჳს წინაჲსწარმეტყუელებს
და	შტ.ფსალ	რომელსა იტყჳს, თუ „რად აღიძრნესო“, აკჳლას იტყჳს, თუ „რად აღჟღავდესო“, ხოლო სჳმაქოს თქუა: „რაჲსა შეშფოთნეს და გარჱ მიიქციეს?“
და	შტ.ფსალ	ხოლო რომელნი სიმართლისა საქმითა ცხოვნდებოდიან, იგინი სანატრელ-ყვნეს ღმერთმან და გჳრგჳნოსან.
და	შტ.ფსალ	ხოლო მე ჭეშმარიტად და მტკიცედ ვიცი, ვითარმედ არა მიიქციო პირი შენი თანა-წარსლვად, რომელნი გხადიან შენ, დაღაცათუ მრავლითა ცოდვითა ს˜ვსჱ იყვნიან.
და	შტ.ფსალ	ამისთჳს იტყჳს: „არა შემეშინა მე ბევრეულისაგან ერისა, რომელთა გარჱ-მოდგომით და მოცვით მო[მი]ცვეს“.
და	შტ.ფსალ	ხოლო ფსალმუნითა ამით „ძენო კაცთანო, ვიდრემდის გულფიცხელ ხართ? რად გიყუარს ამაოვებაჲ და ეძიებთ სიცრუვესა?
და	შტ.ფსალ	რამეთუ არიან ვიეთნიმე, რომელნი ბოროტთა საქმეთა თჳსთათჳს შეძრწუნებულ არიან სიკუდილისაგან და სასო-წარკუეთილ ქმნულ არიან აღდგომისათჳს.
და	შტ.მოქც	და თუ შენ ესრჱთ გეშინოდის მისა, ვითარცა მათ, მან ეგრჱთ მოგცეს ყოველი, რაჲცა სთხოვო მას, ოდეს რაჲ გინდეს მისგან.“
და	შტ.ქქ	რამეთუ ვითარცა სახედ ჭურჭერსა, რომელსა ნელსაცხებელი დგან, დაკრძალულ და დაბეჭდულ ვიდრე არნ,
და	შტ.ქქ	პირად-პირადად მრავალთა ზედა მიფენითა მით, რამეთუ დათხეულ შეურაცხ არს, ხოლო მიფენილი არა მოაკლდის ჭურჭერსაცა მას და აღავსებნ მახლობელთა მათ.
და	შტ.ქქ	ამისთჳს მოშურნე იქმნა ნეტარი იგი მოსჰ, თჳთ შურისმეძიებელ და ჴელმწიფე იქმნა ისრაჱლსა ზედა.
და	შტ.ქქ	და რაჲ-მე არს სახჱ იგი ღმრთისა მიერ ნეტარისა ამის დავითისთჳს, ვითარმედ „ვპოვე კაცი დავითი ძეთა შორის იესესთა, ნებად გულისა ჩემისა?“
და	შტ.ქქ	ამისთჳს ყრმათა ჭაპუკთა ქალწულთა შეგიყუარეს შენ და შეიმოსნეს“.
და	შტ.ქქ	და ვინ-მე არს მეუფჱ იგი, არამედ თავადი ქრისტე? ანუ რაჲ-მე არიან საუნჯენი იგი, არამედ სამეუფონი იგი?
და	შტ.ქქ	რამეთუ ქანქართაგან ვეცხლისათა მსგავს ოქროჲსაგან იქმნეს შენდა, რამეთუ გამსგავსებ შენ კაცთა მართალთა, რომელნი ვითარცა ოქროჲ გამოცდილ და განწმედილ არიან.
და	შტ.ქქ	ეგრეცა სახედ დამცირებულთა მიმართ მადლნი იგი აღორძნდებიან და ვითარცა შორის ეკალთა ქუეყანასა საქმეთა არა დაიშდვნიან.
და	შტ.ქქ	და ვიეთსა-მე იტყჳს სარკუმელს, არამედ წინაჲსწარმეტყუელთასა, რომელთა მიერ გამოდუღებულ სიტყუაჲ იგი მიმოდადებულ ამიერ?
და	შტ.ქქ	და რომელსა-მე ქალაქსა, არამედ ახალსა იერუსალჱმსა ჴორცთა მათ ქრისტესთა? „მპოვეს მე მცველთა მათ, რომელნი სცვიდეს ქალაქსა“.
და	შტ.ქქ	მუნქუესვე, ვითარცა დაიდგნეს ცხედარნი, ჴელი უპყრა ყრმასა მას და მისცემდა ქურივსა მას.
და	შტ.მოქც	და თანა-ჰყვანდა ალექსანდრეს მეფესა აზოჲ, ძჱ არიან-ქართლისა მეფისაჲ, და მას მიუბოძა მცხეთაჲ საჯდომად და საზღვარი დაუდვა მას ჰერეთი,
და	შტ.მოქც	ა~. და ესე იყო პირველი მეფჱ მცხეთას შინა აზოჲ, ძჱ არიან-ქართველთა მეფისაჲ, და მოკუდა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე განიფრთხვეთ და ნუ ხედავთ მათ, რომელნი ჭამასა შინა მრავალსა არიან და რომლისადა არა შეასმენს მათ გონებაჲ მათი და ვთქუათ, „რამეთუ ვითარცა სამე მშრომელნი არიან, ეგრეცა – არამშრომელნი“.
და	შტ.ქქ	ამისთჳს გულისხმისყოფილ, რამეთუ ყოველთა წინაჲსწარმეტყუელთა მიერ ღაღადებს და იტყჳს: „მომეახლენით მე“.
და	შტ.ქქ	ხოლო აწ სარკუმელთა მათ ვიეთსა-მე იტყჳს? მოვედ, წარმოდეგ, წინაჲსწარმეტყუელო, წამჱ და თქუ: „სარკუმელნი განეხუნეს ცათა შინაო“.
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	ორთავე ერთად შეყოფილთა ვითარცა ერთი გამოაჩინა, რაჲთა გულისხმა-ყონ მისთჳს სულიერადცა და ჴორციელად-ცა,
და	შტ.კრ. თქ.იპ.	წინაჲსწარმეტყუელებაჲ მის ზედა არნ, რომელი ყოფადთა საქმეთათჳს წინაჲსწარმეტყუელებნ და არა ყოფილთათჳს.
და	შტ.კრ.უთ.	ამისთჳსცა მიამსგავსა ომეროს რიცხჳ იგი კ~ბ-თაჲ მათ წიგნთაჲ ებრაელთაჲ კ~დ-სა მას ასოსა გამოსახულსა და აღრაცხილსა.
და	შტ.კრ.უთ.	ივსტჳნა – თ~ წელ; ტიბერის – კ~ა წელ; მავრიკ – ი~დ წელ; ფოკა – ჱ~ წელ; ჰერაკლჱ – ლ~ა წელ; კონსტანტინჱ და კოსტანტიანოს – ი~დ წელ; კოსტანდინ – კ~ჱ წელ;
და	შტ.კრ.უთ.	ესე მუჴლნი ებრაელთა შორის კ~ზ რაჲმე არიან, ხოლო კ~ბ აღირაცხებიან, რამეთუ ხუთნი იგი ასონი მათ შორის ორკეც არიან: ქაფ მრჩობლ არს, მემ და ნონ და ფჱ და წადჱ.
და	შკ.თგნე.	ხოლო კაცი ოდენ მარტოჲ ამათ ყოველთა შორის დაკლებულ არს, რამეთუ სიმალესა თანა არს გჳან და უმცირჱს გუამითა.
და	შკ.თგნე.	და რამეთუ უჴორცოჲ შეუპყრობელ არს გუამთაგან გარეშჱთცა.
და	შკ.თგნე.	რომელნი თუალით-მხილველ იყვნეს სიტყჳსა მის ხოლო ჩუენ მსგავსად ძალისა ჩუენისა მიმსგავსებით და მიგუვებით ვთქუათ,
და	შკ.თგნე.	ვითარმედ კაცი შეიქმნა ხატად ღმრთისა, არამედ მოელოდენ იგი განქარვებასა ამისსა ყოვლითურთ და მოელოდენ ცხორებასა მას,
და	შკ.თგნე.	ვითარცა-სახედ რაჟამს არნ ვინმე კაცი ქუეყანის-მოქმედი და უთხრობნ სხუასა ვისმე,
და	შკ.თგნე.	და არა სიკურივე იგი, რომელ არს მას შინა, მიმღებელი არს გრძნობისაჲ?
და	შკ.თგნე.	ამისთჳს შეირინეს ძუალნი ესე მაგარნი და ჴმელნი
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შვილნო ჩემნო, ყოველი სიქადული თქუენი იყავნ, რაჲთა სრულ-ჰყოთ შრომაჲ თქუენი და ცოცხალ ყოვლისაგან შეგინებისა ვიდრე დღედმდე სარჩელისა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შეიკრძალენით მარხვაჲ, რამეთუ კეთილ არს, და ლოცვაჲ, უკუეთუ დავიმარხოთ იგი და, თუ დავყვნეთ ყოველნი ჟამნი ჩ~ნი მარხვასა შინა, არცა შჭამდე, არცა სუმიდე მრავალ დღე და იპოვოს შური შენ თანა ძმისა მიმართ შენისა, გინა შეელალო და არა დაუმდაბლო მას თავი შენი,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲთა იყოს მშჳდობაჲ შორის თქუენსა, ცუდად არიან მარხვანი თქუენნი და ლოცვანი და შრომანი, რამეთუ არა ჰქონან სათნოებანი და არიან ვითარცა ხჱ, რომელსა არა აქუნ ფურცელი გინა ნაყოფი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე გიცნობიეს ძალი მისი, შეიკრძალეთ იგი და ნუ გაუტევებთ მას, რამეთუ ესე შეიმოსა ქრისტემან, ვიდრემდის დაჴსნა ყოველივე ძალი მტერისაჲ,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ დაიმდაბლა თავი თჳსი და შეისხნა ჴორცნი სიკუდილისანი და იქმნა მორჩილ ვიდრე სიკუდილდმდე, ვიდრემდის დაჴსნა სალმობანი ჯოჯოხეთისანი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ისწრაფდით კაცად-კაცადი თქუენი, მო-რაჲ-ვიდოდის წმიდასა შესაწირავსა, რაჲთა ცოცხალ იყოს ყოვლისაგან სალმობისა გულისა მოყუსისა მიმართ, რაჲთა უხაროდის ანგელოზსა მას, რომელი მოგცემდეს ჴორცსა და სისხლსა ქრისტჱსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იყავნ შიში უფლისაჲ მარადის თქუენ შორის და შეშჭამდინ გულთა თქუენთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შვილნო ჩემნო, უკუეთუ მიგცნე მცნებანი ესე თქუენ, და უზრუნველ იქმნეთ ამათგან, სიტყუაჲ მისცეთ საქმისა მათისათჳს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მე თუ დავმალო და არა გითხრა თქუენ ბრალი, სიტყუაჲ მივსცე.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იყვენით უკუე სიწრფოებით, შვილნო ჩემნო, და ნუმცა რაჲ გაქუნ სიბოროტჱ გულთა შინა თქუენთა, არამედ უფროჲსღა იყვენით უმანკო, რაჲთა განსუენებულად აღხჳდეთ ზეცად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დაიცვენით გულნი თქუენნი და წმიდა იყვნენ ყოვლისაგან გულისსიტყჳსა და ზრახვისა საეშმაკოჲსა, რამეთუ წერილ არს: „ყოველი საცოჲ დაიმარხენ პირმან შენმან“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და კუალად უყუარნ უფალსა წრფელნი გულითა და სათნო მისა არიან ყოველნი უბიწონი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მერმე თჳთ უფალი იტყჳს: „ნეტარ იყვნენ წმიდანი გულითა, რამეთუ მათ ღმერთი იხილონ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შურებოდეთ უკუე მარადის დაცვად გულთა თქუენთა ყოვლითა სიწმიდითა და ყოვლადვე ნუ ვის შეურაცხჰყოფთ გულთა შინა თქუენთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	გეჴსენენ ფარისეველისაჲ მის და მეზუერისაჲ და არა აღგიმაღლდეს გული თქუენი მოყუსისა მიმართ, ვითარცა თქუა უფალმან, ვითარმედ: „რომელმან აიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, იგი ამაღლდეს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დაიმდაბლენით თავნი თქუენნი მოყუსისა მიმართ და ნუცა ერთსა რას ზედა სიტყუა-უგებთ მათ და ნუცა ჰრისხავთ რას,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ უფროჲსად გიხაროდენ სრულ-ყოფაჲ იგი ძმისა თქუენისაჲ და მადლი იგი, რომელი მოეღოს და სულნი თქუენნი მისცენით მათთჳს და სწყალობდით ურთიერთარს სიყუარულითა სრულითა, რაჲთა ესრჱთ აღმოფხურათ ყოველი ძირი მტერისაჲ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და უფალსა იესუს უხაროდის და დაემკჳდროს თქუენ შორის და იხარებდეს თქუენდა მიმართ და მან გასწაოს, რაჲ-იგი ღირდეს ყოველსა შინა საქმესა და გიჩუენებდეს თქუენ ნებასა თჳსსა ყოველსა შინა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუმცა ცუდად არიან სიტყუანი ჩემნი თქუენდა მომართ და არად შეჰრაცხნეთ იგინი და ნუმცა ნამეტნავი სიტყუათა ჩემთაჲ სიმაძღრე გექმნების თქუენ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ მიაქციოთ ამათ მცნებათაგან, მე უბრალო ვიყო და თავისუფალ, ხოლო თქუენ სიტყუაჲ მისცეთ მათთჳს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შვილნო ჩემნო, გაქუნდინ შიში ღმრთისაჲ მოუკლებელად თქუენ შორის და მოელოდეთ დღესა მას მოხედვისა თქუენისასა, რამეთუ მტერი თქუენი უკეთურ არს, მიმოვალს ვითარცა ლომი და ეძიებს შთანთქმად სულთა თქუენთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო ჩუენ, რამეთუ გჳცნობიეს ესე, გჳღირს, რაჲთა ვეკრძალნეთ თავთა თჳსთა და ნუმცა დაჴსნილ ვართ ჴელითა ჩუენითა, რამეთუ იგი გჳმზირის კართა სულისა ჩუენისათა და ვითარცა ძაღლი ისწრაფის,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲთამცა მისტაცა პური პირსა ჩუენსა, რამეთუ გარდაუცუამს მშჳლდსა თჳსა და ისრის ისართა მისთა მარადის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე განიფრთხვეთ და გაქუნდინ საჭურველი თქუენი მზად, რაჲთა არა ისარი მისი შევიდეს გულთა თქუენთა და მოგსრნეს თქუენ, რამეთუ მტერმან დასთესნის გულისსიტუანი თჳსნი მარადის ისართა თჳსთანი, რომელნი მოსრვენ სულთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ თქუენ უდებ იყვნეთ, მიიწიოს ისარი მისი გულთა თქუენთა და წყლას იგი, არამედ ისწრაფეთ და აღიღეთ მახჳლი იგი სულისაჲ და მოიკუეთეთ ნაცემი მისი და ადგილი ისრისაჲ მის, ვიდრე არღა განფენილ იყოს გესლი ყოველსა გუამსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ეკრძალებოდეთ თავთა თქუენთა და ნუ მიერჩით გულისსიტყუათა მისთა და ნუცა წარიწყმედთ სულთა თქუენთა მტერისა მის თქუენისაგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუ თავს-იდებთ მჴეცთასა მას, რაჲთა არა განგხეთქნენ თქუენ უკეთურებითა მათითა, ნუუკუე მოგიჴდენ თქუენ, ვითარცა მოყუარენი და მეგობარნი და ზაკუვით მოგწყჳდნენ თქუენ მტერობითა მით მათითა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ დადეგით მათა მიმართ მჴნედ, ვითარცა იგი მოღუაწენი რაჲ განეწყვნიან ზედამომავალთა მათ მტერთა და ესრიედ მათ ურიდად, ვიდრემდის სძლონ და განასხნენ იგინი საზღვრით მათით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და თქუენცა ტანჯეთ მძლავრი იგი და ბილწი, რომელი გამოგცდის თქუენ მარადის, ვითარცა-იგი გამოიცადის ოქროჲ ბრძმედსა შინა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და თუ წინააღუდგებით გულისსიტყუათა მისთა არა სმენად მათა, დაიმარხენით თავნი თქ~ნი შიშსა შინა ღმრთისასა და შეწევნაჲ მისი გარემოგადგეს თქუენ და გიჴსნეს თქუენ საფრჴეთაგან მტერისათა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იღუაწეთ უკუე, შვილნო ჩემნო, და ნუ ივლტით პირისაგან მტერთა თქუენთაჲსა, ნუცა გეშინინ და გეწყინებინ განსაცდელსა შინა მათსა, არამედ დაუთმობდით სულგრძელებით ყოველთა შინა განსაცდელთა მისთა, რომელნი მოიწევიან თქუენ ზედა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ წერილ არს: „ნეტარ არს კაცი, რომელმან დაუთმოს განსაცდელსა, რამეთუ გამოცდილ იქმნის და მოუღის გჳრგჳნი ცხორებისაჲ.“ არავინ ახოვანი მძლედ გამოჩნდის, უკუეთუ არა მარტომან ბრძოლა-სცის და არავინ გჳრგჳნოსან იქმნის თჳნიერად ძლევისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დაუთმეთ, ჵ, შვილნო ჩემნო, შრომათა შინა მტერისათა, რამეთუ უთქუამს უფალსა, ვითარმედ: „მოთმინებითა თქუენითა მოიპოვნეთ სულნი თქუენნი“ და მერმე იტყჳს: „რომელმან დაითმინოს, იგი სრულიად ცხოვნდეს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შეიკრძალეთ უკუე მოთმინებაჲ, რაჲთა თქუენცა გრქუას უფალმან, ვითარმედ: „რომელთა-იგი ჩემ თანა დაითმინენით განსაცდელნი, აღგითქუამ სასუფეველსა, ვითარცა აღმითქუა მამამან ჩემმან, რაჲთა შჭამდეთ და სუმიდეთ ტაბლასა ჩემსა ზედა მრავალსახესა ჭამადსა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ნუ ჰყოფთ უკუე ნებით ნებასა ზედა მრავლსა, არამედ ნებაჲ გულისა თქუენისაჲ ყავთ, ვითარცა ყო მოძღუარმან თქუენმან, რამეთუ არა შებრკოლდა იგი ყუედრებასა მას შინა პილატჱსა, არამედ სრულ-ყო ჯუარი თჳსი, ვიდრემდის დაჯდა მარჯუენით მამისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ამპარტავნებაჲ წარდევნეთ თქუენგან, რაჲთა არა შთაგქმნეს თქუენ და მიგცნეს ჴელთა მომსრველისა თქუენისათა და მიგიყვანნენ თქუენ ოჴერსა მას ქუეყანასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვიღუაწოთ ჩუენცა ღუაწლსა მას ჩუენსა, ვიდრემდის მომცეს ჩუენ ძლევაჲ და გჳრგჳნი შრომათა ჩუენთათჳს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ისწავეთ ყოფაჲ შრომათა თქუენთაჲ კრძალულებითა და სიწმიდით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	თავს-იდებდით განსაცდელთა მათ მტერისათა და ჰმადლობდით უფალსა ყოველთა შინა შრომათა თქუენთა სასოებისა მისთჳს, რომელი განმზადებულ არს ცათა შინა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ შეუჴდის ეშმაკი ვიეთმე და შთაუგდის მათ შეურაცხებაჲ მონათა ღმრთისათაჲ და სიძულილი მათი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ესე ყვის, რაჲთა მოეწყინოს და დაბრკოლდენ ღუაწლსა მას შინა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ვერ ცნის უკეთურმან მან, რამეთუ ამით სახითა სძლონ მას, რომელი ასწავა მოძღუარმან მან მათმან ძლევად მისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო უკუეთუ და ვითარ თმინონ გინებაჲ იგი და სირცხჳლი და სიძულილი სიხარულით და არა სულმოკლე იქმნენ, მოიხუნენ ორნი გჳრგჳნი ერთსა მას შინა ღუაწლსა და უნდა, რაჲთამცა დააკლო ერთი გჳრგჳნი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შეიკრძალენით თავნი თქუენნი, რამეთუ ჟამი აღსასრულისაჲ არს და დღჱ მოახლებულ არს და კაცნი განმრავლებულ არიან სიბოროტითა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო თქუენ, შვილნო ჩემნო, იღუაწეთ და მოიგეთ გული სახიერი და წრფელი, რამეთუ წერილ არს წინაწარმეტყუელისა მიერ: „განიწმიდე, ისრაჱლ, გული შენი, რაჲთა განიკურნო“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და კუალად წერილ არს მათთჳს, რომელნი დადგრომილ არიან ძჳრისჴსენებასა ზედა, „რამეთუ არავის ეგევითარსა ჴელეწიფების ხილვად ღმრთისა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვიღუაწოთ უკუე, შვილნო, და განვიშოროთ ჩუენგან ყოველი ზრუნვაჲ და ძჳრისჴსენებაჲ და ვიყვნეთ უმანკო და შეუნდობდეთ თავთა თჳსთა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვითარცა მცნებაჲ მოგჳღებიეს, რაჲთა, ველტოდით ყოველსა სიბოროტესა და ყოველსა ზაკუვასა უკეთურებისასა, რაჲთა არა უცხო-გუქმნეს ჩუენ ღმრთისაგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვისწრაფოთ, შვილნო, და მიუტევებდეთ ყოველთა გულითა და გუაჴსონანმცა თანანადებნი ჩუენნი,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ მრავალ არიან, ხოლო რომელთა-იგი ჩუენ მიუტევებთ, მცირედ არიან ფრიად და მის ფრიად მცირისათჳს, რომელ შეუნდობთ მოყუასთა, მოგუეტევებიან ჩუენ ყოველნი თანანადებნი ჩ~ნი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მცირესა მას ბრალსა ვიჴსენებდით მოყუსისასა და ჩუენ ვითხოვდით მოტევებასა ყოველთა თანანადებთა ჩუენთასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მიუტევებდით კეთილად და ჭეშმარიტად ყოვლითა გულითა, რაჲთა ღმერთმანცა ეგრევე ყოს ჩუენდა მოტევებაჲ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუმცა გჳპყრიეს ჩუენ სიბოროტჱ იგი დამალული გულთა შინა ჩუენთა და პირითა ვიტყჳთ: „მოგიტევეთ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუუკუე უკეთურებამან უცხო-გქმნეს თქუენ ღმრთისაგან და დაგაკლოს თქუენ ნაშრომი თქუენი გულფიცხელობისა თქუენისაგან, რამეთუ ამიერითგანვე განჩინებაჲ მოცემულ არს ამის საქმისათჳს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შეუნდობდით ყოვლითა გულითა და ნუმცა უტეობით ბრალობასა გულთა შინა თქუენთა მოყუსისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და კუალად: „რომელი ჰგონებდეს დგომასა, ეკრძალენ, ნუუკუე დაეცეს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოვიღოთ წამალი ესე პირველ ჩუენდა დასნეულებამდე და ვიქმნეთ სახიერ მოყუსისა მიმართ ჟამსა განსაცდელისა მისისა, რაჲთა ჩუენცა გუექმნეს ღმერთი სახიერ ჟამსა განსაცდელისა ჩუენისასა, რამეთუ ყოველნივე დავეცემით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უმრწემესი დაემორჩილენით უხუცესთა თქუენთა თჳნიერად დრტჳნვისა და სულმოკლებისა, იქცეოდეთ მორჩილებით და სიმდაბლით და ერჩდით მათ შიშითა ღმრთისაჲთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იტყოდეთ გულთა შინა თქუენთა, ვითარმედ: უფალსა ვერჩით და არა კაცსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მოხუცებულნი მწყსიანმცა უმრწემესთა თჳნიერ რისხვისა, რამეთუ სიყუარული არა განრისხნის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ესე უწყოდეთ, რამეთუ მაცხოვარმან ჩუენმან არა სძლო მჴდომსა მას სიმაღლითა ღმრთეებისა თჳსისაჲთა, არამედ დაიმდაბლა თავი თჳსი და დაიმცირა ვიდრემდის სძლო მძლავრსა მას და ამპარტავანსა, რაჲთა ჩუენ გუასწაოს, რამეთუ ესე არს სახჱ ძლევისაჲ, რომლითა ვსძლოთ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შეუდეგით უკუე სიმდაბლესა მას მოძღურისა თქუენისასა, რაჲთა მანცა მასწაოს ჩუენ ძლევაჲ და მის მიერ ვსძლოთ წინამბრძოლსა მას ჩუენსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოიჴსენე, რამეთუ შენცა გაქუს ბრალი და ნუმცა გაჴსოვს იგი გულსა შენსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ჩუენ არა გჳნებნ, თუმცა რაჲ ვინ თქუა ჩუენთჳს, არცა ჩუენ გჳღირს მოყუსისათჳს მოყუსისა თანა სიტყუად, არამედ ეძიებდით უფროჲსღა სიმდაბლესა ურთიერთარს და ზრახევდით მას შინა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ყოველი სიტყუაჲ ბოროტი, რომელი გესმეს თქუენ ადგილსა, ნუ უთხრობთ მას მოყუასსა, რაჲთა არა დაამჴობდეთ თავთა თჳსთა, ურთიერთარს რაჲ იტყოდით, რამეთუ დამჴობა არს მეტყუელისაცა და მსმენელისაცა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ოდეს გინდეს ვიდრემე მისლვის, მივიდოდე შიშითა ღმრთისაჲთა და გაქუნდინ იგი თავადი დაუბრკოლებელად ყოველსა ადგილსა, ვიდრეცა ხჳდოდით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ნუ აღჰყოფთ პირთა თქუენთა წინაშე კაცთა და თუალითა დამართ ხედევდით, ხოლო გულითა ცად მიმართ ხედევდით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იყვენით უკუე ვითარცა პირუტყნი წინაშე კაცთა და ვითარცა პირმეტყუელნი წინაშე ღმრთისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შეამკვენით თავნი თჳსნი ყოვლითა სწავლულებითა ღმრთისმეცნიერებისაჲთა და იქცეოდეთ ყოვლითა აღშჱნებითა, ვითარცა-იგი შეჰგავს მონაზონთა, უკჳრდინ თქუენი ჟამსა მას სიყმილისასა და ადიდებდინ მამასა თქუენსა ზეცათასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ღუაწლი, რომელი მოიღუაწა მაცხოვარმან ჩუენმან, ვიდრემდის სძლო მტერსა, არს მარხვაჲ – ესე პირველი ღუაწლი, რომელი გჳჩუენა ჩუენ მაცხოვარმან ჩუენმან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვიწუართებოდით ჩუენ ღუაწლსა მას, რომელი გჳჩუენა, ესე იგი არს, მარხვასა და ლოცვასა, ვითარცა უთქუამს ეშმაკთათჳს, ვითარმედ: „არა რაჲთ განვლენან, გარნა მარხვითა და ლოცვითა, რამეთუ ფარულად გუბრძვანან და დასთქმენ სულთა ჩუენთა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვიცი, საყუარელნო, რამეთუ იცით ღუაწლი იგი მარხვისაჲ, არამედ გამცნებ თქუენ, რაჲთა უმრავლჱსი ჰყოთ და უმრავლჱსიცა სასყიდელი მოიღოთ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ, შვილნო ჩემნო, შევიკრძალოთ ღუაწლი იგი მარადის და ნუ ჰგონებთ, ვითარმედ მარხვამან ამან ორმეოცთა დღეთამან შეგიყვანნეს თქუენ სასუფეველსა ღმრთისასა, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: „რომელმან დაითმინოს, იგი სრულიად ცხოვნდეს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუმცა ხართ, ვითარცა-იგი ვინმე ერისაგანნი, რომელთა მოუღებიეს პატივი მჴედრობისა მათისაჲ, და არა სცვედ ადგილსა მას საბრძოლისასა, სადა-იგი დადგინებულ იყვნეს ცვად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ მოვიდეს მეუფჱ იგი და პოვნეს იგინი, რამეთუ არა სცვედ, არა ერიდოს, არამედ წარწყმიდნეს იგინი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და თქუენცა იმარხევდით, რავდენი გამცნო თქუენ მეუფემან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და, ვინ უწყის, აცნ მცირჱ ჴურელი და მან არა უწყინ და შემდგომად რავდენისამე ჟამისა მოვიდის უბადრუკი იგი ხილვად მისა და პოვის, რამეთუ განჴდა თაფლი იგი და მან ვერ ცნა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დაიმარხენით თავნი თჳსნი. ნუუკუე თქუენცა წარსწყმიდნეთ შრომანი თქუენნი და ვერ აგრძნეთ, არამედ უფროჲსღა დაიცვენით თავნი თჳსნი კრძალულად ზაკუვისაგან მტერთა თქუენთაჲსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ვისმე შეუძლონ, არა ერიდნენ ყოვლადვე, რამეთუ განრისხებულ არიან ჩუენ ზედა, მარადის ეძიებენ მიზეზსა ჩუენთჳს და ოდეს ჩუენ უდებ ვიქმნით, მაშინ იგინი სწრაფით და სრბით მოისწრაფიედ ჩუენ ზედა და დამთრგუნვედ ჩუენ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ოდეს კუალად ესმის ჩუენი, ძჳრსა რაჲ ვიტყოდით ურთიერთარს, გინა ამპარტავნობდით, ჴელმწიფობედ ჩუენ ზედა და იქადიედ და იტყჳედ: „აჰა ესერა, წარვწყმიდენით შრომანი მათნი“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუმცა უკუე უხარის ჩუენ ზედა მტერთა ჩუენთა და ნუცამცა მხიარულ არს გული მოძულეთა ჩუენთაჲ ჩუენ ზედა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შვილნო ჩემნო, შეიკრძალეთ სინანული სრულიად და ნუ განაგდებთ მას საყოფელთაგან თქუენთა და ნუცა შეუდგთ უდებებასა თქუენსა და დაივიწყებთ სიტკბოებასა მას სინანულისასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუცა დაუტევებთ მას გარეშე კართა თქუენთა, რომელი დგას და ჰრეკს, ვითარმცა არა განუღეთ მას, რამეთუ მან შთაგისხნა წიაღთა თჳსთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუუკუე წარხჳდეთ და ჰპოვოთ ჭამაჲ და სუმაჲ და დავიწყოთ იგი?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და თუ გამოხჳდეთ შრომათა მათგან სინანულისათა და ვერ გეძლოს მარხვად მარტჳლიაჲსა დღეთა, განადიდე მღჳძარებაჲ, წიგნსა იკითხევდით გულსმოდგინეთ, კანონსა მას თქუენსა ტკბილად აღასრულებდით და ჟამისწირვასა ჰგებდით კეთილად შიშით და ძწოლით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	გეშინოდენ ანგელოზთა მათგან, რომელნი თქუენსა წინა მისწრობილ იყვნენ ეკლესიად, რაჲთა არა უდებ იქმნეთ, გეშინოდენ მიქაელისგან, რომელი დგას და ხედავს, ვინ არს, რომელი პირველად შემოვალს, ანუ ვინა, რომელსა უდებ-უყოფია.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მიუსწრვეთ უკუე ეკლესიად, რაჲთა განწმიდნენ გულნი თქუენნი ლოცვითა მით და გალობითა და საკითხავითა კანონისა მისებრ მოციქულთაჲსა პირველ მოღებადმდე თქუენდა ცხორებისა მის, რამეთუ იგი არს, რომელი განასხამს ყოველთა მათ ძალთა ბნელისათა სულისაგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოუჴედით უკუე გულს-მოდგინედ, რაჲთა მოიღოთ ჴორცი და სისხლი ქრისტჱსი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუმცა რაჲ გაქუს ბიწი გულთა შინა თქუენთა, რამეთუ იგი არს, რომელი განასხამს ძალთა მათ უკეთურთა და დამიცავს ჩუენ მტერისაგან, ვითარცა წერილ არს,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვითარმედ: „უკუეთუ სისხლი იგი ზუარაკთაჲ და ვაცთაჲ და ნაცარი იგი დიაკეულთაჲ, შეგინებულთა მათ განსწმედს მსგავსად ჴორცთა მათ განწმედისათა, რავდენ უფროს ჴორცი ქრისტესი, რომელმან სულითა წმიდითა თავი თჳსი შეწირა უბიწოდ,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	განწმიდნეს გონებანიცა ჩუენნი მკუდართაგან საქმეთა მსახურებად ღმრთისა ცხოველისა და ჭეშმარიტისა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და უფალმან ჩუენმან თქუა: „რომელი ჭამდეს ჴორცსა ჩემსა, იგი ჩემ თანა ჰგიეს და მე მის თანა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მერმე იტყჳს: „მე ცხოველ ვარ მამისა მიერ და, რომელი მჭამდეს მე, იგიცა ცხოველ იყოს ჩემ მიერ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუეთუ ვინმე უდებ იქმნეს და დაადგრეს გარეშე ამისა, უკეთურებაჲ განმრავლდეს მის შორის და ძალნი იგი ბნელისანი ეუფლნენ მას.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და რომელი უცხო არს მათგან, არა აქუს ცხორებაჲ, არამედ ყოველნი შრომანი მისნი ცალიერ არიან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ განჴადა იგი თავისა თჳსისაგან და უცხო იქმნა საუკუნოჲსა მისგან ცხორებისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შიშით და ძრწოლით, რაჲთა განმკურნეს ჩუენ ყოვლისაგან სალმობისა და ყოვლისაგან შიშისა მტერისაჲსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იყვენით უკუე ფრთხილ სულითა და სავსე ნაყოფითა, რაჲთა მიხჳდეთ ღმრთისა კადნიერად და არა გაქუნდეს ცოდვაჲ გამოჩინებასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და ძალი აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მომატყუებელ იქმნის ორთა გჳრგჳნთა განსაცდელთა მათ მიერ, რომელ მოაწინის მათ ზედა, რამეთუ მცირედ ღათუ დაშურიან, არამედ მოიხუნიან დიდნი და მოუკლებელნი ნიჭნი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მშჳდობაჲ თქუენდა, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, გაკურთხევ თქუენ სიხარულითა სულისაჲთა და ვილოცავ ცრემლით თქუენთჳს, რომელნი-ეგე ხართ ნაყოფნი ვენაჴისა ჩემისანი,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲთა მიიხუნეთ მცნებანი ესე ჩემნი და გულისჴმა-ყოთ სავსებაჲ იგი სულთა თქუენთაჲ და ნაკლულევანებაჲ, რომელი დასაბრკოლებელ არიან თქუენდა ნაყოფთა მიმართ სულისათა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რომელნი აღიღებენ სიწრფოებასა თქუენსა და დაჰნერგვენ სიბოროტესა ადგილსა მისსა, რომელნი წარსდევნიან სიმდაბლესა და დაჰნერგვენ ამპარტავანებასა ადგილსა მისსა, რომელნი წარიოტებენ ნაყოფთა მათ სიწმიდისათა და დაჰნერგვენ გულთა შინა თქუენთა ნაყოფთა მათ შემაგინებელთა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რომელნი წარსდევნიან სიყუარულსა და შემოგითესვენ შურსა და სიძულილსა, რომელნი წარსდევნიან სარწმუნოებასა სულთაგან თქუენთა და დაჰნერგვენ ურწმუნოებასა ადგილსა მისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მე მზა ვარ მსახურებად თქუენდა, საიდუმლოთა მათგან, რომელნი მაუწყნა მე სულმან წმიდამან, რაჲთა მეცა გაუწყო თქუენ, და რაჲთა გიჩუენო თქუენ ყოველივე იგი სრულებაჲ სულთა თქუენთაჲ,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რომელი აღავსებს მას მხიარულებითა და წარსდევნის ყოველთა ძალთა მათ მტერისათა მისგან და განაახლებს მას სულითა და დაჰნერგავს სარწმუნოებასა ადგილსა მისსა და განსწმედს ყოველსავე მას გულისსიტყუასა შემაგინებელსა
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და განჰჴდის ურწმუნოებასა და დაჰნერგს ნაყოფთა მათ სიწმიდისათა ადგილსა მისსა და აღიღებს შურსა და სიძულილსა და დაჰნერგავს სიყუარულსა ადგილსა მისსა, რომელი წარიოტებს სიმყრალესა მას ძჳრისმეტყუელებისასა და დაჰნერგავს მშჳდობასა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვითარცა სულსა სულნელებისასა სულთა შინა თქუენთა, რომელი აღიღებს არმურსა მას ამპარტავანებისასა და განათლებს ბრწყინვალებითა მით სიმდაბლისაჲთა გულთა თქუენთა, რომელი აღსძუარცუავს ნისლსა მას გულისწყრომისასა
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და განათლებს სიმდაბლითა ყოველთა ასოთა თქუენთა, რომელი გყოფს თქუენ სამკჳდრებელად ღმრთისა და განანათლებს სულითა წმიდითა გულთა თქუენთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	თითოეული მათი შესწირავს გალობასა თჳსა სიძისა მის, რაჲთა იყოს საყოფელი თქუენი ადგილ მგალობელთა ქალწულთა და ადგილ კურთხევისა ანგელოზთა მათგან, რომელნი მოელიან თაყუანისცემად უფლისა თქუენისა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვითარცა თავადმან თქუა: „უკუეთუ ვინმე დაიმარხნეს მცნებანი ჩემნი, მე და მამამან ჩემმან სადგური მის თანა ვყოთ“, რამეთუ ათორმეტნი ესე სათნოებანი მას შინა დამკჳდრებულ არიან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე იღუწიდით, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, და მოიპოვენით თავისა თქუენისა სათნოებანი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ესე შეიკრძალეთ სიტკბოებაჲ იგი სულისაჲ და ნუ განუტევებთ მას.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ოდეს-იგი მოიწიოს თქუენ ზედა ჭირი განსლვასა მას სულთა თქუენთასა, რაჲთა ბეჭედმან მან განგანათლნეს თქუენ და სიყუარული იგი გიძღოდის თქუენ ყოველსა მას გზასა, ვიდრემდის მიემთხჳვნეთ უშიშად და შეუძრწუნებლად თჳნიერ ბოროტის-ყოფისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ რაჟამს გამოვიდოდიან ძალნი იგი ბნელისანი შემთხუევად თქუენდა და იხილონ სასწაული იგი ბეჭდისაჲ მოწაფეთა იესუსთაჲ თქუენ ზედა, ივლტოდიან თქუენგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და რაჟამს იხილოს ურწმუნოებაჲ, მო-რაჲ-ვიდოდის თქუენდა მომართ, შეჰრისხნეს და ჰრქუას: „ივლტოდე სირცხჳლეული, რამეთუ სარწმუნოებამან გისწრო და განანათლნა შვილნი ჩემნი“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ კუალად ამპარტავანებაჲ მოვიდეს და გაშინებდეს თქუენ, სიყუარულმან დაწუას იგი და ჰრქუას მას: „წარვედ ადგილით შენით, რამეთუ სიმდაბლემან გისწრო და შევიდა ჩემთა ამათ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ რისხვაჲ მოვიდეს შემთხუევად თქუენდა და უნდეს შეძრწუნებაჲ, სიყუარულმან წარიოტოს იგი და ჰრქუას მას: „განეშორე ჩემგან, რამეთუ სიმდაბლემან გისწრო და მიიზიდნა იგინი განსასუენებელსა თჳსსა.“
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ გამოვიდეს ძჳრისმეტყუელებაჲ და უნდეს დათესვად სიმყრალჱ თჳსი თქუენ შორის, სიყუარულმან შეწუას იგი და ჰრქუას მას: „განეყენე შვილთა ჩემთა, რამეთუ მშჳდობამან გჳრგჳნოსან-ყვნა იგინი და წარიყვანნა ქალაქსა მას განსასუენებელსა თჳსსა ძეთა თანა ღმრთისათა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ყოველნი ესე სათნოებანი თანაგივიდოდიან თქუენ, რაჲთა არავისგან გეშინოდის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და წინა გიძღოდიან თქუენ კადნიერებითა დიდებისა მათისაჲთა კეთილსა მას მის ქალაქისა და წინაჲთვე განგეხუნენ თქუენ ბჭენი და გიძღოდიან თქუენ სიხარულით და ჰჭამდეთ და სუმიდეთ ტაბლასა ზედა უფლისასა სასუფეველსა მისსა, და განისუენებდეთ კეთილად შრომათა თქუენთათჳს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არა ვითარ-ესე აწ უკუეთუ განისუენით მცირედ შრომათა მათგან მარხვისა თქუენისათა და კუალად მიიქცით შრომასავე მას მარხვისასა და ეგრევემცა მუნ იყო,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ უკუეთუ მიიწინნეთ დღესა მას, მიერითგან განსუენებაჲ საუკუნოჲ არს და არღარა აქუს შრომაჲ მოსალოდებელი მისა შემდგომად, რამეთუ არღარა არს მიერითგან სალმობაჲ, არცა ჭირი, არამედ სიხარული და მხიარულებაჲ განუქარვებელი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ მრავალნი არიან მძლავრნი გზასა ზედა და ვერ შესაძლებელ არს წარსლვაჲ გზასა მას ქალაქისასა, არა თუ თანაგივიდოდის თქუენ სიყუარული, რაჲთა არა შეიპყრნეთ გზასა ზედა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	გკითხვიდენ თქუენ და გრქუან: „სადა არს დაფარული იგი სასწაული ქრისტჱსი?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ მომცა ჩუენ სასწაული თჳსისა მის ბეჭდისაჲ და მამცნო ჩუენ: რომელსა ზედა არა იხილოთ ესე სასწაული, ნუ შეუტევებთ მას შემოსლვად“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოიგეთ თავისა თქუენისა უკუე, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, სასწაული ესე, რაჲთა სიყუარულმან დაჰბეჭდოს თავით თჳსით სულთა შინა თქუენთა და განანათლნეს ყოველნი ასონი თქ~ნი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ყოველნი იგი ძალნი ბნელისანი გარე-მოგადგენ თქუენ და იპოვნეთ თქუენ უბადრუკებასა შინა შორის მათსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუ ხოლომცა ისმენთ სიყუარულისათჳს და გებაძვების სახელი მისი და საქმეთა მისთა ევლტით, რამეთუ ყოველთა სათნოებათაჲ შუენიერ არს სახელები მათი და ტკბილ არიან სახითა მათითა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ ყოვლად საძიებელ არს, რაჲთა სრულ-ვინმე-ყვნეს საქმენი მისნი და გამოეძიებდით ძირსა მას ურთიერთას, რაჲთა აღასრულებდეთ მას თჳნიერად ორგულებისა, გარნა ჰგიეს ხოლომცა სასწაული ბეჭდისაჲ მის დაბეჭდულისაჲ გულთა შინა თქუენთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იყვენით უკუე ყოვლისა მეძიებელ და სახლეულ ქრისტჱსა სიყუარულითა, რაჲთა ყოველთა გიცნოდიან სასწაულითა მით სიყუარულისაჲთა, რომელი გაქუნდეს ურთიერთარს გულითა განმარტებულითა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ არა არს ორგულებაჲ სიყუარულსა შინა, არცა გულარძნილებაჲ, და შორს არს იგი ყოვლისაგან გულარძნილებისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ, აჰა ესერა, წინაჲსწარვე თქუა სიძემან მისმან დასასრული მისი, ვითარმედ: რომელსა აქუნდეს იგი და დადვას თავი თჳსი მოყუსისა თჳსისათჳს და მოკუდეს ძმისა თჳსისათჳს, რომელსა მოეპოვოს იგი,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	პატივ-სცემნ მოყუასსა თჳსსა უფროჲს თავისა თჳსისა და თავი თჳსი შეურაცხ-უყოფიედ და არარად შერაცხის ბოროტი მოყუსისა და არცა განრისხნის მისა მიმართ, არცა ძჳრსა იჴსენებნ გინებასა ზედა მოყუსისასა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ შეურაცხ-ყვის თავი თჳსი და ადიდებნ მოყუასსა თჳსსა უფროჲს თავისა თჳსისა განმარტებულითა გულითა, რამეთუ არა არს ზაკუვა სიყუარულსა შინა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ განაგდოს იგი, ვიდრემდის გამოცხადნეს სიხენეშჱ შინაჲ და ორგულებაჲ შენი და საკჳრველ იქმნის სიყუარული დიდებითა თჳსითა და საქმენი მისნი ჭეშმარიტნი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მომცა ჩუენ იგი აღთქუმისა წილ და დაამტკიცა იგი სიკუდილითა მით თჳსითა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვყოთ ჩუენცა მსგავსად ძალისა ჩუენისა, ჰე, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, შეუდგეთ მოძღუარსა მას ჩუენსა და ვისწავნეთ საქმენი მისნი, რამეთუ თქუა, ვითარმედ: განმტკიცებული იგი იყავნ, ვითარცა მოძღუარი თჳსი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ მოძღურით ხადით მას, შეუდეგით საქმეთა მისთა და ვერჩდეთ მცნებათა მისთა, რომელი მოგუცა ჩუენ, შიშით და ძწოლით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და უკუეთუ უფლით ჰხადით მას, ვიქმნეთ მორჩილ საქმეთა შინა მონებისა მისისათა და ვერჩდეთ ბრძანებათა უფლისა ჩუენისათა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და უკუეთუ ჰხადით მას მამით, აღუსრულებდით მას მორჩილებასა შვილებისასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ხედევდით შრომათა მაგათ, რომელთა ჰყოფთ, რამეთუ მიწევნულ ხართ სიკუდილდ უსუსურებითა მაგით ჴორცთა თქუენთაჲთა და უძლურებითა და მყრალობითა პირთა თქუენთაჲთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და თუ მოიწინენთ ამათ მცნებათა მცირეთა, რომელნი ცოცხალ არიან, ყოვლისაგან სალმობისა გულისა და მწუხარებისა უზრუნველ ვიქმნეთ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ო, კაცო, რაჲსათჳს შენთა ბრალთა დასხამ ზურგით კერძო შენსა და ძმისა შენისათა წარმოიხუამ წინაშე პირსა შენსა?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲსა დასჯი სხჳსა მონასა? გეჴსენედ, რამეთუ შენცა მისთანაჲ მონაჲ ხარ და თუ ინებოს უფალმან სიტყჳს-ყოფაჲ შენ თანა ცოდვათათჳს, ვერ უძლო წინა დადგომად მისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა მაკარის ებისტოლჱ პირველი
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მშჳდობაჲ თქუენდა ჩემ მიერ, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, გიკითხავ თქუენ, სასურველნო და საყუარელნო სულისა ჩემისანო.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შვილნო ჩემნო, დიდ არს დიდებაჲ იგი წმიდათაჲ და ჩუენცა გუშურდინ იგი და მათ თანა მათ საქმეთა გამოვეძიებდეთ და შრომათა მათთა გამოვიკულევდეთ,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ უპოვარებასა და უცხოებასა შინა იყვნეს, ვითარცა შეცთომილნი და იქცეოდეს უდაბნოთა ქუეყანასა ზედა, რამეთუ ნანდჳლვე უცხო და მშიერ და წყურიელ იყვნეს და ჭირვეულ ქუეყანასა ზედა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ამათ მოიღეს ესე დიდებაჲ, ვითარცა უთქუამს ნეტარსა პავლეს: „ჩინებითა მით, რომლითა ვიჩინენით ჩუენ (ვითარმედ არა მრავალნი აზნაურ არიანა ჴორციელად?), არამედ გლახაკნი იგი რაჲმე ამის სოფლისანი და შეურაცხნი გამოირჩინა ღმერთმან“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ვითარ მე ვხედავ, არა რაჲ არს სხუაჲ, გარნა, რამეთუ გულისმოდგინებაჲ იგი მათი წინა-უყვეს ღმერთსა, ამისთჳსცა დაიდგეს სუფევისა გჳრგჳნი, რაჲ-მე აქუნდა მათ, რომელი ჩუენ არა გუაქუს?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ გამოვეძიებდეთ მათსა მას ძალსა, რომელი ზეგარდამოჲსა მისგან მადლისა აქუნდა შემწედ, ვპოვნეთ გულსმოდგინებაჲ იგი მათი, რომელი აჩუენეს ღმრთისა მიმართ, რამეთუ დაუტევეს ყოველი ნებაჲ თჳსი უფლისათჳს და აღიღეს ჯუარი თჳსი უფლისათჳს და შეუდგეს მას.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უფროჲსღა, რამეთუ გუესმის უფლისა იგი თქუმული, ვითარმედ: „რომელი მოვიდოდის ჩემდა და არა მოიძულოს მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი, არა არს იგი ჩემდა ღირს“ და „რომელმან არა უვარ-ყოს ყოველი დიდებაჲ სოფლისაჲ, ვერ ძალ-უც ჩემდა მოწაფე ყოფად“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე, რაჟამს შე-რასმე-ზედა-ვწუხნეთ, მოვიჴსენოთ მის მდიდრისაჲ, რომელსა-იგი ჰრქუა უფალმან, რაჲთა დაუტეოს მან ყოველი და შეუდგეს მას.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ მათ შეიყუარეს ღმერთი უფროჲს ყოველთა მონაგებთა მათთა, ვითარცა-იგი აბრაჰამ შეიყუარა ღმერთი უფროჲს მხოლოდშობილისა მის ძისა მისისა, და სხუათა მათ წმიდათა კაცად-კაცადმან – ღუაწლსა ზედა თჳსსა, ხოლო წმიდათა მოწამეთა შეიყუარეს ღმერთი უფროჲს სულისაცა თჳსისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ჭირმან ანუ იწროებამან, დევნამან ანუ მახჳლმან...“ და შემდგომი ამათი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და აწცა, შვილნო ჩემნო, შევიყუაროთ ღმერთი უფროჲს ყოველთა მონაგებთა ჩუენთა, რაჲთა სანატრელ ვიპოვნეთ, ვითარცა-იგი წმიდანი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვიღუაწოთ და განვიშოროთ ყოველივე ნებაჲ ჩუენი, რომლითა შეპყრობილ არს კაცად-კაცადი ჩუენი მსგავსად განზრახვათა გონებისა ჩუენისათა, რამეთუ მრავალ არიან საფრჴენი ეშმაკისანი თჳთოეულისა ჩუენისანი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დააცადეთ და მოვსწყდეთ მცნებათათჳს ღმრთისათა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და კუალად სიტყუაჲ იგი უფლისა ჩუენისაჲ მოვიჴსენოთ, ვითარმედ: „რომელი მცირესა ზედა სარწმუნო იპოვა, იგი მრავალსაცა ზედა სარწმუნოჲ იყოს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ კუალად მნებავს, შვილნო ჩემნო, რაჲთა იყვნენ სულნი თქუენნი ტაძარ ღმრთისა მარადის და რაჲთა აჴსენებდეთ კეთილსა შინა მოყუასთა თქუენთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ გული, რომელი იჴსენებნ ძჳრსა და გულისსიტყუათა ბოროტთა ძმისა თჳსისათჳს, ვერსადა იქმნის იგი ღმრთისა სამკჳდრებელ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ შეიმოსეთ სიყუარული, რაჲთა იყვნეთ მისა სამკჳდრებელ, რამეთუ შემძლებელ არს წინააღდგომად და დაყენებად ბრძოლათა ეშმაკისათა სიყუარული და ეშინის ეშმაკსა მიახლებად, რამეთუ უვნებელ არს სიყუარული.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შვილნო ჩემნო, ეკრძალენით ძმათა თქუენთა და ყოვლადვე ნუ შეაწუხებთ მათ და ნუ ასმენთ ძჳრისსიტყუასა, რამეთუ ვითარცა ისარი წამლეანი განეწონის გულსა მისსა და სული იგი ნათელი დაუბნელდის, რამეთუ წერილ არს: „უკუეთუ ვიყუარობდეთ ურთიერთარს, ღმერთი ჩუენ შორის ჰგიეს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შეიკრძალეთ უკუე სიყუარული ურთიერთას და ეტყოდეთ თავთა თქუენთა სიტკბოებითა მით სიყუარულისაჲთა, რაჲთა მოიგოთ თავისა თქუენისა ყოველივე იგი წესი მონაზონებით ცხორებისაჲ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აღიძარცეთ საბურველი იგი ბნელისაჲ პირისაგან თქუენისა, რაჲთა ოდეს მოგიჴდეს თქუენ სალმობაჲ გულისაჲ, გულისჴმა-ჰყოთ სიმწარჱ იგი მტერისაჲ, რომელი არმურისსახედ დადგრომილ არს პირთა ზედა თქუენთა და არა გიტევებს თქუენ ხილვად სიტკბოებასა ძმისა თქუენისასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ ცანთ პატივი იგი მისი, რამეთუ ხატი ღმრთისაჲ არს კაცი და ტაძარი არს ღმრთისაჲ, ვითარცა-იგი, პავლე იტყჳს, ვითარმედ: „ტაძარნი ვართ ღმრთისა ცხოველისანი“, – ვითარცა თქუა ღმერთმან – „დავემკჳდრო მე მათ შორის“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე იყავნ ესე დამკჳდრებულ გულთა შინა თქუენთა, რაჲთა გეშინოდის და არა სთქუათ ბოროტი მოყუსისათჳს და არცა ავნოთ ძმასა თჳსა რომლითავე საქმითა, რაჲთა არა განარისხო ღმერთი, რომელი დამკჳდრებულ არს მას შინა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ ყოველი პატივი, რომლითა პატივ-სცეს კაცმან მოყუასსა თჳსა, ღმრთისა მიიწევის და ყოველი კეთილი, რომელი უყოს კაცმან მოყუასსა, ღმერთსა უყოფს, რამეთუ თავადი არს, რომელი იტყჳს: „რავდენი უყოთ ერთსა ამას მცირეთაგანსა, იგი მე მიყავთ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე მოდრიკენით გულნი თქუენნი ღმერთისა მიმართ მარადის და გეჴსენენ, რამეთუ თქუენ შორის არს და თქუენ შორის შეგეწევის, რაჲთა სრულ იყვნეთ კეთილითა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ თქუენ ხართ ნამუშაკევნი ჩემნი უფლისა მიერ, თქუენ ხართ ყანანი ჩემნი, უკუეთუ ნაყოფი გამოიღოთ, და ესრჱთ გულსა ჩემსა უხაროდის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იქცეოდეთ სიწრფოებით და იყავნ გული თქუენი წმიდა ყოველთა მიმართ კაცთა, რამეთუ ესე წამალი არს გულისსიტყუათათჳს საძაგელთა ეშმაკისათა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	განაშორე კაცთაგან თავი შენი და დაჯედ სენაკსა შინა და მოიპოვე მოთმინებაჲ და აღიკრძალენ ჴორცნი შენნი მარხვითა, მღჳძარებითა, გალობითა, სიმდაბლითა, მოწყალებითა, ცრემლითა დღე და ღამე.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ესენი დასწვენ და უჩინო იქმან, და განილევიან ჟამითი-ჟამად ყოველნი, რომელნი მოვლენან კაცსა ზედა მავნებელნი გულისსიტყუანი ეშმაკისანი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ნუ მოჰჴდი სიტყუასა მოყუასსა შენსა, რაჲთა არა შენცა სიტყუაჲ მიგჴადოს და გრქუას: „მონაო ბოროტო, ყოველი თანანადები შენი მიგიტევე შენ, რამეთუ მევედრე.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ამისთჳს დამძიმებულ ხართ, რამეთუ არა ხართ თქუენ სიყუარულსა ზედა, რამეთუ სიყუარულსა არა შურნ მოყუსისაჲ, არამედ უხარინ კეთილსა ზედა მისსა და დიდებულებასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო სხუაჲ არაჲ არს შემწე კაცისა, ცუდ და ტყუვილ და უძლურ არს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო ესე გულისსიტყჳთა და სმენითა მოიწევიან, რამეთუ სიყუარული სადა არა არს, მუნ ეშმაკნი კადნიერ იქმნებიან კაცსა ზედა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	გლოცავ თქუენ ძმანო, ევლტოდეთ ყოვლისაგან ძჳრისსიტყჳსა და ყოვლისაგან სიტყჳსა ბოროტისა, რამეთუ ესე არიან, რომელნი მოსრვენ სულთა თქუენთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუ დასჯით, რაჲთა არა დაისაჯნეთ, რამეთუ ჯერ-არს ჩუენდა ყოველთაჲ წარდგომაჲ წინაშე საყდართა ქრისტჱსთა და სიტყუაჲ მიცემად არს ყოველთათჳს სიტყუათა ჩუენთა და საქმეთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მიერითგან დაითქმინ უბადრუკი იგი სული ვითარცა ღელვათაგან,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვინ მოსცეს თავსა ჩემსა წყალი და თუალთა ჩემთა წყაროჲ ცრემლთაჲ?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო ოდეს ესმის სიტყუაჲ ბოროტი, ძმისაგან, გინა ძჳრისსიტყუაჲ, გინა ზრახვაჲ სიბილწისაჲ, დაბნელდის სული იგი და მიეღის მისგან მადლი იგი სიწმიდისაჲ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ გამოვრდომილ არნ იგი სიწმიდეს გულისსიტყუათაგან და მერმე აღუდგინის მას უწყალოჲ ბრძოლაჲ და განმწარებულნი, ვიდრემდის მოაკუდინიან იგი, ჵ, ბოროტისა მისგან სიტყჳსა, რომელი შეაცთუნებს მრავალთა, ვიდრემდის მოაკუდინის იგი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვიცით ბოროტი ესე სიტყუაჲ, ვივლტოდით მისგან და ნუმცა ვისმენთ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვინ არს ბრძენი, რომელიმცა შთარდომილ იყო მღჳმესა ერთგზის და მეორედ მასვე მიაქციის?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რომელთა-იგი მოუცალებია ეგევითარისა მის ბოროტისა სიტყჳსა და ძჳრისმეტყუელებისა, ვიდრემდის მოსრნიან სულნი, რომელნი ისმენედ მათსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ვსტიროდემცა თავსა ჩემსა, ვიდრე დღედმდე მოხედვისა, რაჲთა გან-მცა-ვერენით დღესა მას საშინელსა და შესაძრწუნებელსა, ოდეს-იგი დგენ წინაშე მისა ყოველნი ანგელოზნი და შეკრებულ იყვნენ ყოველნი წმიდანი შიშით და სულდაღებულად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ქერობინნი და სერაბინნი ძწოლით თაყვანის-სცემდენ მოხუცებულსა მას.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვეკრძალნეთ თავთა ჩუენთა ფრიად, რაჲთა არა ვიქმნეთ ჭურჭელ მტერისა და კუალად ვეკრძალნეთ თავთა ჩუენთა, რაჲთა არა ვიქმნეთ მორჩილ მათ, რომელნი-იგი აწვე, ესერა, ქმნულ არიან მისა ჭურჭლად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	წინაშე დგენ მიქაელ და ყოველნი ანგელოზნი და ევედრებოდიან წინაშე საყდარსა მას და ყოველნი ძრწოდიან, ვიდრემდის გამოჴდეს განჩინებაჲ მამისაგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ესმეს ყურთა თქუენთა სიტყუაჲ ბოროტი გინა ძჳრისსიტყუაჲ, ვერ ხართ სრულ, რაჲთამცა დაიმარხენით გულნი თქუენნი და ეგენითმცა წმიდად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ იძლინეთ მათგან და ერჩდეთ მათ, მათგანვე დაეცნეთ და ვერ სცნათ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ ეკრძალენით თავთა თჳსთა და ნუ ისმენთ ძჳრის-მეტყუელებასა, რაჲთა არა დაეცნეთ მათგან უმეცრებით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იყვენით მსმენელ უკუე ამათ თქუმულთა, შვილნო ჩემნო, და მყოფელ და ნუ იქმნებით მსმენელ ხოლო, ვითარცა სიტყუათა შემზადებულთა და უზრუნველ იქმნენით მათგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მრავალნი არიან ამათ ჟამთა მგელნი და ჰნებავს ცხოვართაჲ მათ განხეთქაჲ, უსუსურთაჲ გონებითა, ვითარცა სულმან წმიდამან წინაჲსწარ თქუა, ვითარმედ: „გარდაიქცეს ცხოვარნი მგელად“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნეტარ თუმცა იპოვა სიყუარული დაბეჭდული სულთა შინა თქუენთა, რაჲთამცა ჰპოვეთ კადნიერებაჲ, „რამეთუ არა არს შიში სიყუარულსა შინა, რამეთუ სრულმან სიყუარულმან გარე განდევნის შიში და მოსცის კადნიერებაჲ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ იოვანე გუასწავებს დასასრულსა მას სიყუარულისასა და იტყჳს, ვითარმედ: „ღმერთი არავინ სადა იხილა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ იყუარობდეთ ურთიერთარს, ღმერთი ჩუენ შორის დადგრომილ არს და სიყუარული მისი აღსრულებულ არს ჩუენ შორის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვიყუარობდეთ ურთიერთარს, რაჲთა ღმერთმან დაიმკჳდროს ჩუენ შორის და მიჴსნნეს ჩუენ ჴელთაგან მტერთა ჩუენთაჲსა, რამეთუ წერილ არს: „უკუეთუ ღმერთი ჩუენ კერძო არს, ვინ არს ძჳრისმეტყუელ ჩუენდა?“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვსცეთ მას ადგილი, რაჲთა დაიმკჳდროს ჩუენ შორის და შემეწეოდის ჩუენ ყოველთა მიმართ მტერთა, ნუუკუე ჩუენცა გურქუას: „მელთა ჴურელი უჩნს და მფრინველთა ცისათა საყოფელი, ხოლო ძესა კაცისასა არა აქუს, სადამცა მიიდრიკა თავი“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვიღუაწოთ და ვიყუარობდეთ ურთიერთარს, რაჲთა არა ვიყვნეთ დაბნელებულ გულისსიტყუათაგან ჩუენთა და უცხო ცხორებისაგან ღმრთისა ჩუენისა, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: „რომელსა არა უყუარდეს ძმაჲ თჳსი, იგი სიკუდილსა შინა დადგრომილ არს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მერმე იტყჳს: „რომელსა სძულდეს ძმაჲ თჳსი, ბნელსა შინა არს და არა უწყის, ვიდრე ვალს, რამეთუ ბნელმან დაუბრმნა თუალნი თჳსნი“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვიყუარობდეთ ურთიერთარს, რაჲთა ვიყვნეთ ნათელსა შინა, რამეთუ წერილ არს: „რომელსა უყუარდეს ძმაჲ თჳსნი, იგი ნათელსა შინა დამკჳდრებულ არს და მის თანა საცთური არა არს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	განვიფრთხოთ უკუე, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, უდებებისა მაგისგან, რომელი ამძიმებს გულთა თქუენთა, რამეთუ დამძიმებულ არიან გულნი თქუენნი სიცილითა და ამაოჲსა სიტყჳთა, რომელნი უჩინო იქმან ქუეყანასა მას თქუენსა ნაყოფიერსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუ, შვილნო ჩემნო, ნუ სთესავთ ღუარძლსა შორის ნაყოფთა თქუენთა ცოცხალთა და გებულთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ ძალი იგი ძჳრისმეტყუელისაჲ, ვითარცა ცეცხლი არს ლერწამსა შინა და დასწუავს ყოველთა, ვიდრეცა მისწუდებინ და დააშავნის სულნი ალითა და დააჭნვის მყრალობითა მისითა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ეკრძალენით ქუეყანასა თქუენსა, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, და ნუ უტეობთ მტერსა კაცსა თესვად ღუარძლსა შორის იფქლსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იხილეთ, ვითარ-იგი დასთესიან თესლითა, მიუტევიან იგი, ვიდრემდის განედლდის და აღმოსცენდის, გინა თუ კეთილი არნ, გინა თუ ბოროტი, რამეთუ ქუეყანამან შეიწყნარის ყოველი თესლი და აღმოსცენდის მისგან კეთილიცა და ბოროტიცა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ვინმე იყოს კაცი ძჳრისმეტყუელი და უყუარდენ გულსა მისსა ვნებანი ენოვნებისანი და გორვიდეს მწჳრესა მსგავსად ღორთა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და თუ მოიწიოს შენდა, ჵ, კაცო ღმრთისმოყუარეო, დაიჴშენ ყურნი შენნი და ევლტოდე მისგან, რაჲთა არა დასთესოს ყურთა შინა შენთა თესლი იგი ძჳრისმეტყუელებისაჲ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ ჴელი მისი სავსე არს ღუარძლითა და მზად აქუს, რაჲთა დასთესოს ყურთა შენთა უძლურთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და თუ ვითარ დასთესოს და წარვიდეს მიერითგან, არღარა დაცხრეს, არამედ თხრიდეს გულსა შინა შენსა და ყოს შორის შენსა ნაყოფი მრავალი უკეთურებისაჲ უმეტეს თესლისა მის, რამეთუ თესლი მცირედ არნ დათესული ქუეყანასა, ხოლო ოდეს აღმოსცჱნდის, აღავსის კალოჲ ნაყოფითა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ნუმცა გძინავს, რაჲთა არა მოვიდეს მტერი და დასთესოს ღუარძლი შორის იფქლსა, არამედ ფრთხილ იყვენით, ღუარძლისა მისგან მთესვარისა დაიცვენით თავნი თჳსნი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲმე სარგებელ გეყოს, კაცო, რომელი-ეგე განხრწნი გულთა და განჰრყუნი ნაყოფთა მათ ჩემთა?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲ არს შენი და უბადრუკისა ამის სულისა ჩემისაჲ, რამეთუ გნებავს ესე შეგინებად მწურითა შენითა?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დაიცვენით თავნი თქუენნი ყოველსა ჟამსა და უფროჲს მაშინ ლმობიერ იყოს გული თქუენი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ამაღლებულ იყოს გული ღმრთისა მიმართ და მოიჴსენებდეს მცნებათა მისთა, ვითარცა წერილ არს: „გულმან მრქუა მე მცნებათა შენთა“, მაშინ დასტკბნის ყურთაცა სმენად სიტყუათა კეთილთა და ძალთა მათთჳს წმიდათაჲსთა და კეთილთა მათთჳს მის ქუეყანისათა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე შეეყავ, რომელთა ესე ჰქონან, რაჲთა დაისხნენ ქუეყანასა შენსა და გბრძოდიან მრავალნი ნაყოფნი ცხორებისანი და გიძღოდიან შენ მათა მიმართ, ვიდრემდის დაიმკჳდრნე იგინი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ უფროჲსღა ასწავე ყურთა შენთა სმენად ყოვლისა სიტყჳსა კეთილისაჲ და დაჰჴშენ იგინი არა სმენად განმხრწნელთა მათ გულისათა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ განმხრწნელი იგი გულისაჲ მსგავს არს კაცისა მოწამლისა, რომელსა ოდეს უნებნ მოკლვაჲ კაცისაჲ, შეზავის წამალსა მისა თაფლი, რაჲთა ტბილითა მით შეასუას მწარჱ იგი და მოაკუდინოს იგი მით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოგნადიროს შენ, რაჟამს შფოთ იყოს გული შენი კაცისა მიმართ, გინა ერთისა მიმართ ძმათაგანისა, მოვიდეს შენდა, ჵ, უბადრუკო, და გზრახვიდეს შენ სიტყჳთა ტკბილითა, ვითარცა ზრუნვით,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და გლიქნიდეს და გაქებდეს შენ, რეცათუ ელმის შენთჳს, და მაშინ წარმოიღებდეს მცირე-მცირედ ძჳრისსიტყუასა, ვიდრემდის მოაკუდინოს სული შენი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ჵ, უბადრუკო, ნეტარ იყო, უკუეთუ დაიჴშნე მას ჟამსა ყურნი შენნი და არა ისმინო სიტყუაჲ იგი ძჳრისმეტყუელისაჲ ყოვლადვე.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ევლტოდეთ უკუე ძჳრისმეტყუელთა მათგან ვნებისმოყუარეთა, რომელთა სწადის სიტყუათა ბოროტთა და გორვენ მწჳრესა შინა მარადის, ვითარცა ღორნი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ევლტოდეთ მათგან, ნუუკუე განიყარონ მწჳრჱ იგი თქუენ ზედა და შეაგინონ სამოსელი თქუენი წმიდაჲ, რამეთუ მაცხოვარი ჩუენი გუასწავებს ჩუენ
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და გუეტყჳს: „რამეთუ სახიერმან კაცმან კეთილისაგან საუნჯისა წარმოიღის კეთილი და ბოროტმან ბოროტისაგან საუნჯისა გულისა წარმოიღის ბოროტი, რამეთუ ნამეტნავისაგან გულისა იტყჳნ პირი“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე შეინანე ვიდრე მოხედვადმდე შენ ზედა, ჵ, კაცო, რამეთუ არა დატევებად ვართ აქა, და მოვალს ჟამი, რომელსა შინა მოიწინნენ და წარგიტაცონ შენ და მიგიყვანონ შენ ადგილსა, რომელი არა იცნოდი და იხილო პირები, რომელი არასადა გეხილოს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ევლტოდეთ უკუე მათგან, ვიდრე ესე ხართღა სოფელსა შინა და ფრიად მოიძულეთ საქმჱ მისი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ყოველივე ძჳრისსიტყუაჲ ბოროტ არს, გარნა ესე უფროჲს და უსაშინელჱს არს და უმეტეს ძჳრისსიტყუაჲ კაცისათჳს ღმრთისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ, რომელი ესრინ ხატსა მეფისასა ქვითა და რომელი დგან მის თანა, ერთითა სიკუდილითა მოწყდიან ორნივე, რავდენ უფროჲს, რომელნი გმობასა იტყჳან სულისა მიმართ წმიდისა, რომელი დამკჳდრებულ არს კაცისა თანა ღმრთისა, უდიდესი მიიღოს ტანჯვაჲ?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დასდვეს ოდესმე დიდი შეურაცხებაჲ იოსებსა ზედა და ჰგონებდეს, ვითარმედ არავინ შეეწიოს მას კაცი, და ღმერთი შეეწია მას და გამოაცხადა სიწმიდჱ იგი სათნოვებათა მისთაჲ და განითქუა სიღირსჱ მისი ყოველსა სოფელსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და დაიწერა მოსაჴსენებლად სიწმიდჱ იგი მისი ყოველთა შორის ნათესავთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ღათუ იძლიოს ვინმე ერთგზის ძჳრისსიტყუად ძმისა მიმართ თჳსისა, სხუაჲ ნუღარა ვინ აღაზრზენს, რაჲთა არა დართოს შეშაჲ ალსა ზედა მისსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მადლმან მისმან დაფარა იგი, რამეთუ რომელსა-ესე მოღუაწებანი ღმრთისანი არა უცნობიან, რომელმან მიუტევნის წმიდანი მისნი განსაცდელსა, ვიდრემდის გამოცდილებაჲ მათი გამოცხადნეს და ეშმაკსა რცხუენეს და რჩეულნი იგი ღმრთისანი იდიდნენ შორის ანგელოზთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და უნებნ, სარწმუნოებისაგან რაჲთამცა არა შევიდეს ცხორებასა მას და განცხოველდენ, რამეთუ არიან ჭურნი რისხვისანი, განმზადებულნი წარსაწყმედელად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ამისთჳს გამოირჩინეს იგინი ჭურჭლად, რამეთუ უკეთურ არიან და ბოროტსა გამოსცემენ და გამოიტყჳან ზაკვასა გულისა მათისასა ბაგითა მათითა მგმობარითა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ღათუ ესმეს სიტყუაჲ ბოროტი მოყუსისათჳს, გარდააქციენ იგი კეთილისა სიტყუად და ეტყოდენ სიტყუასა მშჳდობისასა მოყუასსა, ვიდრემდის დამშჳდნენ იგინი ურთიერთარს, რომელსა-იგი იტყჳს: „ნეტარ იყვნენ მშჳდობის-მყოფელნი, რამეთუ იგინი ძედ ღმრთისა იწოდნენ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და აწცა, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, შე-რაჲ-ჰკრებთ ურთიერთას, ეტყოდეთ თავთა თჳსთა სიტკბოებასა მას ღმრთისასა და სიმჴნესა მას წმიდათასა და ნუ იტყჳთ სიტყუასა მას ბოროტსა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ მისგან იშვებიან ყოველნი თესლნი უკეთურებისანი, რამეთუ შემდგომად სიტყჳსა მის ბოროტისა აღორძნდის თესლი იგი უკეთურებისაჲ, ვიდრემდის მოგსრნეს თქუენ, არამედ იტყოდეთ ურთიერთარს სიწრფოებით და გამოეძიებდით მას, დადგერით მას ზედა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იტყოდეთ ქებასა მოყუსისასა, რაჲთა წმიდა იყოს გული თქუენი მოყუსისა მიმართ, და რაჲთა იყვნენ ყოველნივე თქუენ მიერ პატიოსან, რამეთუ წმიდათა წინაშე არა რაჲ არს შეგინებულ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ მიხჳდე შეგინებულთა თანა გონებითა, რომელთა უყუარდენ ვნებანი და შეურაცხის-მყოფელ იყვნენ ყოვლისა, არა რაჲ წმიდაჲ ჰპოვო მათ თანა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ ყოველივე სწრაფაჲ მისი ესე არს დასაბამითგან, რაჲთა სდევნიდეს მონათა ღმრთისათა და საძულელ ქმნნეს იგინი და სდევნიდეს და ძჳრსა იტყოდიან მათთჳს და მოსწყჳდნენ იგინი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ეშმაკმან, რომელი მტერი არს მშჳდობისაჲ, გან-ვინმე-არისხოს ძმისა მიმართ თჳსისა, ისწრაფენ და მირბიოდენ მისა სიტკბოებითა მით სიყუარულისაჲთა და ნუ სდროებნ ნუცაღა ჟამ ერთ, ვითარმცა ვის აქუნდა ვისთჳსმე ბრალი,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	განეწესის ყოვლითა უკეთურებითა მისითა მის ზედა და ბრძოლა-უყვის მას.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ვერ შეუძლის, მაშინ შეუგდის კაცთა მათ მისთა და შეურაცხ-ყოფად სცის იგი მათ და ძჳრსა იტყჳედ მისთჳს და მოიძულიან იგი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ წერილ არს: „ნუ დაგასწრობნ მზჱ განრისხებასა თქუენსა“, არამედ მირბიოდეთ მისა და მოიკითხენით იგინი სიტკბოებითა მით სიყუარულისაჲთა, რაჲთა რცხუენოდის მტერსა და უხაროდის ღმერთსა ზედა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ყოველნი, რომელთა თანა არს წადიერებაჲ დამკჳდრებად სამოთხესა შინა, მოვედით და ისწავეთ პირველისა მამისა ჩუენისა ადამისგან სივლტოლაჲ ყოვლისაგან სიტყჳსა ბოროტისა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და რომელნი ღმრთისმოყუარე ხართ, ისწავეთ, რაჲთა თავივე არა ისმინოთ ძჳრისსიტყჳსაჲ და ზრახვისა ბოროტისაჲ, რამეთუ მან გამოჴადა ადამ სამოთხით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვითარცა რქუა მათ: „აჰა ესერა, მიგცემ თქუენ ჴელმწიფებასა გუელთა ზედა და ღრიაკალთა და ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა და არარაჲ არს, რომელმან გავნოს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ამისთჳს გამოირჩინის ეშმაკმან თავისა თჳსისად კაცნი, რაჲთა ექმნენ მათ ჭურჭლად წარსაწყმედელად სულთა და სთესვიდეს პირითა მათითა შებილწებასა, რომლითა-იგი ეუფლის შურითა მით, რომელი აქუნ მონათა მიმართ ღმრთისათა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	გამოაცხადის თავი თჳსი თჳსთა მათ მსახურთა პირითა შეურაცხებასა მას ზედა და ძჳრისსიტყუასა მას და შეგინებასა, რომელსა ჰყოფნ წმიდათა მიმართ, და ეტყჳნ თჳსთა მათ სიტყუათა თჳსთა ჭურჭელთა პირითა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არცა ვევლტი მისგან, რაჲთა არა დავწყლა გონებაჲ მისი და არცა კუალად სიტყუანი მისნი შეუტევნე გულსა ჩემსა და არცა მევნოს რაჲ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუმცა თჳსით თავით ჰყოფდა ამას, თჳსითა საქმითა და ძალითა მით მისითა ბნელითა, არამცა ვინ დაირწმუნა მისი;
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არცა უსარწმუნოეს ხარ მისა, რომელი-იგი ჴელითა ღმრთისაჲთა შექმნულ იყო და ანგელოზნი თანამზრახვალად ჰქონდეს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვისწაოთ მისგან და დავიცვნეთ სასმენელნი ჩ~ნი, რამეთუ ამისთჳს დაიწერნეს სიტყუანი მამათანი, რაჲთა ჩუენ ვისმინნეთ და დავიმარხნეთ თავნი თჳსნი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო აწ, შვილნო ჩემნო, ევლტოდეთ ყოველსა სიტყუასა ბოროტსა და თავსავე ნუ ისმენთ ძჳრისსიტყუასა მოყუსისა თქუენისასა, რაჲთა არა შეიწუნეთ ალითა ცეცხლისა მისისაჲთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ცნესმცა, რამეთუ უცნებით არს და თქუესმცა, ვიეთ-იგი ესმა, ვითარმედ ეშმაკნი არიან, რომელნი მაცთუნებდეს ჩუენ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ არიან ჭურჭელნი ეშმაკისანი დღესცა, ვითარცა-იგი მაშინ გუელი იყო, და იტყჳს სიტყუასა თჳსთა მათ მიერ, რაჲთა მოსრვიდეს მსმენელთა მათ, ესე იგი არს, სიტყუათა მათ მიერ უკეთურებისათა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ამისთჳს მოიზაკუა ესე ჴელოვნებაჲ და გამოირჩინნა თავისა თჳსისა ჭურჭელნი რისხვისანი, წურთილნი უკეთურებითა, რომელნი იქადიედ წარწყმედასა ზედა და უხარინ ბოროტსა ზედა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დაღაცათუ ევნის ვის ვისგანმე და საძულელცა იქმნის იგი, კეთილსავე წამოიღებნ კეთილისაგან საუნჯისა თჳსისა, შეურაცხ-ყავნ თავი თჳსი წინაშე ძმისა თჳსისა და თქუნ, ვითარმედ: მე ვარ უკეთური, არამედ ლოცვა–ყავ ჩემთჳს, ძმაო, რაჲთა მეცა კეთილ–ვიქმნე“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დაუცადებელად აქუს მას შური, უფროჲს ხოლო ღმრთისმსახურთათჳს შეურაცხყოფად სცნის იგინი და შფოთებნ მათა მიმართ,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ყოველთა, რომელნი მივლენედ მისა, სარგებელ ეყვის, რამეთუ იტყჳნ მისა მიმართ სიტკბოებითა სიყუარულისაჲთა შიშისათჳს ღმრთისა, რომელი შეშჭამნ შინაგანსა მათსა, „ესე ისრაიტელი არს მართალი, რომლისა თანა ზაკუვაჲ არა არს გულსა მისსა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ მოიგონოს ბრძენმან ჴელოვნებაჲ იგი მტერისაჲ მის და ცნას, ვითარმედ იგი არს, რომელი მოვლენს მისა გულსა მისსა ბოროტსა ძმისა მიმართ, ევლტოდის საფრჴეთა მისთა
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ ჰყოფედ ყოვლით კერძო ნაყოფთა ნათლისათა და მრავალსახეთა სათნოებათა და შრომათა მრავალთა, რომელთაჲ სმენაცა არავე სარწმუნო არს, ამისთჳს რამეთუ გარდარეულად დიდ არიან და ძმა-ცვენ, ვითარმცა დაფარნა იგინი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ცხოვნდეს თუ, კუალად მოიჴსენოს შიში ღმრთისაჲ და ეძიებდეს სიმდაბლესა, ისწრაფოს და მივიდეს ძმისა თჳსისა, შეიტკბოს იგი და რქ~ს მას: „ჵ, ძმაო ჩემო და უფალო ჩემო, შემინდვე“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	წინა დაუპყრის მათ შეურაცხებაჲ თჳსთა მათ მიერ, რომელთა უყუარს მყრალობაჲ სმენად უფროს სულნელებისა და რწამს სმენილი უფროჲს ხილულისა: რომელი თუალითა იხილის, მას უვარ-ჰყოფედ და რომელი ყურთა ესმის, დაიჯერებედ და გულს-ეტყჳედ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და დაიმდაბლოს თავი თჳსი და შეუვრდეს მას სინანულით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მაშინ მტერი იგი სირცხჳლეულ იქმნეს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მას შინა შეუკრებიედ, ვითარცა საფასჱ ოქროჲსაჲ და სულნელებასა მას სათნოებათასა განიშორებედ და სძულნ სიტყუად მათ შინა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოიჴსენეთ უკუანაჲსკნელი იგი თქუენი, რაჲთა მშჳდობით იყვნეთ და რაჲთა მოყუასი იტჳრთოთ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო თქუენ, რომელნი-ეგე მოშიშნი ღმრთისანი ხართ, ევლტოდეთ ყოველსა ეგევითარსა სახესა და ნუ დაადგრებით მას ზედა, რაჲთა არა უცხო-გქმნეს თქუენ ღმრთისაგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ მისლვად ვართ ჴელთა მისთა და სიტყუაჲ მიცემად-გჳც ყოველთათჳს თქუმულთა ჩუენთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შვილნო ჩემნო, მოიპოვეთ თავისა თქუენისა სათნოებანი, რაჲთა მათ გამო იქმნეთ სამკჳდრებელ ღმრთისა, რამეთუ გულფიცხელი იგი სიმშჳდემან და ყუდროებამან მოამდოვრის, ამპარტავანი იგი სიმდაბლემან მოდრკის, ძჳრისმეტყუელსა მას მშჳდობამან გულსა მოუვლინის,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	გუეშინოდენ უკუე მის დღისათჳს, რაჲთა მოვიძულოთ სმენაჲ ყოვლისა სიტყჳსა ბოროტისაჲ და გჳყუარდეს უფროჲსღა სიტყუაჲ ყოველსა შინა საქმესა კეთილსა, რომელი სარგებელ არს სულისა ჩუენისა და გძულდინ სიტყუად ყოველი სიტყუაჲ ბოროტი,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხედავთა, ვითარ კეთილნი სიტყუანი აღმაშჱნებელ არიან მეტყუელისაცა და მსმენელისაცა?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოვედ და მიიღე წამალი ცხორებისაჲ, რომელმან განგკურნოს შენ, რაჲთა ჰპოვო მადლი წინაშე უფლისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ვერ გიცნობიეს გზაჲ იგი სინანულისაჲ ლოდისა მაგისგან, რომელი ძეს გულსა შენსა, წარუმართე გულსა შენსა მარხვითა და იგი მიგიძღუეს შენ სინანულად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოდრიკე გული შენი შრომასა მარხვისასა და იყოს შენდა სინანული თანამყოფ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	წარუმართე გონებასა შენსა ლოცვასა ზედა განგრძნობილად დიდ ჟამ და მოგდიოდიან ცრემლნი, ვითარცა წყალნი, რაჲთა შევიდეს სინანული საყოფელთა შენთა და მოუდრიკენ მუჴლნი შენნი ცრემლითა მრავლითა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲთა იქმნეს მას შინა მყოფ და აჴოცოს ყოველი მყრალობაჲ წყლულებათა შენთაჲ, და მყრალობისა მის წილ ცოდვათა შენთაჲსა მიგცეს შენ სული სულნელებისაჲ, რამეთუ ძჳრისმეტყუელებამან აღადგინის მყრალობაჲ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ ღორნი აღმოჩხრკნიედ მწჳრესა და უფროჲსად აღადგინიან მყრალობაჲ იგი, რამეთუ ჩხრკნიედ მას და ეძიებედ საზრდელსა მათსა, რამეთუ არა ცნიან,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო ბრძენი და ღათუ შევარდეს ერთგზის, აბრალებნ თავსა თჳსსა და მოიძულის იგი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ამხილო მას, მითუალოს იგი მხილებაჲ და კუალად ოდეს ამხილო, გარდამოსდიოდიან მას ცრემლნი სიკეთითა თჳსითა და მხიარულ არნ მხილებასა ზედა, რაჲთა შევიდეს სინანულსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ წამალი განჰკურნებს ყოველსა ნაკლულევანებასა და მოსცის სულნელებაჲ კაცსა, ვიდრემდის განერის მყრალობისაგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჟამს უგუნურმან იხილის მკურნალი მიმავალი მისა და რკინაჲ ჴელთა შინა მისთა, ევლტინ მისგან, რაჲთა არა იხილოს,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ მკურნალმან განაპის წყლული და აღმოაგდის ბუდჱ იგი ყოველთა არაწმიდებათა მისთაჲ, და ღათუ შჭირნ კაცსა მას, არამედ იკურნებინ, ვიდრემდის განცოცხლდის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ნუმცა გძულან მამხილებელნი თქუენნი, და ღათუ არა გამხილებდენ უდბებითა მით მათითა, არამედ ტიროდეთ ერთგულად და ინანდით პირველ მოტევებადმდე თქუენ ზედა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	განუხუენით თავთა თქუენთა დღითი დღედ, ვითარმედ, აჰა ესერა, დღენი გარდაჴდეს, ჟამთა ჩუენთა მოაკლდა და ნუმცა უკუე დავადგრებით სიტყუასა ზედა ბოროტსა მარადის და მოაკლდეს ჟამთა ჩუენთა უგრძნულად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აჩუენეთ გულსმოდგინებაჲ თქუენი იწროებასა ამას შინა და ნაყოფი გამოიღეთ, ვიდრე ესე ჟამი არსღა ნაყოფის გამოღებისაჲ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ვინმე იწყლას თქუენგანი, მივიდენ და აღმოიკითხენ ამათ ებისტოლეთა შინა და ჰპოოთ მათ შინა მათ ყოველი წამალი, შემძლებელი განკურნებად თქუენდა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუმცა უკუე გცონის კითხვად ამათ შინა, რაჲთა იყოს თქუენდა სამოძღურებელად, ნუმცა გეწყინების სმენად სიტყუათა ჩემთა, რამეთუ მოვალს ჟამი, ოდეს ინატრიდეთ სიტყუასა ღმრთისასა, რაჲთამცა გესმა და არავინ იყოს, რომელმანმცა გმსახურა თქუენ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ევლტოდეთ შორად და ნუ მიეახლებით კაცსა ენოვანსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვინ შემძლებელ არს მიახლებად საჴუმილსა მგზებარესა, ანუ არა მიჰრიდისა კაცმან და განერის მას, ანუ ვინ იკადროს ქუაბსა თანა ვეშაპისასა მიახლებად, და იცოდის, რამეთუ უკბინოს მას, უკუეთუ ზედამიუჴდეს მას, გესლმან მან მოაკუდინის იგი და ვერ ცნის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო გესლი ძჳრისმეტყუელისაჲ უბოროტეს არს ვეშპისა და დაადგრის გულსა შინა და განშჭამნ, ვიდრემდის მოაკუდინის სული.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შეუდეგით მშჳდობასა, რომელი-იგი მოსცა მაცხოვარმან ჩუენმან მოწაფეთა თჳსთა, რომლისათჳს წერილი იტყჳს: „არა არს საზღვარ მშჳდობისა მისისა და არა არს საზომი სიმაღლისა მისისაჲ, რამეთუ რაჲცა ჰყო, ვერ მისწუდე საზომსა მისსა“.
დაჲცა	ფს.მაკ.C.ეპ	მოიგეთ უკუე ჭეშმარიტებით, რაჲთა იხილოთ დაჲცა იგი მისი, რომელ არს სიყუარული სრულყოფილი თქუენ შორის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მოვიდეს თქუენ შორის და იქმნეს იგი მცველ თქუენდა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ერთ სულ და ერთ სიტყუა, ერთ ზრახვა იყვენით სრულითა სიყუარულითა ერთმანერთისა მიმართ, რაჲთა გექმნეს თქუენ მშჳდობა და გჳრგჳნ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ სარწმუნოებაჲ შეცთომილ იყოს თქუენგან, ეძიებდით მას ყუდროებით და, თუ ჰპოვოთ იგი, მან აღავსნეს გულნი თქუენი სათნოებითა მით, რომელ არიან მის თანა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მან დააჯეროს და მოვიდეს თქუენდა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ეძიებდით მშჳდობასა და სიყუარულსა და სინანულსა, რაჲთა მოვიდეს და დაგიცვნეს თქუენ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუუკუე მყის შევარდეს სიტყუაჲ და დაბნელნეს სულნი თქუენნი?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ევლტოდეთ მისგან, რაჲთა ჰპოვნეთ სათნოებანი და შეიმკვნეთ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და განიდევნოს შური, რაჲთა არა აცთუნეს გულნი თქუენნი და დასდვას საბურველი ბნელისაჲ თუალთა თქუენთა, რაჲთამცა არა იხილეთ სიტკბოებაჲ იგი ძმისა თქუენისაჲ და პატივი მისი და ძჳრისმეტყუელებაჲ დაწუთ,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲთა არა თხზვანი მისნი აღმოსცენდენ არა გულთა შინა თქუენთა, რამეთუ ზღვევა ყოველთა შრომათა თქუენთა არს ძჳრისმეტყუელებაჲ და ბოროტნი სიტყუანი, რომელნი განხრწნიან გულსა და მიუღებენ ნაყოფსა კაცისასა და დაუტევებენ მას ცალიერსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მეშინის მე, ესერა, აწვე ნუუკუე ჰპოვოთ საშუებელი და აღივლტოდით მისგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხედავთა მოციქულთა, რომელთა აღირჩიეს სასუფეველი სიმართლისაჲ და რამეთუ ადიდებდეს ერთმანერთსა, მოყუასი – მოყუასსა, და იყუარობდეს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ ესე ჰნებავს ღმერთსა, რაჲთა ჩუენ ვიყუარობდეთ ურთიერთარს და უკუეთუ იმარხვიდე ექუს-ექუს დღჱ და ძჳრსა ზრახვიდე მოყუსისა შენისათჳს, ცუდად არს მარხვაჲ იგი შენი, რამეთუ ენასა შენსა არა იმარხავ და იდუმალ ძჳრსა იტყჳ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ნუმცა ჰხედავს თითოეული თქუენი ნაკლულევანებასა მოყუსისა თჳსისასა და შეურაცხებასა მისსა და უდებ იქმნების თჳსთა მათგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ მიერჩდეს კაცი ამას გულის-სიტყუასა, დააბნელოს იგი და ვერ ცნას ბრალი თჳსი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ევლტოდეთ უკუე მისგან, უკუეთუმცა ვხედევდით თჳსსა ბრალსა, არამცა ვიხილეთ მოყუსისაჲ და, თუმცა კუალად ვცნით თჳსი იგი განკითხვაჲ, არამცა განვიკითხევდით მოყუასსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ესე უთქუამს, რომელ-იგი ჯდა მსაჯულად და მისგან გამოჴდა განჩინებაჲ ესე.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ ჩუენ მიუტევოთ ჭეშმარიტებით ყოვლითა გულითა ჩუენითა და არა რაჲ აქუნდეს გულარძნილებაჲ გულსა ჩუენსა, არცა ქცეულ იყოს სიყუარული ჩუენი მოყუსისა ჩუენისა მიმართ, მანცა მოგჳტევნეს ჩუენ შეცოდებანი ჩ~ნი წრფელითა გულითა და განხეთქოს ჴელითწერილი იგი ჩუენი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უფალმან ჩუენმან თქუა და ვიცი, რამეთუ რომელი-იგი თქუა, ყოსცა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო თქუენსა გონებასა არა გულპყრობილ ვარ, რამეთუ არა მიუტევით ჭეშმარიტად ყოვლითა გულითა თქუენითა და შეიწყნარით იგი ტკბილად და მოყუარედ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ არა რაჲმცა აქუნდა ბიწი გულთა თქუენთა, რომელი-რაჲმემცა სთქუთ მოყუსისათჳს, რამეთუ პირითა მიუტევით და მერმე სხუასა რასმე ზრახვიდით მის ზედა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ გინდეს სიმდაბლით მისლვის, რაჲთა შეურდე ძმასა შენსა, ნურარას ამხილებ მას რომელსავე ზედა ბრალსა, არამედ გაქუნდინ სიმდაბლჱ იგი გულსა შინა შენსა და აბრალებდ თავსა თჳსსა და ესრჱთ სირცხჳლეულ იქმნეს მტერი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუ ისმენთ ზრახვასა მტერთა თქუენთასა, რამეთუ გეტყოდიან იგინი ზაკუვით, ვითარმედ: არარაჲ გაბრალოს ღმერთმან მცირისა ამისთჳს და შეურაცხისა საქმისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲთა აქებდეს მოყუასსა თჳსსა, სულმოკლჱ იგი მოთმინებამან ცოცხლად დაჰმარხის, უდები იგი სულითა მღჳძარებამან განაფრთხვის სიცონილისაგან, გულითა მძიმჱ იგი ლოცვამან მღჳძარე და ფართო ქმნის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იყოფოდენ უკუე ლოცვაჲ თქუენი შიშით და ძწოლით და სულთქუმითა სულისაჲთა, ვითარცა წერილ არს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ილოცევდით მარადის სულითა, ვითარცა უფალმან ჩუენმან სახარებასა შინა თქუა, ვითარმედ: „ჭეშმარიტნი იგი თაყუანის-მცემელნი თაყუანის-სცემდენ მამასა სულითა და ჭეშმარიტებითა“,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ მამაჲცა ეგევითართა ეძიებს თაყუანის-მცემელთა მისთა, რამეთუ იტყჳს: „სულ არს ღმერთი და თაყუანის-მცემელთა მისთა სულითა და ჭეშმარიტებითა ჯერ-არს თაყუანის-ცემად მისა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ეგრეცა ლოცვაჲ თქუენი შიშითმცა არს და ძრწოლით, რაჲთა საკუმეველისსახედ აღიწიოს საკურთხეველსა ღმრთისასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე მისცენით გულნი თქუენნი ლოცვასა, ო, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, და მსახურებასა წმიდათასა გულსმოდგინებითა გულისაჲთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	გეჴსნენ დღჱ იგი, რომელსა იმსახურებოდით თქუენცა საუკუნეთა მათ კეთილთა და სერი იგი ქრისტჱსი ქალაქსა წმიდასა მისსა, რამეთუ ვითარცა მისცეს თჳთოეულმან გული თჳსი, ეგრეცა იმსახურებოდის, ვითარცა თჳთ ქმნა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ღათუ დავყვნეთ ყოველნი ჟამნი ჩუენნი წმიდათა მსახურებასა შინა და აღვასრულებდე ყოველთა ნებათა გულისა მათისათა, ესე ყოველნი ვერ ღირს არიან ერთისაცა სიტყჳსა მათისა, რომელი თქუან ჩუენთჳს ჟამსა მას ჭირისასა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე მსახურებდით მათ სარწმუნოებით და სიყუარულით, ნუ გულისსიტყჳთ, ნუცა ორგულებითა, არამედ სარწმუნოებაჲ მტკიცჱ აქუნდინ გულთა თქუენთა, რაჲთა იცოდით სასყიდელი ყოვლისა მის შრომისა თქუენისაჲ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და რაჲთა არა იყვნენ გულისსიტყუანი ყოველთა შინა საქმეთა თქუენთა, რამეთუ წერილ არს: „ყოველსა, რასაცა იქმოდით, გულითად იქმოდეთ, ვითარცა უფლისასა და ნუ ვითარცა კაცთასა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მერმე წერილ არს, ვითარმედ: „სარწმუნოებაჲ უღირს, რომელი მოვიდოდის ღმრთისა, რამეთუ არს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მეძიებელთა მისთა კუალად სასყიდლისმომცემელ ექმნის, რამეთუ საქმენი კაცად-კაცადისა ჩუენისანი აღწერილ არიან:
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ განიმტკიცენით თავნი თჳსნი სარწმუნოებითა შრომათა შინა თქუენთა, რამეთუ ვიდრე მცირედ ოდენცა სათნოებად, რომელ-რაჲ ყოს კაცმან, გინა თუ შეაიწროს თავი თჳსი საჭმელსა ზედა, ყოველი საქმჱ და შრომაჲ, რომელი-რაჲ ვყოთ, წარმოგჳდგეს ჩუენ მერმესა მას საუკუნესა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე შეეყვენით შრომასა და გიყუარდინ იგი, და-მცა-გტკბების თქუენ შორის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუ ერჩით უძლურებასა ჴორცთა თქუენთასა და უცხო იქმნებით კეთილთა მათგან და ინანდეთ დღესა მას აღდგომისასა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ოდეს-იგი დამაშრუალთა მათ მიაქუნდეს სამოსელი და გჳრგჳნები და თქუენ ჰხედვიდეთ სამოსელი სამეფოჲ და თქუენ იპოვნეთ შიშუელნი წინაშე საყდართა ქრისტჱსთა, რაჲთა ყოველთა მოსცეს სასყიდელი შრომათაჲ დღესა მას აღდგომისასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲ სარგებელ გუეყოს ჴორცთა ამათ ჩუენთა, უკუეთუ ვჭამდეთ და ვსუმიდეთ და გუეძინოს და მაშინ დავაკლდეთ დაუსრულებელთა მათ კეთილთა?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე იღუწიდეთ, ჵ, შვილნო ჩემნო, და ნუ უტევებთ კეთილთა მათ თანაწარსლვად თქუენგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	სასუფეველსა მას და სიტკბოებასა, რომელ არს მარადღე პირთა შინა თქუენთა, ნუმცა მიგიღებს თქუენ, ჵ, შვილნო ჩემნო საყუარელნო,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რომელი უძლურ იყოს და ვერ ეძლოს შრომად, აქებდინ შრომათა მათ ძმისა თჳსისათა და ადიდებდინ მათ და ჰრწმენინ, რამეთუ მის თანა იხარებდეს კეთილთა შინა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ დიდი დიდებაჲ არს, რომელსა და ღათუ ვერ ძალ-ედვას დათმენად შრომასა მრავალთა, და ადიდებდეს შრომათა ძმისა თჳსისათა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ეკრძალებოდეთ თავთა თჳსთა და ნუ შეურაცხ-ჰყოფთ შრომასა მოყუასთა თქუენთასა, რამეთუ არიან ვინმე, რომელნი ვერ შეუძლებენ შრომასა
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და რამეთუ აქებედ შრომასა მოყუასთა თჳსთასა და შევლენან სასუველსა ღმრთისასა განსუენებულად, რამეთუ დიდი სასყიდელი აქუს, რომელი აქებდეს მოყუასსა, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „ყოველთა აქებდით და ღმრთისა გეშინოდენ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მერმე წერილ არს: „უფროჲსად შეგერაცხენ მოყუასისაჲ, უფროჲსად თავისა თჳსისა მოიჴსენეთ“, რამეთუ წინაჲთვე თქუა უფალმან, ვითარმედ: „რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო ქებაჲ იგი ძმათა თქუენთაჲ ცხად იყავნ თქუენ მიერ ყოველთა წინაშე და მასვე ზრახევდით და იყოს თქუენდა სარგებელად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ოდეს დაჰბანდეთ ფერჴთა ძმისა თქუენისათა, იტყოდეთ მათა მიმართ სიტყუასა წმიდათასა და შიშსა ღმრთისასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დასთესევდით თესლსა კეთილსა გულთა შინა მათთა, რამეთუ გონებაჲ წმიდაჲ არასადა ხედავნ კაცსა ბოროტად გულსა შინა თჳსა და ყოველთა ადიდებნ, ვითარცა ნეტარი პეტრე იტყჳს, ვითარმედ: „ღმერთმან მასწავა მე, რაჲთა არა ვთქუა კაცი შეგინებულად, გინა არაწმიდად“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო შეგინებულსა გულსა ყოველივე სძაგნ და ისწრაფინ, რაჲთამცა შეურაცხ-ყო მოყუასი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო თქუენ, შვილნო ჩემნო, მოსწრაფე იყვენით პატივის-ცემად მოყუასისა და გაქუნდინ სიტკბოებაჲ იგი მოყუარულისაჲ გულთა შინა თქუენთა და მიუთხრობდით საქმეთა კეთილთა ქებით,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე იღუწიდით მარადის, რაჲთა იყვნეთ სიყუარულსა შინა მოყუასისასა და თჳთოეული ჰმსახურებდით მადლითა მით მოყუასსა უშურველად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოიგონე მონაჲ იგი, რომელსა მიუძღუანა უფალმან მან მისმან საჭმელი იგი სერისა თჳსისაგან და მან დაიყენა თავისა თჳსისა, რავდენ კმა-ეყოფოდა, და სხუაჲ იგი განუყო მისთანათა მათ მონათა და ამის გამო იქმნა მკჳდრ ძესა თანა უფლისა თჳსისასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოიჴსენებდით მადლთა მათ, რომელ ყვნა ჩუენ თანა ღმერთმან, რამეთუ მოავლინა მხოლოდშობილი ძჱ თჳსი სოფლად ჩუენთჳს და ჴორციელ იქმნა საშოსა შინა ქალწულისასა და აღიზარდა, ვითარცა ყრმაჲ და ნათელ-იღო იოვანესგან, ვითარცა ყოველთა, ვითარცა მოციქულმან თქუა:
და	ფს.მაკ.C.ეპ	„რავდენთა ქრისტჱს მიერ ნათელ-ვიღეთ, ქრისტე შევიმოსეთ“ და თქუენ ნათელღებულთა, რომელთა მოგიღებიეს ბეჭედი იგი ნათლისღებისაჲ, დაჰმარხენით თავნი თჳსნი დაცვად ბეჭდისა მის, რომლითა აღიბეჭდენით, რაჲთა ჰძწოდით საიდუმლოჲსა მისთჳს, რომელი მოცემულ არს თქუენდა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შვილნო ჩემნო, მიიხუენით სიტყუანი ჩემნი გულთა თქუენთა და შეიხუენით საუნჯეთა სულისა თქუენისათა, რამეთუ მომავალ არს დღჱ იგი, ოდეს გკითხვიდენ ნაყოფთა მათთჳს და სიტყუაჲ მისცე ყოველთათჳს, რომელნი გესმეს შენ ჩემგან, ნუმცა სარჩელ გექმნებიან თქუენ სიტყუანი ჩემნი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე მიუტევებდით ჭეშმარიტებით ყოვლითა გულითა წმიდითა და უქცეველადმცა გაქუს სიყუარული მოყუსისა მიმართ, რამეთუ განჩინებაჲ ღმრთისა მიერ ამის სახისათჳს გამოჴდა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ არა მიუტეოს თითოეულმან თქუენმან მოყუასსა თჳსსა ყოვლითა გულითა თჳსითა, ნუ იტყჳ პირითა ხოლო, ვითარმედ: „მიმიტევებიეს“, რამეთუ რომელი-იგი გამომეძიებელი არს გულისაჲ, ხედავს გულთა თქუენთა და უწყის, ვითარ- სახჱ არს მიტევებაჲ თქუენი გონებასა თქუენსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ ვერ ჴელეწიფების, ვითარმცა გულარძნილებაჲ რაჲმე გაქუნდა გულთა შინა თქუენთა საყდართა მათ წინაშე ჟამსა მას სარჩელისასა, რამეთუ ყოველი პირი დაიყოს და წარმოუდგენ კაცად-კაცადსა საქმენი თჳსნი მითვე სახითა, რომლითაცა მიუტევებდა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვითარმედ არა მოვიდა თქუენდა სიყუარულისა, არცა გყვნა ზიარ ჩემ თანა კეთილთა და არცა წრფელ-ვყო გული ჩემი თქუენდა მიმართ, რამეთუ მე წინავე გარქუ თქუენ: „ვითარცა ჰყოფდეთ კაცთა მიმართ, ეგრე გიყოს თქუენ მამამან ჩემმან ზეცათამან“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	სახიერ ვიქმნეთ უფროჲსად, ხოლო რაჲთა რცხუენოდის მათ, რომელნი-იგი გუაბრკოლებენ მიტევებათა, რამეთუ ამის სახისათჳსცა გჳჩუენებდეს ჩუენ მიზეზსა და გუეტყჳედ: „დაჰშუერ მიტევებითა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ამას ზედაცა დაგჳყო პირი მაცხოვარმან, რამეთუ თქუა: „უკუეთუ შეგცოდოს შენ ძმამან შენმან შჳდგზის დღესა შინა, მიუტევე“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და დაგჳჴშა ჩუენ კარი, რაჲთა არა გუაქუნდეს მიზეზი დღესა მას სარჩელისასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იყუარობდით ურთიერთას სრულითა სიყუარულითა და ნუმცა გაქუს შური გულთა შინა თქუენთა მოყუსისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დაიცვენით თავნი თჳსნი შურისაგან ბოროტისა, რამეთუ არს იგი საშინელ უფროჲს ყოველთა მათ ძალთა ბნელისათა, რამეთუ დააბრმის კაცი და არა უტევის ცნობად, თუ ვიდრე ვალს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ საბურველ ბნელის იქმნის გულსა მისსა, რაჲთა არა მოეგონოს საქმჱ ღმრთისაჲ და მოაქციოს სინანულად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	დაუყვნის მას თუალნი, რაჲთა არა აიხილნეს და იხილოს მან სიტკბოებაჲ იგი ძმისა თჳსისაჲ, არამედ რაჲთა დგეს და იგუემებოდის გონებითა თჳსითა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვერ განკურნის იგი ნუგეშინის-ცემამან და ვედრებამან, არარაჲ მეოხ არს მისთჳს, გარნა ღმერთი მხოლოჲ არს შემწე მისა, რომელსა ძალ-უც განკურნებაჲ მისი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ევლტოდეთ ამპარტავანებასა, რამეთუ ველურ არს და აცთუნებს სულთა, რამეთუ იგი არს წინამძღუარი გულფიცხლობისაჲ,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მოჰგუარის იგი სულსა კაცისასა, ვიდრემდის ოჴერ-ქმნის იგი და შეაძრწუნის იგი, ნუუკუე ეჩუენოს კაცსა ღმრთისასა, რაჲთა წარიდევნოს იგი და განჴადოს იგი თჳსთა მათგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ოდეს აღორძნდეს გულფიცხლობაჲ, მერმე მოიპოის რისხვაჲ, რამეთუ მან დააშავის სული და ბნელ-ქმნის იგინი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲთამცა დაიცვენით თავნი თჳსნი ამის ყოვლისაგან და არცა გიტევებს მისლვად წმიდათა მათ კაცთა თანა, რაჲთამცა განიფრთხვეთ ყოველთა ამათგან საფრჴეთა, და ღათუ გეუფლნენ იგინი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ძალ-უც წმიდათა ლოცვა-ყოფად მათთჳს, რაჲთა განცხოველდენ, და კუალად ვედრებად, რაჲთა მოვიდეს მადლი იგი თქუენ ზედა და ყოველნი იგი ძალნი ბნელისანი ივლტოდიან თქუენგან, რამეთუ ურწმუნოჲსა წყლულებაჲ უკურნებელ არს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	წერილ არს: „რამეთუ თუალნი უფლისანი მართალთა ზედა და ყურნი მისნი ლოცვასა მათსა ზედა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და უფალმან თქუა: „ყოველი შესაძლებელ არს მორწმუნეთათჳს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აჰა ესერა, გამცნებ თქუენ, ივლტოდეთ ყოვლისაგან ამპარტავანებისა და გულფიცხლობისა, რამეთუ იგი არს, რომელი არა უტევებს კაცსა შენანებად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვილოცვიდეთ, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, სარწმუნოებასა, რამეთუ ურწმუნოებამან არა დაუტევის ყოვლადვე ნაყოფი კაცისა თანა და ღმერთი განარისხის.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ესევითარისათჳს არცა ანგელოზნი სწყალობედ, არცა წმიდანი ევედრებიედ მისთჳს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ და-სადა-ჰმდაბლდე ცოდვითა, მერმე გელმოდენ გულითა შენითა და უდებებისა მისთჳს შენისა ტიროდე ბრალსა მას ზედა, რომელსა შეჰვარდი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ინანდი ცოდვათა შენთათჳს, ვიდრემდის მოიწიოს შენ ზედა წყალობაჲ და უხაროდის ანგელოზთა და ევედრებოდიან შენთჳს ყოველნი წმიდანი,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რამეთუ უხარინ მონანულსა ზედა და სწყალობედ გულითა ლმობიერსა, რომელნი ტირნ ცოდვათათჳს რამეთუ რქუა ანგელოზსა მას უფალმან: „შევედ ქალაქად და დასდევ სასწაული შუბლსა ზედა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ყოველნი, რომელნი სულთ-ითქუმიდენ და ელმოდის, რავდენ უფროჲს დიდ არს სინანული, ნუ დააცადებ სულთქუმასა და შესლვად სინანულსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუ მოიძულებ მასწავლელსა შენსა ჟამსა ცთომისასა, ნუცა გულფიცხელ იქმნები მისა მიმართ, რომელმან გამხილოს ბრალი შენი, ნუ ივლტი მისგან, რომელი მოგაქცევდეს გზასა და რომელსა უნდეს გარემოქცევაჲ შენი საცთურისაგან.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხედევდ, რომელსა უნდეს მოქცევაჲ შენი და ცხორებაჲ შენი.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შეუდეგ მას, ვიდრემდის მოგაქციოს სამწყსოსავე შენსა, ნუუკუე სცთე და დაგესხნენ მტერნი და განგბზარონ ურიდად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუ მოსავ ხარ ცთომილებასა შენსა და ნუცა გიხარის, ვიდრე ხარღა უდებებასა შინა შენსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მიეც ფლობაჲ ნავისმართებელსა, რაჲთა მან მიჰმართოს სავანესა მას და დაადგინოს ნავთსადგურსა მას ცხორებისასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ეკრძალენით, საყუარელნო, ყოვლისაგან ცოდვისა და გამოაშორენით თავნი თქ~ნი ყოვლისაგან საცთურისა, რომელნი შეიპყრობენ სულსა სიკუდილად.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	გაჴსონანმცა გულსა შენსა მარადის მცნებანი უფლისანი და იწურთიდი მათ და ჰყოფდით სათნოებათა მისთა, რაჲთა გაქუნდეს მათგან სიხარული,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვითარცა ღმრთისა ნებისა აღმასრულებელსა და ღირს იქმნეთ დაუსრულებელთა მათ კეთილთა ქრისტჱს იესუს მიერ უფლისა ჩუენისა, რომლისა შუენის დიდებაჲ და პატივი აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	გეტყჳ თქუენ ამათ სიტყუათა, რამეთუ ვზრუნავ ცხორებისა თქუენისათჳს და სიცოცხლისათჳს სულთა თქუენთაჲსა, რამეთუ გიჩუენე თქუენ ყოველი ცხორებაჲ თქუენი და არა რაჲ დავფარე თქუენგან რაჲთურთით.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	იგი უზრუნოთ თავთა ჩუენთა პირველ განკითხვამდე ჩუენდა, დავსხნეთ გულნი ჩუენნი ჴელთა ჩუენთა და მოვიქცეთ ღმრთისა ჩუენისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ჵ, შვილნო ჩემნო, ტირილითა და სინანულითა გჳცნობიესმცა ბრალი ჩუენი და ნუმცა ვიქმნებით, ვითარცა პირუტყუნი, რომელთა არა აქუს ცნობაჲ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვინმე იყოს ბრძენი, რომელიმცა ერთგზის შთავრდომილ იყო მთხრებლსა მას და კუალად მუნვე მიაქცია?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არამედ სხუათამცა განაკრძალებნ არა მისლვად მას ადგილსა და, თუ ეკრძალნენ, რომელთა-იგი ესმეს, ცხოვნდენ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ივლტოდეთ მისგან და გულსმოდგინებით შეიკრძალეთ სიყუარულით სიტკბოებაჲ იგი სინანულისაჲ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო მეშინის მე და ვძრწი, ნუუკუე უდებებამან შეგიპყრნეს თქუენ და კუალად თჳსავე მიგაქცინეს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მერმე გრცხუენოდის პირსა წინაშე სინანულისასა, რომელსა შეგვედრენ თქუენ ცრემლით, ვიდრე-ესე ხართღა ჴორცთა ამათ შინა, შეიკრძალეთ სინანული და ნუსადა დაუტევებთ მას.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ტიროდეთ წინაშე მაცხოვრისა, ვიდრემდის ღირს იქმნეთ სმენად ჴმისა მის მისისა, რომელი იტყჳს: „მიგეტევნენ თქუენ ცოდვანი თქუენნი, რამეთუ სახიერ არს მაცხოვარი ჩუენი და კაცთმოყუარე და უხარის სინანულსა ზედა და იგი თავადი მეოხ არს ჩუენთჳს“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მაშინ საქმეთა მათ ჩუენთა ბოროტთა უდებ-ყოფად სცენ სახიერებასა მას მისსა, რაჲთა არა ევედრებოდის მამასა ჩუენთჳს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვინმე იყოს ესრჱთ უგუნურ, ვითარმცა დაუტევა სინანული და მიუდგა უდებებასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე, შვილნო ჩემნო, რბიოდეთ ღუაწლსა მას შინა და გიყუარდინ სიტკბოებაჲ შრომათაჲ მათ, რამეთუ შრომაჲ იგი მიგიძღჳს თქუენ განსასუენებელად და განჰკურნებდეს სნეულებათა მათ გულისათა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შრომაჲ არს, რომელი განგიმზადებს შენ ზეცისათა მათ კეთილთა და შრომაჲ გყოფს შენ ზიარ სულისა წმიდისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ მოვიდენ გამყვანებელნი ჩუენნი, ვერ ჴელ-ვიწიფოთ თქუმად მათა: „შემინდვეთ ჩუენ მცირედ დღეს, რაჲთა შევინანო“, რამეთუ არა თავს-იდვან ჩუენი მოწევნულსა მას დროსა და მერმე ვერღარა შესაძლებელ არს შენანებად მას ადგილსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ყოველი სინანული მცირედსა ამას ჟამსა არს და შემდგომად განსლვისა ჴორცთაგან არღარა მოგუეცეს ჩუენ მიერითგან სინანული, რამეთუ თქუა ღმერთმან ცოდვათა შინა მომკუდარისათჳს,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე ვაჭიროთ თავთა თჳსთა მცირედსა ამას ჟამსა, რაჲთა მოვიმკოთ და ნუმცა დავჴსნდებით, შვილნო ჩემნო, ვიღუწიდეთ კაცად-კაცადი თჳსისაებრ ძალისა, ვითარცა კლემენტოს იტყჳს:
და	ფს.მაკ.C.ეპ	„და ღათუ ყოველნი გჳრგჳნოსან ვერ ვიქმნეთ, არამედ ახლოს ოდენმცა ვიპოვებით გჳრგჳნოსანთა მათ“, საყუარელნო, ღუაწლსა მასმცა შინა ვიპოვებით და ზიარ მოღუაწეთა ქრისტჱსთა, და ვიღუწითმცა ჩუენცა მსგავსად ძალისა ჩუენისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუმცა ვიქმნებით, ვითარცა მონაჲ იგი, რომელმან დამალა ვეცხლი იგი უფლისა თჳსისაჲ და რაჲთურთით არარაჲ ქმნა: არცა დიდი რაჲ ქმნა, რაჲმცა მოიღო დიდი იგი, არცა მცირჱ, რაჲთამცა მოიღო მცირჱ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვისწრაფოთ უკუე ყოფად ძალისა ჩუენისაებრ, რამეთუ სახიერ არს უფალი ჩუენი და, ქმნის კაცმან კნინი რაჲმე, მოაგის დიდი მის კნინისა წილ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუუკუე ოდეს მივიწივნეთ მას ადგილსა, ვინანდეთ, ვიხილნეთ რაჲ ძმანი ჩუენნი სიმაღლესა შინა სიმართლისა მისთჳს ნაყოფთა მათთაჲსა და მაშინ ვთქუათ: „ჵ, ვითარ არა ჩუენცა მივსცნეთ თავნი თჳსნი ვიდრე სიკუდილადმდე, და და-მცა-გუემკჳდრა ესევითარი ესე დიდებაჲ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და მაშინ იტყოდიან გულთა შინა მათთა სინანულითა, რომელნი-იგი არა დამაშურალ იყვნენ: „რაჲსათჳს-მე ვერიდებოდეთ ჴორცთა ჩუენთა და განუსუენებდით მათ ოდესვე?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და აჰა ესერა, აწ უცხოქმნულ ვართ საუკუნეთა მათ კეთილთა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	შვილნო ჩემნო საყუარელნო, არქუთ უძლურებასა მაგას ჴორცთა თქუენთასა, რაჟამს გაზრახებდენ თქუენ შრომათა შინა თქუენთა, ვითარმედ: ჰრიდეთ თავთა თჳსთა, რაჲთა არა გევნოს და უძლურებასა შესცჳვეთ და სხუათა დაუმძიმოთ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	რაჲ გნებავს, საუკუნენი იგი დაუსრულებელნი კეთილნი, ანუ საწუთროჲ ესე განსუენებით და უცხო-ყოფაჲ საუკუნოთა მათგან კეთილთა?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ჵ, შვილნო ჩემნო საყუარელნო, იღუწიდით მერმეთა მათთჳს კეთილთა და ნუმცა ვერჩით ზრახვასა ჴორცთასა და უცხო ვიქმნებით საუკუნეთა მათგან კეთილთა, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: „ზრახვაჲ იგი ჴორცთაჲ სიკუდილ არს, ხოლო ზრახვაჲ იგი სულისაჲ ცხორება არს და მშჳდობა“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ვინმე წმიდათამან მოიპოვა სასუფეველი თჳნიერად შრომისა და ჭირისა?
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუმცა უკუე ვჰრიდებთ თავთა ჩუენთა, რაჲთა არა შევამწიკოთ სული ჩუენი და ნუმცა ვხედავთ უძლურებასა ჴორცთა ჩუენთასა, რაჲთა არა სული შიშულად დაუტეოთ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და აწ, შვილნო ჩემნო, ყოველი სწრაფაჲ თქუენი იყავნ დამარხვად მცნებათა ღმრთისათა და ისწრაფდით დაჭირებად თავთა თჳსთა ყოველსა შინა საქმესა,
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და კუალად გულსმოდგინებისაჲ არს განმზადებაჲ გულისაჲ შრომათა მიმართ მსგავსად ძალისა ჩუენისა, რამეთუ საშინელ არს შევრდომაჲ ადგილსა მას სატანჯველისასა და ჭირისასა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ჵ, რაბამმან უკეთურებამან შეიპყრნეს მას შინა, რომელთა უტჳრთავს სახელი ღმრთისაჲ და შეურაცხ-ჰყოფენ მცნებათა მისთა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	მე ვარ მიწაჲ და ნაცარი და ყოვლადვე არა ღირს ვარ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და თქუენცა ილოცევდით ჩემთჳს, რაჲთა უფალი იყოს ჩემ თანა, ვიდრემდის მივიწიო მისა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	არა საბრალობელ არს კაცი ჭამადისათჳს, და გულისთქუმისათჳს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	ხოლო აწ, შვილნო ჩემნო, განვიშოროთ ჩუენგან ყოველივე გულისთქუმაჲ ჴორციელი და რაჲსათჳსცა გული უთქმიდეს ჴორცთა, არა ნება ვსცეთ მათ, არამედ დავჴსნიდეთ ნებასა მათსა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ღათუ იხილონ საჭმელი კეთილი და გულმან უთქუას, ნუ სცემ მათ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ვითარცა ჰბაძევდით სიმჴნესა მას წმიდათასა, ჰბაძევდით სიყუარულსაცა მათსა, რომელი აქუნდა ურთიერთარს, რამეთუ, ისწრაფდეს პატივისცემად მოყუსისა უფროჲს თავისა თჳსისა და ეგრევე უნებნ, რაჲთამცა უმეტჱსი ჭამადი ძმასა თჳსსა სცეს და უდარჱსი თჳთ ჭამეს.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	და ესრჱთ ტირილით იტყჳედ, ვითარმედ: „ამასცა არა ღირს ვართ“.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ უკუე, შვილნო, ჩემნო, იხილეთ, რამეთუ დიდსა ღუაწლსა მიგიცემიან თავნი თჳსნი, რამეთუ ბოროტ არს მბრძოლი იგი ჩუენი და, თუ ვითარ შეუძლოს, არა გუერიდო, რამეთუ გუეშურობს ჩუენ.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	აწ თქუენცა ნუ უდებ იქმნებით თავთა თჳსთა, არამედ დაიცვენით თავნი თჳსნი მისგან მარადის და ნუ ჰრიდებთ თავთა თქუენთა შრომასა შინა.
და	ფს.მაკ.C.ეპ	უფროჲსღა მეტად გაქუნდინ შრომაჲ და ეკრძალებოდეთ ყოვლისაგან ბოროტისა: რისხვისაგან და დრტჳნვისა, ამპარტავნებისაგან და ძჳრისმეტყუელებისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სწავლანი წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა მაკარი მეგჳპტელისანი ძმათა მიმართ
და	ფს.მაკ.D.სწა	ყოველთა მეუფე კაცთმოყუარე ღმერთი ჩუენი მარადის ისწრაფის ცხორებისათჳს კაცთაჲსა და მიზეზსა სცემს ყოველთავე გულისჴმისსაყოფად საუკუნეთა მათ კეთილთათჳს
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უმჯობესისა მიმართ წარმართებად წამის-ყოფითა კაცთმოყუარებისა მისისაჲთა კეთილისა მიმართ მიიზიდავს ხატად თჳსა დაბადებულსა კაცსა, რამეთუ სულსა ბუნებით აქუს სურვილი კეთილისაჲ და უმჯობესისა გულისთქუმისა ისწრაფის მარადის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკეთურებისა იგი მარცხენაჲ კერძი თითო-ფერითა სიმანქნითა უწრფელესთარე და გამოუცდელთა სულთა უცნებითა სიბოროტისაჲთა ისწრაფის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა დააბნელნა ჭეშმარიტისა კეთილისა საქმისაგან, რომლისა მიერ ქრისტეს სახიერებისა საღმრთოთა წერილთა მიერ გუასწავლი ჩუენ, ვითარცა წინაწარმეტყუელი იტყჳს: „სიტკბოებაჲ, სწავლულებაჲ და მეცნიერებაჲ მასწავე მე, რამეთუ მცნებათა შენთაჲ მრწმენა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უფალსა ჰნებავს, რაჲთა ყოველი მიზეზი სიბოროტისაჲ განვაგდოთ ჩუენგან და რაჲთა განვეყენნეთ ბოროტისა ამისგან და პირუტყუებრივისა სიბრძნისა ჩუენისაგან, რომელი-ესე სასოებითა გულისჴმის-ყოფისაჲთა დამკჳდრებულ არს ჩუენ შორის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა წარვემართნეთ ნათლითა ჭეშმარიტისა გულისჴმის-ყოფისაჲთა და ესრეთ შემძლებელ ვიქმნნეთ განდევნად მისა, რაჟამს-იგი გულისჴმა-ვყოთ ჭეშმარიტითა მის ცხორებისა მიზეზი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს თქუენცა, ჵ, სასურველნო ძმანო და საყუარელნო, მრავალგზის ითხოენით ჩუენგან სიტყუანი, რომელთა მიერ გულისჴმა-ჰყოთ, თუ ვითარი ცხორებაჲ უჴმს, რომელნი განშორებულ არიან ჴორციელთა გემოთაგან და მოქალაქობისაგან ამის სოფლისა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და, ვითარცა საქმესა შინა მოციქულისასა წერილ არს, ერთგან შეკრებილ არიან და ქმნულ არიან წმიდად შესაკრებელად და ურთიერთას ღმრთისმოშიშებით ყოფაჲ გამოუურჩევია: თუ ვითარ უჴმს, ერთმანერთსა თანა ყოფაჲ, ანუ თუ ვითარი დაწყნარებაჲ წესისაჲ უჴმს ქონებად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ თუ რაჲ არს სახჱ იგი სრულისა სათნოებათა გზისაჲ, ანუ თუ რაჲ არს ნებაჲ ღმრთისაჲ კეთილი და სათნოჲ და სრული, ანუ თუ რაჲ არს გზაჲ იგი სისრულედ მიმყვანებელი, რომელნი-იგი ისწრაფიან, რაჲთამცა მისწუთეს საზომსა მას სულიერისა ჰასაკისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა არა განვამრავლნე სიტყუანი ჩემნი, ესე ჩემგან ითხოეთ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა დაგიწერე თქუენ ზედაჲსზედა მოსაჴსენებელად და სულთა სარგებელისა წურთითა, რომელნი-ეგე გულსავსე ხართ წმიდასა მას და მართალსა სარწმუნოებასა ზედა და უწყით,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ ერთი არს ღმრთეებაჲ თაყუანისაცემელისა და ნეტარისა სამებისაჲ, ერთარსებაჲ და არსებაჲ, ერთი ნებაჲ და ერთისა დიდებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ჩუენცა ვიხილეთ კეთილი ეგე სათნოებათა მიმართ სიყუარული თქუენი და გულისთქუმაჲ ეგე, რომელი გაქუს სრულთა მიმართ სათნოებათასა, არა უდებ ვიქმნენით მცირედ რაჲმე მოსაჴსენებელად თქუენდა დაწერად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სახჱ წერილისა ჩუენისაჲ საღმრთოთა წერილთაგან მოვიღეთ და წამებანიცა წერილთანი დავწერენით ამას შინა გულსავსე-ყოფად და შეუორგულებელად სარწმუნოებად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ყოვლისა უპირატესად ამას ვიტყჳთ: ყოველთა, რომელთა მიუცემიან თავნი თჳსნი ღმრთისადა და ჴორცნი მათნი შეიწირვიან, ვითარცა შესაწირავნი ცხოველნი და ჭეშმარიტნი, წმიდანი და სათნონი ღმრთისა და ისწრაფიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა წარმოუდგინეს წმიდად სიტყჳერი იგი მსახურებაჲ მათი და, ამას სახესა კრძალულებისასა ვიტყჳთ, რაჲთა ჰრწმენეს აღთქუმანი იგი წმიდისა სახარებისა და წმიდათა წერილთანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მისცნენ თავნი მათნი კეთილისა საქმესა და ჰრწმენეს მტკიცედ, ვითარმედ მადლითა ღმრთისაჲთა და ძალითა იქმნების ჩუენ შორის სრულიადი ლხინებაჲ და განწმედაჲ ვნებათაგან უპატიოებისათა, რომელნი-იგი არიან სულთა და ჴორცთა ჩუენთა შორის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვნებანი ესე ცოდვათანი უკუანაჲსკნელ მოვიდეს სულსა ზედა და პირველქმნული იგი კაცი გარდაჰჴდა მცნებასა ღმრთისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ჯერ-არს, რაჲთა გურწმენეს ყოვლითა გულსავსებითა, ვითარმედ ღირს ვიქმნებით სულისა წმიდისა მოღებასა სრულებით განსაწმედელად სულთა და ჴორცთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „სახარებაჲ ჩუენი არა არს თქუენდა მომართ სიტყჳთ ოდენ, არამედ საქმითა და ძალითა და სულითა წმიდითა და გულსმოდგინებითა ფრიადითა, ვითარცა უწყით“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „დაცვულმცა არს სული ჩუენი წმიდად და გონებაჲ და ჴორცნი დღესა მას ღმრთისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომლისა წინდი იგი ქველისმოქმედებისა მისისაჲ მორწმუნეთა სამგზის სანატრელითა მით ნათლისღებისა სახელისდებითა შეგჳწყნარებია აღორძინებად და წარმატებად სრულისა მკჳდრობისა და განმრავლებად ტალანტისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დიდი ესე და უხრწნელი საიდუმლოჲ რწმუნებულ არს ჩუენდა, რაჲთა მის მიერ ასი წილი მოვიგოთ, რამეთუ წმიდაჲ იგი და ნუგეშინისმცემელი სული,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი მოციქულთა მიეცა და მათ მიერ მხოლოსა და ჭეშმარიტსა ეკლესიასა ღმრთისასა მიეცა, ჟამითგან ნათლისღებისაჲთ საზომისაებრ სარწმუნოებისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	იგი სული თითოფერად და მრავალსახედ მივალს თითოეულისა თანა, სარწმუნოებითა მჴურვალითა მოუჴდეს ნათლისღებასა, რაჲთა მრავალწილად და კეთილად მიიღოს თითოეულმან აღორძინებაჲ ტალანტისაჲ, ვითარცა სახარებაჲ იტყჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ჩჩჳლი, რომელი იშვა სოფელსა ამას შინა, არა დგას მარადის ჩჩჳლობისა ჰასაკსა ზედა, და დღითიდღედ აღორძნდების თჳნიერ ყოვლისა იჭჳსა, ვიდრემდე იქმნას კაც სრულ გამოუთქუმელთაებრ წესთა ბუნებისათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე, რომელი იშვას ზეცით წყლითა და სულითა, თანა-აც, რაჲთა არა მარადის ეგოს წესსა სიჩჩოჲსასა, რამეთუ უჴმს, რაჲთა დღჱ და ღამჱ მოღუაწებითა და ტკივილითა და მოთმინებითა მრავლითა და სამარადისოჲთა წინააღდგომითა მბრძოლისა ჩუენისაჲთა წარემართოს
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აღორძინდეს და მიიწიოს სისრულესა სულიერისა მის ჰასაკისასა, ვითარცა მოციქული იტყჳს: „ვიდრემდე მივსწუთეთ ყოველნი ერთობასა სარწმუნოებისასა და გულისჴმის-ყოფასა ძისა ღმრთისასა კაცად სრულად საზომად ჰასაკისა სავსებისა ქრისტესისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა არღარა ვიყვნეთ ჩჩჳლ და ვიღელვებოდეთ და მიმოვიტაცებოდით ყოვლისა მიერ ქარისა სწავლისა სიმრავლითა ღონეთა მიმართ ცთომისათა, არამედ წარვემართნეთ სიყუარულითა და აღვაორძინოთ მის მიერ ყოველივე, რაჲ–იგი არს ქრისტჱ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იგივე სხუასა ადგილსა იტყჳს: „ნუ თანა-აღერევით სოფელსა ამას, არამედ მიიიცვალენით განახლებითა გონებისა თქუენისაჲთა, რაჲთა გამოიცადოთ თქუენ, თუ რაჲ არს ნებაჲ ღმრთისაჲ კეთილი, სათნოჲ და სრული“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სრულსა მას ნებასა ღმრთისასა მიწთომასა მათთჳს იტყოდა, რომელნი საზომსა ჰასაკისა და სიტყჳერისა სავსებისა სულისა წმიდისასა მიწთომილ არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ზეცისა სულიერსა მას შობასა ზედა არა ესრეთ განუგია, არამედ ტკივილი და მწუხარებაჲ მოთმინებით უბრძანებია თჳთმფლობელსა მას ზედა ნებასა კაცისასა, ვითარცა თჳთ უფალი იტყჳს: „იღუაწეთ შესლვად იწროსა მას ბჭესა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „იიძულებდით, რამეთუ იძულებით არს სასუფეველი ცათაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და „რომელმან მოითმინოს, იგი სრულიად ცხოვნდეს“ და „მოთმინებითა თქუენითა მოიპოვნეთ სულნი თქუენნი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოციქული იტყჳს: „მოთმინებით რბიოდეთ წინამდებარესა მას მოღუაწებასა ღმრთისა მონანი მოთმინებითა მრავლითა...“ და შემდგომი ამისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესრეთ განაგო მადლმან ღმრთისამან, რაჲთა თითოეული თჳსითა გონებითა და ტკივილითა და მოღუაწებითა მიიღებდეს სულიერსა აღორძინებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲზომცა ჰრწმენეს და რაჲზომცა ისწრაფდეს და რაჲზომცა მოღუაწებითა სულიერითა და ჴორციელითა მისცეს თავი თჳსი საქმესა მცნებათასა, ეგეზომცა არსებასა სულისასა აღორძინებად სულისა და განახლებად გონებისა მოიგებს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მადლითა და ნიჭითა ღმრთისაჲთა მოეცემის ცხორებაჲ, ხოლო წარმართებაჲ და აღორძინებაჲ მომეცემის სარწმუნოებათა სიყუარულითა და მოღუაწებითა თჳთუფლისა მის ნებისა მისისაჲთა სრულსა მას ზედა ჰასაკსა სულიერისა მის საზომისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვერცა სრულიად მადლითა ღმრთისაჲთა თჳნიერ კაცისა შეწევნისა და მოსწრაფებისა იქმნების წარმართებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვერცავინ კუალად თჳნიერ ღმრთისა შეწევნისა თჳსითა მოსწრაფებითა ძალითა ოდენ შემძლებელ არს მიწთომად სრულსა ნებასა ღმრთისასა და საზომსა მას თავისუფლებისა და სიწმიდისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ „არა თუმცა უფალმან აღაშენა სახლი და დაიცვა ქალაქი, ცუდად იღჳძებენ მცველნი და მაშენებელნი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს, რამეთუ არა მახჳლითა მათითა დაიმკჳდრეს ქვეყანაჲ, არცა მკლავმან მათმან იჴსნნა იგინი, არამედ იგინიცა იბრძოდეს მახჳლითა და მკლავითა და მარჯუენეამან შენმან და მკლავმან შენმან და ნათელმან პირისა შენისამან იჴსნნა იგინი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამით გამოაჩინა, ვითარმედ ძალი ღმრთისაჲ მათსა მოღუაწებასა შეეწევის და სიტყჳთა ამით წინაწარმეტყუელმან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი მცირედთა სათნოებათა ზედა იქადიან, მათიცა ამპარტავნებაჲ გარდაჰკუეთა და სარწმუნოებითა და სიყუარულითა მადლისა მიერ ღმრთისა მოსავთა მისთა ცხორებისა პოვნაჲ ასწავა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „იქმენით თქუენ სრულ, რამეთუ მამაჲ თქუენი ზეცათაჲ სრულ არს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამათ სიტყუათა მიერ სრულსა მას ცოდვათა განწმედასა აღუთქუამს, რომელი-იგი არს სრულიად განყენებაჲ ვნებათაგან უპატიოებისათა, და სრულსა მას სათნოებათა მიმართ აღმაღლებასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ-იგი არს განწმედაჲ გულისაჲ მიღებითა მით სრულისა მის და საღმრთოჲსა სულისაჲთა, რომელი-იგი იქმნების გულსავსებითა სულისაჲთა, რამეთუ სარწმუნოებით და სიყუარულით მისცეს ყოვლით კერძოვე თავი თჳსი ღმერთსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა დავითის მიერ გამოაჩინა სულმან წმიდამან სრული იგი ჭეშმარიტებისა სახჱ და გუასწავებს ღმრთისაგან თხოვაჲ მისი, რაჲთა სარწმუნოებით ძედ ნათლისა და მკჳდრ ცხორებისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თქუა ესრეთ: „იყავნ გული ჩემი უბიწო სამართალთა შინა შენთა, რაჲთა არა მრცხუენოდის სირცხჳლითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უპატიოებისა შემოსაჲ მათთჳს თქუა, რომელთა არა მოუგია გული უბიწოჲ ყოვლისაგანვე შეგინებისა და ბაყლისა რამეთუ კუალად იტყჳს: „მაშინ არა მრცხუენოდის მე, რაჟამს ვეკრძალო ყოველთა სამართალთა პირისა შენისათა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რაჟამს ყოველნივე მცნებანი წარვჰმართნეთ და ყოველთა ბოროტთაგან განვეშორნეთ, მაშინ მოვიგებთ სრულსა კადნიერებასა წინაშე ღმრთისა, ვითარცა სული წმიდაჲ გუასწავლის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად ილოცვიდა წინაწარმეტყუელი და იტყოდა: „გული წმიდაჲ დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა და კუალად სულითა წმიდითა დამამტკიცე მე“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალადვეცა მიუგებს, თუ ვინ არიან, რომელნი აღვლენან მთასა წმიდასა და იტყჳს: „უბრალოჲ ჴელითა და წმიდაჲ გულითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სიტყჳთა მით გუასწავა სულმან წმიდამან ყოვლისავე ცოდვისა გარდაკუეთაჲ, რომელი იქმნების საქმით ანუ სიტყჳთ გონებით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა მოსწრაფე იყვნენ, რომელნი-იგი ილოცვენ და სარწმუნოებით ესვენ მიწვენად დღითი დღე საღმრთოსა მას სიმდიდრესა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მოციქული ცხადად გუასწავლის, თუ ვითარ თანა-აც ყოფად სულთა, რომელნი ჴორციელთა ზრუნვათა და ქორწინებათაგან განშორებულ არიან ქალწულებისა სურვილისათჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ იტყჳს, ვითარმედ – „ქალწული იგი ზრუნავნ უფლისასა, რაჲთა წმიდა იყოს არა ჴორცითა ოდენ, არამედ სულითაცა, საქმითა და გონებითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, რაჲთა ცხადთაცა და ფარულთა ცოდვათაგან კიდე იყოს, ვითარცა სძალი ქრისტესი და მოსურნე ზეცისა მეუფისაჲ, წმიდაჲ და შეუგინებელი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სულსა, რომელსა სუროდის ქრისტეს თანა ყოფად და რაჲთა იქმნას ერთ სულ, თანა-აც, რაჲთა მიემსგავსოს უბიწოსა მას და უხრწნელსა შეუნიერებასა მისსა, ვითარცა ნეტარი იოვანე იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და პავლჱ იტყჳს: „მსგავს ჩემდა იქმნენით, ვითარცა მე ქრისტესა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელსა უარ-ეყოს ზიარებაჲ ჴორციელი და განშორებულ იყოს ამის სოფლისაგან და იღუწიდეს ქალწულებასა და მიეცეს თავი თჳსი შეყოფასა და ზიარებასა უხრწნელისა მის სიძისასა, არამედ უფროჲსღა თანა-აც,
და	ფს.მაკ.D.სწა	გულისთქუმისაგან და ცუდადმზუაობრობისაგან და კაცთმოთნებისაგან და მაჩუენებლობისა, მთავრობისმოყუარებისა და მზაკუვარებისა და სიძულილისა და სიბოროტისა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ურწმუნოებისა და შურისა და სიმაღლისა და ჴდომისა და თავმოთნებისა და ჴორცთმოყუარებისა და ამპარტავანებისა და მსგავსთა ამათთა უხილავთა მათ ვნებათაგან უპატიოებისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ წერილ არს უჩინოთა ცოდვათა სულისათა სწორადვე გარეგანთა მათ ცოდვათასა იტყჳს, უკუეთუ ვითარ გურწმანან სიტყუანი სულისა წმიდისანი, რამეთუ წერილ არს: უფალმან განაბნინის ძუალნი კაცთა მოთნეთანი“ და „კაცი მოსისხლჱ სძაგს უფალსა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აჰა ესერა, სიტყუაჲ ზაკუვისა და კაცისკლვისაჲ ერთად ცოდვად შეჰრაცხნა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რომელნი იტყოდიან მშჳდობასა მოყუსისა თჳსისა ხოლო უკეთურებაჲ არს გულსა მათსა, მიაგე მათ, უფალო, საქმეთა მათთაებრ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იტყჳან: „რამეთუ გულნი თქუენნი უშჯულოებასა იქმან ქუეყანასა ზედა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფალი რაჟამს აბრალებდა კაცთმოთნეთა, თქუა, ვითარმედ: „ყოველსავე იქმან, რაჲთამცა ეჩუენნეს კაცთა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა გუამცნებს და იტყჳს: „ნუ ჰყოფთ ქველისსაქმესა წინაშე კაცთა, რაჲთა არა წარსწყმიდოთ მადლი თქუენი წინაშე მამისა თქუენისა ზეცათაჲსა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი ისმენდენ სიტყუათა ღმრთისათა და იქმოდინ ნაყოფსა კეთილსა, სასწაულნი მათ თანა ესე არიან: სულთქუმაჲ, ტირილი, კრძალვაჲ, დუმილი, მჭმუნვარებაჲ, მოთმინებაჲ, გლოვაჲ, სალმობით დაყუდებაჲ, თავის წონაჲ და ტკივილი გულისაჲ შიშისათჳს ღმრთისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მღჳძარებაჲ, მარხვაჲ, სიმშჳდე, სულგრძელებაჲ, ლოცვაჲ დაუცადებელი, წურთაჲ წმიდათა წერილთაჲ, სარწმუნოებაჲ, სიმდაბლე, ძმათმოყუარებაჲ, ტკივილი, ჭირვეულობაჲ, მორჩილებაჲ, სახიერებაჲ, შუენიერებაჲ და ყოველივე სინათლე, რომელ არს უფალი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, რაჲთა არა ვეძიებდეთ კაცთაგან პატივსა და დიდებასა კეთილთა საქმეთათჳს, არამედ მხოლოჲსა ღმრთისაგან, რომლისა დიდებაჲ არს ჭეშმარიტი და საუკუნე არს და ტანჯვაჲ მისი ტანჯვაჲ საუკუნოჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „ვაჲ თქუენდა, რაჟამს კეთილად გეტყოდინიან თქუენ ყოველნი კაცნი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სიფუდულე ამპარტავანებაჲ, ურწმუნოებაჲ, ცუდად მეტყუელებაჲ, დაუწყნარებელობაჲ, დავიწყებაჲ, შფოთი, მოხუეჭაჲ, ვეცხლისმოყურებაჲ, შური და ჴდომაჲ, უჟამოჲ სიცილი, თჳთრჩულობაჲ და ყოველივე სიბნელჱ, რომელ არს ეშმაკი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, ვითარმედ – ვაჲ თქუენდა რამეთუ, რაჟამს გინდის თქუენ კაცთაგან კეთილისა სმენაჲ და გიხაროდის, რაჟამს გაქებდიან და გადიდებდიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კითხვაჲ: რაჲ არს ეშმაკი, ანუ რაჲ ოდეს ცოდა და იქმნა ეშმაკ?
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიგებაჲ: სული არს სიტყჳერი სოფელსა შინა მზრახვალი ბოროტისაჲ, ხოლო თჳსისა უკეთურებისა და ბნელისა გონებისა მისისაგან ბნელ იქმნა იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „ესრეთმცა ბრწყინავს ნათელი თქუენი წინაშე კაცთა, რაჲთა ხედვიდენ კეთილთა საქმეთა თქუენთა და ადიდებდენ მამასა თქუენსა ზეცათასა“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ რაჲთა არა თჳსისა დიდებისათჳს იქმოდინ კეთილთა საქმეთა, არამედ დიდებად ღმრთისა და ნუმცა ეძიებთ და გიხარის ქებასა ზედა წარმავალთა და მოკუდავთა კაცთასა, არამედ ეძიებდით დიდებასა და ქებასა მხოლოჲსასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა მოციქული გუასწავებს, რაჲთა ჭამასაცა და სუმასაცა სადიდებელად ღმრთისა ვიქმოდით „გინა თუ შჭამდეთ, გინა თუ სუმიდეთ, გინა თუ რასამე იქმოდით, ყოველსავე დიდებად ღმრთისა იქმოდეთ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელნი ეძიებდენ კაცთაგან დიდებასა და ქებასა, ურწმუნოთა თანა განაჩინნა იგინი უფალმან და თქუა: „ვითარ შემძლებელ ხართ თქუენ მორწმუნე ყოფად, რომელნი დიდებასა ერთმანერთისაგან ეძიებთ და მხოლოჲსა ღმრთისაგან არა ითხოვთ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ჯერ-არს, რაჲთა უღრმესადრე გულისჴმა-ვყვნეთ წმიდანი წერილნი, რამეთუ უწინარეს ადამისა გარდაჰჴდა იგი და იქმნა ეშმაკ, რამეთუ ნებაჲ ღმრთისაჲ არა ყო, ვითარცა წერილ არს: „ვითარმედ გარდამოვარდა ზეცით მთიები იგი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო იოვანე სიძულილსა კაცისკლვასა თანა შეჰრაცხავს და იტყჳს: „რომელსა სძულდეს ძმაჲ თჳსი, იგი კაცისმკლველი არს“ და უწყით, ვითარმედ ყოველსა კაცისმკლველსა არა აქუს ცხორებაჲ საუკუნოჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოციქული იტყჳს, რამეთუ: „უწინარეს შჯულისა ცოდვაჲ იყო სოფელსა შინა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად მოციქული პავლე იტყჳს მათთჳს, რომელნი მიეცნეს ვნებათა უპატიოებისათა და აღჰრაცხავს ბოროტთა უგულისჴმოებისთა და ურწმუნოებისა მათისათა და ცხადთა დაფარულთა ცოდვათა ერთად შეჰრაცხავს და იტყჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ცოდვად უწოდს წინამძღუარსა მას და მომპოვნებელსა ცოდვისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად დაცემისათჳს კაცისა იტყჳს, ვითარმედ: „ცოდვამან მიზეზი პოვა მცნებისა მისგან, რომელი ადამისდა მიცემულ იყო და მაცთუნა მე და მის მიერ მომკლა მე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამიერითგან შჯული წმიდა არს და მცნებაჲ იგი წმიდა და მართალ და კეთილი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა არა გამოცადეს ღმერთი, რაჲთამცა ჰქონდა მეცნიერებით, მისცნა იგინი ღმერთმან გამოუცდელსა მას გონებასა საქმედ უჯეროჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სავსე იყვნეს ყოვლითა სიცრუჲთა და უკეთურებითა, ბოროტითა, შურითა, ანგაჰრებითა, კაცის-კლვითა, ბოროტის ჩუენებითა, ცუნდრუკებითა, ძჳრისმეტყუელებითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად მტერობითა მით, რომელი აქუნდა კაცისა მიმართ, იქმნა გარდამეტებულად ცოდვილ მზაკუვარებისა და შურისა მისსა, რამეთუ იყო უწინარეს ამისა დიდ ფრიად და დიდებულ და პატივცემულ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	იყო იგი დიდებითა ანგელოზთა მთავრობისაჲთა და ინება მან, რაჲთამცა ღმერთ იქმნა და შევიდა იგი წინააღდგომასა ღმრთეებისასა, რაჲთამცა პატივი იგი მოიტაცა, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „უსამართლოსა მას მთავარსა ღმერთ-ყოფაჲ ენება“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხედავა, ვითარ არა ცხადნი ოდენ ცოდვანი აღრაცხნა, რომელნი კაცთა საძაგელ არიან, არამედ ცხადთა მათ თანა ფარულნი ვნებანი სულისანი აღრაცხნა: მზაკუვარებაჲ და ამპარტავანებაჲ და სიძულილი და უგულისჴმოებაჲ და სხუანიცა ესევითარნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფალი იტყჳს: „მაღალი იგი წინაშე კაცთა საძაგელ არს წინაშე ღმრთისა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს გარდამოვარდა იგი ქუეყანად განმზრახთა და მორჩილთა მისთა თანა ეშმაკთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო იგი, გარდამოვარდა რაჲ ზეცით, არცაღა სინანულსა შევიდა, რაჲთამცა ევედრა მეუფესა და აღვიდამცა პირველსა მას პატივსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ესეცა შესძინა თჳსსა უკეთურებასა შვა შური კაცსა ზედა და შეშურდა მას, რამეთუ ხედვიდა მიწისაგანსა მას ხატად ღმრთისა შექმნულსა, რომელი მეუფებდა ყოველთა ზედა ხილულთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა მოუჴდა მას ზაკუვით და აღუთქუა ღმრთეებაჲ, უკუეთუ ჭამოს ხისა მისგანი, რომლისაგან ღმერთმან დააყენა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ესევითარითა მით აღთქუმითა გარდამოაგდო კაცი პირველისა მის პატივისაგან და მიიღო იგი ჴელმწიფებასა ქუეშე მისსა ყო იგი ცოდვილ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო თჳთ გარდარეულად ცოდვილ იქმნა და გამოუჩნდა გონებაჲ იგი მისი ბოროტი და ამპარტავანებაჲ სიმაღლისა მისისაჲ, რამეთუ სიმანქნით ენება მოტაცებაჲ პატივისა მის სამეუფოჲსა, რომელი მოცემულ იყო კაცისადა სოფელსა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო გარდამოვარდა იგი ზეცით, ვითარცა პირველ ვთქუ, და კუალად კაციცა აცთუნა, რამეთუ იყო იგი დაბადებული მეუფისაჲ, და აწ დატევებულ იქმნა იგი სხჳსა განგებისათჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა რკინაჲ ფიცხელი და უჴმარი არა იქმნებიან ჭურჭლად, შექმნიან იგი გურდემლად, რაჲთა მიერ სხუანი ჭურჭელნი შეიქმნენ, ეგრეთვე უკეთური იგი არა მეყსეულად დაისაჯა გეჰენიასა შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „დგას იგი, ვითარცა გურდემლი უქმი“, რაჲთა მის მიერ გამოიცადნენ კაცნი და გამოჩნდენ, რომელთა-იგი შეიყუარეს ღმერთი და არა მიიღეს მის თანა ზიარებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს, და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, იგი ამაღლდეს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ყოველივე განსაცდელი მის მიერ მოწევნული მოითმინეს და ღმერთსა სათნო-ეყვნეს, ვითარცა გამოჩნდეს ყოველნივე წმიდანი, რომელნი სათნო-ეყვნეს უფალსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სიბრძნესა სოლომონისასა იტყჳს: „არა წმიდა არს წინაშე ღმრთისა ყოველი მაღალი გულითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამას ესევითარსა უკუეთუ გამოვეძიებდეთ წერილთაგან, მრავალი ვპოოთ ფარულთა მათ ვნებათათჳს სულისათა თქუმული;
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სულმან წმიდამან უწყის, რომელ ფარულნი იგი ვნებანი სულისანი ძნელოვან არიან და მაიძულებელ სულისა და განყენებაჲ მათგან გუასწავა ჩუენ დავითის მიერ და იტყჳს:
და	ფს.მაკ.D.სწა	„საჲდუმლოთა ჩემთაგან განმწმიდე მე და უცხოთაგან იცევ მონაჲ შენი“, რამეთუ ძალითა სულისა წმიდისაჲთა და მრავლითა ვედრებითა და სარწმუნოებითა და სურვილითა სიყუარულითა ღმრთისაჲთა მოგუეცემის ჩუენ ჴსნაჲ ვნებათაგან დაფარულთა უპატიოებისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა პირველადვე ეტყოდა ღმერთი ადამს, ვითარმედ: „ყოვლისაგანვე ხისა, რომელ არს სამოთხესა შინა, შჭამო, ხოლო ხისა მისგან, რომელი არს საცნობელი კეთილისა და ბოროტისაჲ, მისგანი არა შჭამო,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ჯერ-არს, რაჲთა შინაგანიცა იგი კაცი, რომელ არს სული, ვისწრაფოთ და ვიღუაწოთ, რაჲთა წმიდა იყოს იგი ყოვლისაგანვე შეგინებისა გულისსიტყუათა ბოროტთაჲსა, ვითარცა სძალი ქრისტესი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე მაშინ წარჰმართოთ, უკუეთუ წინააღუდგებოდით და სიტყუას-უგებდეთ მარადის ბოროტთა გულისსიტყუათა ცუდად მზუაობრობისა და სიძულილისა და სიმაღლისა და მზაკუვარებისა და გულისთქუმისა და ურწმუნოებისა და შურისა და დიდებისმოყუარებისათა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ყოვლითა გამოწულვილვითა გამოვიძიებდეთ და გონებაჲ ჩუენი დავიცვათ შეუშფოთველად ყოველთაგან ვნებათა დაფარულთა სულისათა და მივსცნეთ თავნი ჩუენნი ყოვლისავე კეთილსა საქმესა ჭირითა და ტკივილითა და ღუაწლითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ წინააღმდგომი გუებრძვის, რაჲთამცა დაგუაყენნა კეთილისა ამისთჳს გჳჴმს ბრძოლაჲ მისა ჭირითა და ღუაწლითა ფრიადითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ნეტარი მოსჱ გუასწავებს სიწრფელესა და გჳჩუენებს სახითა, ვითარმედ არა ჯერ-არს, რაჲთამცა შეუდგა სული ორთა საქმეთა – ბოროტთა და კეთილთა, არამედ კეთილსა ოდენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ჯერ-არს, რაჲთა იქმნნენ ჩუენ შორის ორნი ნაყოფნი – კეთილნი და ბოროტნი, არამედ კეთილი ოდენ ვიქმნნეთ და ბოროტისაგან განვეშორნეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგავით ესრეთ იტყჳს: „ნუ შეაბამ კალოსა შენსა ზედა ერთბამად უცხოთესლთა პირუტყუთა – ჴარსა და კარაულსა, არამედ ერთისა თესლითა პირუტყუნი შეაბენ და ესრეთ განლეწე კალოჲ შენი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამით ყოვლითა მოასწავებს, რაჲთა არა შევჰრთოთ ერთად სათნოებაჲ და უკეთურებაჲ, არამედ რაჲთა სათნოებათა ოდენ თესლნი გამოვიდენ ჩუენგან და რაჲთა არა შეეყვნენ სულნი ჩუენნი, არცა ეზიარნენ ორთა სულთა – სულსა ღმრთისასა და სულსა ამის სოფლისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ რაჲთა შევეყვნეთ ჩუენ სულსა ხოლო ღმრთისასა და მას შევემშჭუალნეთ და ესრეთ გამოვიხუნეთ წმიდანი იგი ნაყოფნი სათნოებათანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა თესლმან მან სულისა წმიდისამან ჩუენ შორის ნაყოფი გამოიღოს და რაჲთა არა ორთა პირთა – კეთილისა და ბოროტისათა თანა ვჰყოფდეთ ვაჭრობასა ჩუენსა, არამედ რაჲთა კეთილი ოდენ ვიჴუმიოთ და ბოროტისაგან უცხო ვიქმნნეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს აყენებდა მისგან ღმერთი და მისცა მცნებაჲ მისი ცხორებისა მისითჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ კეთილთა სათნოებათა ოდენ ნაყოფი აღვაორძინოთ სულსა შინა ჩუენსა, ვითარცა წერილ არს: „ამისთჳს ყოველთა მიმართ მცნებათა შენთა წარმემართა და ყოველი გზაჲ სიცრუვისაჲ მოვიძულე და ცოდვაჲ მოვიძაგე“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო შჯული შენი შევიყუარე, რაჲთა ესრეთ იხილოს უფალმან ღუაწლი იგი სულისა და თჳსითა კაცთმოყუარებითა დიდი იგი ლხინებაჲ ფარულთა ვნებათაჲ ყოს ჩუენ თანა ძალითა სულისა წმიდისაჲთა და გჳსაჯოს ჩუენ სულისა ჩუენისა მტერთაგან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მივიდა იგი მსაჯულისა თანა და ითხოვდა მისგან, რაჲთამცა უსაჯა მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მოციქულსა პავლეს ენება, რაჲთამცა გამოაჩინა და გჳჩუენამცა, თუ ვითარსა ღუაწლსა მოითმენდა იგი მოწაფეთა თჳს და თუ ვითარ ისწრაფდა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა ვიდოდეს იგინი საზომსა სულიერსა და ილოცვიდა მათთჳს ყოვლითა გულითა და სრულსა ქრისტეანობისა სახესა უჩუენებდა ყოველთა, რომელთა ჰნებავს ქრისტესმოყუარებისა გზასა მას საღმრთოსა და ესრეთ იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „ასწავებდით ყოველსა კაცსა და შეჰრჩულევდით ყოვლითავე სიბრძნითა, რაჲთა წარმოუდგინოთ ყოველივე კაცი სრული წინაშე ქრისტესა, რომლისათჳს მეცა ვიღუწი და ვშურები“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად, რომელთა-იგი მიეღო ბეჭედი სულისა წმიდისაჲ ნათლისღებისა მიერ, ილოცვის მათთჳს აღორძინებად მადლისა მათ შორის
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იტყჳს: „ამისთჳს მეცა, მესმა რაჲ თქუენი ეგე სარწმუნოებაჲ და სიყუარული, რომელი გაქუს ყოველთა წმიდათა მიმართ, არა დავსცხრები თქუენთჳს ლოცვად და თხოვად“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თჳთ ეშმაკსა იტყჳს – ხედ საცნაურად ბოროტისა და კეთილისა, და მისგან დააყენა ღმერთმან, რაჲთა არა ეზიარებოდის საქმეთა მისთა, ხოლო სხუათა მათ რაჲთა იყოს მოყუარე და თანა-ზიარ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ღმერთმან და მამამან იესუს ქრისტესმან, მამამან დიდებისამან მოგცეს თქუენ სული სიბრძნისაჲ ანუ გამოცხადებისა მისისაჲ, გულისჴმის-ყოფითა მისითა განათლებულნი თუალნი გულისა თქუენისანი უწყებად თქუენდა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	თუ რაჲ არს სასოებაჲ იგი წოდებისა თქუენისაჲ და თუ რაჲ არს სიმდიდრე დიდებისა მისისაჲ წმიდათა შორის და თუ რაჲ არს გარდამეტებული იგი სიდიდე ძლიერებისა მისისაჲ ჩუენ ზედა მორწმუნეთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სახჱ იგი არსებისა მისისაჲ და მიღებითა სულისა წმიდისაჲთა გამოწულილვით გჳჩუენა ჩუენ, რომელი-იგი იქმნების გულსავსებით,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად მასვე ებისტოლესა შინა მცირედ უკუანაჲს გამოაჩინებს სურვილსა მისსა, რომელი აქუნდა უფროჲსისა წარმართებისა მისისათჳს და მოსლვისა უფროჲსად სისრულესა სულიერსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ხჱ იგი ხჱ იყო ხილული, ვითარცა სხუანი ხენი და სამოთხე იგი სამოთხე იყო ხილული.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ითხოვს და იტყჳს: „ამისთჳს მოვიდრეკ მუჴლთა ჩემთა წინაშე მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა, რომლისაგან ყოველი ნათესავი ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა სახელ-ედების,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მოგცეს თქუენ სიმდიდრისაებრ ძლიერებისა თჳსისა ძალი განძლიერებად სულისა მიერ მისისა, დამკჳდრებად შინაგანსა კაცსა შინა ქრისტჱ სარწმუნოებით და სიყუარულით გულთა შინა თქუენთა დამყარებულად და დაფუძნებულად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ხილულნი სახე არიან უხილავთა, რამეთუ ვითარცა ხილულსა ჩუენგანსა თანა ორნი კაცნი არიან – ერთი ჴორცთაჲ და მეორე იგი სულისაჲ, ეგრეთვე ხილული იგი კაცი ხილულსა სამოთხესა კაცი გულისაჲ უხილავსა მას საცნაურსა წმიდათა ანგელოზთა სამოთხესა შინა იშუებდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ხჱ იგი ხილული იყო, რომლისაჲ უბრძანა უფალმან არა ჭამაჲ მისგანი, რამეთუ ყოვლისავე ხილულისა მეუფედ დაადგინა იგი ღმერთმან და მის ერთისა ხისაჲ ოდენ არა მისცა ჴელმწიფებაჲ განგებულებით,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა შემძლებელ იქმნეთ მიწთომად, თუ რაჲ არს სივრცე და თუ სიგრძჱ, და თუ სიღრმჱ, და თუ სიმაღლჱ და გულისჴმისყოფად გარდამეტებული იგი გულისჴმის-ყოფისა და სიყუარულისა ქრისტესისა, რაჲთა სავსე იყვნეთ ყოველსავე შინა აღვსებასა ღმრთისასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო კუალად სხუასა ებისტოლესა შინა იტყჳს ამისთჳს ასწავებდა გარდამატებულებასა სულიერისა სიმდიდრისასა უჩუენებდა მათ და აწუევდა, რაჲთამცა ისწრაფდეს სულიერსა საზომსა სისრულისასა მიწდომად
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა აქუნდეს იგი მოსაჴსენებელად სამეუფოჲსა მის პატივისა და უწყოდის, ვითარმედ არს უზეშთაეს მისსა დამბადებელი მისი და რაჲთა არა მოვიდეს სიმაღლედ თჳთუფლებისა მისისათჳს და ეგონოს ვითარმედ ღმერთი არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იტყოდა: „გშურდინ მადლი იგი უფროჲსი და მერმე უმეტესი გზაჲ გიჩუენო თქუენ: ენასა ღათუ კაცთასა და ანგელოზთასა ვიტყოდი და სიყუარული არა მაქუნდეს, ვიქმენ მე, ვითარცა რვალი, რომელი ოხრინ, ანუ წინწილაჲ რაჲ ჴმობნ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მიეცა მას მცნებაჲ იგი ცხორებისათჳს მისისა, ვითარცა წერილ არს, და სიტყუაჲ იგი, რომელმან წარწყმიდა და შეაგდო ურჩებასა ღმრთისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაქუნდეს ღათუ წინაწარმეტყუელებაჲ და უწყოდი ყოველი საიდუმლოჲ და ყოველი მეცნიერებაჲ, მაქუნდეს ღათუ სარწმუნოებაჲ ვიდრე მთათა ცვალებადმდე და სიყუარული არა მაქუნდეს, არაჲვე რაჲ ვარ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო დაუტევა რაჲ მან სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და ისმინნა სიტყუანი იგი მტერისანი და ჭამა ხისა მისგანი და ეუფლა ნაყოფისა მის მიერ, რომელმან აცთუნა გუელისა მიერ შევიდა მის თანა სიკუდილი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	შე-ღათუ-ვაჭამო ყოველი მონაგები ჩემი და მივსცნე ჴორცნი ჩემნი დასაწუველად და სიყუარული არა მაქუნდეს, არაჲვე სარგებელ არს ჩემდა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ-იგი არს გონებაჲ ჴორციელი, ვითარცა წერილ არს, და ესრეთ ღუარძლი იგი ვნებათაჲ დაითესა მტერისა მიერ სულსა შორის და ჴორცთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს ნაყოფთაცა სიყუარულისათა, თუ ვითარნი არიან და თუ ვითარ, რომელთა მოეგოს სიყუარული, განერებიან იგინი ვნებათაგან ეშმაკისათა და ღაღადებს ესრეთ: „სიყუარული სულგრძელ არს და ტკბილ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ მომატყუებელი იგი ცხორებისა ჩუენისაჲ ჴორცი ქრისტესი, პური იგი მადლობისაჲ სიტყჳთა განწმინდების და რომელნი სარწმუნოებით და სიწმიდით მიიღებდენ, ცხოვრება და ჴორც ქრისტესა ექმნების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ განწმდების სული იგი და ჴორცნი და მიეახლების და დაეგების ღმერთსა კაცი იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, ვითარმედ ოდეს ვიყვენით პირველთქუმულთა მათ მადლთა შინა სულიერთა და ჯერეთ ვერ განთავისუფლებულ ვიყვენით სიყუარულისა მიერ ჭეშმარიტისა ვნებათაგან სრულიად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჯერეთ ღელვათა შინა და შიშსა და ღუაწლსა გჳნებს ყოფაჲ, ვიდრემდე მოვიგოთ სრული იგი საზომი სიყუარულისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა მაშინ სიტყჳთა მტერისაჲთა კაცი მოკუდა, ეგრეთვე აწ სიტყჳთა ღმრთისაჲთა კულად განახლების და განცხოვლდების გონების, რამეთუ მაშინ უკეთური იგი გუელისა მიერ ეზრახა დედაკაცსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ენასაცა ანგელოზთასა და წინაწარმეტყუელთასა და სარწმუნოებასა და ყოველსავე გულისჴმის-ყოფასა და მადლსა კურნებისასა და ყოველსავე სათნოებასა უზეშთაესად გამოაჩინა სიყუარული.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მე ვითარცა ვჰგონებ, რამეთუ ვერ იკადრებდა მიახლებად ადამისა, არამედ დაარწმუნა უუძლურესსა მას გონებასა დედაკაცისასა და ამის მიერ აცთუნა ადამ და ესრეთ მოვიდა მათ ზედა სიკუდილი ბრძანებისაებრ მეუფისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე აქა სიტყჳთა მეორისა ადამისითა მუცლად-იღო მეორემან ევა – წმიდამან დედოფალმან მარიამ და მისგან იშვა ცხორებაჲ ყოველთა მორწმუნეთაჲ სახელისა მისისათაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო იყო, ვითარცა პირველ ვთქუ, ცოდვაჲ იგი, რომელ არს ეშმაკი, სოფელსა შინა უწინარეს ადამის გარდასლვისა მცნებისაგან, ვითარცა წერილნი იტყჳან: „და სიფიცხლისათჳს მისისა და შეუნანელისა გულისა“ მისისა მიერითგანვე დაისაჯა, „რაჲთა შევიდეს გეჰენიასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ვინაჲთგან აცთუნა კაცი და განაგდო იგი სამოთხით და ენება ღმერთსა, რაჲთა განაახლოს კუალად დაბადებული თჳსი და მოიყვანოს პირველსავე მას დიდებასა, ამისთჳს დაუტევა იგი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ყოველივე მის თანა, ვითარცა არარაჲ აჩუენა, რომელი-იგი არს უზეშთაესად სათნოებათაჲ და საზომი სისრულისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ დაღაცათუ ყოველნი სათნოებანი სულისა წმიდისა მიერ არიან, არამედ რაჲთა არა მაღლოვოდის, რომელი-იგი მათ მადლთა ღირსქმნულ იყოს და რაჲთა არა ჰგონებდეს, ვითარმედ სრულსა საზომსა მიწევნულ არს და არღარაჲ უჴმს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მის მიერ გამოიცადებოდის და არს იგი, ვითარცა შოლტი, გინა თუ კუერთხი სასწავლელად ჩუენდა, რაჲთა, დაღაცათუ მას არა ჰნებავს, არამედ თჳნიერ ნებისა მისისა იქმნას განგებულებაჲ დიდი მის მიერ და გონებაჲ იგი ბოროტი იქმნას შემწჱ კეთილისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იგი უკეთურისა მის გონებისა მისისაგან ისწრაფის, რაჲთამცა ყოველნი კაცნი წარწყმიდნა და მძლეთა მისთა მიერ იქმნების იგი უმეტესად ცოდვილ და დასასჯელ, ხოლო მართალნი მისისა ბრძოლისა მიერ უმეტესსა პატივსა და დიდებასა მოატყუებენ თავთა თჳსთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამისთჳს დაუტევა იგი ღმერთმან გამოსაცდელად და საწურთელად კაცთა შემდგომად ადამის ცთომისა, რამეთუ ვინაჲთგან აცთუნა იგი და მიიღო მისგან ჴელმწიფებაჲ მისი და ესრეთ ეუფლა იგი და მაშინ იქმნა მთავარ ამის სოფლისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მთავარი ამის სოფლისაჲ და მეუფჱ ყოველთა ხილულთაჲ კაცი იყო, რომელი დაედგინა ღმერთსა პირველადვე და ვერცა ცეცხლი რას ავნებდა, ვერცა წყალი მოაშთობდა, არცა მჴეცნი შეეხებოდეს, ვერცა წამლვანნი იგი ქუჱწარმავალნი რაჲ მოაკუდინებდეს, რამეთუ უკუდავ იყო იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჟამს აცთუნნა იგინი მტერმან, მისცა მაცთუნებელსა მას მისსა მთავრობაჲ და ჴელმწიფებაჲ მისი შენდობითა ღმრთისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳს მეწამლენი და მსახრვალნი და გრძნეულნი შეწევნითა ეშმაკისაჲთა სასწაულთა იქმან და სძლევენ გუელთა და ღრიაკალსა და ცეცხლსა და წყალსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა იქმოდეს იანე და იანბრე, რომელნი წინააღუდგებოდეს მოსეს და კუალად ვითარ იქმოდა სჳმონ მოგჳ, რომელი-იგი წინააღუდგებოდა პეტრეს მოციქულსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესე ყოველი მიშუებულ არს, რაჲთა იქმნებოდის მორჩილთა მისთა მიერ გამოსაცდელად ბუნებისა კაცთაჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად სიტყუაჲცა იგი წერილისაჲ, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „ბნელი იყო წყალთა ზედა“, რომელსა-მე ბნელსა იტყჳს?
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ამაღლდეს გონებაჲ მისი და მერმე სიმაღლისა მისისათჳს დავარდეს სისრულისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს გჳჩუენა ჩუენ მოციქულმან გზაჲ იგი სისრულისაჲ, რაჲთა ყოველნივე ხედვიდენ სისრულესა ამის სათნოებისასა და უწყოდის თითოეულმან ამისი სიმდიდრჱ საზომისაჲ და ჰქონდის თავი თჳსი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა გლახაკი და ესრეთ დაუცხრომელად კეთილსა მას ღუაწლსა იღუწიდეს და სულიერსა სარბიელსა რბიოდის, ვიდრემდის მიიწიოს, ვითარცა წერილ არს: „ესრეთ რბიოდეთ, რაჲთა მიიწინეთ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აჰა ესერა, იხილეთ ვითარ სისრულისა იგი სახჱ, წესი და კანონი მრავლით კერძო გამოუცხადა ყოველთავე მოწაფეთა თჳსთა და ილოცავს მათთჳს, რაჲთამცა მოსწუდეს იგინი მას საზომსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იგივე კუალად სხუასა ადგილსა გამოაჩინებს ქრისტესმიერსა მას სიახლესა და ცვალებასა და მორწმუნეთა და მოყუარეთა მისთასა იტყჳს ესრეთ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „ვერცა რას წინადაცუეთილებაჲ შემძლებელ არს, ვერცა წინადაუცუეთილებაჲ, არამედ ახალი დაბადებული და რომელთაცა კანონი ესე დაიმჭირონ, მშჳდობაჲ მათ ზედა და წყალობაჲ ისრაჱლსა ზედა ღმრთისასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „მიერი არს ახალი ქრისტეს მიერ დაბადებული“, რამეთუ პირველი იგი გარდაჰჴდა და აჰა ესერა, გამოაჩინა ერთითა სიტყჳთა სამოციქულოჲ იგი კანონი, რამეთუ თქუა, ვითარმედ: „ახალი დაბადებული“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ რაჲთა იყოს წმიდა და უბიწო და განწმედილ ყოვლისაგანვე შეგინებულებისა, რომელ-იგი არს სრულიადი იგი ვნებათაგან განყენებაჲ და სასოჲ სულისა წმიდისა ძალითა გამოუთქუმელი იგი და საიდუმლოჲ სიწმიდით ზიარებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამას იტყჳს მოციქული ქრისტეს მიერ ახლად დაბადებულად და კუალად იგიცა სიტყუაჲ მოციქულისაჲ ამასვე სიტყუასა მოასწავებს, რამეთუ იტყჳს: „განწმიდეთ ძუელი ცომი, რაჲთა იყვნეთ ახალ თბე, ვითარცა ხართ უცომო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამიერითგან ვზატიკობდეთ ნუ ცომითა მით ძუელითა, ნუცა ცომითა სიბოროტისაჲთა და უკეთურებისაჲთა, არამედ ცომითა მით სიმართლისა და ჭეშმარიტებისაჲთა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად გუასწავებს ჩუენ, თუ ვითარ თანა-გუაც ჩუენ ბრძოლაჲ მტერისაჲ, მთავრობათა მათ მიმართ და ჴელმწიფებათა და სულთა მათ მიმართ უკეთურთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გუასწავებს ჩუენ, აღვიღოთ საჭურველი იგი ღმრთისაჲ და შევიმოსოთ ჯაჭჳ იგი სიმართლისაჲ და რაჲთა შევიჭურვნეთ ფერჴნი ჩუენნი განმზადებულებითა სახარებისა მით მშჳდობისაჲთა და რაჲთა მოვირტყნეთ წელნი ჩუენნი ჭეშმარიტებითა ამას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მას ყოველსა ზედა, რაჲთა აღვიღოთ ფარი იგი სარწმუნოებისაჲ, რომელთა მიერ შემძლებელ ვიქმნნეთ ყოველთა ისართა უკეთურებისათა განჴურვებულთა დავსებად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ-იგი არიან საქმენი ბოროტთა ვნებათანი და რაჲთა ჩაფხუტი იგი ცხორებისაჲ შევიწყნაროთ და მახჳლი იგი წმიდაჲ სულიერი, რომელ არს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად გჳჩუენა, თუ რაჲთა მოციქულთა მოვიგოთ საჭურველი ესევითარი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იტყჳს ყოვლითავე ლოცვითა და ვედრებითა, მოთმინებითა რაჲთა ილოცვიდეთ ყოველსა ჟამსა სულითა და მას ზედა იღჳძებდით ყოვლითა მოთმინებითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა კუალად ილოცავს ყოველთათჳს და იტყჳს: „მადლი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი და სიყუარული ღმრთისაჲ და მამასაჲ და ზიარებაჲ სულისა წმიდისაჲ იყავნ თქუენ ყოველთა თანა ამინ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „უვნებელადმცა დაცვულ არს სული თქუენი და გონებაჲ და ჴორცნი, ვიდრე დღედმდე უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აჰა ესერა, ყოვლითავე სახით გამოაცხადა გზაჲ იგი უფლისა მიერ მოცემული, წრფელი სიმართლისაჲ და სისრულე იგი ქრისტეანობისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელსა ხედვენ ყოველნივე ჭეშმარიტებისა მოყუარენი და ყოვლითავე მოღუაწებითა და სარწმუნოებითა სასოებითა და სხჳთა ყოვლითა სახითა სათნოებათაჲთა ისწრაფიან და ჰსურის მუნ მიწევნად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესევითარნი იგი შემძლებელ არიან მიწდომად ორთა მათ დიდთა მცნებათა, რომელთა ჰკიდვან შჯული და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ არს სიყუარული ღმრთისაჲ ყოვლითა გულითა და ყოვლითა ძალითა და ყოვლითა სულითა, და მოყუასი – ვითარცა თავისა თჳსი, რაჲთა ყოვლისა უკეთურებისაგან განეშორნენ და ესრეთ შემძლებელ იქმნნენ მოგებად მათდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ჩუენ დაღაცათუ განვაგრძვეთ სიტყუაჲ ესე ჩუენი კეთილისა მოქალაქობისათჳს, ვითარცა ვისწავეთ უფლისაგან არა რაჲ ცთომაჲ გჳქმნია, და უფროჲსად რაჲსაღა სარგებელისათჳს ესე,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ყოვლითავე სახითა ვცნათ და უეჭუელად და შეუორგულებელად გულსავსჱ ვიქმნნეთ, და თუ რაჲ არს სასოებაჲ იგი წოდებისა ჩუენისაჲ და თუ რაჲ არს საქმჱ ესე და გზაჲ წინამდებარე ჩუენი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელთა-ესე შეგჳმოსია სახჱ მონაზონებისაჲ და დაგჳტევებიან საკრველნი ამის სოფლისანი და ყოველივე ზიარებაჲ ჴორციელი და გამოგჳრჩევია ქალწულებით ცხორებაჲ წინაშე უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ესრეთ უწყოდით თითოეულმან, თუ რომელსა საზომსა მიწდომილ არს და თუ სადა თანა-აც მიწდომად, ანუ თუ სადა წოდებულ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ არა მაღლოოდინ, არამედ დასცხრენ ამპარტავნებისაგან და ვითარცა არარაჲ უჩნდენ სათნოებანი თჳსნი სიდიდისათჳს საზომისა მის სისრულისა და გამოუკულეველისა მის სიმდიდრისაგან სიყუარულისა ქრისტესისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სული კაცისაჲ ურჩებითა შორს განდგა ღმრთისაგან, რამეთუ ვითარცა მჴეცნი ივლტიან ნათლისაგან დღისა და შევლენან მაღნართა შინა უდაბნოჲსათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მათ სახითა მისცემდენ თავთა მათთა ყოვლითა ძალითა და ყოვლითა მოსწრაფებითა საქმეთა კეთილთა, გულსმოდგინებით და სიტყჳსაებრ უფლისა, ყოვლისავე სოფლისა თანა სულითაცა უვარ-ჰყოფდენ და ყოველთავე დღეთა აღიღებდენ ჯუარსა
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული განეშორა ნათლისა მისგან ჭეშმარიტისა ნებითა თჳსითა და შემოვიდა სოფელსა ამას, რომელ არს მაღნარი და უდაბნოჲ და სიბნელე და უცნებაჲ სულისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შეუდგებოდიან მას სიხარულით და მხიარულებით და თჳსი უფალი აქუნდინ სახედ და წინამძღუარად, ვითარცა მოციქული იტყჳს: „მემსგავსენით მე, ვითარცა მე ქრისტესა“ და კუალად იტყჳს:
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შეიყუარა მან ბნელი და დაუტევა ნათელი და განეყენა ცხორებასა და შეიყუარა სიკუდილი, დაუტევა წყაროჲ იგი ცხორებისაჲ და შეიყუარა წყაროჲ იგი სიბნელისა და სიკუდილი და განიძარცა მან სარწმუნოებაჲ და სიყუარული და სიწმიდე, შიმშუდე და მოთმინებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	„მოთმინებით ვრბიოდით წინამდებარესა მას ღუაწლსა ჩუენსა და ვხედვიდეთ სარწმუნოებისა წინამძღუარსა და სრულმყოფელსა იესუს, რომელმან წინამდებარისა მის დიდებისა მისისათჳს დაითმინა ჯუარცუმაჲ სირცხჳლისაჲ შეურაცხებით და დაჯდა მარჯუენით ღმრთისა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ ვისწრაფოთ, ძმანო, რაჲთა რაჟამს გუაქუნდეს მცირედი რაჲმე სიხარული და განსუენებაჲ ღმრთისა მიერ, ნუ ავმაღლდებით, ნუცა ვიტყჳთ, თუ – „აჰა ესერა, მიწევნულ ვართ სისრულისა საზომსა“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არა დაადგრა იგი სიტყუასა შინა ღმრთისასა და შეიმოსა მან ურწმუნოებაჲ და რისხვაჲ და გულისწყრომაჲ და უკეთურებაჲ და შური და სილაღე, ვითარცა სამოსელი ნეფსით თჳსით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა არა მოგუკიცხნეს ჩუენ მტერმან მანქანებითა მისითა და დავეცნეთ სიმაღლისაგან სათნოებათაჲსა და წარმართებისაგან სულიერისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ვითარცა ქრისტესმოყუარეთა, ვიდრე აღსასრულადმდე ტკივილი ჭირი და ღუაწლი აღვაორძინოთ დღითი დღედ და ყოვლისავე წინამდებარისათჳს გუსუროდის, გარდასრულსა მას დავივიწყებდეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ურჩ ექმნა იგი პირველსა მას ჴმასა მტკიცესა და ისმინა მეორე იგი ჴმაჲ ბნელი და არამტკიცე და ესრეთ ნეფსით თჳსით დაუტევა დიდებული იგი და დაუსრულებელი საუკუნე და შეიყუარა სოფელი და განაბნია თავი თჳსი სულმან ყოველსა ამას ქუეყანასა ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	გუშიოდენ და გუწყუროდენ მარადის სიმართლისათჳს ბრძანებისაებრ უფლისა და გულნიმცა ჩუენნი შემუსრვილ არიან და რაჲთა გუაქუნდენ თავნი ჩუენნი, ვითარმედ ვერ მიწევნულ ვართ წოდებასა მას, რომლისა მიმართ ვიწოდენით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო პირველითგანვე წინაწარმეტყუელნი და მართალნი ისწრაფოდეს, რაჲთამცა შეკრიბეს სული იგი განბნეული და სრულმცა-ყვნეს იგინი და ვერ შეუძლეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ სახიერმან და კაცთმოყუარემან მეუფემან, რომელსა ყოველივე უპყრია განზრახვითა თჳსითა, სიტყუაჲ იგი, ცხორებისაჲ ღმერთი ჭეშმარიტი უწინარეს საუკუნეთა, „ესე სიტყუაჲ ჭეშმარიტად კაც იქმნა და დაემკჳდრა ჩუენ შორის“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა მონადირე, რომელი ნადირსა ინადირობნ, და მან სული იგი განბნეული სოფლისა ამისგან შეკრიბა და ყო იგი სრულ და შეუგინებელ და უბიწო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მცირედთა მათ სათნოებათა ზედა არაოდეს გულსავსე იქმნებიან – მარხვასა მცირეთა მათ სათნოებათა, გინა თუ მღჳძარებასა, გინა თუ მოღუაწებასა, გინა სხუასა რასმე მადლსა სულიერსა ვიდრე უკუანაჲსკნელად სულთქუმადმდე,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ყოველსავე სათნოებასა და ყოვლისა კეთილისა საქმესა მისცემენ თავთა მათთა და მარადის გლახაკ არიან სათნოებისათჳს და ესრეთ აქუს, ვითარმედ არა აღუსრულებია შჯული იგი სიბრძნისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ვითარცა შეიყუარნეს ნიჭნი იგი გამოუთქუმელთა მათ აღთქუმათანი, ეგრეთცა ეგევითარნი იგი სულნი შემძლებელ არიან სათნოებათა აღსრულებად და ღმრთისა სათნო-ყოფად და სასუფევლისა დამკჳდრებად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი-იგი არიან გლახაკნი სულითა და შემუსრვლინი გულითა და ჰშიან და სწყურიან მარადის სიმართლისათჳს და სურიან სრულისა მის პატივისათჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისათჳსცა მოსაგებელად სიყუარულისა მათისა, რომელი აქუს ღმრთისა მიმართ, მოეცნენ მათ ნიჭნი იგი დიდნი და მრავალნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აწ სასოებისა მისთჳს მერმისა და თუ ვითარი ცხორებაჲ უჴმს და რომელთა ხატი ესე მონაზონებისაჲ შეუმოსია და ქალწულებაჲ გამოურჩევია ესევითარნი, გჳთქუმან ჯერისაებრ და ძალისა ჩუენისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ ჩუენცა, რომელთა მოგჳღებია სახჱ სიტყჳსაგან ღმრთისა, მოვნადირნეთ და შევკრიბნეთ გულნი ჩუენნი გამოჩინებითა სიტყჳსაჲთა და ვიქმნნეთ ჩუენ უპოარ და არარას მოვიგებთ ჩუენ ამის საწუთროჲსასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ, რაჲთა ვთქუათ შესაკრებელისათჳს ძმათაჲსა, რომელნი შეკრებულ არიან მონასტერთა შინა და შინა ღმრთისათვის
და	ფს.მაკ.D.სწა	თუ ვითარ თანა-აც ურთიერთას თანა ყოფაჲ და თუ ვითარითა ტკივილითა და ოფლითა და მოთმინებითა, სიმდაბლითა და სიმშჳდითა და თუ რომლითა ღონისძიებითა შემძლებელ იქმნენ პირველთქუმულსა თქუმულსა მოქალაქობასა მიწევნად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ განვიმზადნეთ გულნი ჩუენნი, ვითარცა გუასწავლის ჩუენ სული წმიდაჲ დავითის მიერ და იტყჳს: „განმზადებულ არს გული ჩემი შენდამი, ღმერთო, გაქებდე და გიგალობდე შენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ესრეთ ისწაონ მოსწრაფეთა და მჴნეთა გზაჲ ზეცათა ქალაქსა მიმყვანებელი, რაჲთა მას ზედა რბიოდიან, ვიდრემდე მისწუდენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა, შეყენებული რომელი არნ სახლსა შინა ბნელსა და ვერ ხედავნ თავსა თჳსა, ეგრეთვე სული ურჩებისათჳს მისისა შეყენებულ იქმნა ცოდვისა მიერ სოფელსა ამას შინა და ვერ იცნობს იგი შუენიერებასა თჳსსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ოდესმე განიმზადის გულმან მან თავი თჳსი, რაჲთა კადნიერებით თქუას: „განმზადებულ არს გული ჩემი შენდამი, ღმერთო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მაშინ მოვიდეს სიტყუაჲ იგი ცხოველი და გამოუცხადოს თჳსი იგი დიდებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვინაჲთგან განსცა სულმან თავი თჳსი ნეფსით სულთა უკეთურთა, ეუფლებიან მას იგინი და აღიძრვიან მის შორის ვნებანი ბოროტნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი რბიოდის მოქალაქობასა მას შინა კეთილსა და ჰსუროდის, რაჲთამცა იწოდა კუალსა უფლისასა და განშორებულ იყოს სოფლისაგან და გემოთაგან ჴორციელთა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და პირველად სული იგი ნაყროვნებისაჲ მოაგონებს მრავალთა საჭამადთა და სასუმელთა და ფუფუნებასა მრავალნი და მოაჴსენებს წელთა მრავალთა, რაჲთამცა შეიკრიბნა საჴმარნი ფრიადნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამას ყოველსა ამისთჳს იქმს ეშმაკი, რაჲთა ამით ესევითარითა მიზეზითა ამის საწუთროსა შთააგდოს იგი ზრუნვათა და საუკუნეთა მათ კეთილთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ შუებაჲ და ფუფუნებაჲ, ვითარცა პირველად ვთქუ, მოიყვანებს ვეცხლისმოყუარებასა და ანგაჰრებასა და სხუათა შეგინებულთა გულისსიტყუათა, და ესრეთ თითოეული სული თჳსსა ვნებასა აღსძრავს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე უწყოდა სიტყუამან ჭეშმარიტებისამან, უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან, რომელმან გჳჩუენა ჩუენ გზაჲ კეთილი სახარებისა მიერ და თქუა: „ნუ ჰზრუნავთ ხვალისათჳს“, და სიტყჳთა ამით განსდევნის იგი სულთა მათ უკეთურთა ანგაჰრებისათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა არა გულისთქუმითა მივხედვიდეთ საჭამადსა, და არა ვზრუნვიდეთ ჟამთა მრავალთათჳს, არამედ ვიქმოდით სიტყუასა მას უფლისასა, რომელსა იტყჳს სახარებასა შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მიეცეს თავი თჳსი მორჩილებად ძმათა თანა და უვარ-ეყოს, სიტყჳსაებრ სახარებისა, მამაჲ და დედაჲ, შვილნი და ცოლი, ძმანი, დანი და ნათესავნი და სიმდიდრე და დიდება და მოსრულ იყოს მონასტრად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „მსგავს არს სასუფეველი ღმრთისაჲ მარცუალსა მდოგჳსასა, რომელი აღიღის კაცმან და დასთესის თჳსსა ყანასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა მფრინველი, რომელი ფრინავნ ქუეყანასა ვაკესა და იდევნებინ იგი სხუათა მფრინველთაგან ველურთა, ხოლო უკუეთუ მიხედნეს მფრინველმან მან და იხილოს ხჱ დიდი და შევიდეს რტოთა მისთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უვარის-ყოფაჲ სულისა თჳსისაჲ ესე არს, რაჲთა მისცეს თავი თჳსი მორჩილებასა და ნებანი თჳსნი სრულიად მოიკუეთნეს და სიტყუასა ღმრთისასა ეკიდოს და მის მიერ მარადის მცნებათა მისთა გულისჴმის-ყოფითა შეიმკობდეს სულსა თჳსსა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა არარაჲ ჰქონდის თჳსსა ჴელმწიფებასა ქუეშე თჳნიერ სამოსლისა მის, რომელი ემოსოს, რაჲთა ყოვლით კერძო იყოს უზრუნველ, და რომელსა უბრძანებდენ, სიხარულით აღასრულებდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა სყიდული ერთგულებით ყოველთავე ძმათა და უფროჲსადღა წინამძღუართა, ვითარცა მეუფეთა ერჩდეს და ესრეთ პატივ-სცემდეს სახელისათჳს ქრისტესისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	განერების იგი მდევართა მათ მისთაგან, ეგრეთვე სული განბნეულ არს საწუთროსა ამას შინა და ფრინავს იგი აღმოსავალითგან დასავალამდე და ჩრდილოჲთგან სამხრადმდე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა-იგი თჳთ იტყჳს, ვითარმედ: „რომელსა ენების თქუენ შორის დიდ-ყოფაჲ, იყავნ იგი ყოველთა მონა და ყოველთა მსახურ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ნუმცა ეძიებს მსახურებისა და მოქალაქობისა მისისათჳს ძმათაგან დიდებასა, გინა თუ პატივსა, ანუ თუ ქებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ოდეს იხილოს სულმან ხჱ იგი ჭეშმარიტებისაჲ და მიივლტოდის მისა და შევი~დს რტოთა მისთა, განერების იგი სულთაგან უკეთურთა და ვერღარა მიეახლებიან მას, არამედ გარეგნით უმზირიან მას, თუ ოდეს-ძი გამოვიდეს ხისა მისგან და შეიპყრან იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „ჰმსახურებდით ყოველთავე ერთგულებითა, ნუ თუალთმაჩუენებლობით, ვითარცა კაცთმოთნენი, არამედ ვითარცა მონანი ქრისტესნი, რომელთა-ეგე მიგიცემიან თავნი თქნნი ქრისტესდა სლვად იწროსა და საჭიროსა გზასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ოდეს მოვიდეს სული რტოთა მათ სიტყჳსათა, ჯერ-არს მოთმინებაჲ, ვიდრემდის განეხუნენ თუალნი გულისანი და გულისჴმა-ყოს ნაყოფი იგი და ჭამოს მისგან, რაჲთა არღარა ვიდოდის გარეგან სიტყჳსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა სასუფეველისა ტრფიალსა, რომელსა-ეგე მოგიდრეკია ქედი შენი სიხარულით უღელსა ტკბილსა ქრისტესა, დიდისა კეთილისა წინამძღუარ ექმნები თავსა, უკუეთუ გულსმოდგინებით დაადგრე კეთილსა მას და სულისა სარგებელსა მსახურებასა შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო გზაჲ სიტყჳსაჲ ესრეთ გულისჴმა-ვყოთ, რაჲთა ვიყვნეთ ჩუენ, ვითარცა კაცი, რომელი ვალნ გზასა სამეუფოსა და ჰნებავნ მისლვაჲ ქალაქად, რომელსა შინა იყოფებინ მეფე და ხედავნ იგი სასწაულთა მის გზისათა და არა მიდრკებინ მარჯუენით, გინა მარცხენით,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ უფროჲსღა ისწრაფინ და გულისჴმა-ყოფნ, თუ რაჲზომ შორავნ იგი ქალაქსა მას, რამეთუ ნიშნებითა მის გზისაჲთა გულისჴმა-ჰყოფნ სიშორესა მის ქალაქისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელი იქცეოდის საქმეთა შინა საწუთროჲსათა, შეცთომილ არს იგი და ვალს მაღნართა შინა და ეკალთა და კუროჲსთავსა ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ოდეს მოვიდეს გზასა მას სიტყჳსასა, იხილავს ნიშანსა და იცნობს ადგილსა მას, რომელსა მიწევნულ არს გზასა მას ჭეშმარიტებისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესერა, ჰნატრის გლახაკთა სულითა, რომელნი დაგლახაკებულ არიან სულითა ამის საწუთროჲსაგან და არარაჲ მოუგია საქმეთაგან მისთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ყოველნივე გიჩნდენ, ვითარცა უფალნი და ქრისტეს მონანი და სასუფეველისა მკჳდრნი, რაჲთა ყოველთავე ჰმორჩილობდე და უფროჲსად წინამძღუართა მათ მოღუაწეთა სულიერთა, რომელთა ეტჳრთოს სიმძიმჱ იგი მონასტრისაჲ და ვიდრემდე შეგერაცხოს თავი თჳსი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა თანამდები ძმათა სიყუარულითა და მორჩილებითა მსახურებისაჲ, ვითარცა წერილ არს: „ნურაჲ ვისი თანა-გაც, არამედ სიყუარული ოდენ ერთმანერთისაჲ სულიერი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მდიდარნი არიან იგი სიტყჳთა მით ჭეშმარიტებისაჲთა და უძღებ არიან იგი, ვიდრემდე მისწუთენ იგი სრულსა მას სიმდიდრესა სულისასა და თანა-აც სულსა, რაჲთა ხედვიდეს, უკუეთუ მიწევნულ არს იგი ამას ნიშანსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესრეთ წარემართების სული და მიიწევის მეორესა მას ნიშანსა, რომელსა იტყჳს: „ნეტარ იყვნენ მგლოვარენი გულითა, რამეთუ იგინი ნუგეშინისცემულ იყვნენ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არა მათ ჰნატრის, რომელმან გულისჴმაყოს, თუ ვინაჲ არს ანუ სადაჲთ, რამეთუ ცხორებასა შინა იყო და ეზიარა იგი სიკუდილსა და შევიდა კუალად გზასა მას ჭეშმარიტებისასა და აქუს ბრძოლაჲ სულთა მიმართ უკეთურებისათა და რაჲთა იგლოვდეს იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ნუუკუჱ დაეცეს კუალად და მოკუდეს, და იყოს იგი გლოვასა შინა და არა მიიღებდეს დიდებასა, გინა სიხარულსა ამის საწუთროჲსასა, არამედ რაჲთა ხედვიდეს დიდებასა მას პირველისა კაცისასა, რომელი აქუნდა უწინარეს ურჩებისა მისისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	„ნეტარ იყვნენ მშჳდნი, რამეთუ მათ დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ“, რამეთუ ვინაჲთგან თჳსითა ნებითა სულმან მისცა ქუეყანაჲ თჳსი წინააღმდგომსა და სახითა მით ფუფუნებისაჲთა ჰმსახურებს სული ცოდვასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა ესრეთ იგლოვდეს მის დიდებისათჳს და ესრეთ ეგოს, ვიდრემდის მოვიდეს ნუგეშინისმცემელი იგი და ნუგეშინის-სცეს მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არა აქუს ჴელმწიფებაჲ სიმდიდრესა თჳსსა და ვერ შემძლებელ არს იგი თჳსითა ძალითა განდევნად მტერისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს სტანჯვიდეს სულსა მას წინააღმდგომი, ხოლო იგი არა ერჩდეს მას და მიხედავს იგი რჩულისმდებელსა მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მრავალთა მათ ჭირთა შინა სულგრძელ არს და მოითმენს და ევედრების ღამე და დღე და მოელის, თუ ოდეს დაწეროს შჯულისმდებელმან ქრისტჱ შჯული იგი სულისაჲ გულსა მას შინა მშჳდსა და მყუდროსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითართა მშჳდთა ჰნატრის უფალი და იგინი დაიმკჳდრებენ ქუეყანასა მას გულისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	„ნეტარ იყვნენ, რომელთა ჰშიოდის და სწყუროდის სიმართლისათჳს, რამეთუ იგინი განძღენ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელსა ჰშიოდის და სწყუროდის სიმართლისათჳს, იგი არა მოწყინე არს, არცა განმცხრომელ, არცა განიბნევის გონებაჲ მისი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ეკრძალების იგი და მტკიცე არს სიტყუასა ჭეშმარიტებისასა და დაფუძნებულ არს იგი და დამყარებულ სარწმუნოებითა და მოელის იგი სიტყუასა, რომელ არს პური ცხორებისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესრეთ იღუაწეთ სიმდაბლით ბოროტთა მათ მიმართ ღონეთა ეშმაკისათა, რაჲთა არა იძლინეთ ვნებისაგან ამპარტავანებისა და ვითარცა ჴელმწიფებით უბრძანებდეთ დამორჩილებულთა თქუენდა ძმათა და მოატყუათ სულთა თქუენთა დიდისა სარგებელისა წილ დიდი სიმძიმჱ და დაჭირვებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ მამანი შვილისმოყუარენიმცა ხართ და ესრეთმცა შეგირაცხიან თავნი თქუენნი, მონებად ძმათა და არა უფლად მარადის მათთჳს ზრუნევდით, სულისა და ჴორცთა მათთათჳს და ისწრაფდით,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა თითოეულისა სულსა არგოთ და იღუწიდით მათ ვითარცა შვილთა ღმრთისათა, რაჲთა ესრეთ წმიდასა მას შესაკრებელსა ძმათასა მარადის სულიერითა სარგებელითა ჰრწყვიდეთ და მოიღოთ მადლი ქრისტესაგან და ცხადად გაქუნდი სახჱ და წესი წინამძღუართაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარი იგი სული მოწყალე არს და დიდებულითა მით მოქალაქობითა თჳსითა ეწყალის მოყუასიცა თჳსი და სახე კეთილის ექმნების მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარი იგი გული იხილავს თავსა თჳსსა შორის ორთავე – პირველსაცა სიტყუასა და მეორესა, და იტანჯვინ რაჲ მეორისა მის სიტყჳსაგან, არა ჰმორჩილობნ მას და, აჭირვებნ რაჲ პირველი იგი სიტყუაჲ და მეორესა მას დაუტეობს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ იხილის რაჲ სიტყუამან ღუაწლი იგი სულისაჲ, აღმოუბრწყინვის მის შორის ნათელი იგი სახარებისაჲ და განსდევნის მისგან ყოველსა უცნებასა ბოროტსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მიზეზითა სიმდაბლისაჲთა და სიმშვიდისაჲთა რაჲთა არა იყვნენ მონასტერნი შფოთებასა შინა უგულისჴმოებისაგან და რაჲთა ეპყრას წესი მოწაფეთა და წინამძღუართაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ფარულად გონებათა შინა თქუენთა შეგირაცხიანმცა თავნი თქუენნი მონად ძმათა და ვითარცა მასწავლელნი კეთილისანი, რომელთადა რწმუნებულ იყვნენ შვილნი მეფეთანი სასწავლელად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ყოვლითა ერთგულებითა და შიშითა ღმრთისაჲთა ისწრაფდით, რაჲთა თითოეული ძმათა დაამტკიცებდეთ საქმესა ზედა კეთილსა, რაჲთა დიდი და მიუწთომელი კეთილი მოიგოთ ღმრთისაგან ეგევითარისა შრომისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა მასწავლელნი შვილთა თჳსთა უფალთასა სწავლისათჳს ანუ წესიერებისათჳს მრავალგზის არა ჰრიდებენ მათ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარი გული თჳთ საუნჯის მის მცველსა მას ქრისტესა მოელის და შეიმოსს იგი სამოსელსა დიდებისასა უხრწნელისა და უხრწნელთა მათ სერაბინთა ინაჴით-იდგამს სრულთა მათ თანა
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ჰგუემენ და ესრეთ გამოაჩინებენ ერთგულებასა და მოსწრაფებასა მათსა, რაჲთა ამით სასოებითა იქმან, რაჲთამცა იქმნნეს იგინი ბრძენ ანუ დიდებულ სოფელსა ამას შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე მოღუაწეთა თანა-აც, რაჲთა არა გულისწყრომისა და სიმაღლისა ვნებითა ჰრისხვიდენ უწურთელთა და უსწავლელთა ძმათა, არამედ მოწყალებრითა ქრისტესითა და სახითა სულისა სარგებელისაჲთა და სასოებითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა შეიყვანნეს იგინი სასუფეველსა ცათასა, ესევითარითა სახითა ასწავლიდით სიჩჩოსა ძმათასა და თითოეულისა სარგებელისათჳს იქმოდეთ გინა ნუგეშინისცემასა, გინა მხილებასა შურითა საღმრთოჲთა და სიყუარულითა ქრისტესითა ასწავებდით მათ თქუენ, მორწმუნენო სულიერნო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ნუ ვნებითა უკეთურებისაჲთა, ვითარმცა თავთა თჳსთა განშჯიდით, რაჲთა ესრეთ შრომაჲ ეგე თქუენი, რომლისათჳს ჴელ-გიყოფია, აღასრულოთ და სასუფეველი ცათაჲ დაიმკჳდროთ, რამეთუ ესე არს ჭეშმარიტად ანგელოზებრი ცხორებაჲ ქუეყანასა ზედა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს ესევითარი მოქალაქობაჲ აქუნდეს წინამძღუართაცა და მოწაფეთაცა და ერთმანერთსა ყოველნივე ძმანი ჰმორჩილობდენ სიხარულით, პატივითა ერთმანერთსა პატივსცემდენ და ურთიერთას ვითარცა უფალთა შეხედვიდენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სიწრფოებით და უმანკოებით და ერთობით და მშჳდობით და სიმდაბლითა გულისაჲთა უჴმს ძმათა ერთმანეთისა თანა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ჰმსახურებს იგი ეკლესიასა მას შინა პირმშოთასა და თაყვანის-სცემს იგი სულითა მამასა და ჭეშმარიტებითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ნუუკუჱ გუეგონოს, ვითარმედ გზასა ჭეშმარიტებისასა ვალთ და გუაქუნდეს გარეგანი ხატი პატიოსნებისაჲ და შინაგანი კაცი არა შეგუეკრძალოს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ნუმცა ვინ მაღლოვის მეორესა ზედა და ნუცამცა ვის ჰყავს თავი თჳსი უკეთეს ანუ უზეშთაეს უდარესისაცა ყოველთაჲსა, არამედ ჰყავსმცა თავი თჳსი თითოეულსა უქუეს ყოველთასა, ვითარცა მოწაფჱ ქრისტესი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იგი თჳთ იტყჳს: „რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, იგი ამაღლდეს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რომელსა ჰნებავს თქუენ შორის დიდ-ყოფაჲ, იყავნ ყოველთა მონა და ყოველთა მსახურ და ყოველთა უდარეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა ძჱ კაცისაჲ არა მოვიდა, რაჲთამცა იმსახურა, არამედ რაჲთამცა ჰმსახურა და მისცა თავი თჳსი საჴსრად მრავალთათჳს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოციქული იტყჳს: „რომელი არა თავთა ჩუენთა ვქადაგებთ, არამედ უფალსა იესუს ქრისტეს, ხოლო თავთა ჩუენთა – მონად თქუენდა იესუს მიერ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს მეცა გევედრები თქუენ, ძმანო საყუარელნო, უკუეთუ გნებავს, რაჲთა მიემსგავსნეთ ქრისტესა, განმზადენით თავნი თჳსნი მორჩილებად და განსუენებად ერთმანერთისა და მსახურებად კეთილად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ვიპოვნეთ ცთომილნი ტყეთა და მაღნართა შინა, რომელ არს საწუთროჲ ესე ბნელი და უცნებაჲ სულისაჲ სავსეჱ ყოვლითა შეგინებულებითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა უკუეთუ ნადირისაჲ ასოჲ შევარდეს მახესა, ყოველივე გუამი მისი შეიპყრობის და ჴელთა მონადირეთასა მივალს, ეგრეთვე გულისჴმა-ვყოთ სულისათჳსცა, ვითარცა სული წმიდაჲ იტყჳს წინაწარმეტყუელისა მიერ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „მახჱ განუმზადეს ფერჴთა ჩემთა, დაამდაბლეს სული ჩემი“, რამეთუ პირველად ეშმაკნი ერთსა რასმე ასოსა შეიპყრობენ და ესრეთ მის მიერ ყოველსავე სულსა ჴელად იგდებენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გემოთა მიერ სანოაგეთაჲსა მოვალს სულსა ზედა სიმძიმჱ ჴორცთაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მოიჴსენე სიტყუაჲ იგი წერილისაჲ, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „ჴორცთა და სისხლთა სასუფეველი ცათაჲ ვერ დაიმკჳდრონ“, რამეთუ, რომელსა ენებოს „შესლვაჲ სახლსა ძლიერისასა და ჭურჭელთა მისთა წარტაცებაჲ“, მას არა უყუარს სიმძიმჱ ჴორცთაჲ, არამედ განძლიერდების სულითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვერვინ განძლიერდეს, გარნა თუ ვითარცა მოციქული იტყჳს, ვითარმედ: „სიბრძნჱ ღმრთისაჲ სიცოფე არს სოფლისაჲ წინაშე კაცთა“, ამისთჳს ჯერ-არს პირველად დამდაბლებაჲ და უცხოებაჲ ამის სოფლისაგან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა სიყუარულითა და სიწრფოებითა და უშურველობითა და სიმდაბლითა საკლველი იგი ერთობისაჲ ერთითა ჴორცითა და სულითა ქრისტესითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მოვიდა სიტყუაჲ მამისაჲ და გზა-გუექმნა ჩუენ და გჳჩუენა გზაჲ ზეცათაჲსა მის ქალაქისაჲ და გუასწავა ჩუენ, რაჲთა მდაბლითა გულითა ცოფ ვიქმნეთ სოფელსა ამას შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა წინაწარმეტყუელი ესაიჲ თჳთ იტყჳს უფლისათჳს, ვითარმედ: „ვიხილეთ ძჱ კაცისაჲ და შუენიერებაჲ მისი უპატიო იყო და მოკლებულ უფროჲს ძეთა კაცთასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ თანა-აც ყოველსა, რომელსა ენებოს ძედ ღმრთისა ყოფაჲ, რაჲთა იხილოს თავი თჳსი, უკუეთუ არს შუენიერებაჲ მისი მოკლებულ და უპატიო უფროჲს ყოველთა ძეთა კაცთასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ იგინა და არა აღიძრა, და უკუეთუ ზურგი მისი მისცა გუემად და ღაწუნი მისნი ყურიმლის-ცემად და პირი მისი არა გარე-მიიქცია სირცხჳლისაგან და ნერწყჳსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ არა უყუარს პატივი ანუ შუენიერებაჲ ამის სოფლისაჲ, არამედ იდევნების და იგუემების ძალისა მისგან წინააღმდგომისა და იყუედრების და შეურაცხ იქმნების ყოველთა მიერ და თავსა თჳსსა დაიმდაბლებდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დაითრგუნვოდის იგი ყოველთა მიერ და „არა აქუნდეს, სადამცა მიიდრიკა თავი თჳსი“ და განისუენა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ყოველსა, რომელსა ჰნებავს ამას მოქალაქობასა შინა ყოფაჲ, უწინარეს ყოვლისა მოიგენ სიყუარული წმიდაჲ და შიში ღმრთისაჲ გულსა შინა თჳსსა და ამათმცა ითხოვს ღმრთისაგან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა იბრძოდის იგი ფარულად და ცხადად, ხილულად და უხილავად, და მრავლითა ჭირითა და ღუაწლითა მოითმენდეს შრომასა მას და გონებასა თჳსსა წინააღუდგებოდის და წარემართებოდის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ ესე ყოველი მოიგოს, მაშინ იქმნას იგი ძე მაღლისა და ქუეყანასა ზედა ვიდოდის, „და მოქალაქობაჲ მისი აქუნდეს ცათა შინა“ და აიძულებდეს იგი თავსა თჳსსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა იქმნას იგი ბრძენ ქალაქისა მის ზეცათაჲსა და ესრეთ იხილოს უფალმან ღუაწლი და შრომაჲ და ბრძოლაჲ სულისაჲ მის, რამეთუ შეაიწრა თავი თჳსი საწუთროსა ამას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ ძჱ იგი ჭეშმარიტებისაჲ გამოუჩნდების გულსა შინა მისსა, რომელმან თქუა, ვითარმედ: „დავიმკჳდრო თქუენ თანა და ვიდოდი თქუენ შორის“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ განძლიერდების სული, მაშინ შეიკრვის ძლიერი იგი მის მიერ და წარიტაცებს იგი ჭურჭელსა მისსა და ნატყუენავსა მას ძლიერისასა მოიტაცებს, რომელნი-იგი არიან, ვითარცა თევზნი ბადესა შინა შეპყრობილნი, სულნი ცოდვისა მიერ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარი სული ვალს გუელთა ზედა და ღრიაკალთა და დასთრგუნავს ლომსა და ვეშაპსა და ასპიტსა, და იქედნესა ზედა იქცევის და შევალს იგი ბუდესა მას ვეშაპისასა და წარსტყუენავს შვილთა მისთა ძალითა ფრიადითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჵ სულო, პატიოსანო, ჭურჭელო ღმრთისაო, რომელმან თჳსითა განზრახვითა მოატყუ თავსა თჳსსა სიგლახაკე და უპოარებაჲ და ღრუბლისა მიერ ბნელისა დაიფარე და შთაჰჴედ სიღრმესა ზღჳსასა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გემღერიან გუელნი და შეიჭმები მათ მიერ ვითარცა თევზი, გულისჴმა-ყავ თავი შენი, თუ სადა შეპყრობილ ხარ, იცან თავი შენი, თუ სადაჲთ მოხუედ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აჰა ესერა, აღმოგიყვანა, ჵ ჭურჭელო დიდის მეუფისაო, რომელსა ტაძრად ღმრთისა გეწოდა, და იქმენ შენ საყოფელ გუელთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვითარცა მეკეცემან ქმნის ჴელითა თჳსითა ჭურჭელი პატიოსანი საჴმრად თჳსა და გუელი შევიდის და შეაგინის, ესრეთ გულისჴმა-ყავ თავი თჳსი, ჵ კაცო........
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა სახლისა უფალი მოუწოდს კაცსა მუშაკსა თჳსსა მას ვენაჴსა, რაჲთა ქმნნეს მცნებანი და იცნას თავი თჳსი, მაშინ უკუეთუ მიიხუნეს სულმან მცნებანი ქუეყანასა მას გულისა თჳსისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაასხამს კეთილსა მას ნერგსა და გამოიღის ვენაჴმან ფრიადი ნაყოფი და განეფინის იგი მცნებათა ქუეშე ღმრთისათა და იფარვინ მიერ, არა განჴმის იგი სიცხისაგან, რომელ-იგი არს ძალი წინააღმდგომისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ სული იგი შევალს დიდსა სიხარულსა და მოელის თჳსსა მას უფალსა, თუ ოდეს მოვიდეს და იხილოს ნერგი იგი კეთილი და შუებული ქუეყანასა მას შინა გულისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ სახლისა უფალი იგი იხარებნ მუშაკსა მას ზედა და სული იგი განისუენებნ სიტყუასა მას ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ აღმოჰფხუარ, ძმაო, ფარული იგი კლდჱ ქუეყანისაგან გულისა შენისა და ყოველივე იგი წულილი ქვაჲ, გარე განაგდე „ეკალი და კუროჲსთავი“ და ნუ მოიწყინებ არამედ, რამეთუ არა მარტოჲ ხარ, არამედ ძალი იგი საღმრთოჲ შეგეწევის შენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა ნუ მოიწყინებ, ისწრაფე, რაჲთა მიიწიო და განისუენო და შვილ მაღლისა გეწოდოს, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „შვილნი ჩემნი სიტყუასა ზედა ჩემსა არიან“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა ნეტარ არიან, რომელნი მოსწრაფებით რბიან, რომელნი–იგი მიიწინენ და განისუენონ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვაჲ არს სულისა მისთჳს, რომელმან არა იზრუნოს ქუეყანაჲ იგი გულისა თჳსისაჲ და არა ევედროს მეუფესა, რაჲთამცა მოსცა მას კუერი და მოქლონი რკინისაჲ და გამოაგდომცა ფარული იგი და უნაყოფოჲ კლდჱ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არცა იზრუნა მან ეკალთა და კუროჲსთავთაჲ, არამედ არს ქუეყანაჲ იგი ესრეთ კორდ და უნაყოფჲ და იგი დღითი დღე ადროებს და გარეგანი ოდენ სახჱ დაუმარხავს, ხოლო შინაგანსა არა მიუხედვან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არს ამპარტავანებით და ზუაობით „ჩუენებად კაცთა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲ ყოს, ოდეს იგი განვიდეს ჴორცთაგან?
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდეს თითოეულმან უჩუენოს ვენაჴი თჳსი მეუფესა, რაჲ არქუას სულმან, რაჟამს იხილოს ქვეყანაჲ თჳსი ოჴრად და უნაყოფოდ?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი-ესე არიან პირველნი და დიდნი მცნებანი და დაუცხრომელითა ჴსენებითა ღმრთისაჲთა და ტრფიალებითა ზეცისაჲთა ამას დღითი დღე აღაორძინებსმცა გულსა შინა თჳსსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სიყუარულსა ღმრთისასა ვერ მოვიგებთ თჳნიერ მრავლისა მოსწრაფებისა და ტკივილისა და ზრუნვისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს გამობრწყინდეს მადლი და ნიჭი ქრისტესი ჩუენ შორის, ვითარცა სიბრძნესა შინა სოლომონისსა წერილ არს, ვითარმედ: „უკუეთუ ეძიებდე მას, ვითარცა ვეცხლსა და ვითარცა საუნჯესა, გამოიძიო იგი, მაშინ გულისჴმა-ჰყო შიში ღმრთისაჲ და გულისჴმის-ყოფაჲ ღმრთისაჲ ჰპოო შენ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ვინმე უდებ-ყოს დიდი იგი და პირველი მცნებაჲ, რომელ არს სიყუარული ქრისტესი რომელი-იგი იშვების სულისაგან მჴურვალისა და გონებისაგან კეთილისა და გულისსიტყუათაგან საღმრთოთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ვინმე იგი დაუტეოს და მეორესა მას ებრძოდის გარეგანითა სახითა, შეუძლებელ არს, თუმცა აღასრულა იგი ნებისაებრ ღმრთისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკეთურებამან მრავალღონისა ეშმაკისამან პოის გონებაჲ კაცისაჲ გარეგან ჴსენებისაგან ღმრთისა და სიყუარულისა და ძიებისა მისისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ დაუმძიმის მას და ძნელად აღუჩინის ყოველივე მცნებაჲ ღმრთისაჲ და აღავსის სული იგი დრტჳნვითა მწუხარებითა და ბრალობითა ძმათაჲთა მსახურებისა მისისათჳს, ანუ ამპარტავანებითა სძლის და აღამაღლის იგი და უჩნ მას თავი თჳსი ვითარცა დიდი და აღმასრულებელი მცნებათაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ოდეს კაცისა გონებაჲ ამაღლდეს და თქუას, ვითარმედ: წარმიმართებიან მე მცნებანი, მაშინ უწყოდენ, რამეთუ ცოდა და განსაჯა მან თავი თჳსი რამეთუ არა მოელოდა ჭეშმარიტსა მას მსაჯულსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ოდეს სული იგი განეყენოს სიყუარულისაგან ღმრთისა და შიშისა და შეეყოს იგი ცთომილებასა ამის სოფლისასა, მაშინ გამოვალს იგი ჭეშმარიტისაგან კეთილისა და შევარდების იგი ბოროტსა მას ტყუვილისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ყოველივე საქმჱ, რომელიცა ქმნას კაცმან, ისწრაფის მტერი, რაჲთამცა შეაგინა იგი და დასთესამცა თესლი ცუდად მზუაობრობისაჲ, გინა თუ ამპარტავანებისაჲ, ანუ თუ დრტჳნვისაჲ, ანუ თუ სხუაჲ ესევითარი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არამცა შეუძლო ქველისსაქმჱსა მათ თანა, რაჲთამცა საქმჱ იგი არა იყო ღმთისათჳს და რაჲთამცა კეთილი იგი არა იყო კეთილი სრულიად, არამედ ბოროტითა აღრეულ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჲთა არავინ ჰგონებდეს, ვითარმედ თავით ჩუენით რასმე ვიტყჳთ ამას, ამისთჳს ჯერ-არს, რაჲთა წმიდათა წერილთაგან წამებაჲ მოვიღოთ: წერილ არს, ვითარმედ: „აბელ შეწირა შესაწირავი სიპოხისა მისისაგან და პირმშოთაგან ცხოვართაჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კაენ ეგრეთვე შეწირა შესაწირავი ღმრთისა ნაყოფთგან ქუეყანისა“, არამედ არა სწერია თუ პირველისაგან ნაყოფისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს საცნაურ არს, ვითარმედ მრავალგზის არნ საქმჱ რაჲმე კეთილი და ქმნის იგი კაცმან უდბებით, ანუ უგულებელს-ყოფითა, ანუ სხჳსა რაჲსამე მიზეზისათჳს და არა ღმრთისათჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳს არა სათნო-ეყვის საქმე იგი ღმერთსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სხუამან ქმნის საქმე იგი მოსწრაფებით და სიფრთხილით და ნებისაებრ ღმრთისა და სხჳსა არა რაჲსათჳს, და სათნო-ეყვის იგი ღმერთსა, რამეთუ მამათმთავარმანცა(!) აბრაჰამ ნატყუენავისა მის თავთაგან მისცა მღდელსა უფლისასა მელქიზედეკს და ესრეთ მოიღო მისგან კურთხევაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამის სახისა მიერ მოგუესწავების სული წმიდაჲ, თავთა და სიპოხეთა მათ ბუნებისა ჩუენისათა შევსწირვიდეთ ღმრთისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, რაჲთა თჳთ შინაგანი გონებაჲ ჩუენი და გული ჩუენი და მართალი იგი გულისსიტყუაჲ ჩუენი და ძალი იგი სულისა ჩუენისაჲ შევწიროთ ღმრთისა უწინარეს ყოვლისა საქმისა შესაწირავად წმიდად, თავნი იგი გულისა ჩუენისანი და პირმშონი მართალთა გულისსიტყუათა ჩუენთანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ესრეთ მარადის სული ჩუენი ჴსენებასა ოდენ მისსა შექცეულ იყოს და ამით ესევითარითა სახით შემძლებელ ვიქმნეთ დღითი დღე აღორძინებად ტრფიალებასა შინა და სიყუარულსა საღმრთოსა შეწევნითა და ძალითა ქრისტესითა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ტჳრთი იგი სიმართლისაჲ ადვილ და სუბუქ აღგჳჩნდეს ჩუენ და წმიდად და უბიწოებით ვიტჳრთოთ იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ იხილოს უფალმან ჩუენი მისა მიმართ მჴურვალჱ სარწმუნოებაჲ და სიყუარული და გულსმოდგინებაჲ კეთილისა მიმართ, იგი თჳთ მოგუცემს ძალსა აღსრულებად მცნებათა მისთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო კეთილისა საქმეთათჳს, უკუეთუ ვინმე იტყოდის, თუ რომელი სათნოებაჲ არს ყოველთა უზეშთაეს, ესე უწყოდეთ, საყუარელნო ძმანო, ვითარმედ ყოველნივე სათნოებანი ერთმანერთსა ჰკიდვან და ურთიერთას შეთხზულ არიან ვითარცა ჯაჭჳ რაჲმე სულიერი და ერთმანერთისაგან იშვებიან:
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად მარცხენე კერძი ერთი ერთისაგან იშვების ბოროტი: სიძულილი გულისწყომისაგან, გულისწყრომაჲ ამპარტავანებისაგან, ამპარტავანებაჲ ცუდად მზუაობრობისაგან, ცუდად მზუაობრობაჲ ურწმუნოებისაგან, ურწმუნოებაჲ გულფიცხელობისაგან, გულფიცხელობაჲ უდებებისაგან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	უდებებაჲ მცონარეობისაგან მცონარეობაჲ სულმოკლებისაგან, სულმოკლებაჲ მოწყინებისაგან, მოწყინებაჲ უთმინოებისაგან, უთმინოებაჲ გემოჲსმოყუარებისაგან და ყოველნი ვნებანი ერთმანერთსა ჰკიდვან და კუალად სათნოებანი ერთმანერთსა შეთხზნილ არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო თავი ყოვლისა კეთილისაჲ საქმისაჲ და დასაბამი სათნოებათაჲ არს ლოცვაჲ და სიწმიდე,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მათ მიერ იშვებიან სხუანიცა სათნოებანი და ყოველივე საქმჱ კეთილისა თხოვითა ღმრთისაჲთა მოგუეცემის ლოცვისა მიერ სიწმიდით ღმრთისა თანა გამოუთქუმელი იგი ზიარებაჲ და გონებისა ჩუენისა ღმრთისა თანა შეყოფაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ლოცვისა მიერ აღორძნდების სიყუარული ღმრთისაჲ გამოუთქუმელი სულსა შინა ღირსსა და ტრფიალებაჲ საღმრთოჲ და ტკივილი მჴურვალჱ განძლიერდების გულსა შინა წმიდასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი მჴურვალედ ილოცვიდეს, და სიხარული იგი საღმრთოჲ მოეფინების მას, ვითარცა წერილ არს: „მოეც სიხარული გულსა ჩემსა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს უფალი, ვითარმედ: „სასუფეველი ცათაჲ თქუენ შორის არს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მერმისა მის სიხარულსა და მხიარულებისა, რომელი –იგი ეგულების წმიდათა ქონებად სასუფეველსა შინა ცათასა, მის სიხარულსა და მხიარულებისა წინდსა და დაწყებასა აქაჲთვე მიიღებენ სულნი ღირსნი და წმიდანი ზიარებისა მიერ სულისა წმიდისა, ვითარცა წერილ არს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად სიტყუაჲ, რომელი წერილ არს, ვითარმედ: „სული ჩემი და ჴორცნი ჩემნი იხარებენ ღმრთისა მიმართ ცხოველისა“ და „ვითარცა ცმელითა სიპოხისაჲთა განძღეს სული ჩემი“...
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მსგავსნი ამათნი, სიხარულსა და ნუგეშინისცემასა სულისა წმიდისასა მოასწავებენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სხუათა მათ სულთა ხედვიდეს, ვითარმედ შურეს ქუეყანაჲ მათი და იყვნენ იგინი ფრიადითა დიდებითა, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „განბრწყინდენ პირნი მათნი, ვითარცა მზჱ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სხუანი იგი სათნოებანი, ვითარცა არიან ესრეთ ერთმანერთსა შემშჭუალულ და თანა-გუაც მათი ძალისა ჩუენისაებრ აღსრულებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ გულისჴმა-ყოს სულმან მან, ვითარმედ აცთუნის იგი ამპარტავანებამან და ცუდად მზუაობრობამან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ პირი იგი და სახჱ კეთილისა ცხორებისაჲ წინაშე გჳც ჩუენ, რაჲთა-იგი პირველვე ვთქუათ წამებითა წმიდათა წერილთაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა სარწმუნოებითა და მოსწრაფებითა ჩუენითა ღირს ვიქმნეთ მოღებად სულისა წმიდისა და სიხარულისა ზეცათაჲსა და ესრეთ განვთავისუფლდეთ ყოველთა ვნებათაგან და ვიპოოთ სიწმიდე გულისაჲ განწმედილისა მის და წმიდამყოფელისა სულისა მიერ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ იხილოს და გულისჴმა-ყოს სულმან, ვიდრე ჴორცთა შინა იყოსღა, ვითარმედ ემღერიან მას სულნი იგი უკეთურნი, ჴმა-ყავნ ღმრთისა მიმართ ყოვლითა გულითა და თქუნ: „სული ჩემი, ვითარცა ქუეყანაჲ წყურიელი არს შენდამი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ ვისწრაფოთ, ძმანო, და თითოეულმან მიეცინ კეთილისა საქმესა, რაჲთა სიყუარულიცა ღმრთისაჲ აღორძნდეს ჩუენ შორის, და ჯერ-არს ჩუენდა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მარადის ვილოცვიდეთ, და ვითარცა უფალი იტყჳს, ვითარმედ: „რაჲზომ უფროჲს ყოს მამამან ზეცათამან განშჯაჲ მათი, რომელნი ღაღადებენ დღე და ღამე მისა მიმართ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მსთუად შეგესემინ, უფალო, რამეთუ მოაკლდა სულსა ჩემსა...“ და ეგევითარი იგი, რომელი დაამდაბლებდეს თავსა თჳსსა, ფრიადსა ძალსა შინა არს, ვითარცა იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ რომელსა ჰნებავს, რაჲთა მიეცეს ზეცისა იგი საჭურველი, შეუდეგინ იგი სიტყუასა პავლესსა, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „ლოცვითა და ვედრებითა იყოფებოდეთ მარადის სულითა და მათ ზედა იღჳძებდით მარადის მოთმინებით და სიმჴნითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „გული შემუსრვილი და სული მდაბალი არა შეურაცხ-ყოს“ და „მსხუერპლ ღმრთისაჲ არს სული მდაბალი, და გული და სული შემუსრვილი და მდაბალი შემძლებელ არს წინააღდგომად სულთა მათ უკეთურთა“ და გამოძიებად არსებისა თჳსისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს მოვიდა უფალი ქუეყანად, რაჲთა ჩუენ ვირწმუნოთ ჭეშმარიტებაჲ და გარდამოჴდა და აღჴდა, რაჲთა ჩუენ შეუდგეთ მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მჴედარი იგი დიდებული, რომელი იქმნ ერთგულებით ნებასა მეუფისასა და უჩუენებნ მას, რაჲთა შევიდეს მწყობრსა შინა უცხოთესლთასა წინააღმდგომად და ბრძოლად და აღჴოცად მტერთა მათ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მიიღოს მან თჳსი იგი ქუეყანაჲ და იხილოს დიდებაჲ თჳსი, რომელი აღუთქუა მას მეუფემან, „რომელი თუალმან არაჲ იხილა და ყურსა არა ესმა და გულსა კაცისასა არა მოუჴდა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარმან შეიმოსოს საჭურველი სიტყჳსაებრ მოციქულისა, რომელსა იტყჳს ვითარმედ: „შეიმოსეთ ჯაჭჳ იგი სიმართლისაჲ“ და შემდგომი ამისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ჟამსა მას ბრძოლისასა აღჳრ-ასხამს ცხენსა თჳსსა, რაჲთა კუალსა ზედა გონებისასა ვიდოდის ცხენი იგი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ მიუშუას ჴელითა მით გონებისაჲთა, მაშინ პოვის ჟამი ცხენმან და უგუნურებისაებრ თჳსისა წარიტაცის ზედამჯდომარჱ იგი თჳსი და დასცის შორის მწყობრსა უცხოთესლთასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მჴედრად ვიტყჳ სულსა, რამეთუ იგი არს უფალი ჴორცთაჲ და ჰყვანან მას იგინი, ვითარცა ცხენნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს თანა-აც სულსა, რაჲთა იპყრას კეთილად ლაგამი იგი ჴორცთაჲ და უძღოდის მას სულისა მიმართ წმიდისა, უკუეთუ კულა დამორჩილდეს სული ნებასა ჴორცთასა და ვიდოდის იგი გულისსიტყჳსაებრ თჳსისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითართა სულთა სული წმიდაჲ წინასწარმეტყუელისა მიერ ეტყჳს: „ნუ იყოფით ვითარცა ცხენი და ჯორი, რომლისა თანა არა არს გულისჴმის–ყოფა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სული, რომელი ნებასა ჴორცთა თჳსთასა შეუდგეს, იგი არს, ვითარცა ცხენი და ჯორი, და არა არს მის თანა გულისჴმის-ყოფაჲ სიყუარულისაჲ, რამეთუ სადა არს რისხვაჲ და შური და ჴდომაჲ და ამპარტავნებაჲ, მუნ არა არს გულისჴმის-ყოფაჲ სიყუარულისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს, ვითარცა პირველად ვთქუ, სული, რომელი აღასრულებდეს ნებასა და გემოსა ჴორცთასა, იგი წარიტაცების მათ მიერ და შეურაცხ იქმნების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ, ძმანო, არა მცირედი ღუაწლი გჳნებს, რაჲთა განვაპოთ სიკუდილი და განვლოთ ცხორებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	წერილ არს, ვითარმედ: „სასუფეველი ცათაჲ თქუენ შორის არს“, განსუენებაჲ და სიხარული.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ ვისწრაფოთ, რაჲთა არა სასუფეველისა წილ იპოვოს ჩუენ თანა სიკუდილი და წარწყმედაჲ სულისაჲ და მბრძოლი და წარმტყუენველი ჩუენი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	„მაშინ დაილიოს ყოველივე სალმობაჲ და მწუხარებაჲ და სულთქუმაჲ“, რამეთუ აღმოეცენა წყალი „ქუეყანასა წყურიელსა“ და იქმნა უდაბნოჲ იგი განმამრავლებელ წყალთა, რამეთუ, აჰა ესერა, აღუთქუა უფალმან, რაჲთა გუალული იგი უდაბნოჲ და წყურიელი აღივსოს წყლითა ცხოველითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მოვიდა რაჲ უფალი და „ხატად და მსგავს ჩუენდა იქმნა“, რაჲთა გუასუას წყალი იგი ცხოველი და წყურილი იგი სულთაჲ დააცხრვოს, რომლითა შეპყრობილ იყო და ესრეთ იტყჳს უფალი:
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ჯერ-არს, ძმანო, რაჲთა სიტყუაჲცა იგი მოციქულისაჲ გამოვიძიოთ და გულისჴმა-ვყოთ, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „რომელმან ტაძარი ღმრთისაჲ განხრწნას, განხრწნას იგი ღმრთმან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ფრიად გულისჴმა-ვყოთ სიტყუაჲ იგი, რამეთუ თჳთვე კუალად იტყჳს, ვითარმედ: „განიწმიდენით გონებანი თქუენნი და ყოველივე მაღალი, რომელი ამაღლდების გულისჴმის-ყოფასა ზედა ღმრთისასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მეფე, რომელმან აღაშენა ქალაქი და ტაძარი მას შინა და დასხნა მუნ საუნჯენი დაფარულნი და მისცა იგი მნესა თჳსსა და ჰრქუა მას: „ამას ყოველსა მოგცემ შენ ჴელმწიფებით, დაჰმარხე ქალაქი ესე და ყოველი რაჲ არს მას შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე ხოლო გამოგიცხადე შენ, გაქუნდინ საშუებელად შენდა, და ერთი ესე, რომელი გამცენ შენ, ნუ შჭამ მაგისგან, რაჲთა არა სიკუდილითა მოჰკუდე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აჰა ესერა, ზღუდენი ჩემნი მაღალ არიან და ბჭენი ჩემითა სიბრძნითა ქმნილ არიან, რაჲთა ვერვის ძალ-ედვას განღებაჲ მათი, არამედ შენდა ოდენ მოცემულ არს ჴელმწიფებაჲ განღებად და დაჴშვად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ ნუ ისმენ მძლავრისა მის სიტყუასა, რაჲთა არა წარიტყუენო და იყო მონაჲ მისი და იქმოდი საქმეთა მისითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესე ამცნო მას და წარვიდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ მოუჴდა მას უცხოჲ ვინმე მძლავრი და ჰრქუა მას: „რად არა ხარ შენ ჴელმწიფე ყოველსა ზედა, რომელ არს ქალაქსა მაგას შინა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	შემიწყნარე მე და ისმინე განზრახვაჲ და იყო შენ სწორ მეფისა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მნესა ესმა რაჲ ესე, მეყსეულად დაავიწყდა მას მეფე იგი თჳსი და მცნებაჲ იგი და ნებითა თჳსითა განუღო კარი ქალაქისაჲ და შეიწყნარა მძლავრი იგი და მჴედრები მისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ აღეძარცუა მნესა მას სამოსელი იგი, რომელი ემოსა და იპოვა იგი მეყსა შინა შიშუელი, რამეთუ აჭირვებდეს და აშრომებდეს მას მჴედარნი იგი მძლავრისაჲ მისნი, რაჲთამცა იქმოდა ბრძანებასა მათსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ უშიშად მოიძია მნე იგი თჳსი და იხილა იგი ესევითარსა უპატიოებასა შინა და ჰრქუა მას: „მიგანდვე შენ ქალაქი ჩემი, რად განმეშორე? რაჲსათჳს შეურაცხ-მყავ მე?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი-რაჲ იყო ქალაქსა მაგას შინა ყოველი ჴელმწიფებასა ქუეშე შენსა იყოა და რად ურჩ მექმენ მცნებასა ჩემსა და დაემორჩილე მძლავრსა მაგას?
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აწ გხედავ შენ, ვითარმედ ხარ შენ მონებასა მისსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მე დავაფუძნე ქალაქი, რაჲთა ჰსუფევდე ჩემ თანა, ხოლო შენ განმეშორე მე და აწ ვხედავ თავსა შენსა, ვითარმედ ხარ შენ გლახაკ და შიშუელ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ გნებავს კუალად პირველსავე მას დიდებასა მოსლვაჲ, ვითარცა-იგი დაუტევენ მცნებანი და ისმინე მძლავრისაჲ მის, ეგრეთვე კუალად დაუტევე სიტყუაჲ მისი და მოიქეც ჩემდავე და ისმინე ჩემი და იქმოდე ნებასა ჩემსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ფრიადითა შრომითა და „ოფლითა პირისა შენისაჲთა მიღებად-გიც პირველი დიდებაჲ შენი, მოცემულ იყო შენდა უშრომელად და შენ წარსწყმიდე სამკჳდრებელი შენი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ, ძმანო, გულისჴმა-ვყოთ თითოეულმან, თუ რაჲ წარგჳწყმედია და მოვიგოთ ჩუენ გლოვაჲ იგი წინაწარმეტყუელისაჲ, რამეთუ „სამკჳდრებელი ჩუენი მიეცა უცხოთა“ ურჩებისათჳს ჩუენისა და აღსრულებისათჳს ნებათა ჩუენთაჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რამეთუ გუეჰამებიან ჩუენ შეგინებულნი და სოფლისა გულისსიტყუანი, რაჟამს გონებაჲ ღმრთისაგან განეშოროს და მოიცალოს მან მცნებათაგან ღმრთისათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ შეექცევის იგი გულისსიტყუათა მათ ბოროტთა, რომელთა მიერცა შეპყრობილ არიან, ამისთჳს, ვითარმედ ფრიად განეშორა სული ღმრთისაგან და ვიქმნენით ჩუენ, ვითარმცა არა გუესუა მამაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს თანა-აც, რომელსა აქუნდეს ტკივილი სულისათჳს თჳსისა, „რაჲთა განიწმიდნეს გულისსიტყუანი თჳსნი და ყოველი სიმართლჱ, რომელი ამაღლდების გულის-ჴმის-ყოფასა ზედა ღმრთისასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ კაცი ესრეთ იღუწიდეს, რაჲთამცა ტაძარი იგი ღმრთისაჲ შეუგინებელად დაჰმარხა, მაშინ მოვალს მისა, რომელმან-იგი თქუა: „დავიმკჳდრო და ვიდოდი თქუენ შორის“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ მიიღებს სული იგი თჳსსა მას სამკჳდრებელსა და იქმნების ტაძარ ღმრთისა და განაძებს იგი უკეთურსა მას მჴედრობითურთ თჳსით და მიერითგან სუფევს სული იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	იხილეთ, ვითარ შეიყუარა ღმერთმან და პატივ-სცა მას ხატითა და მსგავსებითა თჳსითა და ადიდა იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მან უგულებელს-ყო და განარისხა იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ, ვითარცა დაენერგვის ნერგი მცირე და არს იგი ხატი და მსგავსებაჲ სრულისა ხისაჲ, ეგრეთვე სული ვითარცა ნერგი დაენერგა სამოთხესა შინა, რაჲთა აღორძნდეს და ნაყოფი გამოიღოს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ურჩებითა გარდაჰჴდა იგი მცნებასა და ბოროტითა მით გონებითა გამოიღო ნაყოფი იგი ცოდვისაჲ და ვითარცა თჳსითა ნებითა აღორძნდა სიბოროტესა შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე თანა-აც, და თჳსითავე ჴელმწიფებითა აღმოჰფხურას ნერგი იგი სიბოროტისაჲ, დამყნას თჳსსავე ზეთისხილსა ზედა, სიტყჳსა მისებრ მოციქულისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჲთა სცნა, ვითარმედ ღმერთი სულსა ნერგსა მიამსგავსებს, ისმინე, რასა იტყჳს ღმერთი წინაწარმეტყუელისა მიერ, რაჟამს-იგი ნეტარებითა მით გარე-მიაქცევდა სულსა განზრახვისა მისგან უკეთურებისა და აყენებდა დადგრომად გზასა ცოდვილთასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა წარემართოს სული იგი და დღე და ღამჱ შჯულსა მისსა იმარხვიდეს, იწურთიდეს და ესრეთ იტყოდის: „იყოს იგი, ვითარცა ხჱ, დანერგული თანაწარსადინელსა წყალთასა, რომელმან გამოსცეს ნაყოფი თჳსი ჟამსა თჳსსა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სული, რომელი გზასა ურჩულოებისასა ვიდოდის და განზრახვათა შინა ბოროტთა, ეგევითარისა მის სულისათჳს იტყჳს: „არა ესრე უღმრთონი, არა ეგრე, არამედ ვითარცა მტუერი, რომელ აგავის ქარმან პირისაგან ქუეყანისა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	გულისჴმა-ყავ აწ განყოფანი ორთა მათ სულთანი: რამეთუ რომელი შრომით და მოწყალებით შეყოფილ იყოს მცნებათა ღმრთისათა, მის ზედა მოვალს სიმდიდრჱ სულისა წმიდისაჲ და ესრეთ განძლიერდების სული იგი და მოვალს „საზომსა“, რომელი გჳჩუენა ჩუენ უფალმან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სული, რომელი ცოდვასა შინა იყოს და განზრახვასა შინა ბოროტსა და გული უთქმიდეს დადგომად გზასა ცოდვისასა, იგი სუბუქ არს და ვიდრეცა ენებოს მტერსა, წარიტაცებს და ემღერის მას ვითარცა ჰაერთა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ წინაშე ღმრთისა ყოველი ცხად არს და მან უწყნის განზრახვანი გულთა ჩუენთანი და გზანი სულთა ჩუენთანი უწყნის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა, ძმანო, გევედრები, განვაქარვოთ ვნებაჲ ჩუენი ჴორციელი, და არა ვიტაცებოდით მტერისა მიერ, „ვითარცა მტუერი“ ქარისაგან.
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ ესე გამოთქუმული გაუწყე შენ და მინდა კმაყოფად, არამედ რამეთუ ეგე სიტყუანი გუაწუევენ სიტყუად და მერმეცა სიტყუად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა, რომელსა ენებოს ძმათაგანსა, რაჲთამცა შევიდა ღუაწლსა მას ლოცვისასა და სუროდის კეთილთა მათთჳს ზეცისათა, შესაწყნარებელ არს იგი და საქებელ წინაშე ღმრთისა და კაცთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ჯერ-არს, რაჲთა სათნო-იყონ სხუათაცა ძმათა და უხაროდის ძმისა მის წარმატებასა ზედა, ვითარცა თჳსისა ასოჲსასა, რაჲთა მათცა აქუნდეს მადლი სიყუარულისაჲ ღმრთისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელსა ენებოს თავისა თჳსისა შემშჭუალვაჲ ლოცვასა, არსმცა იგი ფრთხილ მანქანებათა ზედა ეშმაკისათა და აქუსმცა მარადის საურავი და ზრუნვაჲ და მას გამოეძიებსმცა გონებასა თჳსსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მარადის წინააღუდგებოდენ ნივთსა მას უკეთურებისასა და მრავალთა მათ ბრძოლათა მტერისათა და მარადისმცა გონებაჲ მისი ღმრთისა თანა არს სურვილით და მოელოდენ მის მიერ მადლსა მას ზეცისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ესრეთ ნაყოფნი იგი ლოცვისა და მოთმინებისანი გამოიხუნეს და დღითი დღედ აღორძნდებოდინ და ცხად იყვნენ წინაშე ღმრთისა და კაცთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ ვინმე იყოს ძმათა შორის, რომელსა აქუნდეს სიმჴურვალჱ და სიყუარული ღმრთისაჲ და ტრფიალებაჲ საღმრთოჲ ლოცვასა შინა და დაღაცათუ არა აქუნდეს, არამედ ისწრაფდეს მოგებად და აიძულებდეს თავსა თჳსსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა მოიგო მანცა ეგევითარი საზომი და მიეცეს თავი თჳსი ღმრთისადა და ეძიებდეს ჭეშმარიტსა ლოცვასა, თანა-აც სხუათა მათ ძმათა, რაჲთა სიხარულით მიუშუან მას და ვითარცა შემწენი მისნი უფროჲსად უხაროდის და აწუევდენ მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაღაცათუ ვინმე თქუას, ვითარმედ ჩრდილი ცისაჲ უწინარეს მზისა დაბადებისა იქმოდა ბნელსა მას, არამედ, ვითარცა პირველვე ვთქუ, ყოველნივე ხილულნი და სახენი და მსგავსებანი არიან უხილავთა მათ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვიცი მე ბნელი ფარული სიტყჳერი სოფლისა უშინაგანესი ცხადისა მის და ხილულისა ბნელისა და აჩრდილისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვიცი კუალად მზჱ ნათლისა გამოუთქუმელისაჲ და უშინაგანესი ამის მზისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგი არს ნათელი, „რომელი ბნელსა შინა ჩანს და ბნელი მას ვერ ეწია“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, ვითარმედ ვერცა იხილო, ვერცა იცნა იგი გამოუთქუმელისა მისგან და უხილავისა ნათლისა ღმრთეებისა, რამეთუ წმიდათა, რომელთა ენებოს, მათ ოდენ გამოეცხადების გონებასა შინა, ვითარცა დაიტევდენ ძალისაებრ მათისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო, ვითარცა ვთქუ, იყო მაშინ უკეთური იგი დაცემული, რამეთუ იგიცა ყოვლითა დამბადებელისა ღმრთისა სიტყჳსა დაბადებული არს და აქუნდა მას თჳთუფალი ნებაჲ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ამაღლდა სამეუფოსა მას ზედა პატიოსნებასა და აღივსო შურითა კაცისაჲთა და აცთუნა იგი და უმეტესი დაცემაჲ ქმნა და მაშინვე განეგო დაშჯაჲ მისი გეჰენიასა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ, ვითარცა პირველ ვთქუ, მიუტევა იგი ღმერთმან განგებულებით, რაჲთა თჳნიერ ნებისა მისისა დიდებაჲ დიდი მოატყუას წმიდათა და უდიდებულეს იქმნენ იგინი ფრიადისა მის მოთმინებისა მათისათჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო იგი უცოდვილეს და გარდამეტებულად დასაშჯელ – ბოროტთა მათ ღონისძიებათა მისთათჳს და ესრეთ უმეტესსა თანამდებ იყოს
და	ფს.მაკ.D.სწა	„და იქმნა გარდარეულად ცოდვილ ცოდვაჲ იგი მცნებისა მიერ“ და განქიქებულ უკეთურებაჲ მისი და შეჩუენებულ იქმნას ყოველთაგანვე ძალთა საცნაურთა წმიდათა ანგელოზთასა უკეთურებისა მისისათჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი-იგი აჩუენა პირველად ევაჲს ზედა და შეაგდო იგი ურჩებასა მცნებისა ღმრთისასა და მის მიერ აცთუნა ადამ მსგავსითა მით ჭურჭლითა, რამეთუ ვერ შემძლებელ იყო, თუმცა შიშუელი მოუჴდა მას დიდებისა მისისათჳს, რომელი აქუნდა ადამს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს დედაკაცისა მიერ აცთუნა იგი და ესრეთ გამოაგდო დიდებისა მისგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ იპოვა ადამ შიშუელი და იხილა სირცხჳლი თჳსი, რომელსა-იგი პირველად არა ხედვიდა, რამეთუ გონებაჲ მისი შუენიერებათა მათ შინა ზეცისათა იშუებდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო შემდგომად ცთომისა გულისსიტყუანი მისნი ქუეყანად გარდამოჴდეს და მარტივი იგი და კეთილი გონებაჲ მისი შეეთხზნა გონებასა ჴორციელსა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა თჳსად სარგებელად შეერაცხოს ძმისა მის მათისა კეთილისა მიმართ წარმართებაჲ და რაჲთა არას იქმოდინ შურით ანუ ჴდომით და რაჲთა არა დაუხრწიონ კეთილი იგი გულისსიტყუაჲ მისი და კეთილისა საქმისა დაწყებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ესრეთ იხილოს უფალმან ერთმანერთისა მიმართ სიყუარული მათი და მისცეს თითოეულსა თხოვაჲ მათი და გულსავსე-ყოს თითოეული წრფელისა მის და კეთილისა გონებისა მათისათჳს, რომელი აქუს ერთმანერთისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე თანა-აც, რაჲთა დიდი და უმეტესი მოღუაწებაჲ მოიღუაწოს და შრომაჲ ფრიადი და სწრაფაჲ დაუცადებელი, რამეთუ ლოცვასა შინა მრავალნი არიან ღონენი მტერისანი დასახრწეველად მისა:
და	ფს.მაკ.D.სწა	ძილი, მოწყინებაჲ,და სიმძიმე გუამისაჲ, განბნევაჲ გულისსიტყუათაჲ, დაუწყნარებლობაჲ გონებისაჲ, სულმოკლებაჲ, უთმინოებაჲ, დაჴსნილობაჲ და სხუანი იგი საქმენი და ბრძოლანი უკეთურისანი და მერმე ჭირნი და ზედააღდგომანი სულთა მათ ბოროტთანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დაიჴშა კარი სამოთხისაჲ და დაიდგინა მუნ მახჳლი იგი ცეცხლისაჲ იქცევისი და ქერობინი მოტყინარჱ სცავს მუნ, რაჲთა არა შევიდეს ადამ და ჭამოს ხისა მისგან და ცხონდეს უკუნისამდე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი-იგი გუებრძვიან და წინააღგჳდგებიან, ვიდრე სიკუდილადმდე დააყენებენ სულსა მას, რომელი მიახლებად ღმრთისა ისწრაფდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს უჴმს, რომელსა ჰნებავს ლოცვაჲ სიწმიდით, რაჲთა განმჴნდეს ყოვლითა მოღუაწებითა და მოსწრაფებითა და შრომითა ჴორციელითა და სულიერითა და რაჲთა ეგრეთ შეერაცხოს თავი თჳსი, ვითარმედ მარადის ჯუარი ჰკიდავს მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა იყოს იგი მარადის ჭირსა და ღუაწლსა შინა და ტკივილსა ფრიადსა და გლოვასა და გულისკლებასა დაუცადებელსა სასუფეველისათჳს ცათაჲსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა არა იყოს დაჴსნილ და არა მისცეს თავი თჳსი დაჴსნილობასადა წარტყუენვასა გულისსიტყუათასა, ანუ ძილსა, ანუ მოწყინებასა, ანუ უთმინოებასა, ანუ დაუწყნარებლობასა, ანუ ჴმათა უშუერთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ გონებაჲ კაცისაჲ არა ფრთხილ იყოს და კრძალულ მას და არა გამოეძიებდეს მარადის გონებასა თჳსსა, დაღაცათუ სურვილი ღმრთისაჲ აქუნდეს მას,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ მრავლითა მით ღონისძიებითა მტერისაჲთა წარსწყმედს კეთილისა საქმესა თჳსსა და მისცემს მას ბოროტისა ეშმაკისა ჴელთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს თანა-აც, რაჲთა დიდი საქმე აღუღებია, ეგრეთვე დიდი ტკივილი და ზრუნვაჲ თავს-იდვას, ნუუკუე კეთილი იგი საქმე მისი მოიპაროს უკეთურმან მტერმან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელთა ჰნებავს დიდისა შრომისა მოთმინებაჲ და დიდისა ქველისსაქმისა ქმნაჲ, მათ უფროჲსსა და უდიდესსა შრომასა მოუვლენს ეშმაკი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვისწრაფოთ, ძმანო, გევედრები,ლოცვისა მიერ გამოვიხუნეთ ნაყოფნი სულიერნი, რომელ არიან სიყუარული, და სიმდაბლე, და სიმშჳდე, და სახიერებაჲ, და განკითხვაჲ, და ესე ნაყოფნი დღითი დღედ აღვაორძინნეთ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა წარვემართნეთ კეთილსა შინა და ესრეთ ცხად-ვიყვნეთ წინაშე ყოველთ, რაჲთა ჩუენითა მოსწრაფებითა, ოდეს-იგი ნაყოფნი ჩუენნი ცხად იყვნენ, უძლურნიცა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ სიმდაბლემან, და სიყუარულმან, და სიწრფოებამან, და სახიერებამან არა შეამკოს ლოცვაჲ ჩუენი, ესევითარი იგი ლოცვაჲ და არა ლოცვაჲ, არამედ სახჱ იგი ლოცვისაჲ, არარას გუერგების ჩუენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო არა ლოცვისათჳს ოდენ ვიტყჳთ ამას, არამედ ყოვლისაჳე შრომისა და მოღუაწებისა, გინა თუ ქალწულებაჲ, გინა თუ მარხვაჲ, გინა თუ მღჳძარებაჲ, გინა თუ ღაღადებაჲ ღმრთისა მიმართ, გინა თუ მსახურებაჲ, გინა თუ სხუაჲ რაჲმე შრომაჲ, რომელსა ვიქმოდით სათნო-ყოფად ღმრთისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ შრომასა მაას თანა არა იყვნენ ნაყოფნი სიყუარულისა, და სიხარულისა, და მშჳდობისა სიმშჳდისა, და სიმდაბლისა, და სიწრფოებისა, და უმანკოებისა, და სარწმუნოებისა, და სულგრძელობისა, და უშურველობისანი
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამას საქმესა ცხადად არა ვირწმუნებთ, თუ ესრეთ ყოფილ არს, ხოლო ფარულად თითოეულისა სულსა შინა იპოების საქმჱ ესე, რამეთუ შემოგარე გულსა ძეს საბურველი იგი ბნელისაჲ და ცეცხლი იგი სულისა ამის სოფლისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თუ ამათ სათნოებათა ვერ ვჰპოებდეთ ჩუენ თანა, მაშა ცუდად ამაო არს შრომაჲ იგი ჩუენი, რამეთუ ყოველივე საქმჱ და ყოველივე შრომაჲ ჩუენი ამათ ნაყოფთათჳს არს ძმანო,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ოდეს ნაყოფნი იგი სიყუარულისა და მშჳდობისანი არა იპოებოდინ ჩუენ თანა არამედ, ცუდად ამაო არს შრომაჲ ჩუენი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი-იგი არა უტევებს გონებასა მიახლებად ღმრთისა და აყენებს სულსა, რაჲთა ვერ ილოცვიდეს, ვითარცა ჰნებავს და რაჲთა ვერ მოიღოს სარწმუნოებაჲ, ვითარცა ენებოს და რაჲთა ვერ შეიყუაროს ღმერთი, ვითარცა ჯერ-არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ-იგი არს პირველთქუმულთა მათ სათნოებათაჲ სულიერი სიპოხჱ, და ამისთჳს ცოფ ეწოდა მათ და სულიერისა მისგან სასძლოჲსა გარე დარჩეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე გამოცდილებით უწყიან მათ, რომელთა მიუცემიან თავნი მათნი სრულიად ღმრთისადა, რომელნი მარადის ლოცვასა შინა მდგომარე არიან და აღუღებია სრულიადი ბრძოლაჲ წინააღმდგომისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვინაჲთგან დამჴობილ იყვნეს სათნოებათაგან და სული წმიდაჲ მათ თანა არა დამკჳდრებულ იყო, ამისთჳს შრომაჲ იგი და ღუაწლი ქალწულებისაჲ არად შერაცხილ იქმნა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვენაჴისა ყოველი შრომაჲ და ზრუნვაჲ ნაყოფისათჳს იქმნების, ხოლო უკუეთუ ვენაჴმან ნაყოფი არა გამოიღოს, ამაოდ წარჴდა ყოველივე იგი შრომაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვჰგონებ მე, ვითარმედ პირველი იგი დიდებაჲ ადამისი იხილა მტერმან პირსა ზედა მოსესსა და მოიწყლა გული მისი და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ ეგულების დაცემაჲ მეუფებისაგან თჳსისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შესაძლებელ არს აქაცა სიტყუაჲ იგი მოციქულისაჲ, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „მეუფებდა სიკუდილი ადამისითგან ვიდრე მოსესამდე უცოდველთაცა ზედა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე უკუეთუ სულსა შინა არა აღმოეცენნენ ნაყოფნი იგი სიყუარულისნი, და მშჳდობისა, და სიხარულისა, და სიმდაბლისა, და სულგრძელებისა, და სარწმუნოებისანი და სხუათა მათ სათნოებათანი, რომელნი მოციქულმან აჩუენა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რაჟამს იხილა დიდებაჲ იგი მოსესი, მოიწყლა იგი და იჭჳთ და სასოებით დაეცა მეუფებისაგან თჳსისა სიკუდილი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშა ამაო არს შრომაჲ იგი ქალწულებისა, და ლოცვისჲ, და ღაღადებისა, და მარხვისა, და მღჳძარებისაჲ, რამეთუ თანა-გუაც, რაჲთა ამათ სულიერთა და ჴორციელთა ტკივილთა და შრომათა სასოებისათჳს სულიერთა ნაყოფთაჲსა აღვასრულებდეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სათნოებათა იგი ნაყოფიერებაჲ განსუენებაჲ არს სულიერი და სიტკბოებაჲ უხრწნელი, რომელი მოვალს სულთა ზედა სარწმუნოთა და მდაბალთა სულისა მიერ წმიდისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჟამს მოვიდა უფალი ჭეშმარიტებითა, და მისთჳს (გაცხოველებულია), რამეთუ განათავისუფლა მან კაცი სიკუდილისაგან და აღდგა მკუდრეთით და აღვიდა ზეცად და დაჯდა მარჯუენით დიდებულებასა სავსჱ დიდებითა არა პირითა ოდენ, ვითარცა მოსე,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ განკითხვით და გულიჴმის-ყოფით შრომანი იგი და ჭირნი შრომად ბუნებისადმცა შერაცხილ არიან და ნაყოფნიმცა იგი შერაცხილ არიან ნაყოფად, რომელნი აღმოეცენებიან სულისა მიერ წმიდისა სულთა ღირსთა სარწმუნოებისა მიერ და სასოებისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ვინმე იყოს უგულისჴმო და ნაყოფნი იგი სულისანი შეჰრაცხნეს თჳსად შრომად და თჳსად საქმედ, ეგევითარსა მას ფრიადი სიმაღლე აქუს ამპარტავანებისაჲ და დაეცემის იგი დიდთა მათ ნაყოფიერებათაგან სულიერთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ეგევითარი იგი არა ესავს ძალსა სულისა წმიდისასა და არცა იტყჳს, თუ: მის მიერ წარვემართები სათნოებათა შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ, რომელმან მისცეს სრულიად თავი თჳსი ღმერთსა და შურებოდის ყოვლითავე ძალითა თჳსითა და მოელოდის ღმრთისაგან ჴსნასა სავნებელთაგან და არა ესვიდეს საქმესა თჳსსა, ესევითარი იგი მიიწევის სისრულესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ყოვლითავე გუამითა და ყოვლითავე თჳთებითა და თჳსითა და დაეცა ჭეშმარიტებით სიკუდილი რამეთუ ვითარცა ვჰგონებ, დიდებაჲ იგი, რომელი აქუნდა მოსეს, სახე იყო პირველისა მის ადამისი, რომელი დაიბადა ჴელითა ღმრთისაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ, ვითარცა კაცმან რაჟამს მისცეს თავი თჳსი სრულიად ცოდვასა, მიერითგან ვნებათა მგან ბოროტთა და ბუნებისა გარეგანთა გემოვნებით აღასრულებს, ვითარცა ბუნებითთსა სიძვასა და მრუშებასა, სიმთრვალესა და ანგაჰრებასა და სხუათა ვნებათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სრული ქრისტიანე, რაჟამს დაუტკბენ მას სათნოებანი, მიერითგან სიტკბოებით აღასრულებს მათ, ვითარცა ბუნებითთა მშჳდობასა, და სულგრძელებასა, სარწმუნოებასა, და სიმდაბლესა და სხუათა მათ სათნოებათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მიერითგან უშრომელად აღასრულებნ მათ და არღარა ებრძოდინ მას ვნებანი უპატიოებისანი, რამეთუ მოიღებს იგი გამოჴსნასა უფლისაგან სრულიად და აღასრულებს იგი სათნოებათა შინა და მოიყვანის გულსა მისსა მშჳდობაჲ იგი ქრისტესი წმიდისა მიერ და თაყუანისსაცემელისა სულისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი-იგი იხილა სიკუდილმან და ვერ ეძლო თუალთა შედგმად მისა და მოიწყლა, რამეთუ ესვიდა დაჴსნასა მეუფებისა თჳსისასა და ეგრეცა იქმნა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ იგი დიდებაჲ შინაგანსა კაცსა თანა მოუგია ჭეშმარიტთა ქრისტეანეთა და შინაგან მათსა დაეცემის და განქარდების სიკუდილი და ვნებანი იგი უპატიოებისანი მოუძლურდებიან და უჩინო იქმნებიან სრულთა ქრისტიანეთაგან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ დიდებაჲ იგი სულისა წმიდისაჲ ბრწყინავს გულსა შინა მათსა და ესრეთ აღდგომასა მას მეორესა განქარდეს სრულიად სიკუდილი გუამთაგან, რომელნი დიდებულ არიან ნათელსა შინა
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა-იგი აქაჲთვე ღირს იქმნებიან და შეიწყნარებენ გულისჴმის-ყოფით და ყოვლითავე გულსავსებითა სულნი წმიდათანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳს დაიტევა და დაიდვა ეშმაკი, ვითარცა პირველად ვთქუ, გამოსაცდელად კაცთა ბნელი იგი სიტყჳერი და სულიერი, რომლისაცა სახჱ არს ბნელი ესე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ბნელსა მას შინა მრავალნი ძალნი უკეთურებისანი და მთავრობანი და ჴელმწიფებანი ვლენან და არს მთავარი იგი მათი მბრძოლ ჩუენდა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა რომელთა-იგი ღმერთი შეიყუარეს, მოღუაწებითა მათითა სძლონ მანქანებათა მისთა და ყოველივე მის მიერ მოწევნული განსაცდელი მოითმინონ და ესრეთ სრულ იქმნენ და ბრძოლამან მათმან უმეტესი დიდებაჲ მოატყუას თჳნიერ ნებისა მისისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიერითგან შეემშჭუალის იგი უფალსა და იქმნის იგი თანა ერთ სულ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ შევეყვნეთ მცნებათა უფლისათა, რაჲთა სიმდიდრე იგი სულიერი მოვიგოთ და ვისწრაფოთ აღორძინებად მსგავსად ნერგისა, რომელი პირველ ვთქუთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ღმერთი ზის, ვითარცა საბრძოლსა შინა, წმიდათა ძალთა თანა ანგელოზთა და ყოველთავე მჴედრობათა თანა ზეცისათა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ხედავს მოღუაწეთა და მძლეთა და რაჟამს ვინმე ჩუენგანმან სძლოს, სიხარული დიდი იქმნების ცათა შინა და ქებანი და გჳრგჳნნი და დიდნი ნიჭნი სულიერნი და პატივნი ზეცისანი მიეცემიან მათ, რომელნი განერნენ სარწმუნოებით და სიმჴნითა მათითა მახეთაგან ეშმაკისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სულისა მიერ წმიდისა და სიწმიდისა მიერ სათნოებათაჲსა დაივსების სიმჴურვალჱ ბოროტთა ვნებათაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამათი ძლევაჲ მათ სირცხჳლსა მოატყუებს, რამეთუ არა კეთილ იყო, რაჲთამცა სიტყჳერნი კაცნი იყვნესმცა უქმად, ვითარცა შეშანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესრეთ ისწრაფდით ყოველნი და ესრეთ მჴნე იყვენით და ესრეთ განმზადენით თავნი თჳსნი ყოვლისა კეთილისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფროჲს თქუენ, რომელთა გნებავს ლოცვასა და მყუდროებასა შინა ყოფაჲ, რაჲთა თავთაცა თქუენთა და ძმათაცა არგოთ და არა მოატყუათ უდებებითა და უკრძალველობითა ვნებაჲ თავთაცა თქუენნი და სხუათაცა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ჯერ-იყო, რაჲთამცა პირველად გამოიცადნეს და ესრეთმცა მიიღეს სასყიდელი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელნი ვერ შემძლებელ ხართ დაყუდებად და ლოცვად უძლურებისათჳს, თქუენ განჰმზადენით თავნი თქუენისა მსახურებად და განსუენებად ძმათა სარწმუნოებით და კრძალულებითა და შიშითა ღმრთისაჲთა და ესრეთმცა შეგირაცხია,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ასპარეზსა შინა, გინა თუ საბრძოლელსა რაჟამს ზინ მეფჱ მაღალსა ადგილსა და ხედავნ, თუ ვინ-ძი სძლოს და თითოეულსა ეტლსა ჰქონან ღონენი და მანქანებანი, რაჲთამცა დასცა მეორე და სძლო მას,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე უკეთური იგი მარადის განიმზადებს თავსა თჳსსა დაცემად კაცისა და ყოვლითავე სიჴელოვნითა და სიმანქნითა თჳსითა ისწრაფის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ არა კაცთა საქმესა იქმთ, არამედ მცნებასა აღასრულებთ და საქმესა სულიერსა იქმთ და ნუვისგან მოელით პატივსა ანუ მადლობასა, არამედ ვითარცა საქმესა ღმრთისასა სიფრთხილით ეკრძალებოდეთ და ვითარცა მონანი ქრისტესნი სიხარულით ჰმსახურებდით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა სძლო მას და შეიპყრამცა მრავალფერითა მით და თითოსახითა მახითა თჳსითა – გინა თუ სიმდიდრითა, გინა თუ სიბრძნითა ამის სოფლისაჲთა, გინა თუ დიდებითა კაცთაჲთა, ანუ გემოჲთა ჴორცთაჲთა, ანუ მთავრობისმოყუარებითა, ანუ ქებითა კაცთაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ დაჭირვებითა ჴორციელთა საქმეთაჲთა, ანუ ვნებითა ჴორცთაჲთა, ანუ გულისსიტყჳთა ბოროტითა, ანუ შიშითა ანუ სიყუარულითა დედათა მიმართ და გულისკლებითა, რომელი მათ მიერ აღიძრვის სულსა შინა, რაჲთა რომლითაცა სახითა დასცენ სული იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა საქმესა შინა თქუენსა არა იპოოს ბიწი და შეგინებულებაჲ, არამედ რაჲთა კრძალულებითა შიშითა და სიყურულითა ღმრთისაჲთა რაჲთა კეთილი იგი საქმჱ თქუენი სრულ იყოს და შესაწყნარებელ ღმრთისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უფალი ესეზომითა კაცთმოყუარებითა და მიუთხრობელითა სახიერებითა გარდამოჴდა ზეცით ქუეყანად ნათესავისათჳს კაცთაჲსა და მარადის ეწყალის მას ნათესავი ჩუენი და მრავლითა მით სიბრძნითა თჳსითა არავინ დაუტევა უქმად სათნოებათაგან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა ჩჳლი, რომელი აღიზარდებოდის, უფროჲს და უფროჲსად მიიღებს სიყუარულსა მამისა თვისისა, ხოლო ოდეს მოვიდეს სრულსა ჰასაკსა, მაშინ იცნობს სრულიად ძჱ მამასა და მამაჲ ძესა და გამოეცხადებიან მას საუნჯენი მამისა თჳსისანი ხოლო,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს-იგი განისწავლოს სიბრძნითა სულისაჲთა, ეგრეთვე სულსა ეგულებოდა წარმართებაჲ უწინარეს ურჩებისა და მოსლვაჲ საზომსა სრულსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ურჩებისაგან სიჩჩოჲსაცა იგი სიყუარული დაფარულ იქმნა და მცირედ რაჲმე დაშთომილ არს მისგან და შევიდა იგი სიღრმესა უგულისჴმოებისასა და უფსკრულსა დავიწყებისასა და მღჳმესა ცთომისასა შთავიდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დაიმკჳდრა ბჭეთა ჯოჯოხეთისათა და განეშორა სული ფრიად მცნებისაგან უფლისა და ვერღარა შემძლებელ იყო პოვნად მისა ანუ თუ შემეცნიერებად მისა.
და	შტ.ნეტ.იპ	და იქმნა ვითარცა მტუერი კალოჲსაჲ დღეთა არისათა, და აღიღო იგი ძლიერებამან ქართამან,
და	შტ.ნეტ.იპ	არა გაჴსოვს, ვიდრე-იგი ვიყავ თქუენ თანა, ამასვე გეტყოდე თქუენ? ხოლო აწ რომელი-იგი დგას საშუვალ, ვიტყჳთ და გამოჩინებად მისა თჳსსა მას ჟამსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	იხილეთ, ვითარ ადვილ-ყვნა უფალმან მცნებანი მისნი, რაჲთა არავინ დარჩეს გარეგან მცნებისა, დაღაცათუ იყოს უძლურ და უსუსურ გონებითა, რამეთუ კუალად იტყჳს: „რომელიცა ჰქმნეთ ერთსა ამას მცირეთაგანსა, ჩემ თანა ჰქმენით“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდენ ღმრთისათჳსმცა არს საქმჱ იგი და ნუმცა არს დიდებისათჳს კაცთაჲსა, არამედ შიშისათჳს და სიყუარულისა ღმრთისა ვიქმოდით კეთილსა საქმესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მაჩუენებელთა და კაცთმოთნეთა უფალი აბრალებს და ეტყჳს, ვითარმედ: „ყოველსავე იქმან სახილველად კაცთა“ და შემდგომად სიტყჳსა ამის იტყჳს ფიცით, ვითარმედ: „ამენ გეტყჳ თქუენ, მიუღებიეს სასყიდელი მათი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა მოწაფეთა თჳსთა ამცნებს და ეტყჳს: „იხილეთ, ნუ ჰყოფთ ქველისსაქმესა თქუენსა, ანუ მარხვასა, ანუ ლოცვასა წინაშე კაცთა, თუ არა, ვერ მიიღოთ მადლი მამისაგან ზეცათაჲსა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამას გევედრები თქუენ, ძმანო, გარე-მიაქციენით კაცთა ქებანი და პატივნი და ყოვლადვე ნუ შეიწყნარებთ მათ, არამედ ღმრთისაგან მხოლოჲსა ეძიებდით ჭეშმარიტსა მას პატივსა და დიდებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჩუენ ოდენმცა ნუ ვეძიებთ დიდებასა ძმანო, რამეთუ შეუძლებელ არს, უკუეთუმცა კეთილის საქმჱ არა გამოცხადნა, ვინაჲთგან უფალი იტყჳს: „ესრეთმცა ბრწყინავს ნათელი თქუენი წინაშე კაცთა, რაჲთა იხილნენ საქმენი თქუენნი კეთილნი და ადიდებდენ მამასა თქუენსა ზეცათასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად მოციქულნი, რაჟამს ქადაგებდეს, დაიდუმნეს მრავალნი და წულილადნი მცნებანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდენ დიდნი იგი საქმენი ამცნეს, რაჲთა განეყენნენ სიძვისაგან და კერპთა ნაზორევისა მშთვარისა და სისხლისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესე ქმნეს კაცმოთმოყუარებისათჳს ღმრთისა, რაჲთამცა აღუსუბუქნეს მათ მცნებანი, რამეთუ ხედვიდეს სიჩჩოსა გონებისა მათისასა და ისწრაფდეს, რაჲთა ოდენ კერპთმსახურებისაგან იჴსნენ, რაჲთმცა ესრეთ მცირედ მცირედ ღირს– იქმნეს მიწთომად უზეშთაესთა სათნოებათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ვინმე ლოცვასა შინა უდებ იყოს და კუალად მსახურებასაცა და განსუენებასა ძმათასა დაჴსნილ და უდებ იყოს და არა განმჴნდებოდის და არა იქმოდის სარწმუნოებით და მორჩილებით,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რასაცა უბრძანებდენ, ესევითარსა მას მოციქული უქმად სახელ-სდებს და განაჩინებს, ვითარმედ არცა პურისა ღირს არს ჭამად, რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: „უქმი იგი ნუცა ჭამნ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს, ვითარმედ: „უქმნი იგი და მოცალენი ღმერთსაცა სძულან“ და სიბრძნესა შინა სოლომონისსა წერილ არს, ვითარმედ: „მრავალნი ბოროტნი ქმნნა უქმობამან“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს გევედრები ძმანო: ნუმცა ვინ არს უქმად, ყოველნივე იქმოდეთ კეთილსა, თითოეული ძალისაებრ თჳსისა, რაჲთა არა დაჰრჩეთ სრულიად უნაყოფოდ და განჰვარდეთ საუკუნოჲსა ცხორებისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა იღუაწონ ძალისაებრ თჳსისა და აქუსმცა სასოებაჲ ღმრთისა მიმართ, რაჲთა შემძლებელ იქმნას მიწევნად საზომსა მას სრულისა ქრისტეანობისასა ყოვლითავე კეთილითა მოსწრაფებითა და აღსრულებითა სათნოებათაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უწინარეს ყოვლისა ვისწრაფოთ მოგებად სიწრფოებისა, და უმანკოებისა, და სიყუარულისა, და სიმდაბლისა და ესენიმცა გუქონან, ვითარცა საფუძველნი დასამყარებელად ჩუენდა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ღმერთი პირველად წინაწარმეტყუელთა მიერ ასწავებდა მას, რაჲთამცა მოიქცა, ხოლო უკანაჲსკნელთა მათ ჟამთა მიუწთომელმან და მოუგონებელმან, რომელსა არცა დასაბამი აქუს, არცა დასასრული, ნეტარმან სამებამან, განუყოფელმან განზრახვითა მიუწთომელი იგი არსებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამან ღმერთმან ჩუენმან, მიუთხრობელმან და გამოუთქუმელმან თჳთ თავისა თჳსსა მცნება იქმნა განგებულებით და ჩუენთჳს თჳთ თავი თჳსი მოავლინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა არა აღვზუავნებოდით ერთმანერთსა ზედა, ანუ ამპარტავან ვიყვნეთ, ანუ მდრტჳნავ და ესრეთ ცუდად ამაო-ვყოთ შრომაჲ ჩუენი,არამედ უფროჲსღა სიმდაბლით თავნი ჩუენნი უდარესმცა მოყუასთა ჩუენთა შეგჳრაცხიან და ყოველთა, ვითარცა უფალთა, პატივ-ვსცემდეთ და ვჰმორჩილობდეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა იღუწიდეს და წინააღუდგებოდის ჴელოვნებათა მისთა და ესრეთ შემძლებელ იქმნეს მრავლითა მოღუაწებითა სიფრთხილითა და მოთმინებითა და საწმუნოებითა განრომად მისგან და ძლევისა გჳრგჳნისა მოღებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ საწურთელად ჩუენდა და გამოსაცდელად და ჭირითა სრულ იქმნნეს ყოველნი წმიდანი და დიდსა დიდებასა და უმეტესსა პატივსა მოიგებენ იგინი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მას მიეცემის უმეტესი ტანჯვაჲ გეჰენიასა ბოროტისა მის გონებისა მისისათჳს, რამეთუ ვითარცა კუერთხი ცხოველისა ხისაგან მოეკუეთების და შოლტი ცხოველისა პირუტყჳსაგან გამოვალს საწურთელად ჩჩჳლთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე უკეთური იგი მოეკუეთა ზეცისა კრებულისაგან ცხოველთაჲსა და მისცა თავი თჳსი გონებასა ჴორციელსა ყოველით კერძოვე და იქცევის ქუეყანასა ზედა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იგიცა დაბადებული არს და მის მიერ დიდი განგებულებაჲ აღესრულების, ვითარცა წერილ არს: „რაჲთა შეეწიოს ბოროტი იგი კეთილსა მას გონებითა არაკეთილითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელთაცა ჭეშმარიტებით ღმერთი უყუარს და მცნებისაებრ მისისა შედგომაჲ მისი ჰნებავს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს-იგი იტანჯებოდიან, მაშინ უფროჲსად გულითა მჴურვალითა მიივლტიან ღმრთისა და ითხოვენ მისმიერსა შეწევნასა და იგი ებრძვის, ხოლო სძლევს ვერკეთილისა მის და მართლისა გონებისა მათისათჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲზომცა მტერი სტანჯვიდეს, ესოდენცა უმაღლესად მიეახლებიან იგინი ღმერთსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რომელი-იგი მარადის ილოცვიდეს, ნუმცა აღზუავნების მათ ზედა, რომელნი ვერ შემძლებელ იყვნენ მარადის ლოცვად, რაჲთა ესრეთ საქმჱ მისი წარემართოს წინაშე ღმრთისა და კაცთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად, რომელი-იგი მსახურებასა შინა იყოს, ნუმცა დრტჳნავს, ნუცა განიკითხავს მათ, რომელნი დაყუდებასა და ლოცვასა შინ არიან, რაჲთა ესრეთ წინაშე ღმრთისა მადლი პოოს და საქმჱ მისი შეწირულ იყოს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სიმდიდრეცა და სიგლახაკჱ, დიდებაჲ და უპატიოებაჲ და ჭირი და განსუჱნებაჲ მართლისა მის გულისა მათისათჳს, და რამეთუ უყუარს ღმერთი ჭეშმარიტებით, ამისთჳს ყოველივე კეთილად მოიწევის მათ ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვისწრაფოთ, რაჲთა არა რას ვიქმოდით შურით ანუ ცუდად მზუაობრებით, არამედ შევიყუაროთ ერთმანერთი, ვითარცა თჳსნი ასონი, სიტყჳსაებრ მოციქულისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელნი არა შედგომილ არიან უფლისადა ყოვლითა გულითა არცა უვარ-უყოფიან თავნი მათნი სიტყჳსაებრ სახარებისა, არამედ ოდენ გარეგანითა სახითა შედგომილ არიან უფლისადა და უშრომელად ჰნებავს შესლვაჲ სასუფეველსა ცათასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითართა მათ, რაჟამს მიიღონ მცირედ რაჲმე ბრძოლაჲ ანუ განსაცდელი, მეყსეულად უკუღმართ იქცევიან და არა ებრძვიან ვნებათა ახოვნად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ შეშინდებიან განსაცდელთაგან და ბრძოლათა ეშმაკისათა და კუალად მიიქცევიან გემოსა ჴორცთასა და ცთომასა ამის სოფლისასა, რამეთუ არა უყუარს მათ ღმერთი ყოვლითა გულითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მო-რაჲ-ვიდა ძჱ მამისა მიერ, რომელმან განაქარვა ცთომაჲ და ბჭენი იგი ჯოჯოხეთისანი განუღებელნი განახუნა და სულისა მიმართ ცთომილისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჲთა გამოუჩნდენ იგინი, რომელთა ჰნებავს პოვნად ცხორებისაჲ და მოითმინონ ყოველივე განსაცდელი და ჭირი და ესრეთ მიემთხჳნენ გულისსათქუმელსა მას მათსა და კუალად, რაჲთა გამოჩნდენ იგინი, რომელთა არა ჰნებავს ყოვლითა გულითა ცხორებაჲ მათი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ასონი გუამისანი ერთსა სულსა ქუეშე არიან და ერთმანერთსა შესწევენ „და ვერ შემძლებელ არს თუალი თქუმად ჴელისა, თუ: არა მიჴმ შენ, და ვერცა თავი რქუმად ფერჴთა, თუ: არა მეჴმარებით თქუენ, არამედ რომელნი არიან უდარესნი ასონი, მათ უმეტეს პატივსცემთ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა თჳთ სულმან სახჱ იპოვოს და შეუდგეს მას, ვიდრე პირველად ხატადმდე და მაშინ შეეყოს მცნებასა მას და შეერთოს მას, რაჲთა ურჩებისა მისგან მოვიდეს სიყურულსა მას პირველსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ კუალად იქცევიან უკუღმართ, ამისთჳს მოგუჱცა ეშმაკი, რაჲთა გამოიჴურვნეს ვითარცა ცეცხლითა და მჴნენი იგი გამოცხადნენ მის მიერ, ვითარცა ჭურჭელნი გამოჴურვებულნი და იქმნენ იგინი მაგარ და შეუმუსრველ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აჰა, სიყუარული იგი და მოწყალებაჲ გამოუთქუმელი მეუფისაჲ!
და	ფს.მაკ.D.სწა	თავსა თჳსსა მფრინველსა მიამსგავსებს, რაჲთა შეცთომილი იგი სული მიივლტოდის ფრთეთა ქუეშე მისთა და ესრეთ იტყჳს ცხოველსმყოფელი „რაოდენგზის ვინებე შეკრებაჲ თქუენი, ვითარცა მფრინველმან რაჲ შეიკრიბნის მართუენი თჳსნი ქუეშე ფრთეთა თჳსთა და არა ინებეთ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იტყჳს: „რომელსა უყუარდე მე, შეყუარებულ იყოს მამისა მიერ ჩემისა და მეცა შევიყუარო იგი და გამოეცხადოს მას თავი ჩემი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სხუასა მრავალსა გუასწავებს ჩუენ და რაჲთა შევიდეთ ფრთეთა ქუეშე დედისა ჩუენისათა, რომელ არიან მცნებანი მისნი, რაჲთა ესრეთ განჴურდეს სული სიტყჳსა მიერ და განძლიერდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმცა ყოფილ იყო ესევითარი სიხარული მათთჳს ცათა შინა და ვითარმცა ქადაგებულ იყო მაშინ ღმერთი ქუეყანასა ზედა წინაშე ყოველთასა, ვითარმედ იგი მხოლოჲ არს ღმერთი ცათა შინა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ მიშუებითა ღმრთისაჲთა აღჰმართა მეუფემან ხატი იგი ოქროჲსაჲ და ყოველნივე ნათესავნი ბრძანებითა მისითა მოვიდოდეს თაყუანის-ცემად ღმრთისა მის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ მოეჴადების მას საბურველი იგი და იშვების სულითა, რაჟამს-იგი გამოცხადნის ქრისტე შორის მისსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკეთური უფლებულ-იყო მაშინ ნაბუქოდონოსორისდა და იგი აგონებდა მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მერმე შეეყოფვის გარეშეუწერელსა მას წყაროსა, დაუსაბამოსა მას გონებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო განძლიერდეს რაჲ სამნი იგი ყრმანი სარწმუნეობითა და სასოებითა ღმრთისაჲთა მისცნეს მისთჳს თავნი მათნი ცეცხლად, და საკჳრველთმოქმედებითა ღმრთისაჲთა ხატისა მის წილ ღმერთი თაყუანის-იცემებოდა და ეშმაკსა უფროჲსად ჰრცხუენოდა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	აწ გულისჴმა-ყავ, სულო, უკუეთუ ხარ ფრთეთა ქუეშე დედისა შენისათა და ნუ გამოხუალ მიერ, რაჲთა არა წარსწყმდე გუელთა მიერ, რამეთუ მოვიდა მაცხოვარი, რაჲთა გაცხოვნოს და განაახლოს სული და წარწყმიდოს უცხოჲ იგი, რომელ არს ბრმაჲ და ღამისა თესლი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ყოველნივე მანქანებანი მისნი დაიჴსნნეს და რომლითა ისწრაფდა, რაჲთამცა წარსაწყმედელად კაცთაჲსა ყო, იგი ექმნას მას დასაცემელ, რამეთუ მაშინ ყოველთავე ცნეს, ვითარმედ ერთ არს ღმერთი ცათა შინა, სიმჴნითა სამთა მათ ყრმათაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა გამოაჩინოს უფალმან თჳსი სიყუარული მის ზედა, რაჲთა განვლნეს სულმან მან „მთავრობანი და ჴელმწიფებანი“ და შეეყოს ნაყოფიერი ნათელი ნათელსა ნეტარსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ღუაწლნიცა მოყუარეთა ღმრთისათანი თითოსახე არიან, რამეთუ რომელნიმე ესვენ ძალსა ღმრთისასა და სასოებისა მისთჳს არა ეშინის კაცთაგან ძალისათჳს სულისა წმიდისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ეტყჳნ წინააღმდგომსა მართალი იგი: „ვერ ძალ-გიც ყოფად ჩემდა, რამეთუ შემწედ მყავს მე ღმერთი ჩემი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ჩუენ ერთმანერთს ასოებ ვართ, რომელთა გუმწყსის ერთი იგი სული და ვიზარდებით ერთისა მისგან სიტყჳსა ჭეშმარიტებისა და მისთჳს თანა-გუაც, რაჲთა სიყუარულითა და სიწრფოებითა და სახიერებითა და სიხარულითა შეერთებულ ვიყვნეთ ერთმანერთას თანა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა სცნათ, ვითარმედ არს ღმერთი კაცთა შინა ცხოველი და ჭეშმარიტი, ესრეთ შეეწევის ღმერთი მოსავთა თჳსთა, ვითარცა პირველად ვთქუთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად მიიყვანიან სხუაჲ მართალი წინაშე მსაჯულისა, რომელი აიძულებნ გარდასლვასა შჯულისასა, და მისცის მან თავი თჳსი სიკუდილად ღმრთისათჳს, და უკუეთუ ჴელნი დაჰკუეთნიან, არა გულსა აკლნ, და უკუეთუ თუალნი აღმოუჴუნიან, არა ეშინინ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესრეთ უხარის ღმერთსა, რაჟამს გუხედვიდეს ჩუენ, ვითარმედ ყოველსა საქმესა ჩუენსა მისთჳს ვიქმოდით, და რაჟამს ესევითარი სიყუარული გუაქუნდეს ჩუენ ერთმანერთისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ეტყჳნ: „არს ღმერთი, რომელმან მომცეს მე კეთილი საუკუნოჲ და დიდებით მადიდოს მე.“
და	ფს.მაკ.D.სწა	მერმე ნამეტნავი იგი დაყუდებულთაჲ შეემატების ნაკლულევანებასა ზედა მორჩილთასა, რაჲთა იქმნას სიწრფოებაჲ ყოველსავე ზედა, ვითარცა წერილ არს: „ვითარმედ ფრიადსა მას არა გარდაემატა და მცირესა მას არა დააკლდა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ წამებაჲ სიკუდილისაჲ მოითმინის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდეს ვითარცა პირველად ვთქუ, ძმათა შორის ესენიმცა მტკიცე არიან: სიწრფოებაჲ და სიყუარული და სიმდაბლე და უშურველობაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ეტყოდეს მათთჳსცა, რომელთა თითოსახედ იღუაწეს, ვითარმედ: „სხუანი ძჳრ-ძჳრად ტანჯვითა აღესრულნეს და არღარა მოიღეს მათ გამოჴსნაჲ, რაჲთა უმჯობესსა აღდგომასა ღირს იქმნნენ და სხუანი ტანჯვითა და გუჱმითა განიცადნეს
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ თითოეული ძალისაებრ თჳსისა რბიოდენ კეთილსა მას გზასა სათნოებათასა სიხარულითა და იღუწოდით კეთილსა მას ღუაწლსა, რამეთუ შრომისაებრ მისისა და სიყუარულისა და სარწმუნოებისა პოოს დღითი დღედ წარმართებაჲ და ესრეთ ღირს იქმნას სასუფეველსა ცათასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მერმე – ბორკილებითა და საპყრობილითა და ქვითა განიტჳნნეს, განიხერხნეს, სიკუდილითა მახჳლისაჲთა მოსწყდეს, ხალენებითა და თხისა ტყავებითა ნაკლულევანნი, ძჳრხილულნი, ჭირვეულნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელთა ღირსვე არა იყო სოფელი ესჱ, უდაბნოთა ზედა, შეცთომილნი მთათა და ქუაბთა და ჴურელთა ქუეყანისათა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესრეთ აღესრულების ნებაჲ მისი ჩუენ შორის, რაჲთა ვიყუარებოდით ურთიერთას, რაჟამს ვიყოფვოდით ერთმანერთსა თანა უშურველობით, და სიწრფოებით, და სიყუარულით, და მშჳდობით და სიხარულით და თითოეულისა წარმატებაჲ თჳსად შეგუერაცხოს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	იხილეთ, ვითარ მოყუარეთა ღმრთისათა ჭირი და მოღუაწებაჲ თითოსახედ იქმნების ერთითა მით სარწმუნოებითა, რაჲთა მათ მიერ იდიდოს ღმერთი
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად მოყუსისა უძლურებაჲ, ანუ ნაკლულევანებაჲ, ანუ ჭირი თჳსად დაჭირვებად შეგუერაცხნენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა სიტყჳერნი იგი და თჳთუფალნი კაცნი გამოცდით გამოიცადნენ და გამოჩნდენ პატიოსანნი იგი და უპატიონი ჭურჭელნი, რამეთუ მიუშუჱბია ღმერთსა ეშმაკისადა გამოცდად ჩუენდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ, რაჟამს ერთმანერთისათჳს გუელმოდის ერთმანერთისა სიმძიმესა ვიტვირთვიდეთ, უფროჲსად ძლიერნი – უძლურთასა და მჴნენი – უსუსურთასა, მაშინ აღვასრულებთ სწავლასა პავლესსა და მაშინ დავამტკიცებთ შჯულსა ქრისტესსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესევითარითა მით სახითა შემძლებელ ვიქმნეთ ჭეშმარიტად დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა და ყოველსა ძალსა მტერისასა და სიყუარულითა ერთმანერთისაჲთა მადლითა ქრისტესითა შევმუსრნეთ თავნი ვეშაპთანი და ასპიტსა და იქედნესა ზედა ვიდოდით და დავთრგუნოთ ლომი და ვეშაპი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს სიყუარულით და ერთობით ვიყოფოდით, მაშინ დიდსა საზომსა მიწთომილნი ურთიერთას უფროჲსად წარემართებიან შეწევნითა ძმათაჲთა და უმცირესი იგი უდიდესთა სიყუარულითა განკეთნების დღითი დღე და განძლიერდების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ არა ესრეთ ვიყვნეთ ერთმანერთისა მიმართ, არამედ დრტჳნვით და ბრალობითა ერთმერთისა და ძჳრისზრახვითა, და ამპარტავანებით, და მზუაობრობით,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვერცა მსახურნი იგი, რომელნი ჴორციელად შურებიან, მოიგებენ მადლსა მსახურებისა სიძულილისა მათისაგან და დრტჳნვისა მათისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო იგი მონაჲ არს უჴმარი დაბადებული მეუფისაჲ და ვერვის გამოსცდის, რაჲზომცა თჳთ ენებოს, არამედ რაოდენსაცა განგებამან ღმრთისამან შეუნდოს გამოცდად სულისა ამის, რამეთუ უფალმან უწყის ძალი თითოეულისა სულისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ არა იქმნების ერთობაჲ ჩუენ შორის და ვერცა წარვემართებით ჩუენ სულიერად და ნებაჲ ღმრთისაჲ ჩუენ შორის არღარა აღესრულების არცა დაიმკჳდრებენ ჩუენ შორის მრავალნი იგი მადლნი, რომელთა იტყჳს ნეტარი მოციქული პავლჱ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	თუ ვითარ მოითმენს, ანუ თუ რაჲზომ და ეგოდენცა მიუშუებს, ვითარცა მოციქული იტყჳს, ვითარმედ: „სარწმუნო არს ღმერთი, რომელმან არა მიტევნეს გამოცდად უფროჲს ძალისა ჩუენისა, არამედ განსაცდელსა თანა ყოს გამოჴსნაჲცა, რაჲთა შემძლებელ ვიქმნნეთ მოთმინებადცა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იქმნებიან განსაცდელნი მოღუაწეთა ღმრთისათანი სარცხუჱნელ დასასჯელ მტერისა, ხოლო კაცისა ძლევა და დიდება.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ რომელი-იგი ნუგეშინის-სცემდეს ნუგეშინის-ცემასა შინა მიმცემელი უხუებით, ზედამდგომელი იგი მოსწრაფებით, რომელი სწყალობდეს მხიარულებით სიყუარულითა შეუორგულებელითა“ და შემდგომი ამისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კულად უთმინოთა განსაცდელნი, რომელნი ვერ მოითმინნენ, არამედ უკუღმართ იქცევიან, მათ ექმნების სირცხჳლად და საყუდრელ საუკუნოდ და უკეთურსა მას თანა გეჰჱნიასა შინა დაისჯებიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად სიმართლეცა ღმრთისაჲ გამოჩნდეს, რომელი „მიაგებს თითოეულთა საქმეთა მათთაებრ“, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ აღეშენა სუფევაჲ მართალთაჲ სრულითა მით მოღუაწებითა მათითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „თითოეულსა თქუენსა ფდი, გამოცხადებაჲ აქუს, გულისჴმის-ყოფაჲ აქუს, წინაწარმეტყუელებაჲ აქუს, ყოველივემცა აღსაშენებელად სხუათა ექმნების“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კითხვაჲ: ვითარ რომელნი მოვლენ მოღუაწებად და ადრე მიიღებენ მადლსა, ხოლო სხუანი დაჰყოფენ მრავალსა ჟამსა და ვერ მიემთხუჱვიან ეგევითარსა მადლსა ძლიერსა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, რაჲთა სხუათა თითოეული მეორესა შესწევდეთ და მისცემდეთ მადლისა თჳსისაგან და რაჲთა ესრეთ იყვნეთ ერთობით, სიყუარულით,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიგებაჲ: სიტყუაჲ ღმრთისაჲ ჭეშმარიტ არს, რომელსა იტყჳს: „ითხოვდით და მოგეცეს, ეძიებდით და ჰპოვოთ, ირეკდით და განგეღოს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ რომელი ითხოვდეს და ეძიებდეს და ირეკდეს ვიდრე აღსასრულადმდე, არა ჰპოებსა სათხოელსა მას თჳსსა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჰჱ, გეტყჳ შენ, ვითარმედ უკუეთუ ოდენ აქუნდეს კადნიერებაჲ წინაშე ღმრთისა და ყოვლითა გულითა და გონებითა თჳსითა ითხოვოთ და ჴორციელთაცა ჭირთა მოთმინებითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა არა შეყოფილ იყოს ჴორციელთა საქმეთა და არცა ერეოდის ვნებათა უკეთურებისათა და შეუძლებელ არს, თუმცა არა მიემთხჳა იგი ცხორებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მართალ არს და ჭეშმარიტ უფალი ჩუენი, რომელმან უტყუველითა მით პირითა თჳსითა თქუა, ვითარმედ: „ყოველნი, რომელიცა სარწმუნოებით ლოცვასა შინა ითხოოთ, მოგეცეს თქუენ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო იტყჳან იგინი უგუნურებით და გარეგან წამებისა წერილთაჲსა, რამეთუ უკუეთუ სასუმელიცა წყლისა გრილისაჲ არა ცუდად წარჴდების, მაშა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა თითოეული ჩუენი შესწევდეს ძმასა თჳსსა, და რომელიცა ვის ბუნებითი კეთილი აქუნდეს, გინა თუ ძალი, გინა თუ გულისჴმის-ყოფაჲ, გინა თუ სიმჴნე, გინა თუ ჴელოვნებაჲ რაჲმე, ანუ თუ მოსწრაფებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი-იგი ღმრთისათჳს განშორებულ არიან სოფლისაგან და განუწმედიან თავნი თჳსნი და ევედრებიან მას დღე და ღამე და სურიან მისა მიმართ და ეძიებენ სურვილითა, ვითარმცა არა მისცნა კეთილნი იგი, რომელნი აღუთქუმან მართლადა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არა უსამართლო არს იგი, თუმცა ჩუენ მისთთჳს ვქმენით მოღუაწებაჲ ძალისაებრ კაცობრივისა და მანმცა უდებ-გუყუნა ჩუენ და არამცა მომცა ჩუენ სიწმიდე იგი სულისაჲ უზეშთაეს ბუნებისაჲ?
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამისთჳს კადნიერებაჲ გუაქუს ჩუენ ოდენ, რაჟამს ვიწყოთ კეთილისა ყოფად, ვიდრე აღსასრულადმდე დავადგრეთ მას შინა და ნუმცა ვიქცევით უკუმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ სიწმიდე ჴორცთაჲ მოვიგოთ, დავიმარხოთ ვიდრე აღსასრულადმდე და ყოველთავე სათნოებათა ცხადად აღსასრული ვქმნეთ, რამეთუ ყოვლისავე დასაბამისა და დასასრული დადებულ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე უწყოდე ვითარმედ: უკუეთუ ისმინო და გრწმენეს და გულისჴმა-ჰყო და განეშორო თჳსთაგან ღმრთისათჳს და დაადგრე ლოცვასა შინა და ყოველთავე სათნოებათა აღსასრულადმდე, არა დაჰრჩები კიდე აღთქუმისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდენ ისწრაფე, რაჲთა რაჟამს განვიდოდის სული შენი გუამისა შენისაგან, რაჲთა იპოვო მოსწრაფებასა შინა და მოლოდებასა აღთქუმისასა და მოთმინებასა სარწმუნოებასა და განკითხვით ცხორებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გეტყჳ შენ ვითარმედ, სიხარულით შეწყნარებულ იქმნა და კადნიერებაჲ გაქუნდეს და სასუფეველსა ღირს იქმნა და ანგელოზნი შეგემთხჳნენ შენ და შეგიწყნარონ ცხორებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესევითარი იგი ზიარ ღმრთისა გამოჩნდების სარწმუნეობითა და გულსმოდგინებითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არს იგი მუშაკი უფლისაჲ, რამეთუ ვითარცა უფალი იტყჳს, ვითარმედ: „რომელმან მოხედნეს დედაკაცსა გულისთქუმით, მან იმრუშა მის თანა გულსა შინა თჳსსა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაღაცათუ ჴორცთა არა მივიდეს და, არა შეიგინოს მის თანა, არამედ გულისთქუმისათჳს ოდენ შეირაცხვის, ვითარცა მეზუერე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარი განეშოროს ყოვლისაგან ბოროტისა და შეუდგეს უფალსა და ეძიებდეს მას სურვილით და იყოფებოდის დაწყნარებითა სათნოებისაჲთა, ზიარ ღმრთისა იქმნების იგი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესეცა დიდი ნიჭი ღმრთისაჲ არს: დგომაჲ ლოცვასა შინა და მოსწრაფებასა და მოქალაქობასა სათნოსა, რამეთუ უკუეთუ ღმერთმან არა მოგუცეს ჩუენ მოთმინებაჲ, ჩუენ ძალითა ჩუენითა ვერარას შემძლებელ ვართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კითხვაჲ: ვითარ რომელ მოვალს დღე და მომძულდის ძმაჲ ჩემი, გინა თუ სხუათაცა რათმე ბოროტთა ვნებათაგან ვიძლეოდი, რომელთა ვიქმოდი თჳნიერ ნებისა ჩემისა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიგებაჲ: თანა-აც კაცსა, რაჲთა ყოს ყოველივე ღუაწლი და ბრძოლაჲ მისი წინააღდგომად მტერისა და ძლევად ბოროტთა ვნებათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სადა იყოს სიბნელე ვნებათაჲ და სიკუდილი გონებისაჲ მის ჴორციელისაჲ, შეუძლებელ არს, თუმცა არა გამოიღეს ვნებათა თჳსი ნაყოფი, გინა თუ ფარულად, გინა თუ ცხადად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ უდებ-ყოს, მცირედისა მის წყლულისაგან მოჰლპების ყოველი იგი ასოჲ და იქმნას დაჭირვებაჲ დიდი, ეგრეთვე ვნებანი სულისანი არიან, რაჟამს ენებოს ვიეთმე კურნებაჲ, ვიდრე კუალი მისი იპოებოდის, შჭამს შინაგანსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ისწრაფოს კაცმან და კრძალულებითა ფრიადითა ჰკურნებდეს, მერმე ძალითა უფლისაჲთა მოვალს სრულსა ლხინებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არს ფარული რაჲმჱ ბიწი და სიბნელე გარეგანი ბუნებისაჲ კაცსა თანა, რომელ-იგი მოვიდა ბუნებასა ზედა კაცთასა გარდასლვითა ადამისითა მცნებისაგან, და იგი არს, რომელი აღამრღუევს და შეაგინებს სულთა და ჴორცთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ვითარცა რკინაჲ რაჟამს განაჴურვიან და სციან მას უროჲთა და კუჱრითა, მაშინ იქმნის იგი ჭურჭელ პატიოსან უფლისა თჳსისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ ვითარცა ოქროჲ აღრეული სპილენძითა, ანუ რკინაჲ ცეცხლითა გამოიცადის და წმიდა იქმნის, ეგრეთვე სული, რაჟამს ზეცისა ჴელოვნისა მიერ ქრისტესა გამოიჴურვის სულითა წმიდითა და დაებეჭდოს ვნებითა უფლისაჲთა, განწმიდების ყოვლისაგან ვნებისა და ყოვლისა ცოდვისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცაღა ზღუასა ზედა, რაჟამს-იგი ქრინ ქარი სასტიკი და აღძრულ იყვნეს ღელვანი და ნავი იგი დაინთქმოდა, შეჰრისხნა უფალი ქარსა მას და დასცხრა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ფარულსა მას ზღუასა გულისასა რაჟამს სული ღელვიდეს ბოროტთა გულის-სიტყუათაგან და ვნებათაგან უკეთურებისათა, მაშინ აღდგების უფალი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს-იგი ესმეს ვედრებაჲ და შეჰრისხავს სულთა მათ უკეთურთა და ღელვასა მწარისა მის ზღჳსა ცოდვისა და მოვალს მყუდროებაჲ მადლისაჲ სულსა ზედა და გონებასა და ესრეთ შეემშჭუალვის სული იგი დაუყენებელად სიყუარულსა უფლისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე ოდენ დავიმარხოთ, რაჲთა კეთილისა დაწყებისა დასასრულიცა კეთილი იყოს და ნუმცა ვიქცევით უკუღმართ, და ნუცა მივდრკებით გზისა მისგან ჭეშჭმარიტებისა, არამედ ყოვლითა გულითა ვეძიებდეთ უფალსა და მოვითმინოთ ლოცვასა შინა ვიდრე აღსასრულადმდე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სხუათაცა სათნოებათა ძალისაებრ ჩუენისა აღვასრულებდეთ და ესრეთ ვპოვოთ ცხორებაჲ, რამეთუ „სარწმუნო არს აღმთქუმელი“ იგი ჭეშმარიტთა მეძიებელთა მისთაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიგებაჲ: რომლითა სახითა გულისჴმა-უყოფიეს სიტყუაჲ ესე: ერთად, ვითარმედ აქაჲთ აღდგებიან სულნი მომკუდარნი ვნებათა მიერ და მიიღებენ ძალითა უფლისაჲთა სიწმიდესა სულისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელ იტყჳს, ვითარმედ: „შორავს დიდებითა“, განყოფილებისათჳს მადლთაჲსა იტყჳს, რამეთუ „რომლისადამე მიცემულ არს – სული სიბრძნისაჲ“ და შემდგომი ამისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ლამპარნი მრავალნი, რომელნი იყვნიან აღნთებულ ერთითა ზეთითა და აღნთებულ ერთითა ცეცხლითა, ხოლო რომლისაჲმე ნათელი ფრიად არნ და რომლისაჲმე უმცირეს არს და არა სწორ არნ ბრწყინვალებაჲ მათი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა ქალაქსა შინა მრავალნი არიან მკჳდრნი და ერთითა პურითა და ერთითა წყლითა იზარდებიან იგინი და რომელნიმე მათგანნი იყვნიან ჭაბუკ და რომელნიმე ბერ და რომელნიმე ჩჩჳლ და განყოფილებაჲ ფრიადი არს მათ შორის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მას შინა ზიარ-ვყოთ ძმაჲ ჩუენი სარგებელად თავისა ჩუენისა და ძმათა ჩუენთა და ყოველთავე კაცთა, რაჲთა ესრეთ აღვასრულოთ შჯული ქრისტესი და ღირს ვიქმნნეთ სასუფეველსა ცათასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა იფქლი დათესული ქუეყანასა ზედა თითოსახედ გამოიღებენ ნაყოფსა, რამეთუ რომელიმე მარცუალი ნაყოფსა უფრო გამოიღებს და რომელიმე – უმცრო, ხოლო ყოველივე იგი ერთსა კალოსა მივალს და ერთსა საუნჯესა შთაისხმის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე იყოს აღდგომასა მკუდართასა: თითოსახედ დიდებაჲ მიეცემის აღდგომილთა მათ ღირსებისაებრ სათნოებათაჲსა და მადლისაებრ სულისა წმიდისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი-იგი აქაჲთვე დამკჳდრებულ არნ მათ შორის და ყოველივე იგი ნათელი ერთ არს, ვითარცა-იგი ვარსკულავთაჲ და ერთ არს მადლი იგი ღმრთისაჲ, რომელი ბრწყინავს აღდგომილთა ზედა ღირსებისაებრ ცხორებისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ დაღაცათუ უმცირეს არიან ზოგნი ვარსკულავნი, არამედ მითვე ნათლითა ბრწყინვენ, რომლითაცა დიდნი იგი, ოდენ, რაჲთა იშვას კაცი სულისა მიერ წმიდისა და განწმდეს მის თანა დამკჳდრებულისა ცოდვისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ერთითაცა ნაწილითა თჳთ შობასაცა სისრულისა ხატი აქუს ფერითა ოდენ და ასოჲთა და არა ძალითა, არცა გონებითა და, არცა სიმჴნითა, რამეთუ ყოველივე, რომელი მისწუდეს ჰასაკსა სრულსა, დაუტეობს იგი ჰასაკსა სიჩჩოჲსასა და ყოველთავე საქმითა მისითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესე არს, რომელსა იტყჳს მოციქული, ვითარმედ: „გინა თუ ენანი განქარდენ, გინა თუ წინაწარმეტყუელებანი“, რამეთუ ვითარცა სრული მამაკაცი არცა უბნობასა ჩჩჳთასა თავს-იდებს და ვერცა საზრდელითა მათითა რაჲთ განერების,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ სხუებრ უბნობს და სხუასა საზრდელსა იჴმარებს, ეგრეთვე რომელი აღორძინდებოდის მცნებათა შინა ღმრთისათა, სიჩჩოსა თჳსსა სისრულედ შესცვალებს, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „ოდეს ვიქმენ ჭაბუკ, დაუტევენ სიჩჩოებისა იგი საქმენი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კეთილად თქუმულ არს, ყოველივე დაბადებული შეძრწუნდა: ანგელოზნი უგალობდეს, ვარსკულავი მოასწავებდა, მწყემსნი განცჳბრდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე კუალად, რაჟამს-იგი აღესრულებოდა საჲდუმლოჲ იგი ჯუარისაჲ, დაბადებულნი შეშფოთნეს, მზე დაბნელდა, კრეტსაბმელი იგი ტაძრისაჲ მის განიპო, საფლავნი აღეხუნეს და მრავალნი გუამნი შესუენებულთა წმიდათანი აღდგეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიგებაჲ: ესე სიბნელჱ, რომელსა იტყოდა, ვნებათა შოლტ და კუერთხ არს ყრმათა;
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ უწყოდე, უკუეთუ უყუარდეს სულსა სული ჭეშმარიტებითა, ყოვლითავე, რომელი ჩანს ვითარცა გულისსაკლებელი და ბრძოლანი იგი ვნებათანი, უმჯობესისათჳს მისისა არიან, რამეთუ მოციქული იტყჳს, ვითარმედ: „მოყუარეთა ღმრთისათა ყოველივე კეთილად განემარჯუების“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კულად იტყჳს, ვითარმედ: „ჭირი შობს მოთმინებასა“ და შემდგომი ამისი.
და	შტ.ნეტ.იპ	მითხარ განმზადებულთა მათცა, დათჳსა მისთჳს, რომელ სოფელსა შინა იყავ და იხილე ესე ყოფილი;
და	ფს.მაკ.D.სწა	კითხვაჲ: და არა აქუსა ბრძოლაჲ შობილსა მას?
და	შტ.ნეტ.იპ	რამეთუ ღმერთმან დადვა გულსა მათსა აღსრულებად ნებისა მისისა და იყვნენ ერთნება,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიგებაჲ: სხუაჲ არს შობაჲ და სხუაჲ არს მბრძოლი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუაჲ არს მძლჱ და სხუაჲ არს თავისუფალი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო არა მისცემს უფალი სულსა და მადლსა დასაცემელად, არამედ ჩუენ თჳთ ვექმნებით მიზეზ დაცემისა თავთა ჩუენთა, რამეთუ არა ვიმარხავთ მადლსა მას მოცემულსა ჩუენდა და ამისთჳს დავეცემით,
და	შტ.ნეტ.იპ	და მიმოდებითა მით ყოველთა მიმართ ჴსნისაჲ იგი ნათელი სოფელსა შინა გამოჩინებულ; რამეთუ წინაჲსწარ სრბად იწყო მუცელსა დედისა თჳსისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ისმინე, რასა იტჳს პავლჱ, თავისუფალი იგი ვნებათაგან, ვითარმედ: „მომეცა მე საქენჯნელი ჴორცთაჲ ანგელოზი სატანა, რაჲთა მქენჯნიდეს მე, რაჲთა არა ვმაღლოოდი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ არა მისცეს კაცმან ეშმაკსა მიზეზი და შეწევნაჲ, ვერ მიიღებს მას ვერცა ეშმაკი, არცა ღმერთი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ უკუეთუ სათნო-იყოს ღმერთსა და მისცეს შეწევნაჲ მადლსა მას, სრულ იქმნების იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა სხუაჲ არს იფქლი და სხუაჲ არს ცხრილი და სხუაჲ არს მწმდელი მისი, რომელი წმედნ ცხრილითა მით იფქლსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუმცა იძულებით მიიღებდეს კაცსა ეშმაკიცა და ღმერთიცა, არამცა საბრალის იყო კაცი, რომელი მივიდოდის სასუფეველსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე საქმეთა მიერ ქუეყანისთა ყოველნი შეუკრვან უკეთურსა მას და აღსძრავს მათ და აბრკოლებს გულისსიტყუათა მიერ ამაოთა და ბილწთა და გულისთქუმათა მიერ და საკრველთა ამის სოფლისათა და ესრეთ აცთუნებს და მიმოუტაცია ყოველი ცოდვილი ნათესავი ადამისი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიგებაჲ: ამისთჳს უჴმს კაცსა ფრიადი განკითხვაჲ, რაჲთა განჰყოფდეს ბოროტსა კეთილისაგან და მრავალფერთა მათ სიჴელოვნეთა ეშმაკისათა იცნობდეს, რომელნი-იგი უცნებითა მათითა მრავალთა აცთუნებდენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა, რომელსა ჰნებავნ გამოცდაჲ სიწმიდისა მეუღლისა თჳსისაჲ და მივიდის მისა ღამით, ვითარცა უცხოჲ ქმნად ცოდვისა, ხოლო იგი ჴმობნ და იტყებნ თავსა თჳსსა, მაშინ უხარინ მას, რაჟამს იხილის სიწმიდე იგი მისი, ეგრეთვე შენცა შეიწყნარებდე ზეცისათა მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა უფალი მოციქულთა ეტყოდა ბრძოლისა მისთჳს ეშმაკისა, რომელი მათ ზედა მომავალ იყო და თქუა,: „რაოდენგზის გამოგითხოვნა თქუენ ეშმაკმან, რაჲთამცა აგცრნა, ვითარმცა იფქლი და მე ვევედრე მამასა ჩემსა, რაჲთა არა მოგაკლდეს სარწმუნოებაჲ თქუენი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე უწყოდეთ, ვითარმედ საქმჱ ლოცვისა და სწავლისაჲ, უკუეთუ ვინმე იქმოდის, ვითარცა ჯერ-არს, უზეშთაეს არს ყოვლისავე სათნოებისა და ამას უფალი თჳთ წამებს, რამეთუ რაჟამს მოვიდა იგი სახლსა მართაჲსსა და მარიამისსა და მართა უცალო იყო მსახურებისაგან ფრიადისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ბრძანებაჲ იგი დამბადებელისაჲ, მიეცა კაენს ცხადად, ვითარმედ – „იწროებით და ძრწოლით იყო ქუეყანასა ზედა“, იგი სიტყუაჲ დაფარულად სახე არს ცოდვილთაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მარიამ ჯდა ფერჴთა თანა იესუჲსთა და სიტყუათაგან განათლდებოდა სული მისი, ხოლო მართა აბრალებდა მას და ეტყოდა უფალსა: „უფალო, არქუ დასა ჩემსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ არა შეიწყნარებ, მათ უხარიან და უფროჲსღა მიგცემენ შენ მადლსა ღმრთისასა და განსუენებასა მას სულიერსა, რაჟამს იხილონ უფლისა მიმართ სიყუარული შენი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ნუ ხარ სუბუქ და ადრე განმცემელ თავისა შენისა, არამედ იყავ შენ მძიმე და გამოცდილებითა ფრიადითა კეთილსა მას შეიწყნარებდი და ბოროტსა განეშორებოდე და განაგდე შენგან იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვინაჲთგან გარდაჰჴდა მცნებასა ნათესავი ადამისი და იქმნა იგი ცოდვილ, მისი სახე არს ფარულად და ირყევის იგი თითოსახეთა გულისსიტყუათაგან ძრწოლით და შიშით და ყოვლითავე აღძრვისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ჴელი აღმიპყრას მე“, მაშინ უფალმან პირველიმეორისა მის უზეშთაეს-ყო და ჰრქუა ესრეთ: „მართა, მართა, იურვი და შფოთებ ხარ მრავალსა შინა, ხოლო ერთი არს საჴმარი, რამეთუ მარიამ კეთილი ნაწილი გამოირჩია“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკეთური იგი მძლავრი ამის სოფლისაჲ გულისთქუმითა ბოროტითა და ყოვლითავე ღონითა აჭირვებს ყოველსავე სულსა, რომელი არა შობილ არს ღმრითსაგან, გემოჲთა ჴორცთაჲთა ძრწოლითა და შიშითა აცთუნებს მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამით სიტყჳთა გჳჩუენა ჩუენ უფალმან სიდიდჱ სათნოებისაჲ ამის, ვითარმედ ესე უფროჲს არს, ვიდრეღა მსახურებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უფალიცა გამოაჩინებს მათ, რომელნი ცთომასა და ნებასა ეშმაკისასა შედგომილ არიან, გამოაჩინებს მათ რამეთუ მსგავს კაენისა არიან უკეთურებითა.
და	შტ.ნეტ.იპ	რომელ მიეცნენ მას ყოფად წინაშე მჴეცისა მის, რამეთუ ჰრქუას მკჳდრთა ქუეყანისათა გამოსაქმედ ხატი მჴეცისაჲ მის, რომელსა აქუნდეს წყლულებაჲ მახჳლითა და დადგა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად თჳთცა აღასრულა საქმე ესე, რამეთუ დაჰბანნა ფერჴნი მოწაფეთანი და სწავლით ასწავა
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამხილებდა მათ და ეტყოდა ვითარმედ: „თქუენ ნებასა მამისა თქუენისასა ჰყოფთ კაცისმკლველისასა, რამეთუ იგი კაცისმკლველი არს დასსაბამითგან და ჭეშმარიტებასა შინა არა დაადგრა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა ყოველი ცოდვილი ნათესავი პირველისა ადამისი შიშით და ძრწოლით ეშმაკისა მიერ იქცევინ და საშჯელი იგი კაენისი ფარულად მოუგია.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა ერთისა მის ადამისგან ყოველი ნათესავი კაცთაჲ განეფინა ქუეყანასა ზედა, ეგრეთვე ერთი იგი უკეთურებაჲ ყოველსავე ცოდვილსა ზედა ნათესავსა კაცთასა მიეფინა და
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა თანა-გაც, რაჲთა გულის ჴმა-ჰყოფდე და განიკითხვიდე და ესრეთ ირწმუნებდე, რამეთუ საღმრთოჲსა მადლისა საქმენი ცხად არიან და მათ საქმეთა ეშმაკი ვერ იქმს, დაღაცათუ შეიმოსის ხატი იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ერთი იგი მთავარი სიბოროტისაჲ აჭირვებს და სოფლისა გულისსიტყუათა შინა აქცევს, ამაოებათა და შფოთთა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ერთი ქარი კმა-ეყოფვის შერყევად ყოველთავე ხეთა და ნერგთა და მცენარეთა ქუეყანისათა, ანუ ვითარცა ერთი იგი ბნელი ღამისაჲ ყოველსა ქუეყანასა ზედა განეფინების,
და	შტ.ნეტ.იპ	აწ ერთისა კაცისა სახელი მიიცვალოს მისა ლატინოს აწ კრძალვით სათქუმელ არს ესე წინაჲწარ, რამეთუ ადვილ არს ესე და არცა უმეცარ ყოფად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თქუა: „უკუეთუ მე, მოძღუარმან და უფალმან, დაგბანენ ფერჴნი თქუენნი, თანა-გაც თქუენცა ერთმანერთისა ფერჴთა დაბანაჲ, რამეთუ სახე მიგეც თქუენ, რაჲთა ვითარცა მე ვქმენ, ეგრეთცა თქუენ იქმოდით“.
და	შტ.ნეტ.იპ	ამსგავსის უცხოჲსასა მას მამისა ჴმასა, უჴმობნ სხჳსათა მათ მართუეთა, ხოლო მათ ჰგონიენ თჳსი იგი მამაჲ და მირბიედ მისა,
და	შტ.ნეტ.იპ	დაუტევებიეს ზესკნელი იგი სიძჱ მისი, შურსა ეძიებს კაცითა ერთითა მოკუდავითა რეცა ცხორებად ქრისტესგან, ვითარცა მო[სა]ჯულსა და არა მჴსნელსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ დაღაცათუ ხილვით შეიცვალების და აუცნებს სულსა, გარნა მადლსა საღმრთოსა ვერვის მისცემს და ამისთჳს საცნაურ არს იგი, რამეთუ ვერცა ვის მადლსა, ვერცა სიყუარულსა ღმრთისასა მისცემს, ვერცა ძმათასა, არამედ ზუაობასა და ამპარტავანებასა;
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვერცა სიმშჳდესა, ვერცა სიწრფოებასა, ვერცა სიმდაბლესა, ვერცა სიხარულსა, ვერცა მშჳდობასა, ვერცა დაწყნარებულებასა გულისსიტყუათასა, ვერცა სიძულილსა სოფლისასა, ვერცა განსუენებასა სულიერსა, ვერცა სურვილსა ზეცისა კეთილთასა და, არცა დააცხრობს გემოთა ვნებათასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რომელსა ჰნებავს თქუენ შორის უფალ-ყოფაჲ, იყავნ ყოველთა მსახურ და ყოველთა მონა, ვითარცა ძჱ კაცისაჲ არა მოვიდა, რაჲთამცა იმსახურა, არამედ რაჲთამცა ჰმსახურა და მისცა სული თჳსი მრავლთა წილ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რომელიცა ვინ ყოს ერთსა ამას მცირეთაგანსა თანა, ჩემ თანა იქმს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ-იგი საქმჱ არს მადლისა საღმრთოჲსაჲ, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: „ნაყოფნი სულისანი არიან სიყუარული, სიხარული, მშჳდობაჲ...“ და შემდგომი ამისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რომელმან შეიწყნაროს მართალი სახელსა ზედა მართლისასა, სასყიდელი მართლისაჲ მოიღოს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად საქმესა შინა მოციქულთასა წერილ არს, რაჟამს-იგი უცალო იყვნეს მოციქულნი ფრიადისა მსახურებისაგან, უფროჲსად პატივ-სცეს საქმესა ლოცვისა და სწავლასა და თქუეს ესრეთ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჟამს გეჩუენოს რაჲმე საქმეთა მისთაგან და ნათლისა, რომელი გამობრწყინდეს მისგან გულისჴმა–ყავ იგი, თუ ღმრთისაჲ არს ანუ ეშმაკისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „არა ჯერ-არს, რაჲთა დაუტეოთ სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და ვჰმსახურებდეთ ტაბლებსა, არამედ გამოვარჩინეთ კაცნი სავსენი სულითა წმიდითა და დავადგინნეთ საქმესა ამას ზედა, ხოლო ჩუენ მსახურებასა შინა სიტყჳსასა და ლოცვასასა დავადგრეთ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად უკუეთუ სულსა აქუნდეს განკითხვაჲ, მეყსეულად საცნაურითა მით გულისჴმის-ყოფითა გაიგონებს მას, ვითარცა ხავარტი და ველისყრდელი მსგავს არიან ერთმანერთისა, და ძმარი და ღჳნოჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს თანა-გუაც, რაჲთა ჩუენცა ლოცვასა პატივ-ვსცემდეთ უფროჲს სხუათა მცნებათასა ოდენ ამას ზედა ვისწრაფოთ, რაჲთა ყოველსა სიყუარულითა ღმრთისაჲთა ვიქმოდით და ამით გულისსიტყჳთა რაჲთამცა მივიწიენით მადლითა ღმრთისაჲთა სიწმიდესა გულისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ნუმცა რას ვიქმთ ჴორციელითა გულისსიტყჳთა სახილველად კაცთა და სახითა გარეგანითა ოდენ ანუ ლოცვისა, ანუ ღაღადებისაჲთა, ანუ მარხვისა, ანუ მსახურებისაჲთა, რომელი-იგი არა იყოს ღმრთისათჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ნუმცა გულსავსე-ვჰყოფთ კაცთა გარეგნითა სახითა შინაგანსა კაცისათჳს, რამეთუ სიყუარული ღმრთისაჲ შინაგანისა კაცისასა ეძიებს და ნუმცა წარვსწყმედთ მადლსა მას ღმრთისასა მაჩუენებლობითა კაცთაჲთა უგულისჴმოებისაგან ჩუენისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ფერითა ოდენ და გემოჲთა სცნობს სასაჲ თითოეულისა განყოფასა, ეგრეთვე სული შინაგანითა მით გემოჲთა გულისჴმა-ჰყოფს მადლსა საღმრთოსა და უცნებათაცა ეშმაკისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ გუაქუსმცა სიყუარული ღმრთისაჲ გულითა წმიდითა და მჴურვალითა გონებითა მარტივითა, რომელი არს წმიდათა მცნებათაჲ და ესრეთ ვისწრაფოთ, რაჲთა დაიმკჳდროს მან ჩუენ თანა და გუსუროდენ მარადის სულისათჳს წმიდისა, რაჲთა საყდარ მისა ვიყვნეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ესრეთ ლოცვაჲცა და მუჴლთმოდრეკაჲ ჩუენი წმიდა და უბიწო იყოს და ყოველივე სათნოებათაჲ შეწევნითა სულისა წმიდისაჲთა დამკჳდრებულ იყოს ჩუენ შორის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ გნებავს, რაჲთა ვიყვნეთ ძე ღმრთისა და ღირს ვიყვნეთ შვილ მისა ყოფად და მკჳდრ ღმრთისა, და თანამკჳდრ ქრისტესა, და სიძჱ ზეცისა მის სასძლოჲსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ძმა ქრისტესა დიდითა მით მადლითა მისითა და აღთქუმითა მით მისითა გამოუთქუმელითა, თჳნიერ საქმეთა ამათ, რომელნი პირველვე ვთქუენით, შეუძლებელ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად ესრეთ უღრმესადრე გულისჴმა-იყოფების სულიერისა კერძოსა, ვითარმედ ქრისტე გამოჩნდა ვითარცა პავლჱ იტყჳს, ვითარმედ: „თქუენ ხართ ჴორცნი მისნი და ასონი ასოთა მისთაგანნი“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ჴორციელად ევა ადამისგან იშვა და უკუეთუმცა არა შეყოფილ იყო მისდა, არა გამოვიდოდა მათგან ნაყოფი შვილებისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე უკუეთუ არა შეეყოს სული მადლითა ქრისტესითა ზიარებასა წმიდისა სულისასა, ნაყოფთა სულიერთა და ზეცისათა სრულთა სათნოებათასა ვერ გამოიხუამს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მე ვიტყჳ ქრისტესა და ეკლესიათა“, რომელ-იგი არიან სულნი მართალნი, ამისთჳს უფალი გამოჩნდა;
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა-იგი ვთქუთ ჩუენ და წამებანი წმიდათა წერილთანი მოვიხუნეთ, რაჲთა გულისჴმა-ჰყოთ სრული იგი სახჱ ღმრთისმსახურებისაჲ და ვისწრაფდეთ ყოველსავე სათნოებასა შინა სიყუარულითა და სასოებითა უტყუვარისა და ჭეშმარიტისა ღმრთისაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ღირს ვიქმნეთ კეთილთა მათ აღთქუმულთა ჩუენდა, რომელნი-იგი უზეშთაეს ძალსა და ბუნებასა ჩუენსა არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ სული ეზიარებოდის მტერისა საქმეთა ფარულითა ვნებითა, ვითარმცა ეზიარებოდა უცხოსა ქმარსა და „თჳსისა გუამისა მიმართ ცოდავს“, რომელ არს უფალი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოვიღოთ ჩუენ სრულიად სული იგი შვილებისაჲ და აღორძინდეთ ღმრთისა მიერ დღითიდღედ და წარმართებაჲ იგი ჩუენი ცხად იყოს წინაშე ყოველთა კაცთა და ესრეთ განვთავისუფლდეთ სრულიად ვნებათაგან უპატიოებისათა და ცოდვათაგან ცხადთა დაფარულთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კითხვაჲ: რაჲსათჳს რამეთუ გუელი იგი, რომელი ჯუარს-აცუა მოსე უდაბნოსა ზედა, ხატად და სახედ უფლისა არს?
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სხუაჲ-მე ვერაჲ შემძლებელ იყოა სახედ უფლისა ყოფად გუელისაგან კიდე გესლიანისა მის ქუეწარმავალისა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	გულისსიტყუათაგან ბოროტთა განვეყენნეთ და მოგებითა გულისა წმიდისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მით ესევითარითა სახითა ვიქმნეთ ჩუენ ძჱ ღმრთისა და ძმა ქრისტესა და შვილ სასუფეველისა შეყოფისა მიერ სულისა წმიდისა და ესრეთ მის თანა საუკუნეთა და უკუნისამდე განვისუენებდეთ და ვსუფევდეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე მთავარი იგი უკეთურებისაჲ არნ ბნელი რაჲმე სიტყჳერი სიბოროტისაჲ და სიკუდილისა მომატყუებელი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აქუს კუალად წამალი ცხორებისაჲ, რომლისაგან, უკუეთუ მიიღონ ცემულთა გუელისაგან, განიკურნებიან, რამეთუ განქარდების ამათ შორის სიკუდილისა იგი გესლი წამლითა მით ცხორებისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მეყსეულად განიბნევის სასიკუდინჱ იგი გესლი და წარწყმდების თავით თჳსით ღჳნისა მისგან შერეულისა და სრულიად უჩინო იქმნების, ვითარმცა იგუემებოდა და ივლტოდა წამლისა მისგან ცხოველმყოფელისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე კაცი შევარდა რაჲ სიკუდილისა ქუეშე პირველისა მის გარდასლვისათჳს მცნებისაგან და იქმნა სიკუდილი მის შორის მწარჱ, რამეთუ ურჩებისათჳს ერთისა მის მოკუდა მის თანა ყოველივე ნათესავი კაცთაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იტყჳს პავლჱ ვითარმედ: „ვითარცა ერთისა მის მიერ შემოვიდა ცოდვაჲ სოფლად და ცოდვისა მის მიერ სიკუდილი და ესრეთ ყოველთამდე მოიწია სიკუდილი, რომელსა ზედა ყოველთავე ცოდეს“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ დამწარდა გონებაჲ კაცთაჲ და ემსგავსა ცოდვათა და ვნებათა მიერ გესლსა მას ბოროტსა გუელისასა, რომელ არს ეშმაკი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იქმნა კაცი ვითარცა მჴეცი და ვიდოდა იგი გულისსიტყუათა შინა ქუეყანისთა და ვნებათა შინა ცოდვისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა გულისჴმა-ჰყო, ვითარმედ უკეთურებითა კაცი გუელსა მიემსგავსა, ისმინე, რასა ეტყჳს იოვანე ნათლისმცემელი მათ, რომელნი მოვიდოდეს ნათლისღებად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „გუელნო და ნაშობნო იქედნეთანო, ვინ გიჩუენა თქუენ სივლტოლაჲ რისხვისა მისგან, ყავთ უკუჱ ღირსი ნაყოფი სინანულისაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჟამს მოკუდა კაცი და მიემსგავსა სიკუდილსა, იპოვა მისგან წამალი ცხორებისაჲ – უფალი, რომლისა მიერ მოკუდა სიკუდილი და განქარდა გესლი იგი სასიკუდინჱ ვნებათაჲ, და განცხოველდეს კაცნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ იყო გუელი იგი სახედ გუამისა უფლისა და სამხილებელად ჰურიათა მათ, რომელთა არა ინებეს რწმუნებაჲ ჯუარცუმულისაჲ მის, რამეთუ ენება ნეტარსა მოსეს, რაჲთა მდაბალი იგი გონებაჲ ერისაჲ სიმაღლედ აღამაღლა და ასწავამცა მარადის ზჱ ხედვაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ არიან ვიეთნიმე, რომელნი უგულისჴმოებით ჰგონებენ, ფრიად ამაო არიან სიტყუანი ესე ჩუენნი და ვითარმედ შეუძლებელთა საქმეთა ვესავთ და ვიტყჳთ, რომელი-ესე ვთქუთ წამებითა წმიდათა წერილთაჲთა სიწმიდისა მისთჳს, რომელი მოვალს ჭეშმარიტთა მორწმუნეთა ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იტყჳან იგინი, ვითარმედ: შეუძლებელ არს, თუმცა მისწუთა კაცი საზომსა, რომელსა წერილნი იტყჳან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳს ბრძანებითა ღმრთისაჲთა სპილენძისა იგი გუელი ზე აღამაღლა ძელსა ზედა და გუელისა მიერ ცემულნი იგი მიხედვიდიან სპილენძისა გუელსა მას და ირწმუნებდიან და ცხოვნდიან იგინი ბრძანებისაებრ მეუფისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	„უკუეთუ არა გარდაემატოს სიმართლჱ თქუენი უფროჲს მწიგნობართა და ფარისეველთაჲსა, ვერ შეხჳდეთ სასუფეველსა ცათასა“, და სხუანი იგი ესევითარნი სიტყუანი შესაშინებელად კაცთა აღთქუმულ არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ წუთ ღმრთისა მიმართ რწმუნებად ვერ შემძლებელ იყვნეს, არამედ გუელსა მას ზჱ დამოკიდებულსა ხედვიდეს და ესრეთ ძალითა ღმრთისაჲთა განიკურნებოდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ სახჱ იყო იგი უფლისაჲ, რამეთუ ვითარცა მაშინ ცემულნი იგი გუელისაგან, რომელთა ირწმუნიან მკუდრისაჲ მის გუელისაჲ, ცხონდებოდეს, რამეთუ განქარდებოდა მათ შორის გესლი იგი გუელისაჲ ძალითა ღმრთისაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არს იგი, ვითარცა ქარი რაჲმე ბოროტი, ფარული და მწარჱ, რომელი აღელვებს ნათესავსა კაცთასა და აქცევს დაუდგრომელთა გულისსიტყუათა შინა და გულისთქუმათა ამის სოფლისაჲთა აცთუნებს გულთა მათთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი-იგი დამკჳდრებულ იყო გუელსა მას შორის სპილენძისასა, ეგრეთვე ცემულნი იგი სულიერთა მათ გუელთა მიერ უკეთურებისათა და შეპყრობილნი მომაკუდინებელითა მით გესლითა ვნებათაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სიბნელითა და უგულისჴმოებითა და გულფიცხელობითა აღავსებს ყოველსა სულსა, რომელი არა ღმრთისაგან შობილ იყოს და სხუასა სოფელსა, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „ჩუენი მოქალაქობაჲ ზეცათა შინა არს“...............
და	შტ.ფსალ	ესრჱვე-სახჱდ წმიდაჲ მამამთავარი ეპიფანე შესზავებს თევზთა მათ და [ა]სადილებს ყოველთა მორწმუნეთა.
და	შტ.ფსალ	მას ჟამსა ეტყჳს „მე დავდეგ მეუფედ მის ძე“, რამეთუ ვითარცა კაცი იტყჳს, თუ „მე დავდეგ მეუფედ“, არამედ იგი თავადი ვითარცა ღმერთ არს, აქუს მკჳდრობაჲ და მეუფებაჲ.
და	შტ.ფსალ	აწ ამისა შემდგომად წინაჲსწარმეტყუელი მოაქცევს სიტყუასა თჳსსა კრებულისაგან ჰურიათაჲსა და მეფეთა ზედა მორწმუნეთა
და	შტ.ფსალ	რომელ სულისა მადლითა დავით სიმჴნითა თჳსითა განერა ყოვლისაგანვე და უფროჲსად პოვა ძლევაჲ?
და	შტ.ფსალ	კაცისმკლველთა მათგან უფლისაგან არს ჴსნაჲ, რამეთუ არა თუ მე კაცსა, ვ˜ად შენ, მაცხოვარსა ჩემსა და შენსა მაცხოვარებასა, უფალო, ველი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ მნებავს ესევითარისა სახისათჳს მცირედ რაჲმე თქუმად და გამოჩინებად, თუ ვითარსა ვნებასა შევარდებიან, რომელთა არა ჰრწმენეს წმიდათა წერილთანი, არამედ ირწმუნებენ ამაოთა მათ ზღაპართა თჳსისა გონებისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად, თუ ვითარსა სარგებელსა მოატყუებენ თავთა თჳსთა, რომელნი ირწმუნებდენ სწავლათა სულისა წმიდისათა და ესე აქუნდენ გულთა მათთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ ყოველივე სიტყუაჲ და მცნებაჲ, წმიდისა სულისა მიერ მოცემული, ჭეშმარიტ არს და ჰრწმენეს, ვითარმედ ყოველთა მორწმუნეთა შეუძლია აღსრულებაჲ მცნებათა ღმრთისათა, უკუეთუ ოდენ ენებოს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	პირველად რომელნი გამოეძიებდენ ქრისტეანობასა კეთილად და სრულად, და ენებოს ცნობად, თუ რაჲ არს ნებაჲ ღმრთისაჲ და ყოველივე სწრაფაჲ მათი იყოს აღსრულებად სიტყუათა ღმრთისათა ყოვლითავე სარწმუნოებითა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აქუნდეს მას სასოებაჲ განსუენებასა მიწთომისაჲ და სარწმუნოებითა და მადლითა ქრისტესითა ისწრაფდენ მიწდომად სწავლასა უფლისასა და მოციქულთასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარნი იგი საქმითა მოიგებენ სარგებელსა სულისასა: პირველად, რამეთუ წმიდანი წერილნი და სიტყუანი უფლისანი შეურაცხიან, ვითარცა მონათა ერთგულთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მეორედ, რამეთუ ჰხედვენ იგინი სრულსა მას სახესა ქრისტეანობისასა და ესრეთ დღითი დღე მჴნე მტკიცე იქმნებიან და დაუცხრომელად იღუწიან და იჭირვიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა პოეს მათ ნეტარი იგი სასოებაჲ სისრულისაჲ და არაოდეს განუსუენებენ თავთა თჳსთა სიდიდისა მისთჳს სასოებისა მათისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მესამედ, რამეთუ თუალთა წინაშე უც მათ სახჱ იგი სისრულისაჲ და ჰრწმანან მათ სიტყუანი უფლისანი და იციან, ვითარმედ ჯერ-არს მიწდომაჲ საზომსა უვნებელობისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უფალი ყოვლათვე, რომელნიცა შეუდგეს მას, მუნ მიუწოდს მათ და ეტყჳს: „იქმნენით თქუენ სრულ, ვითარცა მამაჲ თქუენი ზეცათაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად გუასწავებს სრულსა სიწმიდესა და იტყჳს: „მნებავს, რაჲთა, სადა მე ვიყო, ესენიცა მუნ იყოფოდინ, რაჲთა ხედვიდენ დიდებასა ჩემსა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა მოციქული იტყჳს ვითარმედ: „რაჲთა წარუდგინოთ ყოველივე კაცი სრული უფლისა მიერ“ და „ვიდრემდე მივსწუდეთ ყოველნივე კაცსა სრულსა საზომსა ჰასაკისა აღსავსებისა ქრისტესა და ერთობასა მას სარწმუნოებისასა და გულისჴმისყოფასა ძისა ღმრთისასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესრეთ იღუწიან მარადის და არად შეურაცხიან თავნი მათნი, რამეთუ ხედვენ სიმაღლესა მას საზომისასა და მდაბალ და გლახაკ უჩან თავნი მათნი და ვითარცა გამოუცდელნი და უბადრუკნი შეურაცხიან და ესრეთ იგონებენ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ ყოვლად ვერარას საზომსა ვერ მიწდომილ არიან და იყვნიან იგინი წმიდა და გამოცდილ და მოღუაწჱ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სიმდაბლითა მათითა განერნიან იგინი ამპარტავანებისაგან და დაჴსნილობისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲზომცა დიდსა საზომსა მისწუთენ, ეგოდენცა უფროჲსთა გულისჴმა-ჰყოფენ და არად შეურაცხიან თავნი თჳსნი და ესრეთ სამითა მით სახითა ირგებენ და შეიძენენ სულთა თჳსთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელნი ჰგონებენ საზომსა ქრისტეანობისასა, ვითარმედ მცირე არს და არა გამოეძიებენ სისრულისა საზომსა და თუ რაჲ არს ნებაჲ ღმრთისაჲ კეთილი იგი და სათნოჲ, სრულიად შეურაცხიან მათ სიტყუანი იგი უფლისანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა არარანი და თჳსთა გულისსიტყუათა ირწმუნებენ და ჰგონებენ, ვითარმედ სწავლანი სახარებისანი შიშად ოდენ კაცთა დაწერილ არიან და არა ირწმუნებენ სიტყუასა უფლისასა, რომელსა იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არასადა წარჴდენ ხოლო“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელთა ესე გულისსიტყუანი ამაოებისანი ჰქონან, იგინიცა სამითა სახითა ავნებენ თავთა თჳსთა და წარსწყმედენ სულთა თჳსთა: პირველად, რამეთუ წმიდანი წერილნი არა ჰრწმანან და შეურაცხია ღმერთი, ვითარცა მტყუარად და არაჭეშმარიტად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მეორედ, რამეთუ არა აქუს მათ გულისსიტყუაჲ იგი სისრულისაჲ და იგონებენ, ვითარმედ შეუძლებელ არს მას საზომსა მიწდომაჲ და ამისთჳს ვერ შემძლებელ არიან ჭირისა მცირისა მოთმენად, ვერცა შიმშილისა და წყურილისა მოთმინებად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ სულმოკლებითა მათითა აქუს დაჴსნილობაჲ და უზრუნველობაჲ ამაოჲსა გულსავსებისა მათისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მესამედ, რამეთუ ჰგონებენ, თუ კეთილად დგანან მცირედთა რათმე სათნოებათათჳს და არა ხედვენ სრულსა მას საზომსა ქრისტეანობისასა, რომლისაგან წარუკუეთა სასოებაჲ და ესრეთ აქუს, ვითარმედ არაოდეს მისწუდებიან მას საზომსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამით გულისსიტყჳთა შემუსრვაჲ გულისასა და სიმდაბლესა და სიგლახაკესა ვეროდეს მოიგებენ;
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს, რამეთუ გარეგანთა სახეთა ზედა გულსავსე იქმნებიან, ანუ მცირედთა რათმე სათნოებათა ზედა და ამით ესევითარითა სახითა ვერ მისწუთებიან სასოებასა მას ნეტარსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ გარეგან ქრისტეს სასძლოჲსა დარჩებიან და ვერცა ჰპოებენ განთავისუფლებასა ვნებათაგან და ჰგონებენ, ვითარმედ ჰქონან სათნოებანი რაჲმე და ამისთჳს ვერ ოდეს ჰპოებენ წარმართებასა, რამეთუ არა აქუს მათ გულისკლებაჲ, არცა ჭირი, არცა შემუსრვილობაჲ გულისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელსა ღუაწლი და ჭირი და გულისკლებაჲ სასუფეველისათჳს ცათაჲსა არა მოეგოს, შეუძლებელ არს, თუმცა ეგევითარმან პოვა სისრულჱ, ანუ თუმცა ყოვლად მოვიდა იგი წარმართებასა სულისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ერთმან აღიღის მცნებაჲ უფლისა თჳსისაჲ და მისცის თავი თჳსი შრომასა ყოვლითავე ძალითა თჳსითა და იღუწინ და იურვინ და ისწრაფინ, თუ ვითარ მომკოს მარტომან სამი ზჳნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მეორემან მან შეჰრაცხის საქმჱ იგი შეუძლებელ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაიდვის გულსა თჳსსა, ვითარმედ მე ამას ვერ აღვასრულებ, და ესრეთ პირველითგანვე დაჴსნილ იქმნის და დღჱ სრულად ბედით გარდაიჴადის, ოდესმე მკის, ხოლო ოდესმე მოეწყინის და დაწვის და განისუენებნ და ამით ესევითარითა სახითა ვერ შეუძლის მეორისა ოდენი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე პირველთქუმულნი იგი, რომელნი ხედვიდენ სახესა მას წოდებისა მათისასა და ჰრწამდენ სიტყუანი წმიდათა წერილთანი და მარადის იღუწიდენ და ისწრაფდენ მიწდომად საზომსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	თჳნიერ ყოვლისა იჭჳსა მათსა უძლიერეს და უკეთეს იქმნებიან, რომელნი-იგი სასოწარკუეთილ არიან და იტყჳან, ვითარმედ შეუძლებელ არს სისრულისა საზომსა მიწდომაჲ და განთავისუფლებაჲ ვნებათაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ეგევითარნი იგი არა იღუწიან მიწთომად სიწმიდესა, არამედ თჳსთა გულისსიტყუათა ირწმუნებენ და წარმართებაჲ მათი არს ამპარტავანებასა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არა ხედვენ იგინი სისრულესა მას შინა სახარებისასა, ვერცა გულისჴმა-ჰყოფენ ძალსა მისსა და არა აქუს მათ შემუსრვილებაჲ გულისაჲ და, არცა მოუგია შიმშილი და წყურილი სიმართლისათჳს და ამისთჳს ვერ შემძლებელ არიან მოღუაწებად და სწრაფად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არა ჰრწმანან მათ სიტყუანი საქმენი და სწავლანი წმიდისა სახარებისანი და ამით ესევითარითა სახითა ვერ ჰპოებენ წარმართებასა, ვერცა შევლენან იგინი სასუფეველსა ცათასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჲთა ესეცა ვთქუთ, უკუეთუმცა მინდობითა ძალისა ჩუენისაჲთა ვებრძოდეთ განთავისუფლებასა ვნებათაგან, ანუმცა ვესევდით თჳსსა ძალსა და სიბრძნესა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ გულისჴმის-ყოფასა ჩუენსა და ამისთჳსმცა ვიტყოდეთ მიწდომად სისრულესა, რომელი-იგი შეუძლებელ არს კაცობრივისა ბუნებისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კეთილად და სამართლად იტყჳს თითოეული ჩუენთჳს, რამეთუ ამაო არიან სიტყუანი ესე ჩუენნი და ძალისა უზეშთაეს ვიტყჳთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ არა ჩუენისა ძალისა მინდობითა, არამედ სასოებითა ღმრთისაჲთა და ძალითა მისითა და გულისჴმის-ყოფითა საღმრთოჲთა ვიტყჳთ, რომელსაცა ვიტყჳთ, რად ურწმუნო ხართ, რამეთუ ღმერთი შემძლებელ არს შეუძლებელისა საქმისა ქმნად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ ღმერთი მკუდართა აღადგენს, ვნებანი მოსავთა მისთანი, რომელნი მარადის იღუწიან, ვერმცა დაშრიტნაა? და ვერმცა აღმოჰფხურნაა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არაჲ შეუძლებელ უჩნს ღმერთსა და ყოველი სულისა წმიდისა მიერ მოცემული აღთქუმაჲ წმიდათა წერილთაჲ ჰგიეს, ვითარცა უფალი იტყჳს, ვითარმედ: „ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არასადა წარჴდენ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად წერილ არს, ვითარმედ: „სიტყუაჲ უფლისაჲ ჰგიეს უკუნისამდე“, რამეთუ ძალისაგან კაცობრივისა შეუძლებელ არს, თუმცა მოღუაწებითა და სიფიცხლითა მოიკუეთნა ვნებანი იგი ბოროტნი, რომელნი არიან სულსა და ჴორცთა თანა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ძალითა ღმრთისაჲთა შესაძლებელ არს მოკუეთაჲ მათი სრულიად და აღმოფხურაჲ ბოროტთა მათ ღუარძლთაჲ, რომელნი დაუთესვან მტერსა, ვითარცა წერილ არს,: „აჰა, კრავი ღმრთისაჲ, რომელმან აიხუნეს ცოდვანი სოფლისანი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად წერილ არს, ვითარმედ: „უკუეთუ თქუენ დაადგრეთ სიტყუასა ზედა ჩემსა, ჭეშმარიტად მოწაფენი ჩემნი ხართ თქუენ და გულისჴმა-ჰყავთ ჭეშმარიტებაჲ და ჭეშმარიტებამან განგათავისუფლნეს თქუენ და ღმერთმანცა შემუსროს ეშმაკი ფერჴთა თქუენთა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სხუანიცა მსგავსნი ამათნი სიტყუანი სულისა წმიდისა მიერ თქუმულნი გუასწავე შენ ვნებათაგან ჭეშმარიტსა განწმედასა, უკუეთუ მივსცნეთ ღმერთსა თავნი ჩუენნი მოღუაწებით და მოსწრაფებით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	„რამეთუ მაშინ დასცნა უფალმან შჳდნი წარმართნი და მისცემდა მათ ქუეყანასა აღთქუმისასა“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ მოგუცემის ჩუენ, უკუეთუ გუენებოს, განთავისუფლებაჲ ვნებათაგან და სიყუარული ღმრთისაჲ წმიდათა გულითა გონებითა კეთილითა და სარწმუნოებითა შეუორგულებელითა, რომელ არს აღსასრული ყოვლისავე მცნებისაჲ სიტყჳსაებრ მოციქულისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესე არს ჭეშმარიტად ქუეყანაჲ იგი აღთქუმისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამას მოასწავებდა მოსე, რამეთუ დაღაცათუ უდებებისა ჩუენისაგან სრულა მას საზომსა ქრისტეანობისასა ვერ მივსწუდებით, არამედ თანა-გუაც, რაჲთა აღვიარებდეთ და ვქადაგებდეთ მიუწთომელსა სახიერებასა ღმრთისასა, ვითარცა მონანი ერთგულნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა აღნათქუემნი იგი სარწმუნო და მართალ გჳჩნდენ, რაჲთა არა სრულიად უნაყოფო ვიქმნნეთ, არამედ წყალობაჲ რაჲმე ვპოოთ მართლისა გულისჴმის-ყოფისა ჩუენისათჳს და ნუმცა წინა-აღუდგებით სიტყუათა სულისა წმიდისათა, რაჲთა არა ურწმუნოთა თანა დავისაჯნეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ნეტარი პავლჱ განაკრძალებდა მოწაფითა თჳსთა და ეტყოდა: „იხილეთ, ძმანო, ნუუკუჱ იყოს გულსა თქუენსა ურწმუნოებისა სიბოროტჱ განდგომად ღმრთისაგან ცხოველისა“.
და	შტ.მოქც	ბ~. და შემდგომად მისა დადგა ფარნავაზ.
და	შტ.მოქც	ჱ~. და მეფობდა ბრატმან, რომელსა ზე მცხეთას ქალაქი დაეწყო.
და	შტ.მოქც	ი~ბ. და მეფობდა ქარძამ არმაზს და მცხეთას – ბრატმან.
და	შტ.მოქც	და ამათთა ჟამთა ჰურიანი მოვიდეს მცხეთას და დასხდეს.
და	შტ.მოქც	ი~გ. და მეფობდა იმიერ ფარსმან და ამიერ კაოზ.
და	შტ.მოქც	ი~დ. და მეფობდა იმიერ არსოკ და ამიერ – ამაზაერ.
და	შტ.მოქც	ი~ე. და მეფობდა იმიერ ამაზასპ და ამიერ – დერუკ.
და	შტ.მოქც	ი~ვ. და მეფობდა ამიერ ფარსმან ქველი და ამიერ – ფარსმან ავაზ.
და	შტ.მოქც	ი~ზ. და მეფობდა იმიერ როკ და ამიერ – მირდატ.
და	შტ.მოქც	და ამისა ზე მოაკლდა არმაზი სამეუფოჲ და მცხეთას ოდენ იყო მეფობაჲ.
და	შტ.მოქც	ი~ჱ. და მეფობდა ღადამი და (!) დღე კ.
და	შტ.მოქც	ი~თ. და ფარსმან,
და	შტ.მოქც	კ~. და ამაზასპ,
და	შტ.მოქც	კ~ა. და რევ მართალი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მორწმუნენი შევალთ განსასუენებელსა მას“, ხოლო ქრისტეანეთა განსასუენებელი არს ჴსნაჲ ვნებათაგან და სრულიად სულისა წმიდისა მოგებაჲ გულითა წმიდითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	„ამისთჳსცა ვისწრაფოთ, რაჲთა შევიდეთ მას განსასუენებელსა მოღუაწებითა და მოღებითა სულისა წმიდისაჲთა, რაჲთა არა დავეხრწინეთ ჩუენცა“, რამეთუ კუალად მოციქული განგუაძლიერებს და იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „მოუჴდებით გულითა ჭეშმარიტითა საყდარსა მას მადლისასა, რაჲთა ვპოოთ წყალობაჲ და მადლი გუაქუნდეს შეწევნად ჩუენდა ჟამსა მარჯუესა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „მოუჴდებით კადნიერებით გულსავსებითა სარწმუნოებისაჲთა პკურებულნი გულითა იჭჳსაგან ბოროტისა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	„ვითარ არა უფროჲსღა სისხლმან თჳსმან განწმიდოს გონებაჲ ჩუენი მკუდართა საქმეთაგან მსახურებად ღმრთისა ცხოველისა და ჭეშმარიტისა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ უკუეთუ ეძიებდეთ, მრავალნი სიტყუანი ჰპოვნეთ წერილისანი ამისვე სახისათჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ყოვლითა გულითა ვიღუწიდეთ და დღითი დღე განვახლდებოდით გონებითა და წარვემართებოდით სულიერად, რაჲთა ესრეთ მივსწუდეთ სრულისა სიწმიდისა განსუენებასა და სრულსა მას სიყუარულსა შვილებისასა თაყუანისსაცემელისა მის სულისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომლისა მიერ მოვიგოთ სრული განთავისუფლებაჲ ვნებათაჲ, და ესრეთ აქაჲთვე ყოვლითკერძო სულისა წმიდისა მიერ გავიწმიდეთ და უბიწო და შეუგინებელ ვიქმნეთ და საუნჯჱ იგი სრულისა მადლისაჲ კეცის ჭურებითა მით ჴორცთა ჩუენთაჲთა მოვიგოთ სამკჳდრებელი ღმრთისაჲ წმიდა ვიქმნეთ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ მერმესა მას აღდგომასა ქრისტეს თანა ვიდიდნეთ და თანამსგავს დიდებისა მისისა ვიქმნეთ და მის თანა გამოუთქუმელსა მას დიდებასა განვისუენოთ დაუსრულებელთა მათ საუკუნეთა უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა გჳჩუენებს, ვითარმედ ჰურიათა ზედა სასწაულნი სასწაულად ჩუენდა იქმნეს და იტყჳს: „ვიეთ განამწარეს ღმერთი?
და	ფს.მაკ.D.სწა	..............მიითრევნ იგი სამოსელსა თჳსსა და არა მოიზიდავნ, არამედ მიუტევის იგი ცეცხლსა მას შინა დაწუვად და ეკალთა მიერ დახევად და ესრეთ ადრე წარწყმიდის და განხრწნის იგი სამოსელი და კეთილი იგი წმიდაჲ მისი თჳსითა დაჴსნილობითა და უკრძალველობითა. ხოლო უკუეთუ არა ეკრძალებინ, თჳთცა შებრკოლდინ ანუ ცეცხლსა შთავარდის, ანუ წყალსა და ესრეთ წარწყმდის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სულსა ჰმოსიან ჴორცნი, ვითარცა სამოსელი, ხოლო გულისჴმის-ყოფაჲ და განკითხვაჲ მიცემულ არიან მისდა, ვითარცა თუალნი, რომელნი უძღჳან სულსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მცირედნი ვინმე არიან ფრიად, რომელთა მოიგეს კეთილსა დაწყებასა ზედა დასასრულიცა კეთილი და განვლეს, ვიდრე აღსასრულადმდე დაუცემელად და ერთი იგი სიყუარული დაიმარხეს ღმრთისა მიმართ და მისთჳს ყოვლისაგან ქუეყანისა მოსწყჳდნენ თავნი მათნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მრავალნი მიიღებენ მადლსა ზეცისასა და ტრფიალებითა საღმრთოჲთა განიგურიმებიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ღუაწლთა მათთჳს და ტკივილთა და განსაცდელთა, რომელთაჲ თანა-აც თავს-დებაჲ უკეთურისა მიერ, ვერ მოითმინიან, არამედ მიდრკიან თითოსახეთა გულისთქუმათა, რამეთუ თითოეულსა მათსა თჳსი ნებაჲ აქუს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა შეიყუარა რაჲმე ამის სოფლისაჲ და არა მოეკუეთნიან თავნი მათნი ყოვლისაგანვე სიყუარულისა მისისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳს დაშთეს და დაინთქნეს უფსკრულსა შინა ამის სოფლისასა თჳსისა ნებისა უძლურებისათჳს და დაჴსნილობისა და სიყუარულისათჳს ამაოჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა არა დაეხრწიოს მათ გზაჲ მათი და შეიქცენ უკუღმართ და წარწყმდენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა დიდ და მიუთხრობელ არიან და გამოუთქუმელ კეთილნი იგი ღმრთისა მიერ აღთქუმულნი, ეგრეთვე დიდი სარწმუნოებაჲ და სასოებაჲ და შრომანი და მოღუაწებანი და განსაცდელნი უჴმან, რომელსა ენებოს მათი მოგებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მითხარღა ჵ კაცო, სასუფეველისათჳს ცათაჲსა გსურიან და ქრისტეს თანა სუფევაჲ უკუე გნებავს, და ჭირთა და განსაცდელთა მცირედისა ამის ჟამისათა ვიდრე სიკუდილადმდე არა თავს-ვიდებთ?
და	ფს.მაკ.D.სწა	არა გესმისა სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ, რომელსა იტყჳს ვითარმედ: „რომელსა ჰნებავს შემდგომად ჩემდა, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე?“
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მიხედვიდენ და ირწმუნებდენ მომკუდარსა მას გუამსა ჯუარცუმულსა და ცხოვნდებოდიან, რომელ-იგი „ჰურიათა სამე საცთურ და წარმართა სისულელჱ“, ხოლო მორწმუნეთა მათ ჯუარცუმულისა გუამისათა – ქრისტე ღმრთისა ძალი და ღმრთისა სიბრძნჱ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „უკუეთუ არა მოიძულოს კაცმან მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი, ცოლი და შვილნი, ძმანი და დანი და სულიცა თჳსი, ვერ ძალ-უც მოწაფე ჩემდა ყოფად“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მრავალთა კაცთა სურის სასუფეველისათჳს და დამკჳდრებაჲ საუკუნოჲსა მის ცხორებისაჲ ჰნებავს და ნებათა მათთა მოკუდინებაჲ არა ჰნებავს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა მაშინ ცხოველნი კაცნი და გურემულნი გუელისაგან მკუდარსა გუელსა ირწმუნებდეს და ცხოვნდებოდეს, ეგრეთვე ცხოველნი კაცნი და გურემულნი გუელისა მისგან ბოროტისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ შედგომითა ნებისა მათისაჲთა და ეშმაკისა, რომელ-იგი არს დამთესველი ამაოებისაჲ, და არა უვარ-ყოფითა მისითა ეგულების ცხორებისა მოგებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ არს ეშმაკი და რომელთა-იგი გესლი უკეთურებისაჲ აქუს მათ შორის, რაჲთა ირწმუნებდენ გუამსა მას მომკუდარსა განღმრთობილსა და ესრეთ ცხოვნდებოდინ, და განქარდეს მათგან გესლი იგი მომაკუდინებელი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე შეუძლებელ არს, რამეთუ სიტყუაჲ უფლისაჲ ჭეშმარიტ არს, ვითარმედ: იგინი დარჩებიან დაუცემელად, რომელთა მცნებისაებრ ღმრთისა უვარ-ყვნეს თავნი მათნი ყოვლითურთ და განაგდეს მათგან ყოველივე ამის სოფლისა საკრველი და გულისთქუმაჲ და განცხრომანი და უცალოებანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგი ოდენ არს მარადის წინაშე თუალთა მათთა და მცნებათა მათთა დაცვისათჳს სურიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად ჰურიათაცა ამხილებს სიტყუაჲ ესე: რამეთუ უკუეთუ იგინი მკუდარსა გუელსა ირწმუნებდეს და ცხოვნდებოდეს, რაჲთა ირწმუნებდენ ესენი გუამსა ჯუარცუმულსა, მომკუდარსა და აღდგომილსა და ზეცად აღსრულსა, რაჲთა ცხონდენ?
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳსცა, ვითარცა ვთქუთ, სახჱ იყო გუელი იგი, რომელი ჯუარს აცუა მოსე, ცხორებისა და სიკუდილისაჲ, ესე იგი არს, ვითარმედ – ცოდვისა და უფლისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აქუს სხუაჲცა საიდუმლოსა მას გუელისასა, რამეთუ ვითარცა დასაბამითგან ეშმაკმან შურითა და უკეთურებითა თჳსითა ხისა და გუელისა მიერ აცთუნა ევა და ადამ და გამოიყვანნა იგინი სამოთხით და პირველისა მის სიწმიდისა და დიდებისაგან
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოიყვანნა იგინი ვნებასა მწარესა და სიკუდილსა და მიერითგან ყოველივე ბუნებაჲ კაცობრივი დაიმორჩილა და შთააგდო იგი ცოდვასა და ვნებასა შინა ბოროტსა, და ვითარცა ცოდვაჲ სოფლად მოვიდა და, რომლისა მიერ ყოველნი შეიგინნეს კერპთმსახურებითა ბოროტითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ღმერთმან კუალად გამოუთქუმელითა სიბრძნითა თჳსითა, რაჟამს-იგი მონაჲ თჳსი მოსე ჴსნად ერისა მიავლინა, ძელისა მიერ, ესე იგი არს კუერთხისა მის მიერ მოსესისა, რომელი-იგი გუელად გარდაიქცეოდა და შთანსთქმიდა კუერთხთა მათ გრძნეულთასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი-იგი გუელად გარდაიქცეოდეს, და მის კუერთხისა მიერ იჴსნა უფალმან ერი თჳსი და მის მიერ ქმნნა სასწაულნი დიდნი ეგჳპტეს შინა და მის მიერ განაპო ზღუაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად უდაბნოსა ზედა ძელისა მიერ და გუელისა მის სპილენძისა მოსცა ჴსნაჲ ერსა თჳსსა, რომელთა მიერ პირველად ეშმაკმან სიკუდილი და წარმოტყუენვაჲ მოაწია, მათ მიერვე ქმნა უფალმან ჴსნაჲ და ცხორებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ეშმაკმან სიკუდილი და ცოდვაჲ ძელისა მიერ და გუელისა და დედაკაცისა და მამაკაცისა ქმნა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მოსეს მიერ ნახევარი იგი ღმრთისმსახურებისაჲ წარემართაჲ და ნახევარი იგი ვნებისაჲ განკურნა ძელისა მიერ და გუელისა, ვითარცა პირველად ვთქუ, არამედ შჯული იგი პირველად ვერ განჰკურნებდა ვნებასა მას.
და	შტ.მოქც	და მეათოთხმეტესა წელსა ივლტოდა დედაკაცი ვინმე მეფეთა ევადაგი, სახელით რიფსიმე, რომლისამე მიზეზისათჳს დედა-მძუძითურთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჟამს მოვიდა უფალი, ყოველივე საიდუმლოჲ აღესრულა და სრული წარმართებაჲ სულთა კაცთასა მოეცა წმიდისა ქალწულისა მარიამის მიერ, რომელი ევაჲს წილ გულისჴმა-იყოფების,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელმან უშვა სოფელსა ცხორებაჲ, მეორჱ იგი ადამ, რომელმანცა ჩუენთჳს თავი თჳსი სიკუდილად მისცა, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „მიეცა იგი ცოდვათა ჩუენთათჳს და კუალად იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „ერთი ყოველთათჳს მოკუდა“, რაჲთა, რომელთა-იგი ირწმუნონ, ცხოვნდენ და განერნენ საშჯელისა მისგან სიკუდილისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი ადამისითგან მოიწია ჩუენ ზედა და გურემულნი იგი სულიერთა გუელთაგან უკეთურებისათა მიხედვიდენ მას სარწმუნოებით და ცხონდენ ცხორებად საუკუნოდ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ყოველივე დაბადებული განთავისუფლდა სიბრძნითა უფლისაჲთა და განიხარა, რამეთუ, წერილ არს, „განწმდების ყოველივე სიტყჳთა ღმრთისაჲთა და ლოცვითა“.
და	შტ.მოქც	და მოვიდეს და დაჰმარხეს ძლევით შემოსილი გუამი მისი, ადგილსა-ვე ზედა ბუდს, დაბასა კხოეთისასა(!).
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელნი-იგი იქმნებოდეს პირველად შესაწირავ ეშმაკთა ტაძარსა მას შინა კერპთასა, ხოლო ვიტყჳ ქვათა და შეშათა და ნაყოფთა ქუეყანისათა, რომელნი-იგი მსხუერპლად კერპთა შეიწირვოდეს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ სახელითა უფლისაჲთა იქმნებიან ეკლესიად და საკურთხეველად და შესაწირავად უფლისა, და რომელთა მიერ პირველად ეშმაკმან შეაგინა სოფელი და სიკუდილი შემოიღო, მათ მიერვე მოსცა უფალმან სოფელსა სიწმიდე და ცხორებაჲ და დაარღჳნა ღონენი მისნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე აჩრდილითა თჳსითა რკინასა სხუასა მოიტაცებს და კუალად მის მიერ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა საცნაურ არს, ვითარმედ თჳთეული თჳსითა ნებითა განმოვარდების სასუფევლისაგან, რამეთუ არა უარ-ყვის თავი თჳსი და არცა ინების ყოვლითა გულითა შრომაჲ, არამედ სიყუარულსა მას თანა ღმრთისასა სხუაჲცა რაჲმე სიყუარული შეჰრთის.
და	შტ.მოქც	და ქართლი მისსა ხარკსა შედგა, და სომხითი და სივნიეთი და გუასპურაგანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არს იგი სახჱ წმიდათა მათ და პატიოსანთა ქუათაჲ, რომელთა გუეგულების გორვაჲ ქუეყანასა ზედა და, ხოლო იტყჳს გინა თუ უპირმშოეს მისა და ლოდისა საკიდურისა პატიოსნისა, რომელ არს უფალი, გინა მოციქულთათჳს, რამეთუ აჩრდილმანცა პეტრესმან მკუდარი აღადგინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად რაჟამს აჩრდილი გუამისა უფლისაჲ, რომელი ჩუენთჳს მოკუდა, მიეფინა მკუდართა ზედა, მრავალნი აღდგეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არა არნ სიყუარული იგი მართლიად უფლისა მიმართ, არამედ აღრეულ არნ იგი გემოთა და გულისთქუმათა საწუთროჲსათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შთა-რაჲ-ჴდა ჯოჯოხეთად, მრავალნი აღმოიყვანნა და „მრავალნი გუამნი, პირველ დაძინებულთა წმიდათანი, აღდგეს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ერთითა სახითა გულისჴმა-ვყოთ ყოველივე, რამეთუ კაცი ყოველსა გულისჴმა-ჰყოფს, ვითარმედ ბოროტ არს, რომელსა-იგი იქმს, არამედ სიყუარულისაგან მისისა იძლევის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აწცა ფარულად თითოეულსა სულსა ზედა რაჟამს მოვიდეს ძალი გუამისაჲ მის, აღადგინებს მას სიკუდილისგან ვნებათაჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად აღდგომასა მკუდართასა, რაჟამს მოვიდეს იგი დიდებული ძალითა მისითა, ყოველნივე გუამნი კაცთანი აღდგეს, „რაჲთა მიიღოს თითოეულმან საქმეთა მათთაებრ, რომელნი ექმნნენ გუამითა მით გინა თუ კეთილნი, გინა ბოროტნი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგონებნ ღმერთსა და შიშსა მისსა და კუალად ჰნებავნ თავისა თჳსისაცა დიდებისა მოტყუებაჲ და არა უვარ-ყვის თავი თჳსი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს-იგი წარჰვლიდეს ეკალთა მათ და კაპანთა და მწჳრესა მას და ცეცხლსა, რომელ არიან გულისთქუმანი და განსაცდელნი ამის სოფლისანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო კლდჱ იგი იყო ქრისტჱ“ და კლდჱ იგი შეუდგა მათ, რომლისაგან წყალიცა აღმოეცენა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო თანა-აც, რაჲთა ყოვლით კერძოვე სიმჴნით და კრძალულებით ვიდოდის, რაჲთა თავიცა თჳსი მშჳდობით დაიცვას და ჴორცნიცა თჳსნი შეუგინებელად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მერმე, ვითარცა მშჳლდსა, მოიზიდავნ გონებაჲ ენასა და მის მიერ, ვითარცა ისართა, განუტეობნ სიტყუათა უჯეროთა მოყუსისა მიმართ, რომელნი-იგი იყვნიან გარეშე მცნებისაგან ღმრთისა, რამეთუ დამძიმდის იგი სიყუარულითა ამის სოფლისაჲთა ნეფსით თჳსით და ეძიებნ დიდებასა თჳსა.
და	შტ.მოქც	ამან ჰერაკლჱ ტფილისს და მცხეთას და უჟარმას განავლინნა ქადაგნი, რაჲთა ყოველნი ქჱ˜ანენი ქალაქთა შინა ეკლესიათა შინა შემოკრბენ
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა არა მიემთხჳოს იგი ეკალთა და კუროჲსთავთა ამის სოფლისათა, რომელ არიან ზრუნვანი და უცალოებანი საქმეთა შინა ამაოთა და ესრეთ ცეცხლითა მით გულისთქუმათაჲთა დაიწუას.
და	შტ.მოქც	ხოლო მათ ნათლის-ღებაჲ არა ინებეს, ზაკუვით თანა-აღერინეს ქრისტეანეთა, ვიდრემდის ყოველთა ზედა წარჰმართა მახჳლი და ეკლესიათა შინა მდინარენი სისხლისანი დიოდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად რაჲთა ფერჴთა თჳსთა აყენებდეს გზასა ბოროტსა სლვად, რამეთუ სულსა აქუს ნებაჲ და უკუეთუ ენებოს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	შემძლებელ არს გარემიქცევად ასოთა ჴორცთასა გზისაგან ბოროტთა და სმენისაგან ბოროტისა საქმეთა და საერისკაცოთა და აყენებს თავსა თჳსსა მიმოტაცებისაგან დაიცავს გულსა თჳსსა, რაჲთა არა მიმოიტაცებოდის გულისსიტყუათა შინა სოფლისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ ესრეთ იღუწიდეს და ისწრაფდეს და შეიკრძალნეს ასონი გუამისა თჳსისანი გუილსთქუმათაგან და საქმეთა ამის სოფლისათა, მაშინ დაიცავს სამოსელსაცა თჳსისა გუამისასა განურყუნელად და თავსაცა თჳსსა გულისჴმის-ყოფითა და განკითხვითა განერების მშჳდობით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ თავსა თჳსსა ყოვლითა ძალითა თჳსითა გარე-მიაქცევდეს გულისთქუმათაგან, მერმე მოეცემის მას უფლისა მიერ შეწევნაჲ, რაჲთა ჭეშმარიტად განერეს საფრჴეთაგან ამის სოფლისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს იხილოს უფალმან სული, ვითარმედ ევლტოდის გემოთა ამის სოფლისათა და ზრუნვათა და უცალოებათა და წარტყუენვასა გონებისასა და ამის ყოვლისაგან დაიცავს თავსა თჳსსა და ჴორცთაცა თჳსთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ მოუვლენს მას უფალი თჳსისა მადლისა შეწევნასა და დაჰფარავს, რაჲთა მშჳდობით და უცთომელად განვლოს ბოროტი ესე საწუთროჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ჰპოვებს სული იგი სიხარულსა ზეცისასა, რამეთუ განუხრწნელად დაიცვა სამოსელი ჴორცთა თჳსთაჲ და თავიცა თჳსი, რაჲზომცა შეეძლოს, განარინოს ყოვლისაგანვე გემოჲსა ამის სოფლისა და შეწევნითა მისითა კეთილად განვლოს საბრძანებელი იგი ამის სოფლისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამან კლდემან განაპო ზღუაჲ, იგივე ექმნა მათ სუეტ ღრუბლისაჲ დღისი და სუეტი ცეცხლისაჲ ღამჱ,ამან მოსცა მათ ზეცით მანანაჲ, იგი უძღოდა მათ და ყოველი ქველის-მოქმედებაჲ მოსცა მათ. ხოლო კლდჱ იყო ქრისტჱ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სხჳთა სახითა, ვითარცა პირველად ვთქუთ, კლდჱ იგი ძალისა ღმრთისაჲ, რომელი დამკჳდრებულ იყო კუერთხსაცა შინა და კლდესაცა, რაჟამს ეჩუენა მოსეს უდაბნოსა ზედა ჰრქუა მას:
და	ფს.მაკ.D.სწა	„წარვედ ფარაოჲსა და არქუ მას, ვითარმედ გამოავლინე ერი ეგე, რაჲთა მსახურონ მე“, ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: „უფალო, ჴმაწულილ ვარ მე და ენადრკუ და ვერ მივალ მისა, რამეთუ არავინ ისმენს ჩემსა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჰრქუა მას უფალმან: „წარვედ და მე განგიმზადო წინაშე შენსა, რაჲთა ისმინოს შენი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად უნდა ღმერთსა, რაჲთამცა გულსმოდგინე-ყო იგი და ჰრქუა მას: „რაჲ გიჭირავს ჴელთა შენთა?“ მიუგო და ჰრქუა: „კუერთხი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ სული უდებებით და დაჴსნილობით ვიდოდის საწუთროსა ამას და არა ევლტოდის ყოველთა გულისთქუმათა სოფლისათა და არა უფალსა ოდენ სურვილით ეძიებდეს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჰრქუა მას ღმერთმან: „დააგდე“ ქუჱ და ვითარ მიაგდო იგი იქმნა იგი ვეშაპ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შეშინდა მოსჱ და ივლტოდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარი იგი განიგუმირის ეკალთაგან ამის სოფლისათა და ცეცხლითა გულისთქუმათაჲთა ამას დაიწუვის სამოსელი გუამისა მისისაჲ და შეიგინის მწჳრითა გემოთმოყუარებისაჲთა და ესრეთ არა აქუნ კადნიერებაჲ დღესა მას საშჯელისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შეუპყრა რაჲ, იქმნა იგი კუალად კუერთხ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	იხილეთ სასწაული: კუერთხი იგი გუელად გარდაიქცა და გუელი კუერთხად შეიცვალა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არა დაიცვა სამოსელი თჳსი შეუგინებელად, არამედ განხრწნა იგი გულისთქუმათა მიერ და მერმე განვარდის სული იგი სასუფეველისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჲ უყოს უფალმან სულსა მას, რომელი ნეფსით თჳსით გულისთქუმათა და გემოთა სოფლისათა მისცემდეს თავსა თჳსსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მერმე, ვითარცა ვთქუთ, კუერთხი იგი მოსცემდა ისრაიტელთა ყოველსა კეთილსა: სცა წყალთა კუერთხითა მით და გარდაიქცეს სისხლად, აღიპყრა ზეცად და მოიყვანა მუმლი და ძაღლისმწერი, „აღიღო ნაცარი და განაბნია იგი ჰაერთა და იქმნა ბუზჳ და“;
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელმან ესე სასწაულნი ქმნნა, ამანმცა ვერ მოაქცია სული მორწმუნჱ პირველთა მათ ბოროტთა ვნებათაგან და მოიყვანამცა სხუასა ცხორებასა და ბუნებასა კეთილსა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად მიყო ჴელი მისი მდინარეთა ზედა და მოეგო წყალი თჳსსავე ბუნებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მაშა კუერთხი მოსესი იხილა ეგჳპტისა ქუეყანამან და შეძრწუნდა, უკუეთუ რაჟამს სული ღმრთისაჲ მიეფინოს სულსა ზედა მორწმუნესა, ვითარ არა შეძრწუნდეს ქუეყანაჲ სულიერისა მის ეგჳპტისაჲ, რომელი სავსე არს ვნებითა და ცოდვითა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ კუერთხი იგი და კლდე დიდსა სიხარულსა მოსცემდეს ისრაიტელთა და ვითარცა სასძლოსა შინა ეგრე ჰფარვიდა მათ და სუეტი ცეცხლისაჲ წინა უძღოდა მათ და განანათლებდა მანანაჲ უწჳმა მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	„მთანი იხარებდეს ვითარცა ვერძნი და ბორცუნი ვითარცა კრავნი ჰკრთებოდეს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ზღუაჲ განიპო და ივლტოდა. იორდანე უკუნ-იქცა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აწცა რომელმან სარწმუნოებით მოიგოს სულიერი იგი კლდჱ და კუერთხი ძლიერებისა მისისაჲ სულსა შინა თჳსსა, ყოველივე განსუენებით გამოუთქუმელი გულსავსებით პოვოს თავისა თჳსისა შორის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისათჳს გევედრები, ძმანო, ვისწრაფოთ და მივსცნეთ ყოველთა ყოვლითურთ თავნი ჩუენნი უფალსა და ავმაღლდეთ ყოვლისაგან გულისთქუმისა და განვაჩინნეთ თავნი ჩუენნი სულით და ჴორცით მსახურებასა და სათნო-ყოფასა მისსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ნიჭი სულისა წმიდისაჲ აქაჲთვე მოვიღოთ და მის მიერ ყოვლისაგანვე ბოროტისა განვერნეთ და ვიქმნეთ სრულიად წმიდა და უბიწო მადლითა მისითა და ცხორებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳდროთ ქრისტე იესუს მიერ უფლისა ჩუენისა, რომელსა შუენის დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უფალი მას შეეწევის, რომელი ევლტოდის გემოთა ამის სოფლისათა და აიძულებდეს გონებასა თჳსსა, რაჲთამცა მარადის უფალსა იგონებდა და უვარ-ყოს თავი თჳსი და მას ეძიებდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარსა მას დაიცავს უფალი რომელი იმარხვიდეს თავსა თჳსსა საბრჴეთაგან სოფლისათა, შიშით და ძრწოლით თჳსსა ცხორებასა ეძიებდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არა იყოფებოდის იგი გულისსიტყუათა შინა ბოროტთა, არამედ მარადის თავსა თჳსსა იმარხვიდეს და წყალობასა მისსა ეძიებდეს და ესრეთ მადლითა ცხონდებოდის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ, აჰა ეგერა, ხუთნი იგი ქალწულნი ბრძენნი, რომელთა განიფრთხვეს და უვარ-ყვეს უცხოჲ იგი ბუნებაჲ და აღიღეს ზეთი ჭურჭელთა შინა გულისათა, რომელ-იგი არს მადლი სულისა წმიდისაჲ, იგინი შევიდეს სიძისა თანა სასძლოსა მას ზეცისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სხუანი იგი ცოფნი, რომელნი დაშთეს თჳსსავე ბუნებასა, არა ისწრაფეს, რაჲთამცა მიიღეს ზეთი იგი სიხარულისაჲ ჭურჭელთა შინა გულისა მათისათა, ვიდრეღა იყვნეს ჴორცთა შინა, არამედ მიეძინა უდბებისა და დაჴსნილობისაგან ზუაობითა სიმართლისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა კარი სასძლოჲსაჲ მის დაეჴშა მათ ზედა, რამეთუ ზეცისა სიძესა მას არა სათნო-ეყვნეს, არამედ შეიკრნეს იგინი სიყუარულითა სოფლისაჲთა და სიყუარული და ტრფიალებაჲ მათი არა იყოს ზეცისა სიძისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სულნი, რომელნი უზეშთაეს ამის ბუნებისა მათისა სიწმიდესა წმიდისა სულისასა ეძიებდენ, ყოველი სიყუარული მათი უფლისა მიმართ არს და მისსა სიყურულსა შინა ვლენან, მას ითხოვენ, მას იგონებენ, მას იწურთიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ღირს იქმნნიან მიღებად ზეთსა მას მადლისასა და განეშორნიან დაუცემელად და სათნო-ეყვნიან სიძესა მას ზეცისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სულნი, რომელნი თჳსსავე ბუნებასა შინა დაშთენ, მათნი გონებანი ქუეყანასა ზედა ვლენან და ქუეყანისასა იგონებენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაღაცათუ იგინი აგონებენ, ვითარმედ სიძისანი არიან და დაღაცათუ ჰგონებენ, ვითარმედ შემკულ არიან ჴორციელითა სიმართლითა, არამედ არა ზეცით შობილ არიან იგინი მამისა მისგან ზეცათაჲსა და ამისთჳს არა აქუს მათ ზეთი იგი სიხარულისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ხუთთა მათ საცნობელთა სულისათა, რომელ არიან: მეცნიერებაჲ, განკითხვაჲ, გულისჴმის-ყოფაჲ, მოთმინებაჲ და წყალობაჲ, უკუეთუ ამათ მიიღონ ზეცისა იგი მადლი და სიწმიდჱ სულისაჲ, ჭეშმარიტად იყვნენ იგინი ქალწულ ბრძენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ კულა თჳსსა ბუნებასა შინა დარჩენ, იპოვნენ ცოფ და შვილ სოფლისა, რამეთუ არა აღიძარცუეს მათ სული იგი სოფლისაჲ, დაღაცათუ აგონებენ, ვითარმედ სიძისა მიერ სძალ არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა სულნი, რომელნი უფლისა შემშჭუალულ იყვნენ მარადის, მის თანა არიან გონებანი მათნი, ეგრეთვე კუალად სულნი, რომელნი შემშჭუალულ იყვნენ სიყუარულსა ამის სოფლისასა, მარადის გონებაჲ მათი მუნ არს და სიღრმესა მას დანთქმულ არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა შევზავოთ გონებასა ჩუენსა თანა უცხოჲ იგი ბუნებაჲ ზეცისაჲ, რაჲთა შეუძლოთ შესლვად სასძლოსა მას ზეცისასა ქრისტეს თანა და პოვნად საუკუნოსა მას ცხორებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა უცხოჲ ბუნებისაგან ჩუენისა უკეთურებაჲ შევიწყნარეთ ურჩებითა პირველქმნულისა ადამისითა და ჟამთა მრავალთაგან უცხოჲ გუექმნა ჩუენ, ვითარცა ბუნებითი, ეგრეთვე კუალად გჳღირს ჩუენ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მოვიგოთ უცხოჲ იგი ჩუენგან მადლი წმიდისა სულისაჲ და ამის მიერ უკეთურებაჲ იგი განვდევნოთ და პირველსავე მას სიწმიდესა მივსწუდეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ არა მოვიგოთ ზეცისა იგი წმიდისა სულისა სიყუარული აწვე მრავალითა თხოვითა და ვედრებითა და სარწმუნოებითა და სივლტოლითა სოფლისაჲთა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ არა განწმინდეს უკეთურებითა შეგინებული ესე ბუნებაჲ ჩუენი სიყუარულითა უფლისაჲთა და აღსასრულადმდე მცნებათა შინა მისთა ვიყოფვოდი, სასუფეველსა მისსა ვერ ვჰპოებთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მნებავს წულილისა რაჲსამე და ღრმისა სიტყჳსა თქუმად: ძალისაებრ განაჴორციელა თავი თჳსი მიუწთომელმან მან და უხილავმან და თუალთშეუდგამმან ღმერთმან მიუწთომელისა მის და მოუგონელისა სახიერებისა მისისათჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა ესეცა ვქუათ, დაიმცირა თავი თჳსი, რაჲთა შეჰზაოს უხილავთა მათ და საცნაურთა დაბადებულთა თჳსთა, ხოლო ვიტყჳ სულთა წმიდათა და ანგელოზთასა, რაჲთა ესრეთ მიიღონ მათცა ცხორებაჲ უკუდავებისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ თჳთეული ბუნებისაებრ თჳსისა ჴორციელ არს: ანგელოზნიცა და სულიცა კაცისაჲ და ეშმაკიცა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაღაცათუ წულილ არიან ჴორცნი მათნი, არამედ არსებითა მით და ხატითა წულილითა მის ბუნებისაჲთა ჴორციელ არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა გუამი ესე ჩუენი არსებითა ზრქელ არს, ეგრეთვე სული ჴორციელ არს წულილი და შეიმოსიან ასონი ამის გუამისანი, მიიღო თუალი, რომლისა მიერ ხედავს და ყურნი, რომლითა ესმის და ჴელი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ყოველივე გუამი და ასონი მისნი შეიმოსნა სულმან და შეეზავა ყოვლითურთ ჴელი ჴელსა და ფერჴი ფერჴსა, თუალი თუალსა და ყური ყურს, რომელთა მიერ იქმს ყოველთავე ღონითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სხუად მიუწდომელ და მიუთხრობელ და მოუგონებელ სახიერებაჲ ღმრთისაჲ დაამცირებს თავსა თჳსსა მიუწთომელისა მის დიდებისა მიერ კაცთმოყუარებითა თჳსითა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და განჴორციელდების და შეეზავების სარწმუნოთა და ღირსთა მისთა სულთა და შეიტკბობს მათ და იქმნების მათ თანა ერთ სულ, სიტყჳსაებრ პავლესსა, სული სულსა შინა და არსებაჲ არსებასა შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა შემძლებელ იქმნენ ღმრთეებასა შინა ცხორებად და იხილონ გემოჲ უკუდავისა მის ცხორებისაჲ და უხრწნელისა სიტკბოებისა მისისაჲ და თანამდებ იქმნენ დიდებასა მას გამოუთქუმელსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ არარაჲსაგან არსად მოიყვანა ხილული ესე სოფელი თითოსახითა განყოფილებითა, რომელი-იგი უწინარეს დაბადებისა არა იყო, ხოლო ინება და ადვილად დაჰბადა არარაჲსაგან და შექმნნა არსებანი მსხჳლნი და ფიცხელნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად დაჰბადნა ბუნებანი რომელ არიან წყალნი, და მათგან განაგო გამოსლვაჲ მფრინველთაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად დაჰბადნა უწულილესნი ბუნებანი, რომელ არიან ჰაერნი და ქარნი, რომელ-იგი დაღაცათუ უხილავ არიან, არამედ ჴორციელ არიან იგინიცა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ფრიად მიუწთომელმან სიბრძნისა მისისა ჴელოვნებამან არარაჲსაგან დაჰბადნა ბუნებანი ფიცხელნი ლბილნი და მსხჳლნი და წურილნი?
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე ყოველი ქმნა მან და ოდეს ინებოს სახიერებით, რომელი-იგი თჳთ არს დაუსაბამოჲ, ვერმცა იცვალაა, ვითარცა ენებოს?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ დაამტკიცებს თავსა თჳსსა და ჴორციელ იქმნების და შეეზავების წმიდათა და ღირსთა სულითა, რაჲთა იხილვოს უხილავი იგი და შეიხოს შეუხებელი იგი ბუნებისაებრ სიწლოჲსა მის სულისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდეს ენებოს, ცეცხლ ექმნების იგი და დასწუავს ყოველთა ვნებათა სულისათა, რამეთუ წინაწარმეტყუელი იტყჳს, ვითარმედ: „ღმერთი ჩუენი ცეცხლ შემწუველ არს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა იხილოს სულმან გემოჲ სიტკბოებისაჲ და ნათლითა მისითა განბრწყინდეს და გამოუთქუმელისა მისგან განსუენებისა გამოცდილებაჲ რაჲმე მოიღოს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად, ოდეს ენებოს, იქმნების განსუენება გამოუთქუმელ, რაჲთა განისუენოს სულმან და იშუებდეს ეღმრთეებითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად, ოდეს ენებოს, იქმნების იგი სიხარულ და მშჳდობა და ჰფარავნ სულსა მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ ენებოს, შესცვალებს თავსა თჳსსა და იქმნების ვითარცა ერთი დაბადებულთაგანი სიხარულად და მხიარულებად სულისა, ანუ ქალაქად ნათლისა იერუსალჱმად, ანუ მთად ზეცისად სიონად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	შემძლებელ არს ყოფად, ვითარცა ენებოს წერილისაებრ, რომელი იტყჳს: „მოსრულ ხართ თქუენ მთასა სინასა და ქალაქსა ღმრთისა ცხოველისასა იერუსალჱმსა ზეცისასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა ენებოს, შეიცვალების და ეჩუენების წმიდათა და სარწმუნოთა სულთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდენ თანა-აც სულსა ღუწოლაჲ, რაჲთა იქმნას საყუარელ და სათნო მისა და თჳთ რაჟამს მისწუდეს საზომსა მას საქმით, იხილნეს გამოუთქუმელნი კეთილნი ღმრთისანი და შუებაჲ გამოუთარგმანებელი და სიმდიდრე ღმრთეებისაჲ მიუწდომელი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჭეშმარიტად, „რომელი თუალმან არა იხილა და ყურსა არა ესმა, გულსა კაცისასა არა მოუჴდა“, ვითარ-იგი სული უფლისაჲ შეიცვალების განსუენებად და სიხარულად ცხორებად საუკუნოდ ღირსისა სულისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მიამსგავსებს თავსა თჳსსა საჭმელსა სულიერსა და სამოსელსა და შუენიერებასა გამოუთქუმელსა, რაჲთა განუსუენოს გამოუთქუმელად და აღავსოს სიხარულითა სულიერითა ღირსი და სარწმუნოჲ სული.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა იტყჳს, ვითარმედ: „რომელმან ჭამოს ჴორცი ესე ჩემი, ცხონდეს უკუნისამდე“. და „მე ვარ პური ცხორებისაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და „რომელი სუმიდეს წყლისა მისგან, რომელი მე მივსცე მას, ექმნას მას წყარო წყლისა მდინარისა ცხორებად საუკუნოდ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად წერილ არს, ვითარმედ: „ყოველნივე მითვე სულითა განვნათლდით“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თითოეულსა წ~ა, ვითარცა ენება, ეჩუენა და ვითარცა ჯერ-იყო: სხჳთა სახითა აბრაჰამსა და სხჳთა – იაკობსა, სხჳთა – ნოეს და დანიელს, დავითს, სოლომონს და იოსებს და თითოეულსა წმიდათა წინაწრმეტყუელთა .................
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სული, რომელი ღირს იქმნას ფრიადითა სურვილითა და სარწმუნოებითა და სიყუარულითა შეწყნარებად ძალისა მიერ ზეცით
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჟამს შეეზაოს ასოთა მიერ სიყუარული იგი სულისა წმიდისაჲ პოოს ცეცხლი იგი ზეცისაჲ უკუდავისა მის ცხორებისაჲ, მიერითგან განიჴსნების ჭეშმარიტებით ყოვლისაგანვე სოფლისა ამის და განთავისუფლდების ყოვლისაგანვე საკრველისა უკეთურისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა რკინაჲ ანუ ბრპენი, ანუ რვალი, ანუ ოქროჲ, ანუ ვეცხლი, რომელი ცეცხლსა შთავარდის, მოლბების სიფიცხლისა მისგან თჳსისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვიდრე ცეცხლსა შინა იყოს, ლბილ არნ იგი და უცხო ბუნებისაგან თჳსისა ძალისა მისგან ცეცხლისა, ეგრეთვე სული, რომელმან უვარ-ყოს სოფელი და უფალი ოდენ შეიყუაროს და მას ეძიებდეს ფრიადითა მოსწრაფებითა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შეიწყნაროს ზეცისა იგი ღმრთეებისა სიყუარულისა მის წმიდისა სულისა, მაშინ ჭეშმარიტებით განიჴსნების ყოვლისაგან სიყუარულისა ამის სოფლისა და ყოვლისაგან უკეთურებისა ვნებათაჲსა განთავისუფლდების და ბუნებითისა მისგან სიფიცხლისა ცოდვისა შეიცვალების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ოდენ განისუენებნ სიძესა მას ზეცისასა თანა, რომლისა შეწყნარებად ღირს იქმნა და იხარებნ სული იგი მჴურვალედ სიყუარულითა მისითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო გეტყჳ შენ, ვითარმედ საყუარელნიცა და სასურველნი იგი ძმანი, უკუეთუ დაახრწევდენ მას მისისა სიყუარულისაგან, მათცა განიშორებს, რამეთუ იგი არს ცხორებაჲ მისი და ჭეშმარიტი განსუენებაჲ სულიერი, გამოუთქუმელი იგი ზიარებაჲ სიძისა მის ზეცათაჲსაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ ჴორციელისა ქორწინებისა სიყუარული განაშორებს კაცსა მამისაგან და დედისა და ძმათა და ყოველივე გარეწრადვე უჩნს, მას დაღაცათუ ვინმე უყუარდეს, გარეწარად ხედავნ მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგი ოდენ ჴორციელი ზიარებაჲ ყოველსავე სიყუარულსა დაჰჴსნის, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „ამისთჳს დაუტეოს კაცმან მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და შეეყოს ცოლსა თჳსსა და იყვნენ ორნივე ერთ ჴორც“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ჴორციელი სიყუარული ესრეთ მოსწყუედს კაცსა ყოვლისაგან სიყუარულისა, მაშა რომელნი ღირს იქმნენ სურვილსა მას ზეცისასა და სიყუარულსა მას წმიდისა სულისასა ზიარებად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმცა არა უფროჲსად მოსწყუედდა ყოვლისაგან სიყუარულისა ამის სოფლისა და ყოველივე გარეწარად უჩნ მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იიძულებიან იგინი და განიგურიმებიან საღმრთოჲთა მით ტრფიალებითა და მას ოდენ იგონებდიან და მას შინა ვიდოდიან და მუნ არნ გონებაჲ მათი, მარადის ძლეული საღმრთოჲთა მით სიყუარულითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა, ჵ საყუარელნო ძმანო, ვინაჲთგან ესოზომნი კეთილნი წინა-გჳსხენ და ესევითარნი აღთქუმანი მოცემულ არიან ჩუენდა, მოვედით და განვაგდოთ ჩუენგან ყოველივე წინააღმდგომი ვნებაჲ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დაუტეოთ ყოველივე სიყუარული სოფლისაჲ და მისა მიმართ ოდენ დავდვათ ყოველი სურვილი ჩუენი, რაჲთა ვპოოთ სიყუარული სულისაჲ გამოუთქუმელი, რომილსათჳს ფრიად გუასწავლის ჩუენ ნეტარი პავლჱ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მას მივსდევდეთ და ესრეთ შემძლებელ ვიქმნნეთ სიფიცხლისა მის ჩუენისაგან შეცვალებად შეცვალებითა მით მარჯუენისა მაღლისაჲთა და სილბილედ სულიერად მოსლვაჲ დაგურემულნი ტრფიალებითა საღმრთოჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ, აჰა ესერა, უფალი სულგრძელ გუექმნების ჩუენ და მოელის მოქცევასა ჩუენსა მისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დაღაცათუ ჩუენ უგულისჴმოებისა ჩუენისაგან და ჩუეულებისაგან ბოროტისა გარე-მოვიქცევით ცხორებისაგან და არა გუნებავს ჭეშმარიტად სინანული,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ იგი კაცთმოყუარჱ სულგრძელ არს ჩუენ ზედა და მოელის თუ ოდეს მოუჴდეთ მას, და ჭეშმარიტებით განახლდეს შინაგანი კაცი და არა ჰრცხუენეს პირთა ჩუენთა დღესა მას სასჯელისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დაღაცათუ დავეცნეთ ცოდვითა, არა სირცხჳლ-უჩნს მას კუალად შეწყნარებაჲ ჩუენი, ვითარცა წინაწარმეტყუელისა მიერ იტყჳს: „ნუუკუე რომელი-იგი დაეცის, არა აღდგისა, ანუ რომელი მიიქცის, არღა მოიქცისა?“
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდენ ჩუენ მცირედ განვიფრთხოთ და გულისსიტყუაჲ კეთილი მოვიგოთ და მოვიქცეთ მისა მიმართ და იგი მზა არს ცხორებად ჩუენდა, ოდენ ჩუენ წარვემართნეთ მისა მიმართ ნეფსით ჩუენით სარწმუნოებით და სიყუარულით და გულსმოდგინებით, ხოლო ძალსა თჳთ იგი მოგუცემს ჩუენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ ვისწრაფოთ ჩუენ, ჵ შვილნო საყუარელნო, და აღვიძარცოთ ყოველი ჩუეულებაჲ ბოროტი და უდებებაჲ და დაჴსნილობაჲ ახოვნად მზა ვიყვნეთ შედგომად მისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ნუმცა ვადროებთ დღითი დღე, რამეთუ არა უწყით, თუ ოდეს იყოს განსლვაჲ ჩუენი ჴორცთაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ დიდ და გამოუთქუმელ არიან აღთქუმანი იგი ქრისტეანეთანი და ერთისა სულისა მორწმუნისა დიდებასა ვერ შეესწორების ყოველივე შუენიერებაჲ და სამკაული სიმდიდრისაჲ და საშუებელისა ხილულისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ყოვლითა გულითა და მიცემაჲ თავთა ჩუენთა ჴელთა უფლისათა და უვარის-ყოფაჲ ნებათა ჩუენთაჲ სიტყჳსაებრ სახარებისა და დატევებაჲ სულთა ჩუენთაჲ და შეყუარებაჲ იესუსი ოდენ?
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ, აჰა, ეგეზომი დიდებაჲ აღგჳთქუა უფალმან რავდენი სახიერებაჲ აჩუენა ჩუენ ზედა პირველითგან და უკუანაჲსკნელ თჳთ მოწყალებითა გამოუთქუმელითა მოვიდა და ჯუარსეცუა ღმერთი ჩუენთჳს, რაჲთა ჩუენ ცხორებად მოგუაქცინეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამას ყოველსა ზედა ჩუენ არავე დაუტეობთ ნებათა ჩუენთა და სიყუარულსა სოფლისასა და ჩუეულებათა ბოროტთა და ამისთჳს მცირედ მორწმუნე ვიქმნებით ჩუენ, და ნუუკუე სრულიად ურწმუნო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო იგი სულგრძელებითა უხილავად გუფარავს ჩუენ და არა ცოდვათაებრ მოგუაგებს, რაჲთამცა მიგუცნა სრულიად ცოდვასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ვეკრძალნეთ და ნუმცა უგულებელს-ვჰყოფთ სახიერებასა მისსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	თუ არა, მეშინიან, ნუუკუე ესრეთ უდებებითა ვიქცეოდით და დაემტკიცოს ჩუენ ზედა სიტყუაჲ იგი მოციქულისაჲ, რომელსა იტყჳს: „ანუ სიმდიდრესა სახიერებისა მისისასა უგულებელს-ჰყოფ და არ უწყი, ვითარმედ მაცხოვარებაჲ უფლისა სინანულად მიგიზიდავს ჩუენ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ იგი სულგრძელ გუექმნებოდის და ჩუენ უფროჲსად ვცოდვიდეთ და შევსძინოთ ძჳრი ძჳრსა ზედა, მაშინ უდებებითა ჩუენითა აღვაორძინებთ საშჯელსა ჩუენსა და მოვალს ჩუენ ზედა შემდგომი იგი სიტყუაჲ მოციქულისაჲ:
და	ფს.მაკ.D.სწა	„ხოლო სიფიცხლითა მაგით შენითა და შეუნანებელითა გულითა იუნჯებ თავისა შენისა რისხვასა დღესა მას რისხვისასა და გამოჩინებასა სიმართლისა საშჯელისა ღმრთისასა“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი მიაგებს კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ, რამეთუ დიდად და გამოუთქუმელად სულგრძელ ექმნების ღმერთი ნათესავსა კაცთასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდენ ჩუენ განვიფრთხოთ და მისა მოვიქცეთ, რაჲთა ვპოოთ ცხორებაჲ საუკუნოჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ კაცი ხედვიდეს სახიერებასა და სულგრძელებასა ღმრთისასა, რამეთუ არა მიაგებს მას საქმეთაებრ მისთა, არამედ მოელის სინანულსა მისსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფროჲსად შეურაცხ-ჰყოფდეს მცნებათა მისთა შესძინოს ცოდვაჲ ცოდვასა ზედა და დაცემაჲ დაცემასა ზედა, მერმე აღასრულებს საზღვართა ცოდვისათა და გარდაჰვლის მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ეგევითარსა ცთომასა მოვალს, რაჲთა ვერღარა შემძლებელ იყოს მისგან აღდგომად, არამედ შეიმუსრის და მიეცის სრულიად უკეთურსა მას და წარწყმიდის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესრეთ წარეკიდა სოდომელთა მათ, რამეთუ ცოდეს და არა მოიქცეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუანაჲსკნელ ეგევითარსა მიემთხჳნეს და არღარა აქუნდა მათ სინანული, რამეთუ გარდაჰჴდეს საზღვარსა ცოდვისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე, საყუარელნო, მრავალთაგან მცირედი გამოვიღეთ წმიდათა წერილთაჲ, რაჲთა ჩუენცა ვისწრაფოთ და მოვიქცეთ მისსა მიმართ და დაუტეოთ ყოველივე ჩუეულებაჲ ცოდვისაჲ, რამეთუ ელის იგი სინანულსა ჩუენსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მო-რაჲ-ვიქცეთ, სიხარულით შეგჳწყნარებს ჩუენ, რაჲთა არა აღორძნდეს უდებებაჲ ჩუენ შორის დღითი დღედ და განმრავლდენ ცოდვანი ჩუენნი და მოიწიოს ჩუენ ზედა რისხვაჲ ღმრთისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ვისწრაფოთ და მოუჴდეთ მას ყოვლითა გულითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ნუმცა წარვჰკუეთთ სასოებასა ცხორებისა ჩუენისასა, რამეთუ ესეცა უკეთურისა ეშმაკისა ღონჱ არს, რომელი ჴსენებითა პირველქმუნლთა ცოდვათაჲთა სასოწარკუეთილებად მოიყვანებს კაცსა და დაჴსნილობად და უდბობად, თუ არა მოიქცეს უფლისა მიმართ კაცთმოყუარისა და ცხონდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელმან ჴორცნი დაჰბადნა, მანვე დაჰბადა სულიცა და მო-რაჲ-ვიდა ქუეყანად, ყოველთავე სენთა განჰკურნებდა და, რაჲცა ვინ ითხოვის, მისცის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ განხრწნადთა და მოკუდავთა გუამთა ზედა ეგოდენსა წყალობასა აჩუენებდა და ესრეთ ჰკურნებდა, მაშა, სული უკუდავი იგი უხრწნელი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ-იგი არნ სენსა შინა უგულისჴმოებისასა და ურწმუნოებისა და უშიშოებისასა და იყოფებინ ბნელსა შინა ვნებათასა და ეძიებნ იგი შეწევნასა მისსა და ესავნ წყალობასა მისსა და ითხოვნ მისგან მადლსა მას სულისასა საჴმრად ცხორებად მისისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამცა მალე მოუვლინა სულსა მას შეწევნაჲ თჳსი, რომელმან-იგი თქუა ვითარმედ: „არა უფროჲს ყოს მამამან თქუენმან ზეცათამან ვითარ სასჯელი, რომელნი ღაღადებენ მისა მიმართ ღამჱ და დღჱ?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იგი ცოდვილთათჳს მოვიდა, რაჲთამცა მოაქცინა იგინი სინანულად და განკურნნა მორწმუნენი თჳსნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ჩუენ ოდენ თანა-გუაც, რაჲთა თავნი ჩუენნი ბოროტთა გულის-სიტყუათაგან მოვსწყჳდნეთ ძალისაებრ ჩუენისა და მოვიძულნეთ საქმენი ბოროტნი და ნივთნი ამის სოფლისანი და გარე-მივაქცინეთ მოგუნებანი საეშმაკონი და მარადის მისა მივილტოდით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგი მზა არს შეწყნარებად ჩუენდა, რამეთუ არს იგი მოწყალე და მაცხოვარ და მკურნალ ძნელოვანთა ვნებათაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგი არს მჴსნელი მონანულთაჲ მათ, რამეთუ სული, რომელმან განაშოროს თავი თჳსი ყოვლისაგანვე სიყუარულისა ამის სოფლისა და გონებაჲ მისი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲზომცა ძალ-ედვას, მოსწყჳდოს ქუეყანისაგან და უფლისა წყალობათა ოდენ ეკიდოს, უეჭუელად ჰპოებს იგი შეწევნასა მისსა, რომელი ეძიებდეს მას ყოვლითა გულითა თჳსითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არარასა ზედა განისუენებდეს ამის სოფლისა საქმეთაგანსა, არამედ მას ოდენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარითა მათ სარწმუნოებითა პოვის ნიჭი იგი ზეცისაჲ და სურვილი იგი მისი აღესრულის მადლითა უფლისაჲთა და
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად ჰმონის სულსა წმიდასა და დღითი დღედ წარმემართებინ კეთილსა შინა და ვალნ გზასა მას სიმართლისასა, ვიდრე აღსასრულადმდე არარასა ზედა უკეთურისასა, არცა შეაწუხის მადლი იგი სულისა წმიდისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამით სახითა ღირს იქმნის ცხორებასა საუკუნესა ყოველთა წმიდათა თანა, ვითარცა თანამოზიარე შრომათა მათთა და მსგავსად მათდა ყოფილი სოფელსა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დიდებაჲ სახიერებათა უფლისათა და აურაცხელთა წყალობათა უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ნეტარმან წინაწარმეტყუელმან ეზეკიელ იხილა ჩუენებაჲ და ხილვაჲ საღმრთოჲ დიდებული და დაწერა ხილვაჲ სავსჱ საიდუმლოჲთა, რამეთუ იხილა მან ვაკესა მას შინა, მდინარესა ზედა ქობრსა ეტლი ქერობინთაჲ, რომელსა აქუნდეს ოთხნი ცხოველნი სულიერნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თითოეულსა ცხოველსა ესხნეს ოთხნი პირნი: ერთი პირი ლომისაჲ და ერთი პირი არწივისაჲ და ერთი პირი ზუარაკისაჲ და ერთი პირი კაცისაჲ. ოთხთავე კიდეთა ხედვიდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ფრთენი ყოველსავე პირსა თანა, რომელ არა იყო უკუანაჲ კერძი მათ თანა, არცა ზურგით კერძი, რამეთუ ზურგნი მათნი თუალითა სავსე იყვნეს და მუცელნი ეგრეთვე სავსჱ თუალებითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არა იყო მათ თანა ადგილი, რომელსა არა იყო თუალები.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ურმისთუალი ყოველსავე პირსა თანა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ურმისთუალი ურმისთუალსა თანა და ურმისთუალთა მათ შინა იყო სული და ხილვაჲ ურმისთუალსა იყო ვითარცა ხილვაჲ თარშისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იხილა, ვითარცა მსგავსებაჲ საყდრისაჲ და მის ზედა მჯდომარჱ მსგავსებაჲ კაცისაჲ და ფერჴთა მისთა ქუეშე იყო საქმე საფირონისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ეტჳრთა ეტლთა მათ ქერაბინთა და ცხოველთა მათ ზედა მჯდომარე იგი მეუფჱ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სადაჲთცა ენების სლვაჲ, ყოვლით კერძოვე ერთი პირი წინაჲთ არნ და ერთსა მას პირთაგანსა შეუდგიან სხუანიცა იგი პირნი და ურმისთუალნიცა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იხილა ქერაბინთა მათ ქუეშე, ვითარცა ჴელი კაცისაჲ, რომელსა ეტჳრთა და მოჰქონდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესე, რომელი წინაწარმეტყუელმან იხილა, არსებით ჭეშმარიტ იყო და მტკიცე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მოესწავებოდა სხუაჲ რაჲმე „დაფარული და საღმრთოჲ საქმჱ“, „საიდუმლოსა, ჭეშმარიტად საუკუნითგან დაფარული“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი-იგი უკუანაჲსკნელ გამოცხადნა მოსლვითა უფლისაჲთა, და ხედვიდა საიდუმლოსა სულისასა, რომელსა ეგულებინ შეწყნარებაჲ უფლისა თჳსისაჲ და საყდარ მადლისა ყოფაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სული, რომელი ღირს იქმნას ზიარებად სულსა ნათლისა მისისასა და განბრწყინდეს შუენიერებითა გამოუთქუმელისა მის დიდებისა მისისაჲთა და განმზადოს თავი თჳსი საყდრად და საყოფლად მისა, და ყოვლით კერძოვე პირ და ყოვლადვე თუალ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არარაჲ იპოვებინ მის შორის, რომელი არა სავსე არნ თუალითა სულიერითა ნათლისაჲთა. არარაჲ არნ მის შორის დაბნელებულ, არამედ ყოველი ყოვლით კერძოვე ნათელ და თუალ არნ და სულ და ყოველივე პირ არნ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა მზჱ ყოველივე მსგავსი არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არა არს მის თანა ადგილი ნაკლულევანი, ანუ უმეტესი, არცა უკუანაჲ ანუ წინაჲ, არამედ ყოვლითურთ დიდებულ არს ნათლითა. და ყოველივე ნათელ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ ვითარცა ნათელი იგი ცეცხლისაჲ ყოვლითურთ თჳსი მსგავსი არს და არა არს მის შორის წინაჲ ანუ უკანაჲ, უფროჲსი ანუ უმცროჲსი, ეგრეთვე სული წმიდაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი განბრწყინდეს ნათლითა მით გამოუთქუმელითა პირისა ქრისტესისაჲთა და ეზიაროს ზიარებითა მით სულისა წმიდისაჲთა და ღირს იქმნას საყდარ და სამკჳდრელ ქრისტესა ყოფად ყოველი თუალ და პირ და ნათელ და დიდებაჲ და, ყოვლითურთ სულ იქმნების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელი-იგი უტჳრთავს და ჰმოსია, იგი შეამკობს მას ესრეთ, ხოლო უფროჲსად ესრეთ ვთქუათ, ვითარმედ: რომელსა-იგი უტჳრთავს და ზე აქუს, იგი შეამკობს მას შუენიერებითა სულისაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იტყჳს, „ვითარმედ ჴელი კაცისაჲ იყო ქერაბინთა ქუეშე“, რამეთუ იგი არს მას ზედა მჯდომარჱ და წარმმართებელი მათი და იგივე არს, რომელსა ქუეშე უტჳრთვან და აღუსუბუქებს მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა არწივი მთავარი არს მფრინველთაჲ და ლომი ველურთა მჴეცთაჲ და კუროჲ შინათა პირუტყუთაჲ და კაცი ყოველთავე მთავარი არს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე მეუფენი იგი გულისსიტყუათა სულისათანი, რომელ არიან ნებაჲ და სჳნდისი გონებაჲ და შემყუარებელი იგი ძალი სულისაჲ, რომლისაგან იქმნების სიყუარული.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მათ მიერ ვალს სული და ამათ ზედა განისუენებს ღმერთი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იგი არს ზედამჯდომელი იგი, და იგი არს კუალად საყდარი სულიერი საჯდომელი და განმსუენებელი თჳსი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა მუნ იტყჳს, ვითარმედ ცხოველნი იგი იყვნეს მაღალნი და სავსენი თუალითა და ვერვინ შემძლებელ იყო რიცხჳსა ანუ სიმაღლისა ცნობაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესე სხჳსა არავის და მიცემულ არს ცნობაჲ, რამეთუ ესე არავისდა მიცემულ არს ცნობად, და ვითარცა ვარსკულავთა ცისათა ხილვაჲ ყოველთადა მიცემულ არს, რომელთა ასხენ თუალნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აღრიცხვაჲ მათი შეუძლებელ არს, და მცენარეთა ქუეყანისათა მიღებაჲ ყოველთადა მიცემულ არს, ხოლო რიცხჳსა მათისა ცნობაჲ შეუძლებელ არს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო იტჳრთვის ზედამჯდომარე იგი ეტლისა მის მიერ და საყდრისა მის თუალთა მათ ცხოველთა, ესე იგი არს, გინა თუ თითოეულისა სულისა მიერ, რომელი იქმნა საყდარ მისა და არნ იგი ყოველი თუალ და ნათელ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	გინა თუ ყოვლისაგანვე გუამისა შესაკრებელისა წმიდათაჲსა, რომელი-იგი არს ნათელ და თუალ, რამეთუ ზის მათ ზედა უფალი და ჰმართებს მათ ძალითა სულისა თჳსისაჲთა და, მან უწყის, უძღჳს მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა ცხოველნი იგი სულიერნი არა ვიდოდეს, ვითარცა ჰნებავნ მათ, არამედ ვიდრეცა ენების ზედამჯდომელსა მას, ეგრეთვე ესენი, ვიდრეცა ენების მას და ჰმართებდეს სულითა თჳსითა, მუნ ვლენ, და კრებულნი იგი წმიდათანი არა ვლენ, ვიდრეცა ენებოს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად ჴორცნი აქა იყვნიან, ხოლო სულისა გონებითა მით ზეცისაჲთა ზეცას უძღჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად ოდეს ენებოს, მოვალს გუამად და ოდეს ენებოს, კიდეთა ქუეყანისათა გამოცხადებითა საიდუმლოჲთა უჩუენების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეჰა, საკჳრველი კეთილისაჲ მის და მხოლოჲსა უფლისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ეგრეთვე არს იქმნენ გუამნიცა მათნი აღდგომასა მას, რაჲთა სული ესრეთ პირველთაგანვე იდიდოს და შეეზაოს სულსა წმიდასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „თქუენ ხართ ნათელნი სოფლისანი“, რამეთუ მან ყვნა იგინი ნათელ და მათ მიერ ბრძანა განათლებაჲ სოფლისაჲ და კუალად იტყჳს: „არა აღანთიან სანთელი და დადგიან იგი ჴჳმირსა ქუეშე, არამედ სასანთლესა ზედა და ჰნათობნ ყოველსავე კაცსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, ვითარმედ: ნუ დაჰფარავთ, რომელი-ესე მიგიღებიან ჩემგან, არამედ მიეცით ყოველთავე, რომელთა ენებოს და ჰსუროდის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს, ვითარმედ: „ნათელი გუამისაჲ თუალი არს და, უკუეთუ თუალი შენი ნათელ იყოს, ყოველი გუამი შენი ნათელ არს, უკუეთუ ნათელი იგი შენ შორის ბნელ იყოს, ბნელი იგი რაჲზომის“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა თუალნი არიან მნათობ გუამისა და უკუეთუ იგინი მრთელ იყვნენ, ყოველივე გუამი ნათელ იყოს, კულა იგინი დაბნელდენ, ყოველი გუამი ბნელ არს, ეგრეთვე მოციქულნი არიან თუალ და მნათობ ყოვლისავე სოფლისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳს ასწავებდა მათ მაცხოვარი, ვითარმედ: „უკუეთუ თქუენ ნათელ იყვნეთ, ყოველივე სოფელი განათლებად არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა ნათელ იყვნეს მოციქულნი და განანათლნეს ნათლითა მით სულიერითა ზეცისაჲთა გულნი მორწმუნეთანი, ვითარცა თჳთ იყვნეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მარილ იყვნეს და დაამარილნეს გულნი მორწმუნეთანი მარილითა მით წმიდისა სულისაჲთა, ვითარცა უფალი ეტყოდა, ვითარმედ: „თქუენ ხართ მარილნი სოფლისანი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა შეზავნეს მათ სულნი კაცთანი მარილითა მით სულისაჲთა და მოაქცინეს ფრიადისა მის სიმყრალისაგან და ყვნეს იგინი ულპოლველ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ჴორცი უმარილოჲ მალე დალპის და იქმნის სავსე სიმყრალითა და ყოველნივე ივლტოდიან სიმყრალისა მისგან და მატლთა საჭმელ იქმნის იგი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჟამს მოვიდის მარილი, მეყსეულად ივლტოდიან მატლნი და განქარდის სიმყრალე იგი რამეთუ ბუნებაჲ მარილისაჲ აღმჴოცელ არს მატლთაჲ და უჩინომყოფელი სიმყრალისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული, რომელი შეეზაოს სულსა წმიდასა და არა აქუნდეს მარილი იგი სულიერი, რომელ არს ძალი ღმრთისაჲ, დალპების იგი და აღივსების სიმყრალითა ბოროტითა გულისიტყუათაჲთა ხოლო ბოროტთა მათ მატლთა დაიბუდიან მას შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ არიან სულნი იგი უკეთურნი და მუნ იშვებიან ძალნი იგი ბნელისანი, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „შეყროდეს და დალპეს წყლულებანი ჩემნი“, რამეთუ იგინი შეშჭამენ და განჰხრწნიან სულთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ მოიქცეს სული იგი ღმრთისა და სთხოვდეს სურვილით და სარწმუნოებით მარილსა მას ცხორებისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	კაცთმოყუარესა მას სულსა მაშინ მოვიდეს მარილი იგი ზეცისაჲ წარმწყმედელი და უჩინომყოფელი ბოროტთა მათ მატლთაჲ და სიმყრალისა მათისაჲ და განწმიდის იგი ძალითა თჳსითა და წარწყმიდნის ყოველნივე ბოროტნი და გულისსიტყუანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა შჯულსა შინა სახედ და მომასწავებელად ამცნო ღმერთმან, რაჲთა მსხუერპლსა მას მარილითა დაჰმარილებენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო პირველად ცხოვარი იგი დაიკლის მღდელისა მიერ, მერმე დაიჭრის და დაიმარილის და ესრეთ დადვიან იგი ცეცხლსა ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ჯერ-არს, რაჲთა ოდეს მოუჴდეს სული ჩუენი მღდელსა მას ზეცისასა, პირველად დაიკლას მის მიერ და მკუდარ იქმნას ცოდვისა მიმართ და განვიდეს მისგან უკეთურებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა სული გუამისაგან და ვითარცა ჴორცნი ვინაჲთგან განვიდეს სული მკუდარ არიან, და არღარა ცხოველ არიედ პირველითა მაცხოვარებითა, არცა ესმინ, არცა ვალნ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ვინაჲთგან დაიკლას და მოაკუდინოს სული ჩუენი ჭეშმარიტმან მღდელთმოძღუარმან ქრისტე ძალითა მადლისა თჳსისაჲთა, მიერითგან მოკუდების იგი ცხორებისა მისგან ბოროტისა და არღარა ესმინ, ვერცა ზრახავს, არცაღა ვალს სიბნელესა შინა ცოდვათასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მადლითა ღმრთისაჲთა განვალს ცოდვაჲ და სიბოროტე მისგან, ვითარცა სული ჴორცთაგან, ვითარცა მოციქული იტყჳს, ვითარმედ: „ჩემდა სოფელი ჯუარცუმულ არს და მე სოფლისადა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სული, რომელი იყოფებოდის სოფელსა შინა და სიბნელესა ცოდვისასა და არა მომკუდარ იყოს მისგან, არამედ წუთ უკეთურებაჲ იგი მის თანა იყოს და ჰმორჩილობდეს მას, იგი არა არს ნათლისაჲ, არამედ არს იგი გუამი ბნელისაჲ და ნათელი ბნელისაჲ არს მის თანა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ისმინეთ ამისთჳს კეთილად: ვითარცა სამოსელი, რომელი გმოსიეს სხუასა შეუქმნია და შენ გმოსია და კუალად, ვითარცა სხუამან აღაშენის სახლი და შენ დაიმკჳდრი მას შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ვინაჲთგან გარდაჰჴდა ადამ მცნებისაგან ღმრთისა და დაემორჩილა ეშმაკსა, მიერითგან მიჰყიდა თავი თჳსი ეშმაკსა და შეიმოსა ეშმაკმან სული, ვითარცა სამოსელი, კეთილი იგი და რჩეული ჭურჭელი, დაბადებული იგი ხატად ღმრთისა, ვითარცა მოციქული იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „განძარცუნა ყოველნი მთავრობანი და ჴელმწიფებანი ჯუარსა ზედა და განაქიქნა იგინი“, რამეთუ ამისთჳს განკაცნა უფალი, რაჲთა განაშიშულოს იგი და მოუღოს მას თჳსი ტაძარი, რომელ არს კაცი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ეწოდების სულსა გუამ ბნელისა, ვიდრემდის იყოს მის თანა ბნელი იგი ცოდვისაჲ, რამეთუ მუნ არს სიბოროტჱ იგი სიბნელისაჲ, ვითარცა მოციქული უწოდს გუამსა ამას ჩუენსა ჴორცად ცოდვისა და ჴორცად სიკუდილისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იტყჳს: „ვითარმედ განქარდენ ჴორცნი ესე ცოდვისანი“ და კუალად იტყჳს: ვინ მიჴსნას მე ჴორცთა ამათგან სიკუდილისათა?“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სული, რომელმან ირწმუნოს ღმერთი და მკუდარ იქმნას ცოდვისა მიმართ და მიიღოს ნათელი წმიდისა სულისაჲ, მიერითგან მარადის მუნ არნ გონებაჲ მისი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ თჳთ დაბადებული არს საცნაურ და შუენიერ და დიდი და საკჳრველ და მსაგავსება ღმრთისა და ურჩებითა შევიდა მის თანა სიბნელჱ ვნებათაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ სული თჳსსა ნებასა ზედა არს: უკუეთუ მიიღოს ნათელი ღმრთისაჲ, მას შინა ცხონდების ყოვლითავე სათნოებითა და არს იგი განსუენებასა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად უკუეთუ ბნელსა მას შინა ვნებათასა იყოფოდის, მას შინა ცხოველ არს ცოდვითა და სიბნელითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სულსა, რომელსა ენებოს, რაჲთა ცხოვნდეს ნათლითა მით და განსუენებითა საღმრთოჲთა, თანა-აც,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მოუჴდეს იგი ჭეშმარიტსა მას მღდელთმოძღუარსა ქრისტესა და დაიკლას მის მიერ და მოკუდეს სოფლისაგან და პირველისა მის ცხორებისაგან ბოროტისა და მიიცვალოს ცხორებად საღმრთოდ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა მკუდარსა არა ესმინ არცა ჴმაჲ, არცა ზრახვაჲ კაცობრივი, არამედ მიიცვალების იგი სხუასა ადგილსა, სადა არა არიან ჴორცნი, არცა ზრახვანი კაცთანი, ეგრეთვე სული, რომელი მოკუდეს ქალაქსა მას შინა ცოდვისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არღარა ესმის მას ჴმაჲ ბოროტთა გულისსიტყუათაჲ და არღარა იპოების მის შორის ამაოჲ წურთაჲ უკეთურებისაჲ, არცა აღძრვაჲ სულთა ბოროტთაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ მიიცვალების იგი ქალაქსა მას მშჳდობისასა და სავსესა ნათლითა მით ღმრთეებისაჲთა და მუნ იყოფებინ და ესმინ ჴმაჲ, ჴმაჲ იგი საწადელი და მუნ არნ გონებაჲ მისი და მუნ იქმან საქმეთა სათნოებისათა, ღირსთა ღმრთისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აწ, ძმანო, ვიღუწოთ რაჲთა დავიკლნეთ ჩუენცა, მის მიერ და მოვკუდეთ სოფლისა ამისგან ვნებათაჲსა რაჲთა მოკლას ჩუენ შორის სული იგი ცოდვისაჲ და გამოვიღოთ ჩუენ სული იგი ზეცისაჲ და მივიცვალნეთ სიბნელისაგან უკეთურებისა ნათლად ქრისტესა და ესრეთ განვისუენოთ უკუე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა სარბიელსა შინა ეტლთასა ცხენნი რბიან და წინაჲ იგი აყენებნ უკუანასა მას, რაჲთამცა არა წარჰჴდა მას, ეგრეთვე რბიან კაცთა შორის გულისსიტყუანი სულისანი და ცოდვისანიცა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სულსა, რომელსა ზედა ჯდეს უფალი და ეპყრნენ მას აღჳრნი მისნი, იგი სძლევს მას, რამეთუ უძღჳს იგი ეტლსა მას სულისასა კეთილად სიბრძნითა ზეცისაჲთა, რამეთუ არცა ებრძვის იგი ეშმაკსა, არამედ არს იგი მთავარ და ჴელმწიფე და მარადის ძლევაჲ მისი არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვითარცა ქერაბინნი ვლენან, არა სადა თჳთ ენებოს, არამედ სადაცა ენებოს ზედამჯდომელსა მას, რომელი-იგი ზის მათ ზედა და კუალად უტჳრთვან იგინი, რამეთუ წერილ არს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „ჴელი კაცისაჲ იყო ქუეშე მათსა“, ეგრეთვე სულნი წმიდათანი, ვიდრეცა სულსა წმიდასა ენებოს ვლენან: და ოდესმე ცათა შინა და ოდესმე კიდეთა ქუეყანისათა და ოდესმე გუამთა შინა მათთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვიდრეცა ენებოს, მუნ ჰმსახურებენ, რამეთუ ვითარცა მფრინველისა ფერჴნი ფრთენი არიან, ეგრეთვე სულმან მან ზეცათამან ნათლისამან შეისხნის ფრთენი გულისსიტყუათანი და ღირსთა მათ სულთა, უძღჳს, ვითარცა თჳთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო შენ, რაჟამს გესმას ესე ყოველი, იცი უკუეთუ მოგიგია ესე ჭეშმარიტებით და საქმით სულსა შინა შენსა, რამეთუ ესე არა ამაო არიან, არამედ საქმით და ჭეშმარიტებით აღესრულებიან სულთა შინა ქრისტეანეთასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ არა მიგიგიან კეთილნი ესე, მაშა თანა-გაც, რაჲთა იგლოვდე და სწუხდე მარადის, რამეთუ წუთ მკუდარ ხარ სოფლისა მისგან ცხოველთაჲსა და უცხო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა კრული და წყლული ღაღადებდ უფლისა მიმართ და ითხოვდი სარწმუნოებით, რაჲთა ღირს იქმნე ჭეშმარიტსა მას ცხორებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ჴორცნი ოდენ დაჰბადნა შიშუელნი, და თჳნიერ გარეშეთა ჴორცნი ვერ ცხოვნდებიან, რომელ არს საჭამადი, ანუ სასუამადი, ანუ სამოსელი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა რაჟამს დაჰბადა გუამი ესე ჴორცთა ჩუენთაჲ, არა მისცა მას, რაჲთამცა თჳსისა ბუნებისაგან, ანუ თჳსთა ჴორცთაგან აქუნდა ცხორებაჲ, საჭამადი, გინა სასუამადი, გინა სამოსელი, არამედ ყოველი განგებულებაჲ და ცხორებისა მისისა განგებაჲ გარეშეთ მოსცა მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ თჳსსა ოდენ ბუნებასა ზედა ეგოს და გარეშე თჳსისა მის ბუნებისა არა იჴმაროს, განიხრწნების და წარწყმდების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული დაიბადა ღმრთისა მიერ ხატად თჳსად და ესრეთ განაგო, რაჲთა არა თჳსისა ბუნებისაგან აქუნდეს სულსა საუკუნოჲ იგი ცხორებაჲ, არამედ მისისა ღმრთეებისაგან და მისისა სულისაგან და მისისა ნათლისაგან აქუნდეს საზრდელი იგი ზეცისაჲ და სამოსელი სულიერი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესე არს სულისა ჭეშმარიტი ცხორებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა ჴორცთა ცხორებაჲ ქუეყანისაგან არს და თჳნიერ მისსა ვერ ცხონდებიან, ეგრეთვე სული, უკუეთუ წინაჲთგანვე ქუეყანასა მას შინა ცხოველთასა არა იყოს და მუნ აღიზარდოს სულიერად და აღორძნდეს სულისა მიერ წარმართებითა სათნოებათაჲთა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შეიმოსოს ღმრთისაგან სამოსელი გამოუთქუმელისა და ზეცისა შუენიერებისაჲ და არა იყოს მის ბუნებისაგან თჳნიერ მის საზრდელისა განსუენებით ცხორებად ვერ შემძლებელ არს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აქუს ღჳნოჲცა, რომელ ჭეშმარიტად ახარებს გულსა კაცისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აქუს ზეთიცა, რომელ-იგი არს საცხებელი სიხარულისაჲ და მრავალსახე საზრდელი ზეცისაჲ სულიერი და სამოსელი ნათლისაჲ ზეცათაჲ, რომელ-იგი არნ სულისაგან ღმრთისა და ამას შინა არნ ცხორებაჲ სულისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვაჲ არს სულისა მის, რომელი თჳსსა ოდენ ბუნებასა ზედა დგეს და საქმეთა თჳსთა ესვიდეს და არა აქუნდეს სულისა წმიდისა ზიარებაჲ, რამეთუ ეგევითარი მოკუდების და არა ღირს იქმნების ცხორებასა მას ღმრთეებისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა უძლური, რაჟამს მისწყდის სრულიად საჭამადსა და სასუამადსა, განსაწირავ არნ იგი რამეთუ ტიროდიან მის ზედა ყოველნივე მოყუარენი და თჳსნი მისნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სახედ არნ ღმერთი და ყოველნი ანგელოზნი მრავალნი სულსა ზედა, რომელი არა ეზიარებოდის საზრდელითა მით წმიდისა სულისაჲთა და იყოს უხრწნელებით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე ყოველი არა სიტყუანი ოდენ არიან, არამედ საქმე სულიერი, საქმე ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი აღესრულების სულსა შინა მისსა ღირსსა და სარწმუნოსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ უკუეთუ ქმნილ ხარ შენ საყდარ ღმრთისა და უკუეთუ ზის შენ ზედა ზეცათა იგი მეუფჱ და უკუეთუ იქმნა სული შენი ყოვლითურთ თუალ და ნათელ და უკუეთუ სუამ წყლისა მისგან საღმრთოჲსა და სულიერისა მისგან ღჳნისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი ახარებს გულსა კაცისასა და უკუეთუ ჰმოსია სულსა შენსა სამოსელი გამოუთქუმელისა მის ნათლისაჲ, უკუეთუ ესე ყოველი შინაგანსა კაცსა მოუგია გულსავსებით, გიხაროდენ, რამეთუ გაქუს შენ ცხორებაჲ საუკუნოჲ და მიერითგან განისუენებს სული შენი უფლისა თანა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ესე ყოველი ღმრთისაგან ჭეშმარიტებით არა მოგიგია, მაშა, ტიროდე და წუხდი და გოდებდი, რამეთუ ესევითარი საუკუნოჲ სიმდიდრე და ცხორებაჲ არა მოგიგია და ტკივილი გაქუნდინ მარადის სიგლახაკისათჳს სულისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ევედრებოდე ღმერთსა, რამეთუ ბოროტსა სიგლახაკესა ცოდვისასა მდგომარე ხარ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ნეტარ, თუმცა ბარე ტკივილი ვის აქუნდა თჳსისა სიგლახაკისათჳს, და რაჲთა არა იყოს სრულიად უზრუნველობასა შინა, ვითარცა მაძღარი, რამეთუ რომელსა ტკივილ აქუნდეს და ევედრებოდის უფალსა მარადის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ადრე ჰპოებს იგი გამოჴსნასა და სიმდიდრესა ზეცისასა, ვითარცა იტყჳს უფალი უსამართლოჲსა მის მსაჯულისათჳს სიცრუვისა და ქურივისა მისთჳს და თქუა: „რაჲზომ უფროჲს ყოს ღმერთმან საშჯელი მათი, რომელნი ღაღადებენ მისა მიმართ დღე და ღამჱ, მისთჳს ადრე“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სრულნი ქრისტეანენი, რომელნი მიწევნულ არიან საზომსა სისრულისასა და მიახლებულ არიან მეუფისადა, იგინი მარადის ჯუარსა თანა იესუსსა არიან, და ვითარცა წინაწარმეტყუელთა ზე საცხებელი იყო ყოველთა უპატიოსნეს
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მის მიერ იცხებოდეს მღდელნი, წინაწარმეტყუელნი და მეფენი, ეგრეთვე აწ სულიერნი იგი ცხებითა მით იქმნებიან ცხებულნი მადლისანი, რაჲთა იყვნენ იგინი მღდელ და წინაწარმეტყუელ საიდუმლოთა მათ ზეცისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესენი არიან ძენი და უფალნი და ღმერთნი შეკრულნი და წარტყუენულნი ჯუარცუმულნი და განჩინებულნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არიან მრავალნი, რომელთა თანა არს მადლი იგი ღმრთისაჲ და განუსუენებს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არს უკეთურებაჲცა მათ შორის და ორნივე იგი სულნი ერთსა გულსა შინა არიან – ნათლისაჲ და ბნელისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ წერილ არს : „ნათელი იგი ბნელსა შინა ჩას და ბნელი იგი მას ვერ ეწია“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აქუნდის ლოცვაჲ და განსუენებაჲ ფრიადი ღმრთისა მიმართ, სხჳსა ჟამისაებრ ებრძვიან გულისსიტყუანი შეგინებულნი და მოიპარავს მათ ცოდვაჲ არამედ იყვნიან იგინი მადლსა შინა ღმრთისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვპოენით ვიეთნიმე ძმანი, რომელთა ესეზომი მადლი აქუნდა, ვიდრემდის იტყოდეს ხუთსა და ექუსსაცა წელსა, ვითარმედ: „განჴმა სრულიად გულისთქუმაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შემდგომად ამისა, რაჟამს ჰგონებდეს, ვითარმედ სრულიად თავისუფალ არიან, მაშინ დამალულნი იგი ბოროტნი ზედა აღუდგეს, და ვიეთმე მათგანთა უცხო-უჩნდა და იტყოდეს, ვითარმედ: „ეგოდენთა ჟამთა შემდგომად აღსდექით ჩემ ზედა, ჵ ბოროტნო?!“
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვერვინ მეცნიერთაგანი იკადრებს თქუმად, თუ ვინაჲთგან მადლი ჩემ თანა არს, განთავისუფლებულ ვარ მე ცოდვისაგან, რამეთუ ორნივე იგი ერთსა გონებასა შინა არიან: მადლი ღმრთისაჲ და ცოდვაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო გამოუცდელნი, მცირედი მადლი რაჟამს მიიღონ, ჰგონებენ, ვითარმედ გჳძლევია ვნებათა და ქრისტეანე ვართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მე ვიტყჳ ვითარმედ: ესრეთ არიან საქმენი ესე, ვითარცა ოდეს იყოფვის ცათა შინა მზჱ წმიდაჲ და არა არნ მის ზედა ღრუბელი, და ჰაერი ბნელი და დააბნელის ბრწყინვალებაჲ იგი მისი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე არიან, რომელნი არა სრულიად განწმედილ იყვნენ და იყვნენ მადლსა შინა ღმრთისასა და იყვნენ იგინი ბნელსა შინა ცოდვისასა და არა კეთილსა შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ გულისსიტყუანი და აღძრვანი მათნი ღმრთისა მიმართვე იყვნიან, ვითარცა მზე ღრუბელთა შინა: დაღაცათუ ვერ ბრწყინავს, არამედ იგი მზე არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო კუალად, რომელნი იყვნენ სიღრმესა მას კეთილისასა, იგინიცა მონა და მორჩილ არიან ბოროტთა მათ გულისსიტყუათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ გეტყჳ შენ, ვითარმედ მოციქულნიცა, რომელთა თანა იყო სრულიად ნუგეშინისმცემელი იგი, არა იყვნეს უზრუნველ, არამედ სიხარულსა მას თანა იყო შიშიცა მადლისა მიერ და არა კერძისა მიერ უკეთურებისა, რამეთუ მადლი იგი ჰფარვიდა მათ, რაჲთა სადაჲთ მიდრკენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა რაჲ ყრმამან მცირემან, მიამთხჳის რაჲმე ქვითა მცირითა ზღუდესა დიდსა და, ვერარაჲ ავნის მას, ანუ ვითარცა ისარი უძლურისაჲ, ვერარას ავნებს ჯაჭუსა მტკიცესა, არამედ სიფიცხლითა მისითა უკუღმართვე შეიქცის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე უკეთურისა იგი კერძი ვერას ავნებდა მათ, რამეთუ ემოსა ძალი იგი ქრისტესი სრულიად იყვნეს იგინი სრულ და აქუნდა თავისუფლებისა იგი ჴელმწიფებაჲ, რაჲთა იქმოდინ სიმართლესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ღმერთი სრულთაგანცა ეძიებს ნებასა სულისასა მსახურებად სულისა, რომელნი შეერთნენ და პატივ-სცენ მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოციქული იტყჳს: „სულიმცა ნუ დაივსების“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუანი აღიღებდეს ერისკაცთაგან და გლახაკთა განუყოფდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესე მის საზომისა უზეშთაეს არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რომელთამე აქუს მადლი იგი და თჳსთა თავთა ზრუნვენ, თუ ვითარ სათნო ეყვნენ ღმერთსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სხუანი ისწრაფიან, რაჲთა სხუათაცა სულთა არგონ და ფრიადსა ჭირსა თავს-იდებენ მათთჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესენი კუალად მათსა უზეშთაეს არიან და.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუათა ჰნებავს, რაჲთა პატივსცემდეს კაცნი და რაჲთა აჩუენეს, ვითარმედ ქრისტესნი არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესენი მათსა უზეშთაეს არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუათა აქუს მადლი ღმრთისაჲ და სახელისა მისისათჳს მისცემენ ჴორცთა მათთა ვნებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვითარცა გლახაკმან ვინმე იხილის ძილსა შინა თავი თჳსი მდიდრად, ვითარმცა ემოსა სამოსელი ბრწყინვალჱ და აღეძარცუა უნდოჲ იგი სამოსელი თჳსი რაჲ სიხარულისაგან აღდგის და იხილის თავი თჳსი სიგლახაკესავე მას შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე რომელნი სიტყუათა სულიერთა იტყოდინ, დაღაცათუ ეგონოს, ვითარმედ ჭეშმარიტსა იტყჳან და არა აქუნდეს საქმჱ სიტყუათა მათთა გულსავსებით და ძალითა გონებათა შინა, იგინი საუცარსა შინა არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა დედაკაცი, რომელსა ემოსის სამოსელი ბრწყინვალჱ და დგის იგი სამეძვოსა შინა და არაწმიდებასა, ეგრეთვე ესენი არიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არიან გულნი მათნი სულთა არაწმიდათა სამეძვო და მათ ჰნებავს სიმართლისათჳს ზრახვაჲ და ჭეშმარიტებასა მას საქმეთასა ყოვლადვე არა მიწდომილ არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე, უკუეთუ არა იყოს კაცისა თანა იესუ და ძალი იგი საღმრთოჲ, შეუძლებელ არს ცნობაჲ საიდუმლოჲ სიბრძნისა ღმრთისაჲ, ანუ განმდიდრებაჲ სულთა, ანუ ქრისტეანე-ყოფაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ იგი არიან მჴედარნი იგი მჴნენი და მოყუარენი ღმრთისანი შინაგანი იგი კაცი წარემართების მადლითა ღმრთისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ბრძენნი იგი წარმართნი სიტყჳთა ისწავლიან და სიტყჳს-გებასა მოიგებენ, ხოლო მონანი ღმრთისანი უსწავლელ არიან სიტყჳთა და იხარებენ მადლსა ზედა ღმრთისასა და მოიგებენ იგინი ღმრთისმოშიშებასა და სიმართლესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ განსაჯე, ვინ უკეთეს და უშუენიერეს არიან: რომელნი სიტყუათა და ზღაპრობითა ესვიდენ, ანუ რომელნი ჭეშმარიტებისა საქმეთა ესვიდენ ძალითა ღმრთისაჲთა, რამეთუ წერილი იტყჳს, ვითარმედ: „სასუფეველი ცათაჲ არა სიტყჳთა არს, არამედ ძალითა და საქმეთა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სიტყჳთ თქუმაჲ საქმისაჲ ადვილ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო თჳთოსახედ აღსრულებაჲ მისი არა ადვილ არს და იგი არს ჭეშმარიტი და საქმჱ გამოცდილთაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე უბნობაჲ უვნებელობისა და სიმართლისა და სისრულისათჳს ადვილ არს, ხოლო გამოცდილებით მიწევნაჲ საქმესა მას სისრულისასა მცირედთაჲ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სახარებაჲ განცხადებულად გუასწავებს, თუ ვითარ ვინ იქმნას მოყუარე მეუფისა, რამეთუ თქუა, ვითარმედ: „ნუ განრისხნები, უკუეთუ ვინმე გცეს მარჯუენესა ყურიმალს შენსა და, მიუპყარ მას მეორეცა“ და შემდგომი ამისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და პირველად ვითარცა ჩჩჳლსა სძესა გუაწოვებს და, რაჲთა ესრეთ მოვიდეთ სისრულედ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მოციქული გუასწავებს, თუ ვითარ არს დაქუსვაჲ და დაწყებაჲ და მოქსოვაჲ მისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნიცა სიტყუათა სულიერთა იტყოდინ და არა იქმოდიან, მსგავს არიან იგინი კაცსა, რომელი ვალნ სიცხესა დიდსა ვაკესა შინა უდაბნოსა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ფრიადისა წყურილისაგან გამოსახავნ გონებასა შინა თჳსსა წყაროსა რასმე გრილსა, ჰამოსა და ტკბილსა, რომლისაგან გამოდინ წყალი ბრწყინვალჱ და ვითარმცა სუმიდა მისგან, ხოლო მისნი ბაგენი გარდამეტებულისა წყურილისაგან გამჴმარ იყვნიან და შემწუარ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად მსგავს არიან კაცსა, რომელსა არაოდეს ეხილვოს გემოჲ თაფლისაჲ და მოუთხრობნ სხუათა სიტკბოებასა მისსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე არიან, რომელნი იტყოდიან სისრულისათჳს და უვნებელობისა და მათ არაჲ ექმნას მისგანი, რამეთუ არა ესრეთ არს ჭეშმარიტებაჲ, ვითარ– იგი იტყჳან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ მოსცეს მას ღმერთმან გულისჴმის-ყოფაჲ მცირედი, მაშინ ცნას, რამეთუ არა ჭეშმარიტსა იტყოდა, არამედ სხუებრ იტყოდა იგი და სხუებრ განაგო სულმან წმიდამან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ჭეშმარიტი ქრისტეანობაჲ საზრდელი არს სულისაჲ და სანოვაგე ჰამოჲ და რაჲზომცა ვინ მიიღებდეს მისგან, უფროჲსად მოესურვების მისთჳს და იქმნების გონებაჲ იგი უძღებ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა უკუეთუ ვინმე მისცეს კაცსა წყურიელსა სასუმელი გულისსათქუმული და ჰამოჲ, ხოლო მან მიიღოს იგი არა ოდენ წყურილისათჳს, არამედ სიტკბოებისათჳსცა მისისა და სურვილისა სუამნ მას, ეგრეთვე განუძღებელ არს სიტკბოებაჲ სულისა წმიდისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო არიან ვიეთნიმე, რომელნი განშორებულ არიან სიძვისა და პარვისაგან და სხუათა ესევითართა საქმეთაგან და ჰგონებენ, ვითარმედ წმიდა არიან იგინი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ არა თუ ვითარცა მათ ჰგონია, ესრეთ იყომცა ჭეშმარიტებაჲ, რამეთუ უკეთურებაჲ და ცოდვაჲ ჯერეთ გარეგანსა შინა მათსა არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა ჰურიათა თანა, რაჟამს იყო მაშინ მღდელობაჲ და სული წმიდაჲ და, მისივე ნათესავისაგან იდევნებოდეს მონანი ღმრთისანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ ვინაჲთგან კრეტსაბმელი ტაძრისაჲ მის განიპო და განეშორა სული წმიდაჲ საკურთხეველისა მისგან შჯულისა და მივიდა წარმართთა ეკლესიად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად თჳსთაგანვე იდევნებიან მორწმუნენი და იწამებიანცა ღმრთისმოყუარენი, რამეთუ ჭეშმარიტებასა უკუეთუ წინააღმდგომნი არა ესხნენ, არა გამოჩნდების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ერთი ძმაჲ წარიტყუენა ოდესმე, ვითარცა შეპყრობილი ვიეთგანმე, ძალისა მისგან საღმრთოჲსა და მიიტაცა და იხილა ზეცისა ქალაქი იერუსალჱმი და მუნნი იგი ხატნი ნათლისანი და ნათელი უზომოჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესმა ჴმაჲ, რომელი ეტყოდა: „ესე არს ადგილი იგი განსასუენებელი მართალთაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამას ზედა აღზუავნა მცირედ და ეგონა, ვითარმედ მისთჳს ითქუა სიტყუაჲ იგი და მიერითგან იპოვა იგი უფსკრულთა შინა და სიღრმესაცა ცოდვისასა და ბევრეულთა ბოროტთა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ შინაგანი იგი დაეცა, ვითარ შემძლებელ არს გარეგანი იგი თქუმად,: „მარხვითა და უცხოებითა და მოწყალებითა წმიდა ვარ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	შევედ შენ, ჵ კაცო, გულისჴმის-ყოფითა გულისსიტყუათა შენთაჲთა გონებასა შინა შენსა, ტყუესა მას და მონასა ცოდვისასა და იხილე უღრმესი იგი გონებისაჲ და უშინაგანესი ადგილი, რომელ არიან საუნჯენი სულისანი, და მუნ ჰპოო გუელი იგი დამკჳდრებული და დაბუდებული,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ გუელი იგი მოგიკლავს და უკუეთუ უშჯულოებაჲ და ყოველივე არაწმიდაჲ წარგიდევნია შენგან, მაშა, იქადოდე უფლისა მიერ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ესე ყოველი არა მოგიგია, მაშა, დამდაბლდი, ვითარცა გლახაკი და ცოდვილი და მოუჴედ უფალსა და ევედრებოდე საიდუმლოთა შენთათჳს, რამეთუ ყოველივე ძუელი და ახალი წერილი და მოციქულნი და თჳთ უფალი სიწმიდესა გუასწავებენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ყოველსა კაცსა გინა თუ ჰურიასა, გინა თუ წარმართსა უყუარს სიწმიდჱ, დაღაცათუ ვერ მოიგებენ მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო თანა-გაც, რაჲთა გამოიძიო, თუ ვითარ ანუ რომლითა სახითა მოვალს სიწმიდე გულისაჲ და ჰპოო, რამეთუ სხჳთა არარაჲთა იქმნების, არამედ ძალითა ოდენ იესუსითა, რომელი-იგი ჩუენთჳს ჯუარს ეცუა, რამეთუ იგი არს გზაჲ და ჭეშმარიტებაჲ.................
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა კაცი სიმდიდრისმოყუარე არა განძღების ყოვლადვე შეკრებითა საჴმართაჲთა, არამედ რაჲზომცა შეჰკრებნ, უფროჲსად განდიდნებინ სიყუარული იგი მისი საჴმართა მიმართ, და ვითარცა კაცი წყურიელი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲ სუამან სასუმელსა ტკბილსა და მოსწყჳდის მისგან ვინმე მალჱ, მაშინღა აღაგზნის უფროჲსად წყურილი მისი და გულისთქუმაჲ, ეგრეთვე, რომელმან იხილოს გემოჲ სიტკბოებისა ღმრთისაჲ, ვერ განძღების ყოვლადვე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ რაჲზომცა მდიდარ იყოს, უფროჲსღა გლახაკად შეურაცხია თავი თჳსი და რაჲზომცა მიიღებდეს სიტკბოებასა მას, უფროჲსად მოემშევის და მოეწყურების მას მისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარნი იგი ქრისტეანენი არა პატივსცემენ სულთა თჳსსა, არამედ ვითარცა შეურაცხნი არიან წინაშე ღმრთისა და ვითარცა მონანი ყოველთა კაცთანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა, ძმანო, ნუმცა ვინ ზუაობთ თავთა თჳსთა ზედა, ვითარმცა იყო რაჲმე, ანუ აქუნდა რაჲმე, რამეთუ სიმაღლჱ და ამპარტავანებაჲ საძაგელ არიან წინაშე ღმრთისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იხილე, რამეთუ სიმაღლემან გამოიყვანა ადამ სამოთხით რამეთუ, ესმა ვითარმედ: „იყვნეთ თქუენ, ვითარცა ღმერთნი“, და აღზუავნა სასოებასა მას ზედა ამოსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳს სძაგს ფრიად ღმერთსა ამპარტავანებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო კუალად გულისჴმა-ყავ, ვითარ ღმერთმან და მეუფემან და ძემან ღმრთისამან „დაიმდაბლა თავი თჳსი და ხატი მონებისაჲ შეიმოსა“, ვითარ დაგლახაკნა მდიდარი იგი და თავს-იდვა გინებაჲ, ნერწყუვაჲ და ყურიმლის-ცემაჲ, ჯუარცუმაჲ და სიკუდილი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ღმერთი ესრეთ დამდაბლდა, მაშა შენ, რომელსა-ეგე ჴორცნი სისხლნი გმოსიან და ხარ შენ მიწა და ნაცარი და ყოვლითურთ საძაგელება და არაწმიდება, ვითარ იკადრებ ზუაობად და სიქადულად ფრიად?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუმცა იყავ შენ ბრძენ, რომელი-ეგე უფალსა მოუცემია, მაგისთჳსცამცა იტყოდე, ვითარმედ: „უფალმან მომცა ესე და არა არს ესე ჩემი, არამედ უცხო არს ბუნებისაგან ჩემისა და მასვე ოდეს ენებოს, აღიღებს მას ჩემგან“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ, უკუეთუ რაჲმე კეთილი შეგემთხჳოს, ჰმადლობდი ღმერთსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ბოროტი რაჲმე იპოოს შენ თანა, თავსა თჳსსა აბრალებდი და თქუ, ვითარმედ: „მე ვარ ცოდვილი, რომელმან განვარისხე უფალი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა კაცი მდიდარი სოფელსა შინა, რომელსა აქუნ სიმდიდრე და საუნჯენი დაფარულნი და სიმდიდრითა მით თჳსითა ყოველივე, რაჲცა ენების სოფლისა საქმჱ, ადვილად მოიგის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე, რომელნი ითხოვდენ ღმრთისაგან და პოონ ზეცისა იგი სულისა წმიდისა საუნჯე და მოიგონ თჳთ უფალი გულთა შინა მათთა, რომელი განანათლებდეს მით ყოვლითავე სიმართლითა სათნოებათაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მის მიერ უმეტესსა დიდებასა მოიგებენ და ყოველსავე სიმართლესა სათნოებათასა აღასრულებენ სასოებითა მით სულისა მის საუნჯისაჲთა, რომელ არს მათ შორის, ვითარცა მოციქული იტყჳს,: „გუაქუს ჩუენ საუნჯე ესე კეცის ჭურებითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რომელი-იგი გუექმნა ჩუენ სიბრძნე ღმრთისა მიერ, სიმართლე და სიწმიდე და გამოჴსნაჲ“ და ესრეთ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელმან პოოს საუნჯე იგი ზეცისაჲ და მოიგოს გულსა შინა თჳსსა, ყოველსავე სახესა სათნოებათასა უბიწოდ და კეთილად მოიგებს და აღასრულებს მას უმანკოდ და ადვილად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ ვევედრნეთ ჩუენცა უფალსა და ვითხოოთ მისგან, რაჲთა მოგუმადლოს ჩუენ სულიერი იგი საუნჯჱ და ესრეთ ვიქცეოდით მცნებათა შინა მისთა უბიწოდ და წმიდად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აღვასრულოთ სრულიად ყოველივე სიმართლჱ სულისაჲ საუნჯისა მის მიერ ზეცათაჲსა, რომელ არს ქრისტჱ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მდიდარი, ვითარცა პირველ ვთქუ, რაჲცა ენებოს, ადვილად მოიგებს, ეგრეთვე სული, ვიდრემდის იყოს შიშუელ და ოჴერ ზიარებისა მისგან წმიდისა სულისა და სიგლახაკესა მას მწარისა ცოდვისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ჯერ-არს, რაჲთა აიძულებდეს კაცი თავსა თჳსსა ვედრებასა შინა ღმრთისასა, რაჲთა ღირს იქმნას საუნჯესა მას სულისასა და მიერითგან აღასრულებდეს ყოველსა ადვილად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელსა-იგი პირველად ჭირითა და შრომითაცა ვერ აღასრულებდა, რამეთუ შიშუელ იყო და იგი ზიარებისაგან წმიდისა სულისა, და ვითარმცა მოიგო მან ნაყოფი სულიერი თჳნიერ საუნჯისა სულიერისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სულმან, რომელმან პოვის უფალი სარწმუნოებით ძიებითა და მოღუაწებითა მრავლითა, იგი ყოველსავე ნაყოფსა სულიერსა ადრე მოიგებს და ყოველთა მცნებათა სულისა წმიდისათა ადვილად აღასრულებს წმიდად და უბიწოდ მის თანა და მის მიერ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად სხუაჲ სახჱ ვიჴმაროთ: ვითარცა კაცი მდიდარი, რომელმან ყვის სერი და მოუწოდის მოყუარეთა თჳსთა და წარმოუდგის მათ ტაბლაჲ სავსე სანოვაგითა მრავალფერითა და წარაგის საუნჯისაგან თჳსისა ფრიად და არა ეშინინ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	თუ ნუუკუჱ დაელიოს საუნჯე იგი მისი, რამეთუ აქუს მას სიმდიდრჱ დიდი და ესრეთ მრავალასახითა სათნოებითა განახარის მეპურისტენი იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელი იყოს გლახაკ და ნაკლულევან, მან, უკუეთუ ინებოს ვიეთიმე მოწოდებაჲ ყოველნივე ჭურჭელნი იგი ტაბლისა მისისანი სხუათაგან მოითხოვნის, და ვითარცა აღდგიან წოდებულნი იგი ტაბლისა მისისაგან ნაკლულევანისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მეყსეულად წარიღის თითოეულმან ჭურჭელი თჳსი და იგი დარჩის სიგლახაკესავე შინა თჳსსა, რამეთუ არა აქუნ თჳსი სიმდიდრჱ, რაჲთამცა მით იხარებდა, ეგრეთვე, რომელნი იყვნენ მდიდარ სულითა წმიდითა და აქუნდეს საუნჯჱ იგი ზეცისაჲ მათ შორის და ზიარებაჲ სულისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ იტყოდიან ვიეთნიმე სიტყუასა სარგებელისასა, რაჲთამცა განარინეს სულნი მათნი, თჳსისა მის სიმდიდრისა და თჳსისა საუნჯისაგან ეტყჳნ და ახარეენ სულთა მათთა, რომელთა ესმინ სიტყუაჲ იგი სულიერი და არა ეშინის თუ ნუუკუჱ დააკლდების მათ რაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ აქუს მათ სულიერი იგი და ზეცისა საუნჯე მათ შორის, რომლისაგან ახარებენ სულიერთა მათ მეინაჴეთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელი–იგი იყოს გლახაკ და არა მოეგოს სიმდიდრე იგი ქრისტესი და არცა აქუნდეს წყაროჲ იგი სულიერი სულსა შინა მისსა, რომლისაგან გამოვიდეს ყოველივე კეთილი სიტყუაჲ და საქმჱ და მოგონებაჲ საღმრთოჲ და საიდუმლონი გამოუთქუმელნი, და ენებოს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა მანცა თქუა სიტყუაჲ სარგებელისაჲ, ვითარცა ჯერ-არს, და განანათლნამცა მსმენელნი იგი და არა მოეგოს მას საქმით და ჭეშმარიტებით სიტყუაჲ ღმრთისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ოდენ იჴმარებნ სიტყუათა თითოეულისა წიგნისაგან, ანუ ასმიედ მამათაგან სულიერთა და მას მოუთხრობნ და ახარის მათ და მიიხუნიან სიტყუანი იგი მისნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შემდგომად თქუმისა მისისა თითოეული სიტყუაჲ წარვიდის, სადაჲთაცა მოვიდა, ხოლო დარჩის გლახაკ და შიშუელ, რამეთუ არა აქუნ შინაგან საუნჯე სულისაჲ, რომლისაგანმცა პირველად თჳთ იხარებდა და ეგრეთმცა ახარებდა სხუათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ჯერ-არს, რაჲთა პირველად ვითხოოთ ღმრთისაგან სარწმუნოებით და ტკივილითა გულისაჲთა და მჴურვალითა ცრემლითა, რაჲთა მოგუცეს თჳსი იგი ჭეშმარიტი სიმდიდრჱ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	საუნჯე იგი ქრისტესი, ძალითა სულისა წმიდისაჲთა, რაჲთა ესრეთ ჩუენცა ვპოოთ პირველად თავთა ჩუენთა შორის სარგებელი და ცხორებაჲ საუკუნოჲ, რომელ არს უფალი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინღა შემძლებელ ვიქმნეთ სხუათაცა რგებად, რაჟამს იყოს ქრისტჱ ჩუენ შორის დამკჳდრებულ და მისგან გამოვიდოდის ყოველივე სიტყუაჲ სულიერი და საიდუმლოჲ ზეცისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესრეთ ჯერ-იჩინა სახიერებამან მაცხოვარისამან, რაჲთა დაემკჳდროს ყოველსავე მორწმუნესა თანა და რომელსა უყუარდეს იგი და ეძიებდის მას,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ თჳთ იტყჳს: „რომელსა მე უყუარდე, შეყუარებულ იქმნას იგი მამისა მიერ ჩემისა და შევიყუარო იგი და გამოუცხადო მას თავი ჩემი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად იტყჳს, ვითარმედ: „მოვიდეთ მე და მამაჲ ჩემი და მის თანა სავანე-ვყოთ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ყოველნივე საქმენი მადლისანი დიდთა საზომთანი არიან, რომელნი-იგი ახლოს იყვნეს სისრულესა, რამეთუ პირველთქუმუნლნი ესე მადლნი მრავალჟამ აღესრულებიან მათ შორის და დაუცხრომელადცა მათ თანა იყვნიან და მადლითი მადლად იცვალებინ სული იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ოდეს სისრულესა მიიწიოს და შეეყოს სრულიად სულსა წმიდასა და განწმინდეს ვნებათაგან სრულიად და შეეყოს ნუგეშინისმცემელსა სულისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს-იგი მშჳნვიერი იქმნის სულიერ, მიერითგან იქმნების იგი ყოვლითურთ ნათლად და ყოვლითურთ სულ და სიხარულ და განსუენება და სიყუარული და იქმნის სული იგი სათნოებათა შინა ძალითა სულისა წმიდისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა ქვასა, მდებარესა ზღუასა შინა ყოვლითურთ წყალი ჰმოსია, ეგრეთვე ესევითარნი სულნი ყოვლითურთ სათნობითა შემკულ არიან
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ მიემსაგავსებიან ქრისტესა და ნაყოფთა მათთა ყოველნივე ხედვენ, რამეთუ იგინი შინაგან წმიდა და უბიწო არიან, გარეგანმცა ვითარ არაწმიდად აქუნდეს?
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ, ძმანო, ჩუენცა ვევედრნეთ უფალსა და მოვიგოთ სარწმუნოებაჲ და სიყუარული და სასოებაჲ დიდი, რომელმან მოგუცეს მადლი იგი ზეცისაჲ და ნიჭი ს წმიდისა სულისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა იგი სული წარმიძღუეს ჩუენ ყოველსავე ნებასა ღმრთისასა და განგჳსუენოს ჩუენ განსუენებითა მისითა, რაჲთა ეგევითარითა მით მადლითა მივსწუთეთ სისრულესა მას სავსებისა ქრისტესასა, ვითარცა მოციქული იტყჳს: „რაჲთა აღვივსნეთ ყოვლითავე სავსებითა ქრისტესითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „მივეწინეთ ყოველნი კაცსა სრულსა საზომსა ჰასაკისა სავსებისა ქრისტესსა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა ჯერ-არს, რაჲთა სულითა და ჴორცითა შეუვრდეთ უფალსა და მისა განვაწესნეთ თავნი ჩუენნი და შეუდგეთ ქრისტესა და წმიდა ჯუარსა მისსა, რაჲთა ესრეთ ღირს ვიქმნეთ პოვნად კეთილთა მათ საუკუნეთა და ვიქმნნეთ ღირს უფლისა ჩუენისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი-იგი ჩუენთჳს ჯუარს-ეცუა და მოკუდა, რაჲთა ჩუენ განგუათავისუფლნეს მონებისაგან ცოდვისა და მკჳდრ-მყვნეს სასუფეველსა მისსა საუკუნესა ყოველთა წმიდათა მისთა თანა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მისი არს დიდებაჲ და სიმტკიცე, ძალი და თაყუანის-ცემაჲ თანა მამით და სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	შევალს ვინმე მოდრეკად მუჴლთა და გული მისი აღივსების ძალითა საღმრთოჲთა და იხარებს სული მისი უფლისა თანა, ვითარცა სძალი სიძისა თანა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მრავალგზის უცალო არს იგი ყოველსავე დღესა შინა და ერთსა ჟამსა მისცემს თავსა თჳსსა ლოცვად და ლოცვასა მას შინა აღიტაცების შინაგანი კაცი და შევალს სიღრმესა მიუწთომელსა მის საუკუნოჲსასა სიჰამოვნითა მრავლითა, ვიდრემდის უცხოდ უჩნ გონებასა საქმე იგი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არს ყოვლით კერძოვე განტეხილ და აღტაცებულ და მას ჟამსა დაჰვიწყდების ყოველივე საქმჱ ქუეყანისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ აღივსების გონებაჲ მისი და წარიტყუენვის საქმეთა მიმართ საღმრთოთა და ზეცისათა დაუსრულებელთა ძალთა და მიუწდომელთა, რომელნი არა ითარგმნებიან პირითა კაცთაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვიდრეღა ილოცავნ ჟამსა მას და იტყჳნ: „ნეტარ თუმცა წარვიდა სული ჩემი ლოცვასა ამას თანა?“
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიგებაჲ: მადლი იგი მოუკლებელ არს და შეუძრველ და განფუვნებულ არს სიჩჩოჲთგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არს იგი, ვითარცა ბუნებითი რაჲმე და აღორძინებულ არს და არა ერთ არს მადლი იგი, არამედ მრავალ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	გარნა რომელი-იგი შევიდა ჟამსა ოდესმე საზომსა სისრულისასა და იხილა გემოჲ და აქუს გამოცდილებაჲ მის საუკუნოჲსაჲ, მან იცის ყოველივე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	გარნა წუთ ვერვინ ვპოე სრული ქრისტეანჱ ანუ თავისუფალი, არამედ მრავალგზის განისუენებს ვინმე მადლსა მას ზედა და შევალს საიდუმლოთა შინა და ჩუენებათა და სიჰამოვნესა ფრიადსა მადლისასა და ცოდვაჲ წუთის შინაგან არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესენი გარდამატებულისა მის მადლისაგან და ნათლისა მის, რომელ არს მათ შორის, აგონებენ, ვითარმედ თავისუფალ და სრულ არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სცთებიან იგი გამოუცდელობისაგან, რამეთუ აქუს მათ შეწევნაჲ იგი მადლისაჲ, ხოლო ჯერეთ ვერ ვპოვე აზნაურებასა შინა, რამეთუ მე მცირედთა ჟამთა რომელთამე შევედ მას საზომსა და ვიცი შეტყუებაჲ, თუ ვითარ იქმნების კაცი სრული.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა ყრმაჲ უმანკოჲ და წრფელი და არღარა განიკითხავს კაცი იგი არავის, არცა ჰურიასა, არცა წარმართსა, არცა ცოდვილსა, არცა ერისკაცსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ შინაგანი იგი კაცი წმიდითა თუალითა ხედავნ ყოველსავე და უხარინ კაცსა მას ყოველსავე სოფელსა ზედა და უნებნ ყოველთა თაყუანის-ცემაჲ და უყუარან ყოველნივე გინა თუ ჰურიანი, გინა თუ წარმართნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუასა ჟამსა, ვითარცა ძჱ მეფისაჲ, ეგრეთ მიენდვების ძესა ღმრთისასა, ვითარცა მამასა და განეხუმიან მას კარნი და შევალს შინაგან მრავალთა სავანეთა და რაჲზომცა შევალს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა სიტყუად ვთქუათ, ასთა სავანეთაგან შევალს კუალად ასოთა სხუათა და განმდიდრდების იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲზომცა განმდიდრდებოდის იგი, სხუანი უაღრესნი და უსაკჳრველესნი საქმენი ეჩუენებიან მას და ერწმუნებიან მას, ვითარცა ძესა და მკჳდრსა, საქმენი, რომელნი ვერ შესაძლებელ არიან თქუმად ბუნებისაგან კაცობრივისა, არცა სათარგმანებელ არიან ენითა და პირითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იწუების სიყუარულისაგან ღმრთისა და ჰნებავს ყოველთავე ცხორებაჲ და ისწავლის სიტყუასა ცხორებისასა და სასუფეველს უქადებს ქრისტესა და მოუთხრობს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲზომცა შესაძლებელ იყოს სმენად საიდუმლოთა მათ საღმრთოთა ზეცისათა დაუსრულებელისა მის საუკუნოჲსა, გამოუთქუმელისა მის და მიუწდომელისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუასა ჟამსა აღიჭურვის ყოვლითკერძოვე კაცი იგი და მიიღებს მჴედრობათა ზეცისასა სულითა წმიდითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იწყებს ჴოცად განწყობილებსა მას მტერთასა და დასცემს მუნ მძორებსა მრავალთა მოკლულთასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუასა ჟამსა შეეწევის სულსა მას და იხარებენ ურთიერთას უფალი და სული იგი, და კაცი იგი არს დიდსა სიხარულსა და ნათელსა უფლისა მიმართ და ძმათა მიმართ და ლამპარი იგი ნათლისაჲ მარადის იწუების დღე და ღამე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად ვთქუა, ვითარმედ არა არს იგი, ვითარცა ჯერ-არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	გარნა კულა შუა კედელი იგი განკუეთილ არს და ძლეულ არს სიკუდილი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ოდესმე ლამპარი იგი უფროჲ განბრწყინდების და იწუების, ვიდრეღა ვერ შემძლებელ არნ კაცი იგი ტჳრთვად ბრწყინვალებასა მას და შუენიერებასა, არამედ არნ იგი, ვითარცა დაჴსნილი და კუალად ნათელი იგი ენთებიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ მჭუნვარე იქმნის და ზედა ჰბურავნ საბურველი რაჲმე წინააღმდგომისა მის ძალისაჲ, ვითარცა ჰაერი რაჲმე თოვლიანი და ნისლიანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სიტყუაჲ იგი სასუფეველისაჲ, რომელი იქადაგების შვილთა მიმართ იქადაგების, და ითქუმის იგი, ვითარცა უფალი იტყჳს: „თქუენდა მოცემულ არს ცნობად საიდუმლოთა სასუფეველისათაჲ, ხოლო სხუათა მათ იგავითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად სხუასა ადგილსა იტყჳს: „სადა არს საიდუმლოჲ სახლისა ჩემისაჲ, გარნა არა თუ ძეთა შორის ჩემთა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ რაჟამს გუესმოდის სიტყუაჲ სასუფეველისაჲ და ვცრემლოოდით და ვტიროდით, ვისწრაფოთ, რაჲთა არა დავრჩეთ ცრემლთა და ტირილთა შინა ჩუენსა, არამედ სასმენელითა ჩუენითა, ვითარცა ჯერ-არს ვისმინოთ ჭეშმარიტებაჲ და ვწუხდეთ და ვტიროდით მას და ვიხილოთ ნებაჲ ღმრთისაჲ!
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა არა სხუანი ყურნი და სხუანი თუალნი და სხუაჲ ტირილი და სხუაჲ გონებაჲ და სხუაჲ სული.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე არს საღმრთოჲ იგი და ზეცისაჲ სული, რომელი ისმენს და ტირს და ილოცავს და უწყის და იქმს ნებასა ღმრთისასა ჭეშმარიტებით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მოციქულთა უფალი რაჟამს აღუთქუმიდა დიდთა მათ ნიჭთა, ესრეთ ეტყოდა: „მე წავალ და მოგივლინო თქუენ ნუგეშინისმცემელი იგი“, „რომელ არს სული ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი მამისაგან გამოვალს“, რაჲთა თქუენ თანა იყოს უკუნისამდე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სული იგი უძღოდა მათ ყოველსავე ჭეშმარიტებასა და იგი მთავრობდა და მეუფებდა სულთა ზედა მათთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ ეგრეთვე ჩუენცა, რაჟამს გუესმოდის სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და ვტიროდით, მაშინ ვევედრნეთ ღმერთსა და მოველოდით შეუორგულებელითა გულითა სულსა მას ჭეშმარიტებისასა, რომელი ისმენს და ილოცავს ნებისაებრ ღმრთისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ თჳსნი იგი სულისა თჳსსა შუენიერებანი და ნაყოფნი კეთილნი – ლოცვაჲ, გინა თუ ტირილი, ანუ სიყუარული, ანუ მორჩილებაჲ, ანუ სარწმუნოებაჲ, ანუ სხუაჲ რაჲმე სახჱ სათნოებისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს შეერთოს და ეზიაროს ზიარებასა მას თანა სულისა წმიდისასა, მაშინ ვითარცა საკუმეველი რაჟამს ცეცხლსა შთავარდეს, ეგრეთვე გამოაცხადებს სურნელებასა თჳსსა, მაშინ არნ ჭეშმარიტად სლვაჲ ჩუენი ნებისაებრ უფლისა ღმრთისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა დედაკაცი უქორწინებელი, რომელი არნ თჳსაგან, თავისუფალი არნ იგი და ნებისაებრ თჳსისა იქმნ, რომელიცა-რაჲ სთნავნ, ხოლო რაჟამს იქორწინის და შეეყვის ქმარსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიერითგან ნებასა ქუეშე და მეუფებასა მამაკაცისასა არნ და არღარა აქუნ ნებაჲ მისი, არამედ ჰმორჩილობნ ნებასა მისსა, ეგრეთვე სულსა აქუს თჳსი ნებაჲ და თჳსნი შჯულნი და თჳსნი საქმენი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჟამს ღირს იქმნას ზიარებად ზეცისა სიძესა ქრისტესა, მიერითგან მას ჰმორჩილობს და არა იქმნ ნებასა თჳსსა, არამედ ნებასა თჳსისა სიძისა ქრისტესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ კულა იყოს იგი ურჩ და სიტყუას-უგებდეს და არა იქმოდის ნებასა მისსა და არცა შეუდგეს შჯულსა მისსა, ვერ ზიარ იქმნების იგი მადლსა მას სიძისა თჳსისასა, რამეთუ ვითარცა შჯულისმდებელი მოსე იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „უკუეთუ იყოს იგი ურჩ და სიტყუას-უგებდეს ქმარსა თჳსსა, რაჲთა დაისხნეს ორნივე ჴელნი თჳსნი პირსა ზედა მისსა და ესრეთ განაძოს იგი სახლისა თჳსისაგან“, ეგრეთვე სული იგი ურჩი განიძების სახლისაგან მამისა ზეცათაჲსა, ვითარცა უჴმარი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა სოფელსა ამას შინა რაჟამს შეეყოფოდის სძალი სიძესა, სიხარული დიდი არნ და მხიარულებაჲ და დღესასაწაულობაჲ სახლსა შინა მათსა და ყოველნი საუნჯენი მათნი განეხუნიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე რაჟამს ღირს იქმნას სული შეყოფად ზეცისა მეუფესა ქრისტესა, სიხარული არნ ცათა შინა და ყოველნივე სულიერნი და ზეცისა კეთილნი სახლსა მას შინა გუამისასა დაიუნჯებიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სახლი ზეცისა მის სიძისა და სძლისა სულისაჲ გუამი არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სადა-იგი შევალს დაფარული იგი და გამოუთქუმელი წმიდისა სულისა ზიარებაჲ, მუნ აღესრულებიან დღესასწაულნი და კრებანი ზეცისა ძალთანი მუნ დაიმარხვიან საუნჯენი იგი ზეცისა სიბრძნისანი დაფარულნი.....................
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო შენ, რაჟამს გესმოდის საიდუმლოთათჳს სულიერთა, კრძალულებით და გულისჴმის–ყოფით ისმენდი და სარწმუნოებით შეიწყნარებდი, ვიდრემდე შენცა ღირს იქმნა მიწევნად ეგევითართა მათ საქმეთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ გამოიცადო და სცნა და იხილო თუალთა სულისაჲთა, თუ ვითართა კეთილთა, ანუ ვითართა საიდუმლოთა ღირს იქმნებიან აქაჲთვე სულნი ქრისტეანეთანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მას აღდგომასა ჴორცნიცა ღირს იქმნებიან ხილვად და ჴელითა შეპყრობად, რაჟამს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ იგავთაგან საჩინოდ და სახეთაგან ხილულთა ვიტყჳთ სულიერთა მათ საიდუმლოთა, რაჲთამცა გულსმოდგინე-ვყვენით სულნი იგი, რომელნი სარწმუნოებით ისმენდენ სიტყუასა ღმრთისასა, ესმოდის მათ კეთილთა აღთქუმანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელთა ღირს იქმნებიან აქაჲთვე სულნი ღირსთანი, მათცა ისწრაფონ და ჰრწმენეს ესევითართა მათ საიდუმლოთა ზიარ-ებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იღუაწონ, რაჲთა პოვნენ იგინი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მისაგებელად სიგლახაკისა თქუა სასუფეველი ცათაჲ, რამეთუ სული, რომელი იყოს გლახაკ, იგი ღირს იქმნების ქრისტეს სძალ-ყოფად და იგი დაიმკჳდრებს სასუფეველსა და იგი არს თჳთ უფალი და იგი არს კეთილ და შუენიერ და სათნო სიძესა მისისა ქრისტესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სული, რომელი არა იყოს გლახაკ, არა სთნავს მას, რამეთუ არა არს იგი შუენიერ, არცა კეთილ, არამედ უშუერ და არა მსგავს არს მისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ყოველსავე ზედა მსგავსსა შეეყოფის, ბოროტი – ბოროტსა და ხენეში – ხენეშსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვერცა უწესოჲ და უჴმარი შემძლებელ არს ყოფად წესიერისა და განკრძალულისა თანა, რამეთუ არა მსგავს არიან ერთმანერთსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ მსგავსი მსგავსსა თანა შეეყოფვის: უჴმარი – უჴმარსა და კეთილი – კეთილსა, მეძავი – მეძავსა და წმიდაჲ – წმიდასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული გლახაკი კეთილ არს და სათნო ქრისტესა და საჴმარ არს შესაყოფლად, რამეთუ ესე არს შუენიერებაჲ მისი ღირსმყოფელი, რაჲთა გლახაკ იყოს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სული გლახაკი იგი არს, რომელმან უწყოდის წყლულებაჲ თჳსი და იცოდის ბნელი იგი ვნებათაჲ, რომელი მოხუეულ არს მისდა და იცნობდეს მონებასა მას მისსა და საკრველთა მათ, რომლითა შეკრულ არს და ითხოვდეს უფლისაგან გამოჴსნასა და, რაჲთა ეკიდნენ ტკივილნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მარადის ევედრებოდის ღმერთსა, რაჲთამცა ულხინა მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა არარასა ზედა ამის სოფლისასა უხაროდის და, არცა რას ზედა განისუენებდეს, არცა საუნჯეთა ზედა სამეუფოთა, არცა სიმდიდრესა ზედა, არცა რას სხუასა ზედა საშუებელსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ რაჲთა კეთილსა მას ოდენ მკურნალსა ეძიებდეს და მის მიერ მოელოდის ლხინებასა და კურნებასა და ესვიდეს განსუენებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვითარ კეთილ არს და შუენიერ და საჴმარ და სძალ ქრისტესა ყოფად სული იგი, რომელსა ჰქუნდინ წყლულებანი და ტკივილნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ დაღაცათუ ცოდვისაგან არს იგი წყლულ და გუემისაგან ვნებათაჲსა არს იგი უშუერ, არამედ პირველისა მისისა სახისაგან, რომელსა ზედა დაიბადა, არს შუენიერ და კეთილ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მართლისა მის გულისჴმის-ყოფისა მისისაგან, რომელმან უწყის სიგლახაკე თჳსი და იცნობს წყლულებათა თჳსთა, თუ ვითარ მოიწყლა იგი ვნებათა მიერ, და ტკივილით ეძიებდეს მკურნალსა მას, რომელი შემძლებელ არს განკურნებად მისა და ამისთჳს არს იგი კეთილ და შუენიერ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვნებათა იგი წყლულებანი, რომელნი უნებლიეთ ჰქონან და მას არა ჰნებავს და არცა შეეწევის მით, მას უფალი არა შეურაცხს უშჯულოებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იგი, რაჟამს მოვიდეს, განჰკურნებს მას და პირველსა მას შუენიერებასა მოიყვანებს, ოდენმცა იგი ნეფსით თჳსით ნუ ეზიარების ვნებათა, ნუცამცა იწურთის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ნეტარ არს სული იგი, რომელსა ეკიდნენ ტკივილნი და არა რასა ზედა განისუენებდეს, არამედ მარადის კეთილსა მას ოდენ მკურნალსა ქრისტესა ეძიებდეს, რაჲთა მოხედნეს უფალმან ტკივილსა ზედა ძიებისა მისისასა და ადრე ყოს ძიებაჲ მისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვაჲ არს სულისა მის, რომელმან არა უწყნის წყლულებანი იგი თჳსნი, რომლითა მოწყლეს იგი ვნებათა, არამედ ეგონოს თავი თჳსი, ვითარმედ მთელ არს და არაჲ ბოროტი აქუს მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ არს მდიდარ გულისჴმის-ყოფითა, გინა სიტყჳთა და არა უწყის მან სიგლახაკჱ თჳსი და სიბრმე და წყლულებაჲ, რამეთუ მკურნალი იგი არა მოვალს, რაჲთამცა განკურნა იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მას გონიეს, ვითარმედ სიმრთელესა შინა არს და არა რაჲ ბოროტი შჭირს მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა მკურნალნი ამის სოფლისანი მარადის სნეულთა ჰკურნებენ და მრთელთა თანაწარჰჴდებიან, რამეთუ მათგან არარაჲ სარგებელი აქუს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად, რომელთა ჰქონან ტკივილნი და წყლულებანი, იგინი ეძიებენ ტკივილით მკურნალსა, ეგრეთვე ქრისტჱ მოვიდა მათ ზედა, რომელნი სნეულებასა და უძლურებასა შინა არიან და იცნიან წყლულებანი მათნი, რომელნი ჰქონან ვნებათაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგინი ეძიებენ მკურნალსა ყოვლითა გულითა მათითა .................
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მხოლოჲ იგი სახიერი მკურნალი სულთა ჩუენთა ცხორებასა მოანიჭებს, არა თუ სასყიდელსა ოდენ არა ითხოვს, არამედ გან-რაჲ-კურნის სული, მეყსეულად საზრდელითა სულიერითა გამოზრდის მას და განანათლებს ნათლითა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შეამკობს მას ნათლითა სულისა წმიდისაჲთა და სამოსლითა ბრწყინვალითა ზეცისაჲთა და შეეყოფვის მას და შეიწყნარებს, ვითარცა სძალსა შუენიერსა და კეთილსა ზიარებითა სულისა წმიდისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამას იქმს უფალი სულთა თანა ყოველთა წმიდათა და კეთილთა, რომელთა აქუნდეს სარწმუნოებაჲ და გულსმოდგინებაჲ მართალი......................
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე უკუე კეთილნი იგი საქმენი სულისანი – ლოცვაჲ და ტირილი და მარხვაჲ ანუ მღჳძარებაჲ და სხუანი იგი საქმენი სათნოებათანი უკუეთუ არა შეეზავნენ ცეცხლსა მას სულისა ზეცათაჲსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არა გამოჩნდების ძალი იგი სურნელებისა სათნოებათა მისთაჲსა და არა სრულ იქმნებიან იგინი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იკუმევის საკუმეველითა სული კეთილთა საქმეთა მიერ, რაჟამს-იგი აღენთის ცეცხლითა მით ზეცისაჲთა და იქმნენ სულად სულნელად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი-იგი მოვალს, დასწუავს და აჴურვებს დაუცადებელად სულთა სურვილითა მით ზეცისაჲთა და სიყუარულითა მით დაუცხრომელითა და შეუცვალებელითა ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისაჲთა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ......................
და	ფს.მაკ.D.სწა	კაცობრივი ბუნებაჲ ვინაჲთგან შევარდა ბრძანებასა ქუეშჱ რისხვისა ღმრთისაას ურჩებისათჳს პირველქმნულისა ადამისა და პირველისავე მისგან წმიდისა და უვნებელისა ცხორებისა დაეცა და უკეთურებასა ვნებათასა შეეყო და მათ მიერ უფლებულ იქმნა და ცთომითა ეშმაკისაჲთა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მიერითგან ვერღარა შემძლებელ იქმნა განთავისუფლებად პირველისა მისგან სიბნელისა ვნებათაჲსა, ამისთჳს საჴმარ არს ძალისა მის საღმრთოჲსა მისსა შეყოფად, რაჲთა მის მიერ პოვოს ჴსნაჲ ვნებათაგან და შეწევნაჲ სათნოებათა ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ შემძლებელ იქმნეს მიწევნად პირველსა მას სიწმიდესა და მისცნეს უფალსა სიმართლისა იგი ნაყოფნი სრულად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა იქმნა მოსლვაჲ უფლისაჲ, რომელმან პირველადვე განაგო მამათა მიერ და წინაწარმეტყუელთა, რაჲთა შეეწიოს უძლურებასა კაცთასა და სულითა თჳსითა ქმნნეს გულნი მორწმუნეთანი, რაჲთა შემძლებელ იქმნნენ ნაყოფთა მათ ზეცისათა მოგებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ვითარცა ხილულსა ამას ზედა თჳთოეულსა უკუეთუ უცხოჲ რაჲმე ბუნებაჲ არა შეეზაოს, ერთ სახედ თჳსაგან ვერარას შუენიერებასა აღასრულებს, არამედ არს იგი ყოვლადვე უშუერ და უჴმარ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ გამოუთქუმელმან ღმრთისა სიბრძნემან სახეთა და საიდუმლოთა მოასწავა ხილულთა ამით დაბადებულითა და ყოველსა თჳსაგან უშუერად გამოაჩინებს სახედ კაცობრივვისა ბუნებისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი თჳსაგან ვერ შემძლებელ არს გამოჩინებად და აღსრულებად თჳსისა მის შუენიერებისა სათნოებათაჲსა თჳნიერ ძალისა მის საღმრთოჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აწ იგავით გამოვაცხადოთ სიტყუაჲ ესე ჩუენი: ქუეყანაჲ, უკუეთუ თჳთ ოდენ იყოს, შუენიერ არს იგი, უკუეთუ არა მიიღოს მუშაკთა მიერ ზრუნვაჲ და არა აღმოჰფხურნენ ყოველნივე ეკალნი და კუროჲსთავნი
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დასთესონ თესლი და მერმე შეიწყნაროს ზეცისა ცუარი და ესრეთ ჰაერთა მიერ და მზისა აღორძნდენ ნაყოფნი მისნი, ხოლო თჳთ თავით თჳსით ვერ შემძლებელ არს ნაყოფთა სრულთა გამოღებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ ვითარცა სახლი, რომელსა აქუნ ყოველივე ნივთა მისი და შუენიერებაჲ ქუეყანისაგან და უჴმან მასცა ნათელი იგი მზისაჲ, და ვითარცა არა არს ბუნებისა მისისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა შუენიერებაჲ და ყოველი სახეობაჲ ნათლისაჲ მისგან ოდენ აქუნდა, არამედ უჴმს სხუაჲცა ნივთი განშუენებად სახლისა მის, ეგრეთვე კაცობრივი ბუნებაჲ, ვინაჲთგან დაეცა ცოდვასა შინა ვნებათასა და მოუძლურდა სათნოებათაგან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვერღარა შემძლებელ არს თავისა თჳსისა შეწევნად და განრომად მძლავრებისა მისგან ვნებათასა, რაჲთამცა მისცნა ნაყოფნი სათნოებათანი სრულიად ზეცისა მეუფესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს სათნო იყო სახიერმან და კაცთმოყუარემან ღმერთმან ფრიადითა სახიერებითა თჳსითა ჩუენთა ტკივილი იგი სულთა ჩუენთაჲ სულიერი, ესე იგი არს, სული ქრისტესი, რამეთუ ჩუენ დაბადებულნი ვართ, ხოლო იგი – დაუბადებელი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მან თჳსითა ჴელოვნებითა განწმიდნეს გულნი მორწმუნეთანი, რომელთა მისცნენ ყოვლითა ნებითა მათითა თავნი მათნი ზეცისა მუშაკსა მას, რაჲთა შეიწყნარონ ზეცისა იგი ცუარი და ესრეთ შემძლებელ იქმნნენ მიღებად ნაყოფთა მათ სულისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ნაშობნი იგი სიმართლისანი მისცნენ მეუფესა მას ზეცათასა და მაშინ დაიმკჳდრონ ზეცისა იგი კურთხევაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ესრეთ ბოროტი იგი სულისა ჩუენისა სიბნელჱ განვარდეს არსებისაგან კაცობრივისა და შუენიერებაჲ იგი სულისაჲ გამოუბრწყინდეს გამოჩინებითა სულიერისა მის და ზეცისა ნათლისაჲთა და ესრეთ შემძლებელ ვიქმნეთს ქონებად სამკაულისა მის და შუენიერებისა წმიდისა სულისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სული, ვინაჲთგან ცოდვასა შევარდა სულთა მათ მიერ უკეთურთა განფიცხნა და მწარე იქმნა და პირველისა მის ნეტარისა ცხორებისაგან უცხო იქმნა და, ვნებანი უკეთურებისანი კეთილისა მის ბუნებისა მისისა წილ მიიხუნა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელთა-იგი ვერვინ შემძლებელ არს მისგან მიღებად და პირველსავე ცხორებასა მოყვანებად, თჳნიერ უცხოჲ იგი ბუნებისა ჩუენისა ძალი წმიდისა სულისაჲ რაჟამს მოვიდეს სულსა ზედა მორწმუნესა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მან განაქარვოს ყოველივჱ სიფიცხლჱ და ზედამოსრული იგი ვნებაჲ და პირველსავე მას პატიოსნებასა სათნოებათასა მოიყვანოს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ჟამსა ზამთრისასა სიმწარჱ იგი ფიცხელთა ქართაჲ ნეფხვანი იგი დიდნი ქუეყანისა ლბილსა ბუნებასა გარდააქცევს ყინულად და ეგრეთვე წყლისა ბუნებასა ამას ლბილსა ყინულთა ქვისა ბუნებად გარდააქცევს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვინმცა შემძლებელ იქმნა მოყვანებად მისა თჳსსა ბუნებასა თჳნიერ უცხოჲსა მის ძალისა, რომელ არს მზჱ, რომელი-იგი მოვალსა და ძალითა თჳსითა და დაადნობს ყოველსავე ყინელსა და მოიყვანებს თჳსსავე ბუნებასა სილბოსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე კაცი, შთავარდა ცოდვასა პირველისა მცნებისა გარდასლვითა, შთავარდა იგი ბოროტსა ზამთარსა ბოროტთა მათ სულთასა და ყოველნი წინააღმდგომნი ქარნი უკეთურებისანი ქრიან სულსა შინა და ძალისა მის ბნელისა სიცივჱ შევიდა მას შინა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გარდააქცია წმიდაჲ იგი და უბიწოჲ ლბილისა მისგან გულისა წესი სიფიცხლედ და ურჩებად მცნებათა ღმრთისათა და ყოვლისავე სათნოებისა შუენიერი იგი ბუნებაჲ გარდააქცია,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მწარედ და შეკრულად წესად და მარტივი იგი უმანკოჲ და გულისსათქუმელი წესი სულისაჲ გარდააქცია ბოროტად და სახედ წესად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვის ძალ-უც მოყვანებაჲ თჳსსავე ბუნებასა წმიდასა მას და ლბილსა, რაჲთამცა ჭეშმარიტებით დაემორჩილა შჯულსა უფლისასა თჳნიერ უცხოჲსა მის ბუნებისა ჩუენისაგან, რომელი არს მზჱ იგი სიმართლისაჲ ქრისტე უფალი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გამობრწყინდეს იგი ჩუენ შორის და ნათლისა მისისა წმიდითა მით ბრწყინვალებითა და მან თჳსისა მის ცეცხლისა მჴურვალებითა დაადნოს სიფიცხლე იგი უკეთურებისაჲ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოიყვანოს პირველსავე მას კეთილსა ბუნებასა სული იგი მორწმუნე, რომელსა მიეცეს თავი თჳსი სრულიად უფლისადა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ კაცმან არა მისცეს სრულიად ნებაჲ თჳსი უფალსა და შეჰვედროს მას ყოვლითავე გულითა თავი თჳსი, ვერ ჰპოებს იგი გამოჴსნასა მას ესევითარსა..........................
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რაჟამს კაცი განეშოროს თჳსთა მშობელთა და მოყუარეთა და მეგობართა და მონაგებთაგან, შეკრებისა და ჩვეულებისაგან ბოროტთა ვნებათა და იღუაწოს და სძლოს წინააღმდგომსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესენიცა ბრძოლანი არიან, მაშინ შეიკრიბოს თჳსი ბუნებაჲ მსახურებად უფლისა, და გამოიწულილოს თავი თჳსი და იხილოს შინაგან სულსა თჳსსა შინა ბრძოლაჲ და ღუაწლი დიდი ძალთა მიმართ წინააღმდგომთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	უხილავთა მიმართ მტერთა და ძალთა მიმართ ბნელისათა, რომელთა მიმართ თანა-აც ბრძოლაჲ საჭურველითა მით საღმრთოჲთა, რაჲთა სძლოს მწარესა და ძნელსა ბრძოლასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამით საცნაურ არს, ვითარმედ არს განსაცდელი არა კაცობრივიცა, არამედ უხილავი ბრძოლა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს იგივე: „ამიერითგან, ძმანო, განძლიერდით უფლისა მიერ და სიმტკიცითა ძალისა მისისაჲთა შეიმოსეთ ყოვლად საჭურველი ღმრთისაჲ, რაჲთა შეუძლოთ წინააღდგომად ღონეთა მიმართ ეშმაკისათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არა არს ბრძოლაჲ ჩუენი სისხლთა მიმართ და ჴორცთა, არამედ მთავრობათა მიმართ და ჴელმწიფებათა, სოფლისა მპყრობელთა ბნელისა ამის საწუთროჲსათა, სულთა მიმართ უკეთურთა“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამით ყოვლითა საცნაურ არს, ვითარმედ არიან მთავრობანიცა და ჴელმწიფებანი და სოფლისამპყრობელნი ბნელისანი ამის და სულნი უკეთურნი, რომელთა მიმართ თანა-გუაც ბრძოლაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სადა არიან ესე ყოველნი, ანუ სადა იბრძვიან?
და	ფს.მაკ.D.სწა	შინაგან სულსა შინა შენსა და, გონებასა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳს შესძინა ამას ყოველსა ზედა მოციქულმან და თქუა: „დადეგით უკუე მორტყმულ ჭეშმარიტებითა და შეიმოსეთ ჯაჭჳ იგი სიმართლისაჲ და შეისხენით ფერჴთა თქუენთა განმზადებულებაჲ იგი სახარებისა მის მშჳდობისაჲ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამას ყოველსა ზედა აღიღეთ ფარი იგი სარწმუნოებისაჲ“ დაიდგთ მახჳლი იგი სულისაჲ, რომელ არს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და, მერმე გუასწავებს, თუ ვითარ ვინ მოიგოს ესევითარი საჭურველი
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იტყჳს: „ყოვლითა ლოცვითა და ვედრებითა ილოცევდით ყოველსა ჟამსა სულითა და მისა მიმართ იღჳძებდით ყოვლითა კრძალულებითა და ვედრებითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფალიცა ორსა ამას ბრძოლასა – ხილულსა და უხილავსა მოასწავებდა და იტყოდა: „ვინ არს იგი მეუფჱ, რომელი მივალნ ბრძოლად სხჳსა მეფისა და არა დაჯდის პირველად და აღრაცხის და იხილის, უკუეთუ შემძლებელ არს ათითა ათასითა ძლევად ოცი ათასისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ ვერ შემძლებელ არნ, ვიდრე შორსღა იყვის, მიავლინის მისა და ითხოვნ მშჳდობასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამით გასწავლის შენ, რაჲთა მჴნე იყო და იტყჳს მოციქულ: „იხილე ვითარ თანა-გაც ღწოლაჲ და ყოვლითურთ მიცემაჲ თავისა შენისაჲ ბრძოლად, ესევითარნიმე ბრძოლანი წინააღდგომად არიან შენდა ცხადნი და დაფარულნი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მოსეცა აჩრდილსა მას ჭეშმარიტებისასა მოასწავებდა და ამისთჳს ბრძანა ქადაგისა განვლინებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ჴმობდეს ერსა შორის, გან-რაჲ-ვალნ იგი ბრძოლად, ვითარმედ – რომელიცა არს მოშიშ, ნუ გამოვალს ბრძოლად, ნუუკუჱ შეშინდეს და მოიყუვანნეს სხუანიცა გულნი შიშად და შეაქცინეს უკუღმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად რომელსა ახლად უქორწინებიეს, ნუცა იგი გამოვალსა ბრძოლად, ნუუკუჱ შე-რაჲ-ვიდეს ბრძოლად, მოეჴსენოს ცოლი თჳსი და იქცეს უკუღმართვე და სხუანიცა თჳსისა თავისა თანა მიიზიდნეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რომელსა აღუგია სახლი და ჯერეთ ვერ აღუსრულებია, ნუ გამოვალს ბრძოლად, ნუუკუე მოეჴსენოს სახლი თჳსი და დაიჴსნას ბრძოლასა შინა და სხუანიცა შეაქცინეს უკუღმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე აქა უფალი ეძიებს სულთა მჴნეთა და მოთმინეთა და იტყჳს ვითარმედ: „პირველად განიზრახენ უკუეთუ შემძლებელ არს ათითა ათასითა შემთხუევად ოცისა ათასისა, ხოლო უკუჱ არა, ვიდრეღა შორს იყოს, მოიპოოს მშჳდობაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამას იტყჳს, რამეთუ ეძიებს იგი სულთა გულსმოდგინეთა და, რაჲთა მისცნენ მას სრულიად თავნი მათნი და დაუტეონ ყოველი ნებაჲ მათი და მას ოდენ შეუდგენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა ჰრწმენეს, ვითარმედ ყოველივე ძლევაჲ ზეცისა საჭურველითა იქმნების მორწმუნეთა ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს უკუე თანა-აც ყოველსა, რომელსა ენებოს ღირს უფლისა ყოფად და, რაჲთა პირველად განეშოროს ყოვლისაგან ხილულისა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოიძულოს ყოველივე საქმჱ სოფლისაჲ: გემონი და საშუებელნი, დიდებაჲ და პატივი,და მონაგები და მამულნი და ნათესავნი და თჳსნი და მეგობარნი ჴორციელნი და ქებანი და თაყუანისცემანი კაცთაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჟამს ამათ ხილულთა საქმეთა ზედა იღუაწოს და სძლოს, მერმე უჴმს, რაჲთა მოითმინოს ვედრებასა შინა უფლისასა მჴურვალებითა და ტკივილითა, რაჲთა მოიღოს ზეცით „მახჳლი სულისაჲ“ და საჭურველითა მით გამოიცადოს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა მჴედართა, რაჟამს აღიღონ საჭურველი ახლად, ჯერ-არს, რაჲთა პირველად გამოიცადნენ და მოიწუართნენ ბრძოლად და ესრეთ შევიდენ ბრძოლასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო არს სხუაჲ, რომელი შესრულ არნ და გამოსრულ ბრძოლათა მრავალთა და არღარა უცხო-უჩნ, არამედ ახოვნად და უშიშად შევალს ბრძოლად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ პირველად უძღჳს მათ მადლი იგი ღმრთისაჲ და ასწავლის, თუ ვითარ ჯერ-არს ბრძოლად უხილავთა მათ მტერთაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ შევლენ ბრძოლასა მას „უკეთურთა სულთასა“ და ძრწიან და უცხო-უჩნს მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო არიან სხუანი, რომელთა უჩნს ბრძოლაჲ იგი, ვითარცა მღერაჲ, რამეთუ მრავალგზის შევიდეს და გამოერნეს და მიერითგან სასოებითა სულისა წმიდისაჲთა და ძალითა უფლისაჲთა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და საჭურველითა მით სულიერითა სძლევენ მტერთა და არიან იგინი ესრეთ ახოვან და ბრძენ და დიდსა წარმართებასა სულიერსა დღითი დღე მოვლენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ესე საზომნი სხუანი არიან და იგი სხუანი, რომელნი პირველად შევიდოდინ ბრძოლასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ, ძმანო, ვევედრნეთ უფალსა, უფროჲსად, რომელნი-ესე სოფლისაგან უცხო ქმნულ ვართ და მონაზონებისა ხატი შეგჳმოსია და განშორებულ ვართ თჳსთა ჩუენთაგან, შეუვრდეთ უფალსა ლოცვითა დაუცადებელითა და ტკივილითა გულისაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მოგუცეს ჩუენ უფალმან საჭურველი იგი სულიერი ზეცისაჲ და მათ მიერ შემძლებელ ვიქმნეთ ძლევად ყოველთავე წინააღმდგომთა ჩუენთა სულთა მათ უკეთურთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ვიღუაწოთ ნებისაებრ ღმრთისა და მივსცეთ მას თავი ჩუენი და ყოველივე ნებაჲ ჩუენი და საჭურველითა მით ვიღუაწოთ და მტერთა ზედა ძლევა მოვიგოთ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ესრეთ მოგუანიჭოს ჩუენ ქრისტემან გჳრგჳნი სიმართლისაჲ და ღირს-მყვნეს მის თანა დაუსრულებელთა საუკუნეთა სუფევად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აჩრდილი აქუნდა პირველსა შჯულსა მერმეთა კეთილთაჲ და არა თჳთ იგი ხატი საქმეთაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მას დიდებასა ნათლისასა ეგრეთცავე სულთა მათთა შინა შეიწყნარებენ ქრისტეანენი და ბნელი იგი ვერ იტჳრთავნ ბრწყინვალებასა ნათლისასა და ივლტინ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მახჳლი ზეცისაჲ მოჰკუეთს ნამეტნავსა მას გონებისასა, ესე იგი არს არაწმიდებაჲ იგი წინადაუცუეთილებაჲ ცოდვისაჲ, მათ თანა იყო განბანაჲ განსაწმედელად ჴორცთა, ხოლო ჩუენთჳს არს განბანაჲ იგი ნათლისღებისაჲ სულითა წმიდითა და ცეცხლითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მუნ იყო კარავი გარეგანი და შინაგანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და პირველსა მას კარავსა მარადის შევიდოდეს მღდელნი აღსრულებად მსახურებასა მას, ხოლო მეორესა მას – ერთგზის წელიწადსა შინა თჳთ მღდელთმოძღუარი ოდენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ წერილ არს შჯულსა შინა, ვითარმედ: „აღიხუნეს მღდელმან ორნი ტრედნი და დაკლას ერთი იგი და სისხლი მისგან ასხუროს მეორესა მას და უტეოს იგი თავისუფლად ფრინვად“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო საქმჱ იგი სახჱ იყო ჭეშმარიტებისაჲ და აჩრდილი, რამეთუ ქრისტეცა დაიკლა და სისხლი მისი გუესხურა ჩუენ და მოგუცნა ჩუენ ფრთენი წმიდისა სულისანი, რაჲთა ვფრინვიდეთ დაუყენებელად ჰაერთა მათ შინა ღმრთეებისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: „მივსცნე შჯულნი ჩემნი გულთა მათთა და გონებათა მათთა ზედა დავწერნე იგინი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგი ყოველი განქარვებადი იყო, ხოლო აწ ჭეშმარიტ არს და წარუვალ, რომელი აღესრულების შინაგანსა კაცსა ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ აღთქუმაჲ შინაგან არს და სამღდელოჲ შინაგან და საკურთხეველი შინაგან და სამკჳდრებელი შინაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აღთქუმაჲ კეთილისა მის ქუეყანისაჲ და ყოველივე, რომელი მაშინ სახედ იქმნა, აწ ჭეშმარიტებით აღესრულების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო „დაიწერნეს სწავლად ჩუენდა, რომელთა ზედა მოიწინეს აღსასრულნი ჟამთანი“, რამეთუ აბრაჰამს აღუთქუა ღმერთმან და პირველვე უთხრა მომავალი იგი ორითა პირითა – სახედცა და ჰრქუა მას,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „მწირ იყოს ნათესავი შენი ქუეყანასა შინა არა თჳსსა და ტანჯნენ იგინი და დაიმონნენ იგინი ოთხას წელ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ნათესავი იგი, რომელსა ჰმონონ, მე ვსაჯო“ და ამით აღასრულებდა აჩრდილისა ამის ხატისასა, რამეთუ მწირ იქმნა ერი იგი და დამონებულ მეგჳპტელთა მიერ და იტანჯებოდა იგი თიჴითა და ალიზითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ დაადგინნა მათ ზედა ფარაო ზედამდგომელნი და მაწუეველნი საქმისნი, რაჲთა იქმოდიან საქმეთა მისთა ჭირითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და „ვითარცა სულთ-ითქუნეს საქმეთა მათგან ისრაიტელთა ღმრთისა მიმართ, მაშინ მოიხილა მათ ზედა მოსეს მიერ და მრავლითა წყლულებითა ტანჯნა მეგჳპტელნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მერმე თუესა მას ყუავილთასა, რაჟამს-იგი გამოჩნდების ზაფხული იგი ჰამოჲ და წარვალს მჭუნვარებაჲ იგი ზამთრისაჲ, მაშინ გამოიყვანნა იგინი ეგჳპტით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჰრქუა ღმერთმან მოსეს, რაჲთა აღიღოს კრავი უბიწოჲ და დაკლას და სისხლი მისი სცხოს კართა ზედა და წყირლთა, „რაჲთა მომსრველი იგი პირმშოთა მეგჳპტელთაჲსაჲ, არა შეეხოს მათ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იხილვიდა მივლინებული იგი ანგელოზი სასწაულსა მას კართა ზედა სისხლისასათა და გარე-წარჰჴდებოდა მათ, ხოლო სახლთა ,ზედა რომელთა არა იხილის სასწაული იგი სისხლისაჲ, მივიდის და მოსრნის პირმშონი მათნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად ბრძანა ყოვლისა გან-ვე-ფუვნებულისა ყოვლისაგან სახლისა უჩინო-ყოფაჲ და დაკლულისა მის კრავისაჲ უფუარითა და ველისყრდელითა ამცნო ჭამაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად უბრძანა, რაჲთა რაჟამს ჭამდენ, იყვნენ მორტყმულ წელნი მათნი და კუერთხები ჴელთა მათთა და რაჲთა ესრეთ ყოვლითავე მოსწრაფებითა ჭამონ მიმწუხრი პასქაჲ იგი უფლისაჲ და არცა ძუალი შემუსრონ კრავისაჲ მისგანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გამოიყვანნა იგინი ოქროჲთა და ვეცხლითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უბრძანა, რაჲთა თითოეულმან მათმან მიიღოს მეზობლისა თჳსისა მეგჳპტელისა ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ და გამოვიდოდეს იგინი ეგჳპტით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მეგჳპტელნი დაჰფლვიდეს პირმშოთა მათთა და ისრაჱლთა ზედა იყო სიხარული განთავისუფლებისთჳს მწარისა მისგან მონებისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე ყოველი აჩრდილი იყო და სახჱ ჭეშმარიტთა საქმეთაჲ, რამეთუ ესე ყოველი საიდუმლოჲ არს სულისაჲ, რომელი-იგი მიმოსლვითა უფლისაჲთა განრომილ არს, რამეთუ ისრაჱლი გამოითარგმანების: „გონებაჲ მხილველი ღმრთისაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო კაცი განთავისუფლდა მონებისა მისგან მწარისა და ულხინა მათ მეგჳპტელთაგან, რომელ არიან ეშმაკნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვინაჲთგან პირველითა მით ურჩებითა მოკუდა პირველი იგი კაცი სიკუდილითა მით ძნელოანითა სულისაჲთა სიტყჳსაებრ და შერისხვისა უფლისა რამეთუ ჰრქუა მას ღმერთმან, ვითარმედ: „რომელსაცა დღესა შჭამო ხისა მისგანი, სიკუდილითა მოჰკუდე“... და იქმნა ესრეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად თქუა: „მიწაჲ ხართ და მიწადვე მიხვალ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად შესძინა წყევაჲ წყევასა ზედა და თქუა: „ოფლითა პირისა შენისაჲთა შჭამო პური შენი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	„ეკალი და კუროჲსთავი აღმოგიცენო და იქმოდი ქუეყანასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და „არა შესძინოს მოცემად შენდა ნაყოფისა მისისაჲ“, რამეთუ აღმოეცენნეს ქუეყანასა მას შინა გულისა მისისასა ეკალნი და კუროჲსთავნი და აღიღეს მტერთა დიდებაჲ მისი ცთომითა და შეჰმოსეს მას სირცხჳლი, აღჰსძარცუეს მას ნათელი მისი და შეჰმოსეს მას ბნელი;
და	ფს.მაკ.D.სწა	მოაკუდინეს სული მისი და განაბნიეს, განკუეთნეს გულისსიტყუანი მისნი და დაამდაბლეს სიმაღლისაგან გონებაჲ მისი და იქმნა ისრაჱლი კაცი მონა ჭეშმარიტი ფარაოჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დაადგინნა მის ზედა საქმისა მის ზედამდგომელად სულნი იგი უკეთურნი, რომელნი-იგი აიძულებდეს მას გინა თუ ნეფსით, გინა თუ უნებლიაჲთ ქმნად ბოროტთა მათ საქმეთა მისთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ზედამდგომელთა მათ ეშმაკთა საქმე ესე მიეცა, რაჲთა აღასრულონ საქმე იგი თიჴისა და ალიზისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, ვითარმედ განაშორეს იგი გონებისა მისგან ზეცათაჲსა და დაამდაბლეს ნივთიერთა ამათ საქმეთა გონებაჲ მისი და ზრუნვათა შინა ქუეყანისათა და სიტყუათა და მოგონებათა ბოროტთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ, და-რაჲ-ეცა სული თჳსისა მის სიმაღლისაგან, პოვა მეფე კაცთა მოძულე და მთავარნი მწარენი, რომელნი-იგი იიძულებენ ქმნად ბოროტთა მათ საქმეთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ სულთ-ითქუნეს სულმან მან ღმრთისა მიმართ და ღაღად-ყოს, მოავლენს მისა შემწედ სულიერსა ამას მოსეს, რომელმან იჴსნას იგი მონებისა მისგან მეგჳპტელთაჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ პირველად უჴმს სულთქუმაჲ და ღაღადებაჲ და მერმე მიიღებს გამოჴსნასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგიცა „ახალსა მას თანა“ განერების ჟამსა მას ზაფხულისასა, რაჟამს-იგი შემძლებელ იყოს ქუეყანაჲ გულისაჲ აღმოცენებად და გამოღებად კეთილთა მათ ყუავილოვანთა რტოთა სიმართლისათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	წარ-რაჲ-ჰჴდენ მწარენი ზამთარნი უგულისჴმოებისანი და ბოროტნი იგი სიბრმე ბილწთა საქმეთაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ ბრძანის უჩინო-ყოფაჲ სახლისა მისგან ყოვლისავე ცთომაჲ ძუელისაჲ, რომელ არიან საქმენი და გულისსიტყუანი ძუელისა მის კაცისა განხრწნადისანი, და განგდებაჲ ყოვლისავე საქმისა და მოგონებისა ბოროტისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დაკლვაჲ კრავისაჲ მის და სისხლისა მისისა ცხებაჲ კართა ზედა, რამეთუ ქრისტჱ, კრავი, დაიკლა და სისხლი მისი სცხო კართა და წყირთლთა გულისათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ქმნას სისხლი იგი ჯუარსა ზედა დათხეული სულისა ცხორება და საჴსარ, ხოლო მეგჳპტელთა მათ გლოვა და სიკუდილი, რამეთუ ჭეშმარიტად გლოვა მათა და არს სისხლი იგი უბიწოჲსა მის კრავისაჲ, ხოლო სულისა სიხარულ და მხიარულება.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მერმე, შემდგომად ცხებისა ბრძანებს მიმწუხრ დაკლვად კრავისა მის და უფუვარი ველისყრდელი იგი თანა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა იყვნენ წელნი მორტყმულ და ჴამლნი შესხმულ და რაჲთა იყვნენ კუერთხნი ჴელთა შინა მათთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ კულა პირველად არა მზა იყოს სული საქმეთა მიერ ჭეშმარიტთა და კეთილთა, რომელი იყოს ძალისაებრ მისისა, არა მიეცემის მას ჭამად კრავისა მისგან, რამეთუ კრავი იგი ჰამო არს და უფუვარი იგი – კეთილ ფრიად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ველისყრდელი იგი მწარჱ და ფიცხელ, რამეთუ ფრიადითა ჭირითა ჭამს სული კრავისა მისგან და კეთილისა უფოვარისაგან, შეაიწრებს მას ცოდვაჲ იგი, რომელი არს მის თანა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მიმწუხრისა იგი ჟამი შუვა ნათლისა და ბნელისა არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული ჟამსა მას გამოჴსნისასა შუვა ნათლისა და ბნელისა იქმნების, რამეთუ დგას ძალი ღმრთისაჲ და არა უტევებს ბნელსა ამას, რაჲთამცა ზედამოუჴდა და შთანთქა სული იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა მოსე თქუა, ვითარმედ: „ესე არს ღამჱ იგი აღთქუმისა ღმრთისაჲ, რომელსა შინა გჳჴსნნა ჩუენ“, ეგრეთვე აქა თქუა ქრისტემან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მართლად იქმნა ესე, რამეთუ იგი სახე იყო და აჩრდილი ჭეშმარიტებისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ყოველივე, რომელიცა იქმნა საიდუმლოდ, მოასწავებდა ჭეშმარიტსა სულისა ცხორებასა, რომელი-იგი შეყენებულ არნ ბნელსა შინა და „შეკრულ რკინითა“
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შთაგდებულ არნ ფარულად „მღჳმესა შინა ქუესკნელსა“ და შეყენებულ ბჭეთა შინა რვალისათა და მოქლონთა რკინისათა, რომელი-იგი ვერღარა შემძლებელ არს თჳნიერ ქრისტესმიერისა მის გამოჴსნისა განრომად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ მცირე რაჲმე ძალი იგი ჭეშმარიტისა მის ფარაოჲსი, რომელ არს ეშმაკი, იგლოჳედ მეგჳპტელნი და ცხორებისათჳს ტყჳსა მის მათისა მწუხარე არიედ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ბრძანებს ღმერთი მოღებად მეზობელთაგან „ჭურჭელსა ოქროჲსა და ვეცხლისა“ და ესრეთ გამოსლვად, რამეთუ მიიღებს სული იგი, რაჟამს გამოვიდოდის ბნელისა მისგან, ჭურჭელსა მას ოქროჲსა და ვეცხლისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ არიან თჳსნი იგი კეთილნი გულის-სიტყუანი გამოჴურვებულნი, შჳდწილ, რომელთა მიერ იმსახურების ღმერთი, და განისუენებს იგი სულსა ამას ზედა სულთა მათგან ბოროტთა, რომელნი იქმნნეს მეზობელ მისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ განაბნინეს და განაქარვნეს გაულისსიტყუანი იგი მისნი და ესრეთ შეიპყრეს სული იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ნეტარ არს სული იგი, რომელი განერეს ბნელისა მისგან და ვაჲ არს სულისა მის, რომელი არა ღაღადებდეს და სულთ-ითქუმიდეს მჴსნელისა მის თჳსისა მიმართ, რომელი შემძლებელ არს ჴსნად მისა ბოროტთა მათ და მწარეთა ზედამდგომელთაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	წარვიდეს ისრაჱლნი გამოჴსნილნი და ქმნეს პასექი იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე წარემართების სული, რაჟამს მიიღოს ცხორებაჲ სულისა წმიდისაჲ და იხილოს გემოჲ კრავისაჲ მის და იცხოს სისხლი მისი და ჭამოს ჭეშმარიტი პური, რომელი-იგი არს სიტყუაჲ ცხოველი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ისრაჱლთა წინა-უძღოდა სუეტი ცეცხლისაჲ და სუეტი ღრუბლისაჲ ჰფარვიდა მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამათ სული წმიდაჲ ჰფარავს და უძღჳს მათ გულისჴმის-ყოფითა სულისა მათისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ცნა ფარაო და მეგჳპტელთა სივლტოლაჲ იგი ერისაჲ მის და რამეთუ დაემჴუნეს მონებისა მისგან მათისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შემდგომად მოსრვისა პირმშოთა მათთაჲსა კუალად იკადრეს დევნაჲცა მათი, რამეთუ სწრაფით განმზადნა ეტლნი და განვიდა ყოვლითურთ ერით მისით მოკლვად მათ და.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა იგი მიეახლებოდა მათ, მეყსეულად ღრუბელი იგი შორის შევიდა მათსა, და ფარაოს დააბნელებდა და აყენებდა, ხოლო ისრაჱლთა განანათლებდა და უძღოდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ერმან მან, იხილა რაჲ ძალი იგი ფარაოჲსი უკუანა მათსა, ხოლო ზღუაჲ წინაშე მათსა, აყენებდა სლვად და ღრუბელი იგი და სუეტი შორის მათსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ წარიკუეთეს სასოებაჲ და მოელოდეს სიკუდილსა, შთაცჳვეს რაჲ ჭირსა დიდსა და სიკუდილსა, რომლისა გემოჲ იხილეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უფალი განაგებდა მათთჳს და უბრძანებდა მოსეს კუერთხითა განპებასა ზღჳსასა, რაჲთა განიპოს ზღუაჲ და განვლოს ერმან, და იქმნა ზღუდედ მარჯუენით და მარცხენით, ვიდრემდე განვლო ერმან მან, ვითარცა ჴმელი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	შევიდეს მეგჳპტელნიცა, რამეთუ სავალ და წრფელ ეგონა გზაჲ იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	განვიდეს ისრაჱლნი ზღჳსაგან და შევიდეს მეგჳპტელნი ზღუასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ჰრქუა უფალმან მოსეს: „მოაქციე კუერთხი შენი და ეც ზღუასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ დანთქა ფარაო და ყოველი ძალი მისი მეწამულმან მან ზღუამან და იხილა ერმან მან დიდი იგი მაცხოვარებაჲ, რამეთუ მტერნი მათნი წარწყმდეს ზღუასა მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მარიამ მოიღო ემბანი და ათძალი, უგალობდა ყოვლით ერითურთ ღმერთსა, რამეთუ განერნეს სრულიად სიკუდილისა მისგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მოიღე აქა იგავი, რამეთუ ოდეს პირველად სული ევლტოდა მეგჳპტელთა მათ, მაშინ შეეწია ძალი ღმრთისაჲ და უძღოდა ჭეშმარიტებისა მისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ცნა სულიერმან მან ფარაო, მეფემან და მამამან ბნელისა და ცოდვისამან, ვითარმედ ივლტის იგი სრულიად მეუფებისა მისისაგან, რომელ არიან გულისსიტყუანი, რომელნი მის მიერ შეპყრობილ იყვნეს და სულიცა თჳთ მათ თანა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვითარცა ცნა, ვითარმედ ევლტის მეუფებისა მისისაგან სული და დაცემულ არს ძალი მისი მცირედ სივლტოლითა პირმშოთაჲთა, მაშინ ურცხჳნელად-რაჲ მოუჴდა, რამეთუ ეშინოდა თუ, ნუუკუჱ სრულიად განერეს სული იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ენება აღსრულებაჲ ნებისა თჳსისაჲ, დევნა იგი ჭირითა და განსაცდელითა და ბრძოლითა უხილავითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მიეცემის იგი გამოცდად და ჭირად თითოსახედ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხედავნ იგი ძალსა მას უკეთურისასა, რომელსა ენების ზედამოსლვაჲ და მოკლვაჲ მისი და ვერ შემძლებელ არნ, რამეთუ შორის მეგჳპტელთა და ისრაიტელთა დგა უფალი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ხედავნ წინაშე მისა ზღუასა სიმწარისა და ძალსა ბოროტისასა და ვერცა უკუმართ შემძლებელ არნ წარსლვად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ხედავნ მტერთა მისთა მზათა, ვერცა წაღმართ ძალ-უცნ სლვად, რამეთუ ძალნი ბოროტნი და ჭირნი ძნელოვანნი და თითოსახენი გარემოდგომილ არიედ და სიკუდილისასა მოიყვანებედ მის ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჟამს იხილის ღმერთმან, რამეთუ შთავრდომილ არნ სული იგი შიშსა შინა სიკუდილისასა და მტერი მისი მზა არნ შთანთქმად, მაშინ მისცის მას მცირედი შეწევნაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესრეთ სულგრძელ ექმნების ღმერთი სულსა მას და გამოსცდის, უკუეთუ დგას-ძია სარწმუნოებასა ზედა და უკუეთუ უმჭირავს სიყუარული მისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ეგევითარი დადვა ღმერთმან გზაჲ იგი ცხორებად მიმყვანებელი, რაჲთა საჭირო იყოს და გამოსაცდელ, რაჲთა ესრეთ მივიდეს სული ქუეყანასა მას ჭეშმარიტსა დიდებისა შვილთა ღმრთისათაჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჟამს წარიკუეთოს სასოებაჲ ცხორებისაჲ, მერმე განაპებს ზღუასა „მკლავითა მაღლითა“ სულსა წმიდისა მიერ და განჰვლის სული განრომილი ადგილთა მათგან ბოროტთა და წიაღჴდების ზღუასა მას ბნელისასა და ცეცხლისა შემწუელისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე საიდუმლონი არიან სულისანი, რომელნი ისწრაფდეს მიწევნად ცხორებასა მას ჭეშმარიტსა და განერებოდეს მეუფებისაგან ბნელისა და სიკუდილისა და მიიღებდეს სულსა წმიდასა ღმრთისა მიერ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მერმე განერეს რაჲ სული იგი მტერთა მისთაგან და განვლოს ზღუაჲ იგი ვნებათაჲ და იხილნის წარწყმედულად წინაშე თუალთა მისთა მბრძოლნი მისნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელთა პირველ ჰმსახურებდა, მაშინ იხარებდენ იგი სიხარულითა გამოუთქუმელითა და დიდებითა, ნუგეშინის-იცემებინ ღმრთისა მიერ და განისუენებნ უფლისა მიერ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ სული იგი, მიიღონ ახლითა გალობითა ემბნითა მით, რომელ არიან ჴორცნი, და ათძლითა სულისაჲთა შესწირავნ ქებასა ცხოველსმყოფელისა ღმრთისა. ძალნი იგი ათძალისანი არიან წულილადნი იგი გულისსიტყუანი სულისანი და მცველი ათძალისაჲ არს საღმრთოჲ მადლი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა საყჳრისა მიერ განვალს სული და ყჳრის, ეგრეთცა წმიდათა კაცთა მიერ სული წმიდაჲ არს, რომელი გალობს და ილოცავს ღმრთისა მიმართ წმიდითა გულითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დიდებაჲ მისა, რომელმან იჴსნა სული მონებისაგან ფარაოჲსა და ყო იგი საყდრად თჳსა და ტაძრად და სძლად წმიდად და შეიყვანა იგი სასუფეველსა ცხორებისა საუკუნოჲსასა აქაჲთვე, ვიდრეღა არნ იგი სოფელსა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რჩულსა შინა პირუტყუთა შესწირვიდეს შესაწირავად და უკუეთუმცა არა დაიკლნიან, არა შეწირულ იყვნიან იგინი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აწ უკუეთუ არა დაიკლას ცოდვაჲ, არა შეწირულ არს შესაწირავი ღმრთისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მოვიდა ერი იგი მერანს, სადა იყო წყაროჲ წყლისა მის მწარისაჲ სასუმელად უჴმარი და ბრძანა ღმერთმან აღებად შეშისაჲ, რომელი მისცა და შთაგდებაჲ მისი წყალსა და ესრეთ დატკბის წყალი იგი ერსისათჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული დამწარდა, რაჟამს სუა გესლი იგი გუელისაჲ მის და მიემსგავსა სიმწარესა მისსა ბუნებით და იქმნა იგი ცოდვილ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს შთაჰყოფს ღმერთი „ძელსა მას ცხორებისასა“ მწარესა მას შინა წყაროსა გულისასა და დატკბების იგი და შეიცვალების იგი სიმწარისა მისგან თჳსისა და შეეზავების წმიდისა მას სულსა ქრისტესსა
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესრეთ კეთილად და საჴმრად იქმნების სამსახურებელად მეუფისა, რამეთუ იქმნების იგი სულ ჴორცითა შემოსილ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დიდებაჲ მისა, რომელსა შეცვალა სიმწარჱ ჩუენი სიტკბოებად და სახიერებად სულისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ძელი ჯუარისაჲ ჭეშმარიტისა, რომელ არს ქრისტჱ, მტერთა სიკუდილი, რომელი არიან სულნი უკეთურნი, ხოლო სულთა ჩუენთა არს კუერთხი და სიმტკცჱ უცთომელი და ცხორებაჲ, რომელსა ზედა განვისუენებთ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ პირველნი იგი აჩრდილნი და სახენი იყვნეს ჭეშმარიტთა ამათ საქმეთანი, რამეთუ ძუელი იგი მსახურებაჲ აჩრდილი იყო ახლისა ამის მსახურებისაჲ და წინადაცუეთაჲ და კარავი იგი კიდობანი და ტაკუკი იგი და მანანაჲ და მღდელობაჲ და საკუმეველი და ნათლისღებაჲ და ყოველივე,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელიცა იქმნა ისრაჱლთა თანა შჯულსა შინა მოსესსა და წინაწარმეტყუელთასა, ყოველივე სულისა მისთჳს იქმნა, რომელი-ესე დაიბადა ხატად ღმთისა და მერმე შთავარდა უღელსა მას ქუეშე ცოდვის მწარისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ამისთჳს ინება ღმერთმან ზიარებად სძლად სამეუფოდ და განსწმედს მას ბიწისაგან და განჰბანს და განაბრწყინვებს მას სიშავისა მისისაგან და ცხოველს-ჰყოფს სიკუდილისაგან და ულხენს შემმუსრველისაგან და მშჳდობა-ჰყოფს მტერობასა მას მისსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ დაბადებული იყო და მიეთხოვა იგი სძლად ძესა მას მეუფისასა და თჳსითა ძალითა ღმერთი შეიწყნარებს მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	პირველად შეიცვალების იგი მის თანა, ვიდრემდის აღაორძინოს იგი თჳსითა აღორძინებითა, რამეთუ განაგრძოს მას დაუსრულებელითა აღორძინებითა, ვიდრერემდე იქმნას ღირსი და უბიწოჲ სძალი მისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ პირველად შობს მას და მერმე აღაორძინებს თავისა თჳსისათჳს, ვიდრემდე მიიღოს სრული საზომი სიყუარულისა მისისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იგი არს სრული სიძჱ და მიიღებს მას სძლად – წმიდასა მას და უხრწნელსა ზიარებასა ქორწინებისასა – და მერმე სუფევნ მის თანა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუე ესე ნიჭნი და ესე მადლნი მოჰმადლნა უფალმან სულსა კაცისასა და ესრეთ მცირე იქმნების მის თანა და განადიდებს მას და მაშინ ყოვლად ეუფლებინ, რაჟამს მიიღოს ზეცისა იგი სიძჱ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არარაჲ ესრეთ შეიყუარა ღმერთმან, ვითარ კაცი და არარამან დაბადებულთაგანმან შეიყუარა ღმერთი, ვითარ კაცმან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა რჩულსა მოსესსა აღიღის აჰრონ სამოსელი იგი წმიდაჲ და ზეწარი, რომელსა იყვნეს ათორმეტნი ეჟუანნი და სახელები ათორმეტთა ძეთა ისრაჱლისათაჲ ათორმეტთა თუალთა ზედა წერილ არნ და სხუანი ათორმეტნი თუალნი მჴართა ზედა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ შევალნ წმიდასა წმიდათასა და აღასრულებნ ყოველსავე შჯულისა მღდელობასა და საქმესა და მის მიერ მოასწავებდა ჭეშმარიტსა ქრისტეს მღდელობასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ქრისტემან აღიხუნა შვილნი თჳსნი მოციქულნი და ეტჳრთა სახელები მათი და ესრეთ შევიდა ზეცისა საკურთხეველსა წმიდასა წმიდათასა, „უშინაგანესსა მას კრეტსაბმელსა“, „წინამორბედ ჩუენდა იქმნა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კაცი ჭეშმარიტებისმოყუარე და ღმრთისმოყუარე, რომელსა ენებოს მისლვაჲ ცხორებასა საუკუნესა და სარწმუნოებითა თჳსითა ეხილვოს გემოჲ ჭეშმარიტებით სიტკბოებისა მის ზეცისაჲ სულისა ამის ცხოველისაჲ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უხრწნელებისა მის სიტკბოებისა თანამდებ იქმნას და სულიერისა მის საზრდელისა გამოცდილებაჲ და გულისჴმის-ყოფაჲ მიეღოს და მადლი იგი დანერგულ და შეზავებულ იყოს სულსა შინა მისსა და სრულიად მიეცეს თავი თჳსი ნებასა მას მადლისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარსა ყოველივე იგი ამის საწუთროჲსაჲ შეურაცხ-უყოფია და არარად უჩნს მას, რამეთუ უზეშთაეს არს იგი ყოვლისავე სოფლისა და ყოველნივე ხილულნი საქმენი, დიდებულნი კაცთანი – ოქროჲ, გინა ვეცხლი, გინა ქვანი პატიოსანნი, ანუ დიდებანი და მთავრობანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ ერისკაცთა მიერ პატივისცემანი, ანუ სხუანი რაჲმე საქმენი ამის სოფლისნი – საძაგელ და უპატიო უჩან და ვითარცა სავსენი სიმყრალითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესრეთ შეურაცხიან ჭეშმარიტისა მის და გამოუთქუმელისა შუენიერებისათჳს სულიერისა მის ნათლისა და დიდებისა მის და სიმდიდრისა კეთილთა მათ ზეცისათა, რომელსა-იგი გემოჲს-ხილვად ღირს იქმნა შინაგანი იგი კაცი სულისა მორწმუნისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რამეთუ სრულიად თავი თჳსი მიუცემია ნებასა სულისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესევითარსა ამას, რაჲცრა შეემთხჳოს დიდებაჲ ამის სოფლისაჲ – სიმდიდრე, ანუ პატივი, ანუ მთავრობაჲ, ანუ თაყუანისცემაჲ, ანუ ქებაჲ, ანუ ნეტარებაჲ კაცთაჲ – ვერარაჲ ამათგანი შემძლებელ არს დამჭირვად და დამდაბლებად მისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს რამეთუ სხჳსა სიმდიდრისა ჭეშმარიტისა გამოცდილებაჲ მოუღებდა და სხჳსა დიდებისა და პატივისა ზეცათაჲსა გემოჲ უხილავს და სული მისი იშუებს საშუებელითა და სიტკბოებითა უხრწნელითა და ყოვლითა გულისჴმის-ყოფითა და გულსავსებითა ზიარებისა მის სულისა წმიდისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა სიტყჳერი იგი მწყემსი უზეშთაეს არს სიტყჳერთა მათ საცხოვართა ყოვლითურთ: სიბრძნითა და გულისჴმის-ყოფითა და განკითხვითა, .... ვითარცა მოციქულმან წამა და თქუა, ვითარმედ: „ვინ განგუაშორნეს სიყუარულსა ქრისტესსა“, და შემდგომი ამისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სიყუარულსა მას სულისა წმიდისასა ვერვინ ჰპოებს, ვერცა მოიგებს სულსა შორის თჳსსა, უკუეთუ არა უცხო-ყოს თავი თჳსი ყოვლისაგანვე სოფლისა და მისცეს ყოვლითურთ ქრისტეს ძიებასა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოიცალოს გონებამან მისმან ყოვლისაგანვე საქმისა ნივთიერისა და ზრუნვისა ამის საწუთროჲსასა, რაჲთა ყოველივე ზრუნვაჲ მისი იყოს ერთსა საქმესა ზედა და ყოველთა მცნებათა მიერ იგი ოდენ საქმე წარჰმართოს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ყოველივე ზრუნვაჲ და საურავი გონებისაჲ იყოს ძიებისათჳს და მოგებისა სიმდიდრისა მის სულიერისა, ანუ თუ ვითარ შეამკოს იგი სათნოებითა და სულიერითა მით სამკაულითა და სიწმიდითა მით ქრისტესითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ჯერ-არს, რაჲთა განაშოროს კაცმან თავი თჳსი ყოვლისაგან ნივთისა ამის სოფლისა და სიყუარულისაგანცა დიდებისა და შუენებისა და არარას შეეყოს გონებაჲ მისი არცა პატივსა კაცთასა, არცა სიყუარულსა ჴორცთასა, არცა ზრუნვასა ქუეყანისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ერთი ოდენ ზრუნვაჲ აქუნდეს გონებასა მისსა, რაჲთამცა მოიგო სიმდიდრჱ იგი სულიერი და მარადის მოელოდის მოსლვასა წმიდისა სულისასა, ვითარცა უფალი იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „მოთმინებითა თქუენითა მოიპოვნეთ სულნი თქუენნი“ და „ეძიებდეთ სასუფეველსა ცათასა და ესე ყოველი მოგეცეს თქუენ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჟამს ესრეთ იღუწიდეს ლოცვითა და ღაღადებითა და მორჩილებითა და სხჳთა სათნოებითა საღმრთოჲთა არა განაშოროს გონებაჲ მისი ძიებისაგან ღმრთისა, ნეტარ თუ მაშინ ამით ყოვლითა განერეს და განვლოს უკეთურთა მათ ძალთა სიბნელჱ და მოიგოს სული თჳსი წარწყმედისა ამისგან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელსა შინა იყოფოდა და შემძლებელ იქმნას გონებითა თჳსითა მარადის იძულებით და გულსმოდგინებით წარტყუენვად ღმრთისა მიმართ, რაჲთა მისა ოდენ შემშჭუალულ იყოს, ვითარცა წერილ არს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ესევითარითა მით ღუაწლითა და ძიებითა გონებისაჲთა ღირს იქმნას ერთსულ ყოფად მადლსა მას ნიჭსა ქრისტესსა, რაჟამს-იგი განისუენის სულმან წმიდამან ჭურჭელსა მას შინა, რომელსაცა შევიდა პირველ განმზადებულისა მის სული,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა შეამკოს იგი ყოვლითა საქმით კეთილითა და, რომელი იგი არა აგინებს სულსა ქრისტესსა ნებათა შინა თჳსთა და საწუთროჲსა ამის ზრუნვითა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მას შინა განბნევითა გონებისაჲთა, დიდებითა, ანუ მთავრობითა, გინა თუ ნებისა თჳსისა შედგომითა, ანუ გემოჲთა ჴორციელითა და ზიარებითა და თანაშეყოფითა სულთა მათ უკეთურთაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ყოვლითურთ ქრისტესა შეუდგეს და თავი თჳსი მას შეჰვედროს და მცნებათა შინა მისთა იქცეოდის და მის ზედა მოსრულსა მას ქრისტეს სულსა ღირსებით პატივ-სცეს და ამისთჳსცა ღირს იქმნების შეზავებად მისა და მის თანა ერთსულ-ყოფად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ვინმე მისცეს თავი თჳსი ზრუნვად, ანუ დიდებად, ანუ პატივსა კაცთასა ეძიებდეს და განიბნიოს სული თჳსი გულისსიტყუათა შინა სოფლისათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარი იგი სული ვერ შემძლებელ არს განრომად ბნელისაგან სულთა მათ უკეთურთაჲსა, რამეთუ უყუარდა მას ნებაჲ იგი ბნელისაჲ და სრულიად არა მოიძულნეს საქმენი იგი უკეთურნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს უკუე, განვჰმზადნეთ თავნი ჩუენნი ღმრთისა მიმართ სლვად და შეუდგეთ ქრისტესა აღსრულებითა ნებისა მისისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა მარადის გუაჴსოვდენ მცნებანი მათნი და ვიქმოდით მათ და განვაშორნეთ ყოვლითურთ თავნი ჩუენნი სიყუარულისაგან სოფლისა და გულისთქუმათაგან ბოროტთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სულნი ჩუენნი აღვამაღლნეთ და მისი ოდენ ზრუნვაჲ გუაქუნდეს გონებასა შინა მარადის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაღაცათუ ჴორცითა ვიყოფოდით უცალოებასა შინა უფლისათჳს, არამედ გონებაჲ ნუმცა განეშორების ძიებისაგან ღმრთისა და სიყუარულისა მისისა, რაჲთა ესევითარითა მოღუაწებითა და გონებითა ვიდოდით გზასა მას სიმართლისასა და მარადის თავთა თჳსთა ვეკრძალებოდით
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ „მივემთხჳნეთ აღთქუმასა მას სულისა მისისასა“ და მადლითა მისითა განვერნეთ სიბნელისაგან ვნებათაჲსა, რომელთა მიერ სული იგი იჭირვოდის, რაჲთა საუკუნოჲსა სასუფეველისა ღირსად გამოვჩნდეთ და ქრისტეს თანა ვიშუებდეთ უკუნითი უკუნისადმე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაღაცათუ ჴორცნი მისნი მარხვითა და მღჳძარებითა დააჭვნეს, ესრეთ არს, ვითარმცა არა დაეწყო მოღუაწებად და უკუეთუ პოვნეს მადლნი ზეცისანი და გამოცხადებანი საიდუმლოთანი, ესრეთ არს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმცა არარაჲ მოეგო უზომოჲსა მის სიყუარულისა მისისათჳს, რომელი აქუს უფლისა მიმართ, არამედ მრავალდღე მშიერ და წყურიელ არს სარწმუნოებითა და სიყუარულითა და ლოცვითა საიდუმლოთა მათთჳს მადლისათა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ყოვლისავე სათნოებისა მიმართ უძღებ არს და განგურემულ არს ტრფიალებითა ზეცისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სურვილი მჴურვალჱ მარადის აქუს თავსა თჳსსა შორის სიძისა მის მიმართ ზეცათაჲსა, რაჲთამცა ღირს იქმნა სრულსა მას მის თანა სიწმიდესა და ზიარებასა განცხადებულითა სულითა პირისპირ ნათლითა მით სულიერითა გამოუთქუმელითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს იგი შეეზავის მას ყოვლითავე გულსავსებითა და თანახატ ექმნის სიკუდილსა მას მისსა, სურვილითა დიდითა ქრისტეს სიკუდილსა მოელინ მარადის, რაჲთა წმიდა იქმნას მადლითა ღმრთისაჲთა სულითა და ჴორცითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ იქმნას ჭურ რჩეულ შთასასხმელ ნელსაცხებლისა მის ზეცათაჲსა და სავანე ქრისტესა იქმნას დასამკჳდრებელ სულისა წმიდისა და მაშინ პოოს სასუფეველი ცათაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამათ საზომთა სული გამოუცდელად ვერ მისწუთების, არცა ერთითა რაჲთმე მოღუაწებითა და შრომითა, მრავალთა ჟამთაჲთა და განსაცდელითა თითოსახითა აღორძნდების სულიერად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვიდრემდე მისწუთეს საზომსა მას სრულსა უვნებელობისასა, რაჲთა ყოველსავე შინა განსაცდელსა მტერისასა გამოცდით იპოოს და ესრეთ ღირს იქმნას პატივთა და ნიჭთა მრავალთა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დამკჳდრებად სასუფეველისა ცათასა ქრისტჱ იესუს მიერ უფლისა ჩუენისა, რომელსა შუენის პატივი და დიდებაჲ თანა მამით და სულით წმიდითურთ აწ და მარადის უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ყოველივე ხილული ეკლესიისაგან ღმრთისა განგებულებაჲ იქმნა საცნაურისა მის და ცხოველისა არსებისა, სულისა მის სიტყჳერისა, ხატად მღრთისა დაბადებულისა, რომელი-იგი არს ცხოველი და ჭეშმარიტი ღმრთისა ეკლესიაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს მსგავსითა სახითა პატივცემულ იქმნეს უსიტყუელნი იგი და უსულონი და ჴორციელნი სიტყჳერთა მათ თანა და ცხოველთა ზეცისათა, რაჲთა აჩრდილთა შინა ვიდოდის სული იგი ჩჩჳლი და მიიწიოს ჭეშმარიტსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ეკლესიაჲ ქრისტჱსი და ტაძარი ღმრთისაჲ და საკურთხეველი იგი ჭეშმარიტი და მსხუერპლი ცხოველი კაცი საღმრთოჲ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა იგი შჯულისა მსახურებაჲ აჩრდილი იყო აწინდელისა ამის ქრისტეს ეკლესიისაჲ, ეგრეთვე აწინდელი ესე ეკლესიაჲ სახჱ არს შინაგანისა მის სიტყჳერისა და ჭეშმარიტისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ, აჰა ესერა, ყოველი განგებულებაჲ და მსახურებაჲ საიდუმლოთა ეკლესიისათა იგი შინაგანი კაცი, რომელსა შინა ჯერ-არს, რაჲთა აღესრულოს ყოველივე მსახურებაჲ საიდუმლოთა ზეცისათაჲ ეკლესიასა ღმრთისასა ძალითა სულისა წმიდისაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ჭეშმარიტად ტაძარ ღმრთისა და ეკლესია ქრისტესა იქმნას შეწევნითა სულისა წმიდისაჲთა და დაიმკჳდროს ცხორებაჲ იგი საუკუნოჲ....................
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ნათლისღებისა მიერ და საკურთხეველისა და მსახურებათა მიერ სარწმუნონი იგი სულნი აღივსნენ სულითა წმიდითა და ნაყოფიერ იქმნენ სათნოებითა და ესრეთ განახლდენ ძალითა მადლისაჲთა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გამუჩნდენ მოქალაქე მოქალაქობითა მით ჭეშმარიტითა და განაგდონ ნივთიერი იგი ქუეყანისა გონებაჲ ძალითა სულისაჲთა და შეიმოსონ გონებაჲ იგი ზეცისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ტაძარი ამის და მღდელი – სახჱ არს ჭეშმარიტისა მის მღდელისა – ქრისტესი, რაჲთა ცხადითა მით ეკლესიისა მსახურებითა სახჱ მივიღოთ შემწედ სულთა ჩუენთა მადლითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვითარცა წმიდასა ეკლესიასა შინა უკუეთუ პირველად არა იყოს შემოკრებაჲ ერისაჲ და არა წარითქუას გალობაჲ და არა წარიკითხნენ საკითხავნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მღდელისა შესაწირავსა ჴორცისა და სისხლისა ქრისტესისასა არა აღასრულებდეს და საიდუმლოჲსა იგი ზიარებაჲ მორწმუნეთაჲ არა იქმნების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად უკუეთუ ყოველივე გალობაჲ საეკლესიოჲ აღასრულოს და მღდელმან ჴორცი და სისხლი ქრისტესი არა შეწიროს და არა ეზიაროს ერი, არარაჲთვე აღსრულებულ არს საიდუმლოჲ, არამედ ნაკლულევან არს, რაჟამს მღდელმან საკურთხეველსა ზედა შესაწირავი არა შეწიროს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არცა შესაწირავი თჳნიერ სხჳსა მის კანონისა სრულ იქმნების, არცა გალობაჲ იგი თჳნიერ შესაწირავისა, არამედ ერთი მეორისა მოყუასობითა სრულ იქმნების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ქრისტეანესა, თუ აქუნდეს მარხვაჲ, ლოცვაჲ და მღჳძარებაჲ და სხუანი სათნოებანი, ხოლო ძალი იგი სულისა წმიდისაჲ დაფარულსა მას საკურთხეველს გულისასა ზედა არა აღესრულებოდის, ნაკლულევან არს მოღუაწებაჲ მისი, რამეთუ არა აქუს თავი იგი, რომელ არს სული წმიდაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად სული წმიდაჲ, დაათრობს სულსა სიხარულითა მადლისაჲთა, გულთა შინა შეგინებულთა არა დაემკჳდრების, არამედ ეძიებს გულსა წმიდასა და სულსა მოღუაწესა და სათნოებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲზომცა პოვოს სულმან წმიდამან კაცი მოღუაწებასა შინა კეთილსა და სიმდაბლესა სხუათა სათნოებათა, ეგზომცა განისუენებს მის ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად სულსა, რომელსა მოღუაწებაჲ და შეწევნაჲ სულისა წმიდისაჲ აქუნდეს არა, იგი ნაკლულევან არს კეთილისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს უკუჱ ტიროდენ და იგლოვდინ უფლისა მიმართ, რაჲთა მოეცეს მას სიწმიდე სულისა წმიდისაჲ სამკაულად სათნოჲსა მის მოქალაქობისა თჳსისა და ძალი იგი მადლისაჲ გონებასა შინა თჳსსა იხილოს გამოუთქუმელად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვითარცა ეკლესიასა შინა მღდელი შეცოდებულთა განაყენებს და რაჟამს კუალად მოიქცენ, ღირს იქმნებიან ზიარებასა, ხოლო უცოდველნი ღირს იქმნებიან მადლობასა და მახლობელად საკურთხეველისა დადგებიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა მუნ ჰმსახურებდენ, ეგრეთვე სახედ მოღუაწენი განისუენებენ სულისა მიერ წმიდისა ზეცისა სიხარულითა და ზიარებითა სულისა წმიდისაჲთა, რომლისათჳს პავლჱ თქუა, ვითარმედ: „მადლმან უფლისა ჩუენისა....................................
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვეძიებ მე კაცსა გლახაკსა სულითა და ვერ ვჰპოებ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა მდიდარი, რომელსა აქუნ ფრიადი საუნჯჱ სახლსა შინა თჳსსა და ვერვე განძღებინ, არამედ ვითარცა გლახაკი არნ და ყოველსავე მოიგებნ და ყოველთაგანვე ითხოვნ................
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვინაჲთგან ძალი ეშმაკისაჲ კაცსა ბოროტისა მიმართ აწუვევს და არა აიძულებს, რამეთუ კაცისა ბუნებისაჲ ღმერთჲან თავისუფლად დაჰბადა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად უკუეთუ კეთილი ქმნეს, ღმერთი კეთილისა მისთჳს ადიდებს მას და მიაგებს, რამეთუ თჳთ კაცი მიზეზ კეთილისა ექმნა თავსა თჳსსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ძალი იგი ღმრთისაჲ აიძულებს კაცსა კეთილისა მიმართ, დაღაცათუ თჳთ მარადის მის თანა არს და მიუტევებს მას ნებასა თჳსსა, რაჲთა იხილოს გონებაჲ მისი, უკუეთუ პატივსცემს-ძია მადლსა მას, ანუ თუ არა და თუ ისმენს-ძი მისსა, ანუ არა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მრავალთა პატივსცეს მას და არა ისმენს მისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სხუანი განდრკეს მისგან, ვითარცა მოციქული იტყჳს, ვითარმედ: „სულიერად დაიწყეთ და აწ ჴორციელად აღასრულებთ“, რამეთუ ბუნებასა შჯული არა აქუს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ თავისუფლითა მით გონებითა შემძლებელ არს მიდრეკად ბოროტისა და კეთილისა მიმართ, ვითარცა უფალი იტყჳს, ვითარმედ: „ცეცხლისა მიფენად მოვედ ქუეყანასა ზედა და მნებავს ხილვაჲ, უკუეთუ აღგზებულ არსა?“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა უფალსა ჰნებავს, რაჲთამცა ცეცხლი მისი ზეცისაჲ აღეგზნა გულსა შინა კაცისასა, რომელთამე ჰნებავს და რომელთამე არა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „მრავალგზის ვინებე შემოკრებაჲ თქუენი, ვითარცა მფრინველმან მართუენი თჳსნი და არა ინებეთ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჰხედავა, რამეთუ უფალსა ჰნებავს და თჳთ კაცსა არა ჰნებავს მიახლებად უფლისა, რომელსა შუენის დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვითარცა კაცნი ჟამსა ამას მკუდარ და განხრწნილ არიან, ეგრეთვე გულისსიტყუანი ეშმაკისა მიერ მკუდარ არიან და განხრწნილ და დაფლულ მწჳრესა შინა, რამეთუ წარწყმდა სული.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა ისრაჱლი ოქროჲსა და ვეცხლისა იგი ჭურჭელი შთაასხეს ცეცხლსა და იქმნა იგი კერპად, ეგრეთვე სულმან გულისსიტყუანი იგი კეთილნი მისცნა უკეთურებასა და დაინთქნეს იგინი მწჳრესა შინა ცოდვისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა საკერპოსა შინა არს სული სიბნელესა მას ცოდვისასა და ვითარმე ვინ განყვნეს იგინი და განასხნეს თჳსისა სახლისაგან?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არა ეგების, უკუეთუ არა მოვიდეს წმიდაჲ იგი სული, რომელი შეამკობს დაბნელებულსა სახლსა და გჳჴმს მზჱ იგი სიმართლისაჲ, რომელი აღმობრწყინდების გულთა შინა და განანათლებს მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ დედაკაცმან მან, რომელმან წარწყმიდა დრაქმაჲ, პირველად აღანთო სანთელი და, მერმე შეამკო სახლი და ესრეთ პოვა დრაქმაჲ იგი არაწმიდებასა შინა და მწჳრესა დაფლული.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აწცა სულსა თავით თჳსით ვერ ძალ-უც პოვნაჲ გულისსიტყუათა თჳსთაჲ, არამედ ოდეს აღენთოს სანთელი იგი საღმრთოჲ დაბნელებულსა მას სახლსა სულისასა, მაშინ ჰპოებს გულისსიტყუათა თჳსთა და იხილავს მათ, ვითარ-იგი არიან არაწმიდებასა შინა დაფლულ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აღმობრწყინდების მზჱ და მაშინ იხილავს სული წარწყმედასა თჳსსა და იწყებს გამორჩევად მწჳრესა შინა დაფლულთა გულისსიტყუათა თჳსთა, რამეთუ წარწყმიდა სულმან ხატი თჳსი გარდასლვითა მცნებათაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა მეფჱ, რომელსა ესხნიან მსახურნი და მონანი მრავალნი, ხოლო მოჰჴდის ჟამი და შეიპყრიან იგი მტერთა და ტყუჱ-ყვიან, მაშინ უეჭუელად მონანიცა მის თანავე წარვლენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ადამ დაჰბადა ღმერთმან წმიდად, რაჲთა, ჰმსახურებდეს მას და ყოველნივე დაბადებულნი მისცნა მონებად მისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უფალ და მეუფჱ ყოველთავე ზედა დაადგინა იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ვინაჲთგან სიტყუაჲ იგი ბოროტი მოვიდა და ეუბნა მას, ხოლო მან შეიწყნარა და შევიდა გულად მისა და შეიპყრა ყოველივე ძალი მისი, და ესრეთ ვითარცა-იგი შეპყრობილ იქმნა, მის თანა ტყუე იქმნეს დაბადებულნი მონებად მისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ხატი ადამისი უჩინო-ყო ურჩებითა მისითა, ვიდრემდე მიიქცეს კაცნი და მოვიდეს თაყუანისცემად ეშმაკისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და, აჰა ესერა, ნაყოფნი ქუეყანისანი, ღმრთისა მიერ კეთილად დაბადებულნი, შეიწირვებოდეს მსხუერპლად ეშმაკთა: პური და ღჳნოჲ და ზეთი საცხოვარი, არამედ ძენიცა და ასულნი მათნი დაუკლნეს კერპთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო თჳთ დამბადებელი სულისაჲ და ჴორცთაჲ მოვიდა და დაჰჴსნნა ყოველნი ღონენი მტერისანი და საქმენი მისნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი აღესრულებოდეს გულისსიტყუათა შინა და განაახლებს ხატსა ზეცისაჲსა და ჰყოფს სულსა მას განახლებულად, რაჲთა იქმნას კუალად ადამ მეუფჱ დაბადებულთა და უფალ სიკუდილისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა აჩრდილსა მას შინა შჯულისასა მოსეს ეწოდებოდა მაცხოვრად ისრაჱლისა და განიყვანნა იგინი ეგჳპტით, ეგრეთვე აწ ჭეშმარიტი იგი მჴსნელი ქრისტჱ შევალს დაფარულთა შინა სულისათა და გამოიყვანებს მას ეგჳპტით და მათისა მის მონებისაგან და გუასწავებს ჩუენ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა განვიდეთ სოფლით და დავგლახაკნეთ საქმეთა შინა ამის სოფლისათა, რაჲთა ყოვლადვე არაჲ ზრუნვაჲ გუაქუნდეს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ დღჱ და ღამჱ ვდგეთ კართა ზედა და მოველოდით, თუ ოდეს მოვიდეს უფალი და განახუნეს დაჴშულნი იგი კარნი გულისანი და მოჰფინოს ჩუენ ზედა ნიჭი სულისა წმიდისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გჳბრძანა ჩუენ დატევებაჲ ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ და თჳსთაჲ და განსყიდაჲ ყოვლისავე მონაგებისაჲ და მიცემად გლახაკთა, რაჲთა გუაქუნდეს საუნჯჱ ცათა შინა და მას ვეძიებდეთ, რამეთუ იტყჳს უფალი ვითარმედ: „სადაცა იყვნენ საუნჯენი თქუენნი, მუნცა იყვნენ გულნი თქუენნი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს განგებულებით გჳბრძანა ჩუენ განშორებაჲ სოფლისაგან და რაჲთა ესრეთ ვეძიებდეთ ზეცისა კეთილთა, გჳნდეს, თუ არა, რამეთუ დაღაცათუ ენებოს კაცსა მიქცევაჲ მონაგებთავე თჳსთა მიმართ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რჩულსაცა შინა უბრძანა ღმერთმან მოსეს, რაჲთა შექმნას გუელი სპილენძისაჲ და შემშჭუალოს იგი თავსა ძელისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაოდენნი იწყლნიან გუელთაგან, მიხედვიდიან გუელსა მას და განიკურნებოდიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე განგებულებით იქმნა, რაჲთა რომელნი შეპყრობილ არიან ქუეყანისა ზრუნვათაგან და კერპთმსახურებისა და გემოთაგან ეშმაკისათა, ამით ესევითარითა სახითა აღიხილვიდენ ზეცად და დაუტეობდენ საქმეთა ქუეყანისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად მისგანვე იხილონ უმაღლჱსი იგი და ესრეთ მცირე-მცირედ ისწრაფონ გულისჴმის-ყოფად უზეშთაესისა მის და უმაღლჱსისაჲ და ცნიან, ვითარმედ არს ღმერთი დამბადებელი ყოველთაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳს ბრძანა დაგლახაკებაჲ ყოვლისაგან, რაჲთა, დაღაცათუ გინდეს მიქცევაჲ სოფლად, ვერვე შეუძლო, რამეთუ რაჟამს იწყო ზრახვად გულისა შენისა თანა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თქუმად ვითარმედ: „ვინაჲთგან არარაჲ გაქუს ქუეყანასა ზედა, გუალე და წარვიდეთ ზეცად მიმართ, სადა-იგი არს საუნჯჱ ჩუენი“, მაშინ იწყებს გონებაჲ ჩუენი ძიებად საქმეთა ზეცისათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჲ არს, რამეთუ „გუელი მკუდარი განჰკურნებდა წყლულთა მათ“ და უსულოჲ ცოცხალთა მათ გუელთა სძლევდა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	სახე იყო იგი ჴორცთა უფლისათა, რამეთუ ჴორცნი, რომელნი შეიმოსნა უფალმან ღმრთისმშობელისა მარიამისაგან, შეიმშჭუალნა იგი და დამოეკიდა ძელსა ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გუელი იგი, რომელი ცოცხალ იყო და ვიდოდა გულთა ჩუენთა, გუამმან მან მომკუდარმან სძლო და მოაკუდინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ვითარცა დასაბამითგან არავის უქმნია გუელი სპილენძისაჲ, ვიდრე მოსესამდე და მოსჱ ქმნა საქმე იგი ახალი, ეგრეთვე უფალმან ახალნი ჴორცნი შეიმოსნა ქალწულისა მარიამისგან, არამედ არა ზეცით მოიხუნა ჴორცნი იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შეიმოსნა ჴორცნი კაცობრივნი და ხატი მონისაჲ შთაიცუა საშოსა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა გუელი სპილენძისაჲ მოსესამდე არა ყოფილ არს, ეგრეთვე ჴორცნი უცოდველნი არავის მოუხმან სოფელსა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესე საკჳრველი საქმჱ ექმნა „ჰურიათა საცთურ და წარმართთა სისულელე“, ვითარცა მოციქული იტყჳს, ვითარმედ: „ჩუენ ვქადაგებთ ქრისტესა და მასცა ჯუარცუმულსა, ხოლო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სიკუდილითა მისითა იქმნა ცხორებაჲ და მოეფინა ნათელი და მოგუეცა ძლევაჲ და გამოჴსნაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესრეთ მოუჴდა უფალი სიკუდილსა ჰზრახვიდა მას და უბრძანა აღმოყვანებაჲ სულთაჲ ჯოჯოხეთით და სიკუდილით და განტევებაჲ..........................
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ შეძრწუნდეს ძალნი იგი ბოროტნი და განუტევეს შეწყდომილი იგი ადამ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ რაჟამს გესმას, ვითარცა მას ჟამსა შინა იჴსნნა სულნი ჯოჯოხეთისაგან და ბნელისა და ვითარმედ შთაჴდა იგი ჯოჯოხეთად
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ქმნა საქმე დიდებული, ნუ აგონებ, თუ შორს არიან საქმენი იგი სულისა შენისაგან, რამეთუ ჯოჯოხეთი არს კაცი დამტევნელი და შემწყნარებელი უკეთურებათაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ შეპყრობილ არიან უკეთურებისა მიერ ჯოჯოხეთისა სულნი იგი ადამისი და ბნელსა შინა შეწყდომილ არიან გულისსიტყუანი იგი სულისანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჟამს გესმას საფლავსა იტყჳს, რამეთუ საფლავი და სამარჱ გული შენი არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს მთავარი იგი უკეთურებისაჲ და ანგელოზნი მისნი მუნ იბუდებდენ და რაჟამს-იგი გზანი და კუალნი, სადა-იგი ძალნი ეშმაკისანი ვლენან, ბუდესა შინა შენსა იყვნენ და გულისსიტყუათა შინა შენთა ვიდოდიან, არა სამარჱ ხარა და საფლავ და მკუდარ წინაშე ღმრთისა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მუნ დაჰბეჭდა ეშმაკმან ვეცხლი გამოუცდელი სულსა შინა და დასთესა თესლი მწარჱ და შეზილა ცომი ძუელი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მოვალს უფალი სულთა მათ ზედა, რომელნი მას ეძიებდენ სიღრმესა შინა მას ჯოჯოხეთისასა, რომელ არს გული და მუნ უბრძანებს სიკუდილსა და ეტყჳს: „გამოუტევენ სულნი ეგე შეყენებულნი მეძიებელნი ჩემნი, რომელნი შეყენებით გიჭირვან“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ განჰხეთქს მძიმეთა მათ ლოდთა მდებარეთა სულსა ზედა და აღაღებს სამარეთა და აღადგინებს ჭეშმარიტსა მას მკუდარსა და ბნელისა მის საპყრობილისაგან გამოიყვანებს შეყენებულსა მას სულსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარ ვინმემცა ავშეკრული კაცი განჰჴსნა ჯაჭჳთა ჴელითა და ფერჴითა და განუტევის იგი თავისუფლებით სლვად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე განჰჴსნის უფალი შეკრულსა მას სულსა ჯაჭჳთა სიკუდილისაჲთა და განუტევებს მას და განათავისუფლებს გონებასა მისსა, რაჲთა, ვითარცა ენებოს, ესრეთცა ვიდოდის ჰაერსა შინა საღმრთოსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვითარცა კაცმან გამოუცდელმან ცურვისამან უკუეთუ იხილის სხუაჲ კაცი წარღებული წყლისა მიერ და მომრჩვალი შორის მჴეცთა მრავალთა ბოროტთა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ინების გამოყვანებაჲ მისი ცურვითა, იგიცა წარწყმდების მის თანავე, არამედ ჯერ-არს ჴელოვანი მცურვალი და ძლიერი, რაჲთა შევიდეს და გამოიყვანოს მომრჩვალი იგი შორის მჴეცთა მათ ბოროტთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თჳთ წყალმანცა, ოდეს იხილის მცურვალი ჴელოვანი იგი, შეეწევის მას და ამოაგდებს ზე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული უფსკრულსა მას შინა სიკუდილისასა და მკუდარ არს იგი ღმრთისაგან შორის მჴეცთა მათ მძლავრთა და ვინმცა შემძლებელ იყო საუნჯეთა მათ და სიღრმეთა მათ ჯოჯოხეთისათა შთასლვად?
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ იგი ოდენ ჴელოვანი, რომელმან დაჰბადნა ჴორცნი და სული იგი მოვალს სიღრმესა მას ჯოჯოხეთისასა და ღმათა მათ წიაღთა შინა გულისათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	სადა-იგი სული არს შეპყრობილ სიკუდილისა მიერ გულისსიტყჳთურთ თჳსით და აღმოიყვანებს უფსკრულისა მისგან ბნელისა მომკუდარსა მას ადამს და თჳთ სიკუდილი გამოცდილებითა მით შემწჱ ექმნების კაცთა, ვითარცა-იგი წყალი – მცურვალსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რაჲ სიძნელჱ არს წინაშე ღმრთისა შესლვაჲ სიკუდილისა მიმართ და ღრმათა ამათ შინა წიაღთა გულისათა და აღმოყვანებად მიერ მოკუდინებულისა ადამისი?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სოფელსა ამას შინა ხილულსა არიან ნაშენებნი და ტაძარნი, სადა-იგი კაცნი მკჳდრ არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არიან კუალად საყოფელნი მჴეცთანი – ლომთა, გინა ვეშაპთანი და სხუათა მჴეცთა ბოროტთანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ მზჱ, რომელი დაბნელებულ არს, შევალს კართა მიერ, გინა სარკუმელთა საყოფელსა შინა ლომთასა და ქუჱწარმავალთასა და არარაჲ ევნების,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშა ვითარ არა უფროჲსად შევიდეს ღმერთი, მეუფჱ ყოველთაჲ საყოფელთა შინა სიკუდილისათა, დაიჴსნას ადამ და არარაჲ ევნოს სიკუდილისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და წჳმაჲ იგი მომავალი ზეცით „შთავალს სიღრმეთა ქუეყანისათა“ და განჴმელთა მათ ძირთა აღმოაცენებს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სხუაჲ არს, რომელსა-იგი აქუს ღუაწლი და ბრძოლაჲ ეშმაკისა მიმართ და ეგევითარისაჲ მის ესრეთ შემუსრვილ არს სული, რამეთუ ზრუნვასა და გლოვასა და ცრემლთა შინა არს იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ ესე-ვითართა საქმეთა შინა დგას იგი ბრძოლად, მის თანა არს უფალი და ჰფარავს მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ ოდენ იგი ეძიებდეს მას და ჰრეკდეს კარსა, არამცა განეღო, კუალად უკუეთუ იხილოს ძმაჲ ვინმე ტკბილი, მშჳდი, ძმათა მოყუარჱ, სახიერი, ეგევითარი იგი მადლისა მიერ განმტკიცებულ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელსა საფუძველი არა აქუნდეს, არა აქუს ესევითარი შიში ღმრთისაჲ, არცა შემუსრვილ არს გული მისი, არცა არს შიშსა შინა და არცა შეიკრძალავს გულსა თჳსსა და სხუათა ასოთა, რაჲთამცა არა უწესოდ ვიდოდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუაჲ არს, რომელი-იგი წყალსა შინა იყოს და სხუაჲ არს, რომელმან არა უწყოდის ბრძოლაჲ, რამეთუ თესლი, რაჟამს დაეთესის, ჭირსა შინა არნ ზამთრისაგან და ყინულისა და სიცივისა ჰაერთაჲსა და ჟამსა მარჯუესა გამოიღის მან ნაყოფი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მრავალგზის ეშმაკი გულსა შინა გეტყჳს შენ ესრეთ, ვითარმედ: „აჰა ესერა, ესეზომნი ბოროტნი გიქმნიან და აღვსებულ არს სული შენი უკეთურებითა და დამძიმებულ ხარ ცოდვათაგან შენთა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ შენ მიუგე და არქუ მას, ვითარმედ: „მქუნან მე აღთქუმანი უფლისანი, რომელსა იტყჳს ვითარმედ: „არა მნებავს მე სიკუდილი ცოდვილისაჲ, არამედ მოქცევაჲ და სინანული მისი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ამისთჳს მოვიდა იგი, რაჲთა ცოდვილნი აცხოვნნეს და მკუდარნი აღადგინნეს, რამეთუ ჭეშმარიტებით შვილებად ღმრთისა გჳწოდნა ჩუენ და ქალაქად წმიდად და მშჳდობისა და ცხორებად უკუდავად და დიდებად უხრწნელად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ ოდეს დასაბამადია ჩუენ ზედა ვქმნათ აღსასრულიცა კეთილი და დავადგრეთ სიგლახაკესა შინა და უცხოებასა და ჭირსა, მარადის ვევედრებოდით ღმერთსა და ურცხუენელად ვჰრეკდეთ კარსა, ვითარცა ახლოს არს სული ჴორცთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესრეთ ახლოს არს უფალი მოსლვად და განხუმად დაჴშულთა კართა გულისათა, რაჲთა მოგუეცეს ჩუენ ზეცისა იგი სიმდიდრჱ, რამეთუ სახიერ არს და კაცთმოყუარე და უტყუველ არიან აღთქუმანი მისნი, უკუეთუ ოდენ აღსასრულადმდე. ვეძიებდეთ მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დიდებაჲ სახიერებასა მისსა და აუარაცხელსა მოწყალებასა უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ გრქუა თქუენ, ვითარმედ ჯერ-არს განკითხვაჲ და განშორებაჲ ამის სოფლისაგან, თქუენ, აჰა ესერა, პირველ ჩუენისა თქუმულისა გიქმნიეს ესე.
და	ფს.მაკ.D.სწა	თანა-აც უცხო-ყოფაჲ მამულისაგან და ნათესავთა და მეგობართა სიყუარულისათჳს და სურვილისა მცნებათა ქრისტესთა, აჰა ესერა, ესეცა თითოეულსა თქუენსა უქმნიეს და უცხოქმნულ ხართ ყოვლისაგანვე ღმრთისათჳს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ გრქუა თქუენ მარადის ლოცვისათჳს ბრძანებისაებრ უფლისა და სწავლისაებრ მოციქულისა, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „დაუცხრომელად ილოცევდით“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ გრქუა თქუენ, ვითარმედ ჯერ-არს სწავლაჲ საღმრთოთა წერილთაჲ, რაჲთა უწყოდით მცნებანი უფლისანი და არა დაივიწყნეთ სიტყუანი მისნი, აჰა ესერა, მადლითა ღმრთისაჲთა და მარადის მას იწურთით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ გრქუა თქუენ ერთმანერთისა სიყუარულისათჳს და სიმდაბლისა და ურთიერთას პატივისა, აჰა ესერა, თითოეული თქუენი ამას შინა არს და ამათ საქმეთა შინა გამოიცადების კეთილად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ, ჵ, შვილნო ჩემნო წმიდად მოსრულ ხართ მსახურებად უფლისა და სათნო-ყოფად მეუფისა ქრისტესა, ეგევითარი დაწყებაჲ კეთილ არს და სათნო წინაშე ქრისტესა რამეთუ რომელნი წმიდად და მჴურვალედ შეეწყნარნენ უფალსა, მათ დაჰმარხავს ცხორებად საუკუნოდ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ეძიებს მათგან, რომელნი-იგი შეეწყნარნენ მას, რაჲთა სრულიად წმიდა-ყვნენ თავნი თჳსნი და უცხო-ყვნენ ჴორცნი მათნი ხრწნილებისაგან, სიძვისა, პარვისა, ტყუვილისა და სიყუარულისაგან ცუდთა და ამაოთა, ნაყროვნებისაგან და ყოვლისავე ანგაჰრებისა
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა სხუათა მათგან ცოდვათა, რომელნი ჴორცითა აღესრულებიან და რაჲთა დაიცვან სული გულისსიტყუათაგან ბოროტთა და შეგინებულთა, რაჲთა არა იწურთიდენ ბოროტსა საქმესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ჴორცნი, უკუეთუ უკეთურებით სხუათა ჴორცთა ეზიარნენ, შეიგინებიან და განიხრწნებიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული განიხრწნების და შეიგინების, რაჟამს იწურთიდეს ბოროტსა და წურთითა მით მისითა ეზიარებოდის ძალთა მათ ბოროტთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე რომელმან განხრწნას სული და ბუნებაჲ შეაერთოს სიბოროტესა მას ვნებათასა და უხილავთა მათ ცოდვათა ეზიაროს, რომელ არიან გულისსიტყუანი ბოროტნი, ეგევითარი იგი თანამდებ არს სატანჯველისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჯერ-არს, რაჲთა დავიცვნეთ ჴორცნი ჩუენნი წმიდად ცხადთა მათ ვნებათაგან ხილულთა ყოველთა, რამეთუ ტაძარი არს იგი ღმრთისაჲ და ჯერ-არს დაცვაჲ სულისაჲ ბოროტთა მათ და შეგინებულთა გულისსიტყუათაგან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად წერილ არს, ვითარმედ: „გულარძნილნი გულისსიტყუანი განაშორებენ სულსა უფლისაგან“, რამეთუ სძალი არს იგი დიდისა მის მეუფისა ქრისტესი, ვითარცა იტყჳს პავლჱ, ვითარმედ: „მიგათხოენ თქუენ ერთსა ქალწულად წმიდად წარდგინებად ქრისტესა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ესრეთ სათნო იყო ღმერთმან და ესრეთ ბრძანა, რაჲთა მეძიებელთა შორის მისთა დაიმკჳდროს და მათ შორის ვიდოდის და ესრეთ ჯერ-არს დაცვაჲ სულისაჲ წმიდად გულისსიტყუათაგან
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ღმერთსა არა სათნო-უჩნს დამკჳდრებაჲ მეძავთა შორის და უჴმართა და შეგინებულთა და არა სათნო-უჩნს დამკჳდრებაჲ სულთა მათ შორის, რომელთა გულისსიტყუანი განხრწნილ არიან უხილავთა მათგან ვნებათა და სიბოროტისაგან ძუელისა მის კაცისა, რომელი-იგი მათ თანა მყოფ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამიერითგან თითოეული განსჯის და განიკითხავს სულსა თჳსსა და გამოიწულილევდინ გულისსიტყუათა თჳსთა წმიდათა წერილთაგან და გამოიცადებოდენ, თუ რომელთა საქმეთა შინა შეპყრობილ არს იგი ნეფსით და ხედევდინ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	თუ შეეზავების-ძი გული და გულისსიტყუანი მისნი შჯულსა ღმრთისასა, თუ არა, ისწრაფდინ და იღუწიდინ თითოეული ყოვლითა ძალითა თჳსითა, რამეთუ ვითარცა-იგი ჴორცი იმარხავს გარეგან ბოროტთა საქმეთაგან რაჲთა არა შეიგინოს, რამეთუ სძალი არს იგი ღმრთისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული შეიგინების ზიარებითა ძალთა მათ ბოროტთაჲთა განიხრწნების გულისსიტყუათაგან ბილწთა და ისიძავს უხილავითა მით ცოდვითა, ურწმუნოებითა, მზაკუვარებითა, ცუდად მზუაობრებითა, რისხვითა, შურითა, ჴდომითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „კაცნი იგი განხრწნილნი გონებითა“ და გრძნობაჲ და კუალად იტყჳს, ვითარმედ: „შეიგინა გული მათი და გონებაჲ“ და კუალად იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „მეშინიან მე, ნუუკუჱ ვითარცა გუელმან აცთუნა ევა მანქანებითა თჳსითა, ეგრეთვე განიხრწნნენ გონებანი თქუენნი სიმარტივისა და სიწრფოებისა მისგან ქრისტესისა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს უკუჱ საცნაურ არს, ვითარმედ არს სიძვაჲ და ხრწნილებაჲ ფარული სულსა შინა, რომელი-იგი აღესრულების ბოროტთა გულისსიტყუათა მიერ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რჩულსა შინა საიდუმლოდ მოასწავებდა სული წმიდაჲ სულთა ჩუენთათჳს და წმიდანი იგი ოთხფერჴნი და მფრინველნი არაწმიდათაგან განიყვანა, ხოლო წმიდანი – წმიდათაცა ნაყოფთა გამოიღებენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა სულმან თჳსისა მის ბუნებისა წმიდანი გულისსიტყუანი შვნეს გულისჴმის-ყოფითა სიტყჳსაჲთა და რაჲთა არა ეზიაროს და შეერთოს უკეთურებასა მას და უგულისჴმოებით არაწმიდანი იგი გულისსიტყუანი, ვითარცა ბუნებითნი, ესრეთ შვნეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეტყჳს, ვითარმედ – „ჭლიკოსანნი და აღმოიცოხნიდენ იგი წმიდა არიან“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, ვითარმედ ჯერ-არს, რაჲთა მარადის ორითა პირითა ხედვიდეს კაცი თავსა თჳსსა, რაჲთა წინააღუდგებოდის და არა შეერთებოდის ბოროტსა მას წესსა ვნებათასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ჯერ-არს, რაჲთა პირველად სულმან განყოს გულის-სიტყჳთურთ თჳსით სიტყჳსა მიერ ზიარებისაგან ცოდვისა და მერმე ჭეშმარიტებით განყოს თავით თჳსით ძალითა სულისა წმიდისაჲთა უკეთურებისაგან სულთა მათ ბოროტთა, რომელ არიან ძირნი გულისსიტყუათანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა მუშაკი მოქმედი ქუეყანისაჲ პირველად მოჰჴნავს და განსწმედს და მერმე დასთესავს თესლსა, რაჲთა მოიღოს ნაყოფი კეთილი, ესრეთ თანა-აც,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელსა ენებოს სათნო-ყოფაჲ უფლისა და მიღებად თესლსა მას მადლისასა, რაჲთა პირველად განწმიდოს და განაახლოს და განჰმზადოს ყოვლითავე ძალითა თჳსითა ქუეყანაჲ გულისა თჳსისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ ვითარცა ჴელოვანი, რომელი კეთილად მოიქმოდის ტყავსა, უკუეთუ არა პირველად აჴოცოს მისგან თმაჲ და სიზრქე იგი ჴორცისაჲ და სიშავჱ სისხლისაჲ და სხუაჲ იგი არაწმიდებაჲ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ კეთილად მოქმნას და განწმიდოს და განასპეტაკოს ტყავი იგი, არა დაიწერებინ მას ზედა შჯულნი ღმრთისანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ოდეს ჴელოვნებით და სიბრძნით კეთილად მოქმნას და განწმიდოს და განასპეტაკოს, მერმე დაწერაჲ მათ ზედა შჯულთა საღმრთოთა და ეწოდების მიერითგან წერილ საღმრთო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე, რომელთა ენებოს გულთა შინა მათთა, სულთა და გონებათა მათ, რაჲთა ყოვლითავე მოსწრაფებითა და სიჴელოვნითა მოქმნან
და	ფს.მაკ.D.სწა	და განწმიდონ გული მათი ყოვლისაგანვე ნივთისა ამის საწუთროჲსა და სიზრქისაგან სისხლთა და ჴორცთა, რომელ არიან ზრუნვანი და საკრველნი ამის სოფლისნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამის ყოვლისაგან განაშორონ და განწმიდონ იგი, რაჲთა ესრეთ პირველვე განწმიდონ და განჰმზადონ გონებაჲ მათი და გული მათი, რაჲთა ესრეთ დაწერნეს ღმერთმან შჯულნი იგი სულისა თჳსისანი გულთა შინა მათთა აღთქუმისა მისებრ თჳსისა, რომელსა იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „მივსცნე შჯულნი ჩემნი გულთა მათთა და გონებათა მათთა დავწერნე იგინი და ვიყო მათა ღმერთ და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მოციქული ამას ყოველსა ზედა იტყჳს, ვითარმედ: „აჰა ესერა ესე ყოველნი, აღთქუმანი გუქონან, ძმანო, განვიწმიდნეთ თავნი ჩუენნი ყოვლისაგან შეგინებისა ჴორცთაჲსა და სულისა“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ესრეთ შემძლებელ ვიქმნნეთ ჭეშმარიტებით ცნობად ღმრთისა და შესლვად ცხორებისა მას საუკუნესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ არა დაეწეროს რჩული ღმრთისაჲ გულსა შინა, ეგევითარი იგი გული ჯერეთ ჴორც და სისხლ არს და არა მოქმნილ არს, ვითარცა ღმერთსა ჰნებავს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო იგავი იგი მუშაკისა და ჴელოვნისაჲ მის სხჳთა სახითა გულისჴმა-იყოფების: ვითარცა-იგი ქუეყანაჲ მორჩილ არს მუშაკისა და ვერ.........................
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუაჲ საქმჱ უკეთესი და უპატიოსნესი, ვითარ განწმედაჲ სულისაჲ და გონებისა განმტკიცებაჲ ნებისაებრ ღმრთისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესე ოდენ არს პატიოსან და დიდ წინაშე ღმრთისა, ვითარცა თჳთ იტყჳს, ვითარმედ: „იქმოდეთ ნუ ჭამადსა წარსაწყმედელსა, რომელ-იგი არიან საქმენი ბოროტნი, არამედ ჭამადსა მას, რომელი ჰგიეს ცხორებად საუკუნოდ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად წერილ არს, ვითარმედ: „აღსაარებაჲ და დიდად შუენიერებაჲ არიან საქმენი მისნი“ რამეთუ რაჟამს კაცმან ესრეთ განწმიდოს გული მისა, მერმე მოეცემის სულსა მას ზეცით საქმე ზეცისაჲ, საქმე ცხორებისა საუკუნოჲსაჲ ღმრთეებისა მისგან სულისა წმიდისა კეთილად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუჱ, ჵ შვილნო, დაუტევეთ ყოველივე წარმავალი და მოუჴედით თქუენ ღმერთსა და მამისა წილ თქუენისა ეძიებდით მამასა მას ზეცისასა, ხოლო დედისა წილ განხრწნადისა დედად გივის სული იგი ღმრთისაჲ სახიერი და იერუსალჱმი იგი ზეცისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ნათესავთა წილ და მეცნიერთა, რომელნი დაუტევენით, მყვანან წმიდანი ანგელოზნი და კრებულნი იგი წმიდათანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფალი იტყჳს, ვითარმედ: „ნეტარ იყვნენ მშჳდნი, რამეთუ მათ დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ზიარებისა მის წილ განხრწნადისა, რომელი მოიძულეთ, გაქუს ზიარებაჲ სულისა წმიდისაჲ და ყოველთა მათ წილ ქუეყანისა მოსაგებელი, რომელ დაგიტევებიან, მიიღოთ საუკუნოჲსა მის და გამოუთქუმელისა ცხორებისა მონაგები, რომელი-იგი უკუნისამდე ჰგიეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მონაგებნი ესე და კეთილნი ქუეყანისნი გარეგან კაცისა არიან, ხოლო საუკუნენი იგი მონაგებნი და კეთილნი ზეცისანი, რომელნი ამიერითგანვე იეცემიან მორწმუნეთა, შინაგან სულსა და გულსა მოცემულ არიან ღმრთისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე არს საუკუნე იგი სულისა წმიდისა ნუგეშინისცემაჲ უხრწნელებითა მით ზიარებითა მადლისაჲთა, რამეთუ საუნჯენი იგი ბნელისა და სიკუდილისანი განისხმიან სულისაგან და საუნჯენი ნათლისა და ცხორებისანი მოეცემიან ღირსთა მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კეთილად უკუჱ და ჯეროვნად ჰქმენით, რამეთუ დაუტევენით საქმენი ესე ქუეყანისანი, რომელნი კეთილსაგონებელ იყვნეს და შეეწყნარენით ღმერთსა, რაჲთა მოიგნეთ საუკუნენი იგი წარუვალნი კეთილნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სული ღმრთისმოყუარჱ, რომელი მართლითა გულისჴმის-ყოფითა და ჭეშმარიტითა სიბრძნითა სარწმუნოებისა და სიყუარულისაჲთა მოსრულ იყოს ქრისტესა და უწყოდის ჭეშმარიტებაჲ, მას ყოვლად არა შეურაცხიეს თავი თჳსი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ღამე და დღჱ ჯუარცუმულ არს და ქრისტეს მიმართ ოდენ ხედავს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაუტეობია ყოველივე უცალოებაჲ და ზრუნვაჲ ამის სოფლისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაღაცათუ მარხვითა ჴორცნი თჳსნი დააჭნვნეს და მღჳძარებასა მისცეს თავი თჳსი და ყოვლადვე გულის-ჴმის-ყოფაჲ ისწაოს, არადვე შეურაცხია თავი თჳსი წინაშე ღმრთისა და წინაშე კაცთა, არამედ ყოველსავე ღმრთისა მიაგდებს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მის მიერ არიან ყოველნივე ქველისმოქმედებანი და არა მაღლოის საქმესა ზედა თჳსსა, ვითარცა-იგი აბრაჰამ რაჟამს იხილა ღმერთი, მიწა და ნაცარ უწოდა თავსა თჳსსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ პირველთაგან სახენი ესე სათნოებათანი მოეცნეს ადამს და მონაგებნი ქუეყანისანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ღმრთისმოყუარჱ სული ყოველსავე ღმერთსა მისცემს, რამეთუ იგი წარჰმართებს და იგი შეეწევის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მერმე ღმერთმან რაჟამს იხილოს სიმტკიცე იგი გულისჴმის-ყოფაჲ სულისაჲ და მართლმეცნიერებაჲ იგი მისი, ჭეშმარიტებით ყოველივე მისცის მას და მიანიჭებს მადლსა, ვითარმცა მას ოდენ ეშრომა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ ინება ღმერთმან განშჯაჲ თავისა თჳსისა და კაცთა შორის, არარაჲმცა პოვა კეთილი კაცისა მიერ ქმნული, გულისჴმა-ყავ, თუ საჴმარნი და ყოველნი კეთილნი სოფლისანი, რომელთა მიერ კაცი კეთილსა იქმს, ვინ დაჰბადა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ ქუეყანაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, ვინ შექმნა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ ენებოს ღმერთსა, ქუეყანაჲ ნაყოფსა გამოიღებს და უკუეთუ არა ენებოს, არა გამოიღებს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ ენებოს, ცხოველ ხარ შენ და უკუეთუ არა ენებოს, ვერ ცხოველ ხარ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აწ იხილე, თუ რაჲ არს საქმე კაცისაჲ, რაჲთამცა მას ზედა მაღლოოდა და შეერაცხამცა თავი თჳსი დიდად, რამეთუ, აჰა ესერა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ყოველივე ჴელმწიფებასა შინა მისსა ქუეშე არს და მიუღებია და აქუს კაცსა და ყოველივე მადლითა მოუგია და თჳთ არსებაჲ და ყოფაჲ მისი ქუეყანასა ზედა მადლით აქუს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ამას ზედაცა დიდად ემადლიერების ღმერთი კაცსა და ამის ზედა დიდად განისუენებს, რაჲთა სულმან გულისჴმა-ყოს ჭეშმარიტითა გულისჴმის-ყოფითა და მტკიცითა სარწმუნოებითა და მისწუთეს საქმეთა, ვითარცა არიან, და ყოველი, რომელცა ქმნას კეთილი
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲცა იღუაწოს ღმრთისათჳს, ყოველივე, უწყოდის, ვითარმედ ღმრთისა ძალითა უღუწიეს და ყოველსავე მას მიუტეობს და ყოვლადვე არად შეჰრაცხოს, ვითარმედ უქმნიეს კეთილი რაჲმე, არამედ თავი თჳსი და ყოველივე საქმე თჳსი მისა მიაგდოს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჟამს იხილოს ღმერთმან სული ესრეთ გულისჴმის-ყოფითა სავსჱ, რომელ ყოველსავე ზედა მას ესვიდეს და უწყოდის, ვითარმედ ყოველივე მადლითა მოუგია, მაშინ მიანიჭებს მას ყოველსავე, სრული დასაბამსავე მოანიჭა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არა ოდენ, არამედ თავსაცა თჳსსა და ყოველსავე თჳსსა მას მიანიჭებს და ეტყჳს მას, ვითარმედ: „აჰა ესერა, ქუეყანაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, შენი არს და ოქროჲ და ვეცხლი შენი არს და, გუამი ჩემი შენი არს, სული და მეცნიერებაჲ ჩემი შენი არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ არა გაქუს გონებასა შინა შენსა, მიგცემ შენ თავსა ჩემსა და ყოველსავე ჩემსა, რამეთუ ვინაჲთგან ღმერთი მისი არს, საცნაურ არს, ვითარმედ ყოველნივე საუნჯენი სიბრძნისანი დაფარულნი მისნი არიან, ვითარცა მოციქული პავლე იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა რაჟამს შეირთოს კაცმან მდიდარმან დედაკაცი ვინმე შუენიერი ცოლად ზიარებად მისა, მაშინ დედაკაცმან მან ყოველივე სიმდიდრჱ მისი მისა მიიღის და ეგრეთვჱ მან ყოველივე მას მისცის და იქმნის ორთაჲვე მათ ერთი სახლი და ერთი სიმდიდრჱ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არა თუ სიმდიდრესა ოდენ მისსა ეუფლის, არამედ გუამიცა მისი მეუღლებად, რამეთუ გუამი მისი მისი არს, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „მამაკაცი ჴორცთა თჳსთა ზედა არა უფალ არს, არამედ დედაკაცი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესრეთ არს ღმრთისა მიერ ჭეშმარიტი და გამოუთქუმელი ზიარებაჲ სულისაჲ უფლისა მიმართ, რაჲთა ეზიაროს ქრისტესა და იქმნას მის თანა ერთსულ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მიერითგან უეჭუელად გამოუთქუმელთა მათ მისთა საუნჯეთა დედუფალ იქმნების სული იგი, რამეთუ სძალი არს დიდისა მის მეუფისა ქრისტესი, ვითარცა წერილ არს: „რამეთუ სათნო-იყო ღმერთმან, რაჲთა მორწმუნენი მისნი იქმნენ ზიარ წმიდისა მის ბუნებისა მისისა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ აჩუენოს მან ყოველი ერთგულებით სახლსა შინა ქმრისა თჳსისასა და ისწრაფოს, რაჲთამცა სათნო-ეყო მას ყოველი მსახურებაჲ მისი და სიყუარული მისი ჯეროვნად დაიჭიროს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა თანა-აც, აჰა ესერა, გლახაკი იგი იქმნა დედუფალ ყოველსა ზედა სიმდიდრესა ქმრისა თჳსისასა, რამეთუ კმა-ეყოფვის მას სიწმიდე მისი და კეთილად მსახურებაჲ ქმრისა თჳსისაჲ და ჯეროვნად სიყუარული მისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ კულა იქმოდის რასმე გარეგან წესისა თჳსსა და უჯეროსა იქცეოდის სახლსა შინა ქმრისა თჳსისასა და თანამდები იგი ერთგულებით სიყუარული არა აქუნდეს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ უპატიოებით და გინებით განძებულ იქმნის და დაისხნის ორნივე ჴელნი თავსა ზედა და ესრეთ განვიდის, ვითარცა შჯულსა შინა მოსესსა მოასწავებს დედაკაცისათჳს ურჩისა, რომელი უჴმარ არს ქმრისა თჳსისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მერმე მოიგის მან გლოვაჲ და სალმობაჲ დიდი და თუ ვითარისა დიდებისაგან დაეცა და სულისა სიმდიდრისაგან განვარდა უგუნურებისა თჳსისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული, რაჟამს შეიწყნაროს იგი ქრისტემან სძლად საღმრთოსა მას და საიდუმლოჲსა მისისა ზიარებასა, რაჲთამცა ყო იგი თანაზიარ სულისა თჳსისა და გულისჴმა-ყვის მან ყოველივე იგი სიმდიდრე სულიერი და განვიდეს იგი სიგლახაკისა მისგან პირველისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მიერითგან თანა-აც რაჲთა ყოვლითავე სიბრძნითა მეცნიერებისაჲთა ისწრაფდეს სათნო-ყოფად სიძესა თჳსისა ქრისტესა რაჲთა მსახურებასა მას შინა სულისასა, რომელი მისდა რწმუნებულ არს და სათნო-ეყოს მას შინა ღმერთსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა სული წმიდაჲ არარას ზედა შეაწუხოს და არარას ზედა უგულებელს-ყოს იგი და კეთილი იგი სიწმიდე და სიყუარული მისი ჯეროვნად დაიმჭიროს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	სახლსა მას შინა დიდსა და სამეუფოსა ზეცათასა წმიდად იქცეოდის ყოვლითავე ერთგულებითა მადლისაჲთა, და რაჲთა ყოვლადვე არა დაემჴუას იგი მადლისა მისგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესერა, ესევითარი იგი სული დედუფალ კეთილთა მათ ღმრთისათა და საუნჯეთა მათ გამოუთქუმელთა და თჳთ დიდებული იგი გუამი ღმრთეებისა მისისაჲ მისი არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ კულა უჯეროდ რასმე და სცთებოდის სულიერსა მას მსახურებასა შინა ღმრთისასა და სათნოებათა მისსა არა იქმოდის
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ნებასა მისთა არა შეუდგეს და არა თანაშემწჱ ექმნას მადლსა მას სულისასა, რომელი მას თანა დამკჳდრებულ არს, მაშინ გინებითა და უპატიოებითა განეყენების სავანისა მისგან, უგუნურად და უჴმრად გამოჩნდა და უღირსად ზიარებასა ზედა ზეცისა მეუფისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მიერითგან სულსა მას ზედა მოეწევის მწუხარებაჲ და სალმობაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დიდი ტირილი არნ ყოველთა ზედა წმიდათა და საცნაურთა სულთაჲ და ანგელოზნი და მთავარანგელოზნი, ძალნი მოციქულნი და წინაწარმეტყუელნი ტირიედ მწარედ სულსა მას ზედა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა სიხარული არს ცათა შინა „ერთისათჳს ცოდვილისა, რაჟამს შეინანოს“, სიტყჳსაებრ უფლისა, ეგრეთვე მწუხარებაჲ იქმნების ფრიადი და გლოვაჲ დიდი და ტირილი ცათა შინა ერთსა სულსა ზედა, რომელი დაეცეს ცხორებისა მისგან საუკუნოსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა მო-რაჲ-კუდის სოფელსა შინა კაცი მდიდარი, გლოვაჲ არნ ძმათა თჳსთა და მეგობართა მისთაჲ მის ზედა, ეგრეთვე სულსა მას ზედა გოდებით ყოველნი წმიდანი იგლოვენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა ისრაჱლი, რაჟამს-იგი ჰმადლობდა და სათნო-ეყოფოდა ღმერთსა და მეუფესა, დაღაცათუ ვითარცა ჯერ-არს, ვერ სათნო-ეყო ღმერთსა, არამედ ოდეს-იგი ჰქონდა მისა მიმართ სრული სარწმუნოებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ მოვიდა მათ ზედა სუეტი ღრუბლისაჲ და უჩრდილობდა მათ და სუეტი ნათლისაჲ განანათლებდა მათ, განიპებოდა წინაშე მათსა წყალი კლდით გამოეცენა მათთჳს და წყობისაგან მტერთაჲსა ჰფარვიდა მათ ღმერთი და სხუანი ბევრეულნი კეთილნი მოჰმადლნა მათ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ოდეს განდრკის გონებაჲ მათი ერთგულებისაგან ღმრთისა, მაშინ, ვითარცა წერილ არს, მიეცნიან ჴელთა მტერთა მათთასა და ტყუედ წარიყვანნიან იგინი მონებასა მას შინა მწარესა, ვითარცა ეზეკიელ იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ეგევითარისა მისთჳს სულისა მოასწავებდა სული წმიდაჲ და იტყოდა, რეცა იერუსალჱმისათჳს და თქუა, ვითარმედ: „გპოე შენ უდაბნოსა ზედა შიშუელი და განგბანე სისხლთაგან არაწმიდებისა შენისათა და შეგმოსე შენ სამოსელი ჩემი
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სალტენი მოვარტყენ ჴელთა შენთა და ფარღელნი ქედსა შენსა და საყურნი ყურთა შენთა და სამკაული შუბლსა შენსა და იქმენ შენ სახელოვან წარმართა შორის და თაფლი გაჭამე შენ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუანაჲსკნელ დაივიწყე ქველის-მოქმედებაჲ ჩემი და შეუდეგ შენ ტრფიალთა მათ შენთა და ისიძვე შენ ძალითა შენითა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამას ყოველსა სულისათჳს მოასწავებს სული წმიდაჲ, რომელი-იგი მადლითა განწმიდის პირველად და ყოველთა მათ მრავალთაგან შეამკვის სამკაულითა მით წმიდისა სულისაჲთა და სამოსელნი ზეცისა ძალისანი შეიმოსნის და მიიღის საზრდელი იგი წმიდაჲ და ზეცისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არავე ბრძენ იქმნის იგი მეცნიერებითა მით საღმრთოჲთა გულისჴმის-ყოფისაჲთა და არცა დაადგრის იგი ჯეროვნად მსახურებასა მას ზედა ღმრთისასა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არცა დაიმარხის კეთილად სიყუარული და ერთგულებაჲ ზეცისა მის სიძისა ქრისტესი და ესრეთ უკუანაჲსკნელ განვარდის იგი ცხორებისა მისგან კეთილისა, რომლისა მიერ ზიარ იქმნა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ეშმაკიცა მათ ზედა ძლიერ იქმნების, რომელნი-იგი მიწთომილ იყვნენ ესევითარსა საზომსა, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: „გულისსიტყუანი განვიწმიდნეთ და ყოველივე სიმაღლე აღმაღლებული გულისჴმის-ყოფასა ზედა ღმრთისასა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ჰხედავა, რამეთუ, რომელთა-იგი ღმერთი მადლითა და ძალითა გულისჴმა-უყოფა, მათცაე ებრძვის უკეთურებაჲ ეშმაკისაჲ დაცემად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ჯერ-არს, რაჲთა ვიღუწიდეთ და ვიმარხვიდეთ თავთა ჩუენთა ყოვლითა კრძალულებითა, „რაჲთა შიშით და ძრწოლით მარადის ცხორებასა ჩუენსა ვეძიებდეთ“, ვითარცა წერილ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფროჲსად რომელნი-ეგე სულისა ქრისტესისა თანაზიარქმნულ ხართ, ნუცა დიდსა, და კუალად სხჳთა სახითა ვთქუათ ესევე პირი: ვითარცა მონაჲ რაჲ შევიდის მსახურებად პალატსა მეფისასა, ხოლო ჭურჭელი იგი სამსახურებელი ყოველი მეფისაჲ არნ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგი შიშუელი შევალს მსახურებად მეფისა, უჴმს უკუჱ ფრიადი გულისჴმის-ყოფაჲ და მეცნიერებაჲ და სიბრძნე, რაჲთა არა ჰმსახურებდეს უწესოდ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არა დააგოს ტაბლასა მეფისასა სხუაჲ ჭურჭელი სხჳსა წილ, ანუ სხუაჲ საჭმელი სხჳსა ადგილსა, არამედ რაჲთა ვითარცა ჯერ-არს, ესრეთ ჰმსახუროს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ კულა უჯეროდ ვინმე და უწესოდ ჰმსახურებდეს უგუნურებისა და სიცოფისა მისისაგან მერმე თანამდებ სატანჯველთა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სიკუდილისა იქმნების და უპატიოდ-შეურაცხებით და გინებით განიძებვის პატივისა მისგან სამეუფოჲსა ვითარცა იტყჳს დიდი იგი მოციქული პავლჱ ვითარმედ: „ნუუკუჱ სხუათა უქადაგო და თჳთ გამოუცდელ ვიპოო“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხედავა, შიშსა მას და ზრუნვასა, რომელი აქუნდა კაცსა მას ღმრთისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული მადლითა სულისა წმიდისაჲთა ჰმსახურებს ღმერთსა და ამისთჳს უჴმს ფრიადი გულისჴმის-ყოფაჲ, რაჲთა, ჰმსახურებდეს რაჲ ღმერთსა მისითავე ჭურჭელითა, რომელ არს სული მისი, შესცთეს მსახურებასა მას შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო შეუძლებელ არს, თუმცა ვინ ჰმსახურა ღმერთსა თჳნიერ ჭურჭლისა მისისა, რომელ არს სულისა წმიდისა მადლი, და აღასრულამცა ვინმე თჳნიერ მისა ნებაჲ ღმრთისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჟამს ღირს იქმნას მადლსა მას სულისასა, მერმე უმეტესი მეცნიერებაჲ და განკითხვა უჴმს, ხოლო გულისჴმის-ყოფაჲცა და მეცნიერებაჲ ღმრთისა მიერ მიეცემის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს ითხოვდეს კაცი ღმრთისაგან, რაჲთა ესრეთ ჰმსახუროს ღმერთსა სათნოდ სულითა მით, რომელისაცა ღირს იქმნა მოღებად მისგან რაჲთა არარასა ზედა მოიპაროს გონებაჲ მისი უკეთურებამან და უგულისჴმოებამან
და	ფს.მაკ.D.სწა	და განდრკეს იგი უშიშოებითა და უდებებითა და გარეგან ნებისა ღმრთისა იყოფოდის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	თუ არა, სატანჯველი და სიკუდილი და გლოვაჲ მოიწევის ეგევითარსა სულსა ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა არა ვცხონდებოდით უდებებით, რაჲთა ესრეთ სათნო ვცხოვნდებოდით და სულიერითა მსახურებითა ნებისაებრ მისისა, ვჰმსახუროთ უბიწოდ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მის თანა დავიმკჳდროთ უკუე ცხორებაჲ იგი საუკუნოჲ ქრისტეჱ იესუს მიერ, უფლისა ჩუენისა, რომელსა შუენის დიდებაჲ და სიმტკიცჱ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	..........................რამეთუ უფალი რაჟამს-იგი იტყოდა დაცემასა მას სულისასა, მოიღო იგავი იგი უმრწემესისა მის ძისაჲ, რომელმან-იგი აღიღო ნაწილი თჳსი და წარვიდა ქუეყანასა მას უცხოსა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ბოროტთა მათ და უკეთურთა მეუფეთა მიმართ და განაბნია ყოველივე მეძავთა თანა ყოფითა და ღორთა ძოვნითა, რომლისამე არაწმიდებისათჳს ეტყჳს სულსა, ვითარმედ: „მეძავთა თანა ცხონდებოდა არაწმიდებით“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო არაწმიდებასა არა თუ პურისა და ღჳნისასა და იტყჳს, რამეთუ პურად თავსა თჳსსა უწოდა და რომელნი ჭამდენ ჴორცისა მისისაგან და სუმიდენ სისხლისა მისისაგან, მათ აღუთქუა ცხორებაჲ საუკუნოჲ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თქუა ვითარმედ: „რომელი ჭამდეს ჴორცსა ჩემსა სუმიდეს სისხლსა ჩემსა ღირსებით, ჰგიეს იგი ჩემ თანა და მე მის თანა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რომელი ჭამდეს პურსა ჩემსა, ცხოვნდეს იგი უკუნისამდე“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რომელი მჭამდეს მე, ცხონდეს იგი ჩემ მიერ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ამას სულისა მისთჳს ღმრთეებისა იტყჳს, რამეთუ სული ღმრთეებისაჲ მოსცემს საზრდელსა და ცხორებასა ღირსთა მისთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მადლობითა პურისა მის სულისა წმიდისაჲთა, რომელნი-იგი ჭეშმარიტებით მიიღებენ მას, ღირს იქმნებიან თანაზიარ მის თანა ყოფად მისა და ესრეთ შეუძლებენ უკუნისამდე ღირსნი იგი სულნი ცხორებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა რომელმან სუას ღჳნოჲ, ყოველთავე ასოთა მისთა განიბნევის ღჳნოჲ იგი და იქმნების იგი ღჳნისა მის შორის და ღჳნოჲ მის შორის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე, რომელმან სუას სისხლი ქრისტესი, სუამს იგი სულსა მის ღმრთეებისასა და შეეზავების მას სული იგი და იგი სულსა მას და ესრეთ წმიდა იქმნების და გამოჩნდების ღირსად უფლისა, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „ყოველთავე იგი სული ჰსუათ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე იგიცა ცხონდებოდა არაწმიდებით და სულთა მათ შინა სიძვისათა იყოფვოდა და მათგან ჭამდა და სუმიდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და გემონი ჴორცთანი შეზავებულ იყვნეს სულსა მისსა და სული იგი შეზავებულ იყო მათ შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ძალი იგი ვნებათაჲ და სული იგი საცთურისაჲ ბნელისა მის ცოდვისაჲ დამკჳდრებულ არნ კაცსა თანა, რომელი სავსე არს ჴორციელითა ცნობითა, რომლისაგან ჭამს სული და რომელსა შინა ცხოველ არს და საქმე იგი ძალი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული იგი ნათლისა ღმრთეებისაჲ დაიმკჳდრებს კაცსა თანა, რომელი ღირს იქმნას წმიდა-ყოფად, რომლისაგან ჭამს და რომელსა შინა ცხოველ არს, ვითარცა იტყჳს მეტყუელი იგი, ვითარმედ: „უკუე გამოცდილებასა ეძიებდეთ ქრისტესსა, რომელი-იგი ჩემ შორის მკჳდრ არს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „არღარა მე ცხოველ ვარ, არამედ ქრისტჱ ჩემ შორის ცხოველ არს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რაოდენთა ქრისტეს მიერ ნათელი-გიღებიეს, ქრისტე შეგიმოსიეს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „შეიმოსეთ უფალი იესუ ქრისტე“, და უფალი იტყჳს: „მე და მამაჲ მოვიდეთ და სავანე მის თანა ვყოთ“...........................................
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელსა ჰნებავს სათნო-ყოფად ღმრთისა და ჰრწმენეს თანამკჳდრ ყოფაჲ ქრისტესა და ისწრაფდეს, რაჲთამცა მსგავს უფლისა იქმნა, თანა-აც მას, რაჲთა უწინარეს ყოვლისა სულგრძელებაჲ და მოთმინებაჲ მოიგოს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ყოველსავე ჭირსა და განსაცდელსა სიხარულით მოითმენდეს: გინა თუ ჴორციელთა უძლურებათა და ვნებათა, ანუ თუ ყუედრებასა და გინებასა კაცთასა, გინა თუ ჭირთა უხილავთა თითოსახეთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი მოიწევიან სულთა ზედა სულთა მათ მიერ ბოროტთა მიერ, რაჲთამცა დააყენეს იგი სასუფეველსა შესლვისაგან და მოიყვანეს იგინი დაჴსნილობად და სულმოკლებად და უთმინოებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელთა ყოვლითა გულითა უყუარს ღმერთი და მოითმინნენ ყოველნი იგი ზედამოსრულნი განსაცდელნი მტერისანი ახოვნად და მარადის გამოჴსნასა მას მადლისასა მოელოდიან სასოებით და მოთმინებით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესევითარნი იგი შემძლებელ არიან განსლვად განსაცდელთა მათგან და ესრეთ პოონ აღთქუმაჲ სულისაჲ და შევიდენ სასუფეველსა მისსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა ღმერთსა ეკიდოს სასოებითა თჳსითა მარადის, ჴელმწიფებასა მისსა შინა არს ყოველივე, გინა თუ შეუნდოს სულსა, რაჲთამცა ეჭირვოდა, ანუ კუალად, უკუეთუ ენებოს, იგი ყოველისაგან გულისკლებისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ არა განმჴნდეს და ახოვნად მოითმენდეს ყოველსავე ჭირსა, არამედ მწუხარე იყოს და მოწყინე, სულმოკლე და უმძიმეს ღუაწლსა მას შინა და სასოებასა წარჰკუეთეს, ვითარმცა ვეროდეს გამოვიდა განსაცდელისა მისგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე ყოველი უკეთურთა ეშმაკთა სიჴელოვნჱ არს, რაჲთამცა მოიყვანეს სული მოწყინებად და სასოწარკუეთილებად, რაჲთამცა არა მოელოდა მოწყალებასა ღმრთისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესევითარი იგი სული შვილ ცხორებისა არაოდეს იქმნების, რამეთუ არა შეუდგა ყოველთავე წმიდათა და არცა ვლო მან კუალსა ზედა უფლისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	გულისჴმა-ყავღა და იხილე, თუ ვითარ დასაბამითგანვე ყოველნივე წმიდანი მამათმთავარნი, წინაწარმეტყუელნი, მოციქულნი და მოწამენი ვითარ იწროჲ იგი და საჭიროჲ გზაჲ ვლეს განსაცდელითა და ესრეთ შეუძლეს სათნო-ყოფად ღმრთისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მოითმინეს ყოველივე განსაცდელი და ჭირი ახოვნად და განსაცდელთა მათ შორის ბოროტთაღა იყვნეს სასოებისა მისთჳს კეთილთაჲსა, რომელსა მოელოდეს, ვითარცა წერილი იტყჳს:
და	ფს.მაკ.D.სწა	„შვილო, უკუეთუ მოხუალ მონებად უფლისა, განჰმზადე თავი შენი მოთმინებად, დააღრმე გული შენი და თავს-იდევ ყოველივე“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოციქული იტყჳს ვითარმედ: „უკუეთუ შორს ხართ სწავლასა, რომლისა ზიარ იქმნნეს ყოველნი წმიდანი, მწირნი ვიდრემე ხართ და არა შვილნი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფალი იტყჳს: „ნეტარ იყვნეთ თქუენ, რაჟამს გდევნიდენ და გყუედრიდენ და თქუან ყოველი სიტყუაჲ ბოროტი თქუენდა მომართ და სიცრუით, ჩემთჳს გიხაროდენ და მხიარულ იყვენით, რამეთუ სასყიდელი თქუენი დიდი იყოს ცათა შინა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და „ნეტარ იყვნენ დევნულნი სიმართლისათჳს, რამეთუ მათი არს სასუფეველი ცათაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ წინააღუდგებიან სულსა მას, რომელი ღმერთსა ეძიებნ, რაჲთამცა დააყენეს იგი სასუფეველსა შესლვისაგან და რაჲთა გამოიცადოს და გამოჩნდეს, უკუეთუ ჭეშმარიტებით უყუარს ღმერთი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს-იგი მოითმინოს ყოველივე ჭირი და სასოებაჲ უკუნისამდე დაიმარხოს და მოელოდის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ კუალად, უკუეთუ არა მოითმინოს, არამედ შეშინდეს და უთმინო იქმნას, რაჲთა ესრეთცა გამოჩნდეს, ვითარმედ არა უყუარს ღმერთი ჭეშმარიტებით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ თითოსახენი ჭირნი და განსაცდელნი გამოაჩინებენ ღირსთა და უღირსთა სულთა და, რომელთა აქუნდეს სარწმუნოებაჲ და სიყუარული ღმრთისაჲ და რომელთა არა აქუნდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა სულნი იგი ღირსნი ყოველსავე შინა გამოჩნდენ გამოცდილ და ღირს და სარწმუნო, რომელთა-იგი უკუე დაითმინონ და სარწმუნოებაჲ იგი დაიმჭირონ და ესრეთ პოონ წყალობაჲ გამოჴსნაჲ მადლისა მიერ და ღირს იქმნენ იგინი დამკჳდრებად სასუფეველსა ცათასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს უკუჱ თანა-აც ყოველსა სულსა, რომელსა ენებოს სათნო-ყოფაჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა უპირატესად ყოვლისა მოთმინებაჲ და სასოებაჲ დაიმჭიროს ახოვნად და ესრეთ შეუძლოს თანაწარსლვად ყოველსავე ჭირსა და ზედააღდგომასა უკეთურისა ეშმაკისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სულსა, რომელი მას ესვიდეს და მას დაუთმობდეს, არა შეუნდობს გამოცდად ესრეთ, რაჲთამცა ვერღარა შემძლებელ იყო ტჳრთად ჭირთა და განსაცდელთა მათ, ვითარცა მოციქული იტყჳს:
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდენ სულსა ესე უჴმს, რაჲთა ახოვნად დაიმჭიროს სასოებაჲ და სარწმუნოებით მოელოდის შეწევნასა და ჴელის-აპყრობასა მისსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შეუძლებელ არს, თუმცა დაუტევა იგი ღმერთმან, არამედ რაჲზომცა ისწრაფდეს და სარწმუნოებით და სასოებით მიივლტოდის ღმრთისა და მისმიერსა შეწევნასა უეჭუელად მოელოდის, ეგოდენცა ადრე გამოიჴსნის მას უფალი ზედა-მომავალისა მის ჭირისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მან უწყის, რაჲზომ უჴმს სულსა გამოცდაჲ და განსაცდელთა შინა ყოფაჲ და ესეზომცა მიუშუებს, ოდენ იგიმცა დაიმჭირავს მოთმინებასა და სასოებასა, ვიდრე აღსასრულამდე
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არა ჰრცხუენეს მას, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „ჭირი შობს მოთმინებასა, ხოლო მოთმინებაჲ გამოცდილებასა, ხოლო გამოცდილებაჲ სასოებასა, ხოლო სასოებამან არა არცხჳნის“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „ვითარცა მონანი ღმრთისანი მოთმინებითა მრავლითა ჭირთა შინა და გულისკლებათა და იწროებათა“, და შემდგომი ამისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფალი იტყჳს, ვითარმედ: „რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხონდეს“, და „მოთმინებითა თქუენითა მოიპოვნეთ სულნი...“
და	ფს.მაკ.D.სწა	და სხუასა ადგილსა წერილ არს: „ვინ მიენდო ღმერთსა და ჰრცხუენამას, ანუ ვინ დაადგრა შიშსა შინა მისსა და დატევებულ იქმნა, ანუ ვინ ხადოდა მას და უგულებელს-ყო იგი?“
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ კაცნი, რომელთა მცირედი გონებაჲ აქუნდეს და შემძლებელ არიან გულისჴმის-ყოფად, თითოეული პირუტყუთაგანისა რაჲზომსა სიმძიმესა და ტჳრთსა აღიღებს, ვითარ კარაული, ანუ ჯორი, ანუ აქლემი, და თითოეულსა ძალისა მათისაებრ აჰკიდებენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ მეკეცჱ ჭურჭელსა მას კეცისასა შეჰყრის საჴუმილსა შინა, რაჲთა გამოიჴურდენ და იქმნნენ საჴმარ კაცთა და უწყის, თუ რაჲზომ უჴმს მათ გამოწუვაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და არცა კუალად უფროჲს ზომისა უტეობს დაწუვად, რაჲთა არა განტყდენ და განიხრწნეს და არცა უწინარეს ჟამისა გამოიხუამს მათ ცეცხლისაგან, რაჲთა უჴმარ იპოვნენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარ-იგი არს მიუწთომელ და გამოუთქუმელ, გულისჴმის-ყოფაჲ და მეცნიერებაჲ და ყოვლითურთ სიბრძნჱ, თუ რაჲზომი გამოცდაჲ და ჭირი განსაცდელთაჲ უჴმს სულთა მათ, რომელნი მას ეძიებენ და უნდეს სათნო-ყოფაჲ მისი და სუროდის დამკჳდრებად სასუფეველსა ცათასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჟამს ესრეთ მოითმინონ ვიდრე აღსასრულადმდე ახოვნად ყოველივე ჭირი და განსაცდელი და გამოჩნდენ ცხორებასა მას საუკუნესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ბუნებაჲ კანაფისაჲ, უკუეთუ არა დაინაყოს ფრიად, შეუძლებელ არს მისგან საბლისა წულილისა შეგრეხაჲ და რაჲზომცა იგუემოს იგი ნაყითა, ეგოდენცა უკეთეს და იქმნების უწმიდე,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე სული ღმრთისმოყუარჱ, რომელი მრავალთა განსაცდელთა და ჭირთა შევიდეს და მოითმინოს ახოვნად, უწმიდე და უშუენიერე იქმნების საქმესა მას შინა წურილადსა სულისასა და უკუანაჲსკნელ ღირს იქმნების დამკჳდრებად საშუებელსა მას სასუფეველისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვერცა ქალაქთა შემძლებელ არს აღშენებად, ვერცა თესვად ყანათა, ვერცა დასხმად ვენაჴსა და, ვერცა სხჳსა რასმე საქმესა ქმნად სიჩჩოჲსა მისგან მისისა, ეგრეთვე სულნი, დაღაცათუ ზიარ მადლისა იქმნენ და განსუენებულ იყვნენ სიტკბოებითა მით სულისაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფალი სიჩჩოებისა მათისათჳს სახიერ ექმნების, უკუეთუ არა გამოიცადნენ თითოსახითა ჭირითა უკეთურთა მათ სულთა მიერ, ჯერეთ ჩჩჳლ არიან რაჲთა, ესრეთ ვთქუათღა, საჴმარ არიან სასუფეველისათჳს ცათაჲსა გამოუცდელობისა მათისათჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა თქუმულ არს, ვითარმედ: „უკუეთუ შორს ხართ სწავლასა, რომლისა ზიარ იქმნეს ყოველნი, მწირნი ვიდრემე ხართ და არა შვილნი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს უკუჱ საცნაურ არს, ვითარმედ ჭირნი და გამოსაცდელ უმჯობესისათჳს კაცისა არიან და გამოცდილ და მტკიცე-ჰყოფენ სულსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ ოდენ ახოვნად მოითმინოს და გულსმოდგინედ სასოებითა უფლისაჲთა რამეთუ მოელოდის სარწმუნოებითა შეუორგულებელითა გამოჴსნასა უფლისა მიერ და წყალობასა მისსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შეუძლებელ არს, თუმცა არა პოა აღთქუმაჲ სულისაჲ და გამოჴსნაჲ ვნებათაგან, ვითარცა გამოცდილი და სარწმუნოჲ, რომელმან სარწმუნოებაჲ უფლისაჲ აღსრულებადმდე მოთმინებით დაიცვა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა წმიდათა მოწამეთა მრავალნი ღუაწლნი მოითმინნეს და ვიდრე სიკუდილადმდე სასოებითა უფლისაჲთა დაადგრეს კეთილსა მას აღსაარებასა შინა და ესრეთ გამოცდილ იპოვნეს და ღირს იქმნნეს ძიებად გჳრგჳნსა მას დიდებისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელთამე უმეტესნი და უფიცხლესნი სატანჯველნი მოითმინნეს უმეტესსაცა კადნიერებასა და დიდებასა და მიემთხჳნენს ღმრთისა მიერ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელნიცა შეშინდეს ჭირთაგან სატანჯველთაჲსა და არა დაადგრეს კეთილსა მას წამებასა ზედა, ეგევითარნი იგი სრულიად სირცხჳლეულ და კდემულ არიან აქაცა და მუნცა საუკუნესა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ მოითმენდენ ახოვნად და დაიმჭირონ სასოებაჲ მათი ღმრთისა მიმართ და სარწმუნოებით მოელოდინ მადლსა უფლისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითართავე გჳრგჳნთა სიმართლისათა ღირს იქმნებიან მიღებად, რაჟამს აქაჲთვე გამოჴსნასა მოელოდინ და მასვე კადნიერებასა ჰპოებენ მოწამეთასა................
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ, ძმანო, ვინაჲთგან ესევითარი სასოებაჲ წინა-გჳც და ეგევითარნი აღთქუმანი აღთქუმულ არიან უტყუველისა მის ღმრთისა მიერ, ყოველივე ზედააღდგომაჲ და ჭირი უკეთურისაჲ ახოვნად მოვითმინოთ სასოებისა მისთჳს ცათა შინა მდებარისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რაჲზომნი ჭირნი და განსაცდელნი მოვითმინნეთ, რაჲთამცა ვიქმენით ღირსი ნაცვალი, ანუ თუ საუკუნოჲსა მის აღთქუმულისა ცხორებისა ანუ ნუგეშისცემისა მისთჳს, რომელი აქავე მოეცემის სულისა წმიდისა მიერ სულთა მათ მოთმინეთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ გამოჴსნისა მისთჳს ვნებათაჲსა და ბნელისა მის ბოროტისა, ანუ თანანადებთა მათ სიმრავლისა ცოდვათა ჩუენთაჲსა, წერილ არს: „გან-თუ-ვიკითხვით, ღმრთისაგან განვისწავლებით, რაჲთა არა სოფლისა თანა დავისაჯნეთ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს, ვითარმედ: „არა ღირს არიან ვნებანი ამის სოფლისანი მერმესა მას დიდებისა გამოჩინებად არს ჩუენ ზედა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვიქმნნეთ ჩუენ, ვითარცა მჴნენი მჴედარნი და მეუფისა ჩუენისათჳს სიკუდილად მზა-ვიყვნეთ, რამეთუ რაჲსათჳს არა გუჭირდენ ესე ბრძოლანი და ჭირნი, რაჟამს სოფელსა შინა ვიყვნეთ და ზრუნვათა ქუეყანისათა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	აწ ოდეს მოვედით სათნო-ყოფად ღმრთისა ესეზომნი ჭირნი და განსაცდელნი მტერისანი ჩუენ ზედა აღდგებიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს უკუე ვევედრნეთ ქრისტესა, რაჲთა მომცეს ჩუენ მეცნიერებაჲ ცნობად ნებისა მისისა და აღსრულებად გულსმოდგინებად მოთმინებით და სულგრძელებითა და სიხარულითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მან მოგუცეს ჩუენ ძალი სათნო-ყოფად მისა, რაჲთა ვიპოვნეთ გამოცდილ და ღირს მისა და ესრეთ ცხორებასა საუკუნესა მივემთხჳნეთ ქრისტჱს იესუს მიერ, უფლისა ჩუენისა, რომელსა შუენის დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელსა ენებოს მოსლვად უფლისა და ცხორებისა საუკუნოჲსა პოვნად და სამკჳდრებელ ქრისტესა ყოფაჲ და სულითა წმიდითა აღვსებაჲ, რაჲთა ნაყოფნი იგი სულისნი მცნებათაებრ უფლისათა შეუძლოთ აღსრულებაჲ წმიდად და უბიწოდ, ესრეთ თანა-აც დაწყებად პირველად,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ჰრწმენეს მტკიცედ უფალი და მისცეს თავი თჳსი ყოვლითურთ სიტყუასა მცნებათა მისთასა და განეყენოს სოფელსა ყოვლითურთ, რაჲთა არარასა შინა უცალო იყოს გონებაჲ მისი საქმეთაგან ამის სოფლისათა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ლოცვასა შინა თანა-აც ყოფაჲ სარწმუნოჲთა მოლოდებითა უფლისაჲთა, და რაჲთა მოხედვასა და შეწევნასა მისსა ხედვიდეს და ძალი გონებისა მისისაჲ მარადის მის თანა იყოს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მერმე კუალად თანა-აც, რაჲთა აიძულებდეს თავსა თჳსსა ყოვლისა კეთილისა მიმართ და ყოველთა შინა მცნებათა უფლისათა დაღაცათუ გულსა მისსა არა უნდეს მის თანა დამკჳდრებულისა ცოდვისათჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	აჲძულებნ თავსა თჳსსა დამდაბლებად კაცთა და თავიმცა უქუემოეს ყოველთა კაცთა შეურაცხია და ნუმცა ვისგან ეძიებს პატივსა და ქებასა ანუ თუ დიდებასა.........................
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ სამკჳდრებელი და განსასუენებელი სულისა წმიდისაჲ სიყუარული არს და სიმდაბლე და სიმშჳდე და სხუანი იგი მცნებანი უფლისანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო თანა-აც ყოველთა, რომელთა ჰნებავს სათნო-ყოფაჲ ღმრთისაჲ და მოღებაჲ მის მიერ ზეცისა იგი მადლი სულისა წმიდისაჲ აღორძინებად წმიდისა სულისა მიერ ყოველთა შინა მცნებათა უფლისათა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა პირველად აიძულნენ თავნი თჳსნი, დაღაცათუ გულსა მათსა არა ენებოს დამორჩილებაჲ, ვითარცა წერილ არს, ამისთჳს „ყოველთა მიმართ მცნებათა შენთა წარმემართა და ყოველი გზაჲ სიცრუვისაჲ მოვიძულე“........................
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს უკუე, ძმანო, მოვიყვანნეთ თავნი ჩუენნი სიმდაბლედ დიდებით, დაღაცათუ გულთა ჩუენთა არა ენებოს და სიმშჳდედ და ვევედრებოდით ღმერთსა მარადის სარწმუნოებით და სიყუარულითა დაუცხრომელითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თჳთ სულმან ილოცოს ჩუენთჳს რაჲთა თჳთ სულმან გუასწაოს ლოცვაჲ ჭეშმარიტი, რომელი ჩუენ თჳთ იძულებითცა და შრომით ვერ მოვიგეთ სიმდაბლე, ჭეშმარიტი სიმშჳდე, სიყუარული,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ აწ შრომით და ჭირით ვერ მოვიგებთ, სახიერებაჲ, სიტკბოებაჲ და ყოველნივე მცნებანი უფლისანი გუასწავნეს ჭეშმარიტებით უშრომელად და უჭირველად, ვითარცა სულმან თჳთ უწყის, აღგუავსნეს ნაყოფითა თჳსითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ რაჟამს მცნებანი ქრისტესნი აღვასრულნეთ სულისა მიერ მისისა, რომელ მან მხოლომან უწყის ნებაჲ მისი და სრულმყვნეს ჩუენ სრულიად და იგი სრულ იქმნეს ჩუენ შორის და განგუწმიდნეს ჩუენ ყოვლისაგან ცოდვისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა სულნი ჩუენნი, ვითარცა სძალნი კეთილნი და უბიწონი წარუდგინნეს ქრისტესა და განვისუენებთ ჩუენ მის მიერ სასუფეველსა შინა მისსა ქრისტე ჩუენ შორის რომელსა შუენის დიდებაჲ და დაუსრულებელთა მათ კეთილთა საუკუნეთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დიდებაჲ სახიერებასა მისსა და წყალობასა და სიყუარულსა მისსა, რამეთუ ესევითარსა პატივსა და დიდებასა ღირს-ყო ნათესავი კაცთაჲ, ღირს-მყვნა ჩუენ ძედ მამისა ზეცათაჲსა წოდებად და ძმად თჳსად გჳწოდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უცნობია მათ ჭეშმარიტი მეუფებაჲ მისი და ჰმსახურებენ, ვითარცა მონანი, რომელნი ისწრაფდიან სათნო-ყოფად თჳსისა უფლისა და ბრძოლითა მათ სულთასა ახოვნად მოითმენენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი-იგი ისწრაფიან, რაჲთამცა განაშორნეს იგინი ღმრთისა, ვითარცა დავით იტყჳს, ვითარმედ: „მრავალ არიან მდევარნი ჩემნი და მაჭირვებელნი ჩემნი და წამებათა შენთაგან მე არა გარდავაქციე“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რაჲზომცა იდევნებოდიან და იჭირვოდიან სულთა მათ მიერ უკეთურთა, რომელნი განაბნევენ გულისსიტყუათა სულისათა და ისწრაფიან, რაჲთამცა სხუანიცამცა ჭირნი აღადგინნეს მათ ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო იგინი უფროჲსად შეეყოფვიან უფალსა და თავთა თჳსთა აჲძულებენ ძიებად მისსა და ყოველსავე ჭირსა მოითმენენ და არა განეშორებიან უფლისაგან, არამედ სიყუარულითა მისითა იწუებიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მრავალნი არიან სოფელსა ამას შინა, რომელნი ახრწევენ სათნო-ყოფად ღმრთისა და სიგლახაკჱ დამახრწეველ არს სათნო-ყოფად ღმრთისა და, სიმდიდრე ეგრეთვე დამაყენებელ არს, უპატიოებაჲ და გინებაჲ ეგრეთვე განსაცდელ არს, სენნი და ვნებანი ესეცა დამაყენებელ არიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე კუალად უხილავნი ბრძოლანი და ჭირნი ახრწევენ სულსა მიახლებად ღმრთისა და ისწრაფიან დაჴსნილობად მოყვანებასა მისა, ვითარცა წერილი იტყჳს, ვითარმედ: „ჭირთა და ღუაწლთა მპოვეს მე და მცნებანი შენნი წურთა არიან ჩემდა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე კუალად ესეცა გულისჴმის-ყოფით ისმინეთ, ვითარმედ განსუენებაჲცა იგი და რომელი მადლისა მიერ მოიწევის სულსა ზედა და ნუგეშინის-ცემაჲ უკუე სულმან არა მეცნიერებით შეიწყნაროს
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დამდაბლდეს და ესრეთ დაიმჭიროს მადლი იგი, იგიცა ვითარცა დამახრწეველი მისი ექმნების გამოცდილ,და რაჲთა არა მარადის იყოს მჴურვალებასა ზედა და ტკივილსა მას მიახლებად ღმრთისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა განსუენებით პოოს მადლისა მის მიერ, რომელი მის თანა მოვიდა, რამეთუ უკეთური იგი მადლისა მიზეზითა დაემორჩილების და აცთუნებს მას დაჴსნილობისა მიმართ და სიმაღლისა მცირედისა მის განსუენებისაჲთა ამპარტავანებად და უვარობად მოიყვანებს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მასცა მადლსა საღმრთოსა უჴმს, რაჲთა სულმან გულისჴმა-ყოს და იქმოდის ნაყოფსა ღირსსა მისსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ განსაცდელნიცა ეშმაკისანი გამოსაცდელ არიან სულისა და მადლი იგი წმიდისა სულისაჲ ეგრეთვე სულისა მის ჩჩჳლისაჲ და უგუნურისა გამოსაცდელ არს, ხოლო სარწმუნოჲსა მის და ბრძნისა – ცხორებაჲ საუკუნო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ორთავე საქმეთა ღმრთისათა გამოსცდის, რაჲთა გამოჩნდეს, ვითარმედ არა შესაძინელისათჳს უყუარს იგი, არამედ თჳთ მისისა მეუფებისათჳს, რომელი ფრიადისა პატივისა და სიყუარულისა ღირს არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ არა უდებ იქმნას მოღუაწებისაგან სათნოებათაჲსა, რომელსა ენებოს სათნო-ყოფაჲ უფლისაჲ და არცა განსუენებისათჳს და ნუგეშინისცემისა, რომელი მადლისა მიერ მოვალს, არცა ბრძოლათაგან მტერისათა დაიჴსნას მოღუაწებისა მისგან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგევითარი იგი ვითარცა მოყუარჱ ჭეშმარიტი ღმრთისაჲ მკჳდრ სასუფეველისა გამოჩნდების და ღირს იქმნების შვილ ღმრთისა ყოფად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არცა ბრძოლათა მიერ დაჴსნილ იქმნა და ვერცა ნუგეშინის-ცემამან სულისამან დააცხრვო იგი რაჲთ მოღუაწებისაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ, ვითარცა ვთქუ, ყოველივე საქმე ამის ქუაყანისაჲ მცირედმორწმუნისა მისთჳს დასახრწეველ არნ, გინა თუ ჭირი ვნებათაჲ, გინა თუ სენნი, გინა თუ შეურაცხებაჲ, გინა თუ ფარული ბრძოლაჲ მტერისაჲ, გინა თუ პატივი და დიდებაჲ გინა თუ სიმდიდრჱ და ქებაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო კუალად კაცისათჳს მორწმუნისა და მოსწრაფისა ესენი წინამღუარ სასუფეველისა არიან, რამეთუ-იგი ჭეშმარიტებით ღმერთი უყუარს, რამეთუ ყოველივე მანვე განხეთქა და სძლია.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მხოლოჲ ღმერთი შეიყუარა და მას შეეყო, ვითარცა დავით იტყჳს: „ბადის პირნი ცოდვისანი მომეხჳნეს მე და მცნებანი შენნი მე არა დავივიწყენ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მოციქული იტყჳს, ვითარმედ: „მოყუარეთა ღმთისათა ყოველივე კეთილად განემარჯოს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს უკუჱ ჩუენცა მივსცნეთ თავნი ჩუენნი ძმანო მეუფესა ჩუენსა სარწმუნოჲთა გონებითა და შეუდგეთ მას, ვითარცა დამბადებელსა ჩუენსა და სიყუარულისა აღსრულებითა მცნებათაჲთა გამოვაჩინოთ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ამით ესევითარითა სახითა და მართალითა გონებითა ვპოვნეთ აღთქუმანი სულისანი და გულნი ჩუენნი მადლითა მისითა აღივსნენ და ესრეთ დავიმკჳდროთ სასუფეველი ცათაჲ და ქრისტეს თანა ვიშუებდეთ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ნეტარი მოციქული პავლე, ხუროჲთმოძღუარი იგი ეკლესიისაჲ, მარადის ზრუნვიდა ჭეშმარიტებისათჳს და არა ენება, რაჲთამცა უგულისჴმოებით მორჩილნი იგი სიტყჳსანი სცთებოდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამისთჳს უფრო გამოწულილვით და ცხადად გჳჩუენა ჩუენ ჭეშმარიტებისა იგი გზაჲ და საიდუმლოჲ, რაჲთა იცნას ყოველმან სულმან, ვითარმედ არს ნათლისა მის ზეცითაჲსა წმიდათა შორის სულთა სულისა წმიდისა მიერ ბრწყინვალებაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა არავინ ჰგონებდეს, თუ გულისჴმის-ყოფისაჲ ოდენ გონებაჲ არს ნათელი სულისაჲ და სრული იგი საიდუმლოჲ უგულოსჴმოებისაგან ვერ ცნას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ფრიად უმტკიცეს გამოცხადებითა საცნაურითა გონებასა შინა ნათელი ზეცისაჲ სულთა ღირსთა განმანათლებელი გამოაჩინა და ამისთჳს სახჱ იგი მოსჱსი თქუა და იგავად მოიღო პირსა მისსა ზედა მდებარჱ იგი ნათელი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ მსახურებაჲ იგი დასჯისაჲ დიდება არს რაოდენ უფროჲს მსახურებაჲ იგი სულისაჲ დიდებით, რამეთუ არღა დიდებულ არს დაბადებადი ესე ამით ჯერითა გარდარეულისა ამისთჳს დიდებისა და უკუეთუ განქარვებადი იგი იყო დიდებით, რავდენ უფროჲს, რომელი-იგი ჰგიეს დიდებულ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო „განქარვებადი“ იგი თქუა, რამეთუ ჴორცთა ზედა მოსესთა იყო ნათელი იგი და შემდგომად ამისა იტყჳს, ვითარმედ: „მაქუს ჩუენ ესევითარი სასოებაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მრავალი განცხადებულობაჲ ვიჴუმიოთ და შემდგომად მცირედისა გამოაჩინა უკუდავი იგი დიდებაჲ, რომელი შინაგანსა მას პირსა უკუდავად და მიუწთომელად განანათლებს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო „გამოცხადებულსა პირსა“ იტყჳს სულისასა და „რაჟამს მოიქცეს უფლისა, მოეძარცუვის საბურველი იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ ნათლითა მით ზეცისაჲთა აღეძარცუების ყოველთავე სულთა მორწმუნეთა და ღირსთა, რამეთუ ამისთჳს მოვიდა უფალი, რაჲთა ჭეშმარიტნი მორწმუნენი მისნი ესევითართა საზომთა მოიყვანნეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად წერილ არს: „განანათლენ თუალნი ჩემნი, ნუუკუჱ დავიძინო მე სიკუდილდ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „განანათლენ თუალნი ჩემნი და გულისჴმა-ყვნე საკჳრველებანი შჯულისა შენისანი“ და „გამოავლინე ნათელი შენი და ჭეშმარიტებაჲ შენი ამათ და „გამოგჳჩნდა ჩუენ ნათელი პირისა შენისაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე ამას ყოველსა გამოუჩნდა ნათელი, რომლისა მიერ მესამედ ცად ამაღლდა და საჲდუმლოთა გამოუთქუმელთა ხილვად ღირს იქმნა, იგი ნათელი არა გულისჴმის-ყოფისა გონებისაჲ იყო, არამედ ბრწყინვალებაჲ იყო სულისა წმიდისაჲ, რომელი სულსა ზედა მოვალს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და საჲდუმლოთა მათ ზეცისათა ცხადად გამოჩინებაჲ, რომლისა გარდამეტებული იგი ბრწყინვალებაჲ ჴორციელთა თუალთა ვერ იტჳრთეს და ამისთჳსცა დაბნელდეს, რამეთუ მის ნათლისა მიერ ყოველივე გულისჴმის-ყოფაჲ სულსა გამოეცხადების და ღმერთსა ჭეშმარიტებით გულისჴმა-ჰყოფს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად სიტყუაჲცა, რომელსა იტყჳს, „ვითარმედ მიწისაგანი, ეგევითარნი მიწისაგანისანი და ვითარცა ზეცისაგანი იგი, ეგრეთვე ზეცისაგანისანი“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს, ვითარმედ რომელნი სულისა წმიდისაგან იშვნენ ზეცით და ღირს იქმნენ იგინიცა სრულ-ყოფად, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „შობილი იგი ჴორცთაგან ჴორც არს და შობილი იგი სულისაგან სულ არს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რომელნი-იგი არა სისხლთაგან, არცა ნებისაგან ჴორცთაჲსა, არცა ნებისაგან მამაკაცისა, არამედ ღმრთისაგან იშვნეს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ზეცისა იგი ხატი მამისაჲ ღირსსა მას და სარწმუნოსა სულსა შეეყოფვის და ჰყოფს მას მადლითა სიწმიდისა თჳსისაჲთა, „რამეთუ შევიმოსეთ ხატი იგი მიწისაგანისაჲ, შევიმოსოთ ხატი ზეცისაგანისაჲ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ხატი იგი ზეცისაჲ ქრისტჱ, რომელი-იგი სულთა მათ შინა წმიდათა შეიმოსების, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „შეიმოსეთ უფალი იესუ ქრისტჱ და ჴორცთა ნებასა ნუ ჰყოფთ გულის-თქუმად“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ყოველი სული, რომელი ღირს იქმნას შემოსად უფლისა აღსრულებითა მცნებათაჲთა, ძალითა და გულსმოდგინებითა და ხატსა მას უხრწნელსა ზეცისასა შეეყოს იგი მარადის, საჲდუმლოთა ზეცისათა ცნობად ღირს იქმნების
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აღდგომასა მას მერმესა მითვე ზეცისა დიდებისა ხატითა ჴორცნი სულსა თანა იდიდებიან და აღიტაცებიან ცად სულისა მიერ წმიდისა, ვითარცა წერილ არს, „შემთხუევად უფლისა ჰაერთა შინა“ და „თანახატ-ყოფად ჴორცთა დიდებისა მისსა თანა“ ღირს იქმნებიან
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ერთბამად უფლისა თანა სუფევდენ................................... რამეთუ იტყჳს პავლჱ, ვითარმედ: „რომელმან აღადგინა ქრისტჱ მკუდრეთით, ცხოველ-ყვნეს მოკუდავნიცა ესე ჴორცნი ჩუენნი სულისა მისისა მიერ, რომელი-იგი ჩუენ შორის დამკჳდრებულ არს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რაჲზომიცა მადლი მიიღოს კაცმან, აქავე სულისა მიერ წმიდისა თჳსითა სარწმუნოებითა და მოღუაწებითა შეამკოს სული თჳსი, ეგოდენცა დიდებაჲ მიიღონ მას დღესა ჴორცთა მისთა, რამეთუ რაჲცა ვინ აქა შინაგან დაისაჯოს, იგივე მუნ გარეგნით გამოჩნდების.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ წმიდათა შორის ხატი იგი წმიდისა სულისაჲ აწვე გამოხატულ არს შინაგან, ხოლო მაშინ მადლი იგი სულთა მათ ღმრთივ-შუენიერ და ნათლით შემოსილ ჰყოფს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ცოდვილთა და უღირსთა, რომელთა სულნი აქავე საბურველითა მით ცოდვისაჲთა დაბურვილ არიან და საქმით აღსრულებითა ვნებათაჲთა დაუბნელებია იგი, მას დღესა ბნელ და უშუერ და სავსჱ სირცხჳლითა გამოჩნდენ გარეგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელი-იგი პირველად სულსა ზედა მოიწია, რამეთუ საცნობელნი იგი მისნი წმიდანი და ზეცისანი დაბნელდეს და მკუდარ იქმნეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე აწ კუალად, რაჟამს დაეგო ქრისტე კაცებასა და განჴორციელდა და ჯუარცუმაჲ და სიკუდილი ჩუენთჳს თავს-იდვა, აწ ჭეშმარიტად სარწმუნოსა მას სულსა ვიდრეღა ჴორცთა მათ შინა იყოს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მოიყვანებს განსუენებასა მას საღმრთოსა და გულისჴმის-ყოფასა საიდუმლოთასა და განათავისუფლებს საბურველისა მისგან ვნებათაჲსა ზიარებითა სულისაჲთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და საცნაურთა მათ საცნობელთა მისთა კუალად მასვე მისცემს და საღმრთოჲთა მით ნათლითა განანათლებს მას და შემდგომად ამისა მერმესა აღდგომასა მიიყვანებს ჴორცთა მათ წმიდასა მას და უხრწნელსა დიდებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ბრწყინვალებაჲ იგი საღმრთოჲ შეიმოსს და სულსა თანა სუფევდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს გჳჴმს, რაჲთა მცირესა ამას ჟამსა კეთილად ვიღუაწოთ სარწმუნოებითა წმიდითა და აღსრულებითა მცნებათაჲთა, რაჲთა აქავე მოვიგოთ საუნჯე სულისაჲ, რაჲთა მის მიერ, წარმართებაჲ ადვილად მოვიგოთ და აღძარცუვაჲ ბნელისა მის საბურველისა სულისაჲ მოვიღოთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აქაჲთვე ნათლითა სულისა წმიდისაჲთა სულნი ჩუენნი განბრწყინდენ და შეიმოსონ სამოსელი ზეცისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ქრისტეს თანა ვსუფევდეთ განსუენებითა საუკუნოჲთა და გამოუთქუმელითა უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელნი-იგი განშორებულ არიან სოფლისაგან და ისმენენ კეთილად სიტყუასა ღმრთისასა და სათნოდ მოქალაქობდენ, ხოლო ჯერეთ არიან საბურველსა მას ქუეშე ვნებათასა, რომელი ურჩებითა ადამისითა ყოველთავე მოვიგეთ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესე იგი არს ჴორციელი იგი ბოროტთა გულისსიტყუათა გონებაჲ, რომელსა მოციქული სიკუდილად უწესს და იტყჳს, ვითარმედ: „ცნობაჲ იგი ჴორცთაჲ სიკუდილი არს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესევითარნი იგი მსგავს არიან კაცთა, რომლნი ღამით ვიდოდიან და ვარსკულავთა მიერ ნათელსა მიიღებდიან, რომელ-იგი არიან წმიდათა წერილთა სიტყუანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ჯერეთ ბნელსავე შინა არიან, რომელ არს უხილავი იგი ძალი ვნებათაჲ, და მას შინა შებრკოლდებიან და ვერ შემძლებელ არიან ყოვლისავე წმიდად ხედვად სიბნელისა მისგან ვნებათაჲსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა ჯერ-არს მათდა, რაჲთა ტკივილითა და სარწმუნოებითა დიდითა ევედრებოდიან მეუფესა მას ცათასა, რაჲთა გამოუბრწყინდეს დღე იგი მზისა მის სიმართლისაჲ გულთა შინა მათთა და ესრეთ შემძლებელ იქმნენ ხილვად ყოველსავე კეთილად.............................
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელნი სოფელსა ამას შინა აღრეულ არიან, მსგავს არიან იგინი კაცთა, რომელნი ვიდოდიან ღამესა უკუნსა და სავსესა ღრუბლითა, რომელსა შინა არა ჩანნ ყოვლადვე სინათლჱ ვარსკულავისაჲ, რომელ არს სიტყუაჲ საღმრთოჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ იყვნიან იგინი ვითარცა ბრმანი აღრეულ ნივთთა სოფლისათა და შიშისა ღმრთისასა, არცა მცნებათა მისთა ეკრძალნიან ყოვლადვე, არამედ ცთომილ არიან იგინი საქმეთა შინა ამაოებისათა ბოროტთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა კაცნი სოფელსა შინა თითოფერთაგან სახეთა შეიკრბენ სიმდიდრესა და თითოსახითა ღონითა შეიკრბენ ოქროსა, ეგრეთვე თითოფერთა მადლთაგან, ვითარცა წერილ არს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „გუქონან მადლნი თითოსახენი მადლისა მისებრ მოცემულისა ჩუენდა“და თითოსახეთა მოღუაწებათა და სათნოებათაგან შეკრბების სიმდიდრჱ იგი და ოქროჲ ზეცისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ოდენ რაჲთა ყოველსავე ღმრთისათჳს ვიქმოდეთ სარწმუნოებისა მისებრ და ღონისძიებისა კეთილისა, ამისთჳს არა ჯერ-არს, რაჲთა კაცი განიკითხვიდეს, ანუ შეურაცხ-ჰყოფდეს მოყუასსა თჳსსა, არამედ თითოეული რბიოდენ ღმრთისათჳს მოღუაწებითა და სარწმუნოებითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ჩანან თუ, რომელნი ოქროსა თხრიან და თუალთა მათ ოქროჲსათა გამოიძიებენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელნი სულგრძელებით და მოთმინებით იქმოდინ ჴელოვნებათა მათთა, გინა თუ ქუეყანასა რასმე იქმოდინ, განმდიდრდებიან და დიდებულ იქმნებიან სოფელსა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მიზდურნი და უდებნი, რომელნი არა სულგრძელ იყვნიან, იგინი მარადის მშიერ და შიშუელ იყვნიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე რომელნი საქმეთა სათნოებისათა სარწმუნოებით და სულგრძელებით და სასოებაჲ იგი ზეცისაჲ წინაშე თუალთა აქუნდეს ჭეშმარიტებით, იგინი მოიგებენ სიმდიდრესა მას სულიერსა, მოთმინებითა და სულგრძელებითა მათითა და ვედრებითა ღმრთისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უთმინონი იგი, რომელნი მოღებად ზედა მადლისასა მზა იყვნიან, ხოლო ჭირსა და მოღუაწებასა შინა სულმოკლე და უთმინო, იგინი შიშუელ იქმნებიან მადლისა მისგან, რომლისა მიღებად ღირს იქმნეს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უძლური იგი და უდები გონებაჲ რომელი არა შეეზავებინ მადლსა მას, არამედ შიშუელ არნ ყოვლისა საქმისა კეთილისაგან, ეგევითარი იგი გამოუცდელ და უჴმარ იპოვის წინაშე ღმრთისა დღესა მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელსა ჰნებავს ჭეშმარიტებით უფლისა სათნო-ყოფაჲ და უკეთურისა მის წინააღდგომად, მზა იყოს გონებასა მისსა, ორსა ღუაწლსა შინა აქუს ბრძოლაჲ:
და	ფს.მაკ.D.სწა	ერთად – ცხადთა მათ მიმართ საქმეთა სოფლისა, ზრუნვათა და სიყუარულთა ჴორციელთა, ხოლო მეორედ – ფარულთა მათ სულთა უკეთურთა მიმართ, რომელთათჳს პავლჱ იტყოდა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარმედ: „არა არს ბრძოლაჲ ჩუენი სისხლთა მიმართ და ჴორცთა, არამედ მთავრობათა მიმართ და ჴელმწიფებათა სოფლისმპყრობელთა ბნელისათა, სულთა მიმართ უკეთურთა, რომელნი არიან ცასა ქუეშე“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვინაჲთგან გარდაჰჴდა კაცი მცნებასა, ორითა სახითა და ორითა საკრველითა შეკრულ იქმნა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს-იგი სამოთხით გამოვარდა და საქმითა ამის სოფლისაჲთა და სიყუარულითა მისითა, ჴორციელთა გემოთა და სიმდიდრისა და პატივისა და მონაგებთა, ცოლისა და შვილთა და ნათესავთა და მამულთა და ყოველთაგანვე საქმეთა სოფლისათა, რომელთათჳს უბრძანებს ღმრთისა სიტყუაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა განიჴსნას მათგან ნეფსით, რამეთუ ყოველსავე შინა ნეფსით შეკრულ არს თითოეული კაცი, რაჲთა ამის ყოვლისაგან განიჴსნას და განათავისუფლოს თავი თჳსი და ესრეთ შეუძლოს სრულიად და მარტივად მცნებათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ფარულად შეზღუდვილ არს და შეღობვილ და შეყენებულ ბნელსა სული სულთა მათგან უკეთურთა და შეკრულ არს ჯაჭჳთა ბნელისაჲთა და ვერ შემძლებელ არს სიყუარულად უფლისა, ვითარცა ჰნებავს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რაჟამს კაცმან ისმინოს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და ისწრაფოს და განაგდოს თჳსაგან ყოველივესავე საკრველისა ამის სოფლისა და უვარ-ყვნეს ყოველნივე გემონი ჴორციელნი და ღმრთისასა ოდენ ზრუნვიდეს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მერმე შემძლებელ არს გულისჴმის-ყოფად, ვითარმედ არს შინაგან გულსა და სხუაჲ ღუაწლი წინა-უც და უკუეთუ ესრეთ ხადოდის უფალსა მოთმინებითა დიდითა და სარწმუნოებითა შეუორგულებელითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მერმე შემძლებელ არს, რაჟამს მოელოდის შეწევნასა მისსა, პოვნად და შინაგანისა მისგან იჴსნის საკრველთაგან და ზღუდეთა და შუვა კედელთა განრომად, რომელი-იგი არიან ძალნი ვნებათანი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე ბრძოლაჲ მადლითა და ძალითა უფლისაჲთა შემძლებელ არს დაჴსნად, რამეთუ კაცსა თავით თჳსით მათგან განრინებად ვერ ძალ-უც, არამედ ესე ოდენ ძალ-უც, რაჲთა წინააღუდგებოდის და არა შეეყოფვოდის, არამედ სიტყუა-უგებდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ კულა კაცი აღრეულ იყოს საქმეთა შინა სოფლისათა და შებღალულ ვნებათა მიერ, მან არცა უწყის, თუ არს სხუაჲ ბრძოლაჲ და სხუანი ბრძოლანი შინაგან და ნეტარ, თუ მაშინ შეუძლოს გულისჴმის-ყოფად ბრძოლისა მის,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს განჴსნას თავი თჳსი საკრველთა მათგან სოფლისათა და განთავისუფლდეს ვნებათაგან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ ვითარცა პირველად ვთქუ, არა უვარ-ყოს კაცმან სოფელი და განჴსნას თავი თჳსი სოფლისა ამის გულისთქუმათაგან და ყოვლითავე გულითა ღმერთსა შეევედროს, ვერ გულისჴმა-ჰყოფს ფარულსა მას ბრძოლასა ვნებათასა სულთა მათ უკეთურთასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არამედ ჯერეთ უცხო არნ თავისა თჳსისაგან და ვერ იცნობნ თავსა თჳსსა და ჰქონან დაფარულნი ვნებანი და წყლულებანი და არა უწყის, რამეთუ ცხადთა ვნებათა სოფლისათა შემშჭუალულ არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელმან ჭეშმარიტად სოფელი უყუარდა და იღუაწოს და განაგდონ ტჳრთი იგი სოფლისაჲ და უცხო-ყონ თავი თჳსი ზრუნვათა და გულისთქუმათაგან ქუეყანისათა და დიდებისა და პატივისაგან და მერმე ღუაწლსა მათ შინა უფალი შეეწევის მას საზომისაებრ სოფლისა უვარის-ყოფისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დადგის რაჲ მსახურებასა შინა უფლისასა ყოვლითურთ სულით და ჴორცით, მუნ ჰპოვებს წინააღმდგომთა და ვნებათა ფარულთა და ბრძოლათა უჩინოთა და ვნებათა უხილავთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ რაჲ ევედრის უფალსა სარწმუნოებით და მიიღის ზეცით საჭურველი იგი სულისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელთათჳს ნეტარი პავლჱ იტყჳს: „ჯაჭჳ სიმართლისაჲ“ და „ჩაფხუტი ცხორებისაჲ“ და „ფარი სარწმუნოებისაჲ“ და „მახჳლი სულისაჲ“, და მით შეიჭურის და „ესრეთ შეუძლის წინააღმდგომად ღონეთა ეშმაკისათა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჟამს შეიმოსოს საჭურველი ესე ლოცვითა და მოთმინებითა და ვედრებითა და, უფროჲს ყოვლისა, სარწმუნოებითა და სძლის რაჲ ბრძოლასა მას წინააღმდგომთასა ძალითა სულისა წმიდისაჲთა და თჳსითა ყოველთავე სათნობათა შინა მოსწრაფებითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელთა ენებოს თავისა თჳსისა მიცემაჲ ჭეშმარიტებით უფლისა და საუკუნოჲსა მისთჳს აღთქუმისა ბრძოლად უკეთურისა მის, რომელი-იგი ყოველსა სულსა ებრძვის, მათ თანა-აც,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა უწინარეს ყოვლისა მოიგონ სარწმუნოებაჲ მტკიცე და სასოებაჲ შეურყეველი, რაჲთა მის მიერ შეუძლონ განჴურვებულთა ამათ უკეთურისა ისართა დავსებად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო დიდნი დიდებანი და სუფევანი სოფლისანი უკუეთუ მართლ ვსაჯოთ, არა ღირს არიან ცხორებასა თანა საუკუნესა, მაშა ვითარ მრავალნი არარათა და უნდოთა საქმეთათჳს მივყიდით მას, ვითარ გულისთქუმისა დიდებისა რაჲსათჳსმე ამაოჲსა, ანუ შესაძინელისა ბოროტისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო დაღაცათუ წინააღმდგომი იგი ბევრეულითა ღონითა წინააღუდგებოდის, რაჲთამცა დაჰჴსნნა იგინი სასოებისა და სიყუარულისა მისგან ღმრთისა, გინა თუ შინაგანითა ბრძოლითა სულთა მიერ უკეთურთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ გულისსიტყუათა მათ ბოროტთა და შეგინებულთა, რამეთუ პირველად ცოდვათა მოაჴსენებნ და დაშჯინ სულსა, რაჲთამცა დაჴსნილობად მოიყვანა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ შვის უკეთურებაჲ იგი ვნებათაჲ სულსა შინა, რაჲთა სულმან ვერ იცნას, თუ უცხო რაჲმე სული არს, რომელი ამაოდ აგონებს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ არა ჰნებავს ეშმაკსა, რაჲთამცა იცნა იგი, ვითარმედ არს გულსა შინა სული უცხოჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა ესრეთ მოიყვანოს იგი უსასოებად და მერმე უძლურებანი ჴორცთანი მოაწინეს, ანუ თუ ყუედრებანი კაცთა მიერ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ ამით ყოვლითა უკეთური იგი ებრძოდის სულსა, ხოლო კაცი იგი სასოებისაგან ღმრთისა არა განეყენოს, არამედ უფროჲსად მას შეეჭრებოდის, ვითარცა მხოლოსა მკურნალსა ვნებათა სულიერთასა და ............
და	ფს.მაკ.D.სწა	მითხარღა, უკუეთუმცა მეფედ ყოვლისა სოფლისა დაგადგინებდეს და შენმცა მხოლოჲ იყავ მეფე სოფლისაჲ, ვინაჲთგან ნათესავი კაცთაჲ დაიბადა, ვიდრე აღსასრულამდე ჟამთა, მიჰყიდემცა ეგევითარსა მას მეუფებაჲ ცათაჲ?
და	ფს.მაკ.D.სწა	უკუეთუ მართლიად შჯიდე სთქუა ვითარმედ ნუ იყოფინ, ვითარმცა მივჰყიდე „საუკუნოჲ იგი და უხრწნელი ცხორებაჲ ხრწნილისა ამის და წარმავალისათჳს!“
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა უფალი იტყჳს ვითარმედ: „რაჲ სარგებელ არს, უკუეთუ შეიძინოს კაცმან ყოველი სოფელი და სული თჳსი დაიჭირვოს?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ყოვლისა სოფლისა და სუფევისა მისისა და დიდებისა და სიმდიდრისა სული უპატიოსნეს არს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	არა თუ ცათა იგი სუფევაჲ უპატიოსნეს არს, ამისთჳს რამეთუ არღარას შინა დაბადებულთა თჳსთაგანისა ინება ღმერთმან შეერთებაჲ თჳსისა მის შუენიერებისა სულისაჲ და ზიარებაჲ არცა ცასა, არცა მზესა, არცა ვარსკულავთა, არცა ზღუასა, არცა ქუეყანასა, არცა სხუასა რას,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელნიცა ამის სოფლისა ნივთნი ვის უყუარდენ და რომელსა შემშჭუალულ იყოს, მასცა მიჰყიდის საუკუნესა მას ცხორებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელსა სასუფეველისათჳს ცათაჲსა სუროდის, თანა-აც, რაჲთა ყოვლისავე ამის სოფლისა საქმეთა უზეშთაეს იყოს და წარჰჴდეს ყოველთავე საზღვართა ქუეყანისათა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და განხეთქნეს ყოველნივე საკრველნი სოფლისანი დიდებაჲ ოდენ შეიყუაროს და არღარაჲ შეჰრთოს სიყუარულსა მას თანა ამის სოფლისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელსა სიყუარული საღმრთოჲ აქუნდეს, იგი ვითარცა მახჳლი ორპირი ყოველსავე სიყუარულსა სოფლისასა განჰკუეთს და ვერარაჲ ხილულთაგანი დააყენებს სულსა მას: არცა დიდებაჲ, არცა სიმდიდრე, არცა სხუაჲ რაჲმე საკრველი ქუეყანისაჲ................
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ უკუეთუ ხილულსა და განხრწნადსა ამას მეუფჱბასა შინა ესევითარნი ჭირნი და ღუაწლნი იქმნებიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა პოა თჳთეულმან გულისსათქუმელი დიდებაჲ რაჲმე, ანუ პატივი წარმავალი, მაშა, ვითარ არა უფროჲსად ჯერ-არს, რაჲთა უხრწნელისა მის და წარუვალისა დიდებისა და სუფევისათჳს ვიღუაწიდეთ ტკივილითა, რაჲთა დავიმკჳდროთ იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მითხარღა, კაცო, კეთილ-გიჩსა, რაჲთა წარმავალისა ამის დიდებისათჳს ესრეთ იღუწიდე, რომელი დღეს არს და ხვალჱ არა, და ესეზომნი თავს-ისხნე?
და	ფს.მაკ.D.სწა	მე ვჰგონებ, ვითარმედ ფრიად სუბუქნიცა და ჩჩჳლნი გონებითა ამას გულისჴმა-ჰყოფენ, ვითარმედ კეთილ არს, რაჲთა მცირედსა ჟამსა იღუაწოს და უკუნისამდე ძლევაჲ მოიგოს და მძლედ გამოჩნდეს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვიდრეღა მცირედსა ჟამსა არა ებრძოლოს, არამედ უდებ იქმნას და სოფლისა ზრუნვათა შეემშჭუალოს და მერმე უკუნისამდე სირცხჳლეულ იყოს და ძლეულ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რაჟამს კაცი კეთილთა შინა საქმეთა იყოფოდის და სიტყუასა წერილთასა აღასრულებდეს, ყოველნივე მას აქებდენ: წერილნიცა და გარეგანნიცა იგი ბრძენნი და ყოველნი კაცნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იგი არს წინაშე ღმრთისა ჭეშმარიტი ბრძენი, რომელი ბოროტთა გულისთქუმათა თჳსთა წინააღუდგებოდის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო რომელი სიტყუათა ზედა სიბრძნისათა იქადოდეს და ვნებანი ვერ დაემორჩილნეს, იგი ცოფ და უგუნურ არს, რამეთუ მონაჲ ვნებათაჲ არს იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ კაცსა ღმრთისასა არა უჴმს, რაჲთა მისცეს თავი თჳსი მრავალმეტყუელებასა, არამედ რაჲთა საქმეთა ოდენ საღმრთოთა იქმოდის და სიტყუასა წერილთასა აღასრულებდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ყოველნივე წერილნი, გინა თუ საღმრთონი, გინა თუ სოფლისა შჯულნი კეთილთა საქმეთა აქებენ და ბოროტთათჳს სატანჯველსა განაგებენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო შენ უკუეთუ კეთილსა იქმოდი, ყოველნივე შენთჳს იტყჳან და შენ გაქებენ აღსრულებისათჳს სათნოებათაჲსა და ყოველთა პირთა შინა ხარ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვისწრაფოთ უკუე, ძმანო, აღსრულებად მცნებათა უფლისათა, რომელნი-იგი ესევითართა კეთილთა მომატყუებელ არიან და სულსა მას მოველოდით რაჲთა სულითა და ჴორცითა აქაჲთვე განვიწმიდნეთ აღსრულებითა მცნებათაჲთა და სულისა წმიდისა მიერ და ღირს ქრისტესა ვიქმნეთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესრეთ ვიქმნეთ ძჱ მამისა მის ზეცათაჲსა ზიარებითა სულისა მისისაჲთა და „ვიქმნეთ მკჳდრ ღმრთისა თანა და თანამკჳდრ ქრისტესა“ – სიტყჳსაებრ მოციქულისა და ესრეთ ქრისტეს საუკუნენი კეთილნი დავიმკჳდრნეთ დაუსრულებელთა მათ საუკუნეთა უკუნითი. ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲმე არს განგებულებაჲ იგი ქრისტეს მოსლვისაჲ, პირველი იგი და დიდი წმიდისა მის ბუნებისა უკმოქცევაჲ ჩუენდავე მონიჭებაჲ, რამეთუ მოსცა ბუნებაჲ იგი პირველქმნულისა ადამისი კაცთა და მოანიჭა მას ზედა სამკჳდრებელი სულისა წმიდისაჲ?..............
და	ფს.მაკ.D.სწა	გულისჴმა-ყავთ ქალაქი რაჲმე დიდი და სამეუფოჲ, რომელსა ზედა მოვიდეს უცხოთესლნი და მძლავრი მეფჱ ვინმე უსამართლოჲ და აჲძულა ქალაქი იგი და სამეუფოჲ, რომელი არა მისი იყო შევიდა იძულებით და დაიმონნა ყოველნივე იგი მუნ მყოფნი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აღჰმართნა მას შინა გოდოლნი მაღალნი და ზღუდენი ძნიად საბრძოლელნი, რაჲთა წინააღუდგეს ჭეშმარიტსა მას მეფესა მის ქალაქისასა და აღაშენნა ტაძარნი და აღჰმართნა მუნ თჳსნი ხატნი და დასხნა თჳსნი წესნი, წინააღმდგომნი პირველისა მის მეფისანი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დასცა მას შინა თჳსისა ხატისა დრაჰკანი და დრამაჲ და შეიყვანნა აღჭურვილნი განწყობილნი ქალაქსა მას, რაჲთა დაიპყრას და დაიმორჩილნეს მუნ მყოფნი იგი, ნუუკუე ივლტოდინ და წარვიდენ იგი, არამედ იძულებით დაიმორჩილნეს და აქმნევდეს საქმეთა თჳსთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ჟამნი მრავალნი გარდაჴდეს და იყვნეს იგინი ესევითარსა სიმაგრესა ზედა და სცვიდეს ქალაქსა მას და მუნ მყოფნი იგი დაიმონნეს და მოვიდა მეუფჱ იგი ქალაქისაჲ მის და წარტყუენულთაჲ მათ და პირველ მიავლინნა და აუწყა მათ გამოჴსნაჲ მათი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთამცა ცნა, თუ მიელიან-ძი მისმიერსა მას გამოჴსნასა, და ვითარცა ცნა განზრახვაჲ მათი, მოვიდა უშჯულოსა მას მთავარსა ზედა და დაარღჳნნა მაღალნი იგი ზღუდენი და სიმტკიცენი მისნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელთა ესვიდა და ხატნი მისნი უჩინო-ყვნა და შჯულნი მის მიერ განაქარვნა და შეცვალნა ყოველნივე წესნი მისნი დასხმულნი ქალაქსა მას შინა და იგი შეკრა და მისცა ხრწნილებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აღაშენა ქალაქი იგი მეორედ ახლად და შექმნნა მას შინა სიმაღლენი და ზღუდენი სწორნი სიმაღლესა ცისასა, რაჲთა ვერღარა შეუძლოს მტერმან შესლვაჲ და უფლებაჲ მისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და შჯულნი მშჳდობისანი დასხნა მას შინა და ხატნი სამეუფონი აღჰმართნა მას შინა და ვეცხლი გამოცდილი დასცა მას შინა და ყოველნი ბრძანებანი მშჳდობისანი და განსუენებისანი ბრძანნა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თითოსახედ შეამკო ქალაქი იგი და ესრეთ დაემკჳდრა მას შინა და სათნო-უჩნდა მას იგი და აცხადებდა მოყუარეთა მისთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მერმე ზაკუევით გუელი ბოროტი და მტერი ჭეშმარიტისა მეუფისაჲ მოვიდა ქალაქსა მას ზედა ღმრთისასა და წარტყუენა იგი ურჩებითა თჳსითა და ტყუჱ-ყო სული მისი და მოქალაქობაჲ იგი გულისსიტყუათა მისთაჲ დაიმორჩილა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დასთესნა მის შორის გულისსიტყუანი შეგინებულნი და ქალაქები უკეთურებისაჲ აღაშენა მის შორის, რომლისათჳსცა მოციქული იტყჳს, ვითარმედ: „ვინ მიჴსნას მე ჴორცთა ამათგან სიკუდილისათა?“
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აღამაღლა სიმაღლჱ გულისსიტყუათაჲ მეუფესა ზედა ცათასა და აღაშენნა სიმტკიცენი მოუგონებელთა ბოროტთანი, რომელნი-იგი იტყოდეს მაღლისათჳს უჯეროებასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აღაშენნა სახლნი უკეთურებისნი სავსენი ურწმუნოებითა, უჯეროებითა, უკეთურებითა, შურითა, სიმწარითა, სიძვითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესევითარნი სახლნი აღაგნეს უცხოთესლთა სულსა შინა, ვითარცა ფსალმუნი იტყჳს: „აღივსო შესულებითა ქუეყანისაჲთა სახლები უშჯულოთაჲ“ და დადვა წესი მეუფისა მის წინააღმდგომი, შჯული იგი ცოდვისაჲ და ხატნი ნისლისფეროანნი აღჰმართნა მას შინა სავსენი სალმობითა თითოფერითა
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვეცხლი გამოუცდელი და შეურაცხი დაჰბეჭდა და დასცა მას შინა და წესნი უკეთურებისანი ასწავნა მას და შეიყვანნა მას შინა მწყობრნი და დასნი სულთა უკეთურთანი, რაჲთა ეუფლოს მას და ყოველთა გულისსიტყუათა მისთა და შეკრას იგი საკრველითა განუჴსნელითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და დაჰმარხოს იგი მოქლონთა შინა რკინისათა და ბჭეთა რვალისათა და აჭირვებდეს მას ქმნად საქმეთა მისთა განზრახვისა მისისაებრ ბოროტისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო განხრწნა იგი და ისიძვა მის თანა სიძვითა ბოროტითა და დადვა საბურველი თუალთა ზედა მისთა, რაჲთა ვერ ხედვიდეს მეუფესა თჳსსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და იძულა იგი ფქვად წისქჳლთა ბნელთა და აღმოუცენა წყაროჲ მწჳრისაჲ და ერი მისი განაბნიეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აღსძარცუეს დიდებაჲ მისი და შეჰმოსეს ძონძი შეგინებული უპატიოებისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მრავალთა მათ ჟამთა დაჰვიწყდა მეუფე იგი თჳსი და ჰგონებდა, ვითარმედ ესევითარი დაბადებული არს პირველითგან და არღარა აჴსოვდა აზნაურებაჲ იგი თჳსი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ზეცისა მეუფემან ქრისტემან მოავლინნა პირველად წინაწარმეტყუელნი, რაჲთა მიუთხრონ კაცთა პირველი იგი პატივი მათი და ასწავა მათ, თუ ვითარსა სიბნელესა შინა არიან,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მოსლვად არს იგი და გამოჴსნად მათდა და დარღუევად და უჩინო-ყოფად ყოველთავე გოდოლთა და ქალაქთა ბოროტთა გულისსიტყუათაჲსა, რომელნი აღშენებულ იყვნეს გულისჴმის-ყოფასა ზედა ღმრთისასა, და შეცვალებად წესთა მათ ბოროტთა და მტერთა მეუფისათა................
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა წერილ იტყჳს, ვითარმედ: „ჴმაჲ ჰრამას ისმა გოდებაჲ და ტირილი და გლოვაჲ ფრიადი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაქელ სტიროდა შვილთა თჳსთა და არა უნდა ნუგეშინის-ცემის, რამეთუ არა იყვნეს“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ფარულად გულისჴმა-იყოფების „ჴმაჲ ჰრამაჲთ“, რომელი არს ბორცჳ, ესე იგი არს, ვითარმედ ჴმაჲ ზეცას ისმა: გოდებაჲ და ტირილი და გლოვაჲ ფრიადი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ოდეს სათნო-იყო ღმერთმან და მოჰფინა სული თჳსი მორწმუნეთა თჳსთა ზედა შვნა იგინი სულისა წმიდისა მიერ, მაშინ სიხარული იყოს ცათა შინა წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა, ვითარცა წერილ არს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აწ რომელიცა არა შობილ არს დედისა მისგან ზეცათაჲსა, არამედ ჯერეთ ხატი ძუელისა მის კაცისაჲ ჰმოსია და საბურველსა ამას ქუეშე ბნელისასა იყოფების და მონებასა მას შინა მწარესა და საკრველთა მათ შინა ცოდვისათა არნ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	გლოვასა მწარესა აღუდგენს რაქელს დედასა და ზეცისა ქალაქსა წმიდათასა, რამეთუ მწუხარე არს იგი, რაჟამს ხედვიდეს კაცთა საუკუნესა მას შინა სიკუდილსა მდებარეთა და შეკრულთა საკრველითა განუჴსნელითა და უფროჲსად ჟამსა ამას გამოჴსნისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ამან სახიერმან დედამან ყოველთა კაცთა მოუწოდა და ინება, რაჲთამცა იშვნეს ყოველნივე მის მიერ და იქმნეს ზეცისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ქადაგნი განავლინნა ყოველთა მოწოდებად შობად მისგან, და რაოდენთაცა ირწმუნეს და ესვიდეს მას და შეიყუარეს ნათელი, ვიდრეღა ბნელი, მათ პოვეს აღთქუმაჲ მეორედ შობისაჲ, დიდებაჲ სახიერსა მას დედასა და ზეცისა ქალაქსა წმიდათასა, ამენ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ერთსა თაყუანისცემასა შევსწირავთ ვითარცა წმიდასა მას საიდუმლოსა შინა ნათლის-ღებისასა წინაშე მრავალთა მოწამეთა აღგიარებია.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვაჲ არს ჴორცთაჲ რაჟამს თჳსსა ოდენ ბუნებასა შინა ეგნენ, რამეთუ განიხრწნებიან და მოკუდებიან.
და	შტ.მოქც	...და თქუა მეფემან ცრემლით: „ჰჱ, ჰჱ, რაჲთმებოჲ ხოჯათ სთაბანუბ რასულ ფსარზად“.
და	შტ.მოქც	გარდაჴდეს ქრისტჱს მოსლვადმდე წელნი ჭ~ფ, შობითგან ქრისტჱსით ვიდრე ჯუარ-ცუმამდე ლ~გ, და ჯუარ-ცუმითგან ქრისტჱსით
და	შტ.მოქც	ხოლო იყვნეს კერპნი სხუანიცა სამეფონი: გაცი და გა.
და	შტ.მოქც	ოდეს სხუაჲ ყოველი ხჱ ჴმელ იყო, ხოლო იგი ყოვლადვე ფურცელ-დაუცჳვნებელ და სულჰამო და ხედვად შუენიერ იყო.
და	შტ.მოქც	და ეტყოდეს მას მუნ მდგომარენი: „მომკუდარ არს ეგე.
და	შტ.მოქც	არამედ ხარისხითა გარჱ-შევიცვენ, რამეთუ მეხილვნეს მრავალნი სასწაულნი მას შინა და კურნებანი დიდნი.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ვჰპოვებთ ფერსა მას იაგუნდსა თუალსა შინა სიმეწამულესა და თაფლის ფერსა და მჴიის ფერსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	ეგრეცა უფალმან ჩუენმან არა თუ ჴორციელად გამოჩინებითა მით დამცირდა რაჲმე და არცა და-რაჲ-აკლდა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ნათესავსა ლევისსა აქუნდა მღდელობაჲ იგი, რლ˜ცა-იგი ლევიტელ ერქუმოდა, რომელნი-იგი იყვნეს მერარჱსგან და კაათჱსგან და გეთსონჱსგან.
და	შტ.ეპ.კვიპ	სიმჭლითა მწუანისფერ-ყო ფერი მისი მრავლითა სიმჴნითა შრომისა მისისაჲთა, რამეთუ სხუა და სხუა ფერ იყო თუალთა მათ ზმურთაჲ:
და	შტ.ეპ.კვიპ	ითქუმის მერმჱ ქრისტე ლეკუ ლომისა, რამეთუ რაჟამს შვის ლომმან ლეკჳ იგი, სამ დღჱ მკუდრად ძენ და მესამესა დღესა აღდგის,
და	შტ.ეპ.კვიპ	შერაცხილ-იქმნა ზელფა ნაცვალად იაკობისა და იქმნნეს ყოველნივე თუალ პატიოსან, ღირს-იქმნნეს წოდებად ნათესავ წმიდა
და	შტ.ეპ.კვიპ	და არცა სამართალისა ქცევად, არამედ არცაღათუ შეწყალებად გლახაკისა საშჯელსა შინა და არცა მდიდრისა თუალ-ხუმად, არამედ სწორსა სამართალსა შემდგომად.
და	შტ.ეპ.კვიპ	მიჰმადლეს კაცთა ყოველივე კეთილი, ვითარცა ელია მისცა ქურივსა მას აღდგინებული იგი მკუდრეთით და ელისჱ ლოცვის-ყოფითა მიჰმადლებდა შობასა სომანიტელსა მას.
და	შტ.ეპ.კვიპ	რომლითა ვიქმნენით ზიარ და თანამკჳდრ ქრისტჱსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	და აღშენებულ ზედა საძირკუელსა მას საკიდურსა აღგუაწინა ჩუენ სიმაღლესა ცისასა,
და	შტ.ეპ.კვიპ	და ნუვინ ჰგონებნ, ვითარმედ აქემენიდოს ცუდად რაჲმე სახელ-ედვა, ანუ რაჲ სარგებელ იყო სახელი მისი ზედა-დაძინებად ბაბილოვნსა,
და	სინ.მრვლთ	ამან მადლისაჲ იგი გამოაჩინა საუნჯჱ და რომელი-იგი არა იცოდა ცათა შინა სიმრავლემან ანგელოზთამან;
და	სინ.მრვლთ	ესევითართა მათ დღეთა იყო ვინმე მღდელი, რომელსა სახელი ერქუა ზაქარია, და ცოლი მისი – ელისაბედ.
და	შტ.ეპ.კვიპ	დედაკაცისაგან მრავალნი მჴნდეს და გჳრგჳნოსან იქმნ[ნ]ეს.
და	სინ.მრვლთ	ამათ გამოვე სამნი იგი ყრმანი ბაბილოვნს საჴუმილსა მას ცეცხლისასა შევიდოდეს და მყოვარ ჟამ ცეცხლსა მას შინა იტყოდეს და უმბრწყინვალჱს და უნათლჱს ჴორცნი მათნი საჴუმილისაგან გამოვიდეს.
და	შტ.ეპ.კვიპ	არს სხუაჲცა თუალი ფრცხილი მსგავს ამისა, რომლისა ფერი თჳსი სპეტაკის ფერ, მსგავს ფერწმიდისა მანისა და მსგავს მარმარინოჲსა.
და	შტ.ეპ.კვიპ	წარმოვიღე წიგნები მათგან, რაჲთამცა შე-რაჲმე-ვეწიე მღდელთმოძღუართა მათ, რამეთუ ტყუვიედ სამჱ და იტყჳედ, ვითარმედ წარიპარეს მოწაფეთა მათ აღდგომილი იგი,
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ გამოვიდოდა უდაბნოჲსაგან საშოჲსა უდაბნოსა იგი მყოფი, მაშინ ფიცარი მოითხოვა მამამან მისმან და მეცნიერად დაწერა, რომელი-იგი ესმა ურწმუნოდ, და ყრმასა სახელი მისცა და მან ჴმაჲ მისგან მოიღო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ ჰგურემნ მოყუასსა თჳსსა სიტყჳთა უჯეროჲთა, ვიდრემდე განეფინის ცოდვაჲ იგი ასოთამდე და ვიდრე ჴელისა მიყოფამდე, ანუ წყლულებამდეცა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ერთმანერთისა იგი ასოები ურთიერთას იბრძვინ, ნუუკუე სიკუდილამდეცა მივიდის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	აწ იხილეთ ძმანო, თუ სადაჲთ დაიწყო და სადა მოჰჴდა აღსასრული მისი, რამეთუ დამძიმდა იგი სიყუარულითა დიდებისა სოფლისაჲთა ნეფსით თჳსით.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ეგრეთვე მსგავსად გულისჴმა-ყავ ყოველსავე ცოდვასა ზედა, რაჟამს-იგი უკეთურებაჲ გონებასა მისსა მიიზიდავნ მისა მიმართ გულისთქუმითა და სიყუარულითა და გემოვნებითა ამის სოფლისაჲთა და ესრეთ აღესრულების ყოველივე საქმჱ ბოროტი:
და	ფს.მაკ.D.სწა	ესრეთ მრუშებაჲ და პარვაჲ, ესრეთ ანგაჰრებაჲ და სიმაღლე, ესრეთ დიდებისმოყვარებაჲ და ცუდად მზუაობრობაჲ და შური და ვეცხლისმოყუარებაჲ და ყოველივე საქმჱ ცოდვისაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მრავალგზის კეთილსა რასმე აღასრულებნ დიდებისათჳს ცუდისა კაცთაჲსა, რომელ-იგი შერაცხილ არნ ღმრითსაგან უსამართლოებისა და პატიჟისა სწორად და სხუათა ცოდვათა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	„რამეთუ ღმერთმან განაბნინის ძუალნი კაცთა მოთნეთანი“, რამეთუ ეშმაკი მრავალღონე არს და ჰნებავს, რაჲთამცა კეთილიცა ჩუენი ბოროტად გარდააქცია.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ერთი რაჲმე სიყუარული, რომელი აქუნ კაცსა შეკრულ არნ ნეფსით თჳსით და იგი ექმნის მას ჯაჭუ და საკრველ და ტჳრთ მძიმე და დამანთქმელ ზღუასა მას შინა ამის სოფლისასა და არა უტევებნ მას ღმრთისა მისლვად, რამეთუ რომელიცა შეიყუარა, მას მიერცა მიიზიდვის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ამას ჰკიდავს უღელი იგი გულისაჲ დ გამოიცადების ყოველივე ნათესავი კაცთა ქრისტეანეთაჲ, რომელნი ქალაქთა შინა არიან, გინა თუ მთათა, ანუ თუ მონასტერთა, ანუ უდაბნოთა ადგილთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	თუ ღმერთი ოდენ უყუარს, ანუ სხუაჲ რაჲმე შეიყუარის ამის საწუთროჲსა და არა არს სიყუარული მისი სრულიად ღმრთისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ შეიყუარნის ვინმე საჴმარნი, სხუამან შეიყუარა ოქროჲ და ვეცხლი, სხუამან შეიყუარა მონებაჲ მუცლისაჲ, სხუამან – გულისთქუმანი ჴორცთანი, სხუამან – სიბრძნჱ სოფლისაჲ დიდებისათჳს კაცთაჲსა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუამან შეიყუარა მთავრობაჲ, სხუამან – დიდებაჲ და პატივი კაცთაჲ, სხუამან – რისხვაჲ და ძჳრისჴსენებაჲ, რამეთუ მისცის თავი თჳსი ადრე ვნებასა მას და ამისთჳს უყუარს იგი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	სხუამან შეიყუარა ამაოჲ მეუდაბნოებაჲ, სხუამან – შური, სხუაჲ ყოველსავე დღესა და ღამესა განსცხრებინ, სხუასა უყუარს შჯულისა მასწავლელობაჲ დიდებისათჳს კაცთაჲსა, სხუაჲ უდებებით და დაჴსნილობით იყოფების, სხუაჲ შეკრულ არს სიყუარულსა სამოსლისა წმიდისასა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	არა უტევებს მას იგი ზჱ აღმართებად, რამეთუ რომელსაცა ვნებასა კაცი ახოვნად არა ებრძოდის, იგიცა უყუარს და მის მიერცა შეკრულ არს და იგი ექმნების მას დამახრწეველ და ჯაჭუ შემკრველ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა ვერ მივიდეს იგი ღმრთისა და რაჲთა ვერ ჰმსახუროს მას ჯერისაებრ და პოვოს ცხორებაჲ საუკუნოჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სული, რომელსა უფლისა ჰსუროდის, ყოველივე სიყუარული მისი მისა მიმართ ოდენ არნ და მისა შეკრულ არნ გონებაჲ მისა, რაჲზომცა ძალ-უც და მის მიერ მოიგებს შეწევნასა მადლისასა და უვარ-ჰყოფს იგი თავსა თჳსსა და ნებასა გონებისა თჳსისასა არა შეუდგების,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ იგი ზაკუვით ვალს ჩუენ თანა და სიბოროტისა მისთჳს მაცთუნებელისა ჩუენისა, რომელი-იგი მარადის გუებრძვის ჩუენ, არამედ ყოვლითურთ მისცემს თავსა თჳსსა სიტყუასა და განჰჴსნის თავსა თჳსსა ყოვლისაგანვე ცხადისა და დაფარულისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲზომცა შემძლებელ იყოს და ესრეთ შეუძლოს ვიდრე აღსასრულამდე წმიდად ყოფად და განრომად ჭირთაგან და ღუაწლთა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ რომელიცა ვის უყუარდეს, მის მიერცა მიიღებს შეწევნასა და მის მიერ დამძიმდების, გინა თუ სოფლისაჲ რაჲმე უყუარდეს, რომელი მას არა უჩნდეს, იგი ექმნების მას საკრველ და არა უტევებს ზე აღმართებად ღმრთისა მიმართ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	გინა თუ კუალად, უყუარდეს უფალი და მცნებანი მისნი, იგი შეეწევის მას და ადვილ-უჩან ყოველი მცნებანი უფლისანი, რაჲთა სიყუარული მისი მისა მიმართ იყოს და კეთილისა მიმართ მიივლტინ და სუბუქ-უჩნ მას ყოველივე ჭირი და ტკივილი
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ძალითა მით საღმრთოჲთა განაპებს სოფელსა და ძალთა მათ უკეთურთა და საბრჴეთა მათთა, რომელთა მოინადირებენ სულთა უფსკრულსა შინა ამის სოფლისასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ განერის მათგან თჳსითა სარწმუნოებითა და მოსწრაფებითა და უფლისა შეწევნითა, რომელიცა შეიყუარა და მიემთხჳა ცხორებასა საუკუნესა, რომლისათჳსცა ჰსუროდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო უკუეთუ გნებავს, სახითა ცხადითა გამოვაჩინოთ, თუ ვითარ მრავალნი ნებითა თჳსითა და სიყუარულითა რაჲთმე ამის სოფლისაჲთა წარიწყმიდნეს, თავნი მათნი ცეცხლითა, გინა თუ ზღჳთა, ანუ წარმართთა მიერ წარიტყუენნეს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	გულისჴმა-ყავთ სახლი რაჲმე ანუ აგარაკი, რომელსა შეედვის ცეცხლი და რომელმან ინება თავისა თჳსისა განრინებაჲ, ვითარცა ცნა, მეყსეულად აღდგა და შიშუელი ივლტოდა და ყოველივე დაუტევა, რაჲთამცა სული ოდენ მისი განარინა და ესრეთ განერა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სხუასა ვისმე უნდა, რაჲთამცა აღიღო რაჲმე სახლისაგან: თჳსი სამოსელი, ანუ ჭურჭელი რაჲმე, და შევიდა აღებად და ვიდრეღა გამოვიდოდა, ეუფლა ცეცხლი სახლსა მას და დაიპყრა იგი შინაგან და ესრეთ დაიწუა და წარწყმდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად ეგრეთვე მსგავსად: ვალნ ნავი ზღუასა შინა და მოიწიის ჭირი მის ზედა და დაიქცის ნავი იგი და, რომელიცა განიძარცჳს და ესრეთ შევიდა წყალსა შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რათამცა განარინა თავი თჳსი და იცემებინ იგი ღელვათაგან და ცურავნ მათ ზედა, რამეთუ არნ იგი სუბუქ და ესრეთ განვლის მწარე იგი ზღუაჲ და განარინის სული თჳსი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სხუამან ვინმე ინების აღებაჲ სამოსელთაცა თჳსთაჲ და ჰგონებნ მითურთ განრომასა და მათ დაამძიმეს იგი და დაინთქა უფსკრულთაცა ზღჳსათა და მცირედისა ამის შესაძინელისათჳს წარწყმიდა თავიცა თჳსი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	კუალად ეგრეთვე იქმნა ჴმაჲ უცხოთესლთა და, რომელმან ინება განრომაჲ, ვითარცა ესმა, მეყსეულად აღდგა და შიშუელი ივლტოდა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო სხუამან არა ირწმუნის, ვითარმედ უცხოთესლნი მოსვლაჲ არს, ანუ ეწყალინ რაჲმე სიმდიდრისა თჳსისაგანი და ინების ჭურჭელისა რაჲსამე თჳსისა თანა აღებაჲ და ესრეთ დაეყოვნის სივლტოლად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მაშინ დაესხნიან მას უცხოთესლნი იგი და წარიყვანიან ტყუედ ქუეყანასა მათსა და ჰმონებნ მათ იძულებით მწარედ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	იხილეა, რამეთუ ესეცა დაჴსნილებითა თჳსითა და უგუნურებითა და სიყუარულითა ამის სოფლისაჲთა წარწყმდა?
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე რომელნი არა შეუდგენ მცნებათა ღმრთისათა და არა უარყვნენ თავნი მათნი და შეიყუარონ უფალი ოდენ, არამედ შეკრულ იყვნენ საკრველითა სოფლისა სიყუარულისაჲთა, გინა თუ სხჳთა რაჲთამე ჴორციელითა საქმითა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მოვიდეს ცეცხლი იგი საუკუნოჲ და პოვნეს იგინი სიყუარულსა სოფლისასა და ესრეთ დაწუნეს და წარწყმიდნეს იგინი, და დაინთქნენ მწარისა მისგან ბოროტისა ზღჳსა მიერ და წარიტყუენვიან უცხოთესლთა მიერ, რომელ არიან სულნი უკეთურნი, და წარწყმდებიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	იხილე იობ, ვითარ ყოველივე განიძარცუა, რომელიცა მოეგო: შვილნი, მონაგებნი, მონანი, და ყოველივე სიმდიდრე მისი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ განაშიშულა თავი თჳსა და სამოსელიცა, რომელი ემოსა, დაუტევა და მიუგდო იგი ეშმაკსა და არარაჲ სიტყუაჲ გმობისა თქუა წინაშე უფლისა, არცა პირითა, არცა გულითა, არამედ უფროჲსად აკურთხევდა უფალსა და თქუა: „უფალმანვე მომცა და უფალმანცა მიმიღო.
და	ფს.მაკ.D.სწა	............რომელთა ყოვლითა სულითა შეიყუარონ უფალი და განაშორნენ თავნი მათნი ყოვლისაგანვე სიყუარულისა ჴორციელისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მცირედნი ვინმე იპოებიან, რომელთა ეგევითარი სიყუარული მოიგონ და ყოველნივე გემონი და გულისთქუმანი სოფლისანი გარემიაქცინეს და სულგრძელებით ზედამოსლვანი განსაცდელთანი მითმინნეს, რამეთუ მრავალნი რაჲ განჰვლიდიან მდინარეთა, წარიტაცნის იგინი წყალმან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მდინარედ ეწოდების მრღჳეთა მათ გულისთქუმათა და განსაცდელთა ამის სოფლისა წყალთა სულთა მათ უკეთურთასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად ვინაჲთგან მრავალნი ნავნი დაინთქმიან ზღუათა შინა, არამცა იპოვნესა, რომელთამცა მშჳდობით განვლეს და ნავთსაყუდლად მიიწინეს?
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს ჯერ-არს, რაჲთა გუაქუნდეს სარწმუნოებაჲ დიდი და სულგრძელებაჲ და მოთმინებაჲ, ტკივილი და ღუაწლი, შიმშილი და წყურილი კეთილისათჳს და სიმახჳლე და ურცხჳნელობაჲ თხოვასა შინა და გულისჴმის-ყოფაჲ და განკითხვაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მრავალთა ჰნებავს თჳნიერ ტკივილისა და შრომისა და ოფლისა სასუფეველისა მოგებაჲ, ხოლო ესე შეუძლებელ არს, რამეთუ ვითარცა სოფელსა შინა წარვიდოდიან კაცნი ვიეთნიმე კაცისა ვისსამე მდიდრისა შრომად და აღებად ფასისა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	გინა თუ მკად, გინა თუ სხუად რადმე საქმედ და იყვნიან მათგანნი ვიეთნიმე ფიცხელ და დაჴსნილ და ჯეროვნად შურიან და ენების მათ, რაჲთამცა სწორი სასყიდელი მიიღეს მათ, რომელთა-იგი დღე ყოველ ქმნეს ყოვლითა გულსმოდგინებითა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ჩუენ ვიკითხავთ წერილთა და გუესმის, თუ ვითარ სათნო-ეყვნეს ღმერთსა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარ აბრაჰამ მოყუარე ღმრთისაჲ იყო და პირისპირ ეუბნებოდა მას.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თუ ვითარ ყოველნივე მამანი მოყუარე და თანამკჳდრ ღმრთისა იქმნნეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და თუ რავდენნი ჭირნი მოითმინნეს ღმრთისათჳს და ვჰნატრით მათ და გუნებავს სწორთავე მოღუაწებათა მოთმენაჲ და გსურიან მადლთა მათთჳს და ნიჭთა საღმრთოთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო შრომათა მათთა თანა-წარვჴდებით და პატივნი იგი მათნი, რომელნი ღმრთისაგან მოუგიან, გჳყუარან და გუნებავს, თუმცა გუაქუნდა ჩუენცა, ხოლო ჭირთა და ტკივილთა და მოღუაწებათა მათთა არა ვიტჳრთავთ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	გეტყჳ შენ, ვითარმედ ესე ყოველთავე კაცთა ჰნებავს და სურიან.
და	ფს.მაკ.D.სწა	მეძავთა და მემრუშეთა და უსამართლოთა კაცთა ჰნებავს, რაჲთა თჳნიერ შრომისა და მოღუაწებისა პოეს სასუფეველი ცათაჲ, არამედ ამისთჳს არიან მათ შორის ჭირნი და განსაცდელნი მრავალნი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა გამოჩნდენ, თუ რომელთა ჰნებავს ჭეშმარიტად ცხორებაჲ და თუ ვიეთ ჭეშმარიტებით და ყოვლითა გულითა უყუარს უფალი ვიდრე სიკუდილამდე და არარაჲ იყო წინაშე მათსა უფროჲს მის სასურველისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳსცა სამართლად ჰპოებენ სასუფეველსა ცათასა, რამეთუ უარსყვნეს თავნი მათნი სიტყჳსაებრ უფლისა და უფროჲს სულისა მათისა შეიყუარეს ამისთჳს სრულისა მის სიყუარულისა მათისა მოსაგებელად სრულნი ნიჭნი ზეცისანი მიეცნეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ აღთქუმანი იგი ღმრთისანი და ჭირთა შინა და იწროებასა და მოთმინებათა და სარწმუნოებასა დაფარულ არიან და ვითარცა იფქლი, რომელი დაითესის ქუეყანასა ზედა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ანუ ხჱ, რომელი დაიმყნის ხესა ზედა, პირველად უპატიო და შიშუელ იქმნების და დალპების და ესრეთ კუალად დაშუენდების და მრავალნაწილსა ნაყოფსა გამოიღებს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უკუეთუ პირველ არა მიიღონ უპატიოებაჲ, ვერ მიიღებენ შუენიერებასა მას საუკუნესა, ვითარცა მოციქული იტყჳს, ვითარმედ – „მრავლითა ჭირითა ჯერ-არს ჩუენდა შესლვად სასუფეველსა ცათასა“,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და უფალი იტყჳს, ვითარმედ: „მოთმინებითა თქუენითა მოიპოვნეთ სულნი თქუენნი“ და კუალად იტყჳს: „სოფელსა ჭირი გაქუნდეს“და ამისთჳს ჯერ-არს, რაჲთა მოვიგოთ ტკივილი და მოსწრაფებაჲ და ჭირი და სიფიცხლე და ურცხუენელობაჲ თხოვასა უფლისა მიმართ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რაჲთა შეუძლოთ განრომად გულსითქუმათა და ვნებათაგან და საბრჴეთაგან სოფლისათა და ნიავ-ქართა ბოროტისათა და უკეთურთა მათ სულთა ზედა აღდგომასა მოთმინებითა და სიფიცხლითა და უფროჲსად სიყუარულითა და სრწმუნოებითა უფალთაჲთა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ნეტარი მოციქული პავლჱ ამის ზეცისა საუნჯისათჳს, რომელ არს სულისა წმიდისა მადლი, გუასწავებს ჩუენ, რაჟამს-იგი ჭირთა თჳსთა სიმრავლესა წარმოიტყჳს და თჳსთა გჳჩუენებდა, თუ რაჲ თანა-აც თითოეულსა თხოვაჲ.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ესრეთ იტყოდა ვითარმედ: „ვიცი, უკუეთუ ქუეყანისა ესე სახლი ჩუენი საყოფელი დაირღუეს, აღშენებული გუაქუს ღმრთისა მიერ სახლი ჴელით უქმნელი და საუნჯჱ ცათა შინა“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს თანა-აც, რაჲთა იღუაწოს თითოეულმან და ისწრაფოს მოგებითა სათნოებათაჲთა, რაჲთა გულსავსე იყოს აქაჲთვე, ვითარმედ მოუგია სახლი იგი. რაჲთა რაჟამს დაირღუეს სახლი ესე გუამისა ჩუენისაჲ, ვპოოთ სხუაჲ სახლი ზეცათაჲ, რომელსა შინა დაადგრეს სული ჩუენი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა კუალად იგივე იტყჳს: „გან-ღათუ-ვიძარცუნეთ, არავე შიშუელ ვიპოვნეთ“ ზიარებისაგან და შეერთებისა წმიდისა სულისა, რომელსა შინა განისუენებს სარწმუნოჲ სული?
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ამისთჳს, რომელნი-იგი ჭეშმარიტებითა და ძალითა ქრისტეანე არიან, მინდობილ არიან და უხარის, რაჟამს ჴორცთაგან განვიდოდინ, რამეთუ იციან მათ, ვითარმედ აქუს მათ სახლი იგი ჴელით უქმნელი, რომელ-იგი არს ძალი სულისა წმიდისაჲ, რომელი დამკჳდრებულ არს მათ შორის.
და	ფს.მაკ.D.სწა	დაღაცათუ უკუე დაირღუეს სახლი იგი ჴელით ქმნული ჴორცთაჲ, არა ეშინის მათ, რამეთუ აქუს მათ ზეცისა იგი სულიერი სახლი, დიდებაჲ იგი ზეცისაჲ უხრწნელი და მან დიდებამან დღესა მას აღდგომისასა აღაშენოს და ადიდოს სახლი იგი ჴორცთაჲ, ვითარცა მოციქული იტყჳს,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და კუალად იტყჳს: „რაჲთა ცხორებაჲცა იგი იესუსი გამოცხადნეს მოკუდავთა ამათ ჴორცთა ჩუენთა შინა“, და კუალად იტყჳს: „რაჲთა დაინთქას მოკუდავი იგი ცხორებისა მიერ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო აწ, ძმანო, ვიღუაწოთ სარწმუნოებითა და სათნოებით მოქალაქობითა, რაჲთა აქავე მოვიგოთ სამოსელი იგი, რომელი არა ვიპოვნეთ შიშუელ, რაჟამს-იგი ჴორცნი განვიძარცუნეთ და არავინ იყოს, რომელმანცა ადიდა გუამი ჩუენი მას დღესა შინა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ თითოეული რაჲზომცა მადლსა ღირს იქმნას სულისა წმიდისა სარწმუნოებითა აქავე და მოსწრაფებითა, ეგოდენცა მას დღესა იდიდოს გუამი მისი და რომელ ვინ აწ დაიუნჯოს სულსა შინა თჳსსა, მაშინ გამოცხადნების და გამოჩნდების გარეგან ჴორცთა მისთა ზედა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და ვითარცა ხეთა რაჲ წარმოვლიან ზამთარი და მოვიდის მათ ზედა ძალი უხილავი გინა თუ მზისაჲ, გინა თუ ქარისაჲ, მაშინ გამოიღიან გარეშე, ვითარცა სამოსელი, ფურცელი და ყუავილი და ნაყოფი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე მსგავსად ყუავილნი თივისანი მას ჟამსა წიაღთაგან ქუეყანისათა აღმოეცენებიან და დაიფარვის ქუეყანაჲ შროშნებითა მით, რომელთათჳს თქუა უფალმან, ვითარმედ: „არცა თუ სულომონ შეიმოსა ყოველსავე დიდებასა თჳსსა ვითარცა ერთი მათგანი“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ესე ყოველნი ხატ და სახე არიან ქრისტეანეთა აღდგომისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ეგრეთვე ყოველთა ღმრთისმოყუარეთა სულთა და ჭეშმარიტთა ქრისტეანეთაჲ არს პირველი იგი თუჱ გაზაფხულისაჲ, რომელ არს აპრილი.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რომელ-იგი არს დღე აღდგომისა ღმრთისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი და ძალითა მზისა მის სიმართლისაჲთა შინაგანით გამოვალს დიდებაჲ იგი წმიდისა სულისაჲ, რომელი ჰფარავს გუამთა წმიდათასა დიდებითა ამით, რომელი აქუნდა აქაჲთვე შინაგან დაფარულად.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ყოველივე სიკეთე შუენიერებისაჲ და ბრწყინვალებისა მის მზისაჲ მაშინ აღესრულების მათ შორის, სული იგი ღმრთეებისაჲ, რომლისა შეწყნარებად აქავე ღირს იქმნნეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ვითარ ვინ იღუაწოს და ვითარ ირწმუნოს და ისწრაფოს ყოვლითა სათნოჲთა მოქალაქობითა და მოელოდის სასოებითა და მოთმინებითა, რაჲთა ღირს იქმნას და მოღებად ძალი იგი ზეცისაჲ და დიდებაჲ იგი სულისა წმიდისაჲ,
და	ფს.მაკ.D.სწა	აღიტაცნეს იგინი და მიერითგან სულით და ჴორცით უკუნისამდე უფლისა თანა სუფევდეს.
და	ფს.მაკ.D.სწა	ამისთჳს თანა-აც თითოეულსა ჩუენგანსა, რაჲთა ისწრაფოს და იღუაწოს ყოველთა სათნოებათა შინა,
და	ფს.მაკ.D.სწა	და რაჲთა ითხოვდეს უფლისაგან, რომელ აქაჲთვე იქმნას თანამდებ დიდებისა მის შინაგანი იგი კაცი და მიიღოს სულმან ზიარებაჲ მის სიწმიდისაჲ, რაჲთა ესრეთ განვწმიდეთ ყოვლისაგან შეგინებისა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და აღდგომასა მას, რაჟამს იყვნენ შიშუელ გუამნი ჩუენნი, ვპოოთ სამოსელი, რომელმან დაფაროს სირცხჳლი ჩუენი და გუაცხოვნნეს და განგჳსოენოს უკუნისამდე სასუფეველსა ცათასა.
და	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ეგულების ქრისტესა მოსლვაჲ ზეცით და ყოველნივე თესლნი ადამისნი აღადგინნეს საუკუნითგანი დაძინებულნი მსგავსად წერილისა და განყვნეს ყოველნივე ორად და რომელთა ზედა იყოს სასწაული მისი, რომელ არს საბეჭდავი,
და	ფს.მაკ.D.სწა	მათ მოუწოდოს ვითარცა თჳსთა და მარჯუენით კერძოსა დაადგინნეს, ვითარცა თჳთ იტყჳს, ვითარმედ: „ცხოვართა ჩემთა ჴმისა ჩემისაჲ ისმენონ“ და „ვიცნობ ჩემთა მათ და მეცნიერ ვარ ჩემთა მიერ“.
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მაშინ შეიმოსონ დიდებაჲ ღმრთისაჲ გუამთა მათთა კეთილთა საქმეთა მიერ და პოონ დიდებაჲ იგი სულისაჲ, რომელი აქაჲთვე მათ შორის აქუნდა და ესრეთ განბრწყინდენ საღმრთოჲთა მადლითა და ზეცად აღიტაცნენ შემთხუევად უფლისა ჰაერთა შინა წერილისაებრ
და	ფს.მაკ.D.სწა	და მარადის უფლისა თანა იყვნენ და მის თანა სუფევდენ დაუსრულებელთა კეთილთა საუკუნეთა და უკუნისამდე, ამენ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდაჲ ეკლესიაჲ დაფუძნვილი და დამტკიცებულ არს კლდესა ზედა შეუძრავსა, არასადა შეირყიოს უკუნისამდე. ნუ იყოფინ!
და	სინ.მრვლთ	წუხდედ წარმართნი, ჰრცხუენოდენ მწვალებელთა, რომელნი არა აღიარებენ აღდგომასა ჴორცთა და სულისასა.
და	სინ.მრვლთ	საკითხავნი წმიდათა მარხვათანი. თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა იოანე ოქროპირისაჲ. მარხვისათჳს და იონაჲსთჳს
და	სინ.მრვლთ	გამოჩინებულ და შუენიერ არს დღესასწაული ესე და უზეშთაეს და უმაღლჱს არს ჩუეულთა მათ დღესასწაულთა კრებაჲ ესე.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ-მე არიან ძალნი? ხოლო მე ვიტყჳ, ვითარმედ მარხვისაგან არიან განწესებანი მართლ მმარხველთანი, არა შემოახლებული ესე, არამედ რომელსა-იგი მოველით.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იგი არს, რომელმან-იგი შემკრიბნა მამულსა ამას სახლსა და რომელნი-ეგე პირველ უდებ იყვენით და მოზარე და მორიდე და განბნეულ, ამან ვითარცა დედამან შემოგკრიბნა და შეგიწყნარა თქუენ.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ მოლოდებასა ამას ესთენსა განკრძალვასა გიბრძანებს, რაჟამს მოვიდეს და მოიწიოს, რავდენ არა უფროჲს შიში და მოთმინებაჲ გიჩუენოს!
და	სინ.მრვლთ	ესრე სახედცა ქალაქი განეკრძალის და განემზადის მოლოდებასა და შემოსლვასა საშინელისა ჴელმწიფისასა და ადრე-ადრე დაუტევიან უდებებაჲ და განეკრძალნიან შიშსა და მიგებებასა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მარხვაჲ და სიწმიდჱ ნუვის უჩნ საშინელ და საზარელ.
და	სინ.მრვლთ	და თუ ეშმაკეულ ვინმე იყოს, უჩუენე მას სახჱ მარხვისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	იპოოს ვითარცა ლოდი შეუძრავი და შეურვებულ შიშითა მით და დანაბულ და ვითარცა საკრველითა რკინისაჲთა შეკრულ და უფროჲს, რაჟამს იხილოს თანა-მოღუაწჱ იგი მარხვისაჲ – ლოცვაჲ.
და	სინ.მრვლთ	რომლისათჳსცა ქრისტჱ იტყჳს, ვითარმედ: ესე ნათესავი არარაჲთ განჴდეს, გარნა ლოცვითა და მარხვითა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ვინაჲთგან მტერისა ამისთჳს ჴსნისა ჩუენისა და მჴდომის ცხოვრებისა ჩუენისა ესრჱთ საშინელ არს მარხვაჲ, უკუე წეს-არს შეყუარებად იგი და მიახლებად მისა და არა მორიდებად მისგან.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მორიდებაჲ წეს არს ნაყროვანებისაგან და მთრვალობისაგან და არა მარხვისაგან.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იგ არს, რომელმან შეგუკრნა ჩუენ საკრველითა ნაყროვანებისაჲთა და მიგუცნა ჩუენ ჴელთა ბუნებასა სალმობიერსა, გუეუფლა და დაგჳმორჩილნა ჩუენ ვითარცა ტყუენი დამონებულნი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მარხვამან და ლოცვამან განგუათავისუფლნა ჩუენ მონებისაგან და განგჳტევნა ჩუენ კრულებათაგან და გამოგჳყვანნა ჩუენ მძლავრებისაგან და მასვე პირველსა აზნაურებასა დაგუადგინნეს ჩუენ.
და	სინ.მრვლთ	აწ ვინაჲთგან მტერსა ამას ჩუენსა წინა-აღუდგეს და მონებისაგან გამოგჳყვანნეს და აზნაურებად მოგჳზიდნეს, რაჲღა უფროჲს გჳჴმს გამოცდილებაჲ სიყუარულისა მის მათისაჲ, რომელ არს ჩუენდა მომართ?
და	სინ.მრვლთ	აწ გნებავს ცნობად, რავდენ-რაჲ სამკაულ არს კაცთა მარხვაჲ და ლოცვაჲ, ანუ რავდენი მცველობა და კრძალულება არს?
და	სინ.მრვლთ	აწ გნებავს გულისხმის-ყოფად და ცნობად, ხოლო ამითვე გულისხმა-ყავთ მოვანეთაგან დაწესებულთა წესი, თუ ვითარ იგინი განყენებულ და განშორებულ არიან ყოველთაგან აღძრვათა და განცხრომათა ამის სოფლისათა:
და	სინ.მრვლთ	ვიეთნიმე თავთა ზედა მთათასა, ვიეთნიმე ტალავრებითა უდაბნოსა დაყუდებულ და ვითარცა ნავთსადგურსა მშჳდობისასა შევედრებულ, ამათ შეყოფილ შეძინებად და მოდგამ ცხორების შეთუალულ.
და	სინ.მრვლთ	და იგინივე მათგან გამოაჩინნა ანგელოზად კაცთა შორის და არა თუ იგი ხოლო, არამედ რომელნი ქალაქთაცა შინა მყოფ არიან, რომელნი-იგი მახლობელ არიან ლოცვასა და მარხვასა, მასვე სიმაღლესა დიდებისასა ახილვასა გჳრგჳნოსან იქმნენ,
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი მოსე და ელია, თავნი იგი და მოწაფენი ძუელისა მის შჯულისაგანნი, რომელნი რომლითა სახითა იქმნეს წარმოჩინებულ და ძლიერ, რომელთა აქუნდა კადნიერებაჲ სიყუარულისა მის მიმართ ღმრთისა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ, რაჟამს უნებნ მიახლებად მისა და სიტყუად მისა, ვითარცა კაცმან მიიახლნის და შეივედრნის იგინი.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳსცა ღმერთმან რაჟამს შექმნა დასაბამსა კაცი, ადრე-ადრე მუნთქუესვე მარხვისა მცნებაჲ უბრძანა მას და ვითარცა მოწლესა დედასა და შჯულიერსა მოძღუარსა მითვე იგი შეჰვედრა მას,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ, რაჟამს ეტყჳს, ვითარმედ: ყოვლისა მის ხისა სამოთხისა ნაყოფი შჭამოთ, ხოლო ხისა მისგან ცნობისა კეთილისა და ბოროტისა არა შჭამოთ, არცა მიეხნეთ.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ სამოთხესა შინა პატიოსან და შერაცხილ იყო მარხვაჲ, რავდენ არა უფროჲს გარეშე სამოთხესა მას!
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ვიდრე არღა ზრზენადი იგი გულის თქუმათაჲ მათ ბრძოლილ იყო, მარჯუე და წეს-იყო საჭურველი იგი, რავდენ არა უფროჲს შემდგომად გულის თქუმათა მათ წეს-არს მოპოვნებად, რამეთუ პირის საცემელად ეშმაკთა დიდი საჭურველი და შეწევნაჲ არს მარხვაჲ.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ამის ჴმისამცა მორჩილ იყო ადამი, არღარამცა ესმა ჴმაჲ იგი მეორედ, რომელი ისმა მისა მიმართ, ვითარმედ: მიწაჲ იყავ და მიწადვე მიიქცე,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო, ვინაჲთგან-იგი არა ისმინა, ამისთჳს შრომაჲ, ჭირი, მწუხარებაჲ, სიკუდილი და ცხოვრებაჲ უმძიმჱს სიკუდილისა განეწესა მის ზედა, ამისთჳსცა ეკალი და კუროჲსთავი;
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს სალმობანი, სალმობაჲ შობასა და ცხორებაჲ დაშრომითი.
და	სინ.მრვლთ	და ისწავე მეორედ, ვითარ უხარინ პატივის-პყრობა ზედა მარხვისასა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ჰნებავს, რაჲთამცა აჩუენა ძალი საქმეთაჲ მათ, რომელ მისცა მას ჴელმწიფებაჲ შემდგომად ბრძანებისა მის და შემდგომად ჭირთა მათ, რომელნი შეყენებულ იყვნეს სიკუდილსა, ჴელთ დებულნი მისგან მოუხუნა და მუნვე მასვე ცხოვრებასა დაამტკიცა და განაწესა.
და	სინ.მრვლთ	და ესე არა თუ ორითა და სამითა, გინა ოცითა კაცითა, არამედ დიდი იგი სიმრავლჱ აღმურვილი დიდისა მის და საკჳრველისა ქალაქისა ნინეველთაჲსა,
და	სინ.მრვლთ	რომელნი მუჴლ-დადგმით დავრდომილ იყვნეს და თავ-მოდრეკილ რეცა მღჳმესა შთავრდომილნი ისხნეს და მოელოდეს ზეგარდამო გუემასა მას რისხვისასა,
და	სინ.მრვლთ	მაშინ ადრე-ადრე შეუდგა მწრაფლ და მიიწია ფრთე-მალედ ძალი იგი და მუნვე კუალდ ბრძანებასა მას რისხვისასა მიაქცევდა, გამოზიდვიდა და გამოიყვანებდა, ჴელთაგან მძლავრ ბრძანებისა მისგან განარინებდა და მასვე ცხოვრებასა ზედა ნუგეშინისცემდა.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ანგელოზთა განწყობილებითა გალობანი ბრწყინვალე იქმნებიან და ნათელი იგი ქრისტჱს მოსულისაჲ მორწმუნეთა გამოუბრწყინდების.
და	სინ.მრვლთ	დღეს მხიარული იგი არჱ ჩუენი ქრისტჱ, სიმართლისა იგი მზჱ, ბრწყინვალითა ნათლითა გამოგჳბრწყინდა ჩუენ და მორწმუნეთა გონებანი განანათლნა.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ადამ განახლდების და იხარებს, ანგელოზთა თანა ზეცად აღფრინდების, ამისთჳს რამეთუ სულისა წმიდისა მოსლვაჲ იქმნა.
და	სინ.მრვლთ	დღეს სათნოებისა გამოუთქუმელისა გჳრგჳნნი იქმნებიან ღირსთა და მორჩილთაჲ დღესასწაულის მოყუარეთაჲ:
და	სინ.მრვლთ	ჰნებავს ღმერთსა გჳრგჳნოსან ყოფაჲ ტრფიალთაჲ მათ უქცეველისა სარწმუნოებისათაჲ, ვითარცა ჩინებულთა და მკჳდრთა მოუწოდა, და ზეცათა სასუფეველი მწრაფლ მოუწესს ზეცისა მობაძავთა შეერთებად ღმრთის მსახურებ(ისა) ანგელოზთა კრებულსა.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ღმრთისა მიერი (იგი) აღესრულების თ(ქუმულ)ი, რომელსა იტყჳს: იხარებდით ცანი და იშუებდინ ქუეყანაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და იხარებდენ ყოველნი ძელნი მაღნარისანი პირისაგან უფლისა, რამეთუ მოვალს, და დავით სამე ძელად იტყჳს, ხოლო უფლისა წინამორბედმან ხედ ნაყოფის გამომღებელად ღირსად მოსლვისათჳს უფლისა უწოდა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო უფალმან ჩუენმან იესუ სიახარული იგი გამოუთქუმელი ყოველთა მისა მიმართ მორწმუნეთა აღუთქუა, რამეთუ ჰრქუა: გიხილნე თქუენ და გიხაროდის და სიხარული თქუენი არავინ მიგიღოს თქუენგან.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ყოველთა სასმე(ნე)ლი იგი და გამოუთქუმელი საიდუმლოჲ, რომელთა სასოებაჲ ქრისტჱს მიმართ გუაქუს ღირსად აღბეჭდულთა ქრისტიანეთა, განცხადებულად მოგუეთხრობის ჩუენ.
და	სინ.მრვლთ	დღეს გაბრიელ, ღმრთისა წინაშე მდგომელი, ქალწულისა წმიდისა მოვიდა და ესრჱთ ახარა მას: გიხაროდენ, მიმადლებულო!
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ანგელოზმან მან მეყსეულად მიაგება და ჰრქუა: უფალი შენ თანა!
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს მუცლად-იღო და შვე ძჱ და უწოდო სახელი მისი იესუ.
და	სინ.მრვლთ	ესე იყოს დიდ და ძე მაღლის ეწოდოს, და მოსცეს მას უფალმან საყდარი დავითის, მამისა თჳსისაჲ, და მეუფებდეს სახლსა ზედა ისრაელისასა უკუნისამდე და სუფევისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ.
და	სინ.მრვლთ	ამას რაჲ განიზრახვიდა წმიდაჲ ქალწული, მეყსეულად მთავარანგელმან მან შეწირა მისა სიტყჳსა მის კუალად-გებაჲ და ჰრქუა: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ.
და	სინ.მრვლთ	არა ვითარ პირველი იგი ქალწული ევა მარტოჲ სამოთხესა შინა იქცეოდა, უსუსური გონებითა, და განუზრახველად ბოროტთ მთავრისაჲ მის გულის-სიტყუაჲ იგი შეიწყნარა
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ გულისა მისისა ზრხვაჲ განჴრწნა და მის მიერ მზაკუვარმან მან გესლი იგი თჳსი დასთხია და სიკუდილი განზავა და ყოველსა სოფელსა მოაწია, ამისთჳსცა ყოველი შრომაჲ წმიდათა შეამთხჳა, –
და	სინ.მრვლთ	არამედ მხოლოჲსაგან წმიდისა ქალწულისა მისი იგი შეცოდებაჲ განიკურნების და არა პირველად წმიდამან მან ნიჭი იგი დაითმინა შეწყნარებად, ვიდრემდე ისწავა მოძღუნებული და რჴაჲ არს ნიჭი იგი, და ვინ არს მომღებელი.
და	სინ.მრვლთ	ამას თავით თჳსით განიზრახვიდა წმიდაჲ იგი ქალწული და რეცა თუ ანგელოზსა მას ეტყოდა: ვინაჲ ესრე სახედ კურთხევაჲ ესე მოგუართ ჩუენ?
და	სინ.მრვლთ	ზეცით მოსრულ ხარ და კაცისა ხატად აჩუენებ და სანთელ ნათლის ელვარე ხარ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ესევითარითა სიტყჳთა მთავარანგელოზმან ორგულებაჲ იგი დაჰჴსნა და ჰრქუა: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ.
და	სინ.მრვლთ	გულიხმა-ყავ, ჵ მარიამ, რომელნი მამად-მთავართა და წინაწარმეტყუელთა შესცილდეს;
და	სინ.მრვლთ	მოსე, დავით, ესაია და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი წინავე ქადაგებდეს, არამედ ვითარ სახედ იყო, ვერ იცოდეს.
და	სინ.მრვლთ	შენ ხოლო მხოლომან, ჵ წმიდაო, წმიდაო ქალწულო, რომლისა საიდუმლოსა ყოველნი უმეცარ არიან, შეიწყნარე და ისწავე, რამეთუ სადა სული წმიდაჲ, მუნ ყოველივე განმზადებულად წარმართებულ არს.
და	სინ.მრვლთ	სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ძე ღმრთის, ღმერთცა თანა-მსგავს ხატად მამისა და თანა-მფლობელ საუკუნეთა, რომელსა შინა აქუს მამასა ყოველივე გამოცხადებაჲ, ხატი პირსა შინა და ბრწყინვალებისაგან დიდებაჲ იგი განათლდების.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა დაუწყუედელისაგან წყაროჲსა მდინარენი გამოვლენედ, ეგრეცა ამის დაუწყუედელისა და მარადის ცხოველისა წყაროჲსაგან გამოვიდა ნათელი იგი გამოუთქუმელი.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ამისთჳს წინაწარმეტყუელნი ღაღადებდეს და იტყოდეს: სლვანი მდინარეთანი ახარებენ ქალაქსა ღმრთისასა;
და	სინ.მრვლთ	მთავარანგელოზმან წმიდასა მარიამს უპირადჱს აუწყა ესრჱთ და ჰრქუა: „გიხაროდენ, მიმადლებულო, რამეთუ შენ თანა ყოველი საფასჱ მადლისაჲ დაკრებულ იყო, რამეთუ ყოველთა შორის ნათესავთა ესე ხოლო მარტოჲ ქალწული წმიდაჲ ჴორცითა და სულითა იპოვა.
და	სინ.მრვლთ	და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იონაჲსა მიმართ და ჰრქუა: აღდეგ და მივედ დიდსა მას ქალაქსა ნინევედ, რომლითაცა ჰნებავნ დიდითა მით ქალაქითა განსწავლაჲ მისი, რომლისაჲ იგი მეოტებაჲ წინაჲსწარ უწყოდა.
და	სინ.მრვლთ	ანუ რაჲსა ჟამი იგი ბრძანებისაჲ მის იწროდ და მოკლედ განაჩინა?
და	სინ.მრვლთ	– რაჲთა უსმთაჲ მათ ნათესავთაჲ ისწაოს საქმჱ, რომელთა-იგი ორსა მას დღესა შეუძლეს ეგოდენთაჲ მათ შეცოდებათა აჴოცაჲ და წარწყმედაჲ და ღმრთისა დამშჳდებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	აწ ღმრთისა კაცთ-მოყუარებისა მისთჳს დაგიკჳრდინ, ვითარ მესამესა დღესა შემძლებელ იქმნეს მოუგონებელთა მათ ქველის საქმეთა მოღებად, და შენ ნუ დაჰბრკოლდები და იჯმნი, და თუ ბევრ წილ შეცოდებულ იყო,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ, რომელ-იგი უსუსურ და დაჴსნილ არნ გონებითა და ღათუ მრავალი ჟამი დაყვის სინანულსა შინა, არა პოვის სარგებელი თავისა თჳსისაჲ და ვერცა დაიგის ღმერთი განბნეულითა მით გონებითა თჳსითა.
და	სინ.მრვლთ	ეგრე სახედცა, რომელი მოსწრაფე და გულს-მოდგინე არნ და ნუგეშინის-ცემულად ცხონდებინ და დიდითა შრომითა სინანული აჩუენის, ესევითარი ესე შემძლებელ არს მცირითა ჟამითა მრავალთა წელთა შეცოდებათა თანა-ნადებთა გარდაჴდად.
და	სინ.მრვლთ	არა ერთისა ქალისა მჴევლისა სიტყჳსა შეშინდა და შებრკოლდა?
და	სინ.მრვლთ	და მერმე რაჲ ნუთუ მრავალი წელი დაშურაა სინანულსა?
და	სინ.მრვლთ	– არასადა, არამედ მუნთქუესვე და მასვე ღამესა დაეცა და აღემართა, იწყლა და დასნეულდა და მერმე განიკურნა და განცოცხლდა.
და	სინ.მრვლთ	და თუ სთქუა, ვითარ ანუ ვითარ სახედ? – იტყჳს: ტიროდა მწარედ.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ უდბ˜დ და ვითარ ხუნდა, არამედ დიდითა გულს-მოდგინებითა.
და	სინ.მრვლთ	და რავდენ მე რაჲ იყო ცრემლთაჲ მათ ძალი, სიტყჳთ ხოლო ვერ მიგაწიო და გაცნობო, ხოლო ძალი და ახილვაჲ საქმისაჲ მის გამოაჩინებს: რამეთუ შემდგომად გარდარეულად შეცოდებისა მის უვარებისა, – რამეთუ ვერ ესწორების ამას შეცოდებასა სხუაჲ ბრალი და შეცოდებაჲ, –
და	სინ.მრვლთ	ხოლო შემდგომად ესოდენისა მის ძჳრისა, მერმე მასვე დიდებასა და პატივსა განაწესა და დაადგინა ჴელმწიფედ ეკლესიათა ზედა და ყოველთა ცისკიდეთა ზედა დაადგინა, თავად ყოველთა ზედა გჳჩუენა ჩუენ იგი, უმეტჱს ყოველთა მოციქულთასა ყო იგი.
და	სინ.მრვლთ	რაჲ-მე უფროჲს არს წადიერებისა და გულს-მოდგინებისა და მჴნისა გონებისა?
და	სინ.მრვლთ	ნუ იტყჳ, ვითარმედ ნინეველთა მათ კაცთა მართლად ულხინა ღმერთმან, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: მონამან რომელმან არა უწყინ ნებაჲ უფლისა თჳსისაჲ და არა ყოს ბრანებაჲ მისი, მიიღენ ცემაჲ და მცირედ,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა არა ამას იტყოდი: ამისთჳს წარმოგიდგინა შენ პეტრე – მონაჲ თჳსი საშოვალ, რომელმანცა-იგი იცოდა ნებაჲ უფლისა თჳსისაჲ, რამეთუ შესცოდა მიუტევებელი და მოუგონებელი შეცოდებაჲ, იხილე აწ, რომელსა კადნიერებასა ანუ პატივსა დიდებისასა აღამაღლა!
და	სინ.მრვლთ	ეგრე სახედცა შენ, რაჟამს სცოდო, ნუ განვრდომილ სცთები ყოვლითურთ, რ̃ შეუძლებელ და მიუტევებელ ცოდვაჲ იგი არს, რომელსა დგანან და ყოვნიან მასვე შინა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ამას თჳთ მოციქული ზრუნვით და ჭუვილით იტყჳს და ამასცა მისწერს: ნუთუ, რაჟამს მივიდე თქუენდა, და-ნუ-რაჲ-მამდაბლოს მე ღმერთმან თქუენთჳს და გლოვასა შევრდომილ ვიპოო მრავალთათჳს თქუენ შორის,
და	სინ.მრვლთ	არა მათთჳს, რომელთა ცოდეს ხოლო, არამედ მათთჳსცა, რომელთა-იგი არა შეინანეს გულის-თქუმათა და სიბილწეთა, რომელ ქმნეს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აწ მივიქცეთ მათვე საკითხავთა და სათხრობელთა.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს ესმა წინაწარმეტყუელსა მას მოციქულებაჲ იგი, შთავიდა იოპედ, რაჲთა მიივლტოდის თარშით პირისაგან უფლისა.
და	სინ.მრვლთ	იტყჳს: უფლისაჲ არს ქუეყანაჲ და სავსებაჲ მისი.
და	სინ.მრვლთ	ჯოჯოხეთა შთა-თუ-ვჴდე, მუნცა ახლოსვე ხარ, მუნცა ჴელი შენი მიძღოდის მე და მარჯუენემან შენმან შემიწყნაროს მე.
და	სინ.მრვლთ	ესე ყოფილცა არს, ხოლო, რამეთუ ცოდვაჲ ესრჱთ არს, დიდსა უგუნურებასა და ცთომილებასა დაანთქნის სულნი ჩუენნი.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა მთრვალობამან და ბრუ-ქცეულებამან ვინმე შეიპყრის, ცუდად მიმოდავალნ და ეფუეშუებინ და, თუ მოემთხჳის მთხრები ანუ კლდჱ, გარდავარდის ანუ რომლითავე სახითა უნასეულ იქმნის ურიდად და უშიშად სლვითა მით დაცემულ.
და	სინ.მრვლთ	ესრე სახედცა რომელნი ცოდვითა შეპყრობილ არიან, ვითარცა მთრვალობითა უწესოებისაჲთა და საქმითა გულის თქუმისაჲთა, შეკრულ არიან და მოჭიმულ და შეპყრობილ არიედ და არა უწყიედ, რასა იქმედ;
და	სინ.მრვლთ	და არა ხოლო სიკეთჱ წმიდისაჲ ამის საკჳრველ არს, არამედ სულაჲცა სათნოჲ სახჱ.
და	სინ.მრვლთ	რომლისათჳსცა ანგელოზმან მან პირველად ღაღატ-ყო მისა მიმართ და ჰრქუა: „გიხაროდენ, მიმადლებულო!
და	სინ.მრვლთ	და არა ქუეყანისა სიძჱ, არამედ იგი თავადი სიწმიდისა უფალი შენ თანა, სიწმიდისა იგი მამაჲ და უჴრწნელებისა შემოქმედი და უკუდავებისა მომცემელი, აზნაურებისა იგი მოღუაწჱ ჭეშმარიტი, მშჳდობისა საუნჯისა მომცემელი,
და	სინ.მრვლთ	რომელმან ქალწულისაგან ქუეყანისა დაჰბადა კაცი იგი და გუერდისაგან მისისა ევაჲ გამოიყვანა.
და	სინ.მრვლთ	იგი თავადი უფალი შენ თანა და მერმე კუალად შენგან.
და	სინ.მრვლთ	მოვედით უკუე აწ, საყუარელნო, ანგელოზებრსა ქებასა თანა-შევერთნეთ და მსგავსად ძალისა თანა-ნადები იგი გონიერად შევწიროთ და ვიტყოდით: გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა!
და	სინ.მრვლთ	შენ თანა ღმერთი და შენგან ღმერთი.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, საცნაურისა მის მზისა აღმოსავალო და ცხორებისა შეუგინებელო ყუავილო.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ მიმადლებულო, ვენაჴო მარადის შუენიერო, რომელი ახარებს სულთა, რომელნი შენ გადიდებენ, დაუთესველო, ნაყოფ-შუენიერო ყანაო, გონებით ჩუენდა მიმსგავსებისათჳს და ჟამთა შობისა აღვსებისათჳს,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო უფროჲს ბუნებად ზეცით მოსრულისა მისთჳს, რომელმან მუცელსა შენსა ადამი განაახლა და რამეთუ მიდგომილებისა თესლი წმიდასა ქალწულსა სულმან წმიდამან მისცა, რამეთუ ჭეშმარიტებაჲ გუემისაჲ გამოჴდა გუამისაგან.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი მარგალიტი ორთაგან ბუნებათა: ელვისაგან და წყლისა – უჩინოთა ამათგან სასწაულთა ზღჳსაგან – გამოვალს,
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა უფალი ჩუენი იესუ შეუშფოთებელად და უქცეველად უბიწოჲსაგან და შეუგინებელისა ყოვლად წმიდისა ქალწულისაგან მარიამისა გამოვიდა ღმრთეებითა სრული და კაცებითა სრული.
და	სინ.მრვლთ	მრავალთა წმიდათა მამათაგანთა და მამათ-მთავართა და წინაწარმეტყუელთა გულმან უთქუა ხილვად პირისპირ და ვერ ღირს იქმნნეს.
და	სინ.მრვლთ	და რომელთამე ჩუენებით სახედ იგავად იხილეს, რომელნიმე სუეტითა ღრუბლისაჲთა ღმრთეებისა ჴმასა ღირს იქმნეს სმენად, და რომელნიმე წმიდათა ანგელოზთა გამოცხადებასა ღირს იქმნნეს.
და	სინ.მრვლთ	მარტოჲსა ხოლო წმიდისა მარიამისა გაბრიელ მთავარანგელოზი ბრწყინვალედ მოვიდა და ახარა მას: „გიხაროდენ, მიმადლებულო“!
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ სიტყუაჲ იგი შეიწყნარა და ჟამსა მას ჴორციელებრ აღვსებისა მისისასა მრავალ-სასყიდლისა იგი მარგალიტი გამოიღო.
და	სინ.მრვლთ	მოვედით უკუე აწ, საყუარელნო, და დავითის მიერსა მას ღმრთის სულსა საგალობელსა, რომელი ჩუენ ვისწავეთ, უგალობდეთ და ვიტყოდით: აღდეგ, უფალო, განსასუენებლად შენდა, შენ და კიდობანი სიწმიდისა შენისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ჭეშმარიტად კიდობანი არს წმიდაჲ ქალწული შინაგან და გარეშე განრჩუნვილი ოქროჲთა, რომელმან-იგი თავადი საფასჱ სიწმიდისაჲ დაიტია.
და	სინ.მრვლთ	ამას დავით ევედრებოდა, რომელი-იგი მისგან აღმოცჱნებად იყო კუერთხი და ნაყოფ-შუენიერი ყუავილი, რომლისათჳს წინაწარმეტყუელებდა და იტყოდა: ისმინე, ასულო, და იხილე, მოყავ ყური შენი, დაივიწყე ერი შენი და სახლი მამისა შენისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	გულმან უთქუა მეუფესა სიკეთჱ შენი, რამეთუ იგი თავადი არს უფალი ღმერთი შენი და შენ თაყუანისცე მას.
და	სინ.მრვლთ	ისმინე ჩემი, შენდა მიმართ მაუწყებელისაჲ, და მთავარანგელოზისაჲ, რომელი ჭეშმარიტთა საიდუმლოთა ჴმა-მაღლად გითხრობ შენ.
და	სინ.მრვლთ	მოვედით უკუე აწ, საყუარელნო, და ჩუენცა წარსწრობილთასა მას მოსაჴსენებელსა მოვისწრაფოთ და რომელი-იგი იჱსჱს ძირისაგან კუერთხი ესრჱთ დიდებულად აღმოსცჱნდა, ვადიდებდეთ, უგალობდეთ და ვჰნატრიდეთ და ვაქებდეთ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არა იოსებს, არამედ ღმრთის-მშობელსაცა ეწამების ლუკა სახარებასა შინა და მოასწავებს მისა მიმართ დავითისსა მას ნათესაობასა და იტყჳს,
და	სინ.მრვლთ	და იყო იგი მიდგომილ, რამეთუ იყვნეს იგი(ნი) სახლისაგან და ტომისა დავითისა.
და	სინ.მრვლთ	და აღივსნეს დღენი იგი შობისა მისისანი და შვა ძჱ იგი მისი პირმშოჲ უპირადჱსი ყოველთა დაბადებულთაჲ, და შეხჳა იგი სახუეველითა და მიაწვინა ბაგასა;
და	სინ.მრვლთ	მიაწვინა ბაგასა ქერობინთა ზედა მჯდომარჱ და ბევრეულთა მიერ ანგელოზთა დიდებულ;
და	სინ.მრვლთ	და არცაღა ადგილ იყო მათა სავანესა მას.
და	სინ.მრვლთ	ადგილი არა აქუნდა, რომელმან ცაჲ და ქუეყანაჲ შეჰმზადა და დაამყარა!
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს რამეთუ მდიდარი იყო და ჩუენთჳს დაგლახაკნა და სიმდაბლჱ დაუსრულებელი ინება ცხორებისათჳს ბუნებისა ჩუენისა...
და	სინ.მრვლთ	ზეცას წიაღთა შინა მამისათა, და ქუაბსა შინა მკლავთა ზედა დედისათა განისუენა.
და	სინ.მრვლთ	ბაგასა ზედა ანგელოზთა კრებული გარე-მოადგს, ზეცას დიდებასა და ქუეყანასა ზედა მშჳდობასა ახარებდეს.
და	სინ.მრვლთ	ზეცას მარჯუენით მამისა დაჯდა და ბაგასა შინა ვითარცა ქერობინთა ზედა განისუენებდა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მისა შუენის ყოველი დიდებაჲ მამისა თანა და სულისა წმიდისა უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	დღესასწაულთა ყოველთა და გალობათაჲ ჯერ-არს ჩუენდა მსგავსად მსხუერპლთა შეწირვად ღმრთისა.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს რამეთუ უპირადჱს ყოვლისა საღმრთოჲსა და ცხოვრებისა ამოძღურებისა ახლისა შჯულისაჲ ესე მოივლინა ჩუენდა მამისაგან ნათლისაჲსა, ვითარმედ: გიხაროდენ, მიმადლებულო!
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მიმადლებულო! წმიდისა მისთჳს მიდგომილებისა და წმიდისა შობისათჳს გახარებ თქუენ სიხარულსა დიდსა, რომელი იყოს ყოვლისა ერისა.
და	სინ.მრვლთ	მერმე კუალად მაცხოვარებისასა მას რაჲ ვნებასა მოვიდოდა უფალი ჩუენი, იტყოდა, ვითარმედ: გიხილნე თქუენ და გიხაროდის და სიხარული თქუენი არავინ მიგიღოს თქუენგან.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე კუალად შემდგომად აღდგომისა წმიდათა მათ დედათა მიერ ესრე გუახარა ჩუენ, ვითარმედ: გიხაროდენ!
და	სინ.მრვლთ	ჰხედავთა აწ, საყუარელნო, ვითარ გარდარეული იგი და გამოუთქუმელი მადლი განუყოფელად ყოველთა ადგილთა მოგუანიჭა ჩუენ უფალმან!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ წმიდაჲ მარიამ ჴორცთა შინა რაჲ იყო, უჴრწნელი ცხოვრებაჲ მოიპოვა და ყოვლითავე სათნოებითა იქცეოდა და ცხონდებოდა რჩეულად.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳსცა ღმრთისა მამისა სიტყუამან ჴორცნი შემოსად და სრული კაცებაჲ ჯერ-იჩინა მისგან, რაჲთა რომლისა ჴორცისაგან ცოდვაჲ სოფლად შემოვიდა და ცოდვისაგან – სიკუდილი, მისვე ჴორცისაგან დაისაჯოს ცოდვაჲ იგი ჴორცითა
და	სინ.მრვლთ	და რაჲთა იძლიოს ცოდვისა იგი განსაცდელი დაფლვითა მით წმიდისა გუამისაჲთა, და დასაბამი აღდგომისაჲ გამოჩნდეს, და ცხოვრებაჲ საუკუნოჲ სოფელსა შინა იქადაგოს, და ღმრთისაჲ კაცთა მომართ იქმნეს ზიარებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ-მე ვთქუა, ანუ რაჲ-მე დავაკლო, ანუ ვითარ-მე გამოვთქუა საიდუმლოჲ იგი მიუწდომელი?
და	სინ.მრვლთ	ქალწულისა წმიდისა გაბრიელ მოივლინა, უჴორცოჲ ჴორცთა შინა მყოფისა, რომელი მოცვალებულ იყო ცხორებასა უჴრწნელსა, სიწმიდით და სათნოებით ცხონდებოდა.
და	სინ.მრვლთ	და მო-რაჲ-ვიდა მისა ანგელოზი იგი, პირველად ესრჱთ ახარა მას და ჰრქუა: გიხაროდენ, მიმადლებულო!
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მიმადლებულო, რამეთუ შენ ნანდჳლვე სიხარულისა საქმეთა ღირსად იქმ, რამეთუ შენ შეუგინებელი იგი სამოსელი გმოსიეს და ცხ˜რბჲ სიწმიდისაჲ გარე-შეგირტყამს.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მიმადლებულო, რამეთუ შენ მიერ სიხარული ყოველთა დაბადებულთა განეყოფის და ნათესავი კაცთაჲ კუალად მიიღებს დასაბამითგანსა მას პატივსა;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგი სიტყუასა მას ზედა შეძრწუნდა, რამეთუ უჩუეველ იყო მამათა მიმართ ზრახვასა, და დუმილსა ვითარცა დედასა გონიერებისასა და სიწმიდისასა მარადის მოიკითხვიდა, წმიდა იყო და უბიწო და შეუგინებელ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ქალწულებაჲ ჭეშმარიტი ანგელოზთა ნათესაობა არს და რამეთუ მოწლედ წმიდაჲ ესე სანთელსა მას ქალწულებისასა იმარხვიდა და მრავალი მოღუაწებაჲ აქუნდა, რაჲთა დაუშრეტელად და შეუგინებელად დაიცვეს.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი ვის სამოსელი რაჲ ბრწყინვალჱ ჰმოსიენ და ეკრძალებინ, რაჲთა ნუუკუე შეგინებაჲ რაჲმე, გინა მწინკულევანებაჲ ვინაჲვე შეეხოს მას, ესრეცა წმიდაჲ ესე ქალწული თავით თჳსით განიზრახვიდა და იტყოდა: ნუუკუე ზაკუვულებაჲ რაჲმე აქუნდეს მსახურებასა მას?
და	სინ.მრვლთ	ნუუკუე სიტყუაჲ მახარებელისაჲ იყოს და განზრახვაჲ მტყუენველისაჲ?
და	სინ.მრვლთ	ამას თავით თჳსით განიზრახვიდა და იტყოდა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ ანგელოზმან მან ღაღატ-ყო მისა მიმართ განუყოფელი იგი სიხარული ყოველთა მორწმუნეთაჲ და ჰრქუა მას: ნუ გეშინინ, მარიამ, რამეთუ ჰპოვე მადლი წინაშე ღმრთისა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ჩემ მიერ ზეცისანი იგი ძალნი შენ წმიდასა ქალწულსა მოგიკითხვენ, და უფროჲსღა თავადმან, რომელი-იგი უფლებს ყოველთა ზედა ძალთა ცისათა, შენ წმიდაჲ ქალწული ყოვლისაგან დაბადებულისა გამოგირჩია,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა წმიდისაგან და უბიწოჲსა შეუგინებელისა მუცლისა შენისა ბრწყინვალჱ მარგალიტი გამოვიდეს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ყოვლისა ბუნებისა კაცობრივისა წმიდაჲცა ესე ქალწული უდიდებულჱს და უწმიდჱს და უპატიოსნე შობილ იყო, ხოლო უბრწყინვალჱს უფროჲს თოვლისა აქუნდა გონებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ყოვლისა ოქროჲსა გამოცდილისა უწმიდე იყო ჴორცითა მუცელი ესევითარი, რომელცა ეზეკიელ იხილა და მოგუასწავა მსგავსებაჲ მჴეცთაჲ და თავსა აღმატებულად, ვითარცა ხილვაჲ მყინვრისაჲ საშინელისაჲ და მსგავსებაჲ საყდრისაჲ მის ზედა;
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ხილვაჲ საფირონისაჲ, და ზედა-კერძო საყდარსა მას, ვითარცა ხილვაჲ კაცისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	არცა მახლობელი უწყიედ, რაჲ არნ, არცა შორიელი უცნობიენ, რაჲ ყოფად არნ, და არცა უფალი თჳსი მოიჴსენიან.
და	სინ.მრვლთ	და ხილვაჲ ილიკტრიონისაჲ და მას შინაგან ვითარცა ხილვაჲ ცეცხლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აწ შენ ამიერითგან მერჩდი და ისმინე წუთ ერთ და საქმისა მისგანვე სცნა ძალი იგი.
და	სინ.მრვლთ	ჭეშმარიტად წინაწარმეტყუელმან წმიდისაგან ქალწულისა შობისათჳს ყოველივე ესრე სახედ იხილა, რომელ შენ, წმიდაო ქალწულო, ტჳრთვად ვერ ძალ-გედვა, უკუემცა არა ყოვლითა დიდებითა და სათნოებითა მსგავსად საყდრისა მის ელვარე იპოვე.
და	სინ.მრვლთ	ესე სახლსა შინა ღმრთისასა დანერგულ იყო, ვითარცა ნაყოფი მსხმოჲ ზეთისხილი, რომლისა ფარვითა სულმან წმიდამან ძედ და მკჳდრად გჳწოდა ჩუენ სასუფეველსა ქრისტჱსსა.
და	სინ.მრვლთ	ესე – მარადის შუებული უჴრწნელებისა სამოთხჱ, რომელსა შინა ცხოველს-მყოფელი იგი ხჱ დაენერგა და ყოველთავე მოგუანიჭებს უკუდავებისა ნაყოფსა.
და	სინ.მრვლთ	ესე – მორწმუნეთა სიმტკიცჱ და ღმრთის-მსახურთა სათნოებაჲ;
და	სინ.მრვლთ	ესე – ჭეშმარიტებისა სამოსელი და სათნოებისა საყოფელი;
და	სინ.მრვლთ	და რავდენნი ამისსა იქმნეს ტრფიალ და ჭეშმარიტებისა მის ქალწულებისა გული უთქუამს, ანგელოზთასა მას შებმა-უყვეს მადლსა;
და	სინ.მრვლთ	რავდენნი ღჳნოსა და სიმთრვალესა და თაფლუჭისა შუებასა განეშორნენ, ცხოვრებისა შემოსილისა ნერგითა იშუებდენ;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ჴელთაგან ზღჳსათა მონა-მოყუსისაგან ვერ ივლტოდა, ვერცა განერა და, ვიდრე არღა მიახლებულ იყო ნავსა მას, მუნთქუესვე ზღუაჲ იგი ღელვათა აღამაღლებდა და განძჳნებულ და განძლიერდებოდა.
და	სინ.მრვლთ	რავდენთა ბრწყინვალჱ იგი ზეთი გონებისაჲ და იჭჳსა განწმედილი საკუმეველი მოიპოვონ, სულნელებისა იგი სულიერისა შვილებისაჲ დაიმკჳდრონ აღთქუმაჲ;
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მონამან უფლის მოყუარემან და სარწმუნომან მოყუასი იგი თჳსი პოვა, ვითარცა განდგომილი და მეოტი, ვითარცა მპარავი და ავაზაკი საუფლოჲსა ფასისაჲ, და არა განეშორების და არცა განეყენების მათ,
და	სინ.მრვლთ	ჯერ-არს უკუე ჩუენდა დღესასწაულობად ესე დღესასწაული, რამეთუ სიხარულითა და მხიარულებითა აღავსო ყოველი სოფელი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ვდღესასწაულობდეთ ჩუენ ფსალმუნითა და ქებითა და გალობითა სულიერითა.
და	სინ.მრვლთ	რომელნი-იგი მასპინძელ ექმნნეს მას, მრავლითა მიზეზითა და ყუედრებითა არცხუენდა მას, ვიდრემდის მო-ცა-უღო მას მოცემული უფლისა მიერი.
და	სინ.მრვლთ	დღესასწაულობდა ოდესმე ისრაელიცა, არამედ უცომოჲთა და ველის-ყრდელითა, რომელთათჳს წინაწარმეტყუელი იტყჳს: გარდავაქცინე დღესასწაულნი მათნი გლოვად და სიხარული მათი – მწუხარებად.
და	სინ.მრვლთ	ესე უყო ზღუამან მან: ვითარცა პოვა მოყუასი იგი თჳსი და იცნა იგი, ათასითა ფერითა დააშრო იგი ამბოხი და ღაღადებაჲ, და რისხვაჲ აღადგინა მის ზედა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ სალმობითა ჴორციელებრითა და ტკივილითა წინა-დაცუეთისაჲთაƒ ვიდრე ჟამთა აღსრულებადმდე, რამეთუ მათ შჯული მოსჱს მიერ მოეცა.
და	სინ.მრვლთ	ყოველთა კეთილთა დასაბამ ჩუენდა მომართ ხარებაჲ იქმნა წმიდისა ქალწულისა და მიმადლებულისა, მრავალ-საგალობელი ესე მაცხოვრისა ჩუენისა მოღუაწებაჲ, საღმრთოჲ იგი მისი და უფროჲ დიდებული მოღუაწებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	არა საშჯელად მიიზიდა და მიიყვანა, არამედ თჳთ თავადი უთქუმიდა და სასტოოდა, რაჲთამცა დაათქა იგი, და არა თუ მოყუასსა მას თჳსა განმართ გაუტევებდა, ვითარცა ესე ყოველი იქმნებოდა.
და	სინ.მრვლთ	– იტყჳს: გარდააბნიეს ჭურჭელი იგი ნავისა მისგან, და მითცა ნავი იგი არა აღმცირდებოდა, რამეთუ, რომლისათჳს-იგი განრისხებულ იყო ზღუაჲ იგი, ნავსა მას შინაღა იყო – თჳთ ჴორცნი იგი წინაწარმეტყუელისანი მის.
და	სინ.მრვლთ	არაჲ თუ სიმრავლჱ ჴორცთაჲ მათ რაჲმე მძიმე იყო, არამედ ცოდვაჲ შეცოდებათაჲ მათ ვითარცა ტჳრთი მძიმე იყო, რამეთუ არა არს უმძიმე და უძნელე ტჳრთ, ვითარცა ცოდვაჲ და განდგომილებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მიერ აღმოგჳცჱნდების ჩუენ წყაროჲ იგი სიბრძნისაჲ, ბრკინვალედ და წმიდად გამოადინებს ღმრთის მსახურებისათა მათ ნაკადულთა;
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳსცა წინაწარმეტყუელი ზაქარია იტყჳს და ბრპენსა ამსგავსებს ცოდვასა.
და	სინ.მრვლთ	წინაწარმეტყუელი დავით ბუნებასა ცოდვისასა მოგუასწავებს და იტყჳს: რამეთუ უშჯულოებანი ჩემნი აღმემატნეს თავსა ჩემსა და ვითარცა ტჳრთი მძიმჱ დამიმძიმდა ჩემ ზედა.
და	სინ.მრვლთ	ამიერ აღმოგჳბრწყინდებიან ჩუენ საფასენი იგი ღმრთის მეცნიერებისანი, რამეთუ ცხორებაჲ საუკუნჱ ესე არს, რაჲთა უწყოდით ჭეშმარიტი ღმერთი და რომელი მოავლინა – იესუ ქრისტჱ.
და	სინ.მრვლთ	და ქრისტჱ ეტყჳს მათ, რომელნი მრავალსა ცოდვასა წარგრაგნილ ცხონდებიან, ღაღადებს და ეტყჳს მათ: მოვედით ჩემდა ყოველნი დამაშურალნი ეგე და ტჳრთ-მძიმენი და მე განგისუენო თქუენ.
და	სინ.მრვლთ	აწ იგი არს, რომელმან იგი მაშინ ნავი დაამძიმა და უნდა შთანთქმაჲ მისი და იონას ეძინა და ხურინვიდა.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე იტყჳს, რამეთუ: გამოიძიეთ წიგნთაგან, ვითარმედ მათ შინა ელით ცხორებასა საუკუნესა.
და	სინ.მრვლთ	არა იყო უზრუნველებისაჲ, არამედ შენანებისაჲ, რომელმან მონამან ადრე ცნის შეცოდებაჲ ცოდვისა თუისისაჲ, ვითარცა-იგი მან ცნა, რამეთუ შემდგომად საქმისა მის ცოდვისა გულისხმა ყო და მოეგონა ძალი შეცოდებისაჲ მის.
და	სინ.მრვლთ	საფასე იყავნ ჩუენდა სიბრძნის და წინაწარმეტყუელთა, გინა თუ სახარებისაჲ და მოციქულთაჲ, რაჲთა გუაქუნდეს ჭეშმარიტისა ცხოვრებისა სასოებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ წმიდათა წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა ენითა ჩუენ უფალი გუზრახავს, წ~თა ჴმითა ღმერთი იშუებს.
და	სინ.მრვლთ	და შემდგომად, ვითარცა იშვა ცოდვაჲ იგი, მაშინღა აღადგინებს და განარისხებს სალმობასა სულთასა.
და	სინ.მრვლთ	ცოდვაჲ იგი შობილი მჴდომ არს შჯულისა მის ჩუენისა შობისა, რამეთუ, ჩუენ რაჟამს ვიშვენით, სალმობაჲ იგი შობისაჲ მის დასცხრის და მშობელი იგი დაყუდნის.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ცოდვაჲ რაჟამს იშვის, განბძარის და განხეთქის, ცოდავნ მშობელი, იგი არს ესე: შობილი იგი – ცოდვაჲ პირად-პირადი და ზრახვაჲ ბოროტი.
და	სინ.მრვლთ	გუახარებს ჩუენ მრავალ-საგალობელსა მას მაცხოვრისა მოღუაწებასა, რამეთუ ღმერთი იყო და კაცთ-მოყუარებისათჳს კაც იქმნა;
და	სინ.მრვლთ	და მერმე რაჲ მენავეთ-მოძღუარი იგი აღდგომილი ეტყჳს მას: აღდეგ და ხადოდე უფალსა ღმერთსა შენსა, რამეთუ მიერითგანცა გულისხმა-ყო ზედამიწევნით, ვითარმედ არა არს აღძრვაჲ ესე ზღჳსაჲ ამის ჩუეულებათაებრ და აღძრვათა პირველთა,
და	სინ.მრვლთ	არამედ ღმრთისა მიერი ბრძანებაჲ არს და უზეშთაეს და უძლიერჱს ჴელოვნებისა კაცთაჲსა და არაჲ სარგებელ და შემძლებელ არიან ჭირნი ესე და შრომანი მანქანათაჲ ამათ და ჴელოვნებათა მენავეთაჲ ამათ,
და	სინ.მრვლთ	არამედ ესე სხუასა ვისმე ევედრების შემწედ და განრინებად მოიხადის მას, რომელმან ყოველი სოფელი შექმნა, განჰმზადა და დაამყარა თჳსითა სიბრძნითა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ხატად ღმრთისა დაჰბადა კაცი და სამოთხესა შინა საშუებლისასა უბრძანა, რაჲთა იქცეოდის;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო შურითა რაჲ ეშმაკისაჲთა სცთა და ღმრთისა მცნებასა გარდამავალ იქმნა, საშჯელსა შევარდა სიკუდილისასა, რომლისათჳსცა შემდგომითი შემდგომად მისნი შობილნი მამულსა მას თანა-ნადებსა ქუეშე დაკირთებულ იყვნეს და სასჯელისა ზღვევაჲ იგი ძიებით მიეჴადებოდა.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳსცა დაუტევნეს მენავეთა მათ საქმარნი იგი და აფრაჲ იგი უბოვანი, სუეტი იგი შუენიერი და მაღალი და საბელნი იგი განზიდულნი და ყოველი საქმარი მსგავსად აღსაგებელისა მის და ზომისა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ პირველად მამათა ეჩუენებოდა და შჯულსა შინა იქადაგებოდა და წინაწარმეტყუელთა მიერ მსგავსებით მაცხოვარებისა მოღუაწებასა მას წინავე გუაუწყებდა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მას ვითარცა ესმა, ვითარმედ: „გიხაროდენ, მიმადლებულო“, მეყსეულად სასმენელით შევიდა სული წმიდაჲ შეუგინებელსა მას ტაძარსა ქალწულისასა და განწმიდა ბუნებაჲ მისი ასოთა თანა და დადგა ბუნებაჲ წინაშე მისა;
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა არნ, და ჴელ ზეაპყრობით ლოცვასა და ვედრებასა შინა იყვნეს, თუალნი ზეცად აეხილნეს და ღმერთსა ევედრებოდეს.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ ვერარაჲ სარგებელ ექმნებოდა, მაშინღა წილ-იგდეს.
და	სინ.მრვლთ	და რომლითა საჭურველითა ეშმაკი იღუწიდა ჩუენდა მომართ, მითვე საჭურველითა ქრისტემან ჩუენ გჳჴსნნა: შეიმოსნა მსგავსად ჴორცნი, რაჲთა ნაკლულსა მას უმეტჱსი მოანიჭოს მადლი.
და	სინ.მრვლთ	და ვინაჲ-იგი აღემატა ცოდვაჲ, უფროჲს გარდაემატა მადლი.
და	სინ.მრვლთ	შემსგავსებულად მადლი იგი წმიდისა ქალწულისა მოივლინა, რამეთუ ესრე აქუს ხარებისა მას სიტყუასა მოსწავებაჲ, ვითარმედ: თუესა მეექუსესა მოივლინა გაბრიელ ანგელოზი ქალწულისა, თხოვილისა ქმრისა, რომლისაჲ სახელი იოსებ, სახლისაგან და ტომისა დავითისი;
და	სინ.მრვლთ	და სახლი ქლ˜საჲ მის მარიამ.
და	სინ.მრვლთ	ამიერითგან მიეცემის წილსა მას თანა-მდები იგი ჴელთა პატიჟისათა, ხოლო მათ მითცა არავე შთააგდეს ზღუასა მას, ხოლო ეგდენსა მას შინა ჭირსა და აღძრვასა ზღჳსასა,
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ჭეშმარიტად წმიდაჲ ესე ქალწული ნათესავისაგან დავითისა იყო და ბეთლემი მამულ ეყო და იოსებს მსგავსად შჯულისა ნათესაობით სამართლად მითხოვილ იყო;
და	სინ.მრვლთ	სიძჱ იგი და უჴრწნელებისა საუკუნოჲსა თანა-მყოფ.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ-მე უბრწყინვალჱს არს ქალწულებისა ნათლისა, რომლისაგან სათნოებათაცა ქალწულად უწესდ, რომელნი ბუნებათა მათთა სახიერად მიუთხრობედ!
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა წმიდაჲ ესე ჴორცთა რაჲ შინა იყო, უჴრწნელი ცხორებაჲ მოიპოვა და მთავარანგელოზისა მის მიერ თქუმულთა სარწმუნოებით შეიწყნარებდა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ მსწრაფლ ელისაბედისა, ნათესავისა მისისა, მთად კერძო წარვიდა და შევიდა სახიდ და მოიკითხა ელისაბედ მიმსგავსებულად ანგელოზისა მის.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ესმა მოკითხვაჲ იგი მარიმისი ელისაბეთს, ჰკრთებოდა ყრმაჲ იგი მუცელსა შინა მისსა. და აღივსო სულითა წმიდითა.
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე ჴმაჲ მარიამისი შეეწია და სულითა წმიდითა ელისაბე(დ) აღივსო.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა დაუსრულებელისაგან წყაროჲსა მდინარჱ მადლთაჲ, ეგრევე ენისაგან წინაწარმეტყუელებაჲ იგი თჳსსა მას ნათესავსა გამოუცჱნა და ფერჴთა ყრმისათა, დაბმულთა მუცელსა შინა, ვლდომაჲ და სიმღერაჲ მიჰმადლა,
და	სინ.მრვლთ	რომელი ნანდჳლვე სიხარულისა და საკჳრველებისა ღირდა, რამეთუ სადაცა მივიდოდა მიმადლებული იგი, სიხარულითა აღივსებოდა.
და	სინ.მრვლთ	და ღაღატ-ყო ჴმითა დიდითა ელისაბეთ და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!
და	სინ.მრვლთ	და ვინაჲ ესე ჩემდა, რაჲთა მოვიდეს დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა!
და	სინ.მრვლთ	შენ კადნიერებაჲ სამოთხედ შესლვისაჲ მოგუმადლე ჩუენ და პირველი იგი სალმობაჲ განსდევნე, რამეთუ შენსა შემდგომად ნათესავი დედათაჲ არღარა იყუედრებოდის, არღარა ეშინოდის მკჳდრთა ევაჲსთა პირველისა მისთჳს წყევისა, არცაღა შობადისა მის სალმობისა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ქრისტჱ ნათესავისა ჩუენისა მჴსნელი და მაცხოვარი ყოვლისა ბუნებისაჲ, სულიერი ადამ, რომელმან მიწისაგანისაჲ მის წყლულებაჲ განკურნა, წმიდისაგან მუცლისა შენისა გამოვალს.
და	სინ.მრვლთ	კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის და მამათა შორის, რამეთუ ყოველთა კეთილთა დამნერგველი შენდა ნაყოფად გამოჩნდა, რამეთუ ბრწყინვალედ ვხედავთ ბერწისათა მათ სიტყუათა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ უბრწყინვალჱსნი წმიდამან ქალწულმან აღმოთქუნა სიტყუანი და გალობაჲ მადლობისაჲ, სულნელებითა სავსენი სიტყუანი ღმრთისა შეწირნა,
და	სინ.მრვლთ	და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა და განიხარა სულმან ჩემმან ღმრთისა მიმართ მაცხოვრისა ჩემისა და შემდგომი.
და	სინ.მრვლთ	შეეწია ისრაელსა, მონასა თჳსსა მოჴსენებად წყალობისა თჳსისა – აღთქუმაჲ, რომელ აღუთქუა აბრაჰამსა და ნათესავსა მისსა ვიდრე მიუკუნისამდე.
და	სინ.მრვლთ	დაამტკიცა ღმერთმან აბრაჰამისა მიმართ აღთქუმაჲ, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: ესე არს აღთქუმაჲ ჩემი, რომელი დავდევ შორის შენსა და ჩემსა.
და	სინ.მრვლთ	რომლისაგან მო-რაჲ-ვიდა, დაამტკიცა აბრაჰამისა მიმართი იგი აღთქუმაჲ, საცნაურად მიიღო სასწაული იგი წინა-დაცუეთისაჲ და აღმასრულებელ შჯულისა და წინაწარმეტყუელთა.
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე ესე წინაწარმეტყუელებისა გალობაჲ წმიდამან ქალწულმან ღმრთისა შეწირა და თქუა: ადიდებს სული ჩემი უფალსა და განიხარა სულმან ჩემმან ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა, რამეთუ მიყო მე დიდძალი ძლიერმან;
და	სინ.მრვლთ	წმიდა არს სახელი მისი და წყალობაჲ მისი თესლითი თესლადმდე მოშიშთა მისთა ზედა, რამეთუ ღმრთის-მშობელ რაჲ მყო, კუალადვე დამმარხა და მუცლისაგან ჩემისა ყოველთა ნათესავთა სიწმიდედ განახლდების სავსებაჲ;
და	სინ.მრვლთ	ყოველი ჰასაკი აკურთხა მამათაჲ და დედათაჲ, ჭაბუკთა და ყრმათაჲ;
და	სინ.მრვლთ	ყო სიმტკიცჱ თავით თჳსით ჩუენთჳს სიკუდილისა მიმართ და ეშმაკისა მიმართ და ჩუენთა ცოდვათაჲ განხეთქა ჴელით-წერილი;
და	სინ.მრვლთ	თჳთ იგი ეშმაკი განაბნია და ერი მისი მის თანა, რამეთუ ჭეშმარიტად იგი იყო გულითა ამპარტავან, რამეთუ იკადრა და თქუა, ვითარმედ: ღრუბელთა ზედა ცისათა დავიდგნე საყდარნი ჩემნი და ვიყო მიმსგავსებულ მაღლისა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარ უკუე აწ განხეთქა იგი, შემდგომითა სიტყჳთა წინაწარმეტყუელმან გუაუწყა: ხოლო აწ ვიდრე ჯოჯოხეთამდე შთაჰჴდე და ყოველნი მძლავრნი და მსახურნი შენნი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ყოველთა ადგილთა ბომონნი მისნი და ამაოთა მსახურებანი განაბნინა და წარმართთაგან მოგებული ერი თავისა თჳსისა განჰმზადა;
და	სინ.მრვლთ	გარდამოსთხინა ძლიერნი საყდართაგან და აღამაღლნა მდაბალნი.
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე ჰურიათა განვრდომაჲ და წარმართთა შემოყვანებაჲ ადვილად გუაუწყა, რამეთუ ჰურიათა მოხუცებულნი და მწიგნობარნი შჯულითა და სხჳთა მით ნეშტითა პატივითა განმდიდრებულ იყვნეს, რომლისაგან ბოროტად სიმდიდრესა მას მძლავრობასა უშჯულოდ იჴმევდეს.
და	სინ.მრვლთ	ამიერ უკუე ყოვლისაგან საყდრისა გარდამოვარდა: წინაწარმეტყუელებათაგან და მღდელობათაგან, შჯულის-დებისაგან და მოძღურებისაგან მამულისა, სიმდიდრისაგან, მსხუერპლთაგან და სიმრავლისაგან დღესასწაულთაჲსა და სამეუფოჲსაგან პატივისა.
და	სინ.მრვლთ	ამათ ყოველთაგან ცუდნი და დევნებულნი და შიშუველნი ტყუედ განივლი(ნ)ნეს, ხოლო მათ წილ გლახაკნი წარმართთაგანნი სიმართლითა მშიერნი ამაღლდეს,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მათსა მას სიგლახაკესა და რომლითა-იგი შეპყრობილ იყვნეს ღმრთის მეცნიერებისა სიყუარულითა საღმრთოჲსა სიტყჳთა მსგავსად ბჭისა, ვითარცა ქანანელი იგი ითხოვდა, და ამისთჳსცა ღმრთისა საიდუმლოთაგან სიმდიდრითა აღივსნეს.
და	სინ.მრვლთ	„შეეწია ისრაელსა, მონასა თჳსსა“, – და არა რომელსავე ისრაელსა, არამედ მონასა თჳსსა, რომელი საქმით აღასრულებდა ისრაელისასა მას აზნაურებასა.
და	სინ.მრვლთ	და ამისთჳსცა მონად და მკჳდრად წმიდამან ღმრთის-მშობელმან უწოდა, რამეთუ ჭირვეულად რაჲ პოვა წერილსა მას ზედა შჯულითა მშრომელად, მას მადლითა ნუგეშინისცა.
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე ესევითარსა მას ისრაელსა მოუწოდა და შეეწია მოჴსენებად წყალობისა, ვითარცა ეტყოდა მამათა ჩუენთა აბრაჰამსა და ნათესავსა მისსა ვიდრე მიუკუნისამდე.
და	სინ.მრვლთ	ამით მცირითა სიტყჳთა ყოველსა მას განგებულებასა საიდუმლოსა გამოაჩინებს, რამეთუ გამოჴსნად რაჲ ნათესავისა კაცთაჲსა ინება და მამათა მიმართი იგი აღთქუმაჲ რაჲ აღსრულებად სათნო-იყო, ცანი მოდრიკნა და გარდამოჴდა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ რომელ-იგი ჩუენ შემძლებელ ვიყვენით დატევნად, ეგრჱთ გამოგუეცხადა, რაჲთა ნახვად მისა და განხილვად და სმენად ზრახვათა მისთა შეუძლოთ.
და	სინ.მრვლთ	და ამისთჳსცა ღმრთისა სიტყუამან ჴორცნი და სრული კაცებაჲ დედაკაცისაგან წმიდისა ქალწულისა თავს-იდვა შემოსად;
და	სინ.მრვლთ	და იშვა, ვითარცა კაცი, რაჲთა გარდაიჴადოს ჩუენი იგი თანა-ნადები და აღასრულოს ვიდრე თავისა თჳსისამდე აბრაჰამის მიმართი იგი აღთქუმაჲ წინა-დაცუეთისაჲ იგი და შემდგომითი შემდგომად შჯულისა მცნებანი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგი იყო ვითარცა სამეუფოჲსაგან ტომისა, სამეუფოსავე მამულსა იოსების თანა, ქმრისა თჳსისა, მოვიდოდა, და ყოვლისა საკჳრველებისა უზეშთაეჱსი შეუდგა საიდუმლოჲ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ქალწულმან შვა და მკლავთა ზედა იტჳრთა, რომელსა სიტყჳთა ყოველი დაბადებული უტჳრთავს.
და	სინ.მრვლთ	და არცაღა ადგილ იყო სავანესა მას.
და	სინ.მრვლთ	ერნი ცისანი წინაშე დგეს და ადიდებდეს, რომელი პორველ საუკუნეთა ცათა შინა იდიდების;
და	სინ.მრვლთ	ვარსკულავი წინა უ(ნა)თებდა და აუწყებდა შორიელთა მათ ჭეშმარიტისა მის აღმოსავალით მომავალთა.
და	სინ.მრვლთ	და მოვიდეს და ძღუენი მოართუეს მას, რომელი-იგი ჩუენთჳს დაგლახაკნა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდასა მას ქალწულსა დაემარხნეს სიტყუანი ესე და დაედვა გულსა თჳსსა, ვითარცა ყოველთა საიდუმლოთა დამტევნელ(სა).
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ შენი არს, ჵ, ქალწულო წ(მიდაო), უზეშთაჱსი ყოვლისა ქებისა შესხმაჲ მისთჳს, რომელმან-იგი შენგან ჴორცნი შეისხნა ღმერთმან და იშვა ვითარცა კაცი.
და	სინ.მრვლთ	შენდა ყოველივე ბუნებაჲ ზეცათაჲ და ქუეყანისაჲ და ქუესკნელთაჲ მსახურებასა შესწირავს თანა-ნადებსა, რამეთუ შენ ჭეშმარიტად საყდრად ქერობინად გამოშჩნდი;
და	სინ.მრვლთ	შენ პატიოსანთა მათ და საცნაურთა სამეუფოთა ნათლად ელვის სახედ გამოუბრწყიდები, სადა იდიდების მამაჲ მაღალი, რომლისა-იგი ძალი გაქუნდა საფარველად.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ შენ მიერ, მიმადლებულო, სამებაჲ წმიდაჲ და ერთი არსებაჲ სოფელსა ეუწყების.
და	სინ.მრვლთ	შენ თანა ჩუენცა ღირს მყვენ მოღებად სრულისა შენისა მადლისა ქრისტე იესუჲს მიერ უფლისა ჩუენისა, რომლისა თანა შუენის მამისა დიდებაჲ წმიდით და თაყუანის-საცემელით სულით აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა შორის მრავალსა მშჳდობასა, გულ-განურინებელად ნუგეშინის-ცემულ იქმნებოდა და საშჯელსა და განკითხვასა იქმოდეს ნავსა მას შინა.
და	სინ.მრვლთ	მიუგებდა ერთიერთსა ქენობით და ეტყოდა და მიწევნით გამოეძიებდეს, ვითარ-მე ანუ რაჲთა-მე გამოაჩინონ, თუ ვინ ცოდა ანუ ვინ-მე მათგანი თანა-მდებ იპოვა.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს ვიხილი ნაყოფი იგი მარიამისი, კუალად განვახლდი, უკუდაო ნათესავით, უხილაო სიკეთითა, პირველ საუკუნეთა ნათელი ნათლისაგან, ღმრთისაგან მამისა იშევ ძჱ ღმრთისაჲ
და	სინ.მრვლთ	და, სიტყუაჲ რაჲ იყავ, ჴორცნი შეიმოსენ ქალწულისაგან წმიდისა მარიამისა, რაჲთა ჴელითა შენითა წმიდითა შექმნული ადამი კუალად განაახლო.
და	სინ.მრვლთ	წმიდაო, უკუდაო, საუკუნეო, მიუწდომელო, უცვალებელო, რომელი ჭეშმარიტი ძჱ ღმრთისაჲ პირველ საუკუნეთაჲ ხარ, სათნო-იყავ შესლვად საშოსა წმიდისა ქალწულისასა, რაჲთა პირველ დაბადებული იგი კაცი ჴელთაგან შენთა წმიდათა და ცოდვითა მომკუდარი კუალად განაახლო.
და	სინ.მრვლთ	გიღაღადებთ შენ ყოველნი და მეუფედ გხადით, შემწე ჩუენდა იყავ, რომელი იშევ ქალწულისაგან და შეიხჳე სახუველითა და მიიწვინე ბაგასა და სძითა იზარდებოდე მარიამისგან, რაჲთა პორველ შექმნული ადამ კუალად აღადგინო.
და	სინ.მრვლთ	ღმრთის მეცნიერებისაჲ რაჲ გემოჲ ვიხილეთ, ჴმაჲ ტკბილი აღმოუტეოთ და ტკბილსა მას ღმრთისა სიტყჳსა ძალსა ვადიდებდეთ, ჴმა-ტკბილისა მის მოძღურისა საღმრთოჲსა მადლისაჲსა ღირსნი ქებანი შევწირნეთ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ქუეყანაჲ და ზღუაჲ და ყოველივე დაბადებული, ხილული და უხილავი ღმრთისა კაცთ-მოყუარებასა უგალობს და ადიდებს მისისა მისთჳს სახიერებისა, რამეთუ ყო ჩუენდა მომართ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ღმერთი იყო და ჴორცითა გამოჩნდა, სიმდაბლჱ გამოუთქუმელი ინება, დედაკაცისაგან წმიდისა იშვა, რაჲთა ურჩებ(ითა) მომკუდარი იგი კუალად განაახლოს.
და	სინ.მრვლთ	მოვედით, ერნო, და ყოველნი ქალწულისაგან შობილსა უგალობდეთ.
და	სინ.მრვლთ	რომელი დიდებაჲ და პატივი ღმრთისაჲ უპირადჱს ყოველთა საუკუნეთაჲ არს, მსგავსად ვნებისა და სიგლახაკისა ჩუენისა იქმნა დიდად შუენიერი იგი ჴელმწიფებაჲ;
და	სინ.მრვლთ	რომელი პირველითვე არს და აცხოვნებს ყოველსა სოფელსა, წმიდისაგან ქალწულისა იშვა, რაჲთა პირველ შექმნული იგი კუალად განაახლოს.
და	სინ.მრვლთ	იწყო დასაბამი განკაცებისაჲ ქრისტემან ღმერთმან ჩუენმან, რომელ თანა-დაუსაბამო იყო ღმრთისა და მამისაჲ, რაჲთა აღიყვანოს დაუსაბამოჲსა მის მთავრობისა ღმრთეებისაჲსა დაცემული იგი კაცი.
და	სინ.მრვლთ	შეურაცხი გუამი თავს-იდვა შემოსად და მითვე საფლავსა დაიდვა, რაჲთა მკჳდრად გამოგჳრჩინნეს ჩუენ საუკუნისა ცხოვრებისა;
და	სინ.მრვლთ	საიდუმლოჲ ესე ცხორებასა დაუსრულებელსა მდიდრად მოანიჭებს, რომელნი ესვენ მას და სულითა მით მადლისაჲთა თუალთა გულისათა განანათლებს.
და	სინ.მრვლთ	ამის დაუწყუედედელისა და თაფლის გამომადინებელისაგან წყაროჲსა, რომელთა სარწმუნოებით სწყურის, განძღებიან;
და	სინ.მრვლთ	რომლისთჳსცა ერთი ჴმაჲ თითოეულსა საცხოვრებელად მსგავსად ღირსებისა განეყოფვის: სწორად მისცემს ჭაბუკთა და ბერთა, დედათა და ყრმათა;
და	სინ.მრვლთ	ერთისაგან დაუსრულებელისა წყაროჲსა გამოუთქუმელისა ღმრთეებისაჲსა აღმოეცემის მადლი იგი და ნიჭი სულისა წმიდისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	შესხრტულსა მას გ(უა)მსა კაცებისასა ელვარჱ იგი ბრწყინვალებაჲ ღმრთეებისაჲ დაეფარა და სულითა ღმრთეებისაჲთა მოგუეახლა ჩუენ;
და	სინ.მრვლთ	დაუბერებელთაგან სამოთხეთა ნაყოფ-შუენიერნი იგი ყუავილნი მოუჴდეთ და ჴელითა მოვისთულნეთ, რამეთუ ღირს არს ღმრთისა სათნოჲ იგი ტაძარი წმიდისა ქალწულისაჲ ესევითარითა გჳრგჳნითა შემკობად.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს მისგან განმანათლებელი იგი მარგალიტი გამოვიდა, რაჲთა ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა შთავრდომილი იგი კუალად ნათელსა მას უკუდავებისასა აღმოიყვანოს.
და	სინ.მრვლთ	საღმრთოჲსა მადლისათა ვიშუებდეთ და მყრალობაჲ განბანად ვისწრაფოთ, ხოლო სულნელებაჲ იგი სათნოებათაჲ შევიმოსოთ;
და	სინ.მრვლთ	ჯაჭჳ იგი სარწმუნოებისაჲ შთავიცუათ და სათნოჲ იგი ცხორებაჲ მოვიბლარდნოთ, წმიდაჲ იგი და შეუგინებელი სამოსელი სიწმიდისაჲ დავიმარხოთ, რამეთუ ესე სათნოებაჲ არს მშჳდობისა თანამყოფი და სიყუარულისა თანა-მეუღლჱ, ყუავილი, რომლისაგან სასოებისა სულნელებათა გამოვალს.
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი ამას ზედა კრავნი ძოვენ სარწმუნოებით, ნათლის-სახენი თესლნი სამებასა უგალობენ და ჩუენცა, საყუარელნო, მარანსა მას მაცხოვრისასა მივისწრაფოთ,
და	სინ.მრვლთ	საღმრთოჲთა სიტყჳთა მადლისაჲთა ანგელოზთა თანა წმიდასა ქალწულსა უგალობდეთ და ვიტყოდით: გიხაროდენ, მიმადლებულო!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მისგან გამოვიდა ნათელი იგი მიუწდომელი და განგუანათლა ჩუენ გამოუთქუ(მე)ლითა მით მისითა სახიე(რე)ბი(თა).
(და)	სინ.მრვლთ	კარავი განწმედილი (და) ტაძარი ღმრთისაჲ პატიოსანი ჭეშმარიტად წმიდაჲ ქ(ალ)წული იყო ოქროჲსა იგი ყოვლად დასაწუველთაჲ მათ საკურთხე(ვე)ლი გარდამეტებულ(ისა) მისთჳს მისისა სიწმიდი(სა);
და	სინ.მრვლთ	საღმრთოჲ იგი შეზავე(ბ)ული საკუმეველი და წმიდაჲ იგი საცხებელი ზეთ(ისა) მრავალ-სასყიდლისა(ჲ) იგი სარწმუნოჲსა ნარდისა ალაბასტრი(საჲ);
და	სინ.მრვლთ	სამღდელოჲ იგი გჳრგ(ჳნი) გამოუთქუმელისა (მ)ის ზრახვისა მაუწყებელი, რომელი მხოლოჲ (ჴო)რცითა და სულითა (წმ)იდა იყო;
და	სინ.მრვლთ	ბჭჱ იგი, რომელი აღმოსავალად ხედვიდა და უფლისა შესლვითა და გამოსლვითა ყოველი სოფელი განანათლა;
და	სინ.მრვლთ	მსხმოჲ იგი ზეთისხილი, რომლისაგან ჴორციელი იგი უფალი მოიღო სულმან წმიდამან და მრავალ-გუემული ნათესავი კაცთაჲ აღჰმართა.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად: შენგან, რაჲთა ცოდვითა მომკუდარი იგი ადამ განაახლოს.
და	სინ.მრვლთ	მუცელსა ქალწულისასა რაჲ დატევნად ჯერ-იჩინა უფალმან, მთავარანგელოზი წინაჲსწარ მახარებელად მოავლინა, ხოლო იგი გამოუთქუმელთაგან რაჲ ზეცისა ძალთა მარიამისა მოვიდა და პირველად „გიხაროდენ, მიმადლებულო“ უქადაგა მას და კუალად მეყსეულად მიაგება,
და	რაბლე2	თუ მოიცემ მკლავში ძალსა, ბურთს უმარჯვებ საბიძალსა, ჩაიყენებ მუხლში ქარსა და გაუსწრებ დავარდნილსა, დოქტორი ხარ სამართლისა. მხატვართა და მგოსანთ (ლათ.).
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ: უფალი შენ თანა, კურთხეულ ხარ შენ დედათა შოვრის და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ, ხოლო იგი შეძრწუნდა და განზრახვიდა: ვითარ-მე იყოს მოკითხვაჲ ყ˜ლითავე?
და	სინ.მრვლთ	არა ვითარ პირველი იგი ქალწული ევა სამოთხესა შინა იპოვა მარტოჲ უსუსური გონებითა და გუელისაგან სიტყუაჲ იგი შეიწყნარა და ესრჱთ განიჴრწნა თჳსისაგან გულის ზრახვისა და მის გამო ყოველივე შრომაჲ წმიდათაჲ იქმნა,
და	სინ.მრვლთ	არა ვითარ-იგი სარას რაჲ ეხარა ძისა მიდგომილობისათჳს და თავჴედად იცინოდა;
და	სინ.მრვლთ	არა ვითარ-იგი რებეკა სამკაული იგი ნებით თჳსით მეყსეულად შეიწყნარა და გულს-მოდგინედ აქლემთა მათ ქმრისა თჳსისათა ასუმიდა წყალსა;
და	სინ.მრვლთ	არა ვითარ ყოველმან დედაკაცმან მხიარულებაჲ იგი მოკითხვისაჲ განუკითხველად შეიწყნარა, არამედ განცხოველებულითა გონებითა და განათლებულითა გულის სიტყჳთა თავით თჳსით განიზრახვიდა და იტყოდა: ვითარ-მე იყოს მოკითხვაჲ ესე?
და	სინ.მრვლთ	რ˜(ლთ) საფასეთაგან მარგალიტი ესე სიტყუა(ჲ) მოივლინა ჩუენდა? მ(ნე)ბავს, რაჲთა უწყოდი: რაჲ არს ნიჭი იგი და ვინ არს მომღებელი, ანუ ვინაჲ არს მომძღუნებელი იგი?
და	სინ.მრვლთ	ზეცით მოსრულხ(არ) და კაცისა ხატად აჩუენებ და ლა(მპ)არ ნათლის ელვა(რე) ხარ.
და	სინ.მრვლთ	ამას თავ(ით) თჳსით წმიდაჲ იგი განიზრახვიდა და იტყოდა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ანგელოზმან მან ესევითარითა სიტყჳთა მარიამისგან კითხვაჲ იგი დაუჴსნა და ჰრქუა:
და	სინ.მრვლთ	სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ, რომლისაგან მუცლად-იღე და შევ ძჱ და უწოდი სახელი მისი იესუ, რაჲთა იჴსნეს ნათესავი კაცთაჲ სიკუდილისაგან ცოდვათაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	მერმე კუალად მიუგო მარიამ ანგელოზსა მას და ჰრქუა: ვითარ-მე იყოს ესე ჩემდა, რამეთუ მამაკაცი ქუეყანისაჲ ცნობად არა მნებავს?
და	სინ.მრვლთ	ქალწულად მნებავს დადგრომად და პატივი ქალწულებისაჲ არა მნებავს განცემად.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳსცა შობილი იგი ძჱ ღმრთისაჲ თანა-ხატი და თანა-არსი და თანა-მსგავსი მამისაჲ, რომელსა შინა ყოველივე აქუს მამასა: ღმრთეებისა გამოცხადებაჲ, ხატი პირსა შინა და ბრწყინვალებისაგან დიდებაჲ იგი განახლდების.
და	სინ.მრვლთ	გულისხმა-ყვენ, მარიამ, რომელნი წინაწარმეტყუელთა და მამად-მთავართა ვერ იცოდეს;
და	სინ.მრვლთ	მას ჟამსა ზღუაჲ იგიცა საშჯელად აღუდგა, ღაღადებდა და შეეტყუებოდა წილი იგი და შესწამებდა.
და	სინ.მრვლთ	დავით და ესაია და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი უფლისა განკაცებისათჳს წინავე ქადაგებდეს,
და	სინ.მრვლთ	არამედ ვითარ ეგულებოდა ყოფად, არა უწყოდეს, შენ ხოლო მარტოდ, ჵ წმიდაო ქალწულო, რომელთა ყოველნი უმეცარ არიან საიდუმლოთა, შეიწყნარე და ისწავე და ნუ განიზრახავ და იტყჳ: „ვითარ-მე იყოს ჩემდა ესე“?
და	სინ.მრვლთ	და არა ხოლო თუ შუენიერებაჲ იგი ღმრთის-მშობელისაჲ, დასაკჳრვებელ არს სულისა მისისაჲცა იგი სათნოებაჲ;
და	სინ.მრვლთ	მითცა არცა ზღჳსა მის ღაღადებასა და არცა წილისა მის შეწამებასა არღა მიაწევდეს პატიჟსა, არამედ, ვითარცა საშჯელსა შინა, შ˜ს მსაჯულთა არა პირველად განაჩინიან და არცა თავ-ადგიან შეცოდებულთა მათ ზედა,
და	სინ.მრვლთ	და მერმე კუალად: „შენგან“, რაჲთა ხატად თჳსა შექმნული იგი აცხოვნოს.
და	სინ.მრვლთ	თქუმული წმიდისა და ნეტარისა იოვანე მთავარეპისკოპოსისაჲ კოსტანტინელ ეპისკოპოსისაჲ
და	სინ.მრვლთ	მოვედით უკუე აწ, საყუარელნო, და ჩუენცა მსგავსად ძალისა ჩუენისა თანა-ნადებნი იგი გარდავიჴადოთ;
და	სინ.მრვლთ	ჴმასა მას ანგელოზისასა ჩუენცა შეუდგინოთ და ვღაღატ-ყოთ: „გიხაროდენ, მიმადლებულო!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ შენდა არს სიხარული, ვითარცა არს ჭეშმარიტ, ამისთჳს რამეთუ შენ თანა და შენ შორის უფალმან ყოველთამან დაიმკჳდრა, ვითარცა უწყის.
და	სინ.მრვლთ	და არა ქუეყანისაგანი სიძჱ, თჳთ იგი თავადი უფალი და სიწმიდისა მამაჲ, ქალწულებისა მცველი და სიწმიდისა უფალი, უჴრწნელებისა იგი შემოქმედი და აზნაურებისა მომცემელი და ცხოვრებისა იგი მოღუაწჱ და ჭეშმარიტებისა და მშჳდობისა მეუნჯჱ და მომცემელი, –
და	სინ.მრვლთ	იგი თავადი უფალი შენ თანა, რამეთუ შენ შორის ღმრთეებისა მადლმან განისუენა, რაჲთა აცხოვნოს ნათესავი კაცთაჲ, ვითარცა მოწყალემან უფალმან, და არღარა ეშინის ადამს გუელისა მისთჳს მზაკუვარისა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მო-რაჲ-ვიდა უფალი ჩუენი, ყოველი ძალი მტერისაჲ განაბნია და არღარა ეშინის ნათესავსა კაცთასა ზაკუვისა მისთჳს გუელისა და საცთურისა, რამეთუ უფალმან ჩუენმან შემუსრა თავები ვეშაპისაჲ წყლითა მით ნათლის-ღებისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	არღარა მეშინის მე სმენად, ვითარმედ: მიწაჲ ხარ და მიწადვე წარხჳდე, რამეთუ უფალმან წმიდითა მით ნათლის-ცემითა მწინკული იგი ცოდვისაჲ განმბანა მე;
და	სინ.მრვლთ	არღარა ვტირ, არღარა ვიგლოვ, არღარა ვიტყჳ მე, ვითარმედ: მივიქცე მე გლახაკებად, რამეთუ განმესხა მე ეკალი, რამეთუ უფალმან ეკალთა ჩუენთაჲ იგი ცოდვაჲ აღმოჰფხურა და თავსა ზედა თჳსსა გჳრგჳნად დაიდგა.
და	სინ.მრვლთ	დაჴსნილ არს პირველი იგი ჩუენი წყევაჲ, რომელი იტყჳს: ეკალთა და კუროჲსთავთა აღმოგიცჱნებდეს შენ ქუეყანაჲ.
და	სინ.მრვლთ	აღმოიფხურა ეკალი იგი, აღმოჴუარდა კუროჲსთავი იგი, აღყუავდა წმიდისაგან ქალწულისა ხჱ იგი ცხორებისაჲ და მადლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	წყარო ცხორების მე(ყავ)ნ ჩუენ წმიდაჲ ქალწული, წყარ(ო) ნათლის ქრისტჱს მიმართ არს და აღმოსავალ საცნაურისა მის ნათლისა.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა და შენგან, რომელი ღმრთეებითა სრულ და კაცებითა სრულ;
და	სინ.მრვლთ	სიტყჳთა საღმრთოჲთა მადლისაჲთა და სარწმუნოებისაჲთა ვიხარებდეთ, რამეთუ ვარდითა და შროშნითა და სულნელებისა ნელსაცხებლითა უჴრწნელი იგი არჱ ჩუენი – ქრისტჱ ჩუენდა მოვიდა.
და	სინ.მრვლთ	წმიდითა გულითა მოუჴდეთ და ვპოოთ ოქრო-ბრკინვალჱ იგი სარწმუნოებაჲ ელვარჱ და ნაყოფნი უკუდავებისანი მას შინა სულნელებითა სავსენი,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ უჴრწნელებისაგან მარიამისა ნაყოფ-შუენიერი იგი ხჱ აღმოსცჱნდა, რაჲთა ვითარცა წმიდამან და მოწყალემან აცხოვნოს თჳსი იგი შექმნული.
და	სინ.მრვლთ	არა ვითარ პირველი იგი ქალწული ევა მარტოჲ სამოთხესა შინა უსუსური გონებითა შეიტყუვა გუელისაგან და ესრჱთ სიტყუაჲ იგი შეიწყნარა და სიკუდილი სოფლად შემოიღო და ამისთჳსცა ყოველი შრომაჲ წმიდათა შეამთხჳა,
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ესე მარტოჲ სულითა და ჴორცითა იპოვა წმიდა და გულ-დებულითა გონებითა ანგელოზსა მას ეტყოდა: ვინაჲ არს მოკითხვაჲ ესე და ვითარ იყოს ესე ჩემდა?
და	სინ.მრვლთ	და რომელი უპირადჱს საუკუნეთა ღმერთ არს, ვითარ ყრმა იქმნების და ჴორციელ ი(ქმ)ნების, რომელმან შეიმოსა ნათელი (ვ̃ა) სამოსელი და აცხოვნებს თჳსთა დაბადებულთა?
და	სინ.მრვლთ	ესევითართა საიდუმლოთა წმიდაჲ ქალწული ეძიებდა, მიუწდომელთა და საღმრთოთა საიდუმლოთა დამტევნელ იქმ(ნა და)ფარვითა სულისა (წ̃დი)საჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და გამოჴ(და) ჭეშმარიტებაჲ იგი (გუ)ამისაჲ გუამისა(გან), და რომელიგი თქჳს, ვითარმედ: სიბრძნემან იშჱნა თავისა თჳსისა სახ(ლი), სიტყუაჲ იგი ჴორციელ იქმნა და დაემკ(ჳდ)რა ჩუენ შორის,
და	სინ.მრვლთ	ესე იგი არს, მასვე გუამსა შინა, რომელ შეემოსა კაცისაგან და სულითა საშუმინველისაჲთა (ცხო)ველყო და უცვალებელმან ღმერთმან ხატი მონებისაჲ შეიმოსა,
და	სინ.მრვლთ	აწ მოვედით, საყუარელნო ჩემნო, და ისმინეთ ჩემი და გითხრა თქუენ სასუმური იგი და გამზადებაჲ, რომელი ყო ეროდე მეფემან, ვითარცა წერილ არს წმიდასა სახარებასა შინა,
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳსცა ჰრქუა მათ: მივედით და არქუთ მელსა მას.
და	სინ.მრვლთ	ძე ღმრთის და ღმერთ უპირადჱს საუკუნეთა რაჲ იყო, ძედ დედეკაცისა წმიდისა ჯერ-იჩინა ყოფად და უხილავი იგი იხილეს, და მდიდარი იგი ჩუენთჳს დაგლახაკნა და უვნებელმან მან და უკუდავმან ივნო ვითარცა კაცმან:
და	სინ.მრვლთ	შეიერთა ჴორცითა და არა იცვალა სულითა, მოკუდავსა გუამსა დაიტია დაუტევნელი იგი, რაჲთა იგიცა უკუდავ ყოს, და თანა-უკუდავ ყო ღმრთეებისა, რაჲთა ჴელთაგან მისთა წმიდათა შექმნული იგი კუალად განაახლოს.
და	სინ.მრვლთ	– და ღაცათუ ჴელმწიფებაჲ იგი ლომისაჲ აქუნდა, არამედ სახჱ იგი მელისაჲ იყო.
და	სინ.მრვლთ	ნათელი მოვიდა სოფლად – ქრისტე ღმერთი ჩუენი, და განანათლებს ყოველთავე ნათლითა მით გამოუთქუმელითა;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო შობასა მას უფლისასა განიზრახვიდა, და უსწორებელსა გულის-სიტყუას კაცობრივსა განიზრახვიდა: ოდესმე სიმაღლესა ღმრთეებისასა აღიწეოდა და ოდესმე სიმდაბლესა კაცობრივსა გულს-ეტყოდა და ესრჱთ საცნაურისა მის სასწორისა ორკერძოვე გამოიკულევდა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა ჭეშმარიტისა მის ღმრთისა მიერ შეწევნასა ღირს იქმნა, რამეთუ რომელმან წმიდაჲ იგი ქალწულებისა ქმარი უვნებელად დაიცვა და გულისაჲცა განსაკითხავი უქცეველ ყო.
და	სინ.მრვლთ	– ხოლო რაჟამს შეკრბა მოსუმური იგი შესაძრწუნებელი მორწმუნეთაჲ და განსაცხრომელი ურწმუნოთაჲ, დასხდეს სუმად, და წარმჴდეს მროკვალნი როკვად და მახიობელნი იგი სუმასა ზედა საქიქელსა ჰხილვად;
და	სინ.მრვლთ	და აცხოვნებს დაბადებულთა, რომელნი ხატად თჳსა შექმნა.
და	სინ.მრვლთ	და საძაგელსა უსაწყალობელჱს თრიატონისა შეიქმნა სახლი იგი სამეუფოჲ და სასუმურიცა.
და	სინ.მრვლთ	გიგალობთ შენ, წმიდაო მამაო, რამეთუ ვიხილეთ ნათელი დიდი, რომელ მოგუეც ჩუენ ქრისტე იესუჲს მიერ, რომელი წმიდისაგნ ქ(ალ)წულისა იშვა, აღა(სრ)ულნა ღმრთეებით სა(კჳრ)ველებანი და ვნება(ნი) ჩუენთჳს თჳსითა ჴო(რც)ითა, თავს ისხნა ს(ა)შუმინველითა და სული(თა).
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენცა, ვიდრე ჴორცთ(ა) შინა ვართ, ღმრთეება(სა) ანგელოზებრითა გალ(ობ)ითა სათნო-ყოფად ვისწრაფოთ გამო(ჩინ)ებულითა სახითა (და ს)აღმრთოთა მათ მ(ეც)ნიერებათა ჭეშმა(რიტ)ებითა მორწმუნ(ესა) გონებასა ჩუენსა და(ვს)თესოთ,
და	სინ.მრვლთ	ვიდრე არა აღიარარის შეცოდებაჲ თჳსი, რომელ ქმნა, ესრე სახედცა მენავეთა მათ: იყვნეს უცებ და უმეცარ სასჯელსა და ბჭობასა შჯულისასა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არს საიდუმლ(ოჲ ე)სე მიუწდომელ, (უხ)ილავ, უცვალებელ, გამოუთქუმელ, მდუმრიად თაყუანის-საცემელ და, გონიერებითა დასაკჳრვებელ.
და	სინ.მრვლთ	და რავდენი შიში და ზარი ღელვათაჲ მათ აღმაღლებულთაჲ, და ეგდენსა რისხვასა შეცულ და შეყენებულ იყვნეს და ზღუაჲ იგი საშინელად აღძრულ იყო!
და	სინ.მრვლთ	და მისა ვინაჲ-მე იქმნებოდა ეგოდენი მხილებაჲ და ღუწოლაჲ, არა თუ ღმრთისა მოღუაწებათაგან?
და	სინ.მრვლთ	და ესეცა წმიდაჲ ქალწული დაჰკჳრდა და, ვითარ ნათლისა იგი ბრწყინვალებაჲ დედაკაცისა ნაშობ იქმნა, საფასესა მას ცხორებისასა შეიტყბობდა და მოკითხვასა მთავარანგელოზისასა განიზრახვიდა, ვიდრემდე სრულიად გამოიღო ნაყოფი იგი მაცხოვარებისაჲ, რაჲთა აცხოვნოს კაცი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ესე ეროდია იყო, რომელი წესსაცა თჳსსა არა დაადგრა: რომელი-იგი ფილიპჱს ცოლი იყო და ჰეროდეს ეცოლა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ღმერთი არს, რომელი განჰმზადებდა და შეტყუებით ამხილებდა ამით სახითა და საქმითა განსწავლიდა წინაწარმეტყუელსა მას, რაჲთა ისწაოს კაცთ-მოყუარებაჲ და მორჩილებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	აქა ყოველივე სიწმიდჱ და სულნელებაჲ და ლოცვისა იგი საკუმეველი წმიდითა გონებითა ღმრთისა შევწიროთ;
და	სინ.მრვლთ	აქა ქალწულებამან და სიწმიდემან მოხარულად ცხოვრებითა შემოსილი იგი ტევანი გამოიღო;
და	სინ.მრვლთ	აქა სამებისა წმიდისა იგი საიდუმლოჲ მთავარანგელოზისა მიერ წმიდასა ქალწულსა გამოეცხადა მსგავსად სახარებისა, ვითარმედ: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ და შობილი იგი წმიდაჲ ძჱ ღმრთისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ეტყჳს: მენავეთა ოდენ მაგათ ესმსგავსე, კაცთა უცებთა და უსწავლელთა, რამეთუ მაგათ ერთი ეგე სული არა უდებ-გყვეს და არცა მოუთუალველ და შეურაცხ, ხოლო შენ ქალაქი ერთი დიდი ყოვლითა კეთილითა სავსჱ და ურიცხჳ ბევრეული უდებ-ჰყავ, რავდენ შენ ჴელ-გეწიფა.
და	სინ.მრვლთ	მისა დიდებაჲ და პატივი და სიმტკიცჱ და თაყუანის-ცემაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	ესე იგავად თქუმულ არს და იგავისა მის გამოძიებაჲ დასაშჯელ არს აღსასრულსა, რომელ ჰეროდე აღუდგინა საჴსენებელი ძმასა თჳსსა და მიორითგან უწესოებაჲცა იგი და-ხოლო-იჯერა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იყო იგი მეფჱ ჰურიათაჲ და ჰმონა გულის-თქუმათა.
და	სინ.მრვლთ	და ეგენი ეგერა ჰპოვენ მიზეზსა ჭირთა მათ თჳსთა შინა, რომელ შენ გამო არიან, და მითცა ეიძულების წარწყმედაჲ შენი და არა ჰნებავს.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ სახედცა იყო მეფჱ, ეგრევე სახედ იყო დედოფალი ჰეროდია, და ესენი ურთიერთას განყენებასა გულისთქუმით განიზრახვიდეს.
და	სინ.მრვლთ	საკითხავი. თქუმული წმიდისა ანთიპატროს ბოსტრელ ეპისკოპოსისაჲ. წმიდისა ღმრთის-მშობელისათჳს და ზაქარიაჲს დადუმებისათჳს
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იოვანე, დიდი იგი და უმეტჱსი წინაწარმეტყუელთაჲ, ცხადად უწესოებასა მას მათსა ამხილებდა, ნანდჳლვე უმჯობჱსი იგი წინაწარმეტყუელთაჲ:
და	სინ.მრვლთ	რაჲსათჳს წინაჲსწარ განმზადებულ ხარ დაცემად ქალაქისა მაგის და წარწყმედად?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ყოველივე წინაწარმეტყუელი რაჟამს ჰასაკსა თჳსსა მოიწიის, მაშინღა მადლსა მას წინაწარმეტყუელობნ, და რომელსამე უკუანაჲსკნელ ჟამთა მოეცის,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მათ არავისგან ესმა და არცა ამცნო ვინ.
და	სინ.მრვლთ	საყდარნი დაუტევნა უფალმან და იოვანე საშოჲთ ღმრთის(ა მ)ოსლვაჲ გუაუწყა;
და	სინ.მრვლთ	ყოვლითავე განმზადებულ არიან და განკძალულ შენთჳს.
და	სინ.მრვლთ	უფლებანი დაუტევ(ვნ)ა ქრისტემან და იოვანე მუ(ცე)ლსა შინა დაფარუ(ლი) საიდუმლოჲ გამოაც(ხადა).
და	სინ.მრვლთ	და შენ რომელი-ეგე მიზეზი ხარ მაგათისა მაგის წარწყმედისაჲ, არა ჰნებავს შენი წარწყმედაჲ, არამედ განრინებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მოვიდა მთავარანგელოზი და მ(ას) უნდა სახარებაჲ (ში)ნაგან აღმოცჱნებულისა, ხოლო იოვანე ხლდომით გუახარებდა, რამეთუ მოვიდა, ვითარცა აწ გე(სმა), ყოვლისა სოფლისა მჴს(ნელი) თჳსისა მეგობრისა (და) აუწყებდა მუცე(ლს)ა შინა მიდგომილსა.
და	სინ.მრვლთ	და იყო სახილველ (შემო)ქმედისა მოკითხვაჲ თჳსისა მიმართ მეუფისა და მჴედრისა კარავსა ყოფაჲ და უფლისაჲ მონისა სართულსა გარდასლვაჲ,
და	სინ.მრვლთ	შემდგომად ზღჳსა მის დაშჯისა და წილისა მის შეწამებისა თჳთ თავსა თჳსა დაშჯიდა და სივლტოლასა მას აღიარებს.
და	სინ.მრვლთ	რომელმან საშოჲთ სასოსა შინა იხილა იოვანე ხედვით, ხლდებოდა და ბუნებისა საზღვარსა მწრაფლ თანა-წარსრბაჲ იწყო და თქუა: არა ვიცი ბუნებისა საზღვარი, რამეთუ ვხედავ ბუნებისა საზღვრის დამბადებელსა უფალსა;
და	სინ.მრვლთ	ჴელ-თუმცა-ეწიფებოდა, გამო-მცა-უსწრო დღედ დროდმდე წესისა თჳსისა და იხილამცა დედაჲ უფლისა თჳსისაჲ მოსრული, არამედ იურვოდა იგი საპყრობილესა მას შინა მუცელსა და სიხარულით ჰკრთებოდა.
და	სინ.მრვლთ	და მათ მითცა არა ჴელი შეყვეს წინაწარმეტყუელსა მას, არამედ დგეს და ხედვიდეს მას და თავთა თჳსთა დაშჯიდეს და ბრალეულად ეპყრა და შემდგომად ესოდენისა შეცოდებისა უნდა მათ განრინებაჲ მისი ზღჳსა მისგან ღელვათაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო, რამეთუ ვერ შემძლებელ იყო სიტყუად, არცაღა თუ ენაჲ აქუნდა მეტყუელად, არცაღა პირი ედგა, რაჲთამცა ჰმსახურა წადიერად, დედისა თჳსისაგან ენაჲ იჴმია და წინაწარმეტყუელებს და იტყჳს ელისაბედ, და იოვანე მუცლით გამო ასწავებს სიტყუასა.
და	სინ.მრვლთ	ვინ გუეოხდა ჩუენ და წიაღთაგან მამისათა აღგჳდგინა უდედოჲ იგი?
და	სინ.მრვლთ	და არცა თუ ზღუაჲ იგი თჳთ მას იქმოდა, არამედ ღმერთი.
და	სინ.მრვლთ	წინაწარმეტყუელნი წინაჲსწარ იტყოდეს და ჰსწადოდაცა ხილვად, რომელსა იგი ხედვიდეს სულითა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ზღჳთა მით განსწავლიდა მას, ეგრეცა თევზითა მით აცნობებდა მას, რამეთუ, რაჟამს ესმა მისგან,
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ: აღმიღეთ და შთამაგდეთ ზღუასა მაგას, და მენავენი იგი ფრიად ჰბრძოდეს, რაჲთამცა ჴმელად ვითარ-რაჲ გამოადგინეს ნავი იგი, ხოლო ღელვანი იგი ზღჳსანი არა ერჩდეს.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს ღაღადებენ: მიჩუენენ ჩუენ, უფალო, წყალობაჲ შენი და მაცხოვრებაჲ შენი მომეც ჩუენ.
და	სინ.მრვლთ	და რომელსა-იგი წუხილით შობაჲ ესმა შვილთა თჳსთაჲ, მასვე მოაქუს სიხარული, და გუექმნა მწუხარებისა მისთჳს სიხარული?
და	სინ.მრვლთ	სამოთხით გამოჴადა ღმერთმან პირველი იგი ქმნული და მასვე საშოსა ნაშობისა მისისასა დაემკჳდრა!
და	სინ.მრვლთ	და რომელმან-იგი ტყავი შეკერა სამოთხესა შინა, საშოსა დაეფარა!
და	სინ.მრვლთ	და ვისგან-იგი პირველსა მას მამასა შეჰრისხნა და გამოჴადა, ამისთჳსვე მოწყალე ექმნა და მოვიდა!
და	სინ.მრვლთ	ამისგანადცა თავი(სა) თჳსისათჳს თქუა უფალმან, ვითარმედ: მრავალთა წინაწარმეტყუელთა და მართალთა ჰსწადოდა ხილვად და ვერ იხილეს, და სმენად და ვერ ესმა, არცა იხილეს, არცა ვ~ა წინაწარმეტყელნი ყოფადსა მას იტყოდიან.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იოვანე წინაწარმეტყუელებასაცა განაჩინებს და იტყჳს: აჰა ესერა კრავი ღმრთისაჲ, რომელი მოსპოლავს ცოდვათა სოფლისათა.
და	სინ.მრვლთ	და ვისგან ქუეყანაჲ იწყევა, ამისგანვე გამოჩნდეს ღმრთისა გზანი პირველისა მის რისხვისა განმაქარვებელად, უჴრწნელითა კუალითა შემუსრნა ცოდვისა ეკალნი!
და	სინ.მრვლთ	ესე იოვანჱს ხლდომანი უფროჲსღა სიტყუანი, რამეთუ სიტყუანი იყვ(ნეს) არღა შობილისა მის (ჟა)მისა და ხლდომან(ი).
და	სინ.მრვლთ	და რომლისაჲ ქადაგება(ა)ჲ მნებავს, ვიპოო მე უფსკრულთა დათქმული და ჰაერთა ზედა მავალად შერაცხილ ვიქმნე, (ზეცი)სა ძალსა გამომეტყუელი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აღსარებაჲ მისი – ვითარცა წინაწარმეტყუელისაჲ, რამეთუ ამიერითგან მიიღო და დაათქა იგი ზღუამან და, ვითარცა საპყრობილესა შინა,
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს გევედრები, შენ, ნათლის-მცემელო, ლოცვაჲ მომადლე სიმტკიცედ და უცთომელად დამიცევ.
და	სინ.მრვლთ	ჴმა ხარ და ჴმაჲ სამსახურებელად მე მომმადლე.
და	სინ.მრვლთ	მრწამს, არ თუ ურწმუნოდ მოვედ: სიტყუათა შევსწირავ შენდა საკუმეველად და სასოებით ვიწყო სიმჴნესა შენსა მითხრობად, დავჰბრკოლდები მე.
და	სინ.მრვლთ	რეცა თუ საკრველითა რკინისაჲთა შეჰკრვიდა და დასდებდა მას მუცელსა შინა თევზისასა და დაუმარხვიდა მას უფალსა მას თჳსა, ვითარცა მეოტსა მონასა.
და	სინ.მრვლთ	და იყო მათ დღეთა ჰეროდე მეფისათა.
და	სინ.მრვლთ	ნუუკუე ვინმე ერთობითა ამათ სახელთაჲთა სახარებისაგან შესცთეს უწყებასა, რამეთუ სხუაჲ იყო ჰეროდე, რომელმან წინამორბედი მოკლა, და სხუაჲ არს ჰეროდე, რომელმან ყრმანი მოთიბნა – ჯეჯლნი იგი ღმრთის მსახურებისანი ძიებასა მას იფქლისა თავწარსხმულისასა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ღელვათა მათ ურჩთა არა მოაშთვეს იგი და არცა მჴეცისა სახემან მან თევზმან, რომელმან შთანთქა იგი, არა განრყუნა, არცა წარწყმიდა, არამედ დაჰმარხა და მოიყვანა და ქალაქად მიავლინა.
და	სინ.მრვლთ	იყვნეს ორნივე მართალ, რამეთუ ეზიარებოდეს სოფლისა ზიარებასა – დედაკაცი მამაკაცსა, განგებულად ვიდოდეს და შჯულისაჲ ეტჳრთა უღელი, სიმართლესა მოიპოვებდეს და შვილი არა ესუა;
და	სინ.მრვლთ	დაყენებულ იყო საშოჲ და სიგრძითა ჟამთაჲთა წარწყმედილ იყო წესი, რამეთუ იყო ელისაბეთ ბერწ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ზღუაჲ იგი და თევზი სადა იყვნეს, უცნობელი ბუნებაჲ იყო და ესმოდა და ერჩდეს საღმრთოსა მას ბრძანებასა, რომლითაცა წინაწარმეტყუელი იგი განისწავლა.
და	სინ.მრვლთ	ორნივე გარდასრულ იყვნეს დღეთა მათთა, უშვილო იყვნეს ბუნებით და ჟამნი ყმისა შობისანი განწესებულნი წარეწყმიდნეს უთესლობითა.
და	სინ.მრვლთ	და იყო მღდელობასა მას ზაქარიაჲსსა ბრწყინვალჱ კრებაჲ ვნებისაჲ და შეიმოსა სამოსელი და დაიდგა გჳრგჳნი სამღდელოჲ და მოიღო სასაკუმევლჱ და წმიდასა მას შეისწრაფდა დაუბრკოლებელად.
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა ამისა შემდგომად შევიდოდა ქალაქსა მას შუენიერსა და დიდსა და უქადაგებდა ბრძანებასა მას პატიჟისასა, ვითარცა მუჰრაკითა სამეუფოჲთა მოსასრველსა მას ბრძანებასა, ღაღადებდა და იტყოდა, ვითარმედ: შემდგომად სამისა დღისა ნინევჱ დაქცევად არს.
და	სინ.მრვლთ	და მათ ვითარცა ესმა ბრძანებაჲ იგი, არას ორგულებდეს დ არცა უდებ-იქმნნეს, არამედ ყოველნი ადრე-ადრე მირბიოდეს, თაყუანის-ცემასა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მიიწია იგი შინაგან კრეთსაბმელსა მას, ეჩუენა მას ანგელოზი უფლისაჲ მარ(ჯ)უენით მდგომარჱ (სა)კურთხეველისა მის (სა)კუმეველთაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	შეძრწუნდა ზაქარია და წარსლვად ვერ (შე)უძლო ანგელოზისა მის ხილვითა და უკმოვიდოდა.
და	სინ.მრვლთ	და მარხვასა შეევედრებოდეს: მამანი და დედანი, ჴელმწიფენი და მფლობელნი, მოხუცებულნი და ნინველნი ყრმანი და ჭაბუკნი და საცხოვართა ბუნებაჲცა დამორჩილებულ იუზმებოდეს,
და	სინ.მრვლთ	ყოველნივე ერთბამად ძაძა-შთაცუმულ და ნაცარ-თავსა-გარდასხმულ იქმნებოდეს, ყოველნი გლოვასა და მწუხარებასა შევარდებოდეს.
და	სინ.მრვლთ	სხუაჲ ვინმე მღდელობს და მახლობელად საკურთხეველსა საკუმეველთასა დგას.
და	სინ.მრვლთ	ანუ საკლველ-მე რაჲ და შესაწირავ?
და	სინ.მრვლთ	და თჳთ მეფჱ იგი მათი, რომელსა შარავანდნი თავსა ედგნეს, გარდამოსრულ საყდრით სამეუფოჲთ, ძაძასა შთაიცუმიდა და ნაცარსა თავსა გარდაისხმიდა და ესრჱთ შეუძლებდა განრინებად შეურვებულსა მას ქალაქსა მრავლისა მისგან ურვისა და ბრძანებისა მისგან საღმრთოჲსა.
და	სინ.მრვლთ	და მუნ არს ხილვაჲ, საქმჱ საკჳრველი!
და	სინ.მრვლთ	ძაძაჲ და ნაცარი პატიოსან იპოვა, ვიდრე შარავანდი და ძოწეული, რამეთუ რომლისაგან ვერ განარინნეს შარავანდმან და ძოწეულმან, ერეოდეს და განარინნეს ძაძამან და ნაცარმან.
და	სინ.მრვლთ	აწ ჰხედავა, ვითარ არა უდებად ვთქუთ პირველსა მას თქუმულსა, ვითარმედ არა ჯერ-არს შეშინებაჲ და მორიდებაჲ მარხვისაჲ და თაყუანისცემისაგან, არამედ ნაყროვანებისაგან და მთრვალობისაგან ჯერ არს შიში და მორიდებაჲ:
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მთრვალობამან და ნაყროვანებამან ქალაქი იგი აღმართებული და მტკიცჱ შეძრა და შეარყია და უნდა დამჴობაჲ მისი, ხოლო მარხვამან და თაყუანის-ცემამან დაამტკიცეს და აღჰმართეს.
და	სინ.მრვლთ	ამათ გამოვე შთაჴდა დანიელ მღჳმესა მას ლომთასა და ვითარცა ცხოვართა შორის მშჳდთა და ყუდროთა მათებრ ვითარცა მათგანი დგა.
და	სინ.მრვლთ	– არამედ გონიერებისა მის აზნაურებასა, ასწავებდ პირითა და მოწამე გონიერების იპოვების, რაჲთა გულისხმა-ჰყო, რავდენ შემძლებლლ არს კადნიერებასა მას წინაწარმეტყუელებისასა, რომელმან იგი ჰრქუა მეფესა მას: არა ჯერ-არს შენდა, ვითარმცა ძმის ცოლი შენი ცოლად გესუა.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ განძჳვნებულ იყვნეს კლვად მისა მეშალილებისა მისგან ბუნებისა დამზადებულსა მას ზედა ჴორცსა, და, ღათუ ბუნებაჲ იგი მჴეცთაჲ აწუევდა, შეიშინეს და ვერ იკადრეს შეხებად ჴორცთა.
და	სინ.მრვლთ	სპასიანნი ესხნეს, სიმდიდრითა შემკულ იყო და ძლიერ იყო სამეუფოჲთა მით ძალითა;
და	სინ.მრვლთ	ესე უწყი, რამეთუ მძჳნვარ და ძლიერ არს ლომი, განმტეხელ და წარმწყმედელ – უფროჲსღა, რომელნი-იგი შჳდ დღე შეყენებულ და უზმებულ იყვნეს ჩუეულისა მისგან საზრდელისა და ვითარცა მრისხანეთა მკლველთა შეიხილნეს ურთიერთას, მოასხნეს მისა გარემო მკლავნი მათნი,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთამცა ჭამეს და განძღეს ჴორცითა და სისხლითა მისითა, და მეყს შეშინდეს და დაჰჴსნდეს და რეცა შეირცხჳნეს მიახლებად ჴორცთა მის წინაწარმეტყუელისათა.
და	სინ.მრვლთ	იოვანე გლახაკ და უპოვარ, უქალაქო, უქუეყანო, უზმა და არა მჭამელ, ვითარ-იგი წესი აიძულებს, რომელსა-იგი შეუმოსიეს სტევისა აქლემისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	და თუ ჴორცნი იყვნეს ჴორცნი იგი მათნი, რად არა იგუემნეს ვითარცა ჴორცნი?
და	სინ.მრვლთ	და ძოწეულითა შემოსილსა შჯულსა დაუდებს უდაბნოჲსა მავალი იგი და მძლავრთა მათ და კაცთა და ქალაქის უფალსა მას მკალის მჭამელი იგი და თაფლისა ველურისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	და ტაბასტაკ-დაგებულთა მათ და სამეუფოჲსა ტაბლისა ზედა მსხდომარეთა დაადგრა ზე და მბრძანებლლსა ეგრე ეტყჳს: „არა ჯერ-არს“, და აწუევს მეფესა მას, რაჲთამცა განუტევა.
და	სინ.მრვლთ	თქუმულ არს, ვითარმედ: ყოველი ჯერ-არს და არა ყოველი სარგებელ.
და	სინ.მრვლთ	განრისხნა ეროდე და უმეტჱსადღა ჰეროდიადა, – სეხნა იყვნეს სახელითა და სახითაცა, უმეტჱს ხოლო მეუღლე, და იყვნეს ორნივე იგი არა თუ ერთ-ჴორც,
და	სინ.მრვლთ	არამედ სწორ საძაგელებითა, – და ამისგანადცა შეაგდებენ წინაწარმეტყუელსა მას საპყრობილედ, რაჲთამცა განიცადეს ქორწინებაჲ იგი უგუნურებისა მათისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ასწავე ბრძენსა და შეგიყუაროს შენ;
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა შეაგდეს იოვანე საპყრობილესა, ხოლო იგი არავე დააცადებდა კადნიერებასა, არამედ ეტყოდა: განიშორე მეუღლჱ ეგე შენი უკეთურებისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მწარისა მისთჳს სასუმურისა მძლავრისა მის და ფიცხლისა, რომელსა-იგი საშუებელი სიმწარისაჲ არს და ოხჭანი მისი არს მკლველი წინაწარმეტყუელისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მას ჟამსა შევიდა ეროდია, ეროდიადაჲსი ასული, წარმწყმედელი ჴორცაჲ და სულისაჲ, შევიდა იგი შეღჳნებულთა მათ თანა მოსუმურთა, როკვადა მახიობრებლ სეფე-ქალი იგი, რომელი-იგი ჭჳრობადცა არა ჯერ-იყო დედათაჲ, რომლისაჲ-იგი არა ჯერ-იყო ჰხილვად პირი მამათაჲ.
და	სინ.მრვლთ	არამედ ესრე ვჰგონებ: ვითარ-იგი იოვანე წინამძღურად პირი დედისაჲ იჴმია, ეგრეცა ქალმან მან პირი დედისა მის ურცხჳნოჲსაჲ წინამძღუარ ყო და მაშინღა იკადრა მოსუმურთა მათ შესლვად.
და	სინ.მრვლთ	არა-მე კმა-იყოა ესოდენი ესე სირცხჳლისა გარდარევნაჲ? და ვითარღა იკადრა შესლვად?
და	სინ.მრვლთ	ანუ-მე არა სეფე-ქალი იყოა, რომელსა საჭურისნი და შიმონვარნი ესხნეს, გინა თუ სხუაჲ შუენიერებაჲ სამკაული, რომელი ედვა მას?
და	სინ.მრვლთ	ბოროტ იყო შესლვაჲ იგი მისი და უძჳრჱს იყო აღთქუმაჲ იგი.
და	სინ.მრვლთ	და როკვიდა იგი შორის მეინაჴეთა მათ, განლიგებული თუალითა სიმთრვალითა მით ღჳნისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი უფროჲს აღსცხარდებოდეს და გულს-ედვა ზრახვაჲ იგი ძჳრისაჲ და იტყოდეს: არა თუ როკავს, არამედ უმტჱს როკავს!
და	სინ.მრვლთ	და არა ჰრიდებდეს იგინი სირცხჳლსა ხოლო ქებაჲ იგი იქმოდა ძჳრსა: არა უჯეროჲ საქმედ ეგონა სირცხჳლისაჲ მის განშორებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	სთნდა ჰეროდეს და მეინაჴეთაცა. და მელი იგი არღარა იფარვიდა.
და	სინ.მრვლთ	ჰხედვიდა იგი ასულსა მას ძმისა თჳსისასა და უკეთურსა მას სახლეულსა წინაშე მათსა მროკვალსა და არა ჰრცხუენოდა და სათნო-უჩნდა მას და მისთანათცა მათ, ვითარცა იტყჳს: წმიდისა თანა წმიდა ვიყო, ხოლო დრკუნი იგი შე დაამჴენ!
და	სინ.მრვლთ	მინდა მისთჳს მცირედ პავლჱსგანცა სწავლაჲ: ყოვლადვე რაჲსათჳს ისმის თქუენ შორის სიძვაჲ და ესევითარი სიძვაჲ, რომელი წარმართთაცა შორის არა არს, ვითარმცა ვისმე ძმის ცოლი თჳსი ცოლად ესუა?
და	სინ.მრვლთ	ანუ როკვაჲ და ესევითარი როკვაჲ, ვითარმცა მეფეთა ასული როკვიდა?
და	სინ.მრვლთ	და თქუენ განლაღებულ ხართ და არა უფროჲსღა იგლოვთ, არამედ აქებთ და სასყიდელსაცა სიცხარისასა მიიღებს უძჳრჱსსა.
და	სინ.მრვლთ	და ჰეროდეცა ეფიცებ(ის), ვითარმედ: მთხოვე, რაჲცა გნებავს, და მიქცე შენ ზოგი მეფობისა ჩემისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და დაიმცირებ როკვისათჳს უფლებასა შენსა და წინაჲსწარ სირცხჳლსა უთხრობ ფიცით აღნათქუემისასა.
და	სინ.მრვლთ	ილოცე, ნუ კუალად როკვიდეს; და მეორედ თუ როკვიდეს, და დაგაგდოს შენ პურის მთხოვლად.
და	სინ.მრვლთ	ეჰა ბოროტისა მის მოძღურისა! მომეც აქა აწვე თავი იოვანე ნათლისმცემელისაჲ, და არა სტირ სირცხჳლისა მის გარდარეულებასა, საქმესა მას ჯერკუალსა და სასყიდელისა მას აღთქუმასა და მიჴდასა.
და	სინ.მრვლთ	და არა ძწის მროკვალისა მის გონებაჲ, და არა სძაგებს ტყუვილსა ქებაჲ, და არა სანერწყუველ იქმნების საზოგადისა მის ცოლისა ზრახვაჲ, იკადრებს მროკვალისა მისთჳს სიყუარულსა.
და	სინ.მრვლთ	ანგელოზი არს ესე და არა კაცი, რომელსა-ესე ვხედავ, და ესე ტაძარი არს და არა მაყუალი, რამეთუ არა გჳსწავიეს ანგელოზთა თანა მსახურებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ვითარ-მე ვიქმნე, ანუ რასა-მე ვიქმოდი და ვინ თანა-მზრახვალად მოვიყვანო?
და	სინ.მრვლთ	არამედ მიუშუა წმიდასა მას, წმიდაჲ მოვიკითხო, მივეახლო და სასაკუმევლჱ მივსცე: მი-მე-მიყვანოსა ზიარად, ანუ და-მე-მსაჯოსა კადნიერად?
და	სინ.მრვლთ	საშინელად ვისმე ვხედავ და ბრწყინვალედ.
და	სინ.მრვლთ	სახარებაჲ მე მოუღებიეს და მოსრულ არსა, ანუ სიყმილითა და ბრძოლითა-მე გჳთქუამს?
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ მსახური არს ზეცისაჲ, რომელ-ესე ჩას, დგომაჲ აუწყებს, არა თუ ღმერთი არს.
და	სინ.მრვლთ	ესე დგას და მსახურებასა გამოაჩინებს, ხოლო უპატიოსნჱსი მჴარი საკურთხეველისაჲ უპყრიეს.
და	სინ.მრვლთ	და არა უგულებელს-ყო მთავარანგელოზმან გაბრიელ მღდელისა იგი შიში.
და	სინ.მრვლთ	პირველად მისი იგი შიში დააცხრვო და მაშინღა სახარებაჲ იგი აუწყა, რაჲთა შეუძრწუნებელად სულითა დაწყნარებაჲ იგი შეიწყნაროს.
და	სინ.მრვლთ	გულს-მოდგინედ შეესმა ვედრებაჲ შენი, რაჲთა ცოლმან შენმა გიშვეს შენ ძჱ და ამას უწოდი იოვანე.
და	სინ.მრვლთ	მესმა და მოვ(ედ), რამეთუ ქალაქსა ღმრთისასა აღწერილ არს, რომელი მუცელმან არა აღმოაცჱნა, რამეთუ მრავალთა შობასა მისსა უხაროდის.
და	სინ.მრვლთ	ესე ვითარ ესმა ზაქარიას, მხიარულცა იქმნა და გამომეძიებელცა.
და	სინ.მრვლთ	გულის-სიტყუაჲ მეჭუელისაჲ გაბრიელს ესმა და ცნა, რამეთუ მიუგო არა მორწმუნედ: ვითარ ვცნა ესეო?
და	სინ.მრვლთ	არა თავს-იდვა გაბრიელ ზაქარიაჲსი იგი ორგულებაჲ, არამედ შეურცხ-ყო მღდელი იგი საკუმევლისა შემწირველი და სარწმუნოებისა არა შემწყნარებელი და პირსა მისსა აუწყებდა განურისხველებასა და ჰრქუა: ესრე გამომკითხავა, ზაქარია?
და	სინ.მრვლთ	ღმრთის მსახურებისაგან სახარებაჲ მიმიღე და აწ წინდსა მიმჴდია?
და	სინ.მრვლთ	არამედ ორგულებ, მიიღებ ნიჭსა და იტყჳ: ვითარ ვცნა ესეო, ვითარ ვცნაო?
და	სინ.მრვლთ	– მე ვარ გაბრიელ, წინდად სიტყჳსა ამისთჳს სახელი ჩემი მიიღე და, თუ მცირე არს ესე შენდა, ისმინე პატივი ჩემი: მე ვარ, რომელი ვდგა წინაშე უფლისა. და მეტყჳ: ვითარ ვცნაო?
და	სინ.მრვლთ	შენ – მოხუცებულ და ცოლი შენი – გარდასრულ დღეთა მისთა;
და	სინ.მრვლთ	ჟამი – მღდელ და შემოქმედი ჟამთაჲ უუფლჱს არს შენსა.
და	სინ.მრვლთ	არა დასცხრეა ღმრთისა უშიშებად და ჟამთა დატევებად?
და	სინ.მრვლთ	და იტყჳ: ვითარ ვცნა, ვითარ ვცნა?
და	სინ.მრვლთ	ვითარ ისწავე აბრაჰამისაგან: არაა, ვითარ-იგი ჰრწმენა მას და ჟამნიცა შეურაცხ-ყვნა, და ვითარ-იგი ჰრწმენა მას და სიბერჱცა ერჩდა?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ურწმუნოებაჲ გაქუს ხატად მრავლად და წინდსა მიმჴდი.
და	სინ.მრვლთ	ვითარ შენ ზეცისა სიტყუაჲ გარწმუნო, რომელი-იგი მრავლით ნათესავით წინა ესაია წინაწარმეტყუელა სახარებაჲ: აჰა ესერა ქალწული მიუდგეს და შვეს ძჱ.
და	სინ.მრვლთ	მას ჰრწმენა და უფროჲსღა ქადაგა, ხოლო შენ უმცირჱსსა ურწმუნო იქმენ და სიტყუასა გამომკითხავ მე, რომელმან ზეცით მომავლინა მე შენდა, რამეთუ შენ გული-გითქუამს სასწაულისა მიღებად.
და	სინ.მრვლთ	აწ მიიღე უტყუებაჲ ყრმისა შობისათჳს წინდად და იყავ მდუმარე ვიდრემდე სიტყუამან დაამტკიცოს ქრისტჱ.
და	სინ.მრვლთ	აწ შობისა წილ სამარედ მწრაფლ ჴმითურთ მივედ უშვილოებითურთ, შეკრვით განისწავლე ჴმითა და მიუდეგ ჴმითა, რამეთუ აწ მას ხოლო მიუტევე მე შეცოდებანი მამისანი, (რამეთუ) უფლისა საყუარელი არს (და) ვითარცა უნდეს მეგობარსა, ეგრეცა სთხოვოს უფალსა.
და	სინ.მრვლთ	და ესე სიტყუაჲ ვიდრე ში(ნა) აღესრულებოდა, ჟა(მ)ი გარდავიდოდა და სიმრავლესა მას ერისასა უკჳრდა გარეშე და გონებაჲ მათი მრავლად განიზრახვიდა, (თი)თოეული სხუად ჰგონებდეს, ვიდრემდე ზაქარია გამოჩნდა და მოასწავებდა დუმილით, რაჲ-იგი ევნო სიტყუასა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მსახურებაჲ მის დღისაჲ აღასრულა და წარვიდა სახიდ თჳსა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ შობისა ქადაგებაჲ გჳნდეს, წეს-არს ყოველთა მოჴსენებაჲ მოძმეთაჲ და შეკრებად დღესასწაულსა.
და	სინ.მრვლთ	მეექუსესა თუესა მიდგომასა ელისაბედისსა ნაზარეთა მივიდა გაბრიელ, მივიდა ქალწულისა და აქუნდა სიხარული დედისა, რომელი სახლსა შინა იხილა და მოიკითხა.
და	სინ.მრვლთ	პირველად საუფლოდ კაცსა მას განიზრახვიდა და ჰრქუა: გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა!
და	სინ.მრვლთ	ეტრფიალე მროკვალსა მას და არა გძაგს ეგემლევანი საქმჱ, რომელი-იგი შეურაცხ არნ და საკიცხელ და მხედველთა მათგან თანა-მდებ და აღსარულსა მას წინაწარმეტყუელთასა მოჰკლავს.
და	სინ.მრვლთ	მოიძულოთ მოკლვაჲ, რამეთუ შემთხუევაჲ არს ეშმაკისაჲ და პოვნება არს ეშმაკისა მის უკეთურისა.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, რომელმან შევ ღმერთი, არა თუ შიშუველი და კაცი, არა თუ არა-სრული!
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მას ვითარცა ესმა სიხარული, არა განემარტა სმენად, არამედ დაჰკჳრდა ჴმასა მას და თქუა: ვინაჲ-მე არს ესე მოკითხვაჲ?
და	სინ.მრვლთ	ამას ზედა შეწუხნა ეროდე ფრიად, ვითარმცა ვინ თქუა: ჰბაძავს პილატეს, უფროჲს ხოლო სახესა პილატჱსსა, წინანდელ ყოფილისა მოთხრობა(სა) დაიბანს ჴელთა და წესსა მას ზედა საშჯელისასა მისცემს: ეგრეცა ესე შეჭუვნა, ხოლო ფიცისა მისთჳს და მეინაჴეთა მათთჳს აიძულა.
და	სინ.მრვლთ	მან მარტომან ცთომაჲ შეიწყნარა, ხოლო შენ მარტოსა ცთომისა დაჴსნაჲ მოგიღებიეს, რამეთუ შვე ძჱ და ამას ეწოდოს იესუ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მას ვითარცა შობაჲ ესმა და ძჱ, (თქუა): ვითარ-მე იყოს ესე ჩემდა, რამეთუ მამაკაცი მე არა ვი(ცი)?
და	სინ.მრვლთ	რაჲსა ჰფუცავ? რაჲთა არა ფიცსა ზედა შეჰპალავანდო თავი თჳსი და ფიცისა მისთჳს რწმუნებისა წინაწარმეტყუელი მოჰკლა.
და	სინ.მრვლთ	ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ.
და	სინ.მრვლთ	მიიღე, ქალწულო, (თ)ქუმული და ნუ (ეძ)იებ დუმილსა.
და	სინ.მრვლთ	ბოროტად ფუცა და უძჳრჱსად ერწმუნა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა ფიცისა მისთჳს და მეინაჴეთა მისთათჳს არა შეიშინა მსაჯულისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	მეყსა შინა უბრძანა შემოღებაჲ თავისა მის ნათლის-მცემელისაჲ ლანკლითა და მიცემად მის ქალისა.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ არა ვტყუვი მე სიტყუასა ამას, ელისაბეტ მოწამე არს ჩემდა ბერწობითა და სიბერითა, რომელი შენ თანა მიდგომილ არს წინამსრბოლისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ბერწობაჲ და სიბერჱ მიდგომილად ვთქუა, არა მცირე არს წინდი ბერწისაჲ და მოხუცებულისაჲ და ქალწულისა შობილისათჳს შორის არარაჲ არს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ესე მარიამს ვითარ ესმა, ისწრაფა და შევიდა სახლსა ზაქარიაჲსსა და პოვა ელისაბედი მიდგომილი და მოიკითხა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ყრმაჲ იგი შინაგან მიუგებდა და საშოჲთ გამო დედისა პირითა.
და	სინ.მრვლთ	ვერ დაითმინა ელისაბეტ შვილისა თჳსისა კრთომაჲ, სულითა წმიდითა აღივსო, ჴმა-ყო და ჰრქუა ქალწულსა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!
და	სინ.მრვლთ	კურთხეულ ხარ შენ შორის დედათა და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!
და	სინ.მრვლთ	კურთხეულ არს ნაყოფი, რომელი ჭამოს ადამ და სძლოს მტერსა;
და	სინ.მრვლთ	კურთხეულ არს ნაყოფი – ყოვლისა სოფლისა საზრდელი და სამოსელი.
და	სინ.მრვლთ	და ვინაჲ არს ესე ჩემდა, რაჲთამცა მოვიდა დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა?
და	სინ.მრვლთ	აჰა მწარისა მის საინაჴისა უმწარჱს ოხჭნისა: მოეკუთების თავი წინაწარმეტყუელსა მას და მიეცემის ქალსა, და ქალი მიიღებს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ზაქარია სახლსა შინა, ვითარცა პირველად ვთქუ, დადგრომილ იყო მდუმრიად და ურწმუნოებისათჳს აღჳრნი ესხნეს, რამეთუ სწორად მიდგომისა უტყუ იყო იგი, საზღვრად დაშჯისა ყრმისა შობისათჳს მიეღო.
და	სინ.მრვლთ	ესე ესრჱთ არს შენი, წინამსრბოლო და ნათლის-მცემელო, ვიდრე შობადმდე საიდუმლოჲ, რამეთუ ესრჱთ ღმერთმან ვიდრე მიდგომადმდე მოგმადლა შენ პატივი, გაბრიელ რომელმან უფლისა შობაჲ და შენი მიდგომაჲ ახარა,
და	სინ.მრვლთ	ვინ მართალთაგანი იშვა და ძღუნად ჴმაჲ შეწირა მამისა?
და	სინ.მრვლთ	მცირედ შევცვალო და ჟამსა თჳსსა ვგალობდე, რამეთუ ამას იტყოდე: კურთხეულ არს უფალი, ღმერთი ისრაელისაჲ!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მისი შუენის დიდებაჲ და პატივი უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	და იგივე ჭურჭელი საჭმლისათჳსცა და მოკლვისათჳსცა!
და	სინ.მრვლთ	მასვე ჟამსა დასწუთებოდა თავისა მისგან სისხლი, და მეინაჴეთა თანა შეიღეს წინაშე თავი იგი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ენაჲ იგი იტყოდაღა და ღაღადებდა, ვითარმედ: „არა-ჯერ არს შენდა ცოლებად“.
და	სინ.მრვლთ	და მან მიიღო და მიართუა დედასა თჳსსა.
და	სინ.მრვლთ	ესე კეთილად გამოვიკულიეთ თხრობად, რაჲთა თუალნი იგი ხილვის მოყუარენი ხოლო განვწმიდნე და გარწმუნო თქუენ გარე-მიქცევად ეგრემლევანისა მის სახილველისა, არა დავჰჴსნათ სიტყუაჲ მწუხარითა მით თხრობითა, ნუცაღა სიტყუაჲ იგი ეკლესიათაჲ დაეყენებინ მროკვალთაგან.
და	სინ.მრვლთ	თქუმული წმიდისა ათანასე ალექსანდრელ მთავარეპისკოპოსისაჲ. ვითარ კაც იქმნა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ და რამეთუ ღმრთის-მშობელი მარადის ქალწული მარიამ და რომელი იშვა მისგან ღმერთი და იგივე კაცი
და	სინ.მრვლთ	აწ გარდავცვალოთ უწესოჲსა მის საინაჴისაჲ მძლავრისაჲ მის და მწარისა მის სასუმურისაჲ და კუალად მოვიჴსენოთ უფლისა იგი კაცთ-მოყუარებაჲ, რაჲთა სცნათ, რავდენ დიდ არს სინანულისა იგი ნაყოფი.
და	სინ.მრვლთ	ევედრებოდა ვინმე ფარისეველი უფალსა, რაჲთამცა შევიდა სახლსა მისსა და ჭამა პური.
და	სინ.მრვლთ	საიდუმლოსა უცხოსა და დიდებულსა ვხედავ: მწყემსნი სასმენელთა ჩემთა ოხრიან;
და	სინ.მრვლთ	ყოველი დაბადებული დღესასწაულობს, რამეთუ ღმერთსა ხედვენ ქუეყანასა ზედა და კაცსა ცათა შინა, ქუესკნელსა ზესკნელად განგებულებით და ზესკნელსა ქუესკნელად კაცთ-მოყუარებით.
და	სინ.მრვლთ	და ნუ ეძიებთ, ვითარ დაიტია, რამეთუ სადა ღმერთსა ჰნებავს, იძლევის ყოველივე ბუნებისა წესი, რამეთუ ინება და იქმნა, გარდამოჴდა და იჴსნა და თანა-მორბედ ყო ყოველივე ღმრთისა.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ძლიერი იგი არსი იშვების და დამბადებელი დაებადების, რამეთუ რომელი-იგი არს იყო, იქმნა კაც;
და	სინ.მრვლთ	არაჲ თუ წარმჩინებით კაცობისაგან იქმნა იგი ღმერთ, არამედ სიტყუაჲ ღმრთისაჲ უვნებელად იქმნა ჴორციელ და უცვალებელად ჰგიეს ბუნებასავე ზედა ღმრთეებისასა.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ყოველი წინა-აღმდგომი ვიხილეთ, რამეთუ მეფენი ქუეყანისანი მოვიდეს და ზეცისა იგი მეუფჱ უკჳრს: ვითარ უკუე მოვიდა ქუეყანად?
და	სინ.მრვლთ	არა ანგელოზნი მის თანა, არაცა მთავარანგელოზნი, არცა საყდარნი, არცა უფლებანი, არცა ძალნი, არამედ უცხოსა და უკულეველსა გზასა მოვიდა და უქმნელისაგან ყანისა და უთესველისა გამოჩნდა – საშოჲსაგან ქალწულისა!
და	სინ.მრვლთ	მამანი – მისთჳს, რომელი-იგი განკაცნა ადამის მსგავსად და განკურნა ვნებაჲ;
და	სინ.მრვლთ	და რაჲთა მოკლედ ვთქუა, ყოველნი ცოდვილნი მოვიდეს ხილვად კრავისა მის ღმრთისა, რომელმან აჴოცნეს ცოდვანი სოფლისანი.
და	სინ.მრვლთ	ყოველთა უხარის და ხლდებიან.
და	სინ.მრვლთ	მეცა მნებავს სიხარული და ვიხარებდე;
და	სინ.მრვლთ	გალობაჲ მნებავს და დღესასწაულობაჲ მწადის.
და	სინ.მრვლთ	არა ხეთა რტოჲ მიპყრიეს, არცა ქნარი მაქუს, არცა ლამპარნი მიპყრიან აღნთებულნი, არამედ სახიობისა წილ და ქნარისა ქრისტჱს სახუეველნი მქონან და იგი არს ჩემდა ქნარ და იგი არს ჩემდა ლამპარ.
და	სინ.მრვლთ	და რასა ვიტყჳ ლამპარსა? იგი არს ჩემდა მჴსნელ და იგი არს ჩემდა ცხოვრება.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳსცა ესე მაქუს, რაჲთა მათითა შეწევნითა მოვიღო ძალი სიტყჳსაჲ მის და ვიტყოდი ანგელოზთა თანა: დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა!
და	სინ.მრვლთ	და მწყემსთა თანა ვიტყოდი: ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ და კაცთა შორის სათნოებაჲ!
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ დღეს ქალწულმან შვა, ვიცი და ღმერთმან დაუსაბამოდ შვა, მრწამს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ოდეს ქალწულმან, ქორწილისა უმეცარმან, შვა და მერმე ქალწულივე ჰგიეს, უფროჲს ბუნებისა არიან ესევითარნი საქმენი.
და	სინ.მრვლთ	აწ ბუნებისასა მას ვეძიებ, ხოლო უფროჲს ბუნებისასა ვდუმი, არა ვითარმცა ვივლტოდე, არამედ ვითარცა გამოუთქუმელსა და ვერ შესაძლებელსა დუმილით პატივის-ცემაჲ ღირს.
და	სინ.მრვლთ	მიეახლე მარხვასა და ჰკითხე მას და მან მოგიგოს და განგიმარტოს ძალი მარხვისაჲ, რამეთუ ნანდჳლ არსვე სახე: ბუნებაჲ ჴორცთაჲ მათ უთმინო და მეოტ ბუნებასა ცეცხლისასა და აქა ძლეულ იპოვების ბუნებაჲ ცეცხლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მშობელსა ვხედავ და შობილსა განვიცდი თუალითა, ხოლო სახესა მას შობისასა ვერ ძალ-მიც მიწდოლვად.
და	სინ.მრვლთ	რომელი-იგი საუკუნეთა უწინარჱს მხოლოდ-შობილ და ჴელ-შეუხებელ, წრფელ, უსხეულო, შემოვიდა ჩუენსა ამას განჴრწნადსა და ხილულსა ჴორცსა!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ კაცთა ხილული სმენილსა უფროჲს სარწმუნოდ შეჰრაცხიან, და რასაცა ხედვედ, იგიცა ჰრწამნ;
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს თავს-იდვა თავისა თჳსისაჲ ხილულად და ჴორციელად მოსულაჲ, რაჲთა დაჰჴსნეს ურწმუნოთაჲ მათ ორგულებაჲ,
და	სინ.მრვლთ	გარნა გაბრიელისაგან იკითხა, ისწავა და თქუა: ვითარ-მე იყოს ესე ჩემდა, რამეთუ მამაკაცი არა ვიცი?
და	სინ.მრვლთ	იხილე ღუაწლი იგი საკჳრველი, იხილე საკჳრველად ძლევაჲ და დაგიკჳრდინ და აქე მარხვაჲ და შეიწყნარე იგი შენდად სიხარულით,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ვინაჲთგან საჴუმილსა შინა შემძლებელ არს განრინებად და მღჳმესა მას ლომთასა შემძლებელ არს დაცვად და ეშმაკთა შემძლებელ არს განდევნად
და	სინ.მრვლთ	და რისხვით იგი ბრძანებაჲ ღმრთისაჲ წყალობად გარდააქციის და აღბორგებული იგი გულის-თქუმაჲ დაშრიტის და აზნაურებად მოგჳზიდნის, მრავლისა მშჳდობისა მიზეზი გონებასა ჩუენსა განაწესის,
და	სინ.მრვლთ	ვითარ არა სიმედგრე არს გონებისა უჴმარისა, რომელსა ესოდენი ესე ნუგეშის-საცემელი და კეთილი ჴელთა აქუს და ერიდების და ეშინის მარხვისაგან?
და	სინ.მრვლთ	და, ვინ უწყის, თქუასცა ვინმე: გარდაიქციან და მოუძლურდიან ჴორცნი ესე.
და	სინ.მრვლთ	– ხოლო რავდენ გარეშჱ ესე კაცობაჲ ჩუენი გარდაიქცინიან და მოუძლურდის, შინაგანი ესე კაცობაჲ ჩუენი განახლდის და განძლიერდის დღითი-დღედ.
და	სინ.მრვლთ	და თუ გინდეს ჭეშმარიტად კითხვად და ზედა-მიწევნად და გამოცდად ძალისა მისისა, უფროჲსღა დედად სიმართლისად ჰპოო მარხვაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და თუ ჩემნი ესე სიტყუანი არა გრწმანან, მკურნალთაგან მეცნიერ იქმენ და ისწავე მათგან და მათ გამო დაემორჩილე და გულისხმა-ყავ, რამეთუ მათ დედა სიმართლისა თქჳან მარხვაჲ,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ვნებაჲ თავისაჲ და სალმობაჲ ფერჴთაჲ, ანუ მეყს შებოროტებაჲ ვითარ შესწყდნის, და სიმძიმჱ და განრყუნილებაჲ სტომაქისაჲ, და წყლით განსივებაჲ მუცლისაჲ, და, მსივნებაჲ,
და	სინ.მრვლთ	ანუ ზარის განჴდანი ჴორცთანი, ანუ ბევრნი სიმრავლენი სალმობათანი – ნაყროვანებისაგან და ფუფუნებისაგან იტყჳედ მკურნალნი.
და	სინ.მრვლთ	აწ ცან, ვითარცა მძიმე და აღმომცემელთა წყაროთა ანუ ვითარცა ჴშიად და მრღჳედ მრავალთა მდინარეთა სიმართლჱ ჴორცთასა და მღჳძარებასა სულთასა გარდააქცევედ და განრჰყუნიან.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა დედაკაცისა ბოროტისა და სახე-უკეთურისაგან ზარ-გაც და ერიდებით მარხვასა, ხოლო მთრვალობასა და უძღებებასა ვითარცა ქმნულ-კეთილსა და მშჳდსა და კრძალულსა და ნანარსა გწადის მიახლებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს გამცნებ თქუენ, რაჲთა, რომელსა შესაძინელი და სარგებელი თქუენი მარხვითა იყოს და ნაყროვნებითა და მთრვალობითა ნუმცა შეურაცხ-იქმნების და განგუეშორების.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა სახედ სტომაქ-სალმობიერთა კაცთა რაჟამს ჰნებავნ შესუმად წამლისა და მაძღარ და სავსე არიედ ჭამადითა და მასვე ჟამსა შესჳან წამალი იგი საკურნებელი, გემოჲ იგი სიმწარისაჲ დაუშთის,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო სარგებელისაგნ შორს იპოვნიან: ძნელად შეჴდიან ურთიერთას წამალი იგი და ჭამადი, და მათსა მას ბრძოლასა ევნის სალმობიერსა მას.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳსცა უბრძანიან ჴელოვანთა უსეროდ და გემო-უხილველად დაძინებად.
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა შეუძლის წამალმან მან განკურნებად და განრინებად სნეულისა მის.
და	სინ.მრვლთ	ესრე სახედცა, რაჟამს მიეახლებოდი მარხვასა და დიდითა მთრვალობითა და გარდარეულად ჭამადითა დასტენო და აღმოივსო მუცელი შენი დღეს, და ხვალე და შემდგომად შესუა წამალი იგი, უდებ და ურგებ არს იგი შენდა, გარნა სალმობათა მათ ხოლო ზიარ ხარ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო სარგებელთა მათგან შესცეთ, რომელ მთრვალობათაგან იქმნა შენდა უწესოებაჲ, რომელმან განლიის და წარწყმდის სიმრთელჱ და ძალი სულთა და ჴორცთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ამიერითგან ფრთხილად და მღჳძარედ ჴამს თავთა ჩუენთა პყრობაჲ და მშჳდად და მდაბლად გონებაჲ ჩუენი, და მაშინღა წამლისა მის საკურნებელისა გემოჲს-ხილვად, და მრავალ-წლისა შეცოდებაჲ და ბრალი შეუძლო განწმედად.
და	სინ.მრვლთ	და ნუ ამიერითგან შესულებულნი და მიმოხილვით და რორინებით ეფუეშუებოდით ჟამსა მას მარხვისასა და ნუუკუე მეოტ-ქმნულ მარხვისაგან დავითქნეთ მთრვალობითა.
და	სინ.მრვლთ	და ნუმცა ვემსგავსებით მას, ვითარცა სახედ ვინ დასნეულდის და მოუძლურდის ჴორცთა ზედა და მერმე, კნინ უკეთე-ქმნულ და აღდგომილ, ეცის ნუ რაჲ უსუსურსა მას, მივარდის და იწყლის.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა გჳცნობიეს კაცად-კაცადსა თავთა ჩუენთაჲ, ორკერძოჲთვე უძნელე არს პირველისა მის შემდგომი იგი, გინა თუ სულიერად, გინა თუ ჴორციელად, რომლისა მარხვითა შემძლებელ ვართ განკრძალვად და განრინებად.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა მჴეცთათჳს მკლველ, შეჭურვილ და მახჳლოსან, და განმზადებულმცა ვართ დაფარვად და განრინებად ჴორცთა ჩუენთა და ურვათაგან ამის სოფლისათა, რომელნი გჳმზირიან და გუბრძვანან ჩუენ, ესრე სახედცა აწ მრავალნი კაცთაგანნი მარხვასა,
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა მჴეცთა ბრძოლასა, ზარ-განჴდილნი და შეშინებულნი შევლენედ და განკრძალულ და სხენედ და აღმოავსებედ უპესა და მუცელსა თჳსსა და განსივებულნი კუნესიედ
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა მას გაბრიელ: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ვითარ იყო მის თანა და მცირედრე შემდგომად მისგან?
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა იგი ხურომან პოვის ნივთი, უსაჴმარჱსად და უმჯობჱსად ჭურჭლად შექმნის იგი, ეგრეცა ქრისტემან პოვა ქალწულისაჲ მის სული და გუამი წმიდაჲ და სულიერი, თავისა შექმნა მისგან ტაძარი,
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა უნდა მას, დაჰბადა კაცი ქალწულსა მას შინა, შეიმოსა იგი და დღეს გამოვიდა.
და	სინ.მრვლთ	და დაბადებულმან მან დიდი ნაყოფი მოიღო დიდებისაჲ, რამეთუ სამოსელ ხუროთ-მოძღურისა იქმნა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი პირველ შეუძლებელ იყო შესაქმედ კაცი, ვიდრე თიჴისა ამის ჴელთა მისთა მოსულადმდე, ეგრეცა განრყუნილი იგი ჭურჭელი და შეურაცხი შეუძლებელ იყო მეორედ შესაქმედ, უკუეთუმცა არა იქმნა სამოსელი შემოქმედისა თჳსისა.
და	სინ.მრვლთ	რომელი საყდართა ზედა აღმაღლებულთა და აღმატებულთა მჯდომარე არს, ბაგასა შინა დაიწვინა;
და	სინ.მრვლთ	ჴელ-შეუხებელი იგი და წრფელი და უსხეულოჲ კაცობრივითა ჴელითა წარიგრაგნა;
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ჰნებავს ესრჱთ უპატიოჲ იგი პატიოსან ყოფად და დიდებულსა მას შემოსად არა დიდებაჲ და გინებისა იგი სიტყუაჲ გჳრგჳნოსან ყოფად.
და	სინ.მრვლთ	მიიღებს ჴორცთა ჩემთა და მომცემს სულსა წმიდასა მისა, რაჲთა მომცეს და მიიღოს და საუნჯჱ ცხოვრებისაჲ მომადლოს მე;
და	სინ.მრვლთ	მიჰქონან ჴორცნი ჩემნი, რაჲთა წმიდა ყვნეს იგინი, და მომცემს სულსა თჳსსა, რაჲთა მიჴსნეს მე.
და	სინ.მრვლთ	ჰურიასტანს იშვა იგი და ყოველმან სოფელმან შეიწყნარა იგი;
და	სინ.მრვლთ	ეკლესიამან შეიწყნარა იგი და ნაყოფი გამოიღო;
და	სინ.მრვლთ	მან მარცუალი იფქლისაჲ დასთესა შესაკრებელსა მათსა და წარმართნი მანგლითა სარწმუნოებისაჲთა იფქლსა მოიმკიან;
და	სინ.მრვლთ	წარმართთა ვარდი კეთილად მსახურებითა მოიკრიბეს, და ჰურიათა თანა ეკალი ურწმუნოებისაჲ დაადგრა;
და	სინ.მრვლთ	მართუენი იგი გამოფრინდეს და უგუნურნი იგი ბუდეთაღა ზედა სხენან;
და	სინ.მრვლთ	ფურცელსა მას წერილისასა ჰურიანი თარგმანებენ, და ნაყოფსა მას სულისასა წარმართნი მოიმკიან.
და	სინ.მრვლთ	– არამედ უფალი ბუნებათაჲ. და ღათუ შენ სდუმნე. არამედ ბუნებანი ღაღადებდენვე, რამეთუ იშვა ჭეშმარიტად, ვითარცა ინება.
და	სინ.მრვლთ	დღეს იშვა სძლო ბუნებასა, რამეთუ შე-ვე-მისა-ჰგვანდა, რამეთუ მან თავადმან პირველ ქალწულისაგან ქუეყანისა ადამი დაჰბადა, და ადამ თჳნიერ დედაკაცისა დედაკაცი მოიყვანა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იტყჳს წიგნი, ვითარმედ: კაცი არს და ვინ-მე იცნას იგი?
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳის დღეს ქალწულმან შვა თჳნიერ მამაკაცისა უფროჲს ევაჲსსა და კუალად-მოაგო მამათა თანა-ნადები.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი ადამისაგან გუერდისა გამოიღო და ადამს არაჲ დააკლდა, ეგრეცა ქალწულისა თანა სულიერი კაცი აღმოაცჱნა და ქალწულებაჲ არა დაჰჴსნა.
და	სინ.მრვლთ	ცოცხალი და გებული დაადგრა ადამ შემდგომად გამოღებისა მის გუერდისა, და უბიწოჲ დაადგრა ქალწულიცა შემდგომად გამოსლვისა მის ყრმისა.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳსცა არა სხჳთ თავისა თჳსისა შეჰმზადა ტაძარი, არცა სხუაჲ გუამი დაჰბადა და შეიმოსა, რაჲთა არა საგონებელ იყოს ადამისი იგი ბუნებაჲ გინებულ, რამეთუ სცთა ადამი და ჭურჭელ ეშმაკისა იქმნა.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ კაც იქმნა, არა ვითარცა კაცი იშვა, არამედ ღმერთი კაც იქმნა.
და	სინ.მრვლთ	და იშვა რაჲ, საშოჲ იგი გებულად დაიმარხა და ქალწულეებაჲ განუჴრწნელად დაიცვა, რაჲთა უცხოჲ იგი მიდგომილებისა შობაჲ სარწმუნოებისა დიდისა მექმნეს მომატყუებელ.
და	სინ.მრვლთ	რომლისაგან გინა თუ ჰურიაჲ, გინა თუ წარმართი მეტყოდის მე: რომელი იგი ბუნებით ღმერთ იყო და კაც იქმნა თჳნიერ ბუნებისა?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მე ვჰრქუა მათ: ჰე, მოწამედ სიტყჳსა ამის შეუგინებელებასა მას ქალწულისასა ბეჭდად ვხადი, რამეთუ ესე ღმერთი არს და წესსა მას ბუნებისასა სძლევს.
და	სინ.მრვლთ	ესე არს საშოჲსა მის შემოქმედი და ქლ˜ებისა მომპოვნებელი, რამეთუ შეუგინებელად აქუნდა საშოჲთ გამოჲ იგი შობაჲ და თავისა თჳსისა გამოუთქუმელად აღაშჱნა ტაძარი, ვითარცა სახედ უნდა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ შენ გკითხვიდა იგი და გრქუა: სადა შობად არს ქრისტჱ?
და	სინ.მრვლთ	და შენ უთხარ მას: ბეთლემს ჰურიასტანისასა.
და	სინ.მრვლთ	ანუ არა ესაია ღმრთით გაუწყა თქუენ და იტყჳს: შვეს ძჱ და უწოდიან სახელი მისი ენმანუელ?
და	სინ.მრვლთ	ანუ თქუენ, მწიგნობარნო და ფარისეველნო, ჭეშმარიტისა შჯულისა მტერნო, ყოველივე თავისა თქუენისა ძჳრად ჩუენ გუასწავეთ?
და	სინ.მრვლთ	ანუ არა თქუენ სიტყუაჲ იგი გამოგჳთარგმანეთ? და რაჲღა-მე ვთქუა?
და	სინ.მრვლთ	პირველ შობისა ქალწული და შემდგომად შობისა ქალწულივე;
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იტყჳს: და შენ, ბეთლემ, სახლი ეგე ევფრათაჲსი, არასადა უმწემჱს ხარ მთავართა შორის იუდაჲსთა, რამეთუ შენგან გამოვიდეს ჩემდა წინამძღუარი, რომელმან დამწყსოს ერი ჩემი ისრაელი.
და	სინ.მრვლთ	კეთილად თქუა წინაწარმეტყუელმან, რამეთუ: „შენგან გამოვიდეს ჩემდა წინამძღუარი“, რამეთუ თქუენგან გამოვიდა და სოფლად მოვიდა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ იგი თავადი იყო და უწინარჱს საუკუნეთა იყო და მარადის არს და იყო დაუსაბამოდ და მარადის ღმერთ და განაგებდა სოფელსა, ხოლო დღეს მოვიდა ვითარცა კაცი, და ვითარცა კაცი მწყსის სამწყოსოსა თჳსსა და რამეთუ ღმერთ არს და აცხოვნებს სოფელსა.
და	სინ.მრვლთ	აწ იხილენით უსწავლელნი ესე მოძღუარნი, რომელნი სხუათა ასწავებენ და მათ არა იციან;
და	სინ.მრვლთ	მათ შის და სხუათა ზრდიან; მათ სწყურის და სხუათა ასუმენ.
და	სინ.მრვლთ	მოვედით აწ და კრებათა აღვასრულებდეთ, რამეთუ უცხო არს დღესასწაულისა ამის სახჱ, ვითარცა-იგი დიდებულ არს შობისა მისისა სიტყუაჲ,
და	სინ.მრვლთ	საცთური განიდევნა, ჭეშმარიტებაჲ კუალად-მოეგო და სიტყუაჲ ღმრთის მსახურებისაჲ ყოველსა ადგილსა განეფინა და ზეცისა ცხორებაჲ ქუეყანასა დაენერგა;
და	სინ.მრვლთ	კაცნი ანგელოზთა ეზიარნეს და ანგელოზთა თანა უშიშად იტყჳან: რაჲსათჳს-მე?
და	სინ.მრვლთ	– ამისთჳს რამეთუ ღმერთი ქუეყანად გარდამოჴდა და კაცი ზეცად აღვიდა და ყოველი ერთბამად იქმნა, რამეთუ მოვიდა ქუეყანად და ყოვლადვე ცათა შინა იყო და ყოვლადვე ქუეყანასა ზედა იყო.
და	სინ.მრვლთ	ღმერთი იყო და კაც იქმნა და არა უვარ-ყო ღმრთეებაჲ თჳსი.
და	სინ.მრვლთ	სიტყუაჲ იყო უვნებელი და ჴორციელ იქმნა, რამეთუ ღმერთ არა მერმეღა იქმნა, არამედ იყო.
და	სინ.მრვლთ	და რომელი ზრდის ყოველთა ყრმათა, საზრდელი მიიღო ქალწულისაგან.
და	სინ.მრვლთ	და უფალი ღრუბელთა ჴორცთა მათ ზედა მჯდომარჱ მათ შევალს ეგჳპტედ, საგონებელად, რეცა ივლტის ჰეროდჱს ძჳრის ზრახვისაგან, ხოლო ჭეშმარიტად აღესრულა თქუმული იგი ესაია წინაწარმეტყუელისაჲ: მას დღესა შინა იყოს ისრაელისაჲ მესამჱ ნაწილი ასურეთს შინა და ეგჳპტეს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ასურნი და ეგჳპტელნი უწინარჱს დაეწესნეს, და პირმშოჲ ისრაელისაჲ თანა-შეერაცხების.
და	სინ.მრვლთ	ჰე, ჭეშმარიტად ასურნი უწინარჱს დაეწესებიან, რამეთუ მათ პირველად მოგუთა მათ მიერ თაყუანისცეს მას, და ეგჳპტელნი – შემდგომად ასურთა,
და	სინ.მრვლთ	შევიდა ეგჳპტედ და შეარყინა ჴელით ქმნულნი ეგჳპტისანი, არა თუ ცალიერად, არამედ რაჲთა დაჰჴსნეს შესავალნი ეგჳპტისანი პირმშოთა მათ წარწყმედისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ პირმშოდ წოდებულ არს ქრისტჱ, მოწამედ წარმოდეგინ დღეს ლუკა მახარებელი, რამეთუ იტყჳს: და შვა ძჱ მისი პირმშოჲ და შეხჳა მას სახუეველი და მიაწვინა იგი ბაგასა, რამეთუ არა იყო ადგილი სავანესა მას.
და	სინ.მრვლთ	შევიდა ეგჳპტედ, რაჲთა ძუელისა მის მწუხარებისაჲ დაჰჴსნეს გლოვაჲ და ტანჯვისა მისთჳს მოსცეს მადლი და ღამისა მის წილ და ბნელისა ცხორებისაჲ იგი მოჰმადლოს ნათელი.
და	სინ.მრვლთ	შე-რაჲ-ვიდა ეგჳპტედ, რომელმან მაშინ წყალი იგი სისხლად გარდააქცია, ყვნა ნილოსისა იგი წყალნი ცხოვრებისა მშობელ, არაწმიდებაჲ იგი მათი და შეგინებაჲ განწმიდა ძალითა სულისა წმიდისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	ბოროტ იყვნეს ეგჳპტელნი და სიცბილითა მათითა ღმერთსა უვარჰყოფდეს.
და	სინ.მრვლთ	შე-რაჲ-ვიდა ეგჳპტედ, დასაბამად მეცნიერებითა ღმრთისაჲთა სულნი ღმრთის-მოყუარეთანი აღავსნა და ნილოსა მოსცა მოწამედ გჳრგჳნოსნებაჲ იფქლისა უნაყოფიერჱსი.
და	სინ.მრვლთ	და დაბნელებულ და შესულებულ თავნი მათნი არიედ მრავლითა მით უგუნურებითა და მჴდომ ეპოვნიან მშჳდსა მას და მყუდროსა და შუენიერსა მარხვასა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აქა დავაცადო და სიტყუაჲ იგი დავასრულო, რამეთუ ვითარ-იგი იყო ღმრთისა სიტყუაჲ უვნებელი და ჴორციელ იქმნა და უცვალებელად ჰგიეს ბუნებასა მას თჳსსა.
და	სინ.მრვლთ	და მეყს თუ ჰკითხო ვისმე: რაჲსა მიისწრაფი აბანოდ დღეს?
და	სინ.მრვლთ	მოგიგოს და თქუას: რამეთუ ხვალე მარხვაჲ შემოვალს.
და	სინ.მრვლთ	ხუროსა ვხედავ და ბაგასა და ქალწულსა მშობიერსა და ყრმასა და საჴმართაგან უპოვარსა.
და	სინ.მრვლთ	იხილეთ აწ სიმდიდრჱ სიგლახაკითა მრავლითა, რამეთუ ვითარ-იგი მდიდარ იყო და ჩუენთჳს დაგლახაკნა!
და	სინ.მრვლთ	ჵ სიგლახაკეო და სიმდიდრეო ქუეყანისაო აურაცხელო!
და	სინ.მრვლთ	სიგლახაკისა ხატი მოაქუს და ბაგასა შიდა წევს და სოფელსა აღსძრავს;
და	სინ.მრვლთ	და სახუევლითა შეხუეულ არს, რომელმან საკრველნი ცოდვისანი განხეთქნა.
და	სინ.მრვლთ	ეგების-მე რაჲა ამისა უფროჲსი სიტყუაჲ და მოძღურებაჲ მარხვისათჳს?
და	სინ.მრვლთ	ამან სიმტკიცისა სიტყუაჲ აღმოთქუა და მოგუნი იგი აღადგინნა ღმრთისა მოქცევად.
და	სინ.მრვლთ	აჰა ესერა ყრმაჲ სახუევლითა შეხუეულ არს და ბაგასა შიდა წევს და მარიამ, დედაჲ, და იოსებცა თანა არს, რომელსა სახელ-ედვა მამად მისა.
და	სინ.მრვლთ	ესე მამაკაცად ითქუმის და იგი – დედაკაცად, მოიკითხვების სახელი მეუღლისაჲ სიტყჳთ და არა საქმით.
და	სინ.მრვლთ	ამას ეთხოვა იგი და სული წმიდაჲ ჰფარვიდა მას.
და	სინ.მრვლთ	რომლისაგან ვერას ჰპოებს იოსებ და არა იცოდა, რაჲმცა უწოდა ქალწულსა მას: მრუშებითმცა თქუა იგი?
და	სინ.მრვლთ	– ვერ იკადრებდა, რამეთუ მართალი იყო კაცი იგი და ვერ იკადრა სიტყუაჲ გმობისაჲ დადებად წმიდასა მას ქალწულსა; შვილადმცა თჳსა თქუა იგი?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ბრძენთა კაცთა მცირედნიცა სიტყუანი შემძლებელ არიან კუალს-დგინებად და მოქცევად.
და	სინ.მრვლთ	რომლისაგან ვერას ჰპოვებდა საქმისა მისთჳს, გამოცხადებაჲ ზეცით ანგელოზისა პირითა მოიწია და ჰრქუა მას: ნუ გეშინინ, იოსებ, რამეთუ რომელ-იგი შობად არს მაგისგან, წმიდა ეწოდოს მას, ძე მაღლის, ესე იგი არს, ვითარმედ: სული წმიდაჲ ჰფარვიდეს ქალწულსა მას.
და	სინ.მრვლთ	აწ რაჲსათჳს ქალწულისაგან იშვების და ქალწულებასა უბიწოდ და ცოცხლად დაიმარხავს?
და	სინ.მრვლთ	რომლისათჳსცა თანა-გუაც კმა-ყოფად სიტყუათაჲ ამათ, რამეთუ გუწადის სმენად ჴმისაჲ მამად მთავრისაჲ ამის: და ღათუ ჩუენ ვითარცა ყრმანი უსრულნი და მწყემსნი გისტჳნევდით ნესტჳთა სულიერითა,
და	სინ.მრვლთ	– რამეთუ ძუელი იგი ქალწული ევა აცთუნა ეშმაკმან, ამისთჳს რამეთუ ქალწული იყო მარიამ და გაბრიელ ახარებს.
და	სინ.მრვლთ	არამედ ევაჲ სცთა და სიტყუაჲ შვა სიკუდილისა თანა-მდები.
და	სინ.მრვლთ	ეხარა სახარებაჲ მარიამს და სიტყუაჲ ჴორციელი შვა, ცხორებისა საუკუნოჲსა ჩუენდა მომატყუებელი.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა საგრილსა ქუეშე მუხასა, გინა თუ ძეწნასა, ესრჱთ დავსხედით მთავართა შორის მღდელთა და გასმინეთ თქუენ ჴმაჲ ებნისაჲ მის ჩუენისაჲ, რავდენ ძალ-გუედვა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო სიტყუამან წმიდისა ქალწულისამან ჯუარი გამოაჩინა, რომლითა ადამის წილ ავაზაკი შეიყვანა, რამეთუ არა ჰრწმენა არცა ჰურიათა, არცა წარმართთა, არცა მწვალებელთა ნათესავსა, ვითარმედ ღმერთმან გამუჴუებელად და უვნებელად შვა იგი.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს დღეს ვნებულისაგან ჴორცისა მოვიდა და უვნებელითა მით ვნებული ჴორცი დაიცვა, რაჲთა აჩუენოს:
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი ქალწულისაგან იშვა და ქალწულებაჲ არა დაჰჴსნა, ეგრეცა ღმერთი გამოუჴუებულად და უცვალებელად ეგო, წმიდაჲ იგი არსებაჲ, რამეთუ ღმერთმან ღმერთი ღმრთის-შუენიერად შვა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ამან, რომელ-ესე მამაჲ ჩუენი არს, ვითარცა ჴელოვანთ მოძღუარმან და ბრძენმან, უფროჲს სახესა მას ოქროჲსა ნესტჳსა და ერთად ჴმად და ერთად სახედ დაჰბეროს და განგებულად გასმინოს და ტკბიადითა მით ჴმითა და სასმენელითა მით სიტყჳთა ყოველნი შემოგუკრიბნეს,
და	სინ.მრვლთ	და დაუტევეს იგი კაცთა და კაცისა ხატი გამოთალეს – კერპი, რომელსა ჰმსახურებდეს საგინებელად დამბადებელისა მათისა.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ კაცისა ხატად გამოჩნდა, რაჲთა საცთური იგი დაჰჴსნდეს და დაფარულად თავისა თჳსისა მსახურებაჲ იგი მოაქციოს.
და	სინ.მრვლთ	ნუგეშინის-გუცეს, შეგჳწყნარნეს არათუ ნანდჳლ ნესტჳთა, არამედ ერთობისა სიტყჳთა და საქმითა და მრავლითა შეძინებითა სარგებელითა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არა ჰრწმენა იგი წარმართთა, არცა ჰურიათა, არცა ნაშობსა მწვალებელთასა, ვითარმედ ღმერთმან იგი გამოუჴუებელად და უვნებელად შვეს.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს ვნებულისაგან ჴორცისა მოვიდა და უვნებელითა მით ვნებული ჴორცი დაიმარხა.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს თაყუანის-ვსცემთ წდ˜სა მარიამისგან შობილსა იესუ ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა, რომლისა შუენისა დიდებაჲ და პატივი მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ქრისტემანცა ესევითარნი გამოირჩინა მოძღუარნი და იტყჳს: რომელმან ყოს და ასწაოს, ესე დიდ იწოდოს სასუფეველსა შინა ცათასა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ლოცვითა ამისითა და ყოველთა ამათ თანა-მოსაყდრეთაჲთა ღირსმცა ვართ ჩუენცა მიწევნად სასუფეველსა ცათასა მადლითა და კაცთმოყუარებითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა,
და	სინ.მრვლთ	რომლისა თანა მამასა დიდებაჲ და პატივი სულით წმიდითურთ და ქველის მოქმედებით აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	ვიწრაფით ჩუენ, ძმანო, რამეთუ საჭმელმან ჩუენმან განასუქნის ჴორცნი და ღჳნომან ფეროვან ქმნის ფერი პირისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ამან უმეტჱს გესლოვან ქმნის გონებაჲ, რაჲთა არა განწმიდნეს, და შეაშთვის სული იგი შიმშილითა გულის თქუმისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ სახედ მოგუეახლნიან ჩუენ მარხვანი, მოგუეცნიან ჩუენ გონებანი ანგელოზთანი, რამეთუ ამით მიზეზითა ვჰმსახურებდით უფალსა ქუეყანასა ზედა, ვითარცა-იგი ცათა შინა.
და	სინ.მრვლთ	საჭმელმან და სასუმელმან დამდაბლიან კაცი და მიაწიიან სახესა პირუტყუთასა, რომელნი დაკლებულ არიან სასოებისაგან აღდგომისაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	უწყით თქუენცა, საყუარელნო, რამეთუ სასოებაჲ პირუტყუთაჲ მუცელი მათი არს და აღსასრული მათი – დღჱ სიკუდილისა მათისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ყოვლისათჳს, რომელი მსგავს არს მათა, ესრე თქუა პავლე მოციქულმან, ვითარმედ: რომელთაჲ ღმერთ მუცელი მათი არს და დიდებად – სირცხჳლი მათი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ჩუენ არა ესრჱთ ვისწავეთ ქრისტჱსგან, არამედ ესრჱთ გურქუა ჩუენ, ვითარმედ: ნეტარ იყვნენ, რომელთა შიოდის და სწყუროდის სიმართლისათჳს, რამეთუ იგინი განძღნენ.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუმცა არა გუაუწყა ჩუენ საუკუნისა ცეცხლისათჳს, ვინ უწყის, ვჰგონებდითმცა, ვითარმედ ყვიან მათ, რომელთა არა დაიდვიან უღელი მარხვისაჲ სიტყჳსა მისებრ, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: ვსუათ და ვჭამოთ, რამეთუ ხვალე სიკუდილდ ვართ.
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ არცა ამას სოფელსა სარგებელ არს ნაყროვანებაჲ და სიმთრვალჱ, რომელთა მოიპოვიან იგი, რამეთუ ნაყროვანებამან შეამძიმნის ჴორცნი და აურვებნ ასოთა, აჭირებნ სტომაქსა და აღაგზნის აღძრვანი გონებათანი.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ მრავალ არიან საცთურნი მთრვალთანი, ვითარცა გარდასცთის კაცი ღჳნითა, უფროჲს პირუტყჳსა უგუნურ იქმნის, რამეთუ პირუტყუმან იცნის მომგებელი თჳსი, ხოლო მთრვალმან არა იცნის მეზობელი თჳსი.
და	სინ.მრვლთ	თავი ალმვის შეტევებითა ღჳნისაჲთა, და სლვანი ფერჴთანი შეურღჳნის, და აცთუნებნ სიტყუათა პირისა მისისათა, და უქცევნ წრფელად ჰხედვასა გუგათასა, და შთააგდის მთრვალი მღჳმესა დღისი,
და	სინ.მრვლთ	და წარმოუდგინნის სიზმრად ღამე საყუარელნი თჳსნი, და დაჰჴსნის გონებანი სიმტკიცისაგან, მოუღის სირცხჳლი მორცხჳნეთაგან, და განეფინის სულთა ზედა ვითარცა ნისლი საცთურებაჲ, და ჰგავნ იგი განმრყუნელსა მას დევსა.
და	სინ.მრვლთ	და იქმან მთრვალნი, რომელი მათ არა უნებნ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო სიმტკიცჱ მარხვათაჲ განმტკიცებულ არს მათა მიმართ, რომელთა მოიგნეს იგი, რამეთუ წარჰმართის სტუანვაჲ სახიერთა თუალთაჲ, და აღჳრ-ასხნის წამ-წამ სიდაშნისათჳს, და აღუხუნის ყურნი მოძღურებასა ქრისტჱსსა, და განწმიდის ენაჲცა სალხინებელი ცოდვათაჲ,
და	სინ.მრვლთ	და განაღჳძის გონებაჲ ლოცვისათჳს, და ასწავის სულთა სიყუარულისათჳს ღმრთისაჲსა, ჴელთა ასწავის გლახაკთა ღუწოლაჲ, და ფერჴთა ასწავის სლვაჲ და ხილვაჲ სნეულთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ დაღათუ კაცი არნ, ხოლო შრომითა მით ანგელოზ იქმნის, რამეთუ ჴორცნი ასხენედ ძესა მას ადამისსა, ხოლო ხატი სულიერთაჲ შთაუცუამს მათ,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ესე ყოველი შესძინიან მარხვათა, რომელთა მოიპოვიან იგი, და ესემლევანითა კეთილითა ნაყოფითა აღივსნიან საუნჯენი სულთა მათანი.
და	სინ.მრვლთ	ქალწულისა კრებაჲ დღეს მოუწესს ენასა ჩუენსა, ძმანო, ქებად და მოწევნული ესე დღესასწაულისაჲ ამის სარგებლის მომატყუებელ იქმნების და უფროჲსღა ჭეშმარიტად სიწმიდისაჲ აქუს ხატი ნათესავისათჳს დედათაჲსაჲსა სიქადული;
და	სინ.მრვლთ	რომელსა-ესე დღეს აღვასრულებთ დღესასწაულსა, დიდებაჲ დედათაჲ არს მისთჳს, რომელ-იგი ჟამ ერთ დედა იყო და ქალწულ, მიუწდომელი კრებაჲ დღესასწაულებისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ აჰა ესერა ქუეყანაჲ და ზღუაჲ პატივ-სცემს ქალწულსა მარიამს.
და	სინ.მრვლთ	ზღუამან ზურგი თჳსი განუმარტა ღელვათაგან და ქუეყანამან კუალნი ზედა-მავალთანი წარუმართნა დაუბრკოლებელად.
და	სინ.მრვლთ	მარიამ მჴევალი და დედაჲ და ქალწული და ცაჲ, მხოლოჲ ჴიდი ღმრთისაჲ კაცთა მომართ მოსულისაჲ, საშინელი მოღუაწებისა ჩუენისა ქსელი, რომელსა შინა გამოუთქუმელად ჴორციელებისაჲ იგი საუფლოჲ იქსოვა სამოსელი,
და	სინ.მრვლთ	რომელსა მექსლე იყო სული წმიდაჲ, ხოლო მქსოველ – რომელ მაღლით ჰფარვიდა მას ძალი, და მატყლ – დასაბამისა იგი ადამის ტყავი, და საგუსალ – ქალწულისანი იგი ჴორცნი, და ცხემლ – განუზომელი იგი შემოსილისა მადლი, და ხურო – რომლითა-იგი მორჩილებითა შევიდა მისსა სიტყუაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ვის ესმა, ანუ ვინ იხილა, ვითარმედ ღმერთი მუცელსა და საშოსა დაემკჳდროს?
და	სინ.მრვლთ	რომელსა ცანი ვერ იტევენ, მუცელი ქალწულისაჲ არა იწრო უჩნდა, არამედ იშვა დედაკაცისაგან ღმერთი, ღმერთი არა შიშუველი და კაცი არა ლიტონი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ბჭჱ იყო ცხოვრებისაჲ, რომელი იშვა, და პირველი იგი აჩუენა კარი.
და	სინ.მრვლთ	სადა-იგი გუელმან ურჩებითა დასთხია გესლი, მიერვე სიტყუაჲ იგი მორჩილებითა შევიდა მისა და ტაძარი იგი ცხოველი დაჰბადა მას შინა;
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუმცა არა ქალწულივე ეგო დედაჲ იგი, ლიტონიმცა იყო, რომელი-იგი იშვა, და არამცა დიდებულ იყო შობაჲ იგი.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ შემდგომად შობისა ქალწულივე ეგო იგი, გამოუთქუმელად იშვა, რომელცა-იგი კართა ჴშულთა შევიდა დაუბრკოლებელად, რომლისა შეუღლვილებაჲ ბუნებათაჲ თომა ღაღატ-ყო და თქუა: უფალი ჩემი და ღმერთი ჩემი!
და	სინ.მრვლთ	არა ბუნებაჲ ცვალა, არამედ წესისა მისებრ მელქიზედეკისა წყალობისათჳს ჴორცნი შეისხნა, სიტყუაჲ იგი ჴორციელ იქმნა და დაემკჳდრა კაცთა შორის.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ არა ჰრწამს ჰურიათა უფალი, ხოლო ღმერთმან ხატი კაცისაჲ შეიმოსა;
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ წარმართნი გუბასრობენ საკჳრველებასა ამას, ამისთჳს ჰურიათა – საცთურ და წარმართთა – სისულელე.
და	სინ.მრვლთ	საიდუმლოჲ ესე... უფროჲს სიტყჳსა გარდარეულ არს და საკჳრველება.
და	სინ.მრვლთ	და თჳსი მჴევალი იჩემა დედად, რომელი იყო არსებით უდედო და მოღუაწებით – უმამო, უკუეთუ არა მსგავსად მოციქულისა მის სიტყჳსა უმამო და იგივე უდედო.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ლიტონი კაცი არა უდედო, არამედ უვის დედაჲ, და თუ შიშუველი ღმერთი არა უმამო, არამედ უვის მამაჲ, ხოლო აწ იგივე უდედო ამისთჳს – ვითარცა დამბადებელი, და უმამო – ვითარცა დამბადებლი;
და	სინ.მრვლთ	უმამო – ქუეყანასა ზედა და უდედო – ცათა შინა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ რომელი-იგი მის მიერ ეხარა, ღმერთი იყო და კაცი.
და	სინ.მრვლთ	ისწავეთ მიზეზი იგი მოსლვისაჲ და ადიდებდით ძალსა მას ჴორცთ შესხმისასა.
და	სინ.მრვლთ	ფრიად თანა-ედვა კაცთა ბუნებასა, და თანა-ნადებსა მას მიცემად ვერ ჰპოვებდა.
და	სინ.მრვლთ	ადამის მიერ ცოდვასა მას ყოველთა ჴელითა ჴელი დაგუეწერა და მონა ვეპყრენით ჩუენ ეშმაკსა.
და	სინ.მრვლთ	დადგა ბოროტი იგი ვნებათაჲ მათ ცილის მწერალი და აღმიდგინებდა ჩუენ აღნადგინებისა მის ვახშსა და მიმჴდიდა ჩუენ სარჩელსა.
და	სინ.მრვლთ	მანვე, რომელმან-იგი ყოველი ბუნებაჲ მოიყვანა ყოფად, – რამეთუ ღმერთ არს, – და არაჲ უნაკლულოდ მიცემად გამოიძია და შვილთა მათთჳს ცხორებაჲ შუენიერი და სიკუდილისა დაჴსნაჲ მტკიცჱ და იქმნა კაც, – ვითარცა მან თავადმან იცის,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ სიტყუასა მას საქმეთაჲ მათ თარგმანებად ვერ ძალ-უც, – და მოკუდა, რომელ-იგი ყო, და იჴსნა, რომელი-იგი დაიპყრა, მსგავსად სიტყჳსა მის პავლჱსისა: რომლისა მიერ გუაქუს ჩუენ გამოჴსნაჲ სისხლითა მისითა და მოტევებაჲ ცოდვათაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ესევითარი სხუაჲ მოწყალებისათჳს არავინ აღესრულა, არცა იყო, არცა არს, არცა ყოფად არს, გარნა მხოლოჲ ქალწულისაგან შობილი ღმერთი და კაცი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო შემოქმედებითა ძლიერებაჲ იგი უნაკლულოდ აქუს და მოწყალების მოყუარებაჲ წყალობისათჳს გარდაუქცეველად მრავალთათჳს განაგო.
და	სინ.მრვლთ	ჭეშმარიტად მმარხველთათჳს ვიტყჳ, რომელნი იმარხვენ პურისაგან და წყლისა ჴორცთა განკაფისათჳს და დაყენებულ არიან უნასისაგან ბოროტისა სულთა სარგებელისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	აწ იხილეთ მისი იგი კაცთ-მოყუარებაჲ, რამეთუ ნეფსით დაისაჯა და ჯუარის-მცუმელთაჲ მათ განაქარვა სიკუდილი, მოაქცია მომკლველთაჲ მათ უშჯულოებაჲ, უშჯულოებისა მოქმედთაჲ მათ მათთავე საცხორებელად!
დ	სინ.მრვლთ	ხოლო არიან ჰურიანიცა, რომელნი იმარხვენ პურისათჳსცა დ ღჳნისა და მთრვალ არიან შურითა გონებანი მათნი და სილაღითა.
და	სინ.მრვლთ	და არიან რომელნიმე, არა ჭამედ ჭამადთა, ხოლო შეშჭამენ კბილითა ანგაჰრებისა მათისაჲთა ობოლთა და ქურივთა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ცოდვაჲ იგი ეშმაკისა მიჰგურიდა და ეშმაკი სიკუდილსა მისცემდა და დიდსა ჭირსა ჩუენ ზედა მოაწევდა.
და	სინ.მრვლთ	მოივლინნეს მკურნალნი და შეასმენდეს.
და	სინ.მრვლთ	რომელიმე იტყოდა: უფალო, მოდ/დრიკენ ცანი და გარდამოჴედ;
და	სინ.მრვლთ	და სხუაჲ იტყოდა: განმკურნე მე, უფალო, და განვიკურნო;
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი ესემლევან არიედ, ისმინედ მათ, რამეთუ არა სასყიდელი ხოლო მარხვისაჲ არა მიიღონ მათ, არამედ თანა-მდებცა არიან იგინი დასასრულსა ჯოჯოხეთისასა, რამეთუ მარხვანი რომელ არიან შესაძინელნი კეთილთანი, მის გამო აღიკიდიან ტჳრთი ბოროტი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო გლოცავ თქუენ, საყუარელნო, ვიმარხოთ საჭმლისაგან, რაჲთა არა შთაჴდენ მუცელთა ჩუენთა სავნებელად, და ვეკრძალნეთ ბოროტისაგანცა, რაჲთა არა გამოჴდენ გულისა ჩუენისაგან მრავალთა სავნებელნი.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა შევიდა უფალი, ინაჴ-იდგა.
და	სინ.მრვლთ	ვიმარხვიდეთ ფარულად და ცხადად მისა, რომელი-იგი ხედავს გარეშესა ხატსა ჩუენსა და უწყის შინაგანი ზრახვაჲ ჩუენი, და ყავნ ქველის მოქმედმან უფალმან წყალობითა თჳსითა,
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი განისუენა მარხვასა შინა მართალთასა და წმიდათა მისთასა, ეგრე განისუენენ თქვენსა მარხვასა და ლოცვასა და მოგეცინ სასყიდელი წმიდათა და უბიწოთა მარხვათა თქუენთათჳს, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა თჳსითა და განუყოფდეს მარჯუენითა თჳსითა.
და	სინ.მრვლთ	და აღმოვთქუათ ერთობით ჩუენ და თქუენ: დიდებაჲ მამისაჲ და ძისაჲ და წმიდისა სულისაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	და რომელიმე იტყოდა: აღდეგინ ძლიერებაჲ შენი და მოვედინ ჩუენდა.
და	სინ.მრვლთ	და სხუაჲ იტყოდა: უკუეთუ ნანდჳლვე ღმერთი ესრჱთ დაემკჳდროს კაცთა თანა?
და	სინ.მრვლთ	არამედ სულ-გრძელებით თავს-იდებდა რომელმან-იგი შეხადა, რომლისაგან-იგი გამო-(ად)რე-აჩინებდა, ინაჴ-ედგა უფალსა და შეეღო სა[ხიდ].
და	სინ.მრვლთ	და კუალად სხუაჲ იტყჳს: ადრე მეწიენ ჩუენ წყალობაჲ შენი, უფალო, რამეთუ დავგლახაკენით ჩუენ ფრიად.
და	სინ.მრვლთ	და ერთი წინაწარმეტყუელი იტყოდა: ვაჲ, სულო ჩემო, რამეთუ წარწყმდა ღმრთის-მოშიში ქუეყანით და რომელმანცა ქმნა სიმართლჱ კაცთა შორის, არღარა იპოვების.
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი ბოროტსა განეშორიან, ღმერთსა მიეახლნიან, ეზიარნიან და მშჳდობით ააღლდიან.
და	სინ.მრვლთ	და ერთი იტყჳს: უფალო, შეწევნად ჩემდა მომხედენ;
და	სინ.მრვლთ	და სხუაჲ იტყჳს: მომავალი იგი მოვიდეს და არა ყოვნოს, და კუალად სხუაჲ იტყჳს: ვიქმენ მე, ვითარცა ცხოვარი წყმედული; მომიძიე მონაჲ შენი, უფალო.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს არა უგულებელს-ყო გონებაჲ ჩუენი მიმძლავრებისაგან, რომელი-იგი არს ბუნებით მეუფე და ღმერთ, არამედ მოვიდა, რომელი-იგი მარადის ყოველსა ადგილსა არს,
და	სინ.მრვლთ	და მოგუცნა საჴსრად თჳსნი სისხლნი, და მისცა ნათესავისა ჩუენისათჳს ჴელით-წერილი იგი სიკუდილისაჲ, რომელ-იგი ქალწულისაგან შეისხნა ჴორცნი, და მოიყიდა სოფელი წყევისა მისგან შჯულისა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუმცა არა შემემოსა მე, არცამცა მიჴსნა მე, არამედ მუცელსა ქალწულისასა განაჩინა და დაშჯილი იგი შეიმოსა.
და	სინ.მრვლთ	აწ იხილე საშინელი იგი და შესაძრწუნებელი ცვალებაჲ: არა თუ სხუამან ჴორცნი შეისხნა თავადისა ქალწულისაგან და სხუაჲ ჰფარვიდა მას, ხოლო იგი ჴორციელ იქმნა მისგან.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ესმა იესუჲსი მუნ ინაჴით-ჯდომაჲ, მოვიდა იგი სახლსა მას და აქუნდა მანითა ნელსაცხებელი და დაასხა ფერჴთა უფლისათა და წარჰჴოცდა თმითა თჳსითა, რაჲთამცა გულისხმა-ყო ორგულმან მან, რომელმან მოხადა მას.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ სხუაჲ არს ქრისტჱ და სხუაჲ არს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ, არღარა სამება, არამედ ოთხება არს.
და	სინ.მრვლთ	მოსე რომელმან კეთილად იმარხა, აეროვან იქმნა პირი მისი და გარდამოართუა შჯული ერსა თჳსა;
და	სინ.მრვლთ	ელია შემდგომად მარხვისა თჳსისა იხილა დიდებაჲ ღმრთისაჲ და აცხოვნა მკუდარი იგი და აღიტაცა ეტლითა ცეცხლისაჲთა მაღლად;
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ-მე, რომელნი-იგი ბნელსა შინა იქცეოდეს სიტყჳსა მისებრ პავლჱსისა, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: ოდესმე იყვენით ბნელ, ხოლო აწ ნათელ ხართ უფლისა მიერ?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რომელი-იგი გამოჩნდა და ვითარ ასწავებს და იტყჳს: კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და დანიელცა და რომელთა იმარხეს, განერნეს ცეცხლისგან დაწუვისა და ლომთაგან და ღირს იქმნნეს, რამეთუ გამოეცხა[და] მათ ღმერთი.
და	სინ.მრვლთ	და ესრეჱ უწყის ყოველმან სახჱ შენი და არავინ გეშურობს.
და	სინ.მრვლთ	და ვინ არს მომავალი იგი? თქუ განცხადებულად, ჵ დავით!
და	სინ.მრვლთ	და იგი იტყჳს: ღმერთი უფალი, და გამოგჳჩნდა ჩუენ.
და	სინ.მრვლთ	მარხვანი სარწმუნოებით დაშრეტენ ალსა ცეცხლისასა და დაუყვნეს პირნი ლომთანი;
და	სინ.მრვლთ	შეერთო ბუნებაჲ იგი და შეურწყუმელად ჰგიეს ერთობაჲ იგი.
და	სინ.მრვლთ	მარხვანი სიქადულ არიან წინაწარმეტყუელთა და საყუარელ – მოციქულთა და ზღუდე – წმიდათა;
და	სინ.მრვლთ	კაცი ლიტონი ვერ შემძლებელ იყო ჴსნად, ღმრთისა შეუძლებელ იყო თჳნიერ ჴორცთა ვნებისა, რომელ-იგი ყო, ბუნებით და კაცთ-მოყუარებით იქმნა კაც;
და	სინ.მრვლთ	რომელი-იგი არსი იყო, მან აცხოვნა, და მერმე რომელი-იგი კაც იქმნა, მან ივნო.
და	სინ.მრვლთ	რაჲმცა დიდ იყო, თუმცა ცნა, ვითარმედ ცოდვილი არს ესე დედაკაცი, და მეყსეულადმცა ჴმითა იცნა იგი?
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს ვითარცა იხილა იგი ეკლესიამან გჳრგჳნოსანი ეკლითა, შესაკრებელისა მის მათისა კადნიერებასა ჰგოდებს და იტყჳს: ასულნო იჱ˜ლმისანო, გამოვედით და იხილეთ გჳრგჳნი, რომლითა გჳრგჳნოსან ყო დედამან მისმან.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ეკლისა გჳრგჳნი დაიდგა და ეკალთაჲ იგი დაჰჴსნა პატიჟი.
და	სინ.მრვლთ	და შენ ფარისეველი იყავ და არა წინაწარმეტყუელი და გულისხმა-ჰყავ უფროჲსისა მის ცნობაჲ.
და	სინ.მრვლთ	იგივე წიაღთა მამისათა იყო და წიაღთა ქალწულისათა და ქალწულებისა კლიტჱ არა განხეთქა;
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ღმერთი იყო და ესრჱთ საშოჲსაგან გამოვიდა და ეგრევე იშვა, ვითარცა მუცელსა შევიდა;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მისი იგი ცხორებაჲ და ჰამბავი იგი რომელი იყო, მიუთხრობდა უმეტჱსად ხოლო მით, რამეთუ უდიდჱსად ხოლო ცოდვილი იყო.
და	სინ.მრვლთ	უვნებელად შევიდა და უჴრწნელად გამოვიდა სიტყჳსა მისებრ ეზეკიელ წინაწარმეტყუელისა, ვითარცა იტყჳს: და მომაქცია მე უფალმან გზასა მას ბჭისა მის წმიდათაჲსა აღმოსავალად. და იყო იგი დაჴშულ.
და	სინ.მრვლთ	და მრქუა მე უფალმან: ძეო კაცისაო, ბჭჱ ესე იყოს დაჴშულ და არა განეღოს ესე, არცა გან-ვინ-ვიდეს მიერ, რამეთუ ღმერთი მხოლოჲ შევიდეს და იგი თავადი გამოვიდეს. და იყო ბჭჱ იგი დაჴშულ.
და	სინ.მრვლთ	მარხვანი საჭურველ არიან კეთილთა და ფარ არიან ბოროტთა.
და	სინ.მრვლთ	დასცხერინ ამიერითგან ყოველი ცილობაჲ და ჩუენ წმიდათა მიერ წიგნთა მოძღურებისათა განვნათლდებოდით,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა სასუფეველსა ცათასა მიწევნად ღირს ვიქმნეთ ქრისტჱს იესუს მიერ, უფლისა ჩუენისა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და ძალი მამისაჲ და ძისაჲ და სულისა წმიდისაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	არცაღათუ მივის-ეყო ფარისეველი იგი და უთხრა მეინაჴეთაგანსა, არამედ გულსა შიდა თჳსსა იტყოდა, რაჲთა გულისჰხმა-ჰყო, არა თუ წინაწარმეტყუელ, არამედ წინაწარმეტყუელ და ღმერთ!
და	სინ.მრვლთ	თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა ეტჳფანე კჳპრელ მთავარ-ეპისკოპოსისაჲ, რომელი კოსტანტინეს დედაქალაქისა იწამა სარწმუნოებისათჳს, წმიდისა მარადის ქალწულისა მარიამისთჳს, რამეთუ ამისგან ჴორციელ იქმნა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ, ძჱ ღმრთისაჲ
და	სინ.მრვლთ	თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა ბასილი მთავარეპისკოპოსისა კესარია კაბადუკიელისაჲ. ჴსენებასა წმიდათა ორმეოცთა მოწამეთასა
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ სახიერთა მათ მიმართ მონათა პატივის-ცემასა მოყუასთაგან გამოჩინებაჲ აქუს და თჳსისა მის უფლისა ერთგულებაჲ ჩას;
და	სინ.მრვლთ	შენ შე-ოდენ-სძრავ ზრახვასა მას გულსა შიდა, და უფალი აღმოიკითხავს: შენ აქცევ გონებასა, და უფალი ჰპოვებს და განჰკურნებს.
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ ორთაჲ მათ მოსესხეთაჲ სიტყუაჲ წარმოიღო.
და	სინ.მრვლთ	ერთსა მას მიუტევა ერგასისი და ერთსა ხუთასი.
და	სინ.მრვლთ	აწ ჰნატრიდ შენ გულითად მოწამესა მას, რაჲთა იყო შენ მოწამე გონებითა შენითა და განვლოთ თჳნიერ დევნათა და თჳნიერ ტანჯვათა და ღირს ვიქმნნეთ მათსა მას ქებულებასა.
და	სინ.მრვლთ	რომელთა ვითარცა ერთი სული განუყოფელად თითოეულად გუამთა მათთა აქუნდა ერთისა სულისა აღმოტევებითა, და ერთითა სარწმუნოებითა ერთიცა მოთმინებაჲ ღუაწლისაჲ მის მიმართ და ჭეშმარიტებისა ზედა მისლვაჲ აჩუენეს.
და	სინ.მრვლთ	ყოველივე ურთიერთას მახლობელ მოყუსობითა და სწორ გონებითა და სწორ სიმჴნითა და სწორად პატიოსანსა მასცა გჳრგჳნსა დიდებისასა ღირს იქმნნეს.
და	სინ.მრვლთ	და ღაცათუმცა ერთი ხოლო იყო განსაკჳრვებელი იგი, სიტყუათა მათ ჩუენთა ძალი ვერვემცა კმა-ეყო გამოთქუმად, აცადე აწ ესოდენსა სიმრავლესა, გუნდსა მას ერისა კაცთასა, კრებულსა მას უძლეველსა, ეგრევე ბრძოლასა შინა უძლეველსა და ქებითა მიუწდომელსა!
და	სინ.მრვლთ	მამან ძჱ იცის და ძემან – მამაჲ;
და	სინ.მრვლთ	და სული წმიდაჲ მათ თანა შეყოფილ არს.
და	სინ.მრვლთ	ესე მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ არა განყოფილ, – ნუ იყოფინ!
და	სინ.მრვლთ	– არამედ ერთ სამება წმიდა, ერთ ძალ, ერთ ჴელმწიფება, ერთ უფლება, ერთ მთავრობა, რომელი პირველ ყოველთა საუკუნეთასა იყო და იყოს და არს.
და	სინ.მრვლთ	რომელი წმიდისა და ტრედისა მარიამისგან იშვა უკუანაჲსკნელთა ჟამთა, ჩუენ კაცთათჳს და ჩუენისა ცხოვრებისათჳს ჯერ-იჩინა ჴორცთა ამათ ჩუენთა შესხმაჲ ძემან.
და	სინ.მრვლთ	აწ აღვიარებთ ღმერთსა, მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა: მამაჲ სრული, ძჱ სრული, სული წმიდაჲ სრული;
და	სინ.მრვლთ	ერთ არსება, სამებაჲ წმიდაჲ, ძჱ ჭეშმარიტი, მამისაგან შობილი, და სული წმიდაჲ – არა უცხო მამისაგან და ძისა, არამედ მარადის იყო სამებაჲ წმიდაჲ და არასადა შეეძინა და არცა მოაკლდა რაჲ, ერთ ღმრთეება და ერთ მთავრობა ღმრთისა და მამისა და ერთ ნება.
და	სინ.მრვლთ	და ამის სამებისაგან წმიდისა – მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა – ყოველივე შეიქმნა.
და	სინ.მრვლთ	და ამის ყოვლისა დასასრული ვიცით და გურწამს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მამისა და ძისაჲ და სულისა წმიდისაჲ არცა დასაბამი, არცა აღსასრული ყოფად არს.
და	სინ.მრვლთ	და ესე ჭეშმარიტად ვიცით და გურწამს და აღვიარებთ.
და	სინ.მრვლთ	აწ მოვედით და შორის წარმოვიხუნეთ იგინი და მოჴსენებითა მით ზოგადი სარგებელი მათ მიერ მოსრულსა ამას ერსა განუყოთ.
და	სინ.მრვლთ	და ესე მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ წმიდათა მისთა ჩუენებით გამოეცხადებოდა, ვითარცა ძალ-ედვა თითოეულსა დატევნად ძლიერებითა ღმრთეებისა თჳსისაჲთა, ვითარცა ვინ ღირს იქმნა თითოეული მადლსა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ბრძოლისა სიმჴნესა მას სიტყჳსა მწერალნი და კედელსა მხატვარნიცა აუწყებენ, რომელნიმე სიტყჳთა შეამკობენ და რომელნიმე ფიცართა გამოჰხატვენ.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა კუალად: წინაწარმეტყუელსა შინა მე ჩუენებანი განვამრავლენ და ჴელითა წინაწარმეტყუელთაჲთა ვემსგავსე. ესე – ჴმაჲ ძისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად ეზეკიელ იტყოდა: აღმიღო მე სულმან ღმრთისამან და განმიყვანა მე ველად. ესე – სულისა წმიდისათჳს იტყჳს.
და	სინ.მრვლთ	და სხუანი მრავალნი არიან სათქუმელად, რომელი მცირედ რაჲმე მოვიჴსენეთ და თანა-წარვჰჴედით, დაუტეოთ საჩუენებელად და სახედ ეკლესიაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალთა აღაბაძვეს სიმჴნედ ორკერძოთავე მათ სახეთა;
და	სინ.მრვლთ	აწ ორთა სიტყუათა წარმოვადგინებთ უფროჲს ბევრეულთა და ათასეულთა, ღმრთით წერილთა სიტყუათა ძუელისა და ახლისა შჯულისათა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ უფალმან შექმნნა ჴორცნი ადამისნი და შთაბერა მას სული ცხოველი და მან მოსცა შჯული მოსეს, ღმერთმან – მამამან და ძემან და სულმან წმიდამან – ერთი ღმრთეებაჲ, და ამის ღმრთეებისაგან მოივლინნეს და რამეთუ ესე არს ღმერთი ჩუენი.
და	სინ.მრვლთ	ჰურიათა მოუწოდა სიმართლედ, რომელთა არა უვარ-ყვეს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი ჴორცითა მოსლვაჲ, და ყოველთავე აცხოვნებს, რომელთა ჭეშმარიტებით სარწმუნოებაჲ მისი დაუმარხავს და რომელთა არა უვარ-ყვეს ჭეშმარიტი ქადაგებაჲ მისი და სახარებისა მისისა მოძღურებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	რომელსა-იგი სიტყუაჲ უწყებისაჲ სასმენელთაგან აქუს და წარმოადგინებს ამას კუალად წიგნი დუმილითა და აღბაძვებასა უჩუენებს.
და	სინ.მრვლთ	ესევითარნი ესე არა დაისაჯნენ სოფელსა თანა, რამეთუ ჭეშმარიტად მოვიდა მხოლოდ შობილი, და ესე შეიწყნარა დედამან ჩუენმან ეკლესიამან,
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა ჩუენ მოვაჴსენოთ შემოკრებულსა ამას სათნოებაჲ იგი კაცთაჲ მათ და წინაშე მათსა წარმოვიხუნეთ საქმენი მათნი და აღვძრნეთ მიბაძვებად, რაჲთა მჴნედ და უმჯობჱსად გამოჩნდენ გონებითა.
და	სინ.მრვლთ	რომელ არს წყაროჲ ცხოვრებისაჲ და მშჳდობისა ჩუენისა სიხარული, ახლისა ვენაჴისა კჳრტი, რომელმან ტევანი გამოიღო კურთხევისაჲ და დაჰჴსნნა სალმობანი ჩუენნი დღითი-დღედნი სუმითა მით ამით სისხლითა ქრისტჱსითა, რომელმან მოგუანიჭა ჩუენ ჭეშმარიტი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ჭეშმარიტად შვა ქრისტჱ ქალწულმან მარიამ სულისა წმიდისა მიერ, არა თესლისაგან მამაკაცისა, არამედ ქალწულისა მისგან წმიდისა ჴორცნი შეისხნა ჭეშმარიტად და არა საგონებელად:
და	სინ.მრვლთ	ჴორცნი ჭეშმარიტად და ტყავი ძუალითურთ და ძარღჳთ და ყოვლით კერძოვე მსგავსი ჩუენი, არარაჲთ ჩუენგან განშორებული, არამედ მით ხოლო სიწმიდისა მისისა დიდებითა, და ჭურჭელი სიწმიდისაჲ შეუცოდებელი, ყოვლითავე სრული აქუნდა,
და	სინ.მრვლთ	და აქუს სული კაცისაჲ ჭეშმარიტად და გონებაჲ კაცისაჲ ჭეშმარიტად, არა ვითარ ჩუენი გონებაჲ დამტკეცილი ჴელმწიფებასა ქუეშე ცოდვისასა ყოვლით კერძოვე, არა იჴმია ცოდვაჲ;
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი მორეწეთაჲ მათ თითოეულისა მოღებული შოვა რაჲ წარმოიღიან ზოვგად სარგებელად შემოკრებულთა მათ, იპოვის ეგრეცა ნეტართაჲ ამათ: თითოეულისა მათისაჲ სოფელი ზოვგად არს და ყოველნი არიან ყოველსა ადგილსა და ურთიერთას მისცემენ პატივსა.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ ჴამს ქუემდებარისა ამის სოფლისა ძიებაჲ და არა აწინდელი იგი, რომელ ქალაქი ღმრთისაჲ არს, რომლისაჲ ხუროთ მოძღუარ და შემოქმედ ღმერთი არს?
და	სინ.მრვლთ	ქალაქი იგი ჭეშმარიტი – ქალაქი ზეცისა იერუსალემი, აზნაური იგი – დედაჲ პავლჱსი და მსგავსთა მისთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ნათესავი იგი კაცობრივი – სხუაჲ და სხუაჲ, ხოლო სულიერთაჲ ყოველთაჲ ერთი არს და ზოვგადი, მამაჲ მათი ღმერთი არს, – და ყოველნი ძმანი არიან.
და	სინ.მრვლთ	არა ერთისაგან მამისა და ერთისაგან დედისა შობილ არიან, არამედ შვილებისაგან სულისა წმიდისა სიყუარულისა მიმართ ერთობისა ურთიერთას შეწყნარებულ არიან.
და	სინ.მრვლთ	ნუვინ აყუედრებ მას ფარისეველისა თანა, ნუცა ვინ ეტყჳნ მეძავით და შეუხებელით.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ მე იყო სახჱ იგი შეკრებისაჲ მის?
და	სინ.მრვლთ	და პავლე თარგმანენ და პავლე ნუგეშინის-ეცინ დედაკაცსა მას, რამეთუ ღმერთმან განამართლოს, ვინ არს განმაცროვებელ.
და	სინ.მრვლთ	ესენი სიმწჳსითა ჴორცთაჲთა და შუენიერებითა ჰასაკთაჲთა და ძალითა უფროს სახელოვნად იქცევოდეს და სასაგროსა მას დაწესებულ იყვნეს შჯულსა
და	სინ.მრვლთ	მოიღეთ სიტყუაჲ იგი და წულილად გამოვიკულიოთ, რაჲთა არა ხოლო თუ მას ვჰნატრიდეთ, არამედ ვჰბაძვიდეთცა.
და	სინ.მრვლთ	მოვიდა იესუჲსა აღჭურვილად, მიაქუნდა ნელსაცხებელი მანითა და ცრემლი თუალითა, უსულოჲთა მით ჭურჭლითა ნელსაცხებელი სუნნელითა მით წყაროჲთა სინანულისა ა(სო?)თაგან ჴორცთა თჳსთა.
და	სინ.მრვლთ	და გამოცდილებითა მით ბრძოლასა შინა და სიმჴნითა გულისაჲთა პირველითგანვე აქუნდა მეფეთაგან მთავრობაჲ და სახელოვან იყვნეს უმეტჱს ყოველთა სათნოებითა მით.
და	სინ.მრვლთ	სულ-მყრალ არს ცოდვაჲ, ვითარცა დავით წამებს: შეყროლდეს და დალპეს წყლულებანი.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს მიმოდაედვა უშჯულოჲ იგი და უღმრთოჲ ბრძანებაჲ, რაჲთა არავინ აღიაროს ქრისტჱ და, უკუეთუ ვინმე აღიაროს, პატიჟსა შევარდეს, და უთქუმიდეს ყოველსავე მას თითოფერსა სატანჯველსა, და დიდ იყო გულის წყრომაჲ მძლავრებისაჲ მსაჯულთაჲ მათ სიცრუვისათაჲ,
და	სინ.მრვლთ	ჯერ-არს მრავლისა საქმისაჲ და მრავლისა მის ნაყოფისა შეკრებაჲ, რაჲთა შეეზაოს სინანულისა იგი ნელსაცხებელი.
და	სინ.მრვლთ	და ღმრთის მსახურთათჳს აღძრულ იყვნეს ძჳრის ზრახვანი, და ზაკუვანი მათთჳს იზრახებოდეს, და ფერად-ფერადი ხილვად სატანჯველი მათთჳს განემზადებოდა,
და	სინ.მრვლთ	და გნებავს თუ გულისხმის-ყოფად დედაკაცისა მის სიმდაბლჱ?
და	სინ.მრვლთ	და მტანჯველნი იგი თუალ-უხუავ იყვნეს, ცეცხლი განმზადებულ იყო, მახჳლი აღლესულ იყო, ძელი აღმართებულ იყო, მღჳმჱ და ურმის თუალი და სატანჯველი ყოველი,
და	სინ.მრვლთ	და არა მცირედ სარგებელ არიან ფერჴნი იგი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ვითარცა მიიღო დედაკაცმან მან ჴელთა თჳსთა ზედა თავი იგი წმიდისა წინამორბედისაჲ და ნათლის-მცემელისაჲ, განიხარა სიხარულითა დიდითა ფრიად.
და	სინ.მრვლთ	რომელნიმე ივტოდეს, რომელნიმე დაემორჩილებოდეს, რომელნიმე ირყეოდეს, რომელნიმე ხილვადმდე ტანჯვისათჳს უმეტეს შეშინდეს და რომელნიმე, მი-რაჲ-იწინნეს მახლობელად სატანჯველთა,
და	სინ.მრვლთ	ესევითარი განზრახვაჲ განიზრახა და თქუა: უკუეთუ თავი და ტანი მისი ერთსა ადგილსა დაეფლნენ, მკუდრეთითცა აღდგომაჲ მისი ადვილ იყოს, რამეთუ წინაწარმეტყუელი არს და კუალად მოვიდეს იგი მამხილებელად უწესოებისა ჩემისა.
და	სინ.მრვლთ	შეიურვეს და სხუანი ღუაწლსა მას შე-ოდენ-ჴდეს და სრულიად ვერ დაითმინეს და შოვა ოდენ ღუაწლსა მას შევიდეს და მერმე განეშოვრნეს, ვითარცა უფსკრულსა შინა დაზამთრებულნი, და რომელთა აქუნდა ტჳრთი იგი მოთმინებისაჲ, ნავი დაექცა და წარწყმდეს.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ უბრძანა დამალვაჲ და დაფარვაჲ სხუასა ადგილსა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მოწაფენი იგი იოვანჱსნი მოვიდეს და წარიღეს გუამი მისი და დაჰფლეს, და მოვიდეს და უთხრეს იესუს, ვითარ-იგი აღასრულა იოვანე სრბაჲ თჳსი.
და	სინ.მრვლთ	მას ჟამსა მჴნენი ესე და უძლეველნი მსახურნი ქრისტჱსნი მოვიდეს და შორის წარმოდგეს, ხოლო მთავარი იგი უჩუენებდა ბრძანებულსა მას მეფისასა და მორჩილებად ყოველთავე მოხდიდა.
და	სინ.მრვლთ	და მაშინ აზნაურითა ჴმითა კადნიერად და მჴნედ არა შეძრწუნდეს ყოვლისა მისთჳს ხილვულისა და არცა შეეშინა თქუმისა მისთჳს, წარმოდგეს შორის მათსა და ქრისტიანედ თავნი თჳსნი ქადაგნეს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ქადაგა ჭეშმარიტი და იწამა სარწმუნოებით სადიდებელად მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	ჵ სანატრელთა მათ ენათა, რომელთა წმიდაჲ იგი აღუტევეს ჴმაჲ, რომელ-იგი აერმან შეიწყნარა და განწმ[ი]დნა!
და	სინ.მრვლთ	ანგელოზთა ესმა და განიხარეს და ეშმაკი მსახურთა თანა იწყლა, ხოლო უფალმან ზეცას აღწერნა იგინი.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ ჩემდა მარტოჲსა საძიებელ არს სიტუაჲ ესე, არამედ ყოველთა, რომელთა ესმა ჴმაჲ სახარებისაჲ მის, დაკჳრვება ჩემ თანა: იოვანჱსი განცხადებაჲ და ჰეროდჱსი დამცირებაჲ და უღმრთოთა დედათა მჴეცებრ სიბორგილი.
და	სინ.მრვლთ	და კაცად-კაცადი მათი მათ თანა წარმოდგებოდა და იტყოდა, ვითარმედ: ქრისტიანე ვარ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რომელ-იგი მესმა, ვითარმედ ჰეროდე შეიპყრა იოვანე და შესუა იგი საპყრობილესა ჰეროდიადაჲსთჳს, ძმის ცოლისა, რომელი-იგი შეირთო ცოლი ფილიპჱსი.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ასპარეზსა შინა მოღუაწენი იგი შორის წარმოდგიან და ყოველთა ერთბამად თქჳან სახელი თჳსი და ადგილსა მას ღუაწლისასა მიდგიან, ეგრეთცა ესენი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მე აწ ბოროტთა მათთჳს ვიტყჳ და არა კეთილთათჳს და სახიერთა, რამეთუ (ვი)ცნი მრავალნი კეთილნი და შუენიერნი, რომელთაჲ ჯერ-არს ჩემდა მოჴსენებად ცხორებაჲ მათი საშჱნებელად შუენიერად საქმეთა კეთილთათჳს.
და	სინ.მრვლთ	ლომიცა და ვეშაპიცა სიბოროტესა ზედა მწემვე არიან.
და	სინ.მრვლთ	მოწამე არს ჩემდა ბრძენი სოლომონ, რამეთუ ესრე თქუა, ვითარმედ: უმჯობჱს არს ლომისა და ვეშაპისა თანა ყოფაჲ, ვიდრეღარა დედაკაცისა თანა ბოროტისა.
და	სინ.მრვლთ	დანიელს მღჳმესა შიში და ლომთა დაჰრიდეს, ხოლო მართალი ნაბუთე იეზაბელ მოკლა;
და	სინ.მრვლთ	მაშინ დაუტევნეს წოდებულნი იგი სახელნი მათნი შობითგანნი და ზოგადისა უფლისა სახელი კაცად-კაცადმან სახელ-იდვა და ესრეთ კაცად-კაცადი უწინარჱსსა მას შეხუდგინებდა სიტყუად და იყო სახელი მათი ყოველთაჲ ერთი;
და	სინ.მრვლთ	არღარა ესე და ესე, არამედ ყოველთა ქრისტიანედ ქადაგნეს თავნი.
და	სინ.მრვლთ	ვეშაპმან იონა მუცელსა შიდა ცოცხალი დაჰმარხა, ხოლო დალილმან სამსონს თავი დაჰყჳნა და უცხო-თესლთა ჴელთა მისცა;
და	სინ.მრვლთ	ვეშაპნი და ასპიტნი და ღრიაკალნი უდაბნოსა ზედა იოვანჱსთჳს ძწოდეს, ხოლო ეროდიადა ურიდად პურსა ზედა თავი მოჰკუეთა მას.
და	სინ.მრვლთ	ყორანთა მთათა შინა ელია გამოზარდეს, ხოლო იეზაბელ მონიჭების წჳმისა უკუანა კლვად სდევნიდა მას და რასა ეტყოდა, ვითარმედ: შენ თუ ელია ხარ და მე იეზაბელ, ძჳრი შემამთხჳედ მე და ღმერთთა და უძჳრჱსი შემძინედ;
და	სინ.მრვლთ	და შეეშინა ელიას და წარვიდა უდაბნოდ და ითხოვდა ღმრთისაგან სიკუდილსა და თქუა: უფალო ღმერთო ჩემო, კმა-არს ჩემდა, ჯერ-გიჩნდინ მიღებაჲ სულისა ჩემისაჲ, რამეთუ მე არა უმჯობჱს ვარ მამამათა ჩემთასა.
და	სინ.მრვლთ	ეწამების სიტყუასა ამას ჩემსა სიბრძნჱ და იტყჳს: არა არს სხუა თავ უფროჲს თავისა მის გუელისაჲსა, და არა არს სხუა სიბოროტე უფროჲს სიბოროტისა მის დედაკაცისაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	დედაკაცისა გამო დასაბამსა ადამ სამოთხით გამოვარდა და დედაკაცისა მიერ მშჳდმან დავით ჰურიას ზაკუვით მკლველნი აღუდგინნა;
და	სინ.მრვლთ	დედაკაცისა გამო ბრძენი იგი სოლომონ შესცთა და დაეცა;
და	სინ.მრვლთ	დედაკაცმან მჴნესა მას სამსონს თავი დაჰყჳნა და დააბრმო;
და	სინ.მრვლთ	დედაკაცისა გამო მჴნჱ იგი იოსებ საპყრობილედ შეაგდეს და დაჰკრძალეს;
და	სინ.მრვლთ	და რასაღა უფროჲს ვიტყოდით? – დედათა გამო რომელნი-იგი ნაშობ ღმრთის წოდებულ იყვნეს, დაეცნეს;
და	სინ.მრვლთ	მე უწყი, რამეთუ ასპიტნიცა ნელითა სიტყჳთა დაიმწყსებიან და ვეფხნიცა ფუფუნებით დამშჳდდიან, ლომნიცა და ვიგრნიცა, ხოლო დედაკაცსა ბოროტსა აგინებდე თუ, აღგიბორგდეს; უკუთუ ექენებოდი, აღზუავნეს;
და	სინ.მრვლთ	ქმარი თუ ესუას, ღამით და დღით სიტყჳთა დაჰგუმერნ და ზაკუვით კლვად აღმახჳს, ვითარცა ჰეროდიადა ჰეროდეს უყო;
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ უპოვარ იყოს ქმარი იგი, გულის-წყრომითა და ლალვითა განკაფოს იგი;
და	სინ.მრვლთ	გინა თუ ქურივი ვინმე იყოს, იგი თჳთ თავით თჳსით აგინებნ და ჰკდემნ,
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე გულისხმა-ყავთ მართლისა მის იობისი, ვითარ-იგი თჳსი ცოლი სიკუდიდ მისცემდა მას, რამეთუ ესრე ეტყოდა: თქუ ნურაჲ გმობაჲ ღმრთისა მიმართ და მოჰკუდე.
და	სინ.მრვლთ	აღდუღებულთა მათ ბრძუნთთა მისთა, ვითარცა დამწუარი ნაკუერცხლითა, და ყოველთა ჴორცთა მისთა, იგი ვითარცა მატლი არა შედრკა შეწყალებად მისა!
და	სინ.მრვლთ	ჰხედვიდა იგი ყოველთა ყოვლითურთ დაცემულსა, მა(შ)ურალსა, ჭირვეულსა და დადუმებულად მგალობელსა, აღმტკმობილითა პირითა გამოიღებდა სიტყუათა და იგი არა შელბა შეწყალებად!
და	სინ.მრვლთ	უწყოდა, რამეთუ მაშინ სუფევდა ძოწეულითა შარავანდებისაჲთა და აწ ხედვიდა სკორეთა ზედა დაცემულსა და შიშუველსა გუამითა, არა მოიჴსენა, ვითარ-იგი მის თანა პატივსა ზედა ყუაოდა, არამედ აწუევდა, ვითარმედ: „თქუ ნურაჲ სიტყუაჲ გმობისაჲ და მოჰკუდე“.
და	სინ.მრვლთ	არა ლოცვითა და ქველისსაქმითა შენი სენი განკაფაა?
და	სინ.მრვლთ	ვერ-მემცა კმა-ეყოა მას წუთადი ესე სწავლაჲ აქაჲ და შენ საუკუნესა მას სატანჯველსა მოატყუებდი გმობითა?
და	სინ.მრვლთ	რომელნი წერილთა აღმოიკითხვენ, რომელ დაწერილა ღმრთისა მიერ მართლ, და ძენი ეშმაკისანი გარდასდრეკენ მრუდად.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს იტყჳს უფალი: ესევითართაჲ გული და გონებაჲ გარდაქცეულ არს მამისა მათისაგან ეშმაკისა.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს ეკრძალენით კეთილად შვილნი წმიდისა კათოლიკე ეკლესიისანი, რომელთა შეგიყუარებიეს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ, რომელი წმიდამან და მარადის ქალწულმან მარიამ გჳშვა ჩუენ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ სიტყუა-ტკბილობითა მათითა და ქენებითა გარდააქცინიან გულნი და გონებანი უმანკოთანი, რაჲთამცა მათსა მას წარწყმედასა თანა წარწყმიდნეს ძენი ნათლისანი.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა იტყჳს უფალი ჩუენი პირითა თჳსითა: უკუეთუ შეიძინოს კაცმან ყოველი სოფელი და სული თჳსი წარიწყმიდოს, რაჲ მისცეს ნაცვალად სულისა თჳსისა?
და	სინ.მრვლთ	იხილე და ეკრძალე, ნუუკუე მწვალებელთა თანა შეჰრიო სიტყუაჲ შენი.
და	სინ.მრვლთ	ნუ დასთესავ იფქლსა თანა ღუარძლსა, რაჲთა არა განრყუნეს ყანაჲ შენი და ნაყოფი შენი.
და	სინ.მრვლთ	ეკრძალე კეთილად მოწაფეთა ოროგინჱსთა მცბიერისათა და სამ გზის დაწყეულისათა, რომელმან წვალებანი ყოველნი შემოიხუნა და ღუარძლი დასთესა შოვრის იფქლსა, პალესტინჱ ყოველი შეაცთუნა და ვიდრე დღენდელად-დღედმდე წვალებანი მრავალნი იქმნებიან მისგან.
და	სინ.მრვლთ	ამან ოროგინე გესლი, შერეული თჳსი წამლითა სასიკუდინჱთა, გარეშე კართა ეკლესიისათა წარმოსთხია, და რომელნი არა ეკრძალებიან, შეიგინებიან მრავალნი მისგან.
და	სინ.მრვლთ	ნუცა ყოველადვე რაჲ არს ეშმაკისა მოძღურებაჲ და სწავლაჲ მისი.
და	სინ.მრვლთ	ამისგან სასმენელნი ჩუენნი გარე-წარვაქცინეთ და დედისა ჩუენისა მოძღურებასა შეუდგეთ,
და	სინ.მრვლთ	მუცლითა იტჳრთა, ვითარცა არს წესი ჟამთა რიცხჳსაჲ, რამეთუ იშვა, ვითარცა არს შობაჲ ბუნებისაჲ ურცხჳნელად, უჴრწნელად, უვნებლად, ყრმა იქმნა და აღიზარდა და ჰასაკი მიიღო მამაკაცისაჲ, მკლავთა ზედა მიიქუა სჳმეონისთა და ანაჲსთა, წმიდისა მარიამისგან იტჳრთა;
და	სინ.მრვლთ	ყოველივე აქუნდა თავისა თჳსისა თანა, სრულებაჲ რიცხუსა ჟამთა, თუეთა და წელიწადთასა შეერაცხა, მუცლითა იტჳრთა, იშვა დედაკაცისაგან და იქმნა შჯულსა ქუეშე.
და	სინ.მრვლთ	მოვიდა იორდანედ და ნათელ-იღო იოვანჱსგან.
და	სინ.მრვლთ	არაჲ თუ საბანელი რაჲ უჴმდა მას, არამედ რაჲთა აჩუენოს სახჱ შჯულისაჲ, ვითარმედ კაც იქმნა, რომელმან არა შეძრა სიმართლჱ, რაჲთა აღესრულოს ყოველივე წერილი, ვითარცა თქუა მან, რაჲთა აჩუენოს მან, რამეთუ ჭეშმარიტად ჴორცნი შეიმოსნა და ჭეშმარიტი განკაცებაჲ შთაიცუა.
და	სინ.მრვლთ	უფროჲსღა მიანიჭა და არაჲ უჴმდა მას მოღებაჲ, არამედ განანათლნა და განაძლიერნა იგინი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ესრჱთ თავს-იდვა თჳსითა კაცთმოყუარებითა და სიმდაბლითა და იგიცაღა, რომელნი მოვიდოდიან და აქუნდეს მისისა მის სიმდაბლისა ძალი, განათლდენ ჭეშმარიტითა მით მისითა ნათლითა,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი წინაწარმეტყუელისაჲ დაგებითა მით ძლიერებისა მისისაჲთა, რაჲთა მოგუცეს ცხოვრებად პური იჱ˜ლმთ და სიმტკიცჱ წყლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ამას ქრისტჱსთჳს დავამტკიცებთ ძალსა პურისასა და სიმტკიცესა წყლისასა, რაჲთა ნაყოფი ჩუენი იყოს ძლიერებით, არამედ პური – საჭმელ, ხოლო ძალი – ამას ზედა განმაცხოველებელ;
და	სინ.მრვლთ	და არა რაჲთა წყალმან ხოლო განწმიდნეს, არამედ სიმტკიცჱ იგი წყლისაჲ იყოს ჩუენდა სარწმუნოება და სასოება და სიყუარულ და საიდუმლო მშჳდობის, ერთობა სიწმიდის იყავნ ჩუენდა, სრულება და ცხოვრება,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა მას მხოლოსა ვადიდებდეთ ჭეშმარიტითა გონებითა და უქცეველითა სარწმუნოებითა და მისა ხოლო გუეშინოდის. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	და აღმო-რაჲ-ჴდა იორდანით, მოიწია ჴმაჲ ზეცით მამისაგან და ესმა მოწაფეთა, რომელნი მის თანა იყვნეს, რაჲთა უჩუენოს, ვინ არს, რომელ წამებს მისთჳს და სული წმიდაჲ მის ზედა გარდამომავალი.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს მრავალ გზის წინა-აღუდეგით მწვალებელთა, რომელნი სხუად სახედ რასმე მოძღურიან მამისა მათისა ეშმაკისაჲთა, ხოლო ჩუენ არა შევარწყუათ სამებაჲ და ვაგონოთ მიზეზ სულსა, არამედ თჳსითა ჴელმწიფებითა მჯდომარჱ სულით წმიდითურთ და გარდამომავალი მას ზედა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ჭეშმარიტად ჩას, რომელი წამებს მისთჳს, რაჲთა ჴორცი განწმიდოს ამბორის-ყოფითა წმიდისა მამისაჲთა და წმიდისა სულისაჲთა, და წამონ,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მამამან სათნო-იყო ქადაგებაჲ ძისა თჳსისაჲ ჴორცითა მოსრული, რამეთუ ძჱ ჭეშმარიტად გამოჩნდა და აღასრულა თქუმული იგი წინაწარმეტყუელისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ამისა შემდგომად ქუეყანასა ზედა გამოჩნდა და კაცთა შორის იქცეოდა, აღმო-რაჲ-ვიდა იორდანით, არა თუ საუცრით, არამედ ჭეშმარიტად მტერისაგან გამოიცადა უდაბნოსა გარე;
და	სინ.მრვლთ	მერმე გამოირჩინა მოწაფენი და ქადაგა ჭეშმარიტებაჲ, განკურნნა წყლულებანი, განჴადნა ვნებანი, ეძინა ვითარცა კაცსა, შიოდა ვითარცა კაცსა, ღმრთეებრ სასწაულსა იქმოდა, ზღუასა ზედა ვიდოდა ვითარცა ჴმელსა, ქართა შეჰრისხნა და დააყუდნა,
და	სინ.მრვლთ	მკუდარნი აღადგინნა, ბრმათა თუალნი აუხილნა, მკელობელთა და განრღუეულთა სიმტკიცჱ მიჰმადლა, რაჲთა ქადაგოს ჭეშმარიტებაჲ სახარებისაჲ და სასუფეველი ცათაჲ მოგუანიჭოს ჩუენ მისითა კაცთ-მოყუარებითა, მამისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა;
და	სინ.მრვლთ	რომელმან ვნებაჲ ჩუენთჳს დაითმინა ჭეშმარიტად ჴორცითა და სრული კაცებაჲ შეიმოსა, ივნო ჭეშმარიტად ჯუარსა ზედა თანაყოფითა ღმრთეებისაჲთა, არამედ არა ვნებითა, რამეთუ ღმრთეებაჲ უვნებელ არს და უქცეველ ორთავე ამათგან ბუნებათა, ნათელ, განუცადებელ.
და	სინ.მრვლთ	ქრისტემან რაჲ ივნო ჩუენთჳს ჴორცითა, უვნებელად ჰგიეს ღმრთეებაჲ კაცსა თანა, ხოლო უვნებელ ღმრთეებაჲ, რამეთუ გამოუკულეველ არს და გამოუთქუმელ სიბრძნითა, რამეთუ ივნო ჴორცითა,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ცხოველ არს ღმრთეებითა, და აღადგინნა მკუდარნი ჭეშმარიტად და დაეფლა ჴორცითა და თჳნიერ საშუმინველისა იდვა სამ დღე უსულოდ და შეუძრველად, და შეიხჳა სამკუდროჲთა ტილოჲთა და დაიდვა საფლავსა.
და	სინ.მრვლთ	და დასდვეს ლოდი და დაებეჭდა ბეჭდითა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო შთავიდა მის თანა ქუესკნელთა გარდასკნელისათა და აღმოჴდა მიერ და წარმოტყუენა და გამოიყვანნა სულნი, შემუსრნა ბჭენი სიკუდილისანი, განხეთქნა მოქლონნი და კლიტენი ადამანტიაჲსანი და დაჴსნა სალმობანი ჯოჯოხეთისანი,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ აღადგინა იგი ღმერთმან უფალი და სიტყუაჲ და ძჱ მხოლოდ-შობილი სულითურთ და ჴორცით და ყოვლით კერძოვე ჭურჭერი შეერთებული სულითა და ჴორცითა, რამეთუ სულიერად ჰგიეს.
და	სინ.მრვლთ	არამედ ივნო და გუემასა მიეცა ნეფსით ნებითა ღმრთეებისა მამისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს-იგი გამოიცადა ეშმაკისაგან შენდობითა, შიმშილითა გამოიცადა, შრომითა და გულის-კლებითა და ურვითა.
და	სინ.მრვლთ	ესე ჴორციელობით, არამედ სიწმიდჱ ღმრთისაჲ შეერთებულ და განუშორებელ მისგან, რამეთუ თანა-შეყოფილ.
და	სინ.მრვლთ	და ესევითართაგან ივნო წმიდაჲ იგი ჴორცი მისი, რამეთუ აღდგა მკუდრეთით და შეერთნეს ერთ სულ, ერთ ღმრთეება, ერთ დიდება, რამეთუ განცხადდა ჭეშმარიტად შემდგომად აღდგომისა და ჴელითა განიხილა თომაჲსგან და მოციქულთა თანა ჭამდა და იქცეოდა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე,
და	სინ.მრვლთ	არამედ შევიდა ბჭეთა ჴშულთა და შემდგომად შესლვისა უჩუენნა ძუალნი და ძარღუნი და სახჱ სამსჭუალთაჲ და ადგილი ლახურისაჲ, რამეთუ იგი იყო ჭეშმარიტი ჴორცი.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს-იგი იქმნა ერთ ღმრთეება და ერთ არსება, არღარა მოელის ვნებასა, არღარა იხილოს სიკუდილი, ვითარცა იტყჳს წმიდაჲ პავლე: რამეთუ აღდგა ქრისტჱ, არღარა მოკუდეს და სიკუდილი მის ზედა არღარა უფლებდეს.
და	სინ.მრვლთ	ჴორცი და სული ყოველივე მისი კაცებისაჲ ღმრთეებრ იყო, რამეთუ აღჴდა ზეცად და დაჯდა მარჯუენით მამისა დიდებითა, არა თჳნიერ წმიდათა მათ ჴორცთასა, არამედ შთაეცვალა სულიერად,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ სრულ იყო და ერთ ღმრთეება, ვითარცაღა ჩუენთაჲ ამათ ჴორცთაჲ ყოფად არს: რომელნი დათესულ არიან განჴრწნადნი და აღდგენ უჴრწნელნი, და რომელნი დათესულ არიან მოკუდავად, აღდგენ უკუდავად.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ჩუენი ესე ესრჱთ, რავდენ უფროჲს მისნი იგი წმიდანი და გამოუთქუმელნი და განუკითხველნი და გამოუხატველნი ღმრთისა თანა-შეყოფილნი და შეერთებულნი და ერთ ხილვა!
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ამისთჳს წამებს წმიდაჲ პავლე მოციქული და იტყჳს: უკუეთუ სადამე ვიცოდე ქრისტჱ ჴორციელად, აწ არღარა ვიცი ჴორციელად.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ განვაშორებ ჴორცთა ღმრთეებისაგან, არამედ ჰგიან და ღმრთეებასა თანა შეერთებულ არიან.
და	სინ.მრვლთ	ესე ერთად აქუს ღმერთეებასა ვნებაჲ და არა-ვნებაჲ, რომელი დაეფლა და აღდგა და აღმაღლდა და დიდებითა მომავალ არს განრჩად ცხოველთა და მკუდართა, ვითარცა იტყჳს ჭეშმარიტად წერილი მისთჳს, რომლისა სუფევისა მისისაჲ არა არს დასასრულ,
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ესრჱთ ჰრწამს წმიდასა დედასა ჩუენსა ეკლესიასა და ქადაგებს ჭეშმარიტად და ჭეშმარიტ არს ქადაგებაჲ მისი, რამეთუ ყოველთავე შევისუენოთ და აღვდგეთ ამით ჴორცითა და ამით სულითა, რაჲთა თითოეულმან ჩუენმან მოიპოვოს, რაჲცა ვინ ქმნა.
და	სინ.მრვლთ	პირი დაეყავნ მწვალებელთა, რომელნი მრუდად იტყჳან კეთილად წერილსა, სხუად სახედ და სხუად გარდააქცევენ.
და	სინ.მრვლთ	პირი დაეყავნ ოროგინეს და მოწაფეთა მისთა, რომელნი მისსა მას მრუდებისა მოძღურებასა ერჩიან, რამეთუ მისგან და მის მიერ წვალებანი მრავალნი შემოვიდეს შორის ეკლესიასა და ეკალნი დასთესნეს შორის ვარდსა.
და	სინ.მრვლთ	პირი დაეყავნ ნისტორს და ევტჳქის, რომელთა მრავალნი შეაცთუნნეს მათითა მით გულარძნილად მოძღურებითა და გმობითა მათითა;
და	სინ.მრვლთ	რომელნი ძისა და სულისა წმიდისასა არა დასცხრებიან და წმიდასა და მარადის ქალწულსა მარიამს ღმრთის-მშობელად არა აღიარებენ;
და	სინ.მრვლთ	რომელთა თავით თჳსით მთხებლი აღმოთხარეს და იგინივე შთაითხინეს მას.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ჩუენ, ქრისტიანენი და შვილნი მორწმუნეთანი, დედისა ჩუენისა ეკლესიაჲსა შჯულსა და მოძღურებასა შეუდგეთ,
და	სინ.მრვლთ	რომელსა შინა ნათელ-ვიღეთ და აღვიზარდენით, რომელი წმიდათა მოციქულთა დაამტკიცეს, რომლისათჳს ქადაგებდეს ყოველნი წინაწარმეტყუელნი მოსჱსითგან ვიდრე იოვანჱსამდე.
და	სინ.მრვლთ	გურწამს და აღვიარებთ წმიდასა და მარადის ქალწულსა მარიამს ღმრთის-მშობელსა, რომლისაგან ჴორციელ იქმნა უფალი და ღმერთი ჩუენი იესუ ქრისტჱ.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, ქალწულო მარიამ, ღმრთის-მშობელო, დედაო და ტაძარო და კიდობანო ძუელისა და ახლისა შჯულისაო, რომლისაგან ტაკუკი ოქროჲსაჲ სავსჱ მანანაჲთა გამოჩნდა.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, ღმრთის-მშობელო წმიდაო მარიამ, რამეთუ შენგან და შენ მიერ ცხორებაჲ იქმნა ძეთათჳს კაცთაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	ევაჲსგან მიწაჲ მიწად მიიქცა, ვითარცა ესმა ადამს, რამეთუ: მიწაჲ ხარ და მიწადცა მიიქცე.
და	სინ.მრვლთ	შენთჳს დაუკჳრდა ანგელოზთა და მთავარანგელოზთა და ძალთა და უფლებათა და ჴელმწიფებათა, სერაბინთა და ქერაბინთა, ცათა და ქუეყანასა, მზესა და მთოვარესა, ზღუასა და ჴმელსა, პირმეტყუელთა და პირუტყუთა და ყოველსავე ბუნებასა, რამეთუ ღმერთი ჰშევ.
და	სინ.მრვლთ	ჵ მუცელი! რომელსა ცანი და ცანი ცათანი ვერ დაიტევენ, ესე მუცელმან ქალწულისამან დაიტია!
და	სინ.მრვლთ	ჵ საკჳრველი ხილვაჲ! რომელმან მოხედოს ქუეყანასა და შეიმუსრვინ იგი, შეჰრისხნის ზღუასა და განაჴმის იგი, ესე მუცელმან დაიტია, საშომან წმიდისა ქალწულისამან იტჳრთა!
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ ქალწულო, ღმრთის-მშობელო, რამეთუ უფალი და ღმერთი იესუ ქრისტჱ შევ, რომელმან აჴოცნა ცოდვანი კაცთანი და აღიხუნა იგინი ჩუენგან და შემშჭუალნა იგინი ჯუარსა;
და	სინ.მრვლთ	რომელმან შეწირა თავი თჳსი მსხუერპლად ღმრთისა ცოდვათა ჩუენთათჳს და გუაცხოვნნა ჩუენ;
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ ქალწულო, რამეთუ ესრჱთი უფალი, სულგრძელი და ტკბილი, გჳშევ ჩუენ!
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ და მხიარულ იყავ, ქალწულო, წმიდაო მარიამ, რამეთუ შენგან და შენ მიერ იხარებენ და იქადიან დედანი;
და	სინ.მრვლთ	იხარებდინ წმიდაჲ და მართლ-მადიდებელი კათოლიკე ეკლესიაჲ!
და	სინ.მრვლთ	იხარებდით და მხიარულ იყვენით ქრისტიანენი, რომელთა წმიდად და ჭეშმარიტად სარწმუნოებაჲ ღმრთისაჲ დაიმარხეთ!
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ჩუენ გურწამს აღდგომაჲ მკუდართაჲ – ჴორცთაჲ და სულისაჲ, სასუფეველი დაუსრულებელი მართალთათჳს და სატანჯველი საუკუნოჲ ცოდვილთათჳს, და განსასუენებელი მართალთაჲ და სასუფეველი და საყოფელი მორწმუნეთაჲ და ცხორებაჲ ანგელოზთა თანა,
და	სინ.მრვლთ	რომელთა დაიმარხეს სარწმუნოებაჲ, სასოებაჲ და მცნებანი უფლისანი სიწმიდით.
და	სინ.მრვლთ	და ჭეშმარიტად ქადაგებულ არს და დამტკიცებულ, რამეთუ ესენი აღდგენ ცხორებასა საუკუნესა, ხოლო ესენი – სატანჯველსა საუკუნესა, ვითარცა წერილ არს სახარებასა და რავდენსა იტყჳს მოციქული და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი.
და	სინ.მრვლთ	და ჭეშმარიტ არს წამებაჲ მათი.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ურწმუნოთა ძენი მედგრად სცნობენ და სხუად და სხუად სახედ შემოაქუს მათი იგი მოძღურებაჲ, სასმენელნი ჩუენნი გარე-წარვაქცინეთ მათისა მისგან მოძღურებისა, ვითარცა ვთქუთ ზემო-კერძო.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ჩუენდა იყავნ ზრახვაჲ მამისაჲ და ძისაჲ და სულისა წმიდისაჲ და წმიდაჲ მისი ბეჭედი გუაქუნდინ – ჯუარი აღდგომასა და დაჯდომასა, გარე განსლვასა და შინა შემოსლვასა, ანუ თუ დაძინებასა, ანუ განღჳძებასა,
და	სინ.მრვლთ	ანუ თუ ჭამასა, ანუ სუმასა, ანუ თუ ზრახვასა, ანუ ყოველსა რასაცა იქმოდი, თუალთა წინაშემცა გაქუს წმიდაჲ მისი ჯუარი, რაჲთა მტერთა მათ ჩუენთა იხილონ ესე სასწაული და დიდითა შიშითა და ძწოლითა ივლტოდიან ჩუენგან,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ამისითა ძლიერებითა უფალმან და ღმერთმან ჩუენმან განაქიქნა იგინი და სასწაულად დაგჳტევა იგი ქუეყანასა ზედა.
და	სინ.მრვლთ	და იყავნ ესე ჩუენდა სარწმუნოება და ესე პატივ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა დედაჲ ჩუენი ეკლესიაჲ სარწმუნოებით ცხონდების და სასოებითა განძლიერდების და სიყუარულითა ქრისტჱსითა სრულ ქმნულ არს და აღსარებითა და საიდუმლოჲთა დიდისა ღმრთისაჲთა,
და	სინ.მრვლთ	რომლითა მომიწოდნა ჩუენ საბანელსა მას მეორედ შობისასა, რომლითა განმწმიდნა ჩუენ არაწმიდებათა ჩუენთაგან ძალითა და შეწევნითა სულისა წმიდისაჲთა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ: წარვედით და ნათელ-სცემდით სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა, სიხარულითა ღმრთეებისა სამებისაჲთა სახელ-სდებდით და ნუცამცა ერთი განრყუნილებაჲ აქუს,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ჩუენ თანა არს ღმერთი, რამეთუ შჯული და წინაწარმეტყუელნი და მახარებელნი და მოციქულნი, ძუელი და ახალი შჯული ქადაგებენ და ახარებენ, და გურწამს ჭეშმარიტად მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ეკრძალენით კეთილად, ნუუკუე ვინმე ერთად შეარწყუას ღმრთეებაჲ, არამედ წმიდაჲ სამებაჲ სრული: მამაჲ სრული, ძჱ სრული, სული წმიდაჲ სრული – ერთი ღმერთი და ერთ ღმრთეება,
და	სინ.მრვლთ	რომლისა შუენის დიდებაჲ და პატივი და ძალი და თაყუანის-ცემაჲ მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	ესე საკითხავი ქრისტჱს შობასა და განცხადებასა და ხარებასა შეეტყუების. თუ გინდეს, ამსახურო.
და	სინ.მრვლთ	წმიდისა იაკობ მოციქულისა და ძმისა უფლისა საკითხავი
და	სინ.მრვლთ	და იყო რაჟამს ნებითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა სცვალებდა ტაძარსა მას, რომელი იყო ი˜ჱლისჲ კათოლიკედ ეკლესიად, იაკობ, რომელსა წოდებულ იყო ძმად უფლისა.
და	სინ.მრვლთ	და ესე იყო პირველ ეპისკოპოს იერუსალემს და წოდებულ იყო ყოვლისაგან ერისა „იაკობ მართალი“, რამეთუ მრავალთა მოწაფეთა უფლისათა ერქუა იაკობ, ხოლო ესე იყო ძმაჲ უფლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და საშოჲთგან დედისა თჳსისაჲთ წმიდაჲ იყო, ღჳნოჲ და თაფლუჭი არა ესუა და მშუმინვიერისაგანი არა ეჭამა და მახჳლი არა აღსრულ იყო თავსა მისსა და ზეთი არა ეცხო და აბანოდ არა მივიდის.
და	სინ.მრვლთ	და ესე მარტოჲ შევიდოდა ტაძრად სიწმიდესა მას, და არა შეიმოსის მან მატყლისა სამოსელი, არამედ ჰმოსიედ მას სელისა სამოსელი და ესრჱთ შევიდის ტაძრად.
და	სინ.მრვლთ	მარადის მუჴლ-დადგმით დგან და ილოცავნ ღმრთისა მიმართ მოტევებისათჳს ყოვლისა ერისა.
და	სინ.მრვლთ	და მარადის ლოცვითა მისითა იქმნა ტყავი მუჴლთა მისთაჲ დაკანებულ ვითარცა მუჴლნი აქლემისანი.
და	სინ.მრვლთ	და მარადის სიმართლისა მისისაგან წოდებულ იყო ყოვლისაგან ერისა „იაკობ მართალი“.
და	სინ.მრვლთ	და თქუეს ებრაელებრ ობე, რომელ არს „სიმტკიცჱ ერისაჲ და განმართლებაჲ“.
და	სინ.მრვლთ	და რომელნიმე შჳდისა მის წვალებისაგანნი ჰკითხვიდეს და ეტყოდეს, ვითარმედ: რომელი არს კარი ღმრთისაჲ?
და	სინ.მრვლთ	და იგი მოასწავებდა მათ მაცხოვრისასა.
და	სინ.მრვლთ	და რომელთამე მათგანთა ჰრწმენა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსთჳს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო პირველთა მათ განდგომილთა მწვალებელთა არა ჰრწმენა აღდგომაჲ და არცაღა მოსლვისა მისისაჲ და მიგებად კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ.
და	სინ.მრვლთ	და იყო შფოთი დიდი მწიგნობართა მათ ჰურიათასა და ფარისეველთა და იტყოდეს: განგუადგების ჩუენგან ყოველი ერი მოლოდებითა იესუ ქრისტჱსითა.
და	სინ.მრვლთ	და ეტყოდეს შემოკრებულნი იაკობს;
და	სინ.მრვლთ	და ესრეთ გამოსცდიდა მათ და ეტყოდა: ნუ შინა-განმცემელ ექმნებით სიჭაბუკესა მაგას თქუენსა;
და	სინ.მრვლთ	შეგივრდებით, დააყენე ერი ესე მოსრული დღესასწაულსა ამას ვნებისასა, რამეთუ ყოველნივე გერჩიან შენ, და ჩუენ მოწამე ვართ, ვითარად მართალი კაცი ხარ და თუალთ-ხუმით არარას ჰყოფ.
და	სინ.მრვლთ	აწ დაარწმუნე სიმრავლესა ამას ერისასა, რაჲთა არა სცთებოდიან შემდგომითა ქრისტჱსითა, და ყოველი ესე ერი და ჩუენ გერჩით სიტყუათა შენთა.
და	სინ.მრვლთ	აწ აღჴედ გოდოლსა ამას ტაძრისასა, რაჲთა უაღრჱს შჩნდე ყოველთასა და ადვილად ისმინონ ჴმაჲ შენი სიმრავლემან ამან ერისამან, რომელნი პასექისა ამისთჳს მოსრულ არიან ჰურიანი და წარმართნი.
და	სინ.მრვლთ	და დაადგინეს წმიდაჲ იაკობ ფარისეველთა მათ და მწიგნობართა ზედა გოდოლსა მას და ჴმა-ყვეს მისა მიმართ და თქუეს ერთბამად:
და	სინ.მრვლთ	და მან აღიმაღლა ჴმაჲ თჳსი და ეტყოდა მათ: რაჲსა მკითხავთ მე იესუჲსთჳს, ძისა კაცისაჲსა?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იგი თავადი არს იესუ, ძჱ ღმრთისა ცხოველისაჲ, და იგი ზის მარჯუენით ღმრთისა და განმზადებულ არს მოსლვად ღრუბლითა და მიგებად თითოეულსა საქმეთა მათთაებრ.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალნი მორწმუნენი ეწამებოდეს იაკობს, ღაღადებდეს და იტყოდეს: ჵსანა ძესა დავითისსა!
და	სინ.მრვლთ	მაშინ მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა თქუეს ურთიერთას: ბოროტად ვყავთ საქმჱ ესე, რომელ ვქმენით, რამეთუ ამან წამა იესუჲსთჳს.
და	სინ.მრვლთ	აწ მოვედით და აღვჴდეთ და გარდამოვაგდოთ იგი, რაჲთა შეშინდეს ერი ესე და არა ჰრწმენეს მისი.
და	სინ.მრვლთ	და ჴმა-ყვეს ჴმითა დიდითა და თქუეს: ჵჵ, მართალი ესე სცთა!
და	სინ.მრვლთ	და აღესრულა წერილი იგი ესაია წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელ თქუა: მოვედით და მოვკლათ მართალი იგი, რამეთუ განმაძნებელ ჩუენდა არს.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ აღჴდეს და გარდამოაგდეს მართალი იგი გოდლისა მისგან და იტყოდეს ურთიერთას: ქვაჲ დაჰკრიბეთ ყოველთა იაკობს მართალსა! და ქვასა დაჰკრებდეს მას.
და	სინ.მრვლთ	და ამას თანა კუალად საფასესაცა აღუთქუმიდა და რომელსამე მისცემდა, და პატივსა მეფისაგან და აზნაურებისა მოცემასა და ბევრითა განზრახვითა ეწყვებოდა მათ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგი გარდავარდა სიმაღლისა მისგან და არა მოკუდა, არამედ დაიდგნა მუჴლნი, ღაღადებდა და იტყოდა: გევედრები, შენ, უფალო ყოვლისა მპყრობელო, მიუტევე ამათ, რამეთუ არა უწყიან, რასა იქმან.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ-იგი არა დაემორჩილებოდეს ზმნასა მას, სხუად სახედ მანქანებად იქცა: ტანჯვასა და გუემასა და სიკუდილსა უთქუმიდა მთავარი იგი და ესევითარითა სიტყჳთა ეტყოდა,
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრე-იგი ქვასა დაჰკრებდეს მას, ერთი ვინმე მღდელთაგანი რომელი იყო ძეთაგანი რექაბისთა, ძისა რექაბინისი, რომელი მოიჴსენა იერემია წინაწარმეტყუელმან, ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: დასცხერით! რასა-ეგე იქმთ?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მოწამენი იგი ამას ეტყოდეს მას: რაჲსა მაიძულებ ჩუენ, ღმრთის მოლალეო, განდგომად ღმრთისაგან ცხოველისა და მონებად ეშმაკთა არაწმიდათა და წინა-გჳყოფ ჩუენ შენთა მათ კეთილთა?
და	სინ.მრვლთ	და აღდგა ერთი მათგანი, რომელი იყო სამოსლისა მრცხელი, აღიღო ძელი, რომლითა გარდაართხიან სამოსელი, და უხეთქნა თავსა მის მართლისასა.
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ აღესრულა წამებითა ქრისტჱსით (ქ˜ჱსით).
და	სინ.მრვლთ	და დაჰფლეს იგი ადგილსა მას მახლობელად ტაძრისა მის.
და	სინ.მრვლთ	და მან წამა ჭეშმარიტად ჰურიათა მიმართ და წარმართთა ჲესუსთჳს, რომელ არს ქრისტჱ.
და	სინ.მრვლთ	და მახლობელად მათვე დღეთა შინა სპასიონი ვინმე, განსაკჳრვებელი კაცი, მოვიდა და მოიცვნა ჰურიანი.
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ განუცხადებდა სიმართლესა ნეტარისა იაკობისსა.
და	სინ.მრვლთ	და ჰურიათაგანნიცა ბრძენნი ადიდებდეს მას და იტყოდეს, ვითარმედ: ამისთჳს მწრაფლ მოიცვა იჱ˜მი ვესპასიონისა მიერ, და არა თუ სხჳთ რაჲმე იყო მათა შემთხუევაჲ ესე, არამედ ამისთჳს რამეთუ მიყვნეს ჴელნი მათნი მართლისა მის ზედა წარმდებებით.
და	სინ.მრვლთ	რომლისა იოსებცა წადიერ იქმნა დაწერად: ესევითარიმცა შემთხუევაჲ შეემთხუევის ჰურიათა შურის საძიებელად იაკობის მართლისა, რომელი იყო ძმაჲ ჲესუსი, რომელ არს ქრისტე, რამეთუ მართალი იგი და მართლ-მადიდებელი მოკლეს ჰურიათა.
და	სინ.მრვლთ	და ესევითარი ესე შემთხუევაჲ ნეტარისა მისთჳს და მართლისა იაკობისთჳს შეემთხჳა ჰურიათა, რომელიცა უწინარჱს კათოლიკეთა ებისტოლეთა დაიწერა.
და	სინ.მრვლთ	ფასი მომცე აქა დაშდომადი და დიდებაჲ ყუავილებრ დაცჳვნებადი;
და	სინ.მრვლთ	და ესე არს წამებაჲ წმიდისა იაკობისი, რომელი იქმნა წინაჲთ ებისკოპოს და დაჯდა საყდართა წმიდისა ქალაქისა ი˜ჱმისათა, რომელი წოდებულ იყო ძმად უფლისა და მართალ საქმითა თჳსითა.
და	სინ.მრვლთ	რომლისაჲ არს დიდებაჲ მამისაჲ და ძისაჲ და სულისა წმიდისაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	დღეთა მათ პილატჱსთა, მეოთხისა მის ჴელმწიფებისათა, ანაჲსა და კაიაფაჲსა მღდელთ-მოძღუართაჲსა, წელსა მეათრუამეტესა მასვე ჟამსა, განკაცებასა უფლისა ჩუენისა ჲესუ ქრისტჱსსა, მწრაფლ გამოძიებაჲ იყო ფარისეველთაჲ და სადუკეველთაჲ, რომელნი არიან ცასა ქუეშე.
და	სინ.მრვლთ	ზრახვა-ყვეს და თქუეს, ვითარმედ: აღდგა დაფლული იგი და გუეჩუენნეს ჩუენ მკუდრნი, რომელი ჩუენცა უწყოდეთ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რომელნიმე იტყოდეს, ვითარმედ: ღმერთი არს, და რომელნიმე იტყოდეს: მწვალებელი არს, და რომელთამე თქუეს: გამოჩნდა მშია, რომელსა ჰრქჳან ქრისტე, მათ ჟამთა, ვითარცა გამოთარგმანებდეს წიგნნი აღუთქუმისანი და წინაწარმეტყუელთანი და შემდგომნი წიგნნი.
და	სინ.მრვლთ	მას ჟამსა აღ-ვინმე-დგა შორის ზრახვასა მა შჯულის მასწავლელი, რომელსა სახელი ერქუა სტეფანე, მოუწოდა ერსა მას და ჰრქუა: წინაწარმეტყუელთა იკითხავთ და არა გულისხმა-ჰყოფთ.
და	სინ.მრვლთ	პირველად ესაია ღაღად-ყო და თქუა რომელმან აღვლნა შჳდნი ცანი, ვითარ-იგი უთხობდა მისსა მას განკაცებასა საყუარელისა მისთჳს, იგი წინაწარმეტყელებდა და თქუა: აჰა ესერა ქალწული მიუდგეს და შვეს ძჱ და უწუდიან სახელი მისი ენმანუელ, რომელი ითარგმანების ძედ ღმრთისა.
და	სინ.მრვლთ	მერმე ნათან წინაწარმეტყუელმან თქუა, ვითარმედ: ქალწულისაგან შობილისა განიხაროს ყოველმან ჴორციელმან და სიტყუაჲ უფლისაჲ მას შინა დამტკიცნეს.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე ჲ˜ჳ ძჱ ნევეჲსი იტყჳს: ვიხილე დასაბამი იგი – ყრმაჲ წიაღთა ქალწულისათა და შჯული, რომელ თქუენ გაქუს, მისთჳს იტყჳს ნაყოფი იგი, რომელი იშვა ქალწულისა მისგან: განმეშოროს ისრაელი შჯულისაგან მისისა და ნათესავნი რომელ დაშთენ, დაემტკიცნენ იგინი.
და	სინ.მრვლთ	აწ გულისხმა-ყავთ, მოხუცებულნო ერისანო, რამეთუ მე თქუენსა მაგას შჯულსა ამიერითგან არღარა ვიდოდი, ხოლო მადლსა დაფლულისა მის და აღდგომილისა ჲესუ ქრისტჱსსა თაყუანის-ვსცე და უგალობდე სახელსა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ესე თქუა, განრისხნა ნეტარი სტეფანე და წარვიდოდა კრებულისა მისგან.
და	სინ.მრვლთ	მას ჟამსა აღდგა კაიაფა მღდელთ-მოძღუარი და უკმოიქცა სტეფანე მუნვე კრებულად.
და	სინ.მრვლთ	და აღადგინეს მწგინობართა და მღდელთ-მოძღუართა სტეფანე და წარადგინეს წინაშე პილატე ბჭისა.
და	სინ.მრვლთ	მიუგო პილატე სტეფანეს და ჰრქუა: მოვედ და დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, სტეფანე, რომელი მარადის ჰყუავი ვითარცა გჳრგჳნი.
და	სინ.მრვლთ	რაჲსა მცირისა ჰმეტყუელობ და მცირედსა წინა-გჳყოფ ჩუენ ამის სოფლისა ხილულსა, და ღმრთისა მიერთაჲ მათ კეთილთაჲ გნებავს დაკლებაჲ?
და	სინ.მრვლთ	ჰხედავ სამე ამას, ვითარ შუენიერ არს ხილვად და დიდ ქუეყანაჲ ესე და რაჲ არიან მას ზედა საკჳრველებანი!
და	სინ.მრვლთ	და ვინ-მე იყოს მსგავს შენდა საუკუნესა მას და მერმესა ცხორებასა და განსუენებასა?
და	სინ.მრვლთ	და ამბორს-უყო პილატე პირსა სტეფანჱსსა და ჰრქუა: გევედრები შენ, მონაო ღმრთისაო, ილოცე ჩემთჳს უფლისა მიმართ, რაჲთა მეცა რიცხუსა შევერთო, რომელთა ჰრწამს ქრისტჱ.
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა პილატე მღდელთა მათ და ყოველსა კრებულსა: შემძლებელ ვარ და ჴელ-მეწიფების განტევებად სტეფანჱსა სატანჯეელთაგან, ხოლო არა დავაბრკოლო ეგე გზისა მისგან სიმართლისა, არამედ წარიყვანეთ ეგე ჩემგან, ვ˜ა გნებავს.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ წარიყვანეს ნეტარი სტეფანე მღდელთ-მოძღუართა მათ და მწიგნობართა და წარადგინეს იგი წინაშე ათასისთავისა მის კლავდიოსისა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ-იგი მიუგებდა სტეფანე და ეტყოდა, მას ჟამსა მოვიდა სავლე ფარისეველი კილიკიაჲსაჲთ, რომელსა აქუნდა ჴელმწიფებაჲ შეკრვად და შესხმად საპყრობილესა ყოველთათჳს,
და	სინ.მრვლთ	რომელნი სახელ-სდებენ ქრისტესა, და დაჯდა ათასისთავისა მის თანა და ჰკითხვიდა ნათესავსა სტეფანჱსსა და სამკჳდრებელსა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა გულისხმა-ყო, ვითარმედ ქრისტესა სახელ-სდებს, და ვითარცა ესმა ესე, მწრფლ უბრძანა გუემაჲ მისი და შეკრვაჲ და ჰრქუა მას: თქუ, სტეფანე, ვითარ ჯუარ-ცმულსა აღიარებ ღმრთად, რომელ ჩუენ არა დავიჯერეთ, უფროჲსღა ესე, რამეთუ მარიამს ღმრთის-მშობელად ხადით?
და	სინ.მრვლთ	მიუგო წმიდამან სტეფანე და ჰრქუა: ჵ, ვითარ ორთა ძაღლთა სისხლის მჭამელთა ვჰბრძოდი, რომელთა პური იგი მიიღეს და ჴელნი მისნი შეუკრნეს და დამშჭუალეს ძელსა!
და	სინ.მრვლთ	და მიუგო სტეფანე და ჰრქუა ათასისთავსა მას: მკჳდრო ჯოჯოხეთისაო და თანა-ზიარო ეშმაკისაო, რაჲ გნებავს, თქუ შენცა, ათასისთაო, დაბრმობილო თუალითა და დარღუეულო ჴორცითა და სულითა და გულითა გარდაგულარძნილო!
და	სინ.მრვლთ	რომელი გამოუჩინებელ არს და ბრწყინვალე მზითა ბრწყინვალითა და მთოვარჱ და ვარსუკლავები და ქუეყანაჲ ყოველი ყოვლითა ნაყოფითა და ყოვლითა შუენიერებითა შეამკო და აერნი ყოველნი ყოველთა მფრინველთა მიერ შეამკვნა და ზღუაჲ ფერად-ფერადითა ქუეწარმავალითა აღავსო,
და	სინ.მრვლთ	და შენცა წინა-აღგიდგეს სასუმელი ეგე სუმდ, ამას ღამესა დაგადგეს შენცა ანგელოზი უფლისაჲ, რამეთუ მრქუა მე შენთჳსცა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ განრისხნა სავლე და აღაზრზინა ათასისთავი იგი, რაჲთა თავი მოჰკუეთონ ღირსსა მას ღმრთისასა.
და	სინ.მრვლთ	და სცეს მას მახჳლითა, და არა იპოვა ყოვლადვე წყლულებაჲ ქედსა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	მერმე მოიქცა სავლე და უბრძანა ქვისა დაკრებაჲ ახოვანსა მას ღმრთისასა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ქვასა დაჰკრებდეს წმიდასა სტეფანეს, და ქვისა მისგანი ეცემოდა ათასისთავსა მას და რომელიმე ეცემოდა ერისაგანთა მათ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდამან სტეფანე ვითარცა იხილა გუემულებაჲ იგი ერისაჲ მის, შეეწყალა ერი იგი და დაიდგნა მუჴლნი ქუეყანასა ზედა და აღიხილნა თუალნი ზეცად და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზე, ილოცვიდა და თქუა: გმადლობ შენ, ჲესუ ქრისტე, რამეთუ ყოველსა ჟამსა ისმინი ჩემი.
და	სინ.მრვლთ	და აწცა გევედრები შენ, რაჲთა განიკურნნენ გუემულნი ესე, რომელნი იქმ˜ უგუნურებით ჩემ ზედა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ ილოცვიდა ოდენ წმიდაჲ სტეფანე, და მეყსეულად ძრვაჲ იყო დიდ და განეხუნეს სამყარონი ცისანი,
და	სინ.მრვლთ	და იხილა ცათა შინა მამაჲ, მჯდომარჱ ზედა საყდართა მბრწყინვალეთა, და ძჱ ჲესუ ქრისტე მარჯუენით მამისა, და ტრედი ერთი სპეტაკი გარდამოფრინვიდა და მოაქუანდა გჳრგჳნი მბრწყინვალჱ ვითარცა მზისთუალი.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა იხილა წმიდამან სტეფანე დიდებაჲ იგი ღმრთისაჲ, მაშინ ჴმაჲ იყო ზეცით გარდამო და თქუა: მჴნე იყავ, სტეფანე, რჩეულო ჩემო, და ნუ გეშინინ, მწყემსო კეთილო, რამეთუ მრავალნი აცხოვნენ შენითა სარწმუნოებითა და მოთმინებითა.
და	სინ.მრვლთ	აღმოგუალე, ჭეშმარიტო ერისთაო ერისა ჩემისაო, განხმულ არიან ცანი შენთჳს, მხიარულ არს მამაჲ და ძე და წმიდაჲ სული შენ ზედა;
და	სინ.მრვლთ	უხარის ანგელოზთა და კაცთა მართალთა სიმჴნჱ ეგე შენი.
და	სინ.მრვლთ	ჰე, სტეფანე, რჩეულო ჩემო, იყავნ ნებაჲ შენი და განკურნენ ეგენი, რაჲთა ცნან ძალი ჩემი და მოწყალებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ მიხედა სტეფანე ერსა მას და იხილნა გუემულნი იგი ქვისა მისგან, ჯუარი დასწერა ერსა მას და ჰრქუა: მიგეტევენ თქუენ უგუნურებაჲ თქუენი, და სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და წმიდისა სულისაჲთა განიკურნენით.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ზაქეოს, მამაჲ იგი სტეფანჱსი, თანა-დგა და არა შეურგულდა და არცაღა დააბრკოლა წმიდაჲ სტეფანე ლოცვასა მას ერისასა, არამედ მანცა აღიპყრნა ჴელნი და თქუა: უფალო, შეივედრე სული მონისა შენისაჲ, რომელი ღირს ჰყავ მადლისა მოღებად და იჩინე სასუფეველსა შენსა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ დაიძინა სტეფანე ძილითა სულნელითა, ხოლო ერი იგი განიკურნა გუემისა მისგან და ცოცხალ იქმნეს, ვითარცა პირველ იყვნეს.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ უბრძანა ათასისთავმან კლაჳდიოს და სავლე და მღდელთა მათ და განაგდეს წმიდაჲ სტეფანე ქალაქით გზასა მას კედარით კერძო და შჯული დადვეს, რაჲთა, და-თუ-ვინმე-ჰმარხოს იგი, სიკუდილით მოკუედინ და ნაყოფი მისი იავარ იქმენინ,
და	სინ.მრვლთ	არამედ რაჲთა შეჭამონ იგი მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა, რაჲთა სხუანი ხედვიდენ და არა იკადრონ სახელითა მით ჲესუსითა სწავლად ერსა მას.
და	სინ.მრვლთ	და დაყო დღჱ და ღამჱ, და ანგელოზნი სცვიდეს მას.
და	სინ.მრვლთ	და მო-ვინმე-ვიდა კაცი მორწმუნჱ ქრისტჱსი, რომელსა სახელი ერქუა გამალიელ, მრავლითა მოყუსებითა და ღამე წარიღო იგი და დაჰმარხა დიდითა პატივითა და მრავლითა სულნელებითა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ წარიყვანა პილატე ბჭემან ცოლი თჳსი პროკლა, და მივიდეს ადგილსა მას, სადა-იგი ისხნეს ჴორცნი წმიდისა სტეფანჱსნი, რაჲთამცა დამარხეს იგი, და არა პოვეს.
და	სინ.მრვლთ	ტიროდეს ფრიად პილატე და ცოლი მისი და იტყოდეს: მოგჳჴსენენ ცოდვილნი ესე, ნეტრეულო სტეფანე, მოგჳჴსენენ და ღირს გყუენ ჩუენ ქრისტჱს ბეჭედსა.
და	სინ.მრვლთ	ესე თქუეს და თაყუანის-სცეს ღმერთსა და წარვიდეს სახიდ თჳსსა და ფრიად წუხდეს ორნივე.
და	სინ.მრვლთ	და მასვე ღამესა გამოეცხადა წმიდაჲ სტეფანე და ჰრქუა პილატეს: ნუ მწუხარე ხართ ჩემთჳს, რამეთუ იყოს რომელთამე ჟამთა გამოცხადებაჲ ესე ჩემი, ვიდრემდე არა გამოჩნდენ ჩემ თანანი მოწამენი;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო შენ ნუ მწუხარე ხარ, არამედ ნათელი მოიღეთ და ჰყოფდით საჴსენებელსა ჩემსა ყოველსა ჟამსა და ნუ დააკლებთ და ამცენ შვილთა შენთა და ყოველთა, რომელთა იციან სახელი ქრისტჱსი.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ წარიყვანა პილატე ცოლი თჳსი და მივიდა მოციქულისა პეტრჱსა და ნათელი მოიღო პილატე და ცოლმან მისმან და სიმრავლემან ერისამან მას დღესა, ხუთასმან კაცმან, რომელთა ჰრწმენა ქრისტე.
და	სინ.მრვლთ	და აღესრულა წმიდაჲ სტეფანე თთუესა სურწყნისასა მეექუსესა, დღესა პარასკევსა, ჟამსა მეშჳდესა.
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ ვიხილე წმიდაჲ სტეფანე მე, პილატე, ზედა ათორმეტთა ვარსკულავთა მჯდომარჱ, ხოლო პირი მისი მბრწყინვალე, ვითარცა ანგელოზისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	და თავსა მისსა ზედა იყო ჯუარი და ფრიად ბრწყინვალებითა მისითა ვერ განვიცდიდ ხატსა მას მისსა.
და	სინ.მრვლთ	და ამის ყოვლისა შემდგომად ვიხილენ ეტლნი ცეცხლისანი და ვიხილე მათ ზედა მჯდომარჱ წმიდაჲ სტეფანე, და ესრჱთ აღიყვანეს იგი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და პატივი უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	პოვნაჲ წმიდისა სტეფანჱსი, რჩეულისა მის მსახურისაჲ და პირველ-მოწამისაჲ
და	სინ.მრვლთ	რომელნი ხართ ქალაქთა შინა და დაბნებსა წმიდანი და ღმრთის მსახურნი,
და	სინ.მრვლთ	რომელნი სიმჴნესა შინა ხართ ეპისკოპოსნი და ხუცესნი და ერთბამად ყოველთა მორწმუნეთა ქრისტე იესუს მიმართთა მსახურთ ეკლესიისათა და ძმათა მარტო-მყოფთა, ლუკიანე საწყალობელი და უნარჩევჱსი ყოველთაჲ უფლისა მიერ გიკითხავ.
და	სინ.მრვლთ	ქველის-მოქმედმან და კაცთ-მოყუარემან ღმერთმან ინება, რაჲთა უმეტჱსად აღამაღლოს რქაჲ ცხებულისა თჳსისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ მეყსეულად წარსწირო, წარვიდეს და განერეს უზავობასა მაგას თქუენსა, რომელთა-ეგე ჴორცთა მსახურებაჲ მოგიღებიეს;
და	სინ.მრვლთ	მერმე კუალად სულთაცა ზედა მთავრობად ჰჴდებითვე და ვითარმცა ღმრთისა ჩუენისა უფროს პატივ-ცემულ იყვენით და მერმე გინებისა მის ჩუენისათჳს განჰრისხნებით და საშინელთა მათ სატანჯველთა გჳთქუამთ და ბრალად ღმრთის მსახურებასა დაგჳდებთ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო არა მედგართა და არცა ცხორებისა ამის მოყუარეთა და არცა მოშიშთა შემთხუეულ ხარ: ღმრთის მსახურებისათჳს და სიყუარულისა თავს-ვიდებთ ჩუენ ურმის თუალისა დაკრვასა და ხუეტასა და განხერხვასა და ყოველთავე სატანჯველთა განმზადებულ ვართ დათმენად.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ესმა ესე მძლავრსა მას და უცხო თესლსა, ვერღარა დაითმინა კაცთაჲ მათ კადნიერებაჲ, აღდუღნა გულის წყრომითა და განიზრახვიდა, რომლისათჳსცა მანქანებაჲ ესევითარი მოიპოვა, რაჲთა განგრძობილი და მწარჱ განუმზადოს მათ სიკუდილი.
და	სინ.მრვლთ	და პოვა უკუე მანქანებაჲ და განიზრახა ბოროტი, რამეთუ იხილა ბუნებაჲ იგი ჟამისაჲ მის და ადგილისაჲ, რამეთუ სანეფხავ არს და ზამთარი იგი მის წლისაჲ – ბოროტ;
და	სინ.მრვლთ	რომელ არს ქადაგებაჲ სახარებისაჲ, ინება ჩემ გლახაკისა ჴელითა უკუანათა მათ დღეთა გამოცხადებაჲ წმიდათა მონათა თჳსთაჲ სამ გზის სანატრელისა მის და დიდებულისა სტეფანჱსი, არქედიაკონისაჲ მის და პირველ-მოწამისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	რომელმან-იგი თუალითა იხილა ზეცისა მეუფჱ, და ნიკოდემოსისიცა, რომელ-იგი სახარებასა შინა კეთილითა საჴსენებელითა სანატრელად ითქუმის, და გამალიელისი,
და	სინ.მრვლთ	და ღამჱ ეგევითარი გამოირჩია, რომელსა ნეფხვაჲ იგი ბოროტი ყოფად იყო და ქარი იგი ჩრდილოჲთ ანქრევდა.
და	სინ.მრვლთ	და იყო სახჱ გამოცხადებისაჲ მის ესრჱთ: მეძინა, ვითარცა წინაჲთ ჩუეულებასა ჩემსა, განშორებულსა მას სახლსა სანათლოჲსასა, სადა-იგი დგა კიდობანი, რომელსა-იგი შთადვიან სამსახურებელი ეკლესიისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	დღჱ რომელი განთენებოდა პარასკევად, აპნისა თთუესა სამსა, ჟამსა მას მეათხუთმეტესა ინდიკტიონისასა, მეათესა მას უპატიონსა და მეექუსესა მას წელსა თევდოსისსა, უფალთა მათ ჩუენთა თჳთმპყრობელთასა შარავანდედთასა.
და	სინ.მრვლთ	მესამესა ჟამსა მის ღამისასა, ვიდრე მღჳძარეღა ვიყავ და რეცა და-რამე-მკჳრდებოდა და შევსულბი.
და	სინ.მრვლთ	და ვიხილე კაცი ერთი ჰასაკოვანი და მოხუცებული და საკჳრველად შუენიერი, რომელსა მოებლარდნა საბლარდნელი სპეტაკი.
და	სინ.მრვლთ	და იყვნეს ოთხთავე ყურთა მის საბლარდნელისათა სადგმელნი ოქრო-ქსოვილნი და ქუეაღ სადგმელთა მათ – სახჱ ჯუარისა მის საუფლოჲსაჲ ოქრო-ფერად;
და	სინ.მრვლთ	და ესხნეს სანდალნი ოქრო-ღუედნი და კუერთხი ოქროჲსაჲ აქუნდა მარჯუენესა ჴელსა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	და მოვიდა, დადგა მახლობელად წინაშე ჩემსა და შემიგუმირა მე კუერთხითა მით სამ გზის და მიწოდა მე სახელით სამ ჯერ.
და	სინ.მრვლთ	და მე მიუგე: რაჲ არს, უფალო?
და	სინ.მრვლთ	და მრქუა მე: აღვედ იერუსალემდ და არქუ წმიდასა მას ეპისკოპოსსა: ვიდრემდე ესრჱთ დაფარულ ვიყვნეთ და არა აღგუაღებ ჩუენ და არა მიმოდასდებ ჩუენსა ამას სიმჴნესა?
და	სინ.მრვლთ	აწ აღგუაღე ჩუენ ადრე, რაჲთა ჩუენ გამო კარი კაცთ-მოყუარებისაჲ განეღოს სოფელსა, რამეთუ ურვასა შინა დგას და მიახს წარსაწყმედელად მრავალთათჳს უშჯულოებათა, რომელ იქმნებიან მას შინა მარადღე.
და	სინ.მრვლთ	და არა ესოდენი ესე ურვაჲ ჩემთჳს ხოლო, არამედ უფრ˜სღა მათთჳს, რომელნი-იგი არიან ჩემ თანა, რომელნი არიან ღირს მრავლისა დიდებისა და პატივისა.
და	სინ.მრვლთ	და ადგილი იგი ჩუენი უღუაწ არს და ძუალნი ჩუენნი სადამე ჟამ წჳმითა დაილტვნიან, და არნ ჟამი სადამე, მზითა განჴმიან და გამოეჴუების ძუალთა ჩუენთა სლვითა უღირსთაჲთა ჩუენ ზედა დღითი-დღედ.
და	სინ.მრვლთ	და მე, გლახაკმან ლუკიანე, მიუგე და ვარქუ: და შენ ვინ ხარ, უფალო, და ვინ არიან იგი , რომელ შენ თანა არიან, ანუ რომელსა ადგილსა გპოვნეთ?
და	სინ.მრვლთ	და მრქუა მე: მე ვარ გამალიელ, რომელმან პავლე განვზარდე და შჯულის-მოძღუარ ვყავ იერუსალემს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რომელი-იგი ჩემ თანა არიან დამარხულ, იგი თავადი არს უფალი ჩემი სტეფანე, რომელი ქვითა განიტჳნა ურწმუნოთაგან ჰურიათა იერუსალემს, და განაგდეს იგი გარეშე ბჭეთა ქალაქისათა გზასა მას კედარით კერძოსა;
და	სინ.მრვლთ	და დაყო დღჱ და ღამჱ, რამეთუ შჯული დაედვა უშჯულოთა მათ მღდელთ-მოძღუართა, რაჲთა არავინ დაჰფლას, არამედ რაჲთამცა იყო იგი შესაჭმელად მჴეცთა და განსაჭრელად მფრინველთა.
და	სინ.მრვლთ	და მე, გამალიელ, უწყოდე სიმჴნჱ იგი მისი.
და	სინ.მრვლთ	მერმე განტყდებიედ ძუალნი და მიერ აღმოდუღნ სიტფოჲ იგი;
და	სინ.მრვლთ	რაჲთამცა ნაწილი მაქუნდა სარწმუნოებისაჲ აღდგომასა, აღვდეგ ფარულად ღამე და მოუწოდე, რომელნი უწყოდენ წმიდანი კაცნი და მორწმუნენი ქრისტჱს მიმართნი, რომელთა მუნქუეს ოდენ ნათელი მოეღო,
და	სინ.მრვლთ	კბილნი ერეკებიედ და ძარღუნი განსთქდებიედ;
და	სინ.მრვლთ	და გულისხმა-უყავ და ვანებე და ვასწავე მათ მისლვად და წარმოღებად ჩემითა თავს-დებებითა და მიღებად ჩემსა მას აგარაკსა, რომელსა ჰრქჳან ჩემდა სახელად კაპარ გამალ, რომელი შორავს ქალაქსა ვითარ ოც მილიონით ოდენ.
და	სინ.მრვლთ	და მუნ წესი ორმეოცთა დღეთაჲ აღასრულეს მსგავსად შჯულისა ბრძანებისა და საჴმარი იგი მეტყებელთაჲ მათ უბრძანე მიცემად ჩემისა სფ˜ლისაგ˜ნ.
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ დაჰმარხეს იგი ჩემსა მას ახალსა სამარხოსა, რომელსა მებრვე არავინ დიდებულ იყო.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მის თანა რომელ-იგი დამარხულ არს, იგი თავადი არს ნიკოდემოს, მამის-ძმაჲ ჩემი, რომელ-იგი მივიდა ღამე მაცხოვრისა ჩუენისა იესუსა და ისწავა მისგან და ჰრწმენა, ვითარმედ ჯერ-არს წყლისა და სულისა წმიდისაგან მეორედ ზეგარდამო შობაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ნათელ-იღო მოწაფეთა მისთაგან ჴელითა პეტრჱსითა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა აგრძნეს მღდელთ-მოძღუართა მათ და სხუათა ფარისეველთა, განრისხნეს მის ზედა და იზრახეს მოკლვაჲ მისი, ვითარცა წმიდისა სტეფანჱსი, ხოლო პატიოსნებისა ჩემისათჳს ვერ იკადრეს მოკლვაჲ მისი, – უწყოდეს, რამეთუ ნათესავი ჩემი იყო, –
და	სინ.მრვლთ	არამედ შეჩუენებულ ყვეს იგი და მიუღეს პატივი მთავრობისა მისისაჲ და ყოველი ნაყოფი მისი იავარ-ყვეს და გუემეს იგი დიდითა გუემითა და წყლულებაჲ დასდვეს მის ზედა და განაძეს იგი ქალაქით.
და	სინ.მრვლთ	და ყოველი გუამი არა ნეფსით შეიმჭუალვინ;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მე, გამალიელ, წარმოვიყვანე იგიცა ფარულად დაბასა მას ჩემსა, რომელსა შენ, ლუკიანე, სდგა მღდელად, და განუწესე როჭიკი ჩემთაგან საფასეთა.
და	სინ.მრვლთ	და შემდგომად მცირეთა ჟამთა მანცა შეისუენა ვითარცა აღმსაარებელმან ქრისტჱსმან, და უბრძანე დამარხვაჲ მისი მახლობელად ფერჴთა თანა წმიდისა სტეფანჱსთა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მესამჱ იგი, რომელ ჩემ თანა დამარხულ არს, იგი არს აბიბა, საყუარელი შვილი ჩემი მწემი, რომელმან (რ~ნ) მე და მან ნათელი მოვიღეთ ჴელითა მათვე მოწაფეთაჲთა,
და	სინ.მრვლთ	ჭირი მტკივანი და სალმობაჲ გამოუთქუმელი, რამეთუ თჳთ მას ტჳნსა შეიწევინ და დაუთმენელად შეეგონებინ შენეფხულთა ვნებაჲ იგი;
და	სინ.მრვლთ	ესე ოც წელ შჯულის მოწაფე იყო უფროჲს ჩემსა და პავლჱს თანა იზარდებოდა ბაგინსა შინა.
და	სინ.მრვლთ	და უბიწოჲ და შეუგინებელი აღესრულა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა მე, გამალიელ, შემდგომად მისსა აღვესრულე და დავემარხე შვილისა ჩემისა თანა ზეჟთა სამარხვოსა მას სტეფანჱსსა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ცოლი ჩემი ედნა და პირველი ძჱ ჩემი სელემია, – რამეთუ არა თავს-იდვეს სარწმუნოებაჲ ქრისტჱსი, არამედ უფროჲსღა ლალვაჲ აღადგინეს ჩუენ ზედა ნათლის-ღებისა ჩუენისათჳს, –
და	სინ.მრვლთ	განგუყენნეს, განგუეშორნეს, წარვიდეს და მივიდეს დაბასა მას დედულსა ჩუენსა, რომელსა ჰრქჳან კაპარ სელემია, და მუნ მოწყდეს და არა ღირს იქმნეს დამარხვად ჩუენ თანა ჩუენსა ამას სამარხვოსა.
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ მე, ლუკიანე, აღვდეგ და ვჰმადლობდ უფალსა და ვევედრე ღმერთსა მას ღამესა და ვარქუ: უფალო, უფალო საუკუნეო, უკუეთუ კაცთმოყუარებისა შენისაგან მოივლინა ჩემდა ხილვაჲ ესე, ჯერ-გიჩნდინ და ბრძანე, რაჲთა მეორედ და მესამედ გამომეცხადოს.
და	სინ.მრვლთ	და ვიწყე მიერითგან მარხვად და ვედრებად, მსგავსად წმიდათა მათ ორმეოცთა დღეთა.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე მწუერვალნი თითთანი წარსცჳვიედ, ვითარცა ცეცხლისაგან მომწუარნი;
და	სინ.მრვლთ	და მერმესა პარასკევსა, ჟამსა მისვე ღამისასა, მოვიდა, დადგა ჩემ წინაშე იგივე გამალიელ მითვე ხატითა და მრქუა მე: რად უდებ-ჰყავ და არა ახუედ და უთხარ იოვანე ეპისკოპოსსა, რასა-იგი მე გეტყოდე შენ?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მე მიუგე და ვარქუ: შემინდვე, უფალო, რამეთუ ერთითა ჩუენებითა ვერ ვიკადრე ეგევითარისა მის მღდელთ-მოძღურისა ღმრთისაჲსა აღძრვად და ეგემლევანისა მის ერისა, უფროჲსღა, რამეთუ მასმიეს წიგნთაგან საღმრთოთა,
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ: პირითა ორისა და სამისა მოწამისაჲთა დაემტკიცოს ყოველი სიტყუაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ესე ვიკადრე და ვთქუ: უკუეთუ არს ხილვაჲ ესე ჩემდა უფლისა მიერ, ჯერ-იჩინენ მეორედცა და მესამედ ჩუენებად.
და	სინ.მრვლთ	და მან აღიმაღლა ჴმაჲ, ჴელი განყარა და თქუა სამ-ჯერ: შენდობილ იყავნ შენდა!
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ეგულვა განსლვად კართა ოდენ, დაიპყრა ფერჴი, უკმოიქცა და მრქუა მე: ჩემდა მოიხილე, ხუცეს!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ივლტინ სიტფოჲ იგი ყოველთაგან კიდეთა გუამისათა და შეივტინ სიღრმესა მას, რომლისაგან სიტყუაჲ იგი განეშოვრის და მკუდარი დაუტევის;
და	სინ.მრვლთ	და ვარქუ: რაჲ არს, უფალო? და თქუა: უწყი, რამეთუ შეორგულდი და სთქუ გონებასა შენსა: უკეთუ იყოს და ვპოვნე ოთხნივე ერთსა სამარხოსა შინა, ვითარ-მე ვაგო ცნობაჲ ძუალთა მათ წმიდისა სტეფანჱსთაჲ?
და	სინ.მრვლთ	და რომელსა ადგილსა შეკრბებინ იგი, სალმობასა მოუგონებელსა უჩუენებნ, რამეთუ მცირე-მცირედ შეყინებითა მით სიკუდილი შეუვალნ.
და	სინ.მრვლთ	და ვარქუ: ვითარ, უფალო? და მრქუა მე: დაიდევ გონებასა შენსა და გიჩუენო შენ.
და	სინ.მრვლთ	და განიპყრნა ჴელნი თჳსნი აერთა მიმართ და ვხედევდ დამოკიდებულთა ოთხთა კიშტეთა: სამნი ოქროჲსანი და ერთი ვეცხლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ოქროჲსანი იგი კიშტენი სავსე იყვნეს: ორნი იგი ვარდითა სპეტაკითა და ერთი იგი ვარდითა მეწამულითა, ფერად სისხლისა.
და	სინ.მრვლთ	და ვეცხლისაჲ იგი სავსე იყო სულნელითა შროშნითა.
და	სინ.მრვლთ	და შეკიცულ იყო ვეცხლისაჲ იგი ოქროჲსაგანსა მას ერთსა, და უმაღლჱს ჩნდეს სხუათა მათ.
და	სინ.მრვლთ	დადგა კიშტჱ იგი, რომელ-იგი სავსე იყო ვარდითა მეწამულითა, მარჯუენით ჩემსა მზის აღმოსავალით კერძო, და კიშტჱ იგი სავსჱ ვარდითა სპეტაკითა და ერთი ერთიგი კიშტჱ სავსჱ შროშნითა დადგა მარცხენით ჩემსა ჩრდილოჲთ კერძო.
და	სინ.მრვლთ	და მრქუა მე: იხილენა კიშტენი ეგე? და მიუგე: ჰე, უფალო.
და	სინ.მრვლთ	და მრქუა მე: კიშტენი ეგე არიან სამარხონი ძუალთა ჩუენთანი.
და	სინ.მრვლთ	და რომელ-იგი ვარდითა მეწამულითა სავსე არს, იგი არს უფალი სტეფანე, რამეთუ იგი ხოლო გურთავს ჩუენ შორის მოწამედ.
და	სინ.მრვლთ	და რომელსა ეგე წინაშე შენსა მართლ ჰხედავ, არს უფალი ნიკოდემოზ, აღმსაარებელი ქრისტჱსი.
და	სინ.მრვლთ	მყინვარითა მით შეიყინნეს და დინებისაგან დადგეს დ სიჩჩჳლჱ იგი ყოვლისა მის ბუნებისაჲ სახედ ლოდისა გარდაიქცა და ჩდილოჲსა იგი ქარნი ძლიერად აქრევდეს, ყინელნი ფრიად სიკუდილსა უჩუენებდეს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მე და ძჱ იგი ჩემი ვართ, რომელთა-ეგე აღყენებულად დამოკიდებულთა ჰხედავ.
და	სინ.მრვლთ	და მე ვიკადრე და ვჰკითხე: რაჲსა-მე, უფალო, ერთი იგი კიშტჱ ოქროჲსაჲ [არს] და ერთი იგი ვეცხლისაჲ?
და	სინ.მრვლთ	ანუ რაჲსა ერთი იგი სავსე არს ვარდითა მეწამულითა და ერთი იგი სავსე არს შროშნითა?
და	სინ.მრვლთ	და მრქუა მე: ვეცხლისა იგი კიშტჱ სამარხოჲ ძისა ჩემისაჲ არს, რამეთუ წმიდა იყო ჴორცითა და მბრწყინვალე სულითა ვითარცა ვეცხლი;
და	სინ.მრვლთ	ამისსა შემდგომად ვჰმადლობდ მადლსა მას ღმრთისასა და დავადგერ მასვე მარხვასა და მოველოდე მესამედ მოსლვასა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	და მესამესა პარასკევსა, ჟამსა მას წინანდელსავე, მოვიდა, დადგა წინაშე ჩემსა იგივე უფალი საკჳრველი გამალიელ, თქუმით შემრისხნა და მრქუა: რაჲ განიზრახე და უდებ-ჰყავ და არა ახუედ და უთხარ ეპისკოპოსსა მას?
და	სინ.მრვლთ	მართლიად გეტყჳ შენ: უკუეთუ არა ადრე ახჳდე და უთხრა ეპისკოპოსსა, მოწევნად არს შენ ზედა ტანჯვაჲ არა-საგონებელი.
და	სინ.მრვლთ	და ვთქუ: წინაჲსწარვე გევედრე, უფალო, რამეთუ მოგელოდე მესამედ ჩუენებად ჩემდა, რამეთუ (რ˜) ესრჱთ დამტკიცებულად და დაუბრკოლებელად განვთქუა გამოცხადებისა თქუენისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრე-იგი დგა და მითქუმიდა მე ჩუენებასა მასვე შინა, მივიტაცე ქალაქად და უთხარ ყოველი იგი ჩუენებაჲ ეპისკოპოსსა იოვანეს.
და	სინ.მრვლთ	და მასვე ჩუენებასა შინა მრქუა მე ეპისკოპოსმან: უკუეთუ იხილე, საყუარელო, თუ ნანდჳლ ეგე ეგრე გამოგეცხადა ჟამთა ამათ ჩუენთა,
და	სინ.მრვლთ	უკუე ჩემდაცა წეს-არს გამოპყრობად ჴარი იგი მთავარი, უკუანა საბამი, მშრომელი და ურნატ-სავსედ განმმართებელი იგი და ურმად მჴნჱ იგი, და შენდად მიგეტეო აგარაკი იგი ნაყოფითჳრთ, რომელ მას შინა იყოს.
და	სინ.მრვლთ	და მე მიუგე მასვე ჩუენებასა შინა და ვთქუ: უფალო, რაჲთა-მე იყოს ჩემდა აგარაკი, უკუეთუ არა მედგას ჴარი მშრომელი?
და	სინ.მრვლთ	და მან მრქუა მე: ეგრე წეს-არს, რამეთუ ქალაქი ესე ურემ-დიდ და ტჳრთ-მძიმის მოხარკე არს და ჴამს დიდისა მის ურმისა ჴარი მჴნჱ და ითქუმოდის მოგებულ შენ მიერ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ სამართალ არს მოცემად ქალაქსა ამას ეგევითარი და შენდა კმა-არიან ორნი იგი ჴარნი სამწყულითჳრთ შემწეობითა ჴარისა მის დიდისაჲთა საჴმარად საქმისა აგარაკისა მის შენისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	და ესე ვითარცა მრქუა ეპისკოპოსმან, ჩუენებასა მას ვიხილე უფალი გამალიელ, რამეთუ მოვიდა და მიპყრა ჴელი ჩემი და მიმიყვანა მე მასვე აგარაკსა და მრქუა:
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა განვიღჳძე შემდგომად მესამედ ჩუენებისა მის, განვიზრახევდ, ვითარმედ: რომელი-მე არს აგარაკი იგი?
და	სინ.მრვლთ	და არავის უთხარ ჩუენებაჲ იგი, არამედ მივედ და ვიხილე ყანობირი იგი საზღვრით დიდ-ვაკე, შუენიერ, განსათქუმელ.
და	სინ.მრვლთ	და შორის მას ველსა ბორცჳ ერთი ერთი მქჳშოვანი, რომელსა ვჰგონებდ პოვნასა მათსა.
და	სინ.მრვლთ	და ამისსა შემდგომად შევედ ქალაქად და ვაუწყე პირველად მორწმუნეთა და ღირსთა ხუცესთა, რაჲთამცა მასწავეს, ვითარმედ რაჲმე-რაჲ ვ˜დ ჯერ-არს ყოფად ჩემდა.
და	სინ.მრვლთ	და მათ მრქუეს მე: ჰხედავა, ვითარ-ესე ზედაჲს-ზედა ძრვანი იყოფიან ყოველსა ჟამსა და ესევითარი ესე გუალვაჲ და დაყენებაჲ წჳმისაჲ, და გნებავს დაფარვად გამოცხადებული ესე ჩუენებაჲ, რომელ კაცთ-მოყუარებისათჳს სოფელსა გამოცხადნა ღმრთისა მიერ? აწ ნუ დასდუმნები.
და	სინ.მრვლთ	და პირველ იგინი შევიდეს და უთხრეს ჩემთჳს ეპისკოპოსსა იოვანეს.
და	სინ.მრვლთ	და მან შემიწოდა მე და მკითხვიოდა, ვითარმედ: ნანდჳლ ეგრე არსა?
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ დავდეგ და მიუთხარ ჩუენებაჲ იგი – ხილვაჲ იგი პირველი და მეორჱ, და კერძოჲ მესამისა მის ჩუენებისაჲ დავიპყარ და არა უთხარ ხილვაჲ იგი, რომელ ჴარისა მისთჳს უკუანა საბამისა იოვანე მომიგო, და ველოდე სმენად მისგან.
და	სინ.მრვლთ	და მან ადრე-ადრე აღიმაღლა ჴმაჲ თჳსი და თქუა: კურთხეულ არს უფალი!
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ნანდჳლ ეგრე იხილე, საყუარელო, და ჟამთა ამა ჩუენთა უნდა უფალსა წმიდათა თჳსთა გამოცხადებაჲ, ჩემდა წეს-არს,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა მოვიხუნე ძუალნი იგი წმიდისა სტეფანჱსნი, პირველ-მოწამისაჲ, მის და არქედიაკონისაჲ, მჴნისაჲ მის და კეთილად მსახურისაჲ, რომელმან-იგი თუალითა თჳსითა იხილა სასუფეველი ცათაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ამისა შემდგომად მიუთხარ ნეშტი იგი მესამისა მის ჩუენებისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და მრქუა მე, ვითარმედ: ნანდჳლვე ჭეშმარიტად უნებს გამოცხადებად წმიდათა მათ, ვითარცა-ეგე შენ გეჩუენა.
და	სინ.მრვლთ	და აღივსო სიხარულითა სახარებისა ამისთჳს და მიბრძანა, მე, ვითარმედ: შთავედ და თხარე და იძიენ ბორცუსა მას ოდენ;
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს ჰპოვნე, დაიცევ ადგილი იგი შენ თჳთ და მაუწყე წიგნითა.
და	სინ.მრვლთ	– სიხარულით დასთხია კაცად-კაცადმან აღსასრულისაჲ იგი სამოსელი და მყინვარსა მას სიკუდილად შევიდოდეს და იტყოდეს: არაჲ თუ სამოსელსა განვიძარცუავთ, არამედ ძუელსა მას კაცსა განვიშოვრებთ, განჴრწნადსა მას, მსგავსად გულის-თქუმისა მის მაცთურებისა.
და	სინ.მრვლთ	და მე ვითარცა ესევითარი ბრძანებაჲ მოვიღე მისგან, შთამოვედ დაბასა მას ჩემსა და უთხარ ყოველთა მწუხრისა ჟამსა და ვამცენ, რაჲთა ყოველნივე ერთბამად ხვალისაგან მსთუად მივკრბეთ თხრად ბორცუსა მას ოდენ.
და	სინ.მრვლთ	და მასვე ღამესა მეჩუენა იგივე უფალი გამალიელ და თქუა: ხუცეს, ნუ დაშურები თხრად ბორცუსა მას ოდენ, რამეთუ არა მუნ ვართ, არამედ ბორცჳ იგი საწამებელად ხოლო არს,
და	სინ.მრვლთ	რომელსა ზედა აღასრულეს შჯული იგი ტყებისაჲ ჩუენთჳს, არამედ ბღუარით კერძო ყანობირსა მას გჳძიენ ჩუენ და მიზომე ბორცჳსა მის გზითგან ყანობირად წყრთითა ოთხას სამეოც და ათხუთმეტ.
და	სინ.მრვლთ	ეგრე სახედ სხუასაცა ვისმე მონაზონსა წრფელსა და უბიწოსა, რომელსა სახელი ერქუა მეგეთეს, ეჩუენა მასვე ღამესა იგივე უფალი გამალიელ და ჰრქუა: მივედ და არქუ ლუკიანე ხუცესსა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ სტრატიოტთაჲ არს ეგევითარი კადნიერებაჲ: მათ განძარცუეს და განიყვნეს სამოსელი მისი.
და	სინ.მრვლთ	წუთ ერთ დავითმინოთ და წიაღი იგი მამათ მთავრისაჲ გუეფუფუნებოდის ჩუენ;
და	სინ.მრვლთ	რაოდენნი ძჳრის მოქმედნი სიკუდილსა მიეცნეს, არამედ იგინი სიცრუვისათჳს, და აწ ჩუენ სიმართლისათჳს სიკუდილი ვერ-მე დავითმინოთა?
და	სინ.მრვლთ	კეთილ არს მსხუერპლი და ახალი არს შესაწირავი არა ცეცხლითა, არამედ მყინვარითა.
და	სინ.მრვლთ	და ამას ნუგეშინის-ცემისა სიტყუასა ურთიერთას ეტყოდეს და ერთიერთსა უბრძანებდეს.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა პირველსა საჴუმილავსა ბრძოლისასა, გარდაჰჴდიდეს ღამესა მას და დაითმენდეს მჴნედ მოწევნულსა მას მათ ზედა ტანჯვასა დ უხაროდა სასოებისა მისთჳს და ეკიცხევდეს ეშმაკსა, ხოლო ლოცვაჲ მათი ერთიერთისათჳს იყო.
და	სინ.მრვლთ	ორმეოცნი შემოვედით ასპარეზსა ამას და ორმეოცნივემცა გჳრგჳნოსან ვიქმნებით!
და	სინ.მრვლთ	ორმეოც დღე მარხვითა ელია გამოირჩია ღმერთი და დიდსა მას ხილვასა შეემთხჳნნეს იგინი.
და	სინ.მრვლთ	და იყვნეს ორნი იგი უმდაბლჱს და ერთი იგი უმაღლჱს.
და	სინ.მრვლთ	და ერთსა მას ცხედარსა ზედა ისხნეს ორ კაც: ერთი იგი მჴრცოვან და ერთი იგი ჭაბუკ.
და	სინ.მრვლთ	და შემკულ იყვნეს ცხედარნი იგი ესრე სახედ: ერთი იგი უმაღლჱსი და ერთი იგი უმდაბლჱსი გარდაგებულ იყვნეს შუენიერად, და რომელი-იგი მათ ზედა ისხნეს, შემკულ იყვნეს ვითარცა ახალ ნათელ-ღებულნი, და მესამჱ იგი ოქრო-ქსოვილად სამკაულითა სამეუფოთაჲ შემკულ იყო.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა აღვდეგით რიჟურაჟუს ოდენ, მივიმართეთ მისლვად პირველად ბორცუსა მას, ხოლო მონაზონი იგი გუაყენებდა ჩუენ და მრქუა მე: ესე და ესე ვიხილე თხრობად შენდა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო პირველად ბორცუსა მასვე მივიმართეთ და ვთხარეთ ვითარ სამ ჟამ ოდენ.
და	სინ.მრვლთ	და ვპოვეთ ძეგლი ერთი, რომელსა წერილ იყო ჰებრაელებრ.
და	სინ.მრვლთ	და მუნქუესვე მოვიყვანეთ მწიგნობარი, რომელმან იცოდა ჰებრაელებრ.
და	სინ.მრვლთ	და მუნქუესვე მოვიყვანეთ მწიგნობარი, რომელმან იცოდა ჰებრაელებრ, რომელი მოვიდა და აღმოიკითხა წერილი იგი და მრქუა მე: ესე წერილი ესრე არს: ესე ადგილი ტყებისაჲ კაცთა მართალთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა დაუტევეთ ადგილი იგი და მივედით ადგილსა მას, რომელი გუეჩუენა ჩუენ მას ღამესა, და ვთხარეთ ყოვლად განცხადებულად და ვპოვეთ მსგავსად სახისა მის, ვითარცა-იგი გუეჩუენა ჩუენ.
და	სინ.მრვლთ	და ზედაწერილი იგი მათი აღმოვიკითხეთ;
და	სინ.მრვლთ	და წერილ იყო ესრჱთ აღმოკოდით: ქელელიელ, ნასოამ, გამალიელ, აბიბას.
და	სინ.მრვლთ	და გამოითარგმანების ესრე: ქელელიელ ასურთა ენისაგან ბერძენთა ენასა სტეფანოს, და ბერძენთა ენისაგან ქართველთა ენად გჳრგჳნ;
და	სინ.მრვლთ	და ნასოამ, რომელ არს ნიკოდემოს, რომელ არს მძლჱ სიმართლისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	და მუნქუეს ოდენ მეყსეულად იყო ძრვა დიდ და აღიმღერნეს ძუალთა მათ წმიდისა სტეფანჱსთა და განმხიარულდეს, და სული სულნელებისაჲ დიდძალი გამოჴდა მისისა მის ლუსკუმისაგან, და ჩუენ ყოველთა ვითარცა მთრვალთა მიგუერულებოდა.
და	სინ.მრვლთ	და განეფინა და მიიწია სულნელებაჲ იგი ვითარ ათ მილიონ ოდენ გარემოთა მათ ადგილთა, და მოვიდეს სულნელებასა მას გარემო ოთხ კერძოვე და მითხრეს ჩუენ, ვიდრემდე მიიწია სულნელებაჲ იგი.
და	სინ.მრვლთ	და განიკურნნეს მრავალნი უძლურებათა და სნეულებათაგან მას შინა, რომელნი-იგი მუნ მოემთხჳნეს.
და	სინ.მრვლთ	და ამისსა შემდგომად ვაუწყე წმიდასა მას ეპისკოპოსსა.
და	სინ.მრვლთ	და შთამოვიდა იგი და ორნი ეპისკოპოსნი სხუანი მის თანა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ იხილეს, განიხარეს ფრიად.
და	სინ.მრვლთ	და წარიღეს წმიდაჲ სტეფანე წმიდად ქალაქად იერუსალემდ და დადვეს წმიდასა სიონს.
და	სინ.მრვლთ	და შეკრბეს და აღაშჱნეს ერთბამად საყოფელი ღირსთათჳს ძუალთა სტეფანჱსთა.
და	სინ.მრვლთ	რომლისაჲ არს დიდებაჲ და ძლიერებაჲ აწ და მარადის და უკუნითა უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	და იყო მათ დღეთა შინა აღძრვაჲ მწვალებელთაჲ მართლ-მორწმუნეთა ზედა, რამეთუ იტყოდეს მეფისათჳსცა, ვითარმედ: არიანოს არს.
და	სინ.მრვლთ	და მოვიდეს არიანოსნი სარჩელად წმიდისა ბასილი ეპისკოპოსისა და ეტყოდეს მას კათოლიკე ეკლესიისათჳს კესარია კაბადუკიისა, ვითარმედ: ჩუენი არსო და შენ რაჲსთჳს გიპყრია?
და	სინ.მრვლთ	და ვერ უძლეს მათ წინა-დადგომად სიტყუათა მისთა სიბრძნისა მისგან და სულისა წმიდისა, რომლითა იტყოდა.
და	სინ.მრვლთ	და მათ ვითარცა იხილნეს თავნი თჳსნი უძლურად წინაშე მისსა, განიზრახვიდეს, ვითარმედ: მივაწიოთ სასჯელი ჩუენი წინაშე მეფისა.
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა მას, ვითარმედ: მივაწიოთ სასჯელი ჩუენი წინაშე მეფისა.
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუეს მას, ვითარმედ: ეკლესიაჲ ჩუენი უპყრიეს თჳნიერ სამართლისა.
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა მეფემან: ჭეშმარიტად ეგრე იყავნ!
და	სინ.მრვლთ	აჰა ესერა უბრძანო დაკრძალვად კარი ეკლესიისაჲ კლიტითა და ბეჭდითა თქუენითა და ჩუენითაცა.
და	სინ.მრვლთ	და იყოს, რომელსაცა განეღოს ღმრთისა მიერ, მანცა დაიმკჳდროს ეკლესიაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და დაჰკრძალეს კარი ეკლესიისაჲ ბრძანებითა მეფისაჲთა და დაჰბეჭდეს ყოველთა ერთბამად.
და	სინ.მრვლთ	ჰრქუა წმიდამან ეპისკოპოსმან არიანოსთა მათ: უკუ ჯერ-გიჩს თქუენ, დავადგრეთ სამ დღე ლოცვასა და შემდგომად სამისა დღისა მოვიდეთ ეკლესიად. და ყვეს ეგრჱთ.
და	სინ.მრვლთ	და დაადგრეს სამ დღე ლოცვასა და შემდგომად სამისა დღისა მოვიდეს ეკლესიად.
და	სინ.მრვლთ	ჰრქუა წმიდამან ეპისკოპოსმან არიანოზთა მათ: მივედით თქუენ პირველად კარად ეკლესიისა და ილოცეთ, რაჲთა განგეხუნენ, რამეთუ უმრავლე ხართ თქუენ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი მივიდეს განთიადითგან და ილოცვიდეს შოვა-სამხრამდე და კართა მათ ეკლესიისათა, და არაჲ იყო ჴმაჲ, არცა სმენაჲ, ვითარცა წერილ არს ქურუმათა მათთჳს ბაალისთა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ვერ მიიღეს თხოვაჲ იგი, ჰრქუა მათ: განდეგით აწ თქუენ თჳსგან.
და	სინ.მრვლთ	და უკუნდგეს იგინი სირცხჳლეულნი ერთ კერძო და ჰხედვიდეს მას, ვითარმედ რაჲ-ძი ყოს მანცა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ წარმოჴდა წმიდაჲ ეპისკოპოსი ხუცესთა და დიაკონთა თჳსთა თანა და უბრძანა კ˜რქისისა თქუმაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და შეწირა ლოცვაჲ და უბრძა ფსალმუნისა თქუმაჲ რიზ: განმეხუენით მე, ბჭენო სიმართლისანო, შევიდე მათ და აუვარო უფალსა.
და	სინ.მრვლთ	ამისა შემდგომად უბრძანა პავლეს მოციქულისა მიწერილი ტიმოთჱსა მიმართ პირველისა თავისა საკითხავი: ამას მივსწერ შენდა და ვესავ ჩემსაცა ადრე მოსლვასა, რომელსა შინა არს საღმრთოჲსა ჴორცთ შესხმისა განგებულებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და იტყჳს ეკლესიისათჳს სახლად ღმრთისა და სუეტად სიმტკიცისა და ჭეშმარიტებისა.
და	სინ.მრვლთ	და შემდგომად საკითხავისა ასწავა თქუმად ალელუაჲ, ფსალმუნი ჲე: შევიდე სახლსა შენსა მსხუერპლითა და მიგცნე შენ აღნათქუემნი ჩემნი, რომელ აღთქუნეს ბაგეთა ჩემთა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო შემდგომად ალ˜ჲსა მისცა მათ სახარებაჲ მათჱს თავისაჲ საკითხავად: და მო-რაჲ-ვიდა იესუ საზღვართა კესარია ფილიპჱსათა, რომელ არს აღთქუმაჲ ეკლესიისათჳს უფლისა მიერ, ვითარმედ: ბჭენი ჯოჯოხეთისანი არა ერეოდიან მას.
და	სინ.მრვლთ	და შემდგომად წარკითხვისა სახარებისა დასწერა ჯუარი კარსა ეკლესიისა, ღაღატ-ყო და თქუა: განმიხუენით მე ბჭენი თქუენი, მთავარნო, და განეხუნენ ბჭენი საუკუნენი და შევიდეს მეუფჱ დიდებისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და მეყსეულად დაირღუეს კლიტენი იგი, და ბეჭედნი იგი დასცჳვეს კართა მათგან, და განეხუნეს კარნი.
და	სინ.მრვლთ	და შევიდა წმიდაჲ ეპისკოპოსი და ყოველნი მოწესენი მის თანა და აღასრულა საღმრთოჲ საიდუმლოჲ.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ სირცხჳლეულ იქმნა არიოს და ყოველნი მოწაფენი მისნი, და ვერღავინ იკადრა სიტყჳს-გებად წმიდისა ბასილისა მაცილობელთაგანმან, რამეთუ სული წმიდაჲ დამკჳდრებულ იყო მის თანა მარადის.
და	სინ.მრვლთ	და იყო ვინმე ჰურიაჲ მაცილობელი, რომელი მარადის წინა-აღუდგებოდა ქრისტიანეთა.
და	სინ.მრვლთ	ესე მრავალ გზის მოვიდის წმიდისა ბასილი ეპისკოპოსისა და გამოეძიებნ მის თანა სიტყუასა შჯულისა და წინაწარმეტყუელთასა არა თუ სარწმუნოებისათჳს, არამედ ჴდომისათჳს;
და	სინ.მრვლთ	და სიტყჳთა ლალვისაჲთა ეშჯინ მას და აცილობნ ქრისტჱსთჳს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგი სულითა წმიდითა გამოუთარგმანებნ ყოველთა წიგნთა სიტყუასა უფლისა განკაცებისათჳს, ვნებისა და ადგომისათჳს და სასუფეველისათჳს ცათაჲსა და წარმართთა ცხორებისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	მერმე მოვიდა ოდესმე ჩუეულებისაებრ და იტყოდა ცილობით მის თანა, ვითარცა-იგი მარადის.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდამან ეპისკოპოსმან ჰრქუა მას: რ˜ ურწმუნოებად განიკითხვის თქუენ შორის: უკუეთუ სიტყუანი ხოლო წერილთანი ჰქონდენ და სარწმუნოებისაგან და საქმეთაგან ცალიერ იყოს, ანუ რომელსა სიტყუანი სარწმუნოებითჳრთ აქუნდენ და საქმითა ნაყოფიერ იყოს?
და	სინ.მრვლთ	მიუგო ჰურიამან და ჰრქუა: თქუენ უკუე ხართ აწ, რომელნი სიტყჳთა სარწმუნოებისაჲთა საქმეთა ნაყოფიერად იქადით.
და	სინ.მრვლთ	და აწ რამეთუ თქუა უფალმან თქუენმან, ვითარცა თქუენ თჳთ სწამებთ, ვითარმედ: უკუეთუ ვისმე აქუნდეს სარწმუნოებაჲ ვითარცა მარცუალი მდოგჳსაჲ, ჰრქუას მთასა ამას:
და	სინ.მრვლთ	იცვალე ამიერ, და იყოს ეგრე, აწ უკუე შენ ხარ მოძღუარი ქრისტიანეთაჲ და გაქუს სარწმუნოებაჲ უფროჲს სხუათა ყოველთა, არქუ ბორცუსა ამას, რომელი დამტკიცებულ არს დასაბამითგან, სიტყჳთა ღმრთისაჲთა, რაჲთა იცვალოს ამიერ.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ სიტყჳთა იყოს ეგრე, მრწმენეს მეცა ქრისტჱსთჳს, ვითარმედ ღმერთი არს და ძჱ ღმრთისაჲ, და თაყუანის-ვსცე მას.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდაჲ იგი, სავსჱ მადლითა და სულითა წმიდითა, შეორგულებულ იყო და უფროჲს განძლიერდებოდა საღმრთოჲთა შეწევნითა და აღუთქუმიდა ყოფად ამას და ჰრქუა მას: შემომიდეგ და გიჩუენო შენ ძალი ქრისტჱსი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ჰურიაჲ იგი შეუდგა მას სიცილით და ბასრობით, რამეთუ ჰგონებდა მსგავსად ურწმუნოებისა თჳსისა შეუძლებელ ყოფად.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა გამოვიდეს ქალაქით და მოვიდეს ბორცუსა მას თანა, და სხუაჲცა სიმრავლჱ ქრისტიანეთაჲ და ჰურიათჲ და წარმართთაჲ, მაშინ ჰრქუა მას წმიდამან ეპისკოპოსმან:
და	სინ.მრვლთ	გრწამსა, ჰურიაო, ვითარმედ შემძლებელ არს ქრისტე მონისა მიერ თჳსისა ყოფად, ვითარცა თქუა უკუეთუ არა გრწამს, შენ ყავ, და მე მრწმენეს შენი.
და	სინ.მრვლთ	მიუგო ჰურიამან მან და თქუა: მე არასადა აღგითქუ შენ ყოფად ესე, არამედ შენ. აწ ყავ, ვითარცა აღმითქუ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდამან ეპისკოპოსმან მოიდრიკნა მუჴლნი და ილოცვიდა და ხადოდა უფალსა;
და	სინ.მრვლთ	და აღემართა ლოცვისა მისგან და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი, ღაღატ-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: უფალო იესუ ქრისტე, შენ ხარ ღმერთი დიდებისაჲ და უფალი ძლიერებისაჲ და შენ დაამყარენ ცანი და დაამტკიცე ქუეყანაჲ და დააფუძნენ მთანი.
და	სინ.მრვლთ	შენ ხარ, რომელმან სთქუ საქმედ ესე, და შენ ხარ, რომელი შემძლებელ ხარ ყოფად ამას.
და	სინ.მრვლთ	ისმინე ლოცვაჲ მონისა შენისაჲ და მოეც თხოვაჲ მვედრებელსა შენსა და გარდაცვალე, რომელი შენ დაამტკიცე, რაჲთა იხილონ მოძულეთა შენთა და ჰრცხუენოდის.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ესე თქუა, დასწერა ჯუარი ბორცუსა მას და ჰრქუა: სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა აღიფხუერ და იცვალე ამიერ იქი!
და	სინ.მრვლთ	და მეყსეულად სიტყუასა მას აღიფხურა ბორცჳ იგი და იცვალა იმიერ იქი, ვინაჲცა-იგი ჰრქუა მას.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა იხილა ჰურიამან მან საკჳრველი იგი, შეძრწუნდა ფრიად და შეუვარდა ფერჴთა ეპისკოპოსისათა და ჰრქუა: გევედრები შენ, უფალო, შემინდვე, რაჲთა ვიტყოდიღა ერთ გზის, – რაჲთა კუალად მოეგოს ბორცჳ ესე ადგილსავე თჳსსა, ვითარცა იყო პირველ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდამან ეპისკოპოსმან ილოცა მერმეცა და კუალად მოიყვანა ბორცჳ იგი ადგილსავე თკსსა;
და	სინ.მრვლთ	და არა უბრძანა დადგომად ქუეყანასა, არამედ აღშორებულად ქუეყანისაგან, ვითარცა ღრუბელი ჰაერთა დამოკიდებულ იყო ზედა ადგილსა მას თჳსსა, და დგა შეუძრველად მყოვარ ჟამ.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ ჰრქუა წმიდამან ეპისკოპოსმან ჰურიასა მას: ირწმუნეთ აწ, ჰურიანო, და ნუღარა აცილობთ ამიერითგან საღმრთოსა ძლიერებასა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ესე თქუა, უბრძანა ბორცუსა მას, და კუალად მოეგო ადგილსავე თჳსა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ ყოველთა მათ ჰურიათა ჰრწმენა და სიმრავლესა წარმართთასა და ნათელ-იღეს სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	სინ.მრვლთ	რომლისაჲ არს დიდებაჲ და ძალი უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	თქმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა იოვანე მთავარ-ეპისკოპოსისაჲ კოსტანტინეპოვლელისაჲ. ნათლის-ღებისათჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა
და	სინ.მრვლთ	დასაბამი სახარებისაჲ სასუფეველისათჳს ცათაჲსა არს დღენდელი ესე წმიდაჲ დღესასწაული და აღთქუმაჲ გუაქუს ცხოვრებისა საუკუნოჲსაჲ მის მიერ, რომელმანცა-იგი გამოგჳჩინა კეთილი სარწმუნოებაჲ და გამოგჳბრწყინა უკუდავებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	დღეს დღესსასწაულობს ყოველი სოფელი და პატივ-სცემს ეკლესიაჲ.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ეწამების მამაჲ და ბრწყინვალე-ჰყოფს სული წმიდაჲ ჩუენებითა ვითარცა ტრედისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	დღეს გალობენ ქერობინნი და სერაბინნი, ადიდებენ ანგელოზნი, და მთავარანგელოზნი აქებენ.
და	სინ.მრვლთ	დღეს მამათდმთავარნი და წინაწარმეტყუელნი წმიდისა მისთჳს დღეს˜სწოლისა იხარებენ.
და	სინ.მრვლთ	დღეს მხიარულ არს ცაჲ და ქუეყანაჲ და ყოველნი დაბადებულნი ადიდებენ.
და	სინ.მრვლთ	ამას დღესა იხარებს იოვანე და პატიოსან იქმნების მონაჲ, ამისთჳს რამეთუ ეჩუენების უფალი და გამოუბრწყინდების უხილავი ღმრთეებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	დღეს განიწმინდების ჴორცი და განიჴსნების კრულებისაგან ადამ.
და	სინ.მრვლთ	დღეს გჳრგჳნოსან იქმნების წმიდაჲ და დიდებული ღმრთის-მშობელი მარიამ, და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი მის თანა იხარებენ;
და	სინ.მრვლთ	ამას დღესა ცხორებაჲ სიკუდილსა დაამჴობს და უკუდავებაჲ გამოჩნდების, შჯული დასცხრების და მოსე მოჰრიდებს;
და	სინ.მრვლთ	ამას დღესა ეშმაკი იწყლა, ვეშაპი განსთქდა და ყოველივე მისი დაეცა, ამისთჳს რამეთუ ღმერთი გამოჩნდა.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალნი მოწამენი გუასწავებენ, უფროჲს ხოლო ესე, ოთხმეოცდამეათჱ ფსალმუნი რომელსა გჳთხრობს, ვითარმედ: დაეცნენ მარცხენით შენსა ათასნი და ბევრნი – მარჯუენით შენსა და შენ არა მიგეახლნენ.
და	სინ.მრვლთ	ჯერ-არს, რაჲთამცა ყოველი წარმოვთქუთ და გამოვაჩინეთ დიდებაჲ ღმრთისაჲ და, ვითარ-იგი წერილ არს, ძლევაჲ ეშმაკისაჲ და რომელ-ესე სახარებისაგან გუესმა იორდანესა ზედა მოსლვისათჳს მხოლოდშობილისა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აწ ფსალმუნისაჲ იგი სხჳსათჳს დავჰმარხოთ და რომელ-ესე წინა-გჳც, მას მოვისწრაფდეთ დღესა ამას შუენიერსა გამოჩინებასა მას ღმრთეებისასა, რავდენ-ესე ჩუენ ცნობაჲ მოგუცა.
და	სინ.მრვლთ	აჰა დღეს განშუენდების ქ˜ჱ შემოსილი იგი კრებული, რამეთუ ამან დღეს ჩუენთჳს ნაყოფი გამოიღო კეთილი სარწმუნოებისაჲ, და ღმრთის გამოჩინებისა იგი თესლი გუაუწყა და ღმერთი ჴორცილად გჳჩუენა.
და	სინ.მრვლთ	ამან დღეს წერილნი იგი წმიდანი გულისხმა-გჳყვნა და სასუფეველი მოგუატყუა.
და	სინ.მრვლთ	ამას დღესა იხარებს ყოველი დაბადებული და დღესსასწაულობს ეკლესიაჲ, რამეთუ იდიდების მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ.
და	სინ.მრვლთ	იხარებს დღეს ყოველი დაბადებული მას ზედა, ოხრის ზღუაჲ, რამეთუ უხარის, და მას შინა მყოფნი ყოველნი მას ადიდებენ, რამეთუ იორდანჱ მიიწია და ახარა.
და	სინ.მრვლთ	ამას დღესა იორდანჱ პატიოსან იქმნა და ყოველნი წყალნი მისგან განწმიდნეს,
და	სინ.მრვლთ	იოვანე განშუენდების, ღმრთეებაჲ გამოჩნდების, უფლებაჲ გამოცხადნების და ჰურიაებრი იგი საბურველი გულსა მორწმუნეთასა მოეძარცუვის, წინადაცუეთაჲ იგი პირველი დაჰჴსნდების თჳნიერ ჴელთა და წინადაცუეთისა წილ არს სარწმუნოებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ამას დღესა აღდგების ნიში უკუდავებისაჲ და ყოველი მედგარი უშჯულოებისაჲ დაეცემის.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ქალწული იდიდების, რამეთუ რომელ-იგი მისგან იშვა ღმერთი და კაცად იპოვა, რომლისა მამაჲ არა იცოდა უხილავი და უჴორცოჲ, ესე დღეს იორდანესა ზედა იხილვა ზეცით მამისა მიერ წამებული.
და	სინ.მრვლთ	და ესე მერმე მდინარესა ზედა ჴელმწიფებით შთასლვასა მას და განკჳრვებასა წყალთასა იდიდა, განხუმასა ცათასა და გარდამოსლვასა სულისა წმიდისასა სახედ ტრედის მის ზედა და ჴმასა მამისა მიერ ზეგარდამო მეტყუელსა წამებით,
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ: ეგე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ, და ჰხედვიდა იოვანჱს დგომასა მას და ანგელოზთა კრებულსა, ჰურიათა განლიგებულთა და ეშმაკისა მწუხარებით სივლტოლასა.
და	სინ.მრვლთ	ამას ყოველსაღა ხედვიდა ქალწული იგი, კადნიერებით ჰურიათა მათ ეტყოდა: ჵ ჰურიანო და შჯულისა გარდამავალნო, სიმართლისა მბრძოლნო და ჭეშმარიტებისა მტერნო, მშჳდობისა შემასმენელნო,
და	სინ.მრვლთ	აწ თავისუფალ მყო მე თქუენსა მას დრკუობასა და თქუენსა მას განსაკითხავსა წყლისა მისგან მხილებითა, აწ გიჩუენო თქუენ იოსებისი სიმართლჱ და სიწმიდით ღმრთის მსახურებაჲ და ჩემი უბიწოებაჲ და სიწმიდჱ და მუცლისა ნაყოფი.
და	სინ.მრვლთ	გარნა აწ საქმენი იგი ახლად ეჩუენებიან შობილისა მისგან და შჯულის მდებელისა, რამეთუ შჯულისაჲ და წინაწარმეტყუელთაჲ მოგუეცა დამასრულებელი, და რომელი-იგი პირველ სიტყუანი ითქუნეს, აწ გამოჩნდეს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი, და დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს ჭეშმარიტად გამოგჳბრწყინდა ჩუენ ნათელი, რომელნი ვიყვენით ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა.
და	სინ.მრვლთ	რომელ-იგი ბეთლემს იშვა და აღვასრულეთ დღესასწაული შობისა მისისაჲ უწინარჱს მცირედთა ამათ დღეთა, ესე დღეს იორდანედ მოვიდა და ნათელ-იღო იოვანჱსგან და განანათლნა ყოველნი დაბადებულნი მისნი.
და	სინ.მრვლთ	ამიერითგან ჩუენცა მათ ქერობინთა თანა ვიხარებდეთ დღენდელსა ამას დღესა და ვიტყოდით წინაწარმეტყუელისა მის თანა და ვთქუათ, ვითარმედ: ესე არს დღჱ, რომელ ქმნა უფალმან.
და	სინ.მრვლთ	ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ ამას შინა, რაჲთა ყოველსა ჟამსა მტკიცედ დადგენ ფერჴნი ჩუენნი სიწრფელესა ეკლესიასა შინა მარადის.
და	სინ.მრვლთ	ვაკურთხევდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	არამედ სწავლადცა მოუწოდა და დიდებულსა მას მის მიერ სარწმუნოებასა აუწყებდა და გარდამატებულსა მას ბუნებისასა სიბრძნით უთხრობდა.
და	სინ.მრვლთ	ჰრქუა მას იესუ: სულ არს ღმერთი და თაყუანის მცემელთა მისთა ეძიებს სულითა ჭეშმარიტებისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ქრისტემან მას დედაკაცსა მარტოსა მერწყულსა მაღალი იგი სარწმუნოებაჲ წინა-დაუდვა კიბედ და ასწავებდა და მერმე სხუათა მათ სამარიტელთა ქუე მყოფთა მაღალსა სწავლასა ეკლესიისასა წინა-უძღოდა.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ რაჲმე მცირედ არიან, არამედ მათისა მოსწრაფებისათჳს გჳღირსვე სწავლად, რამეთუ იგიცა წყლადვე მოსრულ არიან ვითარცა-იგი დედაკაცი სამარიტელი.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ ჴორცთა ნებისა წყურილი აქუს, რაჲთამცა ჴორცნი იგი განიძღნეს, არამედ რაჲთამცა სული იგი შემწიკულული განბანეს და განწმიდნეს;
და	სინ.მრვლთ	არა თუ ჴორცთაჲ იგი მწინკული რაჲ ენება განბანად, არამედ რაჲთამცა ურვილი იგი სული განასპეტაკეს, რამეთუ წერილსა მას გულს-ეტყოდეს აღსრულებად, ვითარმედ: განმბანო მე და უფროჲს თოვლისა განვსპეტაკნე.
და	სინ.მრვლთ	აწ ნუმცა შეურაცხ-ვჰყოფთ, რომელი-იგი ქრისტემან არა შეურაცხ-ყო შემოსად, და ნუმცა გუწუნს ჩუენ სიმცირჱ ესე კრებულისაჲ ამის, რომელსა ქრისტჱცა თანა-შეერთო.
და	სინ.მრვლთ	არა მცირე არს და შეურაცხ, რომელთა თანა ქრისტჱ მახლობელ არს.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ რავდენნი ქრისტჱს მიერ ნათელ-იღებენ, ქრისტჱ შეიმოსეს, რომელ-ეგე შენცა შეიმოს, ნუ ადვილ და მცირე გგონიეს.
და	სინ.მრვლთ	ეჰა, რომელი-ეგე იხარებ ძალითა და სულითა ელიაჲსითა, ესთენთა საკჳრველებათა წინამორბედო!
და	სინ.მრვლთ	და კუალად: ჴმამან უფლისამან შეძრის უდაბნოჲ, ვითარ არა შესძრწუნდი?
და	სინ.მრვლთ	არამედ სთქუა სამე, წინამორბედო, და მასწაო ჩუენ, ვითარმედ: ჴმაჲ უფლისაჲ ეგოდენ თუ ძლიერებით, არამედ დიდადცა შუენიერ;
და	სინ.მრვლთ	და კუალად: ჴმამან უფლისამან განამტკიცნის ირემნი;
და	სინ.მრვლთ	და უფალმან წყალი რღუნისაჲ დააწყნარის;
და	სინ.მრვლთ	და ისმინო ხოლო თუ, რამეთუ უფალმან ძალი ერსა თჳსსა მოსცეს.
და	სინ.მრვლთ	აწ დავდუმნე ვითარცა ძლეული ამას სიტყუასა და სხუათა სახეთა გამოვეძიებდე.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ იოვანეს და მისთანათა მათ ღაღადებაჲ იგი ესმა, ვითარმედ ჴმაჲ უფლისაჲ წყალთა ზედა, და მირბიოდეს იგინი იორდანედ;
და	სინ.მრვლთ	და კუალად ესმა ესევითარი ჴმაჲ ზეცით, ვითარმედ: ესე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ;
და	სინ.მრვლთ	და ესმა მათ, ვითარმედ წყალთა ზედა შესულად არს ქრისტჱ, არა ხოლო თუ ხილვად მოვიდეს, არამედ რაჲთამცა შთაჴდეს მის თანა.
და	სინ.მრვლთ	და ცნეს, რამეთუ ნათლის-ღებითა მით უფლისაჲთა წყალნი განწმიდნებოდეს;
და	სინ.მრვლთ	და ცნეს, რამეთუ ნათელ-იღებდა უფალი.
და	სინ.მრვლთ	მჴურვალედ ჰხედვიდეს სანათლოსა მას და შთაცჳოდეს ნიჭსა მას მადლისასა და ხედვიდეს იგინი სახესა ტრედისა მის მფრინვალისასა და თავთა თჳსთა ზიარ-ჰყოფდეს ძეობასა.
და	სინ.მრვლთ	რავდენი ჟამი არს იოვანჱს ქადაგებითგან და აქამომდე ყოველნივე მირბიოდეს ნათლისღებად დღესა მას.
და	სინ.მრვლთ	იოვანე ბუნებისა იგი შჯული შეუნდო, ხოლო გონიერთათჳს ჴმაჲ იგი იოვანჱსი ყურთა განუხუამს და მორბიან, არა თუ რაჲთამცა ცოდვანი იგი ხოლო მოეტევნეს, არამედ იოვანე ამას ქადაგებდა, რაჲთამცა სიწმიდჱცა იგი მოიღეს, რამეთუ ესრჱთ ღირს, რომელნი ქრისტჱს თანა ნათელ-იღებენ.
და	სინ.მრვლთ	იოვანჱსსა მას ნათლის-ცემასა შთავიდოდა წყალსა კაცი ტჳრთოსანი ცოდვითა და აღმოვიდოდა სულმცირჱ, ხოლო ქრისტჱს სახელითა რომელნი ნათელ-იღებენ, შთავლენან ტჳრთოსანნი ცოდვათაგან, გარნა აღმოსლვასა არა ხოლო თუ ცოდვაჲ იგი განეყენის, არამედ სულიცა სიწმიდისაჲ შეემოსის;
და	სინ.მრვლთ	იოვანჱსსა მას ნათლის-ცემასა სინანუულისასა სალმობანი განიკურნებოდეს, ხოლო ქრისტჱს მიერ ნათლის-ცემითა უშუერი იგი სული შუენიერ იქმნებოდა და გჳრგჳნოსან: შთაჴდის მეზუერჱ და აღმოჴდის მახარებელად;
და	სინ.მრვლთ	შთაჴდის მეძავი და აღმოჴდის, ნელსაცხებელსა შესწირავნ;
და	სინ.მრვლთ	შთაჴდის მჴეცი და აღმოჴდის ცხოვარი.
და	სინ.მრვლთ	აწ ესოდენსა ამას საიდუმლოსა ნიჭსა განვიმზადნეთ თავნი თჳსნი, საყუარელნო, და ნელსაცხებლისა იგი ჭურჭელი განვიმზადოთ, რამეთუ სიძესა მას ნათლისასა მიგებებად ვართ,
და	სინ.მრვლთ	და განვშუენდეთ და ვიცხებოდით ნელსაცხებელითა მით სარწმუნოებისაჲთა და სულით და ჴორცითურთ დავივიწყნეთ პირველნი იგი საქმენი ცოდვისანი და ამით ესევითარითა ჩუენ ქუეყანისათა მოვიპოვოთ უფალი.
და	სინ.მრვლთ	არა ჩემი არს სიტყუაჲ ესე, არამედ დავით იტყჳს, ვითარმედ: ისმინე, ასულო, და იხილე, დაივიწყე ერი შენი.
და	სინ.მრვლთ	და რომელ-იგი იოვანე იქედნედ უწოდდა, მათ ქრისტჱ ძაღლად და ღორად ხადოდა და იტყოდა: ნუ მისცემთ სიწმიდესა ჩემსა ძაღლთა და ნუცა დაუსხამთ მარგალიტსა წინაშე ღორთა, ნუუკუე დათრგუნონ.
და	სინ.მრვლთ	და აწ ჩუენ ნათლის-ღებადმდე სიბოროტჱ იგი პირრველი განვიშოროთ და გესლი იქედნისაჲ წარმოვსთხიოთ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ხედვიდა იგი სიმწარესა მას – დამკჳდრებულსა გესლსა ჰურიათასა, რომელნი-იგი არა ღირსად მოვიდოდეს მისა, და უწოდა მათ ნაშობად იქედნისა.
და	სინ.მრვლთ	და ეტყოდა მათ: „ვინ გიჩუენა თქუენ სივლტოლაჲ რისხვისაგანა“?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ანგაჰრებასა და უძღებებასა მას მათსა ძაღლად ეტყოდა, ხოლო არაწმიდებასა მას ჴორცთასა და შებღალულებასა ღორად ამსგავსებდა.
და	სინ.მრვლთ	აწ იყავნ განმზადებააჲ ჩუენი მოღებად გჳრგჳნსა მას სარწმუნოებისასა და უხილავსა მას სარწმუნოებასა თუალითა ხედვად.
და	სინ.მრვლთ	ღირსმცა ვართ დამკჳდრებად ცხორებასა მას საუკუნესა ქრისტჱს იესუჲს მიერ უფლისა ჩუენისა, რომლისა დიდებაჲ სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცაღა ველნი შუენიერნი და სავსენი, ყუავილითა ოქრო-ფერითა შემკულნი, და ვითარცა ხენი, შუენიერად შემოსილნი ფურცლითა, და სადგურნი მფრინველთა სულნელ-მჴმობარეთანი,
და	სინ.მრვლთ	რომელთა-იგი სმენითა ყურნი კაცთანი განაცხვრნიან და თუალნი, ოდეს-იგი გამოეფინის მზჱ ადგილთა მათ;
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა წყარონი გულის-სათქუემელნი, რომელნი დაუცხრომელად დიედ, ეგრეცა აქა ეკლესიათა შინა სიტყუათა ღმრთისათა წურთანი და ღმრთისა მიერ სწავლანი განანათლებენ ნათესავსა კაცთასა.
და	სინ.მრვლთ	მუნ გურიტნი უდაბნოსა შინა მყოფნი, მღუმინველნი და ზაფხულისა მომატყუებელნი, ხოლო აქა მწუანვილსა მდელოთასა და თაფლსა ველურსა მჭამელი წინამორბედი სულიერითა მით ქადაგებითა აღსძრავს ეკლესიათა ღმრთისათა და ზეცისა იგი ზაფხული გუაუწყა – ქრისტჱ,
და	სინ.მრვლთ	რომელი გამოჩნდა მაცხოვრად სოფლისა, რამეთუ იტყჳს: მათ დღეთა შინა მოვიდა იოვანე ნათლის-მცემელი, ქადაგებდა უდაბნოსა და იტყოდა: შეინანეთ, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	დღეთა მათ, რომელთა გამოჩნდა ძჱ ღმრთისაჲ და ზეცისა მეუფჱ, მისთჳს ესრე თქუა მახარებელმან, ვითარმედ: „მათ დღეთა შინა მოვიდა მოვიდა იოვანე ნათლისმცემელი, ქადაგებდა და იტყოდა: შეინანეთ, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ“.
და	სინ.მრვლთ	ეჰა, სინანული და ცრემლი, რომელი-იგი მადლი და მოტევებაჲ აქუს ცოდვათაჲ, და სამოსლისა სასიძობელისა შემმოსელი!
და	სინ.მრვლთ	ეჰა, სინანული და ცრემლი მწთოლვარჱ, რომელმან-იგი სალმობანი ცოდვათანი განკურნნის და საუკუნოჲ იგი გეჰენიაჲ ცეცხლისაჲ დაშრიტის!
და	სინ.მრვლთ	ეჰა, სინანულო, ეშმაკისა მარცხუენელო და მონანულთა ჴელის-ამპყრობელო!
და	სინ.მრვლთ	აწ ვითარ გჳთხრობს, ვითარმედ: გამოვიდოდა იჱ˜ლმი და ყოველი ჰურიასტანი და ყოველნი გარემოჲს მყოფნი იორდანისანი და ნათელს-იღებდეს იოვანჱსგან და აუვარებდეს ცოდვათა მათთა.
და	სინ.მრვლთ	და სიმრავლესა მას ერისასა თავადიცა იესუ შეერთო მათ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იოვანე ვერ იცნა იგი, ვითარცა თჳთ იგივე იტყჳს, ვითარმედ: მე არა ვიცოდე იგი, არამედ, რომელმან მომავლინა მე წყლითა ნათლის-ცემად, მან მრქუა მე, და ჭეშმარიტად მადლმან სულისა წმიდისამან გულისხმა-უყო მას მაცხოვრისაჲცა მათ შორის ყოფაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მოვიდა იესუ იოვანჱსა, რაჲთამცა ნათელ-იღო მისგან, მიხედა იოვანე და წინამძღურებითა სულისა წმიდისაჲთა იცნა იგი.
და	სინ.მრვლთ	ზეუკუნ იპყრა იოვანე ჴელი და თავი მოუდრიკა;
და	სინ.მრვლთ	დაუტევა მან ნათლის-ცემაჲ და შეერთო იგი ნათლის-მღებელთა.
და	სინ.მრვლთ	და იყო სიტყუაჲ მათ შორის განგრძობილი.
და	სინ.მრვლთ	იოვანე ჴელსა მას იფარვიდა, ხოლო იესუ ასწრაფებდა მას ნათლის-ცემასა, ხოლო იგი ძრწოდა და ვერ იკადრებდა შეახლებად მისა;
და	სინ.მრვლთ	და სიმრავლჱ იგი ერისაჲ დაყოვნდებოდა: უნდა მათ, რაჲთამცა გულისხმა-ყვეს, ვითარმედ: რაჲ-მე არს დაცადებაჲ ესე?
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი შ˜ს იყვნეს, მორბიოდეს, რაჲთამცა ცნეს, ვითარმედ: რაჲ-მე-რაჲ არს?
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მიიწინნეს, ხედვიდეს და ესმოდა, ვითარ-იგი იოვანე ევედრებოდა უფალსა იესუს, ვითარმედ: მე შენგან მიჴმს ნათლის-ღებაჲ და შენ ჩემდა მოხუალა?
და	სინ.მრვლთ	ფრიად განჰკრთეს და დაუკჳრდა ყოველთა.
და	სინ.მრვლთ	და ეტყოდა იოვანე: ნუ მაიძულებ, უფალო, რამეთუ მე შენგან მიჴმს ნათლის-ღებაჲ და მარჯუენჱ ჩემი სხუათაცა ნათლის-ცემად.
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი-იგი მუნ დგეს და იგინიცა, რომელნი შორით მორბიოდეს ხილვად იოვანჱსა, დაცადებასა მას ნათლის-ცემისასა ჰხედვიდეს და ესმოდა იოვანჱსი, ვითარ-იგი სიმდაბლით ესევითარსა ევედრებოდა იესუს და ეტყოდა.
და	სინ.მრვლთ	ჰკითხვიდა ერთი-ერთსა და ეტყოდა, ვითარმედ: ვინ-მე არს ესე, რომელსა ნათლის-მცემელი ვითარცა ცოდვილი შეურდების და ეტყჳს, ვითარმედ: „მე შენგან მიჴმს ნათლის-ღებაჲ“?
და	სინ.მრვლთ	ანუ რაჲსათჳს ესრჱთ დაიმდაბლა თავი, რომლისაგან ჩუენ ნათელ-ვიღებთ, და განწმიდნების, ვითარღამცა შჯულისმდებელი ვინმე იყო, ეგრე დაემორჩილების?
და	სინ.მრვლთ	და ვინ მე არს ესე, რომელმან ესოდენი ერი შეაძრწუნა და, ოდეს-იგი სადუკეველთა და ფარისეველთა მთავართა ნათელ-სცემდა, ესოდენ არა შეეშინა?
და	სინ.მრვლთ	ეგრჱთ ვის-მე განკჳრვებით ხედავს, ვითარღამცა უფროჲს მისა იყო და ყოველსა შჯულსა უფროჲს ყოველთა კაცთასა იგი აღმასრულებელ იყო?
და	სინ.მრვლთ	და ვინ-მემცა უფროჲს იოვანჱსა იყო, რომელი უდაბნოსა გარე იყოფოდა და მწუერვალსა მდელოჲსასა ჭამდა?
და	სინ.მრვლთ	და არცა მიხედვაჲ ამისი და სამოსელი იოვანჱსსა ესწორების, რამეთუ უჩჩო არს, რამეთუ ამისი ხატი – ფეროვან და შუენიერ, ხოლო იოვანჱსი ფერი – ყჳთელ და ჰმოსიეს მას ძაძაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ-იგი ერთმანერთისაგან ეძიებდეს მისთჳს და იკითხვიდეს, გულისხმა-ყვეს იოვანჱსგან, ვინ იყო იგი, რამეთუ სიმდაბლით იგი გამოჩნდა და არა ამპარტავნებით და ყოველსავე შჯულსა სიმდაბლით აღასრულებდა:
და	სინ.მრვლთ	წინადაცუეთისაჲცა იგი შჯული აღასრულა, და შესაწირავიცა იგი და ძღუენი შეწირა, და ტაძრისაჲცა იგი შესლვაჲ არა შეურაცხ-ყო, და მოსჱს მიერ წიგნთაცა მოსწრაფე იყო, და იოვანჱსგანცა ნათლის-ღებასა ყოველთა ეზიარა.
და	სინ.მრვლთ	არაჲ თუ წყალმან რაჲ განწმიდა იგი, – რამეთუ იგი იყო განმწმედელი წყალთაჲ, – ამას ყოველსა ჩუენისა ცხოვრებისათჳს აღასრულებდა და ესრჱთ ასწავებდა ნათლის-მცემელსა მას უფალი და ეტყოდა:
და	სინ.მრვლთ	აცადე აწ, რამეთუ ესრე წეს-არს აღსრულებად ყოველი სიმართლჱ, რამეთუ საწუთროსა მომცემ მე დიდებასა და არღა არს ჟამი გამოჩინებად დიდებისა მის ჩემისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ერთი ვინმე რიცხუთა მათგანი აღბეჭდულთაჲ უძლურ იქმნა ტანჯვისა დათმენად და სულ-მოკლე იქმნა და ივტოდა, გლოვაჲ უზომოჲ დაუტევა წმიდათა მათ, არამედ არავე დაუტევა ღმერთმან ლოცვაჲ მათი უსრულად,
და	სინ.მრვლთ	და ნუ გამოუჩინებ საიდუმლოსა ღმრთეებისა ჩემისასა ეშმაკსა, რომელი არღა მნებავს: ნუუკუე მიცნას მე ეშმაკმან და ვერღარა მკადროს მე განცდად ვითარცა ადამსა, ამისთჳს რამეთუ დაეცეს იგი ღმრთეებისა ჩემისაგან და სიბრძნისა, და აწ ნუ აოტებ ნადირსა მას.
და	სინ.მრვლთ	მოვიდენ ჟამნი, რომელსა ვიდიდო მე და სიტყუანი ჩემნი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ, რომელსა-იგი ცვაჲ მოწამეთაჲ მათ შევედრებულ იყო, მახლობელ იყო და, ვითარცა წურთისაგან რომლისამე, იფუფუნებოდა და ჰხედვიდა, ვ̃დ მისსა შემდგომად რაჲძიმცა იყო, და განმზადებული დგა, რაჲთა შეიწყნაროს, რომელი მოივტოდის მისა წმიდათა მათგანი.
და	სინ.მრვლთ	აწ ჯერ-არს ჩემდა, რაჲთა კაცთა თანა ვიქცეოდი, და ნუღა მადიდებ მე, არამედ ვითარცა კაცსა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ აბანოჲ იყო მახლობელად ტბასა მას, რაჲთა შესაწევნელ იპოვოს, უკუეთუ ვინმე გარდაიქცეს მათგანი, რომელ-იგი მტერთა მათ ზაკუვით განეზრახა და ეგევითარისა საღუაწოჲსა მის ადგილი ესევითარი განემზადა ნუგეშინის-საცემელი ნეფხვისა მის საჴსენებელად მოღუაწეთა მათთჳს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იოვანე აღიპყრა მარჯუენჱ თჳსი ძწოლით და დასდვა შიშით თავსა ზედა უფლისასა და ზეცანი განეხუნეს და ანგელოზნი ზეგარდამო განკჳრვებით ხედვიდეს, რომელ-იგი იქმნებოდა, და სული წმიდაჲ სახედ ტრედისა გარდამოჴდა და დაადგრა თავსა ზედა უფლისასა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ერი იგი განკჳრვებით დგა და იტყოდეს: რაჲმე არს საკჳრველებაჲ ესე, ანუ ვინმე არს ესე, რომლისათჳს ესოდენი საკკრველებაჲ იქმნების?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არა რომელ-იგი შორს არს საჴმართა მათ, იგი მოთმინედ გამოჩდების, არამედ რომელი უხუად საშუებელსა შინა იყოს და ითმენდეს ბოროტსა მას.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ იგინი ამას განკჳრვებასა და ზრახვასა შინა იყვნეს, მუნთქუსვე ზეცით ჴმაჲ ესმა მამისაგან, ვითარმედ: ესე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, მაგისი ისმინეთ.
და	სინ.მრვლთ	აწ, საყუარელნო, ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა ვცნათ და გულისხმა-ვყოთ სახიერებაჲ იგი კაცთმოყუარისა ღმრთისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	მას ჟამსა ოდენ იხილა ხილვაჲ უცხოჲ: ძალნი რომელნი ზეცით გარდამოვიდეს და ვითარცა მეუფისა ვისგანმე ნიჭთა განუყოფდეს მოღუაწეთა მათ.
და	სინ.მრვლთ	აწ ჴორცთა იგი სიმდაბლჱ ჩუენთჳს და არა ღმრთეებისა ბუნებისათჳს, რამეთუ ღმრთეებაჲ არასადა დამცირდების და ჴორცნი იგი, რომელ განუშორებელად არიან ღმრთეებისა მას თანა, ჴორცთა მათ მისთა გარდამატებული დიდებაჲ აქუს.
და	სინ.მრვლთ	იოვანჱსსა მას ნათლის-ცემასა ყოველთა მათ ეზიარებოდა, არამედ მისგან და ყოველთა მიერ თაყუანის-იცემებოდა;
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ სხუათა განუყვეს ნიჭი იგი, ხოლო ერთი იგი დაშთა, დიდებისა მის ვერ ღირს იქმნა ზეცისასა მას პატივსა, – რომელ-იგი სალმობათა მათგან მყის მოუძლურდა და მტერთა მიმართ მიივლტოდა.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე იყიდებოდა იუდაჲსგან იეზრაელისა, და განმსყიდელსა მას განსყიდაჲ იგი შიშთვილ ექმნა;
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ იცვებოდა ვითარცა მკუდარი, არამედ მცველნი იგი შეაძრწუნნა;
და	სინ.მრვლთ	საწყალობელ იყო ხილვად წმიდათა მათ, რამეთუ მოღუაწჱ იგი ივლტოდა, ახოვანი იგი წარიტყუენა, ცხოვარი იგი ქრისტჱსი ნამგლევ იქმნა და უფროჲს ამისსა საწყალ იქმნა,
და	სინ.მრვლთ	სამსა მას დღესა ჯოჯოხეთისაგან ღათუ იპყრობებოდა, არამედ მან სამითა მით დღითა ჯოჯოხეთი წარმოტყუენა და უკუნისამდე იძლია.
და	სინ.მრვლთ	და თუ ვისმე ეგონოს, ვითარმედ არა ჩუენთჳს მან ესეოდენი ესე თავს-იდვა?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იგი თჳთ დიდებულ არს და დიდებულ არს და დიდებისა მისისაჲ ვინ შეუძლოს გამოთქუმად!
და	სინ.მრვლთ	აწ მოვედით, საყუარელნო, და ჩუენცა ყოველთა დიდებაჲ მისა შევწიროთ, ვითარცა პავლე მოციქულმან გუასწავა, და ვთქუათ: მადლი ღმერთსა, გამოუთქუმელთა მათ ნიჭთა მისთა!
და	სინ.მრვლთ	და რომელ-იგი ჴმაჲ გუესმა, „ესე არს ძჱ ჩემი საყუარელი“ მამისაგან სულით წმიდითურთ, თაყუანის-ვსცემდეთ და ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ზეცისა ცხორებასა შესცთა, და ამას ცხორებასა იხილა რაჲ სიმძაფრითა მით სიცხისაჲთა, მეყს ჴორცნი მისნი დაირღუეს და ცხორების მოყუარჱ იგი დაეცა და უშჩულო იქმნა ცუდად.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მცველმან მან ვითარცა იხილა იგი, რამეთუ ივლტოდა და აბანოდ მირბიოდა, თავი თჳსი შერთო კრებულსა მას განწყობილისასა, სამოსელი დასთხია და შიშუელი შეერთო მათ, ღაღადებდა ჴმასა მას წმიდათასა, ვითარმედ: ქრისტიანე ვარ.
და	სინ.მრვლთ	და მეყსეულად გარდაცვალებითა მით დააკჳრვა მის თანათა მათ და რიცხჳი იგი აღავსო.
და	სინ.მრვლთ	იხარებდინ ცანი და გალობდინ ქუეყანაჲ მათთჳს, რომელნი-იგი სხურებითა მით ბანად არიან და განმწმედად არიან საპკურებელითა მით ცნობისაჲთა და ძალითა მით ვნებისა მისებრ, რომელსა-იგი უსუპითა და ლერწმითა ასუეს.
და	სინ.მრვლთ	და მწუხარებაჲ იგი მათი შეძინებითა მით მისითა ნუგეშინის-ცემულ იქმნა.
და	სინ.მრვლთ	და ძალნი ცათანი იხარებდეს და რომელნი-იგი სულნი მოსლვად არიან, ზეცისასა მას სიძესა შეერთებოდეთ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არა მცირე არს საქმჱ ესე, ვითარმცა უცნობელი რაჲმე შერთვაჲ იყო, არამედ სულისა მიერ შეერთებაჲ არს, რომელი-იგი ყოვლისა გამომეძიებელი არს და სარწმუნოთა გამოირჩევს.
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე ერჩდით, შვილნო, იოვანეს სიმართლისა ქადაგებასა, რომელი გლოცავს თქუენ და იტყჳს: წრფელ ყვენით გზანი უფლისანი, განიშორეთ ყოველი დრკუჲ და საცთური,
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა მან ყო: იხილა ზეცისა საკჳრველებაჲ იგი და გულისხმა-ყო ჭეშმარიტებაჲ, შეჰვედრა თავი თჳსი უფალსა და თანა-შეერაცხა მარტჳლთა;
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ სიძჱ იგი უწესს ყოველთა ერთად უხუებით, რამეთუ ნიჭით არს მადლი და ჴმაჲ მაღალთაგან ქადაგთა ჴმითა შეჰკრებს ყოველთა, ხოლო შინაგან შესრულთა მათ განიკითხავს და აღიხილავს იგი თჳთ თავადი.
და	სინ.მრვლთ	მოწაფეთაჲ იგი განაახლა: ვითარცა განვარდა იუდა, და მის წილ შეერ~ცხა მატათია;
და	სინ.მრვლთ	არამედ იყავნ თქუენ ყოველთა სმენად: ეჰა, მონაო სახიერო და სარწმუნოო, მცირესა ზედა სარწმუნო იქმენ და მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ.
და	სინ.მრვლთ	და მსგავსად ყო, ვითარცა-იგი წყობასა შინა: უკუეთუ ვინმე წინაჲსაჲ განწყობილისაჲ დაეცის, მეყსეულად ადგილსა მისსა სხუაჲ დადგის, რაჲთა არა შეწევნაჲ იგი დაჰბრკოლდეს დაკლებითა მით.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ შემმოსა მე სამოსელი ცხორებისაჲ, ვითარცა სიძესა დამადგა მე გჳრგჳნი და ვითარცა სძალი შემმოსა მე სამკაულითა, რაჲთა იპოოს თქუენ ყოველთა სული შეუგინებელ და უბიწო.
და	სინ.მრვლთ	არა ვიტყჳ, პირველ მოღებადმდე მადლისა რაჲსა-მემცა უკუე იჩინენით მოტევებასა ცოდვათასა, არამედ შემდგომად მოღებისა მის მადლისა, რაჲთა უბრალო იპოვოს გონებაჲ შენი და თანა-მორბედ ექმნეს მადლსა მას.
და	სინ.მრვლთ	აწ კრძალვით მოუჴდეთ მას, რამეთუ კაცად-კაცადი თქუენი წარდგომად არს წინაშე ღმრთისა და წინაშე ბევრთა მათ ანგელოზთა, და სულმან წმიდამან აღგბეჭდნეს თქუენ და სული თქუენი, და აღწერად ხართ თქუენ ერისა კაცად დიდისა მეუფისა.
და	სინ.მრვლთ	ამიერითგან განემზადენით და განეკრძალელენით.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ბომონთა მათ ზედა კერძოთასა, შეწირული იგი დაღათუ ბუნებით არნ ლიტონ, ხოლო შე-ვე-გინებულ იქმნის სახელ-დებითა კერპთაჲთა, ეგრე ცვალებულად ჩ˜ნცა ლიტონმან მან წყალმან სახელ-დებითა მით მამისა, ქრისტჱსითა და წმიდისა სულისაჲთა ძალი სიწმიდისაჲ მოიღო.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მრჩობლი არს კაცი – სულთაგან და ჴორცთა შეყოფილ.
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა მრჩობლ არს განსაწმედელი იგი: უსხეულოჲ იგი უსხეულოსა, ჴორცი იგი ჴორციელსა, წყალი იგი განსწმედს ჴორცთა და სული წმიდაჲ აღჰბეჭდავს სულთა, რაჲთა სხურებოლნი გულითა, განბანილნი ჴორცითა წყლითა მით წმიდითა მოუჴდეთ ღმერთსა.
და	სინ.მრვლთ	აწ, რაჟამს წყალსა ამას შეხჳდოდი, ნუ წყალსა ამას ლიტონსა ხედავ, არამედ შეწევნასა სულისა წმიდისასა და ცხოვრებასა ელოდე, რამეთუ თჳნიერ მათ ორთასა ვერ ეგების სრულ-ყოფაჲ.
და	რაბლე2	პანტაგრუელი, დიფსოდთა, ანუ წყურვეულთა მეუფე, უტყუვრად წარმოჩენილი მთელი თავისი შესაზარი მექმეობითა და საგმირო ღვაწლითა აღნაქვსი აწ განსვენებულ მაგისტრ ალკოფრიბასისა კვინტესენციისა გამომხდელისა
და	რაბლე2	სახელქებულნო და ლომგმირნო მოსაგრენო, გვარდიდნო და უგვარდიდონო, გულწამტან და ღირსშესაფერ საქმეთა ტრფიალნო, არცათუ ბევრი ხანია, რაცა მოიხილეთ, ჩააბულბულეთ და დაისწავლეთ დიდრონი და სახელდაუდებელნი წელთაღწერანი დევგმირ გარგანტუასი
და	რაბლე2	და ისეგვარად იწამეთ წიგნი ესე, ვითარცა ღვთისა კეთილმსასოებელთა სწამთ დაბადება და წმინდა ოთხთავი,
და	სინ.მრვლთ	არა თუ მე ვიტყჳ ამას, არამედ უფალი იესუ, რომელსა-იგი ჴელმწიფებაჲ აქუს საქმისაჲ ამის და იტყჳს: უკუეთუ ვინმე არა იშვეს წყლითა და სულითა, ვერ შევიდეს სასუფეველსა ღმრთისასა.
და	სინ.მრვლთ	არცაღა რომელი წყლითა ხოლო ბანილ არს და ვერ ღირს-ქმნულ არს იგი სულისა, ვერ ჴელ-ეწიფების მას, ვითარმცა სრული აქუნდა მადლი;
და	სინ.მრვლთ	და არცაღა თუ ვინმე იყოს საქმითა და არა მოეღოს ბეჭედი იგი სულისაჲ, ვერ შევიდეს სასუფეველსა ცათასა.
და	რაბლე2	და ოდესცა პატივმოსილნი სეფექალნი თუ კეთილშობილნი ასულნი შეგხვედრიან, სამიჯნურო სიტყვათა უწინ ამა წიგნიდან ამოკრეფილ-ამორიდებულ შესაქცეველ-საკამათებელ და გრძელ-გრძელ ამბავთა თქმითა დაგიტკბიათ იმათი ყურთასმენა,
და	რაბლე2	რისა გამოც მამა ვაცხონე თქვენი და თავადაც მიცხონებიხართ უკუნითი უკუნისამდე!
და	სინ.მრვლთ	ლოცვანი მისნი და საქმენი კეთილნი ცათა შინა წინაშე ღმრთისა აღემართნეს, ხოლო რაჟამს პეტრე მოვიდა, მას ჟამსა შინა მეყსეულად სული წმიდაჲ მოხეფინა მორწმუნეთა მათ.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ იტყოდეს ენათა და წინაწარმეტყუელებდეს.
და	რაბლე2	უკეთუ თავისა ჩემისა კითხული ვყოფილიყავ, ავდგებოდი და, საცა ერთი ვინმეა, სულ გადავავიწყებდი სუყველასა თავ-თავისა მოვალეობასა, სულ ფეხთა ზედან დავაკიდებინებდი საქმესაცა და სამუშაკოსაცა, რათა მთელი დრო და ჟამი სრულიად ამა ამბავთათვის შეეძღვნათ,
და	სინ.მრვლთ	შემდგომად მოცემისა მადლისა სულისა წმიდისა, – იტყჳს წიგნი, – უბრძანა მათ პეტრე სახელითა უფლისა იესუ ქრისტჱსითა ნათლის-ღებაჲ, რაჲთა პირველად სარწმუნოებითა მით სული იგი იშვეს და მერმეღა მიიღონ ჴორცთა ჴრწნილი იგი.
და	სინ.მრვლთ	და უკუეთუ ვისმე სწადის კითხვად, ვითარმედ რაჲსა წყლისაგან და არა სხჳსაგან წესისა მოეცემის მადლი იგი, საღმრთონი წიგნნი აიხუენ და ჰპოო, ვითარმედ დიდ და მთავარ არს წყალი და ოთხთა საჩინოთა მათ წესთა უმჯობჱს.
და	რაბლე2	სხვა რამ უცხო საგანსა მთქმელთაგან არავინ მოეცდინა, და ესერიგად ახში ზეპირ დაისწავლიდნენ, და თუ ვინიცობაა, წიგნისა ბეჭდვა შეწყდებოდა ანდა, რაც კი დედამიწისა ზურგზედ წიგნია, რაღატომაც მოისპობოდა,
და	სინ.მრვლთ	და უწინარჱს ყოველთა მათ შობათა შესაქმესა ექუსა დღეთასა სული ღმრთისაჲ იქცეოდა ზედა წყალთა.
და	სინ.მრვლთ	განთავისუფლებაჲ ისრაელისაჲ ფარაოჲსგან ზღჳთა მით და განთავისოფლებაჲ ცოდვათაგან განბანითა მით წყლისაგან სიტყჳთა.
და	სინ.მრვლთ	და იჱ˜ლსა მიმართ მოეცა შჯული მთასა სინასა, არამედ შემდგომად სხურებისა მის წყლისა მატყლითა მეწამულითა და უსუპითა ელია ამაღლდა, არამედ არა თჳნიერ წყლისა – პირველად წიაღჴდა იორდანესა და მაშინღა მჴედრ აღვიდა ზეცად.
და	სინ.მრვლთ	ეგრევე პირველად მღდელთმოძღუარი იგი იბანის და მაშინღა კუმევად წარდგის.
და	სინ.მრვლთ	პირველად აჰრონ განიბანა და მაშინღა იქმნა მღდელთმოძღუარ ვითარმცა უკუე შეჰგვანდა სხუათა მცველად, რომელი-იგი წყლითა არა განწმედილ იყო!
და	სინ.მრვლთ	და მუნ სახჱ ნათლის-ცემისაჲ – ემბაზი იგი საბანელ იყო კრავსა მას შინა წამებისასა.
და	სინ.მრვლთ	ძუელისა შჯულისა დასასრული და ახლისა შჯულისა არს ნათლის-ღებაჲ, რამეთუ იოვანე იყო წინამძღუარ საქმისა მის, რომლისა იგი უფროჲს არავინ იყო შობილი დედათაგანი და დასასრული წინაწარმეტყულთაჲ,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ წინაწარმეტყუელნი ყოველნი და შჯული ვიდრე იოვანჱსამდე, ხოლო სახარებისა მის საქმეთა დასაბამ.
და	სინ.მრვლთ	და მისა შემდგომად იტყჳს: იყო იოვანე უდაბნოსა და ნათელ-სცემდა.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ ელიაჲსი თქუა, რომელი ამაღლდა, არამედ არავე უფროჲს იყო იოვანჱსა.
და	რაბლე2	ყოველნი კაცნი დასტურ სიტყვასიტყვით უამბობდნენ ხსენებულსა მოთხრობასა თავიანთ შვილთაშვილთ, და ვითარცა რელიგიურსა კაბალასა რასმე, ისე გადაულოცავდნენ მემკვიდრეთა და შთამომავალთ,
და	სინ.მრვლთ	არა თუ მე ვიკადრებ წინაწარმეტყუელთა შეტყუებად, არამედ უფალი იგი მათი და ჩუენი იესუ ქრისტჱ იტყჳს: უფროჲსი დედათა ნაშობი იოვანჱსა არავინ აღდგომილ არს.
და	სინ.მრვლთ	აწ იხილე, რომელი კაცი წინამძღურად მადლისა მის გამოირჩია ღმერთმან, უპოვარი და უდაბნოჲს მოყუარჱ, ხოლო არაჲ თუ კაცის მოძულჱ;
და	სინ.მრვლთ	მკალსა ჭამდა და ფრთოვან იქმოდა სულსა, თაფლითა იზრდიდა და თაფლისა უტკბოჲსსა და უსარგებლჱსსა იტყოდა.
და	სინ.მრვლთ	სამოსლად ემოსა სტევისაგან აქლემისა და მონაზონებისა საქმესა თჳსაგან აჩუენებდა, რომელი-იგი სულისაგან წმიდისა საშოსა შევიდა დედისასა.
და	სინ.მრვლთ	განწმიდნა იერემიაცა, არამედ არა წინაწარმეტყუელებდა საშოსა შინა, ხოლო იოვანე ხლდებოდა წინავე საშოსა შინა სიხარულით, და ღათუ ჴორციელითა თუალითა არა ხედვიდა უფალსა, არამედ სულითა იცნა იგი.
და	სინ.მრვლთ	ესე ნათელ-სცემდა იორდანესა ზედა მდინარესა და განვიდოდეს მისა ყოველი იჱ˜მი და პირველსა მას ნაყოფსა ნათლის-ცემისასა მოიღებდა: უფროჲს ყოველთა მათ კეთილთა პატივი იჱ˜ლმს შინა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ გულისხმა-ყავთ და ცანთ, იჱ˜ლმელნო, რავდენნი იგი განვიდოდეს და ნათელს-იღებდეს მისგან და აუვარებდეს ცოდვათა მათთა, პირველად უჩუენებდეს მას წყლულებათა მაათთა.
და	სინ.მრვლთ	და გნებავს თუ ცნობად, რამეთუ ჴსნაჲ არს ნათლის-ღებაჲ ცეცხლისა მისგან საუკუნოჲსა: ნაშობნო იქედნეთანო, ვინ გიჩუენა თქუენ სივლტოლაჲ მომავალისა მისგან რისხვისა?
და	სინ.მრვლთ	გუელი ჴურელსა იწროსა შევალს და განიძარცუავს სიბერესა და სიძუელჱ შეჭირებითა მით იწროებისაჲთა განიყარის და მიერითგან ახალ არნ იგი ჴორცითა.
და	სინ.მრვლთ	ესრჱთ შევედ შენცა იწროჲსა მის მიერ და შესაჭირვებელისა კარისა, შეიიწრე თავი შენი მარხვითა.
და	სინ.მრვლთ	იიძულე, განიშორე შენგან წარსაწყმედელი იგი, განიძარცუე ძუელი იგი კაცი საქმითურთ მისით და თქუ, რომელი-იგი ქებათასა წერილ არს: განვიძარცუე სამოსელი ჩემი, ვიდრემდე შევიმოსო იგი.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ვინმე იყოს თქუენ შორის ორგული კაცთ მოთნჱ და ღმრთის მოშიშად საგონებელ იყოს და გულითა არ ჰრწმენეს, ეგევითარსა მას სჳმონ მოგჳსაჲ აქუს ორგულებაჲ;
და	სინ.მრვლთ	არა თუ რაჲთა მოვიდეს და მიიღოს მადლისა მისგან, არამედ რაჲთა ვაჭრობდეს მიცემულსა მას.
და	სინ.მრვლთ	ყოველმან ხემან რომელმან არა გამოიღოს ნაყოფი კეთილი, მოეკუეთოს და ცეცხლსა დაედვას.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ თუალ-უხუავ არს მსაჯული იგი, ამისთჳს განიშორე შენგან ორგულებაჲ და რომელნი-იგი არიან ნაყოფნი სინანულისანი.
და	სინ.მრვლთ	და რომელსა ედვას ორი სამოსელი, მიეცინ, რომელსა-იგი არა აქუნდეს და., საზრდელი, ეგრევე ყავნ.
და	სინ.მრვლთ	არა ჰრცხუენოდა, რომელსა-იგი იტყოდა, და არა დააყენებდა იჭჳ ენასა თჳსსა.
და	სინ.მრვლთ	აწ შენ სულისა წმიდისა მადლი მოღებად გნებავს და საჭმელთა წარმავალთა გლახაკთა არა გნებავს ცემად!
და	სინ.მრვლთ	დიდსა ეძიებ და მცირჱ იგი გეწყალის;
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ მეზუერჱ ხარ, გინათუ ვინმე მეძავი ხარ, შეინანე და ესევდ ცხოვრებასა, რამეთუ იტყჳს: მეზუერენი და მეძავნი წინა-გიძღუენ სასუფეველსა ღმრთისასა.
და	სინ.მრვლთ	უწამებს ამას პავლე და იტყჳს: არცა მეძავთა, არცა მეკერპეთა, არცა შემდგომითი-შემდგომად, ვითარცა იტყჳს, სასუფეველი ღმრთისაჲ ვერ დაიმკჳდრონ.
და	სინ.მრვლთ	და ესრე ოდესმე იყვენით, არამედ განიბანენით, არამედ განიწმიდენით.
და	სინ.მრვლთ	უმჯობჱს იყო იგი, რომელი-იგი ნათელ-სცემდა წყლითა, არამედ რაჲ სწორება-უც მის თანა, რომელ-იგი ნათელ-სცემდა სულითა და ცეცხლითა?
და	სინ.მრვლთ	ნათელ-სცა მოციქულთა მაცხოვარმან, რაჟამს-იგი იყო მეყსეულად ზეცით ოხრაჲ ვითარცა ქარისა სასტიკისაჲ, და აღივსო ყოვლად სახლი იგი, სადაცა-იგი სხდეს,
და	სინ.მრვლთ	და ეჩუენნეს მათ განყოფანი ენათანი ვითარცა ცეცხლისანი და დაადგრა თითოეულსა კაცად-კაცადსა მათსა და აღივსნეს ყოველნი სულით წმიდითა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ, რაჟამს იჴსნიდა ჯუარითა სოფელსა მაცხოვარი და გუერდსა უგმირის, გამოჴდა სისხლი და წყალი, რაჲთა რომელთამე ჟამსა მშჳდობისასა სულითა წმიდითა და წყლითა ნათელ-იღონ და რომელთამე კუალად ჟამსა დევნისასა თჳსითა სისხლითა ნათელ-იღონ.
და	სინ.მრვლთ	და წამებს ამას, იცის ნათლის-ღებად სახელი წოდებად იესუ და იტყჳს: შემძლებელ ხართა სასუმელისა მის შესუმად, რომელ-იგი მე შევსუა, და ნათლის-ღებაჲ იგი, რომელი მე ნათელ-ვიღო, ნათელ-იღოთ?
და	სინ.მრვლთ	და მარტჳლთა აღიარეს და სოფლისა საჩუენებელ იქმნნეს და ანგელოზთა და კაცთა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო შენ წუთ მელოდ და აღვიარო, არამედ არღა არს ჟამი სმენად შენდა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ძემან ღმრთისამან ნათელ-იღო, ვინმე უკუე შეურაცხ-ყოს ნათლის-ღებაჲ და ეგევითარი იგი ღმრთის მსახურ იყოს?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ნათელ-იღო ამისთჳს: არა თუ მან მოტევებაჲ ცოდვათაჲ მოიღო, – რამეთუ იგი უცოდველ არს, – არამედ, დაღათუ უცოდველ არს, ნათელ-ვე-იღო, რაჲთა მადლი თჳსი და პატივი მოსცეს ნათლის-მღებელთა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი ყრმანიცა იზიარნა ჴორცთა და სისხლთა და მანცა იგივე ვნებაჲ მოიღო, რაჲთა, ვითარცე-იგი ჴორციელად მოსლვასა მისსა ზიარ ვიქმნენით, ეგრეცა ღმრთეებისასა მის მადლსა ვეზიარნეთ.
და	სინ.მრვლთ	თავადმან ნათელ-იღო იესუ, რაჲთა ამისთჳსცა ჩუენ ზიარებაჲ იგი მოვიღოთ და ცხორებასა თანა პატივი.
და	სინ.მრვლთ	ვეშაპი იყო წყალთა შინა, ვითარცა იტყჳს იობი, რომელმან შთაიწრიდის იორდანჱ თუალსა მისა და, რამეთუ ჯერ-იყო შემუსრვად თავები ვეშაპისაჲ მის, შევიდა თავადი წყალთა მათ შინა და შეკრა ძლიერი იგი,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა ფლობაჲ მოგუეცეს ჩუენ დათრგუნვად გუელთა ზედა და ღრიაკალთა და ყოველსა ძალსა მტერისასა.
და	სინ.მრვლთ	წინაშე მისა რბის წარსაწყმედელი და მოსრვიდა, რომელი შეემთხუეოდა მას.
და	სინ.მრვლთ	რ̃ შეხუალ შენ წყალსა მას და შე-ღა-გმოსიეს ცოდვაჲ იგი, არამედ მადლსა მის მოსლვამან აღბეჭდოს სული შენი და მიერითგან არღარა უტეოს შთანთქმად საშინელისა მისგან ვეშპისა.
და	სინ.მრვლთ	მომკუდარი ცოდვითა შეხუალ მას და ამოხჳდე მიერ განმართლებული სიმართლითა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ თანა ნერგ ექმნე შენ მსგავსებასა მას სიკუდილისა მისისასა, ეგრეცა აღდგომასა ღირს იქმნე, ვითარცა-იგი იესუ ცოდვანი სოფლისანი თავს-ისხნა და მოკუდა, რაჲთა მოაკუდინოს ცოდვაჲ და სიმართლით აღდგეს,
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა შენ შთახჳდე წყალსა მას და ვითარცა სახედ რაჲმე დაეფლვი წყალთა მათ შინა, ვითარცა-იგი იესუ კლდესა მას შინა, მერმე კუალად აღსდგე და განახლებული ცხოვრებითა ხჳდოდი.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს-იგი ნიჭსა მას ღირს იქმნე მოღებად, მაშინცა მჴდომისა მის ბრძოლად მოგეცეს შენ ჴელმწიფებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი ნათლის-ღებისა შემდგომად უფალი გამოიცადებოდა ორმეოც დღე, არა თუ უწინარჱსცა მისა ძლევად ვერ ეძლო, არამედ ყოველივე წესით და შემდგომითი-შემდგომად ეგულებოდა ყოფად;
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა შენ პირველ ნათლის-ღებისა მჴდომთა მათ ნუ იკადრებ ბრძოლად, ხოლო, რაჟამს მიიღო მადლი იგი, მიერითგან გულ-პყრობილ იყავ სიმართლისა მის საჭურველითა, მჴნდებოდე მას შინა და, გინდეს თუ, ახარებდეცა.
და	სინ.მრვლთ	და იტყჳს: მე არა ვიცოდე იგი, არამედ, რომელმან მომავლინა მე ნათლის ცემად, მან მრქუა მე: რომელსა ზედა იხილო სული წმიდაჲ, გარდამომავალი მის ზედა, იგი არს თავადი.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ გაქუნდეს შენცა შეუორგულებელი სარწმუნოებაჲ ღმრთის მოშიშებისაჲ, მოვიდეს შენ ზედაცა სული წმიდაჲ და ჴმაჲ მამისაჲ ზეცით ოხრიდეს შენ ზედა, რამეთუ არა „ესე არს ძჱ ჩემი“, არამედ: „ესე აწ იქმნა ძედ ჩემდა“.
და	სინ.მრვლთ	ი˜ჳს ზედა არსებაჲ იგი ითქუა, რამეთუ დასაბამსა იყო სიტყუაჲ და სიტყუაჲ იგი იყო ღმრთისა თანა და ღმერთი იყო სიტყუაჲ იგი.
და	სინ.მრვლთ	მის ზედა არსებაჲ იგი, რამეთუ მარადის და ოდესვე არს ძჱ ღმრთისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე განუმზადე თავისა შენისა ჭურჭელი, რაჲთა იქმნე შვილ ღმრთის და მკჳდრ ღმრთისა მიერ.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ეგრჱთ განჰმზადო თავი შენი, რაჲთა მი-ცა-იღო, და, თუ სარწმუნოებით მოხუალ, რაჲთა სარწმუნოცა იქმნე.
და	სინ.მრვლთ	ყოველი, რაჲცა გიქმნიე, – გინა თუ სიძვაჲ, გინა თუ მრუშებაჲ, გინა თუ სხუაჲ რაჲმე არაწმიდებაჲ, – შეინანე და მოგეტეოს.
და	სინ.მრვლთ	არარაჲ უფროჲს ცოდვა არს ჯუარ-ცუმისა ქრისტჱსისა და ამის განმწმედელი ნათლის-ღებაჲ არს.
და	სინ.მრვლთ	რომელნი-იგი მოუჴდეს პეტრეს სამ ათასნი და ეტყოდა მათ, რომელთა-იგი ჯუარს-ეცუა ქრისტჱ, ჰკითხვიდეს მას და ეტ[ყოდეს]........................................................................................
და	სინ.მრვლთ	.................................................(სილო)ამდ მის პირველისაებრ სარწმუნოებით და მანცა იგივე ხედვაჲ მოიპოვენ.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ვინმე დაჴსნილი იყოს, შევედინ იგიცა პირველსავე მას საბანელსა პროდიაკისასა და ეყოს მას, რაჲცა ენებოს, გარნა ჰრწმენინ ხოლო და ესევდინ მას, რომელმან-იგი ათვრამეტისა წლისა დაჴსნილი აღადგინა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ვინმე ქურივი იყოს, ჰბაძევდინ იგი წმიდასა ანნას წინაწარმეტყუელსა მარხვითა, მღჳძარებითა და ლოცვითა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ამის ცხოვრებისა განმაძღარი იყოს, ესმსგავსენ იგი წმიდასა სჳმეონს და ჰბაძევდინ იგი მისა მას ღირსებით ცხოვრებასა და იგიცა იქმენინ ტაძარ და სადგურ სულისა წმიდისა;
და	სინ.მრვლთ	და შენცა მიისწრაფე, ვითარცა მან ტაძარსა მას.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მუნ ორნი გურიტნი ანუ ორნი მართუენი ტრედისანი შეიწირვოდეს, ხოლო აქა გურიტისა წილ წმიდაჲ იგი წმიდათაჲ შეიწირვის, რამეთუ სულისაჲ იყო შესაწირავი და ჴორცთაჲ მუნ მხოლოდ-შობილი ყრმად ჩჩჳლად აჩუენებდა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იორდანეს ჰხედევდ მას განშიშუვლებულად და დაგიკჳრდებოდა გარდამოსლვაჲ იგი სულისა წმიდისაჲ სახედ ტრედისა მას ზედა და გესმოდა ზეცით გარდამოჲ იგი წამებაჲ მამისაჲ და აღიაარებდ მას ღმრთად;
და	სინ.მრვლთ	ჰხედევდ მას ჯუარსა ზედა დამოკიდებულსა და მიეგებვოდე კურთხევად მკუდრეთით აღდგომილსა.
და	სინ.მრვლთ	ოდეს შევიდეს იესუ იერუსალემდ, ყრმაჲ ყოველი დაბადებული იძრვოდა, რამეთუ სჳმეონს ვითარცა ყრმაჲ აქუნდა მკლავთა ზედა, ხოლო ღმრთად ქადაგებდა და იტყოდა: აწ, უფალო, განუტევე მონაჲ შენი მსგავსად სიტყჳსა შენისა მშჳდობით.
და	სინ.მრვლთ	არა ხოლო თუ მე, არამედ პირველ ჩემსა ადამი პყრობილებისაგან განეტევების და მისი იგი საცთური დაჴსნდების.
და	სინ.მრვლთ	ამიერითგან არღარავინ აყუედროს გარდასლვაჲ იგი მცნებათაჲ და აღმოცჱნებაჲ იგი ეკალთაჲ, რამეთუ მდიდარი იგი მისთჳს დაგლახაკნა და ეკლისაჲ იგი გჳრგჳნი მის წილ მან დაიდგა და ჯუარსა ზედა განიპყრნა ჴელნი, რაჲთა თანა-ნადები იგი მისი მან გარდაიჴადოს.
და	სინ.მრვლთ	აწ არა თუ ძალნი ცათანი რაჲ საშინელებით მოავლინნა, არცა ანგელოზნი იგი ცეცხლებრ მოტყინარენი განსადევნელად მისთჳს, რომელმან-იგი თქუა, ვითარმედ: აღვიდე სიმაღლესა ცისასა და მუნ დავიდგნე საყდარნი ჩემნი,
და	ბალ.J	ჰრქუა მას: ნუ ჟამითი-ჟამად, არამედ დაუცხრომელად დღე და ღამე იყავნ ზრახვაჲ შენი.
და	სინ.მრვლთ	არამედ თჳთ თავადმან ქუაბითა მით და ბაგასა შინა შეხუეულმან სახუეველითა მოუღო სამოსელი იგი დიდებისაჲ, რომელ-იგი ზაკუვით მიეპარა ადამისგან.
და	სინ.მრვლთ	და ამის ყოვლისათჳს დასძინა სჳმეონ და თქუა: რამეთუ იხილეს თუალთა ჩემთა მაცხოვრებაჲ შენი.
და	რაბლე2	კარგა მოგეხსენებათ, დია შეჭირვებულა, და მიწყივ ისევ გარგანტუას უებრო მექმეობასა განუმხნევებია, და განშორებია ნაღველი.
და	სინ.მრვლთ	და იგი იტყჳს: რომელი-იგი პირველ ევაჲსგან წყევაჲ იქმნა, აწ ესერა ასულსა მისსა წყაროჲ იგი ცხორებისაჲ მოაქუს და ჭეშმარიტად, რამეთუ იხილეს თუალთა ჩემთა მაცხოვარებაჲ შენი, რომელ განუმზადე წინაშე პირსა ყოვლისა ერისასა.
და	სინ.მრვლთ	რომელმან ჩუენთჳს ჴორცნი შეისხნა, გუექმნა ჩუენ თაყვანის-საცემელ, რაჲთა არღარა ძელთა და ქვათა და ყოველთა დაბადებულთა ცთომით თავყანის-სცემდენ კაცნი,
და	სინ.მრვლთ	არამედ ჭეშმარიტსა ღმერთსა უხილავსა და ძესა მისსა მხოლოდ-შობილსა, რომელმან-იგი ჩუენთჳს ჴორცნი შეისხნა და ვიხილეთ ჩუენ, და სულსა წმიდასა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ვითარ ყოვლად განკრძალულად თქუა სულიერად წინაწარმეტყუელმან შემდგომიცა ესე: ნათელი გამობრწყინებად წარმართთა ზედა და დიდებად ერისა შენისა ისრაელისა?
და	რაბლე2	ხანაც კიდევ (სულაცა არა ვჩმახავ) მავან და მავან კაცსა კბილთა ტკივილი აკვდინებს, გაგიჟებულია, მთელსა ქონებასა მკურნალთ გადააგებს, საშველი კი მაინც არა არის რა, და თურმე ყოვლისა უებარ წამალსა სხვაგან რასა დაეძებს,
და	სინ.მრვლთ	და უკუეთუმცა ნათესავი აბრაჰამისი არა შოვამდგომელ იქმნა, განბნეულნი ისრაელისანი არამცა შეკრებულ იყვნეს;
და	სინ.მრვლთ	და უკუეთუმცა ბუნებისა იგი შემოქმედი და მუშაკი სარწმუნოებისაჲ არა მოსრულ იყო ზეცით, წინადაცუეთილებისა იგი ზღუდჱ არამცა დაცემულ იყო;
და	რაბლე2	ზემორეთქმულნი წელთაღწერანი მაგარ ტილოში უნდა გამოკრას, გასაძლისად გააცხელოს, ცოტამატა წივა მოაყაროს და მტკივან ადგილასა დაიდოს.
და	სინ.მრვლთ	და უკუეთუმცა ქვაჲ იგი საკიდური ჩუენ არა ხურო გუექმნა, დაჴსნილი იგი სახლი ვერ შესაძლებელ იყო აღშჱნებად.
და	რაბლე2	ახლა ცუდჭირშეყრილთა და ნიკრისიანთა ამბავსა არ იკითხავთ?
და	სინ.მრვლთ	და იყვნეს მამაჲ მისი და დედაჲ მისი დაკჳრვებულ სიტყუათა მათ ზედა სჳმეონისათა, რომელთა-იგი იტყოდა წინაწარმეტყუელებით იესუჲს ზედა, რამეთუ ლიტონ იყო მიხედვაჲ მისი და ღმრთეებრ ადიდებდა ყრმად მიქუმული და ღმრთად საგონებელი.
და	სინ.მრვლთ	და აკურთხნა იგინი სჳმეონ და თქუა: აჰა ესერა ესე დგას დაცემად მრავალთა და აღდგინებად ისრაელსა შორის.
და	სინ.მრვლთ	რაჲ არს დაცემაჲ იგი და აღდგინებაჲ?
და	რაბლე2	დღე ერთია და წასმაწაგლესა ათასი, ხან რასა ისვამენ და ხან რასა იგლესენ საწყალნი, თავ-პირი სენისა, ანუ საკუჭნაოს გაქონილ საკლიტურსავით უპრიალებთ, კბილთ, ვითა ორგანისა ანდა სპინეტისა კლავიშთ, ისე არაკუნებენ, და დუჟი სდით, როგორაც ძაღლთაგან დევნილსა ტახსა!
და	ბალ.J	და მერმე ვხედევდ შემოსლვასა ღამისასა შემდგომად დღისა, და ქცევასა სამყაროთასა.
და	სინ.მრვლთ	– დაეცა იუდა და აღდგა პავლე;
და	სინ.მრვლთ	ჰურიათაჲ იგი კრებული განისხმის და მეძავი იჩინების;
და	სინ.მრვლთ	ფარისეველნი დაიშაჯებიან და მეზუერენი ინატრებიან;
და	რაბლე2	ერთადერთ ნუგეშად ისღა დარჩენიათ, ზემორეხსენებული წიგნისა ორიოდ ფურცელსა მიუგდონ ყური, და, უნდა განახვათ, რარიგ იკურთხებიან, უკეთუ ოფლისა სადენ აბანოში შესულთ წაკითხული ცოტაოდენსა შვებასა მაინც არ აგრძნობინებს.
და	სინ.მრვლთ	მწიგნობარნი შეურაცხ-იქმნებიან და მოგუნი წინაწარმეტყუელად იწოდებიან.
და	რაბლე2	რაღა ისინი და რაღა მელოგინე დიაცნი, რომელთაცა წმინდა მარგარიტას ცხოვრებასა უკითხავენ ხოლმე!
და	სინ.მრვლთ	და მარიამს ჰრქუა, ვითარმედ: შენსაცა სულსა განვიდეს მახჳლი.
და	სინ.მრვლთ	ოდეს-იგი იხილო, იგი შენ ჰშევ, რაჟამს აგინებდენ მას, ჰურიანი და ყოველნი დაბადებულნი მათსა მას კადრებასა მის ზედა განკრთენ და შეიშალნენ;
და	რაბლე2	მაშ, აბა მაპოვნინეთ, რომელ ენაზედაც გნებავთ და რა დარგისაცა გინდა იყვეს, სხვა კიდევ ამგვარისავე თვისებით, თავისებურებითა და უპირატესობით სახედადებული წიგნი, და დანარჩენი მე ვიცი და ჩემმან ქუდოსნობამან.
და	რაბლე2	წიგნი ესე თავისდაკვალად ერთადერთი, სწორუპოვარი და უებარია.
და	რაბლე2	ფეხითაც რომ დამკიდონ, ამასვე ვიტყვი, და არცა კოცონსა ვუფრთხი, ოღონდ სანამდისა დააგზნებდნენ.
და	რაბლე2	ისინი კი, ვინცა პირიქით უბნობს, მემარგენი, თავშეუდებელ-გარეწარნი, გამრყვნელნი და მაცდენელნი არიან.
და	რაბლე2	მართალია, დია ჩინებულ თხზულებათა შიგან, რაგვარიც ფესპენტია, შმაგი როლანია, რობერ სათაელია, ფიერაბრასია, გიიომ გულოვანია, ჰიუონ ბორდოელია, მონტევიე და მატაბრიუნია, ბევრი იდუმალი რამ თვისებაა ჩაწნულ-ჩაქსოვილი,
და	რაბლე2	მაგრამ ამა წიგნთან ვერცა ერთი ვერა მოვა, რომლისა გამოც აქა ვლაპარაკობ, ზემორედასახელებულ გარგანტუასეულ წელთაღწერათა სიკეთე და სარგოიანობა ქვეყანასა ზედა განფენილია,
და	რაბლე2	და დღეისა წაღმართაც რათა გასართველი არა მოისაკლისოთ, მონა-მორჩილმან თქვენმან აწ სხვა ამდაგვარსავე წიგნსა, თუმცა რამოდენადმე უფრორე სარწმუნოსა და დასაჯერსა, უნდა მივაპყრო გულისყური თქვენი.
და	რაბლე2	ტყუილი არცა ოჯახიშვილობით მომდგამს და არცროდის მიკადრია, უმართლო ჩემსა დღეში მართლად არ მიცნია.
და	რაბლე2	ვზი და ვწერ, ვითა ისი ზოგ-ზოგნი, მწევართა კი არა, მწერალთა უფროსნი, ანუ პროტონოტარიუსნი, რომელნიცა წმინდა მოწამეთა და სათნომყოფელთა ცხოვრებისა წილ აშიკმაშიკთა სამიჯნურო თავგადასავალთ თხზავენ და, წმინდა იოანესი არ იყოს, ირწმუნებიან: Quod vidimus testamur.
და	რაბლე2	ქვემორე მოვიხსენიებ პანტაგრუელისა საზარო მექმეობასა და საგმირო ღვაწლსა, რამეთუ იმისი თანამყოფელი ჟამნაახლი ვარ,
და	რაბლე2	სიყრმითა დღესაქამომდე სულ იმასა ვმსახურებდი და ეხლაღა გამიშვა, წა, გვალე, გვალეო, მოიხილე დედულ-მამული შენი, სად ძუძუ გიწოვიაო, და შეიტყვე, თვისტომთაგან ვინმე შემოგრჩა თუ არაო.
და	რაბლე2	ესეც ესე, ამა წინათქმასაც მოვრჩი და, ჯანდაბას, ყოველთა უწმინდურთა კერძიმც გავმხდარიყავ სულიან-ხორციანად და ფაშვიან-ფუშიანად ან არადა ტყვია ჩამესხას გულში, თუ ერთი რამ სადმე ნატყუარი წარვთქვი, ოღონდ არცა თავად დაგეყაროთ ხეირი,
და	რაბლე2	ხორცთა მაძოვარ სენსამც დაუწვიხართ და დაუხრუკიხართ, ბნედასამც დაუგრეხიხართ და დაუკვლანჭიხართ, მეხიმც დაგცემიათ და მიწაში ჩაუტანიხართ, წყლულებასამც შეუჭამიხართ და დაუხრიხართ, ინთილასამც ურბენინებიხართ და მოულენებიხართ.
და	რაბლე2	და ვითარ სოდომი და გომორი დაინთქა, თქვენცა ისევე ჩაგნთქათ ჩექა-გოგირდმან, ცეცხლმან და უფსკრულმან ზღვისამან, უკეთუ გულითა არა იწამეთ ესე ყოველი, რასაც რომ ამა წელთაღწერასა შინა გაუწყებთ!
და	სინ.მრვლთ	ოდეს იძრვოდის ქუეყანაჲ და კლდენი განსთქდენ და ქვანი აღცჳვოდიან, და ენებოს, რაჲთამცა დაჰკრბეს ღმრთის მბრძოლთა მათ;
და	სინ.მრვლთ	ოდეს იხილო ტაძარსა მას შინა თჳნიერ ჴელისა განპებაჲ იგი კრეთსაბმელისაჲ მის, და მაშინ გამოჩნდენ მრავალთაგან გულთა ზრახვანი.
და	სინ.მრვლთ	რომელთა მრავალთანი? – ცან, რამეთუ პილატჱსი იგი დაბანაჲ ჴელთაჲ, განზრახვაჲ და ცნობაჲ გულისაჲ ძისა ღმრთისაჲ იყო და გამოჩინებით თქუა: უბრალო ვარ მე სისხლისაგან ამის მართლისა.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲთა კაიფაჲსი იგი სიბოროტჱ და ანნაჲს კადნიერებაჲ გამოჩნდეს და მღდელთა ცილობაჲ გამოცხადნეს და ასისთავისა იგი წამებაჲ გჳრგჳნოსან იქმნეს
და	სინ.მრვლთ	და ავაზაკისაჲ მის აღსაარებაჲ ყოველსა ქუეყანასა განეფინოს და დედათაჲ იგი მოწრაფებაჲ ყოველთა უფროს გამოჩნდეს და ცნან ყოველთა წარმართთა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ჯუარცჳმასა მას თანა იყვნეს და საფლავისაგან არა განეშოვრნეს და მჴსნელსა მას და მწყალობელსა სასოებით მოელოდეს მესამესა დღესა აღდგომად და ერთობით დიდებად მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	მეორჱ. თქუმული წმიდისა და ნეტარისა ტიმოთე ხუცისა იჱ˜მელისაჲ
და	სინ.მრვლთ	უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱს შობისა შემდგომად მეორმოცისა დღისათჳს, ვითარ-იგი მიიყვანეს ტაძრად მარიამ დედამან და ქალწულმან და იოსჱფ, რაჟამს აკურთხევდა მათ წმიდაჲ სჳმეონ წინაწარმეტყუელი
და	სინ.მრვლთ	იგი, რომელ მართალმან აბრაჰამ იცნა, რამეთუ იცნის თჳსნი და შეიწყნარნის, გარნა, რომელთა თანა ნათელი არა არნ, ეგევითარნი ბნელსა წარავლინნის.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს ჴმობს მღაღადებელი და იტყჳს: ნათელი მართალთა ზედა მარადის, ხოლო ნათელი უღმრთოთაჲ დაშრტეს.
და	სინ.მრვლთ	არარაჲ არს უფროს მართლისა ცხოველ კაცთა შორის, ვითარცა იტყჳს წერილი: მართალნი უკუნისამდე ცხომდენ და უფლისა მიერ სასყიდელი მათი და სასოებაჲ მათი მაღლისაგან.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ არს – მართალი დანაკისკუდსა მიემსგავსა, ვითარცა წერილ არს: მართალი ვითარცა ფინიკი ყუავოდის და ვითარცა ნაძჳ ლიბანისაჲ განმრავლდეს, რამეთუ ვითარცა ფინიკი ყუავინ და სიტკბოვებაჲ იგი სარწმუნოებისაჲ აქუნ.
და	სინ.მრვლთ	არასადა შეორგულდის მართალი განსაცდელითა სარწმუნოებასა ღმრთისა მიმართ, ვითარცა წერილ არს: მრავალ არს ჭირი მართლისაჲ და ყოვლისავე მისგან იჴსნეს იგი უფალმან.
და	სინ.მრვლთ	ამას მეწამების მე მართალი ენუქ და ნათესავი იგი უკეთური, რომელ წყლით რღუნითა წარწყმდა და მათ შორის რომელი-იგი სარწმუნოებითა განერა;
და	სინ.მრვლთ	მეწამების მე ნოვე და ქალაქნი, რომელ დააქცინნა უფალმან ცოდვისათჳს და მათ შორის რომელი ანგელოზთა განარინნეს;
და	სინ.მრვლთ	მცირედ მოვიჴსენოთ ელიაჲსიცა, რომელი-იგი ქუეყანასა ზედა ვითარცა ანგელოზი იქცეოდა და მერმე აღმაღლდა ეტლითა ზეცად.
და	სინ.მრვლთ	და სხუათაჲ მათ ყოველთაჲ დაყოვნებისათჳს და-ღა-უტევოთ ამის ჟამისათჳს.
და	რაბლე2	I. დიდი პანტაგრუელის მოდგმის დასაბამისა და სიძველისთვის
და	რაბლე2	რახან მოცლილნი ვართ, არცა გარდამეტებულად მივითვლი, არცა უსარგებლოდ და მოგაგონებთ, ვისი წიბო და ჩამომავალია ქველი პანტაგრუელი,
და	სინ.მრვლთ	და ვინ არს ესე მართალი უკუანაჲსკნელი?
და	სინ.მრვლთ	ესე პირველიცა და უკუანაჲსკნელიცა;
და	სინ.მრვლთ	დასასრული შჯულისაჲ და დასაბამი მადლისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	მწიგნობარ კითხვით და ანგელოზ ცნობით;
და	სინ.მრვლთ	და სჳმეონ ესოდენ მართალ იპოვა, ეუწყა სულისაგან წმიდისა არა ხილვად სიკუდილი, ვიდრემდის იხილოს ცხებული უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ და მიიქუას იგი მჴართა თჳსთა ზედა.
და	სინ.მრვლთ	აწ მან მართალმან რაჟამს იხილა ჴორციელად მოსლული უფალი, იხილა და განიცადა და მიიქუა იგი მჴართა თჳსთა ზედა და ვითარცა მონაჲ უფლისაგან იჯმნიდა იგი მისგან განსლვად ჴორცთაგან,
და	სინ.მრვლთ	რომელ-იგი ჩნდა ყრმად ყოველთა უფალი და ესრჱთ იტყოდა: აწ, უფალო, განუტეო მონაჲ შენი მშჳდობით, რამეთუ იხილეს თუალთა ჩემთა მაცხოვარებაჲ შენი.
და	სინ.მრვლთ	ვიხილე დიდებაჲ შენი და კრებული მთავარანგელოზთაჲ, რომელნი მიგცემდეს შენ დიდებასა, დაბადებულისა ყოვლისა სიხარული და ცისაჲ და ქუეყანისაჲ ერთ-გზაობაჲ, სული წმიდაჲ ჩემ ზედა და წინავე ვხედევდი შენსა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მახარებელმან თქუა და თქუენ გესმა, ვითარმედ: იყო კაცი ერთი იერუსალემს და სახელი მისი სჳმეონ და იყო კაცი იგი მართალ და მოელოდა ნუგეშინის-ცემასა ისრაელისასა და სული წმიდაჲ იყო მის ზედა
და	სინ.მრვლთ	და იყო მისა უწყებულ სულისაგან წმიდისა არა ხილვად სიკუდილი, ვიდრემდე იხილოს ცხებული უფლისაჲ, და მოვიდა იგი სულითა ტაძრად.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ არს მისი მოსლვაჲ ტაძრად, ისმინეთ: ესე სჳმეონ ჯდა სახლსა შინა თჳსსა და ამას ილოცვიდა, რაჲთამცა უწყებული იგი სულისა წმიდისაჲ იხილა.
და	სინ.მრვლთ	და, ვითარ იგი ამას გულის სიტყუასა შინა იყო, მაშინ იოსეფს და მარიამს მოჰყვანდა ყრმაჲ იგი იესუ ტაძრად, რაჲთამცა აღასრულეს მსგავსად შჯულისა ყოველივე, რაჲ წერილ იყო.
და	სინ.მრვლთ	და მუნქუესვე აუწყა მას სულმან წმიდამან და ჰრქუა: აღდეგ, მოხუცებულო! რად ჰზი?
და	სინ.მრვლთ	აღდეგ და მირბიოდე ტაძრად, რამეთუ მოვიდა განმტევებელი შენი.
და	სინ.მრვლთ	განაგე სახლი შენი და განჰმზადე სამკუდროჲ შენი, რამეთუ მოწევნულ არს ჟამი შენი, და წინაწარმეტყუელებდ ტაძარსა მას შინა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ესმა ესევითარი, მეყსეულად აღდგა და განძლიერდა და წინამძღურობითა სულისა წმიდისაჲთა მირბიოდა ტაძრად და მიუსწრვო ქალწულსა მას, რომელსა მოჰყვანდა დიდებული იგი.
და	სინ.მრვლთ	ოდეს შევიდა სჳმეონ და დადგა იგი წინაშე საკურთხეველსა და მოელოდა ცხებულსა მას, რომელი სულმან წმიდამან აუწყა მას, და ჰხედვიდა იგი მრავალთა დედათა, რომელთა შეჰყვანდეს ყრმანი.
და	რაბლე2	რამეთუ ვიცი, დიაღაც ესეგვარად აღწერდნენ ჟამსა მემატიანენი, კეთილად აღმასრულებელნი საქმისა, და მარტო ბერძნელნი, არაბნი და წარმართნი კი არა, თვით საღმრთო წერილისა მთხზველნიც, ვითარ, მაგალითადრე, ყოვლადპატივდებული მახარებელი ლუკა და მახარებელი მათე.
და	სინ.მრვლთ	შევიდა მარიამცა ტაძარსა მას შორის მათსა, რამეთუ თანა არა ზიარ იყო შობასა მას ბუნებისასა, და სჳმეონ ჰხედვიდა ყოველთა დედათა, ვითარცა არს მიხედვაჲ კაცისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ მიჰხედა წმიდასა მას ქალწულსა არა ვითარ სხუათა მათ, არამედ ვითარცა მადლითა შემოსილსა და ყოვლად უჴრწნელსა და მბრწყინვალესა, მირბიოდა მისა და ეტყოდა იგი სიმრავლესა მას დედათასა:
და	რაბლე2	ჯერ არს უწყებად, რომ ქვეყნიერებისა დასაბამ ჟამსა (შორით ვიწყებ, და თუ რომ ძველთა დრუიდთა წესით დავთვლით, უშტის-უშტი ღამისა უფრორე მეტი ხნისა წინათ მომხდარ ამბავსა ვყვები),
და	სინ.მრვლთ	გზა-მეცით მე, რაჲთა მივეახლო მე წმიდასა მას და სასურველსა და ვიხილო, რომელსა-იგი წინაჲთვე უხილავ.
და	სინ.მრვლთ	და თქუენ, მჴევალნი ეგე, რაჲსათჳს აზნაურსა მას დედოფალსა ეგოდენ შეეახლებით, ანუ რაჲსათჳს საკურთხეველად მიგყვანან ყრმანი თქუენნი?
და	სინ.მრვლთ	მოიქეცით და მოჰგუარენით აქა ყრმასა, რომელი უწინარეს აბრაჰამისსა არს.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ მიიქუა უფალი, რომელი-იგი ყრმად ჩნდა, მკლავთა თჳსთა წინაწარმეტყუელმან, აკურთხნა იოსეფ და ქალწული იგი, ხოლო წინაწარმეტყუელებაჲ უფლისა შეწირა და ქალწულსა მას ეტყოდა: ვითარ სახედ ჰხედავ შენ ყრმასა ამას, ქალწულო?
და	რაბლე2	როგორც კი აბელი თვისისა ძმის კაენისა ხელით შეიმუსრა და დედამიწა ალალმართალი კაცისა სისხლმა გააჟივა, ზღვად გასკდა ყველაგვარი მოსავალი, რასაცა წიაღი მიწისა მოგვანაყოფებს,
და	სინ.მრვლთ	შენი და არა შენი, რამეთუ შენ ქალწულებასავე ჰგიე, და რაჲსა მაგას შენ ძუძუსა აწოვებ, რაჲთამცა აღჰზარდე და გესუა ეგე ყრმად?
და	სინ.მრვლთ	არა უჴმს საზრდელი, რამეთუ მაგან უწჳმა ერსა მანანაჲ და ყოველნი დაბადებულნი მაგან შექმნნა – ცაჲ და ქუეყანაჲ და ყოველი, რაჲ არს მათ შინა.
და	სინ.მრვლთ	ესე არს დაცემად და აღდგომად და სასწაულად მრავალთა და შენსაცა სულსა განვლოს მახჳლმან.
და	სინ.მრვლთ	ესე სჳმეონ ამას რაჲ ეტყოდა ქალწულსა მას მისთჳს, რომელი-იგი ყრმად ჩნდა იესუ, ვითარმედ „დაცემად და აღდგომად“.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲსათჳს დაცემად გინა აღდგომად?
და	რაბლე2	და მეტადრე იმოდენი ზღმარტლი მოვიდა, მარადის მოსაგონებელი წელიწადი ისი გოგრა ზღმარტლისა წელიწადად მონათლეს, ვითარმედ სამად სამი ცალი მთელი ბუასო გამოდიოდა.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ სჳმეონ თჳსითა გონებითა, არამედ უწყებითა სულისა წმიდისაჲთა ეტყოდა ქალწულსა მას უფლისათჳს: დაცემად ურწმუნოთათჳს იტყოდა და აღდგომად – მორწმუნეთათჳს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ დაეცა იუდა და აღდგა მატათია;
და	სინ.მრვლთ	დაცემაჲ მარცხენითისაჲ მის ავაზაკისაჲ და აღდგომაჲ – მარჯუენითისაჲ მის, რამეთუ ჰრწმენა და მყის სამოთხჱ მოიპოვა, ხოლო იგი ურწმუნოებითა დაეცა და წარწყმდა.
და	სინ.მრვლთ	„დაცემად და აღდგინებად და სასწაულად მრავალთა“.
და	რაბლე2	რაკი ნაკიანი უთანაბრობისა მიზეზით ამა კვირაში ცხრა პარასკევი იცის, რისა გამოც მზე მკელობელსავით ოდნავ მარცხნივ გადაექანა, მთვარე თავისა სავალ წრესა ხუთი და კიდევაც მეტი ტუაზით განეშორა,
და	სინ.მრვლთ	დიდი სასწაული არს შობაჲ ქალწულისაგან და კუალად დადგრომად ქალწულადვე, რამეთუ სასწაულ არს ქალწული.
და	სინ.მრვლთ	და თქუა აქაზ; არა ვითხოვო, არცა განვცადო უფალი.
და	სინ.მრვლთ	და თქუა ესაია: რამეთუ თავადმან უფალმან მოგცეს თქუენ სასწაული: აჰა ესერა ქალწული მიუდგეს და შვეს ძჱ და უწოდიან სახელი მისი ემმანნუელ.
და	რაბლე2	და თვალცხადლივ ჩანდა, რარიგ ძლიერ შეირყა უძვრელად სახელდებული გუმბათი ცისა, ის კი არა, ხომლი თანამავალ ცთომილთაგან იჯმნა, სწორდღეობის, ანუ ბუნიობისა სარტყლისკენ წარიზიდა,
დ	სინ.მრვლთ	ამის ქალწულისაგან, რომელი-იგი იშვებოდა სასწაულად, რომელი-იგი ეყო მრავალთა ენოვანთა საცილობელ, სჳმეონ წინავე ჰრქუა ქალწულსა: ესე არს დაცემაჲ დ აღდგომაჲ ისრაელისაჲ და სასწაულად მრავალთა;
და	სინ.მრვლთ	და შენსაცა სულსა განვლოს მახჳლმან, რაჲთა გამოცხადნენ ყოველთა კაცთა გულის სიტყუანი.
და	სინ.მრვლთ	ამას სიტყუასა ვინმე ჰგონებდეს, ვითარმედ მახჳლითა აღესრულოს წმიდაჲ ქალწული და იმარტჳროსო, რომელი-იგი სჳმეონ ჰრქუა, ვითარმედ „შენსაცა სულსა განვლოს მახჳლმან“.
და	სინ.მრვლთ	არს, გარნა არა ეგრე, რამეთუ მახჳლი მჭედელთაგან განიჭედის და ჴორცი განიკუეთის, არა ხოლო თუ სულიცა.
და	სინ.მრვლთ	ოდეს ჯუარს აცუეს იესუ ჰურიათა და მზესა მოაკლდა ნათელი და კლდენი განსთქდეს, ამისთჳს ვითარცა მახჳლმან განვლო სულსა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	ამას მახჳლსა იტყოდა სჳმეონ, რომელი-იგი ურვაჲ მოწევნად იყო ქალწულისა და მისი წინავე აუწყა.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად, ოდეს-იგი ჰგონებდა წარწყმედასა მისსა, რომელ-იგი მოსლულ იყო მოძიებად წარწყმედულთა.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ურვასა შევარდა ქალწული იგი და ჰგონებდა წარწყმედას ძისა თჳსისასა.
და	სინ.მრვლთ	ისმინე აწ, ვითარ იტყჳს ლუკა: და ოდეს იყო იგი ათორმეტის წლის.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ არს „ოდეს იყო იგი ათორმეტი წლის“?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ცნობაჲ ცნობასა წარჰმატებს და ძიებაჲ ძიებასა აუწყებს: „და ოდეს იყო იგი ათორმეტის წლის“.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს იყო იესუ ათორმეტის წლის?
და	სინ.მრვლთ	ვინაჲთგან? – არამედ ქალწულისა მიერ შობითგან და ჟამითი-ჟამად წარემატებოდა ჰასაკითა და კაცობრივსა მას ზომასა დაამტკიცებდა, ვითარცა იტყჳს მახარებელი: და ყრმაჲ იგი იესუ აღემატებოდა ჰასაკითა და სიბძნითა და მადლი ღმრთისაჲ იყო მის ზედა.
და	რაბლე2	ხოლო თავთავად სახელწოდებულმან ვარსკვლავმან დააგდო ქალწულისა თანავარსკვლავედი და სასწორისკენ დაიძრა, და ყოველივე ესე იმგვარად თავზარდამცემი, ამოუხსნელი და მიუწვდომელი იყო,
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს მახარებელმან თქუა: ოდეს იყო იგი ათორმეტის წლის, აღიყვანეს ყრმაჲ იგი მშობელთა მისთა იერუსალემდ დღესასწაულსა მას ზატიკობისასა და აღასრულნეს დღენი იგი და მიიქცეს იგინი სოფლადვე თჳსა.
და	სინ.მრვლთ	და დაშდა იესუ მარტოჲ. და არა უწყოდა ესე მარიამ, ჰგონებდა, ვითარმედ თანა-მავალთა თანა არს.
და	სინ.მრვლთ	და, ვითარ მოვიდეს დღისა სავალსა და ეძიებდეს ნათესავთა და მეცნიერთა თანა და ვითარ არა პოვეს, უკუნიქცეს მუნვე იერუსალემდ ძიებად მისა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ვითარ აღესრულების სიტყუაჲ იგი სჳმეონისი ქალწულისა მიმართ, ვითარმედ „შენსაცა სულსა განვლოს მახჳლმან“? – ურვისა და ძიებისა მისთჳს.
და	ბალ.J	და უკუეთუ პირველი იგი ცხორებაჲ არა შეგირაცხიეს ცხორებად, თანა-გაც, რაჲთა სიკუდილიცა იგი მომავალი არად შეგერაცხოს.
და	რაბლე2	არცვის ვარსკვლავთა მისანთაგან კისერი არ შერჩენია წაუტეხელი და არცვის კბილი მოუკვეთელი, რამეთუ ავად მიტყემლილმოტყემლილთ ნამეტანი ბევრი უყელყელეს და უკირკიტეს ზესკნელსა;
და	სინ.მრვლთ	და ღაცათუ ქალწულ დედაჲ იგი, არამედ მუცელმან იტჳრთა და ზრუნვით ზრდიდა მას და აქუნდა ვითარცა შვილისა მიმართ დედობისაჲ იგი შრომაჲ და ზრუნვაჲ და ეგონა, ვითარმედ წარუწყმდა, და ეძიებდა მას სამ დღე ურვითა გულისაჲთა და იტყოდა: ვაჲმე! რაჲ ესე შემემთხჳა მე?
და	რაბლე2	იმა სიშორეზედ კი გინა კისრისა გაწვდენა თქვი და გინა კბილისა მიწვდენა, სულ ერთია!
და	რაბლე2	და ვინაიდან ხსენებულსა ზღმარტლსა ფერიც კარგი ჰქონდა და გემოცა, ყოველნი გულიანად მიირთმევდნენ, ოღონდ ნოეს რა საქმეც მოუვიდა, წმინდა კაცსა
და	სინ.მრვლთ	არღარა თქუან ჩემთჳს, ვითარმედ: „ნეტარ იგი მუცელი, რომელმან გიტჳრთა შენ, და ნეტარ იგი ძუძუნი, რომელნი გაწოვებდეს შენ“! ვინ-მე რაჲ მიმპარა?
და	სინ.მრვლთ	აჰა ესერა ელისაბეტს უხარის და მე ვწუხ;
და	სინ.მრვლთ	მას მჴედარი იგი აქუს და მე მეუფჱ იგი განმეჴუა;
და	რაბლე2	(ვისიცა ესდენ მადლიერნი და სიკეთისა მახსოვარნი ვართ, რადგანაც ვაზი გვიხეირა და გაგვიჩინა ნექტარისა დარი რამ სასმელი, აღმტაცებელი გონებისა, მიმტაცებელი გულისა, მომალხენელი, საოცებელი და ღვთაებრივი, მათრობელად ხმობილი),
და	სინ.მრვლთ	მონაჲ დაიცვების და უფალი არა ჩას.
და	რაბლე2	დასტურ იგივ დაემართათ იმჟამინდელ ქუდოსანთა და მანდილოსანთ: ვითარ ნოე მიადგა ყურძნისა ნაწურსა და, რა ეგემა, უზომოდ იგემა,
და	სინ.მრვლთ	სადა არს მოგუთაჲ იგი თავყანის-ცემაჲ და მწყემსთა სიხარული?
და	სინ.მრვლთ	ესე არს, რამეთუ მცირედსა ჟამსა ურვაჲ შეგემთხჳოს და მუნქუესვე განერე.
და	სინ.მრვლთ	აწ იხილე, რომელსა ურვასა ქალწული შევრდომილ იყო და ჰგონებდა წარწყმედასა, რომელი-იგი მოსლულ იყო მოძიებად წარწყმედულთა, ვითარცა იტყჳს სახარებაჲ: და მესამესა დღესა პოვეს იგი ტაძარსა მას შინა, რამეთუ ჯდა იგი მღდელთმოძღუართა შორის და ჰკითხვიდა და ისმენდა მათსა.
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა დედამან: შვილო, რაჲ ესე მიყავ ჩუენ, რამეთუ აჰა ესერა ურვით გეძიებთ შენ?
და	რაბლე2	რაკიღა ჭაჭანაურისა ძალა და ქეიფი იჭვადაც არა ჰქონია, ისინიც იმისდა მგვანად დააცხრნენ უცხოდ გულმისავალ გოგრა ზღმარტლსა და სუყველასა ეგრევ შავი დღე დაადგა, დასივდნენ და დაჯირჯვდნენ, ზოგსა სად ამოაჯდა შუპილი, ანუ მცირე სიმსივნე ანაზდეული, და ზოგსა კიდევ სადა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ-იგი წინაჲთ ვთქუთ, აღესრულებოდეს სიტყუანი იგი სჳმეონის წინაწარმეტყუელისანი, ვითარმედ „შენსაცა სულსა განვლოს მახჳლმან“, და ქალწული იგი ეტყოდა იესუს:
და	სინ.მრვლთ	რაჲსათჳს არა მოხუედ ჩუენ თანა, შვილო, ანუ რად ჰზი შენ შორის მღდელთმოძღუართა და ჰკითხავ და ასწავებ, რომელსა წიგნი არღა გისწავიეს, და იგინი გხედვენ, ვითარცა მჴეცნი კრავსა?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო უფალი გამოუცხადებდა მათ საიდუმლოსა ღმრთეებისა თჳსისასა კაცობრივ და ჰრქუა მათ: რად მეძიებთ მე?
და	რაბლე2	მავანთა და მავანთ მუცელი უშველებელ რუმბსავით უსქელდებოდათ, სხვა არცრა უჩანდათ, გარდა მუცლისა, და ზედ ორი სიტყვა ეწერათ: Ventrem omnipotentem და მუცლად ქცეულნი უკლებლივ ზნეკეთილნი და დია მოხუმარ-ლაყბიერნი იყვნენ;
და	რაბლე2	იმათგან შემდგომად ჯერეთ წმინდა ღენდერა იშვა და მერმე პირუმარხველი.
და	რაბლე2	მავანთა და მავანთ ბეჭი ისერიგად უკუზიანდებოდათ, მონტიფერთ, ანუ მთამოკიდებულთ არქმევდნენ, და მსგავსთა აწ კიდევ მოიხილავთ, ორისავე სქესისანი და სხვადასხვაგვარი შეძლებისანი არიან;
და	სინ.მრვლთ	რასა იტყოდა ჩემთჳს სჳმეონ? არა უფლით მხადოდაა მე და ღმრთად აღმიარა?
და	სინ.მრვლთ	და თქუენ ვითარცა ყრმასა მეძიებთ!
და	რაბლე2	იმა კუზიანთაგან იშვა ესოპე, რომლისა სამოძღვრო საქმენი და წარმონათქვამნი წიგნად შემდგარია და წაიკითხავთ.
და	სინ.მრვლთ	აწ სიტყუაჲ ესე დავასრულოთ და მოვიწრაფოთ საკურთხეველად და საიდუმლოსა ზიარ ვიქმნნეთ,
და	რაბლე2	მავანთა და მავანთ გუთნისთავად შესახელებული სარცხვინელი ებრიქებოდათ, ნამეტურ უგრძელდებოდათ, უმხნევდებოდათ, უბრეგვდებოდათ, უკლდევდებოდათ, უქველდებოდათ, ძველ წესზედ უმხედრდებოდათ,
და	სინ.მრვლთ	რომლისა მიერ ყოველი სოფელი განმტკიცნების და ეკლესიაჲ განმრავლდების ქრისტე იესუჲს მიერ უფლისა ჩუენისა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ თანა მამით და ყოვლად წმიდით სულითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	რაბლე2	და ზოგ-ზოგნი ვითარ სარტყელსა რასმე, ისე ირტყამდნენ წელსა ზედა და, სულ ცოტა, ხუთჯერ ან ექვსჯერ მაინცა იწვდენდნენ.
და	რაბლე2	ოდეს სარცხვინელი იგი ზე წამოუდგებოდათ, ხოლო ქარი ზურგში სცემდა ქუდოსანთ, ამისა შემხედველი უცილოდ ჰგონებდა, მოდგამობანას, ანუ სახვნელ-ჯილღისა მოზიარეობანასა თამაშობენ და წინ საყევარნი აქვთ დაჭიმულნიო.
და	რაბლე2	ამა გუთნისდედათა ჯიში და ჯილაგი აწ უკვე ამოწყვეტილია, და აკი ჩივიან კიდეც დედანი, რამეთუ მიწყივ მოთქვამენ, არცავინა ჩანს მხვნელიო, და ა. შ.
და	რაბლე2	მავანთა და მავანთ წყვილი ჩამოსდიოდათ და თითო საურვალი, ანუ ყვერი იმსიდიდე ეკიდათ, მიუიდში სამიოდ ცალი თუ ჩავიდოდა.
და	რაბლე2	ესეგვარი დიდროვანება მოსდგამთ ლოთარინგიულ ყვერთაც, რომელთ დუქან-საბიძალი ვერ იტევს და ამად შარვლისა შიგნიშიგან მკვიდრობენ.
და	რაბლე2	მავანთა და მავანთ წვივ-კანჭი ეყლარწებოდათ, ტერფნი უბრტყელდებოდათ, და იმათი შემხედვარე ეგრევ იფიქრებდა, ან წერონი არიან, ან ფლამინგონიო, ან არადა ოჩოფეხთა ზედა შემდგარან დაუდგრომელნიო, რომელთა მგვანე კაცსა ადლაბიჯას ეტყვიან ვიეთნი.
და	რაბლე2	მავანთა და მავანთ ცხვირი იმოდენა უხდებოდათ, საარაყე ქვაბისა ზარფუშსა დაადრიდით, და თითქო უხდებოდათ კიდევაც სულ ერთიანად ბუგრიანი, სხვირპლიანი, აკოკრებულ-ახოხრებული, ჩაჯიგრებული, გაღაჟღაჟებული,
და	რაბლე2	იმათი გვარისა და გუჯაბისანი არიან ნაზონი და ოვიდიუსი, აგრევე ყოველნი სხვანი, რომელთა გამოც თქმულა: Ne reminiscaris.
და	რაბლე2	მავანთა და მავანთ სასმენელნი იმხელა ეზრდებოდათ, ერთი ყურისგან ჯუბაც გამოსდიოდათ, საწმერთულიცა და ახალუხიც;
და	რაბლე2	ხოლო მეორესა ესპანურ ლაბადასებრ ხმარობდნენ, და თურმე ბურბონეში აქამომდე შემორჩნენ კაცნი, ვისი გამოისობითაც იქაური ყურ-სასმენლისა ამბავი საანდაზოდ ქცეულა.
და	რაბლე2	ზოგ-ზოგნი კი სიგრძივაც იწევდნენ და განივაც.
და	რაბლე2	და პირველი იყო შალბროთი, რომელმან შვა სარაბროთი.
და	რაბლე2	წინდაწინ ვუწყი, ამა ადგილსა წაიკითხავთ თუ არა, დიაღაც სამართლიანად გაკვირდებით და მკითხავთ, წარღვნისა ჟამსა ხო სუყველა დაიღუპა, გარეშე ნოესი და კიდევ შვიდი კაცისა, ვინცა მან კიდობანსა შინა წარიტანაო, მაგრამ იმათში ხსენებული ჰურტალი რომ არ ერიაო?
და	რაბლე2	რაღა თქმა უნდა, შეკითხვა ესე გონივრული და ბუნებურია, დაღათუმცა ჩემი პასუხიც, ვგონებ, გულსავსედ გაგხდით, არადა დასტურ თავში ბზე მყრია.
და	რაბლე2	იმჟამად ჯერეთ გაჩენილი არა ვიყავ, ზეპირ-ზეპირად ლაპარაკსა კი სულაც არ ვეპირები, და მასორეტნი თუ მიშველიან, საღმრთო წერილისა ებრაელნი მათარგმანებელნი,
და	რაბლე2	რომელნიცა გარდაწყვეტილად ამტკიცებენ, ზემორედასახელებული ჰურტალი ნოეს კიდობანსა შინა არცა ყოფილა და ვერც იქნებოდაო, რამეთუ იმოდენა იყო, შიგ რომ ვერ შეეტია, ზედ შემოჯდაო,
და	რაბლე2	და ფერხთ თურმე ისე იქნევდა, ვითარცა ცხენჯოხთა ზედა შემსხდარნი ყმაწვილნი ანდა ზარბაზანზედ ამხედრებული უშვერად დიდი ბერძნული ხარი, შემდგომად მარინიანოს ომში მოკლული, რომლისთანა ზეაღსაჯდომელ პირუტყვთ დია უცხო და ჩინებული თოხარიკობა მოსდგამთ.
და	კლარჯ.	„ბეჭედი ჴელსა მისსა“, რომელ არს სულისაგან, და დაიფაროს მისგან, რაჲთა ჩემი ბეჭედი იყოს ყოველთა მბრძოლთა წინააღმდგომ.
და	რაბლე2	რაღაცა, მგონი, არ უნდა გეჯერებოდეთ, არ გეჯერებათ და, ვითა ჩემსა ნათლი-ჯალაბსა, არცა მე მჯერა.
და	რაბლე2	გარგანტუამ ხუთასოცდაოთხწლოვანმა შვა ძე პანტაგრუელი ცოლისგან თვისისა ბადბეკისგან, უტოპიისა მსახლობელ ამავროტელთა მეფისა ასულისგან, რომელიცა მუცელსა გადაჰყვა, რადგანაც ყრმა უცხოდ დიდი და იმსიმძიმე იყო, თუ არა დედისა სიკვდილის ფასად, სხვარიგ ვერ გაჩნდებოდა.
და	რაბლე2	და რათა სრულად გამოარკვიოთ, რა მიზეზითა და რა საფუძვლით დასდეს ყმაწვილსა ნათლისღების ჟამსა სახელი ესე, უნდა გახსოვდეთ, რომა იმა წელიწადსა მთელსა აფრიკაში დიდი უბედური გვალვა, ანუ სიხმელე დაიჭირა,
და	რაბლე2	უწვიმრობამ ოცდათექვსმეტი თვე, სამი კვირა, ოთხი დღე და კიდევ თითქმის თორმეტი საათი გასტანა, მზე კი ისე უმოწყალოდ აჭერდა, დედამიწა ავად გამოიგვალა და დასკდა;
და	რაბლე2	ბალახი დაჭკნა, ჩაიწვა, საცა ერთი მდინარე და წყარო-ბინული იყო, სუყველა დაშრა;
და	რაბლე2	ღვიძლ სტიქიასა მოკლებულნი საწყალნი თევზნი ხმელზედ ფართხალებდნენ და ფრიად წიოდნენ;
და	რაბლე2	მგელი, მელა, ირემი, ტახი, შველი, კურდღელი, ბოცვერი, სინდიოფალა, კვერნა, მაჩვი და ბევრი სხვა ცხოველ-ნადირიც სულ მინდორ-ველად ეყარა დახოცილი, ხახადაღებული.
და	რაბლე2	ვიეთნი ჭათა შიგან ხტებოდნენ, ვიეთნი ჩრდილსა ეძებდნენ და ძროხისა ფაშვში იპარავდნენ თავსა, და სხვაგვართ კი არა, ამგვართ უწოდებს ჰომეროსი ალიბანტებსა.
და	რაბლე2	დაუღონებლად ვერცვინ უჭვრეტდა, ვითარ ამაოდ მცდელობდნენ კაცნი, ეგების რამე მოვიღონისძიოთ და ამა საშინელ წყურვილსა თავი გამოვაგოთო, სხვა რამ იქით იყოს და, საყდართა შინა, მაგალითადრე, ზედ დაჰკანკალებდნენ ნაკურთხ წყალსა, ემანდ ერთბაშად არ შემოგვეხარჯოსო.
და	რაბლე2	დაღათუმცა, საყდარში მიწყივ მრავლად ირეოდნენ სვეგამწარებულნი წყურვეულნი და, ვინცა წყალსა აწინწილებდა, გარსა ეხვეოდნენ პირდაღებულნი და ერთი წვეთი წყლისა მოიმედენი, ვითა ღურტუმი მდიდარი იგი ლაზარეს არაკისა.
და	რაბლე2	ნეტარ იყო, ვისაცა გრილი მარანი ჰქონდა და წყალი კარგა ბლომად ედგა!
და	რაბლე2	ერთი ფილოსოფოსი თავისსავე თავსა უყენებს კითხვასა, რისაგან არის ზღვისა წყალი მლაშეო, და განმარტავს, რისაგანაო და, ოდეს ფებოსმა თავის ნათლიერ ეტლსა ზედა ძე თვისი ფაეტონი დასვაო,
და	რაბლე2	იმა ფატონსაო, რაკიღა ახალბედა იყო და გამოუცდელი, თავგზა აებნაო და ეკლიპტიკას კი არ გაჰყვა, მზისა სფეროს ტროპიკთა შუა გამავალსაო, არამედ დედამიწასა ისერიგად მოეახლოვა, სულ გამოგვალა, რომელ ქვეყანასაც თავზედ მოექცაო და გადაბუგა ცისა უმეტესი ნაწილიო,
და	რაბლე2	და თურმე დედამიწასა ბოტორო სიცხისგან ხვითქი გადასდიოდა და ზღვასა ერთვოდა, რისა გამოცა გამლაშებულა ზღვისა წყალი, რამეთუ ყველაგვარი ოფლი მწუთხეა.
და	სინ.მრვლთ	მობაძავ იქმნა პავლჱსა, რომელი გუშინ მდევარ იყო და დღეს ახარებდა.
და	სინ.მრვლთ	ზეცით გარდამო იყო ამისიცა წოდებაჲ არა კაცთაგან და არცა კაცთათჳს;
და	რაბლე2	ამასა ბევრი ფიცი და მტკიცი არ უნდა, ეგრევ ადვილად დაიჯერებთ გულსა, თუ რომ ან თქვენსა საკუთარ ოფლსა გასინჯავთ, ანდა ოფლსა ცუდჭირშეყრილთა, ვისაც მკურნალნი ძალით აოფლიანებინებენ თავსა;
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ აღმოსლვასა ოდენ მზისასა, ვიდრე სულიერღა იყვნეს, ცეცხლსა მისცნეს წმიდანი იგი და ცეცხლისა იგი ნეშტნი მდინარესა შთასთხინეს.
და	რაბლე2	მე არცრა ჩამეხევა და არცრა ჩამეფხრიწება.
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრე ყოველთა დაბადებულთამდე განჴდა სიმჴნჱ იგი ნეტართაჲ მათ: ქუეყანასა ზედა იღუაწეს, აერსა ქუეშე დაითმინეს, ცეცხლსა მიეცნეს, წყალმან შეიწყნარა იგინი.
და	სინ.მრვლთ	მათი არს სიტყუაჲ ესე: განვლეთ ჩუენ ცეცხლი და წყალი;
და	რაბლე2	ესეგვარივე რამ ამბავი მოხდა იმა ჩვენგან აღწერილსა წელიწადსაც, რამეთუ ერთ-ერთ პარასკევსა, რა დღესაც კრძალვითა აღვსილნი მდიდარნი ერისანი სავედრებლად და საოხად ლიტანიობდნენ და შველასა შესთხოვდნენ ყოვლადძლიერსა ღმერთსა,
და	სინ.მრვლთ	ესე იგი არიან, რომელთა სოფელი ჩუენი გნ~თლეს და ვითარცა გოდოლნი მტკიცენი შესავედრებელ არიან, რომელნი მიივლტიან მათა მტერთა დევნისაგან.
და	რაბლე2	და გაიხარა საწყალმა ხალხმა, ეგ არი და გვეშველაო, რადგან ზოგნი ამტკიცებდნენ, ჰაერში რაკი არცარა ნატამალია ტენისაო, წვიმასაც ნუღა მოველითო, და მიწა აწ ამა ნაკლებულობასა ანაზღაურებსო.
და	სინ.მრვლთ	და საკჳრველ ესე არს: არა თუ თითოეულად განუჩუენეს, რომელთა მოჰქონან იგინი, არამედ აღერინეს ურთიერთას და ერთბამად იქცევიან.
და	რაბლე2	სწავლულნი კი დარწმუნებით უბნობდნენ, ანტიპოდთა მხარეში მოსულა წვიმაო, რომელ წვიმასაც სენეკაც ახსენებსო Questionum naturalium-ისა მეოთხე წიგნსა შინა, ოდეს ნილოსისა დასაბამისა და სათავეთა გამო ლაპარაკობსო.
და	რაბლე2	მაგრამ ყველანი დია ცდებოდნენ, ვინაიდან დიდებითა სიარულსა რა მორჩნენ და მიწისა ღვართქლითა წყურვილისა მოკვლა დააპირეს, ფშაწყლისა წილ პირთა მარილწყალი, ანუ წათხი შერჩათ და თანაც კიდევ ზღვისა წყლისა უარესი და უმლაშესი.
და	რაბლე2	და რახან პანტაგრუელი სწორედ იმა ჭყურტისა დღესა იშვა, მამამაც იმიტომა დასდო სახელი ესე, რამეთუ პანტა ბერძნულად იგივეა, რაიცა ყოვლად, ხოლო გრუელი აგარიელთა ენითა წყურვეულსა ნიშნავს,
და	სინ.მრვლთ	ჵ საკჳრველებაჲ ესე! არცა დააკლდებიან რიცხჳსა ამას და არცა უმეტჱსსა შეიწყნარებენ და თუ თითოჲთ განჰყვნე იგინი, თჳსსა მას რიცხუსა არა გადაჰვლენ.
და	რაბლე2	და ესერიგად უწინარეს ის იყო თქმული, რომა იმის დაბადებისა ჟამსა მთელ ქვეყნიერებასა სწყუროდა
და	რაბლე2	და, მეორეც, მამამან უკვე წინ-წინ თვალცხადლივ განჭვრიტა დღე და საათი იგი, ოდესცა ძე იმისი წყურვეულთა მეუფე შეიქნებოდა, რისა უცდომელ დასტურად მან სხვა უფრორე საჩინო და აშკარა სასწაული იხილა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ერთად შეჰკრიბნე იგინი, ეგრეცა ორმეოცნივე არიან, ვითარცა-იგი ცეცხლისა ბუნებაჲ, რამეთუ, რომელმან აღინთის მისი, თანა წარიღის და, სადაცა-იგი ჰნთიედნ, ყ̃დ მუნ არნ.
და	რაბლე2	რა სასწაული და, როს ცოლი მისი ბადბეკი შობდა და ამქმელნი ბებიაობდნენ, ბადბეკისა წიაღით წინაპირველად სამოცდარვა მეჯორე დაიძრა და თითოეულსა მარილაკიდებული ჯორი ეჭირა აღვირითა, მერმე ცხრა ნარაქლემი გამოტორტმანდა,
და	რაბლე2	სუყველა შაშხ-აპოხტსა და ლიფიცხაურსა მოაძუგძუგებდა, მას უკან შვიდი აქლემი გამოიზლაზნა, სულ გველთევზათი დაყათრული,
და	რაბლე2	უკანასკნელად კი პრასით, ნივრითა და თალიში ხახვით თავშედგმული ოცდახუთი ურემი მოსდევდა ერთმანეთსა, და აღალმა ამან ფრიად დიდი შიში აჭამა ბებიაქალთ, თუმცაღა კი ზოგ-ზოგნი წარიტყოდნენ:
და	რაბლე2	- ჰეჰეე, რაოდენი ხორაგია! ჩანს, უნდა ვაქოროთ და ვაღოროთ მუცელნი.
და	რაბლე2	და ვინემ ისინი ქაქანებდნენ, თავად პანტაგრუელიც მოევლინა ქვეყანასა, ბანჯგვლიანი, ვითარცა ბრანგვი, და იმისა შემხედველმან დედათ-მოურავმან ერთმან მყის იწინასწარმეტყველა:
და	რაბლე2	- რაკიღა ფაჩვნიერი იშვა, სასწაულსაც გააკვლადებს, და თუ რომ იცოცხლა, გრძელჟამიერ იცოცხლებსო.
და	რაბლე2	ოდესცა პანტაგრუელი იშვა, ვინ გახდა ყოვლისა უფრორე ცერევატი და სხვათა გარდამეტად ვინ გარეტდა?
და	რაბლე2	ვინა და, გარგანტუა, შემქმნელი მამა იმისი.
და	რაბლე2	ვინათგან ცალკე ცოლი მოუკვდა ბადბეკი და ცალკე ძე ეყოლა პანტაგრუელი, უცხოდ თვალადი და ტანადი, არღა უწყოდა, ან რა ექნა, ანუ რა ეთქვა, და თავგზააბნეული ქოშიმანში იყო, თანამეცხედრისა სიკვდილი ვიტირო და ვივაგლახოო თუ ძისა დაბადებითა გავიხარო და ვიცინოო.
და	რაბლე2	და მალე სატირალსაც უპოვნა სოფისტიკური რამ საბუთი და საცინარსაც, რამაც კიდევ უარესად შეაღონა, რადგანაც განსჯითა დია გზიანად კი სჯიდა in modo et figura,
და	რაბლე2	მაგრამ საგონებელსა თავი მაინც ვერ გამოაგო და სრულად გაშეთებული, ცნობაჩაბინდებული აწყდებოდა აქეთ-იქით, წრიალებდა, ვითა სათაგურში მომწყვდეული თაგვი ანდა გულყოგადაცმული ძელქორი.
და	სინ.მრვლთ	სადა ორი და სამი შეკრებულ არს სახელისა მისისათჳს, მუნ არს შორის მათსა უფალი, ხოლო, სადა ორმეოცთაგანნი არიან, ვინ არს მაცილობელ ღმრთისა არა მუნ ყოფასა?
და	რაბლე2	- კეთილი და პატიოსანი, ოღონდ რათა, რისთვის?
და	სინ.მრვლთ	მოხარულ თუ ვინმე არს, მათავე მიისწრაფის, რაჲთა რომელმანმე ლხინებაჲ პოვოს ჭირისაგან და რომელიმე დაადგრეს სიტკბოებასა მას ზედა;
და	რაბლე2	რისთვის და, ცოლი მომიკვდა, ბატონო, ქვეყნისა უმჯობესი, თანამწოლი, თანამეცხედრე, უღლისა გამწევი, არცა დიდი ცომი უნდოდა, არცა ასი ლიტრა საფანელი.
და	რაბლე2	დღეისა წაღმართ ვერცა როსღა ვიხილავ და ვერცა სხვასა ვნახავ იმისთანასა;
და	სინ.მრვლთ	ერთისა მის ნეტარისა დედამან ვითარცა იხილა, ვითარმედ სხუანი იგი მყინვარსა მას შინა აღესრულნეს, ხოლო შვილი იგი მისი სულიერღა იყო ძალისა მისგან სიჭაბუკისა და ტანჯვასა მასღა შინა იყო, დაუტევეს იგი ერისაგანთა მათ,
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ შემძლებელღა იყო განზრახვად რაჲსმე, ხოლო მან თჳსითა ჴელითა აიღო და დადვა იგი ურემსა მას ზედა, სადაცა-იგი სხუანი ისხნეს და საჴმჳილსა მას ცეცხლისასა მიაქუნდეს.
და	რაბლე2	დავკარგე და რა დავკარგე!
და	სინ.მრვლთ	ჭეშმარიტად ესე არს მარტჳრისა დედაჲ, რამეთუ არცა ცრემლნი გარდამოსთხინა მედგარნი, არცა თქუა რაჲ სიტყუაჲ მდაბალი და არა-ღირსი მის ჟამისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	არამედ ესე თქუა: წარგუალე, შვილო, კეთილსა მაგას გზასა მოყუასთა შენთა თანა და ნუ დააკლდები თანა-მკჳდრსა მაგას კრებულსა და ნუცა უკუანაჲსკნელ სხუასა უფალსა ეჩუენები, არამედ უფალსა ღმერთსა შენსა!
და	სინ.მრვლთ	ნანდჳლვე კეთილისა ძირისაჲ კეთილი მორჩი აჩუენა მჴნემან მან დედამან, რამეთუ უფროჲსღა მოძღურებითა ღმრთის მსახურებისაჲთა განზარდა, ვიდრეღა სძითა, და, რომელი-იგი ესრჱთ აღზრდილ იყო, ესრჱთ წარეგზავნა ღ~თს მსახურისაგან დედისა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ეშმაკი წარვიდა სირცხუილეული, რამეთუ ყოველივე დაბადებული აღძრა მათ ზედა და ყოველივე იგი პოვა მოუძლურებული კაცთა მათ სიმჴნესა ქუეშე: ღამჱ იგი ძნელი, სოფელი იგი საზამთროჲ, ჟამი იგი ფიცხელი წელიწადისაჲ მის, ჴორცთაჲ იგი შიშულობაჲ.
და	სინ.მრვლთ	განგეხუნეს თქუენ ბჭენი სამოთხისანი, საკჳრველ იყვენით ხილვად ანგელოზთა ერსა, საკჳრველთა მადლთაჲ და მამად მთავართა მოციქულთა და წინაწარმეტყუელთა და მართალთა კაცთა,
და	სინ.მრვლთ	რომელთათჳს ყუავილოსნებაჲ იგი სიჭაბუკისაჲ შეურაცხ-ყვეს და უფროჲს მამა-დედათა და შვილთა უფალი შეიყუარეს და ამას ოდენ ჰასაკსა ცხორებისსა ზედა დადგეს, უგულებელს-ყვეს საწუთროჲ ესე ცხორებაჲ,
და	რაბლე2	ოო, რა განუკითხავად მომვარდი, შე ოხერო სიკვდილო, რარიგ უდანოდ დამკალ და წარმტაცე, ვინცა სულაც არ უნდა მომკვდარიყო!“.
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა ადიდონ ღმერთი ასოთა მათთა ზედა, სახილველ იქმნნეს სოფელსა ანგელოზთა და კაცთა, დაცემულნი აჰმართნეს, ორგულნი დაამტკიცნეს, ღ~თს მსახურთა მათ მარტჳლთა კეთილი გულის თქუმაჲ მრჩობლი შთაუგდეს გულსა
და	სინ.მრვლთ	და ღ~თს მსახურებასა ყოველნივე მჴნედ განემზადნეს და ერთითაცა გჳრგჳნითა სიმართლისაჲთა შეიმკვნეს ქრისტე იესუჲს მიერ უფლისა ჩუენისა,
და	სინ.მრვლთ	რომლისაჲ არს დიდებაჲ მამისა თანა ერთბამად, ყოვლად წმიდით, სახიერით და ცხოველს-მყოფელით სულით, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	საკითხავნი წმიდისა ლაზარჱსნი. თქუმული იოვანე ოქროპირისაჲ. მარიამისთჳს და მართაჲსთჳს, დათა ლაზარჱსთა, და ელია წინაწარმეტყუელისა
და	სინ.მრვლთ	საყუარელნო, რავდენნი საუფლოსა ადგომასა ტრფიალ იქმნნეს, რომელი აწ ჩუენ ვითარ აღმოგუეკითხვის მარიამისი იგი ქრისტჱს მოყუარებაჲ, ვითარ-იგი წადიერად ნელსაცხებელი მოაქუნდა მაშინ, და აწცა სულნელ არს ეკლესიაჲ და სავსე!
და	სინ.მრვლთ	აჰა სანელსაცხებლჱ იგი დაცალიერდების და საკურთხეველი აღივსების საკუმეველითა!
და	სინ.მრვლთ	მარიამ უფალსა ნელსაცხებელსა სცხებს და მართაჲ ჰმსახურებს!
და	სინ.მრვლთ	და ლაზარე, რომელი სამკუდროჲთ საშოჲთ გამოსრულ არს, თანამეინაჴედ უზის!
და	სინ.მრვლთ	დედანი ჰმსახურებენ და მამაკაცი თანა-მეინაჴედ!
და	სინ.მრვლთ	და მამაკაცსა ადიდებს, ხოლო ღმერთსა ვერ ემსგავსების.
და	სინ.მრვლთ	ისმინე პავლე მოციქულისაჲ, რომელი იტყუის, ვითარმედ: მამაკაცსა არა უღირს დაბურვაჲ თავისაჲ, რამეთუ ხატი და დიდებაჲ ღმრთისაჲ არს, ხოლო დედაკაცი დიდებაჲ ქმრისაჲ არს, დედაკაცი თჳსისა ქმრისა დიდება, არა თუ უცხოთა;
და	სინ.მრვლთ	– იგივე პავლე, რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: ადამ არა სცთა, ხოლო დედაკაცი იგი სცთა და გარდამავალ იქმნა, არამედ ცხონდებისვე შვილთ-სხმისაგან.
და	სინ.მრვლთ	აწ მისგან შობილსა – უფალსა ყოველთასა მარიამ ნელსაცხებელსა სცხებს და მართაჲ ჰმსახურებს, და ლაზარე თანამეინაჴედ, ვითარცა აწ გესმა.
და	სინ.მრვლთ	მარიამ ეკლესიისა ხატად გამოსწერს და აღწერილ არიან ეკლესიისა სულნელებანი, და მართა შესაკრებელსა გჳჩუენებს, რამეთუ მცირედ მორწმუნე და ქუეყანისათა მოყუარე, ხოლო ლაზარეს სასწაული აღდგომისაჲ უპყრიეს,
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა გესმა სახარებისაჲ: უწინარჱს ექუსისა დღისა მოვიდა იესუ ბეთანიად, სადა იყო ლაზარე, რომელი აღადგინა მკუდრეთით, და მზა-უყვეს მას სერი, და მართა ჰმსახურებდა, ხოლო ლაზარე იყო თანა-მეინაჴედ.
და	სინ.მრვლთ	და მარიამ მოიღო ლიტრაჲ ერთი ნელსაცხებელი, ნარდიონი სარწმუნოჲ მრავალ-სასყიდლისაჲ, და სცხო ფერჴთა იესუჲსთა და თმითა თჳსითა წარჰჴოცნა და ყოველი იგი სახლი აღივსო სულნელებითა ნელსაცხებლისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	მრავალნი დედათაგანნი დააცადნა მარიამ ბოროტთაგან საქმეთა და ასწავა მათ ლიტრისა ნელსაცხებლისა პყრობაჲ;
და	სინ.მრვლთ	არა ეგრე, ვითარცა-იგი რომელთამე თავისა წარკუეთაჲ წინამორბედისა და ნათლის-მცემელისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ყოველსა ჟამსა მოისწრაფე უფლისა ნელსაცხებლისა ცხებად ვითარცა მარიამ და ნუ იუდაჲს თანა მპარავ იქმნები და ეგრევე თმათა განიჴსნიდ და ნუ თანა-შეითხზავ ცოდვასა.
და	სინ.მრვლთ	დაჲ იგი ლაზარჱსი მოიკითხეთ და ნუ ასულსა მას ეშმაკისა ეროდიაჲსსა განსთქუამთ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მე ამას შესაკრებელისათჳს ჰურიათაჲსა ვიტყუი, ვითარცა-იგი უფალსა ნელსაცხებელი არა სცხეს, არამედ ძმარი და ნავღელი მიუპყრეს და სისხლისა სიყუარულითა მარადის წინააღმდგომად ქრისტჱსა იქმოდეს და ისწრაფდეს მოკლვად ლაზარე, რომელი აღადგინა მკუდრეთით.
და	სინ.მრვლთ	რომელი უფალმან აღადგინოს და რომელსა საცხებელსა იგინი დააცალიერებდეს, ვითარცა აწ გესმა სახარებისაგან: აგრძნა ერმან ჰურიათამან,
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ მუნ არს იესუ, მოკრბა არა ხოლო თუ იესუჲსა, არამედ რაჲთა ლაზარეცა იხილონ, რომელი აღადგინა მკუდრეთით, რამეთუ მრავალნი ჰურიანი მისთჳს მოვიდეს და ჰრწმენა იესუჲსი.
და	სინ.მრვლთ	იხილე აწ შესაკრებელი ჰურიათაჲ, ვითარ ყოვლად კაცის მკლველ არს: წინაწარმეტყუელნი მოწყუიდნეს და მერმე უფლისაცა მკლველად გამოჩნდეს!
და	რაბლე2	პურ-მარილი მოიღეთ, უპოვარნი განიკითხეთ და განუტევეთ!
და	რაბლე2	ამისა თქმა იყო და, გარგანტუასა სულისა მოსახსენებელნი ლოცვანი შეესმა, მიხვდა, თანამწოლსა ჩემსა მღვდელნი ანდერძსა უგებენო, სიტყვა პირზედ შეაშრა და მსწრაფლვე ანაზდეულად გახმამყივარდა:
და	რაბლე2	პატარა კი აღარა ვარ, უკვე ვბერდები, არცა ტაროსი მწყალობს, ცხროება ამიტანს და ჭკუაზედ შევიშლები.
და	რაბლე2	ჩემისა თავისა მზემან, ბევრსა ტყებასა და ვიშვიშსა ისევ ბევრისა დალევა მიჯობს! თანამეცხედრე აღარა მყავს?
და	რაბლე2	რა ვქნა, ღმერთმა უწყის (da jurandi), თავში ცემა წუხილსა არ აქარვებს, ბრალი ჩვენი, თორე იმან მოისვენა, აწ დასტურ სამოთხეში ანდა კიდევ უფრორე უკეთეს რამ ადგილსა მოიხილავდა, ნეტარებს და თავსა ჩვენსა ავედრებს უფალსა, არცრის ჯავრი ჰკლავს, არცრისა დარდი.
და	რაბლე2	ლოგინი უნდა განვიახლო, აკი თქმულა კიდეც, ვაიმეო და სხვაიმეო.
და	რაბლე2	დია შეღონებული ვარ და ემანდ არ გავცივდე.
და	რაბლე2	ამქმელთ ყურად იღეს რჩევა მეფე-ბატონისა და მიწისა მისაყრელად გასწიეს, ბეჩავი გარგანტუა კი შინ დარჩა.
და	რაბლე2	და სწორედ მაშინ შეთხზა ქვემორე ლოდწერა:
და	რაბლე2	შესაბამისად მოდუსისა და ფიგურისა (ლათ.). დავიფიცებ (ლათ.).
და	რაბლე2	ძველთაუძველეს ჟამთააღმწერელთაგან და მოლექსეთაგან ვიცი, ბევრადბევრნი ქვეყანაზედ უცნაურად იშვებიან, ოღონდ აწ სიტყვასა არღა გავაგრძელებ.
და	სინ.მრვლთ	ანუ არა უწყი, ყოველი ცოდვაჲ და გმობაჲ მიეტეოს კაცთა, ხოლო სულისა წმიდისა გმობაჲ არა მიეტეოს კაცთა არცა ამას სოფელსა, არცა მას სოფელსა?
და	სინ.მრვლთ	შეკრა და მისცა იგი ჴელთა უცხო-თესლთასა – თჳსი ქმარი, თჳსი მეუღლჱ, რომლისა მოქენე იყო, რომლისა გამო შუენიერ იყო, რომელსა ჰლიქნიდა, რომელი-იგი თავისა თჳსისა უფროჲს უყუარდა, – ამას ეცრუვა;
და	სინ.მრვლთ	ანუ არა-მე შუენიერ იყო? და ვინ-მე უშუენიერჱს იყო მისთა მათ ჟამთა, რომელსა შჳდნი კოწოლნი შუენიერნი შუბლსა დამოეკიდნეს და შჳდისა ნათლისა ხატი მადლითა ეტჳრთა?
და	სინ.მრვლთ	და არა-მე მჴნე იყოა? ანუ ვინ-მე იყო უმჴნჱს მისა, რომელმან ლომი საშინელი გზასა ზედა მარტომან დააშთო და ერთითა ღაწჳთა ათასი უცხო-თესლი დარეცა!
და	სინ.მრვლთ	არამედ წმიდა და ეგოდენ წმიდა იყო, რაჟამს-იგი სწყუროდა ნაკლულევანებითა წყლისაჲთა, ილოცა და რომელ-იგი ჴელთა ღაწჳ ეპყრა გამჴმარი, წყრა და მისგან ლხინებით წყურილი იგი დაუდგა.
და	სინ.მრვლთ	ესევითარი შუენიერი და ესემლევანი მჴნჱ და ესემლევანი წმიდაჲ თჳსმან ცოლმან ვითარცა მბრძოლი შეკრა და უცხო-თესლთა მისცა!
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ-მე ერეოდა დედაკაცი იგი ესევითარსა მას მჴნესა და ვინაჲ?
და	სინ.მრვლთ	თჳთ თავადი უფალი თჳსითა პირითა ვითარცა მოყუარეთა სისხლისათა და ავაზაკებისათა ეტყოდა: იერუსალემ, იერუსალემ, რომელმან მოსწყუიდენ წინაწარმეტყუელნი და ქვაჲ დაჰკრიბე მოვლინებულთა შენ ზედა, ვიდრემდე ჰკლვიდე და არა მოიქცე?
და	სინ.მრვლთ	– არამედ სახე-კეთილობითა ქმრისაჲთა, რამეთუ ზრახვაჲ სიმჴნისა მისისაჲ ღამჱ გამოსტყუვა ზაკუვით, შიშუელი საბლითა შეკრა და ძალისაგან დასცა.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს გამცნებს შენ წინაწარმეტყუელი, ვითარმედ: ცოლისა შენისაგან ეკრძალე და საიდუმლოსა შენსა ნუ უთხრობ მას.
და	სინ.მრვლთ	გთრავს მთრვალობითა არა ღჳნისა სუმითა, არამედ სისხლისა სიყუარულითა და აწ რაჲთა ისწავო, რამეთუ არა დიდ არს სიტყუაჲ ესე და განსაკჳრვებელ, ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ წინაწარმეტყუელისა მიერ:
და	სინ.მრვლთ	ისმინეთ ესე ყოველი მთავართა მაგათ სახლისა იაკობისთა და ნეშტთა ისრაელისათა, რომელთა გძაღუს საშჯელი და სამართალსა გარდააქცევთ, რომელნი აშჱნებთ სიონსა სისხლითა, იერუსალემსა უმშჯავროებითა.
და	სინ.მრვლთ	გულისხმა-ყავ, რამეთუ განგებულად თქუა სიბრძნემან, ვითარმედ: არა არს სხუა თავ უფროჲს თავისა გულისა, და არა არს სხუა სიბოროტე უფროჲს სიბოროტისა დედაკაცისაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად: უკუეთუ განიპყრნეთ ჴელნი თქუენნი ჩემდა მომართ, გარე-მივიქციო პირი ჩემი თქუენგან, და უკუეთუ განამრავლოთ ვედრებაჲ, მე არა ვისმინო, რამეთუ ყოვლადვე ჴელნი თქუენნი სავსე არიან სისხლითა.
და	სინ.მრვლთ	შობაჲ. მისისა შობისაჲ წიგნი წაიკითხონ და შესხმაჲ ღმრთის–მშობელისაჲ, რომელიცა გინდეს.
და	სინ.მრვლთ	რომლითა სახლეულ ვართ მარადის, ყოველთა დღეთა ჩუენთა სახელისა მიმართ ვღაღადებთ უფლისა მიმართ და ვიტყჳთ: დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ, კაცთა შორის სათნოვებაჲ!
და	სინ.მრვლთ	რომელი-იგი ბეთანიად მოვიდა, იგივე აქა მოვალს, ხოლო მოვალს არა ვითარცა მოსრული, არამედ ვითარცა არსი და მოსრული და მომავალი.
და	სინ.მრვლთ	საკითხავნი. თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა იოვანე ოქროპირისაჲ. სატფურებისათჳს
და	სინ.მრვლთ	ამას უფლისა მოსლვასა წინაწარმეტყუელი წინავე ჰხედვიდა და იტყოდა: აჰა უფალი ძლიერებით მოვალს, და მკლავი მისი უფლებით.
და	სინ.მრვლთ	ვითარ ძლიერებით? – რომელმან ჯოჯოხეთი წარმოტყუენა და სიკუდილი მოაკუდინა და ლაზარე აღადგინა;
და	სინ.მრვლთ	პოვა მეზუერჱ და დაადგინა იგი მახარებელად;
და	სინ.მრვლთ	პოვა მგმობარი და დაადგინა იგი მოციქულად;
და	სინ.მრვლთ	პოვა მეძავი და წმიდა-ყო უფროჲს ქალწულისა;
და	სინ.მრვლთ	პოვა ავაზაკი და შეიყვანა იგი სასუფეველად;
და	სინ.მრვლთ	პოვა მოგჳ და უმჯობჱს ყო იგი მოციქულთა;
და	სინ.მრვლთ	მოსპო უკეთურებაჲ და განაგო წესი ღმრთეებისაჲ და შეამკვნა ნიჭნი იგი სულისა წმიდისანი ამის გამო, რამეთუ ცანი დღეს ჩუენთჳს ქუეყანა იქმნნეს.
და	სინ.მრვლთ	მოვალს, რომელი არა განშორებულ არს, და რამეთუ მოვალს, განვიდეთ მიგებებად მოსრულისა მის და მომავალისა არა ქუეყანით ფერჴითა წარდგმითა, არამედ ს̃ლთა განვამტკიცებდეთ უმჯობჱსითა სახითა;
და	სინ.მრვლთ	ვარსკულავნი ღამჱ გამობრწყინდიან და დღისი დაეფარნიან, ხოლო მოციქულნი დღჱ და ღამჱ მითვე ბრწყინვალებითა სულისა წმიდისაჲთა ბრწყინვენ;
და	სინ.მრვლთ	განვიდეთ მიგებებად მოსრულისა და მადლობით ვჰყოფდეთ მას, რომელი-იგი ყო მარიამ, დამან მოსჱსმან.
და	სინ.მრვლთ	უშემკულჱს ჴმასა მოვიღებდეთ და აღვიღოთ ძლევისა სამძალი.
და	სინ.მრვლთ	არა ბობღნითა და ჴელთ ტყუელვითა, არამედ მცენარისაგან რტოებისა ფინიკისა, და ღაღატ-ვყოთ მორწმუნეთა ძმათა ჩუენთა თანა: ჵსანა!
და	სინ.მრვლთ	ამას სამეუფოსა მოსულსა ესაჲა წინავე ჰხედვიდა და იტყოდა: აჰა უფალი ძლიერებით მოვალს, და მოვალს ვითარცა მკუდართა აღმადგინებელი.
და	სინ.მრვლთ	არა ხოლო თუ მკუდართაჲ, არამედ დამპალთაჲცა და სოფლისაგან განსრულთა და თმა-გარდასრულისა მეოთხისა დღისა ლაზარჱს საფლავით გამოყვანებად და, ვითარცა-იგი გესმა სახარებისაჲ,
და	რაბლე2	დაღათუმცა, პანტაგრუელსა უჩვეულო სიყმაწვილისთანა რამ ამბავი, ალბათ, არცრა გაგეგონებათ, რადგან დასაჯერებლადაც კი ძნელია, ისე მალიად მოიზარდა და გაძალუმდა;
და	რაბლე2	და ტყუილია, იმას თვით ჰერკულესიც ვერ დაედრება, რამეთუ ჯერეთ კიდევ აკვანში ჩაკრულმა ორი გველი რომ მოაკვდინა, ორივ პაწაწა და უღონო ჭაჭუა იყო, ხოლო პანტაგრუელი აკვანშივე უკვე ჭეშმარიტად შესაზარი ღვაწლითა შეიმოსა.
და	რაბლე2	აქა აღარასა ვიტყვი, ჯერზედ ოთხი ათას ექვსას ძროხას რომ სწოვდა ძუძუსა და ვინცა ანჟეს სომიურში, ნორმანდიისა ვილდიეში თუ ლოთარინგიისა ბრამონში მეღუმელე იყო, სუყველანი იმის საფიაფუე ღუმლისა დადგმასა რომ მოუნდნენ,
და	სინ.მრვლთ	ჰრცხუენოდენ აწ ჰურიათა, რომელნი მოსეს შეასხმენ და უფალსა ი~ჳსს შეასმენენ!
და	რაბლე2	და თვით ფია-ფუასა დია უშვერა ქვაფორეთი მიართმევდნენ, რომელი ქვაფორეც აქამომდე შემონახულა ბურჟში, სრასახლისა ახლორე;
და	რაბლე2	შემონახვით შემონახულა, მაგრამ პანტაგრუელსა ისე ბასრი და მაგარი კბილ-ღოჯი ჰქონდა, კარგა გვარიანად გატკვირა ხსენებული ქვისა ორე, და აკი თვალცხადლივ ეტყობა კიდეც მონაკვნეტი.
და	სინ.მრვლთ	და ჰურიაჲ გამორბის და იტყჳს: აქა მკუდარი არავინ აღადგინაო, ვითარ, ჵ ჰურიაო?
და	ბალ.J	ხოლო მათ ვითარცა განიცადეს, წარვიდეს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, სენი ისი ზანდანისი არა არს სნეულებისაგან, არამედ გულის კლებისა.
და	რაბლე2	სწვდა ხაფად იმა ფურსა ფეხში, ნახევარი ცურიც გამოსჭამა, სანახევროდა ფაშვიც, ღვიძლ-თირკმელნიც ზედ მიაყოლა, და, ალბათ, ეგრევ შემოეჭმეოდა, მაგრამ ფურმა ერთი იმისთანა დაიბღავლა, თითქოს მგელნი მიუხტნენო,
და	რაბლე2	და ბღავილზედ ყოვლისა მხრით მოცვივდნენ შინაკაცნი, მყის ეცნენ უფლისწულსა და წარსტაცეს ფური იგი;
და	რაბლე2	ოღონდ მაინცდამაინც ვერ იმარჯვეს და ისეთნაირად დაებღაუჭნენ, პანტაგრუელსა ხელთ შერჩა ძროხისა ფეხი და ლაზათიანად მოულხინა, რარიგადაც თავად მოულხენდით კუპატსა და ჭიჭნაგურსა;
და	რაბლე2	ხოლო რაჟამს ძვლისა წართმევასა დაეპირნენ, უმალ ყლაპა უყო, ვითარცა თევზიყლაპია მცირე რამ წყლიერსა უშვრება ხოლმე, და სულ „იფ! იფ! იფ!“ იძახა, რამეთუ ლაპარაკსა ჯერეთ კარგად ვერ ახერხებდა და არღა იცოდა, როგორ ეთქვა, დიახაც გემრიელად გეახელითო.
და	რაბლე2	ის დღე იყო და, მსახურეულთ იმსისხო ბაგირგვარლით დაშარტეს და ჩააკრეს კაკანაში, რა სისხო ბაგირ-გვარლსაც ტენეში გრეხენ ლიონსა მიმომავალ მარილისა ნავთათვის,
და	ბალ.J	და განვიდეს ძიებად ბალაჰვარისთჳს.
და	რაბლე2	თუმცაღა კი, ოდეს მამამისისგან ნაპატივარმა დიდმა ბრანგვმა დათვმა აიშვა და თავპირისა ლოშნა დაუწყო (ძიძანი მეძუძურსა არცროს რიგიანად არა სწმენდნენ ბაგე-ტუჩსა),
და	რაბლე2	პანტაგრუელმა ისე ფიცხლავ მიგლიჯ-მოგლიჯა ის ბაგირ-გვარლი, ვითა ფილისტიმელთა მიერ შებოჭილმა სამსონმა შიშთვილი, და წამერთ ჩრიხვსაებრ გაბდღვნა ყოვლად გაბრანგებული დათუნია ისა, გაბდღვნა და, აქაოდა სადათვეთ-საბრანგვეთი ამოვაგდეო, იქავ კოხტად მიაძღა ნანადირევსა.
და	რაბლე2	ყრმა ესერიგად დასტურ უბედურებასა რასმე გადაეყრებაო, იფიქრა ამა ამბისა მომხილავმა გარგანტუამ და, ბრძანა, ეხლავ ოთხი ჯაჭვითა ჩააკარითო, სარწებლისა თავზედ კი საიმედო რამ კამარა გამართეთო.
და	სინ.მრვლთ	და ელია კაცივე ღა იყო!
და	რაბლე2	ერთი ის ჯაჭვი დღესაც ლა-როშელშია და საღამოობით ორ ვეება კოშკსა შუა გააბამენ ხოლმე, მეორე ლიონშია, მესამე - ანჟერში,
და	სინ.მრვლთ	ჵ ჰურიაო, არცა ჩუენსა აღადგინა ელია მკუდარი და კაცივე იყო, და არა ღმერთი.
და	სინ.მრვლთ	ვითარ უკუე უმეტჱს ჰბრძნობთ აღდგომისათჳს ლაზარჱსისა მკდრეთით და ღმერთ ჰყოფთ მოძღუარსა თქუენსა? რასა იტყჳს?
და	რაბლე2	ხოლო მეოთხე ეშმაკთ წაიღეს შესაბორკად ლუციფერისა, რომელმან ზედ იმხანად სულმთლად დაწყვიტა ჯაჭვნი, ვინათგან შემწვარი სული მიერთმია მავანი მოსამართლისა და მუცელსა ჰგვრემდა.
და	სინ.მრვლთ	და გამოვიდა იგი ბრძანებისა მისგან საფლავით.
და	რაბლე2	ამისა შემდგომ უთუოდ უნდა ირწმუნოს კაცმა, რასაც ნიკოლოზ ლირა უბნობს დავითნისა ერთი ადგილისა გამო: Et Og regem Basan, ოგი იგიო სიყრმითვე იმისთანა ძალუმი და შემძლე იყო, აკვანში ჯაჭვითა ჩააკრესო.
და	რაბლე2	მას უკანით პანტაგრუელსა აღარცა ხელი გაუქნევია და აღარცა ფეხი, რამეთუ რკინისა ჯაჭვთ ეგრერიგად ვეღარ ერეოდა და თანაც კიდევ საძრაობა არა ჰქონდა დაშარტულსა.
და	რაბლე2	მაგრამ ერთხელობასა მამამან მისმან გარგანტუამ რომელიღაც ბედნიერი დღისა გამო ერთად მიიხმო თავისი ქვეყნისა მთავარნი და დიდი ტაძრობა გაუმართა.
და	რაბლე2	საქმეში გართულ მსახურთ, როგორცა ჩანს, თავი არღა ახსოვდათ და სულ გადაავიწყდათ საწყალი პანტაგრუელი;
და	სინ.მრვლთ	აწ ისმინე გულისხმის-მყოფელად, რამეთუ რომელი-იგი ელიაჲსზე მკუდარი სარეფთელისა დედაკაცისაჲ აღადგინა, და ღათუ სიკუდილსა მიეცა, არა თუ ბუნებისა მოკლებითა, არამედ სწავლისა და ურვისათჳს ელიაჲსისა და მოდრეკისათჳს სიფიცხლისაგან გულისაჲსა და შეწყალებისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	გან-რაჲ-რისხნა ოდესმე ელია სახლისათჳს აქაბისა და ყოვლისა ისრაელისა უშჯულოებისა მისთჳს იეზაბელისა და ფიცით აღმოთქუა და იტყოდა: ცხოველ არს უფალი ღმერთი!
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ელია არა შესძინებდა შენდობასა, ვითარმედ სხუად ღმერთი მოწყალე და სხუად კაცი განფიცხებად, ხოლო უფალსა სიფიცხლისათჳს მონისა უნდა ვედრებაჲ, რაჲთა მოსცეს ქუეყანასა წჳმაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ღმერთი სხუითა მოვიდა საქმითა.
და	სინ.მრვლთ	რომლითა? – ამით: ისმინე და გულისხმა-ყავ უწუიმროებისა იგი განგრძობაჲ: სამ წელ და ექუს თუე არა აღივსო ღრუბელი შობად წჳმისა.
და	რაბლე2	იმისი დამხედავი აღარავინ იყო. და არ იკითხავთ ახლა, რა ქნა?
და	რაბლე2	რა ქნა და, ყველაყასა მოგახსენებთ, საყვარელნო.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ელოდა და ეტჳრთა და ამას ჴდომით ჰყოფდა, რამეთუ უნდა ამას შემუსრვად და უტყუ ყოფად სახლი იგი აქაბისი.
და	სინ.მრვლთ	და რასა უფალი განიზრახავს მონისათჳს განფიცხებულისა და ვითარ-იგი ეტყჳს: აღდეგ ამიერ და წარვედ ჴევსა მას ქორათისასა, და მუნ ჰსუმიდე წყალსა ჴევისასა და მუნ უბრძანო ყორანსა გამოზრდაჲ შენი.
და	რაბლე2	მაშინ ფეხი დაუშინა სარწებელსა და იმდენი ურტყა, სანამ შუბლი, ანუ ბოლო არ გააგდებინა, ის შუბლი კი კარგა სქელი ძელისა იყო, სულ ცოტა, შვიდი კვადრატული ამპანი მაინც იქნებოდა;
და	რაბლე2	გააგდებინა და ჯერეთ ერთი ფეხი გადმოყო, მერმე მეორე, შეახო მიწასა, რაიცა ძალი და ღონე ჰქონდა, გაიჭიფხა, ნელი-ნელ წამოსწია ტანი, ჩაკრულივე წამოდგა, სარწებელიც თან წამოიღო და დაიძრა ტაატ-ტაატ, ზურგზედ აკვანმოკიდებული, თითქო კუ აუყვა კედელსაო;
და	სინ.მრვლთ	შემძლებელ იყო უფალი ჩუენებად ელიაჲსა და ნებიერად გამოზრდად რომლითა მერმეცა ივლტოდა იეზაბელისგან და მიიწია უდაბნოდ და მიიძინა მრავლითა შიმშილითა და წყურილითა, რამეთუ ფრიად იყო გზაჲ იგი.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ დაუდვა სასთუნალ მისა უფალმან?
და	სინ.მრვლთ	– პური და წყალი და მეყს უგუმირა გუერდსა მისსა.
და	რაბლე2	ესეგვარად წარუდგა იგი მონადიმეთ, და იმათაც თვალი შეავლეს თუ არა დაქიმითებულსა ყმაწვილსა, სუყველანი შიშმა აიტანა, ემანდ მუცელში არ გადაგვიძახოსო;
და	სინ.მრვლთ	და რაჲსათჳს გუერდსა და არა სხუასა ადგილსა, რაჲსათჳს?
და	სინ.მრვლთ	და რასა ეტყჳს მას უფალი? – ელია, აღდეგ, ჭამე და სუ, რამეთუ დიდ არს შენდა გზაჲ იგი.
და	რაბლე2	თუმცა შეკრულ-გაკოჭილმან ხელი ვერცრასა დაადო და მარტო ეგ იყო, ენასა თუ აუსვამდა რასმე ნაილაჯევად.
და	რაბლე2	ერიჰაა, ბალღი უჭმელი დარჩენიათო, გულისხმაში ჩავარდა გარგანტუა და, ჯაჭვისა არტახნი შეხსენითო, ბრძანა, ვითარ მიწვეულ მთავართა და დიდკაცთ შეაგონეს.
და	სინ.მრვლთ	აღდგა ელია, ჭამა და სუა და წარემართა ძალითა საზრდელისაჲთა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე არა ვითარცა მშიერი, არამედ ვითარცა მაძღარი.
და	სინ.მრვლთ	და მოვიდა იგი ჴევსა მას ქორათისასა და არარაჲ პოვა, რაჲმცა რაჲ ჭამა, არამედ ყორნისა მიერ ჴორცი და წყალი ჴევისაგან და იქმნა იგი შეურვებულ.
და	რაბლე2	ბრძანება და აღსრულება ერთი იყო, და შეხსნეს უფლისწულსა ჯაჭვისა არტაშან-არტახნი, წამოასკუპეს სუფრისა თავში, და გასისინდა, გამოიბუსკნა ძუძუანაწყვეტა იგი,
და	სინ.მრვლთ	არამედ იგი დაადგრა მასვე სიფიცხლესა და არა მოდრკა.
და	რაბლე2	გასისინებულფერდამოღებულმან კი ერთი ღონივრად დასცხო მუშტი ზედ შუა ადგილას აკვანსა თვისსა, ათი ათას ნაფოტად აქცია და თანაც სუყველას გასაგონად დააყოლა, მორჩა, სარწებელში ფეხი ჩემი აწ ნურცვინ იხილოთო. და ოგ, მეფე ბასანისა (ლათ.).
და	სინ.მრვლთ	შეჰგვანდა ელიაჲსა, ოდეს ესმა უფლისაჲ, ვითარმედ: „ჰსუმიდე შენ წყალსა ჴევისასა და უბრძანო ყორანსა გამოზრდაჲ“, შე-მცა-უვრდა და ევედრა უფალსა და ჰრქუა,
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ: უფალო, არასადა შესრულ არს პირსა ჩემსა არაწმიდაჲ, აწ შენ ყორანსა წარმომიდგინება, რომელი-იგი ნოვეს ეცრუვა, და ჴორც-დაგებულსა ტაბლასა დამიგება ვითარცა წარმართსა?
და	რაბლე2	და დღედადღე ჰყრიდა ტანსა, თვალსაჩენად მოიჩიტა და მოიჩრიხვა პანტაგრუელი,
და	რაბლე2	და ესდენ გახარებულმან ჯერეთ ისევ ყმაწვილი ძისთვის გაამართვინა სირ-მართვეთა შესამუსვრელი საკენჭური, ანუ სამალი, რომელიცა აწ დიდროვან შანტელურ სამალად სახელწოდებულა;
და	სინ.მრვლთ	არა ღირს გყოფ წყალსა მაგას მრღოოიესა სუმად, რომელმან არა უტევე წჳმაჲ და განაჴმე ქუეყანაჲ ისრაელისაჲ.
და	რაბლე2	მერმე კი ადგა და ძე თვისი სასწავლებელში მიაბარა, სიყრმითვე განისწავლოსო.
და	სინ.მრვლთ	არა იპოვების ნაწუეთი წყლისაჲ ლაკუასა და არცა ნოტიაჲ წყაროთა.
და	რაბლე2	წავიდა პანტაგრუელიც, მიაშურა პუატიესა და დიდადაც წარემატა;
და	სინ.მრვლთ	აწ რომელი გიყოფია, თავს-იდევ, და თუ არა გნებავს ჴორცი იგი ყორნისაჲ მიღებული ჭამად, არა იპოვების პური, არცა მჭლეული, არცა მდელოჲ, არცა წჳმაჲ, არცა ცჳარი, რამეთუ ყოველივე პირმან შენმან წარწყმიდა.
და	სინ.მრვლთ	და არარაჲ იპოვების თჳნიერ ჴორცისა და იგიცა მკუდრისაჲვე, რომელნი მოწყჳდეს ურწყულებისაგან და საჭმლისა. აწ შეიწყნარე ტაბლაჲ ეგე.
და	რაბლე2	მალე თანაც ყველაკა შეამჩნია, რარიგ ცუდაობდნენ სწავლისა მსმენელნი მოცალეობისა ჟამსა და გული მოეწყლა, ერთობ შეებრალნენ ისინი.
და	სინ.მრვლთ	ამას ესევითარსა სიტყუასა ჰგონებდა ელია უფლისა მიერ და შეიწყნარა ტაბლაჲ იგი უშუერი, რაჲთამცა არა მოდრკა სიფიცხლისაგან და არავე ენება, რაჲთამცა წჳმა ქუეყანასა.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს იხილა უფალმან, რამეთუ არა მოდრკა, სხუითა სახითა უჩუენა მას უძჳრჱსითა პირველისა, ვითარ-იგი განაჴმო ჴევიცა იგი და ჴორციცა იგი და ვე-აცხრვო.
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა მას: წარვედ შენ სარეფთად სიდონიაჲსა და მუნ უბრძანო დედაკაცსა ქურივსა გამოზრდაჲ შენი.
და	რაბლე2	და გულმოწყლული მიადგა ერთხელ პასლურდენად სახელდებულ უზარმაზარსა კლდესა, ჩამოამტვრია დევერხინა ჭაჭი, სიგრძით ლამისა თორმეტი კვადრატული ტუაზი და სიგანით კი რატო თოთხმეტი ამპანი არა, და ეგრევ შუა მინდორში უწვალებლივ ოთხსა საბრჯენსა დააფუძნა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არა მიავლინა სახლსა მეფეთა და მთავართასა, არამედ ქურივისა და გლხ~კისა, რაჲთა ამით ესევითარითა მოდრკეს წყალობად.
და	სინ.მრვლთ	არამედ იგი დაადგრა სიფიცხლესავე მას და გულისხმა-ყო ელია: უკუეთუ ამის ყოვლისა ჭირისათჳს ვევედრო უფალსა, მრქუას მე, ვითარმედ: რად არა თავს-იდებ, რომელმან ბერწ ჰყავ ქუეყანაჲ ურწყულობითა?
და	სინ.მრვლთ	და წარემართა ელია რეცა სიხარულით.
და	სინ.მრვლთ	ისმინე აწ: და რამეთუ ისტუმრა ელია ქურივისა მისგან და პოვა მცირედ ფქვილი, ზეთი და წყალი;
და	სინ.მრვლთ	და მას ქურივსა მიაქუნდა შეშაჲ.
და	რაბლე2	რათამც საქმეგამოლეულ შეგირდ-მოწაფეთ ბლომად პურ-მარილი აეტანათ ხოლმე იქა, გულიანად ელხინათ და დანა-ღინწითა სუყველასა თავ-თავისი გვარ-სახელი ამოეჭრა ზედა, და ქვა-ლოდი ისა მოაქჟამამდე ხმობილა აზეულ ლოდად.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს შევიდა ელია სახლსა მას ქურივისასა, პოვა მან ჭეშმარიტად, ვითარღა ჩუენსა ამას ეკლესიასა აქუს წყალი და ზეთი, შეშაჲ და ფქვილი.
და	სინ.მრვლთ	იყო სახჱ ესე წყალი ნათლის-ღებაჲ, ზეთი იგი – ცხებისაჲ, პური – კურთხევისაჲ და შეშაჲ იგი – პატიოსანი ჯუარი, რომელი ყოფად იყო.
და	სინ.მრვლთ	და რომელი თქუა ელია, ვითარმედ: რქასა ამას საზეთესა არა მოაკლდეს, და ლაგჳნსა საფქვილესა არა მოაკლდეს, და რამეთუ არა არს მოკლებაჲ მადლისაჲ მართლ-მორწმუნეთათჳს.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს პოვა ელია ტაბლაჲ იგი დაგებული, განეხარა და ეტყოდა თავსა თჳსსა: ამიერითგან აქა დავადგრე, რამეთუ ვპოვე ტაბლაჲ კეთილი;
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ ძეს ჩემი სახლსა ამას აქაბისსა და ერისა ისრაელისა?
და	რაბლე2	და ამა ამბისა სამახსოვროდ აწ არცვის გახდიან პუატიეს უნივერსიტეტისა მატრიკულისა ღირსად, უკეთუ კრუტელსა შინა ცხენის წყაროსა არ დაეწაფება, პასლურდენსა არ მიმოივლის და აზეულ ლოდსა ზედ არ მოექცევა.
და	რაბლე2	და მცირე ხნისა შემდგომად, ოდესცა თვისთა წინაპართა უცხოდ მშვენიერი გარდასავლით შეიტყო, ჟოფრუა დე ლუზინიანი, მეტსახელად გორანგო-ღრჯოლა ჟოფრუა,
და	სინ.მრვლთ	ამას იტყოდა ელია და არა ცნა, ვითარ კაცსა შუებასა თანა მოუჴდის ურვაჲცა.
და	რაბლე2	პანტაგრუელმა თავი გაიშვა და წავიდა, რომა განსვენებული წინაპრისა საფლავი მოეხილა, ვითარცა კაცურსა კაცსა შეჰფერის.
და	რაბლე2	თან ამხანაგნიც იახლა, ყველანი ერთად გაუდგნენ გზასა, და ლეგუჟეში რომ მივიდნენ, დიდად პატივდებულსა აბატსა არდიონსა შეუარეს;
და	სინ.მრვლთ	მოიჴსენეთ თქუენცა, ოდეს-იგი დედაკაცსა მას მოუკუდა შვილი იგი, არა თუ შემოსა, რაჲთამცა დაჰმარხა იგი, არამედ მივიდა ელიაჲსა, ევედრებოდა და უთხრა, ვითარმედ: მოკუდა შვილი იგი ჩემი; გევედრები, შემიწყალე!
და	სინ.მრვლთ	და უფროჲს ხოლო შეაურვებდა.
და	რაბლე2	მას უკანით ლუზინიანი, სანსე, სელი, კოლონჟი განვლეს, გაიარეს ფონტენე-ლე-კონტი, სად სწავლულ ტირაკოს ერთხმივ მიესალმნენ, და ბოლოს მაიეზესაც მიაღწიეს;
და	სინ.მრვლთ	ამისა შემდგომად ჰრქუა დედაკაცმან მან ყოველთა წინაშე: რაჲ ძეს ჩემი და შენი, კაცო ღმრთისაო?
და	რაბლე2	იქ უმალ ხსენებული გორანგო-ღრჯოლა ჟოფრუას ტაგრუცი მოინახულეს და, წინაპრისა ხატსა შეავლო თუ არა თვალი, პანტაგრუელსა ელდა ეცა, რამეთუ წინაპარი იგი დია მძვინვარე კაცად იყო გამოსახული, ნახევრად ხმალამოზიდული, და მსწრაფლ მიზეზი იკითხა ამისა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა მკლველსა შეიპყრობს მას და ეტყოდა: ნუუკუე ძჱ ჩემი სნეულ იყოა შენსა შემოსლვასა?
და	რაბლე2	ადგილისა კანონიკთ პასუხი არ დაუხანებიათ, მიზეზი ერთიაო, მიუთხრეს, რადგანაც Pictoribus atque poetis, და ა. შ.
და	რაბლე2	ესე იგი, მხატვარნი და მოლექსენი თავისუფალნი არიანო და რაცა სურთ და როგორაც ჭკუაში მოუვათ, ყველაფერსა ისე ხატავენო.
და	რაბლე2	მაგრამ პანტაგრუელსა ვერაფრად ეჭაშნიკა იმათი ნაუბარი და მიუგო: ესეგვარად უმიზეზოდ არ უნდა იყოს გამოსახულიო.
და	სინ.მრვლთ	და დიდითა სულ-თქუმითა ღაღად-ყო ვითარცა ძლეულმან და თქუა: ვაჲმე, უფალო, რომელი მოწამე ხარ ქურივისა ამის, რომლისა თანაცა ვდგა.
და	რაბლე2	ეტყობა, სიკვდილისა წინ უკადრისი რამ უკადრებიათ და თვისტომთაგან ჯავრის ამოყრასა მოითხოვსო.
და	სინ.მრვლთ	აწ ესერა შეპყრობილ ვარ მე დედაკაცისა ამისგან ქურივისა და სხჳსა დედაკაცისა ფიცხლისა მიმავლინება იაზაბელისა, რომლისაგანცა ვივლტოდე?
და	სინ.მრვლთ	და აწ შეურდები ქურივსა ამას.
და	რაბლე2	გამოვიძიებ და, საქმნელსა არა ეღალატებისო.
და	რაბლე2	პანტაგრუელი პუატიეში არღა მიბრუნებულა, ადგა და ახლა სხვა დანარჩენ ფრანგულ უნივერსიტეტთა მოსახილველად გასწია.
და	რაბლე2	ლაროშელსა რა გასცდა, წყალ-წყალ გემითა იარა და ბორდოს მიწევნილსა თვალში მოხვდა, რომა არვის აგრერიგად არ ეპიტნავებოდა წვრთა-ვარჯიში და მარტოდენ მებარგულნი სალაობდნენ ქვიშიან წყლისა პირსა.
და	რაბლე2	მერე მუნით ტულუზას წარემართა და იქა ჩინებულად ისწავლა ცეკვა-თამაში, აგრევე ორივ ხელით ფარიკაობა, რასაცა ოდითგან მისდევს ადგილობრივი სტუდენტობა;
და	რაბლე2	თუმცა მალიად გაცლა ამჯობინა და აღარცა ხანი დაუყოვნებია, რაჟამსა დაინახა, ვითარ ცოცხლად სწვავდნენ იგივ სტუდენტნი თავიანთ მოძღვართმოძღვართ, თითქოსდა ქაშაყნი ბოლში გამოჰყავდათ, და ერთი წასვლისა დაიბღუვლა: ღმერთმან მაშოროს ამისთანა სიკვდილიო!
და	რაბლე2	მას უკან მონპელიეს ეწვია, თავანკარა ჭაჭანურიც უხვად მოიშოვა და მხიარულნი პურისმტენიც არ დაუკლია;
და	რაბლე2	ერთი თალია ისიც კი იფიქრა, მოდი, სულაც აქა დავრჩები და მედიცინასა შევისწავლიო, მაგრამ მერე არღა ინდომა, ნამეტნავად საშარო და სახათაბალო საქმეაო და მკურნალნი სასაქმებლისა სუნად ყარან, როგორაც დაბერძაღლებულნი მავნე სულნიო.
და	რაბლე2	რაკი გაიგო, მთელ ქალაქსა სამად სამი ქეციანი და ერთიც ქაჩალი სჯულისა მეცნიერი ჰყავსო, და ხაფად გაეჩქარა, ძაღლისა მუხლი გამოიბა და ასასისა ხიდიდან ნიმისა ამფითეატრამდე სამიოდ საათიც არ უვლია, რაიც ზეშთაბუნებრივ უჩვეულო რამ ამბად მოჩანს.
და	რაბლე2	ავინიონში კი ჯერეთ სამი დღისა მისულიც არ იყო და უკვე გამიჯნურდა, რამეთუ ქალაქი იგი პაპისა სამკვიდრებელია და ამისა გამო იქაურნი დიაცნი დიდისა ხალისით ფეხბუმბულაობენ.
და	რაბლე2	ერიჰაა, ამა საქმესა ფარსაგი ბოლო არ უჩანსო, გულისხმაში ჩავარდა პანტაგრუელისა მოძღვარი ეპისტემონი და, დოფინეში რომ ვალანსია, ახლა იქ გადაიყვანა ბატონიშვილი,
და	რაბლე2	თუმცაღა კი არცა ვალანსში იყვნენ სტუდენტნი დიდად სწავლითა გართულნი და თანაც მეშფოთარნი ქალაქელნი იმათ მიწყივ თავში ჩაჩქუნით ატვინებდნენ, რამაც ლამის გულზედ გახეთქა პანტაგრუელი
და	რაბლე2	და ერთსა კვირა დღესა, ოდეს ყოველნი ქუჩა-ქუჩა როკვითა ვლიდნენ, და საცეკვაოდ გამოსულ მავანსა სტუდენტსა მეშფოთართ გასაქანი არსაით მისცეს,
და	რაბლე2	პანტაგრუელმა ეგრევე ყიჟინა დასცა, რონასკენ დაიფრინა ისინი და ალბათ ამოახრჩობდა კიდეც შიგა, მაგრამ მეშფოთარნი თხუნელებსავით მიწაში ჩაძვრნენ და მდინარისა ქვეშა მიფანიერდნენ, ნაპირსა ნახევარი მილით განშორებულნი.
და	რაბლე2	შემდგომ პანტაგრუელმა დააგდო ვალანსი, სამგზის გაალაჯ-გააბოტა, ერთგზის დატრაკა და ანჟერში ამოყო თავი;
და	რაბლე2	ითნია და ფეხსა არცსად მოიცვლიდა, ჟამიანობასა რომ არ განეფრთხო.
და	რაბლე2	და სხვა ქალაქთ აწ ბურჟი არჩია, სამართლისმცოდნეობასა დაეწაფა იქა, კარგა ხანსა ირუდუნა და ფრიად წარემატა;
და	რაბლე2	მერმე ბევრჯერ უთქვამს, რაერთიც კაცთაგან სამართლისა წიგნია შენათხზი, სუყველა უცხო რამ ლამაზ წამოსასხამსა მაგონებსო, ჩიგინ-ოქრომკედით ნაკერსა და ერთიანად სპეკალით მოოჭვილსაო, გარეშემო კი წივა-სკორეთი მკობილსაო,
და	რაბლე2	და ხანაც წარიტყოდა, ქვეყნად არცა იპოვებაო სხვა უფრორე საჩინო, კაზმული და უაღრესი რამოდენიმე ფურცელი, დაწერილი ან დაბეჭდილი და ერთად შეკრული, ვინემ პანდექტთა ტექსტნიაო,
და	რაბლე2	ოღონდ შემკობილობა იმათი, ანუ თარგმანება-განმარტებანი აკურსიუსისა, ისერიგად ბინძური, მურტალი და უწმინდურია, რარიგადაც ჩხრინკელი და ჩონჩორიკიო.
და	რაბლე2	ვინაც იქა ეშმაკი და მამაძაღლი სტუდენტი იყო, სუყველა იმისი მასპინძელი გახდა;
და	რაბლე2	შეიტკბეს, შეითვისეს და სულ მალე ბურთაობაშიც გაწაფეს, რამეთუ ადგილობრივნი სტუდენტნი დასტურ ოსტატნი არიან ამა თამაშობისა, და უკვე გავარჯიშებულ-განარდიშებულსა ის კუნძულ-ჭალაკნიც მრავალგზის მოატარეს, სად არრა ახსოვდათ რა გარეშე კოჭაობისა.
და	რაბლე2	და აკი მავანი მოძღვართმოძღვარი ჩასჩიჩინებდა კიდეც სწავლისა მსმენელთ, თვალთახედვისა ისარსა სხვა ისე არცრა ამოკლებს რა, როგორაც სენი რამ თვალისაო.
და	რაბლე2	და ჯერეთ სულ ორიოდე დღისა ნაბოძები ჰქონდა პანტაგრუელსა სამართლისა ლიცენციატის ხარისხი,
და	რაბლე2	რომ ერთმა იმისმა ძმაკაცმა თანამოსწავლემან, სწავლაში თუ ნაბოლოვარმან, სამაგიეროდ ცეკვა-თამაშსა და ბურთაობაში პირველმან, ლექსად გამოთქვა იქაური უნივერსიტეტისა ლიცენციატთა დევიზი, ანუ ზედწარწერა ესე:
და	სინ.მრვლთ	დიდი განსაცდელი შემემთხჳა მე, რამეთუ ვერ დაუთმობ ენასა ამისსა, შენ რაჲ-მე მიბრძანე ამის ქურივისა თანა მოსლვაჲ და გამოზრდაჲ.
და	სინ.მრვლთ	აწ ესერა ვითარცა მკლველი შეუპყრიე, და ეგე მართალა: მართალარ~ ყრმაჲ იგი მხირული ვიხილე მე.
და	სინ.მრვლთ	მიჴსენ მე, უფალო, ამისისა ამისგან შეპყრობისა და აღუდგინე მკუდარი ესე, და მეცა შევძრა ენაჲ წჳმისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	ესე ყოველი, საყუარელნო, პირველ თქუმულთა მათთჳს ლაზარჱსთა და ჰურიათა მათთჳს მაცილობელთა წარმოვთქუ და მოგაჴსენე, რამეთუ სხუად სახედ მონაჲ აღადგინებს ლოცვითა და ვედრებითა და სხუად – უფალი ჴელმწიფებითა.
და	სინ.მრვლთ	ელია აღადგინა მკუდარი, არამედ არა ჴელმწიფებით, რამეთუ იურვოდა იგი და იწროებასაცა შევარდა, ვიდრემდის ღაღად-ყო ლოცვით და იტყოდა: ვაჲმე, უფალო!
და	სინ.მრვლთ	და ევედრა ღმერთსა და სამ-ჯერ შთაჰბერა ყრმასა მას.
და	სინ.მრვლთ	და შთაჰბერა ყრმასა სამ-ჯერ და ილოცა ღმრთისა და თქუა: აწ, უფალო, მოიქეცინ სული ამის ყრმისაჲ ამისავე! და იქმნა ეგრე.
და	სინ.მრვლთ	ერთ ჴმა-ყო უფალმან, ვითარმედ: ლაზარე, აღდეგ და გამოვედ გარე!
და	სინ.მრვლთ	და მყის გამოვიდა სმენით, ვითარცა მონაჲ ბრძანებითა უფლისაჲთა, არარაჲთ შებრკოლდა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ვერ იკადრა ჯოჯოხეთმან პყრობაჲ მისი და, ოდეს ჴმაჲ უფლისაჲ საფლავსა მას შევიდა, ვერ იკადრა დაყენებაჲ მისი სიკუდილმან.
და	სინ.მრვლთ	და გამოსულასა მისსა განჰკრთეს მცველნი ჯოჯოხეთისანი და იტყოდეს: ვინაჲ-მე არს ესე, რომელი ჴელმწიფებით უწოდის?
და	სინ.მრვლთ	ვინ-მე არს ესე, რომელი განაღჳძებს მკუდართა ვითარცა მძინარეთა და ეტყჳს: „ლაზარე, აღდეგ და გამოვედ გარე“?
და	სინ.მრვლთ	ჴმაჲ კაცისაჲ არს, ხოლო ძალი და ჴელმწიფებაჲ – ღმრთისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	აწ გან-სამე-უტეოთ ადრე ლაზარე, ნუუკუე შთამოვიდეს მისი მწოდებელი და შემუსრნეს ბჭენი და განიყვანნეს ყოველნი.
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ გამოვიდა ლაზარე ბჭეთა ჯოჯოხეთისათა. და აღადგინა იგი მკუდრეთით.
და	სინ.მრვლთ	და დაუმზადეს მას სერი, და ლაზარე იყო ერთი მეინაჴეთა მისთაგანი.
და	სინ.მრვლთ	და გულისხმა-ყო ყოველმან ერმან, ვითარმედ იესუ მუნ არს;
და	სინ.მრვლთ	მოვიდოდეს არა ხოლო თუ ი~ჳსსა არამედ რაჲთა ლაზარეცა იხილონ, რომელი-იგი აღადგინა მკუდრეთით, და მრავალთა ჰრწმენა მისი.
და	სინ.მრვლთ	და აწ ჩუენცა გჳღირს, საყუარელნო, რაჲთა მოვიჴსენნეთ სასწაულნი და საკჳრველებანი მისნი, რომელთა შეუძლოთ.
და	სინ.მრვლთ	და უფროჲს ხოლო ლაზარჱს თანა ვადიდებდეთ ჩუენ დღენდელსა ამას დღესა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსსა და შემდგომსაცა ამას განვემზადნეთ და აღვიღოთ რტოები ხეთაჲ, მივეგებვოდით პირველთავე მათებრ,
და	სინ.მრვლთ	რომელნი მიეგებვოდეს და იტყოდეს: კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა მეუფჱ ისრაელისაჲ!
და	სინ.მრვლთ	რომლისაჲ არს დიდებაჲ მამისა თანა სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	ვარსკულავთაჲ რომელიმე ღამით მხერვალ არს, რომელიმე მთიები, ხოლო მოციქულთაგანი არავინ ღამის მხერვალ არს, არამედ ყოველნივე ვითარცა მთიებნი ბრწყინვალე არიან და არღარა უჴმს,
და	სინ.მრვლთ	საკითხავნი ბზობისანი. შესხმისათჳს ყრმათაჲსა და დაჯდომისათჳს უფლისა კიცუსა ზედა შესულასა მას მისსა იერუსალემდ. თქუმული სებერიანოს გაბალონელ ეპისკოპოსისაჲ
და	სინ.მრვლთ	მესათხევლენი იგი მოწყდეს და საქმენი იგი მათნი იქმან მოაქამომდე.
და	სინ.მრვლთ	და მოწამეცა არიან მრავალნი ცხოველთაგანნი, ვითარმედ ვენაჴის-მოქმედ იყვნეს.
და	სინ.მრვლთ	იგინი წარჴდეს და ვენაჴნი იგი ფურცლითა სავსე და ნაყოფიერ არიან.
და	სინ.მრვლთ	პირველსა მას სიტყუასა და-ღა-ვაცადოთ, ძმანო, და ამას მოვიდეთ: რამეთუ ოდეს ვნებად ეგულებოდა იესუს, რაჟამს შეეახლნეს იერუსალემდ, მოვიდეს ბეთბაგედ მთასა მას ზეთისხილთასა, ოდეს-იგი მიავლინნა მოწაფენი მისნი, და მოჰგუარეს მას კიცუი ვირისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ვენაჴის-მოქმედ იყვნეს და მეთევზურნი; სუეტნი იყვნეს და მკურნალნი; ერისთავნი იყვნეს და მასწავლელნი.
და	სინ.მრვლთ	მწყემს ამისთჳს, რამეთუ მგელნი იგი განაოტნეს და საცხოვარნი იგი მათნი განარინნეს;
და	სინ.მრვლთ	არა თუ სხჳსათჳს რაჲ კიცუსა მას ზედა ჯერ-იჩინა დაჯდომაჲ, არამედ რაჲთამცა სიმდაბლითა მით ამპარტავანებაჲ დაჴსსნა და სხუად არარად იყო მისი იგი მას ზედა დაჯდომაჲ, არამედ რაჲთამცა დააცხრო კაცთა იგი სილაღჱ, რომელნი-იგი ეტლთა და ცხენთა ზედა ზუაობენ.
და	სინ.მრვლთ	ქუეყანის-მოქმედ ამისთჳს, რამეთუ ეკალი იგი გამოჰფხურეს და თესლი იგი ღმრთის მსახურებისაჲ დასთესეს;
და	სინ.მრვლთ	და რაჲსათჳს მოვალს კიცჳთა, შემდგომად თქუა ხოლო, ვითარმედ: მოსრას ეტლეები ეფრეემისი და ცხენები ისრაელისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მკურნალ ამის გამო, რამეთუ წყლულებანი ჩუეენი განკურნნეს და ნაგუემნი ჩუენნი განაცოცხლნეს.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი ვნებითა მისითა ვნებანი დაჴსნა და სიკუდილითა სიკუდილი შეკრა და ჯუარითა ყოველთა წინა-აღდგომითა ძალთა არცხჳნა, ეგრეცა ამით კიცჳთა ეტლთა ზედა მსხდომარენი იგი დაამდაბლნა.
და	რაბლე2	სტუდენტმაც არღა დააყოვნა პასუხი და სიტყვა გამოაგო:
და	სინ.მრვლთ	„გიხაროდენ“ და „ქადაგებდ“, რამეთუ მორწმუნეთა მათ კეთილთა არა ხოლო თუ მიღებად ღმრთეებისა ნიჭი, არამედ სხუათაცა რაჲთა ახარონ და მისცენ, რამეთუ: „ესერა მეუფჱ შენი მოვალს მშჳდობით მჯდომარჱ კიცუსა ზედა“.
და	სინ.მრვლთ	აწ არა თუ ვერ შემძლებ იყო, რაჲთამცა აქუნდა ეტლები გინა ცხენები, რამეთუ იგი იყო მეუფჱ ძალთაჲ და მხოლოდ-შობილი, რომლისათჳს თქუა წინაწარმეტყუელმან: ეტლნი ღმრთისანი ბევრ წილ არიან და ათასეულნი წარუმართებენ მას.
და	სინ.მრვლთ	არა ნაკლულევან იყო ეტლითა, რომელმან-იგი შეაბნის ქარნი ეტლად და განკჳრვებით აქცევნ.
და	რაბლე2	და სწორედ იქ წააწყდა ამა გზით მომავალსა ერთსა მაზალო ვინმე სტუდენტსა, თავი დაუკრა და ჰკითხა:
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ ვერ საკადრებელ არს ესე მსგავსებაჲ ქუეყანისაჲ ზეცისათა თანა და მისთავე ქმნულთა მისთჳსვე სახედ მოვიღებთ: ვითარცა-იგი ჩუენ ვსხდით ცხენთა ზედა, ეგრეცა სუფევნ იგი ქართა ზედა, ვითარცა-იგი დავით იტყჳს: იქცევინ იგი ფრთეთა ზედა ქართასა;
და	სინ.მრვლთ	გნებავს თუ მისი ვითარ მორბედად ხილვაჲ, იჱრუსალემითგან და გარემოჲს ვიდრე იჳლირიკედმდე ვიქცეოდე აღსრულებად სახარებასა მის;
და	რაბლე2	- სითა და, ლევკოთიად სახელდებული ქალაქისა სახელოვანი და ღირსად ქებული აკადემიით, რომელსა ალმა-მატერსა ვუხმობთ, - მიუგო სტუდენტმა.
და	რაბლე2	- რარიგ ვატარებთ და, შეთენებისა და შეღამებისა ჟამსა სექვანასა ვატრანსფრეტირებთ, ყოველსა ურბანულსა მებოძირსა ზედა ვდეამბულირებთ,
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ჩუენ ეტლსა შევაბნით ცხენნი ოთხნი, ეგრეცა ღმერთმან განაბნა ოთხნი ქარნი, ვითარცა ზაქარია იტყჳს: ვიხილენ ცხენნი ოთხნი და ვთქუ: რაჲ არიან ესე, უფალო?
და	სინ.მრვლთ	და მრქუა მე: ესე არიან ოთხნი ქარნი, რომელნი გამოვლენ პირსა ზედა ქუეყანისასა.
და	სინ.მრვლთ	გნებავს თუ ჩუენი ღუაწლი ესე ბრძოლისაჲ სისხლთაჲ და ჴორცთაჲ, გნებავს თუ, ვითარმცა იხილე იგი ერისკაცად, ესრე თქუა: შეიჭურეთ სპარაზენებაჲ იგი ღმრთის(აჲ) და შთაიცუთ ჯაჭჳ იგი სარწმუნოებისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	და აწ, ძმანო, ვითარცა-ესე სოფლისა განგებაჲ და მეფისაჲ განაგებნ სარგებელსა ყოველთა გზათა ზედა, რაჲთამცა არა შებრკოლდა საქმეჲ მისი,
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა ღმერთმან დასხნა სარბიელად აერნი არა დაძუელებადნი, არცა დასაჴრწნელნი, დაუცხრომელნი და რომელთა მიავლინებს ამიერთა იმიერ და იმიერთა – ამიერ.
და	სინ.მრვლთ	და უფალმანცა ჩუენმან კეთილი იგი ქმნულებაჲ ყოველთავე სწორად განუყო.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ-მე ყოველთა? – არამედ ჩუენისათჳს გამოჴსნისა.
და	რაბლე2	ლათინურსა მრავალსიტყვაობასა ვხელოვნობთ და, ვითარცა ჭეშმარიტნი მექალთანენი, ყოვლისა განმკითხველსა, ყოვლისმყოფელსა და ყოვლისდამბადებელსა მდედრსა ვეკურკურ-ვეგლასუნებით.
და	სინ.მრვლთ	გულისხმა-ყავ ქართაჲ იგი სირბილი, რომელთაჲ-მე აღმოსავალითი დასავალად და დასავალითი აღმოსავალად, ავლენს იგი ნავთა და დასხმულ არიან მის მიერ, რომელმანცა შექმნა იგინი.
და	სინ.მრვლთ	და არავის უფლიეს მათი წარმართებაჲ თჳნიერ მისა.
და	რაბლე2	და მერმე, სადაც ერთი სამიკიტნოა, ყველაკა ჩვენია, გინა „ხალცუცა“, გინა ციხე-დარბაზი“, გინა „ღვეძილი“ და გინა „კერძოვირი“, ყოველგანუს სულ მაზამაზა შემწვარ-მოხრაკულუმ წამოვარე ფუნჩისა, თანაც ზედა ოხრახუშ-პეტროსელიმუნუს მოყრილუს.
და	სინ.მრვლთ	ესე ჩუენ არა მდიდართათჳს ოდენ განაგო მას შინა ნავისა იგი სლვაჲ, არამედ გლახაკთათჳსცა და შეურაცხთა და ვაჭართათჳსცა სარგებელად. და არავინ არს მაბრკოლებელ.
და	რაბლე2	ხოლო უკეთუ ჯიბუსფარაგუს ნოსტერ ექსჰაუსტურ მდგომარეუბუს და თეთრი არა ჩხრიალდის, არცარუმ ლიბრისსა გავიჩერებთარებთ, არცარუმ ორნამენტაციასა რასმე და ჩვენთა მამათეულ პენატთაგან და ლართაგან შეწევნისა მოლოდინსა შინა დავშთებითრე.
და	სინ.მრვლთ	გან-ღა-იცადე შენ, კაცო, სახიერისა ღმრთისა უშურველობაჲ და მისი სიბრძნით განგებაჲ!
და	სინ.მრვლთ	არა თუ შეუძლებელ იყო პოვნად, რომელმან მისცა ყოველთა კაცთა, რაჲთამცა ვერ მოვიდა იგი ეტლითა ძლიერითა და შუენიერითა, არამედ მოვიდა იგი სიმდაბლით, ვითარცა-იგი პირველ ვთქუ, რაჲთამცა სილაღჱ კაცთაჲ დაჴსნა.
და	სინ.მრვლთ	და ვირიცა არა იცოხნის, არცა ჭლაკნი განპებულ ასხენ, და შერაცხილ არს არა-წმიდათა პირუტყუთა თანა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ცხენი დაიმორჩილის ზედა-მჯდომელმან, ეგრეცა ღმერთმან დაიცვნის სულნი წმიდათანი, ვითარცა-იგი წინაწარმეტყუელმან თქუა, ვითარმედ: აჰჴედ ეტლთა შენთა ზედა და მჴედრობაჲ შენი ცხორება არს.
და	რაბლე2	- არა ბატონო, - დაეუარა სტუდენტი, - არამცა ვჩანვარე და არამცა ვარე, ვინათგან თვალნი ავრორისანი რა რომ განიხვნებარე, დია ხალისიმედ მოვიხილვიდე ყოვლისა უფრორე ნაჩუქურთმევსა საყდარუსსა, წამერთუს ვიპკურებ ლუსტრალურსა აკვასა,
და	სინ.მრვლთ	ესრჱთვე სადამე იყო ცხენ ერთ მტრიობალ – წმიდაჲ პავლე და არა უნდა მას აღღებად აღჳრი სარწმუნოებისაჲ და ჰწიხნიდა იგი დეზსა და ძოვდა იგი შჯულსა შინა და მადლსა მას სახარებისასა ჰკრთებოდა.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს აღასხნა მას აღჳრნი ყოველთა უფალმან განკჳრვებითა მით და მწყსიდა მას სიტყჳთა, ვითარმედ: საულ, საულ, რაჲსათჳს მდევნი?
და	სინ.მრვლთ	აწ ესრჱთ შემძლებელ არს უფალი აღსხმად აღჳრსა მას სარწმუნოებისასა და სიმართლისასა, რომელმან აღჳრ-ასხნეს ყოველსა საქმესა ბოროტისასა და აღჳრითა მით სიყუარულისაჲთა სიძულილი წარდევნის.
და	რაბლე2	ჩავაბულბულარებ ერთსა რომელსამუს სტიქარონსა, ჩავარაკრაკებ ჟამნობათა ლოცვასა და იქავ განვიწმინდარებ ღამეულისა სიბილწისგან ანიმასა.
და	სინ.მრვლთ	აწ, ძმანო, აღჳრმან ვითარ ორი სახჱ მოსცის საჴმარი: ერთი ესე, რამეთუ ზედამჯდომელი მტკიცედ ზინ, და მეორედ, რამეთუ პირუტყჳ იგი შუენიერად ვალნ და, თუმცა წარჰყარენ აღჳრნი, შუენიერებაჲ იგი წარუწყმდის.
და	რაბლე2	სხვათ კი არა, მიწყივ ვაქებარებ და შევნატრი ოლიმპიკოლთ, განვადიდებარებ უზენაესსა ნათელგამომცემელსა, თანავუგრძნობარებ მოყვასუმსა ჩემსა და სიყვარულისა წილ სიყვარულსავე მივაგებარებ, ვიცავუს ათსავ მცნებუსსა და შეძლებისამებრ ჩემისა არცროდისარე ვყოფ უარსა.
და	რაბლე2	დაღათუმცა, ვინადგანვე მამონა ზედაც არა უყურებარებს ამიანურსა ჩემსა და ერთსა ბისტსაც არა იმეტებარებს, მეცა ძნელადრე და ღაფლად განვიკითხავრე ყოველთა გლახაკთა და ალქატთა, ვინაცავინა კარ-კარ დავალის ფაფანურისა მოშოებად.
და	რაბლე2	ვგონებ, განგებ მოუგონია უკუღმართი რამ ენა, რა არი მოგვაღოროს და გაგვაბრიყვოს.
და	სინ.მრვლთ	იქმნე თუ რქა, გექმნეს შენ ძირ, რამეთუ ესრე თქუა: მე ვარ საყურძენი და თქუენ რქანი;
და	რაბლე2	- მეუფეო, ჭაბუკი ესა თავისი ჭკუით ვითომ პარიზელთ ამაიმუნებს, ნამდვილად კი ლათინურსა ღვარსლავს და ალათაიურებს, თუმცა კი თავი პინდარეს მიმბაძავი ჰგონია, და, რაკიღა გატყლარჭულად ლაპარაკობს, სრულად დარწმუნებულია, მშვენიერი ფრანგულით ვმეტყველებო.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ უშუენიერჱს არს, რომელთა პირსა თჳსსა აღჳრ-უსხმან და აყენებს იგი სიტყუასა უშუერსა!
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ჭამის გინდეს, გექმნეს შენ იგი ტაბლა, და თუ სუმის გინდეს, გექმნეს შენ იგი სასუმელ, რამეთუ ესრე თქუა: რომელმან ჭამოს ჴორცთა ჩემთაგანი და სუას სისხლთა ჩემთაგანი, იგი ჩემ თანა დაადგრეს და მე მის თანა;
და	ბალ.J	და დაუტევა საგებელსა ზედა თჳსსა.
და	კლარჯ.	მიუგო ელია წინაწარმეტყუელმან და ჰრქუა ქუეყანასა: გარქუ შენ, მრავალგზის, ვითარმედ ვფუცჱ მე სახელსა უფლისა ღმრთისა ჩემისასა და არა შევინანო, არცა განვაცრუვო პირი ჩემი ...ლისთჳს ურჩულოჲსა.
და	სინ.მრვლთ	აწ იპოვე შენ, კიცო, ქრისტჱსა და შეიწურე ზედამჯდომელი იგი არ თუ დამამძიმებელი, არამედ აღმაფართებელი.
და	რაბლე2	და სტუდენტმაც უთხრა:
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრემდის ჩუენ ქრისტჱ არა ვიტჳრთით ყოვლითა ცოდვითა, ტჳრთ-მძიმე ვიყვნით.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ესრე თქუა: განგათხოვენ თქუენ, ვითარცა ქალწული ერთი წმიდაჲ წარდგინებად წინაშე ქრისტჱსა, რამეთუ მეძავ იყავ და ქალწულ იქმენ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ოდეს ქრისტჱ ვიტჳრთით, ყოვლისაგნ თავისუფალ ვიქმნით, ვითარცა თჳთ იტყჳს, ვითარმედ: აღიღეთ უღელი ჩემი თქუენ ზედა და ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშჳდ ვარ და მდაბალ გულითა, რამეთუ უღელი ჩემი ცხებულ და ტჳრთი ჩემი ფართო.
და	ბალ.E	და თქუა მეფემან გულსა თჳსსა: ესე ბოროტი მე თჳთ მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	აწ პირველსავე მას სიტყუასა მოვისწრაფოთ და ვითხოვოთ მაცხოვრისაგან, რაჲთა შემდგომიცა გულისხმა-გჳყოს კიცჳსა მისთჳს, რამეთუ იტყჳს მამად–მთავარი, ვითარმედ: გამოაბას ვენაჴსა საჴედარი მისი და რქასა ვენაჴისასა – კიცჳ მისი.
და	სინ.მრვლთ	ჵ ახალი და დიდებული საქმჱ! რამეთუ გარეშემან ქორწილმან ქალწულებაჲ განჴრწნის წინაჲსწარ სულიერისაჲ მის, ეგრეცა სულიერმან მან ქორწილმან ქალწულებაჲ იგი და სიწმიდჱ დაამტკიცის;
და	სინ.მრვლთ	ზეცას საშინელ ჴელმწიფებით, და ქუეყანასა ზედა სასურველ მადლისათჳს;
და	სინ.მრვლთ	მოიყვანა მეძავი და განწმიდა უფროჲს ქალწულისა მის.
და	რაბლე2	ამისა თქმა იყო და, პანტაგრუელი ყელში სწვდა სტუდენტსა, ავად დაემუქრა:
და	სინ.მრვლთ	მაღალთა ზედა ყოველთაგან შიშით და ძწოლით თაყუანის-იცემების და ქუეყანასა ზედა გამოცხადებით იქადაგების;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ვთქუათ, სარწმუნოებით თუ შეიწყნაროთ, რამეთუ ესე ყოველნი ნიჭთა მათ სულისა წმიდისათა მოგუმადლნეს, რამეთუ გარდაეცნეს და გარდაეფინნეს მადლნი იგი და ეჩუენა მათ განყოფაჲ ენათაჲ, ვითარცა ცეცხლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ზეცას ანგელოზთა ერნი უგალობენ, და ქუეყანასა ზედა ყრმანი აკურთხევდეს;
და	რაბლე2	და საწყალი ლიმუზენელი ყელგადაგდებით შეენუკვა:
და	სინ.მრვლთ	ზეცას ქერობინთა და სერაბინთაგან დაუცხრომელად იდიდების, რომელნი-იგი ჩუენცა მოგუესწავა ესაიაჲსგან, რამეთუ ესმა, ვითარმედ დაუცხრომელითა პირითა უგალობდეს: წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს უფალი საბაოთ, რომლისაიგი დიდებითა მისითა სავსე არიან ცანი და ქუეყანაჲ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არცა მაყუალი იგი შეიწუებოდა, და არცა ცეცხლი იგი დაშრტებოდა.
და	რაბლე2	და თავი გაანება, შეეშვა, რამეთუ ბეჩავმა ლიმუზენელმა ზედდატანებით ფრიად ჩაისვარა, საწმერთულსა ძლივსღა ერეოდა, საწმერთული კი უკან ჩასახსნელი და ჩაქიანი ეცვა.
და	რაბლე2	და პანტაგრუელმა ცხვირზედ იტაცა ხელი:
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ მწჳსთა გონებანი რომელთანიმე დაბრმეს, არამედ ჩჩჳლთა უმანკოთანი ქმნულთა მისთანი სულნი განათლდეს და აქებდეს.
და	სინ.მრვლთ	ანუ ვითარ მერმე სამთა ყრმათა ცეცხლი იგი ვერ შემძლებელ ექმნა შეწუვად ჴორცთა მათთა, არამედ საჴუმილი იგი ცუარად გარდაიქცა და ნაკუერცხალსა მას ვითარცა ვარდსა სტკებნიდეს?
და	სინ.მრვლთ	და მოხუცებულნი ადუმებდეს თჳსითა უგუნურებითა და არა მოიჴსენეს ზაქარიაჲსი იგი დაწერილი: არქუთ ასულსა მაგას სიონისასა: აჰა მეუფჱ შენი მოვალს შენდა და ზე ზის კიცუსა ვირსა.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ ჟამი იგი შემოსლვისაჲ ვერ სცანთ, გინა თუ დაწერილი წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელ დაგისწავიეს, ვერ მოიჴსენეთ, ამათ ყრმათაგან ღათუ მოიჴსენეთ და იცანთ მეუფჱ და მიეგებვოდეთ;
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ არა, ნუ დაადუმებთ უსწავლელთა ყრმათა: რასა უმეტჱს ღაღადებენ წინაწარმეტყუელისაგან და წერილისა?
და	სინ.მრვლთ	და რად-მე ცეცხლისაგან იყო სული იგი?
და	რაბლე2	და გაეცალა იქაურობასა, თავსა უშველა ლიმუზენელმა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ძალითა ღმრთისაჲთა ამათი იგი შეწამებაჲ თჳსითა მით მედგრობითა მათგანვე ემხილებოდა, რამეთუ იგი შჯულსა სწვლულ იყვნეს, წინაწარმეტყუელთა წიგნი აღმოეკითხა და იცოდეს უფლისა მოსლვაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ იხილეს მათ ნათელი იგი მომავალი, განფიცხეს და გარდაიქცეს და მეუფესა ყოველთასა ექმნეს დაუმორჩილებელ.
და	სინ.მრვლთ	და არა ესოდენ ხოლო, არამედ ვითარცა ცეცხლმან ეკალი შეწჳს, ეგრეცა სულმან წმიდამან ცოდვანი განკაფნის: შთაასხა ცეცხლი იგი მღჳმესა მას და პირი დაუყო ლომთა მათ;
და	სინ.მრვლთ	იქცეოდეს მეთევზურნი სოფელსა შინა, მიიღეს სნეულებაჲ იგი სოფლისაჲ და მოაქცინნეს სიცოცხლედ;
და	სინ.მრვლთ	შეეხნეს განრღუეულთა, და იქმნნეს გუამ ცოცხალ;
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ იხილა ღმერთმან მათი იგი სული გარდაქცეულად, და ოდეს-იგი სწავლასა მას შჯულისასა არა შეირცხჳინეს, რომელი მისთჳს მოასწავებდა, მაშინ აღახუნა პირნი მათ ყრმათანი და უფროჲსად უგალობდეს და იტყოდეს: ჵსანა, ძეო დავითისო.
და	რაბლე2	მაგრამ მთელი სიცოცხლე თანა სდევდა ფიქრი ამა შემთხვეულებისა გამო და ზარდაცემულსა ეჩვენებოდა ხოლმე, პანტაგრუელი ყელში უნდა მწვდესო, ხოლო რამოდენიმე წლისა შემდგომ როლანისა სიკვდილით მიიცვალა,
და	რაბლე2	რაიცა ცხადსა ხდის ღვთის რისხვასა, და ლიმუზენელისა მაგალითი ესე სიწრფოებასა და სიმართლეს ადასტურებს იმა ფილოსოფოსისასა, ვისი პირითაც ავლუს გელიუსი ამტკიცებს, ჯერ არს ერისა საზოგადო ენითა მეტყველებაო,
და	სინ.მრვლთ	არა ჰოროლნი განყარნეს, არცა მშჳლდსა გარდაუცუეს, არცა ისარნი მოირთხნეს, არცა ფასსა და სიმდიდრესა შეიკრებდეს, არამედ იყვნეს იგინი შიშუველ და მოსილ: შიშუველ – სამოსლითა და მოსილ – ქრისტჱს მიერ;
და	სინ.მრვლთ	უპოვარ იყვნეს და მდიდარ: ფასითა – ნაკლულევან, ხოლო სასუფეველი ღმრთისაჲ დაეპყრა;
და	რაბლე2	და ოქტავიანე ავგუსტუსისა თქმისა არ იყოს, ყოველსა გაუგებარსა სიტყვასა ისევე ბეჯითად უნდა განვერიდოთ, ვითარცა ნავკოსალარი, ანუ ხომალდისა მატარებელი ვრაქიასა და კბოდოვანსა უფრთხის.
და	სინ.მრვლთ	და რომელთა-იგი ესმოდა, იწყლვოდეს და ეტყოდეს იესუს: არა გესმისა, რასა ესენი იტყჳან შენთჳს?
და	სინ.მრვლთ	მარტო იყვნეს და არა მარტო: მარტო – კაცთაგან, ხოლო შეეყო მათ ღმერთი იგი მათი, რამეთუ ესრე თქუა: თქუენ თანა ვიყო, ვიდრე აღსასრულადმდე სოფლისა.
და	სინ.მრვლთ	აღრეულად იქცეოდეს მგელნი იგი და ცხოვარნი სოფელსა შინა.
და	სინ.მრვლთ	გეტყჳ თქუენ: და ღათუ ეგენი დუმნენ, არამედ ქვანი ღაღადებდენვე.
და	სინ.მრვლთ	აწ, ძმანო, უკუეთუ ჰურიათაგანსა ვისმე ესმოდის ესევითარი გალობაჲ და ჰგონებდეს უგუნურებით და თქუას: ესრჱთ ესე წამებაჲ და გალობაჲ ღმრთისათჳს იყოო და მან თჳსისა თავისათჳს იჩემაო, ჩუენცა თანა-გუაც სიტყჳს მიგებაჲ და მოჴსენებად წერილისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	და არა თუ საჭმლად შეიქმნნეს ცხოვარნი იგი მგელთა მათ, არამედ მგელნი იგი მოიქცეს მორჩილებად და დაესახლეულნეს ცხოვართა მათ.
და	სინ.მრვლთ	აქა განშორებაჲ ახლისა შჯულისაჲ ძუელისაგან, რამეთუ ძუელი შჯული და მსახურებაჲ და კაცთაგან დიდებაჲ იგი ღმრთისაჲ ერთსა ხოლო ადგილსა აღესრულებოდა, რომელ-იგი თქუა დავით: განცხადებულ არს ჰურიასტანს ღმერთი და ისრაელსა ზედა დიდ არს სახელი მისი.
და	სინ.მრვლთ	და არა თქუეს მათ, ვითარმედ: ცხოვარნი თუ ვართ, ვითარ მიგუავლინებს ჩუენ საჭმლად და აღსაჭრელად მგელთა?
და	სინ.მრვლთ	და წარმართთა არღა ქადაგებულ იყო და ეცნობა, და ოდეს-იგი ერთსა ადგილსა აღესრულებოდა, ესე თქუა დავით.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რაჟამს სახარებაჲ ძისა ღმრთისაჲ მიმოდაფენად იყო ყოველსა ქუეყანასა, მანვე ნეტარმან დავით მომავალისა მისთჳს პირველვე დაწერა და თქუა: უფალო, უფალო ჩუენო, ვითარ საკჳრველ არს სახელო შენი ყოველსა ქუეყანასა ზედა!
და	სინ.მრვლთ	და შემდგომიცა იგი გულისხმა-ყავ: რამეთუ ამაღლდა დიდად შუენიერებაჲ შენი ზესკნელ ცათა.
და	სინ.მრვლთ	ჯერ-არს, რაჲთა უმეტჱსცა მოვიჴსენოთ, ვითარ-იგი იტყჳს საქმესა მოციქულთასა, ვითარმედ: ამაღლდა იგი თუალთაგან მათთა და ღრუბელმან შეიწყნარა იგი.
და	სინ.მრვლთ	და „რამეთუ ამაღლდა დიდად შუენიერებაჲ შენი ზესკნელ ცათა“.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად: „პირითა ყრმათა ჩჩჳლთა მწოვართაჲთა დაემტკიცოს ქებაჲ“.
და	სინ.მრვლთ	ვინ-მე უკუე ხარ შენ? – მე იგი ვარ, რომელმან ცანი გარდავართხენ და სიკუდილი დავარღჳვე;
და	სინ.მრვლთ	– ამისთჳს რამეთუ ფარისეველნი იგი და მწიგნობარნი შურით ჰგონებდეს დაფარვად მისსა მას დიდებასა და ყრმათა მათგან მტერნი იგი მხილებულ იყვნეს და დადუმნეს;
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ შესულასა მისსა არა ხოლო თუ ყრმანი აქებდეს, არამედ რომელნიმე სამოსელსა წინა დაუფენდეს, და აღიძრა ყოველი იერუსალემი და მიეგებვოდეს.
და	სინ.მრვლთ	და აღესრულებოდა შემდგომიცა იგი: რაჲთამცა განირყუნა მტერი იგი და შურის-მგებელი.
და	სინ.მრვლთ	რომელმან ძუელი იგი შჯული ვცვალე და პირველსავე მას სამკჳდრებელსა შეგიყვანენ თქუენ;
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ-მე არს შურის-მგებელი? უმეტჱსადრე გუნებავს ცნობაჲ.
და	სინ.მრვლთ	– ესრჱთ არს, რამეთუ იყვნეს იგინი მართალისა მის სარწმუნოებისა მტერ და შჯულისა შურის-მგებელ, ძმანი იეზაბელისნი.
და	სინ.მრვლთ	აწ რაჲ-მე უსასტიკეჲს არს ზღუასა, და მცირემან მქჳშამან სიმყჳრტჱ იგი ძლიერებისაჲ შეუძლის დაყენებად.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი იეზაბელ რეცა აჩუენებდა ღმრთისათჳს შურის-გებასა და ღმერთსავე ჰბრძოდა, რამეთუ უნდა მას ნაბუთჱსი მოკლვაჲ და შესწამებდა ცილსა და იტყოდა, ვითარმედ ნაბოთე ღმერთი გმოო.
და	სინ.მრვლთ	და ვის-იგი ჰბრძოდა, რეცა მისთჳს შურს-იგებდა და რეცა თუ სახიერებასა აჩუენებდა და მანკიერებასა აღასრულებდა.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს თქუა: რაჲთამცა დაჰჴსენ მტერი იგ და შურის-მგებელი.
და	სინ.მრვლთ	არამედ გარდაიქცეს მგელნი იგი და იქმნეს კრავ, რამეთუ არა ბუნებითვე მგელ იყვნეს, არამედ სახჱ მგელთაჲ ედვა.
და	სინ.მრვლთ	ღრმიად მეცნიერ იყვენით, ვითარცა გუელნი, და ერთგულ, ვითარცა ტრედნი.
და	სინ.მრვლთ	რაჲმე უკუე არს, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: „მეცნიერ იყვენით, ვითარცა გუელნი, და ერთგულ, ვითარცა ტრედნი“?
და	სინ.მრვლთ	და კუალად პატივი იგი მისი თქუა ხოლო: რამეთუ ვიხილენთ ცანი, ქმნულნი თითთა შენთანი, რამეთუ ყოვლისა შემოქმედი მხოლოდ-შობილი ძჱ ღმრთისაჲ ქუეყანასა ზედა იჩჳენებოდა, ვითარცა კაცი ჴორციელებისათჳს, არამედ ზეცას იდიდებოდა პატივით.
და	სინ.მრვლთ	ბევრგან ღათუ იწყლის გუელმან გუამი თჳსი და თავი თჳსი განირინის, ყოვლითურთ განიკურნის იგი.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად: რაჲ არს კაცი, რამეთუ მოიჴსენო იგი, ანუ ძჱ კაცისაჲ, რამეთუ მოხედო მას?
და	სინ.მრვლთ	და თუ მონაგებსა შენსა მოგიღებდეს შენ, მიეც მას;
და	სინ.მრვლთ	და თუ ცხოვრებასა შენსა მიგიღებდეს, მი-ვე-ეც მას, გარნა სარწმუნოებაჲ შენი მტკიცედ დაიმარხე შენ თანა.
დ	სინ.მრვლთ	დ რაჟამს ეგე ყოველი ჰყო, მიერითგან მწრაფლ და ადვილ იყოს შენდა, რამეთუ შიშუველიცა გამოხუედ დედის მუცლით, შიშუველიცა წარსლვად ხარ.
და	სინ.მრვლთ	უცხოდ სოფლად თუ ვინმე მიგიყვანოს შენ, მუნცა უფლისაჲ არს ქუეყანაჲ და ყოველი სავსებაჲ მისი;
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ესრჱთ შემოქმედმან ცისა და ქუეყანისამან ძესა კაცისასა მოხედა. და რაჲ-მე არს მოხედვაჲ?
და	სინ.მრვლთ	– რამეთუ ვითარცა მკურნალმან მოხედნის, ეგრე მოხედა კაცთა მკურნალმან სულთა და ჴორცთამან, რამეთუ იტყოდა, ვითარმედ: არა უჴმს ცოცხალთა მკურნალი, არამედ სნეულთა.
და	სინ.მრვლთ	და კულად: არა მოვედ ჩინებად მართალთა, არამედ ცოდვილთა სინანულად.
და	სინ.მრვლთ	და თქუა: ხოლო ვხედავ აწ იესუს ვნებითა მით და სიკუდილითა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ვითარ გამოაჩინებს სიტყუასა და არა ტყუვილ არს ჭეშმარიტი!
და	სინ.მრვლთ	შევიდა იესუ იერუსალემდ და ყრმათაგან იდიდებოდა, რომელი დაიცავს ჩჩჳლთა, და აღახუნა პირნი მათნი, რომელნი ვერღა შემძლებელ იყვნეს გალობად.
და	სინ.მრვლთ	და აღესრულებოდა წერილი, ვითარმედ: განცხადებაჲ სიტყუათა მათ შენთაჲ განმანათლებელ არს და გონიერ ყვნის ჩჩჳლნი, რაჲთა მხილებულ იყვნენ ყრმათა ჩჩჳლთაგან მოხუცებულნი.
და	სინ.მრვლთ	და მკითხველნი შჯულისანი უვარ-ჰყოფდეს, წინაწარმეტყუელისასა იკითხვიდეს და ვისთჳს-იგი წინაწარმეტყუელნი ასწავებდეს, მას ვერა სცნობდეს.
და	სინ.მრვლთ	გამოვიდა ყრმათა უმანკოთაგან უმანკოებაჲ და ემხილა გონებაჲ იგი მათი სიცრუვისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და შე-ვე-ეგრე-ჰგვანდა სახიერსა ღმერთსა, რაჲთამცა მგალობელნიცა უბიწონი ჰქონდეს, რამეთუ ბუნებით უბიწონი იყვნეს ყრმანი იგი.
და	სინ.მრვლთ	და მო- ღათუ ვინმე- გაკუდინოს შენ, გზჲვე შენი იგი არს, გარნა სარწმუნოებასა შენსა ნუ წარსწყმედ, ფასსა მას, დაუკლებელსა სარწმუნოებასა.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ ვინმე აცილობდეს მათსა მას უმანკოებასა, არამედ თჳთ მაცხოვარი იტყჳს, ვ~ე: უკუეთუ არა მოიქცეთ და არა იქმნეთ, ვითარცა ყრმანი უბიწონი, ვერ შეხჳიდეთ სასუფეველსა ღმრთისასა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მარტჳლნი იგი რომელ იმარტჳლნეს, სარწმუნოებაჲ თჳსი არა წარწყმიდეს და სიკუდილისა მათისა შემდგომად უძლიერჱსღა არიან ცხოველთასა, რამეთუ ესრე თქუა: ამისთჳს კაც ვიქმენ, ამისთჳს ჴორცნი შთავიცუენ, რაჲთა ყოველივე სოფელი ეკლესია ვყო.
და	სინ.მრვლთ	აწ ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა ყოვლისაგანვე სიცრუვისა უბიწო ვიყვნეთ და უბიწოებით უგალობდეთ ქრისტესა, რამეთუ იგი მხოლოჲ უბიწო არს, რომლისათჳს იტყჳს პავლე, ვითარმედ: შე-ვე-ეგრე-ჰგვანდა მღდელთ-მოძღუარი წმიდაჲ, უბიწოჲ, უმანკოჲ და განშორებული ცოდვისაგან.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს გესმეს იერუსალემი სამეუფოჲ ქრისტჱსი, ნუ განჰყოფ მეუფესა მას, რამეთუ ერთი არს მეუფჱ მამაჲ;
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს სთქუა მეუფედ მამაჲ, ნუ განჰყოფ ძესა, რამეთუ მამისაგან სცან ძჱ;
და	სინ.მრვლთ	ეკლესიათათჳს ცანი გარდაერთხნეს, ეკლესიათათჳს ზღუაჲ ერთ-კერძო განკრბა, ქარნი განეფინნეს, შჯული დაიდვა, წინაწარმეტყუელნი მოივლინნეს, საკჳრველებანი დიდ-დიდნი იქმნეს, რამეთუ ზღუანი განსთქდიან და მუნვე ურთიერთას შეიძერწნიან;
და	სინ.მრვლთ	კლდენი განსთქდიან და მუნვე ურთიერთას შეიბრძჳნნიან;
და	სინ.მრვლთ	მანანაჲ წჳმდებოდა, და მუნთქუესვე ტაბლაჲ განემზადებოდა;
და	სინ.მრვლთ	ეკლესიათათჳს წინაწარმეტყუელნი მოივლინნეს და მოციქულნი.
და	სინ.მრვლთ	და რასაღა-მე უფროჲს ვიტყოდი?
და	სინ.მრვლთ	ამის გამო არცაღა ნერგი იგი მისი დაჭნეს და არცა ფურცელი მისი დასცჳვეს სისხლისა მის მჴურვალებითა ურვისაჲთა ჭირისა ჟამსა, რამეთუ არა ჟამთა მონაჲ არს იგი, ვითარცა იგი ხემან ჟამი იპყრის ფურცლისა გამოსხმაჲ და ჟამსა ზამთრისასა დაეყარის.
და	სინ.მრვლთ	ვიდრე ეკლესიანი ახალ-ნერგღა (იყვნ)ეს, მრავალ აღძრ(ვაჲ) იქმნა, და ვერ ერეო(დეს) მას.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აწ ნიჭთა მათ გამო ქრისტჱსთა და ძალითა სულისა წმიდისათა შარავანდედნი ღმრთის მსახურ არიან, ჴრმლოსანნი და ყოველი სოფელი ერთბამად სავსე არს სარწმუნოებითა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო პირველსა მას ჯერსა, დასაბამსა მას შინა, მეფენი უშჯულო იყვნეს და მთავარნი – უწესო, ერი – ბორგნეულ, მბრძანებელნი და მფლობელნი ბაგინსა შინა აკუმევდეს და კუამლი იგი ცმელისაჲ მის,
და	სინ.მრვლთ	რომელსა-იგი აკუმევდეს, ყოველსა ადგილსა შეაბილწებდა, და ქარნი შეიგინებოდეს, და ქუეყანაჲ განირყუნებოდა, დევნი იხარებდეს და ეშმაკნი როკვიდეს, მამაჲ შვილსა უვარ-ჰყოფდა და შვილი მამასა აგინებდა, ბუნებანი განსთქდებოდეს და ღმრთის მსახურებაჲ არა განიყოფოდა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ აჰა ესერა ქუეყანაჲ და ზღუაჲ და ცაჲ და ყოველი სოფელი, დაბაჲ და უდაბნოჲ, ქალაქნი და ყოველნი ცის-კიდენი სავსე არიან ღმრთის მსახურებითა.
და	სინ.მრვლთ	ჰგონებ, ვითარმცა დააყდუმენ იგინი და ვერ ჴელ-გეწიფების, რამეთუ ქრისტემანცა სიტყუაჲ განკუეთილი თქუა მისთჳს, ვითარმედ: ბჭენი ჯოჯოხეთისანი მას ვერ ერეოდიან.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ უადვილჱს არს ცათა წარსლვაჲ და ქუეყანისა წარწყმედაჲ, ვიდრეღარა ეკლესიათა შერყევასა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ვინ-მე იტყვჳს ამას? – არამედ ქრისტჱ, ვითარმედ: ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ.
და	სინ.მრვლთ	კეთილად სამე თქუა, რამეთუ სიტყუანი ღმრთისანი ძლიერ არიან უფროჲს ცათა, რამეთუ ცანი და ქუეყანაჲ სიტყჳთა უფლისაჲთა დაებადნეს, რამეთუ თქუა ღმერთმან: იყვნედ ცანი!
და	სინ.მრვლთ	მწრაფლ რბიოდეს ბუნებანი იგი და ვერარაჲ დააყენებდა მათ, რამეთუ უფალი იყო ბუნებათაჲ მათ და ჴელმწიფე იყო შესაქმედ და მერმე ცვალებად.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ესრჱთ თქუა: მე აღვაშჱნი იგი – ესე თჳთ ეკლესიაჲ – და ცანი მე დავამტკიცენ.
და	ბალ.B	გჳთხრობდა ჩუენ მამაჲ ისაკ, ძე სოფრონ პალესტინელისაჲ, და არს წიგნი ესე სიბრძნე ბალაჰვ[არისი], რომელი იყოფებოდა უდაბნოთა მძოვართა თანა
და	ბალ.B	მივიწიე ოდესმე იოპედ და მუნ ვპოვე წიგნი ესე ჰინდოთა საწიგნესა, რომელსა შინა სწერიან საქმენი ამის სოფლისანი, ფრიად სარგებელნი სული[სანი].
და	ბალ.B	იყო ვინმე მეფე ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან შოლაჲტ, და სახელი მისი იაბენეს.
და	რაბლე2	VII. ვითარ ჩავიდა პანტაგრუელი პარიზსა, და იმა უცხო წიგნთა გამო, წმ. ვიქტორის მონასტრისა სამწიგნობროში რომ მოიხილა
და	კლარჯ.	და უკუეთუ იყვნენ საფასენი თქუენნი ცათა შინა, მუნცა იყვნედ გულნი თქუენნი.
და	ბალ.B	ხოლო კაცი იგი იყო მშჳდი და მდაბალი და ფრიად მოწყალე გლახაკთაჲ. და არა ესუა მას შვილი.
და	ბალ.B	4. და მწუხარე იყო იგი უშვილოებისათჳს, რამეთუ ფრიად მდიდარი იყო იგი, და სწადოდა, რაჲთამცა დაუტევა მკჳდრი მონაგებთა ზედა.
და	ბალ.B	ამისთჳსცა ცუდ იქმნებოდა ვედრებაჲ მათი, გარნა ღმერთსა რომელსა ყოველთა კაცთა ჰნებავს ცხორებაჲ, მოწყალებისა მისთჳს, რომელ ჰყოფდა გლახაკთა ზედა, მიანიჭა მას შვილი კეთილი და საღმრთოჲ.
და	ბალ.B	და აღივსო სიხარულითა დიდითა და უწოდა სახელი მისი იოდასაფ, და თქუა: ესე მიყვეს ღმერთთა ჩემთა.
და	ბალ.B	და უმეტეს ადიდნა იგინი. და შეკრიბნა სიმრავლე ვარსკულავთ მრიცხუველთა და ფილოსოფოსთაჲ და მემარგეთაჲ, რაჲთა აუწყონ, თუ რაჲ წინა-უც ძესა მისსა.
და	რაბლე2	მაგრამ წასასვლელად აიკრა თუ არა გუდა-ნაბადი, ორლეანელთ ზედდატანებით აუწყეს, ორას თოთხმეტი წლისა უწინ წმ. აგნიანეს ეკლესიისა სამრეკლოით ერთი უზარმაზარი და უშველებელი სეფე-ზარი ჩამოგვივარდაო და იმსიმძიმე რამ არის, ვერცრა სამარჯვით ძვრა ვერა გვიქნიაო,
და	რაბლე2	თუმცაღა კი ყველაყა ღონე მოვიღონისძიეთო, რასაც ვიტრუვიუსი (De architectura), ალბერტი (De re aedificatoria), ევკლიდე, თეონი, არქიმედე და ჰერონი (De ingeniis) ბრძანებენო.
და	რაბლე2	პანტაგრუელმა უმალ გულად იღო ხსენებული ქალაქისა მსახლობელთა და მოქალაქეთა კრძალული აჯა და სამრეკლოსა ზედა ზარისა აზიდვასა დაჰპირდა.
და	რაბლე2	და მართლაც, წავიდა, მიეახლოვა ძირსა ჩამოვარდნილსა ზარსა, დასწვდა ნეკითა და ისე იოლად აზიდა, ვითარცა თავად ზანზალაკსა აიტაცებდით.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ცათათჳს ჴორცნი არა შევისხენ, რაჲთა ისწაო, რამეთუ ცისაჲ და ქუეყანისაჲ და ანგელოზთაცა და ყოვლისა დაბადებულისა უფროჲს ეკლესიაჲ არს: „ხოლო სიტყუანი ჩემნი არა წარჴდენ“.
და	რაბლე2	ოღონდ, ვინემ სამრეკლოსა ზედა დაჰკიდებდა, პანტაგრუელმა ჯერეთ დილისა საარისა ჩამორეკვა იზრახა, და ზარი იგი ქუჩა-ქუჩა აატარ-ჩაატარა რეკვა-რეკვითა, რისა გამოც უზომოდ გაიხარეს ქალაქელთ;
და	სინ.მრვლთ	მოვედ, ჰურიაჲ ეგე, და მოვედ, წარმართი ეგე!
და	რაბლე2	ბოლოში კი საქმე ფარსაგ ვერ გამოვიდა, ვინადგან ზარისა რეკვა-წკრიალში ერთიანად დაჭანგდა და დაჭმახდა თავანკარა ორლეანური ღვინო.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ძალი ვიდრემე სიტყუათაჲ თქუა ქრისტემან, ვითარმედ „ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არასადა წარჴდენ“, აწ უკუე რაჲ-მე არიან სიტყუანი იგი?
და	სინ.მრვლთ	ისმინე, ჴელი მივყოთ და შოვა შემოვიღოთ და ვიხილოთ, შეურაცხ თუ რაჲმე იყვნენ სიტყუანი იგი.
და	რაბლე2	ხალხმა ყოველივე ესე მხოლოდ საღამოს ჟამსა შეიტყო, რამეთუ დაჭანგებულმა ჭაჭანაურმან კინაღამ დახეთქა და სულ ქოჩორზედ ატრიალა ორლეანელნი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ესრე თქუა, რამეთუ: შენ ხარ კლდჱ, და მაგას კლდეს ზედა აღვაშჱნო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას;
და	სინ.მრვლთ	და „ამას კლდესა ზედა აღვაშჱნო ეკლესიაჲ ჩემი“ – არა თუ პეტრეს კლდესა ზედა თქუა, არცაღა ვის კაცსა ზედა, არამედ სარწმუნოებასა ზედა აღაშჱნა ეკლესიაჲ.
და	ბალ.B	ხოლო იყო მათ შორის კაცი ერთი მეცნიერ სიბრძნესა უფროჲს ყოველთა, და ჰრქუა მეფესა: მე ესრეთ ვჰგონებ, მეფეო, დიდებაჲ, რომელსა მიიწევის ყრმაჲ ესე, არა არს ამის სოფლისაჲ, არამედ ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ დიდი წინამძღუარი იყოს გზასა ჭეშმარიტებისასა.
და	სინ.მრვლთ	კლდედ უწოდა ეკლესიათა, რომელმან დაუთმის კუეთებათა მათ ღელვისათა და არა შეირყიის.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ეკლესიათაცა შეემთხჳნიან მრავალნი განსაცდელნი და ვერ ერევიედ მას.
და	ბალ.B	ხოლო მეფემან ძესა თჳსსა აღუშენა ქალაქი და მუნ შინა ყოფაჲ ძესა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ-მე არს იგი, რომელ კლდესა ზედა თქუა?
და	ბალ.B	და უბრძანა, რაჲთა ბერი კაცი არა უტეონ მას შინა ყოფად.
და	ბალ.B	და მისცნა მონანი სარწმუნონი, რაჲთა ჰმსახურებდენ ძესა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	არცა ეგევითარითა რაჲთ გულისხმის-ყოფითა შჱნებად მისა, რომელ იგი ჟამ ერთ არნ და მერმე დაირღჳს.
და	სინ.მრვლთ	და მოწამე არიან ამას წმიდანი მარტჳლნი, რომელნი იწამნეს, რამეთუ გუერდთა მათთა ხუეტდეს და მათ სარწმუნოებაჲ იგი არა წარწყმიდეს.
და	სინ.მრვლთ	ჵ ახალი ესე საქმჱ და საკჳრველი!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ კედელი დაითხარებოდა და საფასჱ არა გამოიპარვოდა;
და	ბალ.B	5. და მაშინ ბრძანა მონათა მათ ქრისტესთა განსხმაჲ ქუეყანისაგან მისისა.
და	ბალ.B	და ქადაგი წარავლინა ჴმობად ესრეთ: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინ იპოოთ ქრისტეანეთაგანი შემდგომად სამისა დღისა, ძჳრ-ძჳრითა ტანჯვითა მოისრნენ ყოველნი.
და	სინ.მრვლთ	ჴორცნი მათნი მოჰკფთებოდეს და სარწმუნოებაჲ იგი არ შემცირდებოდა!
და	ბალ.B	და იყო იგი ღმრთის მსახურ და მორწმუნე და მოსავ ქრისტესი მცნებათა და უყუარდა ფრიად მეფესა, რამეთუ იყო იგი გონიერ და ფრთხილ და მწერალ კეთილ, და უწარჩინებულ ყოველთა იყო წინაშე მეფისა,
და	ბალ.B	და არა იცოდა მეფემან აბენეს, თუ მონა არს იგი ქრისტესი, და ყოველთა წარჩინებულთა მისთაგან უმეტეს პატივს-[ს]ცემდა.
და	სინ.მრვლთ	„და ესევითარსა კლდესა აღვაშჱნო ეკლესიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი მას არა ერეოდიან“.
და	ბალ.B	ამან ბალაჰვარ ოდესმე იხილა მიმავალმან გზასა ზედა კაცი მდებარე, რომელი მჴეცისა მიერ ვნებულ იყო და ასოთაგან - ფერჴთა და ჴელისა - დაკლებულ იყო, და ტიროდა კაცი იგი.
და	ბალ.B	და ჰკითხა მას ბალაჰვარ: რად ესრეთ ხარ, კაცო, და სტირ?
და	ბალ.B	და [ე]სე მოგაჴსენო: მე ვარ კაცი სიტყჳს მკერავი და მჴეცისაგან შეჭმულ ვიქმენ და დაკლებულ ასოთაგან;
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ბჭჱ იგი ქალაქისაჲ გზა ექმნის შემავალთა მისთა, ეგრეცა ჭირნი ამის სოფლისანი ჯოჯოხეთ არიან და გზა სიკუდილის.
და	სინ.მრვლთ	და რად-მე უკუე არა დააყენნე ჭირნი იგი?
და	რაბლე2	მალე ამისა უკან პანტაგრუელი თავის ქულფათიანად პარიზსა ჩავიდა, და მთელი ქალაქი წამერთ წინ გამოეგება, რადგანაც პარიზელნი, მოგეხსენებათ, ბუნებით თავფეხიან-ტანისამოსიანად აკარაკნი, ანუ ჭკუამხიარულნი არიან,
და	რაბლე2	და პანტაგრუელსა დია შეძრწუნებულნი და არცათუ უშიშად უჭვრეტდნენ, ემანდ სასამართლოს შენობა თან არ წარიტანოს და სადმე დასაკარგავში არ გადაგვიღუპოსო, რარიგადაც მამამან მისმან ღვთისმშობლისა ტაძრისა ზარნი წარიტანა, მერმე თავის ფაშატსა კისერზედ რომ დაჰკიდაო.
და	კლარჯ.	ეთ შეცოდებანი ძმათა ჩუენთანი და უფალმან ჩუენცა მოგჳტევნეს შეცოდებანი ჩუენნი.
და	კლარჯ.	და რაჟამს იმარხვიდეთ, ნუ იყოფვით, ვითარცა-იგი ორგულნი და ფარისეველნი, მწუხარჱ, რამეთუ განირყუნნიან პირნი მათნი მრავალფერითა წამლითა და აჩუენიან მწუხარებაჲ პირისა მათისაჲ კაცთა.
და	კლარჯ.	„ხოლო შენ, რაჟამს იმარხვიდჱ, იცხჱ თავსა შენსა და განიბანე პირი შენი, განიშოვრჱ მწუხარებაჲ, განიფრთხვჱ და შეიმოსჱ სიხარული და უჩუენე სიწმიდჱ გონებასა შენისაჲ მამასა შენსა,
და	სინ.მრვლთ	და ბჭეთა ჯოჯოხეთისათაჲ არა ესრე თქუა, ვითარმედ: „არა დაეყენონ“, არამედ ესრე თქუა, ვითარმედ: „ვერ ერეოდიან მას“.
და	კლარჯ.	რომელ არს ცათა შინა და ხედავს დაფარულთა გულისა შენისათა, და მან მოგაგოს შენ ცხადად ყოველივე“.
და	კლარჯ.	„და ქუეყანასა ზედა რაჲსა იუნჯებთ...
და	სინ.მრვლთ	და თუ სთქუა ძჱ მეუფედ, ნუ განაშორებ მამასა, რამეთუ ძისაგან გულისხმა-ჰყავ შენ მამაჲ.
და	სინ.მრვლთ	რომელიმე ღუაწლი ბრძოლისაჲ შეიქმნებინ და ვერ იძლევინ, ვითარმედ: ღელვანი, ნიავ-ქარითა აღძრულნი, ეკუეთნიან, და იგი არა დაითქის;
და	კლარჯ.	სადა-იგი მღილმან და მჭამელმან განრყუნის და მპარავთაცა განიპარიან იგი“.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ერთი სუფევაჲ მამისაჲ და ძისაჲ და სულისა წმიდისაჲ არს.
და	სინ.მრვლთ	გუემითა ღათუ გუემონ, ღელვითა მათითა, და ვერ შთაჴადონ იგი სიღრმესა მას უფსკრულთასა;
და	კლარჯ.	ნუმცა არს თუალი შენი ბოროტ, ნუ იხედავ ამაოდ, არამედ მოაქციენ თუალნი შენნი, რაჲთა არა იხილონ ამაოებაჲ და ყოველი გუამი შენი ბნელ იყოს.
და	კლარჯ.	„არამედ ეგრეთ ნათობდინ ნათელი იგი თქუენი წინაშე კაცთა, რაჲთა იხილნენ საქმენი თქუენნი კეთილნი და ადიდებდენ მამასა თქუენსა, რომელ არს ცათა შინა“.
და	კლარჯ.	ნანდჳლვე ჭეშმარიტად ვერვინ ჰმონოს ორთა უფალთა, „ნუუკუე ერთი იგი შეიყუაროს და ერთი იგი მოიძულოს, ანუ ერთისაჲ მის ისმინოს და ერთი იგი შეურაცხ-ყოს.
და	კლარჯ.	ვერვის ჴელ-ეწიფების მონებად - ღმრთისა და მამონაჲსა“.
და	კლარჯ.	ამისთჳსცა გუასწავებდა და გუეტყოდა: „ნუ ჰზრუნავთ თავთა თქუენთათჳს, ნუცა ეძიებთ ჴორციელებრსა რასმე სახჱსა, რაჲ ვჭამოთ, ანუ რაჲ ვსუათ, ანუ ჴორცთა თქუენთათჳს რაჲ შევიმოსოთ“.
და	კლარჯ.	რამეთუ არა სთესვენ და არცა მკიან, არცა შეიკრებენ საუნჯესა მათსა, და მამაჲ იგი ზეცათაჲ ზრდის მათ“.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო უფალმან თჳსი დიდებაჲ მამისა მიმართ შეწირა და იტყოდა: ნუ ჰფუცავთ იერუსალემსა, რამეთუ ქალაქი არს მეუფისა დიდისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲღა-მე ვთქუა? რამეთუ ეკლესიამან ერთ პირად ღაღატ-ყო და თქუა, და მესათხევლჱ იგი ვითარცა გოდოლი შეურყეველად მტკიცედვე დგას.
და	კლარჯ.	ოდესღა ესევითარი მზრუნველი გჳვის ჩუენ ცათა შინა, თქუენ რაჲსა ჰზრუნავთ, რამეთუ მან თავადმან თქუა: „ვინ-მე უკუე იყოს თქუენგანი კაცი, რომელი ზრუნვიდეს და შეუძლოს შეძინებად ჰასაკსა თჳსსა წყრთა ერთ ოდენ“?
და	სინ.მრვლთ	არა თუ „მამისაჲო“, არამედ „მეუფისაჲ“, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ იგი დაფარა და არა ერთობისაჲ განაქარვა და რამეთუ მხოლოდ-შობილი ძჱცა მეუფე არს და აქუს სუფევაჲ საუკუნოჲ საუკუნესა თანა დაუსრულებელსა,
და	სინ.მრვლთ	რავდენვე მდინარენი შურებოდეს განრყუნად სიტყჳსა მის და ვერ შეუძლეს, რამეთუ კლდესა ზედა დამტკიცებულ იყო საფუძველი იგი მისი.
და	კლარჯ.	არამედ „მიუტეოთ უფალსა გულისსიტყუაჲ ჩუენი და მან გამოგუზარდნეს ჩუენ“ და „სამოსლისა თქუენისათჳს რაჲსა ჰზრუნავთ?
და	ბალ.B	და მისცა ზანდან მზრდელად და ამცნო მას და ჰრქუა, რაჲთა ბერი კაცი გინა სნეული არა უჩუენოს და არცა სიკუდილი უჴსენოს სადა, რამეთუ სწადოდა აღზრდაჲ მისი სიხარულით და შუებით,
და	სინ.მრვლთ	გულისხმა-ყავთ, რავდენნი ძლიერნი და მეფენი, რომელთა ედგნეს შარავანდნი თავთა მათა და აღელესნეს მახჳლნი მათნი და აღემახუნეს, ვითარცა შუანი მძჳნვარეთანი, გულის-წყრომანი იგი მათნი და უთქუმიდეს სიკუდილდ და უმზირდეს შეწუვად ცეცხლითა!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იტყჳს: სუფევაჲ შენი სუფევა არს ყოველთა ზედა ო˜კე და უ˜ფლბჲ შენი ყოველსა შორის თესლსა და თესლსა.
და	სინ.მრვლთ	და დაყარნა კაპარჭნი თჳსნი ეშმაკმან, ხოლო ვერაჲ შეუძლო ყოფად ეკლესიათათჳს, რამეთუ „ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას“, და საქმენიცა იგი მოწამე არიან, რომელნი იქმნეს მის ზედა.
და	კლარჯ.	ვითარცა იგივე წმიდაჲ მოციქული ეწამების და იტყჳს: „არარაჲ შემოვიღეთ სუფელსა ამას შინა.
და	სინ.მრვლთ	ამას იტყჳს მამისათჳს წერილი და მასვე – ძისათჳს: ერთ არს სუფევაჲ მათი.
და	კლარჯ.	„უწყითა, უკუეთუ თივაჲ იგი ველისაჲ, რომელი დღეს არნ და ხვალჱ თორნესა შთააგზნიან“?
და	კლარჯ.	რამეთუ ყოველი დიდებაჲ ამის სოფლისაჲ ღმერთმან ესრეთ შეამკვის, ვითარცა-იგი უწამებიეს სადა ვისმე, და იტყჳს თუ: „კაცისანი ვითარცა თივა არიან დღენი მისნი და ვითარცა ყუავილი ველისაჲ ეგრე ყუავიან“, ჰბეროს მას ქარმან და არცაღა აჩნდეს ყოვლადვე ადგილი მისი.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ ესე წინაწარმეტყუელებაჲ მამისა და სხუაჲ ძისა, არამედ ესე თუ ძისაჲ მეგონოს, მამისად ვქადაგო;
და	კლარჯ.	ოდესღა ესე ესრეთ არს, საყუარელნო, „რაჲსა ჰზრუნავთ და იტყჳთ: რაჲ ვჭამოთ, ანუ რაჲ ვსუათ, ანუ რაჲ შევიმოსოთ? ... ეძიებენ“.
და	სინ.მრვლთ	და სხუაჲ თუ მამისაჲ მეგონოს, ძისად გამოვიტყოდი, და ღაცათუ სიტყუამან დააცხროს დაუცხრომელი იგი ძალი და დიდებაჲ.
და	კლარჯ.	არცა ჯერ-არს ჩუენდა ზრუნვად და არცაღა ჯერ-არს ჩუენდა თხოვად, რასა იგინი ითხოვენ;
და	სინ.მრვლთ	და რაჲთამცა არა თჳს-თჳს ვიტყოდე მეუფებასა მას მათსა, აწ ითქუნ მამისათჳს: „სუფევაჲ შენი სუფევა არს ყოველთა ზედა უკუნისამდე და უფლებაჲ შენი ყოველსა შორის თესლსა და თესლსა“.
და	კლარჯ.	ვიდრე თხოვადმდე თქუენდა, რომელი განიკითხავს გულსა და თირკუმელთა.
და	კლარჯ.	„ხოლო თქუენ ღაღადებდით და ეძიებდით პირველად სასუფეველსა ღმრთისასა და სიმართლესა მისსა და წყალობასა მისსა და ესე ყოველი შეგეძინოს თქუენ“.
და	სინ.მრვლთ	და კულად დანიელისგან ძისათჳს: ვხედევდ და აჰა ესერა ღრუბელთა ზედა ცისათა მოვიდოდა ვითარცა ძჱ კაცისაჲ და მოიწია ვიდრე ძუელისა მის დღეთაჲსა და მას მიეცა პატივი და ჴელმწიფებაჲ, და სუფევაჲ მისი სუფევა საუკუნე და ჴელმწიფებაჲ მისი თესლითი თესლამდე,
და	სინ.მრვლთ	მრავალ გზის ჰბრძვეს და ვერ ერეოდეს მას, არამედ მბრძოლნიცა იგი წარჴდეს და დასავიწყებელად შეიქმნეს, ხოლო ეკლესიაჲ ოდესვე და მარადის ყუავის.
და	სინ.მრვლთ	რომელი არასადა წარვალს და მას, რომელი-იგი მიეცა ჴორციელობისა მისთჳს და რომელი-იგი აქუნდა ჴელმწიფებით, მიაქუს ჴორციელობისათჳს, ვითარცა იტყოდა: მადიდე მე, მამაო, დიდებითა მით, რომელი მაქუნდა შენგან წინა სოფლის დაბადებისა.
და	კლარჯ.	ხოლო ჩუენ, საყუარელნო, განვიწმიდნეთ თავნი ჩუენნი ლოცვითა, მარხვითა და ვედრებითა და ყოველნი მივიწინეთ დღესა მას უფლისასა და ყოველნი ერთობით ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ პირველი იგი დიდებაჲ აქუს და ახალი იგი მიაქუს ჴორციელობისა მისთჳს, რამეთუ იტყჳს: ითხოენ ჩემგან და მიგცნე შენ წარმართნი.
და	ბალ.B	და უბრძანა სახლის მოძღუარსა, რაჲთა კეთილად იღუწიდეს მისთჳს და ნუგეშინის-სცემდეს.
და	ბალ.B	და უბრძანა მონათა, რაჲთა აღსუან ჰუნესა და მიიყვანონ მის თანა სახიდ თჳსად.
და	სინ.მრვლთ	დაიწერა ესე პირველვე წინაწარმეტყუელისაგან ვიდრე მოსლვადმდევე და ჴორცთა შესხმად.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ ეტყჳს მას ჴორცთამდე: „ითხოვენ ჩემგანო“, რამეთუ აქუნდა მას მის თანა დიდებაჲ იგი და ჴელმწიფებაჲ, არა თუ ოდეს მოვიდა, მაშინ მიიღო ჴელმწიფებაჲ სოფლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ისმინე იოვანჱსი, ვითარმედ: სოფელსა შინა იყო და სოფელმან არა იცნა იგი;
და	სინ.მრვლთ	რომელსაცა ადგილსა მიხჳდე, ანუ თუ სოფელსა იქცეოდი, ანუ თუ დაბასა, ანუ თუ უდაბნოსა, ესე სიტყუაჲ ხოლო ისმინო, რამეთუ: საუკუნითგანვე იყო სიტყუაჲ და უჴრწნელებაჲ იგი და ცხოვრებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ, უწინარჱს ამისა, შარავანდედნი ადიდებდეს დღესა შობისა მათისასა და როკვად წარმოჴდიან, რამეთუ შობასა მას ჰეროდჱსსა როკვად წარმოჴდა ასული იგი ეროდიაჲსი, ხოლო აწ მჴევალთაცა არა ჯერ-იჩინიან ეგევითარი საქმჱ ყოფად;
და	სინ.მრვლთ	თჳსთა მოვიდა და თჳსთა არა შეიწყნარეს, გარნა აქუნდა მას ჴელმწიფებით და მოაქუს მას ჴორციელობისა მისთჳს.
და	სინ.მრვლთ	და ჰგონებ დამცირებასა ძისასა მამისა მიმართ თხოისა მისთჳს.
და	სინ.მრვლთ	აწ ესერა შარავანდედსა ამას ჩუენსა შარავანდნი თჳსნი აღუმაღლებიან და მიუღებიეს ჯუარი იგი თჳსი სიყრმითგან თჳსით და მიერითგან, ვითარცა მოხუცებული, სიბრძნესა გჳჩვენებს ეკლესიასა შინა, რამეთუ მეფობაჲ შეურაცხ-უყოფიეს.
და	სინ.მრვლთ	გარეშე – ჰორლოსანნი და შინაგან – ზრახვანი ღმრთის მსახურებისანი;
და	ბალ.B	მივიდეს და ჰრქუეს მეფესა: ჵ მეფეო, კაცისა მის, რომლისა დაგიც სასოებაჲ, არა არს სჯულისა შენისაჲ, რამეთუ უკუეთუ პოოს კაცთა მათგანი ქრისტეანეთაჲ, მოწლედ მოიკითხავს.
და	ბალ.B	და აწ ჰნებავს განდგომილებაჲ შენი და დაპყრობად მეფობისა შენისა, და რომელნიცა პოვის განდრეკილნი მეფობისაგან თქუენისა, მოსწრაფებით ჰყუარობს მათ და პატივსა წინა-უყოფს.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მათ მეფემან: უკუეთუ არა იყოს ეგე, ვითარცა სთქუთ, ბოროტი წინა-გიცთ.
და	ბალ.B	და მიუწოდა მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და იწყო გამოცდად მისსა და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას შინა და ვითარ აღვასრულენ დღენი ჩემნი, და ვხედავ, რამეთუ ცუდად ვშურები და მეშინის.
და	სინ.მრვლთ	გარეშე – ლახუროსანნი და სამწყელნი სიმდაბლისანი: ძჱ თევდოსისი და მამაჲ თევდოსისი.
და	ბალ.B	ნუუკუე მოიწიოს აღსასრული და მე ცარიელი ვიპოო.
და	ბალ.B	აწ უკუე მნებავს, რაჲთა ამიერითგან შევერთო მონათა მათ ღმრთისათა და ვიღუაწო საუკუნოჲსა მისთჳს ცხორებისა.
და	სინ.მრვლთ	ამას ყოველსა ზედა ვჰმადლობდეთ ნიჭთა მათ ზედა ღმრთისათა, რამეთუ მისი არს დიდებაჲ და პატივი და თაყუანის-ცემაჲ უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.B	აწ შენ რასა იტყჳ, ერთგულო და თანამზრახველო ჩემო?
და	სინ.მრვლთ	მეორჱ. თქუმული მისივე ოქროპირისაჲ. გურიტისათჳს და წმიდისა ეკლესიისათჳს
და	ბალ.B	და ვითარცა ესმა ესე კაცსა მას ღმრთისასა, აღძრა გონებაჲ მისი და ცრემლეოდა.
და	სინ.მრვლთ	გურიტი – უდაბნოჲს მოყუარჱ. რაჟამს ყვის შორის მაღნარსა სამკჳდრებელი თჳსი, ჴმა-ყვის და მოუწესნ მამალსა თჳსსა და ჴმითა ტკბილითა მოწლებისა მისისაჲთა ოხრიედ მაღნარნი.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მას: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, რამეთუ წარმავალისა წილ აღგირჩევიეს წარუვალი და უმჯობესი, რამეთუ არარაჲ არს სოფლისა ამის დიდებაჲ, რამეთუ ვითარცა აჩრდილი წარვალს და ვითარცა კუამლი განქარდების.
და	ბალ.B	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს და არა გამოუცხადა მას.
და	ბალ.B	და არა უწყოდა, თუ ვინაჲ არს საცთური იგი.
და	ბალ.B	და შესჭირდა ფრიად. და დაადგრა ღამესა მას უძილად.
და	ბალ.B	და მოეჴსენა კაცი იგი სიტყჳს მკერავი.
და	სინ.მრვლთ	აწ ჩუენებით რეცა ვამსგავსო და ვთქუა: უკუეთუ ვისმე ყანაჲ უცნ უქმარი და უნაყოფოჲ და ეკლოვანი და კუალად ქუეყანაჲ კეთილი და მოაქუნ ნაყოფი, შე-სამე-ურაცხიენ უნაყოფოჲ იგი ვითარცა სხუაჲ?
და	ბალ.B	და მოუწოდა და ჰრქუა მას: შენ მეტყოდე, ვითარმედ: განვჰკურნებ სიტყჳთა წყლულსა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მას კაცმან მან: და არსცა ეგრე, ნუუკუე გიჴმს რაჲმე აწ?.
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: ესოდენთა ჟამთა ვმონე მეფესა და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე წინაშე მისსა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა ერთითა მით ერთობითა ერთად ანუ კბოდის პირსა, ანუ ნაპრალსა კლდისასა, ანუ ოლეთა ზედა უშიშად დაიდგნიან და იქმნიან ბუდჱ თჳსი და გამოიზარდნიან მართუენი თჳსნი.
და	ბალ.B	ხოლო დღეს (მძიმედ) ვიხილე იგი ჩემდამო და ვჰგონებ, რამეთუ არა არს მშჳდობაჲ მის თანა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა ვნებულმან მან: და რაჲ მიზეზი იყო შორის შენსა და მისსა?
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: არარაჲ უწყი სხუაჲ, რამეთუ სიტყუაჲ ერთი მრქუა და მე ვაწჳე უმჯობესსა, და ვგონებ, რომელ განმცადა სიტყჳთა. და ყოველი წარმოუთხარ.
და	სინ.მრვლთ	და თქჳანცა რომელთამე გურიტისათჳს, ვითარმედ: მამლის მოყუარე არს და სიწმიდესა იმარხავნ: ჟამ თუ სადამე არნ და მოიკლის მამალი იგი ანუ მფრინველისაგან ანუ თუ მახითა, მიერითგან დედალი იგი სხუასა მამალსა არღარა შეეყვის, არამედ მისსა მას სიყუარულსა დაადგრის.
და	ბალ.B	და ჰრქუა ვნებულმან მან: მე განვკურნნე სიტყუანი ესე შეწევნითა ქრისტესითა და ძალითა ჯუარისაჲთა.
და	ბალ.B	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი, რამეთუ ზაკჳთ ზრახავს შენთჳს და გონებს შენ მიერ დაპყრობასა მეფობისა მისისასა.
და	სინ.მრვლთ	აწ რომელთა მსგავსება გურიტისაჲ გაქუს თავთა თქუენთა, მისსა მას სიწმიდესა და სიყუარულსა ემსგავსენით.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი ჴარნი ორნი შეაბმიან და საშოვალ მათსა საჴნველნი, ეგრეცა უფალმან წარავლინნა ორნი მოციქულნი და შოვა მათსა ჯუარი, რაჲთა აღმოაბნევდენ იგინი გონებათა, რომელთანი-იგი იყვნეს ვითარცა ქვანი, და ჰყოფდეს იგინი ყოველთავე შვილ ღმრთისა,
და	ბალ.B	აწ აღდეგ ხუალე და დაიკუეცე თმაჲ თავისა შენისაჲ, და განიძარცუე სამოსელი ეგე შენი და შეიმოსე ძაძისაჲ და ეგრეთ შევედ წინაშე მეფისა.
და	რაბლე2	და რა მცირედი ჟამი დაჰყო იქა და შვიდსავ თავისუფალ მეცნიერებასა გვარიანად ჩაჰხვდა, პანტაგრუელი სუყველასა იმას უმტკიცებდა, ქალაქსა შინა სიცოცხლე კარგია,
და	ბალ.B	და უკუეთუ გკითხოს, თუ რაჲ არს ესე, არქუ მას: რომლისათჳსცა შენ მე მიწოდე, მე ესერა განმზადებულ ვარ, რამეთუ არა მნებავს თჳნიერ შენსა ცხორებაჲ.
და	ბალ.B	რამეთუ მიზიარე კეთილთა ამათ სამეფოთა შენისათა, აწ თანა-მაც, რაჲთა გეზიარო ჭირთაცა შინა ამის სოფლისათა, და ვითარცა ვინუკვე შენ მიერ, ვიტანჯოცა შენ თანა, და რაჲთა შენ თანავე ღირს ვიქმნე საუკუნოდ.
და	ბალ.B	და ყო კაცმან მან, ვითარცა ასწავა მას ვნებულმან.
და	ბალ.B	და აღმოვიდა იჭჳ გულისაგან მეფისა.
და	ბალ.B	და განბოროტნა შემასმენელთა მათთჳს ბალაჰვარისთა.
და	ბალ.B	ხოლო ბალაჰვარ იშუებდა სიხარულითა და კუალად მოეგო თმაჲ თავისა თჳსისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი მუშაკმან ყანაჲ ურგები და განრყუნილი პირველად ცეცხლითა მოწჳს და ამისა შემდგომად ძირი იგი საჴნველითა აღმოჰფხურის და განარჩიის, ეგრეცა ღმერთმან იხილა ქუეყანაჲ ესე განრყუნილი კერპთაგან, მოჰფინა ცეცხლი და მოწუა;
და	ბალ.B	და კუალად შეუჴდა შური მთავართა მათ ბალაჰვარისათჳს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, თუ განიხილო ყელი ბალაჰვარისი, იხილო მის თანა ჯუარი, რომელსა თაყუანის-სცემს იგი.
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა ყოვლითურთ წმიდაჲ ეკლესიაჲ: რაჟამს უკუე ქმარი იგი მისი ქრისტჱ ჯუარს-ეცუა და აღმაღლდა ცად, იგი სხუასა ქმარსა არღარა შეეყო, არამედ მისსა მას სიყუარულსა და ერთობასა დადგრომილ არს და ელის.
და	ბალ.B	და ღმერთნი ჩუენნი საბასრობელ არიან მის წინაშე.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო თქუენ, საყუარელნო, ნუ ესრე ჰგონებთ, ვითარმედ: წიგნთა გარეშე რასმე ვიტყჳ ამის გურიტისათჳს, რომელ-ესე ვთქუ: შემოვიღოთ წიგნთაგან და მოვიჴსენოთ წერილისაჲ,
და	ბალ.B	და მიყო ჴელი და იხილა ჯუარი ოქროჲსაჲ მკერდსა ზედა მისსა და ჰრქუა: რაჲ არს, ბალაჰვარ, ცთომილებაჲ შენი?
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი ნეტარი დავით იტყჳს სახიობასა მას შინა თჳსსა, ვითარმედ: სირმან პოვა სახლი და გურიტმან ბუდესა დაისხნა მართუენი თჳსნი.
და	ბალ.B	ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია.
და	რაბლე2	წმ. ვიქტორისა საწიგნისა გამო კი მეტისმეტად დიდი აზრისა იყო, და კერძოობითად ისი წიგნ-წერილნი ამოიჭრა გულშიგან, რომელთა სიასაც აქვე ვურთავ, და primo:
და	სინ.მრვლთ	და ყოველნივე განკრძალოლნი წარუდგინნა მამასა.
და	ბალ.B	და აწ ვინაჲთგან განცხადნეს სახელი ქრისტეს ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, მე არღარა უარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, უკუეთუ ჴორცნი ჩემნი დასჭრნნე, გინა ცეცხლითა დასწუნნე, გარნა სულსა ჩემსა ჴელთა მისთა შევჰვედრებ.
და	ბალ.B	ჰრქუა მას მეფემან: ნუ ეგრე იტყჳ, საყუარელო ჩემო ბალაჰვარ, რამეთუ კაცი ხარ დიდებული და უპირატესი წინაშე ჩემსა.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ განვაგრძვე სიტყუაჲ ესე, არამედ ჩჳენისავე აღშჱნებისათჳს აწ პირველსა მას მოვიდეთ, ოდეს შევიდოდა იესუ სიმდაბლით იერუსალემდ და ჯერ-იჩინა კიცუსა დაჯდომაჲ.
და	ბალ.B	და უკუეთუ თაყუანის-სცე ღმერთთა ჩემთა, მოგცნე შენ სხუანიცა ქალაქნი და საჭურჭლენი ჩემნი შენ ზედა დავაცარიელნე, რამეთუ ფრიად საყუარელ ხარ წინაშე ჩემსა.
და	სინ.მრვლთ	და თუ დაჯდა კიცუსა ზედა, არამედ სიმრავლჱ იგი ერისაჲ დაუფენდა სამოსელსა.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს სოლომონიცა გიღაღადებს და გეტყჳს, რაჲთა განერე ვითარცა ქურციკი საფრჴესა და ვითარცა სირი ირეჭსა.
და	ბალ.B	და უკუეთუ ესე არა ჰყო, სატანჯველითა სასტიკითა განვლივნე ჴორცნი შენნი და არღარა მოვიჴსენო სიყუარული შენი.
და	სინ.მრვლთ	ამის გამო თქუა: მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ მარცუალსა მდოგჳსასა, რომელი მოიღო კაცმან და დასთესა თჳსსა მტილსა, რომელი უმცირჱს არს ყოველთა თესლთა;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რაჟამს აღორძნდის, უმაღლჱს არნ ყოველთა მხალთა და შეიქმნის ხედ, რამეთუ მოვიდიან მფრინველნი ცისანი და დაადგრიან რტოთა მისთა ზედა.
და	სინ.მრვლთ	კეთილ და სასურველ და ღირს პატიოსნისაჲ მის, რომელნი შემძლებელ არიან მისა პატივის-ცემად, რამეთუ ღმერთი არა თჳსსა ჴელმწიფებასა ჰხედავს, არამედ ძალსა, რომელნი პატივ-სცემენ.
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა აქა სიმრავლჱ იგი ძეთა კაცთაჲ მფრინველთა ამსგავსა, რამეთუ „სირმან პოვა სახლი და გურიტმან ბუდესა დაისხნა მართუენი თჳსნი“.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ გურიტსა ამსგავსა სული წმიდაჲ და ეკლესიაჲ, რომელი-იგი პირად-პირადითა მით მეცნიერებითა და პირად-პირადითა სამკაულითა შემკულ არს.
და	ბალ.B	მაშინ განიჴსნა სარტყელი ოქროჲსაჲ კაცმან მან ღმრთისამან, შემკული თუალებითა პატიოსნითა, და დადვა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: უკუეთუ დამარქუა თავსა ჩემსა გჳრგჳნი მეფობისა შენისაჲ პატივისა მისთჳს, ვერ შეარყიო ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებაჲ ჩემი.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ ცაჲ და ქუეყანაჲ და ანგელოზნი და ყოველნი დ~ბლნი ენა იქმნენ, ვერ შემძლებელ იქმნენ დიდებისა მიცემად ღმრთისა, ვითარ-იგი ჯერ-არს.
და	სინ.მრვლთ	ჯერ-არს ჩუენდა ცნობად ღმრთისაგან, ვითარ-იგი თქუა, ვითარმედ: ყოველი იგი დიდებაჲ ასულისა მეუფისა შინაგან ფესუედითა ოქროვანითა შემკულ არს და შემოსილ, რამეთუ „სირმან პოვა სახლი და გურიტმან ბუდჱ“,
და	ბალ.B	და უკუეთუ ტანჯვითა განჰლივნე ჴორცნი ჩემნი, ვერავე შემაძრწუნო,
და	სინ.მრვლთ	ესე გურიტი იგი აჴსენა იერემია სიტყუსა მას შინა თჳსსა, ვითარმედ: გურიტმან და მერცხალმან და მჭურინავმან – მფრინველთა ცისათა ცნეს ჟამი წარსლვისა მათისაჲ.
და	ბალ.B	რამეთუ ზეცისა კეთილნი უზეშთაეს არიან ვიდრე ქუეყანიერთა, რომელთა შინა ვიშუებთ სამარადისოდ და ჯოჯოხეთისა სატანჯველნი უმწარეს, რომელსა შინა დასჯად არიან წინააღმდგომნი ღმრთისანი და უ[ვ]არის მყოფელნი.
და	სინ.მრვლთ	აწ რაჲთამცა ორგანვე არა ვცოდეთ და შოვა ვიდოდეთ, და ნუცა კუალად სიღრმისა მისთჳს სარგებელსა ყოვლადვე ვევლტოდით, ვადიდოთ ქრისტჱ, არა თუ რავდენ-იგი ზედა-გუაც, არამედ რავდენცა შეუძლოთ, რამეთუ ღმერთი არა სიტყუასა ჰხედავს, არამედ გონებათა.
და	ბალ.B	ხოლო მე, მეფეო, მზა ვარ ტანჯვად და შენ ნუ სდროებ, რაჲთა ადრე წარვიდე წინაშე მეუფისა ჩემისა, რაჲთა განისუჱნო მუნ უკუნისამდე.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ გურიტი ყოვლითურთ წმიდაჲ ეკლესიაჲ თქუა, და მერცხალი – კაცის-მოყუარჱ იოვანე ნათლის-მცემელი, და მჭურინავი – ჴმა-ჰამოჲ პავლე, რომელი იყო ნესტჳ ეკლესიათაჲ.
და	ბალ.B	ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა.
და	ბალ.B	აწ წარვედ ქუეყანისაგან ჩემისა და ნუმცა მესმის ჰამბავი შენი ყურთა ჩემთა.
და	ბალ.B	და უკუეთუ გპოოღა, უბრალომცა ვარ სისხლისაგან შენისა.
და	ბალ.B	ხოლო მან კაცმან ღ~ისამან დაუტევა დიდებაჲ ესე წარმავალი და მძოვართა თანა წარვიდა მონებად იესუ ქრისტესა, ღმრთისა ჩუენისა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ჯერ-არს, რაჲთა სამოსლისა წილ დაუფინნეთ გონებანი და სულნი ჩუენნი.
და	სინ.მრვლთ	აწ დაუფინენ სამოსელსა თანა სულნი მომავალსა, კიცუსა ზედა მჯდომარესა, დაუფინე ღმერთსა სული შენი, რაჲთა მას ზედა იხარებდეს, რამეთუ იტყოდა მახარებელი: განმზადენით გზანი უფლისანი და წრფელ ყვენით ალაგნი მისნი.
და	სინ.მრვლთ	ჯერ-არს, რაჲთა გზათა წილ სულნი ჩუენნი დაუფინნეთ წინაშე მისსა და ყრმათა მათებრ ბაჲაჲ და რტოები ხეთაჲ აღვიღოთ და სიხარულით ვიქცეოდით წინაშე მისსა და ანგელოზთა ჴმასა, რომელსა ყრმანი უგალობდეს,
და	სინ.მრვლთ	და სიტყუასა წინაწარმეტყუელისასა დღეს ჩუენცა მათებრ უგალობდეთ და ვიტყოდით: ოსანა – რომელ არს „მაცხოვნენ ჩუენ“ – მაღალთა შინა!
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა შევიდა მაცხოვარი ტაძარსა მას, ყოველი იგი მოფარდული და კერმის მსყიდელი გამოასხა შოლტითა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ჩუენცა შევიმოსოთ ხატი იგი ნათლისაჲ და გამოვიხატოთ გულთა ჩუენთა ჯუარი,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა გუექმნეს იგი შოლტ და განასხას გონებათაგან ჩუენთა ყოველი უკეთურებაჲ და ვიქმნეთ ტაძარ სულისა წმიდისა, და ყოველნი ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	ამის გამო ამცნო გურიტისაჲ უფალმან აბრაჰამსა, ვითარმედ: მოიყვანო შენ ჩემდა დიაკეული ერთი სმნიერი და ვერძი ერთი სმნიერი და ვაცი სმ(ნი)ერი და გურიტი და ტრედი.
და	სინ.მრვლთ	ესე გურიტი აჴსენა ქებასა მას ქებათასა და თქუა, ვითარმედ: ჴმაჲ გურიტისაჲ ისმა ქუეყანასა ჩუენსა, ჴმაჲ გურიტისაჲ მის, რომელი-იგი ცით გამო იყო, რამეთუ ქრისტჱ მოსულად იყო ზეცით და ამას გუაუწყებდა ჩუენ.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს თქუა, ვითარმედ: შავ ვარი მე და შუენიერ;
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ ფრიად, ასულო სიონისაო, ქადაგებდ ასული ეგე იერუსალემისაჲ, რამეთუ აჰა ესერა მ~ფჱ შენი მოვალს შენდა მართალი და მაცხოვარი, იგი თავადი მშჳდ არს და ზე ზის კარაულსა კიცუსა ახალსა და შემდგომი ამისი.
და	სინ.მრვლთ	შავ ვარი მე და შუენიერ, ასულნო იჱ~სლმისანო, რამეთუ წმიდანი იგი სულნი ნახპეტთანი თქუნა ასულად იჱ~სალემისად.
და	სინ.მრვლთ	დაშავებულ ვარი მე და დაღებულ, რამეთუ მრუმედ მომხედა მე მზემან პირველისათჳს საცთურისა.
და	სინ.მრვლთ	და რომელმან-მე მზემან მრუმედ მოხედა მას?
და	სინ.მრვლთ	ესე – თჳთ ქრისტჱ, რომელი შობად იყო მარიამისაგან ჴორციელად და აღმოსავალ სახელი ერქუა მას და რომელ-იგი თქუა, ვითარმედ: „დაჰჴდეს მზჱ“, ესე არს, რომელ-იგი ჯუარს-ეცუა და დაეფლა გულსა ქუეყანისასა.
და	ბალ.B	და იხილნა ორნი კაცნი, ღმრთის მსახურნი, განმავალნი ქალაქით.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მათ: ვინაჲ კადნიერ იქმნენით არა განსლვად ქუეყანით ჩემით, ანუ არა გესმა, ვითარ ჴმობდა ქადაგი ჩემი?
და	ბალ.B	და ჰრქუეს მათ: აჰა ესერა განსლვად ვალთ.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მათ: რამან დაგაყენნა აქამომდე?
და	ბალ.B	და ჰრქუეს: უკუეთუმცა გუეშინოდა და შემცა-გუესწრაფა განსლვისა, რამეთუ სიკუდილისა მიერ განსუენებასა მოველით.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: და ვითარ იტყჳთ მაგასა?
და	ბალ.B	და აწ შიშისაგან ჩემისა განხუალთ ქუეყანით ჩემით, ამას არა შიშისათჳს სიკუდილისა იქმთა?
და	ბალ.B	და ჰრქუეს: ჩუენ არა შიშისათჳს სიკუდილისა ვიქმთ განსლვასა ქუეყანით შენით, არამედ რაჲთა არა შემწე გექმნეთ სიბოროტესა შენსა და მიზეზ გექმნეთ უღმრთოებისა, ხოლო შიში შენი არაოდეს მოსრულა გულთა ჩუენთა.
და	ბალ.B	ხოლო იგინი განუტევნა და ბრძანებაჲ დადვა, რაჲთა რაოდენნი პოვნენ ქრისტეანენი, ყოველნი ცეცხლითა დაწვან.
და	ბალ.B	7. და ვითარცა აღიზარდა ყრმაჲ იგი კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ასაკისასა, ისწრაფდა მამაჲ მისი, რაჲთა არარაჲ დააკლდეს წურთილობაჲ სიბრძნისაჲ, რომელი ჯერ-არიან მეფეთათჳს.
და	ბალ.B	ხოლო ყრმაჲ იგი ფრიად მიმღებელ იყო სიბრძნისა და შემწყნარებელ სწავლობისა და გამომეძიებელ ყოველთა სიტყუათა გონიერებისათა.
და	ბალ.B	ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან.
და	ბალ.B	და არავის შეუტეობდა შემავალსა მისდა.
და	ბალ.B	და ვითარ არავის შეუტეობდა და არცა მას განუტეობდა განსლვად ქალაქისაგან, და იწყო ურვად და გულის ზრახვად ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.B	და მერმე თქუა: მამაჲ ჩემი უფროჲს ჩემსა არს და იცის უმჯობესი ჩემთჳს.
და	ბალ.B	და ვითარცა მიიწია სიბრძნესა სისრულისასა, თქუა გულსა შინა თჳსსა: ჰასაკი მაქუს, რად არა აღვირჩევ უმჯობესსა და გამოვიწულილავ, თუ რაჲ არს შეწყდომილებაჲ ესე ჩემი.
და	ბალ.B	თქუა: უკუეთუ ვჰკითხო მამასა ჩემსა შეწყდომილებაჲ ჩემი, არავე მითხრას ჭეშმარიტი და ნუუკუე შფოთსაცა შევაგდო.
და	ბალ.B	და იწყო მზრდელისა მიმართ თჳსისა პატივთა წინა-ყოფაჲ და ფრიად პატივ-სცემდა და წაღმართცა უქადაგებდა და ჰრქუა: უკუეთუ მითხრა ჭეშმარიტი, რაჲ-იგი გკითხო, უმეტესი პატივი ჰპოო წინაშე ჩემსა, რაჟამს იგი მეფე ვიქმნე.
და	ბალ.B	და უკუეთუ ჭეშმარიტი არა სთქუა, დასასრული ჰყო სიყუარულისა ჩემისაჲ შენდა მიმართ.
და	ბალ.B	ხოლო მან მიამცნო ყოველივე, რაჲცა ჰკითხა, და ჰრქუა: დაფარე ყოველივე, რაჲცა მიგითხრა და მოგაჴსენო.
და	ბალ.B	და ვითარცა მოიმტკიცა იგი, ჰრქუა: რაჲ გნებავს?
და	ბალ.B	მიუგო მზარდულმან და ჰრქუა: მოგახსენო საქმე ესე და ზედა-მიგაწიო.
და	ბალ.B	ოდეს-იგი იშევ შენ, მამამან შენმან ყო სიხარული დიდი და მოხადა ყოველთა ვარსკულავთ მრიცხუველთა და ჰკითხა დაბადებისათჳს შენისა, ხოლო მათ ყოველთა აუწყეს დიდსა დიდებასა მიცემაჲ.
და	ბალ.B	და ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ: დიდი წინამძღუარი იყოს გზისა ჭეშმარიტებისაჲ და წინააღმდგომ სჯულისა შენისა იქმნების და არა ამა[თ] ღმერთთა ქადაგებსა, რომელთა შენ ჰმსახურებ და ჰმონებ;
და	ბალ.B	ამისთჳს შეეშინა მამასა შენსა, ნუუკუე მისდრკე ნებასა მისსა და უცხოჲ სჯული შემოიღო და შეიყუარნე კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი.
და	ბალ.B	და ჰრქუა ყრმამან მან: და რაჲ კაცნია ღმრთის მსახურნი?
და	ბალ.B	ხოლო მიუგო: ესევითარნივე არიან, ვითარ-ესე ჩუენ ვართ, და ზეცათა ღმერთსა ჰმსახურებენ.
და	ბალ.B	ხოლო მამამან შენმან რომელნიმე ტანჯნა და სხუანი ცეცხლითა დაწუნა, და რომელნიმე განასხნა საბრძანებელისაგან მისისა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მას იოდასაფ, ძემან მეფისამან: და აღარავინ იპოვების მათგანი ქუეყანასა ამას ჩუენსა? ხოლო მან ჰრქუა: არა.
და	ბალ.B	და ვითარ ყოველივე განუმარტა, არღარაჲ მიუგო.
და	ბალ.B	8. და ვითარცა მოვიდა მამაჲ მისი, ჰრქუა: მნებავს ცნობად საქმე ერთი, რომლისა მიერ დიდსა ურვასა და მწუხარებასა შინა ვარ მე.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მამამან: მკითხე, შვილო ჩემო!
და	ბალ.B	მიუგო: მამაო ჩემო და ჩემო, თუ რომლისა საქმისათჳს იქმნა შეწყუდევაჲ ჩემი ადგილსა ამას და რაჲსათჳს აყენებ კაცთა შემოსლვად ჩემდა?
და	ბალ.B	ჰრქუა: ამისთჳს, შვილო, რაჲთა არა შეზრუნდეს გული შენი და კიდე-ვყვნე ყოველნი ვნებანი შენგან.
და	ბალ.B	ხოლო აწ გევედრები, რაჲთა განმიტეო და ვიხილო ქუეყანაჲ და არასადა გარდავჰჴდე მცნებათა შენთა.
და	ბალ.B	ესე რაჲ ესმა, შეიწრდა გული მეფისაჲ და თქუა გულსა თჳსსა: უკუეთუ დავაყენო ნებაჲ მისი, განმრავლდენ ურვანი მისნი და განუწირო ყოველი საშუებელი მისი.
და	ბალ.B	და ჰრქუა: შვილო, უკუეთუ გნებავს რაჲ, დღე აღჯედ საჴედარსა და განვედ კაცთა თანა, და იყავნ ნებისაებრ შენისა.
და	ბალ.B	და ამცნო მეფემან, რომელნი განჰყვებოდეს ყრმასა მას, რაჲთა წინმავალთა წარავლენდენ და, უკუეთუ ჰპო[ვ]ებდენ კაცთა ბერთა, გინა სნეულებითა შეპყრობილთა, გზისაგან კიდე-განიყვანებოდენ, რაჲთა არა იხილნეს საქმენი კაცნი და შესჭირდეს რაჲმე საწუთროთა ამათგანი.
და	ბალ.B	ხოლო დღესა ერთსა ვიდოდა რაჲ ყრმაჲ იგი, იხილნა ორნი კაცნი: ერთი გონჯი და ერთი მწუხარე, რომელი სხუასა მიჰყუანდა და ზარ-განჴდილ იქმნა და ჰკითხვიდა მათთჳს.
და	ბალ.B	და კუალად ოდეს განვიდა, და მოყუასნი იგი წინამავალნი უდებ იქმნნეს და იყო გზასა მას ზედა ბერი კაცი მდებარე მოუძლურებული, რომლისა თმაჲ სპეტაკ იყო, ვითარცა მატყლი, და პირსა მისსა კბილი არა იყო და სიტყუაჲ მისი ფლაფნით იყო.
და	ბალ.B	და ჰრქუეს: ესე კაცნი არიან და ვნებაჲ შემთხუჱვია, ვითარცა სხუათა კაცთაცა შეემთხუევის.
და	ბალ.B	და ჰრქუა: ესე ყოველთა კაცთა შეემთხუჱვისაა?
და	ბალ.B	ხოლო მათ ჰრქუეს: არა, არამედ ზოგთა, რამეთუ რომელთამე შეემთხუევის და რომელნიმე დაუშთებიან.
და	ბალ.B	მაშინ განჰკრთა გონებითა და იქცა დამძიმებული.
და	ბალ.B	და ვითარცა მივიდოდა ძე მეფისაჲ, იხილა იგი და შეეზარა, და ჰრქუა ზანდან მზარდულსა: რაჲ არს ესე?
და	ბალ.B	და ჰრქუა მას: და რას შეუქმნიეს ესრეთ?
და	ბალ.B	და ჰრქუა: რაჲ არს წელიწადი?
და	ბალ.B	და რაჲ არს თუე? ოთხი კჳრაჲ.
და	ბალ.B	და რაზომსა წელსა შეიქმნების ესრეთ?
და	ბალ.B	ხოლო იგი იყო გონებითა ვრცელი და სიბრძნითა სავსე, და აღრაცხნა თუენი და წელიწადნი და ჰრქუა: ვითარ ვხედავ, ადრე მიუთქს დღე დღესა და წელიწადი წელიწადსა და ასთა წელთა დასასრული ადრე იქმნების.
და	ბალ.B	და აწ რაჲღა წინა-უცს კაცსა ამას?
და	ბალ.B	და ჰრქუა მას ზანდან: და ამის შემდგომად სიკუდილი.
და	ბალ.B	და ჰრქუა იოდასაფ: და რაჲ არს სიკუდილი?
და	ბალ.B	ხოლო იგი ვერღარას დაჰფარვიდა და ჰრქუა: განქარდების საჴსენებელი ამისი ქუეყანით.
და	ბალ.B	და ჰრქუა: მამაჲ ჩემი ესევითარად იქმნებისა?
და	ბალ.B	- და შენ ესრეთვეა? და ჰრქუა: ჰე ეგრეთ.
და	ბალ.B	- და ეგრეთვე შენცა და ყოველნი კაცნი ესრეთვეა?
და	ბალ.B	ხოლო ესეცა უწყოდე, რამეთუ რომელნი ოდეს იშვნენ, მაშინვე წარიტაცებს სიკუდილი, და რომელთამე - მცირედ რაჲ აღიზარდნენ, და ზოგთა - ჰასაკთა რაჲ მოვიდენ.
და	ბალ.B	და ჰრქუა: მე აწ თანა-მაც სიკუდილი?
და	ბალ.B	და ჰრქუა: არა შენ მხოლოჲ, არამედ ყოველთა კაცთა.
და	ბალ.B	მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ და მწარედ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არს ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ,
და	ბალ.B	ვითარ-იგი წინაჲსწარ ვიხილენ უძლურნი და აწ ამას ვხედავ, ხოლო კუალად უძნელეს აღმიჩნდა სიკუდილი?!
და	ბალ.B	და კუალად იცემდა მკერდსა, ტიროდა და ეტყოდა: მაუწყე, თუ არსა ქუეყანაჲ, რომელსა შინა განვერე სალმობათაგან?
და	ბალ.B	მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათაგან და სიკუდილისაგან.
და	ბალ.B	და კუალად ჰკითხვიდა: და რაჲ იქმნებიან კაცნი შემდგომად სიკუდილისა?
და	ბალ.B	ჰრქუა მას მზარდულმან მან: კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი ესრეთ იტყოდეს: ზეცას ღმერთი არსო და მას დაუბადებია ცანი ქუეყანაჲ, ზღუანი და უფსკრულნი, მზე და მთო[ვ]არე და ვარსკულავნი, და ბრძანებითა მისითა იქმნებიან ძრვანი ჰაერთანი და ქუხილნი და ქარნი,
და	ბალ.B	და კაცი ჴელითა შეუქმნიაო მიწისაგან და სული თჳსი შთაუბერავს უკუდავიო, და უკუეთუ მას ვინმე ჰმსახურებდეს და მცნებათა მისთა ვიდოდეს და თაყუანის-[ს]ცემდეს მასო, სამოთხე უთქს და სასუფეველი,
და	ბალ.B	და შემდგომად სიკუდილისა მუნ წარიყვანებს და მუნ შინა განუსუენებს, ხოლო მამისა შენისა ფილოსოფოსნი ზოგნი მოკუდავად იტყჳან სულსა და ზოგნი უკუდავად.
და	ბალ.B	ესე ყოველი რაჲ ჰრქუა ზანდან, მეფისა ძე იქცა გარე და წარვიდა საყოფელადვე თჳსად, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ ესე საწუთოჲსა ამათ თანა, რომელნი-ესე ვიხილენ და მესმნეს.
და	ბალ.B	და მიერთაგან იგონებდა, თუ რაჲმე ყოს.
და	ბალ.B	და არღარად შეერაცხა საშუებელი ესე ამის სოფლისაჲ.
და	ბალ.B	და ამასვე ყოველსა თანა ესათნოებოდა მამასა, და მი-რაჲ-ვიდის იგი მისსა, იწყის მან განცხრომად, ხოლო ოდეს წარვიდის, იტყოდის გულსა შინა:
და	ბალ.B	ღმერთო ზეცათაო, მიმივლინე მე კაცი მონათა შენთაგან, რაჲთა მაუწყოს გზაჲ ჭეშმარიტებისაჲ და ვიდოდე მათ შინა და ვიქმოდე მცნებათა შენთა წმიდათა.
და	ბალ.B	აღდგა და წარმოვიდა ადგილთაგან სამძოვროთა, და მოვიდა სოფლად, და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ, და აღიღო მოთხე მცირე, და მივიდა კარად ძისა მეფისა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეკარესა: შევედ და აუწყე ზანდანს, ვითარმედ გიწესს ვინმე უცხოჲ შორით მოსრული.
და	ბალ.B	ხოლო იგი შევიდა და აუწყა რაჲ, გამოვიდა ზანდან მზრდელი, და ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მაქუს მე თუალი პატიოსანი და, უკუეთუ გნებავს, მიიღე იგი მეფის[ა] ძისათჳს, რამეთუ უმჯობეს არს იგი წუმწუბასა წითელსა,
და	ბალ.B	რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს, და უტყუთა ატყუებს, და უძლურთა ჰკურნებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მუატყუჱბს.
და	ბალ.B	ჰრქუა მას ზანდან: კაცო, არას ვხედავ სახესა უგუნურებისასა, გარნა სიტყუანი შენნი ნამეტნავ არიან და მეშინის, ნუუკუე განმამტყუვნო მეფისა ძისა.
და	ბალ.B	აწ მიჩუენე, რაჲთა ვიხილო და ეგრეთ ვაუწყო მისთჳს.
და	ბალ.B	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ვერვინ შემძლებელ არს ხილვად მისსა, არა თუ იყვნენ მის თანა ორნი საქმენი: სიფრთხილე თუალთაჲ და სიწმიდე ჴორცთაჲ.
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მძიმედ მხედველმან და ცოდვასა ზედა დადგრომილმან, ნათელი თუალთაჲ მოაკლდეს და საცნობელი გონებისაჲ.
და	ბალ.B	და მე კაცი ვარ მკურნალი, და ვხედავ მძიმედ მხედვარებასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე მიგიტაცოს სინათლე თუალთაჲ, არამედ მასმია მეფისა ძისა სიწმიდით ცხორებაჲ, და ყრმა არს და მახჳლ თუალითა, და იგი შემძლებელ არს ხილვად მისსა.
და	ბალ.B	მაშინ შევიდა ჩუენებად წინაშე მეფის[ა] ძისა მზარდული და უთხრა ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან.
და	ბალ.B	და უთხრობდ რაჲ თუალისა მისთჳს სიტყუათა უცხოთა, იგრძნა სულითა, ვითამცა ეპო[ვ]ა საწადელი მისი.
და	ბალ.B	და ბრძანა შეყვანებაჲ მის წინაშე კაცისა მის.
და	ბალ.B	10. და ვითარცა დადგა წინაშე მეფისა ძისა, და ჰლოცვიდა მას.
და	ბალ.B	ხოლო ძემან მეფისამან, ვითარცა ჯერ-არს, პატივითა მოიკითხა იგი და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა განვიდეს მისგან.
და	ბალ.B	და უბრძანა ბალაჰვარს, რაჲთა უჩუენოს თუალი იგი.
და	ბალ.B	მიუგო ბალაჰვარ და ჰრქუა: არა ჯერ-არს, თუმცა უდებად რაჲმე გამთხჳე, რამეთუ ჭურჭელი ჩემი ეგრეთ არს, ვითარცა გაუწყა მზარდულმან.
და	ბალ.B	ხოლო აწ მნებავს გამოცდაჲ შენი სიტყჳთა და, უკუეთუ შემძლებელ იყო, გიჩუენო, რამეთუ შენთჳს მომიღიეს იგი და არავის სხჳსათჳს, და მე ვესავ ღმერთსა, რამეთუ მიწდომილ ხარ საზომსაცა ხილვისა მისისასა, და მისწუთეცა, თუ ღმერთსა უნდეს.
და	ბალ.B	რამეთუ მე, გლახაკი ესე, ძეო მეფისაო, მიმითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწორებელად.
და	ბალ.B	11. და ჰრქუა ბალაჰვარ: დაღაცათუ ჰყავ ესე ჩემდა მომართ, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს მეფე ოდესმე, რომელი სახიერ იყო და სიმართლესა ეძიებდა.
და	ბალ.B	და ვითარ-იგი ვიდოდა გზასა დღესა ერთსა სიმრავლითა ერისაჲთა, იხილნა კაცნი ვინმე შემოსილნი სამოსლითა უნდოჲთა, დაბებკულითა, დაყჳთლებულნი ფერითა პირთა.
და	ბალ.B	ხოლო მეფემან იცნა იგინი და მსწრაფლ გარდამოჴდა ჰუნესა და მოეხჳა ყელთა მათთა.
და	ბალ.B	და იხილეს რაჲ დიდებულთა მისთა, სიჩქურედ შეჰრაცხეს, გარნა ვერარაჲ იკადრეს.
და	ბალ.B	და მივიდეს წინაშე ძმისა მისისა, რომელი კადნიერ იყო წინაშე მისსა და ჰრქუეს: აუწყე ძმასა შენსა, რაჲთა კულა არაოდეს ყოს საქმე ესევითარი, რამეთუ კაცთა უნდოთა თაყუანის-სცა.
და	ბალ.B	ხოლო იგი მივიდა და აუწყა საქმისა მისთჳს, ხოლო მან არა მისცა პასუხი.
და	ბალ.B	და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნეს მეფე ვისა ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა.
და	ბალ.B	და შემდგომად მცირეთა დღეთა წარავლინნა მონანი და ჰრქუა: წარვედით და დაჰკართ საყჳრსა სიკუდილისასა კართა ძმისა ჩემისათა.
და	ბალ.B	ხოლო იგინი წარვიდეს და ყვეს ეგრე.
და	ბალ.B	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ იგი ძმასა მეფისასა, შეშინდა და იწყო ტირილად და ტყებად.
და	ბალ.B	მერმე შეიმოსა სამოსელი სამკუდროჲ და წარვიდა იგი ცოლით და შვილითურთ კართა მეფისა, ძმისა მისისათა.
და	ბალ.B	და ისხმიდეს ნაცართა თავთა მათთა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მას მეფემან: ვითარ შეშინდი ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა?
და	ბალ.B	და ვითარ გიკჳრდა დავრდომაჲ ჩემი წინაშე მათსა, რომელნი ქადაგნი იყუნეს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესნი, რომელნი მომაჴსენებენ და მაუწყებენ სასჯელთა საუკუნოთა.
და	ბალ.B	და ამას თანა უწყნი მე მრავალნი შეცოდებანი ჩემნი წინაშე მისსა.
და	ბალ.B	12. და ჟამსა ერთსა შევიდა საჭურჭლესა თჳსსა და მოიხუნა კიდობანი ოქროჲთა და მარგალიტითა შემკულნი.
და	ბალ.B	და მოაღებინა ნაგევთაგან სკორე მყრალი და ძუალები მძორისაჲ და სხუაჲ საძაგელი ბაყლები და კიდობანთა მათ შინა ჩადვა ყოველი.
და	ბალ.B	და დაჰკრძალა ზედა ბეჭდითა.
და	ბალ.B	და კუალად მოიხუნა სხუანი კიდობანნი, უშუერად შექმნილნი, ფისითა შეგოზილნი, და შთადვა მათ შინა თუალები პატიოსნები და რაჲცა უმჯობესი პოვა საჭურჭლეთა მისთა, და სხუაჲ სურნელთაგანი მრავალი, და დაჰკრძალა იგინიცა, და მოუწოდა წარჩინებულთა თჳსთა.
და	ბალ.B	და ვითარცა იყო სიხარული, უბრძანა მეჭურჭლესა თჳსსა, რაჲთა მოიხუნენ კიდობანნი იგინი. და მოიხუნეს და დადგეს.
და	ბალ.B	ხოლო მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს და ჰრქუეს მეფესა: ერთნი ისი კიდობანნი არ ღირს არიან შემოხუმად ტაძარსა შინა შენსა, ხოლო მეორეთა იმათ არა დაედების ფასი.
და	ბალ.B	აღჰჴადეს და ამოჴდა სიმყრალე სასტიკი, რომელ ყოველთა დაიდვეს პირსა ზედა საჴელი და ამოყარეს მუნით ყოველი საძაგელი.
და	ბალ.B	და კუალად უბრძანა პილწთა მათ კიდობანთა ახუმაჲ და ამოჰჴდა მუნით სული სულნელებისაჲ, რომელ ყოველი იგი სიმყრალე დაფარა.
და	ბალ.B	და ამოყარეს მუნით სამკაული დიდ ფასისაჲ და თუალები პატიოსნები.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: გესმოდის ყოველთა დიდებულთა, კიდობანნი ისი გარეთ კეკლუცნი, ჩუენ ვართ, რომელნი ვიმკუჱბით ფერად-ფერადითა სამკაულითა გარეგნით, ხოლო შინაგანი ჩუენი სული სავსე არს ცოდვითა და სიმყრალითა,
და	ბალ.B	ხოლო რომელნი ღმრთისათჳს და სახელისა მისისათჳს დამდაბლდენ და დაგლახაკნენ მარხჳთა, ლოცვითა და ფერითა დაყჳთლდენ, ხოლო შინაგანი სული მათი ესრეთ სავსე არს სურნელებითა,
და	ბალ.B	ვითარცა კიდობანთა იმათ შინა იდვა სურნელი, და წინაშე ღმრთისა ასრე ბრწყინვენ, ვითარცა თუალნი ისი პატიოსანნი.
და	ბალ.B	და ესე სახე შენი არს, ძეო მეფისაო, რამეთუ პატივ-მეც მე სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
და	ბალ.B	13. მაშინ აღდგა საჯდომთაგან და თქუა: ნეტარ ვარ მე, რამეთუ ვჰპოვე საწადელი სულისა ჩემისაჲ, რომელსა ვეძიებ, და მიექცა და ჰრქუა ბალაჰვარს: კეთილ არს სიტყუაჲ შენი და ჭეშმარიტ.
და	ბალ.B	და ვგონებ, რომელ-ეგე არს თუალი იგი, რომელსა ჰფარავ, რამეთუ განამტკიცებს გულსა და განანათლებს თუალთა და განაძლიერებს გონებათა.
და	ბალ.B	და უკუეთუ ესე ესრეთ არს, ვითარ ვგონებ, მომეც სიტყუაჲ შენი ნაცულად თუალისა და აღმძუარცე მწუხარებაჲ გულისაგან ჩემისა.
და	ბალ.B	გამოვიდა მთესვარი და იწყო თესვად.
და	ბალ.B	და რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მფრინველთა აღიტაცეს;
და	ბალ.B	და რომელიმე - კლდესა ზედა, რომელსა მიწაჲ არა იყო, და აღმოცენდა და განჴმა, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს;
და	ბალ.B	და სხუაჲ - ეკალთა შორის, და აღმოსცენდა და ეკალთა მათ შეაშთვეს.
და	ბალ.B	ხოლო რომელიმე დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და აღმოსცენდა, და მრავალი ნაყოფი გამოიღო.
და	ბალ.B	აწ მთესვარი იგი მიმცემელი სიბრძნისა არს, და თესლი იგი - სიტყუანი ჭეშმარიტებისანი, და რომელი დავარდა გზასა ზედა და მფრინველთა წარიტაცეს, იგი არს, რომელი ესმის ყურსა და თანაწარჰვალს გულსა.
და	ბალ.B	და რომელი კლდესა ზედა დავარდა, ადმოსცენდა და განჴმა, ესე არს, რ~ი ისმენს წუთ ერთ და მერმე არა დაამტკიცის გონებასა მისსა მისსა ზედა და განჴმის.
და	ბალ.B	ხოლო რომელი-იგი ეკალთა შეაშთვეს, ესე იგი არს, რომელთა შეიწყნარიან კაცთა სიტყუანი და აღმოსცენდის რაჲ მათ შორის, გულის თქ~მითა და სოფლისა საქმეთა შექცევითა შეაშთჳან.
და	ბალ.B	ხოლო რომელი-იგი აღმოსცენდა და მრავალი ნაყოფი გამოიღო, ესე იგი არს, რომელნი მოისთულის თუალმან და შეიკრიბის გულმან და წარმართის გონებამან და დაამჴუნის გულის-თქუმანი და განიწმიდის გული ვნებათაგან და გამოიღის ნაყოფი.
და	ბალ.B	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა რომელი ჩემ თანა დასთესო, აღმოსცენდეს კეთილად და გამოიღოს ნაყოფი.
და	ბალ.B	აწ მითხარ სახე საწუთოსა და ვითარ აცთუნებს კაცთა.
და	ბალ.B	14. ჰრქუა ბალაჰვარ: მსგავს არს საწუთოჲ ესე კაცსა, რომელსა სდევდა პილოჲ ამრიზებული, და მიაწყჳდია იგი ჯურღმულსა საშინელსა.
და	ბალ.B	და იხილნა ხენი, რომელსა ზედა აღჴდა.
და	ბალ.B	და იხილნა კუალად ორნი თაგუნი: ერთი შავი და ერთი თეთრი, რომელნი სჭრიდეს ძირთა მათ ხეთასა, რომელთა ზედა აღსრულ იყო კაცი.
და	ბალ.B	და შთახედნა ჯურღმულსა და იხილა ვეშაპი, რომელსა აღემტკმო პირი და ეგულებოდა შთანთქმაჲ მისი.
და	ბალ.B	და აღიხილნა ზე და იხილა თაფლი მცირე, რომელი ჩამოსდიოდა ხეთა მათ. და იწყო ლოკაჲ მისი.
და	ბალ.B	და კუალად არღარა მოიჴსენა განსაცდელი, რომელსა შთავრდომილ იყო.
და	ბალ.B	ხოლო თაგუთა მათ ხენი იგი წასჭრნეს, და კაცი იგი დაეცა და პილომან აღიტაცა და მიუგდო ვეშაპსა.
და	ბალ.B	აწ, ძეო მეფისაო, პილოჲ იგი სახე არს სიკუდილისაჲ, რომელი სდევს ძეთა კაცთასა და ხენი იგი საწუთოჲ არს, და თაგუნი იგი დღენი და ღამენი-ა, და თაფლი იგი საწუთოჲსა ამის სიტკბოებაჲ არს და შეაქცევს კაცსა გემოვნებაჲ საწუთოჲსაჲ.
და	ბალ.B	და დღენი და ღამენი აღსრულდებიან და სიკუდილი წარიტაცებს და ჯოჯოხეთს შინა ვეშაპი იგი შთანთქამს, და ესე არს ცხორებაჲ კაცთაჲ.
და	ბალ.B	15. და ჰრქუა ძემან მეფისამან: განაცხოველე მაგით სული ჩემი.
და	ბალ.B	და აწ მომეც სახე სოფლისაჲ ამის და მოყუარეთა მისთაჲ.
დ	ბალ.B	თხრობაჲ დ
და	ბალ.B	ერთი იგი უმეტეს სხუათა უყუარდა, და მეორე იგი მეგობარი უყუარდა-ვე, ხოლო მესამე იგი მეგობარი შეურაცხ იყო მის წინაშე.
და	ბალ.B	და შემდგომთა დღეთა და მოიწივნე მისა ბოროტნი მეფისანი კაცისანი მის და წარჰყვანდეს განსაკითხავ სად.
და	ბალ.B	და მივიდა საყუარელისა მის მეგობრისასა და ჰრქუა: შენ უწყი, საყუარელო ჩემო, ვითარ მიყუარ.
და	ბალ.B	მიუგო მან და ჰრქუა: არა ვარ მე აწ მეგობარ შენდა და არცა გიცი შენ, მე სხუანი მისხენან მეგობარნი, რომელთა თანა ვიშუებდე, არამედ მოგცნე ორნი სამოსელნი და იგიცა არავე გერგნენ.
და	ბალ.B	და მივიდა მეორისა მის მეგობრისა და ჰრქუა: აწ სიყუარული ჩემი შენდა მომართ, რომელ მაქუნდა.
და	ბალ.B	აწ ესერა წარვჰყავ მე განსაკითხავად და შემეწიე ჭირსა ჩემსა.
და	ბალ.B	მიუგო მან: არა მცალს დღეს შენდა, რამეთუ კმა არს ჭირი თავისა ჩემისაჲ, წარვედ გზასა შენსა, ამიერითგან არღარა ვარ მეგობარი შენი, არამედ მცირედ გზა-გყვე და მერმე მივიქცე ზრუნვად თავისა ჩემისა.
და	ბალ.B	და წარვიდა მესამისა მეგობრისა, რომელსა-იგი სძულობდა და ჰრქუა მას: სირცხჳლ მიჩნს, გარნა მჭირს და მით მოვედ შენდა, შემეწიე მე, დაღაცათუ არა კეთილ ვყავ შენ თანა.
და	ბალ.B	ხოლო მან მხიარულებით ჰრქუა: მე ვარ მეგობარი შენი, რომელმან დავიმარხე კეთილი შენი მცირედი და აწ აღნადგინებითურთ მიგაგო შენ და თანამოგზაურ გექმნე და მეოხ ჭირსა შინა და არა მიგცე ჴელთა მტერთა შენთასა.
და	ბალ.B	მაშინ იწყო სინანულად და თქუა: რად არა შენ ზედა ვყავ ყოველი კეთილი, რომელ ორთა მათ მეგობართა ზედა წარვაგე ცუდად?
და	ბალ.B	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მეგობარი იგი პ~ლ ვეცხლის მოყუარებაჲ არს, რომელი ფრიად უყუარს კაცთა, და ვერას წარიტანს თანა, ოდეს-იგი წარიყვანდეს სიკუდილი და ოდეს წარადგინებდეს განსაკითხავად.
და	ბალ.B	და მეორე იგი მეგობარი - ცოლი და შვილნი, რომელნი უყუარან და მათთჳს ზრუნავს სამარადისოდ და დღესა მას განკითხვისასა ვერას არგებენ, არამედ საფლავადმდე მიჰყვებიან მერმე თავისა ზრუნვასა შეექცევიან.
და	ბალ.B	და მესამე მეგობარი სული თჳსი-ა და არა ჰყოფს კეთილსა, ხოლო რომელი-იგი ყოს, დიდად შეერაცხების წინაშე ღმრთისა, და რამთუ ას წილადცა მიაგებს ღმერთი ნაცვალსა.
და	ბალ.B	აწ მითხარ სახე, ვითარ მაცთურ არს სოფელი ესე და რომლითა ღონითა შესაძლებელ არს განრინებაჲ მისგან.
და	ბალ.B	რამეთუ არს ქალაქი და ესე წესი არს მუნ, რამეთუ უცხოსა კაცსა მეფე-ჰყოფენ წელიწადსა ერთსა გინა ნახევარსა.
და	ბალ.B	და რაჲ სრულ იქმნის წელიწადი, მოსძრცჳან პორფირსა მეფობისასა და ორითა სამოსლითა მისცემენ მას ექსორიობად.
და	ბალ.B	ხოლო ოდესმე დაადგინეს ერთი ვინმე, და ცნა უკეთურებაჲ ქალაქისაჲ მის, მოიმსტურნა კაცნი უცხონი და გლახაკნი და იდუმალ მისცემდა საფასეთა, რაჲთა წარიღო ქუეყანასა მას, სადაცა ექსორია-ჰყოფენ მას.
და	ბალ.B	და ვითარცა ექსორია-ყვეს კაცი იგი და მიიწია ადგილად, ყოველნი იგი წარგზავნილნი დაუნჯებულად დახუდა და პოვა სარგებელი ერთი შჳდ წილად, და აწ იხარებს საუკუნოდ.
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: ჭეშმარიტად ქალაქი იგი ყოველი სოფელი არს, და კაცნი ფლობილ არიან მას ზედა და მეფობენ,
და	ბალ.B	და იციან, ვითარმედ შემდგომთა ჟამთა მოსიკუდიდ არიან ორითა მით სამოსლითა მისციან საფლავად და ყოველი ცხორებაჲ კაცთაჲ დღე ერთი არს, და სიკუდილი და საფლავად მიცემაჲ ექსორიობაჲ არს.
და	ბალ.B	ხოლო რომელი ფრთხილ იყოს გონებითა, მისცემს იდუმალ გლახაკთა, უცხოთა და უღონოთა, მშიერთა, შიშ~ვლთა, და იყოს მოწყალე, მშჳდ და მდაბალ გულითა.
და	ბალ.B	ხოლო ღმერთი, რომელი ჰხედავს დაფარულთა, მოწყალებისა მათისათჳს მიაგებს ცხადად დაუნჯებულთა კეთილთა, სადა მპარავი ვერ განიპარავს და ვერცა მღილი განრყუნის, და მუნ შინა იშუებს უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.B	რამეთუ მე სიტყჳთა ამით, რომელ მეტყჳ, განმინათლდების გული, და გონებაჲ განმხიარულდების, და ფრიად იშუებს სული ჩემი.
და	ბალ.B	და ჰრქუა იოდასაფ: და რად არა იღვაწეს ბრძენთა კაცთა იმისთჳს?
და	ბალ.B	რამეთუ იცოდეს გულის სიტყუაჲ მისი არა შემწყნარებელად, და ამისთჳს დააცადეს თხრობაჲ, რამეთუ ვერ პო[ვ]ეს ადგილი შეწყნარებისაჲ მის თანა.
და	ბალ.B	თქუა იოდასაფ: ვერ ეგების ესე ყოფად, რამეთუ ვერ პო[ვ]ეს ადგილი შეწყნარებისაჲ და თხრობად მისსა!?
და	ბალ.B	და ესუა მას თანამზრახველი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ და განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, და ყოველსა კეთილსა აზრახებდა მეფესა კაცთათჳს, რამეთუ იყო იგი სჯულიერ და ღმრთის მსახურ.
და	ბალ.B	და ოდეს იხილის რაჲ მეფე თაყუანის ცემად კერპთა, შეძრწუნდის ფრიად და ელმის, ვითარცა ვის ელმის შვილისათჳს.
და	ბალ.B	და მრავალ გზის უნებნ მის თანა სიტყჳს გებაჲ სჯულისათჳს, და ჰკითხა მოყუარეთა ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.B	ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ მეცნიერ ხარ შინაგანსა გონებისა მისისასა, და თუ ოდეს ჰპოო ადგილი, არქუ მას, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს, რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, და ნუუკუე განაკრთოს იგი შენ ზედა და ბოროტი გიყოს.
და	ბალ.B	და ფრიად იურვოდა კაცი იგი მეფისათჳს.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე, ვიდოდით ღამესა ამას ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილნეთ საქმენი კაცთანი.
და	ბალ.B	წარვიდეს და სლვასა მას შინა მიემთხჳვნეს ნაგევთა დიდთა.
და	ბალ.B	და მიხედა და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე, ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
და	ბალ.B	და ვითარცა მივლეს, იხილეს ვითარცა ქუაბი გამოთხრილი რაჲმე ნაგევთა.
და	ბალ.B	მათ შინა იყუნს კაცი და დედაკაცი, შემოსილნი სამოსლითა ბებკულითა, ძუელითა.
და	ბალ.B	და ვითარცა ხედვიდეს, ესმოდა მუნით ჴმაჲ სიმღერისაჲ.
და	ბალ.B	და კაცი იგი ჯდა ინაჴიდ სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს.
და	ბალ.B	და უფლით ხადოდა მას, ხოლო იგი - დედოფლით.
და	ბალ.B	და ორნი იხარებდეს და განსცხრებოდეს.
და	ბალ.B	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახველი მისი მყოარ ჟამ ხედვიდეს და განიცდიდეს საქმეთა მათთა, და წარვიდეს განკჳრვებულნი.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან თანამზრახველსა მას: არასადა გუთნდა ცხორებაჲ ჩუენი, ვითარ ამათ გლახაკთა, და არცა ესრეთ მხიარულ ვართ, ვითარ ესენი.
და	ბალ.B	და ამას ვგონებ, ვითარმედ ამას შინა არიან ყოველნი დღენი ამათნი.
და	ბალ.B	მაშინ პო[ვ]ა ადგილი სიტყჳსაჲ თანამზრახუჱლმან და ჰრქუა: ნუ ჰგონებ, მეფეო, ვითარმედ დიდებაჲ და სუფევაჲ, რომელსა ჩუენ ვიშუებთ, ესრე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა, რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან.
და	ბალ.B	და სახლები ესე ოქროქანდაკებულნი, რომელნი-ესე ვიშენენით, და სიშუჱნიარე ხატისაჲ და ბრწყინვალებაჲ სამოსელთაჲ, არამედ არად ჰკჳრს მათ,
და	ბალ.B	რამეთუ ხედვენ იგინი ჴელით-უქმნელთა ზეცისა ტაძართა, თუალთ-შეუდგამთა სამოსელთა და ამისთჳსცა იხარებენ, რამეთუ მათ შინა იშვებენ უკუნისამდე, რ~ი-იგი განუმზადნა ღმერთმან მოყუარეთა მისთა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: და იცნია ესევითარისა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა ჭეშმარიტად: არიან კაცნი, რომელნი მსახურებენ ღმერთსა და სოფლისა ყოველივე დაუტევებიეს და საუკუნოჲ იგი შეუყუარებიეს, რამეთუ გამოსცადეს სოფელი ესე და პო[ვ]ეს ყოველი ურგებად და წარმავალად.
და	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ, არა შეუთქსა მწუხარებაჲ?
და	ბალ.B	ჰრქუა მას თანამზრახველმან: სუფევაჲ საუკუნოჲ შუებაჲ არს დაუსრულებელი, რომელსა არა შეუთქს მწუხარებაჲ, და სიმდიდრე - რომელსა არა შეუთქს სიგლახაკე;
და	ბალ.B	და სიხარული - რომელსა არა შეუდგს ურვაჲ;
და	ბალ.B	და სიმრთელე - რომელსა არა შეუდგს სალმობაჲ;
და	ბალ.B	და მეფობაჲ - რომელსა არა შეუდგს აღსასრული;
და	ბალ.B	და მშჳდობაჲ - რომელსა არა შეუდგს შიში;
და	ბალ.B	და ცხორებაჲ - რომელსა არა შეამრღუევს სიკუდილი.
და	ბალ.B	რამეთუ იგი არს საუკუნო უხრწნელი, და ამას ყოველსა მიიღებენ, რომელთა შეიყუარეს იგი.
და	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ გაყენებდა აქამომდე თხრობად ჩემდა იგი გზაჲ?
და	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ეგე ესრეთ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვიქმნეთ და ჴელ-ვჰყოთ მას, რამეთუ თანა-გვაც შრომაჲ, რაჲთა მივიწივნეთ მუნ უშფოთველსა მას ცხორებასა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა თანამზრახველმან: აწ უკუე მიბრძანება, რაჲთა მარადის გაუწყებდე და მოგაჴსენებდე ჟამითი-ჟამად?
და	ბალ.B	ჰრქუა მას: ნუ ჟამითი-ჟამად, არამედ დაუცხრომელად დღე და ღამე იყავნ ზრახვაჲ შენი.
და	ბალ.B	და შემდგომად იწყო ღმრთის მსახურებად მეფემან და ღირს იქმნა იგი ადგილსა მას შესლვად, რომელ ეტყოდა თანამზრახველი იგი და ორნივე ცხოვნდეს საუკუნოდ.
და	ბალ.B	24. ჰრქუა იოდასაფ ბალაჰვარს: არღარა არს ყოვლით კერძო სიყუარული ამის სოფლისაჲ გონებასა ჩემსა, არამედ მსურის ცხორებისა მისთჳს საუკუნოჲსა, და აწ განმიზრახავს, რაჲთა დავადგრე შენ თანა და მოვითმინო სიმძიმე ცხორებისა შენისაჲ.
და	ბალ.B	ჰრქუა ბალაჰვარ: უკუეთუ ჰყო ეგე, ემსგავსო მას მდიდარსა, რომელი ემზახა გლახაკსა მას, რომელი გუესმა, ვითარმედ იყო ვინმე ჭაბუკი მდიდრისა ვისმე შვილი, და მამამან მისმან მოუთხო[ვ]ა ქალი დიდებულთა შვილი ცოლად. ხოლო მან არა ინება.
და	ბალ.B	და ილტოდა მამისაგან თჳსისა. და სლვასა მას შინა მისსა იხილა ასული ვისიმე გლახაკისაჲ სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა რაჲ ხელთსაქმარსა, და მადლობდა ღმერთსა.
და	ბალ.B	ხოლო მე ასული ვარ ბერისა ვისმე გლახაკისაჲ და მოველი წყალობასა ღმრთისასა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მას ჭაბუკმან: უკუეთუ გნებავს, მომეც ასული ესე შენი ცოლად.
და	ბალ.B	ჰრქუა მას ჭაბუკმან: რამეთუ ვიხილე სიბრძნე და გონიერებაჲ ასულისა შენისაჲ და მთნავს იგი ცოლად ჩემდა, და აჰა ესერა მდიდართა ასული დაწინდებულ იყო ჩემდა და მე არა ვინებე მიყვანებაჲ მისი.
და	ბალ.B	და თუ შენ ჰყო, კეთილად მიპოო, თუ უფალსა უნდეს.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მას ბერმან: უკუეთუ გთნდეს მიყვანებად ასული ჩემი, ხოლო მამამან შენმან არა ინებოს.
და	ბალ.B	ხოლო ჭაბუკი იგი შევიდა სახლსა მის ბერისასა, განიძარცუა სამოსელი და შეიმოსა საგლახაკოჲ.
და	ბალ.B	და იწყო ბერმან გამოცდად მისა, და აღწონა გონებაჲ მისი.
და	ბალ.B	და ვითარცა პოა გონიერად, და ვითარცა ცნა, თუ არა ტრფიალებისათჳს არს სიყუარული მისი, უპყრა ჴელი და შეიყვანა საუნჯესა თჳსსა.
და	ბალ.B	და უჩუენნა საფასენი შუენიერნი, რომელ არასადა ეხილვნეს ეგევითარნი, და ჰრქუა: შვილო, ესე ყოველი შენი არს, და ამიერითგან იშუებდი.
და	ბალ.B	და აღივსო სიხარულითა ჭაბუკი იგი.
და	ბალ.B	ხოლო შენ იტყჳ, ბერმან გამოცადაო, და აწ ვითარ გნებავს გამოცდაჲ ჩემი?
და	ბალ.B	ჰრქუა: გეშინოდის ღმრთისა და შეეყო ნებასა მისსა და განეშორო ვნებასა სოფლისასა და არა წარსწყმედს ღმერთი შრომათა შენთა, და არა განგიცდის უფროჲს ძალისა შენისა;
და	ბალ.B	და მეცა ვევედრები უფალსა ჩემსა იესუ ქრისტესა, დამბადებელსა ცისა და ქუეყანისასა, სამებასა წმიდასა, რომელსა არა აქუს აღსასრული, საშინელსა და სახიერსა, ძლიერსა, მოწყალესა, უხილავსა, გამოუთქუმელსა, მეუფესა კაცთ მოყუარესა, მეცნიერსა და არა უცნაურსა,
და	ბალ.B	რომლისაგან ძრწიან ყოველნი დაბადებულნი, რაჲთა წმიდა გყოს ჭეშმარიტი წინამძღუარი კეთილისაჲ და თითის საჩუენებელ ღმრთის მსახურებითა, ამხილველ ბრმათა, მსმენელ ყრუთა, მოყუარე წმიდათა და მოძულე ვნებათა,
და	ბალ.B	ვიდრემდის მიგაწიოს ჩუენითურთ ადგილთა მათ, რომელ აღგჳთქუა პირითა წმიდათა წინაწარმეტყუელთაჲთა და მოციქულთაჲთა, რომელთა მიმართ გუაქუს სასოებაჲ, რაჲთა ღირს ვიქმნეთ მიმთხუევად.
და	ბალ.B	და სიტყუათა ამათ ზედა განჴურდა გული იოდასაფისა და იწყო ტირილად, და მერმე ჰრქუა ბალაჰვარს: რაჲ ზომისა წლისაჲ ხარ?
და	ბალ.B	და ჰრქუა: ვითარ მეტყჳ მაგას, რამეთუ ხარ მოხუცებულ, სამეოცისა წლისა უმეტეს.
და	ბალ.B	ჰრქუა ბალაჰვარ: ვინაჲთგან ვიშევ, სამოცისა წლისაჲ ვარ, გარნა, რაჲთგან ღმერთსა სრულიად გაუსაკუთრე თავი ჩემი, თორმეტი წელი არს, რამეთუ წინათ მკუდარი ვიყავ და ათორმეტი წელია ცოცხალ ვარ.
და	ბალ.B	ჰრქუა იოდასაბ: და ვითარ მკუდარ არს კაცი, რომელი ჭამს და სუამს?
და	ბალ.B	და უკუეთუ პირველი იგი ცხორებაჲ არა შეგირაცხიეს ცხორებად, თანა-გაც, რაჲთა სიკუდილიცა იგი მომავალი არად შეგერაცხოს.
და	ბალ.B	და ყოველივე ცხორებაჲ მის თჳთოეულად წარმოუთხრა და თუ რომლითა მიზეზითა განვიდა უდაბნოდ.
და	ბალ.B	26. ჰრქუა იოდასაფ ბალაჰვარს: მითხარ მე სახე სიბრძნისაჲ და რად აქუს ნათესავსა ამას ჩუენსა სიბრძნე სიყუარულისათჳს კერპთა მიმართ.
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: კაცმან ვინმე შეიპყრა მჭურინავი და დაჰკლვიდა მას.
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: და რაჲსათჳს გნებავს დაკლვაჲ ჩემი, რამეთუ არა არს ჩემ თანა გასაძღომელი შენი?
და	ბალ.B	უკუეთუ განმიტეო, გასწაო სამნი მცნებანი, და უკუეთუ დაიმარხნე, სცხოვნდე და სარგებელ გეყო.
და	ბალ.B	ხოლო მან ისმინა, და ჰრქუა: აუწდომელსა ნუ ეწუთები, გარდასრულსა ნუ ინანი, და რომელი შენთჳს არ გინდეს ბოროტი, სხვასა ნუ უზამ და სცხოვნდე.
და	ბალ.B	და ჴმა უყო მაღლით: კაცო, უკუეთუმცა ცოდნილ იყავ და მე დაგეკალ, ჩემსა ინჩაჴუსა იდვა მარგალიტი სირაქლემის კუჱრცხის ოდენი და იგიმცა, შენმცა დიდი საფასე შეგეძინა.
და	ბალ.B	და ვითარცა ესმა კაცსა მას, იწყო სინანულად და ენება შეპყრობაჲ მისი კუალად და დაკლვაჲ.
და	ბალ.B	და ჰრქუა კაცმან: ვინაჲთგან მასწავენ მცნებანი, სხუაჲ არა მაქუს ნაცვალი, რაჲთა მოგიზღო მის წილ, აწ მო[ვ]ედ სახედ ჩემდა, რამეთუ ზამთარი ესე ფიცხელ არს და მე კეთილად გიღუაწო, და განგისუენო და განგიტეო...
და	ბალ.B	რამეთუ გარდასრულ არს გაშუებაჲ ჩემი და აწ ინანი, და მეორე: შეპყრობაჲ ჩემი აუწუთომელ არს და ეცთები, და მესამე ესე, სიკუდილი შენი არა გნებავს და ჩემსა დაკლვასა ჰლამი, ხოლო მე გამოგცადე, თუ ვითარ დაიმარხავ მცნებათა.
და	სინ.მრვლთ	საკჳრველთაგან საკჳრველსა მოუჴდეთ, ძმანო, და ვეწინეთ, რამეთუ ვითარცა ჯაჭჳთა ოქროჲსაჲთა ვერძნი ერთად შეკრულ არიედ და ერთი-ერთსა ვერ გაეშორნიან და ეგრჱთ მიიძღუანნიან მეფისა,
და	ბალ.B	და აწ ვითარ გრწამს, თუ არსა ჩემსა ინჩაჴუსა მარგალიტი, ვითარცა სირაქლემის კუერცხის ოდენი, რამეთუ თჳთ ნაკრტენითურთ არცა ხოლო თუ ნატამალი ვარ სირაქლემისა კუერცხისაჲ.
და	ბალ.B	აწ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ ასწავებდე კაცთა უგუნურთა, არავე ირწმუნებენ და გარდაჴდებიან მცნებათა ღმრთისათა და თავით თჳსით მოგონებულსა დაამტკიცებენ,
და	ბალ.B	რამეთუ ჴელითა თჳსითა შეუქმნიან კერპნი და ღმრთად თაყუანის-[სც]ემენ და იტყჳან: ესენი არიან მჴსნელნი ჩუენნი ბოროტისაგან.
და	ბალ.B	და მონაგებთა მათთა წარაგებენ მათ ზედა, რამეთუ ეშმაკნი დამკჳდრებულ არიან მათ შინა და მათსა ირწმუნებენ და არა გულისჴმა-ჰყოფენ,
და	ბალ.B	ვითარმედ ერთი არს ღმერთი, მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, შემოქმედი ცათა და ქუეყანისაჲ, უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე და წმიდაჲ სული, რომელი მამისაგან გამოვალს;
და	სინ.მრვლთ	აწ ჩუენცა, საყუარელნო, განმარტებულითა გულითა და ყურითა მორჩილებით გუესმინოს, რაჲ გურქუა ჩუენ უფალმან წინაწარმეტყუელთა მიერ და სახარებათა წმიდისა ამის დღესასწაულისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	მან განაღა ჰქრუას მშჳდობაჲ ერსა წმიდათა მისთასა და მათსა, რომელნი მოქცეულ არიან გულითა.
და	სინ.მრვლთ	დღეს წინაწარმეტყუელთა ჴმათა ფართო ქმნეს სფ~ლი და ეკლესიანი განაშუენნეს და გჳრგჳნოსან ყვნეს და წმიდათა ამათ დღეთა ერგასისთა ერი მორწმუნჱ შეირთეს და გალობასა ახალსა მისცემენ უძლეველსა უფალსა.
და	სინ.მრვლთ	აწ მოვედით და ვიხარებდეთ უფლისა მიმართ.
და	სინ.მრვლთ	აწ ყოველნი თესლნი მოვედით და აღვიტყჳელნეთ ჴელნი და ღაღად-ვყოთ ღმრთისა მიმართ ჴმითა სიხარულისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და ნუვინ დააკლდებინ წოდებასა ამას სიხარულისასა, რამეთუ თესლი იგი ურწმუნოჲ წარწყმედასა მიეცა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ნუვინ დაბრკოლდებინ და შეურაცხ-ჰყოფნ მიგებებასა მას მეუფისასა, ნუუკუე სასიძობელსა მას გარე დაშთეს და დაეჴშას კარი, ნუვინ მწუხარე და მგლოვარე არნ ამას მოსლვასა, რაჲთა არა დაესაჯოს მას ბოროტთა მოქალაქეთა თანა.
და	ბალ.B	იგი ხოლო დამბადებელ და სხუანი დაბადებულ, იგი ხოლო უჟამო და სხუანი ჟამიერ, იგი ხოლო ძლიერ და ყოველნი უძლურ, იგი ხოლო მაღალ და ყოველნი მდაბალ, და ყოველი მის მიერ შეიქმნა და თჳნიერ მისსა არცა ერთი რაჲ იქმნა,
და	სინ.მრვლთ	აწ ყოველნი გულს-მოდგინედ მივეგებვოდით და ყოველთა სიხარულით შევიწყნაროთ და ვდღესასწაულობდეთ;
და	ბალ.B	და რამეთუ სახიერ, მოწყალე, სულგრძელ და მრავალ კაცთ მოწყალე და მოყუარე არს, და განუმზადებიან მორჩილთათჳს საშუებელნი, ხოლო ურჩთათჳს სატანჯველნი.
და	სინ.მრვლთ	სამოსლისა წილ დაუფინნეთ გულნი ჩუენნი წინაშე მისსა და ფსალმუნითა და გ~ლბთა მადლობით მივეგებვოდით და ვიტყოდით: „კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა“!
და	სინ.მრვლთ	დაუცხრომელად ვღაღადებდეთ, რამეთუ მაკურთხეველნი მისნი კურთხეულ არიან და მწყევარნი მისნი წყეულ არიან.
და	ბალ.B	ამანვე სამგუამოვნებით და ერთ-არსებით დიდებულმან გყო შენ მეძიებელ ნებისა მისისა, რაჲთა ცხოვნდე ძალითა ერთარსისა სამებისაჲთა.
და	ბალ.B	მიუგო: ესე არს მცნებაჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა რომელნი გინდეს თავისა შენისა, უყო მოყუასსაცა შენსა, და რომელი შენ არა გინდეს, სხუასა არა უყო და ლოცვასა ჰყოფდე და ვედრებასა დღე და ღამე.
და	ბალ.B	და გაქუნდის ჯუარი მისი საძლეველად მტერთა, რამეთუ მით მიჴსნა ვნებათაგან სიკუდილისათა.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად ვთქუა და უფროჲს გულს-მოდგინე გყვნე და კეთილი იგი არაჲ დავაცადო.
და	ბალ.B	− და უკუეთუ ეგრეთ არს კეთილნი ესე, რომელ არიან სოფელსა ამას შინა, რაჲსათჳს მოიძულენით?
და	სინ.მრვლთ	მოვედით, საყუარელნო, ვაკურთხოთ კურთხეული იგი, და რაჲთა ჩუენცა ვიკურთხნეთ მისგან, რამეთუ ყოველი ჰასაკი და ყოველი მოწესჱ გჳიჩინა კურთხევასა მას და გალობასა უფალმან.
და	სინ.მრვლთ	მეფენი ქუეყანისანი და ყოველი ერი, მთავარი და ყოველნი მსაჯულნი ქუეყანისანი აქებდით სახელსა უფლისასა!
და	სინ.მრვლთ	და უფროჲს ხოლო საკჳრველი ესე, რამეთუ ყრმათა ჩჩჳლთა მიჰმადლა ესევითარი გალობაჲ უფალმან, რამეთუ მის მიერ ესწავა მათ, ვითარცა პირველსა მას მოსეს მაშინ ერისა თანა.
და	სინ.მრვლთ	აწ თჳთ იგი მათ თანა იხარებს და გალობს სულითა, ვითარცა პირველ წინაშე კიდობანსა მას უფლისასა.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ამათ თანა გალობს, უხარის და იტყჳს: „კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა“.
და	სინ.მრვლთ	და იგი იტყჳს: და ღათუ ჩემი არს სიტყუაჲ, არამედ თქუმად ყრმათა მიცემულ არს და მათგან დამტკიცებულ არს ქებაჲ მისგან, რომელმანცა მისცა მათ;
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ პირითა ყრმათა ჩჩჳლთა მწოვართაჲთა დაემტკიცოს ქებაჲ, რაჲთა დაჰჴსნდეს მტერი იგი შურის-მგებელი, რაჲთამცა ესევითარითა საკჳრველებითა უკმოიქცეს გულნი მათნი შვილთა ზედა და ურწმუნონი გონებითა მართალთაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	ვინ გასწავა, ანუ ვინ გულისხმა-გიყო, ანუ ვინ შეგკრიბნა, და თუმცა შეგჳიზიარენით ჩუენცა?
და	სინ.მრვლთ	და იგინი გუეტყჳან: გალობდით თქუენცა და გესწაოს მოსჱსი.
და	სინ.მრვლთ	ამიერითგან ჩუენცა შეგჳრთნეს ყრმათა მათ და მოგუცნეს ჴელნი, აწ მოვედით, საყუარელნო, და ჩუენცა მათ თანა ამას გალობასა ღმრთისა მიმართ ვიტყოდით და ვადიდებდეთ მას,
და	სინ.მრვლთ	რომელი-იგი ამაღლდა ცასა ცათასა აღმოსავალით და ქუეყანასა ზედა, ვითარცა მას სათნო-უჩნდა, ჯერ-იჩინა კიცუსა ზედა დაჯდომაჲ.
და	სინ.მრვლთ	აწ ყრმათა თანა აღვიღოთ რტოები ზეთისხილისაჲ და ვგალობდეთ, რაჲთა ჩუენცა სულმან წმიდამან მოგუხედოს.
და	სინ.მრვლთ	და ამას ღმრთით სწავლულსა გალობასა დაწყნარებით ვ~ტყდით: „კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა! ჵსანა მაღალთა შინა“!
და	სინ.მრვლთ	და მცირედრე შემდგომად თქუა ხოლო, ვითარმედ: იგი არს სასოებაჲ წარმართთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	აწ იგიცა სულითა იხარებს მორწმუნეთა თანა და ესევითარითა მით წოდებასა მას წარმართასა აუწყებს, რომელ-იგი პირველ დაუმორჩილებელ იყვნეს.
და	სინ.მრვლთ	აწ მათცა მოიყვანებს სარწმუნოებად, რამეთუ დღეს მ~ფჱ დიდებისაჲ ქუეყანასა ზედა წინაწარმეტყუელებით იდიდების და ზიარ-ჰყოფს ქუეყანისათა ზეცას, რაჲთა აჩუენოს, ვითარმედ იგი არს ორთაჲვე უფალი და ვითარ ორთაგან იდიდების.
და	სინ.მრვლთ	ისმინე, ამისთჳს რამეთუ ზეცისანი იგი ქუეყანისა ცხორებასა უთხრობენ და გლ~ბთ იტყჳნ: წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს უფალი საბაოთ, სავსე არიან ცანი და ქუეყანაჲ დიდებითა მისითა.
და	სინ.მრვლთ	ამას სიტყუასა მეწამების მე ჴმა-მაღალი ესაია, და ქუეყანით ყრმანი ზეცისა თანა მობაძავად სიხარულით იტყჳან: ოსანა მაღალთა შინა! ოსანა ძეო დავითისო!
და	სინ.მრვლთ	მშჳდობაჲ და დიდებაჲ მაღალთა შინა!.
და	სინ.მრვლთ	და ესევითარიღა ესე აღესრულებოდა, უფროჲს ხოლო აღივსნეს მოწაფენი სიხარულითა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა შევიდა იესუ იერუსალემდ, შეიძრა ქალაქი იგი და იტყოდეს: ვინ არს ესეო? არა ნუ იცოდესა?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ჰკითხვენ უკეთურნი იგი: ვინ არს ესეო, სახელოვანი და საკჳრველთ-მოქმედიო?
და	სინ.მრვლთ	ვითარ არასადა იხილეს მამათა მათთა და რომელ-იგი ესაია თქუა მათთჳს: ყრუთა ისმინეთ, ბრმათა აღიხილენთ!
და	სინ.მრვლთ	და ვინ ბრმა, გარნა ყრმანი ჩემნი?
და	სინ.მრვლთ	და ვინ ყრუ, რომელნი-იგი მათ ეუღლებიან არამედ დაბრმეს მონანი ღმრთისანი.
და	სინ.მრვლთ	იხილეთ მრავალ-ჯერ და არა დაიმარხეთ;
და	სინ.მრვლთ	გეხსნეს ყურნი და არა ისმინეთ.
და	სინ.მრვლთ	აწ ხედავთა, ვითარ ჭეშმარიტ არს სიტყუაჲ ესე, რომელ წინავე თქუა სულმან წმიდამან, რამეთუ ჰხედვიდეს უმადლონი იგი თუალითა და ჴელითა ჩმუნვიდეს საკჳრველ-მოქმედსა მას და ურწმუნოებასა ზედა დაადგრეს!
და	სინ.მრვლთ	იხილეს მათ ყრმაჲ შობითგანი ახილული და მადიდებელი უფლისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ-იგი სნეულნი და ეშმაკეულნი განიკურნებოდეს, და ყოველსა სოფელსა განითქუმოდა მისი იგი საკჳრველებაჲ?
და	სინ.მრვლთ	აწ ესევითარი გალობაჲ მისთჳს ითქუმის და იტყჳან: „ვინ არს ესეო?“
და	სინ.მრვლთ	ჵ უგუნურებაჲ მოძღუართაჲ და ურწმუნოებაჲ და უჯერობლობაჲ მოხუცებულთაჲ!
და	სინ.მრვლთ	ჵ თესლო ქანანისო ურცხჳნოო, და არა იუდაჲსო ღმრთის მოშიშო!
და	სინ.მრვლთ	შვილთა იცნეს შემოქმედი, და მამანი დაბრმეს და იტყოდეს: „ვინ არს ესეო?“
და	სინ.მრვლთ	ჩჩჳლნი და მცირენი უფალსა უგალობენ და დაძუელებულნი დღეთა ბოროტთანი ჰკითხვენ: „ვინ არს ესეო?“
და	სინ.მრვლთ	ძუძუჲს მწოვარნი ყრმანი კეთილითა სარწმუნოებითა გალობასა მღვდელთასა შესწირვენ, და მღდელნი უგუნურ იქმნებიან და ჰგმობენ, გარდაქცეულნი გონებითა, მოაქციენთ გულნი თქუენნი შვილთაგან და ისწავეთ საიდუმლოჲ ღმრთისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	რომელი მისთჳს წამებს, რამეთუ ღმერთი არს, რომელი ესრჱთ იდიდების ჩჩჳლთაგან და უსწავლელთა ენათა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ისმინეთ, რასა იტყჳს ზაქარია წინაწარმეტყუელი: გიხაროდენ ფრიად, ასულო სიონისაო, აჰა ესერა მეუფჱ შენი მოვალს წმიდაჲ და მაცხოვარი;
და	სინ.მრვლთ	და იგი თავადი მშჳდ არს და ზე ზის იგი კიცუსა.
და	სინ.მრვლთ	ანუ რაჲსათჳს მზჱ ბრწყინავს, და თქუენ გიყუარს ბნელი?
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ხართ ძენი სიონისანი, შეერთენით სიხარულსა შვილთა თქუენთასა და სარწმუნოებით გალობაჲ შეწირეთ.
და	სინ.მრვლთ	ჰკითხეთღა ყრმათა მაგათ, ვინძი შეკრიბნა ანუ ვინ ასწავა მათ ახალი გალობაჲ ღმრთისაჲ და ძჳელი წინაწარმეტყუელებაჲ?
და	სინ.მრვლთ	– არამედ არა კაცმან, და იგინი ღმრთეებისასა მას გალობასა იტყჳან.
და	სინ.მრვლთ	და რომელი-იგი მღდელთა ვერ ცნეს, მას გალობენ.
და	სინ.მრვლთ	აწ მოაქციენთ გულნი თქუენნი შვილთა თქუენთა და აღიხილენთ თუალნი თქუენნი ჭეშმარიტისა მიმართ.
და	სინ.მრვლთ	და თუ პირველსა უგუნურებასა დაადგრეთ და სმენით არა გესმოდის და ხედვით არა ხედვიდეთ, ცუდად რაჲმე ხართ და იტყჳთ, ვითარმედ ჩუენ უგონიერჱს ვართ ყრმათაო,
და	სინ.მრვლთ	გარნა მაშინ იხილნენ საქმენი ჩემგან, წმიდა-ყონ სახელი ჩემი და წმიდა-ყონ წმიდაჲ იაკობისი და ღმერთი ისრაელისაჲ და ეშინოდის და ცნან, რომელნი-იგი სულითა სცთებიან გონებასა;
და	სინ.მრვლთ	და მდრტჳნვალთა ისწაონ სმენაჲ და ენამან ბრგუნვილმან ისწაოს სიტყუაჲ მშჳიდობისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	აწ ანუ ყრმათაჲ მათ სარწმუნოებაჲ შეიწყნარეთ და სიწმიდჱ და გიხაროდენ, ანუ სარწმუნოებასა თანა ყმანი ეგე ჩუენ მოგუანიჭენთ,
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენ მათ თანა ვხ~რბთ და ვიშუებდეთ და ვდღესასწაულობდეთ და ერთობით ღმრთივ სწავლულსა მას გალობასა ვიტყოდით: „კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა“!
და	სინ.მრვლთ	ოდესმე პირველ მოხუცებული და წინაწარმეტყუელი სჳიმეონ მიეგებვოდა მაცხოვარსა და შემოქმედსა საუკუნეთასა და მოიქუა მკლავთა თჳსთა ზედა, ვითარცა ყრმაჲ, და ღმრთად და უფლად ქადაგა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ესერა მოხუცებულთა მისი იგი აღსაარებული არა ჰრწამს, და მათ წილ შვილნი მცირენი მიეგებვიან და მკლავთა წილ რტოთა ხეთაგან დაუფენენ და ღმერთსა მათსა აკურთხევენ კიცუსა ზედა მჯდომარესა ვითარცა ქერობინთა ზედა და იტყჳან: „ჵსანა, ძეო დავითისო!
და	ბალ.B	პირველად ესე, რამეთუ გარდამატებულნი ესე კეთილნი ღმრთისანი ვერ ესწორებიან მცირედსა მუნ საშუებელსა სასუფეველისასა, და ვითა[რ]ცა ვინ იღუაწოს, უმეტესთა პატივთა მიემთხუევის და არა მცირედი შური იყოს მოყუსისაჲ მოყუასსა მიმართ,
და	ბალ.B	რამეთუ არა სწორ იყუნენ ხარკისა გარდამჴდელნი ძღუნისა შემწირველთა, ხოლო მეორე: ნუუკუე ესე ჴელ-ყავ მოცემულთა ამათ საშუებელთა და მათ მიერ ჩავიჭრეთ უწესოთა საქმეთა და მიზეზ მექმნეს წარწყმედის.
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ განვეშორნეთ, უმეტესი მშჳდობაჲ და დაწყნარებაჲ გაქუნდეს.
და	ბალ.B	ჰრქუა იოდასაფ: ყოველსა ჭეშმარიტად მეტყუელ ხარ, არამედ შე-ღა-სძინე სიტყუად, რაჲთა მეცა შევსძინო მტერობად და მოძულებად სოფლისა.
და	ბალ.B	ჰრქუა ბალაჰვარ: ესე ცხად იყავნ წინაშე შენსა, რამეთუ მტერობაჲ სოფლისაჲ დააგებს ღმერთსა, და რამეთუ მოკლე არს ცხორებაჲ ესე და ადრე დაჰლევენ დღენი და ღამენი.
და	ბალ.B	მაშინ ყოველნი მონაგებნი განიბნივნენ და შენებულნი მაღალნი მოოჴრდენ, და უცნაურ იქმნას სახელი მისი, და აღიჴოცოს ჴსენებაჲ მისი, და განილიოს გუამი მისი,
და	ბალ.B	რამეთუ შიშვ~ლი განიღონ გუამი მისი და დადვან საფლავსა და შთააგდონ მღჳმესა ბნელსა და დააგდონ მარტოჲ უცხოებასა შინა და სიგლახაკესა, დატევებული მოძულეთაგან, და განწირონ და მოიძაგონ ყოველმან: მეუღლემან, ძმათა და შვილთა.
და	ბალ.B	28. ამას ზედა იოდასაფ ცრემლეოდა და ეტყოდა: სიტყუანი შენნი განმეწონნეს გულსა, აწ მეც სიტყუაჲ ცხორებისაჲ.
და	ბალ.B	და ჰრქუა ბალაჰვარ: მე, ძეო მეფისაო, ფრიად მიყუარდა სოფელი ესე და შეყოფილ ვიყავ შუებათა მისთა, და ვითარცა განვიცადე და ვიხილე შეცვალებაჲ მკუდრად და ვცან,
და	ბალ.B	ვითარმედ არავინ დაადგრების მას შინა, არცა დიდი და არცა მცირე, არცა ძლიერი და არცა უძლური, არცა ბრძენი და არცა სულელი.
და	ბალ.B	და ვითარცა გულისჴმა-ვყავ, ვითარმედ მეცა ეგრეთვე განმავალ ვარ, ვითარცა განვიდეს, და შეცვალებად ვარ, ვითარცა შეიცვალნეს იგინი.
და	ბალ.B	რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოწევნად არს ჩემდაცა, და რამეთუ ყოველნი წარვალთ და განვიბნევით.
და	ბალ.B	და ვითარცა ესე ყოველი გულისჴმა-ვყავ, ვიძიე თავისა ჩემისა უმჯობესი.
და	ბალ.B	დაღაცათუ მძიმედ აღმიჩნდა, ვაიძულე თავსა ჩემსა და დავაყენე გულის თქუმათაგან და აღჳრ-ვასხენ ნებასა ჩემსა, რაჲთა არა წარმიტაცოს და შთამაგდოს შფოთთა სოფლისათა.
და	ბალ.B	და მესმა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ წიგნთაგან ზეგარდამოთა, ვითარმედ: ვყავ სოფელი ესე და ყოველი ხატი მისი წარმავალ.
და	ბალ.B	ეკრძალენით, რამეთუ უეჭუელად განხუალთ ამიერ და, რამეთუ მე განმიმზადებიეს ადგილი საუკუნოჲ, რომელსა შინა არიან ორნი სადგურნი:
და	ბალ.B	ერთი იგი არს სავანე ყოველთა კეთილთაჲ და საშუებელი გამოუთქუმელი მათთჳს, რომელთა შემიყვარეს და დაიცუნეს მცნებანი ჩემნი და მას შინა სუფევდენ უკუნისამდე.
და	ბალ.B	ხოლო მეორე იგი სავანე არს სავსე სატანჯველითა, იწროებითა, სირცხჳლითა და შეურაცხებითა, აღზუავებული რისხჳთა, რაჲთა შური მიაგოს მოძულეთა ჩემთა.
და	ბალ.B	და აღვიღე საგზალი, რაჲთა მივიწიო სავანესა მას მშჳდობისასა, და ვივლტი სავანისა მისგან საშინელისა და ფრიად მეშინის, რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩემნი, გარნა უმეტეს არიან მოწყალებანი ღმრთისა ჩუენისანი.
და	ბალ.B	ჰრქუა ბალაჰვარ: რაჲთა დაუტეო სოფელი და ყოველნი ზრუნვანი მისნი, რამეთუ თანა-აც კაცსა ბრძენსა, რაჲთა წურთიდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა წურთინ კეთილი წინამძღუარი სამწყსოსა თჳსსა.
და	ბალ.B	და შიში ღმრთისაჲ ყოვლადვე და მარადის გონებასამცა თჳსსა შინა არს, რამეთუ იტყჳს მეფსალმუნე: დასაბამი სიბრძნისაჲ შიში ღმრთისაჲ, ხოლო გულისჴმის-ყოფაჲ კეთილი ყოველთა, რომელთა ყონ იგი.
და	ბალ.B	და ესე უწყოდე, რამეთუ ვერ შეიკრიბის კაცმან ერთმან ყოველი სწავლულებაჲ;
და	ბალ.B	ანუ ვინ კაცთაგანი შემძლებელ არს ყოველთა საჭმელთა და სასუმელთა, რომელი იხილნეს და გული უთქმიდეს, ერთბამად მიღებასა, არამედ ძალისაებრ მცირედ-მცირედ მიიღის.
და	ბალ.B	ხოლო ესეცა უწყოდეს, რამეთუ ეშმაკი მოართუამს გონებასა და ეტყჳს: უკუეთუ არა უტყუვი ღმერთსა, იმარხე ორმეოცითა და ძაძითა, ნაცრითა და ტირილითა იქცეოდე.
და	ბალ.B	ესევითართა ძნელოვანთა აწუევს, ანუ თუ ამით მოაწყინა და შეარყია, ანუმცა მე ხოლო და აღზვავა და მერმე ქუეყანად დაჰკუეთა და ურვასა მრავალსა შეაყენა.
და	ბალ.B	ესე ჯერ-არს, რაჲთა დაიჭირო თავი შენი საზომსა და გეშინოდენ ღმრთისა.
და	ბალ.B	ესე შეიკრძალე და შეისწავე და ჯუარითა შეიჭურე და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ ყოველთა თანა შინა საქმეთა შენთა, რამეთუ არა არს ძალი და ღონე, რომლითა წინააღუდგეთ ღონეთა მტერისათა, გარნა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს მიერ დავსცეთ.
და	ბალ.B	მიუგო ბალაჰვარ: ცანი და ქუეყანაჲ და ყოველი, რომელი დამკჳდრებულ არს მას შინა, სულიერნი და გუა~მნი.
და	ბალ.B	და რამეთუ იხილო ჭურჭელი რაჲმე შექმნილი, დაღათუმცა მოქმედი არა ნახე, სწამევემცა, ვითარმედ უვის შემოქმედი.
და	ბალ.B	და ეგრეცა ნაშენები, დაღაცათუ მაშენებელი ვერ იხილო, არამედ გონებაჲ წამებს, ვითარმედ უვის მაშენებელი.
და	ბალ.B	ხოლო მე, რაჟამს ვიხილე თავი ჩემი და განვიცადე აგებულებაჲ ჩემი, ვცან, რამეთუ მივის შემოქმედი და ვითარცა ენება, დამბადა და გამომხატა თჳნიერ კითხვისა ჩემისა.
და	ბალ.B	და უკუეთუმცა მე ვიყავ დამბადებელი თავისა ჩემისაჲ, უმეტესმცა ვყავა თავი ჩემი სიშუჱნარითა და სისრულისა ჰასაკისათა.
და	სინ.მრვლთ	აღმოჰბრწყინდის მზჱ და დაჰჴდის და ადგილსავე თჳსსა მიეგის, რამეთუ ესრე თქუა: რაჟამს აღვმაღლდე, ყოველნივე მოვიზიდნე ჩემდა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რაჟამს მოვიდა მზჱ იგი სიმართლისაჲ, რომელ არს თავადი ქრისტჱ, შეეხო მას დედაკაცი იგი წიდოვანი ფესუსა სამოსლისა მისისასა და დასცხრა მდინარჱ იგი წყაროჲ სისხლისაჲ მის.
და	სინ.მრვლთ	„შავ ვარი მე და შუენიერ, ასულნო ი~ჱლემისანო“, დაშავებულ ვარ და დაღებულ ცოდვითა.
და	ბალ.B	ხოლო რომელმან დამბადა, მყო მე რომელთამე უდარეს და რომელთამე უმჯობეს.
და	ბალ.B	და ვითარ გულისჴმა-ვყავ და ვცან საქმე ცხორებისა ჩუენისაჲ, ვითარმედ ვერას შემძლებელ ვართ შემატებად, გინა დაკლებად ჰასაკისა და ვერცა განახლებად დაძუელებულისა და ვერცა კუალად შედგმად,
და	სინ.მრვლთ	აწ იყოს თუ ვინმე აქა მორწმუნჱ ცთომილი, ნუ შეშინდებინ, არამედ შეინანენ და თქუნ: შავღა თუ ვარ, შუენიერვე ვარ, და მი- ღათუ ვინმე- წევნულ იყოს აღსასრულისა თჳსისა ჟამთა და სულთა აღმოსლვად მიიწეოდის, – და რაჲღა-მე უფროჲსი ვთქუა, –
და	ბალ.B	თუ რაჲ მოჰვარდეს ასოთაგანი, და ვერცა შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა, და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
და	ბალ.B	და მერმე ვხედევდ შემოსლვასა ღამისასა შემდგომად დღისა, და ქცევასა სამყაროთასა.
და	სინ.მრვლთ	სულნი ღათუ აღმოჰკრთებოდიან და კნინ ღათუ გონებაჲ იყოს მის თანა, ნუვე წარჰკუეთნ სასოებასა,
და	სინ.მრვლთ	არამედ შე-ვე-ინანენ და გარდამოაწთვენ ცრემლი და განიბანენინ ჴორცნი თჳსნი და ქველის-საქმითა სულნი თჳსნი განიწმიდენინ, ვითარცა იგი იტყჳს: მწუხრი ტირილი და ცისკარს სიხარული.
და	სინ.მრვლთ	ძიღა მიემსგავსე ეზეკია მეფესა, რომელი მიახნდა სიკუდილსა და ეუწყა ესაიაჲსგან და ცრემლოოდა იგი და შეუმატა მას ღმერთმან ათხუთმეტი წელი ცხოვრებისაჲ.
და	ბალ.B	და ამით გამო ვცან, რამეთუ ყოველთა უვის დამბადებელი, და არა მსგავს დაბადებულთა.
და	სინ.მრვლთ	და იყოს ღათუ ვინმე დაშავებული ცოდვითა, შეინანენ და შეეახლენ ღმერთსა და ნათელ-იღენ წყლითა მით ცხოვრებისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და იყოს თუ ვინმე აქა მორწმუნჱ ცთომილი, შე-ვე-ინანენ და ჭეშმარიტითა მით საბანელითა ცრემლთაჲთა ჴორცნი თჳსნი განიბანენინ და სულნი თჳსნი განიწმიდენინ, და ესრჱთ შემოგეახლოს სული წმიდაჲ.
და	რაბლე2	ვითარ ეპრუწ-უვიწროვდებათ მეცნიერებისა მაგისტრთ მავანი და მავანი ხვრეტილი, მცირედ ქოჩორშეკრეჭილნი მზარეულმზურეულნი ოკამისა, Magistri n. Fripesaulcetis, De grabellationibus horarum canonicarum, lib. quadraginta,
და	სინ.მრვლთ	და თჳთ სიტყუაჲ ღმრთისაჲ დაემკჳდროს შენ თანა და სიყუარულითა ღმრთისაჲთა სთქუა გულსა შენსა: ვაჲ ჩემდა, რამეთუ დამშრშალ და დაწერტილ ვარ მე სიყუარულითა ღმრთისაჲთა, ვითარცა ისრითა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ისმინე სიტყუაჲ იგი ისრისაჲ მის, ვითარ-იგი წერილ არს ესაიასა, ვითარმედ: დამდვა მე ვითარცა ისარი ერთი რჩეული და დამმალა მე კაპარჭსა შინა.
და	რაბლე2	Cullebutatorium confratriarum, incerto authore, თავსარქმელნი მუცელაქორებულ ძმათა, ამბავი ესპანელი ჯახირასი, რომელიცა ძმა ინიგომ წყალზედ ჩაიყვანა და მწყურვალი ამოიყვანა, მუცლისა ჭიისა დასაყრევინებელი შინაკაცთათვის სამზარეულოისა,
და	სინ.მრვლთ	ღმერთ სიტყუაჲ იგი თქუა და კაპარჭ – ჴორცნი იგი, რომელთა შინა დაფარულ იყო ღმრთეებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ამის ისრისა სიყუარულითა დაშრშებოდა იერემია და თქუა: არა შევიწყინო მე შემდგომად კუალსა მისსა და დღენი კაცთანი მე არა მწადოდიან;
და	ბალ.B	და უკუეთუმცა მსგავს იყო მათსა, მის ზედაცამცა მოიწეოდა, რომელნი მოიწევიან დაბადებულთა ზედა, რამეთუ ვითარცა თქუას, იქმნების, და ოდეს ინებოს, აღესრულების მყის და კუალად აღადგენს, ვითარცა პირველ იყვნეს.
და	ბალ.B	რამეთუ ბრძანებაჲ მისი უგანმკუეთელეს არს მახჳლისა ორპირისა და უმალეს არს კამკამებასა ელვისასა, და ენებოს თუ, განაქარვებს და კუალად მოაგებს ყოველსავე, და კურთხეულ არს და დიდებულ სახელი მისი უკუნისამდე.
და	რაბლე2	De magistro nostrandorum magistro nostratorumque beavetis lib. octo galantissimi, ვითარ უშვებენ ქარსა ბულისტნი, კოპიისტნი, სკრიპტორნი, აბრევიატორნი, რეფერენდარიუსნი და დატარიუსნი აღწერილობითა რეგისისა,
და	რაბლე2	მუდამი წელიწდეული ნიკრისისა ქარითა სნეულთათვისა და ცუდჭირშეყრილთათვის, Maneries ramonandi fournellos, per M. Eccium, ძმაცვა-ეშმაკობანი დიდვაჭართა.
და	ბალ.B	31. ჰრქუა იოდასაფ: ყოველივე ეგე ჭეშმარიტად სწამე, გარნა ვინაჲ სცან, თუ ყოფად არს აღდგომაჲ შემდგომად სიკუდილისა და მიგებაჲ კეთილისა და ბოროტისაჲ?
და	ბალ.B	მიუგო ბალაჰვარ: ორთა საქმეთაგან საცნაურ არს, რამეთუ განწვალებულ არს ცხორებაჲ მორჩილთა და ურჩთაჲ სოფელსა ამას შინა,
და	სინ.მრვლთ	ამის ისრისა სიყუარულითა დაშრშებოდა პეტრე და თქუა: შენ უწყი, უფალო, რამეთუ მიყუარ შენ.
და	ბალ.B	და რამეთუ ვხედავთ მრავალთა ურჩთა შუჱბით, ხოლო მორჩილთა ვხედავთ, რამეთუ ჭირითა და შეურაცხებითა განვლენ განვლენ სოფლისა ამისგან,
და	სინ.მრვლთ	ამის ისრისა სიყუარულითა დამშრშალ იყო დავით და თქუა: მიგდევდა შენ სული ჩემი, და მე შემიწყნარა მარჯუენემან შენმან;
და	ბალ.B	და ამით უწყი, რამეთუ მართლმსაჯულმან ღმერთმან ამისთჳს არა ადიდნა მორჩილნი იგი მისნი, რაჲთა აღდგომასა მას უმეტესი პატივი უყოს მათ, რამეთუ ურჩნი იგი დასაჯნეს საქმეთა მათთაებრ.
და	ბალ.B	ხოლო მეორედ საცნაურ არს ქადაგებითა მოციქულთაჲთა, რომელნი-იგი თჳთმხილველ იქმნეს დიდებასა ღ~ისასა, ამისთჳსცა ახარებდეს მისაგებელსა საუკუნოსა მორჩილთათჳს და განაკრძალებდეს სატანჯველთათჳს საუკუნოთა.
და	სინ.მრვლთ	ამის ისრისა სიყუარულითა დაშრშებოდა პავლე, რომელი-იგი კრულ იყო ქრისტჱს მიმართ, და თქუა: ვინ განმაშოროს მე სიყუარულსა ქრისტჱსსა?
და	ბალ.B	რამეთუ ამისთჳს შევიწყნარეთ წამებაჲ მათი, რაჲთა აჩუენებდეს ნიშებსა და სასწაულებსა კაცთა შორის ძალითა მხოლოდ შობილისა ძისა ღმრთისაჲთა, რომელ არს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე.
და	სინ.მრვლთ	ამის ისრისა სიყუარულითა დამშრშალ იყო წმიდაჲ იგი ეკლესიაჲ და თქუა: ვაჲ ჩემდა, რამეთუ დამშრშალ და დაწერტილ ვარი მე სიყუარულითა მისითა, რომელ-ესე ვარ ეკლესიაჲ წარმართთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ჵ სიყუარული და სიტკბოებაჲ, რომელ აქუნდა მისა მიმართ!
და	ბალ.B	ჰრქუა ბალაჰვარ: ამისთჳს უწყი ჭეშმარიტებაჲ, ვითარცა პირველ ვთქუ, რამეთუ შეუდგეს უფალსა ღმერთსა ჩუენსა და განეყენნეს მონაგებთაგან და შეუდგეს სიგლახაკესა,
და	ბალ.B	და გლახაკთა სიტყჳთ განამდიდრებდეს და თჳთ უჴამლონი და თავშიშუელნი ერთითა სამოსლითა მიმოვიდოდეს და აჭირვებდეს თავთა თჳსთა, და ეგრეთვე სხვათა აწურთიდეს,
და	სინ.მრვლთ	ამის გამო თქუა, ვითარმედ: ამბორ-მიყავ მე ამბორის-ყოფითა პირისაჲთა, რამეთუ თხოვილ ვარ მე ზესკნელისა მის სიძისა შჯულისა მიერ და წინაწარმეტყუელთა, რომელ-ესე ვარ ეკლესიაჲ წარმართთაჲ;
და	ბალ.B	და უკუეთუ იყვნეს ცრუ მოწამე და მტყუარ, არამცა ესევითართა იწროთა და საჭიროთა გზათა ავლინებდეს კაცთა, არამედ უფროჲსმცა წინაუყოფდეს, რომელი შეაშუენეს კაცთა, და ვრცელი და ფართოჲ კარიმცა უჩუენეს, რომელ არს საწადელი თუალთაჲ და სანებელი გულთაჲ.
და	ბალ.B	და მი-მცა-უშუეს გულის-თქუმათა და შუებათა მიმართ, და ესევითარითამცა ცხორებითა მოიმძევლნეს გულნი კაცთანი, და არამცა ლოცვითა და მარხვითა, ჭირითა და გლახაკობითა განაკრთვნეს გულნი კაცთანი.
და	ბალ.B	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუმცა აღ-ვინმე-დგა კაცი და სიცრუვით იტყოდა თავსა თჳსსა მოციქულად ღმრთისა, ვითარ საცნაურ არს, თუ ჭეშმარიტსა იტყჳს ანუ უცნაურ არს?
და	ბალ.B	ჰრქუა ბალაჰვარ: დაფარულთამცა მისთა გამოაცხადნეს საქმენი მისნი, რამეთუ მოთმინებასა ასწავებენ და თჳთ ვერ მოთმინე არიან.
და	ბალ.B	და სხრბ~სა ასწავებენ და იგინი მანკიერებითა სავსე არიან, და ვერცა შემძლებელ არიან ყოფად სასწაულებსა, რომელიმცა კაცთაგან შეუძლო ყოფად.
და	ბალ.B	33. და ვითარ ესევითართა სწავლათა ასწავებდა ბალაჰვარ ძესა მეფისასა განმრავლდა ჟამი შემოსლვითგან ბალაჰვარისა წინაშე იოდასაფისსა, და ჰრქუა მას ზანდან მზრდელმან:
და	ბალ.B	შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულობისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგან იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა.
და	ბალ.B	აწ თუ უნდა, დააცადე საქმე ესე და განზრახვაჲ მის თანა, და თუ უნდა, უბრალო მყავ და ვაცნობო მამასა შენსა;
და	რაბლე2	„მამოტრე, პავიანთა და მაიმუნთა გამო“, დ’ორბოს თარგმანებითურთ; „პარიზისა უნივერსიტეტისა წესდებულება გამოისად კოკობზიკობისა ფეხბოშ დიაცთა“ (შუასაუკ. ლათ.).
და	ბალ.B	და თუ ესე არა გნებავს, განმიყვანე მე შენგან და ნაცვალად ჩემდა მამამან შენმან მოგცნეს სხუანი მსახურნი, და მე განმათავისუფლე რისხვისაგან მამისა შენისა.
და	ბალ.B	ჰრქუა იოდასაფ: პირველად ესე ჰყავ, რაჲთა დასდგე ფარულად უკუანა კერძო კრეტსაბმელისა და მცირედ ჟამ ისმინო, რასა-იგი მეტყჳს მე, და მერმე, რაჲცა გნებავს, იგიცა ჰყავ.
და	ბალ.B	და ვითარცა შემოვიდოდა ბალაჰვარ წინაშე იოდასაფისსა, უკან დგა ზანდან უკუანა კერძო კრეტსმბ~ლისა.
და	ბალ.B	და ვითარცა იწყეს სიტყუად ურთიერთას.
და	ბალ.B	ხოლო ბალაჰვარ იწყო გამოთქუმად ამაოებათა ამის საწუთოჲსათა და ჰრქუა: შეუგავს მეძიებელთა ამის საწუთოჲსათა, რაჲთა აღირჩიონ საუკუნოჲ იგი წარუვალი საშუებელი, და რად არა გულისჴმა-ჰყოფენ მსწრაფლ-წარმავალობასა სოფლისა ამის დ~ბჲსა,
და	ბალ.B	რამეთუ ხედვენ ადრე განქარვებასა საფასეთასა, და რომელნი-იგი შეიკრებენ, ცუდად შურებიან, რამეთუ შემდგომად მცირედისა ჟამისა სხუანი ეუფლებიან შენაკრებთა მათთა.
და	რაბლე2	„საბუდარი ხელოვნებათა“, ვითარ უნდა მივირთმევდეთ წვნიანსა და შებრუჟებისა ღირსებულებისათვისა“, ქმნილი სილვესტრ პრიერიელისგან, რომელიცა იყო იაკობიტი (შუასაუკ. ლათ.).
და	ბალ.B	ხოლო რომელთა გარდაემატოს აქა სიმდიდრე, მუნ პოონ ჭირი და სიგლახაკე, და რომელთა მოიგონ და შეიყვარონ აქა პატივი, მუნ პოონ შეურაცხებაჲ.
და	ბალ.B	და სხუაჲცა მრავალი ასწავა ესევითარი.
და	რაბლე2	თავისუფალი ერისაგანი, „სამხედრო ხელოვნებათა გამო“. ტევოსაგან ქმნილი ნახატებითურთ; „ულაყთა და ფაშატთა გამოშიგვნისა სარფა-სარგებლიანობისა გამო“, თხზულება ღვთისმეტყველებისა დოქტორისა დე კებეკიუსი (შუასაუკ. ლათ.).
და	რაბლე2	მარფორიო, ბაკალავრი, რომისა მიწასა მიბარებული, „ვითარ ვწმინდოთ და ვთხუნოთ ჯორნი კარდინალთა“ (შუასაუკ. ლათ.).
და	რაბლე2	რომელიცა იწყება სიტყვებითა „სილვიუსისა წყვილნი“ და ნაპეტელარი ძილიფიცილასი, ღვთისმეტყველებისა დოქტორისა;
და	რაბლე2	„თუ რაერთი მარაგი აქვთ ღვინისა ღვთისმეტყველებისა დოქტორობისა კანდიდატთ და კიდევ იმათ, ვინცა უკვე გაირტყა აღნიშნული ხარისხი, რვა უაღრესად პიკანტურ წიგნად“ (შუასაუკ. ლათ.).
და	რაბლე2	ზანტელი, „ცხოვრებისა და ღირსებათა გამო სალუქთა; „სულისა საცხონებელი დარიგებანი სორბონელი ჩაჩიანისა“, თხზულება მეტრ ლუპოლდისა (შუასაუკ. ლათ.).
და	ბალ.B	34. და ვითარცა განვიდა ბალაჰვარ, უნდა იოდასაფს გამოცდაჲ ზანდანისი, უკუეთუ სარგებელ ეყვნეს სიტყუანი ბალაჰვარისნი, და ჰრქუა: არა გესმისა, რასა მეტყჳს მტყუვარი ისი და გრძნეული, რამეთუ ეგულების შეცთუნებაჲ ჩემი და განრყუნა საშუებელი ესე საწუთოჲსაჲ?
და	რაბლე2	იოანე დიტერ ბროდიუსი, „ეკლესიისაგან მოკვეთისა საშინელებათა გამო, თავფურცელმოგლეჯილი წიგნი“; „ქასქანჯიელთა და ქალატურათა გამოხმობისა მოხერხებისათვის“ მეტრ გიგოლფისა (შუასაუკ. ლათ.).
და	ბალ.B	ჰრქუა მას ზანდან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ნათელ არს და ჩუენ გუასმია და ვიცით სიტკბოებაჲ მისი დიდი.
და	რაბლე2	ცუდმკერვალუსი, „წინააღმდეგ მავანი და მავანი კაცისა, ვინცა მთხზველსა ურცხვისა სახელი დასდო, და კიდევ შესახებ იმისა, რომ ურცხვნი ეკლესიისგან არა განკიცხულან“; „ფეხისალაგი, ანუ სანეშტე სამედიცინო“ (შუასაუკ. ლათ.).
და	ბალ.B	ხოლო ოდეს შეაჩუენნა მეფემან კაცნი იგინი ღმრთის მსახურნი და განასხნა ქუეყანისა ამისგან, მუნიერითგან არღარა გუასმიეს სიტყუაჲ ესევითარი.
და	ბალ.B	და უწყი, რამეთუ სიცოფით დაუტევეთ იგი და შევიყუარეთ ესე წუთი წარმავალი მსწრაფლ.
და	ბალ.B	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს ესე, შეიყუარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა და კუალად რისხვასაცა მეფისასა და წინააღდგომასა ერისასა, გიხაროდენ უკუე პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა შინა საუკუნ~ჲსა!
და	ბალ.B	ხოლო მიუდრეკივარ სიყუარულსა სოფლისასა და შიშსაცა მამისა შენისასა, არამედ არა უვარ-ვყავ სიმდიდრე მაგის საქმისასა.
და	სინ.მრვლთ	არა დავემორჩილო მე მოსეს, არცა ესაიას, არცა იერემიას, არცა სხუათა წინაწარმეტყუელთა, არამედ თჳთ მოვედინ თავადი უფალი და მეტყოდენ მე და ამბორ-მიყავნ მე ამბორებითა პირითა თჳსისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	მესმა სიტყუაჲ იგი იერემიაჲსი, რომელ თქუა, ვითარმედ: მძინარე არს გული მისი უფროჲს ყოვლისა და იგი თავადი კაცი არს, და ვინ-მე იცნას იგი?
და	სინ.მრვლთ	მისა წადიერ ვარ. იგი თჳთ მოვედინ და მეტყოდენ მე.
და	ბალ.B	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ დაჰფარო საქმე ესე მეფისაგან, უწყოდე, რამეთუ იგიცა ერთგულებაჲ არს წინაშე მისსა, რაჲთა არა შეაგდო დიდსა ურვასა და მწუხარებასა და წარუკუეთო მას სასოებაჲ შვილიერობისაჲ და შევარდეს გულის კლებასა.
და	ბალ.B	ხოლო ჩემგან უშიშ იყავ ამიერითგან და იქმოდე და იტყოდე, რაჲცა გენებოს.
და	სინ.მრვლთ	მესმა, რაჲ-იგი თქუა ამოს, ვითარმედ: ვიხილე მე კა(ცი), რომელი დგა ადამანტინესა ზედა ზღუდესა და ჴელთა მისთა ეპყრა ადამანტი.
და	სინ.მრვლთ	მას ვეძიებ, იგი თჳთ მოვედინ და ამბორ-მიყავნ მე.
და	ბალ.B	რამეთუ გულისჴმა-მიყოფია ამაოებაჲ ამის სოფლისაჲ და ჭეშმარიტად მიცნობია, რამეთუ არარაჲ არს კაცი, გარნა მატლი და წუთხი, მტუერი და ნაცარი განქარვებადი მსწრაფლ,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ვითარცა დედაკაცსა რომელსა უყუარნ ქმარი თჳსი და ქმარი იგი წარსრულ არნ შორსა გზასა და იგი გარდაიხედავნ სარკუმლით თჳსით და მოელინ მას და თქჳს: ოდეს-მე მოვიდესო;
და	სინ.მრვლთ	აიხილნის თუალნი თჳსნი და იხედავნ ზღუად კერძო და ჴმელად;
და	სინ.მრვლთ	და თუ იხილნის სადამე ნავნი მომავალნი, მუნ შინა ჰგონებნ მას;
და	ბალ.B	და ამისთჳს არა ვზრუნავ ჴორცთათჳს, რამეთუ არა არიან, ხოლო სული არს, რომელი იგრძნობს ტკივილთა, გინა შუებათა ყოველთა.
და	სინ.მრვლთ	და მეყსეულად შეემთხჳის და ჰკითხავნ მისსა: მითხართ მე ქმრისა ჩემისაჲ, სადა დაუტევეთ იგი, რომელსა დაბასა, ანუ რომელსა ქალაქსა;
და	სინ.მრვლთ	კურთხეულ არს მომავალი სიმდაბლით და კუალად მომავალი დიდებით, პირველ კიცუსა ზედა ჯდომით, ვითარცა წერილი აღესრულების: გამოჩნდეს სლვანი შენნი, უფალო, სლვანი ღმრთისა ჩუენისანი და მეუფისანი, მეორედ – საშინელებით, ღრუბლითა, და ანგელოზნი და ძალნი მსახურებენ.
და	ბალ.B	აწ ამისთჳს ჯერ-არს ზრუნვაჲ, რაჲთა მას საუკუნესა არა მიეცეს ტანჯვასა მწარესა და დაუსრულებელსა, ცეცხლსა და მატლსა დაუძინებელსა, და ბნელსა გარესკნელსა, და ესეცა უწყოდე მე,
და	ბალ.B	რამეთუ მიპოვნია მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, დამბადებელი ცათა და ქუეყანისაჲ და შემოქმედი ყოველთა დაბადებულთაჲ და მისგან მეშინის და მისგან ვძრწი და მას თაყუანის-ვსცემ,
და	ბალ.B	რამეთუ იგი არს მეუფე მეუფეთაჲ და მას აქუს უფლებაჲ სულთა და ჴორცთაჲ, და მისი არს სუფევაჲ უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.B	და შენ, რომელი გნებავს, იგი ქმენ.
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა ყოვლითურთ წმიდაჲ ეკლესიაჲ სიყუარულითა მით სიწმიდისაჲთა მოიმძევლებდა ყოველთა წინაწარმეტყუელთა და ჰკითხვიდა მათ: იხილეთ თუ სადამე იგი, მო-მე-სადა-ვალსაა იგი, ანუ მუნვე ცათა შინა არს, ოთხმეოცდა აცხრამეტთა მათ ცხოვართა აძოვებსა?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ დავით წინავე თქუა სახელი ფარულად, გარნა ყრმათა საუნჯჱ განაღეს და სიმდიდრჱ გამოაჩინეს გალობით და ყოველნი იჩინნეს შუენიერსა შუენიერებასა.
და	ბალ.B	35. ხოლო აწ ბალაჰვარს ენება წარსლვაჲ და იჯმნა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისგან.
და	ბალ.B	და ჰრქუა: ვერ თავს-ვიდებ თჳნიერ შენსა ყოფასა და გევედრები, რაჲთა წარმოვიდე შენ თანა და ერთგან ვიყოფოდით მოყუასთა შენ თანა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ჩუენცა შევიკრიბოთ ყოველთა მათ თანა სიმდიდრჱ იგი ნიჭისა ღმრთისაჲსაჲ, დავიუნჯოთ სახლთა ჩუენთა და დაუცხრომელით ჴმითა ღაღად-ვყოთ: „კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა“!
და	ბალ.B	მიუგო ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, სახე ეგე მსგავს არს სახესა მას, რომელი იყო ვინმე კაცი დიდებული და ესუა მას ძე საყუარელი.
და	სინ.მრვლთ	მიუგეს წინაწარმეტყუელთა და ჰრქუეს, ვითარმედ: ესაიაჲს თანა ვიხილეთ იგი და არა იყო ხატი იგი მისი, და ხილვაჲ იგი მისი შეურაცხ, უდარჱს ყოველთა კაცთა.
და	ბალ.B	და ძისა მის მისისათჳს ნუკრი ველური და ეჟუანი შეაბა ყელსა.
და	სინ.მრვლთ	მიუგო სძალმან მან, რომელ არს წმიდაჲ ეკლესიაჲ, და ჰრქუა: ვეძიებ მას და მისაცა მსურის.
და	სინ.მრვლთ	იგი თჳთ მოვედინ და ამბორ-მიყავნ მე.
და	ბალ.B	ხოლო ჟამსა ერთსა შეეყო სხუათა ქურციკთა და თანა განჰყვა იგი მაღნართა შინა.
და	სინ.მრვლთ	მიუგო მას ესაია და ჰრქუა, ვითარმედ: ესე იგი არს და და მოვალს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ თანა-სწორებით არს მეუფებაჲ მათი, და არა სხჳით, ვინაჲ პატივი ძისაჲ მოპოვნებულ მოუკლებელად.
და	ბალ.B	და ვითარცა ცნეს, რამეთუ ნუკრი იგი წარვიდა უშინაგნესთა მაღნართა, და წარვიდეს კაცნი ძიებად ნუკრისა მის განმზრდელნი და პო[ვე]ს იგი სხუათა თანა ნადირთა.
და	სინ.მრვლთ	აჰა სასყიდელი მისი მის თანა არს და საქმენი ჴელთა მისთანი არიან წინაშე მისა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ერთი სუფევაჲ მამისაჲ და ძისაჲ და სულისა წმიდისაჲ, ერთი საუნჯჱ, ერთ უფლება, ერთობით თაყუანის-ცემასა მისა შევსწირავთ ერთობისასა მას სამებისა ღმრთეებისასა;
და	რაბლე2	და ერთხელაც, პარიზსა მყოფმა, ქვემორე წერილი მიიღო მამისაგან თვისისა:
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა მწყემსი მწყსიდეს სამწყსოსა მას თჳსსა და ჴელითა თჳსითა შეკრიბნეს კრავნი და ნუგეშინის-მცემელ ექმნეს მაკეთა მათ დამძიმებულთა.
და	რაბლე2	„უსაყვარლესო ძეო ჩემო! იმა ნიჭთაგან, მადლთაგან და უაღრესობათაგან, რითაც კი ქვეყნისა დამდგენელსა, ყოვლადძლიერსა ღმერთსა დასაბამით ღირსუყვია და შეუმკია ბუნება კაცისა, ყოვლისა უფრორე უცხო და უზენაეს თვისებად იგი მესახვის,
და	სინ.მრვლთ	არცა მამისაჲ სადა იყოს დასასრული მამობისაჲ, არცა ქრისტესი ძეობაჲ და მეუფებაჲ, ეგრეცა სულისა წმიდისაჲ;
და	ბალ.B	ხოლო იგინი დაჴოცნეს და ნუკრი შეიპყრეს და წარმოიყვანეს.
და	სინ.მრვლთ	შემდგომად მისა მიავლინა იოვანჱსა, რომელი-იგი ჴმაჲ ღაღადებისაჲ იყო უდაბნოსა და თქუა: განჰმზადენით გზანი უფლისანი და წრფელ ყვენით ალაგნი მისნი.
და	ბალ.B	ეგრეთვე ჩუენ შეგუამთხჳო, მე და მოყუასთა ჩემთა.
და	რაბლე2	რომლისა წყალობითაც სიკვდილისა ქვემდებარე მოდგმა ჩვენი ერთგვარად უკვდავდება და წარმავალ წუთისოფელსა შინა ამარადისებს სახელსა და თესლსა თვისასა, და ესე ყოველი ჩვენის სჯულიერისა შეუღლებისგან გაჩენილი ჩამომავლობის გზითა ხდება.
და	რაბლე2	რაღა თქმა უნდა, რაიცა ჩვენთა პირველ მშობელთა შეცოდებამ დაგვანაკლისა, სამუდამოდ დაკარგულია, რამეთუ იმათ ეუწყათ, შემოქმედისა მცნებათა წინაშე ურჩობისა გულისთვის დაიხოცებითო და სიკვდილი პირველქმნილ ბუნებასა კაცისასა გააბედითებსო;
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ მივიდა იოვანჱსა, შებმა-უყო და ჰკითხვიდა: მითხარ მე მწრაფლ, უკუეთუ შენ (ხ)არ ქრისტჱ?
და	ბალ.B	და ვერცა სასოებაჲ შენი სრულ იქმეს, და ვერცა შემძლებელ ხარ ხარ ჭირთა მათ დათმენად, რომელთა მე და მოყუასნი ჩემნი მოვითმენთ.
და	სინ.მრვლთ	მიუგო იოვანე და ჰრქუა: მე არა ვარ ქრისტჱ.
და	ბალ.B	და უწყოდე ესეცა, რამეთუ უმჯობეს არს, რაჲთა დაითმინო აქავე და, თუ ენებოს ღმერთსა, სხჳთა ღონითა ჰპოო, რაჲთა სათნო-ეყო უფალსა ღმერთსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა.
და	რაბლე2	მაგრამ თესლი რახანც თესლოვნებს და განივრცობა, შვილში ისა ცოცხლდება, თუ რამ დედ-მამასა დაჰკლებია, შვილიშვილში კი ის იჩენს თავსა, რასაც შვილში გზა ვერ უპოვნია, და ესერიგად იმა დიდ განკითხვამდისა გასტანს,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მან ჰრქუა მას: და რად ნათელ-სცემ, უკუეთუ არა ხარ ქრისტჱ?
და	სინ.მრვლთ	არა თუ განკაცებისათჳს თ~ვ თავს-იდვა ჩუენთჳს ძემან ღმრთისამან და ჩუენსა მტერსა სძლო ჴორცითა, ამისთჳსცა მეუფებაჲ მიეცა, არამედ უფალ და ღმერთ იყო იგი, არს და იყოს მარადის მეუფე.
და	რაბლე2	ოდესცა იესო ქრისტე თავის საუფლოსა მამაზეციერსა დაუბრუნებს უკვე დაშოშმინებულსა და ყველაგვარ განსაცდელთაგან თუ ცოდო-ბრალთაგან დახსნილსა,
და	სინ.მრვლთ	მიუგო იოვანე და ჰრქუა: ნუ შეორგულდები, ნუცაღა სულთ-ითქუამ, რამეთუ მახლობელად მოსლვად არს.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ხარ მორწმუნე, მორწმუნედცა შეემთხუიე ქრისტესა, ჭეშმარიტსა ღმერთსა, და ნუ დაფარულად გაქუნ აზნაურებაჲ იგი.
და	ბალ.B	ჰრქუა იოდასაფ: წარიღე საფასე, რაოდენიცა გენებოს, რომელ კმა-გეყოს შენ და მოყუასთა შენთა!
და	ბალ.B	ჰრქუა იოდასაფ: და ვითარ არს უგლახაკესთაგანი მოყუასთა შენთაჲ უმდიდრეს ჩემსა, რამეთუ იტყჳ ფრიად უპოვარებასა მათსა?!
და	სინ.მრვლთ	რაჟამს უკუე ესმა სძალსა მას იოვანჱსგან, რამეთუ კრავად თქუა და ესაია მწყემსად თქუა, ხოლო სძალი იგი იტყოდა: ვისი-მე მრწმენეს: იოვანჱსი-მე, ანუ ესაჲსი?
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა იხილა უფალმან, რამეთუ შეორგულდა, ღაღატ-ყო და თქუა: მე ვარ მწყემსი კეთილი.
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა მივიდა, შეეხჳა და შეიტყბვო და ამბორს-უყო მას.
და	სინ.მრვლთ	და აღესრულსა სიტყუაჲ იგი დავითისი, ვითარმედ: წყალობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ შეიმთხჳნეს, სიმართლემან და მშჳდობამან პირს იკოცნნეს.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲღა მე უფროჲსი ვთქუა? – რამეთუ სძალი შეეყო სიძესა და ქორწილი იქმნა სულიერი.
და	სინ.მრვლთ	სახიობაჲ იგი ქორწილისაჲ აღეღო იოვანეს და იტყოდა, ვითარმედ: ვისი არნ სძალი, იგი არნ სიძჱ.
და	სინ.მრვლთ	არამედ მახლობელთა ყოველთა უხაროდა და იხარებდეს.
და	სინ.მრვლთ	იოვანე ესრე თქუა: მისა ჯერ-არს აღორძინებაჲ და ჩემდა დაკლებაჲო.
და	სინ.მრვლთ	ჯერ-იყო მიერითგან წიგნიცა ერთობისაჲ დაწერად, და საჴმარ იყო მუნ ქარტაჲ და მწიგნობარნი და საწერელნი.
და	ბალ.B	მიუგო ბალაჰვარ: ამისთჳს ვიტყჳ, რამეთუ თქუენგანსა რომელსა აქუს, სხჳსათჳსცა ზრუნავს, და ფრიად შფოთებს და განლევისათჳს, და ზე ქუე ეკუეთების, რაჲთა უმრავლესი შეიკრიბოს;
და	ბალ.B	ხოლო მოყუასთა ჩემთაგანი არცა ერთსა რასა ზრუნავს არცა თუ ჭამადთათჳს, არცა შესამოსელთა, რამეთუ მდელოთა მათგან საზომისაბერ იჴუმევენ და მათ ზედა ადიდებენ ღმერთსა,
და	ბალ.B	რამეთუ დაუტეობია სიმდიდრე სოფლისაჲ და ამაონი სოფლისანი და იხარებენ და იშუებენ სულითა, რამეთუ მოელიან სასუფეველსა ცათასა.
და	ბალ.B	ხოლო რომელნი ეძიებენ აქა სიმდიდრესა, მდიდარ თუ იყვნენ, გლახაკვე არიან გონებითა და ვერ განძღებიან;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ქარტაჲ ესაიას თანა იპოვა, რომელი-იგი სულმან წმიდამან ამცნო მას და ჰრქუა: მოიღე ჩემდა ტომარი ერთი ქარტაჲ გრაგნილი და დაწერე მას ზედა საწერელითა სულისაჲთა.
და	ბალ.B	ხოლო მოყუასნი ჩემნი ფრიადითა მყუდროებითა არიან და იქცევიან აქა, რამეთუ საუნჯენი მათნი სავსე არიან და გარდაეცემიან ურთიერთას ცათა შინა,
და	სინ.მრვლთ	სადა საწერელი საჴმარ იყო, დავითის თანა იპოვა, რამეთუ თქუა დავით: ენაჲ ჩემი, ვითარცა საწერელი მწიგნობრისა ჴელოვნისაჲ შუენიერად, რამეთუ მისცემს სძალსა მას სამკაულსა, ასწავებს და იგიცა გულისხმა-ჰყოფს.
და	ბალ.B	დაუნჯებულ არიან მუნ, სადა არცა მპარავი განიპარავს და არცა მღილი განჰრყუნის, რომელთა-იგი შენცამცა ზიარ ხარ მათ შინა შუებად უკუნისამდე.
და	სინ.მრვლთ	მერმე კუალად ძმადი იგი სძალსა ეტყჳს, ვითარმედ: ეკრძალე, ისმინე, ასულო, და იხილე, მოყავ ყური შენი, დაივიწყე მამული.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ გეტყჳს შენ და შენ თაყუანისცე მას.
და	ბალ.B	და მან ჰრქუა: და ამითი უწყით ჭეშმარიტი - ოდეს მოყუასთა ჩემთაგანი განვიდოდინ ჴორცთაგან, მაშინ ვიხილავთ ანგელოზთა ნათლისათა, მოსრულთა წარყვანებად სულისა მისთჳს, რომელი ბრძანებულ იყოს უფლისაგან, და გუესმის გალობაჲ ტკბილი, რომელი გამოვალს პირთაგან ანგელოზთასა;
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე ჯერ-ვიდრემე-არს მათა განკრძალვაჲ და შეწყნარებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ამიერითგან ქრისტჱს მიმართ მონად დასწერს პავლე თავსა თჳსსა: პავლე და სილოვანე და ტიმოთე, მონანი ქრისტჱსნი.
და	ბალ.B	და ვითარცა განიყვანონ სული იგი, მაშინ აგუეჴდების საბურველი თუალთაგან ჩუენთა, და ვხედავთ სულსა მას ტჳრთულად ჴელთა შინა ანგელოზთასა და აღმავალად ზეცად, და მივაყვანებთ თუალთა ჩუენთა, ვიდრემდის განვლიან ბნელნი იგი ჰაერის მცველნი.
და	სინ.მრვლთ	დავით ესრე დაწერა ერთობაჲ იგი მათი, ვითარმედ: მიართუენ მეუფესა ქალწულნი მისნი და შემდგომად მოყუასნი მისნი მიართუენ მას.
და	სინ.მრვლთ	და იყო ქორწილი იგი კანას გალილეაჲსასა და მოვიდა უფალი იგავად კანად გალილეაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	და უკუეთუ მონაჲ ხარ ქრისტესი, შიშით დაემორჩილე, რამეთუ მაცილობელი არა-ერთგული მონაჲ არნ, გარნა ჩას, ვითარ უკეთურ არს, რამეთუ წერილ არს: რომელმან არა პატივ-სცეს ძესა, მან არა პატივ-სცა მამასა მომავლინებელსა მისსა.
და	ბალ.B	და უღონოთა, ხოლო მე არა ვითარცა მოციქული მოყუასთა ჩემთაჲ, რაჲთამცა მივართჳ გესლი, რომელი აღაშფოთებს გონებასა კაცთასა, და ვითარ მივართუა მტერი იგი, მათ მოაკუდინეს და დათრგუნეს ფერჴითა!
და	სინ.მრვლთ	აწ მოვიდენ ყოველნი თჳსნი მისნი წმიდანი თითოეულად სიძისა მის საწევნელად და მიართუმიდეს ყოველნი: აბრაჰამი – ჴბოსა, სარა – ყურბეულსა, ისაკ – შეშასა, იაკობ – თიკანთა, იოსებ – იფქლსა, მოსე – სანთელსა, ესაია – სიღოდასა, დავით – როკვასა.
და	ბალ.B	და რომელნი იგი მდიდარნი, ვითარღა მიიქცენ სიგლახაკედ და იწყონ შფოთებად!
და	სინ.მრვლთ	აწ მოვედინ ესრჱთ ივდიდ შუენიერებითა მით სამკაულისაჲთა და მარიამ, დამან მოსჱსმან, ქნარითა თქუას: უგალობდეთ უფალსა, რამეთუ დიდებით დიდებულ არს.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი მწყემსი ეკრძალებინ ცხოვართა მჴეცთაგან, ეგრეცა ამან მწყემსმან ჭეშმარიტმან ჴორცნი იგი დაიფარნა, რაჲთამცა პირველ წარტაცებული იგი მჴეცისაგან ადამი უკმოიჴსნა და მჴეცი იგი მოკლა ჯუარითა.
და	სინ.მრვლთ	პავლე აქებდა ქორწილსა მას და თქუა, ვითარმედ: წმიდა არს ქორწილი და საწოლი შეუგინებელ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ესე ქრისტჱსთჳს თქუა და ეკლესიათათჳს.
და	სინ.მრვლთ	აწ რომელი-იგი თარგმანებდეს, გულისხმა-ყავნ, რაჲ–ესე თქუა, ვითარმედ: დაუტეოს კაცმან მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და მისდევდეს ცოლსა თჳსსა და იყვნენ ორნივე ერთ ჴორც.
და	ბალ.B	ჰ~ქნ ბალაჰვარ: არავინ ჩუენგანი დაიუნჯებს სამოსელსა, რამეთუ ერთი იგი მოსიეს, რომლითა დაიფარავს უძლურებასა ჴორცთასა, და რომელი მოელოდეს მწუხრითგან ვიდრე ცისკრადმდე სიკუდილსა, რად უჴმს მას ორი სამოსელი ეგე, რომელი შენ გმოსიეს!
და	ბალ.B	37. ჰრქუა იოდასაფ: ვინაჲ არს სამოსელი ეგე, რომელი გმოსიეს და შენ ვითარ გმოსიეს ეგევითარი სამოსელი?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ზრახვაჲ ესე დიდ არს, ხოლო მე ვიტყჳ ქრისტჱს მიმართ და ეკლესიათა.
და	ბალ.B	აწ სახე ესე მსგავს არს სახესა მას, რომელსა ესუას ნათესავი ტყუეობასა შინა და შეცვალებითა სამოსლისაჲთა შევიდის ქუეყანასა მას მტერთასა, რაჲთა ღონის ძიებითა გამოიჴსნას ტყუე იგი.
და	სინ.მრვლთ	უფალი მოწყალე არს თჳსთა ქმნულთა და მაცხოვარ, რომელმან თჳსნი ქმნულნი ნათლად აღმოიყვანნა და დააცხრვნა ცთომანი იგი კერპ-მსახურებისანი და მის წილ მოგუცა ცნობაჲ ღმრთეებისაჲ და ცხოვრებაჲ და ყოველი სოფელი განწმიდა და საცთური და სიძულილი წარდევნა.
და	ბალ.B	ხოლო მე ვითარცა მეუწყა შენი, ვითარმედ ჭეშმარიტსა ეძიებსო და გწადს ჴმაჲ მახარებელისაჲ და დავინახე ადგილი სათესავი, გამოვედ ქუეყანით ჩემით საყოფელით, და შევიმოსე სამოსელი ესე, რამეთუ მომცა კაცმან მორწმუნემან და ღმრთის მოშიშმან, და მოვიწიე შენდა.
და	ბალ.B	და აწ ძალითა ქრისტესითა მიჴსნიხარ მტერთაგან, რამეთუ გაუწყე მცნებაჲ ღმრთისაჲ და სჯული მის, და რამეთუ მეძავ არს სოფელი ესე და სიყუარულსა ერთისა თანა არა დაადგრების.
და	სინ.მრვლთ	მოვიდა და იჴსნა გლახაკი ჴელთაგან ძლიერისათა, გლახაკი და დავრდომილი მიმოდამტაცებელთაგან მისთა.
და	ბალ.B	ხოლო მე, რაჟამს მივიწიო ადგილსა მას, რომელსა შევიმოსე სამოსელი ესე, მუნვე განვიძარცო და შევიმოსო სახე და სამოსელი მოყუასთა ჩემთაჲ, და უკუეთუმცა მიხილე ხატითა და სამოსლითა მოყუასთა ჩემთაჲთა, არღარამცა გწადოდა მოსლვაჲ ჩემ თანა.
და	ბალ.B	მაშინ ლოცვიდა, რაჲთა ეჩუენოს ხატითა და სამოსლითა მით.
და	ბალ.B	ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, რომელი ემოსა ზედა კერძო, და იყო ყოველი გუამი მისი გამჴმარ და დამჭკნარ.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳსცა ჩუენ გუაკურთხენ, უფალო, მამისა თანა და სულისა წმიდისა, კურთხეულსა პირველ საუკუნითგან უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.B	და ტყავი ოდენ ეკრა ძუალთა ზედა. ყოველი ასოჲ აღირაცხოდა.
და	სინ.მრვლთ	ოდეს შევიდა იესუ იერუსალემდ ტაძარსა მას შინა, მოუჴდეს მას ბრმანი და მკელობელნი და განკურნა იგინი.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა იხილეს მღდელთ-მოძღუართა მათ და ფარისეველთა, რაჲ-იგი ქმნა იესუ სასწაული და ყრმათაჲ მათ ჴმაჲ, ვითარ-იგი დ~თს ძედ ხადოდეს და იტყოდეს: „კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა“, განსთქდებოდეს გულითა და ვერ თავს-იდვეს ქებაჲ იგი;
და	სინ.მრვლთ	მოუჴდეს იესუს და რქუეს: არა გესმის, რასა-ესე იტყუიან?
და	ბალ.B	და ვითარცა იხილა იოდასაფ სახე იგი ღმრთის მსახურებისაჲ, მყის აღჩჳლდა გული მისი და ტიროდა ფრიად.
და	სინ.მრვლთ	აწ შენ კაცი ხარ და ვითარ შეიწყნარებ დიდებასა ღმრთისასა და გიყოფიეს თავი შენი ღმერთ?
და	სინ.მრვლთ	ყოველივე მწუხარებაჲ, რომელი უკეთჱსად მოიქცევინ კაცთათჳს, ძმანო, უპატიოსნჱს და უმეტჱს სიხარულ არნ, რამეთუ კაცთა ნათესავი დღითი-დღედ უმეტჱსსა და უმჯობჱსსა ეძიებნ კეთილსა.
და	ბალ.B	და აღიძრნეს ნაწლევნი და ჰგოდებდა, ვითარცა ვინ გოდებნ შვილსა საყუარელსა.
და	ბალ.B	38. და ჰრქუა: ვინაჲთგან არა განმიყვანებ მე შენ თანა, მომეც მე სამოსელი ეგე ძაძისაჲ, და სხუაჲ მიიღე ჩემგან, ვითარიცა გენებოს.
და	სინ.მრვლთ	საკითხავნი. თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა იოვანე მთავარეპისკოპოსისაჲ
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მან სულ-გრძელმან და მოწყალემან ეგე ვ~რ კადრებაჲ მაცთურთაჲ მათ თავს-იდვა და დააცხრობდა მათსა სიბოროტესა და მოაჴსენებდა წერილთაგან წამებასა და რქუა: არა გესმაა ჩემ მიერ წინაწარმეტყუელისა თქმული:
და	ბალ.B	ხოლო იგი მორჩილ ექმნა მას და მისცა სამოსელი იგი ძაძისაჲ და სხუაჲ შეიმოსა ძუელი და ნაჴმარები.
და	სინ.მრვლთ	ეგრევე მენავეთა ოდეს-იგი სცის აერი და ნიავი კეთილი, დიდი შუნიერებაჲ აქუნ და ჰნებავნ, რაჲთამცა ღელვათა მათგან კეთილთა ადრე მიიწინეს, ვიდრეცა-იგი უნებნ მისულის;
და	სინ.მრვლთ	მაშინ სცნათ, რამეთუ მე ვარ მეტყუელი, და კულად: პირითა ყრმათა ჩჩუილთა მწოვართაჲთა დაემტკიცოს ქებაჲ და რაჲთამცა განირყუნა მტერი იგი და შურის-მგებელი.
და	სინ.მრვლთ	ეგრეცა კუალად მოგზაურთა რაჟამს სცის აერი კეთილი გზასა ზედა, უხარინ და ჰნებავნ, რაჲთამცა ადრე მიიწინნეს ადგილსა.
და	ბალ.B	39. და ამცნებდა და ეტყოდა: ძეო მეფისაო, მე მონა ვარ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და აღმისრულებიეს სრბაჲ ჩემი შენდა მომართ, ვითარცა მიბრძანა მე სულმან წმიდამან, რამეთუ მე ყოველნი სამართალნი მისნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
და	სინ.მრვლთ	ტკბილ არს და სიხარულ მათაცა, რომელნი მწუხარებისაგან მოიქციან ნუგეშინის-ცემად;
და	ბალ.B	ხოლო აწ მე მნებავს სრბაჲ ესე სხუათა მიმართ და ძიებად ადგილთა სანაყოფოთა, რაჲთა ვთესო მათ შინა.
და	სინ.მრვლთ	რომელ ხართ თქუენ, რომელნი-ეგე შჯულსა და წინაწარმეტყუელთასა აღმოიკითხავთ და მე, რომელი წინაწარმეტყუელთაგან ვიქადაგები, მეცრუვებით?
და	სინ.მრვლთ	ჰამო არს მათა, რომელნი ბრძოლისაგან დასცხრიან და ყვიან მშჳდობაჲ;
და	ბალ.B	და აწ განვავალ და ამას გამცნებ: დაუმარხე ღმერთსა სჯული მისი, რომელი მოგეცა ჩემ მიერ და გაუწყენ სამართალნი მისნი, და ღირს მისდა გიჩინა შენ!
და	სინ.მრვლთ	აწ თქუენ ჰგონებ, ვითარღამცა შჯულითა და წინაწარმეტყუელებითა შურს-აგებდით ღმერთსა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ გიცნობიეს, რამეთუ რომელსა მე არა ვრწამ ღმერთი არა რწამს.
და	სინ.მრვლთ	უტკბილჱს ხოლო არს მათა, რომელნი ბნელისაგან ნათლად გამოვიდიან და ყოველივე საქმჱ, რომელსა ზედა კაცი ნებასა მიიწიის, ვითარ იშუებნ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მე მამისაგან მოვედი სოფლად და ჩემი დიდებაჲ დიდება არს მამისა თანა.
და	სინ.მრვლთ	იფქლი ესე შუენიერ არს ხედვად; ქუეყანასაღა იგი დავსთესით და ნაყოფი გამოიღის და შევკრიბით საუნჯესა, უმეტჱსი სიხარული გუაქუნ.
და	სინ.მრვლთ	ეგრევე ვენაჴმან: და კუალად არიან რომელნიმე ხენი, რომელთა აქუნ ნაყოფი და პირსაცა შეახლებად ვერ შესაძლებელ არნ.
და	სინ.მრვლთ	და ყურძენი ხისაგანვე არს და ეგოდენი სიტკბოებაჲ აქუს.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს-იგინი ესრჱთ მხილებულ იყვნეს უგულისხმონი იგი ჰურიანი მაცხოვრისა ჩუენისაგან ღმრთისა, დააცხრვეს სიტყუის-გებაჲ იგი, რამეთუ დაიყო პირი ჭეშმარიტისა მიერ, და სხუასა ძუირის სიტყუასა და სიბოროტესა შეცუივეს მის ზედა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ჩუენ ვგალობდეთ გალობასა ამას: დიდ არს უფალი ჩუენი, დიდ არს ძალი მისი და გულისხმისა მისისაჲ არა არს რიცხუ.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ესე ყოველი ამისთჳს იქმნებოდა, რამეთუ აღმღებელი იგი ცოდვისაჲ ძჱ ღმრთისაჲ თჳთ ნებსით ვნებასა ჯუარისასა მოვიდოდა და განმსყიდელნი იგი ერთიერთსა შეეზავებოდეს ოც და ათსა მას ვეცხლსა,
და	სინ.მრვლთ	და კრავი იგი რაჲთამცა ჩუენთჳს დაიკლა – ქრისტე, რაჲთა პატიოსნითა მით სისხლითა ვიპკურნეთ და ესრჱთ განვერნეთ უკეთურსა მას მბრძოლსა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ქრისტემან ივნო ჩუენთჳს ჯუარსა ზედა, დაეფლა და აღდგა მესამესა დღესა, ამაღლდა ზეცად და დაჯდა მარჯუენით მამისა თანა და სულისა წმიდისა ერთ პატივად, ერთ დიდებად და ყოვლისაგან დაბადებულისა თაყუანის-იცემების,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ყოველი მუჴლი მისა მოდრკეს, ზეცათანი და ქუეყანისათანი, ყოველმან აღუვაროს, რამეთუ უფალი არს ქრისტჱ სადიდებელად ღმრთისა მამისა სულით წმიდითურთ აწ, მარადის, უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	თქუმული წმიდისა მელეტი ანტიოქიელ ებისკოპოსისაჲ. ბზობისათჳს და შესხმისა ყრმათაჲსა
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა მოვიდა და მოიწია დღესასწაული იგი ბალარჯობისაჲ, რომელსა ჰყოფდეს ჰურიანი იგი მსგავსად მამათა მათთა, დაჯდა იესუ კიცჳსა ზედა და შევიდა იერუსალემდ.
და	სინ.მრვლთ	და თუ სასწაულთა მათ გამო ვერ იცნეს იგი, მდაბლად მისულითა ღათუ იცნან იგი?
და	ბალ.B	40. ხოლო შენ განეკრძალე, რაჲთა არა გარდაჰჴდე მცნებათა მისთა და შთავარდე მთხრებლსა წარწყმედისასა, და მე ვევედრები ღმერთსა, სრულმყოფელსა ყოველთა კეთილთასა,
და	ბალ.B	რაჲთა განგაძლიეროს ყოველსა შინა კუეთებასა მტერთასა და მოგცეს შენ სიბრძნე სიმჴნით და მოთმინებაჲ, რაჲთა მყუდროებით იყვნენ დღენი შენნი და რაჲთა არა მძლე გექმნენ მტერნი ჩუენნი ეშმაკნი და განვარდე დიდებისაგან ღმრთისა.
და	ბალ.B	ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა.
და	ბალ.B	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა,
და	ბალ.B	რამეთუ მიზეზ მექმენ მეცნიერებასა ღმრთისასა და დამადგინე გზასა ჭეშმარიტებისასა და განმარინე საბრჴეთაგან ეშმაკისათა.
და	ბალ.B	და დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი შენთა კეთილთაჲ ჩემდა მომართ, და მე ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლის მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ ვესავ ღმერთსა, რომელმან მიგაგოს ჩემ წილ, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ.
და	ბალ.B	და მან სრულ-ყოს საქმე კეთილისაჲ შენ თანა ჩემ მიერ.
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ დაადგრე ჩემ თანა, საშუებელ ხარ სულისა ჩემისა, და უკუეთუ წარხუალ, ნუ განგუაშორნეს ღმერთმან ნებისაგან მისისა.
და	ბალ.B	და მოიკითხნეს ურთიერთას, და წარვიდა ბალაჰვარ საყოფელ~დ თჳსად.
და	ბალ.B	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
და	ბალ.B	41. ამიერითგან იწყო იოდასაფ მარხვად და ლოცვად ღმრთისა მიმართ.
და	ბალ.B	და რაჟამს კაცთა დაიძინიან, მან იწყის ღამის თევად, და ტირილითა და სულ-თქუმითა აღასრულებდა ლოცვათა თჳსთა.
და	ბალ.B	და ვითარცა ცნა მეფემან სნეულობაჲ, წარავლინა მკურნალნი, რაჲთა შეუძლონ ცნობად, თუ რომლითა მიზეზითა სნეულ არს.
და	ბალ.B	ხოლო მან თქუა გულსა თჳსსა: რაჲმე არს მწუხარებაჲ გულისა მისისაჲ, ნუუკუე განაყენა ვინმე ძე ჩემი სჯულისაგან ჩემისა და იგი ელმის ზანდანს, მზრდელსა ძისა ჩემისასა?!
და	ბალ.B	და აღდგა და წარვიდა ხილვად მისსა, რაჲთა ცნას, თუ რაჲ სჭირს, ანუ რად მწუხარე არს.
და	ბალ.B	ხოლო ზანდანს ვითარცა ესმა მისულა მეფისაჲ, შეძრწუნდა და წინა მიეგება მას.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: რაჲ გელმის, ზანდან?
და	ბალ.B	ურვამან დიდმან შემიპყრა და ფრიად შემაურვებს და ძლიერად მაშფოთებს, რამეთუ ძემან შენმან უვარ-ყო სჯული შენი და ქრისტესა შეეწყნარა, და ამისთჳს შეუპყრივარ სნეულებასა ძნელსა.
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: და ვინა ყო ესე?
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: ბალაჰვარ, რომელ შენ განუტევე, მომეპარა, ვერა ვცან, და მან აცთუნა იგი.
და	რაბლე2	ვინადგან იმხანად არცაღა შვილიერება იქნება სადმე, არცაღა ზნეობათა ზნევა-ზიანი, არცაღა ნივთ-კავშირთა განუწყვეტელი ცვალება, და ქვეყანასა ზედა ნანინატრი და დაურღვეველი მშვიდობა ჩამოვარდება, ყველაყა თავის დასავალსა და საზღვარსა მიატანს.
და	რაბლე2	მაშასადამე, დიაღაც საფუძვლიანად და საბუთიანად ვმადლობ მფარველსა ღმერთსა ჩემსა, რადგანცა მან შემაძლებინა თვალითა განცდა, რარიგად ყვავილოვნებს ესდენ ჭაღარა სიბერე ჩემი მაგ შენსა სიყმაწვილეში,
და	რაბლე2	და რაჟამს მისივ განგებულებისა ძალითა, რომელიცა მართავს და ზომიერჰყოფს ყოველსა მზისა ქვეშე, სული ჩემი დაუტევებს თვისსა კაცობრივსა გვამსა,
და	რაბლე2	სულმთლად არამც არ მოვკვდები, მართოდენ სამკვიდრებელსა შევიცვლი, გარდავიცვლები, ვითარმედ შენში და შენისა გამოისობით ამა სოფელსა შინა იცოცხლებს ხილული ხატი ჩემი, და კვლავ ვიარსებებ.
და	რაბლე2	აწღა, უნდა გამოვტყდე, არცათუ უცოდველად ვცხოვრობ (რამეთუ ყოველნი ცოდვილნი ვართ და ღმერთსა ნიადაგ ვენუკვით შეცოდებათა ჩვენთა შენდობასა), მაგრამ ღვთისა შეწევნითა და ღვთისავ წყალობითა საყვედური არა დამცდენია რა.
და	რაბლე2	ამასთანავე, დაღათუმცა შენში ისულდგმულებს ხორციელი ხატი ჩემი, მაგრამ კაცურკაცობა თუ ვერ გამოაბრწყინე, არცვინა დაგდებს თესლტომისა ჩვენისა მოძირისა და მცველ-შემნახველისა პატივსა, და დარდითა დავღამდები,
და	რაბლე2	რამეთუ უმდარესი ნაწილი ჩემი, ანუ ხორცი, დაშთება შენში, ხოლო უკეთესი, ანუ სული, რომლისა ბარობითაც ყოველნი კაცნი ზეაღამაღლებდნენ მოდგმასა ჩვენსა, დაკნინდება და გაარარავდება.
და	რაბლე2	არა, ძალიანაც მეჯერება, ოღონდ აწ მწადის, რომე გულისხმაში ჩაგაგდო და შეგაგონო ზეგარდმო მადლი, რათა მიწყივ სრულყოფდე თავსა.
და	რაბლე2	და ამა უსტარითაც სათნოებისა გზასა ზედა შენი დაყენება იმოდენად არ განმიზრახავს, რაოდენადაც მინდა, რომ თვალნი გულში ჩაგაბრუნებინო და კმაყოფილი გყო, რომ შენცა კაცურად გივლია და დახვალ ქვეყანაზედ, და გაგამხნევო, გაგაგულოვნო საკვლავოდ და სამერმისოდ.
და	ბალ.B	42. და შეუძინდა მეფესა ძნიად და იქცა პალატადვე.
და	ბალ.B	და მოუწოდა კაცსა ერთსა თანა მზრახსა და ვარსკულავთ მრიცხველსა, რომლისა იყო სახელი რაქის, და ჰრქუა: რაჲ ვყო, რამეთუ ძე ჩემი განდრეკილ არს სჯულისაგან ჩემისა?
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: პირველად ჯერ-არს, რაჲთა ვეზრახნეთ და ვამხილოთ ცთუნებაჲ მისი, და უკუეთუ ვერ დავარწმუნოთ, სხუაჲ ღონე ვიძიოთ.
და	ბალ.B	და მეყსეულად წარვიდეს იოდასაფისა.
და	ბალ.B	და ვითარცა მოიკითხნეს, დასხდეს.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო, რაჲ არს ცთომილებაჲ შენი, მითხარ!
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: არა არს ცთომილებაჲ, რამეთუ ჭეშმარიტად მისდა შედგომილ ვარ, რომელმან მე მქმნა და დამბადა, ხოლო შენ ხარ ცთუნებული, რამეთუ დაგიტევებიეს დამბადებელი და დაბადებულთა ჰმსახურებ,
და	ბალ.B	და უკუეთუ შენ მისმინო და თაყუანის-[ს]ცე ღმერთსა მას, რომელმან შექმნნა ცანი და ქუეყანაჲ, ზღუაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, რამეთუ მზე და მთოვარე და ვარსკულავნი მას დაუბადებიან, ხოლო თუ მას ღმერთსა თაყუანის-სცე, შენდაცა ნეტარ იყოს და ჩუენდაცა.
და	ბალ.B	ხოლო მან წარიკუეთა სასოებაჲ დარწმუნებისათჳს მისა და თქუა: ჭეშმარიტსა იტყოდეს ამისთჳს ფილოსოფოსნი იგი რამეთუ, ვითარმედ წინააღმდგომი სჯულისა შენისაჲ იქმნებისო ყრმაჲ ეგეო.
და	ბალ.B	და აღდგა და დამძიმებული წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.B	და ჰრქუა რაქი[ს]: რაჲ ღონე ვყოთ აწ?
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: ვიცი კაცი, რომლისა თანა სწავლულ ვარ და არავინ იცნობს მას ქუეყანასა ამას, და არს იგი სჯულისა ჩუენისაჲ და ფრიად სწავლული სიბრძნისაჲ, და სახელი მისი ნაქორ.
და	ბალ.B	იგი მოვიყვანოთ, რამეთუ ფრიად მსგავსი არს ბალაჰვარისი ფერითა და ჰასაკითა, და შევჰმოსოთ სამოსელი, ვითარი უნახავს ზანდანს ბალაჰვარს ზედა.
და	ბალ.B	ხოლო ჩუენ განვიდეთ ძებნად ბალაჰვარისა, და ვაცნობოთ ძესა მეფისასა მისთჳს.
და	ბალ.B	დაღაცათუ შეუძლებელ არს პოვნაჲ მისი ჩუენგან, ვჰრქუათ ძესა შენსა, ვითარმედ წარვალთ ძიებად მოძღურისა შენისა, და უკუეთუ ვიპოოთ, მოვიყვანოთ წინაშე შენსა.
და	ბალ.B	ხოლო ჩუენ წარვიდეთ და ნაცვალად ბალაჰვარისა, მოვჰგუაროთ ნაქორ.
და	ბალ.B	და ესევითარითა ღონის-ძიებითა მოვაქციოთ ძე იგი შენი სჯულსა ჩუენსა.
და	ბალ.B	და განვიდეს ძიებად ბალაჰვარისთჳს.
და	ბალ.B	43. და სლვასა მას შინა მათსა ადგილსა ერთსა პოვეს კაცნი მძოვარნი, ღმრთის მსახურნი, რომელთა ეკიდა ძუალები ქედთა მათთა.
და	ბალ.B	და ვითარცა მოიყვანეს იგინი წინაშე მეფისა, ჰკითხა მათ: რანი ხართ თქუენ, ანუ რაჲ არს ძუალები ეგე, რომელ გკიდავს ყელთა?
და	რაბლე2	უკვე თქმულსა იმასღა დავსძენ და მოგაგონებ, რომა შენთვისა აროდეს არა დამიკლია რა და ისერიგად გზრდიდი, თითქო არცრა სიხარული მნდომებოდეს, თვინიერ ერთისა - ჩემსავ სიცოცხლეში მენახე უნაკლულო არა ოდენ სათნოებითა, კეთილზნეობითა და სიბრძნითა,
და	ბალ.B	ხოლო მათ ჰრქუეს: ჩუენ კაცნი ვართ ღმრთის მსახურნი, და ამისთჳს გუკიდავს ძუალები ესე, რაჲთა ზედაჲსზედა მოგუაჴსენებდეს სიკუდილსა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: და რაჲთა უმეტეს შეგაჴსენებს სიკუდილსა ძუალები ეგე თჳთ სჳნდისისა და გონებისაგან თჳსისა, რამეთუ ყოველთა იციან, ვითარმედ მოკუდავ არიან!?
და	ბალ.B	და ჰრქუა კაცმან მან: უკუეთუმცა იცოდეთ მოკუდაობაჲ თქუენი, არამცა სდევნიდით კაცთა ღმრთის მსახურთა, და რამეთუ ვიცით და გჳსწავიეს, რამეთუ ბალაჰვარს ეძიებთ.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს გრძნეული იგი, რომელმან აცთუნა ძე მეფისაი?
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: შენ ხარ ეშმაკი და გრძნეული, ხოლო იგი მოყუასი არს ჩუენი, შემკული ყოვლითა სათნოებითა და შეზღუდვილი შიშითა ღმრთისაჲთა.
და	ბალ.B	და კუალად ჰრქუა რაქის: სადა არს აწ იგი?
და	ბალ.B	და უკუეთუმცა მას ენება, გამო-მცა-გიცხადა თავი თჳსი, ხოლო თქუენ ცუდად შურებით და ეძიებთ, რამეთუ ღმერთი ჰფარავს მას და ვერ შემძლებელ ხართ პოვნად მისსა.
და	რაბლე2	არამედ ყველაგვარი შეუვალი და რიგიანი სწავლა-ცოდნითა, რა არის მერმეცა, შემდგომად ჩემისა სიკვდილისა, დარჩენილიყავ ერთგვარ რამ სარკედ და წარმოგეჩინა მამისა შენისა პირადობა, ჩემგან სასურველი უზადობითა და სისრულითა თუ ვერა, შეძლებისამებრ მაინცა.
და	ბალ.B	და რა[ჲ]სა ეძიებთ ძმასა მას ჩუენსა, რომელმან საწუთოჲ და დიდებაჲ დაგიგდო და აღარა გეზიარების მას შინა, და მათ არა სდევნით, რომელნი გაცილობენ და გეზიარებიან საშუებელთა სოფლისათა?
და	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არს და აცთუნებს სხუათაცა და აყენებს კეთილთა და საშუებელთაგან, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
და	ბალ.B	და ამისთჳს არს გულის წყრომაჲ ჩემი მის ზედა, რამეთუ არა შეიყუარეს მათ კეთილი ქუეყანისაჲ.
და	ბალ.B	ჰრქუა მან კაცმან: ნამდჳლვე, თუ ეგე ეგრეთ არს და გნებავს ყოველთა კაცთა შუებასა შინა ცხორებაჲ, რად არა იზიარებ ყოველთა კაცთა საშუებელთა შენთა, რამეთუ შენ ყოველთა საშუებელთა წინა-იყოფ და გლახაკნი, მშიერნი და შიშუელნი მიმოვლენან აქა და იქი?
და	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონანი, ერისთავნი და ერნი, და რაჲთა კაცად-კაცადმან მოიღოს საზომისაებრ შუებაჲ და პატივი.
და	ბალ.B	მიუგო კაცმან მან: აწ უკუე სიტყჳთავე შენითა დაჰჴსნი სიტყუათა შენთა, რამეთუ თავისასა ეძიებ და არა კაცთასა.
და	ბალ.B	და თუ გნებავს, აწ გაუწყო, თუ რომლისა ჯერისათჳს შეიწუები შურითა და ბოროტის ყოფად განმზადებულ ხარ მათთჳს, რომელთა დაუტევეს სოფლისა ამის საშუებელი.
და	რაბლე2	და თუმცა ჩემისა გულმოდგინებითა და წარჩინებითა არამცთუ ვუმუხთლე, პირიქით, ცასა ვწიე, გარნა, თავადაც კარგა უწყი, მაშინდელი დროება ესდენ ვერ აყვავილოვნებდა სწავლა-მეცნიერებასა, ვითარცა ამჟამინდელი და ვერცა ბრძენ მოძღვართა სიმრავლესა დავიკვეხნიდი შენებრ.
და	ბალ.B	- რამეთუ ჰგონებ განმრავლებასა მორწმუნეთასა და რაჟამს განმრავლდენ, არღარა თავს იდებდენ უღელსა მონებისა შენისასა, და ამისთჳს გძაგან და სდევნი მათ.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: არის ვინ მოყუასთა შენთაგან უაღრეს შენსა?
და	რაბლე2	მაგრამ, ღვთისა შეწევნითა, მოვესწარ, და ჩემთა თვალთა წინარე კვალად პატივი დაედო ყადაღაახსნილსა მეცნიერებასა,
და	რაბლე2	და იმოდენი კეთილსამყოფელი რამ ცვლილება მოხდა, აწ, ალბათ, ორ ბატსაც არ მომაბარებენ, რომელიცა რომა უპირველეს სწავლულად ვიყავ მოწიფულობისა ჟამსა აღიარებული.
და	ბალ.B	ხოლო მეცნობაჲ სოფელსა ამას შინა აქუს, ვითარცა შენ და მოყუასთა შენთა.
და	ბალ.B	მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა.
და	ბალ.B	და უბრძანა რაქის[ს] მოყვანებაჲ ნაქორისი.
და	რაბლე2	გულშიაც არ გაივლო, ვითომც თავსა ვიწონებდე და ის მალაპარაკებდეს ამასა, თუმცა შვილსა თანა გამოგზავნილ უსტარშია არცა თავმოწონება მეძრახვის ვინმესგან, რამეთუ ესეგვარად სჯიან მარკუს ტულიუსი წიგნსა შინა, რომლისა სახელია „სიბერისა გამო“,
და	რაბლე2	და პლუტარქე იმა წიგნში, რომელსაცა ჰქვია „ვითარ უნდა ვიქებდეთ თავსა შურისა აღუძვრელად“, არა, ცუდმედიდობა კი არა, ერთადერთი, თუ რამ მალაპარაკებს, მამაშვილობამან, შენი უზომ-უძირო სიყვარულია.
და	ბალ.B	44. და განვიდა რაქის მარტოჲ ღამით, და მოუწოდა ნაქორს და უთხრა ყოველი ზრახვაჲ მეფისაჲ.
და	ბალ.B	და ამცნო, რაჲთა გამოვიდეს გზასა ზედა.
და	ბალ.B	და ვითარცა განთენდა, წარემართნეს ადგილთა მათ, სადა იყო ნაქორ. ხოლო იგი მივიდოდა გზასა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა, რაჲთა ჰკითხონ, თუ ვინ არს კაცი იგი.
და	ბალ.B	ხოლო მათ შეიპყრეს და სიხარულით მიიყვანეს მეფისა წინაშე.
და	ბალ.B	და წარავლინა ერთი მონათაგან, რაჲთა აუწყოს იოდასაფს შეპყრობაჲ ბალაჰვარისა.
და	ბალ.B	ხოლო მას რაჲ ესმა, სულთ-ითქუა და იწყო მწუხარებად, და იტყოდა გულსა შინა თჳსსა: ნუუკუე შიშითა სატანჯველისათა, რომელ მოუწევიან მის ზედა მამასა ჩემსა, სულ-მოკლე იქმნეს და შეშინდეს, და იწყოს ჩემდა წინააღდგომად, რაჲთა დაემორჩილო ბრძანებასავე მამისა ჩემისასა.
და	ბალ.B	ამას ზედა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა?
და	ბალ.B	ხოლო მონაჲ იგი იყო ფარულად მოყუარე ქრისტესი და ჰრქუა: ძეო მეფისაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ არა ბალაჰვარ არს, არამედ ნაქორ მსგავსი მისი.
და	ბალ.B	და ამას ზედა განიხარა იოდასაფ და ადიდებდა ღმერთსა.
და	ბალ.B	და ვითარცა წარვიდა მონაჲ იგი წინაშე მეფისა ძისა, ჰკითხა მეფემან: შენ ხარ ბალაჰვარ, რომელმან აცთუნე ძე ჩემი?
და	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: და რომელთა კეთილთა მაყუარებ?
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: ამითა, რამეთუ გინდა განსწავლაჲ ძისა შენისაჲ, ხოლო მე ვიღუაწე იგი სწავლითა ჭეშმარიტითა, ვიდრემდის მივაწიე იგი სულისა ცხორებასა და ვასწავე იგი, რომელი გუაუწყეს წმიდათა წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა,
და	ბალ.B	რომელი-იგი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა, რამეთუ მტერ იყო და დავაგე ღმერთსა.
და	ბალ.B	ხოლო მან შეიწყნარა და განეყენა უღმრთოებასა თქუენსა.
და	ბალ.B	და აღსუა იგი საჴედარსა და წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.B	45. და განითქუა ჰამბავი, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
და	ბალ.B	და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს.
და	რაბლე2	და, ვგონებ, თვით პლატონისა, ციცერონისა და პაპინიანეს ჟამსა უფრორე ძნელი იყო სწავლა, ვინემ ეხლა, და ვინცავინ მინერვას სიბრძნითა არ გაწაფულა, მალე ყველა გზა დაეხშობა.
და	რაბლე2	აწ შემოღებულია კაზმული და სწორი ტვიფვრა, ნარუქი ჩემისა დროისა, თავად უფლისა შთაგონებითა ნახელოვნები, ქვემეხნი კი, მოგეხსენება, შექმნილია ეშმაკეულისა ჩაგონებითა.
და	ბალ.B	აწ შენ ყოველი იგი სიხარული მწუხარებად და ურვად გარდამიქციე და დააბნელე სინათლე თუალთა ჩემთაჲ, და მოაწიე იგი, რასაცა ვეკრძალებოდე შენთჳს.
და	ბალ.B	ხოლო მე ამას ვიგონებდი, რაჲთა შენდა სიკუდილისა ჩემისა შენ იყო მკჳდრი მონაგებთა ჩემთაჲ და სამეფოჲსა ჩემისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და არავე სხუათა ხეთა მსგავს არს იგი, არამედ სხუად სახედ ყუავილი გამოაქუნ წულილად – ვითარცა მტუერი და შემდგომად – ვითარცა ფეტჳ.
და	რაბლე2	აწ ავაზაკნი, ქონდაქარ-მეხრმლე-ჯალათნი, მატრაბაზნი და მეჯინიბენი ბევრად სწავლაგამოვლილნი არიან, ვიდრე ჩემსა მოსწრებაში მეცნიერებათა დოქტორნი და მქადაგებელნი იყვნენ.
და	ბალ.B	ხოლო შენ სიუცბითა შენითა და სიყრმითა შენითა ყოველთა მათ ვნებათა შთაჰვარდი და წინა-აღუდეგ ნებასა ჩემსა, და დაუტევე სჯული ჩემი და შთაუსხენ წინამონი შენნი ჴელთა კაცთა ცრუთა და მაცთურთასა, რომელთა მიგიყვანეს მწუხარებად, რომელნი შთაგაგდებენ წარსაწყმედელსა.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად გამოირკჳის იგი ტევნეულად და აჩუენებნ ჴშირად და მრავლად და, ოდეს იზარდებინ სიჴშოჲ იგი და იყარის, და არნ იგი მწარე;
და	რაბლე2	დედანი და გაუთხოვარნი ქალნიც დიდად ესწრაფებიან ცოდნასა, ამა სახელოვნებისა სათავესა და ციურსა მანანასა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რაჟამს მოისთულის, იქმნის იგი ტკბილ და მერმე ყოველნი საშუებელნი და საჭმელნი მან შეზავნის და საკურნებელთა იმსახურების და სანთლად, და ყოვლადვე მისგან არს საშუებელი კაცთაჲ.
და	ბალ.B	რამეთუ ვიტყოდე გულსა თჳსსა: უკუეთუ უწინარეს განვიდე მამისა ჩემისაგან ჴორცთაგან ღმრთის მსახურებასა შინა ჩემსა, კეთილ, და უკუეთუ მამაჲ ჩემი წრ~ვიდ პირველ ჩემსა, არავე წარვიდეს შეწუხებული წინააღდგომისათჳს მისისა.
და	რაბლე2	ის კი არა, ამდროული კაცი იძულებული ვიქმენ და ხელი მოვკიდე ბერძნულსა ენასა, რომელიცა, განსხვავებით კატონისგან, წინათაც აროდეს მძულებია, მაგრამ ყმაწვილკაცობაში მოუცლელი ვიყავ და ვერ ვისწავლე,
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ამან სამსახურებელმან ჴორცთამან ესრჱთ მხიარულ ყვის კაცი, აწ, საყუარელნო, მოვიდეთ უშუენიერჱსსა მას და ვიხილოთ, რავდენსა კეთილსა მომატყუებელ გუექმნა ჩუენ ჯუარი ქრისტჱსი, რამეთუ მისითა ძალითა ესოდენი ესე კეთილი აღასრულა.
და	ბალ.B	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, აგინა მას და იწყო გმობად ქრისტესა, ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
და	სინ.მრვლთ	დაღაცათუ მწუხარება რაჲმე ჩას სმენაჲ იგი ჯუარისა უფლისაჲ, არამედ სიხარულითა სავსე არს და შუენიერებითა გარდმატებულ.
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ მაბრალობ წინააღდგომასა შენსა და გნებავს წარწყმედაჲ ჩემი ამისთჳს, რამეთუ წინააღუდგები ნებასა შენსა, მეცა თანა-მაც, რაჲთა მწუხარე ვიყო შენთჳს დაკლებისათჳს კეთილთა მათ, რომელნი მომიგიან და შენ ვერ ეზიარები მათ,
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ თქუმულ არს ჰურიათა საცთურ და წარმართთა სისულელე, ხოლო ჩუენ მორწმუნეთა საცხ~რებელ და უკუდავება.
და	ბალ.B	ხოლო სიქადული შენი თუ საქმით აღასრულო, ნეტარ ვიყო მე, რამეთუ ადრე მივიდე კეთილთა მათ, რომელთა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი და მოციქულთა დაამტკიცეს.
და	ბალ.B	ჰრქუა რაქის: ვინაჲ უწყი, თუ ჭეშმარიტსა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი და მოციქულნი?
და	ბალ.B	ჰრქუა: ამით გამო უწყი, რამეთუ იქმოდეს ნიშებსა და სასწაულებსა, რომელი სხუათა ვერავინ ქმნის.
და	სინ.მრვლთ	და ოდეს ჯუარი ეკლესიასა იკითხვების, და მორწმუნეთა ესმინ, და მწუხარება უჩნ არა თუ ჯუარ-ცუმისათჳს, არამედ ჯუარის-მცუმელთა მათთჳს ურწმუნოთა, შე-მცა-წუხნეს.
და	რაბლე2	და აი, როს ცალი ფეხი სამარეში მიდგას და სადაც არის უფალმა ამა ქვეყნითა თვისსა სამყოფელში უნდა მიმიხმოს, ვკითხულობ და შვებასა მგვრის Moralia პლუტარქესი, საუცხოო დიალოგნი პლატონისა, აღწერილობანი პავსანიასი და სიძველენი ათენეოსისა.
და	ბალ.B	და განაგრძო რაქის გამოძიებაჲ სიტყჳსაჲ იოდასაფისგან წინაშე მამისა მისისა, ვიდრემდის იცნა რაქის ღმერთი და თქუა: ყოველსა ჭეშმარიტსა იტყჳს და ჩუენ ცუდსა შრომასა აღვასრულებთ კერპთა მიმართ.
და	რაბლე2	სწორედ ამად გაფიცებ, რაიცა კი საფიცარი გაქვს, ძეო ჩემო, მოახმარე სიჭაბუკე სწავლასა და სათნოებისა სრულყოფასა.
და	ბალ.B	და აღიარა წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა ჴმითა მაღლითა, ვითარმედ: არავინ არს ღმერთი ქუეყანასა ზედა, გარნა ღმერთი მხოლოჲ, რომელმან დაბადა ცანი და ქუეყანაჲ.
და	ბალ.B	და ყოველივე წესი სჯულისაჲ თჳთ აღიარა და იწყო ლოცვად და მარხვად.
და	ბალ.B	ხოლო ამას ზედა აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევნობითა.
და	რაბლე2	ეგა, მიწყივ სიტყვიანი საქმითა და საქმიანი სიტყვითა, გაგანათლებს, ხოლო პარიზი არ მოგიშლის საწვრთნელად ცოცხალსა მაგალითსა.
და	ბალ.B	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: რამეთუ ყრმად მხადი და მიწევნულ ვარ ჟამსა და არა მაქუს სიტყჳს-გებაჲ წინაშე ქრისტესა სიყრმისათჳს ჩემისა.
და	რაბლე2	ჩემი მიზანი და წადილია - მრავალი იცოდე ჩინებულად ენა: უწინარესად ბერძნული, ვითარ ანდერძად დაგვიგდო კვინტილიანემ, მერე ლათინური, შემდეგ ებრაული, საღვთო წერილისა გულისთვის, და არ გაწყენს არცა ქალდეური, არცა არაბული;
და	ბალ.B	და რომელ მაყუედრებ კეთილის ყოფათა ჩემთასა და მაიძულებ დატევებად კეთილთა მათ საუკუნეთა წარმავალთა ამათთჳს და გახრწნადთა, უწყოდე, რამეთუ არაჲ სწორებაჲ არს უხრწნელთა მათ თანა განხრწნილთაჲ.
და	რაბლე2	და ოდეს ბერძნულად შეთხზავ რასმე, უცილოდ უნდა ჰბაძავდე პლატონისა სიტყვასა, ლათინურსა წერილსა კი ციცერონისა ენასა უნდა უფარდებდე.
და	ბალ.B	ხოლო შენი ესე კეთილნი ანუ მიმიხუნე შენვე მცირედისა რაჲსამე რისხვისათჳს, ანუ ჟამთა ქცევამან მიგჳხუნეს შენცა და მეცა.
და	ბალ.B	საქმე ესე და ცხორებაჲ, რომელ შენ გამოირჩიე ჩემთჳს, ტრფიალ და შუენიერ არს, უკუეთუმცა არა ადრე წარმავალ იყო.
და	რაბლე2	არრა ისტორიული ამბავი არამცა და არამც არა იგულმავიწყო, თვალ-ყური მიადევნე ყველაგვარსა კოსმოგრაფიასა.
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ გაქუს სიმტკიცე დადგ[რ]ომისა მისისაჲ, კეთილ და საწადელ არს, და უკუეთუ ვერ გულ-პყრობილ ხარ, რაჲსათჳს არა შემინდობ დატევებად მისსა,
და	რაბლე2	თავისუფალნი სწავლანი, სახელდობრივ: გეომეტრია, არითმეტიკა და მუსიკა რამოდენადმე ჯერეთ ისევ პატარაობაში შეგაყვარე, ხუთი-ექვსი წლისა უსუარსა,
და	ბალ.B	რაჲთა მოვიღო უსაწადელესი ცხორებაჲ და ვითარ გიკჳრს, მეფეო, სურვილი ჩემი კეთილთათჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუეთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამათ წარმავალთა.
და	სინ.მრვლთ	ჯუარი, რომელმან ჩუენ დაგუაგნა ღმერთსა მტერობისაგან და გუარწმუნნა ქრისტესა და შეცთომილნი მოგუაქცინა მისა;
და	რაბლე2	და განაძლიერე კვალად სიყვარული იგი, შეიცან აგრეთვე ყოველი წესი და რიგი ვარსკვლავთმრიცხველობისა, ოღონდ ასტროლოგიურსა მისნობასა და ლულიუსისა ხელოვნებასა გულსა ნუ დაჰყრი, რამეთუ მტკნარი სისულელეა და მიქარვაა.
და	ბალ.B	და ვითარ არა მოვიწყინო სოფელი ესე, რამეთუ თჳთ მოაწყენს მოყუარეთა მისთა.
და	სინ.მრვლთ	ჯუარისაგან სიკუდილსა და წარწყმედასა განვერენით.
და	ბალ.B	და ვითარ არა ვექცე, რამეთუ იგი ექცევის მრავალ-ფერად კაცთა;
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს ოდეს კრებულსაღა ესმა ჯუარ-ცუმაჲ იესუჲსი, წუხდა და დრტჳნვიდა;
და	რაბლე2	რაც კი რამ სადმე იშვიათი სამოქალაქო სამართლისა წიგნია, სუყველა ზეპირ დაისწავლე და ამიხსენ, განმიმარტე.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ოდეს ესმა აღდგომაჲ, დრტჳნვაჲ იგი და მწუხარებაჲ სიხარულად გარდაექცა, და წმიდითა ჴმითა დიდებასა მისცემდეს.
და	ბალ.B	რამეთუ დღეს მისცემს და ხვალე მოუღებს.
და	რაბლე2	უგულისყუროდ ნუ დაუტევებ ნურცრა ბუნებისა მოვლენასა და ყოვლისა მიმართ იცნობისმოყვარულე;
და	ბალ.B	ხოლო შენ ვერ გულისჴმა-გიყოფიეს ესე და წინააღუდგები სჯულსა ღმრთისასა და არა ინებებ შეწყნარებად კეთილის ყოფათა მისთა, რამეთუ იგი მოწყალე არს და ნებავს მოქცევაჲ ყოველთაჲ, და ამისთჳს მოგაგო ნაცვალი, რომელ-იგი შენ მიაგე მონათა და მსახურთა მისთა.
და	სინ.მრვლთ	ჯუარმან კაცთა ბუნებაჲ ანგელოზთა წესსა მიაქცია და ყოვლისაგან ბოროტისა განაშოვრა და უჴრწნელსა ცხოვრებასა ღირს ყო.
და	ბალ.B	მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა.
და	რაბლე2	უნდა შეიძლო აღნუსხვა, რომელ ზღვათა, მდინარეთა და წყალთა შიგან რა თევზი გვარობს, სად რა ფრინველი დაფრენს ციური, სად რომელმან ტყემან რაგვარი ხე, ბუჩქი და ჩირგვი იცის,
და	ბალ.B	და აღდგა და წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.B	46. და ხვალისა დღე კუალად მოვიდა და შეიტკბო იგი მკერდსა თჳსსა, და მოეხჳა ქედსა მისსა და ეტყოდა: ნუ, შვილო ჩემო და ნაწლევო მუცლისა ჩემისაო, და ნუ ეჭუ, უკუეთუმცა მინდოდა ბოროტი შენი.
და	რაბლე2	სად რა ბალახი ბიბინებს ხმელსა ზედა, სად რა ლითონია დამარხული დედამიწისა გულში, და უკლისად უნდა უწყოდე აგრეთვე თითოეული თვალი პატიოსანი აღმოსავლეთისა და სამხრეთისა.
და	ბალ.B	და მერმე იცი სამართალი ჩემი და მსჯავრი, თუ ვითარ უსაჯი ქურივთა, ობოლთა და გლახაკთა და უღონოთა, და არა თანა-წარვჰჴდი, ვიდრე-იგი არა აღვასრული სათხოვარი მათი.
და	სინ.მრვლთ	არა ხოლო თუ კაცად, არამედ ღ~თდ უწოდის, ვითარცა წერილ არს: მე ვთქუ, ღმერთნი სამე ხარ და შვილნი მაღლისანი თქუენ ყოველნი.
და	ბალ.B	აწ რაჲ ძალ-გიც, შვილო ჩემო, ძაგებად სჯულისა ჩემისა და გმობად წესისა ჩემისა?
და	სინ.მრვლთ	და არაღარა ხადის მონად, არამედ ძმად და მეგობრად: და უთხრობდე სახელსა შენსა ძმათა ჩემთა.
და	რაბლე2	მასუკან ყურადღებითა გარდაიკითხე ბერძენ, არაბ და მოლათინურე მკურნალთა თხზულებანი, ნუ გაარაფრებ ნურცა თალმუდისა და კაბალისა მიმდევართ და მკვდრისა გვამისა გაჭრა-გაკვეთისა წყალობითა სრულად საცნაურყავ მიკროკოსმად სახელდებული სამყარო, ანუ ადამიანი.
და	სინ.მრვლთ	და არღარა გიწოდო თქუენ მონად, არამედ მეგობრად.
და	რაბლე2	რამოდენიმე ჟამი დღეში საღვთო წერილისა კითხვასა დაუთმე: ჯერეთ ბერძნულად ახალი აღთქმა და მოციქულთა ეპისტოლენი წაიკითხე, მერმეთ, ებრაულად, ძველი აღთქმა.
და	სინ.მრვლთ	აწ ხედავა, რავდენი კეთილი და გარდაცვალებაჲ ქმნა ჯუარმან მორწმუნეთა მიმართ მისთა და მოშიშთა!
და	ბალ.B	და შენ ვითარ არა დაჯერებულ ხარ, რამეთუ იხილა ეშმაკმან შენ თანა სიჩქურე და სისუსტე და აღგამაღლა, ვითარცა მეცნიერებასა ზედა ღმრთისასა მიგაწია.
და	რაბლე2	მოკლედ, აურაცხელი რამ სიბრძნე მოგელოდება, შემდგომად კი, ოდეს უკვე ასაკსა მოხვალ და დავაჟკაცდები, უწყინარ მეცადინეობასა ხელი შეუშვი, ცხენოსნობა ისწავლე და მოივარგე თოფ-იარაღი,
და	სინ.მრვლთ	და კუალად, რაჲთა უფროჲსრე სცნა ჯუარისა ძალი, მო-ღა-იგონე, ვითარ იყო უწინარჱს ჯუარ-ცუმისა და ვითარ შემდგომად და ჰპოვნე შენ საკჳრველებანი ჯუარისანი:
და	ბალ.B	და ამის გამო დაგირწყა საცთური ენითა მის მიერ ბირებულისა ბალაჰვარისითა.
და	რაბლე2	რათამცა მტრისა გულისად არ გამიხადო სახლიერება და ყოველნაირად შეეწიო ჩვენთა მოძმეთ, უკეთუ ავაზაკნი და მარზიკნი დაესხმიან.
და	სინ.მრვლთ	უწინარჱს ჯუარისა ძჱ არავინ იცოდა, ხოლო დღეს ჯუარისა ქადაგებითა ქრისტჱ სახელ-იდების, და მამაჲ ძისაგან იცნობების;
და	ბალ.B	და ვითარ გაჰბჭე ეგე შენთჳს ჭეშმარიტებაჲ და ჩემთჳს სიცრუე.
და	რაბლე2	მწადს, რომე უახლოეს ხანსა თავი გამოსცადო და შეიტყო, რაოდენად წარმატებულხარ სწავლითა,
და	სინ.მრვლთ	პირველ ჯუარისა ეშმაკი თაყუანის-იცემებოდა, დღეს ჯუარისა ქადაგებითა ეშმაკი დაეცა და ყოველნი მსახურნი მისნი განიბნინეს და ივლტიან;
და	ბალ.B	და ესე უმეტესი მადლი არს მონიჭებული ღმრთისა მიერ შენდა და შენ მიერ ჩემდა, და რამეთუ ძირმან მამათა შენთამან მიგიზიდა.
და	სინ.მრვლთ	პირველ ჯუარისა კაცნი ცოდვასა ქუეშე იყვნეს და სიძვასა, ხოლო დღეს ჴორცთა სიწმიდჱ შეემოსა;
და	რაბლე2	ამისათვისა კი დასტურ მისწრებაა პაექრობა ყოველსავე კაცთან და ყოველი საკითხისა გამო, აგრეთვე სჯა-ბაასი განსწავლულთა თანა, რომელნიცა პარიზსა უფრორე მეტნი არიან, ვინემ კიდევ სადმე.
და	ბალ.B	და ამათ ყოველთა სიხარულით მოაჴსენებეჲ.
და	სინ.მრვლთ	ჯუარი არა იქადაგებოდა, და ეშმაკმან ჰურიანი შეკრიბნა ქრისტესა ზედა, ხოლო დღეს ჯუარი იქადაგების, და მოციქულთა მიერ ჰურიანი აიარებენ ქრისტესა;
და	ბალ.B	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, განძლიერდა გული მისი და ჰრქუა: ჵ მეფეო, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი ღმრთის მსახურნი იყვნეს, და შენ რად დაუტევე სჯული მამათა შენთაჲ?
და	სინ.მრვლთ	ჯუარისაგან შორიელნი მოვეახლენით ქრისტესა და ერთიერთსა ვიცნობთ და ვჰყუარობთ, და მის მიერ მადლი იგი სულისა წმიდისაჲ მოგუეცა;
და	ბალ.B	ხოლო აწ სალმობაჲ გონებისა შენისაჲ ბოროტ არს და არა ჯერ-არს, რაჲთა მოსწრაფებით ვიღუაწო კურნებაჲ მისი.
და	რაბლე2	მაგრამ, ბრძენთა უბრძნესი სოლომონისა ბრძანებისა არ იყოს, რახანცა სიბრძნე უკეთურ სულში ვერ ეტევა და, თუ სინდისი არ გვახლავს, სწავლა ღუპავს სულსა,
და	ბალ.B	და აწ თანა-მაც ძიებად წამლისა და არა ჯერ-არს ჩემ მიერ სიმქისით მიახლებაჲ შენი, რამეთუ მამაჲ ხარ ჩემი და ფრიად ჯერ-არს პატივი მშობელთაჲ შვილთა მიერ, რამეთუ რომელი ზაკუვით გეტყოდის, იგი არა ერთგული არს შენი.
და	ბალ.B	აწ დააცხრვე შფოთი გულისაგან შენისა და დაინახე უმჯობესი შენი და ამას გონებდი, რამეთუ ადრე მოსიკუდიდ ხარ და ყოველსა დიდებასა შენსა სხუათა დაუტეობ, და ესე რაჲ ხედავთ.
და	რაბლე2	ხამს - მიწყივ პატივსა მიაგებდე, გიყვარდეს და ეშიშვოდე ღმერთსა, სასოებითა მიანდობდე ზრახვასა გულისასა და კეთილსათნოებითა რუდუნებდე, რა არი ცოდო-ბრალმა ვერცროსა ვერა გაგყაროს ზეციერსა.
და	ბალ.B	ხოლო ჟამთა შემდგომად ყოველნი აღდგომად ვართ და მაშინ მიეგებვის კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ.
და	სინ.მრვლთ	ჯუარი არა იქადაგებოდა პირველ და ყოველი სოფელი სიკუდილსა დაეპყრა, ხოლო აწ ჯუარისა ქადაგებითა სიკუდილი უკუდავებად და ცხოვრებად საუკუნოდ მოგუეტყუა;
და	ბალ.B	აწ ისმინე ჩემი და გულად დაიდევ უმჯობესი, რამეთუ არღარავინ არს სოფელსა ამას შინა, რაჲთამცა გასწავა შენ უმჯობესი.
და	ბალ.B	ხოლო რომელნიმე დაშთომილ~ნ უდაბნოთა შინა კაცნი ღმრთის მსახურნი, რომელთა ჰრწამს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, მათ იციან მისაგებელი და საშჯელი.
და	სინ.მრვლთ	პირველ ჯუარისა სამოთხისაგან უცხო ვიყვენით, ხოლო ვითარ ჯუარი დაენერგა, მუნთქუესვე ავაზაკსა ჰრწმენა და სამოთხჱ დაიმკჳდრა.
და	ბალ.B	და უკუეთუ გნებავს, მოიყვანე მათგანიცა და შენისა სჯულისა მეცნიერნი და ვყოთ სიტყჳს-გებაჲ და მაშინ გამოჩნდეს ჭეშმარიტი ცრუჲსაგან.
და	რაბლე2	ხელი აღუპყარ მოყვასთა და შეიყვარე, ვითარცა საკუთარი თავი.
და	ბალ.B	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან დადუმნა განცჳფრებული, და ვითარცა მოეგო გონებასა, იწყო წინააღდგომად ნებისა მისისა.
და	რაბლე2	განერიდე იმა კაცთა საზოგადოებასა, რომელთა მგვანებასაც არ ინდომებდი, და ნუ დამარხავ ღვთისგან ბოძებულ ნურა ნიჭსა.
და	ბალ.B	ხოლო ნებაჲ მისი აცილობდა და მოაჴსენებდა შუებათა და განსუენებათა, რომელთა შინა ჩუეულ იყო, და ეტყჳნ გული[ს]-სიტყუაჲ მისი, ვითარმედ ვერ ძალ-გიც დღე ერთცა ცხორებად თჳნიერ ჩუეულებისა შენისა და ჯობნაჲცა სიმწარე არს და საყუედრელ.
და	სინ.მრვლთ	ბრმათა აღიხილნეს და იხილეს დიდებაჲ უფლისაჲ.
და	ბალ.B	მაშინ ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, შემაცბუნა სიტყუამან შენმან და მომაქცია შენდა.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ-მე რაჲ არს ჩუენი ყოველი კეთილი, რომელიმცა არა ჯუარისაგან გუაქუნდა?
და	ბალ.B	და აწ არღარა დავაცადო გამოძიებაჲ სიტყუათა შენთაჲ და გამონახვაჲ მათი დაწყნარებით, და უკუეთუ ჭეშმარიტ იყვნენ, უფროჲს განათლდენ გამოძიებასა შინა.
და	რაბლე2	ოდესცა ირწმენ, რომა მოინაგრე ყოველი, რისა მონაგრებაცა მანდ ყოფნითა ეგებოდა, კვალად დამიბრუნდი, რათა თვალი შეგავლო სიკვდილისა წინა და დაგლოცო. ამინ.
და	სინ.მრვლთ	ჯუარისაგან კეთილი სარწმუნოებაჲ გუესწავა და ყოველივე მსახურებაჲ ღმრთისა მიმართი;
და	ბალ.B	და აწ მეგულების შეკრებაჲ ერისაჲ და სიტყჳს ყოფაჲ სამართლით, არღარა მძლავრობით, ვბრძანო, რაჲთა ჴმობდეს ჟამი მშჳდობისაჲ, და რაჲთა ყოველნი, რომელნი არიან სჯულისა შენისანი, მოვიდენ კრებასა ამას ჩემსა,
და	სინ.მრვლთ	ჯუარისაგან სიმართლჱ ღმრთისაჲ გუესწავა და სიყუარული და მშჳდობაჲ;
და	ბალ.B	რაჲთა სამართალი სჯული აღესრულოს წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არა სთქუა, თუ მო-რაჲმე-ვიმძლავრე, და სამართალსა ზედა გაწყდეს საქმე ჩუენი.
და	რაბლე2	რა მიიღო და წაიკითხა უსტარი ესე, პანტაგრუელსა ცა გაეხსნა, აწ კიდევ უფრორე უკეთ ვისწავლიო, ამოიჭრა გულისა ფიცარზედ,
და	სინ.მრვლთ	ჯუარისაგან სიყუარულისა იგი ძალი ვცანთ და მოყუსისა მიმართ სულთა დავსდებთ;
და	სინ.მრვლთ	ჯუარი იქადაგების, და სარწმუნოებაჲ განმრავლდების, და ჭეშმარიტებაჲ ყოველსა სოფელსა მიეფინების;
და	სინ.მრვლთ	ჯუარი იქადაგების, და მარტჳლნი გამოჩნდებიან და ქრისტჱს სარწმუნოებითა განძლიერდებიან;
და	სინ.მრვლთ	ჯუარი იქადაგების, და ადგომაჲ იჩინების, და ცხოვრებაჲ გამობრწყნდა.
და	რაბლე2	და, თუ რომ მოიხილავდით, ვითარ რუდუნებდა და წარემატებოდა, უცილოდ იტყოდით, რაღა წიგნთა შთამნთქმელი ტვინი ამისი და რაღა ხმელსა მანანასა წაკიდებული ცეცხლიო, რამეთუ ისერიგად დაუშრომელი და მოცადი იყო იგი. „ზნეობანი“ (ლათ.).
და	სინ.მრვლთ	ჯუარი იქადაგების, და ურწმუნონი მოიქცევიან და ცხოვრებასა მიემთხუევიან;
და	სინ.მრვლთ	ჯუარი ამის ყოვლისათჳს ჩუენდა მომატყუებელად აღემართა, და ჩუენ ესე სიტყუანი გუესწავნეს.
და	ბალ.B	და გამოვიდეს კერპთ მსახურნი.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲ არს ჯუარისა უპატიოსნჱს სხუაჲ ანუ საჴმარ სულთა ჩუენთათჳს?
და	ბალ.B	ხოლო კრებასა მას არავინ დაჰხუდა მორწმუნეთაგანი, გარნა ერთი ვინმე, რომელსა ეპყრა სჯული ქრისტესი იდუმალ და სახელი მისი ბარაქია.
და	ბალ.B	და იგი განემზადა შეწევნად ბალაჰვარისა.
და	ბალ.B	და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
და	ბალ.B	და იწყო მეფემან პირველად სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის სჯულისანი.
და	რაბლე2	დღესა ერთსა, ოდეს ქალაქისა გარეთა წმინდა ანტონისა სააბატოსა სიახლოვეს დროსა სეირში ატარებდა, ამხანაგთა და რამოდენიმე სტუდენტთა თანა სჯა-ბაას-ფილოსოფოსობითა გართული, პანტაგრუელსა გზად კაცი ვინმე შემოხვდა, უცხოდ ახოვანი და წარმოსადეგი,
და	ბალ.B	აწ დღეს იღუაწეთ მტკიცედ, და უკუეთუ სძლიოთ, კეთილ იყოს მისაგებელი თქუენი, და უკუეთუ იძლივნეთ, ესე უწყოდეთ, რამეთუ დავლეწო გჳრგჳნი ჩემი და დავსცე საყდარი ჩემი, და დავიყენო თმაჲ თავისა ჩემისაჲ და შევერთო რიცხუსა მონანულთასა, და დავწუნე ღმერთნი თქუენნი.
და	სინ.მრვლთ	ჰხედავა, რავდენი განგებულებაჲ სოფლისაჲ ჯუარსა ზედა დადვა და უშჯულონი საქმენი გარდააქცინა და შეცვალნა ყოველნი იგი შუენიერად!
და	ბალ.B	და მოგწყჳდნე წინაშე-მდგომელნი მათნი, და იავარ იქმნნენ სახლნი თქუენნი, და ტყუედ მიეცნენ შვილნი თქუენნი და ცოლნი.
და	რაბლე2	ოღონდ ისერიგად თავპირდალებებული და შემოგლეჯილ-შემოფლეთილი, რომა უცილოდ ჰგონებდით, ან ძაღლთ უთრევიათო, ან არადა პერშისა მხარეში ვაშლი უკრეფიაო.
და	ბალ.B	ხოლო ძესა თჳსსა ჰრქუა და უჩუენა ნაქორ: აჰა მოძღუარი შენი და აწ ვყოთ ჩუენ წინაშე სიტყჳს-გებაჲ.
და	რაბლე2	და როგორც კი შორითა თვალი შეავლო, პანტაგრუელი თანამყოლთ მიუბრუნდა:
და	სინ.მრვლთ	აწ არღარა შჯული იგი ეშმაკისაჲ იმსახურების, რამეთუ ღმერთი მოვიდა და ყოველი ბნელი ივლტოდა, და მის მიერ წყალობაჲ იგი მოეფინა;
და	ბალ.B	და ნაქორს ჰრქუა: შენ უწყი, ბალაჰვარ, სიჩჩოებასა და შუებასა შინა მპო[ვ]ე და მაწჳე სჯული შენი აღებად და სთქუ, ვითარმედ: გაქუს სიმტკიცე მას შინა.
და	რაბლე2	ძმობისა მადლმან, მართ ბედისმწერალსა გაუმეტებია, თორემა სახისა გამომეტყველებითაც ცხადლივ ეტყობა დიდგვაროვნობა და, ჩანს, ათას რამ თავგადასახადსა ჩაუგდია ამ დღეში, რამეთუ ესეგვარია ბოლო მძიებელთა და მჩხრეკელთა.
და	ბალ.B	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ ბრძანებასა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებით ცხორებაჲ შიშისა მისთჳს სატანჯველთაჲსა, რომელ მიქადაგებდი.
და	ბალ.B	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე კერპთა მსახურთა წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მწე ჩემი მათ შორის და გესმის სამართლის ყოფაჲ მეფისაჲ.
და	რაბლე2	ამისა თქმა იყო და, მგზავრიცა მიუახლოვდათ, პანტაგრუელმაც არღა დააყოვნა და ეგრევ შეუძახა:
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ საცთური რაჲმე დამაგე და კიდე-მყავ საშუებელთაგან.
და	რაბლე2	- დაიცა, ძმობილო, ერთსა წამსა შეჩერდი და მიპასუხე, რაღაცა უნდა გკითხო.
და	ბალ.B	აწ უკუეთუ იძლევი ამათ მიერ, ესე მტკიცედ იცოდე, მსწრაფლ შური ვიძიო ენისაგან შენისა და გულისა, და ჴელითა ჩემითა აღმოგწოდნე იგინი და მიუყარნე ძაღლთა.
და	ბალ.B	და ამას ამისთჳს ვჰყოფ, რამეთუ მოჰკიცხე ძე მეფისაჲ.
და	ბალ.B	აწ ამას აღთქუმასა დავსდებ წინაშე ღმრთისა და ამის ყოვლისა კრებულისა.
და	ბალ.B	ხოლო ნაქორს რაჟამს ესმა სიტყუაჲ ესე, შეძრწუნდა და გულისჴმა, რამეთუ შთავარდა მთხრებლსა მას, რომელ თხარა, და ცნა, რამეთუ ვერაჲთ ღონის ძიებით განერების, გარნა ქრისტეს აღსარებითა და შუელითა სჯულსა ბალაჰვარისათა.
და	რაბლე2	დანანებითა სულაც არა ინანებ, რადგან დია მებრალვი და ერთი სული მაქვს, სანამ რასმე მოვიღონებდე და მაგ სივაგლახესა დაგხსნიდე.
და	ბალ.B	და აღიღო ნაქორ პირი და იწყო ძაგებად კერპთა მიმართ და ქებად ქრისტესსა და მყოფთა სჯულისა მისისათა.
და	რაბლე2	სითგან მოსულხარ და საით მიხვალ? სახელი რა გქვია?
და	ბალ.B	და წარემატებოდა სიტყუაჲ მისი ესრეთ კეთილად, რომელ ვერცა ბალაჰვარ მისა მისწუდებოდა სიტყჳს-გებასა მას კერპთ მსახურთა მიმართ.
და	ბალ.B	ხოლო იოდასაფ იხარებდა სულითა და განბრწყინდა პირი მისი და ჰმადლობდა ღმერთსა, რომელმან განაძლიერა სჯული მისი პირითა წინააღმდგომთა მისთაჲთა.
და	ბალ.B	და განაგრძვეს სიტყჳს-გებაჲ მათ შორის.
და	ბალ.B	და აღივსო გულის წყრომითა მეფე ნაქორისთჳს, წარმატებისათჳს სიტყუათა მისთაჲსა და ვერას ამხილებდა მას სირცხჳლისაგან ერისა.
და	ბალ.B	და თჳთ იწყო მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად ნაქორისა.
და	ბალ.B	და თქუა მეფემან გულსა თჳსსა: ესე ბოროტი მე თჳთ მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
და	ბალ.B	ხოლო ნაქორ მიუგნა სიტყუანი ძლიერნი, რომლითა არცხუენდა მეფესაცა და არა შეშინდა ზარისაგან მეფისა.
და	ბალ.B	და დაღამდა და არავისკენ გამოჩნდა ძლევაჲ, რამეთუ ნაქორ უკლებდა მეფესა სირცხჳლითა.
და	სინ.მრვლთ	ყოველი იგი გონებაჲ ჴორციელობისაჲ და შუებაჲ მოისპო და წესნი სიწმიდისანი დასხნა, უკეთურებაჲ სიძვისაჲ წარდევნა და სიწმიდით ქორწინებაჲ განგჳგო.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ პირველ რაჲმე ეშმაკმან შეუგდო სახჱ იგი სიძვისაჲ და კერპთმსახურებისაჲ, აწ ძირი იგი უშჯულოებისაჲ აღმოჰფხურა ჯუარითა და ყოველი უშჯულოებაჲ კაცთაგან განაშორა და განწმიდნა სულნი, რაჲთამცა მან გამოიღო ნაყოფი სარწმუნოებისაჲ და სიმართლისაჲ;
და	რაბლე2	და კვალად აძრახდა უცხო კაცი იგი:
და	ბალ.B	სიტყუაჲცა სამართალი და მოძღუარი ჩემი დაუტევე ჩემ თანა და შენი შენ თანა.
და	ბალ.B	ხოლო მეფესა ენება ნაქორის შეგონებაი იდუმალ, რაჲთა არა წინა-აღუდგებოდის სიტყჳს-გებასა მას, და ნაქორ ეგრეთვე დაუტევა მეფემა სათნოჲსათჳს ძისა თჳსისა და ესვიდაცა ნაქორს მოკლებად სიტყჳს გებისათჳს შეთქმულებისა მის მათისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	განახუნა საუნჯენი ღმრთეებისანი და განამდიდრნა იგინი ნაყოფითა ღმრთეებისაჲთა;
და	სინ.მრვლთ	განაძღნა ყოველნი სულითა სიწმიდისაჲთა და ეპოვა მათ წყაროდ უკუდავებისად.
და	ბალ.B	ხოლო მე ამისთჳს წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტის ყოფისაგან მეფისა, რამეთუ მას დღეს ფრიად არცხჳნე და ბოროტი ჰნებავს შენი.
და	ბალ.B	და აწ ჩუენ არა შევიწყნარებთ შეწევნასა შენსა პირითა უნებლიითა.
და	სინ.მრვლთ	ესე ყოველი ჯუარისაგან მოსცა ქრისტემან დაბადებულთა თჳსთა, და ყოველსავე კეთილსა ჯუარისაგან ვხედავთ და ესეცა ცნობაჲ ჯუარისაგან გუესწავა და გულისხმა-ვყავთ ძ~ჱ.
და	ბალ.B	ხოლო შენ უკუეთუ გულისჴმა-გიყოფიეს საქმე შენი, ზეცით იყოს შეწევნაჲ შენი, და თუ არა, ვითა წინააღუდეგ სიმრავლესა ესოდენისა ერისასა!
და	ბალ.B	აწ მოვედ გულისჴმის-ყოფად წოდებასა ღმრთისასა და სარწმუნოებასა მისსა, აღიღე ჯუარი და შეუდეგ ქრისტესა.
და	ბალ.B	ჰრქუა მას ნაქორ: შემიწყნარებიეს, ძეო მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ერთი ღმერთი და მიცნობიეს, რამეთუ ყოველი მის მიერ არს.
და	სინ.მრვლთ	აწ რაჲთა იხილო ჯუარისა ძალი, განიცადე და გულისხმა ყავ, რაჲ იქმნებისა ჯუარისაგან, და ჰპოვო შენ საქმჱ ღმრთისაჲ: ჯუარი ცხოვრებისათჳს აღემართა, და ცხოვრებაჲ მოეცა სოფელსა;
და	ბალ.B	და აწ მე შეურდები ცოდვათა ჩემთათჳს, რამეთუ იგი თავადი მოწყალე არს და ელის მოქცევასა ცოდვილთასა.
და	რაბლე2	და პანურგი ესერიგად აძრახდა:
და	სინ.მრვლთ	ჯუარი აღემართა უფლისათჳს, გარნა უფალმან ჯუარსა ზედა ჴელნი განიპყრნა და ყოველნი მისა მოიზიდნა;
და	სინ.მრვლთ	ქრისტჱ ჯუარს-ეცუა და ყოველი სოფელი ჯოჯოხეთისაგან ქუესკნელისა განარინა;
და	სინ.მრვლთ	ქრისტემან ჯუარსა ჴელნი განიპყრნა, და ეშმაკი დაეცა და სოფელსა სასწაული ცხოვრებისაჲ მოანიჭა;
და	სინ.მრვლთ	ქრისტჱ ჯუარს-ეცუა და ყოველი ნათესავი კაცთაჲ მონებისაგან განათავისუფლა;
და	რაბლე2	ეპისტემონმა ვეღარ მოითმინა და ეგრევ პირში მიახალა:
და	ბალ.B	და მე გაზრახებ, რაჲთა პატივ-სცე მამასა შენსა და სიმარჯჳთ ჰყო ცხორებაჲ შენი მის თანა, ვიდრემდის გზა-გცეს შენ ღმერთმან.
და	სინ.მრვლთ	ქრისტჱ ჯუარს-ეცუა და სასწაული ახალი სოფელსა უჩუენა, რამეთუ მზისა იგი სინათლჱ დაბნელდა და აჩუენა ურწმუნოთა მათ დღისა მისთჳს საშჯელისა მათა საცნობელად, ხოლო მორწმუნეთა უხარის ნათლისა მისთჳს ბნელისაგან მოქცეულისა.
და	ბალ.B	და აწ თანა-მაც მე სივლტოლაჲ პირისაგან მამისა შენისა.
და	ბალ.B	ხოლო შენ განმიტევე და წარვიდე უდაბნოსა და, უნდეს თუ უფალსა, კუალად მოვიდე შენდა ჟამთა თქუენ წინაშე.
და	ბალ.B	ხოლო მე მრწამს მამაჲ, ძე და სული წმიდაჲ და აღვიარებ მას.
და	ბალ.B	და ნებ[ა]-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და წარვიდა ნაქორ სარწმუნოებითა სავსე.
და	ბალ.B	და დააცადა ცილობაჲ ძისა თჳსისაჲ, და იწყო შეურაცხებაჲ კერპთა მიმართ და უპატიოდ ჰყვეს წინაშე მდგომელნი კერპთანი.
და	ბალ.B	48. და შემდგომად მოიწია დღესასწაული კერპთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ესრჱთცა წინაწარმეტყუელი იტყჳს: და იყოს მას დღესა, თქუა უფალმან, დაჰჴდეს მზჱ შოვა სამხრის, და დაბნელდეს ქუეყანასა.
და	სინ.მრვლთ	და გარდავაქცინე დღესასწაულნი თქუენნი გლოვად და ყოველნი გალობანი ურვად.
და	ბალ.B	და შეშინდეს კერპთ მსახურნი იგი, ნუუკუე არა მოვიდეს მეფე ზორ[ვ]ად კერპთა.
და	რაბლე2	- ეგრე, ვგონებ, გუთნი მეტყველებდნენ, - ჩაურთო ევსთენმა, - და, უფალი თუ ინებებდა, ჩვენცა ავტყაჭუნდებოდით, ოღონდ უკანტანითა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარ ესოდენი საიდუმლოჲ აქუს წინაწარმეტყუელისა სიტყუასა, რამეთუ აქა ორთათჳსვე აჩუენებს: ჰურიათა მათ გალობათათჳს და წარმართთა, რომელნი უშჯულობენ.
და	რაბლე2	და ეპისტემონმა ამისა გამო თქვა:
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რომელნი შჯულსა ქუეშე იყვნეს, ეგლოვდენ, რამეთუ დასცხრა დღესასწაული მათი და არღარა იყოს იერუსალემს მათი იგი მსახურებაჲ;
და	რაბლე2	- აი აწღა გავიგე, ებრაულია, და როს ამ ენითა უბნობს, დასტურ მჭევრმეტყველებს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ დაესრულნეს ყოველნივე წესნი მათნი მოსლვითგან ქრისტჱსით და ვნებით და ჯ~რცმით;
და	ბალ.B	მაშინ წარვიდეს თედამისსა, რამეთუ იყო კერპთ მსახური და იყოფებოდა უდაბნოსა, და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა და ყოველსა ერსა მისი, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ წჳმაჲ და მზე მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მოეღო მათ შჯული, და მიეცნეს მონებად ყოველთა ნათესავთა ურწმუნოებისათჳს ღმრთისაჲსა და დიდებისათჳს ჯუარისა.
და	ბალ.B	და მოიყვანეს კაცი იგი წინაშე მეფისა, რაჲთა შემწე ექმნეს მათ.
და	ბალ.B	და ვითარცა შევიდოდა პალატად მეფისა, არაჲ ემოსა რაჲ თჳნიერ რომელ ფლასისა ნაძუელი, შემოედვა წელთა მისთა.
და	სინ.მრვლთ	გარნა წარმართნიცა იგლოვდეს ცოდვათათჳს და აღიარებდეს: გლოვაჲ, რომელი მოსცემს ნეტარებასა, რამეთუ იტყჳს: ნეტარ იყვნენ მგლოვარენი გულითა, რამეთუ იგინი ნუგეშინის-ცემულ იყვნენ.
და	ბალ.B	და ვითარცა იხილა მეფემან შემავალი მისდა, აღდგა და მიეგება წინა და მოწლედ მოიკითხა.
და	ბალ.B	და ვითარცა სხდეს, ჰრქუა: მეფე, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ: შევსცეთით სირცხჳლითა ჩუენითა და დაგუფარნა ჩუენ ცოდვამან ჩუენმან, რამეთუ აღვივსენით ჩუენ უშჯულოებითა ჩუენითა.
და	რაბლე2	და მგზავრი ესერიგად აძრახდა: - აგონუ დონტ უსსის ვუ დენაგეზ ალგარუ, ნუ დენ ფარუ ზამისტ ვუს მარისტონ ულბრუ ფუსკეზ ვუ ბროლ, ტამ ბრედაგეზ მუპრეტონ დენ გულ ჰუსტ, დაგეზდაგეზ ნუ კრუპისფოსტ ბარდუნნოფლისტ ნუ გრუ.
და	ბალ.B	რამეთუ მესმა, ვითარმედ დიდად იღუაწე კერპთათჳს და მეც გავიხარე, რამეთუ მოგეცა ძლევაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და მოვიჴსენენთ ჩუენ სიმედგრენი მამათა ჩუენთანი.
და	ბალ.B	ხოლო მეფემან ჰრქუა: ჩუენ ძლევაჲ არასადაჲთ მოვიღეთ, და აწ შენ, რაჲცა ძალ-გიც, შეგუეწიე.
და	ბალ.B	ჰრქუა თედმა: პირველად ჯერ-არს აღსრულებაჲ დღესასწაულისა კერპთაჲსა და მაშინღა შემთხუევაჲ მტერთაჲ, რამეთუ იგინი არიან შემწენი წყობასა შინა მტერთასა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: მსგავს არს საქმე შენი და ჩემი, რომელსა ესუა ცოლი ქმნულ-კეთილი და ეშინოდა, ნუუკუე ვერ მოთმინო იქმნეს და შთავარდეს ჭაბუკისაჲ მის სიძვასა.
და	რაბლე2	- ვუბნობ და ახლა როგორ, ბატონო! - მიუგო მგზავრმა.
და	რაბლე2	- მაშ, აბა გვითხარ, რა გქვია და აქ სითგან მოხველ! - ჩაეძია პანტაგრუელი.
და	ბალ.B	ამისთჳს ამცნო და ჰრქუა ცოლსა თჳსსა: უკუეთუ გწადდეს და ვერ წინააღუდგებოდი ჴორცსა შენსა, მოუტეობდი თმათა თავისა შენისათა;
და	ბალ.B	ვიხილნე რაჲ იგინი, მე ვყო ნებაჲ შენი და შენ არა შთაჰვარდე ცოდვასა;
და	რაბლე2	- ღმერთმან იცის, ისერიგად შემივარდა შენზედ გული, უკეთუ წინა არ აღმიდგები, არცსად არ გაგიშვებ და ჩვენცა განუყრელნი ვიქნებით, ვითა ენეასი და აქატე.
და	ბალ.B	და დღესა ერთსა მოიწივნეს მტერნი და ჴმაჲ იყო.
და	ბალ.B	ხოლო, იხილა რაჲ ცოლმან მისმან მოკაზმულად, ეტრფიალა და მყის გარდამოუტევნა თმანი.
და	ბალ.B	და ვითარცა იხილა ჭაბუკმან მან სასწაული იგი, რომელ ემცნო, მოიქცა და აღასრულა ნებაჲ ცოლისა მისისაჲ.
და	რაბლე2	(სიხარულითა ვარ ყაბულსა და, ღმერთი, რჯული, მაშინაც კი არ დაგაგდებ მარტოსა, თუ რომ ჯანდაბისა გზასა გაუდგები),
და	ბალ.B	ხოლო ვითარცა განვიდა, მდევართა მტერნი იგი ეოტნეს და მოქცეულ იყვნეს, ხოლო ჭაბუკსა მას აყუედრებდეს გჳანად განსლვასა.
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: მე მტერი საკუთარი მეწყო, იგი განვდევნე და მან დამახრწია ადრე არა გამოსლვასა.
და	რაბლე2	სალაპარაკო ჟამსა მერმეცა ვნახავთ მოცლილნი და მოვიუბნებთ, აწ კი საჭმლისა მეტი არცრა მახსოვს: კბილნი მიკაწკაწებს, მუცელი მიყმუის, ყელი გამიშრა და მადასა ხო ნუღა იტყვი, ადამიანსა შევჭამ, ისე ვარ.
და	რაბლე2	და თუკი კვლავ კაცად ქცევა გსურს ჩემი, მაშ, ინებე და მოახდინე ჯეროვანი განკარგულება.
და	რაბლე2	და პანტაგრუელი შინ წარუძღვა პანურგსა, საზრდელ-სანოვაგე თავსაყრელად მოიღეთო, ბრძანა, და მსწრაფლ აღუსრულეს თქმული:
და	ბალ.B	აწ, თედმა, რომელი მე ფრიად მელმის, იგი განმიკურნე, და მერმე, თუ ამით განმისუენო უშფოთველად, მაშინ აღვასრულოთ მსახურებაჲ კერპთაჲ.
და	ბალ.B	ჰრქუა თედმა: არარაჲ უსარგებლეს არს და განმკუეთელ, ვითარ აღსრულებაჲ დღესასწაულთა ღმერთთასა.
და	რაბლე2	პანურგმაც სერისა კუდად აქცია ვახშამი, ვინემ ბოლო მამალმა არ დაიბუდა, დასაძინებლად ფეხი არ მოუცვლია, მეორე დღესა კი ზედ სადილობისა წინ გამოიფხიზლა, და ზოგზოგთ მიხედ-მოხედვა ვერ მოასწრეს, ისა უკვე სუფრისა თავში იჯდა.
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ შენ გნებავს, მივედ და აღასრულე დღესასწაული, ხოლო მე ვეგო იჭუსა ამას, ვიდრემდის გამომეცხადოს უმჯობესი.
და	რაბლე2	ბატონიშვილო! აგრემც ხატ-ღმერთი შეგქმნის ბედძლიერსა და გაგიმარჯვებს! უწინარესად კი უწყოდე, პირმზე ბატონიშვილო, რომა ყოველივე, რასაცა მკითხავ, სამჭუნვაროა და არცრადა ღირს;
და	ბალ.B	და შიშუველი დადგა წინაშე მეფისა და რისხჳთ ჰრქუა: მე ადვილად დაუტეობ არგანსა ამას და ძონძსა და არა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა, რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს არს ცხორებასა ამას ჩემსა,
და	ბალ.B	რამეთუ არარაჲ მაქუს ქუეყანასა ამას შინა, გარნა მიწაჲ, რომელსა ზედა ვძურები, და მხალი, რომლითა ვიზრდები.
და	ბალ.B	ხოლო მეფესა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, სასო-წარკუეთილ იქმნა და ცნა უძლურებაჲ სჯულისა მათისაჲ.
და	რაბლე2	მოყოლითა, იცოცხლე, ბევრსა რამესაცა მოვყვებოდი, მაგრამ სასმენადაც მძიმე იქნებოდა და საამბობლადაც, დაღათუმცა, უწინდელნი მოლექსენი და ენამჭევრნი ბრძნულ-ბრძნულ ნათქვამ-ნაუბრითა ამტკიცებდნენ, დიაღაცა შვებასა ჰგვრის კაცსა ძველი ჭირ-ვარმისა გახსენებაო (გერმ.).
და	ბალ.B	და აზმნო აღსარებად ღმრთისა მხოლოჲსა.
და	ბალ.B	და ამას რაჲ იგონებდა, გამოჴდა სული მყრალი პირისაგან მისისა და მოეჴსენნეს გემონი ამის სოფლისანი და იძლია ჩუეულებისაგან.
და	რაბლე2	დასტურ ეგრევე ვერცა მე მათქმევინებთ ჩემსა თავგადასახადსა, უკეთუ ცოტა მაინც არა მოვიღონიერე სტომაქი, რომლისა ჭკუითა არცაღა ხელნი მასხია და არცაღა კბილნი მისხედს (იტალ.).
და	ბალ.B	49. და ჰრქუა თედმას: რომლითა ჯერითა ჯერ-არს მოქცევაჲ ძისა ჩემისაჲ?
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა, მასმიეს მეფისა ვისთჳსმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთაჲ.
და	ბალ.B	ხოლო მეფემან მან გამოუთხარა ქუაბი და დასუა ყრმაჲ იგი მას შინა.
და	ბალ.B	და შემდგომად ათისა წლისა ბრძანა გამოყვანებაჲ ყრმისაჲ მის.
და	ბალ.B	და ბრძანა მეფემან დადგინებად წინაშე ძისა მისისა, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, თუ რაჲ არს.
და	რაბლე2	მილორდ, უკეთუ გონებითაცა ისეგვარად ძალოვანი ხარ, ვითარცა ბუნებასა ტანოვანი გაუჩენიხარ, მაშ, აბა უნდა შემიწყალო და მეოხ მექმნა, რადგანაცა ყოველნი თანასწორნი შვილნი ვართ ბუნებისა და მხოლოდ ბედისაგან გვჭირს,
და	ბალ.B	და იხილნა დედანიცა და აღეგზნა სიყუარულითა, და იკითხა: რაჲ არიან ისი?
და	რაბლე2	ზოგისა ბამბა რომ ჩხრიალებს და ზოგისა კაკალიცა არა. თუმცა სათნოება მიწყივ აბუებულია, სათნოიანი ხალხი კი ათვალწუნებული, რამეთუ კაცი ოდენ მაშინღა ხდება კაცური, ოდეს განუტევებს უკანასკნელსა სულსა (დამახინჯ. შოტლანდ.).
და	ბალ.B	ხოლო ყრმამან ჰრქუა: არარაჲ ვიხილე უშუენიერეს და უსაწადელეს იმათ ეშმაკთა.
და	ბალ.B	აწ, მეფეო, შენცა იძიენ დედანი, რაჲთა აზრზენდენ მას, და იქცეოდის რაჲ მათ თანა, დაჰვიწყდების საუკუნოჲ და შეესაკუთრების საწუთროსა.
და	ბალ.B	ხოლო მეფესა ჰყვა ქალი ქმნულ-კეთილი, ასული მეფისაჲ ტყუედ წარმოღებული, და სხუანიცა ქალნი მემგოსნენი და მემგოსნე-მეჩანგენი.
და	ბალ.B	და მოუწოდა ყოველთა და ჰრქუა მათ: ესე უწყოდეთ ჭეშმარიტად, რომელმანცა აღსძრათ ძე ჩემი გულის-თქუმად და მიიყვანოთ ნებასა ჴორცთასა, დიდნი ნიჭნი მიგანიჭნე და გყო ცოლად ძისა ჩემისა, და დედოფლობაჲ მას მიგენიჭოს.
და	რაბლე2	ბევრი არა მინდა რა, ერთი ჩემებურად გამაძღონ, და მერმე რაოდენსაცა მოინელებთ, იმოდენი მკითხეთ, გინდ ორი კაცისა მაგივრადაც მალაპარაკეთ; სუყველასა გულსავსედ გყოფთ, უკეთუ ღმერთი მოინებებს (ბასკ.).
და	სინ.მრვლთ	რომელი მოგუცა ქრისტემან განსარინებელად პირისა მისგან მშჳლდისაჲსა, და გჳჴსნნეს საყუარელნი თჳსნი და გუაცხოვნნეს მარჯუენითა თჳსითა და ისმინოს ჩუენი, რამეთუ იგი არს სასოებაჲ ჩუენი;
და	ბალ.B	და ბრძანა, რაჲთა ყოველნი, რომელნი იყვნენ მსახურნი ყრმანი ძისა მისისანი, გარდაადგინნეს და მათ წილ დაადგინნეს დედანი იგი ქმნულ კეთილნი.
და	სინ.მრვლთ	და ყოვლადვე ვესვიდეთ ჯუარსა და გუაქუნდეს წმიდაჲ იგი ჯუარი ქრისტჱსი სიქადულად, სიხარულად, საჭურველად, ფარად და მცველად სულთა და ჴორცთა ჩუენთა.
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენი სიქადული იყავნ ჯუარითა ქრისტჱსითა, რაჲთა ჯუარითა ჩუენ ყოველი გუესწაოს, და გონებაჲ ჩუენი ვყოთ ზეცას და ჯუარისაგან შევეახლნეთ ღმერთსა
და	ბალ.B	და ვითარცა ესე ყვეს, ისწრაფდა თითოეული ცთუნებად იოდასაფის~სა და წინა უროკვიდეს და სტჳრითა და ჩანგითა ქებასა შეასხმიდეს.
და	რაბლე2	ბატონო, რომელ ენითაცა გითხრობ, სუყველა ქრისტიანულია. მაგრამა, ვგონებ, კრინტიცა რომ არ დამეძრა, ჩემი ძონძმანძ-ფალასფულასი მაინცა უფრორე უკეთ იუბნებდა, რარიგ შეჭირვებული და უქონელი ვარ. მოიღე მოწყალება და დამანაყრე ბედშავი (ჰოლანდ.).
და	ბალ.B	ხოლო იგი ოდეს აღიძრის გულის-თქუმად, აღანთის სანთელი და მიუპყრის თითი და, ეცხელის რაჲ, უკმოიტაცის, და თქჳს: ჵ იოდასაფ საწყალო,
და	სინ.მრვლთ	და ღირს ვიქმნეთ სასუფეველსა ღმრთისასა ქრისტჱს იესუჲს მიერ, უფლისა ჩუენისა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.B	უკუეთუ ვერ დაუდგამ აწ ცეცხლსა შენსავე აღნთებულსა და კუალად დაშრეტადსა, და მას საუკუნესა ვიდრე დაუდგნე ცეცხლსა დაუშრეტელსა, და ვითარ მოითმენ ბნელსა მას გარესკნელსა?
და	ბალ.B	აწ დასცხერ ბოროტისაგან და ცოდვისა.
და	ბალ.B	და ესრე სახედ წინა-აღუდგებოდა გულის-სიტყუათა.
და	ბალ.B	ხოლო ასული იგი მეფისაჲ, ტყუედ მოღებული, ფრიად უყუარდა სიბრძნისა და გონიერებისა მისისათჳს და ასწავებდის სჯულსა ქრისტესსა.
და	რაბლე2	ხოლო უკეთუ უკმარია ხსენებული სწავლა-დარიგება შენისა აღმატებულებისა მოწყალებისა აღსაძვრელად, გვედრი, ბუნებურსა გულმტკივნეულობასა ახმარო ყური, და მწამს, ხმა გულისა არანაკლებ შეგაგულიანებს, ვინემ ხმა გონებისა. აწ სათქმელსა მოვრჩი (ესპ.).
და	ბალ.B	ხოლო მონ ჰრქუა: უკუეთუ არღარა მივიწიო და მეწიოს სიკუდილი, მაშინ რაჲღა იყოს ნუგეშინის-ცემაჲ ჩემი?
და	რაბლე2	ბატონო, უკეთუ ჩვილთაებრ და პირუტყვთაებრ ვერცა ერთი ენითა ვერა ვიუბნებდი, სამოსი და სიმჭლევე ჩემი მაშინაც კი თვალცხადლივ დაგანახვებდა, რარიგ მეჭირვება სასმელ-საჭმელი.
და	ბალ.B	ხოლო დედაკაცმან ჰრქუა: ესე იყოს, რომე ღმრთის მსახურ მყო, და ამისთჳს სასყიდელი გაქუნდეს.
და	ბალ.B	ჰრქუა იოდასაფ: ეგრეთ არს, გარნა ვერ მოვიგო მადლი მოთმინებისაჲ, ვითარცა დაითმინეს წმიდათა და დაშრიტნეს საჴმილნი ჴორცთანი, და კუალად მეშინის,
და	ბალ.B	ნუუკუე მიმზიდოს ჩუეულებამან გულის-თქუმათამან სხუად საქმედ და მეუფლოს ვნებაჲ და შთამაგდოს წარსაწყმედელსა, და ვიპოო მტერ ღმრთისა ჩემისა და მეგობარ ეშმაკთა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა დედაკაცმან მან: თანა-მეყავ თუესა ერთსა, გინა ღამესა ერთსა, და მე ვყო ყოველი ნებაჲ შენი, ხოლო შენ ესოდენმან მცირემან ვნებამან ვერარაჲ გავნოს შენ, რამეთუ მე შეცთომილსა მომაქცევ.
და	რაბლე2	მაშ, შემიბრალე და უბრძანე, ეგებ როგორმე დამაცხრობინონ ავად აყეფებული კუჭისა მძვინვარება, ვითარცა ცერბერსა აშოშმინებენ ხოლმე სალაფავიანი ჯამითა, და ღმერთმან გაცოცხლოს და გადღეგრძელოს (დანიური).
და	ბალ.B	ხოლო იოდასაფ მიდრკა ნებასა ქალისასა მიზეზითა, რაჲთა აცხოვნოს იგი, და შეაშთობდეს გულის-სიტყუანიცა.
და	ბალ.B	და ვითარცა გულის-სიტყუასა ამას შინა იყო, მიეძინა, და ილოცვიდა ღმრთისა მიმართ რაჲ, რაჲთა აუწყოს უმჯობესი.
და	ბალ.B	და იხილნა ძილსა შინა საშუებელნი მრავალ-ფერნი სამოთხისანი და ტაძარნი ოქრო-ლესულნი, რომელ არა იყო მსგავსი მათი სოფელსა ამას შინა.
და	ბალ.B	და ეტყოდეს ანგელოზნი იგი, რომელნი რაჲთა ჰყვებოდეს: ესე არს განსასუენებელი წმიდათაჲ.
და	ბალ.B	და კუალად წარიყვანეს ჯოჯოხეთს.
და	ბალ.B	და იხილნა საშინელნი სატანჯველნი მას შინა, და ჰრქუეს: ესე არს მისაგებელ ცოდვილთაჲ.
და	ბალ.B	და ვითარცა განიღჳძა, განიცდიდა გონებითა შუენიერებასა მას სამოთხისასა და კუალად სიმწარესა ჯოჯოხეთისასა.
და	რაბლე2	შენამც გაიხარე, ბატონო ჩემო, უკეთუ კეთილისა ქმნა გწადს მსახურისა შენისათვისა, მაშ, ეხლავ მომაწოდე პური, რამეთუ თქმულა: „რაღა უფლისა ხელისა მომნაცვლებელი და რაღა უპოვრისა განმკითხველიო (ებრ.).
და	ბალ.B	და დაუკჳრდა დიდებულებაჲ ღმრთისაჲ და ადიდებდა მოწყალებათა მისთა, რომელმან არა მისცა შთაგდებად მთხრებლსა ცოდვისასა.
და	ბალ.B	და განასხნა ყოველნი იგი დედანი პალატით თჳსით.
და	ბალ.B	ხოლო ცნა რაჲ ესე მამამან, მივიდა მისა და ჰკითხვიდა, თუ რაჲ იხილა.
და	ბალ.B	და ცრემლით ევედრებოდა, რაჲთა განუტეოს უდაბნოსა.
და	რაბლე2	მეუფეთა მეუფევ ჩემო, რად არა დამაპურებ ნეტავ? მხედავ, სიყმილითა სული ამომდის უბედურსა, მაინცა არა გებრალვი და ისეთსა რასმე მკითხავ, რასაცა საქმე სულაცა არა თხოულობს.
და	რაბლე2	ამხსნელ-მთარგმანებელნი დიაღაც ტყუილად არა ამტკიცებენ, სიტყვაცა ზედმეტია და განსჯაცაო, ოდესცა ყოველივე თავისთავად ცხადიაო. და, მართლაც სიტყვა მხოლოდ იმად არის უცილობელი, განსასჯელი საქმე განანათლოს, უკეთუ უკმარისად ნათელია (ბერძ.)
და	რაბლე2	უკვე იმოდენჯერ დაგაფიცეთ ხატ-ღმერთი, იმოდენი გევედრეთ და გემუდარეთ, ამა ჭირსა დამხსენით, უკეთუ მცირედი ღვთისმოშიშობა შეგრჩენიათ -მეთქი, რომა შემწენი შემეწეოდით, მაგრამ ვალალითა და ვიშითა ვერცრასა გავხდი.
და	რაბლე2	მაშ, წავალ, უსჯულო კაცნო, წავალ და, რახანცა აგრეა, გადავიკარგები, სად ეტლი მიხმობს ბოროტი, და ამიერ ნუღა შემაღონებთ ფუჭი გამოკითხვითა, რამეთუ ძველთაგან თქმულა: დამშეულ კაცსა ძაღლისა ყეფაც არ ესმისო (ლათ.).
და	სინ.მრვლთ	ეძიებდეს, რაჲთამცა წიაღმოჴდეს და დატყუენეს ყოველი სოფელი ვიდრე აღმოსავალადმდე.
და	სინ.მრვლთ	და აგრძნა მეფემან კოსტანტინე შეკრებაჲ იგი მათი ერთბამად.
და	სინ.მრვლთ	შეკრიბა მანცა ყოველი იგი ერი თჳსი და მივიდეს ერთკერძო მდინარესა მას ზედა დანუბსა და დაადგინა ბანაკი წიაღმოსავალსა მას წყლისასა და აყენებდა მათ.
და	სინ.მრვლთ	და შეკრბა დიდძალი ერი წარმართთაჲ ურიცხჳ და ზედა–მოუვიდოდეს კოსტანტინეს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მან ვითარცა იხილა ერი იგი დიდძალი, ზრუნვასა დიდსა და ურვასა შინა იყო და ეგულებოდა ხვალისა დღესა შემთხუევად ბრძოლისა.
და	სინ.მრვლთ	მას ღამესა იხილა მან თუალითა გამოჩინებული ჯუარი, საყდართა შუენიერთა ზედა ბრწყინვიდა და წერილ ესრე იყო განჩინებულად: „მაგით სძლო“.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა აღდგა, შეძრწუნებულ იყო და შეეპყრა შიშსა დიდსა.
და	სინ.მრვლთ	მოუწოდა მთავართა ტაძრისა მისისათა და მეყსეულად გამოუქმნა ხატი იგი ჯუარისაჲ, ნიში, რომელი-იგი იხილა და უბრძანა წინა-ძღუანვაჲ ბრძოლასა მას.
და	სინ.მრვლთ	და იყო ძლევაჲ დიდი: და უფროჲსი ერისაჲ მის დაეცა, და ნეშტი იგი დაიმორჩილა.
და	სინ.მრვლთ	და მოიქცა ადგილად თჳსა დიდებითა და ძლიერებითა და ძლევითა დიდითა.
და	სინ.მრვლთ	და შემდგომად მცირეთა დღეთა უბრძანა მოწოდებაჲ ქურუმთა მათ კერპთაჲსა და უჩუენა მათ ნიში იგი და ჰრქუა მათ, ვითარმედ: რომლისა–მე ღმრთისაჲ არს ნიში ესე?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს: ესე ნიში არა ქუეყანისა ღმერთთაჲ არს, რომელსა ჩუენ ვჰმსახურებთ, არამედ ესე ძალი ზეცისა ღმრთისაჲ არს.
და	სინ.მრვლთ	რაჟამს ესე ნიში წარჰვალნ ზედა ბაგინთა, ყოველნი კერპნი დაეცნიან და შეიმუსრნიან და ბაგინნი დაჰჴსნის.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ქრისტიანენი რომელ ერთნეს მათ დღეთა შინა, ნაზარეველით ერქუმოდა, რომელნი-იგი მოუჴდეს მეფესა და ჰრქუეს მას: ვევედრებით მეუფებასა შენსა, ნიში ესე, რომელ იხილე, ზეცისაჲ არს იესუ ქრისტჱს ძისა ღმრთისა ცხოველისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	რომელმან იხილა ნათესავი კაცთაჲ წარწყმედული და არა უგულებელს–ყო, არამედ გარდამოჴდა სახიერებითა თჳსითა და აცხოვნნა ქმნულნი თჳსნი, რომელმან თჳსითა მით ვნებითა ჯუარისაჲთა შეგუწირნა ჩუენ ღმრთისა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა გულისხმა ყო ესე კოსტანტინე მეფემან, მოუწოდა მან ევსები ეპისკოპოსსა ჰრომისასა და ისწავა მისგან და ჰრწმენა ჭეშმარიტად და ნათელი მოიღო მან და დედამან მისმან და მრავალთა წინაშეთა მისთა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა დიდითა სიხარულითა და წადილითა წარავლინა დედაჲ თჳსი აღმოსავალად კერძო გამოძიებად ჯუარისა ქრისტჱსისა და აღშჱნებად ადგილთა მათ.
და	ბალ.B	50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, - მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა.
და	ბალ.B	და აწ მეშინის, ნუთუ განველურდეს ყრმაჲ ესე და იწყოს მიმოსლვად მძოვართა თანა და ნუუკუე მოკლას ვინმე მტერთა ჩემთაგანმან შუენიერი ესე ნაყოფი მუცლისა ჩემისაჲ, და ამას თანა მოსაცხრომელ მტერთა ვიქმნე.
და	ბალ.B	და ვინმე იყოს მაშინ, ნუგეშინისმცეს საქმისა ამისთჳს, რომლითა შეწუხებულ ვარ და მელმის ფრიად.
და	ბალ.B	მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მისთა: არა ჯერ-არს, მეფეო, ესევითარისა ნაყოფისა განშუებაჲ სამეფოჲსაგან შენისა, და უკუეთუ მისცე ზოგადი სამეფოსაგან შენისაჲ, გუეშინის, ნუუკუე იქმნეს განხეთქილებაჲ სამეფოჲსა შენისაჲ.
და	ბალ.B	და განაგრძვეს სიტყუაჲ ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.B	და გამოარჩიეს ესე მეფემან და ყოველთა ერისთავთა, რაჲთა მისცეს ნახევარი სამეფოჲსა მისისაჲ იოდასაფს;
და	ბალ.B	და ჰრქუეს მეფეთა: უკუეთუ ჴელი შეყოს საქმეთა სოფლისათა, მიიზიდავს გულის თქუმაცა.
და	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ხოლო შენ დაჰჴსენ იგი და განაცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი, ხოლო მე მომდრეკს შენდა საშუებელი შვილიარობისა, და შენ არა გელმის ჩემთჳს, ვითარცა მე შენთჳს,
და	რაბლე2	X. ვითარ მართლად განაბჭო პანტაგრუელმა ერთი ძალზედ გაურკვეველი და მეტად ძნელი ამბავი და, რარიგ დააჭეშმარიტეს ყოველთ განჩინება იმისი
და	ბალ.B	და ვიცი, რამეთუ ნებსით შევამთხჳე აუგი თავსა ჩემსა, აჰა ესერა აღვასრულებ ნებასა შენსა, რამეთუ სიყუარული შვილობისაჲ მეფობს გულთა ზედა მშობელთასა, რამეთუ ემორჩილებიან ნებასა შვილთასა.
და	ბალ.B	და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ,
და	ბალ.B	და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა.
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ დაიშუენო სამეფოჲ შენი, არა სრულიად ჴუებულ იქმნეს სული ჩემი შენგან, და მშჳდობაჲ იყავნ შენ თანა.
და	ბალ.B	51. ჰრქუა იოდასაფ: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-ვყუნე, მეფეო, ხოლო ღმერთმან დაამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძღჳნო უმჯობესსა, ხოლო მე არასადა გული მითქუამს დიდებასა სოფლისასა, და უმჯობეს მიჩნს,
და	ბალ.B	უკუეთუ განმიტეო, და უკუეთუ შენ მწუხარე იქმნები განშორებისათჳს ჩემისა, შენ არავე ურჩ გექმნა ბრძანებასა, რომლითა არა წარწყმდეს სული ჩემი.
და	ბალ.B	ხოლო მე ამისთჳსცა მწუხარე ვარ, რომელ წინა-აღუდეგ ბრძანებასა შენსა, და არა თუ ურჩებაჲ შენი მენება, არამედ გარნა ვხედევდი წარსაწყმედელსა სულისა ჩემისასა.
და	ბალ.B	52. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, განიხარა ფრიად და ბრძანა ქადაგი განვლინებად, და მოუწოდა ყოველთა ერისთავთა თჳსთა.
და	ბალ.B	და ვითარცა შემოკრბეს, ბრძანა დადგმად საყდარი ძისა მისისათჳსცა.
და	ბალ.B	და იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: ჩუენ ყოველნი ვიყვნეთ წესსა ზედა ჩუენსა და სჯულსა, ხოლო რომელსა ზედა ვდგათ და გამოგჳრჩევიეს, რამეთუ ძესა ამას ჩემსა სწადის, რაჲთა იყოს წესსა მას ზედა და სჯულსა მამათა ჩუენთასა, და ნუთუ-მე გუარმანცა მიზიდა!?
და	ბალ.B	და ყოველთა იცით საქმე ყრმისაჲ ამის, ვითარ წინა-აღუდგა ბრძანებასა ჩემსა, და ვერცაღა მაქუს პასუხი მის თანა, რამეთუ ჩუენცა წინააღმდგომ ვართ სჯულსა მამათა ჩუენთასა,
და	ბალ.B	და აწ მიბრძანებიეს, რაჲთა მივსცნე ნახევარი მეფობისა ჩუენისა: და საგაძურნი, და უფლებდეს, რომელსაცა სჯულსა ზედა ენებოს.
და	ბალ.B	ხოლო ყოველთა აქეს გამორჩევაჲ მეფისაჲ და მისცეს მორჩილებაჲ ბრძანებასა მისსა და ადიდეს განზრახვაჲ მისი. და განიყარა კრებაჲ.
და	ბალ.B	იოდასაფ წარვიდა პალატად თჳსად შესხმითა და ქებითა და პატივითა დიდითა.
და	ბალ.B	ხოლო იყვნეს ვინმე ქრისტიანეთაგანი, რომელნი იდუმალ ჰფარვიდეს სარწმუნოებასა, და ყოველნი მოვიდეს და თაყუანის-სცემდეს და ულოცვიდეს ძლევასა.
და	ბალ.B	და აუწყეს სარწმუნოებაჲ და განემზადნეს განსლვად მის თანა სამეფოსა მისსა.
და	რაბლე2	და მართლაც, ადგა და ყოველსა მებოძირსა გზასა ზედან გაკვრა ბრძანა ცხრა ათას შვიდას სამოცდაოთხი თეზისისა, რომელთაგან უკლებლივ თითოეული ყველაგვარ სწავლა-ცოდნასა მოიცავდა და რაგინდარა მეცნიერებისა უმეტეს საცილობელსა საკითხთ შეეხებოდა.
და	ბალ.B	და ვითარცა წარვიდოდა იოდასაფ სამეფოსა თჳსსა, მივიდა წინაშე მამისა მისისა დატეობად მშჳდობისა, და რაჲთა განუტევნეს ყოველნი, რომელნი შეეწყუდივნეს საპყრობილესა.
და	ბალ.B	ხოლო იგი მორჩილ ექმნა, და ბრძანა განტევებაჲ ყოველთა პყრობილთაჲ.
და	რაბლე2	პირველში კი ჯერეთ ფუარისა ქუჩა-უბანსა მიადგა, გამოიხმო მაგისტრნი, სტუდენტნი, ორატორნი და სუყველასა ეგრევ სირცხვილი აჭამა,
და	ბალ.B	ხოლო მეფემან მოიღო გჳრგჳნი სამეფოჲ და დაადგა თავსა მისსა და მისცნა საფასენი დიდძალნი და მიულოცა ძლევასა, და წარავლინა სამეფოდ მისდა, რომელი განეჩინა, და ვითარცა მოიწია, მრავალი საფასენი განუყვნა გლახაკთა და უღონოთა.
და	რაბლე2	მერმე სორბონში ყოველთა ღვთისმეტყველთა წინააღმდგომ გამოვიდა, თვენახევარი ეპაექრა და ეკამათა, დილისა ოთხი საათიდან მოყოლებული ფეხზედ იდგა და საღამოის ექვს ჟამამდისა მხოლოდ ორიოდ საათსა თუ შეისვენებდა, რათა დანაყრებულიყო, ძალ-ღონე მოეკრიბა;
და	ბალ.B	53. და მერმე იწყო სიტყუად ერის მიმართ და ჰრქუა: არავის უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, რამეთუ ჯერ-არს სიმშჳდით და მოწყალებით მწყსაჲ სამეფოსა თჳსსა.
და	ბალ.B	54. ხოლო ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რომელი მოსცა მამამან მისმან სამსახურებელად, ბრძანა განსყიდ მათ ყოველთაჲ უცხოსა ქუეყანასა, და განყოფაჲ გლახაკთა ზედა ქუეყანისა მისისათა.
და	ბალ.B	და უბრძანა ერისთავთა მისთა, რაჲთა უსჯიდენ ქურივთა და ობოლთა, და ყონ სამართალი ყოველთა მიმართ.
და	ბალ.B	ხოლო აღჰმართნა და აღაშენნა ეკლესიანი მოოჴრებულნი, და დაადგინნა მას შინა მღდელნი და დიაკონნი, და უჩინნა მათ წინამძღურად ებისკოპოზნი.
და	რაბლე2	და ესეგვარი ცილობა-ბაასი სულაც არ უშლიდა სორბონელ ღვთისმეტყველთ ჩვეულებრ გასამხნევებლად ყლურწვა-ღლევასა.
და	რაბლე2	იქავ მრავლად იყვნენ დიდ-დიდნი ხელისუფალნი სამსაჯულოსი, მომხსენებელნი, ბრჭემსაჯულ-მოსამართლენი, მრჩეველნი, სახაზინო პალატისა წევრნი, მწერალნი, ვექილ-მოსარჩლენი და სხვანი,
და	ბალ.B	55. და ღონიერ იქმნნეს ყოველნი გლახაკნი და არღარავინ იპოვებოდა ქუეყანას შინა მისსა გლახაკი, რომელმანცა ითხოვა ქველის საქმარი.
და	სინ.მრვლთ	და იყო მათ დღეთა, სუფევასა კოსტანტინე დიდისა მეფისასა, ღმრთის მოყუარჱ ელენე დედოფალი, დედაჲ კოსტანტინჱსი, რომელმან კეთილად მოიძია სასოჲ ძელი,
და	ბალ.B	და მოვიდოდიან კერპთ მსახურნი და ნათელს იღებდიან.
და	ბალ.B	და განმრავლდა კეთილი და ქრისტეანობაჲ ქუეყანასა შინა იოდასაფ მეფისასა.
და	ბალ.B	და ყოველნი ერთბამად ადიდებდეს ღმერთსა, მომცემელსა ყოველთა კეთილთასა, და იხარებდეს ყოველნი.
და	რაბლე2	აგრეთვე მამასახლისნი ქალაქისანი და სამკურნალო სწავლისა თუ სჯულ-სამართლისა დარგთა ლექტორნი,
და	ბალ.B	ხოლო ვითარცა იხილა მამამან მისმან მოკლებაჲ სამეფოჲსა თჳსისაჲ და განმდიდრებაჲ სამეფოჲსა ძისა მისისასაჲ, შეუძნდა ფრიად, და იყო ურვასა შინა დიდსა.
და	ბალ.B	ხოლო განისმა ამბავი მისი ყოველსა ქუეყანასა, და ყოვლით კერძო შემოკრბა სიმრავლე მორწმუნეთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	რომელსა ზედა მაცხოვარმან ჴელნი განიპყრნა, გამოიწულილვიდა შრომით კაცობისა შთაცუმასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსსა და ჯუარსა ზედა აღმაღლებასა და მკუდრეთით აღდგომასა.
და	სინ.მრვლთ	და განმტკიცნა ღმრთის მოყუარჱ ჰელენე დედოფალი ფრიად, წურთილ იქმნა გონებითა და ისწრაფა უჴრწნელისაჲ მის ნიჭისა გამოჩინებად.
და	ბალ.B	და ბრძანა ყოველთა და მღდელთაჲ, რაჲთა არავის ჰქონდეს მათ ზედა უფლებაჲ თჳნიერ ღმრთისა, და დაიმჭირნა ყოველნი პატივსა ზედა დიდსა ფრიად, და ყოველნი ეკლესიანი პატივსა ზედა იპყრნა ღმრთისასა.
და	ბალ.B	59. ხოლო ჟამსა შინა ერთსა წარავლინა აბენეს მეფემან წინაშე ძისა მისისა კაცნი კერპთმსახურნი, რაჲთა ცნნა საქმე და ქცევაჲ ძისა მისისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მათ ჟამთა შევიდა იერუსალემდ ელენე დედოფალი თთუესა მეორესა, ოც და რვასა თთჳსასა, ერთბამად ერითა დიდითა და კრება-ყო და ბრძანა ყოველთა ჰურიათაჲ ქალაქებსა და დაბნებსა და ყოველსავე ჰურიასტანსა წარმოდგომად წინაშე მისა.
და	რაბლე2	და თუმცაღა კი ბევრმა უმალ თავი აიშვა, ნემსისა ყუნწშიგან გაძვრა და გამოძვრა, მაგრამ პანტაგრუელმა სუყველასა მაინც კუდი ხელთ დააჭერინა და დაუჭეშმარიტა, თქვენაო ჩემთან ხბორები ხართ შავად მოსილნიო და მეტი არცრაო.
და	ბალ.B	და ვითარცა მიიწი[ვ]ნეს პალატად, მიეგება წინა, ვითარცა ძმათა საყუარელთა, და დიდითა პატივითა მოიკითხნა იგინი მოწლედ და ისტუმრნა და ნიჭნი დიდნი წინა-უყვნა და აწუევდა ღმრთის მსახურებასა ზედა.
და	ბალ.B	ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იყო იერუსალემი მოოჴრებულ, და იპოვნეს ჰურიანი ვითარ სამ ათას ოდენ კაც, რომელთა მოუწოდა ნეტარმან ელენე დედოფალმან და ჰრქუა: უწყი მე ღმრთისა წიგნთაგან, რამეთუ ნათესავნი მართალნი იყვენით და გყუარობდა თქუენ ღმერთი.
და	რაბლე2	და ერთპირ აძრახდნენ და აბოჟირდნენ ყოველნი პანტაგრუელისა გასაოცარი მეცნაობა-მცოდნეობისა გამო, ყოველთა შორის კი თვით უაზნო მდაბიო დედაკაცნიც ერივნენ მარაქაში,
და	რაბლე2	თუ ვინმე ერთი მოსარეცხე, მაჭანკალი, მზარეული ანდა ვაჭრუკანა იყო, და ოდეს სადმე მოიხილავდნენ პანტაგრუელსა, უცილოდ გააგონებდნენ ხოლმე:
და	ბალ.B	და ვითარცა შეხჳდეთ სჯულსა ღმრთისასა, შეხჳდეთ მშჳდობასაცა და სიხარულსა საუკუნესა, რამეთუ ღმერთი ჩუენი მშჳდობისა და სიყუარულისაჲ არს და არა არს შურის-გებაჲ მის თანა,
და	ბალ.B	რამეთუ ტკბილ და კაცთ მოყუარე და მოწყალე არს, არამედ არა ჰნებავს, სიკუდილი ცოდვილთაჲ, არამედ მოქცევაჲ და სინანული.
და	ბალ.B	და მიიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა, აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
და	ბალ.B	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ სჯულსა იოდასაფისსა და შეიწყნარონ წესი მისი.
და	სინ.მრვლთ	არამედ თქუენ ვერ გულისხმა-ჰყავთ და აგონეთ ნათელი ბნელ ყოფად და ჭეშმარიტებაჲ ტყუვილად;
და	სინ.მრვლთ	და რომელსა ღმერთსა უნდა ჴსნაჲ ჩუენი წყევისაგან, მას სწყევდით;
და	ბალ.B	60. და მიწერეს წიგნი ამის პირისათჳს.
და	ბალ.B	და ვითარცა მიიწია მოციქული და წარიკითხა, განიხარა ფრიად და დიდითა პატივითა შეიწყნარნა მოციქულნი.
და	სინ.მრვლთ	და ნერწყჳსაგან განთავისუფლებაჲ თქუენდა, ნერწყჳთა ბილწებისაჲთა ჰნერწყუევდით მას;
და	ბალ.B	და წარგზავნა და მისცნა დიდნი ნიჭნი.
და	რაბლე2	ზედ იმჟამად, უნდა უწყოდეთ, სამსაჯულო სახლსა შინა დიდი დავა და დარაბა ჰქონდა ორსა დიდკაცსა, რომელთაგან ერთსა, ნიშანდობლივ კი მომჩივანსა, სახელად უფალ გავალოკიასა უხმობდნენ,
და	ბალ.B	და მიუწერა მამასა თჳსსა ესრეთ: დიდსა და მორწმუნესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა, მეფეო, მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ მოგიკითხავ!
და	ბალ.B	პირველად ვჰმადლობ ღმერთსა ჩუენსა, რომელმან არა ჴუებულ მყო მე საწადელსა ჩემსა და ღირს მყო მე ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა, რამეთუ აწღა იქმენ მეფე, ხოლო პირველ ამისსა მონაჲ იყავ ეშმაკთა, ჵ მამაო საყუარელო!
და	სინ.მრვლთ	და რომელმან მკუდარნი აღადგინნა, გინდა მკუდრად შერაცხაჲ მისი.
და	ბალ.B	აწ დიდ არიან მადლნი და ნიჭნი შენნი ჩემ ზედა და გარდარეულ კეთილის ყოფანი, არამედ უფროჲს და უდიდეს აწ ახარე სულსა ჩემსა, რამეთუ ყოველი, რომელი-იგი მომეც მე, არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი გამოვიდეს დედოფლისაგან შიშითა დიდითა და ყვეს ზრახვაჲ და პოვეს ათას კაც, რომელთა ჰგონებდეს მეცნიერად შჯულისა.
და	ბალ.B	ხოლო აწ აღსარებითა შენითა ღმრთისა მიმართ განათლდა სული, გონებაჲ ჩემი, რამეთუ აწ ვიქმენ ძე მორწმუნისა მეფისა და კურთხეულ არს ღმერთი ჩუენი, რომელმან განანათლნა თუალნი სულისა შენისანი!
და	სინ.მრვლთ	და ერთბამად მოვიდეს დედოფლისა, წამებდეს ათასისა მის კაცისათჳს, რამეთუ: ესე არიან სწავლულ შჯულსა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო დედოფალმან მეორედ ჰკითხა სიტყუაჲ და ჰრქუა მათ: ისმინეთ სიტყუაჲ ჩემი და გულისხმა-ყავთ თქუმული ჩემი.
და	ბალ.B	გევედრები, რაჲთა დაარღჳნე ტაძარნი კერპთანი და დასწუნე ყოველნი კერპნი და დაწუვითა მათით დაეგო ღმერთსა, ვითარცა-იგი პირველ დაწუვითა კაცთა ღმრთის მსახურთაჲთა განარისხე ღმერთი.
და	ბალ.B	ხოლო რაჟამს ესე ჰყო, მაშინ დაჰჴსნე კედელი იგი და ზღუდე მტერობისაჲ და ჭეშმარიტი ნუგეშინის-ცემაჲ მოიღო ღმრთისაგან და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ თქუენ თანა უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.B	და ვითარცა მიიწია წიგნი იგი, აღდგა მეფე და ყოველი ერი მის თანა და დაარღჳნეს ყოველნი საკერპონი და დაწუნეს ცეცხლითა.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე ესაია ღაღადებს და იტყჳს: შვილ ვისხენ და აღვიზარდენ, ხოლო იგინი მეცრუვნეს მე.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე იტყჳს: იცნა ჴარმან მომგებელი თჳსი და ვირმან ბაგაჲ უფლისა თჳსისაჲ, ხოლო ისრაელმან მე არა მიცნა, და ერმან ჩემმან ჩემი არა გულისხმა-ყო.
და	რაბლე2	ხოლო მეორესა, ანუ მოპასუხესა, უფალ ხაპიას ეძახდნენ ყველანი, და საქმე ესე იმოდენად იყო დახვანჯული და მართლმსაჯულებისა თვალსაზრისით აბურდულ-დაბურდული, რომა დიდი სამსჯავრო ხალხთა საკრებულოსი თავსა ისევე ადვილად ართმევდა, ვითა ძველზემოგერმანულესა ენასა.
და	სინ.მრვლთ	რომელთაჲ ჯერ- და წეს-იყო ყრმებსა მას თანა ჴმობაჲ და წინა მიგებებად, იგინი ყრმებსა მასცა ადუმებდეს.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ თქუენ იკითხავთ შჩულსა და ესე არა გულისხმა-გიყოფიეს, აწ ამის გამო ვბრძანო თქუენი პყრობილებაჲ სტრატიოტთაგან.
და	სინ.მრვლთ	ვითარ იხილეს კრებაჲ იგი ერისაჲ მის, რამეთუ ჴმითა კურთხევისაჲთა აღასრულებდეს წინაწარმეტყუელებასა მას ზაქარიასა, მოვიდეს ი~ჳსსა და რქ~ს: შეჰრისხენ ყრმათა მაგათ, რაჲთა არა ეგრე ჴმობდენ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი გამოვიდეს მიერ შიშითა დიდითა, გამოცადნეს და პოვნეს ორას ოდენ კაც, რომელ საგონებელ იყვნეს მეცნიერ შჯულისა, და მოვიდეს წინაშე დედოფლისა.
და	სინ.მრვლთ	რქ~ა მათ იესუ: და ღათუ ეგენი დადუმნენ, რომელთაგან წინაწარმეტყუელებაჲ აღესრულების, ქვანი ესე ღაღადებდენ მაგათ წილ.
და	სინ.მრვლთ	მიუგო დედოფალმან და ჰრქუა მათ: ვინ არიან ესე?
და	რაბლე2	ბოლოს ადგნენ და, მეფისა ბრძანებისამებრ, საბჭოდ უხმეს საფრანგეთისა სხვადასხვა მხრისა საკრებულოთა ოთხსა ყოვლისა უფრორე განსწავლულსა და ყოვლისა უმეტესად ქონმოკიდებულსა წევრსა, მოიწვიეს უზენაესი სათათბირო,
და	სინ.მრვლთ	მიუგეს და ჰრქუეს: ესენი არიან, რომელთა კეთილად იციან შჯული.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო არა ეგების უტყუთა ჴმობაჲ და პირ-მეტყუელთა უმანკოთა დადუმებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ნეტარმან ჰელენე დედოფალმან მიუგო ჭეშმარიტებისა სიტყუაჲ, ასწავებდა და ჰრქუა: თქუენ, ცოფნო ჰურიანო იჱ~ლსლმელნო, არღა კმა-გეყოა ძუელი იგი სიბრმჱ მამათა თქუენთაჲ,
და	სინ.მრვლთ	რომელნი იტყოდეს იესუჲსსა, ვითარმედ არა ძჱ ღმრთისაჲ არსო, რამეთუ აქუნდა მათ წიგნები წინაწარმეტყუელთაჲ და იკითხვიდეს?
და	რაბლე2	მიიპატიჟეს, თუ სადმე თავჩენილი მოძღვარი იყო ვინმე არა ოდენ საფრანგეთისა, არამედ ინგლისისა და იტალიისა უნივერსიტეტებისა, ვითარ, მაგალითადრე, იასონი, ფილიპე დეციო, პეტრუს დე პატრონიბუსი და მთელი ჯგრო ძველთა რაბინთა.
და	სინ.მრვლთ	და ერიცა იგი, რომელ მოკრებულ იყო, აკურთხევდეს, და წარმართნი რტოებითა მით დანაკის კუდისაჲთა წინა მიეგებვოდეს მჴსნელთა მას სოფლისასა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს: ვევედრებით დედოფლებასა შენსა, ჩუენ მაქუსცა და ვიკითხავთცა, ხოლო ესე ვისთჳს არიან ესრჱთმლევანნი საქმენი, გამოგჳცხადენ;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო უფალმან ვითარცა იხილა იერუსალემი, მწუხარე იყო დღესა მას სიხარულისა თჳსისასა, ტიროდა მას ზედა და თქუა: ნეტარმცა იყო შენ ზედა, იერუსალემ, გამო-თუმცა-ცხადებულ იყო შენდა ჟამი ესე ჴსნისაჲ!
და	სინ.მრვლთ	გევედრებით შენ, რაჲთა ჩუენცა გულისხმა-ვყოთ და შევატყუათ სიტყუაჲ თქუმულთა მაგათ შენთა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მღდელთა მათ რაჲთამცა რწმენა საქმეთაჲ მათ, რომელი ეხილვა თუალითა მათითა, გულის-წყრომაჲ გულის-წყრომასა დაურთეს და აყენებდეს წინაწარმეტყუელებასა მას,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მერმე ჰრქუა მათ: წარგუალეთ მარტოდ და გამოარჩიენით თქუენ, რომელნი საგონებელ იყვნენ შჯულსა მეცნიერნი.
და	სინ.მრვლთ	რომელი ჩჩჳლთა მიერ აღესრულებოდა და ეშინოდა მძლავრ დადუმებად ყრმებისა მის, ნუუკუე ქვაჲ დაჰკრიბოს ერმან მან.
და	სინ.მრვლთ	და გამოვიდეს იგინი მიერ და თქუეს: რომლისა ჯერისათჳს-მე გუაშრომებს ჩუენ დედოფალი ესე?
და	სინ.მრვლთ	მოვიდეს ი~ჳსსა და რქუეს: არა გესმისა, რასა-ესე იტყუიან შენთჳს?
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ არა, ნანდჳლვე დაიჴსენეს მამათა ჩუენთა მოცემული იგი შჩული, რამეთუ ზაქეოს, მამის მამამან ჩემმან, ამცნო მამასა ჩემსა სიმონს და ჰრქუა,
და	რაბლე2	ორმოცდაექვსი კვირა მჯდომარებდნენ ისინი სამსჯავროში, მაგრამ პაჭიჭსა წვერი ვერა და ვერ შემოარღვიეს, ვერცა თავი უპოვნეს გორგალსა, ვერცა ბოლო, ვერცა ერთი მუხლი ვერ მიუყენეს განსასჯელსა საქმესა,
და	რაბლე2	და ამა გარემოებისა გამო ისეგვარად დაიბოღმნენ, სირცხვილითა სულ ქვეშა გაუვიდათ.
და	სინ.მრვლთ	და მამამან ჩემმან მე მამცნო და მრქუა: ეკრძალე, შვილო ჩემო, რაჟამს ძიებაჲ იყოს ძელისაჲ მის, რომელსა ზედა მშია ჯუარს-ეცუა, გამოუჩინე იგი პირველ ვიდრე გუემად შენდამდე,
და	რაბლე2	დაღათუმცა, ერთ-ერთმან, სახელად დიუ დუემ, სხვათა უმეტესად განათლებულმან, გაწაფულმან და გონიერმან, იმარჯვა და ერთხელაც, როს უკლისად სუყველას ტვინი ეღრძო, წარმოთქვა:
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მე ვარქუ მას: და რად უკუე ჴელნი თქუენნი მიჰყვენით?
და	სინ.მრვლთ	და მღდელთ-მოძღუართა ერისათა საჯეს ჯუარ-ცუმაჲ მისი და ეგრე ჰგონებდეს, რაჲთამცა მოაკუდინეს და გარდამოიღეს იგი ძელისა მისგან და დაჰფლეს.
და	რაბლე2	- უფალნო! ნამეტნავად დიდი ხანი დასხდომილნი ვართ აქა და ქვეყნისა ხარჯ-ბორჯი გაგვდის, ამა ჩვენსა საქმესა კი არცა რამ ძირი უჩანს, არცა კიდევ ნაკიდურ-ნაპირი,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგი მესამესა დღესა აღდგა და გამოუცხადა თავი თჳსი მოწაფეთა თჳსთა, რომლისა გამო ჰრწმენა ძმასა შენსა სტეფანეს, იწყო სწავლად ქრისტჱს მიმართ ერსა შორის, და შეკრბეს ფარისეველნი სადუკეველითურთ და საჯეს მისი ქვითა განტჳნვაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მე ვხედევდი სიკუდილსა შვილისა ჩემისასა და ვერ შეუძლე შუელად მისა.
და	სინ.მრვლთ	ნუუკუე უცხოდ ანუ ძედ უცხოჲსად იტყუიანა და არა ღმრთად და ძედ ღმრთისად?
და	რაბლე2	და, ვგონებ, არცვინ გადავრჩეთ თავლაფდაუსხმელი, რამეთუ ოდენ წყალსა ვნაყავთ ფუჭი ქაქანითა.
და	სინ.მრვლთ	აწ რაჲსა-მე დაადუმებენ ყრმებსა მას, რამეთუ აჰა ეგერა რომელი სოლომონის ზედა იყო შესხმაჲ, რაჟამს-იგი დაჯდებოდა მეფედ იერუსალემს ზედა, რომელსა არცა ბრმასა თჳალნი აეხილნეს და არცა მკელობელნი ევლინნეს და ეგრჱთ ოხრიდა ქუეყანაჲ ღაღადებითა მით და ქებითა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ამან რომელმან ეგოდენნი სასწაულნი და საკუირველებანი ქმნა, ვითარ-მე იკადრეთ თქუმად, ვითარმედ: დაადუმეთ ერი ეგე მცირედისა მაგისთჳს ქებისა?
და	რაბლე2	საჭიროდ ვრაცხ, რომ ავდგეთ და ჩვენცა ისა მოვიწვიოთ, ვუთხრათ, რა დღეშიცა ვართ, და განვაბჭობინოთ სამართალი.
და	სინ.მრვლთ	ამის დღისათჳს მიეცა ქებაჲ ეგე მაგათ და ჴმობაჲ, რომელი თქუენცა აღმოგიკითხავს თქუმული დავითისი, ვითარმედ: პირითა ყრმათა ჩჩჳლთა მწოვართაჲთა დაემტკიცოს ქებაჲ.
და	რაბლე2	უკეთუ ვერცაღა იმან განსაჯა, მაშ, აბა საშველი არცრა დაგვდგომია და ეგ არი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო დასამტკიცებელა საქმეთა მათ ბრძანა უფალმან შეძრვაჲ ქ~ყსა, და იგინი არცაღა შეძრვისა მისთჳს ქუეყანისა დაემორჩილნეს უფალსა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ მოვიდა ჴმაჲ ზეცით და თქუა: გადიდე და მერმე უმეტეჱს გადიდო.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ ძალი ჴმისაჲ მის ვერ გულისჴმა-ყვეს ჰურიათა მათ, ხოლო ჴმაჲ იგი ესმა, რამეთუ იტყოდესცა რომელნიმე: ქუხილი იყოო;
და	სინ.მრვლთ	და ზოგნი იტყოდეს: ანგელოზი ეტყოდაო;
და	სინ.მრვლთ	და არცა ჴმისა მისთჳს შეირცხუინეს და არცა სასწაულთა მათგან და არცა ძლიერებათა მისთათჳს, რომელთაჲ კიცჳსა მას ზედა ჯდომისათჳს, ხოლო ჯერ-იყო წინა მიგებებად და სიხარული.
და	რაბლე2	მრჩეველნი და დოქტორნი ერთხმივ თანახმანი გაუხდნენ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ჩუენ, საყვარელნო, განვაგდოთ ეგევითარი უგუნურებაჲ ურწმუნოებისაჲ და წადიერებით აღვიმსთოთ და ყრმათა თანა აღვიღოთ მცენარეთა რტოჲ და სიხარულით აღვიპყრნეთ ჴელნი ჩუენნი
და	რაბლე2	და მყისიერად აახლეს პანტაგრუელსა კაცი, მიიხმეს და აჯა ჰკადრეს, ეგება გამოაგო დახლართული საქმე ესე, წესისამებრ დაასკვნა უმცდარი დასასკვნელიო,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ვითარ აღმო-ოდენ-უტევებდა სულსა, ჴელნი მისნი აღიპყრნა ზეცად და თქუა: უფალო, ნუ შეურაცხებ ამას ბრალად.
და	სინ.მრვლთ	და გულითა წმიდითა შებმა-უყოთ საღმრთოსა გალობასა, ერთობით ყოველნი მივეგებვოდით და ვადიდებდეთ სარწმუნოებით ო˜ა ღ˜თსა ჩ˜ნსა და ს˜ლთ წმიდიდურთ აწ და მარადის და უკუნითი ო˜კსე ამ~ნ.
და	რაბლე2	და იმოდენი დიდნი და წვრილნი სიგელ-გუჯარნი გადასცეს, სულ ცოტა, ერთი ისეთი ჯაგვა გამოვიდოდა, რომელსაცა ოთხი ჯანიანი ვირი თუ დასძრავდა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა გუაუწყა ჩუენ მათე მახარებელმან, რამეთუ თქუა: განთიად ვითარ აღვიდოდა იესუ ქალაქად, შეემშია და იხილა ლეღუი მდგომარჱ და მივიდა, რაჲთამცა პოვა ნაყოფი მას შინა, და, ვითარ არა პოვა, რქუა ლეღუსა მას: ნუღარამცა გაქუს ნაყოფი უკუნისამდე!
და	რაბლე2	და პანტაგრუელმა ჰკითხა: - მოდავენი ჯერეთ ცოცხალნი არიან, უფალნო? ყოველთ ჰოობა უთხრეს.
და	სინ.მრვლთ	და მუნქუესვე განჴმა. ამასღა მოგაჴსენებ, საყუარელნო: მნებავს, რაჲთამცა გულის......................................................
და	რაბლე2	- მაშ, ამოდენ ქაღალდ-ეტრატსა და ქაღალდისა პირსა რა ეშმაკადღა მაჩეჩებთ?
და	სინ.მრვლთ	ნათელ-იღე, ნათელ-იღე, იერუსალემ, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი და დიდებაჲ]...............................................................................................
და	რაბლე2	უცილოდ მჯერა, არცა თქვენ დაგიკლიათ ხელი და ათასი რამ ფანდი მოგიგონიათ pro და contra, თავისთავად ცხადი და იოლი საქმე განზრახ დაგიხვლანჯავთ,
და	სინ.მრვლთ	და აწ რაჲთა არა მივიდენ და მიუთხრან ყოველი ესე პილატეს, და რაჲთა არა მიეს(მ)ეს ესე ყოველსა მას ერსა, მოვედით და დავშურეთ, რაჲთა დავადუმნეთ კაცნი ესე;
და	სინ.მრვლთ	მივსცეთ ქრთამი დიდძალი, რაჲთა არა მივიდენ და უთხრან პილატეს.
და	სინ.მრვლთ	და მიუთხრან ერსაცა, რაჲ მიუგოთ ერსა მას?
და	სინ.მრვლთ	მოვედით და დავფაროთ სირცხჳლი იგი ჩუენი ჭურჭლითა და განვერნეთ ზრუნვისაგან დიდძალითა ქრთამითა.
და	სინ.მრვლთ	და თუ უწყით, თუ განითქუას დღეს აღდგომაჲ იგი მისი მოწაფეთა მათგან, არამედ ჯერ-არს, რაჲთა მცველნი იგი მოვიქცინეთ ჩუენდა ოქროჲთა, ნუუკუე მოვიდენ მოწამენი იგი ჩუენნი და მოსაჯულ მექმნენ ჩუენ და განმამართლებელნი იგი ჩუენნი დამშჯელ ჩუენდა იპოვნენ.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ მღდელთ-მოძღუართა მათ შეუწოდეს მცველთა მათ და ჰრქუეს: თქუენ ქადაგ მაგის საქმისა ნუ იქმნებით და მახარებელად აღდგომისა მისისა ნუ აღსდგებით.
და	სინ.მრვლთ	სახარებელ თქუენ მაგისთჳს არავინ გცეს, რამეთუ მწუხარებითა აღავსნეთ ყურნი მსმენელთანი, ხოლო ჩუენ, ვითარცა მეცნიერთა ვაგოთ პატივისყოფად თქუენდა: მარჯუენითა დიდითა კურთხევითა აღგავსნეთ თქუენ, გარნა მას ხოლო, რომელ რაჲ-იგი იხილეთ და გესმა, ნუ უთხრობთ.
და	სინ.მრვლთ	მიუგეს მცველთა მათ და ჰრქუეს: და ღათუ თქუენ წინაშე ვერ მაცილობელ ვიქმნეთ სიტყუათა მაგათ რომელ იტყჳთ, ხოლო და-ვერ-ვმალოთ, რაჲ-იგი გუესმა, და არცა დავფაროთ ძრვაჲ იგი, რომელ იყო ღამე ყოველ: რამეთუ საქმჱ იგი რომელ იქმნა, არა ნაცილ არს.
და	სინ.მრვლთ	აწ თქუენისა განსუენებისათჳს ვითარ ნაცილი ვთქუათ, ვითარმედ ძილსა დავეპყრენით, და ძილი საუკუნოჲ დაგუაძინოს ჩუენ?
და	სინ.მრვლთ	და თუ გულისხმა-ყოს, თუ წარუპარავს მკუდარი იგი, მის მკუდრისა წილ ჩუენნი თავნი მისცნეს სამარესა პილატე. ვერ ვთქუათ ეგრე.
და	სინ.მრვლთ	მიუგეს მღდელთ-მოძღუართა მათ და ჰრქუეს: თქუენ ჭურჭელი ესე, რომელსა მიგცემთ, მიიღეთ კურთხეულად და ჩუენ კეთილითა სიტყჳთა განგჳსუენეთ, ვითარმედ არავის გამოუცხადოთ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მი-თუ-ესმეს პილატეს, ნუ ზრუნაავთ, ჩუენ ვარწმუნოთ და დავამშჳდოთ გულის-წყრომაჲ მისი.
და	რაბლე2	რამეთუ სულ შიგან ჩაგიყრიათ ყველაგვარი ნაჩმახი და აბდაუბდა აკურსიუსისა, ბალდოსი, ბარტოლოსი, კასტროსი, იმოლასი, იპოლიტესი, პანორმასი, ბერტაკინოსი, ალექსანდრესი, კურციუსისა და მრავალთა სხვათა აფრაკთა,
და	რაბლე2	რომელთაც ვერცროს მოუცლიათ პანდექტებისა კანონთა წასაკითხავად, და აკი ამად უბირნი და უმეცარნიც არიან, ვითარცა სჯულისა მეცნიერნი.
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე ისმინე, შვილო ჩემო, და გასწაო შენ ქრისტჱსი და მოწყალებისა მისისაჲ, რამეთუ სავლეცა, რომელი-იგი ტაძარსა წინაშე ჯდა და ტყავის მხეველ იყო, იგიცა სდევნიდა მორწმუნეთა მისთა, ვითარ-იგი აღადგინა ერი მრავალი ძმისა შენისა სტეფანჱსთჳს,
და	რაბლე2	დანამდვილებით ცნობილი ამბავია, იმათ არცა ბერძნულისა გაეგებოდათ რამე, არცა ლათინურისა, მხოლოდ გუთური და ბარბაროსული უწყოდნენ.
და	რაბლე2	ყოველნი სჯულ-კანონი კი პირველჟამად ბერძენთაგან გადმოგვიღია, რასაცა მოწმობს ულპიანეს De origine furis (სულ ბოლო წიგნი), და დიაღაცა ამად ურევია სჯულ-კანონთა შიგან ბერძნულნი სიტყვა-გამოთქმანი.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ შემოგჳდგეთ და ნაცილ-ჰყოთ, რაჲ-იგი იხილეთ თუალითა თქუენითა, და ჩუენითა წამებითა ნაცილ იყოს, უკუეთუ ვინმე იტყოდის აღდგომასა ქრისტჱსსა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ძილსა შინა დაპყრობისათჳს ჩუენ ვარწმუნოთ მსაჯულსა მას და ვჰრქუათ: ერთიერთისასა ჰგონებდეს მღჳძარებასა და მიეძინა ყოველთავე, რამეთუ ღამე ყოველ უძილ იყვნეს;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ქველ-ქმნა მის ზედაცა ქრისტემან და ყო იგი ვითარცა ერთი დიდებულთაგანი და, შვილო ჩემო, ნუსადა გმობასა იტყჳ მისთჳს, ნუცაღა მორწმუნეთა მისთა, რაჲთა გაქუნდეს ცხ~რბაჲ სო~კნჲ.
და	სინ.მრვლთ	მსთუად განთიადსა მას ცისკარს ოდენ უზრუნველ იყვნეს, ვითარმედ: აწ დაგჳცავს მკუდარი ესე, და უდებ იქმნნეს მპარავთა მათთჳს.
და	სინ.მრვლთ	ესე მამცნო მამამან ჩემმან სიმონ და ესე ყოველი გესმა თქუენ.
და	რაბლე2	მერე ყველაგვარი სჯულკანონი უცხოდ მშვენიერი ლათინურითა ენითა შეუდგენიათ, რომელსა ლათინურსაც ვერ დაეტოლმეტება ენა თვით სალუსტიუსისა, ვარონისა, ციცერონისა, სენეკასი, ტიტუს ლივიუსისა და კვინტილიანესი,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ერისაგანნი იგი ანგაჰრნი და ნაყროვანნი, ძჳრის მკრებელნი და მომხუეჭელნი, წყეულნი და მოსისხლენი, ანგაჰრებითა და ნაყროვანებითა დაემორჩილნეს განცრუვებად ჭეშმარიტისა მის საქმისა,
და	სინ.მრვლთ	რომელი იხილეს, და წარწყმიდეს არარაჲთა დიდი იგი მადლი, რომელ შეემთხჳა მათ, და წარსავალითა ჭურჭლითა განჴდეს ცხოვრებისაგან, რომელ არა წარსავალ იყო.
და	სინ.მრვლთ	ამას იტყოდეს ოდენ და მოიწინეს მწოდებელნი და ჰრქუეს: გიწეს თქუენ დედოფალი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი წარდგეს, და ჰკითხვიდა მათ დედოფალი და არასადა უთხრეს მართლ.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუმცა ჰრწმენა ხილვაჲ ანგელოზისაჲ მის და აღდგომაჲ იგი უფლისაჲ, საღუაწი ჴორცთა მათთაჲმცა არა აკლდა და სასყიდელი მახარებელთაჲმცა მიეღო.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მათ ჭურჭლისა მისთჳს ნაცილ-ყვეს ძრვაჲ იგი, რომელ იხილეს, და ხილვაჲ ანგელოზისაჲ მის, რომელ ეჩუენა.
და	რაბლე2	და აბა რა სჯულ-კანონის ტექსტისა გაგებისა თავი ჰქონდათ იმ მართლა უწინდელთა დამთხვეულთ იმათა, როცა არცროს თვალითაც არ ენახათ რიგიანი რამ ლათინური წიგნი,
და	სინ.მრვლთ	და უბრძანა მათი ყოველთაჲ ცეცხლითა დაწუვაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ მცველთა მათ ჭურჭლისა მისთჳს განთქუეს ჰამბავი შორის ჰურიათა მათ, ვითარმედ მოწაფეთა მისთა წარიპარეს, ხოლო მ~რმ,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მათ შეეშინა და მისცეს მას იუდა და ჰრქუეს: ესე კაცი მართლისა წინაწარმეტყუელისა ძჱ არს და შჯული ჭეშმარიტად იცის.
და	რაბლე2	რისა უტყუარი დასტურია თვითონ იმათივე საკუთარი სიტყვიერება, უფროისად მებუხრეთა, მზარეულ-მესაჭმელეთა და არა სჯულისა მეცნიერთა სიტყვიერება?
და	სინ.მრვლთ	და ყოველთავე შჯული ყოველი შეაწამეს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მასვე ჟამსა მუნვე მეორედ მივიდა მოწაფეთა მათ თანა და ჰრქუა: არა ხოლო თუ აღდგა, რომელი-იგი მცველთა მათცა მიუთხრეს მღდელთ-მოძღუართა მათ, არამედ აღ-ცა-დგა და აღ-ცა-მაღლებად არს.
და	ბალ.B	და წარვიდა მეფე და ყოველნი ერისთავნი მის თანა სამეფოდ ძისა მისისა.
და	სინ.მრვლთ	მოუწოდა დედოფალმან იუდას და ჰრქუა მას: ცხორებაჲ და სიკუდილი წინაშე გიც.
და	ბალ.B	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმა მისლვაჲ მათი, მიეგება წინა სიხარულითა დიდითა, დავარდა წინაშე მამისა თჳსისა და მოიკითხნეს ურთიერთას და წარვიდეს პალატად და ყვეს სერობაჲ დიდი.
და	სინ.მრვლთ	იუდა ჰრქუა: და ვინ არს, რომელსამცა უდაბნოსა ზედა პური დაგებული ედგა და იგი ქვასა ჭამდა?
და	რაბლე2	თანაცა კიდევ, თუ სჯულ-კანონსა ზნეობითი და ბუნებითი ფილოსოფიისა ნიადაგი ასაფუძვლებს, მით უმეტეს, რას ჩახვდებოდნენ ის ბრიყვნი ისინი, რადგანაც ფილოსოფიისა, ღმერთმან იცის, იმოდენიც არა გაეგებათ რა, რაოდენიცა ჩემსა ჯორსა ესმის?
და	სინ.მრვლთ	ჰრქუა მას დედოფალმან: უკუეთუ გნებავს ცხრ~ბჲ ქუეყანისაჲცა და ზეცისაჲცა, მითხარ, სადა დამალულ არს ჯუარი.
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენ ჭაბუკნი ვართ, ვითარ შეუძლოთ ცნობად მაგისა?
და	რაბლე2	რაიცა საზოგადოებურ მეცნიერებათა, სიძველეთა და გარდასულ ამბავთა ცოდნასა შეეხება, ცოდნა იგი იმათ ისერიგად ამშვენებს, რარიგადაც გომბეშოსა ფრთანი,
და	სინ.მრვლთ	ჰრქუა მას დედოფალმან: და ვითარ, შენსა წინა რომელ ნათესავი იყო, და ბრძოლისა კუეთებაჲ იყო ველსა ზედა, იგი ყოველნი იჴსენებიან, ადგილი მათი და საფლავიცა მათი ჩას.
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრე-იგი იტყოდაღა, მოვიდეს და მოიწინეს მოყუასნი მისნი, რომელთა შემთხუეულ იყო უფალი.
და	სინ.მრვლთ	და უთხრობდეს მოწაფეთა მათ, ვითარმედ: ნანდჳლვე აღდგა უფალი და ჩუენ ვიხილეთ.
და	რაბლე2	და ამავე ცოდნასა ისევე ხშირად მიმართავენ, ვითა ლოთმებრუვენი პირჯვრისა წერასა, ყოველნაირი სამართალი კი სწორედ ხსენებული ცოდნითა სამართლობს და უიმისოდ ფრიად მიუწვდომელია, რასაცა ოდესმე მეტი ზედმიწევნილობითა ცხადვყოფ საგანგებო რამ თხზულებაში.
და	სინ.მრვლთ	ჩემითა ჴელმწიფებითა ვბრძანო და დავთხარო ქუეყანაჲ იგი მის ადგილისაჲ და, ვინ უწყის, ვპოო, რაჲ-იგი მნებავს.
და	რაბლე2	მაშ, უკეთუ უნდა გამაცნოთ საქმე ესე, ჯერეთ ამა ქაღალდქუღალდსა წაუკიდეთ ცეცხლი, მერმე ორივე მოდავე აზნაური მომგვარეთ აქა და, რომ მოვუსმენ, ჩემსა ნააზრევსაც ეგრევ მოგახსენებთ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ესე სიტყუაჲ თქუა, უბრძანა მისი შთაგდებაჲ ჯურღმულსა ჴმელსა და უბრძანა მისი შჳდ დღე უზმით ჯდომაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრე იგინი იტყოდესღა ამას, მოიწინეს კლეოპაეთნი და ახარეს მოწაფეთა მათ, ვითარმედ: ვიხილეთ უფალი და გამოგჳთარგმანა ჩუენ ყოველთა წიგნთაგან აღდგომისა მისისათჳს, ვიდრე-იგი მივიდოდეთ ევმაუზდ ქალაქად.
და	რაბლე2	ზოგ-ზოგნი წამსვე პირში სწვდნენ და შეეპასუხნენ, შენა არ გესწავლება და კარგად უწყი, რომა ყოველსა საზოგადოებაში ცუდა-აჯამნი და მოლაყრუნი მეტნი არიან, ვიდრე გონიერნიო, და უმეტესნი მიწყივ სჯაბნიან უკეთესთაო, ვითარ ტიტუს ლივიუსმა შესახებ კართაგენელთა ბრძანაო.
და	ბალ.B	62. ხოლო იოდასაფ მიუძღვნა ნიჭნი დიდნი მეფესა და ერისთავთა მისთა და ყოველსა ერსა.
და	რაბლე2	დაღათუმცა, ზემორეხსენებული დიუ დუე სიტყვასა არცვისა არჩენდა და უმტკიცებდა, პანტაგრუელი მართალიაო,
და	ბალ.B	ხოლო შემდგომად სამისა დღისა უბრძანა მღდელთა და მღდელთ მოძღუართა, რაჲთა ნათელ-სცენ მეფესა აბენესს და ყოველთა ერთა და ერისთავთა.
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრე-იგი იხარებდეს, მიიღეს სახარებაჲ ათერთმეტთაგანცა, ვითარმედ: ნანდჳლვე აღდგა უფალი და ეჩუენა პეტრეს, და ვითარ-იგი უთხრობდეს კლეოპაეთნი ყოველსა მას, რასაცა ეტყოდა მგზავრ, და აჰა უფალი თჳთ გამოეცხადა მოციქულთა და ჰრქუა: მშჳდობაჲ თქუენ თანა!
და	რაბლე2	და ეს ერთმანეთში არეულ-დარეულნი ნუსხა-დავთარნი, გამოკითხვისა ფურცელნი, მხარეთა პირველი და ხელმეორე ახსნა-განმარტებანი, განცხადებანი მოწმეთა აცილებისა გამო,
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ კართა ჴშულთა შევიდა და მოწაფენი იგი შესულებულ იყვნეს შიშისათჳს ჰურიათაჲსა, ჰგონებდეს, ვითარმედ საუცარ რაჲმე ეჩუენა.
და	რაბლე2	შესაგებელნი მოწმეთა აცილებისა წინააღმდგომ და მისთანანიო მხოლოდ და მხოლოდ სამართლისა აშკარა დარღვევაა და განბჭობისა განზრახ გაჯანჯლებაო,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მან გულისხმა-ყვნა ზრახვანი მათნი და ჰრქუა: რაჲსა ეგოდენ შეძრწუნებულ ხართ ჰურიათა მათგან?
და	სინ.მრვლთ	და მეშჳდესა დღესა ღაღატ-ყო და თქუა: აღმომიყვანეთ და გიჩუენო ადგილი ჯუარისაჲ მის ქრისტჱსისაჲ.
და	ბალ.B	და წარსლვასავე სამეფოდ მათდა, წარიტანნა თანა ებისკოპოზნი, მღდელნი და დიაკონნი.
და	რაბლე2	და ეშმაკმაც დაგლახვროთ, თუკი საქმესა სახარებისა და ფილოსოფიური ჭეშმარიტებისა შესაბამისად არ წარმართავთო.
და	რაბლე2	რაღა ბევრი გავაგრძელო, მთელი ის ქაღალდქუღალდი სულ ერთიანად დაწვეს და ორივ აზნაურსა სამსჯავროში უხმეს.
და	ბალ.B	და ყოველმან ერმან ნათელს იღო.
და	სინ.მრვლთ	ანუ ჩემთჳს რაჲსა პირად-პირადნი ზრახვანი მოვლენან გულთა თქუენთა და ორგულებთ?
და	ბალ.B	და იყო დიდი დაწყნარებაჲ და მშჳდობაჲ სამეფოსა მათსა.
და	ბალ.B	და ყოველნი ადიდებდეს ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და უჩუენნა მათ ჴორცნი იგი და წყლული იგი სამშჭუალთაჲ მათ და გუერდთაჲ. ხოლო იგინი ორგულებდესღა.
და	ბალ.B	63. ხოლო შემდგომად მცირედთა ჟამთა დასნეულდა მეფე აბენეს და მოუწოდა ძესა თჳსსა და მიათუალა ყოველი სამეფოჲ ჴელთა მისთა.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს აღმოჴდა ჯურღმულისა მისგან, მოვიდა ადგილსა მას, – და არცაღა იუდა იცოდა ჭეშმარიტად ადგილი იგი, – აღიღო ჴმაჲ თჳსი ებრაელებრითა სიტყჳთა და თქუა: მიაკრა აკაბი მელაქფისონ ადონა აბირიდო ელაბეთ დოთა ქუზეაფე ეფათიუ ბარულე, ხოლო თარგმანებით ესრე არს:
და	ბალ.B	და ჰლოცვიდა და მადლობასა აღუარებდა, რომელ ღირს ყო ნათელსა ქრისტეს ღმრთისასა და ეტყოდა: შვილო საყუარელო და სასურველო, მე ესერა განსლვად ვარ ამიერ სოფლითა და ფრიად მელმის და მწუხარე ვარ.
და	სინ.მრვლთ	ღმერთმან რომელმან შეჰქმენ ცაჲ და ქუეყანაჲ, რომელი ჰზი ეტლთა ზედა ქერობინთასა, და იგინი ფრინვენ ჰაერთა შინა სრბით ნათელსა მას განუზომელსა, სადა ნათესავსა კაცთასა თანა-წარსლვად ვერ ჴელ-ეწიფების, რამეთუ შენ შეჰქმნენ იგინი შენდა სამსახურებელად.
და	ბალ.B	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა: ნუ მწუხარე ხარ, მამაო საყუარელო, ვინაჲთგან იცან ქრისტე მეფე და აღიბეჭდე ნათლითა მისმიერითა.
და	სინ.მრვლთ	ექუსნი მჴეცნი ექუსექუს- ფრთენი, რომელი ოთხთა მათ უტჳრთავს, ფრინვენ და გმსახურებენ ჴმითა მით დაუდუმებელითა და იტყჳან: წმიდა ხარ, წმიდა ხარ, წმიდა ხარ, შენ უფალო, წოდებულ არიან იგინი სერაბინად;
და	სინ.მრვლთ	შენ უფლებ ყოველსა, რამეთუ ქმნულნი შენნი ვართ, რომელმან ურჩნი იგი ანგელოზნი სიღრმესა მას სატანჯველისასა მისცენ, და იგინი ქუესკნელთა მათ უფსკრულთაგან ვეშაპთა იგუემებიან და შენსა ბრძანებასა სიტყჳსა მიგებად ვერ შემძლებელ არიან.
და	სინ.მრვლთ	აწ უფალო, შენითა ნებითა თუ არს სუფევაჲ ძისა მარიამისი, და თუმცა არა შენგან იყო, არამცა აღადგინე იგი მკუდრეთით, აწ ყავ სასწაული ესე დიდებულ და შუენიერ.
და	ბალ.B	და აწ სიხარული ჯერ არს, რამეთუ წარხვალ წინაშე ღმრთისა განსასუენებელთა საუკუნეთა.
და	ბალ.B	მიუგო აბენეს: ნუ მაბრალობ, შვილო, შეწუხებასა, რამეთუ ბუნებით თანა-აც ყოველსა სულსა მწუხარებაჲ განშორებისათჳს ჴორცთაჲსა და დატევებისათჳს ჰაერისა და ნათლისა და წარსლვისათჳს უცხოებად, სადა-იგი არა ვიცით, თუ ვითარსა იწროებასა მივალთ.
და	რაბლე2	რამეთუ, უფლისა გვამსა ვფიცავ, თავსა არ შეგარჩენ ზედა მცირე რამ სიცრუისა გამო და ამითავე შეგასმენ, რომე ოდენ სიმართლესა უნდა ვლაპარაკობდეთ სამსაჯულო სახლსა შინა და წინაშე მართლმსაჯულებისა.
და	რაბლე2	ნურცრასა მიკიბ-მოკიბავ და ნურცა კიდევ გატყლარჭავ. ბრძანე!
და	ბალ.B	და ამისთჳსცა მეშინის, რამეთუ ფრიად განვარისხე ღმერთი და დამბადებელი ჩემი, რამეთუ მრავალნი წმიდათაგანნი მოვსრენ, რომელნი აწ ჩემ ზედა შურსა იგებენ.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ისმინე ბარაკიელის ამის შენისა მოსჱსი და უჩუენენ ძუალნი იოსებისნი, ეგრეცა აწ, თუ გნებავს, გამოგჳცხადე ჩუენ დაფარული იგი ფასი და ყავ ადგილსა ამას კუამლი სულნელებისაჲ აღმოსლვად ქრისტჱსი, რამეთუ იგი არს მეუფჱ იესუ ქრისტე უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.B	და რამეთუ ყოველთა ცხორებისა ჩემისათა ვჰგმობდი ჭეშმარიტსა ღმერთსა და ვაქებდი და ვადიდებდი კერპთა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ესე ლოცვაჲ ილოცა იუდა, შეიძრა ადგილი იგი და დიდძალი კუამლი სულნელებისაჲ აღმოვიდოდა ადგილსა მას.
და	ბალ.B	და არარაჲ მაქუს წინაშე მისსა კეთილი ღმრთისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იუდას დაუკჳრდა ფრიად, ჴელნი შეიტყუელნა და თქუა: ჭეშმარიტად, ქრისტე, შენ ხარ მაცხოვარი სოფლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა გამოეცხადა და ყოვლადვე მათ და მოითხოვა პური და ჭამა წინაშე მათსა და იწყო მერმე სწავლად მათა და ჰრქუა, ვითარმედ: სულნი საძიებელ არიან.
და	ბალ.B	და რამეთუ შემოკლდა ჟამიცა სინანულისა ჩემისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	გევედრები შენ, უფალო იესუ ქრისტე, ნუ მოიჴსენებ უკეთურებათა მონისა შენისათა, არამედ უგულებელს-ყვენ შეცოდებანი ჩემნი და თანა-შემრაცხე ძმასა ჩემსა სტეფანეს, რომელი-იგი ჴსენებულ არს საქმესა მას ათორმეტთა მათ მოციქულთასა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარ-ეგე მე თქუენ გამომცადეთ და მიხილეთ და არცა ჴორციელებისა შედგეს, ვითარცა ჴორცთა მათ თანა დამორჩილებულ არს მსგავსად თქუენთა მაგათ ჴორცთა.
და	ბალ.B	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: ნუ [ჰ]ზრუნავ, მეფეო, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან მეათერთმეტისა ჟამისათაცა სწორად მისცა სასყიდელი პირველის თანა,
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა გულისხმა-უყო ყოველივე საქმითურთ, იწყო მიერითგან სწავლად სიტყჳთა ყოველივე, რაჲ წერილ არს მისთჳს წიგნთა შინა წმიდათა.
და	ბალ.B	რამეთუ არა არს ნაკლულევანებაჲ მოწყალებათა ღმრთისათა და არცა კაცთაებრ სჯის თავად იგი, რამეთუ მოწყალებანი იგი დასძლევენ სოფლისა ამის, სავსესა ამას ცოდვითა.
და	სინ.მრვლთ	და თქუა ესე ხოლო და მოიღო სათხროლი და სარტყელი შეირტყა, ვითარცა მჴნემან შვილმან აბრაჰამისმან, იწყო თხრად, და ვითარცა ეთხარა ორ-ჯერ ოდენ მოსათხრელ, პოვნა სამნი ჯუარნი დაფლულნი, აღმოიხუნა და შეიხუნა იგინი ქალაქად.
და	ბალ.B	და მერმე არა სწორ არს ნათელი ესე ამის სოფლისაჲ და აჰერნი ნათელსა მას და აჰერსა დიდებისა მისისასა, რომელსა ღირს იქმნებიან მორწმუნენი, და რამეთუ ვერვის ჴელ-ეწიფების სამოსელი უხრწნელი, ვიდრე არა შევარდეს ხრწნილებასა ჴორცთასა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა იხილნეს წყლულნი იგი ჴორცთა მისთანი და გულისხმა-ყვნეს ძლიერებანი იგი სიტყუათანი მით ყოვლითა, რომელი იხილეს თუალითა, განეხუნეს გონებანი მათნი და გულისხმა-ყვნეს იგავნი წიგნთანი.
და	ბალ.B	და უწყოდე, რამეთუ მცირედი სინანული დასძლევს მრავალთა ცოდვათა, რამეთუ განაზავებს ღმერთი მოწყალებათა მოშიშთა მისთა ზედა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ მოიხუნეს და დასხნეს საშოვალ ქალაქსა და მოელოდეს დიდებასა ღმრთისასა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა იხილა იუდა, განმხიარულდა და ჰრქუა დედოფალსა: აწ სცნა, დედოფალო, ძალი იგი საწადელი და ჯუარი იგი მისი.
და	სინ.მრვლთ	ამას დღესა, რომელსა აღდგა მხოლოდ შობილი ძჱ ღმრთისაჲ, მოჰფინა სული წმიდაჲ მოწაფეთა თჳსთა ზედა, და ჰრწმენა მისი მოციქულთა მათ.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ დადგმად სცა იუდა ცხედარი იგი, რომელსა ზედა იდვა, და დასდებდა თითოეულსა მას ჯუარსა მკუდარსა მას ზედა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ აღდგომაჲ იგი რომელ იქადაგა ანგელოზთაგან და უნდა, რაჲთამცა ნაცილ-ყვეს მცველთა მათ, გარდამოჴდა სული წმიდაჲ და დაემკჳდრა მოწაფეთა თანა,
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მიიწია მესამესა ჯუარსა, აღიღო და დასდვა მკუდარსა მას ზედა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ განრისხნა ეშმაკი, ღაღადებდა და იტყოდა: ვინ არს ესე, რომელი არა მიფლობს მოღებად სულთა მათ ჩემთა?
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა მიმოდადვან ძლიერებითა და სასწაულებითა შორის წარმართთა აღდგომისათჳს, რომელ აცილობდეს ჰურიანი იგი, და მისა, რომელი-იგი მოვიდა ჯუარ ცუმად და აჩუენა სიყუარული ჩუენ ზედა.
და	სინ.მრვლთ	და შთაჴდა ჯოჯოხეთა მრავლისა მის წყალობისათჳს, რომელ აქუნდა ჩუენდა მომართ.
და	სინ.მრვლთ	და განცხოველდა და აღდგა და გამოწერა სახჱ აღდგომისა ჩუენისაჲ მის თანა მღჳძარეთაგან უკუდავთა და ყოველთაგან, რომელნი წარჴდეს და წარსლვად არიან, და მათგან,
და	სინ.მრვლთ	რომელნი დაშთომად არიან ცხოველნი მოსლვასა მას მისა და მამისასა, რომელმან მოავლინა იგი, და წმიდასა სულსა დიდებაჲ და პატივი აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	და იურვოდა მათთჳს აგრიპა და წუხდა ფრიად, უფროჲსღა, რამეთუ უყუარდეს იგინი ფრიად;
და	ბალ.B	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და თქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა,
და	სინ.მრვლთ	თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა კჳრილე მთავარეპისკოპოსისაჲ ი˜ჱრუსალემელისაჲ. აღდგომისათჳს მკუდრეთით უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა
და	სინ.მრვლთ	ჵ იესუ ნაზორეველო, ყოველივე შენდა მიიზიდე და რაჲსა კუალად ჯუარი იგი შენი ჩემთჳს გამოაჩინე?
და	სინ.მრვლთ	იხარებდ, იერუსალემ, და შემოკერბით ყოველნი მოყუარენი იესუჲსნი, რამეთუ აღდგომილ არს მკუდრეთით.
და	სინ.მრვლთ	ჵ იუდა რაჲ ესე ჰყავ? პირველისა მის იუდაჲსგან ერი ვაცოდვე და აწ ამის იუდაჲსგან ვიდევნები.
და	ბალ.B	რამეთუ წარწყმედულ ვიყავ და მომიპოვე, და ტყუე ვიყავ და მიჴსენ, და რამეთუ მტერი ვიყავ და დამაგე ღმერთსა.
და	ბალ.B	აწ გამცნებ, რაჲთა კეთილად ხჳდოდე წინაშე ღმრთისა და სათნოდ მისდა აღასრულნე დღენი შენნი.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ ყოველთა, რომელნი-ეგე პირველ იგლოვდით, რ~ლთა-იგი ჰურიათა კადრებაჲ გესმოდა და უშჯულოებაჲ იგი მათი, რამეთუ რომელი-იგი იგინა მათგან, კუალად აღდგა აქა და ვითარცა-იგი ჯ˜რცმისა მისისათჳს სმენაჲ მწუხარებით იყო, ეგრეცა აღდგომისა ხარებაჲ.
და	ბალ.B	და ნუმცა დაგახრწევს დიდებაჲ მეფობისაჲ სიყუარულისაგან ღმრთისა, და რამეთუ ყოველი ესე აჩრდილ და წარმავალ არს.
და	სინ.მრვლთ	აწ ვპოვო მეცა შენთჳს, რაჲ ვყო: აღვადგინო სხუაჲ მეფჱ, რომელმან უვარ-ყოფად გცეს ჯუარ-ცუმული და ჩემსა ნებასა იქმოდის და მიგცეს შენ ძჳრ-ძჳრთა მათ სატანჯველთა, და გუემით უვარ-ჰყო ჯუარ-ცუმული იგი.
და	ბალ.B	აწ სადა არს საშინელი იგი ზარი მეფობისა ჩემისაჲ და სიმრავლე ერისაჲ და სიმჴნე ახოვანთა მათ მჴედართა ჩემთაჲ, ანუ აურაცხელნი საფასენი ჩემნი, რომელ შევიკრიბენ, რაჲთამცა მოვიდეს და მიჴსნეს წარმყვანებელთა ჩემთაგან.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იუდა შეჰრისხნა ეშმაკსა მას და ჰრქუა: რომელმან მკუდარნი აღადგინნის, ქრისტემან შეჩუენებულ გყავნ შენ სიღრმესა მას ცეცხლისასა.
და	სინ.მრვლთ	ახარებდინ კრებულსა ამას: გარდაიქეცინ გლოვაჲ თქუენი სიხარულად და მწუხარებანი იგი – მხიარულებად.
და	ბალ.B	აწ შვილო ჩემო, მეცა გამცნებ, ვითარცა შენ მე მამცნებდი, და გამხილებ, ვითარცა შენ მე მამხილებდი, რაჲთა შეურაცხ-[ჰ]ყო სოფელი და ყოველი, რაჲ არს სოფელსა შინა, და ღმერთი ოდენ მოიპო[ვ]ე, და ლოცვათა შენთა შინა ჴსენებულ მყავ, შვილო ჩემო!
და	სინ.მრვლთ	და აღივსნენ სიხარულითა და გალობითა პირნი ჩუენნი მისთჳს, რომელმან-იგი თქუა შემდგომად აღდგომისა: გიხაროდენ, რამეთუ ვიცი ქრისტჱს მოყუარეთაჲ მათ პირველ დღეთა ამათ მწუხარებაჲ,
და	ბალ.B	და ვითარცა ამას იტყოდა, იხილნა ანგელოზნი ნათლით შემოსილნი, და დაიწერა ჯუარი და განუტევა სული.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ესმა ესე ელენე დედოფალსა, დაუკჳრდა ფრიად ძალი იგი ღმრთისაჲ და სარწმუნოებაჲ იუდაჲსი და დიდითა პატივითა და კრძალულებითა პატიოსანი ჯუარი ოქროჲთა და ანთრაკითა შელესა იგი და შექმნა ლუსკუმაჲ ვეცხლისაჲ და დაჰკრძალა იგი მას შინა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ სიტყუაჲ იგი შესხმისაჲ სიკუდილისათჳს იყო და საფლავისაჲ, ხოლო აღდგომაჲ არღა ხარებულ იყო და მოელოდა გონებაჲ მათი სმენად სასურველსა მას.
და	სინ.მრვლთ	და ეკლესიაჲ აღაშჱნა ზედა გოლგოთას, რომელსა ჰრქჳან თხემისა ადგილ, და უბრძანა ეპისკოპოსსა ჰრომისასა მოსლვად და მისცა იუდას ბეჭედი ქრისტჱსი და უწოდა მას სახელი კჳრიაკოს და დაადგინა იგი ეპისკოპოსად.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აწ აღდგომილ არს მკუდარი იგი და მკუდართა თანა თავისუფალი და მკუდართა განმათავისუფლებელი.
და	სინ.მრვლთ	რომლისაჲ არს დიდებაჲ და პატივი მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა აწ და მარადის, უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	რომელმან-იგი შეურაცხებით და მოთმინებით გჳრგჳნი ეკლისაჲ თავს-იდვა, ესე აღდგა და სიკუდილისა ძლევისა შარავანდნი შეიბნა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ უბრძანა განსხმაჲ ჰურიათაჲ, რავდენნი-იგი ურწმუნო იქმნნეს და გამოიდევნნეს ჰურიასტანით ბრძანებითა დედოფლისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი ჯ~რცმისა მისისათჳს წამებასა მას შოვრით მოვიღებდით, ეგრეცა აწ ისმინე აღდგომისათჳს, და წამებანი იგი სარწმუნო ვყვნეთ.
და	სინ.მრვლთ	და ჰელენე დედოფალმან მისცა ფასი დიდძალი ღმრთის მოყუარესა მას ეპისკოპოსსა კჳრიაკოსს სამსახურებელად გლახაკთა.
და	სინ.მრვლთ	და ჰხედავს შ~ნ შ~ს ცნობილსა მას და განიკითხავს გულსა და თირკჳმელთა და აწ განმზადებულ არს თქუენ ყოველთა წარდგინებად მამისა და რქუმად: აჰა ესერა მე და ყრმანი, რომელნი მომცნა მე ღმერთმან.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ნეტარი ელენე დედოფალი სავსე იყო ღმრთისა მიმართ სარწმუნოებითა და იყო წადიერ საღმრთოთა წიგნთა კითხვად, ძუელთა და ახალთა აღთქუმათა გამოეძიებდა,
და	სინ.მრვლთ	მოუწოდა იუდას, რომელსა ეწოდა კჳრიაკოს, და ჰრქუა მას: ძელისა მისთჳს ჯუარისა აღესრულა ჩემი წადილი,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რომელ-იგი ჯუარსა მას ზედა დაემშჭუალნეს სამშჭუალნი მათი, გულსა შიდა მიც იჭჳ და აწ არა დავსცხრე, ვიდრე არა მაგისიცა ნებაჲ აღმისრულოს ღმერთმან, და შე-ვე-ღა-სძინე და ევედრე უფალსა მათთჳს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდაჲ კჳრიაკოს ეპოსკოპოსი მივიდა თხემისა ადგილსა და ერთბამად მის თანა ძმანი მრავალნი, რომელნი-იგი უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა ესვიდეს ჯუარისა პოვნისათჳს,
და	სინ.მრვლთ	და მკუდარსა მას ზედა რომელ სასწაული იქმნა, აღიხილნა თუალნი ზეცად და ჴელნი, ერთბამად იცემდა მკერდსა, ღაღადებდა გულს-მოდგინედ უფლისა მიმართ და აღიარებდა პირველთა მათ უმეცრებათა თჳსთა და ჰნატრიდა ყოველთა მორწმუნეთა ქრისტჱსთა.
და	სინ.მრვლთ	და აღსრულებასა ოდენ ლოცვისასა, ვითარმცა თქუა ამენ და იყო ესევითარი ნიში, რომელ-იგი ყოველთა მათ თანა-მდგომთა იხილეს: ნათელი ელვარჱ ადგილსა მას გამობრწყინდა,
და	სინ.მრვლთ	სადაცა პატიოსანი ჯუარი იპოვა, რომელი ყოველთა შეუორგულებელად გურწმენა და ვთქუთ: აწ გჳცნობიეს, რომლისა მიმართცა გურწმენა.
და	სინ.მრვლთ	და მეყსეულად გამოჩნდეს სამშჭუალნი იგი, რომელ-იგი უფლისა იესუჲს ჴელთა დაემშჭუალნეს, უბრწყინვალჱსნი ოქროჲსა, ქუეყანასა ზედა.
და	სინ.მრვლთ	მოიხუნა იგინი იუდა და მიუთუალნა ელენე დედოფალსა.
და	სინ.მრვლთ	აღივსო სიბრძნითა ღმრთისაჲთა დედოფალი იგი და გულს-მოდგინედ სამშჭუალთა მათთჳს განიზრახვიდა, რაჲთამცა რაჲ ყვნა სამშჭუალნი იგი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო შე-ვე ღა-სძინა სიმართლისა გზაჲ გამოკულევად, და მადლმან სულისა წმიდისამან გულისხმა-უყო გონებასა მისა წინაჲწარცა მრავლით ჟამით უწყებული იგი.
და	სინ.მრვლთ	მოუწოდა კაცსა ერთსა სარწმუნოსა და გონიერსა, რომელი წინაჲთვე მრავალთაგან მართლად წოდებულ იყო, და ჰრქუა მას: დაჯედ აქა წინაშე თუალთა ჩემთა და შექმნენ სამშჭუალნი ესე შუად აღჳრისა ჰუნისათჳს მეფისა,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა იყოს ისრის ჭურ ყოველთათჳს, მტერთა ძლევად მის მიერ მეფჱ, დასამშჳდებელად ბრძოლისა, რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი წინაწარმეტყუელისა მიერ: და იყოს მას დღესა შინა რომელი აღჳრთა მათ ცხენისათა იყოს, წმიდა უფლისა წოდებულ იყოს.
და	სინ.მრვლთ	რომელ-იგი ურწმუნო იქმნნეს, განიდევნეს ჰურიასტანით და ღმრთის მოყუარემან დედოფალმან ამცნო მამათა და დედათა აღსრულებად დღესასწაული პატიოსნისა ჯუარისაჲ თუესა ვარდობისასა, მეათესა დღესა,
და	სინ.მრვლთ	რომელნი ვაჴსენებთ დღესასწაულსა ჯუარისასა და ღირს ვიქმნენით ზიარ ყოფად ნაწილსა მას მარიამისსა.
და	სინ.მრვლთ	და მადლი დიდი მოეცა წმიდასა მას ეპისკოპოსსა და ლოცვითა გუნდები ეშმაკთაჲ განასხა და სნეულთა ჰკურნებდა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აღესრულების საჴსენებელი პატიოსნისა ჯუარისაჲ თთუესა ვარდობისასა ორას და სამ წლისა შემდგომად ამაღლებისა სადიდებელად მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.B	და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად, და აღიხილნა თუალნი და თქუა: გმადლობ შენ, უფალო ღმერთო ჩემო, მეუფეო დიდებისაო, რომელმან მოაქციე მონაჲ ესე შენი შეცთომილი და არა წარსწყმიდე სატანჯველთა შინა ჯოჯოხეთისათა და ღირს ყავ ნათელსა პირისა შენისასა.
და	ბალ.B	შეივედრე, უფალო, და შეიტკბე ესეცა, ვითარცა უძღები იგი შვილო, და დააწესე სული ამისი მართალთა და წმიდათა თანა.
და	ბალ.B	და ნუ მოიჴსენებ ბრალთა მათ, რომელნი შეამთხჳვნა წმიდათა მონათა შენთა, რ~ მოწყალე ხარ და ყოველივე ძალ-გიც.
და	ბალ.B	და ორმეოც დღე დგა საფლავსა მას ზედა და ესევითარსა შესწირვიდა ცრემლით ღმრთისა მიმართ.
და	ბალ.B	ხოლო შემდგომად ამისა მოუწოდა ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა, მღდელთა და დიაკონთა და ფრიადნი საფასენი განუყუნა და ამცნო მსხუერპლისა შეწირვაჲ და ლოცვაჲ აბენეს მეფისათჳს, და ეგრეთვე განუყუნა გლახაკთა, ქურივთა და ობოლთა.
და	ბალ.B	65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა.
და	ბალ.B	და დღე ესე ჩუენ ყოველთაცა ზედა მოწევნად არს და თქუენ უწყით, თუ რაჲ იყო წადიერებაჲ ჩემი, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა.
და	ბალ.B	და აწ არღარა მაქუს მიზეზი წინაშე ღმრთისა აღთქუმისა მის ჩემისა, რაჲთა შევეყო რიცხუთა მონაზონთასა, და თავს-ვიდვა ცხორებაჲ მათი გულსმოდგინედ.
და	ბალ.B	და აჰა ესერა ძალითა ქრისტესითა არავინ არს მტერი და წინააღმდგომი და მშჳდობით დაწყნარებით არს მეფობაჲ ჩუენი.
და	ბალ.B	ხოლო მათ ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღდგეს და ყოველთა ერთითა ჴმითა თქუეს: ნუ იყოფინ, მეფეო, და არა იქმნეს ეგე, ვიდრე არა ყოველნი მოვსწყდეთ.
და	ბალ.B	და ამას ზედა განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი, ვიდრემდის შფოთიცა აღდგებოდა.
და	ბალ.B	და მოუწოდა ბარაქიას, რომელი პირველ ვაჴსენეთ, რომელი-იგი შემწედ იყო ნაქორისსა მას დღესა, ოდეს მეფე სიტყუას უგებდა.
და	ბალ.B	და იყო იგი ნათესავი იოდასაფისა, და ჰრქუა: ნათესავი დღესა ჭირისასა უნა კაცსა.
და	ბალ.B	და აწ მიიღე ჴელით წერილი ერისა მიმართ და მთავართა ჩემთა მეფობისათჳს შენისა, და მე მნებავს, რაჲთა განვიდე ძმათა თანა და მათ თანა ვჰმონებდე ქრისტესა.
და	ბალ.B	ხოლო შენ აღირჩევ უმჯობესსა და ჩემი გნებავს წარწყმედაჲ.
და	ბალ.B	ხოლო თუ უმჯობესა არს დატევებაჲ საწუთოჲსაჲ და ძიებაჲ საუკუნოჲსაჲ, გუალე და წარვიდეთ ორნივე.
და	ბალ.B	66. ხოლო ბარაქიაჲსგან რაჲ ესმნეს სიტყუანი ესე, ემხილა სამართალი და არღარაჲ მიუგო.
და	ბალ.B	ხოლო ღამესა ერთსა დაწერა წიგნი ესრეთ, ჴელით წერილი, ერისთავთა მიმართ და ერისა, ვითარმედ: ბარაქიაჲსი ჯერ-არს მეფობაჲ.
და	ბალ.B	და დაუტევა საგებელსა ზედა თჳსსა.
და	ბალ.B	და აღდგა და მოიბლარდნა წელთა ძაძი იგი, რომელ მიეღო ბალაჰვარისგან, და გამოვიდა ფარულად.
და	ბალ.B	ხოლო აგრძნა ბარაქია და აუწყა სხუათა მთავართა.
და	ბალ.B	ხოლო მათ მსწრაფლ დევნა-უყვეს და შეიპყრეს და მოიყვანეს და ჰრქუეს: უკუეთუ დაუტეო ესოდენი სიმრავლე უწინამძღუროდ, და ანუ აღდგენ ბრძოლანი და შფოთნი, ანუ კუალად მიიქცენ კერპთა მიმართ, არა შენგან იზღვიოსა ესოდენი სული, რომელ არს სამეფოსა ამას შინა შენსა?!
და	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: პირი იგი უტყუ[ვ]არი ამას ბრძანებს: რაჲ სარგებელ არს, უკუეთუ ყოველი სოფელი შეიძინოს კაცმან და სული თჳსი წარიწყმიდოს გინა იზღვიოს.
და	ბალ.B	ხოლო მან იწყო ტირილად და არა უნდა ესე ყოფად, არამედ ვერღარა შემძლებელ იყო წინააღმდგომად ერისა და უფროჲსღა იოდასაფისა.
და	ბალ.B	ხოლო იოდასაფ მოიღო ბეჭედი და შეაცუა ჴელსა ბარაქიაჲსსა, და გჳრგჳნი თავსა დაადგა და მიულოცა მეფობაჲ.
და	ბალ.B	და აღიპყრნა ჴელნი და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, რომელმან მიჴსენ უღირსი მონაჲ შენი, და მომიყვანე გულისჴმის-ყოფად ცნობასა შენსა, და არა ჴუებულ ჰყავ სული ჩემი მოქცევისათჳს მამისა ჩემისა.
და	ბალ.B	აწ აჩუენე კაცთ მოყუარებაჲ შენი და შეეწიე ბარაქიას, ძმასა ამას ჩემსა, რაჲთა ღირსად და სათნოდ შენდა ვიდოდის წინაშე შენსა და ყოველსა ერსა.
და	ბალ.B	და ვითარცა ესევითარი ვედრებაჲ განამრავლა ღმრთისა მიმართ, და მერმე აღიხუნა ჴელნი თჳსნი ბეჭთაგან ბარაქიაჲსთა.
და	ბალ.B	მერმე მოიქცა ბარაქიას და ჰრქუა: გამცნებ შენ და აღთქუმასა მიგცემ წინაშე ღმრთისა და ყოვლისა ერისა, ნუმცა ბრალეულ ვარ საქმითა შენითა,
და	ბალ.B	და რამეთუ უწინარეს ჩემსა იცან ღმერთი და ჰმონებდი მას სულითა უსიტყუელითა, აწ უფროჲს ჩემსა იღუაწე, და აჩუენე ღმერთსა სათნოებაჲ შენი.
და	ბალ.B	ამას გამცნებ, და უკუეთუ თანა-წარჰჴდე, ღმერთი იყავნ მიმჴდელი შენი.
და	ბალ.B	და რამეთუ იგი არს დასაბამი და დასასრული ყოვლისა საქმისაჲ.
და	ბალ.B	და იყავნ ყოველთა კაცთათჳს ეგრეთ, ვითარცა შენ გნებავს ყოფაჲ მათი შენთჳს, რამეთუ იგი არს მეგობარი კეთილი, რომელი არა ჭიქამან მოიგოს, არამედ გამოცთილებამან.
და	ბალ.B	ხოლო სიყუარულსა არა აქუს საზღვარი, რამეთუ თუალსა უჴმს თუალი, ხოლო იგი ყოველსა ჰხედავს და თავსა თჳსსა ვერ ჰხედავს.
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ სული უკეთური მოიწიოს შენ ზედა და გაწვევდეს, არქუ, ვითარმედ: ესე ყოველთა უცნია.
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ სცთე, მიუწოდე კაცსა მეცნიერსა და მან განჰკურნოს ცთომილებაჲ შენი.
და	ბალ.B	67. და ვითარცა დაასრულა სიტყუაჲ სწავლისაჲ, აღდგა და კუალად მოიბლარდნა სამოსელი იგი მიცემული ბალაჰვარისგან და მსწრაფლ წარვიდა უდაბნოს.
და	ბალ.B	ხოლო ყოველთა რომელთა ესმა ამბავი მისი, განჰკვირდეს მას ზედა იოდასაფისსა, და ყოველნი ცრემლით ადიდებდეს ღმერთსა.
და	ბალ.B	და ვითარცა ნახეს, მოეხჳნეს ქედთა ურთიერთას, შეიტკბნეს და ტიროდეს, და ჰამბორს-უყოფდეს.
და	ბალ.B	და ვითარცა დასხდეს, ყოველივე ყოფილი წარმოუთხრა იოდასაფ.
და	ბალ.B	ხოლო იოდასაფ იწყო კუალად ტირილად და ეტყოდა: ნუ დამიტეობ, მამაო სულიერო, შვილსა ამას შეცთომილსა.
და	ბალ.B	და ამას სიტყუასავე თანა განბრწყინდა პირი მისი და შეისუენა.
და	ბალ.B	და შევარდა დიდსა მწუხარებასა შინა და მცირე რაჲ მიეძინა, იხილა ძილსა შინა კაცნი ვინმე ნათლისანი.
და	ბალ.B	და აქუნდა მათ გჳრგჳნები შემკულნი ანთრაკითა და თუალითა და ეტყოდეს: ესე გჳრგჳნი მათთჳს არს, რომელ სწავლითა შენითა წარუდგინენ ღმერთსა.
და	ბალ.B	და სხუანი აქუნდეს ბრწყინვალენი ორნი და ჰრქუეს მას: ესე ერთი შენი არს ღუაწლთა მათთჳს, რომელ თავს-ისხენ, და ერთი მამისა შენისაჲ არს, რამეთუ მოიქცა ღმრთისა.
და	ბალ.B	მიუგო იოდასაფ: და რაჲ სწორებაჲ არს, რომელმან მცირედი შეინანოს მოღუაწისა თანა?
და	ბალ.B	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ჰრქუა: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, ოდეს-იგი გეტყოდე, ვითარმედ: ოდეს განჰმდიდრდე, არა გინდეს მიცემად მოყუსისა.
და	ბალ.B	და აწ გშურს მამისათჳსცა შენისა.
და	ბალ.B	და განიღჳძა იოდასაფ და განბრწყინდა და მტკიცე იქმნა სულითა.
და	ბალ.B	და იყო მახლობელად მათსა კაცი ერთი მძოვართაგანი, მივიდა და დავა გუამი იგი ბალაჰვარის თანა;
და	ბალ.B	და წარვიდა წინაშე ბარაქია მეფისა და მიუთხრა საქმე იგი.
და	ბალ.B	ხოლო იგი წარვიდა ერითა, ეფისკოპოსითა და მღდლითა და წარმოიხუნა წმიდანი ნაწილნი იოდასაფ და ბალაჰვარისნი, და დაჰკრძალნა ლუსკუმასა შინა ოქროსსა და დიდითა პატიოსნებითა შეამკუნა.
და	ბალ.B	და მას ზედა აღაშენა ეკლესიაჲ სახელსა ზედა მამისა, ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ აწ და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
და	ბალ.B	და რ~იცა სარწმუნოებით მივლენ ვიდრე დღეინდელად დღედმდე, ყოველთაგან სენთა განიკურნებიან.
და	ბალ.B	და ჩუენცა ვევედრნეთ ღმერთსა, რაჲთა ლოცვითა მათითა ვიჴსენთ საუკუნეთა სატანჯველთაგან და ვადიდებდეთ ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, პატივი, თაყუანის-ცემაჲ უკუნისამდე.
და	სინ.მრვლთ	ნუუკუე ჴორცითა აწ არა აქა არს, მის გამო ჰგონებდე სულითაცა არა აქა ყოფასა, არამედ ჩუენ შორის დგას აქა და ესმის მისთჳს თქუმული ესე
და	სინ.მრვლთ	ეკრძალე თავსა შენსა, კაცო, მათგან, რომელ-იგი მრავალ არიან მაცთურნი, – არამედ მას მოელოდეთ, რომელი-იგი ზეცათა შინა მამისა თანა ზის და ჩუენ შორის არს და თითოეულისა წესსა ჰხედავს და სიმტკიცესა სარწმუნოებისასა.
და	სინ.მრვლთ	დაწერენ და ნუღარა აღჴოცნ, – რამეთუ მრავალთაჲ აღიჴოცოს შეცოდებულთაჲ, – და მოგეცინ ყოველთა სარწმუნოებაჲ ადგომილისა მის მიმართ და მოლოდებაჲ – აღმაღლებულისაჲ მის და მერმე მომავალისაჲ არა ქუეყანით.
და	სინ.მრვლთ	ზეცისათა მათ ნიჭთა მისთა ღირსგყვენინ თქუენ აღტაცებად უფლისა ღრუბლითა აერთა ზედა ჟამსა მას შეწყნარებისა და მოსლვადმდე ჟამისა მის მეორედ დიდებით მოსლვისა მისისასა დაწერენ სახელი ჩუენ ყოველთაჲ წიგნსა მას ცხოველთასა,
და	სინ.მრვლთ	მან დაიცვენინ სულნი თქუენნი შეურყეველად და უქცეველად, სასოებაჲ თქუენი აღდგომილისა მიმართ მკუდრეთით, დაგმარხენინ და აღგადგინენინ მკუდრობისა მისგან ცოდვათაჲსა,
და	სინ.მრვლთ	არამედ უწინარეჱს ყოველთა საუკუნეთა მხოლოდშობილისა ძისა ღმრთისასა, უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა, რომელი გარდამოჴდა და აჴდა, მარჯუენით მამისა სამარადისოდ უპყრიენ საყდარნი და მამისა თანა ზის.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად მერმე იგივე მოჴსენებაჲ ვყოთ, ვითარმედ არა ხოლო შემდგომად ჴორციელად მოსლვისა მარჯუენით მამისა ჯდომისა აქუნდა პატივი,
და	სინ.მრვლთ	და სხჳანიცა არიან წამებანი მარჯუენით მამისა ჯდომისათჳს მხოლოდ-შობილისა, ხოლო ჩუენდა კმა-არს ესოდენიცა ესრე აწ.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე იტყჳს: ჰხედევდით სარწმუნოებისა წინამძღუარსა და აღმასრულებელსა იესუს, რომელმან-იგი წინა-განმზადებულისა მისთჳს დაითმინა ჯუარი და სირცხჳლი შეურაცხ-ყო.
და	სინ.მრვლთ	და მარჯუენით დაჯდა საყდართა ღმრთისათა.
და	სინ.მრვლთ	და საქმესა მოციქულთასა დღეთა მარტჳრიისათა აღდგა პეტრე ათერთმეტითურთ და ისრაელსა ეტყოდა მისვე ას და მეცხრისა ფსალმუნისა მოჴსენებასა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი იტყჳს შემდგომად ამისავე მოციქული პეტრე: მსგავსად აღდომითა მით მკუდრეთით იესუ ქრისტჱსითა, რომელი-იგი ზის მარჯუენით ღმრთისა, ამაღლებული ცად.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მოციქული პავლე ჰრომდ მისწერს და იტყჳს: ქრისტჱ, რომელი მოკუდა, უფროჲსღა აღდგა, რომელი-იგი არს მარჯუენით მამისა.
და	სინ.მრვლთ	ეფესელთასა მისწერს და იტყჳს: შეწევნითა მით სიმტკიცისა ძლიერებისა მისისაჲთა, რომელი-იგი ქმნა ქრისტჱს თანა, რამეთუ აღადგინა იგი მკუდრეთით და დასუა იგი მარჯუენით თავისა თჳსისა.
და	სინ.მრვლთ	და ებრაელთა მიმართ იტყჳს, ვითარმედ: ყო განწმედაჲ ცოდვათა ჩუენთაჲ და დაჯდა იგი სიმდიდრესა მაღალთა შინა.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე იტყჳს: თავადმან ცოდვათა ჩუენთათჳს ერთ გზის შეწირა მსხუერპლი სამარადისოჲ და დაჯდა მარჯუენით მამისა.
და	სინ.მრვლთ	და საყდარი ესე ჴორციელად მოსლვადმდე მაცხოვარი იხილა ესაია წინაწარმეტყუელმან დ იტყჳს: ვიხილე უფალი, მჯდომარჱ საყდართა ზედა მაღალთა და აღმატებულთა და შემდგომი ამისი.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე ფსალმუნი იტყჳს: განმზადებულ არს საყდარი შენი, ღმერთო, საუკუნითგან და უკუნისამდე შენ ხარ.
და	სინ.მრვლთ	და აწ მცირედ მოვიჴსენოთ მრავალისა მისთჳს მარჯუენით მამისა ჯდომისათჳს ძისა, რამეთუ ას და მეცხრჱ ფსალმუნი განცხადებულად იტყჳს: ჰრქუა უფალმან უფალსა ჩემსა: დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრემდე დავსხნე მტერნი შენნი ქუეშე ფერჴთა შენთა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ გულისხმის-ყოფითა სულისა წმიდისაჲთა იტყოდა: ვითარ უკუე დავით უფლით უწესს მას და იტყჳს: „ჰრქუა უფალმან უფალსა ჩემსა: დაჯედ მარჯუენით ჩემსა“ და შემდგომი ამისი?
და	სინ.მრვლთ	ნუუკუე სირცხჳლ გიჩნდენ მოციქულნი იგი: არა უმცირჱს არიან მოსჱსა, არა უნაკლულევანჱს წინაწარმეტყუელთა, არამედ კეთილთა თანა კეთილ და კეთილთა უკეთჱს.
და	სინ.მრვლთ	ელია სამე ზეცად აღიტაცა, ხოლო პეტრეს კლიტენი ჰქონან ცათა სასუფეველისანი და ბრძანებაჲ აქუს, ვითარმედ: რომელი განჰჴსნე ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა.
და	სინ.მრვლთ	ელია ცად ხოლო აღიტაცა, ხოლო პავლე – ცადცა და სამოთხედცა, – შეჰგავს მოწაფეთა იესუჲსთა, რაჲთა ფრიად უმეტჱსი მოიღონ მადლი, – და ესმა უთქუმელი სიტყუაჲ, რომელი არა ჯერ-არს კაცთა თანა სიტყუად, და კუალად გარდამოჴდა.
და	სინ.მრვლთ	პავლე არა თუ არა ღირს იყო ზეცისა მყოფებასა, არამედ რაჲთა იხილოს უმეტჱს კაცთა და პატიოსნად გარდამოჴდეს და ქრისტჱ ქადაგოს და მისთჳს მოკუდეს, მოიღოს მარტჳრობისაცა იგი გჳრგჳნი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო გეჴსენნედ თქუმულნიცა იგი მრავალ გზის ჩემ მიერ მარჯუენით მამისა ჯდომისა მისისათჳს ძისა, სარწმუნოებისა მისთჳს წესითა, რამეთუ თქუეს, ვითარმედ: „აღმაღლდა ცად და დაჯდა მარჯუენით მამისა“.
და	სინ.მრვლთ	ნუცა თავს-იდებთ მათსა, რომელნი-იგი იტყჳან ბოროტად, ვითარმედ: შემდგომად ჯუარ-ცუმისა და აღდგომისა და აღმაღლებისა – მიერითგანღა იწყო მარჯუენით მამისა ძემან ჯდომად.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ მერმე წარმოჩინებულად უპყრიან მას საყდარნი, არამედ ვინაჲგანცა არს, – ხოლო არს იგი მარადის, – იშვა მამისაგან და მის თანა ზის იგი.
და	სინ.მრვლთ	და სხუასაცა სიმაღლესა იტყჳს: აღჰჴედ სიმაღლესა, წარმოსტყუენე ტყუჱ.
და	სინ.მრვლთ	მოიჴსენეთ წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელ თქუა: რომელი აღაშჱნებს ზეცად აღსლვასა თჳსსა და სხუანი, რომელნი გუშინ ითქუნეს ჰურიათა სიტყჳს-გებისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ამბაკუმ ანგელოზისაგან აღიტაცა და მიიცვალა, რავდენ უფროჲს წინაწარმეტყუელთაჲ და ანგელოზთაჲ უფალი, რომელი მთით ელეონით ღრუბლითა შევიდა და თჳსითა ძალითა გზა-უყო აღსლვად ზეცად!
და	სინ.მრვლთ	მოიჴსენე, რამეთუ ენოქი მიიცვალა, ხოლო იგი აღმაღლდა, მოიჴსენე გუშინდელი იგი საკითხავი, რამეთუ ელია ეტლითა ცეცხლისაჲთა აღიტაცა, ხოლო ეტლნი ქრისტჱსნი ბევრ წილ არიან და ათასეულნი წარუმართებენ მას;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ელია თქუა მრჩობლი იგი სული მიცემად მოწაფესა თჳსსა, ხოლო ქრისტემან ესოდენი მიჰმადლა სული მოწაფეთა, არა ხოლო თუ რაჲთა მათ აქუნდეს თავისა თჳსისა, არამედ დადებითა ჴელთა მათთაჲთა ზიარებასა მისცემდეს მორწმუნეთა მათ.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს ესრე ჰურიათა მათ ბრძოლა-სცე და მსგავსებითა ესევითარითა სძლო, მერმე მოვედ გარდამატებულსა მას მაცხოვრისა დიდებასა: რამეთუ იგინი მონანი იყვნეს, ხოლო ესე ძჱ არს ღმრთისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს გარდამატებული იგი მოიჴსენო, გულისხმა-ყავ, რამეთუ პავლე, მონაჲ ქრისტჱსი, აღიტაცა მესამედ ცადმდე, რამეთუ უპატიოსნჱსსა მიიწია პატივსა.
და	სინ.მრვლთ	და ღრუბელი იგი, რომელსა შევიდა;
და	სინ.მრვლთ	და მოწაფენი იგი, რომელ გარდამოვიდოდეს მიერ და წესი იგი მოძღურებისაჲ მის სარწმუნოებისაჲ ბრძანებად სცეს და სიტყუად აღმაღლებისა მისისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	გუშინდელსა მას დღესა კჳრიაკესა მოღუაწებითა ღმრთისა მადლითა კრებასა ამას საკითხავთაგან შემდგომითი შემდგომად ზეცად აღმაღლებისათჳს მაცხოვრისა ჩუენისა, რომელ წერილ არიან, ითქუმოდეს საკითხავნი იგი ყოველთათჳს მორწმუნეთა სიმრავლისა და უმეტჱს ხოლო შენთჳს.
და	სინ.მრვლთ	და საძიებელ არს უკუე ხოლო, თუ ერჩდე თქუმულთა ამათ.
და	სინ.მრვლთ	ესე უწყით, რამეთუ წესი იგი სარწმუნოებისაჲ გასწავებს შენ, რაჲთა გრწმენეს „აღდგომილი მკუდრეთით მესამესა დღესა და რომელი-იგი აღმაღლდა ზეცად და დაჯდა მარჯუენით მამისა“.
და	სინ.მრვლთ	და გეჴსენენ განცხადებულად თქუმული იგი სალმუნთა შინა: აღმაღლდა ღმერთი ღაღადებითა.
და	სინ.მრვლთ	მოიჴსენე, ვითარ-იგი ერნი ანგელოზთანი ურთიერთას იტყოდეს: აღახუენით ბჭენი თქუენნი, მთავარნო, და განეხუნენ ბჭენი საუკუნენი, და შევიდეს მეუფჱ დიდებისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	ადგილი ესე ჩას; და წმიდისა ამის ეკლესიისა ესე ტაძარი, რომელ ქრისტჱს მოყუარებისა გულს-მოდგინებასა ჴსენებად ნეტარმან კოსტანტინე მეფემან აღაშჱნა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარ არა სარწმუნო იყოს ქრისტჱცა მკუდრეთით აღდგომილი, და ღათუ სახელიცა მისი მკუდართა აღადგინებს?!
და	სინ.მრვლთ	მოწამე არს თევზთაჲცა იგი ნადირობაჲ, ნაკუერცხალი იგი და მას ზედა თევზი იგი მდებარჱ.
და	სინ.მრვლთ	მოწამე არს პეტრეცა, რომელმან-იგი პირველ უვარ-ყო ორ გზის და მესამესა აღიარა და მეტყუელთა მათ ცხოვართა მწყემსად ბრძანებაჲ მოიღო.
და	სინ.მრვლთ	რომელ-იგი ელეონით ღრუბლითა აღმაღლდა და აჩუენებს დღენდელად დღედმდე ზეცად აღსლვისა ბჭეთა, ბეთლემს ზეცით გარდამოჴდა, ხოლო ელეონით მთით აღმაღლდა მიერ ზეცად;
და	სინ.მრვლთ	ღუაწლსა მას იწყო და მიერ ღუაწლთა მათთჳს გჳრგჳნოსან იქმნა.
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე მრავალნი გუქონან მოწამენი აღდგომისანი: გუაქუს ადგილიცა ესე, რომელსა შინა ვდგათ, და აღმოსავალით კერძო ადგილი იგი აღმაღლებისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	არამედ შემდგომად მისა იტყჳს, ვითარმედ: აწ ქრისტჱ აღდგომილ არს, პირველი იგი ნაყოფი შესუენებულთაჲ, და ეჩუენა კეფას და მერმე ათერთმეტთა მათ.
და	სინ.მრვლთ	და ლოდი იგი წინაშე პირსპირ დაუდგეს ჰურიათა მათ, რამეთუ მან იხილა პირველად უფალი, რამეთუ იგი ლოდი, რომელი პირველად გარდაეგორვა საფლავისა მისგან, იგი წამებს, დღენდელად დღედმდე მდებარჱ;
და	სინ.მრვლთ	და კუალად ანგელოზნი იგი რომელნი მუნ დგეს, წამეს აღდგომაჲ მხოლოდ-შობილისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	პეტრე და იოვანე, თომა და ყოველნი მოციქულნი: რომელნიმე საფლავად მირბიოდეს;
და	სინ.მრვლთ	და ტილონი იგი საფლავისანი შეკეცილნი ისხნეს მუნ შემდგომად აღდგომისა;
და	სინ.მრვლთ	და რომელნიმე ჴელთა და ფერჴთა მისთა შეახებდეს და სახენი სამშჭუალთანი იხილნეს;
და	სინ.მრვლთ	და ყოველთავე ერთბამად ცხოვრებისა სულისა იგი შთაბერვაჲ მოიღეს, მოტევებასა ცოდვათასა ძალითა მით სულისა წმიდისაჲთა ღირს იქმნნეს.
და	სინ.მრვლთ	მერმე კუალად იაკობს, ძმასა მას თჳსსა, ხოლო ეპისკოპოსსა პირველ ამის ქალაქისასა ესოდენთა ეპისკოპოსთა პირველ-სახჱმან იხილა ქრისტჱ აღდგომილი და შენცა, მოწაფჱ იგი მისი, ნუ ურწმუნო იქმნები.
და	სინ.მრვლთ	აწ მოწამე არიან აღდგომისათჳს მაცხოვრისა იგი ღამჱ და ყოველი იგი ნათელი მთოვარისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე კუალად განცხადებულად იტყჳს: უკუეთუ ქრისტჱ არა აღდგომილ არს, ცუდად სამე არს ქადაგებაჲ ესე ჩუენი და ცუდად არს სარწმუნოებაჲ თქუენი, და ვიპოვენით ცრუ მოწამე ღმრთისა,
და	სინ.მრვლთ	და ამისა შემდგომად იტყჳს: აღდგომითა მით მკუდრეთით უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ დღენდელად დღედმდე მანიქეოზნი იტყჳან, ვითარმედ საუცრად და არა ჭეშმარიტად იყო აღდგომაჲ მაცხოვრისა ჩუენისააო.
და	სინ.მრვლთ	და აწ რამეთუ გუქონან ჩუენ წინაწარმეტყუელნი, სარწმუნოებაჲ ჩუენ შორის იყავნ, და დაეცნედ, რომელნი დაეცემიან უმეცრებით, რამეთუ ჰნებავს.
და	სინ.მრვლთ	და ამას თანა შესძინა, ვითარმედ „მწყემსი დიდი“, და არა წინაჲსწარ ყოფილთაჲ მათ მწყემსთაჲ საგონებელ იყო.
და	სინ.მრვლთ	და აღდგომისათჳს ესაია ესრე იტყჳს: რომელმან აღმოიყვანა ქუეყანით მწყემსი იგი ცხოვართაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მცველნი იგი იტყოდეს ამაოსა და ცრუსა.
და	სინ.მრვლთ	და იგინი იტყოდეს: „ესრჱთ თქუთ: წარიპარეს იგი“.
და	სინ.მრვლთ	მცველთა მათ, ამაოთა და ცრუთა, მწყალობელი მათი დაუტევეს: რამეთუ მოვიდა მწყალობელი იგი, ჯუარს-ეცუა და აღდგა და მისცნა სისხლნი თჳსნი პატიოსანნი ჰურიათათჳს და წარმართთა;
და	სინ.მრვლთ	და წინაწარმეტყუელი ჰხედვიდა ჰურიათასა მას, რომელთა-იგი დააჯერეს ერისაგანთა მათ ტყუვილით და იტყოდეს: ესრჱთ თქუთ, ვითარმედ: წარიპარეს იგი.
და	სინ.მრვლთ	ზღუასა შინა იყო იონა და იტყჳს: შთავჴედი მე ქუეყანად, რამეთუ სახჱ აქუნდა ქრისტჱსი, რომელი-იგი შთაჴდა გულსა ქუეყანისასა.
და	სინ.მრვლთ	და იტყჳს: რამეთუ სახჱ მაქუს მე, რომელი-იგი გამოკოდილსა კლდისასა დადებად არს.
და	ბალ.B	და ჰრქუეს მათ: უპოვარებამან საგძლისამან.
და	ბალ.B	აწ ნუ ორგულებ უწყებად მისსა, რამეთუ, უკუეთუ მიაწიო ესე მისა, შეგემატოს პატივი დიდი უმეტეს მოყუასთა შენთა და უჩუენებდა მოთხესა მას, რომელი აქუნდა.
და	ბალ.B	ხოლო უკუეთუ ვინმე და[ა]ახლნეს საცხოვარნი თჳსნი ყანობირსა, ვერ გულ-პყრობილ არს, რამეთუ უკუეთუ მიერულოსა, ანუ უდებ იქმნეს, რამეთუ განჰრყუნიან საცხოვარნი სრულიად, ხოლო ოდეს განაშორნის ყანისაგან, უზრუნველად დაიძინის და განისუენის.
და	ბალ.B	მაშინ განრისხნა თედმა და დააგდო კუერთხი იგი, რომელ აქუნდა ჴელთა მისთა, და მოიძარცუა ძონძი იგი, რომელი ეხჳა წელთა მისთა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ნეტარი პეტრე ჰრომეს შინა იხარებდა ძმათა თანა და ჰმადლობდა ღმერთსა დღჱ ღა ღამჱ ერისა მისთჳს მორწმუნისა, რომელნი მოსრულ იყვნეს სახელითა ქრისტჱსითა.
და	რაბლე2	XI. ვითარ ცილობდნენ უფალნი გავალოკია და ხაპია პანტაგრუელისა წინაშე უვექილ-უმოსარჩლოდ
და	რაბლე2	და გავალოკია ესეგვარად მოჰყვა:
და	სინ.მრვლთ	მოვიდოდა ხარჭებიცა მეფისა აგრიპაჲსი პეტრჱსა, რამეთუ სახელები მათი ესე არს: აგრიპინა და იკარია და ევფემია და დორის.
და	სინ.მრვლთ	ამათ ვითარცა ესმა სიწმიდისა იგი სიტყუაჲ და ყოველნი სიტყუანი ქრისტჱსნი, მოიქცეს ყოველნი ღმრთის მსახურებად და შეითქუნეს ურთიერთას, რაჲთა შეუგინებელად დაადგრენ საწოლისაგან აგრიპაჲსისა, რამეთუ იძულებოდეს იგინი ფრიად მისგან. ხოლო იგინი არა ერჩდეს მას.
და	სინ.მრვლთ	მზირნი განაჩინნა და მოავლინნა, რაჲთა უწყოდის, ვიდრე იგინი მივიდიან.
და	სინ.მრვლთ	და უთხრეს, ვითარმედ: პეტრჱსა მივიდიან.
და	სინ.მრვლთ	მოუწოდა მათ აგრიპა და ჰრქუა: ქრისტიანემან მან გასწავაა თქუენ არა ზიარებად ჩემდა?
და	სინ.მრვლთ	ესე უწყოდეთ, რამეთუ თქუენცა წარგწყმიდნე და იგი ცეცხლითა დავწუა.
და	რაბლე2	- მადლსა გწირავ, მეუფეო, - ფეხქვეშ გაუგორდა, მიუქასურა გავალოკიამ, - ჰოდა, სულ ტროპიკ-ტროპიკ ვიდოდა ჭიმჭიმამდისა და ეს ამოდენი მანძილი ოდენ ექვსი თეთრისა და კიდევ ორიოდ თეთრისა და კიდევ ორიოდ სპილენძისა გულისთვის ვლო,
და	სინ.მრვლთ	და განძლიერდეს ძალითა ქრისტჱსითა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა იხილნა სხუანიცა დედანი აზნაურნი, მიმავალნი პეტრჱსა, და იგიცა აფიანეს განეყენა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აფინა ვითარცა მჴეცი განძჳნდებოდა და უნდა პეტრჱსი ჴელითა თჳსითა განხეთქაჲ: გულისხმა-ყო, რამეთუ მისგან იქმნა განყენებაჲ ცოლისა მისისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და სხუანიცა მრავალნი დიდ-დიდნი დედანი აღიძრნეს სიტყჳსა მისთჳს სიწმიდისა, რომელ ესმოდა პეტრჱსგან, და ქმართა განეყენებოდეს საწოლთაგან და უნდა სიწმიდით დადგრომაჲ და ღმრთის მსახურებით ცხ~რბჲ.
და	სინ.მრვლთ	და შფოთი დიდი იყო ჰრომეს შინა.
და	რაბლე2	და ამა გაუმეტებლობისა მიზეზი ის არის, რომა ვიეთნი მოლაზღანდარენი დია გააჯავრა უნაფქვოთა და თავფქვილა მესაფქვავეთა ჩხუბმან, წამერთ ატეხილმან ჯანყისა გამო შვეიცარიელთა,
და	სინ.მრვლთ	და ალფიანეცა აუწყა თავისა თჳსისაჲ აგრიპას და ჰრქუა: ანუ შენ, აგრიპა, შური მომაგე მის კაცისაჲ, რომელმან-იგი განმაყენა ცოლი ჩემი.
და	სინ.მრვლთ	და აგრიპა ჰრქუა მას, ვითარმედ: მე ეგრევე ვნებაჲ შემემთხჳა მისგან.
და	რაბლე2	რომელნიცა მრავლისა უმრავლესნი მოგროვდნენ ხიდქვეშე საახალწლოდ და, ერთად რა გაითენებდნენ კალანდობასა, მერე ხარ-კამეჩთ საჭამადითა დააძღობდნენ,
და	სინ.მრვლთ	და ალფინოზ ჰრქუა მას: რად უდებ-გიყოფია, აგრიპა?
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი ამას განიზრახვიდეს, აგრძნა ქსანთიპე ქმრისა თჳსისა იგი ზრახვაჲ აგრიპაჲს თანა.
და	სინ.მრვლთ	მიუვლინა და აუწყა პეტრეს, რაჲთა განვიდეს ჰრომით.
და	რაბლე2	და მთელი ის ღამე კი იდგნენ და, პრაწაპრუწატეხილნი, საგანგებოდ მიწერილ წიგნთ აგზავნიდნენ მავანი და მავანი ქვეითისა თუ ცხენოსნისა ხელითა, რა არი გემთ არ გაესწროთ და შეეყენებინათ, ვითარმედ თერძნი ნაპარავ ნაჭერთაგან უცხო რამ სოლინარსა ხელჩქარად ქოქლავდნენ,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო პეტრე ერჩდა ძმათა მათ და განვიდა მარტოჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა მათ: ნუვინ თქუენგანი გამოვალნ ჩემ თანა, არამედ მე ხოლო განვიდე მარტოჲ და შევიცვალო ხატი სამოსლისა ჩემისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა განვიდოდა პეტრე ბჭეთა ქალაქისა ჰრომჱსათა, იხილა უფალი შემომავალი ჰრომედ.
და	სინ.მრვლთ	და პეტრე ვითარცა იხილა უფალი, ჰრქუა მას: აქა ვიდრე ხუალ, უფალო?
და	რაბლე2	ანუ ცუდავდნენ და იმითა მთლივ გადახურვასა უპირებდნენ ოკეანურსა ზღვასა, რომლისა უფსკრულ-მორევიცა, თივისა მთიბავთა მოაზრებითა, ზედ იმჟამად დიაღაც კოჭზედ ამოდუღებულიყო,
და	სინ.მრვლთ	პეტრე მიუგო უფალსა და ჰრქუა: კუალად ჯუარს-ეცუმია, უფალო ჩემო?
და	სინ.მრვლთ	და გონებასა თჳსსა მოეგო პეტრე და იხილა უფალი ზეცად აღმავალი.
და	სინ.მრვლთ	მოიქცა ჰრომედვე, იხარებდა და ადიდებდა უფალსა, რამეთუ ჰრქუა მას, ვითარმედ: მეორედ ჯუარს-ეცუმია?
და	სინ.მრვლთ	აღმოვიდა ძმათა მათ თანა და უთხრა, რაჲ-იგი იხილა და ესმა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი ეგლოვდეს და ზრუნვიდეს გულითა მათითა, ტიროდეს და იტყოდეს: გევედრებით შენ, უფალო პეტრე: ჩუენ ახალნერგთათჳს იზრუნე.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო პეტრე ჰრქუა მათ: უკუეთუ იყოს ნებაჲ უფლისაჲ, და ღათუ ჩუენ არა ვიზრუნოთ თქუენთჳს, შემძლებელ არს უფალი დამტკიცებად.
და	სინ.მრვლთ	გესმა ჴმაჲ ჩემი: „და იყო იგი მუცელსა ვეშაპისასა“.
და	რაბლე2	ოღონდ უფალნი მსაჯულნი ბემოლურ განკარგულებასა თუ არ მოახდენენ და ცუდსა ჭირსა არ აღუკრძალავენ იობისა მატლთა დადუხჭირებასა და საეკლესიო მსახურებისა ჟამსა ტუნტულსა,
და	სინ.მრვლთ	რომელნი-იგი მან თავადმან დაჰნერგნა, თქუენ ურთიერთას დაჰნერგევდით, ხოლო მე ნებითა უფლისაჲთა აქამომდე ვიყავ თქუენ თანა ჴორცითა და არა უდებ-ვყავ და აწ ნებითა მისითა მივალ უფლისა სიხარულით და მხიარულებით.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ მუცელსა ვეშაპისასა, ჯოჯოხეთსვე შიდა იტყჳს თავსა თჳსსა, რამეთუ სახჱ იყო ქრისტჱსი, რომელსა-იგი ეგულებოდა შთასლვად ჯოჯოხეთა.
და	სინ.მრვლთ	და მცირედრე შემდგომად იტყჳს და უბრწყინვალჱ სად წინაწარმეტყუელებს, რამეთუ: შთაჴდა თავი ჩემი ნაპრალსა მთათასა.
და	სინ.მრვლთ	და აწ მუცელსა რაჲმე ვეშაპისასა ხარ;
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ამას იტყოდა პეტრე, ძმანი იგი ტიროდეს, მოიწინეს ოთხნი მტარვალნი და წარიყვანნ ეს პეტრე და მიიყვანეს აგრიპა მეფისა გულის კლებისათჳს მისისა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აგრიპა დიდსა ბრალსა დაჰკრებდა პეტრეს და ბრძანა ჯუარ-ცუმაჲ მისი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ შთავიდა სიკუდილდ და მრავალნი გუამნი შესუენებულთა წმიდათანი თანა-აღადგინნა;
და	სინ.მრვლთ	და შეკრბა სიმრავლჱ ძმათაჲ მდიდართაჲ და გლახაკთაჲ, ქურივთაჲ და ობოლთაჲ, მამანი და დედანი: უნდა ხილვაჲ და გამოტატებაჲ პეტრჱსი.
და	სინ.მრვლთ	განჰკრთა სიკუდილი, რაჟამს იხილა ახალი ვინმე და უცხოჲ შთასლვად ჯოჯოხეთა და საკრველითა თჳსითა ვერ დააყენა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ერი იგი ღაღადებდა და იტყოდა: რაჲ ცოდა პეტრე, აგრიპა, ანუ რაჲ ბოროტი შეგამთხჳა შენ?
და	სინ.მრვლთ	რაჲსათჳს, ჵ მეკარენო ჯოჯოხეთისანო, ესე იხილეთ და შესძრწუნდით?
და	რაბლე2	რასაცა ვუბნობ, ბიკოკისა შემდგომად მოხდა, ოდეს გამოვბრუნდით, და სწორედ იმხანად აჰკიდეს მაგისტრ ანტიტუს დე კროსონიერსა ფრიად უმძიმესი ტვირთი ლიცენციატობისა,
და	რაბლე2	აჰკიდეს და აკი თავად საეკლესიო სამართლისა მცოდინარნიცა წარიტყვიან: Beati lourdes, quoniam ipsi trebuchaverunt.
და	სინ.მრვლთ	შეძრწუნდა სიკუდილი და სივლტოლასა შიში იგი ამხილებდა.
და	სინ.მრვლთ	მორბიოდეს მისა წმიდანი წინაწარმეტყუელნი: მოსე შჯულის მდებელი, აბრაჰამ, ისაკ და იაკობ, დავით და სამოველ და ესაია და იოვანე ნათლის-მცემელი, რომელი იტყოდა: შენ ხარა მომავალი იგი, ანუ სხუასა ვის მოველოდით?
და	სინ.მრვლთ	და მაშინ თითოეულად წმიდანი იგი იტყოდეს: სადა არს, სიკუდილო, ძლევაჲ შენი?
და	რაბლე2	უკეთუ პირობასა შევკრავთ, და მანდატური აგრერიგად მაღლა არ დაიჭერს ნიშანსა სასროლ მოედანსა, ანუ სასაგნოსა ზედა, ხოლო მწერალ-მწიგნობარი ფრჩხილთა მრგვლად დაკვნეტასა და მებრვე წესითა ბატისა ფრთისა ღრღნასა მოიშლის,
და	რაბლე2	უცილოდ თვალცხადლივ მოვიხილავთ, რაგვარ წაივლებენ ცხვირში ხელსა ყოველნი ბრალეულნი, რა არი სახედველ ასოთა მეოხებითა პერსპექტივასა შიგან გასინჯონ ბუხრისა შორიახლო ფლანი და ფსტანი ადგილ-ალაგი,
და	რაბლე2	სად ორმოცხონჯრიანი ღლევისა ალამი ჰკიდია და ორმოცივ ხონჯარი საჭირო არს საქმისა გადადებისა ოცი მიზეზისა გულისთვისა.
და	რაბლე2	ასეა თუ ისე, კაცსა ჯერეთ თავი უნდა მოაჭრა და მერმე მუწუკი არ ატკინო, რამეთუ ვისაცა ნიფხავი უკუღმა აცვია, არცარა ჭკუასა იხმარს წაღმა.
და	რაბლე2	მაშინ პანტაგრუელმა მიუთხრო: - ეგრე, ძმობილო, ეგრე დინჯად იუბნე და ნუ აიღელვებ გულსა.
და	რაბლე2	- ჰოდა, იმასა ვამბობდი, მეუფეო, - კვალად აძრახდა გავალოკია, - ის ჩემი მხევალი დედაკაცი, წეღან რომ ვახსენე, დია ჯეროვნად მთქმელია და კარგა უწყის Gaude da Audi nos, გარნა ვერცრა ფარ-ვეშაკისა ფარებითა ვერ ამოესაფრება უნივერსიტეტისა განსაკუთრებულ წყალობასა,
და	რაბლე2	ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელიც რომ შეეწიოს, უკეთუ ანგელოზებრ წყალში არ ჩაესვენა, თავზედ აგურისა შვიდიანი არ დაიდო და ხმალ-დელამფრითა დასტურ იქ არ მიიჭრა, სადაცა ძველთუძველეს დროშა-ალამთ ჰყიდიან,
და	სინ.მრვლთ	ვითარ უკუე იონა სამ დღე იყო მუცელსა ვეშაპისასა და არა დალპა?
და	რაბლე2	რომელ დროშა-ალამთაც ფლამანდიური სკოლისა ფერმწერალნი წყლისა ნაყვისა ჟამსა იყენებენ, და მიკვირს და დიდად გამკვირვებია, ადამისა შვილნიც რად არა სდებენ კვერცხსა, რახანცა ესდენ ჩინებულად იციან გამოჩეკა.
და	სინ.მრვლთ	ანუ ვითარ რომელი-იგი ბუნებისა მის ყოველთა კაცთაგანისაჲ იყო, რომელნი თჳნიერად ამის აერისა ვერ შემძლებელ ვართ ცხოვრებად, და იგი თჳნიერ აერისა ამის სულ-უკმოუღებელად ცხონდა?
და	სინ.მრვლთ	არამედ სიტყუას-გჳგებენ ჰურიანი და იტყჳან, ვითარმედ: თანა-შთაჰყვა იონას ძალი ღმრთისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და აწ მონასა თჳსსა შთააყვანებს ძალსა და მოსცემს ცხოვრებასა უფალი, და იგი თჳთ თავადი თავსა თჳსსა ვერ შემძლებელ არსა მასვე მოცემად?
და	სინ.მრვლთ	და თუ ესე არა სარწმუნო არს, იგიცა არავე სარწმუნო არს.
და	რაბლე2	ამისა თქმა იყო, და ანაზდად წინ წამოდგა უფალი ხაპია, აწღა მეცა ჩემსასა ვიტყვიო, იფიქრა და ბაგისა გახსნაც დააპირა, მაგრამ პანტაგრუელმა უმალ ბურთი ჩასჩარა პირში:
და	რაბლე2	- წმინდა ანტონის წიაღსა ვფიცავ, არცვისა გამოუხმიხარ და რად აწყვეტინებ სიტყვასა?
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ აწ მოციქულმან ამან მოწამებისამან გზასა მოგუასწავა, უმჯობჱს არს ჩუენდა გულისხმის-ყოფად ჩუენისა მის ცხოვრებისა სასოებისათჳს და პირველად რაჲთა ვისწაოთ,
და	სინ.მრვლთ	და ესეცა მრწამს, რამეთუ ქრისტჱ მკუდრეთით აღდგა.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალი წამებაჲ მაქუს მისთჳს საღმრთოთაგან წიგნთა ვიდრე დღენდელად დღედმდე საქმეთა მათგან მის მკუდრეთით აღდგომილისათა: რომელი-იგი მარტოდ შთაჴდა ჯოჯოხეთა და მრავალთა თანა აღმოვიდა:
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იონა ივლტოდა და არა უწყოდა, რაჲ ყოფად იყო, ხოლო იესუ ნეფსით მოვიდა და მოსცა სინანული იგი ცხოვრებისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	იონას ეძინა ნავსა შინა და ხურინვიდა, და ზღუაჲ იგი განრისხნებოდა...
და	სინ.მრვლთ	მას ეტყჳს: რაჲსა სძე და ხურინავ?
და	სინ.მრვლთ	აღდეგი და ევედრებოდე ღმერთსა შენსა, გინც ხოლო თუ განმარინნეს ჩუენ.
და	რაბლე2	მხედავ, ისედაც ჭირისა ოფლი მადინა ემაგ შენი მოძულისა ენა-პირმან და დამწვარსა მდუღარესა მასხამ?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იონა ეტყჳს: აღმიღეთ და შთამაგდეთ მე ზღუასა მაგას, და დასცხრეს ზღუაჲ ეგე თქუენ ზედა, ხოლო თავადი თჳთ შეჰრისხნა ქართა მათ და ზღუასა და იქმნა დაყუდება დიდ;
და	სინ.მრვლთ	დედანი იგი, რომელ ეძიებდეს და არა პოვეს, და მერმე პოვეს და უხაროდა, რაჲთა, რაჟამს სახარებანი აღმოიკითხვებოდიან, არა ნაცილ და ზღაპარ საგონებელ იყვნენ წმიდათა სახარებათა თხრობანი.
და	რაბლე2	ჯერეთ ეგ მორჩეს სათქმელსა და მერმე შენ გვითხარ შენი.
და	სინ.მრვლთ	ნეფსით შევიდა, რაჲთა წარმოსთხინნეს, რომელნი შთაენთქნეს, ვითარცა წერილ არს: ჴელთაგან ჯოჯოხეთისათა და სიკუდილისათა ვიჴსნენით.
და	რაბლე2	მაშ, აბა ნუღა დააგდებ დაწყებულსა, განაგრძე, - მიუბრუნდა პანტაგრუელი გავალოკიასა, - არამცა და არამც არ იჩქარო.
და	სინ.მრვლთ	და აწ მასვე სიტყუასა მოვიდეთ და ვიხილოთ, თუ რომელი არს უძნელჱს: კაცისა დაფლულისაჲ ქუეყანით აღდგომაჲ, ანუ კაცისაჲ მუცელსა ვეშაპისასა და ეგოდენსა მჴურვალებასა მჴეცისასა შესლვაჲ და არა დალპოლვაჲ?
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ დაეფლა მაცხოვარი, გასმიეს განცხადებულად პირველსა მას თქუმულსა, რამეთუ ესაია იტყჳს: იყოს მშჳდობით საფლავი მისი, რამეთუ მშჳდობა-ყო ცასა და ქუეყანასა და ცოდვილნი წარუდგინნა და დააგნა ღმერთსა.
და	სინ.მრვლთ	და იყოს მშჳდობით საფლავი მისი, და მივსცნე უკეთურნი დაფლვისა მისისა წილ.
და	რაბლე2	- ვინაიდან და რადგანაც, - ისევ მოხსნა გუდასა თავი და აჟრიტინდა გავალოკია, - პრაგმატული სანქცია არცრასა გვითხრობს ამა საგნისა გამო და პაპმაც ყოველნი კაცნი მიუშვა ნებასა, აჭაჭუნეთ და იყავითო,
და	სინ.მრვლთ	და მერმე წინაწარმეტყუელებს იაკობ და იტყჳს წიგნსა შინა: მიწოლით დაიძინა ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან ლომისამან, და ვინ-მე განაღჳძოს იგი?
და	სინ.მრვლთ	და მეფსალმუნჱ იტყჳს, ვითარცა გასმიეს მრავალ გზის: და მიწად სიკუდილისად დამჴადეს მე.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო პეტრე შევიდა შორის მათსა და დაამშჳდა ერი იგი და ჰრქუა: კაცნო, რომელნი-ეგე უფლისა იესუ ქრისტჱს ერად განჩინებულ ხართ, რომელ-ეგე იესუ ქრისტჱს მოსავნი ხართ, გეჴსენენ თქუენ,
და	სინ.მრვლთ	დაუთმეთ მას, რამეთუ მოვალს და მიაგოს კაცად-კაცადსა საქმეთა თჳსთაებრ.
და	სინ.მრვლთ	და ადგილიცა იგი გჳსწავიეს, რომელ-იგი თქჳს: მიხჳდეთ მყარსა მას კლდესა, რომლისაგან გამოიკუეთენით.
და	სინ.მრვლთ	და ერისაგანნი იგი და ვეცხლი იგი, რომელ მისცეს მათ.
და	სინ.მრვლთ	და აწ აგრიპაჲსთჳს ნუ განჰრისხნებით, რამეთუ მსახური არს მამისა თჳსისა შემწეობისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ესე იქმნეს ჩემ ზედა, რამეთუ უფალი გამომეცხადა მე და რაჲ-ესე შემთხუევად იყო, მითხრა მე.
და	რაბლე2	სიღარიბითა რაც გინდ უკან ბოლი გასდიოდეთ, ტილოსა თუ არ დაჯღაბნიან, ზედა უშვერობასა რასმე მაინცა ნუ მოაწერენ ცაციათი ხელსა, და ნარუქმა მილანურმა ცისა მშვილდმან, ტორუათა საჩეკად აჩენილმან,
და	სინ.მრვლთ	და ტილონი იგი, რომელ შეემოსნეს, აღ-რაჲ-დგა, დაუტევნა;
და	სინ.მრვლთ	დედანი იგი, რომელ ფერჴთა შეურდეს და რომელთა ძრვისაჲ მის სიმდიდრჱ და ანგელოზისაჲ მის გარდამოსლვაჲ ზეცით ბრწყინვალებაჲ იხილეს;
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუეთუ აღდგომისა მისისათჳს შემდგომითი შემდგომად შოვა წარმომიდგინებს ჩუენ წამებათა და იტყჳს მეათრვამეტესა ფსალმუნსა: ჭირისათჳს გლახაკთაჲსა და სულ-თქუმისათჳს დავრდომილთაჲსა აწ აღვდგე, იტყჳს უფალი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მრავალნი გუამნი შესუენებულთანი აღდგეს და გამოვიდეს საფლავთაგან შემდგომად აღდგომისა მისისა და შევიდეს წმიდასა ქალაქსა – ჩას, რამეთუ იერუსალემსა – და ეჩუენნეს მრავალთა.
და	რაბლე2	დაღათუმცა, გარე ბიძაშვილისა შვილმან, ჟან ბოჩოლად სახელდებულმან, საკოცონე შეშასა განრიდებულმან, ერთი თალია ურჩია შარატეხილსა დიაცსა, მაგ ხათაბალა საქმეში ნუ ჩაერევიო, დადექ და თეთრეული გაიქათქათე,
და	სინ.მრვლთ	არცაღა მათსა ვსძაგებთ და ჩუენსა მას განვაკეთებთ, რამეთუ იგინიცა ჩ~ნვე არიან, არამედ მათითა მით ჩუენისა მას სარწმუნო ვჰყოფთ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მიიყვანეს წმიდაჲ პეტრე ჯუარსა მას, იწყო ლოცვად და სიტყუად: ჵ სახელი ჯუარისაჲ, საიდუმლოჲ დაფარული!
და	სინ.მრვლთ	მოვედ მერმე მეათხუთმეტესა სალმუნსა, რომელი იტყჳს: მიცევ მე, ღმერთო, რამეთუ შენ გესავ, და უგანცხადებულჱსად და შემდგომითი შემდგომად გულისხმა-ჰყოფდ: არა შევკრიბო კრებულები მათი მოსისხლეთაგან, არცა მოვიჴსენო სახელები მათი ბაგითა ჩემითა.
და	სინ.მრვლთ	და უფროჲსღა რაჟამს ძალ-გიც სმენად, რომელნი-ეგე შემძლებელ ხართ, რამეთუ უკუანაჲსკნელთა ჟამთა დასასრულთა ვარ მე.
და	სინ.მრვლთ	და მეწამების ჩუენ ამისთჳს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე სახარებასა შინა და იტყჳს: და იყოს, ვითარცა-იგი იყო იონა მუცელსა ვეშაპისასა სამ დღე და სამ ღამჱ, ეგრჱთ იყოს ძჱ კაცისაჲ გულსა ქუეყანისასა სამ დღე და სამ ღამე.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს „არა შევკრიბო კრებულები მათი“, რამეთუ მე დამიტევეს და მეუფედ თავისა მათისა ირჩიეს კეისარი.
და	სინ.მრვლთ	ისმინეთ, ძმანო, და ყოველთა საცნობელთა თქუენთა და იხილენთ თქუენ ყოველთა სულნი თქუენნი, განიწმიდენით გუამისაგან, რომელი ჰგიეს ჭეშმარიტად.
და	სინ.მრვლთ	გამო-რაჲ-ვიწულილოთ ჩუენ იონაჲსთჳს მითხრობაჲ საქმეთა მათთაგან: იესუ მოივლინა მამისაგან სინანულისა ქადაგებად, და იონაცა მიივლინა სინანულისა ქადაგებად ნინევედ;
და	რაბლე2	ოღონდ, იმ ერთი ფლანი მოსარეცხესი არ იყოს, ტაბოცი არ გადაგეყლაპოსო, და ნურცა უანგარიშოდ წაუსვამ შაბსა ქაღალდსაო, ძაან არ გააკეწკეწ-გაათახახიანოო, ვინაიდანაო Non de ponte vadit, qui cum sapientia cadit,
და	სინ.მრვლთ	განაშორენთ სიბრმისაგან პირნი ეგე თქუენნი და სასმენელნი თქუენნი საჩინოდ მომიპყრენით და საჩინონი ეგე განჰმარტენით და სცნათ თქუენ ქრისტჱს მიერნი იგი ყოფილნი და ცხორებისა თქუენისა იგი საიდუმლოჲ,
და	სინ.მრვლთ	და პავლე ქადაგი ებრაელი იყო, ეფრაელთაგანი;
და	სინ.მრვლთ	და შემდგომად იტყჳს: წინაჲსწარ ვხედევთ უფალსა, წინაშე ჩემსა არს მარადის, რამეთუ მარჯულ ჩემსა არს, რაჲთა არა შევიძრა.
და	სინ.მრვლთ	და მე[რმე] კუალად აქა იერუსალემს ათხუთმეტნი ეპისკოპოსნი შემდგომითი შემდგომად ებრაელნი დადგეს.
და	სინ.მრვლთ	აწ რომლისა ბრალისათჳს თქუენსა მას შეიწყნარებთ და ჩუენსა განაგდებთ?
და	სინ.მრვლთ	და ესე თქუენთა ებრაელთაგან დაწერილი არს!
და	სინ.მრვლთ	და კუალად თქუა: ღამემდე უმეტჱს განმსწავლეს მე თირკუმელთა ჩემთა, და მერმე განცხადებულად: რამეთუ არა დაუტეო სული ჩემი ჯოჯოხეთს, არცა სცე წმიდასა შენსა ხილვად განსაჴრწნელი.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ აღადგინა მკუდარი ელისე ორგზის: ცოცხალმან და მკუდარმან.
და	სინ.მრვლთ	შევიდოდა წმიდაჲ პეტრე ჯუარ-ცუმად და იტყოდა: ამას გლოცავ თქუენ ერისაგანთა მაგათ, ესრჱთ ჯუარს-მაცუთ მე თავ-დამოქცევით და ნუ სხუად, რაჲთა არა მსგავს ვიყო მე უფლისა ჩემისა.
და	სინ.მრვლთ	გურწამს ჩუენცა, რამეთუ ელისეს მკუდარსა ზედა მკუდარი სხუაჲ შეაგდეს, და შეეხო მას და აღდგა, და იგი აღმადგინებელი ეგრევე მკუდარი ეგო.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა დამოჰკიდეს იგი ძელსა მას, იწყო სიტყუად და თქუა: კაცნო, რომელთა-ეგე ჯერ-არს სმენად, ყურად-იღეთ, უფროჲსღა აწ, რომელ–ესე გითხრა თქუენ, ყოვლისავე ბუნებისა საიდუმლოჲ იგი და ყოვლისავე დაბადებულისა დასაბამი პირველი, რომელ იქმნა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აქა იესუ მკუდრეთით აღდგა და სხუანი მრავალნი მკუდარნი, რომელნი არა შეეხნეს მას, აღადგინნა,
და	სინ.მრვლთ	ამან აჩუენა არა არსი იგი შობაჲ მაშინდელი, რამეთუ მკუდარ იყო ესე, არცაღა ძრვაჲ აქუნდა, გარდამოვარდა იგი და დასაბამი იგი მისი ქუეყანად მიაქცია და ყოველივე ესე სამკაულებისა ხილვაჲ გამოაჩინა და დამოჰკიდა,
და	სინ.მრვლთ	მაუწყენ მე, უფალო, გზანი შენნი ცხოვრებისანი და აღმავსე მე სიხარულითა პირისა შენისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და აჰა, ესერა, განცხადებულად სიკუდილისა შემდგომად ცხოვრებაჲ იქადაგების.
და	სინ.მრვლთ	რომლითა მარცხენჱ იგი აჩუენა ვითარცა მარჯუენჱ და მარჯუენჱ – ვითარცა მარცხენჱ;
და	სინ.მრვლთ	და ყოველივე ცვალა ბუნებისა მისისა სასწაული, და ვითარცა კეთილი არა კეთილი იგი ეგოს, და სახიერი იგი – ვითარცა ბოროტი, და ნანდჳლვე ბოროტი იგი – ვითარცა სახიერი.
და	სინ.მრვლთ	მუნ იტყჳს: „არა დაუტეო“, წინაწარმეტყუელებს, და აქა იტყჳს რომელი-იგი ყოფილ არს ვითარცა ყოფადსა, რამეთუ თქჳს: აღმომიყვანე მე, მიჴსენ მე მათგან, რომელნი შთავლენან მღჳმესა.
და	სინ.მრვლთ	რომლისათჳს უფალი საიდუმლოდ იტყჳს: უკუეთუ არა ჰყოთ მარჯუენჱ ვითარცა მარცხენჱ და მარცხენჱ ვითარცა მარჯუენჱ და ზედაჲ ვითარცა ქუჱ, ვერ სცნათ თქუენ სასუფეველი ღმრთისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	– მწუხრი განისუენოს ტირილმან და ცისკარს იყოს სიხარული.
და	სინ.მრვლთ	ესე გონებაჲ ჩემდამო ქმნა და ხატი ესე, რომელსა მხედავთ მე დამოკიდებულსა, მისი გამოხატული არს, პირველისაჲ მის, რომელმან პირველად შემოიღო შობაჲ კაცისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მწუხრი იყო მოწაფეთა გლოვაჲ და ცისკარს – სიხარული იგი აღდგომისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო თქუენ, ძმანო ჩემნო საყუარელნო, რომელთა-ესე აწ გესმის და რომელთა მერმე სმენად არს, არამედ რომელთა-იგი თავს-გედვა პირველი საცთური, მერმე გიღირს ზემო აღსლვაჲ თქუენ,
და	სინ.მრვლთ	და უკუეთუ გნებავს ადგილისა მისცა უწყებად, იტყჳს ქებათასა: მტილად ნიგუზოვანთასა შევედ, რამეთუ მტილი იყო, სადა-იგი ჯუარს-აცუეს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ჯერ-არს, რომელნი მოველით ჯუარსა იესუჲსსა, რომელი-იგი არს განწესებული სიტყუაჲ ერთი და მხოლოჲ, რომლისათჳს სული წმიდაჲ იტყჳს, ვითარმედ: რაჲ არს ქრისტჱ? – არამედ სიტყუაჲ ღმრთისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ აწ უმეტჱს სამეუფოჲთა ნიჭითა აღშჱნებულ არს, არამედ პირველ მტილი იყო და სახჱ მისი ჰგიესღა და ნეშტი მისი ჩას.
და	სინ.მრვლთ	იტყჳს: მტილი დაჴშული და წყაროჲ დაბეჭდული.
და	სინ.მრვლთ	ანუ ესე ჩემსა ზე ძელი, რომელსა-ესე მე ჯუარ-ცუმულ ვარ, რამეთუ ოხრაჲ არს ქცეული ბუნებაჲ კაცისაჲ, ხოლო სამშჭუალი, რომლითა შეპყრობილ არს მართალსა ძელსა გძილი იგი საშუვალ, მოქცევაჲ არს და სინანული კაცისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ესე შენ მაუწყე და გამომიცხადე, სიტყუაო, ცხორებისაჲ ესე ძელი, რომელ აწ ჩემ მიერ ითქუმის:
და	სინ.მრვლთ	ებრაელთაჲ დაწერილი იგი და მოციქულნიცა ყოველნი ებრაელნივე იყვნეს.
და	სინ.მრვლთ	რაჲსათჳს რომელსამე შეიწყნარებთ და რომელსამე განაგდებთ?
და	სინ.მრვლთ	გმადლობ, შენ მხოლოო, არა ბაგითა ამით საწუთროჲთა, არცა ენითა ამით, რომლისაგან ჭეშმარიტებაჲ და სიცრუვჱ გამოვალს, არცა სიტყჳთა ამით, რომელი ჴელოვნებისაგან ამის სოფლისაჲსა ითქუმის, არამედ მით ჴმითა: გმადლობ შენ, მეუფეო საუკუნეო, რომელ-იგი დუმილით საცნაურ არს;
და	სინ.მრვლთ	რომლისათჳს ბრალისა ელიაჲსსა და ელისჱსსა მკუდრისა აღდგინებასა იტყჳთ და მაცხოვრისა ჩუენისასა აცილობთ აღდგომასა?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო არავე არწმუნებენ წიგნნი ურჩთა ჰურიათა და რამეთუ დაივიწყნეს ყოველნი წერილნი და აცილობენ აღდგომასა მაცხოვრისასა, კეთილ არს მათა ესრჱთ სიტყჳს-გებად:
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არა ხოლო თუ იგი აღდგა, არამედ მის თანა მრავალნი მკუდარნი აღადგინნა, ვითარცა წინაწარმეტყუელი ოსე იტყჳს: განმაცხოველნეს ჩუენ ორისა დღისა შემდგომად, მესამესა დღესა აღვდგეთ და ვცხონდეთ წინაშე მისსა.
და	სინ.მრვლთ	და რომელთა გამოაცხადნეს იგი, გამოჩნდეს ძალითა მაცხოვრისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	რომელი არა ამას სოფელსა არს და ქუეყანასა ამას დატევებად არს;
და	სინ.მრვლთ	და რომელთა დამალეს ჭეშმარიტებაჲ იგი, დაეფარნეს;
და	სინ.მრვლთ	არა წიგნთა დაწერითა, არცაღა რომლითამე არსითა და რომლითამე არა-არსითა,
და	სინ.მრვლთ	და იტყჳს: და დაჰბეჭდეს ლოდსა მას დასითურთ, რომელთა მიმართ იტყჳჳს.
და	სინ.მრვლთ	– არამედ იგი იტანჯნეს ჰეროდჱსგან, რამეთუ სიტყჳს გებაჲ ვერ პოვეს უმეცრებით, ხოლო ამათ ჭეშმარიტი, რომელი იხილეს თქუეს და ესე დამალეს მის ვეცხლისათჳს და მღდელთ-მოძღუართა მათგან განერნეს საშჯელსა.
და	სინ.მრვლთ	და განსუენებად იკითხავ: ხოლო ვინ არს „წყაროჲ დაბეჭდული“ ანუ ვინ ითარგმანების „წყაროდ ჯურღმულისა წყლისა ცხოველისა“?
და	სინ.მრვლთ	და ეგრევე სახედ მცველნი იგი იესუჲსნი რად არა მიეცნეს საშჯელსა?
და	სინ.მრვლთ	არამედ ამით ჴმითა: გმადლობ შენ, იესუ ქრისტე მხოლოო, რომელ არს შენი, რომელ-ესე ჩემ თანა სული არს შენი მოყუარჱ, შენი მეტყუელი და შენი მხედველი, შეგივრდების შენ რომელი-ეგე მარტოდ სულითა ხოლო საცნაურ ხარ.
და	სინ.მრვლთ	– არამედ მაცხოვარი არს, რომლისათჳს წერილ არს, რამეთუ: შენგან არს წყაროჲ ცხოვრებისაჲ, და ნათლითა შენითა ვიხილეთ ჩუენ ნათელი.
და	სინ.მრვლთ	შენ ხარ მამაჲ ჩემი, შენ ხარ დედაჲ ჩემი, შენ ხარ ძმაჲ ჩემი, შენ ხარ მოღუაწჱ ჩემი, შენ ხარ ყოვლად და ყოველი შენ თანა.
და	სინ.მრვლთ	შენ ხარ ყ~ლდ და არსი იგი შენ შორის, და არაარსი, სხუა არსება, რომელ ესე არს, გარნა შენ ხოლო.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ ესმეს ესე მთავარსა მას, ჩუენ ვარწმუნოთ და თქუენ უზრუნველ-გყვნეთ.
და	სინ.მრვლთ	ამისა, ძმანო ჩემნო, მიივლტოდეთ და მისა მიმართ მხოლოჲსა არსებაჲ იგი ისწავეთ;
და	სინ.მრვლთ	მაშინ ერისაგანთა შინა-განსცეს ჭეშმარიტებაჲ ვეცხლისათჳს, ხოლო აწინდელთა მეფეთა ღმრთის მსახურებითა ვეცხლ-მოძერწულად და ოქრო-კოდილად აღაშჱნნეს ეკლესიანი ესე ქრისტჱს აღდგომისათჳს და ოქროჲსა და ვეცხლისა ჭურჭლითა განაშუენეს.
და	სინ.მრვლთ	მათ ითხოვდით, რომელთა-იგი გეტყჳს მოცემად თქუენდა და აღგითქუამს თქუენ;
და	სინ.მრვლთ	აწ ისმინე, ვითარ-იგი ეტყჳს მ~წფეთა: „განემზადე, აღიმსთუვე“, მსთუად მოელოდე აღდგომასა და მერმე იტყჳს: განირყუნა ყოველი საყურძენი მათი.
და	სინ.მრვლთ	და მათ მისცეს ვეცხლი იგი და არწმუნეს ერისაგანთა მათ, ხოლო აწინდელთა მეფეთა ვერ არწმუნონ.
და	სინ.მრვლთ	რომელი თუალმან არა იხილა და ყურსა არა ასმიეს და გულსა კაცისასა არა მოსრულ არს;
და	სინ.მრვლთ	კეთილად ვიდრემე იტყჳს ესაია ვითარცა პირისაგან მათისა, ვითარმედ: მარქუ ჩუენ და მითხარ ჩუენ სხუაჲ ცთუნებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და შემდგომად მისავე მსგავსად წერილისა ქუემორე იტყჳს: ამისთჳს დამითმე მე, იტყჳს უფალი, დღედმდე აღდგომისა ჩემისა საწამებელად.
და	სინ.მრვლთ	გევედრებით შენ, ქრისტე მხოლოო, რომელთათჳს-იგი აღმითქუ ჩუენ მოცემად, და გმადლობთ შენ და აღგიარებთ და შენ გადიდებთ, რამეთუ შენ ხარ მხოლოჲ უფალი და არა არს სხუა შენსა გარეშე და შენი არს დიდებაჲ უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	რაჟამს მოვიდეს ერისაგანნი იგი მათა ქალაქად და უთხრეს მათ ყოველი ესე, რაჲცა იქმნა, ჰრქუეს მღდელთ-მოძღუართა მათ: ესრჱთ თქუთ, ვითარმედ: მოწაფენი მისნი ღამჱ მოვიდეს და წარიპარეს იგი, ვიდრე ჩუენ მეძინა.
და	სინ.მრვლთ	რომლისათჳს-მე სიტყჳსა არა მსგავსად სხუათა ეკლესიათა სახელი წოდებულ არს გოლგოთისა მას ადგილსა და აღდგომისასა?
და	სინ.მრვლთ	და ესე იცოდა ესაია მღდელთ-მოძღუართაჲ მათ უბადრუკებაჲ და დედათაჲ მათ სიმტკიცჱ სარწმუნოებით და იტყოდა: დედანი ეგე, რომელნი ხილვით მოხუალთ, მოვედით, რამეთუ არა არს ერი ეგე, რომელსა აქუნ გულისხმის-ყოფაჲ.
და	სინ.მრვლთ	დაჰბეჭდეს საფლავსა მას მღდელთ-მოძღუართა მათ და ფარისეველთა პილატჱთურთ, ხოლო დედა მათ იხილეს, რომელი-იგი აღდგა.
და	სინ.მრვლთ	და ვინ არს ესე, ანუ რაჲ არს ესე სასწაული აღდგომისაჲ მკუდრეთით?
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა წინაშე მდგომარემან მან სიმრავლემან ერისამან დიდითა ოხრითა ამენი თქუეს, მის თანა მისცა სული თჳსი უფალსა სამ-გზის სანატრელმან პეტრე, დამშჭუალულმან ჯუარსა ზედა.
და	სინ.მრვლთ	იტყჳს სალმუნი, რომელი ქრისტჱს ვნებათა მათ მიუთხრობს: ჰმონეთ უფალსა შიშით და უგალობდით მას ძწოლით.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო დედანი იგი წარვიდეს სიხარულითა და შიშითა.
და	სინ.მრვლთ	და სხუაჲცა შეტყუებაჲ მასვე წინაწარმეტყუელსა წერილ არს: მონებად უფლისა უღელსა ქუეშე ერთსა: წიაღ მდინარეთა გამომართუან მე ძღუენი.
და	სინ.მრვლთ	წარვედით და უთხართ მოწაფეთა მისთა, ვითარმედ აღდგა და შემდგომითი შემდგომად, ვითარცა-იგი წერილ არს.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა იხილა, რამეთუ წმიდამან პეტრე განისუენა, თჳსითა ჴელითა გარდამოჴსნა ჯუარისაგან და განბანა იგი სძითა და ღჳნითა და მოგალა ერგასისის ლიტრაჲ მური და ალოვჱ და ფურცელი სხუაჲ სულნელი ერგასისი ლიტრაჲ
და	სინ.მრვლთ	არა თუ გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: ერისგანთა მათგან გეშინოდის, არამედ მათ თქუენთჳს ეშინოდენ, რაჲთა გამოცდილებითა მით ისწაონ, წამონ და თქუან: ჭეშმარიტად ესე ძჱ ღმრთისაჲ იყო!
და	სინ.მრვლთ	და შემურნა ჴორცნი იგი წმიდისა პეტრჱსნი და აღავსო ლუსკუმაჲ მარმარილოჲსაჲ თაფლითა რჩეულითა და თჳსსა საფლავსა შთადვა იგი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ნეტარი პეტრე დაადგა მას ღამე ჩუენებით და ჰრქუა მას: მარკელე, არა გესმაა უფლისა იგი სიტყუაჲ: აცადენით მკუდარნი დაფლვად თჳსთა მკუდართა?
და	სინ.მრვლთ	რაჟამს უკუე აწ ჟამსა ამას და ადგილსა განჩინებასა იტყჳან და შემდგომად აღდგომისა სასწაულსა ამას გჳთხრობენ წიგნნი, ამიერითგან მორწმუნე იქმენ აღდგომისათჳს და ნუვინ შეგძრავნ შენ აღსარებისაგან ქრისტჱსისა, რომელი-იგი მკუდრეთით აღდგომილ არს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მარკელოზ მიუგო და ჰრქუა: ჰე, უფალო, მასმიეს.
და	სინ.მრვლთ	მიიღე სხუაჲცა წამებაჲ, ვითარ-იგი სოფონიასა შინა სულითა წმიდითა ქრისტე იტყჳს წინაწარმეტყუელისა მიერ, რამეთუ თავადი რომელი-იგი იტყოდა, უკუანაჲსკნელ თჳთ იგი მოვიდა: უფალო ღმერთო ცხოვრებისა ჩემისაო, დღისი ჴმა-ვყავ და ღამჱ წინაშე შენსა.
და	სინ.მრვლთ	და მცირედრე შემდგომად იტყჳს: ვიქმენ მე ვითარცა კაცი შეუწევნელი, მკუდართა თანა თავისუფალ.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ არა ჯუარს-ეცუა უნებლიაჲთ, არამედ ნეფსით, არცაღა უძლურებით, რამეთუ ნეფსით იყო სიკუდილი.
და	სინ.მრვლთ	და რომელი არს სასწაული ამისი?
და	სინ.მრვლთ	და პეტრე ჰრქუა მას: იგი, რომელ-რაჲ გაქუნდა, მკუდარსა თანა წარსწყმიდე, რამეთუ შენ ცხოველმან ვითარცა მკუდარმან მკუდარი დაიღუაწე.
და	სინ.მრვლთ	და ამისა შემდგომად იტყჳს: მე შენდამი, უფალო, ღაღატ-ვყავ და ცისკარსა ლოცვანი ჩემნი მიგეწიფნეს შენ.
და	სინ.მრვლთ	აწ ხედავა, ვითარ-იგი წინაწარმეტყუელნი აუწყებენ ჟამსა მას დღისა ვნებისასა და აღდგომისასა!
და	სინ.მრვლთ	რომელნი მტკიცე იყვნეს სარწმუნოებასა ზედა პეტრჱს მიერ, უფლისა მიერ ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა და მტკიცედ დგეს ყოველნი, და პავლჱს მოსლვასა მას ჰრომდ უფროჲს ხოლო განძლიერდებოდეს მორწმუნენი იგი.
და	სინ.მრვლთ	და ვინაჲ-იგი აღდგა მაცხოვარი, იტყჳს ქებათასა შინა: აღდეგ და მოვედ, მოყუასო ჩემო.
და	სინ.მრვლთ	და ამისა შემდგომად იტყჳს: საფლავისაგან კლდისა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ნერონ კეისარმან, ვითარცა აგრძნა პეტრჱსი განსლვაჲ ცხოვრებისაგან, ფრიად აბრალებდა აგრიპას, ვითარმედ რაჲსა უკითხავად მისა მოიკლა, რამეთუ ეგულებოდა მას უმეტჱსსა ტანჯვასა შეგდებად იგი და უმეტჱს გუემად.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ წინაშენი ვინმე მისნი წმიდამან პეტრე დაიმოწაფნა და განადგინნა მისგან, ამისთჳს გულ-წყებულ იყო ნერონ ფრიად და მრავალ ჟამ აგრიპას არა ზრახვიდა.
და	სინ.მრვლთ	და ეძიებდა იგი ყოველთა მათ დამოწაფებულთა წმიდისა პეტრჱსთა წარწყმედად.
და	სინ.მრვლთ	და ეჩუენა ვინმე ღამე ძილსა, რომელი სტანჯვიდა მას და ეტყოდა: ნერონ, ვერ შემძლებელ ხარ აწ მონათა ქრისტჱსთა დევნად და წარწყმედად, არამედ განაშორენ ჴელნი შენნი მათგან.
და	სინ.მრვლთ	და მაშინ ნერონ შეშინდა და განეშოვრა დევნისაგან მოწაფეთა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსთა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აწ არღარა ჩას, რამეთუ მოიკოდა წინა-საფარველი იგი საფლავისაჲ მის აწინდელისა მის შემკულებისა, რამეთუ პირველ სამეუფოჲსა მის პატივის-ცემითა და განშუენებითა ამის საფლავისა საფარველი იყო წინაშე კლდესა მას.
და	სინ.მრვლთ	და ადიდებდეს და უგალობდეს ყოვლად პატიოსანსა და დიდად შუენიერსა სახელსა მამისა და ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და სუფევაჲ და ძალი უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	შოვა-მე ქალაქსა იყოა, ანუ ზღუდედ გარე და ზღუდით კერძო?
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ-იგი პირველსა მას ზღუდესა არს, ანუ უკუანაჲსკნელ შჱნებულსა წინაშე ზღუდესა, აწ იტყჳს ქებათასა შინა: საფარველსა კლდისასა მახლობელად ზღუდის ზღუდესა.
და	სინ.მრვლთ	მასვე ქებათასა ზემო კერძო წერილ არს და მეყსეულად იტყჳს, ვითარმედ: ზამთარი წარჴდა და წარვიდა თჳსაგან, ყუავილი გამოჩნდა და ჟამი სხლვად ვენაჴთა მოიწია.
და	სინ.მრვლთ	ლუკა გალატიაჲთ მოსრულ იყო, ტიტე – დალმატიაჲთ, რომელნი იხილნა პავლე და განიხარა.
და	სინ.მრვლთ	და გარეშე ჰრომსა საუნჯჱ ვისიმე სასყიდლით დაეპყრა, რომელსა შინა ძმათა თანა იყოფოდა იგი და ასწავებდა ყოველთა სიტყუასა მას ჭეშმარიტებისასა, შეიწყნარებდა ყოველთა მათ, რომელნი მივიდოდეს მისა, და განთქუმულ იყო იგი ყოველთა მიმართ ჰრომს შინა.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალნი სულნი შეეძინებოდეს უფალსა ჩუენსა.
და	სინ.მრვლთ	აწ რაჲ-მე ყუავილითა სავსე არს ქუეყანაჲ და სხლვენ ვენაჴთა.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალთა ჰრწმენა ტაძრისაგანთაცა კეისრისათა.
და	სინ.მრვლთ	და იყო სიხარული დიდი ყოველთა მიმართ.
და	სინ.მრვლთ	მწუხრად მივიდა სავანესა მას პავლჱსსა და ერისა მისგან ვერ შეუძლო შესლვად შინა პავლჱსა, არამედ დაჯდა იგი სარკუმელსა ზედა მაღალსა და ისმენდა იგი, ასწავებდა რაჲ პავლე ერსა მას სიტყუასა მას ღმრთისასა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ეშმაკი, დასაბამითგან უკეთური, რომელი ეშურობს მარადის უფლისა მიერ მადლსა და სიყუარულსა და ცხოვრებასა მორწმუნეთასა, და დასდვა ძილი პატროკლეს, და გარდამოვარდა იგი სამ-ქორედისა მისგან და მოკუდა.
და	სინ.მრვლთ	და მეყსეულად უთხრეს კეისარსა მისი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდამან პავლე გულისხმა-ყო სულითა და თქუა: კაცნო ძმანო, პოვა ადგილი უკეთურმან მან, რაჲთა განგუცადნეს ჩუენ.
და	სინ.მრვლთ	განვედით გარე და ჰპოოთ ჭაბუკი ერთი გარდამოვრდომილი სარკუმლით და მომკუდარი და ადრე მოიღეთ იგი აქა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი განვიდეს და მოიღეს იგი პავლჱსა.
და	სინ.მრვლთ	მოვედით თქუენ ყოველნი და ვევედრნეთ ტირილით უფალსა, რაჲთა ცხოვნდეს ყრმაჲ ესე და ჩუენ უბრალო ვიყვნეთ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მოვიდეს და სულთ-ითქუნეს ყოველთა ღმრთისა მიმართ, ყრმამან მან მადლითა ქრისტჱსითა მოიდგნა სულნი და აღდგა.
და	სინ.მრვლთ	და აღსუეს იგი კაჰრაულსა და წარგზავნეს იგი მშჳდობით კეისრისა სხუათა თანა, რომელნი იყვნეს კეისრისა მის ტაძრისანი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო კეისარსა ვითარცა ესმა სიკუდილი პატროკლჱსი, მოვიდა რაჲ იგი აბანოჲთ, და შეწუხნა იგი მისთჳს ფრიად და ბრძანა სხჳსაჲ დადგინებაჲ ადგილსა მისა ღჳნოსა მას ზედა.
და	სინ.მრვლთ	უთხრეს მონათა მისთა და ჰრქუეს: უფალო კეისარ, პატროკლე ცოცხალ არს და დგას იგი ბჭეთა გარე.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ შევიდა, ჰრქუა მას კეისარმან: პატროკლე, ცოცხალ ხარა?
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი მაშინ შექმნა ღმერთმან მზჱ და მთოვარჱ და დღჱ განზოგებულად და მიჰმადლა მათ სრბაჲ, ეგრეცა უწინარჱ მცირედთა დღეთა ამათ დღჱ განზოგებისაჲ იყო ჟამი.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ თქუა ღმერთმან: ვქმნეთ კაცი ხატად ჩუენდა და მსგავსად.
და	სინ.მრვლთ	გონიერებითა სარწმუნოებისაჲთა აღივსო ყრმაჲ იგი, მიუგო და ჰრქუა მას: იესუ ქრისტემან, მეუფემან საუკუნემან.
და	სინ.მრვლთ	და „ხატებაჲ“ იგი მოიღო, ხოლო „მსგავსებაჲ“ იგი დააბნელა ურჩებითა მით;
და	სინ.მრვლთ	და რომელსა-იგი ჟამსა წარწყმიდა, მასვე ჟამსა აღმართებაჲ იგი იქმნა და გამოვარდა სამოთხით;
და	სინ.მრვლთ	მასვე ჟამსა ჰრწმენა ავაზაკსა, მორჩილ იქმნა და შევიდა სამოთხედ.
და	სინ.მრვლთ	განრისხნა კეისარი და ჰრქუა: აწ უკუე იგი მეუფჱ ყოფად არსა საუკუნეთაჲ და დაპყრობად ყოველთა მეფეთა?
და	სინ.მრვლთ	მაშინ შეიქმნა ცხოვრებაჲ, ოდესცა „ყუავილი გამოჩნდა ქუეყანასა ზედა და სხლვაჲ მოიწია“.
და	სინ.მრვლთ	იყოს იგი მხოლოჲ მეუფჱ მეუფეთაჲ და არა იყოს მეუფებაჲ, რომელი განერეს მას.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მტილი იყო ადგილი იგი საფლავისაჲ და ვენაჴი იგი, რომელ დაენერგა, ამისათჳს რამეთუ თქუა: მე ვარ ვენაჴი ჭეშმარიტი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო კეისარმან სცა პირსა მისა და ჰრქუა მას: პატროკლე, შენცა ვიდრემე განჩემებულ ხარ მას მეუფესა?
და	სინ.მრვლთ	ამისა შემდგომად ბარსაბა, ძემან იუსტჱსმან, და ჰორიონ კაბადუკმან და ფესტოს გალატელმან, რომელნი წინაშე მდგომელნი იყვნეს ნერონ კეისრისანი, და ამათცა მიუგეს და ჰრქუეს, ვითარმედ: ჩუენცა იგივე მეუფჱ გურწამს, კეისარ.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ კეისარმან შეიპყრნა იგინი და შეაყენნა საპყრობილესა და გუემნა იგინი ბოროტად, რომელნი-იგი პირველ უყუარდეს ფრიად,
და	სინ.მრვლთ	ესე ქუეყანასა ზედა დაენერგა, რაჲთა აღიფხურეს წყევაჲ იგი, რომელ ადამისათჳს იყო, ეკლითა და კუროჲსთავითა დარჩილ იყო ქუყანაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ბრძანა გამოძიებაჲ დიდისა მის მეუფისა მონათაჲ და განსცა წიგნები ესევითარი ბრძანებისაჲ, ვითარმედ ყოველნი რომელნი იპოვნენ ქრისტიანენი და ქრისტჱს ერისაგანნი, მოწყდებოდედ.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალთა თანა სხუათა მოიყვანეს წმიდაჲ პავლე კრული, რომელსა ყოველნივე ხედვიდეს მას, ვითარცა მის თანა შეკრულნი.
და	სინ.მრვლთ	ჰრქუა კეისარმან პავლეს: კაცო დიდისა მის მეუფისაო, რაჲ გულსა მოგიჴდა ჰრომთა სამთავროსა და ერსა ჰკრებ ჩემისაგან ერის მთ~ვრბისაჲსა?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდაჲ პავლე აღივსო სულითა წმიდითა და ჰრქუა მას წინაშე ყოვლისა მის ერისა: კეისარ, ჩუენ არა ხოლო თუ შენისა ამისგან ყურისა ერთისა ერსა ვკრებთ, არამედ ყოვლისა სოფლისაგან,
და	სინ.მრვლთ	არა სიმდიდრემან, არცა ამის სოფლისა ბრწყინვალებამან გიჴსნეს შენ, რამეთუ იგი თავადი არს მეუფჱ საუკუნეთაჲ და მსაჯული სოფლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ესე ვითარცა ესმა კეისარსა, განრისხნა ფრიად და ბრძანა ყოველთა მათ კრულთაჲ ცეცხლითა დაწუვაჲ, ხოლო პავლჱსი – თავისა მოკუეთაჲ შჯულითა ჰრომთაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდაჲ პავლე არავე დადუმნა, არამედ ეტყოდა მას სიტყუასა მას ღმრთისასა და მთავარ სპაიპეტსა მას ლონგეონს და ასისთავსა კესტონს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იყო ნერონ კეისარი ჰრომეს შინა და მრავალსა შინა საქმესა ეშმაკისასა იქცეოდა.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალნი ქრისტიანენი მოისრვოდეს მისგან, ვიდრემდე ჰრომნი ყოველნი შეკრბეს წინაშე ტაძარსა მას სამეუფოსა, ღაღადებდეს და იტყოდეს: კმა არს, კეისარ, რამეთუ კაცნი ესე ჩუენნი არიან. აჰჴოცა ჰრომთა ერსა?
და	სინ.მრვლთ	მაშინღა ნერონ კეისარი დასცხრა სიბორგილისაგან თჳსისა და ბრძანებაჲ დადვა: ნუმცა ვინ ქრისტიანჱ განეტევების, ვიდრემდე ვეკითხო პავლჱსთჳს ჭეშმარიტად.
და	სინ.მრვლთ	და განეჩინა კეისარსა პავლჱსი თავისა მოკუეთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდამან პავლე ჰრქუა მას: კეისარ, არა მცირედ ჟამ ცხოველ ვარ მე ჩემისა მეუფისა და, ოდეს თავი მომკუეთო, მე აღვდგე და გამოგეცხადო შენ, რაჲთა სცნა, რამეთუ არა მოვკუედ, არამედ ცხოველ ვარ მე უფლისა ჩემისა მიმართ იესუ ქრისტჱსა, რომელი მოვალს განსჯად სოფლისა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ლონგონ და კესტოს ჰრქუეს პავლეს: ვინაჲ არს ესრჱთ თქუენდა ესევითარი მეუფჱ, რომელი ესრჱთ გრწამს იგი და არა გნებავს გარდაქცევად ვიდრე სიკუდილდმდე?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდამან პავლე ჰრქუა მათ: კაცნო, რომელნი-ეგე ხართ უმეცრებასა შინა და საცთურსა ამის სოფლისასა, მოიქეცით და განერენით ცეცხლისაგან მის მომავალისა.
და	სინ.მრვლთ	არა დასთრგუნავს მიწისაგანთა მათ შემოქმედი იგი, არცა შეურაცხჰყოფს დიდებული იგი, არამედ თჳთ მოუწესს და ეტყჳს: მიიღეთ, ჭამეთ, ესე არს ჴორცი ჩემი;
და	სინ.მრვლთ	მოყავთ ჴელი ჩემდა და შემახეთ ჴორცთა ჩემთა და იშუებდით ასოთა ჩემთაგან;
და	სინ.მრვლთ	მოუჴდეთ მას ამიერითგან ყოვლითა სიწმიდითა ყოვლად წმიდასა შეწყნარებად ო~ა და ნუ შეურაცხ-ჰყოფთ, არამედ განვაშორნეთ თავნი ჩუენნი ყოვლისაგან იჭჳსა და ვადიდებდეთ უფალსა და ვთქუათ: უფალო, არა ღირს ვართ,
და	სინ.მრვლთ	შენ მოხჳდე და განანათლნე დაბნელებულნი განზრახვანი ჩუენნი.
და	სინ.მრვლთ	არცაღა მომავალი იგი მო-რაჲ-ვიდა შენდა და განაძე;
და	სინ.მრვლთ	და არცა მეზუერჱ იგი განიშოვრე, არცა ავაზაკი განაგდე ცნობითა სასუფეველისა შენისაჲთა, არამედ ყოველნივე სინანულითა შეიწყნარენ და ადგილსა მას მოყუარეთა შენთასა დააწესენ.
და	სინ.მრვლთ	და ლოცვითა და ვედრებითა მათითა ღირს მყვენ ჩუენ ზეცისა საიდუმლოსა.
და	სინ.მრვლთ	და ნუ გამოვალნ ყოველი სიტყუაჲ უშუერი პირით ჩუენით.
და	სინ.მრვლთ	ჵ ახალ ნათელ-ღებულნო, გეშინოდენ თქუენცა პირისა მისგან შეუწუხებელისა წმიდისა ემბაზისა, რომლისაგან იშვენით მეორედ და ნუ შეურაცხ-ჰყოფოფთ ღმრთისა მიერ განწმედასა, რაჲთა არა ღაღად-ყოს თქუენთჳს: შვილ-ვისხენ და აღვიზარდენ, და მათ მე შეურაცხ-მყვეს.
და	სინ.მრვლთ	ცათა შინა აღწერილ არიან სახელნი თქუენნი, და პავლეცა ასწავებს: რბიოდეთ კეთილად.
და	სინ.მრვლთ	ჰგებდეთ თქუენ, ახალ ნათელ-ღებულნო, ვიდრემდე ღირს იქმნნეთ სანატრელისა მის ჴმისა, ვითარმედ: მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო, და დაიმკჳდრეთ განმზადებული თქუენთჳს სასუფეველი წინა სოფლის დაბადებისა.
და	სინ.მრვლთ	რომელსა ჩუენცა ღირს მყვენინ მადლითა თჳსითა უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, პატივი და ძლიერებაჲ მამისა თანა სულით წმიდითურთ აწ და მარადის, უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	შენ მხოლოსა უფლად და ღმრთად აღიარებ.
და	სინ.მრვლთ	არა განგწვალებ შენ განუწვალებელსა, რომელი ვიხილე და რომელი გულისხმა ვყავ და რომელი მაქუს, ვღაღადებ და ვიტყჳ უფლისა ჩემისა და ღმრთისა ჩემისა.
და	რაბლე2	და მხედველობაში უნდა გვქონდესო, რომა სახაზინო პალატისა უფალნი წევრნიო არ აჰყვებიან იმა გერმანულ ფლეიტათა ხმასაო, რომელ ფლეიტათაგანაც ააგესო მერმე ჭოგრიტნი უფლისწულთა და აკი ამას წინათ გამოუშვეს კიდეცა ანტვერპენშიო.
და	სინ.მრვლთ	შენ კაცნი ზეცისა ჰყვენ და ქუეყანაჲ ზეცისა უბრწყინვალჱსად გამოაჩინე;
და	რაბლე2	აი, მეუფენო, რასა ნიშნავს აღრევა აღთვალვისა, სხვა იმოდენად არცრა აძლევს ხელსა მოწინააღმდეგე მხარესა, რაოდენადაც in sacer verbo dotis, რამეთუ ავდექ მეფისა ნებისამებრ ჯაჭვშემოსილ-ჩასილაღებული და წაველ მოსახილავად,
და	სინ.მრვლთ	შენ ყოველივე უმჯობჱსად გარდასცვალე, რამეთუ შენ ღმერთი იქმენ კაც, რაჲთა კაცნი ჰყვნე ღმრთად. ჵ უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო!
და	რაბლე2	ვითარ აჭრიდნენ მწვერვალთ თავიანთ წოწოლა ქუდსარქმელთ მერთვლენი ჩემნი, რა არი უფროისად აეხმიანებინათ ზროხაკუდნი და, ვინაიდგან და რადგანცა რთვლობასა ავდრიანი ამინდი დაიჭირა, ყოველთა თვითმდგომარე ჩუბინთ აშა ჰკრეს, არღა ვიასპარეზებთო,
და	სინ.მრვლთ	ჰრქუა მას იესუ: რომელი-ეგე იხილე და გრწმენა, განიცადე ვიდრე აღსლვადმდე ჩემდა სრულითა ამით გუამითა ზეცად, ვინაჲცა გარდამოვჴედ უჴორცოჲ, შენ ურწმუნოებისა სიტყჳთა სთქუ: უკუეთუ არა ვიხილო მის თანა სახჱ წყლულებისაჲ, არასადა მრწმენეს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ნეტარ არიან, რომელთა არა უხილავ და ვრწმენე.
და	სინ.მრვლთ	აწ, საყუარელნო, ნეტარებაჲ ესე ჩუენ ზედა მოვიდა, რომელთა არა გჳხილავს და გჳრწამს, რამეთუ ნეტარ ხართ თქუენ, რომელნი მარადის სიხარულითა იხილავთ თუალითა და მიახლებითა გონებითა და სჭამთ მისგან ულეველად.
და	სინ.მრვლთ	შენ უვნებელი ღმრთეებითა და ვნებული ჴორცითა;
და	სინ.მრვლთ	შენ უკუდავი მამისა თანა და მომკუდარ ავაზაკთა შორის;
და	რაბლე2	და მიზეზი ამა უარობისა ის კი არ იყო, რაკი საყვირთ ხაფად ვერ აღებინებდნენ ხმასა, არამეს ისა, რომა ჩვენსა ძმასა და მეგობარსა ბოდიშონსა თურქული და ოფა სჭირს.
და	სინ.მრვლთ	და რომელი ანგელოზთაგან იმსახურების, ჴელთა ზედა უსახურთასა იტჳრთების და მოიღების უღირსთაგან მომღებელთა ჴელთა ჩუენთა!
და	სინ.მრვლთ	შენ ქერობინთა მაღალთა ზედა და დაფარული სამარესა ჩუენთჳს;
და	სინ.მრვლთ	შენ სამ დღისა მკუდარი და უკუნისამდე ცხოველი;
და	სინ.მრვლთ	შენ ჩუენ თანა ჴორცითა და მამისა თანა ღმრთეებითა;
და	სინ.მრვლთ	ვპოვე, რომელსა ვეძიებდი, და არღარა გამოვიწულილავ;
და	სინ.მრვლთ	ამიერითგან შენ ხარ უფალი ჩემი და ღმერთი ჩემი;
და	რაბლე2	ამისა გამო წლეულსა მთელს არტუაში ზღვად გასკდა სადაფისა მოსავალი, რაიცა მცირედი შეწევნა როდია უფალ მეგოდრეთათვის, ვითარმედ ყელგადაგდებულ-ენაგადმოგდებულნი ვლიან და, ჩიტისა რძე რომ ჩიტისა რძეა, იმასაც უნდომანდოთა ღლევენ და არცა ბუსა კვერცხთ მიირთმევენ.
და	სინ.მრვლთ	შენ ხარ ზეცისაჲ და ქუეყანისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	შენ ხარ გამოუჩინებელი და გამოჩინებული; შენ ხარ უხილავი და ჰხილული;
და	რაბლე2	მენა კი, ჭირაიმე, ყოველსა კაცსა მოვისულტკბილებ და ხმასაცა ტკბილსა ვუნატრი, რამეთუ ბურთაობისა საქმე მაშინ წამსვე გამოიწაღმართებდა
და	სინ.მრვლთ	შენ ხარ ღმერთი ჭეშმარიტი და კაცთ-მოყუარეჱ;
და	სინ.მრვლთ	შენ ხარ გამოუსახველი და გამოსახული;
და	სინ.მრვლთ	შენ ცათა შინა მამისა თანა და ქუეყანასა ზედა კაცთა შორის;
და	რაბლე2	და უცხო რამ წმინდა ბუნაკსა, უფრორე მსხვილ ძაფში ჩასაგრეხსა, რომელიცა დია უწყობს ხელსა მაღალქუსლიანი წუღისა ეტიმოლოგიზაციასა, მსწრაფლ სენასა შიგან მეწისქვილეთა იმედად ჩავუშვებდი და კიბორჩხისა მაგიერ მუდმივად მუნ დავამყოფებდი,
და	სინ.მრვლთ	შენ საყდართა ზედა სუფევისა შენისათა და ჯუარსა ზედა დამსჭუალული ჩუენთჳს;
და	რაბლე2	მით უმეტეს, რომა კანარიისა ხელმწიფემან უკვე კარგა ხანია მოახდინა შესახებ ამისა განკარგულება, ოღონდ ჯერეთ ისევ კანცელარიაში უდევთ და ზედ ასხედან.
და	სინ.მრვლთ	მრწამს ადგომაჲ შენი, უფალო; მრწამს და არღარა გამოვიკითხავ; მრწამს და არღარა გამოვეძიებ;
და	სინ.მრვლთ	მიუგო თომა და ჰრქუა: უფალი ჩემი და ღმერთი ჩემი!
და	რაბლე2	და პანტაგრუელი დაეკითხა: - სხვა აღარა გაქვს რა სათქმელი, ძმობილო?
და	რაბლე2	ყოველივე ზემორეთქმული, მეუფეო, მაბედვინებს და დაჟინებით ვენუკვი თქვენსა უდიდებულესობასა, რომა თვალუხვავად გააგო სამართალი და გვაუწყო აზრი, ვითარმედ გამინაღდონ სასამართლო ხორჯ-ბორჯი და ამინაზღაურონ ზარალი და წარსაგებელი.
და	სინ.მრვლთ	ჴელი შემახე და გრწმენინ, რამეთუ რაჟამს მოვიდეს მსაჯული ცხოველთაჲ და მკუდართაჲ, უჩუენოს მტერთა მათ წყლულებაჲ იგი და დასაჯნეს ღმრთის მბრძოლნი იგი და იხილონ, რომელსა-იგი უგმირეს და თაყ~ჳან~-სცენ.
და	რაბლე2	- ყველაყა უკლისად დაგიწიგნარე, მეუფეო, - მიუგო გავალოკიამ, - თავიცა ვთქვი და არცრა ბოლოში tu autem დამვიწყნია, კაცობისა მზემან, პირმართალი ვარ.
და	სინ.მრვლთ	მოყავ ჴელი შენი და დამდევ გუერდსა ჩემსა, რომელ უთესლოდ მოვიღე ქალწულისა მარიამისგან და დავიცევ ქალწულადვე;
და	სინ.მრვლთ	მოეახლე გუამსა ჩემსა, რომლისაგან ძწიან უჴორცონი ძალნი, და ისწავე ჴელითა გამოცდილებაჲ მისი და ნუ იქმნები ურწმუნო, არამედ გრწმენინ!
და	რაბლე2	„იხარე“ და „ყურად იხვენ“ (ლათ.). უხიდობის ხიდიაო, ვინცა წყალში ჰკიდიაო (ლათ.).
და	სინ.მრვლთ	ვიცი და მისთჳსცა გუერდი ჩემი განგიცხადე, რამეთუ ეძიებდი და ჰპოვე;
და	სინ.მრვლთ	და ნეტარ არს იგი კაცი, რომელსა ჰრწმენეს იგი, რამეთუ ცხონდეს უკუნისამდე.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი ევედრებოდეს წმიდასა პავლეს და ჰრქუეს: გლოცავთ შენ, შემეწიე ჩუენ და მყვენ ჩუენ ეგრე, ვითარცა-ეგე შენ ხარ, და განგიტეოთ შენ.
და	რაბლე2	- მოწყალეო ხელმწიფევ და მოწყალენო ხელმწიფენო!
და	სინ.მრვლთ	უკუთუ მოსიკუდიდ ვიყავ ჩემისა მეუფისა, ვყავმცა ეგე, რომელსა-ეგე თქუენ მეტყჳთ, ლონგე და კესტოს.
და	სინ.მრვლთ	არამედ რამეთუ ცხოველ ვარ მე ღმრთისა ჩემისა და იგი მიყუარს მე და მივალ უფლისა, რაჲთა მოვიდე მის თანა, ოდეს მოვიდეს იგი დიდებითა მამისა მისისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	ამან მშჳდობამან ყოველნი ჴელმწიფენი და მთავარნი ყვნეს თქუენდა მონა.
და	რაბლე2	უკეთუ უმართლობასა ისევე ადვილად ვიმცნევთ და დავდებთ სახელსა კატეგორიულსა, ვითარ ადვილია რძეში მცნევა ბუზისა, მაშინ სამყაროსა, ანუ ოთხსა ხარსა, ისერიგად ვერღა დახრავენ ვირთხანი, რარიგადაც აწ ხრავენ, ჩვენსა დროებაში,
და	სინ.მრვლთ	განიხარეს მოწაფეთა ჴმასა მას უფლისასა და ეტყოდეს თომას: გაუწყეთ შენ პირველად, ვითარმედ „ვიხილეთ ჩუენ უფალი“, და არა გრწმენა სიტყჳთა ჩუენითა.
და	რაბლე2	და ყოველი კაცთაგანი უმალ მიწასა დაადებს ყურსა, დია ვერაგულად გამოხრულ-გამოღრღნილსა, რამეთუ მეორე მხარისა მიერ თქმული, factum’a, იმდაგვარი რამ აღნაქვსია და არა ამდაგვარიო, სიმართლისა ნაკრტენითა შებუმბლულია,
და	სინ.მრვლთ	მოვედ წინაშე მისსა, რომელი ცხორებისა შენისათჳს შემოვიდა ჩუენდა, და მიიღე ჴსნაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო თომა განიზრახვიდა გონებასა თჳსსა და იტყოდა: იგი არს ჭეშმარიტად, რომელი მოკუდა და აღდგა და მოვიდა, რომელი მხოლოჲ სახიერ არს და კაცთ მოყუარეჱ, რომელსა ყოველთა კაცთაჲ ჰნებავს ცხორებაჲ და მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა მოსლვაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ეტყჳს უფალი თომას: მოყავ ჴელი შენი და იხილენ ჴელნი ჩემნი, ვითარ შენთჳს მოვედ ქუეყანად;
და	რაბლე2	დაღათუმცა, მოწყალენო ხელმწიფენო, ვარდისა ქოთნისა ქვეშე ზაკვა, ძმაცვა და თვალთახმა დაბუდებულა.
და	სინ.მრვლთ	მომეახლე სულითა და ჴორცითა, ისწავე სარწმუნოებაჲ განცხადებულად, ვითარცა გნებავს, ვიდრე-ესე სახილველღა არს წყლულებაჲ ესე ჴელთა ჩემთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ იგინი იტყოდეს ამას, მოავლინა ნერონ კეისარმან კაცნი: ფერეტან ვინმე და ფართენიოს ხილვად პავლჱსა, უკუეთუ თავი მოკუეთილა პავლჱსა ანუ არა, და პოვეს იგი ცოცხალიღა.
და	რაბლე2	და განა მოსათმენია, რომა კაცი ოდენ თხილისა შეჭამანდითა იბრუნებდე გულსა, ავსა არცრასა იზრახვიდე, არცრასა უბნობდე და მაინცა ბანსა თავზედ განგრევდნენ, ათასნაირი საცთური როკვა-შუშპარითა თვალშიგან ნაცარსა გაყრიდნენ და თანაცა ჩაგძახოდნენ:
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ შევიდა მოწაფეთა თანა, ვისწავეთ;
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა მათ პავლე: გრწმენინ თქუენ ცხოველი ღმერთი, რომელ-იგი ჩემიცა და ყოველთა მორწმუნეთა მისთაჲ არს აღმადგინებელი მკუდრეთით.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ინება და განკაცნა ღმრთისა სიტყუაჲ და შევიდა მოწაფეთა თანა და ჰრქუა მათ: მშუჲდობაჲ თქუენ თანა! მშჳდობასა მიგცემ თქუენ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მათ ჰრქუეს პავლეს: წარვიდეთ ჩუენ აწ ნერონ კეისრისა და რაჟამს მოჰკუდე და აღსდგე შენ, მაშინ გურწმენეს ჩუენ ღმერთი იგი შენი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ლონგოს და კესტოს ევედრებოდეს წმიდასა პავლეს ცხოვრებისა მათისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	ჰრქუა მათ პავლე: ხვალისა დღე მო-რაჲ-ხჳდეთ საფლავსა ჩემსა და ჰპოვნეთ მუნ ორნი კაცნი, რომელნი ილოცვიდენ, ტიტე და ლუკა, და მათ მოგცენ თქუენ უფლისა მიერი იგი ბეჭედი.
და	რაბლე2	წვნიანი იქითამც იყოს და, ყოვლადწმინდა ქალწულისა მადლმან, სახელგანთქმულნი ლაშქართმთავარნი რომ არიან, ვინ უწყის, ზედ ბრძოლისა ველზედ რაოდენჯერ მისძღომიან დალოცვილ ბოღლიწოსა,
და	სინ.მრვლთ	მონასა ვითარ ენება, ყო, და უფალსა ვითარ სათნო-უჩნდეს, ვერ შეუძლოსა?
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ჰრქუა მათ ესე პავლე, დადგა აღმოსავალით კერძო და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად და ილოცვიდა მყოვარ ჟამ უფლისა მიმართ.
და	სინ.მრვლთ	არს კართა ჴშულთა ჴორცითა შესლვაჲ, მიუგო მე მას: ვითარ შემძლებელ იყო ანგელოზი იგი ამბაკუმისა შთაყვანებად მღჳმესა მას ლომთასა და კუალად გამოყვანებად უჴრწნელად და ბეჭედი არა განტეხად?
და	სინ.მრვლთ	დასცხრა იგი ლოცვისა მისგან და ზოგად ზრახვიდა იგი ერთბამად და ყოველთა მათ ასწავებდა სიტყუასა მას ცხოვრებისასა ებრაელებრითა ჴმითა ყოველთა მიმართ, ძმათა და მამათა.
და	რაბლე2	რათამცა უფრორე ჯეროვნად ექანავათ ქანიელათი, ობობასებრ ებობღათ ბობღანმომარჯვებულთ ან არადა ებნიანად ებანათ და ბანებულთ მიებანათ თავზედ ბანდაქცეულთათვისა!
და	სინ.მრვლთ	და ამისა შემდგომად წარუპყრა ქედი თჳსი წმიდამან პავლე მეჴრმლეთა მათ სიხარულითა და არღარა იტყოდა მიერითგან.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მოჰკუეთა თავი მეჴრმლემან მან, მეყსეულად მადლითა ღმრთისაჲთა სძჱ გამოჴდა სისხლისა წილ ქედისაგან წმიდისა პავლჱსა და ესხურა სამოსელსა მას მეჴრმლისასა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ მრქუას მე ჰურიამან, ვითარმედ: უცხოსა სიტყ~ჳსა ჰქადაგებ და ყოვლადვე არა სარწმუნოსა, რამეთუ ვერ შესაძლებელ;
და	სინ.მრვლთ	ვაქებ შენსა მაგას სიტყჳს-გებასა და ქრისტჱს მოყუარესა გონებასა, ურწმუნო იქმენ მცირედ ოდენ, რაჲთა მრწმენეს მე მდიდრად;
და	რაბლე2	გარნა აწ ადამისა ტომსა ლესტერულმა სკლატ-მაუდმა აურია ჟამკარი: ვინ სმასა მიჰყო ხელი და ღვინოში იხრჩობს თავსა, ვინ კიდევ, ერთისა და ორისა არ იყოს,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მეჴრმლესა მას და ყოველსა მას სიმრავლესა, რომელნი დგეს მუნ, უკჳრდა სასწაული იგი და ადიდებდეს ყოველნი ღმერთსა, რომელმან მოსცა ესევითარი დიდებაჲ პავლეს.
და	სინ.მრვლთ	და მოვიდეს და უთხრეს ნერონ კეისარსა, რაჲ-იგი იქმნა სასწაული წმიდისა პავლჱს ზედა.
და	სინ.მრვლთ	მერმე იტყჳს: უკუეთუ არა ვიხილო ჴელთა მისთა და ფერჴთა მისთა სახჱ სამრსჭუალთაჲ და გუერდსა მისსა ადგილი ლახურისაჲ, არასადა მრწმენნენ;
და	სინ.მრვლთ	მოვიდა მისა წმიდაჲ პავლე ცხრა ჟამს ოდენ, ვითარ-იგი მრავალი ერი დგა წინაშე მის კეისრისა, სიბრძნის მოყუარენი იგი და მეგობრები იგი ასისთავისაჲ მის.
და	სინ.მრვლთ	ვიხილო თუალითა ჩემითა ქადაგებული ჩემგან, რამეთუ ვიდრე სასმენელთა თუალნი უფრო ღირს არიან მოწამედ, და მაშინ მრწმენენ სიტყუანი ეგე თქუენნი;
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა ნერონ კეისარსა დიდითა ჴმითა წმიდამან პავლე: კეისარ, აქა ვარ პავლე, ერისა კაცი იგი ღმრთისა ცხოველისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	შევახო ჴელი ჩემი წყლულებასა მისსა და მაშინ მრწმენეს ხილული იგი;
და	სინ.მრვლთ	დავსდვა თითი ჩემი ვნებულსა მას ჩემთჳს და მაშინ თაყუანის-ვსცე მკუდრეთით ადგომილსა მას.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო შენდა არს მრავალი ძჳრი და დიდი ტანჯვაჲ, უბადრუკო, ამისთჳს რამეთუ დასთხიე შენ სისხლი მართალი უბრალოდ.
და	სინ.მრვლთ	და ესე გეყოს შენ არა მრავალთა დღეთა შემდგომად.
და	სინ.მრვლთ	და ესე ვითარცა თქუა წმიდამან პავლე, აღმაღლდა მათგან.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი აღდგა საფლავისაგან დაკრძალულისა, ეგრეცა შევიდა ჴორცითა მით, რომელთა შინა იყო ღმრთეებაჲ, და ზღურბლნი იგი არა დათრგჳნნა, რამეთუ ენება ყოვლით კერძოვე დაუყენებელად.
და	რაბლე2	უკეთუ სასამართლომ სათანადო განაჩენი არ შეადგინა, წლეულსაც თავისი დედისა გამომცხვარსა მიირთმევს, და ისიცა ყელზედ დაადგება, ანუ უკვე დამდგარიცა ექნება კუჭდამწვარსა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ნერონს ვითარ ესმა სიტყუაჲ ესე პავლჱსგან, შეძრწუნდა იგი ამას ზედა ფრიად და უბრძანა ყოველთაჲ მათ პყრობილთაჲ განჴსნაჲ და განტევებაჲ: პატროკლჱსი და ბარსაბაეთი მოყუსებითურთ მათით.
და	რაბლე2	და ბედშავი კაცი ვინმე თუ რომ ოფლისა სადენ აბანოში თავპირსა ნეხვითა იბანს ანდა წუღახამლსა ზამთრისათვისა იპოხავს,
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი უბრძანა წმიდამან პავლე, განთიად მოვიდოდეს საფლავსა მას ლონგონ და კესტოს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ვნებასა მისსა ფსალმუნებს ყოველი დაბადებული, ვითარცა-იგი შობაჲ მისი უფროჲს ბუნებისა და ჟესთა სიტყჳსა.
და	სინ.მრვლთ	და თუ არა ვიხილო ჴელთა მისთა სახჱ სამსჭუალთაჲ და დავასხნე თითნი ჩემნი სახესა მას სამრჭუალთა ფერჴთა მისთასა და შევახო ჴელი ჩემი გუერდსა მისსა, არასადა მრწმენეს.
და	სინ.მრვლთ	და არცა ვითარცა იხილეთ თქუენ ჯრ~ცმლი იგი, ვიხილეა მე ეგრჱთ მწუხარემან თქუენ თანა?
და	სინ.მრვლთ	მიუგო თომა და ჰრქუა მათ: თქუენ იხილეთ უფალი და მე მარტოჲ ხოლო არა ღირს ვიქმენა ხილვად მისა?
და	სინ.მრვლთ	ვიხილენით ჩუენ ფერჴნი მისნი, რ~ითა დაითრგუნა სიკუდილი და ადგომაჲ ყოველთა მოგუანიჭა, რამეთუ ვიხილეთ ჩუენ წმიდაჲ იგი გუერდი მისი განღებული ჩუენთჳს, რომლისაგან გამოვიდა სისხლი და წყალი – ორნი ესე მდინარენი ცხორებისა ჩუენისანი.
და	რაბლე2	ხოლო მანდატურნი და მოდარილ-დამზვერავნი ოყნისა მილითა ორნახად ზახრუმალასა წრუპავენ და ზედ უცხოდ შეკმაზულ ნაპრაწაპრუწალსაც ეგრევ აყოლებენ, ნუთუ ამად ხელისა ჭუჭყსა სხვა რამ ჭუჭყი უნდა დავამჯობინოთ?
და	სინ.მრვლთ	და თუმცა არა შეორგულებულ იყო, არამცა ჴელი შეეხო მას და ეგრჱთ ერწმუნა;
და	სინ.მრვლთ	და თუმცა არა შეხებითა მით ესრჱთ რწმუნებულ იყო მისა, არაჲმცა ესრჱთ ესწავა ჩუენდა სარწმუნოებაჲ, ვინაჲ მოწაფისა მის ურწმუნოებაჲ ჩუენისა სარწმუნოებისა დედა იქმნა.
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს ჩუენცა არა ხილვითა ქრისტესა თაყუანის-ვსცემთ, ვითარცა-იგი მან ხილვითა თაყუანის-სცა, და შეუხებელსა მას უზეჟთაეჱსად ვადიდებთ, ვითარცა-იგი მან ხილვითა ადიდა.
და	რაბლე2	კაცნი ვართ და ჟამითი ჟამად ვბჭობთ, ღმერთი კი იცინის, და დაისი თუ სისხლისა ფერია, ხვასტაგიცა სისხლში ცურავს, რასაცა დია სახელმორჭმულნი მოკვდავნი უცილოდ დამიმოწმებენ.
და	სინ.მრვლთ	ვიხილეთ, რომელმან-იგი თქუა: მე ვა(რ) აღდგომაჲ, და აღდგომაჲ ცხორებისა მისისაგან მოვიღეთ;
და	სინ.მრვლთ	ვიხილეთ, რომელმან-იგი თქუა: ჴელმწიფებაჲ მაქუს თავისა ჩემისა დადებად მისა და ჴელმწიფებაჲ მაქუს მერმე აღებად მისა;
და	სინ.მრვლთ	საქმეთაგან ვისწავეთ და ჴელმწიფებაჲ მისი, რამეთუ მოვიდა ჩუენდა და კარნი იგი დაჴშულნი არაჲ დათრგუნნა;
და	რაბლე2	თუმცაღა კი ნოტარიუსმა არღა დააყოვნა სათქმელი, ყიდვა არ ვარგა კარგისაო, ზედგამოღება სართისაო, და თანაცა კიდევ ჩვეულებრ cetera დაურთო.
და	სინ.მრვლთ	მეუფჱ იგი ზეცისაჲ მოვიდა და მჴედარი იგი თჳსაგან იყო საღმრთოთა მათ მაყართა.
და	სინ.მრვლთ	მწყემსი იგი კეთილი მოვიდა სამწყსოსა, და ცხოვარი იგი გარეშე სამწყსოსა შეცთომილ იყო.
და	სინ.მრვლთ	სასურველი იგი მოვიდა სურვიელთა თანა და მათ თანა მოსურნედ იგი აკლდა.
და	რაბლე2	რა ვქნა, მეცნიერობასა დასტურ ბევრი მიკლია, მთვარესა ვერ ვეპოტინები და ვერცა ზეცასა უკიბოდ ავალ, გარნა ავხადე ფირფიტელასა, ჩავხედე გულყვითელასა და ერბოსა დერგში,
და	სინ.მრვლთ	მაცხოვარი ყოველთაჲ, რომელმან წარმოტყუენა ჯოჯოხეთი და იქმნა პირმშო მკუდართა, შევიდა ბჭეთა ჴშულთა მოწაფეთა მისთა თანა, ხოლო თომა, რომელსა ერქუა მარჩბივ, არა იყო მათ თანა.
და	სინ.მრვლთ	ამიერითგან გლოცავ თქუენ და მშჳდობისა სიმდაბლითა მორჩილ იქმნენით წმიდათა ამათ სიტყუათა, რომელსა მცირედითა მის მიერ მოცემითა განგიმზადებ თქუენ დღეს.
და	სინ.მრვლთ	მოგეახლები კუალად ჩუენებად თქუენდა თომაჲსსა, რომელი-იგი ოდესმე ურწმუნო ადგომისა ქრისტჱსისა, ხოლო შემდგომად ხილვისა მის და შეხებისა მორწმუნე მისა და უფლად და ღმრთად აღმსაარებელ. მოვედით!
და	სინ.მრვლთ	აღმოსცჱნდა ქუეყანით ვენაჴი, რაჲთა აღესრულოს წერილი იგი: არამედ ჭეშმარიტებაჲ ქუეყანით აღმოსცჱნდა და სიმართლჱ ზეცით გამოჩნდა.
და	სინ.მრვლთ	და აწ რაჲსა-მე იტყოდეს, რომელი-იგი დაფარვად იყო მტილსა მას შინა?
და	სინ.მრვლთ	და შიშით მოვიდოდეს იგინი მისა.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე თქჳს: მური და ალოეჱ ყოველთა თანა სულნელთა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ესე – დაფლვისათჳს იტყჳს შებმულად, ვითარცა-იგი სახარებასა იტყჳს: მოვიდეს საფლავსა მას და მოიღეს, რაჲ-იგი დაემზადა საცხებელი.
და	სინ.მრვლთ	და მოიღო ნიკოდემოს მური და ალოჱ.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე წერილ არს: ვჭამე პური ჩემი თაფლსა ჩემსა თანა.
და	სინ.მრვლთ	მწარჱ იგი პირველ ვნებისა ჭამა და ტკბილი იგი – შემდგომად აღდგომისა.
და	სინ.მრვლთ	და აღ-რაჲ-დგა, შევიდა კართა ჴშულთა, არამედ მოწაფეთა არა ჰრწმენა: ეგრე ჰგონებდეს, ვითარმედ საუცარსა რასმე ხედვენ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მიიწინეს იგინი მუნ, პოვნეს ორნი კაცნი, რომელნი ილოცვიდეს საფლავსა მას ზედა, ვითარცა-იგი ჰრქუა მათ პავლე და შორის მათსა დგა წმიდაჲ პავლე.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: ჴელი შემახეთ მე და მიხილეთ, დაასხენით თითნი სახესა მას სამსჭუალთასა, ვითარცა-იგი ეძიებდა თომა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ტიტეს და ლუკას შიში დიდი დაეცა და სივლტოლად იქცეს. და იგინი სდევდეს მათ.
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრე-იგი არღა ჰრწმენა მათ, სიხარულისა მისგან დაკჳრვებულ იყვნეს, ჰრქუა მათ: გაქუს რაჲა ჭამადი?
და	სინ.მრვლთ	და ეწინეს და ჰრქუეს ტიტეს და ლუკას კესტოს და ლონგონ: არა კლვად გდევნით თქუენ, ვითარ-ეგე თქუენ ჰგონებთ, ნეტარნო კაცნო ღმრთისა ცხოველისანო,
და	სინ.მრვლთ	და მოვიდეს ნეტარნი იგი საფლავსა მას და ეძიებდეს აღდგომილსა მკუდრეთით.
და	სინ.მრვლთ	და ცრემლნი მათნი სწთოდეს თუალთა მათთაგან.
და	სინ.მრვლთ	ჯერ-იყო უფროჲსად სიხარული და მხიარულებაჲ აღდგომისათჳს მკუდრეთით.
და	სინ.მრვლთ	მოვიდა მარიამ ძიებად, ვითარცა იტყჳს სახარებაჲ, და არა პოვა.
და	სინ.მრვლთ	და ამისა შემდგომად ესმა ანგელოზთაგან, ვითარმედ: აღდგა უფალი.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე იხილა უფალი.
და	სინ.მრვლთ	და იტყჳს: მოვიდა მარიამ, ვიდრე რიჟუ-რაჟუღა იყო;
და	სინ.მრვლთ	და ესე ვითარცა ესმა სიტყუაჲ მათ კაცთაგან ტიტეს და ლუკას, მრავლითა სიხარულითა და მხიარულებითა მოაქციეს.
და	სინ.მრვლთ	საწოლით ვეძიებდ ღამჱ, ვეძიებდ მას და არა ვპოვე იგი.
და	სინ.მრვლთ	და მოსცეს მათ კაცთა ქრისტჱს მიერი იგი ბეჭედი.
და	სინ.მრვლთ	და სახარებასა იტყჳს მარიამ: აღიღეს უფალი ჩემი საფლავისაგან, და არა უწყი, სადა დადვეს იგი.
და	სინ.მრვლთ	და ადიდებდეს ღმერთსა და მამასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და ძალი უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	რაბლე2	ნამდვილ კი მოზვერი იგი ნახშირისა გულაგში ჩაესვათ და ზედ საშუბლეცა ემოსა, საბარკულიცა, რადგანაც ერთიცა და მეორეცა მიუცილებელია, უკეთუ შებრაწვა გვსურის ხმელი რამ ჭამადისა, ანუ ტაბუხისა და ვირისა თავისა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ანგელოზნი მუნ იყვნეს, რომელნი მას კულად გინებდეს უმეცართა და ეტყოდეს: რაჲსა ეძიებთ ცხოველსა მას მკუდართა თანა?
და	სინ.მრვლთ	არა ხოლო თუ იგი აღდგა, არამედ მკუდარნიცა აღმოიყვანნა და აღდგა. ხოლო მარიამს ვერ ეცნობა.
და	რაბლე2	ამა ამბისა გამო სრულიად ქვეყანა შევძარ, თავად უფალნი მეცნიერნიცა შევაჭირვე თათბირითა, იმათაც მოივარგეს frisesomorum და განაჩინეს, ერთადერთი რამ, რისი ქმნაცა ეგებისო, ის არის, რომა ნამგალობისა ჟამსა დავდგეთ და ვთიბოთ ჭურ-მარანშიო,
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა წარვიდა მათგან, – ესე იგი არს ანგელოზთაგან ორთა, – ვიდრემდე ვპოვო იგი, რომელი შეიყუარა სულმან ჩემმან, შევიპყრა იგი და არა განუტეო იგი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ შემდგომად ხილვისა მის ანგლზთ˜ჲ უფალი იესუ მოვიდა, იტყჳს სახარებაჲ: აჰა, იესუ შეემთხჳა მათ და ჰრქუა: გიხაროდენ!
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი მირბიოდეს და შეურდეს ფერჴთა მისთა...
და	სინ.მრვლთ	შევიპყარ იგი და არა განუტეო იგი.
და	რაბლე2	სად ქაღალდიცა კმასაყოფელია, მელანიცა, ფრთისა კალამიცა, კალმისა დანა-ღინწიცა და მრავალი სხვა ამისთანაო, რადგანაც შებმულსა ცხენსა რაწამს ნივრისა სუნი ამოუვა, გესლი ეგრევ ღვიძლსა შეუჭამსო,
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ უძლურ იყვნეს დედანი იგი ჴორცითა, არამედ მჴნე იყვნეს გონებითა, წყალმან ვერ დაშრიტის სიყუარული, და არცა მდინარეთა წარრღუნიან იგი.
და	სინ.მრვლთ	მკუდარსა ეძიებდეს და სასოებაჲ იგი აღდგომისაჲ ვერვე დაშრტა.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე ანგელოზი იგი ეტყჳს მათ: ნუ გეშინინ თქუენ!
და	რაბლე2	და მაშინ კი, ვინემ ნასადილევსა დავიძილქუშებდეთ, კაი მაგარი კუკუ უნდა ვუჭიროთო.
და	რაბლე2	და დოსაც მარილი დასტურ ამად აკლიაო.
და	რაბლე2	ხოლო ვინცავინა კაცისა მჭამელთ შებმია და ჯავრისა ამოყრა სწადს, სხვა ნურცრა უნდა, დანაყოს ერთი გალა ხახვი, სამასი თავი თალგამი, გაურიოს ცოტამატა მუცლისა ქონი მოცადისა,
და	რაბლე2	მერე შენადგენი ესე წასცხოს კაცისა მჭამელთა ფერხთსაცმელსა, გაპოხოს და შეყაროს სადმე თხუნელისა სოროში, ჩობალსა კი თვალისა უმეტეს გაუფრთხილდეს.
და	რაბლე2	ანდა უკეთუ დამისა თამაშობაში ხელი არ მოგემართოთ, დამასა წამერთ სკამ-ლოგინსა ზედა წამოაგორებდეთ, ხან სულ არაო, ხან სულ ვარხალალაო, კუჭიან გრძელ წინდაპაიჭსა შიგან depiscando grenoillibus და დია გაიხარებენ ჭუჭულნი ბატისანი.
და	სინ.მრვლთ	იგი რომელ გამობრწყინდა ბნელისაგან ნათელი და განათლნა იგინი და ჯოჯოხეთი დააცუდა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა მოსლვაჲ ნათლისაჲ განმაძებელ არს ბნელისა და დამაბრკოლებელ არს ჴელმწიფებისა მისისა, ეგრეცა მოსლვაჲ უფლისა ჩუენისაჲ განმაძებელ იქმნა საცთურისა და დამაბრკოლებელ ჴელმწიფებისა მისისა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ნათელი რომელ გამობრწყინდა დასაბამსა, განაძო ბნელი იგი, რომელი დგა ზედა უფსკრულთა და უფალი ჩუენი გამობრწყინდა აღსასრულსა სოფლისასა და აჴოცა ბნელი იგი უფსკრულისაჲ, – ესე თჳთ არს ჴელმწიფებაჲ იგი ეშმაკისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მივიდა ნათლის-ღებად და აღესრულნეს მას ზედა ზრახვანი იგი, და რაჟამს ნათელ-იღო იორდანესა მდინარესა, ნათელი დიდძალი გამობრწყინდა მის ზედა და ეწამებოდა სულიცა იგი გარდამოსლვითა თჳსითა, ვითარმედ: ეგე არს ძჱ ღმრთისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა წერილ არს: დასაბამსავე ნათლითა დაებადნეს საუკუნენი და განცხოველდეს ყოველნივე დაბადებულნი.
და	სინ.მრვლთ	ჴელითა უფლისა ჩუენისაჲთა განცხოველდა სოფელი და აღემართნეს ყოველნი დაცემულნი.
და	რაბლე2	მსწრაფლ დააგდებენ ბუდესა და აიტაცებენ დამისა კაცსა, ანუ ძვალსა, რომლითაც მოპირდაპირე არ აიყვანს გასაჭრელსა, ვიდრემდისა კეცი ხურს და ზუმბურ-ლუქი დნება ლუდისა მყვარებელთათვისა.
და	სინ.მრვლთ	და ამას დღესა ნათლისასა, რომელ არს დასაბამი დღეთაჲ, გამობრწყინდა შუენიერი იგი ნათელი ღმრთისაჲ, ჴელმწიფჱ და წინამძღუარი ყოველთაჲ.
და	კლარჯ.	და მოვედით, თავყანის-ვსცეთ და შეურდეთ, ვტიროდით წინაშე უფლისა, შემოქმედისა ჩუენისა, რამეთუ მოვიდა ძჱ ღმრთისაჲ და იშვა იგი წმიდისაგან ქალწულისა მარიამისგან ცხოვრებისათჳს ჩუენისა.
და	კლარჯ.	ღაღადებს და იტყჳს: „რომელსა სწყუროდის, მოვედინ ჩემდა და სუემდინ“.
და	კლარჯ.	არა თუ წყლისა სუმასა იტყჳს, არამედ იტყჳს: რომელნი ურწმუნო ხართ, მოვედით ჩემდა და გრწმენინ ჩემი.
და	კლარჯ.	გამოაცხადებს სიტყუასა ამას შემდგომი ამისი, რასა იგი იტყჳს: „და რომელსა ჰრწმენეს ჩემი, მდინარენი მუცლისა მისისაგან დიოდიან წყლისა ცხოველისანი“.
და	რაბლე2	დაღათუმცა, ისერიგად მოლამენი იყვნენ გამათა დასწავლისა, რომა არცარა თევზიყლაპიასა შეუშინდნენ და არცარა სავოიურსა იხვსა და ჩემებურთ კაცურ კაცთ დიდი იმედი ჰქონდათ იმათი.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ არავინ არს ჩუენგანი, საყუარელნო, რომელსა ჰნებავს ცხორებაჲ და „უყუარან მას ხილვად დღენი კეთილისანი“.
და	კლარჯ.	და იტყჳს მისთჳს, ვითარმედ: „დააცხრვე ენაჲ შენი ბოროტისაგან და ბაგენი შენნი ნუ იტყჳან ზაკუვასა.
და	კლარჯ.	მოიქეც ბოროტისაგან, ქმენ კეთილი, მოიძიე მშჳდობაჲ და მისდევდი მას“.
და	კლარჯ.	ამას ესევითარსა გუასწავებს მოციქულიცა და იტყჳს: „ნუ იძლევი ბოროტისაგან, არამედ სძლე კეთილთა მით ბოროტსა“.
და	კლარჯ.	„ნუცაღა თავით თჳსით ბოროტსა ეძიებ, საყუარელნო, არამედ ადგილ-ეც რისხვასა, რომლისათჳსცა იტყჳს: „ჩემი არს შურისგებაჲ და მე მივაგო, იტყჳს უფალი“, რამეთუ სადაცა არნ ჴდომაჲ და შური, მუნ არნ ყოველივე ამბოხებაჲ.
და	კლარჯ.	არამედ „შიოდის თუ მტერსა შენსა, პური ეც მას და სწყუროდის თუ, ასუ მას.
და	კლარჯ.	ამისთჳსცა არა ჯერ-არს ჩუენდა ბოროტი ბოროტისა წილ მიგებად, რამეთუ მშჳდობასა გჳწოდნა ჩუენ უფალმან და იტყჳს: „მშჳდუბასა ჩემსა მიგცემ თქუენ“, და უკუეთუ ჰყოფდეთ მშჳდობასა, „ღმერთი მშჳდუბისაჲ იყავნ თქუენ შორის“.
და	სინ.მრვლთ	და დასასრულსა გამობრწყინდა ჯოჯოხეთს შინა ნათელი იგი დიდებული, ვითარცა წერილ არს: ღმერთმან, რომელმან თქუა ბნელისაგან ნათლისა გამობრწყინებაჲ, მან განანათლენინ თუალნი გულთა ჩუენთანი.
და	კლარჯ.	იტყჳს თჳთ იგი თავადი უფალი: „ამით ცნან ყოველთა, ვითარმედ ჩემნი მოწაფენი ხართ, უკუეთუ იყუარებოდით ურთიერთას“ და მშჳობაჲ გაქუნდეს ჩემ თანა.
და	კლარჯ.	ამას და ესევითარსა ასწავებდა კეთილი იგი მოძღუარი.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე თქუა ევანგელემან: და თჳთ ნათელი იგი ბნელსა მას განათლებდა და ბნელსა მას ვერ მიეწიფა.
და	კლარჯ.	ჰხედვიდეს სასწაულებსა და ნიშებსაცა თომეკსა იქმოდა, დიდ-დიდსა. განუკჳრდებოდა ყოველთა.
და	კლარჯ.	მივიდოდეს მისსა და ჰრწმენა მისი მეზუერეთა და ცოდვილთა...
და	კლარჯ.	მათგანნი დრტჳნვიდეს და იტყოდეს: „რაჲსათჳს მოწაფენი იოვანესნი და ფარისეველთანი იმარხვენ და შენნი მოწაფენი არა იმარხვენ?“
და	სინ.მრვლთ	მერმე თქუა წინაწარმეტყუელმან: განათლდი, განათლდი, იერუსალემ, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი და დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე პირველი იგი შესძინა სიტყუითა თჳსითა, ვითარმედ: არღარა განგანათლებდეს შენ მზისთუალი ესე დღისაჲ და ნუცამცა ნათელი მთოვარისაჲ გნათობს ღამე.
და	სინ.მრვლთ	და ჭეშმარიტისა მის ნათლისათჳს დააქცია მეორედ და თქუა, ვითარმედ: მიგეც შენ აღნათქუემად ნათესავთა და ნათლად წარმართთა დაგადგინე შენ.
და	კლარჯ.	და კუალად ოდესმე იყვნეს მახლობელად იესუჲსა ყოველნი მეზუერენი და ცოდვილნი და ისმენდეს მისგან.
და	კლარჯ.	ეჰა საყუარელნო, ვინმემცა არა მივიდა მისსა, ვინმემცა არა მიეგებვოდა მას, ანუ ვინმემცა არა ისმენდა ბრძანებათა მისთა, ვითარ-იგი უთხრობდა ერსა მას, ასწავებდა მათ და ეტყოდა, ვითარმედ: „მეზუერენი და ცოდვილნი წინა-გიძღოდიან თქუენ სასუფეველსა ცათასა“?...
და	სინ.მრვლთ	და დავით იტყჳს: შენ მიერ არს წყაროჲ ცხოვრებისაჲ და ნათლითა შენითა ვიხილეთ ჩუენ ნათელი.
და	სინ.მრვლთ	და დანიელ თქუა, ვითარმედ: უწყინ, რაჲ ძენ ბნელსა და ნათელი არსვე მისი.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე თქჳს: ნათელი მართალთაჲ მხიარულებით იყავნ.
და	სინ.მრვლთ	და ამის ყოვლისა წამებისა შემდგომად დაჰბეჭდა თჳთ და იტყჳს: მე ვარ ნათელი სოფლისაჲ.
და	კლარჯ.	გულისხმა-ყო იესუ, რასა იგინი დრტჳნვიდეს და რასა იგინი განიზრახვიდეს და გამოეძიებდეს.
და	სინ.მრვლთ	ერეოდა ერი იგი და გამოვიდა ნათლად სიფიცხლისა მისთჳს დამორჩილებისა ფარაოჲსისა, რომელ-იგი ეგჳპტეს შინა იყო, რომელნი ვითარცა ღამესა ბნელსა დამკჳდრებულ იყვნეს მას შინა.
და	სინ.მრვლთ	განკუეთნა ჩუენ უფალმან საკრველნი ჩუენნი ჯუარითა თჳსითა და გაჴსნა ჩუენგან უღელი მძიმჱ, რომელი მძლავრებით დაგჳმონებდა ჩუენ, რამეთუ დაუმდაბლეთ მას ქედი ჩუენი ნებითა ჩუენითა, რომელი-იგი არა დაშურებოდა, რომელი ჰმონებდა მას.
და	რაბლე2	გარნა არაწმინდამ შეიშურა ყოველივე ესე და გერმანელთ უკან წასწვდა, იმათ კი, თავად უწყით, ეშმაკიც ვერ დაათრობს, პირიქით დააძალებენ: „Her, tringue, tringue!“ და ეგრევ კოჭთ გაუცვლიან, ვითა ჭადრაკისა ჯვარედად დაკუთხულ ფიცარსა ზედა,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ამიერითგან მადლი იგი, რომელ იქმნა ჩუენ თანა, ვერ შემძლებელ ვართ, რაჲთამცა გარდავიჴადეთ იგი, გარნა თჳთ ვითარცა ყოველთა წარმართთათჳს და გარდაჴდად ვერ შემძლებელ ვართ,
და	სინ.მრვლთ	არამედ აღვიმსთოთ დღესა დღესასწაულისა მისისასა და მივსცეთ მას ქებაჲ, რაჲთა შემწე მეყოს ჩუენ ყოველსა ჟამსა, და ყავნ ჩუენ თანა თჳსითა მით კეთილის-ყოფითა,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა არა მომაკლდეს ჩუენგან წყალობაჲ მისი, და ვიხარებდეთ პირველითა და შემდგომითა და ვაქებდეთ და ვადიდებდეთ მას აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	ფარისეველთა …ვად და იტყოდეს: „რაჲსათჳს ესე ცოდვილთა შეიწყნარებს და მათ თანა ჭამს და სუამს“?
და	სინ.მრვლთ	უფალი ჩუენი და ძჱ ღმრთისაჲ რაჟამს მოვიდოდა, ვერ იხილეს იგი ანგელოზთა;
და	კლარჯ.	მაშინ იწყო იგავით მათა სიტყუად და ჰრქუა მათ: „იყოს-მე ვინა თქუენგანი კაცი, რომელსა ედგას ასი ცხოვარი?“...
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ვითარცა აღმაღლდა დღეს, ჰხედვიდეს და იხილვიდეს მას მოწაფენიცა მისნი.
და	სინ.მრვლთ	არა იხილეს ანგელოზთა მოსლვაჲ იგი მისი ჩუენდა, რამეთუ ძალი თჳნიერ ჴორცთა დაფარულად გარდამოჴდა მაღლით და განისუენა ქალწულსა მას ზედა.
და	სინ.მრვლთ	იხილეს კაცთა აღმაღლებაჲ იგი მაღლად, რამეთუ ჴორცნი ქუეყანისანი აღჴდეს ზეცად, განეფინა ღრუბელი და შეიწყნარა უფალი, ახარა ქალწულსა და შეიწყნარა.
და	სინ.მრვლთ	რაჟამს ღმრთეებაჲ იგი მისი კაცებასა ჩუენსა შეეზიარებოდა და ქალწულსა მას, რომელი ქუეყანისაჲ იყო, დაადგრა მას შინა;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რაჟამს კაცებასა ამას ჩუენსა ღმრთეებითა თჳსითა განამდიდრებდა, ღრუბლითა აღამაღლებდა ჴორცთა ჩუენთა და წესცა იყო, რამეთუ ვიდრე ჩუენ თანა იყო, ძლიერებასა თჳსსა დაიმდაბლებდა, რაჲთა უძლურებასა ზედა დაემკჳდროს.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა შეიმოსეს ძალი მაღალთა შინა ჴორცთა მათ, რომელნი ქალწულისაგან იყვნეს, მოვიდა და ეჩუენა კაცთა, ეგრეცა შეიმოსს ჴორცთა ქუეყანისათა.
და	სინ.მრვლთ	დიდებულებაჲ შორის ღრუბელსა მას აღჴდა და მოიღო თაყუანის-ცემაჲ ანგელოზთაგან მაღალთა შინა, რაჲთა აჩუენოს, რამეთუ ეზიარა კაცებაჲ ჩუენი ღმრთეებასა მისსა და განმდიდრდა ცათა შინა;
და	სინ.მრვლთ	ღაღატ-ყო და თქუა, ვითარმედ: აღმომიყვანნა ჩუენ მარჯუენითა ცათა შინა.
და	სინ.მრვლთ	და წინაწარმეტყუელმან თქუა, ვითარმედ: აღამაღლენით ბჭენი თქუენნი, მთავარნო.
და	სინ.მრვლთ	და აღმაღლდედ ბჭენი საუკუნენი და შევიდეს მეუფჱ დიდებისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და კულად, ვითარმედ: ჰრქუა უფალმან უფალსა ჩემსა: დაჯედ მარჯუენით ჩემსა.
და	სინ.მრვლთ	რაჟამს შთავიდოდა იგი ყურსა მას ქალწულისასა, ამისთჳს ვიდოდა უფალი მოწაფეთა თანა ამას ორმეოცსა დღესა და მერმეღა აღმაღლდა ცად, რაჲთა დაამტკიცნეს მოწაფენი აღდგომისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუმცა შემდგომად აღდგომისა აღ-ხოლო-სრულ იყო ცად და არა ყოფილ იყო მოწაფეთა თანა, ეგონამცა, ვითარმედ საუცარ რაჲმე იყოო და არა ვითარცა ჭეშმარიტად განცხოველებული.
და	რაბლე2	და, რაკიღა კურტუკუღმა გამობრუნებულნი მხედარნი იგივ კურტუმგადმობრუნებულნი დედალნი არიან, ვისაცა სად ერთი მეჭეჭი აქვს, ისემც უქნიათ, სულ მრგლოვან-ასომთავრულითა ადუღებულსა მელანში ჩაუყრიათ, ოღონდაც ჭიაჭუამან და მღილმან ვერა დაიბუდოს ყდა-კაბრისა ქვეშე.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ვითარცა უჩუენნა მათ ჴორცნი და გუერდი თჳსი და ბრძჳლნი ლახურისანი, და ჰრქუა მათ: მიხილეთ მე და განმიცადეთ, რამეთუ მე ვარ, და ნუ განიწვალებით გონებითა.
და	რაბლე2	და თუგინდ ცუდმოარულთა ძაღლთა შეპყრობისა და წყვილ-წყვილად გარდაბმისა ამბავი მაიმუნთ მანამ მოსდონ ქვეყანასა, სანამ ნოტარიუსნი კაბალისტიკურსა ხელოვნებასა მოივარგებდნენ და ყველაგვარსა თავიანთ ქაღალდსა ხელდახელ ჩააბარებდნენ,
და	სინ.მრვლთ	და ჯეკმა ღათუ მრავალ იყვნეს მოწამენი აღდგომისანი, ხოლო იგი გონებითა მათითა, ვითარცა ნავნი ღელვათაგან, შეძრწუნებულ იყვნეს;
და	სინ.მრვლთ	არამედ დადგა მათ თანა და ჭამა მათ თანა, არა ვითარცა მშიერი, და ნუგეშინისცა მათ მოკითხვითა თჳსითა და ახარა მათ ზიარებითა თჳსითა და უბრძანა მათ ქადაგებად სახარებაჲ მისი ყოველთა დაბადებულთა.
და	სინ.მრვლთ	წარვიდა მათგან კაცებრ და იყო მათ თანა ღმრთეებითა;
და	სინ.მრვლთ	და აღმაღლდა მეუფჱ იგი ჩუენი ძლევითა და დაჯდა მარჯუენით მამისა თჳსისა, ვითარცა თქუა მოციქულმან: საყდარი შენი, ღმერთო, უკუნითი უკუნისამდე.
და	სინ.მრვლთ	და დავით თქუა: უფალი სუფევს, შუენიერებაჲ შეიმოსა.
და	რაბლე2	და რაერთიცა კეთილზნიანი სახლეულია, ჩვეულებად მოსდგამთ და ისე ფრინველთა შესაპყრობად არა წავლენ, წინ-წინ ბუხრისა შიგან ცოცხი ორჯერ მაინც თუ არ გაატარ-გამოატარეს და თავი არ გამოიჩინ-გამოისაჯვრეს,
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აწ ამას ორმეოცსა დღესა აღჳრნი მარხვისანი განგუაშორნა ჩუენგან, რამეთუ თავადმან თჳთ თქუა, ვითარმედ: არა ჯერ-არს მარხვაჲ ყრმათა მექორწილეთაჲ და არცა გლოვაჲ, ვიდრე სიძჱ იგი მათ თანა არს.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მოვიდენ დღენი, რაჟამს აღმაღლდეს მათგან სიძჱ იგი, და მაშინ იმარხვიდენ.
და	რაბლე2	მერმე კი იჭიფხებიან, საქმისა გასარიგებლად ცდილობენ, ერთიმეორესა უკან უბერავენ, რა არი მალიად გაიგრილონ, და კეგლსა აგორებენ.
და	სინ.მრვლთ	აღვიხუნეთ ამიერითგან მარხვანი მოციქულთანი, რამეთუ ნაშობნი ვართ ქადაგებისა მათისანი, და წეს-არს ჩუენდა ნუგეშინის-ცემად მარხვითა, რაჲთა გამოვიზარდნეთ სულნი ჩუენნი ტაბლისაგან ქრისტჱსისა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ყავნ ჩუენ თანა ამიერითგან უფალმან ჩუენმან მძლემან, რომელი აღმაღლდა დღეს ძლევით და აღმიყვანა ჩუენ მის თანა მაღლად ჴორცითა მით, რომელ შეისხნა ჩუენგან,
და	რაბლე2	აგრე მოგვიხდება, მიხრა-მოხრანიო, ქალსა დავუბრუნოთ თავის ძროხანიო, დასტურ ესეგვარად განაჩინეს სენ-მარტენშიც საქმისა გამო მავანი და მავანი ლოჟფუჟრიოზელი ქარიფანტიასი, და თავსა მოვალედა ვრაცხ, რო მივაქციო ამასა უფალ მსაჯულთა ყურადღება.
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა ღირს ვიყვნეთ აღსრულებად ამის დღესასწაულისა და აღმოვთქუათ მადლი და დიდებაჲ და თაყუანის-ცემაჲ მამისაჲ და ძისაჲ და სულისა წმიდისაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	რაბლე2	ოღონდ ისე ნუ ჩამომართმევთ, თითქო სამართლიანობა არა მოითხოვდეს და არცა კანონიერი იყოს,
და	სინ.მრვლთ	ოდესმე ენანი ღმრთისაგან რისხვითა განიწვალნეს უკეთურებისათჳს კაცთაჲსა, ხოლო ამას დღესა შინა წყალობითა და მადლითა სულისა წმიდისაჲთა მოეცნეს შეწევნისათჳს სოფლისა;
და	რაბლე2	უკეთუ ქონებასა ჩამოვართმევდით, ვინცავინ ნაკურთხსა წყალსა სვამს, ვითარ ექცევიან ფეიქრისა წათსა, რომელსა ზედან ურჩთა კაცთ გასვამენ ხოლმე და შეაგონებენ, რისა ღირსნიცა ხართ, ისა მოგეზღოთო.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ განიბნინეს, რაჲთა მოყუასმან მოყუსისა თჳსისაჲ ნუ ისმინოს, აწ მოეცნეს, რაჲთა ისმინონ, ისწაონ და გულისხმა ყონ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აწ ენანი რომელნი მომეცნეს, საქმენი ჭეშმარიტებისანი დაამტკიცნეს და აღავსნეს;
და	რაბლე2	ჩვეულებაც სალიკური კანონისა დარი და მსგავსია, რომლისა თანახმად, ვინცა პირველი შეჰბედავს ძროხასა და ორსავ რქასა მოამტვრევს, ვინცა ცხვირსა მაშინ მოიხოცავს, ოდეს სხვანი იქავ ცეცხლთანა ცეცხლავენ, უნდა ადგეს კაცი იგი
და	სინ.მრვლთ	მუნ მოეცნეს, რაჲთა ზრახვანი უკეთურნი განაქარვნეს, და აქა მოეცნეს, რაჲთა კეთილი ღმრთისა ნებაჲ ქადაგონ.
და	რაბლე2	და, მუცელსა რა ამოიყორავს, კაცობრივი სისუსტე თვისი იმა ხავსისა შემწეობითა მიაფანიეროს, რომელი ხავსიცა მაშინდელი ნაბოჭია, როს შუაღამისა ჟამნისა ჟამსა ყოველნი მთქნარებითა იხოცებიან,
და	სინ.მრვლთ	მას ჟამსა მისთჳს, რაჲთამცა არა ისმინეს ენაჲ იგი ურთიერთასი, და აწ მისთჳს, რაჲთა ყური მიუყონ სიტყუათა შეწევნისათა.
და	სინ.მრვლთ	მას ჟამსა განიბნინეს ენანი გოდლისა მისთჳს, რომელი აღიშჱნებოდა ბოროტად, და აქა მომეცნეს ენანი, რაჲთა დაემჴუნენ ცოდვანი, რომელნი აღეშჱნებიან საცთურად.
და	სინ.მრვლთ	და გამოვიდეს ენანი შემდგომად ენათა, რაჲთა შემოიყვანნეს იგინი სახლსა ცხოვრებისასა.
და	სინ.მრვლთ	და მოვიდა სული შემდგომად ძისა, დაებეჭდა ჴსნაჲ ჩუენი ბეჭდითა თჳსითა, აღმაღლდა მხოლოდ-შობილი იგი, რომელი დამდაბლდა ჩუენთჳს წყალობითა თჳსითა, გარდამოჴდა ნუგეშინის-მცემელი, რაჲთა აღასრულოს ძლევაჲ ჩუენი მოწყალებით.
და	რაბლე2	ამითი მოვრჩი და ვითხოვ, რარიგ წინააღმდგომმსიტყველამაც მოითხოვა, სასამართლოს ხარჯ-ბორჯისა განაღდებასა და ზარალისა თუ წარსაგებლისა ანაზღაურებასა.
და	რაბლე2	და რაწამსა უფალი ხაპია დადუმდა, პანტაგრუელი უფალ გავალოკიას მიუბრუნდა:
და	რაბლე2	- რაიცა სამსჯავროსა ვაუწყე, ყოველი ჭეშმარიტი სიმართლეა, აწღა თუ ღმერთი გწამს, მოვრჩეთ ამა ჩვენსა დავიდარაბასა და ჯაღადირსა, ორთავენი საკმარისად დავიხარჯენით.
და	რაბლე2	საქმენი (ლათ.). და სხვა (ლათ.). სილოგიზმის პირველი ფიგურის ერთ-ერთი მოდუსის სახელწოდება. ნემსკავსა წამოაგეთ მყვარნი (შუასაუკ. ლათ.). მეუფეო, ჩაღლიე, ჩაღლიეო! (გერ.).
და	რაბლე2	მაშინ პანტაგრუელი წამოდგა და თანამყოფელ მწიგნობართუხუცესთ, ბრჭეთ და დოქტორთ განუცხადა:
და	რაბლე2	და იმათ ესერიგად უპასუხეს:
და	რაბლე2	ამისა გამო una voce შეგთხოვთ და გენუკვით, რათამცა მეოხ გვექმნა და განაჩინო საცილობელი საქმე ესე, ვითარ თავად მოგეპრიანება, და ex nunc prout ex tunc ერთპირ მოვიწონებთ და დავაჭეშმარიტებთ.
და	რაბლე2	კანონი Mulier bona, კანონი Si quis, კანონი Pomponius, კანონი Fundi, კანონი Emptor, კანონი Pretor, კანონი Venditor და მრავალნი სხვანი, ჩემისა ფიქრით, უფროისად საძნელონია.
და	რაბლე2	ესე რა წართქვა, იქავ დარბაზში მიდგამოდგა დია ფიქრმორეული და საგონებელში ჩავარდნილი, რამეთუ ჟამითი ჟამად გადამეტებით მოსართავგაჭერილ ვირსაებრ ყმუყუნებდა;
და	რაბლე2	ფიქრით კი იმასა ფიქრობდა, რაგვარ გულსავსედ ეყო ორივ მხარე და თან არცა ერთი უმჯობესად არ შეერაცხა;
და	რაბლე2	მერმე კვალად დაბრძანება ინება და ქვემორე განჩინება გამოაცხადა:
და	რაბლე2	„როგორცა რიგი და სამართალია, განვაბჭეთ განვსაჯეთ და ყოველი მხრით რა გავსინჯეთ სარჩლობა უფალ გავალოკიასი და ხაპიასი, სასამართლომ ასრე განაჩინა:
და	კლარჯ.	რაჲსათჳს-მე ჰკითხავს და ეტყჳს მათ: „იყოს ვინ-მე თქუენგანი კაცი, რომელსა ედგას ასი ცხოვარი?“
და	რაბლე2	რომისა ჰავასა შინა რომ მკვიდრობენ ცხენიან ჯვარცმითურთ და თავმდგომარედ მართავენ სამალსა, ამისთვის მოჩივარ-მოსარჩელესა სრულ ხელეწიფებოდა დაგმანვა გალიონისა, რომელ გალიონსაცა გალაჯულ-გაჩაჩხული უბერავდა მხევალი
და	რაბლე2	და სინდისმოუქრთამავსა მას მსამართლობელსა კი სამუქაფოდ იმოდენსავე ოსპსა უჩხრიალებდა, რაოდენიცა თვრამეტი ძროხისა ნარისევ-ნაპარსია, და ზუზივ ამავ ამარსა, ანუ რაოდენობასა სძღვნიდა ყოვლისა უფრორე მამაძაღლ ხელფუნჩსა.
და	რაბლე2	დიაღ აგრევე ბრალდებისა კმასაყოფელ საფუძველსა ვერა ხედავს სამსაჯულო და განავალნაკლულობასა ვერა შესწამებს მოჩივარსა, რომელსაცა ვითომც სრულად არა დაეცალოს კუჭნაწლავი თვისი.
და	რაბლე2	ვითარ ბაზმისა შუქზედ ქართა ქროლითა გასურნელიანებულ იმა წყვილ ხელჯაგთ განუბჭვიათ, მირბალეში რომა ხმარობენ, ოდეს ბულინსა მოაბოშებენ ხოლმე სპილენძისა ბირთვმომარჯვებულნი, და თავად ბირთვთაგან კი მეჯინიბენი ზინდართუხუცესისამებრ შუშავენ ბოსტნეულსა,
და	რაბლე2	შემდგომ სირთა საფრთხულთ აკაზმინებენ და თითოეულსა საფრთხულსა ზედ სამწყერაო სამფარჩხ-სხარტსა ეჟვან-კუდუნსა აბამენ, სულ ბადე-მაქმანითა შემკულსა,
და	რაბლე2	ხოლო მოპასუხესა რომ აბრალებენ, წაღახამლსა აკერებდაო, ყველიჭამიაობდა და კაცთა შემურვილ გვამთ ფისავდაო, საორჭოფო თვალსაზრისითა ყოველივე დაუჯერებელია,
და	კლარჯ.	რამეთუ თჳთ იგი, თავადი უფალი, ღმერთი და კაცი და ძჱ კაცისაჲ მათ თანავე ჯდა მას ჟამსა შინა.
და	რაბლე2	რაიცა საჯერო გახადა ხსენებულმან მოპასუხემან და ამისა გამო სასამართლო მოსარჩელესა უსჯის სამ პილთუმ ორთომელ ხაჭოსა, შენელებულ-შეზავებულ-შეგემებულსა, როგორიცა ადგილისა ჩვეულებაა,
და	კლარჯ.	ამისთჳსცა ჰრქუა მათ: „იყოს-მე ვინა თქუენგანი კაცი, რომელსა ედგას ასი ცხოვარი...“ ხოლო ასნი ესე ცხოვარნი ასნი მთავარანგელოზნი იყვნეს ცათა შინა, ვითარცა-იგი წმიდათა მოძღუართაგან გჳსწავიეს, და ასი დასი მათ თანა.
და	რაბლე2	და მისჯილი ვალდებულია, რომა ორთომელნი იგინი აგვისტოს მაისისა ნახევარში გადაუხადოს დასახელებულსა მოპასუხესა.
და	კლარჯ.	ხოლო ერთი იგი მეასე გარდამოვარდა ზეცით ქუეყანად დასითურთ თჳსით ურჩულოვებითა და არაწმიდებითა მისითა და იქმნა იგი ეშმაკ.
და	რაბლე2	ზემოხსენებული მოპასუხე კი თავის მხრივ ვალდებულია, რომა თივა და ძენძი მოიშოვოს, ვითარმედ უკლებლივ დაჩურთოს ხორხისა ხვრეტილნი, ხვიმირისა კრიჭაში გატარებულ ხამანწკათაგან დაგრეხილნი.
და	კლარჯ.	ხოლო სახიერმან და კაცთმოყუარემან ღმერთმან, ვითარცა იხილა მეასჱ იგი ადგილი, დაკლებული ცათა შინა, სათნო-იყო და ინება და შექმნა ნათესავი კაცთაჲ, რაჲთამცა აღავსო დაკლებული იგი ადგილი ცათა შინა ნათესავითა კაცთაჲთა.
და	რაბლე2	მაშ, კვალად მეგობარნი დარჩით, ნურცა ხარჯ-ბორჯისა გასტუმრება გინდათ, და სამსჯავრო მჯდომარებასაც მოვრჩეთ“.
და	რაბლე2	ნაბჭობისა გამოცხადებისა შემდგომად მოსარჩელეც და მოპასუხეც განშორდნენ იქაურობასა, თანაც ორთავენი გულსავსედ იყვნენ გამოტანილი განჩინებისა გამო,
და	რაბლე2	და მართლაც რომ გაუგონარი რამ მოხდა: წარღვნისა დროიდან მოკიდებული არცროს არა ყოფილა, და კიდევ ცამეტი საიუბილეო წელიწადი არცა იქნება, რომ მოდავენი ერთნაირად კმაყოფილნი დარჩნენ საბოლოო განაჩენისა.
და	რაბლე2	რაიცა შეეხება თანამყოფელ ბრჭეთა და დოქტორთ, სულ ცოტა, სამი საათი მაინც ისხდნენ პანტაგრუელისა უებრო სიბრძნისგან აღტყინებულნი და აღმაფრენაშემდგარნი, - ესოდენ საძნელო და საჩოთირო საქმე რარიგ განაჩინაო,
და	რაბლე2	და იმათი აღტაცება კიდევ მეტხანს გასტანდა, მაგრამ იქავ ბლომად მოიღეს ძმარი და ვარდისა წყალი, რამაც გული უპოვნა ყოველთ და, დიდება უფალსა, გონსა მოვიდნენ და მოიხედეს.
და	კლარჯ.	ამისთჳსცა იტჳს: „იყოს-მე ვინა თქუენგანი კაცი, რომელსა ედგას ასი ცხოვარი და წარუწყმდეს ერთი მათგანი, არამედ დაუტევნეს ოთმეოცდაცხრამეტნი უდაბნოსა და წარვიდეს ძიებად წარწყმედულისა მის, ვიდრემდის პოვოს იგი“...
და	კლარჯ.	და ვითარცა იხილი ეშმაკმან... დაუმკჳდრა ადგილი იგი მისი ნათესავსა კაცთასა, შური აღიღო ნათესავსა ზედა კაცთასა ეშმაკმან და აცთუნა იგი და წარწყმიდა, შეიპყრა და წარიტაცა და შეაყენა იგი ბჭეთა ჯოჯოხეთისათა და დამალა.
და	კლარჯ.	ვიცი და მრწამს ჭეშმარიტად, რამეთუ ესრეთ მოვიდეს ძიებად წარწყმედულისა.
და	კლარჯ.	მაშინ ნათესავი კაცთაჲ, შეცთომილი და შეყენებული ბჭეთა ჯოჯოხეთისა, ღაღადებდა უფლისა მიმართ და იტყოდა: „უფალო, აცხოვნე სული ჩემი, რაჲთა გაქებდე შენ.
და	რაბლე2	პანტაგრუელისა განჩინებისა ამბავი მსწრაფლ ქვეყანამ შეიტყო და გაიგო, ადგნენ და ეგრევ ურიცხვ ცალად დაბეჭდეს განჩინება იგი, საცა ერთი სამსჯავრო წერილთსაცავი იყო, უკლებლივ სუყველას გადასცეს, და მას დღესა აქეთ პანტაგრუელზედ ესერიგად აძრახდნენ:
და	რაბლე2	ის კი არა, მომხსენებლად და მწიგნობართუხუცესადაც უნდოდათ პანტაგრუელისა არჩევა, მაგრამ იმან ზრდილად მადლი შესწირა და აშა ჰკრა, დაეუარა:
და	რაბლე2	- მსგავსი სამსახური და თანამდებობა, - უთხრა, - უაღრეს მონურ მორჩილებასა ითხოვს ადამისა შვილისგან, და უკეთუ განვსჯით, რარიგ გახრწნილია ბუნება კაცისა, არცვის სულისა ცხონება არ უწერია, ვინცავინ ამგვარსა რასმე საურავსა ითანამდებებს;
და	რაბლე2	და, ვგონებ, ზოგ-ზოგთა განდგომილ ანგელოზთა ცარიელ ადგილთ თუკი მხოლოდ ამა წოდებისა კაცნი დაიჭერენ, განკითხვისა დღე ოცდაჩვიდმეტი საიუბილეო წელიწადისა შემდგომაც არ დადგება, ხოლო ნიკოლოზ კუზანელისა წინასწარმეტყველება სულ საზღაპრო და ტყუილი გამოდგება.
და	რაბლე2	მე გამიფრთხილებიხართ და დანარჩენი თავად იცით.
და	სინ.მრვლთ	ჰხედავთა, ძმანო, რამეთუ ორითავე ჯერითა განადიდა ღმერთმან საჴსენებელი მარტჳლთა, თაყუანის-მცემელთა მისთაჲ: მისთჳს უდებ-ყვნა და მიუტევნა იგინი ჴელთა სიკუდილისათა, ვითარცა წეს-იყო სახელისა მისისაგან, არამედ დიდად პატივ-სცა სიკუდილსა მათსა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ კმა არს მოწფისაჲ მის, იყოს თუ ვითარცა მოძღუარი თჳსი, და მონაჲ, ვითარცა უფალი თჳსი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ვიდრე-იგი იყო დიდებითა ღმრთეებისა თჳსისაჲთა დაფარულ და არა მეცნიერ იყვნეს ქუესკნელნი ჭეშმარიტებასა მისსა, ვითარ თაყუანისცემდეს ზესკნელნი სიმდიდრესა მისსა?
და	კლარჯ.	არა თუ დაუტევნა, არამედ განუშორებელ იყო იგი მამისა და სულისა წმიდისაგან და ანგელოზთა მიერ თაყუანის-იცემებოდა და იდიდებოდა ცათა შინა.
და	კლარჯ.	და გარდამოჴდა ძიებად წარწყმედულისა მის და დაიმდაბლა თავი თჳსი.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს ჰგონებდეს ჯუარის-მცუმელნი იგი, ვითარმედ დავაკნინეთ იგი ჯუარითა მით, მას ჟამსა ყოველი კაცი დაემორჩილა მას.
და	რაბლე2	ისინიც ადგნენ და ყოვლისა უფრორე უკეთესი ღვინო მოართვეს, როგორიც კი ქალაქში იპოვებოდა, და იმანაც მიირთვა, ჩაიწმინდა ყელი,
და	რაბლე2	სამაგიეროდ საწყალ პანურგსა უზომოდ მეტი მოუვიდა, რამეთუ გამოყვანილ ქაშაყსაებრ ხმელი იყო, და ღვინო ისე მოერია, მუხლნი წაერთვა, ვითარ გადამღრძვალ ციცასა.
და	რაბლე2	ოდესცა წითელი ღვინით გალიცლიცებული ჯამფილა უსუნთქებლად დალია, მავანმა და მავანმა ხმა ასმინა:
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რაჟამს ჰგონებდეს მკლველნი იგი მათნი, ვითარმედ დავამცირენით იგინი მათ, რამეთუ უვარ-ყვნეს იგინი მახლობელთა მათა, მას ჟამსა განადიდნა იგინი ღმერთმან ყოველთა ადგილთა და ყვნა ძუალნი მათნი სახლ შესავედრებელ მრავალთა.
და	სინ.მრვლთ	და იხილეთ, ვითარ ჰგვანან მარტჳლნი უფალსა ჩუენსა!
და	რაბლე2	- შენა აქა, უკაცრაული პასუხი, პარიზელნი ლოთმებრუვენი არ გეგონოთ, ნიბლიასაებრ რომა სვამენ და, ბეღურასი არ იყოს, ჭამად მანამ არ აღებენ პირსა, სანამ უკან არ მოეფერებიან.
და	სინ.მრვლთ	უფალი ჩუენი დიდი კნინად წინაშე მსაჯულთასა განიკითხვოდა, და მოწამენი ნეტარნი ვითარცა შეცოდებულნი წინაშე ბჭეთა განიკითხვოდეს;
და	სინ.მრვლთ	და ჯუარისმცუმელნი იგი დიდებითა და პატივითა შეკრებულ იყვნეს ქალაქსა შინა მათსა, რაჟამს უფალი ჩუენი გინებული დგა შორის მათსა;
და	სინ.მრვლთ	და მკლველნი იგი მოწამეთანი დიდებასა და პატივსა შინა იყვნეს, რაჟამს სანატრელნი იგი ვნებულ არიედ ბრძანებითა მათითა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო აწ იხილეთ, ვითარ განდიდნა სიმცირჱ იგი უფლისა ჩუენისაჲ და თაყუანის–მცემელთა მისთაჲ, და ვითარ დამდაბლდეს დიდ-დიდნი საქმენი მდევართანი და ჯუარის-მცუმელთანი!
და	სინ.მრვლთ	აჰა ესერა დღეს ყოველთა კაცთა ეშინის საშჯელისაგან მისისა და თაყუანის-სცემენ სიმდიდრესა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	მოწამენი სანატრელნი, რომელნი ვითარცა შეცოდებულნი შჯულისა თანა-მდებ იყვნეს, აჰა ესერა დღეს ევედრებიან მათ მსაჯულნი და მეფენი მეოხ ყოფად მათა წინაშე მსაჯულისა მის მსაჯულთაჲსა;
და	სინ.მრვლთ	და ჯუარის-მცუმელნი იგი, რომელნი ოდესმე შეკრებულ იყვნეს ქალაქსა თჳსა, ესრჱთ განბნეულ არიან იგინი ყოველსა ქუეყანასა და დათრგუნვილ არიან იგინი, ვითარცა მიწაჲ ქუეყანისაჲ ოთხთა კიდეთა სოფლისათა.
და	სინ.მრვლთ	და მდევარნი მარტჳლთანი ოდეს სადამე დიდებულ იყვნეს, აჰა ესერა აწვე ამას სოფელსა შინა აჴოცილ არს საჴსენებელი მათი და მას სოფელსა განმზადებულ არს მათთჳს მწარჱ მისაგებელი.
და	სინ.მრვლთ	საიდუმლოსა ვხედავ, ძმანო ჩემნო საყუარელნო, საკჳრველსა, მიუწუდომელსა და გამოუკულეველსა ფრიად,
და	სინ.მრვლთ	და ყავნ ამიერითგან უფალმან წყალობითა თჳსითა, და ვითარცა ღირს მყვნა ჩუენ ქუეყანასა ზედა, ვითარცა გჳრგჳნნი გარემო საფლავთა მათთა, ეგრევე ღირს მყვენინ ჩუენ ზიარებად მათსა სამკჳდრებელსა მას ზეცისასა.
და	სინ.მრვლთ	და აღმოვთქუათ ქებაჲ მისა, რომელმან გჳრგჳნოსან ყვნა მონანი თჳსნი ორთავე სოფელთა შინა უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	რაბლე2	- რა და ისა, ბატონო, რომა, - მოუგო პანურგმა, - იმა მამაძაღლ თურქთა ამბავსა ვუთხრობდი, რა უბედურნიცა არიან, ვინათგან სასმელსა არ ეკარებიან.
და	სინ.მრვლთ	სიყუარული მოწამეთა სანატრელთაჲ მაწუვს მე, რაჲთა გიჩუენო თქუენ მცირედ ოდენ გემოჲ საჴსენებელისა სიმჴნისა მათისაჲ და შვილთა მათთა დღჱ საჴსენებელისა მათისაჲ ვაუწყოთ.
და	სინ.მრვლთ	და თქუენ, რომელთა-ეგე გესმის, განწმიდენით ალაგნი ყურთა თქუენთანი და ვაკე ყავთ და განჰმზადეთ გზაჲ გონებათა თქუენთაჲ, რაჲთა დაუბრკოლებელად შთავიდოდიან სიტყუანი მათნი გულთა თქუენთა.
და	სინ.მრვლთ	და შვილთა – თავის-ყოფაჲ მამათა მათთაჲ, და ჴუებულთა – შევედრებაჲ მდიდართაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენდა წეს-არს, ჴუებულთა და შეცოდებულთაჲ, თავის-ყოფაჲ მარტჳლთაჲ, რაჲთა ჴელითა მათითა და ლოცვითა მათითა მომეცნენ ჩუენ თხოვანი ჩუენნი უფლისაგან მათისა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ დღეს წმიდაჲ ქალწული ქუეყანისაგან ზეცად მიიცვალების დიდებასა, და ძალნი ცათანი განკჳრდებიან და განკრთომით იტყჳან, ვითარმედ: მიწისაგანისა მის ადამის ასული უჟეშთაჱს ჩუენსა იქმნების.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ერნი იგი ძლიერად ღაღადებდეს მათთჳს და იტყოდეს: ევნებისმცა, ევნების მაგათ!
და	რაბლე2	მწვდნენ ის ძაღლიშვილნი თურქნი და ეგრევ შამფურსა მაცვეს, წინ-წინ კი, ვითომ ბოცვერი ვიყავ, ღორისა ქონითა გამომჩურთეს, რამეთუ კბილსა სხვარიგ ვერცა მომკიდებდნენ გაძვალტყავებულსა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არა ზომით ოდენ შეაწონის მათსა მას და მისცის მათ, რამეთუ არა შეორგულდეს იგინი მისგან, რაჟამს აღიარეს იგი.
და	სინ.მრვლთ	მთავარანგელოზნი და ბანაკი ანგელოზთაჲ ჰხედვენ წმიდასა ქალწულსა უჟეშთაეს ყოველთა მთავრობათა და განკჳრდებიან და ქერობინი იგი, რომელი დგას და სცავს ხესა მას ცხორებისასა, მან იხილა წმიდაჲ ქალწული ზეცად აღმავალი და იტყოდა: მე ესერა ვდგა და ვსცავ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ამით განგულებითა მიხედეს ჯუარსა მას სულისა თჳსისასა და თავსა თჳსსა.
და	რაბლე2	ამიღეს და ცოცხლივ ცეცხლზედა დამდეს, ხან გადამაბრუნებდნენ, ხან გადმომაბრუნებდნენ, ჰაი დედასა, მწვადად მწვავენ და ეგ არი- მეთქი, გამკრა გულში, და ფიქრითა ღვთაებრივ კეთილმოწყალებასა მივენდე,
და	სინ.მრვლთ	წინაშე მსაჯულისა მის მოიჴსენიან სიტყუაჲ იგიცა დავითისი, რომელ–იგი თქუა სულითა წმიდითა, ვითარმედ: ვიტყოდი სიმართლით წინაშე მეფეთასა და არა მრცხუენოდის.
და	სინ.მრვლთ	დიდად პატიოსნად შერაცხილ იყო წინაშე თუალთა მათთა, რაჟამს განეძარცუვოდა მათგან სამოსელი მათი, რამეთუ მოიჴსენიან, ვითარმედ სამოსელი კიცხევისაჲ შეიმოსა მძლემან მან და განმაკრძალებელმან უსახურთამან.
და	რაბლე2	რომელ ქალაქთანაც კი მოიხილავდნენ პანტაგრუელსა, მიდიოდნენ და თავადვე აბარებდნენ იმა ქალაქის გასაღებსა.
და	რაბლე2	თან წმინდა ლავრენტისა ვახსენებდი და ზენაარსისა იმედსა არა ვკარგავდი, უცილოდ მიხვაიშნებს და დამხსნის ამა წამებასა- მეთქი, და აკი ჭეშმარიტად სასწაულებრივ მიხსნა კიდეც ბოლოსა.
და	სინ.მრვლთ	ნუუკუე სადაჲთ-მე ჭამა ადამ ხისა მისგან ცხორებისაჲსა და ცხონდა?
და	სინ.მრვლთ	ფრიად სახარულევან იყვნეს იგინი, რაჟამს გუერდნი მათნი განსხირპვულ იყვნეს და იხუეტებოდეს, რამეთუ თუალითა გონებისა მათისაჲთა ლახუარსა, რომელ ცემულ იყო გუერდთა ძისა მეუფისათა, იგინი ხედვიდეს და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	სინ.მრვლთ	რაჟამს ხედვიდეს ჭალაკსა მას სისხლისასა, რომელ გარდამოვიდოდეს გუერდთა მათა, მოიჴსენიან სისხლი იგი წმიდაჲ, რომელ გარდამოჴდა გუერდსა პირმშოჲსა მისგან და გარდაიჴადა თანა-ნადები იგი ადამისი პირველისაჲ.
და	რაბლე2	ჰოდა, ვიდე ეგრე ცეცხლზედ, სულიან-ხორციანად ღვთის ნებასა მინდობილი, და ვგოდებდი: უფალო, შემეწიე! უფალო, მიხსენ! უფალო მომარჩინე ამ ძაღლთა და ავაზაკთ, რამეთუ არა გარდაველ სჯულსა შენსა და იმისთვის მტანჯავენ- მეთქი,
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრე შე-ღა-კრულ იყვნეს ჴელნი მათნი და ვიდრე შე-ღა-ურვებულ იყვნეს გონებანი მათნი, ჴსნილ იყვნეს სიტყუანი მათნი, რამეთუ სამსჭუალთა მათ ჯუარ-ცუმულისათა ხედვიდეს, ვითარმედ რომელმან განაწყვნა ვარსკულავნი სამყაროსა შინა, დაემშჭუალა სამშჭულითა ძელსა ზედა.
და	სინ.მრვლთ	სერაბინნი იტყოდეს: ვითარ-მე ასულმან ადამისმან მუცლად-იღო დამბადებელი მათი, და ამისთჳს რომელნი სამოთხით გამოცჳვენ, ცხონდენ?
და	რაბლე2	და მინამ ესრეთ გოდებითა მოვთქვამდი, იმა ჩემსა შემწველდამდაგველსა კაი ლაზათიანი ძილქუში დასწოლოდა, და არ ვიცი, ღვთისა ნებითა მოხდა თუ რომელიღაც კეთილმა სადმე ოტარიდმა მისმინა ქენჯნილსა და მარჯვედ ჩააძინა ის ჩემი ასთვალა არგუსი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მარტჳლნი დიდად სახარულევან იყვნეს, რამეთუ ჴმაჲ იგი კაიაფაჲსი და მოყუასთა მისთაჲ მოიჴსენიან., რომელნი იტყოდეს: მიიღეთ ჩუენგან, მიიღეთ ჩუენგან!
და	სინ.მრვლთ	ნუგეშინის-იცემდეს ურთიერთას და იტყოდეს, ვითარმედ: ვივნოთ ვნებაჲ იგი მისი და შეუდგეთ ტჳრთსა მას სიკუდილისა მისისასა;
და	რაბლე2	რაკიღა შამფურსა აღარ ატრიალებდა, გავხედე, ვნახო ერთი, რა მოუვიდა- მეთქი, და იქავ მძინარე მოვიხელე.
და	ბალ.C	გჳთხრობდა ჩუენ მამაჲ ისაკ, ძე სოფრონ პალესტინელისაჲ, და არს წიგნი ესე სიბრძნე ბალაჰვ[არისი], რომელი იყოფებოდა უდაბნოთა მძოვართა თანა
და	რაბლე2	მაშინვე დავწვდი კბილითა მუგუზალსა, დაუმწვარ ბოლოში ჩავავლე, და შიგ საზარდულში ვტყორცნე თურქსა, მეორე კი ბუხრისა მოახლოებით ქვეშა ვუმარჯვე სამგზავრო სკამ-ლოგინსა, რომელზედაც იმ ჩემისა ღრმად პატივცემული შემწველისა ჩალისა დოშაკ-ტაბასტო ეგდო.
და	ბალ.C	მივიწიე ოდესმე იოპედ და მუნ ვპოვე წიგნი ესე ჰინდოთა საწიგნესა, რომელსა შინა სწერიან საქმენი ამის სოფლისანი, ფრიად სარგებელნი სული[სანი].
და	ბალ.C	1. იყო ვინმე მეფე ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან შოლაჲტ, და სახელი მისი იაბენეს.
და	რაბლე2	ჩალა თვალისა დახამხამებისა უმალ აბრიალდა, და ცეცხლი იჩქითად სკამ-ლოგინსა მოედო, მას უკანით კი თაღიან ჭერში ფიჭვისა ლამფა-ფიცარსა მისწვდა.
და	ბალ.C	ხოლო კაცი იგი იყო მშჳდი და მდაბალი და ფრიად მოწყალე გლახაკთაჲ. და არა ესუა მას შვილი.
და	ბალ.C	4. და მწუხარე იყო იგი უშვილოებისათჳს, რამეთუ ფრიად მდიდარი იყო იგი, და სწადოდა, რაჲთამცა დაუტევა მკჳდრი მონაგებთა ზედა.
და	ბალ.C	ამისთჳსცა ცუდ იქმნებოდა ვედრებაჲ მათი, გარნა ღმერთსა რომელსა ყოველთა კაცთა ჰნებავს ცხორებაჲ, მოწყალებისა მისთჳს, რომელ ჰყოფდა გლახაკთა ზედა, მიანიჭა მას შვილი კეთილი და საღმრთოჲ.
და	ბალ.C	და აღივსო სიხარულითა დიდითა და უწოდა სახელი მისი იოდასაფ, და თქუა: ესე მიყვეს ღმერთთა ჩემთა. და უმეტეს ადიდნა იგინი.
და	ბალ.C	და შეკრიბნა სიმრავლე ვარსკულავთ მრიცხუველთა და ფილოსოფოსთაჲ და მემარგელთა, რაჲთა აუწყონ, თუ რაჲ წინა-უც ძესა მისსა.
და	ბალ.C	ხოლო იყო მათ შორის კაცი ერთი მეცნიერ სიბრძნესა უფროჲს ყოველთა, და ჰრქუა მეფესა: მე ესრეთ ვჰგონებ, მეფეო, დიდებაჲ, რომელსა მიიწევის ყრმაჲ ესე, არა არს ამის სოფლისაჲ, არამედ ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ დიდი წინამძღუარი იყოს გზასა ჭეშმარიტებისასა.
და	ბალ.C	ხოლო მეფემან ძესა მისსა და უბრძანა, რაჲთა ბერი კაცი არა უტეონ მას შინა ყოფად.
და	რაბლე2	თუმცა, ჯერეთ სადა ხართ! საზარდულში რომ მუგუზალი ვესროლე, სრულად ბოქვენი დაუწვა ჩემს ბედასლსა გამტანჯველსა, და აწ უკვე კვერცხნი ებუგებოდა.
და	რაბლე2	მერმე მომვარდა გაკოჭილსა და თოკი ხელთ რომ შემჭრა, ახლა ფეხთ დაუყვა, რა არი ცეცხლში ჩავეგდე.
და	რაბლე2	მაგრამ თურმე სახლისა უფალსა, რომელიცა იქავ ახლო რამოდენიმე ფაშასთან და მუფთისთან ერთად ქუჩა-ქუჩა შესაქცევად ვიდოდა, ღრიალიც გაეგონა და ბოლისა სუნიცა სცემოდა,
და	რაბლე2	ესხლიტა ფეხი და გაფოთებული მოიჭრა, ეგება ცეცხლსა ცოტა რამ მონაგარი მაინც გადავარჩინოო: იმა ერთი ანდაზისა არ იყოს, რახან სახლი ეწვოდა, ხელისა მოთბობას ეპირებოდა.
და	რაბლე2	და ეცა გიჟსაებრ შამფურსა, რომელსა ზედა აცმული ვიყავ, ჰკრა და მყის მოწყლა ჩემი შემწველ-შემბრაწველი იგი, მოწყლა და იმისა გამო, რომ მკურნალად არცვინ შეჰყრია თუ სხვა რამ მიზეზით, ციმციმ აღმოხდა სული განწონილ შემწველსა ჩემსა:
და	რაბლე2	სახლისა პატრონმა შამფური ცოტა ჭიპზემოთ უგმირა, მარჯვენა ფერდისა უახლოესად და მესამედი ნაწილი ღვიძლისა გაატანინა,
და	რაბლე2	მერმე შეღმა წასულმა შამფურმა ფარდა-ფალანგში გაუარა, გულისა პერანგი გაუფლითა და წვერი მხრისა სარტყელში ამოყო, ხერხემლისა და მარცხენა ბეჭისა საშუალ.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ მიავასხეს მათ სისხლი ვითარცა კაცთა, და მიაგო მან მათ ვითარცა ღმერთმან;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ დაამცირეს მათ ცხორებაჲ მათი, აწ ესერა განადიდა სიკუდილი მათი;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ შეუკრნეს მაჭირებელთა მათა მკლავნი მათნი, ესერა შეიკრვიან ეშმაკნი უსაბლოდ წინაშე მათსა;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ შეყენებულ იყვნეს საპყრობილესა ჴორცნი მათნი, ესერა აღიმსთობენ მსაჯულნი კართა მათთა ზედა;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ შესძინეს უვარის-მყოფელთა მათ გინებასა მათსა ზედა, ესერა შესძინებენ თაყუანის-მცემელნი შუენიერებასა მათსა.
და	სინ.მრვლთ	და უვარს-ჰყოფდეს მათ მას ჟამსა ნათესავნი მათნი, აწ ესერა აღიარებენ მას დღეს შორიელნი, რომელნი შემოეახლნეს;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ესმოდა ყურთა მათთა გინებაჲ და საკიცხელებაჲ, აწ ესერა ყოველივე ენაჲ აქებს შუენიერებასა მათსა;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ რბიოდეს ბილწნი დედანი ხილვად ჭირისა მის მათისა, ესერა იწრაფიან ნანარნი დედანი სმენად საჴსენებელისა მათისა;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ უწესოდ და შეურაცხად ჰყოფდეს სიკუდილსა მათსა, ესერა აღამაღლებენ და განაშუენებენ ტაძართა მათთა;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ჰბასრობდეს მათ როსპიკნი კიცხევით და უსახურ იქმნნეს, ესერა დედანი წმიდანი შიშით ტირან მათ წინაშე.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ დაწერეს მწერალთა უკეთურთა გინებაჲ მათი, ესერა მწერალნი მშჳდნი მეტყუელ ქმნულ არიან მათთჳს;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ შთასთხინეს იგინი ზღუასა უვარის-ყოფელთა მათ, ესერა მეორედ ითქუმის დიდებულებაჲ მათი პირითა;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ შეწუნეს იგინი ცეცხლითა უღმრთოთა მათ, ესერა გჳრგჳნი ნათლისაჲ დგას მათ წინაშე;
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ მოაკლეს მათგან წყალი და პური საპყრობილესა შინა, ესერა ღჳნოჲ და ტაბლაჲ აღგებულ არს დღესასწაულსა მათსა.
და	სინ.მრვლთ	და არიან თუ ვინმე, რომელთა-იგი არა ჰრწამს დაფარული, იხილენ აწ ესერა, რომელ ცხად არს;
და	სინ.მრვლთ	და არიან თუ ვინმე, რომელთა არა ჰრწამს, შორიელთაჲ თავს-იდევინ მახლობელითა ამით, რომელმან აღიაროს ძჱ, რამეთუ ჰურიათა რომელთა ჯუარს-აცუეს იგი, განიბნინეს.
და	სინ.მრვლთ	და რომელთა არა თავ-უყონ მოწამეთა, რამეთუ წარმართთა რომელთა აგინნეს იგინი, შეურაცხ-იქმნნეს.
და	სინ.მრვლთ	და რომელმან აღიაროს ძჱ, ვითარმედ უფალ არს იგი ცისა, ჰრწმენინ მას აწ, რამეთუ თაყუანისცემს მას ყოველი ქუეყანაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და რომელმან არა თავს-იდვას, ვითარმედ არა მაღალთა შინა არიან მოწამენი, იხილენ პატივი მათი, რომელ აქუს სოფელსა შინა.
და	სინ.მრვლთ	აღიარედ ჰურიათა ჯუარ-ცუმული იგი, რამეთუ სიკუდილითა მისითა განქარდეს მსხუერპლნი იგი მათნი, და პატივ სცედ წარმართთა მოწამეთა მისთა,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ სიკუდილითა მისითა აღიფხურნეს ბაგინნი მათნი, და შეჰრისხნედ, მცირედ ოდენღათა თუ არს მათ თანა უსახურებაჲ მათი, და თავს-იდვედ ჭეშმარიტებაჲ ესე, რომელ განჩინებულ არს.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ სირცხჳლეულთა მათ არავეღა ჰრცხუენის და კდემაჲ არა იციან, განვბრძნდეთ ჩუენ გუემითა მათითა,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა სიკუდილი მათი იყოს ჩუენდა მოძღუარ, და თაყუანის-ვსცეთ ძესა მხოლოდ-შობილსა, რომელმან ჯუარითა თჳსითა განაბნინა და შეკრიბნა: განაბნინა ჭეშმარიტად ჯუარისმცუმელნი იგი თჳსნი და შეკრიბნა წყალობითა თჳსითა თაყუანის-მცემელნი მისნი.
და	სინ.მრვლთ	ვაქებდეთ მოწამეთა სანატრელთა, რომელთა სისხლითა ჴელთა მათთაჲთა დაჰბეჭდეს ჭეშმარიტებასა უფლისა თჳსისასა, და ვითხოოთ მოწყალისა მისგან.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ექმნა მათ შემწე და ვითარცა შევიდეს იგინი ბრძოლასა და ძლევითა გჳრგჳნოსან იქმნნეს, და ჩუენ ლოცვაჲ მათი შემეწიენ ბრძოლასა შინა უკეთურთასა,
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა მრავალთა წელთა აღვასრულოთ დღესასწაული ძლევისა მათისაჲ და აღმოვთქუათ ქებაჲ და დიდებაჲ მის უფლისა, რომლისათჳს არს ესე ბრძოლაჲ, რომელმან-იგი მოსცა ძლევაჲ ახოვანთა თჳსთა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მისა და ცხებულისა თჳსისა და სულისა თჳსისა წმიდისა აღმოვთქუათ დიდებაჲ და პატივი უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.C	და მისცნა მონანი სარწმუნონი, რაჲთა ჰმსახურებდენ ძესა მისსა.
და	ბალ.C	და მისცა ზანდან მზრდელად და ამცნო მას და ჰრქუა, რაჲთა ბერი კაცი გინა სნეული არა უჩუენოს და არცა სიკუდილი უჴსენოს სადა, რამეთუ სწადოდა აღზრდაჲ მისი სიხარულით და შუებით,
და	ბალ.C	5. და მაშინ ბრძანა მონათა მათ ქრისტესთა განსხმაჲ ქუეყანისაგან მისისა.
და	ბალ.C	და ქადაგი წარავლინა ჴმობად ესრეთ: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინ შემდგომად სამისა დღისა, ძჳრ-ძჳრითა ტანჯვითა მოისრნენ ყოველნი.
და	ბალ.C	და იყო იგი ღმრთის მსახურ და მორწმუნე და მოსავ ქრისტესი მცნებათა და უყუარდა ფრიად მეფესა, რამეთუ იყო იგი გონიერ და ფრთხილ და მწერალ კეთილ, და უწარჩინებულ ყოველთა იყო წინაშე მეფისა,
და	ბალ.C	და არა იცოდა მეფემან აბენეს, თუ მონა არს იგი ქრისტესი, და ყოველთა წარჩინებულთა მისთაგან უმეტეს პატივს-[ს]ცემდა.
და	ბალ.C	ამან ბალაჰვარ ოდესმე იხილა მიმავალმან გზასა ზედა კაცი მდებარე, რომელი მჴეცისა მიერ ვნებულ იყო და ასოთაგან - ფერჴთა და ჴელისა - დაკლებულ იყო, და ტიროდა კაცი იგი.
და	ბალ.C	და ჰკითხა მას ბალაჰვარ: რად ესრეთ ხარ, კაცო, და სტირ?
და	ბალ.C	და [ე]სე მოგაჴსენო: მე ვარ კაცი სიტყჳს მკერავი და მჴეცისაგან შეჭმულ ვიქმენ და დაკლებულ ასოთაგან;
და	ბალ.C	და უბრძანა მონათა, რაჲთა აღსუან ჰუნესა და მიიყვანონ მის თანა სახიდ თჳსად.
და	ბალ.C	და უბრძანა სახლის მოძღუარსა, რაჲთა კეთილად იღუწიდეს მისთჳს და ნუგეშინის-სცემდეს.
და	ბალ.C	მივიდეს და ჰრქუეს მეფესა: ჵ მეფეო, კაცისა მის, რომლისა დაგიც სასოებაჲ, არა არს სჯულისა შენისაჲ, რამეთუ უკუეთუ პოოს კაცთა მათგანი ქრისტეანეთაჲ, მოწლედ მოიკითხავს.
და	ბალ.C	და აწ ჰნებავს განდგომილებაჲ შენი და დაპყრობად მეფობისა შენისა, და რომელნიცა პოვის განდრეკილნი მეფობისაგან თქუენისა, მოსწრაფებით ჰყუარობს მათ და პატივსა წინა-უყოფს.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მათ მეფემან: უკუეთუ არა იყოს ეგე, ვითარცა სთქუთ, ბოროტი წინა-გიცთ.
და	ბალ.C	და მიუწოდა მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და იწყო გამოცდად მისსა და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას შინა და ვითარ აღვასრულენ დღენი ჩემნი, და ვხედავ, რამეთუ ცუდად ვშურები და მეშინის.
და	ბალ.C	ნუუკუე მოიწიოს აღსასრული და მე ცარიელი ვიპოო.
და	ბალ.C	აწ უკუე მნებავს, რაჲთა ამიერითგან შევერთო მონათა მათ ღმრთისათა და ვიღუაწო საუკუნოჲსა მისთჳს ცხორებისა.
და	ბალ.C	აწ შენ რასა იტყჳ, ერთგულო და თანამზრახველო ჩემო?
და	ბალ.C	და ვითარცა ესმა ესე კაცსა მას ღმრთისასა, აღძრა გონებაჲ მისი და ცრემლეოდა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მას: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, რამეთუ წარმავალისა წილ აღგირჩევიეს წარუვალი და უმჯობესი, რამეთუ არარაჲ არს სოფლისა ამის დიდებაჲ, რამეთუ ვითარცა აჩრდილი წარვალს და ვითარცა კუამლი განქარდების.
და	ბალ.C	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს და არა გამოუცხადა მას.
და	ბალ.C	მაშინ გულისჴმა-ყო ბალაჰვარ, რამეთუ საცთური იგი და შესჭირდა ფრიად.
და	ბალ.C	და დაადგრა ღამესა მას უძილად.
და	ბალ.C	და მოეჴსენა კაცი იგი სიტყჳს მკერავი.
და	ბალ.C	და მოუწოდა და ჰრქუა მას: შენ მეტყოდე, ვითარმედ: განვჰკურნებ სიტყჳთა წყლულსა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მას კაცმან მან: და არსცა ეგრე, ნუუკუე გიჴმს რაჲმე აწ?.
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: ესოდენთა ჟამთა ვმონე მეფესა და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე წინაშე მისსა.
და	ბალ.C	ხოლო დღეს (მძიმედ) ვიხილე იგი ჩემდამო და ვჰგონებ, რამეთუ არა არს მშჳდობაჲ მის თანა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა ვნებულმან მან: და რაჲ მიზეზი იყო შორის შენსა და მისსა?
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: არარაჲ უწყი სხუაჲ, რამეთუ სიტყუაჲ ერთი მრქუა და მე ვაწჳე უმჯობესსა, და ვჰგონე, რომელ განმცადა სიტყჳთა. და ყოველი წარმოუთხარ.
და	ბალ.C	და ჰრქუა ვნებულმან მან: მე განვკურნნე სიტყუანი ესე შეწევნითა ქრისტესითა და ძალითა ჯუარისაჲთა.
და	ბალ.C	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი, რამეთუ ზაკუვით ზრახავს შენთჳს და გონებს შენ მიერ დაპყრობასა მეფობისა მისისასა.
და	ბალ.C	აწ აღდეგ ხუალე და დაიკუეცე თმაჲ თავისა შენისაჲ, და განიძარცუე სამოსელი ეგე შენი და შეიმოსე ძაძისაჲ და ეგრეთ შევედ წინაშე მეფისა.
და	ბალ.C	და უკუეთუ გკითხოს, თუ რაჲ არს ესე, არქუ მას: რომლისათჳსცა შენ მე მიწოდე, მე ესერა განმზადებულ ვარ, რამეთუ არა მნებავს თჳნიერ შენსა ცხორებაჲ.
და	ბალ.C	რამეთუ მიზიარე კეთილთა ამათ სამეფოთა შენისათა, აწ თანა-მაც, რაჲთა გეზიარო ჭირთაცა შინა ამის სოფლისათა, და ვითარცა უკუჱ შენ მიერ, ვიტანჯოცა შენ თანა, და რაჲთა შენ თანავე ღირს ვიქმნე საუკუნოდ.
და	ბალ.C	და ყო კაცმან მან, ვითარცა ასწავა მას ვნებულმან.
და	ბალ.C	და აღმოვიდა იჭჳ გულისაგან მეფისა.
და	ბალ.C	და განბოროტნა შემასმენელთა მათთჳს ბალაჰვარისთა.
და	ბალ.C	ხოლო ბალაჰვარ იშუებდა სიხარულითა და კუალად მოეგო თმაჲ თავისა თჳსისაჲ.
და	ბალ.C	და კუალად შეუჴდა შური მთავართა მათ ბალაჰვარისათჳს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, თუ განიხილო ყელი ბალაჰვარისი, იხილო მის თანა ჯუარი, რომელსა თაყუანის-სცემს იგი.
და	ბალ.C	და ღმერთნი ჩუენნი საბასრობელ არიან მის წინაშე.
და	ბალ.C	და მიყო ჴელი და იხილა ჯუარი ოქროჲსაჲ მკერდსა ზედა მისსა და ჰრქუა: რაჲ არს, ბალაჰვარ, ცთომილებაჲ შენი?
და	ბალ.C	ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია.
და	ბალ.C	და აწ ვინაჲთგან განცხადნეს სახელი ქრისტეს ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, მე არღარა უარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, უკუეთუ ჴორცნი ჩემნი დასჭრნნე, გინა ცეცხლითა დასწუნნე, გარნა სულსა ჩემსა ჴელთა მისთა შევჰვედრებ.
და	ბალ.C	ჰრქუა მას მეფემან: ნუ ეგრე იტყჳ, საყუარელო ჩემო ბალაჰვარ, რამეთუ კაცი ხარ დიდებული და უპირატესი წინაშე ჩემსა.
და	ბალ.C	და უკუეთუ თაყუანის-სცე ღმერთთა ჩემთა, მოგცნე შენ სხუანიცა ქალაქნი და საჭურჭლენი ჩემნი შენ ზედა დავაცარიელნე, რამეთუ ფრიად საყუარელ ხარ წინაშე ჩემსა.
და	ბალ.C	და უკუეთუ ესე არა ჰყო, სატანჯველითა სასტიკითა განვლივნე ჴორცნი შენნი და არღარა მოვიჴსენო სიყუარული შენი.
და	ბალ.C	მაშინ განიჴსნა სარტყელი ოქროჲსაჲ კაცმან მან ღმრთისამან, შემკული თუალებითა პატიოსნითა, და დადვა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: უკუეთუ დამარქუა თავსა ჩემსა გჳრგჳნი მეფობისა შენისაჲ პატივისა მისთჳს, ვერ შეარყიო ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებაჲ ჩემი.
და	ბალ.C	და უკუეთუ ტანჯვითა განჰლივნე ჴორცნი ჩემნი, ვერავე შემაძრწუნო, რამეთუ ზეცისა კეთილნი უზეშთაეს არიან ვიდრე ქუეყანიერთა, რომელთა შინა ვიშუებთ სამარადისოდ და ჯოჯოხეთისა სატანჯველნი უმწარეს,
და	ბალ.C	რომელსა შინა დასჯად არიან წინააღმდგომნი ღმრთისანი და უ[ვ]არის მყოფელნი.
და	ბალ.C	ხოლო მე, მეფეო, მზა ვარ ტანჯვად და შენ ნუ სდროებ, რაჲთა ადრე წარვიდე წინაშე მეუფისა ჩემისა, რაჲთა განისუჱნო მუნ უკუნისამდე.
და	ბალ.C	ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა.
და	ბალ.C	აწ წარვედ ქუეყანისაგან ჩემისა და ნუმცა მესმის ჰამბავი შენი ყურთა ჩემთა.
და	ბალ.C	და უკუეთუ გპოოღა, უბრალომცა ვარ სისხლისაგან შენისა.
და	ბალ.C	ხოლო მან კაცმან ღ~ისამან დაუტევა დიდებაჲ ესე წარმავალი და მძოვართა თანა წარვიდა მონებად იესუ ქრისტესა, ღმრთისა ჩუენისა.
და	ბალ.C	და იხილნა ორნი კაცნი, ღმრთის მსახურნი, განმავალნი ქალაქით.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მათ: ვინაჲ კადნიერ იქმნენით არა განსლვად ქუეყანით ჩემით, ანუ არა გესმა, ვითარ ჴმობდა ქადაგი ჩემი?
და	ბალ.C	და ჰრქუეს მათ: აჰა ესერა განსლვად ვართ.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მათ: რამან დაგაყენნა აქამომდე?
და	ბალ.C	და ჰრქუეს მათ: უპოვარებამან საგძლისამან.
და	ბალ.C	და ჰრქუეს: უკუეთუმცა გუეშინოდა და შემცა-გუესწრაფა განსლვისა, რამეთუ სიკუდილისა მიერ განსუენებასა მოველით.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: და ვითარ იტყჳთ მაგასა?
და	ბალ.C	და აწ შიშისაგან ჩემისა განხუალთ ქუეყანით ჩემით, ამას არა შიშისათჳს სიკუდილისა იქმთა?
და	ბალ.C	და ჰრქუეს: ჩუენ არა შიშისათჳს სიკუდილისა ვიქმთ განსლვასა ქუეყანით შენით, არამედ რაჲთა არა შემწე გექმნეთ სიბოროტესა შენსა და მიზეზ გექმნეთ უღმრთოებისა, ხოლო შიში შენი არაოდეს მოსრულა გულთა ჩუენთა.
და	ბალ.C	ხოლო იგი განუტევნა და ბრძანებაჲ დადვა, რაჲთა რაოდენნი პოვნენ ქრისტეანენი, ყოველნი ცეცხლითა დაწვან.
და	ბალ.C	7. და ვითარცა აღიზარდა ყრმაჲ იგი კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ასაკისასა, ისწრაფდა მამაჲ მისი, რაჲთა არარაჲ დააკლდეს წურთილობაჲ სიბრძნისაჲ, რომელი ჯერ-არიან მეფეთათჳს.
და	რაბლე2	ჩემმა ფაშამ კი რა დაინახა, სახლ-კარსა ვეღარცრასა ვუშველიო, ყოველიფერი ნანაჯოგიანად მეღუპებაო, ადგა და ეშმაკთ უხმო, შეწევნა შესთხოვა გრილგოთსა, ასტაროტსა, რაპალსა და გრიბუილსა, თითოეულსა ცხრა-ცხრაჯერ მოუწოდა.
და	ბალ.C	ხოლო ყრმაჲ იგი ფრიად მიმღებელ იყო სიბრძნისა და შემწყნარებელ სწავლობისა და გამომეძიებელ ყოველთა სიტყუათა გონიერებისათა.
და	ბალ.C	ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან.
და	ბალ.C	და არავის შეუტეობდა შემავალსა მისდა.
და	რაბლე2	და აწღა ფახადი მომეცა: ეშმაკნი სადაც არის მოცვივიან ამა აბდლისთვის და იქნებ იმოდენად ზრდილნიც გამოდგნენ, მეცა ზედა მიმაყოლონ- მეთქი.
და	ბალ.C	და ვითარ არავის შეუტეობდა და არცა მას განუტეობდა განსლვა ქალაქისაგან, და იწყო ურვად და გულის ზრახვად ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.C	და მერმე თქუა: მამაჲ ჩემი უფროჲს ჩემსა არს და იცის უმჯობესი ჩემთჳს.
და	ბალ.C	და ვითარცა მიიწია სიბრძნესა სისრულისასა, თქუა გულსა შინა თჳსსა: ჰასაკი მაქუს, რად არა აღვირჩევ უმჯობესსა და გამოვიწულილავ, თუ რაჲ არს შეწყდომილებაჲ ესე ჩემი.
და	ბალ.C	თქუა: უკუეთუ ვჰკითხო მამასა ჩემსა შეწყდომილებაჲ ჩემი, არავე მითხრას ჭეშმარიტი და ნუუკუე შფოთსაცა შევაგდო.
და	ბალ.C	და იწყო მზრდელისა მიმართ თჳსისა პატივთა წინა-ყოფაჲ და ფრიად პატივ-სცემდა და წაღმართცა უქადაგებდა და ჰრქუა: უკუეთუ მითხრა ჭეშმარიტი, რაჲ-იგი გკითხო, უმეტესი პატივი ჰპოო წინაშე ჩემსა, რაჟამს იგი მეფე ვიქმნე.
და	ბალ.C	და უკუეთუ ჭეშმარიტი არა სთქუა, დასასრული ჰყო სიყუარულისა ჩემისაჲ შენდა მიმართ.
და	ბალ.C	ხოლო მან მიამცნო ყოველივე, რაჲცა ჰკითხა, და ჰრქუა: დაფარე ყოველივე, რაჲცა მიგითხრა და მოგაჴსენო.
და	ბალ.C	და ვითარცა მოიმტკიცა იგი, ჰრქუა: რაჲ გნებავს?
და	ბალ.C	მიუგო მზარდულმან და ჰრქუა: მოგახსენო საქმე ესე და ზედა-მიგაწიო.
და	ბალ.C	ოდეს-იგი იშევ შენ, მამამან შენმან ყო სიხარული დიდი და მოხადა ყოველთა ვარსკულავთ მრიცხუველთა და ჰკითხა დაბადებისათჳს შენისა, ხოლო მათ ყოველთა აუწყეს დიდსა დიდებასა მეფობისასა,
და	ბალ.C	და ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ: დიდი წინამძღუარი იყოს გზისა ჭეშმარიტებისაჲ და წინააღმდგომ სჯულისა შენისა იქმნების და არა ამა[თ] ღმერთთა ქადაგებს, რომელთა შენ ჰმსახურებ და ჰმონებ;
და	ბალ.C	ამისთჳს შეეშინა მამასა შენსა, ნუუკუე მისდრკე ნებასა მისსა და უცხოჲ სჯული შემოიღო და შეიყუარნე კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი.
და	ბალ.C	და ჰრქუა ყრმამან მან: და რაჲ კაცნია ღმრთის მსახურნი?
და	ბალ.C	ხოლო [მან] მიუგო: ესევითარნივე არიან, ვითარ-ესე ჩუენ ვართ, და ზეცათა ღმერთსა ჰმსახურებენ.
და	ბალ.C	ხოლო მამამან შენმან რომელნიმე ტანჯნა და სხუანი ცეცხლითა დაწუნა, და რომელნიმე განასხნა საბრძანებელისაგან მისისა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მას იოდასაფ, ძემან მეფისამან: და არღარავინ იპოვების მათგანი ქუეყანასა ამას ჩუენსა? ხოლო მან ჰრქუა: არა.
და	ბალ.C	და ვითარ ყოველივე განუმარტა, არღარაჲ მიუგო.
და	ბალ.C	8. და ვითარცა მოვიდა მამაჲ მისი, ჰრქუა: მნებავს ცნობად საქმე ერთი, რომლისა მიერ დიდსა ურვასა და მწუხარებასა შინა ვარ მე.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მამამან: მკითხე, შვილო ჩემო!
და	ბალ.C	მიუგო: მამაო ჩემო და ჩემო, თუ რომლისა საქმისათჳს იქმნა შეწყუდევაჲ ჩემი ადგილსა ამას და რაჲსათჳს აყენებ კაცთა შემოსლვად ჩემდა?
და	ბალ.C	ჰრქუა: ამისთჳს, შვილო, რაჲთა არა შეზრუნდეს გული შენი და კიდე-ვყვნე ყოველნი ვნებანი შენგან.
და	ბალ.C	ხოლო აწ გევედრები, რაჲთა განმიტეო და ვიხილო ქუეყანაჲ და არასადა გარდავჰჴდე მცნებათა შენთა.
და	ბალ.C	ესე რაჲ ესმა, შეიწრდა გული მეფისაჲ და თქუა გულსა თჳსსა: უკუეთუ დავაყენო ნებაჲ მისი, განმრავლდენ ურვანი მისნი და განუწირო ყოველი საშუებელი მისი.
და	რაბლე2	„Agyos athanatos, ho Theos, - და ეშმაკთაგან არცვინ გამოჩენილა.
და	რაბლე2	აიღო და მკერდსა ზედა მიიბჯინა, რაიცა ძალი და ღონე ჰქონდა, მიიჭირა, აწვალა, ატრიალა და მაინც არა გამოუვიდა რა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა: შვილო, უკუეთუ გნებავს რაჲ, დღე აღჯედ საჴედარსა და განვედ კაცთა თანა, და იყავნ ნებისაებრ შენისა.
და	რაბლე2	მაშინ მივეახლე და ვუთხარ: - უფალო ოგეჩავ! ტყუილად ირჯები, ეგრე ვერცროსა მოიკვდინებ თავსა, მარტოდენ დაიკოდავ და მერე სიკვდილამდისინ სულსა ამოგხდიან მკურნალნი;
და	რაბლე2	ესეგვარად ბევრნი გამიგზავნია საიქიოსა და, მერწმუნე, არცვინ უმადური არა დამრჩენია- მეთქი.
და	რაბლე2	- მოდი და მომკალ, გემუდარებიო. აჰა, ეს ჩემი ქისა შენი ფეშქაში იყოსო.
და	რაბლე2	შიგა ექვსასი სერაფია და, გარეშე ამისა, კიდევ რამოდენიმე წყალწმინდა ბრილიანტი და ლალიო.
და	რაბლე2	- სად არი და, იოანე წინამორბედისა მზემან, - მიუგო პანურგმა, - აქედან ძალიან შორია იქამდისინ, თუკი ვინმემ უკვე არ გააქრო.
და	ბალ.C	და ამცნო მეფემან, რომელნი განჰყვებოდეს ყრმასა მას, რაჲთა წინა უვიდოენ და, უკუეთუ ჰპო[ვ]ებდენ კაცთა ბერთა, გინა სნეულებითა შეპყრობილთა, გზისაგან კიდე-განიყვანებოდენ, რაჲთა არა იხილნეს საქმენი კაცთანი და შესჭირდეს რაჲმე საწუთროთა ამათგანი.
და	ბალ.C	ხოლო დღესა ერთსა ვიდოდა რაჲ ყრმაჲ იგი, იხილნა ორნი კაცნი: ერთი გონჯი და ერთი მწუხარე, რომელი სხუასა მიჰყუანდა და ზარ-განჴდილ იქმნა და ჰკითხვიდა მათთჳს.
და	ბალ.C	და ჰრქუეს: ესე კაცნი არიან და ვნებაჲ შემთხუჱვია, ვითარცა სხუათა კაცთაცა შეემთხუევის.
და	ბალ.C	და ჰრქუა: ესე ყოველთა კაცთა შეემთხუჱვისაა?
და	ბალ.C	ხოლო მათ ჰრქუეს: არა, არამედ ზოგთა, რამეთუ რომელთამე შეემთხუევის და რომელნიმე დაუშთებიან.
და	ბალ.C	მაშინ განჰკრთა გონებითა და იქცა დამძიმებული.
და	ბალ.C	და კუალად ოდესმე განვიდა, და მოყუასნი იგი წინამავალნი უდებ იქმნნეს და იყო გზასა მას ზედა ბერი კაცი მდებარე მოუძლურებული, რომლისა თმაჲ სპეტაკ იყო, ვითარცა მატყლი, და პირსა მისსა კბილი არა იყო და სიტყუაჲ მისი ფლაფნით იყო.
და	ბალ.C	და ვითარცა მივიდოდა ძე მეფისაჲ, იხილა იგი და შეეზარა, და ჰრქუა ზანდან მზარდულსა: რაჲ არს ესე?
და	ბალ.C	და ჰრქუა მას: და რას შეუქმნიეს ესრეთ?
და	ბალ.C	და ჰრქუა: რაჲ არს წელიწადი? მიუგო ზანდან: ათორმეტი თუე.
და	ბალ.C	და რაჲ არს თუე? ოთხი კჳრაჲ.
და	ბალ.C	და რაზომსა წელსა შეიქმნების ესრეთ?
და	ბალ.C	ხოლო იგი იყო გონებითა ვრცელი და სიბრძნითა სავსე, და აღრაცხნა თუენი და წელიწადნი და ჰრქუა: ვითარ ვხედავ, ადრე მიუთქს დღე დღესა და წელიწადი წელიწადსა და ასთა წელთა დასასრული ადრე იქმნების.
და	ბალ.C	და აწ რაჲღა წინა-უცს კაცსა ამას?
და	ბალ.C	და ჰრქუა მას ზანდან: და ამის შემდგომად სიკუდილი.
და	ბალ.C	და ჰრქუა იოდასაფ: და რაჲ არს სიკუდილი?
და	ბალ.C	ხოლო იგი ვერღარას დაჰფარვიდა და ჰრქუა: განქარდების საჴსენებელი ამისი ქუეყანით.
და	ბალ.C	და ჰრქუა: მამაჲ ჩემი ესევითარად იქმნებისა?
და	სინ.მრვლთ	ტაბლასა სიხარულისასა მოწამეთასა თქუენ წინაშე დაგებად ვიწრაფი და განზავებად თქუენდა ღჳნისა, სულისა საჴსენებელისა მარტჳლთაჲსა.
და	ბალ.C	- და შენ ესრეთვეა? და ჰრქუა: ჰე ეგრეთ.
და	სინ.მრვლთ	მოივლინა ჩუენდა აზნაურებაჲ ჴელითა ძისა თჳსისაჲთა და შემეძინნეს ჩუენ ნიჭნი ჴელითა სულისაჲთა, რომელი მისგან არს.
და	რაბლე2	- ავდექ და დამწვარ-დაფლეთილი ნიფხვისა ტოტი წავუჭირე ყელში, ხელ-ფეხი მაგრად შევუკარი, გაძაგრული ვერღა იფართხალებს -მეთქი, მერმე შამფური ყრონჭში გავუყარე, და, იქავ ორ მსხვილსა კავსა შუბნაჯახნი რომ ეკიდა, ისიც შამფურითა იმ კავთ ჩამოვდე და ჩამოვაკონწიალე.
და	ბალ.C	- და ეგრეთვე შენცა და ყოველნი კაცნი ესრეთვეა?
და	სინ.მრვლთ	გულს-მადგს, რამეთუ მათ გიჩინნეს თქუენ, და ჩუენ ვამსახურებდეთ მათ, და თქუენ გიხაროდენ, და უფალი ჩუენი იდიდებოდის.
და	სინ.მრვლთ	ჭამეთ ამიერითგან მუცლისა წილ გონებითა თქუენითა და სუთ ყურითა თქუენითა პირისა წილ, რამეთუ არა საჭმელი არს, რომელმან ასწავის ნაყროვანებაჲ, არამედ ტაბლაჲ არს, რომელმან ახარის მმარხველთა;
და	ბალ.C	ხოლო ესეცა უწყოდე, რამეთუ რომელნი ოდეს იშვნენ, მაშინვე წარიტაცებს სიკუდილი, და რომელთამე - მცირედ რაჲ აღიზარდნენ, და ზოგთა - ჰასაკთა რაჲ მოვიდენ.
და	ბალ.C	და ჰრქუა: მე აწ თანა-მაც სიკუდილი?
და	რაბლე2	ქვეშა კაი გვარიანი ცეცხლი შევუნთე, კოცონსა აღარა უკლდა რა, და მილორდი ჩემი ბოლში გამოვიყვანე, ვითარცა ქაშაყი.
და	სინ.მრვლთ	და არა თუ ღჳნოჲ არს, რომელმან აღამცირნის მძიმენი, არამედ სასუმელი არს, რომელმან განსწავლნის უგუნურნი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ დამდაბლდა მხოლოდ-შობილი იგი ჩუენთჳს და დამდაბლდა სულიცა იგი და ჰფუფუნებდა ყოველთა.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ქორწილსა მოწამეთასა ჩინებულ ხართ, სასუმელი, რომელ ღირს არს ქორწილისა, წეს-არს ჩუენდა შესუმად.
და	ბალ.C	და ჰრქუა: არა შენ მხოლოჲ, არამედ ყოველთა კაცთა.
და	სინ.მრვლთ	და ნუვინ იპოვებინ ჩუენ შორის სამოსლითა შეგინებულითა მოსილი.
და	რაბლე2	ვტაცე მას უკანით ხელი იმის ნაფეშქაშარსა ქისასა, წავიტანე თანა გეონი, ანუ ხელშუბ-სათხედი, რომელიცა კავსა ეკიდა, და დავიტიშე.
და	სინ.მრვლთ	განმდიდრდეს მოციქულნიცა ნიჭითა სამებისაჲთა ჩუენისა სარგებელისათჳს, განვიდეს და განეფინნეს ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა, და შეკრებისა ჩუენისათჳს ქადაგებდეს წინაწარმეტყუელნი, და დაჰბეჭდეს მოციქულთა ძლევაჲ ჩუენი.
და	ბალ.C	მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ და მწარედ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არს ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ,
და	ბალ.C	ვითარ-იგი წინაჲსწარ ვიხილენ უძლურნი და აწ ამას ვხედავ, ხოლო კუალად უძნელეს აღმიჩნდა სიკუდილი?!
და	სინ.მრვლთ	მიეფინა სული იგი ყოველსა ჴორციელსა, ვითარცა თქუა იოველ წინაწარმეტყუელმან: წინაწარმეტყუელებდენ ძენი და ასულნი თქუენნი.
და	ბალ.C	და კუალად იცემდა მკერდსა, ტიროდა: მაუწყე, თუ არსა ქუეყანაჲ, რომელსა შინა განვერე სალმობათაგან?
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა აღუთქუა, მისცა ღმერთმან მადლი მონათა და მჴევალთა თჳსთა ზედა – სული იგი თჳსი.
და	სინ.მრვლთ	ესე თჳთ არს, შეგინებულ თუ ვინმე იყოს საქმითა თჳსითა, რამეთუ დიდად შუენიერ არს, იყოს თუ ვინმე მსგავს – ჩინებული იგი მჩინებელთა თჳსთა და ძმადნი იგი თუ ემსგავსნენ სიძესა მას.
და	ბალ.C	მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათაგან და სიკუდილისაგან.
და	ბალ.C	და კუალად ჰკითხვიდა: და რაჲ იქმნებიან კაცნი შემდგომად სიკუდილისა?
და	ბალ.C	ჰრქუა მას მზარდულმან მან: კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი ესრეთ იტყოდეს: ზეცას ღმერთი არსო და მას დაუბადებია ცანი ქუეყანაჲ, ზღუანი და უფსკრულნი, მზე და მთო[ვ]არე და ვარსკულავნი და ვარსკულავნი,
და	რაბლე2	გამოველ გარეთა და რასა ვხედავ: ყოველნი იქა მოგროვილან და წყალსა ეზიდებიან ხანძრისა ჩასაქრობად.
და	სინ.მრვლთ	და იცნეს იგი, ვითარცა თქუა: კნინნი დიდთა თანა, და აღივსო ქუეყანაჲ მეცნიერებითა მისითა, რომელი სავსე იყო საცთურითა, და დამტკიცნა ჭეშმარიტებაჲ.
და	ბალ.C	და ბრძანებითა მისითა იქმნებიან ძრვანი ჰაერნი და ქუხილნი და ქარნი, და კაცი ჴელითა შეუქმნიაო მიწისაგან და სული თჳსი შთაუბერავს უკუდავიო,
და	ბალ.C	და უკუეთუ მას ვინმე ჰმსახურებდეს და მცნებათა მისთა ვიდოდეს და თაყუანის-[ს]ცემდეს მასო, სამოთხე უთქს და სასუფეველი,
და	სინ.მრვლთ	გამოაბრწყინვა ნათელი თჳსი და მის გამო წარემართა მისლვად მისა.
და	ბალ.C	და შემდგომად სიკუდილისა მუნ წარიყვანებს და მუნ შინა განუსუენებს, ხოლო მამისა შენისა ფილოსოფოსნი ზოგნი მოკუდავად იტყჳან სულსა და ზოგნი უკუდავად.
და	ბალ.C	ესე ყოველი რაჲ ჰრქუა ზანდან, მეფისა ძე იქცა გარე და წარვიდა საყოფელადვე თჳსად, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ ესე საწუთოჲსა ამათ თანა, რომელნი-ესე ვიხილენ და მესმნეს.
და	ბალ.C	და მიერთაგან იგონებდა, თუ რაჲმე ყოს.
და	ბალ.C	და არღარად შეერაცხა საშუებელი ესე ამის სოფლისაჲ.
და	ბალ.C	და ამასვე ყოველსა თანა ესათნოებოდა მამასა, და მი-რაჲ-ვიდის იგი მისსა, იწყის მან განცხრომად, ხოლო ოდეს წარვიდის, იტყოდის გულსა შინა:
და	სინ.მრვლთ	ისწრაფეს შეწევნათა მისთა და გულს იდგინეს და აღჴოცნეს სავნებელნი ჩუენნი.
და	ბალ.C	ღმერთო ზეცათაო, მიმივლინე მე კაცი მონათა შენთაგან, რაჲთა მაუწყოს გზაჲ ჭეშმარიტებისაჲ და ვიდოდე მათ შინა და ვიქმოდი მცნებათა შენთა წმიდათა.
და	სინ.მრვლთ	აჰა ესერა ჟამი არს ფარულად წყობისაჲ, მოვედით და ვჰბრძოდით ამას შინა ყოველნივე.
და	სინ.მრვლთ	გამობრწყინდა ჴორცთა ჩუენთა ზედა და განანათლნა სულნი ჩუენნი;
და	სინ.მრვლთ	მოვიდა ცხადად და შეეწია გონებათა ფარულად;
და	სინ.მრვლთ	იჴსნნა ათასნი ბრალისაგან და განარინნა ბევრნი სიკუდილისაგან;
და	სინ.მრვლთ	შეისხნა ჴორცნი, თანა-მდებნი მიწისაგანნი, და მისგან აღიღო ძლევაჲ სრულითა სიმჴნითა;
და	სინ.მრვლთ	არა თუ ცუდად რას ქადაგებდეს წინაწარმეტყუელნი და იტყოდეს, ვითარმედ: შენთჳს მოვსწყდებით ჩუენ მარადღე.
და	სინ.მრვლთ	შთავიდა სიღრმესა და წარმოტყუენა ტყუჱ;
და	სინ.მრვლთ	აღჴდა მაღლად და განუყო ნიჭი თჳსი და იქმნნეს ჴორცნი მისნი მიზეზ კეთილის;
და	სინ.მრვლთ	და განარინნა სულნი ბოროტისა შეპყრობისაგან;
და	სინ.მრვლთ	და თუმცა არა იყო წყობა სამარადისო, არამცა საჭურველისა შთაცუმაჲ უბრძანა პავლემან ნეტარმან.
და	სინ.მრვლთ	შესახებელ ყვნა მადლნი თჳსნი და უჩუენა კაცთა სიმდიდრჱ თჳსი;
და	რაბლე2	შებრაწული რა მომიხილეს, თურქნი ბუნებური სიბრალულისა გრძნობითა განიმსჭვალნენ და მთელი ის წყალი მე გადამასხეს, რამაცა დიაღ გამაგრილა და მარგო.
და	სინ.მრვლთ	და არა მით ხოლო კმა-ყო, რაჲთამცა კაც ხოლო იქმნა, არამედ მოკლულცა;
და	სინ.მრვლთ	და არა ხოლო თუ მოკლულ, არამედ დაფლულცა.
და	სინ.მრვლთ	მოვიდა მადლითა თჳსითა და მოწყჳდნა ცოდვანი ჩუენნი, და თუმცა მოწყალებასა მას მისა არა დაემშჳდა იგი, აღ-მცა-ჴოცა ბუნებაჲ ესე ჩუენი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იხილა ეშმაკმან, რამეთუ იძლია მარტჳლთაგან ცხადითა ბრძოლითა, გარდააქცია ბრძოლაჲ წყობისაჲ ფარულად, და რამეთუ დაუშრტა ცეცხლი თჳსი, რომელ-იგი აღაგზნეს მთავართა ერისათა, რომელი დასწუვიდა ჴორცთა ცხადად, აჰა ესერა აღატყდების დღეს გულის-წყრომაჲ ფარულად.
და	სინ.მრვლთ	ბუნებანი ბუნებათა ჩუენთა ზედა განრისხნეს ჯრც~მსა მას მისსა და შთანთქმაჲ ჩუენი ეგულებოდა ყოველთაჲ.
და	რაბლე2	სხვა ცუდი არცრა შეუხვედრებიათ რა, კიდეგან იმისა, რომა ერთმა ქეციანმა ბაჯაჯგუნა თურქმან, წინიდან კუზამომჯდარმან, იდუმალ ქონისა მოპარვა დამიპირა, დაღათუმცა, ხელშუბი ისერიგად დავუშვი, ლამისა თითნი დავალეწე და მეორედ აღარ გამკადნიერებია,
და	სინ.მრვლთ	და დავშრიტოთ თითოეულად ჩუენგან ცეცხლი იგი დაფარული – გულის-წყებაჲ გულისაჲ და მიერითგან ვეზიარნეთ ჩუენ მოწამეთა, რომელთა დაშრიტეს ალი ცეცხლისაჲ მოთმინებითა თჳსითა, რამეთუ არა არს მახჳლი დღეს მაჭირებელთაჲ, რომელმან წარჰკუეთნა ქედნი მჴნეთანი.
და	სინ.მრვლთ	რაჟამს ჯუარს-აცუეს, კლდენი განიპნეს და სამარენი აღეხუნეს და მკუდარნი განცხოველდეს, ხოლო ცხოველნი იგი განცოფნეს.
და	სინ.მრვლთ	განაგდო ჯუარი იგი და აღმაღლდა ცად.
და	სინ.მრვლთ	არა დაიმარხა მან მანკიერებაჲ ნათესავისა ჩუენისათჳს, მოავლინა ნიჭი თჳსი და აღავსნა ეკლესიანი.
და	სინ.მრვლთ	აჰა ესერა გუაქუს ჩუენ ყოველთა ენაჲ ლბილი, რომელმან განკუეთნის მახჳლითა თჳსითა ქედთა წილ გონებანი, დავაბრყჳლოთ მახჳლი ენისა ჩუენისაჲ ლოცვითა და მღჳძარებითა, რაჲთა ვეზიარნეთ ჩუენ მარტჳლთა, რომელთა სძლეს სიფიცხლესა მახჳლისასა სიჩჩჳლითა ქედთა თჳსთაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და თუ ჰრწმენეს სიმდაბლჱ იგი მისი, ჴორცნი თჳსნი მისცნენ მათ სიყუარულითა თჳსითა.
და	სინ.მრვლთ	დასაბამად ნიჭთა თჳსთა ჴორცნი თჳსნი განუყვნის და სისხლნი თჳსნი უსასყიდლოდ მისცნის.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ არა არიან დღეს მჴეცნი მძჳნვარენი, რომელთამცა მძორებრ დაშალილნეს ჴორცნი ჩუენნი უფლისა ჩუენისათჳს, რაჲთამცა უძლეთ მათ და გჳრგჳნოსან ვიქმნენით.
და	სინ.მრვლთ	აჰა ესერა არს გულის-თქუმაჲ, შური და ჴდომაჲ და გულის-წყრომაჲ;
და	სინ.მრვლთ	მოვედით და დავიმორჩილნეთ იგინი, რაჲთა მჴნე ვიქმნეთ, რამეთუ არა ლომი უმრისხანჱს არს გულის-წყრომასა და არცა ვეფხი უფროჲს ჴდომისა, და არცა ცეცხლმან შეწჳს უფროჲს შურისა და არცა ალმან უფროჲს გულისთქუმისა.
და	სინ.მრვლთ	იქმნა თავს-მდებ სოფლისა სასწაულებითა მით, ვითარმედ ღმერთი არს, და დააბა წიგნ-წერილებაჲ იგი სასწაულებითა ძალისა მისისაჲთა, ვითარმედ დამბადებელი იგი არს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ გულის-თქუმამან სოლომონი და ამონი შეწუნა, ხოლო ალი იგი ცეცხლისაჲ სამთა მათ ყრმათა არა შეეხო;
და	რაბლე2	ჰოდა, სანამ თურქნი მე მიტრიალებდნენ, ხანძარი მთლად მოედო არემარესა (ნუ მკითხავთ, რაგვარ მოხდა) და, სულ ცოტა, ორი ათას სახლ-კარზედ მეტი გადაბუგა, რასაც ბოლოსა და ბოლოს ერთმა თურქთაგანმა თვალი ჰკიდა და გახმამყივარდა:
და	სინ.მრვლთ	იგი არს დამბადებელი და იგი არს მჴსნელი ჩუენი.
და	სინ.მრვლთ	და ლომთა მათცა პატივსცეს დანიელს, ხოლო გულისწყრომან ჯუარს-აცუა უფალი იგი დანიელისი.
და	რაბლე2	„მაჰმადისა წიაღსა ვფიცავ, ქალაქსა ცეცხლი მოსდებია, ჩვენ კი აქა რაღაცასა მივედ-მოვედებითო!“ ამისა გაგონება იყო და, ყოველნი შინ გაიქც-გამოიქცნენ.
და	სინ.მრვლთ	მის გამო აღესრულნეს საქმენი, ამან იჴსნა კაცი, ამისგან გამოჩნდა მამაჲ, ამისგან იცნობა სუფევაჲ და იგი არს ნიჭი ჩუენი.
და	რაბლე2	მეცა ავდექი და ქალაქისა კარიბჭისკენ გავეჩქარე.
და	რაბლე2	ოდესცა გორაკსა ზედა შევდექ, იქავ კარიბჭიდან გასული, ლოტისა ცოლსაებრ უკან მივიხედე და დავინახე, რომა მთელი ქალაქი ცეცხლში იწვოდა, ვითარცა სოდომი და გომორი,
და	სინ.მრვლთ	და სულისა გამო დაებეჭდა ჭეშმარიტებასა და განიყვნეს ნიჭნი მადლთა მისთანი.
და	რაბლე2	და იმწამს ისეთნაირად მომეფხანა გული, ცოტას გაწყდა, არ ჩავისვარე სიხარულშემდგარმა. მაგრამ ღმერთმან დამსაჯა.
და	სინ.მრვლთ	ეწამების დამდაბლებაჲ იგი მისი და უფლებისა მისისათჳს დაჰბეჭდა ძალმან მისმან.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მოიქცეს უვარის-მყოფელნი იგი და იქმნნეს თაყუანის–მცემელ და დაილინეს იგინი, რომელნი მოჰკაფდეს მათ, რამეთუ განძლიერდა სერტყები მათი, რომელთა აღიარეს, და დაშურეს მომკაფელნი იგი, რამეთუ განმრავლდეს ყანანი ქრისტჱსნი.
და	სინ.მრვლთ	ღაღატ-ყვეს სასწაულთა მისთა ძალითა თჳსითა, ვითარმედ: ღმერთი არს ჭეშმარიტად, რამეთუ აღასრულნა სიტყუანი მისნი, ვითარმედ: შემოქმედი არს ჴელოვანთ-მოძღუარი ყოვლითურთ და არწმუნა სოფელსა და იმიერ და ამიერ მისცა არგანი ყოველთა, რამეთუ დასნეულდა კაცებაჲ ესე ჩუენი.
და	სინ.მრვლთ	და განამრავლნა შეწყნარებანი თჳსნი, რამეთუ დასნეულდა თავისუფლებითა თჳსითა.
და	რაბლე2	- რარიგ და, - მიუგო პანურგმა, - როს მოღადღადე ალსა აღტაცებულმან გავძახე, ჰაი, თქვე უბადრუკნო რწყილნო, ჰაი, თქვე ბედშავნო თაგვნო, ავი ზამთარი დაგიდგებათ,
და	სინ.მრვლთ	იღუაწა მისთჳს ნებითა თჳსისითა, რამეთუ დაავიწყდა იგი და დაითმინა მისი და შეაჯერა მას.
და	სინ.მრვლთ	აწ რამეთუ არა არიან ჴელმწიფებანი უსახურნი, რომელთამცა მაჭირეს ჩუენ, მოვედით და ვსძლოთ ჩუენ ეშმაკსა შრომითა ჩუენითა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა შეეშინა მას სიმდიდრისაგან მისისა, შეეწია მარჯუენითა თჳსითა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ცვალა მან წყობაჲ იგი თჳსი, ეგრეცა ვცვალოთ ჩუენცა ბრძოლაჲ ჩუენი.
და	სინ.მრვლთ	შემდგომად ნათლისა მის მისისა, ვითარმედ განიძარცუეს დიდებაჲ იგი, რომელ შთაეცუა მას, განბანა და განწმიდა ლხინებითა თჳსითა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მოწამენი იგი მსგავსად ჟამისა მის მათისა ჰბრძოდეს და ერეოდეს მას, ეგრეცა ჩუენ მსგავსად ღუაწლსა მას მისა განვემზადნეთ, რაჲთა განვქველდეთ.
და	რაბლე2	ძაღლთ ეგრევ სუნი დაიდეს ჩემი ცოდვილი და სანახევროდ შემწვარი ხორცისა, ზედ წამოვიდნენ და დასტურ დამფლეთ-დამგლეჯდნენ კიდეც, თუ რომ ჩემსა მფარველსა ანგელოზსა უცხო რამ საკურნებელი არ შეეგონებინა კბილისა ტკივილისა.
და	სინ.მრვლთ	და იობიცა, მჴნჱ მოწამჱ, მსგავსად ძმაცულებისა მის უკეთურებისაგან განუმზადებდა ლოცვათა თჳსთა და შეცოდებათა თჳსთაებრ განუმზადებდა მას მახჳლსა სარწმუნოებათა თჳსთაგან,
და	სინ.მრვლთ	ადამსა შეემოსა და შეემკო ესე დიდებითა თჳსითა და წყალობ(ით)ა თჳს(ითა ძი)ება-ყო სრულიად.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ ხარკით დაჰბადა და არცა ხარკით იჴსნა და არცა ხარკით ყვის კეთილი, დაბადებულნი მისნი ეწამებიან, ვითარმედ იგი არს, და საქმენი მისნი ღაღადებენ, ვითარმედ ქველის-მოქმედ არს.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ სძლო გმობასა მისსა კურთხევითა თჳსითა და ერეოდა მწუხარებასა ნუგეშინის-ცემითა და სძლო მოწლებასა მუცლისასა აღსარებითა და ერეოდა ცოლსა თჳსა მოთმინებითა.
და	სინ.მრვლთ	მამაჲ მოწამე არს ძისა სრულითა სიყუარულითა თჳსითა, და ძჱ ქადაგებს მამისათჳს ჭეშმარიტებითა მოწამებითა თჳსითა, და სული ფუფუნებითა თჳსითა აუწყებს მადლისა მისისათჳს, წინაწარმეტყუელნი ქადაგებენ, მოციქულნი ღაღადებენ, გონებანი ეწამებიან.
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენ ვერეოდით მიზეზსა, რომელი შეგუემთხჳოს ჩუენ, რამეთუ ძლიერ არს საჭურველი ქრისტჱსი, რომელ-იგი შეგჳმოსიეს.
და	რაბლე2	კიდევ კარგი, უცებ ის ღორისა ქონი მომაგონდა, ერთბაშად სულ იმათ გადავუყარე და კინაღამ დაჭამეს ერთმანეთი.
და	სინ.მრვლთ	და ყავნ ქველისმოქმედმან მან წყალობითა თჳსითა;
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა იქმნა შემწე მარტჳლთა ჭირსა შინა მათსა, და ჩუენცა განმაძლიერენინ განსაცდელსა შინა ეშმაკისასა, რაჲთა სირცხჳლეულ იყოს ახოვნებაჲ იგი მათი ბრძოლითა ჩუენითა.
და	რაბლე2	ესეგვარად ჩამომეხსნენ ისინი და მეცა მყის გამოვეცალე, წამოველ მხიარული და ბედქმნილი, დიამც გაუმარჯოს შამფურსა!
და	რაბლე2	„შესახებ გონჯთა და დუხჭირთა, ღვთისმეტყველებისა დოქტორთა დაცვისთვისა“ (შუასაუკ. ლათ.). წმინდაო ღმერთო, წმინდაო მარად სახსენებელო (ბერძ.).
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ღირმყვნა ჩუენ საჴსენებელსა მოწამეთასა სოფელსა ამას წარმავალსა, ღირს მყვენინ ჩუენ ზიარებად ჭეშმარიტსა მას სამკჳდრებელსა მათსა სოფელსა მას, რომელ არა წარსავალ არს, და ცხოვრებასა მას უკუდავსა.
და	სინ.მრვლთ	და აღმოვთქუათ დიდებაჲ მისა და ცხებულისა მისისა და წმიდისა სულისა მისისა უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	დღეს აღესრულა სიტყუაჲ იგი, რომელი ითქუა წინაწარმეტყუელთაგან, ვითარმედ: მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა და წინაწარმეტყუელებდენ ყრმანი თქუენნი.
და	სინ.მრვლთ	კაცნი მორწმუნენი რომელნი განმზადებულ არიან მარადის წიგნთაგან სმენად ნუგეშინის-ცემისათჳს, არა ჯერ-არს, ვითარმცა მწუხარებაჲ ეუფლა მათ ზედა, გინა თუ მგლოვარებამან დააბრკოლნეს გონებანი და სულნი მათნი.
და	რაბლე2	ადგა ერთხელ პანტაგრუელი, განერიდა საქმესა, ცოტა სული მაინც მოვითქვაო, და შესაქცევად სენ-მარსოს მხარესა გასწია, რათა მიუცილებლად მოეხილა ფოლი-გობელენი.
და	სინ.მრვლთ	იხილეთღა, არაძი აღესრულაა მოციქულთაცა მიმართ ჟამსა მას, რომელსა შეკრებულ იყვნეს ერთად ქორსა მას ზედა და გამოუჩნდეს მათ ნაწილნი ვითარცა ცეცხლისაგან!
და	სინ.მრვლთ	იწყეს სიტყუად უცხოთა ენათა ენად-ენად, რაჲთა დააკჳრვონ ნათესავსა ზედა, რომელნი შეკრიბნა და მოიყვანნა სულმან მან, რაჲთა იხილნეს დიდ-დიდნი იგი ძალნი ღმრთისანი.
და	რაბლე2	წავიდა და თანა პანურგიც იახლა, რომელსა ღართქვეშ მიწყივ მათარაცა ჰქონდა და ლიფიცხაურიცა: არც ერთსა აროდეს იშორებდა და ორთავესა თავის ქეშიკთ, ანუ გვამისა მცველთ თუ თანამცურვალთ უხმობდა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ აჰა ესერა სავსე არიან წინაწარმეტყუელნი ნუგეშინის-ცემითა და მოციქულნი სასოებითა მათთჳს, რომელნი სარწმუნოებით ისმენენ და შეუორგულებად ჰრწამს, ხოლო უღმრთონი ამისთჳს ჰყოფენ გლოვასა, რამეთუ არა მოელიან აღდგომასა;
და	სინ.მრვლთ	და მწვალებელნი ამისთჳს მეტად ჰყოფენ მწუხარებასა, რამეთუ არა აქუს სასოებაჲ აღდგომისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენცა, ძმანო, ნუმცა თანა-წარვსცოდავთ სულთა ჩუენთა ზიარებისა მისგან სულისა წმიდისაჲსა და ნუ მოვალნ გულთა ჩუენთა, ვითარმედ იგინი ხოლო ღირს იქმნნეს.
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი მოელიან მერმესა ცხოვრებასა, არა გარდარეულად მწუხარე არიედ;
და	სინ.მრვლთ	და რომელთა ჰრწამნ წმიდათა წიგნთაჲ, მუნვე სმენითა მათ წიგნთაჲთა ნუგეშინის-ცემულ არიედ, რამეთუ წინაწარმეტყუელთა თქუეს განცხოველებისათჳს, და მოციქულთა ქადაგეს აღდგომისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲთა მივიღოთ გჳრგჳნი და ენითა, რომელი არს თარგმანებითა, დავიმოწაფნეთ და ვასწაოთ უცებთა და ვჰმოძღურიდეთ უსწავლელთა და განვანათლოთ გონებაჲ მათი.
და	სინ.მრვლთ	და ერთი წინაწარმეტყუელთაგანი იტყოდა ამას, – იგი, რომელ იქმნა შარავანდედ და წ~ნწლ, დავით მართალი, – და თქუა ესრჱთ: მოუღის სული მათი მათგან და მოაკლდიან და მიწადვე თჳსა მიიქციან.
და	სინ.მრვლთ	გამოავლინი სული შენი და დაამტკიცნი.
და	სინ.მრვლთ	და ესაია იტყჳს: ცხონდენ მკუდარნი იგი მათნი, და შესუენებულთა განისუენონ, და აღდგენ და აკურთხევდენ ღმერთსა, რომელნი დაძინებულ არიან მიწასა.
და	რაბლე2	სხვა რამ იარაღისა გაგონებაც არა სურდა, და როს პანტაგრუელი დაშნისა ჩუქებასა შეჰპირდა, მან ცივად მიახალა, იმასა ტყირპსა არ გავაგდებინებო.
და	სინ.მრვლთ	და დავანელნეთ ულამონი და დავამტკიცნეთ უძლურნი და ვიღუაწნეთ სნეულნი და გამოვზარდნეთ ჴუებულნი.
და	სინ.მრვლთ	და ღმერთი რომელი მოვიდა ცხორებად ჩუენდა, ვემსგავსნეთ და მცნებათა მისთა ვიმარხვიდეთ და აღმოვთქუათ მადლი და ძლიერებაჲ, სიმდიდრჱ სამებისაჲ, ერთობით პატივსცემდეთ აწ და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	რაბლე2	- რითა და, კაი ლაზათიანი ჭიტლაყითა, - უპასუხა პანურგმა, - ოღონდაც ეგ საჩხვლტელნი აღკრძალონ.
და	სინ.მრვლთ	და ეზეკიელ წინაწარმეტყუელებდა განჴმელთა მაგათ ზედა ძუალთა, და შეემოსა მათ ყოველთა ჴორცი, და აღდგომითა ძუალთაჲთა განმრავლდა სასოებაჲ კაცთაჲ და დანიელ თქუა: მივედ და განისუენე სიკუდილსა შინა და ასდგე ჟამსა დასასრულსა დღეთასა.
და	რაბლე2	აქეთობისას პანურგმა მუშტრისებრ შეავლო თვალი პარიზისა თარჯ-გალავანსა და საკიცხველ-საბასრობელი კილოთი ამეტყველდა:
და	სინ.მრვლთ	და ყოველსავე ადგილსა გჳჩუენა ჩუენ, ვითარმედ რომელნი-იგი მოკუდეს, იგინივე აღდგენ;
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი განირყუნეს, იგინივე განცხოველდენ;
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი-იგი იქმნეს ვითარცა არარაჲ, იგინივე განდიდნეს და აღმაღლდენ.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲთა არა ეგონოს მწვალებელთა, ვითარმედ წინაწარმეტყუელთა ხოლო ქადაგეს აღდგომისათჳს ჴორცთაჲსა, ისმინე მოციქულისაჲ მის, რომელ არს სუეტი და სიმტკიცჱ, მოძღუარი კეთილი და წინამძღუარი ეკლესიათაჲ, რასა-იგი იტყჳს,
და	სინ.მრვლთ	აწ დაჰბრკოლდა სარწმუნოებაჲ იგი თქუენი და ქადაგებაჲ ჩუენი და ვიპოვენით ჩუენ ცრუ მოწამე, რომელთა ვწამეთ ღმრთისათჳს, ვითარმედ: აღადგინა ქრისტჱ, რომელ-იგი არა აღადგინა მკუდრეთით.
და	სინ.მრვლთ	აწ აღადგინა ქრისტჱ და მოსცა სასოებაჲ მოკუდავთა, რაჲთა ნუგეშინის-ცემულ იქმნენ მის მიერ.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე იტყჳს მოციქულივე იგი, ვითარმედ: შესუენებულთა მათთჳს ნუ მწუხარე იქმნებით ვითარცა სხუანი, რომელთა არა აქუს სასოებაჲ აღდგომისაჲ.
და	რაბლე2	რა მიუგო და, გადახედა იქაურ მსახლობელთა და მცხოვრებთ, სულ ერთიანად გაწვრთნილ-დარჩეულ მეომართ, მორჭმულთა და ჩასილაღებულთ, და შესძახა:
და	სინ.მრვლთ	ქრისტჱს შეყუარებულნო და გამორჩეულნო მამისა მიერ ღმრთისა, რომელნი ჩინებულ ხართ სანატრელსა ემბაზსა მეორედ შობისასა და მიგიღებიეს მადლი სულისა წმიდისაჲ, რომელი მოსცა სანატრელთა მისთა მოწაფეთა, რომელთა ეტყოდა,
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ: მე ვჰლოცვიდე მამასა და სხუაჲ ნუგეშინის-მცემელი მოგცეს თქუენ, რომელი იყოს თქუენ თანა უკუნისამდე – სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი სოფელსა ვერ ჴელ-ეწიფების მოღებად,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არა ჰხედავს მას და არცა იცის იგი, რამეთუ თქუენ თანა დადგრომილ არს და თქუენ თანა იყოს იგი.
და	რაბლე2	„აი, კედელნი ქალაქისაო!“ ამით ის წართქვა, რომ ყოვლისა შეუვალი გალავანი მოსაგრის ხერხემალია და ქალაქთ უფრორე საიმედო და მტკიცე ზღუდე არცრა აქვს რა, ვინემ თავად მოსახლეთა და მოქალაქეთა სიმხნე-ქველობაა.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად იტყჳს: ამას გეტყოდე თქუენ, რამეთუ თქუენ თანა ვიყავ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ნუგეშინის-მცემელი იგი სული წმიდაჲ, რომელი მოგივლინოს მამამან სახელითა ჩემითა, მან გასწაოს თქუენ ყოველი და მოგაჴსენოს თქუენ ყოველი, რავდენი გარქუ თქუენ.
და	რაბლე2	ამა ქალაქსა რომ უყურებ, ესეგვარადვე ძლიერია თავისი ფრიად მრავალი და მებრძოლი ხალხითა და სხვა რამ ზღუდისა არა მექონეა.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე იტყჳს, ვითარმედ: რაჲჟამს მოვიდეს ნუგეშინის-მცემელი იგი, რომელ მე მოგივლინო თქუენ მამისა ჩემისა მიერ, სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი მამისაგან გამოვალს, იგი წამებს ჩემთჳს.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად იტყჳს უფალი: უკუეთუ მე არა წარვიდე, ნუგეშინის-მცემელი იგი არა მოვიდეს თქუენდა;
და	სინ.მრვლთ	მოვიდეს და ამხილოს სოფელსა ცოდვისათჳს და სიმართლისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად თქუა, ვითარმედ: მრავალი მაქუს სიტყუად თქუენდა, არამედ ვერ ძალ-გიც დატევნად აწვე.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ წერილ არს: შთაჰბერა მათ და ჰრქუა: მიიღეთ სული წმიდაჲ.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ვიეთნიმე მიუტევნეთ, მიეტევნენ ცოდვანი, და უკუეთუ ვიეთნიმე შეიპყრნეთ, შეპყრობილ იყვნენ.
და	რაბლე2	- ბატონი ბრძანდები, - თანახმა გაუხდა პანურგი, - მაგრამა არცა იგია ურიგო, რაჟამსა მტერი მოგადგება კარსა, ქვისა რამ გარესაფარველი აიკრა, თუნდაც იმისთვის, რომ მოასწრო და ჰკითხო: „ვინა ხარ მანდა?“
და	რაბლე2	ხოლო რაიცა შეეხება იმასა, გალავნისა აგება გარდამეტებით ძვირი დაჯდებაო, სხვა არრა მინდა რა, ქალაქისა თავკაცთ მარტოდენ ღვინო მოიღონ, და კედლისა აშენება მუქთად ვითარ უნდა, მე ვასწავლი უახლეს ხერხსა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ მოსცემს აწცა მადლსა, ხოლო უმეტჱსადრე და უფროჲს მათა მიმართ იტყჳს, ვითარმედ: განმზადებულ ვარ მიცემად თქუენდა აწცა, არამედ წმიდაჲ იგი ვერღა დაიტიოთ.
და	სინ.მრვლთ	აწ მიიღეთ ზოგს რაჲმე, რომელი-იგი მიიღეს მათ, ხოლო რომელმან შეიმოსის სამოსელი, ყოვლით კერძოვე მოიცვის და თქჳს: ნუ გეშინინ ჭურისა და ისრისა ეშმაკისაგან და რამეთუ შეგემოსოს თქუენ ძალი სულისა წმიდისაჲ,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ გარდაჰჴდა ადამი მცნებასა უფლისასა, და მოიწია მის ზედა ბრძანებაჲ სიკუდილისაჲ და მის გამო ყოველნი ნაშობნი მისნი მიიცვალებიან მუნვე მიწად, ვინაჲცა დაებადნეს.
და	სინ.მრვლთ	აწ იგი საფასჱ, მცენარჱ კეთილი და აღდგომაჲ ცხოველთაჲ, რომელმან დაჰბადა ადამი არარაჲსაგან, და რამეთუ გარდაჰჴდა იგი მცნებათა მისთა და დასდვა მას ზედა სიკუდილი.
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე აღმაღლდა იესუ ზეცად და მის მიერი იგი აღთქუმაჲ აღასრულა, რამეთუ ჰრქუა მათ: მე ვჰლოცვიდე მამასა ჩემსა და სხუაჲ ნუგეშინისმცემელი მოქცეს თქუენ.
და	სინ.მრვლთ	და თავადი იგი განმზადებულ არს განცხოველებად შესუენებულისა მის, რომელმან იჯმნა ჩუენგან.
და	სინ.მრვლთ	მოციქულნი სხდეს და ელოდეს მოსლვასა სულისა წმიდისასა და აღსრულებასა მას დღეთა მათ ერგასისთასა, რამეთუ ჩუენი არს ესეცა პატივი, რომელსა ვიტყჳთ, არა თუ სხუათა ადგილთა კეთილთა, არამედ ჩუენ შორის მომადლებულთა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ოდეს იგი არა იყო, და შექმნა იგი, უფროჲს აწ განჴრწნილისაჲ მის უადვილჱს არს განცხოველებაჲ და აღდგინებაჲ, და ჩუენ მეცნიერებით მოგუცა მადლი მისა მიმართ მამისა მიერ,
და	სინ.მრვლთ	და მეერგასისესა მას დღესა სხდეს მოციქულნი და გარდამოჴდა ზეცით ნუგეშინის-მცემელი იგი, ზღუდჱ სიმტკიცისაჲ და წმიდა-მყოფელი ეკლესიათაჲ, მოღუაწი სულთაჲ და შემწჱ ჭირვეულთაჲ, გჳრგჳნის მომცემელი იგი მძლეთაჲ და ძალის მომცემელი იგი მოღუაწეთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და გარდამოჴდა, რაჲთა შეჰმოსოს ძალი და ნათელ-სცეს მოციქულთა, რამეთუ ეტყჳს უფალი: თქუენ ნათელ-იღოთ სულითა წმიდითა არა მრავალთა დღეთა შემდგომად.
და	სინ.მრვლთ	რომელ არა არს განცხადებულ და დაფარულ არს შორის ქუეყანასა და მსგავსად ჴორცთა განბნეულ და დათესულ არიან, და ჩუენ განვკუეთით ქუეყანაჲ და აღმოვიღით იგი მიერ, რავდენ უფროჲს ყოვლისა მპყრობელი იგი მეცნიერებით ყოველსავე,
და	სინ.მრვლთ	რომელმან არა თუ სიტყჳსა ვისგან მოიღო მეცნიერებაჲ, უადვილე არს მისა აღდგინებად ადამისა და მიგებად მართალთა მისაგებელი კეთილი და რჩეულთა მისთა ნიჭი, ხოლო უძღებთა და უღმრთოთა – პატიჟი სასიკუდინჱ.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ ძირი ესე მწარე არს და სალმობაჲ ძლიერ და ძალითა თჳსითა შეარწყუნა ყოველი გუამი ჩუენი, ხოლო ჩუენდა ეგრე წეს-არს,
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა-იგი რომელი შთაჴდის წყალსა და ყოვლით-კერძოვე მოიცვის წყალმან, რომელი-იგი იბანებინ, ეგრეცა სულისა მისგან ნათელ-იღეს მათ ს~დ, არამედ წყალმან გარეშჱ ოდენ განბანის, ხოლო სულმან წმიდამან სულსა ნათელ-სცის უნაკლულოდ. და რაჲსა გიკჳრს?
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა აღვიხილნეთ თუალნი საცნობელნი და ზრახვითა ფრთხილითა ნუგეშინისცემულ ვიქმნეთ და აღსარებითა ღმრთისაჲთა ნუგეშინის-ვსცეთ თავთა ჩუენთა,
და	სინ.მრვლთ	ისმინეთ ახალი იგავი ესე ჴორციელი: მცირე არს სიტყუაჲ იგი და შეურაცხ, ხოლო სარგებელ არს წრფელთა მათთჳს.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ცეცხლი იგი სიზრქესა მას უფერულისა რკინისასა შეჴდის შინაგან და ყოვლადვე ქმნის იგი ცეცხლ, და ცეცხლი იგი იქმნის მჴურვალე და შავი იგი იქმნის მბრწყინვალე.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ცეცხლი ჴორციელი ჴორციელსა მას რკინასა შეჴდის და ესრჱთ სრულიად ბრწყინვალე იქმნის, შენ რაჲსა გიკჳრს, ვითარმედ სული წმიდაჲ შევიდეს შინაგანსა სულსა?
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა წერილ არს: და მოველოდიდ მეცნიერებით, რამეთუ აღთქუმანი ღმრთისანი არა სიცრუვით არიან და სასოებაჲ იგი ჩუენი დამარხულად გუელის.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რაჲთა ესოდენისა მის მადლისა მომავალისა არა უცნაურ იყოს სიმდიდრჱ, საყჳრი ზეცისაჲ ოხრიდა, რამეთუ იყო მეყსეულად ზეცით ოხრაჲ, ვითარცა მოსლვაჲ ქარისა ძლიერისაჲ, და აუწყებდა მოსლვასა მას მადლისასა, რაჲთა თუალითაცა იხილონ ენები იგი ცეცხლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ყურთა ესმა ოხრაჲ. და აღივსო ყოველი იგი სახლი, სადა სხდეს.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ ჟამ ერთ ნაკლულევან ვიქმნნეთ არა ხილვითა მეგობართა ჩუენთაჲთა მიზეზითა განშორებისა მათისაჲთა, ნუმც განვამრავლებთ მწუხარებასა და გლოვასა, არამედ ნუგეშინის-ვიცეთ სასოებითა ღმრთისაჲთა და შევიკრძალნეთ თავნი თჳსნი.
და	სინ.მრვლთ	მოწაფენი იგი შინა სხდეს და სახლი იგი ყოველი აღივსო აწ უკუე ნათელ-იღეს უნაკლულოდ მსგავსად აღთქუმისა მის.
და	სინ.მრვლთ	შეიმოსნეს მოციქულნი სულით და ჴორცით სამოსლითა მით საღმრთოჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და ეჩუენნეს მათ განყოფანი ენათანი ვითარცა ცეცხლი და დაადგრა თითოეულსა მათსა ზედა, და აღივსნეს ყოველნი სულითა წმიდითა.
და	სინ.მრვლთ	ცეცხლისა ენათა მიიღებდეს, არა შემწუველისასა, არამედ მაცხოვარებისა მის ცეცხლისასა, რომელმან ეკალი ცოდვისაჲ შეწჳს და სული ბრწყინვალე ქნის,
და	სინ.მრვლთ	რომელი-იგი აწცა ესრევე მოსლვად არს თქუენ ზედა და ეკლოვანი იგი ცოდვაჲ მოგისპოს და განლიოს, ხოლო სულისა თქუენისა მონაგები პატიოსანი განანათლოს და მოგცეს თქუენ ნიჭი,
და	რაბლე2	მერმე უნდა ადგეს და, ვითარცა წვეტიანი ჯიბუკ-მანჭვალით ბურჟისა დიდი ქავ-გოდოლია ხუხრუტანებდაჩურთული, მთელი ეს ივ-ტუტუათი ნაგებ-ნაშენიცა იმ დაჯირჯვლებული დაშნადუშნითა დაჩურთოს, მონასტრისა დუქანსაბიძალთა შიგან რომ ჩაბუდებულა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ჴელითა შობისაჲთა იქმნა შემოსლვაჲ ჩუენი სოფლად, ეგრეცა ჴელითა სიკუდილისაჲთა იქმნეს წარსლვაჲ ჩუენი სოფლისა ამისგან და მივიცვალნეთ სოფელსა მას წარუვალსა.
და	რაბლე2	ტყუილია, ვერაგვარი ლითონი ვერ დაედრება სიმტკიცითა და ვერცრანაირი კვეთება უზამს რასმე.
და	რაბლე2	ზარბაზანი რომ ზარბაზანია, ისიც თავსა დაჰკიდებს და თუ ცოტათიც არის, გაეგლასუნგაეხახუნება, წამსვე მოიხილავ (ვენაცვალე ღმერთსა!), რარიგ თქორსაებრ წამოუვათ აგრე კედლად დადგმულ კურთხეულ ცუდი ჭირისა ნაყოფთ წუა-შანარი, და ეშმაკი ფარ-ხმალსა დაჰყრის!
და	რაბლე2	ის კი არა, მეხიმც აროდეს დაეცემა იქა, და არა იკითხავ, რისა გამო?
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მისცა მაშინცა მოციქულთა სახედ ენათა ცეცხლისათა და დაადგრებოდა მათ ზედა, რაჲთა ახალნი შარავანდნი დაედგნენ მათ სულიერნი – ცეცხლისა ენანი იგი თავთა მათთა.
და	რაბლე2	რისა და, იმისა გამო, რომა თითოეული ნაყოფი იგი წმინდაა და დალოცვილია.
და	სინ.მრვლთ	პირველ მოტყინარჱ იგი მახჳლი აყენებდა სამოთხედ შესლვასა, და ცხოვრებისა მის ცეცხლისა ენისა კუალად უკმოაგო მადლი იგი.
და	სინ.მრვლთ	და დაიჴრწნეს ყოველი ხატი მათი, და ბრძანებითა ღმრთისაჲთა და ჴმითა ნესტჳსაჲთა აღემართნენ მიერ მიწით, რამეთუ მიეახლა ჴელი დამბადებელისა მათისაჲ მიწასა მას ადამისსა.
და	სინ.მრვლთ	იხილა და ესმა, იყნოსა და გამოცადა, განიშოვრა და გულისხმა-ყო და ცნა, რამეთუ გარდაჰჴდა მცნებათა ღმრთისათა;
და	სინ.მრვლთ	და იწყეს მათ უცხოთა ენათა, ვითარცა სული იგი მოსცემდა მათ, სიტყუად: გალილეველ იყვნეს პეტრე და ანდრეა, სპარსელებრ და არშებრ იტყოდეს, იოვანე და სხუანი მოციქულნი ყოველსა ენასა ეტყოდეს წარმართთა მათ.
და	სინ.მრვლთ	დაეცა და განიჴრწნა და იქმნა ვითარცა არარაჲ.
და	სინ.მრვლთ	წყალობითა ღმრთისაჲთა მერმე განცხოველდაეს, გამოიცადოს, განდიდნეს და სუფევდეს.
და	სინ.მრვლთ	და ღმერთმან ჩუენმან ძლიერმან და დიდებულმან, რომელმან მოაწია სიკუდილი ყოველთა ზედა ჴორციელთა და განაწესა ყოველივე, ვითარცა მას უნდა, და ყოველთაჲვე იგი ჟამი მან უწყის და მანვე რომელმან სათნო-იყო ესე და მიაქცია ესე ჩუენგან,
და	სინ.მრვლთ	თავადმან განაცხოველოს და დაადგინოს იგი მარჯუენით მისა და ახაროს მას სასუფეველსა მისსა და დაწეროს სახელი მისი წიგნსა მას ცხოველთასა ყოველთა თანა ნების-მყოფელთა მისთა.
და	სინ.მრვლთ	ესოდენთა წელთა მწიგნობრობითა და მანქანობითა ისწავიან ენაჲ ბერძლ სიტყუაჲ კაცთა და არცაღა ესრჱთ ყ~ლთავე კეთილად.
და	სინ.მრვლთ	და სახელი მისი ნუმცა დაივიწყების თქუენ შორის, და საჴსენებელი მისი განეწესენ შვილითი შვილად.
და	სინ.მრვლთ	და ღათუ ჯდა გულ-კლებულად, იტყოდა, არამედ ლიტონად;
და	სინ.მრვლთ	და რომელმან მწიგნობრობაჲ იცის, სიბრძნის მოყუარებისაჲ იგი არა იცის.
და	სინ.მრვლთ	და თქუენ რომელთა-ეგე შეგიმოსიეს გლოვაჲ და ჭირი, მოავლინენ ღმერთმან წყალობაჲ მისი და ნუგეშინის-გეცინ თქუენ მადლითა თჳსითა და აღასრულენ ნებაჲ თქუენი და მონასა მას თჳსსა მიეცინ ნაწილი და მკჳდრობაჲ სასუფეველსა მისსა ცხებულისა მისისა მიერ.
და	სინ.მრვლთ	რომელი შეტყუებაჲ შეატყუა მას, რომელნი მრავალთა ჟამთა უსწავლელ იყვნეს, და მეყსეულად თითოეულთა მათდა მრავალ-ფერთა ენათა სიტყუასა მისცემდა!
და	სინ.მრვლთ	და თქუენ, მამანო და ძმანო, რომელნი მოშუერით და აღასრულეთ წესი იგი მეგობრისა მის თქუენისაჲ, მოგეცინ თქუენ უფალმან მოსაგებელი კეთილი, რამეთუ აღასრულეთ წესი იგი, რომელსა იტყჳს: გიხაროდენ მოხარულთა თანა და ტიროდეთ მტირალთა თანა.
და	სინ.მრვლთ	და თქუენ მოგეცინ უფალმან მეგობართა თქუენთა მიერ პოვნად კეთილისა, და თავადი უფალი რომელი-იგი ნუგეშინის-მცემელი არს ყოველთა მონათა თჳსთაჲ,
და	სინ.მრვლთ	და (იყ)ო შეკრებაჲ სიმრავლ(ი)საჲ მის, რომელთა-იგი ესმოდა, მის წილ, რომელ-იგი ბაბილოვნს გოდოლისა მის საქმისა იყო პირველ ბოროტი.
და	სინ.მრვლთ	ნუგეშინის-გეცინ თქუენ და მოგაგენ მოსაგებელი კეთილი სასუფეველსა მას ცხოველთასა წმიდისა ცხებულისა მისისა მიერ საუკუნეთა მიერ საუკუნეთასა. ამენ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო უკჳრდა და იტყოდეს: ვითარ მესმის ჩუენ სიტყუაჲ ესე მათი?
და	სინ.მრვლთ	წყალობითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა, ამის თაყუანის-საცემელისა სამებისა წმიდისა, ღმრთისა ჩუენისა მომადლებითა და მეოხებითა წმიდისა ღმრთის-მშობელისა მარადის ქალწულისა მარიამისითა,
და	სინ.მრვლთ	ძალითა პატიოსნისა და ცხოველს-მყოფელის საუფლოჲსა ჯუარისაჲთა და მადლითა წმიდისა ადგომისა საფლავისა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსისაჲთა
და	სინ.მრვლთ	და მეოხებითა ყოველთა წინაწარმეტყუელთა, მოციქულთა, მახარებელთა, მარტჳლთა მართალთა და მოწამეთაჲთა და ყოველთა წმიდათა მისთაჲთა და მადლითა წმიდისა წინაწარმეტყუელისა და დიდებულისა მოსჱსითა
და	სინ.მრვლთ	– არა საკჳრველ არს, უკუეთუ თქუენ არა იცით, რამეთუ ნიკოდემოზცა ვერ ცნა სულისა მის წმიდისა მოსლვაჲ, და მას ჰრქუა უფალმან: სულსა ვიდრეცა უნებნ, ქრინ, და ჴმაჲ მისი გესმინ და არაჲ უწყინ, ვინაჲ მოვალნ და ვიდრე ვალნ.
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე რაჟამსღა ჴმაჲ ესმინ და არა უწყინ, ვინაჲ მოვალნ, ხოლო მისი იგი სიმტკიცჱ ვითარ-მე უძლო მითხრობად!
და	რაბლე2	წუთში დაასხდებიან, დახსილავენ, და ვაი ჩვენა, უბედურთ, რომისა პაპი მოყივნებულია!
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი ეკიცხევდეს მათ და იტყოდეს, ვითარმედ: ტკბილითა განსავსე არიან ესე.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ახალ იყო ნანდჳლვე ღჳნოჲ იგი და ახალ – შჯულისა მადლი.
და	სინ.მრვლთ	მე, მაკარი ლეთეთელი, ძჱ გ~ი გრძელისაჲ, ცოდვილი ფრიად, ღირს მყო ღმერთმან შესაქმედ წმიდისა ამის წიგნისა მრავალთავისა თანა-შეწევნითა ძმისა ჩუენისა სულიერად პიმენ კახისაჲთა და ჴელთ-წერითა დედის ძმისწულისა ჩემისა ამონა ვახთანგ მოძარღულისა ძისაჲთა,
და	სინ.მრვლთ	საჴსენებელად სულთა ჩუენთათჳს და სულთა მშობელთა ჩუენთათჳს და ყოველთა გარდაცვალებულთა თჳსთა ჩუენთათჳს.
და	სინ.მრვლთ	არამედ ახალი ღჳნოჲ ცნობადისაჲ მის იყო ვენაჴისაჲ, რომელმან-იგი მრავალი ნაყოფი გამოიღო წინაწარმეტყუელთა თანა და ახალსა შჯულსა აღმოსცენდა.
და	რაბლე2	მალე ვახშამსა მოიღებენ, და რახანც სიტყვამ მოიტანა, ერთსა ამბავსა მოგითხრობთ შესაქცევრადა, რომელსაცა frater Lubinus ჰყვება თავის წიგნში - De compotationibus mendicantium.
და	სინ.მრვლთ	აწ, ღმერთმან დაგაჯეროს, მამანო და ძმანო, რომელნი აღმოიკითხვიდეთ წმიდათა ამათ სიტყუათა ამათ მიერ, ჩუენ პირველ მოჴსენებულნი ესე ცოცხალნი და მიცვალებულნი მოგჳჴსენენით ღმრთისათჳს წმიდათა ლ~ცვა თქ~ნთა შინა,
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ვენაჴი ესე საჭმელი მარადის იგი ვენაჴი არნ, არამედ ჟამად-ჟამად უახლჱსი ნაყოფი გამოიღის, ეგრეცა სულმან წმიდამან: ჰგიეს თავადი იგი, ვითარცა არს, და მრავალ გზის წინაწარმეტყუელთა ექმოდა, ხოლო აწ ახალი საკჳრველი აჩუენა.
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა თქუენ მიერ განვერნეთ ჩუენ დღესა მას საშინელსა განკითხვისა ჩუენისასა ტირილისაგან თუალთაჲსა და ღრჭენისაგან კბილთაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	და თქუენცა უფალმან მოგიჴსენენინ სასუფეველსა მისსა. ამ~ნ.
და	სინ.მრვლთ	და მოიჴსენ~ინ უფალმან ყოველნი, რომელთა ყვეს შეწევნაჲ წიგნისაჲ ამის სულთა მათთათჳს.
და	სინ.მრვლთ	დაიწერა ესე წიგნი იჱ~ლმს, ლავრა დიდისა წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა საბაჲსა დღეთა ღმრთის მოყუარისა თევდოსი პატრეაქისათა და საბა-წმიდას პატიოსნისა და სანატრელისა სოლომონ მამასახლისისათა.
და	რაბლე2	იქავ ახლოში კი, ერთსა ხეზედა, რომლისა ძირას ლომსა გავლა მოუხდა, ავი მენახშირე შემომჯდარიყო და ნუჟრიანსა გრჯღასა ჰკაფავდა;
და	რაბლე2	ლომი რა დაინახა, გაუქანა წალდი, შიგ ბარკალში სდო და უბედურად დაკოდა.
და	რაბლე2	ლომი სამი ფეხითღა მიეცა ტყესა იმედნეული, ვინმე ღვთისნიერი შემეწევაო, და ანაზდად ხურო შემოეყარა.
და	სინ.მრვლთ	და დაიწერა წმიდაჲ ესე წიგნი დასაბამითგან წელთა :ხ~ჳჲჱ: ქრონიკონი იყო :პ~დ:
და	სინ.მრვლთ	და მე, გლახაკმან მაკარი, შევწირე წმიდაჲ ესე მრავალთავი წმიდათ-წმიდასა მთასა სინას საჴსენებელად და სარგებელად თავთა ჩუენთა და სულთა ჩუენთათჳს.
და	სინ.მრვლთ	და ამას შინა არს შემკობაჲ წელიწდისა დღესასწაულთა ყოველთაჲ, თქუმული წმიდათა მოძღუართაჲ.
და	სინ.მრვლთ	მოეც, უფალო, პოვნად წყალობაჲ შენი მას დღესა შინა სულთა ჩუენთა ცოდვილთა და უწყალოდ გუემულთა ბოროტის მოძღურისა მიერ ეშმაკისა.
და	სინ.მრვლთ	უფალო, იჴსენ სული ჩუენი სიკუდილისაგან, თუალნი ჩუენნი – ცრემლთაგან და ფერჴნი ჩუენნი – ბრკომისაგან. ამენ.
და	რაბლე2	გამომთელდა ლომი და ერთხელაც, კვალად იმავ ტყეში მავალმა, ვიღაც დედაბერი დაინახა, ფიჩხსა აგროვებდა.
და	რაბლე2	ლომისა შემხედვარე დედაბერსა ელდა ეცა, ეგრევ გულაღმა გადავარდა და ფეხნი ისერიგად აპლაკა, კაბაპერანგი მხრებამდისინ წამოეხადა.
და	სინ.მრვლთ	ქებაჲ და დიდებაჲ ქართულისა ენისაჲ
და	სინ.მრვლთ	და ესე ენაჲ მძინარჱ არს დღესამომდე, და სახარებასა შინა ამას ენასა ლაზარე ჰრქჳან.
და	სინ.მრვლთ	და ახალმან ნინო მოაქცია და ჰჱლენე დედოფალმან, ესე არიან ორნი დანი, ვითარცა მარიამ და მართაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და მეგობრობაჲ ამისთჳს თქუა, ვითარმედ ყოველი საიდჳმლოჲ ამას ენასა შინა დამარხულ არს, და ოთხისა დღისა მკუდარი ამისთჳს თქუა დავით წინაწარმეტყუელმან, რამეთუ: წელი ათასი ვითარცა ერთი დღჱ.
და	ბალ.C	აღდგა და წარმოვიდა ადგილთაგან სამძოვროთა, და მოვიდა სოფლად, და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ, და აღიღო მოთხე მცირე, და მივიდა კარად ძისა მეფისა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეკარესა: შევედ და აუწყე ზანდანს, ვითარმედ გიწესს ვინმე უცხოჲ შორით მოსრული.
და	ბალ.C	ხოლო იგი შევიდა და აუწყა რაჲ, გამოვიდა ზანდან მზრდელი, და ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მაქუს მე თუალი პატიოსანი და, უკუეთუ გნებავს, მიიღე იგი მეფის[ა] ძისათჳს, რამეთუ უმჯობეს არს იგი წუმწუბასა წითელსა,
და	ბალ.C	რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს, და უტყუთა ატყუებს, და უძლურთა ჰკურნებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მუატყუჱბს.
და	ბალ.C	ჰრქუა მას ზანდან: კაცო, არას ვხედავ სახესა უგუნურებისასა, გარნა სიტყუანი შენნი ნამეტნავ არიან და მეშინის, ნუუკუე განმამტყუვნო მეფისა ძისა.
და	ბალ.C	აწ მიჩუენე, რაჲთა ვიხილო და ეგრეთ ვაუწყო მისთჳს.
და	ბალ.C	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ვერვინ შემძლებელ არს ხილვად მისსა, არა თუ იყვნენ მის თანა ორნი საქმენი: სიფრთხილე თუალთაჲ და სიწმიდე ჴორცთაჲ.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მძიმედ მხედველმან და ცოდვასა ზედა დადგრომილმან, ნათელი თუალთაჲ მოაკლდეს და საცნობელი გონებისაჲ.
და	ბალ.C	და მე კაცი ვარ მკურნალი, და ვხედავ მძიმედ მხედვარებასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე მიგიტაცოს სინათლე თუალთაჲ, არამედ მასმია მეფისა ძისა სიწმიდით ცხორებაჲ, და ყრმა არს და მახჳლ თუალითა, და იგი შემძლებელ არს ხილვად მისსა.
და	ბალ.C	აწ ნუ ორგულებ უწყებად მისსა, რამეთუ, უკუეთუ მიაწიო ესე მისსა, შეგემატოს პატივი და დიდება უმეტეს მოყუასთა შენთა და უჩუენებდა მოთხესა მას, რომელი აქუნდა.
და	ბალ.C	მაშინ შევიდა ჩუენებად წინაშე მეფის[ა] ძისა მზარდული და უთხრა ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან.
და	ბალ.C	და უთხრობდა რაჲ თუალისა მისთჳს სიტყუათა უცხოთა, იგრძნა სულითა, ვითამცა ეპო[ვ]ა საწადელი მისი.
და	ბალ.C	და ბრძანა შეყვანებაჲ მის წინაშე კაცისა მის.
და	სინ.მრვლთ	ქალწული ქერობინ იქმნების და არღარა გზასა მას სამოთხისასა, არამედ გზასა ზეცისასა აღმაღლდების და ადამ დაცემისაგან აღემართების.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ჭუვილი იგი და გლოვაჲ და მწუხარებაჲ ევაჲსი დღეს სიხარულად გარდაიქცევის.
და	სინ.მრვლთ	დღეს მთავარანგელოზი წმიდასა ქალწულსა კუალად ახარებს და ეტყჳს: გიხაროდენ, მიმადლებულო!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მუცელად-იღე ღმერთი და ძჱ ღმრთისაჲ და განჰკურნე წყლულებაჲ სოფლისაჲ და განანათლე ნათესავი კაცთაჲ დაბნელებული.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მე აწ, საყუარელნო, ვითარცა ჴმა-წულილი და ენა-მძიმჱ, ვჰნატრი წმიდასა ქალწულსა, ვაკურთხევ, ვადიდებ და ვაქებ ლამპარსა მას აღნთებულსა დაუშრეტელსა და ვეტყჳ: გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ქალწულო, დედაო ნათლისაო და ჭურო უბიწოო!
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, დედაო და ქალწულო, მჴევალო ენმანუელისო, ამისთჳს რამეთუ ღმერთი შევ უხრწნელად მჴევლად;
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს რამეთუ ხა(ტი) მონებისაჲ შენგან შეემოსა, რამეთუ შევიდა მეუფ(ჱ) ქალაქსა შენსა და კ(უა)ლად გამოვიდა, ვითრაცა უნდა, და ბჭჱ იგი ეგო დაჴშული, – მუცლად-იღე უჴრწნელად და შევ იგი ღმრთეებით.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, ტაძარო დაურღუეველო და წმიდაო, ვითარცა იტყჳს წინაწარმეტყუელი დავით: წმიდა არს ტაძარი შენი, საკჳრველ არს სიმართლითა.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, ტრედო უმანკო და უბიწოო!
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, დამტევნელო დაუტევნელისაო, რომელმან დაიტიე მხოლოდ-შობილი ძჱ ღმრთისაჲ თჳნიერ თესლისა და გამოიღე ნაყოფი დაუჭნომელი.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, რომელსა წინაწარმეტყუელნი გიგალობენ და მწყემსნი გადიდებენ და იტყჳან ანგელოზთა გალობასა საშინელსა: დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქყნ~სა ზ~ა მშჳდობაჲ, კაცთა შორის სათნოებაჲ!
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ ქალწულო, რომლისა მიერ ანგელოზნი იშუებენ, მთავარანგელოზნი იხარებენ და წმიდაჲ გაბრიელ მთავარანგელოზი გახარებს და გეტყჳს: გიხაროდენ, მიმადლებულო, უფალი შენ თანა!
და	რაბლე2	სიბრალულითა აღძრული ლომი უმალ თავს დაადგა, ხო არა დაუშავდა რაო, და საკდემელ ადგილსა რა თვალი ჰკიდა, აღრიალდა: „ვაი, შე საბრალო დედაკაცო! აგრერიგად ვინ დაგკოდაო?!“
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ უჴრწნელსა ქალწულსა და უბიწოსა სანატრელსა!
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, რომელმან შევ ღმერთი სრული და კაცი სრული, რომელსა მოგუთა თაყუანის-სცეს ვარსკულავთა წინა-ძღ(ო)მითა!
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ქალწულო, რამეთუ ოდესღა იყო იოვანე მუცელსა დედისასა თჳსისასა, ჰკრთებოდა და თაყუანის-სცა სანთელმან მან ნათელსა დაუძინებელსა.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ღმრთის-მშობელო, რომლისაგან გამოვიდა ნათელი იგი ჭეშმარიტი, უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ, რომელი იტყოდა და ახარებდა, ვითარმედ: მე ვარ ნათელი სოფლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ქალწულო, რომლისა მიერ გამობრწყინდა ნათელი და ჴსნაჲ, რომელნი სხდეს ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, ვითარცა იტყჳს ესაია: რომელნი სხდეს ბნელსა შინა, ნათელი დიდი იხილეს.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ქალწულო, რომლისაგან გამოვიდა მძლჱ სიკუდილისაჲ და შემმუსრველი ჯოჯოხეთისაჲ;
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ღმრთის-მშობელო, რომლისაგან გამოვიდა პირველ შექმნულისაჲ მის დამბადებელი და ცთომისა განმაქარვებელი და სასუფეველისა ცათაჲსა მომატყუებელი.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ღმრთის-მშობელო, რომლისა მიერ ნათელ-იღეთ, და გამოგჳდინე ჩუენ კურთხევაჲ იგი იორდანისაჲ, რომლისაგან განათლდებიან იოვანე და იორდანე.
და	რაბლე2	მერმე მელასა გასძახა, შორიახლო მორბენალსა, თავისთან უხმო: „მელაკუდა ნათლიმამ! მოდი ერთი, მომხედეო!“ და მელა მივიდა თუ არა, ლომმა შეჰბუხუნა: „ნათლიმამავ და ძმობილო! დედაკაცი ეს დია საკრთოლ-საშიშრად დაჭრილია ლაჯთა შუა და ამა მიზეზითა ცნობა მიჰხდიაო.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა იტყჳს წინაწარმეტყუელი მოსე: მაყუალი აგზებული და არა შემწუარი ეგზებოდა და არა შეიწუებოდა.
და	სინ.მრვლთ	ესე იგი არს: შვა ღმერთი და საშოჲ არა განჴრწნა;
და	სინ.მრვლთ	მუცლად-იღო და ქალწული ქალწულადვე ეგო;
და	სინ.მრვლთ	იტჳრთა მკლავთა ზედა ძჱ და ყმისა მის მამაჲ არავინ იცოდა;
და	სინ.მრვლთ	იქმნა დედა ჩჩილის და სძალ არასადა ყოფილ იყო;
და	რაბლე2	ერთი რამისა მთხოვნელი ვარო: ზედა ბუზნი რომ არ დაასხდნენ, მაგ შენი ლამაზი გრძელი კუდითა შიგნიშიგაც ჩაუქნიე და გარედანაც მოუქნიეო.
და	სინ.მრვლთ	ყმაჲ იზარდებოდა, და მამასა არა ჰპოვებდეს;
და	სინ.მრვლთ	მკაჲ მოიწია და მოიმკო, რომელსა თესლი არა დათესულ იყო;
და	სინ.მრვლთ	მდინარჱ დიოდა და თავი მდინარისაჲ მის დაჴშულ იყო;
და	სინ.მრვლთ	იქმნა დედა მხოლოდ-შობილისა, და დედობრივი ვნებაჲ მას არაჲ ევნო.
და	რაბლე2	უქნიე, თუ გიყვარდე, გაუქნიე და გამოუქნიეო, მე წავალ, ამასობაში ხავსსა მოვაგროვებ, იქნებ ნაჭრევი ვითმე ამოვუვსოო;
და	სინ.მრვლთ	ამან ქალწულმან მეუფჱ ყოველთაჲ შეწყნარა ბჭეთა მისთა და კუალად გამოვიდა მიერ და არცა მუცლად-ღებასა მისსა და არცა შობასა მის დიდისა მის მეუფისასა განეღო ბჭჱ იგი.
და	სინ.მრვლთ	შენ, წმიდაო ქალწულო, მტილად გიწოდა დაჴშულად და წყაროდ დაბეჭდულად: მტილად დაჴშულად მისთჳს, რამეთუ მანგალი იგი მუშაკისაჲ ყოვლადვე არა მიგეხო შენ, აღმოსცენდი ყუავილად იესჱსსა, ცხორებად ნათესავისა კაცთაჲსა;
და	რაბლე2	უფალსა ტყუილად როდი მოუცია ეგ ბომბორა კუდიო. უქნიე და ნურცა მოიწყენო.
და	სინ.მრვლთ	წყაროდ დაბეჭდულად ამისთჳს გიწოდა შენ, რამეთუ მდინარჱ იგი ცხორებისაჲ შენგან გამოვიდა და განავსო ყოველი სოფელი და თუალსა მას წყაროჲსასა არა დააკლდა ყოვლადვე.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ შენთჳს ღაღადებდა (მი)ქეა წინაწარმეტყუელი და იტყოდა: და შენ, ბეთლემ, სახლი ეგე იუდაჲსი, არაჲთ უმრწემჱს ხარ მთავართა შორის იუდაჲსთა, რამეთუ შენგან გამოვიდეს მთავარი,
და	სინ.მრვლთ	რომელმან დამწყსოს ერი ჩემი ისრაელი, ესე იგი არს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ, რომელი შვა ბეთლემს ზეცისა სძალმან მან მარიამ და თჳთცა ტაძარმან და სამკჳდრებელმან სულისა წმიდისამან, საყდარმან ღმრთეებისამან, გამოუთქუმელმან საფასემან სამოთხისამან.
და	რაბლე2	რომელ საბუზე-სამწერობელსაც ბუზნი უშქრად გაუქშევია, იმასა საქნეველი არცროდისა დაუმშევია და არცა კიდევ აბუზულაო.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ უძლურებაჲ იგი დედათაჲ განკურნა და დაცემული დიდებაჲ თჳსი აღადგინა და განძებული ადამ სამოთხით წარმოგზავნა გზასა მას ზეცისასა, რომელმან დაჴშული სამოთხჱ განაღო და ავაზაკი დაამკჳდრა მას შინა.
და	რაბლე2	აწ წავალ, აღარ შეგიშლი ხელსაო“ და წავიდა ლომი ხავსზედ, ცოტა რომ განეშორა, ისევ გამოსძახა: „უქნიე, უქნიე, ნათლიმამ! უქნიე, შე სვინავ, შენა, და ნუმცა გაბეზრებულხარ ბევრისა ქნევითაო.
და	სინ.მრვლთ	შენ მიერ იქმნეს ანგელოზ ძენი კაცთანი, და შენ მიერ გამოუბრწინდა ძელი ჯუარისაჲ ყ~ლ ს˜ფლსა ზედა;
და	სინ.მრვლთ	შობილი იგი შენი დაემსჭულა – უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ, და შენ მიერვე სიკუდილი დაითრგუნა, ჯოჯოხეთი წარმოიტყუენა, და შენ მიერ კერპნი დაეცნეს სოფელსა შინა, და ჭეშმარიტებაჲ იგიცაჲ ქუეყანით აღმოსცენდა, და სიმართლჱ ზეცით გამოჩნდა.
და	სინ.მრვლთ	და შენ მიერ მხოლოდ-შობილი ძჱ ღმრთისაჲ გულისხმა-ვყავთ, რომელსა ანგელოზნი და კაცნი თაყუანის-ვსცემთ და ვიტყჳთ:
და	სინ.მრვლთ	დაუსაბამოო მამაო, დაუსაბამოო ძეო, დაუსაბამოო სულო წმიდაო ერთ-არსებაო, ერ–ღ~თეებაჲ გადიდებთ, გაქებთ და თაყუანის-გცემთ აწ და მარადის, უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.C	10. და ვითარცა დადგა წინაშე მეფისა ძისა, და ჰლოცვიდა მას.
და	ბალ.C	ხოლო ძემან მეფისამან, ვითარცა ჯერ-არს, პატივითა მოიკითხა იგი და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა განვიდეს მისგან.
და	ბალ.C	და უბრძანა ბალაჰვარს, რაჲთა უჩუენოს თუალი იგი.
და	ბალ.C	მიუგო ბალაჰვარ და ჰრქუა: არა ჯერ-არს, თუმცა უდებად რაჲმე გამთხჳე, რამეთუ ჭურჭელი ჩემი ეგრეთ არს, ვითარცა გაუწყა მზარდულმან.
და	ბალ.C	ხოლო აწ მნებავს გამოცდაჲ შენი სიტყჳთა და, უკუეთუ შემძლებელ იყო, გიჩუენო, რამეთუ შენთჳს მომიღიეს იგი და არავის სხჳსათჳს, და მე ვესავ ღმერთსა, რამეთუ მიწდომილ ხარ საზომსაცა ხილვისა მისისასა, და მისწუთეცა, თუ ღმერთსა უნდეს.
და	ბალ.C	რამეთუ მე, გლახაკი ესე, ძეო მეფისაო, მიმითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწორებელად.
და	ბალ.C	11. და ჰრქუა ბალაჰვარ: დაღაცათუ ჰყავ ესე ჩემდა მომართ, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს ოდესმე მეფე, რომელი სახიერ იყო და სიმართლესა ეძიებდა.
და	ბალ.C	და ვითარ-იგი ვიდოდა გზასა დღესა ერთსა სიმრავლითა ერისაჲთა, იხილნა კაცნი ვინმე შემოსილნი სამოსლითა უნდოჲთა, დაბებკულითა, დაყჳთლებულნი ფერითა პირთა.
და	ბალ.C	ხოლო მეფემან იცნა იგინი და მსწრაფლ გარდამოჰჴდა ჰუნესა და მოეხჳა ყელთა მათთა.
და	ბალ.C	და იხილეს რაჲ დიდებულთა მისთა, სიჩქურედ შეჰრაცხეს, გარნა ვერარაჲ იკადრეს.
და	ბალ.C	და მივიდეს წინაშე ძმისა მისისა, რომელი კადნიერ იყო წინაშე მისსა და ჰრქუეს: აუწყე ძმასა შენსა, რაჲთა კულა არაოდეს ყოს საქმე ესევითარი, რამეთუ კაცთა უნდოთა თაყუანის-სცა.
და	ბალ.C	ხოლო იგი მივიდა და აუწყა საქმისა მისთჳს, ხოლო მან არა მისცა პასუხი.
და	ბალ.C	და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნეს მეფე ვისა ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა.
და	ბალ.C	და შემდგომად მცირეთა დღეთა წარავლინნა მონანი და ჰრქუა: წარვედით და დაჰკართ საყჳრსა სიკუდილისასა კართა ძმისა ჩემისათა.
და	ბალ.C	ხოლო იგინი წარვიდეს და ყვეს ეგრე.
და	ბალ.C	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ იგი ძმასა მეფისასა, შეშინდა და იწყო ტირილად და ტყებად.
და	ბალ.C	მერმე შეიმოსა სამოსელი სამკუდროჲ და წარვიდა იგი ცოლით და შვილითურთ კართა მეფისა მისისათა.
და	ბალ.C	და ისხმიდეს ნაცართა თავთა მათთა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მას მეფემან: ვითარ შეშინდი ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა?
და	ბალ.C	და ვითარ გიკჳრდა დავრდომაჲ ჩემი წინაშე მათსა, რომელნი ქადაგნი იყუნეს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესნი, რომელნი მომაჴსენებენ და მაუწყებენ სასჯელთა საუკუნოთა.
და	ბალ.C	და ამას თანა უწყნი მე მრავალნი შეცოდებანი ჩემნი წინაშე მისსა.
და	ბალ.C	12. და ჟამსა ერთსა შევიდა საჭურჭლესა თჳსსა და მოიხუნა კიდობანი ოქროჲთა და მარგალიტითა შემკულნი.
და	რაბლე2	ოღონდ უქნიე, უქნიე, თუ მელა ხარო!“ ბეჩავი მელაკუდაც გულმოდგინედ უქნევდა, ხან ასე გაუქნევდა, ხან ისე გამოუქნევდა, ხან შიგნით ჩაუქნევდა, ხანაც გარედან მოუქნევდა, თავმომკვდარუნებული დედაბერი კი ასი ეშმაკისა ოდენსა აჭაჭუნებდა და აყროლებდა ჰაერსა.
და	რაბლე2	ბოლოს მობრუნდა ლომი და იმოდენი ხავსი მოიტანა, თვრამეტ ლოგოროდ შეკრა და დედაბერსა ჯოხითა დაუწყო ტენა.
და	რაბლე2	როს კაი თექვსმეტნახევარი ჩასტენა, განცვიფრდა და გაკვირდა: „რა უბედურებაა!
და	რაბლე2	რამსიღრმე ნაჭრევია, შიგა ორი ურმისა უმეტესი ხავსი ჩავაო!“ დაღათუმცა მელამ გააჩერა: „ლომო, ძმობილო! სუ მანდ ნუ უჩურთავ, ცოტა დატოვე, მაგასა უკანაცა აქვს ხვრეტილი, მთელი ეს ეშმაკეული სიმყრალე იქიდან მოდის; დავიხრჩე და ეგ არიო!“
და	რაბლე2	აი რად უნდა ვიცავდეთ ბუზთაგან იმა კედელ-გალავანსა და ამადვე უნდა ვიყოლიოთ ჯამაგირიანნი მებუზე-მქნეველნიცა.
და	რაბლე2	ქალაქისა ამისა მკვიდრთაგან ფრიად ბევრი ქალია მიუკარებელი, უმანკო და აგრევე აზაპი.
და	რაბლე2	ტრაბახად ნუ ჩამომართმევთ და, რაცა ამა ქალაქში მოველ, უკლისად ოთხას ჩვიდმეტი წამოვაგე ანკესსამჭედურსა, ჯერეთ კი სულ ცხრა დღეა აქა ვარ,
და	რაბლე2	და აი მხოლოდ დილას შევხვდი ერთსა კეთილსა კაცსა, რომელსაც ესოპეს მანდიკისებრი ხურჯინითა ორი პატარა გოგო მოჰყავდა, ბევრი-ბევრი სამი ანდა ოთხი წლისანი იქნებოდნენ, ერთი წინა თვალში უჯდა, მეორე უკანაში.
და	რაბლე2	მან კაცმან მოწყალება მთხოვა, მე კი ამისა პასუხად მივუგე, კვერცხნი უფრორე მეტი მაქვს, ვინემ ფული -მეთქი, და ვკითხე: კეთილო კაცო! ეგ პატარა გოგონი უმანკონი თუ არიან -მეთქი?
და	რაბლე2	- „ძმაო! - მითხრა. - აი უკვე ორი წელიწადია, რაც ამათ დავატარებ, და წინა თვალში რომელიცა მიზის და მუდმისად ზედ დავცქერი, ვგონებ, უმანკოა, მაგრამ თავსა მაინც ვერ გამოვიდებო, ხოლო რაიცა შეეხება უკანასა, გარდაწყვეტილსა ვერცა ვერაფერსა ვიტყვიო“.
და	რაბლე2	და მართლაც ბოლოჟამინდელი მოდისა შესაბამისად გამოაწყვეს იგი, ოღონდ პანურგმა შარვლისა საბიძალი სამი ფუტის სიგრძისა მოისურვა, თანაც მრგვალი კი არა, ოთხკუთხი უნდა იყოსო, რაიცა მაშინვე აღუსრულეს, და ამისა შემდგომ პანურგისა ნახვა ერთ რამედა ღირდა.
და	ბალ.C	და მოაღებინა ნაგევთაგან სკორე მყრალი და ძუალები მძორისაჲ და სხუაჲ საძაგელი ბაყლები და კიდობანთა მათ შინა ჩადვა ყოველი.
და	რაბლე2	და თავადაც ხშირად უბნობდა, კაცთა მოდგმამ ჯერეთ კიდევ არ იცის გრძელი, ანუ წარზიდული საბიძლისა ყოველგვარი უპირატესობა და სარგებლობაო, მაგრამ ჟამთა ვითარებაში შეიგნებს, რამეთუ ყოველსა გამოსადეგსა საგანსა დროზედ იგონებენ ხოლმეო.
და	ბალ.C	და დაჰკრძალა ზედა ბეჭდითა.
და	ბალ.C	და კუალად მოიხუნა სხუანი კიდობანნი, უშუერად შექმნილნი, ფისითა შეგოზილნი, და შთადვა მათ შინა თუალები პატიოსნები და რაჲცა უმჯობესი პოვა საჭურჭლეთა მისთა, და სხუაჲ სურნელთაგანი მრავალი, და დაჰკრძალა იგინიცა, და მოუწოდა წარჩინებულთა თჳსთა.
და	რაბლე2	ღმერთიმცა ჰფარვიდეს, ვინაცა თავისი წარზიდული საბიძლისა წყალობითა დაიხსნა და შიმშილსა არ ამოაწყვეტინა მთელი ქალაქი!
და	ბალ.C	და ვითარცა იყო სიხარული, უბრძანა მეჭურჭლესა თჳსსა, რაჲთა მოიხუნენ კიდობანნი იგინი. და მოიხუნეს და დადგეს.
და	რაბლე2	და დიაღაც დაწერა დასურათხატებული ფრიად ჩინებული სქელი წიგნი, მაგრამ რამოდენადაც ვიცი, ჯერხნობითა არ გამოქვეყნებულა.
და	ბალ.C	ხოლო მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს და ჰრქუეს მეფესა: ერთნი ისი კიდობანნი არ ღირს არიან შემოხუმად ტაძარსა შინა შენსა, ხოლო მეორეთა იმათ არა დაედების ფასი.
და	ბალ.C	აღჰჴადეს და ამოჴდა სიმყრალე სასტიკი, რომელ ყოველთა დაიდვეს პირსა ზედა საჴელი და ამოყარეს მუნით ყოველი საძაგელი.
და	ბალ.C	და კუალად უბრძანა პილწთა მათ კიდობანთა ახუმაჲ და ამოჰჴდა მუნით სული სულნელებისაჲ, რომელ ყოველი იგი სიმყრალე დაფარა.
და	ბალ.C	და ამოყარეს მუნით სამკაული დიდ ფასისაჲ და თუალები პატიოსნები.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: გესმოდის ყოველთა დიდებულთა, კიდობანნი ისი გარეთ კეკლუცნი, ჩუენ ვართ, რომელნი ვიმკუჱბით ფერად-ფერადითა სამკაულითა გარეგნით,
და	ბალ.C	ხოლო შინაგანი ჩუენი სული სავსე არს ცოდვითა და სიმყრალითა, ხოლო რომელნი ღმრთისათჳს და სახელისა მისისათჳს დამდაბლდენ და დაგლახაკნენ მარხჳთა, ლოცვითა და ფერითა დაყჳთლდენ,
და	ბალ.C	ხოლო შინაგანი სული მათი ესრეთ სავსე არს სურნელებითა, ვითარცა კიდობანთა იმათ შინა იდვა სურ~ლნი, და წინაშე ღმრთისა ასრე ბრწყინვენ, ვითარცა თუალნი ისი პატიოსანნი.
და	ბალ.C	და ესე სახე შენი არს, ძეო მეფისაო, რამეთუ პატივ-მეც მე სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
და	ბალ.C	13. მაშინ აღდგა საჯდომთაგან და თქუა: ნეტარ ვარ მე, რამეთუ ვჰპოვე საწადელი სულისა ჩემისაჲ, რომელსა ვეძიებ, და მიექცა და ჰრქუა ბალაჰვარს: კეთილ არს სიტყუაჲ შენი და ჭეშმარიტ.
და	ბალ.C	და ვჰგონებ, რომელ-ეგე არს თუალი იგი, რომელსა ჰფარავ, რამეთუ განამტკიცებს გულსა და განანათლებს თუალთა და განაძლიერებს გონებათა.
და	ბალ.C	და უკუეთუ ესე ესრეთ არს, ვითარ ვგონებ, მოეც სიტყუაჲ შენი ნაცულად თუალისა და აღმძუარცე მწუხარებაჲ გულისაგან ჩემისა.
და	ბალ.C	გამოვიდა მთესვარი და იწყო თესვად.
და	ბალ.C	და რომელნიმე დავარდა გზასა ზედა, მფრინველთა აღიტაცეს;
და	ბალ.C	და რომელიმე - კლდესა ზედა, რომელსა მიწაჲ არა იყო, და აღმოსცენდა განჴმა, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს;
და	ბალ.C	და სხუაჲ - ეკალთა შორის, და აღმოსცენდა და ეკალთა მათ შეაშთვეს.
და	ბალ.C	ხოლო რომელიმე დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და აღმოსცენდა, და მრავალი ნაყოფი გამოიღოს.
და	ბალ.C	აწ მთესვარი იგი მიმცემელი სიბრძნისა-ა, და თესლი იგი - სიტყუანი ჭეშმარიტებისანი, და რომელი დავარდა გზასა ზედა და მფრინველთა წარიტაცეს, იგი არს, რომელი ესმის ყურსა და თანაწარჰვალს გულსა.
და	ბალ.C	და რომელი კლდესა ზედა დავარდა, ადმოსცენდა და განჴმა, ესე არს, რ~ი ისმენს წუთ ერთ და მერმე არა დაამტკიცის გონებასა მისსა ზედა და განჴმის.
და	ბალ.C	ხოლო რომელი-იგი ეკალთა შეაშთვეს, ესე იგი არს, რომელთა შეიწყნარიან კაცთა სიტყუანი და აღმოსცენდის რაჲ მათ შორის, გულის თქ~მითა და სოფლისა საქმეთა შექცევითა შეაშთჳან.
და	ბალ.C	ხოლო რომელი-იგი აღმოსცენდა და მრავალი ნაყოფი გამოიღო, ესე იგი არს, მოისთულის თუალმან და შეიკრიბის გულმან და წარმართის გონებამან და დაამჴუნის გულის-თქუმანი და განიწმიდის გული ვნებათაგან და გამოიღის ნაყოფი.
და	ბალ.C	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა რომელი ჩემ თანა დასთესო, აღმოსცენდეს კეთილად და გამოიღოს ნაყოფი.
და	ბალ.C	აწ მითხარ სახე საწუთოსა და ვითარ აცთუნებს კაცთა.
და	ბალ.C	14. ჰრქუა ბალაჰვარ: მსგავს არს საწუთ ესე კაცსა, რომელსა სდევდა პილოჲ ამრიზებული, და მიაწყჳდია იგი ჯურღმულსა საშინელსა.
და	ბალ.C	და იხილნა ხენი, რომელსა ზედა აღჴდა.
და	ბალ.C	და იხილნა კუალად ორნი თაგუნი: ერთი შავი და ერთი თეთრი, რომელნი სჭრიდეს ძირთა მათ ხეთასა, რომელთა ზედა აღსრულ იყო კაცი.
და	ბალ.C	და შთახედნა ჯურღმულსა და იხილა ვეშაპი, რომელსა აღეშკმო პირი და ეგულებოდა შთანთქმაჲ მისი.
და	ბალ.C	და იხილნა ზე და იხილა თაფლი მცირე, რომელი ჩამოსდიოდა ხეთა მათ. და იწყო ლოკაჲ მისი.
და	ბალ.C	და კუალად არღარა მოიჴსენა განსაცდელი, რომელსა შთავრდომილ იყო.
და	ბალ.C	ხოლო თაგუთა მათ ხენი იგი წასჭრნეს, და კაცი იგი დაეცა და პილომან აღიტაცა და მიუგდო ვეშაპსა.
და	ბალ.C	აწ, ძეო მეფისაო, პილოჲ იგი სახე არს სიკუდილისაჲ, რომელი სდევს ძეთა კაცთა და ხენი იგი საწუთოჲ არს, და თაგუნი იგი დღენი და ღამენი-ა, და თაფლი იგი საწუთოჲსა ამის სიტკბოებაჲ არს და შეაქცევს კაცსა გემოვნებაჲ საწუთოჲსაჲ.
და	ბალ.C	და დღენი და ღამენი აღსრულდებიან და სიკუდილი წარიტაცებს და ჯოჯოხეთს შინა ვეშაპი იგი შთანთქამს, და ესე არს ცხორებაჲ კაცთაჲ.
და	ბალ.C	15. და ჰრქუა ძემან მეფისამან: განაცხოველე მაგით სული ჩემი.
და	ბალ.C	და აწ მომეც სახე სოფლისაჲ ამის და მოყუარეთა მისთაჲ.
დ	ბალ.C	თხრობაჲ დ
და	ბალ.C	ერთი იგი უმეტეს სხუათა უყუარდა, და მეორე იგი მეგობარი უყუარდა-ვე, ხოლო მესამე იგი მეგობარი შეურაცხ იყო მის წინაშე.
და	ბალ.C	და შემდგომთა დღეთა და მოიწივნე მისა ბოროტნი მეფისანი კაცისანი მის და წარჰყვანდეს განსაკითხავ სად.
და	ბალ.C	და მივიდა საყუარელისა მის მეგობრისასა და ჰრქუა: შენ უწყი, საყუარელო ჩემო, ვითარ მიყუარ.
და	ბალ.C	მიუგო მან და ჰრქუა: არა ვარ მე აწ მეგობარ შენდა და არცა გიცი შენ, მე სხუანი მისხენან მეგობარნი, რომელთა თანა ვიშუებდე, არამედ მოგცნე ორნი სამოსელნი და იგიცა არავე გერგნენ.
და	ბალ.C	და მივიდა მეორისა მის მეგობრისა და ჰრქუა: აწ სიყუარული ჩემი შენდა მომართ, რომელ მაქუნდა.
და	ბალ.C	აწ ესერა წარვჰყავ მე განკითხვად და შემეწიე ჭირსა ჩემსა.
და	ბალ.C	მიუგო მან: არა მცალს დღეს შენდა, რამეთუ კმა არღარა ვარ მეგობარი შენი, არამედ მცირედ გზა-გყვე და მერმე მივიქცე ზრუნვად თავისა ჩემისა.
და	ბალ.C	და წარვიდა მესამისა მეგობრისა, რომელსა-იგი სძულობდა და ჰრქუა მას: სირცხჳლ მიჩნს, გარნა მჭირს და მით მოვედ შენდა, შემეწიე მე, დაღაცათუ არა კეთილ ვყავ შენ თანა.
და	ბალ.C	ხოლო მან მხიარულებით ჰრქუა: მე ვარ მეგობარი შენი, რომელმან დავიმარხე კეთილი შენი მცირედი და აწ აღნადგინებითურთ მიგაგო შენ და თანამოგზაურ გექმნე და მეოხ ჭირსა შინა და არა მიგცე ჴელთა მტერთა შენთასა.
და	ბალ.C	მაშინ იწყო სინანულად და თქუა: რად არა შენ ზედა ვყავ ყოველი კეთილი, რომელ ორთა მათ მეგობართა ზედა წარვაგე ცუდად?
და	ბალ.C	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მეგობარი იგი პ~ლ ვეცხლის მოყუარებაჲ არს, რომელი ფრიად უყუარს კაცთა, და ვერას წარიტანს თანა, ოდეს-იგი წარიყვანდეს სიკუდილი და ოდეს წარადგინებდეს განსაკითხავად.
და	ბალ.C	და მეორე იგი მეგობარი - ცოლი და შვილნი, რომელნი უყუარან და მათთჳს ზრუნავს სამარადისოდ და დღესა მას განკითხვისასა ვერას არგებენ, არამედ საფლავადმდე მიჰყვებიან მერმე თავისსა ზრუნვასა შეექცევიან.
და	ბალ.C	და მესამე მეგობარი სული თჳსა და არა ჰყოფს კეთილსა, ხოლო რომელი-იგი ყოს, დიდად შეერაცხების წინაშე ღმრთისა, და რამთუ ას წილადცა მიაგებს ღმერთი ნაცვალსა.
და	ბალ.C	აწ მითხარ სახე, ვითარ მაცთურ არს სოფელი ესე და რომლითა ღონითა შესაძლებელ არს განრინებაჲ მისგან.
და	ბალ.C	რამეთუ არს ქალაქი და ესე წესი არს მუნ, რამეთუ უცხოსა კაცსა მეფე-ჰყოფენ წელიწადსა ერთსა გინა ნახევარსა.
და	ბალ.C	და რაჲ სრულ იქმნის წელიწადი, მოსძრცჳან პორფირსა მეფობისასა და ორითა სამოსლითა მისცემენ მას ექსორიობად.
და	ბალ.C	ხოლო ოდესმე დაადგინეს ერთი ვინმე, და ცნა უკეთურებაჲ ქალაქისაჲ მის, მოიმსტურნა კაცნი უცხონი და გლახაკნი და იდუმალ მისცემდა საფასეთა, რაჲთა წარიღო ქუეყანასა მას, სადაცა ექსორია-ჰყოფენ.
და	ბალ.C	და ვითარცა ექსორია-ყვეს კაცი იგი და მიიწია ადგილად, ყოველნი იგი წარგზავნილნი დაუნჯებულად დახუდა და პოვა სარგებელი ერთი შჳდ წილად, და აწ იხარებს საუკუნოდ.
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: ჭეშმარიტად ქალაქი იგი ყოველი სოფელი არს, და კაცნი ფლობილ არიან მას ზედა და მეფობენ,
და	ბალ.C	და იციან, ვითარმედ შემდგომთა ჟამთა მოსიკუდიდ არიან ორითა მით სამოსლითა მისციან საფლავად და ყოველი ცხორებაჲ კაცთაჲ დღე ერთი არს, და სიკუდილი და საფლავად მიცემაჲ ექსორიობაჲ არს.
და	ბალ.C	ხოლო რომელი ფრთხილ იყოს გონებითა, მისცემს იდუმალ გლახაკთა, უცხოთა და უღონოთა, მშიერთა, შიშ~ვლთა, და იყოს მოწყალე, მშჳდ და მდაბალ გულითა.
და	ბალ.C	ხოლო ღმერთი, რომელი ჰხედავს დაფარულთა, მოწყალებისა მათისათჳს მიაგებს ცხადად დაუნჯებულთა, სადა მპარავი ვერ განიპარავს და ვერცა მღილი განჰრყუნის, და მუნ შინა იშუებს უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.C	რამეთუ მე სიტყჳთა ამით, რომელ მეტყჳ, განმინათლდების გული, და გონებაჲ განმხიარულდების, და ფრიად იშუებს სული ჩემი.
და	ბალ.C	და ჰრქუა იოდასაფ: და რად არა იღვაწეს ბრძენთა კაცთა იმისთჳს?
და	ბალ.C	რამეთუ იცოდეს გულის სიტყუაჲ მისი არა შემწყნარებელად, და ამისთჳს დააცადეს თხრობაჲ, რამეთუ ვერ პო[ვ]ეს ადგილი შეწყნარებისაჲ მის თანა.
და	ბალ.C	თქუა იოდასაფ: ვერ ეგების ესე ყოფად, რამეთუ ვერ პო[ვ]ეს ადგილი შეწყნარებისაჲ და თხრობად მისსა!?
და	ბალ.C	და ესუა მას თანამზრახველი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ და განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, და ყოველსა კეთილსა აზრახებდა მეფესა კაცთათჳს, რამეთუ იყო იგი სჯულიერ და ღმრთის მსახურ.
და	ბალ.C	და ოდეს იხილის რაჲ მეფე თაყუანის ცემად კერპთა, შეძრწუნდის ფრიად და ელმის, ვითარცა ვის ელმის შვილისათჳს.
და	რაბლე2	თავაზი იმოდენა ჰქონდა, სხვასაც ასესხებდა, სიძვამრუშობითაც არავის ჩამოუვარდებოდა, და დედისა მუცლითა ერთი რამ სატკივარი დაჰყოლოდა, რომლისა გამოცა იმჟამად უბნობდნენ: უფულობა ჭირისა ჭირიაო.
და	ბალ.C	და მრავალგზის უნებნ მის თანა სიტყჳს გებაჲ სჯულისათჳს, და ჰკითხა მოყუარეთა ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.C	ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ მეცნიერ ხარ შინაგან გონებისა მისისასა, და თუ ოდეს ჰპოო ადგილი, არქუ მას, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს, რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, და ნუუკუე განაკრთოს იგი შენ ზედა და ბოროტი გიყოს.
და	ბალ.C	და ფრიად იურვოდა კაცი იგი მეფისათჳს.
და	რაბლე2	ამასთანავე ფულისა მოშოებისა სამოცდასამი ფანდი იცოდა, რომელთაგან იდუმლივ პარვა ყოვლისა უფრორე ხელეწიფებოდა და იმისთანა ხიმიწარ-ხიმბიწარი.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე, ვიდოდით ღამესა ამას ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილნეთ საქმენი კაცთანი.
და	ბალ.C	წარვიდეს და სლვასა მას შინა მიემთხჳვნეს ნაგევთა დიდთა.
და	ბალ.C	და მიხედა და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე, ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
და	რაბლე2	შარიანი, დარდიმანდი, მოლხინე და აძუა-იშკილბაზი პარიზშიაც ცოტა ვინმე თუა. სხვებრ არცრა აკლდა კაცური.
და	ბალ.C	და ვითარცა მივლეს, იხილეს ვითარცა ქუაბი გამოთხრილი რაჲმე ნაგევთა.
და	ბალ.C	მათ შინა იყუნს კაცი და დედაკაცი, შემოსილნი სამოსლითა ბებკულითა, ძუელითა.
და	რაბლე2	და მიწყივ თავ-ბედსა აწყევლინებდა ხელჯოხიანთა და მხმილავთ.
და	ბალ.C	და ვითარცა ხედვიდეს, ესმოდა მუნით ჴმაჲ სიმღერისაჲ.
და	ბალ.C	და კაცი იგი ჯდა ინაჴიდ სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს.
და	ბალ.C	და უფლით ხადოდა მას, ხოლო იგი - დედოფლით.
და	ბალ.C	და ორნი იხარებდეს და განსცხრებოდეს.
და	ბალ.C	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახველი მისი მყოარ ჟამ ხედვიდეს და განიცდიდეს საქმეთა მათთა, და წარვიდეს განკჳრვებულნი.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან თანამზრახველსა მას: არასადა გუთნდა ცხორებაჲ ჩუენი, ვითარ ამათ გლახაკთა, და არცა ესრეთ მხიარულ ვართ, ვითარ ესენი.
და	ბალ.C	და ამას ვგონებ, ვითარმედ ამას შინა არიან ყოველნი დღენი ამათნი.
და	ბალ.C	მაშინ პო[ვ]ა ადგილი სიტყჳსაჲ თანამზრახუჱლმან და ჰრქუა: ნუ ჰგონებ, მეფეო, ვითარმედ დიდებაჲ და სუფევაჲ, რომელსა ჩუენ ვიშუებთ, ესრე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა, რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან.
და	ბალ.C	და სახლები ესე ოქროქანდაკებულნი, რომელნი-ესე ვიშენენით, და სიშუჱნიარე ხატისაჲ და ბრწყინვალებაჲ სამოსელთაჲ, არამედ არად ჰკჳრს მათ,
და	ბალ.C	რამეთუ ხედვენ იგინი ჴელით-უქმნელთა ზეცისა ტაძართა, თუალთ-შეუდგამთა სამოსელთა და ამისთჳსცა იხარებენ, რამეთუ მათ შინა იშვებენ უკუნისამდე, რ~ი-იგი განუმზადნა ღმერთმან მოყუარეთა მისთა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: და იცნია ესევითარისა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა ჭეშმარიტად: არიან კაცნი, რომელნი მსახურებენ ღმერთსა და სოფლისა ყოველივე დაუტევებიეს და საუკუნოჲ იგი შეუყუარებიეს, რამეთუ გამოსცადეს სოფელი ესე და პო[ვ]ეს ყოველი ურგებად და წარმავალად.
და	სინ.მრვლთ	ბრძანებითა და ფრიად მოსწრაფედ მოღუაწებითა მიქაელ და მიქაელ პატიოსანთა მღდელთაჲთა, დასაბამითგანთა წელთა ქართულად :ხ~ფპე:-სა და ქრონიკონსა :ს~ა:-სა.
და	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ, არა შეუთქსა მწუხარებაჲ?
და	ბალ.C	ჰრქუა მას თანამზრახველმან: სუფევაჲ საუკუნოჲ შუებაჲ არს დაუსრულებელი, რომელსა არა შეუთქს მწუხარებაჲ, და სიმდიდრე - რომელსა არა შეუთქს სიგლახაკე;
და	ბალ.C	და სიხარული - რომელსა არა შეუდგს ურვაჲ;
და	ბალ.C	და სიმრთელე - რომელსა არა შეუდგს სალმობაჲ;
და	ბალ.C	და მეფობაჲ - რომელსა არა შეუდგს აღსასრული;
და	ბალ.C	და მშჳდობაჲ - რომელსა არა შეუდგს შიში;
და	ბალ.C	და ცხორებაჲ - რომელსა არა შეამრღუევს სიკუდილი.
და	ბალ.C	რამეთუ იგი არს საუკუნო უხრწნელი, და ამას ყოველსა მიიღებენ, რომელთა შეიყუარეს იგი.
და	რაბლე2	და კერკეტონ-მხმილავნი, ანუ ღამისა მოდარაჯენი ერთი ნაბიჯისა მანძილზედ მოეახლოვებოდნენ თუ არა
და	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ეგე ესრეთ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვიქმნეთ და ჴელ-ვჰყოთ მას, რამეთუ თანა-გვაც შრომაჲ, რაჲთა მივიწივნეთ მუნ უშფოთველსა მას ცხორებასა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა თანამზრახველმან: აწ უკუე მიბრძანება, რაჲთა მარადის გაუწყებდე და მოგაჴსენებდე ჟამითი-ჟამად?
და	რაბლე2	(ამასა პანურგი წინ-წინ იმითი იგებდა, რომა დააგდებდა ხოლმე დაშნა-ჭოლაურსა ძირსა, იქავ ყურსაც დაადებდა მიწასა, და უკეთუ მოკლე ხრმალი იგი გაწკარუნდებოდა, ისინი უცილოდ წუთით-წუთსა უნდა გამოჩენილიყვნენ),
და	ბალ.C	ჰრქუა მას: ჟამითი-ჟამად, არამედ დაუცხრომელად დღე და ღამე იყავნ ზრახვაჲ შენი.
და	ბალ.C	და შემდგომად იწყო ღმრთის მსახურებად მეფემან და ღირს იქმნა იგი ადგილსა მას შესლვად, რომელ ეტყოდა თანამზრახველი იგი და ორნივე ცხოვნდეს საუკუნოდ.
და	რაბლე2	აბა, ჰეეო, შეუძახებდა ბიჭებსა და ყველანი ერთად ეგრევ ეძგერებოდნენ ღრიჭინასა რასმე, ძალთა-ძალითა დააგორებდნენ თავქვე-დამართ, შიგ ფეხებში მიუმარჯვებდნენ მხმილავთ და ის საბრალონიც ქვაფენილ გზასა ზედა გორავდნენ, ვითა ღორნი,
და	სინ.მრვლთ	აწ გევედრებით თქუენ, ყოველთა ღმრთის მოყუარეთა მამათა და ძმათა ჩუენთა, გვედიეთ წმიდასა ლოცვასა თქუენსა მე ფრიად ცოდვილი ი~ოანე და მიქ~ლ და მიქ~ლ და მშობელნი და ძმანი ჩუენნი და ყოველნივე ჩუენეულნი, ცოცხალნი და მიცვალებულნი, სულიერნი და ჴორციელნი,
და	ბალ.C	24. ჰრქუა იოდასაფ ბალაჰვარს: არღარა არს ყოვლით კერძო სიყუარული ამის სოფლისაჲ გონებასა ჩემსა, არამედ მსურის ცხორებისა მისთჳს საუკუნოჲსა, და აწ განმიზრახავს, რაჲთა დავადგრე შენ თანა და მოვითმინო სიმძიმე ცხორებისა შენისაჲ.
და	ბალ.C	ჰრქუა ბალაჰვარ: უკუეთუ ჰყო ეგე, ემსგავსო მას მდიდარსა, რომელი ეზრახა გლახაკსა მას, რომელი გუესმა, ვითარმედ იყო ვინმე ჭაბუკი მდიდრისა ვისმე შვილი, და მამამან მისმან მოუთხო[ვ]ა ქალი დიდებულთა შვილი ცოლად. ხოლო მან არა ინება.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ჩუენ ფრიად გურწამს თქუენი ლოცვაჲ და ყოველი დაკლებული ჩუენი შეგჳნდვეთ ღმრთისათჳს, და თქუენცა ქრისტემან შეგინდვენ და შეგიწყალენინ ყოველნი. ა~ნ.
და	ბალ.C	და ილტოდა მამისაგან თჳსისა.
და	ბალ.C	და სლვასა მას შინა მისსა იხილა ასული ვისიმე გლახაკისაჲ სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა რაჲ ხელთსაქმარსა, და მადლობდა ღმერთსა.
და	ბალ.C	ხოლო მე ასული ვარ ბერისა ვისმე გლახაკისაჲ და მოველი წყალობასა ღმრთისასა.
და	რაბლე2	ხანაც წავიდოდა და, რომელ ადგილსაც მხმილავნი გვერდსა ვერ აუვლიდნენ, იმა ადგილას თოფისა წამალსა დაჰყრიდა, მერმე, ზედმომდგარ კერკეტონ-მხმილავთ რა თვალსა შეასწრებდა, წამალსა წამერთ ცეცხლსა წაუკიდებდა,
და	ბალ.C	და ჰრქუა მას ჭაბუკმან: უკუეთუ გნებავს, მომეც ასული ესე შენი ცოლად.
და	ბალ.C	ჰრქუა მას ჭაბუკმან: რამეთუ ვიხილე სიბრძნე და გონიერებაჲ ასულისა შენისაჲ და მთნავს იგი ცოლად ჩემდა, და აჰა ესერა მდიდართა ასული დაწინდებულ იყო ჩემდა და მე არა ვინებე მიყვანებაჲ მისი.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მას ბერმან: უკუეთუ გთნდეს მიყვანებად ასული ჩემი, ხოლო მამამან შენმან არა ინებოს.
და	ბალ.C	და თუ შენ ჰყო, კეთილად მიპოო, თუ უფალსა უნდეს.
და	სინ.მრვლთ	ქრისტე, შეიწყალე მიქ~ლ და მიქ~ლ, გბ~ლ, კ~ე, გ~ი, ი~ნე-ზ~სმე და ყოველნი ძმანი და ყოველნი ქრისტეანენი და უფროჲს ყოველთასა ყოველნი ქართველნი.
და	რაბლე2	მას უკან კი იდგა და გულსავსედ უჭვრეტდა, რარიგ კუნტრუშებდნენ ასასნი - ღამისა მოდარაჯენი, რამეთუ ეგონათ, ფეხთ ანტონისა ცეცხლი, ანუ ხორცისა მძოველი სენი გვიდაგავსო.
და	ბალ.C	ხოლო ჭაბუკი იგი შევიდა სახლსა მის ბერისასა, განიძარცუა სამოსელი და შეიმოსა საგლახაკოჲ.
და	ბალ.C	და იწყო ბერმან გამოცდად მისა, და აღწონა გონებაჲ მისი.
და	სინ.მრვლთ	და სახარებასა შინა ქართულსა თავსა ხოლო მათჱსსა წერილი ზის, რომელ ასოჲ არს და იტყჳს ყოვლად ოთხ ათასსა მარაგსა.
და	სინ.მრვლთ	და ესე არს ოთხი დღჱ და ოთხისა დღისა მკ~დარი, ამისთჳს მის თანავე დაფლული სიკუდილითა ნათლის-ღებისა მისისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	და ესე ენაჲ, შემკული და კურთხეული სახელითა უფლისაჲთა, მდაბალი და დაწუნებული, მოელის დღესა მას მეორედ მოსლვასა უფლისასა.
და	ბალ.C	და ვითარცა პოა გონიერად, და ვითარცა ცნა, თუ არა ტრფიალებისათჳს არს სიყუარული მისი, უპყრა ჴელი და შეიყვანა საუნჯესა თჳსსა.
და	ბალ.C	და უჩუენნა საფასენი შუენიერნი, რომელ არასადა ეხილვნეს ეგევითარნი, და ჰრქუა: შვილო, ესე ყოველი შენი არს, და ამიერითგან იშუებდი.
და	ბალ.C	და აღივსო სიხარულითა ჭაბუკი იგი.
და	რაბლე2	ნამეტურ შავ დღეში იმისგან მაინც უბედურნი მეცნიერებისა მაგისტრნი და ღვთისმეტყველნი იყვნენ.
და	ბალ.C	ხოლო შენ იტყჳ, ბერმან გამოცადაო, და აწ ვითარ გნებავს გამოცდაჲ ჩემი?
და	ბალ.C	ჰრქუა: გეშინოდის ღმრთისა და შეეყო ნებასა მისსა და განეშორო ვნებასა სოფლისასა და არა წარსწყმედს ღმერთი შრომათა შენთა, და არა განგიცდის უფროჲს ძალისა შენისა;
და	ბალ.C	და მეცა ვევედრები უფალსა ჩემსა იესუ ქრისტესა, დამბადებელსა ცისა და ქუეყანისასა, სამებასა წმიდასა, რომელსა არა აქუს აღსასრული, საშინელსა და სახიერსა, ძლიერსა, მოწყალესა, უხილავსა, გამოუთქუმელსა, მეუფესა კაცთ მოყუარესა, მეცნიერსა და არა უცნაურსა,
და	ბალ.C	რომლისაგან ძრწიან ყოველნი დაბადებულნი, რაჲთა წმიდა გყოს ჭეშმარიტი წინამძღუარი კეთილისაჲ და თითის საჩუენებელ ღმრთის მსახურებითა, ამხილველ ბრმათა, მსმენელ ყრუთა, მოყუარე წმიდათა და მოძულე ვნებათა,
და	რაბლე2	მას დღესა, ოდეს ღვთისმეტყველთ ებრძანათ, ყოველნი სორბონში უნდა გამოცხადდეთ განჩინება-კანონთა შესაცნობად და საცნაურადო,
და	ბალ.C	ვიდრემდის მიგაწიოს ჩუენითურთ ადგილთა მათ, რომელ აღგჳთქუა პირითა წმიდათა წინაწარმეტყუელთაჲთა და მოციქულთაჲთა, რომელთა მიმართ გუაქუს სასოებაჲ, რაჲთა ღირს ვიქმნეთ მიმთხუევად.
და	ბალ.C	და სიტყუათა ამათ ზედა განჴურდა გული იოდასაფისა და იწყო ტირილად, და მერმე ჰრქუა ბალაჰვარს: რაჲ ზომისა წლისაჲ ხარ?
და	ბალ.C	და ჰრქუა: ვითარ მეტყჳ მაგას, რამეთუ ხარ მოხუცებულ, სამეოცისა წლისა უმეტეს.
და	ბალ.C	ჰრქუა ბალაჰვარ: ვინაჲთგან ვიშევ, სამოცისა წლისაჲ ვარ, გარნა, რაჲთგან ღმერთსა სრულიად გაუსაკუთრე თავი ჩემი, თორმეტი წელი არს, რამეთუ წინათ მკუდარი ვიყავ და ათორმეტი წელია ცოცხალ ვარ.
და	ბალ.C	ჰრქუა იოდასაბ: და ვითარ მკუდარ არს კაცი, რომელი ჭამს და სუამს?
და	ბალ.C	და უკუეთუ პირველი იგი ცხორებაჲ არა შეგირაცხიეს ცხორებად, თანა-გაც, რაჲთა სიკუდილიცა იგი მომავალი არად შეგერაცხოს.
და	სინ.მრვლთ	და სასწაულად ესე აქუს: ოთხმეოც და ათოთხმეტი წელი უმეტჱს სხუათა ენათა ქ~ჱდ მოსლვითგან ვიდრე დღესამომდე.
და	სინ.მრვლთ	და ესე ყოველი, რომელი წერილ არს, მოწამედ წარმოგითხარ, ასი ესე წილი ანბანისაჲ.
და	ბალ.C	და ყოველივე ცხორებაჲ მის თჳთოეულად წარმოუთხრა და თუ რომლითა მიზეზითა განვიდა უდაბნოდ.
და	რაბლე2	პანურგმა ესრეთ წოდებული ბურბონული ნაზავი შეამზადა, ნაზავი ნივრისა, დღვილ-ფისისა, ასაფეტიდისა, აბუსალათინისა და ჯერეთ ისევ თბილი ნეხვისა, შიგ მარგულისა, ანუ უმრთებელი წყლულისა თხრამლი გაქნა
და	სინ.მრვლთ	და პეტრეს რომელსა აქუნდა სული წმიდაჲ და უწყოდა, რომელი აქუს, იტყოდა: კაცნო ისრაიტელნო, რომელნი-ეგე წინაწარმეტყუელებასა იოველისსა მიუთხრობთ, ხოლო არა იცით წერილი იგი!
და	რაბლე2	და დილაადრიან ისერიგად გაგლისა მთელი ქვაფენილი გზა იმითა, ეშმაკსაც ფეხი მოუსხლტებოდა, და ღვთისმეტყველთ იმისთანა ღებინება აუტყდათ, დედისა ხსენი არღა შერჩენია არც ერთსა.
და	სინ.მრვლთ	არა ვითარ-იგი თქუენ ჰგონებთ, ვითარმედ ამათ სთრავს და რამეთუ გუთრავს ჩუენ, არა ვითარ-ეგე თქუენ გულსა მოგიჴდა, არამედ ვითარცა წერილ არს: დაითრვნენ იგინი სიპოხითა სახლისა შენისაჲთა და მდინარჱ საშუებლისა შენისაჲ ასუა მათ.
და	სინ.მრვლთ	სთროდა მთრვალობითა მით სიფრთხილისაჲთა, რომელმან-იგი მოაკუდინნის ცოდვილნი და გულნი განაცხოველნის;
და	სინ.მრვლთ	სთრავს, რამეთუ სუეს ცნობადისაჲ მის ვენაჴისაჲ, რომელმან-იგი თქუა: მე ვარ ვენაჴი და თქუენ რტონი.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ სხუაჲ მადლი არს მისი და სხუაჲ ამისი, არამედ რომელი-იგი მაშინ ჯუარს-ეცუა და აღუთქუა, აღასრულა, რომელი-იგი თქუა.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ გინებს შეწყნარების, ისმინე, ვითარმედ: ესე არს თქუმული იგი იოველის მიერ წინაწარმეტყუელისა: და იყოს ამისა შემდგომად, იტყჳს უფალი, მივჰფინო სულისაგან ჩემისა.
და	რაბლე2	ლაბადისა ქვეშა კი მუდმისად ტაჯგანალა ეკრა, ტარიანი ცხენთა საწკეპავი, და გზად შეყრილ შინაკაცთ სულ წვივთ უწკეპავდა, უკეთუ ბატონთათვისა ღვინოსა ცქვიტად არ მიარბენინებდნენ.
და	რაბლე2	ახალუხ-გვაბანაკსა შიგან ოცდაექვსისა უმეტესი დიდი და მცირე ერთჯურა ჯიბე ეკერა, და სუყველა ათასი რამითა ჰქონდა გამოტენილი:
და	სინ.მრვლთ	ხოლო „მიფენაჲ“ ესე მდიდრად აჩუენა, ეგრევე მიფენაჲ იგი მადლისაჲ მის, ვითარცა-იგი იტყჳს: არა თუ ზოგს რაჲმე მისცის ღმერთმან სული, რამეთუ მამასა უყუარს ძჱ და ყოველივე მოსცა ჴელთა მისთა;
და	რაბლე2	ერთში ტყვია-ბრპენისა კამათელნი უჩხრიალებდა და კიდევ ჭონისა დანისაებრ ბასრი ციღვი ედო, რომელი ციღვითაც არცვისი ქისა შეუჭრელი არა რჩებოდა;
და	სინ.მრვლთ	მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა და წინაწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი.
და	რაბლე2	მეორეში ჭინჭილა უჭანჭყარებდა, ზედაშიანი, და ვისაც ამვლელსა თუ ჩამვლელსა დაინახავდა, თვალებში აწუწებდა; მესამეში ბირკაწამოგებულ ფრთა-ბუმბულთ ინახავდა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა შემდგომად იტყჳს, ვითარმედ: მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა ჩემთა ზედა მათ დღეთა შინა მივჰფინო სულისა ჩემისაგან და წინაწარმეტყუელებდენ.
და	სინ.მრვლთ	მრავალი სიტყუაჲ თქუეს დღეს და დაშურეს მსმენელნი.
და	სინ.მრვლთ	ჴამს ნანდჳლვე სხუაჲ ჭეშმარიტად სამი ჟამი და უფროჲსი სწავლაჲ სულისა მოძღურებისათჳს.
და	რაბლე2	ბატისასა და მამლისასა, და ზოგთა კეთილშობილთ ლაბადასა ზედან მიუმიზნებდა, ზოგთაც ქუდსა ზედან.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ წმიდაჲ იგი დღესასწაული აღვსებისაჲ მოიწევის, და განვაგრძვეთ ჩუენ სიტყუაჲ ესე, რავდენნი ჴმდეს წამებანი ახლისაგან შჯულისა შოვა-წარმოღებად,
და	რაბლე2	და კიდევ დია უყვარდა, ოდესცა სხვათა და სხვათა კაცთ რქებსა გამოასხამდა ხოლმე და ისინი მერმე აგრე რქებგამოსხმულნი ვლიდნენ ქალაქსა ქუჩა-ქუჩა, ზოგჯერ მთელი სიცოცხლეც;
და	რაბლე2	მეოთხეში მკბენარ-ტილ-რწყილთა გაჭიკნილი უამრავი პარკუჭანა ეწყო, ტილთა და რწყილთ კი წმინდა ინოკენტისა სასაფლაოზედ აგროვებდა, გლახაკთ ჩამოსთხოვდა ხოლმე,
და	რაბლე2	შემდგომად ლერწმისა ღერსა ანდა ფრთისა კალამსა მოივარგებდა და საყელოსა ზედა აბერტყავდა ყოვლისა უფრორე კოხტაპრუწა ქალწულთ, უპირატესად ეკლესიასა შინა;
და	სინ.მრვლთ	ვერ მივსწუედით და და-ღა-გჳშთა ჩუენ ფრიად საქმისაგან მოციქულთაჲსა, რომელსა შინა სულისა წმიდისა მადლნი შეეწეოდეს პეტრეს და ყოველთა ერთბამად მოციქულთა.
და	რაბლე2	და რახანაც სიტყვამ მოიტანა, აქავე ვიტყვი, რომა ეკლესიაში არცროსა ქანდარაზედ არ ავიდოდა, წირვა იყო, მწუხრისა ლოცვა თუ ქადაგება, დაბლა ყოფნასა რჩეობდა, დიაცთა თანა;
და	სინ.მრვლთ	დადგა პეტრე ათერთმეტთა მათ თანა და აღიმაღლა ჴმაჲ თჳისი, – მსგავსად მოციქულისა მის, ვითარმედ: აღიმაღლე ძლიერად მახარებელმან მაგან იერუსალემისამან, – და ცნობადითა მით სათრომელითა სიტყჳსაჲთა სამ ათასნი სულნი მონადირნა ცხორებად.
და	რაბლე2	მეხუთეში მრავალთ უმრავლესი კავი და კაუჭი ეყარა, რომელ კავ-კაუჭთაც ქოჩად შეკრულ ქალ-ვაჟთა გადაბმა უყვარდა, მეტადრე კი მერდინისაკაბიან დიაცთ ეტანებოდა, რამეთუ იმათი განძრევა და კავგამოდებული კაბისა ფხრაწანი ერთი იყო;
და	რაბლე2	მეექვსეში კროჭი რამ ეგდო და იმა კროჭითა მიწყივ თან დაჰქონდა აბედი, ტალი, კვესი და მისთანანი;
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენცა მათ ნ(ეტ)ართა მოციქულთა თანა მოველოდით მადლსა მას ზეცისასა და ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	რაბლე2	მეშვიდეში ორ-სამ დამანსა, ანუ გათლილსა ბროლსა მალავდა, ჟამად ამოიღებდა, მიაშვერდა ქუდოსან-მანდილოსანთ, დამართებით მიანათებდა და მზისა სხივთა განჭვირვით იმისთანა ცეცხლსა წაუკიდებდა, სულ დაავიწყებდა, რომ ტაძარში იყვნენ;
და	რაბლე2	და უბნობდა, უკეთუ დედაკაცი საოხრისკენ გაიწევსო, ცხრაუღელი ხარ-კამეჩი ვეღარ დაიჭერსო.
და	რაბლე2	მერვეში ძაფი და ნემსი ჰქონდა ბლომად დამარაგებული, რომელი ძაფ-ნემსითა ეშმაკმა უწყის რასღა არა იქმოდა.
და	რაბლე2	ერთხელ სამსაჯულო სეფე-დარბაზსა შინა მავანი ფრანცისკელი ბერი მოიხილა, წირვასა რომ ეპირებოდა, მსწრაფლ მიეახლა და ჩაცმა-შემოსვაში ხელი შეაშველა, შეშველებაშეშველებაში კი შესამოსელი ისე უჩუმრად მიაკერა ანაფორასა და პერანგსა ზედა, ბერსა არცრა გაუგია რა,
და	სინ.მრვლთ	არა ფურცელთაგან ხეთაჲსა შექმნულ არს, რომელთა წარმავალი საჭმელი გამოაქუს, არამედ საღმრთოთაგან წესთა შემკულ არს, რომელსა სულიერი და წარუვალი საზრდელი აქუს;
და	რაბლე2	და სამსჯავროს წევრნი მსახურებისა მოლოდინში დალაგდნენ თუ არა, პანურგმა ბაყაყური მოუსვა, და ოდესცა საწყალობელმა frater-მან Ite, missa est, წარმოთქვა და ანაფორისა გახდა მოინდომა, მას საცმელსა შესამოსელ-პერანგიცა თან მიაყოლა,
და	სინ.მრვლთ	ტაძარი არს სამეუფოჲ და ეკლესიაჲ ღმრთისა ცხოველისაჲ, სუეტი და სიმტკიცჱ ჭეშმარიტებისაჲ, რომელსა შინა ვდღესასწაულობთ დღესასწაულსა სიხარულისასა და მიუთხრობთ საკჳრველებათა უფლისათა.
და	სინ.მრვლთ	დღეს თაბორი ცათა მობაძავ იქმნების, რამეთუ ჰხედავს დიდებასა შემოქმედისა თჳსისასა, შეიმკვების ღრბლითა ნალისაჲთა და იხარებს ჴმითა მამისაჲთა.
და	რაბლე2	რამეთუ სამივ ერთმანეთზედ იყო მაგრა მიკერებული, და მხრებამდისინ სამოსწამოხდილსა ყოველთა თვალთა წინაშე გამოუმზევდა კაცობისა მოსართავ-სამკაული, რომელიცა, საფიქრებელია, კარგა ბარაქიანი ეკიდა
და	რაბლე2	და რაც რომ გარდამეტებითა ცდილობდა frater-ი განძარცვასა, მით უფრორე იჩენდა ხორცსა, ვინემ ბოლოს ერთმან სამსჯავროს წევრმან არა ღაღადყო: „ეგება ამა ყოვლად პატიოსანსა მამასა ჰგონია, საჯდომსა ზედა მემთხვევიანო?
და	რაბლე2	მაშ, აბა ანტონისა ცეცხლსამც ამბორუყვია დუმანი ამისაო!“ ის დღე იყო, და საწყალობელ მამათ განუცხადეს, მხოლოდ და მხოლოდ თქვენთა სამოსელ-საცავთა შინა განიძარცვენითო, არამცა და არამც ხალხი არ შეისწროთო, მეტადრე კი დიაცთ მოერიდენითო.
და	სინ.მრვლთ	ამას დაამტკიცებს მამაჲ და იტყჳს: ეგე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ, მაგისი ისმინეთ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ესე უწამებს, ვითარცა თანამდგომარესა, ვითარმედ: „მაგისი ისმინეთ“ ესე იგი არს, რომელი მოვიდა და თქუენ შორის დგას.
და	სინ.მრვლთ	დღეს ელიაცა, ეტლი იგი ისრაელისაჲ და მჴედარი მისი ფრიად იხარებს, რამეთუ რომელმან-იგი ჴორცითა საკჳრველთა საყოფელთა შინა დაჰმარხა, იხილა იგი ჴორც-შესხმული ჭეშმარიტად, და რომელმან-იგი უკუდავე(ბი)სა ხჱ უჩუენა, იხი(ლა) იგი ვნებად ნებსით მოსრული.
და	სინ.მრვლთ	უკუეთუ ქუეყანისა მეუფემან უშინაგანჱსთა მსახურთა თჳსთა აუწყის საიდუმლოჲ თჳსი და უხარინ,
და	რაბლე2	წმინდა მამათაც დიდ-დიდნი დასტურ იმიტომ დასთრევთ, ნიფხავ-საცვალთ რომ არა ხმარობენო, რამეთუ უნიფხვობა-უსაცვლობისა გამო საწულონი ულაყლაყებთ და ამა ლაყლაყში კი არ ულაყდებათ, უფროისად ულაღდებათ და უულაყდებათო“.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ღირს იქმნნეს ცნობად საიდუმლოსა უფლისა თჳსისასა, რავდენ უფროჲს პეტრე და მის თანანი იგი, რომელთა ზეცისა მეუფემან უჩუენა გამოუთქუმელი იგი ხილვაჲ, რომლისა ქერაბინთაცა შეუძლებელ არს თუალთა შედგმად!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ უფროჲსცა მათსა ღირს იქმნეს ესენი: იგი საყდართა ქუეშე ეტლის-თუალედთა იფარვიან და არავის უთხრობენ დიდებასა მისსა, ხოლო ესენი არა ხოლო თუ თუალით ხილვად,
და	სინ.მრვლთ	არამედ ჴელითაცა მსახურებად და უფროჲსღა ყოველთა კიდეთა აუწყებენ დიდებასა მისსა და მიუთხრობენ ყოველთა საკჳრველებათა მისთა;
და	რაბლე2	ზოგნიცა სარეკელასებრ ცკმუტავდნენ, სხვანი ბილიარდისა ძვლისა ბურთისებრ გორავდნენ, ვიეთნი ქუჩა-ქუჩა რბოდნენ, პანურგი კი უკანა სდევდა და, ვისაც სამოსგაძარცულსა მოიხილავდა, მივარდებოდა და, ვითა დია ზრდილი და სასურველი მეტრფე, ყარწიკა-ლაბადასა წამოასხამდა.
და	სინ.მრვლთ	ლოცვა ყავთ ჩემთჳს, რაჲთა ვიტყოდი თქუენ თანა, რომელი-ესე გუესმა წმიდისა სახარებისაჲ, ვითარმედ: შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესუ პეტრე, იაკობ და იოვანე.
და	სინ.მრვლთ	– არამედ პირველთა მათ სიტყუათა შემდგომად ექუსთა დღეთა, ვითარცა-იგი მათე და მარკოზ აუწყებენ.
და	სინ.მრვლთ	ნუ ვინმე რიცხჳსა ამის განყოფილად თხრობითა უმეცარ იყოს დღისა მისთჳს, რამეთუ ჭეშმარიტად მართლ მოგჳთხრეს მახარებელთა, რამეთუ მათე და მარკოზ არა თანა-შეჰრთვენ პირველსა ამას დღესა,
და	სინ.მრვლთ	რომელსა სიტყუანი იგი ითქუნეს, და არცა უკუანაჲსკნელსა, რომელსა შინა იცვალა ხატი დიდებისაჲ, არამედ შაშოვალ პირველისა და მერვისა, ექუსთა ხოლო დღეთა გჳთხრობენ, ვითარმედ: შემდგომად ექუსისა დღისა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ ლუკა პირველსა მასცა და უკუანაჲსკნელსა თანა-შეჰრთავს და ერთბამა(დ) აჰრაცხს, ვითარმედ: შემდ(გო)მად სიტყუათა მა(თ) ვითარ რვა ოდენ, ანუ (მე)რვესა დღესა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ მასვე სიტყუასა მოვიდეთ, რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესუ პეტრე და იაკობ და იოვანე.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე ამას დიდებულსა ხილვასა, ოდეს-იგი აღვიდოდა მათ თანა ლოცვად მთასა მას ვითარცა კაცი, ხოლო გამობრწყინდა დიდებითა ღმრთეებით;
და	სინ.მრვლთ	და მერმე კუალად, ოდეს-იგი მივიდოდა ცხორებისა ვნებასა ნეფსით განზრახვით მას ღამესა, რომელსა მისცემდა თავსა თჳსსა, და მივიდა გესმანიად მათ თანა ვითარცა კაცი და იტყოდა:
და	სინ.მრვლთ	მწუხარე არს სული ჩემი ვიდრე სიკუდიდმდე, და ილოცვიდა: მამაო, უკუეთუ შესაძლებელ არს თანა-წარსლვად სასუმელი ესე ჩემგან, ხოლო განუმზადებდა ყოველთა ცხორებასა და უკუდავებასა,
და	სინ.მრვლთ	არა თუ სხუანი იგი არა უყუარდეს, რამეთუ მათცა იგივე ზომი მადლი აქუნდა და ჰრქუა: უფროჲს ამისა სიყუარული არავის აქუს, ვითარმცა სული ვინმე თჳსი დადვა მეგობართა თჳსთა ზედა.
და	სინ.მრვლთ	თქუენ მეგობარნი ჩემნი ხართ. და კუალად: მამასა ჩემსა უყუართ თქუენ.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად ავიდოდა იესუ მთასა მას ლოცვად, რომელ-იგი სხუასაცა ჟამსა და ოდესვე ილოცვიდა და უფროჲსღა იორდანეს ნათლის-ღებასა მას მისსა.
და	ბალ.C	26. ჰრქუა იოდასაფ ბალაჰვარს: მითხარ მე სახე სიბრძნისაჲ და რად აქუს ნათესავსა ამას ჩუენსა სიბრძნე სიყუარულისათჳს კერპთა მიმართ.
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: კაცმან ვინმე შეიპყრა მჭურინავი და დაჰკლვიდა მას.
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: და რაჲსათჳს გნებავს დაკლვაჲ ჩემი, რამეთუ არა არს ჩემ თანა გასაძღომელი შენი?
და	ბალ.C	უკუეთუ დაიმარხნე, სცხოვნდე და სარგებელ გეყო.
და	ბალ.C	ხოლო მან ისმინა, და ჰრქუა: აუწუთომელსა ნუ ეწუთები, გარდასრულსა ნუ ინანი, და რომელი შენთჳს არ გინდეს ბოროტი, სხვასა ნუ უზამ და სცხოვნდე. ხოლო მან განუტევა.
და	ბალ.C	და ჴმა უყო მაღლით: კაცო, უკუეთუმცა ცოდნილ იყავ და მე დაგეკალ, ჩემსა ინჩაჴუსა იდვა მარგალიტი სირაქლემის კუჱრცხის ოდენი და იგიმცა, შენმცა დიდი საფასე შეგეძინა.
და	ბალ.C	და ვითარცა ესმა კაცსა მას, იწყო სინანულად და ენება შეპყრობაჲ მისი კუალად და დაკლვაჲ.
და	ბალ.C	და ჰრქუა კაცმან: ვინაჲთგან მასწავენ მცნებანი, სხუაჲ არა მაქუს ნაცვალი, რაჲთა მოგიზღო მის წილ, აწ მო[ვ]ედ სახედ ჩემდა, რამეთუ ზამთარი ესე ფიცხელ არს და მე კეთილად გიღუაწო, და განგისუენო და განგიტეო...
და	ბალ.C	ჰრქუა მას მჭურინავმან: ცუდ არს სწავლაჲ მცნებათა ჩემთაჲ შენდა მიმართ, რამეთუ სამივე მცნებაჲ აწვე დაჰკარგე პირველი იგი: რამეთუ გარდასრულ არს გაშუებაჲ ჩემი და აწ ინანი,
და	ბალ.C	და მეორე: შეპყრობაჲ ჩემი აუწუთომელ არს და ეცთები, და მესამე ესე, სიკუდილი შენი არა გნებავს და ჩემსა დაკლვასა ჰლამი, ხოლო მე გამოგცადე, თუ ვითარ დაიმარხავ მცნებათა.
და	ბალ.C	და აწ ვითარ გრწამს, თუ არსა ჩემსა ინჩაჴუსა მარგალიტი, ვითარცა სირაქლემის კუერცხის ოდენი, რამეთუ თჳთ ნაკრტენითურთ არცა ხოლო თუ ნატამალი ვარ სირაქლემისა კუერცხისაჲ.
და	ბალ.C	აწ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ ასწავებდე კაცთა უგუნურთა, არავე ირწმუნებენ და გარდაჴდებიან მცნებათა ღმრთისათა და თავით თჳსით მოგონებულსა დაამტკიცებენ,
და	ბალ.C	რამეთუ ჴელითა თჳსითა შეუქმნიან კერპნი და ღმრთად თაყუანის-[სც]ემენ და იტყჳან: ესენი არიან მჴსნელნი ჩუენნი ბოროტისაგან.
და	ბალ.C	და მონაგებთა მათთა წარაგებენ მათ ზედა, რამეთუ ეშმაკნი დამკჳდრებულ არიან მათ შინა და მათსა ირწმუნებენ და არა გულისჴმა-ჰყოფენ,
და	ბალ.C	ვითარმედ ერთი არს ღმერთი, მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, შემოქმედი ცათა და ქუეყანისაჲ, უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე და წმიდაჲ სული, რომელი მამისაგან გამოვალს;
და	ბალ.C	იგი ხოლო დამბადებელ და სხუანი დაბადებულ, იგი ხოლო უჟამო და სხუანი ჟამიერ, იგი ხოლო ძლიერ და ყოველნი უძლურ, იგი ხოლო მაღალ, და ყოველი მის მიერ შეიქმნა და თჳნიერ მისსა არცა ერთი რაჲ იქმნა,
და	ბალ.C	და რამეთუ სახიერ, მოწყალე, სულგრძელ და მრავალ კაცთ მოწყალე და მოყუარე არს, და განუმზადებიან მორჩილთათჳს საშუებელნი, ხოლო ურჩთათჳს სატანჯველნი.
და	ბალ.C	ამანვე სამგუამოვნებით და ერთ-არსებით დიდებულმან გყო შენ მეძიებელ ნებისა მისისა, რაჲთა ცხოვნდე ძალითა ერთარსისა სამებისაჲთა.
და	რაბლე2	Item კიდევ ერთსა ჯიბეში შუშა ედგა ზეითუნისა ზეთითა ლიცლიცი, და თუ მორთულმოპრანჭულსა მანდილოსანსა ანდა ქუდოსანსა გადაეყრებოდა ვისმე, წამერთ იმნაირად წასწვდებოდა, ვითომ ქსოვილსა უსინჯავდა,
და	რაბლე2	ნამდვილად კი ტალავრისა საჩინო ადგილთ უზეთიანებდა და ულაქავებდა, თანაც უბნობდა: უჰ, რა სკლატია, რა ატლასია, რა დარაიაა, ქალბატონოო! ღმერთიმცა მოგიბოძებს ყოველსა, გინა ახალსა კაბასა, გინა ახალსა ნანდაურსაო! უფალი გფარვიდესო!
და	რაბლე2	და უბნობა-უბნობაში მანდილოსანსა საყელოსა ზედა დაადებდა ხელსა, დაადებდა და მერმე ეშმაკიცა ვერღა ჩამორეცხავდა, ისერიგად ჩააკვდებოდა მწიკვლი იმის სულსა, ხორცსა და პირწყლიან სახელსა.
და	ბალ.C	მიუგო: ესე არს მცნებაჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა რომელნი გინდეს თავისა შენისა, უყო მოყუასსაცა შენსა, და რომელი შენ არა გინდეს, სხუასა არა უყო და ლოცვასა ჰყოფდე და ვედრებასა დღე და ღამე.
და	რაბლე2	და გამომშვიდობებისა ჟამსა პანურგი უცილოდ წარიტყოდა: „ფრთხილად, ქალბატონო, ემანდ წუმპეა, ფეხი არ ჩაგივარდესო“.
და	ბალ.C	და გაქუნდის ჯუარი მისი საძლეველად მტერთა, რამეთუ მით მიჴსნა ვნებათაგან სიკუდილისათა.
და	რაბლე2	კიდევ ერთსა ჯიბეში არცროდის არა ილევდა ბურნუთისებრ დაფშვნილ რძიანასა და უცხოდ ნაცურ-ნაქარგსა ხელმანდილსა იდებდა ხოლმე,
ღა	სინ.მრვლთ	ჟამსა მას ოდენ განეხუნეს ცანი ღა გარდამოჴდა სული წმიდაჲ და მამისა მიერ იწამა ძედ საყუარელად.
და	ბალ.C	− და უკუეთუ ეგრეთ არს კეთილნი ესე, რომელ არიან სოფელსა ამას შინა, რაჲსათჳს მოიძულენით?
და	ბალ.C	პირველად ესე, რამეთუ გარდამატებულნი ესე კეთილნი ღმრთისანი ვერ ესწორებიან მცირედსა მუნ საშუებელსა სასუფეველისასა, და ვითა[რ]ცა ვინ იღუაწოს, უმეტესთა პატივთა მიემთხუევის და არა მცირედი შური იყოს მოყუსისაჲ მოყუასსა მიმართ,
და	ბალ.C	რამეთუ არა სწორ იყუნენ ხარკისა გარდამჴდელნი ძღუნისა შემწირველთა, ხოლო მეორე: ნუუკუე ესე ჴელ-ყავ მოცემულთა ამათ საშუებელთა და მათ მიერ ჩავიჭრეთ უწესოთა საქმეთა და მიზეზ მექმნეს წარწყმედის.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ განვეშორნეთ, უმეტესი მშჳდობაჲ და დაწყნარებაჲ გაქუნდეს.
და	რაბლე2	უკეთუ პატიოსან დედათა წრეში მოხვდებოდა, პანურგი უცილოდ ხელსაქმისა ცოდნითა გამოიდებდა თავსა, დაადებდა რომელსამე ბანოვანსა ძუძუმკერდზედ ხელსა და ჰკითხავდა: „ფლამანდურია ჩიგინი ესე თუ ენოურიო?“ და ამოაფრიალებდა თავის ხელმანდილსა.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ ვინმე და[ა]ახლნეს საცხოვარნი თჳსნი ყანობირსა, ვერ გულ-პყრობილ არს, რამეთუ უკუეთუ მიერულოსა, ანუ უდებ იქმნეს, რამეთუ განჰრყუნიან საცხოვარნი სრულიად, ხოლო ოდეს განაშორნის ყანისაგან, უზრუნველად დაიძინის და განისუენის.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად მამისა მიერ იწამა მითვე ჴმითა ძედ;
და	ბალ.C	ჰრქუა იოდასაფ: ყოველსა ჭეშმარიტად მეტყუელ ხარ, არამედ შე-ღა-სძინე სიტყუად, რაჲთა მეცა შევსძინო მტერობად და მოძულებად სოფლისა.
და	ბალ.C	ჰრქუა ბალაჰვარ: ესე ცხად იყავნ წინაშე შენსა, რამეთუ მტერობაჲ სოფლისაჲ დააგებს ღმერთსა, და რამეთუ მოკლე არს ცხორებაჲ ესე და ადრე დაჰლევენ დღენი და ღამენი.
და	რაბლე2	„აი, ქარგვა რაგვარი უნდა, დაიტკბეთ თვალიო! - ეუბნებოდა იგი, - არ ვიცი, პიპინიანურია, არ ვიცი, კაკასონურიო!“ და ბანოვანთ ცხვირწინ უქნევდა იმა ხელმანდილსა, რისა გამოც ისინი ოთხი საათი წართვითა სრუტუნებდნენ.
და	ბალ.C	მაშინ ყოველნი მონაგებნი განიბნივნენ და შენებულნი მაღალნი მოოჴრდენ, და უცნაურ იქმნის სახელი მისი, და აღიჴოცოს ჴსენებაჲ მისი, და განილიოს გუამი მისი,
და	ბალ.C	რამეთუ შიშვ~ლი განიღონ გუამი მისი და დადვან საფლავსა და შთააგდონ მღჳმესა ბნელსა და დააგდონ მარტოჲ უცხოებასა შინა და სიგლახაკესა, დატევებული მოძულეთაგან, და განწირონ და მოიძაგონ ყოველმან: მეუღლემან, ძმათა და შვილთა.
და	ბალ.C	28. ამას ზედა იოდასაფ ცრემლეოდა და ეტყოდა: სიტყუანი შენნი განმეწონნეს გულსა, აწ მეც სიტყუაჲ ცხორებისაჲ.
და	რაბლე2	თავად კი იდგა და აჯილღასაებრ აპრუწუნებდა, ხოლო დედანი სიცილითა ეკითხებოდნენ: „რაო, პანურგ, რა პრაწაპრუწი აგიტყდაო!“ და პანურგიც მიუგებდა: „პრაწაპრუწი კი არ ამიტყდა, მომიტევეთ და, თქვენთა ცხვირთაგან ნამღერსა ბანსა რასმე ვურჩევო“.
და	ბალ.C	და ჰრქუა ბალაჰვარ: მე, ძეო მეფისაო, ფრიად მიყუარდა სოფელი ესე და შეყოფილ ვიყავ შუებათა მისთა, და ვითარცა განვიცადე და ვიხილე შეცვალებაჲ მკუდრად და ვცან,
და	ბალ.C	ვითარმედ არავინ დაადგრების მას შინა, არცა დიდი და არცა მცირე, არცა ძლიერი და არცა უძლური, არცა ბრძენი და არცა სულელი.
და	ბალ.C	და ვითარცა გულისჴმა-ვყავ, ვითარმედ მეცა ეგრეთვე განმავალ ვარ, ვითარცა განვიდეს, და შეცვალებად ვარ, ვითარცა შეიცვალნეს იგინი.
და	რაბლე2	კიდევ ერთსა ჯიბეში სახრახნ-მარწუხ-გაზნი და სხვა მისთანანი იარაღნი უჩხარუნებდა, რომელ იარაღთაც ვერცრა კარი უძლებდა და ვერცრა ზანდუკი.
და	ბალ.C	რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოწევნად არს ჩემდაცა, და რამეთუ ყოველნი წარვალთ და განვიბნევით.
და	ბალ.C	და ვითარცა ესე ყოველი გულისჴმა-ვყავ, ვიძიე თავისა ჩემისა უმჯობესი.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ ლოცვითა მოიღებდა იგი ღმრთისაგან და მამა/მისა პატივსა და დიდებასა და არცაღა თუ ვედრებისთა იწოდებოდა ძედ,
და	რაბლე2	კიდევ ერთსა ჯიბეში მრავალი ჩხირი ჰქონდა ჩაჩხირული და კედელ-კედელ ისერიგად ჩხირკედელაობდა, ვითამც მინერვას თითნი სხმოდა ანდა არაქნესი;
და	ბალ.C	დაღაცათუ მძიმედ აღმიჩნდა, ვაიძულე თავსა ჩემსა და დავაყენე გულის თქუმათაგან და აღჳრ-ვასხენ ნებასა ჩემსა, რაჲთა არა წარმიტაცოს და შთამაგდოს შფოთთა სოფლისათა.
და	ბალ.C	და მესმა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ წიგნთაგან ზეგარდამოთა, ვითარმედ: ვყავ სოფელი ესე და ყოველი ხატი მისი წარმავალ.
და	ბალ.C	ეკრძალენით, რამეთუ უეჭუელად განხუალთ ამიერ და, რამეთუ მე განმიმზადებიეს ადგილი საუკუნოჲ, რომელსა შინა არიან ორნი სადგურნი:
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იგი თჳთ არს, რომელი შეიწირავს ყოველთაგან ვედრებასა და რომლისა მოდრკეს ყოველი მუჴლი ზეცისათაჲ და ქუეყანისაჲ და ქუესკნელთანი, და ყოველმან ენამან აღუვაროს, რამეთუ უფალი იესუ ქრისტე არს.
და	ბალ.C	ერთი იგი არს სავანე ყოველთა კეთილთაჲ და საშუებელი გამოუთქუმელი მათთჳს, რომელთა შემიყვარეს და დაიცუნეს მცნებანი ჩემნი და მას შინა სუფევდენ უკუნისამდე.
და	ბალ.C	ხოლო მეორე იგი სავანე არს სავსე სატანჯველითა, იწროებითა, სირცხჳლითა და შეურაცხებითა, აღზუავებული რისხჳთა, რაჲთა შური სირცხჳლითა და შეურაცხებითა მიაგოს მოძულეთა ჩემთა.
და	ბალ.C	და აღვიღე საგზალი, რაჲთა მივიწიო სავანესა მას მშჳდობისასა, და ვივლტი სავანისა მისგან საშინელისა და ფრიადცა მეშინის, რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩემნი, გარნა უმეტეს არიან მოწყალებანი ღმრთისა ჩუენისანი.
და	სინ.მრვლთ	არამედ რაჲთა აჩუენოს სრული მსგავსებაჲ ჩუენისა მის ბუნებისაჲ თჳნიერ ცოდვისა და რაჲთა ლოცვათა ჩუენთა წინამძღუარ იქმნეს მამისა თანა, ვითარცა-იგი შოვა-მდგომელ არს და მღდელთ-მოძღუარ ღმრთისა მიმართ, რაჲთა შესწირვიდეს ლოცვათა ჩუენთა და გჳლხინებდეს ცოდვათა.
და	ბალ.C	ჰრქუა ბალაჰვარ: რაჲთა დაუტეო სოფელი და ყოველნი ზრუნვანი მისნი, რამეთუ თანა-აც კაცსა ბრძენსა, რაჲთა წურთიდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა წურთინ კეთილი წინამძღუარი სამწყსოსა თჳსსა.
და	ბალ.C	და შიში ღმრთისაჲ ყოვლადვე და მარადის გონებასამცა თჳსსა შინა არს, რამეთუ იტყჳს მეფსალმუნე: დასაბამი სიბრძნისაჲ შიში ღმრთისაჲ, ხოლო გულისჴმის-ყოფაჲ კეთილი ყოველთა, რომელთა ყონ იგი.
და	რაბლე2	რამეთუ პანურგსა დია უებრო სიმკვირცხლე მოსდგამდა ხელისა, და სულაც არა ოინბაზობდა.
და	ბალ.C	და ესე უწყოდე, რამეთუ ვერ შეიკრიბის კაცმან ერთმან ყოველი სწავლულებაჲ;
და	ბალ.C	ანუ ვინ კაცთაგანი შემძლებელ არს ყოველთა საჭმელთა და სასუმელთა, რომელი იხილნეს და გული უთქმიდეს, ერთბამად მიღებასა, არამედ ძალისაებრ მცირედ-მცირედ მიიღის.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა-იგი ნათლის-ღებითა მით არა თუ განწმედასა მოიღებდა წყალთა მათგან, არამედ უფროჲსღა მისცემდა სიწმიდესა, ეგრეცა ლოცვითა ამით არა თუ წყალობასა და შეწყნარებასა მოიღებდა, არამედ უფროჲსღა შეწყნარებულ ჰყოფდა, მლოცველთა მიჰმადლებდა წყალობასა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მუნ ნათლის-ღებასა მას ახალი ელია იყო თჳთმხილველ და მსახურ და ქადაგ, ხოლო აქა ძუელი იგი ელია განახლებული წინაშე-მდგომელ და თანა-მზრახვალ და თანა-ზიარ საიდუმლოჲსა მის.
და	ბალ.C	ხოლო ესეცა უწყოდეს, რამეთუ ეშმაკი მოართუამს გონებასა და ეტყჳს: უკუეთუ არა უტყუვი ღმერთსა, იმარხე ორმეოცითა და ძაძითა, ნაცრითა და ტირილითა იქცეოდე.
და	რაბლე2	XVII. ვითარ იძენდა პანურგი ინდულგენციებსა, რარიგ ათხოვებდა ბერდიაცთ და რაგვარ სარჩლობდა პარიზშია
და	სინ.მრვლთ	ჵ საკჳრველი და მიუწდომელი ხილვაჲ, რომელი იხილეს წინაწარმეტყუელთა ამათ და მოციქულთა მთასა თაბორსა უფროჲს მთისა სინაჲსა!
და	ბალ.C	ესევითართა ძლენოვანთა აწუევს, ანუ თუ ამით მოაწყინა და შეარყია, ანუმცა ხოლო და აღზვავა და მერმე ქუეყანად დაჰკუეთა და ურვასა მრავალსა შეაყენა.
და	ბალ.C	ესე ჯერ-არს, რაჲთა დაიჭირო თავი შენი საზომსა და გეშინოდენ ღმრთისა.
და	ბალ.C	ესე შეიკრძალე და შეისწავე და ჯუარითა შეიჭურე და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ ყოველთა თანა შინა საქმეთა შენთა, რამეთუ არა არს ძალი და ღონე, რომლითა წინააღუდგეთ ღონეთა მტერისათა, გარნა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს მიერ დავსცეთ.
და	რაბლე2	ერთხელ პანურგსა ურვა და ქუფრობა რა შევამჩნიე, ვიაზრე, სწორუტყუვრად უფულობისა ბრალია -მეთქი, და პირდაპირ ვუთხარ:
და	სინ.მრვლთ	მუნ მოსე შეშინებული, ხოლო აქა თანამდგომარჱ და ზრახვის ზიარი;
და	სინ.მრვლთ	არღარა შჯული მოსჱსგან, არამედ მადლი და ჭეშმარიტებაჲ იესუ ქრისტჱს მიერ დაემტკიცების.
და	რაბლე2	- პანურგ, რაღაც დაძმარებული იყურები, დასტურ უქეიფოდა ხარ, და გატყობ, რაცა გჭირს: ქესატობა ჰქვია სნებასა შენსა, მაგრამ გული არ გაიტეხო: ჯიბეში ნაგერალა ექვსნახევარი სუ მიგდია და სუ შენად მემეტება -მეთქი.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲღა უმეტჱსი ვთქუა? არღარა მოსე იტყჳს, ვითარმედ: წინაწარმეტყუელი აღგიდგინოს თქუენ ღმერთმან, მისი ისმინეთ.
და	რაბლე2	და თან დამეკითხა, ინდულგენციისა სყიდვა ხო არ განგიზრახავსო.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ დღეს იწოდნეს ცხოველნი და მკუდარნი მსაჯულისა მის მიერ ცხოველთა და მკუდართაჲსა, რამეთუ იგი არს, რომელსა ცხორებისა და სიკუდილისა ჴელმწიფებაჲ აქუნდა.
და	რაბლე2	ის კი არა და, ერთხანად ფოლორც-ფოლორც მაოცრობდა კიდეც, ხოლო ტესტონსა ანდა სხვა რამ ფლურსა თუ ახურდავებინებდა, ზარაფი სიცქვიტითა თავად მუშსა რომც სჯობნებოდა, სულ ერთია, ხუთიექვსი ბლანკი ახში გაუქრებოდა და გულისხმაში არც კი ჩავარდებოდა,
და	სინ.მრვლთ	ნეფსით მოვიდა მოსიკუდიდ ჯუარითა და ესენი თანა-ეტყჳან მას, რომელცა-იგი ეგულების ყოფად;
და	რაბლე2	- არამცა და არამც ვახშითა, ისე გასესხებ -მეთქი, - ვუთხარი.
და	რაბლე2	და წინაპირველად წმინდა გერვასისა საყდარსა მივაშურეთ, იქა მართოდენ ერთი ინდულგენცია ვიყიდე, ვითარმედ ღვთისა წყალობისა მხრივ მცირედსაც ვკმარობ,
და	სინ.მრვლთ	ღმრთეებისასა მას ხედვენ საკჳრველებასა და კაცობრივსა იტყჳან ვნებასა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ რომელი-იგი პირველითგან იყო სიტყუაჲ და ღმერთი და ხატი ღმრთისა უხილავისაჲ, თავი თჳსი დაიმდაბლა და ხატი მონისაჲ მიიღო და მსგავს კაცთა იქმნა.
და	სინ.მრვლთ	და ხატითა იპოვა ვითარცა კაცი, დაიმდაბლა თავი თჳსი და იქმნა მორჩილ ვიდრე სიკუდიდმდე და სიკუდილითაღა ჯუარისაჲთა.
და	სინ.მრვლთ	პეტრე, თავი იგი მოციქულთაჲ და კლდჱ სიმტკიცჱ, იტყჳს: უფალო, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ნანდჳლვე კეთილ არს ყოფაჲ, სადა ღმრთის მეცნიერებაჲ ისწავების, და ნათელი ღმრთეებისაჲ იხილვების, და სასუფეველი ცათაჲ ეუწყების.
და	ბალ.C	მიუგო ბალაჰვარ: ცანი და ქუეყანაჲ და ყოველი, რომელი დამკჳდრებულ არს მას შინა, სულიერნი და გუა~მნი.
და	ბალ.C	და რამეთუ იხილო ჭურჭელი რაჲმე შექმნილი, დაღათუმცა მოქმედი არა ნახე, სწამევემცა, ვითარმედ უვის შემოქმედი.
და	ბალ.C	და ეგრეცა ნაშენები, დაღაცათუ მაშენებელი ვერ იხილო, არამედ გონებაჲ წამებს, ვითარმედ უვის მაშენებელი.
და	ბალ.C	ხოლო მე, რაჟამს ვიხილე თავი ჩემი და განვიცადე აგებულებაჲ ჩემი, ვცან, რამეთუ მივის შემოქმედი და ვითარცა ენება, დამბადა და გამომხატა თჳნიერ კითხვისა ჩემისა.
და	ბალ.C	და უკუეთუმცა მე ვიყავ დამბადებელი თავისა ჩემისაჲ, უმეტესმცა ვყავა თავი ჩემი სიშუჱნიარითა და სისრულისა ჰასაკისაჲთა.
და	ბალ.C	ხოლო რომელმან დამბადა, მყო მე რომელთამე უდარეს და რომელთამე უმჯობეს.
და	ბალ.C	და ვითარ გულისჴმა-ვყავ და ვცან საქმე ცხორებისა ჩუენისაჲ, ვითარმედ ვერას შემძლებელ ვართ შემატებად, გინა დაკლებად ჰასაკისა და ვერცა განახლებად დაძუელებულისა და ვერცა კუალად შედგმად,
და	ბალ.C	თუ რაჲ მოჰვარდეს ასოთაგანი, და ვერცა შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა, და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
და	ბალ.C	და მერმე ვხედევდ შემოსლვასა ღამისასა შემდგომად დღისა, და ქცევასა სამყაროთასა.
და	სინ.მრვლთ	მერმე იტყჳს: ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა, ერთი მოსჱსა და ერთი ელიაჲსა.
და	ბალ.C	და ამით გამო ვცან, რამეთუ ყოველთა უვის დამბადებელი, და არა მსგავს დაბადებულთა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ არა იცოდა, რასა იტყოდა, არამედ არა უმეცარ იყო, რომელსა ზრახვიდა, რამეთუ იტყჳს: „ერთი შენდა“, ვითარცა ღმრთისა და მამისაჲ, რომელი-იგი ხატი და ბრწყინვალებაჲ მამისა ხარ, ვითარცა სთქუ: რომელმან მიხილა მე, იხილა მამაჲ ჩემი;
და	ბალ.C	და უკუეთუმცა მსგავს იყო მათსა, ზედაცამცა მოიწეოდა, რომელნი მოიწევიან დაბადებულთა ზედა, რამეთუ ვითარცა თქუას, იქმნების, და ოდეს ინებოს, აღესრულების მყის და კუალად აღადგენს, ვითარცა პირველ იყვნეს.
და	ბალ.C	რამეთუ ბრძანებაჲ მისი უგანმკუეთელეს არს მახჳლისა ორპირისა და უმალეს არს კამკამებასა ელვისასა, და ენებოს თუ, განაქარვებს და კუალად მოაგებს ყოველსავე, და კურთხეულ არს და დიდებულ სახელი მისი უკუნისამდე.
და	სინ.მრვლთ	„და ერთი მოსჱსა“, ვითარცა შენ მხოლოჲსა ძისათჳს, რომელმან მსგავსებაჲ მისი შეიმოსე განკაცებითა და შჯულის-დებითა და სიკუდილითა;
და	ბალ.C	31. ჰრქუა იოდასაფ: ყოველივე ეგე ჭეშმარიტად სწამე, გარნა ვინაჲ სცან, თუ ყოფად არს აღდგომაჲ შემდგომად სიკუდილისა და მიგებაჲ კეთილისა და ბოროტისაჲ?
და	რაბლე2	და რამოდენიმე მოკლე ლოცვა ვყავ წმინდა ბრიჟიტისათვის, ამ ხანობაში კი პანურგი ყოველთა გამყიდავთაგან ყიდულობდა ინდულგენციებსა და წამერთ უსწორებდა ანგარიშსა.
და	სინ.მრვლთ	„და ერთი ელიაჲსა“, ვითარცა სულისა წმიდისათჳს, რომელი-იგი ცეცხლისა ეტლითა და ზე-აღფრენითა და უკდავებისა სახითა ცხორებისა საუნჯეთა შინა მსგავსად გამოისახის.
და	ბალ.C	მიუგო ბალაჰვარ: ორთა საქმეთაგან საცნაურ არს, რამეთუ განწვალებულ არს ცხორებაჲ მორჩილთა და ურჩთაჲ სოფელსა ამას შინა, და ვხედავთ მრავალთა ურჩთა შუჱბით,
და	ბალ.C	ხოლო მორჩილთა ვხედავთ, რამეთუ ჭირითა და შეურაცხებითა განვლენ სოფლისა ამისგან, და ამით უწყი, რამეთუ მართლმსაჯულმან ღმერთმან ამისთჳს არა ადიდნა მორჩილნი იგი მისი, რაჲთა აღდგომასა მას უმეტესი პატივი უყოს მათ, რამეთუ ურჩნი იგი დასაჯნეს საქმეთა მათთაებრ.
და	რაბლე2	მერმე სულ მივიარ-მოვიარეთ ტაძარნი წმინდა ღვთისმშობლისა, წმინდა იოანესი, წმინდა ანტონისი და ბევრნი სხვანიცა, სად ინდულგენციებსა ჰყიდდნენ.
და	ბალ.C	ხოლო მეორედ საცნაურ არს ქადაგებითა მოციქულთაჲთა, რომელნი-იგი თჳთმხილველ იქმნეს დიდებასა ღ~ისასა, ამისთჳსცა ახარებდეს მისაგებელსა საუკუნოსა მორჩილთათჳს და განაკრძალებდეს სატანჯველთათჳს საუკუნოთა.
და	ბალ.C	რამეთუ ამისთჳს შევიწყნარეთ წამებაჲ მათი, რაჲთა აჩუენებდეს ნიშებსა და სასწაულებსა კაცთა შორის ძალითა მხოლოდ შობილისა ძისა ღმრთისაჲთა, რომელ არს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე.
და	სინ.მრვლთ	და ღაცათუ მან სამი თქუა, არამედ ღრუბელი იგი ერთობასავე აჩუენებს – ეკლესიასა ჭეშმარიტებისასა, რამეთუ არა უმეცარ იყო საიდუმლოჲსა მის, ვითარცა-იგი არა კაცობრივმან სიბრძნემან ასწავა მას თქუმად,
და	რაბლე2	მე მეტი არღა მიყიდია, ის კი იდგა და, წმინდა ნაწილსა რა დაინახავდა, ეგრევ ზედა ვარდებოდა სამთხვევლად, თანაც კიდევ სუყველგან ფულსა იხდიდა.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ხატ არს და ბჭე ეკლესიაჲ სასუფეველისა ცათაჲსა, ვითარცა მამად-მთავარი იაკობ იტყჳს: ვითარ საშინელ არს ადგილი ესე!
და	ბალ.C	ჰრქუა ბალაჰვარ: ამისთჳს უწყი ჭეშმარიტებაჲ, ვითარცა პირველ ვთქუ, რამეთუ შეუდგეს უფალსა ღმერთსა ჩუენსა და განეყენნეს მონაგებთაგან და შეუდგეს სიგლახაკესა,
და	სინ.მრვლთ	არა არს ესე სხუა, არამედ სახლი ღმრთისაჲ და ბჭჱ ცათაჲ.
და	რაბლე2	აქეთობასა როს წამოვედით, გზად ერთსა „ციხე-დარბაზად“ სახელდებულსა სამიკიტნოში შევიარეთ, და პანურგმა, არ ვიცი, ათი თუ თორმეტი ჯიბე მაჩვენა, სულ თეთრითა ჰქონდა გამოტენილი, მაშინ გადავიწერე პირჯვარი და ვკითხე:
და	ბალ.C	და გლახაკთა სიტყჳთ განამდიდრებდეს და თჳთ უჴამლონი და თავშიშუელნი ერთითა სამოსლითა მიმოვიდოდეს და აჭირვებდეს თავთა თჳსთა, და ეგრეთვე სხვათა აწურთიდეს,
და	ბალ.C	და უკუეთუ იყვნეს ცრუ მოწამე და მტყუარ, არამცა ესევითართა იწროთა და საჭიროთა საგზ~ათა ავლინებდეს კაცთა, არამედ უფროჲსმცა წინაუყოფდეს, რომელი შეაშუენეს კაცთა, და ვრცელი და ფართოჲ კარიმცა უჩუენეს, რომელ არს საწადელი თუალთაჲ და სანებელი გულთაჲ.
და	ბალ.C	და მი-მცა-უშუეს გულის-თქუმათა და შუებათა მიმართ, და ესევითარითამცა ცხორებითა მოიმძევლნეს გულნი კაცთანი, და არცა ლოცვითა და მარხვითა, ჭირითა და გლახაკობითა განაკრთვნეს გულნი კაცთანი.
და	ბალ.C	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუმცა აღ-ვინმე-დგა კაცი და სიცრუვით იტყოდა თავსა თჳსსა მოციქულად ღმრთისა, ვითარ საცნაურ არს, თუ ჭეშმარიტსა იტყჳს ანუ უცნაურ არს?
და	ბალ.C	ჰრქუა ბალაჰვარ: დაფარულთამცა მისთა გამოაცხადნეს საქმენი მისნი, რამეთუ მოთმინებასა ასწავებენ და თჳთ ვერ მოთმინე არიან.
და	ბალ.C	და სხრბ~სა ასწავებენ და იგინი მანკიერებითა სავსე არიან, და ვერცა შემძლებელ არიან ყოფად სასწაულებსა, რომელიმცა კაცთაგან შეუძლო ყოფად.
და	ბალ.C	33. და ვითარ ესევითართა სწავლათა ასწავებდა ბალაჰვარ ძესა მეფისასა განმრავლდა ჟამი შემოსლვითგან ბალაჰვარისა წინაშე იოდასაფისსა, და ჰრქუა მას ზანდან მზრდელმან:
და	რაბლე2	და პასუხი არცაღა იმან დააყოვნა: ვითარ შევიძელ და, განზანაკ-სინთაგან ავცინცლე, რომელ განზანაკ-სინთა ზედა იდულგენციები დასტა-დასტა აწყვიაო.
და	ბალ.C	შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულობისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგან იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა.
და	ბალ.C	აწ თუ უნდა, დააცადე საქმე ესე და განზრახვაჲ მის თანა, და თუ უნდა, უბრალო მყავ და ვაცნობო მამასა შენსა;
და	ბალ.C	და თუ ესე არა გნებავს, განმიყვანე მე შენგან და ნაცვალად ჩემდა მამამან შენმან მოგცნეს სხუანი მსახურნი, და მე განმათავისუფლე რისხვისაგან მამისა შენისა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იგი ლოდისა მის სთუნითა დაფუძნებასა აუწყებდა ეკლესიაჲსასა, ხოლო აღმართებითა მით და ცხებითა აღშეჱნებასა დიდებასა აჩუენებდა.
და	ბალ.C	ჰრქუა იოდასაფ: პირველად ესე ჰყავ, რაჲთა დასდგე ფარულად უკუანა კერძო კრეტსაფმ~ლისა და მცირედ ჟამ ისმინო, რასა-იგი მეტყჳს მე, და მერმე, რაჲ გნებავს, იგიცა ჰყავ.
და	ბალ.C	და ვითარცა შემოვიდოდა ბალაჰვარ წინაშე იოდასაფისსა, უკან დგა ზანდან უკუანა კერძო კრეტსმბ~ლისა.
და	ბალ.C	და ვითარცა იწყეს სიტყუად ურთიერთას.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო კიბისა აღმართებაჲ და ანგელოზთა გარდამოსლვაჲ და აღსლვაჲ მოასწავებს, ვითარმედ ესე არიან ბჭენი უფლისანი, და მართალნი შევლენან ამას, რომელნი სარწმუნოებითა განმართლებულნი ზიარ იქმნეს ანგელოზთა თანა ფლობისა ქონებითა შესლვად ცათა.
და	სინ.მრვლთ	რომლისათჳსცა ეტყჳს უფალი მოციქულსა, ვითარმედ: შენ ხარ კლდჱ, და ამას კლდესა ზედა აღვაშჱნო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი არა ერეოდიან მას,
და	ბალ.C	ხოლო ბალაჰვარ იწყო გამოთქუმად ამაოებათა ამის საწუთოჲსათა და ჰრქუა: შეუგავს მეძიებელთა ამის საწუთოჲსათა, რაჲთა აღირჩიონ საუკუნოჲ იგი წარუვალი საშუებელი, და რად არა გულისჴმა-ჰყოფენ მსწრაფლ-წარმავალობასა სოფლისა ამის დიდებასა,
და	სინ.მრვლთ	და მიგცნე შენ კლიტენი სასუფეველისა ცათაჲსანი, და რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, იყოს იგი კრულ ცათა, და რომელი განჰჴსნე ქუეყანასა ზედა, იყოს იგი ჴსნილ ცათა შინა.
და	ბალ.C	რამეთუ ხედვენ ადრე განქარვებასა საფასეთასა, და რომელნი-იგი შეიკრებენ, ცუდად შურებიან, რამეთუ შემდგომად მცირედისა ჟამისა სხუანი ეუფლებიან შენაკრებთა მათთა.
და	სინ.მრვლთ	და რომელსა პავლე იტყჳს, ვითარმედ: კლდჱ იგი იყო ქრისტჱ.
და	ბალ.C	ხოლო რომელთა გარდაემატოს აქა სიმდიდრე, მუნ პოონ ჭირი და სიგლახაკე, და რომელთა მოიგონ და შეიყვარონ აქა პატივი, მუნ პოონ შეურაცხებაჲ.
და	ბალ.C	და სხუაჲცა მრავალი ასწავა ესევითარი.
და	ბალ.C	34. და ვითარცა განვიდა ბალაჰვარ, უნდა იოდასაფს გამოცდაჲ ზანდანისი, უკუეთუ სარგებელ ეყვნეს სიტყუანი ბალაჰვარისნი, და ჰრქუა: არა გესმისა, რასა მეტყჳს მტყუვარი ისი და გრძნეული, რამეთუ ეგულების შეცთუნებაჲ ჩემი და განრყუნა საშუებელი ესე საწუთოჲსაჲ?
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე რომელმან აღაშჱნოს სახლი თჳსი ამას კლდესა ზედა, რავდენმეღა თუ იყვნენ წჳმანი, და წარმოეცნენ მდინარენი, და ქროდიან ქარნი და ეკ~ჳეთნენ სახლსა მას, ვერ დაეცეს,
და	ბალ.C	ჰრქუა მას ზანდან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ნათელ არს და ჩუენ გუასმია და ვიცით სიტკბოებაჲ მისი დიდი.
და	ბალ.C	ხოლო ოდეს შეაჩუენნა მეფემან კაცნი იგინი ღმრთის მსახურნი და განასხნა ქუეყანისა ამისგან, მუნიერითგან არღარა გუასმიეს სიტყუაჲ ესევითარი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ დამყარებულ არს იგი კლდესა ზედა და აღშჱნებულ არს საფუძველსა ზედა მოციქულთასა და წინაწარმეტყუელთასა, რომელსა თავ საკიდურთა არს ქრისტჱ იესუ;
და	ბალ.C	და უწყი, რამეთუ სიცოფით დაუტევეთ იგი და შევიყუარეთ ესე წუთი წარმავალი მსწრაფლ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რომელი ორგულებით შებრკოლდეს ბოროტად მადიდებლობითა, მან ისმინენ ნაცვალი იგი, რამეთუ აღაშჱნა სახლი თჳსი ქჳშასა ზედა, და ვითარცა იწყო წჳმად, და აღდგეს ნაღუარევნი, და ანქრევდეს ქარნი და ეკუეთნეს სახლსა მას, და დაეცა, და იყო დაცემაჲ იგი დიდ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იტყჳს: აჰა დავსდებ სიონს შინა ლოდსა დაბრკოლებისასა და კლდესა საცთურებისასა, და ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს, არასადა ჰრცხუენეს;
და	სინ.მრვლთ	ყოველსა რომელსა დაეცეს, განინქრიოს იგი და რომელი ეკუეთოს, შეიმუსროს იგი.
და	სინ.მრვლთ	ცხორებაჲ წმიდათა და ნეტართა მამათაჲ. რომელნი მოისრნეს მთასა სინასა და რაითს ბარბაროსთაგან. აღწერა წმიდამან ამონიოს
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს უკუე მოციქული საღმრთოჲსა მ(ის) ხილვასა ქადაგებს და იტყჳს: რამეთუ არა მეცნიერებისა ზღაპართა შეუდეგით და გაუწყეთ თქუენ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი ძალი და მოსლვაჲ, არამედ თჳთ ვხედევდით მისსა მას სიმდიდრესა.
და	რაბლე2	მეორე ხელითა კი რატო ოცდაათი თუ ორმოცი არ დავბღუჯე, და რომელ ეკლესიაშიდაც ვიყავით, ყოველგან ესეგვარად მოვიქეც.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მოიღო ღმრთისაგან და მამისა პატივი და დიდებაჲ, ჴმაჲ, რომელი მოიწია მისა ესევითარისაგან დიდად შუენიერისა დიდებისა: ესე არს ძჱ ჩემი საყუარელი.
და	სინ.მრვლთ	და ესე ჴმაჲ ჩუენ გუესმა ზეცით გამოსრული, მას თანა რაჲ ვიყვენით მთასა წმიდასა.
და	რაბლე2	- ერიჰაა! - ვუთხარი, - სამუდამოდ წაგიწყმენდია სული და ეგ არი, მპარავი ყოფილხარ და მკრეხელი- მეთქი.
და	სინ.მრვლთ	არა თუ მარტოჲ დაამტკიცებს, არამედ იცნის მის თანა ჭეშმარიტნი იგი მოწაფენი, რამეთუ იაკობ არს ნეტარი იგი მოციქული და მარტჳრი, რომელი ჰხედვიდა და ესმოდა, რომელმანცა ამის ჭეშმარიტისათჳს წარუპყრა ქედი თჳსი მახჳლსა ჰეროდჱსსა.
ღა	სინ.მრვლთ	რამეთუ იოვანე არს საყუარელი იგი მოწაფჱ ღა ღმრთის-მეტყუელი, რომელი მიეყრდნა მკერდსა მისსა და აღმოივსო სიღრმისაგან სარწმუნოებისა გული მისი და წამა ჭეშმარიტი,
და	რაბლე2	ბარემ მაგალითსაც გეტყვი, ძეგლისწერაში თქმულია: Diliges Dominum და Dilige ამიტომ, გინა „Centuplum accipies“, უთქვამს მეინდულგენციესა, გინა „Centuplum accipe“ სულ ერთია,
და	სინ.მრვლთ	ვ~ა: ვიხილე დიდებაჲ მის, დიდებაჲ ვითარცა მხოლოდ-შობილისაჲ მამისა მიერ სავსჱ მადლითა და ჭეშმარიტებითა.
და	სინ.მრვლთ	სარწმუნო არიან მოწამენი ესე, და ჭეშმარიტ არს წამებაჲ მათი, რამეთუ პირისაგან ორისა და სამისა დაემტკიცოს ყოველი სიტყუაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და მეორედ მთასა ზედა თაბორსა, რომელსა ესე აწ ვდღესასწაულობთ;
და	რაბლე2	და დიაღაც ესეგვარდავე ხსნიან ამა სიტყვათა მნიშვნელობასა ურიათა მოძღვარნი ქიმხი, იბნ ეზრა, სხვანი მასორეტნი, და არცა ბარტოლუსი აკლებს ibi მსჯელობასა.
და	რაბლე2	და არა დაგვავიწყდეს, თავად პაპმა სიქსტემ მომიბოძა საეკლესიო შემოსავლიდან ათასნახევარი ფრანკი რენტა იმისათვის, რომა უმრთელებელსა წყლულსა დავხსენ, ანუ მარგულსა, რომლისაგანაც დია შეწუხებულ იყო და შიშნეულობდა, ვაითუ სრულად სიცოცხლეში ფეხნაკლული დავრჩეო.
და	სინ.მრვლთ	და მესამედ ი~ჱლმს, ოდეს-იგი ჴმაჲ იყო და თქუა: გადიდე და მერმე გად/დიდო.
და	სინ.მრვლთ	არამედ თქუენთჳს, რაჲთამცა არწმუნა ერსა მას ჴმისა მისგან და უწამა მათ, ვითარმედ: აწ საშჯელი არს სოფლისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	რაჲ-მე არს საშჯელი იგი? – არამედ ესე, რამეთუ ნათელი მოივლინა სოფლად, და შეიყუარეს კაცთა ბნელი, ვიდრე ნათელი.
და	რაბლე2	- რა ვუყავი და, ქარისა მოტანილი ისევლე ქარსა გავატანე, - განაგრძო პანურგმა.
და	სინ.მრვლთ	რავდენ უფროჲს, რომელმან ძჱ ღმრთისაჲ შეურაცხ-ყოს და წამებაჲ მ(ა)მისაჲ არა შეიწყნაროს და მოციქულთა ქადაგებაჲ არა სარწმუნოდ შეჰრაცხოს!
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ვიცი, რომელმან-იგი თქუა: ჩემია შურის-გებაჲ, და მე მივაგო, იტყჳს უფალი;
და	ბალ.C	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს ესე, შეიყუარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა და კუალად რისხვასაცა მეფისასა და წინააღდგომასა ერისასა, გიხაროდენ უკუე პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა შინა საუკუნ~ჲსა!
და	სინ.მრვლთ	და არარას ზრუნვიდეს განსასუენებელსა ამის სოფლისასა – არცა ღჳნოსა და არცა ზეთსა, არცა პურსა, არამედ მცირედ დანაკისკუდსა და ხილსა განჴმელსა საჴმრად ჴორცთა.
და	ბალ.C	ხოლო მიუდრეკივარ სიყუარულსა სოფლისასა და შიშსაცა მამისა შენისასა, არამედ არა უვარ-ვყავ სიმდიდრე მაგის საქმისასა.
და	რაბლე2	- ჯერეთ მარტოდენ სამი ათასი მითხოვება-მოთხოვებასა მოვანდომე, ოღონდ ნორჩ ასულთ კი არ ვათხოვებდი, იმათ ისედაც ეხვევიან საქმრონი, ვიდექ და გადამღრძვალ, უკბილო დედაბერთ ვწერდი ჯვარსა:
და	ბალ.C	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ დაჰფარო საქმე ესე მეფისაგან, უწყოდე, რამეთუ იგიცა ერთგულებაჲ არს წინაშე მისსა, რაჲთა არა შეაგდო დიდსა ურვასა და მწუხარებასა და წარუკუეთო მას სასოებაჲ შვილიერობისაჲ და შევარდეს გულის კლებასა.
და	ბალ.C	ხოლო ჩემგან უშიშ იყავ ამიერითგან და იქმოდე და იტყოდე, რაჲცა გენებოს.
და	ბალ.C	რამეთუ გულისჴმა-მიყოფია ამაოებაჲ ამის სოფლისაჲ და ჭეშმარიტად მიცნობია, რამეთუ არარაჲ არს კაცი, გარნა მატლი და წუთხი, მტუერი და ნაცარი განქარვებადი მსწრაფლ,
და	ბალ.C	და ამისთჳს არა ვზრუნავ ჴორცთათჳს, რამეთუ არა არიან, რ~ სული არს, რომელი იგრძნობს ტკივილთა, გინა შუებათა ყოველთა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ვერ დაუთმობდი ხილვად ჭირთა და განსაცდელთა, რომელნი შეემთხუეოდეს მარადღ ძმათა ჩემთა ქრისტიანეთა ალექსანდრიას შინა უღმრთოთაგან კერპთ-მსახურთა.
და	სინ.მრვლთ	და ნეტარი მამაჲ ჩუენი პეტრე, მამათ-მთავარი ალექსანდრიისაჲ, ივლტოდა და იმალვოდა ადგილითი-ადგილად და ვერ შემძლებელ იყო მწყსად სამწყსოსა მისსა განსუენებით, ვითარ-იგი მას უნდა.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად გულმან მითქუა ლოცვად ადგილთა წმიდათა, რაჲთა თაყუანის-ვსცე საფლავსა და აღსადგომელსა ცხორების მომცემელსა და რაჲთა მოვიხილნე ადგილნი,
და	სინ.მრვლთ	რომელთა შინა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე იქმოდა საკჳრველთა დიდ-დიდთა, და ვითხოვდ ღმრთისაგან შეწევნასა ამისთჳს, და მომადლა მე ესე უფალმან ჩუენმან, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნისამდე.
და	რაბლე2	რახანცა ყმაწვილქალობაში პეპლაობა არცროსა დაუკლიათ და მანამ იპეპლავეს, სანამ ეპეპლავებოდათ, ცოტა სიბერეშიაც გაიხარონ, ძველი გაიხსენონ -მეთქი.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მივედ ელიად და მოვილოცენ წმიდანი ადგილნი და აღვისრულე ნებაჲ ჩემი, ვითარცა გული მითქუმიდა, მადლი მივეც ქრისტესა, უფალსა ჩემსა, რომელმან განმიმარჯუა ესე ყოფად წყალობითა მისითა.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე კუალად გულმან მითქუა ლოცვად მთასა სინასა და მომცნა მე ღმერთმან კეთილნი მოყუასნი კაცნი ქრისტიანენი.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ გამოვედით ელიაჲთ, წარვედით გზასა უდაბნოჲსასა და მივიწიენით მთასა სინასა მეათრვამეტესა დღესა და მოვილოცეთ წმიდაჲ იგი ადგილი.
და	სინ.მრვლთ	და დავყვენ მუნ მცირედნი დღენი, რაჲთამცა ვიკურთხე წმიდათა მამათაგან და სულიერთა და მოვიღე ლოცვისაგან მათისა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მივიდი მე სენაკებსა მათსა ყოველთა დღეთა და სარგებელ მეყვის კეთილისაგან სწავლისა მათისა.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს მოიწიის შაბათი მწუხრი, შეკრბიან ეკლესიად და ერთბამად აღასრულიან ლოცვაჲ კჳრიაკისა ღამისაჲ და განთიადისაჲ, და რაჟამს ეზიარნიან, მიიქცის თითოეული მათი სენაკადვე თჳსა მთად.
და	ბალ.D	და მეფობაჲ – რომელსა არა შეუდგს აღსასრული;
და	სინ.მრვლთ	და იყვნეს იგინი ვითარცა ანგელოზნი ღმრთის მსახურებასა შინა და პირნი მათნი ყჳთელ იყვნეს და ჴორცნი მათნი დამჭნარ მარხვითა და ღამის თევითა, რეცა ვითარცა უჴორცონი,
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ გარდაჴდეს მცირედნი დღენი, მოკუდა მთავარი სარკინოზთაჲ, და დაგუესხნეს ჩუენ ზედა ერი მრავალი უგრძნულად სარკინოზთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	– არამედ მისითა მით განაჩინა დროჲ იგი ჟამისაჲ მის და წესი თხრობისაჲ, რამეთუ თქუა: „ოდეს ძჱ კაცისაჲ მკუდრეთით აღდგესო“.
და	ბალ.C	აწ ამისთჳს ჯერ-არს ზრუნვაჲ, რაჲთა მას საუკუნესა არა მიეცეს ტანჯვასა მწარესა და დაუსრულებელსა, ცეცხლსა და მატლსა დაუძინებელსა, და ბნელსა გარესკნელსა, და ესეცა უწყოდე მე,
და	ბალ.C	რამეთუ მიპოვნია მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, დამბადებელი ცათა და ქუეყანისაჲ და შემოქმედი ყოველთა დაბადებულთაჲ და მისგან ვძრწი და მას თაყუანის-ვსცემ, რამეთუ იგი არს მეუფე მეუფეთაჲ და მას აქუს უფლებაჲ სულთა და ჴორცთაჲ, და მისი არს სუფევაჲ უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.C	და შენ, რომელი გნებავს, იგი ქმენ.
და	ბალ.C	35. ხოლო აწ ბალაჰვარს ენება წარსლვაჲ და იჯმნა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისგან.
და	ბალ.C	და ჰრქუა: ვერ თავს-ვიდებ თჳნიერ შენსა ყოფასა და გევედრები, რაჲთა წარმოვიდე შენ თანა და ერთგან ვიყოფოდით მოყუასთა შენ თანა.
და	ბალ.C	მიუგო ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, სახე ეგე მსგავს არს სახესა მას, რომელი იყო ვინმე კაცი დიდებული და ესუა მას ძე საყუარელი.
და	ბალ.C	და ძისა მის მისისათჳს ნუკრი ველური და ეჟუანი შეაბა ყელსა.
და	ბალ.C	ხოლო ჟამსა ერთსა შეეყო სხუათა ქურციკთა და თანა განჰყვა იგი მაღნართა შინა.
და	ბალ.C	და ვითარცა ცნეს, რამეთუ ნუკრი იგი წარვიდა უშინაგნესთა მაღნართა, და წარვიდეს კაცნი ძიებად ნუკრსა მის განმზრდელნი და პო[ვე]ს იგი სხუათა თანა ნადირთა.
და	ბალ.C	ხოლო იგინი დაჴოცნეს და ნუკრი შეიპყრეს და წარმოიყვანეს.
და	ბალ.C	ეგრეთვე ჩუენ შეგუამთხჳო, მე და მოყუასთა ჩემთა.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲჟამს მოიწია ჟამი იგი, ოდეს ჯერ-იყო მისლვაჲ, ეტყჳს მათ, ვითარმედ: აწ წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი და ნათელ-სცემდით მათ სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა.
და	ბალ.C	და ვერცა სასოებაჲ შენი სრულ იქმეს, და ვერცა შემძლებელ ხარ ხარ ჭირთა მათ დათმენად, რომელთა მე და მოყუასნი ჩემნი მოვითმენთ.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ თჳნიერ ჟამისა თხრობად სიტყუაჲ უწესო არს, და თჳნიერ წესისა კეთილი რაჲ-მე საქმედ უჟამო არს, და თჳნიერ კეთილისა სათნოებაჲ შეუძლებელ არს, ხოლო თჳნიერ სათნოებისა სრულებასა ვერვინ მისწუდეს.
და	ბალ.C	და უწყოდე ესეცა, უმჯობეს არს, რაჲთა დაითმინო აქავე და, თუ ენებოს ღმერთსა, სხჳთა ღონითა ჰპოო, რაჲთა სათნო-ეყო უფალსა ღმერთსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა.
და	სინ.მრვლთ	აწ უკუე ვისწაოთ მოციქულისაგან, რომელი ჩუენ ვითარცა კეთილი თანა-მზრახვალი გუასწავებს: რაჲთა გამოიცადოთ, რაჲ-იგი არს ნებაჲ ღმრთისაჲ კეთილი, სა[თ]ნოჲ და სრუ[ლი].
და	სინ.მრვლთ	ამიერითგან, საყუარელნო შვილნო აღთქუმისანო და მკჳდრნო სარწმუნოებისანო, ვერჩდეთ წამებასა მამისასა და გამოჩინებასა დისასა და მადლსა სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.C	ჰრქუა იოდასაფ: წარიღე საფასე, რაოდენიცა გენებოს, რომელ კმა-გეყოს შენ და მოყუასთა შენთა!
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი პოვნეს მთასა გარე მონაზონნი სენაკებსა შინა, მოწყჳდნეს;
და	რაბლე2	ამისათვის ზოგ-ზოგსა ასსა ფლორინსა ვძღვნიდი, ზოგსა ასოცსა, ზოგსაც სამასსა, იმისდა კვალად, ვინ რაოდენად უბადო, ულამაზო და უგვანო იყო, რამეთუ ყოვლისა უფრორე საზარელსა და საზიზღებელსა მეტსა ვაძლევდი ფულსა, არადა, ისე ეშმაკიც არ მიაფურთხებდა.
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი კოშკსა მას შინა იყვნეს მახლობელად ეკლესიასა, და ვითარ აგრძნეს, ივლტოდეს და შევიდეს კოშკსა მამასახლისსა თანა წმიდასა ამბა თევდოლოსს.
და	რაბლე2	მას უკანით წავიდოდი, მოვიძიებდი ვინმე ვირგლა, ოყრაყ მეკურტნესა და გავარიგებდი ჯვრისწერის ამბავსა;
და	სინ.მრვლთ	ჭეშმარიტად მონაჲ იყო იგი ღმრთისაჲ, რამეთუ უმშჳდჱს იყო იგი ყოველთა კაცთა და უსულგრძელჱს, ამისთჳს უწოდეს მეორჱ მოსე.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რომელნი იყვნეს მონაზონთაგანნი სერგის წმიდას, ანუ ჯეთრეს, გინა თუ ქორებს, გინა სხუათა ადგილთა და ჴევთა, მოწყჳდნეს და მოაწიეს ვიდრე კოშკადმდე.
და	რაბლე2	მაგრამ ვინემ საბედოსა გავასინჯებდი, წინასწარ ეკიუსა დავანახვებდი და წარვიტყოდი:
და	სინ.მრვლთ	და მცირედღა და მო-მცა-ვიდრემე-ვეკლენით ჩუენცა თჳნიერ ყოვლადვე წინა-აღდგომისა, გინა სიტყჳსაცა ერთისა მიგებისა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ მოწყალემან ღმერთმან რომელმან არა უგულებელს-ყვის თხოვაჲ, რომელნი ითხოვედ მისგან ყოვლითა გულითა, აჩუენა თავსა ზედა მის მთისასა ცეცხლი ფრიად დიდი, რამეთუ ყოველი იგი მთაჲ კუმოდა, და ცეცხლი იგი აღიწეოდა ვიდრე ცადმდე.
და	რაბლე2	აი, ნათლიმამ, უკეთუ ყოჩაღად იბუქნავებ, შენი იქნება -მეთქი, და გავშლიდი, უცხოდ ავაყვავებდი სუფრასა, თავანკარა ღვინოსაც დავუდგამდი მექორწინეთ წინა და ცხარე-ცხარე ჯერისა თავსაც, რათამც ბერდიაცთ ნდომა და ხურუში მოსვლოდათ.
და	სინ.მრვლთ	ბოლო ვითარ ესე ვიხილეთ, შიშმან და ძწოლამან დიდმან შემიპყრნა ჩუენ, და დავცჳვენით პირთა თჳსთა ზედა თაყუანის-ცემად უფლისა და ვევედრებოდეთ, რაჲთა გჳჴსნეს ჭირისა მისგან, რომელსა შინა ვიყვენით.
და	რაბლე2	ბოლოსა და ბოლოს სხვა ცოდვისშვილთა უარესად არცა ისინი ირჯებოდნენ, ოღონდ ეგ იყო, თანახმად ჩემისა განკარგულებისა, ნამეტურ გონჯთა და პირნავსთ სახეზედ გულაგსა რასმე აფარებდნენ:
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა იხილეს სარკინოზთა მათ ცეცხლი იგი, შეეშინა შიშითა დიდითა და ივლტოდეს და ზოგი აქლემებისა მათისაჲ და საჭურველისა მათისაჲ დაყარეს შიშისაგან.
და	რაბლე2	ცოტაოდენი ხარჯ-ბორჯი როდი მოუნდა აგრეთვე სასამართლოში საქმისა ქონასა და დავა-სარჩლობასა.
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენ მადლი შევწირეთ უფლისა და გარდამოვედით მიერ კოშკით და ვიწყეთ სლვად მთასა მას გარემო სენაკებსა მონაზონთასა და ვეძიებდით, ვინ-ძი მათგანი მოუკლავს.
და	სინ.მრვლთ	და ვპოვეთ ოც და ათრვამეტი კაცი მოკლული.
და	სინ.მრვლთ	და იყო ჴორცთა მათთა მრავალი წყლულებაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და არავინ ვპოვეთ, რომელმანმცა გჳთხრა, თუ ვითარ სახით მოწყჳდნეს იგინი, რამეთუ არავინ დახუდა მათ.
და	სინ.მრვლთ	და ამათ ოც და ათრვამეტთაგან ვპოვენით ჯეთრეს ათორმეტნი.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად ვპოვენით ორნი სხუანი ცოცხალნი, არამედ იგინიცა წყლულ იყვნეს.
და	სინ.მრვლთ	სახელი ერთისაჲ მის ამბა ესაია და მეორისაჲ მის ამბა საბა.
და	სინ.მრვლთ	და დავჰფლენით წმიდანი იგი და ვიწყეთ კურნებად წყლულთა მათ წუხილითა დიდით და ტირილითა მწარითა.
და	სინ.მრვლთ	ვინმცა იყო გულ-ფიცხელი, გინა უწყალოჲ და არამცა ტიროდა და წუხდა, ხედვიდა რაჲ კაცთა მათ მოხუცებულთა და ღმრთის მსახურებასა შინა დაბერებულთა მარხვითა და ლოცვითა და მრავლითა მღჳძარებითა და ვედრებითა დღჱ და ღამჱ, ხედვიდა რაჲ მდებარეთა მოკლულთა!
და	სინ.მრვლთ	რომელსამე თავი მისი ტყავითა ოდენ ეკიდა ქედსა მისსა, და სხუაჲ ყოვლადვე ორად განკუეთილი იდვა.
და	სინ.მრვლთ	და რომელსამე წყლულებათა სიმრავლითა თუალნი წამოცჳვნებულ იყვნეს, და სხუაჲ ჴელით და ფერჴით დაჭრილი იდვა, ვითარცა ჴუნდი.
და	სინ.მრვლთ	და რაჲსაღა განვაგრძობდე სიტყუასა, ძმანო ჩემნო საყუარელნო?
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ამა საბა საგონელ იყო, რამეთუ წყლული მისი არა ეგოდენ ფიცხელ იყო, და ჰმადლობდა ღმერთსა შემთხუევასა მას ზედა და მწუხარე იყო არა სიკუდილისათჳს მოყუასთა მისთა თანა
და	სინ.მრვლთ	და ტიროდა და იგლოვდა და იტყოდა: ვაჲ მე ცოდვილსა ამას, რომელი არა ღირს ვიქმენ შერაცხად მამათა ჩემთა თანა, რომელნი მოწყდეს სიყუარულისათჳს უფლისა ჩ~ნი იესუ ქრისტჱსა, არამედ ვიპოვე მე მეათერთმეტისა ჟამისათა თანა;
და	სინ.მრვლთ	ვაჲ მე, რომელმან ვიხილე ნავთსადგური მეუფისაჲ და ვერ შევედ მას შინა.
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ ილოცვიდა და იტყოდა: უფალო ყოვლისა მპყრობელო, შენ რომელმან ვითარცა ინებე, მოავლინე ძჱ შენი მხოლოდ-შობილი ჴსნისათჳს შვილთა ადამისთა, შენ მხოლოო მოწყალეო და მაცხოვარო, ნუ განმაშორებ მამათა ჩემთაგან წმიდათა, რომელნი მოწყდეს სახელისა შენისათჳს,
და	სინ.მრვლთ	არამედ აღასრულე რიცხჳ წმიდათა შენთა ორმეოცთაჲ ჩემ ცოდვილისაგან წყალობითა შენითა, ქრისტე ღმერთო ჩემო, რამეთუ შენ შეგიდეგ და შეგიყუარე სიყრმით ჩემითგან.
და	სინ.მრვლთ	და შეისმინა მისი ღმერთმან და შეიწყნარა კეთილი გულს-მოდგინებაჲ მისი და შეივედრა სული მისი დღესა მეოთხესა შემდგომად მოწყუედისა მათ წმიდათაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	და აღასრულა ღმერთმან მის მიერ რიცხჳ მათი რიცხჳსაებრ წმიდა ორმეოცთაჲსა.
და	სინ.მრვლთ	და იყო მოწყუდაჲ მათი ოც და რვასა დეკენბერისასა, შემდგომად ქრისტიშობისა სამითა დღითა.
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრე ჩუენ ამასღა შინა ვიყვენით და მწუხარებაჲ სულთა ჩუენთაჲ და ცრემლი თუალთა ჩუენთა წმიდათა მათთჳს, და აჰა ესერა მოიწია ჩუენდა კაცი ისმაელის შვილთაგანი და გჳთხრა ჩუენ,
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ: ჰაბაშნი გამოვიდეს ზღუასა მეწამულსა და მოკლეს ყოველი, ვინცა იყო მონაზონთაგანი რაჲთს.
და	სინ.მრვლთ	და შორის რაითსა და შორის მთასა სინასა არს ორის დღის სავანე პირსა ზღჳსა მეწამულისასა, სადა-იგი არს ათორმეტი წყაროჲ და სამეოც და ათი დანაკისკუდი, ვითარცა წიგნი იტყჳს – ხოლო დღეს დანაკისკუდი მრავალ არს, – და ვჰკითხეთ კაცსა მას: ვითარ სახით მოწყჳდნეს?
და	ბალ.C	ჰრქუა იოდასაფ: და ვითარ არს უგლახაკესთაგანი მოყუასთა შენთაჲ უმდიდრეს ჩემსა, რამეთუ იტყჳ ფრიად უპოვარებასა მათსა?!
და	ბალ.C	მიუგო ბალაჰვარ: ამისთჳს ვიტყჳ, რამეთუ თქუენგანსა რომელსა აქუს, სხჳსათჳსცა ზრუნავს, და ფრიად შფოთებს და განლევისათჳს, და ზე და ქუე ეკუეთების, რაჲთა უმრავლესი შეიკრიბოს;
და	ბალ.C	ხოლო მოყუასთა ჩემთაგანი არცა ერთსა რასა ზრუნავს არცა თუ ჭამადთათჳს, არცა შესამოსელთა, რამეთუ მდელოთა მათგან საზომისაბერ იჴუმევენ და მათ ზედა ადიდებენ ღმერთსა,
და	ბალ.C	რამეთუ დაუტეობია სიმდიდრე სოფლისაჲ და ამაონი სოფლისანი და იხარებენ და იშუებენ სულითა, რამეთუ მოელიან სასუფეველსა ცათასა.
და	ბალ.C	ხოლო რომელნი ეძიებენ აქა სიმდიდრესა, მდიდარ თუ იყვნენ, გლახაკვე არიან გონებითა და ვერ განძღებიან;
და	ბალ.C	ხოლო მოყუასნი ჩემნი ფრიადითა მყუდროებითა არიან და იქცევიან აქა, რამეთუ საუნჯენი მათნი სავსე არიან და გარდაეცემიან ურთიერთას ცათა შინა, დაუნჯებულ არიან მუნ,
და	ბალ.C	სადა არცა მპარავი განიპარავს და არცა მღილი განჰრყუნის, რომელთა-იგი შენცამცა ზიარ ხარ მათ შინა შუებად უკუნისამდე.
და	ბალ.C	და მან ჰრქუა: და ამითი უწყით ჭეშმარიტი - ოდეს მოყუასთა ჩემთაგანი განვიდოდინ ჴორცთაგან, მაშინ ვიხილავთ ანგელოზთა ნათლისათა, მოსრულთა წარყვანებად სულისა მისთჳს,
და	ბალ.C	რომელი ბრძანებულ იყოს უფლისაგან, და გუესმის გალობაჲ ტკბილი, რომელი გამოვალს პირისაგან ანგელოზთასა;
და	ბალ.C	და ვითარცა განიყვანონ სული იგი, მაშინ აგუეჴდების საბურველი თუალთაგან ჩუენთა, და ვხედავთ სულსა მას ტჳრთულად ჴელთა შინა ანგელოზთასა და აღმავალად ზეცად, და მივაყვანებთ თუალთა ჩუენთა, ვიდრემდის განვლიან ბნელნი იგი ჰაერის მცველნი.
და	რაბლე2	- რასა და, აქაურნი ცუკია ასულნი, - მომიგო პანურგმა, - ეშმაკმა შეაგულიანა და საყელონი მაღალნი შემოიღეს, კისერიც არღა უჩანდათ, ხელსა ვერსაით ჩაუყოფდი.
და	ბალ.C	და უღონოთა, ხოლო მე არა ვითარცა მოციქული მოყუასთა ჩემთაჲ, რაჲთამცა მივართჳ გესლი, რომელი აღაშფოთებს გონებასა კაცთასა, და ვითარ მივართუა მტერი იგი, მათ მოაკუდინეს და დათრგუნეს ფერჴითა!
და	რაბლე2	- რა დავა-სარჩლობასა -მეთქი? - დავეკითხე, - სახლი შენ არა გაქვს და კარი- მეთქი.
და	ბალ.C	და რომელნი იგი მდიდარნი, ვითარღა მიიქცენ სიგლახაკედ და იწყონ შფოთებად!
და	რაბლე2	საკინძი უკან დაიყოლეს, ძუძუ-მკერდი სულ ერთიან დახურული ჰქონდათ და, რაღა თქმა უნდა, არცა კურონი იყვნენ ამითა კმაყოფილნი, არცა კიდევ აშიკნი და მჭვრეტელნი.
და	რაბლე2	წაველ ერთსა მშვენიერსა სამშაბათსა დღესა და ვუჩივლე, სასამართლოში არზა შევიტანე, ლამისა კაცობაზედ ხელი ამაღებინონ -მეთქი, და იქავ წინასწარ ვაუწყებდი, თუ რომ სამართალმა პური ვერა ჭამა, მეცა არცრაღა დამიშლის, ავდგები და საბიძალსა უკან მივიკერებ -მეთქი.
და	რაბლე2	მაშინ, იცოცხლე, ყოველთა ასულთ მალიად პირი პირსა მისცეს, ათასი რამ მიზეზი აიკრიფეს და სარჩლობა თავიანთ ვექილსა მიანდეს.
და	ბალ.C	ჰ~ქნ ბალაჰვარ: არავინ ჩუენგანი დაიუნჯებს სამოსელსა, რამეთუ ერთი იგი მოსიეს, რომლითა დაიფარავს უძლურებასა ჴორცთასა, და რომელი მოელოდეს მწუხრითგან ვიდრე ცისკრადმდე სიკუდილსა, რად უჴმს მას ორი სამოსელი ეგე, რომელი შენ გმოსიეს!
და	ბალ.C	37. ჰრქუა იოდასაფ: ვინაჲ არს სამოსელი ეგე, რომელი გმოსიეს და შენ ვითარ გმოსიეს ეგევითარი სამოსელი?
და	რაბლე2	მაგრამა მე ჩემი გავიტანე, და სამსაჯულომ ყველაგვარი მაღალი საყელო აღკრძალა, რომელიცა კი წინიდან მცირედ მაინც არ იყო ჩაჭრილ-ჩახსნილი.
და	რაბლე2	მერმეც ერთი დია მურტალი და მყრალი სადავო საქმე ავტეხე ვინმე მენეშტე მაგისტრ ფიფისა და მისთა მწვირიან ამფსონთა წინააღმდგომ:
და	ბალ.C	აწ სახე ესე მსგავს არს სახესა მას, რომელსა ესუას ნათესავი ტყუეობასა შინა და შეცვალებითა სამოსლისაჲთა შევიდეს ქუეყანასა მას მტერთასა, რაჲთა ღონის ძიებითა გამოიჴსნას ტყუე იგი.
და	ბალ.C	ხოლო მე ვითარცა მეუწყა შენი, ვითარმედ ჭეშმარიტსა ეძიებსო და გწადს ჴმაჲ მახარებელისაჲ და დავინახე ადგილი სათესავი, გამოვედ ქუეყანით ჩემით საყოფელით, და შევიმოსე სამოსელი ესე, რამეთუ მომცა კაცმან მორწმუნემან და ღმრთის მოშიშმან, და მოვიწიე შენდა.
და	რაბლე2	პირდაპირ დავუწერე, ღამღამ მალვივ ნუ ჩასცქერიან -მეთქი ნეხვისა გოდორსა, ანუ სენტენციათა თაბალასა, თუ რომელიმე ვაჟკაცია, დადგეს და ნათლივ იკითხოს, თანაც სორბონში, ღვთისმეტყველთა წინაშე -მეთქი,
და	ბალ.C	და აწ ძალითა ქრისტესითა მიჴსნიხარ მტერთაგან, რამეთუ გაუწყე მცნებაჲ ღმრთისაჲ და სჯული მის, და რამეთუ მეძავ არს სოფელი ესე და სიყუარულსა ერთისა თანა არა დაადგრების.
და	ბალ.C	ხოლო მე, რაჟამს მივიწიო ადგილსა მას, რომელსა შევიმოსე სამოსელი ესე, მუნვე განვიძარცო და შევიმოსო სახე და სამოსელი მოყუასთა ჩემთაჲ, და უკუეთუმცა მიხილე ხატითა და სამოსლითა მოყუასთა ჩემთაჲთა, არარამცა გწადოდა მოსლვაჲ ჩემ თანა.
და	ბალ.C	მაშინ ილოცვიდა, რაჲთა ეჩუენოს ხატითა და სამოსლითა მით.
და	ბალ.C	ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, რომელი ემოსა ზედა კერძო, და იყო ყოველი გუამი მისი გამჴმარ და დამჭკნარ.
და	ბალ.C	და ტყავი ოდენ ეკრა ძუალთა ზედა. ყოველი ასოჲ აღირაცხოდა.
და	ბალ.C	და ვითარცა იხილა იოდასაფ სახე იგი ღმრთის მსახურებისაჲ, მყის აღჩჳლდა გული მისი და ტიროდა ფრიად.
და	ბალ.C	და აღიძრეს ნაწლევნი და ჰგოდებდა, ვითარცა ვინ გოდებნ შვილსა საყუარელსა.
და	რაბლე2	სასამართლომ კი იმოდენი ქნა, სრულად მე დამაკისრა გადახდა ყოვლისა ხარჯისა და წარსაგებლისა, რადგანაც ბოქაულისა მიმართ რაღაცა ფორმალობისა აღსრულება გულიდან გადამვარდნოდა.
და	ბალ.C	38. და ჰრქუა: ვინაჲთგან არა განმიყვანებ მე შენ თანა, მომეც მე სამოსელი ეგე ძაძისაჲ, და სხუაჲ მიიღე ჩემგან, ვითარიცა გენებოს.
და	ბალ.C	ხოლო იგი მორჩილ ექმნა მას და მისცა სამოსელი იგი ძაძისაჲ და სხუაჲ შეიმოსა ძუელი და ნაჴმარები.
და	ბალ.C	39. და ამცნებდა და ეტყოდა: ძეო მეფისაო, მე მონა ვარ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და აღმისრულებიეს სრბაჲ ჩემი შენდა მომართ, ვითარცა მიბრძანა მე სულმან წმიდამან, რამეთუ მე ყოველნი სამართალნი მისნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
და	ბალ.C	ხოლო აწ მე მნებავს სრბაჲ ესე სხუათა მიმართ და ძიებად ადგილთა სანაყოფოთა, რაჲთა ვთესო მათ შინა.
და	რაბლე2	ერთხელაც მწიგნობართუხუცესთა, ბრჭეთა და სხვათა მავანთა ჯორნი მივეც სამართალში და მოვითხოვე, რომა ბრჭეთა ცოლთ სადორბლენი შეეკერათ იმა ჯორთათვის, რა არი ვერღა მოეთუთხნათ დორბლითა ეზო-კარი სამსჯავროსი,
და	ბალ.C	და აწ განვავალ და ამას გამცნებ: დაუმარხე ღმერთსა სჯული მისი, რომელი მოგეცა ჩემ მიერ და გაუწყენ სამართალნი მისნი, და ღირს მისად გიჩინა შენ!
და	ბალ.C	40. ხოლო შენ განეკრძალე, რაჲთა არა გარდაჰჴდე მცნებათა მისთა და შთავარდე მთხრებლსა წარწყმედისასა, და მე ვევედრები ღმერთსა, სრულმყოფელსა ყოველთა კეთილთასა,
და	ბალ.C	რაჲთა განგაძლიეროს ყოველსა შინა კუეთებასა მტერთასა და მოგცეს შენ სიბრძნე სიმჴნით და მოთმინებაჲ, რაჲთა მყუდროებით იყვნენ დღენი შენნი და რაჲთა არა მძლე გექმნენ მტერნი ჩუენნი ეშმაკნი და განვარდე დიდებისაგან ღმრთისა.
და	ბალ.C	ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა.
და	რაბლე2	სადაც ისინი დილიდან საღამომდისა ლაგამთა სახრავად უყენიათ, არადა მსაჯულთა მსახურთ იქავ ქვაფენილზედ მუხლნი თუ არ მოისვარეს, ისე ვერცა უყომარბაზიათ და ვერცა შიგჭედილა ჩაუბამთ.
და	ბალ.C	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა,
და	ბალ.C	რამეთუ მიზეზ მექმენ მეცნიერებასა ღმრთისასა და დამადგინე გზასა ჭეშმარიტებისასა და განმარინე საბრჴეთაგან ეშმაკისათა.
და	ბალ.C	და დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი შენთა კეთილთაჲ ჩემდა მომართ, და მე ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლისა მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ ვესავ ღმერთსა, რომელმან მიგაგოს ჩემ წილ, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ.
და	ბალ.C	და მან სრულ-ყოს საქმე კეთილისაჲ შენ თანა ჩემ მიერ.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ დაადგრე ჩემ თანა, საშუებელ ხ~ სულისა ჩემისა, და უკუეთუ წარხუალ, ნუ განგუაშორნეს ღმერთმან ნებისაგან მისისა.
და	ბალ.C	და მოიკითხნეს ურთიერთას, და წარვიდა ბალაჰვარ საყოფელ~დ თჳსად.
და	ბალ.C	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
და	ბალ.C	41. ამიერითგან იწყო იოდასაფ მარხვად და ლოცვად ღმრთისა მიმართ.
და	ბალ.C	და რაჟამს კაცთა დაიძინიან, მან იწყის ღამის თევად, და ტირილითა და სულ-თქუმითა აღასრულებდა ლოცვათა თჳსთა.
და	ბალ.C	და ვითარცა ცნა მეფემან სნეულობაჲ, წარავლინა მკურნალნი, რაჲთა შეუძლონ ცნობად, თუ რომლითა მიზეზითა სნეულ არს.
და	ბალ.C	ხოლო მან თქუა გულსა თჳსსა: რაჲმე არს მწუხარებაჲ გულისა მისისაჲ, ნუუკუე განაყენა ვინმე ძე ჩემი სჯულისაგან ჩემისა და იგი ელმის ზანდანს, მზრდელსა ძისა ჩემისასა?!
და	ბალ.C	და აღდგა და წარვიდა ხილვად მისსა, რაჲთა ცნას, თუ რაჲ სჭირს, ანუ რად მწუხარე არს.
და	ბალ.C	ხოლო ზანდანს ვითარცა ესმა მისლვაჲ მეფისაჲ, შეძრწუნდა და წინა მიეგება მას.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: რაჲ გელმის, ზანდან?
და	ბალ.C	ურვამან დიდმან შემიპყრა და ფრიად შემაურვებს და ძლიერად მაშფოთებს, რამეთუ ძემან შენმან უვარ-ყო სჯული შენი და ქრისტესა შეეწყნარა, და ამისთჳს შეუპყრივარ სნეულებასა ძნელსა.
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: და ვინა ყო ესე?
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: ბალაჰვარ, რომელ შენ განუტევე, მომეპარა, ვერა ვცან, და მან აცთუნა იგი.
და	რაბლე2	- შენა ვერცრითა შეგიქცევია თავი, მე კი თავად ხელმწიფისა უკეთესად ვიცი გართობა, მოდი პირი შევკრათ და მერე ნახე, რა საქმენი დავატრიალოთ!
და	ბალ.C	42. და შეუძინდა მეფესა ძნიად და იქცა პალატადვე.
და	რაბლე2	- არამცა და არამც! - მივახალე, - წმინდა ჩიმბურისა მადლმან, ოდესმე ნაღდად ჩამოგკიდებენ!
და	ბალ.C	და მოუწოდა კაცსა ერთსა თანა მზრახსა და ვარსკულავთა მრიცხველსა, რომლისა იყო სახელი რაქის, და ჰრქუა: რაჲ ვყო, რამეთუ ძე ჩემი განდრეკილ არს სჯულისაგან ჩემისა?
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: პირველად ჯერ-არს, რაჲთა ვეზრახნეთ და ვამხილოთ ცთუნებაჲ მისი, და უკუეთუ ვერ დავარწმუნოთ, სხუაჲ ღონე ვიძიოთ.
და	ბალ.C	და მეყსეულად წარვიდეს იოდასაფისა.
და	სინ.მრვლთ	თქუმული წმიდისა და ნეტარისაჲ მამისა ჩუენისა იოვანე ოქროპირისა. გარდაცვალებისათჳს წმიდისა ღ~თისმშობელისათჳს
და	ბალ.C	და ვითარცა მოიკითხნეს, დასხდეს.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო, რაჲ არს ცთომილებაჲ შენი, მითხარ!
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: არა არს ცთომილებაჲ, რამეთუ ჭეშმარიტად მისდა შედგომილ ვარ, რომელმან მე მექმნა და დამბადა, ხოლო შენ ხარ ცთუნებული, რამეთუ დაგიტევებიეს დამბადებელი და დაბადებულთა ჰმსახურებ,
და	სინ.მრვლთ	საყუარელნო, მოვედით და ისმინეთ წმიდისათჳს ქალწულისა ქებაჲ, ვითარ ადიდა შობილმან მშობელი თჳსი, ძემან ღმრთისამან და თჳთ (ღ~ნ?) დედაჲ თჳსი!
და	ბალ.C	და უკუეთუ შენ მისმინო და თაყუანის-[ს]ცე ღმერთსა მას, რომელმან შექმნნა ცანი და ქუეყანაჲ, ზღუაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, რამეთუ მზე და მთოვარე და ვარსკულავნი მას დაუბადებიან, ხოლო თუ მას ღმერთსა თაყუანის-სცე, შენდაცა ნეტარ იყოს და ჩუენდაცა.
და	ბალ.C	ხოლო მან წარიკუეთა სასოებაჲ დარწმუნებისათჳს მისა და თქუა: ჭეშმარიტსა იტყოდეს ამისთჳს ფილოსოფოსნი იგი რამეთუ, ვითარმედ წინააღმდგომი სჯულისა შენისაჲ იქმნებისო ყრმაჲ ეგეო.
და	რაბლე2	ჰოდა, ვინემ მსახურნი ჰაერზედ ქეიფ-ხადილში არიან, მე იმათ ჯორებსა ვუდგევარ და ზოგ-ზოგსა ისეგვარად ვაჭრი უზანგისა თასმასა, ძაფზედღა დამყავს.
და	ბალ.C	და აღდგა და დამძიმებული წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.C	და ჰრქუა რაქი[ს]: რაჲ ღონე ვყოთ აწ?
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: ვიცი კაცი, რომლისა თანა სწავლულ ვარ და არავინ იცნობს მას ქუეყანასა ამას, და არს იგი სჯულისა ჩუენისაჲ და ფრიად სწავლული სიბრძნისაჲ, და სახელი მისი ნაქორ.
და	ბალ.C	იგი მოვიყვანოთ, რამეთუ ფრიად მსგავსი არს ბალაჰვარისი ფერითა და ჰასაკითა, და შევჰმოსოთ სამოსელი, ვითარი უნახავს ზანდანს ბალაჰვარს ზედა.
და	ბალ.C	ხოლო ჩუენ განვიდეთ ძებნად ბალაჰვარისა, და ვაცნობოთ ძესა მეფისასა მისთჳს.
და	ბალ.C	დაღაცათუ შეუძლებელ არს პოვნაჲ მისი ჩუენგან, ვარქუათ ძესა შენსა, ვითარმედ წარვალთ ძიებად მოძღურისა შენისა, და უკუეთუ ვიპოოთ, მოვიყვანოთ წინაშე შენსა.
და	ბალ.C	ხოლო ჩუენ წარვიდეთ და ნაცვალად ბალაჰვარისა, მოვჰგუაროთ ნაქორ.
და	ბალ.C	და ესევითარითა ღონის-ძიებითა მოვაქციოთ ძე იგი შენი სჯულსა ჩემსა.
და	ბალ.C	და განვიდეს ძიებად ბალაჰვარისათჳს.
და	ბალ.C	43. და სლვასა მას შინა მათსა ადგილსა ერთსა პოვეს კაცნი მძოვარნი, ღმრთის მსახურნი, რომელთა ეკიდა ძუალები ქედთა მათთა.
და	ბალ.C	და ვითარცა მოიყვანეს იგინი წინაშე მეფისა, ჰკითხა მათ: რანი ხართ თქუენ, ანუ რაჲ არს ძუალები ეგე, რომელ გკიდავს ყელთა?
და	ბალ.C	ხოლო მათ ჰრქუა: ჩუენ კაცნი ვართ ღმრთის მსახურნი, და ამისთჳს გუკიდავს ძუალები ესე, რაჲთა ზ~ასაზ~ა მოგუაჴსენებდეს სიკუდილსა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ესე ქალწული გამოჩნდა(ა) უმაღლეს ცათა და საყდართა დ(ა) ა(მის)თჳს ვერ შეუძლებს მ(ი)წისაგანი ესე ენაჲ (ჩე)მი გამოთქუმად, ვითარმედ ვიტყოდი და ა(რა) ვდუმნე,
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: რაჲთა უმეტეს შეგაჴსენებს სიკუდილსა ძუალები ეგე თჳთ სჳნდისისა და გონებისაგან თჳსისა, რამეთუ ყოველთა იციან, ვითარმედ მოკუდავ არიან!?
და	ბალ.C	და ჰრქუა კაცმან: უკუეთუმცა იცოდეთ მოკუდაობაჲ თქუენი, არამცა სდევნიდით კაცთა ღმრთის მსახურთა, და რამეთუ ვიცით და გჳსწავიეს, რამეთუ ბალაჰვარს ეძიებთ.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს გრძნეული იგი, რომელმან აცთუნა ძე მეფისაი?
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: შენ ხარ ეშმაკი და გრძნეული, ხოლო იგი მოყუასი არს ჩუენი, შემკული ყოვლითა სათნოებითა და შეზღუდვილი შიშითა ღმრთისაჲთა.
და	ბალ.C	და კუალად ჰრქუა რაქის: სადა არს აწ იგი?
და	ბალ.C	და უკუეთუმცა მას ენება, გამო-მცა-გიცხადა თავი თჳსი, ხოლო თქუენ ცუდად შურებით და ეძიებთ, რამეთუ ღმერთი ჰფარავს მას და ვერ შემძლებელ ხართ პოვნად მისსა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ამის (ქ̃წლი?)სათჳს მოსე, დიდმან წინაწარმეტყუელმან, ესრე თქუა სულითა წმიდითა, რამეთუ: მე მოვიდე და დავემკჳდრო კაცთა შორის და შემდგომი ამისი.
და	რაბლე2	გამოვა მერე ფლანი და ფსტანი გაბერილი ბრჭე, ანდა იმისი მგვანი და ფერი, ერთსა შეიკუნტრუშებს ჯორზედ აღსაჯდომელად და წამერთ ღორსაებრ გაგორდება ხალხისა თვალწინ ძირსა,
და	ბალ.C	და რ~ჲ ეძიებთ ძმასა მას ჩუენსა, რომელმან საწუთოჲ და დიდებაჲ დაგიგდო და აღარა გეზიარების მას შინა, და მათ არა სდევნით, რომელნი გაცილობენ და გეზიარებიან საშუებელთა სოფლისათა?
და	სინ.მრვლთ	და ეზეკიელ დაჴსული ბჭჱ იხილა, რომელი არავინ გავლო, გარნა ღმერთმან, და დაჴშულივე ჰგიეს.
და	რაბლე2	და რაცა ამა ამბავსა სიცილი მოსდევს, ასი ფრანკისა უმეტესი მარტო ისა ღირს, ყოვლისა უფრორე ბევრსა კი მე ვიცინი, რამეთუ სირცხვილნაჭამი ბრჭე შინ მივა თუ არა, წამოაქცევინებს თავის ერთგულსა მსახურსა და ზედ კალოსა გაალეწვინებს.
და	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არს და აცთუნებს სხუათაცა და აყენებს კეთილთა და საშუებელთაგან, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
და	რაბლე2	რაღა თავი შეგაწყინოთ და, პანურგმა იცოდა არა მარტო ფულისა მოშოებისა სამოცდასამი ფანდი, როგორაც უკვე გაუწყეთ, არამედ დახარჯვისა ორას თოთხმეტი ხერხიცა, უკეთუ შიმშილისა მოსაკლავ ხარჯსა არ ჩავალთ სათვალავში.
და	რაბლე2	„ერთიასად მოგეზღვება“ (ლათ.). „შეიყვარებ უფალსა“ და „შეიყვარე“ (ლათ.). „ერთიასად მიიზღე“ (ლათ.). შესახებ ამისა (ლათ.).
და	რაბლე2	XVIII. ვითარ მოისურვილა ერთმა ინგლისელმა მრავალმეცნიერმა პანტაგრუელთან პაექრობა, და რარიგ იძლია პანურგისგან
და	ბალ.C	და ამისთჳს არს გულის წყრომაჲ ჩემი მის ზედა, რ~ა არა შეიყუარეს მათ კეთილი ქუეყანისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ესაჲ ცნა ურჩთაჲ მათ და ქედ-ფიცხელთაჲ სიტყუაჲ იგი მოსჱსი, რომელ თქუა, რამეთუ: ნათესავი ესე განდრეკილი არს, რომელთა თანა არა არს სარწმუნოებაჲ.
და	რაბლე2	ინგლისიდან მხოლოდ და მხოლოდ იმად ჩამოვიდა, პანტაგრუელი უნდა ვნახოო, კბილი მოვუსინჯოო და დავრწმუნდეო, მართლა ისერიგად განსწავლულია თუ არა, ვითარ უბნობენო.
და	ბალ.C	ჰრქუა მან კაცმან: ნამდჳლვე, თუ ეგე ეგრეთ არს და გნებავს ყოველთა კაცთა შუებასა შინა ცხორებაჲ, რად არა იზიარებ ყოველთა კაცთა საშუებელთა შენთა, რამეთუ შენ ყოველთა საშუებელთა წინა-იყოფ და გლახაკნი, მშიერნი და შიშუელნი მიმოვლენან აქა და იქი?
და	სინ.მრვლთ	ამისთჳს განცხადებულად ღაღად-ყო: აჰა ესერა ქალწული მიუდგეს და შვეს ძჱ და უწოდიან სახელი მისი ენმანუელ, რომელ არს: ჩუენ თანა ღმერთი.
და	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონანი, ერისთავნი და ერნი, და რაჲთა კაცად-კაცადმან მოიღოს საზომისებრ შუებაჲ და პატივი.
და	სინ.მრვლთ	რაჟამს იხილა ღმერთმან ნათესავი კაცთაჲ წარწყმედული და მსხდომარჱ ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, წარმოავლინა მთავარი ანგელოზთაჲ გაბრიელ ქალწულისა მარიამისა ხარებად მისა, და თქუა: გიხაროდენ, მიმადლებულო!
და	ბალ.C	მიუგო კაცმან მან: აწ უკუე სიტყჳთავე შენითა დაჰჴსნი სიტყუათა შენთა, რამეთუ თავისასა ეძიებ და არა კაცთასა.
და	ბალ.C	და თუ გნებავს, აწ გაუწყო, თუ რომლისა ჯერისათჳს შეიწუები შურითა და ბოროტის ყოფად განმზადებულ ხარ მათთჳს, რომელთა დაუტევეს სოფლისა ამის საშუებელი.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ იქმენ შენ ტაძარ სულისა წმიდისა, და ქრისტე ჴორციელად იშვეს შენგან.
და	ბალ.C	- რამეთუ ჰგონებ განმრავლებასა მორწმუნეთასა და რაჟამს განმრავლდენ, არღარა თავს იდებდენ უღელსა მონებისა შენისასა, და ამისთჳს გძაგან და სდევნი მათ.
და	სინ.მრვლთ	აწ მე აღძრულ ვარ ხარებისა მი(ს)თჳს, უმეტჱს ხოლო მთავარანგელოზი სახარებისა მიერ და ამას ქებასა შევსწირავ წმიდისა ქალწულისა, ვეტყჳ უჴრწნელსა მას:
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: არის ვინ მოყუასთა შენთაგან უაღრეს შენსა?
და	ბალ.C	ხოლო მეცნობაჲ სოფელსა ამას შინა აქუს, ვითარცა შენ და მოყუასთა შენთა.
და	ბალ.C	მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა.
და	ბალ.C	და უბრძანა რაქის[ს] მოყვანებაჲ ნაქორისი.
და	ბალ.C	44. და განვიდა რაქის მარტოჲ ღამით, და მოუწოდა ნაქორს და უთხრა ყოველი ზრახვაჲ მეფისაჲ.
და	ბალ.C	და ამცნო, რაჲთა გამოვიდეს გზასა ზედა.
და	ბალ.C	და ვითარცა განთენდა, წარემართა ადგილთა მათ, სადა იყო ნაქორ. ხოლო იგი მივიდოდა გზასა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა, რაჲთა ჰკითხონ, თუ ვინ არს კაცი იგი.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, ანთრაკო პატიოსანო! გიხაროდენ, ცაო ქერობინო და საყდარო უფლისაო!
და	ბალ.C	ხოლო მათ შეიპყრეს და სიხარულით მიიყვანეს მეფისა წინაშე.
და	ბალ.C	და წარავლინა ერთი მონათაგან, რაჲთა აუწყოს იოდასაფს შეპყრობაჲ ბალაჰვარისა.
და	სინ.მრვლთ	ანუ რავდენი მოკლეს? და რაჟამს მოიკლნეს?
და	ბალ.C	ხოლო მას რაჲ ესმა, სულთ-ითქუა და იწყო მწუხარებად, და იტყოდა გულსა შინა თჳსსა: ნუუკუე შიშითა სატანჯველისათა, რომელ მოუწევიან მის ზედა მამასა ჩემსა, სულ-მოკლე იქმნეს და შეშინდეს, და იწყოს ჩემდა წინააღდგომად, რაჲთა დაემორჩილო ბრძანებასავე მამისა ჩემისასა.
და	სინ.მრვლთ	და მან თქუა: არა ვიცი, არამედ მესმა, ვითარმედ მონაზონნი რომელნი იყვნეს რაითს, მოისრნეს.
და	ბალ.C	ამას ზედა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა?
და	სინ.მრვლთ	და სხუანი მოვიდეს ორნი და კუალად ესრევე გჳთხრეს.
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, წმიდაო ქალწულო და სამკჳდრებელო ქრისტჱს ძისა ღმრთისაო, რამეთუ შენთჳს თქუა ამბაკუმ წინაწარმეტყუელმან, ვითარმედ: ამაღლდა მზჱ და მთოვარჱ დადგა
და	ბალ.C	ხოლო მონაჲ იგი იყო ფარულად მოყუარე ქრისტესი და ჰრქუა: ძეო მეფისაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ არა ბალაჰვარ არს, არამედ ნაქორ მსგავსი მისი.
და	სინ.მრვლთ	წესსა ზედა თჳსსა, ესე იგი არს: „ამაღლდა მზჱ“ – იშვეს ღმერთი ქალწულისაგან, „და მთოვარჱ დადგეს წესსა“ – ქალწული ქალწულადვე ეგოს.
და	სინ.მრვლთ	და~თ თქუა: გარდამოჴდეს ვითარცა წჳმაჲ საწმისსა ზედა და ვითარცა ცუარი რაჲ ცურინ ქუეყანას ზედა.
და	სინ.მრვლთ	პირველად მოსე მთასა ზედა სინასა მაყულოვანად გიხილა შენ შეუწუველად, და გედეონ საწმისად გიცნა,
და	სინ.მრვლთ	და დავით ვითარცა ცუარი იხილა გარდამომავალი, ოსე ქალწულად უჴრწნელად გქადაგა შენ, ეზეკიელ – ბჭედ სიწმიდისად, დანიელ – მთად შეურყეველად, ესაია ძირად იესჱსად გქადაგა, ნათან თქუა,
და	სინ.მრვლთ	აწ ჩუენ ყოველნი მორწმუნენი, ღმრთივ განბრძნობილნი და წიგნთაგან სწავლულნი საღმრთოთა მეცნიერად, ღმრთის-მშობელად აღგიარებთ და თაყუანის-გცემთ, ვღაღადებთ და კუალად ვიტყჳთ: გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა!
და	სინ.მრვლთ	გიხაროდენ, სამოთხეო სიწმიდისაო, რომელმან აღმოგჳცჱნე უკდავებაჲ და ცხორებაჲ!
და	რაბლე2	იმჟამად კი პანტაგრუელი პანურგთან ერთად იქავ ბაღნარში სეირნობდა და პერიპატეტიკოსთა წესითა ფილოსოფოსობდა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ დასაბამსა დაბადებისა კაცთაჲსა პირველ დაბადებული იგი მამაჲ ჩუენი ადამ ჰხისა მისგან ნაყოფისა, რომელი გამოეღო ჰხესა მას ცხორებისა კეთილისა და ბოროტისა, დედაკაცისა მიერ შესცთა და ჭამა იგი და სამოთხისა მისგან ექუსორია იქმნა იგი ორნივე და ჩუენ ყოველნი;
და	სინ.მრვლთ	რომლისათჳს წინაწარმეტყუელი იტყჳს: ნათელი გამობრწყინდა წარმართთა ზედა და დიდებად ერისა შენისა ისრაელისა.
და	რაბლე2	და პირველად, თვალი რა შეავლო, ინგლისელსა შიშისა ზარი დაეცა, ეს რა უშვერა და ტროყი კაცი ყოფილაო;
და	სინ.მრვლთ	მინდა დუმილი და კმა-ყოფად ქებაჲ ესე წმიდისათჳს ქალწულისა მარიამისა, არამედ რაჟამს მოვიჴსენი მე ნაყოფი მუცლისა მისისაჲ, არა მიტევეს მე კმა-ყოფად;
და	ბალ.C	და ამას ზედა განიხარა იოდასაფ და ადიდებდა ღმერთსა.
და	რაბლე2	მერმე, ვითარ ჯერ არს, მიემშვიდობა, მოიკითხა და თავაზითა მიმართა:
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს მოვიჴსენი მე ცთომაჲ იგი დედისა ჩუენისაჲ, აღვივსი მე ცრემლითა;
და	ბალ.C	და ვითარცა წარვიდა მონაჲ იგი წინაშე მეფისა ძისა, ჰკითხა მეფემან: შენ ხარ ბალაჰვარ, რომელმან აცთუნე ძე ჩემი?
და	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: და რომელთა კეთილთა მაყუარებ?
და	რაბლე2	- ცნობილია, რომა პლატონი, მეუფე ფილოსოფოსთა, ბრძანებდა, სიბრძნე და მეცნიერება რაჟამსა ხორცსა შეისხამენ და ხილულნი შეიქმნებიანო, სრულად მთელი ქვეყნიერება განცვიფრდებაო.
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: ამით, რამეთუ გინდა განსწავლაჲ ძისა შენისაჲ, ხოლო მე ვიღუაწე იგი სწავლითა ჭეშმარიტითა, ვიდრემდის მივაწიე იგი სულისა ცხორებასა და ვასწავე იგი, რომელი გაუწყეს წმიდათა წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა,
და	რაბლე2	რადგანაო, რაკი სიბრძნესა ერთი ხმა გაუვარდება, აგრე და აგრეაო, უმალ ძილი და მოსვენება ეკარგვით ყოველთა ცოდნისმოყვარე მჩხრეკელთ, სიბრძნისმეტყველთ რომ უხმობენო,
და	ბალ.C	რომელი-იგი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა, რამეთუ მტერ იყო და დავაგე ღმერთსა.
და	ბალ.C	ხოლო მან შეიწყნარა და განეყენა უღმრთოებასა თქუენსა.
და	ბალ.C	და აღსუა იგი საჴედარსა და წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.C	45. და განითქუა ჰამბავი, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
და	ბალ.C	და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს.
და	ბალ.C	აწ შენ ყოველი იგი სიხარული მწუხარებად და ურვად გარდამიქციე და დააბნელე სინათლე თუალთა ჩემთაჲ, და მოაწიე იგი, რასაცა ვეკრძალებოდე შენთჳს.
და	ბალ.C	ხოლო მე ამას ვიგონებდი, რაჲთა შენდა სიკუდილისა ჩემისა შენ იყო მკჳდრი მონაგებთა ჩემთაჲ და სამეფოჲსა ჩემისაჲ.
და	ბალ.C	ხოლო შენ სიუცბითა შენითა და სიყრმითა შენითა ყოველთა მათ ვნებათა შთაჰვარდი და წინა-აღუდეგ ნებასა ჩემსა, და დაუტევე სჯული ჩემი და შთაუსხენ წინამონი შენნი ჴელთა კაცთა ცრუთა და მაცთურთასა, რომელთა მიგიყვანეს მწუხარებად, რომელნი შთაგაგდებენ წარსაწყმედელსა.
და	სინ.მრვლთ	და მოვიჴსენი კუალად ნაყოფი წმიდისა ქალწულისაჲ, აღვივსი მე კუად სიხარულითა და ვითარცა ჯურღუმული წყლისა ცხოველისაჲ აღმოვდუღდი და კუალად ვიტყოდი: აწ მოვედით, მორწმუნენო, და ვდღესასწაულობდეთ წმიდისა ქალწულისა საჴსენებელსა!
და	ბალ.C	რამეთუ ვიტყოდე გულსა თჳსსა: უკუეთუ უწინარეს განვიდე მამისა ჩემისაგან ჴორცთაგან ღმრთის მსახურებასა შინა ჩემსა, კეთილ, და უკუეთუ მამაჲ ჩემი წრ~ვიდ პირველ ჩემსა, არავე წარვიდეს შეწუხებული წინააღდგომისათჳს მისისა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ანგელოზნი ცათა შინა იხარებენ და ჩუენ ქუეყანასა ზედა ვღაღადებთ და ვიტყჳთ: დღეს ქუეყანასა ტაძარი ღმრთისა სიტყჳსაჲ მიიცვალების, ზეცისა ი~ჱლმსა დაემკჳდრების;
და	სინ.მრვლთ	და შემდგომად მცირეთა დღეთა მოგჳჴდა მონაზონი, რაითისა მონაზონთაგანი, რაჲთამცა იყოფოდა მთასა სინასა, რამეთუ რაითი მოოჴრდა და მონაზონნი მოისრნეს.
და	ბალ.C	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, აგინა მას და იწყო გმობად ქრისტესა, ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ ესმა მისთჳს ამბა თევდოლის, მამასახლისა სინისასა, და შეიწყნარა იგი სიხარულით.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ მაბრალობ წინააღდგომასა შენსა და გნებავს წარწყმედაჲ ჩემი ამისთჳს, რამეთუ წინააღუდგები ნებასა შენსა, მეცა თანა-მაც, რაჲთა მწუხარე ვიყო შენთჳს დაკლებისათჳს კეთილთა მათ, რომელნი მომიგიან და შენ ვერ ეზიარები მათ,
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენ ვევედრენით მონაზონსა მას რაითით მოსრულსა, რაჲთამცა გჳთხრა, ვითარ მოისრნეს მამანი, ანუ ოდეს მოისრნეს, გინა თუ რავდენი მოისრა მათგანი, გინა იგი ვითარ განერა მტერთა მათგან.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მან იწყო სიტყუად ჩუენდამო და იტყოდა, რამეთუ: ჩემი არა მრავალი ჟამი არს, ვინაჲთგან დავემკჳდრე რაითს, გარნა ოცი ოდენ წელიწადი.
და	ბალ.C	ხოლო სიქადული შენი თუ საქმით აღასრულო, ნეტარ ვიყო მე, რამეთუ ადრე მივიდე კეთილთა მათ, რომელთა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი და მოციქულთა დაამტკიცეს.
და	ბალ.C	ჰრქუა რაქის: ვინაჲ უწყი, თუ ჭეშმარიტსა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი და მოციქულნი?
და	ბალ.C	ჰრქუა: ამით გამო უწყი, რამეთუ იქმოდეს ნიშებსა და სასწაულებსა, რომელი სხუათა ვერავინ ქმნის.
და	რაბლე2	და სული მისდით, სანამ იმა ძეხორციელსა მოიხილავდნენ, რომელ ძეხორციელშიაც მეცნიერებასა ტაძარი დაუდგამსო და რომლისა ენა-პირითაც მეტყველებსო.
და	სინ.მრვლთ	დღეს გამუთქუმელი ქორწინებითა ცათა დაემკჳდრა და მის თანა იხარებს პირველი დედაჲ ჩუენი;
და	ბალ.C	და განაგრძო რაქის გამოძიებაჲ სიტყჳსაჲ იოდასაფისგან წინაშე მამისა მისისა, ვიდრემდის იცნა რაქის ღმერთი და თქუა: ყოველსა ჭეშმარიტსა იტყჳს და ჩუენ ცუდსა შრომასა აღვასრულებთ კერპთა მიმართ.
და	რაბლე2	დიაღცა ესეგვარად მოიქცა საბაისა დედოფალი, აღმოსავლეთისა კიდით და სპარსეთის ზღვითა რომ მივიდა ნახვად სოლომონისა სახლისა და სმენად სიბრძნისა მისისა;
და	ბალ.C	და აღიარა წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა ჴმითა მაღლითა, ვითარმედ: არავინ არს ღმერთი ქუეყანასა ზედა, გარნა ღმერთი მხოლოჲ, რომელმან დაბადა ცანი და ქუეყანაჲ.
და	ბალ.C	და ყოველივე წესი სჯულისაჲ თჳთ აღიარა და იწყო ლოცვად და მარხვად.
და	ბალ.C	ხოლო ამას ზედა აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევნობითა.
და	სინ.მრვლთ	ნუუკუე ვინმე ძნიად მსმენელთაგანმან იკადროს და თქუას: ძმანო საყუარელნო, თუ ვითარ შესაძლებელ არს ესოდენსა დიდებასა მიწევნად წმიდაჲ ქალწულიო, დაიყავნ იგი პირი, რომელი იტყოდის სიცრუვესა,
და	სინ.მრვლთ	არამედ აღმო-ღა-ვიკითხნეთ მცნებანი ღმრთისანი, რომელსა გუასწავებს უფალი: პატივ ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა.
და	ბალ.C	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: რამეთუ ყრმად მხადი და მიწევნულ ვარ ჟამსა და არა მაქუს სიტყჳს-გებაჲ წინაშე ქრისტესა სიყრმისათჳს ჩემისა.
და	სინ.მრვლთ	და ესე რავდენი ვთქჳთ დიდებაჲ წმიდისა ქალწულისაჲ, მრავლისაგან მცირედი გჳთქუამს, ხოლო იგი უბიწოჲ უფროჲსსა დიდებასა მიიწია, რომელსა ვერ შეუძლებს ენაჲ ესე ჩემი თქუმად, ვითარცა პირველ ვთქუ.
და	ბალ.C	და რომელ მაყუედრებ კეთილის ყოფათა ჩემთასა და მაიძულებ დატევებად კეთილთა მათ საუკუნეთა წარმავალთა ამათთჳს და გახრწნადთა, უწყოდე, რამეთუ არაჲ სწორებაჲ არს უხრწნელთა მათ თანა განხრწნილთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	არამედ, საყუარელნო, მოვედით, ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ ჴსენებასა ყოვლად-წმიდისა ქალწულისასა,
და	ბალ.C	ხოლო შენი ესე კეთილნი ანუ მიმიხუნე შენვე მცირედისა რაჲსამე რისხვისათჳს, ანუ ჟამთა ქცევამან მიგჳხუნეს შენცა და მეცა.
და	ბალ.C	საქმე ესე და ცხორებაჲ, რომელ შენ გამოირჩიე ჩემთჳს, ტრფიალ და შუენიერ არს, უკუეთუმცა არა ადრე წარმავალ იყო.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ანგელოზნი ცათა შინა იხარებენ და ჩუენ, ძენი კაცთანი, ჴსნილნი საცთურისაგან, ვდღესასწაულობდეთ ქუეყანასა ზედა და შევსწირვიდეთ დიდებასა და ქებასა მამისა, ძის დ~ წდისა სულისა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და პატივი, ძალი და სიმტკიცჱ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ გაქუს სიმტკიცე დადგ[რ]ომისა მისისაჲ, კეთილ და საწადელ არს, და უკუეთუ ვერ გულ-პყრობილ ხარ, რაჲსათჳს არა შემინდობ დატევებად მისსა,
და	ბალ.C	რაჲთა მოვიღო უსაწადელესი ცხორებაჲ და ვითარ გიკჳრს, მეფეო, სურვილი ჩემი კეთილთათჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუეთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამათ წარმავალთა.
და	ბალ.C	და ვითარ არა მოვიწყინო სოფელი ესე, თჳთ მოაწყენს მოყუარეთა მისთა.
და	ბალ.C	და ვითარ არა ვექცე, რამეთუ იგი ექცევის მრავალ-ფერად კაცთა;
და	ბალ.C	რამეთუ დღეს მისცემს და ხვალე მოუღებს.
და	ბალ.C	ხოლო შენ ვერ გულისჴმა-გიყოფიეს ესე და წინააღუდგები სჯულსა ღმრთისასა და არა ინებებ შეწყნარებად კეთილის ყოფათა მისთა, რამეთუ იგი მოწყალე არს და ნებავს მოქცევაჲ ყოველთაჲ, და ამისთჳს მოგაგო ნაცვალი, რომელ-იგი შენ მიაგე მონათა და მსახურთა მისთა.
და	ბალ.C	მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა.
და	ბალ.C	და აღდგა და წარვიდა პალატად თჳსად.
და	რაბლე2	აგრეთვე პლატონი, ეგვიპტელნი მოგვნი და არქიტუს ტარენტელი რომ მოინახულა;
და	რაბლე2	და კიდევ აპოლონიოს ტიანელი, კავკასიონსა რომ მიადგა, განვლო სკვითია, მასაგეტთა ქვეყანა, ინდოეთი და დიდი ფიზონისა წყალი თვით ბრაჰმანებამდისინ სძლია, რათა ჰიარქასი ეხილა,
და	ბალ.C	46. და ხვალისა დღე კუალად მოვიდა და შეიტკბო იგი მკერდსა თჳსსა, და მოეხჳა ქედსა მისსა და ეტყოდა: ნუ, შვილო ჩემო და ნაწლევო მუცლისა ჩემისაო, და ნუ ეჭუ, უკუეთუმცა მინდოდა ბოროტი შენი.
და	ბალ.C	და მერმე იცი სამართალი ჩემი და მსჯავრი, თუ ვითარ უსაჯი ქურივთა, ობოლთა და გლახაკთა და უღონოთა, და არა თანა-წარვჰჴდი, ვიდრე-იგი არა აღვასრული სათხოვარი მათი.
და	ბალ.C	აწ რაჲ ძალ-გიც, შვილო ჩემო, ძაგებად სჯულისა ჩემისა და გმობად წესისა ჩემისა?
და	ბალ.C	და შენ ვითარ არა დაჯერებულ ხარ, რამეთუ იხილა ეშმაკმან შენ თანა სიჩქურე და სისუსტე და აღგამაღლა, ვითარცა მეცნიერებასა ზედა ღმრთისასა მიგაწია.
და	ბალ.C	და ამის გამო დაგირწყა საცთური ენითა მის მიერ ბირებულისა ბალაჰვარისათა.
და	ბალ.C	და ვითარ გაჰბჭე ეგე შენთჳს ჭეშმარიტებაჲ და ჩემთჳს სიცრუე.
და	ბალ.C	და ესე უმეტესი მადლი არს მონიჭებული ღმრთისა მიერ შენდა და შენ მიერ ჩემდა, და რამეთუ ძირმან მამათა შენთამან მიგიზიდა.
და	ბალ.C	და ამათ ყოველთა სიხარულით მოაჴსენებეჲ.
და	ბალ.C	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, განძლიერდა გული მისი და ჰრქუა: ჵ მეფეო, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი ღმრთის მსახურნი იყვნეს, და შენ რად დაუტევე სჯული მამათა შენთაჲ?
და	რაბლე2	აგრევე მიაწყდნენ თანამოსაზღვრე საფრანგეთისა და ესპანეთის მრავალნი მეცნიერნი რომსა ხილვად და ყურისგდებად ტიტუს ლივიუსისა.
და	რაბლე2	ესდენ სრულქმნილთა ადამისა შვილთა რიცხვსა და რიგსა ვერ მივაკუთვნებ თავსა ჩემსა, გარნა მინდა, რომ სიბრძნისმოყვარე კაცისა სახელი გავიგდო და არა ოდენ მწიგნობრისა, არამედ მწიგნობართა თაყვანისმცემლადაც ვიცნობებოდე.
და	რაბლე2	რაღა ბევრი გავაგრძელო, შენი ფასდაუდებელი სწავლა-ცოდნისა ამბავმა რომ ჩემამდისაც მოაღწია, დავუტევე მამული, თვისტომნი და სახლ-კარი ჩემი, არცა გზისა სიშორესა შევუშინდი, არცა კიდევ ზღვითა მგზავრობისა მომქანცველობასა
და	რაბლე2	და მხოლოდ იმად წამოველ ამა ქვეყანასა, თანაც უცნობელსა, რომ მენახე და მოგვემუსაიფა ფილოსოფიისა, გეომანტიისა და კაბალისა ზოგ-ზოგი საკითხისა გამო, რომელ საკითხთაც ვერ ჩავხვედრილვარ და რომელთა წინაშეც გონება ჩემი უძლურია.
და	რაბლე2	და უკეთუ ამიხსნი, მეცა და სრულად ჩემი შთამომავლობაც ამიერითგან მონანი გაგიხდებით, რადგან სხვებრ ვერცრითა დაგიმადლებ შესაფერად,
და	რაბლე2	რაიცა რამ შესაკითხი მაქვს, სულ ერთიან კალმისა წვერზედა ავაგებ და ხვალვე ვაუწყებ ყოველთა თქვენებურ მეცნიერთ, რათამცა საჯაროდ, იმათი თანადასწრებით ვიპაექროთ.
და	რაბლე2	არა მწადს და pro და contra ნუ ვიპაექრებთ, ვითარცა აქა, თქვენში, და სხვაგანაც პაექრობენ ბრიყვნი სოფისტნი.
და	რაბლე2	და ვითა პიკო დელა მირანდოლა რომსა აპირებდა პაექრობასა, ჩემი წადილია და მინდა, რო ოდენ ნიშნებითა ვიპაექროთ, ხმაამოუღებლივ, ანუ ხმაუყოფლად, დუმილითა,
და	ბალ.C	ხოლო აწ სალმობაჲ გონებისა შენისაჲ ბოროტ არს და არა ჯერ-არს, რაჲთა მოსწრაფებით ვიღუაწო კურნებაჲ მისი.
და	ბალ.C	და აწ თანა-მაც ძიებად წამლისა და არა ჯერ-არს ჩემ მიერ სიმქისით მიახლებაჲ შენი, რამეთუ მამაჲ ხარ ჩემი და ფრიად ჯერ-არს პატივი მშობელთაჲ შვილთა მიერ, რამეთუ რომელი ზაკუვით გეტყოდის, იგი არა ერთგული არს შენი.
და	ბალ.C	ამას გონებდი, რამეთუ ადრე მოსიკუდიდ ხარ და ყოველსა დიდებასა შენსა სხუათა დაუტეობ, და ესე რაჲ ხედავთ.
და	ბალ.C	ხოლო ჟამთა შემდგომად ყოველნი აღდგომად ვართ და მაშინ მიეგებვის კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ.
და	ბალ.C	აწ ისმინე ჩემი და გულად დაიდევ უმჯობესი, რამეთუ არღარავინ არს სოფელსა ამას შინა, რაჲთამცა გასწავა შენ უმჯობესი.
და	ბალ.C	ხოლო რომელნიმე დაშთომილ~ნ უდაბნოთა შინა კაცნი ღმრთის მსახურნი, რომელთა ჰრწამს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, მათ იციან მისაგებელი და საშჯელი.
და	ბალ.C	და უკუეთუ გნებავს, მოიყვანე მათგანიცა და შენისა სჯულისა მეცნიერნი და ვყოთ სიტყჳს-გებაჲ და მაშინ გამოჩნდეს ჭეშმარიტი ცრუჲსაგან.
და	ბალ.C	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან დადუმნა განცჳფრებული, და ვითარცა მოეგო გონებასა, იწყო წინააღდგომად ნებისა მისისა.
და	ბალ.C	ხოლო ნებაჲ მისი აცილობდა და მოაჴსენებდა შუებათა და განსუენებათა, რომელთა შინა ჩუეულ იყო, და ეტყჳნ გული[ს]-სიტყუაჲ მისი, ვითარმედ ვერ ძალ-გიც დღე ერთცა ცხორებად თჳნიერ ჩუეულებისა შენისა და ჯობნაჲცა სიმწარე არს და საყუედრელ.
და	ბალ.C	მაშინ ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, შემაცბუნა სიტყუამან შენმან და მომაქცია შენდა.
და	ბალ.C	და აწ არღარა დავაცადო გამოძიებაჲ სიტყუათა შენთაჲ და გამონახვაჲ მათი დაწყნარებით, და უკუეთუ ჭეშმარიტ იყვნენ, უფროჲს განათლდენ გამოძიებასა შინა.
და	ბალ.C	და აწ მეგულების შეკრებაჲ ერისაჲ და სიტყჳს ყოფაჲ სამართლით, არღარა მძლავრობით, ვბრძანო, რაჲთა ჴმობდეს ჟამი მშჳდობისაჲ, და რაჲთა ყოველნი, რომელნი არიან სჯულისა შენისანი,
და	ბალ.C	მოვიდენ კრებასა ამას ჩემსა, რაჲთა სამართალი სჯული აღესრულოს წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არა სთქუა, თუ მო-რაჲმე-ვიმძლავრე, და სამართალსა ზედა გაწყდეს საქმე ჩუენი.
და	ბალ.C	და გამოვიდეს კერპთ მსახურნი.
და	ბალ.C	ხოლო კრებასა მას არავინ დაჰხუდა მორწმუნეთაგანი, გარნა ერთი ვინმე, რომელსა ეპყრა სჯული ქრისტესი იდუმალ და სახელი მისი ბარაქია.
და	ბალ.C	და იგი განემზადა შეწევნად ბალაჰვარისა.
და	ბალ.C	და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
და	ბალ.C	და იწყო მეფემან პირველად სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის სჯულისანი.
და	ბალ.C	აწ დღეს იღუაწეთ მტკიცედ, და უკუეთუ სძლიოთ, კეთილ იყოს მისაგებელი თქუენი, და უკუეთუ იძლივნეთ, ესე უწყოდეთ, რამეთუ დავლეწო გჳრგჳნი ჩემი და დავსცე საყდარი ჩემი, და დავიყენო თმაჲ თავისა ჩემისაჲ და შევერთო რიცხუსა მონანულთასა, და დავწუნე ღმერთნი თქუენნი.
და	რაბლე2	და მიწყივ იმისი სურვილია, რომ კეთილმა იმრავლოს კაცთა შორის, ვინცა ღირსეულნი არიან, ძალი შესწევთ და მართალი ცოდნისა ციურსა მანანასა ისთვლიან,
და	ბალ.C	და მოგწყჳდნე წინაშე-მდგომელნი მათნი, და იავარ იქმნნენ სახლნი თქუენნი, და ტყუედ მიეცნენ შვილნი თქუენნი და ცოლნი.
და	ბალ.C	ხოლო ძესა თჳსსა ჰრქუა და უჩუენა ნაქორ: აჰა მოძღუარი შენი და აწ ვყოთ ჩუენ წინაშე სიტყჳს-გებაჲ.
და	ბალ.C	და ნაქორს ჰრქუა: შენ უწყი, ბალაჰვარ, სიჩჩოებასა და შუებასა შინა მპო[ვ]ე და მაწჳე სჯული შენი აღებად და სთქუ, ვითარმედ: გაქუს სიმტკიცე მას შინა.
და	ბალ.C	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ ბრძანებასა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებით ცხორებაჲ შიშისა მისთჳს სატანჯველთაჲსა, რომელ მიქადაგებდი.
და	ბალ.C	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე კერპთა მსახურთა წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მწე ჩემი მათ შორის და გესმის სამართლის ყოფაჲ მეფისაჲ.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ საცთური რაჲმე დამაგე და კიდე-მყავ საშუებელთაგან.
და	ბალ.C	აწ უკუეთუ იძლევი ამათ მიერ, ესე მტკიცედ იცოდე, მსწრაფლ შური ვიძიო ენისაგან შენისა და გულისა, და ჴელითა ჩემითა აღმოგიწოდნე იგინი და მიუყარნე ძაღლთა.
და	ბალ.C	და ამას ამისთჳს ვჰყოფ, რამეთუ მოჰკიცხე ძე მეფისაჲ.
და	ბალ.C	აწ ამას აღთქუმასა დავსდებ წინაშე ღმრთისა და ამის ყოვლისა კრებულისა.
და	ბალ.C	ხოლო ნაქორს რაჟამს ესმა სიტყუაჲ ესე, შეძრწუნდა და გულისჴმა, რამეთუ შთავარდა მთხრებლსა მას, რომელ თხარა, და ცნა, რამეთუ ვერაჲთ ღონის ძიებით განერების, გარნა ქრისტეს აღსარებითა და შუელითა სჯულსა ბალაჰვარისათა.
და	ბალ.C	და აღიღო ნაქორ პირი და იწყო ძაგებად კერპთა მიმართ და ქებად ქრისტესსა და მყოფთა სჯულისა მისისათა.
და	ბალ.C	და წარემატებოდა სიტყუაჲ მისი ესრეთ კეთილად, რომელ ვერცა ბალაჰვარ მისა მისწუდებოდა სიტყჳს-გებასა მას კერპთ მსახურთა მიმართ.
და	ბალ.C	ხოლო იოდასაფ იხარებდა სულითა და განბრწყინდა პირი მისი და ჰმადლობდა ღმერთსა, რომელმან განაძლიერა სჯული მისი პირითა წინააღმდგომთა მისთაჲთა.
და	ბალ.C	და განაგრძვეს სიტყჳს-გებაჲ მათ შორის.
და	ბალ.C	და აღივსო გულის წყრომითა მეფე ნაქორისთჳს, წარმატებისათჳს სიტყუათა მისთაჲსა და ვერას ამხილებდა მას სირცხჳლისაგან ერისა.
და	რაბლე2	შენ კი, ვუწყი, აწ უპირველესი ხარ ესევითარ კაცთა სათვალავში, და ამისათვის, იცოდე, რაც გინდ მკითხო, არცროდის დაგზარდები და ჩემი შეძლებისამებრ მოგიხერხებ პასუხსა,
და	ბალ.C	და თქუა მეფემან გულსა თჳსსა: ესე ბოროტი მე თჳთ მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
და	ბალ.C	და თჳთ იწყო მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად.
და	ბალ.C	ნაქორ მიუგნა სიტყუანი ძლიერნი, რომლითა არცხუენდა მეფესაცა და არა შეშინდა ზარისაგან მეფისა.
და	ბალ.C	და დაღამდა და არავისკენ გამოჩნდა ძლევაჲ, რამეთუ ნაქორ უკლებდა მეფესა სირცხჳლითა.
და	რაბლე2	დაღათუმცა, მე უნდა ვსწავლობდე შენგან და არა შენა ჩემგან, მაგრამ ნება შენია, რახან არ დაგიშლია, მოვიმუსაიფოთ და შენთა მიუწვდომელ კითხვათა ახსნა იმა დაუშრობელ ჭასა შიგან ვეძიოთ, რომლისა ძირზედაც, ვითარ ჰერაკლიტეს უთქვამს, დაფარულია ჭეშმარიტება.
და	ბალ.C	სიტყუაჲცა სამართალი და მოძღუარი ჩემი დაუტევე ჩემ თანა და შენ თანა.
და	ბალ.C	ხოლო მეფესა ენება ნაქორის შეგონებაი იდუმალ, რაჲთა არა წინა-აღუდგებოდის სიტყჳს-გებასა მას, და ნაქორ ეგრეთვე დაუტევა მეფემა სათნოჲსათჳს ძისა თჳსისა და ესვიდაცა ნაქორს მოკლებად სიტყჳს გებისათჳს შეთქმულებისა მის მათისათჳს.
და	ბალ.C	ხოლო მე ამისთჳს წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტის ყოფისაგან მეფისა, რამეთუ მას დღეს ფრიად არცხჳნე და ბოროტი ჰნებავს შენი.
და	ბალ.C	და აწ ჩუენ არა შევიწყნარებთ შეწევნასა შენსა პირითა უნებლიითა.
და	რაბლე2	თანახმა ვარ, რარიგ წესსაც მთავაზობ, დუმილითა ვიპაექროთ, ნიშანთა მომარჯვებით, რამეთუ ისედაც გავუგებთ ერთმანეთსა და არცა ყურთ გავაყრუებინებთ ტაშსა და ვაშას ძახილსა, რაიცა აგრე უყვართ უსაქმურ სოფისტებსა, ოდეს სიტყვისა საბუთიანობასა მოიწონებენ ხოლმე.
და	ბალ.C	ხოლო შენ უკუეთუ გულისჴმა-გიყოფიეს საქმე შენი, ზეცით იყო შეწევნაჲ შენი, და თუ არა, ვითა წინააღუდეგ სიმრავლესა ესოდენისა ერისასა!
და	ბალ.C	აწ მოვედ გულისჴმის-ყოფად წოდებასა ღმრთისასა და სარწმუნოებასა მისსა, აღიღე ჯუარი და შეუდეგ ქრისტესა.
და	ბალ.C	ჰრქუა მას ნაქორ: შემიწყნარებიეს, მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ერთი ღმერთი და მიცნობიეს, რამეთუ ყოველი მის მიერ არს.
და	რაბლე2	ესრეთ, ხვალ დათქმულ საათზედ უსიკვდილოდ იქა ვარ, სადაცა დამიბარე, ოღონდ წინდაწინვე მოვილაპარაკოთ, რომა არა დავერევით ერთურთსა და მუშტი-კრივზედ არ გადავალთ, ვინათგან არა პატივდებასა და ტაშსა ვეძებთ, არამედ მხოლოდ ჭეშმარიტებასა.
და	ბალ.C	და აწ მე შეურდები ცოდვათა ჩემთათჳს, რამეთუ იგი თავადი მოწყალე არს და ელის მოქცევასა ცოდვილთასა.
და	ბალ.C	და მე გაზრახებ, რაჲთა პატივ-სცე მამასა შენსა და სიმარჯჳთ ჰყო ცხორებაჲ შენი მის თანა, ვიდრემდის გზა-გცეს შენ ღმერთმან.
და	რაბლე2	- დიდო ბატონო, უფალიმცა გფარვიდეს და უხვად მოგაგებდეს მადლსა, რადგან მორჭმულობამან შენმან წყალობისა თვალითა მოხედა არარაობასა ჩემსა. მაშ, აბა, მშვიდობით, ხვალამდისინ!
და	ბალ.C	და აწ თანა-მაც მე სივლტოლაჲ პირისაგან მამისა შენისა.
და	ბალ.C	ხოლო შენ განმიტევე და წარვიდე უდაბნოსა და, უნდეს თუ უფალსა, კუალად მოვიდე შენდა ჟამთა თქუენ წინაშე.
და	ბალ.C	ხოლო მე მრწამს მამაჲ, ძე და სული წმიდაჲ და აღვიარებ მას.
და	ბალ.C	და ნებ[ა]-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და წარვიდა ნაქორ სარწმუნოებითა სავსე.
და	ბალ.C	და დააცადა ცილობაჲ ძისა თჳსისაჲ, და იწყო შეურაცხებაჲ კერპთა მიმართ და უპატიოდ ჰყვეს წინაშე მდგომელნი კერპთანი.
და	ბალ.C	48. და შემდგომად მოიწია დღესასწაული კერპთაჲ.
და	ბალ.C	და შეშინდეს კერპთ მსახურნი იგი, ნუუკუე არა მოვიდეს მეფე ზორ[ვ]ად კერპთა.
და	ბალ.C	მაშინ წარვიდეს თედამისსა, რამეთუ იყო კერპთ მსახური და იყოფებოდა უდაბნოსა, და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა და ყოველსა ერსა მისი, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ წჳმაჲ და მზე მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
და	ბალ.C	და მოიყვანეს კაცი იგი წინაშე მეფისა, რაჲთა შემწე ექმნეს მათ.
და	ბალ.C	და ვითარცა შევიდოდა პალატად მეფისა, არაჲ ემოსა რაჲ თჳნიერ რომელ ფლასისა ნაძუელი, შემოედვა წელთა მისთა.
და	ბალ.C	და ვითარცა იხილა მეფემან შემავალი მისდა, აღდგა და მიეგება წინა და მოწლედ მოიკითხა.
და	ბალ.C	და ვითარცა დასხდეს, ჰრქუა: მეფე, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
და	ბალ.C	რამეთუ მესმა, ვითარმედ ფრიად იღუაწე კერპთათჳს და მეც გავიხარე, რამეთუ მოგეცა ძლევაჲ.
და	ბალ.C	ჰრქუა თედმა: პირველად ჯერ-არს აღსრულებაჲ დღესასწაულისა კერპთაჲსა და მაშინღა შემთხუევაჲ მტერთაჲ, რამეთუ იგინი არიან შემწენი წყობასა შინა მტერთასა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: მსგავს არს საქმე შენი და ჩემი, რომელსა ესუა ცოლი ქმნულ-კეთილი და ეშინოდა, ნუუკუე ვერ მოთმინო იქმნეს და შთავარდეს ჭაბუკისაჲ მის სიძვასა.
და	ბალ.C	ამისთჳს ამცნო და ჰრქუა ცოლსა თჳსსა: უკუეთუ გწადდეს და ვერ წინააღუდგებოდი ჴორცსა შენსა, მოუტეობდი თმათა თავისა შენისათა;
და	ბალ.C	და დღესა ერთსა მოიწივნეს მტერნი და ჴმაჲ იყო.
და	ბალ.C	ვიხილნე რაჲ იგინი, მე ვყო ნებაჲ შენი და შენ არა შთაჰვარდე ცოდვასა;
და	ბალ.C	ხოლო, იხილა რაჲ ცოლმან მისმან მოკაზმულად, ეტრფიალა და მყის გარდამოუტევნა თმანი.
და	ბალ.C	და ვითარცა იხილა ჭაბუკმან მან სასწაული იგი, რომელ ემცნო, მოიქცა და აღასრულა ნებაჲ ცოლისა მისისაჲ.
და	ბალ.C	ხოლო ვითარცა განვიდა, მდევართა მტერნი იგი ეოტნეს და მოქცეულ იყვნეს, ხოლო ჭაბუკსა მას აყუედრებდეს გჳანად განსლვასა.
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: მე მტერი საკუთარი მეწყო, იგი განვდევნე და მან დამახრწია ადრე არა გამოსლვასა.
და	ბალ.C	აწ, თედმა, რომელი მე ფრიად მელმის, იგი განმიკურნე, და მერმე, თუ ამით განმისუენო უშფოთველად, მაშინ აღვასრულოთ მსახურებაჲ კერპთაჲ.
და	ბალ.C	ჰრქუა თედმა: არარაჲ უსარგებლეს არს და განმკუეთელ, ვითარ აღსრულებაჲ დღესასწაულთა ღმერთთასა.
და	რაბლე2	ალბათ, წარმოდგენითაც ვერ წარმოიდგენთ, რაგვარ სულისა აღმაფრენასა გრძნობდნენ მთელი ღამე ტაუმასტიც და პანტაგრუელიც.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ შენ გნებავს, მივედ და აღასრულე დღესასწაული, ხოლო მე ვეგო იჭუსა ამას, ვიდრემდის გამომეცხადოს უმჯობესი.
და	ბალ.C	მაშინ განრისხნა თედმა და დააგდო კუერთხი იგი, რომელ აქუნდა ჴელთა მისთა, და მოიძარცუა ძონძი იგი, რომელი ეხჳა წელთა მისთა.
და	ბალ.C	და შიშუველი დადგა წინაშე მეფისა და რისხჳთ ჰრქუა: მე ადვილად დაუტეობ არგანსა ამას და ძონძსა და არა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა,
და	ბალ.C	რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს არს ცხორებასა ამას ჩემსა, რამეთუ არარაჲ მაქუს ქუეყანასა ამას შინა, გარნა მიწაჲ, რომელსა ზედა ვძურები, და მხალი, რომლითა ვიზრდები.
და	ბალ.C	ხოლო მეფესა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, სასო-წარკუეთილ იქმნა და ცნა უძლურებაჲ სჯულისა მათისაჲ.
და	ბალ.C	და აზმნო აღსარებად ღმრთისა მხოლოჲსა.
და	ბალ.C	და ამას რაჲ იგონებდა, გამოჴდა სული მყრალი პირისაგან და მოეჴსენნეს გემონი ამის სოფლისანი და იძლია ჩუეულებისაგან.
და	ბალ.C	49. და ჰრქუა თედმას: რომლითა ჯერითა ჯერ-არს მოქცევაჲ ძისა ჩემისაჲ?
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა, მასმიეს მეფისა ვისთჳსმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთაჲ.
და	ბალ.C	ხოლო მეფემან მან გამოუთხარა ქუაბი და დასუა ყრმაჲ იგი მას შინა.
და	ბალ.C	და ბრძანა მეფემან დადგინებად წინაშე ძისა მისისა, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, თუ რაჲ არს.
და	რაბლე2	და ბოლოს ხსენებულმა ტაუმასტმა, რომელიცა კლუნისა სადგურში იყო ჩამომხდარი, კარისა მცველსა შესჩივლა, წყურვილსა არცროსა ესერიგად არ დავუტანჯივარო.
და	რაბლე2	- ჰქმენ სიკეთე, ცოტა ღვინო მოატანინე და ბარემ წყალიცა მოაყოლონ, ყელსა ჩავიწმენდ.
და	რაბლე2	პანტაგრუელი დია აღტყინებული იყო და გათენებამდისა ფურცლა:
და	რაბლე2	ჰიპონაქტესი, Peri anecphoneton და მრავალნი სხვანი, ვიდრემდის დასასრულ პანურგმა არ მიუთხრო:
და	რაბლე2	- მეუფეო! გაანებე მაგ ყველაფერსა თავი და დაწექ, დაიძინე.
და	რაბლე2	ნამეტნავად აღტყინებულხარ და ტვინისა დაღლილობისა გამო ემანდ ხურვებამ არ წამოგიაროს.
და	სინ.მრვლთ	არამედ სხუანი არიან მუნ მრავლით ჟამითგან, რომელთაჲმე ორმეოცი წელი არს და რომელთაჲმე მცირედ უმცრო.
და	სინ.მრვლთ	და ადგილი იგი უდაბნოჲ არს, ჰამოჲ და ვაკჱ;
და	რაბლე2	უწინარეს ერთი ოცდახუთჯერ ანდა ოცდაათჯერ მაინც მოიწაფე საღვინე, მერმე კი რაერთიც უნდა გეძინოს, დილაზედ უფალსა ინგლისელსა შენ მაგივრად პაექრობაშია მე შევებმი და, უკეთუ ad metan non loqui.
და	სინ.მრვლთ	და აღმოსავალით მისა მთაჲ მოსდგამს, ვითარცა კედელი და, რომელმან არა იცინ, ჰგონიედ, ვითარმედ უდაბნოჲ არს ყოვლად მიუვალი;
და	რაბლე2	ვერ მივიყვანო, სულ გადმომიბრუნე მკვდარიცა და ცოცხალიცა.
და	სინ.მრვლთ	და დასავალით მისა არს ზღუაჲ მეწამული ვიდრე დასასრულადმდე ქუეყანისა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარ იტყჳან, ამის ზღჳსა მეწამულისაგან გამოვალს ათორმეტი წყაროჲ და მოჰწყავს იგი ფრიადსა ფინიკოვანსა.
და	სინ.მრვლთ	და მახლობელად მისა არს ჯურღმული, რომელი მოჰრწყავს სხუასა ფინიკოვანსა და ზღუადვე შთავალს იგი.
და	ბალ.C	და იხილნა დედანიცა და აღეგზნა სიყუარულითა, და იკითხა: რაჲ არიან ისი?
და	ბალ.C	ხოლო ყრმამან ჰრქუა: არარაჲ ვიხილე უშუენიერეს და უსაწადელეს იმათ ეშმაკთა.
და	ბალ.C	აწ, მეფეო, შენცა იძიენ დედანი, რაჲთა აზრზენდენ მას, და იქცეოდის რაჲ მათ თანა, დაჰვიწყდების საუკუნოჲ და შეესაკუთრების საწუთროსა.
და	რაბლე2	- არ მახსოვს, ეშმაკთ შევბმოდი და დედა არ მეტირებინა.
და	სინ.მრვლთ	და მას ფინიკოვანსა შინა იყოფოდეს უმრავლჱსნი მონაზონნი, ვითარცა იტყჳს პავლე მოციქული ქუაბთა და მთათა და ნაპრალთა ქუეყანისათა.
და	სინ.მრვლთ	და ეკლესიაჲ მათი, რომელსა შინა შეკრბიან დღესა კჳრიაკესა, იყო მთისა მის ძირსა.
და	სინ.მრვლთ	და იყვნეს იგინი ჭეშმარიტ, ზეცისა კაცნი და ქუეყანისა ანგელოზნი;
და	სინ.მრვლთ	და არა ერთი სახჱ იყო ღმრთის მსახურებაჲ იგი მათი, არამედ მრავალ-სახე.
და	სინ.მრვლთ	იმარხვიდეს იგინი მცნებათა ღმრთისათა, რომელი ამცნო მათ, რომელი ყურსა არა ესმის და ენაჲ ვერ შემძლებელ არს მითხრობად მას, რომელსა-იგი შინა იყვნეს ღმრთის მსახურებასა.
და	ბალ.C	ხოლო მეფესა ჰყვა ქალი ქმნულ-კეთილი, ასული მეფისაჲ ტყუედ წარმოღებული, და სხუანიცა ქალნი მემგოსნენი და მემგოსნე-მეჩანგენი.
და	ბალ.C	და მოუწოდა ყოველთა და ჰრქუა მათ: ესე უწყოდეთ ჭეშმარიტად, რომელმანცა აღსძრათ ძე ჩემი გულის-თქუმად და მიიყვანოთ ნებასა ჴორცთასა, დიდნი ნიჭნი მიგანიჭნე და გყო ცოლად ძისა ჩემისა, და დედოფლობაჲ მას მიგენიჭოს.
და	ბალ.C	და ბრძანა, რაჲთა ყოველნი, რომელნი იყვნენ მსახურნი ყრმანი ძისა მისისანი, გარდაადგინნეს და მათ წილ დაადგინნეს დედანი იგი ქმნულ კეთილნი.
და	სინ.მრვლთ	და მონაზონ ქმნულ იყო იგი სიყრმით მისითგან და დაეყო სამეოც და ათცამეტი წელი ქუაბსა შინა მთასა მას, მახლობელად ეკლესიასა.
და	სინ.მრვლთ	და ჭეშმარიტად იყო იგი მეორჱ ელია.
და	ბალ.C	და ვითარცა ესე ყვეს, ისწრაფდა თითოეული ცთუნებად იოდასაფის~სა და წინა უროკვიდეს და სტჳრითა და ჩანგითა ქებასა შეასხმიდეს.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალნი კურნებანი ეყვნეს ღმერთსა ჴელითა მისითა.
და	სინ.მრვლთ	და მიეცა ჴელმწიფებაჲ სულთა ზედა არაწმიდათა.
და	ბალ.C	ხოლო იგი ოდეს აღიძრის გულის-თქუმად, აღანთის სანთელი და მიუპყრის თითი და, ეცხელის რაჲ, უკმოიტაცის, და თქჳს: ჵ იოდასაფ საწყალო, უკუეთუ ვერ დაუდგამ აწ ცეცხლსა შენსავე აღნთებულსა და კუალად დაშრეტადსა,
და	სინ.მრვლთ	და ჴელითა მისითა ქრისტიანე იქმნეს მრავალნი ფარანელნი, რომელნი მას ქუეყანასა დამკჳდრებულ იყვნეს.
და	ბალ.C	და მას საუკუნესა ვიდრე დაუდგნე ცეცხლსა დაუშრეტელსა, და ვითარ მოითმენ ბნელსა მას გარესკნელსა?
და	ბალ.C	აწ დასცხერ ბოროტისაგან და ცოდვისა.
და	ბალ.C	და ესრე სახედ წინა-აღუდგებოდა გულის-სიტყუათა.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ხედვიდეს საკჳრველთა, რომელთა ღმერთი იქმოდა ჴელითა მისითა, და განუკჳრდებინ და ჰრწმენა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ და მოვიდოდეს კათოლიკე ეკლესიად და ნათელ-იღებდეს.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალნი მათგანნი განკურნა ღმერთმან ჴელითა ამბა მოსჱსითა ეშმაკეულნი.
და	ბალ.C	ხოლო ასული იგი მეფისაჲ, ტყუედ მოღებული, ფრიად უყუარდა სიბრძნისა და გონებისა მისისათჳს და ასწავებდის სჯულსა ქრისტესსა.
და	სინ.მრვლთ	და ვინაჲთგან მარტო ქმნულ იყო იგი ქუაბსა მას შინა, არა ეჭამა პური.
და	ბალ.C	ხოლო მონ ჰრქუა: უკუეთუ არღარა მივიწიო და მეწიოს სიკუდილი, მაშინ რაჲღა იყოს ნუგეშინის-ცემაჲ ჩემი?
და	სინ.მრვლთ	და საჭმლად მისა იყო მცირედ დანაკისკუდი და სასუმლად მისა წყალი საწყაულით და სამოსლად მისა იყო ზებენისაჲ, რომელ არს ფინიკისა რტოთა ძირსა ბადის სახჱ.
და	ბალ.C	ხოლო დედაკაცმან ჰრქუა: ესე იყოს, რომე ღმრთის მსახურ მყო, და ამისთჳს სასყიდელი გაქუნდეს.
და	სინ.მრვლთ	და ძილი მისი იყო შემდგომად ცისკრისა გალობისა.
და	ბალ.C	ჰრქუა იოდასაფ: ეგრეთ არს, გარნა ვერ მოვიგო მადლი მოთმინებისაჲ, ვითარცა დაითმინეს და დაშრიტნეს საჴმილნი ჴორცთანი, და კუალად მეშინის,
და	ბალ.C	ნუუკუე მიმზიდოს ჩუეულებამან გულის-თქუმათამან სხუად საქმედ და მეუფლოს ვნებაჲ და შთამაგდოს წარსაწყმედელსა, და ვიპოო მტერ ღმრთისა ჩემისა და მეგობარ ეშმაკთა.
და	სინ.მრვლთ	და დღეთა მარხვისათა შეიტანის მის თანა დანაკისკუდი რიცხჳთ ოცი და ქსესტი ერთი წყალი.
და	ბალ.C	და ჰრქუა დედაკაცმან: თანა-მეყავ თუესა ერთსა, გინა ღამესა ერთსა, და მე ვყო ყოველი ნებაჲ შენი, ხოლო შენ ესოდენმან მცირემან ვნებამან ვერარაჲ გავნოს შენ, რამეთუ მე შეცთომილსა მომაქცევ.
და	სინ.მრვლთ	და მრავალ გზის ყოვლადვე არა იხილის გემოჲცა მისგან ვიდრე კარისა განღებადმდე, ვითარ-ესე გჳთხრა მოწაფემან მისმან.
და	ბალ.C	ხოლო იოდასაფ მიდრკა ნებასა ქალისასა მიზეზითა, რაჲთა აცხოვნოს იგი, და შეაშთობდეს გულის-სიტყუანიცა.
და	სინ.მრვლთ	და დღეთა მარხვისათა მოჰგუარეს მას კაცი ეშმაკეული ფარანით, – და სახელი მისი ობდიანოზ, მთავარი იყო იგი ყოვლისა ერისა მისისაჲ, – რაჲთამცა ულოცა მას და განიკურნა.
და	ბალ.C	და ვითარცა გულის-სიტყუასა ამას შინა იყო, მიეძინა, და ილოცვიდა ღმრთისა მიმართ რაჲ, რაჲთა აუწყოს უმჯობესი.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ მიიწინნეს მახლობელად ქუაბისა მისისა, შეიპყრა იგი ეშმაკმან და შეაშთობდა მას.
და	ბალ.C	და იხილნა ძილსა შინა საშუებელნი მრავალ-ფერნი სამოთხისანი და ტაძარნი ოქრო-ლესულნი, რომელ არა იყო მსგავსი მათი სოფელსა ამას შინა.
და	რაბლე2	მთელი ღამე პანურგი მსახურთა თანა ლოთობდა და ხან პრიმუს ეტ სეცუნდუს-სა ეთამაშებოდა, ხანაცა ჩხირობანასა, ხოლო წაგებული ფულისა სანაცვლოდ შარვლის დუგმებსა ჩადიოდა.
და	ბალ.C	და ეტყოდეს ანგელოზნი იგი, რომელნი რაჲთა ჰყვებოდეს: ესე არს განსასუენებელი წმიდათაჲ.
და	ბალ.C	და კუალად წარიყვანეს ჯოჯოხეთს.
და	სინ.მრვლთ	და იწყო ღაღადებად ჴმითა მაღლითა და იტყოდა: ვაჲ ჩემდა ბერისა ამისგან მედგრისა, რამეთუ ვერ შეუძლე ჟამსაცა ერთსა მოცთუნებად მისა ლოცვისაგან.
და	ბალ.C	და იხილნა საშინელნი სატანჯველნი მას შინა, და ჰრქუეს: ესე არს მისაგებელ ცოდვილთაჲ.
და	ბალ.C	და ვითარცა განიღჳძა, განიცდიდა გონებითა შუენიერებასა მას სამოთხისასა და კუალად სიმწარესა ჯოჯოხეთისასა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ ესე თქუა, განვიდა მისგან ეშმაკი იგი, და მყის განიკურნა ობედიანოზ და ჰრწმენა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ.
და	ბალ.C	და დაუკჳრდა დიდებულებაჲ ღმრთისაჲ და ადიდებდა მოწყალებათა მისთა, რომელმან არა მისცა შთაგდებად მთხრებლსა ცოდვისასა.
და	ბალ.C	და განასხნა ყოველნი იგი დედანი პალატით თჳსით.
და	სინ.მრვლთ	და ყოველნი რომელნი იყვნეს მის თანა პირველ ნათლის-ღებისა, და წარვიდეს სახიდ თჳსა და ჰმადლობდეს ღმერთსა და მონასა მისსა ამბა მოსეს.
და	ბალ.C	ხოლო ცნა რაჲ ესე მამამან, მივიდა მისა და ჰკითხვიდა, თუ რაჲ იხილა.
და	რაბლე2	„ამა ეშმაკეულმა პანტაგრუელმა თუმცაღა ყოველნი ყბედნი და პირტიტველა სოფისტნი მოღალა, - ჰგონებდნენ პარიზელნი, - მაგრამ აწ არცა თავად დაეყრება ხეირი, რამეთუ ინგლისელი პირწავარდნილი ვოვერელი ეშმაა, ვნახოთ, ვინ ვის აჯობებსო“.
და	ბალ.C	და ცრემლით ევედრებოდა, რაჲთა განუტეოს უდაბნოსა.
და	რაბლე2	მომსვლელნი უკვე მოსულიყვნენ, ტაუმასტი იმათღა ელოდა, და როს პანტაგრუელი და პანურგი დარბაზსა შევიდნენ, ყრმააკ-სქოლართ, უმცროსთაც და უფროსთაც, თავიანთი სულელური ჩვეულებისამებრ ტაშისკვრა ატეხეს.
და	ბალ.C	50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, - მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა.
და	ბალ.C	და აწ მეშინის, ნუთუ განველურდეს ყრმაჲ ესე და იწყოს მიმოსლვად მძოვართა თანა და ნუუკუე მოკლას ვინმე მტერთა ჩემთაგანმან შუენიერი ესე ნაყოფი მუცლისა ჩემისაჲ, და ამას თანა მოსაცხრომელ მტერთა ვიქმნე.
და	სინ.მრვლთ	და სხუათაცა მრავალთა სასწაულთა იტყჳედ მისთჳს, რომელთა აწ ვერ შემძლებელ ვარ მითხრობად სიმრავლითა მათითა.
და	ბალ.C	და ვინმე იყოს მაშინ, ნუგეშინისმცეს საქმისა ამისთჳს, რომლითა შეწუხებულ ვარ და მელმის ფრიად.
და	სინ.მრვლთ	და ესუა მას მოწაფჱ, რომელი იყოფოდა მის თანა ორმეოც და ექუს წელ, და ზინ იგი მახლობელად სენაკსა ბერისასა და სახელი მისი იყო ევსებიოს მერისელი.
და	ბალ.C	მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მისთა: ჯერ-არს, მეფეო, ესევითარისა ნაყოფისა განშუებაჲ სამეფოჲსაგან შენისა, და უკუეთუ მისცე ზოგადი სამეფოჲსა შენისაჲ, გუეშინის, ნუუკუე იქმნეს განხეთქილებაჲ სამეფოჲსა შენისაჲ.
და	ბალ.C	და განაგრძვეს სიტყუაჲ ამის ჯერისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	და იგიცა შეუდგა გზათა მოძღურისა თჳსითა.
და	რაბლე2	პანტაგრუელმა კი არცა აცია, არცა აცხელა, და ეგრევ ორლულიანი ჩაქალოზისა დარად დასჭექა:
და	ბალ.C	და გამოარჩიეს ესე მეფემან და ყოველთა ერისთავთა, რაჲთა მისცეს ნახევარი სამეფოჲსა მისისაჲ იოდასაფს;
და	ბალ.C	და ჰრქუეს მეფეთა: უკუეთუ ჴელი შეყოს საქმეთა სოფლისათა, მიიზიდავს გულის თქმათაცა.
და	სინ.მრვლთ	და იგი იყო ერთი მოკლულთა მათგანი.
და	სინ.მრვლთ	და კუალად მონაზონი იყო. სახელი ერქუა ამბა იოსებ ჰაჲლელი.
და	სინ.მრვლთ	და მასვე მთასა იყოფოდა იგი, შორს წყლისაგან ორსა მილიონსა.
და	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ხოლო შენ დაჰჴსენ იგი და განაცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი, ხოლო მე მომდრეკს შენდა საშუებელი შვილიარობისა, და შენ არა გელმის ჩემთჳს, ვითარცა მე შენთჳს,
და	რაბლე2	ამისა გაგონება იყო, და დარბაზსა შეყრილთ ფერფური ეცვალათ, დახველებითაც კი ვერცვისა დაეხველებინა, ისეღა იყვნენ, თითქოს თითოსა თხუთმეტ-თხუთმეტი გირვანქა ბუმბული ჩაეყლაპა,
და	სინ.მრვლთ	და ბრძენ იყო იგი და სწავლულ ყოვლითა საქმითა, და ღმერთი იყო მის თანა.
და	სინ.მრვლთ	და დაყო უდაბნოსა მას ოც და ათი წელი.
და	ბალ.C	და ვიცი, რამეთუ ნებსით შევამთხჳე აუგი თავსა ჩემსა, აჰა ესერა აღვასრულებ ნებასა შენსა, რამეთუ სიყუარული შვილობისაჲ მეფობს გულთა ზედა მშობელთასა, რამეთუ ემორჩილებიან ნებასა.
და	რაბლე2	და იჩქითად მორეული მწყურვალებისგან ყელგამშრალთ იმისთანა ქასქასი აუტყდათ, კაცი იფიქრებდა, ალბათ, პანტაგრუელმა დაცაცხანება არ აკმარა და ხახაში მარილიც ჩააყარაო.
და	სინ.მრვლთ	და აქუნდა მას მოწაფჱ მახლობელად მისა.
და	ბალ.C	და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა იყოს ჩემ მტერთა ჩემთაჲ, და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა.
და	სინ.მრვლთ	და მოუჴდა მას ერთი მონაზონთაგანი კითხვად რაჲსმე მისგან და სწავლად.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ დაიშუენო სამეფოჲ შენი, არა სრულიად ჴუებულ იქმნეს სული ჩემი შენგან, და მშჳდობაჲ იყავნ შენ თანა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ დაჰრეკა კარსა მისა, არაჲ მიუგო მას ბერმან.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მან შეხედნა მას განპებულისაგან კარისა და იხილა იგი ყოვლადვე თავითგან ვიდრე ფერჴადმდე ვითარცა ცეცხლი მოტყინარჱ, დგა რაჲ იგი ლოცვასა შინა თჳსსა.
და	ბალ.C	51. ჰრქუა იოდასაფ: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-ვყუნე, მეფეო, ხოლო ღმერთმან დაამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძღჳნო უმჯობესსა, ხოლო მე არასადა გული მითქუამს დიდებასა სოფლისასა, და უმჯობეს მიჩნს,
და	ბალ.C	უკუეთუ განმიტეო, და უკუეთუ შენ მწუხარე იქმნები განშორებისათჳს ჩემისა, შენ არავე ურჩ გექმნა ბრძანებასა, რომლითა არა წარწყმდეს სული ჩემი.
და	ბალ.C	ხოლო მე ამისთჳსცა მწუხარე ვარ, რომელ წინა-აღუდეგ ბრძანებასა შენსა, და არა თუ ურჩებაჲ შენი მენება, არამედ გარნა ვხედევდი წარსაწყმედელსა სულისა ჩემისასა.
და	სინ.მრვლთ	და შეეშინა მას და დაეცა ვითარცა მკუდარი და იდვა მას ადგილსა მრავალ ჟამ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო წმიდაჲ იგი უცალო იყო ლოცვასა თჳსსა და ზრახვასა უფლისა თჳსისასა და ვერაჲ აგრძნა.
და	ბალ.C	52. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, განიხარა ფრიად და ბრძანა ქადაგი განვლინებად, და მოუწოდა ყოველთა ერისთავთა თჳსთა.
და	ბალ.C	და ვითარცა შემოკრბეს, ბრძანა დადგმად საყდარი ძისა მისისათჳსცა.
და	სინ.მრვლთ	და შემდგომად მრავლისა ჟამისა მოიქცა წმიდაჲ იგი პირველისაებრვე სახისა, და კუალად ჰრეკა მონაზონმან მან.
და	ბალ.C	და იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: ჩუენ ყოველნი ვიყვნეთ წესსა ზედა ჩუენსა და სჯულსა, ხოლო რომელსა ზედა ვდგათ და გამოგჳრჩევიეს, რამეთუ ძესა ამას ჩემსა სწადის, რაჲთა იყოს წესსა მას ზედა და სჯულსა მამათა ჩუენთასა, და ნუთუ-მე გუარმანცა მიზიდა!?
და	სინ.მრვლთ	და განუღო მას ამბა იოსებ ჰაილელმან და ჰკითხა მას: ოდეს მოხუედ აქა?
და	ბალ.C	და ყოველთა იცით საქმე ყრმისაჲ ამის, ვითარ წინა-აღუდგა ბრძანებასა ჩემსა, და ვერცაღა მაქუს პასუხი მის თანა, რამეთუ ჩუენცა წინააღმდგომ ვართ სჯულსა მამათა ჩუენთასა,
და	ბალ.C	და აწ მიბრძანებიეს, რაჲთა მივსცნე ნახევარი მეფობისა ჩუენისა: და საგანძურნი, და უფლებდეს, რომელსაცა სჯულსა ზედა ენებოს.
და	ბალ.C	ხოლო ყოველთა აქეს გამორჩევაჲ მეფისაჲ და მისცეს მორჩილებაჲ ბრძანებასა მისსა და ადიდეს განზრახვაჲ მისი. და განიყარა კრებაჲ.
და	ბალ.C	იოდასაფ წარვიდა პალატად თჳსად შესხმითა და ქებითა და პატივითა დიდითა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ გულისხმა-ყო ბერმან, ვითარმედ ღმერთმან გამოუცხადა ძმასა მას საქმჱ მისი, და არარაჲ უთხრა მისგანი,
და	ბალ.C	ხოლო იყვნეს ვინმე ქრისტიანეთაგან, რომელნი იდუმალ ჰფარვიდეს სარწმუნოებასა, და ყოველნი მოვიდეს და თაყუანის-სცემდეს და ულოცვიდეს ძლევასა.
და	ბალ.C	და აუწყეს სარწმუნოებაჲ და განემზადნეს განსლვად მის თანა სამეფოსა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ ყოველი რაჲცა ჰკითხა მას, გინა ითხოვა მისგან, არარაჲ დააყენა წმიდამან მან და განკურნა სული მისი გულის სიტყუათა მათგან, რომელნი უთხრნა მას, და წარავლინა იგი მშჳდობით.
და	ბალ.C	და ვითარცა წარვიდოდა იოდასაფ სამეფოსა თჳსსა, მივიდა წინაშე მამისა მისისა დატეობად მშჳდობისა, და რაჲთა განუტევნეს ყოველნი, რომელნი შეეწყუდივნეს საპყრობილესა.
და	ბალ.C	ხოლო იგი მორჩილ ექმნა, და ბრძანა განტევებაჲ ყოველთა პყრობილთაჲ.
და	ბალ.C	ხოლო მეფემან მოიღო გჳრგჳნი სამეფოჲ და დაადგა თავსა მისსა და მისცნა საფასენი დიდძალნი და მიულოცა ძლევასა, და წარავლინა სამეფოდ მისდა, რომელი განეჩინა, და ვითარცა მოიწია, მრავალი საფასენი განუყვნა გლახაკთა და უღონოთა.
და	რაბლე2	და პანურგმა სიტყვა ჰკადრა ინგლისელსა:
და	სინ.მრვლთ	და ამისა შემდგომად შეეშინა წმიდასა მას, ნუუკუე აწყინებდენ მას კაცნი, და ილოცა ღმრთისა მიმართ, რაჲთა დაფაროს საქმჱ მისი.
და	სინ.მრვლთ	და არღარავის ეჩუენებოდა იგი მიერ დღითგან.
და	ბალ.C	53. და მერმე იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: არავის უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, რამეთუ ჯერ-არს სიმშჳდით და მოწყალებით მწყსაჲ სამეფოსა თჳსსა.
და	სინ.მრვლთ	და მივიდა ძიებად მისა ამბა გელასი, მოწაფჱ მისი, ყოველთა ადგილთა და არა მოვა იგი.
და	სინ.მრვლთ	და დაჯდა იგი სენაკსა მისსა და მწუხარე იყო იგი განშორებისათჳს მოძღურისა თჳსისა, და შემდგომად ექუსისა წლისა მეცხრესა ოდენ ჟამსა დღისასა ჰრეკა კაცმან ვინმე კარსა სენაკისა მისისასა.
და	ბალ.C	54. ხოლო ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რომელი მოსცა მამამან მისმან სამსახურებელად, ბრძანა განსყიდ მათ ყოველთაჲ უცხოსა ქუეყანასა, და განყოფაჲ გლახაკთა ზედა ქუეყანისა მისისათა.
და	სინ.მრვლთ	და განვიდა ამბა გელასი და პოვა მოძღუარი იგი თჳსი მდგომარჱ კარსა ზედა.
და	ბალ.C	და უბრძანა ერისთავთა მისთა, რაჲთა უსჯიდენ ქურივთა და ობოლთა, და ყონ სამართალი ყოველთა მიმართ.
და	ბალ.C	ხოლო აღჰმართნა და აღაშენნა ეკლესიანი მოოჴრებულნი, და დაადგინნა მას შინა მღდელნი და დიაკონნი, და უჩინნა მათ წინამძღურად ებისკოპოზნი.
და	სინ.მრვლთ	და დაუკჳრდა ფრიად და ჰგონებდა, ნუუკუე ეშმაკი ეჩუენა მას ხატითა მოძღურისა თჳსისაჲთა. და ჰრქუა: ვყოთ ლოცვაჲ.
და	ბალ.C	55. და ღონიერ იქმნნეს ყოველნი გლახაკნი და არღარავინ იპოვებოდა ქუეყანას შინა მისსა გლახაკი, რომელმანცა ითხოვა ქველის საქმარი.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ ყო ლოცვაჲ ბერმან, და შეიწყნარა იგი მოწაფემან თჳსმან სიხარულით, და შეიტყბნეს იგინი და ამბორს-უყვეს ურთიერთას მშჳდობით და სიწმიდით.
და	ბალ.C	და მოვიდოდიან კერპთ მსახურნი და ნათელს იღებდიან.
და	ბალ.C	და ყოველნი ერთბამად ადიდებდეს ღმერთსა, მომცემელსა ყოველთა კეთილთასა, და იხარებდეს ყოველნი.
და	ბალ.C	და განმრავლდა კეთილი და ქრისტეანობაჲ შინა იოდასაფ მეფისასა.
და	ბალ.C	ხოლო ვითარცა იხილა მამამან მისმან მოკლებაჲ სამეფოჲსა თჳსისაჲ და განმდიდრებაჲ სამეფოჲსა ძისა მისისასაჲ, შეუძნდა ფრიად, და იყო ურვასა შინა დიდსა.
და	სინ.მრვლთ	ჰრქუა მას მოწაფემან მისმან: რაჲსათჳს, მამაო, განეშორე ძმათაგან შენთა და დაუტევე შვილი შენი ობლად მწუხარებასა შინა შენთჳს?
და	ბალ.C	ხოლო განისმა ამბავი მისი ყოველსა ქუეყანასა, და ყოვლით კერძო შემოკრბა სიმრავლე მორწმუნეთაჲ.
და	ბალ.C	და ბრძანა ყოველთა და მღდელთაჲ, რაჲთა არავის ჰქონდეს მათ ზედა უფლებაჲ თჳნიერ ღმრთისა, და დაიმჭირნა ყოველნი პატივსა ზედა დიდსა ფრიად, და ყოველნი ეკლესიანი პატივსა ზედა იპყრნა ღმრთისასა.
და	სინ.მრვლთ	მიუგო მას ბერმან: მე თქუენგანი არავინ მხედვიდა, ვითარცა-იგი ღმერთმან იცის, ხოლო მე არავიდრე მისრულ ვარ ადგილისა ამისგან და არცა კიდე-ქმნულ ვარ ზიარებისაგან მამათა თანა ეკლესიას ჴორცსა და სისხლსა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსსა.
და	რაბლე2	- მოწყალეო ხელმწიფევ! აქა შენგან წამოჭრილ კითხვათა გამო შარიბანისა ასაშლელად მოსულხარ თუ იმად, რომა ისწავლო რამე და ჩასწვდე ჭეშმარიტებასა?
და	სინ.მრვლთ	მაშინ დაუკჳრდა მოწაფესა მისსა, ვითარ-იგი შევიდოდა და გამოვიდოდა, და არავინ მამათაგანი ხედვიდა მას.
და	სინ.მრვლთ	კუალად ჰრქუა მოწაფემან: და აწ რაჲსათჳს მოხუედ მონისა შენისა?
და	ბალ.C	59. ხოლო ჟამსა შინა ერთსა წარავლინა აბენეს მეფემან წინაშე ძისა მისისა კაცნი კერპთმსახურნი, რაჲთა ცნ~ნა საქმე და ქცევაჲ ძისა მისისაჲ.
და	რაბლე2	- ბატონო, სწორედაც სწავლისა და იმის შეცნობისა უანგარო წადილსა მოვუყვანივარ, რისა შეცნობასაც მთელი სიცოცხლე ვეჭვნეულობ, რამეთუ მოაქჟამამდე ვერცარა წიგნმან და ვერცარა კაცმან ვერ მომარჩინეს ამა ჩემსა ეჭვნეულობასა,
და	ბალ.C	და ვითარცა მიიწი[ვ]ნეს პალატად, მიეგება წინა, ვითარცა ძმათა საყუარელთა, და დიდითა პატივითა მოიკითხნა იგინი მოწლედ და ისტუმრნა და ნიჭნი დიდნი წინა-უყვნა და აწუევდა ღმრთის მსახურებასა ზედა.
და	სინ.მრვლთ	მიუგო ბერმან და ჰრქუა მას: დღეს მივიცვალები ჴორცთა ამათგან უბადრუკთა უფლისა ჩემისა და ვინებე, რაჲთამცა შენ დაჰმარხენ იგინი, ვითარცა გინდეს, და მისცნე ქუეყანასა მისნივე იგი.
და	ბალ.C	ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით?
და	რაბლე2	დავიდარაბისა ატეხა კი არცა მჩვევია და არცა კიდევ ჩემდა საკადრისად მიმიჩნევია,
და	სინ.მრვლთ	და ფრიად ამცნებდა მოწაფესა თჳსსა და ეტყოდა სარგებელისათჳს სულისა და მოლოდებისათჳს კეთილისა მერმისა საუკუნოჲსა.
და	ბალ.C	და ვითარცა შეხჳდეთ სჯულსა ღმრთისასა, შეხჳდეთ მშჳდობასაცა და სიხარულსა საუკუნესა, რამეთუ ღმერთი ჩუენი მშჳდობისა და სიყუარულისაჲ არს და არა არს შურის-გებაჲ მის თანა,
და	რაბლე2	ჩხუბსა და კრტიმლობასა არაოდეს ერიდებიან ოდენ ვიგინდარა სოფისტნი, სორბონელსურბუნელნი, სორბონელჯორბონელნი, სორბონელღორბონელნი, სორბონელქორბონელნი, სორბონელმძორბონელნი, სორბონმოსავნი, სორბონრქოსანნი, სორბონქოსანნი, გამოსორბონელებულნი,
და	ბალ.C	რამეთუ ტკბილ და კაცთ მოყუარე და მოწყალე არს, არამედ არა ჰნებავს, სიკუდილი ცოდვილთაჲ, არამედ მოქცევაჲ და სინანული.
და	ბალ.C	და მიიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა, აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
და	ბალ.C	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ სჯულსა იოდასაფისსა და შეიწყნარონ წესი მისი.
და	რაბლე2	რომელნიცა პაექრობისა ჟამსა ჭეშმარიტებას კი არ მიელტვიან, არამედ მოცილეობასა და უთანხმოებასა.
და	ბალ.C	60. და მიწერეს წიგნი ამის პირისათჳს.
და	ბალ.C	და ვითარცა მიიწია მოციქული და წარიკითხა, განიხარა ფრიად და დიდითა პატივითა შეიწყნარნა მოციქულნი.
და	ბალ.C	და წარგზავნა და მისცნა დიდნი ნიჭნი.
და	სინ.მრვლთ	და განირთხა თავით თჳსით აღმოსავალით კერძო და დაიწყვნა ჴელნი და ფერჴნი თჳსნი და შეისუენა და სული თჳსი შეჰვედრა ჴელთა დამბადებელისა თჳსისათა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ სრბით გამოვიდა მოწაფჱ მისი და უთხრა მამათა.
და	რაბლე2	- მაშ აბა, - განაგრძო პანურგმა, - ვითარცა მოწაფე მოძღვრისა ჩემისა, უფლისა პანტაგრუელისა, ყოველსა ღონესა ვიღონებ, რათამცა გულსავსედა გყო, და ამიტომ ნუღა შევაწუხებთ იმასა.
და	სინ.მრვლთ	და ჴელთა მათთა აქუნდა რტოები ბაჲაჲსაჲ, და წარიღეს გუამი მისი ეკლესიად.
და	ბალ.C	და მიუწერა მამასა თჳსსა ესრეთ: დიდსა და მორწმუნესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა, მეფეო, მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ მოგიკითხავ!
და	რაბლე2	უმჯობესია, ისა ტარუღად დაგვიდგეს, განგვსაჯოს და, უკეთუ იტყვი, რომა ვერ შევიძელ დაკმაყოფილება შენისა ცნობისმოყვარეობისა, თავად მოუღოს ბოლო ეჭვნეულობასა შენსა.
და	ბალ.C	პირველად ვჰმადლობ ღმერთსა ჩუენსა, რომელმან არა ჴუებულ მყო მე საწადელსა ჩემსა და ღირს მყო მე ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა, რამეთუ აწღა იქმენ მეფე, ხოლო პირველ ამისსა მონაჲ იყავ ეშმაკთა, ჵ მამაო საყუარელო!
და	რაბლე2	აქავ უნდა გაუწყოთ, რომა პანურგსა წარზიდული დუქან-საბიძლისა ბოლოში ფოჩი რამ შვენოდა წითელი, თეთრი, მწვანე და ყვითელი აბრეშუმისა ძაფისა, თვით საბიძალსა შიგან კი დია უშველებელი ფორთოხალი ჩაედო.
და	ბალ.C	აწ დიდ არიან მადლნი და ნიჭნი შენნი ჩემ ზედა და გარდარეულ კეთილის ყოფანი, არამედ უფროჲს და უდიდეს აწ ახარე სულსა ჩემსა, რამეთუ ყოველი, რომელი-იგი მომეც მე, არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა.
და	რაბლე2	„რიცხვთა და ნიშანთა გამო“ (ლათ.). „იმა საგანთა გამო, რომელთა ახსნაცა არ ხერხდება“ (ლათ.).
და	ბალ.C	ხოლო აწ აღსარებითა შენითა ღმრთისა მიმართ განათლდა სული, გონებაჲ ჩემი, რამეთუ აწ ვიქმენ ძე მორწმუნისა მეფისა და კურთხეულ არს ღმერთი ჩუენი, რომელმან განანათლნა თუალნი სულისა შენისანი!
და	ბალ.C	გევედრები, რაჲთა დაარღჳნე ტაძარნი კერპთანი და დასწუნე ყოველნი კერპნი და დაწუვითა მათით დაეგო ღმერთსა, ვითარცა-იგი პირველ დაწუვითა კაცთა ღმრთის მსახურთაჲთა განარისხე ღმერთი.
და	ბალ.C	ხოლო რაჟამს ესე ჰყო, მაშინ დაჰჴსენ კედელი იგი და ზღუდე მტერობისაჲ და ჭეშმარიტი ნუგეშინის-ცემაჲ მოიღო ღმრთისაგან და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ თქუენ თანა უკუნისამდე.
და	ბალ.C	და ვითარცა მიიწია წიგნი იგი, აღდგა მეფე და ყოველი ერი მის თანა და დაარღჳნეს ყოველნი საკერპონი და დაწუნეს ცეცხლითა.
და	ბალ.C	და წარვიდა მეფე და ყოველნი ერისთავნი მის თანა სამეფოდ ძისა მისისა.
და	ბალ.C	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმა მისლვაჲ მათი, მიეგება წინა სიხარულითა დიდითა, დავარდა წინაშე მამისა თჳსისა და მოიკითხნეს ურთიერთას და წარვიდეს პალატად და ყვეს სერობაჲ დიდი.
და	ბალ.C	62. ხოლო იოდასაფ მიუძღვანა ნიჭნი დიდნი მეფესა და ერისთავთა მისთა და ყოველსა ერსა.
და	ბალ.C	ხოლო შემდგომად სამისა დღისა უბრძანა მღდელთა და მღდელთ მოძღუართა, რაჲთა ნათელ-სცენ მეფესა აბენესს და ყოველთა ერთა და ერისთავთა.
და	ბალ.C	და წარსლვასავე სამეფოდ მათდა, წარიტანნა თანა ებისკოპოზნი, მღდელნი და დიაკონნი.
და	ბალ.C	და ყოველმან ერმან ნათელს იღო.
და	ბალ.C	და იყო დიდი დაწყნარებაჲ და მშჳდობაჲ სამეფოსა მათსა.
და	ბალ.C	და ყოველნი ადიდებდეს ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ.
და	ბალ.C	63. ხოლო შემდგომად მცირედთა ჟამთა დასნეულდა მეფე აბენეს და მოუწოდა ძესა თჳსსა და მიუთუალა ყოველი სამეფოჲ ჴელთა მისთა.
და	რაბლე2	ყოველნი შეკრებილნი წამერთ სმენად იქცნენ, და ინგლისელმა ჯერეთ ერთი ხელი აღმართა, მერმე მეორე,
და	ბალ.C	და ჰლოცვიდა და მადლობასა აღუარებდა, რომელ ღირს ყო ნათელსა ქრისტეს ღმრთისასა და ეტყოდა: შვილო საყუარელო და სასურველო, მე ესერა განსლვად ვარ ამიერ სოფლითა და ფრიად მელმის და მწუხარე ვარ.
და	ბალ.C	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა: ნუ მწუხარე ხარ, მამაო საყუარელო, ვინაჲთგან იცან ქრისტე მეფე და აღიბეჭდე ნათლითა მისმიერითა.
და	ბალ.C	და აწ სიხარული ჯერ არს, რამეთუ წარხვალ წინაშე ღმრთისა განსასუენებელთა საუკუნეთა.
და	ბალ.C	მიუგო აბენეს: ნუ მაბრალობ, შვილო, შეწუხებასა, რამეთუ ბუნებით თანა-აც ყოველსა სულსა მწუხარებაჲ განშორებისათჳს ჴორცთაჲსა და დატევებისათჳს ჰაერისა და ნათლისა და წარსლვისათჳს უცხოებად, სადა-იგი არა ვიცით, თუ ვითარსა იწროებასა მივალთ.
და	ბალ.C	და ამისთჳსცა მეშინის, რამეთუ ფრიად განვარისხე ღმერთი და დამბადებელი ჩემი, რამეთუ მრავალნი წმიდათაგანნი მოვსრენ, რომელნი აწ ჩემ ზედა შურსა იგებენ.
და	ბალ.C	და რამეთუ ყოველთა ცხორებისა ჩემისათა ვჰგმობდი ჭეშმარიტსა ღმერთსა და ვაქებდი და ვადიდებდი კერპთა.
და	ბალ.C	და არარაჲ მაქუს მადლი წინაშე მისსა კეთილი ღმრთისაჲ.
და	ბალ.C	და რამეთუ შემოკლდა ჟამიცა სინანულისა ჩემისაჲ.
და	ბალ.C	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: ნუ [ჰ]ზრუნავ, მეფეო, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან მეათერთმეტისა ჟამისათაცა სწორად მისცა სასყიდელი პირველისა თანა,
და	ბალ.C	რამეთუ არა არს ნაკლულევანებაჲ მოწყალებათა ღმრთისათა და არცა კაცთაებრ სჯის თავად იგი, რამეთუ მოწყალებანი იგი დასძლევენ სოფლისა ამის, სავსესა ამას ცოდვითა.
და	ბალ.C	და მერმე არა სწორ არს ნათელი ესე ამის სოფლისაჲ და აჰერნი ნათელსა მას და აჰერსა დიდებისა მისისასა, რომელსა ღირს იქმნებიან მორწმუნენი, და რამეთუ ვერვის ჴელ-ეწიფების სამოსელი უხრწნელი, ვიდრე არა შევარდეს ხრწნილებასა ჴორცთასა.
და	ბალ.C	და უწყოდე, რამეთუ მცირედი სინანული დასძლევს მრავალთა ცოდვათა, რამეთუ განაზავებს ღმერთი მოწყალებათა მოშიშთა მისთა ზედა.
და	ბალ.C	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და თქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა,
და	ბალ.C	რამეთუ წარწყმედულ ვიყავ და მომიპოვე, და ტყუე ვიყავ და მიჴსენ, და რამეთუ მტერი ვიყავ და დამაგე ღმერთსა.
და	ბალ.C	აწ გამცნებ, რაჲთა კეთილად ხჳდოდე წინაშე ღმრთისა და სათნოდ მისდა აღასრულნე დღენი შენნი.
და	ბალ.C	და ნუმცა დაგახრწევს დიდებაჲ მეფობისაჲ სიყუარულისაგან ღმრთისა, და რამეთუ ყოველი ესე აჩრდილ და წარმავალ არს.
და	ბალ.C	აწ სადა არს საშინელი იგი ზარი მეფობისა ჩემისაჲ და სიმრავლე ერისაჲ და სიმჴნე ახოვანთა მათ მჴედართა ჩემთაჲ, ანუ აურაცხელნი საფასენი ჩემნი, რომელ შევიკრიბენ, რაჲთამცა მოვიდეს და მიჴსნეს წარმყვანებელთა ჩემთაგან.
და	ბალ.C	აწ შვილო ჩემო, მეცა გამცნებ, ვითარცა შენ მე მამცნებდი, და გამხილებ, ვითარცა შენ მე მამხილებდი, რაჲთა შეურაცხ-[ჰ]ყო სოფელი და ყოველი, რაჲ არს სოფელსა შინა, და ღმერთი ოდენ მოიპო[ვ]ე, და ლოცვათა შენთა ჴსენებულ მყავ, შვილო ჩემო!
და	ბალ.C	და ვითარცა ამას იტყოდა, იხილნა ანგელოზნი ნათლით შემოსილნი, და დაიწერა ჯუარი და განუტევა სული.
და	ბალ.C	და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად, და აღიხილნა თუალნი და თქუა: გმადლობ შენ, უფალო ღმერთო ჩემო, მეუფეო დიდებისაო, რომელმან მოაქციე მონაჲ ესე შენი შეცთომილი და არა წარსწყმიდე სატანჯველთა შინა ჯოჯოხეთისათა და ღირს ყავ ნათელსა პირისა შენისასა.
და	ბალ.C	შეივედრე, უფალო, და შეიტკბე ესეცა, ვითარცა უძღები იგი შვილო, და დააწესე სული ამისი მართალთა და წმიდათა თანა.
და	ბალ.C	და ნუ მოიჴსენებ ბრალთა მათ, რომელნი შეამთხჳვნა წმიდათა მონათა შენთა, რ~ მოწყალე ხარ და ყოველივე ძალ-გიც.
და	ბალ.C	და ორმეოც დღე დგა საფლავსა მას ზედა და ესევითარსა შესწირვიდა ცრემლით ღმრთისა მიმართ.
და	ბალ.C	ხოლო შემდგომად ამისა მოუწოდა ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა, მღდელთა და დიაკონთა და ფრიადნი საფასენი მისცნა და ამცნო მსხუერპლისა შეწირვაჲ და ლოცვაჲ აბენეს მეფისათჳს, და ეგრეთვე განუყუნა გლახაკთა, ქურივთა და ობოლთა.
და	ბალ.C	65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა.
და	ბალ.C	და დღე ესე ჩუენ ყოველთაცა ზედა მოწევნად არს და თქუენ უწყით, თუ რაჲ იყო წადიერებაჲ ჩემი, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა.
და	ბალ.C	და აწ არღარა მაქუს მიზეზი წინაშე ღმრთისა აღთქუმისა მის ჩემისა, რაჲთა შევეყო რიცხუთა მონაზონთასა, და თავს-ვიდვა ცხორებაჲ მათი გულს მოდგინედ.
და	ბალ.C	და აჰა ესერა ძალითა ქრისტესითა არავინ არს მტერი და წინააღმდგომი და მშჳდობით დაწყნარებით არს მეფობაჲ ჩუენი.
და	ბალ.C	ხოლო მათ ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღდგეს და ყოველთა ერთითა ჴმითა თქუეს: ნუ იყოფინ, მეფეო, და არა იქმნეს ეგე, ვიდრე არა ყოველნი მოვსწყდეთ.
და	ბალ.C	და ამას ზედა განძლიერდების ჴმანი მათნი, ვიდრემდის შფოთიცა აღდგებოდა.
და	ბალ.C	და იყო იგი ნათესავი იოდასაფისა, და ჰრქუა: ნათესავი დღესა ჭირისასა უნა კაცსა.
და	ბალ.C	და აწ მიიღე ჴელით წერილი ერისა მიმართ და მთავართა ჩემთა მეფობისათჳს შენისა, და მე მნებავს, რაჲთა განვიდე ძმათა თანა და მათ თანა ვჰმონებდე ქრისტესა.
და	ბალ.C	ხოლო შენ აღირჩევ უმჯობესსა და ჩემი გნებავს წარწყმედაჲ.
და	ბალ.C	ხოლო თუ უმჯობესა არს დატევებაჲ საწუთოჲსაჲ და ძიებაჲ საუკუნოჲსაჲ, გუალე და წარვიდეთ ორნივე.
და	ბალ.C	66. ხოლო ბარაქიაჲსგან რაჲ ესმნეს სიტყუანი ესე, ემხილა სამართალი და არღარაჲ მიუგო.
და	ბალ.C	ხოლო ღამესა ერთსა დაწერა წიგნი ესრეთ, ჴელით წერილი, ერისთავთა მიმართ და ერისა, ვითარმედ: ბარაქიაჲსი ჯერ-არს მეფობაჲ.
და	ბალ.C	და დაუტევა საგებელსა ზედა თჳსსა.
და	ბალ.C	და აღდგა და მოიბლარდნა წელთა ძაძი იგი, რომელ მიეღო ბალაჰვარისგან, და გამოვიდა ფარულად.
და	ბალ.C	ხოლო აგრძნა ბარაქია და აუწყა სხუათა მთავართა.
და	ბალ.C	ხოლო მათ მსწრაფლ დევნა-უყვეს და შეიპყრეს და მოიყვანეს და ჰრქუა: უკუეთუ დაუტეო ესოდენი სიმრავლე უწინამძღუროდ, და ნუ აღდგენ ბრძოლანი და შფოთნი, ანუ კუალად მიიქცენ კერპთა მიმართ, არა შენგან იზღვიოსა ესოდენი სული, რომელ არს სამეფოსა ამას შინა შენსა?!
და	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: პირი იგი უტყუ[ვ]არი ამას ბრძანებს: რაჲ სარგებელ არს, უკუეთუ ყოველი სოფელი შეიძინოს კაცმან და სული თჳსი წარიწყმიდოს გინა იზღვიოს.
და	ბალ.C	ხოლო მან იწყო ტირილად და არა უნდა ესე ყოფად, არამედ ვერღარა შემძლებელ იყო წინააღმდგომად ერისა და უფროჲსღა იოდასაფისა.
და	ბალ.C	ხოლო იოდასაფ მოიღო ბეჭედი და შეაცუა ჴელსა ბარაქიაჲსსა, და გჳრგჳნი თავსა დაადგა და მიულოცა მეფობაჲ.
და	ბალ.C	და აღიპყრნა ჴელნი და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, რომელმან მიჴსენ უღირსი მონაჲ შენი, და მომიყვანე გულისჴმის-ყოფად ცნობასა შენსა, და არა ჴუებულ ჰყავ სული ჩემი მოქცევისათჳს მამისა ჩემისა.
და	ბალ.C	აწ აჩუენე კაცთ მოყუარებაჲ შენი და შეეწიე ბარაქიას, ძმასა ამას ჩემსა, რაჲთა ღირსად და სათნოდ შენდა ვიდოდის წინაშე შენსა და ყოველსა ერსა.
და	ბალ.C	და ვითარცა ესევითარი ვედრებაჲ განამრავლა ღმრთისა მიმართ, და მერმე აღიხუნა ჴელნი თჳსნი ბეჭთაგან ბარაქიაჲსთა.
და	ბალ.C	მერმე მოიქცა ბარაქიას და ჰრქუა: გამცნებ შენ და აღთქუმასა მიგცემ წინაშე ღმრთისა და ყოვლისა ერისა, ნუმცა ბრალეულ ვარ საქმითა შენითა,
და	ბალ.C	და რამეთუ უწინარეს ჩემსა იცან ღმერთი და ჰმონებდი მას სულითა სასიტყუებითა, აწ უფროჲს ჩემსა იღუაწე, და აჩუენე ღმერთსა სათნოებაჲ შენი.
და	ბალ.C	ამას გამცნებ, და უკუეთუ თანა-წარჰჴდე, ღმერთი იყავნ მიმჴდელი შენი.
და	ბალ.C	და რამეთუ იგი არს დასაბამი და დასასრული ყოვლისა საქმისაჲ.
და	ბალ.C	და იყვენ ყოველთა კაცთათჳს ეგრეთ, ვითარცა შენ გნებავს ყოფაჲ მათი შენთჳს, რამეთუ იგი არს მეგობარი კეთილი, რომელი არა ჭიქამან მოიგოს, არამედ გ~მოცთ~ლბჲმ~ნ.
და	ბალ.C	ხოლო სიყუარულსა არა არ~ქს საზღვარი, რამეთუ თუალსა უჴმს თუალი, ხოლო იგი ყოველსა ჰხედავს და თავსა თჳსსა ვერ ჰხედავს.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ სული უკეთური მოიწიოს შენ ზედა და გაწვევდეს, არქუ, ვითარმედ: ესე ყოველთა უცნია.
და	ბალ.C	ხოლო უკუეთუ სცთე, მიუწოდე კაცსა მეცნიერსა და მან განჰკურნოს ცთომილებაჲ შენი.
და	ბალ.C	67. და ვითარცა დაასრულა სიტყუაჲ სწავლისაჲ, აღდგა და კუალად მოიბლარდნა სამოსელი იგი მიცემული ბალაჰვარისგან და მსწრაფლ წარვიდა უდაბნოს.
და	ბალ.C	ხოლო ყოველთა რომელთა ესმა ამბავი მისი, განჰკვირდეს მას ზედა იოდასაფისსა, და ყოველნი ცრემლით ადიდებდეს ღმერთსა.
და	ბალ.C	და ვითარცა ნახეს, მოეხჳნეს ქედთა ურთიერთას, შეიტკბნეს და ტიროდეს, და ჰამბორს-უყოფდეს.
და	ბალ.C	და ვითარცა დასხდეს, ყოველივე ყოფილი წარმოუთხრა იოდასაფ.
და	ბალ.C	ხოლო იოდასაფ იწყო კუალად ტირილად და ეტყოდა: ნუ დამიტეობ, მამაო სულიერო, შვილსა ამას შეცთომილსა.
და	ბალ.C	და ამას სიტყუასავე თანა განბრწყინდა პირი მისი და შეისუენა.
და	ბალ.C	და შევარდა დიდსა მწუხარებასა შინა და მცირე რაჲ მიეძინა, იხილა ძილსა შინა კაცნი ვინმე ნათლისანი.
და	ბალ.C	და აქუნდა მათ გჳრგჳნები შემკულნი ანთრაკითა და თუალითა და ეტყოდეს: ესე გჳრგჳნი მათთჳს არს, რომელ სწავლითა შენითა წარუდგინენ ღმერთსა.
და	ბალ.C	და სხუანი აქუნდეს ბრწყინვალენი ორნი და ჰრქუა მას: ესე ერთი შენი არს ღუაწლთა მათთჳს, რომელ თავს-ისხენ, და ერთი მამისა შენისაჲ არს, რამეთუ მოიქცა ღმრთისა.
და	ბალ.C	მიუგო იოდასაფ: და რაჲ სწორებაჲ არს, რომელმან მცირედი შეინანოს მოღუაწისა თანა?
და	ბალ.C	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ჰრქუა: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, ოდეს-იგი გეტყოდე, ვითარმედ: ოდეს განჰმდიდრდე, არა გინდეს მიცემად მოყუასსა.
და	ბალ.C	და აწ გშურს მამისათჳსცა შენისა.
და	ბალ.C	და განიღჳძა იოდასაფ და განბრწყინდა და მტკიცე იქმნა სულითა.
და	ბალ.C	და იყო მახლობელად მათსა კაცი ერთი მძოვართაგანი, მივიდა და დავა გუამი იგი ბალაჰვარის გუამსა თანა;
და	ბალ.C	და წარვიდა წინაშე ბარაქია მეფისა და მიუთხრა საქმე იგი.
და	ბალ.C	ხოლო იგი წარვიდა ერითა, ეფისკოპოსითა და მღდლითა და წარმოიხუნა წმიდანი ნაწილნი იოდასაფ და ბალაჰვარისნი, და დაჰკრძალნა ლუსკუმასა შინა ოქროსსა და დიდითა პატიოსნებითა შეამკუნა.
და	ბალ.C	და მას ზედა აღაშენა ეკლესიაჲ სახელსა ზედა მამისა, ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ აწ და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
და	ბალ.C	და რ~იცა სარწმუნოებით მივლენ ვიდრე დღეინდელად დღედმდე, ყოველთაგან სენთა განიკურნებიან.
და	ბალ.C	და ჩუენცა ვევედრნეთ ღმერთსა, რაჲთა ლოცვითა მათითა ვიჴსნეთ საუკუნეთა სატანჯველთაგან და ვადიდებდეთ ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, პატივი, თაყუანის-ცემაჲ უკუნისამდე.
და	სინ.მრვლთ	და პირი მისი ბრწყინვიდა ვითარცა მზჱ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ყოველნი ერთბამად იკურთხნეს მისგან, დაჰფლეს იგი მამათა თანა.
და	სინ.მრვლთ	და სხუაჲცა ეგევითარი არს ჩემ თანა, რომლისაჲ მინდა უწყებად თქუენდა მუნ მყოფთა მათთჳს მონაზონთა და რომელთა-იგი საკჳრველთა იქმოდა ღმერთი ჴელითა მათითა, არამედ გხედავ თქუენ, რამეთუ გნებავს სმენად, ვითარ-იგი მოისრნეს მამანი და ვითარ მოიწინეს მტერნი მათ ზედა.
და	სინ.მრვლთ	და მე წარმოგითხრა თქუენ ყოველივე.
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ ესრჱთ სრულ იყვნეს წმიდანი იგი ყოველსა შინა საქმესა მათსა და გლახაკ ღმრთისათჳს, არარას მოიგებდეს ამის საწუთროჲსა საქმეთაგანსა.
და	რაბლე2	თითისა წვერნი, ვითარ შინონში იტყვიან, ქათმისა კურტუმსაებრ მოფხუწა და ფრჩხილნი ოთხგზის ზედიზედ აისვ-დაისვა ხან ერთსა ხელსა ზედა, ხან მეორეზედ, შემდგომ გაშალა თითნი და ნები ნებსა სცა ტკრციალითა.
და	რაბლე2	მას უკანითა კვალად შეაერთა ხელნი, მერე ორგზის ტაში შემოჰკრა და ოთხგზის მომუჭა და გაშალა თითნი;
და	სინ.მრვლთ	და იყვნეს კაცნი მის ქუეყანისანი, რომელნი მოართუმიდეს მათ იფქლსა ეგჳპტით და წარიღებდეს ჴელთ-საქმარსა მათსა ნაცვალად მისა.
და	რაბლე2	შემდეგ ისევ მიატყუპა ხელი ხელსა და, თითქოს ღმერთსა ვედრისო, ზეცად აღაპყრო.
და	სინ.მრვლთ	არამედ უფროჲსღა საქმარ მათა იყო ლოცვაჲ და მარხვაჲ, და ყოველი სასოებაჲ მათი იყო ქრისტჱსა.
და	სინ.მრვლთ	და იყვნეს იგინი რიცხჳთ ორმეოც და სამ.
და	სინ.მრვლთ	თითოეული მათი მარტოჲ სენაკსა იყოფვინ, და არავინ უწყინ, რასა-იგი იქმნ, გარნა უფალმან დამბადებელმან მისმან, რომელმან უწყნის დაფარულნი.
და	რაბლე2	ანაზდეულად პანურგმა მარჯვენა ხელი ასწია, ცერი მარჯვენავე ნესტოში შეიყო, დანარჩენი ოთხი მიჯრილი თითი ცხვირისა წვერისა გასწვრივ გაიშვირა, მარცხენა თვალი სულ მთლად დახუჭა, ხოლო მარჯვენა მოჭუტა, დაბლა დახარა წარბიცა და ქუთუთოც;
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ-იგი ჩუენ ესრჱთ ვიყოფოდეთ, მოგჳჴდეს ჩუენ ორნი კაცნი ჭალაკისა ერთისაგან, რომელი არს ზღუასა შინა, აბაშთა კერძო, მცირეთა ძელთა ზედა და გჳთხრეს,
და	რაბლე2	მერმე მარცხენა აღმართა, ოთხი თითი დაჭიმა და ეგრევ მოხარა, ცერი ზე შეაყენა და ეს ხელიც სწორედ ისეგვარადვე დაიჭირა, როგორაც მარჯვენა ეჭირა, და მანძილი ხელსა და ხელს შუა წყრთანახევარი იყო.
და	რაბლე2	შემდგომ ორივ ხელი დაუშვა, მერე კი მხრებისა სიმაღლეზედ მოიმარჯვა და თითქოს შიგ ცხვირში მიუმიზნა ინგლისელსა.
და	რაბლე2	- და თუ მერკური... - წართქვა ინგლისელმა.
და	სინ.მრვლთ	ვითარმედ: კრებული დიდი ჰაბაშთაჲ მოიწია პირსა ზღჳსასა და პოვეს ნავი ნავებისაგან ჰაჲლელთაჲსაჲ და შეიპყრეს იგი და ეგულებოდა აღსლვაჲ მას შინა და წარსლვაჲ კულიზმად.
და	სინ.მრვლთ	და გურქუეს ჩუენ: მიგჳყვანენით კულიზმად და არავინ თქუენგანი მოვკლათ.
და	სინ.მრვლთ	და ვჰგონებდით ჩუენ მოსლვასა ქარისასა და წარვიდოდეთ მათ თანა.
და	სინ.მრვლთ	არამედ ინება ღმერთმან ჴსნაჲ ჩუენი, ვივლტოდეთ ღამით ამით ძელითა და მოვედით თქუენდა და დაუტევენით იგინი ნავისა მის უფალთა თანა ზღუასა შინა.
და	რაბლე2	მაშინ ინგლისელმა ესევითარი რამ ანიშნა: გაშლილი მარცხენა ხელი ასწია, ოთხი თითი მოფხუწა თუ მოკუმშა, ცერი კი გაჭიმა და ცხვირისა წვერზედ მიიდო.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ჩუენ გეტყჳთ თქუენ: ეკრძალენით მცირედთა დღეთა, ნუუკუე მოვიდენ და მოგსრნენ თქუენ, რამეთუ კაცნი მედგარნი არიან იგინი.
და	სინ.მრვლთ	და ჩუენ ვყავთ ეგრჱთ და მსტუარი დავადგინეთ კიდესა ზღჳსასა, რაჲთა ოდეს იხილოს ნავი მომავალი, გჳთხრას ჩუენ.
და	სინ.მრვლთ	და ვილოცევდით ღმრთისა მიმართ, რაჲთა უმჯობჱსი გამოგჳრჩიოს და ნებაჲ მისი იყოს ჩუენ ზედა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ იყო ხვალისაგან მიმწუხრი, ვიხილეთ ნავი მომავალი ჩუენ კერძო.
და	სინ.მრვლთ	და რომელნი იყვნეს ჩუენ თანა ერისა კაცნი ფარანელნი, განემზადნეს ბრძოლად დედა-წულისა მათისათჳს და ხუასთაგისა მათისათჳს, ხოლო ჩუენ, მონაზონნი, მივივლტოდეთ ეკლესიად.
და	რაბლე2	პანურგი სულაც არ დაბნეულა: მარცხენა ხელით თავისი ვეება დუქან-საბიძალი წამოიწია, მარჯვენათი კი იქიდგან მოზვრისა ფერცხალ-ნეკნისა ნატეხი და ორიცა ერთნაირი ჭოლოკი ამოიღო, ერთი ეკალმუხისა, მეორე ხასყირმიზისა, მსწრაფლ თითებს შუა თანაზომიერად მოივარგა,
და	სინ.მრვლთ	და იყვნეს ფარანელნი იგი ორას ოდენ კაც და შეკრებულ იყვნეს იგინი მთასა მას ზედა ბრძოლად.
და	სინ.მრვლთ	და იყო სიმაღლჱ ზღუდისაჲ მის ვითარ ორ კაც ოდენ.
და	რაბლე2	ჰკრა ერთი ერთმანეთსა და იმისთანად აახმიანა, ვითა ბრეტონელი კეთროვანნი ფიფინაურთ აჩხარუნებენ ხოლმე, ის კი არა, კიდევ უფრორე საამოვნო იყო ყურისთვის ხმიანობა იგი.
და	რაბლე2	თანაც პანურგი თვალსა არ აშორებდა ინგლისელსა და ენასა არხეინად აწკლაპუნებდა.
და	სინ.მრვლთ	და დავჰჴშენით ჩუენ კარნი წინაშე ჩუენსა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ მოიწინნეს იგინი ჴმელად, დადგეს;
და	სინ.მრვლთ	და მენავენი იგი წინაუძღოდეს.
და	რაბლე2	ღვთისმეტყველთა, მკურნალთა და დასტაქართა აზრით, ნიშანი ესე მაჩვენებელი იყო იმისა, რომ ინგლისელსა კეთრი სჭირდა.
და	სინ.მრვლთ	და დაყვეს ღამჱ იგი ძირსა მის მთისასა, მახლობელად წყაროებისა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ განთენა, შეკრნეს მენავენი იგი და დაუტევნეს იგი მას ადგილსა.
და	რაბლე2	ხოლო ბრჭეთა, მერჯულეთა და სჯულისა მეცნიერთა აზრით, პანურგმა ის მიანიშნა ინგლისელსა, რომა ხან კეთროვანნიც არიან ბედნიერნი, ვითარ ოდესღაც ცხადყო უფალმა.
და	სინ.მრვლთ	და ერთი მენავეთა მათგანი დაუტევეს მცველად ნავისა მის, რამეთუ მარტოჲ ვერ ავლინებდა ნავსა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ერთი ჰაბაშთა მათგანი დაუტევეს მის თანა და მერმე მოიმართეს წყაროებად.
და	რაბლე2	ინგლისელი შახსა არ იტეხდა: ადგა და ორივ ხელი ასწია, სამ-სამი თითი, ანუ სალოკი, შუათითი და არათითი მარჯვენისაც და მარცხენისაც მოკუმშა, ცერნი სალოკთა და შუათითებისა საშუალ გახლართა,
და	სინ.მრვლთ	და ემთხჳნეს მათ ფარანელნი იგი ბრძოლად.
და	სინ.მრვლთ	და იყო ბრძოლაჲ მახლობელად წყაროებისა, გუერდით კერძო გორსა.
და	სინ.მრვლთ	და ესროდეს იგინი ურთიერთას ისრითა.
და	სინ.მრვლთ	და ისარი იგი კლვიდა ორკერძოჲთვე კაცებსა.
და	რაბლე2	პანურგსა ბევრი არ უფიქრია, ხელნი აღმართა და ესეგვარად მიუმუნჯურა: მარცხენა ხელისა სალოკი თითისა ფრჩხილი ცერისა ფრჩხილსა მიადო და მცირე რამ რგოლი მოამრგვალა,
და	რაბლე2	ხოლო მარჯვენა თითი, გარეშე სალოკისა, მომუჭა, სალოკი თითი კი ხან შეყო ამა რგოლსა შიგან და ხან გამოყო.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო უღმრთონი იგი რამეთუ უმრავლჱს იყვნეს და ჩუეულ ბრძოლასა, სძლეს ფარანელთა მათ და მოწყჳდეს მისთგანი ას ორმეოც და შჳდი კაცი.
და	რაბლე2	მასუკან მარცხენა სალოკი თითი და შუათითი დაჭიმა, გაბაჯანსა რომ იტყვიან, იმისა განისად გაშალა და ტაუმასტსა მიაშვირა.
და	რაბლე2	შემდეგ მარცხენა ხელი ჩიტისა ფრთისებრ თუ თევზისა ფარფლისებრ დაიჭირა, ცერი მარცხენა თვალის უპეს მიიბჯინა და მკლავი ნელიად აატოკა;
და	რაბლე2	ტაუმასტსა მიწისა ფერი დაედო, გააჟრჟოლა და ამხელად აი რა ნიშანი გამოაგო: მარჯვენა ხელისა შუათითი იმა ადგილზედ მიირტყა, სადაც ცერისა ძირია,
და	რაბლე2	შემდგომად კი მარჯვენა ხელისა სალოკი თითი რგოლსა შიგან შეიყო, მარცხენა ხელზედ პანურგისა მაგალითისებრ რომ მოემრგვალებინა, ოღონდ მან რგოლსა ოდენ ზევ-ზევით გაუსვ-გამოუსვა და არა ქვევ-ქვევითა, ვითარ პანურგი შვრებოდა.
და	სინ.მრვლთ	და სხუანი ივლტოდეს მთით კერძო, ვითარცა ვინ შემძლებელ იყო განრინებად თავისა თჳსისა, ხოლო უღმრთოთა მათ წარტყუენეს ყრმები და დედები მათ თანა.
და	რაბლე2	მაშინ პანურგმა ტაში შემოჰკრა, მჯიღში ჩაისტვინა, მერმე მარჯვენისა სალოკი თითი კვალად შეიყო მარცხენისა რგოლსა შიგან და გააქლაქუნ-გამოაქლაქუნა.
და	რაბლე2	შემდგომ ამისა ნიკაპი წინ წამოსწია და ტაუმასტი კინაღამ თვალებითა შეჭამა.
და	რაბლე2	ტაუმასტი კი ოფლში გაიწურა და ცარიელ ჭვრეტადღა ქცეულ კაცსა დაემგვანა.
და	სინ.მრვლთ	და ამისა შემდგომად მოგჳჴდეს ჩუენ შეზღუდვილსა მას, ვითარცა მჴეცნი მძჳნვარენი რბიოდეს და ჴმობდეს ჴმითა მაღლითა და უშუერითა და ჰგონებდეს, ვითარმედ პოონ ჩუენ თანა საფასჱ დამალული.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ მოიცვეს კარი იგი, იწყეს ქადებად ჩუენდა მომართ.
და	რაბლე2	პასუხად პანურგმა მარჯვენა ხელისა ცერი ყბაზედ მიიბჯინა, მარჯვენავე ნეკი მარცხენა ხელისა რგოლსა შიგან შეიყო და დია შეხმატკბილებულსა კაპუნსა მოჰყვა.
და	სინ.მრვლთ	არა უწყოდეთ, რაჲმცა-იგი ვყავთ, გარნა ღმრთისა მივივლტოდეთ ლოცვითა და ცრემლითა და გულითა მწუხარითა.
და	ბალ.D	გჳთხრობდა ჩუენ მამაჲ ისაკ, ძე სოფრონ პალესტინელისაჲ, და არს წიგნი ესე სიბრძნე ბალაჰვ[არისი], რომელი იყოფებოდა უდაბნოთა მძოვართა თანა
და	რაბლე2	მერმე უეცრად გონსა მოეგო და მარცხენა ხელისა ხუთივ ფრჩხილი მარჯვენისა ფრჩხილთ მიადო, შემდეგ თითნი ნახევარწრედ მოხარა და ორივ ხელი რაც შეეძლო მაღლა აიშვირა.
და	სინ.მრვლთ	და რომელნიმე ჩუენგანნი კადნიერ იყვნეს სიკუდილსა ზედა მხიარულითა გულითა, და ზოგნი – მწუხარე და შემუსრვილ გულითა, და ზოგნი ილოცვიდეს და ჰმადლობდეს ღმერთსა, და ზოგნი ერთიერთსა ნუგეშინის-სცემდეს.
და	ბალ.D	მივიწიე ოდესმე იოპედ და მუნ ვპოე წიგნი ესე ჰინდოთა საწიგნესა, რომელსა შინა სწერიან საქმენი ამის სოფლისანი, ფრიად სარგებელნი სული[სანი].
და	სინ.მრვლთ	მაშინ აღდგა მამაჲ და წინამძღუარი ჩუენი წმიდაჲ პავლე შორის ეკლესიასა და თქუა: ისმინეთ, ძმანო ჩემნო და მამანო, ჩემ შეურაცხისაგან და ცოდვილისა.
და	რაბლე2	ტაუმასტმა მეტსა ვერღა გაუძლო, ზე წამოიჭრა ჩაფსმული და ერთი იმისთანა დასძვრა, რაღა ბევრი გავაგრძელო, კედელთ ზანზარი იწყეს, და ალბათ სრულად ქვეყნიერებისა ეშმაკნიც ვერ ააყროლებდნენ ისერიგად ჰაერსა.
და	ბალ.D	1. იყო ვინმე მეფე ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან ბოლაჲტ, და სახელი მისი იაბენეს.
და	სინ.მრვლთ	თქუენ უწყით ყოველთა, რამეთუ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსთჳს შეკრებულ ვიყვენით ყოველნი ამას ადგილსა და მოგუეცალა საწუთროჲსა ამისგან საცთურისა და მოსრულ ვიყვენით უქმსა ამას უდაბნოსა და საშინელსა,
და	ბალ.D	ხოლო კაცი იგი იყო მშჳდი და მდაბალი და ფრიად მოწყალე გლახაკთაჲ.
და	ბალ.D	და არა ესუა მას შვილი.
და	სინ.მრვლთ	რაჲთამცა აღვიღეთ უღელი ქრისტჱსი ქედთა ჩუენთა ცოდვილთა ამათ შიმშილითა და წყურილითა და სიგლახაკითა ფიცხლითა და მწუხარებითა სოფელსა ამას და შეურაცხ-ვყავთ ყოველი, რაჲ არს მას შინა,
და	რაბლე2	მერმე მან მარჯვენა ხელი აღმართა და თითისა წვერნი მოკუმშა, ხოლო მარცხენა გულსა ზედა დაიდო.
და	სინ.მრვლთ	რაჲთა სასუფეველი ცათაჲ შევიძინოთ, რომელი აღუთქუა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა, და აწ არარაჲ იყოფის თჳნიერ ბრძანებისა მისისა და არარაჲ მოიწევის ჩუენ ზედა საქმჱ სოფელსა და არცა ჟამსა ამას,
და	რაბლე2	პასუხად პანურგი თავის წარზიდულ ფოჩიან საბიძალსა ჩააფრინდა, წყრთანახევარზედ დაჭიმა და აგრე ეჭირა მარცხენა ხელით მცირე ხანსა, მარჯვენათი კი ფორთოხალი დააძრო და შვიდჯერ შეისროლა,
და	სინ.მრვლთ	გარნა რომელი მას უნდეს, შეგუეწიოს ჩუენ მცირესა ჟამსა ცხორებისა ამის ამაოჲსასა და მის თანა მიგჳყვანნეს ჩუენ.
და	სინ.მრვლთ	და აწ ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა გჳხაროდის და მხიარულ ვიყვნეთ მისა მიმართ და ვჰმადლობდეთ და არა სულ-მოკლე ვიქმნეთ.
და	რაბლე2	მერვეზედ მარჯვენათი ჩამუჭა, ფორთოხლიანი ხელი მაღლა ასწია და ცოტა რამ ჟამსა ჰაერში გააშეშა;
და	სინ.მრვლთ	რაჲ უტკბილჱს არს ხილვასა პირისა მისისასა და თაყუანის-ცემად დიდებასა მისსა!
და	რაბლე2	მაშინ ტაუმასტმა მესტვირისაებრ დაბერა ლოყანი და იმნაირად გამოაქშუტუნა ჰაერი, ვითამც ღორისა ბუშტსა ბერავდა.
და	რაბლე2	მერმე ოდნავ აღაღო პირი, მარჯვენა ხელისგული ბაგეთა ზედა მიირტყა და ისრე ღრმად, ისრე ხმიერად ამოისუნთქა, სულთქმა სანამ სასულესა ამოივლიდა, დასტურ ზენა-პირსა მოსწყდა ფარდაფალანგისასა, და ესა თექვსმეტგზის ზედიზედ განიმეორა.
და	რაბლე2	აქა პანურგმა მარჯვენა ხელისა სალოკი თითი პირში ჩაიდო, სრულად დაჭიმა ძარღვნი პირისა და მაგრად მოკუმა,
და	რაბლე2	მერე ერთბაშად გამოიძრო თითი და იმისთანა ტკაცანი მოაყოლა თანა, როგორი ტკაცანიცა სამღერალმა თოფთოფელამ იცის, ბალღნი ბოლოკთ რომ ისვრიან ხოლმე, და ესა ცხრაგზის ზედიზედ ქნა.
და	რაბლე2	და ტაუმასტმა მეყსეულად წამოიყვირა: - ეჰა, უფალნო, ჩავხვდი საიდუმლოსა!
და	რაბლე2	ამისა თქმა იყო, და ინგლისელმა სატევარი იშიშვლა და ერთხანს ძირსა დახრილი ეჭირა.
და	ბალ.D	4. და მწუხარე იყო იგი უშვილოებისათჳს, რამეთუ ფრიად მდიდარი იყო იგი, და სწადოდა, რაჲთამცა დაუტევა მკჳდრი მონაგებთა ზედა.
და	რაბლე2	პასუხად პანურგმა ხელი ჩაავლო თავის წარზიდულ საბიძალსა და ხან ერთ ბარკალთან აითამაშა, ხან მეორესთან.
და	რაბლე2	მასუკან სავარცხლისაებრ თითებგადაჭდობილი ორივ ხელი თავსა ზედა დაიდო, ენა გადმოაგდო და თვალნი გადამღრძვალ თხასაებრ დაატრიალა.
და	რაბლე2	და სატევრისა ვადა გულზედ მიიყრდნო, სატევრისა პირთან კი ხელისგული მიიტანა და თითნი ოდნავ მოხარა.
და	ბალ.D	ამისთჳსცა ცუდ იქმნებოდა ვედრებაჲ მათი, გარნა ღმერთსა რომელსა ყოველთა კაცთა ჰნებავს ცხორებაჲ, მოწყალებისა მისთჳს, რომელ ჰყოფდა გლახაკთა ზედა, მიანიჭა მას შვილი კეთილი და საღმრთოჲ.
და	რაბლე2	შემდგომ, გულხელი დაიკრიფა და ხუთგზის ჩაახველა, მეხუთე ჩახველებაზედ ფეხიც დააბაკუნა, მერმე მარცხენა ხელი ასწია, თითნი მომუჭა და ცერა, ანუ უსო თითისა ძირი შუბლსა ზედა მიიბჯინა, ხოლო მარჯვენა ხელი ექვსგზის მკერდში ჩაიბრაგუნა.
და	რაბლე2	მაშინ პანურგმა ორივ შუათითითა რაც ძალი და ღონე ჰქონდა კინაღამ პირი გაიხია და კბილნი დაკრიჭა, ხოლო მას უკანით ცერა თითნი ქუთუთოთა ზედა ღონივრად დაიწოლა და, ვითარ იქა მყოფელთ მოეჩვენათ, მტრისას, იმას რომ სახე დაემანჭა და დაეღრიჯა.
და	რაბლე2	XX. ვითარ აქებ-ადიდებდა ტაუმასტი პანურგისა სიქველესა და განსწავლულობასა
და	სინ.მრვლთ	არა გაჴსოსა, ძმანო ჩემნო საყუარელნო, რაჟამს-იგი ვსხდით ერთობით და ვიკითხვიდით წამებასა წმიდათასა და გჳკჳრნ მოთმინებაჲ იგი მათი და ვიტყოდით ურთიერთას: ნეტარ არიან, რომელნი-იგი ქრისტჱსთჳს იწამნეს და დასთხინნეს სისხლნი მათნი!
და	ბალ.D	და აღივსო სიხარულითა დიდითა და უწოდა სახელი მისი იოდასაფ, და თქუა: ესე მიყვეს ღმერთთა ჩემთა.
და	ბალ.D	და უმეტეს ადიდნა იგინი.
და	ბალ.D	და შეკრიბა სიმრავლე ვარსკულავთ მრიცხუველთა და ფილასოფოსთა და მემარგეთაჲ, რაჲთა აუწყონ, თუ რაჲ წინა-უც ძესა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	და გული გითქუამნ, თუმცა ვიყვენით ვითარცა-იგინი.
და	რაბლე2	შემდგომად ამისა ჩაბილებული ტაუმასტი ზეზედ წამოდგა, თავსარქმელი მოიხადა და პანურგსა ზრდილად მადლი მოახსენა, მერმე კი შენაკრებართ თვალი მიმოავლო და ხმა გაიმყივარა:
და	ბალ.D	ხოლო იყო მათ შორის კაცი ერთი მეცნიერ სიბრძნესა უფროჲს ყოველთა, და ჰრქუა მეფესა: მე ესრეთ ვჰგონებ, მეფეო, დიდებასა, რომელსა მიიწევის ყრმაჲ ესე, არა არს ამის სოფლისაჲ, არამედ ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ დიდი წინამძღუარი იყოს გზასა ჭეშმარიტებისასა.
და	სინ.მრვლთ	და აწ ესერა ჟამი მოწევნულ არს, შვილნო, და გულის-თქუმაჲ იგი მოახლებულ არს, რაჲთა ვიყვნეთ ვითარცა იგინი და თანა-ზიარ მათა, რომელსა-იგი შინა არიან კეთილსა წარუვალსა და შეუცვალებელსა.
და	რაბლე2	- უფალნო! აწ დასტურ უპრიანია და კიდევაც უნდა გავიხსენო სიტყვანი სახარებისა: Et ecce plus quam Salomon hic.
და	ბალ.D	ხოლო მეფემან ძესა თჳსსა აღუშენა ქალაქი და მუნ შინა ყოფაჲ ძესა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	და აწ ნუ ჰყივით და ნუცა გეშინის და ნუცა რას იქმთ შეუმსგავსებელსა თქუენსა, არამედ ყოვლითა ძალითა ჩუენითა შევიმოსოთ ძალი ქრისტჱსი და დაუთმოთ სიკუდილსა შეწევნითა მისითა, რაჲთა შეგჳწყნარნეს სასუფეველსა მისსა.
და	ბალ.D	და უბრძანა, რაჲთა ბერი კაცი არა უტეონ მას შინა ყოფად.
და	ბალ.D	და მისცნა მონანი სარწმუნონი, რაჲთა ჰმსახურებდენ ძესა მისსა.
და	სინ.მრვლთ	და მათ ყოველთა მიუგეს ერთბამად და თქუეს: ვითარცა სთქუ, ეგრეცა ვყოთ.
და	ბალ.D	და მისცა ზანდან მზრდელად და ამცნო მას და ჰრქუა, რაჲთა ბერი კაცი გინა სნეული არა უჩუენოს და არცა სიკუდილი უჴსენოს სადა,
და	ბალ.D	რამეთუ სწადოდა აღზრდაჲ მისი სიხარულით და შუებით, და არარაჲ შეჭირვებით შეემთხჳოს რაჲ გინა სიბერისათჳს, გინა უძლურებისა, გინა თუ სიკუდილისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	რომელი მომცა უფალმან სასუმელი ცხორებისაჲ, მოვიღოთ და სახელსა უფლისასა ვხადოთ, ვითარცა სალმუნი დავითისი იტყჳს.
და	რაბლე2	რამეთუ დია საგონებელსა ვიყავ ჩავარდნილი მაგიისა, ალქიმიისა, კაბალისა, გეომანტიისა, ასტროლოგიისა, აგრეთვე ფილოსოფიისა ამოუხსნელ კითხვათა გამო და ერთი სული მქონდა, სანამ მოვემუსაიფებოდი.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ ესმა ესე მათგან, მოიქცა საკურთხევლად აღმოსავალით კერძო და განიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად და თქუა: ღმერთო და უფალო ჩუენო იესუ ქრისტე, მეუფეო ყოველთაო და ღმერთო ყოველთაო, შენ ხარ სასოჲ ჩუენი და შემწჱ ჩუენი და ნუ დაივიწყებ მონათა შენთა,
და	სინ.მრვლთ	არამედ მოიჴსენე შრომაჲ ჩუენი და მოგუეც ძალი ჟამსა ამას ჭირისასა და შეიწირენ სულნი ჩუენნი, ვითარცა მსხუერპლნი, წინაშე შენსა, რამეთუ შენდა შუენის დიდებაჲ და პატივი თანა მამით და სულით წმიდითურთ უკუნითი უკუნისამდე.
და	რაბლე2	თუმცაღა ამჟამ გულნაკლული ვარ პანტაგრუელისა დიდებაზედ, რადგან, ვგონებ, სახელოვნებასა შეშურს პატრონისა თვისისა და მეათასედწილადაც ვერ ეთანაბრება ნამდვილობასა.
და	სინ.მრვლთ	მიუგეს ყოველთა ერთობით და თქუეს: ამენ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა მათ თქუეს ამენი, მოიწია ჴმაჲ ზეცით საკურთხეველით გამო, რომელი იტყოდა: მოვედით ჩემდა ყოველნი, გამორჩეულნო და შეწირულნო, და მე განგისუენო თქუენ შრომათაგან ამის სოფლისათა სასუფეველსა ჩემსა.
და	რაბლე2	რაღა ბევრი ლაპარაკითა თავი შეგაბეზროთ, საკუთარი თვალითა ნახეთ, განაღამცა თვითონ, არამედ მოწაფემან მისმან რარიგ გულსავსედა მყო და უფრორე მეტი მამცნო, ვინემ ვკითხე, თვინიერ ამისა, ათასი რამ ახალი ეჭვნეულობა აღმიძრა და აქვე გამიქარწყლა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ ესე ჴმაჲ გუესმა, ყოველთა შეგუეშინა და ძწოლამან დიდმან შეგჳპყრნა, რამეთუ სული, ვითარცა თქუა ქრისტემან სახარებასა შინა, გულს-მოდგინე არს, ხოლო ჴორცნი – უძლურ.
და	რაბლე2	პირ-პირ ვიტყვი და უნდა მერწმუნოთ, ჭეშმარიტად სხვათა და სხვათა საზოგადო სწავლათა უშრეტსა წყაროსა დამაწაფა და ისევითარი ხერხითა ქმნა ესა, არცა მეგონა, ქვეყანაზედ წარმოდგენაც კი ვისმე თუ ჰქონდა შესახებ ამა ხერხისა:
და	სინ.მრვლთ	და მერმე ერთობით აღვიმაღლეთ ჴმაჲ ჩუენი ღმრთისა მიმართ და წარვიწირენით თავნი ჩუენნი ცხოვრებისაგან.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო უღმრთოთა მათ მოიღეს ძელი გრძელოვანი და შემოაყრდნეს კედელსა და მიერ აღმოჴდეს და განუღეს კარი მოყუასთა თჳსთა.
და	რაბლე2	უახლოეს ჟამსა, მავანთა და მავანთ რომ არ იფიქრონ, მოგვატყუეს და დაგვცინესო, სულ კალმისა წვერზედა ავაგებ რაცა რამ მოვიმუსაიფეთ და დავადგინეთ,
და	სინ.მრვლთ	და არავინ ჩუენგანი წინა-აღუდგა.
და	რაბლე2	მერმე ავდგები და დავსტამბავ, რათამც სხვამაც ჩემებრ ნახოს იმისგან სარგებელი, და, ალბათ, უკვე თავადაც განსჯით, რაგვარ გამოაგებდა სიტყვასა მოძღვარი, უკეთუ ესოდენი სიქველე შესძლებია მოწაფესა მისსა, ვინათგან non est discipulus super magistrum.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო იგინი ვითარცა შემოვიდეს ვითარცა მჴეცნი ბოროტნი და აღმოეჴადა მახჳლები მათი.
და	სინ.მრვლთ	და შეიპყრეს პირველად რომელი მოხუდა, სახელით იერემია, მჯდომარჱ კარსა ზედა ეკლესიისასა, და ჰრქუეს: გჳჩუენე ჩუენ მამასახლისი!
და	სინ.მრვლთ	და თანა ჰყვანდა მათ ერთი მენავეთა მათგანი, რომელი უთარგმნებდა სიტყუასა მათსა.
და	რაბლე2	პანტაგრუელმაც ესეგვარადვე დაუმადლა იქა შეყრილ ჯარ-ჯამაათსა და ტაუმასტი სადილად შინ ისტუმრა, მიუსხდნენ ტაბლასა და, მერწმუნეთ, არცა ვინმესა ღვინო მოუპარავს და არცა ჯამფილა აუცდენია, ღლიეს,
და	რაბლე2	ვითარცა რიგისა გარდახდისა დღესა ძველნი მენოვაგენი, ანუ ჭამასა ზედა სახიობითა მსმელნი ღლევენ, და ერთიცა არ დარჩენილა, მუცელზედ ღილნი რომ არა შეხსნოდა
და	რაბლე2	(უწინ მუცელსა აწინდელ საყელოსებრ ღილ-კუშტაბანითა იკრავდნენ), გაგება არღა ჰქონდათ და ერთმანეთსა ჰკითხავდნენ: ვინა ხარ, კაცო, შენაო?
და	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა მათ იერემია; არა გიჩუენო იგი თქუენ და არცა მეშინის თქუენგან, მტერნო ღმრთისანო ურჩულონო.
და	რაბლე2	თავად წმინდა ღვთისმშობელია მოწმე, რარიგ სასწაულად ყლურწავდნენ, რარიგ ხელად აშრობდნენ საწდე-ხელადათ და რარიგ იხაფებდნენ ხმასა:
და	სინ.მრვლთ	და კადნიერ იყო მათ ზედა და არა შეეშინა, რაჟამს იხილა პირები იგი მათი და რჴმლები ჴდილები, არამედ სიტყუა-უგებდა მათ გულითა მწუხარითა და ჰრქუა: არა გიჩუენო თქუენ მამასახლისი ჩუენი.
და	სინ.მრვლთ	და უკჳრდა უღმრთოთა მათ სიმჴნჱ იგი მისი და სიმაგრჱ გულისა მისისაჲ, ვითარ-იგი არა შეეშინა მათგან.
და	სინ.მრვლთ	და შეიპყრეს იგი და შეუკრნეს ჴელნი და ფერჴნი მისნი და დაადგინეს იგი შიშუველი და ესროდეს მას ისრითა, ვიდრემდის აღივსნეს ჴორცნი მისნი;
და	სინ.მრვლთ	და არა შეიძრა იგი ადგილისა მისგან, არამედ შეიწყნარა იგი სიხარულითა და მადლობითა ღმრთისა მიმართ და შუენიერითა მოთმინებითა, ვიდრემდის შეჰვედრა სული თჳსი თჳსსავე დამბადებელსა.
და	რაბლე2	და თითოეულმა თავის წილად, სულ ცოტა, ოცდახუთი -ოცდაათი კასრი მაინც ჩაისხა, და ახლა როგორა ღლევდნენ, არ იკითხავთ?
და	სინ.მრვლთ	და იგი არს პირველი მოწამეთაჲ მათ, რომელი გჳრგჳნოსან იქმნა და სძლო ეშმაკსა, ვიდრემდის მოკუდა იგი მოწამჱ და კეთილის დაწყება ექმნა მოყუასთა თჳსთა.
და	რაბლე2	როგორა და, Sicut terra sine aqua, რამეთუ პაპანაქება იდგა და თანაცა მწყურვალება ჰკლავდათ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა იხილა ესე წმიდამან მამამან ჩუენმან პავლე, განდგა შორის მოყუასთა თჳსთაგან და ჰრქუა მათ: აჰა ესერა ვარ მე, რომელსა მეძიებთ.
და	სინ.მრვლთ	და უჩუენებდა ჴელითა თავსა თჳსსა.
და	რაბლე2	რაიცა ტაუმასტისა მიერ წამოჭრილ მრავალსა დებულებასა და მოპაექრეთაგან ხმარებულ ნიშანთ შეეხება, ყოველივესა ეხლავ იმათივ საკუთარი სიტყვა-პასუხისა საფუძველზედ აგიხსნიდით და განგიმარტავდით,
და	რაბლე2	მაგრამ გავიგე, ტაუმასტსა ამისა გამო თურმე კარგა მოზრდილი წიგნი დაუწერია, გამოუცია კიდეც ლონდონშია და ყველაყა უკლებლივ უთარგმანებია, ამისათვის ჯერხნობით თავსა ვიკავებ.
და	სინ.მრვლთ	და მისცა თავი თჳსი ჴელთა მტერთასა და არად შეჰრაცხა სატანჯველი მათი, რომელი უყვეს პირველ სიკუდილისა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ შეიპყრეს, ჰრქუეს მას: გჳჩუენე ჩუენ საფასჱ, რომელი არს შენ თანა დამალული.
და	რაბლე2	და აჰა ესერა უდიდეს სოლომონისა არს აქა (ლათ.). არა არს მოწაფე უფროის მოძღვრისა თვისისა (ლათ.). ვითარცა მიწა ურწყული (ლათ.).
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მან ჰრქუა მათ მდაბლითა სახითა და სიტყჳთა ლბილითა ჩუეულებისაებრ თჳსისა: გრწმენინ ჩემი, რამეთუ არარაჲ არს ჴელმწიფებასა ჩემსა ქუეშე ამის სოფლისაჲ, გარნა ესე სამოსელი ძუელი, რომელ არს ჩემ ზედა ძაძისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მათ აღიღეს ქვაჲ და სცემდეს ქვითა მით გუერდთა მისთა და ესროდეს ჴორცთა მისთა ისრითა და პირსა მისსა და ეტყოდეს: მოიღე, რაჲ-იგი არს შენ თანა.
და	რაბლე2	ინგლისელთან გაკამათებაში გამარჯვებულსა პანურგსა მალე სრულად პარიზ-ქალაქსა შინა გაუვარდა სახელი, რისა შემდგომაც მან ღირსეული ფასი დასდო თავის საბიძალსა და რომაულ ყაიდაზედ ბრძანა მოქარგვა იმისი.
და	რაბლე2	პანურგსა საქვეყნოდ ასხამდნენ ხოტბასა, ის კი არა, სიმღერაც გამოუთქვეს, და მთელი იქაური ბიჭბუჭობა სულ იმა სიმღერასა ღიღინებდა, ოდესცა მდოგვისა საყიდლად აგზავნიდნენ,
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ ტანჯეს იგი მრავალ ჟამ და არარაჲ პოვეს მის თანა, რომელსა-იგი ეძიებდეს, სცა ერთმან მათგანმან მახჳლითა შოვა ოდენ თავსა მისსა და განაპო წმიდაჲ იგი თავი მისი ორად.
და	სინ.მრვლთ	და დაჭრნეს ჴორცნი მისნი მახჳლითა.
და	სინ.მრვლთ	და დაეცა იგი მკუდარი შემდგომად დიდისა ტანჯვისა.
და	სინ.მრვლთ	ამან მეორედ სძლო ეშმაკსა და არა შეშინდა სიკუდილისაგან, და არცა მოუძლურდა გულს-მოდგინებაჲ მისი.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს ვიხილე მე, ჩუკენმან ამან, ფიცხლად სიკუდილი იგი და ვიხილე სისხლი იგი წმიდათაჲ მდინარჱ და ჴორცნი მათნი მდებარენი, ვეძიებდ ადგილსა, სადამცა დავიმალე, რაჲთამცა განვერი ჴელთაგან მათთა.
და	რაბლე2	არცაღა კიდევ ბანოვანთაგან და ქალიშვილთაგან აკლდა პატივი, მიწყივ ნანინანატრი სტუმარი იყო იმათი და, რაკი ესოდენ წარემატა, თავბრუც დაეხვა და გაკადნიერებულმან ერთსა დიდგვაროვანსა ბანოვანსა დაადგა თვალი, თავისა თხოვნა დაუპირა.
და	სინ.მრვლთ	და ვიხილე ყურესა ერთსა სენაკისასა ბაჲაჲ ფრიადი, შეყრდნობილი კედელსა, და მას შინა დავიმალე, ვიდრე-იგი უღმრთონი უცალოღა იყვნეს წმიდათა მათ მოსრვასა,
და	სინ.მრვლთ	და ვიტყოდე გულსა ჩემსა: უკუეთუ მპოონ, მომკლან მეცა და უკუეთუ განვერე მათგან, მე დავჰმარხნე ჴორცნი ესე წმიდათანი.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს მოიცალეს მოწყუედისაგან მათ წმიდათაჲსა, ერთობით შევიდეს ეკლესიად, ჴმობდეს ჴმითა მაღლითა და იწყეს ცემად მათა მახჳლითა,
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა ვის უნდა: რომელსამე თავი წარჰკუეთეს და რომელიმე ორად განკუეთეს და რომელსამე მახჳლითა ნაწლევნი გამოუსხნიან გარე და რომელსამე მჴარსა ეხეთქნა და ორად განეპო ვიდრე მკრდადმდე, ვიდრემდის ესრჱთ მოწყჳდნეს წმიდანი იგი მამანი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო რაჟამს მონაზონი იგი ამას გჳთხრობდა, ვერ შემძლებელ იყო დაჭირვად თავისა თჳსისა მწარისაგან ტირილისა, ვიდრემდის ჩუენ ყოველნი ვტიროდეთ მის თანავე და ვერღარა შემძლებელ ვიყვენით სიტყუად.
და	სინ.მრვლთ	და გუეტყჳნ იგი: რაჲ გითხრა თქუენ, ძმანო ჩემნო., რომელი-იგი იხილეს თუალთა ჩემთა?
და	სინ.მრვლთ	და იყო მუნ სხუაჲ მონაზონი. სახელი ერქუა ამბა სოლომონ.
და	სინ.მრვლთ	და ჰქონდა მის თანა ყრმაჲ თჳსი, მისი ნაშობი იყო იგი ათხუთმეტისა წლისაჲ და მონაზონად ეკურთხა იგი წმიდასა მას და მას განეზარდა იგი სიყრმით მისითგან და ესწავა მისდა პატიოსანი მონაზონებაჲ და ბრძოლაჲ ეშმაკთა მიმართ.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ იხილეს იგი ჭაბუკად შუენიერად მტერთა მათ ღმრთისათა, შეუყუარდა იგი და უნდა დამარხვაჲ მისი და თანა-წარყვანებაჲ მისი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ვითარ-ესე იხილა ყრმამან მან, რამეთუ არა მოჰკლვენ მას მოყუასთავე თჳსთა თანა და ეგულების წარყვანებაჲ მისი მათ თანა, შეზრუნდა ამისთჳს ფრიად და იწყო ტირილდ და ღაღადებად.
და	რაბლე2	და მართლაც, ღობე-ყორესა არ მოსდებია, კოწიაწსა არ მოჰყოლია, სიტყვა არ გაუჭიაყელებია, ვითარ უბადრუკნი მიჯნურნი იქცევიან, შუმი მემარხულენი, ხორცსა რომ არ ეკარებიან, ადგა და დღესა ერთსა პირდაპირ უთხრა სათქმელი:
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ იხილა, რამეთუ არარას სარგებელ ეყოფვის ტირილი იგი, აღიძრა სულითა თჳსითა და განაგდო მისგან შიში და კადნიერ იქმნა და აღიღო მახჳლი ერთისა მათგანისაჲ და უხეთქნა მჴარსა ოდენ ჰაბაშისასა, რაჲთა გული განაწყოს და მოკლეს იგი.
და	სინ.მრვლთ	ვითარცა იქმნა, ყოველნი განრისხნეს მის ზედა და დაჭრეს იგი მახჳლითა.
და	სინ.მრვლთ	და იგი ღაღადებდა და იტყოდა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომელმან არა მიმცა ჴელთა ცოდვილთასა!
და	სინ.მრვლთ	ესრჱთ იტყოდა ვიდრე სიკუდილდმდე და ესრჱთ მჴნე იქმნა და შეემთხჳა ქრისტესა კაცი იგი ღმრთისაჲ ამბა სერჯი.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს ვიხილე ესე ყოველი, ვიწყე ვედრებად უფლისა ჩემისა და ღმრთისა მოწყალისა, რაჲთა მიჴსნეს მე მათგან და დაუბრმეს თუალნი მათნი ჩემგან, რაჲთა ნუუკუე მე ხოლო განვერე და დავჰმარხნე გუამნი იგი წმიდათანი.
და	სინ.მრვლთ	და ესრჱთ მოისრნეს იგინი სიხარულით და ჰმადლობდეს ღმერთსა ყოვლისავეთჳს შემთხუევისა.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ იყვნეს იგინი ქუეყანასა ზედა შრომით და იყვნეს იგინი სადგურ სულისა წმიდისა და დაუტევეს ყოველივე სოფლისაჲ ამის და მას შეუდგეს და მასცა ეძიებდეს და მისა შემდგომად პირითა მახჳლისაჲთა მოისრნეს, რომლისათჳს ღმერთსა მივსცეთ დიდებაჲ მას ზედა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ მოიცალეს მოკლვისა მათისაგან უღმრთოთა მათ, იწყეს ჭკუერვად ეკლესიასა და სენაკებსა შინა და ეძიებდეს, ნუუკუე პოონ საფასჱ დამალული.
და	სინ.მრვლთ	და არა უწყოდეს უბადრუკთა, ვითარმედ არარაჲ აქუნდა წმიდა მათ ქუეყანასა ზედა, არამედ ცათა შინა აქუს საფასჱ და სიხარული წარუვალი ქრისტჱს მიერ უფლისა ჩუენისა.
და	რაბლე2	- ქალბატონო, თავად სახელმწიფოსაც წაადგება, თქვენცა ისიამოვნებთ, თქვენი მოდგმისთვისაც საპატიოა, ჩემთვისა კი მიუცილებელია, რომა თანახმა გამიხდეთ და მუცლად იღოთ ჩემგან.
და	რაბლე2	ამისა გაგონებაზედ ბანოვანსა პირკატა ეცა და აწიკვინდა:
და	რაბლე2	უწყით თუ არა, ვის ელაპარაკებით? ეხლავ წაეთრიეთ და თვალით არ დამენახოთ!
და	რაბლე2	აგრერიგად რომ არა მძაგდეთ, ვბრძანებდი, და ხელ-ფეხსა დაგაჭრიდნენ.
და	ბალ.D	5. და მაშინ ბრძანა მონათა მათ ქრისტესთა განსხმაჲ ქუეყანისაგან მისისა.
და	ბალ.D	და ქადაგი წარავლინა ჴმობად ესრეთ: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინ იპოოთ ქრისტეანეთაგანი შემდგომად სამისა დღისა, ძჳრ-ძჳრითა ტანჯვითა მოსრნენ ყოველნი.
და	რაბლე2	- ხელ-ფეხისა დაჭრასა არა ვჩივი, - მიუგო პანურგმა, - ოღონდაც ცოტა გვენადიმა და გვეპეპლავა.
და	ბალ.D	და იყო იგი ღმრთის მსახურ და მორწმუნე და მოსავ ქრისტესი და უყუარდა ფრიად მეფესა, რამეთუ იყო იგი გონიერ და ფრთხილ და მწერალ კეთილ, და უწარჩინებულ ყოველთა იყო წინაშე მეფისა,
და	ბალ.D	და არა იცოდა მეფემან აბენეს, თუ მონა არს იგი ქრისტესი, და ყოველთა წარჩინებულთა მისთაგან უმეტეს პატივს-[ს]ცემდა.
და	ბალ.D	ამან ბალაჰვარ ოდესმე იხილა მიმავალმან გზასა ზედა კაცი მდებარე, რომელი მჴეცისა მიერ ვნებულ იყო და ასოთაგან – ფერჴთა და ჴელისა – დაკლებულ იყო, და ტიროდა კაცი იგი.
და	ბალ.D	და ჰკითხა მას ბალაჰვარ: რად ესრეთ ხარ, კაცო, და სტირ?
და	ბალ.D	და [ე]სე მოგაჴსენო: მე ვარ კაცი სიტყჳს მკერავი და მჴეცისაგან შეჭმულ ვიქმენ და დაკლებულ ასოთაგან;
და	ბალ.D	და აწ უკუეთუ ვინმე მიღუაწოს, საჴმარ მისსა ვიყო დღესა ჭირისასა.
და	ბალ.D	და უბრძანა მონათა, რაჲთა აღსუან ჰუნესა და მიიყვანონ მის თანა სახიდ თჳსად.
და	ბალ.D	და უბრძანა სახლის მოძღუარსა, რაჲთა კეთილად იღუწიდეს მისთჳს და ნუგეშინის-სცემდეს.
და	ბალ.D	მივიდეს და ჰრქუეს მეფესა: ჵ მეფეო, კაცისა მის, რომლისა დაგიც სასოებაჲ, არა არს სჯულისა შენისაჲ, რამეთუ უკუეთუ ჰპოოს კაცთა მათგანი ქრისტეანეთაჲ, მოწლედ მოიკითხავს.
და	ბალ.D	და აწ ჰნებავს განდგომილებაჲ შენი და დაპყრობად მეფობისა შენისა, და რომელნიცა პოვის განდრეკილნი მეფობისაგან თქუენისა, მოსწრაფებით ჰყუარობს მათ და პატივსა წინა-უყოფს მათ.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მათ მეფემან: უკუეთუ არა იყოს ეგე, ვითარცა სთქუთ, ბოროტი წინა-გიცთ.
და	ბალ.D	და მიუწოდა მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და იწყო გამოცდად მისა და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას შინა და ვითარ აღვასრულენ დღენი ჩემნი, და ვხედავ, რამეთუ ცუდად ვშურები და მეშინის.
და	ბალ.D	ნუუკუე მოიწიოს აღსასრული და მე ცარიელი ვიპოო.
და	ბალ.D	აწ უკუე მნებავს, რაჲთა ამიერითგან შევერთო მონათა მათ ღმრთისათა და ვიღუაწო საუკუნოჲსა მისთჳს ცხორებისა.
და	ბალ.D	აწ შენ რასა იტყჳ, ერთგულო და თანამზრახველო ჩემო?
და	ბალ.D	და ვითარცა ესმა ესე კაცსა მას ღმრთისასა, აღძრა გონებაჲ მისი და ცრემლეოდა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მას: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, რამეთუ წარმავალისა წილ აღგირჩევიეს წარუვალი და უმჯობესი, რამეთუ არარაჲ არს სოფლისა ამის დიდებაჲ, რამეთუ ვითარცა აჩრდილი წარვალს და ვითარცა კუამლი განქარდების.
და	ბალ.D	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს და არა გამოუცხადა მას.
და	ბალ.D	და არა უწყოდა, თუ ვინაჲ არს საცთური იგი.
და	ბალ.D	და შესჭირდა ფრიად.
და	ბალ.D	და დაადგრა ღამესა მას უძილად.
და	ბალ.D	და მოეჴსენა კაცი იგი სიტყჳს მკერავი.
და	რაბლე2	ლოთიანი ვინმეა, რაც რამ ქვეყნად ილეთ-მილეთია, უკლისად ამის მოგონილია, არცრა მალაყისა სწავლებასა არა დაგამადლით, მხოლოდ ერთი კია: სადაც შესაყოფელსა დაიგულებს და თავსა შერგავს, დია გამოსაკალიფებელ-გამოსაგველსა და მისალაგ-მოსალაგებელსა ხდის იქაურობასა.
და	ბალ.D	და მოუწოდა და ჰრქუა მას: შენ მეტყოდე, ვითარმედ: განვჰკურნებ სიტყჳთა წყლულსა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მას კაცმან მან: და არსცა ეგრე, ნუუკუე გიჴმს რაჲმე აწ?.
და	რაბლე2	როგორც კი კიდევ რასმე მკადრებთ, შინაკაცთ მოვუხმობ, და სიკვდილისა პირსა მიგიყვანენ.
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: ესოდენთა ჟამთა ვმონე მეფესა და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე წინაშე მისსა.
და	ბალ.D	ხოლო დღეს (მძიმედ) ვიხილე იგი ჩემდამო და ვჰგონებ, რამეთუ არა არს მშჳდობაჲ მის თანა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა ვნებულმან მან: და რაჲ მიზეზი იყო შორის შენსა და მისსა?
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: არარაჲ უწყი სხუაჲ, რამეთუ სიტყუაჲ ერთი მრქუა და მე ვაწჳე უმჯობესსა, და მე ვჰგონებ, რომელ განმცადა სიტყჳთა.
და	რაბლე2	უწინამც დედამიწა ზესკნელსა შეასკდება, ზეცა კი ქვესკნელსა ჩაიქცევა და მთლად ბუნებაც გამოიცვლება, სანამდის თქვენისთანა მზისდარსა ქალსა თუნდაც მცირეოდენ ბოღმასა ანდა ვერაგობასა შევატყობდე...
და	რაბლე2	დასტურ ახად თქმულია: ძნელად პოვნილა ქალიო, ტურფა და უწყინარიო.
და	ბალ.D	და ყოველი წარმოუთხარ.
და	ბალ.D	და ჰრქუა ვნებულმან მან: მე განვკურნნე სიტყუანი ესე შეწევნითა ქრისტესითა და ძალითა ჯუარისაჲთა.
და	რაბლე2	თქვენ კი იმზომ თვალისმომჭრელად, იმზომ უჩვეულოდ, იმზომ ღვთაებრივად ლამაზი ხართ, აშკარაა, თავად ბუნებამ შეგამკოთ აგრე, რათა ჩვენთვის დაენახვებინა, აი რისა შემძლებელი ვარ, ოდეს მთელი ჩემის ძალმოსილებისა და უნარისა გამოჩენა მწადსო.
და	ბალ.D	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი, რამეთუ ზაკუვით ზრახავს შენთჳს და გონებს შენ მიერ დაპყრობასა მეფობისა მისისასა.
და	ბალ.D	აწ აღდეგ ხვალე და დაიკუეცე თმაჲ თავისა შენისაჲ, და განიძარცუე სამოსელი ეგე შენი და შეიმოსე ძაძისაჲ და ეგრეთ შევედ წინაშე მეფისა.
და	ბალ.D	და უკუეთუ გკითხოს, თუ რაჲ არს ესე, არქუ მას: რომლისათჳსცა შენ მე მიწოდე, მე ესერა განმზადებულ ვარ, რამეთუ არა მნებავს თჳნიერ შენსა ცხორებაჲ.
და	ბალ.D	რამეთუ მიზიარე კეთილთა ამათ სამეფოთა შენისათა, აწ თანა-მაც, რაჲთა გეზიარო ჭირთაცა შინა ამის სოფლისათა, და ვითარცა ვინ უკუე შენ მიერ, ვიტანჯოცა შენ თანა, და რაჲთა შენ თანავე ღირს ვიქმნე საუკუნოდ.
და	ბალ.D	და ყო კაცმან მან, ვითარცა ასწავა მას ვნებულმან.
და	ბალ.D	და აღმოვიდა იჭჳ გულისაგან მეფისა.
და	ბალ.D	და განბოროტნა შემასმენელთა მათთჳს ბალაჰვარისთა.
და	ბალ.D	ხოლო ბალაჰვარ იშუებდა სიხარულითა და კუალად მოეგო თმაჲ თავისა თჳსისაჲ.
და	ბალ.D	და კუალად შეუჴდა შური მთავართა მათ ბალაჰვარისათჳს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, თუ განიხილო ყელი ბალაჰვარისი, იხილო მის თანა ჯუარი, რომელსა თაყუანის-სცემს იგი.
და	ბალ.D	და ღმერთნი ჩუენნი საბასრობელ არიან მის წინაშე.
და	ბალ.D	და მიყო ჴელი და იხილა ჯუარი ოქროჲსაჲ მკერდსა ზედა მისსა და ჰრქუა: რაჲ არს, ბალაჰვარ, ცთომილებაჲ შენი?
და	რაბლე2	თქვენა თაფლი ხართ გოლეული, შაქარი ხართ კუტლეული, მანანა ხართ ციური, პარისსა უცილოდ თქვენთვის უნდა ერგუნებინა ოქროს ვაშლი და არა ვენერასთვის, არა იუნონასთვის და არა მინერვასთვის,
და	ბალ.D	ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია.
და	რაბლე2	ო, ზეციურნო ღმერთნო და ქალღმერთნო! ნეტავი იმას, ვისაც ამ ქალსა ჩააკონებინებთ, ჩააკოცნინებთ და ჩაატკბარუნებინებთ!
და	ბალ.D	და აწ ვინაჲთგან განცხადნეს სახელი ქრისტეს ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, მე არღარა უარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, უკუეთუ ჴორცნი ჩემნი დაიჭრნენ, გინა ცეცხლითა დაიწუნენ, გარნა სულსა ჩემსა ჴელთა მისთა შევჰვედრებ.
და	ბალ.D	ჰრქუა მას მეფემან: ნუ ეგრე იტყჳ, საყუარელო ჩემო ბალაჰვარ, რამეთუ კაცი ხარ დიდებული და უპირატესი წინაშე ჩემსა.
და	ბალ.D	და უკუეთუ თაყუანის-სცე ღმერთთა ჩემთა, მოგცნე შენ სხუანიცა ქალაქნი და საჭურჭლენი ჩემნი შენ ზედა დავაცარიელნე, რამეთუ ფრიად საყუარელ ხარ წინაშე ჩემსა.
და	ბალ.D	და უკუეთუ ესე არა ჰყო, სატანჯველითა სასტიკითა განვლივნე ჴორცნი შენნი და არღარა მოვიჴსენო სიყუარული შენი.
და	ბალ.D	მაშინ განიჴსნა სარტყელი ოქროჲსაჲ კაცმან მან ღმრთისამან, შემკული თუალებითა პატიოსნითა, და დადვა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: უკუეთუ დამარქუა თავსა ჩემსა გჳრგჳნი მეფობისა შენისაჲ პატივისა მისთჳს, ვერ შეარყიო ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებაჲ ჩემი.
და	ბალ.D	და უკუეთუ ტანჯვითა განჰლივნე ჴორცნი ჩემნი, ვერავე შემაძრწუნო, რამეთუ ზეცისა კეთილნი უზეშთაეს არიან ვიდრე ქუეყანიერთა, რომელთა შინა ვიშუებთ სამარადისოდ და ჯოჯოხეთისა სატანჯველნი უმწარეს,
და	ბალ.D	რომელსა შინა დასჯად არიან წინააღმდგომნი ღმრთისანი და უ[ვ]არის მყოფელნი.
და	ბალ.D	ხოლო მე, მეფეო, მზა ვარ ტანჯვად და შენ ნუ სდროებ, რაჲთა ადრე წარვიდე წინაშე მეუფისა ჩემისა, რაჲთა განისუჱნო მუნ უკუნისამდე.
და	ბალ.D	ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა.
და	ბალ.D	აწ წარვედ ქუეყანისაგან ჩემისა და ნუმცა მესმის ჰამბავი შენი ყურთა ჩემთა.
და	ბალ.D	და უკუეთუ გპოოღა, უბრალომცა ვარ სისხლისაგან შენისა.
და	რაბლე2	პანურგმა წამერთ ჩახვევნა დაუპირა, წაებღლარძუნა ბანოვანსა, მაგრამა იმან ისეთნაირად დაიჭირა თავი, ვითომ ფანჯარა უნდა გამოეღო და ყვირილი აეტეხა, მიშველეთო.
და	ბალ.D	ხოლო მან კაცმან ღ~ისამან დაუტევა დიდებაჲ ესე წარმავალი და მძოვართა თანა წარვიდა მონებად იესუ ქრისტესა, ღმრთისა ჩუენისა.
და	რაბლე2	მაშინ პანურგი კარისკენ გაეჩქარა და ოტებულმა გამოსძახა:
და	ბალ.D	და იხილნა ორნი კაცნი, ღმრთის მსახურნი, განმავალნი ქალაქით.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მათ: ვინაჲ კადნიერ იქმნენით არა განსლვად ქუეყანით ჩემით, ანუ არა გესმა, ვითარ ჴმობდა ქადაგი ჩემი?
და	რაბლე2	და უკან არღა მოუხედავს, მოუსვა ბაყაყური, არცათუ დიდად უტკენია გული უარსა, და იმა დღესა ჩვეულებრივზედ ცოტა არ ჩაუღლევია.
და	ბალ.D	და ჰრქუეს მათ: აჰა ესერა განსლვად ვალთ.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მათ: რამან დაგაყენნა აქამომდე?
და	ბალ.D	და ჰრქუეს მათ: უპოვარებამან საგძლისამან.
და	ბალ.D	და ჰრქუეს: უკუეთუმცა გუეშინოდა, შემცა-გუესწრაფა განსლვისა, რამეთუ სიკუდილისა მიერ განსუენებასა მოველით.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: და ვითარ იტყჳთ მაგას?
და	ბალ.D	და აწ შიშისაგან ჩემისა განხუალთ ქუეყანით ჩემით, ამას არა შიშისათჳს სიკუდილისა იქმთა?
და	ბალ.D	და ჰრქუეს: ჩუენ არა შიშისათჳს სიკუდილისა ვიქმთ განსლვასა ქუეყანით შენით, არამედ რაჲთა არა შემწე გექმნეთ სიბოროტესა შენსა და მიზეზ გექმნეთ უღმრთოებისა, ხოლო შიში შენი არაოდეს მოსრულა გულთა ჩუენთა.
და	ბალ.D	ხოლო იგინი განუტევნა და ბრძანებაჲ დადვა, რაჲთა რაოდენნი პოვნენ ქრისტეანენი, ყოველნი ცეცხლითა დაწვან.
და	ბალ.D	7. და ვითარცა აღიზარდა ყრმაჲ იგი კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ჰასაკისასა, ისწრაფდა მამაჲ მისი, რაჲთა არარაჲ დააკლდეს წურთილობაჲ სიბრძნისაჲ, რომელი ჯერ-არიან მეფეთათჳს.
და	რაბლე2	მეორე დილას, ვინემ დიდგვაროვანი ბანოვანი იგი წირვაზედ მივიდოდა, პანურგი უკვე საყდარში იყო დამჭვიტულ-დარჭობილი და, როგორც კი თვალი შეავლო მისულსა, მდაბლად დაუკრა თავი, აიაზმა მიაწოდა და, თითქოს არცრა მომხდარიყოს, იქავ იმისა გვერდით დაიჩოქა და ჩაულაპარაკა:
და	ბალ.D	ხოლო ყრმაჲ იგი ფრიად მიმღებელ იყო სიბრძნისა და შემწყნარებელ სწავლულობისა და გამომეძიებელ ყოველთა სიტყუათა გონიერებისათა.
და	ბალ.D	ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან.
და	ბალ.D	და არავის შეუტეობდა შემავალსა მისდა.
და	ბალ.D	და ვითარ არავის შეუტეობდა და არცა მას განუტეობდა განსლვად ქალაქისაგან, და იწყო ურვად და გულის ზრახვად ამის ჯერისათჳს.
და	რაბლე2	- ქალბატონო, უნდა გაცოდინოთ, რომა თქვენმა სიყვარულმა შავსა დღეში ჩამაგდო, ვერცაღა ვშარდავ და ვერცაღა ტანში გავდივარ, წარმოდგენა არა გაქვთ, რარიგ სატანჯველსა ვარ მიცემული.
და	ბალ.D	და მერმე თქუა: მამაჲ ჩემი უფროჲს ჩემსა არს და იცის უმჯობესი ჩემთჳს.
და	ბალ.D	და ვითარცა მიიწია სიბრძნესა სისრულისასა, თქუა გულსა შინა თჳსსა: ჰასაკი მაქუს, რად არა აღვირჩევ უმჯობესსა და გამოვიწულილავ, თუ რაჲ არს შეწყდომილებაჲ ესე ჩემი.
და	ბალ.D	თქუა: უკუეთუ ვჰკითხო მამასა ჩემსა შეწყდომილობა ჩემი, არავე მითხრას ჭეშმარიტი და ნუუკუე შფოთსაცა შევაგდო.
და	ბალ.D	და იწყო მზრდელისა მიმართ თჳსისა პატივთა წინა-ყოფაჲ და ფრიად პატივ-სცემდა და წაღმართცა უქადაგებდა და ჰრქუა: უკუეთუ მითხრა ჭეშმარიტი, რაჲ-იგი გკითხო, უმეტესი პატივი ჰპოო წინაშე ჩემსა, რაჟამსიგი მეფე ვიქმნე.
და	ბალ.D	და უკუეთუ ჭეშმარიტი არა სთქუა, დასასრული ჰყო სიყუარულისა ჩემისაჲ შენდა მიმართ.
და	რაბლე2	- ჯერეთ კაფია ვთქვათ. დავიწყებ და ამყევით... ხვადი დაუვლის ბუქნასა...
და	ბალ.D	ხოლო მან ამცნო ყოველივე, რაჲცა ჰკითხა, და ჰრქუა: დაფარე ყოველივე, რაჲცა მიგითხრა და მოგაჴსენო.
და	ბალ.D	და ვითარცა მოიმტკიცა იგი, ჰრქუა: რაჲ გნებავს?
და	ბალ.D	მიუგო მზარდულმან და ჰრქუა: მოგახსენო საქმე ესე და ზედა-მიგაწიო.
და	ბალ.D	ოდეს-იგი იშევ შენ, მამამან შენმან ყო სიხარული დიდი და მოხადა ყოველთა ვარსკულავთ მრიცხუველთა და ჰკითხა დაბადებისათჳს შენისა, ხოლო მათ ყოველთა აუწყეს დიდსა დიდებასა მიცემაჲ.
და	ბალ.D	და ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ: დიდი წინამძღუარი იყოს გზისა ჭეშმარიტებისაჲ და წინააღმდგომ სჯულისა შენისა იქმნების და არა ამა[თ] ღმერთთა ქადაგებს, რომელთა შენ ჰმსახურებ და ჰმონებ;
და	ბალ.D	ამისთჳს შეეშინა მამასა შენსა, ნუუკუე მისდრკე ნებასა მისსა და უცხოჲ სჯული შემოიღო და შემოიყვანო და შეიყუარნე კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი.
და	ბალ.D	და ჰრქუა ყრმამან მან: და რაჲ კაცნია ღმრთის მსახურნი?
და	ბალ.D	ხოლო მიუგო: ესევითარნივე არიან, ვითარ-ესე ჩუენ ვართ, და ზეცათა ღმერთსა ჰმსახურებენ.
და	რაბლე2	- აწ კი ილოცეთ, ეგების ღმერთმა თქვენი სათნო გულისა გასახარელი რამ მიწყალობოს, და კარგსა იზამთ, ემაგ თქვენსა კრიალოსან-სავარდსა თუ მომიბოძებთ.
და	ბალ.D	ხოლო მამამან შენმან რომელნიმე ტანჯნა და სხუანი ცეცხლითა დაწუნა, და რომელნიმე განასხნა საბრძანებელისაგან მისისა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მას იოდასაფ, ძემან მეფისამან: და აღარავინ იპოვების მათგანი ქუეყანასა ამას ჩუენსა?
და	ბალ.D	და ვითარ ყოველივე განუმარტა, არღარაჲ მიუგო.
და	რაბლე2	ის-ის იყო ქალსა უნდა შეეხსნა კიდეც მსხვილოქროსმარცვლიანი ცესტრინისა კრიალოსანი, რომ პანურგმა ხელცქვიტად მოივარგა ხანჯლისა შვილი და უმალ შეაჭრა, რა არი მერმე ნაქურდლისა ქულბაქში მიეტანა და შეესყიდვინებინა, თანაც ჰკითხა:
და	რაბლე2	მერე ქმარი რას მეტყვის? რას მეტყვის და, ცეცხლსა დამანთებს.
და	რაბლე2	მეც ავდგები და ვეტყვი: საყდარში ქურდმა შემაჭრა- მეთქი, და ისიც ადვილად დამიჯერებს, რაკიღა სარტყელზედ შეჭრილსა ბაბთასა დამინახავს“.
და	რაბლე2	ნასადილევსა პანურგმა თავის დევერხინა ქისაში კარგა ბლომა ლითონისა ფირფიტელა ჩაიყარა, მერე ქისა სახელოსა შიგან დამალა და წავიდა, მიადგა ბანოვანსა.
და	რაბლე2	მისვლა და კითხვა ერთი იყო: - ჩვენთა ორთა შორის რომელსა უფრორე გვიყვარს ერთმანეთი: თქვენა მე თუ მე თქვენა?
და	რაბლე2	- ბოლოსა და ბოლოს გულისა სატრფიალოდ გეგულვით თუ არა? - პირდაპირ დაეკითხა პანურგი.
და	რაბლე2	უმეტესად როგორი მოგწონთ? ოქროსმინანქრიანი და დიდმარცვლიანი თუ სამიჯნურო სინსილითა შემკული?
და	რაბლე2	ანდა ეგება ზოდსაებრ ერთობილი და ვარაყიანი გირჩევნიათ?
და	რაბლე2	სულაც აბანოზისა ხომ არ მოგართვათ ანდა დიდროვანი იაკინთისა, ან კიდევ დიდროვანივე და უცხოდ წახნაგებული ძოწისა, კარგი პატიოსანი ფირუზითა მოთვალული,
და	რაბლე2	თუ კარგი და პატიოსანი პაზიონისა, წყალწმინდა საფირონისთვლიანი, თუ კარგი და პატიოსანი ლალ-იაგუნდისა, შიგან რაერთი მომსხო ბრილიანტი რომ ურევია და თითოეული ოცდარვა კარატსა იწონის?
და	რაბლე2	ერთიც კარგი და პატიოსანი ქვამწვანისა კრიალოსანი უნდა მოგართვათ, სისვი ქარვისთვლიანი, რომელსა შესაკრავ ტატაბოდ, ანუ ღილად ფორთოხლისა ოდენი სპარსული მარგალიტი შვენის.
და	რაბლე2	მარტო ბრძანეთ, თქვენი ხმალი და ჩემი კისერი, ორმოცდაათი ათასი დუკატი რა ფულია!
და	რაბლე2	და პანურგი ეგრევ ზედ მივარდა, ჩავიხუტებო, იფიქრა, მაგრამ ბანოვანმა შეჰკივლა, თუმცაღა კი მაინცდამაინც ხმამაღლა არ მოსვლია.
და	რაბლე2	ამისი თქმა იყო და, პანურგმა კუდი ამოიძუა, მოკურცხლა დახელფეხებულმა, რადგან, ბუნებურია, ტყეპასა შიშნეულობდა.
და	რაბლე2	ჯერ არს თქვენგან აქავ უწყება, რომ მეორე დღესა უფლისა გვამის დიდი დღესასწაული იყო, როს ყოველნი დიაცნი უცხოდ იცმენ-იხურვენ, და ხსენებულმა ბანოვანმაც ალისფერი სტავრისა ტურფა კაბა და ფრიად დიდფასი თეთრი ხავერდისა ლაბადა შეიმოსა.
და	რაბლე2	წინადღით პანურგმა ბევრი ეძება თუ ცოტა ეძება, ბოლოს მაინც იპოვნა ერთი ამძუნებული ძუკნა, მიიბა ქამარზედ, შინ მიიყვანა და სრულად მთელი დღე და ღამე მაძღრისად აჭამა,
და	რაბლე2	გათენებულზედ კი ადგა და მოაკვდინა, ამოარიდა ისა ერთი რამ, რისა გამოც ბერძნელნი გეომანტნი უბნობენ, დაკუწა, დააქუცმაცა და ყოვლისა უფრორე უძირო ჯიბისა შიგნივ ჩაიკასრიელა;
და	რაბლე2	მერმე გასწია, მიაშურა საყდარსა და იქა ისეთსა ალაგსა დადგა, სად საუფლო დღისა ერთან ერთად მას ბანოვანსა უნდა გამოევლო, და მოჰკრა თუ არა საყდრისა ჭერქვეშ თვალი, პანურგი წამერთ აეტორღიალა, აიაზმა უთავაზა და დია ზრდილად მიემშვიდობა,
და	რაბლე2	ხოლო ცოტა ხნისა შემდგომ ბანოვანმა რამოდენიმე მცირე ლოცვა რომ წაიკითხა, მერხზედ გვერდით მიუჯდა და რონდოდ დაწერილი ესეგვარი უსტარი მიუბოძა:
და	რაბლე2	ოდეს სატანჯველს ჩამაგდეთ ძნელსა, არ განმაშორეთ ღამესა ბნელსა, არ დამაკონეთ ბროლისა ყელსა და არ მითხარით: „დავმალოთ გრძნობა ამხელად, ეხლა“.
და	ბალ.D	8. და ვითარცა მოვიდა მამაჲ მისი, ჰრქუა: მნებავს ცნობად საქმე ერთი, რომლისა მიერ დიდსა ურვასა და მწუხარებასა შინა ვარ მე.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მამამან: მკითხე, შვილო ჩემო!
და	ბალ.D	მიუგო: მამაო ჩემო და ჩემო, თუ რომლისა საქმისათჳს იქმნა შეწყუდევაჲ ჩემი ადგილსა ამას და რაჲსათჳს აყენებ კაცთა შემოსლვად ჩემდა?
და	ბალ.D	ჰრქუა: ამისთჳს, შვილო, რაჲთა არა შეზრუნდეს გული შენი და კიდე-ვყვნე ყოველნი ვნებანი შენგან.
და	ბალ.D	ხოლო აწ გევედრები, რაჲთა განმიტეო და ვიხილო ქუეყანაჲ და არასადა გარდავჰჴდე მცნებათა შენთა.
და	ბალ.D	ესე რაჲ ესმა, შეიწრდა გული მეფისაჲ და თქუა გულსა თჳსსა: უკუეთუ დავაყენო ნებაჲ მისი, განმრავლდენ ურვანი მისნი და განუწირო ყოველი საშუებელი მისი.
და	ბალ.D	და ჰრქუა: შვილო, უკუეთუ გნებავს რაჲ, დღეს აღსჯედ საჴედარსა და განვედ კაცთა თანა, და იყავნ ნებისაებრ შენისა.
და	ბალ.D	და ამცნო მეფემან, რომელნი განჰყვებოდეს ყრმასა მას, რაჲთა წინა უვიდოენ და, უკუეთუ ჰპო[ვ]ებდენ კაცთა ბერთა, გინა სნეულებითა შეპყრობილთა, გზისაგან კიდე-განიყვანებოდენ, რაჲთა არა იხილნეს საქმენი კაცთანი და შესჭირდეს რაჲმე საწუთროთა ამათგანი.
და	ბალ.D	ხოლო დღესა ერთსა ვიდოდა რაჲ ყრმაჲ იგი, იხილნა ორნი კაცნი: ერთი გონჯი და ერთი მწუხარე, რომელი სხუასა მიჰყუანდა და ზარ-განჴდილ იქმნა და ჰკითხვიდა მათთჳს.
და	ბალ.D	და ჰრქუეს: ესე კაცნი არიან და ვნებაჲ შემთხუჱვია, ვითარცა სხუათა კაცთაცა შეემთხუევის.
და	რაბლე2	წარუტყვევნივარ ვნებასა მწველსა, არღა მოველი ლხინსა და სთველსა, ვხედავ, ფუჭია ცალკერძი ტრფობა და მალე სიკვდილს დავუწყებ ხმობას, თუ ვერ ვეხვიე მაგ ლერწმის წელსა ამხელად, ეხლა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა: ესე ყოველთა კაცთა შეემთხუევისა?
და	ბალ.D	ხოლო მათ ჰრქუეს: არა, არამედ ზოგთა, რამეთუ რომელთამე შეემთხუევის და რომელნიმე დაუშთებიან.
და	ბალ.D	მაშინ განჰკრთა გონებითა და იქცა დამძიმებული.
და	რაბლე2	და ვინემ ბანოვანი უსტარისა კითხვაში იყო, პანურგი ცქვიტად მიადგა და რაერთიც იმას კაბისა ნაოჭი თუ ყურთმაჯისა ნაკეცი ჰქონდა, სუყველგან ისა ერთი დაკუწულ-დაქუცმაცებული რამ ჩააყარა ძუკნისა და გული გადაუშალა:
და	ბალ.D	და კუალად ოდეს განვიდა, და მოყუასნი იგი წინამავალნი უდებ იქმნნეს და იყო გზასა მას ზედა ბერი კაცი მდებარე მოუძლურებული, რომლისა თმაჲ სპეტაკ იყო, ვითარცა მატყლი, და პირსა მისსა კბილი არა იყო და სიტყუაჲ მისი ფლაფნით იყო.
და	ბალ.D	და ვითარცა მივიდოდა ძე მეფისაჲ, იხილა იგი და შეეზარა, და ჰრქუა ზანდან მზარდულსა: რაჲ არს ესე?
და	ბალ.D	და ჰრქუა მას: რასა შეუქმნიეს ესე?
და	ბალ.D	და ჰრქუა: რაჲ არს წელიწადი?
და	ბალ.D	და ჰრქუა: რაჲ არს თუე?
და	ბალ.D	და რაზომსა წელსა შეიქმნების ესრეთ?
და	ბალ.D	ხოლო იგი იყო გონებითა ვრცელი და სიბრძნითა სავსე, და აღრაცხნა თუენი და წელიწადნი და ჰრქუა: ვითარ ვხედავ, ადრე მიუთქს დღე დღესა და წელიწადი წელიწადსა და ასთა წელთა დასასრული ადრე იქმნების.
და	ბალ.D	და აწ რაჲღა წინა-უცს კაცსა ამას?
და	ბალ.D	და ჰრქუა მას ზანდან: და ამისა შემდგომად სიკუდილი.
და	ბალ.D	და ჰრქუა იოდასაფ: და რაჲ არს სიკუდილი?
და	ბალ.D	ხოლო იგი ვერღარას დაჰფარვიდა და ჰრქუა: განქარდების საჴსენებელი ამისი ქუეყანით.
და	ბალ.D	და ჰრქუა: მამაჲ ჩემი ესევითარად იქმნებისა?
და	ბალ.D	– და შენ ესრეთვეა?
და	ბალ.D	და ჰრქუა: ჰე ეგრეთ.
და	ბალ.D	– და ეგრეთვე შენცა და ყოველნი კაცნი ესრეთვეა?
და	ბალ.D	ხოლო ესეცა უწყოდე, რამეთუ რომელნიმე ოდეს იშვნენ, მაშინვე წარიტაცებს სიკუდილი, და რომელთამე – მცირედ რაჲ აღიზარდნენ, და ზოგთა – ჰასაკთა რაჲ მოვიდენ.
და	ბალ.D	და ჰრქუა: მე აწ თანა-მაც სიკუდილი?
და	ბალ.D	და ჰრქუა: არა შენ მხოლოჲ, არამედ ყოველთა კაცთა.
და	ბალ.D	მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ და მწარედ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არს ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ,
და	ბალ.D	ვითარ-იგი წინაჲსწარ ვიხილენ უძლურნი და აწ ამას ვხედავ, ხოლო კუალად უძნელეს აღმიჩნდა სიკუდილი?!
და	ბალ.D	და კუალად იცემდა მკერდსა, ტიროდა და ეტყოდა: მაუწყე, თუ არსა ქუეყანაჲ, რომელსა შინა განვერე სალმობათაგან?
და	ბალ.D	მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათაგან და სიკუდილისაგან.
და	ბალ.D	და კუალად ჰკითხვიდა: და რაჲ იქმნებიან კაცნი შემდგომად სიკუდილისა?
და	ბალ.D	ჰრქუა მას მზარდულმან მან: კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი ესრეთ იტყოდეს: ზეცას ღმერთი არსო და მას დაუბადებიან ცანი და ქუეყანაჲ, ზღუანი და უფსკრულნი, მზე და მთო[ვ]არე და ვარსკულავნი, და ბრძანებითა მისითა იქმნებიან ძრვანი ჰაერნი და ქუხილნი და ქარნი,
და	ბალ.D	და კაცი ჴელითა შეუქმნიაო მიწისაგან და სული თჳსი შთაუბერავს უკუდავიო, და უკუეთუ მას ვინმე ჰმსახურებდეს და მცნებათა მისთა ვიდოდის და თაყუანის-[ს]ცემდეს მასო, სამოთხე უთქს და სასუფეველი, და შემდგომად სიკუდილისა მუნ წარიყვანებს და მას შინა განუსუენებს,
და	ბალ.D	ხოლო მამისა შენისა ფილოსოფოსნი ზოგნი მოკუდავად იტყჳან სულსა და ზოგნი უკუდავად.
და	ბალ.D	ესე ყოველი რაჲ ჰრქუა ზანდან, მეფისა ძე იქცა გარე და წარვიდა საყოფელადვე თჳსად, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ ესე საწუთოჲსა ამათ თანა, რომელნი-ესე ვიხილენ და მესმნეს.
და	ბალ.D	და მიერთაგან იგონებდა, თუ რაჲმე ყოს.
და	ბალ.D	და არღარად შეერაცხა საშუებელი ესე ამის სოფლისაჲ.
და	ბალ.D	და ამასვე ყოველსა თანა ესათნოებოდა მამასა, და მი-რაჲ-ვიდის იგი მისსა, იწყის მან განცხრომად, ხოლო ოდეს წარვიდის, იტყოდის გულსა შინა: ღმერთო ზეცათაო, მიმივლინე მე კაცი მონათა შენთაგან,
და	ბალ.D	რაჲთა მაუწყოს გზაჲ ჭეშმარიტებისაჲ და ვიდოდე მათ შინა და ვიქმოდე მცნებათა შენთა წმიდათა.
და	ბალ.D	აღდგა და წარმოვიდა ადგილთაგან სამძოვროთა, და მოვიდა სოფლად, და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ, და აღიღო მოთხე მცირე, და მივიდა კარად ძისა მეფისა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეკარესა: შევედ და აუწყე ზანდანს, ვითარმედ გიწესს ვინმე უცხოჲ შორით მოსრული.
და	რაბლე2	ჩემდათავად კი მაინც ვიმედოვნებ, რომა სიყვარულისგან ძილდაკარგულსა და გლახგულდაგულსა აწინდელი ვაება განსაწმენდლისა სასჯელსა დამხსნის.
და	ბალ.D	ხოლო იგი შევიდა და აუწყა რაჲ, გამოვიდა ზანდან მზრდელი, და ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მაქუს მე თუალი პატიოსანი და, უკუეთუ გნებავს, მიიღე იგი მეფის[ა] ძისათჳს, რამეთუ უმჯობეს არს იგი წუმწუბასა წითელსა,
და	ბალ.D	რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს, და უტყუთა ატყუებს, და უძლურთა ჰკურნებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მოატყუებს.
და	ბალ.D	ჰრქუა მას ზანდან: კაცო, არას ვხედავ სახესა უგუნურებისასა, გარნა სიტყუანი შენნი ნამეტნავ არიან და მეშინის, ნუუკუე განმამტყუვნო მეფისა ძისა.
და	ბალ.D	აწ მიჩუენე, რაჲთა ვიხილო და ეგრეთ ვაუწყო მისთჳს.
და	რაბლე2	პანურგსა სათქმელი ჯერეთ არც დაეთავებინა, საყდარი უკვე ძაღლთა ხრომ აავსო და ყოველნი მყეფარნი პირდაპირ ბანოვანისკენ იწევდნენ, რამეთუ პანურგმა კაბისა ნაოჭ-ნაკეცთა შიგან ისა ერთი რამე რომ ჩააყარა, იმისი სუნი აეღოთ.
და	ბალ.D	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ვერვინ შემძლებელ არს ხილვად მისსა, არა თუ იყვნენ მის თანა ორნი საქმენი: სიფრთხილე თუალთაჲ და სიწმიდე ჴორცთაჲ.
და	ბალ.D	ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მძიმედ მხედველმან და ცოდვასა ზედა დადგრომილმან, ნათელი თუალთაჲ მოაკლდეს და საცნობელი გონებისაჲ.
და	რაბლე2	ზოგი ციბა იყო, მჭლე და ტანმორჩილი, ზოგიცა ქონმოკიდებული ქოფაკი და ნაგაზი, იღრინებოდნენ და საფსმურგადმოყრილნი თან სუნავდნენ საცთურშეყრილსა ბანოვანსა, თანაც კიდევ აქეთ-იქიდან ზედ აფსამდნენ.
და	ბალ.D	და მე კაცი ვარ მკურნალი, და ვხედავ მძიმედ მხედვარებასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე მიგიტაცოს სინათლე თუალთაჲ, არამედ მასმია მეფისა ძისა სიწმიდით ცხორებაჲ, და ყრმა არს და მახჳლ თუალითა, და იგი შემძლებელ არს ხილვად მისსა.
და	ბალ.D	აწ ნუ ორგულებ უწყებად მისსა, რამეთუ, უკუეთუ მიაწიო ესე მისსა, შეგემატოს პატივი დიდი უმეტეს მოყუასთა შენთა და უჩუენებდა მოთხესა მას, რომელი აქუნდა.
და	ბალ.D	მაშინ შევიდა ჩუენებად წინაშე მეფის[ა] ძისა მზარდული და უთხრა ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან.
და	რაბლე2	წინაპირველად დაუტია პანურგმა მყეფართ, დაუსისტიკინა, მერმე თავი დაუკრა ბანოვანსა, წავიდა, საჟამნოსა შეეფარა და შორით დაუწყო ცქერა სეირსა, ბილწთა ძაღლთ კი ამობაში მთლად გაუბინძურეს კაბა დიაცსა,
და	ბალ.D	და უთხრობდა რაჲ თუალისა მისთჳს სიტყუათა უცხოთა, იგრძნა სულითა, ვითამცა ეპო[ვ]ა საწადელი მისი.
და	ბალ.D	და ბრძანა შეყვანებაჲ მისი წინაშე კაცისა მის.
და	ბალ.D	10. და ვითარცა დადგა წინაშე მეფისა ძისა, და ჰლოცვიდა მას.
და	რაბლე2	ერთმა ვეება მწევარმა იმდენი ქნა, თავზედ დააფსა, ქოფაკთ სახელონი გაუწუწეს, ნაგაზთ - ზურგი, დანარჩენთ - წუღანი, და იქავ გვერდითა მყოფ სეფექალთ აღარ იცოდნენ, რა ეღონათ, რარიგ ეხსნათ ბანოვანი იგი.
და	ბალ.D	ხოლო ძემან მეფისამან, ვითარცა ჯერ-არს, პატივითა მოიკითხა იგი და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა განვიდეს მისგან.
და	ბალ.D	და უბრძანა ბალაჰვარს, რაჲთა უჩუენოს თუალი იგი.
და	ბალ.D	მიუგო ბალაჰვარ და ჰრქუა: არა ჯერ-არს, თუმცა უდებად რაჲმე გამთხჳე, რამეთუ ჭურჭელი ჩემი ეგრეთ არს, ვითარცა გაუწყა მზარდულმან.
და	ბალ.D	ხოლო აწ მნებავს გამოცდაჲ შენი სიტყჳთა და, უკუეთუ შემძლებელ იყო, გიჩუენო, რამეთუ შენთჳს მომიღიეს იგი და არავის სხჳსათჳს, და მე ვესავ ღმერთსა, რამეთუ მიწდომილ ხარ საზომსაცა ხილვისა მისისასა, და მისწუთეცა, თუ ღმერთსა უნდეს.
და	ბალ.D	რამეთუ მე, გლახაკი ესე, ძეო მეფისაო, მიმითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწორებელად.
და	ბალ.D	11. და ჰრქუა ბალაჰვარ: დაღაცათუ ჰყავ ესე ჩემდა მომართ, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს მეფე ოდესმე, რომელი სახიერ იყო და სიმართლესა ეძიებდა.
და	ბალ.D	და ვითარ-იგი ვიდოდა გზასა დღესა ერთსა სიმრავლითა ერისაჲთა, იხილნა კაცნი ვინმე შემოსილნი სამოსლითა უნდოჲთა, დაბებკულითა, დაყჳთლებულნი ფერითა პირთა.
და	ბალ.D	ხოლო მეფემან იცნა იგინი და მსწრაფლ გარდამოჰჴდა ჰუნესა და მოეხჳა ყელთა მათთა.
და	ბალ.D	და იხილეს რაჲ დიდებულთა მისთა, სიჩქურად შეჰრაცხეს, გარნა ვერარაჲ იკადრეს.
და	ბალ.D	და მივიდეს წინაშე ძმისა მისისა, რომელი კადნიერ იყო წინაშე მისსა და ჰრქუეს: აუწყე ძმასა შენსა, რაჲთა კულა არაოდეს ყოს საქმე ესევითარი, რამეთუ კაცთა უნდოთა თაყუანის-სცა.
და	ბალ.D	ხოლო იგი მივიდა და აუწყა საქმისა მისთჳს, ხოლო მან არა მისცა პასუხი.
და	რაბლე2	და, რა დარწმუნდა, მყეფართ ბანოვანი ამძუნებულ ძუკნისგან ვერ გაურჩევიათ და იმად ეკრტიმლებიან ერთმანეთსაო, პანურგი პანტაგრუელისა მოსაყვანად გაეჩქარა.
და	ბალ.D	და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნის მეფე ვისსა ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა.
და	ბალ.D	და შემდგომად მცირედთა დღეთა წარავლინნა მონანი და ჰრქუა: წარვედით და დაჰკართ საყჳრსა სიკუდილისასა კართა ძმისა ჩემისათა.
და	რაბლე2	გზად შეყრილსა ყოველსა ძაღლსა იგი უცილოდ წიხლსა აზელდა და ეუბნებოდა:
და	ბალ.D	ხოლო იგინი წარვიდეს და ყვეს ეგრე.
და	ბალ.D	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ იგი ძმასა მეფისასა, შეშინდა და იწყო ტირილად და ტყებად.
და	რაბლე2	და შინ მისულმა პანურგმა მიუთხრო პანტაგრუელსა:
და	ბალ.D	მერმე შეიმოსა სამოსელი სამკუდროჲ და წარვიდა იგი ცოლით და შვილითურთ კართა მეფისა, ძმისა მისისათა.
და	რაბლე2	- მეუფეო, ერთსა ბანოვანსა, ქალაქისა პირველსა მზეთუნახავსა, ყოველგნივ ხვადნი მოაწყდნენ და იმისთანაობასა ეპირებიან, წამობრძანდი, ნახე.
და	ბალ.D	და ისხმიდეს ნაცართა თავთა მათთა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მას მეფემან: ვითარ შეშინდი ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა?
და	რაბლე2	პანტაგრუელი მყის თანახმა გაუხდა, უყოვნელად გაჰყვა და, როს მოიხილა სახილველი, დია გულისა წამღები და ნარუქი რამ არისო, წართქვა.
და	ბალ.D	და ვითარ გიკჳრდა დავრდომაჲ ჩემი წინაშე მათსა, რომელნი ქადაგნი იყუნეს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესნი, რომელნი მომაჴსენებენ და მაუწყებენ სასჯელთა საუკუნოთა.
და	ბალ.D	და ამას თანა უწყნი მე მრავალნი შეცოდებანი ჩემნი წინაშე მისსა.
და	ბალ.D	12. და ჟამსა ერთსა შევიდა საჭურჭლესა თჳსსა და მოიხუნა კიდობანნი ოქროჲთა და მარგალიტითა შემკულნი.
და	ბალ.D	და მოაღებინა ნაგევთაგან სკორე მყრალი და ძუალები მძორისაჲ და სხუაჲ საძაგელი ბაყლები და კიდობანთა მათ შინა ჩადვა ყოველი.
და	ბალ.D	და დაჰკრძალა ზედა ბეჭდითა.
და	ბალ.D	და კუალად მოიხუნა სხუანი კიდობანნი, უშუერად შექმნილნი, ფისითა შეგოზილნი, და შთადვა მათ შინა თუალები პატიოსნები და რაჲცა უმჯობესი პოვა საჭურჭლეთა მისთა, და სხუაჲ სურნელთაგანი მრავალი, და დაჰკრძალნა იგინიცა, და მოუწოდა წარჩინებულთა თჳსთა.
და	ბალ.D	და ვითარცა იყო სიხარული, უბრძანა მეჭურჭლესა თჳსსა, რაჲთა მოიხუნენ კიდობანნი იგინი.
და	ბალ.D	და მოიხუნეს და დადგეს.
და	ბალ.D	ხოლო მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს და ჰრქუეს მეფესა: ერთნი ისი კიდობანნი არ ღირს არიან შემთხვევად ტაძარსა შინა შენსა, ხოლო მეორეთა იმათ არა დაედების ფასი.
და	ბალ.D	აღჰჴადეს და აღმოჴდა სიმყრალე სასტიკი, რომელ ყოველთა დაიდვეს პირსა ზედა ჴელი და ამოყარეს მუნით ყოველი საძაგელი.
და	ბალ.D	და კუალად უბრძანა ბილწთა მათ კიდობანთა ახუმაჲ და ამოჰჴდა მუნით სული სულნელებისაჲ, რომელ ყოველი იგი სიმყრალე დაფარა.
და	ბალ.D	და ამოყარეს მუნით სამკაული დიდ ფასისაჲ და თუალები პატიოსნები.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: გესმოდის ყოველთა დიდებულთა, კიდობანნი ისი გარეთ კეკლუცნი, ჩუენ ვართ, რომელნი ვიმკვებით ფერად-ფერადითა სამკაულითა გარეგნით, ხოლო შინაგანი ჩუენი სული სავსე არს ცოდვითა და სიმყრალითა,
და	ბალ.D	ხოლო რომელნი ღმრთისათჳს და სახელისა მისისათჳს დამდაბლდენ და დაგლახაკნენ მარხვითა, ლოცვითა და ფერითა დაყჳთლდენ, ხოლო შინაგანი სულნი მათნი ესრეთ სავსე არს სურნელებითა, ვითარცა კიდობანთა იმათ შინა იდვა სურნელი,
და	ბალ.D	და წინაშე ღმრთისა ასე ბრწყინვენ, ვითარცა თუალნი ისი პატიოსანნი.
და	ბალ.D	და ესე სახე შენი არს, ძეო მეფისაო, რამეთუ პატივ-მეც მე სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
და	ბალ.D	13. მაშინ აღდგა საჯდომთაგან და თქუა: ნეტარ ვარ მე, რამეთუ ვპოე საწადელი სულისა ჩემისაჲ, რომელსა ვეძიებ, და მიექცა და ჰრქუა ბალაჰვარს: კეთილ არს სიტყუაჲ შენი და ჭეშმარიტ.
და	ბალ.D	და ვჰგონებ, რომელ-ეგე არს თუალი იგი, რომელსა ჰფარავ, რამეთუ განამტკიცებს გულსა და განანათლებს თუალთა და განაძლიერებს გონებათა.
დ	რაბლე2	დ საითაც კი იმათ გაექცა, ახლა სხვა ძაღლთ გადაეყარა, და კვალში ჩამდგარნი ქოფაკ-ნაგაზნი უმალ ტბორავდნენ იქაურობასა, ბანოვანი სადაც კაბასა წამოსდებდა რასმე.
და	ბალ.D	და უკუეთუ ესე ესრეთ არს, ვითარ ვჰგონებ, მომეც სიტყუაჲ შენი ნაცულად თუალისა და აღმძარცუე მწუხარებაჲ გულისაგან ჩემისა.
და	რაბლე2	ამასა რასა ვხედავთო, გაიძახოდნენ ყოველნი მჭვრეტელნი და გაოგნებულნი შესცქეროდნენ მყეფართ, რამეთუ ხან ერთნი, ხან მეორენი კისერსა ზედა ახტებოდნენ ბანოვანსა და მთელსა ძვირფას მორთულობასა სულერთიანად უფუჭებდნენ,
და	ბალ.D	გამოვიდა მთესვარი და იწყო თესვად.
და	ბალ.D	და რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მფრინველთა აღიტაცეს;
და	რაბლე2	და ანაზდაითად თითქოს გონსა მოეგო ბანოვანი, აწ მარტო ოტებაღა მიხსნისო, იფიქრა და გაიქცა, შინ გაქანდა, მაგრამ არცა ძაღლნი ჩამორჩენიან ოტებულსა, და მსახურნი სიცილითა იფხრიწებოდნენ.
და	ბალ.D	და რომელიმე – კლდესა ზედა, რომელსა მიწაჲ არა იყო, და აღმოსცენდა და განჴმა, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს;
და	ბალ.D	და სხუაჲ – ეკალთა შორის, და აღმოსცენდა და ეკალთა მათ შეაშთვეს.
და	ბალ.D	ხოლო რომელიმე დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და აღმოსცენდა, და მრავალი ნაყოფი გამოიღო.
და	ბალ.D	აწ მთესვარი იგი მიმცემელი სიბრძნისა-ა, და თესლი იგი – სიტყუანი ჭეშმარიტებისანი, და რომელი დავარდა გზასა ზედა და მფრინველთა წარიტაცეს, იგი არს, რომელი ესმის ყურსა და თანაწარჰვალს გულსა.
და	ბალ.D	და რომელი კლდესა ზედა დავარდა, აღმოსცენდა და განჴმა, ესე არს, რ~ი ისმენს წუთ ერთ და მერმე არა დაამტკიცის გონებასა მისსა ზედა და განჴმის.
და	ბალ.D	ხოლო რომელი-იგი ეკალთა შეაშთვეს, ესე იგი არს, რომელთა შეიწყნარიან კაცთა სიტყუანი და აღმოსცენდის რაჲ მათ შორის, გულის თქ~მითა და სოფლისა საქმეთა შექცევითა შეაშთჳან.
და	ბალ.D	ხოლო რომელი-იგი აღმოსცენდა და მრავალი ნაყოფი გამოიღო, ესე იგი არს, რომელნი მოისთულის თუალმან და შეიკრიბის გულმან და წარმართის გონებამან და დაამჴუნის გულის-თქუმანი და განიწმიდის გული ვნებათაგან და გამოიღის ნაყოფი.
და	ბალ.D	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა რომელი ჩემ თანა დასთესო, აღმოსცენდეს კეთილად და გამოიღოს ნაყოფი.
და	ბალ.D	აწ მითხარ სახე საწუთოსა და ვითარ აცთუნებს კაცთა.
და	ბალ.D	14. ჰრქუა ბალაჰვარ: მსგავს არს საწუთოჲ ესე კაცსა, რომელსა სდევდა პილოჲ ამრიზებული, და მიაწყუდია იგი ჯურღმულსა საშინელსა.
და	რაბლე2	ირბინა, ირბინა ბანოვანმა და, შინ რომ შევარდა და კარი მიიჯახუნა, სად იყვნენ, სად არა, მყეფარნიც მოცვივდნენ და ცხრამთაგამოვლილთ იმდენი აფსეს ბანოვანისა გამოკეტილსა კარსა, მალე იქა კარგა დიდი ნაკადული გაჩნდა, რომლშიაც ლაღად იცურებდნენ იხვნი,
და	ბალ.D	და იხილნა ხენი, რომელსა ზედა აღჴდა.
და	ბალ.D	და იხილნა კუალად ორნი თაგუნი: ერთი შავი და ერთი თეთრი, რომელნი სჭრიდეს ძირსა მას ხეთასა, რომელთა ზედა აღსრულ იყო კაცი.
და	ბალ.D	და შთახედნა ჯურღმულსა და იხილა ვეშაპი, რომელსა აღეშკმო პირი და ეგულებოდა შთანთქმაჲ მისი.
და	რაბლე2	და ნაკადული ისი დღესაქამომდე მოჩქეფს წმინდა ვიქტორისა მოახლოვოდ, მოჩხრიალებს და, თუ შიგა გობელენი ქსოვილთ ჭიაფრად ღებავს, დიაღაც ძაღლისა ფსლისა უჩვეულო თვისებითა სარგებლობს, რა თვისებისა შესახებაც ოდესმე ოსტატმა ორიბუსმა გვამცნო.
და	ბალ.D	და აღიხილნა ზე და იხილა თაფლი მცირე, რომელი ჩამოსდიოდა ხეთა მათ.
და	რაბლე2	XXIII. ვითარ დაუტევა პანტაგრუელმა პარიზი, ოდეს ეუწყა, ამავროტთა ქვეყანასა დიფსოდნი ჩაეკარაბაკნენო, და იმა მიზეზისა გამო, თუ რად არის საფრანგეთსა შინა ესოდენ მოკლე ლიე, ანუ ეჯი
და	ბალ.D	და იწყო ლოკაჲ მისი.
და	ბალ.D	და კუალად არღარა მოიჴსენა განსაცდელი, რომელსა შთავრდომილ იყო.
და	ბალ.D	ხოლო თაგუთა მათ ხენი იგი წარსჭრნეს, და კაცი იგი დაეცა და პილომან აღიტაცა და მიუგდო ვეშაპსა.
და	რაბლე2	გამოხდა მცირე ხანი და პანტაგრუელსა ემცნო, მამაშენი გარგანტუა ფერია მორგანამ საფერიოში წარიტაცა, ვითარცა ოდესმე, ენოქისა და ილიასი არ იყოს, ოჟიე და არტური წარიტაცნენო,
და	ბალ.D	აწ, ძეო მეფისაო, პილოჲ იგი სახე არს სიკუდილისაჲ, რომელი სდევს ძეთა კაცთასა და ხენი იგი საწუთოჲ არს, და თაგუნი იგი დღენი და ღამენი-ა, და თაფლი იგი საწუთოჲსა ამის სიტკბოებაჲ არს და შეაქცევს კაცსა გემოვნებაჲ საწუთოჲსაჲ.
და	ბალ.D	და დღენი და ღამენი აღსრულდებიან და სიკუდილი წარიტაცებს და ჯოჯოხეთს შინა ვეშაპი იგი შთანთქამს, და ესე არს ცხორებაჲ კაცთაჲ.
და	ბალ.D	15. და ჰრქუა ძემან მეფისამან: განაცხოველე მაგით სული ჩემი.
და	ბალ.D	და აწ მომეც სახე სოფლისაჲ ამის და მოყუარეთა მისთაჲ.
დ	ბალ.D	თხრობაჲ დ
და	ბალ.D	ერთი იგი უმეტეს სხუათა უყუარდა, და მეორე იგი მეგობარი უყუარდა-ვე, ხოლო მესამე იგი მეგობარი შეურაცხ იყო მის წინაშე.
და	ბალ.D	და შემდგომთა დღეთა და მოიწივნეს ბოროტნი მეფისანი კაცისანი მის და წარმოჰყუანდეს განსაკითხავად.
და	ბალ.D	და მივიდა საყუარელისა მის მეგობრისასა და ჰრქუა: შენ უწყი, საყუარელო ჩემო, ვითარ მიყუარ.
და	ბალ.D	მიუგო მან და ჰრქუა: არა ვარ მე აწ მეგობარ შენდა და არცა გიცი შენ, მე სხუანი მისხენან მეგობარნი, რომელთა თანა ვიშუებდე, აწ მოგცნე ორნი სამოსელნი და იგიცა არავე გერგნენ.
და	ბალ.D	და მივიდა მეორისა მის მეგობრისა და ჰრქუა: აწ სიყუარული შენი ჩემდა მიმართ, რომელ მაქუნდა.
და	ბალ.D	აწ ესერა წარვჰყავ მე განსაკითხავად და შემეწიე ჭირსა ჩემსა.
და	ბალ.D	მიუგო მან: არა მცალს დღეს შენდა, რამეთუ კმა არს ჩემდა ჭირი თავისა ჩემისაჲ, წარვედ გზასა შენსა, ამიერითგან არღარა ვარ მეგობარი შენი, არამედ მცირედ გზა-გყვე და მერმე მივიქცე ზრუნვად თავისა ჩემისა.
და	ბალ.D	და წარვიდა მესამისა მეგობრისა, რომელსა-იგი სძულობდა და ჰრქუა მას: სირცხჳლ მიჩნს, გარნა მჭირს და მით მოვედ შენდა, შემეწიე მე, დაღაცათუ არა კეთილ ვყავ შენ თანა.
და	ბალ.D	ხოლო მან მხიარულებით ჰრქუა: მე ვარ მეგობარი შენი, რომელმან დავიმარხე კეთილი შენი მცირედი და აწ აღნადგინებითურთ მიგაგო შენ და თანამოგზაურ გექმნე და მეოხ ჭირსა შინა და არა მიგცე ჴელთა მტერთა შენთასა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ვიხილენ, ჭკუერვიდეს რაჲ იგინი, წარვიდა სისხლი ჩემი, და მოკუდეს ჴორცნი ჩემნი შიშისაგან და ვთქუ, ვითარმედ: გამონახვად უც ადგილიცა იგი, სადა მე დამალულ ვიყავ, და მპოონ და მომკლან.
და	ბალ.D	მაშინ იწყო სინანულად და თქუა: რად არა შენ ზედა ვყავ ყოველი კეთილი, რომელ ორთა მათ მეგობართა ზედა წარვაგე ცუდად?
და	სინ.მრვლთ	და ვხედევდ დანაკისკუდისა მის რტოჲსა გამომართ, ოდეს-ძი მოვიდენ, და ვხედევდ სიკუდილსა წინაშე თუალთა ჩემთა.
და	სინ.მრვლთ	და მას ყოველსა თანა ვილოცევდ უფლისა მიმართ.
და	ბალ.D	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მეგობარი იგი პირველი ვეცხლის მოყუარებაჲ არს, რომელი ფრიად უყუარს კაცთა, და ვერას წარიტანს თანა, ოდეს-იგი წარიყვანდეს სიკუდილი და ოდეს წარადგინებდეს განსაკითხავად.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ იხილეს რტოები იგი, შეურაცხ-ყვეს და წარვიდეს მიერ, რამეთუ ღმერთმან დამიცვა მათგან და დაუბრმნა თუალნი მათნი ჩემდამო.
და	ბალ.D	და მეორე იგი მეგობარი – ცოლი და შვილნი, რომელნი უყუარან და მათთჳს ზრუნავს სამარადისოდ და დღესა მას განკითხვისასა ვერას არგებენ, არამედ საფლავადმდე მიჰყვებიან მერმე თავისსა ზრუნვასა შეექცევიან.
და	ბალ.D	და მესამე მეგობარი სული თჳსი-ა და არა ჰყოფს კეთილსა, ხოლო რომელმან-იგი ყოს, დიდად შეერაცხების წინაშე ღმრთისა, და რამთუ ას წილადცა მიაგებს ღმერთი ნაცვალსა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო დაუტევნეს წმიდანი იგი მწყუდარნი, მდებარენი ერთიერთსა ზედა, და არარაჲ პოვეს, რაჲმცა წარიღეს მათ თანა.
და	სინ.მრვლთ	და მიიქცეს წყაროებადვე, რაჲთამცა წარვიდეს კულიზმად ნავითა მით.
და	ბალ.D	აწ მითხარ სახე, ვითარ მაცთურ არს სოფელი ესე და რომლითა ღონითა შესაძლებელ არს განრინებაჲ მისგან.
და	ბალ.D	რამეთუ არს ქალაქი და ესე წესი არს მუნ, რამეთუ უცხოსა კაცსა მეფე-ჰყოფენ წელიწადსა ერთსა გინა ნახევარსა.
და	სინ.მრვლთ	და პოვეს ნავი იგი, რამეთუ განტეხილ იყო, რამეთუ კაცი იგი მენავჱ, რომელი დაეტევა მხედვარად ნავისა მის, შემძლებელ იქმნა მოკლვად ჰაბაშთაჲ მის, რომელი დაეტევა მათ თანა.
და	ბალ.D	და რაჲ სრულ იქმნის წელიწადი, მოსძრცჳან პორფირსა მეფობისასა და ორითა სამოსლითა მისცემენ მას ექსორიობად.
და	ბალ.D	ხოლო ოდესმე დაადგინეს ერთი ვინმე, და ცნა უკეთურებაჲ ქალაქისაჲ მის, მოიმსტურნა კაცნი უცხონი და გლახაკნი და იდუმალ მისცემდა საფასეთა, რაჲთა წარიღონ ქუეყანასა მას, სადაცა ექსორია-ჰყოფენ მას.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ მოკლა იგი და შეჰკუეთნა საბელნი კავთა ნავისათანი, და განვიდა იგი ცურვით ჴმელად და ივლტოდა იგი მთით კერძო, და ღმერთმან განარინა იგი.
და	ბალ.D	და ვითარცა ექსორია-ყვეს კაცი იგი და მიიწია ადგილად, ყოველნი იგი წარგზავნილნი დაუნჯებულად დახუდა და პოვა სარგებელი ერთი შჳდ წილად, და აწ იხარებს საუკუნოდ.
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: ჭეშმარიტად ქალაქი იგი ყოველი სოფელი არს, და კაცნი ფლობილ არიან მას ზედა და მეფობენ, და იციან, ვითარმედ შემდგომთა ჟამთა მოსიკუდიდ არიან
და	ბალ.D	და ორითა მით სამოსლითა მისციან საფლავად და ყოველი ცხორებაჲ კაცთაჲ დღე ერთი არს, და სიკუდილი და საფლავად მიცემაჲ ექსორიობაჲ არს.
და	ბალ.D	ხოლო რომელი ფრთხილ იყოს გონებითა, მისცემს იდუმალ გლახაკთა, უცხოთა და უღონოთა, მშიერთა, შიშ~ვლთა, და იყოს მოწყალე, მშჳდ და მდაბალ გულითა.
და	ბალ.D	ხოლო ღმერთი, რომელი ჰხედავს დაფარულთა, მოწყალებისა მათისათჳს მიაგებს ცხადად დაუნჯებულთა კეთილთა, სადა მპარავი ვერ განიპარავს და ვერცა მღილი განჰრყუნის, და მუნ შინა იშუებს უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.D	რამეთუ მე სიტყუათა ამათ, რომელ მეტყჳ, განმინათლდების გული, და გონებაჲ განმხიარულდების, და ფრიად იშუებს სული ჩემი.
და	სინ.მრვლთ	და განლიგნეს და არა უწყოდეს, რაჲმცა-იგი ყვეს, გინა ვითარ მიიქცენ ქუეყანად თჳსა.
და	სინ.მრვლთ	და მძჳნვარებისა მისგან და გულის წყრომისა მოკლეს ყოველი დედაკაცი და ყრმაჲ, რომელი წარეტყუენა ფარანელთაგანი.
და	სინ.მრვლთ	და აღაგზნეს ცეცხლი დიდძალი და მოწუეს სიმრავლჱ იგი ფინიკისაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და ვიდრე-იგი უცალოღა იყვნეს ამას შინა და შეურვებულ, რამეთუ ვერ ეძლო წარსლვაჲ ქუეყანად თჳსა, და აჰა მოიწია მათ ზედა ფარანით ექუსასი მბრძოლი ძეთაგან ისმაელისთაჲ, რამეთუ სმენილ იყო მათა ჰამბავი იგი.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ აგრძნეს შავთა მათ, განიმზადნეს თავნი მათნი ბრძოლად და ზღჳთ კერძო მიიყარნეს.
და	სინ.მრვლთ	და იქმნა მათ შორის ბრძოლაჲ ფიცხელი.
და	სინ.მრვლთ	და იყო ბრძოლაჲ იგი მზის აღმოსლვასა ოდენ ადგილსა ვაკესა. და იბრძოდეს იგინი ისრითა.
და	სინ.მრვლთ	და რამეთუ ფარანელნი იგი უმრავლჱს იყვნეს ჰაბაშთასა და აჯობეს, ხოლო შავთა მათ წარეკუეთა სასოებაჲ მიქცევისაჲ ქუეყანად თჳსა და სასოებაჲ ცხოვრებისაჲცა, და ამისთჳს მჴნედ დაუდგეს ძლიერსა მას ბრძოლასა კიდესა ზღჳსასა.
და	სინ.მრვლთ	და იყო ესე მზის აღმოსლვითგან ვიდრე მეცხრედ ჟამადმდე დღისა.
და	სინ.მრვლთ	და მოისრნეს ფარანელთაგანნი მას დღესა შინა ოთხმეოც და ოთხი კაცი და მოიწყლნეს მრავალნი, ხოლო მტერნი იგი ღმრთისანი ჰაბაშნი – პირველითგან ვიდრე დასასრულადმდე, ვიდრემდის არა დაშთა მათგანი არცა ერთი ერთსა ადგილსა.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს ვიხილენ იგინი უცალო ბრძოლისა მისგან, გამოვედ მე დანაკისკუდისა მის ფურცლისაგან, რომელსა შინა ვიყავ, და ვიწყე გარდახილვად წმიდათა მათ გუამებისა და ვპოვენ იგინი ყოველნი, რამეთუ აღსრულებულ იყვნეს, გარნა სამთა ხოლო: დომნოს და ანდრეა არიონოსსა;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო დომნოს წყლულ იყო გუერდსა მისსა ფიცხლითა წყლულებითა და ჭირსა დიდსა შინა იყო;
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ანდრეა წყლულ იყო მრავალგან, არამედ არა ეგოდენ და ცხონდა;
და	სინ.მრვლთ	და არიონ, ყოვლადვე არა იყო მის თანა წყლულებაჲ, არამედ სამოსელი ოდენ განეკუეთა მახჳლსა, რამეთუ ჰგონებდა რომელმან-იგი უხეთქნა, ვითარმედ მოუკლავს, რაჟამს-იგი იხილა მოკლულთა მათ შორის დაცემული. ხოლო იყო იგიცა ჩემ თანა.
და	სინ.მრვლთ	და ორთავე გარდავიხილენით გუამები იგი მოწამეთაჲ.
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს მოიცალეს ფარანელთა მათ მოწყუდისა მისგან მტერთაჲსა, დაყარნეს ჴორცნი მათნი კიდესა ზღჳსასა შესაჭმელად მფრინველთა და მჴეცთა და იწყეს დაფლვად მოყუასთა თჳსთა და დაჰმარხნეს იგინი მთისა მის ძირსა ქუაბებსა, მახლობელად წყაროებსა მას.
და	სინ.მრვლთ	და მერმე წარმოემართნეს ჩუენ კერძო და თანა ჰყვანდა მთავარი იგი თჳსი ობედიანოს.
და	რაბლე2	და შეიტყვეს თუ არა ესაო, დიფსოდნი საზღვარსა გადავიდნენ, აიალაფეს დიდი უტოპიისა ქვეყანა და ამავროტთა თავქალაქსა ალყა შემოარტყესო.
და	ბალ.D	და ჰრქუა იოდასაფ: და რად არა იღვაწეს ბრძენთა კაცთა იმისთჳს?
და	რაბლე2	ერიჰაა, საქმე საჩქარო ყოფილაო, აჩოჩქოლდა პანტაგრუელი, არცვისა არ დამშვიდობებია, ისე დაუტევა პარიზი და რუანსა ჩავიდა.
და	ბალ.D	რამეთუ იცოდეს გულის სიტყუაჲ მისი არა შემწყნარებელად, და ამისთჳს დააცადეს თხრობაჲ, რამეთუ ვერ პო[ვ]ეს ადგილი შეწყნარებისაჲ და თხრობად მისსა!?
და	რაბლე2	გზად მან ბატონიშვილმან შეამჩნია, რომ საფრანგეთსა შინა ლიე, ანუ ეჯი ბევრად უფრორე მოკლეა, ვიდრე სხვათა მხარეში, და პანურგსა შეჰკითხა, რა არისო მიზეზი და საფუძველი ამისაო,
და	ბალ.D	და ესუა მას თანამზრახველი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ და განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, და ყოველსა კეთილსა აზრახებდა მეფესა კაცთათჳს, რამეთუ იყო იგი სჯულიერ და ღმრთის მსახურ.
და	რაბლე2	პანურგიც ადგა და ის ამბავი მიუთხრო, რომელსაც მაროტუს დიუ ლაკი, monachus, კანარისა მეფეთა მექმეობისა წიგნში ჰყვება, იქა კი თქმულია:
და	ბალ.D	და ოდეს იხილის რაჲ მეფე თაყუანის ცემად კერპთა, შეძრწუნდის ფრიად და ელმის, ვითარცა ვის ელმის შვილისათჳს.
და	ბალ.D	და მრავალ გზის უნებნ მის თანა სიტყჳს გებაჲ სჯულისათჳს, და ჰკითხა მოყუარეთა ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.D	ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ მეცნიერ ხარ შინაგანსა გონებისა მისისასა, და თუ ოდეს ჰპოო ადგილი, არქუ მას, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს, რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, და ნუუკუე განაკრთოს იგი შენ ზედა და ბოროტი გიყოს.
და	რაბლე2	„წინადროსა დედამიწას თურმე არცა ლიეობრივ ზომავდნენ, არცა მილიარობრივ, სტადიობრივ ანდა ფარასანგობრივ, ვინემ ერთხელ მეფე ფარამონდსა არ შემოუღია ესეგვარი განყოფა, და აი რარიგ მოქცეულა:
და	ბალ.D	და ფრიად იურვოდა კაცი იგი მეფისათჳს.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე, ვიდოდით ღამესა ამას ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილნეთ საქმენი კაცთანი.
და	ბალ.D	წარვიდეს და სლვასა მას შინა მიემთხჳვნეს ნაგევთა დიდთა.
და	რაბლე2	ასი ჩაუქი პარიზელი მზეჭაბუკი და ასიც პიკარდიელი მზეთუნახავი შეურჩევია, სრულად ერთი კვირიაკე უნებივრებია და განცხრომით უცხოვრებია, მერმე მიუხმია, თითო მზეჭაბუკისთვის თითო მზეთუნახავი მიუბოძებია,
და	ბალ.D	და მიხედა და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე, ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
და	ბალ.D	და ვითარცა მივლეს, იხილეს ვითარცა ქუაბი გამოთხრილი რაჲმე ნაგევთა.
და	ბალ.D	მათ შინა იყვნეს კაცი და დედაკაცი, შემოსილნი სამოსლითა ბებკულითა, ძუელითა.
და	ბალ.D	და ვითარცა ხედვიდეს, ესმოდა მუნით ჴმაჲ სიმღერისაჲ.
და	ბალ.D	და კაცი იგი ჯდა ინაჴიდ სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს.
და	ბალ.D	და უფლით ხადოდა მას, ხოლო იგი – დედოფლით.
და	რაბლე2	შეუძღვნია სახარჯო ფული და სუყველა წყვილისთვის სხვადასხვა მხარესა წასვლა უბრძანებია, იარეთო და, სადაც რომელმან ჭაბუკმან თავისი მზეთუნახავი წამოაგოროს, ანუ დაამდაბლოსო, მუნ ქვა დადოსო, ხოლო ქვითგან ქვამდისა სავალი ერთ ლიედ, ანუ ეჯად დაითქვასო.
და	ბალ.D	და ორნივე იხარებდეს და განსცხრებოდეს.
და	ბალ.D	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახველი მისი მყოვარ ჟამ ხედვიდეს და განიცდიდეს საქმეთა მათთა, და წარვიდეს განკჳრვებულნი.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან თანამზრახველსა მას: არასადა გუთნდა ცხორებაჲ ჩუენი, ვითარ ამათ გლახაკთა, და არცა ესრეთ მხიარულ ვართ, ვითარ ესენი.
და	ბალ.D	და ამას ვგონებ, ვითარმედ ამას შინა არიან ყოველნი დღენი ამათნი.
და	ბალ.D	მაშინ პო[ვ]ა ალაგი სიტყჳსაჲ თანამზრახველმან და ჰრქუა: ნუ ჰგონებ, მეფეო, ვითარმედ დიდებაჲ და სუფევაჲ, რომელსა შინა ჩუენ ვიშუებთ, ესრე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა, რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან.
და	რაბლე2	და წასულან, გულმხიარულად გასდგომიან მზეჭაბუკნი გზასა თავიანთ მზეთუნახავთა თანა და, რაკიღა საქმე არცრა ჰქონდათ რა და სისხლი დია უდუღდათ, იდგნენ თურმე და წამდაუწუმ ყინტრაობდნენ, მალაყსა გადადიოდნენ, რისა გამოც არის ფრანგული ლიე ესდენ მოკლე.
და	ბალ.D	და სახლები ესე ოქროქანდაკებულნი, რომელნი-ესე ვიშენენით, და სიშუენიერე ხატისაჲ და ბრწყინვალებაჲ სამოსელთაჲ, არად ჰკჳრს მათ, რამეთუ ხედვენ იგინი ჴელით-უქმნელთა ზეცისა ტაძართა, თუალთ-შეუდგამთა სამოსელთა და ამისთჳსცა იხარებენ,
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: და იცნია ესევითარისა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა ჭეშმარიტად: არიან კაცნი, რომელნი მსახურებენ ღმერთსა და სოფლისა ყოველივე დაუტევებიეს და საუკუნოჲ იგი შეუყუარებიეს, რამეთუ გამოსცადეს სოფელი ესე და პო[ვ]ეს ყოველი ურგებად და წარმავალად.
და	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ, არა შეუთქსა მწუხარებაჲ?
და	ბალ.D	ჰრქუა მას თანამზრახველმან: სუფევაჲ საუკუნოჲ შუებაჲ არს დაუსრულებელი, რომელსა არა შეუთქს მწუხარებაჲ, და სიმდიდრე – რომელსა არა შეუთქს სიგლახაკე;
და	ბალ.D	და სიხარული – რომელსა არა შეუდგს ურვაჲ;
და	რაბლე2	მაგრამ შემდგომად, როს კარგა მანძილი გაუვლიათ და ქანცგაწყვეტილნი ქასქანჯიელთ დამგვანებიან, ბაზმაში კი ზეთსა აშკარად დაუკლია, უკვე თალიამალიად ვერღა უცელქიათ და დღეში ერთსა (მამრთა ამბავსა ვამბობ) საცოდავ გაფხაკურებასაც დასჯერებიან,
და	ბალ.D	და სიმრთელე – რომელსა არა შეუდგს სალმობაჲ;
და	რაბლე2	დასტურ ამა მიზეზით და ამის ბარობით არის ესერიგად გრძელი ლიე ბრეტანსა, ლანდებსა, გერმანიასა და უფროისად შორეულ ქვეყანათა შინა“.
და	ბალ.D	და მშჳდობაჲ – რომელსა არა შეუდგს შიში;
და	ბალ.D	და ცხორებაჲ – რომელსა არა შეამრღუევს სიკუდილი.
და	ბალ.D	რამეთუ იგი არს საუკუნო უხრწნელი, და ამას ყოველსა მიიღებენ, რომელთა შეიყუარეს იგი.
და	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ გაყენებდა აქამომდე თხრობად ჩემდა გზაჲ იგი?
და	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ეგე ესრეთ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვიქმნეთ და ჴელ-ვჰყოთ მას, რამეთუ თანა-გვაც შრომაჲ, რაჲთა მივიწივნეთ მუნ უშფოთველსა მას ცხორებასა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა თანამზრახველმან: აწ უკუე მიბრძანება, რაჲთა მარადის გაუწყებდე და მოგაჴსენებდე ჟამითი-ჟამად?
და	ბალ.D	ჰრქუა მას: ნუ ჟამითი-ჟამად, არამედ დაუცხრომელად დღე და ღამე იყავნ ზრახვაჲ შენი.
და	რაბლე2	რუანიდან ისინი ონფლერსა გაესწრაფნენ და იქა პანტაგრუელი, პანურგი, ეპისტემონი, ევსთენი და კარპალიმი გემში ჩასხდნენ.
და	ბალ.D	და შემდგომად იწყო ღმრთის მსახურებად მეფემან და ღირს იქმნა იგი ადგილსა მას შესლვად, რომელ ეტყოდა თანამზრახველი იგი და ორნივე ცხოვნდეს საუკუნოდ.
და	ბალ.D	24. ჰრქუა იოდასაფ ბალაჰვარს: არღარა არს ყოვლით კერძო სიყუარული ამის სოფლისაჲ გონებასა ჩემსა, არამედ მსურის ცხორებისა მისთჳს საუკუნოჲსა, და აწ განმიზრახავს, რაჲთა დავადგრე შენ თანა და მოვითმინო სიმძიმე ცხორებისა შენისაჲ.
და	რაბლე2	და სანამ ზურგისა ქარსა ელოდნენ და ხომალდისა გმანვაში იყვნენ, პანტაგრუელსა უსტარი მოუვიდა ერთი პარიზელი ქალისა (რომელ ქალსაცა ისა კარგა ხანსა არჩენდა) და უსტარსა ესევითარი რამ ეწერა ზედა:
და	რაბლე2	„ტურფათა გულში ყველაზედ მეტად ძლევაშემოსილსა, და ვაჟკაცთა შორის ყველაზედ ნაკლებად სანდოსა. პ.ნ.ტ.გ.რ.ლ.“
და	სინ.მრვლთ	და რაჟამს იხილნეს ჴორცნი იგი წმიდათანი მდებარენი და სამწყსონი ქრისტჱსნი მომწყუდარნი, შეწუხნეს წუხილითა დიდითა და იწყეს ტირილდ და იცემდეს მკერდთა მათა, რამეთუ სამწყსოთა მათ ქრისტჱსთა ჴორცნი ესრჱთ განერყუნნეს მგელთა მათ უწყლოთა.
და	სინ.მრვლთ	და მონათა მათ ქრისტჱსთა და მოწამეთა მისთა შეიწყნარეს იგი სიხარულით, რამეთუ იცოდეს, რომელ-იგი წინა-წარეძღუანა მათ კეთილი და რომელსაიგი მოელოდეს მოსაგებელსა მიუთხრობელ, რამეთუ იყვნეს იგინი სოფელსა ამას შინა, ხოლო საქმენი მათნი – საუკუნისათჳს.
და	სინ.მრვლთ	და ამისთჳს სრულ ყვნა ღმერთმან საქმენი მათნი და ღირს ყვნა იგინი წამებასა მას.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ შევკრიბენით გუამნი იგი მათნი ერთსა ადგილსა, მოვიდა ობედიანოს.
და	სინ.მრვლთ	ქრისტჱს მოყუარჱ, და მის თანა სხუანიცა წარჩინებულნი ფარანისანი, და მოიღეს სამოსელი წმიდაჲ და წარჰგრაგნნეს ჴორცნი იგი წმიდათანი.
და	სინ.მრვლთ	და რიცხჳ მოწამეთაჲ მათ ოც და აცხრამეტ.
და	სინ.მრვლთ	და შეკრბეს ყოველნი, რომელნი იყვნეს მას ქუ[ეყანასა].
და	სინ.მრვლთ	და აქუნდა რტოები ბაიაჲსაჲ ჴელთა მათთა.
და	სინ.მრვლთ	და აღვიხუენით ჴორცნი იგი წმიდათა მოწამეთანი ჟამობითა და ლოცვითა სიხარულით და ვჰმადლობდით უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა და დავჰმარხენით აღმოსავალით კერძოსა მის კარისასა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ იყო მიმწუხრი, შეისუენა დომნოსცა.
და	სინ.მრვლთ	და იყო მოწყუდაჲ წმიდათაჲ მათ მოწამეთაჲ ოც და რვასა დეკენბერისასასა, შემდგომად ქრისტჱს შობასა მესამესა დღესა, მეცხრესა ოდენ ჟამსა დღისასა.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ანდრეა და არიონ დაუტევენ ორგულებასა შინა, რამეთუ არა იცოდეს, თუ ყოფად არიან მუნ, თუ არა.
და	სინ.მრვლთ	და მე წარმოვედ თხრობად თქუენდა, რამეთუ ვერ შეუძლე ხედვად მოოჴრებასა მის ადგილისასა.
და	სინ.მრვლთ	დაღაცათუ ობედიანოს გუევედრებოდა ჩუენ, რაჲთამცა დავადგერით ჩუენ მუნ, და აღგჳთქუმიდა ყოველსა კეთილსა მოცემად ჩუენდა საჴმარი ჩუენი და რაჲთა იგი იყოს მზრუნველ ყოველსა საქმესა ამის სოფლისასა, და არა ვისმინეთ მისი.
და	სინ.მრვლთ	და სხუაჲცა მრავალი მაქუს თხრობად თქუენდა, რაჟამს მოიწიოს ჟამი მისი, არამედ მე გევედრები თქუენ, რაჲთა მითხრათ, რაჲ იყო, ანუ ვითარ მოისრნეს მამანი მთისა ამისნი და არარაჲ დამიფაროთ, ვითარცა მე ყოველი წარმოგითხარ.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო ჩუენ წარმოუთხართ ყოველი, ვითარ იყო, და ერთობით დაგჳკჳრდა განგებაჲ ღმრთისაჲ და ბრძანებაჲ და განჩინებაჲ, ვითარ-იგი ერთსა შინა დღესა იყო სიკუდილი მათი, რომელნი იყვნეს რაითს და მთასა სინასა, და ერთსა შინა ჟამსა. და რიცხჳ მათი სწორ იყო.
და	სინ.მრვლთ	და იყო სიტყუაჲ იგი დაწყება ტირილისა და განახლება მწუხარებისა და სადიდებელ ღმრთისა.
და	სინ.მრვლთ	მაშინ აღდგა მამაჲ ჩუენი ამბა თევდოლოს შოვრის ჩუენსა და თქუა: ამისთჳს, საყუარელნო ჩემნო,
და	სინ.მრვლთ	რამეთუ მონანი იყვნეს იგი ღმრთისანი, კეთილნი და რჩეულნი, და ღირს ყვნა იგინი ღმერთმან სიხარულსა სასუფეველისა მისისასა და მიაგო საქმეთა მათაებრ და გჳრგჳნოსან ყვნა იგინი წმიდათა თანა.
და	სინ.მრვლთ	და არიან იგინი პატივსა შინა და დიდებასა მიუწდომელსა.
და	სინ.მრვლთ	და აწ ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა ვზრუნვიდეთ სულთა ჩუენთათჳს და ვჰმონებდეთ ღმერთსა ჩუენსა კეთილითა მონებითა და ვევედრნეთ წმიდათა მათ, რაჲთა ითხოვონ ჩუენთჳს შეწევნაჲ საქმედ ნებაჲ მისი ნეშტთა ამათ დღეთა ჩუენთა.
და	სინ.მრვლთ	და ვითარ ესე თქუა წმიდამან მან, განაფრთხვნა სულნი ჩუენნი ნუგეშინის-ცემითა და სიტყჳთა სულიერითა, და ერთობით მადლი შევწიროთ ღმრთისა, რომლისა ჴელთა მისთა არს ცხორებაჲ და სიკუდილი.
და	სინ.მრვლთ	ხოლო მე, ცოდვილმან ამონიოს, დავიწერე ცხოვრებაჲ ესე მათი ქარტასა და უკუნვიქეც ეგჳპტედვე, რაჲთა ყოველთა დღეთა ვიკითხვიდე და მიკჳრდეს და ვჰმადლობდე ღმერთსა სიხარულით, რომელმან გამოირჩინა მონანი თჳსნი და შეიწყნარნა სასუფეველსა თჳსსა.
და	სინ.მრვლთ	და მათ მიერ ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და სულსა წმიდასა, ერთსა ღმერთსა, რამეთუ მისი არს დიდებაჲ და პატივი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.D	ჰრქუა ბალაჰვარ: უკუეთუ ჰყო ეგე, ემსგავსო მას მდიდარსა, რომელი ემზახა გლახაკსა მას, რომელი გუესმა, ვითარმედ იყო ვინმე ჭაბუკი მდიდრისა ვისმე შვილი, და მამამან მისმან მოუთხო[ვ]ა ქალი დიდებულთა შვილი ცოლად.
და	ბალ.D	და ივლტოდა მამისაგან თჳსისა.
და	ბალ.D	და სლვასა მას შინა მისსა იხილა ასული ვისიმე გლახაკისაჲ სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა რაჲ ხელთსაქმარსა, და მადლობდა ღმერთსა.
და	ბალ.D	ხოლო მე ასული ვარ ბერისა ვისმე გლახაკისაჲ და მოველი წყალობასა ღმრთისასა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მას ჭაბუკმან: უკუეთუ გნებავს, მომეც ასული ესე შენი ცოლად.
და	ბალ.D	ჰრქუა მას ჭაბუკმან: რამეთუ ვიხილე სიბრძნე და გონიერებაჲ ასულისა შენისაჲ და მთნავს იგი ცოლად ჩემდა, და აჰა ესერა მდიდართა ასული დაწინდებულ იყო ჩემდა და მე არა ვინებე მიყვანებაჲ მისი.
და	ბალ.D	და თუ შენ ჰყო, კეთილად მიპოო, თუ უფალსა უნდეს.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მას ბერმან: უკუეთუ გთნდეს მიყვანებად ასული ჩემი, ხოლო მამამან შენმან არა ინებოს.
და	რაბლე2	XXIV. აქა უსტარი, რომელიცა პანტაგრუელსა ერთი პარიზელი დიაცისა ფარნადმა მოართვა, და ოქროს ბეჭედზედ წარწერილ სიტყვათა თარგმანება
და	რაბლე2	უსტარისა ზედნაწერმა ფრიად განაცვიფრა პანტაგრუელი, ვინ გამომიგზავნა, სახელი რა ჰქვიაო, დაეკითხა ფარნადსა და გახსნა უსტარი, ჩახედა და ერთადერთი რამ, რაიცა შიგან ნახა, დიამანტისთვლიანი ოქროს ბეჭედი იყო.
და	რაბლე2	მაშინ პანტაგრუელმა მოუწოდა პანურგსა და უსტარი აჩვენა.
და	ბალ.D	ხოლო ჭაბუკი იგი შევიდა სახლსა მის ბერისასა, განიძარცუა სამოსელი და შეიმოსა საგლახაკოჲ.
და	ბალ.D	და იწყო ბერმან გამოცდად მისა, და აღწონა გონებაჲ მისი.
და	რაბლე2	პანურგმა ასჯერ აწონ-დაწონა და ერთხელ წართქვა, ჩემი ვარაუდითაო ქაღალდსა ზედა რაღაც უნდა ეწეროსო, მაგრამ დამწერსა ძალიან ეშმაკური ხერხი უხმარია და ასოთა წაკითხვა ჭირსო.
და	ბალ.D	და ვითარცა პოვა გონიერად, და ვითარცა ცნა, თუ არა ტრფიალებისათჳს არს სიყუარული მისი, უპყრა ჴელი და შეიყვანა საუნჯესა თჳსსა.
და	ბალ.D	და უჩუენნა საფასენი შუენიერნი, რომელ არასადა ეხილვნეს ეგევითარნი, და ჰრქუა: შვილო, ესე ყოველი შენი არს, და ამიერითგან იშუებდი.
და	ბალ.D	და აღივსო სიხარულითა ჭაბუკი იგი.
და	რაბლე2	რათა გაეგო და გაერჩია სიტყვანი, მან ქაღალდი ცეცხლისა ახლო მიიტანა, ეგება უსტარი ნიშადურისა ხსნარით არის ნაწერიო.
და	ბალ.D	ხოლო შენ იტყჳ, ბერმან გამოცადაო, და აწ ვითარ გნებავს გამოცდაჲ ჩემი?
და	ბალ.D	ჰრქუა: გეშინოდის ღმრთისა და შეეყო ნებასა მისსა და განეშორო ვნებასა სოფლისასა და არა წარსწყმედს ღმერთი შრომათა შენთა, და არა განიცდის უფროჲს ძალისა შენისა;
და	რაბლე2	მერმე ადგა და ახლა წყალში ჩადო ქაღალდი, ეგება რძიანისა წვენით არის ნაწერიო.
და	ბალ.D	და მეცა ვევედრები უფალსა ჩემსა იესუ ქრისტესა, დამბადებელსა ცისა და ქუეყანისასა, სამებასა წმიდასა, რომელსა არა აქუს აღსასრული, საშინელსა და სახიერსა, ძლიერსა, მოწყალესა, უხილავსა, გამოუთქუმელსა, მეუფესა კაცთ მოყუარესა, მეცნიერსა და არა უცნაურსა,
და	ბალ.D	რომლისაგან ძრწიან ყოველნი დაბადებულნი, რაჲთა წმიდა გყოს ჭეშმარიტი წინამძღუარი კეთილისაჲ და თითის საჩუენებელ ღმრთის მსახურებითა, ამხილველ ბრმათა, მსმენელ ყრუთა, მოყუარე წმიდათა და მოძულე ვნებათა,
და	ბალ.D	ვიდრემდის მიგაწიოს ჩუენითურთ ადგილთა მათ, რომელ აღგჳთქუა პირითა წმიდათა წინაწარმეტყუელთაჲთა და მოციქულთაჲთა, რომელთა მიმართ გუაქუს სასოებაჲ, რაჲთა ღირს ვიქმნეთ მიმთხუევად.
და	ბალ.D	და სიტყუათა ამათ ზედა განჴურდა გული იოდასაფისა და იწყო ტირილად, და მერმე ჰრქუა ბალაჰვარს: რაჲ ზომისა წლისაჲ ხარ?
და	ბალ.D	და ჰრქუა: ვითარ მეტყჳ მაგას, რამეთუ ხარ მოხუცებულ, სამეოცისა წლისა უმეტეს.
და	ბალ.D	ჰრქუა ბალაჰვარ: ვინაჲთგან ვიშევ, სამოცისა წლისაჲ ვარ, გარნა, რაჲთგან ღმერთსა სრულიად გაუსაკუთრე თავი ჩემი, თორმეტი წელი არს, რამეთუ წინათ მკუდარი ვიყავ და ათორმეტით წლითგან ცოცხალ ვარ.
და	ბალ.D	ჰრქუა იოდასაფ: და ვითარ მკუდარ არს კაცი, რომელი ჭამს და სუამს?
და	ბალ.D	და უკუეთუ პირველი იგი ცხორებაჲ არა შეგირაცხიეს ცხორებად, თანა-გაც, რაჲთა სიკუდილიცა იგი მომავალი არად შეგერაცხოს.
და	რაბლე2	მერმე ტაშტი მოივარგა და ფრთხილად ამოავლო უსტარი იგი ცივსა წყალში, ეგება შაბით არის ნაწერიო.
და	ბალ.D	და ყოველივე ცხორებაჲ მის თჳთოეულად წარმოუთხრა და თუ რომლითა მიზეზითა განვიდა უდაბნოდ.
და	რაბლე2	ბოლოსა, რაკი ვერა გააწყო რა, ფარნადსა უხმო და ჰკითხა:
და	ბალ.D	26. ჰრქუა იოდასაფ ბალაჰვარს: მითხარ მე სახე სიბრძნისაჲ და რად აქუს ნათესავსა ამას ჩუენსა სიბრძნე სიყუარულისათჳს კერპთა მიმართ.
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: კაცმან ვინმე შეიპყრა მჭურინავი და დაჰკლვიდა მას.
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: და რაჲსათჳს გნებავს დაკლვაჲ ჩემი, რამეთუ არა არს ჩემ თანა გასაძღებელი შენი?
და	ბალ.D	უკუეთუ განმიტეო, გასწაო სამნი მცნებანი, და უკუეთუ დაიმარხნე, სცხოვნდე და სარგებელ გეყო.
და	ბალ.D	ხოლო მან ისმინა, და ჰრქუა: აუწდომელსა ნუ ეწუთები, გარდასრულსა ნუ ინანი, და რომელი შენთჳს არა გინდეს ბოროტი, სხვასა ნუ უზამ და სცხოვნდე.
და	ბალ.D	და ჴმა უყო მაღლით: კაცო, უკუეთუმცა ცოდნილ იყავ და მე დაგეკალ, ჩემსა ინჩაჴუსა იდვა მარგალიტი სირაქლემის კუჱრცხის ოდენი და იგიმცა, შენ დიდი საფასე შეგეძინა.
და	ბალ.D	და ვითარცა ესმა კაცსა მას, იწყო სინანულად და ენება შეპყრობაჲ მისი კუალად და დაკლვაჲ.
და	ბალ.D	და ჰრქუა კაცმან: ვინაჲთგან მასწავენ მცნებანი, სხუაჲ არა მაქუს ნაცვალი, რაჲთა მოგიზღო მის წილ, აწ მო[ვ]ედ სახედ ჩემდა, რამეთუ ზამთარი ესე ფიცხელ არს და მე კეთილად გიღუაწო, და განგისუენო და განგიტეო...
და	ბალ.D	ჰრქუა მას მჭურინავმან: ცუდ არს სწავლაჲ მცნებათა ჩემთაჲ შენდა მიმართ, რამეთუ სამივე მცნებაჲ აწვე დაჰკარგე პირველი იგი: რამეთუ გარდასრულ არს გაშუებაჲ ჩემი და აწ ინანი,
და	ბალ.D	და მეორე: შეპყრობაჲ ჩემი აუწუთომელ არს და ეწუთები, და მესამე ესე, სიკუდილი შენი არა გნებავს და ჩემსა დაკლვასა ჰლამი, ხოლო მე გამოგცადე, თუ ვითარ დაიმარხავ მცნებათა.
და	ბალ.D	და აწ ვითარ გრწამს, თუ არსა ჩემსა ინჩაჴუსა მარგალიტი, ვითარცა სირაქლემის კუერცხის ოდენი, რამეთუ თჳთ ნაკრტენითურთ არცა ხოლო თუ ნატამალი ვარ სირაქლემისა კუერცხისაჲ.
და	ბალ.D	აწ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ ასწავებდე კაცთა უგუნურთა, არავე ისწავებენ და გარდაჴდებიან მცნებათა ღმრთისათა და თავით თჳსით მოგონებულსა დაამტკიცებენ,
და	ბალ.D	რამეთუ ჴელითა თჳსითა შეუქმნიან კერპნი და ღმრთად თაყუანის-[სც]ემენ და იტყჳან: ესენი არიან მჴსნელნი ჩუენნი ბოროტისაგან.
და	ბალ.D	და მონაგებთა მათთა წარაგებენ მათ ზედა, რამეთუ ეშმაკნი დამკჳდრებულ არიან მათ შინა და მათსა ირწმუნებენ და არა გულისჴმა-ჰყოფენ,
და	ბალ.D	ვითარმედ ერთი არს ღმერთი, მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, შემოქმედი ცათა და ქუეყანისაჲ, უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე და წმიდაჲ სული, რომელი მამისაგან გამოვალს;
და	ბალ.D	იგი ხოლო დამბადებელ და სხუანი დაბადებულ, იგი ხოლო უჟამო და სხუანი ჟამიერ, იგი ხოლო ძლიერ და ყოველნი უძლურ, იგი ხოლო მაღალ და ყოველნი მდაბალ, და ყოველი მის მიერ შეიქმნა და თჳნიერ მისსა არცა ერთი რაჲ იქმნა,
და	ბალ.D	და რამეთუ სახიერ, მოწყალე, სულგრძელ და კაცთ მოყუარე არს, და განუმზადებიან მორჩილთათჳს საშუებელნი, ხოლო ურჩთათჳს სატანჯველნი.
და	ბალ.D	ამანვე სამგუამოვნებით და ერთ-არსებით დიდებულმან გყო შენ მეძიებელ ნებისა მისისა, რაჲთა სცხოვნდე ძალითა ერთარსისა სამებისაჲთა.
და	ბალ.D	მიუგო: ესე არს მცნებაჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა რომელი გინდეს თავისა შენისა, უყო მოყუასსაცა შენსა, და რომელი შენ არა გინდეს, სხუასა არა უყო და ლოცვასა ჰყოფდე და ვედრებასა დღე და ღამე.
და	ბალ.D	და გაქუნდეს ჯუარი მისი საძლეველად მტერთა, რამეთუ მით მიჴსნა ვნებათაგან სიკუდილისათა.
და	ბალ.D	− და უკუეთუ ეგრეთ არს კეთილნი ესე, რომელ არიან სოფელსა ამას შინა, რაჲსათჳს მოიძულენით?
და	ბალ.D	პირველად ესე, რამეთუ გარდამატებულნი ესე კეთილნი ღმრთისანი ვერ ესწორებიან მცირედსა მუნ საშუებელსა სასუფეველისასა, და ვითა[რ]ცა ვინ იღუაწოს, უმეტესთა პატივთა მიემთხუევის და არა მცირედი შური იყოს მოყუსისაჲ მოყუასსა მიმართ,
და	ბალ.D	რამეთუ არა სწორ იყუნენ ხარკისა გარდამჴდელნი ძღუნისა შემწირველთა, ხოლო მეორე: ნუუკუე ესე ჴელ-ყავ მოცემულთა ამათ საშუებელთა და მათ მიერ ჩავიჭრეთ უწესოთა საქმეთა და მიზეზ მექმნეს წარწყმედისა.
და	ბალ.D	ხოლო უკუეთუ განვეშორნეთ, უმეტესი მშჳდობაჲ და დაწყნარებაჲ გაქუნდეს.
და	ბალ.D	ხოლო უკუეთუ ვინმე და[ა]ახლნეს საცხოვარნი თჳსნი ყანობირსა, ვერ გულ-პყრობილ არს, რამეთუ უკუეთუ მიერულოს, ანუ უდებ იქმნეს, რამეთუ განჰრყუნიან საცხოვარნი სრულიად, ხოლო ოდეს განაშორნის ყანისაგან, უზრუნველად დაიძინის და განისუენის უზრუნველად.
და	ბალ.D	ჰრქუა იოდასაფ: ყოველსა ჭეშმარიტად მეტყუელ ხარ, არამედ შე-ღა-სძინე სიტყუად, რაჲთა მეცა შევსძინო მტერობად და მოძულებად სოფლისა.
და	რაბლე2	მაშინ პანურგმა თმისა გადაპარსვა მოუნდომა, ვინ იცის, ეგება საგანგებო რამ მელნით სულაც თმაგარდატევებულ თავზედ დააწერა დიაცმან მოკითხვისა წიგნიო, მაგრამ, ფარნადი გაბურძგნული რახან იყო, იფიქრა, ესდენ მოკლე დროში ამ სიგრძე თმა ვერ წამოეზრდებოდაო, და ხელი ააღო.
და	ბალ.D	ჰრქუა ბალაჰვარ: ესე ცხად იყავნ წინაშე შენსა, რამეთუ მტერობაჲ სოფლისაჲ დააგებს ღმერთსა, და რამეთუ მოკლე არს ცხორებაჲ ესე და ადრე დაჰლევენ დღენი და ღამენი.
და	ბალ.D	მაშინ ყოველნი მონაგებნი განიბნივნენ და შენებულნი მაღალნი მოოჴრდენ, და უცნაურ იქმნეს სახელი მისი, და აღიჴოცოს ჴსენებაჲ მისი, და განილიოს გუამი მისი,
და	ბალ.D	რამეთუ შიშვ~ლი განიღონ გუამი მისი და დადვან საფლავსა და შთააგდონ მღჳმესა ბნელსა და დააგდონ მარტოჲ უცხოებასა შინა და სიგლახაკესა, დატევებული მოძულეთაგან, და განწირონ და მოიძაგონ ყოველთა: მეუღლემან, ძმათა და შვილთა.
და	ბალ.D	28. ამას ზედა იოდასაფ ცრემლეოდა და ეტყოდა: სიტყუანი შენნი განმეწონნეს გულსა, აწ მეც სიტყუაჲ ცხორებისაჲ.
და	ბალ.D	და ჰრქუა ბალაჰვარ: მე, ძეო მეფისაო, ფრიად მიყუარდა სოფელი ესე და შეყოფილ ვიყავ შუებათა მისთა, და ვითარცა განვიცადე და ვიხილე შეცვალებაჲ მკუდრად და ვცან,
და	ბალ.D	ვითარმედ არავინ დაადგრების მას შინა, არცა დიდი და არცა მცირე, არცა ძლიერი და არცა უძლური, არცა ბრძენი და არცა სულელი.
და	ბალ.D	და ვითარცა გულისჴმა-ვყავ, ვითარმედ მეცა ეგრეთვე განმავალ ვარ, ვითარცა განვიდეს, და შეცვალებად ვარ, ვითარცა შეიცვალნეს იგინი.
და	ბალ.D	რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა მათ, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოწევნად არს ჩემდაცა, და რამეთუ ყოველნი წარვალთ და განვიბნევით.
და	ბალ.D	და ვითარცა ესე ყოველი გულისჴმა-ვყავ, ვიძიე თავისა ჩემისა უმჯობესი.
და	ბალ.D	დაღაცათუ მძიმედ აღმიჩნდა, ვაიძულე თავსა ჩემსა და დავაყენე გულის თქუმათაგან და აღჳრ-ვასხენ ნებასა ჩემსა, რაჲთა არა წარმიტაცოს და შთამაგდოს შფოთთა სოფლისათა.
და	ბალ.D	და მესმა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ წიგნთაგან ზეგარდამოთა, ვითარმედ: ვყავ სოფელი ესე და ყოველი ხატი მისი წარმავალ.
და	რაბლე2	და აწ პანტაგრუელსა მიუბრუნდა პანურგი:
და	ბალ.D	ეკრძალენით, რამეთუ უეჭუელად განხუალთ ამიერ და, რამეთუ მე განმიმზადებიეს ადგილი საუკუნოჲ, რომელსა შინა არიან ორნი სადგურნი:
და	ბალ.D	ერთი იგი არს სავანე ყოველთა კეთილთაჲ და საშუებელი გამოუთქუმელი მათთჳს, რომელთა შემიყუარეს და დაიცვნეს მცნებანი ჩემნი და მას შინა სუფევდენ უკუნისამდე.
და	ბალ.D	ხოლო მეორე იგი სავანე არს სავსე სატანჯველითა, იწროებითა, სირცხჳლითა და შეურაცხებითა, აღგზებული რისხვითა, რაჲთა შური მიაგოს მოძულეთა ჩემთა.
და	ბალ.D	და აღვიღე საგზალი, რაჲთა მივიწიო სავანესა მას მშჳდობისასა, და ვივლტი სავანისა მისგან საშინელისა და ფრიადცა მეშინის, რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩემნი, გარნა უმეტეს არიან მოწყალებანი ღმრთისა ჩუენისანი.
და	ბალ.D	ჰრქუა ბალაჰვარ: რაჲთა დაუტეო სოფელი და ყოველნი ზრუნვანი მისნი, რამეთუ თანა-აც კაცსა ბრძენსა, რაჲთა წურთიდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა წურთინ კეთილი წინამძღუარი სამწყსოსა თჳსსა.
და	ბალ.D	და შიში ღმრთისაჲ ყოვლადვე და მარადის გონებასამცა თჳსსა შინა არს, რამეთუ იტყჳს მეფსალმუნე: დასაბამი სიბრძნისაჲ შიში ღმრთისაჲ, ხოლო გულისჴმის-ყოფაჲ კეთილი ყოველთა, რომელთა ყონ იგი.
და	ბალ.D	და ესე უწყოდე, რამეთუ ვერ შეიკრიბის კაცმან ერთმან ყოველი სწავლულებაჲ;
და	ბალ.D	ანუ ვინ კაცთაგანი შემძლებელ არს ყოველთა საჭმელთა და სასუმელთა, რომელნი იხილნეს და გული უთქმიდეს, ერთბამად მიღებასა, არამედ ძალისაებრ მცირედ-მცირედ მიიღის.
და	ბალ.D	ხოლო ესეცა უწყოდეს, რამეთუ ეშმაკი მოართუამს გონებასა და ეტყჳს: უკუეთუ არა უტყუვი ღმერთსა, იმარხე ორმეოცითა და ძაძითა, ნაცრითა და ტირილითა იქცეოდე.
და	ბალ.D	ესევითართა ძლენოანთა აწუევს, ან თუ ამით მოაწყინა და შეარყია, ანუმცა ხოლო აღზვავა და მერმე ქუეყანად დაჰკუეთა და ურვასა მრავალსა შეაყენა.
და	ბალ.D	ესე ჯერ-არს, რაჲთა დაიჭირო თავი შენი საზომსა და გეშინოდენ ღმრთისა.
და	ბალ.D	ესე შეიკრძალე და შეისწავე და ჯუარითა შეიჭურე და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ ყოველთა თანა შინა საქმეთა შენთა, რამეთუ არა არს ძალი და ღონე, რომლითა წინააღუდგეთ ღონეთა მტერისათა, გარნა უფლისა ჩუენისა იესო ქრისტეს მიერ დავსცეთ.
და	ბალ.D	მიუგო ბალაჰვარ: ცანი და ქუეყანაჲ და ყოველი, რომელი დამკჳდრებულ არს მას შინა, სულიერნი და გუამოანი.
და	რაბლე2	- ღვთისა სახელსა ვფიცავ, მეუფეო, არღა ვიცი, რარიგ მოვიქცე და რა გითხრა.
და	ბალ.D	და რამეთუ იხილო ჭურჭელი რაჲმე შექმნილი, დაღათუმცა მოქმედი არა ნახე, სწამემცა, ვითარმედ უვის შემოქმედი.
და	ბალ.D	და ეგრეცა ნაშენები, დაღაცათუ მაშენებელი ვერ იხილო, არამედ გონებაჲ წამებს, ვითარმედ უვის მაშენებელი.
და	რაბლე2	რათამც დავრწმუნებულიყავ, მართლა ეწერა თუ არ ეწერა ქაღალდსა რამე, ავდექ და ზოგ-ზოგი ხერხი მოვიმარჯვე მესერე ფრანჩესკო დი ნიანტოსი, ტოსკანელისა, რომელმან მრავალი წესი აღწერა იდუმალანბანისა კითხვისა,
და	ბალ.D	ხოლო მე, რაჟამს ვიხილე თავი ჩემი და განვიცადე აგებულებაჲ ჩემი, ვცან, რამეთუ მივის შემოქმედი და ვითარცა ენება, დამბადა და გამომხატა თჳნიერ კითხვისა ჩემისა.
და	ბალ.D	და უკუეთუმცა მე ვიყავ დამბადებელი თავისა ჩემისაჲ, უმეტესმცა ვყავ თავი ჩემი სიშუენიერითა და სისრულითა ჰასაკისაჲთა.
და	რაბლე2	ბევრი ვჩხრიკე ზოროასტრისა Peri grammaton acriton და კალფურნიუს ბასუსისა De literis illegibilibus, მაგრამ ვერცრასა გავხდი და, ვგონებ, ხვაშიადი სრულად ბეჭედშია დამალული. მოდით, ერთად ვნახოთ.
და	ბალ.D	ხოლო რომელმან დამბადა, მყო მე რომელთამე უდარეს და რომელთამე უმჯობეს.
და	ბალ.D	და ვითარ გულისჴმა-ვყავ და ვცან საქმე ცხორებისა ჩუენისაჲ, ვითარმედ ვერას შემძლებელ ვართ შემატებად, გინა დაკლებად ჰასაკისა და ვერცა განახლებად დაძუელებულისა და ვერცა კუალად შედგმად, თუ რაჲ მოჰვარდეს ასოთაგანი,
და	რაბლე2	გასინჯ-გამოსინჯეს, ატრიალეს ბეჭედი და შიგნით მხარესა ესევითარი ებრაული წარწერა უნახეს: LAMAH HAZABTHANI
და	რაბლე2	მაშინ მოუწოდეს ეპისტემონსა და შეეკითხნენ, რასა ნიშნავს ესაო.
და	რაბლე2	ეპისტემონმა მიუგო, ებრაული სიტყვებიაო და ნიშნავსო: „რისთვისა დამიტევეო?“
და	ბალ.D	და ვერცა შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა, და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
და	ბალ.D	და მერმე ვხედავ შემოსლვასა ღამისასა შემდგომად დღისა, და ქცევასა სამყაროთასა.
და	ბალ.D	და ამით გამო ვცან, რამეთუ ყოველთა უვის დამბადებელი, და არა მსგავს დაბადებულთა.
და	ბალ.D	და უკუეთუმცა მსგავს იყო მათსა, მის ზედამცა მოიწეოდა, რომელნი მოიწევიან დაბადებულთა ზედა, რამეთუ ვითარცა თქუას, იქმნების, და ოდეს ინებოს, აღესრულების მყის და კუალად აღადგენს, ვითარცა პირველ იყვნეს.
და	ბალ.D	რამეთუ ბრძანებაჲ მისი უგანმკუეთელეს არს მახჳლისა ორპირისა და უმალეს არს კამკამებასა ელვისასა, და ენებოს თუ, განაქარვებს და კუალად მოაგებს ყოველსავე, და კურთხეულ არს და დიდებულ სახელი მისი უკუნისამდე.
და	ბალ.D	31. ჰრქუა იოდასაფ: ყოველივე ეგე ჭეშმარიტად სწამე, გარნა ვინაჲ სცან, თუ აღდგომაჲ ყოფად არს შემდგომად სიკუდილისა და მიგებაჲ კეთილისა და ბოროტისაჲ?
და	ბალ.D	მიუგო ბალაჰვარ: ორთა საქმეთაგან საცნაურ არს, რამეთუ განწვალებულ არს ცხორებაჲ მორჩილთა და ურჩთაჲ სოფელსა ამას შინა, და რამეთუ ვხედავთ მრავალთა ურჩთა შუჱბით, ხოლო მორჩილთა ვხედავთ,
და	ბალ.D	რამეთუ ჭირითა და შეურაცხებითა განვლენ სოფლისა ამისგან, და ამით უწყი, რამეთუ მართლმსაჯულმან ღმერთმან ამისთჳს არა ადიდნა მორჩილნი იგი მისნი, რაჲთა აღდგომასა მას უმეტესი პატივი უყოს მათ, რამეთუ ურჩნი იგი დასაჯნეს საქმეთა მათთაებრ.
და	რაბლე2	პანტაგრუელი უცბად მიხვდა, გაახსენდა, რომ წამოსვლისა წინ ვერ დაემშვიდობა თავის ხარჭასა, და ამან დია დააღონა;
და	ბალ.D	ხოლო მეორედ საცნაურ არს ქადაგებითა მოციქულთაჲთა, რომელნი-იგი თჳთმხილველ იქმნნეს დიდებასა ღ~ისასა, ამისთჳსცა ახარებდეს მისაგებელსა საუკუნოსა მორჩილთათჳს და განაკრძალებდეს სატანჯველთათჳს საუკუნოთა.
და	რაბლე2	მაგრამ ეპისტემონმა ჯერეთ ენეასისა და დიდოს გაყრისა ამბავი მოაგონა, მერმე ახლა ჰერაკლიდე ტარენტელი მოიშველია, იმის რჩევა-დარიგებისა არ იყოსო, უთხრა, ხომალდი თუ ღუზაჩაშვებულიაო,
და	ბალ.D	რამეთუ ამისთჳს შევიწყნარეთ წამებაჲ მათი, რაჲთა აჩუენებდეს ნიშებსა და სასწაულებსა კაცთა შორის ძალითა მხოლოდ შობილისა ძისა ღმრთისაჲთა, რომელ არს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე.
და	რაბლე2	ხოლო გამგზავრებისა ყოვნება არ ეგებისო, უმჯობეს არს, რომ ბაგირი გადაიჭრას, ვინემ ღუზისა ამოზიდვაზედ ჟამი დაიხარჯოსო, და ამისათვისაო ეგ აზრი დაივიწყე და ეხლავ შენსა საფრთხედამუქრებულსა სამშობლო ქალაქსა მიაშურეო.
და	ბალ.D	ჰრქუა ბალაჰვარ: ამისთჳს უწყი ჭეშმარიტებაჲ, ვითარცა პირველ ვთქუ, რამეთუ შეუდგეს უფალსა ღმერთსა ჩუენსა და განეყენნეს მონაგებთაგან და შეუდგეს სიგლახაკესა,
და	ბალ.D	და გლახაკთა სიტყჳთ განამდიდრებდეს და თჳთ უჴამლონი და თავშიშუელნი ერთითა სამოსლითა მიმოვიდოდეს და აჭირვებდეს თავთა თჳსთა, და ეგრეთვე სხუათა აწურთიდეს,
და	რაბლე2	მართლაც, ერთსა საათსაც არ გაევლო, ამოვარდა ჩრდილოეთ-ჩრდილოდასავლეთისად სახელდებული ქარი და ხომალდი აფრააშვებული შეება გაშლილსა ზღვასა, განვლო პორტო-სანტო, მადერა და რამოდენიმე დღეში კანარისა კუნძულთ მიადგა.
და	ბალ.D	და უკუეთუ იყვნეს ცრუ მოწამე და მტყუარ, არამცა ესევითართა იწროთა და საჭიროთა სგ~ზათა ავლინებდეს კაცთა, არამედ უფროჲსმცა წინაუყოფდეს, რომელი შეაშუენეს კაცთა, და ვრცელი და ფართოჲ კარიმცა უჩუენეს, რომელ არს საწადელი თუალთაჲ და სავნებელი გულთაჲ.
და	ბალ.D	და მი-მცა-უშუეს გულის-თქუმათა და შუებათა მიმართ, და ესევითარითამცა ცხორებითა მოიმძევლნეს გულნი კაცთანი, და არამცა ლოცვითა და მარხვითა, ჭირითა და გლახაკობითა განაკრთვნეს გულნი კაცთანი.
და	ბალ.D	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუმცა აღ-ვინმე-დგა კაცი და სიცრუვით იტყოდა თავსა თჳსსა მოციქულად ღმრთისა, ვითარ საცნაურ არს, თუ ჭეშმარიტსა იტყჳს ანუ უცნაურ არს?
და	რაბლე2	იქიდან კვალად დაიძრნენ მოგზაურნი, გვერდზედ ჩაუარეს კაპო-ბლანკოსა, სენეგალსა, მწვანე კონცხსა, გამბრიასა, საგრესსა, მელსა, კეთილი იმედის კონცხსა და მელინდისა სამეფოში ჩამოხდნენ.
და	ბალ.D	ჰრქუა ბალაჰვარ: დაფარულთამცა მისთა გამოაცხადნეს საქმენი მისნი, რამეთუ მოთმინებასა ასწავებენ და თჳთ ვერ მოთმინე არიან.
და	ბალ.D	და სახარებასა ასწავებენ და იგინი მანკიერებითა სავსე არიან, და ვერცა შემძლებელ არიან ყოფად სასწაულებსა, რომელიმცა კაცთაგან შეუძლო ყოფად.
და	ბალ.D	33. და ვითარ ესევითართა სწავლათა ასწავებდა ბალაჰვარ ძესა მეფისასა განმრავლდა ჟამი შემოსლვითგან ბალაჰვარისა წინაშე იოდასაფისა, და ჰრქუა მას ზანდან მზრდელმან:
და	რაბლე2	იქიდან კი უკვე ჩრდილოეთისა ქარსა, ანუ აპარკტიასა მიანდეს იმათ ხომალდი და ჩაუარეს მედენს, უტის, უდემს, გელასიმს, ფერიის კუნძულსა და აქორიის სამეფოსა,
და	ბალ.D	შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულობისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგან იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა.
და	ბალ.D	აწ თუ უნდა, დააცადე საქმე ესე და განზრახვაჲ მის თანა, და თუ გინდეს, უბრალო მყავ და ვაცნობო მამასა შენსა;
და	რაბლე2	ვლეს, ბევრი ვლეს და მიატანეს უტოპიის ნავსაყუდელსა, რომელსაცა სამ ლიეზედ ოდნავ მეტი აშორებდა ამავროტთა თავქალაქსა.
და	ბალ.D	და თუ ესე არა გნებავს, განმიყვანე მე შენგან და ნაცვალად ჩემდა მამამან შენმან მოგცნეს სხუანი მსახურნი, და მე განმათავისუფლე რისხვისაგან მამისა შენისა.
და	ბალ.D	ჰრქუა იოდასაფ: პირველად ესე ჰყავ, რაჲთა დასდგე ფარულად უკუანა კერძო კრეტსაბმელისა და მცირედ ჟამ ისმინო, რასა-იგი მეტყჳს მე, და მერმე, რაჲცა გნებავს, იგიცა ჰყავ.
და	ბალ.D	და ვითარცა შემოვიდოდა ბალაჰვარ წინაშე იოდასაფისსა, უკან დგა ზანდან უკუანა კერძო კრეტსაბმელისა.
და	ბალ.D	და ვითარცა იწყეს სიტყუად ურთიერთარს.
და	რაბლე2	მაგრამ, სანამ გზასა განვაგრძობდეთ, მოდით, განვაბჭოთ საქნარი და ნუ დავემგვანებით ათენელთ, წინ-წინ რომ საქმობდნენ და მას უკანითღა თათბირობდნენ.
და	რაბლე2	თანახმანი ხართ თუ არა ჩემთან ერთად სიცოცხლისა და სიკვდილისა?
და	ბალ.D	ხოლო ბალაჰვარ იწყო გამოთქუმად ამაოებათა ამის საწუთოჲსათა და ჰრქუა: შეუგავს მეძიებელთა ამის საწუთოჲსათა, რაჲთა აღირჩიონ საუკუნოჲ იგი წარუვალი საშუებელი,
და	ბალ.D	და რად არა გულისჴმა-ჰყოფენ მსწრაფლ-წარმავალობასა სოფლისა ამის დიდებასა, რამეთუ ხედვენ ადრე განქარვებასა საფასეთასა, და რომელნი-იგი შეიკრებენ, ცუდად შურებიან, რამეთუ შემდგომად მცირედისა ჟამისა სხუანი ეუფლებიან შენაკრებთა მათთა.
და	ბალ.D	ხოლო რომელთა გარდაემატოს აქა სიმდიდრე, მუნ პოონ ჭირი და სიგლახაკე, და რომელთა მოიგონ და შეიყვარონ აქა პატივი, მუნ პოონ შეურაცხებაჲ.
და	რაბლე2	- მუდამ გჯეროდეს ჩვენი და გვერწმუნე, როგორაც საკუთარსა თითებსა.
და	ბალ.D	და სხუაჲცა მრავალი ასწავა ესევითარი.
და	რაბლე2	- რახან აგრეა, - განაგრძო პანტაგრუელმა, - ერთი საწუხარი და საშფოთარი ისღა დამრჩენია, რომ არცა გაწყობილობა და არცა კიდევ რიცხვი ვიცი ქალაქისა გარშემო მომდგარი მტრისა ლაშქრისა.
და	ბალ.D	34. და ვითარცა განვიდა ბალაჰვარ, უნდა იოდასაფს გამოცდაჲ ზანდანისი, უკუეთუ სარგებელ ეყვნეს სიტყუანი ბალაჰვარისნი, და ჰრქუა: არა გესმისა, რასა მეტყჳს მტყუვარი ისი და გრძნეული, რამეთუ ეგულების შეცთუნებაჲ ჩემი და განრყუნად საშუებელი ესე საწუთოჲსაჲ?
და	ბალ.D	ჰრქუა მას ზანდან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ნათელ არს და ჩუენ გუასმია და ვიცით სიტკბოებაჲ მისი დიდი.
და	ბალ.D	ხოლო ოდეს შეაჩუენნა მეფემან კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი და განასხნა ქუეყანისა ამისგან, მუნითგან არღარა გუასმიეს სიტყუაჲ ესევითარი.
და	ბალ.D	და უწყი, რამეთუ სიცოფით დაუტევეთ იგი და შევიყუარეთ ესე წუთი წარმავალი მსწრაფლ.
და	ბალ.D	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს ესე, შეიყუარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა და კუალად რისხვასაცა მეფისასა და წინააღდგომასა ერისასა, გიხაროდენ უკუე პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა შინა საუკუნოსა!
და	ბალ.D	ხოლო მიუდრეკივარ სიყუარულსა სოფლისასა და შიშსაცა მამისა შენისასა, არამედ არა უვარ-ვყავ სიმდიდრესა მაგის საქმისასა.
და	ბალ.D	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ დაჰფარო საქმე ესე მეფისაგან, უწყოდე, რამეთუ იგიცა ერთგულებაჲ არს წინაშე მისსა, რაჲთა არა შეაგდო დიდსა ურვასა და მწუხარებასა და წარუკუეთო მას სასოებაჲ შვილიერობისაჲ და შევარდეს გულის კლებასა.
და	ბალ.D	ხოლო ჩემგან უშიშ იყავ ამიერითგან და იქმოდე და იტყოდე, რაჲცა გენებოს.
და	ბალ.D	რამეთუ გულისჴმა-მიყოფია ამაოებაჲ ამის სოფლისაჲ და ჭეშმარიტად მიცნობია, რამეთუ არარაჲ არს კაცი, გარნა მატლი და წუთხი, მტუერი და ნაცარი განქარვებადი მსწრაფლ,
და	ბალ.D	და ამისთჳს არა ვზრუნავ ჴორცთათჳს, რამეთუ არა არიან, რ~ სული არს, რომელი იგრძნობს ტკივილთა, გინა შუებათა ყოველთა.
და	ბალ.D	აწ ამისთჳს ჯერ-არს ზრუნვაჲ, რაჲთა მას საუკუნესა არა მიეცეს ტანჯვასა მწარესა და დაუსრულებელსა, ცეცხლსა და მატლსა დაუძინებელსა, და ბნელსა გარესკნელსა, და ესეცა უწყოდე,
და	რაბლე2	და სუყველამ ერთპირ უპასუხა:
და	ბალ.D	რამეთუ მიპოვნია მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, დამბადებელი ცათა და ქუეყანისაჲ და შემოქმედი ყოველთა დაბადებულთაჲ და მისგან მეშინის და მისგან ვძრწი და მას თაყუანის-ვსცემ,
და	ბალ.D	რამეთუ იგი არს მეუფე მეუფეთაჲ და მას აქუს უფლებაჲ სულთა და ჴორცთაჲ, და მისი არს სუფევაჲ უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.D	და შენ, რომელი გნებავს, იგი ქმენ.
და	ბალ.D	35. ხოლო აწ ბალაჰვარს ენება წარსლვაჲ და იჯმნა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისგან.
და	ბალ.D	და ჰრქუა: ვერ თავს-ვიდებ თჳნიერ შენსა ყოფასა და გევედრები, რაჲთა წარმოვიდე შენ თანა და ერთგან ვიყოფოდით მოყუასთა შენთა თანა.
და	ბალ.D	მიუგო ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, სახე ეგე მსგავს არს სახესა მას, რამეთუ იყო ვინმე კაცი დიდებული და ესუა მას ძე საყუარელი.
და	ბალ.D	და ძისა მის მისისათჳს ნუკრი ველური და ეჟუანი შეაბა ყელსა.
და	ბალ.D	ხოლო ჟამსა ერთსა შეეყო სხუათა ქურციკთა და თანა განჰყვა იგი მაღნართა შინა.
და	ბალ.D	და ვითარცა ცნეს, რამეთუ ნუკრი იგი წარვიდა უშინაგანესთა მაღნართა, და წარვიდეს კაცნი ძიებად ნუკრისა მის განმზრდელნი და პო[ვე]ს იგი სხუათა თანა ნადირთა.
და	ბალ.D	ხოლო იგინი დაჴოცნეს და ნუკრი შეიპყრეს და წარმოიყვანეს.
და	ბალ.D	ეგრეთვე ჩუენ შეგუამთხჳო, მე და მოყუასთა ჩემთა.
და	ბალ.D	და ვერცა სასოებაჲ შენი სრულ იქმეს, და ვერცა შემძლებელ ხარ ჭირთა მათ დათმენად, რომელთა მე და მოყუასნი ჩემნი მოვითმენთ.
და	ბალ.D	და უწყოდე ესეცა, რამეთუ უმჯობეს არს, რაჲთა დაითმინო აქავე და, თუ ენებოს ღმერთსა, სხჳთა ღონითა ჰპოო, რაჲთა სათნო-ეყო უფალსა ღმერთსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა.
და	რაბლე2	- მე, - განუცხადა პანურგმა, - მტრისა ბანაკში უჩუმრად შევალ, ვერცა მხმილავნი გაიგებენ რასმე და ვერცა გუშაგნი, ის კი არა, დუშმანსა გვერდზედ მოვისვამ, ერთად წავუქეიფებთ და მუშტი-კრივზეც გადავალ,
და	ბალ.E	გჳთხრობდა ჩუენ მამაჲ ისაკ, ძე სოფრონ პალესტინელისაჲ, და არს წიგნი ესე სიბრძნე ბალაჰვ[არისი], რომელი იყოფებოდა უდაბნოთა მძოვართა თანა
და	ბალ.E	მივიწიე ოდესმე იოპედ და მუნ ვპოვე წიგნი ესე ჰინდოთა საწიგნესა შინა, რომელსა შინა სწერიან საქმენი ამის სოფლისანი, ფრიად სარგებელნი სულთანი.
და	რაბლე2	მარამ უცხო არცვისა ვეგონები, სულ დავუთვალიერებ ქვემეხთა და ზარბაზან-დუნყუზანთ, მივივლ-მოვივლი ჯართუფროსთა კარავთ და მოსაგრეთ ისერიგად მოვაჩვენებ თავსა, გულისხმაში ერთიც არ ჩავარდება.
და	ბალ.E	1. იყო ვინმე მეფე ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან ბოლატ, და სახელი მისი აბენეს.
და	ბალ.E	ხოლო კაცი იგი იყო მშჳდი და მდაბალი და ფრიად მოწყალე გლახაკთაჲ.
და	ბალ.E	და არა ესუა მას შვილი.
და	რაბლე2	- მე, - განუცხადა ეპისტემონმა, - ძველი დროისა უმამაცეს ლაშქართმთავართა და მეომართა ყველაგვარი მანქანება და ყველაგვარი გმირობა, სამხედრო სწავლათა ყველაგვარი ეშმაკობა და მამაძაღლობა ვუწყი.
და	ბალ.E	4. და მწუხარე იყო იგი უშვილოებისათჳს, რამეთუ ფრიად მდიდარი იყო იგი, და სწადოდა, რაჲთამცა დაუტევა მკჳდრი მონაგებთა ზედა.
და	რაბლე2	წავალ, შევერევი მტერსა, და უკეთუ მამხილებენ და გამომააშკარავებენ, მაინც დავუძვრები, მანამ კი ათასნაირსა რასმე შევასმენ და უცილოდ დამიჯერებენ, რამეთუ ჩამომავალი ვარ სინონისა.
და	ბალ.D	ჰრქუა იოდასაფ გ~ბი: წარიღე საფასე, რაოდენიცა გენებოს, რომელ კმა-გეყოს შენ და მოყუასთა შენთა!
და	ბალ.D	ჰრქუა იოდასაფ: და ვითარ არს უგლახაკესთაგანი მოყუასთა შენთაჲ უმდიდრეს ჩემსა, რამეთუ იტყჳ ფრიად უპოვარებასა მათსა?!
და	ბალ.E	ამისთჳსცა ცუდ იქმნებოდა ვედრებაჲ მისი, გარნა ღმერთსა რომელსა ყოველთა კაცთა ჰნებავს ცხორებაჲ, მოწყალებისა მისთჳს, რომელ ჰყოფდა გლახაკთა მიმართ, მიანიჭა მას შვილი კეთილი და საღმრთოჲ.
და	ბალ.E	და აღივსო სიხარულითა დიდითა და უწოდა სახელი მისი იოდასაფ, და თქუა: ესე მიყვეს ღმერთთა ჩემთა.
და	ბალ.D	მიუგო ბალაჰვარ: ამისთჳს ვიტყჳ, რამეთუ თქუენგანსა რომელსა აქუს, სხჳსათჳსცა ზრუნავს, და ფრიად შფოთებს და განლევისათჳს, და ზე და ქუე ეკუეთების, რაჲთა უმრავლესი შეიკრიბოს;
და	ბალ.E	და უმეტეს ადიდნა იგინი.
და	რაბლე2	- მე, - განუცხადა ევსთენმა, - არცრა დარაჯთ ვუყურებ, არცარა ებგურთ, სანგარ-სანგარ მივეპარები და, ეშმაკსაებრ ძლიერნი რომც იყვნენ, სულ ერთია, ხელ-ფეხთ შევუმუსრავ და ეგრევ ზედა შევდგები, რამეთუ ჩამომავალი ვარ ჰერკულესისა.
და	ბალ.D	ხოლო მოყუასთა ჩემთაგანი არცა ერთსა რას ზრუნავს არცა თუ ჭამადთათჳს, არცა შესამოსელთა, რამეთუ მდელოთა მათგან საზომისაბერ იჴუმევენ და მათ ზედა ადიდებენ ღმერთსა,
და	ბალ.E	და შეკრიბნა სიმრავლე ვარსკულავთ მრიცხუველთა და ფილოსოფოსთაჲ და მემარგეთაჲ, რაჲთა აუწყონ, თუ რაჲ წინა-უც ძესა მისსა.
და	ბალ.D	რამეთუ დაუტევებიესთ სიმდიდრე სოფლისაჲ და საშუებელნი, იხარებენ და იშუებენ სულითა, რამეთუ მოელიან სასუფეველსა ცათასა.
და	ბალ.D	ხოლო რომელნი ეძიებენ აქა სიმდიდრესა, მდიდარ თუ იყვნენ, გლახაკვე არიან გონებითა და ვერ განძღებიან;
და	ბალ.D	ხოლო მოყუასნი ჩემნი ფრიადითა მყუდროებითა არიან და იქცევიან აქა, რამეთუ საუნჯენი მათნი სავსე არიან და გარდაეცემიან ურთიერთას ცათა შინა,
და	ბალ.D	დაუნჯებულ არიან მუნ, სადა არცა მპარავი განიპარავს და არცა მღილი განჰრყუნის, რომელთა-იგი შენმცა ზიარ ხარ მათ შინა შუებად უკუნისამდე.
და	რაბლე2	იმისთანა ცქვიტი ვინმე ვარ, სანამ ისინი თვალსა მომატანდნენ, უკვე სანგართ გადავევლები და სრულად მთელსა იმათსა ბანაკსა გავივლი;
და	ბალ.E	ხოლო იყო მათ შორის კაცი ერთი მეცნიერ სიბრძნესა უფროჲს ყოველთა, და ჰრქუა მეფესა: მე ესრეთ ვჰგონებ, მეფეო, დიდებასა, რომელსა მიიწევის ყრმაჲ ესე, არა არს ამის სოფლისაჲ, არამედ ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ დიდი წინამძღუარი იყოს გზასა ჭეშმარიტებისასა.
და	ბალ.D	და მან ჰრქუა: იმით უწყით ჭეშმარიტი – ოდეს მოყუასთა ჩემთაგანი განვიდოდინ ჴორცთაგან, მაშინ ვიხილავთ ანგელოზთა ნათლისათა, მოსრულთა წარყვანებად სულისა მისთჳს, რომელი ბრძანებულ იყოს უფლისაგან, და გუესმის გალობაჲ ტკბილი, რომელი გამოვალს პირისაგან ანგელოზთასა;
და	ბალ.D	და ვითარცა განიყვანონ სული იგი, მაშინ აგუეჴდების საბურველი თუალთაგან ჩუენთა, და ვხედავთ სულსა მას ტჳრთულად ჴელთა შინა ანგელოზთასა და აღმავალად ზეცად, და მივაყვანებთ თუალთა ჩუენთა, ვიდრემდის განვლიან ბნელი იგი და ჰაერის მცველნი.
და	ბალ.E	და უბრძანა, რაჲთა ბერი კაცი არა უტეონ მას შინა ყოფად.
და	ბალ.E	და მისცნა მონანი სარწმუნონი, რაჲთა ჰმსახურებდენ ძესა მისსა.
და	ბალ.D	და უღონოთა, ხოლო მე არა ვითარცა მოციქული მოყუასთა ჩემთაჲ, რაჲთამცა მივართჳ გესლი, რომელი აღაშფოთებს გონებასა კაცთასა, და ვითარ მივართუა მტერი იგი, მათ მოაკუდინეს და დათრგუნეს ფერჴითა!
და	ბალ.D	და რომელნი იგი მდიდარნი, ვითარღა მიიქცენ სიგლახაკედ და იწყონ შფოთებად!
და	ბალ.E	და მისცა ზანდან მზრდელად და ამცნო მას და ჰრქუა, რაჲთა ბერი კაცი გინა სნეული არა უჩუენოს და არცა სიკუდილი უჴსენოს სადა, რამეთუ სწადოდა აღზრდაჲ მისი სიხარულით და შუებით, და არარაჲ შეჭირვებით შეემთხჳოს გინა სიბერისათჳს, გინა უძლურებისა, გინა თუ სიკუდილისათჳს.
და	ბალ.E	5. და მაშინ ბრძანა მონათა მათ ქრისტესთა განსხმაჲ ქუეყანისაგან მისისა.
და	ბალ.E	და ქადაგი წარავლინა ჴმობად ესრეთ: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინ იპოოთ ქრისტეანეთაგანი შემდგომად სამისა დღისა, ძჳრ-ძჳრითა ტანჯვითა მოვსრნე ყოველნი.
და	ბალ.D	ჰრქუა ბალაჰვარ: არავინ ჩუენგანი დაიუნჯებს სამოსელსა, რამეთუ ერთი იგი მოსიეს, რომლითა დაიფარავს უძლურებასა ჴორცთასა, და რომელი მოელოდეს მწუხრითგან ვიდრე ცისკრადმდე სიკუდილსა, რად უჴმს მას ორი სამოსელი ეგე, რომელი შენ გმოსიეს!
და	ბალ.E	და იყო იგი ღმრთის მსახურ და მორწმუნე და მოსავ ქრისტესი და უყუარდა ფრიად მეფესა, რამეთუ იყო იგი გონიერ და ფრთხილ და მწერალ კეთილ, და უწარჩინებულეს ყოველთა იყო წინაშე მეფისა,
და	ბალ.D	აწ სახე ესე მსგავს არს სახესა მას, რომელსა ესუას ნათესავი ტყუეობასა შინა და შეცვალებითა სამოსლისაჲთა შევიდის ქუეყანასა მას მტერთასა, რაჲთა ღონის ძიებითა გამოიჴსნას ტყუე იგი.
და	ბალ.E	და არა იცოდა მეფემან აბენეს, თუ მონა არს იგი ქრისტესი, და ყოველთა წარჩინებულთა მისთაგან უმეტეს პატივს-[ს]ცემდა.
და	ბალ.D	ხოლო მე ვითარცა მეუწყა შენი, ვითარმედ ჭეშმარიტსა ეძიებსო და გწადს ჴმაჲ მახარებელისაჲ და დავინახე ადგილი სათესავი, გამოვედ ქუეყანით ჩემით საყოფელით, და შევიმოსე სამოსელი ესე, რომელი მომცა კაცმან მორწმუნემან და ღმრთის მოშიშმან, და მოვიწიე შენდა.
და	ბალ.D	და აწ ძალითა ქრისტესითა მიჴსნიხარ მტერთაგან, რამეთუ გაუწყე მცნებაჲ ღმრთისაჲ და სჯული მისი, და რამეთუ მეძავ არს სოფელი ესე და სიყუარულსა ერთისა თანა არა დაადგრების.
და	ბალ.D	ხოლო მე, რაჟამს მივიწიო ადგილსა მას, რომელსა შევიმოსე სამოსელი ესე, მუნვე განვიძარცო და შევიმოსო სახე და სამოსელი მოყუასთა ჩემთაჲ, და უკუეთუმცა მიხილე ხატითა და სამოსლითა მოყუასთა ჩემთაჲთა, არღარამცა გწადოდა მოსლვაჲ ჩემ თანა.
და	ბალ.D	მაშინ ჰლოცვიდა, რაჲთა ეჩუენოს ხატითა და სამოსლითა მით.
და	ბალ.E	ამან ბალაჰვარ ოდესმე იხილა მიმავალმან გზასა ზედა კაცი მდებარე, რომელი მჴეცისა მიერ ვნებულ იყო და ასოთაგან – ფერჴთა და ჴელისა – დაკლებულ იყო, და ტიროდა კაცი იგი.
და	ბალ.E	და ჰკითხა მას ბალაჰვარ: რად ესრეთ ხარ, კაცო, და სტირ?
და	ბალ.D	ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, რომელი ემოსა ზედა კერძო, და იყო გუამი მისი გამჴმარ და დამჭკნარ.
და	ბალ.E	ჰრქუა მას კაცმან მან: მე ვარ კაცი სიტყჳს მკერავი და მჴეცისაგან შეჭმულ ვიქმენ და დაკლებულ ასოთაგან;
და	ბალ.E	და აწ უკუეთუ ვინმე მიღუაწოს, საჴმარ მისსა ვიყო დღესა ჭირისასა.
და	ბალ.E	და უბრძანა მონათა, რაჲთა აღსუან ჰუნესა და მიიყვანონ მის თანა სახიდ თჳსა.
და	ბალ.E	და უბრძანა სახლის მოძღუარსა თჳსსა, რაჲთა კეთილად იღუწიდეს მისთჳს და ნუგეშინის-სცემდეს.
და	ბალ.D	და ტყავი ოდენ ეკრა ძუალთა ზედა.
და	ბალ.E	და მივიდეს და ჰრქუეს მეფესა: ჵ მეფეო, კაცისა მის, რომლისა დაგიც სასოებაჲ, არა არს სჯულისა შენისაჲ, რამეთუ უკუეთუ პოვის კაცთა მათგანი ქრისტეანეთაჲ, მოწლედ მოიკითხავს.
და	ბალ.D	და ვითარცა იხილა იოდასაფ სახე იგი ღმრთის მსახურებისაჲ, აღჩჳლდა გული მისი და ტიროდა ფრიად.
და	ბალ.D	და აღიძრნეს ნაწლევნი და ჰგოდებდა, ვითარცა ვინ ჰგოდებნ შვილსა საყუარელსა.
და	ბალ.E	და აწ ჰნებავს განდგომილებაჲ შენი და დაპყრობად მეფობისა შენისა, და რომელნიცა პოვის განდრეკილნი მეფობისაგან თქუენისა, მოსწრაფებით ჰყუარობს მათ და პატივსა წინა-უყოფს მათ.
და	ბალ.D	38. და ჰრქუა: ვინაჲთგან არა განმიყვანებ მე შენ თანა, მომეც მე სამოსელი ეგე ძაძისაჲ, და სხუაჲ მიიღე ჩემგან, ვითარიცა გენებოს.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მათ მეფემან: უკუეთუ არა იყოს ეგე, ვითარცა სთქუთ, ბოროტი წინა-გიცთ.
და	ბალ.D	ხოლო იგი მორჩილ ექმნა მას და მისცა სამოსელი იგი ძაძისაჲ და სხუაჲ შეიმოსა ძუელი და ნაჴმარები.
და	ბალ.E	და მიუწოდა მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და იწყო გამოცდად მისა და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას შინა და ვითარ აღვასრულენ დღენი ჩემნი, და ვხედავ, რამეთუ ცუდად ვშურები და მეშინის.
და	ბალ.D	39. და ამცნებდა და ეტყოდა: ძეო მეფისაო, მე მონა ვარ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და აღმისრულებიეს სრბაჲ ჩემი შენდა მომართ, ვითარცა მიბრძანა მე სულმან წმიდამან, რამეთუ მე ყოველნი სამართალნი მისნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
და	ბალ.D	ხოლო აწ მე მნებავს სრბაჲ ესე სხუათა მიმართ და ძიებად ადგილთა სანაყოფოთა, რაჲთა ვსთესო მათ შინა.
და	ბალ.E	აწ უკუე მნებავს, რაჲთა ამიერითგან შევერთო მონათა მათ ღმრთისათა და ვიღუაწო საუკუნოჲსა მისთჳს ცხორებისა.
და	ბალ.D	და აწ განვალ და ამას გამცნებ: დაუმარხე ღმერთსა სჯული მისი, რომელი მოგეცა ჩემ მიერ და გაუწყენ სამართალნი მისნი, და ღირს მისდა გიჩინა შენ!
და	ბალ.E	აწ შენ რასა იტყჳ, ერთგულო და თანამზრახველო ჩემო?
და	ბალ.E	და ვითარცა ესმა ესე კაცსა მას ღმრთისასა, აღიძრა გონებაჲ მისი და ცრემლეოდა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მას: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, რამეთუ წარმავალისა წილ აღგირჩევიეს წარუვალი და უმჯობესი, რამეთუ არარაჲ არს სოფლისა ამის დიდებაჲ, რამეთუ ვითარცა აჩრდილი წარვალს და ვითარცა კუამლი განქარდების.
და	ბალ.E	ნუუკუე მოიწიოს აღსასრული და მე ცარიელი ვიპოო.
და	ბალ.E	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს და არა გამოუცხადა მას.
და	ბალ.E	და არა უწყოდა, თუ ვინაჲ არს საცთური იგი.
და	ბალ.E	და შესჭირდა ფრიად.
და	ბალ.E	და დაადგრა ღამესა მას უძილად.
და	ბალ.E	და მოეჴსენა კაცი იგი სიტყჳს მკერავი.
და	ბალ.E	და მოუწოდა და ჰრქუა მას: შენ მეტყოდე, ვითარმედ: განვჰკურნებ სიტყჳთა წყლულსა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მას კაცმან მან: და არსცა ეგრე, ნუუკუე გიჴმს რაჲმე აწ?.
და	რაბლე2	არცა შუბისა მეშინის, არცა ისრისა და არცა ყოვლისა უფრორე ფერხმალი ცხენისა, გინა პერსევსისა მერანი იყოს და გინა პაკოლეს რაში,
და	რაბლე2	საღ-სალამათად მისული საღსალამათადვე გავეცლები და მთლად მინდორ-ველიც რომ მოვიარო, ერთსა ყვავილსა არ გავქელავ და ერთსა თაველსა, რამეთუ ჩამომავალი ვარ ამორძალ კამილასი.
და	რაბლე2	XXV. ვითარ ეშმაკურად ამოჟუჟეს პანურგმა, კარპალიმმა, ევსთენმა და ეპისტემონმა, პანტაგრუელისა თანამდგომთ, ექვსას სამოცი რაინდი
და	რაბლე2	ისინი ამა ლაპარაკში იყვნენ, რომ გზაზედ ექვსას სამოცი რაინდი გამოჩნდა, სუყველანი წვივმაგარ სინიბთ მოაგელვებდნენ და გვალე, გვალესა იძახდნენ,
და	რაბლე2	ესეგვარად კი იმისათვის ჩქარობდნენ, მალე გავიგოთ, ნაპირსა ვისი ხომალდი მოადგაო, და თუ მიწისა მგელი დაგვსხმია ვინმე, დრო ვუხელთოთო, ხაფად წარვტყვევნოთო.
და	რაბლე2	თქვენ კი ამაობაში თვალსა მოეფარეთ და ლხინად დასხედით.
და	რაბლე2	პანურგი ფიცხლივ დაეუარა: - არა, ბატონო, ეგრე არ გამოვა, თუ წასვლაა, თავად წაბრძანდი და ესენიც თან გაიყოლე.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: ესოდენთა ჟამთა ვჰმონე მეფესა და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე წინაშე მისსა.
და	რაბლე2	ამხანობაში პანურგმა ორი გრძელი ბაგირსამაგრული შეხსნა ხომალდსა, იქავ კაბესტანსა გამოაბა, და წვერნი დაბლა, მიწაზედ გადმოყარა, მერმე კი ადგა და ორივ წვერი გამოამარყუჟა, ერთი უფროისად დიდი დაიჭირა, მეორე, მომცრო, პირველისა შიგან მოაქცია და მიუთხრო ეპისტემონსა:
და	ბალ.E	ხოლო დღეს (მძიმედ) ვიხილე იგი ჩემდამო და ვჰგონებ, რამეთუ არა არს მშჳდობაჲ მის თანა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა ვნებულმან მან: და რაჲ მიზეზი იყო შორის შენსა და მისსა?
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: არარაჲ უწყი სხუაჲ, რამეთუ სიტყუაჲ ერთი მრქუა მე, და ვაწჳე უმჯობესსა, და მე ვჰგონებ, რომელ განმცადა სიტყჳთა.
და	ბალ.E	და ყოველი წარმოუთხრა.
და	რაბლე2	- წა, ხომალდზედ ადი. განიშნებ თუ არა, მალიად დაატრიალე კაბესტანი და ბაგირნი აახვიე.
და	ბალ.E	და ჰრქუა ვნებულმან მან: მე განვკურნნე სიტყუანი ესე შეწევნითა ქრისტესითა და ძალითა ჯუარისაჲთა.
და	რაბლე2	მას უკან პანურგი ახლა ევსთენსა და კარპალიმს მიუბრუნდა:
და	ბალ.E	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი, რამეთუ ზაკუვით ზრახავს შენთჳს და გონებს შენ მიერ დაპყრობასა მეფობისა მისისასა.
და	ბალ.E	აწ აღდეგ ხვალე და დაიკუეცე თმაჲ თავისა შენისაჲ, და განიძარცუე სამოსელი ეგე შენი და შეიმოსე ძაძისაჲ და ეგრეთ შევედ წინაშე მეფისა.
და	რაბლე2	- თქვენ კი, ძმობილნო, აქავე დარჩით, პირისპირად შეეყარენით, უსიტყვო მორჩილება განუცხადეთ მტერსა, ვითომ დანებდით და ეგ არი, ოღონდ ღმერთი არ გაგიწყრეთ, მარყუჟთა შიგან არ შედგათ ფეხი, შორად იტრიალეთ.
და	ბალ.E	და უკუეთუ გკითხოს, თუ რაჲ არს ესე, არქუ მას: რომლისათჳსცა შენ მე მიწოდე, მე ესერა განმზადებულ ვარ, რამეთუ არა მნებავს თჳნიერ შენსა ცხორებაჲ.
და	ბალ.E	რამეთუ მიზიარე კეთილთა ამათ სამეფოჲსა შენისათა, აწ თანა-მაც, რაჲთა გეზიარო ჭირთაცა შინა ამის სოფლისათა, და ვითარცა ვინუკვე შენ მიერ, ვიტანჯოცა შენ თანა, და რაჲთა შენ თანავე ღირს ვიქმნე საუკუნოდ.
და	რაბლე2	და პანურგი ხომალდზედ აიჭრა, წამოავლო ხელი ერთსა იღლია ჩალასა და ერთსა გვადრუცსა საზარბაზნე დენთსა, მსწრაფლ ჩამოარბენინა, მოფანტა დენთი დამარყუჟებულ ბაგირთა შიგნივ და ჩლა-პატრუქმომარჯვებული ახლოში დადგა.
და	ბალ.E	და ყო კაცმან მან, ვითარცა ასწავა მას ვნებულმან.
და	ბალ.E	და აღმოვიდა იჭჳ გულისაგან მეფისა.
და	ბალ.E	და განბოროტნა შემასმენელთა მათ ზედა ბალაჰვარისთა.
და	ბალ.E	ხოლო ბალაჰვარ იშუებდა სიხარულითა და კუალად მოეგო თმაჲ თავისა თჳსისაჲ.
და	ბალ.E	და კუალად შეუჴდა შური მთავართა მათ ბალაჰვარისთჳს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, თუ განიხილო ყელი ბალაჰვარისი, იხილო მის თანა ჯუარი, რომელსა თაყუანის-სცემს იგი.
და	ბალ.E	და ღმერთნი ჩუენნი საბასრობელ არიან მის წინაშე.
და	ბალ.E	და მიყო ჴელი და იხილა ჯუარი ოქროჲსაჲ მკერდსა ზედა მისსა და ჰრქუა: რაჲ არს, ბალაჰვარ, ცთომილებაჲ შენი?
და	ბალ.E	ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია.
და	რაბლე2	რაინდნი თავქუდმოგლეჯილნი მოცვივდნენ, წინანი ეგრევ ზედ მიაწყდნენ ხომალდსა, თუმცაღა ნაპირი დია მოლიპული იყო, და ორმოცდაოთხნი ძირსა დაეკვეთნენ თვისთა ცხენთა თანა.
და	ბალ.E	და აწ ვინაჲთგან განცხადნა სახელი ქრისტეს ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, მე არღარა უარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, უკუეთუ ჴორცნი ჩემნი დაიჭრნენ, გინა ცეცხლითა დაიწუნენ, გარნა სულსა ჩემსა ჴელთა მისთა შევჰვედრებ.
და	რაბლე2	დანარჩენთ იფიქრეს, მომხდურნი დასტურ წინააღმდეგობასა გვიწევენო, და შედგნენ, ქოჩი შეკრეს, საომარი თადარიგი დაიჭირეს, მაგრამ პანურგი უმალ ქვეშ გაუგორდა, ქასური გაჰკრა:
და	ბალ.E	ჰრქუა მას მეფემან: ნუ ეგრე იტყჳ, საყუარელო ჩემო ბალაჰვარ, რამეთუ კაცი ხარ დიდებული და უპირატესი წინაშე ჩემსა.
და	ბალ.E	და უკუეთუ თაყუანის-სცე ღმერთთა ჩემთა, მოგცნე შენ სხუანიცა ქალაქნი და საჭურჭლენი ჩემნი შენ ზედა დავაცარიელნე, რამეთუ ფრიად საყუარელ ხარ წინაშე ჩემსა.
და	ბალ.E	და უკუეთუ ესე არა ჰყო, სატანჯველითა სასტიკითა განვლივნე ჴორცნი შენნი და არღარა მოვიჴსენო მე სიყუარული შენი.
და	ბალ.E	მაშინ განიჴსნა სარტყელი ოქროჲსაჲ კაცმან მან ღმრთისამან, შემკული თუალებითა პატიოსნითა და დადვა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: უკუეთუ დამარქუა თავსა ჩემსა გჳრგჳნი მეფობისა შენისაჲ პატივისა მისთჳს, ვერ შეარყიო ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებაჲ ჩემი.
და	ბალ.E	და უკუეთუ ტანჯვითა განჰლივნე ჴორცნი ჩემნი, ვერავე შემაძრწუნო, რამეთუ ზეცისა კეთილნი უზეშთაეს არიან ქუეყანიერთა, რომელთა შინა ვიშუებთ სამარადისოდ
და	ბალ.E	და ჯოჯოხეთისა სატანჯველნი უმწარეს არიან, რომელთა შინა დასჯად არიან წინააღმდგომნი ღმრთისანი და უ[ვ]არის მყოფელნი.
და	ბალ.E	ხოლო მე, მეფეო, მზა ვარ ტანჯვად და შენ ნუ სდროებ, რაჲთა ადრე წარვიდე წინაშე მეუფისა ჩემისა, რაჲთა განვისუენებდე მუნ უკუნისამდე.
და	რაბლე2	დანებება წართქვეს აგრეთვე ორთავ მისთა ამხანაგთ და ეპისტემონმა, გემბანსა ზედა შემდგარმა.
და	ბალ.E	ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა.
და	ბალ.E	აწ წარვედ ქუეყანისაგან ჩემისა და ნუმცა მესმის ჰამბავი შენი ყურთა მომართ ჩემთა.
და	რაბლე2	პანურგი ამასობაში ნელ-ნელიად გვერდზედ მიდგა და, როს თვალი შეავლო, რომ ყოველნი მტერნი რაინდნი მარყუჟთა შიგან იდგნენ, ხოლო ამხანაგნი მისნი განაპირებულიყვნენ,
და	ბალ.E	და უკუეთუ გპოოღა, უბრალომცა ვარ სისხლისაგან შენისა.
და	ბალ.E	ხოლო მან დაუტევა დიდებაჲ ესე წარმავალი და მძოვართა თანა წარვიდა მონებად იესუ ქრისტესა, ღმრთისა ჩუენისა.
და	ბალ.E	და იხილნა ორნი კაცნი, ღმრთის მსახურნი, განმავალნი ქალაქით.
და	რაბლე2	და ეპისტემონმა წამერთ დაატრიალა კაბესტანი, დაატრიალა, და ორივ ბაგირი ცხენთ გარშემო შემოეხვია, შემოეჭირა და ისინიცა და იმათი მხედარნიც სულ ყირა-ყირა, კირწი-კორწა გადაატარა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მათ: ვინაჲ კადნიერ იქმნენით არა განსლვად ქუეყანით ჩემით, ანუ არა გესმა, ვითარ ჴმობდა ქადაგი ჩემი?
და	ბალ.E	და ჰრქუეს მათ: აჰა ესერა განსლვად ვართ.
და	რაბლე2	მხედართ იჩქითად მახვილნი იშიშვლეს და ის იყო უნდა დაებალთათ ბაგირნი, რომ პანურგმა ცეცხლი წაუკიდა ჩლაპატრუქსა, და სუყველანი ჯოჯოხეთურსა ალში გაეხვნენ, ვითარცა სულნი ცოდვილნი.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მათ: რამან დაგაყენნა აქამომდე?
და	ბალ.E	და ჰრქუეს მათ: უპოვარებამან საგზლისამან.
და	რაბლე2	არცვინ წამლად არ გადარჩენილა, არცა კაცი და არცა ცხენი, თვინიერ ოდენ ერთი რაინდისა, რომელიცა არაბულმა ტაიჭმა გაიტაცა.
და	ბალ.E	და ჰრქუეს: უკუეთუმცა გუეშინოდა, შემცა-გუესწრაფა განსლვისა, რამეთუ სიკუდილისა მიერ განსუენებასა მოველით.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: და ვითარ იტყჳთ მაგას?
და	რაბლე2	მაგრამ კარპალიმმა უმალ დაჰკვლია და ისე მკვირცხლად გამოეკიდა დახელფეხებული, იმასა ჯერეთ ასიოდე ნაბიჯიც არ გაევლო, უკვე დაეწია, შეუხტა ცხენისა გავაზედ, უკანით ხელნი შემოჰხვია და კვალად ხომალდისკენ გამოაბრუნა.
და	ბალ.E	და აწ შიშისაგან ჩემისა განხუალთ ქუეყანით ჩემით, ამას არა შიშისათჳს სიკუდილისა იქმთა?
და	ბალ.E	და ჰრქუეს: ჩუენ არა შიშისათჳს სიკუდილისა ვიქმთ განსლვასა ქუეყანით შენით, არამედ რაჲთა არა შემწე გექმნეთ სიბოროტესა შენსა და მიზეზ გექმნეთ უღმრთოებისა, ხოლო შიში შენი არაოდეს მოსრულა გულთა ჩუენთა.
და	რაბლე2	მტერი სრულად ძლეული რა დაინახა, პანტაგრუელსა ცა გაეხსნა, დია შეუქო ამხანაგთ სიჩაუქე და ბრძანა, ეხლა ზღვისა პირად განისვენეთო, იქივ ჰაერზედ გაშალეთ სუფრაო, ტყვევნილთან ერთად სიამტკბილობისა პური ჭამეთ და არცა სასმელი დაიკლოთო,
და	ბალ.E	ხოლო იგინი განუტევნა და ბრძანებაჲ დადვა, რაჲთა რაოდენნი პოვნენ ქრისტეანენი, ყოველნი ცეცხლითა დაწუნენ.
და	ბალ.E	7. და ვითარცა აღიზარდა ყრმაჲ იგი კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ჰასაკისასა, ისწრაფდა მამაჲ მისი, რაჲთა არარაჲ დააკლდეს წურთილობაჲ სიბრძნისაჲ, რომელი ჯერ-არიან მეფეთათჳს.
და	ბალ.E	ხოლო ყრმაჲ იგი ფრიად მიმღებელ იყო სიბრძნისა და შემწყნარებელ სწავლულობისა და გამომეძიებელ ყოველთა სიტყუათა გონიერებისათა.
და	რაბლე2	დაღათუმცა, ვაგლახიანსა ტყვექმნილსა მაინცდამაინც არ ეჯერებოდა, რომ პანტაგრუელი ეგრევე არ გადასანსლავდა, არადა იმოდენა ყანყრატო ჰქონდა, ერთსა ყლაპსა უზამდა და ისევე ადვილად გადაუძახებდა, ვითა თქვენა საფანტისა მარცვალსა გადაყლაპავდით,
და	რაბლე2	და წარტყვევნილი იგი მის პირსა შიგან სულაც არ დაიჭერდა უფრორე მეტსა ადგილსა, ვინემ ფაჩქისა, ანუ ფეტვისა მარცვალი დაიჭერს კარაულისა ხახაში.
და	ბალ.E	ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან.
და	ბალ.E	და არავის შეუტეობდა შემავალსა მისდა.
და	ბალ.E	და ვითარ არავის შეუტეობდა და არცა მას განუტეობდა განსლვად ქალაქისაგან, იწყო ურვად და გულის ზრახვად ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.E	და მერმე თქუა: მამაჲ ჩემი უფროჲს ჩემსა არს და იცის უმჯობესი ჩემთჳს.
და	ბალ.E	და ვითარცა მიიწია სიბრძნესა სისრულისასა, თქუა გულსა შინა თჳსსა: ჰასაკი მაქუს, რად არა აღვირჩევ უმჯობესსა და გამოვიწულილავ, თუ რაჲ არს შეწყდომილებაჲ ესე ჩემი.
და	ბალ.E	და თქუა: უკუეთუ ვჰკითხო მამასა ჩემსა შეწყდომილებაჲ ჩემი, არავე მითხრას ჭეშმარიტი და ნუუკუე შფოთსაცა შევაგდო.
და	ბალ.E	და იწყო მზრდელისა მიმართ თჳსისა პატივთა წინა-ყოფაჲ და ფრიად პატივ-სცემდა და წაღმართცა უქადებდა და ჰრქუა: უკუეთუ მითხრა ჭეშმარიტი, რაჲ-იგი გკითხო, უმეტესი პატივი ჰპოო წინაშე ჩემსა, რაჟამს-იგი მეფე ვიქმნე.
და	ბალ.E	და უკუეთუ ჭეშმარიტი არა სთქუა, დასასრული ჰყო სიყუარულისა ჩემისაჲ შენდა მიმართ.
და	ბალ.E	ხოლო მან მიამცნო ყოველი, რაჲცა უთხრა, და ჰრქუა: დაფარე ყოველი, რაჲცა მიგითხრა და მოგაჴსენო.
და	ბალ.E	და ვითარცა მოიმტკიცა იგი, ჰრქუა: რაჲ გნებავს?
და	ბალ.E	მიუგო მზარდულმან და ჰრქუა: მიგითხრა საქმე ესე და ზედა-მიგაწიო.
და	ბალ.E	ოდეს-იგი იშევ შენ, მამამან შენმან ყო სიხარული დიდი და მოხადა ყოველთა ვარსკულავთ მრიცხუველთა და ჰკითხა დაბადებისათჳს შენისა, ხოლო მათ ყოველთა აუწყეს დიდსა დიდებასა მიცემაჲ.
და	ბალ.E	და ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ: დიდი წინამძღუარი იყოს გზისა ჭეშმარიტებისაჲ და წინააღმდგომ სჯულისა შენისა იქმნების და არა ამა[თ] ღმერთთა ქადაგებს, რომელთა შენ ჰმსახურებ და ჰმონებ;
და	ბალ.E	ამისთჳს შეეშინა მამასა შენსა, ნუუკუე მისდრკე ნებასა მისსა და უცხოჲ სჯული შემოიღო და შემოიყვანო და შეიყუარნე კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი.
და	ბალ.E	და ჰრქუა ყრმამან მან: და რაჲ კაცნია ღმრთის მსახურნი?
და	ბალ.E	ხოლო (მან) მიუგო: ესევითარნივე არიან, ვითარ-ესე ჩუენ ვართ, და ზეცათა ღმერთსა ჰმსახურებენ.
და	ბალ.E	ხოლო მამამან შენმან რომელნიმე ტანჯნა და სხუანი ცეცხლითა დაწუნა, და რომელნიმე განასხნა საბრძანებელისაგან მისისა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მას იოდასაფ, ძემან მეფისამან: და არღარავინ იპოვების მათგანი ქუეყანასა ამას ჩუენსა?
და	ბალ.E	და ვითარ ყოველივე განუმარტა, არღარაჲ მიუგო მას.
და	ბალ.D	40. ხოლო შენ განეკრძალე, რაჲთა არა გარდაჰჴდე მცნებათა მისთა და შთავარდე მთხრებლსა წარწყმედისასა, და მე ვევედრები ღმერთსა, სრულმყოფელსა ყოველთა კეთილთასა,
და	ბალ.D	რაჲთა განგაძლიეროს ყოველსა შინა კუეთებასა მტერთასა და მოგცეს შენ სიბრძნე სიმჴნით და მოთმინებაჲ, რაჲთა მყუდროებით იყვნენ დღენი შენნი და რაჲთა არა მძლე გექმნენ მტერნი ჩუენნი ეშმაკნი და განვარდე დიდებისაგან ღმრთისა.
და	ბალ.D	ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა.
და	ბალ.D	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა,
და	ბალ.D	რამეთუ მიზეზ მექმენ მეცნიერებასა ღმრთისასა და დამადგინე გზასა ჭეშმარიტებისასა და განმარინე საბრჴეთაგან ეშმაკისათა.
და	ბალ.D	და დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი შენთა კეთილთაჲ ჩემდა მომართ, და მე ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლის მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ ვესავ ღმერთსა, რომელმან მიგაგოს ჩემ წილ, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ.
და	ბალ.D	და მან სრულ-ყოს საქმე კეთილისაჲ შენ თანა ჩემ მიერ.
და	ბალ.D	ხოლო უკუეთუ დაადგრე ჩემ თანა, საშუებელ ხარ სულისა ჩემისა, და უკუეთუ წარხუალ, ნუ განგუაშორნეს ღმერთმან ნებისაგან მისისა.
და	ბალ.D	და მოიკითხნეს ურთიერთას, და წარვიდა ბალაჰვარ საყოფელად თჳსა.
და	ბალ.D	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
და	ბალ.D	41. ამიერითგან იწყო იოდასაფ მარხვად და ლოცვად ღმრთისა მიმართ.
და	ბალ.D	და რაჟამს კაცთა დაიძინიან, მან იწყის ღამის თევად, ტირილითა და სულ-თქუმითა აღასრულებდა ლოცვათა თჳსთა.
და	ბალ.D	და ვითარცა ცნა მეფემან სნეულებაჲ, წარავლინნა მკურნალნი, რაჲთა შეუძლონ ცნობად, თუ რომლითა მიზეზითა სნეულ არს.
და	ბალ.D	ხოლო მან თქუა გულსა თჳსსა: რაჲმე არს მწუხარებაჲ გულისა მისისაჲ, ნუუკუე განაყენა ვინმე ძე ჩემი სჯულისაგან ჩემისა და იგი ელმის ზანდანს, მზრდელსა ძისა ჩემისასა?!
და	ბალ.D	და აღდგა და წარვიდა ხილვად მისა, რაჲთა ცნას, თუ რაჲ სჭირს, ანუ რად მწუხარე არს.
და	ბალ.D	ხოლო ზანდანს ვითარცა ესმა მისულა მეფისაჲ, შეძრწუნდა და წინა მიეგება მას.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: რაჲ გელმის, ზანდან?
და	რაბლე2	XXVI. ვითარ მოჰყირჭდათ პანტაგრუელსა და იმის ამხანაგთ ყაღი, და რარიგ წავიდა ნადირობად კარპალიმი
და	ბალ.D	ურვამან დიდმან შემიპყრა და ფრიად შემაურვებს და ძლიერად მაშფოთებს, რამეთუ ძემან შენმან უვარ-ყო სჯული შენი და ქრისტესა შეეწყნარა, და ამისთჳს შეუპყრივარ სნეულებასა ძნელსა.
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: და ვინა ყო ესე?
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: ბალაჰვარ, რომელ შენ განუტევე, მომეპარა, ვერა ვცან, და მან აცთუნა იგი.
და	ბალ.D	42. და შეუძნდა მეფესა ფრიად და იქცა პალატადვე.
და	ბალ.D	და მოუწოდა კაცსა ერთსა თანა მზრახსა და ვარსკულავთ მრიცხველსა, რომლისა იყო სახელი რაქის, და ჰრქუა: რაჲ ვყო, რამეთუ ძე ჩემი განდრეკილ არს სჯულისაგან ჩემისა?
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: პირველად ჯერ-არს, რაჲთა ვეზრახნეთ და ვამხილოთ ცთუნებაჲ მისი, და უკუეთუ ვერ დავარწმუნოთ, სხუაჲ ღონე ვიძიოთ.
და	ბალ.D	და მეყსეულად წარვიდეს იოდასაფისა.
და	ბალ.D	და ვითარცა მოიკითხნეს, დასხდეს.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო, რაჲ არს ცთომილებაჲ შენი, მითხარ!
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: არა არს ცთომილებაჲ, რამეთუ ჭეშმარიტად მისდა შედგომილ ვარ, რომელმან შემქმნა და დამბადა, ხოლო შენ ხარ ცთუნებული, რამეთუ დაგიტევებიეს დამბადებელი და დაბადებულთა ჰმსახურებ,
და	ბალ.D	და უკუეთუ შენ მისმინო და თაყუანის-[ს]ცე ღმერთსა მას, რომელმან შექმნნა ცანი და ქუეყანაჲ, ზღუაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, რამეთუ მზე და მთოვარე და ვარსკულავნი მას დაუბადებიან, ხოლო თუ მას ღმერთსა თაყუანის-სცე, შენდაცა ნეტარ იყოს და ჩუენდაცა.
და	ბალ.D	ხოლო მან წარიკუეთა სასოებაჲ დარწმუნებისათჳს მისა და თქუა: ჭეშმარიტსა იტყოდეს ამისთჳს ფილოსოფოსნი იგი რამეთუ, ვითარმედ წინააღმდგომი სჯულისა შენისაჲ იქმნებისო ყრმაჲ ეგეო.
და	ბალ.D	და აღდგა და დამძიმებული წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.D	და ჰრქუა რაქი[ს]: რაჲ ღონე ვყოთ აწ?
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: ვიცი კაცი, რომლისა თანა სწავლულ ვარ და არავინ იცნობს მას ქუეყანასა ამას, და არს იგი სჯულისა ჩუენისაჲ და ფრიად სწავლული სიბრძნისაჲ, და სახელი მისი ნაქორ.
და	ბალ.D	იგი მოვიყვანოთ, რამეთუ ფრიად მსგავსი არს ბალაჰვარისი ფერითა და ჰასაკითა, და შევჰმოსოთ სამოსელი, ვითარი უნახავს ზანდანს ბალაჰვარს ზედა.
და	ბალ.D	ხოლო ჩუენ განვიდეთ ძებნად ბალაჰვარისა, და ვაცნობოთ ძესა მეფისასა მისთჳს.
და	ბალ.D	დაღაცათუ შეუძლებელ არს პოვნაჲ მისი ჩუენგან, ვჰრქუათ ძესა შენსა, ვითარმედ წარვალთ ძიებად მოძღურისა შენისა, და უკუეთუ ვპოოთ, მოვიყვანოთ წინაშე შენსა.
და	ბალ.D	ხოლო ჩუენ წარვიდეთ და ნაცვალად ბალაჰვარისა, მოვჰგუაროთ ნაქორ.
და	ბალ.D	და ესევითარითა ღონის-ძიებითა მოვაქციოთ ძე იგი შენი სჯულსა ჩუენსა.
და	ბალ.D	და განვიდეს ძიებად ბალაჰვარისთჳს.
და	ბალ.D	43. და სლვასა მას შინა მათსა ადგილსა ერთსა პოვეს კაცნი მძოვარნი, ღმრთის მსახურნი, რომელთა ეკიდა ძუალები ქედთა მათთა.
და	ბალ.D	და ვითარცა მოიყვანნეს იგინი წინაშე მეფისა, ჰკითხა მათ: რანი ხართ თქუენ, ანუ რაჲ არს ძუალები ეგე, რომელ გკიდავს ყელთა?
და	ბალ.D	ხოლო მათ ჰრქუეს: ჩუენ კაცნი ვართ ღმრთის მსახურნი, და ამისთჳს გუკიდავს ძუალები ესე, რაჲთა ზედაჲსზედა მოგუაჴსენებდეს სიკუდილსა.
და	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: და რაჲთა უმეტეს შეგაჴსენებს სიკუდილსა ძუალები ეგე თჳთ სჳნდისისა და გონებისაგან თჳსისა, რამეთუ ყოველთა იციან, ვითარმედ მოკუდავ არიან!?
და	ბალ.D	და ჰრქუა კაცმან მან: უკუეთუმცა იცოდეთ მოკუდავებაჲ თქუენი, არამცა სდევნიდით კაცთა ღმრთის მსახურთა, და რამეთუ ვიცით და გჳსწავიეს, რამეთუ ბალაჰვარს ეძიებთ.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს გრძნეული იგი, რომელმან აცთუნა ძე მეფისაი?
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: შენ ხარ ეშმაკი და გრძნეული, ხოლო იგი მოყუასი არს ჩუენი, შემკული ყოვლითა სათნოებითა და შეზღუდვილი შიშითა ღმრთისაჲთა.
და	ბალ.D	და კუალად ჰრქუა რაქის: სადა არს აწ იგი?
და	ბალ.D	და უკუეთუმცა მას ენება, გამო-მცა-გიცხადა თავი თჳსი, ხოლო თქუენ ცუდად შურებით და ეძიებთ, რამეთუ ღმერთი ჰფარავს მას და ვერ შემძლებელ ხართ პოვნად მისსა.
და	ბალ.D	და რომელსა ეძიებთ ძმასა მას ჩუენსა, რომელმან საწუთოჲ, დიდებაჲ დაგიგდო და არღარა გეზიარების მას შინა, და არა სდევნით მათ, რომელნი გაცილობენ და გეზიარებიან საშუებელთა სოფლისათა?
და	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არს და აცთუნებს სხუათაცა და აყენებს კეთილთა და საშუებელთაგან, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
და	ბალ.D	და ამისთჳს არს გულის წყრომაჲ ჩემი მის ზედა, რამეთუ არა შეიყუარეს მათ კეთილი ქუეყანისაჲ.
და	რაბლე2	წავალ და ეხლავ ბარკალსა მოგიტანთ ჩვენგან შემწვარ-შებრაწული ერთ-ერთი ცხენისასა;
და	ბალ.D	ჰრქუა მან კაცმან: თუ ეგე ეგრეთ არს და გნებავს ყოველთა კაცთა შუებასა შინა ცხორებაჲ, რად არა იზიარებ ყოველთა კაცთა საშუებელთა შენთა, რამეთუ შენ ყოველთა საშუებელთა წინა-იყოფ და გლახაკნი, მშიერნი და შიშუელნი მიმოვლენან აქა და იქი?
და	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონანი, ერისთავნი და ერნი, და რაჲთა კაცად-კაცადმან მოიღოს საზომისაებრ შუებაჲ და პატივი.
და	ბალ.D	მიუგო კაცმან მან: აწ უკუე სიტყჳთავე შენითა დაჰჴსნი სიტყუათა შენთა, რამეთუ თავისასა ეძიებ და არა კაცთასა.
და	ბალ.D	და თუ გნებავს, აწ გაუწყო, თუ რომლისა ჯერისათჳს შეიწუები შურითა და ბოროტის ყოფად განმზადებულ ხარ მათთჳს, რომელთა დაუტევეს სოფლისა ამის საშუებელი.
და	ბალ.D	– რამეთუ ჰგონებ განმრავლებასა მორწმუნეთასა და რაჟამს განმრავლდენ, არღარა თავს იდებდენ უღელსა მონებისა შენისასა, და ამისთჳს გძაგან და სდევნი მათ.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: არის ვინ მოყუასთა შენთაგან უაღრეს შენსა?
და	ბალ.D	ხოლო მე ცნობა სოფელსა ამას შინა მაქუს, ვითარცა შენ და მოყუასთა შენთა.
და	ბალ.D	მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა.
და	ბალ.D	და უბრძანა რაქის[ს] მოყვანებაჲ ნაქორისი.
და	ბალ.D	44. და განვიდა რაქის მარტოჲ ღამით, და მოუწოდა ნაქორს და უთხრა ყოველი ზრახვაჲ მეფისაჲ.
და	ბალ.D	და ამცნო, რაჲთა გამოვიდეს გზასა ზედა.
და	ბალ.D	და ვითარცა განთენდა, წარემართა ადგილთა მათ, სადა იყო ნაქორ.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა, რაჲთა ჰკითხონ, თუ ვინ არს კაცი იგი.
და	ბალ.D	ხოლო მათ შეიპყრეს და სიხარულით მიიყვანეს მეფისა წინაშე.
და	რაბლე2	და როგორც კი თქმულისა საქმნელად წამოდგა, იქავ ტყისა პირად შველი მოიხილა, დია ზორბა რაიმ იყო, ჯავარიანი, მაღნარიდან, ალბათ, ცეცხლსა გამოეტყუებინა, პანურგისგან ანაზდაითად დაგზნებულსა.
და	ბალ.D	და წარავლინა ერთი მონათაგან, რაჲთა აუწყოს იოდასაფს შეპყრობაჲ ბალაჰვარისა.
და	ბალ.D	ხოლო მას რაჲ ესმა, სულთ-ითქუნა და იწყო მწუხარებად, და იტყოდა გულსა შინა თჳსსა: ნუუკუე შიშითა სატანჯველისათა, რომელ მოუწევიან მის ზედა მამასა ჩემსა, სულ-მოკლე იქმნეს და შეშინდეს, და იწყოს ჩემდა წინააღდგომად, რაჲთა დაემორჩილოს ბრძანებასავე მამისა ჩემისასა.
და	ბალ.D	ამას ზედა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა?
და	ბალ.D	ხოლო მონაჲ იგი იყო ფარულად მოყუარე ქრისტესი და ჰრქუა: ძეო მეფისაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ არა ბალაჰვარ არს, არამედ ნაქორ მსგავსი მისი.
და	რაბლე2	მოიხილა და, არცა დაფიქრებულა, სამალისა უსწრაფესადა გამოუდგა, ჩქარეულად მიეტანა და წასწვდა, თანაც იმისა დევნაში ეგრევ ხელდახელ შეიპყრო:
და	რაბლე2	ოთხი დიდროვანი სავათი, შვიდი სარსარაკი, ოცდაექვსი გნოლი, ოცდათორმეტი კაკაბი, თექვსმეტი ხოხობი, ცხრა ჩიბუხა, ცხრამეტი ყანჩა, ოცდათორმეტი ქედანი, გზა-გზა კი ფეხქვეშ მოიყოლა და დახოცა:
და	ბალ.D	და ამას ზედა განიხარა იოდასაფ და ადიდებდა ღმერთსა.
და	ბალ.D	და ვითარცა წარვიდა მონაჲ იგი წინაშე მეფისა ძისა, ჰკითხა მეფემან: შენ ხარ ბალაჰვარ, რომელმან აცთუნე ძე ჩემი?
და	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: და რომელთა კეთილთა მაყუედრებ?
და	რაბლე2	შველსა თავში ხელმეხა დაჰკრა და იმწამსვე გაათავა, ციმციმ წამოიკიდა, წამოკრიფა კურდღელნი, მწყერმარხილნი, ეშვნი და, როს თავისიანთ იმოდენზედ მიეახლოვა, რომ იმის ხმასა გაიგონებდნენ, გასძახა:
და	ბალ.D	და ვასწავე იგი, რომელი გუაუწყეს წმიდათა წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა, რომელი-იგი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა, რამეთუ მტერ იყო და დავაგე ღმერთსა.
და	ბალ.D	ხოლო მან შეიწყნარა და განეყენა უღმრთოებასა თქუენსა.
და	რაბლე2	ქველმა პანტაგრუელმა უმალ იზრახა, კარპალიმსა დასტურ გული ერევაო, და ციხისა ძმრისა ჩამოსხმა ბრძანა.
და	ბალ.D	და აღსუა იგი საჴედარსა და წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.D	45. და განითქუა ჰამბავი, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
და	ბალ.D	და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს.
და	ბალ.D	აწ შენ ყოველი იგი სიხარული მწუხარებად და ურვად გარდამიქციე და დააბნელე სინათლე თუალთა ჩემთაჲ, და მოაწიე იგი, რასაცა ვეკრძალებოდე შენთჳს.
და	ბალ.D	ხოლო ვიგონებდი, რაჲთა შემდგომად სიკუდილისა ჩემისა შენ იყო მკჳდრი მონაგებთა ჩემთაჲ და სამეფოჲსა ჩემისაჲ.
და	რაბლე2	და, მართლაც, ორიოდ წუთისა შემდგომ უკვე დაანახვა ლომგულ პანტაგრუელსა, აგერა, როგორი შველი მოუგდია კარპალიმსაო, კურდღელნიც ბლომად დაუხოცავს, სარტყელ-ფარაგი არღა უჩანს, იმოდენი ჰკიდია ზედაო.
და	რაბლე2	ეპისტემონსა წუთიც არ დაუზმია, ადგა და ცხრა მუზისა სახელობაზედ ცხრა ხისა შამფური გამოთალა ანტიკური ყაიდისა, ევსთენმა გატყავებასა მიჰყო ხელი,
და	რაბლე2	პანურგმა ისეგვარად მიადგა ერთმანეთსა ორი ანჩახ-უნაგირი, ადრე რაინდთ კუთვნილნი, რომ ხათრითისა მიმგვანებული გამოიყვანა, მზარეულობა ტყვესა დაეკისრა, და მან ტყვევნილმან იმავ ცეცხლზედ შეწვა ნანადირევი, რომელ ცეცხლშიაც რაინდნი ჩაიბუგნენ.
და	რაბლე2	და აღორეს კიდეცა, აქორეს კიდეცა მუცელნი, ჭამეს, მაგრამ რა ჭამეს!
და	ბალ.D	ხოლო შენ სიუცბითა შენითა და სიყრმითა შენითა ყოველთა მათ ვნებათა შთაჰვარდი და წინა-აღუდეგ ნებასა ჩემსა, და დაუტევე სჯული ჩემი და შთაუსხენ წინამონი შენნი ჴელთა კაცთა ცრუთა და მაცთურთასა, რომელთა მიგიყვანეს მწუხარებად, რომელნი შთაგაგდებენ წარსაწყმედელსა.
და	რაბლე2	და პანტაგრუელმა წართქვა: - ნიკაპზედ ყოველნი ორ-ორსა წყვილსა ზანზალაკსა რომ დაიკიდებდეთ, მე კი რენისა და პუატიეს, ტურისა და კამბრეს სამრეკლოთა ზართ ჩამოვიბამდე, ღვთისა მადლმან, ყბებისა ქნევა-ქნევაში დია რეკვა-ლხინებასა მივეცემოდით.
და	ბალ.D	რამეთუ ვიტყოდე გულსა თჳსსა: უკუეთუ უწინარეს განვიდე მამისა ჩემისაგან ჴორცთაგან ღმრთის მსახურებასა შინა ჩემსა, კეთილ, და უკუეთუ მამაჲ ჩემი წარვიდა პირველ ჩემსა, არავე წარვიდეს შეწუხებული წინააღდგომისათჳს მისისა.
და	ბალ.D	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, აგინა მას და იწყო გმობად ქრისტესა, ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
და	ბალ.D	ხოლო უკუეთუ მაბრალობ წინააღდგომასა შენსა და გნებავს წარწყმედაჲ ჩემი ამისთჳს, რამეთუ წინააღუდგები ნებასა შენსა, მეცა თანა-მაც,
და	ბალ.D	რაჲთა მწუხარე ვიყო შენთჳს დაკლებისათჳს კეთილთა მათ, რომელნი მომიგიან და შენ ვერ ეზიარები მათ, რომელნი-იგი ას-კეცად უზეშთაეს არიან ქუეყნიერთა ამათ, ვითარცა შენცა ჰხედავ მნათობთა ზეცათა.
და	ბალ.D	ხოლო სიქადული შენი თუ საქმით აღასრულო, ნეტარ ვიყო მე, რამეთუ ადრე მივიდე კეთილთა მათ, რომელთა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი და მოციქულთა დაამტკიცეს.
და	ბალ.D	ჰრქუა რაქის: ვინაჲ უწყი, თუ ჭეშმარიტსა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი და მოციქულნი?
და	ბალ.D	ჰრქუა: ამით გამო უწყი, რამეთუ იქმოდეს ნიშებსა და სასწაულებსა, რომელი სხუათა ვერავინ ქმნის.
და	რაბლე2	და მსწრაფლ ტყვევნილსა მიუბრუნდა:
და	ბალ.E	8. და ვითარცა მოვიდა მამაჲ მისი, ჰრქუა: მნებავს ცნობად საქმე ერთი, რომლისა მიერ დიდსა ურვასა და მწუხარებასა შინა ვარ მე.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მამამან: მკითხე, შვილო ჩემო!
და	ბალ.E	მიუგო: მითხარ, მამაო და უფალო ჩემო, თუ რომლისა საქმისათჳს იქმნა შეწყუდევაჲ ჩემი ადგილსა ამას და რაჲსათჳს აყენებ კაცთა შემოსლვად ჩემდა?
და	ბალ.E	ჰრქუა: ამისთჳს, შვილო, რაჲთა არა შეზრუნდეს გული შენი და კიდე-ვყვნე ვნებანი ყოველნი შენგან.
და	რაბლე2	სულ წვლილად, დოსტოღრივ გვაუწყე, რაც კი რამ თქვენი ლაშქრისა ამბავი იცი, ნუ დაგვიმალავ ნურცა განლაგებასა, ნურცა ოდენობასა და ნურცა კიდევ შემძლებლობასა.
და	ბალ.D	და განაგრძო რაქის გამოძიებაჲ სიტყჳსაჲ იოდასაფისგან წინაშე მამისა მისისა, ვიდრემდის იცნა რაქის ღმერთი და თქუა: ყოველსა ჭეშმარიტსა იტყჳს და ჩუენ ცუდსა შრომასა აღვასრულებთ კერპთა მიმართ.
და	ბალ.D	და აღიარა წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა ჴმითა მაღლითა, ვითარმედ: არავინ არს ღმერთი ქუეყანასა ზედა, გარნა ღმერთი მხოლოჲ, რომელმან დაბადა ცანი და ქუეყანაჲ.
და	ბალ.D	და ყოველივე წესი სჯულისაჲ თჳთ აღიარა და იწყო ლოცვად და მარხვად.
და	ბალ.E	ხოლო აწ გევედრები, რაჲთა განმიტეო და ვიხილო ქუეყანაჲ და არასადა გარდავჰჴდე მცნებათა შენთა.
და	ბალ.D	ხოლო ამას ზედა აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევანებითა.
და	ბალ.E	და ესე რაჲ ესმა, შეიწრდა გული მეფისაჲ და თქუა გულსა თჳსსა: უკუეთუ დავაყენო ნებაჲ მისი, განმრავლდენ ურვანი მისნი და განუმწარო ყოველი საშუებელი მისი.
და	ბალ.D	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: რამეთუ ყრმად მხადი და მიწევნულ ვარ ჟამსა და არა მაქუს სიტყჳს-გებაჲ წინაშე ქრისტესა სიყრმისათჳს ჩემისა.
და	ბალ.D	და რომელ მაყუედრებ კეთილის ყოფათა ჩემთა და მაიძულებ დატევებად კეთილთა მათ საუკუნეთა წარმავალთა ამათთჳს და გახრწნადთა, უწყოდე, რამეთუ არაჲ სწორებაჲ არს უხრწნელთა მათ თანა განხრწნილთაჲ.
და	ბალ.E	და ჰრქუა: შვილო, უკუეთუ გნებავს რაჲ, დღეს აღსჯედ საჴედარსა და განვედ კაცთა თანა, და იყავნ ნებისაებრ შენისა.
და	რაბლე2	ჩვენსა ლაშქარში სამასი მარტო ქვისა ზეიდლიან-ჯავშნიანი უშვერად დიდი დევკაცია, ოღონდ იმათ თქვენი გამოკიდებისა თავი არა აქვთ, თვინიერ ერთისა, ვინცა წინამძღვრობს, მგელკაცად სახელდებულისა, და ვისაც ბექთრად ციკლოპთა გრდემლნი აცვია;
და	რაბლე2	ას სამოცდასამი ათასი ქვევითია, ერთიანად ჭინკისა ტყავითა შემოსილი, და არცვისა შემძლეობა და გულოვნობა არ აკლია;
და	ბალ.E	და ამცნო მეფემან, რომელნი განჰყვებოდეს ყრმასა მას, რაჲთა წინმავალთა წარავლენდენ და, უკუეთუ ჰპო[ვ]ებდენ კაცთა ბერთა, გინა სნეულებითა შეპყრობილთა, გზისაგან კიდე-განიყვანებდენ, რაჲთა არა იხილნეს საქმენი კაცთანი და შესჭირდეს რაჲმე საწუთროთა ამათგანი.
და	რაბლე2	სამასი ათას ექვსასი ფილთამეხისა გარდა, დანარჩენ ქვემეხ-ზარბაზანთ და ლოდსატყორცნთ თვლა არა აქვს;
და	ბალ.D	ხოლო შენ ესე კეთილნი ანუ მიმიხუნე შენვე მცირედისა რაჲსამე რისხვისათჳს, ანუ ჟამთა ქცევამან მიგიხუნეს შენცა და მეცა.
და	რაბლე2	არცა კიდევ მესანგრენი არიან ცოტანი, ოთხმოცდათოთხმეტი ათასი კაცია და ას ორმოცდაათი ათასიც კახპა, სილამაზითა ღმერთქალთ არ ჩამოუვარდებიან...
და	ბალ.E	ხოლო დღესა ერთსა ვიდოდა რაჲ ყრმაჲ იგი, იხილნა ორნი კაცნი: ერთი გონჯი და ერთი მწუხარე, რომელი სხუასა მიჰყვანდა და ზარ-განჴდილ იქმნა და ჰკითხვიდა მათთჳს.
და	ბალ.D	საქმე ესე და ცხორებაჲ, რომელ შენ გამოირჩიე ჩემთჳს, ტრფიალ და შუენიერ არს, უკუეთუმცა არა ადრე წარმავალ იყო.
და	ბალ.D	ხოლო უკუეთუ გაქუს სიმტკიცე დადგ[რ]ომისა მისისაჲ, კეთილ და საწადელ არს, და უკუეთუ ვერ გულ-პყრობილ ხარ, რაჲსათჳს არა შემინდობ დატევებად მისსა,
და	რაბლე2	- იმათგან ზოგი ამორძალია, ზოგიცა ლიონელი, პარიზელი ანდა ტურენელი, ანჟუელი, პუატუელი, ზოგ-ზოგნი ნორმანდიელნი ურევიან, ზოგნი გერმანელნი, და რაღა ბევრი გავაგრძელო, ყოველი ქვეყნისა და ყოველი კუთხისა ასულთ ნახავთ.
და	რაბლე2	- კეთილი და პატიოსანი, - დაიბუხუნა პანტაგრუელმა, - ხელმწიფეც რა, თანა ახლავს ლაშქარსა?
და	რაბლე2	სახელად ანარქს ვუწოდებთ, დიფსოდთა, ანუ წყურვეულთა მეუფედ ვრაცხთ, რამეთუ ქვეყანასა ზედან არცა სადმე არიან ჩვენებრ ძლიერად წყურვეულნი და ჩვენებრვე ძალუმ ჩამღლევნი, და კარავსა იმისასა დევკაცნი გუშაგობენ.
და	ბალ.D	რაჲთა მოვიღო უსაწადელესი ცხორებაჲ და ვითარ გიკჳრს, მეფეო, სურვილი ჩემი კეთილთათჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუეთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამათ წარმავალთა.
და	ბალ.D	და ვითარ არა მოვიწყინო სოფელი ესე, რამეთუ თჳთ მოაწყენს მოყუარეთა მისთა.
და	ბალ.D	და ვითარ არა ვექცე, რამეთუ იგი ექცევის მრავალ-ფერად კაცთა;
და	ბალ.D	რამეთუ დღეს მისცემს და ხვალე მოუღებს.
და	ბალ.D	ხოლო შენ ვერ გულისჴმა-გიყოფიეს ესე და წინააღუდგები სჯულსა ღმრთისასა და არა ინებებ შეწყნარებად კეთილის ყოფათა მისთა, რამეთუ იგი მოწყალე არს და ნებავს მოქცევაჲ ყოველთაჲ, და ამისთჳს მოგაგო ნაცვალი, რომელ-იგი შენ მიაგე მონათა და მსახურთა მისთა.
და	რაბლე2	- რა და, რარიგ რა მოვახერხო, რომ ის კახპანი ერთსა დღეში სულ ოთხზედ დავაყენო და ვერცავინ გამისხლტეს გამოუთოფავი?
და	ბალ.D	მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა.
და	ბალ.D	და აღდგა და წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.E	და ჰრქუეს: ესე კაცნი არიან და ვნებაჲ შემთხუეულა, ვითარცა სხუათა კაცთაცა შეემთხუევის.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მათ: ესე ყოველთა კაცთა შეემთხუევისა?
და	ბალ.E	ხოლო მათ ჰრქუეს: არა, არამედ ზოგთა, რამეთუ რომელთამე შეემთხუევის და რომელნიმე დაუშთებიან.
და	რაბლე2	- რუანისა მერმე ვმარხულობ, მორტყმასა ვიღა ჩივის, ერთიცა ვეღარ მისვრია ზედა-ზედ ათგზის და თორმეტგზის მსროლელსა.
და	რაბლე2	- მაშ, აბა ვინცა სქელი და ფაშფაშა იქნება, შენთვის შეგვიხვედრებია, - განსაჯა პანურგმა.
და	რაბლე2	- მიდი, ჯერეთ დააბი ვირი, მერმე დადექი და შენც იბუქნავე.
და	რაბლე2	ქველი პანტაგრუელი გაპირმღიმარდა და წართქვა:
და	რაბლე2	- ღვინო არ გიჩანთ და ტიკსა ალბობთ.
და	რაბლე2	დია ვიშიშვი, ეგ ცელქობისა ხურუში შებინდებამდის არ გაგინელოთ მტერმან, და ვაითუ თავ-ბედსა იწყევლიდეთ შუბ-ისარნაკრავნი.
და	ბალ.E	მაშინ განჰკრთა გონებითა და იქცა დამძიმებული.
და	ბალ.E	და კუალად ოდესმე განვიდა, და მოყუასნი იგი წინამავალნი უდებ იქმნნეს და ვერ იხილეს ბერი კაცი მდებარე მოუძლურებული, რომლისა თმაჲ სპეტაკ იყო, ვითარცა მატყლი, და პირსა მისსა კბილი არა იყო და სიტყუაჲ მისი ფლაფნით იყო.
და	რაბლე2	ქსერქსესა უმეტესი ლაშქარი ჰყავდა, ვინემ ამათია, ჰეროდოტესა და პომპეიუს ტროგუსსა თუ დაეჯერებათ, სამას ათასსა მეომარსა ითვლიდა, მაგრამ თემისტოკლემ ერთი მუჭა დასტა შეაბრძოლა და მრე ექმნა.
და	ბალ.E	და ვითარცა მივიდოდა ძე მეფისაჲ, იხილა იგი და შეეზარა, და ჰრქუა ზანდან მზარდულსა: რაჲ არს ესე?
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: და ესეცა კაცი არს.
და	ბალ.E	და ჰრქუა: რასა შეუქმნიეს ესე?
და	ბალ.E	და ჰრქუა: რაჲ არს წელიწადი?
და	ბალ.E	და ჰრქუა: რაჲ არს თუე?
და	ბალ.E	და რაზომსა წელსა შეიქმნების ესრეთ?
და	რაბლე2	- მამაცთ მარტოდენ ჩემი საბიძალიცა ეყოფათ, მოვუსვამ და სულ ბურსა ავადენ, დიაცთ კი ამა წმინდა მემღვიმესა მივუსევ, საბიძალსა შიგან რომ მივის, და ესა უზამს საქნელსა.
და	ბალ.E	ხოლო იყო იგი გონებითა ვრცელი და სიბრძნითა სავსე, და აღრაცხნა თუენი და წელიწადნი და ჰრქუა: ვითარ ვხედავ, ადრე მიუთქს დღე დღესა და წელიწადი წელიწადსა და ასთა წელთა დასასრული ადრე იქმნების.
და	ბალ.E	და ჰრქუა იოდასაფ: და რაჲ არს სიკუდილი?
და	ბალ.E	ხოლო იგი ვერღარას დაუფარვიდა და ჰრქუა: განქარდების საჴსენებელი ამისი ქუეყანით.
და	ბალ.E	და ჰრქუა: მამაჲ ჩემი ესევითარადვე იქმნებისა?
და	ბალ.E	და ჰრქუა: ჰე, ეგრეთვე იქმნების.
და	ბალ.E	– და შენცა ესრეთვეა?
და	რაბლე2	და რარიგ იშვნენ პანტაგრუელისა ქართაგან ქონდრისკაცნი, ხოლო ქვეშეთ ბერვისგან ქონდრისქალნი, და რაგვარ გადაამტვრია პანურგმა ორსა ფილჯამსა ზედა გადებული ბუნი, ანუ შუბისა ტარი
და	ბალ.E	და ჰრქუა: ჰე.
და	ბალ.E	– და მე ესრეთვეა?
და	ბალ.E	– და ყოველნი კაცნი ესრეთვეა?
და	ბალ.E	ხოლო ესეცა უწყოდე, რამეთუ რომელნიმე ოდეს იშვნენ, მაშინვე წარიტაცებს სიკუდილი, და რომელთამე – მცირედ რაჲ აღიზარდნენ, და ზოგთა – ჰასაკსა რაჲ მოვიდენ.
და	რაბლე2	ამისა თქმა იყო, და ყოველნი სიხარულმან აღიტაცა, ერთსა გლეხურსა გალობისა ჭრელსა მეორე მოაყოლეს, დატრიალდნენ და მალიად ცასა უწვდინეს წვერი სვეტსა, რომელსა ზედან რაღა არ დაჰკიდეს:
და	ბალ.E	და ჰრქუა: მე აწ თანა-მაც სიკუდილი?
და	ბალ.E	და ჰრქუა: არა შენ ოდენ, არამედ ყოველთა კაცთა.
და	ბალ.E	მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არსა ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მოიწეოდის კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ,
და	ბალ.E	ვითარ-იგი წინაჲს ვიხილენ უძლურნი და აწ ამას ვხედავ, ხოლო კუალად უძნელეს აღმიჩნდა სიკუდილი?!
და	ბალ.E	და კუალად იცემდა მკერდსა, ტიროდა და ეტყოდა: მაუწყე, თუ არსა ქუეყანაჲ, რომელსა შინა განვერე სალმობათაგან?
და	ბალ.E	მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ცასა ქუეშე ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათა და სიკუდილისაგან.
და	ბალ.E	და კუალად ჰკითხვიდა: და რაჲ იქმნებიან კაცნი შემდგომად სიკუდილისა?
და	ბალ.E	ჰრქუა მას მზარდულმან მან: კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი ესრეთ იტყოდეს: ზეცას ღმერთი არსო და მას დაუბადებიან ცანი და ქუეყანაჲ, ზღუანი და უფსკრულნი, მზე და მთო[ვ]არე და ვარსკულავნი,
და	ბალ.E	და ბრძანებითა მისითა იქმნებიან ძრვანი ჰაერთანი და ქუხილნი და ქარნი, და კაცი ჴელითა შეუქმნია მიწისაგან და სული თჳსი შთაუბერავს უკუდავიო,
და	ბალ.E	და უკუეთუ მას ვინმე ჰმსახურებდეს და მცნებათა მისთა ვიდოდის და თაყუანის-[ს]ცემდეს მასო, სამოთხე უთქს და სასუფეველი, და შემდგომად სიკუდილისა მუნ წარიყვანებს და მას შინა განუსუენებს,
და	ბალ.E	ხოლო მამისა შენისა ფილოსოფოსნი ზოგნი მოკუდავად იტყჳან სულსა და ზოგნი უკუდავად.
და	რაბლე2	და არცრა კიდევ სხვა დაუკლიათ რა, რაცა კი ძლევისა თაღისა თუ ნადავლისა სვეტისა მოსარგებია.
და	რაბლე2	აქ ერთხელ ოთხნი შეებნენ მტერსა, ჭკუა იხმარეს შუბად და ფარად, ვით სციპიონმა, გარიეს მტვერსა, ფაბიუსისა საგრობდნენ დარად, ექვსას სამოცნი ჩაყარეს არად, ხერხითა სძლიეს და არა ღონით.
და	რაბლე2	მერმე ადგა პანტაგრუელი და, ღვაწლი ესე ბარემღა სამარადისოდ დავამტკიცოო, სვეტსა ქვემორე ძლევისა სიმღერა მიაწერა:
და	ბალ.E	ესე ყოველი რაჲ ჰრქუა ზანდან, მეფისა ძე იქცა გარე და წარვიდა საყოფელადვე თჳსად, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ ესე საწუთოჲსა ამათ თანა, რომელნი-ესე ვიხილენ და მესმნეს.
და	ბალ.E	და მიერთაგან იგონებდა, თუ რაჲმე ყოს.
და	ბალ.E	და არღარად შეერაცხა საშუებელი ესე ამის სოფლისაჲ.
და	რაბლე2	ვინათგან ყველას ჩვენ-ჩვენი წერა გვახვედრებს ისარს, და ბრძოლის ველად დაგვარჩენს მრთელად წყალობა ღმრთისა, ძლევასა ნურცვინ მიითვლის თვისად, ომს აგებინებს ლაშქარსა ზენა, ის არის ოდენ იმედი ხსნისა, იმის საქებრად ვაუბნოთ ენა.
და	რაბლე2	სანამ პანტაგრუელი ზემორეთქმულსა შაირსიტყვასა თხზავდა, პანურგმა თვის ცადაქნილსა ნადავლისა სვეტსა ჯერეთ რქანი, ტყავი და წინარე მარჯვენა ფეხი დაჰკიდა შვლისა,
და	რაბლე2	მერმე ყურნი სამი ბაცაცა-კოტორ-ბაჭიისა, ბეჭი ბოცვრისა, ყბანი რუხი კურდღლისა, ფრთანი წყვილი სავათისა, ფერხნი ოთხი ქედნისა და კიდევ ძმრიანი შუშა, რქისა სამარილე, ხისა შამფური, ქუბდია,
და	ბალ.E	და ამასვე ყოველსა თანა ესათნოებოდა მამასა, და მი-რაჲ-ვიდის იგი მისა, იწყის მან განცხრომად,
და	ბალ.E	ხოლო ოდეს წარვიდის, იტყოდის გულსა შინა: ღმერთო ზეცათაო, მიმივლინე მე კაცი მონათა შენთაგან, რაჲთა მაუწყოს გზაჲ ჭეშმარიტებისაჲ და ვიდოდი მათ შინა და ვიქმოდე მცნებათა მათ შენთა წმიდათა.
და	რაბლე2	ჭოროღ-ხალინჭი, ძველი ძირგავარდნილი კავლონი, საწებლისა ჭურჭელი, ქამალაღო, ანუ ირმის ფეხისგან განაძრობი ტყავისა მათარა, თიხისა უსკურა და ბოვური სირჩა.
და	რაბლე2	და პანტაგრუელისა ძლევისა სიმღერისდა კვალად ესეგვარი ლათაიური რამ გამოთქვა:
და	ბალ.D	46. და ხვალისა დღე კუალად მოვიდა და შეიტკბო იგი მკერდსა თჳსსა, და მოეხჳა ქედსა მისსა და ეტყოდა: ნუ, შვილო ჩემო და ნაწლეო მუცლისა ჩემისაო, და ნუ ეჭუ, უკუეთუმცა მინდოდა ბოროტი შენი.
და	ბალ.E	აღდგა და წარმოვიდა ადგილთაგან სამძოვროთა, და მოვიდა სოფლად, და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ, და აღიღო მოთხე მცირე, და მივიდა კარად მეფისა ძისა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეკარესა: შევედ და აუწყე ზანდანს, ვითარმედ გიწესს ვინმე უცხოჲ შორით მოსრული.
და	ბალ.E	ხოლო იგი შევიდა და აუწყა რაჲ, გამოვიდა ზანდან მზარდული, და ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მაქუს მე თუალი პატიოსანი და, უკუეთუ გნებავს, მიიღე იგი მეფის[ა] ძისათჳს, რამეთუ უმჯობეს არს იგი წუნწუბასა წითელსა,
და	ბალ.D	და მერმე იცი სამართალი ჩემი და მსჯავრი, თუ ვითარ უსჯი ქურივთა, ობოლთა და გლახაკთა და უღონოთა, და არა თანა-წარვჰჴდი, ვიდრე-იგი არა აღვასრული სათხოვარი მათი.
და	ბალ.D	აწ რაჲ ძალ-გიც, შვილო ჩემო, ძაგებად სჯულისა ჩემისა და გმობად წესისა ჩემისა?
და	რაბლე2	ყოვლისა უფრორე უმჯობესი ჩრდილი დროშისაა, ოხშივარი ცხენისა და ხმიერება აბჯრისა.
და	ბალ.D	და შენ ვითარ არა დაჯერებულ ხარ, რამეთუ იხილა ეშმაკმან შენ თანა სიჩქურე და სისუსტე და აღგამაღლა, მეცნიერებასა ზედა ვითარცა ღმრთისასა მიგაწია.
და	ბალ.D	და ამის გამო დაგირწყა საცთური ენითა მის მიერ ბირებულისა ბალაჰვარისითა.
და	რაბლე2	ეს რა ესმა, ეპისტემონმა ჭახრაკულად ჩაიღიმილა და წართქვა:
და	ბალ.D	და ვითარ გაჰბჭე ეგე შენთჳს ჭეშმარიტებაჲ და ჩემთჳს სიცრუე.
და	რაბლე2	- ყოვლისა უფრორე უმჯობესი ჩრდილი სამზარეულოსია, ოხშივარი დედოპურისა და ხმიერება სამწდეურ-ფიალ-ჯამისა.
და	ბალ.D	და ესე უმეტესი მადლი არს მონიჭებული ღმრთისა მიერ შენდა და შენ მიერ ჩემდა, და რამეთუ ძირმან მამათა შენთამან მიგიზიდა.
და	ბალ.D	და ამათ ყოველთა სიხარულით მოაჴსენებდა.
და	რაბლე2	პანურგმა კი ესრე ისიტყვა: - ყოვლისა უფრორე უმჯობესი ჩრდილი მიჩიგდანისაა, ანუ საწოლისა ფარდისა, ოხშივარი დიაცისა ძუძუ-მკერდისა და ხმიერება ვაჟკაცისა მორ-დელამფრისა.
და	ბალ.D	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, განძლიერდა გული მისი და ჰრქუა: ჵ მეფეო, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი ღმრთის მსახურნი იყვნეს, და შენ რად დაუტევე სჯული მამათა შენთაჲ?
და	რაბლე2	ისიტყვა და შეხტა, შემოტრიალდა, ერთი მაგრისა დააგრიალა, თვალნი დააბრიალა, კბილნი დაახრჭიალა, დასჭექა და დასჭეხა:
და	ბალ.D	ხოლო აწ სალმობაჲ გონებისა შენისაჲ ბოროტ არს და არა ჯერ-არს, რაჲთა მოსწრაფებით ვიღუაწო კურნებაჲ მისი.
და	ბალ.D	და აწ თანა-მაც ძიებად წამლისა და არა ჯერ-არს ჩემ მიერ სიმქისით მიახლებაჲ შენი, რამეთუ მამაჲ ხარ ჩემი და ფრიად ჯერ-არს პატივი მშობელთაჲ შვილთა მიერ, რამეთუ რომელი ზაკუვით გეტყოდის, იგი არა ერთგული არს შენი.
და	ბალ.D	აწ დააცხრვე შფოთი გულისაგან შენისა და დაინახე უმჯობესი შენი და ამას გონებდი, რამეთუ ადრე მოსიკუდიდ ხარ და ყოველსა დიდებასა შენსა სხუათა დაუტეობ, და ესე რაჲ ხედავთ.
და	ბალ.D	ხოლო ჟამთა შემდგომად ყოველნი აღდგომად ვართ და მაშინ მიეგების კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ.
და	რაბლე2	უჩუმარ ქვეშეთ ბერვა-ბერვაში კი იმოდენივე კუზლარა დედაკაცუნა, ანუ მაიმახი ქონდრისქალი დააგდო, რომელ ქონდრისქალთაც, დიაცმაცუნათ, ყოველგან მოიხილავთ უკლისად ძროხისა კუდისა სიგრძე-სიმაღლისასა და ლიმუზენური თალგამისა სისქე-სიგანისასა.
და	ბალ.D	აწ ისმინე ჩემი და გულად დაიდევ უმჯობესი, რამეთუ არღარავინ არს სოფელსა ამას შინა, რაჲთამცა გასწავა შენ უმჯობესი.
და	ბალ.D	ხოლო რომელნიმე დაშთომილან უდაბნოთა შინა კაცნი ღმრთის მსახურნი, რომელთა ჰრწამს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, მათ იციან მისაგებელი და საშჯელი.
და	ბალ.D	და უკუეთუ გნებავს, მოიყვანე მათგანიცა და შენისა სჯულისა მეცნიერნი და ვყოთ სიტყჳს-გებაჲ და მაშინ გამოჩნდეს ჭეშმარიტი ცრუჲსაგან.
და	ბალ.D	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისანი დადუმნა განცჳფრებული, და ვითარცა მოეგო გონებასა, იწყო წინააღდგომად ნებისა მისისა.
და	ბალ.E	რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს, და უტყუთა ატყუებს, და უძლურთა ჰკურნებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მოატყუებს.
და	რაბლე2	რახან დაგრიალებაა, დაგრიალება იყოსო, იზრახა პანტაგრუელმა და ეგრევ იმისთანა დააძახა, დედამიწასა ცხრა ეჯზედ გარშემო სულ ზანზარი დააწყებინა და აყროლებულსა ჰაერსა ორმოცდაცამეტი ათასისა უმეტესი კაცუნა, ანუ დუხჭირი ქონდრისკაცი გამოაყოლა,
და	ბალ.D	ხოლო ნებაჲ მისი აცილობდა და მოაჴსენებდა შუებათა და განსუენებათა, რომელთა შინა ჩუეულ იყო, და ეტყჳნ გული[ს]-სიტყუაჲ მისი, ვითარმედ ვერ ძალ-გიც დღე ერთცა ცხორებად თჳნიერ ჩუეულებისა შენისა და ჯობნაჲცა სიმწარე არს და საყუედრელ.
და	ბალ.D	მაშინ ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, შემაცბუნა სიტყუამან შენმან და მომაქცია შენდა.
და	ბალ.D	და აწ არღარა დავაცადო გამოძიებაჲ სიტყუათა შენთაჲ და გამონახვაჲ მათი დაწყნარებით, და უკუეთუ ჭეშმარიტ იყვნენ, უფროჲს განათლდენ გამოძიებასა შინა.
და	ბალ.E	ჰრქუა მას მზარდულმან: კაცო, არას ვხედავ სახესა უგუნურებისასა, გარნა სიტყუანი შენნი ნამეტნავ არიან და მეშინის, ნუუკუე განმამტყუვნო მეფისა ძისა.
და	ბალ.D	და აწ მეგულების შეკრებაჲ ერისაჲ და სიტყჳს ყოფაჲ სამართლით, არღარა მძლავრობით, ვბრძანო, რაჲთა ჴმობდეს ჟამი მშჳდობისაჲ, და რაჲთა ყოველნი, რომელნი არიან სჯულისა შენისანი,
და	რაბლე2	ღმერთმანი, არცა სიმწყაზრე აკლიათ და არცა სიგონჯე, თანაც ფრიად ხურვებულნი ჩანან, ეხლავ უნდა ვაპეპლაოთ, დასტურ ქვეყნისა კოტიზბუზალაკსა დაჰყრიან.
და	ბალ.E	აწ მიჩუენე, რაჲთა ვიხილო და ეგრეთ ვაუწყო მისთჳს.
და	ბალ.D	მოვიდენ კრებასა ამას ჩემსა, რაჲთა სამართალი სჯული აღესრულოს წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არა სთქუა, თუ მო-რაჲმე-ვიმძლავრე, და სამართალსა ზედა გაწყდეს საქმე ჩუენი.
და	ბალ.E	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ვერვინ შემძლებელ არს ხილვად მისა, არა თუ იყვნენ მის თანა ორნი საქმენი: სიფრთხილე თუალთაჲ და სიწმიდე ჴორცთაჲ.
და	ბალ.E	ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მძიმედ მხედველმან და ცოდვასა ზედა დადგრომილმან, ნათელი თუალთაჲ მოაკლდეს და საცნობელი გონებისაჲ.
და	ბალ.D	და გამოვიდეს კერპთ მსახურნი.
და	რაბლე2	პანტაგრუელიც ადგა და ჯერეთ ბაჯაჯღანა ხალხისა სახელი დასდო, მერმე იქავ ახლოისად ერთსა ჭალაკზედ დაასახლა, და დღესა უკვე ისე მომრავლდნენ, სულ ფუთფუთი გააქვთ, დაღათუმცა, უანაწერო წერონი სისხლსა უშრობენ, დღენიადაგ ეომებიან, დაკლებით კი მაინც ვერასა აკლებენ,
და	ბალ.E	და მე კაცი ვარ მკურნალი, და ვხედავ მძიმედ მხედვარებასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე მიგიტაცოს სინათლე თუალთაჲ, არამედ მასმია მეფისა ძისა სიწმიდით ცხორებაჲ, და ყრმა არს და მახჳლ თუალითა, და იგი შემძლებელ არს ხილვა მისა.
და	ბალ.D	ხოლო კრებასა მას არავინ დაჰხუდა მორწმუნეთაგანი, გარნა ერთი ვინმე, რომელსა ეპყრა სჯული ქრისტესი იდუმალ და სახელი მისი ბარაქია.
და	რაბლე2	და ბუნებური მიზეზი ამისა, ალბათ, ის არის, რომა გული სუყველასა უკანტანში სჩრია.
და	ბალ.E	აწ ნუ ორგულებ უწყებად მისა, რამეთუ, უკუეთუ მიაწიო ესე მისა, შეგემატოს პატივი დიდი უმეტეს მოყუასთა შენთა და უჩუენებდა მოთხესა მას, რომელი აქუნდა.
და	ბალ.E	მაშინ შევიდა ჩუენებად წინაშე მეფის[ა] ძისა მზარდული და უთხრა ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან.
და	ბალ.E	და უთხრობდა რაჲ თუალისა მისთჳს სიტყუათა უცხოთა, იგრძნა სულითა, ვითარმცა ეპო[ვ]ა საწადელი მისი.
და	რაბლე2	მერმე ხუთფუტნახევრიანი სიგრძისა ბუნი, ანუ შუბისა ტარი აიღო და ზედ ისეგვარად გადო, ბოლონი ბუნისა ოდენ ფილ-ჯამთა კიდე-ნაპირთ ედებოდა.
და	ბალ.E	და ბრძანა შემოყვანებაჲ მის[ი] წინაშე მისა.
და	რაბლე2	მას უკან ერთსა კარგა მსხვილსა მარგილსა დაავლო ხელი, მიუბრუნდა პანტაგრუელსა და მისთა თანამოსაგრეთ და აძრახდა:
და	რაბლე2	ვითარცა აწ ამა ბუნსა გადავამტვრევ და ფილჯამთ არა ევნება რა, ის კი არა, წვეთი წყალიც არ დაიქცევა, დიფსოდთაც სწორედ აგრე გადავუმტვრევთ ხერხემალსა და თავად არცა დავშავდებით, არცა კიდევ ზარალი რაიმ მოგვივა.
და	რაბლე2	თუ ვინმე ჰგონებს, აქა რაღაც ჯადოსნობისა ამბავიაო, აჰა, შენ გამომართვი მარგილი, - მიმართა პანურგმა ევსთენსა, - და მთელის ძალთაძალით დაჰკარ ზედ კაკალ შუა ადგილასა.
და	რაბლე2	ევსთენმაც დაჰკრა, და ეგრევ ორ თანაბარ სიგრძისად გადაიმტვრა ბუნი იგი, თანაც, წვეთი რა არის, წვეთი წყალი არ დაღვრილა.
და	რაბლე2	და პანურგმა სიტყვა გამოაგო: - ჯერეთ სადა ხართ! მომყევით! ჩვენი შემშინებელი არცვინ არ დაბადებულა!
და	ბალ.D	და იგი განემზადა შეწევნად ბალაჰვარისა.
და	ბალ.D	და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
და	ბალ.D	და იწყო მეფემან პირველად სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის სჯულისანი.
და	ბალ.D	აწ დღეს იღუაწეთ მტკიცედ, და უკუეთუ სძლიოთ, კეთილ იყოს მისაგებელი თქუენი, და უკუეთუ იძლივნეთ, ესე უწყოდეთ, რამეთუ დავლეწო გჳრგჳნი ჩემი და დავსცე საყდარი ჩემი, და დავიყენო თმაჲ თავისა ჩემისაჲ და შევერთო რიცხუსა მონანულთასა, და დავწუნე ღმერთნი თქუენნი.
და	ბალ.D	და მოგწყჳდნე წინაშე-მდგომელნი მათნი, და იავარ იქმნნენ სახლნი თქუენნი, და ტყუედ მიეცნენ შვილნი თქუენნი და ცოლნი.
და	ბალ.D	ხოლო ძესა თჳსსა ჰრქუა და უჩუენა ნაქორ: აჰა მოძღუარი შენი და აწ ვყოთ ჩუენ წინაშე სიტყჳს-გებაჲ.
და	ბალ.D	და ნაქორს ჰრქუა: შენ უწყი, ბალაჰვარ, სიჩჩოებასა და შუებასა შინა მპო[ვ]ე და მაწჳე სჯული შენი აღებად და სთქუ, ვითარმედ: გაქუს სიმტკიცე მას შინა.
და	ბალ.D	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ ბრძანებასა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებით ცხორებაჲ შიშისა მისთჳს სატანჯველთაჲსა, რომელ მიქადაგებდი.
და	ბალ.D	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე კერპთა მსახურთა წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მწე ჩემი მათ შორის და გესმის სამართლის ყოფაჲ მეფისაჲ.
და	ბალ.D	ხოლო უკუეთუ საცთური რაჲმე დამაგე და კიდე-მყავ საშუებელთაგან.
და	ბალ.D	აწ უკუეთუ იძლევი ამათ მიერ, ესე მტკიცედ იცოდე, მსწრაფლ შური ვიძიო ენისაგან შენისა და გულისა, და ჴელითა ჩემითა აღმოგწოდნე იგინი და მიუყარნე ძაღლთა.
და	ბალ.D	და ამას ამისთჳს ვჰყოფ, რამეთუ მოჰკიცხე ძე მეფისაჲ.
და	ბალ.D	აწ ამას აღთქუმასა დავსდებ წინაშე ღმრთისა და ამის ყოვლისა კრებულისა.
და	ბალ.D	ხოლო ნაქორს რაჟამს ესმა სიტყუაჲ ესე, შეძრწუნდა და გულისჴმა-ყო, რამეთუ შთავარდა მთხრებლსა მას, რომელ თხარა, და ცნა, რამეთუ ვერაჲთ ღონის ძიებით განერების, გარნა ქრისტეს აღსარებითა და შუელითა სჯულსა ბალაჰვარისათა.
და	ბალ.D	და აღიღო ნაქორ პირი და იწყო ძაგებად კერპთა მიმართ და ქებად ქრისტესსა და მყოფთა სჯულისა მისისათა.
და	რაბლე2	XXVIII. ვითარ უჩვეულო ხერხითა სძლია პანტაგრუელმა დიფსოდნი და ბუმბერაზნი
და	რაბლე2	ბევრი ილაპარაკეს თუ ცოტა ილაპარაკეს, ბოლოს უხმო პანტაგრუელმა ტყვევნილსა, განუტევა და უთხრა:
და	რაბლე2	- წა, საიდანაც მოსულხარ, მოიხილე ხელმწიფე შენი, წვლილად ჩაუწიგნე ყოველი, აქა ცნეული, და წინ-წინ აუწყე, ხვალა შუადღისასა სუფრა გაშლილი დამახვედროს,
და	რაბლე2	რამეთუ კარჭაპნი როგორც კი ჩამომივლენ, არა უგვიანეს დილისა, ამოვიყენებ გვერდში მილიონ რვაას ათას მოლაშქრესა და შვიდ ათასსაც ბუმბერაზსა, სულ დარჩეულთ და ჩემზედ მაღალხროხთ,
და	ბალ.D	და წარემატებოდა სიტყუაჲ მისი ესრეთ კეთილად, რომელ ვერცა ბალაჰვარ მისა მისწუდებოდა სიტყჳს-გებასა მას კერპთ მსახურთა მიმართ.
და	ბალ.D	ხოლო იოდასაფ იხარებდა სულითა და განბრწყინდა პირი მისი და ჰმადლობდა ღმერთსა, რომელმან განაძლიერა სჯული მისი პირითა წინააღმდგომთა მისთაჲთა.
და	რაბლე2	მოვალ და დავუჭეშმარიტებ, რარიგ უგუნურად და უჭკუოდ მოიქცა, ოდეს თავსა დაესხა ქვეყანასა ჩემსა.
და	ბალ.D	და განაგრძვეს სიტყჳს-გებაჲ მათ შორის.
და	ბალ.D	და აღივსო გულის წყრომითა მეფე ნაქორისთჳს, წარმატებისათჳს სიტყუათა მისთაჲსა და ვერას ამხილებდა მას სირცხჳლისაგან.
და	რაბლე2	ტყვევნილმა კი ჰრქვა, დღეისა წაღმართ მონად მიგულეო, დია ბედნიერი ვიქნებოდი, არცროდისღა შინ არ მივბრუნებულიყავ და, უკეთუ არჩევანსა მაუფლებდიო, მხარში ამოგიდგებოდი, ჩემიანთ შევებმოდიო.
და	რაბლე2	პანტაგრუელი უმალ დაეუარა და წასვლა უბრძანა წარმავალსა, თანაც ხელთ დერგი რამ მისცა, არაყსა შიგან დამბალი რძიანათი და წითელი წიწაკისა თესლითა ყელამდის მოყრილი,
და	ბალ.D	და თჳთ იწყო მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად ნაქორისა.
და	ბალ.D	ხოლო ნაქორ მიუგო სიტყუანი ძლიერნი, რომლითა არცხუენდა მეფესაცა და არა შეშინდა ზარისაგან მეფისა.
და	ბალ.D	და დაღამდა და არავისკენ გამოჩნდა ძლევაჲ, რამეთუ ნაქორ უკლებდა მეფესა სირცხჳლითა.
და	რაბლე2	მბრძანებელსა შენსა მიმირთვი და უთხარიო, თუ ისე გაუსინჯავ გემოსა, არცრასა სასმელსა არ დააყოლებ-თქო, მაშ, აბა პანტაგრუელისა დახვედრისა თავიცა გქონია- თქო.
და	ბალ.D	სიტყუაჲცა სამართალი და მოძღუარი ჩემი დაუტევე ჩემ თანა და შენი შენ თანა.
და	რაბლე2	მაშინ ტყვევნილმა ხელნი გაიწოდა პანტაგრუელისკენ და შეევედრა, ბრძოლისა ჟამსა ნუ გამწირავ, შემიბრალეო.
და	ბალ.D	ხოლო მეფესა ენება ნაქორის შეგონებაი იდუმალ, რაჲთა არა წინა-აღუდგებოდის სიტყჳს-გებასა მას, და ნაქორ ეგრეთვე დაუტევა მეფემა სათნოჲსათჳს ძისა თჳსისა და ესვიდაცა ნაქორს მოკლებად სიტყჳს გებისათჳს შეთქმულებისა მის მათისათჳს.
და	ბალ.D	ხოლო მე ამისთჳს წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტის ყოფისაგან მეფისა, რამეთუ მას დღეს ფრიად არცხჳნე და ბოროტი ჰნებავს შენი.
და	რაბლე2	და პანტაგრუელმა ნუგეშინი სცა: - ყველაყა ჩემგან თქმული ასმინე ხელმწიფესა შენსა, მერმე კი თავი უფალსა მიანდე და არცროდისა დაგიტევებს. რისა შემძლებიცა ვარ, თავად მხედავ.
და	ბალ.D	და აწ ჩუენ არა შევიწყნარებთ შეწევნასა შენსა პირითა უნებლითა.
და	რაბლე2	სპა-ლაშქარიცა უთვალავი მყავს, გარნა არცა ძალისა მოიმედე ვარ და არცა კიდევ სიჩაუქისა ჩემისა, ერთადერთი სასო და ქომაგი ჩემი უფალია, რამეთუ იგი არცვისა დაუტევებს, ვინაც მიწყივ ესავს და მიელტვის გულსა შინა.
და	ბალ.D	ხოლო შენ უკუეთუ გულისჴმა-გიყოფიეს საქმე შენი, ზეცით იყოს შეწევნაჲ შენი, და თუ არა, ვითა წინააღუდეგ სიმრავლესა ესოდენისა ერისასა!
და	ბალ.D	აწ მოვედ გულისჴმის-ყოფად წოდებასა ღმრთისასა და სარწმუნოებასა მისსა, აღიღე ჯუარი და შეუდეგ ქრისტესა.
და	ბალ.D	ჰრქუა მას ნაქორ: შემიწყნარებიეს, ძეო მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ერთი ღმერთი და მიცნობიეს, რამეთუ ყოველი მის მიერ არს.
და	რაბლე2	რა მოისმინა ესა, ტყვევნილმა ხვეწნა დაუწყო პანტაგრუელსა, სახსარ-დასახსნელი ზომიერად გამომართვიო, პანტაგრუელმა კი მიუგო, არაკაცი აროდეს არცა განმიძარცვავს და არცა დამირბევიაო, პირიქით, საჭურჭლე მიმიცია, ხელცუდად არ გამიშვიაო.
და	რაბლე2	ტყვევნილი გზასა გაუდგა, და პანტაგრუელმა თანამოსაგრეთ მიმართა:
და	რაბლე2	- ბალღნო, ტყვესა რომ ვუთხარ, ზღვითა ლაშქარი მოგვივა და ხვალა შუადღისასა დაგესხმით- მეთქი თავსა, განზრახ წარვთქვი, რა არი მართლა ეგონოთ და შიშნეულთ დილისთვის დაიჭირონ საომარი მზადყოფნისა თადარიგი, ნამდვილად კი ამაღამვე უნდა დავეცეთ პირველ მამლისა ყივილზედ.
და	რაბლე2	მაგრამ მოდით აქა დავაგდოთ პანტაგრუელი თვისთა მოციქულთა თანა და ვიუბნოთ ამბავი ანარქ მეფისა და სპა-ლაშქრისა მისისა.
და	რაბლე2	მივიდა თუ არა ტყვევნილი დანიშნულებისა ადგილსა, მიეახლა ხელმწიფესა და მოახსენა, ვითარ გადაეყარნენ უშვერად მაღალსა ბუმბერაზსა, სახელად პანტაგრუელსა, და რარიგ დაბუგა იმან ექვსას ორმოცდაცხრამეტნი რაინდნი;
და	რაბლე2	გადარჩენით მე ერთიღა გადავრჩი ამბისა მთქმელიო, მიუთხრო ტყვევნილმა, და ხსენებულმა ბუმბერაზმა ჩემისა პირითა შემოგითვალა, მოვდივარ და ხვალა შუადღისას სუფრა გაშლილი დამახვედრეო, რამეთუ სწორედ სადილობისას უნდა დაგესხას თავსაო.
და	რაბლე2	და რაწამს ხელმწიფემან ერთი კოვზისა პირი იგემა, იმწამსვე მთელი ყელი თითქო ცეცხლმა ჩასწვა, ენისა კლიტე დაეფუფქა, ენა კი გაეყვლიფა,
და	რაბლე2	და ათასგვარი რამ წამალი ახმარეს, მაგრამ არცრა ეწამლა, იდგა და ღლევდა და ღლევდა, როგორაც კი ჯამფილასა ტუჩსა მოაცილებდა, ენაზედ კვალად ცეცხლი ეკიდებოდა.
და	რაბლე2	ბოლოს, სად იყო, სად არა, ძაბრი მოარბენინეს, ჩაუდგეს ყრონტსა შიგან და ღვინო ისე მიუშვეს.
და	რაბლე2	თუკი ვინმე იქა იმისი შემხედველი ჯართუფროსი, ფაშა და ქეშიკი, ანუ სენაკაანი თუ გვამისა მცველი იყო, სუყველამ ერთად იზრახა, ვნახოთ ერთი, ჩვენცა გავსინჯოთ, რა არი, ესეგვარად რა აწუხებსო,
და	რაბლე2	და ვითარ გასინჯეს, იმათაც იგივ დაემართათ, ხელმწიფესა რომ მოუვიდა, და გალეშილთ იმისთანა ჩარბუზანა ჩააბეს, ბანაკსა სრულად ხმა მოედო, მავანსა და მავანსა თავდახსნილსა ტყვე-რაინდსა ამბავი მოუტანია, დილაზედ მტერი დაგვესხმისო,
და	რაბლე2	და ამად ხელმწიფესა ომისა თადარიგი დაუჭერიაო, ჯართუფროსნი თავისნი შეუყრია, ფილჯამთ სულ მაღლა ისვრიანო.
და	რაბლე2	სპა-ლაშქარსაც მეტი არ უნდოდა, ყოველნი მეომარნი ეგრევ გამოსკდნენ, გამოთვრნენ და გამოტყვრნენ.
და	რაბლე2	აწ მივხედოთ ისევ ქველსა პანტაგრუელსა და ვიამბოთ, რარიგ მოიქცა აწინდელსა გარემოებაში.
და	რაბლე2	ქამარზედ მარილიანი კოდი მიიბა, რომლისა ზიდვაც ისერიგად ეადვილებოდა, ვითარცა ლანდსკნეხტთა ჯალაბთ სანოვაგიანი კიშტე-კალათანი დააქვთ, და თვისთა თანამოსაგრეთა თანა გზასა ბარაქა დააყარა.
და	ბალ.D	და აწ მე შეურდები ცოდვათა ჩემთათჳს, რამეთუ იგი თავადი მოწყალე არს და ელის მოქცევასა ცოდვილთასა.
და	ბალ.D	და მე გაზრახებ, რაჲთა პატივ-სცე მამასა შენსა და სიმარჯჳთ ცხორებაჲ შენი მის თანა, ვიდრემდის გზა-გცეს შენ ღმერთმან.
და	ბალ.D	და აწ თანა-მაც მე სივლტოლაჲ პირისაგან მამისა შენისა.
და	ბალ.D	ხოლო შენ განმიტევე და წარვიდე უდაბნოსა და, უნდეს თუ უფალსა, კუალად მოვიდე შენდა ჟამთა თქუენ წინაშე.
და	ბალ.D	ხოლო მე მრწამს მამაჲ, ძე და სული წმიდაჲ და აღვიარებ მას.
და	ბალ.D	და ნებ[ა]-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და წარვიდა ნაქორ სარწმუნოებითა სავსე.
და	ბალ.D	და დააცადა ცილობაჲ ძისა თჳსისაჲ, და იწყო შეურაცხებაჲ კერპთა მიმართ და უპატიოდ ყუნეს წინაშე მდგომელნი კერპთანი.
და	ბალ.D	48. და შემდგომად მოიწია დღესასწაული კერპთაჲ.
და	ბალ.D	და შეშინდეს კერპთ მსახურნი იგი, ნუუკუე არა მოვიდეს მეფე ზორ[ვ]ად კერპთა.
და	ბალ.D	მაშინ წარვიდეს თედმაჲსსა, რამეთუ იყო კერპთ მსახური და იყოფებოდა უდაბნოსა, და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა და ყოველსა ერსა მისი, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ წჳმაჲ და მზე მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
და	ბალ.D	და მოიყვანეს კაცი იგი წინაშე მეფისა, რაჲთა შემწე ექმნეს მათ.
და	ბალ.D	და ვითარცა შევიდოდა პალატად მეფისა, არაჲ ემოსა რაჲ თჳნიერ რომელ ფლასისა ნაძუელი, შემოედვა წელთა მისთა.
და	ბალ.D	და ვითარცა იხილა მეფემან შემავალი მისდა, აღდგა და მიეგება წინა და მოწლედ მოიკითხა.
და	ბალ.D	და ვითარცა დასხდეს, ჰრქუა: მეფე, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
და	ბალ.D	რამეთუ მესმა, ფრიად იღუაწე კერპთათჳს და მეც გავიხარე, რამეთუ მოგეცა ძლევაჲ.
და	ბალ.D	ჰრქუა თედმა: პირველად ჯერ-არს აღსრულებაჲ დღესასწაულისა კერპთაჲსა და მაშინღა შემთხუევაჲ მტერთაჲ, რამეთუ იგინი არიან შემწენი წყობასა შინა მტერთასა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: მსგავს არს საქმე შენი და ჩემი, რომელსა ესუა ცოლი ქმნულ-კეთილი და ეშინოდა, ნუუკუე ვერ მოთმინე იქმნეს და შთავარდეს ჭაბუკისაჲ მის სიძვასა.
და	ბალ.D	ამისთჳს ამცნო და ჰრქუა ცოლსა თჳსსა: უკუეთუ გწადდეს და ვერ წინააღუდგებოდი ჴორცსა შენსა, მოუტეობდი თმათა თავისა შენისათა;
და	ბალ.D	ვიხილნე რაჲ იგინი, მე ვყო ნებაჲ შენი და შენ არა შთაჰვარდე ცოდვასა;
და	ბალ.D	და დღესა ერთსა მოიწივნეს მტერნი და ჴმა უყო.
და	ბალ.D	ხოლო, იხილა რაჲ ცოლმან მისმან მოკაზმულად, ეტრფიალა და მყის გარდამოუტევნა თმანი.
და	ბალ.D	და ვითარცა იხილა რა ჭაბუკმან მან სასწაული იგი, რომელ ემცნო, მოიქცა და აღასრულა ნებაჲ ცოლისა მისისაჲ.
და	ბალ.D	ხოლო ვითარცა განვიდა, მდევართა მტერნი იგი ეოტნეს და მოქცეულ იყვნეს, ხოლო ჭაბუკსა მას აყუედრებდეს გჳანად განსლვასა.
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: მე მტერი საკუთარი მეწყო, იგი განვდევნე და მან დამახრწია.
და	ბალ.D	აწ, თედმა, რომელი მე ფრიად მელმის, იგი განმიკურნე, და მერმე, თუ ამით განმისუენო უშფოთველად, მაშინ აღვასრულოთ მსახურებაჲ კერპთაჲ.
და	ბალ.D	ჰრქუა თედმა: არარაჲ უსარგებლეს არს და განმკუეთელ, ვითარ აღსრულებაჲ დღესასწაულთა ღმერთთასა.
და	ბალ.D	ხოლო თუ შენ გნებავს, მივედ და აღასრულე დღესასწაული, ხოლო მე ვეგო იჭუსა ამას, ვიდრემდის გამომეცხადოს უმჯობესი.
და	ბალ.D	მაშინ განრისხნა თედმა და დააგდო კუერთხი იგი, რომელ აქუნდა ჴელთა მისთა, და მოიძარცუა ძონძი იგი, რომელი ეხჳა წელთა მისთა.
და	ბალ.D	და შიშუველი დადგა წინაშე მეფისა და რისხჳთ ჰრქუა: მე ადვილად დაუტეობ არგანსა ამას და ძონძსა და არა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა,
და	ბალ.D	რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს არს ცხორებასა ამას ჩემსა, რამეთუ არარაჲ მაქუს ქუეყანასა ამას შინა, გარნა მიწაჲ, რომელსა ზედა ვძურები, და მხალი, რომლითა ვიზრდები.
და	ბალ.D	ხოლო მეფესა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, სასო-წარკუეთილ იქმნა და ცნა უძლურებაჲ სჯულისა მათისაჲ.
და	რაბლე2	პანურგმა მოასწრო და, ნატისა სასმისი რო ჰქონდა, ჯიხვისა გამოხარშული ტყავისა, რომელსა vade mecum-სა უხმობდა, პირთამდე აავსო მათარა იგი, მერმეც გამომადგებაო, და ცოტამატა კიდევ საძმრედ დურდოღა დარჩა ძირში.
და	ბალ.D	და აზმნო აღსარებად ღმრთისა მხოლოჲსა.
და	ბალ.D	და ამას რაჲ იგონებდა, გამოჴდა სული მყრალი პირისაგან მისისა და მოეჴსენნეს გემონი ამის სოფლისანი და იძლია ჩუეულებისაგან.
და	ბალ.D	49. და ჰრქუა თედმას: რომლითა ჯერითა ჯერ-არს მოქცევაჲ ძისა ჩემისაჲ?
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა, მასმიეს მეფისა ვისთჳსმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთაჲ.
და	ბალ.D	ხოლო მეფემან მან გამოუთხარა ქუაბი და დასუა ყრმაჲ იგი მას შინა.
და	ბალ.D	და შემდგომად ათისა წლისა ბრძანა გამოყვანებაჲ ყრმისაჲ მის.
და	ბალ.D	და ბრძანა მეფემან დადგინებად წინაშე ძისა მისისა, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, თუ რაჲ არს.
და	რაბლე2	კარგა მაგრა რომ გამოიპრუწნენ, პანურგმა რაღაცა ეშმაკური წამალი მიუბოძა პანტაგრუელსა, რომელ წამალშიაც შეზავებულ იყო ლიტონტრიპონი, ნეფროკატარტიკონი, ბიისა ნარაჯი, ცოფისა ჭიაჭუანი და სხვაცა შარდისა მომყვანი რამერუმენი.
და	ბალ.D	და იხილნა დედანიცა და აღეგზნა სიყუარულითა, და იკითხა: რაჲ არიან ისი?
და	ბალ.D	ხოლო ყრმამან ჰრქუა: არარაჲ ვიხილე უშუენიერეს და უსაწადელეს იმათ ეშმაკთა.
და	ბალ.D	აწ, მეფეო, შენცა იძიენ დედანი, რაჲთა აზრზენდენ მას, და იქცეოდის რაჲ მათ თანა, დაჰვიწყდების საუკუნოჲ და შეესაკუთრების საწუთროსა.
და	ბალ.D	ხოლო მეფესა ჰყვა ქალი ქმნულ-კეთილი, ასული მეფისაჲ ტყუედ წარმოღებული, და სხუანიცა ქალნი მემგოსნენი და მემგოსნე-მეჩანგენი.
და	ბალ.D	და მოუწოდა ყოველთა და ჰრქუა მათ: ესე უწყოდეთ ჭეშმარიტად, რომელმანცა აღსძრათ ძე ჩემი გულის-თქუმად და მიიყვანოთ ნებასა ჴორცთასა, დიდნი ნიჭნი მიგანიჭნე და გყო ცოლად ძისა ჩემისა, და დედოფლობაჲ მას მიგენიჭოს.
და	ბალ.D	და ბრძანა, რაჲთა ყოველნი, რომელნი იყვნენ მსახურნი ყრმანი ძისა მისისანი, გარდაადგინნეს და მათ წილ დაადგინნეს დედანი იგი ქმნულ კეთილნი.
და	ბალ.D	და ვითარცა ესე ყვეს, ისწრაფდა თითოეული ცთუნებად იოდასაფისსა და წინა უროკვიდეს და სტჳრითა და ჩანგებითა ქებასა შეასხმიდეს.
და	ბალ.D	ხოლო იგი ოდეს აღიძრის გულის-თქუმად, აღანთის სანთელი და მიუპყრის თითი და, ეცხელის რაჲ, უკმოიტაცის, და თქჳს: ჵ იოდასაფ საწყალო,
და	ბალ.D	უკუეთუ ვერ დაუდგამ აწ ცეცხლსა შენსავე აღნთებულსა და კუალად დაშრეტადსა, და მას საუკუნესა ვითარ დაუდგნე ცეცხლსა დაუშრეტელსა, და ვითარ მოითმენ ბნელსა მას გარესკნელსა?
და	ბალ.D	აწ დასცხერ ბოროტისაგან და ცოდვისა.
და	ბალ.D	და ესრე სახედ წინა-აღუდგებოდა გულის-სიტყუათა.
და	ბალ.D	ხოლო ასული იგი მეფისაჲ, ტყუედ მოღებული, ფრიად უყუარდა სიბრძნისა და გონიერებისა მისისათჳს და ასწავებდის სჯულსა ქრისტესსა.
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: უკუეთუ არღარა მივიწიო და მეწიოს სიკუდილი, მაშინ რაჲღა იყოს ნუგეშინის-ცემაჲ ჩემი?
და	ბალ.D	ხოლო დედაკაცმან ჰრქუა: ესე იყოს, რომე ღმრთის მსახურ მყო, და ამისთჳს სასყიდელი გაქუნდეს.
და	ბალ.D	ჰრქუა იოდასაფ: ეგრეთ არს, გარნა ვერ მოვიგო მადლი მოთმინებისაჲ, ვითარცა დაითმინეს და დაშრიტნეს საჴმილნი ჴორცთანი, და კუალად მეშინის,
და	ბალ.D	ნუუკუე მიმზიდოს ჩუეულებამან გულის-თქუმათამან სხუად საქმედ და მეუფლოს ვნებაჲ და შთამაგდოს წარსაწყმედელსა, და ვიპოო მტერ ღმრთისა ჩემისა და მეგობარ ეშმაკთა.
და	ბალ.D	და ჰრქუა დედაკაცმან მან: თანა-მეყავ თუესა ერთსა, გინა ღამესა ერთსა, და მე ვყო ყოველი ნებაჲ შენი, ხოლო შენ ესოდენმან მცირემან ვნებამან ვერარაჲ გავნოს შენ, რამეთუ მე შეცთომილსა მომაქცევ.
და	ბალ.D	ხოლო იოდასაფ მიდრკა ნებასა ქალისასა მიზეზითა, რაჲთა აცხოვნოს იგი, და შეაშთობდეს გულის-სიტყუანიცა.
და	ბალ.D	და ვითარცა გულის-სიტყუასა ამას შინა იყო, მიეძინა, და ილოცვიდა ღმრთისა მიმართ რაჲ, რაჲთა აუწყოს უმჯობესი.
და	რაბლე2	- წა ქალაქსა, ვირთაგვასაებრ აძვერ გალავანზედ, ვითარ გჩვევია, და გადასძახე იქაურთ, ეხლავ გამოდით და შეუტიეთ მტერსა- თქო, მერმე ჩაძვერ, აიღე ანთებული კვარი და ცეცხლსა მიეც მტრისა საჩეხ-კარავნი, მას უკან ერთი შენებრ იხმამყივარე და გამოშორდი იქაობასა.
და	ბალ.D	და იხილნა ძილსა შინა საშუებელნი მრავალ-ფერნი სამოთხისანი და ტაძარნი ოქრო-ლესულნი, რომელ არა იყო მსგავსი მათი სოფელსა ამას შინა.
და	რაბლე2	- არამც და არამც ეგა არა ქნა, - დაეუარა პანტაგრუელი.
და	რაბლე2	კარპალიმსა სიტყვა არღა დასცდენია, მალ დაიძრა და უკლისად აღასრულა ყოველი, რაიცა პანტაგრუელმა უბრძანა, რისა შემდგომ მრავალთა ქალაქელთ აისხეს იარაღი და გამოვიდნენ გარემხარესა.
და	რაბლე2	მერმე ახლა ზარბაზან-ქვემეხთ დაადგა თვალი და, რაც რამ მტერსა იქა საომარი მარაგი ჰქონდა, სულ ერთიანად ცეცხლსა მისცა, და ძლივს გადარჩა უბედურებასა.
და	რაბლე2	წამერთ იმისთანა ალი ავარდა, ცოტას გაწყდა, თავად არ დაიწვა და დაიბუგა საწყალი კარპალიმი, და თუ არ გასაოცებელი სიჩაუქე იმისი, უცილოდ გოჭსაებრ შეიბრაწებოდა;
და	რაბლე2	ხოლო სანგართ რომ გადაევლო, ერთი იმისთანა იღრიალა, კაცი ჰგონებდა, ეშმაკქასქანჯიელთ აიწყვიტეს და დაზეზდნენო.
და	რაბლე2	ღრიალმა ამან მტერსა თავზარი დასცა და გამოაღვიძა, ოღონდ არ იკითხავთ, რარიგ დააჭყიტეს ნამთვრალევთ თვალნი?
და	ბალ.E	11. და ჰრქუა ბალაჰვარ: დაღაცათუ ჰყავ ესე ჩემდა მომართ, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს ოდესმე მეფე, რომელი სახიერ იყო და სიმართლესა ეძიებდა.
და	ბალ.E	და ვითარ-იგი ვიდოდა დღესა ერთსა სიმრავლითა ერისაჲთა, იხილნა კაცნი ვინმე შემოსილნი სამოსლითა უნდოჲთა, დაბებკულითა, დაყჳთლებულნი ფერითა პირთაჲთა.
და	რაბლე2	რარიგ და, ცისკრისა ზარი რომ დაარეტიანებს კაცსა, ისერიგად იყვნენ თვალდაჭყეტილნი, და ლუსენისა მხარეში ესეგვარსა ზარისა რეკვასა ლაჯნი გამოიფხანე ჰქვიან.
და	ბალ.E	ხოლო მეფემან იცნნა იგინი და მსწრაფლ გარდამოჰჴდა ჰუნესა და მოეხჳა ყელთა მათთა.
და	ბალ.E	და იხილეს რაჲ დიდებულთა მისთა, სიჩქურედ შეჰრაცხეს, გარნა ვერარაჲ იკადრეს.
და	ბალ.E	და მივიდეს წინაშე ძმისა მისისა, რომელი კადნიერ იყო წინაშე მისსა და ჰრქუეს: აუწყე ძმასა შენსა, რაჲთა კულა არაოდეს ყოს საქმე ესევითარი, რამეთუ კაცთა უნდოთა თაყუანის-სცა.
და	რაბლე2	ამაობაში მოხსნა პანტაგრუელმა პირი თავის მარილიანსა კოდსა, და ვინადგან მტერთ ხახადაღებულთ ეძინათ, ყანყრატონი მარილით ამოუტენა, და საწყალთ ყელგამშრალ ცხვართაებრ მორთეს ბღავილი:
და	ბალ.E	ხოლო იგი მივიდა და აუწყა საქმისა მისთჳს, ხოლო მან არა მისცა პასუხი.
და	ბალ.D	და ეტყოდეს ანგელოზნი იგი, რომელნი თანა-ჰყვებოდეს: ესე არს განსასუენებელი წმიდათაჲ.
და	ბალ.E	და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნის მეფე ვის ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა.
და	ბალ.D	და კუალად წარიყვანეს ჯოჯოხეთს.
და	ბალ.E	და შემდგომად მცირეთა დღეთა წარავლინნა მონანი და ჰრქუა: წარვედით კართა ძმისა ჩემისათა და ჰკარით საყჳრსა სიკუდილისასა.
და	ბალ.D	და იხილნა საშინელნი სატანჯველნი მას შინა, და ჰრქუეს: ესე არს მისაგებელი ცოდვილთაჲ.
და	ბალ.E	ხოლო იგინი წარვიდეს და ყვეს ეგრეთ.
და	ბალ.D	და ვითარცა განიღჳძა, განიცადა გონებითა შუენიერებასა მას სამოთხისასა და კუალად სიმწარესა ჯოჯოხეთისასა.
და	ბალ.D	და დაუკჳრდა დიდებულებაჲ ღმრთისაჲ და ადიდებდა მოწყალებათა მისთა, რომელმან არა მისცა შთაგდებად მთხრებლსა ცოდვისასა.
და	ბალ.E	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ იგი ძმასა მეფისასა, შეშინდა და იწყო ტირილად და ტყებად.
და	ბალ.E	მერმე შეიმოსა სამოსელი სამკუდროჲ და წარვიდა იგი ცოლით და შვილითურთ კართა მეფისა, ძმისა თჳსისათა.
და	ბალ.D	და განასხნა ყოველნი იგი დედანი პალატით თჳსით.
და	ბალ.E	და ისხმიდეს ნაცარსა პირთა მათთა.
და	ბალ.D	ხოლო ცნა რაჲ ესე მამამან, მივიდა მისა და ჰკითხვიდა, თუ რაჲ იხილა.
და	რაბლე2	- ვაჰაიმე, პანტაგრუელო, მთელი გულ-გვამი ჩაგვწვი და ეგ არი!
და	ბალ.D	და ცრემლით ევედრებოდა, რაჲთა განუტეოს უდაბნოსა.
და	ბალ.D	50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, – მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მათ მეფემან: ვითარ შეჰშინდით ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი მისნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა?
და	ბალ.D	და აწ მეშინის, ნუთუ განველურდეს ყრმაჲ ესე და იწყოს მიმოსლვად მძოვართა თანა და ნუუკუე მოკლას ვინმე მტერთა ჩემთაგანმან შუენიერი ესე ნაყოფი მუცლისა ჩემისაჲ, და ამას თანა მოსაცხრომელ მტერთა ვიქმნე.
და	რაბლე2	და იმწამს პანტაგრუელსა ულამელად ფსლისა დაქცევა მოენება, რამეთუ პანურგისეულმა წამალმა გაჭრა, და იმისთანა ნიაღვარი მიახევა მტრისა ბანაკსა, კაცი არღა დარჩენილა ცოცხალი,
და	ბალ.E	და ვითარ განგიკჳრდა დავრდომაჲ ჩემი წინაშე მათსა, რომელნი ქადაგნი იყვნეს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესნი, რომელნი მომაჴსენებენ და მაუწყებენ სასჯელთა საუკუნოთა.
და	ბალ.E	და ამას თანა უწყნი მე მრავალნი შეცოდებანი ჩემნი წინაშე მისსა.
და	რაბლე2	სუყველანი ეგრევ ამოიხრჩვნენ, და გარშემო ათსა ლიეზედ ლია დადგა, წაირღვნა მთა-ბარი, რისა გამოც ჟამთაღწერასა შინა თქმულია, უკეთუ მუნ მამისა მისისა უშველებელი ფაშატიც შესწრებოდა,
და	ბალ.E	10. და ვითარცა დადგა წინაშე მეფისა ძისა, და ჰლოცვიდა მას.
და	ბალ.E	12. და ჟამსა ერთსა შევიდა საჭურჭლესა თჳსსა და მოიხუნა კიდობანნი ოქროჲთა და მარგალიტითა შემკულნი.
და	რაბლე2	და იმასაც ერთი ამოდენა წამოეკოკისპირულებინაო, დევკალიონისა ჟამინდელი წარღვნა მოგონილი იქნებოდაო, ვითარმედ ფაშატი იგი თითო მოფსმაზედ რონისა და დუნაის უმეტესსა მდინარესა აყენებდაო.
და	რაბლე2	დაღათუმცა, მოტყუებულნი იყვნენ, რამეთუ აბრიალებულ საჩეხ-კარავთა შუქზედ და მთოვარისა მიმკრთალებულ ნათებაში პანტაგრუელისა ფსელი მტრისა სისხლად ეჩვენათ.
და	რაბლე2	ხოლო მტერთ ოდესცა გაიღვიძეს და ერთსა მხარესა ხანძარი მოიხილეს, მეორე მხარესა კი ფსელდიდობა, დია საგონებელში ჩაცვივდნენ, არღა უწყოდნენ, რა ეთქვათ ან რა ექნათ.
და	კლარჯ.	და ვითარცა გარდაჴდა შაბათი იგი, მარიამ მაგდანელმან მოყუსებითურთ განჰმზადნეს ნელსაცხებელი და საკუმეველი, რაჲთა უკუმიონ ჴორცთა უფლისათა.
და	ბალ.E	და დაჰკრძალა ზედა ბეჭდითა.
და	ბალ.E	და კუალად მოიხუნა სხუანი კიდობანნი, უშუერად შექმნილნი, ფისითა შეგოზილნი, და შთადვა მათ შინა თუალები პატიოსნები და რაჲცა უმჯობესი პოვა საჭურჭლესა მისსა, და სხუაჲ სურნელთაგანი მრავალი, და დაჰკრძალნა იგინიცა, და მოუწოდა წარჩინებულთა თჳსთა.
და	რაბლე2	ერთნი უბნობდნენ, ქვეყნის აღსასრული და განკითხვისა ჟამი დაგვიდგაო, ყველაყა დაიწვის და დაიბუგებაო, ვიეთნი ნეპტუნისა, პროტევსისა, ტრიტონისა და სხვათა და სხვათა ზღვიურ ღვთაებათა შურისგებასა აბრალებდნენ, არადა, დასტურ ზღვისა წყალიაო, მლაშეო.
და	რაბლე2	ნუ მომაკლებ შთაგონებასა, განმიძლიერე სული, თორემ ვერცრა სიტყვასა ვპოვებ აღსაწერად ამა ფიცხელი ომისა, და აი სწორედ აქ არი წყობისად მოაზროვნე კაცისთვის ლოდი შებრკოლებისა, აქ არი ნამდვილი მახე, ძნელობა რამ გარდაუვალი!
და	ბალ.D	და ვინმე იყოს მაშინ, ნუგეშინისმცეს მე საქმისა ამისთჳს, რომლითა შეწუხებულ ვარ და მელმის ფრიად.
და	ბალ.D	და განაგრძვეს სიტყუაჲ ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.D	და გამოარჩიეს ესე მეფემან და ყოველთა ერისთავთა, რაჲთა მისცეს ნახევარი სამეფოჲსა მისისაჲ იოდასაფს;
და	ბალ.D	და ჰრქუეს მეფეთა: უკუეთუ ჴელი მიჰყოს საქმესა სოფლისათა, მიიზიდავს გულის თქუმაცა.
და	ბალ.E	და ვითარცა იყო სიხარული, უბრძანა მეჭურჭლესა თჳსსა, რაჲთა მოიხუნენ კიდობანნი იგი.
და	ბალ.E	და მოიხუნეს და დადგეს.
და	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ხოლო შენ დაჰჴსენ იგი და განაცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი, ხოლო მე მომდრეკს შენდა საშუებელი შვილიარობისა,
და	ბალ.E	ხოლო მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს და ჰრქუეს მეფესა: ერთნი ისი კიდობანნი არა ღირს არიან შემთხვევად ტაძარსა შინა შენსა, ხოლო მეორეთა იმათ არა დაედების ფასი.
და	ბალ.D	და შენ არა გელმის ჩემთჳს, ვითარცა მე შენთჳს, და ვიცი, რამეთუ ნებსით შევამთხჳე აუგი თავსა ჩემსა, აჰა ესერა აღვასრულებ ნებასა შენსა, რამეთუ სიყუარული შვილობისაჲ მეფობს ყოველთა ზედა მშობელთასა, რამეთუ ემორჩილებიან ნებასა შვილთასა.
და	ბალ.D	და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა არა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ,
და	ბალ.D	და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა.
და	ბალ.D	ხოლო უკუეთუ დაიშუენო სამეფოჲ შენი, არა სრულიად ჴუებულ იქმნეს სული ჩემი შენგან, და მშჳდობაჲ იყავნ შენ თანა.
და	ბალ.E	აღჰჴადეს და აღმოჴდა სიმყრალე სასტიკი, რომელ ყოველთა დაიდვეს პირსა ზედა ჴელი და ამოყარეს მუნით ყოველი საძაგელი.
და	ბალ.D	51. ჰრქუა იოდასაფ: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-ვყუნე, მეფეო, ხოლო ღმერთმან დაამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძღუანო უმჯობესსა, ხოლო მე არასადა გული მითქუამს დიდებასა სოფლისასა,
და	ბალ.D	და უმჯობეს მიჩნს, უკუეთუ განმიტეო, და უკუეთუ შენ მწუხარე იქმნები განშორებისათჳს ჩემისა, შენ არავე ურჩ გექმნა ბრძანებასა, რომლითა არა წარწყმდეს სული ჩემი.
და	ბალ.D	ხოლო მე ამისთჳსცა მწუხარე ვარ, რომელ წინა-აღუდეგ ბრძანებასა შენსა, და არა თუ ურჩებაჲ შენი მენება, არამედ გარნა ვხედევდი წარსაწყმედელსა სულისა ჩემისასა.
და	ბალ.E	და კუალად უბრძანა ბილწთა მათ კიდობანთა ახუმაჲ და აღმოჴდა მუნით სული სულნელებისაჲ, რომელ ყოველი იგი სიმყრალე დაფარა.
და	ბალ.E	და ამოყარეს მუნით სამკაული დიდ ფასისაჲ და თუალები პატიოსნები.
და	ბალ.D	52. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, განიხარა ფრიად და ბრძანა ქადაგი განვლინებად, და მოუწოდა ყოველთა ერისთავთა თჳსთა.
და	ბალ.D	და ვითარცა შემოკრბეს, ბრძანა დადგმად საყდარი ძისა მისისათჳსცა.
და	ბალ.D	და იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: ჩუენ ყოველნი ვიყვნეთ წესსა ზედა ჩუენსა და სჯულსა, ხოლო რომელსა ზედა ვდგათ და გამოგჳრჩევიეს, რამეთუ ძესა ამას ჩემსა სწადის, რაჲთა იყოს წესსა მას ზედა სჯულსა მამათა ჩუენთასა, და ნუთუ-მე გუარმანცა მიიზიდა!?
და	ბალ.D	და ყოველთა იცით საქმე ყრმისაჲ ამის, ვითარ წინა-აღუდგა ბრძანებასა ჩუენსა, და ვერცაღა მაქუს პასუხი, რამეთუ ჩუენცა წინააღმდგომ ვართ სჯულსა მამათა ჩუენთასა,
და	ბალ.D	და აწ მიბრძანებიეს, რაჲთა მივსცნე ნახევარი მეფობისა ჩუენისა: და საგანძურნი, და უფლებდეს, რომელსაცა სჯულსა ზედა ენებოს.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: გესმოდის ყოველთა დიდებულთა, კიდობანნი ისი გარეთ კეკლუცნი, ჩუენ ვართ, რომელნი ვიმკვებით ფერად-ფერადითა სამკაულითა გარეგნით,
და	ბალ.D	ხოლო ყოველთა აქეს გამორჩევაჲ მეფისაჲ და მისცეს მორჩილებაჲ ბრძანებასა მისსა და ადიდეს განზრახვაჲ მისი.
და	ბალ.E	ხოლო შინაგანი ჩუენი სული სავსე არს ცოდვითა და სიმყრალითა, ხოლო რომელნი ღმრთისათჳს და სახელისა მისისათჳს დამდაბლდენ და დაგლახაკნენ მარხჳთა, ლოცვითა და ფერითა დაყჳთლდენ,
და	ბალ.D	და განიყარა კრებაჲ.
და	ბალ.D	იოდასაფ წარვიდა პალატად თჳსად შესხმითა და ქებითა და პატივითა დიდითა.
და	ბალ.E	შინაგანი სულნი მათნი ესრეთ სავსე არს სურნელებითა, ვითარცა კიდობანთა იმათ შინა იდვა სურნელი, და წინაშე ღმრთისა ესრე ბრწყინვენ, ვითარცა თუალნი ისი პატიოსანნი.
და	ბალ.D	ხოლო იყვნეს ვინმე ქრისტიანეთაგანნი, რომელნი იდუმალ ჰფარვიდეს სარწმუნოებასა, და ყოველნი მოვიდეს და თაყუანის-სცემდეს და ულოცვიდეს ძლევასა.
და	ბალ.D	და აუწყეს სარწმუნოებაჲ და განემზადნეს განსლვად მის თანა სამეფოსა მისსა.
და	ბალ.D	და ვითარცა წარვიდოდა იოდასაფ სამეფოსა თჳსსა, მივიდა წინაშე მამისა მისისა დატეობად მშჳდობისა, და რაჲთა განუტევნეს ყოველნი, რომელნი შეეწყუდივნეს საპყრობილესა.
და	ბალ.D	ხოლო იგი მორჩილ ექმნა, და ბრძანა განტევებაჲ ყოველთა პყრობილთაჲ.
და	ბალ.D	ხოლო მეფემან მოიღო გჳრგჳნი სამეფოჲ და დაადგა თავსა მისსა და მისცნა საფასენი დიდძალნი და მიულოცა ძლევასა, და წარავლინა სამეფოდ მისდა, რომელი განეჩინა, და ვითარცა მოიწია, მრავალნი საფასენი განუყვნა გლახაკთა და უღონოთა.
და	ბალ.D	53. და მერმე იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: არავის უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, რამეთუ ჯერ-არს სიმშჳდით და მოწყალებით მწყსაჲ სამეფოსა თჳსსა.
და	ბალ.E	და ესე სახე შენი არს, ძეო მეფისაო, რამეთუ პატივ-მეც მე სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
და	ბალ.D	54. ხოლო ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რომელი მოსცა მამამან მისმან სამსახურებელად, ბრძანა განსყიდად მათ ყოველთაჲ უცხოსა ქუეყანასა, და განყოფაჲ გლახაკთა ზედა ქუეყანისა მისისათა.
და	ბალ.D	და უბრძანა ერისთავთა მისთა, რაჲთა უსჯიდენ ქურივთა და ობოლთა, და ყონ სამართალი ყოველთა მიმართ.
და	ბალ.E	13. მაშინ აღდგა საჯდომთაგან და თქუა: ნეტარ ვარ მე, რამეთუ ვპოვე საწადელი სულისა ჩემისაჲ, რომელსა ვეძიებ, და მიექცა და ჰრქუა ბალაჰვარს: კეთილ არს სიტყუაჲ შენი და ჭეშმარიტ.
და	ბალ.D	ხოლო აღჰმართნა და აღაშენნა ეკლესიანი მოოჴრებულნი, და დაადგინნა მას შინა მღდელნი და დიაკონნი, და უჩინნა მათ წინამძღურად ებისკოპოზნი.
და	ბალ.D	55. და ღონიერ იქმნნეს ყოველნი გლახაკნი და არღარავინ იპოვებოდა ქუეყანასა შინა მისსა გლახაკი, რომელმანცა ითხოვა ქველის საქმარი.
და	ბალ.E	და ვჰგონებ, რომელ-ეგე არს თუალი იგი, რომელსა ჰფარავ, რამეთუ განამტკიცებს გულსა და განანათლებს თუალთა და განაძლიერებს გონებათა.
და	ბალ.D	და მოვიდოდიან კერპთ მსახურნი და ნათელს იღებდიან.
და	ბალ.E	და უკუეთუ ესე ესრეთ არს, ვითარ ვჰგონებ, მომეც სიტყუაჲ შენი ნაცვალად თუალისა და აღმძარცუე მწუხარებაჲ გულისაგან ჩემისა.
და	ბალ.D	და განმრავლდა კეთილი და ქრისტეანობაჲ ქუეყანასა შინა იოდასაფისასა.
და	ბალ.D	და ყოველნი ერთბამად ადიდებდეს ღმერთსა, მომცემელსა ყოველთა კეთილთასა, და იხარებდეს ყოველნი.
და	ბალ.D	ხოლო ვითარცა იხილა მამამან მისმან მოკლებაჲ სამეფოჲსა თჳსისაჲ და განმდიდრებაჲ სამეფოჲსა ძისა მისისაჲ, შეუძნდა ფრიად, და იყო ურვასა შინა დიდსა.
და	ბალ.D	ხოლო განისმა ჰამბავი მისი ყოველსა ქუეყანასა, და ყოვლით კერძო შემოკრბა სიმრავლე მორწმუნეთაჲ.
და	ბალ.E	გამოვიდა მთესვარი და იწყო თესვად.
და	ბალ.D	და ბრძანა ყოველთა მღდელთაჲ, რაჲთა არავის ჰქონდეს მათ ზედა უფლებაჲ თჳნიერ ღმრთისა, და დაიმჭირნა ყოველნი პატივსა ზედა დიდსა ფრიად, და ყოველნი ეკლესიანი პატივსა ზედა იპყრნა ღმრთისასა.
და	ბალ.D	59. ხოლო ჟამსა შინა ერთსა წარავლინა აბენეს მეფემან წინაშე ძისა მისისა კაცნი კერპთმსახურნი, რაჲთა ცნან საქმე და ქცევაჲ ძისა მისისაჲ.
და	ბალ.D	და ვითარცა მიიწი[ვ]ნეს პალატად, მიეგება წინა, ვითარცა ძმათა საყუარელთა, და დიდითა პატივითა მოიკითხნა იგინი მოწლედ და ისტუმრნა და ნიჭნი დიდნი წინა-უყვნა და აწუევდა ღმრთის მსახურებასა ზედა.
და	ბალ.D	ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით?
და	ბალ.D	და ვითარცა შეხჳდეთ სჯულსა ღმრთისასა, შეხჳდეთ მშჳდობასაცა და სიხარულსა საუკუნესა, რამეთუ ღმერთი ჩუენი მშჳდობისა და სიყუარულისაჲ არს
და	ბალ.D	და არა არს შურის-გებაჲ მის თანა, რამეთუ ტკბილ და კაცთ მოყუარე და მოწყალე არს, არამედ არა ჰნებავს, სიკუდილი ცოდვილთაჲ, არამედ მოქცევაჲ და სინანული.
და	ბალ.E	და რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მფრინველთა აღიტაცეს;
და	ბალ.D	და მიიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა, აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
და	ბალ.D	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ სჯულსა იოდასაფისსა და შეიწყნარონ წესი მისი.
და	ბალ.D	60. და მიწერეს წიგნი ამის პირისათჳს.
და	ბალ.D	და ვითარცა მიიწია მოციქული და წარიკითხა, განიხარა ფრიად და დიდითა პატივითა შეიწყნარნა მოციქულნი.
და	ბალ.D	და წარგზავნა და მისცნა დიდნი ნიჭნი.
და	ბალ.D	და მიუწერა მამასა თჳსსა ესრეთ: დიდსა და მორწმუნესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა, მეფეო, მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ მოგიკითხავ!
და	ბალ.D	არამედ ვჰმადლობ ღმერთსა ჩუენსა, რომელმან არა ჴუებულ მყო მე საწადელსა ჩემსა და ღირს მყო მე ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა, რამეთუ აწღა იქმენ მეფე, ხოლო პირველ ამისსა მონაჲ იყავ ეშმაკთა, ჵ მამაო საყუარელო!
და	ბალ.D	აწ დიდ არიან მადლნი და ნიჭნი შენნი ჩემ ზედა და გარდარეულ კეთილის ყოფანი, არამედ უფროჲს და უდიდეს აწ ახარე სულსა ჩემსა, რამეთუ ყოველი, რომელი-იგი მომეც მე, არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა.
და	ბალ.E	და რომელიმე – კლდესა ზედა, რომელსა მიწაჲ არა იყო, და აღმოცენდა და განჴმა, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს;
და	ბალ.D	ხოლო აწ აღსარებითა შენითა ღმრთისა მიმართ განათლდა სული და გონებაჲ ჩემი, რამეთუ აწ ვიქმენ ძე მორწმუნისა მეფისა და კურთხეულ არს ღმერთი ჩუენი, რომელმან განანათლნა თუალნი სულისა შენისანი!
და	ბალ.E	ხოლო რომელიმე დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და აღმოსცენდა, და მრავალი ნაყოფი გამოიღო.
და	ბალ.D	გევედრები, რაჲთა დაარღჳნე ტაძარნი კერპთანი და დასწუნე ყოველნი კერპნი და დაწუვითა მათითა დაეგო ღმერთსა, ვითარცა-იგი პირველ დაწუვითა კაცთა ღმრთის მსახურთაჲთა განარისხე ღმერთი.
და	ბალ.E	აწ მთესვარი იგი მიმცემელი სიბრძნისა, და თესლი იგი – სიტყუანი ჭეშმარიტებისანი, და რომელი დავარდა გზასა ზედა და მფრინველთა წარიტაცეს, იგი არს, რომელი ესმის ყურსა და თანაწარჰვალს გულსა.
და	ბალ.D	ხოლო რაჟამს ესე ჰყო, მაშინ დაჰჴსნე კედელი იგი და ზღუდე მტერობისაჲ და ჭეშმარიტი ნუგეშინის-ცემაჲ მოიღო ღმრთისაგან და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ თქუენ თანა უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.D	და ვითარცა მიიწია წიგნი იგი, აღდგა მეფე და ყოველი ერი მის თანა და დაარღჳნეს ყოველნი საკერპონი და დაწუნეს ცეცხლითა.
და	ბალ.D	და წარვიდა მეფე და ყოველი ერი მის თანა სამეფოდ ძისა მისისა.
და	ბალ.E	და რომელი კლდესა ზედა დავარდა, აღმოსცენდა და განჴმა, ესე არს, რ~ი ისმენს წუთ ერთ და მერმე არა დაამტკიცის გონებასა მისსა ზედა და განჴმის.
და	ბალ.D	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმა მისლვაჲ მათი, მიეგება წინა სიხარულითა დიდითა და დავარდა წინაშე მამისა თჳსისა და მოიკითხნეს ურთიერთას და წარვიდეს პალატად და ყვეს სერობაჲ დიდი.
და	ბალ.E	ხოლო რომელი-იგი ეკალთა შეაშთვეს, ესე იგი არს, რომელი შეიწყნარის კაცმან და აღმოსცენდის რაჲ მათ შორის, გულის თქ~მითა და სოფლისა საქმეთა შექცევითა შეაშთვის.
და	ბალ.D	62. ხოლო იოდასაფ მიუძღუანა ნიჭნი დიდნი მეფესა და ერისთავთა მისთა და ყოველსა ერსა.
და	ბალ.D	ხოლო შემდგომად სამისა დღისა უბრძანა მღდელთა და მღდელთ მოძღუართა, რაჲთა ნათელ-სცენ მეფესა აბენესს და ყოველთა ერთა და ერისთავთა.
და	ბალ.D	და წარსლვასავე სამეფოდ მათდა, წარიტანნა თანა ებისკოპოზნი, მღდელნი და დიაკონნი.
და	ბალ.E	ხოლო რომელი-იგი აღმოსცენდა და მრავალი ნაყოფი გამოიღო, ესე იგი არს, რომელი მოისთულის თუალმან და შეიკრიბის გულმან და წარჰმართის გონებამან და დაამჴუნის გულის-თქუმანი და განიწმიდის გული ვნებათაგან და გამოიღის ნაყოფი.
და	ბალ.D	და ყოველმან ერმან ნათელ-იღო.
და	ბალ.D	და იყო დიდი დაწყნარებაჲ და მშჳდობაჲ სამეფოსა მათსა.
და	ბალ.E	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა რომელი ჩემ თანა დასთესო, აღმოსცენდეს კეთილად და გამოიღოს ნაყოფი.
და	ბალ.D	და ყოველნი ადიდებდეს ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ.
და	ბალ.E	აწ მითხარ სახე საწუთოჲსაჲ და ვითარ აცთუნებს კაცთა.
და	ბალ.E	14. ჰრქუა ბალაჰვარ: მსგავს არს საწუთოჲ ესე კაცსა, რომელსა სდევდა პილოჲ ამრიზებული, და მიაწყუდია იგი ჯურღმულსა საშინელსა.
და	ბალ.D	და ჰლოცვიდა და მადლობასა აღუარებდა, რომელ ღირს ყო ნათელსა ქრისტეს ღმრთისასა და ეტყოდა: შვილო საყუარელო და სასურველო, მე ესერა განსლვად ვარ ამიერ სოფლითა და ფრიად მელმის და მწუხარე ვარ.
და	ბალ.D	და იოდასაფ ჰრქუა: ნუ მწუხარე ხარ, მამაო საყუარელო, ვინაჲთგან იცან ქრისტე მეუფე და აღიბეჭდე ნათლითა მისმიერითა.
და	ბალ.D	და აწ სიხარული ჯერ არს, რამეთუ წარხვალ შენ წინაშე ღმრთისა განსასუენებელთა საუკუნეთა.
და	ბალ.D	მიუგო აბენეს: ნუ მაბრალობ, შვილო, შეწუხებასა, რამეთუ ბუნებით თანა-აც ყოველსა სულსა მწუხარებაჲ განშორებისათჳს ჴორცთაჲსა და დატევებისათჳს ჰაერისა და ნათლისა წარსლვისათჳს უცხოებად, სადა-იგი არა ვიცით, თუ ვითარსა იწროებასა მივალთ.
და	ბალ.D	და ამისთჳსცა მეშინის, რამეთუ ფრიად განვარისხე ღმერთი, დამბადებელი ჩემი, რამეთუ მრავალნი წმიდათაგანნი მოვსრენ, რომელნი აწ ჩემ ზედა შურსა იგებენ.
და	ბალ.D	და რამეთუ ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩემისათა ვჰგმობდი ჭეშმარიტსა ღმერთსა და ვაქებდი და ვადიდებდი კერპთა.
და	ბალ.D	და არარაჲ მაქუს მადლი წინაშე მისსა კეთილი ღმრთისაჲ.
და	ბალ.D	და რამეთუ შემოკლდა ჟამიცა სინანულისა ჩემისაჲ.
და	ბალ.D	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: ნუ [ჰ]ზრუნავ, მეფეო, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან მეათერთმეტისა ჟამისათაცა სწორად მისცა სასყიდელი პირველისა თანა,
და	ბალ.D	რამეთუ არა არს ნაკლულევანებაჲ მოწყალებათა ღმრთისათა და არცა კაცთაებრ სჯის თავადი იგი, რამეთუ მოწყალებანი იგი დასძლევენ სოფლისა ამის, სავსესა ამას ცოდვითა.
და	ბალ.D	და მერმე არა სწორ არს ნათელი ესე ამის სოფლისაჲ და ჰაერნი ნათელსა მას და ჰაერსა დიდებისა მისისასა, რომელსა ღირს იქმნებიან მორწმუნენი, და რამეთუ ვერვის ჴელ-ეწიფების სამოსელი უხრწნელი, ვიდრე არა შევარდეს ხრწნილებასა ჴორცთასა.
და	ბალ.D	და უწყოდე, რამეთუ მცირედი სინანული დასძლევს მრავალთა ცოდვათა, რამეთუ განაზავებს ღმერთი მოწყალებათა მოშიშთა მისთა ზედა.
და	ბალ.D	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და თქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა,
და	ბალ.D	რამეთუ წარწყმედულ ვიყავ და მომიპოვე, და ტყუე ვიყავ და დამიჴსენ, და რამეთუ მტერი ვიყავ და დამაგე ღმერთსა.
და	ბალ.D	აწ გამცნებ, რაჲთა კეთილად ხჳდოდე წინაშე ღმრთისა და სათნოდ მისდა აღასრულნე დღენი შენნი.
და	ბალ.D	და ნუმცა დაგახრწევს დიდებაჲ მეფობისაჲ სიყუარულისაგან ღმრთისა, და რამეთუ ყოველი ესე აჩრდილ და წარმავალ არს.
და	ბალ.D	აწ სადა არს საშინელი იგი ზარი მეფობისა ჩემისაჲ და სიმრავლე ერისაჲ და სიმჴნე ახოვანთა მათ მჴედართა ჩემთაჲ, ანუ აურაცხელნი საფასენი ჩემნი, რომელ შევიკრიბენ, რაჲთამცა მოვიდეს და მიჴსნეს წარმყვანებელთა ჩემთაგან.
და	ბალ.D	აწ შვილო ჩემო, მეცა გამცნებ, ვითარცა შენ მე მამცნებდი, და გამხილებ, ვითარცა შენ მე მამხილებდი, რაჲთა შეურაცხ-[ჰ]ყო სოფელი და ყოველი, რაჲ არს სოფელსა შინა, და ღმერთი ოდენ მოიპო[ვ]ე, და ლოცვათა შინა შენთა ჴსენებულ მყავ, შვილო ჩემო!
და	ბალ.D	და ვითარცა ამას იტყოდა, იხილნა ანგელოზნი ნათლით შემოსილნი, და დაიწერა ჯუარი და განუტევა სული.
და	ბალ.D	და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად, აღიხილნა თუალნი და თქუა: გმადლობ შენ, უფალო ღმერთო ჩემო, მეუფეო დიდებისაო, რომელმან მოაქციე მონაჲ ესე შენი შეცთომილი და არა წარსწყმიდე სატანჯველთა შინა ჯოჯოხეთისათა და ღირს ყავ ნათელსა პირისა შენისასა.
და	ბალ.D	შეივედრე, უფალო, და შეიტკბე ესეცა, ვითარცა უძღები იგი შვილო, და დააწესე სული ამისი მართალთა და წმიდათა თანა.
და	ბალ.D	და ნუ მოიჴსენებ ბრალთა მათ, რომელნი შეამთხჳვნა წმიდათა შენთა, რ~ მოწყალე ხარ და ყოველივე ძალ-გიც.
და	ბალ.D	და ორმეოც დღე დგა საფლავსა მას ზედა და ესევითარსა შესწირვიდა ცრემლით ღმრთისა მიმართ.
და	ბალ.D	ხოლო შემდგომად ამისა მოუწოდა ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა, მღდელთა და დიაკონთა და ფრიადნი საფასენი განუყუნა და ამცნო მსხუერპლისა შეწირვაჲ და ლოცვაჲ აბენეს მეფისათჳს, და ეგრეთვე განუყუნა გლახაკთა, ქურივთა და ობოლთა.
და	ბალ.D	65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა.
და	ბალ.D	და დღე ესე ჩუენ ყოველთაცა ზედა მოწევნად არს და თქუენ უწყით, თუ რაჲ იყო წადიერებაჲ ჩემი, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა.
და	ბალ.D	და აწ არღარა მაქუს მიზეზი წინაშე ღმრთისა აღთქუმისა მის ჩემისა, რაჲთა შევეყო რიცხუთა მონაზონთასა, და თავს-ვიდვა ცხორებაჲ მათი გულს მოდგინედ.
და	ბალ.D	და აჰა ესერა ძალითა ქრისტესითა არავინ არს მტერი და წინააღმდგომი და მშჳდობით დაწყნარებულ არს მეფობაჲ ჩუენი.
და	ბალ.D	ხოლო მათ ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღდგეს და ყოველთა ერთითა ჴმითა თქუეს: ნუ იყოფინ, მეფეო, და არა იქმნეს ეგე, ვიდრე არა ყოველნი მოვსწყდეთ.
და	ბალ.D	და ამას ზედა განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი, ვიდრემდის შფოთიცა აღდგებოდა.
და	ბალ.D	და იყო იგი ნათესავი იოდასაფისა, და ჰრქუა: ნათესავი დღესა ჭირისასა უნდა კაცსა.
და	ბალ.D	და აწ მიიღე ჴელით წერილი ერისა მიმართ და მთავართა ჩემთა მეფობისათჳს შენისა, და მე მნებავს, რაჲთა განვიდე ძმათა თანა და მათ თანა ვჰმონებდე ქრისტესა.
და	ბალ.D	ხოლო შენ აღირჩევ უმჯობესსა და ჩემი გნებავს წარწყმედაჲ.
და	ბალ.D	ხოლო თუ უმჯობეს არს დატევებაჲ საწუთოჲსაჲ და ძიებაჲ საუკუნოჲსაჲ, გუალე და წარვიდეთ ორნივე.
და	ბალ.D	66. ხოლო ბარაქიაჲსგან რაჲ ესმნეს სიტყუანი ესე, ემხილა სამართალი და არღარაჲ მიუგო.
და	ბალ.D	ხოლო ღამესა ერთსა დაწერა წიგნი ესრეთ, ჴელით წერილი, ერისთავთა მიმართ და ერისა, ვითარმედ: ბარაქიაჲსი ჯერ-არს მეფობაჲ.
და	ბალ.D	და დაუტევა საგებელსა ზედა თჳსსა.
და	ბალ.D	და აღდგა და მოიბლარდნა წელთა ძაძა იგი, რომელ მიეღო ბალაჰვარისგან, და გამოვიდა ფარულად.
და	ბალ.D	ხოლო აგრძნა ბარაქია და აუწყა სხუათა მთავართა.
და	ბალ.D	ხოლო მათ მსწრაფლ დევნა-უყვეს და შეიპყრეს და მოიყვანეს და ჰრქუეს: უკუეთუ დაუტეო ესოდენი სიმრავლე უწინამძღუროდ, და ანუ აღდგენ ბრძოლანი და შფოთნი, ანუ კუალად მიიქცენ კერპთა მიმართ, არა შენგან იზღვიოსა ესოდენი სული, რომელ არს სამეფოსა ამას შინა შენსა?!
და	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: პირი იგი უტყუ[ვ]არი ამას ბრძანებს: რაჲ სარგებელ არს, უკუეთუ სოფელი ყოველი შეიძინოს კაცმან და სული თჳსი წარიწყმიდოს გინა იზღვიოს.
და	ბალ.D	ხოლო მან იწყო ტირილად და არა უნდა ესე ყოფად, არამედ ვერღარა შემძლებელ იყო წინააღდგომად ერისა და უფროჲსღა იოდასაფისა.
და	ბალ.D	ხოლო იოდასაფ მოიღო ბეჭედი და შეაცუა ჴელსა ბარაქიაჲსსა, და გჳრგჳნი თავსა დაადგა და მიულოცა მეფობაჲ.
და	ბალ.D	და აღიპყრნა ჴელნი და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, რომელმან მიჴსენ უღირსი მონაჲ შენი, და მომიყვანე გულისჴმის-ყოფად ცნობასა შენსა, და არა ჴუებულ ჰყავ სული ჩემი მოქცევისათჳს მამისა ჩემისა.
და	ბალ.D	აწ აჩუენე კაცთ მოყუარებაჲ შენი და შეეწიე ბარაქიას, ძმასა ამას ჩემსა, რაჲთა ღირსად და სათნოდ შენდა ვიდოდის წინაშე შენსა და ყოველსა ერსა.
და	ბალ.D	და ვითარცა ესევითარი ვედრებაჲ განამრავლა ღმრთისა მიმართ, და მერმე აღიხუნა ჴელნი თჳსნი ბეჭთაგან ბარაქიაჲსთა.
და	ბალ.D	მერმე მიექცა ბარაქიას და ჰრქუა: გამცნებ შენ და აღთქუმასა მიგცემ წინაშე ღმრთისა და ყოვლისა ერისა, ნუმცა ბრალეულ ვარ საქმითა შენითა,
და	ბალ.D	და რამეთუ უწინარეს ჩემსა იცან ღმერთი და ჰმონებდი მას სულითა უსიტყუელითა, აწ უფროჲს ჩემსა იღუაწე, და აჩუენე ღმერთსა სათნოებაჲ შენი.
და	ბალ.D	ამას გამცნებ, და უკუეთუ თანა-წარჰჴდე, ღმერთი იყავნ მიმჴდელი შენი.
და	ბალ.D	და რამეთუ იგი არს დასაბამი და დასასრული ყოვლისა საქმისაჲ.
და	ბალ.D	და იყავნ ყოველთა კაცთათჳს ეგრეთ, ვითარცა შენ გნებავს ყოფაჲ მათი შენთჳს, რამეთუ იგი არს მეგობარი კეთილი, რომელი არა ჭიქამან მოიგოს, არამედ გამოცდილებამან.
და	ბალ.D	ხოლო სიყუარულსა არა აქუს საზღვარი, რამეთუ თუალსა უჴმს თუალი, ხოლო იგი ყოველსა ხედავს და თავსა თჳსსა ვერ ხედავს.
და	ბალ.D	ხოლო უკუეთუ სული უკეთური მოიწიოს შენ ზედა და გაწვევდეს, არქუ, ვითარმედ: ესე ყოველთა უცნია.
და	ბალ.D	ხოლო უკუეთუ სცთე, მიუწოდე კაცსა მეცნიერსა და მან განჰკურნოს ცთომილებაჲ შენი.
და	ბალ.D	67. და ვითარცა დაასრულა სიტყუაჲ სწავლისაჲ, აღდგა და კუალად მოიბლარდნა სამოსელი იგი მიცემული ბალაჰვარისგან და მსწრაფლ წარვიდა უდაბნოს.
და	ბალ.D	ხოლო ყოველთა რომელთა ესმა ჰამბავი მისი, განჰკვირდეს მას ზედა, და ყოველნი ცრემლით ადიდებდეს ღმერთსა.
და	რაბლე2	XXIX. ვითარ შემუსრა პანტაგრუელმა სამასი დევკაცი, სუყველა ქვისა ზეიდლიან-ჯავშნიანი, და წინამძღვარი იმათი მგელკაცი
და	ბალ.D	და ვითარცა ნახეს, მოეხჳნეს ქედთა ურთიერთას, შეიტკბნეს და ტიროდეს, და ჰამბორს-უყოფდეს.
და	ბალ.D	და ვითარცა დასხდეს, ყოველივე ყოფილი წარმოუთხრა იოდასაფ.
და	რაბლე2	დევკაცთ ბანაკი წარღვნილი რა მოიხილეს, მისცვივდნენ ანარქ მეფესა, მხართა ზედან შეისვეს და ციმციმ გამოარიდეს ქავციხესა, ვითა ენეასმა გამოარიდა მამა თვისი ანქისე ცეცხლმოდებულსა ტროასა.
და	ბალ.D	ხოლო იოდასაფ იწყო კუალად ტირილად და ეტყოდა: ნუ დამიტეობ, მამაო სულიერო, შვილსა ამას შეცთომილსა.
და	ბალ.D	და ამას სიტყუასავე თანა განბრწყინდა პირი მისი და შეისუენა.
და	რაბლე2	მიდი ერთი, ძველებურსა წესზედ დაუშვი ეგ შენი ანძა, ჩახვდნენ, რა ვაჟკაციცა ხარ, და არცა ჩვენ ჩამოგრჩებით, მარტო მეცა კარგა ბლომად გავჟუჟავ. არა, დავაკლებ!
და	ბალ.D	და შევარდა დიდსა მწუხარებასა შინა და მცირე რაჲ მიეძინა, იხილა ძილსა შინა კაცნი ვინმე ნათლისანი.
და	ბალ.D	და აქუნდა მათ გჳრგჳნები შემკული ანთრაკითა და თუალითა და ეტყოდეს: ესე გჳრგჳნი მათთჳს არს, რომელ სწავლითა შენითა წარუდგინენ ღმერთსა.
და	ბალ.D	და სხუანი აქუნდეს ბრწყინვალენი ორნი და ჰრქუა მას: ესე ერთი შენი არს ღუაწლთა მათთჳს, რომელ თავს-ისხენ, და ერთი მამისა შენისაჲ არს, რამეთუ მოიქცა ღმრთისა.
და	ბალ.D	მიუგო იოდასაფ: და რაჲ სწორებაჲ არს, რომელმან მცირედ შეინანოს მოღუაწისა თანა?
და	ბალ.D	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ჰრქუა: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, ოდეს-იგი გეტყოდე, ვითარმედ: ოდეს განჰმდიდრდე, არა გინდეს მიცემად მოყუსისა.
და	ბალ.D	და აწ გშურს მამისათჳსცა შენისა.
და	ბალ.D	და განიღჳძა იოდასაფ და განბრწყინდა და მტკიცე იქმნა სულითა.
და	ბალ.D	და იყო მახლობელად მათსა კაცი ერთი მძოვართაგანი, მივიდა და დადვა გუამი იგი ბალაჰვარის გუამსა თანა;
და	ბალ.D	და წარვიდა წინაშე ბარაქია მეფისა და მიუთხრა საქმე იგი.
და	ბალ.D	ხოლო იგი წარვიდა ერითა, ეპისკოპოზთა და მღდლითა და წარმოიხუნა წმიდანი ნაწილნი იოდასაფ და ბალაჰვარისნი, და დაჰკრძალნა ლუსკუმასა შინა ოქროჲსასა და დიდითა პატიოსნებითა შეამკუნა.
და	ბალ.D	და მას ზედა აღაშენა ეკლესიაჲ სახელსა ზედა მამისა, ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.D	და რომელნიცა სარწმუნოებით მივლენ ვიდრე დღეინდელად დღედმდე, ყოველთაგან სენთა განიკურნებიან.
და	ბალ.D	და ჩუენცა ვევედრნეთ ღმერთსა, რაჲთა ლოცვითა მათითა ვიჴსნნეთ საუკუნეთა სატანჯველთაგან და ვადიდებდეთ ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, პატივი და თაყუანის-ცემაჲ უკუნისამდე.
და	ბალ.J	გჳთხრობდა ჩუენ მამაჲ ისაკ, ძე სოფრონ პალესტინელისაჲ, და არს წიგნი ესე სიბრძნე ბალაჰვ[არისი]
და	ბალ.J	მივიწიე ოდესმე იოპედ და მუნ ვპოე წიგნი ესე ჰინდოთა საწიგნესა შინა, რომელსა შინა სწერიან საქმენი ამის სოფლისანი, ფრიად სარგებელნი სული[სანი].
და	ბალ.E	და სხუაჲ – ეკალთა შორის, და აღმოსცენდა და ეკალთა მათ შეაშთვეს.
და	ბალ.J	1. იყო ვინმე მეფე ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან შოლაჲტ, და სახელი მისი აბენეს.
და	ბალ.J	ხოლო კაცი იგი იყო მშჳდი და მდაბალი და ფრიად მოწყალე გლახაკთაჲ. და არა ესუა მას შვილი.
და	ბალ.J	4. და მწუხარე იყო იგი უშვილოებისათჳს, რამეთუ ფრიად მდიდარი იყო იგი, და სწადოდა, რაჲთამცა დაუტევა მკჳდრი მონაგებთა ზედა.
და	რაბლე2	მაშინ პანტაგრუელმა მიუგო: - ხასობა და ვაჟკაცობა ორმოცდაათისა ფრანკისა უმეტესი მომდგამს, მაგრამ მე კი არა, ორთა წინააღმდგომ შეტევებასა თავად ჰერკულესიც ვერა ბედავდა.
და	ბალ.E	და იხილნა ხენი, რომელსა ზედა აღჴდა.
და	ბალ.E	და იხილნა კუალად ორნი თაგუნი: ერთი შავი და ერთი თეთრი, რომელნი სჭრიდეს ძირსა მას ხეთასა, რომელთა ზედა აღსრულ იყო კაცი.
და	ბალ.J	ამისთჳსცა ცუდ იქმნებოდა ვედრებაჲ მათდა მ~რთ, გარნა ღმერთსა რომელსა ყოველთა კაცთა ჰნებავს ცხორებაჲ, მოწყალებისა მისთჳს, რომელ ჰყოფდა გლახაკთა მიმართ, მიანიჭა მას შვილი კეთილი და შუჱნიერი.
და	ბალ.J	და აღივსო სიხარულითა დიდითა და უწოდა სახელი მისი იოდასაფ, და თქუა: ესე მიყვეს ღმერთთა ჩემთა. და უმეტეს ადიდნა იგინი.
და	ბალ.J	და შეკრიბა სიმრავლე ვარსკულავთ მრიცხუველთა და ფილოფოსთაჲ და მემარაგეთაჲ, რაჲთა აუწყონ, თუ რაჲ წინა-უც ძესა მისსა.
და	ბალ.J	ხოლო იყო მათ შორის კაცი ერთი მეცნიერ სიბრძნესა უფროჲს ყოველთა, და ჰრქუა მეფესა: მე ესრეთ ვჰგონებ, მეფეო, რამეთუ დიდებაჲ, რომელსა მიიწევის ყრმაჲ ესე, არა არს ამის სოფლისაჲ, არამედ ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ დიდი წინამძღუარი იყოს გზასა ჭეშმარიტებისასა.
და	ბალ.J	და უბრძანა, რაჲთა ბერი კაცი არა უტევონ მას შინა ყოფად.
და	ბალ.J	და მისცნა მონანი სარწმუნონი, რაჲთა ჰმსახურებდენ.
და	ბალ.J	და მისცა ზანდან მზარდულად და ამცნო მას და ჰრქუა, რაჲთა ბერი კაცი გინა სნეული ყოვლად არა უჩუენოს და არცა სიკუდილი უჴსენოს სადა,
და	ბალ.J	რამეთუ სწადოდა აღზრდაჲ მისი შუებით და სიხარულით, და არარაჲ შეჭირვებათაგანი შეემთხჳოს გინა სიბერისათჳს, ანუ უძლურებისა, გინა თუ სიკუდილისათჳს.
და	ბალ.E	და შთახედნა ჯურღმულსა და იხილა ვეშაპი, რომელსა აღეშკმო პირი და ეგულებოდა შთანთქმაჲ მისი.
და	ბალ.J	და ქადაგი წარავლინა ჴმობად ესრეთ: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინ იპოოთ ქრისტეანეთაგანი შემდგომად სამისა დღისა, ძჳრ-ძჳრითა ტანჯვითა მოგსრნე ყოველნი.
და	რაბლე2	სანამ ისინი ამისა ლაპარაკში იყვნენ, თვისთა დევკაცთა თანა გამოჩნდა მგელკაცი, და პანტაგრუელსა რა მხოლოსა შეავლო თვალი, უმალ ავად იზრახა, ეხლავ წავასაკლავებ ამა კაცუნასო, და თანამოსაგრე დევკაცთ შეუძახა:
და	ბალ.J	5. და ბრძანა მონათა მათ ქრისტესთა განსხმაჲ ქუეყანისაგან მისისა.
და	ბალ.J	და იყო იგი ღმრთის მსახურ და მორწმუნე და მოსავი ქრისტეს მცნებათაჲ და უყუარდა ფრიად მეფესა, რამეთუ იყო იგი გონიერ და ფრთხილ და მწერალ კეთილ,
და	რაბლე2	ღმერთმანი, კბილთა შიგან შენა უფრორე მეტი ძალა გაქვს და ტრაკუცუნსა შიგან უმეტესი გონი, ვინემ ჰერკულესსა მთელსა გვამსა და სულში! კაცი იმადა ღირს, რა ფასსაცა იდებს.
და	ბალ.J	და უწარჩინებულ ყოველთა იყო წინაშე მეფისა, და არა იცოდა მეფემან აბენეს, თუ მონა არს იგი ქრისტესი, და ყოველთა წარჩინებულთა მისთაგან უმეტეს პატივს-[ს]ცემდა.
და	ბალ.J	ამან ბალაჰვარ ოდესმე იხილა მიმავალმან გზასა ზედა კაცი მდებარე, რომელი მჴეცისა მიერ ვნებულ იყო და ასოთაგან – ფერჴთა და ჴელისა – დაკლებულ, და ტიროდა კაცი იგი.
და	ბალ.J	და ჰკითხა მას ბალაჰვარ: რად ესრეთ ხარ, კაცო, და სტირ?
და	ბალ.J	ჰრქუა მას კაცმან მან: მე ვარ კაცი სიტყჳს მკერავი და მჴეცისაგან შეჭმულ ვიქმენ და დაკლებულ ასოთაგან;
და	ბალ.J	და აწ უკუეთუ ვინმე მიღუაწოს, საჴმარ მისსა ვიყო დღესა ჭირისასა.
და	ბალ.J	და უბრძანა მონათა, რაჲთა აღსუან ჰუნესა და მიიყვანონ მის თანა სახიდ თჳსად.
და	ბალ.J	და უბრძანა სახლის მოძღუარსა თჳსსა, რაჲთა იღუწიდეს კეთილად და ნუგეშინის-სცემდეს.
და	რაბლე2	აქა ყოველნი დევკაცნი მეფესთან ერთად გოზაურთა მხარესა მიდგნენ, და იგივე ქმნეს პანურგმა და მისთა ამხანაგთ, თანაც პანურგმა ისერიგად დაიჭირა თავი, ვითომც ცუდი ჭირი მჭირსო, კისერი და თითნი აიკანკალა და ხმაჩახრინწული აძრახდა:
და	ბალ.E	და აღიხილნა ზე და იხილა თაფლი მცირე, რომელი ჩამოსდიოდა ხეთა მათ.
და	რაბლე2	დავსხდეთ და, მინამ ჩვენთა ფალავანთ ჩხუბი ექნებათ, ზიარ შევნაწილდეთ.
და	ბალ.E	და იწყო ლოკაჲ მისი.
და	ბალ.E	და არღარა მოიჴსენა განსაცდელი, რომელსა შთავრდომილ იყო.
და	რაბლე2	მეფემან და დევკაცთ ჰოობა უთხრეს და, მობრძანდითო, სუფრასთან მიიწვიეს ისინი.
და	ბალ.E	ხოლო თაგუთა მათ ხენი იგი წარსჭრნეს, და კაცი იგი დაეცა და პილომან აღიტაცა და მიუგდო ვეშაპსა.
და	რაბლე2	და პანურგსა პირი არ გაუჩერებია, ჭამა-ჭამაში თანა ტურპენისა ამბავთ, მღვდელმთავრისა ნიკოლოზის სასწაულთ და ყარყატისა ზღაპართ ჰყვებოდა.
და	ბალ.J	და ჰრქუეს მეფესა: ჵ მეფეო, კაცი ისი, რომლისა მიმართ დაგიც სასოებაჲ, არა არს სჯულისა შენისაჲ, რამეთუ უკუეთუ პოოს კაცთა მათგანი ქრისტეანეთაჲ, მოწლედ მოიკითხავს.
და	ბალ.J	და აწ ჰნებავს განდგომილებაჲ შენი და დაპყრობად მეფობაჲ შენი, და რომელნიცა პოვნის განდრეკილნი მეფობისაგან თქუენისა, მოსწრაფებით ჰყუარობს მათ და პატივსა წინა-უყოფს მათ.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მათ მეფემან: უკუეთუ არა იყოს ეგე, ვითარცა სთქუთ თქუენ, ბოროტი წინა-გიც.
და	ბალ.J	და მიუწოდა მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და იწყო გამოცდად მისსა და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას შინა და ვითარ აღვასრულნე დღენი ჩემნი, და ვხედავ, რამეთუ ცუდად ვშურები და მეშინის.
და	ბალ.E	აწ, ძეო მეფისაო, პილოჲ იგი სახე არს სიკუდილისაჲ, რომელი სდევს ძეთა კაცთასა და ხენი იგი საწუთოჲ არს, და თაგუნი იგი დღენი და ღამენი-ა, და თაფლი იგი საწუთოჲსა ამის სიტკბოებაჲ არს და შეაქცევს კაცსა გემოვნებაჲ საწუთოჲსაჲ.
და	რაბლე2	ამაობაში მგელკაცმან მან ხალიბური ფოლადისა ჩომახტურითა შემოუტია პანტაგრუელსა, და ფოლადაური ჩომახტური იგი ცხრა ათას შვიდას კვინტალსა და ორსა კვარტერონსა იწონიდა და ცამეტი ალმასისა წვეტითა ელავდა,
და	ბალ.E	და დღენი და ღამენი აღსრულდებიან და სიკუდილი წარიტაცებს და ჯოჯოხეთს ვეშაპი იგი შთანთქამს, და ესე არს ცხორებაჲ კაცთაჲ.
და	ბალ.E	15. და ჰრქუა ძემან მეფისამან: განაცხოველე მაგით სული ჩემი.
და	ბალ.E	და აწ მომეც სახე სოფლისაჲ ამის და მოყუარეთა მისთაჲ.
დ	ბალ.E	თხრობაჲ დ
და	ბალ.E	ერთი იგი უმეტეს სხუათა უყუარდა, და მეორე იგი მეგობარი უყუარდა-ვე, ხოლო მესამე იგი მეგობარი შეურაცხ იყო მის წინაშე.
და	ბალ.E	და შემდგომთა დღეთა მოიწივნეს ბოროტნი მეფისანი და წარიყვანდეს განსაკითხავად.
და	ბალ.E	და მივიდა საყუარელისა მის მეგობრისასა და ჰრქუა: შენ უწყი, საყუარელო ჩემო, ვითარ მიყუარ.
და	ბალ.E	მიუგო მან და ჰრქუა: არა ვარ მე აწ მეგობარ შენდა და არცა გიცი შენ, მე სხუანი მისხენან მეგობარნი, რომელთა თანა ვიშუებდე, აწ მოგცნე ორნი სამოსელნი და იგიცა არავე გერგნენ.
და	ბალ.E	და მივიდა მეორისა მის მეგობრისა და ჰრქუა: აწ სიყუარული ჩემი შენდა მიმართ, რომელ მაქუნდა.
და	ბალ.E	აწ ესერა წარვჰყავ მე განსაკითხავად და შემეწიე ჭირსა ჩემსა.
და	ბალ.E	მიუგო მან: არა მცალს დღეს შენდა, რამეთუ კმა არს ჩემდა ჭირი თავისა ჩემისაჲ, წარვედ გზასა შენსა, ამიერითგან არღარა ვარ მეგობარი შენი, არამედ მცირედ გზა-გყვე და მერმე მივიქცე ზრუნვად თავისა ჩემისა.
და	რაბლე2	და ოდეს განარებულ-განძვინებული მგელკაცი გულდაგულ დაიძრა, პანტაგრუელმან თვალნი ზეცად აღაპყრო, სრულად ღვთისა განგებასა მიენდო და ესევითარი აღთქმა აღუვლინა:
და	ბალ.E	და წარვიდა მესამისა მეგობრისა, რომელსა-იგი სძულობდა და ჰრქუა მას: სირცხჳლ მიჩნს, გარნა მჭირს და მით მოვედ შენდა, შემეწიე მე, დაღაცათუ არა კეთილ ვყავ შენ თანა.
და	რაბლე2	თანაც კიდევ ჯადოსნური რამ ჩომახტური იყო, არა ძალასა არ შეეძლო იმისი დალეწვა, პირიქით, თავად ლეწავდა და მუსრავდა ყველაფერსა, რასაცა მოხვდებოდა.
და	რაბლე2	- უფალო ღმერთო, მხსნელო ჩემო და მაცხოვარო, აი, რა დღეში ვარ, აქა ბუნებურმა კაცობრივმა თავგამოდებამ მომიყვანა,
და	რაბლე2	ვითარმედ გიბრძანებია, ვუწყი, მიწყივ უნდა ვიცავდეთ და ვიფარვიდეთ თავსა ჩვენსა, დედაწულსა ჩვენსა, მამულსა და კერასა, ყველაყასა, თვინიერ იმისა, რაიცა პირადული საქმეა შენი, ვითარ არს სარწმუნოება,
და	რაბლე2	რამეთუ ამისთანა საქმესა შინა არცრანაირთა სხვათა მწეთ არა უხმობ, გარეშე კათოლიკური სჯულისა და მოძღვრებისა შენისა ერთგულებისა, და აკი აღგვიკრძალე კიდეც ესეგვარსა ვითარებაში ხმევა რამე საჭურველ-იარაღისა და სრულიად უკლებელი ღონისძიება დაცვისა,
და	რაბლე2	აღგვიკრძალე, ვინადგან ყოვლადძლიერი ხარ და, როს საქმესა შენსა სჯიან ანდა სამართალსა შენსა ხელყოფენ, უფრორე უმჯობესად ვერცავინ დაგიცავდა,
და	ბალ.E	ხოლო მან მხიარულებით ჰრქუა: მე ვარ მეგობარი შენი, რომელმან დავიმარხე კეთილი შენი მცირედი და აწ აღნადგინებითურთ მიგაგო შენ და თანამოგზაურ გექმნე და მეოხ ჭირსა შინა და არა მიგცე ჴელთა მტერთა შენთასა.
და	რაბლე2	ისერიგად იცავ თავსა თვითონ შენა, ვისაც მრავალთ უმრავლესნი ანგელოზთა ძალნი გმორჩილებენ, რომელ ანგელოზთაგან უმცირესსა კაცთა სახსენებლისა ამოგდება და შენისა ნებისამებრ ცა-ხმელისა გაერთება ძალუძს,
და	ბალ.E	მაშინ იწყო სინანულად და თქუა: რად არა შენ ზედა ვყავ ყოველი კეთილი, რომელ ორთა მათ მეგობართა ზედა წარვაგე ცუდად?
და	რაბლე2	და უკეთუ მოინებებ და აწ ხელსა აღმიპყრობ, რადგანაც მართოდენ სასოებასა შენსა ზედა ვესავ, შეგითქვამ და ყოველთა ქვეყანასა შინა, როგორაც უტოპიაში, ისე სხვათა და სხვათა კუთხე-მხარეთა შინა,
და	ბალ.E	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მეგობარი იგი პირველი ვეცხლის მოყუარებაჲ არს, რომელი ფრიად უყუარს კაცთა, და ვერას წარიტანს თანა, ოდეს-იგი წარიყვანდეს სიკუდილი და ოდეს წარადგინებდენ განსაკითხავად.
და	რაბლე2	სადაც ვიმთავრებ და ვიმბრძანებლებ, ყველგან უტყუვრად, მარტივად და სიტყვადაუკლებლად ვაქადაგებინებ წმინდასა სახარებასა შენსა,
და	რაბლე2	ხოლო იმა ვიღაც-ვიღაცა პაპელთა და ცრუწინასწარმეტყველთა მწვალებლობასა, რომელთა ახლად შემოღებულ განჩინებათაგან და ბილწ ჩმახთაგან მოწამლულია სოფელი, არცსად გავაჭაჭანებ.
და	რაბლე2	ამისა თქმა იყო, და ცითა ხმა ჩამოისმა: „Hoc fac et vinces“, ანუ: „ეგრე ჰქმენ და სძლევ“.
და	რაბლე2	და პანტაგრუელმა ხახადაღებული მგელკაცი ზედმომდგარი რა დაინახა, წამერთ მამაცურად ეკვეთა და, ლაკედემონელთა სწავლისამებრ, ხმა გაიხაფა, რა არი შიშისა ზარი დაეცა:
და	ბალ.E	და მეორე იგი მეგობარი – ცოლი და შვილნი, რომელნი უყუარან და მათთჳს ზრუნავს სამარადისოდ და დღესა მას განკითხვისასა ვერას არგებენ, არამედ საფლავადმდე მიჰყვებიან და მერმე თავისსა ზრუნვასა შეექცევიან.
და	ბალ.E	და მესამე მეგობარი სული თჳსი-ა და არა ჰყოფს კეთილსა, ხოლო რომელმან-იგი ყოს მცირედი, დიდად შეერაცხების წინაშე ღმრთისა, და რამეთუ ას წილადცა მიაგებს ღმერთი ნაცვალსა.
და	ბალ.E	აწ მითხარ სახე, ვითარ მაცთურ არს სოფელი ესე და რომლითა ღონითა შესაძლებელ არს განრინებაჲ მისგან.
და	ბალ.E	რამეთუ არს ქალაქი და ესე წესი არს მუნ, რამეთუ უცხოსა კაცსა მეფე-ჰყოფენ წელიწადსა ერთსა გინა ნახევარსა.
და	რაბლე2	თანაც ქამარზედ კოდი რომ ეკიდა, იმა კოდიდგან თვრამეტისა უმეტესი ჩანახი და ერთიც ტაგანი მარილი მიაყარა, და სულ მთლად გამოსტენა მგელკაცსა მარილმა პირი, ყია და თვალნი.
და	რაბლე2	და ცოფი ყარა მგელკაცმან და გააფთრებულმან ისეგვარად მოუქნია პანტაგრუელსა ჩომახტური, რა არი თავისა ქალა გაეხეთქა,
და	რაბლე2	გარნა დია ცქვიტი იყო პანტაგრუელი, თვალი მახვილი ჰქონდა, მუხლი მალი, მარცხენა ფეხი მსწრაფლ უკან გადადგა და ჩომახტური იმას კი არა, კოდსა მოხვდა,
და	რაბლე2	რომელი კოდიცა ოთხი ათას ოთხმოცდაექვს ნაფოტად იქცა, და რაცა რამ შიგან მარილი იყო ჩარჩენილი, სულ მთლად ძირსა დაიპნა.
და	რაბლე2	აწ პანტაგრუელმა ჩუგლუგსაებრ მოივარგა ანძა თვისი და, უფროისად მომსხო ბოლო რომელიცა ჰქონდა, ძუძუსა თავზედ ჯანდაჯან უგმირა მგელკაცსა, მერმე ახლა მარცხნივ უმარჯვა, კისრისა და ჯაჭვკურტაკისა საშუალ გამჭრედ დაუშვა.
და	რაბლე2	მას უკან მარჯვენა ფეხი წადგა წინა, ანძა იჩქითად შეატრიალა და მეორე ბოლო შიგ საზარდულში აძგერა, ამაობაში კი თან ძირი გააგდებინა ანძისა ფორსა, და დაგორდა ძირსა სამი თუ ოთხი ლადუკი, ჯერეთ ისევ ფორსა შემორჩენილი,
და	რაბლე2	და დადგა ღვინისა ლიამპარი, რომლისა შემხედველმა მგელკაცმან მყის დაასკვნა, ეგ არი და პანტაგრუელმა ქანთილი გამიხვრიტაო, რამეთუ ღვინისა ლიამპარი იგი თავისი ფსელი ეგონა.
და	რაბლე2	დაღათუმცა პანტაგრუელი ამითი არ დაკმაყოფილებულა და ის იყო დაეპირა, ერთხელაც ვხეთქავ ანძასაო, რომ მგელკაცი ავად დაუსისწვრივდა ჩომახტურმოღერებული, და მან დიაღაც იმისთანა დაუნიავა, თხემით ელენთამდის გააპობდა კიდეც,
და	რაბლე2	უკეთუ თავად უფალი ხელსა ააღებდა ქველსა პანტაგრუელსა, გარნა მეოხ ექმნა, და პანტაგრუელმა გვერდზედ გახტომა მოასწრო, იმას აცდენილი მგელკაცისა ჩომახტური კი იქავ მარჯვნივ ფრიალო კლდესა მოხვდა,
და	რაბლე2	განხეთქა კლდე იგი და სამოცდასამი ფუტისა უმეტესად ჩაჯდა მიწასა შიგან, ხოლო კლდიდგან იმსისხო ალი ამოვარდა, რა სისხოც გვერდიგვერდ მიდგმული ცხრა ათას ექვსასი კასრია.
და	რაბლე2	და როს პანტაგრუელმა ჩომახტურსა დაჯაჯგურებული მოიხილა მგელკაცი, ეგრევე ეცა და თავისა გაგდებინება მოუნდომა, მაგრამ ანძა, საუბედუროდ, მგელკაცისა ჩომახტურისა ტარსა მოსდო, ის ჩომახტური კი, ვითარ უკვე უწყით, ჯადოქმნილი იყო.
და	რაბლე2	ამად ხელში შემოატყდა ანძა პანტაგრუელსა, ბოლოღა შერჩა ჩაბღაუჭებული, და მეზარესა ზარი რომ გაუტყდება და პირკატაცემული გაშტერდება, ისეგვარად გაშტერებულმა შესძახა: - ჰეი, პანურგო, სადა ხარ?
და	რაბლე2	პანურგსა ძახილი რა შეესმა, მეფესა და მისთა დევკაცთ მიმართა:
და	რაბლე2	- გოლფარინსა ვფიცავ, მაჰმადისა ძმისწულსა, უკეთუ ფეხსა მოიცვლი, აგიყვან და უკან ოყნად გაგირჭობ.
და	რაბლე2	ბევრი ეჯაჯგურა თუ ცოტა ეჯაჯგურა, ამოაძრო ბოლოსა მგელკაცმა ჩომახტური თვისი და ხან აქედან მოუქნია პანტაგრუელსა, ხან იქიდან, და არცა ისა მდგარა ერთსა ადგილსა გულხელდაკრეფილი, მკვირცხლად იცდენდა მგელკაცისგან დაკრულსა ჩომახტურსა,
და	რაბლე2	და ოდეს მგელკაცი დაექადნა: „ეხლავ წვრილად აგკეპავ, შე არამზადავ, შენაო!
და	რაბლე2	უსაჭურვლოდ დაშთენილმა პანტაგრუელმა კი ხელთ შერჩენილი ანძისა ბოლო მოივარგა და, ერთი თუ ორი, ერთი თუ ორიო, უდო და უდო მგელკაცასა, მაგრამ იმას ისევე სტკიოდა პანტაგრუელისა დაკრული, რარიგადაც გრდემლსა ეტკინებოდა თქვენი ნაწკიპურტალი.
და	რაბლე2	გეყო, რაცა რომ საწყალი ხალხი წყურვილით ტანჯეო!“ - პანტაგრუელმა იმისთანა წიხლი ჩააზილა მუცელსა შიგან, რომ ფეხნი მაღლა აქნევინა და თანაც იმოდენზედ ათრია ძირსა, რაოდენ მანძილსაც მშვილდსა მოწყვეტილი ისარი იფრენს.
და	რაბლე2	მგელკაცსა ყელიდან ტაბასტად წასკდა სისხლი და ღრიალსა ამოაყოლა: „მაჰმადო! მაჰმადო! მაჰმადო!“
და	რაბლე2	- ნუ წახვალთ, უფალნო! მერწმუნეთ, წინამძღვარი ჩვენი გაგიჟებულა და აღარა უწყის, ვის ურტყამს და რას ურტყამს. ეგა ხეირსა არ დაგაყრით.
და	რაბლე2	და პანტაგრუელმა რა ზედმოსეულნი დაინახა დევკაცნი, ორსავ ფეხში სწვდა მგელკაცსა, შუბნაჯახსაებრ ამართა, და ვინაიდან მგელკაცისა ბექთარი ზინდან-გრდემლისა იყო, სულ ბაგაბუგი აუყენა იმით ქვისა ზეიდლიან-ჯავშნიან დევკაცთ
და	ბალ.E	რამეთუ მე სიტყუათა ამათ, რომელ მეტყჳ, განმინათლდების გული, და გონებაჲ განმხიარულდების, და ფრიად იშუებს სული ჩემი.
და	ბალ.E	და ჰრქუა იოდასაფ: და რად არა იღუაწეს ბრძენთა კაცთა იმისთჳს?
და	ბალ.E	მიუგო ბალაჰვარ: ამისთჳს, რამეთუ იცოდეს გულის სიტყუაჲ მისი არა შემწყნარებელად, და ამისთჳს დააცადეს თხრობაჲ, რამეთუ ვერ პო[ვ]ეს ადგილი შეწყნარებისაჲ მის თანა.
და	რაბლე2	და დალეწა ყოველნი ვითა ქვითხურომან, უმეტესი ჭოჭყისა, ანუ ხურდა ქვის მძებნელმან, ერთი რა არის, ერთმაც ვერავინ გაუძლო,
და	ბალ.E	თქუა იოდასაფ: ვერ ეგების ესე ყოფად, რამეთუ ვერ პო[ვ]ეს ადგილი შეწყნარებისაჲ და თხრობად მისსა!?
და	ბალ.E	და ესუა მას თანამზრახველი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ და განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, და ყოველსა კეთილსა აზრახებდა მეფესა კაცთათჳს, რამეთუ იყო იგი სჯულიერ და ღმრთის მსახურ.
და	ბალ.E	და ოდეს იხილის რაჲ მეფე თაყუანის [მ]ცემელ კერპთა, შეძრწუნდის ფრიად და ელმის, ვითარცა ვის ელმის შვილისათჳს.
და	ბალ.E	და მრავალ გზის უნებნ მის თანა სიტყჳს გებაჲ სჯულისათჳს, და ჰკითხა მოყუარეთა ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.E	ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ მეცნიერ ხარ შინაგანსა გონებისა მისისასა, და თუ ოდეს ჰპოო ადგილი, არქუ მას, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს, რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, და ნუუკუე განაკრთოს იგი შენ ზედა და ბოროტი გიყოს.
და	ბალ.E	და ფრიად იურვოდა კაცი იგი მეფისათჳს.
და	რაბლე2	და იმათი ქვისა ჯავშან-ზეიდალნი ისეთი გრუხუნითა და ზათქით ტყვრებოდნენ, უნებლიე წმინდა სტეფანეს დიდი ერბოს კოშკი წამომაგონდა, ბურჟესა შინა მზეზედ რომ დადნა.
და	რაბლე2	პანურგი, კარპალიმი და ევსთენი კი ამხანობაში იდგნენ და სუყველასა ყელსა სჭრიდნენ, ვინცა ძირსა ეგდო და ჯერეთ კიდევ სუნთქავდა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე, ვიდოდით ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილნეთ საქმენი კაცთანი.
და	ბალ.E	წარვიდეს და სლვასა მას შინა მიემთხჳვნეს ნაგევთა დიდთა.
და	ბალ.E	და მიხედა და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე, ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
და	ბალ.E	და ვითარცა მივლეს, იხილეს ვითარცა ქუაბი გამოთხრილი რაჲმე ნაგევთა.
და	ბალ.E	მათ შინა იყვნეს კაცი და დედაკაცი, შემოსილნი სამოსლითა ბებკულითა, ძუელითა.
და	ბალ.E	და ვითარცა ხედვიდეს, ესმოდა მუნით ჴმაჲ სიმღერისაჲ.
და	ბალ.E	და კაცი იგი ჯდა ინაჴით სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს.
და	ბალ.E	და უფლით ხადოდა მას, ხოლო იგი – დედოფლით.
და	ბალ.E	და ორნივე იხარებდეს და განსცხრებოდეს.
და	ბალ.E	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახველი მისი მყოვარ ჟამ ხედვიდეს და განიცდიდეს საქმეთა მათთა, და წარვიდეს განკჳრვებულნი.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან მოყუასსა მას: არასადა გუთნდა ცხორებაჲ ჩუენი, ვითარ ამათ გლახაკთა, და არცა ესრეთ მხიარულ ვართ, ვითარ ესენი.
და	ბალ.E	და ამას ვგონებ, ვითარმედ ამას შინა არიან ყოველნი დღენი ამათნი.
და	ბალ.E	მაშინ პო[ვ]ა ადგილი სიტყჳსაჲ თანამზრახველმან და ჰრქუა: ნუ ჰგონებ, მეფეო, ვითარმედ დიდებაჲ და სუფევაჲ, რომელსა შინა ჩუენ ვიშუებთ, ესრე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა, რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან.
და	ბალ.E	და სახლები ესე ოქროქანდაკებული, რომელნი-ესე ვიშენენით, და სიშუენიერე ხატისაჲ და ბრწყინვალებაჲ სამოსელთაჲ,
და	ბალ.E	არად ჰკჳრს მათ, რამეთუ ხედვენ იგინი ჴელით-უქმნელთა ზეცისა ტაძართა, თუალთ-შეუდგამთა სამოსელთა და ამისთჳსცა იხარებენ, რამეთუ მათ შინა იშვებენ უკუნისამდე, რომელნი-იგი განუმზადნა ღმერთმან მოყუარეთა მისთა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: და იცნია ესევითარისა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: არიან კაცნი, რომელნი ჰმსახურებენ ღმერთსა და სოფლისა ყოველი დაუტეობია და საუკუნოჲ იგი შეუყუარებიეს, რამეთუ გამოსცადეს სოფელი ესე და პო[ვ]ეს ყოველი ურგებად და წარმავალად.
და	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ, არა შეუთქსა მწუხარებაჲ?
და	რაბლე2	გადარჩენით, მენდეთ, არცავინ გადარჩენილა, და პანტაგრუელი დასტურ მთიბავსა ჰგავდა, რომელი მთიბავიცა თავისი სათიბელჭაღვითა (ესე იგი მგელკაცითა) მდელოსა ზედა ბალახსა (ესე იგი დევკაცთ) თიბავდა.
და	ბალ.E	ჰრქუა მას თანამზრახველმან: სუფევაჲ საუკუნოჲ შუებაჲ არს დაუსრულებელი, რომელსა არა შეუთქს მწუხარებაჲ, და სიმდიდრე – რომელსა არა შეუთქს სიგლახაკე;
და	ბალ.E	და სიხარული – რომელსა არა შეუდგს ურვაჲ;
და	ბალ.E	და სიმრთელე – რომელსა არა შეუდგს სალმობაჲ;
და	ბალ.E	და მეფობაჲ – რომელსა არა შეუდგს აღსასრული;
და	ბალ.E	და მშჳდობაჲ – რომელსა არა შეუდგს შიში;
და	რაბლე2	და ამბავი ესე სწორედ მაშინ მოხდა, ოდეს პანტაგრუელმა მგელკაცი იგი ერთ-ერთსა დევკაცსა დასცხო, სახელად რიფლანდუი რომ ერქვა და ქვაქვიშისა ჯავშანი ემოსა, და იმა ჯავშნისა ნამუსრევმა ეგრევ თავი წასძმარა ეპისტემონსა;
და	ბალ.E	და ცხორებაჲ – რომელსა არა შეამრღუევს სიკუდილი.
და	რაბლე2	და რაკი მტერი სრულად გაჟუჟული მოიხილა, მოიქნია პანტაგრუელმა მთელისა ძალისძალით მგელკაცისა ლეში და პირდაპირ ქალაქსა შიგან ჩააგდო,
და	რაბლე2	თავიდათავი ფოლორცი სადაც იყო, სწორედ იქა ბაყაყსაებრ მუცლითა დაეტყეპა მგელკაცი და ქვეშ დაიტანა გაზუნზლულ-გატრუსული დედალ-მამალნი კატანი, გაბრდღვნილი იხვი და ერთიცა დალაგმული ღერღედი.
და	ბალ.E	რამეთუ იგი არს საუკუნო უხრწნელი, და ამას ყოველსა მიიღებენ, რომელთა შეიყუარეს იგი.
და	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ გაყენებდა აქამომდე თხრობად ჩემდა გზაჲ იგი?
და	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ეგე ესრეთ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვიქმნეთ და ჴელ-ვყოთ მას, რამეთუ თანა-გუაც შრომაჲ, რაჲთა მივიწივნეთ მუნ უშფოთველსა მას ცხორებასა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა თანამზრახველმან: აწ უკუე მიბრძანება, რაჲთა მარადის გაუწყებდე და მოგაჴსენებდე ჟამითი-ჟამად?
და	ბალ.E	ჰრქუა მას: ნუ ჟამითი-ჟამად, არამედ დაუცხრომელად დღე და ღამე იყავნ ზრახვაჲ შენი.
და	ბალ.E	და შემდგომად იწყო ღმრთის მსახურებად მეფემან და ღირს იქმნა იგი ადგილსა მას შესლვად, რომელ ეტყოდა თანამზრახველი იგი და ორნივე ცხოვნდეს საუკუნოდ.
და	რაბლე2	XXX. აქა თქმულია, ვითარ მარჯვედ მოარჩინა პანურგმა ეპისტემონი, რომელსა თავი წასლეკილ-წაცლილი ჰქონდა, და აგრეთვე ქაჯთა და საუკუნოდ ჯაჯამისჯილ სულთა ამბავი
და	რაბლე2	დევკაცთა მუსვრასა რომ მორჩა, პანტაგრუელი იმა ადგილსა მიახლოვდა, სად გოზაურნი ეწყო, მიუხმო პანურგსა და სხვათა,
და	ბალ.J	ნუუკუე მოიწიოს აღსასრული ჩემი და მე ცარიელი ვიპოო.
და	ბალ.J	აწ უკუე მნებავს, რაჲთა ამიერითგან შევერთო მონათა მათ ღმრთისათა და ვიღუაწო საუკუნოჲსა მისთჳს ცხორებისა.
და	ბალ.J	აწ შენ რასა იტყჳ, ერთგულო და თანამზრახველო ჩემო?
და	ბალ.J	და ვითარცა ესმა ესე კაცსა მას ღმრთისასა, აღძრა გონებაჲ მისი და ცრემლოოდა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მას: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, რამეთუ წარმავალისა წილ აღგირჩევიეს წარუვალი და უმჯობესი, რამეთუ არარაჲ არს სოფლისა ამის დიდებაჲ, რამეთუ ვითარცა აჩრდილი წარვალს და ვითარცა კუამლი განქარდების.
და	ბალ.J	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს და არა გამოუცხადა მას.
და	ბალ.J	და არა უწყოდა, თუ ვინაჲ არს საცთური იგი. და შესჭირდა ფრიად.
და	ბალ.J	და დაადგრა ღამესა მას უძილად.
და	ბალ.J	და მოეჴსენა კაცი იგი სიტყჳს მკერავი.
და	ბალ.J	და მოუწოდა და ჰრქუა მას: შენ მეტყოდე, ვითარმედ: განვჰკურნებ სიტყჳთ წყლულსა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მას კაცმან მან: და არსცა ეგრე, ნუუკუე გიჴმს რაჲმე აწ?.
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: ესოდენთა ჟამთა ვჰმონე მეფესა და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე წინაშე მისსა.
და	ბალ.J	ხოლო დღეს (მძიმედ) ვიხილე იგი ჩემდამო და ვჰგონებ, რამეთუ არა არს მშჳდობაჲ მის თანა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა ვნებულმან მან: და რაჲ მიზეზი იყო შორის შენსა და მისა?
და	რაბლე2	და ყოველნი მრთელნი და უზნევ-უვნებელნი მოეახლნენ, გარეშე ევსთენისა, რომლისთვისაც ერთ-ერთსა გაძალიანებულს დევკაცსა ოდნავ გაეკაწრა თავ-პირი (ოდეს ევსთენი ყელსა სჭრიდა), და ეპისტემონისა, ვინაც სულ არ გამოჩენილა,
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: არარაჲ უწყი სხუაჲ, რამეთუ სიტყუაჲ ერთი მრქუა და მე ვაწჳე უმჯობესი, და ვჰგონე, რომელ განმცადა სიტყჳთა. და ყოველი წარმოუთხრა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა ვნებულმან მან: მე განვკურნნე სიტყუანი ესე შეწევნითა ქრისტესითა და ძალითა ჯუარისაჲთა.
და	ბალ.J	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი, რამეთუ ზაკუვით ზრახეს შენთჳს და ჰგონებს შენ მიერ დაპყრობასა მეფობისა მისისასა.
და	რაბლე2	რისა გამოც ისერიგად შეწუხდა პანტაგრუელი, რომ თავის მოკვლაც კი გადაწყვიტა, მაგრამ პანურგი გადაეღობა და უთხრა:
და	რაბლე2	- ნუ აჩქარდები, ხელმწიფეო, დახოცილთა შორის მოვიძიებთ და ვნახავთ, რარიგ არის საქმე.
და	რაბლე2	ეძებეს, ეძებეს და, ბოლოს, მიაგნეს: მკვდარსა ეპისტემონსა ხელთ ეპყრა თვისივ გასისხლიანებული თავი.
და	ბალ.J	აწ აღდეგ ხვალე და დაიყუჱნე თმაჲ თავისა შენისაჲ, და განიძარცუე სამოსელი ეგე და შეიმოსე ძაძისაჲ და ეგრეთ შევედ წინაშე მეფისა.
და	ბალ.J	და უკუეთუ გკითხოს, თუ რაჲ არს ესე, არქუ მას: რომლისათჳსცა შენ მე მიწოდე, მე ესერა განმზადებულ ვარ, რამეთუ არა მნებავს თჳნიერ შენსა ცხორებაჲ.
და	ბალ.J	რამეთუ მიზიარე კეთილთა ამათ სამეფოჲსა შენისათა, აწ თანა-მაც, რაჲთა გეზიარო ჭირთაცა შინა ამის სოფლისათა, და ვითარცა ვინუკვე შენ მიერ, ვიტანჯოცა შენ თანა, რაჲთა შენ თანავე ღირს ვიქმნე საუკუნოდ.
და	ბალ.J	და ყო კაცმან მან, ვითარცა ასწავა მას ვნებულმან.
და	რაბლე2	ამისი თქმა იყო და იმისთანა მჭმუნვარე და ჭუვნიერი წამოდგა პანტაგრუელი, ვითარ ქვეყნად ჯერთ არცვის უმჭმუნვარია, და მიუთხრო პანურგსა:
და	ბალ.J	და აღმოვიდა იჭჳ გულისაგან მეფისა.
და	რაბლე2	- ეეჰ, ძმობილო, არცა იმა შენი ორი ჯამფილისა და ბუნისა ამბავი გამართლდა.
და	ბალ.J	და განბოროტნა შემასმენელთა მათ ზედა ბალაჰვარისთა.
და	ბალ.J	ხოლო ბალაჰვარ იშუებდა სიხარულით და კუალად მოეგო თმაჲ თავისა თჳსისაჲ.
და	რაბლე2	ეხლავ მოვარჩენ და ისეთსა საღ-სალამათსა გავხდი, როგორიცა არცროდისა ყოფილა.
და	ბალ.J	და კუალად შეუჴდა შური მთავართა მათ ბალაჰვარისთჳს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, უკუეთუ განიხილო ყელი ბალაჰვარისი, იხილო მის თანა ჯუარი, რომელსა თაყუანის-სცემს იგი.
და	ბალ.J	და ღმერთნი ჩუენნი საბასრობელ არიან მის წინაშე.
და	ბალ.J	და მიყო ჴელი და იხილა ჯუარი ოქროჲსაჲ მკერდსა ზედა მისსა და ჰრქუა: რაჲ არს, ბალაჰვარ, ცთომილებაჲ შენი?
და	ბალ.J	ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია.
და	ბალ.J	და აწ ვინაჲთგან განცხადნა სახელი ქრისტეს ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, მე არღარა უარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, უკუეთუ ჴორცნი ჩემნი დაიჭრნენ, გინა ცეცხლითა დაიწუნენ, გარნა სულსა ჩემსა ჴელთა მისთა შევჰვედრებ.
და	ბალ.J	ჰრქუა მას მეფემან: ნუ ეგრე იტყჳ, საყუარელო ჩემო ბალაჰვარ, რამეთუ კაცი ხარ დიდებული და უპირატესი წინაშე ჩემსა.
და	ბალ.J	და უკუეთუ თაყუანის-სცე ღმერთთა ჩემთა, მოგცნე შენ სხუანიცა ქალაქნი და საჭურჭლენი ჩემნი შენ ზედა დავაცარიელნე, რამეთუ ფრიად საყუარელ ხარ წინაშე ჩემსა.
და	ბალ.J	და უკუეთუ ესე არა ჰყო, სატანჯველითა სასტიკითა განვლივნე ჴორცნი შენნი და არა მოვიჴსენო მე სიყუარული შენი.
და	ბალ.J	მაშინ განიჴსნა სარტყელი ოქროჲსაჲ კაცმან მან ღმრთისამან, შემკული თუალებითა პატიოსნითა, დადვა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: უკუეთუ დამარქუა თავსა ჩემსა გჳრგჳნი მეფობისა შენისაჲ პატივისა მისთჳს, ვერ შეარყიო ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებაჲ ჩემი.
და	ბალ.J	და უკუეთუ ტანჯვითა განჰლივნე ჴორცნი ჩემნი, ვერავე შემაძრწუნო, რამეთუ ზეცისა კეთილნი უზეშთაეს არიან ქუეყანიერთა, რომელთა შინა ვიშუებთ სამარადისოდ
და	ბალ.J	და ჯოჯოხეთისა სატანჯველნი უმწარეს არიან, რომელთა შინა დასჯად არიან წინააღმდგომნი ღმრთისანი და უ[ვ]არის მყოფელნი.
და	ბალ.J	ხოლო მე, მეფეო, მზა ვარ ტანჯვად და შენ ნუ სდროებ, რაჲთა ადრე წარვიდე წინაშე მეუფისა ჩემისა, რაჲთა განვისუენებდე მუნ უკუნისამდე.
და	ბალ.J	ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა.
და	ბალ.J	აწ წარვედ ქუეყანისაგან ჩემისა და ნუმცა მესმის ჰანბავი შენი ყურთა მომართ ჩემთა.
და	ბალ.J	და უკუეთუ გპოოღა, უბრალომცა ვარ სსხ~ლთგ~ნ შენისა.
და	ბალ.J	ხოლო მან დაუტევა დიდებაჲ ესე წარმავალი და მძოვართა თანა წარვიდა მონებად იესუ ქ~ს, ღმრთისა ჩუენისა.
და	ბალ.J	და იხილნა ორნი კაცნი, ღმრთის მსახურნი, განმავალნი ქალაქით.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მათ: ვინაჲ კადნიერ იქმნენით არა განსლვად ქუეყანით ჩემით, ანუ არა გესმა, ვითარ ჴმობდა ქადაგი ჩემი?
და	ბალ.J	და ჰრქუეს მათ: აჰა ესერა განსლვად ვართ.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მათ: რამან დაგაყენნა აქამომდე?
და	ბალ.J	და ჰრქუეს მათ: უპოვარებამან საგზლისამან.
და	ბალ.J	და ჰრქუეს: უკუეთუმცა გუეშინოდა, შემცა-გუესწრაფა განსლვისა, რამეთუ სიკუდილისა მიერ განსუენებასა მოველით.
და	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: და ვითარ იტყჳთ მაგას?
და	ბალ.J	და აწ შიშისაგან ჩემისა განხუალთ ქუეყანით ჩემით, ამას არა შიშისათჳს სიკუდილისა იქმთა?
და	ბალ.J	და ჰრქუეს: ჩუენ არა შიშისათჳს სიკუდილისა ვიქმთ განსლვასა ქუეყანით შენით, არამედ რაჲთა არა შემწე გექმნეთ სიბოროტესა შენსა და მიზეზ გექმნნეთ უღმრთოებისა, ხოლო შიში შენი არაოდეს მოსრულა გულთა ჩუენთა.
და	ბალ.J	ხოლო იგინი განუტევნა და ბრძანებაჲ დადვა, რაჲთა რაოდენნი პოვნენ ქრისტეანენი, ყოველნი ცეცხლითა დაწუნეს.
და	რაბლე2	და დასწვდა უმალ პანურგი ეპისტემონისა თავსა და, ემანდ არ გაცივდესო, ზედ საბიძალზედ მიითბუნა.
და	რაბლე2	ევსთენსა და კარპალიმსა, მართალია, იმედი არღა ჰქონდათ, ეპისტემონი გაცოცხლდებაო, მაგრამ მაინც ადგნენ და გვამი იმისი იქ მიიტანეს, სადაც ღვინოსა სვამდნენ, რა არი პანტაგრუელსა თვალი შეევლო.
და	ბალ.E	24. ჰრქუა იოდასაფ ბალაჰვარს: არღარა არს ყოვლით კერძო სიყუარული ამის სოფლისაჲ გონებასა ჩემსა, არამედ მსურის ცხორებისა მისთჳს საუკუნოჲსა, და აწ განმიზრახავს, რაჲთა დავადგრე შენ თანა და მოვითმინო სიმძიმე ცხორებისა შენისაჲ.
და	ბალ.J	7. და ვითარცა აღიზარდა ყრმაჲ იგი კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ასაკისასა, ისწრაფდა მამაჲ მისი, რაჲთა არარაჲ დააკლდეს წურთილობაჲ სიბრძნისაჲ, რომელი ჯერ-არნ მეფეთათჳს.
და	ბალ.J	ხოლო ყრმაჲ იგი ფრიად მიმღებელ იყო სიბრძნისა და შემწყნარებელ სწავლულობისა და გამომეძიებელ ყოველთა სიტყუათა გონიერებისათა.
და	ბალ.J	ხოლო მეფე განკჳრვებულ იყო საქმეთა ზედა მის ყრმისათა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ ჰრქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან.
და	ბალ.J	და ვითარ არავის შეუტეობდა და არცა მას განუტეობდა განსლვად ქალაქისაგან, იწყო ურვად და გულის ზრახვად ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.J	და მერმე თქუა: მამაჲ ჩემი უფროჲს ჩემსა არს და იცის უმჯობესი ჩემთჳს.
და	ბალ.J	და ვითარცა მიიწია სიბრძნესა სისრულისასა, თქუა გულსა შინა თჳსსა: ჰასაკი მაქუს, რად არა აღვირჩევ უმჯობესსა და გამოვიწულილავ, თუ რაჲ არს შეწყუდეულებაჲ ესე ჩემი.
და	ბალ.J	და თქუა: უკუეთუ ვჰკითხო მამასა ჩემსა შეწყუდეულებაჲ ჩემი, არავე მითხრას ჭეშმარიტი და ნუუკუე შფოთსაცა შევაგდო.
და	ბალ.J	და იწყო მზარდულისა მიმართ თჳსისა პატივთა წინა-ყოფაჲ და ფრიად პატივ-სცემდა და წაღმართცა უქადებდა და ჰრქუა: უკუეთუ მითხრა ჭეშმარიტი, რაჲ-იგი გკითხო, უმეტესი პატივი ჰპოო წინაშე ჩემსა, რაჟამს იგი მეფე ვიქმნე.
და	ბალ.J	და უკუეთუ ჭეშმარიტი არა სთქუა, დასასრული ჰყო სიყუარულისა ჩემისაჲ შენდა მიმართ.
და	ბალ.J	ხოლო მან მიამცნო ყოველი, რაჲცა უთხრა, და თქუა: დაფარე ყოველი, რაჲცა მიგითხრა.
და	ბალ.J	და ვითარცა მოიმტკიცა იგი, ჰრქუა: რაჲ გნებავს?
და	ბალ.J	მიუგო მზარდულმან და ჰრქუა: მიგითხრა საქმე ესე და ზედა-მიგაწიო.
და	ბალ.J	ოდეს-იგი იშევ შენ, მამამან ყო სიხარული დიდი და მოხადა ყოველთა ვარსკულავთ მრიცხუველთა და ჰკითხა დაბადებისათჳს შენისა, ხოლო მათ ყოველთა აუწყეს დიდსა დიდებასა მიცემაჲ შენი.
და	ბალ.J	და ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ: დიდი წინამძღუარი იყოს გზისა ჭეშმარიტებისაჲ და წინააღმდგომ სჯულისა შენისა იქმნების და არა ამა[თ] ღმერთთა ქადაგებსა, რომელთა შენ ჰმსახურებ და ჰმონებ;
და	ბალ.J	ამისთჳს შეეშინა მამასა შენსა, ნუუკუე მისდრკე ნებასა მისსა და უცხოჲ სჯული შემოიღო და შეიყუარნე კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი.
და	ბალ.J	და ჰრქუა ყრმამან მან: და რაჲ კაცნია ღმრთის მსახურნი?
და	ბალ.J	ხოლო მიუგო: ესევითარნივე არიან, ვითარ-ესე ჩუენ ვართ, და ზეცათა ღმერთსა ჰმსახურებენ.
და	ბალ.J	ხოლო მამამან შენმან რომელნიმე ტანჯნა და სხუანი ცეცხლითა დაწუნა, და რომელნიმე განასხნა საბრძანებელისაგან მისისა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მას იოდასაფ, ძემან მეფისამან: და არღარავინ იპოების მათგანი ქუეყანასა ამას ჩუენსა? ხოლო მან ჰრქუა: არა.
და	ბალ.E	ჰრქუა ბალაჰვარ: უკუეთუ ჰყო ეგე, ემსგავსო მას მდიდარსა, რომელი ემზახა გლახაკსა მას, რომელი გუესმა, ვითარმედ იყო ვინმე ჭაბუკი მდიდრისა ვისმე შვილი, და მამამან მისმან მოუთხო[ვ]ა ქალი დიდებულთა შვილი ცოლად.
და	ბალ.J	და ვითარ ყოველივე განუმარტა, არღარაჲ მიუგო მას.
და	რაბლე2	- უკეთუ ვერ მოვარჩინო, თავი ნურცა მბია (ჩვეულებისად დამთხვეულთა სანაძლეოა), შეეშვით მაგ ცრემლისა ღვრასა და მომეშველენით.
და	რაბლე2	შემდგომ რაღაც სამრთელებელი ცნდალი, ანუ მალამო წასცხო და, არ დავღუპო, კისერა არ გამოვიყვანოო (ესეგვარნი კი სიკვდილსაებრ სძაგდა პანურგსა), თავი ისე მოარგო ტანსა, ძარღვი ძარღვსა მიება, მყესი მყესსა, მალა მალასა.
და	რაბლე2	მას უკან თხუთმეტ-თექვსმეტ ადგილას დაუბლანდა კისერი, თავი დაუმაგრდეს, არ ჩამოუვარდესო, და ნაკერსა ისი სალბუნი დასდო, რომელსა სალბუნსაც მკვდრეთით აღმადგინებელსა ეძახდა.
და	რაბლე2	და ამოიხვნეშა უეცრივ ეპისტემონმა, მერმე თვალნი განეხვნა, მერმე დაამთქნარა, მერმე ცხვირი დააცემინა, მერმე კი ერთი მაგრისა დააძახა.
და	რაბლე2	- აი, აწ უკვე ჯანი გამოუსაღდა, - განაცხადა მაშინ პანურგმა და ერთი ჯამფილა თოფივით ღვინო შეასვა ეპისტემონსა, თანაც ზედა ტკბილი ორცხობილა დააყოლებინა.
და	ბალ.J	8. და ვითარცა მოვიდა მამაჲ მისი, ჰრქუა: მნებავს ცნობად საქმე ერთი, რომლისა მიერ დიდსა ურვასა და მწუხარებასა შინა ვარ მე.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მამამან: მკითხე, შვილო ჩემო!
და	ბალ.J	მიუგო: მამაო და უფალო ჩემო, თუ რომლისა საქმისათჳს იქმნა შეწყუდევაჲ ჩემი ადგილსა ამას და რაჲსათჳს აყენებ კაცთა შემოსლვად ჩემდა?
და	რაბლე2	ოღონდ ეგ იყო, სამიოდე კვირიაკე ცოტასა ხიხინებდა, ყელი ჩახრინწული ჰქონდა, მხველარებდა, მაგრამ იმოდენი სვა და ღლია, ბოლოსა და ბოლოს ამანაც გაუარა.
და	რაბლე2	და წამერთ ამოიდგა ენა, ენაამოდგმულმა ეპისტემონმა კი ჯერეთ ის წართქვა, ეშმაკნი თვალცხადლივ მოვიხილეო, ლუციფერსა პირისპირ ველაპარაკეო, ჯოჯოხეთსა და ელისეს მინდორთა შინა კაი პური ვჭამეო, და გადაწყვეტილად დასძინა, ბიჭობა დიაღაც ეშმაკთ უნდა დაიტრაბახონო.
და	რაბლე2	მერმე ახლა ცოდვილნი სულნი ახსენა და სინანული დაიწყო, პანურგმა ნამეტანი ადრე გამაცოცხლაო.
და	რაბლე2	ალექსანდრე დიდი, მაგალითადრე, ძველთა საწმერთულთ აკერებს და იმითი შოულობს ერთ ლუკმა პურსა.
და	რაბლე2	ქსერქსე ქუჩაში აღებმიცემობს, მდოგვსა ჰყიდის, რომელუსი - მარილსა, ნუმა - ლურსმან-სამსჭვალსა, ტარკვინიუსი ქვასა ხარშავს, პიზონი გუთნისდედობს, სულა მებორნეა, კიროსი მენახირეა, თემისტოკლე მეშუშეა, ეპამინონდი მესარკეა, ბრუტუსი და კასიუსი მიწისა მზომელნი არიან,
და	რაბლე2	ანკუს მარციუსი მჩურთავ-მგმანავია, კამილუსი მეწაღეა, ხისა ძირზედ კერავს, მარცელუსი ლობიოსა ცეხვავს, დრუზუსი ნუშსა ამტვრევს, სციპიონ აფრიკელსა ცალი ჩექმა აცვია და ქუჩაში თხლესა ჰყიდის, აზდრუბალი ლიფლიფათი ვაჭრობს, ჰანიბალი - კვერცხითა,
და	რაბლე2	სერავენ კოციტსა, ფლეგეტონსა, სტიქსსა, აქერონსა, ლეთესა და უფალ ეშმაკ-მღალავთ წინ და უკან დაასეირნებენ, რაღა ისინი და რაღა ლიონელნი მენავენი ანდა ვენეციელნი გონდოლიერნი,
და	ბალ.J	ჰრქუა: ამისთჳს, შვილო, რაჲთა არა შეზრუნდეს გული შენი და კიდე-ვყვნე ყოველნი ვნებანი შენგან.
და	ბალ.J	ხოლო აწ გევედრები, რაჲთა განმიტეო და ვიხილო ქუეყანაჲ და არასადა გარდავჰჴდე მცნებასა შენსა.
და	ბალ.J	ესე რაჲ ესმა, შეიწრდა გული მეფისაჲ და თქუა გულსსა თჳსსა: უკუეთუ დავაყენო ნებაჲ მისი, განმრავლდენ ურვანი მისნი და განუმწარო ყოველი საშუებელი მისი.
და	ბალ.J	და ჰრქუა: შვილო, უკუეთუ გნებავს რაჲ, დღე აღჯედ საჴედარსა და განვედ კაცთა თანა, და იყავნ ნებისაებრ შენისა.
და	ბალ.J	და ამცნო მეფემან, რომელნი განჰყვებოდეს ყრმასა მას, რაჲთა წინმავალთა წარავლენდენ და, უკუეთუ ჰპო[ვ]ებდენ კაცთა ბერთა, გინა სნეულებითა შეპყრობილთა, გზისაგან კიდე-განიყვანებდენ, რაჲთა არა იხილნე საქმენი კაცთანი და შესჭირდეს რაჲმე საწუთროთა ამათგანი.
და	ბალ.J	ხოლო იგინი ჰყოფდეს. ხოლო დღესა ერთსა ვიდოდა რაჲ ყრმაჲ იგი, იხილნა ორნი კაცნი: ერთი გონჯი და ერთი მწუხარე, რომელი სხუასა მიჰყვანდა და ზარ-განჴდილ იქმნა და ჰკითხვიდა მათთჳს.
და	ბალ.J	და ჰრქუეს: ესე კაცნი არიან და ვნებაჲ შემთხუეულა, ვითარცა სხუათა კაცთაცა შეემთხუევის.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მათ: ესე ყოველთა კაცთა შეემთხუჱვისაა?
და	ბალ.J	ხოლო მათ ჰრქუეს: არა, არამედ ზოგთა, რამეთუ რომელთამე შეემთხუევის და რომელნიმე დაუშთებიან.
და	ბალ.J	მაშინ განჰკრთა გონებითა და იქცა დამძიმებული.
და	რაბლე2	კამბისე ჯორთ დასდევს, არტაქსერქსე მკალავია, ნერონი ჭიანურსა უკრავს, ფიერაბრასი კი მსახურად უდგას და მიწყივ აცურებს: პურსა უვარგისსა აჭმევს და ღვინოსაცა ჭანგიანსა ასმევს, ხოლო თვითონ არცრასა კარგსა არა იკლებს.
და	რაბლე2	იულიუს კეისარი და პომპეუსი გემთ ფისავენ, ვალენტინი და ორსონი ჯოჯოხეთისა აბანოთა შინა მსახურებენ და დიაცთ სახეზედ ნიღაბთ ადებენ.
და	რაბლე2	გინგლენი და გოვენი მეღორენი არიან, ჟოფრუა გორანგო-ღრჯოლა ხილინდრიან კვეს-აბედითა ვაჭრობს, გოტფრიდ ბულონელი მეჩუქურთმეა, იაზონი ზართა მრეკავია, დონ პედრო კასტილიელი მეწვრილმანეა, შეშუდი დააქვს, მორგანი ლუდისა გამომხდელია, ჰიუონ ბორდოელი მეკასრეა,
და	ბალ.J	და კუალად ოდეს განვიდა, და მოყუასნი იგი წინმავალნი უდებ იქმნნეს და ვერ იხილეს ბერი კაცი მდებარე მოუძლურებული, რომლისა თმაჲ სპეტაკ იყო, ვითარცა მატყლი, და პირსა მისსა კბილი არა იყო და სიტყუაჲ მისი ფლაფნით იყო.
და	ბალ.J	და ვითარცა მივიდოდა ძე მეფისაჲ, იხილა იგი და შეეზარა, და ჰრქუა ზანდან მზარდულსა: რაჲ არს ესე?
და	რაბლე2	პიროსი ჯამ-ჭურჭელსა რეცხავს, ანტიოქე ბუხრისა მწმენდავია, რომულუსი მეხამლეა, წაღაწუღასა აკერებს, ოქტავიანე ეტრატისა მფხეკელია, ნერვა მეჯინიბეა, პაპი იულიუსი ღვეზლითა ვაჭრობს, თაბახზედ უწყვია, და ის თავისი გრძელი წვერი აღარა აქვს,
და	რაბლე2	ჟან პარიზელი ფეხსამოსთ აპრიალებს, არტურ ბრეტონელი თავსაბურავთ ბაყამ-ლაქასა და ბრყვილსა აცლის, პერსფორე მეკურტნეა, პაპი ბონიფაციუს მერვე თასმითა ვაჭრობს, პაპი ნიკოლოზ მესამე ქაღალდსა ჰყიდის, პაპი ალექსანდრე თაგვთ იჭერს, პაპი სიქსტე ცუდსა ჭირსა სწამლობს,
და	რაბლე2	- მრავალგზის უკვე შეხვედრილიცა მაქვს და შეყრილიც.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მას: რას შეუქმნიეს ესე?
და	რაბლე2	სემირამიდა დგას და, ვისაც ტილ-მკბენარი ახვევია, იმათა ხილავს და ტიზნავს, დიდო მესოკოეა, პანთესილეა მეწიწმატეა, ლუკრეცია მეფუნდუკეა, ჰორტენზია მსთველია, ლიბიე ჟანგაროსა ამზადებს.
და	რაბლე2	და, პირიქით: სიბრძნისმეტყველნი და მრავალნი სხვანი, რომელნიცა ამქვეყნად გაჭირვებულნი იყვნენ, იმა სოფლად ყოვლისა ბატონ-პატრონად შექმნილან.
და	რაბლე2	დიოგენესა, ვნახე, მეწამული ტოგა ემოსა, ხელთ სკიპტრა ეპყრა და თავისი საჩინოებითა თვალსა უბნელებდა ალექსანდრე დიდსა, თანაც ჯოხსა სცემდა, საწმერთული აგრე ცუდად რატომ დამიკემსეო.
და	რაბლე2	და თავსა ზედან გადმოხურული ვაზისა დია უცხო თალარ-ფანჩატური ესევითარი ზედწარწერით დაემშვენებინა:
და	რაბლე2	დამინახა თუ არა, მიმიპატიჟა, ერთად დავლიოთო, მეცა თანახმა გავუხდი და უღმერთოდ ჩავღლიეთ.
და	რაბლე2	ზედდატანებაზედ კიროსი მოადგა და შესთხოვა, მერკურისა ხათრისთვის, ერთი დენიე მომიბოძეო, ცოტა ხახვსა ვიყიდი, თორემ არცრა მაქვს სერ-ვახშმად საჭმელიო.
და	რაბლე2	„არამც და არამცაო, - უთხრა ეპიქტეტემ. - დენიესა არ ვიძლევიო, აჰა, ეკიუსა შეგძღვნი, შე თაღლითო, შენა, ვინძლო ბოლოსა და ბოლოს კაცური კაცი დადგეო“.
და	რაბლე2	დიაღაც გაახარა კიროსი ესდენმა ნაშოვნნაპოვნმა, მაგრამ მრავალთა რისხვეულთა და ოხერთ, ვინცავინ იქა ჰყუდია, ვითა, მაგალითადრე, ალექსანდრე დიდია, დარიუსია და სხვანი არიან, იმავ ღამესა ერთი ბისტიც აღარ შეარჩინეს.
და	ბალ.J	და ჰრქუა: რაჲ არს წელიწადი?
და	რაბლე2	საწყალ პაპსა ცრემლი წასკდა და წავიდა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა: რაჲ არს თუე? მიუგო: ოთხი კჳრაჲ.
და	ბალ.J	და რაზომსა წელსა შეიქმნების ესრეთ?
და	რაბლე2	ატირებული მიადგა თავის მეღვეზილე პატრონსა, ესე და ესე იყო, ღვეზილი სულ მთლად წარმტაცესო, და იმან კი იმდენი ურტყა ტაჯგანალი, ცხრაპირი ტყავი ააძრო.
და	რაბლე2	მოძღვარი ჟან ლემერიცა ვნახე, პაპსა განასახოვნებდა, იდგა და ყოველთა ნამეფართა და ნაპაპართ ფეხთ აკოცნინებდა, მერმე კატასაებრ ზურგი აიკუხა, დაამწყალობნა ისინი და ჰრქვა:
და	ბალ.J	ხოლო იგი იყო გონებითა ვრცელი და სიბრძნითა სავსე, და აღრაცხნა თუენი და წელიწადნი და ჰრქუა: ვითარ ვხედავ, ადრე მიუთქს დღე დღესა და წელიწადი წელიწადსა და ასთა წელთა დასასრული ადრე იქმნების.
და	რაბლე2	შემინდვია ბოდვანიო, უფრორე სწორად ცოდვანიო, ჯანდაბას თქვენი თავი, კაცობა თუ არ გინდათ, იყავით არაკაცნი და ეყარენითო“.
და	ბალ.J	და ჰრქუა იოდასაფ: და რაჲ არს სიკუდილი?
და	ბალ.J	ხოლო იგი ვეღარას დაჰფარვიდა და ჰრქუა: განქარდების საჴსენებელი ამისი ქუეყანით.
და	ბალ.J	და ჰრქუა: მამაჲ ჩემი ესევითარადვე იქმნებისა?
და	ბალ.J	და ჰრქუა: ჰე, ეგრეთვე იქმნების.
და	რაბლე2	მას უკან კაიეტსა ტრიბულესთან ერთად მიუხმო და უთხრა:
და	ბალ.J	– და შენ ესრეთვეა? და ჰრქუა: ჰე.
და	რაბლე2	„უფალნო კარდინალნო, ამათ თითო-თითო ბულაწამოცმული ქოჩაბური არ აწყენთ, დაჰკარით, წელი აათრევინეთო“. თქმა და ქმნა ერთი იყო.
და	ბალ.J	– და მე ესრეთვეა? ეგრეთვე შენ.
და	ბალ.J	– და ყოველნი კაცნი ესრეთვეა?
და	ბალ.J	ხოლო ესეცა უწყოდე, რამეთუ რომელნი ოდეს იშვნენ, მაშინვე წარიტაცებს სიკუდილი, და რომელთამე – მცირედ რაჲ აღიზარდნენ, და ზოგთა – ჰასაკსა რაჲ მოვიდენ.
და	ბალ.J	და ჰრქუა: მე აწ თანა-მაც სიკუდილი?
და	ბალ.J	და ჰრქუა: არა შენ ოდენ, არამედ ყოველთა კაცთა.
და	ბალ.J	მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არსა ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ, ვითარ-იგი წინაჲს ვიხილენ უძლურნი და აწ ამას ვხედავ, ხოლო კუალად უძნელეს აღმიჩნდა სიკუდილი?!
და	ბალ.J	და კუალად იცემდა მკერდსა, ტიროდა და ეტყოდა: მაუწყე, თუ არსა ქუეყანაჲ, რომელსა შინა განვერე სალმობათაგან?
და	ბალ.J	მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათა და სიკუდილისაგან.
და	ბალ.J	და კუალად ჰკითხვიდა: და რაჲ იქმნებიან სულნი შემდგომად სიკუდილისა?
და	ბალ.J	ჰრქუა მას მზარდულმან მან: კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი ესრეთ იტყოდეს: ზეცას ღმერთი არსო და მას დაუბადებიან ცანი, ქუეყანაჲ, ზღუანი და უფსკრულნი, მზე და მთო[ვ]არე და ვარსკულავნი, და ბრძანებითა მისითა იქმნებიან ძრვანი ჰაერთანი და ქუხილნი და ქარნიო,
და	ბალ.J	და კაცი ჴელითა შეუქმნია მიწისაგან და სული თჳსი შთაუბერავს უკუდავიო, და უკუეთუ მას ვინმე ჰმსახურებდეს და მცნებათა მისთა ვიდოდის და თაყუანის-[ს]ცემდეს მასო, სამოთხე უთქს და სასუფეველი,
და	ბალ.J	და შემდგომად სიკუდილისა მუნ წარიყვანებს და მუნ შინა განუსუენებს, ხოლო მამისა შენისა ფილოსოფოსნი ზოგნი მოკუდავად იტყჳან სულსა და ზოგნი უკუდავად.
და	ბალ.J	ესე ყოველი რაჲ ჰრქუა ზანდან, მეფისა ძე იქცა გარე და წარვიდა საყოფელადვე თჳსად, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ ესე საწუთოჲსა ამათ თანა, რომელნი-ესე ვიხილენ და მესმნეს.
და	ბალ.J	და მიერთაგან იგონებდა, თუ რაჲმე ყოს.
და	ბალ.J	და არღარად შეერაცხა საშუებელი ესე ამის სოფლისაჲ.
და	ბალ.J	და ამასვე ყოველსა თანა ესათნოებოდა მამასა, და მი-რაჲ-ვიდის იგი მისსა, იწყის მან განცხრომად, ხოლო ოდეს წარვიდის, იტყოდის გულსა შინა:
და	რაბლე2	და ეგრევ მდოგვისა დერგში ჩაუთხია ფსელი.
და	ბალ.J	აღდგა და წარმოვიდა ადგილთაგან სამძოვროთა, და მოვიდა სოფლად, და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ, და აღიღო მოთხე მცირე, და მივიდა კარად მეფის ძისა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეკარესა: შეედ და აუწყე ზანდანს, ვითარმედ გიწესს ვინმე უცხოჲ შორით მოსრული.
და	ბალ.J	ხოლო იგი შევიდა და აუწყა რაჲ, გამოვიდა ზანდან მზარდული, და ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მაქუს მე თუალი პატიოსანი და, უკუეთუ გნებავს, მიიღე იგი მეფის[ა] ძისათჳს,
და	ბალ.J	რამეთუ უმჯობეს არს იგი წუნწუბასა წითელსა, რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს, და უტყუთა ატყუებს, და უძლურთა ჰკურნებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მოატყუებს.
და	ბალ.J	ჰრქუა მას მზარდულმან: კაცო, არს ვხედავ სახესა უგუნურებისასა, გარნა სიტყუანი შენნი ნამეტნავ არიან და მეშინის, ნუუკუე განმამტყუვნო მეფისა ძისა.
და	რაბლე2	მავანი და მავანი აზატი ბანიონელი მოისარიცა ვნახე.
და	ბალ.J	აწ მიჩუენე, რაჲთა ვიხილო და ეგრეთ ვაუწყო მისთჳს.
და	კლარჯ.	მარხვაჲ მიაწიეთ… ქადაგებითა კურნებასა, შემოკერბით მოხუცებულნი ყოველნი სახლსა შინა ღმრთისასა... თჳსისა და ყოველი სიმრავლჱ ერისაჲ შემოკერბით.
და	ბალ.J	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ვერვინ შემძლებელ არს ხილვად მისსა, არა თუ იყვნენ მის თანა ორნი საქმენი: სიფრთხილე თუალთაჲ და სიწმიდე ჴორცთაჲ.
და	რაბლე2	და მოისარმა მან მწვალებლად შერაცხა პერსფორე, ის იყო უნდა დაეწვა კიდეც, მაგრამ მორგანმა არ აკმარა ოდენ კუთვნილი proficial’a, არცარა სხვა წვრილი რამ სანიჭარი, და მთელი ათი კასრლადუკი ლუდი მოუბოძა.
და	ბალ.J	ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მძიმედ მხედველმან და ცოდვასა ზედა დადრგომილმან, ნათელი თუალთაჲ მოაკლდეს და საცნობელი გონებისაჲ.
და	ბალ.J	და მე კაცი ვარ მკურნალი, და ვხედავ მძიმედ მხედვარებასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე მიგიტაცოს სინათლე თუალთაჲ, არამედ მასმია მეფის ძისა სიწმიდით ცხორებაჲ, და ყრმა არს და მახჳლ თუალითა, და იგი შემძლებელ არს ხილვა მისსა.
და	კლარჯ.	დაფარულად და უგრძნობელად „გარდამოჴდა, ვითარცა წჳმაჲ საწმისსა ზედა“ შეიცვალა ხატი იგი ღმრთეებისა თჳსისაჲ, რაჲთა ვერ იცნას მგელმან მან მწყ...
და	რაბლე2	- რა დღეში და, შავსა დღეში არიან, - უპასუხა ეპისტემონმა, - უკლისად ყოველნი ტალახსა შიგან იჩიჩქნებიან, ჟანგიან ქინძისთავთ და ძველ სამსჭვალთ აგროვებენ, ვითა აქა, დედამიწაზედ, ათასნაირნი ნიფხავგამოხეულნი შვრებიან,
და	რაბლე2	მაგრამ ერთი კვინტალი ესეგვარი ჯართისთვის პატარა პურის ნატეხისა მეტსა არცრასა აძლევენ, და საერთოდ ღმერთსა არ უქნია იქაური აღებმიცემობა.
და	ბალ.E	ხოლო შენ იტყჳ, ბერმან გამოცადაო, და აწ, ვითარ გნებავს გამოცდაჲ ჩემი?
და	ბალ.J	აწ ნუ ორგულებ უწყება მისა, რამეთუ, უკუეთუ მიაწიო ესე მისა, შეგემატოს პატივ დიდი უმეტეს მოყუასთა შენთ და უჩუენებდა მოთხესა მას, რომელი აქუნდა.
და	ბალ.J	მაშინ შევიდა ჩუენებად წინაშე მეფის[ა] ძისა მზარდული და უთხრა ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან.
და	ბალ.J	და უთხრობდა რაჲ თუალისა მისთჳს სიტყუათა უცხოთა, იგრძნა სულითა, ვითამცა ეპო[ვ]ა საწადელი მისი.
და	ბალ.J	და ბრძანა შემოყვანებაჲ მის[ი] წინაშე მისსა.
და	რაბლე2	ამად არის, რომა ხან მთელი სამი კვირიაკე და ხანაც უფრორე გრძელჟამიერად უნაწილონი ვლიან ის საწყალნი, ჯაფა კი დილით საღამომდისა არ აკლიათ და სულ იმედნეულობენ, მალე ჩვენცა გვეშველებაო.
და	ბალ.E	ჰრქუა გეშინოდის ღმრთისა და შეეყო ნებასა მისსა და განეშორო ვნებასა სოფლისასა და არა წარსწყმედს ღმერთი შრომათა შენთა, და არა განიცდის უფროჲს ძალისა შენისა;
და	ბალ.J	10. და ვითარცა დადგა წინაშე მეფის ძისა, და ჰლოცვიდა მას.
და	ბალ.J	ხოლო ძემან მეფისამან, ვითარცა ჯერ-არს, პატივით მოიკითხა იგი და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა განვიდეს მისგან.
და	ბალ.J	და უბრძანა ბალაჰვარს, რაჲთა უჩუენოს თუალი იგი.
და	ბალ.E	და მეცა ვევედრები უფალსა ჩემსა იესუ ქრისტესა, დამბადებელსა ცისა და ქუეყანისასა, სამებასა წმიდასა, რომელსა არა აქუს აღსასრული, საშინელსა და სახიერსა, ძლიერსა, მოწყალესა, უხილავსა, გამოუთქუმელსა, მეუფესა კაცთ მოყუარესა, მეცნიერსა და არა უცნაურსა,
და	ბალ.J	მიუგო ბალაჰვარ და ჰრქუა: არა ჯერ-არს, თუმცა უდბად შე-რაჲმე-გამთხჳე, რამეთუ ჭურჭელი ჩემი ეგრეთ არს, ვითარცა გაუწყა მზარდულმან.
და	რაბლე2	სიტყვასა მყის თან საქმე მოაყოლეს, ჩამოამწკრივეს გოზაურნი, მოიძიეს ნუზლი, და ნადიმსა ხელი წაეყარა, დაღათუმცა, ბედშავმან ანარქ მეფემან მაინც ვერ მოილხინა, რისა გამოც პანურგმა სიტყვა გამოაგო:
და	ბალ.E	რომლისაგან ძრწიან ყოველნი დაბადებულნი, რაჲთა წმიდა გყოს ჭეშმარიტი წინამძღუარი კეთილისაჲ და თითის საჩუენებელ ღმრთის მსახურებითა, ამხილველ ბრმათა, მსმენელ ყრუთა, მოყუარე წმიდათა და მოძულე ვნებათა,
და	ბალ.E	ვიდრემდის მიგაწიოს ჩუენითურთ ადგილთა მათ, რომელ აღგჳთქუა პირითა წმიდათა წინაწარმეტყუელთაჲთა და მოციქულთაჲთა, რომელთა მიმართ გუაქუს სასოებაჲ, რაჲთა ღირს ვიქმნეთ მიმთხუევად.
და	ბალ.E	და სიტყუათა ამათ ზედა განჴურდა გული იოდასაფისა და იწყო ტირილად, და მერმე ჰრქუა ბალაჰვარს: რაჲ ზომისა წლისაჲ ხარ?
და	ბალ.E	და ჰრქუა: ვითარ მეტყჳ მაგას, რამეთუ ხარ მოხუცებულ, სამეოცისა წლისა უმეტეს.
და	ბალ.E	ჰრქუა ბალაჰვარ: ვინაჲთგან ვიშევ, სამეოცისა წლისაჲ ვარ, გარნა, რაჲთგან ღმერთსა სრულიად გაუსაკუთრე თავი ჩემი, ათორმეტი წელი არს, რამეთუ წინათ მკუდარი ვიყავ და ათორმეტით წლითგან ცოცხალ ვარ.
და	ბალ.E	ჰრქუა იოდასაფ: და ვითარ მკუდარ არს კაცი, რომელი ჭამს და სუამს?
და	რაბლე2	XXXI. ვითარ შევიდა პანტაგრუელი ამავროტთა თავქალაქსა, რარიგ შერთო პანურგმა ქალი ანარქ მეფესა და რაგვარ გახადა იგი ხირხიტონისა გამსყიდველი
და	რაბლე2	შემდგომად ამა საარაკო გამარჯვებისა ადგა პანტაგრუელი და ამავროტთა თავქალაქსა წარგზავნა კარპალიმი, წა და ამცნე იქაურთ, რომ ანარქ მეფე წარტყვევნილია და მტერი სრულად განაცარმტვერებულიაო.
და	რაბლე2	ამბავი ესე რა იუწყეს, ყოველნი ქალაქელნი დია აღტაცებულნი დაეწყვნენ და, ვითარ ამგვარსა ზარზეიმსა შეჰფეროდა, დასტურ ისე გამოეგებნენ პანტაგრუელსა და შეაბრძანეს ქალაქსა,
და	ბალ.J	ხოლო აწ მნებავს გამოცდაჲ შენი სიტყჳთ და, უკუეთუ შემძლებელ იყო, გიჩუენო, რამეთუ შენთჳს მომიღიეს იგი და არავის სხჳსათჳს, და მე ვესავ ღმერთსა, რამეთუ მიწდომილ ხარ საზომსაცა ხილვისა მისისასა, და მისწუთეცა, თუ ღმერთსა უნდეს.
და	ბალ.J	რამეთუ მე, გლახაკი ესე, ძეო მეფისაო, მიმითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწორებელად.
და	ბალ.J	11. და ჰრქუა ბალაჰვარ: დაღაცათუ ჰყავ ესე ჩემდა მომართ, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს ოდესმე მეფე, რომელი სახიერ იყო და სიმართლესა ეძიებდა.
და	ბალ.J	და ვითარ-იგი ვიდოდა დღესა ერთსა სიმრავლითა ერისაჲთა, იხილნა კაცნი ვინმე შემოსილნი სამოსლითა უნდოჲთა, დაბებკულითა, დაყჳთვებულნი ფერითა.
და	ბალ.J	ხოლო მეფემან იცნა იგინი და მსწრაფლ გარდაჰჴდა ჰუნესა და მოეხჳა ყელთა მათთა.
და	ბალ.J	და იხილეს რაჲ დიდებულთა მისთა, სიჩქურედ შეჰრაცხეს, გარნა ვერარაჲ იკადრეს.
და	ბალ.J	და მივიდეს წინაშე ძმისა მისისა, რომელი კადნიერ იყო წინაშე მისსა და ჰრქუეს: აუწყე ძმასა შენსა, რაჲთა არაოდეს ყოს საქმე ესევითარი, რამეთუ კაცთა უნდოთა თაყუანის-სცა.
და	ბალ.J	ხოლო იგი მივიდა და აუწყა საქმისა მისთჳს, ხოლო მან არა მისცა პასუხი.
და	ბალ.J	და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნეს მეფე ვის ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა.
და	რაბლე2	ქალაქში კი ყოველგან ჭიაკოკონა ენთო და უცხოდ შემკობილი მრავალი ტაბლა იდგა სასიხარულო შემთხვეულობისა გამო.
და	ბალ.J	და შემდგომად მცირეთა დღეთა წარავლინნა მონანი და წარვედით კართა ძმისა ჩემისათა და ჰკარით საყჳრსა სიკუდილისასა.
და	ბალ.J	ხოლო იგინი წარვიდეს და ყვეს ეგრეთ.
და	ბალ.J	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ იგი ძმასა მეფისასა, შეშინდა და იწყო ტირილად და ტყეპად.
და	რაბლე2	გალაშქრებასა ხვალა ღრეობისა მერმე ვეპირები, და ვინაც ჩემთან ერთად წამომსვლელნი ხართ, განემზადენით.
და	ბალ.J	მერმე შეემოსა სამოსელი სამკუდროჲ და წარვიდა იგი ცოლით და შვილითურთ კართა მეფისა, ძმისა თჳსისათა.
და	ბალ.J	და ისხმიდეს ნაცარსა პირთა მათთა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მათ მეფემან: ვითარ შეჰშინდით ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი მისნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა?
და	ბალ.J	და ვითარ გიკჳრდა დავრდომაჲ ჩემი წინაშე მათსა, რომელნი ქადაგნი იყუნეს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესნი, რომელნი მომაჴსენებენ და მაუწყებენ სასჯელთა საუკუნოთა.
და	ბალ.J	და ამას თანა უწყნი მე მრავალნი შეცოდებანი ჩემნი წინაშე მისსა.
და	რაბლე2	ამად მინდა, რომა მნდომელნი დიფსოდიასა შინა დაგასახლოთ ვითარცა ახალმოშენენი და კიდით-კიდე მოგიბოძოთ ქვეყანა იგი, იქაურ მიწა-წყალსა კი წუნი არ დაედების:
და	ბალ.J	12. და ჟამსა ერთსა შევიდა საჭურჭლესა თჳსსა და მოიხუნა კიდობანნი ოქროჲთა და მარგალიტითა შემკულნი.
და	ბალ.J	და კუალად მოიხუნა სხუანი კიდობანნი, უშუერად შექნილნი, ფისითა შეგოზილნი, და შთადვა მათ შინა თუალები პატიოსნები და რაჲცა უმჯობესი პოვა საჭურჭლესა მისსა, და სხუაჲ სურნელთაგანი მრავალი, და დაჰკრძალა იგიცა, და მოუწოდა წარჩინებულთა თჳსთა.
და	ბალ.J	და მოაღებია ნაგევთაგან სკორე და მყრალი ძუალები მძორისაჲ და სხუაჲ საძაგელი ბაყლები და კიდობანთა მათ შინა ჩადვა ყოველი.
და	ბალ.J	და დაჰკრძალა ზედა ბეჭდითა.
და	ბალ.J	და ამოჴდა სიმყრალე სასტიკი, რომელ ყოველთა დაიდვეს პირსა ზედა საჴელი და ამოყარეს მუნით ყოველი საძაგელი.
და	ბალ.E	და ივლტოდა მამისაგან თჳსისა.
და	რაბლე2	ამა განჩინება-გარდაწყვეტილებისა ამბავი მალიად მთელსა ქალაქსა მოედო, და მეორე დღესა სასახლისა ფორ-მოედანზედ უშქარი და კიდევ რვაას ორმოცდათექვსმეტი ათას თერთმეტი კაცი შეკრბა, დიაც-ყმაწვილთ უკეთუ არა ჩავთვლით.
და	ბალ.J	და ვითარცა იყო სიხარული, უბრძანა მეჭურჭლესა თჳსსა, რაჲთა მოიხუნეს კიდობანნი იგი. ვითარცა დადგნის.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: გესმოდის ყოველთა, კიდობანნი ისი გარეთ კეკლუცნი, ჩუენ ვართ, რომელნი ვიმკვებით ფერად-ფერადითა სამკაულითა გარეგნით, ხოლო შინაგანი ჩუენი სული სავსე არს ცოდვითა და სიმყრალითა,
და	ბალ.J	ხოლო მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს და ჰრქუეს მეფესა: ერთნი ისი კიდობანნი არ ღირს არიან შემოხუმად ტაძარსა შინა შენსა, ხოლო მეორეთა იმათ არა დაედების ფასი.
და	ბალ.J	და კუალად უბრძანა პილწთა მათ კიდობანთა ახუმაჲ და ამოჰჴდა მუნით სული სულნელებისაჲ, რომელ ყოველი იგი სიმყრალე დაფარა.
და	ბალ.J	და ამოყარეს მუნით სამკაული დიდ ფასისაჲ და თუალები პატიოსნები.
და	ბალ.J	ხოლო რომელნი ღმრთისათჳს და სახელისა მისისათჳს დამდაბლდენ და დაგლახაკნენ მარხვითა, ლოცვითა და ფერითა დაყჳთდენ, ხოლო შინაგანი სული მათი ესრეთ სავსე არს სურნელებითა, ვითარცა კიდობანთა იმათ შინა იდვა,
და	ბალ.J	და წინაშე ღმრთისა ჰასრე ბრწყინვენ, ვითარცა თუალნი ისი პატიოსანნი.
და	ბალ.J	და ესე სახე შენი არს, ძეო მეფისაო, რამეთუ პატივ-მეც მე სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
და	რაბლე2	და სუყველანი ისეგვარად დაწყობილნი გაუდგნენ დიფსოდიისა გზასა, ვინაც დაინახავდა, შესაძლოა, შვილნი ჰგონებოდნენ ისრაელისანი, ეგვიპტისა დატევებისა მერმედ ზღვასა მეწამულსა მავალნი.
და	რაბლე2	იფიქრა, იფიქრა, რა ვუყო, რა საქმე გამოვუჩინოო, და ეპისტემონისა თქმული წამოაგონდა, ნამეფარ-ნაბატონარნი ელისეს მინდორთა შინა აგრე და აგრე არიანო.
და	რაბლე2	ერთი ლუკმა პურისა გულისთვის სუყველა რაღაცა საკდემელსა და სააუგო ხელობასა მისდევსო.
და	რაბლე2	წამოაგონდა და, არცა აცია, არცა აცხელა, ადგა და ეგრევ მოკლე ახალუხი ჩააცვა მეფესა, ცისფერი ატლასისა, ალბანურ ქუდსაებრ ჩაქიანი, მერმე ზღვაზედ სახმარი საწმერთული მოარგო, საფსმელად საადვილო, ფეხნი კი შეუმოსავნი დაუტოვა,
და	რაბლე2	არ მოგიხდებაო, უთხრა და კიდევ ლურჯი თავსაბურავი დაადგა, ყვერულისა დიდი ფრთითა გაწყობილი, უნდა მომიტევოთ, ამერია, ერთი კი არა, მგონი, ორი ფრთა ამშვენებდა, და მწვანე სრელ-ზოლიანი ლურჯივ ქამარი შემოარტყა.
და	რაბლე2	ესეგვარად გამოკანკლული მეფე მიჰგვარა პანურგმა პანტაგრუელსა და დაეკითხა: - იცნობ ბრანგვსა ამასა?
და	რაბლე2	ეს ვირიშვილნი, ესენი, სააქაოში, დედამიწაზედ, პირწავარდნილნი მუტრუკნი არიან, არცრა იციან და არცრად უქნია ღმერთსა,
და	რაბლე2	ერთადერთი, რაიცა ხელეწიფებათ, ის არის, რომა უბედურ ქვეშევრდომთ სისხლსა უშრობენ და, როცა კი მოეპრიანებათ, ოღონდაც თავიანთი უსამართლო და ბილწი ჟინი მოიკლან, ჩხუბსა ჩამოაგდებენ ხოლმე ქვეყნიერებაზედ.
და	რაბლე2	აბა, ერთი შეჰყვირე: „ვის გინდათ ხირხიტონი, ვის გინდათ- თქო?“ და იმა საცოდავმაც შეჰყვირა.
და	რაბლე2	- ხმადაბლა მოგივიდა, - მიუთხრო პანურგმა და ყურში სწვდა, სწავლება დაუწყო: - უფრორე ხმამაღლა წართქვი, სოლ- რე- დო მისწრება იქნება! ეგრე, ეგრე!
და	რაბლე2	პანტაგრუელსა ამან დია კმაყოფილება მოჰგვარა, რადგანც, გავბედავ და დაგარწმუნებთ, დიდი გულკეთილი ვინმე იყო.
და	რაბლე2	აგრე და ამგვარად დადგა ანარქისგან ფარსაგი გამსყიდველი ხირხიტონისა.
და	რაბლე2	ორიოდ დღისა შემდგომ პანურგმა მავანი და მავანი ძველი კახპა შერთო მეფესა და ქორწილიც თავადვე გარდაუხადა,
და	რაბლე2	ქორწილსა კი არა აკლდა არცა ცხვრისა თავ-ფეხი, არცა შემწვარი ღორისა ხორცი, თავისი მდოგვითა, და არცა კიდევ დანივრული შიგანური, თანაც ხუთი ურემი ეგევე ჭამადი პანურგმა პანტაგრუელსა აახლა, და იმასაც ისერიგად ეგემრიელა, ყველაყა მიირთვა;
და	რაბლე2	ღლევითა მექორწილენი მსხლისა და ცირცელისა იყსა ღლევდნენ, და იყო ერთი როკვა-შუშპარი, დამკვრელად უშტარი ვინმე მეჭიანურე ჰყავდა პანურგსა დაქირავებული.
და	რაბლე2	სუფრიდან ამდგარნი ახალჯვარდაწერილნი პანურგმა სასახლესა შინა მიიყვანა, მიჰგვარა პანტაგრუელსა და პატარძალზედ მიუთხრო: - აი ესა უკვე არღა გატყვრება!
და	რაბლე2	- რადა და, მრავალგზის ნაჩხვლეტია, - მიუგო პანურგმა.
და	რაბლე2	- დასტურ უნდა უწყოდე, - განაგრძო პანურგმა, - წაბლსა ოდესცა ცეცხლში მთელ-მთელსა სწვავენ, მეხსაებრ ტყვრება, და რათა არ გატყვრეს, წინ-წინ ჩხვლეტენ.
და	რაბლე2	ეს ჩვენი პატარძალიცა ძირშიგან გვარიანად ტუტუა-დანაჩხვლეტია და ამად არცროდისღა გატყვრება.
და	რაბლე2	მაშინ ადგა პანტაგრუელი და ახალნაქორწილევთ ერთი ქუჩაბანდისა ბოლოს პატარა სახლი რამ მიუბოძა და ზედ ფილთაქვაც მიაყოლა, დადექით და სახირხიტონე ნიგოზი ნაყეთო.
და	რაბლე2	და ისინიც მიდგნენ-მოდგნენ, ოჯახი ნელ-ნელა მოაღონიერეს, და თუ ვინმე იყო უტოპიასა მართლა ყოჩაღი მეხირხიტონე, ანარქ ნამეფარი არცვისა არ ჩამოუვარდებოდა,
და	რაბლე2	XXXII. ვითარ გადააფარა პანტაგრუელმა ენა სრულად ლაშქარსა, და რა დაუნახა იმას პირშიგან ამა წიგნისა მთხზველმა
და	რაბლე2	ოდეს პანტაგრუელი დიფსოდთა ქვეყანასა შინა შეუძღვა თავის სპასა, მუნებურთ დია გაიხარეს და დანებებასა დაეჩქარნენ;
და	ბალ.J	13. მაშინ აღდგა საჯდომთაგან და თქუა: ნეტარ ვარ მე, რამეთუ ვპოე საწადელი სულისა ჩემისაჲ, რომელსა ვეძიებ, და მიექცა და ჰრქუა ბალაჰვარს: კეთილ არს სიტყუაჲ შენი და ჭეშმარიტ.
და	ბალ.J	და ვჰგონებ, რომელ-ეგე არს თუალი იგი, რომელსა ჰფარავ, რამეთუ განამტკიცებს გულსა და განანათლებს თუალთა და განაძლიერებს გონებათა.
და	ბალ.J	და უკუეთუ ესე ესრეთ არს, ვითარ ვჰგონებ, მომეც სიტყუაჲ შენი ნაცვალად თუალისა და აღმძარცე მწუხარებაჲ გულისაგან ჩემისა.
და	ბალ.J	გამოვიდა მთესვარი და იწყო თესვად.
და	ბალ.J	და რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მფრინველთა აღიტაცეს;
და	ბალ.J	და რომელიმე – კლდესა ზედა, რომელსა მიწაჲ არა იყო, და აღმოსცენდა და განჴმა, რამეთუ ძირნი არა დაებნეს;
და	ბალ.J	და სხუაჲ – ეკალთა შორის, და აღმოსცენდა და ეკალთა მათ შეაშთვეს.
და	ბალ.J	ხოლო რომელიმე დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და აღმოსცენდა, და მრავალი ნაყოფი გამოიღო.
და	ბალ.J	აწ მთესვარი იგი მიმცემელი სიბრძნისაჲ-ა, და თესლი იგი – სიტყუანი ჭეშმარიტებისანი, და რომელი დავარდა გზასა და მფრინველთა წარიტაცეს, იგი არს, რომელი ესმის ყურსა და თანაწარჰვალს გულსა.
და	ბალ.J	და რომელი კლდესა დავარდა, აღმოსცენდა და განჴმეს, ესე არს, რომელ ისმინის წუთ ერთ და მერმე არა დაამტკიცის გონებასა მისსა ზედა და განჴმისა.
და	ბალ.J	ხოლო რომელი-იგი ეკალთა შეაშთვეს, ესე იგი არს, რომელი შეიწყნარის კაცმან და აღმოსცენდის რაჲ მის შორის, გულის თქუმათა და სოფლისა საქმეთა შექცევითა შეაშთვის.
და	ბალ.J	ხოლო რომელი-იგი აღმოსცენდა და მრავალი ნაყოფი გამოიღო, ესე იგი არს, რომელი მოისთულის თუალმან და შეიკრიბის გულმან და წარჰმართის გონებამან და დაამჴუნის გულის-თქუმანი და განიწმიდი გული ვნებათაგან და გამოიღის ნაყოფი.
და	ბალ.J	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა რომელი ჩემ თანა დასთესო, აღმოსცენდეს და გამოიღოს ნაყოფი.
და	ბალ.J	და მითხარ სახე საწუთოჲსაჲ და ვითარ აცთუნებს კაცთა.
და	ბალ.J	14. ჰრქუა ბალაჰვარ: მსგავს არს საწუთოჲ ესე კაცსა, რომელსა სდევდა პილოჲ ამრიზებული, და მიაწყჳდია იგი ჯურღმულსა საშინელსა.
და	ბალ.J	და იხილნა ხენი, რომელსა ზედა აღჴდა.
და	ბალ.J	და იხილნა ორნი თაგუნი: ერთი შავი და ერთი თეთრი, რომელნი სჭრიდეს ძირსა მათ ხეთასა, რომელთა ზედა აღსრულ იყო.
და	ბალ.J	და შთახედნა ჯურღმულსა და იხილა ვეშაპი, რომელსა აემტკმო პირი და ეგულებოდა შთანთქმაჲ მისი.
და	ბალ.J	და აღიხილნა ზე და იხილა თაფლი მცირე, რომელი ჩამოსდიოდა ხეთა მათ.
და	ბალ.J	და იწყო ლოკაჲ მისი.
და	ბალ.J	და არღარა მოიჴსენა განსაცდელი, რომელსა შთავრდომად იყო.
და	ბალ.J	ხოლო თაგუთა მათ ხენი იგი წასჭრნეს, და პილომან აღიტაცა კაცი იგი და მიუგდო ვეშაპსა.
და	ბალ.J	აწ პილოჲ იგი სახე არს სიკუდილისაჲ, რომელი სდევს ძეთა კაცთასა და ხენი იგი საწუთოჲ არს, და თაგუნი იგი დღენი და ღამენი-ა, და თაფლი იგი საწუთოჲსა სიტკბოებაჲ არს და შეაქცევს კაცსა გემოვნებაჲ საწუთოჲსაჲ.
და	ბალ.J	და დღენი და ღამენი აღსრულდებიან და სიკუდილი წარიტაცებს და ჯოჯოხეთს ვეშაპი იგი შთანთქამს, და ესე არს ცხორებაჲ კაცთაჲ.
და	ბალ.J	15. და ჰრქუა ძემან მეფისამან: განაცხოველე მაგით სული ჩემი.
და	ბალ.J	მომეც სახე სოფლისაჲ ამის და მოყუარეთა მისთაჲ.
დ	ბალ.J	თხრობაჲ დ
და	ბალ.J	ერთი იგი უმეტეს სხუათა უყუარდა, და მეორე იგი მეგობარი უყუარდა-ვე, ხოლო მესამე იგი მეგობარი შეურაცხ იყო მის წინაშე.
და	ბალ.J	და შემდგომთა დღეთა მოიწივნეს მისსა ბოროტნი მეფისანი და წარიყვანდეს განსაკითხავად.
და	ბალ.J	და მივიდა საყუარელისა მის მეგობრისასა და ჰრქუა: შენ უწყი, საყუარელო ჩემო, ვითარ მიყუარ.
და	ბალ.J	მიუგო მან და ჰრქუა: არა ვარ მეგობარ შენდა და არცა გიცი შენ, მე სხუანი მისხენ მეგობარნი, რომელთა თანა ვიშუებდე, არამედ მოგცნე ორნი სამოსელნი და იგიცა არავე გერგნენ.
და	ბალ.E	26. ჰრქუა იოდასაფ ბალაჰვარს: მითხარ მე სახე სიბრძნისაჲ და რად აქუს ნათესავსა ამას ჩუენსა სიბრძნე სიყუარულისათჳს კერპთა მიმართ.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: კაცმან ვინმე შეიპყრა მჭურინავი და დაჰკლვიდა მას.
და	ბალ.E	უკუეთუ განმიტეო, გასწაო სამნი მცნებანი, და უკუეთუ დაიმარხნე, სცხოვნდე და სარგებელ გეყო.
და	ბალ.E	ხოლო მან ისმინა, და განუტევა.
და	ბალ.E	ხოლო იგი დაჯდა რტოსა ხეთასა და ჰრქუა: აუწუთომელსა ნუ ეწუთები, გარდასრულსა ნუ ინანი, და რომელი შენთჳს არა გინდეს ბოროტი, სხუასა ნუ უზამ და სცხოვნდე.
და	ბალ.J	და მივიდა მეორისა მის მეგობრისა და ჰრქუა: აწ ვცნა სიყუარული ჩემი შენდა მიმართ, რომელ მაქუნდა.
და	ბალ.J	აწ ესერა წარვჰყავ განსაკითხავად და შემეწიე ჭირსა ჩემსა.
და	ბალ.J	მიუგო მან: არა მცალს დღეს შენდა, რამეთუ კმა არს ჩემდა ჭირი თავისა ჩემისაჲ, წარვედ გზასა შენსა, ამიერითგან არღარა ვარ მეგობარი შენი, არამედ მცირედ გზა-გყვე და მერმე მივიქცე ზრუნვად თავისა ჩემისა.
და	ბალ.J	და წარვიდა მესამისა მეგობრისა, რომელსა-იგი სძ~ლებდა და ჰრქუა: სირცხჳლ მიჩნს, გარნა მჭირს და მით მოვედ შენდა, შემეწიე მე, დაღაცათუ არა კეთილ ვყავ შენ თანა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა: კაცო, უკუეთუმცა ცოდნილ იყავ და მე დაგეკალ, ჩემსა ინჩაჴუსა იდვა მარგალიტი სირაქლემისა კუერცხისა ოდენი და იგიმცა გამოგეღო, შენ დიდი საფასე შეგძენოდა.
და	ბალ.J	ხოლო მან მხიარულებით ჰრქუა: მე ვარ მეგობარი შენი, რომელმან დავიმარხე კეთილი შენი მცირედი და აწ აღნადგინებითურთ მიგაგო შენ და თანამოგზაურ გექმნე და მეოხ ჭირსა შინა და არა მიგცე ჴელსა მტერთა შენთასა.
და	ბალ.E	და ვითარცა ესმა კაცსა მას, იწყო სინანულად და ენება შეპყრობაჲ მისი და დაკლვაჲ.
და	ბალ.J	მაშინ იწყო სინანულად და თქუა: რად არა შენ ზედა ვყავ ყოველი კეთილი, რომელ ორთა მათ მეგობართა ზედა წარვაგე ცუდად?
და	ბალ.J	ჰრქუა მას: მეგობარი იგი პ~ლ ვეცხლის მოყუარებაჲ არს, რომელი ფრიად უყუარს კაცთა, და ვერას წარიტანს თანა, ოდეს-იგი წარიყვანებდეს სიკუდილი, ოდეს წარადგინებდენ განსაკითხავად.
და	ბალ.E	და ჰრქუა: ვინაჲთგან მასწავენ მცნებანი, სხუაჲ არა მაქუს ნაცვალი, რაჲთა მოგიზღო მის წილ, აწ მო[ვ]ედ სახედ ჩემდა, რამეთუ ზამთარი ესე ფიცხელ არს და მე კეთილად გიღუაწო, და განგისუენო და განგიტეო...
და	ბალ.J	მეორე იგი მეგობარი – ცოლი და შვილნი, რომელნი უყუარან და მათთჳს ზრუნავს სამარადისოდ და დღესა მას განკითხვისასა ვერას არგებენ, არამედ საფლავადმდე მიჰყვებიან და მერმე თავისსა ზრუნვასა შეექცევიან.
და	ბალ.E	ჰრქუა მას მჭურინავმან: ცუდ არს სწავლაჲ მცნებათა ჩემთაჲ შენდა მიმართ, რამეთუ სამივე მცნებაჲ აწვე დაჰკარგე პირველი იგი: რამეთუ გარდასრულ არს გაშუებაჲ ჩემი და აწ ინანი,
და	ბალ.J	და მესამე მეგობარი სული თჳსი და არა ჰყოფს კეთილსა, ხოლო რომელი-იგი ყოს მცირედი, დიდად შეერაცხების წინაშე ღმრთისა, რამეთუ ას წილად მიაგებს ღმერთი ნაცვალსა.
და	ბალ.E	და მეორე: შეპყრობაჲ ჩემი აუწუთომელ არს და ეწუთები, და მესამე ესე სიკუდილი შენი არა გნებავს და ჩემსა დაკლვასა ჰლამი, ხოლო მე გამოგცადე, თუ ვითარ დაიმარხავ მცნებათა.
და	ბალ.E	და აწ ვითარ გრწამს, თუ არს ჩემსა ინჩაჴუსა მარგალიტი, ვითარცა სირაქლემის კუერცხის ოდენი, რამეთუ თჳთ ნაკრტენითურთ არცა ხოლო თუ ნატამალი ვარ სირაქლემისა კუერცხისაჲ.
და	ბალ.E	აწ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ ასწავებდე კაცთა უგუნურთა, არავე ისწავებენ და გარდაჴდებიან მცნებათა ღმრთისათა და თავით თჳსით მოგონებულსა დაამტკიცებენ,
და	ბალ.E	რამეთუ ჴელითა თჳსითა შეუქმნიან კერპნი და ღმრთად თაყუანის-[სც]ემენ და იტყჳან: ესენი არიან მჴსნელნი ჩუენნი ბოროტისაგან.
და	ბალ.E	და მონაგებთა მათთა წარაგებენ მათ ზედა, რამეთუ ეშმაკნი დამკჳდრებულ არიან მათ შინა და მათსა ირწმუნებენ და არა გულისჴმა-ჰყოფენ,
და	ბალ.E	ვითარმედ ერთი არს ღმერთი, მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, შემოქმედი ცათა და ქუეყანისაჲ, უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე და წმიდაჲ სული, რომელი მამისაგან გამოვალს;
და	ბალ.E	იგი ხოლო დამბადებელ და სხუანი დაბადებულ, იგი ხოლო უჟამო და სხუანი ჟამიერ, იგი ხოლო ძლიერ და ყოველნი უძლურ, იგი ხოლო მაღალ და ყოველნი მდაბალ, და ყოველი მის მიერ შეიქმნა და თჳნიერ მისსა არცა ერთი რაჲ იქმნა,
და	ბალ.E	და რამეთუ სახიერ, მოწყალე, სულგრძელ და კაცთ მოყუარე არს, და განუმზადებიან მორჩილთათჳს საშუებელნი, ხოლო ურჩთათჳს სატანჯველნი.
და	ბალ.E	ამანვე სამგუამოვნებით და ერთ-არსებით დიდებულმან გყო შენ მეძიებელ ნებისა მისისა, რაჲთა სცხოვნდე ძალითა ერთარსისა სამებისაჲთა.
და	ბალ.E	და უკუეთუ პირველი იგი ცხორებაჲ არა შეგირაცხიეს ცხორებად, თანა-გაც, რაჲთა სიკუდილიცა იგი მომავალი არად შეგერაცხოს.
და	ბალ.E	და ყოველივე ცხორებაჲ მისი თჳთოეულად წარმოუთხრა და თუ რომლითა მიზეზითა განვიდა უდაბნოდ.
და	ბალ.E	მიუგო: ესე არს მცნებაჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა რომელი გინდეს თავისა შენისა, უყო მოყუასსაცა შენსა, და რომელი შენ არა გინდეს, სხუასა არა უყო და ლოცვასა ჰყოფდე და ვედრებასა დღე და ღამე.
და	ბალ.E	და გაქუნდეს ჯუარი მისი საძლეველად მტერთა, რამეთუ მით მიჴსნა ვნებათაგან სიკუდილისათა.
და	ბალ.E	− და უკუეთუ ეგრეთ არს კეთილნი ესე, რომელ არიან სოფელსა ამას შინა, რაჲსათჳს მოიძულენით?
და	ბალ.E	პირველად ესე, რამეთუ გარდამატებულნი ესე კეთილნი ღმრთისანი ვერ ესწორებიან მცირედსა მუნ საშუებელსა სასუფეველისასა, და ვითა[რ]ცა ვინ იღუაწოს, უმეტესთა პატივთა მიემთხუევის და არა მცირედი შური იყოს მოყუსისაჲ მოყუასსა მიმართ,
და	ბალ.E	რამეთუ არა სწორ იყუნენ ხარკისა გარდამჴდელნი ძღუნისა შემწირველთა, ხოლო მეორე: ნუუკუე ესე ჴელ-ყავ მოცემულთა ამათ საშუებელთა და მათ მიერ ჩავიჭრეთ უწესოთა საქმეთა და მიზეზ მექმნე წარწყმედისა.
და	ბალ.E	ხოლო უკუეთუ განვეშორნეთ, უმეტესი მშჳდობაჲ და დაწყნარებაჲ გაქუნდეს.
და	ბალ.E	რამეთუ უკუეთუ ვინმე და[ა]ახლნეს საცხოვარნი თჳსნი ყანობირსა, ვერ გულ-პყრობილ არს, რამეთუ უკუეთუ მიერულოს, ანუ უდებ იქმნეს, განჰრყუნიან საცხოვარნი სრულიად, ხოლო ოდეს განაშორნის ყანისაგან უზრუნველად, დაიძინის და განისუენის უზრუნველად.
და	ბალ.E	ჰრქუა იოდასაფ: ყოველსა ჭეშმარიტად მეტყუელ ხარ, არამედ შე-ღა-სძინე სიტყუად, რაჲთა მეცა შევსძინო მტერობად და მოძულებად სოფლისა.
და	ბალ.E	ჰრქუა ბალაჰვარ: ესე ცხად იყავნ წინაშე შენსა, რამეთუ მტერობაჲ სოფლისაჲ დააგებს ღმერთსა, და რამეთუ მოკლე არს ცხორებაჲ ესე და ადრე დაჰლევენ დღენი და ღამენი.
და	ბალ.E	მაშინ ყოველნი მონაგებნი განიბნივნენ და შენებულნი მაღალნი მოოჴრდენ, და უცნაურ იქმნეს სახელი მისი, და აღიჴოცოს ჴსენებაჲ მისი, და განილიოს გუამი მისი,
და	ბალ.E	რამეთუ შიშუელი განიღონ სოფლით მისით და შთააგდონ მღჳმესა ბნელსა და დააგდონ მარტოჲ უცხოებასა შინა და სიგლახაკესა, დატევებული მოძულეთაგან, და განწირონ და მოიძაგონ ყოველთა: მეუღლემან, ძმათა და შვილთა.
და	ბალ.E	28. ამას ზედა იოდასაფ ცრემლეოდა და ეტყოდა: სიტყუანი შენნი განმეწონნეს გულსა, აწ მეც სიტყუაჲ ცხორებისაჲ.
და	კლარჯ.	აღიღო ჴელთა თჳსთა ქაჩაბურად ჯუარი იგი თჳსი, ვითარცა მწყემსმან კეთილმან, ღაღად-ყო და თქუა ჯუარსა მას ზედა: „მამაო, ჴელთა შენთა შევჰვედრებ სულსა ჩემსა“.
და	ბალ.E	და ჰრქუა ბალაჰვარ: მე, ძეო მეფისაო, ფრიად მიყუარდა სოფელი ესე და შეყოფილ ვიყავ შუებათა მისთა, და ვითარცა განვიცადე და ვიხილე შეცვალებაჲ მკუდრად და ვცან,
და	კლარჯ.	მას ჟამსა დაილეწნეს კლიტენი და შეიმუსრნეს ბჭენი ჯოჯოხეთისანი.
და	რაბლე2	ერთნი ოდენ ალმიროდნი გაჯიუტდნენ, ეშმაკისა ცხენზედ შემსხდარნი დაუხვდნენ პანტაგრუელისა შუაკაცთ და მიუთხრეს, მხოლოდ და მხოლოდ მაშინღა დაგნებდებით, უკეთუ ჩვენთვის ფრიად ხელსაყრელსა პირობასა არ წაუხვალთო.
და	კლარჯ.	გამოუღო იგი პირისაგან მჴეცისა, იგი და მის თანა...
და	კლარჯ.	და კუალად ვიტყჳ: „უკუეთუ ვინმე იყოს დედაკაცი, რომელსა ედვას ათი სატირი და წარწყმდეს ერთი მათგანი, არა-მე აღანთოს სანთელი და სახლი მისი მოჰმართოს და ეძიებდეს გულსმოდგინედ?“...
და	კლარჯ.	„ჰჱ, გეტყჳ თქუენ, საყუარელნო, რამეთუ ესრეთ სიხარული იყოს ცათა შინა აწცა და მერმეცა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს, ვიდრეღა არა ოთხმეოცდაათცხრამეტთა მათ, რომელთა არცა შესცოდეს და არცა უჴმს სინანული“.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ, საყუარელნო, ჰხედავთა მრავალსა მოწყალებასა ღმრთისასა და კაცთმოყუარებასა მისსა და დიდსა მისსა სიტკბოებასა და აურაცხელსა მას მისსა სიმდაბლესა, ვითარ-იგი თავი თჳსი დადვა ცხოვართა თჳსთა ზედა და მოიძია წარწყმედული იგი?
და	კლარჯ.	ხატად დედაკაცისა გამოიხატვის ეკლესიაჲ, ვითარცა წმიდანი მოციქულნი და მოძღუარნი იტყჳან წმიდისა სიონისთჳს, რამეთუ: ესე არს დედაჲ ყოველთა ეკლესიათაჲ.
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს: „იხარებდ ბერწი ეგე, რომელ არა გელმოდა და არა შობდ...
და	რაბლე2	ბრძანება და ლაშქრისა დაწყობა-დაძვრა ერთი იყო.
და	კლარჯ.	და მერმე ყოველი წმიდაჲ ეკლესიაჲ დედაჲ არს ყოველთა მორწმუნეთაჲ ბანითა მით მეორედ შობისაჲთა, სარწმუნოებითა მით შეუძრველითა, მადლითა სულისა წმიდისაჲთა, ვითარცა-იგი სადამე იტყჳს: „ზეცისაჲ იგი იერუსალჱმი აზნაურ არს, რომელ არს დედაჲ ჩუენი“.
და	ბალ.E	ვითარმედ არავინ დაადგრების მას შინა, არცა დიდი და არცა მცირე, არცა ძლიერი და არცა უძლური, არცა ბრძენი და არცა სულელი.
და	კლარჯ.	აღიმაღლჱ და ღაღად-ყავ... და კუალად იტყჳს: რამეთუ ბერწსა მას ესხნეს შჳდ შვილ.
და	ბალ.E	და ვითარცა გულისჴმა-ვყავ, ვითარმედ მეცა ეგრეთვე განმავალ ვარ, ვითარცა განვიდეს იგინი, და შეცვალებად ვარ, ვითარცა შეიცვალნეს იგინი.
და	ბალ.E	რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა მათ, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოწევნად არს ჩემდაცა, და რამეთუ ყოველნი წარვალთ და განვიბნევით.
და	ბალ.E	და ვითარცა ესე ყოველი გულისჴმა-ვყავ, ვიძიე თავისა ჩემისა უმჯობესი.
და	ბალ.E	და მესმა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ წიგნთაგან ზეგარდამოთა, ვითარმედ: ვყავ სოფელი ესე და ყოველი ხატი მისი წარმავალ.
და	ბალ.E	დაღაცათუ მძიმედ აღმიჩნდა, ვაიძულე თავსა ჩემსა და დავაყენე გულის თქუმათაგან და აღჳრ-ვასხენ ნებასა ჩემსა, რაჲთა არა წარმიტაცოს და შთამაგდოს შფოთთა სოფლისათა.
და	კლარჯ.	ხოლო ბერწმან მან, რომელმან შვნა შჳდნი შვილნი და მერმჱ ათნი და უმრალჱს მისსა ათასეულნი და ბევრეულნი და უკუანაჲსკნელ, რომლისაჲ არა არს რიცხჳ.
და	კლარჯ.	ხოლო სატირი იგი არიან შვილნი ეკლესიისანი, და წარუწყმდეს წმიდასა ეკლესიასა ერთი მორწმუნეთაგანი და შესცთეს იგი უგზოსა...
და	ბალ.E	ეკრძალენით, რამეთუ უეჭუელად განხუალთ ამიერ და რამეთუ მე განმიმზადებიეს ადგილი საუკუნოჲ, რომელსა შინა არიან ორნი სადგურნი:
და	კლარჯ.	მიმოიხედავნ და ისტუანავნ მჴურვალედ, ვიდრე პოვნადმდჱ მისა.
და	რაბლე2	დაღათუმცა, გზად ტრიალსა მინდორში დელგმამ მოუსწროთ, და მოლაშქრენი სიცივემ ისერიგად შეაჭირვა, ერთმანეთსღა ეკვროდნენ, ეგების ცოტა გავთბეთო.
და	ბალ.E	ერთი იგი არს სავანე ყოველთა კეთილთაჲ და საშუებელი გამოუთქუმელი მათთჳს, რომელთა შემიყვარეს და დაიცვნეს მცნებანი ჩემნი და მას შინა სუფევდენ უკუნისამდე.
და	ბალ.E	ხოლო მეორე იგი სავანე არს სავსე სატანჯველითა, იწროებითა, სირცხჳლითა და შეურაცხებითა, აღგზებული რისხვითა, რაჲთა შური მიაგოს მოძულეთა ჩემთა.
და	კლარჯ.	და რაჟამს პოვის იგი, მოუწოდის მეგობართა თჳსთა, რომელ არიან წმიდანი მორწმუნენი ქრისტესნი და ჰრქუა მათ: „ჩემ თანა გიხაროდენ და იხარებდით დღეს ყოვლადვე, რამეთუ ვპოვე სატირი იგი“, რომელ არს შვილი ჩემი და ძმაჲ თქუენი, რომელი წარწყმედულ იყო შეცოდებითა.
და	კლარჯ.	– ერთი არს და იგივე, ვითარცა-იგი პირველ ვთქუთ.
და	ბალ.E	და აღვიღე საგზალი, რაჲთა მივიწიო სავანესა მას მშჳდობისასა, და ვივლტი სავანისა მისგან საშინელისა და ფრიადცა მეშინის, რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩემნი, გარნა უმეტეს არიან მოწყალებანი ღმრთისა ჩუენისანი.
და	რაბლე2	პანტაგრუელმა მხედრობა შეცივნული რა დაინახა, ჯართუფროსთა პირით ხმა მიაწვდინა, ნუ გეშინიათ, არაფერიაო, ღრუბელსა ცხადლივ ვატყობ, სადაც არის, ჩამოიჟურებაო, მაგრამ მაინც მწკრივ-მწკრივ დაეწყეთ და შეგიფარებთო.
და	ბალ.E	და შიში ღმრთისაჲ ყოვლადვე და მარადის გონებასამცა თჳსსა შინა არს, რამეთუ იტყჳს მეფსალმუნე: დასაბამი სიბრძნისაჲ შიში ღმრთისაჲ, ხოლო გულისჴმის-ყოფაჲ კეთილი ყოველთა, რომელთა ყონ იგი.
და	კლარჯ.	და ერთობით ვადიდებდეთ მამასა და ძჱსა და წმიდასა სულსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და მადლი და პატივი და თავყანისცემაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ მოვედით, მორწმუნენო და ვილოცვიდეთ სიწმიდით და შევინანნეთ ცრემლითა შეცოდებანი ჩუენნი და ვევედრებოდით მრავალმოწყალესა მას და სახიერსა ღმერთსა,
და	რაბლე2	ლაშქარიც წამერთ დამწკრივდა, პანტაგრუელმა მხოლოდ ნახევრად გამოყო ენა და ყველანი შეიფარა, ვითარცა კრუხმა წიწილნი.
და	ბალ.E	ჰრქუა ბალაჰვარ: რაჲთა დაუტეო სოფელი და ყოველნი ზრუნვანი მისნი, რამეთუ თანა-აც კაცსა ბრძენსა, რაჲთა წურთიდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა წურთინ კეთილი წინამძღუარი სამწყსოსა თჳსსა.
და	ბალ.E	და ესე უწყოდე, რამეთუ ვერ შეიკრიბის კაცმან ერთმან ყოველი სწავლულებაჲ;
და	ბალ.E	ანუ ვინ კაცთაგანი შემძლებელ არს ყოველთა საჭმელთა და სასუმელთა, რომელნი იხილნეს და გული უთქმიდეს, ერთბამად მიღებასა, არამედ ძალისაებრ მცირედ-მცირედ მიიღის.
და	კლარჯ.	რაჲთა მშჳდობით და სიწმიდით აღვასრულნეთ წმიდანი ესე დღენი ორმეოცნი და სიხარულით მივეახლნეთ აღდგომასა მკუდრეთით უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა.
და	ბალ.E	ხოლო ესეცა უწყოდი, რამეთუ ეშმაკი მოართუამს გონებასა და ეტყჳს: უკუეთუ არა უტყუვი ღმერთსა, იმარხე ორმეოცითა და ძაძითა, ნაცრითა და ტირილითა იქცეოდე.
და	რაბლე2	ამაობაში ავდექი მეცა, ამა უტყუარ ამბავთა მათქვამი, და იქავ ახლორე ოროვანდისა ფოთოლსა შევეფარე, რომელი ფოთოლიცა არცათუ ნაკლებად განიერი იყო, ვინემ მონტრიბლის ხიდისა თაღია.
და	ბალ.E	ესევითართა ძნელოვანთა აწუევს, ანუმცა ამით მოაწყინა და შეარყია, ანუმცა მეტად აღზუავა და მერმე ქუეყანად დააკუეთა და ურვასა მრავალსა შეაყენა.
და	ბალ.E	ესე ჯერ-არს, რაჲთა დაიჭირო თავი შენი საზომსა და გეშინოდენ ღმრთისაგან.
და	ბალ.E	ესე შეიკრძალე და შეისწავე და ჯუარითა შეიჭურე და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ ყოველთა შინა საქმეთა შენთა, რამეთუ არა არს ძალი და ღონე, რომლითა წინააღუდგეთ ღონეთა მტერისათა, გარნა უფლისა ჩუენისა იესო ქრისტეს მიერ დავსცეთ.
და	რაბლე2	და როს იმათ უფროისად უკეთ თავშეფარებულთ შევავლე თვალი, წაველ, ვიფიქრე, შევეკედლები -მეთქი, გარნა ზედიზედ მიწყობილთ მისადგომი ვერ მოვუკვლიე.
და	ბალ.E	ჰრქუა ბალაჰვარ: გამოუთქმელ არს ხატი ღმრთეებისაჲ და გონებაჲ ვერ მისწუთების გამოძიებად და ვერცა ყოველნი ენანი შემძლებელ არიან ღირსებით ქებად მისა,
და	რაბლე2	ბევრი ვუარე თუ ცოტა ვუარე, ბოლოს პანტაგრუელსა ენაზედ შევაცოცდი, ორიოდ ეჯი გავიარე და პირშიგან შევუბრძანდი.
და	რაბლე2	შევუბრძანდი და, ჰოი, ღმერთნო და ქალღმერთნო, არ იტყვით ახლა, რა დავუნახე?
და	რაბლე2	ვითომც კონსტანტინოპოლში სოფიასა შინა ვყოფილიყავ, ისე ვიდოდი და აქეთ-იქით სულ კლდეთა ვჭვრეტდი, მაღალთა, ვითა დანიაში მთანია, როგორცა ჩანს, კბილ-ღოჯთა შუა მოვხვდი,
და	რაბლე2	და მრავალი ჩანდა აგრეთვე თვალუწვდენელი ველ-მინდორიცა, ღურღუმი ტყეცა და ბევრი მოვიხილე დიდ-დიდი გამაგრებული ციხე-ქალაქიც, ჩვენი ლიონისა და პუატიეს დარი.
და	რაბლე2	ამან ძალიან გამაკვირვა და დავეკითხე:
და	რაბლე2	- რასა ვშვრები და, კომბოსტოსა ვრგავო.
და	რაბლე2	მე ამა კომბოსტოთი ვშოულობ ლუკმა-პურსაო, აგერა უკან რომ ქალაქი მოჩანს, ბაზარი ადგილია და იქ დამაქვს გასასყიდადო.
და	რაბლე2	- არამც და არამც ახალი არ არისო, - პირში მწვდა კაცი იგი.
და	რაბლე2	- ვითარ უბნობენ, ახალი მზიან-მთვარიანი ქვეყანა სადღაც ახლორე მდებარეობს და იქა თურმე ათასი რამ დიდი ამბავი ხდება, სოფელი ესე ჩვენი უფროისად ძველიაო.
და	რაბლე2	- კეთილი და პატიოსანი, ძმავ, - ვუთხარი.
და	რაბლე2	რაღა თავი შეგაწყინოთ, ბარემ წავალ- მეთქი, გარდავწყვიტე და ავიკარ გუდა-ნაბადი.
და	რაბლე2	გზად მავანსა და მავანსა ყრმასა გადავეყარე, მტრედთა სდევდა დასაჭერად, და შევეკითხე:
და	რაბლე2	- საიდანა, ბატონო, და საიქიოდანაო, - მომიგო.
და	რაბლე2	ვიფიქრე, ალბათ, პანტაგრუელი ოდესცა ამთქნარებს, მტრედთ ხახა მისი სამტრედე ჰგონიათ და შიგან გუნდ-გუნდ უფრინდებიან- მეთქი.
და	რაბლე2	მერმე ქალაქსა შეველ და ქალაქი ისა ფრიად გამაგრებული მეჩვენა, მდებარეობაც უზადო ჰქონდა, და გუშაგთ, ჩემდა გასაკვირად, ჭიშკართან მიმდგარსა ჯანისა სიმრთელისა ქაღალდი მომთხოვეს.
და	რაბლე2	- ეჰ, ბატონო, - მითხრეს, - ჩვენსა მხარეში იმოდენი ხალხი იხოცება, სულ ურმითა ვეზიდებით და მაინც ვერ გაგვიტანიაო.
და	რაბლე2	სადა და, თურმე ლარინგსა და ფარინგში ხდებოდა, რუანსაებრ და ნანატსაებრ დიდთა და მდიდარ სავაჭრო ქალაქთა შინა,
და	რაბლე2	ჟამიანობისა მიზეზი კი ისი მყრალი და მავნე ოხშივარი იყო, ბოლო ჟამსა უფსკრულთაგან რომ ამოდიოდა, რისა გამოც ერთსა კვირაში ორი მილიონ ორას სამოცი ათას თექვსმეტ კაცზედ მეტსა დაჰყროდა ვალალა.
და	რაბლე2	ვიფიქრე, ვიფიქრე, ჭკუასა ძალა დავატანე და, როგორც იყო, ჩავხვდი, რომ პანტაგრუელსა უყარდა სტომაქი, რამეთუ დანივრული შიგანური ჰქონდა მირთმეული, და თუ როდის მიირთვა, უკვე მოგახსენეთ.
და	რაბლე2	შემდგომ ჭიუხ-ჭიუხ ვიარე და როს ერთერთსა თავზედ მოვექეცი, ირგვლივ ყოვლისა უფრორე ლამაზი ადგილი დავკვლიე: არ აკლდა არცა უცხოდ გამართული საბურთალი მოედანი, არცა გალერეა, არც მდელო, არცა ბაგა-ვენახი,
და	რაბლე2	საცა ერთი ლამაზი კორდიანი იყო, ყოველგან კოკროჭინა ოდა-სახლები იდგა, იტალიური ყაიდისა, და დავრჩი ოთხი თვე, ვიყავი და ისე მაძღრისად, როგორცა იქა ვჭამდი, ჯერეთ არცსად არ მიჭამია.
და	რაბლე2	მას უკან ქვედა ლაშისკენ დავეშვი და ის იყო საძირისა კბილთ გავცდი, რომა გზად ერთსა უღრანსა და ყურთამდის ატეხილსა ტყეში ყაჩაღთ გამძარცვეს.
და	რაბლე2	ჭამა-სმა აბა იქა მქონდა, თუ მქონდა და თანაც კიდევ ცოტა ფულიც მოვიშოვე. თუ იცით, რითა?
და	რაბლე2	რითა და, ძილითა, იმსოფლელნი დიაღაც საძინებლად ქირაობენ ხალხსა, ფულსა დღიურ უხდიან და დღეში, სულ ცოტა, ხუთი-ექვსი სუს შოვნა შეიძლება, ვინაც ძალიან ხვრინვა იცის, იმასა შვიდნახევარი სუ ეგრევე ზედა აქვს.
და	რაბლე2	სენატორთ რომ ვუამბე, ესე და ესე იყო, გზაში გამღვარსლეს- მეთქი, იმათ მაშინვე ის მითხრეს, კბილთიქითელნი დასტურ ყაჩაღნი და ბოროტისა მყოფელნი არიანო, და ჩავვარდი გულისხმასა:
და	რაბლე2	ვითარ ჩვენში უბნობენ, პირიქითელნი და პირაქეთელნიო, იქა კბილთიქითელნი და კბილთაქეთელნი იციან, და „კბილთაქეთა“ ქვეყანასა შინა გულსაც უფრორე უხარის, ჰაერიც უმჯობესია.
და	რაბლე2	და აწღა ვირწმუნე, რაოდენ მართალნი არიან ისინი, ვინაცა უბნობს, კაცთა მოდგმისა ნახევარმა არცრა უწყის მეორე ნახევრისაო, რამეთუ ჯერეთ არცვისა აღუწერია „კბილთაქეთა“ ქვეყანა, იქა კი, უდაბნოთა და დიდროვანსა სრუტესა თუ არ ჩავთვლით, ოცდახუთი კაცრიელი სამეფოა.
და	რაბლე2	და აი ამას წინათ დავჯექ და დავწერე კარგა მოსქელო წიგნი, რომელ წიგნსაცა აქა ამბავი ყიელთა დავარქვი, და მუნებურთ ყიელნი იმად ვუწოდე, რაკიღა ისინი ჩემისა ბატონისა, ანუ პანტაგრუელისა ყიასა შინაგან სახლობენ.
და	ბალ.E	მან გამოთქუა იგი ჭეშმარიტად, რამეთუ თუალთ-შეუდგამ არს ხატი მისი, და მოციქულთა და წინაწარმეტყუელთა წამეს მისთჳს, და (ა)რწმუნეს კაცთა ნიშებითა და სასწაულებითა, რომელთა იქმოდეს სახელის დებითა მისითა,
და	რაბლე2	ბოლოსა და ბოლოსა კვალად უკან წამოსვლა მომინდა და წინაპირველად პირისა თმასა ჩამოვყევი პანტაგრუელისასა, მერმე მხარზედ დავახტი, იქიდან კი ძირსა ჩამოვცურდი და ფეხთა ქვეშე ჩავუვარდი.
და	ბალ.E	რამეთუ მკუდართა აღადგენდეს, ბრმათა აღუხილვიდეს, მკელობელთა ავლენდეს, კეთრო[ვ]ანთა განსწმედდეს, ეშმაკთა განასხმიდეს და ყოველთა სნეულებათა ჰკურნებდეს, რომელი ვერვის სხუასა ძალ-უც ყოფად ეგევითარისა ძალისა და ყოველსავე,
და	რაბლე2	- საიდან, ბატონო, და შენი ყრონტიდანა- მეთქი, - მივუგე.
და	ბალ.E	რაჲცა ენებოს, იქმს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ზღუათა შინა და ყოველთა უფსკრულთა.
და	ბალ.E	მიუგო ბალაჰვარ: ცანი და ქუეყანაჲ და ყოველი, რომელი დამკჳდრებულ არს მას შინა, სულიერნი და გუამნი.
და	ბალ.E	და რამეთუ უკუეთუ იხილო ჭურჭელი რაჲმე შექმნილი, დაღათუმცა მოქმედი არა ჰნახე, სწამემცა, ვითარმედ უვის შემოქმედი.
და	ბალ.E	და ეგრეცა ნაშენები, დაღაცათუ მაშენებელი ვერ იხილო, არამედ გონებაჲ წამებს, ვითარმედ უვის მაშენებელი.
და	ბალ.E	ხოლო მე, რაჟამს ვიხილე თავი ჩემი და განვიცადე აგებულებაჲ ჩემი, ვცან, რამეთუ მივის შემოქმედი და ვითარცა ენება, დამბადა და გამომხატა თჳნიერ კითხვისა ჩემისა.
და	ბალ.E	და უკუეთუმცა მე ვიყავ დამბადებელი თავისა ჩემისაჲ, უმეტესმცა ვყავ თავი ჩემი სიშუენიერითა და სისრულითა ჰასაკისაჲთა.
და	რაბლე2	- რასაც შენა ღლევდი და მიირთმევდი, მეფე-ბატონო, მეცა იმასა გეახლებოდი- მეთქი, - ვუთხარი.
და	ბალ.E	ხოლო რომელმან დამბადა, მყო მე რომელთამე უდარეს და რომელთამე უმჯობეს.
და	ბალ.E	და ვითარ გულისჴმა-ვყავ და ვცან საქმე ცხორებისა ჩემისაჲ, ვითარმედ ვერას შემძლებელ ვართ შემატებად, გინა დაკლებად ჰასაკისა და ვერცა განახლებად დაძუელებულისა და ვერცა კუალად შედგმად,
და	ბალ.E	თუ რაჲ მოჰვარდეს ასოთაგანი, და ვერცა შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა, და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
და	ბალ.E	და მერმე ვხედავ შემოსლვასა ღამისასა შემდგომად დღისა, და ქცევასა სამყაროთასა.
და	ბალ.E	და ამით გამო ვცან, რამეთუ ყოველთა უვის დამბადებელი, და არა არს მსგავს დაბადებულთა.
და	რაბლე2	- რასა და, პირდაპირ ყრონტსა შიგან გიშვრებოდი- მეთქი, - მივუგე.
და	ბალ.E	და უკუეთუმცა მსგავს იყო მათსა, მის ზედაცა მოიწეოდა, რომელნი მოიწევიან დაბადებულთა ზედა, რამეთუ ვითარცა თქუას, იქმნების, და ოდეს ინებოს, აღესრულების მყის და კუალად აღადგენს, ვითარცა პირველ იყვნეს.
და	ბალ.E	რამეთუ ბრძანებაჲ მისი უგანმკუეთელეს არს მახჳლისა ორპირისა და უმალეს არს კამკამებასა ელვისასა, და ენებოს თუ, განაქარვებს და კუალად მოაგებს ყოველსავე, და კურთხეულ არს და დიდებულ სახელი მისი უკუნისამდე.
და	ბალ.E	31. ჰრქუა იოდასაფ: ყოველივე ეგე ჭეშმარიტად სწამე, გარნა ვინაჲ სცან, თუ აღდგომაჲ ყოფად არს შემდგომად სიკუდილისა და მიგებაჲ კეთილისა და ბოროტისაჲ?
და	რაბლე2	XXXIII. ვითარ გასატკივარდა პანტაგრუელი და რარიგ გამოიავადმყოფა
და	ბალ.E	მიუგო ბალაჰვარ: ორთა საქმეთაგან საცნაურ არს, რამეთუ განწვალებულ არს ცხორებაჲ მორჩილთა და ურჩთაჲ სოფელსა ამას შინა, და რამეთუ ვხედავთ მრავალთა ურჩთა შუებითა, ხოლო მორჩილთა ვხედავთ, რამეთუ ჭირითა და შეურაცხებითა განვლენ სოფლისა ამისგან,
და	ბალ.E	და ამით უწყი, რამეთუ მართლმსაჯულმან ღმერთმან ამისთჳს არა ადიდნა მორჩილნი იგი მისნი, რაჲთა აღდგომასა მას უმეტესი პატივი უყოს მათ, ხოლო ურჩნი იგი დასაჯნეს საქმეთა მათთაებრ.
და	ბალ.E	ხოლო მეორედ საცნაურ არს ქადაგებითა მოციქულთაჲთა, რომელნი-იგი თჳთმხილველ იქმნეს დიდებასა ღმრთ~ისასა, ამისთჳსცა ახარებდეს მისაგებელსა საუკუნოსა მორჩილთათჳს და განაკრძალებდეს სატანჯველთათჳს საუკუნოთა.
და	რაბლე2	მცირე ჟამისა შემდგომ ქველი პანტაგრუელი სალმობიერ იქმნა, გვრემა აუტყდა მუცლისა, და ვერცაღა იხმია, ვერცაღა ჭამა.
და	ბალ.E	რამეთუ ამისთჳს შევიწყნარეთ წამებაჲ მათი, რამეთუ აჩუენებდეს ნიშებსა და სასწაულებსა კაცთა შორის ძალითა მხოლოდ შობილისა ძისა ღმრთისაჲთა, რომელ არს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე.
და	რაბლე2	და რადგანაც ერთსა ჭირსა მეორე მოსდევს, ზედა შარდისა ხუთვა დაერთო, და წარმოდგენაც არა გაქვთ, რაგვარ იტანჯებოდა, დაღათუმცა, მკურნალთა ათასი რამ საფაღარათო და საშარდველი წამალი შეასვეს, და წამლობა ესე ფრიად მოუხდა: ფსმად იქცა, ფსა, ფსა, და ტკივილიც დაუცხრა.
და	რაბლე2	ოღონდ შარდი იმისთანა ქაფქაფა ჰქონდა, დღესაქამომდის არ განელებულა, და სადაც კი იდინა და იმდინარა, იქა ალაგ-ალაგ ცხელმან ფშა-წყარომან ამოხეთქა, მაგალითადრე, საფრანგეთსა შინა: კოდრეში, ლომონსში, დასტში, ბალრუკში, ნერიკში, ბურბონ-ლანსიში და სხვაგანაცა.
და	ბალ.E	ჰრქუა ბალაჰვარ: ამით უწყი ჭეშმარიტებაჲ, ვითარცა პირველ ვთქუ, რამეთუ შეუდგეს უფალსა ღმერთსა ჩუენსა და განეყენნეს მონაგებთაგან და შეუდგეს სიგლახაკესა, და გლახაკთა სიტყჳთ განამდიდრებდეს
და	ბალ.E	და თჳთ უჴამლონი და თავშიშუელნი ერთითა სამოსლითა მიმოვიდოდეს და აჭირვებდეს თავთა თჳსთა, და ეგრეთვე სხვათა აწურთიდეს,
და	რაბლე2	ბოლონიისა საგრაფოსა შინა: პორეტაში, და კიდევ ბევრსა სხვა ადგილასა.
და	რაბლე2	და მიკვირს და დია გამკვირვებია, რატომ არის, რომა მრავალნი ცალტვინა ფილოსოფოსნი და მკურნალნი დროსა იმის ცილობაში ჰკარგავენ, არა ბორაკი ანიჭებს ზემორეჩამოთვლილ ფშა-წყაროთ სითბოსა, არა გოგორდიო, ვიეთნი შაბსაც ასახელებენ, ვიეთნი კიდევ წიაღისეულსა გვარჯილასა,
და	ბალ.E	და უკუეთუ იყვნეს ცრუ მოწამე და მტყუარ, არამცა ესევითართა იწროთა და საჭიროთა გზათა ავლინებდეს კაცთა, არამედ უფროჲსმცა წინაუყოფდეს, რომელი შეაშუენეს კაცთა, და ვრცელი და ფართოჲ კარიმცა უჩუენეს, რომელ არს საწადელი თუალთაჲ და სავნებელი გულთაჲ.
და	რაბლე2	და სხვასაც ათას რასმე მიედ-მოედებიან, უფრორე უმჯობესი კი ის იქნებოდა, ენისა ნაცვლად სასკორენი ეფხანათ და რისა წარმომავლობისა ამბავიც არა უწყიან, იმაზედ დავაში დრო არცა დაეკარგათ, რამეთუ საქმისა ახსნა სულ ადვილად ეგების:
და	ბალ.E	და მი-მცა-უშუეს გულის-თქუმათა და შუებათა მიმართ, და ესევითარითამცა ცხორებითა მოიმძევლნეს გულნი კაცთანი, და არამცა ლოცვითა და მარხვითა, ჭირითა და გლახაკობითა განაკრთვნეს გულნი კაცთანი.
და	ბალ.E	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუმცა აღ-ვინმე-დგა კაცი და სიცრუვით იტყოდა თავსა თჳსსა მოციქულად ღმრთისა, ვითარ საცნაურ არს, თუ ჭეშმარიტსა იტყჳს ანუ უცნაურ არს?
და	ბალ.E	ჰრქუა ბალაჰვარ: დაფარულთამცა მისთა გამოაცხადნეს საქმენი მისნი, რამეთუ მოთმინებასა ასწავებენ და თჳთ ვერ მოთმინე არიან.
და	რაბლე2	აწღა ბარემ იმასაც გაუწყებთ, რაგვარ განიკურნა თვისისა უმთავრესისა სატკივრისგან პანტაგრუელი, და აქავ ჩაგიწიგნავთ, რომ მარტოოდენ ტანში გასაყვანად მიირთვა:
და	ბალ.E	და სახიერებასა ასწავებენ და იგინი მანკიერებითა სავსე არიან, და ვერცა შემძლებელ არიან ყოფად სასწაულებსა, რომელიმცა კაცთაგანმან ვერ შეუძლო ყოფად.
და	ბალ.E	33. და ვითარ ესევითართა სწავლათა ასწავებდა ბალაჰვარ ძესა მეფისასა განმრავლდა ჟამი შემოსლვითგან ბალაჰვარისა წინაშე იოდასაფისა, და ჰრქუა მას ზანდან მზრდელმან:
და	ბალ.E	შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულებისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგანი იყოს, რომელნი სძულან მამასა შენსა.
და	ბალ.E	და თუ ესე არა გნებავს, განმიყვანე მე შენგან და ნაცვალად ჩემდა მამამან შენმან მოგცნეს სხუანი მსახურნი, და მე განმათავისუფლე რისხვისაგან მამისა შენისა.
და	ბალ.E	აწ თუ უნდა, დააცადე საქმე ესე და განზრახვაჲ მის თანა, და თუ გინდეს, უბრალო მყავ და ვაცნობო მამასა შენსა;
და	ბალ.E	და ვითარცა შემოვიდოდა ბალაჰვარ წინაშე იოდასაფისსა, უკუდგა ზანდან უკუანა კერძო კრეტსაბმელისა.
და	ბალ.E	ჰრქუა იოდასაფ: პირველად ესე ჰყავ, რაჲთა დასდგე ფარულად უკუანა კერძო კრეტსაბმელისა და მცირედ ჟამ ისმინო, რასა-იგი მეტყჳს მე, და მერმე, რაჲცა გნებავს, იგიცა ჰყავ.
და	ბალ.E	და ვითარცა იწყეს სიტყუად ურთიერთარს.
და	რაბლე2	მაგრამ საშველი მაინც არ დაადგა, და მკურნალთ კვალად ისიბრძნეს, ფაშვი სრულად უნდა განეწმინდოს და გვრემაც მაშინღა გაუვლისო.
და	რაბლე2	ამა ამბისთვის მალიად თექვსმეტი დიდრონი ქობინი დაამზადეს სპილენძისა, იმაზედ უფრორე მოზრდილნი, რომსა შინა ვერგილიუსისა ძეგლსა რომ ამშვენებს, და ყოველსა ზამბარიანი ბჭე დააყოლეს, რომელი ბჭეცა შიგნიდან იღებოდა და იხურებოდა.
და	რაბლე2	ერთსა ქობინსა შიგან ხელჭრაქიან-კერეონიანი კაცი შევიდა, და დასწვდა პანტაგრუელი მას ქობინსა, გადაყლაპა, ვითარცა ქაშთაჯი.
და	რაბლე2	დარჩენილ შვიდსა ქობინსა შიგან მეგოდრენი შევიდნენ, გიდელებმოკიდებულნი, და სუყველანი პანტაგრუელისა ყლაპმან ჩაიტანა, ვითა აბნი.
და	რაბლე2	და ფაშვში რა თავი ამოყვეს, განახვნეს ყოველთ ბჭენი და გადმოვიდნენ თავ-თავიანთ ხულათგან;
და	რაბლე2	პირველი ჯერ ხელჭრაქიანი გადმოვიდა, მერმე სხვანი მოჰყვნენ და, პირდაპირ თვალჩაუწვდენელსა უფსკრულსა ჩაცვივდნენ, უფროისღა მყრალსა და სნებოვანსა, ვინემ მეფიტისია, კამარინისა ჭაობნი და აშმორებული სორბონისა ტბაა, რომელსა სტრაბონი აღწერს,
და	რაბლე2	და კიდევ კარგი, ჩაშვებისა წინარე სიმაგრისა წამალი მიაშველეს გულსა, სტომაქსა და ხაპირსა (იგივ გოგრასა), თორემ აუცილებლივ გაიგუდებოდნენ, ისეთგვარი ხაშმიანი ოხშივარი ტრიალებდა იქა.
და	რაბლე2	ბევრი ვლეს თუ ცოტა ვლეს, ცეცებ-ცეცებითა და ყნოსვა-ყნოსვით ერთსა დიდსა სკორისა მთასა მიადგნენ უფსკრულსა მოარულნი,
და	რაბლე2	და მესკორეთ მას მთასა მალე ძირი გამოუთხარეს, სხვათ კი ნიჩაბნი მოივარგეს და გიდელნი ფუნითა პირთამდის დაავსეს, და ოდესცა იქაობა გულდაგულ მიწმინდ-მოწმინდეს, ყველა კვლავ თავ-თავის ქობინსა შინა მიბრუნდა.
და	რაბლე2	მას უკან პანტაგრუელმა გული აირია და ყოველნი კაცნი ეგრევე ამოაღებინა, რამეთუ იმის ყიასა შიგან იმათ იმდენივე ადგილი ეჭირათ, რაოდენსაცა თქვენსაში ერთი, ამობოყინება დაიჭერდა,
და	რაბლე2	და როს ამოღებინებულნი უკლებლივ მხიარულნი მოვიხილე, ბერძენთაგან ტროელთა ცხენისა დატევების ამბავი მომაგონდა.
და	რაბლე2	აი, აგრე გამოიავადმყოფა პანტაგრუელმა და გამოსაღდა.
და	რაბლე2	და ერთ-ერთსა იმა სპილენძისა ქობინსა, ანუ ქაშთაჯსა დღესაც ჯერეთ კიდევ ნახავთ ორლეანსა შინა წმინდა ჯვრის ტაძრისა სამრეკლოსა ზედა.
და	რაბლე2	XXXIV. დანასკვნი ამა წიგნისა და ავტორისა, ანუ მათქვამისა ბოდიშობა
და	რაბლე2	ესრეთ და ამრიგად, უფალნო, ესმა ყურთა თქვენთა დასაბამი ჩემის ხელმწიფისა და მბრძანებლის პანტაგრუელის შესაზარი ჟამთააღწერისა.
და	ბალ.J	აწ მითხარ სახე, ვითარ მაცთურ არს სოფელი ესე და რომლითა ღონითა შესაძლებელ არს განრინებაჲ მისგან.
და	ბალ.J	რამეთუ არს ქალაქი და ესე წესი არს მუნ, რამეთუ უცხოსა კაცსა მეფე-ჰყოფენ წელიწადსა ერთსა.
და	ბალ.J	და რაჲ სრულ იქმნის წელიწადი, მოსძრცჳან პორფირსა მეფობისასა და ორითა სამოსლითა მისცემენ მას ექსორიობად.
და	რაბლე2	ოხჭანსა, ანუ დაბოლოებას ჟამთააღწერისასა უახლოესი ფრანკფურტის ბაზრობისთვის მიიღებთ და იმცნობთ: ვითარ შეუღლდა პანურგი და ქორწილისა შემდგომ პირველსავ თვესა რაგვარ გამოასხა ცოლმან რქანი;
და	ბალ.J	ხოლო და ოდესმე ადგინეს ერთი ვინმე, და ცნა უკეთურებაჲ ქალაქისაჲ მის, მოიმსტურნა კაცნი უცხონი და გლახაკნი და იდუმალ მისცემდა საფასეთა, რაჲთა წარიღონ ქუეყანასა მას, სადაცა ექსორია-ჰყოფენ.
და	რაბლე2	ვითარ აღმოაჩინა პანტაგრუელმა სიბრძნისა ქვა და რარიგ ეგების პოვნა-მოხმარება იმისი, ვითარ დალახნა პანტაგრუელმა მთანი კასპიისანი, ვითარ შეეჭიდა ატლანტიკისა წყალთა შესაკრებელსა, ვითარ სძლია კანიბალთ და ვით დაიპყრო მარგალიტისა ჭალაკნი;
და	რაბლე2	და კიდევ იმასაც იუწყებთ, როგორ შეება იგი ეშმაკთ, როგორ განძარცვა ჯოჯოხეთისავ სეფე-დარბაზი, როგორ მისცა პროზერპინა ცეცხლსა, როგორ ჩაუმტვრია ლუციფერსა ოთხნი კბილნი და როგორ მოატეხა უკანალისა რქა;
და	ბალ.J	და ვითარცა ექსორია-ყვეს კაცი იგი და მიიწია ადგილად, ყოველნი იგი წარგზავნილნი დაუნჯებულად დახუდეს, და აწ იხარებს საუკუნოდ.
და	რაბლე2	შეიტყობთ, რაგვარ იმოგზაურა მან მთვარესა ზედა, რათა გაეგო, მართლა დიაცთა თავსა შიგან იბუდებს ხოლმე თუ არა მცხრალი მთვარისა სამი მეოთხედი, და კიდევ ბევრსა მოგიყვებით დია დასაჯერსა და შესაქცევარ ამბავ-ხაბარსა.
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: ქალაქი იგი ყოველი სოფელი არს, და კაცნი ფლობილ არიან მას ზედა და მეფობენ,
და	ბალ.J	და იციან, ვითარმედ შემდგომთა ჟამთა მოსიკუდიდ არიან და ორითა მით საგრაგნელითა მისციან საფლავად და ცხორებაჲ კაცთაჲ დღე ერთი არს, და სიკუდილი და საფლავად მიცემაჲ ექსორიობაჲ არს.
და	ბალ.J	ხოლო რომელი ფრთხილ იყოს გონებითა, მისცემს იდუმალ გლახაკთა, უცხოთა და უღონოთა, მშიერთა, შიშ~ვლთა, და იყოს მოწყალე, მშჳდ და მდაბალ გულითა.
და	ბალ.J	ხოლო ღმერთი, რომელი ხედავს დაფარულთა, მოწყალებისა მათისათჳს მიაგებს ცხადად დაუნჯებულთა კეთილთა, სადა მპარავი ვერ განიპარავს და ვერცა მღილი განჰრყუნის, და მუნ შინა იშუებს უკუნითი უკუნისამდე.
და	რაბლე2	და შეცდომილებათა ჩემთა განსაკუთრებულად ნუ გამოედევნებით, რამეთუ თქვენთა საკუთართ, ალბათ, არცრად აგდებთ.
და	ბალ.J	რამეთუ მე სიტყჳთა ამით, რომელ მეტყჳ, განმინათლდების გული, და გონებაჲ განმხიარულდების, და ფრიად იშუებს სული.
და	რაბლე2	და თუ მეტყვით: „ოსტატო, გეტყობა, დიდი ჭკუისა პატრონი ვერ ბრძანებულხარ, თორემ ემაგ გულისა საფხან არაკმარაკთ და იგავმიგავთ არცა აღგვითქვამდიო“, ავდგები და, მეტი რა ჩარაა, გიპასუხებთ, სათქვენჭკუოდ თქმულსა უნდა დასჯერდეთ, იკითხოთ და ისიამოვნოთ- მეთქი.
და	რაბლე2	ისე, კაცმან რომ თქვას, შენდობისა ღირსნი უფრორე ჩვენა ვართ - თქვენ, ვინაც დროისა გასატარებლად ღიღინ-ღიღინ იცით კითხვა და მე, ვინაც დროებისავ ტარებისთვისა ვთხზავ,
და	რაბლე2	ვიდრე დუნდგო და დუნდგო ფარისეველნი, ტრელნი, მოთნენი, თაღლითნი, მატრაბაზნი, ლოთ-მებრუვენი, მუსუსნი, ლირფნი, ლირწნი და სხვანიც მრავალნი მამაძაღლნი სექტელნი, რომელთაც ათასნაირი ნიღაბი აქვთ აფარებულნი, რა არი თვალი აუხვიონ ხალხსა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა იოდასაფ: და რად არა იღუაწეს მისთჳს ბრძენთა კაცთა ამისთჳს, რამეთუ იცოდეს გულის სიტყუაჲ მისი არა შემწყნარებელად, და ამისთჳს დააცადეს თხრობაჲ მისი, რამეთუ ვერ პო[ვ]ეს ადგილი შეწყნარებისაჲ მის თანა.
და	რაბლე2	ისინი ოდენ იმის ფიცილში არიან, არცარა გვახსოვს თვინიერ ლოცვისა, მარხვისა და გვემისაო, ხოლო საზრდელსა თუ გემოსა ვუსინჯავთ, ვითმე უნდა გავაძლებინოთ ცოდვილსა ნასხამსა ჩვენსაო, სინამდვილეში, ღმერთმან უწყის, რაგვარ ღორმუცელაობენ.
და	რაბლე2	და ბევრიც რომ დააბოლონ გოგირდი, ყოველივე ესა ცხადლივ აწერიათ ჩაჯიგრებულ თავ-პირთა და ღიპ-ღენდერთა ზედა.
და	რაბლე2	გონებასა კი პანტაგრუელურ წიგნთა კითხვასა ავარჯიშებინებენ, თუმცაღა, უფრორე იმად კითხულობენ, ვის რა უხიმანონ და რა ავნონ ნამალევად, ვინემ იმისთვის, რომ დრო გაატარონ და შვებასა მიეცნენ,
და	ბალ.J	და ესუა მას თანამზრახველი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ და განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, და ყოველსა კეთილსა აზრახებდა მეფესა კაცთათჳს, რამეთუ იყო იგი სჯულიერ და ღმრთის მსახურ.
და	ბალ.J	და ოდეს იხილის იგი თყ~ნის ცემლ კერპთა, შეძრწუნდის ფრიად და ელმის, ვითარცა ვის ელმის შვილისა.
და	რაბლე2	და ყოველნი იმა უპოვარ კაცთ მიაგვანან, ალუბლობასა ყმაწვილთა სკორესა რომ ქექავენ ხოლმე და რაერთსა კურკასაც პოულობენ, მიარბენინებენ და ბალღოჯისა ზეთისა გამომხდელთ ასყიდებენ.
და	ბალ.J	და მრავალ გზის უნებნ მის თანა სიტყჳს-ყოფაჲ სჯულისათჳს, და ჰკითხა მოყუარეთა ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.J	ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ მეცნიერ ხარ შინაგანსა გონებისა მისისასა, და თუ ოდეს ჰპოო ადგილი, არქუ მას, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს, რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, და ნუუკუე განაკრთოს იგი შენ ზედა და ბოროტი გიყოს.
და	ბალ.J	და ფრიად იურვოდა კაცი იგი მეფისათჳს.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე, ვიდოდით ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილნეთ საქმენი კაცთანი.
და	ბალ.J	და სლვასა მას შინა მიემთხჳვნეს ნაგევთა დიდთა.
და	ბალ.J	და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე, ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
და	ბალ.J	და ვითარცა მიეახლნეს, იხილეს ვითარცა ქუაბი გამოთხრილი რაჲმე ნაგევთა.
და	ბალ.J	მათ შინა კაცი და დედაკაცი, შემოსილნი სამოსლითა ბებკულითა, ძუელითა.
და	ბალ.J	და ვითარცა ხედვიდეს, ესმოდა მუნით ჴმაჲ სიმღერისაჲ.
და	ბალ.J	და კაცი იგი ჯდა ინაჴით სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს.
და	ბალ.J	და უფლით ხადოდა მას, ხოლო იგი – დედოფლით.
და	ბალ.J	და ორნივე იხარებდე და განსცხრებოდეს.
და	ბალ.J	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახველი მისი მყუარ ჟამ ხედვიდეს და განიცდიდეს საქმეთა მათთა, და წარვიდეს განკჳრვებულნი.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მოყუასსა: არასადა გუთნდა ცხორებაჲ ჩუენი, ვითარ ამათ გლახაკთა, და არცა ესრეთ მხიარულ ვართ, ვითარ ესენი.
და	ბალ.J	და ამას ვჰგონებ, ვითარმედ ამას შინა არიან ყოველნი დღენი ამათნი.
და	რაბლე2	რამეთუ დროებისა ტარებასა მიწყივ ენისა ტარება ურჩევნიათ, უკლებლივ მედროვენი, მჩურჩნელნი, მოყურიადენი, ანუ მაბეზღებელნი და სხვათა სასკორავთა შიგან მაცქერალნი არიან და აი ამას უხმობენ თავიანთ განსწავლულობასა.
და	ბალ.J	მაშინ პო[ვ]ა ადგილი სიტყჳსაჲ თანამზრახველმან და ჰრქუა: ნუ ჰგონებ, მეფეო, ვითარმედ დიდებაჲ და სუფევაჲ, რომელსა შინა ჩუენ ვიშუებთ, ესრე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა, რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან.
და	ბალ.J	და სახლები ესე ოქრო-ქანდაკებული, რომელნი-ესე ვიშენენით, და სიშუენიერე ხატისაჲ და ბრწყინვალებაჲ სამოსელთაჲ, არად ჰკჳრს მათ,
და	ბალ.J	რამეთუ ხედვენ იგინი ჴელით-უქმნელთა ზეცისა ტაძართა, თუალთ-შეუდგამთა სამოსელთა და ამისთჳსცა იხარებენ, რამეთუ მათ შინა იშუებენ უკუნისამდე, რომელნი-იგი განუმზადნა ღმერთმან მოყუარეთა მისთა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: და იცნია ესევითარისა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
და	რაბლე2	განერიდენით, ახლორე არ გაიკაროთ ისინი, ჩემებრ შეიძულეთ და შეიძაგეთ თვალისა დასანახავად, და პატიოსანი პანტაგრუელელობა, ანუ სიამტკბილობა, დალხინებული ყოფნა, ჯანისა სიმრთელე და თარიარალე თუ გსურთ, მსტოვართ ნუ მიენდობით.
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: არიან კაცნი, რომელნი ჰმსახურებენ ღმერთსა და სოფლისა ყოველი დაუტეობია და საუკუნოჲ იგი შეუყუარებია, რამეთუ გამოცადეს სოფელი ესე და პო[ვ]ეს ყოველი წარმავალად.
და	რაბლე2	აქა დასრულდა ქრონიკა, ანუ წელთაღწერა ესე პანტაგრუელისა, დიფსოდთა მეუფისა, მთელი თავისი შესაზარი მექმეობითა და საგმირო ღვაწლით უტყუვრად წარმოჩენილისა, რაიცა აწ განსვენებულმა მაგისტრმა ალკოფრიბასმა შეთხზა, კვინტესენციისა გამომხდელმან
და	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ, არა შეუთქსა მწუხარებაჲ?
და	ბალ.J	ჰრქუა მას თანამზრახველმან: სუფევაჲ საუკუნოჲ შუებაჲ არს დაუსრულებელი, რომელსა არა შეუთქს მწუხარებაჲ, და სიმდიდრე – რომელსა არა შეუთქს სიგლახაკე;
და	ბალ.J	და სიხარული – რომელსა არა შეუთქს ურვაჲ;
და	ბალ.J	და სიმრთელე – რომელსა არა შეუთქს სალმობაჲ;
და	ბალ.J	და მეფობაჲ – რომელსა არა შეუთქს აღსასრული;
და	ბალ.J	და მშჳდობაჲ – რომელსა არა შეუთქს შიში;
და	ბალ.J	და ცხორებაჲ – რომელსა არა შეამრღუევს სიკუდილი.
და	ბალ.J	რამეთუ იგი არს სოფელი უხრწნელი, და მიიღებენ, რომელთა შეიყუარეს იგი.
და	ბალ.J	და ჰრქუა: მსახურებაჲ ღმრთისა მხოლოჲსაჲ, რომელმან დაჰბადნა ყოველნი დაბადებულნი.
და	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ გაყენებდა აქამომდე თხრობად გზაჲ იგი?
და	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ეგე ესრეთ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვიქმნეთ და თანა-გუაც შრომაჲ, რაჲთა მივიწივნეთ მუნ უშფოთველსა მას ცხორებასა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა თანამზრახველმან: აწ უკუე მიბრძანება, რაჲთა მარადის გაუწყებდე და მოგაჴსენებდე ჟამითი-ჟამად?
და	რაბლე2	ნაცნობობისა მადლმან, ბევრი დიდკაცი ვიცი მოდარბაზეთაგანი, ვინაც სანადიროდ ანდა სამწყერაოდ წასულა და, როს ნადირფრინველი ბაზიერისგან შეგულებულ ადგილას ვერ უპოვნია, ან არადა შავარდენსა ნანადირევი გაჰქცევია,
და	ბალ.J	და იწყო ღმრთის მსახურებად მეფემან და ღირს იქმნა იგი ადგილსა მას შესლვად, რომელ ეტყოდეს თანამზრახველი იგი და ორნივე ცხოვნდეს საუკუნოდ.
და	ბალ.J	24. ჰრქუა იოდასაფ: არღარა არს ყოვლით კერძო გონებასა ჩემსა სიყუარული ამის სოფლისაჲ, არამედ მსურის ცხორებისა მისთჳს საუკუნოჲსა, და აწ განმიზრახავს, რაჲთა დავადგრე შენ თანა და მოვითმინო სიმძიმე ცხორებისა შენისაჲ.
და	კლარჯ.	თანა-მაც მე ესე საქმედ ჩუენისა სარგებელისათჳს და მერმისა საუკუნოჲსა ემბაზისაგან.
და	კლარჯ.	გამობრწყინდეს ვარსკულავნი და რამეთუ მისგან...
და	კლარჯ.	ვიტყოდით მისთჳს და ვთქუათ, რომელი-იგი თქუა მეუფემან ქრისტემან კაცთმოყუარემან კაცთმოყუარისა მამისაგან, რამეთუ ღირს მითხრობად სახიერებაჲ მამისაჲ.
და	კლარჯ.	ვიტყოდი კუალად იგავსა უძღებისა მისთჳს და ვისწავოთ, ვითარ-იგი ღირს ვედრებაჲ ჩუენთა ცოდვათა და ბრალთათჳს და რომლითა ვპოოთ მოტევებაჲ ცოდვათა ჩუენთაჲ.
და	კლარჯ.	„კაცი ვინმე იყო და ესხნეს ორ ძჱ“ – იგავად იტყჳს მაცხოვარი, არა ცხადად ამისთჳს, რამეთუ თჳსისა მამისასა, ვითარცა კაცისა... ძემან მამასა თჳსსა.
და	ბალ.J	ჰრქუა ბალაჰვარ: უკუეთუ ჰყო ეგე, ემსგავსო მდიდარსა მას, რომელი ემზახა გლახაკსა მას, რამეთუ გუესმა, ვითარმედ იყო ვინმე ჭაბუკი მდიდრისა ვისმე შვილი, და მამამან მისმან მოუთხო[ვ]ა ქალწული დიდებულთა შვილი ცოლად ძისა მისისა.
და	ბალ.J	ხოლო მან არა ინება. და ილტოდა მამისაგან თჳსისა.
და	ბალ.J	და სლვასა მას შინა მისსა იხილა ასული ვისმე გლახაკისაჲ სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა ხელთსაქმარსა, და ჰმადლობდა ღმერთსა.
და	ბალ.J	ხოლო მე ასული ვარ ბერისა ვისმე გლახაკისაჲ და მოველი წყალობასა ღმრთისასა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მას ჭაბუკმან: უკუეთუ გნებავს, მომეც ასული ესე შენი ცოლად.
და	ბალ.J	ჰრქუა მას ჭაბუკმან: რამეთუ ვიხილე სიბრძნე და გონიერებაჲ ასულისა შენისაჲ და მთნავს იგი ცოლად ჩემდა, და აჰა ესერა მდიდართა ასული დაწინდებულ იყო ჩემდა და მე არა ვინებე მიყვანებაჲ მისი.
და	ბალ.J	და თუ შენ ჰყო, კეთილად მპოო, თუ უფალსა უნდეს.
და	ბალ.J	ხოლო ჭაბუკი იგი შევიდა სახლსა მის ბერისასა, განიძარცუა სამოსელი თჳსი და შეიმოსა საგლახაკოჲ.
და	ბალ.J	და იწყო ბერმან გამოცდად მისსა, და აღწონა გონებაჲ მისი.
და	ბალ.J	და ვითარცა პო[ვ]ა გონიერად, და ვითარცა ცნა, თუ არა ტრფიალებისათჳს არს სიყუარული მისი, უპყრა ჴელი და შეიყვანა საუნჯესა თჳსსა.
და	ბალ.J	და უჩუენნა საფასენი შუენიერნი, რომელ არასადა ეხილვნეს ეგევითარნი, და ჰრქუა: შვილო, ესე ყოველი შენი არს, და ამიერითგან იშუებდი.
და	ბალ.J	და აღივსო სიხარულითა ჭაბუკი იგი.
და	ბალ.J	ხოლო შენ იტყჳ, ბერმან გამოცადაო, და, შენ, ვითარ გნებავს გამოცდაჲ ჩემი?
და	ბალ.J	ჰრქუა ბალაჰვარ: რაჲთა გეშინოდის ღმრთისა და შეეყო ნებასა მისსა და განეშორო ვნებასა სოფლისასა და არა წარსწყმედს ღმერთი შრომათა შენთა, და არა განგიცდის უფროჲს ძალისა შენისა;
და	ბალ.J	და მეცა ვევედრები უფალსა ჩემსა იესუ ქრისტესა, დამბადებელსა ცისა და ქუეყანისასა, სამებასა წმიდასა, რომელსა არა აქუს აღსასრული, საშინელსა და სახიერსა, ძლიერსა, მოწყალესა, უხილავსა, გამოუთქუმელსა, მეუფესა კაცთ მოყუარესა, მეცნიერსა და არა უცნაურსა,
და	ბალ.J	რომლისაგან ძრწიან ყოველნი დაბადებულნი, რაჲთა წმიდა გყოს ჭეშმარიტი წინამძღუარი კეთილისაჲ და თითის საჩუენებელ ღმრთის მსახურებითა, ამხილველ ბრმათა, მსმენელ ყრუთა, მოყუარე წმიდათა და მოძულე ვნებათა, ვიდრემდის მიგაწიოს ჩუენითურთ ადგილთა მათ,
და	კლარჯ.	და ვინ არს უმრწემჱსი იგი ძჱ?
და	ბალ.J	რომელ აღგჳთქუა პირითა წმიდათა წინაწარმეტყუელთაჲთა და მოციქულთაჲთა, რომელთა მიმართ გუაქუს სასოებაჲ, რაჲთა ღირს ვიქმნეთ მიმთხუევად.
და	ბალ.J	და სიტყუათა ამათ ზედა განჴურდა გული იოდასაფისი და იწყო ტირილად, და მერმე ჰრქუა ბალაჰვარს: რაჲ ზომისა წლისაჲ ხარ?
და	ბალ.J	და ჰრქუა: ვითარ მეტყჳ მაგას, რამეთუ ხარ მოხუცებულად, სამეოცისა წლისა უმეტეს.
და	ბალ.J	ჰრქუა ბალაჰვარ: ვინაჲთგან ვიშევ, სამეოცისა წლისაჲ ვარ, გარნა, რაჲთგან ღმერთსა სრულიად გაუსაკუთრე თავი ჩემი, ათორმეტი წელი არს, რამეთუ წინაჲს მკუდარი ვიყავ და ათორმეტით წლითგან ცოცხალ ვარ.
და	ბალ.J	ჰრქუა იოდასაფ: და ვითარ მკუდარ არს კაცი, რომელი ჭამს და სუამს?
და	ბალ.J	და ყოველივე ცხორებაჲ მისი თჳთეულად წარმოუთხრა და რომლითა მიზეზითა განვიდა უდაბნოდ.
და	კლარჯ.	არამედ რომელსა ჰქონან გულისსიტყუანი უთმინოებისანი და უმეცრებისანი.
და	ბალ.J	26. ჰრქუა ბალაჰვარს იოდასაფ: მითხარ მე სახე სიბრძნისაჲ და რად აქუს ნათესავსა ამას ჩუენსა სიყუარული კერპთა მიმართ.
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: კაცმან ვინმე შეიპყრა მჭურინავი და დაჰკლვიდა მას.
და	ბალ.E	34. და ვითარცა განვიდა ბალაჰვარ, უნდა იოდასაფს გამოცდაჲ ზანდანისი, უკუეთუ სარგებელ ეყვნეს სიტყუანი ბალაჰვარისნი, და ჰრქუა: არა გესმისა, რასა მეტყჳს მტყუვარი ისი და გრძნეული, რამეთუ ეგულების შეცთუნებაჲ ჩემი და განრყუნად საშუებელი ესე საწუთოჲსაჲ?
და	ბალ.J	უკუეთუ განმიტეო, გასწავნე სამნი მცნებანი, და უკუეთუ დაიმარხნე, სცხოვნდე.
და	კლარჯ.	და ვერ იცნა შემოქმედი შექმნულმან, რამეთუ არა პატივ-სცა...
და	ბალ.J	ხოლო მან ისმინა, და განუტევა.
და	ბალ.E	ჰრქუა მას ზანდან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ნათელ არს და ჩუენ გუასმია და ვიცით სიტკბოებაჲ მისი დიდი.
და	ბალ.E	ხოლო ოდეს შეაჩუენნა მეფემან კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი და განასხნა ქუეყანისა ამისგან, მუნითგან არღარა გუასმიეს სიტყუაჲ ესევითარი.
და	ბალ.J	ხოლო იგი დაჯდა რტოსა ხეთასა და ჰრქუა: აუწუთომელსა ნუ ეწუთები, გარდასრულსა ნუ ინანი, და რომელი შენ არა გინდეს, სხუასა ნუ უზამ და სცხოვნდე.
და	ბალ.E	და უწყით, რამეთუ სიცოფით დაუტევეთ იგი და შევიყუარეთ წუთი ესე მსწრაფლ.
და	ბალ.J	და ჰრქუა: კაცო, უკუეთუმცა ცოდნილ იყავ და მე დაგეკალ, ჩემსა ინჩაჴუსა იდვა მარგალიტი სირაქლემისა კუერცხისა ოდენი, იგიმცა გამოგეღო, შენმცა დიდი საფასე შეგძენოდა.
და	ბალ.J	და ვითარცა ესმა კაცსა მას, იწყო სინანულად და ენება შეპყრობაჲ მისი და დაკლვაჲ.
და	ბალ.E	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს ესე, შეიყუარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა და კუალად რისხვასაცა მეფისასა და წინააღდგომასა ერისასა, გიხაროდენ უკუე პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა შინა საუკუნოსა!
და	ბალ.J	და ჰრქუა: ვინაჲთგან მცნებანი მასწავენ, სხუაჲ არა მაქუს ნაცვალი, რაჲთა მიგიზღო, აწ მო[ვ]ედ სახედ ჩემდა, რამეთუ ზამთარი ესე ფიცხელ არს და მე კეთილად გიღუაწო, და განგიტეო...
და	კლარჯ.	და განეშორა ღმრთისაგან და ღმერთი განეშორა მისგან, რაჲთა არა უნებლებით მოიყვანის, რომელსა არა უნებ მსახურებაჲ მისი, რომელნი არა თჳსით ნებსით იქმან კეთილსა.
და	ბალ.J	ჰრქუა მას მჭურინავმან: ცუდ არს სწავლაჲ მცნებათა ჩემთაჲ შენდა მიმართ, რამეთუ სამივე მცნებაჲ აწვე დაშალე: რამეთუ გარდასრულ არს გაშუებაჲ ჩემი და ინანი, და შეპყრობაჲ ჩემი აუწუთომელ არს და ეცდები,
და	კლარჯ.	„და მუნ განაბნია ყოველი საცხორებელი მისი და ცხომდებოდა იგი არაწმიდად“.
და	ბალ.J	და სიკუდილი შენი არა გნებავს და ჩემსა დაკლვასა ჰლამი, ხოლო მე გამოგცადე, თუ ვითარ დაიმარხავ მცნებათა.
და	კლარჯ.	და მუნ წარწყმიდა სული... იგი სიმდიდრჱ და მუნ განსცხრებოდა სიმღერითა და მთრვალობითა და გლახაკ იქმნა...
და	ბალ.E	ხოლო მე მიუდრეკივარ სიყუარულსა სოფლისასა და შიშსაცა მამისა შენისასა, არამედ არა უვარ-ვყავ სიმდიდრეს[ა] მაგის საქმისასა.
და	კლარჯ.	და მერმე იგიცა მოკლებულ იქმნა, რამეთუ არაჲ დაშთა მის თანა სიბოროტითა და უთმინოებითა.
და	კლარჯ.	მერმე წარვიდა და „შეეყო ერთსა მოქალაქეთაგანსა მის სოფლისასა.
და	კლარჯ.	და წარავლინა მან ველსა გარე ძოვნად ღორთა“.
და	ბალ.E	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ დაჰფარო საქმე ესე მეფისაგან, უწყოდე, რამეთუ იგიცა ერთგულებაჲ არს წინაშე მისსა, რაჲთა არა შეაგდო დიდსა ურვასა და მწუხარებასა და წარუკუეთო მას სასოებაჲ შვილიერობისაჲ და შევარდეს გულის კლებასა.
და	ბალ.J	აწ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ ასწავებდე კაცთა უგუნურთა, არავე ირწმუნებენ და გარდაჴდებიან მცნებათა ღმრთისათა და თჳთ მოგონებულსა დაამტკიცებენ, რამეთუ ჴელითა თჳსითა შეუქმნიან კერპნი და ღმრთად თაყუანის-[სც]ემენ და იტყჳან: ესენი არიან მჴსნელნი ჩუენნი ბოროტისაგან.
და	ბალ.J	და მონაგებთა მათთა წარაგებენ მათ ზედა, რამეთუ ეშმაკნი დამკჳდრებულ არიან მას შინა და მათსა ირწმუნებენ და არა გულისჴმა-ჰყოფენ, ვითარმედ ერთ არს ღმერთი, მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე და წმიდაჲ სული, რომელი მამისაგან გამოვალს;
და	ბალ.E	ხოლო ჩემგან უშიშ იყავ ამიერითგან და იქმოდე და იტყოდე, რაჲცა გენებოს.
და	ბალ.J	იგი ხოლო დამბადებელ და სხუანი დაბადებულ, იგი ხოლო უჟამო და სხუანი ჟამიერ, იგი ხოლო ძლიერ და ყოველნი უძლურ, იგი ხოლო მაღალ და ყოველნი მდაბალ, და ყოველი მის მიერ შეიქმნა და თჳნიერ მისსა არცა ერთი რაჲ იქმნა,
და	ბალ.E	რამეთუ გულისჴმა-მიყოფია ამაოებაჲ ამის სოფლისაჲ და ჭეშმარიტად მიცნობია, რამეთუ არარაჲ არს კაცი, გარნა მატლი და წუთხი, მტუერი და ნაცარი განქარვებადი მსწრაფლ,
და	ბალ.E	და ამისთჳს არა ვზრუნავ ჴორცთათჳს, რამეთუ არარაჲ არიან, ხოლო სული არს, რომელი იგრძნობს ტკივილთა, გინა შუებათა ყოველთა.
და	ბალ.J	და რამეთუ სახიერ, მოწყალე, სულგრძელ და კაცთ მოყუარე არს, და განუმზადებიან მორჩილთათჳს საშუებელნი, ხოლო ურჩთათჳს სატანჯველნი.
და	ბალ.E	აწ ამისთჳს ჯერ-არს ზრუნვაჲ, რაჲთა მას საუკუნესა არა მიეცეს ტანჯვასა მწარესა და დაუსრულებელსა, ცეცხლსა და მატლსა დაუძინებელსა, და ბნელსა გარესკნელსა, და ესეცა უწყოდე,
და	ბალ.J	ამანვე სმგმ~ვნბმნ და ერთ-არსებით დიდებულმან გყვნა მეძიებელ ნებისა მისისა, რაჲთა ცხოვნდენ ძალითა ერთარსისა სამებისაჲთა.
და	ბალ.E	რამეთუ მიპოვნია მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, დამბადებელი ცათა და ქუეყანისაჲ და შემოქმედი ყოველთა დაბადებულთაჲ და მისგან მეშინის და მისგან ვძრწი და მას თაყუანის-ვსცემ,
და	ბალ.E	რამეთუ იგი არს მეუფე მეუფეთაჲ და მას აქუს უფლებაჲ სულთა და ჴორცთაჲ, და მისი არს სუფევაჲ უკუნითი უკუნისამდე.
და()	კლარჯ.	ესეთი ნიჭი მისციან, რომელნი და(!) უნებნ განღებად მუცლისა...
და	ბალ.J	მიუგო: ესე არს მცნებაჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა რომელი გინდეს თავისა შენისათჳს, უყო მოყუასსა, და რომელი შენ არა გინდეს, სხუასა არა უყო და ლოცვასა ჰყოფდეს ღმრთისა მიმართ და ვედრებასა დღე და ღამე.
და	ბალ.E	და შენ, რომელი გნებავს, იგი ქმენ.
და	ბალ.J	და გაქუნდეს ჯუარი მისი საძლეველად მტერთა მიმართ, რამეთუ მით მიჴსნა ვნებათაგან და ჴელთაგან სიკუდილისათა.
და	ბალ.E	35. ხოლო აწ ბალაჰვარს ენება წარსლვაჲ და იჯმნა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისგან.
და	კლარჯ.	მოიხილა მისა, რომელი ჰხედავს ცოდვილთა და ელის სინანულსა.
და	კლარჯ.	„იხილა იგი მამამან მისმან და განიხარა“, რამეთუ მამაჲ არს მოწყალე და ღმერთი არს ბუნებათაჲ და მირბიოდა და მოეხჳა ყელსა მისსა.
და	კლარჯ.	არა სძაგდა სიძვითა შესუარული იგი ქედი მისი, არამედ წმიდათა ჴელთა მისთა გარე-მოასხმიდა და ფრიად ამბორს-უყოფდა მას.
და	კლარჯ.	საკჳრველი საქმჱ! ხოლო მოწყალებასა ღმრთისასა ვერ ჰხედავა მისსა მას სიტკბოებასა და აურაცხელსა მას მისსა სიმდაბლესა?
და	ბალ.E	და ჰრქუა: ვერ თავს-ვიდებ თჳნიერ შენსა ყოფასა და გევედრები, რაჲთა წარმოვიდე შენ თანა და ერთგან ვიყოფოდით მოყუასთა შენთა თანა.
და	ბალ.E	მიუგო ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, სახე ეგე მსგავს არს სახესა მას, რამეთუ იყო ვინმე კაცი დიდებული და ესუა მას ძე საყუარელი.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყოდა: მამაო, არა შეიგინების სახელი შენი.
და	ბალ.J	− და უკუეთუ ეგრეთ არს კეთილნი ესე, რომელ არიან სოფელსა შინა, რაჲსათჳს მოიძულენით?
და	ბალ.J	პირველად ესე, რამეთუ გარდამატებულნი ესე კეთილნი ღმრთისანი არა ესწორებიან მცირედსა მუნ საშუებელსა სასუფეველისასა, და ვითა[რ]ცა ვინ იღუაწოს, უმეტესთა პატივთა მიეცემის და არა მცირედი შური იყოს მოყუსისაჲ მოყუსისა მიმართ,
და	ბალ.J	რამეთუ არა სწორ იყუნენ ხარკისა გარდამჴდელნი ძღუნისა შემწირველთა, ხოლო მეორე: ნუუკუე ესე ჴელ-ყავ მოცემულთა ამათ საშუებელთა და მათ მიერ ჩავიჭრეთ უწესოთა საქმეთა და მიზეზ მექმნე წარწყმედისა.
და	ბალ.J	ხოლო უკუეთუ განვეშორნეთ, უმეტესი მშჳდობაჲ და დაწყნარებაჲ გაქუს.
და	ბალ.J	რამეთუ უკუეთუ ვინმე და[ა]ახლნეს საცხოვარნი ყანობირსა, ვერ გულ-პყრობილ არს, რამეთუ უკუეთუ მიერულოსა, ანუ უდებ იქმნეს, განჰრყუნიან საცხოვარნი, ხოლო ოდეს განაშორნის ყანისაგან, დაიძინის და განისუენის უზრუნველად.
და	ბალ.J	ჰრქუა იოდასაფ: ყოველსა ჭეშმარიტად მეტყუელ ხარ, არამედ შე-ღა-სძინე სიტყუად, რაჲთა მეცა შევსძინო მტერობად და მოძულებად სოფლისა.
და	ბალ.J	ჰრქუა ბალაჰვარ: ესე ცხად იყავნ წინაშე შენსა, რამეთუ მტერობაჲ სოფლისაჲ დააგებს ღმერთსა, და რამეთუ მოკლე არს ცხორებაჲ ესე და ადრე დაჰლევენ დღენი და ღამენი.
და	ბალ.J	მაშინ ყოველნი მონაგებნი განიბნივნენ და შენებულნი მაღალნი მოოჴრდენ, და უცნაურ იქმნას სახელი მისი, და აღიჴოცოს ჴსენებაჲ მისი, და განილიოს გუამი მისი,
და	ბალ.J	რამეთუ შიშვ~ლი განიღონ სოფლით მისით და შთააგდონ მღჳმესა ბნელსა და დააგდონ მარტოჲ უცხოებასა შინა და სიგლახაკესა, დატევებული მოძულეთაგან, და განწირონ და მოიძაგონ ყოველთა: მეუღლემან, ძმათა და შვილთა.
და	ბალ.J	28. ხოლო იოდასაფ ცრემლოოდა და ეტყოდა: სიტყუანი შენნი განმეწონნეს გულსა, აწ მეც სიტყუაჲ ცხორებისაჲ.
და	ბალ.J	და ჰრქუა ბალაჰვარ: მე, ძეო მეფისაო, ფრიად მიყუარდა სოფელი ესე და შეყოფილ ვიყავ შუებათა მისთა, და ვითარცა განვიცადე და ვიხილე შეცვალებაჲ მკჳდართა მისთაჲ
და	ბალ.J	და ვცან, ვითარმედ არავინ დაადგრების მას შინა, არცა დიდი და არცა მცირე, არცა ძლიერი და არცა უძლური, არცა ბრძენი და არცა სულელი.
და	ბალ.J	და ვითარცა გულისჴმა-ვყავ, ვითარმედ მეცა ეგრეთვე განმავალ ვარ, ვითარცა განვიდეს იგინი, და შეცვალებად ვარ, ვითარცა შეიცვალნეს იგინი.
და	ბალ.J	რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა მათ, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოწევნად არს ჩემდაცა, და რამეთუ ყოველნი წარვალთ და განვიბნევით.
და	ბალ.J	და ვითარცა ესე გულისჴმა-ვყავ, ვიძიე თავისა ჩემისა უმჯობესი.
და	ბალ.J	დაღაცათუ მძიმედ აღმიჩნდა, ვაიძულე თავსა ჩემსა და დავაყენე გულის თქუმათაგან და აღჳრ-ვასხენ ნებასა ჩემსა, რაჲთა არა წარმიტაცოს და შთამაგდოს შფოთთა სოფლისათა.
და	ბალ.J	და მესმა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ წიგნთაგან ზეგარდამოთა, ვითარმედ: ვყავ სოფელი ესე და ყოველი ხატი მისი წარმავალ.
და	ბალ.J	ერთი იგი არს სავანე ყოველთა კეთილთაჲ და საშუებელი გამოუთქუმელი მათთჳს, რომელთა შემიყუარეს და დაიცვნეს მცნებანი ჩემნი და მას შინა სუფევდენ უკუნისამდე.
და	ბალ.J	ხოლო მეორე იგი სავანე არს სავსე სატანჯველითა, იწროებითა, სირცხჳლითა და შეურაცხებითა, აღზავებული რისხვითა, რაჲთა შური მიაგოს მოძულეთა ჩემთა.
და	ბალ.J	და აღვიღე საგზალი, რაჲთა მივიწიო სავანესა მას მშჳდობისასა, და ვივლტი სავანისა მისგან საშინელისა და ფრიად მეშინის, რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩემნი, გარნა უმეტეს არიან მოწყალებანი ღმრთისა ჩუენისანი.
და	ბალ.J	რაჲთა დაუტეო სოფელი და ყოველნი ზრუნვანი მისნი, რამეთუ თანა-აც კაცსა ბრძენსა, რაჲთა წურთიდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა წურთინ კეთილი წინამძღუარი სამწყსოსა თჳსსა.
და	ბალ.J	და შიში ღმრთისაჲ ყოვლადვე და მარადის გონებასამცა თჳსსა შინა არს, რამეთუ იტყჳს მეფსალმუნე: დასაბამი სიბრძნისაჲ შიში ღმრთისაჲ, ხოლო გულისჴმის-ყოფაჲ კეთილი ყოველთა, რომელთა ყონ იგი.
და	ბალ.J	და ესე უწყოდე, რამეთუ ვერ შეიკრიბის კაცმან ერთმან ყოველი სწავლულებაჲ;
და	ბალ.J	ანუ ვინ კაცთაგანი შემძლებელ არს ყოველთა საჭმელთა და სასუმელთა, რომელნი იხილნეს და გული უთქმიდეს, ერთბამად მიღებად, არამედ ძალისაებრ მცირედ-მცირედ მიიღის.
და	ბალ.J	ხოლო ესეცა უწყოდი, რამეთუ ეშმაკი მოართუამს გონებასა და ეტყჳს: უკუეთუ არა უტყუვი ღმერთსა, იმარხე ორმეოცით და ძაძითა, ნაცრითა და ტირილითა იქცეოდე.
და	ბალ.J	ესევითართა ძნელოვანთა აწუევს, ანუმცა ამით მოაწყინა და შეარყია, ანუმცა მეტად აღზუავა და მერმე ქუეყანად დააკუეთა და ურვასა მრავალსა შეაყენა.
და	ბალ.J	ესე ჯერ-არს, რაჲთა დაიჭირო თავი შენი საზომსა და გეშინოდენ ღმრთისაგან.
და	ბალ.J	ესე შეიკრძალე და შეისწავე და ჯუარითა შეიჭურე და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ ყოველთა შინა საქმეთა შენთა, რამეთუ არა არს ძალი და ღონე, რომლითა წინააღუდგეთ ღონეთა მტერისათა, გარნა უფლისა ჩუენისა ი~ჳჲს ქრისტეს მიერ დავსცეთ.
და	ბალ.E	და ძისა მის მისისათჳს ნუკრი ველური გაზარდა და ეჟუანი შეაბა ყელსა.
და	ბალ.J	ჰრქუა ბალაჰვარ: გამოუთქმელ არს ხატი ღმრთეებისაჲ და გონებაჲ ვერ მისწუთების გამოძიებად და ვერცა ყოველნი ენანი შემძლებელ არიან ღირსებით ქებად მისსა,
და	ბალ.J	მან გამოთქუა იგი ჭეშმარიტად, რამეთუ თუალთ-შეუდგამ არს ხატი მისი, და მოციქულთა და წინაწარმეტყუელთა წამეს მისთჳს, და (ა)რწმუნეს კაცთა ნიშებითა და სასწაულებითა, რომელთა იქმოდეს სახელის დებითა მისითა,
და	ბალ.J	რამეთუ მკუდართა აღადგენდეს, ბრმათა აღუხილვიდეს, მკელობელთა ავლენდეს, კეთრო[ვ]ანთა განსწმედდეს, ეშმაკთა განასხმიდეს და ყოველთა სნეულებათა ჰკურნებდეს, რომელი ვერვის სხუასა ძალ-უც ყოფად ეგევითარისა ძალისა
და	ბალ.E	ხოლო ჟამსა ერთსა შეეყო სხუათა ქურციკთა და თანა განჰყვა იგი მაღნართა შინა.
და	ბალ.J	და ყოველსავე, რაჲცა ენებოს, იქმს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ზღუათა შინა და ყოველთა უფსკრულთა.
და	ბალ.E	და ვითარცა ცნეს, რამეთუ ნუკრი იგი წარვიდა უშინაგანესთა მაღნართა, და წარვიდეს კაცნი ძიებად ნუკრისა მის განმზრდელნი და პო[ვე]ს იგი სხუათა თანა ნადირთა.
და	ბალ.J	მიუგო ბალაჰვარ: ცანი და ქუეყანაჲ და ყოველი, რომელი დამკჳდრებულ არს მას შინა, სულიერნი და გუამნი.
და	ბალ.E	ხოლო იგინი დაჴოცნეს და ნუკრი შეიპყრეს და წარმოიყვანეს.
და	ბალ.E	ეგრეთვე ჩუენ შეგუამთხჳო, მე და მოყუასთა ჩემთა.
და	ბალ.E	და ვერცა სასოებაჲ შენი სრულ იქმეს, და ვერცა შემძლებელ ხარ ჭირთა მათ დათმენად, რომელთა მე და მოყუასნი ჩემნი მოვითმენთ.
და	ბალ.J	და რამეთუ უკუეთუ იხილო ჭურჭელი რაჲმე შექმნილი, დაღათუმცა მოქმედი არა ჰნახე, სწამევე რამცა, ვითარმედ უვის შემოქმედი.
და	ბალ.J	და ეგრეცა ნაშენები, დაღაცათუ მაშენებელი ვერ იხილო, არამედ გონებაჲ წამებს, ვითარმედ უვის მაშენებელი.
და	ბალ.J	ხოლო მე, რაჟამს ვიხილე თავი ჩემი და განვიცადე აგებულებაჲ ჩემი, ვცან, რამეთუ მივის შემოქმედი და ვითარცა ენება, დამბადა და გამომხატა თჳნიერ კითხვისა ჩემისა.
და	ბალ.E	და უწყოდე ესეცა, რამეთუ უმჯობეს არს, რაჲთა დაითმინო აქავე და, თუ ენებოს ღმერთსა, სხჳთა ღონითა ჰპოო, რაჲთა სათნო-ეყო უფალსა ღმერთსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა.
და	ბალ.J	და უკუეთუმცა მე ვიყავ დამბადებელი თავისა ჩემისაჲ, უმეტესმცა ვყავ თავი ჩემი სიშუენიერითა და სისრულითა ჰასაკისაჲთა.
და	ბალ.J	ხოლო ღმერთმან, რომელმან დამბადა, მყო მე რომელთამე უდარეს და რომელთამე უმჯობეს.
და	ბალ.E	ჰრქუა იოდასაფ: და ვითარ არს უგლახაკესთაგანი მოყუასთა შენთაჲ უმდიდრეს ჩემსა, რამეთუ იტყჳ ფრიად უპოვარებასა მათსა?!
და	ბალ.J	და ვითარ გულისჴმა-ვყავ და ვცან საქმე ცხორებისა ჩემისაჲ, ვითარმედ ვერას შემძლებელ ვართ შემატებად, გინა დაკლებად ჰასაკისა და ვერცა განახლებად დაძუელებულისა და ვერცა კუალად შედგმად,
და	ბალ.J	თუ რაჲ მოჰვარდეს ასოთაგანი, და ვერცა შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა, და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
და	ბალ.J	და ამით გამო ვცან, რამეთუ ყოველთა უვის დამბადებელი, და არა არს მსგავს დაბადებულთა.
და	ბალ.J	და უკუეთუმცა მსგავს იყო მათსა, მის ზედაცამცა მოიწეოდა, რომელნი მოიწევიან დაბადებულთა ზედა, რამეთუ ვითარცა თქუა, იქმნეს, და ოდეს ინებოს, აღასრულებს და კუალად აღადგენს, ვითარცა პირველ იყვნეს.
და	ბალ.E	მიუგო ბალაჰვარ: ამისთჳს ვიტყჳ, რამეთუ თქუენგანსა რომელსა აქუს, სხჳსათჳსცა ზრუნავს, და ფრიად შფოთებს განლევისათჳს, და ზე და ქუე ეკუეთების, რაჲთა უმრავლესი შეიკრიბოს;
და	ბალ.J	რამეთუ ბრძანებაჲ მისი უგანმკუეთელეს არს მახჳლისა ორპირისა და უმალეს არს კამკამებასა ელვისასა, და ენებოს თუ, განაქარვებს და კუალად მოაგებს, და კურთხეულ არს და დიდებულ სახელი მისი უკუნისამდე.
და	ბალ.E	ხოლო მოყუასთა ჩემთაგანი არცა ერთსა რას ზრუნავს არცა თუ ჭამადთათჳს, არცა შესამოსელთა, რამეთუ მდელოთა მათგან საზომისაბერ იჴუმევენ და მათ ზედა ადიდებენ ღმერთსა,
და	ბალ.E	რამეთუ დაუტევებიესთ სიმდიდრე სოფლისაჲ და საშუებელნი იხარებენ და იშუებენ სულითა, რამეთუ მოელიან სასუფეველსა ცათასა.
და	ბალ.E	ხოლო რომელნი ეძიებნ აქა სიმდიდრესა, მდიდარ თუ იყვნენ, გლახაკვე არიან გონებითა და ვერ განძღებიან;
და	ბალ.E	ხოლო მოყუასნი ჩემნი ფრიადითა მყუდროებითა არიან და იქცევიან აქა, რამეთუ საუნჯენი მათნი სავსე არიან და გარდაეცემიან ურთიერთას ცათა შინა,
და	ბალ.E	დაუნჯებულ არიან მუნ, სადა არცა მპარავი განიპარავს და არცა მღილი განჰრყუნის, რომელთა-იგი შენმცა ზიარ ხარ მათ შინა შუებად უკუნისამდე.
და	ბალ.E	და მან ჰრქუა: ამით უწყით ჭეშმარიტი – ოდეს მოყუასთა ჩემთაგანი განვიდოდინ ჴორცთაგან, მაშინ ვიხილავთ ანგელოზთა ნათლისათა, მოსრულთა წარყვანებად სულისა მისთჳს, რომელი ბრძანებულ იყოს უფლისაგან, და გუესმის გალობაჲ ტკბილი, რომელი გამოვალს პირისაგან ანგელოზთასა;
და	ბალ.E	და ვითარცა განიყვანონ სული იგი, მაშინ აგუეჴდების საბურველი თუალთაგან ჩუენთა, და ვხედავთ სულსა მას ტჳრთულად ჴელთა შინა ანგელოზთასა და აღმავალად ზეცად, და მივაყვანებთ თუალთა ჩუენთა, ვიდრემდის განვლნიან ბნელნი იგი და ჰაერის მცველნი.
და	ბალ.E	და უღონოთა, ხოლო მე არა ვითარცა მოციქული მოყუასთა ჩემთაჲ, რაჲთამცა მივართჳ გესლი, რომელი აღაშფოთებს გონებასა კაცთასა, და ვითარ მივართუა მტერი იგი, რომელი მათ მოაკუდინეს და დათრგუნეს ფერჴითა!
და	ბალ.E	და რომელნი იგი მდიდარნი არიან, ვითარღა მიიქცენ სიგლახაკედ და იწყონ შფოთებად!
და	ბალ.J	31. ჰრქუა იოდასაფ: ყოველივე ეგე ჭეშმარიტად სწამე, გარნა ვინაჲ სცან, თუ ყოფად არს აღდგომაჲ შემდგომად სიკუდილისა და მიგებაჲ კეთილისა და ბოროტისაჲ?
და	ბალ.E	ჰრქუა ბალაჰვარ: არავინ ჩუენგანი დაიუნჯებს სამოსელსა, რამეთუ ერთი იგი ჰმოსიეს, რომლითა დაიფარავს უძლურებასა ჴორცთასა, და რომელი მოელოდეს მწუხრითგან ვიდრე ცისკრადმდე სიკუდილსა, რად უჴმს მას ორი სამოსელი ეგე, რომელი შენ გმოსიეს!
და	ბალ.J	მიუგო ბალაჰვარ: ორთა საქმეთაგან საცნაურ არს, რამეთუ განწვალებულ არს ცხორებაჲ მორჩილთა და ურჩთაჲ სოფელსა ამას შინა, და რამეთუ ვხედავთ მრავალთა ურჩთა შუჱბით,
და	ბალ.J	ხოლო მორჩილთა ვხედავთ, რამეთუ ჭირითა და შეურაცხებითა განვლენ სოფლისა ამისგან, და ამით უწყი, რამეთუ მართლმსაჯულმან ღმერთმან ამისთჳს არა ადიდნა მორჩილნი იგი მისნი, რაჲთა აღდგომასა მას უმეტესი პატივი უყოს მათ, რამეთუ ურჩნი იგი დასაჯნეს საქმეთა მათთაებრ.
და	კლარჯ.	„და მოიბით ზუარაკი იგი წამებული და დაკალთ, რომელსა არა დადებულ არს უღელი ცოდვისაჲ.
და	ბალ.J	ხოლო მეორედ საცნაურ არს ქადაგებითა მოციქულთაჲთა, რომელნი-იგი თჳთმხილველ იქმნნეს დიდებასა ღმრთეებისასა, ამისთჳსცა ახარებდეს მისაგებელსა საუკუნოსა მორჩილთათჳს და განაკრძალებდეს სატანჯველთათჳს საუკუნოთა.
და	ბალ.J	და რამეთუ ამისთჳს შევიწყნარეთ წამებაჲ მათი, რაჲთა აჩუენებდეს ნიშებსა და სასწაულებსა კაცთა შორის ძალითა მხოლოდ შობილისა ძისა ღმრთისაჲთა, რომელ არს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე.
და	რაბლე2	თვით ელიას დროსაც არა მდგარა იმისთანა პაპანაქება, რარიგადაც მაშინ იწვოდა ქვეყანა, რამეთუ მთლად დედამიწისა ზურგზედ ერთი რა არის, ერთი ხეც აღარსად შრიალებდა, ზედ წამლად არცა ფოთოლი შერჩენოდა არც ერთსა და არცა ყვავილი.
და	ბალ.E	აწ სახე ესე მსგავს არს სახესა მას, რომელსა ესუას ნათესავი ტყუეობასა შინა და შეცვალებითა სამოსლისაჲთა შევიდეს ქუეყანასა მას მტერთასა, რაჲთა ღონის ძიებითა გამოიჴსნას ტყუე იგი.
და	ბალ.E	ხოლო მე ვითარცა მეუწყა შენი, ვითარმედ ჭეშმარიტსა ეძიებსო და გწადს ჴმაჲ მახარებელისაჲ და დავინახე ადგილი სათესავი, გამოვედ ქუეყანით ჩემით საყოფელით, და შევიმოსე სამოსელი ესე, რომელი მომცა კაცმან მორწმუნემან და ღმრთის მოშიშმან, და მოვიწიე შენდა.
და	ბალ.E	და აწ ძალითა ქრისტესითა მიჴსნიხარ მტერთაგან, რამეთუ გაუწყე მცნებაჲ ღმრთისაჲ და სჯული მისი, და რამეთუ მეძავ არს სოფელი ესე და სიყუარულსა ერთისა თანა არა დაადგრების.
და	ბალ.E	ხოლო მე, რაჟამს მივიწიო ადგილსა მას, რომელსა შევიმოსე სამოსელი ესე, მუნვე განვიძარცო ესე და შევიმოსო სახე და სამოსელი მოყუასთა ჩემთაჲ, და უკუეთუმცა მიხილე ხატითა და სამოსლითა მოყუასთა ჩემთაჲთა, არღარამცა გწადოდა მოსლვაჲ ჩემ თანა.
და	ბალ.E	მაშინ ჰლოცვიდა, რაჲთა ეჩუენოს ხატითა და სამოსლითა მით.
და	ბალ.E	ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, რომელი ემოსა ზედა კერძო, და იყო გუამი მისი გამჴმარ და დამჭკნარ.
და	ბალ.E	და ტყავი ოდენ ეკრა ძუალთა ზედა.
და	კლარჯ.	„მიცოდავს ცად მიმართ და შენ წინაშე და არა ღირს ვარ წოდებად ძედ შენდა.“ არამედ თავით ჩემით გევედრები და თავსა ჩემსა ვშჯი და არა ღირს ვარ...
და	ბალ.E	და ვითარცა იხილა იოდასაფ სახე იგი ღმრთის მსახურებისაჲ, მყის აღჩჳლდა გული მისი და ტიროდა ფრიად.
და	ბალ.E	და აღიძრნეს ნაწლევნი მისნი და ჰგოდებდა, ვითარცა ვინ ჰგოდებნ შვილსა საყუარელსა.
და	ბალ.E	38. და ჰრქუა: ვინაჲთგან არა განმიყვანებ მე შენ თანა, მომეც მე სამოსელი ეგე ძაძისაჲ, და შენ სხუაჲ მიიღე ჩემგან, ვითარიცა გენებოს.
და	ბალ.E	ხოლო იგი მორჩილ ექმნა მას და მისცა სამოსელი იგი ძაძისაჲ და სხუაჲ შეიმოსა ძუელი და ნაჴმარები.
და	ბალ.E	39. და ამცნებდა და ეტყოდა: ძეო მეფისაო, მე მონა ვარ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და აღმისრულებიეს სრბაჲ ჩემი შენდა მომართ, ვითარცა მიბრძანა მე სულმან წმიდამან, რამეთუ მე ყოველნი სამართალნი მისნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
და	ბალ.E	ხოლო აწ მე მნებავს სრბაჲ ესე სხუათა მიმართ და ძიებად ადგილთა სანაყოფოთა, რაჲთა ვსთესო მათ შინა.
და	ბალ.E	და აწ განვალ და ამას გამცნებ: დაუმარხე ღმერთსა სჯული მისი, რომელი მოგეცა ჩემ მიერ და გაუწყენ სამართალნი მისნი, და ღირს მისდა გიჩინა შენ!
და	ბალ.E	40. ხოლო შენ განეკრძალე, რაჲთა არა გარდაჰჴდე მცნებათა მისთა და შთავარდე მთხრებლსა წარწყმედისასა, და მე ვევედრები ღმერთსა, სრულმყოფელსა ყოველთა კეთილთასა,
და	ბალ.E	რაჲთა განგაძლიეროს ყოველსა შინა კუეთებასა მტერთასა და მოგცეს შენ სიბრძნე სიმჴნით და მოთმინებაჲ, რაჲთა მყუდროებით იყვნენ დღენი შენნი და რაჲთა არა მძლე გექმნენ მტერნი ჩუენნი ეშმაკნი და განვარდე დიდებისაგან ღმრთისა.
და	ბალ.E	ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა.
და	ბალ.E	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა,
და	ბალ.E	რამეთუ მიზეზ მექმენ მეცნიერებასა ღმრთისასა და დამადგინე გზასა ჭეშმარიტებისასა და განმარინე საბრჴეთაგან ეშმაკისათა.
და	ბალ.E	და დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი შენთა კეთილთაჲ ჩემდა მომართ, და მე ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლის მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ ვესავ ღმერთსა, რომელმან მიგაგოს ჩემ წილ, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ.
და	ბალ.E	და მან სრულ-ყოს საქმე კეთილისაჲ შენ თანა ჩემ მიერ.
და	ბალ.E	ხოლო უკუეთუ დაადგრე ჩემ თანა, საშუებელ ხარ სულისა ჩემისა, და უკუეთუ წარხუალ, ნუ განგუაშორნეს ღმერთმან ნებისაგან მისისა.
და	ბალ.E	და მოიკითხნეს ურთიერთას, და წარვიდა ბალაჰვარ საყოფელად თჳსა.
და	კლარჯ.	და ვიხილო განყოფაჲ მადლთაჲ მათ შენთაჲ...
და	ბალ.J	ჰრქუა ბალაჰვარ: ამისთჳს უწყი ჭეშმარიტებაჲ, ვითარცა პირველ ვთქუ, რამეთუ შეუდგეს უფალსა ჩუენსა და განეყენნეს მონაგებთაგან და შეუდგეს სიგლახაკესა,
და	ბალ.J	და რამეთუ გლახაკთა სიტყჳთ განამდიდრებდეს და თჳთ უჴამლონი და თავშიშუელნი ერთითა სამოსლითა მიმოვიდოდეს და აჭირვებდეს თავთა თჳსთა, და ეგრეთვე სხუათა აწურთიდეს,
და	ბალ.J	და უკუეთუ იყვნეს ცრუ მოწამე და მტყუარ, არამცა ესევითართა იწროთა და საჭიროთა გზათა ავლინებდეს კაცთა, არამედ უფროჲსმცა წინაუყოფდეს, რომელი შეაშუნს კაცთა, და ვრცელი და ფართოჲ კარიმცა უჩუენეს, რომელ არს საწადელი თუალთაჲ და სანებელი გულთაჲ.
და	ბალ.J	და მი-მცა-უშუეს გულის-თქუმათა და შუებათა მიმართ, და ესევითარითამცა ცხორებითა მოიმძევლნეს გულნი კაცთანი, და არამცა ლოცვითა და მარხვითა, და ჭირითა და გლახაკობითა განაკრთვნეს გულნი კაცთანი.
და	ბალ.J	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუმცა აღ-ვინმე-დგა კაცი და სიცრუვით იტყოდა თავსა თჳსსა მოციქულად ღმრთისა, ვითარ საცნაურ არს, თუ ჭეშმარიტსა იტყჳს ანუ უცნაურსა?
და	ბალ.J	ჰრქუა ბალაჰვარ: დაფარულთამცა მისთა გამოაცხადნეს საქმენი მისნი, რამეთუ მოთმინებასა ასწავებენ და თჳთ ვერ მოთმინე არიან.
და	ბალ.J	და სხრბ~სა ასწავებენ და იგინი მანკიერებითა სავსე არიან, და ვერცა შემძლებელ არიან ყოფად სასწაულებსა, რომელიმცა კაცთაგან შეუძლო ყოფად.
და	ბალ.J	33. და ვითარცა ესევითართა სწავლათა ასწავებდა ბალაჰვარ ძესა მეფისასა და განმრავლდა შემოსლვაჲ ბალაჰვარისი წინაშე იოდასაფისსა, ჰრქუა მას ზანდან მზარდულმან:
და	ბალ.J	შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულებისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ განკჳრვებულ ვარ საქმესა ზედა ამის კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგანი იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა.
და	ბალ.J	აწ თუ თუნდა, დააცადე საქმე ესე და განზრახვაჲ მის თანა, და თუნდა, უბრალო მყავ და ვაცნობო მამასა შენსა;
და	ბალ.J	და თუ ესე არა გნებავს, განმიყვანე მე შენგან და ნაცვალად ჩემდა მამამან მოგცნეს სხუანი მსახურნი, და მე განმათავისუფლე რისხვისაგან მამისა შენისა.
და	ბალ.J	ჰრქუა იოდასაფ: პირველად ესე ყავ, რაჲთა დასდგე ფარულად უკუანა კერძო კრეტსაბმელისა და ისმინო, რასა-იგი მეტყჳს მე, და მერმე, რაჲცა გნებავს, იგიცა ყავ.
და	ბალ.J	და ვითარცა შემოვიდოდა ბალაჰვარ წინაშე იოდასაფისსა, უკუდგა ზანდან უკუანა კერძო კრეტსაბმელისა.
და	ბალ.J	და იწყეს სიტყუად ურთიერთას.
და	ბალ.J	და ჰკითხვიდა იოდასაფ საქმეთა საწუთოჲსათა.
და	ბალ.J	ხოლო ბალაჰვარ იწყო გამოთქუმად ამაოებათა ამის საწუთოჲსათა და ჰრქუა: შეუგავს მეძიებელთა საწუთოჲსათა, რაჲთა აღირჩიონ საუკუნოჲ იგი წარუვალი საშუებელი, და რად არა გულისჴმა-ჰყოფენ მსწრაფლ-წარმავალობასა სოფლისა ამის დიდებისასა,
და	ბალ.J	რამეთუ ხედვენ ადრე განქარვებასა საფასეთასა, და რომელნი-იგი შეიკრებენ, ცუდად შურებიან, რამეთუ შემდგომად მცირედისა სხუანი ეუფლებიან შენაკრებთა მათთა.
და	ბალ.J	ხოლო რომელთა გარდაემატოს ა~ქნ სიმდიდრე, მუნ პოონ ჭირი და სიგლახაკე, და რომელთა მოიგონ აქა პატივი, მუნ პოონ შეურაცხებაჲ.
და	კლარჯ.	და მისცენით „ჴამლნი ფერჴთა მისთა“, ნუუკუე პოვოს გუელმან მან ქუსლი მისი შიშუელი, რაჲთა შეიცუას ჴამლი ფერჴთა მისთა და დატკებნოს თავი ვეშაპისაჲ მის და ვიდოდის მცნებათა გზასა.
და	ბალ.J	და სხუაჲცა მრავალი ასწავა ესევითარი.
და	რაბლე2	კიდობანსა შიგან მსხდომნი მილითა კმასაყოფლად აწვდიდნენ საჭმელსაზრდელსა, ვინადგან თავიანთ მწყალობლად შეერაცხათ ჰურტალი, და ჟამითი ჟამად სიტყვასაც აწვდენდნენ, ვითარ იკარომენიპე იუპიტერსა, რაიცა ლუკიანემ გვამცნო.
და	ბალ.J	34. და ვითარცა განვიდა ბალაჰვარ, უნდა იოდასაფს გამოცდაჲ ზანდანისი, უკუეთუ სარგებელ ეყვნეს სიტყუანი ბალაჰვარისნი, და ჰრქუა: არა გესმისა, რასა მეტყჳს მტყუვარი ისი და გრძნეული, რამეთუ ეგულების შეცთუნებაჲ ჩემი და განრყუნად საშუებელი ესე საწუთოჲსაჲ?
და	კლარჯ.	ვჭამოთ და განვიხაროთ, რამეთუ ძე ესე ჩემი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა“.
და	კლარჯ.	და ჯერ-არს ჩემდა სიხარული და მხიარულებაჲ.
და	კლარჯ.	„და იწყეს განცხრომად, რომელ არს განცხრომაჲ სულისაჲ...
და	ბალ.J	ჰრქუა მას ზანდან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ნათელ არს და ჩუენ გუასმია და ვიცით სიტკბოებაჲ მისი დიდი.
და	ბალ.J	ხოლო ოდეს შეაჩუენნა მეფემან კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი და განასხნა ქუეყანისა ამისგან, მუნიერითგან არღარა გუასმიეს სიტყუაჲ ესევითარი.
და	ბალ.J	და უწყით, რამეთუ სიცოფით დაუტევეთ იგი და შევიყუარეთ წუთი ესე წარმავალი.
და	ბალ.J	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს ესე, შეიყუარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა და მის თანა რისხვასაცა მეფისასა და წინააღდგომასა ერისასა, გიხაროდენ უკუე პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა შინა საუკუნესა!
და	ბალ.J	ხოლო მე მიუდრეკივარ სიყუარულსა სოფლისასა და შიშსაცა მამისა შენისასა, არამედ არა უვარ-ვყავ სიმდიდრეს[ა] მაგის საქმისასა.
და	ბალ.J	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ დაჰფარო საქმე ესე მეფისაგან, უწყოდი, რამეთუ იგიცა ერთგულებაჲ არს წინაშე მისსა, რაჲთა არა შეაგდო იგი ურვასა და მწუხარებასა და წარუკუეთო მას სასოებაჲ შვილიერობისაჲ და შევარდეს გულის კლებასა.
და	ბალ.J	ხოლო ჩემგან უშიშ იყავ ამიერითგან და იქმოდი და იტყოდი, რაჲცა გნებავს.
და	ბალ.J	რამეთუ გულისჴმა-მიყოფია ამაოებაჲ ამის სოფლისაჲ და მიცნობია, რამეთუ არარაჲ არს კაცი, გარნა მატლი და წუთხი, მტუერი და ნაცარი, და ამისთჳს არა ვზრუნავ ჴორცთასა, რამეთუ არა არიან, ხოლო სული არს, რომელი იგრძნობს ტკივილთა, გინა შუებათა.
და	ბალ.J	აწ მისთჳს ჯერ-არს ზრუნვაჲ, რაჲთა მას საუკუნესა არა მიეცეს ტანჯვასა დაუსრულებელსა, ცეცხლსა და მატლსა დაუძინებელსა, და ბნელსა გარესკნელსა, და ესეცა უწყოდე,
და	ბალ.J	რამეთუ მე მიპოვნია მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, დამბადებელი ცათა და ქუეყანისაჲ და შემოქმედი ყოველთა დაბადებულთაჲ და მისგან მეშინის და მისგან ვძრწი და მას თაყუანის-ვსცემ,
და	ბალ.J	რამეთუ იგი არს მეუფე მეუფეთაჲ და მას აქუს უფლებაჲ სულთა და ჴორცთაჲ, და მისი არს სუფევაჲ უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.J	35. ხოლო ბალაჰვარს ენება წარსლვაჲ და იჯმნა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისგან.
და	ბალ.J	და ჰრქუა: ვერ თავს-ვიდებ თჳნიერ შენსა ყოფასა და გევედრები, რაჲთა წარმოვიდე შენ თანა და ერთგან ვიყოფოდით მოყუასთა შენთა თანა.
და	ბალ.J	მიუგო ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, სახე ეგე მსგავს არს სახესა მას, რამეთუ იყო ვინმე კაცი დიდებული და ესუა მას ძე საყუარელი.
და	ბალ.J	და ძისა მის მისისათჳს ნუკრი გაზარდა და ეჟუანი შეაბა ყელსა მისსა.
და	ბალ.J	ხოლო ჟამსა ერთსა შეეყო სხუათა ქურციკთა და თანა განჰყვა იგი მაღნართა შინა.
და	ბალ.J	და ვითარცა ცნეს, რამეთუ ნუკრი იგი წარვიდა უშინაგანესთა მაღნართა, და წარვიდეს ძიებად ნუკრისა მის განმზრდელნი იგი მისნი და პო[ვე]ს იგი სხუათა თანა ნადირთა.
და	ბალ.J	ხოლო იგი დაჴოცნეს და ნუკრი შეიპყრეს და წარმოიყვანეს.
და	ბალ.J	ეგრეთვე ჩუენ შეგუამთხჳო, მე და მოყუასთა ჩემთა.
და	კლარჯ.	ხოლო მან ჰრქუა მას: რამეთუ ძმაჲ შენი მოსრულ არს და მამამან შენმან დაკლა ზუარაკი იგი ჭამებული, რამეთუ ცოცხლებით მოიყვანა იგი.
და	ბალ.J	და ვერცა სასოებაჲ შენი სრულ იქმეს, და ვერცა შემძლებელ ხარ ჭირთა მათ დათმენად, რომელთა მე და მოყუასნი ჩემნი მოვითმენთ.
და	ბალ.E	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
და	ბალ.J	და უწყოდე ესეცა, რამეთუ უმჯობეს არს, რაჲთა დაითმინო აქავე და, თუ ენებოს ღმერთსა, სხჳთა ღონითა ჰპოო, რაჲთა სათნო-ეყო უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა.
და	ბალ.E	41. ამიერითგან იწყო იოდასაფ მარხვად და ლოცვად ღმრთისა მიმართ.
და	კლარჯ.	ხოლო განრისხნა და არა უნდა შინა შესლვად.
და	ბალ.E	და რაჟამს კაცთა დაიძინიან, მან იწყის ღამის თევად, ტირილითა და სულ-თქუმითა აღასრულებდა ლოცვათა თჳსთა.
და	კლარჯ.	განრისხნა მართალი იგი, ხოლო მამაჲ მისი გამოვიდა და ჰლოცვიდა მას“.
და	ბალ.J	ჰრქუა იოდასაფ: წარიღე საფასე, რაოდენიცა გნებავს, რომელ კმა-გეყოს შენ და მოყუასთა შენთა!
და	ბალ.J	მიუგო ბალაჰვარ: ამისთჳს ვიტყჳ, რამეთუ თქუენგანსა რომელსა აქუს, სხჳსათჳსცა ზრუნავს, და ფრიად შფოთებს და განილევის, და ზე და ქუე ეკუეთების, რაჲთა უმრავლესი შეიკრიბოს;
და	ბალ.J	ხოლო მოყუასთა ჩემთაგანი არცა ერთსა რას ზრუნავს არცა თუ ჭამადთათჳს, არცა შესამოსელთა, რამეთუ მდელოთა მათგან საზომისაბერ იჴუმევს და მათ ზედა ადიდებს ღმერთსა,
და	ბალ.J	რამეთუ დაუტეობია სიმდიდრე სოფლისაჲ და საშუებელნი, იხარებენ და იშუებენ სულითა, რამეთუ მოელიან სასუფეველსა ცათასა.
და	ბალ.E	და ვითარცა ცნა მეფემან სნეულებაჲ, წარავლინნა მკურნალნი, რაჲთა შეუძლონ ცნობად, თუ რომლითა მიზეზითა სნეულ არს.
და	ბალ.J	ხოლო რომელნი ეძიებნ აქა სიმდიდრესა, მდიდარ თუ იყვნენ, გლახაკვე არიან გონებითა და ვერ განძღებიან;
და	ბალ.E	ხოლო მათ ვითარცა განიცადეს, წარვიდეს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, სენი ისი ზანდანისი არა არს სნეულებისაგან, არამედ გულის კლებისა.
და	ბალ.J	და მან ჰრქუა: ამით უწყით ჭეშმარიტი – ოდეს მოყუასთა ჩემთაგანი განვიდოდის ჴორცთაგან, ვხედავთ ანგელოზთა ნათლისათა, მოსრულთა წარყვანებად სულისა მისთჳს, რომელი ბრძანებულ იყოს უფლისაგან, და გუესმის გალობაჲ ტკბილი, რომელი გამოვალს პირთაგან ანგელოზთასა;
და	ბალ.E	ხოლო მან თქუა გულსა თჳსსა: რაჲმე არს მწუხარებაჲ გულისა მისისაჲ, ნუუკუე განაყენა ვინმე ძე ჩემი სჯულისაგან ჩემისა და იგი ელმის ზანდანს, მზრდელსა ძისა ჩემისასა?!
და	ბალ.J	და ვითარცა განიყვანონ სული იგი, აგუეჴდების საბურველი თუალთაგან ჩუენთა, და ვხედავთ სულსა მას ტჳრთულად ჴელთა შინა ანგელოზთასა და აღმავალად ზეცას, და მივაყვანებთ თუალთა ჩუენთა, ვიდრემდის განვლნიან ბნელნი იგი ჰაერის მცველნი.
და	ბალ.J	და უღონოთა, ხოლო მე არა ვარ მოციქული მოყუასთა ჩემთაჲ, რაჲთამცა მივართჳ გესლი, რომელი აღაშფოთებს გონებასა კაცთასა, და ვითარ მივართუა მტერი იგი, რომელი მოაკუდინეს და დათრგუნეს ფერჴითა!
და	ბალ.E	და აღდგა და წარვიდა ხილვად მისა, რაჲთა ცნას, თუ რაჲ სჭირს, ანუ რად მწუხარე არს.
და	ბალ.J	და რომელნი იგი მდიდარ არიან, ვითარღა მიიქცენ სიგლახაკედ და იწყონ შფოთებად!
და	ბალ.E	ხოლო ზანდანს ვითარცა ესმა მისლვაჲ მეფისაჲ, შეძრწუნდა და წინა მიეგება მას.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: რაჲ გელმის, ზანდან?
და	კლარჯ.	არა თუ შეურაცხ-ჰყოფს სიტყუასა მართლისასა მამაჲ, არამედ ღაღადებს და უჩუენებს ფრიადსა მოწყალებასა მისსა და მოაჴსენებს აურაცხელსა მისსა სახიერებასა.
და	ბალ.E	ურვამან დიდმან შემიპყრა და ფრიად შემაურვებს და ძლიერად მაშფოთებს, რამეთუ ძემან შენმან უვარ-ყო სჯული შენი და ქრისტესა შეეწყნარა, და ამისთჳს შეუპყრივარ სნეულებასა ძნელსა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მამაჲ მისი მოსრულ იყო და ევედრებოდა მას.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: და ვინა ყო ესე?
და	ბალ.J	ჰრქუა ბალაჰვარ: არავინ ჩუენგანი დაიუნჯებს სამოსელსა, რამეთუ ერთი იგი ჰმოსიეს, რომლითა დაიფარავს უძლურებასა ჴორცთასა, და რომელი მოელოდის მწუხრითგან ვიდრე ცისკრადმდე სიკუდილსა, რად უჴმს მას ორი სამოსელი ეგე, რომელი გმოსიეს!
და	კლარჯ.	„და მან მიუგო და ჰრქუა: აჰა ესერა, ესოდენი ჟამი გმონე და არასადა მომეც თიკანი ერთი თხათაჲ, თუმცა მეგობართა ჩემთა თანა ვიხარე.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: ბალაჰვარ, რომელ შენ განუტევე, მომეპარა, ვერა ვცან, და მან აცთუნა იგი.
და	კლარჯ.	და ოდეს მოვიდა ძმაჲ ესე ჩემი, რომელმან შეჭამა ყოველი მონაგები მეძავთა თანა, დაუკალ ზუარაკი იგი ჭამებული“ და შეჰმოსე სამოსელი იგი პირველი.
და	ბალ.E	42. და შეუძნდა მეფესა ფრიად და იქცა პალატადვე.
და	ბალ.J	რამეთუ სახე ესე მსგავს არს სახესა, რომელსა ესუას ნათესავი ტყუეობასა შინა და შეცვალებითა სამოსლისაჲთა შევიდის ქუეყანასა მას მტერთასა, რაჲთა ღონის ძიებითა გამოიჴსნას ტყუე იგი.
და	ბალ.E	და მოუწოდა კაცსა ერთსა თანამზრახველსა და ვარსკულავთ მრიცხველსა, რომლისა იყო სახელი რაქის, და ჰრქუა: რაჲ ვყო, რამეთუ ძე ჩემი განდრეკილ არს სჯულისაგან ჩემისა?
და	კლარჯ.	და მოკუდა ცოდვათათჳს ყოვლისა სოფლისათა.
და	ბალ.J	ხოლო მე ვითარცა მეუწყა შენი, ვითარმედ ჭეშმარიტსა ეძიებს და გწადს ჴმაჲ მახარებელისაჲ და დავინახე ადგილი სათესავი, გამოვედ ქუეყანით ჩემით საყოფელით, და შევიმოსე სამოსელი ესე, რამეთუ მომცა კაცმან მორწმუნემან, ღმრთის მოშიშმან, და მოვიწიე შენდა.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: პირველად ჯერ-არს, რაჲთა ვეზრახნეთ და ვამხილოთ ცთუნებაჲ მისი, და უკუეთუ ვერ დავარწმუნოთ, სხუაჲ ღონე ვიძიოთ.
და	ბალ.J	და აწ ძალითა ქრისტესითა მიჴსნიხარ მტერთაგან, რამეთუ გაუწყე მცნებაჲ ღმრთისაჲ და სჯული მისი, და რამეთუ მეძავ არს სოფელი ესე და სიყუარულსა ერთისა თანა არა დაადრგების.
და	ბალ.J	ხოლო მე, რაჟამს მივიწიო ადგილსა მას, რომელსა შევიმოსე სამოსელი ესე, მუნვე განვიძარცო და შევიმოსო სახე და სამოსელი მოყუასთა ჩემთაჲ, და უკუეთუმცა მიხილე ხატითა და სამოსლითა მოყუასთა ჩემთაჲთა, არღარამცა გწადოდა მოსლვაჲ ჩემ თანა.
და	ბალ.J	მაშინ ილოცვიდა, რაჲთა ეჩუენოს ხატითა და სამოსლითა მით.
და	ბალ.E	და მეყსეულად წარვიდეს იოდასაფისა.
და	ბალ.J	ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, რომელი ემოსა ზედა კერძო, და იყო ყოველი გუამი მისი გამჴმარ და დამჭკნარ.
და	ბალ.J	და ტყავი ოდენ გარდართხმულ ძუალთა ზედა.
და	ბალ.E	და ვითარცა მოიკითხნეს, დასხდეს.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო, რაჲ არს ცთომილებაჲ შენი, მითხარ!
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: არა არს ცთომილებაჲ, რამეთუ ჭეშმარიტად მისდა შედგომილ ვარ, რომელმან შემქმნა და დამბადა, ხოლო შენ ხარ ცთუნებულ, რამეთუ დაგიტევებიეს დამბადებელი და დაბადებულთა ჰმსახურებ,
და	ბალ.E	და უკუეთუ შენ მისმინო და თაყუანის-[ს]ცე ღმერთსა მას, რომელმან შექმნნა ცანი და ქუეყანაჲ, ზღუაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, რამეთუ მზე და მთოვარე და ვარსკულავნი მას დაუბადებიან, ხოლო თუ მას ღმერთსა თაყუანის-სცე, შენდაცა ნეტარ იყოს და ჩუენდაცა.
და	ბალ.E	ხოლო მან წარიკუეთა სასოებაჲ დარწმუნებისათჳს მისისა და თქუა: ჭეშმარიტსა იტყოდეს ამისთჳს ფილოსოფოსნი იგი, ვითარმედ წინააღმდგომი სჯულისა შენისაჲ იქმნების ყრმაჲ ეგეო.
და	ბალ.E	და აღდგა და დამძიმებული წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.J	და ვითარცა იხილა იოდასაფ სახე იგი ღმრთის მსახურებისაჲ, აღიჩ(ჩ)უა გული მისი და იწყო ტირილად.
და	ბალ.J	და აღიძრნეს ყოველნი ნაწლევნი მისნი და ჰგოდებდა, ვითარცა ვინ გოდებს ზედა შვილსა საყუარელსა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა რაქი[ს]: რაჲ ღონე ვყოთ აწ?
და	ბალ.J	38. და ჰრქუა: ვინაჲთგან არა განმიყვანებ მე შენ თანა, მომეც მე სამოსელი ეგე ძაძისაჲ, და სხუაჲ მიიღე ჩემგან, ვითარიცა გნებავს.
და	ბალ.J	ხოლო იგი მორჩილ ექმნა მას და მისცა სამოსელი იგი ძაძისაჲ და სხუაჲ შეიმოსა ძუელი და ნაჴმარები.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: ვიცი კაცი, რომლისა თანა სწავლულ ვარ და არავინ იცნობს მას ქუეყანასა ამას, და არს იგი სჯულისა ჩუენისაჲ და ფრიად სწავლული სიბრძნისაჲ, და სახელი მისი ნაქორ.
და	ბალ.E	იგი მოვიყვანოთ, რამეთუ ფრიად მსგავსი არს ბალაჰვარისი ფერითა და ჰასაკითა, და შევჰმოსოთ სამოსელი, ვითარი უნახავს ზანდანს ბალაჰვარს ზედა.
და	ბალ.E	ხოლო ჩუენ განვიდეთ ძებნად ბალაჰვარისა, და ვაცნობოთ ძესა მეფისასა მისთჳს.
და	ბალ.E	დაღაცათუ შეუძლებელ არს პოვნაჲ მისი ჩუენგან, ვარქუათ ძესა შენსა, ვითარმედ წარვალთ ძიებად მოძღურისა შენისა, და უკუეთუ ვპოოთ, მოვიყვანოთ წინაშე შენსა.
და	ბალ.E	ხოლო ჩუენ წარვიდეთ და ნაცვალად ბალაჰვარისა, მოვჰგუაროთ ნაქორ.
და	ბალ.E	და ესევითარითა ღონის-ძიებითა მოვაქციოთ ძე იგი შენი სჯულსა ჩუენსა.
და	ბალ.E	და განვიდეს ძიებად ბალაჰვარისთჳს.
და	ბალ.E	43. და სლვასა მას შინა მათსა ადგილსა ერთსა პოვეს კაცნი მძოვარნი, ღმრთის მსახურნი, რომელთა ეკიდა ძუალები ქედთა მათთა.
და	ბალ.E	და ვითარცა მოიყვანნეს იგინი წინაშე მეფისა, ჰკითხა მათ: რანი ხართ თქუენ, ანუ რაჲ არს ძუალები ეგე, რომელ გკიდავს ყელთა?
და	ბალ.E	ხოლო მათ ჰრქუეს: ჩუენ კაცნი ვართ ღმრთის მსახურნი, და ამისთჳს გუკიდავს ძუალები ესე, რაჲთა ზედაჲსზედა მოგუაჴსენებდეს სიკუდილსა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: და რაჲთა უმეტეს შეგაჴსენებს სიკუდილსა ძუალები ეგე თჳთ სჳნდისისა და გონებისაგან თჳსისა, რამეთუ ყოველთა იციან, ვითარმედ მოკუდავ არიან!?
და	ბალ.J	39. და ამცნებდა და ეტყოდა: ძეო მეფისაო, მე მონა ვარ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და აღმისრულებიეს სრბაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ვითარცა მიბრძანა მე სულმან წმიდამან, რამეთუ მე ყოველნი სამართალნი მისნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
და	ბალ.J	ხოლო აწ მნებავს სრბაჲ ესე სხუათა მიმართ და ძიებად ადგილსა სანაყოფოსა, რაჲთა ვსთესო მას შინა.
და	ბალ.J	და აწ განვალ და გამცნებ: დაუმარხე ღმერთსა სჯული მისი, რომელი მოგცა ჩემ მიერ და გაუწყნა სამართალნი მისნი, და ღირს მისდა გიჩინა შენ!
და	ბალ.J	40. ხოლო შენ განეკრძალე, რაჲთა არა გარდაჰჴდე მცნებათა მისთა და შთაჰვარდე მთხრებლსა წარწყმედისასა, და მე ვევედრები ღმერთსა, სრულმყოფელსა ყოველთა კეთილთასა,
და	ბალ.J	რაჲთა განგაძლიეროს ყოველსა შინა კუეთებასა მტერთასა და მოგცეს შენ სიბრძნე სიმჴნით და მოთმინებაჲ, რაჲთა მყუდროებით იყვნენ დღენი შენნი და რაჲთა არა მძლე გექმნეს მტერი ჩუენი ეშმაკი და განჰვარდე დიდებისაგან ღმრთისა.
და	ბალ.J	ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა.
და	ბალ.J	მიუგო დასფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისა და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა,
და	ბალ.J	რამეთუ მიზეზ მექმენ მეცნიერებასა ღმრთისასა და დამადგინე გზასა ჭეშმარიტებისასა და განმარინე საბრჴეთაგან ეშმაკისათა.
და	ბალ.J	და დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი შენთა კეთილთაჲ ჩემდა მომართ, და ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლისა მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ ვესავ ღმერთსა, რომელმან მიგაგოს ჩემ წილ, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ.
და	ბალ.J	და მან სრულ-ყოს საქმე კეთილისაჲ შენ თანა.
და	ბალ.J	და უკუეთუ დაადრგე ჩემ თანა, საშუებელ ხარ სულისა ჩემისა, და უკუეთუ წარხუალ, ნუ განგუაშორნეს ღმერთმან ნებისაგან მისისა.
და	ბალ.J	და მოიკითხნეს ურთიერთას, და წარვიდა ბალაჰვარ საყოფელ~დ თჳსად.
და	ბალ.J	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
და	ბალ.J	41. ამიერითგან იწყო მარხვად და ლოცვად იოდასაფ ღმრთისა მიმართ.
და	კლარჯ.	და სამოსელი იგი პირველი არს ნათლისღებაჲ და ორნი იგი ძენი ესე არიან მართალი იგი და ცოდვილი.
და	ბალ.J	და რაჟამს კაცნი დაწვიან, მან იწყის ღამის თევად, და ტირილითა და სულ-თქუმითა აღასრულებდა ლოცვათა თჳსთა.
და	კლარჯ.	ცოდვილი შეიწყალა და მართალსა ქენებით ეტყჳს: შვილო, რომელი ქუე იდვა, აღადგინა და რომელი ზე იყო, არა უტევებს დაცემად, მიუგო და ჰრქუა მას: „შვილო, შენ მარადის ჩემ თანა ხარ“ და წიაღთა ჩემთა არა განშორებულ იქმენ, ფსალმუნითა და ქებითა იყოფი.
და	ბალ.J	და ვითარცა ცნა მეფემან სნეულებაჲ, წარავლინნა მკურნალნი, რაჲთა შეუძლონ ცნობად, თუ რომლითა მიზეზითა სნეულ არს.
და	კლარჯ.	შენ ყოვლადვე საკურთხეველსა ჩემსა წინაშე სდგა და ღაღადებ და იტყჳ: „მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაჲ შენი, იყავნ ნებაჲ შენი".
და	კლარჯ.	ესე მოვიდა შეწუხებული და ქუეყანასა ზედა მდებარჱ, მდაბლითა ჴმითა შემოსილი ჴმობდა: „მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა და არა ღირს ვარ წოდებად ძედ შენდა“.
და	ბალ.J	ხოლო მან თქუა გულსა თჳსსა: რაჲმე არს მწუხარებაჲ გულისა მისისაჲ, ნუუკუე განაყენა ვინმე ძე ჩემი სჯულისაგან ჩემისა და იგი ელმის ზანდანს, მზარდულსა ძისა ჩემისასა?!
და	კლარჯ.	შენ დაისაჯები, რომელი განრისხებულ ხარ და არა გულისხმა-გიყოფიეს, ვითარმედ კაცთმოყუარე ვარ.
და	ბალ.J	და აღდგა და წარვიდა ხილვად მისსა, რაჲთა ცნას, თუ რაჲ სჭირს, ანუ რად მწუხარე არს.
და	კლარჯ.	ვერ ძალ-მიც, უკუეთუ არა მიუტეო, რომელი მე მიშობიეს: „შვილო, შენ მარადის ჩემ თანა ხარ და ჩემი ყოველი შენი არს“.
და	ბალ.J	ხოლო ზანდანს ვითარცა ესმა მეფისა მისლვაჲ, შეძრწუნდა და წინა მიეგება მას.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: რაჲ გელმის, ზანდან?
და	ბალ.J	ხოლო მან მიუგო: ურვამან დიდმან შემიპყრა და ფრიად შემაურვებს და ძლიერად შემაშფოთებს, რამეთუ ძემან შენმან უვარ-ყო სჯული შენი და ქრისტესა შეეწყნარა, და ამისთჳს შეუპყრივარ სნეულებასა.
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: და ვინ~ჲ ყო ესე?
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: ბალაჰვარ, რომელ შენ განუტევე, მომეპარა, და მან აცთუნა იგი.
და	კლარჯ.	ხოლო მე ვიქცეოდეს ნაკლულევანი უძლურებითა და ოდეს მოვიდა, რომელმან შეჭამა საცხორებელი შენი მეძავთა თანა, დაუკალ მას ჴბოჲ იგი ჭამებული და შენი სამოსელი შეჰმოსე მას და ბეჭედი ოქროჲ გამოუბრწყინვე მას, ჴამლითა მოჰზღუდე იგი გარჱ.
და	ბალ.J	42. და შეუძინდა ესე და იქცა პალატად.
და	ბალ.J	და მოუწოდა კაცსა ერთსა თანამზრახველსა და ვარსკულავთ მრიცხველსა, რომლისა სახელი რაქის, და ჰრქუა: რაჲ ვყო, რამეთუ ძე ჩემი განდრეკილ არს სჯულისაგან ჩემისა?
და	კლარჯ.	რომელ არს წმიდაჲ ეკლესიაჲ, განუღე და საკურთხეველი განუმზადე და ზუარაკი დაუკალ, რამეთუ ყოველთა...
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: პირველად ჯერ-არს, რაჲთა ვეზრახნეთ და ვამხილოთ ცთუნებაჲ მისი, და უკუეთუ ვერ ვარწმუნოთ, სხუაჲ ღონე ვიძიოთ.
და	ბალ.J	და ვითარცა მოიკითხნეს, დასხდეს.
და	კლარჯ.	„შვილო, შენ მარადის ჩემი ხარ და ჩემი ყოველი შენი არს“.
და	ბალ.J	და მეყსეულად წარვიდეს იოდასაფისსა.
და	კლარჯ.	შენი არს ცაჲ, შენი არს მზჱ, შენი არს მთოვარჱ და ბრწყინვალებაჲ მისი.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო, რაჲ არს ცთომილებაჲ შენი, მითხარ!
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: ჭეშმარიტად მისდა შედგომილ ვარ, რომელმან შემქმნა და დამბადა, ხოლო შენ დაგიტეობია დამბადებელი და დაბადებულთა ჰმსახურებ,
და	კლარჯ.	შენი არს ქუეყანაჲ და ნაყოფი მისი. შენი არს ზღუაჲ.
და	ბალ.J	და უკუეთუ შენ მისმინო და თაყუანის-[ს]ცე ღმერთსა მას, რომელმან შექმნნა ცანი და ქუეყანაჲ, ზღუაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, რამეთუ მზე და მთოვარე და ვარსკულავნი მას დაუბადებიან, და მას თაყუანის-სცე, შენდაცა ნეტარ იყოს და ჩუენდაცა.
და	ბალ.J	ხოლო მან წარიკუეთა სასოებაჲ დარწმუნებისათჳს მისა და ჰრქუა: ჭეშმარიტსა იტყოდეს ფილოსოფოსნი იგი, ვითარმედ წინააღმდგომი სჯულისა შენისაჲ იქმნების ყრმაჲ ეგეო.
და	ბალ.J	და აღდგა და დამძიმებული წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.J	და ჰრქუა რაქი[ს]: რაჲ ღონე ვყოთ აწ?
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: ვიცი კაცი, რომლისა თანა სწავლულ ვარ და არავინ იცნობს მას ქუეყანასა ამას, და არს იგი სჯულისა ჩუენისაჲ და ფრიად სწავლული სიბრძნისაჲ, და სახელი მისი ნაქორ.
და	კლარჯ.	ჯერ-არს ჩემდა მოწყალებაჲ და შეწყნარებაჲ.
და	ბალ.J	იგი მოვიყვანოთ, რამეთუ ფრიად მსგავსი არს ბალაჰვარისი ფერითა და ჰასაკითა, და შევჰმოსოთ სამოსელი, ვითარი უნახავს ზანდანს ბალაჰვარს ზედა.
და	ბალ.J	ხოლო ჩუენ განვიდეთ ძიებად ბალაჰვარისთჳს, დაღაცათუ შეუძლებელ არს პოვნაჲ მისი ჩუენგან, ვჰრქუათ ძესა შენსა, ვითარმედ წარვალთ ძიებად მოძღურისა შენისა, და უკუეთუ ვპოოთ, მოვიყვანოთ წინაშე შენსა.
და	ბალ.J	ხოლო ჩუენ წარვიდეთ და ნაცვალად ბალაჰვარისსა, მოვჰგუაროთ ნაქორ.
და	კლარჯ.	ხოლო იგი შევიწყალჱ, რამეთუ სინანულად მოვიდა, არამედ „იხარებდი, რამეთუ ძმაჲ იგი შენი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, და წარწყმედულ იყო და იპოვა“.
და	ბალ.J	და ესევითარითა ღონის-ძიებითა მოვაქციოთ ძე იგი შენი სჯულსა ჩუენსა.
და	კლარჯ.	ვინ იხილა მკუდარი აღდგომილი და არა იხარებდეს?
და	კლარჯ.	ვინ პოვა წარწყმედული და არა იხარებდეს?
და	ბალ.J	43. და სლვასა მას შინა მათსა ადგილსა ერთსა პოვნეს კაცნი მძოვარნი, ღმრთის მსახურნი, რომელთა ეკიდა ძუალები ქედთა მათთა.
და	კლარჯ.	მოვედ აწ ჩემ თანა და განსცხრებოდე ანგელოზთა თანა და ჩემ თანა.
და	კლარჯ.	ამბორს-უყოფდე ძმასა შენსა და შემომერთე ჩემ თანა ლოცვასა დავითისსა, რომელი-იგი სულიერად ღაღადებდა და იტყოდა: „ნეტარ არიან, რომელთა მიეტევნენ უშჯულოებანი და რომელთა დაეფარნენ ცოდვანი.
და	კლარჯ.	მოვედით ყოველნი, ვღაღადებდით მისა მიმართ და ვიტყოდით: მეუფეო მშჳდობისაო ქრისტეჱ ძეო ღმრთისაო, ვცოდეთ ყოველთა ცად მიმართ და წინაშე შენსა და არა ღირს ვართ წოდებად მონად შენდა.
და	კლარჯ.	აწ გულისხმა-ვჰყოფთ შენსა მოწყალებასა და მოვიჴსენებთ შენსა სახიერებასა.
და	კლარჯ.	და აღმადგინენ ჩუენცა, ვითარცა მკუდარნი.
და	კლარჯ.	და კუალად, რომელთა გუეგულების ნათლისაჲ მის, ყოველნი გულისსიტყუანი კაცობრივნი განვიშორნეთ და სულნი ჩუენნი ცად მიმართ განვიწმიდნეთ, უფალი ახლოს არს, ნუ რასა ჰზრუნავთ, რამეთუ კართა ზედა მომტევებელი მოვიდა მკურნალი.
და	ბალ.J	და ვითარცა მოიყვანნეს იგინი წინაშე მეფისა, ჰკითხა მათ: რანი ხართ, ანუ რაჲ არს ძუალები ეგე, რომელ გკიდავს?
და	კლარჯ.	სამკურნალოჲ განღებულ არს, წამალნი განფენილ არიან, ემბაზი მადლისაჲ სავსჱ არს და ყოველთა მოხადის, სულიერი სამოსელი მამისაგან მოიქსოების.
და	ბალ.J	ხოლო მათ ჰრქუეს: ჩუენ კაცნი ვართ ღმრთის მსახურნი, და ამისთჳს გუკიდავს ძუალები ესე, რაჲთა ზედაჲსზედა მოგუაჴსენებდეს სიკუდილსა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: და რაჲთა უმეტეს შეგაჴსენებს ძუალები ეგე თჳთ სჳნდისისა და გონებისაგან თჳსისა, რამეთუ ყოველთა იციან, ვითარმედ მოკუდავ არიან!?
და	ბალ.J	და ჰრქუა კაცმან მან: უკუეთუმცა იცოდეთ მოკუდავებაჲ თქუენი, არამცა სდევნიდით კაცთა ღმრთის მსახურთა, და რამეთუ ვიცით და გჳცნობიეს, რამეთუ ბალაჰვარს ეძიებთ.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს გრძნეული იგი, რომელმან აცთუნა ძე მეფისაი?
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: შენ ხარ ეშმაკი და გრძნეული, ხოლო იგი მოყუასი არს ჩუენი, შემკული ყოვლითა სათნოებითა და შეზღუდვილი შიშითა ღმრთისაჲთა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა კაცმან მან: უკუეთუმცა იცოდეთ მოკუდავებაჲ თქუენი, არამცა სდევნიდით კაცთა ღმრთის მსახურთა, და რამეთუ ვიცით და გჳსწავიეს, რამეთუ ბალაჰვარს ეძიებთ.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს გრძნეული იგი, რომელმან აცთუნა ძე მეფისაი?
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: შენ ხარ ეშმაკი და გრძნეული, ხოლო იგი მოყუასი არს ჩუენი, შემკული ყოვლითა სათნოებითა და შეზღუდვილი შიშითა ღმრთისაჲთა.
და	ბალ.E	და კუალად ჰრქუა რაქის: სადა არს აწ იგი?
და	ბალ.E	და უკუეთუმცა მას ენება, გამო-მცა-გიცხადა თავი თჳსი, ხოლო თქუენ ცუდად შურებით და ეძიებთ, რამეთუ ღმერთი ჰფარავს მას და ვერ შემძლებელ ხართ პოვნად მისა.
და	ბალ.E	და რა[ჲ]სა ეძიებთ ძმასა მას ჩუენსა, რომელმან საწუთოჲ და დიდებაჲ დაგიგდო და არღარა გეზიარების მას შინა, და არა სდევნით მათ, რომელნი გაცილობენ და გეზიარებიან საშუებელთა სოფლისათა?
და	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არს და აცთუნებს სხუათაცა და აყენებს კეთილთა და საშუებელთაგან, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
და	ბალ.E	და ამისთჳს არს გულის წყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, რამეთუ არა შეიყუარეს მათ კეთილი ქუეყანისაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო ჩუენ სარწმუნოებისა სანთელნი აღვანთნეთ და ზეთი სიმართლისაჲ განვიმზადოთ, რაჲთა ოდეს შუვა ღამეს ჴმაჲ იყოს,
და	კლარჯ.	ვითარმედ: „აჰა, ესერა, სიძე მოვალს, გამოვედით და მივეგებვოდით მას“, ძლიერითა სანთლითა და სიხარულით ვღაღადებდეთ
და	კლარჯ.	და ესრეთ ვიტყოდით: „კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა, მეფე ისრაჱლისაჲ“, მდაბალი და მშჳდი, ჰხედავთა, საყუარელნო, ვითარ „სიხარული იქმნების ცათა შინა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს?“
და	კლარჯ.	ხოლო აწ მოვედით, მორწმუნენო, და ვილოცვიდეთ სიწმიდით და შევინანნეთ ცრემლითა შეცოდებანი ჩუენნი და ვევედრებოდით მრავალმოწყალესა მას...
და	ბალ.E	ჰრქუა კაცმან მან: ნანდჳლვე, თუ ეგე ეგრეთ არს და გნებავს ყოველთა კაცთა შუებასა შინა ცხორებაჲ, რად არა იზიარებ ყოველთა კაცთა საშუებელთა შენთა, რამეთუ შენ ყოველთა საშუებელთა წინა-იყოფ და გლახაკნი, მშიერნი და შიშუელნი მიმოვლენან აქა და იქი?
და	კლარჯ.	ესე დღენი ორმეოცნი და სიხარულით მივიწინეთ ადგომასა მკუდრეთით უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტე და ერთობით ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და მადლი და პატივი და თაყუანისცემაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონანი, ერისთავნი და ერნი, და რაჲთა კაცად-კაცადმან მოიღოს საზომისაებრ შუებაჲ და პატივი.
და	ბალ.E	მიუგო კაცმან მან: აწ უკუე სიტყჳთავე შენითა დაჰჴსნი სიტყუათა შენთა, რამეთუ თავისასა ეძიებ და არა კაცთასა.
და	ბალ.E	და თუ გნებავს, გაუწყო, თუ რომლისა ჯერისათჳს შეიწუები შურითა და ბოროტის ყოფად განმზადებულ ხარ მათთჳს, რომელთა დაუტევეს სოფლისა ამის საშუებელი.
და	ბალ.E	– რამეთუ ჰგონებ განმრავლებასა მორწმუნეთასა და რაჟამს განმრავლდენ, არღარა თავს იდებდენ უღელსა მონებისა შენისასა, და ამისთჳს გძაგან და სდევნი მათ.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: არის ვინა მოყუასთა შენთაგან უაღრეს შენსა?
და	ბალ.E	ხოლო მეტნობაჲ სოფელსა ამას შინა აქუს, ვითარცა შენ და მოყუასთა შენთა.
და	ბალ.E	მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა რაქის: სადა არს აწ იგი?
და	ბალ.J	და უკუეთუმცა მას ენება, გამო-მცა-გიცხადა თავი თჳსი, ხოლო თქუენ ცუდად შურებით, რამეთუ ღმერთი ჰფარავს მას და ვერ შემძლებელ ხართ პოვნად მისა.
და	ბალ.J	და რა[ჲ]სა ეძიებთ ძმასა მას ჩუენსა, რომელმან საწუთოჲ, დიდებაჲ დაგიგდო და აღარა გეზიარების მას შინა, და არა სდევნით მათ, რომელნი გაცილობენ და გეზიარებიან საშუებელთა სოფლისათა?
და	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არს და აცთუნებს სხუათაცა და აყენებს კეთილთა და საშუჱბელთა, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
და	ბალ.J	და ამისთჳს არს გულის წყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, რამეთუ არა შეიყუარეს მათ კეთილი ქუეყანისაჲ.
და	ბალ.J	ჰრქუა კაცმან მან: ნამდჳლვე, თუ ეგე ეგრეთ არს და გნებავს ყოველთა კაცთა შუებასა შინა ცხორებაჲ, რად არა იზიარებ ყოველთა კაცთა საშუებელთა შენთა, რამეთუ შენ ყოველთა საშუებელთა წინა-იყოფ და გლახაკნი, მშიერნი და შიშუელნი მიმოვლენან?
და	ბალ.E	და უბრძანა რაქის[ს] მოყვანებაჲ ნაქორისი.
და	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონაჲ, ერისთავი და ერი, და რაჲთა კაცად-კაცადმან მოიღოს საზომისაებრ შუებაჲ და პატივი.
და	ბალ.E	44. და განვიდა რაქის მარტოჲ ღამით, და მოუწოდა ნაქორს და უთხრა ყოველი ზრახვაჲ მეფისაჲ.
და	ბალ.J	მიუგო კაცმან მან: აწ უკუე სიტყჳთავე შენითა დაჰჴსნი სიტყუათა შენთა, რამეთუ თავისასა ეძიებ და არა კაცთასა.
და	ბალ.E	და ამცნო, რაჲთა გამოვიდეს გზასა ზედა.
და	ბალ.J	და თუ გნებავს, გაუწყო, თუ რომლისა ჯერისათჳს შეიწუები შურითა და ბოროტის ყოფად განმზადებულ ხარ მათთჳს, რომელთა დაუტევეს სოფლისა ამის საშუებელი.
და	ბალ.J	– რამეთუ ჰგონებ განმრავლებასა მორწმუნეთასა და რაჟამს განმრავლდენ, არღარა თავს იდებდენ უღელსა მონებისა შენისასა, და ამისთჳს გძაგან და სდევნი მათ.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: არის ვინა მოყუასთა შენთაგან უაღრეს შენსა?
და	ბალ.E	და ვითარცა განთენა, წარემართნე[ს] ადგილთა მათ, სადა იყო ნაქორ.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა, რაჲთა ჰკითხონ, თუ ვინ არს კაცი იგი.
და	ბალ.J	ხოლო მე ცნობაჲ სოფელსა ამას შინა აქუს, ვითარცა შენ და მოყუასთა შენთა.
და	ბალ.J	და უბრძანა რაქის[ს] მოყვანებაჲ ნაქორისი.
და	ბალ.E	ხოლო მათ შეიპყრეს და სიხარულით მიიყვანეს წინაშე მეფისა.
და	ბალ.E	და წარავლინა ერთი მონათაგანი, რაჲთა აუწყოს იოდასაფს შეპყრობაჲ ბალაჰვარისი.
და	ბალ.E	ხოლო მას ვითარცა ესმა, სულთ-ითქუნა და იწყო მწუხარებად, და იტყოდა გულსა შინა თჳსსა: ნუუკუე შიშითა სატანჯველთაჲთა, რომელ მოწევნად არიან მის ზედა ბრძანებითა მამისა ჩემისაჲთა, სულ-მოკლე იქმნეს და შეშინდეს,
და	ბალ.E	და იწყოს ჩემდა წინააღდგომად, რაჲთა დავემორჩილო ბრძანებასავე მამისა ჩემისასა.
და	ბალ.E	ამისთჳს ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა?
და	ბალ.E	ხოლო მონაჲ იგი იყო ფარულად მოყუარე ქრისტესი და ჰრქუა: ძეო მეფისაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ არა ბალაჰვარ არს, არამედ ნაქორ მსგავსი მისი.
და	ბალ.E	და ამას ზედა განიხარა იოდასაფ და ადიდებდა ღმერთსა.
და	ბალ.E	და ვითარცა წარვიდა მონაჲ იგი წინაშე მეფისა ძისა, ჰკითხა მეფემან: შენ ხარა ბალაჰვარ, რომელმან შეაცთუნე ძე ჩემი?
და	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: და რომელთა კეთილთა მაყუედრებ?
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: ამათ, რამეთუ გინდა განსწავლაჲ ძისა შენისაჲ, ხოლო მე ვიღუაწე იგი სწავლითა ჭეშმარიტითა, ვიდრემდის მივაწიე იგი სულისა ცხორებასა და ვასწავე იგი, რომელი გუაუწყეს წმიდათა წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა,
და	ბალ.E	რომელი-იგი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა, რამეთუ მტერ იყო და დავაგე ღმერთსა.
და	ბალ.E	ხოლო მან შეიწყნარა და განეყენა უღმრთოებასა თქუენსა.
და	ბალ.E	და აღსუა იგი საჴედარსა და წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.E	45. და განითქუა ჰამბავი, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
და	ბალ.E	და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს.
და	ბალ.E	და შენ ყოველი იგი სიხარული მწუხარებად და ურვად გარდამიქციე და დააბნელე სინათლე თუალთა ჩემთაჲ, და მოაწიე იგი, რასაცა ვეკრძალებოდე შენთჳს.
და	ბალ.E	ხოლო მე ვიგონებდი, რაჲთა შემდგომად სიკუდილისა ჩემისა შენ იყო მკჳდრი მონაგებთა ჩემთაჲ და სამეფოჲსა ჩემისაჲ.
და	ბალ.E	ხოლო შენ სიუცბითა შენითა და სიყრმითა ყოველთა მათ ვნებათა შთაჰვარდი და წინა-აღუდეგ ნებასა ჩემსა, და დაუტევე სჯული ჩემი და შთაუსხენ წინამონი შენნი ჴელთა კაცთა ცრუთა და მაცთურთასა, რომელთა მიგიყვანეს მწუხარებად, რომელნი შთაგაგდებენ წარსაწყმედელსა.
და	ბალ.E	რამეთუ ვიტყოდე გულსა თჳსსა: უკუეთუ უწინარეს მამისა ჩემისა განვიდე ჴორცთაგან ღმრთის მსახურებასა შინა ჩემსა, კეთილ, და უკუეთუ მამაჲ ჩემი წარვიდეს პირველ ჩემსა, არავე წარვიდეს შეწუხებული წინააღდგომისათჳს მისისა.
და	ბალ.E	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, აგინა მას და იწყო გმობად ქრისტესა, ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
და	ბალ.J	44. და განვიდა რაქის მარტოჲ ღამით, და მოუწოდა ნაქორს და უთხრა ყოველი ზრახვაჲ მეფისაჲ.
და	ბალ.J	და ამცნო, რაჲთა გამოვიდეს გზასა ზედა.
და	ბალ.J	და ვითარცა განთენდა, წარემართნე ადგილთა მათ, სადა იყო ნაქორ.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა, რაჲთა ჰკითხონ, თუ ვინ არს კაცი იგი.
და	ბალ.J	და წარავლინა ერთი მონათაგანი, რაჲთა აუწყოს იოდასაფს შეპყრობაჲ ბალაჰვარისი.
და	ბალ.J	ხოლო მას ვითარცა ესმა, იწყო მწუხარებად, და იტყოდა გულსა შინა თჳსსა: ნუუკუე შიშითა სატანჯველთაჲთა, რომელ მოწევნად არიან მის ზედა ბრძანებითა მამისა ჩემისაჲთა, შეშინდეს, და იწყოს ჩემდა წინააღდგომად, რაჲთა დავემორჩილო ბრძანებასავე მამისა ჩემისასა.
და	ბალ.J	ამისთჳსცა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა?
და	ბალ.J	ხოლო მონაჲ იგი ფარულად იყო მოყუარე ქრისტესი და ჰრქუა: ძეო მეფისაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ არა ბალაჰვარ არს, არამედ ნაქორ მსგავსი მისი.
და	ბალ.J	და ამას ზედა განიხარა იოდასაფ და ადიდებდა ღმერთსა.
და	ბალ.J	და ვითარცა წარვიდა მონაჲ იგი წინაშე მეფის ძისა, ჰკითხა მეფემან: შენ ხარა ბალაჰვარ, რომელმან შეაცთუნე ძე ჩემი?
და	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: და რომელთა კეთილთა მაყუარებ?
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: ამათ, რამეთუ გინდა განსწავლაჲ ძისა შენისაჲ, ხოლო მე ვიღუაწე იგი სწავლითა ჭეშმარიტითა, ვიდრემდის მივაწიე იგი სულისა ცხორებასა და ვასწავე იგი, რომელი გუაუწყეს წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა,
და	ბალ.J	რომელი-იგი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა, რამეთუ მტერ იყო და დავაგე ღმერთსა.
და	ბალ.J	ხოლო მან შეიწყნარა და განეყენა უღმრთოებასა თქუენსა.
და	ბალ.J	და აღსუა იგი საჴედარსა და წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.J	45. და განითქუა ჰანბავი, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
და	ბალ.J	და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს.
და	ბალ.J	და შენი ყოველი იგი სიხარული მწუხარებად და ურვად გარდამიქციე და და დააბნელე სინათლე თუალთა ჩემთაჲ, და მოაწიე იგი, რასა ვეკრძალებოდე შენთჳს.
და	ბალ.J	ხოლო მე ვიგონებდი, რაჲთა შემდგომად სიკუდილისა ჩემისა შენ იყო მკჳდრი მონაგებთა ჩემთაჲ და სამეფოჲსა ჩემისაჲ.
და	ბალ.J	ხოლო შენ სიუცბითა შენითა და სიყრმითა ყოველთა მათ ვნებათა შთაჰვარდი და წინა-აღუდეგ ნებასა ჩემსა, და დაუტევე სჯული ჩემი და შთაუსხენ წინამონი შენნი ჴელთა კაცთა ცრუთა და მაცთურთასა, რომელთა მიგიყვანეს მწუხარებად, რომელნი შთაგაგდებენ წარსაწყმედელად.
და	ბალ.J	უკუეთუ უწინარეს მამისა ჩემისა განვიდე ჴორცთაგან ღმრთის მსახურებასა შინა ჩემსა, კეთილ, და უკუეთუ მამაჲ ჩემი წარვიდეს პირველ ჩემსა, არავე წარვიდეს შეწუხებული წინააღდგომისათჳს მისისა.
და	ბალ.J	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, აგინა მას და იწყო გმობად ქრისტესა, ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
და	ბალ.J	ხოლო უკუეთუ მაბრალობ წინააღდგომასა შენსა და გნებავს წარწყმედაჲ ჩემი, რამეთუ წინააღუდგები ნებასა შენსა, მეცა თანა-მაც,
და	ბალ.J	რაჲთა მწუხარე ვიყო შენთჳს დაკლებისათჳს კეთილთა მათ, რომელნი მომიგიან და შენ ვერ ეზიარები მათ, რომელნი-იგი ას-კეცად უზეშთაეს არიან ქუეყნიერთა ამათ, ვითარცა შენცა ჰხედავ მნათობთა ზეცათა.
და	ბალ.J	ხოლო სიქადული შენი თუ საქმით აღასრულო, ნეტარ ვიყო მე, რამეთუ ადრე მივიდე კეთილთა მათ, რომელთა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი და მოციქულთა დაამტკიცეს.
და	ბალ.J	ჰრქუა რაქის: ვინაჲ უწყი, თუ ჭეშმარიტსა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი და მოციქულნი?
და	ბალ.J	ამით გამო უწყი, რამეთუ იქმოდეს ნიშებსა და სასწაულებსა, რომელი სხუამან ვერავინ ქმნის.
და	ბალ.J	და განაგრძო რაქის გამოძიებაჲ სიტყჳსაჲ იოდასაფისგან წინაშე მამისა მისისა, ვიდრემდის იცნა რაქის ღმერთი და თქუა: ყოველსა ჭეშმარიტსა იტყჳს და ცუდსა შრომასა აღვასრულებთ კერპთა მიმართ.
და	ბალ.J	და აღიარა წინაშე ყოვლისა ერისა და ჴმითა მაღლითა თქუა, ვითარმედ: არავინ არს ღმერთი ქუეყანასა ზედა, გარნა ღმერთი მხოლოჲ, რომელმან დაჰბადნა ცანი და ქუეყანაჲ.
და	ბალ.J	და ყოველივე წესი სჯულისაჲ აღიარა და იწყო მარხვად და ლოცვად.
და	ბალ.J	ხოლო აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა მათ ზედა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს, ხოლო მათ შეაცთუნეს იგი სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევანებითა.
და	ბალ.J	და აწ ესერა მის მიერ შესცთა ბრძენთ მთავარი ესე რაქის.
და	ბალ.J	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: რამეთუ ყრმად მხადი და მიწევნილ ვარ ჟამსა და არა მაქუს სიტყჳს-გებაჲ წინაშე ქრისტესა სიყრმისათჳს ჩემისა.
და	ბალ.J	და რომელ მაყუედრებ კეთილის ყოფათა ჩემთათჳს და მაიძულებ დატევებად კეთილთა მათ საუკუნეთა წარმავალთა ამათთჳს და გახრწნადთა, უწყოდე, რამეთუ არაჲ სწორებაჲ არს უხრწნელთა თანა განხრწნილთაჲ.
და	ბალ.J	ხოლო შენნი ესე ანუ მიმიხუნე შენვე მცირედის რაჲსამე რისხვისათჳს, ანუ ჟამთა ქცევამან მიგჳხჳნეს შენცა და მეცა.
და	ბალ.J	ხოლო სიხარულისა მისთჳს საუკუნოჲსა ესრეთ იტყჳს: და სიხარული იგი არავინ მიგიღოს შენგან.
და	ბალ.J	საქმე ესე და ცხორებაჲ, რომელ შენ გამოარჩიე ჩემთჳს, ტრფიალ და შუენიერ არს, უკუეთუმცა არა ადრე წარმავალ იყო.
და	ბალ.J	ხოლო უკუეთუ გაქუს სიმტკიცე დადრგომისა მისისაჲ, კეთილ და საწადელ არს, და უკუეთუ ვერ გულ-პყრობილ ხარ, რაჲსათჳს არა შემინდობ დატევებად მისსა,
და	ბალ.J	რაჲთა მოვიღო უსაწადელესი ცხორებაჲ და ვითარ გიკჳრს, მეფეო, სურვილი ჩემი კეთილთათჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუეთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამათ წარმავალთა.
და	ბალ.J	და ვითარ არა მოვიწყინო სოფელი ესე, რამეთუ იგი მოიწყენს მოყუარეთა მისთა.
და	ბალ.J	და ვითარ არა ვექცე, რამეთუ იგი იქც~ვი მრავალ-ფერად კაცთა;
და	ბალ.J	რამეთუ დღეს მისცემს და ხვალე მოუღებს.
და	ბალ.J	ხოლო შენ ვერ გულისჴმა-გიყოფიეს ესე და წინააღუდგები სჯულსა ღმრთისასა და არა ინებებ შეწყნარებად კეთილის ყოფათა მისთა, რამეთუ იგი მოწყალე არს და ჰნებავს მოქცევაჲ ყოველთაჲ, და ამისთჳს მოგაგო ნაცვალი, რომელ-იგი შენ მიაგე მონათა და მსახურთა მისთა.
და	ბალ.J	მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა.
და	ბალ.J	და აღდგა და წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.J	46. და ხვალისა დღე კუალად მოვიდა და შეიტკბო იგი მკერდსა თჳსსა, და მოეხჳა ქედსა მისსა და ეტყოდა: ნუ, შვილო ჩემო და ნაწლეო მუცლისა ჩემისაო, და ნუ ეჭუ, უკუეთუმცა მინდოდა ბოროტი შენი.
და	ბალ.J	მერმე იცი სამართალი ჩემი და მსჯავრი, ვითარ უსჯი ქურივთა, ობოლთა და გლახაკთა, და განვაბნევ საფასეთა ჩემთა მათ შორის,
და	ბალ.J	რამეთუ შენ უწყი, ვითარმედ მრავალ გზის მივემთხვ~ი რაჲ გლახაკთა, ობოლთა, ქურივთა და უღონოთა, და არა თანა-წარვჰჴდი, ვიდრე-იგი არა აღვასრული სათხოვარი მათი.
და	ბალ.J	აწ რაჲ ძალ-გიც, შვილო ჩემო, ძაგებად სჯულისა ჩემისა და გმობად წესისა ჩემისა?
და	ბალ.J	და შენ ვითარ არა დაჯერებულ ხარ, რამეთუ იხილა ეშმაკმან შენ თანა სიჩქურე და სისუსტე და აღგამაღლა, ვითარცა მეცნიერებასა ღმრთისასა მიგაწია.
და	ბალ.J	და ამის გამო დაგირწყა საცთური ენითა მის მიერ ბირებულისა ბალაჰვარისითა.
და	ბალ.J	და ვითარ გაჰბჭე შენთჳს ჭეშმარიტებაჲ და ჩემთჳს სიცრუე.
და	ბალ.J	და ესე უმეტესი მადლი არს მონიჭებული ღმრთისა მიერ შენდა და შენ მიერ ჩემდა, და რამეთუ ძირმან მამათა შენთამან მიგიზიდა.
და	ბალ.J	და ყოველთა სიხარულით მოაჴსენებდა.
და	ბალ.J	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, განძლიერდა გული მისი და ჰრქუა: ჵ მეფეო, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი ღმრთის მსახურნი იყვნეს, შენ რად დაუტევე სჯული მამათა შენთაჲ?
და	ბალ.J	ხოლო აწ სალმობაჲ გონებისა შენისაჲ ბოროტ არს და არა ჯერ-არს, რაჲთა მოსწრაფებით ვიღუაწო კურნებაჲ მისი.
და	ბალ.J	და თანა-მაც ძიებად წამლისა და არა ჯერ-არს ჩემ მიერ სიმქისით მიახლებაჲ შენი, რამეთუ მამაჲ ხარ ჩემი და ფრიად ჯერ-არს პატივი მშობელთაჲ შვილთა მიერ, რამეთუ რომელი ზაკუვით გეტყოდის, იგი არა ერთგული არს შენი.
და	ბალ.J	აწ დააცხრვე შფოთი გულისაგან შენისა და დაინახე უმჯობესი შენი და უწყოდე, რამეთუ ადრე მოსიკუდიდ ხარ და ყოველსა დიდებასა შენსა სხუათა დაუტეობ, ვითარცა-ესე ხედავთ.
და	ბალ.J	ხოლო შემდგომად ჟამთა ყოველნი აღდგომად ვართ და მიეგებვის კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ.
და	ბალ.J	აწ ისმინე ჩემი და გულად დაიდევ უმჯობესი, რამეთუ არღარავინ არს სოფელსა ამას შინა, რაჲთამცა გასწავა უმჯობესი.
და	ბალ.J	მათ იციან მისაგებელი და სატანჯველი.
და	ბალ.J	და უკუეთუ გნებავს, მოიყვანე მათგანიცა და შენისა სჯულისა მეცნიერნი და ვყოთ სიტყჳს-გებაჲ და გამოჩნდეს ჭეშმარიტი ცრუჲსაგან.
და	ბალ.J	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, დადუმნა განცჳბრებული, და ვითარცა მოეგო გონებასა, იწყო წინააღდგომად ნებისა მისისა.
და	ბალ.J	ხოლო ნებაჲ მისი აცილობდა და მოაჴსენებდა შუებათა და განსუენებათა, რომელთა შინა ჩუეულ იყო, და ეტყჳნ გული[ს]-სიტყუაჲ მისი, ვითარმედ ვერ ძალ-გიც დღე ერთცა ცხორებად თჳნიერ ჩუეულებისა შენისა და ჯობნაჲცა სიმწარე არს და საყუედრელ.
და	ბალ.J	მაშინ ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, შემაცბუნა სიტყუამან შენმან და მომაქცია შენდა.
და	ბალ.J	და აწ აღარა დავაცადო გამოძიებაჲ სიტყუათა შენთაჲ და გამონახვაჲ მათი დაწყნარებით, და უკუეთუ ჭეშმარიტ იყვნენ, უფროჲს განათლდენ გამოძიებასა შინა.
და	ბალ.J	და აწ მეგულების შეკრებაჲ ერისაჲ და სიტყჳს ყოფაჲ სმ~რთლით, არღარა მძლავრობით, და ვბრძანო, რაჲთა ჴმობდეს ჟამი მშჳდობასა, რაჲთა ყოველნი, რომელნი არიანა სჯულისა შენისანი, მოვიდენ კრებასა ამას ჩუენსა,
და	ბალ.J	რაჲთა სამართალი სჯული აღესრულოს წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არა სთქუა, თუ მო-რაჲმე-ვიმძლავრე, და სამართალსა ზედა გაწყდეს საქმე ჩუენი.
და	ბალ.A	და ვითარცა მოვიდა მამაჲ მისი, ჰრქუა: მნებავს ცნობად საქმე ერთი, რომლისა მიერ მარადის დიდსა მწუხარებასა შინა და ურვასა ვარ მე.
და	ბალ.J	და გამოვიდეს კერპთ მსახურნი.
და	ბალ.J	ხოლო კრებასა მას არავინ დახუდა მორწმუნეთაგანი, გარნა ერთი ვინმე, რომელსა ეპყრა სჯული ქრისტესი იდუმალ და სახელი მისი ბარაქია.
და	ბალ.J	და იგი განემზადა შეწევნად ბალაჰვარისა.
და	ბალ.J	და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
და	ბალ.J	და იწყო მეფემან სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ და ჰრქუა: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის სჯულისანი.
და	ბალ.J	აწ დღეს იღუაწეთ მტკიცედ, და უკუეთუ სძლიოთ, კეთილ იყოს მისაგებელი თქუენი, და უკუეთუ იძლივნეთ, ესე უწყოდეთ, დავლეწო გჳრგჳნი ჩემი და დავსცე საყდარი ჩემი, და დავიყუჱნო თმაჲ თავისა ჩემისაჲ და შევერთო რიცხუსა მონანულთასა, და დავწუნე ღმერთნი თქუენნი.
და	ბალ.J	მოგწყჳდნე ყოველნი წინაშე-მდგომელნი მათნი, და იავარ იქმნნენ სახელნი თქუენნი, და ტყუედ მიეცნენ შვილნი თქუენნი.
და	ბალ.J	ხოლო ძესა თჳსსა ჰრქუა და უჩუენა ნაქორ: აჰა მოძღუარი შენი და აწ ვყოთ ჩუენ წინაშე სიტყჳს-გებაჲ.
და	ბალ.J	და ჰრქუა იოდასაფ ჰრქუა: მეფეო, სამართალი სასჯელი განაჩინე, ვითარცა ჯერ-არს მეფეთათჳს.
და	ბალ.J	და ნაქორს ჰრქუა: შენ უწყი, ბალაჰვარ, ვითარ სიჩჩოებასა და შუებასა შინა მპო[ვ]ე და მაწჳე სჯული შენი აღებად და სთქუ, ვითარმედ: გაქუს სიმტკიცე მას შინა.
და	ბალ.J	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ შიშსა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებით ცხორებაჲ შიშისა მისთჳს სატანჯველთაჲსა, რომელ მაქადებდი.
და	ბალ.J	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მოწამე ჩემი მათ შორის და გესმის სამართლის ყოფაჲ მეფისაჲ.
და	ბალ.J	ხოლო უკუეთუ საცთური რაჲმე დამაგე და კიდე-მყავ საშუებელთაგან.
და	ბალ.J	აწ უკუეთუ იძლევი ამათ მიერ, ესე მტკიცედ უწყოდი, მსწრაფლ შური ვიძიო ენისაგან შენისა და გულისა, და ჴელითა ჩემითა აღმოგწუადნე იგინი და მიუყარნე იგინი ძაღლთა.
და	ბალ.J	და ამას ამისთჳს ვჰყოფ, რამეთუ მოჰკიცხე ძე მეფისაჲ.
და	ბალ.J	აწ ამას აღთქუმასა დავსდებ წინაშე ღმრთისა და ამის ყოვლისა კრებულისა.
და	ბალ.J	ხოლო ნაქორს რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, შეძრწუნდა და გულისჴმა-ყო, რამეთუ შთავარდა მთხრებლსა მას, რომელ ქმნა, და ცნა, რამეთუ ვერაჲთ ღონის ძიებითა განერების, გარნა ქრისტეს აღსარებითა და შუელითა სჯულსა ბალაჰვარისსა.
და	ბალ.J	და აღაღო ნაქორ პირი თჳსი და იწყო ძაგებად კერპთა მიმართ და ქებად ქრისტესსა და მყოფთა სჯულისა მისისათა.
და	ბალ.J	და წარემატებოდა სიტყუაჲ მისი ესრეთ კეთილად, რომელ ვერცა ბალაჰვარ მისწუთებოდა სიტყჳს-გებასა მას კერპთ მსახურთა მიმართ.
და	ბალ.J	ხოლო იოდასაფ იხარებდა სულითა და განბრწყინდა პირი მისი და ჰმადლობდა ღმერთსა, რომელმან განაძლიერა სჯული მისი პირითა წინააღმდგომთა მისთაჲთა.
და	ბალ.J	და განაგრძვეს სიტყჳს-გებაჲ მათ შორის.
და	ბალ.J	და აღივსო გულის წყრომითა მეფე ნაქორისთჳს, წარმატებისათჳს სიტყუათა მისთაჲსა და ვერას ამხილებდა მას სირცხჳლისაგან ერისა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან გულსა თჳსსა: ესე ბოროტი მე თჳთ მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
და	ბალ.J	და თჳთ იწყო მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად ნაქორისსა.
და	ბალ.J	ხოლო ნაქორ მიუგნა სიტყუანი ძლიერნი, რომლითა არცხუენდა მეფესაცა და არა შეშინდა ზარისაგან მეფისა შიშისათჳს იოდასაფისა.
და	ბალ.J	და დაღამდა და არავისკე გამოჩნდა ძლევაჲ, რამეთუ ნაქორ უკლებდა მეფესა სირცხჳლითა.
და	ბალ.J	აწ ყავ სიტყუაჲცა სამართალი და მოძღუარი ჩემი დაუტევე ჩემ თანა და შენი შენ თანა.
და	ბალ.E	ხოლო უკუეთუ მაბრალობ წინააღდგომასა შენსა და გნებავს წარწყმედაჲ ჩემი ამისთჳს, რამეთუ წინააღუდგები ნებასა შენსა, მეცა თანა-მაც,
და	ბალ.J	ხოლო მეფესა ენება ნაქორის შეგონებაი იდუმალ, რაჲთა არა წინა-აღუდგებოდის სიტყჳს-გებასა მას, გარნა ნაქორ ეგრეცა დაუტევა სათნოჲსათჳს ძისა თჳსისა და ესვიდაცა ნაქორისგან მოკლებასა სიტყჳს-გებისასა შეთქმულებისა მის მათისათჳს.
და	ბალ.E	რაჲთა მწუხარე ვიყო შენთჳს დაკლებისათჳს კეთილთა მათ, რომელნი მომიგიან და შენ ვერ ეზიარები მათ, რომელნი-იგი ას-კეცად უზეშთაეს არიან ქუეყნიერთა ამათ, ვითარცა შენცა ჰხედავ მნათობთა ზეცათასა.
და	ბალ.J	ხოლო მე ამისთჳს წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტის ყოფისაგან მეფისა, რამეთუ მას დღეს ფრიად არცხჳნე და ბოროტი ჰნებავს შენი.
და	ბალ.E	ხოლო სიქადული შენი თუ საქმით აღასრულო, ნეტარ ვიყო მე, რამეთუ ადრე მივიდე კეთილთა მათ, რომელთა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი და მოციქულთა დაამტკიცეს.
და	ბალ.E	ჰრქუა რაქის: ვინაჲ უწყი, თუ ჭეშმარიტსა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი და მოციქულნი?
და	ბალ.E	ჰრქუა: ამით გამო უწყი, რამეთუ იქმოდეს ნიშებსა და სასწაულებსა, რომელი სხუამან ვერავინ ქმნის.
და	ბალ.J	ხოლო შენ უკუეთუ გულისჴმა-გიყოფიეს საქმე შენი, ზეცით იყოს შეწევნაჲ შენი, და თუ არა, ვითა წინააღუდეგ სიმრავლესა ესოდენისა ერისასა!
და	ბალ.J	აწ მოვედ გულისჴმის-ყოფად წოდებასა ღმრთისასა და სარწმუნოებასა მისსა, აღიღე ჯუარი და შეუდეგ ქრისტესა.
და	ბალ.J	ჰრქუა მას ნაქორ: შემიწყნარებიეს, ძეო მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ერთი ღმერთი და მიცნობიეს, რამეთუ ყოველი მის მიერ არს.
და	ბალ.E	და განაგრძო რაქის გამოძიებაჲ სიტყჳსაჲ იოდასაფისგან წინაშე მამისა მისისა, ვიდრემდის იცნა რაქის ღმერთი და თქუა: ყოველსა ჭეშმარიტსა იტყჳს და ჩუენ ცუდსა შრომასა აღვასრულებთ კერპთა მიმართ.
და	ბალ.E	და აღიარა წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა ჴმითა მაღლითა, ვითარმედ: არავინ არს ღმერთი ქუეყანასა ზედა, გარნა ღმერთი მხოლოჲ, რომელმან დაჰბადნა ცანი და ქუეყანაჲ.
და	ბალ.J	და აწ მე შეურდები ცოდვათა ჩემთათჳს, რამეთუ იგი თავადი მოწყალე არს და ელის მოქცევასა ცოდვილთასა.
და	ბალ.E	და ყოველივე წესი სჯულისაჲ თჳთ აღიარა და იწყო ლოცვად და მარხვად.
და	ბალ.E	ხოლო აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა მათ ზედა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს იგი სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევანებითა.
და	ბალ.J	და მე გაზრახებ, რაჲთა პატივ-სცე მამასა შენსა და სიმარჯჳთ ჰყო ცხორებაჲ შენი მის თანა, ვიდრემდის გზა-გცეს შენ ღმერთმან.
და	ბალ.E	და აწ ესერა მის მიერ შესცთა ბრძენთ მთავარი ესე რაქის.
და	ბალ.E	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: რამეთუ ყრმად მხადი და მიწევნულ ვარ ჟამსა და არა მაქუს სიტყჳს-გებაჲ წინაშე ქრისტესა სიყრმისათჳს ჩემისა.
და	ბალ.J	და აწ თანა-მაც მე სივლტოლაჲ პირისაგან მამისა შენისა.
და	ბალ.E	და რომელ მაყუედრებ კეთილის ყოფათა ჩემთათჳს და მაიძულებ დატევებად კეთილთა მათ საუკუნეთა წარმავალთა ამათთჳს და გახრწნადთა, უწყოდე, რამეთუ არაჲ სწორებაჲ არს უხრწნელთა მათ თანა განხრწნილთაჲ.
და	ბალ.J	ხოლო შენ განმიტევე და წარვიდე უდაბნოს და, უნდეს თუ უფალსა, კუალად მოვიდე შემდგომად ჟამთა თქუენ წინაშე.
და	ბალ.E	ხოლო შენნი ესე კეთილნი ანუ მიმიხუნე შენვე მცირედისა რაჲსამე რისხვისათჳს, ანუ ჟამთა ქცევამან მიგჳხუნეს შენცა და მეცა.
და	ბალ.E	ხოლო სიხარულისა მისთჳს საუკუნოჲსა ესრეთ იტყჳს უფალი: და სიხარული იგი არავინ მიგიღოს შენგან.
და	ბალ.E	საქმე ესე და ცხორებაჲ, რომელ შენ გამოირჩიე ჩემთჳს, ტრფიალ და შუენიერ არს, უკუეთუმცა არა ადრე წარმავალ იყო.
და	ბალ.E	ხოლო უკუეთუ გაქუს სიმტკიცე დადგ[რ]ომისა მისისაჲ, კეთილ და საწადელ არს, და უკუეთუ ვერ გულ-პყრობილ ხარ, რაჲსათჳს არა შემინდობ დატევებად მისსა,
და	ბალ.E	რაჲთა მოვიღო უსაწადელესი ცხორებაჲ და ვითარ გიკჳრს, მეფეო, სურვილი ჩემი კეთილთათჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუეთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამათ წარმავალთა.
და	ბალ.E	და ვითარ არა მოვიწყინო სოფელი ესე, რამეთუ იგი მოიწყენს მოყუარეთა მისთა.
და	ბალ.E	და ვითარ არა ვექცე, რამეთუ იგი ექცევის მრავალ-ფერად კაცთა;
და	ბალ.J	ხოლო მე მრწამს მამაჲ, ძე და სული წმიდაჲ და აღვიარებ მას.
და	ბალ.E	რამეთუ დღეს მისცემს და ხვალე მოუღებს.
და	ბალ.J	და ნებ[ა]-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და წარვიდა ნაქორ სავსე სარწმუნოებითა.
და	ბალ.E	ხოლო შენ ვერ გულისჴმა-გიყოფიეს ესე და წინააღუდგები სჯულსა ღმრთისასა და არა ინებებ შეწყნარებად კეთილის ყოფათა მისთა, რამეთუ იგი მოწყალე არს და ჰნებავს მოქცევაჲ ყოველთაჲ, და ამისთჳს მოგაგო ნაცვალი, რომელ-იგი შენ მიაგე მონათა და მსახურთა მისთა.
და	ბალ.E	მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა.
და	ბალ.J	და დააცადა ცილობაჲ ძისა თჳსისაჲ, და იწყო შეურაცხებაჲ კერპთა მიმართ და უპატიოდ ჰყვეს წინაშე მდგომელნი კერპთანი.
და	ბალ.E	და აღდგა და წარვიდა პალატად თჳსად.
და	ბალ.J	48. და შემდგომად მოიწია დღესასწაული კერპთაჲ.
და	ბალ.J	და შეშინდეს კერპთ მსახურნი იგი, ნუუკუე არა მოვიდეს მეფე ზორ[ვ]ად კერპთა.
და	ბალ.E	46. და ხვალისა დღე კუალად მოვიდა და შეიტკბო იგი მკერდსა თჳსსა, და მოეხჳა ქედსა მისსა და ეტყოდა: ნუ, შვილო ჩემო და ნაწლეო მუცლისა ჩემისაო, და ნუ ეჭუ, უკუეთუმცა მინდოდა ბოროტი შენი.
და	ბალ.J	მაშინ წარვიდეს თედმაჲსსა, რამეთუ იყო კერპთ მსახური და იყოფვოდა უდაბნოს, და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა და ყოველსა ერსა, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ წჳმაჲ და მზე მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
და	ბალ.J	და მოიყვანეს კაცი იგი მეფისა, რაჲთა შემწე ექმნეს მათ.
და	ბალ.E	და მერმე იცი სამართალი ჩემი და მსჯავრი, თუ ვითარ უსაჯი ქურივთა, ობოლთა და გლახაკთა, და განვაბნევ საფასეთა ჩემთა მათ შორის,
და	ბალ.J	და ვითარცა შევიდოდა წინაშე მეფისა, არაჲ ემოსა თჳნიერ რომელ ფლასისა ნაძუელი, შემოედვა წელთა მისსა.
და	ბალ.E	რამეთუ შენ უწყი, ვითარმედ მრავალ გზის მივემთხჳი რაჲ გლახაკთა, ობოლთა, ქურივთა და უღონოთა, და არა თანა-წარვჰჴდი, ვიდრე-იგი არა აღვასრული სათხოვარი მათი.
და	ბალ.J	და ვითარცა იხილა მეფემან შემავალი მისდა, აღდგა და მიეგება წინა და მოწლედ მოიკითხა.
და	ბალ.J	და ვითარცა დასხდეს, ჰრქუა: მეფე, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
და	ბალ.E	აწ რაჲ ძალ-გიც, შვილო ჩემო, ძაგებად სჯულისა ჩემისა და გმობად წესისა ჩემისა?
და	ბალ.J	რამეთუ მესმა, ვითარმედ ფრიად იღუაწე კერპთათჳს და განვიხარენ, რამეთუ მოგეცა ძლევაჲ.
და	ბალ.E	და შენ ვითარ არა დაჯერებულ ხარ, რამეთუ იხილა ეშმაკმან შენ თანა სიჩქურე და სისუსტე და აღგამაღლა, ვითარცა მეცნიერებასა ღმრთისასა მიგაწია.
და	ბალ.E	და ამის გამო დაგირწყა საცთური ენითა მის მიერ ბირებულისა ბალაჰვარისითა.
და	ბალ.E	და ვითარ გაჰბჭე შენთჳს ჭეშმარიტებაჲ და ჩემთჳს სიცრუე.
და	ბალ.J	ჰრქუა თედმა: პირველად ჯერ-არს აღსრულებაჲ დღესასწაულისა კერპთაჲსა და მაშინღა შემთხუევაჲ მტერთაჲ, რამეთუ იგინი არიან შემწენი წყობასა შინა მტერთასა.
და	ბალ.E	და ესე უმეტესი მადლი არს მონიჭებული ღმრთისა მიერ შენდა და შენ მიერ ჩემდა, და რამეთუ ძირმან მამათა შენთამან მიგიზიდა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: მსგავს არს საქმე შენი და ჩემი, რომელსა ესუა ცოლი ქმნულ-კეთილი და ეშინოდა, ნუუკუე უთმინო იქმნეს და შთავარდეს ცოლი იგი ჭაბუკისაჲ მის სიძვასა.
და	ბალ.E	და ამათ ყოველთა სიხარულით მოაჴსენებდა.
და	ბალ.J	ამისთჳს ამცნნო და ჰრქუა ცოლსა თჳსსა: უკუეთუ გწადდეს და ვერ წინააღუდგებოდი ჴორცთა შენთა, მოუტეობდი თმათა თავისა შენისათა;
და	ბალ.J	და ვიხილნე რაჲ იგინი, მე ვყო ნებაჲ შენი და შენ არა შთაჰვარდე ცოდვასა;
და	ბალ.J	დღესა ერთსა მოიწივნეს მტერნი და იყო ჴმაჲ.
და	ბალ.J	ხოლო, იხილა რაჲ ცოლმან მისმან მოკაზმულად, ეტრფიალა და მყის გარდამოუტევნა თმანი.
და	ბალ.J	და ვითარცა იხილა ჭაბუკმან მან სასწაული იგი, რომელ ემცნო, მოიქცა და აღასრულა ნებაჲ ცოლისა თჳსისაჲ.
და	ბალ.J	ხოლო ვითარცა განვიდა, მდევართა მტერნი იგი ეოტნეს და მოქცეულ იყვნეს, და აყუედრებდეს მას ჭაბუკსა გჳანად განსლვასა.
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: მე მტერი საკუთარი მეწყო და იგი განვდევნე და მან დამახრწია ადრე არა გამოსლვასა.
და	ბალ.J	აწ, თედმა, რომელი მე ფრიად მელმის, იგი განმიკურნე, და მერმე, თუ ამით განმისუენო უშფოთველად, მაშინ აღვასრულოთ მსახურებაჲ კერპთაჲ.
და	ბალ.J	ჰრქუა თედმა: არარაჲ უსარგებლეს არს და განმკუეთელ, ვითარ აღსრულებაჲ დღესასწაულსა ღმერთთასა.
და	ბალ.J	ხოლო უკუეთუ გნებავს შენ, მივედ და აღასრულე, ხოლო მე ვეგო იჭუსა ამას, ვიდრემდის გამომეცხადოს უმჯობესი.
და	ბალ.J	მაშინ განრისხნა თედმა და დააგდო კუერთხი იგი, რომელ აქუნდა ჴელთა მისთა, და მოიძარცუა ძონძი იგი, რომელი ეხჳა წელთა.
და	ბალ.J	და შიშუველი დადგა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: მე ადვილად დაუტეობ არგანსა ამას და ძონძსა და არა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა, რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს არს ცხორებასა ჩემსა,
და	ბალ.J	რამეთუ არარაჲ მაქუს სოფელსა ამას შინა, გარნა ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა ვძურები, და მხალი, რომლითა ვიზრდები.
და	ბალ.J	ხოლო მეფესა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, სასო-წარკუეთილ იქმნა და ცნა უძლურებაჲ სჯულისა მათისაჲ.
და	ბალ.J	და ამას რაჲ იგონებდა, გამოჴდა სული მყრალი პირისაგან მისისა და მოეჴსენნეს გემონი ამის სოფლისანი და იძლია ჩუეულებისაგან.
და	ბალ.J	და ამზნო აღსარებად ღმრთისა მხოლოჲსა.
და	ბალ.J	49. და ჰრქუა თედმას: რომლითა ჯერითა ჯერ-არს მოქცევაჲ ძისა ჩემისაჲ?
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა, რამეთუ მასმიეს მეფისა ვისთჳსმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთაჲ.
და	ბალ.J	ხოლო მეფემან მან გამოუთხარა ქუაბი და დასუა ყრმაჲ იგი მას შინა.
და	ბალ.J	და შემდგომად ათისა წლისა ბრძანა გამოყვანებაჲ ყრმისაჲ მის.
და	ბალ.J	და ბრძანა მეფემან დადგინებად წინაშე ძისა მისისა, რომელი უხილავ იყო მისსა, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, თუ რაჲ არს.
და	ბალ.J	და იხილნა დედანიცა და აღეგზნა სიყუარულითა, და იკითხა: რაჲ არიან ისი?
და	ბალ.J	ხოლო ყრმამან ჰრქუა: არარაჲ ვიხილე უშუენიერეს და უსაწადელეს იმათ ეშმაკთა.
და	ბალ.J	აწ, მეფეო, შენცა იძიენ დედანი, რაჲთა აზრზენდენ მას, და იქცეოდის რაჲ მათ თანა, დაჰვიწყდების საუკუნოჲ და შეესაკუთრების საწუთოსა.
და	ბალ.J	ხოლო მეფესა ჰყვა ქალი ქმნულ-კეთილი, ასული მეფისაჲ ტყუედ წარმოღებული, და სხუანიცა ქალნი მემგოსნენი-მეჩანგენი.
და	ბალ.J	და მოუწოდა ყოველთა და ჰრქუა მათ: ესე უწყოდეთ ჭეშმარიტად, რ~ნ აღსძრათ ძე ჩემი გულის-თქუმად და მიიყვანოთ ნებასა ჴორცთასა, დიდნი ნიჭნი მიგანიჭნე და გყო ცოლად ძისა ჩემისა, და დედოფლობაჲ მას მოგენიჭოს.
და	ბალ.J	და ბრძანა, რაჲთა ყოველნი, რომელნი იყვნეს მსახურნი ყრმანი ძისა მისისანი, გარდაადგინნეს და მათ წილ დაადგინნეს დედანი იგი ქმნულ კეთილნი.
და	ბალ.J	და ვითარცა ესე ყვეს, ისწრაფდა თითოეული ცთუნებად იოდასაფისა და წინა უროკვიდეს და სტჳრითა და ჩაღანითა ქებასა შეასხმიდეს.
და	ბალ.J	ხოლო იგი ოდეს აღიძრის გულის-თქუმად, აღანთის სანთელი და მიუპყრის თითი და, ეცხელის რაჲ, უკმოიტაცის, და თქჳს: ჵ იოდასაფ საწყალო, უკუეთუ ვერ დაუდგამ აწ ცეცხლსა შენსავე აღნთებულსა და კუალად დაშრეტადსა,
და	ბალ.J	და ვიდრე დაუდგნე მას საუკუნესა ცეცხლსა დაუშრეტელსა, და ვითარ მოითმენ ბნელსა მას გარესკნელსა?
და	ბალ.J	აწ დასცხერ ბოროტისაგან და ცოდვისა.
და	ბალ.J	და ესრეთ სახედ წინა-აღუდგებოდა გულის-სიტყუათა.
და	ბალ.J	ხოლო ასული იგი მეფისაჲ, ტყუედ მოღებული, ფრიად უყუარდა სიბრძნისა და გონიერებისა მისისათჳს და ასწავებდის სჯულსა ქრისტესსა.
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: უკუეთუ არღარა მივიწიო და მეწიოს სიკუდილი, რაჲღა იყო ნუგეშინის-ცემაჲ ჩემი?
და	ბალ.J	ხოლო დედაკაცმან ჰრქუა: ესე იყოს, რომელ მე ღმრთის მსახურ მყო, და ამისთჳს სასყიდელი გაქუნდეს.
და	ბალ.J	ჰრქუა იოდასაფ: ეგრეთ არს, გარნა ვერ მოვიგო მადლი მოთმინეთ~ჲ, რომელთა დაითმინეს და დაშრიტნეს საჴმილნი ჴორცთანი, და კუალად მეშინის,
და	ბალ.J	ნუუკუე მიმიზიდოს ჩუეულებამან გულის-თქუმათამან სხუად საქმედ და მეუფლოს ვნებაჲ და შთამაგდოს წარსაწყმედელსა, და ვიპოო მტერ ღმრთისა ჩემისა და მეგობარ ეშმაკთა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა დედაკაცმან მან: თანა-მეყავ მე თუესა ერთსა, გინა ღამესა ერთსა, და მე ვყო ყოველი ნებაჲ შენი, ხოლო შენ ესოდენმან მცირემან ვნებამან ვერარაჲ გავნოს შენ, რამეთუ შეცთომილსა მომაქცევ.
და	ბალ.J	ხოლო იოდასაფ მიდრკა ნებასა ქალისასა მიზეზითა, რაჲთა აცხოვნოს იგი, და შეაშთობდეს გულის-სიტყუანიცა.
და	ბალ.J	და ვითარცა გულის-სიტყუასა ამას შინა იყო, მიეძინა, ილოცვიდა ღმრთისა მიმართ რაჲ, რაჲთა აუწყოს უმჯობესი.
და	ბალ.J	და იხილნა ძილსა შინა საშუებელნი მრავალ-ფერნი სამოთხისანი და ტაძარნი ოქრო-ლესულნი, რომელ არა იყო მსგავსი მათი სოფელსა შინა.
და	ბალ.J	და ეტყოდეს ანგელოზნი იგი, რომელნი თანა-ჰყვებოდეს: ესე არს განსასუენებელი წმიდათაჲ.
და	ბალ.J	და წარიყვანეს ჯოჯოხეთს.
და	ბალ.J	და იხილნა საშინელნი სატანჯველნი მას შინა, და ჰრქუა: ესე არს მისაგებელი ცოდვილთაჲ.
და	ბალ.J	და ვითარცა განიღჳძა, განიცდიდა გონებითა შუენიერებასა მას სამოთხისასა და კუალად სიმწარესა ჯოჯოხეთისასა.
და	ბალ.J	და დაუკჳრდა დიდებულებაჲ ღმრთისაჲ და ადიდებდა მოწყალებათა მისთა, რომელმან არა მისცა შთაგდებად მთხრებლსა ცოდვისასა.
და	ბალ.J	და განასხნა ყოველნი იგი დედანი პალატით თჳსით.
და	ბალ.J	ხოლო ცნა რაჲ ესე მამამან მისმან, მივიდა მისსა და ჰკითხვიდა, თუ რაჲ იხილა.
და	ბალ.J	და ცრემლით ევედრებოდა, რაჲთა განუტეოს უდაბნოს.
და	ბალ.J	50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი მისნი, აღივსო გული მისი მწუხარებითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად ჩემ ზედა უდიდეს ბოროტი, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, – მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა.
და	ბალ.J	და აწ მეშინის, ნუუკუე განველურდეს ყრმაჲ ესე და იწყოს მიმოსლვად მძუვართა თანა და ნუუკუე მოკლას ვინმე მტერთა ჩემთაგანმან შუენიერი ესე ნაყოფი მუცლისა ჩემისაჲ, და ამას თანა მოსაცხრომელ მტერთა ვიქმნე.
და	ბალ.J	და ვინმე იყოს კაცი, ნუგეშინისმცეს საქმისა ამისთჳს, რომლითა შეწუხებულ ვარ და მელმის ფრიად.
და	ბალ.J	მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მისთა: არა ჯერ-არს, მეფეო, ესევითარისა ნაყოფისა განშორებაჲ სამეფოჲსაგან შენისა, და უკუეთუ მისცე ზოგადი სამეფოჲსაჲ შენისაჲ, გუეშინის, ნუუკუე იქმნეს განხეთქილებაჲ სამეფოჲსა შენისაჲ.
და	ბალ.J	და განაგრძვეს სიტყუაჲ ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.J	და გამოარჩიეს ესე მეფემან და ყოველთა ერისთავთა, რაჲთა მისცეს ნახევარი სამეფოჲსა იოდასაფს;
და	ბალ.J	და ჰრქუეს მეფეთა: უკუეთუ ჴელი შეყოს საქმეთა სოფლისათა, მიიზიდოს გულის-თქუმადცა.
და	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ხოლო შენ დაჰჴსენ იგი და განაცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი, ხოლო მე მომდრეკს შენდა საშუებელი შვილიერებისაჲ,
და	ბალ.J	და შენ არა გელმის ჩემთჳს, ვითარცა მე შენთჳს, და ვიცი, რამეთუ ნებსით შევამთხჳე აუგი თავსა ჩემსა, აჰა ესერა აღვასრულებ ნებასა შენსა, რამეთუ სიყუარული შვილობისაჲ მეფობს გულთა ზედა მშობელთასა, რამეთუ ემორჩილებიან ნებასა შვილთასა.
და	ბალ.J	და აწ ესერა გადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა არა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ,
და	ბალ.J	და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა.
და	ბალ.J	ხოლო უკუეთუ დაიშუენო სამეფოჲ შენი, არა სრულიად ჴუებულ იქმნეს სული ჩემი შენგან, და მშჳდობაჲ იყავნ შენ თანა.
და	ბალ.J	51. ჰრქუა იოდასაფ: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-ვყვნე, მეფეო, ხოლო ღმერთმან დაამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძღჳნო უმჯობესსა, ხოლო მე არასადა გული მითქუამს დიდებასა სოფლისასა,
და	ბალ.J	და უმჯობეს მიჩნს, უკუეთუ განმიტეო, და უკუეთუ შენ მწუხარე იქმნები განშორებისათჳს ჩემისა, შენგნით არავე ურჩ გექმნა ბრძანებასა შენსა, რომლითა არა წარწყმდეს სული ჩემი.
და	ბალ.J	ხოლო მე ამისთჳსცა მწუხარე ვარ, რომელ წინა-აღუდეგ ბრძანებასა შენსა, და არა თუ ურჩებაჲ შენი მენება, გარნა ვხედევდი წარსაწყმედელსა სულისა ჩემისასა.
და	ბალ.J	52. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, განიხარა ფრიად და ბრძანა ქადაგი განვლინებად, და მოუწოდა ყოველთა ერისთავთა თჳსთა.
და	ბალ.J	და ვითარცა შემოკრბეს, ბრძანა დადგმად საყდარი ძისა მისისათჳსცა.
და	ბალ.J	და იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: ჩუენ ყოველნი ვიყვნეთ წესსა ზედა ჩუენსა და სჯულსა, ხოლო რომელსა ზედა ვდგათ და გამოგჳრჩევიეს, ხოლო ძესა ამას ჩემსა სწადის, რაჲთა იყოს წესსა ზედა და სჯულსა მამათა ჩუენთასა, და ნუთუ-მე გუარმანცა მიზიდა!?
და	ბალ.J	და ყოველთა იცით საქმე ყრმისაჲ ამის, ვითარ წინა-აღუდგა ბრძანებასა ჩემსა, და ვერცაღა მაქუს პასუხი მის თანა, რამეთუ ჩუენცა წინააღმდგომ ვართ სჯულსა მამათა ჩუენთასა,
და	ბალ.J	და აწ მიბრძანებიეს, რაჲთა მივსცე ნახევარი მეფობისა ჩემისაჲ: ქუეყანაჲ და საგანძურნი, და უფლებდეს, რომელსაცა სჯულსა ზედა ენებოს.
და	ბალ.J	ხოლო ყოველთა აქეს გამორჩევაჲ მეფისაჲ და მისცეს მორჩილებაჲ ბრძანებასა მისსა და ადიდეს განზრახვაჲ მისი. და განიყარა კრებაჲ.
და	ბალ.J	და იოდასაფ წარვიდა პალატად თჳსად შესხმითა და ქებითა და პატივითა დიდითა.
და	ბალ.J	ხოლო იყვნეს ვინმე ქრისტიანეთაგანნი, რომელნი იდუმალ ჰფარვიდეს სარწმუნოებასა, და ყოველნი მოვიდეს და ულოცვიდეს ძლევასა.
და	ბალ.J	და აუწყეს სარწმუნოებაჲ და განემზადნეს განსლვად მის თანა სამეფოსა მისსა.
და	ბალ.J	და ვითარცა წარვიდოდა იოდასაფ სამეფოსა თჳსსა, მივიდა წინაშე მამისა თჳსისა დატეობად მშჳდობისა, და რაჲთა განუტევნეს ყოველნი, რომელნი შეეწყუდივნეს საპყრობილესა.
და	ბალ.J	ხოლო იგი მორჩილ ექმნა, და ბრძანა განტევებაჲ ყოველთა პყრობილთაჲ.
და	ბალ.J	ხოლო მეფემან მოიღო გჳრგჳნი სამეფოჲ და დაადგა თავსა მისსა და მისცნა საფასენი დიდძალნი და მიულოცა ძლევასა, და წარავლინა სამეფოდ მისდა, რომელი განეჩინა, და ვითარცა მოიწია, მრავალნი საფასენი განუყვნა გლახაკთა და უღონოთა.
და	ბალ.E	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, განძლიერდა გული მისი და ჰრქუა: ჵ მეფეო, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი ღმრთის მსახურნი იყვნეს, და შენ რად დაუტევე სჯული მამათა შენთაჲ?
და	ბალ.J	53. და მერმე იწყო ერისა მიმართ და ჰრქუა: არავის უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, რამეთუ ჯერ-არს სიმშჳდით და მოწყალებით მწყსაჲ სამეფოჲსა თჳსისაჲ.
და	ბალ.E	ხოლო აწ სალმობაჲ გონებისა შენისაჲ ბოროტ არს და არა ჯერ-არს, რაჲთა მოსწრაფებით ვიღუაწო კურნებაჲ მისი.
და	ბალ.E	და აწ თანა-მაც ძიებად წამლისა და არა ჯერ-არს ჩემ მიერ სიმქისით მიახლებაჲ შენი, რამეთუ მამაჲ ხარ ჩემი და ფრიად ჯერ-არს პატივი მშობელთაჲ შვილთა მიერ, რამეთუ რომელი ზაკუვით გეტყოდის, იგი არა ერთგული არს შენი.
და	ბალ.J	54. ხოლო ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რომელი მოსცა მამამან მისმან სამსახურებელად, ბრძანა განსყიდაჲ ყოველთაჲ უცხოთა ქუეყანათა, და განყოფაჲ გლახაკთა ზედა ქუეყანისა მისისათა.
და	ბალ.J	და უბრძანა ერისთავთა მისთა, რაჲთა უსჯიდენ ობოლთა და ქურივთა, და ყონ სამართალი ყოველთა მიმართ.
და	ბალ.J	ხოლო აღჰმართნა და აღაშენნა ეკლესიანი მოოჴრებულნი, და დაადგინნა მას შინა მღდელნი და დიაკონნი, და უჩინნა მათ წინამძღურად ებისკოპოზნი.
და	ბალ.J	55. და ღონიერ იქმნნეს ყოველნი გლახაკნი და არღარავინ იპოვებოდა ქუეყანასა შინა მისსა გლახაკი, რომელმანცა ითხოვა ქველის საქმარი.
და	ბალ.J	და მოვიდოდიან კერპთ მსახურნი და ნათელს იღებდიან.
და	ბალ.E	აწ დააცხრვე შფოთი გულისაგან შენისა და დაინახე უმჯობესი შენი და უწყოდე, რამეთუ ადრე მოსიკუდიდ ხარ და ყოველსა დიდებასა შენსა სხუათა დაუტეობ, და ესე რაჲ ხედავთ.
და	ბალ.J	და განმრავლდა კეთილი და ქრისტეანობაჲ ქუეყანასა შინა იოდასაფ მეფისასა.
და	ბალ.J	და ყოველნი ერთბამად ადიდებდეს ღმერთსა, მომცემელსა ყოველთა კეთილთასა, და იხარებდეს ყოველნი.
და	ბალ.E	ხოლო ჟამთა შემდგომად ყოველნი აღდგომად ვართ და მაშინ მიეგების კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ.
და	ბალ.J	ხოლო ვითარცა იხილა მამამან მისმან მოკლებაჲ სამეფოჲსა თჳსისაჲ და განმდიდრებაჲ სამეფოჲსა ძისა მისისაჲ, შეუძნდა ფრიად, და იყო ურვასა შინა დიდსა.
და	ბალ.J	ხოლო განისმა ანბავი მისი ყოველსა ქუეყანასა, და ყოვლით კერძო შემოკრბა სიმრავლე მორწმუნეთაჲ.
და	ბალ.J	და ბრძანა ყოველთა მოწესეთა და მღდელთაჲ, რაჲთა არავის ჰქონდეს მათ ზედა უფლებაჲ თჳნიერ ღმრთისა, და დაიმჭირნა ყოველნი პატივსა ზედა დიდსა ფრიად, და ყოველნი ეკლესიანი პატივსა ზედა იპყრნა ღმრთისასა.
და	ბალ.E	აწ ისმინე ჩემი და გულად დაიდევ უმჯობესი, რამეთუ არღარავინ არს სოფელსა ამას შინა, რაჲთამცა გასწავა შენ უმჯობესი.
და	ბალ.J	59. ხოლო ჟამსა შინა ერთსა წარავლინნა აბენეს მეფემან წინაშე ძისა მისისა კაცნი კერპთმსახურნი, რაჲთა ცნან საქმე და ქცევაჲ ძისა მისისაჲ.
და	ბალ.J	და ვითარცა მიიწი[ვ]ნეს პალატად, მიეგება წინა, ვითარცა ძმათა საყუარელთა, და პატივითა მოიკითხნა იგინი მოწლედ და ისტუმრნა და ნიჭნი დიდნი წინა-უყვნა და აწუევდა ღმრთის მსახურებასა.
და	ბალ.J	ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით?
და	ბალ.E	ხოლო რომელნიმე დაშთომილან უდაბნოთა შინა კაცნი ღმრთის მსახურნი, რომელთა ჰრწამს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, მათ იციან მისაგებელი და საშჯელი.
და	ბალ.E	და უკუეთუ გნებავს, მოიყვანე მათგანიცა და შენისა სჯულისა მეცნიერნი და ვყოთ სიტყჳს-გებაჲ და მაშინ გამოჩნდეს ჭეშმარიტი ცრუჲსაგან.
და	ბალ.J	და ვითარცა შეხჳდეთ სჯულსა ღმრთისასა, შეხჳდეთ მშჳდობასა და სიხარულსა საუკუნესა, რამეთუ ღმერთი ჩუენი მშჳდობისა და სიყუარულისაჲ არს და არა არს შურის-გებაჲ მის თანა,
და	ბალ.E	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისანი, დადუმნა განცჳფრებული, და ვითარცა მოეგო გონებასა, იწყო წინააღდგომად ნებისა მისისა.
და	ბალ.J	რამეთუ ტკბილ და კაცთ მოყუარე და მოწყალე არს და არა ჰნებავს, სიკუდილი ცოდვილთაჲ, არამედ მოქცევაჲ და სინანული.
და	ბალ.J	და მიიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა და აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
და	ბალ.E	ხოლო ნებაჲ მისი აცილობდა და მოაჴსენებდა შუებათა და განსუენებათა, რომელთა შინა ჩუეულ იყო, და ეტყჳნ გული[ს]-სიტყუაჲ მისი, ვითარმედ ვერ ძალ-გიც დღე ერთცა ცხორებად თჳნიერ ჩუეულებისა შენისა და ჯობნაჲცა სიმწარე არს და საყუედრელ.
და	ბალ.J	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან მისმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ სჯულსა იოდასაფისსა და შეიწყნარონ წესი მისი.
და	ბალ.E	მაშინ ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, შემაცბუნა სიტყუამან შენმან და მომაქცია შენდა.
და	ბალ.E	და აწ არღარა დავაცადო გამოძიებაჲ სიტყუათა შენთაჲ და გამონახვაჲ მათი დაწყნარებით, და უკუეთუ ჭეშმარიტ იყვნენ, უფროჲს განათლდენ გამოძიებასა შინა.
და	ბალ.J	60. და მიწერეს წიგნი ამის პირისათჳს.
და	ბალ.E	და აწ მეგულების შეკრებაჲ ერისაჲ და სიტყჳს ყოფაჲ სამართლით და არღარა მძლავრობით, ვბრძანო, რაჲთა ჴმობდეს ჟამი მშჳდობისაჲ, და რაჲთა ყოველნი, რომელნი არიან სჯულისა შენისანი, მოვიდენ კრებასა ამას ჩემსა,
და	ბალ.J	და ვითარცა მიიწია მოციქული და წარიკითხა, განიხარა ფრიად და დიდითა პატივითა შეიწყნარნა მოციქულნი.
და	ბალ.E	რაჲთა სამართალი სასჯელი აღესრულოს წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არა სთქუა, თუ მო-რაჲმე-ვიმძლავრე, და სამართალსა ზედა გაწყდეს საქმე ჩუენი.
და	ბალ.J	და წარგზავნასა მათსა მისცნა ნიჭნი დიდნი.
და	ბალ.E	და გამოვიდეს კერპთ მსახურნი.
და	ბალ.J	და მიუწერა მამასა თჳსსა ესრეთ: დიდსა და მორწმუნესა მეფესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ მოგიკითხავ!
და	ბალ.J	პირველად ვჰმადლობ ღმერთსა ჩემსა, რომელმან არა ჴუებულ მყო მე საწადელსა ჩემსა და ღირს მყო მე ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა, რამეთუ აწღა იქმენ მეფე, ხოლო პირველ ამისა მონაჲ იყავ ეშმაკთა, ჵ მამაო საყუარელო!
და	ბალ.J	აწ დიდ არიან მადლნი და ნიჭნი შენნი ჩემ ზედა და გარდარეულ კეთილის ყოფანი, არამედ უფროჲს და უდიდეს აწ ახარე სულსა ჩემსა, რამეთუ ყოველი, რომელი-იგი მომეც, არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა.
და	ბალ.J	ხოლო აწ აღსარებითა შენითა ღმრთისა მიმართ განათლდა სული და გონებაჲ ჩემი, რამეთუ ვიქმენ ძე მორწმუნისა მეფისა და კურთხეულ არს ღმერთი ჩუენი, რომელმან განანათლნა თუალნი სულისა შენისანი!
და	ბალ.J	გევედრები, რაჲთა დაარღჳნე ტაძარნი კერპთანი და დასწუნე და დაჰლეწნე ყოველნი კერპნი და დაწჳვითა მათითა დაეგო ღმერთსა, ვითარცა-იგი პირველ დაწუვითა კაცთა ღმრთის მსახურთაჲთა განარისხე ღმერთი.
და	ბალ.J	და რაჟამს ესე ჰყო, მაშინ დაჰჴსნე კედელი იგი და ზღუდე მტერობისაჲ და ჭეშმარიტი ნუგეშინის-ცემაჲ მოიღო ღმრთისაგან და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ თქუენ თანა უკუნისამდე.
და	ბალ.J	და ვითარცა მიიწია წიგნი იგი, აღდგა მეფე და ყოველი ერი მის თანა და დაარღჳნეს ყოველნი საკერპონი და დაწუნეს ცეცხლითა.
და	ბალ.J	და წარვიდა მეფე და ყოველნი ერისთავნი მის თანა სამეფოდ ძისა მისისა.
და	ბალ.J	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმა მისლვაჲ მათი, მიეგება წინა სიხარულითა დიდითა და დავარდა წინაშე მამისა თჳსისა და მოიკითხნეს ურთიერთას და წარვიდეს პალატად და ყვეს სერობაჲ დიდი.
და	ბალ.J	62. ხოლო იოდასაფ მიუძღუანნა ნიჭნი დიდნი მეფესა და ერისთავთა მისთა და ყოველსა ერსა.
და	ბალ.J	ხოლო შემდგომად სამისა დღისა უბრძანა მღდელთა და მღდელთ მოძღუართა, რაჲთა ნათელ-სცენ მეფესა აბენესს და ყოველთა ერთა და ერისთავთა.
და	ბალ.J	და წარსლვასა მათსა სამეფოდ მათდა, წარიტანნა თანა ებისკოპოზნი, მღდელნი და დიაკონნი.
და	ბალ.J	და ყოველმან ერმან ნათელს იღო.
და	ბალ.J	და იყო დიდი დაწყნარებაჲ და მშჳდობაჲ სამეფოსა მათსა.
და	ბალ.J	და ყოველნი ადიდებდეს ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უ~კე. ა~ნ.
და	ბალ.E	ხოლო კრებასა მას არავინ დახვდა მორწმუნეთაგანი, გარნა ერთი ვინმე, რომელსა ეპყრა სჯული ქრისტესი იდუმალ და სახელი მისი ბარაქია.
და	ბალ.E	და იგი განემზადა შეწევნად ბალაჰვარისა.
და	ბალ.E	და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
და	ბალ.E	და იწყო მეფემან პირველად სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის სჯულისანი.
და	ბალ.E	აწ დღეს იღუაწეთ მტკიცედ, და უკუეთუ სძლიოთ, კეთილ იყოს მისაგებელი თქუენი, და უკუეთუ იძლივნეთ, ესე უწყოდეთ, რამეთუ დავლეწო გჳრგჳნი ჩემი და დავსცე საყდარი ჩემი, და დავიყჳნო თმაჲ თავისა ჩემისაჲ და შევერთო რიცხუსა მონანულთასა, და დავწუნე ღმერთნი თქუენნი.
და	ბალ.E	და მოგწყჳდნე წინაშე-მდგომელნი მათნი, და იავარ იქმნნენ სახლნი თქუენნი, და ტყუედ მიეცნენ შვილნი თქუენნი და ცოლნი.
და	ბალ.E	ხოლო ძესა თჳსსა ჰრქუა და უჩუენა ნაქორ: აჰა მოძღუარი შენი და აწ ვყოთ ჩუენ წინაშე სიტყჳს-გებაჲ.
და	ბალ.E	და იოდასაფ ჰრქუა: მეფეო, სამართალი სასჯელი განაჩინე, ვითარცა ჯერ-არს მეფეთათჳს.
და	ბალ.E	და ნაქორს ჰრქუა: შენ უწყი, ბალაჰვარ, სიჩჩოებასა და შუებასა შინა მპო[ვ]ე და მაწჳე სჯული შენი აღებად და სთქუ, ვითარმედ: გაქუს სიმტკიცე მას შინა.
და	ბალ.E	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ ბრძანებასა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებით ცხორებაჲ შიშისა მისთჳს სატანჯველთაჲსა, რომელ მაქადებდი.
და	ბალ.E	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე კერპთა მსახურთა წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მწე ჩემი მათ შორის და გესმის სამართლის ყოფაჲ მეფისაჲ.
და	ბალ.E	ხოლო უკუეთუ საცთური რაჲმე დამაგე და კიდე-მყავ საშუებელთაგან.
და	ბალ.E	აწ უკუეთუ იძლევი ამათ მიერ, ესე მტკიცედ იცოდე, მსწრაფლ შური ვიძიო ენისაგან შენისა და გულისა, და ჴელითა ჩემითა აღმოგწუადნე იგინი და მიუყარნე ძაღლთა.
და	ბალ.E	და ამას ამისთჳს ვჰყოფ, რამეთუ მოჰკიცხე ძე მეფისაჲ.
და	ბალ.E	აწ ამას აღთქუმასა დავსდებ წინაშე ღმრთისა და ამის ყოვლისა კრებულისა.
და	ბალ.E	ხოლო ნაქორს რაჟამს ესმა სიტყუაჲ ესე, შეძრწუნდა და გულისჴმა-ყო, რამეთუ შთავარდა მთხრებლსა მას, რომელ თხარა, და ცნა, რამეთუ ვერაჲთ ღონის ძიებითა განერების, გარნა ქრისტეს აღსარებითა და შუელითა სჯულსა ბალაჰვარისათა.
და	ბალ.E	და აღაღო ნაქორ პირი თჳსი და იწყო ძაგებად კერპთა მიმართ და ქებად ქრისტესსა და მყოფთა სჯულისა მისისათა.
და	ბალ.E	და წარემატებოდა სიტყუაჲ მისი ესრეთ კეთილად, რომელ ვერცა ბალაჰვარ მისა მისწუდებოდა სიტყჳს-გებასა მას კერპთ მსახურთა მიმართ.
და	ბალ.E	ხოლო იოდასაფ იხარებდა სულითა და განბრწყინდა პირი მისი და ჰმადლობდა ღმერთსა, რომელმან განაძლიერა სჯული მისი პირითა წინააღმდგომთა მისთაჲთა.
და	ბალ.J	63. ხოლო შემდგომად მცირეთა ჟამთა დასნეულდა აბენეს მეფე და მოუწოდა ძესა თჳსსა და მიუთუალა ყოველი სამეფოჲ ჴელთა მისთა.
და	ბალ.J	და ჰლოცვიდა და მადლობასა აღუარებდა, რომელ ღირს ყო ნათელსა ქრისტეს ღმრთისასა და ეტყოდა: შვილო საყუარელო და სასურველო, მე ესერა განსლვად ვარ ამიერ სოფლით და ფრიად მელმის და მწუხარე ვარ.
და	ბალ.J	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა: ნუ მწუხარე ხარ, მამაო საყუარელო, ვინაჲთგან იცან ქრისტე მეფე და აღიბეჭდე ნათლითა მისმიერითა.
და	ბალ.J	და აწ სიხარული ჯერ არს, რამეთუ წარხვალ წინაშე ღმრთისა განსასუენებელთა საუკუნეთა.
და	ბალ.J	მიუგო აბენეს: ნუ მაბრალობ, შვილო, შეწუხებასა, რამეთუ ბუნებით თანა-აც ყოველსა სულსა მწუხარებაჲ განშორებისათჳს ჴორცთაჲსა და დატევებისათჳს ჰაერისა და ნათლისა და წარსლვისათჳს უცხოებად, სადა-იგი არა ვიცით, თუ ვითარსა იწროებასა მივალთ.
და	ბალ.J	და ამისთჳსცა მეშინის, რამეთუ ფრიად განვარისხე ღმერთი, დამბადებელი ჩემი, რამეთუ მრავალნი წმიდათაგანნი მოვსრენ, რომელნი აწ შურსა იგებენ ჩემ ზედა.
და	ბალ.J	და რამეთუ ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩემისათა ვჰგმობდი ღმერთსა და ვაქებდი და ვადიდებდი კერპთა.
და	ბალ.J	და არარაჲ მაქუს მადლი წინაშე ღმრთისა.
და	ბალ.J	და რამეთუ შემოკლდა ჟამიცა სინანულისა ჩემისაჲ.
და	ბალ.J	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: ნუ [ჰ]ზრუნავ, მეფეო, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან მეათერთმეტისა ჟამისათაცა სწორად მისცა სასყიდელი პირველისთა,
და	ბალ.J	რამეთუ არა არს ნაკლულევანებაჲ მოწყალებათა ღმრთისათა და არცა კაცთაებრ სჯის თავადი იგი, რამეთუ მოწყალებანი მისნი დასძლევენ სოფელსა ამას, სავსესა ამას ცოდვითა.
და	ბალ.J	და მერმე არა სწორ არს ნათელი ესე ამის სოფლისაჲ და ჰაერნი ნ~თლისა მას და ჰაერსა დიდებისა მისისასა, რომელსა ღირს იქმნებიან მორწმუნენი, და რამეთუ ვერვის ჴელ-ეწიფების სამოსელი უხრწნელი შემოსად, ვიდრე არა შევარდეს ხრწნილებასა ჴორცთასა.
და	ბალ.J	და უწყოდე, რამეთუ მცირედი სინანული დასძლევს მრავალთა ცოდვათა, რამეთუ განჰზავებს ღმერთი მოწყალებათა მისთა.
და	ბალ.J	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და ჰრქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა,
და	ბალ.J	რამეთუ წარწყმედულ ვიყავ და მომიპოვე, და ტყუე ვიყავ და მიჴსენ, და რამეთუ მტერი ვიყავ და დამაგე ღმერთსა.
და	ბალ.J	აწ გამცნებ, რაჲთა კეთილად ხჳდოდი წინაშე ღმრთისა და სათნოდ მისდა აღასრულნე დღენი შენნი.
და	ბალ.J	და ნუმცა დაგახრწევს დიდებაჲ მეფობისაჲ სიყუარულისაგან ღმრთისა, რამეთუ ყოველი ესე აჩრდილ და წარმავალ არს.
და	ბალ.J	აწ სადა არს საშინელი იგი ზარი მეფობისა ჩემისაჲ და სიმრავლე ერისაჲ და სიმჴნე ახოვანთა მათ მჴედართა ჩემთაჲ, ანუ აურაცხელნი იგი საფასენი ჩემნი, რომელ შევიკრიბენ, რაჲთამცა მოვიდეს და მიჴსნეს წარმყვანებელთა ჩემთაგან.
და	ბალ.J	აწ შვილო ჩემო, მეცა გამცნებ, ვითარცა-იგი შენ მე მამცნებდი, და გამხილებ, ვითარცა შენ მე მამხილებდი, რაჲთა შეურაცხ-[ჰ]ყო სოფელი და ყოველი, რაჲ არს სოფელსა შინა, და ღმერთი ოდენ მოიპო[ვ]ე, და ლოცვათა შენთა შინა ჴსენებულ მყავ, შვილო ჩემო!
და	ბალ.J	და ვითარცა ამას იტყოდა, იხილნა ანგელოზნი ნათლითა შემოსილნი, და დაიწერა ჯუარი და განუტევა სული.
და	ბალ.J	და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად, და აღიხილნა თუალნი და თქუა: გმადლობ შენ, უფალო ღმერთო ჩემო, მეუფეო დიდებისაო, რომელმან მოაქციე მონაჲ ესე შენი შეცთომილი და არა წარსწყმიდე სატანჯველთა შინა ჯოჯოხეთისათა და ღირს ყავ იგი ნათელსა პირისა შენისასა.
და	ბალ.J	შეივედრე, უფალო, და შეიტკბე ესეცა, ვითარცა უძღები იგი შვილი, და დააწესე სული ამისი მართალთა და წმიდათა თანა.
და	ბალ.J	და ნუ მოიჴსენებ ბრალთა მათ, რომელნი შეამთხჳვნა მონათა შენთა, რ~ მოწყალე ხარ და ყოველივე ძალ-გიც.
და	ბალ.J	და ორმეოც დღე დგა საფლავსა მას ზედა და ესევითარსა ვედრებასა შესწირვიდა ცრემლით ღმრთისა მიმართ.
და	ბალ.J	ხოლო შემდგომად ამისა მოუწოდა ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა, მღდელთა და დიაკონთა და ფრიადნი საფასენი მისცნა და ამცნო მსხუერპლისა შეწირვაჲ და ლოცვაჲ აბენეს მეფისათჳს, და ეგრეთვე განუყუნა გლახაკთა, ქურივთა და ობოლთა.
და	ბალ.J	65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილითა.
და	ბალ.J	და დღე ესე ჩუენ ყოველთაცა ზედა მოწევნად არს და თქუენ უწყით, თუ რაჲ იყო წადიერებაჲ ჩემი, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა.
და	ბალ.J	და აწ არღარა მაქუს მიზეზი წინაშე ღმრთისა აღთქუმისა მისთჳს ჩემისა, რაჲთა შევეყო რიცხუსა მონაზონთასა, და თავს-ვიდვა ცხორებაჲ მათი.
და	ბალ.J	და აჰა ესერა ძალითა ქრისტესითა არავინ არს მტერი და წინააღმდგომი და მშჳდობით დაწყნარებით არს სამეფოჲ ჩუენი.
და	ბალ.J	ხოლო მათ ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღდგეს და ყოველთა ერთითა ჴმითა თქუეს: ნუ იყოფინ, მეფეო, და არა იქმნეს ეგე, ვიდრე არა ყოველნი მოვსწყდეთ.
და	ბალ.J	და ამას ზედა განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი, ვიდრემდის შფოთიცა აღდგებოდა.
და	ბალ.J	და მოუწოდა ბარაქიას, რომელი პირველ ვაჴსენეთ, რომელი-იგი თანაშემწედ იყო ნაქორისსა მას დღესა, ოდეს-იგი მეფე სიტყუა-უგებდა.
და	ბალ.J	და იყო იგი ნათესავი იოდასაფისი, და ჰრქუა: ნათესავი დღესა ჭირისასა უნა კაცსა.
და	ბალ.J	და აწ მიიღე ჴელით წერილი ერისა მიმართ და მთავართა ჩემთა მეფობისათჳს შენისა, და მე განვიდე იმათა თანა და მათ თანა ვჰმონებდე ქრისტესა.
და	ბალ.J	ხოლო შენ აღირჩევ უმჯობესსა და ჩემი გნებავს წარწყმედაჲ.
და	ბალ.J	ხოლო თუ უმჯობეს არს დატევებაჲ საწუთოჲსაჲ და ძიებაჲ საუკუნოჲსაჲ, გუალე და წარვიდეთ ორნივე.
და	ბალ.J	66. ხოლო ბარაქიაჲსგან რაჲ ესმნეს სიტყუანი ესე, ემხილა სამართალი და აღარაჲ მიუგო.
და	ბალ.J	ხოლო ღამესა ერთსა დაწერა წიგნი ესრეთ, ჴელით წერილი, ერისთავთა მიმართ და ერისა, ვითარმედ: ბარაქიაჲსი ჯერ-არს მეფობაჲ.
და	ბალ.E	და განაგრძვეს სიტყჳს-გებაჲ მათ შორის.
და	ბალ.E	და აღივსო გულის წყრომითა მეფე ნაქორისთჳს, წარმატებისათჳს სიტყუათა მისთაჲსა და ვერას ამხილებდა მას სირცხჳლისაგან.
და	ბალ.E	და თჳთ იწყო მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად ნაქორისა.
და	ბალ.E	ხოლო ნაქორ მიუგო სიტყუანი ძლიერნი, რომლითა არცხუენდა მეფესაცა და არა შეშინდა ზარისაგან მეფისა.
და	ბალ.E	და დაღამდა და არავისკენ გამოჩნდა ძლევაჲ, რამეთუ ნაქორ უკლებდა მეფესა სირცხჳლითა.
და	ბალ.E	სიტყუაჲცა სამართალი და მოძღუარი ჩემი დაუტევე ჩემ თანა და შენი შენ თანა.
და	ბალ.E	ხოლო მეფესა ენება ნაქორის შეგონებაი იდუმალ, რაჲთა არა წინა-აღუდგებოდის სიტყჳს-გებასა მას, და ნაქორ ეგრეთვე დაუტევა მეფემა სათნოჲსათჳს ძისა თჳსისა და ესვიდაცა ნაქორს მოკლებად სიტყჳს-გებისათჳს შეთქმულებისა მის მათისათჳს.
და	ბალ.E	ხოლო მე ამისთჳს წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტის ყოფისაგან მეფისა, რამეთუ მას დღეს ფრიად არცხჳნე და ბოროტი ჰნებავს შენი.
და	ბალ.E	და აწ ჩუენ არა შევიწყნარებთ შეწევნასა შენსა პირითა უნებლიითა.
და	ბალ.E	ხოლო შენ უკუეთუ გულისჴმა-გიყოფიეს საქმე შენი, ზეცით იყოს შეწევნაჲ შენი, და თუ არა, ვითა წინააღუდეგ სიმრავლესა ესოდენისა ერისასა!
და	ბალ.E	აწ მოვედ გულისჴმის-ყოფად წოდებასა ღმრთისასა და სარწმუნოებასა მისსა, აღიღე ჯუარი და შეუდეგ ქრისტესა.
და	ბალ.E	ჰრქუა მას ნაქორ: შემიწყნარებიეს, ძეო მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ერთი ღმერთი და მიცნობიეს, რამეთუ ყოველი მის მიერ არს.
და	ბალ.E	და აწ მე შეურდები ცოდვათა ჩემთათჳს, რამეთუ იგი თავადი მოწყალე არს და ელის მოქცევასა ცოდვილთასა.
და	ბალ.J	და აღდგა და მოიბლარდნა წელთა ძონძი იგი, რომელ მიეღო ბალაჰვარისგან, და წარვიდა.
და	ბალ.J	ხოლო აგრძნა ბარაქია და აუწყა სხუათა მთავართა.
და	ბალ.J	ხოლო მათ მსწრაფლ დევნა-უყვეს და შეიპყრეს და მოიყვანეს და ჰრქუეს: უკუეთუ დაუტეო ესოდენი სიმრავლე უწინამძღუროდ, და ანუ აღდგენ ბრძოლანი და შფოთნი, ანუ მიიქცენ კერპთა მიმართ, არა შენგან იზღვიოსა ესოდენი სული, რომელ არს სამეფოსა ამას შინა შენსა?!
და	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: პირი იგი უტყუ[ვ]არი ამას ბრძანებს: რაჲ სარგებელ არს, უკუეთუ ყოველი სოფელი შეიძინოს კაცმან და სული თჳსი წარიწყმიდოს გინა იზღვიოს.
და	ბალ.E	და მე გაზრახებ, რაჲთა პატივ-სცე მამასა შენსა და სიმარჯჳთ ჰყო ცხორებაჲ შენი მის თანა, ვიდრემდის გზა-გცეს შენ ღმერთმან.
და	ბალ.E	და აწ თანა-მაც მე სივლტოლაჲ პირისაგან მამისა შენისა.
და	ბალ.E	ხოლო შენ განმიტევე და წარვიდე უდაბნოს და, უნდეს თუ უფალსა, კუალად მოვიდე შემდგომად ჟამთა თქუენ წინაშე.
და	ბალ.E	ხოლო მე მრწამს მამაჲ, ძე და სული წმიდაჲ და აღვიარებ მას.
და	ბალ.E	და ნებ[ა]-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და წარვიდა ნაქორ სარწმუნოებითა სავსე.
და	ბალ.E	და დააცადა ცილობაჲ ძისა თჳსისაჲ, და იწყო შეურაცხის-ყოფად კერპთა მიმართ და უპატიოდ ჰყუნა წინაშე მდგომელნი კერპთანი.
და	ბალ.E	48. და შემდგომად მოიწია დღესასწაული კერპთაჲ.
და	ბალ.E	და შეშინდეს კერპთ მსახურნი იგი, ნუუკუე არა მოვიდეს მეფე ზორ[ვ]ად კერპთა.
და	ბალ.E	მაშინ წარვიდეს თავდამისსა, რამეთუ იყო კერპთ მსახური და იყოფებოდა უდაბნოსა, და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა და ყოველსა ერსა მისი, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ წჳმაჲ და მზე მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
და	ბალ.E	და მოიყვანეს კაცი იგი წინაშე მეფისა, რაჲთა შემწე ექმნეს მათ.
და	ბალ.E	და ვითარცა შევიდა პალატად მეფისა, არაჲ ემოსა რაჲ თჳნიერ ფლასისა ნაძუელი, რომელი შემოედვა წელთა მისთა.
და	ბალ.E	და ვითარცა იხილა მეფემან შემავალი მისდა, აღდგა და მიეგება წინა და მოწლედ მოიკითხა.
და	ბალ.E	და ვითარცა დასხდეს, ჰრქუა: მეფეო, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
და	ბალ.E	რამეთუ მესმა, ფრიად იღუაწე კერპთათჳს და მეცა განვიხარე, რამეთუ მოგეცა ძლევაჲ.
და	ბალ.E	ჰრქუა თედმა: პირველად ჯერ-არს აღსრულებაჲ დღესასწაულისა კერპთაჲსა და მაშინღა შემთხუევაჲ მტერთაჲ, რამეთუ იგინი არიან შემწენი წყობასა შინა მტერთასა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: მსგავს არს საქმე შენი და ჩემი, რომელსა ესუა ცოლი ქმნულ-კეთილი და ეშინოდა, ნუუკუე უთმინო იქმნეს და შთავარდეს ჭაბუკისაჲ მის სიძვასა.
და	ბალ.E	ამისთჳს ამცნო და ჰრქუა ცოლსა თჳსსა: უკუეთუ გწადდეს და ვერ წინააღუდგებოდი ჴორცთა შენთა, გარდამოუტევებდი თმათა თავისა შენისათა;
და	ბალ.E	და ვიხილნე რაჲ იგინი, მე ვყო ნებაჲ შენი და შენ არა შთაჰვარდე ცოდვასა;
და	ბალ.E	და დღესა ერთსა მოიწივნეს მტერნი და ჴმა უყო.
და	ბალ.E	და ჭაბუკი იგი შეეკაზმა, რაჲთა განვიდეს ბრძოლად.
და	ბალ.E	ხოლო, იხილა რაჲ ცოლმან მისმან მოკაზმულად, ეტრფიალა და მყის გარდამოუტევნა თმანი.
და	ბალ.E	და ვითარცა იხილა ჭაბუკმან მან სასწაული იგი, რომელი ემცნო, მოიქცა და აღასრულა ნებაჲ ცოლისა თჳსისაჲ.
და	ბალ.E	ხოლო ვითარცა განვიდა, მდევართა მტერნი იგი ეოტნეს და მოქცეულ იყვნეს, ხოლო აყუედრებდეს ჭაბუკსა მას გჳანად განსლვასა.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: მე მტერი საკუთარი მეწყო იგი განვდევნე და მან დამახრწია ადრე არა გამოსლვასა.
და	ბალ.E	აწ, თედმა, რომელი მე ფრიად მელმის, იგი განმიკურნე, და მერმე, თუ ამით განმისუენო უშფოთველად, მაშინ აღვასრულოთ მსახურებაჲ კერპთაჲ.
და	ბალ.E	ჰრქუა თედმა: არარაჲ უსარგებლეს არს და განმკუეთელ, ვითარ აღსრულებაჲ დღესასწაულთა ღმერთთასა.
და	ბალ.J	ხოლო მან იწყო ტირილად და არა უნდა ესე ყოფად, არამედ ვერღარა შემძლებელ იყო წინააღდგომად ერისა და უფროჲსღა იოდასაფისა.
და	ბალ.J	ხოლო იოდასაფ მოიღო ბეჭედი და შეაცუა ჴელსა ბარაქიაჲსსა, და გჳრგჳნი თავსა დაადგა და მიულოცა მეფობაჲ.
და	ბალ.J	და აღიპყრნა ჴელნი და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, რომელმან მიჴსენ უღირსი მონაჲ შენი, და მომიყვანე გულისჴმის-ყოფად ცნობასა შენსა, და არა ჴუებულ ჰყავ სული ჩემი მოქცევისათჳს მამისა ჩემისა.
და	ბალ.J	აწ აჩუენე კაცთ მოყუარებაჲ შენი და შეეწიე ბარაქიას, ძმასა ამას ჩემსა, რაჲთა ღირსად და სათნოდ შენდა ვიდოდის წინაშე შენსა და ყოველსა ერსა.
და	ბალ.J	და ვითარცა ესევითარი ვედრებაჲ განამრავლა ღმრთისა მიმართ, და მერმე აღიხუნა ჴელნი თჳსნი ბეჭთაგან ბარაქიაჲსთა.
და	ბალ.J	მოექცა და ჰრქუა ბარაქიას: გამცნებ შენ და აღთქუმასა მიგცემ წინაშე ღმრთისა და ყოვლისა ერისა, ნუმცა ბრალეულ ვარ საქმითა შენითა,
და	ბალ.J	და რამეთუ ვითარცა უწინარეს ჩემსა იცან ღმერთი და ჰმონებდი მას სულითა უსიტყუელითა, აწ უფროჲს ჩემსა იღუაწე, და აჩუენე ღმერთსა სათნოებაჲ შენი.
და	ბალ.J	ამას გამცნებ, და უკუეთუ თანა-წარჰჴდე, ღმერთი იყავნ მიმჴდელი შენი.
და	ბალ.J	და რამეთუ იგი არს დასაბამი და დასასრული ყოვლისა საქმისაჲ.
და	ბალ.J	და იყავნ ყოველთა კაცთათჳს ეგრეთ, ვითარცა შენ გნებავს ყოფაჲ მათი შენთჳს, რამეთუ იგი არს მეგობარი კეთილი, რომელი არა ჭიქამან მოიგოს, არამედ გამოცდილებამან.
და	ბალ.J	ხოლო სიყუარულსა არა აქუს საზღვარი, რამეთუ თუალსა უჴმს თუალი, ხოლო იგი ყოველსა ხედავს და თავსა თჳსსა ვერ ხედავს.
და	ბალ.J	ხოლო უკუეთუ სული უკეთური მოიწიოს შენ ზედა და გაწუევდეს ბოროტსა, შენ არქუ, ვითარმედ: ესე ყოველთა უცნია.
და	ბალ.J	ხოლო უკუეთუ სცთე, მიუწოდე კაცსა მეცნიერსა და მან განკურნოს ცთომილებაჲ შენი.
და	ბალ.J	67. და ვითარცა დაასრულა სიტყუაჲ სწავლისაჲ, აღდგა და კუალად მოიბლარდნა სამოსელი იგი მიცემული ბალაჰვარისგან და მსწრაფლ წარვიდა უდაბნოს.
და	ბალ.J	ხოლო ყოველთა რომელთა ესმა ანბავი მისი, განკჳრდეს საქმესა მას ზედა იოდასაფისსა, და ყოველნი ცრემლით ადიდებდეს ღმერთსა.
და	კლარჯ.	6. მეხუთე[სა] კჳრიაკესა წმიდათა მარხვათასა საკითხავი, თარგმანებაჲ სახარებისაჲ ლუკაჲს თავისაჲ, თქუმული იოვანე ბოლნელ ეპისკოპოსისაჲ, „ფარისეველისა მისთჳს და მეზუერისა“
და	ბალ.J	და ვითარცა იხილა, მოეხჳნეს ქედთა ურთიერთას, შეიტკბნეს და ტიროდეს, და ანბორს-უყ~ფს.
და	ბალ.J	და ვითარცა დასხდეს, ყოველივე ყოფილი წარმოუთხრა იოდასაფ.
და	ბალ.J	ხოლო მან კუალად იწყო ტირილად და ეტყოდა: ნუ დამიტეობ, მამაო სულიერო, შვილსა ამას შეცთომილსა.
და	ბალ.J	და სიტყუასავე თანა განბრწყინდა პირი ბალაჰვარისი და შეისუენა.
და	ბალ.J	და შევარდა დიდსა მწუხარებასა შინა და მიეძინა რაჲ, იხილნა ძილსა შინა კაცნი ვინმე ნათლისანი.
და	ბალ.J	და აქუნდა მათ გჳრგჳნები შემკული ანთრაკითა და თუალითა და ეტყოდეს: ესე მათთჳს არს გჳრგჳნი, რომელნი სწავლითა შენითა წარუდგინენ ღმერთსა.
და	ბალ.J	და სხუანი აქუნდეს ბრწყინვალენი ორნი და ჰრქუა მას: ესე ერთი შენი არს ღუაწლთა მათთჳს, რომელ თავს-ისხენ, და ერთი მამისა შენისაჲ არს, რამეთუ მოიქცა ღმრთისა.
და	ბალ.J	მიუგო იოდასაფ: და რაჲ სწორებაჲ არს, რომელმან შეინანოს მოღუაწისა თანა?
და	ბალ.J	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ჰრქუა: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, ოდეს-იგი გეტყოდე, ვითარმედ: ოდეს განჰმდიდრდე, არა გინდეს მიცემად მოყუსისა.
და	ბალ.J	და აწ გშურს მამისათჳსცა შენისა.
და	ბალ.J	და განიღჳძა იოდასაფ და განმტკიცებულ იქმნა სულითა.
და	ბალ.J	და იყო მახლობელად მათსა კაცი ერთი მძოვართაგანი, მივიდა და დავა გუამი იგი ბალაჰვარის გუამსა თანა;
და	ბალ.J	და წარვიდა წინაშე ბარაქია მეფისა და უთხრა საქმე იგი.
და	ბალ.J	ხოლო იგი წარვიდა ერითა და მღდლითა და წარმოიხუნა ნაწილნი იოდასაფ და ბალაჰვარისნი, დაჰკრძალნა ლუსკუმასა შინა ოქროჲსასა.
და	ბალ.J	და მას ზედა აღაშენა ეკლესიაჲ სახელსა ზედა მამისა, ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.E	49. და ჰრქუა თედმას: რომლითა ჯერითა ჯერ-არს მოქცევაჲ ძისა ჩემისაჲ?
და	ბალ.J	და რომელნიცა სარწმუნოებით მივლენ, ყოველთაგან სენთა განიკურნებიან.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა, მასმიეს მეფისა ვისთჳსმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთაჲ.
და	ბალ.E	ხოლო მეფემან მან გამოუთხარა ქუაბი და დასუა ყრმაჲ იგი მას შინა.
და	ბალ.E	და შემდგომად ათისა წლისა ბრძანა გამოყვანებაჲ ყრმისაჲ მის.
და	ბალ.J	და ჩუენცა ვევედრნეთ ღმერთსა, რაჲთა ლოცვითა მათითა ვიჴსნნეთ საუკუნეთა სატანჯველთაგან და ვადიდებდეთ ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, პატივი, თაყუანის-ცემაჲ უკუნისამდე.
და	ბალ.E	და ბრძანა მეფემან დადგინებად წინაშე ძისა მისისა, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, თუ რაჲ არს.
და	ბალ.E	და იხილნა დედანიცა და აღეგზნა სიყუარულითა, და იკითხა: რაჲ არიან ისი?
და	კლარჯ.	მოიქეცით ჩემდა ყოვლითა გულითა თქუენითა, მარხვითა სიწმიდისაჲთა დაიპენით გულნი თქუენნი და ნუ სამოსელი თქუენი.
და	კლარჯ.	და მომეახლენით მე და მე მიგეახლო თქუენ.
და	კლარჯ.	„ითხოვდით და მოგეცეს თქუენ, ეძიებდით და ჰპოვოთ, ირეკდით და განგეღოს თქუენ, რამეთუ ყოველი, რომელი ითხოვნ, მოიღის და რომელი ეძიებნ, პოვის და რომელი ირეკნ, განეღოს.
და	ბალ.E	ხოლო ყრმამან ჰრქუა: არარაჲ ვიხილე უშუენიერეს და უსაწადელეს იმათ ეშმაკთა.
და	ბალ.E	აწ, მეფეო, შენცა იძიენ დედანი, რაჲთა აზრზენდენ მას, და იქცეოდის რაჲ მათ თანა, დაჰვიწყდების საუკუნოჲ და შეესაკუთრების საწუთოსა.
და	ბალ.E	ხოლო მეფესა ჰყვა ქალი ქმნულ-კეთილი, ასული მეფისაჲ ტყუედ წარმოღებული, და სხუანიცა ქალნი მემგოსნენი და მეჩანგენი.
და	კლარჯ.	არამედ ითხოვდით ხოლო სარწმუნოებით და გულსმოდგინედ და ილოცევდით დაუცხრომელად.
და	ბალ.E	და მოუწოდა ყოველთა და ჰრქუა მათ: ესე უწყოდეთ ჭეშმარიტად, რომელმანცა აღსძრათ ძე ჩემი გულის-თქუმად და მიიყვანოთ ნებასა ჴორცთასა, დიდნი ნიჭნი მიგანიჭნე და გყო ცოლად ძისა ჩემისა, და დედოფლობაჲ მას მიგენიჭოს.
და	ბალ.E	და ბრძანა, რაჲთა ყოველნი, რომელნი იყვნენ ყრმანი მსახურნი ძისა მისისანი, გარდაადგინნეს და მათ წილ დაადგინნეს დედანი იგი ქმნულ კეთილნი.
და	კლარჯ.	და ამასცა ესევითარსა იგავსა ეტყოდა მათ, ვითარმედ: ყოველსა ჟამსა ჯერ-არსო თავყანისცემაჲ უწყინოდ და შესლვად სახლსა შინა ღმრთისასა,
და	ბალ.E	და ვითარცა ესე ყვეს, ისწრაფდა თითოეული ცთუნებად იოდასაფისა და წინა უროკვიდეს და სტჳრითა და ჩანგებითა ქებასა შეასხმიდეს.
და	კლარჯ.	ვითარცა-იგი მეფსალმუნჱ იტყჳს: „ხოლო მე მრავლითა მოწყალებითა შენითა შევიდე სახლსა შენსა და თაყუანს-ვსცჱ ტაძარსა წმიდასა შენსა შიშითა შენითა“.
და	ბალ.E	ხოლო იგი ოდეს აღიძრვის გულის-თქუმად, აღანთის სანთელი და მიუპყრის თითი და, ეცხელის რაჲ, უკმოიტაცის, და თქჳს: ჵ იოდასაფ საწყალო,
და	კლარჯ.	აწ, საყუარელო, ჩუენდა ჯერ-არს თავყანისცემაჲ უწყინოდ და ვედრებაჲ წინაშე უფლისა, რამეთუ თავყანის-სცემდა და ილოცვიდა მოსჱ მთასა ზედა სინასა ორმეოც დღჱ და ორმეოც ღამჱ.
და	ბალ.E	უკუეთუ ვერ დაუდგამ აწ ცეცხლსა შენსავე აღნთებულსა და კუალად დაშრეტადსა, და მას საუკუნესა ვითარ დაუდგნე ცეცხლსა დაუშრეტელსა, და ვითარ მოითმენ ბნელსა მას გარესკნელსა?
და	კლარჯ.	პური არა ჭამა და წყალი არა სუა, და გამოეცხადა ღმერთი პირისპირ და ჰზრახვიდა მას.
და	ბალ.E	აწ დასცხერ ბოროტისაგან და ცოდვისა.
და	ბალ.E	და ესრეთ სახედ წინა-აღუდგებოდა გულის-სიტყუათა.
და	ბალ.E	ხოლო ასული იგი მეფისაჲ, ტყუედ მოღებული, ფრიად უყუარდა სიბრძნისა და გონიერებისა მისისათჳს და ასწავებდის სჯულსა ქრისტესსა.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: უკუეთუ არღარა მივიწიო და მეწიოს სიკუდილი, მაშინ რაჲღა იყოს ნუგეშინის-ცემაჲ ჩემი?
და	ბალ.E	ხოლო დედაკაცმან ჰრქუა: ესე იყოს, რ~ მე ღმრთის მსახურ მყო, და ამისთჳს სასყიდელი გაქუნდეს.
და	ბალ.E	ჰრქუა იოდასაფ: ეგრეთ არს, გარნა ვერ მოვიგო მადლი მოთმინებისაჲ, ვითარცა დაითმინეს და დაშრიტნეს საჴმილნი ჴორცთანი,
და	ბალ.E	და კუალად მეშინის, ნუუკუე მიმიზიდოს ჩუეულებამან გულის-თქუმათამან სხუად საქმედ და მეუფლოს ვნებაჲ და შთამაგდოს წარსაწყმედელსა, და ვიპოო მტერ ღმრთისა ჩემისა და მეგობარ ეშმაკთა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა დედაკაცმან მან: თანა-მეყავ თუესა ერთსა, გინა ღამესა ერთსა, და მე ვყო ყოველი ნებაჲ შენი, ხოლო შენ ესოდენმან მცირემან ვნებამან ვერარაჲ გავნოს, რამეთუ მე შეცთომილსა მომაქცევ.
და	ბალ.E	ხოლო იოდასაფ მიდრკა ნებასა ქალისასა მიზეზითა, რაჲთა აცხოვნოს იგი, და შეაშთობდეს გულის-სიტყუანიცა.
და	ბალ.E	და ვითარცა გულის-სიტყუასა ამას შინა იყო, მიეძინა, და ილოცვიდა ღმრთისა მიმართ რაჲ, რაჲთა აუწყოს უმჯობესი.
და	კლარჯ.	ელიაცა თაყუანის-სცემდა და იმარხვიდა ორმეოც დღჱ და ორმეოც ღამჱ.
და	კლარჯ.	და ჰზრახვიდა იგიცა ღმერთსა ქორებს შინა პირისპირ.
და	ბალ.E	და იხილნა ძილსა შინა საშუებელნი მრავალ-ფერნი სამოთხისანი და ტაძარნი ოქრო-ლესულნი, რომელ არა იყო მსგავსი მათი სოფელსა ამას შინა.
და	ბალ.E	და ეტყოდეს ანგელოზნი იგი, რომელნი თანა-ჰყვებოდეს: ესე არს განსასუენებელი წმიდათაჲ.
და	კლარჯ.	ისო, ძჱ ნავესი, თავყანის-სცემდა და იდვა ქუეყანასა ზედა პირდაქცევით და გამოეცხადა მას ანგელოზი უფლისაჲ.
და	ბალ.E	და კუალად წარიყვანეს ჯოჯოხეთს.
და	ბალ.E	და იხილნა საშინელნი სატანჯველნი მას შინა, და ჰრქუეს: ესე არს მისაგებელად ცოდვილთაჲ.
და	კლარჯ.	ანა, დედაჲ იყო სამოელისი, ილოცვიდა და იმარხვიდა სელომს შინა.
და	ბალ.E	და ვითარცა განიღჳძა, განიცდიდა გონებითა შუენიერებასა მას სამოთხისასა და კუალად სიმწარესა ჯოჯოხეთისასა.
და	კლარჯ.	თაყუანისცემითა და ლოცვითა ითხოვა სამოელი ღმრთისაგან, ამისთჳსცა უწოდა სახელი მისი სამოელ, რომელი გამოითარგმანების სმენილი ღმრთისაჲ.
და	ბალ.E	და დაუკჳრდა დიდებულებაჲ ღმრთისაჲ და ადიდებდა მოწყალებათა მისთა, რომელმან არა მისცა შთაგდებად მთხრებლსა ცოდვისასა.
და	კლარჯ.	დანიელ იმარხვიდა ბაბილონს შინა და თაყუანის-სცემდა უფალსა და ილოცვიდა.
და	ბალ.E	და განასხნა ყოველნი იგი დედანი პალატით თჳსით.
და	კლარჯ.	მღჳმესა შინა დაუჴშნა მან პირნი ლომთანი და არა შეეხნეს იგინი მას.
და	ბალ.E	ხოლო ცნა რაჲ ესე მამამან, მივიდა მისსა და ჰკითხვიდა, თუ რაჲ იხილა.
და	ბალ.E	და ცრემლით ევედრებოდა, რაჲთა განუტეოს უდაბნოდ.
და	კლარჯ.	სამთა ყრმათა მარხვითა და ლოცვითა და თაყუანისცემითა დაშრიტეს აღგზნებული იგი საჴუმილი და ცუარად გარდააქციეს.
და	ბალ.E	ხოლო უკუეთუ შენ გნებავს, მივედ და აღასრულე დღესასწაული, ხოლო მე ვეგო იჭუსა ამას, ვიდრემდის გამომეცხადოს უმჯობესი.
და	კლარჯ.	ზაქარია და ელისაფეთ იმარხვიდეს და...
და	ბალ.E	მაშინ განრისხნა თედმა და დააგდო კუერთხი იგი, რომელ აქუნდა ჴელთა მისთა, და მოიძარცუა ძონძი იგი, რომელი ეხჳა წელთა მისთა.
და	კლარჯ.	უდაბნოს განვიდა, პური ყოვლადვე არა ჭამა, ღჳნოჲ და იყი არა სუა, თაყუანისცემითა და ლოცვითა ღირს იქმნა ჴელის დადებად თავსა უფლისასა.
და	ბალ.E	და შიშუველი დადგა წინაშე მეფისა და რისხჳთ ჰრქუა: მე ადვილად დაუტეობ არგანსა ამას და ძონძსა და არა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა, რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს არს ცხორებასა ამას ჩემსა,
და	ბალ.E	რამეთუ არარაჲ მაქუს ქუეყანასა ამას შინა, გარნა მიწაჲ, რომელსა ზედა ვძურები, და მხალი, რომლითა ვიზრდები.
და	ბალ.E	ხოლო მეფესა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, სასო-წარკუეთილ იქმნა და ცნა უძლურებაჲ სჯულისა მათისაჲ.
და	ბალ.E	და აზმნო აღსარებად ღმრთისა მხოლოჲსა.
და	ბალ.E	და ამას რაჲ იგონებდა, გამოჴდა სული მყრალი პირისაგან მისისა და მოეჴსენნეს გემონი ამის სოფლისანი და იძლია ჩუეულებისაგან.
და	კლარჯ.	და თუ ყოველნი არა ვთქუნეთ შემდგომითი-შემდგომად, რომელი-იგი გჳთქუმან, აწ იხილეთღა ძმანო, თუ რავდენი კეთილი მოიწევის ჩუენ ზედა მარხვითა, ლოცვითა და თაყუანისცემითა.
და	კლარჯ.	ხოლო ამას გეტყჳ თქუენ, საყუარელნო, რამეთუ უწყინოდ ჯერ-არს ჩუენდა თაყუანისცემაჲ და ვედრებაჲ და ლოცვაჲ წინაშე უფლისა.
და	კლარჯ.	ისმინჱ ესეცა, რასა-იგი იტყჳს თჳთ თავადი უფალი, ვითარმედ: „მსაჯული ვინმე იყო ერთი ქალაქსა შინა, რომელსა ღმრთისაგან არა ეშინოდა და კაცთაგან არა ჰრცხუენოდა.
და	კლარჯ.	აწყინებდა მას და მოვალნ მისსა ზედაჲსზედა, უწყინოდ თავყანის-სცემნ მას და შეურდებინ, ტირნ, ცრემლოინ, მოეხჳს ფერჴთა მისთა, ამბორს-უყოფნ ჴელთა მისთა.
და	კლარჯ.	საყუარელნო, საღმრთონი წიგნნი აღმოიკითხენ და ჰპოვო, ვითარმედ დიდ მთავარ არს წყალი და ოთხთა მათ საჩინოთა წესთა უმჯობჱს.
და	ბალ.E	50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, – მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა.
და	ბალ.E	და აწ მეშინის, ნუთუ განველურდეს ყრმაჲ ესე და იწყოს მიმოსლვად მძოვართა თანა და ნუუკუე მოკლას ვინმე მტერთა ჩემთაგანმან შუენიერი ესე ნაყოფი მუცლისა ჩემისაჲ, და ამას თანა მოსაცხრომელ მტერთა ვიქმნე.
და	ბალ.E	და ვინმე იყოს მაშინ, ნუგეშინისმცეს მე საქმისა ამისთჳს, რომლითა შეწუხებულ ვარ და მელმის ფრიად.
და	ბალ.E	და განაგრძვეს სიტყუაჲ ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.E	და გამოარჩიეს ესე მეფემან და ყოველთა ერისთავთა, რაჲთა მისცეს ნახევარი სამეფოჲსა მისისაჲ იოდასაფს;
და	ბალ.E	და ჰრქუეს მეფეთა: უკუეთუ ჴელი მიჰყოს საქმეთა სოფლისათა, მიიზიდავს გულის თქუმაცა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ხოლო შენ დაჰჴსენ იგი და განაცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი,
და	ბალ.E	ხოლო მე მომდრეკს შენდა საშუებელი შვილიერებისაჲ, და შენ არა გელმის ჩემთჳს, ვითარცა მე შენთჳს, და ვიცი, რამეთუ ნებსით შევამთხჳე აუგი თავსა ჩემსა, აჰა ესერა აღვასრულებ ნებასა შენსა,
და	ბალ.E	და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა არა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ,
და	ბალ.E	და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა.
და	ბალ.E	ხოლო უკუეთუ დაიშუენო სამეფოჲ შენი, არა სრულიად ჴუებულ იქმნეს სული ჩემი შენგან, და მშჳდობაჲ იყავნ შენ თანა.
და	ბალ.E	51. ჰრქუა იოდასაფ: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-ვჰყვენ, მეფეო, ხოლო ღმერთმან დაამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძღუანო უმჯობესსა,
და	ბალ.E	ხოლო მე არასადა გული მითქუამს დიდებასა სოფლისასა, და უმჯობეს მიჩნს, უკუეთუ განმიტეო, და უკუეთუ შენ მწუხარე იქმნები განშორებისათჳს ჩემისა, არავე ურჩ გექმნა ბრძანებასა შენსა, რომლითა არა წარწყმდეს სული ჩემი.
და	ბალ.E	ხოლო მე ამისთჳსცა მწუხარე ვარ, რომელ წინა-აღუდეგ ბრძანებასა შენსა, და არა თუ ურჩებაჲ შენი მენება, გარნა ვხედევდი წარსაწყმედელსა სულისა ჩემისასა.
და	ბალ.E	52. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, განიხარა ფრიად და ბრძანა ქადაგი განვლინებად, და მოუწოდა ყოველთა ერისთავთა თჳსთა.
და	ბალ.E	და ვითარცა შემოკრბეს, ბრძანა დადგმად საყდარი ძისა მისისათჳსცა.
და	ბალ.E	და იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: ჩუენ ყოველნი ვიყვნეთ წესსა ზედა ჩუენსა და სჯულსა, ხოლო რომელსა ზედა ვდგათ და გამოგჳრჩევიეს, ხოლო ძესა ამას ჩემსა სწადის, რაჲთა იყოს წესსა მას ზედა სჯულსა მამათა ჩუენთასა, და ნუთუ-მე გუარმანცა მიიზიდა!?
და	ბალ.E	და ყოველთა იცით საქმე ყრმისაჲ ამის, ვითარ წინა-აღუდგა ბრძანებასა ჩემსა, და ვერცაღა მაქუს პასუხი, რამეთუ ჩუენცა წინააღმდგომ ვართ სჯულსა მამათა ჩუენთასა,
და	ბალ.E	და აწ მიბრძანებიეს, რაჲთა მივსცე ნახევარი მეფობისა ჩემისაჲ და საგანძურნი, და უფლებდეს, რომელსაცა სჯულსა ზედა ენებოს.
და	ბალ.E	ხოლო ყოველთა აქეს გამორჩევაჲ მეფისაჲ და მისცეს მორჩილებაჲ ბრძანებასა მისსა და ადიდეს განზრახვაჲ მისი.
და	ბალ.E	და განიყარა კრებაჲ.
და	ბალ.E	და იოდასაფ წარვიდა პალატად თჳსად შესხმითა და ქებითა და პატივითა დიდითა.
და	ბალ.E	ხოლო იყვნეს ვინმე ქრისტიანეთაგანნი, რომელნი იდუმალ ჰფარვიდეს სარწმუნოებასა, და ყოველნი მოვიდეს და თაყუანის-სცემდეს და ულოცვიდეს ძლევასა.
და	ბალ.E	და აუწყეს სარწმუნოებაჲ და განემზადნეს განსლვად მის თანა სამეფოსა მისსა.
და	ბალ.E	და ვითარცა წარვიდოდა იოდასაფ სამეფოსა თჳსსა, მივიდა წინაშე მამისა მისისა დატეობად მშჳდობისა, და რაჲთა განუტევნეს ყოველნი, რომელნი შეეწყუდივნეს საპყრობილესა.
და	ბალ.E	ხოლო იგი მორჩილ ექმნა, და ბრძანა განტევებაჲ ყოველთა პყრობილთაჲ.
და	ბალ.E	ხოლო მეფემან მოიღო გჳრგჳნი სამეფოჲ და დაადგა თავსა მისსა და მისცნა საფასენი დიდძალნი და მიულოცა ძლევასა, და წარავლინა სამეფოდ მისდა, რომელი განეჩინა, და ვითარცა მოიწია, მრავალნი საფასენი განუყვნა გლახაკთა და უღონოთა.
და	ბალ.E	53. და მერმე იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: არავის უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, რამეთუ ჯერ-არს სიმშჳდით და მოწყალებით მწყსაჲ სამეფოსა თჳსსა.
და	ბალ.E	54. ხოლო ჭურჭელი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რომელი მოსცა მამამან მისმან სამსახურებელად, ბრძანა განსყიდაჲ მათ ყოველთაჲ უცხოსა ქუეყანასა, და განყოფაჲ გლახაკთა ზედა ქუეყანისა მისისათა.
და	ბალ.E	და უბრძანა ერისთავთა მისთა, რაჲთა უსჯიდენ ქურივთა და ობოლთა, და ყონ სამართალი ყოველთა მიმართ.
და	ბალ.E	ხოლო აღჰმართნა და აღაშენნა ეკლესიანი მოოჴრებულნი, და დაადგინნა მათ შინა მღდელნი და დიაკონნი, და უჩინნა მათ წინამძღურად ებისკოპოზნი.
და	ბალ.E	55. და ღონიერ იქმნნეს ყოველნი გლახაკნი და არღარავინ იპოვებოდა ქუეყანასა შინა მისსა გლახაკი, რომელმანცა ითხოვა ქველის საქმარი.
და	ბალ.E	და მოვიდოდიან კერპთ მსახურნი და ნათელს იღებდიან.
და	ბალ.E	და განმრავლდა კეთილი და ქრისტეანობაჲ ქუეყანასა შინა იოდასაფისასა.
და	ბალ.E	და ყოველნი ერთბამად ადიდებდეს ღმერთსა, მომცემელსა ყოველთა კეთილთასა, და იხარებდეს ყოველნი.
და	ბალ.E	ხოლო ვითარცა იხილა მამამან მისმან მოკლებაჲ სამეფოჲსა თჳსისაჲ და განმდიდრებაჲ სამეფოჲსა ძისა მისისაჲ, შეუძნდა ფრიად, და იყო ურვასა შინა დიდსა.
და	ბალ.E	ხოლო განისმა ამბავი მისი ყოველსა ქუეყანასა, და ყოვლით კერძო შემოკრბა სიმრავლე მორწმუნეთაჲ.
და	ბალ.E	და ბრძანა ყოველთა მღდელთაჲ, რაჲთა არავის ჰქონდეს მათ ზედა უფლებაჲ თჳნიერ ღმრთისა, და დაიმჭირნა ყოველნი პატივსა ზედა დიდსა ფრიად, და ყოველნი ეკლესიანი პატივსა ზედა იპყრნა ღმრთისასა.
და	ბალ.E	59. ხოლო ჟამსა ერთსა წარავლინა აბენეს მეფემან წინაშე ძისა მისისა კაცნი კერპთმსახურნი, რაჲთა ცნან საქმე და ქცევაჲ ძისა მისისაჲ.
და	ბალ.E	და ვითარცა მიიწი[ვ]ნეს პალატად, მიეგება წინა, ვითარცა ძმათა საყუარელთა, და დიდითა პატივითა მოიკითხნა იგინი მოწლედ და ისტუმრნა და ნიჭნი დიდნი წინა-უყვნა და აწუევდა ღმრთის მსახურებასა ზედა.
და	ბალ.E	ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით?
და	ბალ.E	და ვითარცა შეხჳდეთ სჯულსა ღმრთისასა, შეხჳდეთ მშჳდობასა და სიხარულსა საუკუნესა, რამეთუ ღმერთი ჩუენი მშჳდობისა და სიყუარულისაჲ არს და არა არს შურის-გებაჲ მის თანა,
და	ბალ.E	რამეთუ ტკბილ და კაცთ მოყუარე და მოწყალე არს და არა ჰნებავს, სიკუდილი ცოდვილთაჲ, არამედ მოქცევაჲ და სინანული.
და	ბალ.E	და მიიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა და აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
და	ბალ.E	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ სჯულსა იოდასაფისსა და შეიწყნარონ წესი მისი.
და	ბალ.E	60. და მიწერეს წიგნი ამის პირისათჳს.
და	ბალ.E	და ვითარცა მიიწია მოციქული და წარიკითხა წიგნი იგი, განიხარა ფრიად და დიდითა პატივითა შეიწყნარნა მოციქულნი.
და	ბალ.E	და წარგზავნა და მისცნა მათსა მისცნა დიდნი ნიჭნი.
და	ბალ.E	და მიუწერა მამასა თჳსსა ესრეთ: დიდსა და მორწმუნესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ მოგიკითხავ!
და	ბალ.E	არამედ ვჰმადლობ ღმერთსა ჩემსა, რომელმან არა ჴუებულ მყო მე საწადელსა ჩემსა და ღირს მყო მე ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა, რამეთუ აწღა იქმენ მეფე, ხოლო პირველ ამისსა მონაჲ იყავ ეშმაკთა, ჵ მამაო საყუარელო!
და	ბალ.E	აწ დიდ არიან მადლნი და ნიჭნი შენნი ჩემ ზედა და გარდარეულ კეთილის ყოფანი, არამედ უფროჲს და უდიდეს აწ ახარე სულსა ჩემსა, რამეთუ ყოველი, რომელი-იგი მომეც მე, არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა.
და	ბალ.E	62. ხოლო იოდასაფ მიუძღვანა ნიჭნი დიდნი მეფესა და ერისთავთა მისთა და ყოველსა ერსა.
და	ბალ.E	ხოლო შემდგომად სამისა დღისა უბრძანა მღდელთა და მღდელთ მოძღუართა, რაჲთა ნათელ-სცენ მეფესა აბენესს და ყოველთა ერთა და ერისთავთა.
და	ბალ.E	63. ხოლო შემდგომად მცირედთა ჟამთა დასნეულდა მეფე აბენეს და მოუწოდა ძესა თჳსსა და მიუთუალა ყოველი სამეფოჲ ჴელთა მისთა.
და	ბალ.E	და ჰლოცვიდა და მადლობასა აღუარებდა, რომელ ღირს ყო ნათელსა ქრისტეს ღმრთისასა და ეტყოდა: შვილო საყუარელო და სასურველო, მე ესერა განსლვად ვარ ამიერ სოფლით და ფრიად მელმის და მწუხარე ვარ.
და	ბალ.E	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა: ნუ მწუხარე ხარ, მამაო საყუარელო, ვინაჲთგან იცან ქრისტე მეუფე და აღიბეჭდე ნათლითა მისმიერითა.
და	ბალ.E	და აწ სიხარული ჯერ არს, რამეთუ წარხვალ შენ წინაშე ღმრთისა განსასუენებელთა საუკუნეთა.
და	ბალ.E	მიუგო აბენეს: ნუ მაბრალობ, შვილო, შეწუხებასა, რამეთუ ბუნებით თანა-აც ყოველსა სულსა მწუხარებაჲ განშორებისათჳს ჴორცთაჲსა და დატევებისათჳს ჰაერისა და ნათლისა და წარსლვისათჳს უცხოებად, სადა-იგი არა ვიცით, თუ ვითარსა იწროებასა მივალთ.
და	ბალ.E	და ამისთჳსცა მეშინის, რამეთუ ფრიად განვარისხე ღმერთი, დამბადებელი ჩემი, რამეთუ მრავალნი წმიდათაგანნი მოვსრენ, რომელნი აწ ჩემ ზედა შურსა იგებენ.
და	ბალ.E	და რამეთუ ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩემისათა ვჰგმობდი ჭეშმარიტსა ღმერთსა და ვაქებდი და ვადიდებდი კერპთა.
და	ბალ.E	და არარაჲ მაქუს მადლი წინაშე ღმრთისა.
და	ბალ.E	და რამეთუ შემოკლდა ჟამიცა სინანულისა ჩემისაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო მსაჯული იგი ჰრისხავნ მას და აგინებნ და განაძებნ მას გარჱ, არამედ ზინ იგი წინაშე მისა, აწყინებნ და ეტყჳნ მას: მისაჯჱ მე მოვალისა ჩემისაგან, მაშინ თქუა მსაჯულმან მან გულსა შიდა თჳსსა:
და	ბალ.E	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: ნუ [ჰ]ზრუნავ, მეფეო, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან მეათერთმეტისა ჟამისათაცა სწორად მისცა სასყიდელი პირველისა თანა,
და	ბალ.E	რამეთუ არა არს ნაკლულევანებაჲ მოწყალებათა ღმრთისათა და არცა კაცთაებრ სჯის თავადი იგი, რამეთუ მოწყალებანი მისნი დასძლევენ სოფელსა ამას, სავსესა ამას ცოდვითა.
და	ბალ.E	და მერმე არა სწორ არს ნათელი ესე ამის სოფლისაჲ და ჰაერნი ნათელსა მას და ჰაერსა დიდებისა მისისასა, რომელსა ღირს იქმნებიან მორწმუნენი, და რამეთუ ვერვის ჴელ-ეწიფების სამოსელი უხრწნელი, ვიდრე არა შევარდეს ხრწნილებასა ჴორცთასა.
და	ბალ.E	და უწყოდე, რამეთუ მცირედი სინანული დასძლევს მრავალთა ცოდვათა, რამეთუ განჰზავებს ღმერთი მოწყალებათა მოშიშთა მისთა ზედა.
და	კლარჯ.	„დაღაცათუ ღმრთისაგან არა მეშინის და კაცთაგან არა მრცხუენინ, ხოლო დედაკაცი ესე ქურივი დაუცადებელად მაწყინებს მე და შრომასა შემამთხუევს და არა მიტევებს მე განსუენებად,
და	კლარჯ.	ვისმინო მე მისი და უსაჯო მას, რაჲთა არღარა მოვიდეს იგი ჩემდა და არცაღა მიმდემი მაწყინებდეს მე იგი“.
და	ბალ.E	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და ჰრქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა,
და	ბალ.E	რამეთუ წარწყმედულ ვიყავ და მომიპოვე, და ტყუე ვიყავ და დამიჴსენ, და რამეთუ მტერი ვიყავ და დამაგე ღმერთსა.
და	ბალ.E	აწ გამცნებ, რაჲთა კეთილად ხჳდოდე წინაშე ღმრთისა და სათნოდ მისდა აღასრულნე დღენი შენნი.
და	ბალ.E	და ნუმცა დაგახრწევს დიდებაჲ მეფობისაჲ სიყუარულისაგან ღმრთისა, და რამეთუ ყოველი ესე აჩრდილ და წარმავალ არს.
და	ბალ.E	აწ სადა არს საშინელი იგი ზარი მეფობისა ჩემისაჲ და სიმრავლე ერისაჲ და სიმჴნე ახოვანთა მათ მჴედართა ჩემთაჲ, ანუ აურაცხელნი საფასენი ჩემნი, რომელ შევიკრიბენ, რაჲთამცა მოვიდეს და მიჴსნეს წარმყვანებელთა ჩემთაგან.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ ჰხედავთა, საყუარელნო, რავდენი კეთილი არს უწყინოდ ვედრებაჲ და თაყუანისცემაჲ?
და	ბალ.E	აწ შვილო ჩემო, მეცა გამცნებ, ვითარცა შენ მე მამცნებდი, და გამხილებ, ვითარცა შენ მე მამხილებდი, რაჲთა შეურაცხ-[ჰ]ყო სოფელი და ყოველი, რაჲ არს სოფელსა შინა, და ღმერთი ოდენ მოიპო[ვ]ე, და ლოცვათა შინა შენთა ჴსენებულ მყავ, შვილო ჩემო!
და	კლარჯ.	გესმაა, მსაჯული იგი სიცრუვისაჲ ურცხჳნოჲ, დაღაცათუ ღმრთისაგან არა ეშინოდა და კაცთაგან არა ჰრცხუენინ, ზედაჲსზედა წყინებისათჳს ქურივისაჲ ამის – ვისმინო მისი.
და	ბალ.E	და ვითარცა ამას იტყოდა, იხილნა ანგელოზნი ნათლით შემოსილნი, და დაიწერა ჯუარი და განუტევა სული.
და	კლარჯ.	ოდესღა მსაჯული იგი სიცრუვისაჲ ამას იტყჳს და იქმს, ხოლო ღმერთმან არა ყოს შუვრისგებაჲ მონათა თჳსთაჲ მაჭირებელთა მათგან?
და	ბალ.E	და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად, აღიხილნა თუალნი და თქუა: გმადლობ შენ, უფალო ღმერთო ჩემო, მეუფეო დიდებისაო, რომელმან მოაქციე მონაჲ ესე შენი შეცთომილი და არა წარსწყმიდე სატანჯველთა შინა ჯოჯოხეთისათა და ღირს ყავ ნათელსა პირისა შენისასა.
და	ბალ.E	შეივედრე, უფალო, და შეიტკბე ესეცა, ვითარცა უძღები იგი შვილო, და დააწესე სული ამისი მართალთა და წმიდათა თანა.
და	ბალ.E	და ნუ მოიჴსენებ ბრალთა მათ, რომელნი შეამთხჳვნა მონათა შენთა, რ~ მოწყალე ხარ და ყოველივე ძალ-გიც.
და	ბალ.E	და ორმეოც დღე დგა საფლავსა მას ზედა და ესევითარსა ლოცვათა შესწირვიდა ცრემლით ღმრთისა მიმართ.
და	ბალ.E	ხოლო შემდგომად ამისა მოუწოდა ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა, მღდელთა და დიაკონთა და ფრიადნი საფასენი განუყუნა და ამცნო მსხუერპლისა შეწირვაჲ და ლოცვაჲ აბენეს მეფისათჳს, და ეგრეთვე განუყუნა გლახაკთა, ქურივთა და ობოლთა.
და	ბალ.E	65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვის ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა.
და	ბალ.E	და დღე ესე ჩუენ ყოველთაცა ზედა მოწევნად არს და თქუენ უწყით, თუ რაჲ იყო წადიერებაჲ ჩემი, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა.
და	კლარჯ.	ანუ არა ყოს-მეა წყალობაჲ, დიდი მათ ზედა, რომელნი ღაღადებდნენ მისა მიმართ დღჱ და ღამჱ?
და	კლარჯ.	პირველ იკითხო: ა. საკითხავი მოციქულთაჲ, თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა სებერიანე გაბალოვნელ ეპისკოპოსისაჲ, მოციქულთა საჴსენებელი
და	კლარჯ.	დამაკჳრვა ჩუენ, შუენიებასა მას ბუნებისასა გჳთხრობდა და მეცნიერებასა ჴელოვანთმოძღუარსა დაჰკჳრდებოდა, რამეთუ რაჟამს ბუნებაჲ იგი გამოითარგმანებინ, შემოქმედი იგი იდიდებინ, და რაჟამს ქმნული იქის, შემოქმედისაჲ მის თავისსაყოფელ არნ.
და	კლარჯ.	და ვიდრე ამას ვიტყოდეთ, მწუხრისა იგი მსახურებისა წესი მოიწია.
და	კლარჯ.	ვიდრე-იგი თუალსა გუამისასა სანთლად ვიტყოდეთ, მუნქუჱსვე ნათელი იგი სამწუხროჲ სამსახურებელად ეკლესიისა წარმოჩნდა, და მათვე სანთელთა თანა მესამედ სანთლისაჲ მის საღმრთოჲთ კერძოჲსაჲ შჯულისაჲ დაერთო.
და	კლარჯ.	პირველსა ამას სანთელსა გუამისასა თჳთ მაცხოვრისა მისგან აქუს წამებაჲ, რამეთუ თქუა: სანთელი გუამისაჲ თუალი არს და რომელი-იგი ცეცხლისაგან სამსახურებელად აღინთის, ყოველთა საცნაურ არს.
და	კლარჯ.	და მესამჱ იგი სანთელი დავითისგან ითარგმანების, რამეთუ თქუა: „სანთელ არს ფერჴთა ჩემთა სიტყუაჲ შენი, უფალო, და ნათელ ალაგთა ჩემთა“.
და	კლარჯ.	და ყოველთა მაცხოვარსა და განმანათლებელსა და უფალსა კაცი ერთი, რომელი თჳთ ნათლისღებასა წადიერ იყო, ნათელ-სცემდა, და არა თუ წარმდებად რაჲ თავით თჳსით, არამედ ბრძანებასა მას დაემორჩილა.
და	კლარჯ.	იოვანე სანთელ ითქუმის, რომელსა პირველისა მის შჯულისაჲ წმიდათა სახჱ აქუნდა, და ვითარცა სახედ შჯული იგი ჰურიათაჲ სანთლად ითქუმოდა, ეგრეცა რჩულისა მის მყოფელნი სანთლად ითქუმოდეს.
და	კლარჯ.	ისმინჱ, გლოცავ: იოვანე – სანთელ, რამეთუ რჩული იგი და წინაწარმეტყუელი იოვანჱსამდე.
და	კლარჯ.	ყოველთა ჴმაჲ აეღო და ეტყოდეს: ნუ განხუალ ღუაწლსა მაგას და ნუ დაშრეტ სანთელსა მაგას ისრაჱლისასა.
და	კლარჯ.	დავით – სანთელ, იოვანე – სანთელ, ხოლო ვინაჲთგან გამოჩნდა ნათელი იგი ჭეშმარიტი და მზჱ იგი სიმართლისაჲ, და გამოუტევნა ბრწყინვალებანი იგი სიწმიდისანი ზეცით, და რომელნი ამას ნათელსა შინა მჴნდენ, უფროჲს და უმეტჱს წარემატნენ.
და	კლარჯ.	და ესენი სახარებისა განათლებითა განათლებულ, რომელნი მსგავსად ამისა ამას შინა ცხომდენ, წარმატებულ არიან.
და	კლარჯ.	და რომელ არა აქუნდა წესისა მისგან ბუნებისა, მოჰმადლა მეუფემან უხუად მოწაფეთა მათ.
და	კლარჯ.	და იხილე კაცთმოყუარებაჲ იგი ქრისტჱსი, რამეთუ რომელი-იგი სახელი დასდვა თავსა თჳსა, იგივე სახელი მოწაფეთა მათ დასდვა, რამეთუ თქუა: „მე ვარ ნათელი სოფლისაჲ“.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „თქუენ ხართ ნათელნი სოფლისანი“.
და	კლარჯ.	ჵ ახალნი მადლნი და ნიჭნი, რომელ ყოვლისა გონებისა სიტყჳსა უმეტჱს არიან, იხილე, ვითარ ბუნებისასა მას წესსა დაჰფარავს კაცთმოყუარებაჲ იგი.
და	კლარჯ.	და რაჲღა-მე უმეტჱს ვთქუათ?
და	კლარჯ.	რამეთუ რაჟამს ბრძანებით ცისკარი გამობრწყინდის, ივლტინ ყოველივე იგი გუნდი ვარსკულავთაჲ და დაემალნიან და დაეფარნიან ყოველნი ვარსკულავნი, არა თუ განსაყურნელად გარდაიქციან, არამედ უმეტჱს ბრწყინვალებისა მის მზისაჲსა დაეფარნიან ნათლისა მისგან მზისაჲსა.
და	კლარჯ.	ხოლო მზჱ იგი სიმართლისაჲ – ქრისტჱღა გამობრწყინდა შემდგომად პირველისა მისა ღამისა, არა ხოლო თუ იგი წინაწარმეტყუელნი მოსლვითა მისითა განათლდეს მსგავსად ვარსკულავთა, არამედ სხუანიცა განანათლნა და მიმოდაჰფინნა.
და	კლარჯ.	იხილე ბრწყინვალებაჲ მზისაჲ მის სიმართლისაჲ, იხილე სახარებისა მისგანცა, ვითარმედ დასდებს სახელსა, რომელი-იგი უზეშთაეს არს ყოველთა სიტყჳს-მეცნიერთა სახელისდებისა და უმეტჱს ყოველთა ფილოსოფოსთასა და უფროჲს წიგნის-მეცნიერთასა და ყოვლისა უფროჲს პატივისა.
და	კლარჯ.	სახელი, რომელი სათქუმელად მცირე არს და დიდ – გამოთარგმანება, შეაბს სახელნი მდაბიონი და გონიერებანი ზეცისანი: ბართლომე და თადეოზ, სახელნი უცხონი იონებრ ენისაგან, ხოლო ყოველი უმეცრება განიშორეს და მეცნიერებაჲ მუნქუესვე დაიმკჳდრჱს.
და	კლარჯ.	მეთევზურნი გამოირჩინა ქრისტემან და მათ გამო სიტყუაჲ იგი მიმო-დადვა.
და	კლარჯ.	დაჰნერგა სიტყუაჲ ჭეშმარიტებისაჲ უწრთელთა მათ ენეთაგან, რომელნი-იგი საღმერთოსა მას შჯულსა წურთილ იყვნეს, და ვითარცა მათ მიერ დაჰნერგა, მოჰრწყავს მიერითგან მეცნიერთა მიერცა.
და	კლარჯ.	და ესე არა თუ ცუდად რაჲ არამედ რომელნი-იგი მიზეზობენ ცოდვით რასმე და თქუან, ვითარმედ: უმეცარნი შეიტყუვნა და მეცნიერნი და ძლიერნი ვერ დაიმორჩილნაო, არამედ მათ გამო რაჲმე აჩუენა,
და	კლარჯ.	რომელთა-იგი მარადის მიიბირებდა., მეთევზურნი უმეცარნი და უცებნიო, და ამისთჳს არა თუ მუნქუესვე, არამედ შემდგომად მათვე მოციქულთა ჟამსა აღადგინნაა ღმერთმან ქადაგნი სიტყჳთ-მეცნიერნი.
და	კლარჯ.	კაცი ერთი ვინმე ალექსანდრიელი, რომლისა სახელი ერქუა აპოლოს, ნათესავისაგან ჰურიათაჲსა, მოვიდა და მოიწია ეფესოდ, სიტყჳთ ჴელოვანი და მეცნიერი წიგნითაჲ და განმმარტებელი.
და	კლარჯ.	კაცი ერთი, რომელსა სახელი ერქუა აპოლოს, და რაჲ სიმჴნჱ მისი, რომლითა შეეწეოდა მორწმუნეთა მათ, ურაკპარაკსა შორის შეატყუვებდა ჰურიათა მათ.
და	კლარჯ.	მეთევზურთა აღსწურთის და მეცნიერთა შეშჭურავს.
და	კლარჯ.	და რამეთუ შეცთომილისა შემწჱ მეცნიერებაჲ იგი არს, განჰძარცჳს მრავალ ჟამ ღმერთმან ჭური უკეთურებისაჲ და შთააცჳს სიმჴნისაჲ იგი, და ჭურითა მითვე უკეთურებისაჲთა მოკლეს შეცთომაჲ იგი,
და	კლარჯ.	ვითარცა სახჱ: ნეტარმან დავით, რაჟამს გმირი იგი გოლიათ დაამჴუა, პირველ თჳსითა მით ჭურითა წყლა და მერმე მისვე უცხოთესლისა ჴრმლითა.
და	კლარჯ.	23. ზატიკთა ბ-სა ხუთშაბათსა საკითხავი, თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა ეფრემისი ელიაჲსთჳს წინაწარმეტყუელისა და მიქაელ მთავარანგელოზისა
და	კლარჯ.	განდიდნა შიში ღმრთისაჲ და ნეტარ არს, რომელმან მოიპოვოს იგი და დაიმარხნეს მცნებანი მისნი, რამეთუ არა ხოლო თუ ამას სოფელსა ადიდოს იგი და პატიოსან ყოს,
და	კლარჯ.	არამედ ცათა შინა აღამაღლოს და მისცეს მას ჴელმწიფებაჲ, ზეცისა ანგელოზთა თანა და წმიდათა და რჩეულთა მისთა თანა დაამკჳდროს,
და	კლარჯ.	დაღათუ იყვნენ იგინი შეურაცხ ქუეყანასა ზედა, ხოლო საქმენი მათნი დიდ იყვნედ ცათა შინა და რომელთა არარაჲ მოიგონ ქუეყანასა ზედა, სუფევდენ იგინი ცათა შინა უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	გულისხმა-ყავთ გონებითა თქუენითა, ძმანო ჩემნო, და მიჰხედეთ ელია წინაწარმეტყუელსა, ვითარ-იგი განკრძალულ იყო ჴორცთა შინა და ძალითა სულისა მისისაჲთა შეიმუსრნეს დიდებულნი და დაემჴუნეს ზუავნი და ამპარტავანნი.
და	კლარჯ.	მიჰხედა მას ეშმაკმან და შეძრწუნდა.
და	კლარჯ.	მოიმტკიცა ელია მკლავნი თჳსნი, ვითარცა მბრძულმან ახოვანმან, და განემზადა ვითარცა ჭურვილი, რომელი განვალნ წყობად მტერისა.
და	კლარჯ.	მიჰსცა თავი თჳსი, ვითარცა მონამან და უფალმან მისმან ყო იგი მფლობელ სახლსა თჳსსა ზედა, დაუტევნა მშობელნი და მოყუასნი თჳსნი და იქმნა იგი მეგობარ ანგელოზთა.
და	კლარჯ.	ილოცა ვედრებითა და აღიწია ჴმაჲ ვედრებისა მისისაჲ ცათა შინა, ვიდრემდის მიიწია წინაშე ღმრთისა, გამოვიდა სული სიწმიდისა მისისაჲ, ვითარცა სულნელებაჲ საკუმეველისაჲ
და	კლარჯ.	და მიეფინა იგი ყოველსა სოფელსა და განიხარჱს მისთჳს ანგელოზთა ზეცისათა და შეიწყნარა უფალმან ვედრებაჲ მისი და აღუსრულა ნებაჲ მისი, და უკუეთუ ჩუენცა მივემსგავსნეთ მას და მოვიპოვოთ სათნოებაჲ მისი,
და	კლარჯ.	ეგრჱთვე შეიწიროს ლოცვაჲ და მარხვა ჩუენი უფალმან და მოავლინოს წყალობაჲ მისი და კურთხევაჲ მისი ჩუენ ზედა და მშჳდობაჲ ყოველთა დაბადებულთა ზედა.
და	კლარჯ.	აწ უკუე კმა არს მონისაჲ მის ესევითარი სახიერებაჲ უფლისა მისისა მიმართ, რამეთუ რომელმან მოიძულოს სოფელი ესე წარმავალი და შეიყუაროს უფალი თჳსი ყოვლითა გულითა, იქმნეს იგი მეგობარ ანგელოზთა და მოყუარჱ რჩეულთა მისთა.
და	კლარჯ.	ხოლო მონაჲ იგი ღმრთისაჲ ელია აღივსო სულითა წმიდითა და განმტკიცნა სარწმუნოებითა და შეჰშურდა მას შური უფლისაჲ და აღიძრა გულისწყრომითა და თქუა თავსა შინა თჳსსა:
და	კლარჯ.	ჵ საქმჱ ბოროტი, რამეთუ კერპნი თაყუანის-იცემებიან კაცთაგან და უფალი ღმერთი ჩუენი არა იცნობების დამბადებელად და არცა იმსახურების ჯერისაებრ.
და	კლარჯ.	უმჯობეს არს ჩემდა, რაჲთა მოვკუდე და არღარარა ვცხომდჱ ქუეყანასა ზედა ესევითარითა ცხოვრებითა, ესევითართა შორის კაცთა ამაოთა.
და	კლარჯ.	და სულმოკლჱ იქმნა წინაწარმეტყუელი ელია და თქუა თავსა შინა თჳსსა: რაჲ-მე ვყო აქაბის მეფისათჳს, ანუ ერისა მის ისრაჱლისა, რამეთუ უფალი ღმერთი ჩემი დაუტევეს და მიიქცეს კერპთა მიმართ უსულოთა?
და	კლარჯ.	და აწ არარაჲ სხუაჲ ჯერ-არს ჩემდა, გარნა რაჲთა ფიცით დავამტკიცო გუემაჲ მათი უფლისა მიერ და გამოვიდეს პირისა ჩემისაგან სიტყუაჲ, ვითარცა ცეცხლი შემწუველი და შეჭამნეს იგინი.
და	კლარჯ.	და აღვაღო პირი ჩემი ლოცვად და ვედრებად უფლისა მიმართ, ვითარცა მოსჱ წინაწარმეტყუელმან და დავანთქნე ქუესკნელთა ქუეყანისათა, ვითარცა-იგი დაითქნეს დათან და აბირონ, რაჲთა ცნან მართალთა, ვინ-იგი შური იძია მათგან.
და	კლარჯ.	და სხუაჲცა გულისსიტყუაჲ აღსძრავს გულსა ჩემსა და მეტყჳს: რაჲთა შიმშილითა და წყურვილითა განვკაფნე იგინი და დავაყენო მათგან ცუარი ცისაჲ და წჳმაჲ და განვაჴმო პირი ქუეყანისაჲ,
და	კლარჯ.	რაჲთა ცნას სახლმან აქაბისმან, ვითარმედ ღმერთმან განაძლიერნის მოყუარენი მისნი უფროჲს მეფეთა უშჯულოთა, და ყოველი, რომელი ითხოვონ ქუეყანასა ზედა, მისცემს მათ ცათა შინა.
და	კლარჯ.	ესე სიტყუანი თქუნა ელია წინაწარმეტყუელმან თავსა შინა თჳსსა და შეძრწუნდა შურითა უფლისაჲთა და განმწარდა გული მისი, რომელი აქუნდა გულსა მისსა და ფუცა სახელსა უფლისასა
და	კლარჯ.	და თქუა: ცხოველ არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომელსა ვჰმსახურებ და მრწამს და რომლისა წინაშე წარვდგები ყოველსა ჟამსა, რამეთუ არა იყო ცუარი, გინა წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა უკეთურებისათჳს სახლისა აქაბ მეფისა,
და	კლარჯ.	რამეთუ დაუტევეს ღმერთი და ჰმსახურებენ კერპთა და უვარ-უყოფიეს შემოქმედი მათი და თაყუანის-სცემენ ბაალსა, კერპსა მას საძაგელსა და ბილწსა.
და	კლარჯ.	და მოჰკუეთა თავი, მასვე იგი მოუღო და იგივე მოკლა.
და	კლარჯ.	და აწ მე ვაცნობო ჴელმწიფებაჲ და ძალი უფლისა ღმრთისა ჩემისაჲ სიყმილითა, რაჲთა არღარა ცხონდენ იგინი და დავაყენო ცუარი და წჳმაჲ,
და	კლარჯ.	ეგრე ჩუეულ არს ჭეშმარიტებაჲ იგი, მახჳლი იგი შეცთომილთაჲ მოღებად და მითვე მათი მოკლვაჲ.
და	კლარჯ.	რაჲთა არღარა ჭამონ ნაყოფთა მისთაგანი არარაჲ, და განვაჴმნე შესადინელნი ზღუათანი ნაყოფითურთ, რაჲთა არღარა იზარდებოდიან მას ზედა ქცევითა და ვაჭრობითა, ვითარ შეურაცხ-ყვეს უფალი ღმერთი მათი და ჰმსახურებენ კერპთა ამაოებასა.
და	კლარჯ.	იყო შორის ერსა მას ჰურიათასა ჴრმალი იგი პოლოტიკი – სავლე, რომელი-იგი განბორგებული მჴდომად აღდგომილ იყო ეკლესიათა, და მოსრვიდა და სდევნიდა სამწყსოსა მას ქრისტჱსსა,
და	კლარჯ.	და აწ დამიჴშავს ბჭჱ ესე და ვინ არს, რომელმან განაღოს იგი თჳნიერ ჩემსა, რაჲთა გულისხმა-ყონ მეფეთა ქუეყანისათა, ვითარმედ უფალი ღმერთი ელიაჲსი უფალ არს დიდებისაჲ, რომელი აცხოვნებს და მოაკუდინებს,
და	კლარჯ.	იგივე მახჳლი აღიღო ქრისტემან და მისცა ეკლესიასა განშორებად უკეთურებისა მის, რომელ ზედა ეკლესიათა აღდგომილ იყო.
და	კლარჯ.	და ესე არს, რომელსა-იგი ნეტარი დავით იტყჳს, ვითარმედ: „მახჳლი აღიღეს ცოდვილთა და გარდააცუეს მშჳლდსა მათსა, მახჳლი მათი განეწონენ გულსა მათსა და მშჳლდი მათი შეიმუსრენ“.
და	კლარჯ.	და რაჲთა მოაქციონ მათ უფლისა ღმრთისა მათისა და იცნან იგი და თავყანის-სცენ და ჰრწმენეს სახელი ღმრთეებისა მისისაჲ, რომლითა მიემთხჳნენ წყალობასა მისსა და დაიმკჳდრონ სასუფეველი მისი.
და	კლარჯ.	და ღაღად-ყო მონამან ღმრთისამან ელია და შეკრნა ცანი გულისწყრომითა დიდითა.
და	კლარჯ.	ხოლო ქუეყანაჲ შეძრწუნდა და აღივსო მწუხარებითა დიდითა და თქუა: ვაჲ ჩემდა, რაჲ ესე შემთხჳა მე და მკჳდრთა ჩემთა!
და	კლარჯ.	ვაჲ ჩემდა, კაცისა ამისგან ფიცხლისა, ვინ ევედროს ამას და დააცხროს გულისწყრომაჲ მისი და სიფიცხლჱ მისი მოდრიკოს?
და	კლარჯ.	მრავალგზის მასმიეს რისხვაჲ უფლისა ღმრთისა ჩემისაჲ, რაჟამს მომხედის მე გულისწყრომით და არა შევძრწუნდი მისგან ესრჱთ, ვითარ-ესე აწ შეშინებულ ვარ ამისგან კაცისა.
და	კლარჯ.	რამეთუ უწყი, ვითარმედ უფალი ღმერთი ჩემი მოწყალჱ არს, დაღათუ განამრავლის რისხვაჲ მისი, არამედ უფროჲსად განმრავლდის წყალობაჲ მისი ჩემ ზედა, და რაჟამს იგი განრისხნა ადამის ზედა, მივეცი მის გამო მე წყევასა...
და	კლარჯ.	რაჲთა ცუდთა მათ სიტყჳთ-ჴელოვნებანი უწურთელთა მათ ენათაგან შეურაცხ-ყვნეს და ბრძენთა მათ გამოცა, რაჲთა სიბრძნითა მით უკეთურებითი იგი მეცნიერებაჲ განწმიდოს.
და	კლარჯ.	და ზღუდედ მოადგა სამწყსოსა თჳსსა, რაჲთა კრძალულ იყვნენ.
და	კლარჯ.	და განირყუნა ყოველი სოფელი და წარწყმდეს ყოველნი მკჳდრნი მისნი, შემცირდა სიპოხჱ და არღარა იპოვა ზეთი.
და	კლარჯ.	და რაჲ-იგი უცებთა და მეცნიერთა აჩუენა, ეგრევე სახედ მოწაფეთაგანცა, და სთქუა, ვითარმედ: ვითარ ისმინე, შემძლებელ იყო ქრისტჱ დასაბამსა მას სახარებისასა მეფეთაცა დადგინებად ქადაგად, თანამოღუაწე ყოფად ღმრთისმსახურებისა მის,
და	კლარჯ.	მოაკლდეს და განქარდეს საწნეხელნი და არღარა ისმოდა ჴმაჲ მწნეხელთაჲ საწნახელთა შინა და განჴმა ვენაჴი და დასცჳვა ნაყოფი თჳსი, მოაკლდა და განქარდა ყოველი საშუებელი კაცთაჲ.
და	კლარჯ.	წარწყმდა ზეთი და დაივსო სანთელი, მოწყდეს მთავარნი შიმშილი და განქარდა ჴელმწიფებაჲ მათი და დიდებაჲ უფლებისა მათისაჲ, განიბნია სიმდიდრჱ მდიდართაჲ
და	კლარჯ.	განაშორა იგი კაცობრივისა შეწევნისაგან და შთააცუა ზეცისა იგი ძლიერებაჲ.
და	კლარჯ.	და განჰმარტნეს ჴელნი მათნი თხოვად, ქველისსაქმისა მოღებად, მოწყდეს ყრმანი მათნი, მოისრნეს ჭაპუკნი განსაცდელისა მისგან და დაშთომილთაჲ მათ შეიცვალა ხატი შეუნიერებისა მათისაჲ სიყმილითა.
და	კლარჯ.	ვიდრე ღმრთისმსახურისა მისმდე კოსტანტინე მეფისა ოც და ათოთხმეტნი შარავანდედნი დადგომილ იყო ბერძენთა ზედა შემდგომითი-შემდგომად.
და	კლარჯ.	და სარწმუნოებისა მორჩილებასა არავინ ინება შემდგომად, რაჲთა გულისხმა-ყო, რამეთუ მადლსა მას არა კაცობრივი შეწევნაჲ უჴმს, არამედ თჳსი იგი ბუნებითი აქუს.
და	კლარჯ.	დასცხრა ქორწილი და არღარა ისმოდა ჴმაჲ სიძისაჲ, არცაღა განცხრომაჲ მექორწილეთაჲ და არცა ღიმილი სიძისაჲ სასძლოსა შინა.
და	კლარჯ.	და რამეთუ იხილა ყოველი სოფელი შეცთომასა შინა და რაჲთა არა მიზეზობდენ მიზეზად ცოდვისა და თქუან, ვითარმედ: უცებნი და უმეცარნი შეიტყუვნა და მეფეთა და ჴელმწიფეთა ვერ შეუძლო დამორჩილებად, შეჭურნა სიტყუანი თჳსნი და შეადგინნა მეფენი ღმრთისმსახურებად,
და	კლარჯ.	და წინამძღუარ ექმნა ყოველთა ნათესავთა ერთობასა ჭეშმარიტებისასა, რაჲთა განცხადებულ იყოს, რამეთუ მეუფემან მეუფეთამან და უფალმან უფლებათამან მცირედითა ქადაგებითა გარდამეტებული იგი ზეცისა ძლიერებაჲ აჩუენა.
და	კლარჯ.	განქარდა მეგობართა სიყუარული და მეცნიერთა სიხარული და შეიცვალა ქალწულთა შეუნიერებაჲ და ჭაბუკთა სიკეთჱ და გარდაიქცა განცხრომაჲ მათი გლოვად და შუენებაჲ მათი მწუხარებად.
და	კლარჯ.	განჴმა სძჱ მშობელთაგან და მოწყდეს ჩჩჳლნი უსძჱობითა.
და	კლარჯ.	მოისრნეს მფრინველნი შიმშილითა და მოწყდეს მჴეცნი და პირუტყუნი უსაჭმლობითა.
და	კლარჯ.	და განიხრწნა ყოველი ქუეყანაჲ სიტყჳთა ელია წინაწარმეტყუელისაჲთა და აღუსრულა უფალმან ნებაჲ მისი და უზეშთაჱს ყო იგი ყოველთა დაბადებულთა მისთა, მან მხოლომან უფალმან, რამეთუ იგი არს მომტევებელი ცოდვათა ჩუენთაჲ და ადიდნის მადიდებელნი მისნი.
და	კლარჯ.	და მას ყოველსა თანა ჭირსა და განსაცდელსა, რომელი შეემთხჳა ქუეყანასა და მკჳდრთა მისთა, არავე დასცხრა გულისწყრომაჲ იგი ელიაჲსი და არცა განქარდა რისხვაჲ მისი დაბადებულთაგან.
და	კლარჯ.	და კუალად ქუეყანამან იწყო ვედრებად ელია წინაწარმეტყუელისა და ჰრქუა: გევედრები და ვითხოვ შენგან, ვითარცა დედაჲ, რომელი ევედრებინ შვილსა თჳსსა, შემიწყალე მე და შეიწყალჱ მკჳდრნი ჩემნი და ნუ წარსწყმედ მართალთა ცოდვილთა მიზეზითა.
და	კლარჯ.	და ვითარ ისმინა მისი ელია, კუალად ჰრქუა მას ქუეყანამან: ჵ მიწისაგან დაბადებულო, რად ეძულობ შვილთა მიწისათა და პირი იგი, რომელ იზარდების ჩემგან, რაჲსათჳს აღებ ლოცვად ვნებად ჩემდა?
და	კლარჯ.	ჵ მონაო უფლისმოყუარეო, რომელმან დაიმარხენ მცნებანი მისნი, რად შეურაცხ-ჰყვენ ნივთნი ბუნებისა შენისანი და მოიძაგენ მსგავსნი აგებულობისა შენისანი, რომელნი მყოფ არიან ქუეყანასა ზედა?
და	კლარჯ.	გულისხმა-ყავ ძლიერებაჲ, რამეთუ თავ ათორმეტთა სიმონ იყო, რომელსა ეწოდა პეტრე, საძირკუელი ეკლესიათაჲ და სიმტკიცჱ ღმრთისმსახურებისაჲ, სიმონ სახელი მამისა და დედისაგან აქუნდა და პეტრე მაცხოვრისაგან ეწოდა,
და	კლარჯ.	რამეთუ ჰრქუა: „შენ გერქუას პეტრე, რომელი გამოითარგმანების კლდჱ, და მაგას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი“.
და	კლარჯ.	ყოველივე ქადაგებაჲ სარწმუნოებისაჲ კლდესა მას ზედა დამტკიცებული დგას და მწვალებელთა შეცთომილებაჲ – ზედა დაუმტკიცებელსა თიჴასა.
და	კლარჯ.	სხუაჲ არს კლდე იგი მყარი, რომელსა შენებულებაჲ იგი ზე უპყრის, და სხუაჲ არს მიწაჲ იგი დაუმტკიცებელი, რომელმან ვერ დაუთმის შენებულსა.
და	კლარჯ.	მსგავს არიან მოწაფენი იგი მწვალებელთანი ალიზისასა მოქმედთა, რამეთუ იგინი თიჴისა მისგან ნაყოფსა ჰგონებენ და ეგრე განამტკიცებენ დაჴსნილსა მას, და უჩს რეცა მტკიცედ ფატარი იგი.
და	კლარჯ.	ამისთჳს წინაწარმეტყუელი იტყჳს მათთჳს, რომელნი ქუეყანისასა რასმე ესვიდენ და ჰგონებენ, ვითარმედ არა ვინაჲ იყოს ვნებაჲ.
და	კლარჯ.	ღაღადებს და იტყჳს: ესრე იტყჳს უფალი, შთაჴედ თიჴასა და აზილე მზითურთ და განაჴმჱ ვითარცა ალიზი, და ცეცხლმან შეგჭამოს შენ.
და	კლარჯ.	შეატყუებს მათ, რომელნი ჴორციელებისა და ქუეყანისასა რასმე ესვიდენ.
და	კლარჯ.	ეკლესიაჲ საძირკუელი კლდჱ. დაღათუ თავადად კლდედ ეკლესიაჲ ვთქუა, არავე ვტყუვი და არცა კლდესა მას უვარ-ვჰყოფ, რომელსა ზედა დამტკიცებულ არს.
და	კლარჯ.	კლდჱ არს ეკლესიაჲ, რამეთუ მტკიცჱ იგი კლდჱ აქუს, რომელ არს თავადი ქრისტჱ, და მერმე იგი კლდჱ – პეტრჱ, რომელმან-იგი წამებით მიიღო სახელი, რამეთუ ჰრქუა: „შენ ხარ ქრისტჱ, ძჱ ღმრთისა ცხოველისაჲ“.
და	კლარჯ.	ვითარცა იწყო სახარებისა მის, არა პეტრჱსებრ ჴმა-ყო და არა თქუა: დასაბამით იყო ძჱ და მხოლოდშობილი სახელი დაუტევა და სიტყუასა მას მოვიდა და თქუა: „დასაბამითგან იყო სიტყუაჲ და სიტყუაჲ იგი იყო ღმრთისა თანა და ღმერთი იყო სიტყუაჲ იგი?“
და	კლარჯ.	პეტრჱ, არა თუ სიტყუაჲ სახელი ჰრქუა მას და ნეტარ ეწოდა, არამედ ძედ ღმრთისა წამა, და რაჲსა-მე ნეტარმაენ იოვანე, რომლითამცა ნეტარ ეწოდა, დაუტევა და სიტყუასა მას მირბიოდა, ვითარმედ: „დასაბამითგან იყო სიტყუაჲ?“
და	კლარჯ.	მოციქულთა მათ უწყოდეს, რასა-იგი ქადაგებდეს, და რომელთა იგი მათგან შეწყნარებად იყო, არა დასცხრებოდეს უმეტჱს სიტყუად.
და	კლარჯ.	რამეთუ დასაბამითგან იყო სიტყუაჲ სახარებისაჲ მის, სიტყუაჲ იგი ღირსთა მიმართ ოხრის, რაჲთა არა კაცობრივთა გონებათა საღმრთოჲთ კერძოჲ იგი მოძღურებაჲ შეაგინონ, რამეთუ რაჟამს ძჱ სახელი ესმის, მამაჲცა და დედაჲცა, გულსა მოიჴადონ.
და	კლარჯ.	და იხილჱ, რომელი-იგი სახჱ იწყო თქუმად, კიბენი აღჰმართნა და მრავალსა მას დაკიბულსა აღიყვანა ძჱ – სახელისასა მას გულისხმის-ყოფასა, არა თუ იგი რაჲმე უვარყო, არამედ ჟამსა თჳსსა დაჰმსახურა და თქუა:
და	კლარჯ.	„დასაბამითგან იყო სიტყუაჲ“, რაჲთა შეუძლებელი იგი ისწაო და საზეპუროჲსა მის შობისაჲ აქავე გულისხმა-ჰყო, რამეთუ სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ არა ხოლო ზეცისაჲ არს, არამედ ცათაჲ უფალი და ანგელოზთაჲ და ანგელოზთმთავართაჲ.
და	კლარჯ.	ეგრეცა ნეტარი იგი დავით იტყჳს მისსა ზეცისად, რამეთუ ვჰპოვებ სახელსა ამას ძუელსაცა და ახალსაცა შინა.
და	კლარჯ.	და დავით იტყჳს: „რაჟამს წარარჩევდა ცათა მყოფი იგი მეუფებასა მას ზედა, თოვლად დაესხნეს სელმონსა“.
და	კლარჯ.	იტყჳს პავლე მეუფეთა მათ წმიდათაჲსა, არა თუ ცუდად რაჲმე დიდ-დიდითა მით სიტყჳთა და შეძინებითა პატივისაჲთა განადიდებს მსმენელთა მათ,
და	კლარჯ.	ხოლო პავლე არა თუ დიდითა მით სიტყჳთა მიგჳზიდავს, არამედ დიდად აღთქუმულთა მათ ვერშემძლებელ იყოფის თქუმად და წამებს თჳთ,
და	კლარჯ.	ვითარმედ: „რომელი თუალმან არა იხილა და ყურსა არა ესმა და გულსა კაცისასა არა მოჴდა, განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა სასუფეველი“, რომელი-იგი მიცემად არს წმიდათა, არა ამის სოფლისაჲ, არამედ ზეცისაჲ.
და	კლარჯ.	ისმინჱ სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ, რომელ თქუა: „მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ სათრომელსა, რომელი სდვიან ზღუასა და ყოვლით კერძოვე შეიკრიბის მას სათრომელსა“.
და	კლარჯ.	იყავნ ჩუენიცა შეყენებაჲ და მას შინაცა ნადირობად.
და	კლარჯ.	და საკჳრველ ესე არს, რომელი დღეს ვითარცა თევზი შევარდა სათრომელსა მას, ხვალისაგან ვითარცა თევზის მონადირჱ სხუათა მოჰნადირებს ზღუასა შინა.
და	კლარჯ.	და მისთჳს ჰრქუა უფალმან პეტრჱს, ვითარმედ: „სდევ მარჯულ კერძო სათრომელი იგი და შეკრიბე სიმრავლჱ თევზებისაჲ“.
და	ბალ.E	და იყო მახლობელად მათსა კაცი ერთი მძოვართაგანი, მივიდა და დადვა გუამი იგი ბალაჰვარის გუამსა თანა;
და	ბალ.E	და წარვიდა წინაშე ბარაქია მეფისა და მიუთხრა საქმე იგი.
და	ბალ.E	ხოლო იგი წარვიდა ერითა, ეპისკოპოსითა და მღდლითა და წარმოიხუნა ნაწილნი იოდასაფ და ბალაჰვარისნი, და დაჰკრძალნა ლუსკუმასა შინა ოქროჲსასა და დიდითა პატიოსნებითა შეამკუნა.
და	კლარჯ.	ხოლო ნუ უცხო და ახალ გიჩს, რაჟამს გესმეს გმობაჲ ჭეშმარიტებისათჳს, მოიჴსენენ წინანდელნი იგი წმიდანი, სტეფანე იხილნა ცანი განხუმულნი და ქრისტჱ მარჯულ ღმრთისა.
და	ბალ.E	და მას ზედა აღაშენა ეკლესიაჲ სახელსა ზედა მამისა, ძისა და სულისა წმიდისასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	ვითარცა იხილა, ჴმა-ყო და გმობა უჩნდა ქადაგებაჲ იგი მისი, წმიდაჲ იგი და ჴმამაღალი ნესტჳ ღაღადებდა, ვითარმედ: „ვხედავ ცათა განხუმულთა და ძესა ღმრთისასა მარჯუენით ღმრთისა“.
და	ბალ.E	და რომელნიცა სარწმუნოებით მივლენ ვიდრე დღეინდელად დღედმდე, ყოველთაგან სენთა განიკურნებიან.
და	კლარჯ.	ვერ დაუთმეს ჰურიათა მათ ჭეშმარიტებისათა მათ სიტყუათა, არამედ ჴელნი ყურთა შეისხნეს, ვითარმცა საგმობელად გამოაჩინეს ქადაგებაჲ იგი და არა ჭეშმარიტად.
და	ბალ.E	და ჩუენცა ვევედრნეთ ღმერთსა, რაჲთა ლოცვითა მათითა ვიჴსნნეთ საუკუნეთა სატანჯველთაგან და ვადიდებდეთ ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, პატივი და თაყუანის-ცემაჲ უკუნისამდე.
და	ბალ.E	ხოლო იოდასაფ კუალად იწყო ტირილად და ეტყოდა: ნუ დამიტეობ, მამაო სულიერო, შვილსა ამას შეცთომილსა.
და	ბალ.E	და ამას სიტყუასავე თანა განბრწყინდა პირი მისი და შეისუენა.
და	კლარჯ.	და აწ ნუ ახლად და უცხო რაჲ გიჩს ჭეშმარიტთა მათ სიტყუათა გმობაჲ, რამეთუ ჩუეულ არიან მწვალებელნი უკეთურად გარდაქცევად სიტყუათა მათ მჴნეთასა.
და	ბალ.E	და შევარდა დიდსა მწუხარებასა შინა და მცირე რაჲ მიეძინა, იხილა ძილსა შინა კაცნი ვინმე ნათლისანი.
და	ბალ.E	და აქუნდა მათ გჳრგჳნები შემკულნი ანთრაკითა და თუალითა და ეტყოდეს: ესე გჳრგჳნი მათთჳს არს, რომელ სწავლითა შენითა წარუდგინენ ღმერთსა.
და	ბალ.E	და სხუანი აქუნდეს ბრწყინვალენი ორნი და ჰრქუეს მას: ესე ერთი შენი არს ღუაწლთა მათთჳს, რომელ თავს-ისხენ, და ერთი მამისა შენისაჲ არს, რამეთუ მოიქცა ღმრთისა.
და	ბალ.E	მიუგო იოდასაფ: და რაჲ სწორებაჲ არს, რომელმან მცირედ შეინანოს მოღუაწისა თანა?
და	კლარჯ.	რამეთუ სადა ჭეშმარიტებაჲ არს, მუნ არა არს შიში, და სადა სარწმუნოებაჲ არს, მუნ ძლიერებაჲ არს, და სადა ურწმუნოებაჲ, მუნ – დაჴსნილებაჲ, ვითარცა ჰრქუა ქრისტემან მოწაფეთა მათ, ვითარმედ: რაჲსა დამედგრებულ ხართ და არ არს თქუენ თანა სარწმუნოებაჲ?
და	ბალ.E	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ჰრქუა: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, ოდეს-იგი გეტყოდე, ვითარმედ: ოდეს განჰმდიდრდე, არა გინდეს მიცემად მოყუსისა.
და	ბალ.E	და აწ გშურს მამისათჳსცა შენისა.
და	ბალ.E	და განიღჳძა იოდასაფ და განბრწყინდა და მტკიცე იქმნა სულითა.
და	კლარჯ.	ანუ არა-მე სულგრძელ იყოსა მათ ზედა და მიუტევნეს ცოდვანი მათნი, რომელნი-იგი უწყინოდ თავყანის-სცემდენ და ევედრებოდიან უფალსა?
და	ბალ.E	67. და ვითარცა დაასრულა სიტყუაჲ სწავლისაჲ, აღდგა და კუალად მოიბლარდნა სამოსელი იგი მიცემული ბალაჰვარისგან და მსწრაფლ წარვიდა უდაბნოს.
და	ბალ.E	ხოლო ყოველთა რომელთა ესმა ამბავი მისი, განჰკვირდეს მას ზედა, და ყოველნი ცრემლით ადიდებდეს ღმერთსა.
და	ბალ.E	და ვითარცა ნახეს, მოეხჳნეს ქედთა ურთიერთას, შეიტკბნეს და ტიროდეს, და ამბორს-უყოფდეს.
და	ბალ.E	და ვითარცა დასხდეს, ყოველივე ყოფილი წარმოუთხრა იოდასაფ.
და	კლარჯ.	რამეთუ თქუაცა სტეფანე: სავსე სარწმუნოებითა და ძლიერებითა იქმოდა სასწაულსა დიდ-დიდსა შორის ერსა მას.
და	ბალ.E	და აწ არღარა მაქუს მიზეზი წინაშე ღმრთისა აღთქუმისა მის ჩემისა, რაჲთა შევეყო რიცხუთა მონაზონთასა, და თავს-ვიდვა ცხორებაჲ მათი გულს მოდგინედ.
და	კლარჯ.	და აბრაჰამისთჳს იტყჳს პავლე, ვითარმედ: „არა მოუძლურდა ურწმუნოებითა“.
და	კლარჯ.	ნუ ხოლო ეკლესიას მორწმუნე და გარეგამოსრულ – ურწმუნო, ნუ ხოლო ეკლესიას დამორჩილებულ სიტყუასა ამას და გარეშე – გარდაქცეულ უკეთურად!
და	კლარჯ.	სული მოშიშისაჲ გამოცდასა არა გარდაიცვალის, ღმრთისმსახური ღუაწლსაცა ღმრთისმსახურ არს და სიყმილსა – მჴნე და სავსებასა – არადაჴსნილ.
და	კლარჯ.	ვითარცა-იგი იტყჳს: „რომელი თუალმან არა იხილა და ყურსა არა ესმა და გულსა კაცისასა არა მოჰჴდა, რომელი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა“, „ხოლო ოდეს მოვიდეს ძჱ კაცისაჲ, პოვოს-მეა სარწმუნოებაჲ ქუეყანასა ზედა“?
და	ბალ.E	და აჰა ესერა ძალითა ქრისტესითა არავინ არს მტერი და წინააღმდგომი და მშჳდობით დაწყნარებულ არს მეფობაჲ ჩუენი.
და	კლარჯ.	ღმრთისმსახური მოთმინე და შემძლებელ არნ და არა იცვალის ცვალებითი-ცვალებად.
და	ბალ.E	ხოლო მათ ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღდგეს და ყოველთა ერთითა ჴმითა თქუეს: ნუ იყოფინ, მეფეო, და არა იქმნეს ეგე, ვიდრე არა ყოველნი მოვსწყდეთ.
და	ბალ.E	და ამას ზედა განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი, ვიდრემდის შფოთიცა აღდგებოდა.
და	კლარჯ.	სული მართლისაჲ არა შეიძრის აღძრვასა, რაჟამს მართლიად დიდებაჲ იქადაგებენ, მორწმუნჱ მსმენელ იპოების და დრკუთა მიმართ დრკუჲ, არამედ დაადგრის ერთობასა, არა აქუნ გონებაჲ ორგული.
და	ბალ.E	და იყო იგი ნათესავი იოდასაფისა, და ჰრქუა: ნათესავი დღესა ჭირისასა უნდა კაცსა.
და	კლარჯ.	ვითარცა სახჱ ღჳნოჲ კეთილი არა განირყუნის ცვალებითი-ცვალებად, სადაღათუ იცვალის ჭურჭლითი-ჭურჭლად, იგივე გემოჲ და იგივე სინელე ჰგიენ,
და	ბალ.E	66. ხოლო ბარაქიაჲსგან რაჲ ესმნეს სიტყუანი ესე, ემხილა სამართალი და არღარაჲ მიუგო.
და	კლარჯ.	და არა ჩემი არს სიტყუაჲ ესე, არამედ ნეტარისა მის იერემიაჲსა წინაწარმეტყუელსაჲ, რომელი ნათესავისა მის მიმართ მოაბელთაჲსა გულწყებულ იყო,
და	ბალ.E	ხოლო ღამესა ერთსა დაწერა წიგნი, ჴელით წერილი ესრეთ, ერისთავთა მიმართ და ერისა, ვითარმედ: ბარაქიაჲსი ჯერ-არს მეფობაჲ.
და	კლარჯ.	რამეთუ ჟამ ერთ ფართოებასა იყვნეს, ჰგონებდეს, ვითარმედ მარადის ფართოებასა შინა იყვნეს, და ფერჴს უცემს ტყუეობასა მას ისრაჱლისასა, აყუედრებს წინაწარმეტყუელი იგი,
და	ბალ.E	და დაუტევა საგებელსა ზედა თჳსსა.
და	კლარჯ.	ვითარმედ: ნუ იქადით ფართოებასა მაგას და ნუცა წარმომართებასა მაგას აჰყვებით, რამეთუ არცაღა ცვალებულ ხართ.
და	ბალ.E	და აღდგა და მოიბლარდნა წელთა ძაძა იგი, რომელ მიეღო ბალაჰვარისგან, და გამოვიდა ფარულად.
და	კლარჯ.	ესე ყოველი ვთქუ და უწყი, რამეთუ განვაგრძვე სიტყუაჲ ესე, ხოლო ჯერ-იყო ჩემდა, რომელსა-ესე დამაკლდა სამართალი ჩუენებად, რამეთუ ესევითარი ცილისწამებაჲ ყოველთა ეკლესიათა განფენილ არს, არა ხოლო თუ ვინმე ერთი უკეთურად იტყჳს, არამედ ყოველნივე გმობასა ქუეშე არიან.
და	ბალ.E	ხოლო აგრძნა ბარაქია და აუწყა სხუათა მთავართა.
და	კლარჯ.	აწ ჩემ წილ და ყოველთა ეკლესიათათჳს მიუგე სიტყუაჲ ესე, ვითარმედ: ეკლესიასა ერთი უფალი აქუს და ერთი შემოქმედი და ერთი ღმერთი და ერთი მეერთისა მპყრობელი და ერთი მეფჱ.
და	კლარჯ.	ხოლო რაჟამს-იგი გესმეს, ვითარმედ ერთი განუყოფელი იგი სამებაჲ, გულისხმა-ყავ დაუსრულებელი იგი და განუყოფელი მეუფებაჲ, დიდებაჲ იგი და ჭეშმარიტებაჲ, რომელ არასადა განიყოფი,
და	ბალ.E	ხოლო მათ მსწრაფლ დევნა-უყვეს და შეიპყრეს და მოიყვანეს და ჰრქუეს: უკუეთუ დაუტეო ესოდენი სიმრავლე უწინამძღუროდ, და ანუ აღდგენ ბრძოლანი და შფოთნი, ანუ კუალად მიიქცენ კერპთა მიმართ, არა შენგან იზღვიოსა ესოდენი სული, რომელ არს სამეფოსა ამას შინა შენსა?!
და	კლარჯ.	არამედ დგას და ჰგიეს სამარადისო ცხოვრება, რომლისა იყავნ ჩუენ ყოველთა მიწევნაჲ ჭეშმარიტებითა დიდებისა მიცემად მამასა და ძესა და წმიდისა სულისა უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: პირი იგი უტყუ[ვ]არი ამას ბრძანებს: რაჲ სარგებელ არს, უკუეთუ სოფელი ყოველი შეიძინოს კაცმან და სული თჳსი წარიწყმიდოს გინა იზღვიოს.
და	ბალ.E	ხოლო მან იწყო ტირილად და არა უნდა ესე ყოფად, არამედ ვერღარა შემძლებელ იყო წინააღდგომად ერისა და უფროჲსღა იოდასაფისა.
და	ბალ.E	ხოლო იოდასაფ მოიღო ბეჭედი და შეაცუა ჴელსა ბარაქიაჲსსა, და გჳრგჳნი თავსა დაადგა და მიულოცა მეფობაჲ.
და	ბალ.E	და აღიპყრნა ჴელნი და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, რომელმან მიჴსენ უღირსი მონაჲ შენი, და მომიყვანე გულისჴმის-ყოფად ცნობასა შენსა, და არა ჴუებულ ჰყავ სული ჩემი მოქცევისათჳს მამისა ჩემისა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა აღჴდა იესუ ნავსა მას პეტრჱსსა, უბრძანა მცირედ შესლვაჲ ნავისაჲ მის ზღუასა.
და	კლარჯ.	რაჲსათჳს უფალი ჰლოცავს სიმონს-პეტრჱს და ეტყჳს: ყოველსა ღამესა დავშუერით ცუდად და იურვოდე ფრიად და ცალიერად განჰრცხენ ჴელითა შენითა ბადენი შენნი.
და	კლარჯ.	მიუგო სიმონ-პეტრე და ჰრქუა: ვინაჲ მოსრულ ხარ შენ, კაცო, უცხო პირო, ანუ რაჲსა მაურვებ მე?
და	კლარჯ.	არა უმჯობჱს არსა, რაჲთა ვიხილო და მცირედ კერმანი ვივასხნე და სახლეულნი ჩემნი გამოვზარდნე, ანუ ვითარ ნავი ჩემი შენ მიგცე?
და	კლარჯ.	გევედრები შენ და ნუ შრომასა შემამთხუევ მე.
და	კლარჯ.	მიუგო იესუ და ჰრქუა პეტრჱს: ჭეშმარიტად, სიმონ-პეტრე, ვითარცა მენავე, მეტყჳ მე, რამეთუ ღმრთისა სიტყუაჲ გამომზრდელ არს უფროჲს პურისა და გამოგზარდოს შენ, რამეთუ „მე ვარ პური ცხორებისაჲ“, და რომელმან მიიღოს ჩემგან, მას არა ჰშიოდის უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	ვითარცა ესმა ესე პეტრჱს, მცირედ განიმხიარულა პირი მისი და ნავსა თჳსსა შეიწყნარა ქრისტჱ.
და	კლარჯ.	და ნავსა მას ავლინებდა, ეგრჱთ ჰგონებდა, ვითარმცა კაცი მიაქუნდა ნავითა მით და არა უწყოდა მან, რამეთუ რომელსა ყოველივე აქუს, მიჰყვანდა იგი.
და	კლარჯ.	იწყო სიტყუად პეტრე ბრძანებითა უფლისა და ჰრქუა: მოძღუარ, შუვა ნავსა დაჯედ, რამეთუ უცნებს მგონიეს მე ნავისათჳს, ნუუკუე კიდით კერძო დაშჯდე და ნავი გარდააქციო.
და	კლარჯ.	არა უწყოდა, რამეთუ იგი თავადი არს, რამეთუ ნოვეს კიდობანსა მას შინა უძღოდა და ზღუაჲ ნავითურთ მას თავადსა უტჳრთავს.
და	კლარჯ.	ხოლო იესუ, ვითარცა დაჯდა ნავსა მას შინა, ასწავებდა ერსა მას და ეტყოდა:
და	კლარჯ.	სიყუარული შეუორგულებელი, ძმათმოყუარებაჲ განუქარვებელი, მშჳდობაჲ უზაკუველი, ღმრთისმსახურებაჲ უსასყიდლოდ, ღმრთისა ცნობაჲ უფასოდ, სიბრძნჱ შეუგინებელად, ქალწულებაჲ უცოდველი, მეუღლებაჲ განუყენებელ, მარხვაჲ უდრტჳნველ და ყოველი შრომაჲ ჭეშმარიტებისათჳს.
და	კლარჯ.	და ნუ გეშინინ მათგან, „რომელთა მოწყჳდნენ ჴორცნი თქუენნი, ხოლო სულთა თქუენთა ვერ შემძლებელ არიედ მოწყუედად“.
და	კლარჯ.	მერმე შესძინა და თქუა: „რომელსა უყუარდეს თავი თჳსი, წარიწყმიდოს იგი, და რომელმან წარიწყმიდოს თავი თჳსი ჩემთჳს და სახარებისათჳს, ამან პოვოს იგი“.
და	კლარჯ.	მერმე თქუა: „რომელსა უნდეს შემოდგომად ჩემდა, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე“.
და	კლარჯ.	რამეთუ განკაფდა ქუეყანაჲ და ყოველნი მკჳდრნი მისნი მის თანა განმრავლებითა მით უშჯულოებისაჲთა, განჴმა სიყუარული მრავალთაჲ და განქარდა სარწმუნოებაჲ, რამეთუ მრავალთა დაუტევეს სარწმუნოებაჲ და უკუნ იქცეს.
და	კლარჯ.	და ნაყოფისა მათისაგან იცნეთ იგინი, ვითარცა-იგი თავადი უფალი წამებს...
და	კლარჯ.	და სხუათა მრავალთა შეურაცხ-ჰყოფდეს, თავთა თჳსთა განიმართლებდეს, ესევითარი იგავი ჰრქუა მათ: „კაცნი ვინმე ორნი აღვიდოდეს ტაძარსა მას თაყუანისცემად, ერთი ფარისეველი და ერთი მეზუერე.
და	კლარჯ.	ფარისეველი იგი ერთ კერძო დგა, ესრეთ თჳსაგან ილოცვიდა: ღმერთი, გმადლობ შენ, რამეთუ არა ვარ ვითარცა სხუანი კაცნი, რამეთუ არა ვარ მეძავი, არცა მტაცებელი, არცა მზაკუვარი და ცრუმოწამჱ, არცაღა კუალად ვარ, ვითარცა ესე მეზუერჱ.
და	კლარჯ.	ვიმარხავ ორორით შაბათსა შინა და მივსცემ ყოვლისაგან მონაგებისა ჩემისა“.
და	კლარჯ.	ნანდჳლვჱ ვითარცა ფარისეველი იტყჳს, ვითარმედ: არა ვარ ცრუ და მზაკუვარ... და გამხილებენ საქმენი შენნი...
და	კლარჯ.	ვერ შესაძლებელ არს ერთისა თუალისაგან წყაროჲსა გამოდინებაჲ ტკბილი და მწარე: ღმერთსა ჰმადლობ და თავსა შენსა იქებ და სხუათა მრავალთა განიკითხავ და შეურაცხ-ჰყოფ.
და	კლარჯ.	იტყჳ, რამეთუ: „არა ვარ მზაკუვარი, არცა მტაცებელი, არცა ცრუმოწამე და არცა მეძავი“.
და	კლარჯ.	და თუ ნანდჳლვე შენ არა ხარ ეგრე, ვითარ-ეგე შენ იტყჳ თავით შენით, რაჲსათჳს დასჯი მოყუასსა შენსა?
და	კლარჯ.	არა გასმიესა წერილისაჲ მის, რასა-იგი იტყჳს: „ნუ განიკითხავთ, რაჲთა არა განიკითხნეთ და ნუცა დასჯით, რაჲთა არა დაისაჯნეთ.
და	კლარჯ.	გინათუ რაჲსათჳს აყუედრებ პირისპირ მეზუერესა მას და იტყჳ: „არცაღა ვარ, ვითარცა ესე მეზუერე“.
და	ბალ.E	აწ აჩუენე კაცთ მოყუარებაჲ შენი და შეეწიე ბარაქიას, ძმასა ამას ჩემსა, რაჲთა ღირსად და სათნოდ შენდა ვიდოდის წინაშე შენსა და ყოვლისა ერისა.
და	ბალ.E	და ვითარცა ესევითარი ვედრებაჲ განამრავლა ღმრთისა მიმართ, და მერმე აღიხუნა ჴელნი თჳსნი ბეჭთაგან ბარაქიაჲსთა.
და	ბალ.E	და მერმე მიექცა ბარაქიას და ჰრქუა: გამცნებ შენ და აღთქუმასა მიგცემ წინაშე ღმრთისა და ყოვლისა ერისა, ნუმცა ბრალეულ ვარ საქმითა შენითა, და
და	ბალ.E	რამეთუ უწინარეს ჩემსა იცან ღმერთი და ჰმონებდი მას სულითა უსიტყუელითა, აწ უფროჲს ჩემსა იღუაწე, და აჩუენე ღმერთსა სათნოებაჲ შენი.
და	კლარჯ.	იტყჳ, რამეთუ „ორი დღე ვიმარხე შაბათსა შინა და ათეული მივსცი ყოვლისაგან მონაგებისა ჩემისა გლახაკთა“.
და	ბალ.E	ამას გამცნებ, და უკუეთუ თანა-წარჰჴდე, ღმერთი იყავნ მიმჴდელი შენი.
და	ბალ.E	და რამეთუ იგი არს დასაბამი და დასასრული ყოვლისა საქმისაჲ.
და	ბალ.E	და იყავნ ყოველთა კაცთათჳს ეგრეთ, ვითარცა შენ გნებავს ყოფაჲ მათი შენთჳს, რამეთუ იგი არს მეგობარი კეთილი, რომელი არა ჭიქამან მოიგოს, არამედ გამოცდილებამან.
და	ბალ.E	ხოლო სიყუარულსა არა აქუს საზღვარი, რამეთუ თუალსა უჴმს თუალი, ხოლო იგი ყოველსა ჰხედავს და თავსა თჳსსა ვერ ხედავს.
და	ბალ.E	ხოლო უკუეთუ სული უკეთური მოიწიოს შენ ზედა და გაწვევდეს, არქუ, ვითარმედ: ესე ყოველთა უცნია.
და	ბალ.E	ხოლო უკუეთუ სცთე, მიუწოდე კაცსა მეცნიერსა და მან განკურნოს ცთომილებაჲ შენი.
და	ბალ.E	და აწ მიიღე ჴელით წერილი ერისა მიმართ და მთავართა ჩემთა მეფობისათჳს შენისა, და მე მნებავს, რაჲთა განვიდე ძმათა თანა და მათ თანა ვჰმონებდე ქრისტესა.
და	ბალ.E	ხოლო შენ აღირჩევ უმჯობესსა და ჩემი გნებავს წარწყმედაჲ.
და	კლარჯ.	ჵ ფარისეველო, რაჲსათჳს ჰმაღლოვი და ჰქადაგებ ამას?
და	ბალ.E	ხოლო თუ უმჯობეს არს დატევებაჲ საწუთოჲსაჲ და ძიებაჲ საუკუნოჲსაჲ, გუალე და წარვიდეთ ორნივე.
და	კლარჯ.	უკუეთუ ამას იქმ ღმრთისათჳს, ღმერთმან თჳთ უწყის ყოველი, რამეთუ იგი არს გულთმეცნიერი და მან უწყნის დაფარულნი კაცთანი.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ არა თუ ღმრთისათჳს არს საქმჱ ეგე შენი, არამედ შური ბოროტი დათესულ არს შენ თანა სიტყჳსა მისთჳს უფლისა, რომელი თქუა მეზუერეთათჳს, ვითარმედ: „მეზუერენი და ცოდვილნი წინა-გიძღოდიან თქუენ სასუფეველსა ცათასა“.
და	კლარჯ.	და ესეცა უწყოდე, რამეთუ ესევითარი ჩუეულებაჲ არს ფარისეველთაჲ: ყოველსა, რასაცა-იგი იქმანედ წინაშე კრებულსა და ერსა შორის საჩუენებლად კაცთა, რაჲთა იდიდებოდიან მათგან და მათგანცა მიიღონ სასყიდელი მათი.
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს: „შეჰრისხენ ამპარტავანთა.
და	კლარჯ.	ხოლო მეზუერჱ იგი დგა ერთ კერძო, არა უნდა არცაღათუ ზე ახილვად თუალთა მისთა, არამედ იცემდა მკერდსა თჳსსა და იტყოდა: „ღმერთო, მილხინჱ ცოდვილსა ამას“, უფალო, უკუეთუ ჯერ-არს, მომიტევენ მე შეცოდებანი ჩემნი.
და	კლარჯ.	არამედ სულთქუმითა მით უსიტყუელითა იცემდა მკერდსა თჳსსა და იტყოდა: მან უწყნის დაფარულნი გულისა ჩემისანი, მანვე გულისხმა-ყვნეს აურაცხელნი ესე სულთქუმანი ჩემნი უსიტყუელნი.
და	კლარჯ.	და ვიცი და მრწამს, უკუეთუ ინებოს, შემძლებელ არს იგი აჴოცად ყოველთა ცოდვათა ჩემთაჲ.
და	კლარჯ.	და გეტყჳ თქუენ, საყუარელნო, იხილეთღა, რავდენსა მადლსა მიემთხჳა მეზუერე იგი, რავდენსა მოტევებასა ცოდვათასა.
და	კლარჯ.	გარდამოვიდოდა იგი მიერ ტაძრით, განმართებული დიდითა მით სიმდაბლითა თჳსთა, ღაღადებდა და იტყოდა: კეთილ არს...
და	კლარჯ.	და რამეთუ სიმდაბლჱსა ჩემსა მომიჴსენა მე და რამეთუ მოხედა ლოცვასა მდაბალთასა და არა შეურაცხ-ყო თხოვაჲ მათი.
და	კლარჯ.	ხოლო ფარისეველი იგი გარდამოვიდოდა განცრუვებული და სირცხჳლეული სილაღითა მით მისითა, „რამეთუ რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს და ყოველმან, რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, იგი ამაღლდეს“.
და	კლარჯ.	აწ მოვედით, ძმანო ჩემნო საყუარელნო და სასურველნო ქრისტესნო, და მოვიძულნეთ და მოვიძაგნეთ საქმენი იგი და სიტყუანი ფარისეველისანი და მის თან ვილოცვიდეთ და შევიყუარნეთ სიტყუანი და საქმენი მეზუერისანი, და მის თანა თაყუანის-ვსცემდეთ და ვევედრებოდეთ.
და	კლარჯ.	მის თანავე სულთ-ვითქუმიდეთ უსიტყუველად, მის თანავე ვღაღადებდეთ და ვიტყოდით: „უფალო, გჳლხინჱ და მოგჳტევენ შეცოდებანი ჩუენნი,
და	კლარჯ.	და რაჲთა წმიდანი ესე დღენი ორმეოცნი აღვასრულნეთ ღირსებით, წმიდითა გულითა ვიმარხვიდეთ და ვილოცვიდეთ,
და	კლარჯ.	რაჲთა მივემთხჳნეთ და მივიწინეთ მკუდრეთით აღდგომასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა და სიხარულით ვდღესასწაულობდეთ და ერთობით ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, რომლისა შუენის დიდებაჲ და პატივი და მადლი აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და ნუ მოიპოვებთ „ნუცა ოქროსა, ნუცა ვეცხლსა, ნუცა რვალსა სარტყელთა თქუენთა, ნუცა ბალანტსა, ნუცა ვაშკარანსა“, ნუცა რასავე.
და	კლარჯ.	და ვითარ წარასრულნა იესუ სიტყუანი ესე, სიმონ-პეტრჱ ჰგონებდა, ვითარმედ ნავი სასყიდლით მიმიცემია უფლისა, იწყო გულსა თჳსსა დრტჳნვად და თქუა: ამისგან მე ვითარ ველი სასყიდელსა მოღებად, რამეთუ შრომასა დიდსა შევვარდი დღჱ და ღამჱ და არა რაჲ მაქუს?
და	კლარჯ.	ვაჲმე, რომელსა-ესე მასწავებს მე, უნებს ამას, რაჲთამცა ნავი ჩემი განვყიდე და გლახაკთა მივეც.
და	კლარჯ.	მიუგო სიმონ-პეტრჱ და ჰრქუა: მოძღუარ, სიტყუანი შენნი კეთილ არიან, ჴმაჲ შენი – ტკბილ და მოძღურებაჲ შენი – პატიოსან.
და	კლარჯ.	არამედ რაჲ-იგი აღმითქუ, მომეც მე და ბრძანე სასყიდლისა ჩემისაჲ მოღებად, რაჲთა მეცა მხიარულებითა დიდითა სახიდ ჩემდა წარვიდე.
და	კლარჯ.	მიუგო იესუ და ჰრქუა პეტრეს: ნუ ჴელთა ჩემთა და წიაღთა ჩემთა განიცდი, არა თუ ჴელთა ჩემთა მაქუს სასყიდელი შენი, არამედ პირსა ჩემსა.
და	კლარჯ.	რამეთუ ღამე ყოველ დაშუერ ურგებად და იურვოდე ფრიად და ცალიერითა ჴელითა შენითა განჰრცხენ ბადენი შენნი და შრომითა ცუდითა შურებოდე და შესაძინელსა შრომისა შენისასა და საქმისა შენისასა არას ჰხედევდ.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ განიშორე შენგან ჰურიათა იგი გონებაჲ და ამას დღესა მადლისასა შემომიდეგ და განუტევენ ბადენი შენნი სათევზურნი, რამეთუ ნათელ ნაყოფიერების არს ქრისტჱანეთა საწრმუნოებაჲ.
და	კლარჯ.	მიუგო პეტრე უფალსა და ჰრქუა: მერმე ვითევზობდე და ბადენი ჩემნი განუტევნეა?
და	კლარჯ.	და შრომასა დიდსა შევვარდე, ცალიერითა რაჲ-მე ჴელითა გამოვიხუნე ბადენი ჩემნი?
და	კლარჯ.	არა პირველადვე გეტყოდეა შენ და გარქუ: უკუეთუ გაქუს სანავედ სასყიდელი, აღმოჴედ!
და	კლარჯ.	მიუგო იესუ და ჰრქუა: სიმონ-პეტრე, შეავლინე ნავი ეგე და ბადენი ეგე სათევზენი განჰმარტენ და მიიღე სასყიდელი ჩემგან, რომელი აღგითქუ შენ.
და	კლარჯ.	ხოლო პეტრე ჰრქუა უფალსა: „ღამე ყოველ დავშუერ და არცაღათუ ერთი თევზი შევიპყარ“, და აწ, აჰა ესერა, სიტყჳთა შენითა განუტევნე ბადენი ჩემნი სათევზურნი და არა განვჰმარტო ეგე მეცნიერად, არამედ შთაუტევნე იგინი სარწმუნოებით და ვიხილო.
და	კლარჯ.	და ვითარ ესე თქუა, შთაუტევნა ბადენი იგი ზღუასა და სთქდებოდეს ბადენი იგი სიმრავლითა მით თევზთაჲთა.
და	კლარჯ.	პეტრე ქრისტესა ხედვიდა და თევზთა განიცდიდა და სარწმუნოებასა გულისხმა-ჰყოფ და და ვერ შემძლებჱლ იყო სიმრავლითა მით თევზთაჲთა მოზიდვად.
და	კლარჯ.	შემწესა ჰხადოდა და თუალთ-უყოფდა მათ, რომელნი-იგი სხუასა შინა ნავსა სხდეს.
და	კლარჯ.	თუალ-ხოლო-უყოფდა და არა ღაღადებდა, ხოლო მათ თჳნიერ ღაღადებისა და შფოთისა არა თუ საქმესა რასმე ხედვიდეს, არამედ უკჳრდა, რომელნი-იგი ნავსა შინა სხდეს, ვითარ-იგი თუალთ-უყოფდა და არა ჴმობდა.
და	კლარჯ.	რამეთუ რომელნი-იგი ნავსა შინა იყვნეს, უცხოდ რაჲ-მე ერთობით შეკრბებოდეს, რამეთუ ღმრთისა საიდუმლოსა ხედვიდეს, და მოისწრაფდეს, რომელნი-იგი სხუასა ნავსა შინა იყვნეს, სადაცა იყვნეს იაკობ და იოვანე.
და	კლარჯ.	და იწყეს შეკრებად თევზთა მათ და რაოდენნი შეკრბებოდეს, უფროჲსღა განმრავლდებოდეს,
და	კლარჯ.	რამეთუ ისწრაფდეს თევზნი იგი, ვინ მათგანმან პირველად აღასრულოს ბრძანებაჲ უფლისაჲ – მცირენი დიდთა წარსთქდებოდეს და შთავიდოდეს ნავსა მას თავით თჳსით, სიღრმე ზღჳსაჲ აღირღუეოდა და არავის თევზთაგანსა ზღუასა შინა უნდა დადგომის.
და	კლარჯ.	აწ რაჲ არს, სიმონ-პეტრე, რამეთუ ყოველსა ღამესა დაშუერ ცუდად და არცაღათუ ერთი თევზი შეიპყარ, ხოლო სიტყჳთა იესუჲსითა ყოველნი თევზნი ზღჳსანი მოინადირე?
და	კლარჯ.	ვითარცა იხილა პეტრე, რამეთუ ბადენი იგი არა განსთქდებიან და თევზნი იგი უფროჲს შეკრბებიან თჳნიერ ბადისა და რომელნიმე თავით თჳსთ შთაცჳოდეს ნავსა მას, შეურდა უფალსა სიმონ-პეტრჱ და ჰრქუა: „განეშორე ჩემგან, უფალო, რამეთუ კაცი ცოდვილი ვარ მე“.
და	კლარჯ.	მიუგო იესუ და ჰრქუას პეტრჱს: ჭეშმარიტად, სიმონ-პეტრე, ნავისა შენისაგან გან-სადმე-ვიდე, ხოლო გულსა შენსა შევიდე, რამეთუ ამის მადლისათჳს მოვედ შენდა,
და	კლარჯ.	დაუტევე ზღუაჲ და ყოველი სოფელი მონადირე.
და	კლარჯ.	ლერწამი დამუსრე და ჯუარი ჩემი აღჰმართჱ, სამჭედური გარდააგდე და ყოველნი სნეულნი განკურნენ, ბადის პირნი განხეთქენ და ღმრთისმსახურებაჲ ქადაგე, ბადენი დასთხიენ და კლიტენი სასუფეველისანი აიხუენ.
და	კლარჯ.	განვედ ნავისა შენისაგან და შევედ ეკლესიასა ჩემსა, ნუ გეშინინ, პეტრე, ამიერითგან მადლი ჩემი შენ თანა არს.
და	კლარჯ.	აჰა ესერა, რომელნი მკჳდრნი ჩემნი გევედრებიან შენ და ღაღადებენ ღმრთისა მიმართ და არა ისმენ მათსა.
და	კლარჯ.	არამედ აწ ისმინჱ მშობელისა შენისაჲ, რომლისაგან დაებადე, და განჴსნენ ღრუბელნი შობად წჳმისა.
და	კლარჯ.	და სრულიად აჰფხური ნაყოფთა ჩემთა, ანუ ვითარ სათნო-გიჩნს საქმჱ ესე?
და	კლარჯ.	რამეთუ ჩემგან მიიღებ საზრდელსა და მე დამაყენე საზრდელისა ჩემისაგან, ჰსუამ შენ წყალსა და მე განმაჴმე წყურილითა.
და	კლარჯ.	და აწ უკუეთუ ჯერ-არს, წინაწარმეტყუელო უფლისაო განჰჴსენ კრულებაჲ ესე, რომელ განაჩინე, რამეთუ ვერვინ შემძლებელ არს მისსა განჴსნად თჳნიერ შენსა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ შენ არა მიითუალო ვედრებაჲ ჩემი და არცა მიითუალო ლოცვაჲ ჩემი, ღაღად-ვყო უფლისა მიმართ შესმენად შენდა, წინაწარმეტყუელო უფლისაო.
და	რაბლე2	- გენიასა ჩემსა სულაცა არა სჩვევუს ღვარსლაუმ, ვითარ ბრძანებარებს უბადო ყიამყრალუს ეგა, და ჩვენს გალიკურსა ვერნიკულასა ეპიდერმულსა საბურველსა კი არა ვაძრობარებ, ვიცევერსოტივ, იმა დირექციითა ვუდგებარებ, ეგებისა უფრორე გავამდიდრო, რათამცა ჩალათინურხუჭუჭდეს.
და	კლარჯ.	და პეტრე დაუტევა ყოველი და შეუდგა მიერ ჟამითგან, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და პატივი აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	რამეთუ შენ ხარ ღმერთი მართალთაჲ და შეიწყნარებ მონანულთა სინანულსა და ცოდვილთა მოქცევასა და დიდებულ არს სახელი შენი უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	დოროთეოზ ეპისკოპოსისა ტჳრელისაჲ, დაძუელებულისა კაცისაჲ, სულითა შემოსილისა და მოწამეყოფილისაჲ ჟამთა, ივლიანოზ მეფისათა, ესე პირველმოჴსენებული დიდად განთქმული კაცი, ერთად აღწერილი დაუტევა ჰრომაელებრი და ბერძული,
და	კლარჯ.	მიუგო უფალმან ქუეყანასა და ჰრქუა: ვითარმცა სათნო-მიჩნდა უმშჯავროდ გუემაჲ შენი და უსამართლოდ ტანჯვაჲ შენი?
და	კლარჯ.	რამეთუ სხუათაცა ენათა სწავლულ იყო და მრავლად მოსწავლჱ ყოფილ ჴელითა კეთილად მსახურებისაჲთა.
და	კლარჯ.	და არა თუ თჳთ ცხადად, არამედ ფარულად ჴელითა მთავართაჲთა ივლიანოს მოსწყუედდა ქრისტჱანეთა.
და	კლარჯ.	მერმე კუალად დორეთიოზ მიიწია ედესელთა ქალაქად, სადაცა-იგი შეპყრობილ იქმნა ივლიანოსის მთავართა მიერ და მრავალი გუემაჲ იტჳრთა სიღრმესა მოხუცებულებისა მისისა ქრისტჱს მიერ აღსაარებისათჳს.
და	კლარჯ.	გუემითა აღსრულებული მოკუდა, ას და შჳდისა წლისაჲ რაჲ იყო.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ თავს-იდევ წყევაჲ ცოდვილთათჳს, არამედ განმზადებულ ვარ მე მოვლინებად სიყუარულისა ძისა ჩემისა,
და	კლარჯ.	მაშინ მერმე მოხუცებულმან დიდმან ერთად აღწერილი ჩუენ საეკლესიოჲ დაგჳტევა, რომლისათჳსცა სამეოცდაათთა მათთჳს მოწაფეთა მაცხოვრისათა სათხრობელად აღწერა და ვითარცა ვინ სად, თითოეულთა წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა ცხორებაჲ აღასრულეს.
და	კლარჯ.	და პირველად სამეოცდაათთა მათთჳს მოწაფეთა მათსა იტყოდა ყოფად, რომელთაგანცა მრავალნი ეპისკოპოსნი მათგანნი ადგილ-ადგილ იქმნნეს ქალაქთა შინა, რომელთაცა საღმრთოჲ იგი მოციქული კითხვათა მათ მისთა აჴსენებს.
და	კლარჯ.	რამეთუ შემდგომად ჴსენებისა ჩუენისა აღდგომისა მკუდრეთით ყოველთა მათ მოქცევასა აჩუენებს და მოციქულთა შერთვასა ძალთაცა სახელის წოდებასა აჩუენებს თქუმით ესრჱთ: იაკობ, ძმაჲ უფლისაჲ და პირველი ეპისკოპოსი იერუსალჱმს, თჳთ უფლისაგან კურთხეული.
და	კლარჯ.	კლეოპა, ნათესავ-მოდგამი უფლისაჲ და მეორჱ ეპისკოპოსი იერუსალჱმს, რომელმანცა იხილა იგი შემდგომად ადგომისა მისისა მკუდრეთით.
და	კლარჯ.	რაჲთა ვიდოდის შენ ზედა და მიუტევნეს ცოდვილთა შეცოდებანი მათნი და დაჰჴსნას შუვაკედელი ზღუდისაჲ მის და განხეთქუს საკრველი კრულებისაჲ მის და იყო შენ კურთხეულ მის მიერ.
და	კლარჯ.	თადეოს, რომელმან წიგნი იგი ავგაროს მიართუა ედესად და განკურნა სენი იგი და ყოველი უძლურებაჲ მისი.
და	კლარჯ.	სიმართლჱ მართლისა მის ზედა იყოს და უშჯულოებაჲ უშჯულოჲსა მის ზედა იყოს, იტყჳს უფალი.
და	კლარჯ.	ანანია, რომელმანცა ნათელ-სცა წმიდასა პავლჱს დამასკოს და შემდგომად რაოდენისამე ჟამისა ეპისკოპოს იქმნა დამასკეს...
და	კლარჯ.	ხოლო ელია წინაწარმეტყუელსა არა წინა-აღუდგები და არცა დავჰჴსნი განჩინებულსა მისსა, არამედ სათნო-მიჩნს ნებისა მისისა აღსრულებაჲ, რამეთუ მოვავლინე იგი, რაჲთა გამოარჩიოს იფქლი ღუარძლისაგან და განაქარვოს თესლი მისი ქუეყანით.
და	კლარჯ.	რამეთუ ფრიად განამრავლჱს იგი და შეჰრიეს იგი ნაყოფთა თანა კეთილთა და საშუებელთა ჩემთა მიიღებენ და ჰყოფენ მათ შესაწირავად კერპთა მათთა.
და	კლარჯ.	ვითარ იხილა ესე მონამან ჩემმან ილია, აღიძრა იგი შურითა ჩემთჳს და განდიდნა რისხვაჲ გულისწყრომისა მისისაჲ, რამეთუ ვაყავ იგი სანთელ აღნთებულ, რაჲთა ჰნათობდეს ყოველთა, რომელნი არიან სახლსა შინა ჩემსა.
და	კლარჯ.	ხოლო მონამან ჩემმან ელია ვითარ იხილა, რამეთუ შეიყუარეს ბნელი უფროჲს ნათლისა, განაშორა თავი თჳსი სახლსა მამისა თჳსისასა და დაუტევნა იგი ბნელსა შინა, შეკრნა ცანი და დააყენა ცუარი და წჳმაჲ და შეაძრწუნა პირი ქუეყანისაჲ,
და	კლარჯ.	რამეთუ მოვავლინე იგი წინაწარმეტყუელად და მღდლად, რაჲთა ასწაოს კაცთა რჩული ჩემი და განამტკიცნეს იგინი დამარხვად მცნებათა ჩემთა.
და	კლარჯ.	და უშჯულომან თუ მოაქციოს ყოველთაგან უშჯულოებათა მისთაგან, რომელ ქმნნა და დაიმარხნეს მცნებანი ჩემნი და ყოს წყალობაჲ და სიმართლჱ,
და	კლარჯ.	და იხილა მან ურჩებაჲ იგი მათი და უკეთურებაჲ, განძჳნდა რისხვაჲ გულისწყრომისა მისისაჲ, და მიაგოს მათ ღირსი საქმეთა მათთაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო მე არა ურჩ-ვექმნები მონასა ჩემსა, რომელმან დაიცვნა მცნებანი ჩემნი და ვაცადო იგი, ვიდრემდის თჳთ დასცხრეს რისხვაჲ გულისწყრომისა მისისაჲ, და შემდგომად მისა მოუწოდო მყუდროდ და განჰჴსნეს განჩინებაჲ იგი კრულებისაჲ.
და	კლარჯ.	და მაშინ შევიწყალნჱ დაბადებულნი, და მით გულისხმა-ყონ ყოველთა მართალთა, ვითარმედ სათნო-მიჩს აღსრულებად ნებისა მათისაჲ, და აღვამაღლო საჴსენებელი მათი ყოველსა სოფელსა და განუმზადო მათ სამკჳდრებელი სასუფეველსა ცათასა.
და	კლარჯ.	და შემდგომად სიტყუათა ამათ, რომელ ჰრქუა ღმერთმან ქუეყანასა, აღიძრა სიტყჳსგებაჲ და ორგულებაჲ შორის ანგელოზთა და იტყოდეს: რაჲ არს საქმჱ ესე კაცისაჲ ამის, რამეთუ სიტყჳთა ერთითა, რომელი გამოჴდა პირისა მისისაგან, წარწყმიდნა ყოველნი დაბადებულნი ღმრთისანი.
და	კლარჯ.	ცხოვრებით ცხომდეს იგი და არა მოკუდეს და ყოველნი შეცოდებანი მისნი, რომელ ქმნნა, არღარა მოვიჴსენნჱ სიმართლესა მას შინა, რომელ ქმნა და ცხოვრებითა ცხომდეს.
და	კლარჯ.	მოედით უკუე აწ და მივიდეთ, თაყუანის-ვსცეთ ღმერთსა და ვჰკითხოთ მას და ვთქუათ: უფალო, განაგე ქუეყანაჲ, რომელი მიახლებულ არს წარწყმედასა და ულხინე მკჳდრთა მისთა და შეიწყალენ დაბადებულნი მისნი!
და	კლარჯ.	და აღვიდეს ყოველნი ანგელოზნი და მთავარანგელოზნი, თაყუანის-სცეს უფალსა და ევედრებოდეს, რაჲთა შეიწყალნეს დაბადებულნი თჳსნი.
და	კლარჯ.	და წარდგა მიქაელ მთავარანგელოზი წინაშე უფლისა ვედრებით.
და	კლარჯ.	ესრე იტყოდა: გევედრები შენ, უფალო, და თაყუანის-ვცემ ღმრთეებასა შენსა, მაუწყე ჩუენ, თუ ნანდჳლ მოახლებულ არს აღსასრ… და მართალთა.
და	რაბლე2	პანტაგრუელმა ვეღარ გაუძლო იმის ღიჭინჭიჭინსა და შეუძახა:
და	კლარჯ.	აწ ჰხედავთა, საყუარელნო, რაოდენ არს სულგრძელებაჲ მისი და მიუწდომელი მისი სახიერებაჲ და კაცთმოყუარებაჲ?
და	კლარჯ.	ვითარ-მე შევაწუხო იგი აწ და განვარისხო, რომელმან მოიძულნა საშუებელნი და მშობელნი თჳსნი და ნათესავნი და ყოველი ერი თჳსი სიყუარულისათჳს ჩემისა და არარად შეჰრაცხა სოფლისა სიხარული საშუებლითურთ, და ამის გამო უგლომელ არს იგი ქუეყანისა უჴრებასა.
და	კლარჯ.	და მე მარტოჲ შემიყუარა მჴსნელად თჳსა და სათნოებისა ჩემისათჳს მოიძულა ყოველი სოფელი სავსჱბითურთ მისით, და ვითარ-იგი მან ყო სათნოებაჲ ჩემი, მეცა აღვასრულო ნებაჲ მისი და არა დავჰჴსნი განჩინებასა მისსა.
და	კლარჯ.	რამეთუ კაცი ერთი მართალი მირჩევიეს უფროჲს ყოველთა კაცთა და შევიწყნარებ მას და მიყუარს იგი ჴორცთა მისთა სიწმიდისათჳს და მთნავს იგი უფროჲს ძეთა ისრაჱლისათა, რომელთა შეაგინეს ყოველი ქუეყანაჲ კერპებითა მათითა და შეაბილწნეს ჴორცნი მათნი არაწმიდებითა მათითა.
და	კლარჯ.	ღაღადებს და იტყჳს უფალი: „რომელსა უყუარდე მე, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე“.
და	კლარჯ.	მაშინ მთავარანგელოზმან ღრუბელი იგი გარდამოიყვანა წინაშე უფლისაჲთ და მოიღო ბრძანებაჲ, რაჲთა გარდამოიყვანოს ღრუბელი თჳნიერ ცუარისა და წჳმისა და პოვა ელია მჯდომარჱ მთასა ზედა ქორათისასა.
და	კლარჯ.	და აღიხილნა თუალნი თჳსნი ელია და იხილა ღრუბელი მომავალი და დაუკჳრდა და წამ-უყვნა მას მკსინვარედრე.
და	კლარჯ.	და ღრუბელთა მათ ვითარ იხილჱს ელია, დაეყენნეს სლვად შიშისა მისგან.
და	კლარჯ.	და ელია უფროჲსად შეიჭუნა წარბნი თჳსნი და განრისხნა ვითარცა მბრძული.
და	კლარჯ.	ხოლო ღრუბელნი იგი კუალად-იქცეს და დადგეს წინაშე ანგელოზისა მის, და ჰრქუა მათ მთავარანგელოზმან მან: რაჲსათჳს დაეყენენით სლვისაგან?
და	კლარჯ.	წარემართენით და ვიდოდეთ!
და	კლარჯ.	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: გევედრებით შენ, მოგუეახლჱ ჩუენ და გაუწყოთ, რაჲსათჳს დავეყენენით ჩუენ სლვისაგან.
და	კლარჯ.	და ვითარ მიეახლა მათ, ჰრქუეს მას: აჰა ესერა, არს კაცი იგი, რომლისაჲ გაუწყოთ შენ, რამეთუ აღდგა იგი და წამ-მიყვნა ჩუენ მკსინვარედ და ვერ შემძლჱბელ ვართ ჩუენ სლვად შიშისა მისისაგან.
და	კლარჯ.	მაშინ ჰრქუა მას იესუ: „არავინ დასდვის ჴელი ერქუანსა და იხედავნ იგი უკუმართ და წარემართის მას სასუფეველსა შინა ცათასა“.
და	კლარჯ.	მაშინ მიეახლა მთავარანგელოზი იგი ელია წინაწარმეტყუელსა და ჰრქუა მას: მომიღებიეს ბრძანებაჲ უფლისა მიერ პირველ გარდამოსლვისა ჩემისა შენდა და აწ გევედრები შენ,
და	კლარჯ.	რაჲთა განჰჴსნე კრულებაჲ ესე, რომელი განაჩინჱ, და უბრძანე ღრუბელთა, რაჲთა გარდამოიღონ წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	მიუგო მას ელია წინაწარმეტყუელმან და ჰრქუა: რამეთუ გამოვიდა პირისა ჩემისაგან სიტყუაჲ და არღარა კუალად-ვაქციო იგი, რამეთუ ვფუცჱ სახელსა უფლისასა და არა შევინანო, რაჲთა არა მტყუვრად გამოვჩნდე,
და	კლარჯ.	რამეთუ არა გარდამოჴდეს ცუარი გინა წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა, ვიდრემდის აღვასრულო ნებაჲ ჩემი და შური ვიძიო ღმრთისათჳს.
და	კლარჯ.	ჰრქუა მას მთავარანგელოზმან: უკუეთუ შენ წმიდაჲ ხარ და იქადი სიწმიდითა შენითა, ხოლო მე არა მეშინის შენგან.
და	კლარჯ.	არამედ მაუწყე მე, რაჲსათჳს დააყენენ ღრუბელნი წჳმისაგან და განაქარვე ჴელმწიფებაჲ ჩემი?
და	კლარჯ.	მითხარ მე, ჵ მიწაო და მიწისაგანო, ვინ გასწავა შენ ესევითარი ფიცი, რაჲთამცა ჰფუცჱ ცხოველებასა უფლისასა, ანუ ვინ მიგიძღუა შენ ესევითარსა საქმესა, ანუ არა უწყია, რამეთუ მიწაჲ ხარ შენ ქუეყანასა ზედა?
და	კლარჯ.	და გნებავს, რაჲთა ჰსცვალო ბრძანებაჲ ღმრთისაჲ და ეძიებ ყოველთა კაცთა წარწყმედასა, რაჲთა შენ ხოლო მარტოჲ დაშთე ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	ჩუენ ანგელოზნი ცისანი, დაგუბადნა ღმერთმან ცეცხლისაგან და ქარისა და ერთიცა ჩუენგანი ვერ შემძლებელ არს, ვითარცა ფუცა მაცხოვარებასა უფლისასა.
და	კლარჯ.	ერასტოს, რომლისათჳს მასცა აჴსენებს მასვე წიგნსა, რომლისათჳს მგულებელცა იერუსალჱმს იქმნა ეკლესიასა და მერმე ეპისკოპოს იქმნა პანიდიას.
და	კლარჯ.	კლემენტოს, რომლისათჳს მასცა იგივე მოციქული აჴსენებს, და იტყჳს კლემენტოჲთურთ და საქმის მოდგამით ჩემთაჲთურთ, რომელისაცა ნათესავთა შორის წარმართთასა პირველად ჰრწმენა ქრისტჱ, რომელიცა მერმე ეპისკოპოს იქმნა სარდიკიას.
და	კლარჯ.	და შენ, რომელი მიწისაგან დაებადჱ, კადნიერ იქმენ ფუცვად ცხოველებასა ღმრთისასა, რაჲთა დაამტკიცო ნებაჲ შენი.
და	კლარჯ.	უწყოდჱ, რამეთუ მრავალნი კაცნი არიან ქუეყანასა ზედა, რომელნი უფროჲს არიან შენსა წინაშე უფლისა და არავინ მათგანმან იკადრა ფუცვად ცხოველებასა უფლისასა.
და	კლარჯ.	ესე ყოველნი წმიდანი მოციქულნი სამგზის სანატრელმან და ყოვლითა შუენიერებითა სავსემან დორეთიოზ, ჰრომსა შინ მყოფმან, ჴელითა ჰრომაელებრ მეტყუელებითა მოსაჴსენებელთა დაუცვა, რომლისათჳს ჩუენ გარდავცვალეთ განმარტებით ბერძენთა ენად.
და	კლარჯ.	საცნაურად ყოველთა ყავთ სამეოცდაათთა მათ მოწაფეთაჲ წესი და სარწმუნოებაჲ, ჭეშმარიტებით ესე შეიწყნარეთ, რამეთუ მოციქულიცა პავლე მიწერით ამათთჳს იტყოდა,
და	კლარჯ.	და მას ყოველსა თანა, რომელ ჰყავ და განჰყუენ შუენიერებაჲ ქუეყანისაჲ და განაქარვჱ ჴელმწიფებაჲ ზეცისაჲ და არავე დასცხრა გულისწყრომაჲ შენი დაბადებულთაგან, არამედ არცაღა უფლისა შენისასა ვჰგონებ, ვითარმცა ინება განრყუნაჲ ქუეყნისაჲ დაჯერებისა შენისათჳს.
და	კლარჯ.	და უფალი ჩემი და შენი იგი მხოლოჲ ერთ არს, შეიწყალნის მართალნი და ცოდვილთაჲ ჰნებავს ცხოვრებაჲ, და არავისი დაბადებულთაგანისაჲ სათნო-უჩს წარწყმედაჲ, არამედ იხარებს იგი მოქცევასა მათ ზედა სინანულსა და ამით ევედრების ღმრთეებაჲ მისი.
და	კლარჯ.	და კუალად ჰრქუა მთავარანგელოზმან ელიას: ფრიად განვაგრძვენ სიტყუანი ჩემნი შენდა მიმართ, და არა მომიგებ, არცა მეტყჳ რას, რომელმან შეაწუხჱ და წარწყმიდჱ ქუეყანაჲ და მკჳდრნი მისნი სახლისათჳს აქაბისისა და ერისა მისისათჳს.
და	კლარჯ.	პეტრე გალიას და შუვა გალიას, პონტოს პონტოს და ყოველსა კაბადუკიასა და ბითჳნიასა ქადაგებდა სახარებასა მას შემდგომად მოქცევისა მისისა ანტიოქიაჲთა,
და	კლარჯ.	და უკუეთუ აქაბ ცოდა, რაჲ თანა-აც ხეთა ნერგთა, რომელთაჲ ფურცელი დაცუვნებულ არს და ნაყოფი დამჭნარ არს?
და	კლარჯ.	და წინაწარმეტყუელებაჲ პირველთაჲ მათ დაჴსნილ არს და განქარვებულ, რომელნი იტყოდეს სიხარულსა კაცთასა ქუეყანისა ნაყოფთაგან.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ შენ თავი შენი განგიწირავს და ეძულობ მას, შეიწყალენ ჩჩჳლნი, მოხუცებულნი, გლახანი და უძლურნი.
და	კლარჯ.	ხოლო ვითარ ელია არა მიჰხედნა მთავარანგელოზსა მას, ღრუბელთა განმგებელსა, და არცა მი-რაჲ-უგო მას და არცა შე-რაჲ-უჴდა გულისსიტყუაჲ მათგანი ყოვლად ჰრქუა მთავარანგელოზმან მან: უწყოდჱ,
და	კლარჯ.	რამეთუ მე და შენ წარდგომად ვართ წინაშე უფლისა და მან მხოლომან ისმინნეს სიტყუანი ჩემნი და შენნი, ვინაჲთგან არა ისმინე შენ ვედრებაჲ ჩემი და აჰა ესერა, აღვალ მე წინაშე ღმრთისა და ვყო შესმენაჲ შენი და ვაუწყო,
და	კლარჯ.	მერმე ყოველსა იტალიასა და ჰრომსა ქადაგებდა, რომელიცა ნერონისგან ჯუარსაცა, მუნვე, ჰრომს, დაფლულ არს უპირადჱს სამისა მის კალანდისა ივლისისასა.
და	კლარჯ.	რამეთუ განაქარვე ბრძანებაჲ მისი და დაამტკიცე ნებაჲ შენი, რამეთუ მას მხოლოსა დაედვა ბრძანებაჲ ქუეყანასა ზედა, რაჲთა არა განქარდეს ზამთარი და ზაფხული და არცა მოაკლდეს თესლი და მკაჲ და აღმოცენებაჲ ნაყოფთაჲ და ყუავილი მდელოთაჲ.
და	კლარჯ.	და აჰა ესერა რა, ყოველი წარწყმიდა სიტყუამან შენმან და იპოე შენ წინააღმდგომ ბრძანებასა უფლისასა აღსრულებითა ნებისა შენისაჲთა, და ესე ყოველი ვაუწყო უფალსა,
და	კლარჯ.	ანდრეა, ძმაჲ მისი, ყოველთა ზღჳს კიდეთა ბითჳნიაჲსათა და პონტოჲსათა, თრაკთასა და სკჳთელთასა მოვლო და ქადაგებდა უფალსა.
და	კლარჯ.	არამედ კუალადცა გევედრები, ისმინე ჩემი და განჰჴსენ კრულებაჲ ესე, რომელი განაჩინე და ყავ გარდამოსლვაჲ წჳმისაჲ ბრძანებითა უფლისაჲთა ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	იხარებს უფალი და ჰნებავს, რაჲთა გარდამოავლინოს წყალობაჲ მისი დაბადებულთა თჳსთა ზედა, რამეთუ მოწყალჱ არს და შემწყნარებელ.
და	კლარჯ.	შემდგომად მისა წარვიდა სებასტიელთა ქალაქსა მას დიდსა, სადა ბანაკი იგი იყო აფსარელთაჲ, და ფასისი მდინარჱ, სადა-იგი უშინაგანჱსნი ეთიოპელთანი დამკჳდრებულ არიან.
და	კლარჯ.	მაშინ მიუგო ელია ანგელოზსა მას და ჰრქუა: რამეთუ განაგრძენ სიტყუანი შენნი ჩემდა მომართ და მე ვდომი და ვისმენ, აწ ისმინე ჩემი, რამეთუ მნებავს სიტყჳსგებაჲ შენი სიტყუათაებრ,
და	კლარჯ.	უკუეთუ შენ ანგელოზი ხარ ზეცისაჲ ანგელოზთაგანი, განჰმარტენ ფრთენი შენნი და აღჰფრიდი ზეცად და შეერთე მოყუასთა შენთა, და უკუეთუ გაქუს ჴელმწიფებაჲ ღრუბელთა ზედა.
და	კლარჯ.	იოვანე, ძმაჲ მის, რომელმანცა სახარებაჲ დაწერა, ეფესოს ქადაგა ქრისტჱ და ტრაინასოსის(!) მიერ მეფისა პატმოს ჭალაკად სიტყჳსა მისთჳს ქრისტჱსისა განჴდილ იქმნა.
და	კლარჯ.	და მერმე აღმაღლებაჲ ჴორცთა მისთაჲ განითქუა ენუქის და ელიაჲს თანა, აწცა ჴორცთა შინა ყოფასა იტყჳან.
და	კლარჯ.	ხოლო მე თქუმისა შენისაგან არა მეშინის, რამეთუ არა გაქუს ჴელმწიფებაჲ ჩემ ზედა, უკუეთუ უჯერო-გიჩნს განჩინებაჲ ჩემი, ხოლო შენ არავე სათნოჲ განიზრახჱ, ვინაჲთგან არა განჰრიხენ უფლისა ღმრთისა შენისათჳს, ვითარ-ესე მე მდუღარე ვარ და მუშურნე უფლისა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ ზეცისა ძალთაგანი ხარ ბრძულად ჩემდა და ყუედრებად, დაღათუ შენ ცეცხლისაგან დაებადჱ, ხოლო სიტყუაჲ პირისა ჩემისაჲ ცეცხლებრ შემწუველ არს და ცხოველ არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომლისა წინაშე წარვდგები და ვჰმსახურებ და ბრძანებათა მისთა აღვასრულებ.
და	კლარჯ.	უკუეთუმცა არა შიშისა მისისათჳს ვჰრიდებდი და რაჲთა არა ურჩ-ვექმნე ბრძანებასა მისსა, ვთქუმცა სიტყუაჲ ერთი და დამცა-ვაქციე ქუეყანაჲ უსამართლოებისათჳს, მკჳდრთა მისთაჲსა და უშჯულოებისა.
და	კლარჯ.	ფილიპე მოციქულმან ფრიგჳას ქადაგა სახარებაჲ იგი და დაეფლა იერაპოლისს თანა შჳდით ასულით მისითურთ, რომელნიცა ლუკა მახარებელმან საქმესა მოციქულთასა მოაჴსენნა.
და	კლარჯ.	ბართლომე მოციქულმან ჰინდოთა მათ, „წოდებულთა მდიდრად“, უქადაგა ქრისტჱ და მისცა მათ მათჱს სახარებაჲ და დაიძინა ურბანას ქალაქსა შინა დიდსა სომხითისასა.
და	კლარჯ.	შენ სამე უმეცარ ხარ, რამეთუ ზეცას არს საყოფელი შენი და არა უწყი, რაჲ იქმნების ქუეყანასა ზედა, რომელსა შინა სახლი აქაბისი განფრდილ არს და ერი მისი გარდასრულ არს რჩულსა ღმრთისასა და დღითი-დღედ იქმნებიან უშჯულოებანი მრავალსახენი და სიბილწენი.
და	კლარჯ.	თომა მოციქულმან პართელთა და გერმანელთა და ივრკანელთა და პატრელთა და მოგუთა უქადაგა სახარებაჲ იგი ქრისტჱსი, აღესრულა ქალაქსა ჰინდოთასა, რომელ ეწოდების კათამიტელთაჲ.
და	კლარჯ.	იუდა იაკობისმან ყოველსა შუვამდინარესა უქადაგა ქრისტჱ, აღესრულა ედესას და მუნვე დაეფლა.
და	კლარჯ.	სიმონ, რომელსა ეწოდა იუდა, ელევთერეპოლილს და გაზას ვიდრე ეგჳპტედმდე ქადაგა ქრისტჱ, დაეფლა უსტრაკას, ქალაქსა ეგჳპტელთასა, ჯუარცუმული ტრაიანოსისგან მეფისა.
და	კლარჯ.	მატათია, რომელი შერაცხილ არს ათორმეტთა მათ ნაცვალად იუდაჲსა, პირველსა ეთიოპისასა ქადაგა ქრისტჱ, აღსერულა და დაეფლა მუნვე.
და	კლარჯ.	სიმონ მოშურნემან ყოველთა მავრიტიანთა და აფრიკიელთაჲ ქუეყანაჲ მოვლო და ქადაგა ქრისტჱ.
და	კლარჯ.	მერმე ბრეტანიას ჯუარს-ეცუა და მათგან აღესრულა და მუნვე ქუეყანასა მათსა დაეფლა.
და	კლარჯ.	ესე ჩუენ დორეთიოს საწარმართოჲსაგან და ებრაელებრისა ერთად შეკრებული მოგუცა ჰრომაელებრითა წერილითა, რომელი ჩუენ,
და	კლარჯ.	ვითარცა საჴმარი და ადვილად შესაწყნარებელი, ერთად შეკრებული საცნაურ ყოველთა ვყავთ და მადლი მივეცით ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და უკუეთუმცა მეცნიერ იყავნ შენ საქმეთა მათთა, არა სამემცა სდეგ აქა და მევედრებოდჱ მათთჳს, რომელსა იგინი არა ღირს არიან.
და	კლარჯ.	მიუგო მას ანგელოზმან მან და ჰრქუა: რაჲსა აქაბისა სახლისათჳს წარსწყმედ ურიცხუთა მართალთა და ბევრეულთა ჩჩჳლთა უმანკოთა?
და	კლარჯ.	უკუეთუ ზეცისაჲ ხარ, რაჲსა განაქარვე განგებაჲ ქუეყანისაჲ და უკუეთუ ქუეყანისაჲ ხარ, რაჲსა შეჰკრენ ცანი და დაჰჴსენ ჴელმწიფებაჲ ჩუენი?
და	კლარჯ.	სასუფეველი განღებულ არს, ხოლო შემავალნი მცირედ არიან, მოძღუარი კეთილი მოსრულ არს, ღაღადებს და იტყჳს, გჳთხრობს და გუასწავებს: უკუეთუ ისმინოთ ჩემი და ისწავლნეთ მცნებანი ჩემნი, კეთილსა ქუეყანისასა შჭამდეთ თქუენ,
და	კლარჯ.	„ხოლო ნეტარ არიან თუალნი, რომელთა იხილონ, რომელსა-ესე თქუენ ჰხედავთ, რამეთუ მრავალთა წინაწარმეტყუელთა და მამათმთავართა სწადოდა ხილვის, რომელსა-ესე თქუენ ჰხედავთ, და არა იხილეს, და სმენად, რაჲ-ესე თქუენ გესმა, და არა ესმა“.
და	კლარჯ.	ნეტარ არიან ყურნიცა იგი, რომელთა ესმნეს ტკბილნი იგი სიტყუანი ცხოვრებისანი პირისაგან მისისა, რამეთუ ესევითართა სიტყუათა ეტყოდა უფალი იგი და მაცხოვარი ყოველთაჲ.
და	კლარჯ.	არა ფურცელთაგან ხეთაჲსა შექმნულ არს, რომელსა წარმავალი საჭმელი გამოაქუს, არამედ საღმრთოთაგან წესთა შემკულ არს, რომელსა სულიერი და წარუვალი საზრდელი გამოქუს.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა აღ-ვინმე-დგა შჯულისმდებელი, რომელი გამოსცდიდა უფალსა ჩუენსა იესუს და ეტყოდა: „მოძღუარ, რაჲ ვქმნე, რაჲთა ცხოვრებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳდრო“?
და	კლარჯ.	ჵ შჯულისმდებელო, რაჲსათჳს გამოსცდი უფალსა და მოძღუარსა?
და	კლარჯ.	გამოცდაჲ იგი არა სამართალ არს, ხოლო კითხვაჲ იგი – შუენიერ და პატიოსან.
და	კლარჯ.	ტაძარი არს სამეუფოჲ და ეკლესიაჲ ღმრთისა ცხოველისაჲ, სუეტი და სიმტკიცჱ ჭეშმარიტებისაჲ, რომელსა შინა ვდღესასწაულობთ დღესასწაულსა სიხარულისასა.
და	კლარჯ.	დღეს თაბორი ცათა მობაძავ იქმნების, რამეთუ ხედავს დიდებასა შემოქმედისა თჳსისასა, დღეს შეიმკვების ღრუბლითა ნათლისაჲთა და იხარებს ჴმითა მამისაჲთა.
და	კლარჯ.	იკითხავ და იტყჳ: „მოძღვარ, რაჲ ვქმნჱ, რაჲთა ცხოვრებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳიდრო?“
და	კლარჯ.	ოდესღა შჯული იცი და წიგნი აღმოგიკითხავს, არა-მე იცია, რაჲ ჰქმნე, რაჲთა ცხორებაჲ საუკუნოჲ დაიმკჳდრო?
და	კლარჯ.	აწ იხილეთ სიმდაბლჱ იგი უფლისა ჩუენისაჲ, ვითარ-იგი სიტკბოებით და სიმდაბლით ეტყჳს მას: „შჯულსა რაჲ წერილ არს, ვითარ აღმოგიკითხავს?“
და	კლარჯ.	ვითარმედ: „წინაწარმეტყუელი აღგიდგინოს თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან ძმათაგან თქუენთა, ვითარცა-ესე მე, მისი ისმინეთ“ ამას დაამტკიცებს მამაჲ და იტყჳს: „ეგე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ.
და	კლარჯ.	ხოლო ესე უწამებს, ვითარცა თანამდგომარესა, ვითარმედ: მაგისი ისმინეთ, ესე იგი არს, რომელი მოვიდა და თქუენ შორის დგას.
და	კლარჯ.	იხილავს-მე ვისა ესევითარი სიმდაბლჱ, რამეთუ მეყუსეულად არა ასწავა მას, არამედ მისითავე პირითა ჰკითხავს მას და იტყჳს: შჯულსა ვითარ წერილ არს, ვითარ აღმოგიკითხავს?
და	კლარჯ.	დღჱს ელიაცა, ეტლი იგი ისრაჱლისაჲ და მჴედარი მისი ფრიად იხარებს, რამეთუ რომელმან-იგი ჴორცითა საკრველთა შინა საყოფელთა დაჰმარხა, იხილა იგი ჴორცშესხმული ჭეშმარიტად, და რომელმან-იგი უკუდავებისა სახჱ უჩუენა მას, იხილა იგი ვნებად და სიკუდიდ მოსრული ნებსით.
და	კლარჯ.	ხოლო მან ჰრქუა მას: „შეიყუარო ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა, და მოყუასი შენი – ვითარცა თავი თჳსი“.
და	კლარჯ.	ოდესღა ესე იცი, რამეთუ ჯერ-არს შეყუარებად ღმერთი ყოვლითა გულითა და ყოვლითა სულითა და ყოვლითა ძალითა და ყოვლითა გონებითა, ოდეს ამას ჰყოფდე, ღმერთსა ყოვლადვე შე-ვე-არა-სცოდო, არამედ დაიმარხნე ყოველნი მცნებანი მისნი და, სამართალთა მისთა ხჳდოდი.
და	კლარჯ.	უკუეთუ ქუეყანისა მეფემან უშინაგანჱსთა მსახურთა აუწყის საიდუმლოჲ თჳსი და უხარინ, რამეთუ ღირს იქმნეს ცნობად საიდუმლოსა უფლისა თჳსისასა, რომლისაჲ ქერობინთაჲცა შეუძლებელ არს თუალთა შედგმაჲ,
და	კლარჯ.	და მოყუასი შენი, თუ ვითარცა თავი თჳსი, გიყუარდეს, რამეთუ „სიყუარულსა არაჲ შურნ, არა მაღლოვინ, არა განლაღნის, არა სარცხჳნელ იქმნის, არა ეძიებნ თავისა თჳსისასა.
და	კლარჯ.	რამეთუ უფროჲს მათსაცა ღირს იქმნნეს ესენი: იგინი საყდართა ქუეშე ეტლისთუალთა იფარვიან და არავის მიუთხრობენ დიდებასა მისსა, რამეთუ ესენი არა ხოლო თუალით ხილვად, არამედ ჴელით მსახურებადცა და უფროჲსღა ყოველთა კიდეთა აუწყებენ დიდებასა მისსა.
და	კლარჯ.	იგინი, ვთქუათ, ხოლო ურთიერთას იტყჳან ქებასა მათსა, ხოლო ამათ ყოველი სოფელი აღავსეს ღმრთის მეცნიერებითა, და ყოველნი მათ თანა სამსა მას წმიდასა გალობასა აქებენ.
და	კლარჯ.	გუალე, „შენცა ეგრევე ჰყოფდი და სცხომდჱ“.
და	კლარჯ.	„ხოლო მას ვითარცა უნდა განმართლებაჲ თჳსისაჲ, ჰრქუა იესუს: და ვინ არს მოყუას ჩემდა?
და	კლარჯ.	მაშინ მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: კაცი ვინმე ერთი გარდამოვიდოდა იერუსალჱმით იერიქოდ და ავაზაკნი დაესხნეს მას გზასა ზედა, რომელთაცა შეიპყრეს იგი და განძარცუეს და წყლულებაჲ დიდი დასდვეს მას ზედა და სიკუდიდ მიაწიეს იგი და წარვიდეს იგინი“.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ, საყუარელნო, ვიხილოთ და გულისხმა-ვყოთ, ვინ-მე იყო კაცი იგი ერთი, რომელი გარდამოვიდოდა იერუსალჱმით იერიქოდ?
და	კლარჯ.	ლოცვა ყავთ ჩემთჳს, რაჲთა ვიტყოდი თქუენ თანა ამისთჳს, რომელი-ესე გუესმა დღეს წმიდისა სახარებისაჲ, ვითარმედ: „შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესუ პეტრე, იაკობ და იოვანჱ“.
და	კლარჯ.	– არამედ პირველთა მათ სიტყუათა შემდგომად ექუსთა დღეთა, ვითარცა-იგი მათჱ და მარკოზ აუწყებენ.
და	კლარჯ.	ესე ადამი სამოთხესა შინა ვიდოდა, იმოთხვიდა და იშუებდა და იხარებდა.
და	კლარჯ.	აჰა, ავაზაკნი დაესხნეს მას, რომელთაცა განძარცუეს იგი და წყლულებაჲ დიდი დასდვეს მას ზედა და სიკუდიდ მიაწიეს იგი და წარვიდეს.
და	კლარჯ.	მოვიდა ეშმაკი სამოთხედ და პოვა ადამი, სამოთხესა შინა, შემკული და შემოსილი მადლითა მით სულიერითა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მათე და მარკოზ არა თანა-შეჰრაცხენ პირველსა მას დღესა, რომელსა სიტყუანი იგი ითქუნეს და არცა უკუანაჲსკნელსა მას, რომელსა შინა იცვალა ხატი იგი დიდებისაჲ,
და	კლარჯ.	არამედ საშუვალ პირველისა და მეორისა ექუსთა ხოლო დღეთა გჳთხრობენ, ვითარმედ: შემდგომად ექუსისა დღისა.
და	კლარჯ.	მუნქუესვე შეიპყრა იგი, განძარცუა შურითა მით გესლიანითა და აცთუნა და მოწყლა იგი წყლულებითა დიდითა და მო-ცა-აკუდინა იგი სიკუდილითა მით საუკუნოჲთა, განკიცხა, განაქიქა და განბასრა და დააგდო იგი ქუეყანასა ზედა და წარვიდა.
და	კლარჯ.	ხოლო ლუკა პირველსაცა და უკუანაჲსკნელსა თანაშეჰრთავს და ერთბამად აჰრაცხს, ვითარმედ: შემდგომად სიტყუათა ამათ ვითარ რვა ოდენ დღე, გინა თუ მერვესა დღესა.
და	კლარჯ.	იდვა ადამი განძურცილი და განშიშულებული, წყლული და მომკუდარი.
და	კლარჯ.	არამედ მასვე სიტყუასა მოვიდეთ, რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: „შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესუ პეტრე, იაკობ და იოვანე“.
და	კლარჯ.	ეძიებდა შემწესა და არავის ჰპოებდა.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა იხილა უფალი, მომავალი სამოთხედ, და დაემალა ადამი შიშულოებისა მისგან და სულითა წყლულ იყო იგი.
და	კლარჯ.	და მერმე მას დიდებულსა ხილვასა, ოდეს-იგი აღვიდოდა მათ თანა მთასა მას ლოცვად ვითარცა კაცი, ხოლო გამობრწყინდა დიდებითა ღმრთეებრ.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა უფალმან ადამს: ადამ, ადამ, სადა ხარ?
და	კლარჯ.	ხოლო მან ჰრქუა მას: მესმა ჴმაჲ შენი, ხჳდოდჱ რაჲ შორის სამოთხჱსა და შემეშინდა, რამეთუ შიშუელ ვარ და დაგემალჱ.
და	კლარჯ.	ჰრქუა მას უფალმან: და ვინ გითხრა შენ, რამეთუ შიშუელ ხარ შენ?
და	კლარჯ.	და მერმე კუალად ოდეს-იგი მოვიდოდა ცხორებისა ვნებასა მას ნეფსით და განზრახვით და მას ღამესა, რომელსა მისცემდა თავსა თჳსისა, და მივიდოდა მათ თანა გესმანიად ვითარცა კაცი,
და	კლარჯ.	მიუგო მას ელია წინაწარმეტყუელმან და ჰრქუა: რომელსა ეშინის ღმრთისა, უზეშთაეს არს იგი ზეცისათა და ქუეყანისათა, რამეთუ დაებადა იგი ქუეყანისაგან და ზეცისა ნივთთაგან.
და	კლარჯ.	რომლისათჳს იტყოდა: „მწუხარე არს სული ჩემი ვიდრე სიკუდიდმდჱ“, და ილოცვიდა: „მამაო, უკუეთუ შესაძლებელ არს თანაწარსლვად სასუმელი ესე ჩემგან“, ხოლო განუმზადებდა ყოველთა ცხორებასა და უკუდავებასა, ვითარცა ღმერთ არს,
და	კლარჯ.	ეკალი და კუროჲსთავი აღმოგიცენდებოდის შენ და ჰშჭამდე შენ თივასა ველისასა.
და	კლარჯ.	ქუეყანით მიწაჲ მიიღო, ხოლო ზეცით შთაჰბერა ღმერთმან სული სული-ცხოველი და მეტყუელი და მისთჳს მოაქუს ჴელმწიფებაჲ გუემად ქუეყანისა, რამეთუ ქუეყანისაგან დავებადჱ და შეკრვაჲ ცათაჲ მოვიღე და შეუძლჱ სულითა ღმრთისაჲთა, რომელი დამკჳდრებულ არს ჩემ თანა.
და	კლარჯ.	და აწ ნუ იქადი ჩემ ზედა, რამეთუ კაცი ვარ და შენ ანგელოზი.
და	კლარჯ.	დაღაცათუ კაცი ვარ, არამედ შენსა უფროჲს ვარ, რამეთუ შენ დაგბადა ღმერთმან ზრახვითა სულისა მისისაჲთა, ხოლო მე მარჯუენითა თჳსითა დამბადა და შემდგომად დაბადებისა ჩემისა შთამბერა პირსა ჩემსა სული ცხოველი.
და	კლარჯ.	და უწყოდჱ, რამეთუ უფროჲს ვარ შენსა და ჴელმწიფებაჲ ჩემი უფროჲს არს შენსა ჴელმწიფებასა, რამეთუ შენ ღრუბელთა ოდენ ზედა გაქუს ჴელმწიფებაჲ განგებისაჲ, ხოლო მე მყო ღმერთმან მღდელ ქუეყანასა ზედა და მომცა ჴელმწიფებაჲ ცათა შინა.
და	კლარჯ.	ოფლითა პირისა შენისაჲთა ჰშჭამდჱ შენ პურსა შენსა ვიდრე მიქცევადმდჱ შენდა მუნვე ქუეყანად, რომლისაგანცა გამოისახჱ, რამეთუ მიწისაგან შექმნულ იყავ და განგძარცუა შენ ეშმაკმან და აწ მუნვე მიწად მიიქეც“.
და	კლარჯ.	და გამოჴადა უფალმან ადამი სამოთხისა მისგან.
და	კლარჯ.	მოვიდა ეშმაკი და კუალად პოვა ადამი მარტოდ გარეშჱ სამოთხესა მას, ვითარცა ცხოვარი გარეშჱ ბაკსა.
და	კლარჯ.	არა თუ სხუანი იგი უყუარდეს, არამედ მათცა იგივე ზოგადი მადლი აქუნდა და თქუა: „უფროჲსი ამისსა სიყუარული არავის აქუს, ვითარმცა ვინ სული თჳსი დადვა მეგობართა თჳსთათჳს.
და	კლარჯ.	და კუალად ვითარმედ: „მამასა ჩემსა უყუართ თქუენ“.
და	კლარჯ.	შენ მონაჲ ხარ უფლისაჲ და მეცა მონაჲ ვარ უფლისაჲ, და აწ უკუე მიიღჱ სიტყუაჲ ჩემი და აღვედ წინაშე უფლისა და უთხრენ სიტყუანნი ჩემნი და შენნი, რაჲთა სცნა, ვისი სიტყუაჲ სათნო-უჩნდეს – შენი-ძია ანუ ჩემი?
და	კლარჯ.	აღვიდა იესუ მთასა მას ლოცვად, რომელ-იგი სხუასაცა ჟამსა ოდესმე ილოცვიდა, უფროჲსღა იორდანეს ნათლისღებასა მისსა, ჟამსა მას, ოდეს-იგი განეხუნეს ცანი და სული წმიდაჲ გარდამოჴდა და მამისა მიერ იწამა ძედ საყუარელად.
და	კლარჯ.	ვითარცა იხილა ეშმაკმან, რამეთუ მარტოჲ იყო ადამი, შეიპყრა იგი, ვითარცა მჴეცმან ბოროტმან, და სრულიად მოაკუდინა იგი, წარიტაცა და შეავლნა მას ბჭენი ჯოჯოხეთისანი და მუნ დააგდო იგი გზასა ზედა ქუესკნელისასა და წარვიდა.
და	კლარჯ.	და კუალად მამისა მიერ იწამა მითვე ჴმითა ძედ საყუარელად.
და	კლარჯ.	მიემთხჳა ადამს, იხილა იგი და თანა-წარჰჴდა“.
და	კლარჯ.	და უწყი, რამეთუ ღმერთი არს ჭეშმარიტებისაჲ და არავის თუალ-ახუამს, არამედ სიმართლით განაგებს, ჰგუემს და შეიწყნარებს და მართალთა სასუფეველსა ცათასა მიანიჭებს.
და	კლარჯ.	არა თუ ლოცვით მოიგებდა ღმრთისაგან და მამისა დიდებასა და პატივსა და არცაღათუ ვედრებითა იწამებოდა იგი ძედ, რამეთუ იგი თჳთ არს, რომელი-იგი შეიწირავს ყოველთა ვედრებასა და მისსა მოდრკეს ყოველი მუჴლი ზეცისათანი და ქუეყანისათა და ქუესკნელთანი,
და	კლარჯ.	ვინ-მე იყო მღდელი იგი, რომელი მივიდოდა მასვე გზასა და იხილა ადამი, გზასა ზედა დაცემული, და თანა-წარჰჴდა?
და	კლარჯ.	და ყოველმან ენამან აღუვაროს მას, რამეთუ უფალი იესუ ქრისტჱ არს, და სადიდებელად ღმრთისა, მამისა, არამედ რაჲთა აჩუენოს სრული მსგავსებაჲ ჩუენისა მის ბუნებისაჲ თჳნიერ ცოდვისა
და	კლარჯ.	და აღვიდა ანგელოზი იგი და დადგა წინაშე უფლისა და თავყანის-სცა და ჰრქუა: გევედრები შენ, უფალო, რამეთუ კაცი ესე დადგრომილ არს სიფიცხლესავე თჳსსა ზედა და არა შეიწყნარა ვედრებაჲ ჩემი.
და	კლარჯ.	და რაჲთა ლოცვათა ჩუენთა წინამძღუარ ექმნას მამისა მიმართ, ვითარცა იგი შუვამდგომელ არს მღდელთმოძღუარს ღმრთისა მიმართ, რაჲთა შესწირვიდეს ლოცვათა ჩუენთა და გჳლხინებდეს ცოდვათა ჩუენთა.
და	კლარჯ.	და იგი ნათლისღებითა მით არა თუ განწმედასა მიიღებდა წყალთა მათგან, არამედ უფროჲსღა სიწმიდესა მისცემდა, ეგრეცა ლოცვითა მით არა თუ წყალობასა და შეწყნარებასა მიიღებდა, არამედ უფროჲსღა ყოველთა შეწყნარებულს ჰყოფდა და მლოცველთა მათ მიჰმადლებდა წყალობასა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მუნ ნათლისღებასა მას ახალი იგი ელია იყო თჳთმხილველ და მსახურ და ქადაგ, ხოლო აქა ძუელი იგი ელია განახლებული წინაშემდგომელ, მგალობელ და თაყუანისმცემელ და თანაზიარ და თანამზრახვალ საიდუმლოჲსა მის.
და	კლარჯ.	ესე აჰრონიცა მო-ვე-კუდა და შევლნა მან ბჭენი ჯოჯოხეთისანი და იხილა ადამი გზასა ზედა დაცემული და თანა-წარჰჴდა.
და	კლარჯ.	ჵ საკჳრველი და მიუწდომელი ხილვაჲ!
და	კლარჯ.	რაოდენ მე ნელითა სიტყჳთა ვეტყოდე, იგი უფროჲს განრისხნებოდა და განუმტკიცებიეს პირი მისი ქუეყანასა ზედა და ჰნებავს წარწყმედაჲ მისი და ყოველთა მკჳდრთა მისთაჲ და რომელნი მოწყალჱბით დაჰბადენ ექუსთა მათ დღეთა შინა, ამან მისცნა ყოველნი იგი ოჴრებით წარწყმედასა.
და	კლარჯ.	და ეგრევჱ სახედ ლევიტელი ვინმე მივიდოდა მასვე გზასა.
და	კლარჯ.	მუნ მოსჱ შეშინებული, ხოლო აქა თანამდგომარე და ზრახვისა ზიარი.
და	კლარჯ.	ამიერითგან არღარა შჯული მოსჱსგან მოეცემის, არამედ მადლი და ჭეშმარიტებაჲ იესუ ქრისტესგან დაემტკიცების.
და	კლარჯ.	მანცა შევლნა ბჭენი ჯოჯოხეთისანი, მიემთხჳა, იხილა ადამი გზასა ზედა დაცემული და იგიცა თანა-წარჰჴდა.
და	კლარჯ.	და რაჲსაღა უმეტჱსი ვთქუა?
და	კლარჯ.	მაუწყე, უფალო, რაჲ არს საქჱ კაცისა ამის, რომლისა მიგიცემიეს ესევითარი ჴელმწიფებაჲ, და განგებაჲ ჩუენი განაქარვა?
და	კლარჯ.	„სამარიტელი ვინმე მგზავრ მოვიდოდა და მიემთხჳა იგი მას, იხილა და შეეწყალა იგი“.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ შენ, უფალო, გიყუარს კაცი ესე უფროჲს ზეცისა დასეულთა, აღმოიყვანე იგი ზეცად და განერეს ქუეყანაჲ ყოველი პირისა მისისაგან.
და	კლარჯ.	არღარა მოსჱ იტყჳს, ვითარმედ „წინაწარმეტყუელი აღგიდგინოს თქუენ ღმერთმან და მისი ისმინეთ“.
და	კლარჯ.	არა თუ სამარიტელი, არამედ მარიამისგან შობილი, რომელი სამარიტელად იწოდა ჰურიათა მიერ, ესე მოვიდა მოგზაურად ზეცით ქუეყანად და ჴორცნი შეისხნა წმიდისაგან ქალწულისა მარიამისგან,
და	კლარჯ.	მუნ შინა იხილა ადამი დაცემული და ყოველი ნათესავი კაცთაჲ მის თანა წყლულებითა თჳსითა დაცემული.
და	კლარჯ.	მიუგო უფალმან მთავარანგელოზსა მას და ჰრქუა: გაუწყო თქუენ საქმე კაცისაჲ მის, რამეთუ არს იგი მოთმინჱ და კეთილად მსახური და უბიწოჲ და ერთგულად მსახური უფლისა თჳსისაჲ და მსგავსად ერთგულებისა და მოთმინებისა მისისა არს ძალი მისი და ჴელმწიფებაჲ.
და	კლარჯ.	„იხილა იგი და შეეწყალა.
და	კლარჯ.	მოვიდა და შეუხჳა წყლულებაჲ იგი მისი“.
და	კლარჯ.	გამოვცადე იგი, ვითარცა შანთი ცეცხლითა, და ვპოვე იგი, ვითარცა ოქროჲ წმიდაჲ ბრძმედსა შინა.
და	კლარჯ.	რამეთუ დღეს იწოდნეს ცხოველნი და მკუდარნი მსაჯულისა მის მიერ ცხოველთა და მკუდართაჲსა, რამეთუ იგი არს, რომელსა ცხორებისა და სიკუდილისა ჴელმწიფებაჲ აქუს და ნეფსით მოვიდა მოსიკუდიდ ჯუარითა და ესენი თავით ეტყჳან მას, რომელცა-იგი ეგულების ყოფად.
და	კლარჯ.	ეშმაკმან ისარნი მისნი მოირთხნა და მეფენი მონად თავისა თჳსისა განიდგინნა, ხოლო მან ლოცვითა თჳსითა ეშმაკნი და მსახურნი მისნი დაამჴუნა, მეფენი და მთავარნი შემუსრნა,
და	კლარჯ.	ღმრთეებისასა მას ხედვენ საკჳრველებასა და კაცობრივსა მას იტყჳან ვნებასა.
და	კლარჯ.	ესე არს, რამეთუ შეცოდებათათჳს ყოვლისა სოფლისათა იწყალა იგი და ჩუენ წყლულებითა მისითა განვიკურნენით.
და	კლარჯ.	რამეთუ რომელი-იგი პირველითგან იყო სიტყუაჲ და ღმერთი და ხატი ღმრთისა უხილავისაჲ, თავი თჳსი დაიმდაბლა და ხატი მონებისაჲ მოიღო და მსგავს კაცთა იქმნა.
და	კლარჯ.	და ამისთჳს დავადგინე იგი მნედ და ვარწმუნე მას საფასჱ ჩემი, ოქროჲ და ანთრაკი, ზურმუხტი და მარგალიტი მივეც ჴელთა მისთა და ვპოვჱ იგი, ვითარცა ვაჭარი კეთილი, და მომართუა მე აღნადგინები ტალანტთა მათ მრჩობელთა თანა ნაწილითა.
და	კლარჯ.	და ხატითა იპოვა ვითარცა კაცი, დაიმდაბლა თავი თჳსი, იქმნა მორჩილ ვიდრე სიკუდიდმდჱ და სიკუდილითაღა ჯუარისაჲთა.
და	კლარჯ.	პეტრე, თავი იგი მოციქულთაჲ და კლდე სიმტკიცისაჲ, იტყჳს: „უფალო, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ“.
და	კლარჯ.	ნანდჳლვე კეთილ არს ყოფაჲ, სადა ღმრთის მეცნიერებაჲ ეწამების და ნათელი ღმრთეებისაჲ იხილვების, და სასუფეველი ცათაჲ ეუწყების.
და	კლარჯ.	მერმე იტყჳს: „ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა, ერთი მოსჱსა და ერთი ელიაჲსა“.
და	კლარჯ.	წარმავალნი იგი, მრავალფერად მორბედნი, ლოცვითა მისითა დააყოდნა და ამისთჳს ვყავ იგი სარკჱ და სახჱ წინაშე მონათა ჩემთა, რაჲთა ჰხედვიდენ მას და სათნოებითა მისთა მიჰბაძვიდენ.
და	კლარჯ.	და აქო უფალმან ელია წინაწარმეტყუელი.
და	კლარჯ.	რამეთუ არა იცოდა, რასა იტყოდა, არამედ არა უმეცარ იყო, რომელსა-იგი ზრახვიდა, რამეთუ იტყჳს: „ერთი შენდა“, ვითარცა ღმრთისა და ერთი მამისა, რომელი-ეგე ხატი და ბრწყინვალებაჲ დიდებისა მამისაჲ ხარ, ვითარცა სთქუ: „რომელმან მიხილა მე, იხილა მამაჲ ჩემი“.
და	კლარჯ.	და ერთი მოსჱსა, ვითარცა შენ მხოლოჲსა ძისათჳს, რომელმან მსგავსებაჲ მისი შეიმოსჱ განკაცებითა და შჯულისდებითა და სიკუდილითა.
და	კლარჯ.	და ელიაჲსა, ვითარცა სულისა წმიდისათჳს, რომელი-იგი ცეცხლისა ეტლითა და ზჱაღფრენითა და უკუდავებისა მის სახელითა ცხოვრებისა საუნჯეთა შინა მსგავსად გამოისახვის.
და	კლარჯ.	და რამეთუ ხატ და ბჭჱ სასუფეველისა ცათაჲსა ეკლესიაჲ, ვითარცა მამათმთავარი იაკობ იტყჳს: „ვითარ საშინელ არს ადგილი ესე!
და	კლარჯ.	არა არს ესე სხუა, არამედ სახლი ღმრთისაჲ და ბჭჱ ცათაჲ“.
და	კლარჯ.	რამეთუ ლოდი იგი სასთუნალი აუწყებდა დაფუძნებასა ეკლესიისასა, ხოლო აღმართებითა მით და ცხებითა აღშჱნებასა და დიდებასა აუწყებდა.
და	კლარჯ.	ხოლო კიბეთა აღმართებაჲ და ანგელოზთა გარდამოსლვაჲ და აღსლვაჲ მოასწავებდა, ვითარმედ ესე არიან ბჭენი უფლისანი, და მართალნი შევლენედ ამას, რომელნი სარწმუნოებითა განმართლებულ იქმნეს ანგელოზთა თანა გალობისა და ქებისა შეწირვად ცათა შინა.
და	კლარჯ.	რომლისათჳსცა ეტყჳს უფალი მოციქულსა მას, ვითარმედ: „შენ ხარ კლდჱ, და მაგას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი არა ერეოდიან მას, და მიგცნე შენ კლიტენი სასუფეველისა ცათაჲსანი,
და	კლარჯ.	და რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, იყოს იგი კრულ ცათა შინა, და რომელი განჰჴსნე ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა“.
და	კლარჯ.	და რომელსა პავლე იტყჳს: „ხოლო კლდჱ იგი იყო ქრისტჱ“.
და	კლარჯ.	კუალად ჰრქუა ანგელოზსა მას: აწ უკუე არა შევაწუხო მონაჲ ჩემი ელია, არამედ მოვიყვანო იგი მყუდროდ და განგებით, რაჲთა განჰჴსნას საკრველი იგი კრულებისაჲ, რომელი განაჩინა,
და	კლარჯ.	აწ უკუე „რომელმან აღაშჱნოს სახლი თჳსი კლდესა მას ზედა, რავდენვეღა თუ იყვნედ წჳმანი და წარმოეცნენ მდინარენი და ქროდიან ქარნი და ეკუეთნენ სახლსა მას, ვერ დაეცეს,
და	კლარჯ.	რამეთუ დამყარებულ არს კლდესა ზედა“ და აღშჱნებულ არს იგი საფუძველსა ზედა წმიდათა მოციქულთასა და წინაწარმეტყუელთასა, რომლისა თავ საკიდურთა მისთა არს ქრისტჱ იესუ.
და	კლარჯ.	ხოლო რომელნი ორგულებით შებრკოლდეს ურწმუნოებითა, მან კუალად მსგავსი იგი ისმინენ, რამეთუ „აღაშჱნა მან სახლი თჳსი მქჳშასა ზედა, და ვითარცა იყო წჳმაჲ, აღდგეს ნაღუარევნი, ანქრევდეს ქარნი და ეკუეთნეს სახლსა მას, და დაეცა, და იყო დაცემაჲ მისი დიდი“.
და	კლარჯ.	რამეთუ იტყჳს: „აჰა ესერა, დავსდებ სიონს შინა ლოდსა დაბრკოლებისა და კლდესა საცთურებისასა, და ყოველსა, რომელსა ჰრწმენეს იგი, არა ჰრცხუენეს“.
და	კლარჯ.	და ყოველსა, რომელსა დაეცეს, იგი განინქრიოს და რომელი ეკუეთოს, იგი შეიმუსროს.
და	კლარჯ.	ამისთჳს უკუე მოციქული იგი საღმრთოჲსა მის დიდებისა ხილვასა ქადაგებს განცხადებულად და იტყჳს: „რამეთუ არა მეცნიერებისა ზღაპართა შეუდეგით და გაუწყეთ თქუენ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრიტჱსი ძალი და მოსლვაჲ, არამედ თჳთ ვხედევდით მისსა მას სიმდიდრესა“.
და	კლარჯ.	რამეთუ მოიღო ღმრთისაგან მამისა პატივი და დიდებაჲ, ჴმაჲ, რომელი მოიწია მისა ესევითარისაგან დიდად შუენიერებისა დიდებისაჲ: „ესე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო ვიყავ“.
და	კლარჯ.	და „ეს ჴმაჲ ჩუენ გუესმა ზეცით გამოსრული, მის თანა რაჲ ვიყვენით მთასა მას წმიდასა.“ იტყჳს, ვითარმედ: „მის თანა რაჲ ვიყვენით“.
და	კლარჯ.	„და დაასხა მას ზედა ზეთი და ღჳნოჲ“.
და	კლარჯ.	ზეთი იგი, რომელ დაასხა, ესე არს დიდი იგი მოწყალებაჲ მისი, რომელი მოჰფინა ჩუენ ზედა, რომელ არს ესე წყლითა ნათლისღებაჲ და ზეთითა, და ცხებითა მით ზეთისაჲთა მივემთხუევით მოსლვასა სულისა წმიდისასა ჩუენ ზედა.
და	კლარჯ.	ხოლო ღჳნოჲ იგი, რომელ დაასხა, ესე არს წმიდაჲ და პატიოსანი უჴრწნელი სისხლი მისი, რომელი დასთხია და მოგუცა ჩუენ, რაჲთა მოვიღოთ მოსატევებელად ცოდვათა ჩუენთა.
და	კლარჯ.	„და აღსუა იგი კაჰრაულსა თჳსსა ზედა“.
და	კლარჯ.	ესე არს, რამეთუ კარაული იგი სიმდაბლედ და ჯუარად გამოისახვის, რამეთუ დიდსა მას სიმდაბლესა მისსა და პატიოსანსა ჯუარსა მოკიდებულ არს სასოებაჲ ჩუენი.
და	კლარჯ.	„და შეიყვანა იგი პანდუქიონსა“.
და	კლარჯ.	იღუაწა იგი და შეიყვანა პანდოქიონსა, რომელ არს ეკლესიაჲ.
და	კლარჯ.	ამისთჳს ეტყჳს წმიდასა ეკლესიასა: აჰა, ესერა, მიგცემ შენ ორსა დრაჰკანსა, რომელ არს წმიდაჲ ჴორცი ჩემი და პატიოსანი სისხლი ჩემი, ამით „იღუაწდე ერსა ამას ჩემსა და თუ რაჲმე სხუაჲცა საჴმარ იყოს შენდა“...
და	კლარჯ.	რამეთუ მონაჲ სარწმუნოჲ კლიტჱ არს ბჭეთაჲ და ოდეს დაჰჴშას, არა განვაღო მე თჳნიერ მისა, რაჲთა არა თქუას, ვითარმედ ვჰმძლავრჱ მას, არამედ განგებით მოვიყვანო იგი ვედრებად ჩემდა,
და	კლარჯ.	ვიცი და მრწამს, საყუარელნო, რამეთუ რომელმან-იგი ყო წყალობაჲ მის ზედა“.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ, ძმანო ჩემნო, ჩუენცა ეგრევე ვჰყოფდეთ და ვცხომდეთ.
და	კლარჯ.	რამეთუ მეგულების დაყენებაჲ საჭმლისაჲ მის, რომელ მიუძღუანებ მას მფრინველთა მიერ, რაჲთა განჰჴსნას, რომელ-იგი შეკრა და გულისხმა-ყონ ყოველთა კაცთა, რამეთუ მივსცემ ჴელმწიფებასა მორწმუნეთა ჩემთა.
და	კლარჯ.	აწ მოვედით და შეურდეთ ყოველთა შემწყნარებელსა წმიდასა ეკლესიასა და ვეზიარებოდით წმიდასა მას ჴორცსა და პატიოსანსა სისხლსა ჭეშმარიტისა ძისა ღმრთისასა, თაყუანის-ვსცემდით და ვევედრებოდით,
და	კლარჯ.	და ყოველთა, რომელთა ყონ ნებაჲ ჩემი და რომელი რაჲ შეკრან ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა და [რომელი რაჲ] განჴსნან ქუეყანასა ზედა, ჴსნილი იყოს იგი ცათა შინა.
და	კლარჯ.	და ვითარ დაადგრა ელია მასვე სიფიცხლჱსა ზედა, და არა ინება გარდამოსლვაჲ წჳმისაჲ, რაჲთა ცხომდენ დაბადებულნი, მაშინ უბრძანა ღმერთმან ყორანთა მათ, რაჲთა დაეყენენ მსახურებისა მისისაგან და საჭმელიცა იგი და-ვე-აცხრონ, რომელსა მიართუმიდეს მას.
და	კლარჯ.	რაჲთა წმიდანი ესე დღენი ორმეოცნი მშჳდობით აღვასრულნეთ და სიხარულით მივიწინეთ დღჱსა მას უფლისასა, რამეთუ დღჱ იგი უფლისაჲ, ვითარცა მზჱ, მოვალს და მოეფინების მკუდრეთით აღდგომაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი.
და	კლარჯ.	და ერთობით ...ბდეთ ნათელსა მას შინა აღდგომისასა და ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, რომელსა შუენის დიდებაჲ, მადლი, პატივი და თაყუანისცემაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და მერმე იხილჱს სხუაჲ სასწაული პატიოსნისა ჯუარისაჲ: ვითარცა ცეცხლი დგა და ვითარცა ალი აღეგზებოდა, ზედა თავსა ჯუარისასა შედგებოდა მზისა უბრწყინვალჱსი,
და	კლარჯ.	და ვითარ იხილა ელია დაყოვნებაჲ იგი ყორანთაჲ მათ პირველსა მას დღესა და არა მოართუეს მას საჭმელი, თქუა გულსა თჳსსა: ნუუკუე არა პოვეს საჭმელი და ძებნასა მისსა დაყოვნდეს, და რაჟამს პოვონ, მომართუან იგი მე.
და	კლარჯ.	და ვითარ გარდაჴდა დღჱ იგი მეორჱ და მესამეჱ და არავე მიართუეს მას საჭმელი იგი, განიზრახვიდა და თქუა: ნუუკუე სხუამან მფრინველემან, უძლიერესმან მათსა მოუღო საჭმელი იგი მორთუმასა მას ჩემსა და მით დაეყოვნა?
და	კლარჯ.	და ვითარ იყო დღჱ მეოთხჱ.
და	კლარჯ.	ჰგებდაღა ელია და იხედვიდა მფრინველთა მათ და იტყოდა: რაჲ-მე რაჲ არს საქმჱ ესე, ანუ ვითარ უდებ-ყვეს მფრინველთა მათ?
და	კლარჯ.	ხოლო ვითარ მოიწია დღჱ იგი მეექუსჱ და ყორანნი იგი არავე მოვიდეს, მაშინ შეიპყრა იგი შიშმან და ძწულამან და შეიწრდა სული მისი და სულმოკლჱ იქმნა შიმშილითა და წყურილითა და გარდამოვიდა იგი ჴევად, რაჲთამცა სუა წყალი წყაროჲსა მისგან, რომლისაგან სუმიდა მარადის.
და	კლარჯ.	და ვითარცა დაყო პირი თჳსი ელია სუმად, მყის განაღო ქუეყანამან პირი თჳსი და შთათქა წყალი იგი და შთაიწრიდა პირისაგან ელიაჲსისა და ჴმა-ყო და ჰრქუა ელიას: ჵ უწყალო, რომელი ეძულონ მშობელთა თჳსთა,
და	კლარჯ.	ვითარ სათნო გიჩს, რაჲთა განიპოხო მათგან და ჰსუა წყალი თიბისაგან მათისა და განაძღო პირი იგი სასტიკი, რომელმან განაჴმნა მდინარენი და დაშრიტნა ნაკადულნი ჩემნი და შეწუნა და შესხრიკნა მცენარენი ჩემნი?
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, ვინ იცვალა ხატი დიდებით მთასა ზედა თაბორსა, რამეთუ „გამობრწყინდა პირი მისი, ვითარცა მზჱ და იქმნა სამოსელი მისი სპეტაკ, ვითარცა თოვლი?“
და	კლარჯ.	და არა შემიწყალჱ მე, მშობელი შენი, რომლისაგან დაებადჱ.
და	კლარჯ.	და აწ ცხოველ არს უფალი, ღმერთი ჩემი, რამეთუ არა ვასუა წყურილსა შენსა წყალი ჩემი და არცა დავალტვნე ბაგენი წარმწყმედელისა ჩემისანი.
და	კლარჯ.	და ვითარ იხილა ელია ესე ყოველი, გულისხმა-ყო, რამეთუ ღმრთისა მიერ არს საქმჱ ესე.
და	კლარჯ.	და ვითარცა მოკუდა ჰეროდე, ჩუენებითა ანგელოზისაჲთავე გამოვიდეს ქუეყანად ისრაჱლისა.
და	კლარჯ.	მაშინ იწყო ტირილად და სულთქუმად და ღაღატ-ყო უფლისა მიმართ და თქუა: შენი არს ჴელმწიფებაჲ, უფალო, და შენი არს ძრიელებაჲ და შენ მხოლოჲ დიდებულ ხარ ცათა შინა და უფლებ ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	და არავინ შემძლებელ არს შეკრვად და განჴსნად თჳნიერ ბრძანებისა შენისა, უფალო.
და	კლარჯ.	და აწ უკუეთუ სათნო-გიჩს შეწყალებაჲ დაბადებულთა შენთაჲ, მე ვინ ვარ მიწაჲ ესე უცხოჲ, მიწაჲ და ნაცარი?
და	კლარჯ.	იაკობ არს ნეტარ იგი მოციქული და მარტჳლი, რომელი ხედვიდა და ესმოდა, რომელმანცა ამას ჭეშმარიტებისათჳს წარუღერა ქედი თჳსი მახჳლსა ჰეროდჱსსა,
და	კლარჯ.	და რამეთუ საყუარელი იგი მოწაფჱ იოვანე და ღმრთისმეტყუელი, რომელი-იგი მიეყრდნა მკერდსა მისსა სერობასა მას და აღმოივსო სიღრმისაგან სარწმუნოებისა და წამა ჭეშმარიტი,
და	კლარჯ.	ვითარმედ: „ვიხილეთ დიდებაჲ მისი, დიდებაჲ, ვითარცა მხოლოდშობილისაჲ მამისა მიერ სავსჱ მადლითა და ჭეშმარიტებითა“.
და	კლარჯ.	სარწმუნო არიან მოწამენი ესე და ჭეშმარიტ არს წამებაჲ ესე მათი, რამეთუ „პირისაგან ორისა და სამისა მოწამისაჲთა დაემტკიცოს ყოველი სიტყუაჲ“.
და	კლარჯ.	ამისთჳსცა მამაჲ ზეგარდმო სამგზის წამებს: პირველად იორდანეს ზედა, ვითარცა იგი დიდებასა ძისასა აუწყებს, რამეთუ უწინარჱს თქუა, მეორედ მთასა ზედა თაბორსა, რომელსა-ესე ვდღესასწაულობთ, და მესამე იერუსალჱმს, ოდეს-იგი ჴმაჲ იყო და თქუა: „გადიდე და მერმე გადიდო“.
და	კლარჯ.	რომლისათჳსცა ეტყოდა უფალი ერსა მას: „არა ჩემთჳს იყო ჴმაჲ ესე, არამედ თქუენთჳს“, რაჲთამცა არწმუნა ერსა მას ამისგან და უწამა მათ: „აწ საშჯელი არს სოფლისაჲ“.
და	კლარჯ.	– არამედ ესე არს საშჯელი, რამეთუ ნათელი მოივლინა სოფლად, და შეიყუარეს კაცთა ბნელი, ვიდრე ნათელი, რამეთუ იყვნეს საქმენი მათნი ბოროტ, ვითარცა-იგი პირველ ვთქუ: „რომელსა არა ჰრწმენეს იგი, აწვე დაშჯილ არს, რამეთუ არა ჰრწმენა მას სახელისა მიმართ ძისა ღმრთისა“.
და	კლარჯ.	სარწმუნო არს იოვანჱსისა, დიდისაჲ მის შორის წინაწარმეტყუელთა და უფროჲსისა მის ნაშობთა დედათაჲსაჲ და უფლისა წინამორბედისაჲ და მქადაგებელისაჲ, რომელსა-იგი ესმოდა იოვანჱს მამისა მიერ წამებაჲ
და	კლარჯ.	და იტყოდა: „რომელსა ჰრწმენეს ძჱ, აქუნდეს მას ცხოვრებაჲ საუკუნოჲ, ხოლო რომელი ურჩ იყო ძისა, არა იხილოს ცხორებაჲ, არამედ რისხვაჲ ღმრთისაჲ“ დაადგრეს მის ზედა, უკუეთუ რომელმან შეურაცხ-ყოს შჯული მოსჱსი, თჳნიერ წყალობისა ორითა ანუ სამითა მოწამითა მოკუდეს.
და	კლარჯ.	რაოდენ უფროჲსისა ტანჯვისა ღირს არს მისა, რომელმან ძჱ ღმრთისაჲ შეურაცხ-ყოს და წამებაჲ იგი მამისაჲ არა შეიწყნაროს და მოციქულთა ქადაგებაჲ არა შეჰრაცხოს სარწმუნოდ.
და	კლარჯ.	რამეთუ ვიცით, რომელმან-იგი თქუა: „ჩემი არს შურისგებაჲ და მე მივაგო, იტყჳს უფალი“.
და	კლარჯ.	და განიკითხოს უფალმან ერი თჳსი.
და	კლარჯ.	არამედ მისითა მით განაჩინა დროჲ იგი ჟამისაჲ მის და წესი თხრობისაჲ, რამეთუ თქუა: „ოდეს ძჱ კაცისაჲ მკუდრეთით აღდგეს“, რომლისათჳს სხუასა ადგილსა იტყჳს,
და	კლარჯ.	ვითარმედ: რომელი გრქუან ბნელსა შინა, თქუენ თქუთ ნათელსა შინა, და რომელი ყურთა გესმეს, ქადაგებდით ერდოთა ზედა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა იგივე კუალად ეტყჳს მათ და ასწავებს: გზასა წარმართთა ნუ მიხუალთ და ქალაქსა სამარიტელთასა ნუ შეხუალთ.
და	კლარჯ.	ხოლო რაჟამს მოიწიოს ჟამი იგი, ოდეს ჯერ-იყოს მისლვაჲ, ეტყჳს მათ: „წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი და ნათელ-სცემდით მათ სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა“.
და	კლარჯ.	ხოლო თჳნიერ ჟამისა თხრობაჲ სიტყჳსაჲ უწესო არს და თჳნიერ წესისა კეთილი რაჲმე უჟამო არს და თჳნიერ კეთილისა სათნოებაჲ შეუძლებელ არს, ხოლო თჳნიერ სათნოებისა სრულებასა ვერ მიიწიოს.
და	კლარჯ.	აწ უკუე ვისწავოთ მოციქულისაგან, რომელი-იგი ჩუენ, ვითარცა კეთილისა თანამზრახვალი, გუსწავებს და იტყჳს: „რაჲთა გამოიცადა...
და	კლარჯ.	და მადლსა წმიდისა სულისასა და სახარებისა ქადაგებითა და მოციქულთა მოძღურებითა, ვითარცა შვილნი მორჩილებისანი.
და	კლარჯ.	რაჲთა შვილებაჲ იგი დავიმკჳდროთ აღთქუმაჲ და ძმობისაჲ იგი მოვიღოთ პატივი.
და	კლარჯ.	ვითარცა იგი მადლითა თჳსითა გჳწესს ჩუენ ძმად და იტყჳს: მიუთხრა სახელი შენი ძმათა ჩემთა.
და	კლარჯ.	რამეთუ იგი თავადი არს, რომელ კაცთმოყუარებით იქმნა ჭეშმარიტად ჩუენდა ძმად და ნათესავ ძირისაგან იესჱსისა და ტომისაგან დავითისა.
და	კლარჯ.	გამობრწყინდა ნათლითა დიდებისა თჳსისაჲთა, რომელსა მხოლოსა აქუს უკუდავებაჲ და მყოფ არს ნათელსა მიუწდომელსა, რომელი კაცთაგანმან არავინ იხილა
და	კლარჯ.	და არცა ხილვად ჴელ-ეწიფების, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და მადლი და პატივი და თაყუანისცემაჲ მამისა და ძისა და წმიდისა სულისაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	ეჰა, დიდებული, საკჳრველი, გამოუთქუმელი და გამოუკულეველი, მიუწდომელი, რომელი იხილა დღეს ნათესავმან კაცთამან.
და	კლარჯ.	ვხედავთ დღეს ღმერთსა ქუეყანასა ზედა და კაცსა ვხედავთ ცათა შინა და ამას ვხედავთ ღმერთსა სრულსა ყოვლითავე დიდებითა და კაცსა სრულსა ყოვლითავე თჳნიერ ცოდვისა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, მთავარი იგი ანგელოზთაჲ ვისა მიერ მიივლინა ქალწულისა მარიამისა ხარებად?
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, საშოსა შინა ქალწულისასა ვინ დაიმკჳდრა?
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, წინამორბედმან საშოჲთ გამო ვის თავყანის-სცა სიხარულით?
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, ბეთლემს ქუაბსა შინა ვინ იშვა?
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, ანგელოზისა მიერ ხარებითა ვისსა მიივლინნეს მწყემსნი ხილვად და თაყუანისცემად, რომელიცა იხილეს შეხუეული და მწოლარე ბაგასა,
და	კლარჯ.	რომელსაცა თაყუანის-სცეს და ანგელოზთა თანა ღაღადებდეს და იტყოდეს: „დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ და კაცთა შორის სათნოებაჲ?“
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, დღესა მერვესა წინადაცუეთად ვისა მოვიდეს?
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, მკლავთა ზედა სჳმონისთა ვინ მიიქუა ღმერთი და იჯმნიდა იგი, ვითარცა მონაჲ თჳსისა უფლისაგან?
და	კლარჯ.	და იტყოდა: „აწ, უფალო, განუტევე მონაჲ შენი მსგავსად სიტყჳსა შენისა მშჳდობით, რამეთუ იხილეს თუალთა ჩემთა მაცხოვარებაჲ შენი“.
და	კლარჯ.	და მსგავსად მისა ანაცა წინაწარმეტყუელი, ვითარცა „ღმერთსა, „აღუვარებდა“ და თაყუანის-სცემდა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, მარიამ დედამან და იოსეფ ვინ წარიყვანეს გალილეად ვითარცა ჩჩჳლი?
და	კლარჯ.	ვითარცა წმიდაჲ სახარებაჲ იტყჳს: „ხოლო ყრმაჲ იგი აღორძნდებოდა და განმტკიცნებოდა და აღივსებოდა იგი სიბრძნითა და მადლი ღმრთისაჲ იყო მის თანა“.
და	კლარჯ.	და შემდგომად მეორისა წლისა აღმოიყვანეს იგი ბეთლემდვე, რაჲთა იხილონ იგი მოგუთაცა ბეთლემსვე შინა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, ვისა მოვიდეს მოგუნი იგი აღმოსავალით ძღუნითა ვარსკულავისა უწყებითა, რომელთაცა იხილეს ბეთლემს, სახლსა მას შინა, ვითარცა წმიდაჲ სახარებაჲ იტყჳს: რომელსაცა თაყუანის-სცეს, რომლისაცა „შეწირეს ძღუენი: ოქროჲ, მური და გუნდრუკი“.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, ჰეროდე მეფე ვის ეძიებდა მოკლვად?
და	კლარჯ.	რომლისათჳსცა უბრძანა მოწყუედაჲ ყრმათა ბეთლემისათაჲ „ორით წლითგანნი და უდარესნი.
და	კლარჯ.	ვითარცა გამოიკითხა ჰეროდჱ მოგუთა მათგან ჟამი იგი გამოჩინებისაჲ მის ვარსკულავისაჲ“, რომლისათჳს, ჩუენებითა ანგელოზისაჲთა ივლტოდა ეგჳპტედ და იყო მუნ ვიდრე სიკუდილადმდე ჰჱროდესა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, იოვანე წინამორბედი ვისთჳს ღაღადებდა და იტყოდა, ვითარმედ: „უძლიერჱსი ჩემსა მოვალს შემდგომად ჩემსა, რომლისა ვერ ღირს ვარ განჴსნად საბელთა ჴამლთა მისთასა?“
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, იორდანჱს ნათელი ვინ მოიღო იოვანჱსგან?
და	კლარჯ.	და არღარა ვიკადრებ წინააღდგომად შენდა, რაჲთა შეიწყალნე დაბადებულნი შენნი, და არარაჲ სხუაჲ შეაურვებს სულსა ჩემსა, თჳნიერ ფიცი იგი, რომელ ვეფუცე სახელსა წმიდასა შენსა ცხოველსა, და ამის გამო მეშინის შენანებად სიტყუათა ჩემთა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, სული წმიდაჲ ვის ზედა გარდამოჴდა ზეცით ჴორციელითა ხილვითა და ჴმაჲ მამისაჲ ისმოდა ზეცით: „ეგე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო ვიყავ“.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, ვინ განიცადებოდა უდაბნოსა ორმეოც დღე ეშმაკისაგან?
და	კლარჯ.	და ორმეოც დღჱ პური არა ჭამა და წყალი არა სუა?
და	კლარჯ.	და უკუეთუ ჯერ-არს და სათნო წინაშე თუალთა შენთა, რაჲთა მიუტეო მონასა შენსა ფიცი, რომელ ფუცა ცხოველებასა შენსა, მეცა ვყო ნებაჲ შენი, მონამან შენმან, და განვჰჴნჱ კრულჱბაჲ, რომელ განვაჩინე.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, კანას გალილეაჲსასა წყალი ღჳნოდ ვინ გარდააქცია?
და	კლარჯ.	და აწ, უფალო, უკუეთუ სათნო-გიჩს და ესე არს ნებაჲ შენი, განახუენ საუნჯენი კურთხევისა შენისა და გარდამოავლინჱ ქუეყანასა ზედა და აღიღჱ რისხვაჲ შენი, რაჲთა ცნან ყოველთა დაბადებულთა შენთა,
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, და-ვინ-ჯდა ლაკუასა ზედა მშურალი გზისა მისგან?
და	კლარჯ.	და თუ არა ვთქუათ ყოველივე მიწყებით შემოკლებისა ამისთჳს ჟამისა, რამეთუ იციან ყოველი შვილთა ეკლესიისათა ჴორციელებრი სიმდაბლჱ და ღმრთეებრი სიმაღლჱ, და არა თუ დავაგდებთ ქუე კაცობრივსა მას ბუნებასა,
და	კლარჯ.	რამეთუ მოწყალჱ ხარ და შემწყნარებელ და შეიწყალნი მართალნი სიმართლითა და ცოდვილთაჲ შეიწირი სინანული სახიერებითა და ყოველთა შორიელთა და მახლობელთა ზედა მიფენილ არს სიტკბოებაჲ მადლისა შენისაჲ.
და	კლარჯ.	არამედ ვადიდებთ ღმრთეებრ განკაცებასა მისსა და ამას უფროჲს აღვიარებთ, რამეთუ ღმერთი არს ესე დაუსაბამოჲ, საუკუნეთა შემოქმედი, რომელმან უთხრა ყოველივე, რაჲცა ექმნა დედაკაცსა მას სამარიტელსა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, ვინ „წარიყვანნა პეტრე, იაკობ და იოვანე და აღიყვანნა იგინი მთასა მაღალსა?“
და	კლარჯ.	და მოვიდეს მოსჱ და ელია და ამას აუწყებდეს, ვითარმედ უფალი არს ესე ცხოველთა და მკუდართაჲ.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, ვის ეტყოდა პეტრე: „უფალო, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ.
და	კლარჯ.	გნებავს თუ, ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა და ერთი მოსჱსა და ერთი ელიაჲსა“?
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო ღმერთი სრული, მეყსეულად ვისსა მიივლინა ღრუბელი მაგრილობელად და ჴმაჲ მამისაჲ ზეცით ისმოდა: „ეგე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო ვიყავ, მაგისი ისმინეთ?“
და	კლარჯ.	ხოლო იესუ სხუანიცა სასწაულნი, რომელნი ქმნნა დიდ-დიდნი, რომელნი წერილ არიან წმიდათა სახარებათა შინა, რომელმან ხუთითა ჴუეზითა ხუთ ათასნი განაძღნა და შჳდითა ჴუეზითა ოთხ ათასნი,
და	კლარჯ.	რომელმან ქართა და ზღუასა შეჰრისხნა და დაყუდნეს, რომელმან სიტყჳთა მკუდარნი აღადგინნა და ბრმათა თუალნი აღუხილნა და ყრუთა ყურითა ასმინა და განრღუეული, ცხედარსა ზედა მდებარე, აღადგინა და ვითარცა-იგი პირველ ვთქუთ,
და	კლარჯ.	რაჟამს-იგი გამოუბრწყინა დიდებაჲ თჳსი მოწაფეთა თჳსთა, წამებს და იტყჳს წმიდაჲ სახარებაჲ: „და შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესუ პეტრჱ, იაკობ და იოვანჱ“, აწ უკუეთუ ვინმე მალემსმელთაგანმან იკადროს და თქუა,
და	კლარჯ.	ვითარმედ: ესრჱთ იტყჳს წმიდაჲ ლუკაჲ მახარებელი: „და იყო შემდგომად სიტყუათა ამათ ვითარ რვა ოდენ დღჱ“, ნანდჳლ და ჭეშმარიტად იტყჳს, ხოლო ორნი ესე მათჱ და მარკოზ ესრე იტყჳან: „და შემდგომად ექუსისა დღისა“,
და	კლარჯ.	და შემდგომად სიტყუათა ამათ გამოვიდა ელია წინაწარმეტყუელი ძიებად საზრდელისა, და ესმა, ვითარმედ დედოფალ იაზაბელ ეძიებს მას მოკლვად.
და	კლარჯ.	არამედ უკუეთუ სცნათ და გულისხმა-ყოთ, სამნივე ერთსა წამებასა წამებენ, რამეთუ იტყჳს მათჱ მახარებელი: „მო-რაჲ-ვიდა იესუ ადგილთა მათ კესარია-ფილიპისათა და იწყო კითხვად მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა: ვის-მე ჰგონებენ კაცნი ძისა კაცისა ყოფად?
და	კლარჯ.	ხოლო ელია ივლტოდა და წარვიდა სარეფთად სიდონიაჲსსა ბრძანებითა ღმრთისაჲთა და შეიწყნარა იგი დედაკაცმან ვინმე ქურივმა.
და	კლარჯ.	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: რომელთამე თქუან: იოვანე ნათლის-მცემელი არს“ და შემდგომითი-შემდგომად, ვითარცა წერილ არს.
და	კლარჯ.	და მათ სიტყუათა შემდგომად, ვითარცა იტყჳს მათე მახარებელი „შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა მან პეტრე, იაკობ და იოვანე“.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა მას ელია: არს თუ შენ თანა მცირედ პური, მეც მე!
და	კლარჯ.	ხოლო მან ჰრქუა: მგებდ მე მცირედ, რაჲთა შევქმნა იგი და გცე.
და	კლარჯ.	და არა თქუა, ვითარმედ მეექუსესა დღესა, არამედ შემდგომად ექუსისა დღისა, ესრე აუწყებს.
და	კლარჯ.	და მოართუა მას პური იგი მცირედი, რაჲთა ჭამოს.
და	კლარჯ.	უკუეთუ გინდეს ცნობის და გულისხმის-ყოფის, იპყარ პირველი დღჱ, რომელსა-იგი დღესა ჰკითხვიდა მაცხოვარი მოწაფეთა თჳსთა და იპყრენ დღენი ექუსნი სხუანი, და იპყარ კუალად ერთი დღჱ შემდგომად ექუსისა დღისა და ესე ყოველნი აღირაცხებიან რვად დღედ,
და	კლარჯ.	ვითარცა ლუკა მახარებელი იტყჳს, და „შემდგომად სიტყუათა ამათ ვითარ რვა ოდენ დღე წარიყვანნა მან პეტრე, იაკობ და იოვანე“.
და	კლარჯ.	ამისთჳსცა ნანდჳლ და ჭეშმარიტად თქუა მათე, ვითარმედ: „შემდგომად ექუსისა დღისა“...
და	კლარჯ.	და დაუტევა ძჱ თჳსი უზმად.
და	კლარჯ.	ხოლო ჩუენ მივისწრაფოთ მუნვე და მივიდეთ, რომლისათჳსცა შეკრებულ ვართ, რომელსაცა-იგი ვეძიებთ, რომელსაცა-ესე ვიტყჳთ: „და შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესუ პეტრე, იაკობ და იოვანჱ“.
და	კლარჯ.	ესე პეტრე იყო ძმაჲ ანდრიაჲსი, რომელიცა პოვა იესუ ნავსა მას შინა პირველად ძმისა მისისა ანდრიაჲს თანა, რომელსაცა უწოდა იესუ, ხოლო მათ დაუტევეს ყოველი და შეუდგეს მას.
და	კლარჯ.	და ვითარ ჭამა ელია, განძღა, ჰრქუა ქურივსა მას: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ჩემი და ცხოველ არს სახელი მისი, რამეთუ ლაგჳნსა მას ფქვილისასა არა მოაკლდეს და სტომანსა ზეთისასა არა ეჴუას, ვიდრემდის გარდამოჴდეს ცუარი და წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	ესე პირველად მოიგნა მოწაფენი უწინარჱს ყოველთა მოწაფეთა და მცირედრე შემდგომად იაკობ და იოვანე, ძენი ზებედჱსნი.
და	კლარჯ.	ესენიცა პოვნა ნავსა შინა მამისა თჳსისა ზებედჱსა თანა და უწოდა მათ იესუ, ხოლო მათ დაუტევჱს ყოველი და მამაჲცა მათი ზებედჱ ნავსა შინა და მისდევდეს მას.
და	კლარჯ.	ესე პეტრე, თავი ყოველთა მოციქულთაჲ, ესე ძენი ზებედჱსნი, რომელთაცა-იგი უწოდა იესუ „ძენი ქუხილისანი“, ესე სამნი თავნი მოწაფეთანი წარიყვანნა იესუ თჳსაგან და თანა აქუნდეს იგინი.
და	კლარჯ.	და აღიყვანნა იგინი მთასა მას მაღალსა და იცვალა იგი მათ წინაშე სხუად ფერად და გამობრწყინდა პირი მისი, ვითარცა მზჱ, ხოლო სამოსელი მისი იქმნა, ვითარცა თოვლი, სპეტაკ.
და	კლარჯ.	რამეთუ გამობრწყინდა პირი მისი, ვითარცა მზჱ, რამეთუ ღმრთეებაჲ უბრწყინვალჱს არის მზისთუალისა და უმჴურვალჱს არს ალისა მის ცეცხლისა.
და	კლარჯ.	არამედ ესოდენ შეუძლეს წმიდათა მოციქულთა გამოთქუმად და უწყებად ჩუენდა, რამეთუ ქუეყანასა ზედა არაჲ ვიცით უბრწყინვალჱს მზისა.
და	კლარჯ.	და რამეთუ სამოსელი მისი იქმნა, ვითარცა თოვლი და ვითარცა ნათელი უბრწყინვალჱს ნათლისა და ელვისა და თოვლისა.
და	კლარჯ.	ვითარცა იხილეს ესე ყოველი ესრჱთ, შეშინდეს ფრიად და შეძრწუნდეს.
და	კლარჯ.	მეყუსეულად მუნქუესვე ეჩუენნეს მათ მოსჱ და ელია.
და	კლარჯ.	თანა-უდგეს და ზრახვიდეს უფალსა.
და	კლარჯ.	ჵ დიდი საკჳრველი და გამოუთქუმელი და მიუწდომელი!
და	კლარჯ.	ჵ დიდი საიდუმლოჲ, რამეთუ მოსჱ მკუდრეთით აღდგა და მოვიდა და ელია ამაღლებული მოვიდა.
და	კლარჯ.	და ესე მოციქულთა მათ და მოწაფეთა ქრისტჱსთა არა იცოდეს, ვითარმედ ესე მოსე არს, გინა ესე ელია.
და	კლარჯ.	და ქურივი იგი ვითარ შევიდა სახიდ თჳსა, პოვა ლაგჳნი იგი ფქვილისაჲ სავსჱ და სტომანი ზეთისაჲ ეგრჱვე, რამეთუ გარდაეცემოდის.
და	კლარჯ.	და მერმე მიჰხედა და იხილა ძჱ თჳსი მომკუდარი და მეყსეულად გამოვიდა და ჰრქუა ელიას: გევედრები შენ, ჵ წინაწარმეტყუელო ღმრთისაო, მწარჱ დღჱ მოიწია ჩემ ზედა შემოსლვასა ოდენ შენსა, რამეთუ აჰა ესერა, ძჱ ჩემი ვპოვჱ მკუდარი.
და	კლარჯ.	აწ უკუე ევედრე უფალსა ღმერთსა შენსა, რაჲთა აღადგინოს ძჱ ჩემი, რამეთუ მე უწყი, ვითარმედ ვედრებაჲ შენი შეწყნარებულ არს წინაშე მისსა და თხოვაჲ შენი მოგემადლოს მის მიერ.
და	კლარჯ.	და აჰა ესერა, ლაგჳნი ესე და სტამანი წამებენ და მოწამე არიან ძალსა დამბადებელისა შენისასა.
და	კლარჯ.	მაშინ ელია შეიწრდა ყოვლით კერძოვე და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად და სულთ-ითქუნა, ღაღად-ყო და ჰრქუა: გევედრები შენ, უფალო, განმიხუენ მე საუნჯენი მოწყალებისა შენისანი და აღადგინჱ ყრმაჲ ესე და უკუმოიქეცინ სული მისი მისავე.
და	კლარჯ.	და აჰა ესერა, მეცა განვჰჴსნი კრულებასა მას, რომელი შევკარ და ვითხოვ მოწყალებისა შენისაგან, რაჲთა მოსცჱ ცუარი და წჳმაჲ ქუეყანასა და იდიდოს სახელი წმიდაჲ შენი ყოველსა სოფელსა.
და	კლარჯ.	და მერმეცა ილოცა ელია და ყრმაჲ იგი აღადგინა ქურივისაჲ მის.
და	კლარჯ.	და მოსცა უფალმან მოწყალებაჲ თჳსი და აღივსნეს ღრუბელნი ცუარითა და გარდამოჴდა წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა და ცხომდა ყოველი დაბადებული მადლითა ღმრთისაჲთა.
და	კლარჯ.	აწ უკუე, ძმანო ჩემნო, დაიცვენით ჴორცნი თქუენნი სიწმიდით და სულნი თქუენნი დაჰმარხენით უბიწოდ ვნებათაგან.
და	კლარჯ.	იყვნეთ სადგურ სულისა წმიდისა და შური იგი და მოთმინებაჲ ელია წინაწარმეტყუელისაჲ მოიგეთ, რაჲთა ნაწილსაცა მკჳდრობისა მისისა ღირს-ვიქმნნეთ
და	კლარჯ.	და ცხოვრებაჲ იგი წარუვალი მოღუაწეთა თანა წმიდათა მოგუემადლოს უფლისა მიერ ღმრთისა ჩუენისა, რომლისაჲ არს სუფევაჲ და ძლიერებაჲ და სიმტკიცჱ მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა აწ და უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	24. წიგნი, რომელი დაწერა იოსებ არიმათიელმან, მოწაფემან უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსმან, და თხრობაჲ აღშენებისათჳს ეკლესიისა, რომელი-იგი არს ლუდიას შინა ქალაქსა, წმიდისა დედოფლისა ჩუენისა მარიამ ღმრთისმშობელისაჲ
და	კლარჯ.	მეცხრამეტესა წელსა ტიბერის კეისრისა ჰრომთა მეფისასა და კუალად მეათხუთმეტესა წელსა მეფობასა ჰჱროდესა ძისა ეროდესა გალილეველთა მეფისა და ჴელმწიფობასა პილატჱ პონტიელისა ჰურიათა ზედა და მთავრობასა როფჱსსა და ბალიანოსისსა,
და	კლარჯ.	წელსა მეოთხესა მეორისა ბალიანოსისსა, მღელთმოძღურობასა ანაჲსა და კაიაფაჲსა ჰურიათა ზედა დაწერა იოსებ არიმათიელმან ჰამბავი ესე და აუწყა მორწმუნეთა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსთა დასამტკიცებელად მათა და გამოაცხადებს ჭეშმარიტად უფლისა აღდგომასა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მღელთმოძღუართა ერისათა და მწიგნობართა შემაგდის მე სახლსა შინა საპყრობილისასა ამის ჯერისათჳს, ვითარმედ მივედ პილატჱს ჴელმწიფისა თანა და მოვითხოვე გუამი იესუჲსი.
და	კლარჯ.	რამეთუ პილატეს მოყუარე ვიყავ და კადნიერ ვიქმენ მას ზედა და მივემთხჳე საწადელსა საქმისა ჩემისასა, ჩემ თანა წარვიყვანჱ ნიკოდიმოს, რომელი-იგი მოწაფჱცე იყო ჩემ სახედ ქრისტჱსი და გარდამოვიყვანეთ იგი ჴელითა ჩუენითა ძელისაგან.
და	კლარჯ.	და აღვიღეთ შიშითა და შევმურჱთ იგი სულნელჱბითა და სამოსლითა ახლითა და დავდევით ახალსა შინა საფლავსა, გამოკუეთილსა კლდისაგან, რომელსა შინა იყო.
და	კლარჯ.	და მის არს ჴელმწიფებაჲ აღდგომისაჲ, ვითარცა-იგი ჰრქუა ჰურიათა, ვითარმედ: დაჰჴსენით ტაძარი ესე და მე აღვადგინო იგი მესამესა დღესა.
და	კლარჯ.	და მან სიკუდილი დათრქუნა და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი და რვალისანი განტეხნა და შემუსრნა მოქლონნი რკინისანი და აღდგა და მრავალთანი მკუდართაგანნი მის თანა აღადგინა.
და	კლარჯ.	არცაღათუ უფალმან და მაცხოვარმან აუწყა მათ, რომელი მოსე არს, ანუ რომელი – ელია.
და	კლარჯ.	არამედ განიზრახვიდეს გულითა მათითა, წამს-უყოფდეს ურთიერთას და იტყოდეს: ვინ-მე არიან ესენი, რომელნი მეყსეულად მთასა ამას ზედა თაბორსა გამოჩნდეს?
და	კლარჯ.	და ერთსა მას ხედვიდეს, რამეთუ ეტლითა ცეცხლისაჲთა მოსრულ იყო, გულისხმა-ყვეს, ვითარმედ ესე არს ელია, რომელი აღმაღლდა ეტლითა ცეცხლისაჲთა, რეცა თუ ვითარცა ზეცად.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ცნეს ჭეშმარიტად, რამეთუ ერთი მოსჱ არს და ერთი არს ელია, მაშინ გულისხმა-ყვეს, რამეთუ უფალი არს ესე ცხოველთა და მკუდართაჲ.
და	კლარჯ.	მაშინ შეშინებული და შეძრწუნებული პეტრე ეტყოდა იესუს: „უფალო, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ.
და	კლარჯ.	გნებავს თუ, ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა, ერთი მოსჱსა და ერთი ელიაჲსა“.
და	კლარჯ.	გიხილეთ შენ, ვითარმედ შენ ხარ უფალი ცხოველთა და მკუდართაჲ.
და	კლარჯ.	ვხედავთ ელიასცა, რომელი ზის ეტლთა ცეცხლისაჲთა, და თუ გნებავს, ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა და ერთი მოსჱსა და ერთი ელიაჲსა და ვიდრე იგი ამას იტყოდა ოდენ,
და	კლარჯ.	აჰა, „ღრუბელი ნათლისაჲ მოვიდა და აგრილობდა მათ და მეყსეულად მუნქუესვე ჴმაჲ იყო ღრუბლით გამო და თქუა: ეგე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო ვიყავ.
და	კლარჯ.	და მე, იოსეფ, შევემთხჳე მათ და სხუათაცა მრავალთა იხილნეს იგინი და მითხრეს ჩუენ ბჭეთათჳს და მოქლონთა და მუცლისათვის ჯოჯოხეთისა, რომელი-იგი შემჭამელნი არს ყოველათაჲ.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ ესე მოწაფეთა მათ, შეეშინა და შეძრწუნდეს, დაცჳვეს პირსა ზედა ქუეყანისასა და ყოვლადვე ძალი მათგან განეყენა და ზე ახილვადცა თუალთა მათთა ვერ ეძლო და პირდაქცევით ისხნეს, ვითარცა წყალნი დათხეულნი.
და	კლარჯ.	მაშინ მოვიდა მათა იესუ, ჴელი შეახო მათ, იწყო ნუგეშინისცემად მათა და ჰრქუა: „აღდეგით!
და	კლარჯ.	მიმოდასდებდეს თუალთა მათთა სურვიელად მოსჱსთჳს და ელიაჲსთჳს, განკჳრვებულ იყვნეს, ერთობით ეძიებდეს წადიერად და საძიებელსა არა ჰპოვებდეს.
და	კლარჯ.	და არა უწყოდე მე და მე ვიყავ საპყრობილესა შინა ადგილსა, რომელსაცა შინა ვიყავ, ვიდრედმდის შემომიჴდა ჩემ ზედა უფალი, შემიტკბო და მრქუა მე: გიხაროდენ, იოსეფ!
და	კლარჯ.	ეშინოდა და ვერ შეუძლებდეს კითხვად მეუფისა და უფლისა ცხოველთა და მკუდართასა.
და	კლარჯ.	ხოლო შენ შეურაცხ-ჰყავ შიში და გულისსიტყჳთა კადნიერ იქმენ.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ვერ ჰკითხეს შიშისაგან, წარმოემართნეს მთისა მისგან თაბორისა და გარდამოვიდოდეს.
და	კლარჯ.	და მგზავრ ასწავებდა და ეტყოდა: გაჴსოსა, რამეთუ უწინარჱს დღეთა ამათ გაუწყე თქუენ ვნებისა ჩემისათჳს?
და	კლარჯ.	მინდობილი შეხუედ პილატესა და გამოითხოვე გუამი ჩემი და დასდევ იგი საფლავსა შინა შენსა ახალსა.
და	კლარჯ.	და აწცა გამცნებ თქუენ და გასწავებ და გითხრობ: „ნუ ვის უთხრობთ ხილვასა ამას, ვიდრედმდის ძჱ კაცისაჲ მკუდრეთით აღდგეს“, ნუ ვის უთხრობთ ხილვასა ამას, ვიდრედმდის არა მიხილოთ გალილეას, და განიხილნეთ ჴელნი ჩემნი და გუერდიცა, სამშჭუალითა და ლახურითა განღებული.
და	კლარჯ.	და კუალად გეტყჳ თქუენ: ნუვის უთხრობთ ხილვასა ამას, ვიდრემდის არა მიხილოთ მე აღმაღლებული ზეცად.
და	კლარჯ.	ხოლო წმიდათა მათ მოციქულთა და მოწაფეთა ქრისტჱსთა ისმინეს ესე პირისაგან მაცხოვრისა და დაისხნეს ესე გულთა შინა მათთა
და	კლარჯ.	გრწმენიინ ჩემი, საყუარელო ჩემო იოსეფ, ვითარმედ ყოველნი ძალნი ანგელოზთანი და ყოველნი კრებულნი ზეცისანი ჰნატრიან სარწმუნოებასა შენსა მტკიცესა.
და	კლარჯ.	და შემდგომად აღდგომისა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა მკუდრეთით და ზეცად ამაღლებისა მიმოდაეფინნეს ყოველსა ქუეყანასა და მოგუაქცინეს ჩუენ, წარმართნი შეცთომილნი,
და	კლარჯ.	და მიმოდადვეს ყოველსა სოფელსა და სახარებაჲ იგი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი ყოველსა სოფელსა უქადაგეს, რამეთუ მისა შუენის დიდებაჲ და პატივი და თაყუანისცემაჲ მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა.
და	კლარჯ.	და ამისთჳს გამოგეცხადე უპირადეს ყოველთა მოწაფეთასა, რაჲთა გამოგიყვანო ამიერ ადგილისაგან, რაჲთა განვამტკიცო და განვაძლიერო სარწმუნოებაჲ შენი და გული შენი, და რაჲთა არა ურწმუნო იყო აღდგომისა ჩემისათჳს.
და	კლარჯ.	ვითარცა-იგი რაჟამს განმცხრობელნი წარდგიან წინაშე მეფეთასა და აღასრულნიან ყოველნი ჴმანი სახიობათანი, მერმე კუალად სათნო არნ და ტკბილ ყურთა მეფისათა თავითვე დაწყებაჲ შესხმათა მათ,
და	კლარჯ.	და აწ წარვედ თჳსსა სოფელსა არიმათიად და იყოფვოდე მუნ, ვიდრედმდის მოვიდე მე შენდა და გაუწყო, რაჲ-იგი ჯერ-იყოს შენდა, რაჲთა ჰყო.
და	კლარჯ.	და ესრჱთ განმხიარულდიან წინაშემდგომელნი იგი და რომელნი ჩინებულ არიედცა ტაბლასა მისსა, ვითარცა ახალსა რასმე სახარებასა შეიწყნარებედ მას, არა ეგრე მოსაწყინებელ უჩნ წინაშე მთასა, ვითარცა პირველ სმენილი,
და	კლარჯ.	და ვითარ მეტყოდა მე უფალი ამას, იყო ძრვაჲ და ამაღლდა სახლი იგი, რომელსა შინა ვიყავ.
და	კლარჯ.	და გამოვედით მიერ ორნივე და წარმოვიდა ჩემ თანა უფალი წმიდად გოლგოთად, სადაცა-იგი ჯუარი პატიოსანი იყო და დადგა მუნ
და	კლარჯ.	არამედ სურვიელად მიუპყრიან სასმენელნი მათნი, დიდითა წადილითა განსცხრებიედ ზედა სტუენათა მათ და ჴმატკბილთა შესხმათა ტყუელვისათა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა მჴედარნი რაჲ განცჳვიან ასპარეზსა ტანასობად და აღასრულიან თქერებაჲ იგი ჰუნეთაჲ მათთაჲ და სიცბილნი იგი ცხენთრბევათანი და სიმღერანი უჯერონი, სავსე შრომითა და შფოთითა,
და	კლარჯ.	და მრქუა მე: აჰა ესერა, მე წარვალ მოწაფეთა თანა გალილეას და უჩუენნე მათ ჴელნი ჩემნი და გუერდი ჩემი და განვანათლე გონებანი მათნი, რამეთუ ყოველნივე ურწმო არიან ჩემდა მომართ.
და	კლარჯ.	და შემდგომად სიტყჳსა ამის მიეფარა და უჩინო იქმნა ჩემგან.
და	კლარჯ.	მერმე რომელმან-იგი სძლის, კუალად სურინ პირველისავე მის განცხრომისა და თავი თჳსი შეაყენის გარდასრულსა მას დაუწყნარებლობასა და არა მოეჴსენნიან პირველნი იგი შრომანი.
და	კლარჯ.	ხოლო მე წარვედ წმიდასა გოლგოთასა, ვინაჲცა დანერგულ იყო ჯუარი ქრისტჱსი და აღმოვკრიბე სისხლი პატიოსანი თავის სახუეველთა და ზეწრითა, რომელი-იგი გამოსრულ იყო წმიდისა გუერდისა მისისაგან, და მაშინღა წარვედ სოფლად ჩემდა შიშითა და სიხარულითა დიდითა.
და	კლარჯ.	ანუ ვითარცა ქუეყანისმოქმედმან, რაჟამს აღასრულის წელიწადი და მოიცალის სონდასობისაგან და შეიკრიბისა ნაყოფი თჳსი, მერმე კუალად იწყის საქმედ ქუეყანისა, ისწრაფინ კუეთად ორნატისა და აღვსებად თესლისა სასოებითა ნაყოფთაჲთა.
და	კლარჯ.	ესრჱთვე მხიარულ არნ ეკლესიაჲ, რაჟამს აღასრულის წელიწადი იგი თჳსი შეუბით და დღესასწაულობით ჴმითა კურთხევისაჲთა და აღსარებისაჲთა, ჴმით ზატიკობისაჲთა.
და	კლარჯ.	და მაშინ უთხრობდი მათ ყოველსავე და ადიდებდეს ჩემ თანა უფალსა.
და	კლარჯ.	და კუალად თავსავე მოვიდეს დიდითა სურვილითა და უწყინოჲთა წადილითა მიეგებვინ, ვითარცა ახალსა აღსრულებად.
და	კლარჯ.	პირველად აღასრულის შობაჲ უფლისა თჳსისაჲ, რომელმან ახარა მას, მერმე ნათლისღებაჲ მისი, რომელმან განანათლა იგი, რომელიცა იწამა მამისაგან ძედ, და გარდამოსლვაჲ მის ზედა სულისა წმიდისაჲ, რომელმანცა ნუგეშინის-სცა მას.
და	კლარჯ.	და შემდგომად წმიდათა მოწაფეთა გამოცხადებისა ქრისტესა იერუსალჱმს და განიხილა თომა და ჰრწმენა, ვითარმედ მოძღუარი აღდგუმილ არს,
და	კლარჯ.	მერმე კუალად ვნებაჲ მაცხოვრისაჲ თჳსისაჲ, რომელმანცა აცხოვნა იგი და სიკუდილი მჴსნელისა თჳსისაჲ, რომელმან იჴსნა იგი სისხლითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	მერმე საფლავსა დადებაჲ მჴსნელისა თჳსისაჲ, რომელმან განუჴსნნა საკრველნი მისნი, მაშინღა გამოსლვაჲ საფლავით უჴრწნელისა მის სიძისაჲ ზეცისა მეუფებისაჲ, რომელმან განაახლა უკუდავებაჲ მისი და იჩინა იგი სძლად თჳსა.
და	კლარჯ.	მერმე კუალად ამაღლებაჲ ზეცად მწოდებელისა თჳსისა, რომელმან თანა-აღიყვანა იგი და აღწერა ცათა შინა და მოუვლინა სული წმიდაჲ მოციქულთა მისთა, რომელთასაცა საფუძველსა ზედა აღეშჱნა იგი ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	არა უწყოდე და მე ვჯედი რაჲ სახლსა შინა ჩემსა სელევკიოს ნიკანორეს თანა და ჰაბიბოჲს თანა, ძისა გამალიელისა, და ნიკოდიმოჲს და ბალადიოსის და ერეოჲსის თანა და ესენი მოსრულ იყვნეს ნუგეშინისცემად ჩემდა მწუხარებისა მისთჳს,
და	კლარჯ.	მაშინ კუალად-აქციის და მეორედ იწყის პირველთავე მათ აღსრულებად დღესასწაულთა უფლისა თჳსისათა, და ისწრაფინ თესვად ორნატსა მას ზეცისასა წმიდასა მას თესლსა,
და	კლარჯ.	რომელ შემემთხჳა მე მღდელთმოძღუართაგან და მწიგნობართა ერისათა მიზეზისა მისთჳს, რომელ-იგი გამოვითხოვე გუამი უფლისა ჩუენისაჲ.
და	კლარჯ.	რომელ არს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ პირითა ანგელოზთმთავრისაჲთა წმიდისა მიმართ ქალწულისა და მისგან აღმოცჱნებასა წმიდისა მის მჴსნელისა მისისა იესუჲსსა
და	კლარჯ.	და ვითარ ესრჱთ ვიყვენით ჩუენ, მყის გამობრწყინდა სახლსა შინა, რომელსა ვიყვენით, ნათელი და ვზრახევდით აღდგომისათჳს უფლისა ჩუენისა.
და	კლარჯ.	და დადგა ჩუენ შორის და თქუა: მშჳდობაჲ თქუენ ყოველთა!
და	კლარჯ.	და მერმე კუალად ყოველთა ქმნულთა მისთა და საკჳრველებათა, ვიდრე დღედმდე აღდგომისა მისისა, რამეთუ კუალად მოვიდეს თჳსსავე მას ქორწილსა, რომელსა ეჩინა იგი და მის თანა აღიმაღლოს იგი.
და	კლარჯ.	და დავვარდით პირთა ჩუენთა ზედა და თაყუანის-ვეცით და გუაკურთხნა.
და	კლარჯ.	და აწ, საყუარელნო, გულისხმა-ყავთ სიხარული ეკლესიისაჲ და ყრმათა მისჲთა და მცირედ უწინარჱს მათ დღეთა აღვასრულეთ ვნებაჲ უფლისაჲ და აღდგომაჲ მისი და ზეცად ამაღლებაჲ მისი და სულისა წმიდისაჲ გარდამოვლინებაჲ ზედა წმიდათა მოციქულთა მისთა და ვჰგონებდთ,
და	კლარჯ.	ვითარმედ დავასრულეთ ჴსენებაჲ მადლთა მათ უფლისა ჩუენისათაჲ და კეთილთა მისთაჲ, რომელნი ყვნა ნათესავისათჳს კაცთაჲსა.
და	კლარჯ.	და მას შინავე აღვასრულეთ დღესასწაული წმიდათა მოციქულთაჲ და ვითარ მოვედით თუესა ლოოსისასა დღესა მეექუსესა,
და	კლარჯ.	ვითარცა ჭური რაჲმე პატიონისანი წინაშე მდებარჱ ვპოვეთ დიდებული ესე და საკჳრველი ახალი საიდუმლოჲ, დღესასწაული ესე ტალავრობისაჲ დღესა, რომელსა გამოუცხადა წმიდათავე მათ სანატრელთა მოციქულთა მისთა ხატი და ბრწყინვალებაჲ დიდებისა თჳსისაჲ.
და	კლარჯ.	და მის თანა უჩუენნა წარულნი იგი კაცნი დიდნი, ერთი იგი მიცვალებული ჴორცითა ელია და მეორე იგი აღსრულებული შჯულისმდებელი მოსჱ,
და	კლარჯ.	რაჲთა გულისხმა-ყონ, რამეთუ იგი არს მფლობელი მთავრობათაჲ და ჴელმწიფებაჲ ზეცისათა და ყოველთა მათ ზედამდგომელთა,
და	კლარჯ.	რომელთა უპყრიან ზღუანი და აერნი, ნათელი და ქარნი და ზემონი იგი საყუფელნი და მაღალნი იგი უხილავნი ადგილნი სუფევისა მისისანი, რომელთაგან მოიყვანა ელია.
და	კლარჯ.	და ვითარმედ იგი არს ჴელმწიფჱ მთავართა ჯოჯოხეთისათა და საშინელ მეკარეთა სიკუდილისათა, რომელსა ეგულებოდა შემუსრვაჲ მათი,
და	კლარჯ.	ვინაჲცა გამოიყვანა მოსჱ და დაადგინნა იგინი მის თანა გარეშუწერელმან მან და გარეშეწერილმან ღმერთმან და კაცმან დამბადებელმან დაბადებულთამან, პირველ საუკუნეთა მამისაგან შობილმან და უკუანაჲსკნელთა ჟამთა დედისაგან განკაცებულმან, შეურწყუმელმან და განუყოფელმან.
და	კლარჯ.	მსგავს იყო განწყობაჲ იგი მათი, სამთავე მათ მოციქულთა წინაშემდგომელთა მისთა –პეტრჱსა, იაკობისა და იოვანჱსა, რომელთაგანმან ერთმან ითხოვა სამი ტალავარი, ხოლო არა იცოდა, სამსა რასმე სახის-ყოფასა განაწესებდა უგონოდ.
და	კლარჯ.	და ვადიდეთ ღმერთი, მამაჲ საუკუნჱ, რომელმან ძისა თჳსისა მიერ წმიდისა გჳჴსნა.
და	კლარჯ.	და შეიპყრნა გულნი ჩუენნი შიშმან და ვერ შეუძლეთ ზე აღდგომად და მიხედვად ნათელსა მას გამოუთქუმელსა, რომელი იყო უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱს თანა.
და	კლარჯ.	მაშინ დამდვა ჴელი თჳს ყოველთა ზედა თჳთეულსა ჩუენგანთა და აღმადგინნა ჩუენ და გუეტყოდა ესრჱთ: რაჲსათჳს დაეცნეს გულნი თქუენნი და ფრიად შეურვებულ იქმნენით?
და	კლარჯ.	ტრფიალი იგი ქრისტჱსი პეტრჱ, ქადაგი მესამისა დღისა აღდგომისაჲ, დღეს სამსავე ტალავარსა ქადაგებდა და თანამოყვანებულნი იგი მისნი წინაწარმეტყუელნი ვნებისა მისისათჳს ეტყოდეს მას, რამეთუ მოსიკუდიდ იყო იერუსალჱმს.
და	კლარჯ.	ითხოვეთ მამისა ჩემისაგან, რომელი-იგი არს ცათა შინა, რაჲთა აღგავსნეს თქუენ სულითა წმიდითა და მიგანიჭოს თქუენ, რაჲთა იყვნეთ თქუენ ჩემ თანა მიუკუნისამდე.
და	კლარჯ.	ხოლო მან მუნქუესვე უჩუენა მოციქულთა თჳსთა სახითა მით, ვითარმედ: მო-თუ-ვკუდე, აღ-ცა-ვდგეო და ყოველნი მყოფნი ჯოჯოხეთისანი ჩემ თანა აღვადგინნე განთავისუფლებულნი.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ ესე არა გრწამს, იხილეთ მოსჱ, რამეთუ მუნით მომიყვანებიეს იგი და თუ არა აღიარებთ ღმრთეებასა ჩემსა, იხილეთ ელია, მიერ მაღლით ადგილით მოუწოდე მას და მერმეცა,
და	კლარჯ.	თუ გნებავს ჭეშმარიტად ცნობად აღდგომაჲ ჩემი, მოჰხედეთ საშინელსა ამას ხილვასა დიდებისა ჩემისასა, რამეთუ ხატი არს ესე უჴრწნელებისა ჩემისაჲ, რომლითა აღვდგე საფლავისაგან დაბეჭდულისა და წინა-გიძღოდი გალილეად და გიჩუენო თქუენ და შევიდე თქუენდა კართა ჴშულთა.
და	კლარჯ.	და ამისთჳს გიჩუენე ხატი ესე დღეს და არა სხუათა, რამეთუ თანა-ყოფად ხართ ღამესა მას მიცემისა ჩემისასა.
და	კლარჯ.	და მერმე კუალად ხილვად გიც გამოსრული საფლავით, შემოსილი დიდებითა მით და მოქცეული მკუდრეთით, შემოსილი ძლიერებითა, რაჲთა, ნუუკუე მიხილოთ სიმდაბლით, უსასო იქმნნეთ აღდგომისა ჩემისათჳს.
და	კლარჯ.	და მერმე მიხილოთ დიდებით და რომელნიმე ორგულდეთ.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ შეისწავეთ ხატი ესე და მერმე მიხილოთ რაჲ, მიცანთ მე.
და	კლარჯ.	მიუგეთ და ვეტყოდეთ: უფალო, რაჲ არს სული წმიდაჲ და რაჲ არს ძალი მისი?
და	კლარჯ.	ამისთჳს, საყუარელნო, ეკლესიაჲ კუალად იწყებს აღსრულებად მათვე დღესასწაულთა უფლისა თჳსისათა და თჳსავე მას წელიწადსა მოქცევად,
და	კლარჯ.	მიუგო ნიკოდემოს და ჰრქუა მას: უფალო, მომეც ჩუენ იგი, რამეთუ მრქუ მე პირველვე, ვითარმედ: „უკუეთუ არა იშვეს კაცი წყლისაგან და სულისა წმიდისა, ვერ შევიდეს იგი სასუფეველსა ცათასა“.
და	კლარჯ.	რამეთუ დასტკბეს შესხმანი ესე სულიერნი მეორედ და მესამედ და ვიდრე აღსასრულადმდე სოფლისა სახიობად და სურის ასპარეზი იგი კუალად დაქცევად მრავალგზის.
და	კლარჯ.	მაშინ შთაგუბერა ჩუენ უფალმან იესუ ქრისტჱ და თქუა: „მიიღეთ სული წმიდაჲ“ და აღივსენით ყოველნივე სულითა წმიდითა.
და	კლარჯ.	და იყო სიხარული ჩუენ შორის ნიჭითა სულითა წმიდისაჲთა.
და	კლარჯ.	აწ მოვედით საყუარელნი ეგე შვილნი ეკლესიისანი და ვისმინოთ, რასა-ესე გჳთხრობს სახარებაჲ,
და	კლარჯ.	რამეთუ იტყჳს მათჱ: „და შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა პეტრე, იაკობ და იოვანე, ძმაჲ მისი, და აღიყვანნა იგი[ნი] მთასა მაღალსა თჳსგან და იცვალა მათ წინაშე სხუად ფერად და ბრწყინავდა პირი მისი, ვითარცა მზჱ, ხოლო სამოსელი მისი იყო სპეტაკ, ვითარცა თოვლი“.
და	კლარჯ.	ხოლო ლუკა იტყჳს: „და იყო შემდგომად სიტყუათა ამათ რვაოდენ დღე და წარიყვანნა იესუ პეტრე, იაკობ და იოვანე და აიყვანნა მთასა ლოცვად.
და	კლარჯ.	და იყო ლოცვასა მას მათსა ხილვაჲ პირისა მისისაჲ სხუაჲ და სამოსელი მისი სპეტაკ და ელვარჱ“.
და	კლარჯ.	აწ შენ ქცეულებისათჳს რიცხჳსა ამის ნურას ორგულებ, რომელ გესმა მახარებელთა ამათგან და ვითარცა ცილისმეტყუელთა შეიწყნარებ მათ, არამედ, ვითარცა ჭეშმარიტისა მქადაგებელთა, მიუპყარ გონებაჲ შენი.
და	კლარჯ.	რამეთუ არა ორ არს სიტყუაჲ ესე, არცა ვითარმედ ერთი ოდენ იტყოდა ჭეშმარიტსა და ერთი იგი სცთებოდა, არამედ რასა იტყჳან მათე და მარკოზ, ისმინე: „მაშინ იწყო იესუ უწყებად მოწაფეთა თჳსთა,
და	კლარჯ.	რამეთუ ჯერ-არს მისი აღსლვაჲ იერუსალჱმდ და ფრიად ვნებაჲ მღდელთმოძღუართაგან და მოხუცებულთა ერისათა და მწიგნობართა, მოკლვად და მესამესა დღესა აღდგომად“.
და	კლარჯ.	და მოუჴდა მას პეტრე და იწყო ბრალობად მისა და ჰრქუა: „შენდობა იყავნ შენდა, უფალო, არა იყოს ეგრე!“
და	კლარჯ.	ხოლო მარკოზ იტყჳს: „და განცხადებულად სიტყუასა ამას იტყოდა და გარე-იყვანა იგი პეტრე და იწყო ბრალობად მისა ამის სიტყჳსათჳს.
და	კლარჯ.	ხოლო თავადი მიექცა და იხილნა მოწაფენი თჳსნი და შეჰრისხნა პეტრჱს და ჰრქუა: წარვედ ჩემგან მართლუკუნ, ეშმაკო, რამეთუ საცთურ ჩემდა ხარ.
და	კლარჯ.	და მოუწოდა ერსა მას მოწაფეთა მისთა თანა და ჰრქუა მათ: რომელსა უნდეს შემდგომად ჩემდა, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე“.
და	კლარჯ.	და შემდგომად მიღებისა სულისა წმიდისა მრქუა მე, იოსეფს: მივედ ქალაქად ლუდისა და ქადაგჱ მას შინა სახარებაჲ და სიხარული აღდგომისაჲ ჩემისაჲ და განამტკიცენ,
და	კლარჯ.	და მერმეცა კადნიერ იქმნა თანავნებად მისა, ხილვითა მით დიდებულითა ღმრთივ ბრწყინვალესა მთასა მას ზედა.
და	კლარჯ.	და „შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნაო“.
და	კლარჯ.	და გარემოჲს მისსა არიან კაცნი მრავალნი.
და	კლარჯ.	აწ შენ გულისხმა-ყავ, რამეთუ ექუსი დღე თჳთ არს იგი, რომელსა შინა იტყოდა სიტყუათა ამათ მოწაფეთა მიმართ თჳსთა და მერმე წარჴდეს ექუსნი დღენი და შემდგომად ექუსთა მათ დღეთა იყო დღჱ, რომელსა შინა წარიყვანა პეტრე და იაკობ და იოვანე და უჩუენა დიდებაჲ თჳსი.
და	კლარჯ.	აწ უკუე ამისთჳს ვიდრემდე თქუა ლუკა მახარებელმან: „და იყო, შემდგომად სიტყუათა ამათ ვითარ რვა ოდენ დღჱ, არა თქუა, ვითარმედ: იყო შემდგომად რვისა დღისა.
და	კლარჯ.	და ვარქუ მე უფალსა ჩემსა, იესუ ქრისტესა: უფალო, ესე ქალაქი სავსჱ არს ფარისეველთაგან და მწიგნობართაგან, რამეთუ სულსა-იღებენ მოკლვასა და აშინებენ სიქადულითა ჩუენდა მომართ მოწაფეთა შენთა და განიზრახვენ და იგონებენ და გულიუთქუამს მათ განბნევად ჩუენ.
და	კლარჯ.	მაშინ ვარქუ მე: სადა მივიდჱ და ვინაჲ დავადგრჱ?
და	კლარჯ.	რამეთუ ყოველთა დღეთა შეკრბებიან და კრებასა ჰყოფენ შესაკრებელთა შინა, რომელ არიან მუნ.
და	კლარჯ.	აწ უკუე ამისთჳს ვიდრემდე თქუა ლუკა მახარებელმან: „და იყო, შემდგომად ექუსისა დღისა ვიდრემე დღენი სხუანი წარჴდეს და მერმე შემდგომობაჲ იგი გჳჩუენებს,
და	კლარჯ.	და კუალად მუნ კაცი არს სასტიკი ტარსელი, სახელი მისი სავლჱ, და აღძრავს ესე ქალაქი და შფოთებს მესამით დღითგან, ვითარ-იგი მითხრეს, და იგი ეძიებს მოწაფეთა შენთა, რაჲთა ბოროტი უყოს მათ.
და	კლარჯ.	ვითარმედ იყო სხუაჲ დღჱ და არა მეექუსე იგი დღჱ და ჭეშმარიტად იქმნა სიტყუაჲ იგი ლუკაჲსი, ესე დღეთა ამათ რიცხჳსა შეერთებისათჳს ვთქუთ“.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ ამასვე სიტყუასა მოვიდეთ: „და წარიყვანა იესუ მთასა მაღალსა და იცვალა სხუად ფერად და სამოსელი მისი იქმნა ბრწყინვალჱ, სპეტად, ვითარცა თოვლი და ბრწყინვიდა პირი მისი, ვითარცა მზჱ“, რომლისა ბრძანებითა აღმოჰჴდის მზჱ და უწინარჱს მზისა იყოს სახელი მისი.
და	კლარჯ.	მომიუგო უფალმან და მრქუა მე: ამენ გეტყჳ შენ, ვითარმედ იხილო სავლე ეგე, რომელ აწ მდევარ არს, არა შემდგომად მრავალთა დღეთა და იქმნეს მახარებელ და მორწმუნე ეკლესიისა,
და	კლარჯ.	რომელი აწ მტყუენველ არს და მდევარ მისა არს, რამეთუ პირველ დაბადებისა მისისა საშოსა შინა დედისასა გამომირჩევია, რაჲთა იყოს მოწამე ადგომისა ჩემისა ყოველთა წარმართთა შორის.
და	კლარჯ.	ხოლო შენ აწ თანა-იპყარ ნიკოდემოს და მივედ ლუდს, ვითარ-იგი გიბრძანჱ და გარდაჰჴედ სახლსა შინა ნიკოდემოსისსა, ერთგულისა მოწაფისა ჩემისა, მახლობელად შესაკრებელსა, რომელსა ჰრქჳან ბეთელოე, რომელ არს თარგმანებით – სახლი ღმრთისაჲ.
და	კლარჯ.	მრქუა მე უფალმან: გრწმენინ ჩემი, საყუარელო ჩემო იოსეფ, რამეთუ იგი ადგილი იქმნეს ადგილი აღთქუმისაჲ და სახარებისაჲ.
და	კლარჯ.	და ვითარ იტყოდაღა ამას, მიფარა და უჩინო იქმნა ჩუენგან.
და	კლარჯ.	მაშინ ვარქუ სელევკოსს და ნიკანორის და მოყუასთა მისთა: წარვედით, ძმანო ჩემნო, მშჳდობით.
და	კლარჯ.	ღმერთი იყავნ თქუენ თანა მაცხოვრად და უთხართ მოციქულთა, რომელნი არიან იერუსალჱმს შინა, საკჳრველებანი ესე ღმრთისანი და დიდებულებაჲ მისი,
და	კლარჯ.	რომელნი ქმნნა და რომელნი გასმიან ყურთა თქუენთა და იხილჱთ თუალითა თქუენითა და აღდეგით, რაჲთა მივსცეთ დიდებაჲ სიხარულით დიდებულსა უფალსა, ღმერთსა ჩუენსა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ილოცეს ლოცვაჲ გრძელად და შეიტკბნეს ურთიერთას და ჰმადლობდეს უფალსა.
და	კლარჯ.	და წარვიდეს ნიკანორი და მოყუასნი მისნი სიხარულით და ჰმადლობდეს ღმერთსა ყოველსა მას ზედა, რომელიცა ესმა და იხილეს.
და	კლარჯ.	და უთხრობდეს ყოფილსა ამას ყოველთა წმიდათა, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს, და აღივსნეს ყოველნივე სიხარულით დიდითა.
და	კლარჯ.	მაშინ მშჳდობაჲ დაუტევეთ ძმათა და წარვედით ქალაქად ლუდად და მშჳდობაჲ მოჰკითხეთ ძმათა, რომელნი მუნ იყვნეს, და ვახარეთ ადგომაჲ უფლისაჲ,
და	კლარჯ.	და აღემატებოდეს ყოველთა დღეთა და განმტკიცდებოდეს სარწმუნოებითა უფლისა მიმართ და ჰრწმენა ურიცხუთა მრავალთა და დადგრომილ იყვნეს მარხვასა და ლოცვასა მარადის.
და	კლარჯ.	ხოლო შემდგომად დღეთა გარდასლვისა ზატიკობისათა მოვიდა ჩემდა ფილიპჱ უწყებითა უფლისა მიერ და ნათელ-სცა დღესა შინა ერთსა ხუთასსა კაცსა მორწმუნეთა ქრისტჱს მიერ.
და	კლარჯ.	და შემდგომად ნათლისღებისა მათისა გამოეცხადა მათ უფალი, რამეთუ ყოველნი იგი შეკრებულ იყვნეს სახლსა შინა ნიკოდემოსისსა.
და	კლარჯ.	და ვითად დაადგრა ფილიპჱ ჩუენ თანა შჳდ დღჱ, ინება, რაჲთა წარვიდეს კესარიად.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ცნეს ძმათა, მწუხარე იქმნნეს ამისთჳს და ევედრებოდეს მას, რაჲთა დაადგრეს მათ თანა.
და	კლარჯ.	ხოლო მან არა ინება და ჰრქუა მათ: კმა არს ქალაქისა ამისთჳს და გარემოთა მისთა ჲოსეფ და სელევკოს და ნიკოდემოს, რამეთუ მათცა მიუღებია ნიჭი, ვითარცა-ესე ჩუენ, დარმუნებულ არიან სახარებასა ხარებად სასუფეველისათჳს.
და	კლარჯ.	და წარვიდა ფილიპჱ ქალაქად თჳსა.
და	კლარჯ.	და ეჩუენნეს მათ მოსჱ და ელია მის თანა და თანა-ზრახვიდეს დიდებითა და ეტყოდეს განსლვასა მისსა, რამეთუ ეგულებოდა აღსლვად იერუსალჱმდ.
და	კლარჯ.	ხოლო პეტრე და მისთანანი იგი დამძიმებულ იყვნეს ძილითა და, გან-რაჲ-იღჳძეს, იხილეს დიდებაჲ მისი.
და	კლარჯ.	ჵ დიდი საიდუმლოჲ და გამოუთქუმელი საკჳრველი!
და	კლარჯ.	აქა დამძიმებულთა ძილითა თავთა მათ მოწაფეთა უჩუენა დიდებაჲ მისი და ღამესა მას მიცემისა მისისასა, ოდეს მიეცემოდა ცხორებისათჳს სოფლისა ნებსით სიკუდიდ და ამათვე მოწაფეთა, დამძიმებულთა ძილითა,
და	კლარჯ.	უჩუენა მწუხარებჲ და ურვაჲ მისი და სიმდაბლითნი იგი სიტყუანი მისნი, რომლითა, რაჟამს ესმნეს: „მამაო, უკუეთუ შესაძლებელ არს, თანა-წარმჴედინ მე სასუმელი ესე“, არა შეორგულდენ ურწმუნოებით,
და	კლარჯ.	არამედ განძლიერდენ სარწმუნოებით, მოიჴსენონ, რამეთუ ესე არს, რომელი იხილეს დიდებითა საშინელითა და ბრწყინვალებითა გამოუთქუმელითა მთასა მას ზედა.
და	კლარჯ.	ესე არს, რომელსა აქუნდეს მოსჱ და ელია, რომელნი მოიტაცა დღესა მას თანამზრახვალად თჳსა, ვითარცა მეუფემან ძლიერმან, ერთი – სიმაღლეთაგან უხილავთა, ხოლო მეორე იგი – ქუესკნელთაგან ქუეყანისათა.
და	კლარჯ.	და ეტყოდეს ვნებისათჳს მისისა იერუსალჱმს, რომლისათჳს-ესე აწ შეწუხებულ არს და იტყჳს: „მამაო, უკუეთუ შესაძლებელ არს, თანა-წარმჴედინ სასუმელი ესე“.
და	კლარჯ.	უკუეთუმცა არა აქუნდა რაჲმე სიტყუასა ამას საიდუმლოჲ, რომელი ვერ გჳცნობიეს, ვითარ მეტყოდა ჩუენ პირველად, ვითარმედ: „ჯერ-არს ძისა კაცისა ფრიადი ვნებაჲ და შეურაცხებაჲ“?
და	კლარჯ.	და რომელთა არა შეიწყნარჱს ჩუენთაგანთა სიტყუაჲ ესე და აბრალობდეს მას, ამისთჳს შეჰრისხნა მათ და ეშმაკით ჰჴადოდა.
და	კლარჯ.	და მცირედრე შემდგომად გჳჩუენა დიდებაჲ მისი და ხატი სუფევისა მისისაჲ და წინაწარმეტყუელნი იგი, რომელნი ვიხილენით მის თანა მდგომარენი, რომელთა გუასმინა სიტყუაჲ ვნებისა მისისათჳს.
და	კლარჯ.	ანუ არა ესრჱთვე დამძიმებულ იყვნეს თუალნი ჩუენნი ძილითა ჟამსა მასვე ხილვადმდე დიდებისა მისისა ესევითარისა გულისხმისა-ყოფისათჳს და მოჴსენებისა?
და	კლარჯ.	უჩუენა უფალმან დიდებაჲ თჳსი მათ ხოლო მოწაფეთა და არა სხუათა.
და	კლარჯ.	მაშინ მიუგო პეტრე და ჰრქუა: „უფალო, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ.
და	კლარჯ.	ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენთჳს, ერთი მოსჱსთჳს და ერთი ელიაჲსთჳს, რამეთუ არა იცოდა, რასა იტყოდა“.
და	კლარჯ.	აწ უკუე ვინაჲ გულისხმა-ყო მოციქულმან, რამეთუ იყვნეს თანამზრახვალნი იგი მოსჱ და ელია, რამეთუ არცა პირნი მათნი იხილნეს და არცა ჟამთა მათთა მეცნიერ იყო?
და	კლარჯ.	8. მეშჳდესა კჳრიაკესა წმიდათა მარხვათასა საკითხავი, თქუმული იოვანჱ ბოლნელ ეპისკოპოსისაჲ, თარგმანებაჲ წმიდისა სახარებისაჲ ლუკაჲს თავისაჲ: „მდიდრისათჳს და ლაზარესთჳს გლახაკისა“
და	კლარჯ.	არამედ ვჰგონებ, ვითარმედ ეტყოდა მოსჱ უფალსა: უფალო, ჯერ-არს შენდა ჴსნაჲ ჩუენი ჴელთაგან სიკუდილისათა და განჴსნაჲ საკრველთა ჩუენთაჲ ნებსით სიკუდილითა შენითა და განხუმაჲ ბჭეთა ჯოჯოხეთისათაჲ ჯუარითა შენითა,
და	კლარჯ.	და მერმე აღმოყვანებაჲ ერისა შენისაჲ და გამოჴსნაჲ მათი ჴელთაგან ეშმაკისათა, ვითარცა-იგი მე ძალითა შენითა კუერთხითა განვაღჱ ზღუაჲ და ბრძანებითა შენითა აურაცხელსა სიბნელესა უფსკრულთასა უჩუენე ნათელი მზისაჲ და გამოვიყვანე ერი იგი ჴელთაგან ფარაოჲსთა.
და	კლარჯ.	ძირი ყოვლისა სასოებისაჲ კეთილისაჲ ესე არს პირველად სარწმუნოებაჲ შეურყეველი, მარხვაჲ სიწმიდით, ლოცვაჲ და ვედრებაჲ გულსმოდგინედ, გლახაკთმოწყალებაჲ, სტუმართმოყუარებაჲ, უცხოთა შეწყნარებაჲ დასასრულად და დასაბეჭდელად ამის ყოვლისა,
და	კლარჯ.	და ესე ვქმენ წინაჲსწარ სახედ ჯუარისა ვნებისა შენისა და შენ მიერ განხეთქისა საკრველთა ჩუენთაჲსა, რომელნი „ვსხედთ ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა“,
და	კლარჯ.	რაჲთა განჰყიდო მონაგები შენი და მისცე გლახაკთა და სიმართლჱ შენი ეგოს უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	ამას თჳთ თავადი უფალი გუასწავებს და იტყჳს, ვითარმედ: „განჰყიდჱ მონაგები შენი და მიეც გლახაკთა და აღიღე ჯუარი და შემომიდეგ მე და გაქუნდეს საფასჱ მოუკლებელი ცათა შინა“ და აღივსოს სული შენი ნაყოფითა სიმართლისაჲთა,
და	კლარჯ.	ანუ არა დასაბამითგან შთანთქნა ქმნულნი შენნი და განდრიკა გული ერისა შენისაჲ მონებად ბაალისა, რაჟამს-იგი მოწყჳდნეს წინაწარმეტყუელნი შენნი და დაარღჳნეს საკურთხეველნი შენნი და ეძიებდეს სულსაცა ჩემსა?
და	კლარჯ.	რომელ არს ესე: „სიყუარული, სიხარული, მშჳდობაჲ, სულგრძელებაჲ, სიტკბოებაჲ, სახიერებაჲ, სარწმუნოებაჲ, ყუდროვებაჲ და მოთმინებაჲ“.
და	კლარჯ.	ხოლო შენ განმარინე მე და აღმიტაცჱ ქუეყანით.
და	კლარჯ.	აწ, უფალო, აღასრულჱ. რომლისათჳსცა მოსრულ ხარ და იჴსენ გლახაკი ჴელთაგან ძლიერისათა ჭირული და დავრდომილი.
და	კლარჯ.	რომელსა არა აქუს მწჱ, რამეთუ შენ ხარ, რომელმან მოსდრიკენ ცანი და გარდამოჰჴედ, შეახე მთათა და აჰა ესერა კუმანან ღრუბლითა ნათლისაჲთა,
და	კლარჯ.	და მისგან გამოვლენან ანგაჰრებანი ბოროტნი, „სიძვანი, არაწმიდებანი, ბილწებანი, კერპთმსახურებანი, წამლობანი, მტერობანი, ჴდომანი, შურობანი, გულისწყრომანი, წვალებანი, შფოთებანი, ჰლირწებანი, მთრვალობანი, სიღოდანი, ცილობანი და მსგავსნი ამათნი“,
და	კლარჯ.	ვითარცა-იგი მთასავე ზედა მიჩუენე მე დიდებაჲ შენი ხილვითა მით ოთხფერად, მარქუ: გამოხჳდე ხვალე და დასდგე წინაშე უფლისა მთასა ზედა, და ესერა უფალი წარმოვიდოდის და სული ძლიერებისაჲ დაარღუევდეს მთათა და შეჰმუსრვიდეს კლდეთა წინაშე უფლისათა.
და	კლარჯ.	ამისთჳსცა გუასწავებს თჳთ თავადი იგი უფალი, მჴსნელი და მაცხოვარი ჩუენი და იტყჳს: ნუ გეშინინ მცირესა მაგას სამწყსოსა, რამეთუ სათნო იყო მამამან თქუენ მოცემად თქუენდა სასუფეველი.
და	კლარჯ.	და შემდგომად სულისა მის ძრვაჲ და შემდგომად ძრვისა ცეცხლი და მერმე ჴმაჲ ნიავისა წულილისაჲ და მას შინა უფალი.
და	კლარჯ.	და რაჟამს ვიხილე იგი, მივიბურჱ პირსა ჩემსა, რამეთუ ვერ ვიკადრებდი მოხედვად საშინელებასა დიდებისა შენისასა.
და	კლარჯ.	განყიდეთ მონაგები თქუენი და მიეცით ქველისსაქმე თქუენი და „მოიგენით საფასენი მოუკლებელნი ცათა შინა, სადა არცა მღილმან და არცა მჭამელმან განრყუნეს და არცა მპარავთა განიპარონ, რამეთუ სადაც იყვნენ საუნჯენი თქუენნი, მუნცა იყვნედ გულნი თქუენნი“.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ გხედავ ხატითა მონისაჲთა და გულისხმა-გყოფ გამოუთქუმელსა შენსა კაცთმოყუარებასა.
და	კლარჯ.	და რამეთუ ჴსნისათჳს კაცთაჲსა გარდამოჰჴედ ქუეყანად, არამედ შეწევნად მათა ისწრაფჱ.
და	კლარჯ.	და თქუენ მოირტყენით წელნი თქუენნი და აღანთენით სან...
და	კლარჯ.	ესე და მსგავსნი ამათნი ვიდრემე სიტყუანი ესმოდეს სიმონ-პეტრჱს და მის გამო გულისხმა-ყო, რამეთუ იგინი არიან მოსჱ და ელია.
და	კლარჯ.	იგი მონანი, რომელთაჲ მოვიდეს უფალი იგი მათი და პოვნეს იგინი განმზადებულნი.
და	კლარჯ.	ჰრქუა: უფალო, ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა, ერთი მოსჱსა და ერთი ელიაჲსა.
და	კლარჯ.	ხოლო ძმანი ყოველთა დღეთა შინა შეკრბებოდეს ლოცვასა და ზეარებასა საიდუმლოსა უფლისა ჩუენისასა და მადლსა.
და	კლარჯ.	ხოლო მწუხარჱ იყვნეს ურვითა და არა უწყოდეს, თუ ვინაჲ აღაშენონ ტაძარი უფლისათჳს.
და	კლარჯ.	არავინ სხუანი მოიყვანნა წინაწარმეტყუელთაგანნი, გინა თუ მამათმთავარნი, არამედ რომელნი-იგი ჩუეულ იყვნეს შესლვად მთათა მათ მკმოლვარეთა და ღრუბელსა ნათლისასა და სმენად ჴმასა მას საშინელსა და ოხრასა შესაძრწუნებელსა და საუცრებასა დიდსა.
და	კლარჯ.	ხოლო უკუეთუ თქუას ბოროტმან მან მონამან გულსა თჳსსა, ვითარმედ: „ჰყოვნის უფალი იგი ჩემი მოსლვად“, და იწყოს გუემად მონა-მოყუასთა მათ მისთა, ჭამდეს და სუმიდეს მომთრვალეთა თანა,
და	კლარჯ.	და არა ერთზრახვა იყვნეს ამის ჯერისათჳს.
და	კლარჯ.	და წარავლინეს სელევკოს პეტრჱსა იერუსალჱმს, რაჲთა მოვიდეს იგი და უბძანოს მათ, თუ რომელსა ადგილსა აღაშენონ ეკლესიაჲ – სახლი ღმრთისაჲ.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა მოვიდეს უფალი მის მონისაჲ, ჟამსა, რომელსა არა ჰგონებდეს და დღესა, რომელსა არა მოელოდის, და ორგან განკუეთოს იგი და ნაწილი მისი ორგულთა თანა დადვას, „მუნ იყოს ტირილი თუალთაჲ და ღრჭენაჲ კბილთაჲ“.
და	კლარჯ.	და ვითარცა მოვიდა წმიდაჲ პეტრჱ და იხილა კრებული ურიცხჳ მრავალი მორწმუნეთაგანი ადიდებდა ღმერთსა და განიხარა ფრიად და იტყოდეს ძმანი, რაჲთა ევედროს ღმერთსა, რომელ აუწყოს მათთჳს, რომელსა ადგილსა აღაშენონ ადგილი სიწმიდისა მისისაჲ.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა კუალად ასწავებდა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე მოწაფეთა თჳსთა და ერსა მას და ეტყოდა იგავსა მას: „კაცი ვინმე იყო მდიდარი ... ძოწეუ...
და	კლარჯ.	მაშინ აღდგა წმიდაჲ პეტრჱ შორის ძმათა ლოცვისა ყოფად და თქუა: უფალო, შენ, რომელმან მოუწოდჱ კრებულსა ამას მრავალსა წოდებითა შენითა, მაუწყე ჩუენ, რომელსა შინა ადგილსა არს ნებაჲ შენი, რაჲთა აღეშენოს მას შინა ეკლესიაჲ შენი.
და	კლარჯ.	და იხარებ...სა სახელი ერქუა ლაზარჱ“.
და	კლარჯ.	და თქუა ესე, გუესმა ყოველთავე, ჴმაჲ იტყოდა რაჲ: ბეთელოეს იყოს ადგილი სიწმიდისა ჩემისაჲ, სახლსა თანა ნიკოდემოს მოწაფისა ჩემისასა, ერთგულისა.
და	კლარჯ.	ხოლო ლაზარე, მე ვითარ მიცნობიეს და ვიცი, გამოითარგმანების „შეწყალებული ღმრთისაჲ“, გინათუ „წყალობაჲ ღმრთისამიერი“.
და	კლარჯ.	ესე ლაზარჱ იდვა დავრდომილი ბჭეთა თანა მის მდიდრისათა, დაჴსნილი და საარებული და ფრიად შეპყრობილი უზომოჲსა მისგან სენისა და გული უთქუამნ
და	კლარჯ.	და არცაღა შენ, ელია, იხილო ოთხფერი ხილვაჲ იგი, არამედ ერთი ღრუბელი, რომელი აგრილობს სამ ტალავრობით, რამეთუ „რომელმან დასხნა ღრუბელნი აღსავალად თჳსა და იქცევის იგი ფრთეთა ზედა ქართასა“, მას ღრუბელი ნათლისაჲ აგრილობდა.
და	კლარჯ.	იგი, რომელმან „მოხედის ქუეყანასა და შეაძრწუნის იგი და შეახის მთათა და კუმოდიან“, ამას მთასა ზედა ღრუბელი აგრილობდაო.
და	კლარჯ.	და სწადინ მის განძღებად ნაბიჭევისა მისგან, რომელი გარდამოცჳვინ ტაბლისაგან მის მდიდრისა, და არავინ სცის მას, არამედ ძაღლნიცა მოვიდოდიან და ჰლოშნიედ წუთხსა მისსა.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ, საყუარელნო, მოვედით და ვიხილოთ, რასა იქმს მდიდარი ესე, ანუ რაჲ შეემთხუევის მას ბოროტი.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ესმა ესე ნიკოდემოსს, თქუა: გმადლობ შენ, უფალო, ადონა ელოჲ საბაოთ – ესე იგი არს: უფალო ღმერთო ძალთაო, რომელმან გამოარჩიე საყოფელი მონისა შენისა, რაჲთა იყოს ადგილი სიწმიდისა შენისაჲ.
და	კლარჯ.	ვიხილოთ გლახაკიცა ესე ლაზარჱ და რაჲ კეთილი მოიწევის მის ზედა.
და	კლარჯ.	მაშინ მოვიდა ნიკოდემოს მღდელთმოძღუართა და მწიგნობართა თანა ჰურიათასა და კაცთა პირველთა ქალაქისათა ლუდს შინა და ჰრქუა მათ: ჵ მსახურნო უფლისა საბაოთისნო, თქუენ ხართ მოძღუარნი ისრაჱლისანი და თესლი წმიდაჲ, ნათესავნი აღთქუმისა ღმრთისაჲ.
და	კლარჯ.	ჵ მდიდარო, რაჲსათჳს იმოსები ძოწეულითა და ზეზითა?
და	კლარჯ.	არა გესმაა: „განჰყიდჱ მონაგები შენი და მიეც გლახაკთა და შემომიდეგ მე?“
და	კლარჯ.	„განაბნია და მისცა იგი გლახაკთა და სიმართლჱ მისი მარადის ჰგიეს უკუნისამდე“?
და	კლარჯ.	ხოლო ესე ყოველი ოდეს გესმა, მაშინ შესწუხენ ფრიად და არა ინებჱ წარგებად მონაგებთა მათ შენთაჲ.
და	კლარჯ.	შეკრულ ხარ სილაღითა მაგით შენითა და ვეცხლისმოყუარებითა შენითა და ანგაჰრებითა შენითა.
და	კლარჯ.	და არცა ისმინჱ მეფსალმუნისაჲ მის, რასა იტყჳს: „სიმდიდრე თუ გარდაგერეოდის, ნუ შეაპყრობთ გულთა თქუენთა“ და ნუ იქადით, ნუცა იტყჳთ მაღალსა გარდარეულად, ნუცა აღმოვალნ მდიდრად სიტყუაჲ პირისაგან თქუენისა.
და	კლარჯ.	და კუალად: „ნუ იქადინ ძლიერი ძალითა თჳსითა, ნუცა იქადინ მდიდარი სიმდიდრითა თჳსითა“.
და	კლარჯ.	და ჴმაჲ იყო ღრუბლითა გამო და თქუა: „ესე არს ძჱ ჩემი საყუარელი, მაგისი ისმინეთ!“, ვითარმედ არა უკუე კადნიერ ქმნულ იყოს სიმონ სმენითა მით ჴმისაჲთა და გულისხმა-ეყოს მოწაფეს მას,
და	კლარჯ.	თქუენ უწყით, რამეთუ ადგილი სამსახურებელი და სალოცველი ამას ქალაქსა შინა ბეთელოე არს და იგი იწრო არს ფრიად და ჯერ-არს თქუენდა, რაჲთა განავრცოთ და განაშუენოთ უფროჲს ყოველთა შესაკრებელთა.
და	კლარჯ.	და უადვილჱს არს ზომსაბელი განსლვად ჴურელსა ნემსისასა, ვიდრე მდიდარი შესლვად სასუფეველსა ღმრთისასა“.
და	კლარჯ.	ვითარმედ: იგი არს, რომელმან ჰრქუა მას: „მიეცეს ძჱ კაცისაჲ ჴელთა უშჯულოთასა და მესამესა დღესა აღდგეს“, შემძლებელ არს საქმით აღსრულებად.
და	კლარჯ.	და აჰა ესერა, მე თქუენ წინაშე ვარ, შევსწირავ ღმრთისა ამას ტაძარსა წმიდასა.
და	კლარჯ.	კაცო, რაჲსათჳს იმოსები ძოწეულითა და ზეზითა და არა მიეც ერთიცა მათგანი გლახაკსა მას ლაზარეს?
და	კლარჯ.	და ესმა რაჲ ესე მოწაფეთა, დავარდეს პირსა ზედა მათსა და შეეშინა ფრიად.
და	კლარჯ.	და შევიდა იესუ მათ, ძლიერი იგი მოვიდა უძლურთა თანა, რაჲთა უძლურნი იგი განაძლიერნეს.
და	კლარჯ.	სახლი ესე ჩემი მცირჱ, რაჲთა ემატოს სივრცესსა მისსა და განდიდნეს და მე უურავ-გყვნე თქუენ საჴმრისა მისისათჳს და ზრუნვისა აღშენებისა და ყოვლისა საჴმრისა, რაჲცა უჴმდეს ტაძარსა.
და	კლარჯ.	და მოვიდა იესუ, შეახო მათ ჴელი, რომლისა ჴელსა შინა არიან ყოველნი კიდენი ქუეყანისანი და სიმაღლე მთათაჲ მისი არს.
და	კლარჯ.	და მან მთასა ზედა მაღალსა შეახო ჴელი მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ: „აღდეგით, ნუ გეშინინ“.
და	კლარჯ.	და შეჯერებულ იქმნეს მღდელმოძღუარნი და მწიგნობარნი და მოხუცებულნი მათნი და ნება სცეს ნიკოდემოსს ამას ზედა.
და	კლარჯ.	და რომელი-იგი თქუა: „რომელსა უყუარდე მე, აღიღენ ჯუარი თჳსი და მომდევდინ მე!“
და	კლარჯ.	და წარვიდა მაშინ ნიკოდემოს ძმათა თანა სიხარულითა და უთხრობდა მათ მადლსა ღმრთისასა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ესმა ესე ძმათა, განიხარეს და ადიდეს ღმერთი.
და	კლარჯ.	ესრჱთვე შემდგომად აღდგომისაცა აუწყებდა პეტრჱს და ეტყოდა: „განგიპყრნენ ჴელნი შენნი და სხუანი შეგარტყმიდენ.
და	კლარჯ.	ესე თქუა და აუწყა, რომლითა სიკუდილითა ადიდოს ღმერთი“.
და	კლარჯ.	და აღიღეს პეტრჱ და ნიკოდემოს და ძმათა ცულები და დაარღჳეს სახლი ნიკოდემოჲსი შესაკრებლითურთ ბეთელოჲ, და შემდგომად დარღუევისა მის ყოვლისა აღდგა წმიდაჲ პეტრჱ და ილოცა.
და	კლარჯ.	და აქა გარდამოსლვასა მათსა მთისა მისგან ეტყჳს: „ნუვინ უთხრობთ ხილვასა ამას, ვიდრემდის ძჱ კაცისაჲ მკუდრეთით აღდგეს!“
და	კლარჯ.	ხოლო შემდგომად აღდგომისა უბრძანებს: „წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი და ნათელს-სცემდით მათ სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა!“
და	კლარჯ.	აწ მოვედით, ძმანო საყუარელნო და ნეტარებასა ჩინებულნო, და თაყუანის-ვსცეთ მოძღუარსა მას, რომელმან დამიმოწაფნა ჩუენ და ვაქოთ ღმერთი,
და	კლარჯ.	აღიღო საზომი და განზომა სიგრძჱ ტაძრისაჲ და ნებითა ღმრთისაჲთა იწყო მოსწრაფედ შენებდ ტაძრისა.
და	კლარჯ.	რომელმან ღირს-მყვნა ჩუენ ქორწილსა მას ძისა თჳსისასა და რომელთა-ესე ნათელ-ვიღეთ სახელითა მამისაჲთა და ძისათა და სულისა წმიდისაჲთა.
და	კლარჯ.	და განიხარეს პეტრჱ და ნიკოდემოს და ძმათა ამისთჳს.
და	კლარჯ.	ვიხარებდეთ დღესასწაულსა ამას ტალავრობისასა, რომელსა შინა აუწყა უფალმან მესამეს დღესა აღდგომაჲ თჳსი სამთა მათ დიდებულთა მოციქულთა მისთა და მათ თანავე ვაკურთხევდით სამებასა წმიდასა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა მათ პეტრჱ: ვჰმადლობ ღმერთსა, მამასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა, რამეთუ ესე პირველი ეკლესიაჲ არს, რომლისაჲ ჴელითა ჩემითა დავდევ საძირკუელი ამის ეკლესიისაჲ.
და	კლარჯ.	მაშინ პეტრჱ და ნიკოდემოს გამაჩინეს მე, იოსეფ, შენებასა ზედა ტაძრისასა და ზრუნვად საქმისა მისისათჳს, და იგინი წარვიდეს იერუსალჱმდ.
და	კლარჯ.	ხოლო სავლჱ მას ჟამსა სულსა იღებდა და აღსძრვიდა ერსა სიქადულით შინებად და მოკლვად მოწაფეთა უფლისათა.
და	კლარჯ.	და მივიდა მღდელთმოძღურისასა და ითხოვა მისგან წიგნები და ბრძანებაჲ დამასკოდ, რაჲთა შეიკრძალნეს ყოველნი, რომელნი იპოვნენ მორწმუნეთაგანნი ადგომისა და მახარებელ იესუჲსთჳს, რაჲთა შეკრნეს და წარმოიყვანნეს იერუსალჱმდ.
და	კლარჯ.	და ვითარ იყოღა სლვასა შინა თჳსსა მიახლებულ ოდენ დამასკედ, გამოუბრწყინდა მას მყის შინა ნათელი ზეცით და დაეცა ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	რაჲსათჳს შენ იხარებ მარადის დღჱ და ღამჱ ბრწყინვალედ და ლაზარჱ დავრდომილი ბჭჱთა შენთა ზედა ძეს, მწუხარჱ და საარებული, და არა შეიწყალჱ იგი?
და	კლარჯ.	და ესმას ჴმაჲ, რომელი ეტყოდა მას: „სავლჱ, სავლჱ, რაჲსათჳს მდევნი მე?“
და	კლარჯ.	რაჲსათჳს ტაბლაჲ შენი სავსჱ არს პურითა, მდიდარო, ზეგარდაიდების და ლაზარეს სწადის ნაბიჭევისაგან ტაბლისა შენისა...
და	კლარჯ.	ჰრქუა მას: „მე ვარ იესუ, რომელსა შენ დევნი“, არამედ „აღდეგ და მივედ დამასკედ და გრქუა შენ მუნ, რაჲცა ჯერ-იყოს შენდა ყოფად“.
და	კლარჯ.	და ესევითარი რამეთუ არარაჲ ჰყავ მის ზედა, აწ იხილე სული შენი, რაჲ-ეგე უყოს მას მსაჯულმან მან სიმართლისამან.
და	კლარჯ.	და ვითარცა მოკუდა გლახაკი იგი, „მოვიდეს ანგელოზნი ღმრთისანი და წარიყვანე იგი და შთასუეს იგი წიაღთა აბრაჰამისთა“.
და	კლარჯ.	„ნეტარ და ნეტარ იყვნენ გლახაკნი სულითა, რამეთუ მათი არს სასუფეველი ცათაჲ“, რამეთუ ესევითარნი სიკუდილისაგან ცხორებად მიიცვალნეს.
და	კლარჯ.	და წარვიდა მაშინ და ნათელ-იღო ანანიას მიერ, ვითარცა-იგი უფალმან წინაჲსწარ მაუწყა და გამომიცხადა მე.
და	კლარჯ.	ხოლო პეტრჱ მოვლნა სამარიტელნი და მოვიდა ჩუენდა ძმათა მოკითხვად და ხილვად შენებასა ტაძრისასა.
და	კლარჯ.	ჵ საყუარელნო, რაჲ მწარე... სიტყუაჲ... მდიდარი იგი და დაეფლა.
და	კლარჯ.	პირველად იტყჳს: „მოკუდა გლახაკი იგი, მოვიდეს ანგელოზნი ღმრთისანი და წარიყვანეს იგი და შთასუეს წიაღთა აბრაჰამისთა“, ხოლო აქა იტყჳს: მოკუდა მდიდარი და დაეფლა იგი სულით და ჴორცით ჯოჯოხეთს შინა.
და	კლარჯ.	და იარებოდა იგი საჴუმილსა მას შინა ცეცხლისასა, მიჰხედა და იხილა აბრაჰამი შოვრით და ლაზარე წიაღთა შიდა მისთა.
და	კლარჯ.	ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: მამაო აბრაჰამ, შემიწყალჱ მე და მოავლინე ლაზარჱ, რაჲთა დააწოს წუერი თითისაჲ მისისაჲ წყალსა და დასდვას ენასა ჩემსა და განმიგრილოს სასაჲ ჩემი, რამეთუ ვიარები მე ალსა ამას შინა.
და	კლარჯ.	ჵ მდიდარო, რაჲსათჳს უჴმობ აწ ლაზარეს, რაჲთამცა მოვიდა და განგიგრილა ..რომელსა ერთი სამოსელი არა მიეც და შენ იმოსებოდჱ ძოწეულითა და ზეზითა?
და	კლარჯ.	პური არა უტეხჱ მას, ტაბლაჲ შენი სავსჱ იყო პურითა და სასუმელი გრილი არა ასუ მას, და აწ იტყჳ, რაჲთა მოვიდეს ლაზარე შენდა და დააწოს წუერი თითისა მისისაჲ წყალსა და განგიგრილოს სასაჲ შენი?
და	კლარჯ.	ეგრეთვე მსგავსად ლაზარე მიიღო ნაკლულევანებაჲ და ჭირი დიდი და აწ ესერა აქა ნუგეშინისცემულ არს და შენ მანდა იარები“, არა უწყოდეა, რამეთუ თანა არარაჲ წარმოტანებად გედვა აქა?
და	კლარჯ.	რად არა ისმინჱ თქუმული იგი წინაწარმეტყუელისაჲ რომელსა იტყჳს მდიდართათჳს „ნუ გეშინინ, რაჟამს განმდიდრდეს კაცი და რაჟამს განმრავლდეს პატივი სახლისაჲ მისისაჲ, რამეთუ არა სიკუდილისა მისისა წარიღოს მან ყოველი და არცა შთაჰყვეს დიდებაჲ სახლისა მისისაჲ მის თანა,
და	კლარჯ.	არამედ სული მისი ცხოვრებასა ოდენ მისსა იკურთხოს და რაჟამს მოკუდეს იგი, უკუნისამდე ნათელი მან არა იხილოს,
და	კლარჯ.	ამისთჳს რამეთუ პატივსა შინა იყო და არა გულისხმა-ყო, არცა ცნა კეთილი და მადლი ღმრთისაჲ და არცა შეიწყნარა მან გლახაკი ლაზარჱ, არამედ ჰბაძვიდა იგი პირუტყუთა და მიემსგავსა მათ“.
და	კლარჯ.	ჵ მდიდარო, რაჲსათჳს დაჴშავ კარსა სასუფეველისასა ვეცხლისმოყუარებითა და ანგაჰრებითა?
და	კლარჯ.	და ოდესღა ამას ესრე იქმ, ისმინე, რასა-იგი იტყჳს თქუენთჳს: „ვითარცა საცხოვარნი ჯოჯოხეთსა მიეცნენ და სიკუდილი მწყსიდეს მათ“, ხოლო „გლახაკნი იგი და მართალნი გამობრწყინდნენ ვითარცა მზჱ, სასუფეველსა ცათასა“.
და	კლარჯ.	ამას ყოველსა ზედა მთხრებლი დიდი დახეთქილ არს შორის ჩუენსა და თქუენსა...
და	კლარჯ.	ხოლო ღმერთი იქმოდა ჴელითა წმიდისა პეტრესითა სასწაულთა არამცირედთა, ვიდრემდის აღ-ცა-იკიდებდეს სნეულებსა სარეცლებითა და მოჰგურიდეს მას და ჰკურნებდა მათ.
და	კლარჯ.	და ჰრწმენა მათ სახელი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი და ნათელს-იღებდეს სახელითა მამისაჲთა, ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა.
და	კლარჯ.	ჭეშმარიტად, რამეთუ სასუფეველი ღმრთისაჲ და ჯოჯოხეთი განშურებულ არიან ურთიერთას, რამეთუ მდინარე ცეცხლისაჲ დის საშოვალ მათსა.
და	კლარჯ.	და იყო ქალაქსა შინა ლუდისასა კაცი, მსახური ღმრთისაჲ, და იმარხვიდა შჯულსა მამათასა მტკიცედ და სახელი მისი ენიას, და ყოველნი მკჳდრნი ლუდისანი წამებდეს სიმართლჱსა მისსა.
და	კლარჯ.	მაშინ მდიდარმან მან იწყო კუალად სიტყუად აბრაჰამისსა და ჰრქუა: „აწ გევედრები შენ, მამაო აბრაჰამ, რაჲთა მიავლინო ლაზარე სახლსა მამისა ჩემისასა,
და	კლარჯ.	და ესე დავრდომილ იყო რვით წლითგან, ქუე ჯდომით ცურვიდა და მდებარჱ იყო სარეცელსა ზედა.
და	კლარჯ.	რამეთუ არიან მუნ ძმანი ჩემნი ხუთნი, რაჲთა უქადაგოს და არწმუნოს მათ და რაჲთა არა მოვიდენ იგინიცა ადგილსა ამას სატანჯველისასა“.
და	კლარჯ.	და იხილნა საკჳრველებანი დიდნი, რომელთა იქმოდა ღმერთი ჴელითა წმიდისა პეტრჱსითა.
და	კლარჯ.	ჵ მდიდარო, ბოროტო და მედგარო, ოდესღა იყავ სახლსა შინა შენსა, მაშინ არა შეიწყალჱ ლაზარჱ და არცა ჰყავ კეთილი მის ზედა, და აწცა გნებავს, რაჲთამცა განაშოვრე იგი წიაღთა აბრაჰამისთა და მიავლინე მუნვე სახიდ შენდა, სადაცა იხილა ძჳრი...
და	კლარჯ.	ღაღად-ყო შვილთა მიმართ თჳსთა ჴმითა მაღლითა და თქუა: აღმიღეთ მე და მიმიღეთ სიმონ-პეტრესა, რაჲთა მივემთხჳო მეცა კურნებასა მრავალთა თანა.
და	კლარჯ.	ხოლო იწყო მან კუალად აბრაჰამისა და ჰრქუა: „არა ეგრე, მამაო აბრაჰამ, არამედ უკუეთუ ვინმე მკუდრეთით მოვიდეს, მისი ჰრწმენეს და შეინანონ“.
და	კლარჯ.	მაშინ აღიღეს სარეცლითურთ და მოიღეს ადგილსა მას, რომელსა იყო წმიდაჲ პეტრჱ.
და	კლარჯ.	იცოდა მან სილაღე იგი თავისა თჳსისაჲ, რამეთუ არასადა ისმენედ წიგნთასა და არცაღა ჰყოფედ წყალობასა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა იხილა, ჰრქუა: ბრძანჱ, მამაო პეტრჱ, და დასხენ ჴელნი შენნი ჩემ ზედა, რაჲთა განვიკურნო და იდიდოს სახელი იესუჲსი ჩემ შორისცა.
და	კლარჯ.	მიუგო და ჰრქუა მას აბრაჰამ: „უკუეთუ მოსჱსი და წინაწარმეტყუელთა სხუათაჲ არა ისმინონ, მკუდრეთით თუ ვინმე აღდგეს, არავე ჰრწმენეს“.
და	კლარჯ.	კუალად, ვითარცა იხილა წმიდამან პეტრჱ ესევითარი სარწმუნოებაჲ მისი, ჰრქუა მას: „ჵ ენიას, განგკურნოს შენ უფალმან იესუ ქრისტჱ, აღდეგ და განჰმარტჱ თავი შენი!
და	კლარჯ.	და მწრაფლ აღდგა და იხილეს ყოველთა მკჳდრთა ლუდისათა.
და	კლარჯ.	და თუ ისმინოთ ჩემი, გითხრა თქუენ: ისმინეთ სიტყუაჲ...
და	კლარჯ.	და კუალად სარონაცა და ყოველნი იგი მოიქცეს უფლისა“ და ნათელ-იღეს წმიდისა პეტრეს მიერ.
და	კლარჯ.	იგი იტყჳს ... და „იღჳძებდით... შეხჳდეთ განსაცდელსა“.
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს: „განემზადენით და მღჳძარენი იყვენით, რამეთუ არა იცით დღჱ, და არცა ჟამი, ოდეს უფალი თქუენი მოვიდეს“.
და	კლარჯ.	და მაშინ ენია განყიდა ყოველი მონაგები თჳსი და შეწირა მათა, რომელნი-იგი შურებოდეს ეკლესიისა შენებასა.
და	კლარჯ.	და ეგრევე ყოველნი წმიდანი იყვნეს, თითოეულმან მათგანმან მოიღეს ძალისაებრ თჳსისა, რომელსა შემძლჱბელ არნ და მისცემდეს შენებისათჳს ეკლჱსიისა.
და	კლარჯ.	და შეწევნითა ღმრთისაჲთა სრულ იქმნა შენებაჲ… სირცხჳლეულ იქმნეს.
და	კლარჯ.	აწ უკუე მღჳძარებაჲ ჯერ-არს ჩუენდა, ძმანო, თაყუანისცემით და ვედრებით, ლოცვითა, მარხვით და სიწმიდითა, რაჲთა არა მის მდიდრისა თანა დავისაჯნეთ,
და	კლარჯ.	განაჩინა იგი ჩემ თანა და ბალადიოსცა მსახურებასა ზედა ეკლესიისა შენებასა.
და	კლარჯ.	და შემდგომად ამისა წმიდაჲ პავლჱ ვიდოდა ქალაქებსა შინა და მოვიდა ჩუენდა და დაყვნა ჩუენ თანა დღენი მრავალნი.
და	კლარჯ.	არამედ ვიშუებდეთ და ვიხარებდეთ გლახაკისა ლაზარეს თანა და მითვე ლოცვითა და თაყუანისცემითა შემოსილნი სამოსლითა მით სასიძობელითა მივეგებვოდით უფალსა, მომავალსა ვნებად ნებსით თჳსით,
და	კლარჯ.	შურებოდა ჩუენ თანა შენებასა ეკლესიისასა, მერმე მშჳდობაჲ დაგჳტევა და წარვიდა სიხარულით ანტიოქიად ქალაქად.
და	კლარჯ.	და ვიტყოდით: „კურთხეულ არს, რომელი მოვალს სახელითა უფლისაჲთა, მეუფჱ ისრაჱლისაჲ“,
და	კლარჯ.	ხოლო კრებული ჩუენ ქრისტეანეთაჲ სიხარულითა დიდითა, ვდღესასწაულობდით და ვადიდებდით მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	25. საკითხავნი ამაღლებისანი, თქუმულნი წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა იოვანე ოქროპირისაჲ
და	კლარჯ.	და დაკლებულიცა იგი წმიდათა ამათ დღეთა ორმეოცთაჲ სიწმიდით აღვასრულოთ და მკუდრეთით აღდგომასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს სიხარულით ვდღჱსასწაულებდეთ და ერთობით ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა,
და	კლარჯ.	რომელსა შუენის დიდებაჲ, პატივი და თაყუანისცემაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	უფალი ჩუენი და ძჱ ღმრთისა ჩუენისაჲ რაჟამს მოვიდა, ვერ იხილჱს იგი ანგელოზთა.
და	კლარჯ.	ვითარცა ამაღლდა იგი დღჱს, ჰხედვიდეს მას მოწაფენი მისნი, არა იხილეს ანგელოზთა მოსლვაჲ იგი მისი ჩუენდა, რამეთუ ძალი, თჳნიერად ჴორცთა, დაფარულად გარდამოჴდა ზეცით და განისუენა ქალწულსა მას ზედა.
და	კლარჯ.	იხილჱს კაცთა ამაღლჱბაჲ იგი მაღლად, რამეთუ ჴორცნი ქუეყანისანი აღჴდეს მაღლად, განეფინა ღრუბელი და შეიწყნარა იგი, ახარა ქალწულსა და შეიწყნარა იგი.
და	კლარჯ.	რაჟამს ღმრთეებაჲ იგი მისი კაცებასა ჩუენსა შეეზავებოდა და ქალწულსა მას, რომელი-იგი ქუეყანასა ზედა იყო, გარდამოჴდა და დაადგრა მას ზედა.
და	კლარჯ.	ხოლო რაჟამს კაცებასა ამას ჩუენსა ღმრთეებითა თჳსთა განამდიდრებდა, ღრუბლითა მაღლითა აღამაღლებდა ჴორცთა ჩუენთა და წესცა იყო, რამეთუ ჩუენ თანა იყო, ძლიერებისათჳს დაიმდაბლებდა, რაჲთა უძლურებასა ზედა დაემკჳდროს.
და	კლარჯ.	ვითარცა შეიმოსა ძალი მაღალთა შინა ჴორცთა მათ, რომელ-იგი ქალწულისაგან იყვნეს, და გამოვიდა და ეჩუენა კაცთა, ეგრჱვე შეიმოსეს ჴორცთა მათ ქუეყანისათა დიდებულებაჲ.
და	კლარჯ.	შორის ღრუბელთა მათ აღჴდა და მოიღო თაყუანისცემაჲ ანგელოზთაგან მაღალთა შინა, რაჲთა აჩუენოს, რამეთუ ეზიარა კაცებაჲ ჩუენი ღმრთეებასა მისსა და განმდიდრდა ცათა შინა.
დ	კლარჯ.	50. დ. საკითხავი, თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა თეოდორე ჰარანელ ეპისკოპოსისაჲ მთისათჳს თაბორისა და ფერისცვალებისათჳს უფლისა და ორთა ბუნებათათჳს
და	კლარჯ.	სავსებასა ნაყოფთასა არნ სამკალი და ნაყოფისაგან ვენაჴისა სთუელი, ხოლო წიგნთაგან –სწავლაჲ სულიერი, რამეთუ სთუელი ესე და სამკალი ერთად მოიწევის წელიწადსა, ხოლო სულიერი ესე საზრდელი, რომელი აცხოვნებს სულთა ჩუენთა, რომელ არს სწავლაჲ წმიდათაგან წიგნთა.
და	კლარჯ.	რამეთუ სამკალი და სთუელი ბეჭნის შემდგომად მოწევნისა, ხოლო სულიერი ესე სთუელი უფროსღა ყუავილმცენარე არს და მარადის ნაყოფი მისი მის თანა ჰგიეს,
და	კლარჯ.	ვითარცა წერილ არს: აწ ჯერ-არს ჩუენდა მოსლვად და ძიებად სიტყუათა მათ ცხორების მომანიჭებელთა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსთა, ვითარმედ „არიან ვინმე აქა მდგომარენი, რომელთა არა იციან გემოჲ სიკუდილისაჲ, ვიდრემდის იხილონ ძჱ კაცისაჲ, მომავალი დიდებითა.
და	კლარჯ.	და შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანა უფალმან სიმონ-პეტრე, იაკობ და იოვანე, ძმაჲ მისი, და აღიყვანა მთასა ფრიად მაღლსა და იცვალა ფერი მათ წინაშე და გამობრწყინდა პირი მისი, ვითარცა მზე, და სამოსელი მისი სპეტაკ, ვითარცა თოვლი“.
და	კლარჯ.	მთასა ზედა იხილეს მათ, ვითარ-იგი მოსლვად იყო ძჱ ღმრთისაჲ და ძჱ კაცისაჲ.
და	კლარჯ.	აღიყვანნა მთასა მას ღმრთის შემწყნარებელსა, რაჲთა აუწყოს, ვინაჲ არს და ვისი ძეჱ არს იგი, ვითარცა უწინარეს ჰკითხა მოციქულთა: რაჲ თქუან კაცთა ძისათჳს კაცისა.
და	კლარჯ.	და მათ ჰრქუეს: რომელთამე იერემიაო, ანუ სხუაჲ ვინმე წინაწარმეტყუელთაგანი.
და	კლარჯ.	ამისთჳს გამოუცხადა მოციქულთა, ვითარმედ არა ელია არს, არამედ ღმერთი არს იგი ელიასი და იგი არს, რომელი ეტყჳს იერემიას საშოსავე დედისასა: წმიდა გყავ შენო.
და	კლარჯ.	და რაჲთა აუწყოს, ვითარმედ მომავლინებელი არს წინაწარმეტყუელთაჲ და ამასცა აჩუენებს, ვითარმედ ერჩიან მას ცანი და ღრუბელნი.
და	კლარჯ.	ამისთჳს მოუწოდა მოსეს მკუდრეთით და ელიას ცხოველით საყოფლით მისით, რაჲთა უწყოდიან, ვითარმედ ღმერთი არს ცხოველთა და მკუდართაჲ, რომელ-იგი მოსე სიკუდილად მიიყვანა და ელია ქუეყანით ეტლითა ცეცხლისაჲთა მიცვალა.
და	კლარჯ.	ამან უწოდა მოსეს და ვერ დააყენეს იგი ბჭეთა სიკუდილისათა და ელია დამარხულისაგან ადგილისა მწრაფლ მოიყვანა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მარიამს, დედასა მისსა, ხედვიდეს და რამეთუ იოსები ჰპოხდა მჴართა მისთა ზედა და შორის მათსა იქცეოდა, ჭამდა და სუმიდა, რამეთუ ყოველი ესე ბუნებისაგან ღმრთეებისა შეუწყნარებელ არს.
და	კლარჯ.	რამეთუ აქუნდა პირველითგანვე მტერობაჲ და პირველითგანვე იყო მეუფჱ სიკუდილისაჲ და მეუფჱ დიდებისაჲ, ვითარცა-იგი თჳთ იტყოდა: „მამაო, მადიდე მე დიდებითა მით, რომელ მაქუნდა შენ თანა სოფლის დიდებისა წინა“.
და	კლარჯ.	მი-მე-რაჲ-ღებულ იყოა მისა დიდებისა მისგანი და კუალად მოიხდიდა!
და	კლარჯ.	ნუ იყოფინ! ღმრთეებაჲ იგი დაფარულ იყო კაცებასა მას შინა და შემდგომად აღდგომისა განცხადნა, კუალად ყოვლადვე ცხარ იყო, არამედ არა ყოველთათჳს, ხოლო შემდგომად აღდგომისა – ყოველთათჳს, ვითარცა იტყჳს: „მე მიძლევიეს სოფელსა“.
და	კლარჯ.	ორთა მზეთა ხედვენ მოციქულნი ესე: ერთსა ჩუეულებისაებრ ყოვლადვე ხილულსა და ერთსა – უხილავსა, გარნა ხოლო მათგან ყოვლისა განსრულებისა იყო ბრწყინვალებაჲ მისი, არა ვითარცა ბრწყინვალებაჲ მოსჱსი,
და	კლარჯ.	რამეთუ პირი ხოლო მისი ბრწყინვიდა და შინაგან არა აქუნდა ბრწყინვალებაჲ, ხოლო ქრისტჱსი ბრწყინვალებაჲ ყოვლადვე სრულ იყო, ვითარცა გარეშე, ეგრეცა შინაგან.
და	კლარჯ.	მის გამო იყო ბრწყინვალებაჲ იგი და მის თანა იყო და არცა სხჳსაგან მოიღო და არცაღა სიღრმესა ღმრთეებისა მისისასა დატევნად შემძლებელ იყვნეს მოციქულნი იგი,
და	კლარჯ.	არამედ რაჲ შემძლებელ იყვნეს, ეგრჱთ ეჩუენა და უჩუენა მოსე და ელია თანამზრახვალად მისსა, ამას აღუვარებდეს და მადლსა მისსა შესწირვიდეს და აღსრულებასა ჴმათა მათ წინაწარმეტყუელთასა იხარებდეს და თაყუანისცემასა ნაცვალად ჴსნისათჳს ნათესავისა კაცთაჲსა შესწირვიდეს.
და	კლარჯ.	ამით უფროჲსად სიმტკიცესა ქრისტჱს ღმრთეებისასა შეიწყნარებდეს, რამეთუ მოსეს და ელიას, ვითარცა მონათა, წინაშე მისა მდგომარეთა, ხედვიდეს.
და	კლარჯ.	იხილნეს წინაწარმეტყუელთა მოციქულნი და მოციქულთა – წინაწარმეტყუელნი და გულისხმაყვეს მოციქულთა, რამეთუ ვერვის ძალ-ედვა მოყვანებად მოსჱსა, გარნა რომელმან-იგი დაჰმარხა, და ვერცა ელიაჲსი თჳნიერ, რომელმან-იგი აღამაღლა.
და	კლარჯ.	რამეთუ არავინ უწყოდა საფლავი მოსესი, თჳნიერ დამფლველისა მისისა და არცა საყოფელი ელიაჲსი, თჳნიერ მიმყვანებელისა მისისა, ესრჱთ მოუწოდა ცხოველსა მას და მკუდარსა, რაჲთა აუწყოს მოციქულთა,
და	კლარჯ.	რამეთუ იგი არს ღმერთი ცხოველთა და მკუდართაჲ, ცისა და ქუეყანისაჲ და ყოველთა უფსკრულთაჲ, და ყოველი, რაჲ არს მას შინა.
და	კლარჯ.	ხოლო პეტრე, ვითარცა ჴმელისა ზედა ვიდოდა დამტკიცებისათჳს შვილთა ეკლესიისათა და ელიაცა ხედვიდა, რომელი-იგი ეტლითა ცეცხლისაჲთა ამაღლდა, იოვანეს, რომელი-იგი მიეყრდნა სერობასა მკერდსა ცეცხლისა მის მიუახლებელისასა.
და	კლარჯ.	დღეს ორივე შჯული განცხადებულ იქმნების ზოგად კრებითა მოციქულთა და წინაწარმეტყუელთაჲთა.
და	კლარჯ.	დაფარული იგი ძუელი ქადაგებული წინაწარმეტყუელთა დღეს ახლითა ამით ქადაგებულითა მოციქულთაჲთა შეიერთების, ვითარცა მოციქული იტყჳს: რომელმან შექმნა ორივე ერთად და შუვა კედელი ზღუდისაჲ მის დაჰჴსნა.
და	კლარჯ.	ღაღადებდეს პეტრე და იტყჳს: „კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ“, ჵ მოციქულო, დიდსა საიდუმლოსა გააცხადებ სიტყჳთა ამით.
და	კლარჯ.	კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ და ჭეშმარიტად კეთილ არს, რამეთუ ჴმანი წინაწარმეტყუელთანი აღსრულებულნი გიხილვან და ჴელითწერილი იგი ადამის ზედა ცოდვაჲ განხეთქად გიცნობიეს.
და	კლარჯ.	კეთილ არს, რამეთუ წინაჲთვე ეკლესიათათჳს იღუწი, რამეთუ მუშაკათმოძღურად წმიდათა ეკლესიათათჳს დადგინებულ ხარ და კლდედ სარწმუნოებისად დამტკიცებულ ხარ.
და	კლარჯ.	და ტალავრობასა ეკლესიათასა იტყჳს, რაჲთა მას შინა დაიჩრდილონ შვილთა ეკლესიისათა სიცხისა მისგან წვალებისა.
და	კლარჯ.	და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, ღრუბელი ნათლსაჲ გამოჩნდა, რაჲთა აუწყოს წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა ზოგად, ვითარმედ იგი არს, რომელი მამათა მათთა უდაბნოს აგრილობდა.
და	კლარჯ.	და დაეცნეს შიშისაგან მოციქულნი იგი, ხოლო წინაწარმეტყუელნი იგი მწრაფლ მუნვე მიიტაცნა, ვინაჲ-იგი მოიყვანნა, და არავინ დარჩა მუნ მდგომარჱ, გარნა იესუ, რამეთუ ვერ დაუთმეს საკჳრველებასა ჴმისასა, გარნა იესუ ხოლო მარტოდ, რამეთუ მისვე მამისა ბუნებისაგან იყო.
და	კლარჯ.	და არა საკჳრველ უჩნდა იესუს ჴმაჲ იგი, რამეთუ მარად მამაჲ ძესა თჳსსა საყუარელსა ეტყჳს.
და	კლარჯ.	ხოლო მოციქულნი ესე, ზარტეხილნი ჴმისა მისგან, დაეცნეს და იქმნეს ვითარცა მკუდარნი.
და	კლარჯ.	ჴმისაგან მამისა შეძრწუნდეს და დაეცნეს, ხოლო ძისა მიერ განძლიერდეს და აღემართნეს.
და	კლარჯ.	რამეთუ პირველ არღა უწყოდეს მოციქულთა დაუსაბამოებაჲ ძისაჲ და საიდუმლოჲ ღმრთეებისაჲ.
და	კლარჯ.	ამისთჳს შეძრწუნდეს და დაეცნეს, რამეთუ ქუხილიცა დიდ იყო ჴმასა მას შინა, რომელმან შეძრა ქუეყანაჲ, ცაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა.
და	კლარჯ.	მითვე ჴმითა უწოდა ძემან მოციქულთა და განაძლიერნა და აღადგინნა, რამეთუ ერთ არიან მსგავსებითა და ბუნებითა მამაჲ და ძჱ.
და	კლარჯ.	და აღემართნეს მოციქულნი ესე და არავინ იხილეს, გარნა იესუ ხოლო.
და	კლარჯ.	ხოლო წამებაჲ იგი ჴმისაჲ მის არა განაშორებს ღმრთეებასა კაცებისაგან, ძჱ ღმრთისაჲ დაუსაბამოჲ უწინარჱს ყოველთა ჟამთა და იგი ძჱ მარიამისი – შემდგომად ჟამთა.
და	კლარჯ.	რამეთუ განუყოფელ არს კაცებაჲ იგი დიდებისაგან ღმრთეებისა ჭეშმარიტად, ერთი არს ქრისტჱ კაცებითა და დიდებითა.
და	კლარჯ.	ერთი ძჱ მამისაგან და იგივე განკაცებული ქალწულისაგან.
და	კლარჯ.	და აწ რომელმან განყოფად იკადროს არსებაჲ ქრისტჱსი, განეყენენ იგი სასუფეველისაგან.
და	კლარჯ.	და რომელმან შეარწყუას ბუნებაჲ ერთად, წარწყმდინ ცხორებაჲ მისი.
და	კლარჯ.	და რომელმან უვარ-ყოს, ვითარმედ მარიამ არა შვა ღმერთიო, ნუმცა უხილავს დიდებაჲ ღმრთეებისა მისისაჲ.
და	კლარჯ.	და რომელმან უვარ-ყოს, ვითარმედ არა შეისხნა ჴორცნიო, დაკლებულმცა არს და აჴოცილ წიგნისა მისგან ცხოველთაჲსა,
და	კლარჯ.	რამეთუ მისი არს ჴელმწიფებაჲ ცხოველთა და მკუდართაჲ და მან მიაგოს უვარისმყოფელთა მისთა, დასაჯნეს მგმობარნი მისნი და მისი არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	საკითხავი, თქუმული იერემია წინაწარმეტყუელისაჲ, სახჱ კიდობნისაჲ ძუელისა და ახლისა შჯულისაჲ
და	კლარჯ.	„გიხაროდენ და მხიარულ იყავ ასული ეგე ედომისაჲ, რომელ დამკჳდრებულ ხარ ქუეყანასა, რამეთუ შენ ზედა განვიდეს სასუმელი უფლისაჲ“.
და	კლარჯ.	ამან იერემია სასწაული მოსცა ქურუმთა მათ ეგჳპტისათა, ვითარმედ კერპნი მათნი შეიძრნენ და დაეცნენ და შეიმუსრნენ მაცხოვარებისაგან ყრმისა,
და	კლარჯ.	რომელი ქალწულისაგან იშვა ბეთლემს, ქუაბსა შინა და ბაგასა მიიწვინა, რომლისაგან დღენდელად დღედმდე ღმრთეებრ ადიდებენ ყრმასა მას და პატივ-სცემენ ქალწულსა შობიერსა.
და	კლარჯ.	და ყრმაჲ იგი ბაგასა შთააწვნიან წლითი-წლად და თავყანის-სციან, რამეთუ მეორესა წელსა მოვიდეს მოგუნი იგი ბაბილონით, რაჟამს შთაეწვინა ყრმაჲ იგი ბაგასა.
და	კლარჯ.	და პტოლემეოს მეფჱ იკითხვიდა მიზეზსა ამას, ვითარმედ: რაჲსთჳს არს ესე ესრჱთ, რამეთუ ყრმაჲ ეგე გასრულებასა წელიწადისასა შთააწვინიან ბაგასა მას, რომელ არს ქუაბსა შინა?
და	კლარჯ.	და უთხრეს, ვითარმედ: მამათაგან მოცემულ არს საიდუმლოჲ წმიდისაგან წინაწარმეტყუელისა, რომელ მამათა ჩუენთა მოეცა და მოვედით მიწევნად ამის საიდუმლოჲსა.
და	კლარჯ.	ამან წინაწარმეტყუელმან იერემია პირველ წარტყუენვისა და მოოჴრებისა მის ტაძრისა წარიტაცა კიდობანი იგი შჯულისაჲ და რაჲცა იყო მას შინა და დაფარა იგი კლდესა შინა.
და	კლარჯ.	და წარვიდა უფალი სინაჲთ და ბრძანა შჯულისა დადებაჲ სიონს ძალითა ახლისა მადლისაჲთა, რაჲთა კაცთა დაუტევონ ძუელი იგი და მოვიდენ ახალსა მადლსა ახლისა ყრმისასა, რომელი უმამოდ ქალწულისაგან იშვა და ბაგასა მიიწვინა.
და	კლარჯ.	და თქუა წინაწარმეტყუელმან: სასწაული იყოს თქუენდა მოსლვისა მის მისისაჲ, მერმეთა მათ ყრმათაჲ აღსასრულსა სოფლისასა.
და	კლარჯ.	და კიდობანი ესე დაფარული არავინ გამოიღოს კლდისა მისგან, გარნა აჰრონ მღდელმან, ძმამან მარიამისმან, და მას შინა ფიცარნი არავინ განყვნეს და ვერცა ვინ წარიკითხნეს, გარნა მოსჱ შჩულისმდებელმან, რჩეულმან უფლისამან.
და	კლარჯ.	და აღდგომასა მკუდართასა პირველად კიდობანი იგი აღდგეს კლდისაგან და დაიდგას მთასა ზედა სინასა, რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი დავით წინაწარმეტყუელისაჲ,
და	კლარჯ.	ესე დღეს ბეთლემით სიონდ წარიგზავნების და დღეს ქუეყანით ზეცად მიიცვალების და ყოველნი წმიდანი მისა შეკრბენ და მოელოდიან უფალსა და მტერსა მას ევლტოდიან, რომელსა ეგულების მოსრვაჲ მათი.
და	კლარჯ.	ხოლო კლდესა მას არს ბეჭჱდი ღმრთისა ჩუენისაჲ, დაბეჭდული ყოველთა წინაწარმეტყუელთაჲ და ვერვის ჴელ-ეწიფების მიახლებად და გამოღებად მისა.
და	კლარჯ.	რამეთუ დამარხულ არს იგი მუნ ჟამამდე და იქმნა სახჱ, ვითარცა საწერელი რკინისაჲ.
და	კლარჯ.	და ღრუბელი ნათლისაჲ ჰფარავს სახლსა მას, სადა-იგი დგას კიდობანი იგი, და არავინ იცის ადგილი იგი, არცა აღმოკითხვად ვის ჴელ-ეწიფების უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	ადგილი იგი უდაბნოსა ადგილსა არს და არავინ იყოფვის მის არესა კაცთაგანი.
და	კლარჯ.	და პირველად კიდობანი იგი იქმნა შორის ორთა მთათა, სადა-იგი შჯულისმდებელი ისრაჱლისაჲ მოსჱ ჰმარხავს.
და	კლარჯ.	და ღამე ყოველ ნათლისაჲ ღრუბელი ზედა დგას ადგილსა მას მსგავად სახისა მის პირველისაჲ და არა დასცხრეს მადლი იგი ღმრთისაჲ შჯულისაგან.
და	კლარჯ.	და ამისთჳს მოსცა ღმერთმან იერემიას, რაჲთა აღსასრული საიდუმლოჲსაჲ მისისაჲ მანვე ყოს, რამეთუ იყო ნეტარი იერემია, თანაზიარ მოსჱსა და აჰრონისა და ერთად არიან ვიდრე აქამდე.
და	კლარჯ.	რომელსა შინა საიდუმლოჲ დაფარული აქუნდა: ტაკუკი იგი ოქროჲსაჲ და ფიცარნი იგი ქვისანი დაწერილნი თითითა ღმრთისაჲთა, რომლისაჲ არს სახელი მისი უცვალებელი საუკუნითგან უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	ვინ-მე უკუე, საყუარელნო, კაცთაგანმან შეუძლოს ქებად გარდაცვალებაჲ წმიდისა ღმრთისმშობელისაჲ, ვითარ-იგი ღირს არს, დაღაცათუ აქუნდენ მას ბევრნი ენანი და მეტყუელებდეს ბევრითა პირითა?
და	კლარჯ.	და არცაღათუ კუალად ყოველნი თუ ენანი შეკრბენ პირად-პირადად მზრახვალნი, ვერ შემძლებელ არიან მიწევნად ღირსსა ქებისასა ამისთჳს, რამეთუ უზეშთაჱს არს ყოველსა შჯულსა ქებისასა.
და	კლარჯ.	ხოლო დაღათუ შეძლებაჲ კაცთაჲ ვერ მისწუდების, არამედ არა ჯერ-არს დუმილი მისთჳს, რომელი-იგი არს სათნო ღმრთისა და საყუარელ წინაშე ძისა მისისა.
და	კლარჯ.	არამედ სურვილითა და შურითა კეთილითა და სარწმუნოებითა მჴურვალითა თანა-გუაც დიდებაჲ და ქებაჲ წმიდისა ღმრთის...
და	კლარჯ.	რამეთუ ყოველთათჳს ისთულების და არა მოაკლდების.
და	კლარჯ.	და იხილე მისი იგი მოსაგებელი: დაღათუ უპოვარ ვინმე არნ, ვითარცა მცირედ სარწმუნოებით ევედროს ჯუარსა, მუნქუესვე უნაკლულო არნ ყოვლისაგან კეთილისა.
და	კლარჯ.	და რაჟამს სახელ-სდვას სახელსა წმიდისა ჯუარისასა, განრისხებულნი იგი ღელვანი და აღრღუეულნი დააცხრვნის, ანუ თუ ვინმე სიმძაფრეთა მდინარეთასა წარეტაცოს და ვიდრე იგი მასვე უცალოებასა და ჭირსა შინა იყოს და ჰხადოს სახ...
და	კლარჯ.	შორიელისა მოგზაურისათჳს და წმიდასა ჯვარსა წინაშე ევედრებოდის ცოცხლებით და მხიარულებით მომავალი იხილოს.
და	კლარჯ.	ანუ თუ ვინმე ფიცხელსა განსაკითხავსა წარდგომილ იყოს და მსაჯული იგი სასტიკად უთქუმდეს მას და მოსაჯული იგი არღა აცალებდეს და ავნებდეს ენითა თჳსითა, ვითარცა მახჳლითა, ხოლო იგი მუნქუესვე შეურდეს და ხადოს სახელსა წმიდისა ჯუარისასა.
და	კლარჯ.	განჴრწნილი გული მსაჯულისაჲ მის განემართოს და სასტიკად გულისწყრომაჲ იგი დაჰჴსნდის და მსაჯულისა იგი სიბორგილი დასცხრის და სამართალი მოსცის.
და	კლარჯ.	და თუ ვინმე ცოდვითა დამძიმებულ იყოს და შეურდეს და ხადოს სახელსა წმიდისა ჯუარისასა, სიმძიმჱ იგი ცოდვათა ძლიერებითა ჯუარისაჲთა განდევნა და ტჳრთი თჳსი აღიმცირა და სიმრავლჱ იგი უშჯულოებათაჲ განიშოვრა და ზეცისა სასუფეველსა მიემთხჳა.
და	კლარჯ.	ჯუარი მონანულთა ნუგეშინისმცემელი, მონაზონთა საჭურველი, რომლითა აღუდგეს ბრძოლად მტერსა და ყოველი მანქანებაჲ მისი დათრგუნეს და სასუფეველსა ღირს იქმნნეს.
და	კლარჯ.	ამან ჯუარმან ყოველთა ნუგეშინის-სცის და ყოველთა განსწმედს ქრისტჱს იესუს მიერ, უფლისა ჩუენისა, რომელსა შუენის სუფევაჲ თანა მამით და სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.
დ	კლარჯ.	59. დ. საკითხავი, თქუმული ათანასი ეპისკოპოსისაჲ, ჭეშმარიტებისა წმიდისა ჯუარისათჳს და რომელსა ზედა ივნო ქრისტემან
და	კლარჯ.	ისმინენით სიტყუანი ჭეშმარიტებისანი და იგავნი სწავლათანი და ჴმანი წინაწარმეტყუელთანი და თქუმულნი მშჳდობისანი და ზრახვაჲ მამისაჲ და განმზადებაჲ კრავისაჲ და აღშენებაჲ ეკლესიათაჲ და გამოჩინებაჲ ჯუარისაჲ.
და	კლარჯ.	უკეთჱს არს თქუენდა, თუ ისმინოთ და ერჩდეთ თქუმულთა ამათ სმენითა.
და	კლარჯ.	ხოლო თქუენ თქუმად და სწავლად ღმრთისა მამისა ბრძანებითა და ქრისტჱს გამოჩინებითა და ჴორცთა ამათ ჩუენთა მსახურებაჲ და თქუ ჴმათა ოხ...
და	კლარჯ.	საიდუმლოსა ვხედავ, ძმანო ჩემნო საყუარელნო, საკჳრველსა და მიუწდომელსა და გამოუთქუმელსა ფრიად,
და	კლარჯ.	რამეთუ დღეს წმიდაჲ ქალწული ქუეყანისაგან ზედა მიიცვალების დიდებასა გამოუთქუმელსა, და ძალნი ცათანი განჰკრთებიან და განკჳრვებით იტყჳან, ვითარმედ: მიწისაგანისა მის ადამის ასული უზეშთაეს ჩუენსა იქმნების.
და	კლარჯ.	მთავარანგელოზნი და ბანაკი აგელოზთაჲ ჰხედვიდეს წმიდასა ქალწულსა უზეშთაჱს ყოველთა მთავრობათა.
და	კლარჯ.	განჰკრთებიან ქერობინნი, რომელ დგანან და სცვენ ხესა მას ცხოვრებისასა, მან იხილა წმიდაჲ ქალწული ზეცად აღმაღლებული და იტყოდა: მე ესერა ვდგა და ვსცავ, ნუუკუე სადაჲთ-მე ჭამა ადამ ხისა მისგან ცხორებისაჲსა და ცხომდა?
და	კლარჯ.	სერაბინნი იტყოდეს, ვითარმედ: ასულმან ადამისმან მუცლად-იღო დამბადებელი მათი და ჩუენ ყოველთაჲ, ამისთჳს, რომელნი-იგი სამოთხით გამოიცჳვეს და ცხომდეს,
და	კლარჯ.	ქალწული ქერობინ იქმნების და არღარა გზასა მას სამოთხისასა, არამედ გზასა მას ზეცისასა აღმაღლდების და ადამ დაცემისაგან აღემართების.
და	კლარჯ.	ჭუვილი იგი და გლოვაჲ და მწუხარებაჲ ევაჲსი დღეს სიხარულად გარდაიქცევის.
და	კლარჯ.	დღეს მთავარანგელოზი წმიდასა ქალწულსა ახარებს და ეტყჳს: „გიხაროდენ, მომადლებულო, უფალი შენ თანა“!
და	კლარჯ.	რამეთუ მუცლად-იღე ღმერთი და ძჱ ღმრთისაჲ და განჰკურნე წყლულებაჲ სოფლისაჲ და განანათლჱ ნათესავი კაცთაჲ დაბნელებული.
და	კლარჯ.	ხოლო მე აწ, საყუარელნო, ვითარცა ჴმაწულილი და ენაბრკუნვილი, ვჰნატრი წმიდასა ქალწულსა და ვაკურთხევ და ვადიდებ და ვაქებ ლამპარსა მას, აღნთებულსა და არა დაშრეტილსა.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ქალწულო, დედაო ნათლისაო და ჭურო უბიწოო!
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, მარიამ, დედაო და ქალწულო, მჴსნელო, ამისთჳს რამეთუ ღმერთი ჰშევ უჴრწნელად;
და	კლარჯ.	მჴევალო, ამისთჳს რამეთუ ხატი მონისა შენგან შეიმოსა, რამეთუ შევიდა მეუფჱ ქალაქსა მას შენსა და კუალად გამოვიდა, ვითარცა მას უნდა, და ბჭე იგი ეგო დაჴშულად, მუცლად-იღე უჴრწნელად და შევ იგი ღმრთეებრ.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, მარიამ, ტაძარო დაურღუეველო და წმიდაო, ვითარცა იტყჳს დავით წინაწარმეტყუელი: „წმიდა არს ტაძარი შენი, საკჳრველ არს სიმართლითა“.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, მარიამ ტრედო უმანკო და უბიწო!
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, მარიამ, რომელსა წინაწარმეტყუელნი გიგალობენ და მწყემსნი გადიდებენ და იტყჳან ანგელოზთა თანა: „დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა და ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ და კაცთა შორის სათნოებაჲ!“
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ქალწულო, რომლისა მიერ ანგელოზნი იშუებენ, მთავარანგელოზნი იხარებენ და წმიდაჲ გაბრიელ მთავარანგელოზი გახარებს და იტყჳს: „გიხაროდენ, მიმადლებულო, უფალი შენ თანა“.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, რომელი უშრომელად შუვამდგომელ ხარ კაცთა მოკუდავთა და ღმრთისა!
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ღმრთისმშობელო, რომლისაგან გამოვიდა ნათელი იგი ჭეშმარიტი, უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ, რომელი იტყოდა და ახარებდა, რამეთუ: „მე ვარ ნათელი სოფლისაჲ“.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ქალწულო, რომლისა მიერ გამობრწყინდა ნათელი და ჴსნაჲ, რომელნი სხენან ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, ვითარცა იტყჳს ესაია: „რომელნი სხდეს ბნელსა შინა, ნათელი დიდი იხილეს“.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ქალწულო, რომლისაგან გამოვიდა მძლჱ სიკუდილისაჲ და შემუსრველი ჯოჯოხეთისაჲ, გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ღმრთისმშობელო, რომლისაგან გამოვიდა პირველ შექმნულისაჲ მის დამბადებელი და ცთომისა განმაქარვებელი და სასუფეველისა მომატყუებელი.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, მარიამ, წმიდაო ქალწულო ღმრთისმშობელო, რომლისა მიერ ნათელ-ვიღეთ და გამოგჳდინე ჩუენ კურთხევაჲ იგი იორდანისაჲ, რომლისაგან განათლდებიან იორდანე და იოვანე.
და	კლარჯ.	ვითარცა იტყჳს წინაწარმეტყუელი მოსჱ: „მაყუალი აღგზებული“ და არა შემწუარი ეგზებოდა?
და	კლარჯ.	ესე იგი არს: და იშვა ღმერთი და საშოჲ არა განიჴრწნა.
და	კლარჯ.	მუცლად-იღო და ქალწული ქალწულადვე ეგო.
და	კლარჯ.	გამოვიდა ყრმაჲ და კრძალულად დაუტევა, იტჳრთა მკლავთა ზედა ძჱ და ყრმისა მის მამაჲ არავინ იცოდა.
და	კლარჯ.	იქმნა დედა ჩჩჳლის და სძალ არასადა ყოფილ იყო, ყრმაჲ იზარდებოდა და მამასა არა ჰპოვებდეს.
და	კლარჯ.	აგარაკი ნაყოფიერ იქმნებოდა, რომელსა მუშაკი არა დაშურებოდა, მკაჲ მოიწია და მოიმკო, რომლისა თესლი არა დათესულ იყო.
და	კლარჯ.	მდინარჱ დიოდა და თავი მდინარისაჲ დაჴშულ იყო, იქმნა დედად მხოლოდშობილისად და დედობრივი ვნებაჲ არა ევნო.
და	კლარჯ.	ამან ქალწულმან მეუფჱ ყოველთაჲ შეიწყნარა ბჭეთა მისთა და კუალად გამოვიდა მიერ და არცა მუცლადღებასა მისსა დიდისა მეუფისასა განეღო ბჭე იგი.
და	კლარჯ.	შენ, წმიდაო ქალწულო, ქებამან ქებათამან „მტილად გიწოდა დაჴშულად და წყაროდ დაბეჭდულად: „მტილად დაჴშულად ამისთჳს, რამეთუ მანგალი იგი მუშაკისაჲ ყოვლადვე არა მიგეხოს შენ.
და	კლარჯ.	წყაროდ დაბეჭდულად ამისთჳს გიწოდა შენ, რამეთუ მდინარჱ იგი ცხოვრებისაჲ შენგან გამოვიდა და აღავსო ყოველი სოფელი და თუალსა მას წყაროსაჲსასა არაჲ დააკლდა ყოვლადვე.
და	კლარჯ.	რამეთუ შენთჳს ღაღადებდა მიქია წინაწარმეტყუელი და იტყოდა: „და შენ, ბეთლემ, სახლი ეგე იუდაჲსი, არასადა უმრწემჱს ხარ მთავართა შორის იუდაჲსთა, რამეთუ შენგან გამოვიდეს მთავარი, რომელმან დამწყსოს ერი ჩემი ისრაჱლი“.
და	კლარჯ.	ესე იგი არს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ, რომელი შვა ბეთლემს ზეცისა სძალმან მარიამ და თჳთცა ტაძარმან და სამკჳდრებელმან სულისა წმიდისამან და საყდარმან ღმრთეებისა, გამოუთქუმელმან საფასჱმან სამოთხისამან.
და	კლარჯ.	და პირველანგელოზნი აბრალებდეს ევას, ხოლო აწ მარიამს ადიდებენ, რომელმან უძლურებაჲ იგი დედათაჲ განკურნა და დაცემული დედაჲ თჳსი აღადგინა და განძებული ადამ სამოთხით წარმოგზავნა გზასა მას ზეცისასა,
და	კლარჯ.	რომელმან დაჴშული სამოთხჱ განუღო და ავაზაკი დაამკჳდრა მას შინა, რამეთუ შენ მიერ შუვაკედელი იგი ზღუდისაჲ მის დაიჴსნა და კუალად შენ მიერ, წმიდაო ქალწულო, მშჳდობაჲ იგი ზეცისაჲ კიდეთა ქუეყანისათა მიემადლა.
და	კლარჯ.	შენ მიერვე იქმნნეს ანგელოზ ძენი კაცთანი, და შენ მიერ გამობრწყინდა ძელი ჯუარისაჲ ყოველსა სოფელსა, რომელსა ზედა შენგან შობილი დაემშჭუალა – უფალი იესუ ქრისტჱ, და შენ მიერვე სიკუდილი დაითრგუნა, ჯოჯოხეთი წარმოიტყუენა,
და	კლარჯ.	და შენ მიერ კერპნი დაეცნენ სოფელსა შ˜ა და ჭეშმარიტებაჲ იგი ცათაჲ ქუეყანასა ზედა გამობრწყინდა, ვითარცა თქუა დავით: „ჭეშმარიტებაჲ ქუეყანით აღმოსცენდა და სიმართლჱ ზეცით გამოჩნდა“.
და	კლარჯ.	და შენ მიერ მხოლოდშობილი ძჱ ღმრთისაჲ გულისხმა-ვყავთ, რომელსა ანგელოზნი და კაცნი თაყუანის-ვსცემთ და ვიტყჳთ:
და	კლარჯ.	დაუსაბამო მამაო, დაუსაბამო ძეო, დაუსაბამო სულო წმიდაო, ერთარსებაო, ერთღმრთეებაო, გადიდებთ და გაქებთ და თაყუანის-გცემთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	საკითხავი, თქუმული წმიდისა იოვანჱ ღმრთისმეტყუელისაჲ და მახარებლისაჲ
და	კლარჯ.	ყოვლად წმიდაჲ, დიდებული ღმრთისმშობელი და მარადის ქალწული მარიამ ჩუეულებისაებრ თჳსისა წმიდასა საფლავსა უფლისა ჩუენისა მოვიდა საკუმეველისა კუმევად და მოიდრიკნა წმიდანი მისნი მუჴლნი, ევედრებოდა მისგან შობილსა ქრისტჱსა, ღმერთსა ჩუენსა, მისსა მიცვალებად.
და	კლარჯ.	ხოლო ჰხედვიდეს ჰურიანი, რამეთუ მოვიდოდა ღმრთისა საფლავსა დაუცადებელად, მოუჴდეს მღდელთმოძღუართა და ჰრქუეს, ვითარმედ: მარიამ დღითი-დღედ მოვალს საფლავად.
და	კლარჯ.	მოუწოდეს მღდელთმოძღუართა, რომელნი განეწესნეს მათ მცველად, რაჲთა არა შეუნდონ ვის ლოცვად წმიდასა საფლავსა და ჰკითხვიდეს მათ მისთჳს, უკუეთუ ჭეშმარიტად ესრჱ არს.
და	კლარჯ.	ხოლო ერთსა უკუე დღესა პარასკევსა, მოვიდა ჩუეულებისაებრ წმიდაჲ მარიამ ღმრთისმშობელი საფლავად და ლოცვასა ოდენ მისსა განეხუნეს ცანი და მთავარანგელოზი გაბრიელ გარდამოჴდა მისსა და ჰრქუა მას: გიხაროდენ, რომელმან ჰშევ ღმერთი ჩუენი.
და	კლარჯ.	ლოცვანი შენნი ზეცად აღვიდეს შენგან შობილისა და შეიწირნეს.
და	კლარჯ.	და ამიერითგან მსგავსად თხოვისა შენისა დაუტევებ სოფელსა და ზეცად მიიცვალები ძისა შენისა ცხორებასა ჭეშმარიტსა.
და	კლარჯ.	და ჰყვანდეს მის თანა სამნი ქალწულნი, რომელნი-იგი ჰმსახურებდეს მას, და წარმოჯდა და ჰრქუა ქალწულთა მათ: მომართჳთ მე სასაკუმევლჱ, რაჲთა ვილოცო.
და	კლარჯ.	და მოართუეს, ვითარცა-იგი უბრძანა მათ და ილოცვიდა და თქუა: უფალო იესუ ქრისტჱ, რომელმან ღირს-იჩინე შენითა სახიერებითა უჴრწნელად ჩემგან შობაჲ, ისმინე ჴმისა ჩემისაჲ და მომივლინე მოციქული იოვანე, რაჲთა იხილოს, რაჲ-იგი ვიწყო სიხარულად.
და	კლარჯ.	და მომივლინენ მე წმიდანი მოციქულნი და რომელნი შენ წინაშე მიცვალებულ არიან და რომელნი აწ სოფელსა შინა არიან და სადაცა არიან სოფლებსა წმიდისა ბრძანებისა შენისაებრ,
და	კლარჯ.	ღაღად-ყო და თქუა, ვითარმედ: აღმომიყვანნა ჩუენ მარჯუენითა ცათა შინა.
და	კლარჯ.	და მერმე თქუა წინაწარმეტყუელმან, ვითარმედ: „აღამაღლენით ბჭენი თქუენნი, მთავარნო.
და	კლარჯ.	აღმაღლდენ ბჭენი საუკუნენი და შევიდეს მეუფჱ დიდებისაჲ“.
და	კლარჯ.	რომელ თქუა გაბრიელმან: უფალ, რაჟამს შთავიდა ყურსა მას ქალწულისასა, ამისთჳს ვიდოდა უფალი ჩუენი მოწაფეთა თანა ამას ორმეოცსა დღჱსა და მაშინღა ამაღლდა ზეცად, რაჲთა დაამტკიცნეს მოწაფენი აღდგომისათჳს.
და	კლარჯ.	უკუეთუმცა აღსრულ იყო ცად აღდგომისა შემდგომად და არამცა სრულ იყო მოწაფეთა თჳსთა თანა, ეგრჱმცა ეგონა, ვითარმედ საუცარი რაჲმე არსო და არა ჭეშმარიტებით განცხოველებული,
და	კლარჯ.	რაჟამს უჩუენნა მათ ჴორცნი და გუერდი თჳსი და ნაბრძჳლნი ლახურისანი, რომელ გუერდთა მისთა იყო, და ჰრქუა მათ: მიხილჱთ და განმიცადეთ, რამეთუ მე ვარ, და ნუ განიწვალებთ გონებითა თქუენითა.
და	კლარჯ.	და ჯეკმა ღათუ მრავალ იყვნეს მოწამენი აღდგომისა მისისანი, ხოლო იგინი გონებითა მათითა, ვითარცა ნავნი ღელვათა შორის, შეძრწუნებულ იყვნეს, რაოდენმეღა უფროჲს არა თუმცა ყოფილ იყო მათ თანა, მრავალი თესლი ორგულებისაჲ დათესულ იყო გულთა მათთა შინა.
და	კლარჯ.	არამედ დაადგრა მათ თანა და ჭამა მათ თანა, არა თუ ვითარცა მშიერმან, და ნუგეშინის-სცა მათ მოკითხვითა თჳსითა და აზიარა მათ ზიარებითა თჳსითა და უბრძანა მათ ქადაგებაჲ სახარებისაჲ მისისაჲ ყოველთა დაბადებულთა.
და	კლარჯ.	და წარვიდა მათგან კაცებრ და იყო მათ თანა ღმრთეებითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	და აღმაღლდა მეუფჱ იგი ჩვენი დაჯდა იგი მარჯუენით მამისა თჳისისა, ვითარცა მოციქულმან თქუა: „საყდარი შენი, ღმერთო, უკუნითი უკუნისამდე“.
და	კლარჯ.	და დავით თქუა: „უფალი სუფევს და შუენიერებაჲ შეიმოსა.
და	კლარჯ.	შეიმოსა უფალმან ძალი და გარე-შეირტყა“.
და	კლარჯ.	ხოლო მოვიდენ დღენი, რაჟამს აღმაღლდეს მათგან სიძჱ იგი, და მაშინ იმარხვიდენ“.
და	კლარჯ.	და აღვიხუნეთ ამიერითგან მარხვანი მოციქულთანი და მოციქულთა თანა, რამეთუ ნაშობნი ვართ ქადაგებისა მათისანი, უკუეთუ იგი მარხვასა შეევედრნეს,
და	კლარჯ.	ხოლო ყავნ ამიერითგან უფალმან ჩუენმან მძლემან, რომელი აღმაღლდა დღჱს ძლიერებითა ბრძოლისაგან და აღმიყვანნა მის თანა მაღლად ჴორცითა მით, რომელ შეისხნა ჩუენგან, ამაღლდა,
და	კლარჯ.	რაჲთა მრავალთა წელთა ღირს ვიქმნეთ ყოფად სამისა ამის დღესასწაულსა: შობაჲ, აღდგომაჲ და ამაღლებაჲ მისი და აღმოვქუათ მადლი სამებისა წმიდისა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ილოცვიდა იგი, მოვედ მე, იოვანჱ.
და	კლარჯ.	სულმან წმიდამან აღმიტაცა მე ღრუბლითა ეფესოჲთ და დამადგინა მე ადგილსა მას, სადა მიწოლილ იყო დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ.
და	კლარჯ.	და შე-რაჲ-ვედ, ვადიდე მისგან შობილი და ვთქუ: გიხაროდენ, დედაო უფლისა ჩემისაო, რომელმან ჰშევ ქრისტჱ, ღმერთი ჩუენი.
და	კლარჯ.	და ადიდებდა ღმერთსა წმიდაჲ მარიამ, რამეთუ მოვედ მე, იოვანე, მისა.
და	კლარჯ.	და მომეჴსენა ჴმაჲ უფლისაჲ, რომელ თქუა: „აჰა, დედაჲ შენი და აჰა, ძჱ შენი“.
და	კლარჯ.	და მოვიდეს სამნი იგი ქალწულნი და თაყუანის-მცეს მე, და მრქუა მე წმიდამან ღმრთისმშობელმან: ლოცვა-ყავ და დაასხ საკუმეველი და ილოცე ესრჱთ:
და	კლარჯ.	უფალო, იესუ ქრისტე, რომელმან ჰყვი საკჳრველი, და აწ ყავ საკჳრველი წინაშე მშობელისა შენისა, რაჲთა განვიდეს დედაჲ შენი ცხორებისა ამისგან და შეძრწუნდენ ჯუარისმცუმელნი იგი, რომელთა არა ჰრწმენა შენდა მიმართ.
და	კლარჯ.	ამას დღესა შინა იხარებდედ ცანი და მხიარულ იყავნ ქუეყანაჲ და ეკლესიაჲ დიდებითა თჳსითა, რამეთუ ამაღლდა მეუფჱ იგი ზეცისაჲ ძლევითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა დავასრულე ლოცვაჲ, მრქუა მე წმიდამან მარიამ: მომართუ მეცა სასაკუმევლჱ, და თქუა: დიდებაჲ შენდა, უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო,
და	კლარჯ.	რამეთუ აღესრულა ჩემ ზედა, რავდენი აღმითქუ მე პირველ აღსლვისა შენისა ზეცად, რამეთუ: რაჟამს გამოვიდოდი სოფლისა ამისგან, მოხჳდე შენ და სიმრავლჱ ანგელოზთა შენთაჲ დიდებით ჩემდა.
და	კლარჯ.	და შეუსხმან ჴორცნი იგი, რომელ თჳთ შექმნნა და მიუღებიეს სამშჳნველი იგი, რომელ შთაჰბერა და იმსახურების გონებათაგან, რომელ-იგი მან მოსცა.
და	კლარჯ.	ყოვლადვე შთაიცუა კაცი იგი და ყოველი თავი იგი იჴსნა.
და	კლარჯ.	და აღიზახეს და ადიდეს წესთა მათ აღსლვაჲ იგი მისი და ჰკითხეს გუნდთა მათ მაღლისათა სწავლისათჳს, ვითარმედ: „ვინ არს ესე მეუფჱ დიდებისაჲ“,
და	კლარჯ.	და თქუა: უფალი ძალ არს ძლიერებითა, უფალი ძლიერ და მბრძულ, რომელი ერეოდა ბოროტსა მას და დაამჴუა, სძლო საცთურსა მას და განაქარვა იგი და დასცა სიკუდილი, დასულიბა იგი.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ისწავეს მათ წინაწარ, იწყეს სხუათა კითხვად შემდგომად, ვითარმედ: „ვინ არს ესე მეუფჱ დიდებისაჲ?“
და	კლარჯ.	და ითქუა მათ მიმართ სიტყუაჲ წყალობისაჲ, ვითარმედ: უფალი ძლიერ არს, რომელმან სძლო ეშმაკსა.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა მას იოვანე: მოვალს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ და ღმერთი ჩუენიდა დახედავს მას, ვითარცა-იგი მას მიუგო წმიდამან მარიამ და ჰრქუა მას: ჰურიათა ფიცეს, ვითარმედ ოდეს აღვისრულო მე, ჴორცნი ჩემნი დაწუნენ.
და	კლარჯ.	მიუგო იოვანე და ჰრქუა მას: არა იხილონ განსაჴრწნელი წმიდათა და პატიოსანთა ჴორცთა შენთა.
და	კლარჯ.	მიუგო წმიდამან მარიამ და ჰრქუა მას: მოიღე საცეცხური და დაასხ საკუმეველი და ლოცვა-ყავ.
და	კლარჯ.	რამეთუ ყოველთა ერეოდა ბოროტსა მას და დაამჴუა, სძლო საცთურსა მას და განაქიქა იგი და უკუნისამდე უოხჭნო იქმნა მეუფჱ ყოველსა ზედა შექმნულსა.
და	კლარჯ.	და იყო, ვითარცა დავასრულე ლოცვაჲ, ჴმაჲ ზეცით და თქუა უფალმან.
და	კლარჯ.	იგი, რომელ არს მეუფჱ დასაბამითგან, მეუფჱ არს უკუანაჲსკნელ ჴორცთა გამო და იგი, რომელ იყო ზესკნელსა, ამაღლდა ჴორცთაგან.
და	კლარჯ.	იგი, რომელ შობილ იყო დაუსაბამოდ, იშვა ქალწულისაგან დასაბამით და იგი, რომელ ვერ აღიწერებოდა, მოვიდა საზომსა, და იგი, რომელ ვერ შესაძლებელ იყო, დაემკჳდრა შესაძლებელსა შინა და გამოჩნდა ჴორციელად.
და	კლარჯ.	იგი, რომელ არა გამოჩინებულ სადამე იყო, და ჴელის შესახებელ იქმნა.
და	კლარჯ.	იგი, რომელ არასადა ვინ ჴელთ იდვა, იშვა ბეთლემს შინა, დამბადებელი იგი სოფლისაჲ, და ამაღლდა მთისა მისგან ზეთისხილთაჲსა მაცხოვარი იგი ყოველთაჲ.
და	კლარჯ.	ყოვლად მისთჳს მოვიდა და დაემკჳდრა ქალწულისა მის თანა, აღსუა ამის თანა თჳსი იგი სამკაული – ჴორცნი.
და	კლარჯ.	შეისხნა იგინი და მოვიდა ცხადად, და შთავარდა საშოსა მისსა თჳნიერ თჱსლისა და იშვა მისგან თჳნიერ კერძოებისა.
და	კლარჯ.	შევიდა მისა ფარულად და გამოვიდა მისგან ცხადად, მოიღო თჳსისაგან და მისცა თჳსსა.
და	კლარჯ.	მიიღო უძლური საქმე და მოსცა დიდებული, იღუაწნა დაბადებულნი და იჴსნა სოფელი, აღჰფხურა საცთური და დაჰნერგა ჭეშმარიტებაჲ.
და	კლარჯ.	დასულიბა ცოდვაჲ და ქადაგა სიმართლჱ.
და	კლარჯ.	შეურაცხ-ყო უსახურებაჲ და ასწავა სიდაშნე.
და	კლარჯ.	აღჰფხურნა ეკალნი და დასთესა იფქი.
და	კლარჯ.	დაამჴუნა საკერპონი და აღაშენნა ეკლესიანი, გამოირჩინა მწყემსნი და შეჰვედრნა სამწყსონი თჳსნი, დასცნა ჴორცნი თჳსნი და გამოზარდნა ცხოვარნი თჳსნი.
და	კლარჯ.	გამოადინა სისხლნი თჳსნი და ასუა ჴსნილთა თჳსთა.
და	კლარჯ.	განაწყვნა ყოველნი აღრღუეულნი და განანთლნა ყოველნი დაბადებულნი და აჰღმართნა ყოველნი დაცემულნი და განაძლიერნა ყოველნი უძლურნი.
და	კლარჯ.	განაახლა ხატი თჳსი, რომელ განრყუნილ იყო საცთურითა, განწმიდა და გამოწერა იგი, რამეთუ შეგინებულ იყო იგი ცოდვითა.
და	კლარჯ.	მაშინღა ამაღლდა, აღატყდა გონებათა შინა, მაშინღა აღმაღლდა, შთაჰბერა იგი ათორმეტთა მათგან და განეგზნა სოფელსა შინა, რამეთუ განათლდეს სულნი კაცთანი ფრიად და მაშინღა იცვალა და აღდუღნა გულსა შინა ჭეშმარიტთასა.
და	კლარჯ.	მაშინღა ამაღლდა, დაჰნერგა ჭეშმარიტებაჲ თჳსი ზრახვათა შინა და განისუენა და დაემტკიცნეს ნერგნი თჳსნი გონებათა შინა, მაშინღა დასცხრა.
და	კლარჯ.	იშვა ბეთლემს შინა, აღვიდა მთისა მისგან ზეთისხილთაჲს და აღმაღლდა ქუეყანით.
და	კლარჯ.	მივიდა და მოავლინა ნუგეშინისმცემელი, ვითარცა აღუთქუა, გარდამოჰბურნა სათხეველნი თჳსნი და შეიკრიბნა ყოველნი, ვითარცა ქადაგა, დადგა მათ შორის ცომი მისი და მიიზიდა ყოველი აღნადგინები მისი და განქმნა სამოთხე მისი და მხირულ არიან ნერგნი მისნი,
და	კლარჯ.	განვიდა თესლი მისი, განთესლდეს ყანანი მისნი, იხილეს ცოდვილთა და განმწარდეს, აღილესნეს მახჳლნი და იწყეს დაკაფად მაღნართა მისთა.
და	კლარჯ.	გარდაჰკაფნეს ჴორცნი ცხადად და ვერ ეუფლნეს გონებადაფარულთა.
და	კლარჯ.	ათორმეტნი მოციქულნი იყვნეს და მათ გამო ათორმეტნი მოწამენი, დაუჴრწნდეს ჴორცნი მათნი გუემითა და აღჰმართნეს სულნი მათნი ჭეშმარიტებითა, შეიმუსრნეს ძუალნი და განირყუნნე ასუნი მათნი.
და	კლარჯ.	და ნუვის დააყენებთ ნათლისაღებისაგან, გინათუ მახიუბელთაგანი იყოს, გინათუ მეძავი, ანუ თუ მეზუერე, გინათუ მოგჳ, გინა კაცის მკლველი, გინა ავაზაკი, გინა ჰურიაჲ, გინა სამარიტელი, გინა წარმართი, გინა მონაჲ, გინა აზნაური.
და	კლარჯ.	და მესმა მე, იოვანეს, ჴმაჲ ესე, რომელი ითქუა ზეცით და შემდგომად დასრულებისა შენისა ლოცვისა და მიუგე და ვარქუ და მესმა,
და	კლარჯ.	და მრქუა მე სულმან წმიდამან: ესე ჴმაჲ, რომელი გესმა, აუწყებს მოსლვასა ძმათა შენთა მოციქულთასა და წმიდათა ძალსა და რამეთუ დღეს მოვლენ აქა, ხოლო მე, იოვანე, ამას ვილოცევდ.
და	კლარჯ.	და სულმან წმიდამან თქუა მოციქულთა მიმართ: ყოველნი, ერთბამად ღრუბელთა ზედა მსხდომარენი, კიდითგან ქუეყანისაჲთ შემოკერბით წმიდასა ბეთლემსა დედისათჳს უფლისა და მაცხოვრისა თქუენისა.
და	კლარჯ.	ანდრია, ძმაჲ პეტრესი, და ფილიპე, ლუკა, სიმონ კანანელი დაძინებულ იყვნეს და სულმან წმიდამან აღადგინნა იგინი საფლავთაგან, რომელთა სულმან წმიდამან ჰრქუა: ნუ ჰგონებთ თუ აღდგომაჲ,
და	კლარჯ.	არამედ მადლისა მისთჳს აღსდეგით საფლავით, რაჲთა წარხჳდეთ მოკითხვად და საკურველთ-მოქმედებად დედისათჳს უფლისა და ღმრთისა, მაცხოვრისა თქუენისა იესუ ქრისტჱსა, რამეთუ მოახლებულ არს დღჱ განსვლისაჲ და მიცვალებისაჲ მისისა ზეცად.
და	კლარჯ.	ხოლო პეტრჱ აღიტაცა ღრუბლითა და იყო შოვა ცასა და ქუეყანასა.
და	კლარჯ.	ვითარმედ: მაშინ ესხნეს იოსებს ოთხ ძჱ: იაკობ და სიმონ, იუდა და იოვანჱ, და ორ ასულ ესხნეს ესრჱთ: და მართა სალომჱსგან, რომელ არს ასული ანგელოზისი, ძმისა ზაქარიაჲსი, რომელ არს მამაჲ იოვანეჱ ნათლისმცემელისაჲ და ესე სალომე არა ამქუმელი არს.
და	კლარჯ.	სულსა წმიდასა განემტკიცა იგი და თანამოგზაურ სხუათა მოციქულთა, და იგინიცა აღტაცებულნი ღრუბლითა იპოვნეს პეტრეს თანა და ესრჱთ სულისა მიერ წმიდისა,
და	კლარჯ.	ესე სალომე და იოვანე ნათლისმცემელი ძმათა შვილნი არიან, ამქუმელი კუალად ბეთლემელი იყო და ესეცა ამქუმელი ეტომების ელისაბედს და ღმრთისმშობელსა მარიამს.
და	კლარჯ.	ვითარცა თქუმულ არს, ყოველნი ერთბამად იყვნეს და შევიდეს დედასა თანა უფლისა და ღმრთისა ჩუენისა და თაყუანის-სცეს და ჰრქუეს: ნუ გეშინინ, ნუცა იურვი, უფალი ღმერთი ჩუენი, რომელი იშვა შენგან, მას განჰყავ სოფლისა ამისგან დიდებითა.
დანი	კლარჯ.	სამნი დანი იყვნეს ბეთლემელნი: დედაჲ წმიდისა მარიამისი და დედაჲ ელისაბედისი და დედაჲ სალომე ამქუმელისაჲ.
და	კლარჯ.	და მამასა მათსა ერქუა სახელი მათეოზ და მღდელთმოძღუარი იყო.
და	კლარჯ.	და მხიარულ იქმნა ღმრთისა მაცხოვრისა თჳსისა, წარმოჯდა ცხედარსა ზედა და ჰრქუა მოციქულთა: აწ მრწამს,
და	კლარჯ.	და დედასა მათსა ერქუა მარიამ მეფობასა კლეოპატრჱსსა, რომელი უწინარჱს ჰეროდჱსა იყო.
და	კლარჯ.	რამეთუ მოვალს მოძღუარი თქუენი და ღმერთი ზეცით და ვხედავ მას და ესრჱთ განვიდე სოფლისა ამისგან, ვითარცა გიხილენ თქუენ მოსრულნი და მნებავს, რაჲთა მითხრათ მე ვინაჲ სცანთ, რამეთუ მივიცვალები და მოხუედით ჩემდა?
და	კლარჯ.	მაშინ შვნა ესე სამნი: მარიამის დედაჲ და ელისაბედის დედაჲ და სალომე აღმქუმელისა დედაჲ.
და	კლარჯ.	ამის გამო ქრისტჱ და იოვანე ნათლისმცემელი ტომნი არიან დედათა მათთაგან.
და	კლარჯ.	ვინაჲთ განკაცნა ქრისტჱ, ვიდრე მოგუთა მოსლვადმე – წელიწადი ორი და ოდეს ეგჳპტედ შთაიყვანჱს, ვიდრე ეროდჱს სიკუდიდმდე ძისა ანთიპატრჱსა – წელიწადი ორი.
და	კლარჯ.	და ვინაჲთგან მოიქცეს იოსებ და მარიამ და ქრისტჱ გალილეად და სიკუდიდმდე არქელაოზისა ძისა ეროდჱს – წელიწადი ცამეტი, წინა-დასცჳთეს ქრისტესა ქუაბსა მას შინა, სადა იშვა.
და	კლარჯ.	და რომლით სოფლით და რაოდენსა ჟამსა მოიწიენით აქა, რამეთუ ესრჱთ ისწრაფეთ ჩემთჳს მოხედვისა?
და	კლარჯ.	და იშვა იესუ მეფობასა ჰეროდჱსსა ოცდამეცამეტესა წელსა და მეორმეოცესა დღესა ტაძრად მიიყვანეს და მუნით გარჱს-გარჱ ნაზარეთა წარვიდეს და წელიწადისა მოქცევასა აღმოვიდიან იერუსალჱმდ, ვითარცა შჯულსა წერილ არს.
და	კლარჯ.	და მიუგო პეტრჱ და ჰრქუა მოციქულთა თითოეულსა: ვითარ სულმან წმიდამან გახარა და გიბრძანა თქუენ და არწმუნეთ დედასა უფლისა ჩუენისასა?
და	კლარჯ.	და აღმოიყვანა ელისაბედ წინამორბედი იოვანეცა მის თანა და აღასრულეს შჯული და წარვიდეს.
და	კლარჯ.	და მიუგო იოვანჱ და ჰრქუა: მე ვითარ შევიდოდე წმიდასა საკურთხეველსა ეფესოს ჟამისწირვად, სულმან წმიდამან მრქუა მე, რამეთუ მოიწია ჟამი მიცვალებისა დედისა უფლისა შენისაჲ.
და	კლარჯ.	და მეორესა წელსა აღმოვიდეს იერუსალჱმდ და ბეთლემდ მივიდეს და თჳსთა ნათესავთა თანა-დაადგრჱს, სადა იყო დედაჲ იოვანჱსი ელისაბედ.
და	კლარჯ.	წარვედ ბჱთლემდ მოკითხვად მისსა და ღრუბელმან ნათლისამან აღმიტაცა მე და კართა ზედა, სადა-იგი იყო, დამადგინა მე.
და	კლარჯ.	და მაშინღა მოვიდეს მოგუნი თაყუანისცემად.
და	კლარჯ.	მიუგო პეტრჱ და თქუა: და მე ჰრომს ცისკრისა ოდენ ჟამსა მესმა ჴმაჲ სულისა მიერ წმიდისა, იტყოდა: დედისაჲ უფლისა შენისაჲ ჟამი ახლოს არს და მიიქცევის.
და	კლარჯ.	და აჰა, ღრუბელმან ნათლისამან აღმიტაცა მე და ვიხილენ სხუანიცა მოციქულნი ღრუბლითა მომავალნი ჩემდა და ჴმაჲ, რომელი მეტყოდა მე: ყოველნი წარვედით ბეთლემდ.
და	კლარჯ.	და ეროდე მოკუდა ოცდამეჩუდმეტესა წელსა მეფობასა მისსა.
და	კლარჯ.	და არქელაოზ მეფობდა ცხრა წელ.
და	კლარჯ.	მიუგო პავლჱ და თქუა: მე დიდად შორს ვიყავ ჰრომით, არა მცირედ უტევან მისრულ ვიყავ ტიბერიონთა სოფელსა,
და	კლარჯ.	მესმა სულისა წმიდისაჲ მეტყოდა მე: დედაჲ უფლისა შენისაჲ დაუტევებს სოფელსა ამას და ზეცისა მიცვალებისა სრბასა იქმს, არამედ წარვედ შენცა მოკითხვად მისა ბეთლემდე.
და	კლარჯ.	და იესუ იყო ცამეტის წლის ოდენ და იოვანე ნათლისმცემელი იყო ცამეტის წლის და ექუსის თვის ოდენ, ოდეს არქელაოზ მოკუდა და მეფობდა ძჱ მისი ეროდე, რომელსა ერქუა აგრიპა.
და	კლარჯ.	და აჰა, ღრუბელმან ნათლისამან აღმიტაცა მე და დამადგინა მე, სადაცა თქუენ.
და	კლარჯ.	და მეფობასა მისსა მეთორმეტესა წელსა ოცდაათისა წლისამან ნათელ-იღო უფალმან იოვანჱსგან, რომელმან-იგი იცნა საშოსავე დედისა თჳსისისა და კრთომით აუწყებდა სიხარულსა მოსლვისა მისისასა.
და	კლარჯ.	მიუგო თომა და თქუა: და მე ჰინდოეთისა სოფელსა მივედ ქადაგებად უფლისა, მადლი მეპყრა და ძე დიდისა მეფისაჲ, სახელით ლაბდანუს, ჩემ მიერ ეგულებოდა აღბეჭდვაჲ პალატსა შინა,
და	კლარჯ.	მყის სულმან წმიდამან მრქუა მე: და შენ, თომა, მივედ ბეთლემად მოკითხვად დედასა უფლისა შენისასა, რამეთუ მიიცვალების.
და	კლარჯ.	და ღრუბელმან ნათლისამან აღმიტაცა მე და დამადგინა თქუენ თანა.
და	კლარჯ.	მიუგო მარკოზ და თქუა: მე კანონსა სამ ჟამისასა აღვასრულებდი ალექსანდრიას ქალაქსა და ვიდრე ვილოცევდი, სულმან წმიდამან აღმიტაცა მე და მომიყვანა თქუენდა.
და	კლარჯ.	მიუგო იაკობ და თქუა: იერუსალჱმს ვიყავ, სულმან წმიდამან მიბრძანა მე და მრქუა: წარვედ ბეთლემს, რამეთუ დედაჲ უფლისა შენისაჲ მიიცვალების.
და	კლარჯ.	და აჰა, ღრუბელმან ნათლისამან აღმიტაცა მე და დამადგინა მე თქუენ თანა.
და	კლარჯ.	და ქადაგებდა იესუ ერთ წელ და წინა არავინ აღუდგა, მეორესა ჰურიანი წინა-აღუდგეს მას, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	მიუგო მათე და თქუა: მე ვადიდებდი ღმერთსა, რამეთუ ვიყავ რაჲ ნავსა შინა და ვიჭირვოდე, რამეთუ ზღუაჲ აღდგომილ იყო ღელვათაგან, მეყსეულად ღრუბელი ნათლისაჲ ჰფარვიდა ღელვათა ზამთრისათა და იქმნა დაყუდებაჲ, ხოლო მე აღმიტაცა და დამადგინა მე თქუენ თანა.
და	კლარჯ.	და ბართლომე თქუა: მე თებაიდას ვიყავ, ვქადაგებდი სიტყუასა, და აჰა, სულმან წმიდამან თქუა ჩემდა მომართ: დედაჲ უფლისა შენისაჲ მიიცვალების, წარვედ უკუე მოკითხვად მისა ბეთლემდ.
და	კლარჯ.	მიუგეს ეგრევე პირველ წარსრულთა და მიუთხრეს, ვითარ-იგი მივიდეს.
და	კლარჯ.	იყო სიტყუაჲ იოვანჱსა მიმართ, ძისა ზაქარიაჲსა, ჴმაჲ ღაღადებისაჲ: „განმზადენით გზანი უფლისანი და წრფელ ყვენით ალაგნი მისნი“.
და	კლარჯ.	და აჰა, ღრუბელმან ნათლისამან აღმიტაცა მე და მომიყვანა მე თქუენდა.
და	კლარჯ.	აწ გითხარ შობისათჳს იესუჲსა, საყუარელნო, აწ იოვანჱს შობისათჳს და ნათლისღებისათჳსცა ვიწყოთ თხრობად ამიერითგან.
და	კლარჯ.	ე ყოველი თქუეს მოციქულთა წმიდისა მიმართ ღმრთისმშობელისა, თუ ვითარ მოვიდეს და რომლითა სახითა.
და	კლარჯ.	და ვისწავოთ სიტყუაჲ, თუ ვითარ მოვიდა ნათლისღებად იოვანჱსგან აწ რაოდენისა წლისა შემდგომად შობისა მისისა ქალწულისაგან,
და	კლარჯ.	და განიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად, ილოცვიდა და თქუა: თავყანის-გცემ და გიგალობ და ვადიდებ მრავალსაგალობელსა სახელსა შენსა, უფალო,
და	კლარჯ.	რამეთუ ოცდაათის წლის ყოფილ უფალი ჩუენი, რაჟამს მოვიდა ნათლისღებად იოვანჱსგან, ნათელ-იღო და განწმიდნა სიმრავლჱ იგი წყალთაჲ და ყოველთა ცის კიდეთა სიწმიდჱ და ჴსნაჲ მოგუანიჭა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მოხედე სიმდაბლესა ზედა მჴევლისა შენისასა და ჰყავ ჩემ თანა დიდებული, ვითარცა ძლიერმან, და აჰა, მნატრიან მე ყოველნი ნათესავნი.
და	კლარჯ.	და შემდგომად ლოცვისა ჰრქუა მოციქულთა: დაასხთ საკუმეველი და ილოცეთ.
და	კლარჯ.	და თჳთ გამოეცხადა სოფელსა, რამეთუ უწინარჱს ნათლისღებისა თჳსისა არცა სასწაული რაჲ ექმნა, არცა სოფელსა გამოცხადებულ იყო.
და	კლარჯ.	და ილოცვიდეს რაჲ იგინი, ქუხილი იქმნა ზეცით და მოვიდა ჴმაჲ საშინელი, ვითარცა ეტლებისა მრავლისაჲ და აჰა სიმრავლჱ – მჴედრობაჲ ანგელოზთაჲ
და	კლარჯ.	რამეთუ ოთხთა მათ მახარებელთა ეგრე გჳთხრეს ჩუენ, ვითარმედ შემდგომად ნათლისღებისა მისისა მაშინ იწყო ყოფად სასწაულთა და ნიშებსა შორის ერსა მას.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ჴმაჲ ძისა კაცისაჲ ზეცით ესმა და სერაბინნი გარემოჲს სახლსა მას, სადა-იგი მწოლარჱ იყო წმიდაჲ და უბიწოჲ ღმრთისა დედაჲ და ქალწული, ვიდრემდის ყოველთა მყოფთა ბეთლემისათა იხილეს ყოველი საკჳრველებაჲ
და	კლარჯ.	და შევიდეს იერუსალჱმდ და მიუთხრეს ყოველი, რაჲ-იგი იქმნა, ხოლო იყო, ესე რაჲ იქმნა, მეყსა შინა გამოჩნდა მზჱ და მთოვარჱ გარემოჲს სახლსა მას და ეკლესიაჲ პირმშოთაჲ წმიდათაჲ წარმოდგა სახლსა მას, სადა-იგი იყო დედაჲ უფლისაჲ პატივად და დიდებად მისსა.
და	კლარჯ.	აწ რამეთუ ნათელ-იღო, არა თუ მას უჴმდა ნათლისღებაჲ, რამეთუ ცოდვაჲ მან არა ქმნა და არცა იპოვა პირსა მისსა ზაკუვაჲ, არამედ ჩუენთჳს ნათელ-იღო,
და	კლარჯ.	ხოლო ხედვიდესცა ნიშებსა მრავალსა, რომელ იქმნებოდა: „ბრმანი აღიხილვიდეს, ყრუთა ესმოდა, მკელობელნი ვიდოდეს, კეთროვანნი განწმდებოდეს“ და რომელნი შეპყრობილ იყვნეს სულთაგან არაწმიდათა, განიკურნებოდეს.
და	კლარჯ.	რაჲთა ჩუენ გუცეს ნათლისღებისა მის ნიჭი, რამეთუ წყალთა შინა დათრგუნა ეშმაკი და თავი მისი შემუსრა, ვითარცა თქუა დავით წინაწარმეტყუელმან: „შენ შეჰმუსრჱ თავები ვეშაპისაჲ წყალთა შინა და მიეც საჭმლად ერსა მას ჰინდოეთისასა“.
და	კლარჯ.	და ყოველი კაცი, რომელი სნეულებითა და არაძლებითა იყო, შეეხებოდა გარეგან კედელსა, სადა-იგი იყო წმიდაჲ მარიამ მშობელი ღმრთისაჲ და იტყოდეს: შეგჳწყალჱნ ჩუენ, და მწრაფლ განიკურნებოდეს.
და	კლარჯ.	მოვიდოდეს თითოეულით ადგილით სნეულნი და ითხოვდეს კურნებასა და მიემთხუეოდეს.
და	კლარჯ.	და იქმნა სიხარული გამოუთქუმელი მას დღესა შინა სიმრავლესა მას ზედა განკურნებულთასა.
და	კლარჯ.	ვეშაპად თქუა გონებაგულარძნილი ეშმაკი, ხოლო წყლად თქუა იორდანისა იგი ნათლისღებაჲ, ხოლო ჰინდოდ – ჩუენ ესე, რომელ წარმართთაგანნი ვიყვენით და აწ მორწმუნენი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსისა ვართ.
და	კლარჯ.	და რაჲსათჳს-მე ეთიოპელ თქუა?
და	კლარჯ.	და რომელნი ხედვიდეს, ადიდებდეს ქრისტესა, ღმერთსა ჩუენსა, და მისსა დედასა.
და	კლარჯ.	ხოლო ყოველი იერუსალჱმი ბეთლემითგან ფსალმუნითა და გალობითა და შესმითა სულიერითა დღესასწაულობდეს.
და	კლარჯ.	ხოლო მღდელნი ჰურიათანი ერითურთ მათით განკჳრდეს, რომელ-იგი იქმნა, და შურითა მძიმითა აღვსნეს და კუალად ცუდითა სიბრძნისა სიტყჳთა განზრახვაჲ ყვეს.
და	კლარჯ.	განიზრახეს წარვლინებაჲ წმიდასა ზედა ღმრთისმშობელსა და მუნ მყოფთა მოციქულთა წმიდასა ბეთლემსა.
და	კლარჯ.	და აჰა, სიმრავლემან ჰურიათამან მიიმართა ბეთლემს და ვითარ მიეახლნეს ვითარ მილიონ ერთ, იხილეს მათ ხილვაჲ საშინელი, შეიკრნეს ფერჴნი და ამისთჳს შეიქცეს თჳსთა მიმართ ნათესავთა და ყოველი იგი საშინელი ხილვაჲ მღდელთმოძღუართა მიუთხრეს.
და	კლარჯ.	რამეთუ უწინარჱს შობისა იოვანჱსისა და გამოსლვისა უფლისა და ნათლისღებისა მისისა შავ ვიყვენით და შიშავისათჳს ცოდვისა თქუა.
და	კლარჯ.	ხოლო იგინი უფროჲს აღდუღდებოდეს შურითა და აღვიდეს მთავარსა თანა, ჴმობდეს და იტყოდეს: წარწყმდების ნათესავი ჰურიათაჲ დედაკაცისა მისგან.
და	კლარჯ.	განდევნე იგი ბეთლემით და საბრძანებელისაგან იერუსალჱმისა, ხოლო მთავარი იგი განკჳრდა საკჳრველებასა მას და ჰრქუა მათ: მე არცა ბეთლემით განვსდევნი მას და არცაღა სხჳთ სადაჲთ ადგილით.
და	კლარჯ.	ხოლო ჰურიანი ზედა მიუჴდეს და ჴმობდეს, ცხორებასა კეისრისასა აფუცებდეს მას, რაჲთა მოიყვანნენ მოციქულნიცა ბეთლემით.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ ესე არა ჰყოთ, მიუთხრათ კეისარსა ტიბერიოსს.
და	კლარჯ.	და შეშჭირდა და წარავლინა ათასისთავი მოციქულთა ზედა ბეთლემს.
და	კლარჯ.	უკუეთუ ნათლისღებაჲ იგი უბიწოდ დავიცვეთ, ჴელმწიფე ვართ დათრგუნვად და შემუსრვად თავსა მის ვეშაპისასა.
და	კლარჯ.	ხოლო სულმან წმიდამან ჰრქუა მოციქულთა და დედასა უფლისასა: აჰა, მთავარსა წარმოუვლენია ათასისთავი თქუენ ზედა. ჰურიათა აიძულეს მას.
და	კლარჯ.	იხილე ესეცა, ვითარ-იგი მოგუასწავა ჩუენ დატკებნად გუელი და ღრიანკალი და ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა, რამეთუ გუელსა მას ენასა თჳსსა აქუს გესლი, ხოლო ღრიანკალსა –ბოლოსა.
და	კლარჯ.	გამოვედით უკუე ბეთლემით. ნუ გეშინინ, რამეთუ აჰა ესერა ღრუბლითა წარგიყვანებ თქუენ იერუსალჱმდ, რამეთუ ძალი მამისაჲ და ძისაჲ და წმიდისა სულისაჲ თქუენ თანა არს.
და	კლარჯ.	აღდგეს უკუე მოციქულნი და გამოვიდეს სახლით.
და	კლარჯ.	ეტჳრთა ცხედარი წმიდისა ღმრთისმშობელისაჲ და მიიმართეს იერუსალჱმდ.
და	კლარჯ.	ამისთჳს ეტყჳს წინამორბედი ერსა: „ნაშობნი ასპიდისანო და იქედნისანო“, ამის ჯერისათჳს მოვიდა იორდანედ ნათლისღებად, რაჲთა დაჰჴსნეს ძალი იგი მტერისაჲ და გამოცხადებად თავისა თჳსისა, ვითარმედ იგი არს ძჱ ღმრთისაჲ.
და	კლარჯ.	მეყსეულად, ვითარცა თქუა სულმან წმიდამან, ღრუბლითა აღიტაცნეს და იპოვნეს იერუსალჱმს, სახლსა დედოფლისასა.
და	კლარჯ.	და აღდგეს ხუთსა დღესა და ჰყოფდეს გალობასა.
და	კლარჯ.	შეიპყრნა ბეთლემელნი და ჰრქუა მათ: არა თქუენ მოხუედით და არქუთ მთავარსა და მღდელთა ყოველი, რომელი იქმნა ნიშები და საკჳრველი?
და	კლარჯ.	არა პირველ უმეცარ იყო ცნობად მისსა, რამეთუ საშოსაღა შინა ელისაფეთისსა იდვა ექუსისა თთჳსაჲ, მუცლით გამო თავყანის-სცა კრთუმით, არამედ ერისა მისთჳს წამა და თითითა უჩუენებდა და თქუა: „აჰა ესერა, მოვალს კრავი ღმრთისაჲ, რომელმან აღიხუნეს ცოდვანი სოფლისანი“.
და	კლარჯ.	აწ მოვედით და შევედით მთავრისა თანა იერუსალჱმს.
და	კლარჯ.	რამეთუ არა იცნობდა ათასისთავი იგი ბეთლემელთა, შევიდა მთავრისა თანა და ჰრქუა: არცა ერთი ვინ ვპოვე.
და	კლარჯ.	შემდგომად ხუთისა დღისა ცნა მთავარმან და მღდელთა და ყოველმან ქალაქმან, ვითარმედ თჳსსა სახლსა ას იერუსალჱმს დედაჲ უფლისაჲ მოციქულთა თანა,
და	კლარჯ.	რომელი-იგი იქმნებოდა სიმრავლჱ სასწაულთა მუნ და საკჳრველებათა, სიმრავლჱ მამათა და დედათა და ქალწულთაჲ შეკრბა და ჴმობდეს: წმიდაო ქალწულო, რომელმან ჰშევ ქრისტჱ, ღმერთი ჩუენი, ნუ დაივიწყებ ნათესავსა კაცთასა.
და	კლარჯ.	აწ რაჟამს მოვიდა იესუ ნათლისღებად, აყენებდა თავსა თჳსსა იოვანე, შიშითა და ძწოლით განკრთომილი ეტყოდა: „ჩემდა ჴამს ნათლისღებაჲ შენგან და შენ ჩემდა მოხუალა, უფალო?“
და	კლარჯ.	მიიმართა ერმან ჰურიათამან მღდელთა თანა, აღიღეს შეშაჲ და ცეცხლი და ზედა მიუჴდეს.
და	კლარჯ.	არა მიძლავს აღმართებად მიწისაგან ესე ჴელი ჩემი ზედა უკუდავსა მაგას თავსა შენსა, რამეთუ შენგან ძწიან ქერობინნი და სერაბინნი ვერ იკადრებენ შეახლებად და მოხედვად ნათელსა პირისა შენისასა.
და	კლარჯ.	დაწუვაჲ ეგულებოდა სახლისაჲ, სადა იყო დედაჲ უფლისაჲ და თანა მოციქულთაჲ, ხოლო მთავარი იგი დგა და ხედვიდა შურით სახილველსა მას,
და	კლარჯ.	ხოლო მო-რაჲ-იწია ერთი იგი ჰურიათაჲ კართა სახლისათა და აჰა, მეყსეულად ძალი ცეცხლი შინაჲთ გამოვიდა ან ანგელოზისა მიერ და დაწუა მრავალი სიმრავლჱ ჰურიათაჲ.
და	კლარჯ.	ანგელოზნი მოხედვასა შენსა შეძრწუნდიან და ცანი შეიგრაგნნიან, ვითარცა წიგნისა ტყავნი.
და	კლარჯ.	და იქმნა ყოველსა ქუეყანასა შიში დიდ და ადიდებდეს ღმერთსა, რომელი იშვა მისგან.
და	კლარჯ.	მთანი კუმანედ, ბორცუნი იცვალებიედ, „ზღუამან იხილა და ივლტოდა“.
და	კლარჯ.	ხოლო რაჟამს იხილა მთავარმან მან, რაჲ-იგი იქმნა, ჴმა-ყო ყოველსა ზედა ერსა და თქუა: ჭეშმარიტად ძჱ ღმრთისაჲ არს, რომელი იშვა ქალწულისაგან, რომლისაჲ თქუენ ჰგონებდით განდევნასა, რამეთუ ნიშები ესე ღმრთისა ჭეშმარიტისაჲ არს.
და	კლარჯ.	და ყოველი ძწის შენისა მაგისგან ძლიერებისა.
და	კლარჯ.	და იქმნა განხეთქილებაჲ შორის ჰურიათა და მრავალთა ჰრწმენა სახელი უფლისა ჩუენისაჲ იესუ ქრისტჱსი, რომელ-იგი იქმნა ნიშები შემდგომად საკჳრველთა მათ, რომელ იქმნნეს წმიდისა და დიდებულისა ღმრთისმშობლისა და მარადის ქალწულისა მარიამის მიერ დედისა ღმრთისა ჩუენისა.
და	კლარჯ.	და ვითარ მე, მოკუდავმან, ნათელ-გცე შენ, უკუდავსა?
და	კლარჯ.	იყვნეს რაჲ მოციქულნი მის თანა იერუსალჱმს, ჰრქუა სულმან წმიდამან: უწყითა, რამეთუ კჳრიაკესა ახარა ქალწულსა წმიდასა მარიამს წმიდისა მიერ მთავარანგელოზისა გაბრიელისგან და კჳრიაკესა იშვა ბეთლემს მაცხოვარი
და	კლარჯ.	და კჳრიაკესა შვილნი იერუსალჱმელთანი გამოვიდეს ბაიაჲთა მიგებებად მისსა და იტყოდეს: „ჵსანა მაღალთა შინა, კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა“.
და	კლარჯ.	არამედ მიწისაგანსა ამას უჴმს მოძიებად და მოღებად შემოქმედისაგან, რამეთუ მოელის ერისაგანი ესე შარავანდედისაგან, და მონაჲ მოელის კუალსა შემწეობისასა.
და	კლარჯ.	და კჳრიაკესა აღდგა მკუდრეთით და კჳრიაკესა მოსლვად არს ზეცით დიდებად და პატივად გარდაცვალებისათჳს წმიდისა და დიდებულისა ქალწულისა ღმრთისმშობლისა, რომელმან შვა იგი.
და	კლარჯ.	და სანთელი ესე ბნდუნვარჱ წამიერ არს ზეთის მაგის აღგებად წყალობისა შენისაჲსა.
და	კლარჯ.	არაჲთ დაკლებულ არიან მოძღუარნი ეკლესიათანი დედასა შვილთმოყუარჱსა, რომელი ყოველსავე სალმობასა და შრომასა დაითმენნ და საყუარელთა შვილთა ზრდინ.
და	კლარჯ.	და აჰა მოვიდა მათა ქრისტჱ, მჯდომარეჲ საყდართა ზედა ქერობინთა.
და	კლარჯ.	მეშინის მე, უფალო, და ვერ კადნიერ ვიქმნები უკუდავებასა მაგას დასხმად წყლისა, რამეთუ ჩემგან ჴამს შენ მიერ ნათლის-ღებაჲ.
და	კლარჯ.	და მოციქულნი რაჲ ილოცვიდეს, გამოჩნდა ურიცხჳ სიმრავლეჱ ანგელოზთაჲ და უფალი მჯდომარეჲ ქერობინთა ზედა ძალითა დიდითა და ნათელი გამობრწყინდა წმიდასა ზედა ქალწულსა მოსლვითა მხოლოდშობილისა ძისა მისისაჲთა.
და	კლარჯ.	და შეურდეს და თაყუანის-სცეს ყოველთა ძალთა ცისათა.
და	კლარჯ.	და ჴმა-ყო დედისა მიმართ თჳსისა უფალმან და თქუა: მარიამ.
და	კლარჯ.	ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: აჰა ესერა მე, უფალო.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა უფალმან: ნუ მწუხარე ხარ, არამედ იხარებდინ გული შენი და მხიარულ იყავნ, რამეთუ ჰპოვე მადლი.
და	კლარჯ.	და მიჰხედა წმიდამან ღმრთისა დედამან და იხილა დიდებაჲ მისი, რომელი პირსა კაცისასა არა ჯერ-არს თქუმად, არცა მოგონებად.
და	კლარჯ.	ხოლო უფალი მის თანა დაადგრა და ჰრქუა: აჰა, ამიერითგან იყვნენ პატიოსანნი ჴორცნი მიცვალებულ სამოთხესა.
და	კლარჯ.	ხოლო წმიდაჲ სული შენი ზეცას, საუნჯეთა მამისათა, სადა არს ნათელი და სადა არს მშჳდობაჲ და სიხარული წმიდათა ანგელოზთაჲ.
და	კლარჯ.	და ვითარცა დედამან შემდგომად სძისა ფიცხელი პური დაულბილის და მხალსა თანა ერბოჲთა და მსახურ ცხოვრებულ ექმნის შვილთა თჳსთა, ეგრეთვე მოძღუარნი იგი შემდგომად სწავლისა მის სიტყჳთა, ვითარცა სულითა, განზარდის ძნიად სათარგმანებელი იგი სიტყუაჲ,
და	კლარჯ.	მიუგო დედამან უფლისამან და ჰრქუა: დამდევ მარჯუენჱ შენი და აკურთხჱ მე.
და	კლარჯ.	და განჰმარტა უფალმან უჴრწნელი მარჯუენჱ თჳსი და აკურთხა იგი.
და	კლარჯ.	ხოლო მან შეუპყრა და ამბორს-უყოფდა უხრწნელსა მისსა მარჯუენესა და იტყოდა: თაყუანის-ვსცემ მარჯუენესა ამას, რომელმან შექმნნა ცანი და ქუეყანაჲ.
და	კლარჯ.	ესე რაჲ თქუა, მოუჴდეს მოციქულნი ფერჴთა მისთა და თაყუანის-სცეს და იტყოდეს: დაუტევე სოფელსა კურთხევაჲ, რამეთუ განხუალ მისგან.
და	კლარჯ.	რამეთუ აკურთხჱ იგი და აღადგინე იგი წარწყმედული, უშევ ნათელი სოფელსა.
და	კლარჯ.	ხოლო ილოცა დედამან უფლისამან და თქუა ლოცვასა შინა მისსა ესრჱთ: ღმერთო, რომელმან სახიერებითა შენითა ზეცით მოავლინე მხოლოდშობილი შენი ძჱ და დაემკჳდრა მდაბალთა ამათ ჴორცთა ჩემთა ძჱ,
და	კლარჯ.	რომელმან ღირს იჩინა შობაჲ ჩემგან, შეიწყალე სოფელი და ყოველი სული, რომელი ხადოდის სახელსა შენსა, რაჲთა იდიდოს შობაჲ იგი, და კუალად ილოცვიდა და თქუა: უფალო იესუ ქრისტჱ,
და	კლარჯ.	სიტყჳთა მით მახჳლითა სულისაჲთა დააჩჩჳს თარგმანებითა სულითა წმიდათაგანთაჲთა, ერთბამად შეზავებულად მოძღურებითა შეკრებს და გემოვნად სიტყუასა მის მიერ ზრდილთა ყოველთა მისცემს.
და	კლარჯ.	ამისთჳს ვიქადაგე წინა შენსა ყოველთა წინაწარმეტყუელთაგან, მოსჱსითგან და შენდამდე.
და	კლარჯ.	რომელი ყოვლად ძლიერ ხარ ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ამას ვედრებასა ვევედრები სახელსა შენსა წმიდასა: ყოველსა ჟამსა და ადგილსა, სადაცა იქმნებოდის საჴსენებელი სახელისა ჩემისაჲ, წმიდა-ყავ ადგილი იგი და ადიდენ მადიდებელნი შენნი ჩემისა სახელისათჳს.
და	კლარჯ.	შესწირვიდა ესევითარსა ყოველთათჳს მსხუერპლსა და ყოველთათჳს ვედრებასა და ყოველთათჳს ლოცვასა. ამას რაჲ-იგი ილოცვიდა.
და	კლარჯ.	უფალმან თჳსისა მიმართ დედისა თქუა: იხარებდინ და იშუებდინ გული შენი, რამეთუ ყოველი მადლი და ყოველი ნიჭი მოგეცა შენ მამისაგან ჩემისა ზეცათაჲსა და ჩემგან წმიდისაგან სულისა.
და	კლარჯ.	ამისთჳს ეხარა ზაქარიას, მამასა შენსა, და მიდგომილ იქმნა ელისაბედ შობისა შენისათჳს.
და	კლარჯ.	და ვთქუა: „არავინ ნაშობთაგანი დედათაჲსა იპოვა უმეტჱსი და უაღრჱსი უფროჲს იოვანჱსა“.
და	კლარჯ.	ყოველი, რომელი ხადოდის სახელსა შენსა, არასადა ჰრცხუენეს, არამედ პოვოს წყალობაჲ და შეწევნაჲ და ნუგეშინისცემაჲ და კადნიერებაჲ ამას საწუთროსა და მერმესა მას წინაშე მამისა ჩემისა ზეცათაჲსა.
და	კლარჯ.	მოიქცა უფალი პეტრეს მიმართ და თქუა: მოიწია ჟამი, იწყე გალობად!
და	კლარჯ.	ამისთჳს ჴორცნი შევისხენ და კაც ვიქმენ, რაჲთა აღვასრულო ყოვლითურთ სამართალი იგი უწინარჱს განკაცებისა ჩემისა.
და	კლარჯ.	ხოლო პეტრე იწყო გალობად და ყოველნი ძალნი ზეცათანი შეუჴმობდეს ალელუჲათა.
და	კლარჯ.	ვითარცა ცისკარი განთიადისაჲ და ვითარცა მთიები წინა-წარმოგიძღუანე შენ განმზადებად გზათა სიმართლისათა ქადაგებითა სინანულისაჲთა.
და	კლარჯ.	ამისთჳს კაც ვიქმენ და კაცობრივითა ჴელითა ვიმსახურო და რაჲთა იორდანემანცა უშიშად შემიწყნაროს და კაცნიცა შეუძრწუნებელად მომეახლნენ მე, მომიშუ აწ ამას და რომელსა-ეგე ჩინებულ ხარ, ნუ დაჰმედგრდები ნათლისცემად ჩემდა.
და	კლარჯ.	მრავალთა ვერ უცნობიეს ზრახვაჲ ესე სიბრძნისაჲ, საუნჯჱ დაფარული და სიტყუასა ამას ვერ კეთილად ერჩიან და ვითარცა მოშიშსა იტყჳედ მას.
და	კლარჯ.	და ნუგეშინისმცემელი იგი მოვიდეს და მიერითგან განვეცხადო სოფელსა ამას, თუ ვინ ვარ მე და ამისა შემდგომად მიცნან მე ჩემთა მათ, საცნაურ ვიქმნე ჩემთა მათ მიერ.
და	კლარჯ.	და მაშინ პირი დედისა უფლისაჲ უფროჲს ნათლისა გამობრწყინდა, და აღდგა და აკურთხა თჳსითა ჴელითა, თითოჱულად მოციქულნი.
და	კლარჯ.	და მისცეს ყოველთა დიდებაჲ ღმერთსა და უფალმან განჰმარტნა ჴელნი თჳსნი და შეიწყნარა წმიდაჲ და უბიწოჲ სული მისი.
და	კლარჯ.	და გამოსლვასა წმიდისა მისისა სულისასა აღივსო სულნელებითა და გამოუთქუმელითა ნათლითა ადგილი იგი.
და	კლარჯ.	და აჰა ესერა ჴმაჲ ესმა ზეცით, რომელი ეტყოდა: „ნეტარ ხარ შენ დედათა შორის“.
და	კლარჯ.	და მირბიოდეს პეტრე და იოვანე და პავლე და თომა და მოეხჳნეს პატიოსანთა ფერჴთა მისთა, რაჲთა განწმდენ.
და	კლარჯ.	ხოლო ათორმეტთა მოციქულთა პატიოსანნი და წმიდანი მისნი ჴორცნი ცხედარსა ზედა დაესხნეს.
და	კლარჯ.	მაშინ ეტყოდა იოვანე, რაჟამს აღმოვიდოდა იგი მიერ წყლით, რომელსა ეტყოდა ერსა მას და ჰრქუა: „აჰა კრავი ღმრთისაჲ, ამან აღიხუნეს ცოდვანი თქუენნი“.
და	კლარჯ.	და იხილა ჰურიამან ვინმე სახელით იოფანის, მიიმართა და იწყო დაქცევად ცხედრისა, ვითარ-იგი მოციქულთა ეტჳრთა.
და	კლარჯ.	და აჰა ანგელოზმან უფლისამან უხილავითა ძალითა მახჳლითა ცეცხლისაჲთა მჴარნი მისნი ორივენი მოჰკუეთნა და ჴელნი დამოეკიდნეს აერთა ზედა მახლობელად ცხედარსა მას.
და	კლარჯ.	და მამაჲ ზეგარდმო წამებდა და სული წმიდაჲ დაამტკიცებდა წამებასა მამისასა.
და	კლარჯ.	ხოლო ესე საკჳრველი რაჲ იქმნა, ჴმა-ყო ყოველმან ერმან ჰურიათამან, რომელთა იხილეს, რამეთუ ჭეშმარიტად ღმერთ არს, რომელი იშვა შენგან, ღმრთისმშობელო ქალწულო მარიამ, და იგი თჳთ იოფანიას პეტრჱს ბრძანებითა,
და	კლარჯ.	შესულებამან შეიპყრა ეშმაკი და ვერ დაუთმობდა, რამეთუ ვიდრე ნათლისღებისა მოსლვადმდე ვერ შემძლებელი იქმნა ცნობად ეშმაკი, თუ ვინ არს, არამედ ეგონა, ვითარმედ ერთი ვინმე კაცთაგანი არს.
და	კლარჯ.	რაჲთა აჩუენოს საკჳრველი, აღდგა უკუანა ცხედარსა და ჴმობდა: წმიდაო მარიამ, რომელმან ჰშევ ქრისტჱ ღმერთი ჩუენი, შემიწყალე მე.
და	კლარჯ.	მოიქცა პეტრე და ჰრქუა მას: სახელითა შობილისა მისისაჲთა დაეწებნედ ჴელნი შენნი, რომელნი მოეკუეთნეს შენგან.
და	კლარჯ.	რამეთუ იხილა იგი და იცოდა, ვითარმედ დედაკაცისაგან იშვა და ვერ გულისჴმა-ყო ზრახვაჲ იგი საიდუმლოჲ, ვითარმედ შეცოდებისაგან ევაჲსისა გამოგუეცხადა ქალწულისაგან, რაჲთა ნათესავი იგი დედათაჲ განათავისუფლოს.
და	კლარჯ.	და მეყსეულად სიტყჳთა პეტრჱსითა ჴელნი იგი, რომელ ცხედარსა დედოფლისასა დამოკიდებული იყვნეს, წარვიდეს და დაეწებნეს იოფანიას.
და	კლარჯ.	არამედ რაჟამს იხილა ქალწულისა ძუძუთა მწოვარი და ეგონა, ვითარცა იოვანე წიაღთა ელისაფეთისთა, ეგრევე ხედვიდა მკლავთა ზედა წმიდისა მარიამისთა, გინა ვითარცა ერთი ყრმაჲ დედისაგან და მამისაგან შობილი.
და	კლარჯ.	და ჰრწმენა მასცა და ადიდებდა ქრისტესა ღმერთსა, რომელი იშვა მისგან.
და	კლარჯ.	ესე რაჲ იქმნა საკჳრველ, გამო-რაჲ-ვიდოდეს მოციქულნი ქალაქით იერუსალჱმით და მოაქუნდა ცხედარი, მეყსეულად ათორმეტნი ღრუბელნი ნათლისანი მოვიდეს და აღიხუნეს მოციქულნი ჴორცთა თანა დედოფლის ჩუენისათა და დასხნეს სამოთხესა შინა.
და	კლარჯ.	ხოლო ესე ვითარ დასხნეს, ვიხილეთ ელისაბედ, დედაჲ წმიდისა იოვანესი, და ანა, დედაჲ მისი, და აბრაჰამ და ისაკ და იაკობ, და დავით გალობდა ალილუჲათა
და	კლარჯ.	ხოლო ამან იოვანე, დიდმან წინაწარმეტყუელთა შორის, იხილა იგი საშოჲთ საშოსა შინა და თაყუანის-სცა უსიტყუელად, მდუმრიად, რაჟამს მოიკითხვიდა მარიამ ელისაფეთს.
და	კლარჯ.	და ყოველმან ბანაკმან თაყუანის-სცა პატიოსანთა ნაწილთა დედისა უფლისათა და ადგილი იგი იყო ნათელი ხილვითა, რომლისა ნათლისაჲ არა იყო უბრწყინვალჱს.
და	კლარჯ.	და სავსე იყო ბრყინვალებითა ადგილი იგი, სადა მაცხოვარმან მიცვალა პატიოსანნი წმიდანი მისნი ჴორცნი სამოთხესა და ჴმითა ტკბილითა უგალობდა მისგან შობილსა ქრისტესა.
და	კლარჯ.	ამან მაშინვე გულისხმა-ყო მოსლვაჲ ქრისტჱსი და უქადაგა სინანული ყოველსა ერსა, ვითარმედ: „შეინანეთ, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ქრისტჱსი სოფლად“.
და	კლარჯ.	ხოლო ჩუენ, მოციქულთა, ვიხილენით რაჲ მეყსეულად წმიდანი ჴორცნი მისნი, პატივითა მიცვალებულნი, ვადიდებდით ღმერთსა, რამეთუ გჳჩუენა ჩუენ საკჳრველი მიცვალებასა დედისა უფლისა და ღმრთისა ჩუენისასა,
და	კლარჯ.	რომლისა ლოცვითა და მეოხებითა ღირს ვიქმნენით ყოველნი მისსა სასუფეველსა და შეწევნასა და განზრახვასა ამას საწუთროსა და მერმესა მას,
და	კლარჯ.	რაჲთა ვადიდებდით ყოველსა ჟამსა და ადგილსა მხოლოდშობილისა მისისა ძისასა, თავყანის-ვსცემდით თანა მამით და სულით წმიდითურთ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	არამედ მოვედით, საყუარელნო, და ჩუენცა, ვითარცა ჩჩჳლნი ყრმანი, მისსა მიმართ ვიტყოდით, რაჲთა მისსა მიმართ იგი ცხოვრებასა მისსა მივაწიოთ ვათქ...
დ	კლარჯ.	54. დ. საკითხავი საიდუმლოთა დაფარულთაგანი გარდაცვალებისათჳს წმიდისა ღმრთისმშობელისა
და	კლარჯ.	ისმინჱ ლოცვაჲ და ვედრებაჲ დედისა შენისა მარიამისი, რომელი ღაღადებს შენდამი: ძეო და ღმერთო, შემოქმედო ჩემო, ისმინე ჴმისა ჩემისაჲ და მოავლინე ჩემდა სათნოებაჲ შენი და ნუცამცა ერთი ჴელმწიფებაჲ მოვალს წინაშე ჩემსა ჟამსა მას, რომელსა განვიდოდი მე ჴორცთაგან.
და	კლარჯ.	არამედ აღასრულე თქუმული იგი ჩემდა მომართ შენმიერი, რაჟამს-იგი ვტიროდე წინაშე შენსა და ვიტყოდე: რაჲ-მე ვყო, რაჲთა წარვლნე ჴელმწიფებანი მომავალნი სულსა ჩემსა ზედა?
და	კლარჯ.	რამეთუ აღმითქუ მე და მარქუ: ნუ მწუხარე ხარ, ნუცა იურვი, მარიამ, დედაო ჩემო, რამეთუ არა ანგელოზნი მოვიდენ შენ ზედა, არცა ქერობინნი, არცა სერაბინნი, არცა სხუაჲ ჴელმწიფებაჲ, არამედ მე თჳთ თავადი მოვიდე და წარგიყვანო.
და	კლარჯ.	და იწყო ვედრებად და თქუა: ისმინე ჴმაჲ ლოცვისა ჩემისაჲ და გზასა მას, რომელსა სულნი უკეთურნი სცვენ და შეიპყრობენ მას, მშჳდობით განარინე სული ჩემი.
და	კლარჯ.	და ესე ვითარცა წართქუა მარიამ, გამოვიდა და ჰრქუა მჴევალსა სახლისა მისისასა: წარვედ და მოუწოდე ნათესავთა ჩემთა და მეცნიერთა ჩემთა და არქუ მათ, ვითარმედ: მარიამ გიწესს თქუენ.
და	კლარჯ.	ხოლო მჴევალი იგი წარვიდა და მოუწოდა ყოველთა, ვითარცა-იგი ამცნო მას.
და	კლარჯ.	და შე-რაჲ-ვიდეს იგინი, ჰრქუა მათ მარიამ: მამანო და ძმანო, შეეწიენით თავთა თჳსთა, რამეთუ მე ხვალე განვალ ჴორცთა ჩემთა და წარვალ განსასუენებელსა მას ჩემსა, საუკუნესა მას ცხორებასა, ნათელსა მას დაუსრულებელსა.
და	კლარჯ.	აწ აღდეგით და ყავთ ჩემ თანა დიდი კაცთმოყუარებაჲ.
და	კლარჯ.	არა ოქროსა ვითხოვ თქუენგან, არცა ვეცხლსა, რამეთუ ესე ყოველი ამაო არს და განსაყურნელ, არამედ ამას ხოლო ვითხოვ თქუენგან კაცთმოყუარებასა, რაჲთა ჩემ თანა დაადგრეთ ორთა ამათ ღამეთა.
და	კლარჯ.	და კაცად-კაცადმან თქუენმან აღიღენ სანთელი და ნუ უტევებნ მათ დაშრეტად ორთა ამათ დღეთა.
და	კლარჯ.	და გითხრა თქუენ გულისა ჩემისა ვიდრე განშორებადმდე ჩემდა ამის ადგილისაგან.
და	კლარჯ.	და ეგრე ყვეს ყოველთა, ვითარცა-იგი ჰრქუა მათ.
და	კლარჯ.	და მიმოეფინა ჰამბავი ესე ყოველთა მეცნიერთა მარიამისთა და ერთგულთა მისთა და მიჰხედა მარიამ და იხილნა გარემოდგომილნი მისა და აღაღო პირი თჳსი ჴმითა ტკბილითა
და	კლარჯ.	და იტყოდა: მამანო და ძმანო, დედანო, დანო ჩემნო, შეეწიენით თავთა თჳსთა, აღანთენით სანთელნი და იღჳძებდით, რამეთუ არა უწყით, რომელსა ჟამსა მპარავი იგი მოვიდეს.
და	კლარჯ.	ხოლო მე, ძმანო ჩემნო, მესწავა, რომელსა ჟამსა განსლვად ვარ და არა მეშინის, რამეთუ სიკუდილი სოფლივი არს ყოველთაჲ, არამედ გარნა მეშინის მბრძოლისა მის, რომელი-იგი ჰბრძავს ყოველთა,
და	კლარჯ.	რამეთუ ვერ უძლავს მართალთა მიმართ და მოწმუნეთა, ხოლო ერევინ ურწმუნოთა და აღასრულის ნებაჲ მისი მათ შორის, ხოლო მართალთა ვერ სძლევს, რამეთუ არარაჲ აქუნ მათა მიმართ მიზეზი და სირცხჳლეული განეშორის მათგან.
და	კლარჯ.	ეგრევე წყალთა ზედა არს და უწინარჱს ყოველთა მათ შობათა შესაქმისა ექუსთა დღეთასა სული ღმრთისაჲ იქცეოდა ზედა წყალთა.
და	კლარჯ.	დასაბამი სოფლისაჲ არს წყალი და დასაბამი სახარებისაჲ არს იორდანჱ. განთვ… უფ.. იჱ... ზღჳთა…
და	კლარჯ.	და განთავისუფლებაჲ სოფლისაჲ ცოდვათა განბანითა მით წლისაგან სიტყჳთა.
და	კლარჯ.	შემდგომად წყლითრღუნისა დაიდვა შჯული ნოვჱს მიმართ და ისრაჱლისა მიმართ მუნცა – შჯული მთასა ზედა სინასა.
და	კლარჯ.	არამედ არავე თჳნიერ წყლისა პირველად წიაღ-ჴდა იორდანესა და მაშინღა მჴედრ აღვიდა ზეცად.
და	კლარჯ.	ეგრევე მღდელთმოძღუარი იგი იბანის და მაშინღა...
და	კლარჯ.	რამეთუ ორნი ანგელოზნი მოვიდიან კაცსა ზედა, ერთი სამართლისაჲ და ერთი უკუთურებისაჲ და შევიდიან სიკუდილსა თანა.
და	კლარჯ.	და ვითარ-იგი აურვებნ სიკუდილი სულსა, მოვიდიან ორნი იგი ანგელოზნი, და განიხილნიან გუამნი წარმართთანი სოფლით.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ ექმნის საქმე სიმართლისაჲ, უხარინ ანგელოზსა მას სიმართლისასა, რამეთუ არარაჲ საქმჱ აქუს ერთსა მას მის თანა და მოუწესნ სხუათა მრავალთა, მოვიდიან სულსა მას ზედა და გალობედ წინაშე მისსა ვიდრე მისლვადმდე ადგილსა მას ყოველთა მართალთასა.
და	კლარჯ.	მაშინ ტირნ ანგელოზი იგი უკეთუ, რომელ არს სატანა, რამეთუ არარაჲ აქუს ნაწილი მის თანა, უკუეთუ ვინმე არნ მოქმედი ბოროტისაჲ და ექმნის საქმჱ უკეთური, უხარინ უკეთურსა მას მის ზედა.
და	კლარჯ.	და მოიყვანნის შჳდნიღა სხუანი სულნი ბოროტნი და წარიყვანის სული იგი და განშჭრიედ მას, და ტირნ ანგელოზი იგი სიმართლისაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ, ძმანო და მამანო, შეეწიენით თავთა თჳსთა და ნუმცა რაჲ ბოროტი იპოების ჩუენ თანა.
დაო	კლარჯ.	ამას რაჲ იტყოდა მარიამ, ჰრქუეს დედათა მათ: დაო ჩუენო, რომელი იქმენ დედად ყოვლისა სოფლისა, დაღათუ ჩუენ ყოველთა გუეშინოდის სამართლად, შენ რაჲსა გეშინის?
და	კლარჯ.	ხოლო ვაჲ ჩუენდა, ვიდრე-მე ვივლტოდით, უკუეთუ შენ უჴრწნელი და ქალწული ამას იტყჳ, მოსალოდებელო და მეოხო ჩუენო და განმამჴნობელო ჩუენო?
და	კლარჯ.	და ტიროდეს ყოველნი გარჱმო მისსა და ჰრქუა მათ მარიამ: დუმენით, ძმანო და ნუ ჰსტირთ, დანო, არამედ ადიდებდით მას რომელი-იგი თქუენ შორის არს- ჟამსა ამას.
და	კლარჯ.	გლოცავ თქუენ, ნუ სტირთ ამით სახითა ქალწულსა, არამედ გალობდით ტირილისა წილ, რაჲთა მიეფინოს ყოველსა ნათესავსა ქუეყანისასა და ყოველსა კაცსა ღმრთისასა და იყოს ტირილისა წილ კურთხევაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო მე, ძმანო და დანო, ხოლო ამით ჯერითა მეშინის, რამეთუ ურწმუნო ვიქმენ მე უფლისა ჩემისათჳს, ერთსა შინა დღესა...
და	კლარჯ.	სერსა მას საიდუმლოჲსასა და ინაჴითა ჯდომასა ქორწილსა მას სულიერსა.
და	კლარჯ.	ამისთჳს წარმოდგეს და მოიწინეს მსახურნი იგი სიტყჳსანი და თუალითა მხილველნი, რაჲთა ჰმსახურონ წმიდასა მას დედასა მისსა, ვითარცა ღირსსა მსახურებისასა და ვითარცა საფასესა პატიოსანსა.
და	კლარჯ.	არამედ რაჲთა არა დააკლდეს თჳთოეული გულსმოდგინებით გალობასა ღმრთისასა და პატივისცემასა მშობელისა მისასასა.
და	კლარჯ.	მაშინ ადამ და ევა ღაღადებდეს და იტყოდეს: ჵ შენ, ასულო, ნეტარებასა ღირსა ხარ, რამეთუ დაჰჴსენ პატიჟი ურჩებისა ჩუენისაჲ.
და	კლარჯ.	არამედ ვითარცა იხილეს იგი წადიერად და მოსურნედ განსლვად ამიერ სოფლით, შეცვალჱს სიტყუაჲ იგი მათი გალობად მიცვალებისა და შესხმით ნიჭთა მათ სულისა წმიდისათა იტყოდეს.
და	კლარჯ.	და ვითარცა აღასრულეს თანანადები იგი შჯულისაჲ მის, შეთხზეს გჳრგჳნი გალობისაჲ მრავალფერითა ყუავილითა.
და	კლარჯ.	და მას ჟამსა მოიწია მეუფჱ იგი დიდებისა თჳსისაჲ და შეიწყნარა უბიწოჲ სული მისი ჴელთა შინა მისთა საღმრთოთა.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა წმიდამან მარიამ: ჴელთა შენთა, ჵ ძეო ჩემო, შევჰვედრებ სულსა ჩემსა.
და	კლარჯ.	შენ გევედრები, ჵ ძეო ჩემო და ღმერთო ჩემო, რომელი მამისაგან განუყოფელად გარდამოჰჴედ ჩემდა, რაჲთა დიდებულ ჰყვნე შვილნი ჩემნი საყუარელნი, რომელთაჲ სათნო-იყავ ძმად წოდებაჲ მათი შენდა.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა აღიპყრნა ჴელი თჳსნი და აკურთხნა ყოველნი მუნ მდგომარენი შემდგომად ვედრებისა მის და ანდერძისა, და მაშინ ესმა ჴმაჲ:
და	კლარჯ.	მოვედ, ჵ დედაო ჩემო კეთილო, განსასუენებელად შენდა, აღდეგ და მოვედ, ჵ საუნჯეო ჩემო, გამორჩეულო დედათაგან, ჵ სამკჳდრებელო ჩემო, რამეთუ „სულნელებაჲ შენი უზეშთაჱს არს ყოველთა ნელსაცხებელთასა“.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ესმა ესე წმიდასა მას, მისცა სული თჳსი ჴელთა ძისა თჳსისათა.
და	კლარჯ.	და ჟამსა მას შეიძრნეს ნივთნი იგი ზეცისანი და გალობდეს ანგელოზნი ძლიერად და წინა-უძღოდეს.
და	კლარჯ.	და რომელნიმე უკუანა შეუდგეს და რომელნიმე გარე-მოადგეს სულსა მას უბიწოსა წმიდისა ქალწულისასა და აჰყვებოდეს და წარჰგზავნიდეს, ვიდრემდის მიაწიეს წმიდაჲ დედუფალი საყდართა სამეუფოთა.
და	კლარჯ.	ხოლო სულნი გარე-მოადგეს გუამსა მას წმიდასა და უბიწოსა და ადიდებდეს, ვითარცა დედასა ღმრთისასა, გალობითა მით ანგელოზებრითა, ვითარ-იგი ჯერ-იყო დიდებაჲ.
და	კლარჯ.	და დგეს წმიდანი და მოეცვა გუამი იგი უბიწოჲ.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა შინა სალმობათა სენნი ივლტოდეს, სამყარონიცა თანააღსლვითა სულისა მისისაჲთა განწმდებოდეს და ქუეყანაჲ იკურთხეოდა უბიწოჲსა მისგან.
და	კლარჯ.	ამისსა შემდგომად საგრაგნილითა წმიდითა წმიდაჲ იგი გუამი მისი შემოსჱს, და ნელსაცხებელითა და საკუმელითა შემურეს და ცხედარსავე მას ზედა დადვეს და ლამპრითა გალობითა წინა-უძღოდეს ანგელოზნი და ადიდებდეს ენითა მით ცეცხლისაჲთა.
და	კლარჯ.	ხოლო მოციქულნი სცემდეს ნესტუსა მხიარულნი და აქებდეს ღმერთსა, ვითარცა სულისა წმიდისა მიერ განსწავლულნი.
და	კლარჯ.	მაშინ მოციქულთა აღიღეს მჴართა თჳსთა ზედა კიდობანი იგი ღმრთისაჲ და მთით სიონით მიაქუნდა იგი, დადებითა საფლავისაჲთა, ზეცისა სასძლოსა აღმაღლდა.
და	კლარჯ.	არამედ პირველად, ვითარცა სძალი შუენიერი, შემკული ნათლითა სულისა წმიდისაჲთა, შორის ქალაქსა მიაქუნდა და ესრჱთ მიიღეს საფლავსა მას წმიდასა გესამანიას და ანგელოზნი წინა-უძღოდეს და ფრთითა...
და	კლარჯ.	და შენ მეყსეულად მიეც მას ძუძუჲ შენი, რაჟამს-იგი განხუედით მთად სივლტოლით ჰეროდჱსგან და მიხუედით ნერგსა ერთსა ქუეშე.
და	კლარჯ.	ხოლო ქრისტემან, ვითარცა ფარაო და ძლიერებაჲ მისი დაათქა ზღუასა მას, ეგრეცა ესე საკჳრველებითა თჳსითა ჴელითა ნათლისღებისაჲთა შთაავლინა ცეცხლსა მას გეჰენიისასა საუკუნესა.
და	კლარჯ.	და არქუ შენ იოსებს: გუმშინ და არარაჲ გუაქუს, რაჲ ვჭამოთ უდაბნოსა ამას.
და	კლარჯ.	რამეთუ იხილა იგი წიაღთა მამისათა მჯდომარჱ და არა გულისხმა-ყო, ვითარმედ თჳთ იგი არს, რომელი-იგი ესაია წინაწარმეტყუელმან გუაუწყა ჩუენ.
და	კლარჯ.	რამეთუ გლალვიდა იგი შენ და გეტყოდა: რაჲ ძალ-მიც მე ყოფად აქა აწ შენდა, და გზრდიდე?
და	კლარჯ.	კმა არს შენდა, რამეთუ უცხო ვიქმენ მე თჳსთაგან მონაგებთა შენ ძლით, რამეთუ არა დაიმარცხჱ ქალწულობაჲ შენი, რაჲთა არა ამას შინა იპოვოს, არა ხოლო შენ, არამედ მეცა და შვილნიცა ჩემნი, რამეთუ აქა ვარ მე და ვცხომდები შენ თანა.
და	კლარჯ.	რამეთუ იხილა იგი ზედა საყდართა მჯდომარჱ და სერაბინნი გარემოჲს მისსა ღაღადებდეს და იტყოდეს: „წმიდა არს უფალი საბაოთ.
და	კლარჯ.	სავსჱ არიან ცანი და ქუეყანაჲ დიდებითა შენითა“.
და	კლარჯ.	აწ მას გეტყჳ შენ, მარიამ, რაჲთა სცნა, ვინ ვარი მე და რომელი ძალი არს ჩემ თანა.
და	კლარჯ.	მე ვარ, რომელმან ვახარჱ შობაჲ შენი იოვაკიმს და ზაქარიას – იოვანჱსთჳს, და მე ვარ, რომელ მოგართუ ზეცით საიდუმლოჲ იგი დაფარული, მე ვარ, რომელმან მოვსრენ პირმშონი იგი ეგჳპტისანი ფარაოჲს ზე.
და	კლარჯ.	და მაშინ გრქუა შენ იოსებ: არა არს ნერგი, რომლისაგან ვჭამოთ ესოდენთა შორის, გარნა ესე ხოლო დანაკისკუდი და ვერ ძალ-მიც აღსლვაჲ მას ზედა.
და	კლარჯ.	ხოლო გეტყჳ შენ: არავინ აღსრულ არს ამის ზედა და არცა ვინ იპოების კაცი უდაბნოსა ამას ზედა.
და	კლარჯ.	და ყოვლით კერძოვე მჭირს, რამეთუ ქუეყანაჲ ჩემი დაუტევე.
და	კლარჯ.	და კუალად მეურვების, რამეთუ ყრმაჲ ესე ვერ ვიცან, რომელი გაქუს, რამეთუ ჩემი არა არს ეგე.
და	კლარჯ.	აწ ნუ გიტევებნ სული იგი სიმშილად, არამედ ყავნ ჩემ თანა წყალობაჲ, გამომზარდენ მე და მოიჴსენე ესე, რამეთუ მწირ ვარი მე შენდა და შენ ჩემდა მწირ.
და	კლარჯ.	ვინ იხილა იგი წიაღთა მამისათა განსუენებული და არა გულისხმა-ყო, ვითარმედ ცანი საყდარ არიან მისსა და ქუეყანაჲ კუარცხბეკი ფერჴთა მისთაჲ.
და	კლარჯ.	რომელიცა შეგივრდეს წინაშე თქუენსა და აღიარნეს ცოდვანი თჳსნი და შეინანოს, ნათელ-სცემდით მათ დაუბრკოლებლად, „სნეულთა განჰკურნებდით, ეშმაკთა განასხემდით.
და	კლარჯ.	და გულისხმა-ყო, ვითარ-იგი დავით იტყოდა მისთჳს და თქუა, ვითარმედ: „რომელი ჰზი ზედა ქერობინთა, განცხადენ!“
და	კლარჯ.	მდევართა თქუენთა აკურთხევდით, და ნუ სწყევთ.
და	კლარჯ.	ემსგავსენით მოძღუარსა თქუენსა, რამეთუ თქუა: „ამით საცნაურ იყვნეთ, უკუეთუ ჩემნი მოწაფენი ხართ, უკუეთუ მოძულეთა თქუენთა ჰყუარობდეთ და მდევართა თქუენდა აკურთხევდეთ“.
და	კლარჯ.	გეჴსენედ თქუენ, რაოდენი ძჳრი მაჩუენეს ჰურიათა მათ, რამეთუ პირსა ჩემსა სერაბინნი ვერ იკადრებენ, არამედ ფრთითა მათითა იფარვენ პირთა მათთა, ხოლო ჰურიანი ჰნერწყუვიდეს პირსა ჩემსა და მეცეს მე ღაწუთა ჩემთა.
და	კლარჯ.	და მერმე მოვიდა აღთქუმულისა აღსრულებად და ყო მადლისა მიცემაჲ დიდითა სიხარულითა და გულსმოდგინებითა გუნბადი აღაშენა მცხეთისაჲ.
და	კლარჯ.	ჴელთა ჩემთა შექმნეს და დაჰბადეს კაცი მიწისაგან და შუენიერი სასუფეველი მე დავამტკიცჱ.
და	კლარჯ.	გულგდებულ იყო ეშმაკი და ჰგონებდა, ვითარმედ ერთი ვინმე კაცთაგანი არს ესეო და ესრე თქუა: ესე ვიცი მარიამისგან შობილად და ნაზარეთს განზრდილ არს.
და	კლარჯ.	და არა დასცხრა ყრმაჲ იგი ძუძუჲსაგან, რომელ არს ყოველთა უფროჲს, და ეტყოდა იოსებს: მამაო, უკუეთუ შჯულისაგან არა ახუალ მაგას დანაკისკუდსა
და	კლარჯ.	და მუართუ და ჭამოს დედამან ჩემმან, გრწმენინ შენ, რომელსა გეტყჳს იგი შენ და მე გამოგზარდნე თქუენ, არა ხოლო თქუენ, არამედ ნაყოფიცა იგი, რომელ გამოვალს მისგან.
და	კლარჯ.	სასუმელი ესე, უკუეთუ ... თჳსი დაიმცირე და ... დებასაჲ მიიღჱ არავისგან იძულებით.
და	კლარჯ.	არამედ იხილა იგი, რამეთუ ჰრულინ და დაეძინებინ და ჰგონებდა მისთჳს, ვითარმედ ვითარცა ერთი კაცი შეურაცხი ვინმე არს და დაიძინის და განიღჳძის ვიდრე ნათლისღებადმდე უფლისა.
და	კლარჯ.	და მამაჲ მაგისი ხუროჲ ვიცი.
და	კლარჯ.	აწ სხუასა ევედრები და იტყჳ: „მამაო, უკუეთუ შესაძლებელ არს თანაწარსლვად სასუმელი ესე“...
და	კლარჯ.	და იურვოდე და ისწრაფდი შესუმად სასუმელსა ამას, რამეთუ იტყოდე: ნათელი მოღებად არს ჩემდა, რაოდენ ვისწრაფი, რაჲთა შევსუა იგი.
და	კლარჯ.	და მიექცა ყრმაჲ იგი და ჰრქუა დანაკისკუდსა მას: შენ გეტყჳ: დანაკისკუდო, მოიდრიკე თავი შენი ნაყოფითურთ ქუეყანად და განაძღენ მამა-დედანი ესე ჩემნი.
და	კლარჯ.	და რომელი იურვოდე და ისწრაფდი შესუმად, მო-რაჲ-ხუედ, არა გნებავს და იტყჳ: „მამაო, უკუეთუ შესაძლებელ არს თანაწარსლვად სასუმელი ესე“...
და	კლარჯ.	მე გუერდისა მისგან ადამისისა ევაჲ შევქმენ, ხოლო მათ ლახურითა უგუმირეს გუერდსა ჩემსა, უკუეთუ მივხედი ქუეყანასა, შეძრწუნდის და რორინებნ, ხოლო იგინი თანა-წარჰვლენედ და მიკიცხევედ მე და ეძიებედ თავთა მათთა.
და	კლარჯ.	და შენ ხარ, რომელი იტყოდე, ვითარმედ: ჯერ-არს ძისა კაცისაჲ მიცემად...
და	კლარჯ.	ესე ყოველი ვივნე მათგან, და ესოდენი გუემაჲ მოვიღე.
და	კლარჯ.	ვითარმედ იოვანჱს დედა ელისაბეთ ვიცი და მამად ზაქარია მღდელი იგი, რამეთუ მოკლეს იგი საკურთხეველსა ზედა ძიებასა იოვანჱსა, შვილისა მისისასა, იოსეფ და მარიამ ივლტოდეს ეგჳპტედ და ყრმაჲ იგი იესუ მათ თანა.
და	კლარჯ.	და არასადა ვწყევენ იგინი, და არა მოვაწიე მათ ზედა რისხვაჲ.
და	კლარჯ.	და ვერ მიხუდა მოსრვასა მას ყრმათა ბეთლემისათა.
და	კლარჯ.	და მეყსეულად მოდრკა იგი.
და	კლარჯ.	ნუ გგუნიეს, ვითარმცა ვერ შეუძლე მათ, რამეთუ მზად დგეს ანგელოზნი და იტყოდეს: „განვხეთქნეთ საკრველნი მათნი და განვაგდოთ ჩვენგან უღელი მათი“, და არა მიუშუ მათ.
და	კლარჯ.	„ჯერ-არს ძისა კაცისაჲ მიცემად და ჯუარცუმად და მესამესა დღესა აღდგომად“.
და	კლარჯ.	არამედ ჯუარსა მას განმართხეს მე და ჴელნი ჩემნი შემშჭუალნეს.
და	კლარჯ.	ხოლო მე ვილოცევდ მათთჳს მამისა მიმართ და ვთქუ: „მამაო, მიუტევე ამათ, რამეთუ არა უწყიან, რასა იქმან“.
და	კლარჯ.	რომლითა-იგი განსძღით შენ და იოსებ, რამეთუ რტონი მის დანაკისკუდისანი ნაყოფითურთ ქუეყანასა ზედა ისხნეს სავსენი ნაყოფითა ტკბილითა, რომელსა მე ვყრიდ სიხარულით, მხიარულებით ხილვასა მას ზედა.
და	კლარჯ.	ესე ყოველი თქუენთჳს დავითმინე, რამეთუ სახჱ ესე თქუენ იხილეთ, უკუეთუმცა გასწავე ხოლო და ვყავ არა, თჳნიერ შეტყუებისამცა იყო ქადაგებაჲ ესე ჩემი.
და	კლარჯ.	და მიექცა ყრმაჲ იგი დანაკისკუდსა მას და ჰრქუა: „ჵ დანაკისკუდო, უფროჲს დიდო ყოველთა ნერგთა ეგჳპტისათაო, აღემართე და აღმაღლდი ფრიად, რამეთუ დაიმდაბლჱ თავი თჳსი და ჰყავ მსახურებაჲ ესე.
და	კლარჯ.	ეგრევე ივლტოდა ელისაბედცა მკველთა მათგან და მეძიებელთა იოვანჱსთა.
და	კლარჯ.	სთქუთმცა, რამეთუ: თჳნიერ ვერ შემძლებელ არს ყოფად და ჩუენ გჳბრძანებს აღსრულებად.
და	კლარჯ.	და შეიწყნარა მთამან დედაჲ შვილითურთ და იზარდებოდა იგი უდაბნოსა ზედა მკლითა და თაფლითა.
და	კლარჯ.	აღმაღლდი და იქმენ სასწაულ უმეტჱს ყოველთა ნერგთა, რამეთუ ყოველთა წმიდათა ჩემთა, რომელთა დაიმდაბლონ თავი თჳსი, უფროჲს ამაღლდენ“.
და	კლარჯ.	ხოლო იესუ იზარდებოდა ეგჳპტეს ათორმეტ თთუე და მერმე აქა, ნაზარეთავე, აღმოვიდა იგი.
და	კლარჯ.	და ამისათჳს ვიწყე წინაჲთვე აღსრულებად ჭეშმარიტებისა ამის და აწ გიბრძანებ თქუენ საქმედ, გარქუ თქუენ: „მწყემსმან კეთილმან დადვის თავი თჳსი ცხოვართა თჳსთა ზედა“ და არა დავეყენე სიკუდილისაგან და გარქუ თქვენ: აკურთხევდით და ნუ სწყევთ.
და	კლარჯ.	ამას ზედა ჰრისხევდ მას და არქუ: „წარვედ ჩემგან, ეშმაკო, რამეთუ საცთურ ჩემდა ხარ.
და	კლარჯ.	და მეყსეულად აღემართნა დანაკისკუდი იგი და იქმნა, ვითარცა პირველ და აკურთხა იგი ყრმამან მან და ჰრქუა: რომელი ღირს იქმენ დიდებულისა, რომელი წოდებულ იყო შენდა ადამის ძჱ და მისსა ნათესავისა კაცისა, ჵ დანაკისკუდო, რაჲ შეგემთხჳა შენ,
და	კლარჯ.	რამეთუ გამოჰვარდი სამოთხით და მოიყვანე შენ ეგჳპტედ ზაკუვით და დაენერგე ჴმელსა ზედა, რაჲთა რკინაჲ უფლებდეს შენ ზედა, ვითარცა სხუასა ხჱსა, ვინაჲ ჰპოვე ადგილი ესე, არა თუმცა კაცობრივი ბუნებაჲ იქმნა ყოველსა შინა.
და	კლარჯ.	აჰა ესერა ეგრევე იქმნა შენ თანა, რაჟამს უკუე წარვიდა ეშმაკი ცთუნებისა შემდგომად ადამისა, ჰრქუა მას: აჰა ესერა განრისხნა შენთჳს უფალი და განგაძებს შენ სამოთხისაგან ქუეყანად, რომელი სავსე არს მწუანითა საზრდელითა ნადირთაჲთა.
და	კლარჯ.	ნუუკუე ესე არს, რომელი დასაბამითგან იყო სიტყუაჲ, რომელსა-იგი მე ურჩ ვექმენ და გარდამოვარდი ქუეყანად.
და	კლარჯ.	არამედ აღდეგ აწ და მეც მე ყოველთაგან ნერგთა, რომელ არს სამოთხესა შინა, დავასხა იგი ქუეყანასა ზედა, რაჲთა, რაჟამს გამოხჳდე სამოთხით, ჰპოვო საზრდელი მათგან.
და	კლარჯ.	არა მრწამს, თუ ესე იგი არს, არა მრწამს, ვითარმედ, რომელმან-იგი კაცი შექნა ჴელითა თჳსითა, და მანმცა ჴორცნი კაცთანი შეისხნა?
და	კლარჯ.	რაჟამს-იგი მოიცვალჱ კეთილისაგან ადგილისა, დაენერგჱ ქუეყანასა ზედა, არამედ ნუ გეშინინ თქუენ ნერგნო, რამეთუ ვითარცა მომავლინა მე მამამან ჩემმან ცხორებად კაცთა და მოქცევად მათა და მამცნო მე ნერგთათჳსცა,
და	კლარჯ.	რაჲთა ჭამდენ მათგან მეგობარნი და მოყუარენი ჩემნი, რომელთა მიიღონ მსგავსებაჲ ჩემი და ყონ მცნებაჲ ჩემი.
და	კლარჯ.	და რომელნი იყვნენ მთათა და უდაბნოთა განშორებულნი კაცნი, აქუნდე შენ მათ საზრდელად, შენ უკუე, დანაკისკუდო, მიიცვალე აწ პირველსავე ადგილსა შენსა.
და	კლარჯ.	რომელმან „ცანი გარდაართხნა“ და ვარსკულავითა შეამკო, იგი ესევითარითა ხატითა შეიმოსა?
და	კლარჯ.	უკუეთუმცა მეცნა, ვითარმედ ესევითარი ხატი შეიმოსად და ქუეყანად მოვიდეს, მემცა ქუეყანად არა გარდამოვრდომილ ვიყავ.
და	კლარჯ.	მაშინ აღდგა დანაკისკუდი იგი წინაშე ჩუენსა და მიიცვალა სამოთხედ.
და	კლარჯ.	და ვინ არს, რომელმან აღიღო იგი, ჵ მარიამ?
და	კლარჯ.	მე აღვიღე და წარვიღე იგი ადგილსა მას მართალთასა დღესა მას, რომელსა გამოვიდიან სულნი ჴორცთაგან და შენ, რაჟამს განეშორო ჴორცთაგან, მე თავადი მოვიდე მეოთხესა დღესა, რამეთუ დაეტევების მეტი იგი დღჱ, რამეთუ მაცხოვარი ჩუენი მესამესა დღესა აღდგა.
და	კლარჯ.	მეგონა, ვითარმედ ვსუფევდე ნათესავსა ზედა კაცთასა და არა ვჰგონებდ, ვითარმედ იგინი უფლებდენ ჩემ ზედა.
და	კლარჯ.	ამას ესევითარსა განიზრახვიდა გონებასა და არა იცოდა, თუ იგი არს ძჱ ღმრთისაჲ.
და	კლარჯ.	მე ესოდენი ესე ვნებაჲ თავს ვიდევ და არასადა ვწყევენ იგინი, და არა აღმოჴდა წყევაჲ პირსა ჩემსა.
და	კლარჯ.	არამედ მერმეცა ვთქუავე: იოვანჱ წინამორბედმან მოიღო მადლი რაჲმე და თქუა სიტყუაჲ ესე, მადლითა მით ნუგეშინის-სცემდა მას.
და	კლარჯ.	უკუეთუ მრქუათ მე: და რაჲსა სწყევე ლჱღჳ იგი, რამეთუ არა ვპოვჱ ნაყოფი მას შინა?
და	კლარჯ.	ისმინეთ, რაჲსათჳს ვწყევე იგი განჴმობად მისა ძირითურთ: თქუენთჳს ვწყევე იგი, რაჲთა თქუენ განგათავისუფლნე წყევისაგან და თქუენთჳს განვაჴმე იგი ძირითურთ.
და	კლარჯ.	რამეთუ მიზეზით მივედ და ვეძიებდ მისგან ნაყოფსა, რაჲთამცა განვაჴმე იგი, ნუ თუ არა ვიცოდეა, ვითარმედ არა აქუნდა მას ნაყოფი, რამეთუ ჟამიცა ზამთრისაჲ იყო?
და	კლარჯ.	და ჩემთჳს თქუა წინაწარმეტყუელმან, რამეთუ რომელი გამოეძიებს გულსა და თირკუმელთა ღმერთი, გულსა და თირკუმელთა გამოვიწულილავ და ლეღჳსა, მის არა-მე-მცა ვიცოდეა, ვითარმედ არა აქუს ნაყოფი?
და	კლარჯ.	რამეთუ, რაჟამს-იგი შესცოდეს ადამ და ევა, ფურცელი იგი ლეღჳსაჲ აქუნდა სამოსლად, სირცხჳლსა ცოდვისა მათისასა იფარვიდეს.
და	კლარჯ.	ამისთჳს მოვედ ლეღჳსა მას ნაყოფისა ძიებად და ვცან, ვითარმედ ფურცელი ხოლო აქუნდა.
და	კლარჯ.	და ვწყევე იგი, რაჲთა განჴმეს ძირითურთ, რაჲთა განჴმენ შეცოდებანი იგი ცოდვისანი.
და	კლარჯ.	ესე ყოველი ვყავ და ესე ყოველი აღვასრულჱ, რასა-იგი წინაწარმეტყუელებდეს ჩემთჳს.
და	კლარჯ.	ხოლო ზეგარდამოჲსა მისგან ჴმისა შეშინებულ და შეძრწუნებულ ვარ.
და	კლარჯ.	მე კუალად მოვიდე მათდა და წარვიყვანო იგინი სამოთხესა მას სიხარულისასა.
და	კლარჯ.	და აღვასრულჱ ყოველი ნებაჲ მისი, რომელმან მომავლინა მე, მამამან ჩემმან.
და	კლარჯ.	და ჭეშმარიტ არს და უკუეთუ თავს-იდვა ძემან ღმრთისამან ქალწულისაგან შობაჲ, აწ დედათაგანცა დასათრგუნველ ვიქმნები და ვაჲ არს ჩემდა.
და	კლარჯ.	და აწ, აჰა ესერა, „აღვალ მამისა ჩემისა“, ნუ შესძრწუნდებით, „არა დაგიტევნე თქუენ უბლად“, არამედ მოგივლინო თქუენ ნუგეშინისმცემელი იგი სული წმიდაჲ, განმაცხოველებელი იგი ერთობაჲ მამისაჲ,
და	კლარჯ.	და ეგნენ მუნ ჴორცნი მათნი ახლად და წმიდათა მათ კაცთა ჴორცთა არა აქუნდეს მყრალობაჲ, რამეთუ დაიმარხნეს თავნი მათნი ცოცხლად და უცოდველად ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	მინდა მისი მრავლითა გამოცდითა და ყოველთაგან ვიძლევი მე და უძლურ ვიქმენ.
და	კლარჯ.	მაშინ, ვითარცა იხილა უფალმან, ვითარმედ ფრიად ურცხჳნოებდა ეშმაკი, განაღო მცირედ ცნობაჲ ღმრთეებისაჲ, შეჰრისხნა მას და ჰრქუა: „მართლ-უკუნ-იქეც ჩემგან, ეშმაკო, რამეთუ წერილ არს: არა განსცადო უფალი ღმერთი შენი“.
და	კლარჯ.	ამისთჳს განიცადა უფალი და დაუთმო ყოველთა განსაცდელთა, რაჲთა იგი შებურკილოს და ჩუენ გჳჴსნნეს განსაცდელთაგან ქრისტჱ იესუჲს მიერ, უფლისა ჩუენისა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და მოვიდენ მუნ, სადაცა იყვნეს ადამ და ევა ადგილსა მას ვიდრე დღემდე ადგომისა, და რაჟამს მოვიდეს უფალი ანგელოზთა მისთა თანა და მოიყვანნეს იგინი თჳსთა ჴორცთა თანა და ჰრქუა მას მარიამ: უფალო ჩემო, რომლითა სახითა მოხუალ მათ ზედა, ანუ ვიეთნი მიგყვანან?
და	კლარჯ.	შენ დამბადებელად ყოველთა ხილულთა და უხილავთა გიცით, რამეთუ შენ მიერ იქმნა ...ნსა არცა იქმნა და გიცით შენ...
და	კლარჯ.	ფესუთა სამოსლისა შენისაჲთა განუჴმე და ხუთითა ჴუეზითა პურითა ხუთ ათასნი განაძღენ უხუად.
და	კლარჯ.	ქართა და ზღუასა შეჰრისხენ და გერჩდეს შენ შიშით და ძწულით.
და	კლარჯ.	ესოდენთა საკჳრველთა მოქმედსა და სიკუდილისა განმჴსნელსა აწ უკუე სიკუდილისაგან გეშინისა?
და	კლარჯ.	და უკუეთუ გეშინის შენ სიკუდილისაგან, ვითარ-იგი იტყოდჱ და სთქუ: „მე ვარ აღდგომაჲ და ცხოვრებაჲ“, ცხოვრებასა და აღდგომასა სიკუდილისაგან არა შინ...
და	კლარჯ.	რაიმეთუ ღმერთი ხარ და ძჱ ღმრთისაჲ, სიტყუაჲ, სიბრძნჱ და ძალი ნათელი და მზჱ სიმართლისაჲ, წყაროჲ უკუდავებისაჲ და ცხორებისაჲ, საუკუნოჲ აღდგომაჲ ჩუენ ყოველთაჲ, რომელნი ცოდვასა შინა მომწყდარ ვიყვენით, შენ მიერ ცხოველ ვიქმნენით.
და	კლარჯ.	ჵ, რაოდენ იწრო არს და შესაჭირვებელ მრავალთა მიერ კაცთა.
და	კლარჯ.	ჵ, რავდენ ძნიად შესაძლებელ არს და მისაწდომელ სიტყუაჲ ესე და ძნიად საცნაურ.
და	კლარჯ.	ნუუკუე რომელთა შენ ზედა ხარ და მსხუერპლი მათი მოგართუან სულნელებისაჲ და ესრჱთ მოხჳდე მათ ზედა?
და	კლარჯ.	ანუ ლოცვით ხადიედ სახლსა შენსა და მოვიდიან შენდა?
და	კლარჯ.	უკუეთუ ესრჱთ რაჲ-მე არს, მითხარ მე, რაჲთა მეცა ვყო ეგრჱთ სახედ და მოხჳდე და წარმიყვანო მე უკუანაჲსკნელსა დღესა.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა მას ანგელოზმან: რაჲ არს, დედაო, რამეთუ, რაჟამს მოვივლინო შენდა, არა ხოლო მე, არამედ ყოველნი ერნი ანგელოზთანი მოვიდენ და გალობდენ შენ წინაშე და მოვივლინე შენდა გულისხმის-ყოფად, რაჲთა უთხრა შენ მოციქულთა საიდუმლოჲ.
და	კლარჯ.	და რამეთუ მაშურალ არიან ამისსა ძიებასა მაცხოვრისაგან იესო ქრისტესა.
და	კლარჯ.	და იტყოდეს: რაჲ-მე ვყოთ, ვიდრე-მე დავსხნეთ ჴორცნი ჩუენნი?
და	კლარჯ.	რამეთუ არა გუნებავნ იგი დატევებად ქუეყანასა ზედა, უკუეთუ ჭეშმარიტ ვიყვნეთ და ღირს ვართ დამკჳრდებად მას, რამეთუ იგი მიჩუენა ჩუენ ადგილი, რამეთუ არა მნებავს ჴორცნი ჩუენნი ყოფად ადგილსა ამას.
და	კლარჯ.	მაშინ ეტყოდა მათ სახიერი უფალი, რამეთუ: სიტყუასა მაგას, რომელსა თქუენ ეძიებთ, აწ დიდ არს და „ვიდრე-ესე მე მივალ, თქუენ ვერ ძალ-გიც აწ მოსლვად“.
და	კლარჯ.	რაჲთა წარვიდე და ვჰკითხო მამასა ჩემსა და განგიმზადოს ადგილი ჴორცთა თქუენთათჳს.
და	კლარჯ.	მაშინ ჯერ-უჩნდა მამასა, რაჲთა მიიცვალნენ ჴორცნი თქუენნი სამოთხედ, სადაცა ჴორცნი შენნი დაისხნენ, უკუანაჲსკნელსა დღესა აღვადგინნე და ცხორებაჲ საუკუნოჲ დაიმკჳდრონ,
და	კლარჯ.	სადა მამაჲ სუფევს და ძესა ჴელმწიფებაჲ აქუს და სული წმიდაჲ სუფევს მათ შორის და იდიდების უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	საყუარელნო ჩემნო, მოვედით და ისმინეთ წმიდისათჳს ქალწულისა ქებაჲ, ვითარ ადიდა შობილმან მშობელი თჳსი და ძემან ღმრთისამან და თჳთ ღმერთმან დედაჲ თჳსი!
და	კლარჯ.	რამეთუ ესე ქალწული გამოჩნდა უმაღლჱს ცათა და მისთჳს ვერ შეუძლებს მიწისაგანი ესე ენაჲ ჩემი გამოთქუმად, არამედ ვიტყოდი და არაჲ დავდუმნე,
და	კლარჯ.	რამეთუ ამის ქალწულისათჳს მოსე, დიდმან წინაწარმეტყუელმან, ესრე თქუა სულითა წმიდითა, რამეთუ: მე მოვიდე და დავიმკჳდრო შორის კაცთ, და შემდგომი ამისი.
და	კლარჯ.	ოსჱ წინაწარმეტყუელმან თქუა: ვიხილჱ მე ყრმაჲ წიაღთა ქალწულისათა და ეზეკიელ დაჴშული ბჭჱ იხილა, რომელი არავინ განვლო, გარნა ღმერთმან და დაჴშული ჰგიეს ბჭჱ იგი.
და	კლარჯ.	ხოლო ესაია ცნა ურჩთაჲ მათ და ქედფიცხელთაჲ სიტყუაჲ იგი მოსჱსი, რომელ თქუა: ნათესავი ესე განდრეკილ არს, რომელთა თანა არა არს სარწმუნოებაჲ.
და	კლარჯ.	ამისთჳს განცხადებულად ღაღატ-ყო და თქუა: „აჰა ესერა ქალწული მიუდგეს და შვეს ძჱ და უწოდიან სახელი მისი ენმანოველ, რომელი არს: ჩუენ თანა ღმერთი“.
და	კლარჯ.	რამეთუ იხილა ღმერთმან ნათესავი კაცთაჲ, წარწყმედული და მსხდომარჱ ბნელსა და აჩდილითა სიკუდილისათა, წარმოავლინა მთავარი ანგელოზთაჲ გაბრიელ ქალწულისა მარიამისა ხარებად, მოვიდა მისა და ჰრქუა: „გიხაროდენ, მიმადლებულო!
და	კლარჯ.	და თქუენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა ცხოვრებისა თქუენისათა მიაღსასრულადმდე ჟამთა, ვითარცა ვიყავ დასაბამითგან ყოველთა წმიდათა ჩემთა თანა, ეგრეცა თქუენ თანა ვიყო.
და	კლარჯ.	განაღჳძე გულთა ...ბასა ვითარცა შჳდსა მა...დთისსა(!) და მომეც ჩუენ ერთი სიტყუაჲ ქვისა მისებრ, რაჲთა ვსტყორცოთ თავსა მას უღმრთოებისა მათისასა და შევმუსროთ, რაჲთა ცნას ყოველმან ბანაკმან, რამეთუ შენ უფალი მხოლოჲ ხარ ყოველსა ქუეყანასა.
და	კლარჯ.	შჳდი იგი ნათესავი მოვსარ და მივეც მათ ქუეყანაჲ იგი აღთქუმისაჲ.
და	კლარჯ.	მე განვარინე ელია ჴელთაგან იაზაბელისთა და იგი ძაღლთა შესაჭმელ ვყავ.
და	კლარჯ.	რამეთუ იქმენ შენ ტაძარ სულისა წმიდისა და ქრისტჱ ჴორცითა იშვა შენგან.
და	კლარჯ.	ხოლო ელია ცოცხალი ცეცხლებრითა ეტლითა აღვამაღლე მე, ელისეს მრჩობლი იგი მადლი მივანიჭე, მე დავით ჴელთაგან საულისთა განვარინე, იერემია მღჳმისაგან და უყისა აღმოვიყვანე, მე დანიელ პირისაგან ლომთაჲსა ვიჴსენ და ჴელითა ამბაკუმისითა საზრდელი მიუძღუანე.
და	კლარჯ.	ხოლო მე აწ აღძრულ ვარ ხარებისა მისთჳს, უმეტჱს ხოლო მთავარანგელოზისა ხარებისა მიერ და ამას ქებასა შევსწირავ წმიდისა ქალწულისა მიმართ მარიამისა და ვეტყოდი უჴრწნელსა მას:
და	კლარჯ.	აწ ევნომიოს მოსცხრების და არიოზ იხარებს, რამეთუ პოვეს ისარი სიტყჳთა გმობისაჲთა და ჭეშმარიტებასა ზედა იზახებენ.
და	კლარჯ.	მე სამთა ყრმათა თანა ვიქცეოდე და დიდებულ ვყვენ პირნი მათნი მეფისა მის წინაშე ქალდეველთაჲსა და მასმენელნი იგი მათნი ცეცხლითა შეწუვად ვსცენ.
და	კლარჯ.	ვითარცა-იგი ვიყავ მათ ყოველთა თანა, ეგრეცა ვიყო თქუენ თანა ყოველთა დღეთა ცხორებისა თქუენისათა და ვიდრე აღსასრულადმდე სოფლისა.
და	კლარჯ.	რომელი-იგი ვიდრე შობადმდე ქრისტესა ქადაგებდა და შობასა მისსა მოეცა საქმე სასწაულთაჲ და უდაბნოსა ღაღადებდა და სულისაჲ წმიდისა მიერ იზარდებოდა და იყო შუვამდგომელ შჯულისა და მადლისა მქადაგებელ სინანულისა და ნათლისმცემელ მაცხოვრისა.
და	კლარჯ.	რამეთუ რაჟამს-იგი მოვიდა მისა, იხილა სულისა წმიდისაჲ და ესმა ჴმაჲ მამისაჲ და გულისხმა-ყო წმიდაჲ სამებაჲ და წამა ჭეშმარიტი.
და	კლარჯ.	ხოლო ქალაქსა მას იერუსალჱმსა ჰრქუა: „ვაჲ, შენდა იერუსალჱმ, რამეთუ მოსწყჳდენ მართალნი იგი წინაწარმეტყუელნი და ქვაჲ დაჰკრიბე მოვლინებულთა მათ შენთა.
და	კლარჯ.	და უჩუენა კაცთა, რომლისათჳს წინაწარმეტყუელად აღასრულა უფროჲსობაჲ მისი და ასწავა ყოველსა საწრმუნოებაჲ ჭეშმარიტი და განაკრძალნა მეზუერენი და ცოდვილნი, რომელნი მოვიდოდეს ნათლისღ...
და	კლარჯ.	რაოდენგზის მენება შეკრებაჲ შვილთა შენთაჲ, ვითარცა მფრინველმანღა შეიკრიბნის მართუენი თჳსნი და არა ინებეთ“.
და	კლარჯ.	ვაჲ თქუენდა, შვილნი იერუსალჱმისნო, რამეთუ მე მოვედ სახელითა მამისაჲთა და არა შემიწყნარეთ მე, არამედ ეშმაკსა შეიწყნარებთ, რომელი მარადის გაცთუნებს თქუენ.
და	კლარჯ.	და თქუა: რომელი განჰჴსნის ყოველთა კრულებათა, ესერა მოვალს.
და	კლარჯ.	ამისთჳს „მიტევებულ იყავნ სახელი თქუენი ოჴრად“ და არა დაშთეს ქვაჲ ქვასა ზედა ტაძარსა მაგას თქუენსა და დიდებასა ტაძრისა მაგის თქუენისაჲსთა, რომელი გაქუნდა.
და	კლარჯ.	...ლურდით, დაღათუ კუალად განძლიერდეთ, მო-ვე-უძლურდეთ და ზრახვაჲ, რომელი იზრახოთ, გან-ვე-აქარვ… რამეთუ ჩუენ თანა არს ღმერთი.
და	კლარჯ.	აჰა ესერა მივსცემ, რომელთა ჰრწამს ჯუარი ჩემი და რომელნი ესვენ აღდგომასა ჩემსა.
და	კლარჯ.	რაჲსათჳს ვიყო მე პყრობილ საპყრობილჱსა ამას შინა და ესერა უფალი მომავალ არს?
და	კლარჯ.	ვაჲ თქუენდა, ჰურიათა და შვილთა იერუსალჱმისათა, რამეთუ სახჱ იგი დასაბამითგანვე თქუენ გაქუნდა.
და	კლარჯ.	გამოვიდე და წინავე ვქადაგებდე და ვიტყოდე: „აჰა კრავი ღმრთისაჲ, რომელმან აიხუნეს ცოდვანი სოფლისანი“.
და	კლარჯ.	სასუმელი უკუდავებისაჲ წყაროჲთა სავსჱ, რომელი მიიღეს ევნომიოს და არიოზ თჳსითა ბოროტად ურწმუნოებითა, მრღჳჱ იქმნნეს და მოყუასთა თჳსთა ასუმენ აღთქუეფილსა მრღჳესა, რომელ მას შინა ტკბილი, განზავებული ცნობათაჲ, მწარე ჰგონიეს.
და	კლარჯ.	არცაღა ვაჲ იგი ჴმისაჲ მის ეშინის, რომელსა იტყჳს წიგნი: ვაჲ ბრძენთა მათ თავით თჳსით და წინაშე მათსა მეცნიერებასა.
და	კლარჯ.	ხოლო ჩუენ, საყუარელნო, მოვიღოთ სასუმელი იგი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი და მას შინა სახჱ იგი სიტკბოებისა მოძღურებისაჲ სურვილითა სასუმელისაჲთა ვსუათ.
და	კლარჯ.	და მიგეც მოსე და შჯული იგი, ტაკუკი იგი ოქროჲსაჲ სავსე მანანაჲთა.
და	კლარჯ.	და სადაცა იყო კიდობანი ჩემი, მუნცა დიდებაჲ ჩემი.
და	კლარჯ.	არამედ რამეთუ მარადის ურჩ იყვენით და მოვედ მე და არა შემიწყნარეთ, ამისთჳს აღვიღებ თქუენგან დიდებასა ჩემსა და მივსცე წარმართთა.
და	კლარჯ.	არა ეგრჱ, ვითარ შენ ჰგონებ … არიოზ, ვითარმცა შეშინდა უფალი და შიშითა სიკუდილისაჲთა იტყჳს ამას.
და	კლარჯ.	და აღვიდე მამისა ჩემისა, რომელმანცა მომავლინა მე სოფლად.
და	კლარჯ.	უკუეთუმცა ეშინოდა, რომელსა ჴელმწიფებაჲ აქუს სიკუდილისაჲ და არასიკუდილისაჲ, რამეთუ იტყჳს: „ჴელმწიფებაჲ მაქუს დადებად სულისა ჩემისა და ჴელმწიფებაჲ მაქუს კუალად მოღებად იგი“.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ თავადი იტყჳს: „ჴელმწიფებაჲ მაქუს დადებად სულისა ჩემისა და ჴელმწიფებაჲ მაქუს კუალად მოღებად იგი“.
და	კლარჯ.	ხოლო ნაცვალად ტაძრისა მის თქუენისა აღვჰმართო ეკლესიაჲ ჩემი და ნაცვალად წინაწარმეტყუელთა მათ, რომელ მივავლინე თქუენდა, და ქვაჲ დაჰკრიბეთ, აჰა ესერა მოვავლინებ მოწაფეთა ჩემთა სოფლად, რაჲთა იქადაგოს ნათლისღებაჲ.
და	კლარჯ.	არამედ „ვითარცა თავი თჳსი დავიმცირე და ხატი მონებისაჲ მივიღჱ“ და არავინ მაიძულა მე და თჳსნი ჴორცნი თავით ჩემით ვიშენენ.
და	კლარჯ.	მიგეც თქუენ შჯული და შეურაცხ-ჰყავთ.
და	კლარჯ.	რამეთუ „სიბრძნემან იშენა თავისა თჳსისა სახლი“, ეგრევესახედ ძალ-მიც, და-რაჲ-ჰჴსნდეს ჴორცი ჩემნი სიკუდილითა და აღდგინებად იგი ცხოვრებითა, რამეთუ მე ვარ, რომელი ვიტყოდე: „დაარღჳეთ ტაძარი ესე და მესამე დღესა აღვაშენო ეგე“.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, ქერობინო და სადგურო უფლისაო!
და	კლარჯ.	და ესრე კეთილ არს, რაჲთა წესიერად ვყო სიტყუაჲ მსგავსად ჟამისა.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, ქალწულო წმიდაო და სამკჳდრებელო ქრისტჱს ღმრთისაო, რამეთუ შენთჳს თქუა ამბაკუმ წინაწარმეტყუელმან,
და	კლარჯ.	მიგეც თქუენ კურთხი იგი, რომელ განედლდა და ნიგოზი აქუნდა ნაყოფად.
და	კლარჯ.	და აწ უკუე არა შიშითა სიკუდილისაჲთა ვიტყჳ: „მამაო, უკუეთუ შესაძლებელ არს, თანა-წარმჴედინ სასუმელი ესე“, არამედ დაფარულსა საიდუმლოსა სიტყუასა სიბრძნით წარმოვიღებ, ამას სიტყუასა შესატყუვნელი არს ეშმაკისაჲ.
და	კლარჯ.	ვითარმე: „აღმაღლდა მზჱ და მთოვარჱ დადგა წესსა ზედა თჳსსა“, ესე იგი არს ამაღლდა მზჱ – იშვა ღმერთი ქალწულისაგან და მთოვარჱ დადგა წესსა ზედა თჳსსა, ვითარმედ ქალწული ქალწულადვე ეგოს.
და	კლარჯ.	და რაჲთა კმა-ვყო თქუმული ესე და მოუტეოთ ღმერთსა სიტყჳსა მის თარგმანებაჲ, რამეთუ იოვანე არა გამოსრულ არს პირველ შობისა,
და	კლარჯ.	არამედ მოელის ჟამსა წესიერებისასა და აუწყებს, ვითარმედ შემდგომად მისა მოვალს უფალი იესუ ქრისტჱ, რომლისაჲ არს დიდებაჲ მამისა თანა სულით წმიდითურთ აწ და მარადის მარადის და.
და	კლარჯ.	დავით ესრე თქუა: „გარდამოჴდეს ვითარცა წჳმაჲ საწმისსა ზედა და ვითარცა ცუარი, რომლისაჲ ცურინ ქუეყანასა ზედა“.
და	კლარჯ.	მიგეც თქუენ მანანაჲ იგი და ვითარცა შჭამეთ, ჴბოსა თაყუანის-ეცით ნაცვალად ჩემისა.
და	კლარჯ.	მიხილა მე ეშმაკმან, რამეთუ მრავალნი სასწაულნი ვექმნენ, რამეთუ სნეულნი შეხებითა ჴელისაჲთა განვკურნენ და ლეგეონი ეშმაკი სიტყჳთა განვდევნე
და	კლარჯ.	პირველად მოსე მთასა ზედა სინასა მაყულოვანად გიხილა შენ შეუწუველად, და გედეონ საწმისად გიხილა შენ და დავით ვითარცა ცუარი იხილა გადამომავალი შენ ზედა, ოსე ქალწულად უჴრწნელად გქადაგა შე, და ეზეკიელ – ბჭედ სიწმიდისად, დანიელ – მთად შეურყვნელად;
და	კლარჯ.	მივსცე წარმართთა პური იგი ჩემი, რომელ გარდამოვალს ზეცით, რომელ არს ჴორცი ჩემი, მიგეც თქუენ კლდისა მისგან ძლიერისა წყალი, სუთ და განმამწარეთ მე.
და	კლარჯ.	მოვსცე წარმართთა სუმად სისხლი ჩემი და ცხორებაჲ საუკუნოჲ აღუთქუა მათ.
და	კლარჯ.	და განკეთრებული თოვლისსახედ სიტყჳთა განვწმიდჱ და დაჴსნილნი მუჴლნი ჴელითა აღვჰმართენ და ქართა და ზღუასა უბრძანე და ყოველნივე მერჩდეს მე შიშით და ძწულით.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, ტაძარო სულისა წმიდისაო და საყდარო უფლისაო!
და	კლარჯ.	და აჰა ესერა, მე აღვალ მამისა ჩემისა.
და	კლარჯ.	42. თთუესა ივნისსა კდ. პეტრე მოციქულისაჲ და თთუესსა ივლისსა იდ. ელია და ელისისი წინაწარმეტყუელთაჲ.
და	კლარჯ.	აწ ჩუენ, მორწმუნენი, ღმრთივგანბრძნობილნი და წიგნთაგან განსწავლულნი საღმრთოთა მეცნიერად, ღმრთისმშობელად აღგიარებთ და თაყუანის-გცემთ, ვღაღადებთ და ვიტყჳთ კუალად: „გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა!“
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, ცაო საცნაურო და საყდარო უფლისაო, რომლისაგან გამობრწყინდა მზჱ იგი სიმართლისაჲ!
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, სამოთხეო სიწმიდასაო, რომელმან აღმოგჳცენე უკუდავებაჲ და ცხორებაჲ!
და	კლარჯ.	რამეთუ დასაბამსა დაბადებისა კაცთაჲსა პირველ დაბადებულ მამაჲ ჩუენი ადამ ხისა მისგან ნაყოფისა, რომელსა გამოეღო ხესა მას ცნობად კეთილისა და ბოროტისა, დედაკაცისა მიერ შესცთა და ჭამა იგი და სამოთხისა მისგან ექუსორია იქმნა იგი და ჩუენ ყოველნი.
და	კლარჯ.	ესე ვითარცა წათქუა, მიიქცა დედისა თჳსისა, ქალწულისა წმიდისა, და ჰრქუა მას: მშჳდობაჲ შენ თანა, ტკბილო დედაო ჩემო, არასადა დაგიტეო შენ, მარგალიტო ჩემო, ნუ შესძრწუნდები, რამეთუ აღვალ მამისა ჩემისა, არა დაგიტეობ შენ, მზესა მაგას ცისკიდეთასა.
და	კლარჯ.	არა დაგიტეო შენ, უჴრწნელი და უზაკუველი სამკჳდრებელი ჩემი.
და	კლარჯ.	ხოლო რაჟამს წმიდამან ქალწულმან ანგელოზისა მიერ „გიხაროდენი“ შეიწყნარა, მყის პირველქმნული იგი მამაჲ ჩუენი დაცემისაგან აღჰმართა და წყევაჲ იგი პირველისა დედისა ჩუენისა ევაჲსი განაქარვა
და	კლარჯ.	და სიხარულით ეტყოდა: კურთხეულ ხარ შენ, ასულო, რამეთუ ჩუენ, დაცემულნი ესე, შენ მიერ აღვემართენით.
და	კლარჯ.	აწ რაჲ-მე არს იგი მიზეზი, რამეთუ საჴსენებელსა მოწამეთასა აღვასრულებთ და არავინ ჩუენ შეგუემთხჳა, არამედ განწვალებამან გზისამან უდებებასა შესთხინა, უფროჲს ხოლო არა თუ განწვალებამან გზისამან, არამედ უდედებამან იგინი შეაბრკულნა.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, სანთელო მწუხრისაო დაუშრეტელო, რომლისათჳსცა იტყჳს სჳმონ წინაწარმეტყუელი, ვითარმედ: ვიხილე ნათელი სამწუხროჲ, რომლისათჳსცა-იგი იშვა შენგან, რომელსაცა წინაწარმეტყუელი იტყჳს: „ნათელი გამობრწყინდა წარმართთა ზედა და დიდებაჲ ერისა შენისაჲ ისრაჱლისაჲ“.
და	კლარჯ.	ვითარცა გულსმოდგინეთა მათ და მღჳძარეთა კადნიერებისა მის მათისათჳს, ეგრეცა უდებთაჲ მათ და უგბილთაჲ ყოველივე შესაძლებელ არს დაბრკოლებად.
და	კლარჯ.	მინდა დადუმების და კმა-ყოფად ქებაჲ ესე წმიდისათჳს ქალწულისა მარიამისა, არამედ კუალად, რაჟამს მოვიჴსენი ნაყოფი იგი მუცლისა მისისაჲ, არა მიფლის მე კმა-ყოფად, და რაჟამს მოვიჴსენი მე ცთომაჲ იგი ევაჲსი, აღვივსე მე ცრემლითა.
და	კლარჯ.	უფალი შენთჳს მოკუდა, შენ მისთჳს გცონის საჴსენებელი მოწამეთაჲ და შენ უდებ ხარ და დაჰბრკოლდები?
და	კლარჯ.	და მოვიჴსენი მე კუალად ნაყოფი ქალწულისა მარიამისი, აღვივსე კუალად სიხარულითა დიდითა და ვითარცა ჯურღმული წყლისა ცხოველისაჲ აღმოვდუღდი და კუალად ვიტყოდი: აწ მოვედით, მორწმუნენო, ვდღესასწაულობდეთ საჴსენებელსა წმიდისა ღმრთისმშობელისასა.
და	კლარჯ.	რამეთუ ანგელოზნი ცათა შინა იხარებენ და ჩუენ ქუეყანასა ზედა ვღაღადებთ და ვიტყჳთ: დღეს ქუეყანისა ტაძარი ღმრთისა სიტყჳსაჲ მიიცვალების, ზეცისა იერუსალჱმსა დაემკჳდრების.
და	კლარჯ.	ჯერ-არს შენდა მოსლვად და ხილვად ეშმაკისა დაცემად მოწამეთა ძლით და ღმრთისა დიდებულად და ეკლესიათა გჳრგჳნოსნად.
და	კლარჯ.	ხოლო შენ ნუ ჰმიზეზობ და ესრე იტყჳ: ცოდვილ ვარ და ვერ ჴელ-მეწიფების შემთხუევად.
და	კლარჯ.	დღეს გამოუცდელი იგი ქორწინებითა ცათა შინა დაემკჳდრა და მის თანა იხარებს პირველი იგი დედაჲ ჩუენი.
და	კლარჯ.	დღეს უჴრწნელი იგი დედუფალი მარიამ ზეცისა ქერობინ იქმნების და პირველი იგი მამაჲ ჩუენი ადამ სიკუდილისაგან განთავისუფლდების.
და	კლარჯ.	არა დაგიტევებ შენ, კიდობანსა მაგას ჩემსა, წმიდასა და ულალველსა.
და	კლარჯ.	ნუუკუე ვინმე ძნიად მსმენელთაგანმან იკადროს და თქუას: ძმანო ჩემნო საყუარელნო, თუ ვითარ შესაძლებელ არს ესოდენსა დიდებასა წმიდაჲ ქალწული?
და	კლარჯ.	დაიყავნ პირი, რომელი იტყოდის სიცრუვესა, აწ აღმოიკითხნეთ მცნებანი ღმრთისანი, გუეტყჳს და გუასწავებს: „პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა“, თჳთ უფალი ამას გუასწავებს.
და	კლარჯ.	შენ, რამეთუ ცოდვილ ხარ, შეემთხჳე, რაჲთა მოტევებაჲ იგი შეიქმნეს და განჰმართლდე.
და	კლარჯ.	არა დაგიტეო შენ, დედაო ჩემო ქალწულო, არამედ, რაჟამს განხჳდე ჴორცთაგან, არა მოვავლინნე შენ ზედა ანგელოზნი, არცა ანგელოზთმთავარნი, არამედ მე მოვიდე და შევიწყნარო სული შენი, რომელ არს უფროჲს მზისა ბრწყინვალჱ.
და	კლარჯ.	და ესე რავდენი ვთქუთ ქებაჲ წმიდისა მის ქალწულისაჲ, მრავლისაგანი მცირედი გჳთქუამს, ხოლო წმიდაჲ ქალწული მარიამ უმეტჱსსა მიიწია დიდებასა, რომლისა ვერ შემძლებელ არს ენაჲ ჩემი თქუმად, ვითარცა პირველ ვთქუ.
და	კლარჯ.	გაქუს ნაცვალად ჩემსა იოვანე, ქალწულო, არა რაჟამს-იგი მივიდოდე ჯუარცუმად, მას შეგვედრე შენ და ვარქუ იოანეს: „აჰა, დედაჲ შენი?“
და	კლარჯ.	და აწ იგივე არს ნაცვალად ჩემსა მგულებელ შენდა.
და	კლარჯ.	არამედ, საყუარელნო, მოვედით და ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ ჴსენებასა წმიდისა ქალწულისასა, რამეთუ ანგელოზნი ცათა შინა იხარებენ და ჩუენ, ძენი კაცთანი, საცთურისაგან ვდღესასწაულობდეთ ქუეყანასა ზედა
და	კლარჯ.	და მოწაფეთა მათ ჰრქუა: მშჳდობაჲ თქვენ თანა, ძმანო, რამეთუ თქუენ ხართ ძმანი ჩემნი, რომელთა-ეგე აღასრულეთ ნებაჲ ჩემი.
და	კლარჯ.	და შევსწირვიდეთ დიდებასა და ქებასა მამისა და ძისა წმიდისა სულისა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და პატივი და ძლიერებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამჱნ.
და	კლარჯ.	არამედ ამისთჳს შესაწირავი ლოცვაჲ და მარხვაჲ არს, რამეთუ მრავალ არიან წყლულებანი სულისანი და წამლნი მათთჳს იპოებიან და თითოეულად სულისათჳს ურთიერთას წამალნი შეიზავებიან.
და	კლარჯ.	და ესეღა თქუა: აჰა ესერა სიმრავლჱ დასთა ანგელოზთაჲ გარე-მოადგა მას.
და	კლარჯ.	გითქს ეკლესიაჲ, მსხუერპლისა შეწირვაჲ, ლოცვაჲ მამათაჲ სულისა განწმედისათჳს, ოხაჲ მარტჳლთაჲ საჴსენებლისათჳს, შეკრებაჲ წმიდათაჲ და სხუაჲცა ესემლევანი, რომელნი შემძლებელ არიან შენთა ცოდვათათჳს, ნუგეშინისცემად და სიმართლჱდ მოყვანებად.
და	კლარჯ.	ხოლო თავსა ზედა მისსა სერაბინნი აგრილობდეს და იტყოდეს: „წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს უფალი საბაოთი.
და	კლარჯ.	სავსე არიან ცანი და ქუეყანაჲ დიდებითა მისითა“ და ღრუბელსა ნათლისასა მთაჲ იგი დაეფარა, ცანი განეხუნეს და დასნი წინაწარმეტყუელთანი იპოვნეს კრებულად მთასა მას.
და	კლარჯ.	და ყოველთა შორის ერისთავი იგი დავით სულიერითა მით ქნარითა იჩინებდა ძესა მამისა აღსლვად და იტყოდა: „აღმაღლდი ცად, უფალო, ყოველსა ქუეყანასა ზედა არს დიდებაჲ შენი“.
და	კლარჯ.	და ანგელოზთა მათ ჰრქუა: „აღამაღლებდით უფალსა ღმერთსა ჩუენსა და თაყუანი-სცემდით მთასა წმიდასა მისსა“.
და	კლარჯ.	მკუდარნი აღვადგინენ, მკელობელნი ვავლინენ, გლახაკთა ვახარე და ამათ საქმეთაგან მიხილა მე ძედ ღმრთისა და გულისხმა-ყო, უკუეთუ მე ჯუარს-ვეცუა და იგი წარწყმდეს.
და	კლარჯ.	და აჰა ესერა, ვიდრე-იგი დაკჳრვებულნი ჰხედვიდეს, „ამაღლდა და ღრუბელმან შეიწყნარა იგი“.
და	კლარჯ.	ხოლო, რომელმან ჰრქუა მოწაფეთა – მშჳდობაჲ თქუენ თანა, მშჳდობასა და მადლსა მიგცემ თქუენ – ესეღა წართქუა, ვერღარა იხილეს იგი.
და	კლარჯ.	უკუეთუ მე შთავჴვდჱ ქუესკნელთა ჯოჯოხეთისათა, მოქლონნი იგი რკინისანი განვტეხნე და ბჭენი რვალისანი შევმურნჱ.
და	კლარჯ.	და რაჟამს იხილა დავით, ვითარმედ ამაღლდა უფალი, სიხარულით სცემდეს ქნარსა მას და იტყოდა: ამაღლდა ღმერთი კურთხევითა და უფალი ჩუენი ჴმითა ნესტჳსაჲთა
და	კლარჯ.	და მამაჲ ზეგარდამო იტყოდა: „დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრემდის დავსხნე მტერნი შენნი ქუეშე კუარცხლბეკად ფერჴთა შენთა“.
და	კლარჯ.	და ესე იხილოს და ცნას შიშით.
და	კლარჯ.	ივლტოდის აღმართებად დიდისა და პატიოსნისა მის ძელისა ჯუარისა, აწ უკუე რაჲ ვთქუა ამისთჳს, სიბრძნით ვიტყჳ: „მამაო, უკუეთუ შესაძლებელ არს, სასუმელი ესე თანა-წარმჴედინ მე“,
და	კლარჯ.	შენ ხარ ძალი ჩემი და სიმტკიცე ჩემი.
და	კლარჯ.	და შენ დაპკოლდები მოწამეთა მიმართ ერთობასა მას, არამედ ზრუნვამან ჴორციელებისამან შეგიპყრა შენ უფროჲს.
და	კლარჯ.	რაჲთა ესევითართაგან მდაბალთა სიტყუათა ვეგონო, ვითარცა კაცი მოშიში, რომელი ევლტინ სიკუდილსა და ისწრაფის ყოვლისა ქუეყანისა...
და	კლარჯ.	ხოლო აღსლვასა მას მისსა ზეცად შეძრწუნდეს ძალნი და საუნჯენი წჳმისანი და თოვლისანი, სეტყჳსა და ცეცხლისანი და ყოველნი იგი ძალნი, რომელნი იყვნეს პირველსა ცასა, მოვიდეს და შიშით თაყუანის-სცეს მას.
და	კლარჯ.	და ყოველივე დიდებულნი ძალნი იყვნეს პირველსა ცასა.
და	კლარჯ.	იტყჳ: ცოდვილ ვარ და ვერ ჴელ-მეწიფების, რამეთუ ცოდვილ ხარ, მისთჳს შეგუალჱ.
და	კლარჯ.	აკურთხევდეს უფალსა, ვითარმცა-იგი სამთა მათ ყრმათა გუაუწყე: წჳმაჲ და ცუარი, სიცხე და მზჱ, მთოვარე და ვარსკვლავები, ქუხილნი და ელვანი შიშით თაყუანის-სცემდეს მას.
და	კლარჯ.	ანუ არა უწყია, რამეთუ რომელნნი-იგი საკურთხეველსა შეყოფილ არიან, თჳთ იგინიცა ცოდვითა შემშჭუალულ არიან, რამეთუ ჴორცითავე შემოსილ არიან და სისხლითა შემტკიცებულ და ძუალითა შეძერწულ.
და	კლარჯ.	რამეთუ ესე ყოველნი პირველსა ცასა არს, და მეორესა მას, რომელნი იყვნეს ძალნი, ეგრჱთვე თავყანის-სცემდეს მას.
და	კლარჯ.	ხოლო მესამითგან და აღმართ ვერღარა მიძლავს თქუმად, რამეთუ მოძღუარმანცა ჩემმან ნეტარმან პავლჱ მიერითგან იჯმნა, ხოლო სხუასა მას, ვითარცა უნდა, აღვიდა.
და	კლარჯ.	ხოლო უფალმან ჩუენმან აღასრულა ყოველივე იგი მოხედვაჲ და აღვიდა ცად და დაჯდა მარჯუენით მამისა და აღასრულა ყოველივე ერთობაჲ მამისაჲ ყოვლად ერთღმრთეებაჲ მამისა და ძისაჲ და სულისა წმიდისაჲ, მიუწდომელი და უჴრწნელი დგას და ჰგიეს უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და ჩუენ თჳთ, რომელნი-ესე საყდართა ზედა ვსხედთ და ვასწავებთ, ცოდვითა შეთხზულ ვართ ურთიერთას.
და	კლარჯ.	მითვე სახითა შეძერწულ ვართ და არა გარეწარ-ვჰყოფთ მოძღურებასა, არამედ ვითარცა ზღუდესა ვრცელსა ვხედთ ღმრთისა კაცთმოყუარებასა, ეგრეცა თქუენ, ცოდვილნი, შემოგუალეთ.
და	კლარჯ.	რაჟამს თევზისა მონადირემან შთააგდის სამჭედური ზღუასა, ოდესმე შორად შეაგდის სამჭედური, ოდესმე რეცა მოსტაცებნ მატლსა მას და გამოიზიდავნ.
და	კლარჯ.	სხუაჲ არს მოძღურებათა მათ ცოდვაჲ და სხუაჲ არს, რომელთა-იგი ასწვებენ.
და	კლარჯ.	აწ ჯერ-არს ჩემდა ვითარცა მატლისა ხატად ყოფად და სიტყუაჲ, რამეთუ: „მე მატლ ვარ და არა კაც“, რაჲთა იგი მორბიოდის მატლსა მას და სამჭედურითა შეიპყრას ჩემ მიერ და აღესრულოს თქმული იგი იობის მიერ, ვითარმედ: „შეიპყრა ვეშაპი იგი სამჭედურითა“.
და	კლარჯ.	და ესე ღმრთისა განგებითა შეემთხუევის მღდელთა და ესენიცა ცოდვასა შევარდებიან, და ისმინე, ვითარ: სადაღა მაძღართა და მღდელთა შესცოდეს, არა თუმცა შეცჳვეს ვნებასა ჴორციელებისასა, სხუათა კაცთათჳსმცა უწყალო იყვნეს,
და	კლარჯ.	არამცა შეუნდვეს, არამედ ამისთჳს მათცა მღდელთა ვნებაჲ იგი მონებისაჲ განუმზადა მთავართაცა, რაჲთამცა მათცა ევნო და სხუათათჳს შემნდობელ იქმნნეს.
და	კლარჯ.	რამეთუ მაშინდითგანვე ესრჱთ განაგო ღმერთმან, არა ხოლო აწ, არამედ ძუელითგანვე, რომელთაჲ ენება რწმუნებაჲ ეკლესიათა და ერისა მიტევებისათჳს შესთხინნა ცოდვასა, რაჲთა შინაგანთა მათ შეცოდებათათჳს კაცთმოყუარე იქმნენ სხუათათჳს.
და	კლარჯ.	და ყოველნიმცა განაშორნეს ეკლესიათაგან.
და	კლარჯ.	მას ესმნეს სიტყუანი ესე ჩემნი და განიხაროს, რამეთუ იწრაფის წინააღდგომად ჩემდა, „მამაო, უკუეთუ ჯერ-არს, თანა-წარმჴედინ მე სასუმელი ესე“.
და	კლარჯ.	განიხაროს და თქუას გულსა თჳსსა: ვითარცა ესე კაცი ერთი არს ...
და	კლარჯ.	შთავნთქი ადამი, შთავნთქი აბრაჰამი, შთავნთქი ისაჰაკი, შთავნთქი იაკობი, შთავნთქინ მამათმთავარნი და შთავნთქინ წინაწარმეტყუელნი, შთავნთქა ესეცა, რამეთუ, აჰა ესერა, ვითარცა კაცსა ეშინის და ვითარცა კაცი არს, შთავნთქა ეგეცა.
და	კლარჯ.	უფროჲს ხოლო ჰრწმენა და მოეცა მას კლიტე იგი ზეცისაჲ.
და	კლარჯ.	და მორწმუნე იყო იგი უფროჲს სხუათა მათ ერთა.
და	კლარჯ.	და ვითარ ეტყჳს მას უფალი: „რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა და რომელი განჴსნე ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა“.
და	კლარჯ.	შთავნთქინ ცომი ესე ჴორცითა ჩემთაჲ და მპოვოს მე, ვითარცა ნაკუერცხალი უშრეტი ღმერთეებისა ჩემისაჲ, რომელი ძლიერად შესწუვიდეს მას, რამეთუ „ცეცხლისა მიფენად მოვედ ქუეყანასა“.
და	კლარჯ.	იყო სადამე მაშინ პეტრჱ ფიცხელ და კაც უწყალო, დაღათუმცა მას თანა შეცოდებაჲ არა აქუნდა, რაჲღამცა შეცოდება აქუნდა, რომელი-იგი ისწავებდეს მისგან, არამედ მისგანად განივაჭრების მადლი.
და	კლარჯ.	ცოდვასა რასმე იგი შეაგდო, რაჲთა რომლისაგანად-იგი მას ევნო, უკაცთმოყუარჱ ექმნეს სხუათათჳს და იგულე, ვის, უფალო, შევრდომად ცოდვასა?
და	კლარჯ.	ესე მოვიდა მას ღამესა, რომელსა მიეცა ქრისტჱ და წარდგა ნაკუერცხალსა ზედა და ტფებოდა.
და	კლარჯ.	მოვიდა ქალი ერთი და ჰრქუა: შენცა გუშინ მის კაცისა თანა იყავ.
და	კლარჯ.	შთამნთქინ მე, ვითარცა კრავი, ვითარცა შინაგან სამჭედურისა მახჳლითა, და ითქუას იგი, რამეთუ: „არა მოვედ მისსა მიფენად მშჳდობისა, არამედ მახჳლისა“.
და	კლარჯ.	ვიტყოდი, ვითარცა კრავი, და დავმალო მწყემსი იგი ღმერთი კარავსა მას შინა ჴორცთასა.
და	კლარჯ.	შთამნთქინ მე, ვითარცა კრავი, და შინაგან მწყემსისა მის არგნითა ჯუარისაჲთა შეიმუსროს მარცუალი იგი მდოგჳსაჲ.
და	კლარჯ.	განმცოხნენ და პოვოს მტკივანებაჲ იგი ღმრთეებისაჲ, რომელმან ბოროტად ატკივნოს მას.
და	კლარჯ.	განმცოხნენ, ვითარცა კაცი, და მპოვოს, ვითარცა მყარი კლდჱ, რომელმან ძლიერად შემუსრნეს კბილნი, რაჲთა ისწავოს კაცთაჲ არღარა ცოხნაჲ.
და	კლარჯ.	და აღესრულოს წერილი იგი: „ღმერთმან შემუსრნა კბილნი მისნი პირსა შინა მისსა“.
და	კლარჯ.	რაჟამს შთამნთქას მე, მაშინ ცნას, რაჲ-იგი შთანთქა, რაჟამს იხილოს ჩემთჳს მზჱ დაბნელებული და დღჱ განქარვებული, მაშინ იგიცა განმწარდეს და აღესრულოს წერილი: ჯოჯოხეთი შენ ქუეშე განმწარდა შემთხუევასა შენსა.
და	კლარჯ.	მელოდეთ მე და იხილოთ გამოსლვაჲ სიტყუათა ჩემთაჲ.
და	კლარჯ.	მაშინ გიკჳრდეს სიბრძნე ეგე თქუმულთა ჩემთაჲ და ნუ სისულელე გიჩნ მანქანებაჲ ესე.
და	კლარჯ.	დასაბამითგან სიტყუაჲ იგი მამისაჲ კაცთმოყუარჱ იყო, გარდამოჴდა კაცთათჳს და იქცეოდა მათ თანა და გამოარჩევდა ბოროტთა მართალთაგან და მართალთა მათ იჩინებდა ერად საზეპუროდ.
და	კლარჯ.	რომელთამე თანა მოიკლვოდა და რომელთამე თანა უცხოებასა იყო და რომელთამე თანა ივლტოდა, რომელთამე თანა განიხერხებოდა და რომელთამე თანა ნავსა შიდა იყო,
და	კლარჯ.	რომელთამე თანა მსხემობასა იყო და რომელთამე თანა გამოიცადებოდა და რომელთამე თანა განისყიდებოდა, რომელთამე თანა სიყმილსა იყო და წყურილსა.
და	კლარჯ.	და ესრჱთ დასაბამითგან სიტყუაჲ იგი ყოველთა მართალთა თანა ივნებოდა და თანა იყოს მარადის!
და	კლარჯ.	ხოლო მოსჱსა თანა სივლტოლასა იყო და ისუ ნავჱს თანა ბრძოლასა იყო, დავითის თანა სივლტოლასა იყო, ესაიას თანა განიხერხებოდა და თჳსითა მით ჴორცითა ამათ თანა იქცეოდა.
და	კლარჯ.	ვინ იხილე პეტრე და უვარებ? ქალი უნდოჲ, შეურაცხი, მეკარე.
და	კლარჯ.	ჴორცნი შეისხნა ქალწულისაგან კაცთათჳს, რომელ არს სიტყუაჲ თქუენ თანა და ღმერთი არს სიტყუაჲ და სიტყუაჲ არს კაცი და კაცი არს ღმრთისა თანა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მოხედა ღმერთმან თჳსსა მას ქმნულსა, რომელ შექმნა ხატად და მსგავსად თჳსა, მოავლინა თჳსი იგი ძჱ ზეცით ქუეყანად უჴორცოჲ და ჴორცნი შეისხნა ქალწულისაგან, იშვა კაცად და აღადგინა წარწყუმედული იგი კაცი და შეკრიბნა განბნეულნი ასონი.
და	კლარჯ.	და რაჲსა მოკუდების ქრისტე?
და	კლარჯ.	რაჲსა ჭირ იყო ღმრთისა მოსლვაჲ ქუეყანად და ჴორცთა შესხმაჲ ქალწულისაგან და წარგრაგნაჲ სახუევლითა და ბაგასა შინა წოლაჲ და სძესა წოვნაჲ წიაღთა შინა დედისათა
და	კლარჯ.	და ნათლისღებაჲ იორდანესა იოვანჱსგან და გინებაჲ ძელსა ზედა ჯუარისასა და დაფლვაჲ ქუეყანასა შიდა და აღდგომაჲ მკუდრეთით მესამესა დღესა და ეკლესიათა აღშჱნებაჲ?
და	კლარჯ.	აწ მიეც შენ საჴსრად სული სულისა წილ და სისხლი სისხლისა წილ, კაცი კაცისა წილ და სიკუდილი სიკუდილისა წილ...
და	კლარჯ.	იხილეთ, ჵ კაცნო, ისრაჱლისაო! მოკლეს შემწჱ იგი ყოველთაჲ, მიაგეს ბოროტი კეთილისა წილ და ჭირი სიხარულისა წილ და სიკუდილი ცხორებისა წილ.
და	კლარჯ.	რომელი აღადგინებდა მკუდართა მათთა და განჰკურნებდა მკელობელთა და განსწმედდა განბოკლებულთა და ნათელსა მოსცემდა ბრმათა მათთა, იგი მოკლეს დამოკიდებითა ძელისაჲთა.
და	კლარჯ.	არცაღათუ მეფენი მრისხანენი, არცა სიკუდილი მოლოდებული, არცაღა გაშინებდა ვინ, არცაღათუ ვინ საპყრობილჱსა, კლდისა და ზღუდისა გარდაკრვაჲ, არცაღა სხუაჲ ესევითარი რაჲ.
და	კლარჯ.	და მუნქუესვე უვარ-ჰყავ: „არა ვიცი ესე“.
და	კლარჯ.	ჵ საიდუმლოჲ ახალი და გამოუთქუმელი! დამოჰკიდეს ძელსა, რომელმან დაამყარა ქუეყანაჲ და შეჰმშუალეს ჯუარსა და განუმზადეს საფლავი, რომელმან განუზომნა ცანი, და შეკრეს,
და	კლარჯ.	რომელი განჰჴსნის ცოდვათა და ასუეს ძმარი, რომელი ასუამს სიმართლესა, და აჭამეს ნავღელი, რომელი აცხოვნებს და აჭამეს მათ ცხორებასა და განუხურიტნეს ჴელნი და ფერჴნი, რომელი განჰკურნებდა მათთა ჴელთა და ფერჴთა.
და	კლარჯ.	იგი გეტყჳს და შენ უვარ-ჰყოფ, ჵ უნდოჲ საქჱ – ქალი!
და	კლარჯ.	პეტრეს ეგემლევანსა ერთი მეძავი მოუჴდა და პეტრჱს სარწმუნოებაჲ შეაძრწუნა.
და	კლარჯ.	პეტრჱ, სუეტი იგი მტკიცჱ, ვერ იტჳრთავს შეწამებასა მას ქალისასა, არამედ მან სიტყუაჲ ხოლო ჰრქუა და შეძრწუნდა, სიტყუაჲ ქალისაჲ შეუჴდა და სუეტი იგი იძრვოდა, სიმტკიცჱ იგი იურვოდა.
და	კლარჯ.	ესემლევანი იხილე და უვარებ? აწ მესამედცა: „შენცა გიხილე გუშინ მის კაცისა თანა. ეგრეთვე უვარყო მესამედ“.
და	კლარჯ.	ჵ საიდუმლოჲ ახალი და გამოუთქუმელი, რამეთუ დაისაჯა მსაჯული იგი, და შეიკრა, რომელი განჰჴსნის კრულთა.
და	კლარჯ.	და მისა შემდგომად მოხედა ქრისტემან და მოაჴსენა მას სიტყუაჲ იგი.
და	კლარჯ.	იწყო მან ტირილად და სინანულად დგა ცოდვათათჳს.
და	კლარჯ.	შეემშჭუალა ჯუარსა დამბადებელი სოფლისაჲ, და განიზომა, რომელსა განუზომიან ცანი და ქუეყანაჲ, რომელი განაცხოველებს დაბადებულთა, და დაეფლა, რომელი აღადგინებს მკუდართა.
და	კლარჯ.	მაშინ განიკჳრვეს ძალთა ზეცისათა და ანგელოზნი განჰკრთეს და დასთა მათ ზეცისათა შეეშინა და შეირყინეს მთანი და ბორცუნი შეიძრნეს, ზღუაჲ დატკბნა და უფსკრულნი შეძრწუნდეს
და	კლარჯ.	და შეეშინა ყოველსა დაბადებულსა ღმრთისასა: ვარსკულავთა მოაკლეს სინათლჱ მათი, მზჱ დაბნელდა და ანგელოზნი განკრთომილნი გამოვიდეს ტაძრით და სერაბინნი იგი ოჴრითა მათითა ჴმა-სცემდეს.
და	კლარჯ.	და კრეტსაბმელი იგი განსთქდა და ბნელმან აღავსო ყოველი ქუეყანაჲ.
და	კლარჯ.	ჴსენებაჲ აღდგომისაჲ მიანიჭებს კაცთა ძლევასა სიკუდილისასა, ხოლო დღჱსასწაული ესე აღმაღლებისაჲ ზეცად შესცვალებს სლვასა ამას ქუეყანისასა და ჰყოფს ცასა სავალ კაცთა.
და	კლარჯ.	და რამეთუ ჯერ-იყო, ვინაჲთგან შეიპყრა სიკუდილი, რაჲთა დაიმკჳდროს ადგილი მისი, აწ ჭეშმარიტად აღემართების ძლევად ეშმაკისა.
და	კლარჯ.	არამედ, ვითარცა პირველად ვთქუთ, ამისთჳს ამას ესრჱთ შეემთხჳა და პეტრჱს ცოდვანი, რამეთუ მრავალი ერი მისგან მოძღურებად იყო და რწმუნებად, რაჲთა ნუუკუე უცოდველ იყომცა და თუალუხუავ და შეუნდობელ იყომცა ძმათა თჳსთა მიმართ.
და	კლარჯ.	შევარდა ცოდვასა, რაჲთა მოიჴსენოს თჳსი იგი ცოდვაჲ და უფლისა კაცთმოყუარჱბაჲ და მოყუასთა თჳსთა მოწყალე ექმნეს.
და	კლარჯ.	ავმაღლდები და რაჟამს ვიხილჱ დაწყებაჲ ნათესავისა ჩემისაჲ, მეუფებდა რაჲ ცათა, აწ დაეცა მპყრობელი იგი მბრძულ და განქარდის ზაკულებანი მისნი.
და	კლარჯ.	არა არიან ესენი სამოთხე, ჵ მაცთურო, არცა გემოჲ მცენარეთაჲ მომნადირებელ ზაკუვით, რაჲთა დაჰჴსნეს შიში შჯულისაჲ და დაიმტკიცონ სიკუდილი.
და	კლარჯ.	და არცაღა „მიწაჲ ხარ და მიწადცა მიიქცჱს“, არამედ დაღათუ იყავ ქუეყანა, აღმაღლდი ზეცად სახიერებითა აღმამაღლებელისაჲთა, აჰა ესერა, დაუტევებ საყოფელსა ცოდვისასა.
და	კლარჯ.	აჰა ესერა დაგიტევებ მე შენ, ქუეყანაო, რომელსა ზედა ვიშევ და რომელსა ზედა აღვიზარდე, ცად მივიცვალჱბი, რომელ არს თავისუფალ ცთომისა შენისაგან.
და	კლარჯ.	რამეთუ პირველ კმა-გეყო შენ ნერგი იგი სიკუდილსა ადამისსა, რაჟამს-იგი ეც პირველ ქმნულსა მას ნაყოფითა ხისაჲთა და აიძულე მას გამოსლვად სამოთხისა მისგან ფუფუნებისა.
და	კლარჯ.	აწ კაცი კაცთაგანი სარწმუნო იქმნნეს ამათ საყდართა ზედა და ესეცა გულისთქუმითა ცოდვისაჲთა შეკრულნი, რაჲთა, რაჟამს იხილოს თუ ვინმე შეცოდვებულთაგანი, მოიჴსენნეს თჳსნი იგი ცოდვანი და კაჱთმოყუარე ექმნეს მათ ანგელოზი.
და	კლარჯ.	თუმცა იყო მღდელ და თუმცა ვინმე აპყრა სიძვასა ზედა, მეყსეულადმცა მოკლა იგი, მლევანსა ვნებასა ქუეშე არა არიან?
და	კლარჯ.	რაჲთა მოეგონენ ცოდვანი იგი თჳსნი და გამოცდილებითა მით შემნდობელ იქმნნენ შეცოდებულთა მათთჳს და არა დააცუდნენ რისხვისაგან ეკლესიანი.
და	კლარჯ.	ამისთჳსცა პეტრჱს სიმტკიცესა მას ზედა დავყოვნეთ და მცირითა მით სიტყჳთა სხუასა პირსა ვერ მოვედ.
და	კლარჯ.	რამეთუ შთავიდა უფალი და ყოველი დაიპყრა – სულითა ჯოჯოხეთი, ხოლო ჴორცითა ქუეყანაჲ.
და	კლარჯ.	შემოვიღოთ აწ ელიაცა წინაწარმეტყუელი ესე დიდი, ქუეყანისა იგი ანგელოზი და ზეცისა კაცი, რომელი-იგი ქუეყანასა ზედა ვიდოდა და ცათა შინა გალობდა,
და	კლარჯ.	ოდეს დამოჰკიდეს ძელსა ზედა ჴორცითა უფალი, მაშინ აღეხუნეს სამარენი და ჯოჯოხეთი დაირღუა და გამოუტევნა სულნი მრავალნი, და აღდგეს მკუდარნი და ვერ იტჳრთა დაბადებულმან, რამეთუ ჰხედვიდეს თჳსსა მას უფალსა ჯუარსა ზედა დამოკიდებულსა.
და	კლარჯ.	განჰკრთა ყოველი დაბადებული და იტყოდეს: რაჲ არს ესე ახალი დაბადებული?
და	კლარჯ.	რომელი სამით წყრთით ქუე ვიდოდა და მუნვე აღფინდა სხეულთა მათ ცისათა, წყალთა საუნჯესა, რომლისაჲ-იგი ენაჲ საუნჯე ექმნა წყალთათჳს და შეკრნა ცანი, რომელი-იგი გლახაკ და მდიდარ, რომელი-იგი უცებ და მეცნიერ.
და	კლარჯ.	მსაჯული დაიშჯების და დუმს, უხილავი იგი ჯუარსა ზედა იხილვების და არა ჰრცხუენის, შეუპყრობელი იგი შეპყრობილ არს და არა გული უწყრებინ,
და	კლარჯ.	უვნებელსა მას ევნების და არა ეძიებს შურსა, უკუდავი იგი მოკუდების და ცხოველ არს უკუნისამდე, ზეცისა იგი მეუფჱ დაიფლვის და მოითმენს.
და	კლარჯ.	რაჲ არს ახალი ესე საიდუმლოჲ, რამეთუ დაუკჳრდა ყოველსა დაბადებულსა და შეძრწუნებულ არს?
და	კლარჯ.	არამედ აღდგა უფალი მკუდრეთით, მაშინღა ცნა დაბადებულმან, რამეთუ კაცთათჳს მსაჯული იგი დაისაჯა და უხილავი იგი იხილვა და უვნებელი იგი ივნო, უკუდავი იგი მოკუდა და ზეცისაჲ იგი ქუეყანასა დაეფლა.
და	კლარჯ.	და უფალი იგი იშვა კაცად და დაისაჯა, რაჲთა შეიწყალოს კაცი, შეიკრა, რაჲთა განჰჴსნეს, იგუემა, რაჲთა განეტეოს.
და	კლარჯ.	მდიდარ მით, რამეთუ ღრუბელნი ცისანი ენითა ეპყრნეს და იგიცა თუალ-უხუავე იყო ცოდვილთათჳს.
და	კლარჯ.	ესრჱთ ილოცა წჳმისათჳს არა მიცემად ქუეყანისა და თქუა: „ცხოველ არს უფალი, იყოს თუ წჳმაჲ.
და	კლარჯ.	მსგავსებითა მით მსგავსი იგი ვნებაჲ დაჰჴსნა და მიიწია უწესო სიკუდილსა.
და	კლარჯ.	აწ ჭეშმარიტად იქმნა ცემაჲ ებნისაჲ საქმჱ და რომელი-იგი პირველ ჴმითა აქებდა, იხილა დღეს საქმით და იქმნა ცაჲ მსახურ ჴმათა მისთა.
და	კლარჯ.	იხილა გემოჲ სიკუდილისაჲ და შეიწყალნა, რომელი სარჩელსა სიკუდილისასა ქუეშე არიან, დაეფლა და აღადგინნა მკუდარნი, ვითარცა მძინარენი, განაცხოველნა დაფლულნი იგი და გამოიყვანნა ნათლად.
და	კლარჯ.	ილოცე ოდენ უფლისა მიმართ და ესრჱთ აღსრულეს სიტყუაჲ შენი: „ცხოველ არს უფალი.
და	კლარჯ.	ხოლო სიკუდილი დათრგუნა და მოკლა, რომლისათჳსცა გარდამოჴდა უფალი ზეცით ქუეყანად, რაჲთა მოაკუდინოს სიკუდილი და მოკლას, ვითარცა კაცისმკლველი კარანი.
და	კლარჯ.	რამეთუ ყოველსა ქუეყანასა განფენილ არს კეთილი ხატი შენი, არამედ სიტყჳთა ხოლომცა უბრძანე და ყოველნიმცა ჴორცნი წარმოდგეს შენ წინაშე.
და	კლარჯ.	რამეთუ შეიწყნარა ზურგსა ზედა თჳსსა, რომელი-იგი იჴსენებოდა მათ მიერ და ჟამსა შობისასა და კუალად ჰმსახურა ვარსკულავითა და მოდრკა მისთჳს, რომელი-იგი იყო დამალულ ქუაბსა შინა.
და	კლარჯ.	ხოლო შენ მოხუედ ქუეყანად და მოიძიენ წარწყმედულნი სულნი იგი, შექმნულნი შენნი, და უკუმოიგე ადამი, ვითარცა სამეუფოჲ ნამარხევი.
და	კლარჯ.	და ყოველი და ნათესავი კაცთაჲ ქრისტჱსგან ცხონდა.
და	კლარჯ.	და მე შემომიჴდეს საკჳრველებანი, ოდეს განვიზრახჱ, რავდენი სირცხჳლი ნათესავისა ჩუენისაჲ მიაქცია პატიოსნებად, რავდენი განრისხებაჲ ღმრთისაჲ მოაქცია მხიარულებად, დამბადნა ჩუენ ჴელითა ღმრთეებისაჲთა და
და	კლარჯ.	ერთი იგი დაისაჯა და ბევრნი იჴსნნეს.
და	კლარჯ.	ერთი დაეფლა და ბევრნი აღდგეს.
და	კლარჯ.	უფალი მოკუდა ყოველთათჳს და აღდგა ყოველთა თანა და შეიმოსა კაცებაჲ, აღჴდა მაღალთა ცად და შეწირა მამისა ძღუენი, არა თუ ოქროჲ, არცა ვეცხლი, არცა ქვანი პატიოსანნი, არამედ კაცი, რომელ ქმნა, ხატად თჳსა და მსგავსად შექმნა.
და	კლარჯ.	ხოლო ესე მამამან აღამაღლა და მარჯუენით საყდართა თჳსთა დასუა, მაღალთა და აღმატებულთა, და ყო იგი მსაჯულ ერისა და წინამძღუარ ანგელოზთა და მთავარ ქერობინთა, ხუროთმოძღუარ იერუსალჱმისა და ძჱ ქალწულისა და მეუფჱ უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	წარ-ვინმე-ვლო შორის მბრძოლმან, მასმენელმან ღმრთისამან, შურისათჳს დააჯერა და აცთუნა, იქმნა ცთომილი ნაწილ მისა და სნეულ ვნებითა წინააღდგომითა ღმრთისაჲთა განიზრახა ფარულად ღმრთისა ზედა.
და	კლარჯ.	ესე არს შუვამდგომელი ღმრთისა და კაცთაჲ.
და	კლარჯ.	ესე არს აღმადგინებელი მკუდართაჲ და მაცხოვარი წარწყმედულთაჲ და წინამძღუარი შეცთომილთაჲ, ნუგეშინისმცემელი ჭირვეულთაჲ და მაცხოვარი დაბადებულთაჲ და მწყემსი ცხოვართაჲ და განმსუენებელი მაშურალთაჲ და ცხორებაჲ ერისაჲ
და	კლარჯ.	და სიქადული მოციქულთაჲ და გჳრგჳნი მოწამეთაჲ და მოღუაწჱ მარტჳლთაჲ, წინამძღუარი ქერობინთაჲ და უფალი ანგელოზთაჲ და მეუფჱ ისრაჱლისაჲ და აღმადგინებელი დაცემულთაჲ და აღმაშჱნებელი იერუსალჱმისაჲ.
და	კლარჯ.	ესე არს, რომელმან ცანი გარდაართხნა და ქუეყანაჲ დაამყარა და შეაყენა უფსკრულნი და შექმნა ყოველი და შეამკო სოფელი.
და	კლარჯ.	რამეთუ ესე არს სიტყუაჲ მამისაჲ და სული ძალისა მისისაჲ და აღმასრულებელი მშჳდობისაჲ, მოსრული ზეცით, მომცემელი სულისა წმიდისაჲ წინაწარმეტყუელთა, ჴორცნი შეისხნა ქალწულისაგან, წარიგრაგნა სახუეველითა, დაიდვა ბაგასა, განწმიდნა კაცნი.
და	კლარჯ.	უბადრუკო და ურცხჳნოო, ელია განცხადნების და ძჱ ილოცავსო?
და	კლარჯ.	მონაჲ ბრძანებს და უფალი ევედრებისა?
და	კლარჯ.	ესე ყოველი ყო კაცთათჳს რჩულიერებისა, რამეთუ კაცნი შჯულისა ურჩ არიან და ოდესმე ურწმუნო არიან ჯუარისა ცხოველისა.
და	კლარჯ.	და განძარცუა იგი ღმერთმან ჴელმწიფებისაგან და განაჭენა სამოთხით კაცსა მას, ვითარმცა ესრჱთ ეტყოდა: არა ამის სასოებისათჳს შემექმენ შენ და არცა ამისთჳს ჴელთა ჩემთა დაგბადეს შენ და თიჴაჲ ბუნებად გამოგსახჱ.
და	კლარჯ.	და რომელი მას ზედა ჯუარს-ეცუა, სიტყუაჲ იგი ვითარცა იგინებოდა და ოდესმე უპატიოდ ჰბასრობდეს, მოკუდების, ვითარცა ბოროტის მოქმედი, დაიფლვის, ვითარცა მკუდარი, ეგლოვენ, ვითარცა მკუდარსა, არამედ აღდგა მკუდრეთით, ვითარცა ღმერთ არს.
და	კლარჯ.	და რამეთუ ღმერთი იყო და ღმერთ არს მცირჱ ჴორცთა შინა და დიდ სულითა და უპატიო ქუეყანასა ზედა და დიდებულ ცათა შინა, გინებულ კაცთაგან და დიდებულ მამისაგან.
და	კლარჯ.	და შენ, ჴელი, რომელი ჩემგან მიიღე, მცნებათა ჩემთა ზედა განირთდა.
და	კლარჯ.	ესე არს კაცი, რომელი მოივლინა მამისაგან სოფლად, რამეთუ ღმერთი არს და კაც ქუეყანასა ზედა და ღმერთ ცათა შიდა და ყოველსა დაბადებულსა ზედა ღმერთ არს.
და	კლარჯ.	იქმენ მასმენელისა მის თანამზრახვალ და შეჰკერბით დამბადებელისა ზედა.
და	კლარჯ.	და არა გნებავს ვითარცა მონისაჲ, ეგრჱცა უფლისაჲ მინიჭებად პატივი და არა ჰლოცავს, არცაღათუ ევედრების, არამედ სიტყუაჲ ჭეშმარიტებისაჲ დავდვა და ცაჲ დავჰშა.
და	კლარჯ.	ესე არს, რომელმან მიგაახლა მამასა ამას თაყუანისცემად და ამისი გრწმენინ უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	მიწაჲ ხარ და მიწადვე მიიქცე.
და	კლარჯ.	აწ ესე არს ჭეშმარიტი ქრისტე და ამისი არს დიდებაჲ უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	უკუნ-იქეც კუალად შენებადვე, ვითარმედ დედაჲ შენი ქუეყანაჲ არს და სიკუდილითა მისსავე მიივლინო.
და	კლარჯ.	ქალაქად-ქალაქად კაცთა თანა და სოფლად-სოფლად განმრავლდეს უშულოებანი ჴელთა მათთანი, რომელნი სხუად გარდააქცევენ სიტყუათა და უფროჲსთა სხუად სახელ-სდებენ ჭეშმარიტებასა, რომელნი იკადრებენ და იტყჳან უშჯულონი კაცნი,
და	კლარჯ.	არამედ არა დაითმინა სრულიად დამბადებელმან ხილვად დაბადებული თჳსი შემუსრვილად, არამედ შეეწყალა ბუნებაჲ სირცხვილეული და მგლოვარჱ, მოწყალჱ ექმნა ხატისა თჳსისათჳს, რომელი დაბადებულთა შორის წარწყმდა და რაჲ-მე იყო?
და	კლარჯ.	ახალი საქმე იხილჱ, ელია, უფალი შემნდობელად და მონაჲ მძლედ?
და	კლარჯ.	დაჰბადა სხუაჲ ადამ და გამოიყვანა ბუნებითგანვე, რაჲთა იყოს შემწჱ ბუნებისა.
და	კლარჯ.	რაჲთა ჭეშმარიტებაჲ ტყუვილით არწმუნონ და ერთობაჲ იგი ეკლესიათაჲ – წვალებით და ურჩებით და მძლავრებით და სიწმიდჱ – სიძვით და სიმართლჱ – უშჯულოებით, ქალწულებაჲ – მოძალებით და ესრჱთ ქრისტჱს მიმართ ურჩ არიან
და	კლარჯ.	და ისესხა მიწაჲ ქალწულისაგან და გამოხატა მას შინა მსგავსებაჲ ჭეშმარიტი.
და	კლარჯ.	და მამასა აგინებენ და კაცთა უწესობასა იტყჳან და ამისა შემდგომად არ...
და	კლარჯ.	რამეთუ ელიამან მრავლითა შურითა ესე საქმე ქმნა: ჰხედვიდა უჯეროსა საქმესა, ჰხედვიდა უკეთურებასა მრავლითა განცხადებითა, განსცხრებოდა ყოვლადვე ღამესა და ეპყრა სოფელი და ღრუბელი იყო პირად-პირადად და აჩრდილობდა.
და	კლარჯ.	ჩჩჳლი შეზელილი შეჰზილა თავსა თჳსსა და დაშთა იგი, ვითარცა იყო, რაჲთა აღიღოს სიშიშულჱ ხატისაჲ მის, ვითარცა ეჩუენა: უძლიერჱს მაცთურისა, უდიდეს ცოდვისა, უვაღრჱ სიკუდილისა.
და	კლარჯ.	შემდგომად სიკუდილისა დაარღუევდა საფლავთა, ოდეს დაიდვა საფლავსა და გჳრგჳნოსან ყო იგი უკუდავებითა.
და	კლარჯ.	და დღჱს აღიყვანა იგი ზეცად და დაწყებაჲ ბუნებისაჲ ყო სამკაულ შუენიერებისა ყოველთა დაბადებულთა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ ვინმე თქუას, რაჲ მაშინ იყოა დამბადებელი მპყრობელი რისხვისა, ოდეს იყო გარდასლვაჲ ახალ და მოიძაგა ხატი თჳსი გონებისათჳს ბოროტისა და დასაჯა გონებაჲ.
და	კლარჯ.	და აწ, შემდგომად ჟამთა, შეინანა გულისწყრომაჲ, განჴსნა რისხვად და შეიწყალა ცთომილი.
და	კლარჯ.	არა ესრჱ, არა იყვნეს საქმენი იგი გულისწყრომით და არცა მოანიჭა ესე ვნებითა შენანებისაჲთა.
და	კლარჯ.	არამედ პირველისაგანვე წესით და საზღვრით იყო ყოველივე.
და	კლარჯ.	რაჟამს წინაჲსწარ იხილა და ცნა, ვითარმედ ბუნებაჲ მიდრკა სიკუდილსა და რამეთუ საფლავი განმზადებულ არს ვნებად კაცთაჲ, და წუთღა, და იყვნენ ნადირ ჯოჯოხეთისა და ყოველსა დღესა იყვნენ საზრდელ სიკუდილისა,
და	კლარჯ.	მაშინ დაჰჴსნა ღმერთმან სიდიდჱ შურისგებისაჲ და მოსცა ნათესავსა ჩუენსა უკუდავებაჲ და აღიტაცა შორის ენუქ და აჩუენა, რამეთუ არა მძლე ექმნა სიკუდილი კაცთა.
და	კლარჯ.	და ასწავა ბუნებასა მოკუდავსა, რაჲთა იხედვიდეს საზღვარსა უკუდავებისასა.
და	კლარჯ.	და კუალად ასწავა სიკუდილსა, რაჲთა და-რე-ყუდნდეს მოსწრაფებისაგან თჳსისა და ...
და	კლარჯ.	არამედ შემდგომად სხურებისა მის წყლისა მატყლითა მეწამულითა და ვისუპითა ელია ამაღლდა.
და	კლარჯ.	არიან შურობანი და ჴდომანი, ძჳრისმეტყუელებანი.
და	კლარჯ.	28. [წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა იოანე ოქროპირისა, კოსტანტინოპოლელ მთავარეპისკოპოსისაჲ, ამაღლებისათჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა და გუამთათჳს წმიდათა მარტჳლთაჲსა...]
და	კლარჯ.	მეცნიერებაჲ იდევნებოდა და უკეთურებაჲ დაიმკჳრებდა და ჰაერნი შეიგინებოდეს, მზჱ იკუმეოდა, ქუეყანაჲ შეიგინებოდა, ცაჲ შეიბილწებოდა, დაბადებული ყოველი კერპთმსახურებისაგან სულთ-ითქუმიდა, ვითარცა ღამესა შინა ყოველნი ვიდოდეს და არა ხედვიდეს დაბადებულად.
და	კლარჯ.	...რაჲ ემტერებიედ ერთი ერთსა და არა ჰნებავნ დაგების, სხუაჲ ვინმე მოვიდის და შორის შემოვიდის და დაჰჴსნის მტერობაჲ ორთაჲვე, ეგრჱთვე ქრისტემან ყო.
და	კლარჯ.	განრისხნა ღმერთი ჩუენ ზედა და დაუტევეთ ღმერთი.
და	კლარჯ.	მოწყალჱ უფალი შორის შემოვიდა ქრისტჱ და განაგო ორთა ბუნებათა.
და	კლარჯ.	ჰხედვიდეს ქვათა და ღმრთად თაყუანის-სცემდეს, ხეთა ხედვიდეს მსგავსად ესრჱთვე და ეგრე ჰგონებდეს დამბადებელად, ხედვიდეს დაბადებულთა, თაყუანის-სცემდეს ელიას.
და	კლარჯ.	და გუელსა მას ჰრქუა ღმერთმან: „მკრდითა და მუცლითა შენითა ხჳდოდი შენ“.
და	კლარჯ.	აქუნდა მას სანთელი, ხოლო არა საგუნებელ იყო ბრძანებაჲ ამისთჳს, რამეთუ შესულებულ იყვნეს იგინი და კერპთმსახურებასა დაეპყრნეს.
და	კლარჯ.	მკერდი დაწყევა, რამეთუ მას ზედა გული და გულისწყრომაჲ მუნ შეიქმნების, „მუცლით ხჳდოდი“, რამეთუ საჭმლისათჳს აცთუნა – მიწისა ჭამაჲ ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.
და	კლარჯ.	ბორგდა, რეცა თუ განთქდებოდა და განიხერხებოდა, სიტყუასა იტყოდა და არავინ ისმენდა, ჰლოცვიდა და არავინ ერჩდა.
და	კლარჯ.	ჯუარისაგან სიკუდილი დაითრქუნა და ჯუარისაგან ცხორებაჲ განათლდა.
და	კლარჯ.	ჯუარისაგან ბჭენი ჯოჯოხეთისანი დარღუეს და ჯუარისაგან ბჭენი სამოთხისანი განეხუნეს.
და	კლარჯ.	ჯუარი წმიდათა ექმნა და მარტჳლთა გზა.
და	კლარჯ.	ჯუარი მოციქულთა ჯაჭუ ექმნა და წინაწარმეტყუელთა ფარ სარწმუნოების.
და	კლარჯ.	ჯუარი დაცემულთა ჴელისმპყრობელ, ჯუარი შერყეულთა განმამტკიცებელი და მორწმუნეთა ზღუდჱ უძლეველი.
და	კლარჯ.	ჯუარი უძლურთა ძლიერებაჲ და მდაბალთა ამაღლებაჲ.
და	კლარჯ.	ამის ყოვლისათჳს დიდებასა შევსწირვიდეთ მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და ვითარ შორის იგი შემოვიდა, თავს-იდვა პატიჟი, რომელი თანა-გუედვა ჩუენ მამისა მიერ, და გმობაჲ და ყუედრებაჲ, რომელნი ვყვენით ჩვენ ღ˜ა მიმართ, მან თავს ისხნა.
და	კლარჯ.	გნებავს თუ, რაჲთა ისწაო, ვითარ თავს ისხნა ორნივე – მუნით პატიჟი და აქაჲთ ყუედრებაჲ?
და	კლარჯ.	პავლჱ თქუა: „ქრისტემან მოგჳყიდნა ჩუენ წყევისაგან შჯულისა და იქმნა ჩუენთჳს წყევასა ქუეშე“.
და	კლარჯ.	ჰხედავა, ვითარ თავს-იდვა პატიჟი ზჱცით და იხილჱ, ვითარ დაუთმო ყუედრებასა ქუესა?
და	კლარჯ.	ჰხედავა, ვითარ დაჰჴსნა მტერობაჲ, ვითარ დაითმინა და ღონისძიება-ყო, ვიდრემდის შეწირა ღმრთისა მტერი მბრძოლი და ქმნა იგი საყუარელ?
და	კლარჯ.	და მიზეზი ამათ კეთილთაჲ ესე არს დღეჱ, რამეთუ მიიღო ბუნებაჲ ჩუენი, ვითარცა პირველი და ესრჱთ აღიყვანა მამისა.
და	კლარჯ.	ვითარცა არს ყანა იფქლისასა, მიიღის კაცმან თავისაგან იფქლისა მცირედ მჭელეული და შეწირის ღმრთისა და მით მცირითა ყოველი იგი აგარაკი იკურთხის, ესრჱთვე ქრისტემან მცირითა მით ჴორცითა განაგო, რაჲთა აკურთხოს ყოველი ნათესავი ჩუენი.
და	კლარჯ.	და რაჲსათჳს არა ყოველი ბუნებაჲ აღამაღლა, რამეთუ არა არს ესე დაწყება, ოდეს ვინმე შეწიროს ყოველი, არამედ ოდეს ვინმე შეწიროს მცირედი, აკურთხის მით ფრიადი.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ დაწყებაჲ არს, ჯერ-იყო აღმაღლებად კაცი იგი პირველი.
და	კლარჯ.	არა არს ესე ესრჱთ, საყუარელო, უკუეთუ შესწიროთ პირველი, რომელი აღმოაცჱნა ქუეყანამან და იგი უჴმარ და უსუსურ არს.
და	კლარჯ.	მაშინღა შურითა აღიძრა და უნდა მათი განსწავლაჲ, რაჲთა სიყმილითა ოდენ მოისრვოდიან და დამბადებელისა მიმართ მოიქცენ ლოცვითა, რაჲთა სიყმილი იგი ძალ ექმნეს ცხორებასა.
და	კლარჯ.	თქუა: ვერარაჲ შესაძლებელ არს ამათა განსწავლად, გარნა სიყმილითა, რაჲთა ვინაჲვე კერძო იწრო იყოს და ყოველთა დამბადებელისა მიმართ მოიქცენ.
და	კლარჯ.	არამედ დაწყებაჲ შესაწირავისაჲ არს კეთილი და ძლიერი.
და	კლარჯ.	და ამისთჳს, რამეთუ იყო ნათელი იგი ცოდვასა ქუეშე, ამისთჳს არა აღამაღლა, დაღაცათუ პირველი იყო, არამედ ესე, რომელი გარეშე არს ყოველსა ცოდვასა, აღმაღლდა.
და	კლარჯ.	გარნა პირითა ჩემითა გამოჴდა სიტყუაჲ იგი წინაწარმეტყუელისაჲ და მეყსეულად ჰაერნი იცვალნეს და ცაჲ განრვალდა.
და	კლარჯ.	დაღაცათუ უკუანაჲს იყო, აწ უკუე ესე ვიდრე-მე არს დაწყებაჲ და უკუეთუ გინებს, რაჲთა სცნა, რამეთუ არა თესლი, რომელი აღმოსცენდის პირველად, იგი არს დაწყებაჲ, არამედ რჱ ეული და ძლიერი.
და	კლარჯ.	და წიგნისაგან მოვიყვანო მოწამე: ჰრქუა ძუელსა შინა მოსჱს ერსა: „უკუეთუ შეხჳდჱ ქუეყანასა მას, რომელი მოგცეს უფალმან ღმერთმან შენმან და დაჰნერგო შენ ყოველი ხჱ ნაყოფიერი, სამ წელ არაწმიდა ჰყო ნაყოფი მისი და წელსა მესამესა წმიდა იყოს ნაყოფი მისი ღმრთისა“.
და	კლარჯ.	და უკუეთუმცა იყო პირველად, რომელი-იგი გამოვიდის დაწყებასა, რაჲთა შეიწიროს ღმრთისა პირველი, რომელი გამოვიდეს ხისაგან,
და	კლარჯ.	არამედ თქუა: სამსა წელსა არაწმიდა ჰყო ნაყოფი მისი, არამედ უტევე, რამეთუ ხჱ იგი უძლურ არს და ნაყოფი მისი არამწიფჱ არს და მეოთხესა წელსა წმიდა ჰყო ღმრთისა.
და	კლარჯ.	იხილეღა სიბრძნე, მოცემული შჯულისაჲ: არა უტევა ჭამად, რაჲთა არა მიიღოს მან ნაყოფი მისი პირველი ღმრთისა და არცა უბრძანა, რაჲთა შეიწიროს ღმრთისა ნაყოფი უსრული.
და	კლარჯ.	არამედ თქუა: უტევეთ, რამეთუ პირველი ნაყოფი არს და ნუ შესწირავ, რამეთუ არა შეჰგავს პატივსა მიმღებელისა მის.
და	კლარჯ.	და ესე ვთქუთ ჴორცთათჳს, რომელნი შეიწირნა და აღვიდა ქრისტჱ, დაწყებაჲ გონებათა ჩუენთაჲ, მამისა და ესრჱთ შეიყუარა მამამან ძღუენი იგი სიმდიდრისაგან შემწირველისა და სიწმიდისაგან შესაწირავისა, ვიდრემდის შეიწყნარა იგი ჴელთა თჳსთა ზედა.
და	კლარჯ.	და იყო ძღუენი იგი მახლობელ თჳსა, და თქუა: „დაჯედ მარჯუენით ჩემსა“.
და	კლარჯ.	მას, რომელსა ესმა „მიწაჲ ხარ და მიწადცა მიიქცე“, არა კმა-ეყო ყოფაჲ ანგელოზთა თანა, არამედ უზეშთაჱს იქმნა ანგელოზთა, გარჱ-წარჰჴდა მთავარანგელოზთა,
და	კლარჯ.	აღმაღლდა ზედა ქერობინთა, იქმნა უმაღლჱს სერაბინთა, გარჱ-წარჰჴდა მთავრობათა და ჴელმწიფებათა და არა დაადგრა, ვიდრემდის მიიწია საყდარსა სამეუფოსა.
და	კლარჯ.	იხილჱ, სადა იყო დაცემულ ქუე და რაბამსა მიიწია სიმაღლესა.
და	კლარჯ.	არღარაჲ იყო უქუემოჱს მისსა, რომელსა-იგი შთაჴდა კაცი და არცა ადგილი უმაღლჱს მის ადგილისა, რომელსა-იგი აღმაღლდა აწ.
და	კლარჯ.	და მოასწავებს ამას პავლეჱ და იტყჳს: „რომელი შთაჴდა ქუესკნელთა, იგი არს, რომელი ამაღლდა ზედა ყოველთა ცათა“.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ ქერობინი სცვიდა სამოთხესა კაცისათჳს, არამედ ელმოდა, ვითარცა მონამან რაჟამს შეიპყრის მონაჲ მოყუასი და შეაყენის საპყრობილჱსა თჳსსა უფლისათჳს და ელმინ,
და	კლარჯ.	რაჲ-იგი ქმნის წყალობისათჳს მონა-მოყუსისა თჳსისა, ეგრჱთვე ქერობინსა მიეთუალა სამოთხჱ, რაჲთა სცვიდეს და ელმოდა მას დაცვაჲ იგი მისი.
და	კლარჯ.	რამეთუ ესრჱთ არს, ვითარმედ: შეწუხნებიან ჩუენსა წარწყმედასა და იხარებენ ჩუენსა ჴსნასა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ, რაჟამს ანგელოზთა იხილიან ცოდვილი ერთი, რომელი განერის, უხარინ, რაოდენ უფროჲს იხარებენ დღეს?
და	კლარჯ.	და სხჳთ კერძო ისმინჱ სიხარული ანგელოზთაჲ ჩუენისა მშჳდობისათჳს: რაჟამს იშვა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ ჴორცითა და ისწავეს ანგელოზთა,
და	კლარჯ.	ვითარმედ განეგო ნათესავი კაცთაჲ, განეწყვნეს ქუეყანასა ზედა და ჴმა-ყვეს: „დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ და კაცთა შორის სათნოებაჲ“.
და	კლარჯ.	რაჲთა სცან, რამეთუ ქუეყანამან მოიხუნა კეთილნი და შეუდგინნეს მიზეზნი თქუმულითა: „ქუეყანასა მშჳდობაჲ, და კაცთა შორის სათნოებაჲ“, კაცთა მბრძულთა მტერთა განსხმულთა.
და	კლარჯ.	შევარდა სიტყუაჲ იგი წინაწარმეტყუელისაჲ ქიმთა ქუეყანისათა, ვითარცა სიცხჱ ძლიერი, და ყოველივე მეყსეულად განჴმა, ყოველივე აღოჴრდებოდა და განირყნებოდა, მწუანენი განჴმებოდეს ხენი და ნერგნი, ნაყოფიერნი და უნაყოფონი ველისანი და ზღჳს კიდისანი,
და	კლარჯ.	და გნებავს თუ, რაჲთა ისწაო, ვითარმედ შემდგომად იხარებდენ, ოდეს იხილონ აღმავალი ესე, ისმინე, რასა იტყჳს უფალი: „ამიერითგან იხილნეთ ანგელოზნი ღმრთისანი, აღმავალნი და გარდამომავალნი ძესა ზედა კაცისასა“.
და	კლარჯ.	ამისთჳს გარდამოვლენ და აღვლენ მოწაფენი, რაჲთა იხილონ ხილვაჲ იგი საკჳრველ – კაცი ცათა შინა, გამოჩინებული, ამისთჳს ყოველსა ადგილსა ანგელოზნი, რაჟამს იშვა, დაეფლა და აღდგა და ოდეს აღმაღლდა, თქუა: „აჰა ესერა ორ კაც სამოსლითა ბრწყინვალითა!“
და	კლარჯ.	და იხილე რავდენი ქმნა: მრავალნი მოწყდებოდეს მჴეცნი და პირუტყუნი, შვილნი და მამანი, საცხოვარნი და მფრინველნი და ყოველივე, რაჲ იყო სოფელსა შინა, ყოველივე დაინთქმებოდა და უნასი ყოველთავე ეწეოდა ქუეყანასა.
და	კლარჯ.	და ჰრქუეს მოწაფეთა: „კაცნო, გალილეველნო, რაჲსა სდგათ და ჰხედავთ ზეცად?
და	კლარჯ.	ამან მადლისაჲ იგი გამოაჩინა საუნჯჱ და რომელი-იგი არა იცოდა ცათა შინა სიმრავლემან ანგელოზთამან, ვითარცა გესმა, აწ იოვანე მუცლით გამო დედასა აუწყებდა.
და	კლარჯ.	საყდარი დაუტევნა უფალმან და იოვანე საშოჲთ ღმრთისა მოსლვაჲ გუაუწყა.
და	კლარჯ.	უფლებანი დაუტევნა ქრისტემან და იოვანე...
და	კლარჯ.	და ვითარცა მოვიდა მთავარანგელოზი და მოაქუნდა სახარებაჲ შინაგან აღმოცენებულისაჲ, ხოლო იოვანე ხლდომით გუაუწყებდა, რამეთუ...
და	კლარჯ.	და იყო სახილველ შემოქმედისა მოკითხვაჲ თჳსისა მიმართ მეუფისა, მჴედრისაჲ კარავსა ყოფაჲ და უფლისაჲ მონისა სართულსა გარდასლვაჲ, რომელმან საშოჲთ საშოსა შინა იხილა იოვანე ხედვით, ხლდებოდა და ბუნებისა საზღვარსა მწრაფლ თანაწარსლვაჲ იწყო.
და	კლარჯ.	და ვინ გუეოხდა ჩუენ და წიაღთაგან მამისათა აღგჳდგინა უდედოჲ იგი?
და	კლარჯ.	და რომელსა-იგი მწუხარებით შობაჲ ესმა შვილთა თჳსთაჲ, მასვე მოაქუს სიხარული, და გუექმნა იგი მწუხარებისა წილ სიხარულ?
და	კლარჯ.	ეჰა პატიოსნებაჲ! ეჰა მიუწდომელი მოსლვაჲ! სამოთხით გამოჴადა ღმერთმან პირველქმნული იგი და მასვე საშოსა ნაშობისა მისისასა დაემკჳდრა.
და	კლარჯ.	და ვისგან-იგი პირველსა მამასა შეჰრისხნა, გამოჴადა, ამითვე მოწყალჱ ექმნა და მოვიდა.
და	კლარჯ.	და ვისგან ქუეყანაჲ და ღმრთისა გზანი გამოჩნდეს, პირველისა რისხვისაგან მაქარვებელად, უჴრწნელითა მკლავითა შემუსრნა ცოდვისა ეკალნი.
და	კლარჯ.	რამეთუ ესრჱთ არს მომავალისა საიდუმლოჲსა შეკრებაჲ, რომლისა ქადაგებაჲ მინებს, ვიპოვო მე უფსკრულთა დანთქმული და ჰაერთა ზედა მავლად შერაცხილ ვიქმნე ზეცისა ძალსა გამომეტყუელი.
და	კლარჯ.	ამისთჳს გევედრები, ნათლისმცემელო, ლოცვაჲ მომადლჱ და უცთომელად დამიცევ.
და	კლარჯ.	ჴმა ხარ და ჴმაჲ სამსახურებელად მე მომმადლჱ.
და	კლარჯ.	სიტყუათა შევსწირავ შენდა საკუმეველად და სასოებით ვიწყო მე სიმჴნესა შენსა მითხრობად, დავბრკოლდები მე სიხარულით ძლევად ჩემდა ჩემისა წინამძღურისა ძლევაჲ დაკჳრვებით.
და	კლარჯ.	და იყო მათ დღეთა შინა ჰეროდჱ მეფისათა, ნუუკუე ვინ-მე ერთობითა ამათ სახელითაჲთა სახარებისაგან შესცთეს უწყებასა,
და	კლარჯ.	რამეთუ სხუაჲ იყო ჰეროდე, რომელმან მოკლა წინამორბედი, და სხუაჲ არს ჰეროდე, რომელმან მოთიბნა ყრმანი – ჯეჯილნი იგი ღმრთისმსახურებისანი ძიებასა მას იფქლისა თავწარსხმულისასა.
და	კლარჯ.	ესევითართა მათ დღეთა იყო ვინმე მღდელი, სახელი ერქუა ზაქარია და ცოლსა მისსა – ელისაბეთ.
და	კლარჯ.	იყვნეს ორნივე მართალ, რამეთუ ეზიარებოდეს სოფლისა ზეარებასა – დედაკაცი მამაკაცსა, განგებულად ვიდოდეს და სჯულისაჲ ეტჳრთა უღელი, სიმართლჱსა მოიპოვებდეს და შვილი არა ესუა.
და	კლარჯ.	დაყენებული იყო საშოჲ და სიგრძითა ჟამთაჲთა წარწყმედულ იყო წესი, რამეთუ იყო ელისაბეთ ბერწ.
და	კლარჯ.	და ორნივე გარდასრულ იყვნეს დღეთა მათთა, უშვილო იყვნეს ბუნებით და ჟამნი ყრმათა შობისანი განწესებულნი წარეწყმიდნეს უთესლოებითა.
და	კლარჯ.	და იყო მღდელობასა მას ზაქარიაჲსსა ბრწყინვალე კრებაჲ ვნებისაჲ, შეიმოსა სამოსელი და დაიდგა გჳრგჳნი და მოიღო სასაკუმევლჱ და წმიდასა მას შეისწრაფდა დაუბრკოლებელად.
და	კლარჯ.	და ვითარცა მიიწია იგი შინაგან კრეთსაბმელსა მას, „ეჩუენა მას ანგელოზი უფლისაჲ მარჯუენით საკურთხეველისა მის საკუმეველთაჲსა“.
და	კლარჯ.	შეძრწუნდა ზაქარია და წარსლვად ვერ უძლო ანგელოზისა მის ხილვითა და გარე-უკუ-მოვიდა.
და	კლარჯ.	და ვითარ მრავალ ჟამ დგა დაკჳრვებულად.
და	კლარჯ.	სხუაჲ მღდელობს და მახლობელად საკურთხეველსა საკუმეველთაჲსა დგას.
და	კლარჯ.	რამეთუ ანგელოზი არს და არა კაცი, რომელსა-ესე ვხედავ, და აჰა, ესე ტაძარი არს და არა მაყუალი, რამეთუ არა გჳსწავიეს ანგელოზისა თანა მსახურებაჲ.
და	კლარჯ.	ვითარ-მე ვიქმნე, ანუ რასა-მე ვიქმოდი და ვინ თანამზრახვალად მოვიყვანო?
და	კლარჯ.	საშინლად და ბრწყინვალედ სახარებაჲ მოუღებიეს და მოსრულ არს, ანუ სიყმილითა-მე და ბრ...ლითა გჳთქუამს?
და	კლარჯ.	და არა უგულებელს-ყო მთავარანგელოზმან გაბრიელ მღდელისა იგი შიში.
და	კლარჯ.	სარწმუნოებისა არა შემწყნარებელი და მაშინღა სახარებაჲ იგი აუწყა, რაჲთა შეუძრწუნებელად სულითა უწყებაჲ იგი შეიწყნაროს.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა: ზაქარია, ნუ გეშინინ სახარებისათჳს.
და	კლარჯ.	„გულსმოდგინედ ვედრებაჲ შენი შეესმა უფალსა და ცოლმან შენმან გიშვეს შენ ძჱ და უწოდი მას იოვანე“.
და	კლარჯ.	მესმა და მოვედ, რამეთუ ქალაქსა ღმრთისასა აღწერილ არს, რომელი-იგი მუცელმან არა აღმოაცენა, რამეთუ მრავალთა შობასა მისსა უხაროდის, რამეთუ შენი არს შვილი, ხოლო ნიჭი – მრავალთაჲ.
და	კლარჯ.	ზაქარიას, მხიარულცა იქმნა და გამომეძიებელცა.
და	კლარჯ.	გულისსიტყუაჲ იგი მეჭუელისაჲ გაბრიელს, ვითარცა ესმა და ცნა, რამეთუ მიუგ… მუნ ედ… ხოლო ნა… თავს-იდვა..იგი… არამედ შეურაცხ-ყო მა…
და	კლარჯ.	იგი საკუმეველის მკუმეველი და სარწმუნოებისა არა შემწყნარებელი და პირი მისის აუწყებდა განრისხებასა და ჰრქუა: ესრჱთ გამომკითხავა მე ზაქარია?
და	კლარჯ.	ღმრთის მსახურებისაგან სახარებაჲ მიიღჱ და წინდსა მიმჴდი?
და	კლარჯ.	მიიღებ ნიჭსა და იტყჳ: „ვითარ-მე ვცნა ესეო“, ვითარ ვცნა?
და	კლარჯ.	– „მე ვარ გაბრიელ“, წინდად მისთჳს სახელი ჩემი მიიღე, და თუ მცირე არს ესე შენდა, ისმინე პატივი: „მე ვარ, რომელი ვდგა წინაშე უფლისა , და მეტყჳა: ვითარ-მე ვცნაო?
და	კლარჯ.	შენ – „მოხუცებული და ცოლი შენი – გარდასრულ დღეთა მისთა და ჟამთა.
და	კლარჯ.	არა დასცხრეა ღმრთისა უშიშებად და ჟამთა დატევებად?
და	კლარჯ.	და რაჲსათჳს დადგეს ანგელოზნი სწავლად მათა, ვითარმედ ამაღლდა ზეცად?
და	კლარჯ.	და იტყჳ: ვითარცა ვცნა მე?
და	კლარჯ.	ხენი განჴმებოდეს, ნერგნი, წყარონი და მდინარენი და ყოველივე სოფელი წარწყმდებოდა და დაქცევაჲ შეემთხუეოდა, ურწმუნოებაჲ, რამეთუ ცაჲ შეკრულ იყო და ყოველივე მოწყდებოდა გულისწყრომითა მით ელიაჲსითა და არარაჲ ჰშჭირდა ელიას რომლისაჲვე, რამეთუ შურითა დამთრვალ იყო.
და	კლარჯ.	ვითარ ისწავე აბრაჰამისგან ისაკის შობაჲ: არაა, ვითარ-იგი ჰრწმენა მას და ჟამნი შეურაცხ-ყვნა, და ჰრწმენა მას სიბერეცა ერჩდა?
და	კლარჯ.	რამეთუ ურწმუნოებაჲ გაქუს შენ ხატად მრავლად და წინდსა მიმჴდი მე.
და	კლარჯ.	ვითარ შენ ზეცისა სიტყუაჲ გარწმუნო, ჵ ზაქარია, რომელი-იგი მრავლით ნათესავით წინა ესაია სახარებაჲ წინაწარმეტყუელა: „აჰა ესერა ქალწული მიუდგეს და შვეს ძჱ!“.
და	კლარჯ.	და მას ჰრწმენა და უფროჲსღა ქადაგა, ხოლო შენ უმცირესსა ურწმუნო იქმენ და სიტყუასა გამომკითხავ მე, ზეცით რომელმან მომავლინა მე შენდა, რამეთუ შენ გული გითქუამს სასწაულისა მიღებად.
და	კლარჯ.	აწ მიღე უწყებაჲ ყრმისა შობისათჳს წინდად და იყავ მდუმარჱ, ვიდრემდის სიტყუამან დაამტკიცოს საქმე.
და	კლარჯ.	და მან არა იცის, რამეთუ სისულელე ეგე ღმერთისაჲ უბრძნეს კაცთა არს, რამეთუ ჰგონიეს სიტყუათა ამათ ჩემთაგან, ვითარცა უძლური ვინმე.
და	კლარჯ.	მწუხარებამან აღავსნა გულნი თქუენნი, უკუეთუ რაჟამს მესხნიან ჩუენ მოყუარენი და თჳსნი, არა დავითმინით განშორებაჲ მათი, ვითარ მჴსნელისა და მოძღუარისაჲ და მოღუაწისა და მოწყალისაჲ და მშჳდისაჲ და სახიერისაჲ.
და	კლარჯ.	აწ შობისა წილ სამარედ მწრაფლ ჴმითურთ მივედ უშვილოვებითურთ, შეკრვით განისწავლჱ ჴმითა და მიუდეგ ჴმითა, რამეთუ აწ მას ხოლო მიუტევო მე შეცოდებანი მამისანი, რამეთუ უფლისა საყუარელი არს: ვითარცა უნდეს მეგობარსა, ეგრეცა სთხოვოს.
და	კლარჯ.	არა იცის, რამეთუ მე შევსუა სასუმელი ესე, ხოლო იგი დაითროს და დაბნელდეს და ჩემთა განიღჳძონ და აღდგენ.
და	კლარჯ.	და ესე სიტყუაჲ შინა ვითარ აღესრულებოდა, ჟამი გარედავიდოდა და სიმრავლესა მას ერისასა უკჳრდა გარჱ და გონებაჲ განიზრახვიდა და თითოეული მათი სხუად ჰგონებდეს, ვიდრემდის ზაქარია გამოჩნდა და მოასწავებდა დუმილით, რაჲ-იგი ევნო სიტყუასა.
და	კლარჯ.	რაჟამს შთამნთქას მე და იხილნეს კლდენი განხეთქილნი, სამარენი აღხუმულნი და მკუდარნი აღდგომილნი.
და	კლარჯ.	ხოლო მსახურებაჲ იგი … აღასრულა და წარვიდა სახლად თჳსა.
და	კლარჯ.	და თჳთ იგიცა განსთქდეს და მკუდარნი გამოვიდენ ცოცხალნი და ზეცად აღვიდენ.
და	კლარჯ.	რაჟამს იხილოს ესე ყოველი, ინანდეს და იგლოვდეს, რომელთა-იგი საყუარელთა ზედა იხარებს.
და	კლარჯ.	უკუეთუ შობისა ქადაგებაჲ გინდეს, წეს არს ყოველთაჲ მოჴსენებაჲ მოძმეთაჲ და შეკრებაჲ დღესასწაულსა.
და	კლარჯ.	რასა ეტყჳს მას ღმერთი: „მიგუალე შენ მდინარესა მას ქორალისასა და უბრძანო ყორანსა, რაჲთა გზრდიდეს შენ მუნ“.
და	კლარჯ.	მეექუსესა თუესა მიდგომითგან ელისაბედისსა ნაზარჱთა მივიდა გაბრიელ ქალწულისა და აქუნდა ხარებაჲ, რომელი სახლსა შინა იხილა და მოიკითხა.
და	კლარჯ.	და თქუეს: „ესე იესუ, რომელი აღმაღლდა თქუენგან ზეცად, ესრჱთვე მოვალს“.
და	კლარჯ.	არა იცის, რამეთუ რომელსა საბრჴესა დააგებს, და იგივე შევარდეს მას და აღესრულოს წერილი იგი: „ჴნარცუ თხარა, აღმოჰკუეთა და შთავარდა იგი მთხრებლსა მას, რომელცა ქმნა“, რამეთუ არა იცის, რომელ ეგულების აღმართებად ჯუარი.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა: შესწუხენით, რამეთუ აღმაღლდა.
და	კლარჯ.	რამეთუ ჩემდა არს პატივ და მისსა – მახჳლ, ჩემდა არს ტაძარ და მისსა – სიკუდილ, ჩემდა არს დიდება და მისსა – წარსაწყმედელ.
და	კლარჯ.	მერმე კუალად ვთქუავე ურცხჳნოთა ჰურიათაჲ და წარმოვიხუნე შუვა ყანას, რამეთუ შჯული შჯულსა გარდააქცვეს, რამეთუ არა არს ჭეშმარიტება, არამედ უკეთურება.
და	კლარჯ.	პირველად საუფლოდ კაცსა მას განიზრახვიდა და ესრჱთ ჰრქუა: „გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა!“
და	ბალ.D	63. ხოლო შემდგომად მცირედსა ჟამსა დასნეულდა მეფე აბენეს და მოუწოდა ძესა თჳსსა და მიუთუალა ყოველი სამეფოჲ ჴელთა მისთა.
და	კლარჯ.	ჵ სასუმელისაჲ ამის, რომელი არს ეშმაკისა საწერტელ, ხოლო ცხოვართა განმათავისუფლებელ და ცოდვილთა მლხინებელ და უკუდავებისა სასუმელ და სასუფეველსა მომნიჭებელ, ცხოვრებისა შემოქმედ და ყოველთა კაცთა წინამძღუარ და სასო.
და	კლარჯ.	იგი აჩრდილ, ხოლო ესე ჭეშმარიტება, იგი სახჱ, ხოლო ესე საქმე, რომელსა-იგი ჰმსახურებ ელიას, რომელსა ელია მოსლვად, რომლისათჳსცა-იგი დიდი გაქუეს სიტყუაჲ და წინაწარმეტყუელად მას ჰხადი.
და	კლარჯ.	და რაჲთა ქმნენ, რომელი-იგი ელისე, რაჟამს იხილა მოძღუარი თჳსი ამაღლებულად, დაიპო სამოსელი თჳსი.
და	კლარჯ.	ესე სასუმელი შევსუათ ჩუენ ყოველთა ქრისტე იესუჲს მიერ, ღმრთისა ჩუენისა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და პატივი უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და ესე არს ერთი მიზეზი მუნ ყოფისა ანგელოზთაჲსა.
და	კლარჯ.	რამეთუ ყორანი შჯულსა შინა არაწმიდა არს და შჯულმან ეგრევე გუაუწყა არაწმიდებაჲ ყორნისაჲ.
და	კლარჯ.	და მიზჱზი მეორჱ არა უმცირჱს არს ამისსა.
და	კლარჯ.	რაჲსათჳს დართო, რომელი აღმაღლდა ზეცად და რაჲ არს ესე, ზეცად აღმაღლდა?
და	კლარჯ.	რამეთუ სიგრძჱ გზისაჲ იყო ფრიად და ვერ ძალ-ედვა სახედავთა კაცობრივთა ხედვად ჴორცთა, მიწევნულთა ცად, არამედ რავდენ აღმაღლდის, დაიფარვინ თუალთაგან და რაჲთა არა ჰგონებდენ მოწაფენი, ვითარმედ ვითარცა ამაღლდა ელია ვითარცა ზეცად, ეგრჱთვე ამაღლდეს.
და	კლარჯ.	და ამისთჳს თქუეს: რამეთუ ამაღლდა თქუენგან ზეცად.
და	კლარჯ.	და არა და-თო ესე განტევებულად, რამეთუ ელია აღმაღლდა რეცა ზეცად, რამეთუ მონაჲ იყო, ხოლო იესუ ზეცად – რამეთუ უფალი იყო.
და	კლარჯ.	და იგი – ეტლითა ცეცხლისაჲთა, ხოლო ესე – ღრუბლითა ნათლისაჲთა.
და	კლარჯ.	მაშინღა მერმე, რამეთუ მრავალი ჟამი წარჴდა და მდინარე იგი დაჰჴმა, ეტყჳს ღმერთი: „აღდეგ და წარგუალჱ გამოზრდად სარეფთად სიდონიაჲსა, და უბრძანო მუნ ქურივსა, რაჲთა გამოგზარდოს შენ“.
და	კლარჯ.	10. წმიდასა დღესა დიდსა, ნათლითა შემოსილსა აღვსებასა, აღდგომასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა საკითხავი, თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა მელენტი ეპისკოპოსისაჲ
და	კლარჯ.	ნათელ-იღჱ, ნათელ-იღჱ, იერუსალჱმ, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი და დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდა და ვიდოდიან ყოველნი ნათესავნი ნათელსა შენსა.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, რომელი უშრომელად შუვამდგუმელ ხარ მოკუდავთაჲ და ღმრთეებისაჲ!
და	კლარჯ.	განიღჳძჱ, განიღჳძჱ, სიონ! განიღჳძჱ და აღდეგ იერუსალჱმ!
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, რომელმან ჰშევ ღმერთი შიშუელი და კაცი არა ლიტონი!
და	კლარჯ.	ვითარ წყარონი, ვითარ ტბანი, ვითარ მდინარენი, ვითარ ნერგნი, ხენი ნაყოფიერნი, და უნაყოფონი, ნაყოფთა იგი მოსპოლვაჲ, მფრინველთაჲ და სხუათა მრავალთაჲ, ყრმათაჲ სიკუდილი, დედათა გოდებაჲ, სოფლისაჲ იგი დაქცევაჲ.
და	კლარჯ.	და დაიდგ გჳრგჳნი სიკეთისა შენისაჲ, სიონ, და შეიმოსჱ დიდებაჲ შენი, იერუსალჱმ!
და	კლარჯ.	ხოლო მას ვითარცა ესმა სიხარული, არა განმიმარტა, არამედ დაუკჳრდა ჴმაჲ მას და თქუა: „ვინაჲ არს ესე მოკითხვაჲ?“
და	კლარჯ.	და რაჟამს აღმაღლდა ჴორცითა მით, რომელ-იგი მისსა შეერთებულ იყო, და იყოს ცათა შინა ხილვაჲ უცხოჲ, რაჟამს იხილეს გუნდთა ანგელოზთასა მეუფჱ დიდებისაჲ, უფალი ძლიერებათაჲ, მსგავსად ჩუენდა, თქუეს: ვინ არს ესე, რომელი მოვალს ედომით?
და	კლარჯ.	აღადგინა იგი ღმერთმან, უბრძანა ურვისა მას ქუეყანასა მისლვაჲ მიერვე სიდონდმდე, რაჲთამცა ესრჱთ იხილა ელია საქმე იგი, ევედრა უფალსა თჳსსა და მო-მცა-სცა წჳმაჲ.
და	ბალ.E	ხოლო ძემან მეფისამან, ვითარცა ჯერ-არს, პატივით მოიკითხა იგი და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა განვიდეს მისგან.
და	კლარჯ.	განიძარცუე სამოსელი გლოვისა შენისაჲ და შეიმოსჱ სამკაული სიხარულისა შენისაჲ, ქალაქო წმიდაო, რამეთუ „აჰა ესერა, მწუხრი განისუენა ტირილმან და ცისკარსა ამას მოიწია სიხარული“ აღდგომისაჲ.
და	ბალ.E	და უბრძანა ბალაჰვარს, რაჲთა უჩუენოს თუალი იგი.
და	კლარჯ.	და დედათათჳს ვიტყჳ, რომელნი გუშინ...
და	კლარჯ.	ესე არს ქუეყანით. და სიმეწამულჱ სამოსლისა მისისაჲ ბოსორით.
და	ბალ.E	მიუგო ბალაჰვარ და ჰრქუა: არა ჯერ-არს, თუმცა უდბად შე-რაჲმე-გამთხჳე, რამეთუ ჭურჭელი ჩემი ეგრეთ არს, ვითარცა გაუწყა მზარდულმან.
და	კლარჯ.	იყვნეს სიკუდილისათჳს ...სა: განემზადენით და აღიმსთუვეთ და მოელოდით აღდგომასა.
და	კლარჯ.	და ამათ თანა ჰკითხეს მათ: რაჲ არს ესე ცემაჲ, რომელ არს ჴელთა შენთაჲ?
და	კლარჯ.	და მან ჰქრუა მათ: რომელი ვიცი სახლსა საყუარლისა ჩემისასა.
და	ბალ.E	ხოლო აწ მნებავს გამოცდაჲ შენი სიტყჳთა და, უკუეთუ შემძლებელ იყო, გიჩუენო, რამეთუ შენთჳს მომიღიეს იგი და არავის სხჳსათჳს, და მე ვესავ ღმერთსა, რამეთუ მიწუდომილ ხარ საზომსაცა ხილვისა მისისასა, და მისწუთეცა, თუ ღმერთსა უნდეს.
და	ბალ.E	რამეთუ მე, გლახაკი ესე, ძეო მეფისაო, მიმითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწორებელად.
და	კლარჯ.	და ვითარცა-იგი, რაჟამს იჭუეულ იქმნა თომა, უჩუენნა ჴელნი თჳსნი და გუერდი შემდგომად აღდგომისა და უბრძანა, რაჲთა განიხილონ ადგილი იგი სამშჭუალთაჲ და ნაგურემი იგი გუერდისაჲ.
და	კლარჯ.	არამედ უგუნურებაჲ რაჲმე მოიღო და ესრჱთ ვიდოდა გზასა მას და უწყალოებაჲ შეიმოსა და რომელივე სიტყუაჲ არა შეჰრაცხა, ვითარცა წეღან ვთქუ: შურითა მთრვალ იყო.
და	ბალ.E	და მოაღებინა ნაგევთაგან სკორე და მყრალი ბაყლები მძორისაჲ და სხუაჲ საძაგელი ძვალები და კიდობანთა მათ შინა ჩადვა ყოველი.
და	კლარჯ.	ელოდეღა წუთ და იმხილო შენ ცოდვისაგან.
და	კლარჯ.	რაჲთა ეუწყოს მთავრობათა მათ და ჴელმწიფებათა ზეცისათა ეკლესიისაგან მრავალფერი სიბრძნე ღმრთისაჲ, რომელი-იგი განმზადა უწინარჱრჱსა ყოვლისა საუკუნეთა ქრისტჱს იესუჲს მიერ უფლისა ჩუენისა, რომლისაჲ არს სუფევაჲ და ძლიერებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	ვიდრე იგინი განიზრახვიდეს და მივიდოდეს გზასა მას და იტყოდეს: „დაღაცათუ მივალთ, სამარესა მას შინა ვინ შეგჳტევნეს ჩუენ?
დ	კლარჯ.	22. დ. საკითხავი, თქუმული წმიდისა იოვანჱ ოქროპირისაჲ ახალკჳრიაკისათჳს და თომა მოციქულისათჳს
და	კლარჯ.	დაღათუ მიგუაქუს ნელსაცხებელი და საკუმეველი, მკუდარი იგი ვინ გჳჩუენოს ჩუენ?
და	კლარჯ.	რომელნი-იგი ცოდვასა შინა დამჳდრებულ არიან, მათთჳს კბოდე იქმენ, ცაჲ შეჰკარ და ქუეყანასა აღჳრ-ასხენ და სრბაჲ იგი სახეთაჲ მათ შეიპყარ.
და	კლარჯ.	და არა გნებავს ლოცვაჲ, რომელი-ესე იქმნების?
და	კლარჯ.	მოგეახლები კუალად ჩუენებად თქუენდა თომაჲსა, რომელი-იგი ოდესმე ურწმუნო აღდგომისათჳს ქრისტჱსა, ხოლო შემდგომად ხილვისა მის და შეხებისა მორწმუნე მისა უფროჲს და ღმრთად აღმსარებელი.
და	კლარჯ.	ელოდე წუთ ერთ და შენცა გემხილოს და შენცა ცოდვასა შეჰვარდე და კაცთმოყუარებასა მიევედრო უფლისაგან, რაჲთა შენცა უკაცთმოყუარე იყო მოყუასთათჳს.
და	კლარჯ.	მოვედით! ამიერითგან გლოცავ თქუენ და მშჳდობისა სიმდაბლჱსა მორჩილ იქმნნეთ წმიდათა ამათ სიტყუათა, რომელსა მცირედითა მის მიერ მოცემითა განგიმზადებ თქუენ დღეს.
და	კლარჯ.	მაცხოვარი ყოველთაჲ, რომელმან წარმოტყუენა ჯოჯოხეთი და იქმნა პირმშო მკუდართა, შევიდა ბჭეთა ჴშულთა მოწაფეთა მისთა თანა, „ხოლო თომა, რომელსა ერქუა მარჩბივ, არა იყო მათ თანა“.
და	კლარჯ.	სასურველი იგი მოვიდა სურვიელთა თანა და მათ თანამოსურნე იგი აკლდა.
და	კლარჯ.	პეტრეცა წარმოვადგინე, რამეთუ ესევე საქმე შეხუედა ცოდვისაჲ, ინანდა და აჴოცნა ცოდვანი თჳსნი ღმრთისა კაცთმოყუარებითა.
და	კლარჯ.	მწყემსი იგი კეთილი მოვიდა სამწყსოსა და ცხოვარი იგი გარეშე სამწყსოსა შეცთომილ იყო, მეუფჱ იგი ზეცისაჲ მოვიდა და მეჴედარი იგი თჳსაგან იყო საღმრთოთა მათგან მოყუასთა.
და	კლარჯ.	კუალად ელიაჲსა მოვიდეთ, რამეთუ ღმერთსა უნდა კაცთმოყუარებაჲ და მოცემად წჳმაჲ არამედ ითხოვდა ლოცვასა მონისაგან.
და	კლარჯ.	აწ რაჲ-მე წარჰჴდა ელია ყოველსა მას გზასა და მოვიდა სარეფთად სიდონიაჲსსა და იხილა ქურივი ჩხირთა მკრებალი?
და	კლარჯ.	ხოლო უკუეთუმცა მათ თანა ყოფილ იყო, არამცა შეორგულებულ იყო, არცა ჴელი შეეხო მას და ეგრჱთ ერწმუნა.
და	კლარჯ.	და თუმცა არა შეხებითა მით ესრჱთ რწმუნებულ იყო მისა, არამცა ესრჱთ ესწავა ჩუენდა სარწმუნოებაჲ, ვინაჲ მოწაფისაჲ მის ურწმუნოებაჲ ჩუენისა სარწმუნოებისა დედა იქმნა.
და	კლარჯ.	აწ იხილა ელიაჲსიცა სიბრძნის სიყუარული და სარწმუნოებაჲ და სათნოებაჲ და სიმჴნე.
და	კლარჯ.	ამისთჳს ჩუენცა არა ხილვით ქრისტჱსა თავყანის-ვსცემთ, ვითარცა-იგი მან ხილვითა თავყანის-სცა, და შეუხებელსა მას უზჱშთაჱს ვადიდებდეთ, ვითარცა-იგი მან ხილვით ადიდა.
და	კლარჯ.	აწ უკუე ესოდენ გზაჲ მოვლჱ და ქურივისა თანა ვიყოა მასვე ჭირსა შინა?
და	კლარჯ.	ვიხილჱთ, რომელმან-იგი თქუა: „მე ვარ აღდგომაჲ“, და აღდგომაჲ ცხორებისა მისგან მოვიღეთ.
და	კლარჯ.	ვიხილეთ, რომელმან-იგი თქუა: „ჴელმწიფებაჲ მაქუს დადებად თავისა ჩემისა და ჴელმწიფებაჲ მაქუს მერმე აღებად მისსა“.
და	კლარჯ.	და ჴელმწიფებაჲ მისი საქმეთაგან ვისწავეთ, რამეთუ მოვიდა ჩუენდა და კარნი იგი დაჴშულნი არა დათრგუნნა.
და	კლარჯ.	ესოდენ შემაურვებ მე და უკუანაჲსკნელ სიყმილსა ქურივსა მიმავლინებ?
და	კლარჯ.	და არა ხოლო ქურივ, არამედ გლახაკცა იყო.
და	კლარჯ.	და ესერა ქურივი კრებს ჩხირთა, რაჲსა-მე ისწრაფე ელია?
და	კლარჯ.	ვიხილენით ჩუენ ფერჴნი მისნი, რომლითა დაითქუნა სიკუდილი და აღდგომაჲ ყოველთა მოგუენიჭა.
და	კლარჯ.	ვიხილეთ წმიდაჲ იგი გუერდი მისი განღებული ჩუენთჳს, რომლისაგან გამოვიდა სისხლი და წყალი – ორნივე მდინარენი ცხორებისა ჩუენისანი.
და	კლარჯ.	მიუგო თომა და ჰრქუა მათ: თქუენ იხილეთ უფალი და მე მარტოჲ ხოლო არა ღირს ვიქმენა ხილვად მისსა?
და	კლარჯ.	იხილენ პირველად ბჭენი იგი სიგლახაკისანი და ნუ ჴშირად იკითხავ სიმკოდვესა მისსა.
და	კლარჯ.	და არცაღა ვითარცა-იგი იხილეთ თქუენ იგი ჯუარცუმული, ვიხილე მეა ეგრჱთ მწუხარემან თქუენ თანა?
და	კლარჯ.	„და თუ არა ვიხილო ჴელთა მისთა სახჱ სამშჭუალთაჲ და დავასხნე თითნი ჩემნი სახჱსა მას სამშჭუალთასა ფერჴთა მისთასა და შევახო ჴელი ჩემი გუერდსა მისსა, არასადა მრწმენეს“.
და	კლარჯ.	ვითარ შეხუალ, ელია, ხედავ ჩხირთა კრებს და შენ საზრდელსა ითხოვ მისგან.
და	კლარჯ.	ხოლო მას ვითარცა შობაჲ ესმა და ძჱ, თქუა: „ვითარ-მე იყოს ესე ჩემდა, რამეთუ მე მამაკაცი არა ვიცი?“
და	კლარჯ.	ჰრქუა მას გაბრიელ: „სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ“.
და	კლარჯ.	მიიღე, ქალწულო, თქუმული და ნუ ეძიებ დუმილსა.
და	კლარჯ.	რამეთუ არა ვტყუვი მე სიტყუასა ამას, ელისაბედ მოწამე არს ჩემდა ბერწობითა და სიბერითა, რომელი შენ თანა მიდგომილ არს წინამორბედისათჳს.
და	კლარჯ.	უკუეთუ ბერწობაჲ და სიბერჱ მიდგომილად ვთქუა, არა მცირე არს წინდი ბერწისაჲ და მოხუცებულისაჲ, ქალწულისა შობისათჳს შუა არარაჲ არს.
და	კლარჯ.	ხოლო მან ჰრქუა მას: „მარიამ, ნუ გეშინინ, რამეთუ ჰპოვე მადლი“, რომელი-იგი წარწყმიდა პირველმან მან შექმნულმან, მან მარტომან ცთომაჲ შეიწყნარა, შენ მარტოჲსა ცთომისა დაჴსნაჲ მოგიღებიე, რამეთუ „ჰშვე შენ ძჱ და ამას უწოდი სახელი იესუ“.
და	კლარჯ.	ხოლო ესე ქალწულსა ვითარ ესმა, იწრაფა და შევიდა სახლსა ზაქარიაჲსსა და ელისაბეთ პოვა მიდგომილი და მოიკითხა.
და	კლარჯ.	ხოლო ყრმაჲ იგი შინაგან… და მოუგებდა, რამეთუ შენგან საშოსა დადგრომილ იყოს.
და	კლარჯ.	ვერ დაითმინა, ელისაბედ შვილისა თჳსისა კრთომაჲ, სულითა წმიდითა აღივსო და ჰრქუა ქალწულსა: „კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!“
და	კლარჯ.	კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!
და	კლარჯ.	კურთხეულ არს ნაყოფი, რომელი ჭამოს ადამ და სძლოს მტერსა.
და	კლარჯ.	კურთხეულ არს ნაყოფი – ყოვლისა სოფლისა საზრდელი და სამოსელი.
და	კლარჯ.	„და ვინაჲ არს ესე ჩემდა, რაჲთამცა მოვიდა დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა?“
და	კლარჯ.	ხოლო ზაქარია სახლსა შინა, ვითარცა პირველ ვთქუ, დადგრომილ იყო და ურწმუნოებისათჳს აღჳრ-ესხნეს, რამეთუ სწორად მიდგომისა უტყუ იყო იგი, დაშჯისა ყრმისა შობისათჳს მიიღო,
და	კლარჯ.	და ვითარ გამოჴდა უდაბნოჲსაგან საშოჲსა უდაბნოს მყოფი იგი, მაშინ ფიცარი მოითხოვა მამამან და მეცნიერად დაწერა, რომელ-იგი ესმა ურწმუნოდ და ყრმასა მას სახელი მისცა და მან ჴმაჲ მისგან მოიღო.
და	კლარჯ.	ესრჱთ არს შენი, წინამსრბოლო და ნათლისმცემელო, ვიდრე შობადმდე საიდუმლოჲ, რამეთუ ესრჱთ ღმერთმან ვიდრე მიდგომადმდე მოგმადლა შენ პატივი, გაბრიელ, რომელმან უფლისა შობაჲ და შენი მიდგომაჲ ახარა,
და	კლარჯ.	ვინ მართალთაგანი იშვა და ძღუნად ჴმაჲ შეწირა მამისა?
და	კლარჯ.	მცირედ შევცვალო და ჟამსა თჳსსა ვგალობდე, რამეთუ ამას იტყოდა: „კურთხეულ არს უფალი, ღმერთი ისრაჱლისაჲ!“
და	კლარჯ.	რამეთუ მისსა ჰშუენის დიდებაჲ და პატივი უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	11. ბ. საკითხავი, თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა კჳრილჱ მთავარეპისკოპოსისაჲ იერუსალჱმელისაჲ, მკუდრეთით აღდგომისათჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა
და	კლარჯ.	„იხარებდ, იერუსალჱმ, და შემოკერბით ყოველნი მოყუარენი“ იესუჲსნი, რამეთუ აღდგომილ არს მკუდრეთით.
და	კლარჯ.	„გიხაროდენ ყოველთა, რომელნი-ეგე პირველ იგლოვდით“, რომელთა ჰურიათა იგი კადრებაჲ და უშჯულოებაჲ გესმოდა.
და	კლარჯ.	რამეთუ იგინა მათგან, კუალად აღდგა აქა და ვითარცა-იგი ჯუარცუმისა მისთჳს იყო, ეგრეცა აღდგომისა ხარებაჲ ახარებდინ კრებულსა ამას: გარდაიქეცინ გლოვაჲ იგი სიხარულად და მწუხარებაჲ – მხიარულებად.
და	კლარჯ.	და აღივსენინ პირი ჩუენი სიხარულითა და მხიარულებითა მისთჳს, რომელმან-იგი თქუა შემდგომად აღდგომისა: „გიხაროდენ“, რამეთუ ვიცი ქრისტესმოყუარეთაჲ მათ პირველ დღეთა ამათ მწუხარებაჲ,
და	კლარჯ.	რამეთუ სიტყუაჲ იგი შესხმისაჲ სიკუდილისათჳს იყო და საფლავისა, ხოლო აღდგომაჲ არღა ხარებულ იყო და მოელოდა გონებაჲ მათი სმენად სასურველსა მას.
და	კლარჯ.	გარდა -თუმცა -ვინ -აგორვა ლოდი იგი კარისა მისგან საფლავისა, რაჲთამცა შევედით და ვსცხეთ საცხებელი ესე წყლულთა მათ სამშჭუალთასა?“
და	კლარჯ.	და ვითარ ამას განიზრახვიდეს ოდენ, სასმენელ იქმნა ლოცვაჲ მათი და ვიდრე სიტყუათა...
და	კლარჯ.	და მცველნი იგი შიშითა მით მიმოგანდგეს, ვითარ იხილეს, რამეთუ ლოდი იგი კარისა მისგან იძრვოდა და თჳთ თავით თჳსით გარდაგორვიდა.
და	კლარჯ.	ვაქებ შენსა მაგას სიტყჳსგებასა და ქრისტჱსმოყუარესა გონებასა, ურწმუნო იქმენ მცირედ ოდენ, რაჲთა მრწმენეს მე მდიდრად.
და	კლარჯ.	ფერჴნი მოიპოვნა ლოდმან მან, სლვაჲ მოიპოვა, თუალისა წამსა თჳთ გარდაგორვიდა, რამეთუ არავინ ჩნდა, რომელი აგორვებდა, და არცა მიმოაქცევდა ვინ და არცა მიდრკებოდა,
და	კლარჯ.	მერმე იტყჳს: „უკუეთუ არა ვიხილო ჴელთა და ფერჴთა სახჱ სამშჭუალთაჲ და გუერდისა მისისა ადგილი ლახურისაჲ, არასადა მრწმენეს“.
და	კლარჯ.	ვიხილო თუალითა ჩემისა ქადაგებული ჩემგან, რამეთუ ვიდრე სასმენელთა თუალნი უფროჲს ღირს არიან მოწამედ, და მაშინ მრწმენნენ სიტყუანი ეგე თქუენნი.
და	კლარჯ.	შევახო ჴელი ჩემი წყლულებასა მისსა და მაშინ მრწმენეს ხილული იგი.
და	კლარჯ.	და დავსდვა თითი ჩემი ვნებულსა მას ჩემთჳს და მაშინ თაყუანის-ვსცე აღდგომილსა მას მკუდრეთით.
და	კლარჯ.	ხოლო ანგელოზსა მას ვერ ჰხედვიდეს და მისგან შეძრწუნდეს მცველნი იგი და იტყოდეს: გან-თუმცა-რაჲ-ვირინენით თავნი ჩუენნი ამიერ, ნუუკუე ...ძანა სლვაჲ...
და	კლარჯ.	ფერჴნიცა ესე ჩუენნი მავალნი და ყვნეს ვითარცა უძრავნი.
და	კლარჯ.	გარდამოჴდა ანგელოზი განღებად კარისა მის სამარისა პირსა წინაშე უფლისასა, და ვინ უწყის, გარდამოსლვასა ოდენ მის ანგელოზისასა იყო აღდგომაჲ უფლისა მის ანგელოზთაჲსა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა-იგი აღდგა საფლავისა მისგან დაკრძალულისა, ეგრჱცა შევიდა ჴორცითა მით, რომელთა თანა იყო ღმრთეებაჲ, და ზღურბლნი იგი არა დათრგუნნა,
და	კლარჯ.	ვითარცა იხილა მან ანგელოზმან უფალი, რამეთუ გამოვიდა კარსა თანა მის სამარისასა, დავარდა და თაყუანის-სცა უფალსა მას თჳსსა და იწყო მადლობად მისსა, რომელმან ღირს-ყო განღებად კარისა მის სამარისა წინაშე პირსა უფლისა მის თჳსისა.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ აღდგომილ არს მკუდრეთით მკუდარი იგი და „მკუდართა თანა თავისუფალი“ და მკუდართა განმათავისუფლებელი, რომელმან-იგი შეურაცხებით, მოთმინებით გჳრგჳნი ეკლისაჲ თავს-იდვა, ესე აღდგა და სიკუდილისა ძლევისა შარავანდნი შეიბნა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა-იგი ჯუარისა მისისათჳს წამებასა მას შორის მოვიღებდით, ეგრეცა აწ ისმინე აღდგომისათჳს და წამებანი იგი სარწმუნო-ვყვნეთ.
და	კლარჯ.	და თუ მის ჟამისა შემდგომად აღდგა, ვითარმცა არა პოვეს დედათა მათ, რომელნი შემდგომად ანგელოზისა მის მი-ხოლო-ვიდეს?
და	კლარჯ.	და რამეთუ აწ მოციქულმან მან მოწამებისამან გზასა მოგუასწავა, უმჯობეს არს ჩუენდა გულისხმის-ყოფაჲ ჩუენისა ცხოვრებისა სასოებისათჳს და პირველად,
და	კლარჯ.	დედანი იგი, რომელნი ეძიებდეს და არა პოვეს და უხაროდა, რაჲთა, რაჟამს სახარებანი აღმოიკითხვებოდიან, არა ნაცილ და ზღაპარ საგონებელ იყვნედ წმიდათა სახარებათა თხრობანი.
და	კლარჯ.	რამეთუ დაეფლა მაცხოვარი, გასმიეს განცხადებულად პირველსა მას თქუმულსა, რამეთუ ესაია იტყჳს: „და იყოს მშჳდობით საფლავი მისი“, რამეთუ მშჳდობა-ყო ცასა და ქუეყანასა და ცოდვილნი წარუდგინნა და დააგნა ღმერთსა.
და	კლარჯ.	რამეთუ ენება ყოვლით კერძოვე დაუყენებელად, რამეთუ ნებასა მისსა ჰმონებს ყოველი დაბადებული, ვითარცა-იგი შობაჲ მისი უფროჲს ბუნებისა და ზეშთა სიტყჳსა.
და	კლარჯ.	„და იყოს მშჳდობით საფლავი მისი“, და მივსცნე უკეთურნი დაფლვისა მისისა წილ.
და	კლარჯ.	და მერმე წინაწარმეტყუელებს იაკობ და იტყჳს წიგნსა შინა: „მიწოლით დაიძინა, ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან ლომისამან, ვინ-მე განაღჳძოს იგი?“
და	კლარჯ.	და რამეთუ შევიდა მოწაფეთა თანა, ისწავეთ, ხოლო ვითარ შევიდა, არა უწყით, რამეთუ რომელი-იგი მოვიღე, ვერ ჴელ-მეწიფების მე სიტყუად.
და	კლარჯ.	და რიცხუთასა შინა ეგრევე მსგავსად იტყჳს: „მიყრდნობით განისუენა, ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან“...
და	კლარჯ.	და ფსალმუნი იტყჳს, ვითარცა-იგი გასმიეს მრავალგზის: „და მიწად სიკუდილისა დამჴადეს მე“.
და	კლარჯ.	და ადგილიცა იგი გჳსწავიეს, რომელ-იგი თქჳს: „მიხჳდეთ მყარსა მას კლდესა, რომლისაგან გამოეკუეთენით“.
და	კლარჯ.	უკუეთუ მრქუას მე ჰურიამან, ვითარმედ: უცხოსა ჰქადაგებ და ყოვლადვე არა სარწმუნოსა, რამეთუ ვერ შესაძლებელ არს კართა ჴშულთა შესლვაჲ ჴორცითა,
და	კლარჯ.	მიუგო მას: ვითარ შესაძლებელ იყო ანგელოზი იგი ამბაკუმისა შთაყვანებად მღჳმისა მას ლომთასა და კუალად გამოყვანებად უჴრწნელად და ბეჭედი არა განტეხად?
და	კლარჯ.	მონასა ვითარ ენება, ყო, და უფალსა ვითარ სათნო-უჩნდეს არა განტეხად?
და	კლარჯ.	არცა წინაჲსწარ ჟამისა მის აღდგა, რაჲთა ნუუკუემცა იპოვა ცოცხალი შინაგან კართა მათ ჴშულთა და არცა შემდგომად ჟამისა მის აღდგა, რამეთუ მივიდეს დედანი იგი და არა პოვეს სამარესა მას.
და	კლარჯ.	ინება და განკაცნა ღმრთისა სიტყუაჲ და შევიდა მოწაფეთა თანა, ვითარცა სათნო უჩნდა და ჰრქუა მათ: „მშჳდობაჲ თქუენ თანა!“
და	კლარჯ.	უკუეთუ თქუას ვინმე, ვითარმედ: ღამჱ აღდგა და გამოვიდა სამარისა მისგან კართა ჴშულთა.
და	კლარჯ.	შემდგომად შუავა წარმოგჳდგეს ჩუენ წამებანი, იტყჳს მეათერთმეტესა ფსალმუნსა: „ჭირისათჳს გლახაკთაჲსა და სულთქუმისათჳს დავრდომილთაჲსა აწ აღვდგე, იტყჳს უფალი“.
და	კლარჯ.	ამან მშჳდობამან ყოველნი ჴელმწიფენი და მთავარნი ყვნეს თქუენდა მონა.
და	კლარჯ.	განიხარეს მოწაფეთა ჴმასა მას უფლისასა და ეტყოდეს თომას: გაუწყეთ შენ პირველად, ვითარმედ ვიხილეთ ჩუენ და არა გრწმენა სიტყუათა ჩუენთაჲ.
და	კლარჯ.	მოვედ წინაშე მისსა, რომელი ცხორებისა შენისათჳს შემოვიდა ჩუენდა და მიიღე ჴსნაჲ.
და	კლარჯ.	და მისა შემდგომად იტყჳს: „არა შევკრიბო კრებული მათი მოსისხლეთაგან და არცა მოვიჴსენო სახელები მათი ბაგითა ჩემითა“ ამისთჳს, რამეთუ მე დამიტევეს და მეუფედ თავისა მათისა ირჩიეს კეისარი.
და	კლარჯ.	და შემდგომად იტყჳს: „წინაჲსწარ ვხედევდ უფალსა, წინაშე ჩემსა არს მარადის, რამეთუ მარჯულ ჩემსა არს, რაჲთა არა შევიძრა“
და	კლარჯ.	და თუ დედათა მათთჳს განეღო, რაჲთა იხილნენ ტილონი იგი და გულისხმა-ყონ, რამეთუ არა არს სამარესა მას, და თუ ეგრე არს, რაჲსა-მე არა თქუან, ვითარმედ აღდგომისა ჟამსა განეღო?
და	კლარჯ.	და კუალად თქუა: „ღამჱდმდჱ უმეტეს განმწავლეს თირკუმელთა ჩემთა“ და მერმე უგანცხადებულესადრე: „რამეთუ არა დაუტეო სული ჩემი ჯოჯოხეთს და არცა სცე წმიდასა ჩემსა ხილვად განსაჴრწნელი“.
და	კლარჯ.	ხოლო თომა განიზრახვიდა გონებასა თჳსსა და იტყოდა: იგი არს ჭეშმარიტად, რომელი მოკუდა და აღდგა და მოვიდა, რომელი მხოლოჲ სახიერ არს და კაცთმოყუარჱ, „რომელსა ყოველთა კაცთაჲ ჰნებავს ცხორებაჲ და მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა მოსლვაჲ“.
და	კლარჯ.	არა ვსცე სიკუდილი, რამეთუ მოსიკუდიდ იყო, არამედ განსაჴრწნელი არა იხილო, ხოლო სიკუდილსა შინა არა დაშთჱ და მაუწყენ გზანი ცხოვრებისანი.
და	კლარჯ.	ეტყჳს უფალი თომას: „მოყავ ჴელი შენი და იხილენ ჴელნი ჩემნი“, რამეთუ შენთჳს მოვედ ქუეყანად.
და	კლარჯ.	მუნ იტყჳს: არა დაუტეო; წინაწარმეტყუელებს და აქა იტყჳს, რომელი-იგი ყოფილ არს, ვითარცა ყოფადსა, რამეთუ თქჳს: „აღმომიყვანე და მიჴსენ მე მათგან, რომელნი შთავლენან მღჳმესა“.
და	კლარჯ.	– „მწუხრი განისუენოს ტირილმან და ცისკრისა იყოს სიხარული“.
და	კლარჯ.	რამეთუ ორი საქმე კეთილი იქმნებოდა ამით, რამეთუ: ერთი, ანგელოზი შიშით განაღებდა კარსა მას სამარისასა წინაშე პირსა უფლისასა, რომელ გამოვიდოდა მკუდრეთით, და მერედ, რაჲთა გამოაჭეშმარიტონ, ვითარმედ ნანდჳლ ჴორცნი იყვნეს, რომელნი განცხოველდეს.
და	კლარჯ.	მწუხრი იყო მოწაფეთა გლოვაჲ და განთიად – აღდგომისაჲ იგი სიხარული.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ გნებავს ადგილისაცა მის უწყებაჲ, იტყჳს ქებასა ქებათასა: „მტილად ნიგოზთასა შევედ“, რამეთუ „მტილი იყო, სადა-იგი ჯუარს-აცუეს“.
და	კლარჯ.	დაღათუ აწ უმეტეს სამეუფოჲთა ნიჭითა აღშენებულ, არამედ პირველად მტილი იყო და სახე ამისი ჰგიეს და ნეშტი ჩას.
და	კლარჯ.	„მტილი დაჴშული და წყაროჲ დაბეჭდული“.
და	კლარჯ.	და ეტყჳს: „დაჰბეჭდეს ლოდსა მას დასითურთ“, რომელთა მიმართ იტყჳს.
და	კლარჯ.	და განსუენებად იკითხავ: ხოლო ვინ არს „წყაროჲ დაბეჭდული“, ანუ ვინ ითარგმანების წყაროდ ჯურღმულისა...
და	კლარჯ.	შენ აღდგომითა განგჳახლჱ აღდგომაჲ, შენ კაცნი ზეცისა ჰყვენ და ქუეყანაჲ ზეცისა უბრწყინვალჱს გამოაჩინე.
და	კლარჯ.	შენ ყოველივე უმჯობესად გარდასცვალჱ, რამეთუ შენ, ღმერთო, იქმენ კაც, რაჲთა კაცნი ჰყვენ ღმრთად, „ჵ უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო!“
და	კლარჯ.	და უკუეთუ აღვსებისათჳს რიცხჳსა მის სამთა დღეთაჲსა მეექუსესა ჟამსა ღამისასა აღდგა და მისთჳს ჰგონებენ, ვითარმედ ღამჱ აღდგა, და თუ განღებასა კარისასა აღდგა, რაჲთა დაჴშულთა მათ კართა განღებითა დაეყოს პირი მათი, რომელნი იტყჳან, ვითარმედ: ჴორცნი ზეცით ჰქუნდესო.
და	კლარჯ.	ჰრქუა მას იესუ: „რომელი-ეგე იხილჱ და გრწამს“, განიცადე ვიდრე აღსლვადმდე ჩემდა სრულითა ამით გუამითა ზეცად, ვინაჲცა გარდამოვჴედ უჴორცოჲ, შენ უჴრწნელებისა სიტყჳთა სთქუ: „უკუეთუ არა ვიხილო მის თანა სახჱ წყლულებისაჲ, არასადა მრწმენეს“.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „განირყუენ ყოველი საყურძენი მათი“ და შემდგომად მსგავსად მისავე წერილისა ქუემორე იტყჳს.
და	კლარჯ.	და მითვე იტყჳს: „დღედმდე აღდგომისა ჩემისა საწამებელად“.
და	კლარჯ.	რამეთუ „ნეტარ არიან, რომელთა არა უხილავ და ვრწმენე“.
და	კლარჯ.	და ვინ არს ესე, ანუ რაჲ არს ესე სასწაული აღდგომისაჲ მკუდრეთით?
და	კლარჯ.	აწ, საყუარელნო, ნეტარებაჲ ესე ჩუენ ზედა მოვიდა, რომელთა არა გჳხილავს და გურწამს, რამეთუ ნეტარ ხართ თქუენ, რომელთა სარწმუნოებით გიხილავს უხილავი იგი.
და	კლარჯ.	ნეტარ ხართ თქუენ, რომელნი მარადის სიხარულით იხილავთ თუალითა და მიახლებით გონებითა და ჰჭამთ მისგან დაულევნელად.
და	კლარჯ.	და სხუაჲცა შეტყუებაჲ მასვე წინაწარმეტყუელსა წერილ არს: „მონებად უფლისა უღელსა ქუეშე ერთსა წიაღ მდინარეთა გამომართუან მე ძღუენი“.
და	კლარჯ.	აღდგომისა სასწაულსა გჳთხრობენ წიგნნი, ამიერითგან მორწმუნე იქმენ აღდგომისათჳს და ნუვინ შეგძრავნ შენ აღსარებისაგან ქრისტესისა, რომელი-იგი მკუდრეთით აღდგომილ არს.
და	კლარჯ.	და რომელი ანგელოზთაგან იმსახურების, ჴელთა ზედა უსახუროთასა იტჳრთების და მოიღების უღირსთაგან მომღებელთა ჴელთა ჩუენთა.
და	კლარჯ.	„უფალო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო, დღისი ჴმა-ვყავ და ღამე წინაშე შენსა“.
და	კლარჯ.	და მცირედრე შემდგომად იტყჳს: „ვიქმენ მე, ვითარცა კაცი შეუწევნელი, მკუდართა თანა თავისუფალ“.
და	კლარჯ.	ხოლო თქუმად ორისაგანვე მიზეზისა არს, არა ხოლო აღსრულებისა რიცხჳსა მის სამთა დღეთაჲსა, არამედ მახარებელთა აღწერილთაგანცა, რამეთუ ერთი იგი იტყჳს, ვითარმედ: „მწუხრი შაბათსა მოვიდეს დედანი იგი“, და ერთი იტყჳს, ვითარმედ: „მზისა აღმოსლვასა ოდენ მოვიდეს“...
და	კლარჯ.	და რამეთუ არა ჯუარს-ეცუა უნებლიად, არამედ ნეფსით, არცა უძლურებით, არამედ ნეფსით იყო სიკუდილი.
და	კლარჯ.	„შევირაცხე მე მათ თანა, რომელნი შთავიდოდეს მღჳმესა“, და რომელი არს სასწაული ამისი?
და	კლარჯ.	არა შეურაცხ-ყოფს შეურაცხთა ამათ დიდებული იგი, არამედ თჳთ მოუწესს და ეტყჳს: „მიიღეთ, ჭამეთ, ესე არს ჴორცი ჩემი“.
და	კლარჯ.	გამოვიდა უფალი სამარისაგან და დაჯდა ...სა მას ზედა, რაჲთა ბრწყინვალედ ხილვითა მით მიაწიონ შიში და ძრწუნებაჲ მცველთა მათ ზედა.
და	კლარჯ.	და ამისა შემდგომად იტყჳს: „მე შენდამი, უფალო, ღაღად-ვყავ და ცისკრისა ლოცვანი ჩემნი მოგეწივნეს შენ“.
და	კლარჯ.	აწ ჰხედავა, ვითარ-იგი წინაწარმეტყუელნი აუწყებენ ჟამსა მას დღისა ვნებისა და აღდგომისასა და ვინაჲ-იგი აღდგა მაცხოვარი?
და	კლარჯ.	იტყვს ქებასა ქებათასა: „აღდეგ და მოვედ, მოყუასო ჩემო“.
და	კლარჯ.	მოყავთ ჴელი თქუენი და შემახეთ ჴორცთა ჩემთა და იშუებდით ასოთა ჩემგან, რამეთუ რომელმან მიიღოს ასოთა ჩემთაგან, იპოვოს მის თანა.
და	კლარჯ.	მოუჴედით მას ამიერითგან ყოვლითა სიწმიდითა ყოვლად წმიდასა შეწყნარებად უფალსა და ნუ შეურაცხ-ჰყოფთ, არამედ განვაშორნეთ თავნი ჩუენნი ყოვლისაგან იჭჳსა და ვადიდებდეთ უფალსა
და	კლარჯ.	ხოლო აწ არა ჩას… და წინასაფარველი იგი საფლავისაჲ მის აწინდელისა ამის შემკულებისა, რამეთუ პირველ სამეუფოჲსა მის პატივისცემისა და განშუენებისა ამის საფლავისა საფარველი იყო წინაშე კლდესა მას.
და	კლარჯ.	და ვთქუათ: „უფალო, არა ღირს ვართ, რაჲთამცა სართულსა ჩუენსა ქუეშე შემოხუედ“, არამედ რამეთუ შენ თჳთ გინებს შემოსლვად ჩუენდა, რამეთუ სრულიად, ვითარცა კაცთმოყუარე ხარ, სათნო-გიჩნდა ყოფად ჩუენ თანა.
და	კლარჯ.	შუა-მე ქალაქსა იყო, ანუ ზღუდედ გარე და ზღუდით კერძო?
და	კლარჯ.	შემოხჳდე, კაცთმოყუარჱ, რაჲთა განჰჴსნჱ უძლურებათა ჩუენთა კრულებაჲ, შემოხჳდე, და განანათლნე დაბნელებულნი განზრახვანი ჩუენნი.
და	კლარჯ.	და არცაღა მეზუერჱ იგი განიშორე, არცა ავაზაკი იგი განაგდე ცნობითა სუფევისა შენისაჲთა, არამედ ყოველნივე სინანულითა შეიწყნარენ და ადგილსა მას მოყუარეთა შენთასა დააწესენ.
და	კლარჯ.	და ვითარ პირველსა მას… შენებულსა წინაშე ზღუდესა, აწ იტყჳს ქებასა შინა ქებათასა: „საფარველსა კლდისასა მახლობელად ზღუდის ზღუდესა“.
და	კლარჯ.	მასვე ქებათასა ზემო კერძო წერილ არს და მეყსეულად იტყჳს: ვითარმედ: „ზამთარი წაჴდა, წარვიდა თჳსთაგან, ყუავილი გამოჩნდა, ჟამი სხლვად ვენაჴთა მოიწია“.
და	კლარჯ.	აწ რაჲსა ყუავილითა სავსე არს ქუეყანაჲ და სხლვენ ვენაჴთა?
და	კლარჯ.	და ლოცვითა და ვედრებითა მათითა ღირს-მყვენ ჩუენ ზეცისა საიდუმლოთა.
და	კლარჯ.	და ნუ გამოვალნ ყოველი სიტყუაჲ უშუერი პირით ჩუენით.
და	კლარჯ.	ჵ ნათელღებულნო, გეშინოდენ თქუენცა პირისა მისგან შეუწუხებელისა წმიდისა ენბაზისა, რომლისაგან იშვენით მეორედ და ნუ შეურაცხ-ჰყოფთ ღმრთისა მიერ განწმენდასა, რაჲთა არა ღაღად-ყოს თქუენთჳს: „შვილ-ვისხენ და აღვზარდენ, და მათ შეურაცხ-მყვეს“.
და	კლარჯ.	და ვითარცა-იგი მაშინ შექმნა ღმერთმან მზჱ და მთოვარჱ და დღჱ, განზოგადებულად მიჰმადლა მათ სრბაჲ, ეგრეცა უწინარეს მცირედრე დღეთა ამათ დღჱ განზოგადებისაჲ იყო ჟამი.
და	კლარჯ.	ცათა შინა აღწერილ არიან სახელნი თქუენნი, და პავლჱცა გასწავებს: „რბიოდეთ კეთილად.
და	კლარჯ.	და და ხატებაჲ იგი მოიღო, ხოლო მსგავსებაჲ ურჩებითა მით დააბნელა.
და	კლარჯ.	და რომელსა ჟამსა იგი წარწყმიდა, მასვე ჟამსა აღმართებაჲ იქმნა.
და	კლარჯ.	ოდეს-იგი შეიქმნა კაცი, ურჩ იქმნა და გამოვარდა სამოთხით.
და	კლარჯ.	და აღსარებისა მის სიტყუათა მიაწიოს ნუგეშინისცემაჲ სასმენელთა მგლოვარეთასა, დაღათუ გამოსლვასა ოდენ უფლისასა სამარისაგან ზე დგა ანგელოზი იგი, ხოლო შემდგომად გამოსლვისა მის დაჯდა ლოდსა მას ზედა,
და	კლარჯ.	ჰგებდით თქუენ, ახალ ნათელღებულნო, ვიდრემდის ღირს-იქმნნეთ სანატრელისა მის ჴმისა, ვითარმედ: „მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო, და დაიმკჳდრეთ განმზადებული თქუენთჳის სასუფეველი წინა სოფლის დაბადებისა“.
და	კლარჯ.	რომლისა ჩუენცა ღირს-მყვენინ მადლითა უფალმან ჩუენმან და ღმერთმან იესუ ქრისტემან, რომლისაჲ არს დიდებაჲ, პატივი და ძლიერებაჲ მამისა თანა სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	კლარჯ.	ოდესმე ენანი ღმრთისა განრისხებითა განიყვნეს უკეთურებისათჳს კაცთაჲსა, ხოლო ამას დღესა შინა იქმნა წყალობითა და მადლითა სულისა წმიდისაჲთა მოეცნეს შეწევნისათჳს სოფლისა.
და	კლარჯ.	მაშინ განიბნინეს, რაჲთა მოყუასმან მოყუასისაჲ ნუ ისმინოს, ხოლო აწ მოეცნეს, რაჲთა ისმინონ, ისწავონ და გულისხმა-ყონ.
და	კლარჯ.	რაჲთა სისპეტაკითა სამოსლისა მისისაჲთა შეამკოს კარი სამარისაჲ მის უფლისა თჳსისაჲ და ბრწყინვალებისა გამოტევებითა მით აოტოს ბნელი სამარისა მისგან,
და	კლარჯ.	და მცველნი იგი იქმნეს, ვითარცა მკუდარნი შიშითა მით, და საკჳრველ ესე იყო, რამეთუ სიკუდილსა მას უფლისასა მკუდარნი აღდგებოდეს და აღდგომასა მას ცოცხალნი იგი მცველნი შეიქმნნეს, ვითარცა მკუდარნი.
და	კლარჯ.	არამედ აღდგა, და ვითარცა იხილჱ, მე ვწამებ.
და	კლარჯ.	და თქუა: არა თუ ვითარ მოვედ მე, მაშინღა აღდგა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა მოვედ, აღდგომილი ვპოვე ცხოვრებად.
და	კლარჯ.	ვითარმცა დაეყუდნეს სიტყუანი იგი, რომელთა იტყოდა: დგეს ეგრეთ დასულებულნი დედანი იგი და განიზრახვიდეს გონებასაცა, ვითარ ვინ-მე არს ესე, რამეთუ მოწაფეთა მათგანი არა არს, და ვითარ-მე გურწმენეს სიტყუაჲ ამისი თჳნიერ სასწაულისა?
და	კლარჯ.	ვიდრე იგინი დაკჳრვებულნი დგეს სიტყუასა მას ანგელოზისასა და კითხვად ეშინოდა, გამოეცხადნეს ორღა სხუა ანგელოზ, რაჲთა დაემტკიცნენ სიტყუანი იგი პირველისაჲ მის.
და	კლარჯ.	წამებანი მტკიცე იყო… ვითარ განცხოველდა და აღდგა სამარით.
და	კლარჯ.	დაღათუ პირველისა მის წამებაჲ მტკიცე იყო, არამედ ორგულობისათჳს ურწმუნოთაჲსა მოწამენი მრავალნი, რომელთა წამონ აღდგომისათჳს და რამეთუ ვნებათა მათთჳს შეორგულდეს გონებანი კაცთანი სიტყუათა მათ ზედა, რომელთა წინაჲსწარ იტყოდა.
და	კლარჯ.	მოვიდეს ანგელოზნი იგი მოჴსენებად და მოქცევად მათა ჭეშმარიტებისათა მათ მიმართ სიტყუათა.
და	კლარჯ.	და საშინელებისა მისგან თავდაკიდებულად და შეშინებულად დგეს დედანი იგი.
და	კლარჯ.	რამეთუ აღდგომასა უფლისასა ქადაგებდეს, და რომელ-იგი აღდგა დ მას ვერ ხედვიდეს დედანი იგი, ეჩუენნეს მათ აეროვნითა ხილვითა, რამეთუ აეროვანითა ხილვითა მით დაემტკიცოს აღდგომაჲ იგი.
და	კლარჯ.	და დედანი იგი, რომელ მივიდეს ცხებად მკუდრისა მის, ექმნეს მეყსეულად მახარებელ აღდგომისა მის.
და	კლარჯ.	რომელმან-იგი აღუთქუა მას მიცემად შვილი, ვითარ მწრაფლ რბიოდეს დედანი იგი მისლვად და თხრობად ანგელოზთა მათ ხარებაჲ აღდგომისათჳს უფლისა.
და	კლარჯ.	მარიამ მაგდალოელი უსწრობდა და წინა-წარუსწრო მოყუასთა მათ, ვითარცა იოვანეჱ, რომელი წინა-რბიოდა პეტრესა, ვიდრე იგინი მივიდოდეს სამარესა მას.
და	კლარჯ.	ვითარცა შევიდა მარიამი მოწაფეთა, გულგდებულად შეურვებულთა, რომელნი დანაბულად სხდეს შიშისაგან ჰურიათაჲსა, რომელნი დაფარულ და დამალულ იყვნეს თქუმულისათჳს ჯუარისმცუმელთაჲსა.
და	კლარჯ.	ესე, რომელ უმეტესად მოყუასთასა გულს-ეტყოდა უფლისათჳს, შევიდა პეტრესა და იოვანესა.
და	კლარჯ.	მიხედეს პირსა მის დედაკაცისასა, რამეთუ მხიარულ და შეშინებულ იყო, და იგი, რომელმან სრბასა მას არა გამოუცხადა, იწყო დიდითა ჴმითა, სავსემან მხიარულებითა, ღაღადებდა დაუთმენელად და გულგდებულად.
და	კლარჯ.	მხიარულებითა გონებისა მის აღძრვითა მხიარულებისა მისგან თუალ-უყოფდეს, რაჲთამცა დადუმნა და ვერ დაადუმებდეს.
და	კლარჯ.	შეჰრისხნეს და იგი არავე დასცხრა და ჰრქუა: დღჱ არს ხარებისაჲ და ვითარ დამადუმებთ?
და	კლარჯ.	ჟამი არს სიხარულისაჲ და არა ეგების დუმილი.
და	კლარჯ.	მასვე ჟამსა ჰრწმენა ავაზაკსა, მორჩილ ექმნა და შევიდა სამოთხედ.
და	კლარჯ.	მაშინ შექმნა ცხორებაჲ, ოდესცა ყუავილი გამოჩნდა ქუეყანასა ზედა და სხვაჲ მოიწია.
და	კლარჯ.	რამეთუ მტილი იყო ადგილი იგი საფლავისაჲ და ვენაჴი იგი, რომელ დაენერგა, ამისთჳს რამეთუ თქუა: „მე ვარ ვენაჴი ჭეშმარიტი“.
და	კლარჯ.	ესე ქუეყანასა ზედა დაენერგა, რაჲთა აღიფხურეს წყევაჲ იგი, რომელ ადამისთჳს იყო, ეკლითა და კუროისთავითა დაშჯილი იყო ქუეყანაჲ.
და	კლარჯ.	არამედ წინდად აქუნდა სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ, მივიდა და რაჲ ჰრქუა?
და	კლარჯ.	აღმოსცენდა ქუეყანით ვენაჴი, რაჲთა აღესრულოს წერილი იგი: არამედ „ჭეშმარიტებაჲ ქუეყანით აღმოსცენდა და სიმართლჱ ზეცით გამოჩნდა“.
და	კლარჯ.	და აწ რასა-მე იტყოდის, რომელი-იგი დაფლვად იყო მტილსა მას შინა?
და	კლარჯ.	„მოვისთულჱ მოლი ჩემი ნელსაცხებლითურთ ჩემით“, და მერმე თქჳს: „მური და ალოჲ ყოველთა თანა სულნელთა“.
და	კლარჯ.	ხოლო ესე დაფარვისათჳს იტყჳს შებმულად, ვითარცა-იგი სახარებასა იტყჳს: „მოვიდეს საფლავსა მას და მოიღეს, რომელ-იგი დაემზადა საცხებელი.“ და „ნიკოდემოს მოიღო მური და ალოჲ“.
და	კლარჯ.	და მერმე წერილ არს: „ვჭამე პური ჩემი თაფლსა ჩემსა თანა“.
და	კლარჯ.	მწარე იგი პირველ ვნებისა ჭამა და ტკბილი იგი – შემდგომად აღდგომისა.
და	კლარჯ.	და აღრაჲ-დგა, შევიდა კართა ჴშულთა, არამედ მოწაფეთა არა ჰრწმენა.
და	კლარჯ.	ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: „ჴელი შემახეთ და მიხილეთ“, „დაასხენ თითნი სახეთა მათ სამშჭუალთასა, ვითარცა-იგი ეძიებდა თომა“, ვიდრე-იგი არღა ჰრწმენა მათ.
და	კლარჯ.	და მოვიდეს ნეტარნი იგი საფლავსა, სადა ეძიებდეს ეძიებდეს აღდგომილსა მკუდრეთით.
და	კლარჯ.	და ცრემლნი მათნი წუთოდეს თუალთა მათთაგან.
და	კლარჯ.	ჯერ-იყო უფროჲსღა სიხარული და მხიარულებაჲ აღდგომისა მისთჳს მკუდრეთით.
და	კლარჯ.	მოვიდა მარიამ ძიებად, ვითარცა იტყჳს სახარებაჲ, და არა პოვა.
და	კლარჯ.	მისსა შემდგომად ესმა ანგელოზისაგან, ვითარმედ: „აღდგა“. და მერმე იხილა უფალი.
და	კლარჯ.	და იტყჳს: „მოვიდა მარიამ ვიდრე რიჟრაჟუღა იყო“.
და	კლარჯ.	„საწოლით ვეძიებდ, ღამჱ ვეძიებდ მას და არა ვპოვე იგი“.
და	კლარჯ.	და სახარებასა იტყჳს მარიამ: „აღიღეს უფალი ჩემი და არა უწყი, სადა დადვეს იგი“.
და	კლარჯ.	ხოლო ანგელოზნი მუნ იყვნეს, რომელნი მარადის კუალს ადგინებენ უმეცართა, და ეტყოდეს იგინი: „რასა ეძიებთ ცხოველსა მას მკუდართა თანა?“
და	კლარჯ.	არა იგი ხოლო აღდგა, არამედ მკუდარნიცა აღმოიყვანნა და აღმოვიდა. ხოლო მარიამს ვერ ეცნობა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა მცირედრე წარვიდა მათგან, ესე იგი არს ანგელოზთაგან ორთა, ვიდრემდე ვპოვე, რომელ-იგი შეიყუარა სულმან ჩემმან, „შევიპყარ იგი და არა გაუტეო იგი“.
და	კლარჯ.	იტყჳს სახარებაჲ: „აჰა, იესუ შეემთხჳა და ჰრქუა მათ: გიხაროდენ!
და	კლარჯ.	ხოლო იგინი მირბიოდეს და შეურდეს ფერჴთა მისთა“.
და	კლარჯ.	„შევიპყარ იგი და არა გაუტეო იგი“.
და	კლარჯ.	მივიდა ქურივი იგი და მოართუა.
და	კლარჯ.	მაშინღა იკადრა და თქუა ელია: „მომართუ მე პური და ვჭამო“.
და	კლარჯ.	რასა ეტყჳს ელია? „მიგუალჱ, მიქმენ ყურბეული, პირველად მე ვჭამო, ამისსა შემდგომად ქმენ შვილთა შენთათჳს და ჭამონ“.
და	კლარჯ.	წყალმან ძლიერმან ვერ დაშრიტის სიყუარული და არცა მდინარეთა წარრღუნიან იგი.
და	კლარჯ.	ხოლო მან ჰქრუა: „ცხოველ არს უფალი, მიც თუ რაჲ მე, არამედ მცირედ ზეთი საზეთესა და ფქვილი საფქვილესა, რომელი-ეგე შევქმნე, ვჭამოთ მე და შვილთა ჩემთა და მოვწყდეთ.
და	კლარჯ.	მკუდარსა ეძიებდეს და სასოებაჲ იგი აღდგომისაჲ ვერვე დაშრტა.
და	კლარჯ.	და მერმე ანგელოზი იგი ეტყჳს მათ: ნუ გეშინინ თქუენ!
და	კლარჯ.	არა თუ გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: ერისაგანთა მათგან ნუ გეშინინ, არამედ მათ თქუენგან ეშინოდენ, რაჲთა გამოცდილებითა მით ისწავონ, წამონ და თქუან: „ჭეშმარიტად ესე ძჱ ღმრთისაჲ იყო!“.
და	კლარჯ.	შენ გნებავს გამოზრდაჲ და შვილთა შეშთობაჲ.
და	კლარჯ.	„წარვედით და უთხართ მოწაფეთა მისთა, ვითარმედ აღდგა“ და შემდგომითი-შემდგომად, ვითარცა-იგი წერილ არს.
და	კლარჯ.	ხოლო დედანი წარვიდეს სიხარულით და შიშით.
და	კლარჯ.	ეგრეცა ქურივმან მან არა გულსა მოიჴადა, არცაღათუ აკუმოლდა, არცაღათუ ჰრქუა, ვითარმედ: შენ ხარ, რომელმან სიყმილი ესე შეჰქმენ და სიყმილითა მით აქა ჴორცთა ჩუენთა განყურნად მოხუედ.
და	კლარჯ.	არცაღათუ ეგრე ჰრქუა: ესოდენსა სოფელსა თანა-წარმოჰჴედ და ჩემდა მოხუედ, სიყმილითა განჰჴრწნა ყრმათა ჩემთა.
და	კლარჯ.	იტყჳს ფსალმუნი, რომელი ქრისტჱს ვნებათა მათ მიუთხრობს: „ჰმონეთ უფალსა შიშით და იხარებდით მისა ძრწულით“.
და	კლარჯ.	აბრაჰამის ცოლმანცა: შევიდა, ესე სიტყუაჲ ყო ვითარცა-იგი ელიაჲსი, და გინათუ იგულო აბრაჰამის ცოლისა ქურივისაჲ მის უმჯობეს სტუმრისა მოყუარებაჲ?
და	კლარჯ.	დაჰბეჭდეს საფლავსა მას მღდელმოძღუართა მათ და ფარისეველთა პილატეთურთ, ხოლო დედათა მათ იხილეს, რომელ-იგი აღდგა, და ესე იცოდა ესაია მღდელთმოძღუართაჲ მათ უბადრუკებაჲ და დედათა მათ სიტკიცე სარწმუნოებისაჲ
და	კლარჯ.	და იტყოდა: „დედანი ეგე, რომელნი ხილვით მოხუალთ, მოვედით, რამეთუ არა ერი არს ეგე, რომელსა აქუნ გულისჴმისყოფაჲ“.
და	კლარჯ.	მღდელთმოძღუარნი უგულისხმო იქმნნეს და დედანი თჳთმხილველ იქმნნეს.
და	კლარჯ.	რაჟამს მოვიდეს ერისაგანნი იგი მათა ქალაქსა შინა და უთხრეს მათ ესე ყოველი, რაჲცა იქმნა, ჰრქუეს მღდელთმოძღუართა მათ: „ესრეთ თქუთ, ვითარმედ: მოწაფენი მისნი მოვდეს ღამე და წარიპარეს იგი, ვიდრე ჩუენ მეძინა“.
და	კლარჯ.	იგი მდიდარი იყო და ისტუმრნა ანგელოზნი, ხოლო ესე სიკუდილსა და ცხოვრებასა ზედა იდგა და ისტუმრა წინაწარმეტყუელი.
და	კლარჯ.	და არს საკჳრველ, რამეთუ ნაწლევნი თჳსნი შეურაცხ-ყვნა და სტუმართმოყუარებასა პატივ-სცა, ნაწლევნი თჳსნი განსთხინა და წინაწარმეტყუელი შეიწყნარა ყოვლადვე.
და	კლარჯ.	კეთილად ვიდრემე იტყჳს ესაია, ვითარცა პირისაგან მათისა, არამედ: „მარქუ ჩუენ და მითხარ ჩუენ სხუაჲ ცთუნებაჲ“.
და	კლარჯ.	და მათ მისცეს ვეცხლი იგი და არწმუნეს ერისაგანთა მათ, ხოლო აწინდელთა მეფეთა ვერ არწმუნონ.
და	კლარჯ.	მაშინ ერისაგანთა მათ შინა განსცეს ჭეშმარიტებაჲ ვეცხლისათჳს, ხოლო აწინდელთა მეფეთა ღმრთისმსახურებითა ვეცხლმოძერწულად და ოქროკოდილად აღაშენნეს ეკლესიანი ქრისტეს აღდგომისათჳს და ოქროჲსა და ვეცხლისა ჭორჭლითა განაშუენეს.
და	კლარჯ.	„დაღათუ ესმეს ესე მთავარსა მას, ჩუენ ვარწმუნოთ და თქუენ უზრუნველგყვნეთ“.
და	კლარჯ.	არა მიეცნეს საშჩელსა, არამედ იგინი არა ისაჯნეს ჰეროდეს მიერ, ხოლო სიტყჳსგებაჲ ვერ პოვეს უმეცრებით, ხოლო ამათ ჭეშმარიტად, რომელი იხილეს, თქუეს და ესე დამალეს მის ვეცხლისათჳს და მღვდელთმოძღუართა მათგან განერნეს საშჩელსა.
და	კლარჯ.	და რომელთა დამალეს ჭეშმარიტებაჲ, იგინი დაეფარნეს.
და	კლარჯ.	და რომელთა გამოაცხადეს, გამოჩნდეს ძალითა მაცხოვრისაჲთა.
და	კლარჯ.	რამეთუ არა ხოლო იგი აღდგა, არამედ მის თანა მრავალნი მკუდარნი აღადგინნა, ვითარცა წინაწარმეტყუელი ოსჱ იტყჳს: „განმაცხოველნეს ჩუენ ორისა დღისა შემდგომად, მესამე დღესა აღვდგეთ და ვცხონდეთ წინაშე მისსა“.
და	კლარჯ.	ხოლო არავე არწმუნებენ წიგნი ურჩთა ჰურიათა, რამეთუ დაივიწყნეს ყოველნი წერილნი და აცილობენ აღდგომასა მაცხოვრისასა,
და	კლარჯ.	კეთილ არს მათა ესრეთ სიტყჳსა მიგებაჲ: რომლისათჳს ბრალისა ელიაჲსსა და ელისესსა მკჳდრისა აღდგინებასა იტყჳთ და მაცხოვრისა ჩუენისასა აცილობენ აღდგომასა?
და	კლარჯ.	რაჲსათჳს რომელსა-მე შეიწყნარებთ და რომელთა-მე განაგდებთ?
და	კლარჯ.	ებრაელთა დაწერილი იგი და მოციქულნიცა ყოველნი ებრაელნი იყვნეს.
და	კლარჯ.	ხოლო კაცთმოყუარებითა ღმრთისაჲთა ცხომდეს და განმტკიცნეს.
და	კლარჯ.	არა უწყი, ვითარ ვაქებდეთ ქურივსა მას, რამეთუ შვილნი შეურაცხ-ყვნა და სტუმართმოყუარებაჲ შეიწყნარა?
და	კლარჯ.	და პავლე ქადაგი „ებრაელი იყო ებრაელთაგან“.
და	კლარჯ.	ხედვიდაღა ყოველთა შვილთა მისთა სიყმილისაგან მოსრვად, არამედ ყოველთა უმაღლჱსი ქმნა და წინაწარმეტყუელი ისტუმრა.
და	კლარჯ.	ოდეს მიიღო წინაწარმეტყუელმან და ჭამა, მაშინღა მისაგებელსა მისცემს.
და	კლარჯ.	და მერმე კუალად აქა იჱრუსალემს ათხუთმეტნი ეპისკოპოსნი შემდგომითი-შემდგომად ებრაელნი დადგეს.
და	კლარჯ.	დასთესა ქურივმან მან სტუმართმოყრობაჲ და მეყსეულად თავწარსხმული მოიღო ქველისსაქმჱ.
და	კლარჯ.	„ჭურჭელსა მას საფქვილჱსა არა მოაკლდეს და ამპოლსა მას საზეთესა არა მოაკლდეს“.
და	კლარჯ.	და იქმნა მარჯუენე მის ქურივისაჲ საწნეხელ და მარცხენჱ კალო და მჭელეული შუენიერი ნაყოფთაჲ მოიღო.
და	კლარჯ.	და სიტყჳთა წინაწარმეტყუელისაჲთა იზარდებოდა ქურივი იგი.
და	კლარჯ.	საწნეხელ და კალო იქმნა სახლი ქურივისაჲ მის, არცა ცუარ, არცა წჳმა, არცა არე, არცა ზაფხულ, არცა მკა, არცა სიცხე, არცა ჭირ, არცა ჟამ, არამედ მარტოდ ხოლო სიტყუაჲ იგი წინაწარმეტყუელისაჲ შეჴდა და უშურველად ცხომდებოდა ქურივი იგი.
და	კლარჯ.	აწ გითხრა მისი განგებულებაჲცა და, ღმრთისა მადლსა, რომელ აქუნდა კაცთმოყუარებაჲ, რასა იტყჳს აქაბ: „შენ ხარ, რომელმან დააქციე ისრაჱლი“.
და	კლარჯ.	აწ რომლისა ბრალისათჳს თქუენსა მას შეიწყნარებთ და ჩუენსა მას განაგდებთ?
და	კლარჯ.	და ესე თქუენგანთა მიერ ებრაელთა დაწერილ არს.
და	კლარჯ.	რამეთუ აღადგინა ელისჱ მკუდარი ორგზის – ცოცხალმან და მკუდარმან, და გურწამს ჩუენ, რამეთუ ელისეს მკუდარსა ზედა მკუდარი სხუაჲ მიაგდეს, და შეეხო მას და აღდგა, ქრისტე მკუდრეთით ვერ-მე-მცა აღდგაა?
და	კლარჯ.	არამედ „მუნ ელისე მკუდარი შეეხო და აღდგა, და იგი აღმადგინებელი ეგრე მკუდარი ეგო“?
და	კლარჯ.	ხოლო მან ჰრქუა: „არამედ შენ და სახლი მამისა შენისაჲ, მერმე ოდეს ჯდა მთასა ზედა“, მოვიდა მისა ერგასისთავი და ჰრქუა: კაცო ღმრთისაო, გარდამოჴედ, მეფჱ გიწესს შენ.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა: უკუეთუ მე კაცი ღმრთისაჲ ვარ, გარდამოჴედინ ცეცხლი და აღგჴოცენინ თქუენ.
და	კლარჯ.	და რაჲ ჰრქუა მას ელია: უკუეთუ მე კაცი ღმრთისაჲ ვარი, გარდამოჴედინ ნაკუერცხალი და აღგჴოცენინ შენ და ერგასისი შენი.
და	კლარჯ.	მერმე კუალად მოვიდა იგი კრებულსა შოვრის ლოცვად, მოუწოდა ქურუმთა მათ და ჰრქუა მათ: ვილოცოთ!
და	კლარჯ.	და მოიყვანნა ქურუმნი იგი სირცხჳლისანი – ბაალისნი და ჰრქუა: „შექმენით თქუენი იგი შესაწირავი თჳსა და მე თჳსა.
და	კლარჯ.	დასხთ შეშაჲ და ერთი იგი ზუარაკი და ცეცხლსა ნუ დასდებთ, და ეგრეცა მე ვყო.
და	კლარჯ.	და ჰხადეთ სახელსა ღმრთისა თქუენისასა და მე ვხადო სახელსა უფლისა ღმრთისა ჩემისასა და იყავნ, რომელმან ისმინოს ცეცხლითა, იგი იყავნ ჭეშმარიტ ღმერთ“.
და	კლარჯ.	მაშინღა ყვეს ქურუმთა მათ ბაალისთა შესაწირავი და იწყეს ხადად ბაალისა.
და	კლარჯ.	ხოლო რაჟამს მრავალი მსახურებაჲ ყვესს, და არავინ იყო მსმენელი, რამეთუ არა იყო ჴმა, არცაღა სმენა.
და	კლარჯ.	მაშინღა იხილა, რამეთუ ფრიად იყო მათი დაჭრაჲ და არავინ იყო მსმენელი.
და	კლარჯ.	„ჰბასრობს მათ და ეტყჳს: ღაღატ-ყავთ დიდად, ნუუკუე სძინავს ღმერთსა თქუენსა“.
და	კლარჯ.	და მე ვილოცო შექმნა შესაწირავი და.
და	კლარჯ.	შექმნა შესაწირავი და თქუა: მომართჳთ მე წყალი და დავასხა გარემოჲს საკურთხეველსა ამას!
და	კლარჯ.	და თქუა მეორედ: მომართჳთ მე! და მეორედ მოართუეს.
და	კლარჯ.	და მესამედ: მომართჳთ მე! და მესამედ მოართუეს.
და	კლარჯ.	აწ იხილჱ, რაჲსათჳს იქმს წინაწარმეტყუელი ელია, რამეთუ თჳსი იგი სახჱმცა მაცთურთა მათ ჭეშმარიტებასა დასდვეს, ვითარცა მეძავთა დედათა ყვიან, უსწრიან და აზნაურთა დედათა მეძავ ჰრქჳნ, რაჲთამცა არავინ ჰრქუა, ვითარ-იგი არიან გინებულ.
და	კლარჯ.	მე თჳთ ვხედევდ, რამეთუ შესაწირავთ მათ ქურუმთა ქუეშე კერძო ჴურელი არს და კუალად უკუთხრილ არიან ქუეშე კერძო გამოუჩინებელად.
და	კლარჯ.	და შთაჴდიან საცთურის მოქმედნი უკუნთხრილსა მას და ეგრჱთ ჴურელსა მას ცეცხლი იგი ამოღმართ არმოჰბერიან შესაწირავსა მას და მრავალნი აცთუნნიან.
და	კლარჯ.	შექმნა საკურთხეველი, ილოცავს და იტყჳს: უფალო, ისმინე ჩემი დღეს.
და	კლარჯ.	გიხილჱ წინამძღურად სახჱ იგი და „მუნქუესვე მეყსეულად ცეცხლი გარდამოჴდა და შეჭამა შესაწირავი იგი“.
და	კლარჯ.	და აწ რასა ეტყჳს მეფესა: შეიპყრენ ქურუმნი იგი სირცხჳლისანი და მოწყჳდენ იგინი!
და	კლარჯ.	და ესმა ესე იაზაბელს, ცოლსა აქაბისსა, საქმჱ იგი და მიავლინა ელიაჲსა.
და	კლარჯ.	სადა ხარ, ელია? ესოდენი იგი და ესემლევანი შრომასა მიჩუენებს, რამეთუ ცოდვასა შევარდა.
და	კლარჯ.	ესე მიყვედ ღმერთთა მათ ჩემთა და ესე დამირთედ, უკუეთუ არა ხვალე დავდვა სული შენი, ვითარცა ერთი მათ მძორთაგანი.
და	კლარჯ.	გითხრობ ცოდვასა და არა შევასმენ მართალსა მას, არამედ შენდა სიმტკიცჱ და ცხორება, განუვაჭრებ, რაჟამს იხილნა იგი შეცოდებულად და არა განვრდომილად თავით თჳსით, არამედ ღმრთისა კაცთმოყუარებასა შემთხუევად, ეგრეცა შენ, ოდეს შესცოდო, უმეტჱსად ესევდ ცხოვრებასა.
და	კლარჯ.	ესე მიყვედ მე ღმერთთა ჩემთა და ესე დამირთედ, უკუეთუ არა დავდვა თავი შენი, ვითარცა ერთისა მისგანისა ქურუმისაჲ.
და	კლარჯ.	ჵ ბრძანებაჲ, ჵ სიმედგრჱ, გულგანრინებული დედაკაცისა სიტყუაჲ ესმა და ორმეოცისა დღისა გზასა გულგანრინებით ივლტის.
და	კლარჯ.	და ესმა ელიას და ივლტოდა იგი გზასა ორმეოც დღჱ.
და	კლარჯ.	არა თუ ერთით დღით, არცა ორით, არცაღათუ სამით, არამედ სიტყუაჲ დედაკაცისაჲ შეჴდა, წინაწარმეტყუელისა გული განერა და არა უწყოდა, რასა იქმოდა ესოდენსა მას სივლტოლასა.
და	კლარჯ.	და მოვიდოდა და ჰრქუა მას ღმერთმან: რასა ჰზამ აქა, ელია?
და	კლარჯ.	შენ ხარ, რომელმან ცანი შეჰკრენ და ცუართა აღჳრ-ასხენ: ჰაერთა უბრძანე და ცეცხლსა ზეგარდამო მოუწოდე.
და	კლარჯ.	ხოლო აქა იესუ მკუდრეთით აღდგა და სხუანი მრავალნი მკუდარნი, რომელნი არა შეეხნეს მას, აღადგინნა, რამეთუ მრავალნი გუამნი შესუენებულთანი „აღდგეს საფლავთაგან შემდგომად აღდგომისა მისისა, შევიდეს წმიდასა ქალაქსა – ჩას, რამეთუ იერუსალჱმდ – და ეჩუენნეს მრავალთა“.
და	კლარჯ.	რომელმან მოსწყჳდენ ქურუმნი, რომელმან არქუ მეფესა აქაბს: „შენ ხარ, რომელმან დააქციე ისრაჱლი და სახლმან მამისა შენისამან“.
და	კლარჯ.	რომელმან სახლი ქურივისაჲ მის კალოდ დამჭლეულად შეჰქმენ, რომელმან ღრუბელთა უბრძანე, მეძვისაჲ გესმა და ივლტოდე.
და	კლარჯ.	ძაგებთ და ჩუენსა მას განვაკეთებთ, რამეთუ იგიცა ჩუენივე არს, არამედ მათითა მით ჩუენსა მას სარწმუნო-ვჰყოფთ.
და	კლარჯ.	და ერთსა დედაკაცსა ტყუედ შენ წარჰყავდ, ორნივე იგი თავნი ქალაქისანი დედათაგან იმხილნეს.
და	კლარჯ.	რაჟამს აქაბს მეფესა ამხილებდ, ოდეს ცეცხლი იგი გარდამოიღე, ესოდენი ჰქმენ და ერთისა დედაკაცი სიტყუაჲსა ვერ დაუთმე ამისგანად, ოდეს-იგი არა გენება უფლისა თჳსისა ვედრებაჲ, რაჲთამცა მოსცა წჳმაჲ ქუეყანასა, გეტყოდე შენ: მევედრებოდე.
და	კლარჯ.	და ივლტოდა ელია გზასა ორმეოც დღჱ.
და	კლარჯ.	ხოლო ღმერთმან უწყოდა, რამეთუ ყოვლისა შემოქმედ არს დამბადებელი და ყოველთათჳს იღუწის.
და	კლარჯ.	უნდა მოდრეკად უწყალობისა შენისათჳს და შენ მასვე ზედა ეგე.
და	კლარჯ.	და მეწამების ჩუენ ამისთჳს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ სახარებასა შინა და იტყჳს: „ვითარცა-იგი იყო იონა მუცელსა ვეშაპისასა სამ დღჱ და სამ ღამჱ, ეგრჱ იყო ძჱ კაცისაჲ გულსა ქუეყანისასა სამ დღჱ და სამ ღამჱ“.
და	კლარჯ.	ვხედავ ქუეყანასა, რომელმან შევქმენ, რამთუ განირყუნების და მნებავს კაცთმოყუარებაჲ, ხოლო არა მნებავს შეგინებაჲ.
და	კლარჯ.	გამორაჲ-ვიწულილოთ თქუენ იონაჲსთჳს მითხრობად, ფრიად მსგავს არს საქმეთა მათთაგან: იესუ მოივლინა მამისაგან სინანულისა ქადაგებად და იონაცა მიივლინა ქადაგებად სინანულისა ნინევედ.
და	კლარჯ.	არამედ იონა ივლტოდა და არა უწყოდა, რაჲ ყოფად იყო, ხოლო იესუ ნეფსით მოვიდა და მოსცა სინანული იგი ცხორებისაჲ.
და	კლარჯ.	„იონას ეძინა ნავსა მას შინა და ხურინვიდა“, და ზღუაჲ იგი განრისხებოდა.
და	კლარჯ.	და იესუსცა ეძინა ნავსა შინა და ზღუაჲ იგი იძრვოდა, რაჲთა საცნაურ იყოს მისსა შემდგომად ძალი მისი მძინარისაჲ.
და	კლარჯ.	მას ეტყოდეს: „რაჲსა ხჳრინავ? აღდეგ და ევედრებოდე ღმერთსა შენსა, გინა ხოლო განმარინნეს ჩუენ“.
და	კლარჯ.	და იხილე, რაჲ-იგი ყო, ოდეს ღმერთი შეეწეოდა: მეფენიცა შემოუცჳოდეს, მთავარნიცა და ერიცა.
და	კლარჯ.	ოდეს ღმერთი განუდგა, დედაკაცისაგან ზარ-ჰჴდა, დაუტევა ღმერთი და ემხილა სახჱ და ივლტოდა ელია გზასა ორმეოც დღჱ.
და	კლარჯ.	მივიდა და დაიძინა ადგილსა ერთსა და მოვიდა მისა ღმერთი, უფალი მონისა განმგებელი და კაცთმოყუარე.
და	კლარჯ.	არამედ იონა იტყჳს: „აღმიღეთ და შთამაგდეთ მე ზღუასა ამას და დასცხრეს ზღუაჲ ესე თქუენ ზედა“, ხოლო თავადმან თჳთ „შეჰრისხნა ქართა მათ ზღუასა და იქმნა დაყუდება დიდ“.
და	კლარჯ.	და რასა ეტყჳს, უწყოდ, რამეთუ მუნქუჱს იყო.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ მიუგებს ელია, სხუაჲ ედვა გულსა და ეტყოდა სხუასა: „უფალო, წინაწარმეტყუელნი შენნი მოწყჳდნეს და საკთხეველნი შენნი დაარღჳნეს.
და	კლარჯ.	მე მარტოჲ დაშთომილ ვარ და ეძიებენ სულსაცა ჩემსა“.
და	კლარჯ.	მეყსეულად ამხილებს მას და ეტყჳს: არა თუ ამისთჳს ივლტოდე, ელია.
და	კლარჯ.	ნეფსით შევიდა, რაჲთა წარმოსთხინეს სიკუდილმან, რომელნი შთაენთქნეს, ვითარცა წერილ არს: „ჴელთაგან ჯოჯოხეთისათა და სიკუდილისათა ვიჴსნით“.
და	კლარჯ.	და აწ მასვე სიტყუასა მოვიდეთ და ვიხილოთ, რომელი არს უძნელეს: კაცისა დაფლოლისაჲ ქუეყანით აღდგომაჲ, ანუ კაცისაჲ მუცელსა ვეშაპისასა და ეგოდენსა მას მჴურვალებასა მჴეცისასა შესლვაჲ და არა დალპოლვაჲ?
და	კლარჯ.	და ერთისა დედაკაცისაგან ესემლევანი და ესოდენი ელია განძებულად და მეტად შექმნა, და რაჲთა ისწაო, ელია, რაჟამს საკჳრველებასა მას იქმოდე, ნუ თავისა თჳსისათჳს აღიწერ, არამედ ღმრთისა ძალითა.
და	კლარჯ.	ვითარ უკუე იონა სამ დღე იყო მუცელსა ვეშაპისასა და არა დალპა?
და	კლარჯ.	ანუ ვითარ რომელი-იგი ბუნებისა მის ყოველთაგანისაჲ იყო, რომელნი თჳნიერ ამისა ერისა ვერ შემძლებელ ვართ ცხოვრებად, და იგი თჳნიერ აერისა ამის სულუკუუღებელად ცხონდა?
და	კლარჯ.	საზრდელი არაჲ აქუნდა, არცა საგზალ, არამედ იურვოდა შიშითა და არაჲ შეჰრაცხა ესევითარი, არამედ უდაბნოსა ვიდოდა.
და	კლარჯ.	არამედ სიტყუას-მიგებენ ჰურიანი და იტყჳან, ვითარმედ: თანა-შთაჰყვა იონას ძალი ღმრთისაჲ.
და	კლარჯ.	ეკუეთა სიტყუაჲ იგი დედაკაცისაჲ წინაწარმეტყუელსა მას, ვითარცა ქარი სასტიკი, და ფოლოცსა გარდაიტაცა, სადა არს, ელია, სიცხადე იგი შენი?
და	კლარჯ.	და აწ მონასა თჳსსა შთააყვანებს ძალსა და მოსცემს ცხორებასა უფალი, და იგი თჳთ თავადი თავსა თჳსა ვერ-მე შემძლებელ არსა მასვე მოცემად?
და	კლარჯ.	უკუეთუ იგი სარწმუნო არს, ესეცა სარწმუნო არს და თუ ესე არა სარწმუნო არს, იგიცა არავე სარწმუნო არს.
და	კლარჯ.	და ესეცა მრწამს, რამეთუ ქრისტჱ მკუდრეთით აღდგა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მრავალი წამებაჲ მაქუს ამისთჳს საღმრთოთაგან წიგნთა ვიდრე დღენდელად დღემდე საქმეთა მათთაგან მის მკუდრეთით აღდგომისათა, რომელი-იგი მარტოჲ შთაჴდა ჯოჯოხეთა და მრავალთა თანა აღმოვიდა.
და	კლარჯ.	„რამეთუ შთავიდა სიკუდიდ და მრავალნი წმიდათა შესუენებულთანი თანა-აღადგინა“.
და	კლარჯ.	განჰკრთა სიკუდილი, რაჟამს იხილა ახალი ვინმე და უცხოჲ შთამავალი ჯოჯოხეთა, და საკრველთა მით თჳსითა ვერ დააყენე.
და	კლარჯ.	შეძრწუნდა სიკუდილი და სივლტოლასა შიში იგი ამხილებდა.
და	კლარჯ.	აწ, ელია, განისწავლე და იყავ კაცთმოყუარე, ვითარცა-იგი უფალი შენი, რომლითა განისწავლე, რომლისაგან გევნო, უფლისა შენისაგან, იხილე, ვითარ მისცნა ღმერთმან მცირესა ცოდვასა სუეტნი იგი მტკიცენი, რაჲთამცა ნუუკუე უცოდვილებითა მათითა ეკლესიაჲსაგან დაბრკოლნეს.
და	კლარჯ.	აწ რაჟამს იხილონ ვინ ცოდვილი და თუ უნდეს არა შეწყნარებაჲ, თავისა თჳსისაჲ მოიჴსენონ ცოდვაჲ, და თავისა თჳსისაჲ მოიჴსენონ კაცთმოყუარებაჲ, რომელი-იგი უფლისაგან მათ შეემთხჳა.
და	კლარჯ.	მორბიოდეს მისა წმიდანი წინაწარმეტყუელნი და მოსე ჰშჯულისმდებელი, აბრაჰამ, ისაკ და იაკობ, დავით და სამოელ, ესაჲა და იოვანე ნათლისმცემელი, რომელი იტყოდა და წამებდა: „შენ ხარ მომავალი იგი, ანუ სხუასა მოველოდეთ“?
და	კლარჯ.	ამას ვიტყჳ, არა თუ მართალსა მას შევასმენ, არამედ თქუენსა მას გზასა ცხორებისასა განვამტკიცებ, რაჲთა რაჟამს შესცოდოთ, ნუ განაგდებთ თავთა თქუენთა ცხორებისაგან, მოიჴსენეთ შეცოდებაჲ იგი მართალთაჲ და პატივისა მათისა არა დამცირებაჲ,
და	კლარჯ.	რამეთუ ვთქუთ პირველად მათი იგი სათნოებაჲ და მაშინღა შემოვიღეთ მათთჳს უნდოჲ იგი ცოდვაჲ.
და	კლარჯ.	და მაშინ თითოეულად წმიდანი იგი იტყოდეს: „სადა არს ძლევაჲ შენი, სიკუდილო?
და	კლარჯ.	მართალღათუ იყო, ნუვე დააკლდები, რაჲთა ზღუდედ გედგას წერილთაგან მეცნიერებაჲ და ნუ დაგავიწყდებინ სასუფელი ზეცისაჲ და კეთილი იგი, რომელ განგჳმზადა ჩუენ ღმერთმან.
და	კლარჯ.	და ამისა შემდგომად იტყჳს: და მუცლისაგან ჯოჯოხეთისა გესმა ჴმაჲ ჩემი – და იყო იგი მუცელსა ვეშაპისასა.
და	კლარჯ.	რამეთუ დიდებაჲ ერთბამად მამისა და ძისა და ყოვლადვე წმიდისა სულისა უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და მცირედრე შემდგომად იტყუს და უბრწყინვალესად წინაჲსწარმეტყუელებს: „შთაჴდა თავი ჩემი ნაპრალსა მთათასა“.
და	კლარჯ.	და აწ მუცელსა რაჲ-მე ვეშაპისასა ხარ?
და	კლარჯ.	და იტყჳს: რამეთუ სახე მაქუს მე, რომელ-იგი გამოკუეთილსა მას კლდისაგან საფლავსა დადებულ არს.
და	კლარჯ.	ზღუასა შინა იყო იონა და იტყჳს: „შთავჴედი მე ქუეყანად“, რამეთუ სახე აქუნდა ქრისტჱსი, რომელ-იგი შთაჴდა გულსა ქუეყანისასა.
და	კლარჯ.	და წინაწარმეტყუელნი ხედვიდა ჰურიათასა მას, რომელთა დააჯერეს ერისაგანთა მათ ტყუვილი და ეტყოდეს: „ესრეთ თქუთ, ვითარმედ წარიპარეს იგი“.
და	კლარჯ.	მცველთა მათ, ამაოთა და ცრუთა, წყალობაჲ მათი დაუტევეს, რამეთუ მოვიდა მწყალობელი იგი მათი, ჯუარს-ეცუა და აღდგა და მისცნა სისხლნი თჳსნი პატიოსანი ჰურიათათჳს და წარმართთა.
და	კლარჯ.	და იგინი იტყოდეს: „ესრეთ თქუთ: წარიპარეს იგი“.
და	კლარჯ.	მცველნი იგი იტყოდეს ამაოსა და ცრუსა.
და	კლარჯ.	და ამას თანა შესძინა, ვითარმედ მწყემსი დიდი, რაჲთა არა წინაჲსწარ ყოფილთა მათ მწყემსთა საგონებელ იყოს.
და	კლარჯ.	და აწ რამეთუ გუქონან წინაწარმეტყუელნი, სარწმუნოებაჲ ჩუენ შორის იყავნ და დაეცნედ, რომელნი-იგი დაეცემიან უმეცრებით, რამეთუ ჰნებავს.
და	კლარჯ.	რამეთუ დღენდელად დღემდე მანიქეოსნი იტყჳან, ვითარმედ საოცრად და არა ჭეშმარიტად იყო აღდგომაჲ მაცხოვრისა ჩუენისაჲ.
და	კლარჯ.	და ამისა შემდგომად იტყჳს: „აღდგომითა მკუდრეთით უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა“.
და	კლარჯ.	და მერმე კუალად განცხადებულად ეტყჳს მათ: ნუ ეტყჳ გულსა შენსა, ვინ აღვიდა ცად.
და	კლარჯ.	და ამისა შემდგომად იტყჳს: ხოლო ანუ შთაჴდა უფსკრულად, ესე იგი არს ქრისტჱ, მკუდრეთით აღმოყვანებაჲ.
და	კლარჯ.	და ეგრევე მსგავსად განკრძალულად მისწერს სხუასა ადგილსა, ვითარმედ: მოიჴსენე იესუ ქრისტე აღდგომილი მკუდრეთით.
და	კლარჯ.	და მერმე კუალად იტყჳს: „უკუეთუ ქრისტე არა აღდგომილ არს, ცუდად სამე არს ქადაგებაჲ ესე ჩუენი და ცუდად სარწმუნოებაჲ ეგე თქუენი, და ვიპოვნით ცრუ მოწამე ღმრთისა, რამეთუ ვწამებთ ღმრთისათჳს, რამეთუ აღადგინა ქრისტე, რომელ-იგი არა აღადგინა, უკუეთუ მკუდარნი აღდგენ“.
და	კლარჯ.	არამედ შემდგომად ამისა იტყჳს, ვითარმედ: „აწ ქრისტჱ აღდგომილ არს, პირველი იგი ნაყოფი შესუენებულთაჲ“, და „ეჩუენა კეფას და მერმე ათერთმეტთა მათ“.
და	ბალ.E	და რაჲ სრულ იქმნის წელიწადი, მოსძრცჳან პორფირსა მეფობისასა და ორითა სამოსლითა მისცემენ მას ექსორიობად.
და	ბალ.E	ხოლო ოდესმე დაადგინეს ერთი ვინმე, და ცნა უკეთურებაჲ ქალაქისაჲ მის, მოიმსტუარნა კაცნი უცხონი და გლახაკნი და იდუმალ მისცემდა საფასეთა, რაჲთა წარიღონ ქუეყანასა მას, სადაცა ექსორია-ჰყოფენ მას.
და	ბალ.E	და ვითარცა ექსორია-ყვეს კაცი იგი და მიიწია ადგილად, ყოველნი იგი წარგზავნილნი დაუნჯებულად დახუდა და პოვა სარგებელი ერთ შჳდ წილად, და აწ იხარებს საუკუნოდ.
და	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: ჭეშმარიტად ქალაქი იგი ყოველი სოფელი არს, და კაცნი ფლობილ არიან მას ზედა და მეფობენ,
და	ბალ.E	და იციან, ვითარმედ შემდგომთა ჟამთა მოსიკუდიდ არიან და ორითა მით სამოსლითა მისციან საფლავად და ყოველი ცხორებაჲ კაცთაჲ დღე ერთი არს, და სიკუდილი და საფლავად მიცემაჲ ექსორიობაჲ არს.
და	ბალ.E	ხოლო რომელი ფრთხილ იყოს გონებითა, მისცემს იდუმალ გლახაკთა, უცხოთა და უღონოთა, მშიერთა, შიშუელთა, და იყოს მოწყალე, მშჳდ და მდაბალ გულითა.
და	ბალ.E	ხოლო ღმერთი, რომელი ხედავს დაფარულთა, მოწყალებისა მათისათჳს მიაგებს ცხადად დაუნჯებულთა კეთილთა, სადა მპარავი ვერ განიპარავს და ვერცა მღილი განჰრყუნის, და მუნ შინა იშუებს უკუნითი უკუნისამდე.
და	ბალ.E	და სლვასა მას შინა მისსა იხილა ასული ვისიმე გლახაკისაჲ სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა რაჲ ხელთსაქმარსა, და მადლობდა ღმერთსა.
და	ბალ.E	ხოლო მე ასული ვარ ბერისა ვისმე გლახაკისაჲ და მოველი წყალობასა ღმრთისასა.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მას ჭაბუკმან: უკუეთუ გნებავს, მომეც ასული ესე შენი ცოლად.
და	ბალ.E	ჰრქუა მას ჭაბუკმან: რამეთუ ვიხილე სიბრძნე და გონიერებაჲ ასულისა შენისაჲ და მთნავს იგი ცოლად ჩემდა, და აჰა ესერა მდიდართა ასული დაწინდებულ იყო ჩემდა და მე არა ვინებე მიყვანებაჲ მისი.
და	ბალ.E	და თუ შენ ჰყო, კეთილად მპოო, თუ უფალსა უნდეს.
და	ბალ.E	და ჰრქუა მას ბერმან: უკუეთუ გთნდეს მიყვანებად ასული ჩემი, ხოლო მამამან შენმან არა ინებოს.
და	ბალ.E	ხოლო ჭაბუკი იგი შევიდა სახლსა მის ბერისასა, განიძარცუა სამოსელი და შეიმოსა საგლახაკოჲ.
და	ბალ.E	და იწყო ბერმან გამოცდად მისსა, და აღწონა გონებაჲ მისი.
და	ბალ.E	და ვითარცა პო[ვ]ა გონიერად, და ვითარცა ცნა, თუ არა ტრფიალებისათჳს არს სიყუარული მისი, უპყრა ჴელი და შეიყვანა საუნჯესა თჳსსა.
და	ბალ.E	და უჩუენნა საფასენი შუენიერნი, რომელ არასადა ეხილვნეს ეგევითარნი, და ჰრქუა: შვილო, ესე ყოველი შენი არს, და ამიერითგან იშუებდი.
და	ბალ.E	და აღივსო სიხარულითა ჭაბუკი იგი.
და	კლარჯ.	ესოდენთა ეპისკოპოსთა პირველსახემან იხილა ქრისტე აღდგომილი და შენცა, მოწაფე იგი მისი, ნუ ურწმუნო იქმნები.
და	კლარჯ.	აწ მოწამე არიან აღდგომისათჳს მაცხოვრისა იგი ღამე და ყოველი იგი ნათელი მთუვარისაჲ.
და	კლარჯ.	და ლოდი იგი წინაშე პირისპირ დაუდგეს ჰურიათა მათ, რამეთუ მან იხილა პერველად უფალი.
და	კლარჯ.	და ლოდი იგი, რომელ გარდაიგორვა საფლავისა მისგან, იგი წამებს.
და	კლარჯ.	და კუალად ანგელოზნი, რომელნი მუნ დგეს, წამეს აღდგომაჲ მხოლოდშობილისაჲ.
და	კლარჯ.	პეტრე და იოვანე, თომა და ყოველნი მოციქულნი რომელნიმე საფლავად მირბიოდეს..
და	კლარჯ.	და რომელნი ჴელთა და ფერჴთა მისთა შეახებდეს და სახენი სამშჭუალთანი იხილნეს, და ყოველთავე ერთბამად ცხოვრებისა იგი სულისა შთაბერვაჲ მოიღეს,
და	კლარჯ.	მოტევებასა ცოვათასა ძალითა მით სულისა წმიდისაჲთა ღირს იქმნნეს დედანი იგი, რომელნი ფერჴთა შეუვრდეს და რომელთა ძრვისაჲ მის სიმდიდრე და ანგელოზისაჲ მის გარდამოსულისაჲ ზეცით ბრწყინვალებაჲ იხილეს.
და	კლარჯ.	და ტილონი იგი, რომელ შეემოსნეს, აღ-რაჲ-დგა, დაუტევნა, და ერისაგანნი იგი და ვეცხლი იგი, რომელ მისცეს მათ, ადგილი ესე ჩას და წმიდისა ამის ეკლესიისა ესე ტაძარი, რომელი ქრისტეს მოყუარებისა გულსმოდგინებისა ჴსენებად ნეტარმან კონსტანტინე მეფემან აღაშენა.
და	კლარჯ.	და წამებს აღდგომასა ქრისტჱსსა, რომელ-იგი „სახელითა მისითა მკუდრეთით აღდგა – ტაბითა“.
და	კლარჯ.	მოწამე არს თევზთაჲცა იგი ნადირობაჲ, და „ნაკუერცხალი იგი და მას ზედა თევზი მდებარე“.
და	კლარჯ.	მოწამე არს პეტრეცა, რომელმან-იგი პირველ უვარ-ყო ორგზის და მესამესა აღიარა და მეტყულთა მათ ცხუვართაჲ მწყემსად ბრძანებაჲ მოიღო.
და	კლარჯ.	რომელ-იგი ელეონით ღრუბლითა ამაღლდა და აჩუენებს დღენდელად დღედმდე ზეცად აღსლვისა ბჭეთა, ბეთლემს ზეცით გარდამოჴდა, ხოლო ელეონით მთით ამაღლდა მიერ ზეცით.
და	კლარჯ.	ეძიებდეს, რაჲთამცა წიაღ-მოჴდეს და წარტყუენეს ყოველი სოფელი აღმოსავალადმდე.
და	კლარჯ.	ღუაწლსა მას იწყო და ამიერ ღუაწლთა მათთჳს გჳრგჳნოსან იქმნა.
და	კლარჯ.	და აგრძნა მეფემან კონსტანტინე შეკრებაჲ იგი მათი ერთბამად.
და	კლარჯ.	აწ უკუე მრავალნი გოქონან მოწამენი აღდგომისანი, გუაქოს ადგილიცა ესე, რომელსა შინა ვდგათ და აღმოსავალით კერძო ადგილი იგი აღმაღლებისაჲ.
და	კლარჯ.	გუქუნან მოწამედ, რომელთა-იგი მუნ წამეს მაშინ ანგელოზთა, და ღრუბელი იგი, რომელსა შევიდა.
და	კლარჯ.	მოწაფენი, რომელ გარდამოვიდეს მიერ და წესი იგი მოძღურებისაჲ მის სარწმუნოვებისაჲ ბრძანება-სცეს და სიტყუად აღმაღლებისა მისთჳს.
და	კლარჯ.	და მადლმან ღმრთისამან ჯერ-იჩინა, რაჲთა სრულიად გესმეს ჩუენგან მსგავსად ჩუენისა ამის უძლურობისა.
და	კლარჯ.	გუშინდელსა ამას დღესა, კჳრიაკესა, მოღუაწებითა ღმრთისა მადლითა კერებასა ამას საკითხავთაგან შემდგომითი-შემდგომად ზეცად აღმაღლებისათჳს მაცხოვრისა ჩუენისა, რომელ წერილ არიან, ითქუნეს საკითხავნი იგი ყოველთათჳს მორწმუნეთა სიმრავლისა და უმეტეს ხოლო შენთჳს.
და	კლარჯ.	ესე უწყი, რამეთუ წესი იგი სარწმუნოვებისაჲ გასწავებს შენ, რაჲთა გრწმენეს აღდგომილი მკუდრეთით მესამესა დღესა და რომელ-იგი ამაღლდა ზეცად და დაჯდა მარჯუენით მამისა.
და	კლარჯ.	და გეჴსენენ შენ განცხადებულად თქუმულნი იგი ფსალმონთა შინა: „ამაღლდა ღმერთი ღაღადებითა“.
და	კლარჯ.	იჴსენე, ვითარ-იგი ერნი ცათანი ურთიერთას იტყოდეს: „აღახუენით ბჭენი თქუენნი, მთავარნო, და განეხუნენ ბჭენი საუკუნენი და შევიდეს მეუფე დიდებისაჲ“.
და	კლარჯ.	და სხუასა ადგილსა იტყჳს: „აჰჴედ სიმაღლესა და წარმოსტყუენე ტყუე“.
და	კლარჯ.	მოიჴსენე წინაწარმეტუელისაჲ, რომელ თქუა: რომელი აღაშენებს ზეცად აღსლვასა თჳსსა, და სხუანი იგი სიტყუანი, რომელნი გუშინ ითქუნეს ჰურიათა სიტყჳსგებისათჳს,
და	კლარჯ.	უკუეთუ ამბაკუმ ანგელოზისაგან აღიტაცა და მიჲცვალა, რაჲოდენ უფროჲს წინაწარმეტყუელთა და ანგელოზთა უფალი, რომელი მთით ელეონით ღრობლითა შემოვიდა, თჳსითა ძალითა გზა-ყო აღსლვად ზეცად, რამეთუ უძლიერეს არს მსგავსებაჲ იგი.
და	კლარჯ.	მოიჴსენე გუშინდელი იგი ელიასთჳს საკითხავი, ხოლო ელია ეტლითა ცეცხლისაჲთა აღიტაცა, ხოლო ეტლნი ქრისტესნი „ბევრ წილ არიან და ათასეულნი წარუმართებიან მას“.
და	კლარჯ.	და ელია ამაღლდა და აღმოსავალით იორდანესა, ხოლო იესუ აღმოსავალით ჴევსა მას ნაძუთასა.
და	კლარჯ.	და რამეთუ ელია თქუა მრჩობლი იგი სული მიცემად მოწაფესა თჳსსა, ხოლო ქრისტემან ესოდენი მიჰმადლა მოწაფეთა სული, არა ხოლო თუ რაჲთა მათ აქუნდეს თავისა თჳსისა, არამედ დადებითა ჴელთა მათთაჲთა ზიარებასა მისცემდეს მორწმუნეთა მათ.
და	კლარჯ.	და რაჟამს ესრე ჰურიათა მათ ბრძოლა-სცე და მსგავსებითა ესევითარითა სძლო, მერმე მოვედ გარდამატებულსა მაცხოვრისა დიდებასა: რამეთუ იგინი მონანი იყვნეს, ხოლო ესე ძე არს ღმრთისაჲ.
და	კლარჯ.	და რაჟამს გარდამატებული იგი მოიჴსენო, გულისჴმა-ყავ, რამეთუ პავლე, მონაჲ ქრისტესი, აღიტაცა ვიდრე მესამედ ცამდე.
და	კლარჯ.	ნუუკუე სირცხულ გიჩნდენ მოციქულნი იგი ჩუენნი: არა უმცირეს არიან მოსესსა, არა უნაკლულეს წინაწარმეტყუელთა, არამედ კეთილ კეთილთა თანა და კეთილთა უკეთეს.
და	კლარჯ.	ელია სამე ზეცად აღიტაცა, ხოლო პეტრეს კლიტენი ჰქონან ცათა სასუფეველისანი და ბრძანებაჲ აქუს, არამედ: „რომელი განჴსნე ქუეყანასა ზედა, ჴსნილი იყოს იგი ცათა შინა“.
და	კლარჯ.	ელიაცა ხოლო აღიტაცა, ხოლო პავლე – ცადცა და სამოთხედცა.
და	კლარჯ.	და „ესმა უთქუმელი სიტყუაჲ, რომელი-იგი არა ჯერ-არს კაცთა სიტყუად“ და კუალად გარდამოჴდა ზეცით.
და	კლარჯ.	პავლე არა თუ არა ღირს იყო ზეცისა მყოფებასა, არამედ რაჲთა იხილოს უმეტეს კაცთა და პატიოსნად გარდამოჴდეს და ქრისტე ქადაგოს და მისთჳს მოკუდეს და მოიღოს მარტჳრობისაცა გჳრგჳნი.
და	კლარჯ.	შეკრიბა მუნცა ყოველი იგი ერი თჳსი და მივიდეს ერთ კერძო მდინარესა მას ზედა დანუბსა და დაადგინა ბანაკი იგი წიაღმოსავალსა მას წლისასა და დააყენებდა მათ.
და	კლარჯ.	ხოლო გეჴსენედ თქუმულნიცა იგი მრავალგზის ჩემ მიერ მარჯუენით მამისა ჯდომისა მისთჳს ძისა, სარწმუნოებისა მისთჳს წესითა, რამეთუ თქუეს, ვითარმედ: „ამაღლდა იგი ზეცად და დაჯდა მარჯუენით მამისა“.
და	კლარჯ.	ნუცა თავს იდებთ მათსა, რომელნი-იგი იტყჳან ბოროტად, ვითარმედ: შემდგომად ჯუარცუმისა და აღდგომისა და აღმაღლებისა – მიერითგანღა იწყო მარჯუენით მამისა დაჯდომაჲ.
და	კლარჯ.	და შეკრბა ერი დიდძალი წარმართთაჲ ურიცხჳ და ზედა-მოუვიდეს კოსტანტინეს, ხოლო მან ვითარცა იხილა ერი იგი, ზრუნვასა დიდსა და ურვასა შინა იყო და ეგულებოდა ხვალის დღჱ შემთხუევად ბრძულისა.
და	კლარჯ.	არა თუ მერმე წარმოჩინებით უპყრიან მას საყდარნი, არამედ ვინაჲთგანცა არს, ხოლო არს იგი მარადის, იშვა მამისაგან და მის თანა ზის იგი.
და	კლარჯ.	და საყდარნი ესე ჴორციელად მოსლვამდე მაცხოვრისა იხილა ესაჲა წინაწარმეტყუელმან და იტყჳს, ვითარმედ: „ვიხილე მე უფალი საყდართა ზედა მჯდომარე, მაღალთა და აღმატებულთა“ და შემდგომი ამისი.
და	კლარჯ.	და მერმე ფსალმუნი იტყჳს: „განმზადებულ არს საყდარი შენი ღმერთო, საუკუნითგან და უკუნისამდე შენ ხარ“.
და	კლარჯ.	და „რამეთუ მრავალ არიან წამებანი შენნი“, ხოლო რაჟამს მისთჳს ფრიადი წამებულ არს, კმა-არს ესე ჩუენდა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა აღდგა, შეძრწუნებულ იყო და შეეპყრა შიშსა დიდსა.
და	კლარჯ.	მოუწოდა მთავართა ტაძრისასა მისისათა და მეყსეულად გამოქმნა ხატი ჯუარისაჲ, ნიში, რომელი იხილა და უბრძანა წინაძღუანვაჲ ბრძოლასა მას.
და	კლარჯ.	არამედ გულისხმის-ყოფითა სულისა წმიდისაჲთა იტყოდა: „ვითარ უკუე დავით უფლით უწესს მას და იტყჳს: ჰრქუა უფალმან უფალსა ჩემსა: დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრემდის დავსხნე მტერნი შენნი ქუეშე ფერჴთა შენთა“.
და	კლარჯ.	და იყო ძრვაჲ და უფროჲსი ერისაჲ მის დაეცა და ნეშტი იგი დაიმორჩილა.
და	კლარჯ.	და მოიქცა ადგილად თჳსა დიდებითა და ძლევითა დიდითა.
და	კლარჯ.	და შემდგომად ამისა, საქმესა მოციქულთასა დღეთა მარტჳრიისათა აღდგა პეტრე ათერთმეტითურთ და ისრაჱლსა ეტყოდა მისვე ასდამეცხრისა ფსალმუნისა მოჴსენებასა.
და	კლარჯ.	და შემდგომად მცირედთა დღეთა უბრძანა მოწოდებაჲ ქურუმთა მათ კერპთაჲსა და უჩუენა მათ ნიში იგი და ჰკითხვიდა მათ, ვითარმედ: რომლისა ღმრთისაჲ არს ნიში ესე?
და	კლარჯ.	ეგე ნიში წარჰვალნ ზედა ბაგინსა, ყოველნი კერპნი დაეცნიან და შეიმუსრნიან და ბაგინი დაჰჴსნდის.
და	კლარჯ.	და ვითარცა იგი იტყჳს, შემდგომად ამისავე მსგავსად მოციქული პავლე მისწერს და იტყჳს: „აღდგომითა მით მკჳდრეთით იესუ ქრისტესითა, რომელ-იგი ზის მარჯუენით ღმრთისა“, აღმაღლებული ზეცად.
და	კლარჯ.	ხოლო მოციქული პავლე ჰრომაელთასა მისწერს და იტყჳს: „ქრისტე, რომელი მოკუდა, უფროჲს აღდგა, რომელ-იგი არს მარჯუენით მამისა“.
და	კლარჯ.	ეფელთასა მისწერს და იტყჳს: „შეწევნითა მით სიმტკიცისა ძლიერებისა მისისაჲთა, რომელ-იგი ქმნა ქრისტეს თანა, რამეთუ აღადგინა იგი მკუდრეთით და დასუა იგი მარჯუენით თავისა თჳსისა“.
და	კლარჯ.	და ებრაელთა მიმართ იტყჳს, ვითარმედ: „ყო განწმედაჲ ცოდვათაჲ ჩუენთაჲ და დაჯდა იგი სიმდიდრესა მაღალთა შინა“.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „ოდეს სადა ვის ჰრქუა ანგელოზთაგანსა: დაჯედ მარჯუენით ჩემსა, ვიდრემდის დავსხნე მტერნი შენნი ქუეშე ფერჴთა შენთა“.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „თავადმან ერთგზის ცოდვათა ჩუენთათჳს შეწირა მსხუერპლი სამარადისოჲ და დაჯდა მარჯუენით მამისა.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „ჰხედევდით სარწმუნოებისა წინამძღუარსა და აღმასრულებელსა იესუს, რომელმან-იგი წინაჲსწარ განმზადებულისა მის წილ სიხარულისა დაითმინა ჯუარი და სირცხჳლი შეურაცხ-ყო, და მარჯუენით დაჯდა საყდართა ღმრთისათა“.
და	კლარჯ.	ხოლო ქრისტჱანენი რომელ ერთნეს ერსა მას მათ დღეთა შინა, ნაზარეველ ერქუმოდა და რომელნი-იგი მოუჴდეს მეფესა
და	კლარჯ.	და სხუანიცა არიან წამებანი მარჯუენით ჯდომისათჳს მხოლოდშობილისათჳს, ხოლო ჩუენდა კმა არს ესოდენიცა აწ.
და	კლარჯ.	და კუალად მერმე იგივე მოჴსენებაჲ ვყოთ, ვითარმედ არა ხოლო შემდგომად მოსლვისა მარჯუენით ჯდომისაჲ აქუნდა პატივი, არამედ უწინარეს ყოველთა საუკუნეთა მხოლოდშობილისა ძისა ღმრთისასა,
და	კლარჯ.	და ჰრქუეს მას: ვევედრებით უფლებასა შენსა, ნიში ესე, რომელ იხილჱ, ზეცისაჲ არს იესუ ქრისტჱსი, ძისაჲ ღმრთისაჲ ცხოველისაჲ, რომელმან იხილა ნათესავი კაცთაჲ წარწყმედული და არა უგულებელს-ყო, არამედ გარდამოჴდა სახიერებითა თჳსითა და აცხოვნნა ქმნულნი თჳსნი.
და	კლარჯ.	ხოლო უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა, რომელი გარდამოჴდა და აჴდა მარჯუენით მამისა, სამარადისოდ უპყრიან საყდარნი და მამისა თანა ზის.
და	კლარჯ.	მან დაიცვენინ სულნი თქუენნი შეურყეველად და უქცეველად, სასოებაჲ თქუენი აღდგომილისა მის მისა მიმართ მკუდრეთით, დაგმარხენინ და აღგადგინენ თქუენ მკუდრებისა მაგისგან ცოდვათა თქუენთაჲსა, ზეცისათა ნიჭთა მისთა ღირს-გყვენინ თქუენ „აღტაცებად ღრუბლითა ჰაერთა ზედა“.
და	კლარჯ.	ჟამსა მას შეწყნარებისასა, მოსლვადმდე ჟამისა მის მეორედ დიდებით მოსლვისა მისისა, დაწერონ სახელი თქუენი ყოველთაჲ წიგნსა მას ცხოველთასა, დაწერენ და ნუღამცა აღჴოცს,
და	კლარჯ.	რამეთუ მრავალთაჲ აღჴოცოს შეცოდებულთაჲ, და მოგეცინ ყოველთა სარწმუნოვებაჲ აღდგომილისაჲ მის მიმართ და მოლოდებაჲ აღმაღლებულისაჲ და მერმე მომავალსა არა ქუეყანით.
და	კლარჯ.	ეკრძალე თავსა შენსა, კაცო, მათგან, რომელნი-იგი მომავალ არიან მაცთურნი, არამედ მას მოელოდეთ, რომელ-იგი ზეცათა მამისა თანა ზის და ჩუენ შორის არს, რომელი თითოეულისა წესა ხადავს და სიმტკიცესა სარწმუნოებისასა.
და	კლარჯ.	არამედ შორის დგას აქა და ესმის მისთჳს თქუმული ესე და ხედავს შენ შორის ცნობილსა მას და განიკითხავს გულსა და თირკუმელთა, და აწ განმზადებულთა თქუენ ყოველთა წარდგინებად მამისა და თქუმად: „აჰა ესერა, მე და ყრმანი, რომელნი მომცნა ღმერთმან“.
და	კლარჯ.	რომლისაჲ არს დიდებაჲ და პატივი მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	მაშინღა დიდითა სიხარულითა და წადილითა წარავლინა დედაჲ თჳსი აღმოსავალად კერძო მოძიებად ჯუარისა ქრისტჱსისა და აღშენებად ადგილთა მათ.
და	კლარჯ.	და ვითარცა გულისხმა-ყო ესე კოსტანტინე მეფემან, მოუწოდა ევსები ებისკოპოსსა ჰრომისასა და ისწავა მისგან და ჰრწმენა ჭეშმარიტად და ნათელი მოიღო მან და დედამან მისმან მრავალთა წინაშეთა მისთა.
და	კლარჯ.	და იყო მათ დღეთა, სუფევასა კოსტანტინე მეფისა დიდისა, ღმრთისმოყუარჱ ჰჱლენე დედოფალი, დედაჲ კოსტანტინჱსი, რომელმან კეთილად მოიძია სასოჲ ძელი, რომელსა ზედა მაცხოვარმან ჴელნი განიპყრნა,
და	კლარჯ.	გამოიწულილვიდა შრომით კაცობისა შთაცუმისათჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა და ჯუარსა ზედა ამაღლებასა და მკუდრეთით აღდგომასა და განმტკიცნა ღმრთისმოყუარჱ ჰჱლენე დედოფალი ფრიად და წურთილ იქმნა გონებისა და ისწრაფა უჴრწნელისა მის ნიჭისა გამოძიებად,
და	კლარჯ.	მათ ჟამთა შევიდა იერუსალჱმდ ელჱნე დედოფალი თთუესა მეორესა, ოცდარვასა თჳსასა, ერთბამად ერითა დიდითა და კრება ყო და ბრძანა ყოველთა ჰურიათაჲ ქალაქებსა და სოფლებსა ჰურიასტანისასა წარმოდგინებად წინაშე მისა.
და	კლარჯ.	რამეთუ იყო იერუსალჱმი მოოჴრებულ, და იპოვნეს ჰურიანი ვითარ სამ ათას ოდენ კაც, რომელთა მოუწოდა ელენე დედოფალმან და ჰრქუა: უწყი მე ღმრთისა წიგნთაგან, რამეთუ ნათესავნი მართალნი იყვენით და გყუარობდა თქუენ ღმერთი.
და	კლარჯ.	არამედ თქუენ ვერ გულისხმა-ჰყავთ და აგონეთ ნათელი ბნელ-ყოფად და ჭეშმარიტებაჲ ტყუვილად, და რომელსა ღმერთსა უნდა ჴსნაჲ ჩუენდა წყევისაგან, განთავისუფლებაჲ ჩუენი,
და	კლარჯ.	მან ნერწყუვითა ბილწებისაჲთა ჰნერწყუევდით, და რომელმან მკუდარნი აღადგინნა, გინდინ მკუდრად შერაცხაჲ მისი, აწ გეტყჳ თქუენ თავით თჳსით, რომელთა კეთილად იცოდიან რჩული.
და	კლარჯ.	და ერთბამად მოვიდეს დედოფლისა და წამებდეს ათასისა მის კაცისათჳს, რამეთუ ესე არიან სწავლულნი რჩულისა.
და	კლარჯ.	ხოლო იგინი გამოვიდეს დედოფლისაგან შიშითა დიდითა და ყვეს ზრახვაჲ და პოვეს ათას კაც, რომელთა ჰგონებდეს მეცნიერად შჯულისა.
და	კლარჯ.	ხოლო დედოფალმან მეორედ ჰკითხა მათ სიტყუაჲ და ჰრქუა: ისმინეთ სიტყუაჲ ჩემი და გულისხმა-ყავთ თქუმული ესე: არა გასმია წმიდათა მათგან წინაწარმეტყუელთა, ვითარ ამცნეს მაცხოვრისაჲ,
და	კლარჯ.	და მერმე ესაია ღაღადებს: „შვილ ვისხენ და აღვიზარდენ, ხოლო იგინი მეცრუვნეს მე“.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „იცნა ჴარმან მომგებელი და ვირმან ბაგაჲ უფლისა თჳსისაჲ, ხოლო ისრაჱლმან მე არა მიცნა, და ერმან ჩემმან ჩემი არა გულისხმა-ყო“.
და	კლარჯ.	უკუეთუ თქუენ იკითხავთ შჯულსა და ესე არა გულისხმა-გიყოფიეს, აწ ამის გამო ვბრძანო პყრობილობაჲ თქუენი სტრატიოტთაგან.
და	კლარჯ.	ხოლო იგინი გამოვიდეს მიერ შიშითა დიდითა, გამოცადნეს და პოვნეს ორას ოდენ კაც, რომელ საგონებელ იყვნეს მეცნიერად შჯულისა, და მოვიდეს წინაშე დედოფლისა.
და	კლარჯ.	მიუგო დედოფალმან და ჰრქუა: ვინ არიან ესე?
და	კლარჯ.	მათ მიუგეს და ჰრქუეს: ესენი არიან, რომელთა კეთილად იციან შჯული.
და	კლარჯ.	რამეთუ აქუნდა მათ წიგნები წინაწარმეტყუელთაჲ და იკითხვიდეს.
და	კლარჯ.	ხოლო ნეტარმან ჰჱლენე დედოფალმან მიუგო სიტყუაჲ ჭეშმარიტებისაჲ, ასწავებდა მათ და ჰრქუა: ჵ თქუენ, ცოფნო ჰურიანო ი˜ჱლნო, არა კმა-გეყო თქუენ ძუელი იგი სიბრმე მამათა თქუენთაჲ, რომელნი იტყოდეს იესუჲსა, ვითარმედ ძჱ ღმრთისაჲ არს?
და	კლარჯ.	ხოლო მათ მიუგეს: და ვევედრებით დედოფლებასა შენსა, ჩუენ მაქუსცა და ვიკითხავთცა, ხოლო ესე ვისთჳს არიან ესემლევანნი სიტყუანი, გამოგჳცხადე, გევედრები შენ, რაჲთა ჩუენცა გულისხმა-ვყოთ თქუმულთა მაგათ შენთა.
და	კლარჯ.	ხოლო მან ჰქრუა მათ: წარგუალეთ მარტოდ და გამოირჩიენით, რომელნი საგონებელ იყვნენ შჯულისმეცნიერად.
და	კლარჯ.	და გამოვიდეს მიერ და თქუეს: რომლისა ჯერისათჳს გუაშრომებს დედოფალი ესე?
და	კლარჯ.	მამის მამამან ჩემმან, ამცნო მამასა ჩემსა სჳმეონს და ჰრქუა: მამამან ჩემმან მე მამცნო და მრქუა: ეკრძალე, შვილო ჩემო, რაჟამს ძიებაჲ იყოს ძელისაჲ მის, რომელსა ზედა მესია ჯუარს-აცუეს, გამოუჩინე იგი პირველ ვიდრე გუემადმდე შენდა,
და	კლარჯ.	მას ჟამსა განყოფამან ენათამან საქმჱ იგი განაქარვა, ხოლო აწ ენანი, რომელნი მოეცნეს, საქმენი ჭეშმარიტებისანი დაამტკიცნეს და აღასრულნეს.
და	კლარჯ.	და მღდელთმოძღუართა ერისათა საჯეს ჯუარცუმაჲ მისი და ეგრე ჰგონებდეს, ვითარცა მოაკუდინეს იგი და გარდამოიღეს იგი ძელისა მისგან და დაჰფლეს.
და	კლარჯ.	ხოლო იგი მესამე დღესა აღდგა და გამოუცხადა თავი თჳსი მოწაფეთა თჳსთა, რომლისა გამო ჰრწმენა ძმასა შენსა სტეფანეს, იწყო სწავლად ერსა შორის, და შეკრბეს ფარისეველნი სადუკეველითურთ და საჯეს მისი ქვითა განტჳნვაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო მე ვხედევდ სიკუდილსა შვილისა ჩემისასა და ვერ შეუძლე შუელად მისსა.
და	კლარჯ.	ხოლო ვითარ აღმო-ოდენ-უტევებდა სულსა, ჴელნი მისნი აღიპყრნა ზეცად და თქუა: „უფალო, ნუ შეურაცხ ამას ბრალად“.
და	კლარჯ.	აწ უკუე ისმინე, შვილო ჩემო, და გასწავო შენ ქრისტჱსთჳს და მოწყალებისა მისისა, რამეთუ სავლჱცა, რომელ-იგი ტაძარსა წინაშე ჯდა და ტყავის მხეველი იყო, იგიცა სდევნიდა მორწმუნეთა მისთა, ვითარ-იგი აღადგინა ერი მრავალი ძმისა შენისა სტეფანესთჳს.
და	კლარჯ.	ხოლო ქველ-ქმნა მის ზედაცა ქრისტემან და ყო იგი ვითარცა ერთი დიდებულთაგანი.
და	კლარჯ.	და შენ, შვილო ჩემო, ნუსადა იტყჳ გმობასა მისთჳს, ნუცაღა მორწმუნეთა მისთათჳს, რაჲთა გაქუნდეს ცხოვრებაჲ საუკუნოჲ.
და	კლარჯ.	ესე მამცნო მამამან ჩემმან სიმონ და ესე ყოველი გითხარ თქუენ?
და	კლარჯ.	მუნ მოეცნეს, რაჲთა ზრახვანი იგი უკეთურნი განაქარვნეს, და აწ, რაჲთა ყური მიყონ სიტყუათა შეწევნითა.
და	კლარჯ.	ამას იტყოდეს ოდენ და მოიწინეს მწოდებელნი და ჰრქუეს: გიწესს თქუენ დედოფალი.
და	კლარჯ.	ხოლო იგინი წარდგეს, და ჰკითხვიდა მათ დედოფალი და არასადა უთხრეს მართალი.
და	კლარჯ.	და უბრძანა მათ ყოველთაჲ ცეცხლითა დაწუვაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო მათ შეეშინა და მისცეს მას იუდა და ჰრქუეს: ესე კაცი მართლისა წინაწარმეტყუელისა ძჱ არს და შჯული ჭეშმარიტად იცის.
და	კლარჯ.	და ყოველთავე შჯული ყოველი შეაწამეს.
და	კლარჯ.	მოუწოდა დედოფალმან იუდას და ჰრქუა: ცხოვრებაჲ და სიკუდილი წინა გიც.
და	კლარჯ.	დასულებით მით სიხარულისაჲთა არა უწყოდა, რასა იტყოდა და თქუა: „აღიღეს უფალი სამარისაგან და არა უწყი, სადა დადვეს“.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა მას იუდა: და ვინ არს, რომელსამცა უდაბნოსა პური დაგებული წინა ედვა და იგი ქვასა ჭამდა?
და	კლარჯ.	და მოვიდა სული შემდგომად ძისა და დაჰბეჭდა ჴსნაჲ ჩუენი ნიჭითა მისითა, აღმაღლდა მხოლოდშობილი იგი, რომელი დამდაბლდა ჩუენთჳს წყალობითა თჳსითა და გარდამოჴდა ნუგეშინისმცემელი, რაჲთა აღასრულოს ძლევაჲ ჩუენი წყალობითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	ჰრქუა მას დედოფალმან: ეკუეთუ გნებავს ცხორებაჲ ქუეყანისაჲ და ზეცისაჲცა, მითხარ მე, სადა დამალულ არს ჯუარი ქრისტჱსი, ხოლო იუდა ჰრქუა, ვითარმედ: წერილ არს საჴსენებელთა მისთჳს: აწ ორას წელ არს.
და	კლარჯ.	და ჩუენ ჭაპუკ ვართ, ვითარ შეუძლოთ ცნობად მაგისა?
და	კლარჯ.	მოივლინა ჩუენდა აზნაურებაჲ მამისაგან ჴელითა ძისა თჳსისაჲთა და შემეძინნეს ჩუენ ნიჭნი ჴელითა სულისაჲთა, რომელი მისგან არს.
და	კლარჯ.	რამეთუ დამდაბლდა მხოლოდშობილი იგი ჩუენთჳს, დამდაბლდა სული იგიცა და ფუფუნებდა კაცებასა მას ჩუენსა.
და	კლარჯ.	ჰრქუა მას დედოფალმან: ვითარ შენსა წინა ნათესავი იყო და ბრძოლისა კუეთებაჲ იყო ელის ველსა ზედა, იგი ყოველნი იჴსენებიან და ადგილებიცა მათი და საფლავებიცა ჩანს.
და	კლარჯ.	აჰა, მცველნი გარჱმოდგომილნი სცვიდეს სამარესა მას და მოწაფენი იგი ივლტოდეს.
და	კლარჯ.	განმდიდრდეს მოციქულნი იგიცა ნიჭითა მათითა ჩუენისა სარგებელისათჳს, განვიდეს და განეფინნეს ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა, და შეკრებისა ჩუენისათჳს ქადაგებდეს წინაწარმეტყუელნი ჴსნასა ჩუენსა და დაჰბეჭდნეს მოციქულთა ძლევაჲ ჩუენი.
და	კლარჯ.	და მიეფინა სული იგი ყოველთა ზედა ჴორციელთა, ვითარცა თქუა წინაწარმეტყუელმან: „და წინაწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი“, ვითარცა თქუა, მადლი მისცა ღმერთმან მონათა და მჴევალთა თჳსთა ზედა – სული იგი თჳსი.
და	კლარჯ.	და აღივსო ქუეყანაჲ მეცნიერებითა მისითა, რომელი სავსე იყო საცთურითა, დამტკიცნა ჭეშმარიტებითა მისითა.
და	კლარჯ.	აწ ვინმცა იყო, რომელმან აღიღო და წარიპარა იგი?...
და	კლარჯ.	რამეთუ შეეძრწუნა ცოდვასა, აღემართა და ჰმსახურა მას და გამოაბრწყინვა მას ზედა ნათელი თჳსი და მის გამო წარემართა მისლვად მისსა.
და	კლარჯ.	იწრაფეს შეწევნათა მისთა და აღიფხურნეს საძირკუელნი მისნი და გულს-იდგინეს შეწევნათა მისთა და აჴოცნეს სავნებელნი ჩუენნი.
და	კლარჯ.	გამობრწყინდა ჴორცთა ჩუენთა ზედა და განანათლნა სულნი ჩუენნი გამობრწყინვებითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	სიტყუანი ეგე პირსა მაგას არა ეწამებიან და ჴმაჲ ეგე არა სიხარულისაჲ არს, ვითარმედ აღდგა.
და	კლარჯ.	მოვიდა ცხადად და შეეწია გონებათა დაფარულად და იჴსნნა ათასნი ბრალისაგან და განარინნა ბევრნი სიკუდილისაგან.
და	კლარჯ.	შეისხნა ჴორცნი, თანამდებნი მიწისაგანნი და მისგან აღიღო ძლევაჲ სრულითა სიმჴნითა.
და	კლარჯ.	შთავიდა სიღრმეთა და წარმოტყუენა ტყუჱ.
და	კლარჯ.	აღჴდა მაღლად და განუყო ნიჭი თჳსი და იქმნნეს ჴორცნი მისნი მიზეზ კეთილის.
და	კლარჯ.	და განარინნა სულნი ბოროტის შეპყრობისაგან.
და	კლარჯ.	და შეესხნენ ჴელნიცა, რაჲთა დაემტკიცნენ გონებანიცა.
და	კლარჯ.	შესახებელ ყვნა მადლნი თჳსნი და აჩუენა კაცთა.
და	კლარჯ.	დაამდაბლა ცხორებაჲ იგი თჳსი და შეერთო მკუდართა თანა, და არა მით ხოლო კმა-ყო, რაჲთამცა კაც ხოლო იქმნა, არამედ მოკლულცა იქმნა, და არა თუ მოკლულ, არამედ დაფლულცა.
და	კლარჯ.	მოვიდა მადლითა თჳსითა და მოწყჳდნა ცოდვანი ჩუენნი, და მოსცა ნათესავსა ჩუენსა კეთილი და თავს ისხნა ჩუენნი ჭირნი, უკუეთუმცა ძალი მისი არა აღდგომილ იყო შემწედ მისა, და-მცა-ადუმეს იგი უკეთურთა მათ.
და	კლარჯ.	ბუნებანი ბუნებათანი ჩუენ ზედა განრისხნეს ჯუარცუმასა მას მისსა და შთათქმად ეგულვა ჩუენდა დაბადებულთა.
და	კლარჯ.	უკუეთუ ვინმე აღიღო და წარიპარა, ჩას, რამეთუ აღდგა.
და	კლარჯ.	განაგდო ჯუარი იგი და აღვიდა ცად.
და	კლარჯ.	და თუ არა აღდგა, რაჲსა ეგრე მხიარულ ხარ მწუხარებისა წილ?
და	კლარჯ.	და არა იმარხა მანკიერებაჲ ნათესავისა ჩუენისა თანა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა დასცხრა მცირედ ოდენ გონებაჲ იგი მარიამისი და მოყუასნი იგიცა მოვიდეს და უთხრობდეს აღდგომისა მისთჳს.
და	კლარჯ.	და მე ჩემითა ჴელმწიფობითა ვბრძანო და დავთხარო ქუეყანაჲ იგი მის ადგილისაჲ და, ვინ უწყის, ვპოო, რაჲ-იგი მე მნებავს.
და	კლარჯ.	მისთჳს, რამეთუ დამოჰკიდეს იგი ძელსა, მოავლინნა ნიჭნი თჳსნი და აღავსნა ეკლესიანი.
და	კლარჯ.	დაღათუ ყოვლადვე არა რწმენა მოწაფეთა მათ და არცა ნაცილს ჰყოფდეს სიტყუათა მათ დედათასა, იწყეს მცირედ-მცირედ განღჳძებად გონებათა მათთა დასულებულთა და
და	კლარჯ.	და ვითარცა ესე სიტყუაჲ ჰრქუა, უბრძანა მისი შთაგდებაჲ ჯურღმულსა ჴმელსა და უბრძანა მისი შჳდ დღე უზმით ჯდომაჲ.
და	კლარჯ.	რომელნი-იგი სავსენი მწუხარებითა სხდეს შეშინებულნი, აღივსნეს სიხარულითა მით აღდგომისაჲთა და შეურაცხ-ყვეს შიში იგი ჯუარისმცუმელთაჲ მათ.
და	კლარჯ.	და მეშჳდესა დღესა ღაღატ-ყო და თქუა: აღმიყვანეთ და გიჩუენო ადგილი იგი ჯუარისა მის ქრისტჱსისაჲ.
და	კლარჯ.	და თუ ჰრწმენეს დამდაბლებაჲ იგი მისი, ჴორცნი თჳსნი მისცნეს მათ სიყუარულითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	დასაბამად ნიჭთა მისთა ჴორცნი თჳსნი განუყვნეს და სისხლნი თჳსნი უსასყიდლოდ მისცნეს.
და	კლარჯ.	ხოლო მოწაფჱ იგი ერთი დაღათუ ფერჴითა უმალჱ იყო, ხოლო გულითა არა უმტკიცჱს იყო პეტრესა, დაღათუ სიმალითა მით წარუსწრო პეტრეს და უმალეს მიიწია, ხოლო შიშითა ვერ იკადრა შესლვად სამარესა მას მარტომან.
და	კლარჯ.	და მოულინა ნიჭი მისი, რაჲთა წამონ სარწმუნოებაჲ მისი.
და	კლარჯ.	და ვითარცა აღმოჴდა ჯურღმულისა მისგან, მოვიდა ადგილსა მას, – და არცაღა იუდა იცოდა ჭეშმარიტებად ადგილი იგი, – აღიღო ჴმაჲ ებრაელებრითა სიტყჳთა და თქუა ესრჱთ: მეაკრა აკრაბი მელაქფისონ ადონა აბრიდონ ელაბეთ დოთა ქოზიაფე ეფათუ ბარუვე.
და	კლარჯ.	ხოლო თარგმანებით ესე არს: ღმერთო, რომელი ზი ეტლითა ზედა ქერაბინთასა და იგინი ფრინვენ ჰეართა შინა სრბით ნათელსა მას განუზომელსა, სადა თანაწარსლვად ნათესავთა კაცთასა ვერ ჴელეწიფების, რამეთუ შენ შეჰქმნენ იგინი შენდა სამსახურრებელად.
და	კლარჯ.	და იქმნა იგი თავსმდებელ სოფლისა სასწაულებითა თჳსითა, ვითარმედ მე ვარ ღმერთი, და დააბა მან წიგნწერილებაჲ იგი სასწაულითა ძალისა თჳსისაჲთა, ვითარმედ მე ვარ დამბადებელი.
და	კლარჯ.	იგი არს დამბადებელი და იგი არს მჴსნელი.
და	კლარჯ.	მის გამო აღესრულნეს საქმენი და მის გამო იჴსნნეს კაცნი, მის გამო გამოჩნდა მამაჲ და მის გამო გამოცხადნა შემოქმედი იგი.
და	კლარჯ.	და ვითარცა მიიწია პეტრეცა, შევიდეს და იხილეს, რამეთუ ტილონი ხოლო იყვნეს მდებარენი და ვარშამაგი იგი დაკეცილი იდვა ერთსა ადგილსა, ხოლო ანგელოზნი იგი ვერ იხილნეს სამარესა მას.
და	კლარჯ.	და სულისა გამო დაებეჭდა ჭეშმარიტებასა და განიყვნეს ნიჭნი მადლითა მისთანი.
და	კლარჯ.	და ეწამების დამდაბლებაჲ იგი მისი და უფლებისა მისისათჳს დაჰბეჭდა ძალმან მისმან.
და	კლარჯ.	და არა თუ რამეთუ მუნ იყვნეს ანგელოზნი იგი, არამედ თჳსაგან ხატისა მიეფარნეს, რაჲთა, ვისსა ჯერ-იყოს, ეჩუენენ თჳსთა ხატითა და ვისგან დაფარვად იყო, დაეფარნენ.
და	კლარჯ.	და ღაღად-ყვეს სასწაულთა მისთა ძალითა თჳსითა, რამეთუ: ღმერთი არს ჭეშმარიტად, რამეთუ აღასრულნა ჭეშმარიტად სიტყუანი თჳსნი.
და	კლარჯ.	სამარესა მას ჴორცთა მათ უფლისათა სცვიდეს მცველნი იგი მიპარვისათჳს და ტილოთა მათ ანგელოზნი იგი ეკრძალებოდეს, რაჲთა ნუუკუე ვინმე მიიპაროს ტილონი იგი, რომელ დაშთეს.
და	კლარჯ.	ვითარმედ შემოქმედი არს ჴელოვანთმოძღუარი სიტყჳთ და საქმითაცა, და არწმუნა სოფელსა და იმიერ და ამიერ მისცა არგანა დაბადებულთა, რამეთუ დასნეულდა კაცებაჲ ესე ჩუენი.
და	კლარჯ.	და განამრავლნა შეწყნარებანი თჳსნი, რამეთუ დასნეულდა თავისუფლებაჲ თჳსი.
და	კლარჯ.	რამეთუ დაავიწყდა იგი, დაითმინა მისი და შეაჯერა მას, და შეეშინა მას სიმდიდრისაგან მისისა, შეეწია მას მარჯუენითა თჳსითა შემდგომად ნათესავისა მის მისისა, ვითარმედ განიძარცუეს დიდებაჲ, რომელ შთააცუა ამას ადამსა.
და	კლარჯ.	რამეთუ ვითარცა-იგი დიდებით აღდგა და არა ტილოჲთა მით, ეგრეცა ჩუენ საქმით ადგომად ვართ და არა სამოსლითა, შრომითა, და არა სამკაულითა.
და	კლარჯ.	მარიამ, ვითარცა იხილა, რამეთუ წარვიდეს მოწაფენი იგი მისლვად სამარესა მას, აღდგა და წარვიდა იგიცა მათ თანა.
და	კლარჯ.	იხილა შიშულობაჲ იგი მისი და გარე-მიიქცა პირი მისი ცოდვათაგან მისთა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა შევიდეს მოწაფენი იგი, გამოვიდეს და წარვიდეს, ხოლო მან სიყუარულითა ვერ დაუტევა სამარე იგი, რამეთუ იტყჳს: დგა სამარესა მას თანა, ტიროდა და საწყალობელითა ჴმითა ცრემლოოდა.
და	კლარჯ.	განბანა და განწმიდა ესე ლხინებითა თჳსითა და შეამკო და შემოსა ესე დიდებითა თჳსითა, დაამტკიცა ესე დასაბამსვე და მით გამოძიება ყო უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	დაღათუ ტირილით ტიროდა, ხოლო შესლვად სამარჱსა ეშინოდა და შეეკრეტნეს და ხედვიდა სამარესა მას, დაღათუ უფალი არა იხილა, ხოლო ანგელოზნი – მონანი უფლისანი იხილნა.
და	კლარჯ.	არა თუ ხარკით დაჰბადა, არცა ხარკით იჴსნა და არცა ხარკით ქმნის კეთილი.
და	კლარჯ.	ნებითა თჳსითა მოვიდა მეძიებელად ვნებათა ჩუენთა და წყალობითა თჳსითა გარდამოჴდა ჴსნად აზნაურებისა ჩუენისა.
და	კლარჯ.	ექუსნი მჴეცნი ექუს-ექუს ფრთენი, რომელ ოთხთა მათ უტურთავ, ფრინვენ და გმსახურებენ ჴმითა დაუდომებელითა და იტყჳან: „წმიდა ხარ, წმიდა ხარ, წმიდა ხარ“ შენ, უფალო, წოდებულ არიან იგინი სერაბინად.
და	კლარჯ.	ნებითა ჩუენითა თანამდებ ვექმნენით და ნებითა ჩუენითა ვეძიებდით.
და	კლარჯ.	და რამეთუ დღჱ იგი დიდ იყო, რომელმან ახარა ცათა და ქუეყანასა, ამისთჳს ანგელოზნი იგი სამოსლითა სპეტაკითა გამოეცხადნეს და მხიარულ იყვნეს და ადიდებდეს დღესა მას შობისა მისისა, ეგრეცა აეროვანნი და სავსენი … შობისასა.
და	კლარჯ.	მწყემსთა მათ მიეხარა სახარებაჲ იგი და დღესა მას აღდგომისასა დედანი იგი, მგლოვარენი და ჭირვეულნი, ღირს იქმნნეს სახარებისა, რამეთუ დღესა მას სიკუდილისასა, რამეთუ დღჱ იგი ვნებათაჲ იყო და არავინ ღაღად-ყო სიკუდილისა მისთჳს.
და	კლარჯ.	რომელმან უღირსნი იგი ანგელოზნი სიღრმესა მას სატანჯველისასა მისცენ, და იგინი ქუესკნელთა მათ უფსკრულთა ვეშაპთაგან იგუემებიან და შენსა ბრძანებასა სიტყჳს მიგებად ვერ შემძლებელ არიან.
და	კლარჯ.	დღესა მას შობისასა ერნი ანგელოზთანი მიივლინნეს ბეთლემდ ხარებად და დღესა მას აღდგომისასა მღჳძარენი ერთი ერთსა უსწრობდეს მახარებელად აღდგომისა მის.
და	კლარჯ.	აწ, უფალო, შენითა ნებითა არს სუფევაჲ ძისა მარიამისი, რომელი გამოვიდა შენგან, და თუმცა არა შენგან იყო, არამცა აღადგინე იგი მკუდრეთით, აწ ყავ სასწაულ კეთილ, დიდებული ესე და შუენიერი.
და	კლარჯ.	დღესა მას ნათლისღებისასა ნათელი გამობრწყინდა ზედა იორდანესა და დღესა მას ჯუარცუმისასა დაბნელდა მზჱ ცათა შინა.
და	კლარჯ.	და იტჳს, რამეთუ: „მიხედა მარიამ და იხილნა ანგელოზნი არა მდგომარენი, არამედ მჯდომარენი“.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ლოცვაჲ ესე დაასრულა იუდა, შეიძრა ადგილი იგი და დიდძალი კუამლი სულნელებისაჲ აღმოვიდოდა ადგილსა მას.
და	კლარჯ.	და ჴდომად აღუდგეთ მას, თანამდებ ვიქმნნეთ მისგან, ძლევაჲ მის თჳნიერ დამტკიცნეს, და რომელი მას არა მიეახლოს, არა განეშოროს ბოროტისაგან, რამეთუ განსასუენებელი ცოდვისაჲ ნათხოვ არს და ვასხებული.
და	კლარჯ.	და მე … პატივ-უყოს ადგილსა მას, სადა ისხნეს ჴოცნი უფლისანი, რამეთუ რაოდენ განამრავლეს მას ზედა გინებაჲ ქუესკნელთაჲ, უფროჲს განადიდეს მის ზედა პატივის-ყოფაჲ:
და	კლარჯ.	ზესკნელთა ქუესკნელნი მიწისაგანნი პირსა ჰნერწყუვიდეს, ზესკნელი იგი, მაღალთა შინა მყოფნი, არცა ადგილსა მას, სადა-იგი ისხნეს ჴორცნი, ჴელ-იწიფეს დაჯდომაჲ, რამეთუ იტყჳს: ერთი იგი ჯდა ერთ კერძო ადგილსა მას, და ერთი ჯდა სასთუნლით.
და	კლარჯ.	ვითარცა ისმინჱ ბარაკიელისა მის შენისა მოსჱსი და უჩუენენ ძუალნი იოსებისნი, ეგრეცა აწ, თუ გნებავთ, გამოგჳცხადე ჩუენ დაფარულ იგი საფასჱ და ყავ ადგილსა ამას კუამლი სულნელებისაჲ აღმოსლვად ქრისტჱს მიერ, რამეთუ იგი არს მეუფჱ იესუ ქრისტჱ უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და უჩუენებს, რაჲთამცა გულისხმა-ყვეს და უფროჲსი მიიღეს.
და	კლარჯ.	ჰკითხვიდეს ანგელოზნი მარიამს და ჰრქუეს: შენ დედაკაცო, „რაჲსა განმწარებულ ხარ ეგოდენ და სტირ?
და	კლარჯ.	და ვინ უწყის, იტყოდაცა გონებასა თჳსსა, სამარესა ამას თანა ვდგა და ვტირ და თქუენ იტყჳთ, ვითარმედ: ვის ეძიებ?
და	კლარჯ.	ხოლო აღმოთქუმად ვერ იფლო, რაჲ-იგი გონებასა იყო, და თქუა საწყალობელითა ჴმითა მაღლითა, ვითარმედ: „აღიღეს უფალი მიერ და არა უწყი, სადა დადვეს იგი“.
და	კლარჯ.	ჵ სიყუარული ერთგულებისაჲ და გონებაჲ მორწმუნე!
და	კლარჯ.	განემზადნეს კეთილნი მისნი, და არავინ იყო მიმღებელ.
და	კლარჯ.	ხოლო იუდას დაუკჳრდა ფრიად, ჴელნი შეიტყუელნა და თქუა: ჭეშმარიტად, ქრისტჱ, შენ ხარ მაცხოვარი სოფლისაჲ.
და	კლარჯ.	დაეპყრა სიმდიდრე მისი, და არასადა იყვნეს ჴუებულნი.
და	კლარჯ.	და ჯერ-იჩინა მან, რაჲთამცა იპოვნეს მიმღებელნი, რომელნი ღირს-იყვნეს მადლითა მისითა, რამეთუ ღირს-ყოფად მადლისა მისისა თჳნიერ აზნაურებისა ვერ შეუძლონ.
და	კლარჯ.	რამეთუ აზნაურებაჲ ხოლო ღირს არს ღმრთისა კეთილითა ნებითა წმიდათა და ჭეშმარიტებითა ზრახვითა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მეცნიერებაჲ არა თუ თავისუფალ არს, არამედ ჴელმწიფებასა დამორჩილებულ არს და ქმნულკეთილობაჲ ძლიერებისაჲ განშურებულ არს კეთილისაგან.
და	კლარჯ.	და არა არს ღმრთისა ღირს, გარნა ნებაჲ კეთილი.
და	კლარჯ.	და ჴელმწიფებანი ქმნულკეთილობამან ჴორცთამან განუსუენის ჴორცთა, და ქმნულკეთილობამან ნებათმან ღმერთსა ახარის.
და	კლარჯ.	გევედრები შენ, უფალო იესუ ქრისტჱ, ნუ მოიჴსენებ უკეთურებათა მონისა შენისათა, არამედ უგულებელსყვენ შეცოდებანი ჩემნი და თანა-შემრაცხჱ მე ძმასა ჩემსა სტეფანეს, რომელი-იგი ჴსენებულ არს საქმესა მას ათორმეტთა მოციქულთასა.
და	კლარჯ.	ქმნულკეთილობაჲ ნებაჲ უყუარს უფალსა და მისვე კეთილისათჳს მოვიდა ძჱ ღმრთისაჲ.
და	კლარჯ.	და რამეთუ ხატი მისი არს ქმნულკეთილობაჲ ესე ჩუენი.
და	კლარჯ.	აღიყვანა და დასუა იგი ცათა შინა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ესე თქუა, მი-ხოლო-იღო სათხრული, შეირტყა სარტყელი, ვითარმცა მჴნემან შვილმან აბრაჰამისმან და იწყო თხრად.
და	კლარჯ.	და შემდგომად ამის დღისა წარპარვისა და მერმე უფლით ჰხდით და დიდითა გულსმოდგინებითა ეძიებდეს მას მკუდარსა, წარპარულსა.
და	კლარჯ.	და რამეთუ განაქარვა იგი სახელმან მან ადამისმან უსახურებითა ნებისა მათისაჲთა, გარდამოჴდა, განაახლა და გამოწერა იგი.
და	კლარჯ.	აღიღო და დასუა იგი ცათა შინა.
და	კლარჯ.	ვითარცა მოთხარა ოცჯერ ოდენ მოსათხრელ, პოვნა სამნი ჯუარნი დაფლულნი, აღმოიხუნა და შეიხუნა იგინი ქალაქად.
და	კლარჯ.	და პატივმან მან მისმან შემოსა იგი, და თაყუანის-სცეს მას ყოველთა დაბადებულთა.
და	კლარჯ.	მაშინ მოიხუნეს და დასხნეს საშოვალ ქალაქსა და მოელოდეს დიდებასა ღმრთისასა.
და	კლარჯ.	აღიყვანა იგი ცად და უდებ-ყო იგი ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	ვითარცა იხილა იუდა, განმხიარულდა და ჰრქუა დედოფალსა: აწ სცნა, დედოფალო, ძელი იგი საწადელი და ჯუარი იგი ქრისტჱსი.
და	კლარჯ.	მივიდა ხატითა თჳსითა და მოვიდა სულითა მით თჳსითა.
და	კლარჯ.	მაშინ დადგმად სცა ცხედარი, რომელსა ზედა იდვა მკუდარი და დასდებდეს და თითოეულად ჯუარსა მკუდარსა მას ზედა.
და	კლარჯ.	მიიღო მსგავსებაჲ ესე ჩუენი და მომცა ჩუენ სული იგი წმიდაჲ ნუგეშინისმცემელი.
და	კლარჯ.	და მეყსეულად აღდგა მკუდარი იგი ყრმაჲ.
და	კლარჯ.	და ვითარცა მიიწია მესამესა მას ჯუარსა, აღიღო და დასდვა მკუდარსა მას ზედა.
და	კლარჯ.	მაშინ განრისხნა ეშმაკი, ღაღატ-ყო და თქუა: ვინ არს ესე, რომელი არა მიფლობს მოღებად სულთა მათ, რომელნი ჩემნი არიან?
და	კლარჯ.	აღვიდა ჴორცითა, მოვიდა ჴორცითა თჳნიერ, არა თუ დადვა იგი და გარდაცვალა, და არა დაუტევა იგი და მოვიდა.
და	კლარჯ.	ჵ იესუ ნაზარეველო, ყოველნივე შენდა მიიზიდენ და რაჲსაღა ჯუარი იგი შენი კუალად ჩემთჳს გამოაჩინე?
და	კლარჯ.	და არა არს მისა დაყენება, ძალ-უც ყოვლისა საქმედ და თჳთ არარაჲ იქმნების.
და	კლარჯ.	პირველისა მის იუდაჲს მიერ ერი ვაცოდვე და აწ ამის იუდაჲს მიერ ვიდევნები.
და	კლარჯ.	აწ ვპოვი მეცა შენთჳს, რაჲ ვყო: აღვადგინო სხუაჲ მეფე, რომელმან უვარ-ყოფად გცეს შენ ჯუარცმული და ჩემსა ნებასა იქმოდის.
და	კლარჯ.	ხოლო იუდა შეჰრისხნა ეშმაკსა მას და ჰრქუა: ქრისტემან, რომელმან მკუდარი აღადგინნა, შეჩუენებულ გყავნ სიღრმესა ცეცხლისასა.
და	კლარჯ.	და ესმა ესე ჰელენე დედოფალსა, დაუკვირდა ფრიად ძალი იგი ღმრთისაჲ და სარწმუნოებაჲ იუდაჲსი და დიდითა პატივითა და კრძალულებითა დაჰკრძალა პატიოსანი ჯუარი.
და	კლარჯ.	ოქროჲთა და ანთრაკითა შელესა იგი და შექმნა ლუსკუმაჲ ვეცხლისაჲ და დაჰკრძალა იგი მას შინა.
და	კლარჯ.	და ეკლჱსიაჲ აღაშენა მას ზედა გოლგოთასა, რომელსა ჰრქჳან თხემის ადგილი.
და	კლარჯ.	და უბრძანა ეპისკოპოსსა ჰრომისასა მოსლვად და მისცა იუდას ბეჭედი ქრისტჱსი და უწოდა მას სახელი კჳრიაკოს და დაადგინა იგი ეპისკოპოსად იერუსალჱმს.
და	კლარჯ.	მაშინ უბრძანა განსხმაჲ ჰურიათაჲ, რავდენნი-იგი ურწმუნო იქმნნეს, და განიდევნნეს ჰურიასტანით ბრძანებითა დედ˜ფლისაჲთა.
და	კლარჯ.	ვინმემცა იკადრა გამოღებად მაგიერ მკუდრისა მის, რამეთუ აჰა, სამარე იგი დაბეჭდულ არს და მცველნი მღჳძარჱ და განკრძალულ არან მახჳლითა და წათებითა?
და	კლარჯ.	და ჰჱლენე დედოფალმან მისცა ფასი დიდძალი ღმრთისმოყუარესა მას ეპისკოპოსსა კჳრიაკოსს სამსახურებელად გლახაკთათჳს და სადიდებელად ღმრთისა.
და	კლარჯ.	და ვინმემცა იკადრა შესლვად, უადვილესმცა უჩნდა მას სიკუდილი, ვიდრეღა არა შესლვად და გამოღებად ჴორცთა უფლისათა სამარისაგან.
და	კლარჯ.	შემძლებელ არს უწყებად ყოვლისა, და იგი ვერ საუწყებელ არს, რამეთუ იგი მხოლოჲ საცნაურ არს.
და	კლარჯ.	ვითარ ვერ მისაწდომელ არს, მან ხოლო უწყის ყოველი, და ვითარ არს ყოველი.
და	კლარჯ.	რამეთუ ყოვლისა უფროჲს არს და უფალი ყოველთაჲ არს.
და	კლარჯ.	მიხედეთ წმიდითა გონებითა და იხილეთ, რამეთუ ესე არს, რაჲთა არა აღირღუეთ ცილობითა და დაჰკერძნეთ ჭეშმარიტებისაგან მისისა.
და	კლარჯ.	ბუნებისა მისისათჳს წიგნნიცა მოწამე არიან, ვითარმედ იგი არს და ნიჭნი იგი სულისანი დაჰბეჭდვენ, ვითარმედ ქველისმოქმედი არს, განცხადებულ არს, ვითარმედ არს და ჩანს, რამეთუ ქველისმოქმედ არს.
და	კლარჯ.	დაბადებულნი მისნი ეწამებიან მას, ვითარმედ იგი არს, და საქმჱნი მისნი ღაღადებენ, ვითარმედ ქველისმოქმედ არს.
და	კლარჯ.	მოწამჱ არს ჴელი იგი მხოლოდშობილისაჲ, და დაჰბეჭდა სულითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	მამაჲ მოწამჱ არს ძისა თჳსისათჳს სრულითა სიყუარულითა თჳსითა, და ძჱ ქადაგებს მამისა თჳსისათჳს სრულითა ჭეშმარიტებით თჳსითა.
და	კლარჯ.	და სოფელი ფუფუნებითა თჳსითა აუწყებს მადლისა მისისათჳს, წინაწარმეტყუელნი წამებენ და მოციქულნი ღაღადებენ, გონებათა ეწამებიან საქმენი.
და	კლარჯ.	ღაღადებენ წიგნნიცა, ვითარმედ წყალობით დაცვოლ არიან, სხუა ფერ და სხუა ხატ არიან ზოგნი მათგანნი აზნაურებით და ზოგნი მათგანნი ძლით.
და	კლარჯ.	და რამეთუ მადლისა გამო არა დაიჴსნებიან, განცხადებულ არიან წინაშე ღმრთისა აღსასრული ყოვლისაჲ.
და	კლარჯ.	და უწყის, რაჟამს წეს არს აღსასრული.
და	კლარჯ.	და რამეთუ წარსლვად არს შუენიერებაჲ ამის სოფლისაჲ, და არა თუ სოფელი, და განახლებად არიან დაბადებულნი.
და	კლარჯ.	და არა თუ განკფდენ, და წარჴდენ, და იყვნენ, ვითარცა არაყოფილნი.
და	კლარჯ.	ხოლო ჩუენ, ძმანო, ყოფად ნებისა ღმრთისაჲსა ვზრუნვიდეთ მარადის, ვითარმედ ვითარ-ძი ცვავნეს(!) დაბადებულნი და განაახლოს სოფელი.
და	კლარჯ.	რამეთუ საქმე, რომელი ჩუენდა არა განცხადებულ არს, ნუ დაშურებით მისთჳს, არამედ გულს-იდგინეთ ყოფად ნებისა ღმრთისაჲსა, რომელი სავსჱ არს ცხორებითა და სიხარულითა, და აცხოვნენ სულნი ჩუენნი.
და	კლარჯ.	სული იგი წმიდაჲ, რომელი აღგჳთქუა პირითა წინაწარმეტყუელთაჲთა, აჰა განჰყოფს და მისცემს ნიჭთა მისთა ღირსთა თჳსთა.
და	კლარჯ.	12. თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა იოვანე მთავარეპისკოპოსისაჲ აღდგომისათჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა
და	კლარჯ.	ამას დღესა კჳრიაკესა განცხოველდა მხოლოდშობილი იგი და განცხოველდეს მის თანა თაყუანისმცემელნი მისნი, რამეთუ აღდგა და აღმადგინა ჩუენ, და ნუგეშინის-სცა შეძრწუნებასა მას ჩუენსა აღდგომითა მისითა.
და	კლარჯ.	რამეთუ ახარა წინაწარმეტყუელმან ეკლესიასა და თქუა, ვითარმედ: „აღდეგ, განათლდი, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი და დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს“.
და	კლარჯ.	ესერა ჰხედვენ თუალნი თქუენნი ეკლესიასა შინა, რამეთუ ესმა ყორთა თქუენთა წინაწარმეტყუელთაგან და განსძარცუა მწუხარებაჲ ეკლესიისაჲ აღდგომითა თჳსითა და შეიმოსეს ჯუარისმცუმელთა მათ მისთა სამოსელი გლოვისაჲ.
და	კლარჯ.	ჰრქუა შემწყნარებელმან მან მისმან სიონსა მთასა მისა, ვითარმედ: „ნუ გიხარინ მტერსა მაგას ჩემსა ჩემ ზედა, რამეთუ მიბრკუმა და მერმე აღვემართო და ვჯდე ბნელსა და უფალმან განმანათლოს მე“.
და	კლარჯ.	შეასხამს დავითი ეკლესიათა და ნუგეშინის-სცემს მათ, ვითარმედ: „მწუხრი დადგენ ტირილით და ცისკარსა იყოს სიხარული“.
და	კლარჯ.	შეძრწუნებულ იყვნეს მოწაფენი წინაშე ჯუარისა მისა და განლაღებულ იყვნეს ჯუარისმცუმელნი იგი წინაშე ძელსა მას მისსა.
და	კლარჯ.	განცხოველდა იგი მას დღესა შინა და ნუგეშინის-სცა შეძრწუნებულთა მათ.
და	კლარჯ.	და განაბნინეს ჯუარისმცუმელნი იგი სასტიკებითა სულისა მისისაჲთა: „აღდეგინ ღმერთი და განიბნენ ყოველნი მტერნი მისნი, ივლტოდეთ მოძულენი მისნი პირისა მისისაგან“.
და	კლარჯ.	და მერმე თქუა, ვითარმედ: „აღდეგ, ღმერთო, განსაჯე ქუეყანაჲ, რამეთუ შენ დაიმკჳდრენ ყოველნი წარმართნი ჯუარითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	ხოლო ნეტარი ელენე დედოფალი სავსჱ იყო ღმრთისა მიმართ საწმუნოებითა და იყო წადიერ საღმრთოთა წიგნთა კითხვად, ძუელთა და ახალთა აღთქუმათა გამოეძიებდა.
და	კლარჯ.	მისთჳს ჰრქუა მოციქულთა თჳსთა სანატრელთა: „განვედით ყოველსა ქუეყანასა და დაიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი, ნათელ-სცემდით მათ მსახელითა მამისაჲთა, ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა“.
და	კლარჯ.	მეორე სიხარული არს ამიერითგან დღეს, რამეთუ განცხოველდეს ამას შინა მკუდარნი და ცხოველნი, განჰჴსნეს საკრეველნი მკუდართანი სამარეთა შინა და ცოდვანი ნათელღებულთანი წყლითა.
და	კლარჯ.	დღეს არცხუნეს ეშმაკსა და სიკუდილსა ერთად, რამეთუ განცხოველდეს მართალნი და ელხინა ნათელღებულთა, რამეთუ მოსცა ჴელმწიფებაჲ მღდელთა თჳსთა, რაჲთამცა აცხოვნნა მკუდარნი მსგავსად მისა, ვითარცა შეაწუხა მან ჯოჯოხეთი მკუდრებითა მით, რომელნი გამოვიდოდეს მიერ.
და	კლარჯ.	მოუწოდა იუდას, რომელსა ეწოდა კჳრიაკოს და ჰრქუა მას: ძელისა მისთჳს ჯუარისა აღესრულა ჩემი წადილი, ხოლო რომელნი-იგი ჯუარისა მას ზედა დამშჭუალნეს სამშჭუალნი მათი, გულსა შინა მიც იჭჳ,
და	კლარჯ.	აწ არა დავსცხრე, ვიდრემდის მაგისიცა ნებაჲ აღმისრულოს მე ღმერთმან, და შენ შე-ღა-ვე-სძინე და ევედრე უფალსა მათთჳს.
და	კლარჯ.	და ვითარცა განიხარეს ცხოველთა და მკუდართა, რაჟამს იხილეს ურთიერთას აღდგომითა მისითა, ეგრეთვე იხარებენ პოვნიერნი წყმედულთათჳს, რომელნი იპოვნეს, რამეთუ ესერა იხილვენ ურთიერთას ნთსა(!).
და	კლარჯ.	ხოლო წმიდაჲ კჳრიაკოს ეპისკოპოსი მივიდა თხემისა ადგილსა და ერთბამად მის თანა ძმანი მრავალნი, რომელნი-იგი უფალსა იესუ ქრისტესა ესვიდეს ჯუარისა პოვნისათჳს, და მკუდარსა მას ზედა რომელ სასწაული იქმნა,
და	კლარჯ.	და ესერა ამას შინა განმრავლდებიან ნაშობნი...
და	კლარჯ.	რამეთუ „ვითარცა მზე აღდგა კარავი თჳსი და თავადი, ვითარცა სიძე, რაჲ გამოვალნ ეზუჲთ“...
და	კლარჯ.	მზისთუალისასა განფინა ბრწყინვალებაჲ სახარებისა მისისა ყოველთა ცისკიდეთა და ვითარცა მზისთუალმან ბრწყინვალებითა დამბადებელისა თჳსისაჲთა ერბამად შთააცჳს სამკაულისა თჳსისაჲ დაბადებულთა თჳსთა და დაფარის ქუეყანაჲ სამკაულითა ნათლისა თჳსისაჲთა,
და	კლარჯ.	ეგრეცა ნათელი ქადაგებისა ქრისტესი ყოველთა ცისკიდეთა მიეფინა და განეფინა ჴელმწიფებაჲ მისი, რამეთუ მზისთუალმან ბრწყინვალებაჲ თჳსი დღისი ხოლო აჩუენის და ღამე დაიფარნიან ჰაერინი მისნი,
და	კლარჯ.	ხოლო ნათელი იგი ღმრთეებისა სახარებისა მაცხოვრისა ჩუენისაჲ დღეცა და ღამეცა ესერა გამობრწყინდების შორის სოფელსა.
და	კლარჯ.	დღისი ამცნო უფალმან წყალობაჲ მისი და ღამე გალობაჲ მისი.
და	კლარჯ.	და ესერა შეიქმნებიან გჳრგჳნნი სადედებელად ძლევისა მისისაჲ მისა, რომლისა გჳრგჳნ ეკლისაჲ დაადგა ვენაჴმან მან, რომელი-იგი დასათრგუნველ იქმნა, პირისაგან ყრმათა ჩჩჳლთა მწოვართაჲსა – განმტკიცებაჲ.
და	კლარჯ.	აღიხილნეს თუალნი თჳსნი ზეცად და ჴელნი ზჱ აღიპყრნეს, იცემდეს მკერდსა, ღაღადებდეს უფლისა მიმართ გულსმოდგინედ და აღიარებდეს პირველთა მათ უმეცრჱბათა თჳსთა და ჰნატრიდა ყოველთა მორწმუნეთა ქრისტჱსთა.
და	კლარჯ.	და მერმე თქუეს: აკურხევდით უფალსა ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი და ყოველი თესლები ჰმონებდით მას.
და	კლარჯ.	„მთავარნი და ყოველნი მსაჯულნი ქუეყანისანი, ჭაბუკნი და ქალწულნი, მოხუცებულნი ყრმათა თანა აქებდით სახელსა უფლისასა, რამეთუ მაღალ არს სახელი მის მხოლოჲსაჲ და აღსარებაჲ მისი ზეცასა და ქუეყანასა“.
და	კლარჯ.	ჭეშმარიტად აღუარებენ და აქებენ მას ანგელოზნი ნათლისანი, რამეთუ ამაღლდა წყალობითა მისითა მათთჳს, რომელთა შთაეცნეს ჴორცნი და ადიდებს ქუეყანაჲ ჴორციელითა, რამეთუ გარდამოჴდა წყალობითა თჳსითა მათთჳს, რომელნი შეყენებულ იყვნეს ჯოჯოხეთს.
და	კლარჯ.	და აღსრულებასა ოდენ ლოცვისასა, ვითარმცა თქუა ოდენ ამენ და იყო ესევითარი ნიში, რომელ-იგი ყოველთა მათ თანამდგომთა იხილეს:
და	კლარჯ.	ნათჱლი ელვარჱ ადგილსა მას გამობრწყინდა, სადაცა პატიოსანი ჯუარი იპოვა, რომელი ყოველთა შეუორგულებელად გურწმენა და ვთქუთ: აწ გჳცნობიეს, რომლისა მიმართცა გურწმენა.
და	კლარჯ.	და გამოჩნდეს მართალნი, რომელნი განცხოველდეს და შევიდეს ქალაქებსა ზესკნელსა ქადაგებად ჯუარისმცველთა მათ აღდგომაჲ იგი მისი.
და	კლარჯ.	რამეთუ ჰრწმენა მათ, რამეთუ მეუფებაჲ მისი მეუფება არს უკუნისამდე და უფლებაჲ მისი – თესლითი-თესლამდე.
და	კლარჯ.	დღეს თაყუანის-სცემენ მსაჯულნი იგი მსაჯულსა მას ყოველთასა, რომელ-იგი დაისაჯა და საშჯელითა თჳსითა განაძლიერა ადამი თანანადებითა.
და	კლარჯ.	დღეს ესერა ვითარცა მორწმუნენი გარე-მოადგან საკურთხეველსა მისსა და თაყუანის-სცემენ ტაძარსა შინა მისსა.
და	კლარჯ.	დღეს ესერა გასთესვენ მდიდარნი განყოფითა მით გლახაკთაჲთა, რომელნი არიან ყანანი მათნი, რაჲთა იყოს ზიარებაჲ მათი იოსების თანა სანატრელისა, რომელმან შეჰგრაგნა და დაჰფლნა ჴორცნი მაცხოვრისა ყოველთაჲსანი.
და	კლარჯ.	და მეყსეულად გამოჩნდეს სამშჭუალნი იგი, რომელნი-იგი უფლისა იესუჲს ჴელთა და ფერჴთა დამშჭუალულ იყვნეს, უბრწყინვალჱს ოქროჲსა, ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	მოიხუნა იგინი იუდა და მიართუნა ელჱნე დედოფალსა.
და	კლარჯ.	აღივსო სულითა წმიდითა დედოფალი იგი და გულსმოდგინედ სამშჭუალთა მათთჳს განიზრახვიდა, რაჲთამცა რაჲ ყვნა სამშჭუალნი იგი.
და	კლარჯ.	ხოლო შე-ვეღა-სძინა სიმართლისა გზაჲ გამოკულევად, და მადლმან სულისა წმიდისამან გულისხმა-უყო გონებასა მისა წინაჲსწარ მრავლით ჟამით უწყებული იგი.
და	კლარჯ.	მოუწოდა კაცსა ერთსა სარწმუნოსა და გონიერსა მჭედელსა, რომელი წინაჲსწარვე მართლად წოდებულ იყო მრავალთაგან, და ჰრქუა მას: დაჯედ აქა, წინაშე თუალთა ჩემთა და შექმნენ სამშჭუალნი შუვად აღჳრთა ჰუნისათჳს მეფისა,
და	კლარჯ.	რაჲთა იყოს ისრისა ჭურ ყოველთათჳს მტერთა ძლევად მის მიერ მეფჱ დასამშჳდებელად ბრძოლისა, რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი წინაწარმეტყუელის მიერ: „და იყოს, მას დღესა შინა, რომელი აღჳრთა ზედა ცხენისათა იყოს, წმიდა უფლისა წოდებულ იყოს“.
და	კლარჯ.	განუმზადნეთ სულნი ჩუენნი და ჴორცნი და აღვამკვნეთ სულიერითა კეთილითა შრომითა ჩუენითა, რაჲთა ღირსს ვიქმნეთ მისა სადგურად.
და	კლარჯ.	ამას დღესასწაულსა იხარებენ ქალწულნი მისთჳს, რომელ-იგი იშვა ქალწულისაგან და აღამაღლა ქალწულებაჲ.
და	კლარჯ.	დღეს ჰმადლობენ მას დედანი იგი, რომელ-იგი გამობრწყინდა ევაჲსგან და განკურნა სალმობანი მათნი.
და	კლარჯ.	და დაიმკჳდრონ ჩვენ თანა ფასთა სიმდიდრითა მისითა.
და	კლარჯ.	დღეს აღესრულა სიტყუაჲ იგი, რომელი თქუა პირითა წინაწარმეტყუელისა მისისაჲთა, ვითარმედ: „მოვჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა და წინაწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი“.
და	კლარჯ.	ყოველივე აღასრულა, დევნულებით ჰურიანი განასხნა, რომელნი-იგი ურწმუნო იქმნნეს და განიდევნნეს ჰურიასტანით.
და	კლარჯ.	და ღმრთისმოყუარემან დედოფალმან ამცნო მამათა და დედათა აღსრულებად დღესასწაული პატიოსნისა ჯუარისაჲ თთუესა ვარდობისასა, მეათესა დღესა და რომელნი ჰყოფდეს დღესასწაულსა ჯუარისასა, ღირს იქმნენ ზეარ-ყოფად ნაწილსა მარიამისა.
და	კლარჯ.	და მადლი დიდი მოეცა წმიდასა მას ეპისკოპოსსა, რამეთუ ლოცვითა მისითა გუნდი ეშმაკთაჲ განასხა და სნეულნი განკურნნა.
და	კლარჯ.	ამას დღესასწაულსა ადიდებენ მონაჲ და უფალი თჳსი.
და	კლარჯ.	ხოლო აღესრულების საჴსენებელი ჯუარისაჲ თთუესა ვარდობისასა ორსა და სამ წლისა ამაღლებისა შემდგომად სადიდებელად მამისა და ძისა, წმიდისა სულისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და უდიდეს ღათუ არნ უფალი იგი პატივითა თჳსითა, არამედ სწორ არიან იგინი სასოებითა.
და	კლარჯ.	ამას დღესასწაულსა იხარებდენ მოციქულნი საცხუვარითურთ თჳსით და შეეძინნეს მათ ცხუვარნი დღეს და კრავნი და ტარიგნი სამწყსოსა მათსა.
და	კლარჯ.	იხილეთღა, არა-ძი აღესრულაა სიტყუაჲ იგი მოციქულთა მათ მიმართ ჟამსა მას, რომელსა შეკრებულ იყვნეს ერთბამად ქურსა ზედა და გამოუჩნდეს მათ ნაწილნი, ვითარცა ცეცხლისაგან?
და	კლარჯ.	და წარ-ვინმე-იღო, ვითარ-ეგე იტყჳ, ტილონი ესე, ვითარ სამარესა სხენან, რამეთუ მცველთა მათ, რომელთა გაიყვეს სამოსელი მისი დღისი, ვითარმცა არა განიყვნეს ტილონი ესე ღამესა ამას?
და	კლარჯ.	იწყეს წინაწარმეტყუელებად, სიტყუად ენად-ენათა, რაჲთა დააკჳრვონ ნათესავთა მათ ზედა, რომელნი შეკრიბნა და მოიყვანნა სულმან მან, რაჲთა იხილნენ დიდებულნი იგი საქმენი ღმრთისანი.
და	კლარჯ.	ამას დღესასწაულსა იხარებდინ ეკლესიაჲ ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა, რამეთუ აღმადგინებელი იგი მისი აღდგა და აღადგინა იგი ძლევითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	ამას დღესასწაულსა მწუხარე იყავნ სიონი პირად-პირადითა წუხილითა, რამეთუ აღოჴრდა ამიერითგან და უკუნისამდე, ვითარცა თქუა დანიელ წინაწარმეტყუელმან.
და	კლარჯ.	დღეს შეამკვეს სამკაულთა სძალი იგი მეუფისაჲ ფარულადცა და ცხადადცა.
და	კლარჯ.	ამას დღესასწაულსა მწუხარე იყავნ იერუსალჱმი ხოლო მარტოჲ, რამეთუ მოაკლდეს დღესასწაულნი და უქმელებანი მისნი და მეფენი და მღდელნი და მსხუერპლი მისნი.
და	კლარჯ.	და ჩუენცა, ძმანო, ნუმცა თანა-წარვსცოდავთ სულთა ჩუენთა ზიარებისაგან სულისა წმიდისა, ნუ მოიჴდით გონებასა, არამედ ჩუენ თუ გჳნდეს, მოწევნულ არიან ჩუენ ზედა მადლნი.
და	კლარჯ.	და ესერა ყოველთა ცისკიდეთა მიუღებიეს თესლი კურთხევისაჲ, საწმისი იგი, რომელ არს ზრახვაჲ სიონისაჲ.
და	კლარჯ.	და თუ თქუას ვინმე, უკუეთუ შეიწყნარებოდეს მორწმუნენი, და აწცამცა შეწყნარებად არცამცა იქმნებოდეს სასწაულნი, ვითარ-იგი მაშინ იქმნებოდეს სასწაულნი.
და	კლარჯ.	ოდეს სადა ვინ განიღო მკუდარი და დაუტევნა ესრეთ ტილონი?
და	კლარჯ.	დღეს აღივსო მოძღურებითა უფლისა ჩუენისაჲთა ყოველი ქუეყანაჲ და ჰრწმენა ცის კიდეთა.
და	კლარჯ.	ესერა განჴმა მარტოჲ და აღისოვლა სისხლითა.
და	კლარჯ.	და წარ-მცა-იპარა მკუდარი და უდებმცა ყო ესრეთ ვარშამაგი იგი?
და	კლარჯ.	დღეს იხარებედ ცანი და ქუეყანაჲ მისა მიმართ, რომელმან-იგი გარდამოავლინა ძალი მისი ჩუენდა მომართ და აღიხუნა ჴორცნი ჩუენნი მის თანა და ყოველთა ერთობით აღმოვთქუათ კურთხევაჲ მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	უკუეთუმცა პატივად რაჲმე უჴმდეს ჴორცნი იგი, ტილონი იგიმცა არა გინებულ იყვნეს, და თუ შეურაცხებით ცვალეს ადგილისაგან, ვარშამაგსამცა არა პატივ უპყრეს?
და	კლარჯ.	და თუმცა წარიპარეს, არამცა შიშუელი წარიპარეს.
და	კლარჯ.	და თუმცა განძარცუეს და მივიდეს, სამოსელი იგი განძარცუეს და არამცა მკუდარი იგი წარიპარეს.
და	კლარჯ.	მსგავსად ძალისა ჩუენისა ვთქუათ და ვადიდოთ ძელი ცხოვრების მომცემელი და მივსცეთ მას ხარებაჲ, ვითარცა დავით წინაწარმეტყუელი იტყჳს: „მაშინ იხარებდენ ყოველნი ხენი მაღნარისა პირისაგან უფლისა, რამეთუ მოვალს“.
და	კლარჯ.	და აწ ჩუენცა მას თანა ვიტყოდით და ვთქუათ: გიხაროდენ, ჵ ჯუარო პატიოსანო!
და	კლარჯ.	აწ უკუე ვინაჲთგან მადლითა ღმრთისაჲთა მოვიწიენით თქუმულთა ამათ სისრულჱსა და ვიდრე დღჱსასწაულადმდე უქმნელებისა ჩუენისა, რომელ არს გამოჩინებაჲ განმაცოხველებელისა ჯუარისაჲ,
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, რამეთუ შენ ზედა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ აღმაღლდა განგებულებით, რომელსა შინა დაუნჯებულ არიან საფასენი სიხარულისა და მხიარულებისანი.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, ძელო, ცხოვრების მომცემელო, გიხაროდენ, რამეთუ შენ მიერ მოგუემადლა სიხარული, რომელი აღმოსცენდების მარადის ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა.
და	კლარჯ.	სასწაული დიდი არს და საკჳრველი, აღ-თუ-ვინმე-ადგინნეს მკუდარნი, არამედ უფროჲს საკჳრველ არს იგი, აცხოვნნეს თუ ვინმე მრავალნი სულნი, რომელნი მომკუდარ არიან ცოდვითა და საცთურითა.
და	კლარჯ.	არამედ არიან სასწაულნი ჴელთაგან ჭეშმარიტისა მორწმუნისათა და კურნებანი იქმნებიან მართალთა ჟამთაჲსა და არა განშორებულ არს მათგან სული იგი, რომელი იყო წინაწარმეტყუელთა, მოციქულთა და მოწამეთა თანა, და მათ თანა, რომელთა აღიარეს იგი.
და	კლარჯ.	იხარებდ, ძელო ძლევაშემოსილო, რამეთუ შენნი ძალნი ზეცისანი იხარებენ ცხორებისათჳს შენ ძლით ყოფილისა, და შესწირვებ გალობასა შიშით ღმრთისა დაუდუმებელად და უცვალებელად ყოველსა ჟამსა.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, ჵ ჯუარო დიდებულო, რამეთუ შენ მიერ ქალაქთა და უდაბნოთა და ყოველთა ადგილთა ეკლესიანი მართლმადიდებელთანი დამყარებულ არიან.
და	კლარჯ.	ამიერითგან, ძმანო, ვიდრე ჟამი ესე ჴელთაღა შინა ჩუენთა არს, მოვიქცეთ უფლისა და ვიდრე ადვილღა არს ჩუენდა, მივეახლნეთ მოწყალებათა მისთა და ვიდრე ახლოსღა არიან ჩუენდა ნიჭნი მისნი, მოვირეწოთ ჩუენ კეთილი,
და	კლარჯ.	რაჲთა მიმიახლნეს ჩუენ, გარნა თუ ღირს-ვიქმნნეთ, ეშმაკთა თუ განვასხმიდეთ და თუ ვწინაწარმეტყუელებდეთ და თუ მათ არა ვეზიარნეთ, გარეშე ბჭეთა დაშთომილ ვიქმნნეთ.
და	კლარჯ.	ამიერითგან, ვზრუნვიდეთ სარგებელისა ჩუენისათჳს, რაჲთა მივეწივნეთ ცხორებასა მას ნიჭითა სულითა წმიდისაჲთა, მოვიხუნეთ გჳრგჳნნი და ენითა,
და	კლარჯ.	და ვითარ დიდსა ურვასა შინა იყო მარიამ და გარდამოსდიოდა ცრემლნი მისნი, მიხედა და იხილა კაცი იგი, რომელსა ეძიებდა.
და	კლარჯ.	იხარებდინ დღეს ეკლესიაჲ და ნაშობნი თჳსნი!
და	კლარჯ.	გალობდინ სძალი ესე და საყუარელნი თჳსნი, რამეთუ გამოვიდა სიძე იგი ჯოჯოხეთით, შემოსილი დიდებითა, და მოიქცა მკუდრეთით, შემოსილი ძლიერებითა, დაჰყარა ტყუე იგი და დაუდგა მას ფერჴი თჳსი ცოდვასა ზედა და დაუტკებნიეს სიკუდილი ფერჴითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	მათ ორთავე მომკლნეს ჩუენ და მათცა სძლონ მოსლვითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, ჵ ჯუარო საქებელო, შენ მიერ გათავისუფლდა ადამ წყევისა მისგან და მხიარული და განახლებული კუალად სამოთხედვე შევიდა და მოიღო პირველივე იგი ნეტარებაჲ.
და	კლარჯ.	რომელნი არიან მათ შინა თარგმანებითა, დავიმოწაფნეთ და ვასწაოთ უცებთა და განვანათლნეთ დაბნელებულნი და დავამტკიცნეთ უძლურნი და დავანელნეთ უჰამონი
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, ძელო წმიდაო და წმიდამყოფელო ყოველთაო, რამეთუ შენ ზედა დამშჭუალვითა ძელისაჲთა სამებაჲ წმიდაჲ, სწორი ბუნებითა, ყოველსა ადგილსა იცნობა და ირწმუნა და იდიდა სამარადისოდ და უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	და ვიღუაწნეთ სნეულნი და გამოვზარდნეთ ჴუებულნი, და ღმერთსა, რომელი მოვიდა მაცხოვრად ჩუენდა, ვემსგავსნეთ და მცნებითა ვიმარხვიდეთ და ნებაჲ მის ვყოთ.
და	კლარჯ.	და ნაყოფითა სულისაჲთა ვჰმსახუროთ, რაჲთა მოსაგებელი კეთილი ქველისმოქმედისა უფლისაგან მოვიღოთ სასუფეველსა შინა მისსა, იგი, რომელ არა წარმავალ არს.
და	კლარჯ.	და ერთბამად კეთილთა, რომელ ქმნნა და რომელთა იქმს ჩუენთჳს, დიდებაჲ და პატივი ჴელმწიფებისა მისისა აღმოვთქუათ მადლითა მისითა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	გიხაროდენ, ჵ ჯუარო თაყუანის-საცემელო, რამეთუ შენ მიერ ყოველი სული, რომელსა ჰრწამს ქრისტჱ ჭეშმარიტებით, ცხომდების სამარადისოდ და უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	დაბრყჳლდა საწერტელი იგი ცოდვისაჲ და განმართლდეს ცმაცოლებანი იგი უშჯულოვებისანი და მის ზედა არა უფლებდეს სიკუდილისა ადგილსა, რაჲთამცა ავნო მას.
და	კლარჯ.	მერმე აღდგა და დაამჴუა იგი, რამეთუ ცოდვაჲ მის ზედა არა უფლებდა.
და	კლარჯ.	ეჰა, სახელი ჯუარისაჲ, რომელსა შინა დიდებულნი საიდუმლონი ღმრთისა მაცხოვრისანი დაფარულ არიან, ანგელოზთა პატივ არს და კაცთა დიდება.
და	კლარჯ.	და რამეთუ ჩუენ თანამდებ სიკუდილისა ვიყვენით მუნ და ჩუენ წილ, რამეთუ მჴსნელად ჩუენდა მოვიდა და მაცხოვრად ჩუენდა გამოჩნდა.
და	კლარჯ.	ჯუარი სიხარული არს ანგელოზთაჲ და მწუხარებაჲ ეშმაკთაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი სასუფეველი არს ეკლესიათაჲ და დამამჴობელი საკერპოთაჲ.
და	კლარჯ.	და წინაწარმეტყუელთა მახარეს ჩუენ და თქუეს, ვითარმედ: აჰა, ღმერთი, მაცხოვარი ჩუენი და მომავალი ჴსნად ჩუენდა.
და	კლარჯ.	ჯუარი სანთელი არს ყოვლისა დაბადებულისაჲ და ნათელი სამარადისოჲ, ყოვლისა განმანათლებელი.
და	კლარჯ.	ჯუარი ზღუდე არს შეურყეველი და გოდოლი დაურღუეველი.
და	კლარჯ.	გამოწერნეს მართალთაცა ზრახვანი მისნი ყოველთა შინა და რომელთადა არა თუ ყოველნი ზედა მიიწინეს, განბოროტნა ერი იგი შურითა მათითა ზედა სახეთა მისთა და ვერ შეუძლეს დაფარვად მისა ძალი მისი და უნდა დამცირებად ჭეშმარიტებაჲ მისი და ვერ შეუძლეს.
და	კლარჯ.	ჯუარი სინათლჱ არს მღდელთაჲ და შუენიერებაჲ ერისაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი სიქადული არს მეფეთაჲ და ძლიერებაჲ მფლობელთაჲ.
და	კლარჯ.	იზრახეს ზრახჳაჲ ზაკუვითი, და განაქიქნა იგინი ჭეშმარიტებამან მან გამობრწყინებითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	და მისცეს ქრთამი იუდას და მისცა იგი სიკუდიდ.
და	კლარჯ.	ჯუარი საჭუველი არს ძლიერთაჲ და ფარი მებრძულთაჲ, უძლეველი ყოვლადვე.
და	კლარჯ.	ჯუარი მცველი არს ქალაქთაჲ და მფარველი დაბნებისა ყოვლისაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი სიხარული არს მორწმუნეთაჲ და მწუხარებაჲ ურწმუნოთაჲ.
და	კლარჯ.	და ვითარცა აღდგა იგი, იყიდნეს მათ ერისკაცნი იგი, რაჲთა უვარ-ყონ აღდგომაჲ იგი მისი ცოდვათა მათთა თანადი.
და	კლარჯ.	ჯუარი წარმწყმედელი არს ეშმაკთაჲ და ყოველთა მორჩილთა მისთაჲ.
და	კლარჯ.	აღიდგინეს ბრძოლად სიმართლისა მიმართ და ჰგონებდა სიცრუვე იგი წინადადგომად ჭეშმარიტებასა, ჰგონებდეს მპარავნი უგუნურებითა მათითა, არა ნუ განათლდეს და ჰგონებდეს მკლველნი, არა განცხოველდეს.
და	კლარჯ.	ჯუარი საშინელება არს მტერთა და განმაძლიერებელ მოყუარეთა.
და	კლარჯ.	ჯუარი განმდევნელ არს ეშმაკთა და მომწოდებელ ანგელოზთა.
და	კლარჯ.	სიკუდილითა მით მისითა ჰგონებდეს, ვითარმედ დავიმორჩილეთ იგი, და არა დაემორჩილა.
და	კლარჯ.	ჯუარი სასოჲ არს ქრისტჱანეთაჲ და შემაძრწუნებელი უქრისტოჲთაჲ.
და	კლარჯ.	ჰგონებდეს, ვითარმედ ჯოჯოხეთს შინა დააყენონ, და არა დაეყენა.
და	კლარჯ.	ჯუარი სიმტკიცჱ არს შჯულისაჲ და განმაქარვებელი წვალებისაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო მარიამ, რამეთუ უდებად იხილა, რამეთუ ჰგონებდა, ვითარ მემტილჱ იგი მოსრულ არს ნუგეშინისცემად მისა დიდისა მის ტირილისათჳს, რომელ ესმოდა, და იწყო ვედრებად მისა ცრემლით და ჰრქუა: „შენ თუ აღიღჱ უფალი იგი, მითხარ მე, სადა დასდევ?“
და	კლარჯ.	ჯუარი ძალი არს უძლურთაჲ და ლხინებაჲ სნეულთაჲ.
და	კლარჯ.	და აღდგა ჯოჯოხეთისგან და არა ჰრწმენა ერსა მას მტყუვარსა.
და	კლარჯ.	აღადგინნა მკუდარნი და არა ჰრწმენა მისი.
და	კლარჯ.	და აღდგა თჳთ და არა შეიწყნარეს იგი.
და	კლარჯ.	შურითა მთრვალ იყვნეს და არა გულისჴმა-ყვეს.
და	კლარჯ.	ცოდვითა აღსუარულ იყვნეს და არა შეიწყნარეს იგი.
და	კლარჯ.	სულიერი მადლი გჳჴმს ჩუენ ჭეშმარიტად, რაჲთა სულისა წმიდისათჳს ვისწაოთ, არა თუ ვითარმცა ღირსად რაჲმე ვთქუთ მისთჳს, რამეთუ შეუძლებელ არს, არამედ რაჲთა საღმრთოთაგან წიგნთა ვიტყოდით და უპატიჟოდ წარვლოთ სიტყჳთა.
და	კლარჯ.	ჯუარი მკურნალი არს ჴელოვანი სულთა და ჴორცთაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი ნავთსაყუდელი არს მენავეთაჲ და მაცხოვარ ღელვაგუემულთაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი მშჳდობაჲ არს ზარგანჴდილთაჲ და სასოჲ განწირულთაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი მცველი არს მტერთაგან და მფარველი მოძულეთაგან.
და	კლარჯ.	ჯუარი სიქადული არს მართლმადიდებელთაჲ და სატანჯველი მწვალებელთაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი დამჴსნელი არს კერპთმსახურებისაჲ და შემწჱ კეთილადმსახურებისაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი მოძღუარი არს უბიწოთაჲ და მასწავლელი შეცდომილთაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი მცველი არს ქალწულთაჲ და სიმტკიცჱ მოსავთა მისთაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი სიმჴნჱ არს მართალთაჲ და სინანული ცოდვილთაჲ.
და	კლარჯ.	გარნა მა… თანა აქუს და არა თუ სადა დაუდებიეს.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ყოველი უყვეს ბოროტთა მათ ღმერთსა, დგანან და ჰგიანღა სოფელსა შინა და ელიან ნაშობითურთ მათით, და უშჯულოვებაჲ მათი შვილთა მათთა მიმართ, ანუ მისთჳს, რაჲთა მოიქცენ და არა თუ მოიქცენ, საშჩელი განსცენ.
და	კლარჯ.	აჰა, უბადრუკ ქმნულ არიან შორის წარმართთა და არა გულისჴმა-უყოფიეს.
და	კლარჯ.	ჯუარი სამკაული არს მონაზონთაჲ და შუენიერებაჲ კეთილად ცხორებულთაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი მზრდელი არს ჩჩჳლთაჲ და თანამავალი ჭაპუკთაჲ.
და	კლარჯ.	ხედვენ დიდებულებასა ეკლესიათასა და არა ფრიად განიკაფებიან.
და	კლარჯ.	ხოლო სძალსა ამას უხაროდენ საყუარელისა მის მიმართ თჳსისა, და ბერწმან ამან, რომელმან შვა, მხიარულ იყავნ ნაშობთა მიმართ თჳსთა.
და	კლარჯ.	ჯუარი სასოჲ არს ყრმათა და კუერთხი მოხუცებულთაჲ.
და	კლარჯ.	გალობდინ დღესასწაულთა მისთა და უხაროდეს შუენიერებითა თჳსთა.
და	კლარჯ.	ჯუარი საფასჱ არს გლახაკთაჲ მოუკლებელი და მასწავლელი მდიდართაჲ დაუცადებელი.
და	კლარჯ.	შეიყუარენ ქველისმოქმედ იგინი, რომელმან შეიყუარნა იგი და მოიძულენ ბოროტნი იგი, რომელმან მოიძულა.
და	კლარჯ.	ჯუარი გზაჲ არს შეცთომილთაჲ და მომაქცეველი წარწყმედულთაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი განმსუენებელი არს მაშურალთაჲ და სიმტკიცჱ ძლიერთაჲ.
და	კლარჯ.	ესე ევლტოდიან ჴელისაგან მკლველისაჲსა და მიეახლენ მაცხოვარსა მას მისსა.
და	კლარჯ.	ჯუარი თანამავალი არს მორწმუნეთაჲ დღისი და მცველი ღმრთისმსახურთაჲ ღამე ყოლადვე.
და	კლარჯ.	მოიძულენ ბოროტი, რომელი სძულს მას და შეიყუარენ კეთილი, რომელი უყუარს მას.
და	კლარჯ.	ეგე არს, რომელსაცა ეძიებდა, იგი არს, რომლისასა იკითხავ, და ეგე არს, რომლისათჳს-იგი სტიროდე და აღმოგჳვიდოდეს სულნი ტკივილითა გონებისაჲთა.
და	კლარჯ.	ეგე არს მპარავი იგი, რომელსა-ეგე ჰკითხევდ და ეგე არს ნაპარევი იგი, რომლისა ძიებად გამოსრულ იყავ.
და	კლარჯ.	ხედავ და ვერ იცნა უფალი, რამეთუ სხუად ხატად ცვალებულ იყო.
და	კლარჯ.	და ესმოდა და ვერ გულისხმა-ყო, რამეთუ სხუად ცვალა ჴმაჲ იგი.
და	კლარჯ.	ისმინენ და იხილენ და მიყავნ ყური მისი, რაჲთა გულმან უთქუას მეუფესა სიკეთესა მისსა, რომელ-იგი არს უფალი ამისი და თაყუანის-ეცინ მას, რამეთუ იგი არს მაცხოვარი ამისი.
და	კლარჯ.	ჯუარი წინამძღუარი არს მღჳძართაჲ და მფარველი მძინარეთაჲ.
და	კლარჯ.	ჯუარი ტაბლაჲ არს მშიერთაჲ და განმაძღებელი ქრისტჱს მორწმუნეთაჲ.
და	კლარჯ.	და ჰმადლობდინ მას და მისდევდინ მას, რამეთუ შეუდგა კუალსა მისსა, რამეთუ უნდა აღყვანებაჲ ამისი, აღიმაღლენ მის თანა, ზრუნევდინ, რაჲთა სათნო იყოს ქმრისა თჳსისა და აღიმკვენ შუენიერებითა, რომელი უყუარს ღმერთსა მისსა.
და	კლარჯ.	ჯუარი წესი არს კეთილისაჲ წარმართთათჳს და ყოვლისა სოფლისაჲ სიმტკიცჱ სიბრძნისაჲ და სიღრმე და სიმაღლჱ დაწყნარებისაჲ.
და	კლარჯ.	უკუეთუ ნანდჳლ ეგე არს მემტილე იგი, რომელმან წარიღო, ვითარმედ ჭეშმარიტად წარ-ვე-მან-იღო, და შემდგომად წარღებისა მის, ვითარ არს, ვითარმცა მერმე შენვე მოგცა?
და	კლარჯ.	რამეთუ შენ მხოლოჲ ყოველთა დაბადებულთაგან მეუფემან დიდებისამან გყო საჭურველად უძლვევად მტერთა მიმართ, ეშმაკთა და ცოდვისა და სიკუდილისა.
და	კლარჯ.	და ნუ ისიძავნ გულითა თჳსითა, რამეთუ ჰხედავს ზრახვათა მისთა და ნუ შეიგინებნ გონებათა თჳსთა ფარულად, რამეთუ შინაგანი უკეთეს უყუარს შემწყნარებელსა მას მისსა.
და	კლარჯ.	და ყოველი დიდებაჲ ასულისა მეუფისაჲ შინაგან იყავნ და გარესკნელი იგი, ვითარცა შესაძინელნი, იპოვნენ.
და	კლარჯ.	ყოველი თავით სათნო ეყავნ ღმერთი, რომელ-იგი ყოველთა ჰხედავს და ყოვლისაგან, რომლისა ჴუებულ არს, ითხოვენ და ყოველი კეთილი მოსცეს მას.
და	კლარჯ.	შენდამი იხარებენ ყოვლადვე, ღაღადებენ ღმრთისა მიმართ და იტყჳან: „მოგუეც სასწაული მოშიშთა ყოველთა, რაჲთა განვერნეთ პირსა მშჳლდისასა“.
და	კლარჯ.	შეიყუაროს იგი და ყოველი, რაჲცა აქუს, მოსცეს მას, ეგოს თუ სიყუარულსა ამისსა.
და	კლარჯ.	თავი თჳსი მისცა ამის წილ, და რაჲ-მე იყოს, რომელი დააყენოს ამისთჳს?
და	კლარჯ.	და რამეთუ ივნო ამის წილ, და სხუაჲ რაჲ-მე უყოს ამას?
და	კლარჯ.	რამეთუ შეიყუარა ესე და მიიყვანა მისად და რამეთუ განადიდა წყალობითა თჳსითა, საშურებელ ყო იგი დაბადებულთა.
და	კლარჯ.	და გულმან ჰრქუა ტომსა მას სულიერთასა ასულთა მიმართ მიწისათა.
და	კლარჯ.	და ვინ-მე იყოს შემძლებელ სიტყუად ყოვლისავეთჳს, რომელი უყო მას?
და	კლარჯ.	და არს ნანდჳლვე ესრჱ, ნუუკუე ვინმე მისთჳს და მოიღოს თავისა თჳსისა საშჯელი.
და	კლარჯ.	რომელი იყო ამისთჳს ქუეყანასა ზედა, აღამაღლა იგი და ცათა შინა ადიდოს ესე გამოჩინებულითა საქმითა, აღავსოს ესე.
და	კლარჯ.	და დაფარული ესე განუმზადნა.
და	კლარჯ.	წინაშე მოსცა მას სოფელი ეს მსგავსად სათხოველისა, და სოფელი იგი განმზადებული.
და	კლარჯ.	მსგავსად სამოსელისა წარუძღუა მას წინა, ვიდრემდის მოვიდეს ამისსა, და ელოდის ამის თანა, ვიდრემდის განერეს შეწევნითა ამისითა.
და	კლარჯ.	შესაძლებელ არს, ესე მლევანთა და ძლიერთა ჴელმწიფე არს ესევითარისა და ოდეს-იგი მოვიდა, ზევე იყო მამისა თანა და წარსლვისა შემდგომად აქა იყო საყუარელთა თჳსთა თანა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მსაშჯულმან მან ცხოველთა და მკუდართამან განაჩინა, ვითარმედ არა არს მტერობაჲ.
და	კლარჯ.	და ყოვლისა უდიდეს არს, რამეთუ უფალ არს ყოვლისა.
და	კლარჯ.	იყავნ საქმედ, რაჲთა მომცეს ჩუენ შეუცოდებელად სიტყუად და თქუენ გულისხმის-ყოფით სმენად.
და	კლარჯ.	უფალმან თჳსმან შეიყუარნა ამიერითგან საცხოვარნი თჳსნი და შემოქმედი თჳსი შეიყუარა ძალმან.
და	კლარჯ.	და ესრეცა წერილ იყო ერთობაჲ ურთიერთას, რაჲთამცა შეიყუარა დაბადებულმან დამბადებელი თჳსი, რომელმან შეიყუარნა იგინი.
და	კლარჯ.	და თაყუანის-ეცინ სუფელმან დამბადებელსა თჳსსა, რომელმან იჴსნა ესე.
და	კლარჯ.	და კურთხეულსა ამას დღესასწაულსა ჰმადლობდე მას დიდებულსა შინა ეკლესიასა, რამეთუ მისა წეს არს ყოველთავე თაყუანისცემაჲ.
და	კლარჯ.	უფალსა მას ყოვლისასა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	ამას დღესასწაულსა შინა, საყუარელნო, იხარებენ ცანი და მწუხარე არს ჯოჯოხეთი და უკეთურნი ჰურიანი.
და	კლარჯ.	და რაჲ-იგი არა წერილ არს, ნუმცა გამოვიკითხავთ, რამეთუ თჳთ იგი სული წმიდაჲ იტყოდა მათ წიგნთა და მანვე თავისა თჳსისათჳს თქუა, რაოდენ უნდა მას, გინა რავდენ ჩუენ დამტევნელ ვიყვნეთ.
და	კლარჯ.	ხოლო იგი არა განიყოფის, ერთ არს და იგივე ჰგიეს.
და	კლარჯ.	და თუ შენდა მოცემად იყო, რაჲსამცა მერმე აღიღო?
და	კლარჯ.	ეგრეცა ურჩულონი ჰორიანი სირცხჳლეულ არიან დღეს, რაჟამს ამას დღესა დაადგინნეს მცველნი სასყიდლითა საფლავსა მისსა ზედა და ესერა აუღებიეს მეუფესა შარავანდითურთ მათით.
და	კლარჯ.	შევლენ ტაძარსა მისსა და თუ არა ჰრწმენეს იგი, რომელ წერილ არს, იხილეთ ესე, რომელ საქმით იქმნების.
და	კლარჯ.	ვითარცა-იგი მამისათჳს სიტყუათა მათ შინა ოდესმე მხოლოდ მთავრობისა მისისათჳს ვასწავებდით, და ოდესმე მამად ყოვლისამპყრობელად ვხადით, და ოდესმე ყოვლის შემოქმედად, და ესრჱ განყოფილ არს სწავლაჲ ესე თითოპირებისა მით სიტყჳთა.
და	კლარჯ.	ჰხედვიდედ თუალნი თქუენნი ამას დღესასწაულსა ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა და იხილეთ მზის აღმოსავალით ვიდრემდე დასავალადმდე მისსა, რამეთუ ყოველსავე ადგილსა დაუგებენ საკურთხეველსა და შესწირვენ მსხუერპლსა წმიდისა სახელისა მისისათჳს.
და	კლარჯ.	ხოლო სარწმუნოებაჲ იგი არა განყოფილ არს, ერთ არს და იგივე ჰგიეს ღმრთისმსახურებისა სასოებაჲ, და ვითარცა-იგი მხოლოდშობილისათჳს ძისა ღმრთისა ოდესმე ღმრთეებისა მისისათჳს გასწავებდით, მრავალღა თუ სიტყუად უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსთჳს სიტყჳთ განვყავთ,
და	კლარჯ.	აწ ფრიად სარწმუნუა სიტყუაჲ იგი წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელ თქუა: „აღდეგინ ღმერთი და განიბნიენ ყოველნი მტერნი მისნი“.
და	კლარჯ.	იხილე დღეს, ვითარ განბნეულ არს ერი იგი და შეკრებულ არიან წარმართნი, ვითარცა თქუა მოციქულთა თჳსთა, რაჟამს განცხოველდა,
და	კლარჯ.	ვითარმედ: „განვედით და ქადაგებდით სახარებასა ჩემსა ყოველთა წარმართთა შორის, დაიმოწაფენით იგინი სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა.
და	კლარჯ.	არამედ განუყოფელად მისსა მიმართ სარწმუნოებასა გითხრობდით, ეგრეცა აწ სულისა წმიდათათჳს, სწავლათა მათ თითოეულად განვჰყოფთ, და ძისა მიმართ სარწმუნოებასა მას განუყოფელად ვქადაგებთ.
და	კლარჯ.	ერთ არს და იგივე: სული წმიდაჲ განუყოფს მადლითა მათ თითოეულსა, ვითარცა ჰნებავს, ხოლო იგი თავადი ჰგიეს განუყოფელად.
და	კლარჯ.	ვითარცა იხილეთ, რამეთუ განმრავლდეს შვილნი ქურივისანი უფროჲს შვილთა ქმრის ცოლისათა, რამეთუ ესერა შეიძინეს სძალნი ახალნი სამწყსოთა ქრისტესთა და მოიღეს ძეთა და ასულთა ჩუენთა ნათლისცემაჲ და წინადაცუეთაჲ გულთაჲ,
და	კლარჯ.	არა თუ სხუაჲ არს ნუგეშინისმცემელი და სხუაჲ სული წმიდაჲ, არამედ იგივე არს თავადი და თითოეულად სახელისდებითა მით სახელდებულ არს.
და	კლარჯ.	ვაკურთხევდით ამიერითგან დიდებულსა მას, რომელმან განამრავლა მაცხოვარებაჲ თჳსი დღეთა ჩუენთა და ზიარ-მყვნა ჩუენ.
და	კლარჯ.	ცხოველ არს და მტკიცედ იტყჳს და შეწევნათა აჩუენებს და ღმრთისა მიერ ქრისტჱს ჴელითა ქმნულთა მათ ყოველთა პირმეტყუელთა – ანგელოზთა და კაცთა – განმწმედელ არს.
და	კლარჯ.	ვყოთ დღესასწაული ესე სიხარულით და ვითხოვდეთ მოწყალისა მისგან გულსმოდგინედ, რაჲთა ყოს აღშენებაჲ დღეთა ჩუენთაჲ და განაგრძვნეს დღენი მეფეთა ჩუენთა მრავალთანი,
და	კლარჯ.	დაიცვნეს შარავანდნი მათნი თავსა ზედა მათსა, და უძღოდენ მთავართა სიმრავლით და ახარენ მდიდართა და გლახაკთა.
და	კლარჯ.	ხოლო ამისთჳს, რაჲთა არა თითოპირად სახელისდებითა მით სულისა წმიდისაჲთა ჰქონებდეთ ვინმე უმეცრებით, ვითარმედ თითოეულ არს სულები იგი და არა ერთ და იგივე სული წმიდაჲ, რომელი არს მხოლოჲ.
და	კლარჯ.	განამტკიცენინ აზნაურნი და მონანი და აკურთხენინ მამანი და დედანი და განმხიარულდინ ქალწულნი და წმიდანი ქმრის ცოლნი და იყავნ ჯუარი იგი მისი,
და	კლარჯ.	ვითარცა ზღუდე გარემოს სუფელსა ჩუენსა და დაიცვენინ სოფელი ჩუენი და ყოველნი მკუდარნი მისნი და მოავლინენ წყალობაჲ მისი ყოველსა ამას ზედა ერსა ჩუენსა.
და	კლარჯ.	და ერთბამად ამოვთქუათ დიდებაჲ სამებისა წმიდისაჲ უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	ამისთჳს წინაჲსწარ განგუაკრძალებს ჩუენ კათოლიკჱ ეკლესიაჲ და გუასწავებს მითხრობასა მას სარწმუნოებისასა, რაჲთა გრწმენეს მხოლოჲსა მიმართ სულისა წმიდისა, ნუგეშინისმცემელისა,
და	კლარჯ.	და კუალად ჰრქჳან „სული ჭეშმარიტებისაჲ“, ვითარცა-იგი მაცხოვარი იტყჳს, ვითარმედ: ოდესმე „სული იგი ჭეშმარიტებაჲ“.
და	კლარჯ.	დღეს აღესრულნეს, საყუარელნო, რომელ-იგი წინავე მრავალთა ნათესავთა თქუა დავით სიტყჳთა თჳსითა, ვითარმედ: „მწუხრი იყვნენ ტირილით და ცისკარსა – სიხარულით“.
და	კლარჯ.	აწ აღდგა… ყოველსა სოფელსა მოჰმადლა აღდგომასა მას მისსა და აჰა ესერა, ჩუენნი ვინმე დასისაგანნი, რომელნი სცვიდეს საფლავსა მას, მოვიდეს ქალაქად.
და	კლარჯ.	ჰრქუეს ჰურიათა მათ: და რად არა შეიპყარით იგი?
და	კლარჯ.	ჰრქუეს ერისაგანთა მათ: და თქუენღა შეიპყართ, რაჲ შეიძინეთ? გარნა ზღვევაჲ სულთა თქუენთაჲ!
და	კლარჯ.	რამეთუ მწუხარებაჲ, რომელ შთაეცუა მოწაფეთა მათ ჟამსა ჯუარცუმისა მისისასა, იგი განიძარცუეს და სიხარული შეიმოსეს ჟამსა აღდგომისა მისისასა.
და	კლარჯ.	და მხიარულებაჲ იგი, რომელ შთაეცუა მწუხრი ჯუარისმცუმელთა მათ მათ მისთა, აღიმსთუეს და განიძარცუეს და შეიმოსეს მის წილ სირცხული პირისა მათისაჲ.
და	კლარჯ.	ცისკარსა მას აღდგომისა მისისასა ვითარცა-იგი სირცხჳლეულ იყვნეს ძჳრისმეტყუელნი იგი დანიელისნი, რაჟამს გამოვიდა იგი მღჳმისა მისგან და ლომნი იგი არა ეუფლნეს მას, და მთავარიცა იგი ბაბილონელთაჲ სირცხჳლეულ იყო,
და	კლარჯ.	რაჟამს სამნი იგი ყრმანი საჴუმილისა მისგან განურყუნელად გამოვიდეს, უფროჲსად მათსა ჯუარისმცუმელნი იგი სავსე იყვნეს სირცხულითა და კდემითა, რაჟამს გამოვიდა უფალი ჩუენი საფლავით და განცხოველდეს მართალნი...
და	კლარჯ.	რაჲთა იყვნენ იგინი ქადაგ აღდგომისა მისისა, საკურველი დიდი არს ესე, ვითარმე არა ჰრწმენა ესე, რაჟამს ჰხედვიდეს თუალნი მათნი განხუმასა სამარეთასა და ესმოდა ყორთა მათთა ქადაგებაჲ მკუდართაჲ.
და	კლარჯ.	ერთი და იგივე არს სული წმიდაჲ, და თითოეულითა მით სახელდებულ არს და ამათგან ჩანს სახელდებულად, და რამეთუ იგი არს სული წმიდაჲ და ნუგეშინისმცემელი, თქუმულ არს, ვითარმედ: „ნუგეშინისმცემელი იგი სული წმიდაჲ“.
და	კლარჯ.	და რამეთუ იგივე არს ნუგეშინისმცემელი და სული ჭეშმარიტებისაჲ, თქუმული არს, ვითარმედ: „სხუაჲ ნუგეშინისმცემელი მოგცეს თქუენ, რაჲთა თქუენ თანა იყოს უკუნისამდე სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ“.
და	კლარჯ.	ხოლო არავე რაჲ დიდი არს ესე, რამეთუ არა ისმინეს მათ ღაღადებაჲ მკუდართაჲ, რამელნი ქადაგებდეს მისთჳს: მათ, რომელთა ღმერთი და ძისა ღმრთისაჲ არა ჰრწმენა, ვითარმცა მართალთაჲ ისმინეს, რომელნი-იგი საფლავით გამოვიდეს?
და	კლარჯ.	და ჯუარისმცუმელნი იგი მწუხარე იყვნეს, რაჟამს მკუდარნი უთხრუბდეს დიდებასა მისსა, ხოლო მოწაფეთა მისთა უხაროდა.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „რაჟამს მოვიდეს ნუგეშინისმცემელი იგი, რომელი მოგივლნო თქუენ მამისა ჩემისა მიერ – სული ჭეშმარიტებისაჲ“.
და	კლარჯ.	მკუდარნიღა იგი ღაღადებდეს უფლისა მათისათჳს და ანგელოზნი – საფლავსა მისსა.
და	კლარჯ.	რამეთუ ანგელოზნი, რომელნი არა ეახლნეს ჟამსა ჯუარცუმისა მისისასა, იპოვნეს შემოსილნი დიდებითა საფლავსა ზედა და უთხრობდეს აღდგომასა მისსა მოწაფეთა მისთა.
და	კლარჯ.	და კუალად ჰრქჳან „სული ღმრთისაჲ“, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „იხილა სული ღმრთისაჲ გარდამომავალი“, და მერმე იტყჳს, ვითარმედ: „რავდენნი იგი სულითა ღმრთისაჲთა იქცევიან, იგინი შვილნი ღმრთისანი არიან“.
და	კლარჯ.	და კუალად ჰრქჳან „სული მამაჲ“, ვითარცა იტყჳს მაცხოვარი, ვითარმედ: „არა თქუენ იყვნეთ მეტყუელნი, არამედ სული მამისა თქუენისაჲ, რომელი იტყოდა თქუენ თანა“.
და	კლარჯ.	და ამისსა შემდგომად იტყჳს, ვითარმედ: „განმტკიცენით სულითა მისითა“.
და	კლარჯ.	და ჰრქჳან „სული ღმრთისაჲ“, ვითარცა-იგი პეტრე იტყჳს: „რაჲსათჳს შეითქუენით თქუენ განცდად სულისა უფლისასა?“
და	კლარჯ.	და კუალად ჰრქჳან „სული ღმრთისაჲ და ქრისტჱსი“, ვითარცა-იგი მისწერს პავლჱ, ვითარმედ: „თქუენ არა ხართ ჴორციელ, არამედ სულიერ, უკუეთუ სული ღმრთისაჲ დამკჳდრებულ არს თქუენ შორის, უკუეთუ ვინმე სული ქრისტჱსი არა აქუს, იგი არა არს მისი“.
და	კლარჯ.	და მერმე ჰრქჳან: „სული ძისა ღმრთისაჲ“, ვითარცა წერილ არს, რამეთუ: ხართ თქუენ შვილ, გამოავლინა ღმერთმან სული ძჱსა თჳსისაჲ და ჰრქჳან სული ქრისტჱსი, ვითარცა წერილ არს: „ვინაჲ, ანუ რომელსა ჟამსა ეუწყებოდა მათ სული იგი ქრისტჱსი“?
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს: „ვედრებითა თქუენით და შეწევნითა სულისა ქრისტჱსითა“.
და	კლარჯ.	და ამას თანა სხუანიცა სახელისდებანი სულისა წმიდისანი ჰპოვნე: რამეთუ ჰრქჳან „სული სიწმიდისა“, ვითარცა წერილ არს: „სულითა მით სიწმიდისაჲთა“.
და	კლარჯ.	და რომელმან-იგი აიღო, არა თუ მიცემით ხოლო არა მოგცეს შენ, არამედ მიახლებადცა არა გიფლოს შენ მისა.
და	კლარჯ.	ვითარცა იხილა უფალმან, რამეთუ ეგრევე გულსმოდგინედ დგა ჯუარსა მას თანა და გულპებულისა მის თანა იქცია ჴმაჲ უცხოჲ.
და	კლარჯ.	და კუალად ჰრქჳან „სული შვილებისაჲ“, ვითარცა პავლჱ იტყჳს, რამეთუ: „არა მიგიღებიეს თქუენ სული იგი კირთებისაჲ და კუალად გეშინოდის, არამედ მიგიღებიეს სული იგი შვილებისაჲ, რომლითა ვღაღადებთ აბბა, რომელ არს მამაო“.
და	კლარჯ.	და ჰრქჳან „სული გამოცხადებისაჲ“, ვითარცა წერილ არს: „მოგეცინ თქუენ უფალმან სული იგი გამოცხადებისაჲ“.
და	კლარჯ.	და მუნქუესვე უცხოსა მას ჴმასა თანა ვითარცა უწოდა სახელით, მოიქცა უცნობლობისა მისგან ცნობად, და ურწმუნოებისა მისგან – სარწმუნოებად, და უსასოებისაგან – სასოებად, მწუხარებისაგან – სიხარულად და ურვისაგან – მხიარულებად.
და	კლარჯ.	და ჰრქჳან „სული აღთქუმისაჲ“, ვითარცა-იგი მასვე წერილ არს: „რომლითა-იგი გრწმენა და აღიბეჭდენით სულითა მით წმიდითა აღთქუმისაჲთა“.
და	კლარჯ.	შენ ხარ სიქადული მოციქულთაჲ, რამეთუ იგი დაუცხრომელად ღაღადებენ წმიდასა შინა ეკლესიასა ქადაგებითა მათითა მხოლოჲთა, წმიდითა და იტყჳან: „ხოლო ჩუენდა ნუ იყოფინ სიქადულ, გარნა ჯუარითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა“.
და	კლარჯ.	და სხჳთაცა მრავლითა სახითა ესევითარითა სახელდებულ არს, რამეთუ გასმიეს განცხადებულად პირველსა მას სწავლასა, ვითარმედ ფსალმუნთა შინა ოდესმე „სახიერად“ და ოდესმე „სულ ჴელმწიფებისა“ სახელ-ედების.
და	კლარჯ.	შენ ხარ გჳრგჳნი მოწამეთაჲ, რომელთა ჯუარი აიღეს და მწრაფლ შეუდგეს თჳსსა უფალსა.
და	კლარჯ.	შენ ხარ სიქადული და სიხარული მათი, რომელნი მკჳდრ არიან მთათა და ქუაბთა და ნაპრალთა ქუეყანისათა სახელისათჳს ღმრთისა, რამეთუ მათ ჴორცნი მათნი ჯუარს-აცუნეს ვნებითურთ და ტკვილით.
და	კლარჯ.	შენ ხარ მახლობელთა და შორიელთა დაწყნარებაჲ და განსუენებაჲ.
და	კლარჯ.	ეჰა, საიდუმლოჲ მისი, რომელი მიუწდომელ არს, და ვიტყჳ მეცა განკჳრვებით საყჳრსა თანა საღმრთოსა და ნესუტსა სულიერსა – წმიდასა პავლჱს მოციქულსა.
და	კლარჯ.	და რამეთუ სიხარულისა მახარებელ არს მწუხარებაჲ, რამეთუ აღამცირნის მძიმენი და წარმდებ-ყვნეს ყუდრონი და უგუნურ-ყვნის გონიერნი,
და	კლარჯ.	„ეჰა, სიღრმჱ და სიმდიდრჱ მრავალფერისა მის მიეცნიერებისა ღმრთისაჲ, რამეთუ სიბრძნენი მისნი გამოუთქუმელ არიან“.
და	კლარჯ.	ხისა მიერ ცხორებისა მოვკუედით და ძელისა მიერ სიკუდილისა ცხოველ ვიქმნენით, მადლისა ღმრთისა ვიჴსნენით, რომელი აურაცხელ არს.
და	კლარჯ.	ესე ჟამი არს ყუავილისაჲ, რომელნი უდბებით და დაძუელებით შებაყლებულ არიან ცოდვითა, აწ განახლებით და მოსწრაფებით შეიმკვნენ დიდებულად სიხარულად და განცხრომად მათ თანა, რომელნი განსცხრებიან დღესა ქორწილისასა, იხარებენ მხიარულებით ყოვლითა გულითა.
და	კლარჯ.	ეგრეცა დაავიწყდა მარიამს თავი თჳსი სიხარულითა მით, ვითარცა დაავიწყდა მწუხარებასა მას და არა მსგავსად ჩუეულებისა ეგრე წარჴდა წესსა სიდაშნისასა.
და	კლარჯ.	და არა მოეჴსენა შიში და სიხარულითა...
და	კლარჯ.	წყალობითა და სარწმუნოვებითა, ვითარცა წიგნი იტყჳს, განვიბანნეთ ცოდვანი, და მოვიპოოთ კადნიერებაჲ და აღვიღოთ ნეჭთა ჩუენთა ზედა საჭურველი უძლეველი – ცხოველსმყოფელი ჯუარი,
და	კლარჯ.	აწ მოვედით და მოვიღოთ ბრძანებისაებრ, და განვაგდოთ უდებებით დაჴსნაჲ გონებისა ჩუენისა და სრულ ვიქმნეთ მოჴსენებითა დღისა ამის სადიდებელისაჲთა დღჱსასწაულისა ცხოველსმყოფელის ჯუარისაჲთა.
და	კლარჯ.	რომელი ზეგარდამო შევიწყნარეთ დასაწყნარებელად, დასამშჳდებელად ყოვლისა რისხვისა და ღაღად-ვყოთ ღმრთისა მიმართ ჩუელებისაებრ გალობისა ანგელოზთაჲსა: „წმიდ არს უფალი, წმიდ არს ძლიერი, წმიდ არს“ უკუდავი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	ჵ წმიდაო სამებაო, მიუწდომელო და გარეშეუწერელო და გამოუთქუმელო, სწორო ბუნებითა და მოსაყდრბითა და ჟამითა და დიდებითა, შეგჳწყალენ ჩუენ, უღირსნი ესე, და შეგჳნდვენ შეცოდებანი ჩუენნი, და ნუ დაგუშჯი უშჯულოებათა ჩუენთათჳს.
და	კლარჯ.	და ნუ მარცხუენ კადნიერად წარმდებებისა ჩემისათჳს, რომელ-ესე ჴელ-ვყავ უდბებასა და უმეცრებასა შინა ჩემსა ნაკლული ესე ქებაჲ პატიოსნისა ჯუარისაჲ, არამედ შეიწირე, ვითარცა ხარკი თანამდები, უძლურის მოსესხისა ნაკლულები გარდაჴდილი და მიიღე შესხმაჲ ესე.
და	კლარჯ.	უკუეთუ მას ორგულობისათჳს, რომელ მიეხარა ანგელოზთაგან და არა უფლო მიახლებად, და თომას, რომელსა არა ჰრწმენა სახარებისაჲ მის დედათაგან და არცა მათ მოყუასთაჲ, ვითარ...
და	კლარჯ.	თომაცა შეორგულებულ იყო, წყლულთა მათ ჯერ-იყო ჩუენებაჲ და არა განშორებაჲ.
და	კლარჯ.	და მომეც მე მადლი, მსგავსი სახიერებისა შენისაჲ, და დაიცვენ ყოველნი მოსავნი სახლისა შენისა წმიდისანი და მოგუეც პოვნად წყალობაჲ და სახიერებაჲ შენი დღესა მას მიგებისა შენისასა სამართლად.
და	კლარჯ.	რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი და შენდა შუენის, მამაო და ძეო და სულო წმიდაო, დიდებაჲ და პატივი და თაყუანისცემაჲ უწინარჱს საუკუნეთა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და ზოგნი იტყჳან, ვითარმედ: ამისთჳს არა უფლო მიახლებად მარიამს, რაჲთა მიზეზითა მით პირველისა მის დედისაჲთა, რომელმან-იგი აცთუნა პირველი იგი ადამი, მოვიდა მეორე იგი ადამი ვნებითა მით და განკითხვითა ჯუარისაჲთა.
და	კლარჯ.	და ზოგნი იტყჳან: არა ნათელ-ეღო მარიამსა, მისთჳს არა უფლო მიახლებად, რაჲთა გამოაცხადოს, რამეთუ შემდგომად აღდგომისა არა თუ ხოლო მტერთა მათ არა უფლო მიახლებად მისა, არამედ არცაღა საყუარელთა მათ თჳნიერ ნათლისღებისა.
და	კლარჯ.	და რომელნიმე იტყჳან, ვითარმედ: ნაყოფ პირველ და ახალ იყვნეს ჯოჯოხეთით ჴორცნი იგი, რომელნი აღმაღლებად იყვნეს ზეცად და დაჯდომად მარჯუენ... ...ლსა შეიხებდა, რაჲთა დაუმარხოს აღსამაღლებელად მას მარჯუენესა, რომლისა მიერ დადგმად იყო გჳრგჳნი შემდგომად ამაღლებისა მის.
და	კლარჯ.	და რომელნიმე იტყჳან, ვითარმედ: ვიდრე ვნებად არას პატივს-უყოფდა ჴორცთა მათ, ამისთჳს არა უფლო მარიამს მიახლებად შემდგომად აღდგომისა მის, რაჲთა საცნაურ იყოს, ვითარმედ იდიდნეს ჴორცნი იგი შემდგომად აღდგომისა მის უფროჲს, ვიდრე ვნებად და აღდგომამდე.
და	კლარჯ.	ხოლო ნეტარი ეფრემ იტყჳს, რამეთუ: ვითარცა წინაწარმეტყუელებდა უფალი ვნებათა მათთჳს და წინაჲსწარ ვნებათა მათ – აღდგომისათჳს, ეგრეცა წინაწარმეტყუელებდა ამაღლებისა მისთჳს.
და	კლარჯ.	ჰრქუა მარიამს: „ნუ შემომეხები“, რაჲთა მივიდეს და ახაროს მოწაფეთა ამაღლებისა მისთჳს.
და	კლარჯ.	ამისთჳს ჰრქუა მას: „მივედ და უთხარ ძმათა ჩემთა, არა თუ ვნებისათჳს, რამეთუ ვივნე, და არცა აღდგომისათჳს, რამეთუ აღდგომილ ვარ ესერა,
და	კლარჯ.	არამედ მივედ და არქუ ესრე: აღსლვად ვარ მამისა ჩემისა და მამისა თქუენისა, ღმრთისა ჩემისა და ღმრთისა თქუენისა“,
და	კლარჯ.	რამეთუ წინაჲსწარ ვნებისა იქადაგნეს ვნებანი იგი და წინაჲსწარ აღდგომისა მის იქადაგა აღდგომაჲ იგი, წეს არს, რაჲთა ამაღლებამდე იქადაგოს დღე იგი ამაღლებისაჲ.
და	კლარჯ.	ყოველთავე, რომელთა მიახარეს მოწაფეთა მათ, აღდგომაჲ იგი უფლისაჲ ხოლო მიახარეს, ხოლო მარიამ აღდგომაჲცა იგი და ამაღლებაჲ, რამეთუ თქუა: მივედ და უთხარ ძმათა ჩემთა, ჰრცხუენოდენ მწვალებელთა, რომელნი იტყჳან, ვითარმედ: არა ჴორცნი იყვნეს იგინი უფლისა და ჴორცთაგან.
და	კლარჯ.	და თუმც არა შეემოსნეს უფალსა ჴორცნი ესე, არამცა უწოდა მათ ძმად თჳსა, არამედ, რაჲთა გულისხმა-უყოს, ვითარმედ ძმანი მისნი არიან ადამისგან.
და	კლარჯ.	რამეთუ ვნებასა მას სიკუდილი იგი არ დაამტკიცებს და სიკუდილსა მას – აღდგომაჲ იგი, და აღდგომასა მას ყოველსა დაამტკიცებს ამით, რამეთუ ძმად უწოდა მოწაფეთა მათ.
და	კლარჯ.	და იტყჳან ჴორცნი იგი: „აღვალ მამისა ჩემისა და მამისა თქუენისა, ღმრთისა ჩემისა და ღმრთისა თქუენისა“.
და	კლარჯ.	ანგელოზი იგი პირველი, რომელი მივიდა გარდაგორვებად ლოდისა მის პირისა მისგან სამარისა, რაჲთა ნუუკუე ოდეს ესმეს ჰურიათა მათ დედათა მათგან და მოწაფეთა მათ,
და	კლარჯ.	რაჟამს მიმოდასდებდენ აღდგომასა უფლისასა, ვითარ პატივ რაჲმე უპყრეს მოძღუარსა თჳსსა, გამოჩნდა საშინელითა ხატითა და დაჯდა ზედა ლოდსა მას, რაჲთა საშინელებითა მით, რომლითა შეაძრწუნნა მცველნი იგი და წარავლინნეს და ყვნეს იგინი მახარებელ აღდგომისა მის.
და	კლარჯ.	წარვიდეს მცველნი იგი მღდელთმოძღუართა მათ შეშინებულნი და შეძრწუნებულნი.
და	ბალ.E	ხოლო ბალაჰვარ იწყო გამოთქუმად ამაოებათა ამის საწუთოჲსათა და ჰრქუა: შეუგავს მეძიებელთა ამის საწუთოჲსათა, რაჲთა აღირჩიონ საუკუნოჲ იგი წარუვალი საშუებელი,
და	ბალ.E	და რად არა გულისჴმა-ჰყოფენ მსწრაფლ-წარმავალობასა სოფლისა ამის დიდებისასა, რამეთუ ხედვენ ადრე განქარვებასა საფასეთასა, და რომელნი-იგი შეიკრებენ, ცუდად შურებიან, რამეთუ შემდგომად მცირედისა ჟამისა სხუანი ეუფლებიან შენაკრებთა მათთა.
და	ბალ.E	ხოლო რომელთა გარდაემატოს აქა სიმდიდრე, მუნ პოონ ჭირი და სიგლახაკე, და რომელთა მოიგონ და შეიყვარონ აქა პატივი, მუნ პოონ შეურაცხებაჲ.
და	ბალ.E	და სხუაჲცა მრავალი ასწავა ესევითარი.
და	ბალ.E	ჰრქუა იოდასაფ გ~ბი: წარიღე საფასე, რაოდენიცა გენებოს, რომელ კმა-გეყოს შენ და მოყუასთა შენთა!
და	ბალ.E	ხოლო აწ აღსარებითა შენითა ღმრთისა მიმართ განათლდა სული და გონებაჲ ჩემი, რამეთუ ვიქმენ ძე მეფისა მორწმუნისა და კურთხეულ არს ღმერთი ჩუენი, რომელმან განანათლნა თუალნი სულისა შენისანი!
და	ბალ.E	აწ გევედრები, რაჲთა დაარღჳნე ტაძარნი კერპთანი და დასწუნე და დაჰლეწნე ყოველნი კერპნი და დაწუვითა მათითა დაეგო ღმერთსა, ვითარცა-იგი პირველ დაწუვითა კაცთა ღმრთის მსახურთაჲთა განარისხე ღმერთი.
და	ბალ.E	ხოლო რაჟამს ესე ჰყო, მაშინ დაჰჴსნე კედელი იგი და ზღუდე მტერობისაჲ და ჭეშმარიტი ნუგეშინის-ცემაჲ მოიღო ღმრთისაგან და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ თქუენ თანა უკუნისამდე. ამენ.
და	ბალ.E	და ვითარცა მიიწია წიგნი იგი, აღდგა მეფე და ყოველი ერი მის თანა და დაარღჳნეს ყოველნი საკერპონი და დაწუნეს ცეცხლითა.
და	ბალ.E	და წარვიდა მეფე და ყოველი ერი მის თანა სამეფოდ ძისა მისისა.
და	ბალ.E	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმა მისლვაჲ მათი, მიეგება წინა სიხარულითა დიდითა და დავარდა წინაშე მამისა თჳსისა და მოიკითხნეს ურთიერთას და წარვიდეს პალატად და ყვეს სერობაჲ დიდი.
და	ბალ.E	და წარსლვასავე მათსა სამეფოდ მათდა, წარიტანნა თანა ებისკოპოზნი, მღდელნი და დიაკონნი.
და	ბალ.E	და ყოველმან ერმან ნათელს იღო.
და	ბალ.E	და იყო დიდი დაწყნარებაჲ და მშჳდობაჲ სამეფოსა მათსა.
და	ბალ.E	და ყოველნი ადიდებდეს ღმერთსა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ.
და	კლარჯ.	და იშვა იესუ ბეთლემს ჰურიასტანისას ორმეოცდამესამე წელსა აგჳსტოს კეისრისა.
და	კლარჯ.	და ეძიებდა მეფჱ იერუსალჱმისაჲ წარწყმედად.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა მოიღო იოსებ ბრძანებაჲ ანგელოზისაგან – ზათო და მოელისა, რომელ გამოითარგმანების – ძალი ღმრთისა მაღლისაჲ, ვითარმედ: „წარიყვანე ყრმაჲ ეგე და დედაჲ მაგისი და ივლტოდე ეგჳპტედ“, რომელი ყოცა ეგრე.
და	კლარჯ.	ხოლო იოსეფ წარიყვანა ყრმაჲ იგი და დედაჲ მისი და ივლტოდა ქუეყანად ეგჳპტედ.
და	კლარჯ.	და დაყო მუნ ათორმეტი თთუე კაცისა ვისთანამე ალფეაჲსა ღმრთისმოყუარისა.
და	კლარჯ.	ხოლო ჰეროდჱ ეძიებდა იესუს და არა პოვა იგი.
და	კლარჯ.	„განრისხნა ფრიად და უბრძანა მოწყუედაჲ ყრმათა ბჳთლემისათაჲ ორით წლითგან და უდარჱსი“.
და	კლარჯ.	მაშინ აღიქუა ელისაბეთ ძჱ თჳსი იოვანჱ და ივლტოდა მთად კერძო.
და	კლარჯ.	ხოლო ეროდე ეძიებდა იოვანესცა და არა პოვა იგი.
და	კლარჯ.	მაშინ მიავლინნა ჰეროდე მკლველნი ყრმათანი ზაქარიაჲსა, მამისა იოვანჱსა, და მიჰრქუა ესრჱთ: სადა არს ძჱ იგი შენი იოვანჱ?
და	კლარჯ.	და მიუთხრეს სიტყუაჲ იგი ზაქარიაჲსა მეფე მას.
და	კლარჯ.	ხოლო იგი განრისხნა გულისწყრომითა და თქუა: აწ უკუე სამე მეფობდეს ძჱ იგი მისი ისრაჱლსა ზედა.
და	კლარჯ.	არამედ მოვედით მისა მერმეცა და გამოიწულილეთ კეთილად.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა მოგცეს, ემთხჳენით მას.
და	კლარჯ.	ხოლო მსახურნი იგი მძლავრისანი მივიდეს ზაქარიასა და ჰრქუეს მას: სადა არს ძჱ იგი შენი?
და	კლარჯ.	და სცეს მასვე ღამესა წინაშე ბჭეთა მის ტაძრისათა.
და	კლარჯ.	ხოლო იგი მივიდა საკურთხეველად, იმუჴლნა და მუნ დასთხია სისხლი იგი თჳსი.
და	კლარჯ.	და დამტკნარდა სისხლი იგი მისი და იქმნა, ვითარცა ქვაჲ საწამებელად და დასარჩელად ჰროდესა.
და	კლარჯ.	ხოლო ესაიამან „სული სიბრძნისაჲ“ და „გულისხმის-ყოფისაჲ“, „ზრახვისაჲ“ და „ძლიერებისაჲ“ და „შიშისა ღმრთისაჲ“ უწოდა.
და	კლარჯ.	რომელი-იგი ყოველთა მათგან, პირველთა და აწინდელთა თქუმულთა, წამებულ არს, თითოპირ არს იგი სახელისდებითა.
და	კლარჯ.	ხოლო ერთ არს და იგივე ჰგიეს სული წმიდაჲ, რომელი მტკიცჱ არს და მამასა და ძესა თანა არს.
და	კლარჯ.	ხოლო ხვალისაგან მოკრბა სიმრავლჱ იგი ერისა ტაძრად და ზაქარია არა გამოვიდა მსგავსად ჩუეულებისა მოკითხვად მათა.
და	კლარჯ.	დაყოვნებასა მას მისსა კადნიერ ვინმე იქმნა და შევიდა ტაძრად და ესმა ჴმაჲ, რომელი ეტყოდა, ვითარმედ: ზარია მოიკლა.
და	კლარჯ.	არა თუ პირისაგან და ბაგეთა მამისა და ძისათა იტყუების, გინა სულად აღმოვალს და ჰაერად განქრდების, არამედ არსებამტკიცჱ, თჳთმეტყუელ და მოქმედგანმგებელ.
და	კლარჯ.	მაშინ გამოვიდა და უთხრა ერსა მას საქმე იგი და ეგლოვდა მას ყოველი ერი შჳდ დღე.
და	კლარჯ.	და მაშინ წარდგა და იხილა სისხლი იგი დამტკნარებული, ხოლო გუამი მისი არა ჩნდა.
და	კლარჯ.	ხოლო სივლტოლასა მას ელისაფეთისსა მთად კერძო, რამეთუ დაეცა შიში დიდი ზედა და ჰგონებდა, რეცა თუ მდევართა მათგან ჰჰროდჱსთა შეპყრობილ არს, ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: მთაო ღმრთისაო, დაიფარჱ დედაჲ შვილითურთ, რომელი უსამართლოდ ვიდევნები.
და	კლარჯ.	მოღუაწების და სიწმიდისმოქმედ განუყოფელისაჲ ჩას ხოლო და შემოქმედისაჲ და ერთარსებისაჲ მის მაცხოვნებელისა ჩუენდა მომართ მოღუაწებისაჲ მამისაგან და ძისა და სულისა წმიდისა, ვითარცა-იგი პირველ ვთქუთ.
და	კლარჯ.	ვითარმედ არა სხუაჲ შჯულსა შინა და წინაწარმეტყუელთა და სხუაჲ სახარებათა და მოციქულთა, არამედ ერთი არს და იგივე თავადი სული წმიდაჲ, რომელი ძუელსა და ახალსა შჯულსა შინა იტყოდა წიგნითა.
და	კლარჯ.	ესე იგი სული წმიდაჲ არს, რომელი მოვიდა წმიდასა მას ზედა ქალწულსა მარიამს, რამეთუ ქრისტჱ მხოლოდშობილი იყო, „ძალი იგი მაღლისაჲ ჰფარვიდა მას“, და სული წმიდაჲ მოვიდა მის ზედა და განწმიდა იგი, რაჲთა შემძლებელ იქმნეს დატევნად მისსა, რომლისაგან არს ყოველი.
და	კლარჯ.	და არა თუ კაცთა რაჲ ჰგვანდეს, არამედ ვითარცა განრინებულნი ჯოჯოხეთისაგან, უნდა სიტყუად და ვერ იტყოდეს, და ენება მითხრობაჲ და ვერაჲ თქუეს.
და	კლარჯ.	და ძნიად სულნი მოიქცინეს და იწყეს ბრალობად მღდელთმოძღუართა მათ და ჰრქუეს: რაჲ სიკუდილი თანა-გუედვა, რამეთუ წარმავლინენით ჩუენ მოწყუედად სამარესა მას ზედა?
და	კლარჯ.	არამედ ვიცი წესი ჩემი, ხოლო სიხარულსა ამას გახარებ შენ: არამედ ვითარ-იგი შვე, არა ჩემისა მადლისაგან არს, „სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ“.
და	კლარჯ.	ძრვაჲ და საშინელებაჲ იყო სამარესა მას ზედა და ლოდი იგი კარისა მისგან თჳთ გარდაგორვიდა.
და	კლარჯ.	„და აღივსო სულითა წმიდითა ელისაბედ, წინაწარმეტყუელებდა და იტყოდა კეთილი იგი მჴევალი უფლისათჳს: და ვინაჲ ესე ჩემდა?
და	კლარჯ.	და არცა იგი უწყით, და თუ ძრვისა მისგან გარდაგორვიდა, და არცა იგი უწყით, თუ ანგელოზი იგი, რომელი ჯდა ზედა, აგორვებდა გამოუჩინებელად.
და	კლარჯ.	ამითვე სულითა წმიდითა აღივსო ზაქარია, იოვანეს მამაჲ, წინაწარმეტყუელებდა: ესოდენისა კეთილისა მომატყჳებელი არს მხოლოდშობილი და წინამორბედი იგი ნათლისმცემელი იოვანე.
და	კლარჯ.	ამისვე სულისაგან განძლიერდა სჳმეონ მართალი, მითვე სულითა უწყებულ იქმნა, არა ხედვიდა სიკუდილსა, ვიდრემდის იხილოს ცხებული უფლისაჲ, და შეიწყნარა იგი მკლავთა თჳსთა ზედა და მისთჳს განცხადებულად წამებდა.
და	კლარჯ.	და იოვანე სულითა წმიდითა აღივსო ვიდრე საშოსა დედისასა იყო, მის მიერვე წმიდა იქმნა, რაჲთა ნათელ-სცეს უფალსა.
და	კლარჯ.	რამეთუ იტყჳს: „თჳთ მე ნათელ-გცემ თქუენ წყლითა სინანულად, ხოლო რომელი-იგი შემდგომად ჩემსა მოვალს, მან ნათელ-გცეს თქუენ სულითა და ცეცხლითა“.
და	კლარჯ.	და რამეთუ განეღო კარი სამარისაჲ მის, ვიხილეთ, რამეთუ იგი, ვინ განაღო, იგი არა ვცანთ, რამეთუ ზაკუვით და ტყუვილით არა იყო.
და	კლარჯ.	რამეთუ ენითა ცეცხლისაჲთა ყოფად იყო მოსლვაჲ იგი სულისა წმიდისაჲ, რომლისათჳს სიხაროლით იტყჳს უფალი: „მოვიდა მიფენად ცეცხლისა ქუეყანასა ზედა“, და რაჲ მნებავს? რაჲთა აწვე აღატყდეს.
და	კლარჯ.	უწყით ხოლო, რომელ სამარესა მას შინა არა არს, მასცა ვწამებთ და რამეთუ არავინ ვიხილეთ გამომავალი სამარისა მისგან, ჭეშმარიტად უწყით, რამეთუ არცა მუნ ძეს მკუდარი იგი, რომელ დადვეს, იგიცა არა ვიცით, არა ნაცილ არს.
და	კლარჯ.	და რამეთუ გამოსლვაჲ ჴორცთაჲ მათ არა ვიხილეთ და რამეთუ შინაცა არარაჲ ძეს, იგი თუალითა ჩუენითა ვიხილეთ.
და	კლარჯ.	და იტყჳს: „აჰა ესერა განეხუნეს და იხილა სული ღმრთისაჲ, გარდამომავალი ვითარცა ტრედი“ და მომავალი მის ზედა ნეფსუთ არს, ჩანს ხოლო გარდამოსლვაჲ იგი.
და	კლარჯ.	და თუმცა შიშითა არა განტეხილ ვიყვენით, ტილონი იგი მო-მცავე-ვიხუენით სასწაულად.
და	კლარჯ.	და თუმცა ძრვისა მისგან არა შეძრწუნებულ ვიყვენით, ვარშამაგიცამცა მოვიღეთ სასწაულად.
და	კლარჯ.	და გარდამოჴდა სახე ტრედისა, რამეთუ თქუეს ვიეთმე წმიდისაჲ მის და უმანკოჲსაჲ მის და შობითა მათთჳს შვილთა და ცოდვათა მოტევებულთა მათ ლოცვათა შეწევნითა, ვითარცა-იგი იგავად პირველ თქმულ არს ამისთჳს, რომელ ქრისტემან თუალითა ხილულად ესრჱთ გამოაჩინა.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ რაჲღა საჴმარ არიან მოწამენი, სადა სამარე იგი წამებს და რაჲსა-მე დაშურებით მიგებად, რამეთუ აჰა, ტილონი იგი იტყჳან აღდგომისა მისთჳს?
და	კლარჯ.	რამეთუ ქებათასა შინა სიძისა მისთჳს ღაღადებს და იტყჳს: „თუალნი შენნი, ვითარცა ტრედისანი ზედა სავსებასა წყალთასა“.
და	კლარჯ.	ამისი სახჱ აქუნდა ზოგს -რომელსამე ზედა, ნოვესა ზჱ ტრედსა მას, ვითარ-იგი მათსა ზე ძელითა და წყლითა იყო მათა ცხორება, და კაცთა ახლად შესაქმისა დასაბამ.
და	კლარჯ.	და რაჲმცა ყენება იყო, თქუენცა თუმცა მიხუედით და იხილეთ ვიდრე სრბით მისულსა მას ჯუარცუმულისასა?
და	კლარჯ.	აწ განვედით და იხილეთ ადგომაჲ იგი, რამეთუ არა გრწმენა მზისა მის დაბნელებაჲ, მივედით და იხილეთ სამარჱ იგი განათლებული ბრწყინვალებითა, რომელი გამოჰკრთების ანგელოზთა მათგან.
და	კლარჯ.	და „ტრედმან მან მიაქცია მუნვე მიმწოხრად, და აქუნდა ფორცელი ზეთისხილისაჲ“.
და	კლარჯ.	რომელნი-იგი ეკლესიასა შინა არიან, ჴბონი და ზუარაკნი და ლომნი, ერთბამად მძოვარნი, ვითარცა-იგი დღენდელად დღედმდე ხედავთ მთავართა მათ სოფლისათა, რომელნი-იგი მღდელთაგან იწოდებიან და ისწავლებიან ეკლესიასა შინა.
და	კლარჯ.	ხოლო ღმერთმან, კაცთმოყუარემან და ქველისმოქმედმან, რომელმან უწინარჱს თხოვისა განუმზადის და მოსცის, მოავლინა ანგელოზი თჳსი მთავარი და განაღო მთაჲ იგი და განუმზადა საყოფელი მართალთაჲ, და შევიდა მათ თანა, მთასა მას და დახჴშა გარჱმოჲს მთაჲ იგი.
და	კლარჯ.	და უბრძანა და გამოეცა წყალი ტკბილი და პური.
და	კლარჯ.	და ამისთჳს ესრჱ სხუადცასა თქუმულ არს თავადისა მაცხოვრისაჲ, აწცა სასმენელ არს სიტყუათაჲ მათ სულისა წმიდისათჳს, რამეთუ იტყჳს: „არა თუ ვინმე იშვეს წყლისაგან და სულისა, ვერ შევიდეს იგი სასუფეველსა ღმრთისასა“.
და	კლარჯ.	და რამეთუ მამისა მიერ არს მადლი იგი, ვითარცა-იგი იტყჳს: „რავდენ უფროჲს მამამან მოსცეს ზეცით სული წმიდაჲ, რომელნი სთხოვენ მას“ და, რამეთუ ღმრთისა ჯერ-არს თაყუანისცემაჲ, იტყჳს,
და	კლარჯ.	მჴდომად ღმრთისა დაგუადგინენით დღეს, ჵ მღდელთმოძღუარნო, და ანგელოზთა გუაბრძოლებთ ღამჱ ყოველ.
და	კლარჯ.	ვითარმედ: „მოვალს ჟამი და აწვე არს ოდეს-იგი ჭეშმარიტნი თაყუანისმცემელნი თაყუანის-სცემდენ მამასა სულითა ჭეშმარიტებისაჲთა.
და	კლარჯ.	და მამაჲცა ეგევითართა ეძიებს თაყუანისმცემელთა მისთა.
და	კლარჯ.	მოწაფეთა მათთჳს განგუაკრძალებთ ჩუენ და გარდამოჴდეს ჩუენ ზედა მღჳძარენი.
და	კლარჯ.	ბრძოლად შევიჭურენით და განვემზადენით ბრძოლად მოწაფეთა მათ.
და	კლარჯ.	და მოივლინნეს ჩუენ ზედა ანგელოზნი.
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს: „უკუეთუ მე სულითა ღმრთისაჲთა განვასხამ ეშმაკთა“.
და	კლარჯ.	და შემდგომად მეყსეულად იტყჳს: „ხოლო ვითარმედ გეტყჳ თქუენ, ყოველივე გმობაჲ და ყოველი ცოდვაჲ მიეტეოს კაცსა, ხოლო სულისა წმიდისა გმობაჲ არა მიეტეოს“.
და	კლარჯ.	და „უკუეთუ ვინ თქუას სიტყუაჲ ბოროტი ძისათჳს კაცისაჲსა, მიეტეოს მას.
და	კლარჯ.	და რომელმან თქუას სიტყუა სულისა წმიდისაჲ, არა მიეტეოს მას არცა ამას სფელსა, არაცა მერმესა მას“.
და	კლარჯ.	ჩუენ ქუესკნელთა მათ ვეჭუდით და მოვიდეს და მოიწინეს ჩუენ ზედა ზესკნელისანი.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „მე ვილოცვიდე მამისა ჩემისა და სხუაჲ ნუგეშინიმცემელი მოგცეს თქუენ, რაჲთა იყოს თქუენ თანა უკუნისამდე სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ,
და	კლარჯ.	ჩუენ ჴორციელთა მათთჳს განკრძალულ ვიყვენით და მოეტევნეს ჩუენ ზედა სულიერნი.
და	კლარჯ.	რომელი სოფელსა ვერ ჴელ-ეწიფების მოღებად, რამეთუ არა ჰხედავს მას, არცა იცის იგი, რამეთუ თქუენ თანა დადგრომილ არს და თქუენ თანა იყოს იგი“.
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს: „ამას გეტყოდე თქუენ, რამეთუ თქუენ თანა ვიყავ.
და	კლარჯ.	და მეცნიერ იყვენით, რამეთუ აღდგომად არს, რაჲსა მოჰკლევდით?
და	კლარჯ.	რაჲსათჳს თქუენისა შურისათჳს და რაჲსათჳს თქუენისა მოშურნებისაგან ცხოველნიმცა შთავჴედით ჯოჯოხეთა?
და	კლარჯ.	ხოლო ნუგეშინისმცემელი სული წმიდაჲ, რომელი მოგივლინოს მამამან ჩემმან სახელითა ჩემითა, მან გასწაოს თქუენ ყოველი და მოგაჴსენოს თქუენ ყოველი, რავდენი გარქუა თქუენ“.
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს, ვითარმედ: „რაჟამს მოვიდეს ნუგეშინისმცემელი იგი, რომელი მე მოგივლინო თქუენ მამისა ჩემისა მიერ, სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი მამისა ჩემისაგან გამოვალს, იგი წამებს ჩემთჳს“.
და	კლარჯ.	და თუმცა შეწუვით შევეწუენით, ხოლო შიშითა მითმცა მო-ვე-მცა-ვწყედით.
და	კლარჯ.	პილატეს, ნუ ჰზრუნავთ: ჩუენ ვარწმუნოთ და დავამშჳდოთ გულისწყრომაჲ მისი.
და	კლარჯ.	უკუეთუ შემოგჳდგეთ და ნაცილ-ჰყოთ, რაჲ-იგი იხილეთ თუალთა თქუენითა და ჩუენითა წამებითა ნაცილ-ჰყოთ, უკუეთუ ვინმე იტყოდეს აღდგომასა იესუჲსსა.
და	კლარჯ.	ხოლო ძილსა შინა დაპყრობისათჳს ჩუენ ვარწმუნოთ მსაჯულსა მას და ვთქუათ, ვითარმედ: ერთი ერთისასა ჰგონებდა, მღჳძარჱ იყოსო, და მიეძინა ყოველთავე, რამეთუ ღამჱ ყოველ უძილ იყვნეს.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „უკუეთუ მე არა წარვიდე, ნუგეშინისმცემელი იგი არა მოვიდეს თქუენდა;
და	კლარჯ.	და მსთუად განთიადსა მას, ცისკარს ოდენ, უზრუნველ იყვნეს, თქუეს ვითარმედ: აწ დაგჳცავს მკუდარი იგი.
და	კლარჯ.	და უდებ-იქმნნეს მპარავთა მათთჳს.
და	კლარჯ.	მოვიდეს და ამხილოს სოფელსა ცოდვისათჳს და სიმართლისათჳს და სარჩელისათჳს“, და ვითარცა-იგი შემდგომად წერილ არს.
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს, ვითარმედ: „მრავალ მაქუს მე სიტყუად თქუენდა, არამედ ვერღარა ძალ-გიც ტჳრთვად აწ.
და	კლარჯ.	ხოლო ერისაგანნი იგი, ანგაჰრნი და ნაყროვანნი, ძჳრისმკრებელნი და მომხუეჭელნი, წყეულნი და მოსისხლენი, ანგაჰრებითა დაემორჩილნეს განცრუვებად ჭეშმარიტისა მის საქმისა, რომელ იხილეს.
და	კლარჯ.	და წარწყმიდეს არარაჲთა დიდი იგი მადლი, რომელ ემთხჳა მათ წარმავალითა ჭურჭლითა, განჴდეს ცხოვრებისაგან, რომელი არა წარსავალ არს.
და	კლარჯ.	და მითა იზარდებოდა ელისაფეთ და იოვანჱ წოვდა ძუძუჲსაგან სძესა.
და	კლარჯ.	უკუეთუმცა ჰრწმენა ხილვაჲ იგი ანგელოზისაჲ მის და აღდგომაჲ იგი უფლისაჲ, საღუაწი ჴორცთა მათმცა არა აკლდა და სასყიდელი მახარებელთაჲმცა მიეღო.
და	კლარჯ.	ხოლო მათ ჭურჭლისა მისთჳს ნაცილ-ყვეს ძრვაჲ იგი, რომელი იხილეს და ხილვაჲ ანგელოზისაჲ მის, რომელ ეჩუენა.
და	კლარჯ.	არა თავის ნებით იტყოდის, არამედ რავდენი ესმეს, იტყოდის და მომავალი იგი გითხრას თქუენ.
და	კლარჯ.	მან მე მადიდოს, რამეთუ ჩემგან მიიღოს და გითხრას თქუენ: ყოველივე, რომელი აქუს მამასა, ჩემი არს.
და	კლარჯ.	მოვიდა მეორედ და ჰრქუა მოწაფეთა მათ: არა ხოლო თუ აღდგა, რომელ-იგი მცველთა მათცა მიუთხრეს მღდელთა მათ, არამედ აღ-ცა-დგა და აღ-ცა-მაღლებად არს.
და	კლარჯ.	ამისთჳს გრქუა თქუენ, ვითარმედ ჩემგან მიიღოს და გითხრას თქუენ“: აწ თჳთ მხოლოდშობილისა სიტყუანი აღმოიკითხენ შენ, რაჲთა ერჩდე შენ კაცობრივთა სიტყუათა.
და	კლარჯ.	და ვიდრე იგი იტყოდაღა, მოვიდეს და მოიწინეს მოყუასნი მისნი, რომელთადა შემთხუეულ იყო უფალი, და უთხრობდეს მოწაფეთა მათ, ვითარმედ: ნანდჳლ აღდგა უფალი და ჩუენ ვიხილეთ.
და	კლარჯ.	რამეთუ ვიდრე-იგი იტყოდესღა ამას, მოიწინეს კლეოპაეთნი და ახარეს მოწაფეთა მათ, ვითარმედ: ვიხილეთ უფალი და გამოგჳთარგმანა ჩუენ ყოველთა წიგნთაგან აღდგომისა მისისათჳს, ვიდრე-იგი მივედით ევმაოსად ქალაქად.
და	კლარჯ.	და ვიდრე იგინი ახარებდეს, მიიღეს სახარებაჲ ათორმეტთა მათგანცა, ვითარმედ: „ნანდჳლ აღდგა უფალი და ეჩუენა პეტრეს“.
და	კლარჯ.	რამეთუ წერილ არს, და ვითარცა ესე თქუა: „შთაჰბერა მათ და ჰრქუა: მიიღეთ სული წმიდაჲ.
და	კლარჯ.	და მივიდეს ადგილსა, სადა განეღო მთაჲ იგი და დიდითა შრომითა ეძიებდეს მას და არა პოვეს, მოიქცჱს მუნვე ჰეროდეს.
და	კლარჯ.	და იყო მუნ იოჰანჱ ვითარ ორმეოც დღჱ ოდენ.
და	კლარჯ.	და ვითარ-იგი უთხრობდეს კლეოპაეთნი ყოველსა მას, რასა ეტყოდა მგზავრ და აჰა, უფალი თჳთ გამოეცხადა მოციქულთა და ჰრქუა: მშჳდობაჲ თქუენ თანა!
და	კლარჯ.	და ვითარ კართა ჴშულთა შევიდა და მოწაფენი იგი შესულებულ იყვნეს შიშისა მისთჳს ჰურიათაჲსა, „ჰგონებდეს, ვითარმედ საუცარი რაჲმე იხილეს“.
და	კლარჯ.	ხოლო მან გულისხმა-ყვნა ზრახვანი მათნი და ჰრქუა: „რაჲსა ეგოდენ შეძრწუნებულ ხართ ჰურიათა მათგან?
და	კლარჯ.	ანუ ჩემთჳს რაჲსა პირად-პირადნი ზრახვანი მოვლენედ გულთა თქუენთა“ და ორგულებით?
და	კლარჯ.	უჩუენნა მათ ჴორცნი იგი და წყლული იგი სამშჭუალთაჲ მათ და გუერდთაჲ. ხოლო იგინი ორგულებდესვე.
და	კლარჯ.	მოითხოვა პური და ჭამა მათ წინაშე და იწყო მერმე სწავლად მათა და ჰრქუა, ვითარმედ: სული საძიებელ არა არნ.
და	კლარჯ.	და მოვიდა უფალი ანგელოზითურთ ბეთლემს ჰურიასტანისასა და მივიდა ტაძრად ღმრთისა და უბრძანა ურიელ ანგელოზსა და მოიყვანჱს იოჰანჱ ღამჱ და მოვიდეს ურიცხჳთა ანგელოზითა ოთხნი ანგელოზთმთავარნი: მიქაელ და გაბრიელ, ჰურიელ და რაფაელ, რომელთა თანა იყო თჳთ უფალი.
და	კლარჯ.	და აღადგინა უფალმან გუამი იგი ზაქარიაჲსი მღდელისაჲ მის, რამეთუ შთაჰბერა მას სული ცხოველი და აღდგეს ყოველნი მსახურებად მისა.
და	კლარჯ.	და მაშინ უბრძანა უფალმან და გამოეცა სიწმიდეთა მათგან წყაროჲ უკუდავი და ნათელ-სცა უფალმან პირველად იოვანეს და მერმე მამასა მისსა ზაქარიას.
და	კლარჯ.	და მერმე თქუეს ყოველთა ამენი, და უბრძანა უფალმან ანგელოზთმთავართა და შემოსჱს გუამი ზაქარია მღდელისაჲ და დაჰმარხეს იგი მახლობელად ტაძარსა მას.
და	კლარჯ.	და ჴმა-ყვეს ანგელოზთმთავართა: წმიდაო, წმიდაო, წმიდაო, რომელი ჰზი საყდართა ზედა დიდებისათა, რამეთუ ესე ბრძანებაჲ არს მამისაგან ნათლისა და ესე არს ბანაჲ ზეცისაჲ, მეორედ ზეგარდმო შობაჲ.
და	კლარჯ.	და მასვე ჟამსა შევიდა უფალი ეგჳპტედ ამბარეკითურთ და იოვანე ჰურიელითურთ უდაბნოდ, სადა იყო ელისაბედ.
და	კლარჯ.	ესე მეოთხჱ შთაბერვაჲ არს, რამეთუ პირველი იგი განქარდა ნეფსით ცოდვითა მით, რაჲთა აღესროლოს: აღმოვიდა შთამბერველი პირისა შენისაჲ და განმარინებელი ჭირისა შენისაგან.
და	კლარჯ.	და რამეთუ მწრაფლ იქმნა ერთსა ღამესა ესე ყოველი, რომელი ვთქუთ, და მასვე ღამესა იწყო იოჰანჱ სლვად და ხლდომად.
და	კლარჯ.	არამედ მისცემს აწცა მადლსა, ხოლო უხუესადრე და უფროჲს მათდა მიმართ იტყჳს, ვითარმედ: განმზადებულ ვარ მიცემად თქუენდა აწცა, არამედ წმიდაჲ იგი ვერღარა დაიტიოთ.
და	კლარჯ.	და იყო იოვანე ვითარ ცხრა თთჳს ოდენ.
და	კლარჯ.	ვითარ-ეგე მე თქუენ გამომცადეთ და მიხილეთ და არცა ჴორციელებისა შედგეს, ვითარცა ჴორცთა ამათ თანა დამორჩილებულ არს მსგავსად თქუენთა მაგათ ჴორცთა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა გულისხმა-ყო ყოველივე საქმითურთ, იწყო მიერითგან სწავლად სიტყუათა ყოველივე, რაჲ წერილ არს მისთჳს წიგნთა შინა წმიდათა.
და	კლარჯ.	ვითარცა იხილნეს წყლულნი იგი ჴორცთა მისთანი და გულისხმა-ყვნეს ძლიერებანი იგი სიტყუათანი მით ყოვლითა, რომელ იხილეს თუალითა, და განეხუნეს გონებანი მათნი და გულისხმა-ყვნეს იგავნი წიგნთანი.
და	კლარჯ.	ამას დღესა, რომელსა აღდგა მხოლოდშობილი ძჱ ღმრთისაჲ, მიჰფინა სული წმიდაჲ მოწაფეთა მათ ზედა და ჰრწმენა ამისი მოციქულთა მათ, რამეთუ აღდგომაჲ იგი, რომელ იქადაგა ანგელოზთაგან და უნდა, ნაცილ-ყვეს მცველთა მათ.
და	კლარჯ.	გარდამოჴდა სული წმიდაჲ და დაემკჳდრა მოწაფეთა მათ თანა, რაჲთა მიმოდადვან ძლიერებითა და სასწაულებითა შორის წარმართთა აღდგომისათჳს, რომელ აცილობდეს ჰურიანი იგი მისსა, რომელი-იგი მოვიდა ჯუარცუმად და აჩუენა სიყუარული თქუენ ზედა.
და	კლარჯ.	და შთაჴდა ჯოჯოხეთა მრავლისა მის წყალობისათჳს, რომელი აქუნდა ჩუენდა მიმართ.
და	კლარჯ.	და განცხოველდა და აღდგა და გამოწერა სახჱ აღდგომისა ჩუენისაჲ მის თანა მღჳძარეთაგან უკუდავთა ყოველთაგან, რომელნი წარჴდეს და წარსლვად არიან და მათგან, რომელნი დაშთომად არიან ცხოველნი მოსლვასა მას მისსა და მამისა მისისა, რომელმან მოავლინა იგი.
და	კლარჯ.	და წმიდასა სულსა დიდებაჲ და პატივი აწ, მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	არამედ იყავნ „საჭმელად მაგისა მკალი და თაფლი ველური“.
და	კლარჯ.	და მაშინ ჰრქუა ანგელოზმან მან უფლისამან ელისაბეთს: განაყენე ყრმაჲ ეგე ძუძუჲსაგან და სძისა შენისა, რაჲთა არღარა წოვდეს.
და	კლარჯ.	მკალი იგი, რომელ არს დანაკისკუდი, რამეთუ ზედა ნახეთქსა კლდისასა აღმოსცენდა დანაკისკუდი, სავსჱ ნაყოფითა, და ჟამსა ჭამისასა იოვანჱსა დადრკის ძჱ იგი.
და	კლარჯ.	და რაჲთა-მემცა აღესრულა მოსლვაჲ იგი მისი, რაჲთამცა ცხონდეს სიკუდილითა მისითა თაყუანისმცემელნი მისნი.
და	კლარჯ.	რამეთუ ვითარცა შთავიდა იგი წიაღთა მარიამისთა, აღიმსთუეს ანგელოზთა და ახარეს მწყემსთა შობისა მისისათჳს, რომელი-იგი იყო ქალწულისაგან.
და	კლარჯ.	ეგრეთცა, რაჟამს გამოვიდა იგი ჯოჯოხეთისაგან, აღიმსთუეს ანგელოზთა და ახარეს მოწაფეთა მისთა აღდგომისა მისისათჳს, რომელ-იგი სამარისაგან იყო.
და	კლარჯ.	იხარებდინ ამიერითგან ეკლესიაჲ ამას დღესა შინა, და არქუთ იერუსალჱმსა, ვითარმედ: ნუ გიხარინ მტერსა მაგას ჩემსა, რამეთუ დავეცი და მერმე აღვემართო.
და	კლარჯ.	და რამეთუ დავჯედ ბნელსა და უფალმან განმანათლოს.
და	კლარჯ.	მერმეცა არქუნ წინაწარმეტყუელმან ეკლესიასა: „აღდეგ და განათ...
და	კლარჯ.	რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი და დიდებაჲ უფლისაჲ შენ ზედა გამობრწყინდეს“, რამეთუ გამოუბრწყინდა დიდებაჲ იგი მისი ეკლესიასა მისსა ზედა, რომელ-იგი არს ყოველსა ქუეყანასა.
და	კლარჯ.	ესერა თაყუანის-სცემენ დიდებასა მისსა მეფენი სოფლისანი და მსაჯულნი ქუეყანისანი, ვითარცა ჰრქუა მას წინაწარმეტყუელმან, ვითარმედ: „განეხუნენ ბჭენი სამარადისონი დღე და ღამე და ნუ დაიჴშვიედ, და შევიდენ შენდა ერნი თესლთანი და შარავანდედნი მათნი“.
და	კლარჯ.	ხოლო ყავნ მოწყალემან, რამეთუ ვითარცა გევნებოდა თქუენ ჟამსა მას ჯუარცუმისა მისისასა, იხარებდით და იშუებდით დღესა აღდგომისა მისისასა და ეზიარენით წმიდათა მისთა თანა სასწაულსა მისსა და ჩუენდა გამოვთქუათ დიდებაჲ სიმდიდრისა მისისაჲ უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	ხოლო მან წინაჲთვე თქუა: „თანა-მაც მე სიკუდილი და მესამესა დღესა აღდგომაჲ“.
და	კლარჯ.	აწ მიიღეთ ზოგსა-რაჲმე, რომელი-იგი მიიღეს, ხოლო რომელმან შეიმოსის სამოსელი, ყოვლით კერძოვე მოიცვის და თქჳს: ნუ გეშინინ ჭურისა და ისრისა ეშმაკისა,
და	კლარჯ.	და რაჟამს იყო იოვანე ათცამეტის თთჳს, ჰქრუა ანგელოზმან ელისაბედს: განვედ ამიერით, რამეთუ მოკუდა ჰეროდე.
და	კლარჯ.	აწ უკუე ამაღლდა იესუ ზეცად და აღთქუმაჲ იგი აღასროლა, რამეთუ ჰრქუა მათ: „მე ვჰლოცვიდე მამასა ჩემსა და სხუაჲ ნუგეშინისმცემელი მოგცეს თქუენ“.
და	კლარჯ.	და რაჲ-იგი თქუა, ეგრეცა აღასრულა და დიდითა დიდებითა აღდგა მკუდრეთით, ჰრქუეს ჰურიათა მათ: თქუენ საფასე წარმოიღეთ მოწაფეთაგან მისთა და მიეცით გუამი მისი.
და	კლარჯ.	და ესრევე სახედ მიეთხრა იოსებს – ეგჳპტედ.
და	კლარჯ.	მოციქულნი სხდეს და ელოდეს მოსლვასა სულისა წმიდისასა და აღსროლებასა დღისა მის ერგასისთასა ქალაქსა მას იერუსალჱმსა, რამეთუ ჩუენი არს ესეცა პატივი, რომელსა ვიტყჳთ, არა თუ სხუათა ადგილთა კეთილთა, არამედ ჩუენ შორის მომადლებულთა.
და	კლარჯ.	და იყო მისლვასა მას ელისაბედისსა ანგელოზითურთ და იოვანჱთ უდაბნოჲსა მისგან მთისა, მოვიდა იოსებცა იესუჲს თანა ეგჳპტით.
და	კლარჯ.	და ვითარ არს თქუენდა, საწყალობელნო, რამეთუ აწცა არა გრწმენა მისი, და ჰყავთ, რომელიცა გინდა ყოველივე სიბოროტე, რამეთუ მან თჳთ თავს-იდვა ყოველი.
და	კლარჯ.	და მეერგასესა მას დღესა სხდეს მოციქულნი და გარდამოჴდა ზეცით ნუგეშინისმცემელი იგი, ზღუდე სიმტკიცისაჲ და წმიდამყოფელ ეკლესიათაჲ და მოღუაწე იგი სულთა, შემწჱ ჭირვეულთა, განმანათლებელი შეცთომილთა, გჳრგჳნის მომცემელი იგი მოღუაწეთაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო ოდეს მოვიდეს მერმესა მას, ვითარცა-ესე თქუა, უტყუველად აღასრულა, ვითარცა-იგი თქუა: მესამესა დღესა აღვდგეო, და არცა იგი ტყუოს უტყუველმან.
და	კლარჯ.	და ვაჲ თქუენდა იყოს დღესა მას მოსლვისა მისისასა, ხოლო ჩუენ ვერმცა შეუძლეთ შეპყრობად მისსა, რამეთუ შიშისა მისისაგან შევიქმნენით ვითარცა მკუდარნი დიდებისა მისისაგან.
და	კლარჯ.	გარდამოჴდა, რაჲთა შეჰმოსოს ძალი და ნათელ-სცეს მოციქულთა, რამეთუ იტყჳს უფალი, ვითარმედ: „თქუენ ნათელ-იღოთ სულითა წმიდითა არა თუ შემდგომად მრავალთა მათ დღეთა“, არა ზოგს-რაჲმე არს მადლი ესე, არამედ სული არს ძლიერებაჲ.
და	კლარჯ.	ვითარცა-იგი რომელი შთაჴდის წყალსა და ყოვლით კერძოვე მოიცვის წყალმან, რომელი-იგი იბანებინ, ეგრეცა სულისა მისგან ნათელ-იღეს მათ სრულიად, არამედ წყალმან მან გარეშე ოდენ განბანის, ხოლო სულმან წმიდამან სულსა ნათელ-სცის უნაკლოლოდ.
და	კლარჯ.	და რაჲსა გიკჳრს?
და	ბალ.J	ღმერთო ზეცათაო, მიმივლინე მე კაცი მონათა შენთაგან, რაჲთა მაუწყოს გზაჲ ჭეშმარიტებისაჲ და ვიდოდი მათ შინა და ვიქმოდი მცნებათა მათ შენთა წმიდათა.
და	კლარჯ.	და ოდეს ესმა იოსებს, რამეთუ არქელაოზ, ძჱ ჰეროდჱსი, მეფობს ნაცვალად მამისა თჳსისა, შეეშინა მას და ივლტოდა გალილეას.
და	კლარჯ.	და მივიდა იგი და დაემკჳდრა ნაზარეთს ქალაქსა.
და	კლარჯ.	ივლტოდა ელისაფეთცა და მივიდა მუნვე და შეიმთხჳნეს და მოიკითხნეს ურთიერთას ელისაბედ და მარიამ, იოვანჱ და იესუ.
და	კლარჯ.	ესე ყოველი იქმნა, რაჲთა აღესრულნენ წერილნი იგი პირველნი ყრმათა მათთჳს, რომელნი მოწყჳდნა ჰეროდე იესუჲსთჳს, ვითარმედ: „აჰა ესერა, მე და ყრმანი ჩემნი, რომელნი მომცნა მე უფალმან“.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „პირითა ყრმათა ჩჩჳლთა მწოვართაჲთა დაემტკიცოს ქებაჲ“.
და	კლარჯ.	და მერმე: „გალილეამან წარმართთამან – ერი, რომელი სხდა ბნელსა, ნათელი დიდი იხილეს“.
და	კლარჯ.	„და იყო იოვანჱსსა სამოსლად სტევისაგან აქლემისა და სარტყელი ტყავისა ერტყა წელთა მისთა“.
და	კლარჯ.	და სხუაჲ სარტყელი და სამოსელი არა შეიმოსა, არამედ ვითარცა-იგი უფალსა ზეცითვე აქუნდა სამოსელი უკერველი.
და	კლარჯ.	და რაჟამს იყო ნეტარი იოვანჱ ათორმეტის წლის ოდენ, იპოვა არქელაოზ რომელსამე ბრალსა შინა და ივლტოდა იგი გალილეად.
და	კლარჯ.	და იყო ყოვლად, რავდენ მეფობდა არქელაოზ, ვითარ ცხრა წელ ოდენ.
და	კლარჯ.	და წარავლინეს მთავართა ისრაჱლისათა ეროდე ქალკიდონელი და ჰეროდე ოთხთა სამთავროთა მთავარი, რომელიცა დაჯდა მეფობდა იერუსალჱმს და ფილიპჱ, ძმაჲ მისი, და დევნეს მათ არქელაოზ.
და	კლარჯ.	და მისა შემდგომად დიდსა გულისთქუმასა შინა იყო ეროდე მეფჱ ეროდიაჲს მიმართ ფილიპჱს, ძმისა მისისა, ცოლისათჳს, და ცოდაცა მის თანა.
და	კლარჯ.	და მოიღეს წამალი ზოგად ორთავე და შეასუეს ფილიპჱს და მოკლჱს იგი და მიერითგან ცოლად შეირთო იგი ჰეროდე მეფემან.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა წინა-აღუდგა იოვანჱ და ჰრქუა ჰეროდეს: „არა ჯერ-არს შენდა, მეფე, ვითარმცა გესუა შენ ცოლად ცოლი ფილიპჱს, ძმისა შენისაჲ“.
და	კლარჯ.	ხოლო ჰეროდე შეიპყრა იგი მხილებისა მისთჳს და შესუა იგი საპყრობილესა და მისა შემდგომად გამოიყვანა იგი და განიკითხვიდა მას ანჯმნითა და ეტყოდა მას: შენ ვინ ხარ, რომელი მეფეთა განიკითხავ?
და	კლარჯ.	ხოლო იოვანჱ ჰრქუა მას: რად განრისხნები, ეროდეს, მხილებელო ჭეშმარიტებისაგან, არა იცია, რამეთუ მეფენი და დიდ-დიდნი და ძლიერნი ღმრთისაგან განშორებულ არიან?
და	კლარჯ.	და უბრძანა ეროდე ჯუარცუმაჲ მისი.
და	კლარჯ.	ხოლო იგი უფროჲს აყუედრებდა და ეტყოდა: მე დაღათუ სიკუდილსა მივეცე, არამედ უფროჲს და უაღრჱს ვჩნდე ყოველთასა, ხოლო შენ და ჰეროდია დაჰჴდეთ ქუესკნელთა თანა ქუეყანისათა.
და	კლარჯ.	მაშინ ფრიად დაწუხნა ეროდე, არამედ არავე უნდა მოკლვაჲ მისი, ხოლო ეროდია უფროჲს არა აცალებდა ეროდეს და შესუა იგი საპყრობილესავე.
და	კლარჯ.	და გულისხმა-ყო უფალმან იესუ ამის უწინარჱს, რამეთუ ვნებად მიეცემის იოვანე.
და	კლარჯ.	მოვიდა უფალი იესუ, რეცა თუ სხურებად და ნათელი მოიღო იოვანჱსგან, რომლისათჳსცა ჰკითხვიდა უფალი იესუ ჰურიათა მათ და ჰრქუა: „ნათლისცემაჲ იოვანჱსი ზეცით იყო, ანუ კაცთა მიერ“?
და	კლარჯ.	და ვერაჲ მიუგეს მას სიტყუაჲ, არამედ ჰრქუეს ესე: „არა უწყით“.
და	კლარჯ.	ხოლო იყვნეს უფალი იესუ და იოჰანჱ ოცდაათის წლის, რაჟამს ნათელ-იღო უფალმან იესუ იოვანჱსგან.
და	კლარჯ.	და რაჟამს ტაძრობისა პური ეყო ეროდჱს დღეთა შობისა მისისათაჲ, „როკვიდა ასული იგი ეროდიაჲსი წინაშე მისა და სთნდა ჰეროდეს როკვაჲ იგი მისი და ფიცით აღუთქუა მას ეროდე, რაჲთა ითხოვოს მისგან“.
და	კლარჯ.	მაშინ განლიგნებულმან ეროდია, ვითარცა ყრუმან და უტყუმან ასპიდმან, აბირა ასული იგი თჳსი, რაჲთამცა სთხოვა თავი იოვანე ნათლისმცემელისაჲ ლანკნასა ზედა.
და	კლარჯ.	და შევიდა ქალი იგი და ეტყოდა მეფესა მას მსგავსად სიტყუათა დედისათა.
და	კლარჯ.	„დაღათუ წუხნა მეფე იგი, არამედ ფიცისა მისთჳს თჳს და მეინაჴეთა უბრძანა მიცემად მას.
და	კლარჯ.	და წარავლინა ფროტონ ერისა კაცი და მოჰკუეთა თავი იოვანე ნათლისმცემელსა და მოათუა ეროდე მეფესა, და ეროდე მისცა ქალსა მას და მან მიართუა დედასა თჳსსა“ და მან მიიღო და მიუგდო ძაღლთა.
და	კლარჯ.	ხოლო ძაღლთა მათ თაყუანი-სცეს მას და ყოვლადვე არა მიეხნეს, არამედ სცვიდეს მას მყუვარ ჟამ.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა ურიელ ანგელოზმან მოიყვანა ელისაბედი მოწაფეთა თანა იოვანჱსთა და ჰრქუა მას: დაჰმარხე ძჱ ეგე შენი მამისა თჳსისა თანა.
და	კლარჯ.	მაშინ მიუგო ელისაბედ და ჰრქუა: არა ვიცი, უფალო, საფლავი ქმრისა ჩემისაჲ.
და	კლარჯ.	მაშინ წარიყვანა მთავარანგელოზმან ელისაბედი და გუამიცა სანატრელისა იოვანჱსი.
და	კლარჯ.	„და მოწაფენი მისნი მოვიდის ტაძრად ღმრთისა და დამარხეს გუამი წმიდისა იოვანესი“ მახლობელად ზაქარიაჲსა, მამისა თჳსისა.
და	კლარჯ.	და მაშინ ჴმა იყო და თქუა: ნუ გეშინინ, ელისაბედ, რამეთუ აჰა ესერა ძიებად არს სისხლი მაგისი მკლველთაგან მისთა.
და	კლარჯ.	და იყო დღეთა ზამთრისათა, იმღეროდა ასული ეროდიაჲსი მახლობელად ჯურღმულსა, წყლითა სავსესა დაყინებულსა.
და	კლარჯ.	უძურა ფერჴთა მის ქალისათა და შთავარდა იგი ჯურღმულსა წყლითა სავსესა.
და	კლარჯ.	და დაითქა გუამი მის, ხოლო თავი ზე უჩნდა მყინვანრსა მას ზედა.
და	კლარჯ.	და მირბიოდეს მსახურნი იგი მისნი, რაჲთამცა აღმოიტაცეს იგი.
და	კლარჯ.	და ვითარ აღმოჰზიდეს მას, აღმოსთქდა თავი მისი.
და	კლარჯ.	მაშინ აღიღეს თავი მისი და მოართუეს ეროდიას.
და	კლარჯ.	ხოლო მან მიიღო და დაიდვა მუჴლთა თჳსთა ზედა და ტიროდა იგი მწარედ.
და	კლარჯ.	ხოლო სელმანა ეშმაკეულ იქმნა და ჰეროდიას დაეყვნეს თუალნი.
და	კლარჯ.	ხოლო ჰეროდე მეფჱ წყლითმანკიერ იქმნა და მატლთა შეჭამეს, და ესრჱთ წარვლო ამის ცხოვრებისაგან.
და	კლარჯ.	ხოლო გუამი მისი არა შეიწყნარა ქუეყანამან, არამედ შეჭამეს იგი მჴეცთა ქუეყანისათა და განჭრეს და მიმოდაყარეს მფრინველთა ცისათა.
და	კლარჯ.	ხოლო პირველი იგი ცოლი ეროდესი, რომელი დაუტევა ეროდიაჲსთჳს, მოვიდა, მოიღო საფასჱ დიდძალი და განუყო გლახაკთა და ევედრებოდა იგი ღმერთსა ძუალთა მათთჳს ჰეროდჱსთა, რაჲთამცა შეიწყნარა იგი ქუეყანამან.
და	კლარჯ.	ჵ დაფარული ზრახვაჲ და საშჯელი მართალთაჲ, რომელნი უსამართლოდ დაისაჯნეს!
და	კლარჯ.	ჵ წყალი მართალი უსამართლოჲსა სიკუდილისა შურისმეძიებელი და მკულელი უფროჲს მახჳლისა ორპირისა!
და	კლარჯ.	და ყოველთა ძმათა და დათა, მორწმუნეთა წმიდისა სამებისათა, აღვასრულოთ საჴსენებელი წმიდისა წინამორბედისა და ნათლისმცემელისაჲ იოვანჱსი და ახლისა შჯულისა ქადაგისაჲ,
და	კლარჯ.	რომელმან-იგი „განმზადნა გზანა უფლისანი და წრფელ ყვნა ალაგნი ღმრთისა ჩუენისანი“ და აღასრულა სრბაჲ თჳსი თთუესა სურწყნისასა, მეშჳდესა დღესა, შაბათსა, რაჲთა ყოველნი ერთობით ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და რაჟამს იყო ჟამი ესე, მო-რაჲ-იქცა ყოველი ქართლი, ზრახვა-ყვეს მღდელთა მათ, რომელნი-იგი მოსთხოვნა მირეან მეფემან კოსტანტინე კეისარსა აღმართებად ნიში ჯუარისაჲ.
და	კლარჯ.	და ჰქუეს მღდელთა მათ მირეან მეფესა: ჯერ და წეს არს აღმართებად საუფლოჲ ნიში ჯუარისაჲ.
და	კლარჯ.	და სათნო უჩნდა მეფესა და ყოველსა მას ერსა.
და	კლარჯ.	და სიხარულით შეიწყნარეს სიტყუაჲ იგი მღდელთაჲ მათ და სწავლაჲ.
და	კლარჯ.	და უბრძანა მირეან მეფემან ძალისაჲ საჯუარედ მოღებად.
და	კლარჯ.	და წარვიდეს ხურონი და მოჰკუეთეს ხჱ ერთი აეროვანი და დიდად შუენიერი.
და	კლარჯ.	და უბრძანა მეფემან შექმნაჲ ჯუარისაჲ, ხოლო მღდელნი იგი ასწავებდეს სახჱსა მას ჯუარისასა.
და	კლარჯ.	და რაჟამს შექმნეს ჯუარი იგი, მოვიდეს და უთხრეს მირეან მეფესა ხუროთა მათ: ჩუენ შევქმენით ჯუარი იგი, ვითარცა მასწავეს მღდელთა მათ.
და	კლარჯ.	და მეყსეულად აღდგა მეფჱ იგი სიხარულით და ყოველი ერი მის თანა მოვიდეს ხიილვად ნიშისა მის ჯუარისა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა იხილჱს სახჱ იგი ჯუარისა მის, უკჳრდა ფრიად, ადიდებდეს ღმერთსა.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა გულისხმა-ყო და მოეჴსენა მეფესა, ოდეს-იგი დღჱ უბნელდა მთასა ზედა, ვითარ-იგი ნათელი ბრწყინვალებისა დიდისაჲ იხილა მსგავსად ჯუარისა, და იცნა იგი.
და	კლარჯ.	მაშინ უთხრობდა მღდელთა მათ და ყოველსა ერსა ხილვასა მას პირველსა, და ვითარ განუნათლა მას ბნელი იგი ნიშმან ჯუარისამან წინაშე თუალთა მისთა.
და	კლარჯ.	მაშინ ვითარცა ესმა ერსა მის სიტყუაჲ იგი მეფისაჲ უფროჲსღა და უმეტჱს ჰრწმენა ნიში ჯუარისაჲ და ყოველთა ერთობით სიხარულით თაყუანის-სცეს მას და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	კლარჯ.	ხოლო კაცად-კაცადი იტყოდა, სადაცა ვის მარჯუე უჩნდა და ვერ სადა გამოარჩიეს.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა მირეან მეფჱ ილოცვიდა და იტყოდა: უფალო იესუ ქრისტჱ, რომელი გურწამ ტყჳსა მისგან და გუასწავეს მღდელთა მათ შენთა, შენ იესუ ქრისტჱ, რომელმან თავი თჳსი დაიმდაბლჱ და ხატი მონისა შენისაჲ შთაიცჳ სიმდაბლითა შენითა,
და	კლარჯ.	რომელი გარდამოჰჴედ წიაღთაგან მამისათა, რომელმან დაუტევენ ჩუენთჳს საყდარნი, უფლებანი და ძალნი და დაემკჳდრე საშოსა ქალწულისა მარიამისსა, და მერმე ჯუარს-ეცუ პანტოელისა პოლატეს ზე,
და	კლარჯ.	დაეფლა გულსა ქუეყანისასა და ასდეგ მესამე დღესა და აღასრულჱ ყოველი თქუმული წინაწარმეტყუელთაჲ, აჰმაღლდი ზეცად და დაშჯედ მარჯუენით მამისა, და მერმე მოსლვად ხარ განშჯად ცხოველთა და მკუდართა,
და	კლარჯ.	და დაგჳტევე ჩუენ ნიში შჯულისა შენისაჲ დასარღუეველად უხილავთა მანქანებათა მტერისათა, ხოლო ჩუენ, მოშიშთა შენთა, მოგჳღებიეს სასწაულად, რაჲთა განვერნეთ პირსა ეშმაკისასა, რომლისაგანცა-იგი წარტყუენულ ვიყვენით.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ შენ, უფალო ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, ინებე გამოცხადებაჲ ადგილისაჲ, რომელსა ზედა აღვჰმართო ნიში ჯუარისა შენისაჲ, რაჲთა იხილონ მოძულეთა შენთა და ჰრცხუენოდის, რამეთუ შენ, უფალო, შემეწიენ ჩუენ და ნუგეშინის-მეც ჩუენ.
და	კლარჯ.	და ვითარცა დამწუხრდა, მას ღამესა ჩუენებით დაადგრა ანგელოზი უფლისაჲ მირიან მეფესა და უჩუენა მას ბორცჳ ერთი არაგუსა წყალსა ზედა წიაღ კერძო, მახლობელად მცხეთასა.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა მას: ესე ადგილი გამოურჩევიეს ღმერთსა და ამას ზედა აღჰმართე ნიში იგი ჯუარისაჲ.
და	კლარჯ.	და ვითარცა განთენა, უთხრა მირეან მეფემან მღდელთა მათ ჩუენებაჲ იგი ანგელოზისაჲ მის და სიტყუაჲცა იგი ანგელოზისაჲ, რომელსა ეტყოდა, უთხრა მათ და ყოველსა ერსა და ბორცჳცა იგი უჩუენა მათ.
და	კლარჯ.	ვითარცა ესმა ჩუენებაჲ იგი და ადგილიცა იხილეს, სათნო უჩნდა ყოველსა მას ერსა ბორცჳ იგი და სიხარულითა და გალობითა დიდითა ყოველმან ერთბამად აღიღეს ჯუარი იგი
და	კლარჯ.	და აღჰმართეს ბორცუსა მას ზედა მძლჱ ნიში ჯუარისა მცხეთასა მახლობელად, მართალ წინაშე აღმოსავალით, დღესა კჳრიაკესა, აღვსებისა შემდგომად ზატიკის-ზატიკსა.
და	კლარჯ.	და აღემართა ნიში ჯუარისაჲ ქართლს შინა.
და	კლარჯ.	მეყსეულად მას ჟამსა შინა ყოველნი კერპნი, რომელნი იყვნეს საზღვართა ქართლისათა, დაეცნეს და შეიმუსრნეს და საკერპონიცა მათნი და-ვე-ირღუეს.
და	კლარჯ.	უკუეთუ ცეცხლი იგი სიზრქჱსა მას რკინისასა შეჴდის შინაგან და ყოვლად იქმნის იგი ცეცხლ, და ცივი იგი იქმნის მჴორვალე და შავი იქმნას ბრწყინვალე.
და	კლარჯ.	უკუეთუ ცეცხლი იგი ჴორციელი რკინასა მას შევიდეს და ესრეთ სრულიად ბრწყინვალე ქმნის, შენ რასა გიკურს, ვითარმედ სული წმიდაჲ შევიდეს შინაგანსა სულსა მას?
და	კლარჯ.	ვითარცა იხილჱს საკჳრველებაჲ ესე სასწაული, რომელი ქმნა ცხოველისმყოფელმან მან ნიშმან ჯუარისამან კერპთა მათ ზედა, უფროჲს განუკჳრდებოდა საქმჱ ესე და ადიდებდეს ღმერთსა და სიხარულით თაყუანის-სცემდეს პატიოსანსა ჯუარსა.
და	კლარჯ.	და ყო მირიან მეფემან და ყოველმან ერმან ქართლისამან შესაწირავი დიდი მას დღესა შინა.
და	კლარჯ.	და დააწესეს მსახურებაჲ პატიოსნისა ჯუარისაჲ უკუანა ზატიკის-ზატიკსა, დღესა კჳრიაკესა, ყოველმან ქართლმან ვიდრე დღენდელად დღედმდჱ.
და	კლარჯ.	ხოლო რაჲთა ესოდენისა მის მის მადლისა მომავლისაჲ არა უცნაურ იყოს სიმდიდრე, საყჳრი ზეცისაჲ ოხრიდა, რამეთუ იყო მეყსეუდ ზეცით ოხრაჲ, ვითარცა მოწევნაჲ ქარისა ძლიერისაჲ, და აუწყებდა მოსლვასა მას, რაჲთა თუალითა იხილონ ენები იგი ცეცხლისაჲ და ყურთა ესმეს ოხრაჲ იგი.
და	კლარჯ.	და იყო, რაოდენისამე ჟამისა შემდგომად, მარტჳლიისა უკუანა, დღესა ოთხშაბათსა იხილეს საკჳრველებაჲ დიდი და საშინელი სასწაული.
და	კლარჯ.	და აღივსო ყოვლად სახლი იგი, სადა სხდეს.
და	კლარჯ.	და აჰა ესერა, სუეტი ნათლისაჲ სახედ ჯუარისა დაგა ზედა ჯუარსა მას და ათორმეტნი ანგელოზნი დაგჳრგჳნებულ იყვნეს.
და	კლარჯ.	ემბაზ იქმნა ცნობადისა მის წყლისა სახლი იგი, მოწაფენი იგი შინაგან სხდეს და სახლი იგი ყოვლად აღივსო.
და	კლარჯ.	შეიმოსნეს მოციქულნი სულითა და ჴორცითა სამოსლითა საღმრთოჲთა.
და	კლარჯ.	„და ეჩონეს მათ განყოფილნი ენათანი, ვითარცა ცეცხლისანი, და დაადგრა თითუეულსა მათსა ზედა და აღივსნეს ყოველნი სულითა წმიდითა“.
და	კლარჯ.	ხოლო მორწმუნენი უფროჲს განმტკიცნებოდეს და ადიდებდეს ღმერთსა სახჱ.
და	კლარჯ.	და ყოვლადვე ...ტეო შენ ობლად, რამეთუ მე, აჰა ესერა, თქუენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა და ვიდრე აღსასრულადმდჱ სოფლისა.
და	კლარჯ.	და ვითარ ხედვიდეს სასწაულსა მას, მრავალნი უღმერთოთაგანნი მოიქცეოდეს და ნათელს-იღებდეს და აღაშჱნებდეს ეკლესიათა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა საჴუმილისა რაჲ ნაბერწყალი აღვალნ ძლიერად, ეგრჱსახედ ანგელოზნი აღვიდოდეს და გარდამოვიდოდეს პატიოსანსა ჯუარსა.
და	კლარჯ.	ხოლო ბორცჳ იგი ჯუარისაჲ იხილვებოდა ძლიერად და ყოველი ქუეყანაჲ იძრვოდა, და მთათა და ბორცუთა და ღელეთა არმული ნისლისაჲ სულნელისაჲ აღვიდოდა, კლდენი შეიმურვოდეს და სულნელებაჲ დიდი მიეფინებოდა ყოველსა ზედა ქუეყანასა.
და	კლარჯ.	და ესე არა ზედამოჲთ იყო, არცა თანაწატაცებით, არამედ მყუვარ ჟამ ჴმანი დიდნი უხრიდეს და ყოველი იგი ერი ხედვიდა მას და ესმოდა ოხრაჲ იგი გალობისაჲ მის.
და	კლარჯ.	შეშინდეს და უკჳრდა ფრიად ხილვაჲ იგი, განუკჳრდებოდა, შიშითა და ძწულით თავყანის-სცემდეს პატიოსანსა ჯუარსა და სიხარულითა დიდითა აკურთხევდეს და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	კლარჯ.	და იყო რავდენისამე ჟამისა შემდგომად ვითარცა სასწაულნი იგი და ხილვანი დასცხრებოდეს, ეგრჱცა ძრვაჲ იგი დიდი და საშინელ და-ვე-სცხრებოდა.
და	კლარჯ.	და შემდგომად ამისა სხუანი მრავალნი სასწაულნი იქმნებოდეს პატიოსნისა ჯუარისა ზედა ზეცით გარდამო.
და	კლარჯ.	და ხედავნ მას ყოველი იგი ერი და შიშითა და ძწოლით მივლენედ და თაყუანი-სცემედ გულსმოდგინედ პატიოსანსა ჯუარსა და წარვიდიან სიხარულით და ადიდებედ ღმერთსა.
და	კლარჯ.	მას ჟამსა იყო ვინმე კაცი ერთი მოშიში ღმრთისაჲ და მსახური ქრისტჱსი, რომელსა სახელი ერქუა რევ, ძჱ მეფისაჲ.
და	კლარჯ.	და იყო ძჱ რევისი სნეულ და მიწევნულ იყო იგი სიკუდიდ, რამეთუ იგი ხოლო მარტოჲ ესუა მას.
და	კლარჯ.	არს ჩუენ წინაშე გან...დებულ წიგნთა... პური იგი სიტყ... სიტყუად რაჲ..., უფალი ჩვენი იესუ ქრისტჱ, რომელი ყოველთა კაცთა ცხოვრებისა... თავსდებად ვნებისა და სიკუდილისა.
და	კლარჯ.	მოიღო იგი და დადვა პატიოსანსა ჯუარისა წინაშე და ცრემლით ითხოვდა მისგან: უკუეთუ მომიბოძოს ყრმაჲ ესე ჩემი, გუნბადი აღვაშენო საყოფელად შენდა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა იგი მწარედ და უწყინოდ ტიროდა პატიოსნისა ჯუარისა წინაშე, მუნქუესვე განიკურნა ყმაჲ იგი მისი და სიხარულით დიდითა წარიყვანა ყრმაჲ იგი მისი განკურნებული და განცეცხლებული და ადიდებდა ღმერთსა.
და	კლარჯ.	რევის ძემან წლითი-წლად მოვიდის და აღსრულის მსახურებაჲ პატიოსნისა ჯუარისაჲ.
და	კლარჯ.	და მიერ ჟამითგან უფროჲს ხოლო და უმეტჱს მოვიდოდეს სნეულნი მრავალნი და უძლურნი და განიკურნებოდეს და სიხარულით ადიდებდეს პატიოსანსა ჯუარსა.
და	კლარჯ.	ცეცხლისა ენათა მიიღებდეს არა შემწველისასა, არამედ მაცხონებელისა მის ცეცხლისასა, რომელმან ეკალი ცოდისაჲ შეწჳს და სული ბრწყინველე ქმნის, რომელი-იგი აწცა ესევე მოსლვად არს თქუენ ზედა.
და	კლარჯ.	იყო ვინმე ჭაპუკი ერთი და ორნივე თუალინი დადგომილ იყვნეს.
და	კლარჯ.	მოვიდა, შეურდა პატიოსანსა ჯუარსა და ევედრებოდა გულსმოდგინედ.
და	კლარჯ.	და ეკლოვანი იგი ცოდვაჲ მოგისპოს და განლიოს, ხოლო სულისა თქუენისა მონაგები პატიოსანი განანათლოს და მოგცეს თქუენ ნიჭი,
და	კლარჯ.	და შემდგომად შჳდისა დღისა აღეხილნეს თუალნი და სიხარულით ადიდებდა ღმერთსა და პატიოსანსა ჯუარსა.
და	კლარჯ.	პირველ მოტყინარე იგი მახული აყენებდა სამოთხედ შესლვასა და ცხორებისა ცეცხლისა ენათა.
და	კლარჯ.	და იყო, მეათოთხმეტესა დღესა განიკურნა დედაკაცი იგი და წარვიდა იგი სიხარულით ფერჴითა თჳსითა და ადიდებდა იგი ღმერთსა და პატიოსანსა ჯუარსა.
და	კლარჯ.	„და იწყეს მათ სიტყუად უცხოთა ენათა, ვითარცა სული იგი მისცემდა მათ სიტყოად“: გალილეველ იყნეს პეტრე და ადრია, სპარსონ და არშაკებრ იტყოდეს, იოვანნე და სხონი იგი მოციქულნი ყოველსა ენასა ეტყოდეს წარმართთა მათ.
და	კლარჯ.	მერმე დედაკაცი ვინმე იყო ერთი, მარადის გუემული სულითა უკეთურითა, და ეგოდენ გონებაჲ მიეღო, რაჟამს პატიოსანსა ჯუარსა შეამთხუევედ, სამოსელსა ჯუარისასა მოაპებნ.
და	კლარჯ.	რამეთუ აღდგომასა მისსა ქუეყანაჲ შეიძრა და ადგილი იგი მისგან შეძრწუნდა.
და	კლარჯ.	რამეთუ დასნი ანგელოზთანი გარე-მოადგეს საფლავსა მას და წარდგა ერთი ანგელოზთაგანი და გარდააგორვა ლოდი იგი კარისა მისგან საფლავისაჲსა და აჰა ესერა, თავადი გამოვიდა საფლავით, ბრწყინვალე უფროჲს ნათლისა შჳდ წილ უმეტეს მზისა.
და	კლარჯ.	და გუესმა მისგან, რამეთუ ჰრქუა დედათა მათ: „არქუთ მოწაფეთა ჩემთა: აღდგა მკუდრეთით და წინა-გიძღჳს თქუენ გალილეას.
და	კლარჯ.	და მეყსეულად დაწყჳდნა ყრმასა მას და აღიქუა იგი დედამან მისმან და მიიღო და დადვა იგი წინაშე პატიოსნისა ჯუარსა.
და	კლარჯ.	და იდვა ყრმაჲ იგი მწყდარი წინაშე წმიდასა მას პატიოსანსა ჯუარსა დილეულითგან ვიდრე მწუხრადმდჱ.
და	კლარჯ.	ესოდენთა წელთა მგნობრებით და მანქანებითა ისწავენ ენაჲ ბერძლ სიტყუაჲ კაცთაჲ და არცაღა ესრეთ ყოველთავე კეთილად.
და	კლარჯ.	იზრახჱს ზრახვაჲ ბოროტი და მოიღჱს ვეცხლი დიდძალი და მისცეს ერისაგანთა მათ.
და	კლარჯ.	და რომელმან მწიგნობრობაჲ იგი იცის, სიბრძნისმოყუარებაჲ იგი არა იცის.
და	კლარჯ.	ევედრებოდეს და ჰრქუეს: „ესრჱ თქუთ, ვითარმედ: მოწაფენი მისნი მოვიდეს და წარიპარეს იგი, ვიდრე ჩუენ მეძინა, დაღათუ ესმეს ესე მთავარსა მას, ჩუენ ვარწმუნოთ მას და დავადუმოთ იგი“.
და	კლარჯ.	სხუანი იტყოდეს: მომკუდარ არს ყრმაჲ ეგე, წარიღე და დაჰმარხე, ნუღარა აწყინებ.
და	კლარჯ.	ესე არს საღმრთოჲ, რომელი შეტყუებაჲ შეატყუა მას, რომელნი-იგი მრავალთა ჟამთა უსწავლელ იყუნეს და მეყსეულად თუთეულთა მათ და მრავალფერთა ენათა სიტყჳს მიცემად.
და	კლარჯ.	ვაჲ თქუენდა, საწყალობელნო, რამეთუ თავისა თქუენისაჲ იზრახეთ ზრახვაჲ ბოროტი, რამეთუ შვილ იყვენით და ძაღლ იქმნენით.
და	კლარჯ.	და იყო შეკრებაჲ სიმრავლისაჲ მის, რომელთა-იგი ესმოდა, მის წილ, რომელ-იგი ბაბილონს გოდლისა მას საქმესა იყო პირველად ბოროტი.
და	კლარჯ.	ხოლო მან არავე წარიკუეთა სასოებაჲ, არამედ უფროჲსღა საწყალობელად ცრემლოოდა, ხოლო მწუხრისა ჟამსა ოდენ სულნი უკუნ-იხუნა და თუალნი აღიხილნა და შემდგომად სამისა დღისა განკურნებული წარიყვანა იგი დედამან მისმან და ადიდებდა ღმერთსა და პატიოსანსა ჯუარსა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა იხილეს ყოველთა სასწაული ესე და ნიშები და კურნებანი დიდ-დიდნი პატიოსნისა ჯუარისანი, მრავალნი უშვილონი მოვლენედ და ითხოვედ შვილიერებასა, და შვილითა განძღიან და შესაწირავთა და მადლთა მისცემედ.
და	კლარჯ.	ვაჲ თქუენდა, ქედფიცხელნო და წინდაუცუეთელნო გულითა, რამეთუ ერ უფლისა იყვენით და მგელ იქმნენით, და კბილნი თქუენნი აღილჱსენით კრავსა მას ზედა ღმრთისასა და დიდებისა მისისაგან უცხო იქმნენით.
და	კლარჯ.	ვაჲ თქუენდა, რამეთუ მარადის მჴდომ ექმნენით უფალსა და ბოროტად გელის ჯოჯოხეთი და ცეცხლი იგი უშრეტი.
და	კლარჯ.	ხოლო უკურდა და იტყოდეს: „ვითარ მესმის ჩუენ სიტყოჲ ესე მათი?“.
და	კლარჯ.	რამეთუ ჯოჯოხეთი შემდგომად წარტყუენვისა მის შეკრძალულთა მათ მისთა ელის და აწ თქუენ გიმზირის ნაცვალად მათსა და იტყჳს: ნუ იყოფინ განსუენებაჲ ებრაელთაჲ, რამეთუ უფლისა ზედა კადნიერ იქმნნეს და წარიტყუენნჱს.
და	კლარჯ.	უკუეთუმცა მათ არა მოეკლა იგი, არამცა მოსრულ იყო აქა და მემცა ყოვლად სასოწარკუეთილად არა ვიყავ.
და	კლარჯ.	არაჲ საკურველ არს, უკუეთუ თქუენ არა იცით, რამეთუ ნიკოდემოზცა ვერ ცნა სულისა მის წმიდისა მოსლვაჲ და მას ჰრქუა, ვითარმედ: „სულსა ვიდრეცა ჰნებავნ, ქრინ, და ჴმაჲ მისი გესმის და არა უწყი, ვინაჲ მოვალს და ვიდრე ვალს“.
და	კლარჯ.	აწ უკუე რაჟამს ღმრთისა ჴმაჲ მესმის და არა ვიცი, ვინაჲ მოვალს, ხოლო მისი იგი სიმტკიცე ვითარ-მე შეუძლო მითხრობად?
და	კლარჯ.	„ხოლო იგინი ეკიცხევდეს მათ და ეტყოდეს, ვითარმედ: ტკბილით განსავსე არიან ესენი“.
და	კლარჯ.	მუნქუესვე მძლე ექმნის მტერთა მათ შეწევნითა ქრისტჱსითა და პატიოსნისა ჯუარისაჲთა და დიდითა სიხარულითა მივიდიან მადლისა მიცემად პატიოსნისა ჯუარისა.
და	კლარჯ.	რამეთუ ახალ იყო ნანდულვე ღჳნოჲ იგი და ახლისა შჯულისა მადლი.
და	კლარჯ.	და თუ ვითა შევიჴელთნე იგინი, მე ვასწავო მათ, რაჲთა არღარა იკადრონ ზრახვაჲ ბოროტი უფლისა თჳსისათჳს.
და	კლარჯ.	მრავალნი უღმრთონიცა დიდსა ჭირსა შეცჳვიან, ხოლო რაჟამს სარწმუნოებით ხადიედ პატიოსანსა ჯუარსა მცხეთისასა, მუნქუესვე განერიან და სიხარულით ადიდებენ პატიოსანსა ჯუარსა, და მოვიდიან სიხარულით და ნათელ-მოიღიან და შეემთხჳნიან პატიოსანსა ჯუარსა.
და	კლარჯ.	და სხუანი მრავალნი ჭირსა მრავალსა შეცჳდეს და ვედრებითა პატიოსნისა ჯუარისაჲთა განიკურნნეს და მრავალნი სნეულნი პირად-პირადითა სენითა მოვლენედ ვედრებად პატიოსნისა ჯუარისა და განიკურნებიედ ვიდრე დღენდელად დღედმდჱ.
და	კლარჯ.	და სხუანიცა მრავალნი სასწაულნი იქმნნეს წინაშე პატიოსნისა ჯუარისა მცხეთისასა ზეცით გარდამო ღმრთისა მიერ, რომელნი არა დაწერილ არიან წიგნსა ამას.
და	კლარჯ.	ხოლო ესოდენ დაიწერნეს საქებელად ღმრთისა და სადიდებელად მორწმუნეთათჳს, და რაჲთა ჩუენნ ყოველნი ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, რომლისაჲ არს ძალი და მადლი, პატივი და თაყუანისცემაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	არამედ ახალი ესე ღჳნოჲ ცნობადისა მის იყო ვენაჴისაჲ, რომელმან იგი მრავალგზის ნაყოფი გამოიღო წინაწარმეტყუელთა თანა და ახალსა შჯულსა აღმოსცენდა, ვითარცა ვენაჴი ესე საჭმელი მარადის იგივე ვენაჴი არნ, არამედ ჟამად-ჟამად ნაყოფი მოიღის, ეგრევე სულმან წმიდამან.
და	კლარჯ.	ჰგიეს თავადი იგი, ვითარცა არს, და მრავალგზის წინაწარმეტყუელთა თანა იქმოდა, ხოლო აწ ახალი რაჲმე საკურველი აჩუენა, მიიწია მამათაცა მადლი ესე ხოლო აქა.
და	კლარჯ.	გარდამრედ მონ მიიღეს სულისაგან წმიდისა, ხოლო აქა ყოვლად და სრულიად ნათელ-იღეს.
და	კლარჯ.	და რამეთუ პეტრეს, რომელსა აქუნდა სული წმიდაჲ და უწყოდა, რომელი-იგი აქუს, იტყჳს: „კაცნო ისრაიტელნო, რომელნი-იგი წინაწარმეტყუელებასა იელისსა მიუთხრობთ, ხოლო არა იცით წერილი იგი.
და	კლარჯ.	არა ვითარ-იგი თქუენ ჰგონებთ, ვითარმედ: ამათ სთრავს, რამეთუ გუთრავს ჩუენ“, არა ვითარ-ეგე თქუენ გულსა მოგიჴდა, არამედ ვითარცა წერილ არს: „დაითრვნენ იგინი სიპოხითა სახლისა შენისაჲთა და მდინარე საშუებლისა შენისა ასჳა მათ“.
და	კლარჯ.	სთროდა მათ მთრვალობითა მით ფრთხილითა, რომელმან-იგი მოაკდინნის ცოდვანი და გულნი განაცხოველნის.
დ	კლარჯ.	33. დ. საკითხავი, თქუმული წმიდისა მამისა ჩუენისა ათანასჱ მთავარეპისკოპოსისაჲ ალექსანდრიელისაჲ, დღისა მისთჳს მეერგასისა და მოსლვისათჳს სულისა წმიდისა
და	კლარჯ.	რამეთუ მათ მიერ მოველი აღვსებად წიაღთა ჩემთა, რაჲთა შთავჰჴადნე იგინი ქუესკნელთა საუნჯეთა, სადაცა მოძღუარი მათი ეშმაკი მივრდომილი ძეს ცეცხლსა მას უშრეტსა და მატლსა უკუდავსა, რაჲთა ისწავონ ღმრთისათჳს არა თქუმად ბოროტი.
და	კლარჯ.	უკუეთუ მოვინდენ აქა, მე განვსწავლნჱ იგინი არა გმობად ღმრთისა და მორჩილებად ეშმაკისა.
და	კლარჯ.	რომელმან-იგი თქუა: „მე ვარ ვენაჴი და თქუენ რტონი“.
და	კლარჯ.	ვაჲ თქუენდა, საწყალობელნო, რამეთუ ნათელი იგი დაუტევეთ და ბნელსა წადიერ იქმნენით.
და	კლარჯ.	ვაჲ თქუენდა, რამეთუ სთქუთ ტკბილი იგი მწარედ და მწარჱ ტკბილად.
და	კლარჯ.	ვაჲ თქუენდა, ჰურიათა, რაჟამს ჰხედვიდეთ ძელსა მას, რომელსა ზედა ჯუარს-აცუთ უფალი და მას ყოველი სოფელი თავყანის-სცემდე.
და	კლარჯ.	და ოდეს ჰხედვიდეთ მომავალსა ღრუბელთა ზედა და ანგელოზთაგან დიდებულსა უფროჲს მზისა ბრწყინვალჱსა.
და	კლარჯ.	ვაჲ თქუენდა, ჰურიათა, რამეთუ ჰზრახეთ ზრახვაჲ ბოროტი და მოაკუდინეთ უკუდავი იგი.
და	კლარჯ.	და უკუდავი იგი ცხოველ არს, ხოლო თქუენ მოჰკუედით.
და	კლარჯ.	დასასრულ ვყოთ სიტყჳსაჲ ამის – არამედ აღდგა უფალი მკუდრეთით და მიემთხჳნეს ორნი იგი დედანი უფალსა ჩუენსა და არა ჰრწმენა, ვითარმედ იგი არს.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა მას: „უფალო, შენ აღაღე, მითხარ მე… და სდევ… რაჲთა წარმ...“ მაშინ…
და	კლარჯ.	არამედ წარვედ და არქუ მოწაფეთა ჩემთა და პეტრეს.
და	კლარჯ.	რამეთუ სხუათა მათ არა თქუეს, არამედ მან აღუთქუა და თქუა: დაღათუ შემემთხჳოს შენ თანა სიკუდილი, არასადა უვარ-გყო შენ.
და	კლარჯ.	ხოლო პეტრჱ აღუთქა და ვერ აღუსრულა.
და	კლარჯ.	დაღათუ განვიდა გარჱ და ტიროდა მწარედ, არამედ ეშინოდა ფრიად პირისა მისისაგან, ჰგუნებდა, ვითარმედ არა მომიტევნეს მე ცოდვანი ჩემნი.
და	კლარჯ.	ამისთჳს თქუა: მოწაფეთა ჩემთა და პეტრეს და სხუათა მათ ერთად ჰრქუა, ხოლო მას მიზეზისა მისთჳს ჰრქუა, რაჲთა უშიშად მოვიდეს სხუათა მათ თანა.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა: წარვედ, რაჲთურთით ნუ შეძრწუნდები, რამეთუ არა უნაკლულეს გყო დიდებისა… არა გყო შემდგომად სხჳსა… შენ მარჯუე… ჩემისა არა მივსცნე…
და	კლარჯ.	„და რომელნი შეჰკრნე ქუეყანასა ზედა, კრულ იყვნედ ცათა შინა“.
და	კლარჯ.	ზედა კლდისაებრსა მაგას სარწმუნოებასა შენსა „აღვაშენო ეკლჱსიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი არა ერეოდიან მას“.
და	კლარჯ.	და შენ დაჰმწყსნე ცხოვარნი და შენ აძოვნჱ ზეცით, რაჲთა სინანული სოფელსა მივჰმადლო.
და	კლარჯ.	მეზუერეთა და მეძავთა ეგოდენი ცოდვაჲ მიუტევჱ და შენ ეგე შეცოდებაჲ არა მიგიტეოა?
და	კლარჯ.	რამეთუ მიყუარან მე მონანულნი, გეჴსენედ შენ, რამეთუ ვცრემლოოდე წარწყმედასა მას იუდაჲსსა და არა მინდა წარწყმედაჲ იგი მისი.
და	კლარჯ.	ნუ გეშინინ, რამეთუ ვიხილენ ცრემლნი შენნი და მოგიტევენ ცოდვანი შენნი.
და	კლარჯ.	რამეთუ დავითმან ორი ბოროტი ქმნა: ისიძვა და ჰურია ქედელი მოკლა.
და	კლარჯ.	და მიუტევენ მას და მუნვე წესსა წინაწარმეტყუელებისასა აღვასრულე იგი.
და	კლარჯ.	და შენ, რომელმან დაუტევე სახლი, ცოლი და ნათესავნი, არა-მე მიგიტეო შენ შეცოდებაჲ ეგე შენი?
და	კლარჯ.	ნუ გეშინინ პეტრჱ, რამეთუ მე ვარ, რომელმან ვთქუ: „მოვედით ჩემდა მაშურალნი ეგე, და რომელთა გიტჳრთავს ტჳრთი მძიმჱ, და განგისუენო თქუენ“.
და	კლარჯ.	ნეტარ თუმცა იუდასცა, ვითარცა-იგი მე მიმცა, ჩემდავე მოქცეულ იყო, არამცა გრიკსა მას ველურსა ხჱსა მიერ შიშთვილ-ება და საბელნი იგი მოსაშთობელნი არამცა განემზადნეს თავისა თჳსისა წარწყმედად,
და	კლარჯ.	არამცა მოსრულ იყო იგი და შე-მცა-ენანა და მე-მცა ცოდვანი იგი მისნი ჯუარსა მას შემემშჭუალნეს.
და	კლარჯ.	ვინაჲ რიცხჳ მცირეთა მოწაფეთაჲ მძლე ექმნების გუნდსა ეშმაკთასა და კაცთასა, არა თუმცა შეიჭურნეს მადლითა ცეცხლისაჲთა?
და	კლარჯ.	დღეს აღმოდუღნა წყარონი მადლისანი, ვითარცა ცეცხლისანი და ალი რბის და მიჰფენს ჰაერსა ნელსა სული ესე მადლისაჲ.
და	კლარჯ.	ახარა ქრისტემან მოწაფეთა და ჰრქუა: „არა დაგიტევნე თქუენ ობლად“, „სხუაჲ ნუგეშინისმცემელი მოგივლინოს თქუენ მამამან“.
და	კლარჯ.	რამეთუ აღსლვაჲ უფლისაჲ ცად თავსმდებ მექმნა ჩუენ მოსლვისა სულისასა და ჯერ-არს მათდა, რომელთა შეწირეს ძჱ, შეწყნარებად სულისა წმიდისაჲ, რაჲთა წარუსწროს სწავლამან ცნობისა ღმრთისამან გზასა სრულსა.
და	კლარჯ.	ძემან, რაჟამს მიიღო ბუნებაჲ კაცობრივი და თავს-იდვა ხატი მონებისაჲ შემოსად, ყვნა კაცნი განმზადებულ შეწყნარებად სულისა წმიდისა.
და	კლარჯ.	და რომელი-იგი ახარა სიტყჳთა, იცნეს ესე საქმით და რომელთა შეიწყნარეს აღთქუმანი, გამოცდილებასა მისსა მოელოდეს.
და	კლარჯ.	და ვითარცა აღესრულნეს ერგასისნი დღენი შემდგომად აღმაღლებისა, მცირედთა დღეთა იყო მოსლვაჲ სულისაჲ და აღთქუმამან მჴსნელისამან საქმით სრულებაჲ მოიღო,
და	კლარჯ.	რამეთუ კრებული მოციქულთაჲ ესვიდა აღთქუმასა ქრისტჱსსა, ვითარცა სიმტკიცესა შეურყვნელსა და მოელოდეს მოსლვასა სულისა წმიდისასა.
და	კლარჯ.	და მოვიდა დღე იგი მეერგასისჱ მწრაფლ, რაჟამს სრულ იქმნა მოქცევაჲ შჳდთა კჳრიაკეთაჲ, ვითარცა ბრძანებს შჯული, რომელი არს საზღვარი დღესასწაულისაჲ.
და	კლარჯ.	მაშინ იქმნა მოსლვაჲ სულისა წმიდისაჲ, და არა ჴორციელად, ვითარცა ძჱ, და არცა ხატითა კაცობრივითა გამოჩნდა და არცა მსგავსებითა ტრედისაჲთა ეჩუენა მოსლვაჲ სულისა წმიდისაჲ, ვითარცა წყალთა მათ ზედა იორდანისათა.
და	კლარჯ.	და საყჳრმან საშინელმან მაღლით ღაღად-ყო და მით ჴმითა მძლჱ ექმნა ყოველსა ჴმასა სასმენელსა და ალი იგი ფრინვიდა და შობდა ენათა ცეცხლისათა, განყოფაჲ ცეცხლისაჲ იქმნა დედა ენათა.
და	კლარჯ.	და „ენანი ცეცხლისანი დაადგრეს თავსა მოციქულთასა“ და ესრჱთ იყო აღძრვაჲ.
და	კლარჯ.	და რაჲსათჳს გამოირჩია დღჱ ესე და დაუტევნა დღენი სხუანი?
და	კლარჯ.	პირველი პასექისაჲ, რომელსა შინა კრავსა დაჰკლვედ, და ჭეშმარიტი იგი კრავი ვერ იცნეს, არამედ პატივ-სცემენ სახესა და მიზეზმყოველსა სახისასა ჰგმობენ, თაყუანის-სცემენ აჩრდილსა ღმრთისასა და მოსლვასა შენსა უვარ-ჰყოფენ.
და	კლარჯ.	და მეორჱ შემდგომი მისი მეერგასისჱ, რომელსა სახელი მიეღო რიცხჳთა ჟამისაჲთა და ამათ თანა აღმართებაჲ კარვისაჲ და იგი ემსგავსების უდაბნოსა.
და	კლარჯ.	არამედ პირველსა ჯუარი დაენერგა და ვნებაჲ სრულ იქმნა და მხედველ ამათსა ყო ყოველი ჰურიათაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო საკჳრველებაჲ აღდგომისაჲ არა ცნეს ნებითა მათითა და უვარ-ჰყოფენ და ტყუვიან.
და	კლარჯ.	ხოლო შემდგომად დღესასწაულისა, რომელსა შინა ყოველი ნათესავი ჰურიათაჲ მასვე ადგილსა შეკრბის შჯულისა მიერ ბრძანებითა, მას ჟამსა განეფინა მადლი მოწაფეთა ზედა, რაჲთა მოაქცინეს თუალნი ყოველთანი და ყურნი,
და	კლარჯ.	რაჲთა ოდეს გარდამოჴდეს ნიჭი იგი ქრისტჱსი მოწაფეთა ზედა, წამოს მისთჳს, რომელი აღდგა და რომელნი უვარ-ჰყოფენ აღდგომასა ქრისტჱსსა მკუდრეთით,
და	კლარჯ.	იხილონ რამეთუ განუყოფს ნიჭთა მისთა ზეცით და რომელთა დაბეჭდეს საფლავსა, უჩუენებს მაღლით საკჳრველებათა, და ოხრაჲ ქუხილისაჲ და ცეცხლი ზეცით – საქმჱ სულისაჲ, იქცეოდა ხილვაჲ საკჳრველი – ალი მგზნებარჱ, და იგი მოასწავებს მოსლვასა სულისასა.
და	კლარჯ.	და ესრჱთვე პირველად მთასა სინასა ალი იგი აღატყდებოდა და მოსე შორის ცეცხლსა აუწყებდა მოცემასა შჯულისასა.
და	კლარჯ.	უკუეთუმცა შემდგომად მიცემისა ჩემისა შევრდომილ იყო წინაშე ჩემსა, მემცა არა შემეწყნარა, მემცა ვიყავ მიზეზ მისსა, რამეთუ არამცა განვაძე იგი გარე და არცა ვაოტჱ და არცა ვსწყევე.
და	კლარჯ.	და კუალად შუვამდგომელ იყო ცეცხლი, რაჲთა ჰრწმენეს მუნ მყოფთა, ვითარმედ: ესე იგი ღმერთი არს.
და	კლარჯ.	და ამათ თანა იქმნა ალი იგი ენათა განმყოფელ, რაჲთა ყვნეს იგინი, რომელთა შეიწყნარეს მოძღურად სოფლისაგან სწავლულნი ცეცხლითა.
და	კლარჯ.	იყო პირველ ერთი ენაჲ და ერთი ჴმაჲ ყოველთაჲ და კადნიერებაჲ გოდლისაჲ საქმედ, პირველი განჰყოფს მათ, და შემოიღო შერევაჲ ენათაჲ, რაჲთა განაქარვოს ბრძოლაჲ ზეცისაჲ და ენანი მრავალნი აღიძრნეს და სცემდეს აერსა ჴმითა და სმენაჲ ერთი არა იპოებოდა მიდრეკილი სასობად.
და	კლარჯ.	და რაჟამს განიყვნეს ენანი, განიყვნეს გონებანიცა.
და	კლარჯ.	ენანი დაჰჴსნდეს და ჴელნი შეეკრნეს.
და	კლარჯ.	ჵ საკჳრველნი დიდნი! მოციქული ზრახავნ და ჰინდოჲ ისწავებინ, ებრაელი იტყჳნ და ბარბაროზი განბრძნდებინ.
და	კლარჯ.	ხოლო აწ ენანი, რომელ განიყვნეს, მაშინ შეკრბეს ენასა შინა თითოეულსა მათგანისასა, რაჲთა განავრცნეს საღზღვარი სწავლისაჲ და იყვნენ გზა მრავალ შჯულისა.
და	კლარჯ.	მადლი ზრახავნ და სმენაჲ თქუმასა მას შეიწყნარებნ.
და	კლარჯ.	გულთა იციან ჴმაჲ და ეთიოპელთა ენაჲ თჳსი ესმოდა.
და	კლარჯ.	ესეღა ვარქუ, მასცა დავჰბანენ ფერჴნი და პურიცა იგი მივეც და არა შევსწამე პირსა მისსა, რაჲთამცა არა შეეშინა და ივლტოდა არაჲთ, ვიდრე მიზჱზ ვექმენ მე მას.
და	კლარჯ.	და ბუნებაჲ ცეცხლისაჲ ოდეს განიყვნის, განამრავლნის საქმენი კეთილნი.
და	კლარჯ.	და რაჟამს-იგი შეჰრისხენით მას განძებად გარჱ, ვარქუ: აცადეთ მაგას დღეს.
და	კლარჯ.	ესრაჱთვე სიმდიდრე მადლისაჲ ოდეს განმრავლდის, განამრავლნა ნიჭნი, რამეთუ სანთელმან ერთმან აღათნის მრავალნი სანთელნი და იგი ყოველნი აღივსნიან ნათლითა და მას არაჲ მოაკლდის.
და	კლარჯ.	ამისთჳს ვთქუ, რაჲთამცა მოიქცა გული მისი, არამედ მასვე უკეთურებასა ეგო, ამისთჳს დგას და ელის საშჯელსა საუკუნესა.
და	კლარჯ.	ესრაჱთვე მადლი სულისაჲ სხუათაგან სხუათა ზედა მოვიდის და აღივსნის იგინი და პირველთა მათ არაჲ მოაკლდის.
და	კლარჯ.	პირველად მოვიდა მადლი მოციქულთა ზედა და მოიწია, ვითარცა კიდესა ქუეყანისასა და მათ მიერ გზა-ყო მორწმუნეთა მიმართ და კრებული აღივსო და აღმოდუღილი მადლისაჲ არა დამცირდა.
და	კლარჯ.	ცეცხლისა მადლი იქცეოდა და ყვნა ჭურ ენანი მრავალნი.
და	კლარჯ.	მოწაფე ერთი ზრახავნ ყოველთა ენათა, ცნიან სწავლაჲ და იყო მუნ თეატრონი საკჳრველი და მსმენელნი ნათესავნთა განმყოფელნი.
და	კლარჯ.	ხოლო შენ შეინანჱ, ნუ გეშინინ მოსლვად ყოველთა თანა, რამეთუ მეგობარი ვარ ყოველთა მონანულთაჲ და მისთჳსცა დაუტევენ ოთხმეოცდაცხრამეტნი იგი ცხოვარნი უდაბნოსა და ერთისაჲ მის წარწყმედულისა ძიებად ვისწრაფე.
და	კლარჯ.	და ესოდენ ნაკლულოვან გყო შენ მადლთა მათ ჩემთა, პეტრჱ.
და	კლარჯ.	და არა დააკლდებოდა მათ ენაჲ მოციქულებისაჲ დაჯერებად თითოეული მათი სიტყჳთა და ვითარცა საღებავი, შეიწყნარის შეხებაჲ ცეცხლისაჲ და ჴმითა მიითუალის სწავლულებაჲ თჳნიერ ჟამისა და სარწმუნოებაჲ ესწავა.
და	კლარჯ.	რამეთუ თქუა: „არქუთ მოწაფეთა და პეტრჱს, რამეთუ აჰა ესერა, წინა-გიძღჳს თქუენ გალილჱად.
და	კლარჯ.	არამედ აჩრდილმანცა შენმან განკურნეს სნეულნი და ვარშამაგმან და სლვამან შენმან განსხნეს ეშმაკნი და მიახლჱბასა ჴელისა შენისასა დედის მუცლითგან მკელობელნი აღემართნედ და ხლდებოდიან.
და	კლარჯ.	მუნ მიხილოთ მე“, და „აღდგეს და წარვიდეს სიხარულით გალილეად.
და	კლარჯ.	მთასა მას, სადაცა უბრძანა მათ იესუ, იხილჱს იგი და თავყანის-სცეს მას“ და აღესრულა ყოველი იგი წინაწარმეტყუელებაჲ, რომელი-იგი მისთჳს თქუა.
და	კლარჯ.	მადლი საკჳრველი იქმნა და ღმერთი იცნობა, ჰურიაჲ იკიცხევის და სახელ-სდებს საკჳრველსა სიმთრვალედ.
და	კლარჯ.	და საქმედ ტკბილისა უწოდეს საიდუმლოსა მადლისასა და თქუეს: „ტკბილითა განსავსჱ არიან“.
და	კლარჯ.	ცოდვილთა სინანული მოჰმადლა და სოფელსა მშჳდობაჲ მოანიჭა და საჭურველი მტერისაჲ მოჰმადლა წინაშე სოფელსა – ჯუარი თჳსი.
და	კლარჯ.	გულისხმა-ყავ ჟამისა მისთჳს, ჰურიაო, და ენაჲ ეგე შენ მგმობარი დაამოკლჱ.
და	კლარჯ.	გულისხმა-ყავ ჟამი და აღჳრ-ასხენ ენასა.
და	კლარჯ.	სადა არს ტკბილი? და ზაფხული აღმოსრულ არს და არა აწყა არს, ვითარ შესაძლებელ არს აქა ჴსენებაჲ ტკბილისაჲ?
და	კლარჯ.	უკუეთუ მიხჳდე ბრძოლად და იხილო მტერი იგი და მახჳლი მისი ლესული წინაშე შენსა, და შენ არარაჲ გაქუნდეს,
და	კლარჯ.	და რაჲ პეტრე წარმოჩინებული სულითა და აღმომდუღარჱ მადლითა შეიჭურნა ენითა ცეცხლისაჲთა და მიეფინა ენათა ზედა მგმობართასა და სიტყუა-უგო ენათა
და	კლარჯ.	და თქუა: „არა ვითარ თქუენ გგონიეს, ამათ სთრავს, არამედ ესე არს თქუმული წინაწარმეტყუელისა მიერ: მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა“.
და	კლარჯ.	იხილეთ თქუმული და ისწავეთ სრულებაჲ, უსწრო ენამან წინაწარმეტყუელისამან ენათა სულისა მიერ მადლისათა.
და	კლარჯ.	ევედრენით, რაჲთა მოვიდეს ჩუენ ზედა ნაწუეთი, რაჲთა დავიცვეთ ჴსენებაჲ საკჳრველებათაჲ და მოვისთულოთ სარგებელი მადლისაჲ.
და	კლარჯ.	რამეთუ ნიჭი ადვილი არს, უკუეთუ პოვოს გულსმოდგინებაჲ, რამეთუ ღმერთი არს, რომელი შეიქმს ყოველსა, ყოველთა თანა მისა დიდებაჲ და ძლიერებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	დღჱ ესე მარტჳლიისაჲ დღჱ არს სიხარულისაჲ მრავალსადიდებელი, დღჱ არს დღესასწაულისაჲ თავთა დღესასწაულთაჲ, რომელ არს ერთი სამთა მათ დღესასწაულთაგანი ბრწყინვალეთაჲ, რომელი წერილ არს ძუელსა შჯულსა და ახალსა, რომელსა შინა ქრისტჱ იქადაგების.
და	კლარჯ.	არა თუ სხუაჲ მადლი არს მისი და სხუაჲ ამისი, არამედ რომელი-იგი მაშინ ჯუარს-ეცუა და აღასროლა, რომელი-იგი აღუთქუა.
და	კლარჯ.	და ამასვე დღესა მოეცა მცნებაჲ ახალი მოწაფეთა სიონს შინა.
და	კლარჯ.	ამას დღესა მოიხუნა მოსჱ წინაწარმეტყუელმან ფიცარნი იგი ქვისანი მთასა ზედა სინასა და მასვე დღესა შეიწყნარა კრებულმან მოციქულთამან მოსლვაჲ სულისა წმიდისაჲ, ნაცვალად ფიცართ მათ ქვისათა იყო,
და	კლარჯ.	არამედ ნიში იგი ჯუარისაჲ გაქუნდეს შუბლსა შენსა, წინა მიეგებვოდე მას და ეტყოდე: „ესენი ეტლებითა და ჰუნებითა, ხოლო ჩუენ აღვდეგით და აღვემართენით, რამეთუ წინაჲთვე თქუა დავით ნიშისაჲ მის ჯუარისაჲ.
და	კლარჯ.	რომელნი მოეცნეს მოსჱს და ესრჱთ მიუწერეს კურინთელთა მათ: „წიგნ ჩუენდა თქუენ ხართ დაწერილ არა ფიცართა ქვისათა, არამედ ფიცართა გულისა ჴორციელისათა“, რომელ გამოიხატის სულისა წმიდისა მიერ.
და	კლარჯ.	არამედ ჯუარი იგი და ძალი ძელისაჲ მის, ვითარ...
და	კლარჯ.	უკუეთო გინებს შეწყნარებაჲ, წამებაცა ისმინეთ, ვითარმედ ესე არს თქუმული იგი იოელის მიერ წინაწარმეტყუელისა: „და იყოს ამის შემდგომად, იტყჳს უფალი ღმერთი, მივჰფინო სულისა ჩემისაგან“.
და	კლარჯ.	და აწ ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა გამოვიძიოთ, უკუეთუ ამას დღესა მერგასესა მოეცა შჯული, რამეთუ არა წერილ არს გამოჩინებით წიგნსა მას დაბადებისასა, ვითარმედ მერგასესა დღესა მოეცა შჯული.,
და	კლარჯ.	რკინათაჲ და...
და	კლარჯ.	ხოლო მიფენაჲ ესე ეგრჱ მდიდრად აჩუენა, მიფენაჲ იგი მადლისა მის, ვითარცა-იგი იტყჳს, ვითარმედ: „არა თუ ზოგს-რაჲმე მოსცა ღმერთმან სული, რამეთუ მამასა უყუარს ძე და ყოველივე მოსცა ჴელთა მისთა“.
და	კლარჯ.	რაჟამს იხილის ნიში იგი ჯუარისაჲ, ზღუდენი დაეცნიან და მტერნი მოუძლურდებიან, ვითარცა თი...
და	კლარჯ.	ეშმაკნი ივლტოდიან და ყოველივე დაემორჩილებიან ძალსა.
და	კლარჯ.	„მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორციელსა და წინაწარმეტყუელებდენ ძჱნი თქუენი და ასულნი თქუენნი“.
და	კლარჯ.	და ძალისა მისისათჳს, რომელი-იგი მას ზედა ჯუარს ცუ… და არა ხოლო თუ აწ… რომლითა სძლეს მტე… სახჱცა იგი, რომელი ...ნისა… და განძლიერდებოდა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა-იგი შემდგომად იტყჳს და მერმე თქჳს, ვითარმედ: „მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა ჩემთა ზედა მათ დღეთა შინა მივჰფინო სულისაგან ჩემისა და წინაწარმეტყუელებდენ“.
და	კლარჯ.	რამეთუ სული წმიდაჲ თუალუხუავ არს და არა ეძიებს აზნაურებასა, არამედ სულისა მოშიშებასა.
და	კლარჯ.	არამედ უმრავლეს არიან, რომელნი დაუტევენით, ჴამს ჭეშმარიტად სხუაჲღა სამი ჟამი და უფროჲსი სწავლაჲ სულისა წმიდისა მოძღურებისათჳს.
და	კლარჯ.	და კუერთხი ჯუარი ესე არს, სახჱ იგი ჯუარისაჲ და იხილა ...ვდენი იგი ქმნა, ანუ რავდენი უყო მტერთა მათ სიბოროტისათაჲ.
და	კლარჯ.	რამეთუ წმიდაჲ იგი დღესასწაული აღვსებისაჲ მოიწევის და განვაგრძლეთ ჩუენ სიტყუა ესე,
და	კლარჯ.	17. აღვსებისა ორშაბათსა, ზატიკსა საკითხავი, თქუმული წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა კჳრილჱ იერუსალჱმელ მთავარეპისკოპოსისაჲ მკუდრეთით აღდგომისათჳს უფლისა ჩუენისა და სულთათჳს
და	კლარჯ.	იხილჱ აწ, საყუარელო, და ცან, რაჲ-იგი თქუა მოსჱ, ვითარმედ: „თთუესა მესამესა გამოსლვითგან ძეთა ისრაჱლისათა ეგჳპტით, ჰრქუა მას ღმერთმან: გარდავედ და განაკრძალჱ ერი, რაჲთა განწმიდნენ დღჱ და ხვალჱ და მესამესა დღესა თთუესა მის მესამისასა გამოვეცხადო მათ“.
და	კლარჯ.	რავდენ მიჴმდეს წამებანი ახლისაგან სჯულისა შოვაწარმოღებად, ვერ ვსწუედ, და-ღა-გჳრჩა ჩუენ ფრიად საქმისაგან მოციქულთაჲსა, რომელსა შინა სულისა მადლნი შეეწეოდეს პეტრეს და ყოველთა ერთბამად მოციქულთა.
და	კლარჯ.	დაღგჳშთა ფრიად კათოლიკეთაგან და პავლესგან, ათორმეტთაგან სამოციქულოთა, რომელთაგანნი მცირედნი, ვითარცა დიდისაგან მდინარისა, მოჴსენებულად შუვა-წარმოვიღოთ,
და	კლარჯ.	რამეთუ ძალითა სულისა წმიდისათა და ნებითა ძისაჲთა დადგა პეტრე ათორმეტთა მათ თანა და აღიმაღლა ჴმაჲ თჳსი, მსგავსად თქუმულისა მის: „აღიმაღლე ძლიერად ჴმაჲ შენი მახარებელმან იერუსალჱმისამან“ და „ცნობადითა მით სათრომელითა სიტყჳსაჲთა სამ ათასნი სულნი მონადირნა“.
და	კლარჯ.	ესოდენ შეეწიოდა ყოველთა ერთბამად მოციქულთა მადლი, ვითარმედ თჳთცა მათ ჰურიათა, რომელთა ქრისტჱ ჯუარს-აცუეს, ესოდენთა ჰრწმენა და სახელითა ქრისტჱსითა ნათელ-იღეს და „შეკრძალოთ იყვნეს“ მოძღურებასა მოციქულთასა და ლოცვასა.
და	კლარჯ.	რომელსა ჰრწამნ, ვითარმედ ეგნენ ჴორცნი მისნი აღდგომად, ეკრძალებინ სამოსელსა მას თჳსსა და არა შეიგინოს იგი სიძვითა.
და	კლარჯ.	მერმე კუალად მითვე ძალითა სულისა წმიდისაჲთა „პეტრე და იოვანე აღვიდოდეს ტაძარსა მას, ჟამსა მას ლოცვისასა, ცხრა ჟამს ოდენ, რომელი-იგი ბჭეთა მათ ტაძრისათა შუენიერთა ჯდა მკელობელი დედის მოცლითგან“,
და	კლარჯ.	ხოლო რომელსა არა ჰრწამს აღდგომაჲ, მისცის თავი თჳსი სიძვასა, და ვითარცა უცხოჲ იჴმიის ჴორცი იგი თჳსი.
და	კლარჯ.	და სულიერითა მით სათრომელითა მოძღურებისაჲთა ერთბამად ხუთასნი იგი მორწმონენი მონადირნეს.
და	კლარჯ.	და შეცთომილთა მათ მთავართა ერისათა და მღდელთმოძღუარათა ამხილეს არა თჳსითა სიბრძნითა, რამეთუ უწიგნონი და უცებნი იყჳნეს, არამედ სულისა წმიდისა შეწევნითა.
და	კლარჯ.	აწ უკუე იპყარ აჩჳდმეტი მის თთჳსაჲ და იპყარ მეორისა მის თთჳსაჲ ოცდაათი და სამი დღჱ და მესამისა მის თთჳსაჲ, ვითარ-იგი ჰქრუა უფალმან მოსჱს: ამცენ ძეთა ისრაჱლისათა, რაჲთა განიწმიდნენ დღეს და ხვალჱ და მესამე დღესა გამოვეცხადო მათ.
და	კლარჯ.	და მით გამოაჩინა, ვითარმედ მერგასესა დღესასა დაკლვითგან პასექისაჲთ, რომელ არს აღვსებაჲ, მათ გამოეცხადა უფალი მთასა ზედა სინასა.
და	კლარჯ.	და ესრჱთვე, განსრულებასა მეერგასისა დღისა.
და	კლარჯ.	გამოეცხადა სული წმიდაჲ, ვითარცა-იგი თქუა ლუკა წიგნსა შინა მოციქულთასა: „და იყო აღსრულებასა დღისა მის მერგასსა“.
და	კლარჯ.	აწ უკუე იხილჱ მეერთებაჲ ახლისაჲ ამის ძუელსა მას და ვითარ-იგი, რაჟამს გამოეცხადნა უფალი მთასა ზედა სინასა, იყვნეს საშინელებანი დიდ-დიდნი, ღრუბელნი და ელვაჲ, ქუხილი და ძრვაჲ მთასა მას ზედა, რაჲთამცა შეაშინა ერი იგი.
და	კლარჯ.	ისმინე, რასა იტყჳს ლუკა: „და იყო აღსრულებასა დღისა მის მერგასისა ოხრაჲ ზეცით, ვითარცა მოწევნაჲ ქარისა სასტიკისაჲ.
და	კლარჯ.	ესრჱთვე აქა არა ფარულად იყო მოსლვაჲ სულისა წმიდისაჲ, რაჲთა არა უცნაურ იყო მოსლვაჲ მისი და შეურაცხ და აგონონ ნაწილი მისი მცირე და უნდო, არამედ რაჲთა გულისხმა-ყონ ძალი მისი და დიდებაჲ, რაჟამს მოვიდეს იგი ძლიერებითა და საშინელებითა.
და	კლარჯ.	და აღივსო ყოველი იგი სახლი, რომელსა შინა სხდეს და უჩუენნეს მათ განყოფანი ენათანი, ვითარცა ცეცხლისანი“.
და	კლარჯ.	და რაჟამს-იგი თქუა, ვითარმედ განყოფანი, არა თუ შანთი სულისა წმიდისაჲ განუყო, არამედ მან განუყო მადლი ნიჭთა მისთაჲ, ვითარცა თქუა პავლჱ: „ესე ყოველი მოცემულ არს ერთისა სულისა მიერ, განუყოფს თითოეულად ნებისაებრ თჳსისა“.
და	კლარჯ.	თქუა: განუყოფელ და არა თქუა: განიყოფვის.
და	კლარჯ.	და თქუა: ვითარცა ჰნებავს.
და	კლარჯ.	და არა თქუა: ბრძანებისაებრ განუყოფს, რამეთუ თჳთმფლობელ არს და ჴელმწიფჱ და ჰრქჳან მას სული წმიდაჲ.
და	კლარჯ.	და ნუგეშინისმცემელი არს კაცთაჲ და არა ვითარცა მონაჲ, არამედ ვითარცა მეუფჱ და ღმერთი.
და	კლარჯ.	და ესე სიტყუაჲ ნუგეშინისცემისაჲ მეძიებელად გამოითქუმის, რამეთუ ღმრთისათჳსცა წერილ არს, ვითარცა იტყჳს პავლე მოციქული ქრისტჱსთჳს: დაემორჩილენით, ვითარცა ღმერთი გლოცავს ჩემ მიერ.
და	კლარჯ.	და აჰა ესერა, აქა დაამტკიცნა, ვითარმედ ღმერთსაცა ეწოდების ნუგეშინისმცემელ.
და	კლარჯ.	და კუალად თქუა მანვე ძისათჳს: „სული ღმრთისაჲ ჩემ ზედა, რომლისათჳს მცხო მე და მომავლინა მახარებელად გლახაკთა და ნუგეშინისმცემელად ყოველთა მწუხარეთა“.
და	კლარჯ.	და კუალად მჴსნელსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა უნდა, რაჲთა უჩუენოს დიდებაჲ იგი სულისა წმიდისაჲ და თქუა: რაჟამს მოვიდეს სული იგი ნუგეშინისმცემელი, მან გითხრას თქუენ ყოველი.
და	კლარჯ.	და კუალად თქუა: „რომელმან გმოს სული წმიდაჲ, არა აქუს მას შენდობაჲ არცა ამას სოფელსა, არცა მერმესა მას“.
და	კლარჯ.	და კუალად უნდა მჴსნელსა ჩუენსა, რაჲთა გჳჩუენოს, ვითარმედ სული წმიდაჲ სწორ არს მისა დიდებითა, თქუა: „ოდეს წარვიდე მე, სხუაჲ ნუგეშინისმცემელი მოგივლინო თქუენ“.
და	კლარჯ.	გულისხმა-ყავ აწ სიტყუაჲ ესე, რამეთუ რაჟამს-იგი თქუა, სხუაჲ ამით მოასწავა, ვითარმედ იგი ერთ არს და ესე – მეორჱ, იგი – მოსრული და ესე – მომავალი, რამეთუ სხუაობაჲ არარას აუწყებს, გარნა მეორესა, სწორსა მისსა.
და	კლარჯ.	და გამოჩნდა სული წმიდაჲ, ვითარცა ცეცხლი ენათაჲ.
და	კლარჯ.	და რაჲსათჳს-მე ცეცხლად გამოუჩნდა?
და	კლარჯ.	და კუალად ამისთჳს, რაჲთა განაბრწყინვოს ყოველი სოფელი, რამეთუ გმირთა მათ რაჟამს განიზრახეს შჱნებაჲ გოდლისაჲ მის მაღლისაჲ მიმწდომელისაჲ ვიდრე ცადმდე, მოავლინა მათა განყოფაჲ ენათაჲ, რაჲთა დაჰჴსნას შეერთებაჲ მათი.
და	კლარჯ.	და ცეცხლი იგი შემწუველად საცთურისა განმაქარვებელად იყო, რომელსა მოეცვნეს ყოველნი კაცნი, ვითარცა ეკალსა და კუროჲსთავსა.
და	კლარჯ.	და გნებავს, რაჲთა უწყოდი, ვითარმედ ცეცხლი ესე არა შესწუავს და არცა წარსწყმედს.
და	კლარჯ.	– არამედ განსწმედს და განანათლებს.
და	კლარჯ.	ისმინე, რასა იტყჳს ესაია წინაწარმეტყუელი: „მოვიდა ერთი ქერობინთაგანი და აღიღო ნაკუერცხალი იგი ცეცხლისაჲ მარწუხითა საკურთხეველისაგან და შემომახო ბაგეთა ჩემთა და მრქუა: აჰა ესერა, მოგისპენ ცოდვანი შენნი“.
და	კლარჯ.	ხოლო დღჱ ესე მარტჳლისაჲ ბრწყინვალედ მოსლვითა სულისა წმიდისაჲთა უფროჲს და უმეტჱს განსწმედს და განანათლებს, რამეთუ სადა მოსლვაჲ სულისა წმიდისაჲ იყოს, მუნ მოტევებაჲ ცოდვათაჲ არს,
და	კლარჯ.	ვითარ-იგი ჰრქუა უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან მოწაფეთა თჳსთა: „მიიღეთ სული წმიდაჲ, რომლისანი ცოდვანი მიუტევნეთ – მიტევებულ იყვნენ და რომლისანი შეიპყრნეთ – შეპყრობილ იყვნენ“.
და	კლარჯ.	სული წმიდაჲ ოდესმე ითქუმის სულად მამისა და ოდესმე სულად ძისა, არა თუ განყოფილ არს იგი.
და	კლარჯ.	და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: „რაჟამს წარგადგინენ თქუენ წინაშე მეფეთა და მთავართა, ნუ ზრუნავთ, რასა-იგი იტყოდით.
და	კლარჯ.	ხოლო პავლჱ აჩემა იგი ძესა და თქუა: „რამეთუ ხართ თქუენ შვილ, ამისთჳს გამოავლინა ღმერთმან სული ძისა თჳსისაჲ თქუენ შორის, რომელი ღაღადებს: აბბა, რომელ არს მამაო“.
და	კლარჯ.	და კუალად თქუა: „ვერვინ შემძლებელ არს თქუმად ქრისტჱ ღმერთი, გარნა სულითა წმიდითა“.
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს: „უკუეთუ ვისმე არა აქუნდეს სული ქრისტჱსი, არა არს იგი მისი“.
და	კლარჯ.	და ვითარ-იგი ღმერთი მამაჲ განაცხოველებს მკუდართა, ეგრჱთვე ძჱ განაცხოველებს, რომელთაჲ ჰნებავს.
და	კლარჯ.	და კუალად სული არს განმაცხოველებელი, ხოლო ჴორცნი არად საჴმარ არიან.
და	კლარჯ.	და სიტყუასა მოკლესა გაუწყებ თქუენ, რამეთუ ყოველთა წესთა ეკლესიისათა ოდესმე აჩემებს პავლჱ მამასა და ოდესმე ძესა და ოდესმე სულსა წმიდასა და იტყჳს: „დაადგინნა ღმერთმან პირველად მოციქულნი, მეორედ წინაწარმეტყუელნი და მესამედ მოძღუარნი“.
და	კლარჯ.	და ამით სიტყჳთა აჩემა ესე მამასა და კუალად იტყჳს: „რომელი-იგი შთაჴდა ქუესკნელთა თანა ქუეყანისათა, იგივე არს, რომელი ამაღლდა ყოველთა ზედა ცათა, და მან მოსცნა რომელნიმე მოციქულნი და რომელნიმე წინაწარმეტყუელნი და რომელნიმე მწყემსნი და მოძღუარნი“.
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს იგივე პავლჱ სულისა წმიდისათჳს, რაჟამს-იგი მიავლინა მალატიაჲთ და მოუწოდა ხუცესთა ეკლესიისა ეფესოჲსათა
და	კლარჯ.	და ჰრქუა მათ: „იხილენით თავნი თქუენნი და ყოველი სამწყსოჲ თქუენი, რომლითა გყვნა თქუენ სულმან წმიდამან მათა მწყემს, რაჲთა ჰმწყსიდეთ ეკლესიათა“.
და	კლარჯ.	გულისხმა-ყავთ უკუე აწ, ძმანო, შეერთებაჲ სიტყუათაჲ ამათ, რამეთუ არა თქუა მამისათჳს, ვითარმედ დაადგინნა ეკლესიათა და ძისა და სულისა წმიდისათჳს ბრძანა დადგინებაჲ, არამედ ერთად მოცემაჲ და დადგინებაჲ.
და	კლარჯ.	და ესე რაჲ თქუა, არაჲ თუ განყო შორის მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა.
და	კლარჯ.	რამეთუ, რომელი ჰნებავნ ძესა და სულსა წმიდასა, ბუნებაჲ მათი ერთ არს და ნებაჲ მათი ერთ, და გულისხმა-ყავ, რამეთუ მამამან და ძემან და სულმან წმიდამან ერთად დადვეს შჯული.
და	კლარჯ.	ამისთჳსცა თქუა დავით წინაწარმეტყუელმან ყოფად ნებისა შენისა: ღმერთო ჩემო, ვინებჱ და შჯული შენი და შუვა მუცელსა ჩემსა და აქა აჩემა დადებაჲ შჯულისაჲ მამასა.
და	კლარჯ.	ისმინე უკუე კუალად, ვითარ-იგი იტყჳს პავლჱ: „იტჳრთეთ სიმძიმე ურთიერთას და ესრჱთ აღასრულჱთ შჯული ქრისტჱსი“.
და	კლარჯ.	და კუალად აჩემა მასვე პავლე დადებაჲ შჯულისაჲ სულისა წმიდასა და თქუა: „შჯულმან სულისა ცხოველისამან განმათავისუფლა მე იესუ ქრისტჱს მიერ ცოდვისაგან“.
და	კლარჯ.	და არა თუ ამით სიტყჳთა სამსა შჯულსა მოასწავებს და სამთა განყოფილად და ერთსა დადებასა გუასწავებს ჩუენ დამდებელთა, არამედ ერთსა შჯულსა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ სთქუა, ვითარ-მე ეგების, რაჲთა იყოს მამაჲ ღმერთ და ძჱ ღმერთ და სული წმიდაჲ ღმერთ, და არა იყვნენ იგინი სამ ღმრთეება.
და	კლარჯ.	და გრქუა შენ, რამეთუ: შანთი ბუნებისა მათისაჲ ერთ არს და ღმრთეებაჲ მათი ერთ.
და	კლარჯ.	და ვითარ-იგი მრავალსა ადგილსა ღმერთი, რომლისაჲ დიდებულ არს სახელი მისი, აჴსენებს სიმრავლესა კაცთა ნათესავისასა ერთად კაცად ბუნებისა მათისა ერთყოფისათჳს და ამისი და გამოცხადებაჲ წიგნისა მისგან დაბადებისა გულისხმა-ყავ,
და	კლარჯ.	და მო-რაჲ-ვიდა წყლითრღუნაჲ და არაჲ თუ ერთი კაცი მოისპო, არამედ ყოველნი კაცნი წარწყმდეს.
და	კლარჯ.	ხოლო რამეთუ ერთ არს ბუნებაჲ მათი, ამისთჳს თქუა: აღვჴოცო კაცი და კუალად თქუა დავით წინაწარმეტყუელმან: „რაჲ არს კაც, რამეთუ მოვიჴსენე იგი, ანუ ძჱ კაცისაჲ, რამეთუ მოხედე მას“?
და	კლარჯ.	და არა თუ ერთი კაცი მოიჴსენა, არამედ ყოველი სოფელი და იჴსნნა იგინი წარწყმედისაგან.
და	კლარჯ.	რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: „აღივსო მაშინ პეტრე სულითა წმიდითა და ჰრქუა მათ“.
და	კლარჯ.	მრავალ სიტყუა ითქუნეს დღეს და დაბურეს მსმენელნი.
და	კლარჯ.	და ესოდენი მადლი სულისა წმიდისაჲ ათორმეტთა მიერ მოციქულთა მორწმონეთა მათ შორის შეწევნისა ჰყოფდა, ვითარცა გული და გონებაჲ მათი ერთ და ზუგად აქუნდა.
და	კლარჯ.	და კუალად სიტყუასა გამოჩინებულსა ვიტყჳ ამისვე სახისათჳს, რამეთუ, რაჟამს გამოიყვანნა მოსჱ ძენი ისრაჱლისანი ეგჳპტით, გამოვიდა ფარაო ერითურთ შემდგომად კუალსა მათსა და ღმერთმან დიდებულმან დაათქა ფარაო და ერი მისი ზღუასა მას მეწამულსა.
და	კლარჯ.	ხოლო მოსჱ გალობდა გალობასა უფლისასა და თქუა: „უგალობდეთ უფალსა, რამეთუ დიდებით დიდებულ არს.
და	კლარჯ.	ცხენები და მჴედრები შთასთხია ზღუასა“.
და	კლარჯ.	ნაყოფთა მათთა საზრდელი და აგარაკის მპყრობელთა მათ სასყიდელი იგი მონაგებთა მათთაჲ მოაქუნდა და შიშით დასდებდეს ფეჴთა თანა მოციქულთასა და არავის ნაკლოლევან იყო მათ შორის.
და	კლარჯ.	და არა თუ ცხენი ერთი და მჴედარი შთასთხია ზღუასა, არამედ უფროჲს ბევრისბევრეული სიმრავლჱ ერისაჲ.
და	კლარჯ.	და ანანია და შაფირა, რომელნი ეცრუვნეს სულსა წმიდასა, შემსგავსებული სარჩელი მიიღეს შურისგებისაჲ.
და	კლარჯ.	და ვინაჲთგან ბუნებაჲ ცხენთაჲ მათ ერთ არს, უწოდა ცხენად ერთად.
და	კლარჯ.	„ჴელითა მოციქულთაჲთა იქმნებოდა სასწაულები და ნიშები ერსა შორის“ და საშინელ ჩნდეს იგინი.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ კაცნი, რომელნი წინააღმდგომ არიან ურთიერთას და ნებაჲ და ზრახვაჲ მათი შეუერთებელ არს და შეუზავებელ, და უწოდა მათ ერთად კაცად ბუნებისა მათისა ერთობისათჳს.
და	კლარჯ.	და რამეთუ იყვნესღა იგინი მშჳდ, „სხუამან ვერ იკადრის ჴელისა შეხებად მათა, არამედ ადიდებდა მათ ერი იგი“ და შეეძინებოდა სიმრავლჱ იგი მორწმუნეთაჲ უფალსა.
და	კლარჯ.	ვითარ-მე არა უფროჲს ბუნებაჲ ღმრთეებისაჲ ერთ არს, რომელსა შინა არა არს შეუზავებლობაჲ და არცა წინააღდგომაჲ და ჯერ-არს იგი ღმრთად ერთად.
და	კლარჯ.	მამანი და დედანი აღავსებდეს უბნებსა ცხედრებითა და საკაცებითა სნეულთაჲთა, „რაჲთა მოსლვასა მას პეტრჱსსა აჩრდილი ოდენ ვინ მიადგეს მათგანსა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ უვარ-ყონ მწვალებელთა და თქუან, ვითარმედ: ღმრთეებაჲ მამისაჲ უფროჲს არს ღმრთეებასა ძისასა, და ვთრქუათ მათ: უკუეთუ ეგრჱთ არს, ვითარ თქუენ იტყჳთ, ვითარმედ შესაძლჱბელ არს ერთი მონებაჲ და ერთი პატივი წინა-ყოფად მათა?
და	კლარჯ.	რამეთუ არავინ პატივ-სცის მეფესა და მეინაჴესა მისა სწორად.
და	კლარჯ.	და შეკრბებოდა სიმრავლჱ იგი გარემო ქალაქებისაჲ წმიდასა მას ქალაქსა იერუსალჱმსა, მოაქუნდა სნეულები, რომელნი შეპყრობილ იყვნეს სულთაგან არაწმიდათა, და ყოველნივე განიკურნებოდეს“ ძალითა მით სულისა წმიდისაჲთა.
და	კლარჯ.	ხოლო ოდეს პატივი ერთ არს, ცხად არს, ვითარმედ გონებაჲცა მათი ერთ არს, ვითარ-იგი თქუა ქრისტემან: „რომელმან პატივ-მცეს მე, მან პატივ-სცეს მამასა და რომელმან უვარ-მყოს მე, მან უვარ-ყოს მამაჲ ჩემი“.
და	კლარჯ.	მერმე კუალად ათორმეტნი მოციქულნი ქადაგებისათჳს ქრისტჱსისა მღდელთმოძღუართაგან საპყრობილედ მიეცნეს და ანგელოზისაგან საკჳრველად გამოვიდეს საპყრობილისაგან და ტაძრისა მისგან სარჩელად მოიყვანეს მღდელთმოძღუართა წინაშე.
და	კლარჯ.	და ნუ ჰგონებედ მწვალებელნი, ვითარმედ პატივს-სცემენ მამასა, რაჟამს დაამრწემებენ იგინი ძესა, რამეთუ არა შეიწყნაროს პატივი მათი უვარისყოფითა ძისა მისისაჲთა.
და	კლარჯ.	მოციქულთა თუალუხილველად იწყეს მხილებად და სიტყჳად მათდა მიმართ, ქრისტჱსთჳს წამებაჲ იგი და იტყოდეს,
და	კლარჯ.	და მიიღე ამისი გამოცხადებაჲ ძუელისაგან შჯულისა, რამეთუ მეგობარნი იგი იობისნი მართალნი იყვნეს, რომელნი მოვიდეს ნუგეშინისცემად მისსა, არამედ აბრალებდის მას, ვითარცა მეგობარსა ღმრთისასა.
და	კლარჯ.	ვითარმედ: „სული წმიდაჲ მოსცა ღმერთმან მოშიშთა მისთა“, და „იტანჯნეს იგინი, და წარვდეს იგინი სიხაროლით“, და „არა დასცხრებოდეს მოძღურებითა და სახარებითა იესუ ქრისტჱსითა“.
და	კლარჯ.	და თქუა იობ: „უკუეთუმცა იყო შუვადგომელი შორის ჩემსა და შენსა“ და კუალად იტყჳს: „ვინ განბჭოს შორის ჩემსა და შენსა და რაჲ-მე არს ცოდვაჲ იგი ჩემი, რამეთუ ესრჱთ განჰბჭე ჩემ ზედა“?
და	კლარჯ.	ხოლო მეგობარნი იგი იობისნი უსამართლოდ აყუედრებდეს იობს და ეტყოდეს მას: „საშინელსა იტყჳ, ნუუკუე ღმერთი შჯისა მართალსა და ჰგუემსა წმიდასა?
და	კლარჯ.	შჳდათა მათ დიაკონთა ვიტყჳ, რამეთუ ესენი გამოიჩინეს, „სავსენი სულითა წმიდითა და სიბრძნითა“.
და	კლარჯ.	და ჰგუემდეს იგინი ამით სიტყჳთა უმშჯავროჲთა, რომელსა ეტყოდეს იობს, ვითარმედ პატივ-სცემენ იგინი ღმერთსა.
და	კლარჯ.	რომელთაგანი იყო სახელის მსგავსი სტეფანე, პირველი იგი ნაყოფი მარტჳლთაჲ, „კაცი სარწმუნოებითა და სულითა წმიდათა“ „ჰყოფდა სასწაულებსა და ნიშებსა ერსა შორის“.
და	კლარჯ.	და ესე ცხად არს, რომელი ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს ესრჱთ უსამართლოდ ეტყოდეს მონასა ჩემსა იობს?
და	კლარჯ.	და უნდა აჴოცაჲ მათი და წარწყმედაჲ, უკუეთუმცა არა იობსვე ელოცა მათთჳს უფლისა მიმართ და ვედრებითა მისითა შეუნდო მათ უფალმან.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ არა შეიწყნარა პატივი მეგობართაგან იობისთა, რაჟამს-იგი ნაცილსა იტყოდეს მართლისა მისთჳს, შე-მე-იწყნაროს მწვალებელთაგან მონებაჲ მათი და პატივი, რაჟამს დაამცირებენ იგინი ძესა მისსა და უცხო-ჰყოფენ სულსა წმიდასა?
და	კლარჯ.	ნუ იყოფინ! არამედ რისხვაჲ და გულისწყრომაჲ მოავლინოს მათ ზედა.
და	კლარჯ.	და კმა არს გამოცხადებაჲ სიტყუათაჲ ამათ მეცნიერთათჳს და გონიერთა.
და	კლარჯ.	„და ვერ იძლო წინადადგომად მისა სიბრძნითა მით და სულითა, რომლითა იტყოდა“.
და	კლარჯ.	და სარჩელად რაჲ მიიყვანეს, ცილსა შესწამებდეს, ანგელოზებრი გამოჰკრთებოდა ბრწყინვალებაჲ.
და	კლარჯ.	ხოლო ჩუენ ვადიდებდეთ სამებით დიდებულსა ღმერთსა, რომელმან გამოაბრწყინა მადლი დღესასწაულისაჲ ამის და განანათლა ყოველი სოფელი მოცემითა ნიჭთა მისთაჲთა.
და	კლარჯ.	და გონიერთა მით სიტყჳსგებითა მისითა ქედფიცხელთა მათ და წინადაუცუეთელთა გულითა და სასმენელითა ჰურიათა ამხილა, რომელნი მის სულსა წინა-აღუდგებიან.
და	კლარჯ.	აღიხილნეს თუალნი მათნი „და იხილეს ყოველთა, რომელნი სხდეს შესაკრებელსა მას.
და	კლარჯ.	რამეთუ მისი არს დიდებაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და იყო პირი მისი, ვითარცა პირი ანგელოზისაჲ“.
და	კლარჯ.	ჰხედვიდა ცათა განხუმულთა და იხილა ძჱ კაცისაჲ მარჯუენით ღმრთისა მდგომარჱ, ხოლო რომელი-იგი იხილა, არა თჳსითა ძალითა იხილა,
და	კლარჯ.	20. საკითხავნი წმიდისა ახალკჳრიაკისანი, თქუმული იოვანჱ ბოლნელ ეპისკოპოსისაჲ ახალკჳრიაკისათჳს, თომაჲს ურწმუნოებისათჳს და მერმე კუალად სარწმუნოებისათჳს
და	კლარჯ.	არამედ ვითარცა-იგი წიგნი იტყჳს: „სავსე იყო იგი სულითა წმიდითა, აღიხილნა თუალნი ზეცად და იხილა დიდებაჲ ღმრთისაჲ და იესუ მდგომარე მარჯუენით ღმრთისა“.
და	კლარჯ.	და ვითარცა აღდგა მკუდრეთით უფალი იესუ ქრისტჱ დღესა მას ერთშაბათისასა, რომელსა აწ ეწოდების კჳრიაკჱ,
და	კლარჯ.	რომელი გამოითარგმანების საუფლოჲ, მუნქუესვე, მეყსეულად ეჩუენა იგი მარიამს მაგდალენელსა და სხუათაცა მათ დედათა, რიმელნი მისრულ იყვნეს მის თანა ხილვად წმიდასა გუამისა მისსა.
და	კლარჯ.	მაშინ ჰრქუა მათ იესუ: გიხაროდენ თქუენ და უხაროდენ ყოველსა სოფელსა, რამეთუ დღეს დაეჴშა ჯოჯოხეთი და განეღო სასუფეველი.
და	კლარჯ.	განრღუეულთა და მკელობელთა განჰკურნებდა, დიდძალსა მორწმონეთა სიმრავლესა ქრისტესა წარუდგინებდა, რომელთათჳს მივიდეს პეტრე და იოვანე და ლოცვითა და ჴელის დადებითა მისცემდეს სულისა წმიდისა ზიარებასა,
და	კლარჯ.	რომლისაგან სჳმონ ხოლო მოგჳ უცხო იქმნა სამართლად, და მერმე კუალად ანგელოზისაგან იწოდა გზასა ზედა ღმრთისმოშიშისა მისთჳს ჰინდოჲსა საჭურისასა და მასვე ჟამსა განცხადებულად სულისაგან წმიდისა ესმა: „მივედ და შეუდეგ ეტლსა“.
და	კლარჯ.	ხოლო მან ასწავა ჰინდოსა მას და ნათელ-სცა, ჰინდოეთა ქრისტჱსა ქადაგებად წარავლინნა, ვითარცა-იგი წერილ არს: „ჰინდოეთა ისწრაფონ ჴელისა მიცემად ღმრთისა“.
და	კლარჯ.	ხოლო იგინი მოუჴდეს და შეურდეს ფერჴთა მისთა და თავყანის-სცეს მას.
და	კლარჯ.	ხოლო მან ჰრქუა: „წარვედით და უთხართ მოწაფეთა ჩემთა, რაჲთა წარვიდენ გალილეად და მუნ მიხილონ მე“.
და	კლარჯ.	მერმე აღიტაცა იგი ანგელოზისა მისგან და ქალაქსა მას მიმოვიდოდა და ქადაგებდა ქრისტჱსა.
და	კლარჯ.	ხოლო იგინი წარვიდეს მსგავსად სიტყჳსა მისებრ და უთხრეს მოწაფეთა მისთა და ახარეს, რამეთუ იყვნეს იგინი შეკრებულ სახლსა შინა შიშისათჳს ჰურიათაჲსა.
და	კლარჯ.	ხოლო ვითარცა წმიდაჲ სახარებაჲ იტყჳს და წამებს: „და იყო მწუხრი დღჱ იგი ერთშაბათისაჲ და კარნი დაჴშულ იყვნეს,
და	კლარჯ.	სადაცა-იგი შეკრებულ იყვნეს მოწაფენი იესუჲსნი შიშისათჳს ჰურიათაჲსა, მოვიდა იესუ“ და შევიდა იგი კართა ჴშულთა და კარნი იგი არა განეხუნეს და ესრჱ შევიდა იგი კართა ჴშულთა.
და	კლარჯ.	ვისწაოთ აწ, ვითარმე შევიდა იგი კართა ჴშულთა და კარნი იგი არა განეხუნეს.
და	კლარჯ.	ესრჱთ შევიდა, ვითარცა-იგი მოვიდა ზეცით მთავარანგელოზი და ახარა ქალწულსა მარიამს და ჰრქუა მას: „გიხაროდენ, უფალი შენ თანა“.
და	კლარჯ.	რამეთუ „სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ“.
და	კლარჯ.	ხოლო ქალწულსა მას ყურთა ესმა და საშომან მუცლად იღო ღმერთი.
და	კლარჯ.	ყურთა ესმა და ქალწულმან დაუტევნელი დაიტია.
და	კლარჯ.	და ეგრჱთვე სახედ შევიდა კართა ჴშულთა და დადგა შორის მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ: „მშჳდობაჲ თქუენ თანა“.
და	კლარჯ.	რომელმან-იგი მშჳდობაჲ ყო ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: „მშჳდობაჲ თქუენ თანა“.
და	კლარჯ.	მითვე სულითა წმიდითა სავსე იყო პავლე შემდგომად წოდებისა უფლისა ჩუენისა მიერ იესუ ქრისტჱსა და მოწამედ ჩუენდა მოვედინ ანანია ღმრთისა მოშიში, რომელ დამასკეს მკჳდრ იყო,
და	კლარჯ.	და ჰრქუა მან პავლეს: „უფალმან მომავლინა მე, იესუ, რომელი-იგი გამოგეცხადა გზასა ზედა, მო-რაჲ-ხჳდოდე,“ რაჲთა აღიხილნე თუალნი და აღივსო სულითა წმიდითა.
და	კლარჯ.	და ესე ვითარცა ჰრქუა, უჩუენნა ჴელნი და გუერდიცა მისი.
და	კლარჯ.	ხოლო მოწაფეთა მათ, ვითარცა იხილჱს უფალი, და განიხარეს სიყუარულითა დიდითა ფრიად, მაშინ „ჰქრუა მათ იესუ მერმე მეორედ: მშჳდობაჲ თქუენ თანა!
და	კლარჯ.	რომელი-იგი მეყსეულად იქმნა, ხოლო სიბრმე თუალთა პავლესთაჲ მხილველად გარდააქცია და სულსა მისსა ბეჭედი მიანიჭა, და ჭურად რჩეულად იქმნა,
და	კლარჯ.	რაჲთა უთხრას სახელი მისი, რომელი-იგი ეჩუენა მას უფალი წინაშე მეფეთა და ძეთა ისრაჱლისათა, და რომელი-იგი პირველ მდევარ იყო, ქადაგ და მონა კეთილ ქმნა იგი.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ესე ისმინეს მოწაფეთა მისთა, მაშინ მეყსეულად „ჰბერა მათ და ჰრქუა: მიიღეთ სული წმიდაჲ“.
და	კლარჯ.	და მონთქუესვე მისცა მათ ჴელმწიფებაჲ მიტევებად შეცოდებათა.
და	კლარჯ.	დიდ უკუე არს აწ წმიდისა და კათოლიკე ეკლესიისა მცნებაჲ და სწავლაჲ სარწმუნოებისაჲ აღდგომისათჳს მკუდართაჲსა, დიდ და საჴმარ და მრავალთა მიერ საცილობელ.
და	კლარჯ.	და რომელთანი შეიპყრნეთ შეცოდებანი იგი, შეპყრობილ იყვნენ“.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ჰრქუა, განეყენა იგი მათგან.
და	კლარჯ.	და მოვიდა იგი მათვე კართა ჴშულთა.
და	კლარჯ.	ხოლო მის ჭეშმარიტებისაგან სარწმუნოებისა გუაცილობენ ჩუენ წარმართნი, და არა ჰრწამს სამარიტელთა და გუბასრობენ მწვალებელნი.
და	კლარჯ.	და იჱლმითგან ვიდრე ივლირიკედმე აღასრულებდა სახარებასა და ასწავა დედოფალსა მას ქალაქთასა ჰრომესა და ვიდრე სპანიადმე გულსმოდგინებით ქადაგებაჲ იგი მიაწია და ბევრნი ღუაწლნი დაითმინნა, სასწაულჱბსა და ნიშებსა იქმოდა, რომლისათჳს აწ კმა-ვყოთ სიტყუად.
და	კლარჯ.	და გუეტყჳან ჩუენ წარმართნი და სამარიტელნი ერთად: ესრჱთ დაეცა იგი, რომელი-იგი აღესრულა, და დალპა და მატლად გარდაიქცა ყოვლადვე, და მატლიცა იგი მო-ვე-წყდა.
და	კლარჯ.	და დამპალი ესევითარი, რომელი წარწყმედამან დაიპყრა ჴორცი, ვითარ-მე აღდგეს?
და	კლარჯ.	რამეთუ ვითარცა გამოვიდა იგი პირველად საშოჲსაგან ქალწულისა და ბჭჱ იგი, ქალწულებაჲ დაჴშული და დაბეჭდული, დაუტევა, ეგრჱთ სახედვე გამოვიდა იგი ბჭეთა ჴშულთა და ბჭენი იგი დაჴშულნი დაუტევნა.
და	კლარჯ.	ნავსა შინა თევზთა შეჭამნეს და იგიცა შე-ვე-იჭამნეს უდიდესთაგან თევზთა.
და	კლარჯ.	მჴეცთა მიცემულნი და დათუთა და ლომთა, იგიცა ძუალნი დააწულილნეს და განილინეს.
და	კლარჯ.	ყანჩთა და ყორანთადა გარეწარგდებულთა მკუდართა ჴორცნი შეჭამნეს და ყოველსა სოფელსა განფრინდეს.
და	კლარჯ.	ძალითა სულისა წმიდისაჲთავე წინამძღუარმან მოციქულთამან და კლიტეთმპყრობელმან სასუფეველისა ცათაჲსამან პეტრე ლუდას შინა, რომელსა ჰრქჳან დიოზ ქალაქ, განრღუეული ენია განჰკურნა.
და	კლარჯ.	და კუალად ქველისმოქმედი იგი ტაბითა მკუდრეთით აღადგინა.
და	კლარჯ.	მე ხოლო ვიპოვეა უშჯულოჲ და არაწმიდაჲ, ანუ ჩემდა ხოლო-მე არა სამართალ იყო თქუენთანავე სიხარული?
და	კლარჯ.	რომელიმე ჰინდოეთს მოკუდა, რომელიმე სპარსეთს და გუთეთს, და რომელნიმე ცეცხლითა დაიწუნეს და მათი იგი ნაცარი – იგიცა გან-ვე-იბნია წჳმისა და ქარისაგან.
და	კლარჯ.	და ერდოსა ზედა განკურვებითა ცანი განხმოლნი იხილნა.
და	კლარჯ.	და აწ რაჲ ვყო, რამეთუ მტკივის გული ჩემი და კუნესიან თირკუმელნი ჩემნი, მელმის მუცელი ჩემი და სურის ნაწლევთა ჩემთა, სწადის თუალთა ჩემთა ხილვაჲ პირისა მისისაჲ და მოდრეკით არიან ყურნი ჩემნი სმენად ჴმასა მისსა.
და	კლარჯ.	და ამის ყოვლისათჳს შეწუხებულ ვარ და ვიტყჳ, ვითარცა იტყჳს მეფსალმუნე იგი, რამეთუ იტყოდა: პირი ჩემი ჭირსა ჩემსა.
და	კლარჯ.	„ხოლო აწ უკუეთუ არა ვიხილო სახჱ იგი სამშჭუალთა მათ და შევახო, თითითა ჩემითა ადგილსა მას სამშჭუალთასა და დავსდვა ჴელი ჩემი გუერდსა მისსა, რომელსა-იგი უგმირეს ლახურითა უშჯულოთა პირითა, არასადა მრწმენეს“.
და	კლარჯ.	და გარდამოსატევებელი იგი, ვითარცა ტილოჲსაჲ ჭურჭელი, მრავალ სახითა მით და მრავალფერითა მჴეცითა სავსჱ, ვითარმედ არარაჲ შეგინებულად და არაწმიდად შერაცხად ჯერ-არს კაცი,
და	კლარჯ.	ხოლო ღმერთსა, რომელსა უნებს ყოველთა კაცთა ცხორებაჲ და უფროჲს და უმეტეს ინება მოწაფისაჲცა მის ცხორებაჲ, ამისთჳს კუალად სათნო იყო და მოვიდა, რაჲთა უჩუენოს მოწაფესა მას თჳსსა, ვითარცა იტყჳს.
და	კლარჯ.	„და შემდგომად რვისა დღისა კუალად იყვნეს შეკრებულ მოწაფენი იესუჲსნი და თომაცა მათ თანა.
და	კლარჯ.	შევიდა იესუ კართა ჴშულთა, დადგა შორის მათსა და ჰრქუა მათ: „მშჳდობაჲ თქუენ თანა!“
და	კლარჯ.	და ესე ჰრქუა მათ.
და	კლარჯ.	დაღათუ წარმართთაგანი იყოს, ესე განცხადებულად ესწავა და კორნელიჱსგან რაჟამს იწოდა, განჩინებულად ესმა სულისაგან წმიდისა,
და	კლარჯ.	მაშინ ჰრქუა კუალად თომასცა: „მოყვენ თითნი შენნი აქა, შემახენ მე და იხილენ სახენი იგი სამშჭუალთანი, რომელ არს ჴელთა ჩემთა და მოყავნ ჴელი შენი და შთაჰჴადე იგი გუერდსა ჩემსა და ნუ იყოფი ურწმუნო, არამედ გრწმენინ!“
და	კლარჯ.	ვითარმედ: „აჰა ესერა სამნი კაცნი გეძიებენ შენ, არამედ აღდეგ და გარდაგუალჱ და წარვედ მათ თანა და ნურას შეორგულდები, რამეთუ მე მომივლინებიან იგინი“.
და	კლარჯ.	და რაჲთა გამოჩნდეს ეგე განცხადებულად, ვითარმედ წარმართთაგანიცა მორწმონენი ზიარ იმქნეს მადლსა მას სულისა წმიდისასა.
და	კლარჯ.	მასვე ჟამსა აღივსო თომა სიხარულითა დიდითა ფრიად და სიხარულითა იტყოდა: „უფალი ჩემი და მაცხოვარი ჩემი“.
და	კლარჯ.	შენ ხარ „უფალი ჩემი და მეუფჱ ჩემი“.
და	კლარჯ.	და შეურდა და თაყუანის-ჰცა მას.
და	კლარჯ.	პეტრე რაჟამს მივიდა კესარიად და ქრისტჱსთჳს ასწავებდა, იტყჳს წიგნი კორნელიჱსთჳს და მის თანა, ვითარმედ „ვიდრე იტყოდაღა პეტრე სიტყუათა ამათ, მოეფინა სული წმიდაჲ ყოველთა მათ ზედა, რომელთა ესმოდეს სიტყჳანი ესე“,
და	კლარჯ.	მაშინ „ჰრქუა მას იესუ, რამეთუ: შენ მიხილჱ მე და გრწმენა, ხოლო უკუე ნეტარ იყვნენ, რომელთა არა უხილავ მე და ჰრწმენეს“.
და	კლარჯ.	შენ, კაცისაჲ, მცირეკისაჲ და უძლურისაჲ, შორს არს გუთეთი, და ჰინდოეთი და სპანიაჲ იგი სპარსეთ არს.
და	კლარჯ.	აწცა შესძინე თომა უვარის-ყოფად და კუალად იქმენ ურწმუნო ჩუენთჳს, რაჲთა კუალად მოვიდეს უფალი იესუ და ჩუენცა ვიხილოთ,
და	კლარჯ.	ვითარმედ წინადაცუეთილებისაგანნი იგი, რომელნი შევიდეს პეტრეს თანა, განუკჳრდებოდა, დასულებულ იყვნეს და იტყოდეს, ვითარმედ: „წარმართთაცა ზედა მადლი იგი სულის წმიდისა მიფენილ არს“.
და	კლარჯ.	რამეთუ ჩუენცა გუწადის და გუსურის ხილვაჲ მისი, რაჲთა ჩუენცა შენ თანავე შეუვრდეთ და თაყუანის-ვსცეთ მას და ჩუენცა შენ თანავე აუვაროთ სახელსა მისსა წმიდასა.
და	კლარჯ.	ხოლო სხუანი სასწაულნი, რომელნი ქმნნა იესუ, არა დაიწერნეს წმიდასა სახარებასა, ვითარცა წამებს წმიდაჲ იოვანე მახარებელი და იტყჳს: ხოლო ესე ოდენ დაიწერნეს, რაჲთა გრწმენეს ფრიად: იესუ ქრისტჱ არს ძჱ ღმრთისა ცხოველისაჲ და ცხორებაჲ მოვიღოთ მაცხოვარებითა მისითა.
და	კლარჯ.	და ანტიოქიასა ასორეთისასა, სახელოანსა ქალაქსა, ქრისტჱსათჳს ქადაგებასა შეეწეოდა შემწჱ იგი კეთილთაჲ.
და	კლარჯ.	ამიერ მიივლინა ბარნაბა ვიდრე ანტიოქიადმდე, კაცი „სახიერი და სავსე სულითა წმიდითა და სარწმუნოებითა“, რომელმან-იგი იხილა კრებული ქრისტჱს მორწმუნეთა მრავალი, თანამოღუაწედ მოიყვანა პავლჱ ტარსეთ ანტიოქიადმდე.
და	კლარჯ.	და აწ მზჱ მცირჱ არს ქმნილი ღმრთისაჲ.
და	კლარჯ.	ერი ისწავებდა მათგან კრებული და შეკრბებოდა და იყო განწესებაჲ პირველად ქრისტიანედ.
და	კლარჯ.	ხოლო ჩუენ გურწამს და აღვიარებთ უფალსა ჩუენსა იესუს, ძესა ღმრთისასა, და ერთობით ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	ერთითა მით მოხედვითა მზისთუალისაჲთა ყოველი სოფელი განტფის, და აერსა, რომელი შექმნა ღმერთმან, მოუცავს ყოვლითურთ, რაჲ არს სოფელსა?
და	კლარჯ.	21. ბ. საკითხავი, თქუმული წმიდისა და ნატარისა მამისა ჩუენისა იოვანჱ მთავარეპისკოპოსისაჲ კოსტანტინჱპოვლელისაჲ ახალკჳრიაკისათჳს
და	კლარჯ.	დღესა ნათლისასა ვიტყოდით ნათლისა, რამეთუ ყოველნივე ბუნებანი მსგავსებასა ნათლისასა ჭეშმარიტად ქადაგებენ, იგი რომელ გამობრწყინდა ბნელისაგან და გაანათლა იგი და ჯოჯოხეთი დააცუდა.
და	კლარჯ.	მომართუ მე თითოსახჱ თესლი ნაყოფთაჲ პირად-პირადი (რამეთუ უძლური ხარ შენ სარწმუნოებასა, უძლური გითხრა შენ სახჱცა) და იგიცა თესლი გიპყრიეს თითოსახეთა ნაყოფთაჲ მჭელსა შინა.
და	კლარჯ.	ვითარცა მოსლვაჲ ნათლისაჲ განმანათლებელ არს ბნელისა და დამაბრკოლებელ არს ჴელმწიფებისა მისისა, ეგრჱცა მოსლვაჲ უფლისა ჩუენისაჲ განმაძებელ იქმნა საცთურისა და დამაბრკოლებელ ჴელმწიფებისა მისისა.
და	კლარჯ.	რამეთუ ნათელი, რომელ გამობრწყინდა დასაბამსა, განაძო ბნელი იგი, რომელ დგას უფსკრულთა ზედა და უფალი ჩუენი გამობრწყინდა აღსასრულსა სოფლისასა და აღჴოცა ბნელი იგი უფსკრულთაჲ, – ესე თჳთ არს ჴელმწიფებაჲ იგი ეშმაკისაჲ.
და	კლარჯ.	დიდ რაჲ-მე არსა შენ კაცისაჲ, ანუ ძნელ მჭელსა შენსა გამოცნობად თითოეულისა თესლისა ნაყოფთაჲ, თჳსებრ ბუნებისა შეკრებაჲ და კუალად-გებაჲ ერთად თესლად?
და	კლარჯ.	და შენ სამე შენსა მჭელსა ესე ძალ-გიც, ხოლო ღმერთსა, რომელსა უპყრიეს მჭელითა თჳსითა ყოველი ქუეყანაჲ გამოცნობად და შეკრებად და კუალად-გებად, ვერ-მე ძალ-უცა?
და	კლარჯ.	და ვითარცა შევიდა ნათლისღებად, აღესრულნეს მის ზედა ზრახვანი მისნი, და რაჟამს ნათელ-იღო იორდანესა მდინარესა, ნათელი დიდძალი გამობრწყინდა მის ზედა და ეწამებოდა სულიცა იგი გარდამოსლვითა თჳსითა, ვითარცა იგი არს ძჱ ღმრთისაჲ, ვითარცა წერილ არს.
და	კლარჯ.	გულისხმა-ყვენით თქუმულნი ესე, უკუეთუ არა არს უღმრთოებაჲ და უვარის-ყოფაჲ.
და	კლარჯ.	დასაბამსავე ნათელითა და ნათლითა დაებადნეს საუკუნენი და განცხოველდეს ყოველნივე დაბადებულნი.
და	კლარჯ.	და ჴელითა უფლისა ჩუენისაჲთა განცხოველდა სოფელი და აღემართნეს დაცემულნი.
და	კლარჯ.	მერჩდით მე მასცა სიმართლისა სიტყუასა და მოვედ თავისა თჳსისა.
და	კლარჯ.	და მას დღესა ნათლისასა, რომელ არს დასაბამი დღეთაჲ, გამობრწყინდა შუენიერი იგი ნათელი ღმრთისაჲ, ჴელმწიფჱ და წინამძღუარი ყოველთაჲ, რომელ არს დღჱ ესე პირმშოჲ დღეთაჲ,
და	კლარჯ.	და მერმე თქუა სახარებამან: „და თჳთ ნათელი იგი ბნელსა მას განანათლებდა და ბნელი იგი მას ვერა ეწია“.
და	კლარჯ.	და ამით სიტყჳთა ახარებდა ეკლესიათა თჳსთა.
და	კლარჯ.	და მერმე პირველი იგი შესაძინელი სიტყჳთა თჳსითა, რამეთუ არღარა განგანათლებდეს შენ მზისთუალი ესე დღისი და ნუცამცა ნათელი მთოვარისაჲ გნათობს შენ ღამჱ.
და	კლარჯ.	და ჭეშმარიტისა მის ნათლისათჳს დააქცია მეორედ და თქუა, ვითარმედ მიგეც შენ აღნათქუემად ნათესავთა და ნათლად წარმართთა დაგადგინე შენ.
და	კლარჯ.	და დავით თქუა: „შენ მიერ არს წყაროჲ ცხორებისაჲ და ნათლითა შენითა ვიხილეთ ჩუენ ნათელი“.
და	კლარჯ.	და დანიელ ჰრქუა, ვითარმედ: „უწყის, რაჲ არს ბნელსა შინა და ნათელი არსვე მის თანა“.
და	კლარჯ.	თითოსახენი გისხენ შენ მონანი: რომელნიმე კეთილ არიან და რომელნიმე ბოროტ.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ მსაჯული ხარ, აქებ სახიერთა მათ და სტანჯავ ურჩთა მათ.
და	კლარჯ.	და აწ შენ კაცისა მიერ მოკუდავისა ესე სამართლად ღმრთისა თანა ყოველთასა, რომელსა მსახური არავინ უვის, მეუფესა სიმართლისასა, არა მეყოსა სატანჯველი და კუალად-გებაჲ?
და	კლარჯ.	და ამის ყოვლისა წამებისა შემდგომად დაჰბეჭდა თჳთ და იტყჳს: „მე ვარ ნათელი სოფლისაჲ“.
და	კლარჯ.	ერეოდა ერი იგი და გამოვიდა ნათლად სიფიცხლისა მისგან და მორჩილებისა მისთჳს ფარაოჲსისა, რომელი-იგი იყო ეგჳპტჱს შინა, რომელნი ვითარმცა ღამესა ბნელსა დამკჳდრებულ იყვნეს მას შინა.
და	კლარჯ.	ვინ უწყის, კაცის მკლველი იგი ერგასისა კაცისა კლვისა თანამდებ არს და მას თავი ერთგზის მოეკუეთა.
და	კლარჯ.	განგჳკუეთნა ჩუენ უფალმან საკრველნი ჩუენნი ჯუარითა თჳსითა და განჰჴსნა ჩუენგან უღელი იგი მძიმჱ, რომელი მძლავრებით დაგჳმორჩილებდა ჩუენ, რამეთუ დაუმდაბლეთ მას ქედი ჩუენი ნებითა ჩუენითა, რომელი-იგი არა დაშურებოდა, რომელი ჰმონებდა მას.
და	კლარჯ.	და მოეფინებოდა ღმრთისა მიერ უფროჲსი მადლი სულიერი ანტიოქიას შინა.
და	კლარჯ.	სადა უკუე ორმეოცდაცხრამეტისაჲ მისცეს ტანჯვაჲ, უკუეთუმცა არა იყო ტანჯვაჲ და კუალად-გებაჲ შემდგომად სოფლისა ამის აღსრულებისა?
და	კლარჯ.	ხოლო ამიერითგან მადლი იგი, რომელი იქმნა ჩუენ თანა, ვერ შემძლებელ ვართ, რაჲთამცა გარდავიჴადეთ იგი, გარნა ვითარცა ყოველთა წარმართთათჳს გარდაჴდად ვერ შემძლებელ ვართ, აღვიმსთობთ დღეს საჴსენებელსა მისსა და მივსცეთ მას ქჱბაჲ,
და	კლარჯ.	წინაწარმეტყუელნი იყვნეს მუნ შინა და მოძღუარნი, რომელთაგან იყო აგაბოზ.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ ესრჱთ არს, მაშა, შენ ღმერთსა ცრუდ გამოაჩინებ?
და	კლარჯ.	ჰმსახურებდეს იგინი უფალსა და ილოცვიდეს, „ჰრქუა მათ სულმან წმიდამან: გამომირჩიენით მე ბარნაბა და სავლე საქმესა, რომელსა მე უწოდი მათ“.
და	კლარჯ.	რაჲთა მეოხ მეყოს ჩუენ ყოველსა ჟამსა, ყავნ თჳსითა მით კეთილის-ყოფითა, რაჲთა არა მომაკლდეს ჩუენგან წყალობაჲ მისი და ვიხარებდეთ პირველითა და შემდგომითა მადლითა მისითა და ვაქებდეთ და ვადიდებდეთ მას აწ და მარადის, უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
დ	კლარჯ.	22. ა. დ. საკითხავი ახალკჳრიაკისათჳს ჰპოვნეთ ამაღლებისათა წინაჲთ იოვანე ოქროპირისაჲ.
და	კლარჯ.	უწინა იგი იკითხოთ და თომა მოციქულისაჲ
და	კლარჯ.	და ჴელნი დასხნეს მათ ზედა და წარიგზავნეს იგინი სულისა წმიდისა მიერ, ჩას, რამეთუ სული წმიდაჲ იტყჳს და წარავლინებს, ცხოველ არს და მტკიცჱ და შემდგომი, ვითარცა-იგი პირველ, ვთქუათ ამენი.
და	კლარჯ.	და არასადა ღუაწლისმცემელი იგი გჳრგჳნსა მოსცემს, ვიდრე ღუაწლსა შინა არიედ მოღუაწენი იგი, არამედ მოელიედ ყოველთა მოღუაწეთა ღუაწლისა აღსრულებასა, რაჲთა უკუანაჲსკნელ განიკითხოს და ეგრჱთ მოსცეს ძლევისა გჳრგჳნოსნებაჲ.
და	კლარჯ.	სულმან წმიდამან ნებითა მამისა და ძისაჲთა ახალი რჩული კათოლიკე ეკლესიასა შინა დაამტკიცა და განმათავისუფლნა ჩუენ ძნიადისა სატჳრთავისა მისგან – ძუელისა შჯულისა ტჳრთისა:
და	კლარჯ.	და ეგრეცა ღმერთმანვე, ღუაწლი არს-ღა ამას სოფელსა, შე-ღა-ეწიის წმიდათა რაოდენმე, ხოლო უკუანაჲსკნელ მოსცეს სასყიდელი სრულიად.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ მკუდართა აღდგომაჲ არა არს, ვითარ-იგი შენ იტყჳ, რაჲსათჳს სამარის მძარცუველთა მათ დარჩი?
და	კლარჯ.	შეგინებისა მისგან და განწმედისა, და საჭმელთა შაბათობასა მას ვიტყჳ და თჳსთაობათა და წინადაცუეთასა, და ბკურებათა მათ და შესაწირავთა, რომელ-იგი ჟამად-ჟამად იმსახურებოდეს.
და	კლარჯ.	22. თქუმული წმიდისა ევსები ეპისკოპოსისაჲ კჳრიაკისათჳს და უწესოდ მომღერალთათჳს
და	კლარჯ.	უკუეთუ წარწყმდეს ჴორცნი და სასოებაჲ არა არს აღდგომისაჲ, რაჲსათჳს ტანჯვასა შევარდების საფლავის მტყუენველი იგი?
და	კლარჯ.	და რაჟამს მოიწია ჭეშმარიტი იგი, პირველი იგი დაეფარა სამართლად სიტყჳსგებისა მისთჳს ანტიოქიასა შინა, რომელნი-იგი იტყოდეს, ვითარმედ: ჯერ-არს წინადაცუეთაჲ და დამარხვად შჯული მოსესი.
და	კლარჯ.	შემდგომად განტევებისა მის ჟამისა ეკლესიაჲთ დღესა კჳრიაკესა, ვიდრე ჯდაღა სანატრელი ევსები ეპისკოპოსი, წარდგა მის წინაშე ალექსანდრჱ და ჰრქუა მას: გევედრები შენ, უფალო, რომლისა სახისათჳს მოვიღეთ ბრძანებაჲ კრძალულებით დამარხვად წმიდისა კჳრიაკისაჲ და არა საქმე?
და	კლარჯ.	მაშინ იწყო სიტყუად წმიდამან ევსები და თქუა: ისმინჱ, შვილო, და გითხრა შენ ამის ყოვლისათჳს, რომელ რაჲ იქნების დღესა კჳრიაკჱსა, თუ კეთილი გნებავს და თუ ბოროტი, და დამარხვად ჩუენდა კჳრიაკჱ.
და	კლარჯ.	ესე არიან მიზეზნი მაგის სახისანი: რაჟამს უთხრობდა უფალი და ზრახვიდა მათ თანა, უჩუენა სახჱ მოწაფეთა თჳსთა:
და	კლარჯ.	პავლე და ბარნაბა წარავლინნეს მოციქულთა მათ მიერ ი~ჱმით, რომელთა მათგან საქმეთა და სახეთა შჯულისა წიგნისა მოწერითა ყოველი სოფელი განათავისუფლეს.
და	კლარჯ.	და კუალად ხჱ მოკუეთილი აღმოსცენდის და კაცი თუ მოეკუეთოს, არა-მე აღმოსცენდესა?
და	კლარჯ.	„მოიღო პური იგი, აკურთხა და განტეხა და მისცა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ: ესე ჴორცი ჩემი არს, რომელი თქუენთჳს დაიფუშუნების მისატევებელად ცოდვათა ამას ჰყოფდით ჩემდა მოსაჴსენებელად.“
და	კლარჯ.	და ესე არს დღჱ მოსაჴსენებელი უფლისაჲ, რომელსაცა საუფლო ეწოდა.
და	კლარჯ.	და არა თავთა თჳსთა აჩემეს ესოდენისა საქმისა ჴელმწიფებაჲ, არამედ აღიარებენ წიგნწერილთა და მიუძღუანებენ,
და	კლარჯ.	დათესული იგი და მომკუეთელი დაადგრის კალოსა, ვენაჴთა ნასხლევი და ხეთაგან სხუათა მოკუეთილი ყოვლად დაასხას, დანერგული განცოცხლდეს და ნაყოფი გამოიღოს, და კაცი, რომლისათჳს ესენი არიან დაბადებულ, დაეცა ქუეყანად, არა-მე-აღდგესა?
და	კლარჯ.	და ესე დღჱ არს დასაბამი მკუდრეთით აღდგომისაჲ.
და	კლარჯ.	ვითარმედ: „ჯერ-უჩნდა სულსა წმიდასა და ჩუენ, რაჲთა არა უმეტეს დაგდვათ ტჳრთი მძიმე თქუენ ზედა, გარნა მისსა, რომელი-იგი უსაჴმრეს არს, რაჲთა განეშორნეთ თქუენ კერპთა დაკლოლთაგან, სისხლისაგან მშთვრისა და სიძვისა“.
და	კლარჯ.	და ამას შჳდსა დღესა მოგუცა ჩუენ საქმრად და ერთი ესე დღჱ მოგუეცა ჩუენ ლოცვისათჳს და განსუენებისათჳს და განსაწმედელად ცოდვათა, რომელნი ექუსთა მათ დღეთა ვქმნეთ უმეცრებითა და შესულებითა ამის სოფლისაჲთა.
და	კლარჯ.	ვითარცა შეტყუებით შრომაჲ, რომელი უდიდეს არს, ხატი კაცისაჲ, რომელი არა იყო პირველითგან შესაქმედ, ანუ დაცემული იგი შესაქმედ, რომელმან-იგი არაარსისაგან შეგუქმნნა ჩუენ ღმერთმან არაყოფილნი ესე, და დაცემულნი ვერ-მე აღმადგინნესა?
და	კლარჯ.	შემოსრულსა ამას კჳრიაკესა, ცისკარსა, მივედ ეკლესიად და შეურდი წინაშე უფლისა, და მიუთხრენ მას შეცოდებანი შენნი, და აუარე მას, ცრემლითა შეინანე.
და	კლარჯ.	ყოვლისა სოფლისათჳს იყო ბრძანებაჲ იგი, რომელ-იგი პავლე და ბარნაბა მოიღეს და ყოველსა სოფელსა ზღუდედ მოსდვეს.
და	კლარჯ.	ლოცვითა დეგ და ჰგებდ, ვიდრე ჟამისა აღსრულებადმდე.
და	კლარჯ.	გულისხმისყოფაჲ უღირს არა ხოლო მეტყუელსა, არამედ მსმენელსაცა, რაჲთა არა სხუაჲ ესმოდის და სხუაჲ რაჲმე ცნან გონებითა.
და	კლარჯ.	ხოლო არავინ განუკითხველსა მეფესა ერისკაცად განწესებული, ვითარმცა არა მოსცა სამართალი შრომათაჲ და იგიმცა განემზადა მისთჳს...
და	კლარჯ.	დაეთესვის იფქლი, გინა სხუაჲ რომელიმე თესლი, და რეცა მოკუდის და დალპის მღიერთაგან, უჴმარ არნ იგი საჭმლად.
და	კლარჯ.	უკუეთუმცა ვითარ შეუძლე ყოველივე წარმოღებად შორის, აწ უძლურებისა ჩემისათჳს და თქუენ მსმენელთა მაშურალობისათჳს შევამოკლო სიტყუაჲ ესე.
და	კლარჯ.	არამედ რომელი-იგი დამპალ არნ, აღდგის მწუანვილი და მცირეჱ დავარდის და აღდგის უმჯობესი.
და	კლარჯ.	და აწ ჩუენთჳს შექმნული იგი და მომკუდარი განცხოვლდების.
და	კლარჯ.	და მოიჴსენენ მსხუერპლსა მას ზედა რომელ-იგი პირველ ჯმნულ იყვნენ მშობელნი იგი შენნი და ძმანი და ნათესავნი და თესლ-ტომნი იგი შენნი.
და	კლარჯ.	და აღასრულე ლოცვაჲ იგი შენი, იხილე უფალი იგი შენი ვნებული და დამდაბლებული, დაკლული და განყოფილი, და არა მოკლებული.
და	კლარჯ.	და ჩუენ, რომელთათჳს ესე შეიქმნა მო… გეთა.
და	კლარჯ.	და თუ გიპყრიეს წმიდად საუნჯე იგი სულისა შენისაჲ, მივედ და ეზიარე ჴორცსა მას და სისხლსა უფლისასა.
და	კლარჯ.	და დადგა ნასხლევი, ვითარცა მოკუდა რომელი.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ რაჲმე გაქუნდეს იჭვ გონებისა შენისაჲ, ნუ წარმდებ იქმნები ზიარებად, ვიდრემდის განიწმიდო სული შენი სინანულითა.
და	კლარჯ.	ხოლო ლოცვასა და ზიარებასა დეგ და ჰგებდ, ვიდრე ეკლესიისა განტევებადმდე.
და	კლარჯ.	ოდესმე უკუე გითხრა ღირსად შეწევნათა მათთჳს სულისა წმიდისათა, სახელითა ქრისტჱსითა, საკჳრველთა საქმეთა კჳპრეს შინა ევლჳმას მოგჳსაჲ იგი, ლუსტრას შინა მკელობელისასა განკურნებაჲ, კილიკიას და გალატიას, ფრიგჳას და მუნსჳას,
და	კლარჯ.	მოჲჴსენე შენცა ბრალნი იგი იუდაჲს მიმცემელისანი და ნუ გამოხუალ ეკლესიით, რამეთუ იგი იქმნა დასაბამ წარწყმედისა იუდაისისა, რამეთუ არა ელოდა, არცა ჰგებდა ლოცვასა მას.
და	კლარჯ.	არამედ ზამთრის ესენი მკუდარ არიედ, და ზაფხული განედლდიან და ოდეს ჟამი იგი მოიწიის, ვითარცა მკუდრეთით განცხოველდიან, და კუალად მოსცის ცხორებაჲ,
და	კლარჯ.	არამედ მო-ოდენ-იღო პური იგი ცხორებისაჲ, აღდგა და გამოვიდა, და მასვე ჟამსა შევიდა მისა ეშმაკი და იწრაფდა მიცემად უფლისა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ შენცა უწინარეს ჟამისა განტევებისა გამოხჳდჱ, შენცა მასვე საშჯელსა იპოვო.
და	კლარჯ.	რამეთუ იცოდა ღმერთმან შენი ეგე ურწმუნოებაჲ და ხილულთა ამათგან აღდგომაჲ იქმნა წელიწადითი წელიწადად, რაჲთა ხედვიდე უსულოთა მათ და მეტყუელთაჲ გრწმენეს.
და	კლარჯ.	და მერმე კუალად მწერნი და ფუტკარნი...
და	კლარჯ.	არა მძიმე არს შენდა დგომაჲ და ლოდებაჲ.
და	კლარჯ.	ფილიპეს შინა ქადაგებაჲ და მისნისა მის ეშმაკისა განძებად სახლითა ქრისტჱსითა, და ძრვისა მის შემდგომად ღამჱ მესაპყრობილეთმოძღურისაჲ მის სახლითურთ მისით ნათლისღებითა ცხორებაჲ;
და	კლარჯ.	არამედ ეძიებენ წარმართნი მკუდრეთით აღდგომისა უფროჲს, რომელმან განცხადებულად და თქუენ აღღა… დგებიან ესენი, არამედ არა…
და	კლარჯ.	...სდ და ეძიებენ ცხადად საცხოვარსა, და დამპალსა და აღდგომილსა.
და	კლარჯ.	ანუ თესალონიკეს შინა, ანუ შორის ათენას არიოპაგეს ერისა კრებაჲ იგი, ანუ კორინთეს შინა მოძღურებანი იგი და აქაიასა ყოველსა?
და	კლარჯ.	მრავალნი დგანედ და მოელიედ მრავლითა წადიერებითა დღესა კჳრიაკესა, არამედ არა ყოველნი ერთსახედ მოელიედ.
და	კლარჯ.	იცოდა ღმერთმან კაცთა ურწმუნოებაჲ და მფრინველი ამისთჳს შექმნა, რომელსა ჰრქჳან ფუვინიკა.
და	კლარჯ.	და „დასდებდა ჴელსა პავლე, და მოვიდოდა მათ ზედა სული წმიდაჲ, და იგინი იტტყოდეს ენათა და წინაწარმეტყუელებდეს“.
და	კლარჯ.	ესე სახელი ჰრქჳან მას, ვითარცა დასწერს კლემენტოს, რამეთუ მარტოდ შობილ არს და სოფელსა ეგჳპტელთასა მეხუთასესა წელთაჲსა აჩუენის აღდგომაჲ, არა უდაბნოთა ადგილთა,
და	კლარჯ.	რაჲთა უცნობელ იყოს საიდუმლოჲ, არამედ საჩინოსა ადგილსა მოკუდის და მეხუთასესა წელსა კუალად მკუდრეთით აღდგის.
და	კლარჯ.	და ესოდენი მოცემოლ იყო მისა სულისა წმიდისა მადლი, ვითარმედ არა ხოლო რომელნი მას შეეხებოდეს და განიკურნებოდეს,
და	კლარჯ.	ეგრჱ სახედ ნათესავი კაცთაჲ: ვითარ უძლურისა ძალისაგან შეიქმნების ენაჲ, გულად მზრახად და ჴელად მოქმედად, ფეჴად მორბედად და მრავალფერად ას...
და	კლარჯ.	არამედ რომელი-იგი ჴორცთა მისთა შეეხებოდა საბორველები და ვარშამაგები, იგიცა ჰკურნებდავე სნეულთა და განასხმიდა ეშმაკთა, და იგი, რომელ „გრძნებისა მოღუაწენი იყვნეს, შეჰკრებდეს წიგნებსა მას და დასწუვიდეს წინაშე ყოველთასა“.
და	კლარჯ.	და უძლური იგი იქმნის მოწაფჱ და მაშენებელ, და მრავალფერისა ხუროებისა მოქმედ და მოსაგრჱ და მთავარ და რჩულისმდებელ მეფე.
და	კლარჯ.	მოვიჴსენო, რომელი-იგი ტროვადს შინა ევტჳქოზისთჳს, რომელსა-იგი ეძულა სარკუმელთა, და დამოვარდა მესამე სარკუმლით, და აღიღეს მკუდარი და ესე პავლჱს მიერ განცხოველდა.
და	კლარჯ.	ვითარმედ: სული წმიდაჲ ქალაქად-ქალაქად განაცხადა პავლჱ, რომელი-იგი ქალაქებსა მას სასწაულები მისგან იქმნებოდა სული წმიდისა შეწევნითა და ბრძანებითა ღმრთისაჲთა და შეწევნითა ქრისტჱსითა.
და	კლარჯ.	და რომელმან-იგი არაარსი ქმნა, არსი იგი და დაცემული ვერ-მე აღადგინოსა?
და	კლარჯ.	მოიღე აწ მკუდართა აღდგომისათჳს განცხადებული განჩინებაჲ ცათა შინა მნათობთაჲ თჳთი-თთუედ წამებული: რამეთუ მთოვარისა გუამი ყოვლადვე მოაკლდის და არცა ჩან სადა თავად იგი, და მერმე კუალად გან-ვე-ივსის, და ვითარცა პირველ იყო, ეგრევე კუალად მოეგის.
და	კლარჯ.	ხოლო სხჳსათჳს საქმისა გამოჩინებისა მოწევნასა თითოეულისა წელიწადისასა მოაკლდის მთოვარჱ სისხლად გამოჩინებითა და კუალად მო-ვე-იღის გუამი – ნათლის ხატი.
და	კლარჯ.	აწ ამიერითგან მოვედ სამარიტელთა, რომელნი შჯულსა ხოლო თავს-იდებენ და წინაწარმეტყუელთა არა შეიწყნარებენ.
და	კლარჯ.	ეტყჳს ღმერთი მოსეს: „მე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი“, ცხოველთაჲ სამე და აღდგომილთაჲ.
და	კლარჯ.	უკუეთუ აბრაჰამ აღესრულა, და ისაკ და იაკობ, ღმერთი არს-მეა არაყოფილთაჲ?
და	კლარჯ.	ჯერ ვიდრე-მე არსა თქუმად, ვითარმედ დგანან აბრაჰამ, ისაკ და იაკობ, რაჲთა არსთა მათ ღმრთად იყოს ღმერთი?
და	კლარჯ.	და რამეთუ სარჩელიცა არს, იტყჳს აბრაჰამ: „რომელი-ეგე შჯი ყოველსა ქუეყანასა, არა ჰყოა შჯული“?
და	კლარჯ.	კუალად სიტყუასავე გჳგებენ ამისთჳსცა უცნობელნი სამარიტელნი, იტყჳან: სულთაჲ შეჰგავს ყოფაჲ აბრაჰამისთაჲ, ისაკისთაჲ და იაკობისთაჲ, ხოლო ჴორცთა აღდგომაჲ ვერ შესაძლებელ არსო.
და	კლარჯ.	აწ კუერთხი მოსჱსი მართლისაჲ გუელად შესაქმედ შესაძლებელ არს, და ჴორცნი მართალნი ცხოვრებად და აღდგომად ვერ შესაძლებელ არიანა?
და	კლარჯ.	და თჳნიერ ბუნებისაჲ იგი იქმნა, და რომელთაჲ თჳთ ბუნებაჲ არნ, არა-მე კუალად მოეგოსა?
და	კლარჯ.	კუერთხი იგი აჰრონისი, მოკუეთილი და მომკუდარი, თჳნიერ წყლისა სულისა აღდგა და აღმოსცენდა.
და	კლარჯ.	რამეთუ სხუანი იგი საქმისა და შრომისათჳს ექუსნი იგი დღენი შექმნნა და თქუა: იქმოდე ყოველსავე საქმესა შენსა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მოშიშნი იგი ღმრთისანი დგანედ და ელიედ, ვითარმედ ოდეს მოიწიოს კჳრიაკჱ და ლოცვანი ჩუენნი შევწირნეთ ღმრთისა მიმართ, და პატიოსანსა ჴორცსა და სისხლსა უფლისა ჩუენისასა ვეზიარნეთ.
და	კლარჯ.	ხოლო უდებნი იგი და უგუნურნი დგანედ და ელიედ, რაჲთა საქმისაგან დაეყენნენ და ბოროტთა საქმეთათჳს მოიცალონ.
და	კლარჯ.	და ამას მე არა ვტყუვი, არამედ მოწამე არიან ჩემდა სახენი იგი, რომელნი იქმნებიან.
და	კლარჯ.	განვედ უბანთა ზედა და მუნ არავინ იხილო.
და	კლარჯ.	დღესა კჳრიაკესა განვედ, მუნ იხილო რომელნიმე ფანდურებითა, რომელნიმე ებნითა და ბობღნითა, რომელნიმე სტჳრითა და ტყუელვითა და ძნობითა, და რომელნიმე სხენედ და უსტჳნვედ მსგავსთა მათთჳს საქმედ ბოროტისა.
და	კლარჯ.	და თუ დედანი სადამე როკვედ, გინა შუშპრობედ, ადრე სრბით მუნ მიიწინიან.
და	კლარჯ.	18. თქუმული წმიდისა მამისა ჩუენისა ეფრემისი სიკუდილისათჳს და გამოსლვისათჳს სულისა ჴორცთაგან
და	კლარჯ.	და მტაცებელი ხარ ძლიერი, რომელი არა დააცადებ.
და	კლარჯ.	მღდელნი ჰრეკედ და ქადაგებად წოდებისა ეკლესიად, და ყოველნივე უგუნურნი და უკეთურნი და ღუელფულნი სხენედ და არავინ მივიდებასა მას.
და	კლარჯ.	და ჴელმწიფე ხარ მბრძანებელი, რომელსა არა გეშინის.
და	კლარჯ.	და ისმინის ჴმაჲ ქნარისაჲ, ყოველათავე ერთბამად ფერჴნი მათნი განუტევნიან და მეყსეულად მუნ იპოვნიან იგინი.
და	კლარჯ.	უფალი ზედა საკურთხეველსა ინაჴით მჯდომარჱ, სერაბინნი სამებისა წმიდისა გალობასა გალობენ, სახარებისა ჴმანი ჴმითა მაღლითა, და მოსლვაჲ სულისა წმიდისაჲ, გალობაჲ და შესხმაჲ სულიერი, ჴსნისა და ცხორებისა მომატყუებელი.
და	კლარჯ.	და მსაჯული ხარ თუალუხუავი, რომელსა არა მიგაქუს ქრთამი.
და	კლარჯ.	ესე იხილიან და ესეცა ესმის, რომელნი მოვიდიან ეკლესიად.
და	კლარჯ.	და მსაჯული ხარ მძლჱ, რომელი მიიყვანებ მოსაგრესა საშჯელად საუკუნოდ.
და	კლარჯ.	ვაჲ რაჲ მწარჱ არს გემოჲ სასუმელისა შენისაჲ და რაჲ საშინელ არს ჟამი მოსლვისა შენისაჲ.
და	კლარჯ.	შესხმანი დევთანი და ჴმანი და ოხრანი საეშმაკონი, ტყუელვანი დაცემისანი, დედათა როკვანი, ვითარცა მეკერპეთანი და უფროჲს ხოლო, ვითარცა მკუნესართანი.
და	კლარჯ.	რაჲ ფიცხელ არს და ძნელ სრბაჲ გზისა შენისაჲ და რაჲ მტკივან არს და წუხილ თანაქცევაჲ შენი გარემოჲს მწოდებელისაჲ მის, რამეთუ ზარტეხილ იქმნის სული იგი, რაჟამს გიხილის გარემოჲს მისა მავალი, და ეძიებნ ადგილსა შეძრწუნებული, რაჲთამცა სადა დაემალა პირსა შენსა.
და	კლარჯ.	და ვაჲ არს მისა, რომელმან არა იზრუნოს თავისა თჳსისათჳსვე ხილვადმდჱ პირისა შენისა.
და	კლარჯ.	იხილჱღა, რასა-იგი იქმან: რომელი-იგი როკავნ, განიშიშულის თავი თჳსი ურცხჳნოდ და ხრინ თავსა, რომელსა-იგი ამცნებს და განაკრძალებს წმიდაჲ მოციქული პავლეჱ და იტყჳს: „არა ჯერ-არს დედაკაცისა თავდაუბურველობაჲ“.
და	კლარჯ.	და ვაჲ არს მისა, რომელი არა მოსწრაფე იყოს ვიდრე დადგომადმდჱ შენდა მის თანა.
და	კლარჯ.	და ვაჲ არს მისა, რომელი უგულისხმო იქმნეს და არა მოელოდის ჴმასა მოსლვისა შენ თანა.
და	კლარჯ.	და ვაჲ არს მისსა, რომელმან უდბობით წარჰჴადნეს დღჱნი მისნი ცხორებასა მისსა.
და	კლარჯ.	ხოლო ნეტარ არს მისა, რომელი აიძულებდეს თავსა თჳსსა ლოცვად და წარდგომად წინაშე უფლისა ვიდრე მოწევნადმდჱ დღისა მის საშინელისა.
და	კლარჯ.	ნეტარ არს მისა, რომელი მოსწრაფჱ იქმნეს და განკურნოს სენი წყლულებისა თჳსისაჲ, ვიდრე არსღა იგი სოფელსა ამას შინა.
და	კლარჯ.	და რამეთუ სიკუდილი უმჯობეს არს სოფლისა ამის ცხორებასა მათთჳს, რომელნი ცოდვასა შინა უშჯულოებით ცხომდებიან, უკუეთუ მართალი იყო, რომელი-იგი მიიცვალა, ექმნეს მას სიკუდილი განმასულნელებელ ურვათაგან ამის სოფლისათა და მიემთხჳოს წყალობასა უფლისა თჳსისასა.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ ცოდვილი იყოს, არღარა შესძინებდეს ბრალთა თჳსთა, არამედ ექმნეს სიკუდილი იგი განმკუეთელ და მომსპოლველ ნივთთა ცოდვისა მისისათა.
და	კლარჯ.	ჵ ძმანო ჩემნო, ვიდრემდის ვიყვნეთ მედგრობასა ამას შინა და უდბებით ცხორებასა და არა განვიფრთხოთ და მივივლტოდით უფლისა, საშინელისა მის და საზარელისა დღისა,
და	კლარჯ.	ხოლო ამათ განიდრიკნიან ქედნი მათნი, და მიმოყრიედ მჴართა, იქცევედ და იდრეკედ ასოთა, ვითარცა დაჴსნილთა, და თეძოთა ხლდებიედ და რბიედ, რამეთუ ესრჱვე სახედ იქმან ეშმაკეულნი.
და	კლარჯ.	რაჟამს სიკუდილი, ვითარცა სასტიკი ჴელმწიფჱ, წარიტაცებდეს ცოდვილთა თუალუხუავად და უწყალოდ მისცემდეს სატანჯველად საუკუნოდ?
და	კლარჯ.	ხოლო მექნარჱ იგი დევი ძელსა მას ებრძვინ და ვითარცა კუროსა აყჳრებნ.
და	კლარჯ.	რამეთუ კაცმან ოდესმე ძილსა შინა იხილოს ხატი, რომელი არა უხილავნ, შეძრწუნდის გული მისი და განძჳნდის შიში მისი, ხოლო ჩუენ მოველით საშინელთა მათ პირთა ხილვად და არა გუეშინის.
და	კლარჯ.	დღითი-დღჱდ დავჰფლავთ ძმათა ჩუენთა და არა ძრწის გული ჩუენი მოლოდებითა მისითა, არამედ მედგრობითა ჩუენითა ესე ყოველი ნაცილ და ტყუვილ გჳგონიეს და უგულისხმოდ,
და	კლარჯ.	ყოვლნივე ესე წარწყმედისა და გეჰენიისა მომატყუებელნი არიან და ესევითარი მისაგებელი ბოროტი მიიღიან ამის მოქმედთა.
და	კლარჯ.	ვითარცა პირუტყუანი, თანა-წარჰვალთ ბრძანებასა ღმრთისასა და რომელი მასწავეს ჩუენ მოციქულთა და წინაწარმეტყუელთა.
და	კლარჯ.	და ქებისა წილ და დიდებისა გმობაჲ პირთა ჩუენთა მარადის თანა-აქუს წინაშე ღმრთისა, და შრომისა და გულსმოდგინებისა წილ უდებებაჲ და უკეთურებაჲ მარადის შეგჳკრძალავს,
და	კლარჯ.	მოიცალე და დასცხერ დღესა მას კჳრიაკესა ბოროტისა საქმეთაგან.
და	კლარჯ.	ვითარცა უკუდავთა, და არა ვზრუნავთ წარწყმედისა ჩუენისათჳს და არცა გულისხმა-ვჰყოფთ საქმესა ამას საშინელსა, რომელი მარადის ჩუენ ზედა მოიწევის და ნათესავთა და მეგობართა ჩუენთა ჩუენგან განგუაშორებს.
და	კლარჯ.	და არა ვიტყჳთ, ვითარმედ: სადა არს, რომელი-იგი გუშინ შუენიერებით ცხომდებოდა და მონათა და მსახურთა უბრძანებდა?
და	კლარჯ.	სადა არს მეფჱ იგი და შარავანდედი, რომელი ჴელმწიფედ სამეუფოსა განაგებდა და წყობითა ნათესავთა დაიმორჩილებდა და მრისხანედ და სასტიკად ბრძანებდა?
და	კლარჯ.	უწყი-მეა, რამეთუ მრავალი რაჲმე საქმე უცნ ურთიერთას და თქჳან: მოიწიოს კჳრიაკე და განვაგდოთ სარჩელი?
და	კლარჯ.	აჰა ესერა დღჱს დაცემულ არს და დადუმებულ, და არა ესმის მას სიტყუაჲ, არცა ჴსნად თავისასა თჳსისა შემძლებელ არს და ვითარცა გარჱმიქცევად ბრძანებისა ღმრთისასა.
და	კლარჯ.	საწყალობელო და უბადრუკო, თავყუანისცემისა და ლოცვისათჳს მიგებიეს ბრძანებაჲ და შენ საშჯელსა ეკაზმები?!
და	კლარჯ.	მოიწია კჳრიაკჱ და იგი ღამჱ ყოვლად განემზადებიან ბრძოლად მოყუასისა მიმართ თჳსისა.
და	კლარჯ.	და ვითარცა ცისკარი მოიწიის, მოვიდის იგი ეკლესიად შეჭურვილი.
და	კლარჯ.	პირველად ხუცესნი იქმანედ ამას: წარმოდგიან მათ წინაშე მსაჯულნი და ცემითა და გუემითა განაგებენ საშჯელსა.
და	კლარჯ.	და ამისსა შემდგომად შევიდიან ეკლესიად, ვითარცა მჴეცნი, ურთიერთას გულძჳრობით და იღრჭენედ კბილთა მათთა ერთმანერთსა ზედა.
და	კლარჯ.	ხოლო შენ, კაცო, ლოცვად მოიცალჱ და ნუ საშჯელად, რამეთუ რაოდენცა დიდ არს დღე იგი კჳრიაკე, ეგრეცა დიდ არიან ბრძანებულნი.
და	კლარჯ.	გინა თუ არა, მოიცალე, დაიმარხე და დეგ ეკლესიას, ვიდრემდის აღასრულნე ლოცვანი იგი.
და	კლარჯ.	ნუ ჰფუცავ, ნუცა აფუცებ დღესა კჳრიაკესა, რამეთუ ესე არს დღჱ, რომელ ქმნა უფალმან ლოცვისათჳს და აღჴოცისათჳს ცოდვათაჲსა და სინანულისათჳს.
და	კლარჯ.	სადა არიან ბრძენნი იგი მეცნიერნი და მდიდრად მრავალმეტყუელნი?
და	კლარჯ.	უწყით, რამეთუ ყოველნივე დღენი უფალმან შექმნნა, და ყოველნივე დღენი უფლისანი არიან, და მისა მიმართ ჰგიან.
და	კლარჯ.	აჰა ესერა დაყოფილ არიან პირნი მათნი და არს სიცილ კაცთა შორის სიბრძნე მათი.
და	კლარჯ.	სადა არს ძლიერი იგი და ახოვანი, რომელი ძლეულ არს და დაცემულ არს და მიწასა შესრულ?
და	კლარჯ.	სადა არიან მდიდარნი იგი და განმცხრომელნი, რამეთუ აჰა ესერა ტყებითა და ტირილითა სავსჱ არიან სახლნი მათნი?
და	კლარჯ.	სადა არიან სასმენელნი იგი პირად-პირადნი სახიობათა მსმენელნი, რომელნი დღეს დაყოფილ და დაჴსნილ არიან და დაკლებულ სმენისაგან?
და	კლარჯ.	აწ ვიხარებდეთ და ვსშუებდეთ ამას შინა ნუ სიმღერითა, მთრვალობითა, ნუცა როკვითა და ფანდურითა, ნუცა შუშპრობითა და ძნობითა, არამედ გალობითა ახლითა და შესხმითა სულიერითა.
და	კლარჯ.	და ამას აგაბოს უწინასწარმეტყუელებდა სულითა და ქრისტჱსთჳს მრავალსა ერსა უთხრობდა სასოებით.
და	კლარჯ.	სადა არს ხატი იგი შეუნიერი და ჰასაკი მზუაობარი, რომელი დღჱს განრყუნილ არს და მოძულებულ და ასონი იგი გუამისანი განყოფილ და განბნეულ არიან, და განზრახვაჲ იგი დაცხრომილ არს და სიტყუაჲ დადუმებულ არს,
და	კლარჯ.	და მიერითგან დაუტეოთ ბოროტი და ვქმნეთ კეთილი, და დავსცხრეთ სიცბილისაგან და ვევლტოდით ცოდვასა და ყოველსა ამაოებისა საქმესა და არა მოვაკუდინნეთ სულნი ჩუენნი,
და	კლარჯ.	არა თუ სხუანი იგი ექუსნი დღენი სხუამან ვინ შექმნნა, და ესე მარტოჲ ხოლო თჳთ შეიქმნა და ექუსნი იგი რაჲსათჳს-მე არა მოიჴსენნა?
და	კლარჯ.	და რაჟამს კესარიად მოიყვანეს და შორის სარჩელსა და წინაშე საყდარსა დადგა ფელიქისსა ზე, მთავრისა მის, და აგრიპა მეფისა ზე, ესოდენი სულისა წმიდისაგან აქუნდა სიბრძნითა მით მადლი ძლევისაჲ პავლეს,
და	კლარჯ.	და მეტყუელებაჲ განქარვებულ არს და ყოვლითურთ გუამი იგი დაჴსნილ არს და მიწა და ნაცარ ქმნულ არს, კეთილობაჲ მიცვალებულ არს და მოქმედობაჲ იგი ხუროთაჲ მათ დალეულ არს?
და	კლარჯ.	და მეშჳდესა მას დღესა განსუენებაჲ ბრძანა.
და	კლარჯ.	რაჲთა ურთიერთას უკუნისამდე არა ვიტიროდით სიმძაფრესა მას შინა ცეცხლისასა, არამედ მოვიქცეთ სინანულად და მოსწრაფჱ ვიქმნნეთ სულთა ჩუენთა ცხორებისათჳს და მივეახლნეთ საქმითა კეთილითა ღმერთსა და მოვიპოვოთ სარწმუნოებაჲ ჭეშმარიტი და სიყუარული უზაკუველი სათნოდ მისა.
და	კლარჯ.	ვითარმედ მანცა, თჳთ ჰურიათა მეფემან აგრიპა, თქუა: „კნინ ერთღა და მარწმუნა მე ქრისტიანე ყოფად“.
და	კლარჯ.	და რაჟამს ვიხილოთ ძმაჲ ჩუენი, რომელი მიეღოს სიკუდილსა და პირი მისი დადუმებულ იყოს სიტყუასა, გარნა მაშინ ჯერ-არს ჩუენდა,
და	კლარჯ.	რაჲთა ვიგლოვდეთ მწუხარებით მის თანა და ვეკრძალნეთ თავთა ჩუენთა, და უწყოდით, რამეთუ ჩუენ ზედაცა მომავალ არს ჟამი ესე საშინელი და ჩუენდაცა შესუმად არს სასუმელი იგი სიმწარისაჲ.
და	კლარჯ.	რამეთუ განარისხეს ღმერთი და არა დაიცვნეს მცნებანი მისნი, ფუცა პირითა წინაწარმეტყუელისაჲთა და თქუა: „ვერ შევიდენ იგინი განსასუენებელსა ჩემსა“.
და	კლარჯ.	ხოლო რაჟამს მოვიდა უფალი ზეცით ქუეყანად და იშვა წმიდისაგან ქალწულისა და განაახლა ყოველივე იგი შჯული,
და	კლარჯ.	და რაჲთა მღდელთმოძღურებაჲ მათი ღმერთმან აღჰმართოს, ძალითა მით სასურველი იქმნა და მას თჳთ აჰრონს არა-მე მოჰმადლოსა აღდგომაჲ?
და	კლარჯ.	რამეთუ თჳთ იგი იყო შემოქმედი შჯულისაჲ, განაგდო ყოველი ძუელი და მოგუცა ჩუენ მადლი იგი, ვითარცა წმიდაჲ მოციქული იტყჳს: რამეთუ ძუელი იგი წარჴდა და აჰა ესერა იქმნა ახალი.
და	კლარჯ.	დედაკაცი თჳნიერ ბუნებისა მარილად გარდაიქცა და ჴორცი მარილ იქმნა, და აწ ჴორცი ჴორცადვე ვერ-მე მოეგოსა?
და	კლარჯ.	რამეთუ ყოველივე მის მიერ განეწესა, რაჲთა დაჰჴსნეს შჯული იგი შაბათისაჲ მის და ნაცვალად მისსა წარმოაჩინოს სხუაჲ დღჱ ლოცვისაჲ და განსუენებისაჲ.
და	კლარჯ.	და რაჟამს ვიხილოთ ენაჲ იგი მისი, შეკრული და მეტყუელებისაგან დაცხრომილი, და ვჰბასრობდეთ, და არცა ვამპარტავნებდეთ, მზუაობარ ვიქმნნეთ, არამედ შიშით და ძრწოლით ვიწყოთ გლოვად და ვიტყოდით: ამაოებით ამაო არს ყოველი ცხორებაჲ კაცისაჲ.
და	კლარჯ.	ამანვე სულმან წმიდამან მოსცა პავლეს მელეტეს ჭალაკსა, რაჲთა არა ევნოს, რაჟამს-იგი იქედნემან სცა და თითოპირთა მათთა ზედა სნეულებათა მადლი კურნებისაჲ მიიმადლა.
და	კლარჯ.	ძეგლ მარილის იქმნა ცოლი ლოთისი და ცოლი აბრაჰამისი არა-მე აღდგესა?
და	კლარჯ.	სადა არს, რომელმან საფუძველი დადვა და აღაშენა, სახლსა შინა თჳსსა ვერ დაადგრა?!
და	კლარჯ.	სადა არს, რომელმან დაასხა ნერგი და ნაყოფისა მისგანი ვერღარა ჭამა?
და	კლარჯ.	და სახელი დასდვა მას საუფლოჲ, რაჲთა სახელისა მისისაგან შეინანონ და დაიცვნენ მცნებანი ღმრთისანი.
და	კლარჯ.	რომლითა სახითა გარდაიქცა ჴელი მოსჱსი და ერთსა შინა ჟამსა იქმნა ვითარცა თოვლი, და მერმე კუალადვე მოეგო ღმრთისა ბრძანებითა.
და	კლარჯ.	შემოვიდის მუშაკი სახლად შენდა და მოიდრიკის ზურგი საქმესა შენსა.
და	კლარჯ.	და მაშინ ბრძანებაჲ იგი ძლიერ იყო, აწ არღა ძლიერ არსა?
და	კლარჯ.	სადა არს, რომელმან დაჰბეჭდა საფასესა თჳსსა ზედა და შეკრა ვაშკარანი ჴელითა თჳსითა, და ბეჭედი იგი ჴელითა თჳსითა ვერღარა აღსტეხა, და ძალმან მისმან შეკრული იგი ვერღარა განჰჴსნა, რამეთუ სიმჴნჱ იგი ახოვნებისა მისისაჲ მოუძლურდა და ამაო იქმნა?
და	კლარჯ.	და ექუსთა მათ დღეთა ვერ ჴელ-ეწიფის ზე ახილვად და ხილვად მზისთუალისაჲ, ვინა მოვალს, ანუ ვიდრე ვალს დაყჳთლებული და განტეხილი საქმითა შენითა, ოფლითა და შრომითა მით განიკაფებინ და ვერ ჴელ-ეწიფებინ ზე ახილვად და განსუენებად,
და	კლარჯ.	სადა არს, რომელი დაშურა და ...ფდა შეკრებასა მონაგებთასა და სიხარულითა შუებისაჲთა ვერ განძღა?
და	კლარჯ.	სადა არს, რომელმან საუნჯენი თჳსნი აღავსნა საფასითა, და იქმნა იგი მისგან განშორებულ და უცხო?
და	კლარჯ.	სადა არს, რომელი სწრაფამან შეკრებისამან წარწყმიდა და შენაკრები მისი სხუათა განიყვნეს?
და	კლარჯ.	არამედ დგან და ელინ იგი დღესა მას კჳრიაკესა, რაჲთა მტუერი ღათუ იგი განყაროს, ვითარ რაჲმე ჴორცთა მათთაგან, და არიან ვინმე თქუენთაგანნი, რომელთა თქჳან დღჱსა კჳრიაკესა, თუ: დღეს შევსწიოთ გლახაკსა.
და	კლარჯ.	მოვედით პირველსა მას წიგნსა, რომელსაცა თქუენ შეიწყნარებთ: და დაჰბადა ღმერთმან კაცი, მიწაჲ ქუეყანით, მიწაჲ ჴორცად გარდაიქცევის და ჴორცი ჴორცად ვერ-მე მოეგოსა?
და	კლარჯ.	და არა უწყოდა, რომელ-იგი ჰნებავს კეთილისა საქმედ, მით შესცოდებნ ღმერთსა.
და	კლარჯ.	ხოლო სიტყჳსმგებელთა მათ ეტყოდა განცხადებულად: „კეთილად იტყოდა სული წმიდაჲ თქუენთჳს ესაია წინაწარმეტყუელისა მიერ და თქუა: სმენით გესმოდის და არა გულისხმალ-ყოთ“ და ვითარცა-იგი შემდგომი წერილ არს.
და	კლარჯ.	სადა არს, რომელი განკრძალულ სოფლისა ცხორებასა და მწრაფლ სიკუდილმან კარსა მისსა დაურეკა?
და	კლარჯ.	გკითხო თქუენცა, ვინაჲ წარმოჴდეს კაცი, და ქუეყანაჲ, და ზღუაჲ?
და	კლარჯ.	და რამეთუ სულითა წმიდითა სავსე იყო, და ყოველნი მოყუარენი მისნი მოციქულნი და მათ ძლით შემდგომნი მათნი, რომელთა მამაჲ და ძე და სული წმიდაჲ ჰრწმენა.
და	კლარჯ.	უკუეთუ მოიპარო მონაჲ ვისიმე და განჰყიდო იგი და განუყო გლახაკთა, რაჲთამცა მადლი მოვიღეთ უფლისაგან, ეგრჱვე სახედ, რომელთა მოიპარიან დღჱ იგი უფლისაჲ შესაწევნელად და სარგებელად გლახაკთა.
და	კლარჯ.	ანუ ვინაჲ მზჱ, და მთოვარჱ, და ვარსკულავნი?
და	კლარჯ.	სადა არს, რომელი შევიდოდა და გამოვიდოდა და იღუწიდა სოფლისასა და საშუებელთა?
და	კლარჯ.	– აჰა ესერა განვიდა და არღარა მოიქცეს.
და	კლარჯ.	ვითარ კუალად წყალთაგან მფრინველნი და მცურვალნი?
და	კლარჯ.	ესოდენნი ბევრეულნი არაარსისაგან არსებად მოიყვანნეს და ჩუენ კაცნი, რომელთა ხატი მისი გუაქუს, ვერ-მე აღგუადგინნესა?
და	კლარჯ.	ისმინე შენ განცხადებულად წიგნთა შინა მისთა, ვითარ-იგი მისწერს, ვითარმედ: „სიტყუაჲ ესე ჩემი და ქადაგებაჲ ჩემი არა თუ რწმუნებითა კაცთა სიბრძნისა სიტყჳთა არს, არამედ გამოცხადებითა ძალითა სულისა წმიდისათა“.
და	კლარჯ.	ჭეშმარიტად საქმენი ესე ურწმუნოებითა სავსე არიან და მრავალი კდემაჲ აქუს ურწმუნოთა, რაჟამს აბრაჰამ ეტყჳს ღმერთსა: რომელი ჰშჯი ყოველსა ქუეყანასა, და არა ჰრწამს, რომელნი ისწავებენ შჯულსა.
და	კლარჯ.	უკუეთუ გნებავს შეწევნად გლახაკთა, მიეც მას დღეთაგან, რომელთა ზედა გაქუს ბრძანებაჲ, და ნუ გარდახუალ მცნებათა ქრისტჱსთა, ნუ გარჱ-წარსცემ ყურსა შენსა სიტყუასა წერილისასა, ნუ დააკლდები ლოცვასა, ნუსადა განეშორები ეკლესიათა მათ შენთაგან.
და	კლარჯ.	არარაჲ უმაღლჱს არს ცათა, არამედ უმაღლეს არიან ეკლესიანი, ვიდრეღა ცანი და უბრწყინვალეს არიან მზისთუალისა და უნათლჱს არიან მთოვარისა და ვარსკულავთა.
და	კლარჯ.	რამეთუ წერილ არს „ქუეყანისაგან კაცი“ და არა ჰრწამს, რომელნი აღმოიკითხვენ ამას, მათ ურწმუნოთა ესე, ხოლო წინაწარმეტყუელთაგან ჩუენ მორწმუნეთა,
და	კლარჯ.	ვიცნი მრავალნი, რომელთა ექუსნი ესე დღენი და თჳთ კჳრიაკჱცა და თთუეცა სავსებით გარდაჴდის, და არა შევიდიან ეკლესიად.
და	კლარჯ.	და თუ რაჲმე მოიწიის მათ ზედა ბოროტისა საქმჱ, ჰბრძოლებედ ღმერთსა ამის სახისათჳს.
და	კლარჯ.	რამეთუ წინაწარმეტყუელთასა ვიეთნიმე იკითხვენ, და არა ჰრწამს წერილისაჲ მის და დაგჳდგიან ჩუენ იგი, ვითარმედ: „არა აღდგენ უღმრთონი სარჩელსა“.
და	კლარჯ.	რავდენ განეშორო ეკლესიისაგან, ეგდენცა ღმერთი განგეშოროს შენგან ვითარცა იტყჳს წინაწარმეტყუელი: „რამეთუ აჰა ესერა რომელთა განიშორნეს თავნი მათნი შენგან, იგინი წარწყმიდენ და მოისრნენ ყოველნი, რომელნი განგიდგენ შენგან.
და	კლარჯ.	და კუალად: „უკუეთუ შთავიდეს კაცი ჯოჯოხეთს, არღარა აღმოჴდეს.“ და კუალად: „არა თუ მკუდარნი გაქებდენ შენ, უფალო“.
და	კლარჯ.	და ჩუენცა ყოველთა ერთობით და ერთობითცა ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს, ვითარმედ: „რომელმან-იგი აღგუბეჭდნა ჩუენ ამისთჳს ღმერთმან“, რომელმანცა მოგუცა ჩუენ „წინდი იგი სულისაჲ“.
და	კლარჯ.	და დღეს მოგზაურნი მისნი იქცეს და იგი საფლავსა ირღუევის.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ თქუას, ვითარმედ… რამეთუ…
და	კლარჯ.	ჵ საქმჱ ესე საშინელი, რამეთუ მამაჲ შენი, რომელმან დაგთესა შენ, და დედაჲ შენი, რომელმან გშვა შენ, მივიდენ კარადმდჱ საფლავისა და დაგიტეონ შენ და წარვიდენ.
და	კლარჯ.	...და მოსაწყინელ შორიელთაგან და მახლობელთა მყავ.
და	კლარჯ.	უფალო, ამას აუწყებს, რამეთუ სინანულისა და მოტევებისა დროჲ ამას ხოლო ცხორებასა აქუს, თქუა, ვითარმედ: რომელნი იშუებდენ – აქებენვე.
და	კლარჯ.	და რომელნი-იგი პირველ გყუარობდეს და სასურველ იყავნ მათ წინაშე, დღეს მოსაწყინებელ იქმენ და მოძულებულ მათ წინაშე, ეგრჱთვე მეგობარნი შენნი, რომელნი თანასწორად სულისა შენისა შეგერაცხნეს,
და	კლარჯ.	ანუ არა დაამცირეა საზომი ჩემი, რომელი იყო შუენიერ და დააკნინე საქმე ჩემი, რომელი იყო დიდებულ და დაამდაბლჱ სიმაღლჱ ჩემი, რომელი იყო სახედველ და ყოველნი გულისსათქუმელნი და სანებელნი მოაძულენ სულსა ჩემსა.
და	კლარჯ.	ვიდრე საფლავადმდე შენდა მოგზაურ გექმნეს და მწუხარებასა აჩუენებდეს, და ვითარცა საფლავი შენი დაჰკრძალეს, ყოველი იგი სიყუარული შენი და მეგობრობაჲ დაივიწყეს,
და	კლარჯ.	რამეთუ სული წმიდაჲ ძლიერ არს და ცხოველ, და წინაჲსწარ იტყჳს და ზრახავს, რამეთუ წინაცა და მრავალგზის გითხარ თქუენ.
და	კლარჯ.	აწ რაჲ არს შენდა და ჩემდა? ჵ სახჱბოროტო სიბერეო, ვინ მოგიყვანა შენ ჩემდა?
და	კლარჯ.	ვითარცა თქუა დავით წინაწარმეტყუელმან: „დავივიწყე მე, ვითარცა მკუდარი, გულითა და ვიქმენ მე ვითარცა ჭურჭელი წყმედული“.
და	კლარჯ.	მიუგო სიბერემან და ჰრქუა: კმა ყავ, ჵ სიჭაბუკეო, და დადუმენ და დაიყავ პირი და ნუ მრავალს იტყჳ, რამეთუ შეცთომილ ხარ და დასულებულ, დაბრმობილ სილაღითა და ამპარტავნებითა.
და	კლარჯ.	და ესრეთ ჯერ-არს ჩუენდა გულისხმის-ყოფაჲ, საყუარელნო, ვითარმედ: ესე ყოველი მომავალ არს ჩუენ ზედაცა.
და	კლარჯ.	არამედ აღიხილენ თუალნი შენნი და განიფრთხვჱ სიმთრვალისაგან, რომელსა-ეგე შინა ხარ, რაჲთა ეწიო წარსრულსა მას და ჰპოვო, რომელი წარსწყმიდჱ.
და	კლარჯ.	რომელ არა ხოლო ჩუენსა წინა, არამედ ჩუენსა შემდგომადცა წვალებათა ვხედავთ მრავალფერთა და მრავალთღზულთა მწვალებელთა მათ საცთურთა.
და	კლარჯ.	რამეთუ რომელი გუშინ მეფე იყო და განმგებელ ყოველსა მონაგებსა თჳსსა, იქმნა იგი დღეს განგდებულ და შეურაცხ, ვითარცა მებრ მკუდარი და არაყოფილი.
და	კლარჯ.	განიღჳძჱ ძილისაგან, ჵ საწყალო, და გულისხმა-ყავ, რომელი-ესე გესმის თქუმული სიბერისათჳს და მოხუცებულებისა.
და	კლარჯ.	და მერმე კუალად ჭურვილთა მათ სიმართლისათა მოუწერს და იტყჳს, ვითარმედ: „ჩაფხუთი იგი ცხორებისაჲ დაიდგით და მახჳლი იგი სულისაჲ, რომელ-იგი არს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ, ყოვლითა ცოდვითა და ვედრებითა“.
და	კლარჯ.	ამისთჳს თანაგუაც კრძალვით ცხორებაჲ, პირველ მოწევნადმდჱ დღისა მის, და შიშით მოღუაწებასა განვემზადნეთ, ვიდრე მოვლინებადმდე ჩუენდა მოციქულისა მისისა,
და	კლარჯ.	მერმე იგივე იტყჳს: „რომელი-იგი სხუასა ნათესავსა არა გამუცხადა ძეთა კაცთასა, ვითარ-ესე აწ გამოეცხადა წმიდათა მოციქულთა მისთა და წინაწარმეტყუელთა სულითა“?
და	კლარჯ.	და შევწიროთ მადლობაჲ უფლისა, რომელი ჴელმწიფედ განაგებს დაბადებულთა მისთა ზედა და გარდაცვალა ცხორებაჲ იგი, განბჭო სიკუდილი, ვითარცა ინება.
და	კლარჯ.	და ცან ძალი კეთილთაჲ მათ, რომელი აღუთქუა ღმერთმან მოღუაწეთა და ჭირსა შინა მოთმინეთა.
და	კლარჯ.	მერმე იტყჳს ამისთჳს: „ვითარცა იტყჳს სული წმიდაჲ“, და მერმე კუალად: „მეწამების ჩუენ სული წმიდაჲ“.
და	კლარჯ.	და იქმნა იგი უცხო მშობელთაგან და ნაშობთა და ნათესავთაგან და მონაგებთა, მოყუარეთაგან და მახლობელთა, და ყოველი იგი საფასჱ და მონაგები, რომელი გარემო შეეკრიბა, გინა მოხუეჭითა, სხუათა განიყვნეს და იგი მის ყოვლისაგან ცუდი დაშთა და ცალიერი განვიდა სახლით თჳსით.
და	კლარჯ.	და უწყოდე, რამეთუ მოსლვაჲ ჩემი შენდა ფრიად სარგებელ არს და უმჯობეს ყოველთა საფასჱთა, დაღაცათუ გიძნავს და არა გნებავს.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „ნუ დაითრვებით ღჳნითა, რომლითა-იგი არს სიბილწჱ, არამედ აღივსენით სულითა, იტყოდეთ ფსალმუნსა და გალობასა სულიერსა და ქებასა“.
და	კლარჯ.	და ესეცა გულისხმა-ყავ, ჵ სიჭაბუკეო, რამეთუ უფალ ფრიად მოწყალჱ არს და არა ინება წარწყმედაჲ შენი და მტერისა მიერ წარტყუენვაჲ შენი, რომელმან-იგი გიწოდა შენ, შეუდეგ მას და წარგიყვანა და მისდევდი მას და დაემორჩილჱ ბრძანებასა მისსა.
და	კლარჯ.	მაშინ თჳსთა მისთა არღარაჲ სხუაჲ ზრუნვაჲ აქუნდა, არამედ სისწრაფითა დიდითა განიღიან იგი სახლით მისით, რამეთუ მოსაწყინელ და სამძიმარ არნ იგი მიერ ჟამით, ვიდრემდის შევიდიან საფლავად და დაუტევნიან იგი მარტოჲ და წარვიდიან სახიდ თჳსად.
და	კლარჯ.	რომელ იგიცა სხუათა მიცემად არნ უკუანაჲსკნელ მოწევნასა სიკუდილისასა, და სწრაფით მონაგებსა მისსა განიყოფდიან.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „მადლი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი და სიყუარული ღმრთისაჲ და ზიარებაჲ წმიდისა სულისაჲ“, და მრავლითა სხჳთა, რომელ ყოველი ვერ წარმოვასრულეთ თხრობად.
და	კლარჯ.	და ამისთჳს არა სათნო უჩნდა უფალსა, რაჲთა სრულიად არა წარგტყუენოს შენ და გერეოდის მტერი იგი შენი, რომელსა ჰნებავს შთათქმაჲ შენი, და მისთჳს მომავლინა მე შენდა, რამეთუ გპოვე შენ, ჭაბუკო, ყოველთა მათ საქმეთა, რომელნი პირველად წარმოსთქუენ.
და	კლარჯ.	და აწ ვიხილოთ, სადა არს, რომელმან იგი შეკრიბა და იზრუნა და აღაშენა და შეამკო, და თუ რაჲ სარგებელ ეყო მას, რომელ-იგი დაუტევა, ანუ ვინ არიან, რომელნი იშუებენ მას ზედა.
და	კლარჯ.	წამებულ არს მცნობელთა მათთჳს, რამეთუ მტკიცე და განმწმედელ და შემწე არს ძალი სულისა წმიდისაჲ.
და	კლარჯ.	არღარა აღმოჴდეს“, არამედ იკითხე შემდგომი ამისი, რამეთუ წერილ არს: „არღარა აღმოჴდეს და არცა მიიქცეს მერმედ სახიდ თჳსა“.
და	კლარჯ.	ანუ არა ჴელითა თქუენითა დღითი-დღედ დაჰფლავთ მკუდართა და უწყით მოწევნად იგი, რაჲსათჳს არა ზრუნავთ სულთა ჩუენთათჳს, ვიდრე მოწევნადმდე სიკუდილისა?
და	კლარჯ.	და იგინი მოგიცჳენ ბრძანებითა ღმრთისაჲთა, რომელმან-იგი სიყუარულისა შენისათჳს მომავლინა მე შენდა და წყალობისა შენისათჳს მაჴელმწიფა შენ ზედა.
და	კლარჯ.	რამეთუ დამაკლებს მე ჟამი ესე თხრობად, დაღათუმცა მინდა სიტყუად ნეშტი იგი პავლჱსთაჲ მათგან ათორმეტი სამოციქულოთა, რომელთა-იგი შინა მრავალფერად და უკლებელად და ღირსად ასწავებდა.
და	კლარჯ.	რამეთუ მრავალ არიან, რომელნი თქუენ მიერ დაფლულ არიან და მრავალთა მკუდართა საქმესა ზედამდგომელ ქმნულ ხართ და მისთჳს ჯერ-არს თქუენდა, რაჲთა გულისხმა-ჰყოთ, ვითარმედ: რომელთა აღაშენეს უცნობელად, წარწყმედულ იქმნნეს.
და	კლარჯ.	ოდეს სოფელი ყოველი წარჴდეს და ყოველივე ერთბამად განიჴრწნეს სახლები, ვითარ-მე უკუე თჳსა სახლად მი-ვინ-მე-ვიდეს?
და	კლარჯ.	და რომელთა დაასხეს ვენაჴი, ვერღარა მოისთულჱს, და რომელნი იქორწინნეს, ვერღარა განძღეს სიხარულითა მეუ...
და	კლარჯ.	ბრძანებითა მისითა მოვედ მე შენდა, რამეთუ მან მომავლინა უწინარეს სიკუდილისა შენისა, რაჲთა ეწიო წარსრულსა მას კეთილსა, რომელი უგუნურებითა შენითა განგეყო, და რაჲთა სინანულითა შეუდგე ღმერთსა და გიჴსნეს შენ სატანჯველისაგან საუკუნოჲსა.
და	კლარჯ.	სასოებაჲ, და უკუეთუ...
და	კლარჯ.	და რომელი გჳრგჳნოსან იქმნეს, ჟამსა სიძობისასა სიყუარულითა სძლისაჲთა ვერ განიხარეს.
და	კლარჯ.	მოიქეც აწ უფლისა შენისა დამბადებელისა და შიშითა და ძრწოლით მოუჴედ მას და ევედრე მას და აჴოცნეს ბრალნი შენნი ცხორებასა შენსა.
და	კლარჯ.	არა გპოვეა უკეთურებითა და უშჯულოებითა სავსჱ და მოგიყვანე შენ უფლისა?
და	კლარჯ.	და ჯერ-უჩნდინ ძალსა მას სულიწმიდისასა, რაჲთა ჩუენ, რომელი-ესე დავაკლეთ დღეთა ამათ მოახლებისათჳს, გუცეს შენდობაჲ და ჩუენ მსმენელთა მოგუეცეს ცნობაჲ და ზედაჲს-ზედა კითხვისა მისგან წიგთაჲსა ისწავებდით მას,
და	კლარჯ.	და რომელთა შვილ-ისხნეს, აღზარდნეს, მოწევნასა სიკუდილისასა ვერაჲ ირგეს.
და	კლარჯ.	და აწ უწყით, საყუარელნო, რამეთუ ყოველნივე მოსიკუდიდ ვართ მათ თანავე, რომელნი მოკუდეს.
და	კლარჯ.	ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა ვიგლოვდეთ და ვტიროდით თავთა თჳსთათჳს და არა მკუდართა ზედა, რამეთუ რომელი ტიროდის და იგლოვდეს მკუდარსა ზედა, არაჲ სარგებელ ეყოს მას,
და	კლარჯ.	და აწინდელისა მისგან სწავლისა და პირვეთა მათგან თქუმულთა ჩუენ მიერ უმტკიცესი სარწმონოებაჲ გაქუნდინ მხოლოჲსა მიმართ ღმრთისა
და	კლარჯ.	ხოლო რომელი ტიროდის თავისა თჳსისათჳს და ცოდვათა თჳსთათჳს, იგი ამას სარგებელ ეყოს სულსა თჳსსა, რამეთუ სიკუდილი ხარკი არს სათანადოჲ, იგი ამას სარგებელ ეყოს სულსა თჳსსა,
და	კლარჯ.	რამეთუ სიკუდილი ხარკი არს სათანადოჲ, და ვერ ეგების, ვითარმცა არა ყოველთა შევსუით სასუმელი მისი, სავსჱ სიმწარითა, რომელიცა მოიგო მამამან ჩუენმან ადამ ურჩებითა, რაჟამს-იგი გარდაჰჴდა ბრძანებასა უფლისა თჳსისასა.
და	კლარჯ.	რამეთუ დაუტევნა მცნებანი მისნი და ეშმაკისაგან განცდილ იქმნა და ძლეულ, ვიდრემდის განივლინა იგი სამოთხისა მისგან საშუებლისაჲსა და მოიცვალა იგი სოფელსა ამას საჭირველსა, და ეუფლა მას სიკუდილი ბრძანებითა ღმრთისაჲთა.
და	კლარჯ.	ენდეს და მორჩი მისი არა მოაკლდეს.
და	კლარჯ.	და ყოველთა ნაშობთა მისთა ზედა განწესებულ არს და დაბეჭდულ და ვერ ეგების, ვითარმცა არა ყოველნი წარვდეგით მის წინაშე დღესა მას სარჩელისასა შეშინებულნი ძრწოლითა დიდითა.
და	კლარჯ.	და მამისა ყოვლისმპყრობელისა და უფლისა ჩუენისა მიმართ იესუ ქრისტჱსა, ძისა მისისა მხოლოდშობილისა და სულისა მის მიმართ წმიდისა ნუგეშინიმცემელისა.
და	კლარჯ.	რამეთუ სიტყუაჲ და სახელისდებაჲ სულისა წმიდისაჲ საღმრთოთა შინა წიგნთა ზოგად წერილ არს: ღმერთი, ვითარცა-იგი იტყჳს მამისათჳს.
და	კლარჯ.	ძელი მისი სულისაგან წყლისა ყუაოდის, და ყოს მან ნაყოფი, ვითარცა ახალნერგმან, ხოლო კაცი მოკუდა და წარჴდა, დაეცა კაც და არღარა არს?“
და	კლარჯ.	რამეთუ ყოველნი საქმენი ჩუენნი დამარხულად დგენ წინაშე მისსა და არარაჲ მათგანი თანა-წარჰვალს მას.
და	კლარჯ.	არცა მცირე და არცა დიდი, არცა ცხადი და არცა დაფარული.
და	კლარჯ.	„სულ არს ღმერთი“, ვითარცა-იგი იტყჳს იოვანჱს სახარებასა, წერილ არს და ძისათჳს იტყჳს იერემია წინაწარმეტყუელი: „სულ პირისა ჩემისა ქრისტჱ უფალი“.
და	კლარჯ.	ნუუკუჱ გეწიოს სიკუდილი და წარგიყვანუს უნანელი სატანჯველად საუკუნოდ.
და	კლარჯ.	არა ხოლო იძულნებით და შერისხვით ესრეთ ჯერ-არს?
და	კლარჯ.	ამისთჳს ვევედრნეთ ღმერთსა და შემწე ვიყოთ ჟამისა მისთჳს საზარელისა, რამეთუ არავინ მიჴსნეს ჩუენ და შემეწიოს ჟამსა ჭირისასა თჳნიერ მისა.
და	კლარჯ.	ხოლო სულისა წმიდისათჳს, ვითარცა-იგი თქუმულ არს, ვითარმედ: „ნუგეშინისმცემელი იგი სული წმიდაჲ“, და რამეთუ სარწმუნოებისა წესსა კეთილად საცნაურ არს და საბელიანოზისსა მას საცნაურსა ესე წარსდევნის.
და	კლარჯ.	ანუ არა სიმძაფრჱ სიჭაპუკისა შენისა აღგძრვიდა ცოდვისა მიმართ და ბრალისა და ურჩებასა ღმრთისასა მოგატყუებდა და მათგან გიყვანე?
და	კლარჯ.	და აწ ვითარ-მე ვიგლოვოთ მათთჳს, რომელნი წარვიდეს ჩუენგან და მიიცვალნეს და ჩუენ ადრჱ კუალსა მათსა მიდგომად ვართ, და იგინი ჩუენდა არღარა მოიქცევიან?
და	კლარჯ.	ხოლო აწ მოვედით სიტყუად, რომელ აწ სასწრაფო არს და ჩუენდა უმჯობჱს.
და	კლარჯ.	აწ ხჱ დაეცეს და აღ-სამე-დგის, და თჳთ იგი კაცი, რომლისათჳს იგი ხჱ შეიქმნა, არა-მე აღდგესა?
და	კლარჯ.	არამედ ესეღა მითხართ თქუენ, რომელნი დაჰფლავთ მკუდართა: რაჲსათჳს ესრჱთ მოსწრაფჱ ხართ და ადრჱ-ადრჱ გნებავს მკუდრისაჲ მის განღებაჲ სახლისაგან თქუენისა, თქუენგან, რომელი-იგი გუშინ სასურველ იყო თქუენ წინაშე და საყუარელ?
და	კლარჯ.	ხოლო იგი იტყჳს: რაჲთა არა დაიჴსნეს და დალპეს და ეუფლოს მას სიმყრალჱ.
და	კლარჯ.	და რაჲთა არა გეგოს, ვითარმედ ძალითა გარწმუნებ, აღმოიკითხე შემდგომი ამისი.
და	კლარჯ.	და უკუეთუ ესე უწყი, ვითარმედ ესევითარსა ჴრწნილებასა მიიცვალის კაცი, რაჲსათჳს უდებ ვართ და მცონარ და ვჰგონებთ, ვითარმედ მრავალთა წელთა ცოცხალ ყოფად ვართ.
და	კლარჯ.	ნუუკუე შიმონისებრ მოხჳდჱ ორგულებასა, ნათლისღებასა მას და ჭეშმარიტებასა არა ეძიებდეს გული შენი.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს: „უკუეთუ, მოკუდა კაცი, ცხონდა“.
და	კლარჯ.	და მწოდებელი იგი ჩუენი კართა ზედა დგას, ხოლო ჩუენ ვისწრაფით მონაგებთა შეკრებასა, რაჲთა სხუათა დაიუნჯონ და იხარებდენ მათ ზედა შემდგომად ჩუენსა.
და	კლარჯ.	და მეყსეულად იტყჳს: „ხოლო დავითმინო მე ვიდრემდის კუალად ვიყო მე“.
და	კლარჯ.	და სხუასა ადგილსა იტყჳს, ვითარმედ: „რომელსა...
და	კლარჯ.	უკუეთუ კუალად ურწმუნოღა ხარ, განიშორჱ ურწმუნოებაჲ ეგე დღეისითგან და იქმენ მორწმუნჱ, ჟამსა მას ნათლისღებისასა ოდეს მოხჳდე ეპისკოპოსთა წინაშე,
და	კლარჯ.	და განცხადებულად ეზეკიელ წინაწარმეტყუელი იტყჳს: „აჰა ესერა, მე აღვაღო საფლავებსა თქუენსა და აღმოგიყვანნე თქუენ საფლავებით თქუენით“.
და	კლარჯ.	და ჩუენ მისგანსა თანა ვერ წარვიტანებთ და არცა რაჲ სარგებელ არს ჩუენდა, არამედ ცოდვაჲ და ბრალი...
და	კლარჯ.	და მერმე კუალად დანიელ იტყჳს: „მრავალნი მძინარენი ქუეყანისაგან მიწით აღდგენ, რომელნიმე ცხორებად საუკუნოდ, რომელნიმე სირცხჳლად საუკუნოდ“.
და	კლარჯ.	და მრავალნი წიგნნი წამებენ მკუდართა აღდგომისათჳს.
და	კლარჯ.	გინა თუ ხუცესთა, გინა დიაკონთა, რამეთუ სადავე-იგი მადლი არს დაბასაცა შინა და ქალაქსაცა, სატჳტთა წინაშე სიტყუად მეცნიერთა, მონათა და აზნაურთა;
და	კლარჯ.	რამეთუ არა კაცთაგან არს მადლი ესე, ღმრთისაგან და კაცთაგან მიეცემის, და შენ რაჲ მოხჳდე ნათლისმცემელისა მის, მოუჴედ მას და ნუ ჰხედავ პირსა მის კაცისასა,
და	კლარჯ.	რომელ ჩას, არამედ გეჴსენედ სულისა მის წმიდაჲ, რომლისათჳს-ესე აწ ვიტყჳთ, რამეთუ ესე განმზადებულ არს მოსლვად და აღბეჭდვად სულსა შენსა.
და	კლარჯ.	და მოგცეს შენ ბეჭედი, რომლისაგან ძწიან ეშმაკნი, რამეთუ ზეცისაჲ არს და საუფლოჲ, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „რომელი-იგი გრწმენა და აღიბეჭდენით სულითა მით წმიდითა აღთქუმისაჲთა“. არამედ გამოსცდის სულსა.
და	კლარჯ.	ანუ არა გპოვეა, ჵ ჭაპუკო, მაჩუენებელი კაცთაჲ და მამკობელი თავისა, ვითარცა საფლავი განგოზილი, რომელი ჩანედ კაცთა წინაშე შუენიერ, ხოლო შინაგან სავსე არნ სიმყრალითა და არაწმიდებითა და იგი დავარღჳე და უბრებაჲ მისი გამოვაჩინე, რაჲთა სათნო ეყო შენ ღმერთსა?
და	კლარჯ.	ანუ სიმართლე გუამისა შენისაჲ აღგძრვიდა წინააღდგომად ბრძანებასა უფლისასა, სიკეთჱ ხატისა შენისაჲ აღჰსძრვიდა რისხვაა ღმრთისასა შენ ზედა და აწ სალმობითა და უძლურებითა დაგაყენე ეგევითართაგან ბოროტთა, რაჲთა სული შენი ცოცხალ იქმნეს და უბიწო.
და	კლარჯ.	ანუ არა გპოვჱ მოწრაფჱ და მეძიებელი უშჯულოებისაჲ და სიცრუვისაჲ და სენთა განმრავლებითა დაგაცხრვე მისგან?
და	კლარჯ.	არა გპოვეა ბრწყინვალებითა წარწყმედული სოფელსა შინა და შეგმოსჱ შენ სამოსჱლი მოშიშებისაჲ შენანებითა, რაჲთა მით ჰპოვო დიდებაჲ და პატივი ღმრთისაგან, მაცხოვრისა შენისა?
და	კლარჯ.	ანუ არა გპოვეა მზუაობარი, რომელი ჰასაკითა და მაღლადმხედველი და წინამდებარესა მას შენსა ყოვლადვე არა იხილევდ?
და	კლარჯ.	მოვავლინე მღჳძარებაჲ, რაჲთა დაგაშრო უძილობითა, რაჲთა განაგდო მზუაობრობაჲ და შეიდრიკო ზურგი შენი და იხილო, რაჲ-იგი ძეს წინაშე შენსა საშინელი განკითხვაჲ, და განვაგრძვე ღამჱ შენ ზედა, რაჲთა მოიჴსენნე ცოდვანი შენნი.
და	კლარჯ.	და სარეცელნი შენნი ცრემლითა შენითა დაალტვნე და ცოდვანი და ბრალნი შენნი მით განიბანნე.
და	კლარჯ.	ანუ არა განგაშორეა ცუდი დიდებაჲ და სიხარული საწუთროჲსაჲ?
და	კლარჯ.	და მათ წილ მოგეც გლოვაჲ და მწუხარებაჲ, რაჲთა სული შენი განერეს სატანჯველისაგან და მოგეც სიცილისა წილ ტირილი, რაჲთა დათხევითა ცრემლთა შენთაჲთა დავითის თანა იხარებდე.
და	კლარჯ.	და მოგივლინე ურვაჲ და ჰრული შენანებისაჲ, რაჲთა სულთ-ითქუმიდე და ინანდე უდბობით წარსრულთა მათ დღეთა შენთა და დაგაბრკოლჱ სრბისაგან განმარისხებელისა, რაჲთა დააჯერო ღმერთი, დამბადებელი შენი.
და	კლარჯ.	და სწრაფითი იგი მორბედებაჲ შენი, რომელ გაქუნდა სიჭაბუკესა შენსა და ჰრბიოდე გზასა მტერისასა, იგი სიმძიმედ და დაღონებად შევცვალე, რაჲთა გზასა მას უფლისასა მოსწრაფედ ჰრბიოდი და კუალსა მისსა შეუდგე.
და	კლარჯ.	და შევკარ ენაჲ შენი მრავალმეტყუელებისაგან და რაჲთა დაჰსცხრე ტყუვილისაგან და ცილისწამებისა, მის წილ მოგეც შენ დუმილი შუენიერი და ფრიად სარგებელი.
და	კლარჯ.	და მოგჴადენ ჴორცნი შენნი, რომლითა ზუაობდ და უფალსა განარისხებდ, და გაუფლჱ სულმოკლებაჲ, რაჲთა მოიჴსენო უფალი და ჰსცხონდე.
და	კლარჯ.	და დავაბრყჳლენ თუალნი შენნი, რაჲთა არა იხილონ ამაოებაჲ და დავშრიტე მცხინვარებაჲ გუგათა შენთაჲ, რაჲთა შინაგანითა მით თუალითა მარადის ჰხედვიდე ღმერთსა.
და	კლარჯ.	და დაგამდაბლჱ ამპარტავანებისაგან და შეგმოსჱ შენ სიბერჱ, რაჲთა მარადის გეჴსენოს სიკუდილი და აუვარებდე უფალსა საქმეთა შენთა და კეთილი გეყოს შენ მის მიერ.
და	კლარჯ.	აწ უკუე რომელი კეთილი არა მოგართუა, ჵ სიჭაბუკეო, ანუ არა გპოვეა შებღალული მწჳრითა და სიმყრალითა და განგბანე შენ ცრემლითა და სინანულითა?
და	კლარჯ.	ანუ არა გპოვჱა თანამდები მრავალთა ცოდვათაჲ და ტჳრთმძიმე ბრალითა და უშჯულოებითა?
და	კლარჯ.	დღითი-დღედ ვიღუწიდ შენთჳს, ვიდრემდის გარდავიჴადე ვალი იგი ცოდვისა შენისაჲ და აღგიმცირე ტჳრთი შენი.
და	კლარჯ.	ანუ არა გპოვეა განფრდილი ვეცხლისმოყუარებისა შინა და წარმწყმედელი თავისა შენისაჲ და გარდასრული გზათა უფლისათა?
და	კლარჯ.	და სიკუდილისა დაახლებითა მოგაქციე შეცთომილებისაგან შენისა და ყოვლადვე მოსწრაფე ვარ ჴსნასა შენსა და ცხორებასა.
და	კლარჯ.	აწ უკუე შეიწყნარე, საყუარელო, მოსლვაჲ ჩემი და მიივლტოდე უფლისა და ცან, რაჲ-იგი თანა-გაც და გულისხმა-ყვენ ცოდვანი შენნი, ეძიებდ სინანულსა, მოიჴსენე სატანჯველი და დღჱ იგი საშინელი განკითხვისაჲ,
და	კლარჯ.	ითხოვდ წყალობასა უფლისასა, ისმინე აღთქუმაჲ იგი და გეშინოდენ უფლისა და მოიგონე, რაჲ გიქმნიეს და მიისწრაფჱ აღსარებად.
და	კლარჯ.	მოელოდე შენ სიკუდილსა და განერი სატანჯველსა, ხადოდე მას სინანულით, ვიდრე გაქუსღა სული შენი, რაჲთა შემდგომად სიკუდილისა შენისა განერე ბოროტთა მათ წყალობითა ღმრთისაჲთა.
და	კლარჯ.	შეიწყნარე აწ ჭირთა განმრავლჱბაჲ, დაუთმე განსაცდელთა და ღუაწლთა, მომავალთა შენ ზედა, განარავვე ვედრებაჲ შენი უფლისა მიმართ და ყავ გონებაჲ შენი ზეცას, რამეთუ უფალი მოწყალჱ არს და შეიწყნარებს სინანულს და მიუტევებს შეცოდებათა.
და	კლარჯ.	და უწყოდე, საყუარელო, რამეთუ განწვალებაჲ ღამისა და დღისაჲ და დაუცადებელი სრბაჲ მათი მოსწრაფჱ არიან დალევნად დღეთა ცხორებისა შენისათა და შენცა ნუ უდებ იქმნები ვედრებად უფლისა, რამეთუ იგი არა დასცხრებინ აღსრულებად ჟამთა შენთა.
და	კლარჯ.	და რამეთუ მონასა რაჟამს ესმის საქმეჱ ბრძანებისაჲ, დაესრულნიან ნივთნი მისნი, იწოდის უფლისაგან თჳსისა და დაემორჩილის ბრძანებასა წოდებისა მისისასა,
და	კლარჯ.	მაშინ მიეცის აღთქუმასა ჭეშმარიტებისასა და მიეცის სულთა განკითხვასა და მიღებულ იქმნის საფლავად და დაიდვის მის შინა და მიესხის მიწაჲ.
და	კლარჯ.	და აღესრულის სიტყუაჲ იგი: მიქცა მიწაჲ მიწად.
და	კლარჯ.	მაშინ დაუტევის ყოველი მონაგები თჳსი ოჴრად და საფასჱ და სიმდიდრჱ, ნაშობნი და მონანი, ეტლები და მჴედრები, და არავინ მას დღესა შინა შემძლებელ არნ შეწევნად მისსა.
და	კლარჯ.	და არცა ნათესავთა და მეგობართა მისთა შეუძლიან ჴსნაჲ მისი სიკუდილისაგან, არამედ იქმნის იგი მატლთა შესაჭმელ.
და	კლარჯ.	ხოლო თჳსთა და მეგობართა მისთა ნაშობთა და სახლეულთა მისთა დაუტევიან იგი ყოველთა ერბამად საშჯელად და განსაკითხავად და მიიქციან საყოფლად თჳსა და განიყოფდიან ოჴერსა მისსა და ისრითა ერთი-ერთას დასწერტდიან.
და	კლარჯ.	აწ უკუე არქუ მეგობარსა მისსა, რაჲთა მოვიდეს საფლავად და უწოდოს მას.
და	კლარჯ.	მაშინ სული იგი მიეცის განსაკითხავსა საშჯელისასა და მწუხარებასა დაუსრულჱბელსა და მონაგები მისი არად სარგებელ ეყვის, რომელი-იგი დაუტევა,
და	კლარჯ.	არამედ იქმნის მის ზედა სიტყჳსა მისებრ მდიდრისაჲ მის და ვაებაჲ იგი მონისაჲ მის უჴმრისაჲ, რამეთუ არა ისმინა ჴმაჲ ვედრებისა მისისაჲ და არცა შეწყნარებულ იქმნა მიზეზი პასუხისა მისასაჲ.
და	კლარჯ.	თანა-წარვჴდე ჟამისა ამისთჳს სიმცირისა და ძისა მისთჳს ქურივისა, აღდგომილისა მკუდრეთით, მოვიჴსენებთ.
და	კლარჯ.	მოვიჴსენო აწ და ვთქუათ განხეთქაჲ კლდისაჲ, და საფლავთაჲ აღებაჲ და მრავალთა გუამთა წმიდათა აღდგომაჲ.
და	კლარჯ.	და ყოვლისა წინა მოიჴსენე, რამეთუ ქრისტე მკუდრეთით აღდგომილ არს.
და	კლარჯ.	და თუ არა მოსცეს სიტყუაჲ, უძლიერესადრჱ ჴმა-უყავნ მას.
და	კლარჯ.	ხოლო ღირს თუ იქმნა მადლსა მას, განათლდეს სული შენი, მიიღო შენ საჭურველი და ძალი, რომელ არა გაქუნდა შენ, რომლისათჳს ძწიან ეშმაკნი.
და	კლარჯ.	და თუ აქუნდესღა იჭჳ მისთჳს და არა ირწმუნოს, განაღენ საფლავი მისი და განიცადენ, რამეთუ არაჲ სხუაჲ იხილოს, გარნა სიმყრალჱ ხოლო, არაწმიდებაჲ.
და	კლარჯ.	თანა-წარვლო ელიასი იგი და ძისა მის ქურივისაჲ, რომელი-იგი მკუდრეთით აღადგინა მან, და ელისჱ ორგზის აღადგინა მკუდარი ცხორებასა და შემდგომად აღსრულებისა მისისა, ვითარცა ცხოველმან ქმნა აღდგომაჲ სულითა თჳსითა.
და	კლარჯ.	უკუეთუ შეიკრძალო შენ საჭურველი ესე და გაქუნდეს ბეჭედი ესე სულსა, ვერ შეგკადროს შენ ეშმაკმან, ივლტოდის და წარვიდეს, რამეთუ სულისაგან ღმრთისაჲსა იდევნებიან ეშმაკნი.
და	კლარჯ.	და არა ვინ რაჲ მოგიგოს.
და	კლარჯ.	ანუ სადა არიან მფლობელნი და დიდებულნი.
და	კლარჯ.	და არქუ: სადა არიან მეფენი და მთავარნი, ძლიერნი და ჴელმწიფენი?
და	კლარჯ.	მზუაობარნი და მდიდრად მეტყუელნი?
და	კლარჯ.	და უკუეთუ გრწმენეს, არა ხოლო თუ მოტევებაჲ ცოდვათაჲ მოიღო, არამედ იქმოდიცა საკჳრვებასა, რაჲთა ღირს-იქმნჱ წინაწარმეტყუელებისა მადლსა, რამეთუ ესოდენი მიგაქუს შენ მადლი, რაოდენცა დაიტიო, არა თუ რაოდენი-იგი მე ვთქუა.
და	კლარჯ.	სადა არიან მდიდარი და განმცხრომელნი, ოქროჲსა და ვეცხლისა ძლიერად შემკრებელნი?
და	კლარჯ.	რაჲთა არა სულსა ხოლო პატივ-სცეს მართალთასა, არამედ სარწმუნო ექმნეს, ვითარმედ არს ჴორცთაცა შინა მართალთასა ძალი., რომელი-იგი დავარდა საფლავსა ზედა ელისჱსსა მკუდარი, მკუდარისა გუამისა წინაწარმეტყუელისასა შეეხო და განცოცხლდა.
და	კლარჯ.	და ჴორცთა მათ წინაწარმეტყუელისათა აღასრულეს საქმჱ სულისა ცხოველისაჲ.
და	კლარჯ.	სადა არიან ბრძენნი და სწავლულნი ფილასოფოსობასა და სიბრძნისმოყუარენი?
და	კლარჯ.	სადა არიან ეტლთა და ჰუნეთა ზედა მსხდომარენი და რომელთა ედგა საცხოვართა სიმრავლჱ?
და	კლარჯ.	და აღსრულებულმან და მდებარემან ცხორებაჲ მოსცა აღსრულებულსა მას.
და	კლარჯ.	რამეთუ ვრცელ არს სარწმუნოებაჲ, და დაადგრეს შენ თანა მცველად ნუგეშინისმცემელი იგი და იღუწიდეს შენთჳს, ვითარცა თჳსისა მუშაკისა, შესლვათა შენთათჳს და გამოსლვათა შენთათჳს და ბოროტის მზრახველთა შენთათჳს ეშმაკთა.
და	კლარჯ.	და მო-რაჲ-ჰსცა ცხორებაჲ მკუდარსა მას, იგი ეგრევე ეგო მკუდართა თანა.
და	კლარჯ.	და მოგცეს შენ მრავალფერისა მადლისა ნიჭი, უკუეთუ ცოდვითა არა შეაწუხო იგი.
და	კლარჯ.	სადა არიან მშობელნი და ნაშობნი, ნათესავნი და მეგობარნი?
და	კლარჯ.	სადა არიან ქმნულ-კეთილნი და შეუნიერნი ყრმანი, ჭაბუკნი და მონანი? სადა არიან მჴევალნი?
და	კლარჯ.	რამეთუ აქა არა რას სხუასა ვხედავთ, გარნა მატლსა და სიმყრალჱსა და საფლავსა, სავსჱსა სიბნელითა.
და	კლარჯ.	ჵ საფლავო, რაჲ საშინელ ხარ, და სიკუდილო, რაჲ საზარელ ხარ!
და	კლარჯ.	არამედ განემზადენით შეწყნარებად მისა, და რაჟამს შეიწყნარო იგი, ნუ განაგდებ მას.
და	კლარჯ.	და აწ არცა სიკუდილი ისმენს და არცა საფლავი სიტყუასა მიგიგებს და არცა, რომელი-იგი დავდევდით, ძეს მას შინა.
და	კლარჯ.	და ნუმცა ურწმუნო ვართ, ვითარმცა არა ყოფილ იყო ესე.
და	კლარჯ.	არამედ მიჩუენე ჩუენ, ჵ საფლავო, რომელი არს მდიდარი და რომელი არს გლახაკი.
და	კლარჯ.	და მის მიერ ჩუენ განმამტკიცენინ და ზოგად ყოველთა მოგუეცინ ქველის-ყოფაჲ, რაჲთა მარადის ნაყოფსა სულისა წმიდისასა გამოვიღებდეთ:
და	კლარჯ.	და მაუწყე ჩუენ, რომელი არს ძუალი უფლისაჲ და რომელი არს ძუალი მონისაჲ და განათჳსე იგი ერთი ერთისაგან.
და	კლარჯ.	უკუეთუ სუდარები და ოლარები, რომელ გარეშე იყო ჴორცთა მათ წინაწარმეტყუელისათა, აღადგინონ მკუდარი.
და	კლარჯ.	„სიყუარულსა, სიხარულსა, მშჳდობასა, სულგრძელებასა, სიტკბოებასა, მოთმინებასა“ ქრისტჱს იესუჲს მიერ, უფლისა, რომლისაგან მითურთ დიდებაჲ მამისა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და აწ არცა პატიოსნებითა იჴსენების და არცა გლახაკი სიგლახაკითა განერების და არცა მდიდარი სიმდიდრითა, არცა მოხუცებული სიბერითა და არცა ყრმაჲ სიმცირითა,
და	კლარჯ.	არცა მეფე სიმრავლჱმან მსახურთამან იჴსნას, არცა ოხაჲ, არცა ვედრებაჲ სარგებელ არს მას დღესა შინა და არცა მამამან იჴსნეს შვილი თჳსი, და არცა შვილმან მამაჲ თჳსი.
და	კლარჯ.	და იყომცა მრავალი სიტყუაჲ ამას ზედა დღითი-დღედ მითხრობასა ამას საქმესა საკჳრველსა.
და	კლარჯ.	არა ჰხედავა, რაჲთა დიდად უდებ არს და უგულისხმო უბადრუკი კაცი?
და	კლარჯ.	და რაჲღა უცნობელ არს და უგლიმ დღისა და მისთჳს მომავალისა, რომელი ჭეშმარიტად უწყის, ვითარმედ არა – თანა-წარჰვალს და არა ზრუნავს სულისა თჳსისათჳს.
და	კლარჯ.	ჟამისა ამისთჳს პირველ წარსრული თქუენისა დადგრომილებისა მარხვისა და ღამისთევისაჲ იგი წარსლვითა ითქუას მცირედ განთესული, რაჲთა თქუენ კეთილისა მისებრ ქუეყანისა შეიწყნაროთ თესლი და ნაყოფი გამოიღოთ ფართოდ.
და	კლარჯ.	არამედ ისწრაფის და დაშურების სოფლისა საქმესა.
და	კლარჯ.	და იგი ურჩ არს და უმსახურებელ დამდაბლებად შვილისა თჳსისა.
და	კლარჯ.	დამონებულ არს საჭმელსა და სასუმელსა და შორიდან განიზრახავს, რამეთუ აშენებს და ნერგსა ასხამს, მოიგებს და დაიპყრუს სამეუფოთა, შჯის და აყენებს კაცთა სიყუარულისაგან ურთიერთას და ეტყჳნ მათ: შეიკრძალეთ მორჩილებაჲ იგი და მსახურებაჲ სათანადოჲ.
და	კლარჯ.	და მერმე იხილჱღა კადნიერებაჲ იგი კაცისაჲ, რამეთუ ითხოვნ ღმრთისაგან ურცხჳნოდ და იტყჳნ: მომეც მე ძლევაჲ მტერთა ჩემთაჲ.
და	კლარჯ.	მოვიჴსენოთ, რამეთუ მოციქულთა მკუდარნი აღადგინნეს: პეტრე იოპეს – ტაბითა, პავლე ტროადს – ევტჳქოს, და სხუათა მოციქულთა ყოველთა, დაღათუ არა წერილ არს, ყოველი თითოეულად საკჳრველებათა მათთა საქმჱ.
და	კლარჯ.	და არა ითხოვის მან, რაჲ-იგი უმჯობეს არს – სასუფეველი ცათაჲ და სიმართლჱ მისი.
და	კლარჯ.	და მომმადლჱ მე ესე და ესე.
და	კლარჯ.	ჵ საყუარელო, მიეც მომცემელსა შენსა და დაიცვენ მცნებანი მისნი და მერმე ითხოვე და მოგცეს, ვითარცა იტყჳს: „ითხოვდით და მოგეცეს თქუენ, ირეკდით და განგეღოს“.
და	კლარჯ.	უკუეთუ შენ მოსაცემელი იგი მისი არა მისცე სახელისა მისისათჳს, გრქუას შენ: ითხოვე და მიგეც, მევედრე და მიგმადლჱ შენ.
და	კლარჯ.	ხოლო მე ვითხოვდ, რაჲთამცა მავასხჱ ჩემი იგი, და არა ჰყავ.
და	კლარჯ.	ხოლო მე ვადიდნე მადიდებელნი ჩემნი და მივსცე მათ ცხორებაჲ საუკუნოჲ, რომელი ეგოს უკუნითი უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	და აწ ინებენ აღრაცხაჲ ჩუენი მდაბალთა მისთა თანა სახიერმან უფალმან, რომელი მსაჯული არს ცხოველთა და მკუდართაჲ და მისი შუენის დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	კლარჯ.	და მეფსალმუნჱ იტყჳს: „აღგიარო, შენ ეკლესიასა შინა დიდსა, ესე იგი არს საწოდებელსა შინა დიდსა და ერსა შორის ძლიერსა“.
და	კლარჯ.	პირველადვე გალობდა ფსალმუნი, ვითარმედ: მოსაწოდებელთა შორის, ესე არს: „ეკლესიათა შორის აკურთხევდით ღმერთსა და უფალსა წყაროთაგან ისრაელისათა“, ვინაჲთგან საქმისა მისთჳს მაცხოვარის მიმართ ჩუენისა ძჳრისზრახვისაგან განითხინეს ჰურიანი მადლისაგან.
და	კლარჯ.	მეორედ აღაშენა მაცხოვარმან წარმართთაგან ჩუენ ქრისტეანეთა ეკლესიაჲ, რომლისათჳს ჰრქუა პეტრეს, ვითარმედ: „ამას კლდესა ზედა აღეშენოს ეკლესიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას“.
და	კლარჯ.	და შემდგომად იტყჳს: „ხოლო მე ეკლესიასა შინა გაკურთხევდე შენ, უფალო“.
და	კლარჯ.	„და უკუეთუ მკუდარნი არა აღდგენ, არცა ქრისტე აღდგომილ არს“.
და	კლარჯ.	და რამეთუ უგუნურით ჰხადის ურწმუნოთა და ყოვლისავე მისთჳს, მას შინა მოძღურებისა მკუდართა აღდგომისათჳს.
და	კლარჯ.	თესალონიკელთა მიწერა: „არა მნებავს უმეცრებაჲ თქუენი, ძმანო, შესუენებულთა მათთჳს, რაჲთა არა სწუხდეთ, ვითარ-ცა სხუანი, რომელთა არა აქუს სასოებაჲ“ და ამის შემდგომი ყოველი, უფროჲს ხოლო ესე, ვითარმედ: „მკუდარნი იგი ქრისტჱსმიერნი აღდგენ პირველად“.
და	კლარჯ.	და შემდგომად ამისსა იტყჳს, ვითარმედ: „აღმოსავალითგან მზისაჲთ და მიდასავალადმდე სახელი ჩემი დიდებით არს წარმართთა შორის“.
და	კლარჯ.	ამისთჳსვე წმიდისა კათოლიკე ეკლესიისათჳს მისწერს ტიმოთესსა პავლე, ვითარმედ: „რაჲთა უწყოდი, ვითარ-იგი ღირს სახლსა ღმრთისასა სლვაჲ, რომელ არს ეკლესიაჲ ღმრთისაჲ ცხოველისაჲ, სუეტი და სიმტკიცჱ ჭეშმარიტებისაჲ“.
და	კლარჯ.	უმეტესად შეისწავეთ, არა ხოლო თითისა ჩუენებით პავლჱ იტყჳს ამას, ვითარმედ: „ჯერ-არს ჴრწნილისა მის შემოსად უჴრწნელებაჲ და მოკუდავისა მის შემოსად უკუდავებაჲ“.
და	კლარჯ.	რამეთუ ჴორცი ესე ჩუენი აღდგეს და არა ხოლო ესევითარი ეგოს უძლური აღდგომად, ესე აღდგეს.
და	კლარჯ.	და რამეთუ ეკლესიისა სახელი მრავალსახელთათჳს ითქუმის საქმეთა, ვითარცა-იგი ერისა მისთჳს საკითხავსა მას ეფესელთასა, ვითარცა-იგი წერილ არს, ვითარმედ: „და ვითარცა ესე თქუა, განუტევა“, ეკლესიისაჲ იგი მტკიცედ ვიდრემე სათქუმელ არს.
და	კლარჯ.	და ჭეშმარიტად ეკლესიაჲ, ხოლო უკეთურთა შესაკრებელი იგი მწვალებელთაჲ, მარკიანელთასა ვიტყჳ და მანიქეველთასა.
და	კლარჯ.	ამისთჳს უკუე შენ აწ კრძალულად მიგცა სარწმუნოებამან, ვითარმედ ერთისა მიმართ სარწმუნოებისა და ერთისა მიმართ წმიდისა კათოლიკე ეკლესიისაჲსა, რაჲთა მათისა მისგან ბილწისა შეკრებისა ივლტოდი ხოლო.
და	კლარჯ.	და დაადგრე წმიდასა კათოლიკე ეკლესიასა ამას მარადის, რომელსაცა შინა კუალად იშევ.
და	კლარჯ.	იტყჳს, რამეთუ: მართალნი გამობრწყინდენ, ვითარცა მზჱ, და „მთოვარჱ და ბრწყინვალებაჲ სამყაროჲსაჲ“.
და	კლარჯ.	რომელმან ზოგი იგი მოსცა, ძალ-უც ყოველიცა მოცემად, და რომელმან-იგი მატლსა მას ბრწყინვალებაჲ მოჰმადლა, რაოდენ უფროჲს განანათლოს მართალი კაცი.
და	კლარჯ.	აღვდგეთ სამე აწ და საუკუნენი ჴორცნი გუემოსნენ ყოველთა, არამედ არა ყოველთანი მსგავს იყვნენ.
და	კლარჯ.	ვითარ-იგი ღირს უკუეთუ ვინმე იყოს ცოდვილ, მოიხუნეს ჴორცნი საუკუნენი, ტანჯვასა მოთმინენი ცოდვილთათჳს, რაჲთა საუკუნოდ ცეცხლითა დაიწუებოდის და არასადა განილიოს და სამართლად ორ კერძოთავე მათ განწესებულთა მოსცეს ღმერთმან ესე.
და	კლარჯ.	ვჰგმობთ ჴორცითა, ვილოცავთ ჴორცითა, ვისიძავთ ჴორცითა, სიწმიდესა ვიქმთ ჴორცითა, მოვიტაცებთ ჴორცითა და მოწყალებასა ვიქმთ ჴორცითა.
და	კლარჯ.	და ეგრეთვე სხუასა ყოველსა, რამეთუ ყოველსა ვჰმსახურე ჴორცითა, და მერმესა მას თანა მოიღოს საქმეთაჲ მათ.
და	კლარჯ.	ვერიდნეთ უკუე აწ, ძმანო, ჴორცთა ამათ და ნუმცა, ვითარცა უცხოთა, ვიჴმევთ მათ, ნუცა მწვალებელთა მათებრ ვიტყჳთ, ვითარმედ უცხო არს ჴორცთა ესე სამოსელი, არამედ ვითარცა თჳსსა, ვეკრძალნეთ.
და	კლარჯ.	ხოლო დაუვიწყებელი იგი მოწამჱ ჰგიეს ცათა შინა და ჰხედავს საქმეთა, და ძჳრნი იგი ცოდვანი ჰგიან ჴორცთა შინა, ვითარცა წყლულებანი, რომელნი ჴორცთა შინა არიედ.
და	კლარჯ.	დაღათუ განიკურნის ბრძჳლი იგი, ჰგიესვე ეგრევე, ცოდვამან წყლის სული და ჴორცნი.
და	კლარჯ.	და სახენი იგი ჰგიედ ბრძჳლისანი ყოვლითურთ, გარნა ნათლისღებითა ხოლო განიძარცუვიან, რომელნი ღირს იქმნიან მას მოღებად.
და	კლარჯ.	პირველნი იგი სულისა და ჴორცთა წყლულებანი განკურნის ღმერთმან ნათლისცემითა, მიერითგან მერმესა მას ჩუენ ვეკრძალნეთ ყოველნი ზოგად, რაჲთა წმიდად ჴორცთა ესე სამოსელი დავიმარხოთ,
და	კლარჯ.	ნუ მცირითა სიძვითა და გულისთქუმითა, გინა სხჳთა რომლითავე ცოდვითა წარვიწყმიდოთ ზეცისა იგი ცხორებაჲ, არამედ რაჲთა დავიმკჳდროთ სასუფეველი საუკუნჱ, რომელსა ჩუენ ყოველნი მადლითა მისითა ღირს მყვენინ უფალმან.
და	კლარჯ.	და ესე ჩუენ მიერ ითქუნეს საწამებელად მკუდართა აღდგომისათჳს, ხოლო სარწმუნოებისაჲ იგი მითხრობაჲ თქუენდა მიმართ კუალად, რომელნი ითქუნეს ჩუენ მიერ ყოვლითა მოწრაფებითა გამორჩევისაჲთა, ჩუენ მიგითხართ და მოგეჴსენოს.
და	კლარჯ.	ხოლო აღთქუმული იგი სარწმუნოებისაჲ შემდგომითი-შემდგომად გაქუს, რომელი-იგი ითქუა, ვითარმედ ერთ ნათლისღებაჲ სინანულის მოსატევებელად ცოდვათა, და ერთისა მიმართ წმიდისა კათოლიკე ეკლესიისა, ჴორცითა აღდგომისა და ცხორებად საუკუნოდ.
და	კლარჯ.	ხოლო ნათლისღებისათჳს და სინანულისა პირველთა მათ სწავლათა გჳთქუამნ ჩუენ და აღდგომისათჳს მკუდართაჲსა რომელი ვთქუათ, და ადგომისათჳს ჴორცთაჲსა თქუმულ არს და კუალად ითქუნენ ნეშტნი იგი.
და	კლარჯ.	რამეთუ ესე განჩინებულად ჰრქუან წმიდასა მას და დიდებულსა ჩუენ ყოველთასა, რომელ-ესე სძალი არს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი, მხოლოდშობილისა ძისა ღმრთისაჲ.
და	კლარჯ.	რამეთუ წერილ არს: „ვითარცა-იგი ქრისტემან შეიყუარა ეკლესიაჲ და თავის თჳსი მისთჳს მისცა“ და ვითარცა-იგი შემდგომითი-შემდგომად იტყჳს.
და	კლარჯ.	მოგეცა თქუენ ზიარებად სულისა წმიდისა, საკურთხეველსა ზედა ახლისა რჩულისასა წმიდათა საიდუმლოთათჳს, რომელთა დასაბამი მიეღო, რაოდენი საღმრთოთა წიგნთა მოსცეს, და რაჲ-იგი არს ამათი ძალი, ვითარ არს მოსლვაჲ ამათდა და ოდეს და ვითარ-იგი ჴამს პყრობად.
და	კლარჯ.	და უკუანაჲსკნელ ყოვლისა, ვითარ-იგი თქუენ მომავალთა ჟამთა საქმეთა კეთილთა და სიტყუათა ღირსად მადლისა მის ყოფად, რაჲთა შეუძლოთ თქუენ ყოველთა მოღებად ცხოვრებაჲ საუკუნოჲ.
და	კლარჯ.	და ესე თუ ღმერთსა უნდეს – ითქუნედ.
და	კლარჯ.	და თქუენისა მაგის ცხორებისა.
და	კლარჯ.	და შემდგომად ამისა იტყჳს: „მეყსეულად ისმინეთ ჩემი, და ჭამეთ კეთილი, და იშუებდენ კეთილსა შინა სულნი თქუენნი“.
და	კლარჯ.	მოელიან ზეცით ანგელოზთა ერნი, და ჴმაჲ იგი ამასვე ღაღადებს უდაბნოსა:...
და	კლარჯ.	და მცირედ შემდგომად კეთილისა მის საკითხავისა ისმინეთ, ვითარ-იგი იტყჳს: „ნათელ-იღე, ნათელ-იღე, იერუსალემ, რამეთუ მოწევნულ არს ნათელი შენი“, რომლისა იერუსალემისათჳს წინაწარმეტყუელი იტყჳს, ვითარმედ: „ამისა შემდგომად გეწოდოს შენ ქალაქი სარწმუნოჲ, სიონი“.
და	კლარჯ.	სიონით გამოსრულისა მისთჳს რჩულისა, სიტყჳსა უფლისა იერუსალემით, რომელი-იგი ამიერ ყოველსა სოფელსა განიფინა, რომლისა მიმართ თქუენთჳს წინაწარმეტყუელი იტყჳს: „აღიხილენ გარემოჲს შენსა თუალნი შენნი, და იხილენ შემოკრებულნი შვილნი შენნი“.
და	კლარჯ.	ხოლო იგი მიუგებს და იტყჳს: „ვინ არიან ესე, რომელნი ვითარცა ღრუბელნი ფრინვენ, და ვითარცა ტრედნი მართ...
და	კლარჯ.	ღრუბელ სულიერებისა მისთჳს, და ტრედი უუ… ესე-იგი არს უმანკოებისა მისთჳს.
და	კლარჯ.	და კუალად იტყჳს: ვის ესმა ესევითარი და ვინ იხილა ესე, უკუეთუ მიუდგა ქუეყანაჲ დღესა ერთსა, და უკუეთუ შვა ნათესავი ერთბამად, რამეთუ მიუდგა და შვნა სიონმან ყრმანი თჳსნი სიხარულითა გამოუთქუმელითა.
და	კლარჯ.	ყოველნივე აღვივსენით მეტყუელისა მისთჳს, ვითარმედ: „აჰა ესერა მეყო იერუსალემი სიხარულ ყოვლისა ქუეყანისა და ერისა ჩემისა მშჳდობა“, იხარებდით ცანი და მხიარულ არს ქუეყანაჲ.
და	კლარჯ.	და შემდგომად ამისა იტყჳს, რამეთუ: „შეიწყალა ღმერთმან ერი თჳსი და დამდაბლდა ერისა თჳსისათჳს და ნუგეშინის-სცა“.
და	კლარჯ.	ესე იყოს უფლისა კაცთმოყუარებითა, რომელსა-იგი თქუენდა მომართ იტყჳს, რამეთუ: „აჰა ესერა აღვჴოცენ, ვითარცა ღრუბელნი, უშჯულოებანი შენნი, და ვითარცა ნისლნი –ცოდვანი შენნი“.
და	კლარჯ.	და თქუთ სიხარულით: „კურთხეულ არს ღმერთი და მამაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, რომელმან გუაკურთხნა ჩუენ ყოვლითა მით კურთხევითა სულიერითა ცათა შინა ქრისტჱს მიერ“,
და	კლარჯ.	რომლითა გუაქუს გამოჴსნაჲ სისხლითა მისითა, მოტევებაჲ ცოდვათაჲ სიმდიდრისაებრ მადლისა მისისა, რომელი გარდაჰმატა ჩუენ ზედა და შემდგომად ამისა.
და	კლარჯ.	და მერმე იტყჳს, ვითარმედ: ღმერთი, რამეთუ დიდ არს წყალობითა მრავლითა და სიყუარულითა მისითა, რომლითა შემიყუარნა ჩუენ და ვიყვენით ჩუენ მკუდარ ცოდვითა ჩუენითა, რომელმან გუაცხოვნა ჩუენ ქრისტჱს თანა.
და	კლარჯ.	მერმე კუალად ეგრევე ყოვლითა კეთილითა უფალსა აქებდით და იტყოდით, ვითარმედ: ოდეს-იგი სიტკბოებაჲ და კაცთმოყუარებაჲ გამოგჳჩნდა ჩუენ მაცხოვრისა ჩუენისა ღმრთისაჲ, არა საქმეთაგან სიმართლისათა,
და	კლარჯ.	რომელი-იგი მოჰფინა ჩუენ ზედა მდიდრად იესუ ქრისტჱს მიერ, მაცხოვრისა ჩუენისა, რაჲთა განვმართლდეთ მადლითა მისითა და მკჳდრ ვიქმნნეთ სასოებითა ცხორებისა საუკუნოჲსაჲთა.
და	კლარჯ.	ხოლო თავადმან „ღმერთმან და მამამან უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსმან, ღმერთმან დიდებისამან, მოგეცინ თქუენ სული სიბრძნისა და მეცნიერებისაჲ და გამოცხადებისაჲ ცნობითა მისითა და განანათლენინ თუალნი გონებისა თქუენისანი“
და	კლარჯ.	და დაგიცვენინ თქუენ მარადის საქმითა და სიტყჳთა და ცნობითა კეთილითა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და პატივი სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.
და	კლარჯ.	კათოლიკჱ ჰრქჳან მისთჳს, რამეთუ ყოვლისა სოფლისაჲ არს, კიდითგან ქუეყანისაჲთ ვიდრე კიდედმდე მისა, და სწავლისათჳს სოფლივისა და უკლებელად ყოველივე მეცნიერებისათჳს კაცთაჲსა,
და	კლარჯ.	ვითარ-იგი ღირს მოსლვად ბრძანებანი განჩინებად ხილულთა და არახილულთა საქმეთა ზეცისათა და ქუეყანისათა და ყოველნი ნათესავნი კაცთანი კეთილსა მსახურებასა დამორჩილებად:
და	კლარჯ.	მთავართა, და რომელნი მთავართა ქუეშე არიან, აზნაურთა და დარეთა – სოფლისა კურნებისათჳს და სიცოცხლისა და ყოვლისავე ცოდვათა სახისა, სულისაგანისა და ჴორცთაჲსა,
და	კლარჯ.	რომელნი იქმნებიან, და მოპოვნებაჲ მას შინა ყოველივე სახჱ სახელდებული სათნოებისაჲ საქმეთაგან და სიტყუათა და ყოვლითა სულიერითა თითოფერითა მადლითა.
და	კლარჯ.	ეკლესია ჰრქჳან სახელშემსგავსებულად ყოველთათჳს შესაკრებელსა, და მოსახადელისა და ერთად მოსლვისა, ვითარცა-იგი ლევიტელთასა იტყჳს უფალი, ვითარმედ: „ყოველსა კრებულსა მოუწოდე კართა ზედა კარვისა საწამებელისათა“, და სასწაულება არს, რამეთუ მოუწოდე.
და	კლარჯ.	და მეორესა შჯულსა იტყჳს მოსე, ვითარმედ: „მრქუა მე უფალმან, მომიწოდე მე ერსა და ისმინენ სიტყუანი ჩემნი“.
და	კლარჯ.	და მერმე კუალად მოსაწოდებელისა ამის სახელსა მოიჴსენებს, რომელ არს ეკლესიაჲ, ფიცართა მათთჳს ქვისათა, ვითარ იტყჳს,
და	კლარჯ.	დ...სა იყო, რომელი-იგი ველსა გარე ცენებულ ოდესმე იყო, ჴელსა ქუეშე მდგომარემან მრავლით წყლითგან რწყულთაჲსა უფროჲს ღამესა ერთსა მოსცა ნაყოფითურთ კუერთხი იგი აჰრონისი, ვითარცა მკუდრეთით აღდგა, და თავადი აჰრონ არა-მე აღდგა?
და	კლარჯ.	ვითარცა-ესე არიან, არამედ არა ყო ეგრე, რაჲთა არა მიზეზი დაედვას ზედა ჭეშმარიტებასა, ვითარმედ კაცთა განწესებითა და არა ღმრთისა ძალითა დაემტკიცნეს ეკლესიანი.
და	კლარჯ.	...და ...თა, რომელნი თაყუანის-სცემენ ჯუარსა, დასთრგუნვენ ეშმაკსა, რამეთუ ყოვლადვე ძლიერ არს და ყოველთა კეთილისმყოფელ.
და	რაბლე2	ცუფორ, ლიბერ იუნკერ, იჰ ლასს ეიჰ ვისსენ, დას და ირ მიჰ ფონ ფრაგტ, ისტ ეინ არმ უნდ ერბარმლიჰ დინგ, უნდ ვერ ფილ დარფონ ცუ ზაგენ, ველჰეს ეიჰ ფერდრუსლიჰ ცუ ჰერენ, უნდ მირ ცუ ერცელენ ვერ,
და	რაბლე2	უკეთუ ადგილი ესე აგრერიგად მყრალი არა ჰქონოდა, დილამდისინ, ალბათ, ყურსაც არ შეიბერტყავდა, ამხელად კი რეტიან ვაცსაებრ წამოვარდა, სარკმელში თავი გაყო და აღრიალდა: „დალ ბაროთ! დალ ბაროთ!“ რაიცა ჩვენებურადა ნიშნავს: „ხანძარია, ხანძარიაო“.
და	რაბლე2	ხუროსა დია შეებრალა ლომი, გულდაგულ უნახა, მოჰბანა წყლულ-იარა, მერმე ხავსითა დაუფია, გამოუტენა, დაარიგა, ზედა ბუზნი არ დაგასხდნენ, დაგხსილავენო, და თავად წყლულისა ბალახისა, ანუ ფლომისა მოსატანად წავიდა.
და	რაბლე2	რონდო. ამხელად ეხლა ნუღა მკრავთ ხელსა, ნუ გამხდით ურვილს ხელახლად ხელსა, იმჟამინდელი მაკმარეთ გმობა, ოდეს წამართვით გონი და ცნობა,
და	რაბლე2	- იონა ანდიე, გუაუსა გუსვეტან ბეგარ და ერრემედიო, ბეგარდე, ვერზელა ისსერ ლან და.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა ძელთათჳს ფიჭუთაგან ლიბანისათა მი-ჯეჯილამდე, რომელ ზღუდესა ზეცა აღმოსცენდის და თქუა პირუტყუთათჳს და ფრინველთათჳს და ქვეწარმავალთათჳს და თევზთათჳს.
და	მცხ.რუთ	და თქუა: ვიკრიბო თავი და შევიკრიბო შორის მჭელეულსა შემდგომად მომკალთა. და მოვიდა და დაადგრა განთიადითგან ვიდრე აქამომდე, და არა განისუენა მცირედცა ყანასა ამას შიდა.
და	მცხ.რუთ	და მოკუდა ელიმელექ, ქმარი იგი ნოომინისი, და დაშთა იგი და ორნი ძენი მისნი.
და	მცხ.რუთ	და მოსწყდეს ორნივე იგი ძენი მისი, მალონ და ქალეონ. და დაშთა მარტო დედაკაცი იგი ქმრისაგან თჳსისა და ორთაგან ძეთა მისთა.
და	მცხ.რიცხ	და შესძინა მერმე ბალაკ მივლინებად მთავარნი უმრავლესნი და უპატიოსნესნი ამათსა.
და	მცხ.ეზრ3	ჭამეს და სვეს, და განძღეს და მხიარულ იქმნენ, რაჟამს ოხჭანი იყო, დარეჰ მეფე შევიდა სასუენებელად და აჴდა საგებელსა თჳსსა და დაიძინა.
და	მცხ.მეფ3	და აწ შენ თჳთ უწყი, რა მიყო მე იოაბ, ძემან შარუელისამან, რა-იგი უყო ორთა მათ ერისთავთა ისრაჱლისათა: აბენეზერს, ძესა მას ნერისასა, და ამესას, ძესა მას იეთერისასა, ერისთავსა მას იუდასასა, რამეთუ მოსწყჳდნა იგინი, იძია სისხლი ღუაწლისა ჟამსა მშჳდობისასა და დასთხია სისხლი უბიწო ცხორებასა შინა თჳსსა და ჴამლთა მისთა, რომელ ესხნეს ფერჴთა მისთა.
და	მცხ.რიცხ	და ყოს მღდელმან მან ერთი ცოდვისათჳს და ერთი ყოვლად დასაწველად და ლხინება-ყოს მღდელმან მან, რომელთათჳს ცოდა სულისა მისთჳს და განწმიდოს თავი მისი.
და	მცხ.მეფ3	და აბიათარ მღდელსა ჰრქუა მეფემან სოლომონ: წარვედ ანათოთად, აგარაკსა მას შენსა, სახიდ შენდა, რამეთუ კაცი მოსაკლავი ხარ შენ დღეს და არა მოგაკუდინო შენ, რამეთუ იტჳრთე კიდობანი იგი სჯულისა მის უფლისა წინაშე მამისა ჩემისა და რამეთუ იჭირვე ყოველსავე ადგილსა, სადაცა შურებოდა მამა ჩემი.
და	მცხ.რუთ	და მოიყვანნეს ძეთა მათ მისთა თავისა თჳსისა ცოლნი მოაბელნი, სახელი ერთისა მის ურიფა და სახელი მეორისა მის რუთ. და იყოფოდეს მუნ ვიდრე ათად წლადმდე.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა რუთ მოაბელმან ნოომინს: განვიდე ველად, დავკრიბო თავი ჴუვილისაჲ შემდგომად, სადაცა ვპოო მადლი წინაშე თუალთა მისთა. და ჰრქუა მას ნოომინ: განვედ, ასულო.
და	მცხ.რუთ	და ნოომინის ქმრისაჲ იყო კაცი მეცნიერი, და კაცი ესე იყო ძლიერ ძალითა ნათესავისაგან ელიმელექისა და სახელი მისი ბოოზ. და მისცა ნოომინს სახელი ქვრიობისა საყოფელად მისსა.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა ნოომინ ორთა მათ ძის ცოლთა მისთა: წარვედით და მიიქეცით თქუენ სახიდ მამისა თჳსისა! და ყავნ უფალმან თქუენ თანა წყალობაჲ, ვითარცა-იგი ჰყავთ მკუდართა მათ თანა და ჩემ თანა!
და	მცხ.რუთ	რამეთუ მე სავსე წარვედ და ცალიერი მომაქცია მე უფალმან, რაჲსათჳს მრქუათ მე ნოომინ? და უფალმან დამამდაბლა მე და ძლიერმან ბოროტი მიყო მე.
და	მცხ.რუთ	და მოგაგენ თქუენ უფალმან კეთილისა მაგის წილ და პოვეთ თქუენ განსუენებაჲ სახლსა შინა ქმრისა თჳსისასა! და ამბორს-უყო მათ და უჯმნიდა; და აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი და ტიროდეს.
და	მცხ.რუთ	და წარმოვიდეს მიერ ორნივე და მოვიდეს ბეთლემდ. და იყო, ვითარცა მოიწინეს იგინი ბეთლემდ, ოხრიდა ყოველი იგი ქალაქი მათ ზედა და თქუეს: უკუეთუ ნანდჳლ ნოომინ არს ესე?
და	მცხ.რუთ	და სადაცა მოჰკუდე, მოვკუდე მეცა და მუნ დავეფლა. ესე მიყავნ მე უფალმან და ესე შემძინენ, რამეთუ სიკუდილმან განმწვალოს შენ შორის და ჩემ შორის.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა მათ ნოომინ: მიექეცით, ასულნო ჩემნო, და წარვედით! რაჲსათჳს მოხუალთ თქუენ ჩემ თანა? ნუუკუე ამიერითგან შჳლნი არიან მუცელსა ჩემსა და იგინი იყვნენ ქმარ თქუენდა?
და	მცხ.რუთ	მიუგო და ჰრქუა მას რუთ: ნუ შემემთხუევინ მე ეგე ყოფად, ვითარმცა დაგიტევე მე შენ და მივიქეც და წარვედ შენგან, არამედ ვიდრეცა მიხჳდე, მივიდე და სადაცა იყოფოდე, ვიყოფოდე მეცა შენ თანა, ერი შენი ერი ჩემი არს და ღმერთი შენი ღმერთი ჩემი არს.
და	მცხ.რუთ	არამედ აწ წარვედით, ასულნო ჩემნო, ამისთჳს, რამეთუ დავბერდი, და არღარა შემძლებელ ვარ მე ქმრისა სუმად, უკუეთუმცა გარქუ თქუენ, ვითარმედ შე-ღა-მძლებელ ვარ და შე-ღა-ვეყო ქმარსა, და ვშუნე მე ძენი? გ.
და	მცხ.რუთ	და აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი და მერმეცა ტიროდეს-ვე. და ამბორს-უყო ურიფა დედამთილსა თჳსსა და მიაქცია წარვიდა იგი ერისა თჳსისა. ხოლო რუთ შეუდგა და მოსდევდა მას.
და	მცხ.ეზრ3	და მას ჟამსა აღმოიკითხონ წიგნი იგი მეფისა არტაშესისი და რათიმე და სამაელ მწერალმან და სხუათა მრავალთა მათ თანა, და მსწრაფლ აღვიდენ იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა მიწერა არტაშეს მეფემან ჰრათიმისა, და ბელტედიმესა, და სამაელისა, მწერლისა, სხუათაცა ყოველთა, რომელნი მკჳდრ არიან სამარიათ კერძო და ასურასტანით და ქანანით, რომელთა მიწერეს.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ამრამისნი: აარონ, და მოსე და მარიამ. და ძენი აარონისნი: ნაბად, და აბიუდ, და ელიაზარ და ითამარ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ადა, ცოლისაგან მისისა, შვა იოაბ, და სები, და მოსა, და მელქან,
და	მცხ.ლუკა	მიუგო შესაკრებლის-მთავარმან მან რისხვით, რამეთუ შაბათსა განკურნა იგი იესუ, და ეტყოდა ერსა მას: ექუსნი დღენი არიან, რომელთა შინა ჯერ-არს საქმედ; მათ შინა მომავალნი განიკურნებოდეთ და ნუ დღესა შაბათსა.
და	მცხ.მეფ3	რათა დაამტკიცოს უფალმან ყოველივე სიტყუაჲ იგი, რომელსაცა მეტყოდა მე და თქუა: უკუეთუ დაიმარხნენ შვილთა შენთა გზანი ჩემნი და ვიდოდიან წინაშე ჩემსა ჭეშმარიტებითა, არა მოვაკლო ნაშობი შენი საყდართა შენთა და ძეთა შორის ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ეზრ3	მეფესა არტაშესის, უფალსა ჩუენსა, მონანი შენნი: არაითმე და ბეთსელემ, რომელნი თაყუანის-გცემდეს შენ, და სამელიე მწერალი, და ყოველნივე თანამზრახველნი ჩუენნი გიკითხავთ, და მსაჯულნი ასურთანი და ქანანელთანი.
და	მცხ.ეზრ3	ჟამთა მეფობისა არტაშესთა, სპარსთა მეფისა, მიწერეს მისა, რომელნი-იგი დამკჳდრებულ იყუნეს ურიასტანსა და იერუსალჱმს, ბალასამე, და მითრდატ, და ბელლაეს, და არითმოს, და ბელტეთემეოს და სამაელიეს მწერალი, და სხუანიცა მრავალნი მთავარნი მათ თანა, რომელნი დამკჳდრებულ იყუნეს ზღჳსკიდესა მას, ქანანელნი და ტჳრელნი, ამანელნი და მოაბელნი, სამარიტელნი და სხუანი მრავალნი ადგილისმპყრობელნი, მიწერეს წიგნი სახე ესრეთ
და	მცხ.მეფ3	და მოიძიეს ქალი ერთი ყოველთა საზღვართა ისრაჱლისათა და პოვეს აბისაკ სომანიტელი ქმნულკეთილი ფრიად და მოიყვანეს მეფისა თანამწოლ და მსახურად.
და	მცხ.იერ	და მიჩუენნა უფალმან ორნი კიშტენი ლეღჳსანი, მდებარენი წინაშე პირსა ტაძრისა უფლისასა შემდგომად გარდასახლებისა ნაბუქოდონოსორისაგან, მეფისა ბაბილონისა, იექონიასსა, ძისა იოაკიმ მეფისა იუდაჲსსა და მთავართა იუდაჲსთა და ჴელოვანთა შემწირავთა და მდიდართა იერუსალიმით და შთაყვანებისა მათისა ბაბილონად.
და	მცხ.მეფ3	და შევიდა ბერსაბე წინაშე მეფისა. და მეფე მოხუცებულ იყო ფრიად და აბისაქ სომანიტელი დგა წინაშე მეფისა მსახურად.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნეს ყოველივე ასისთავთა მათ, რომელი ამცნო იუდე მღდელმა ბრძენმან, და შევალნ კაცები იგი განაწილებულნი მცველად შემდგომითი შემდგომად და შევიდეს იუდაე მღდელისა.
და	მცხ.დან	დადგეს განმზადებულებასა ზედა მისსა, შეურაცხ იქმნას, და არა მისცეს მის ზედა დიდებაჲ მეფობისა, და მოვიდეს იეფობისა თანა და განაძლიეროს მეფობა შებრკოლებისა მიერ.
და	მცხ.მეფ3	და იყოს, რაჟამს შეისუენოს უფალმან ჩემმან, მეფემან, ვიპოვნეთ მე და სოლომონ შეცოდებულ.
და	მცხ.რიცხ	მოიღე კუერთხი ეგე და შეკრიბეთ კრებული შენ და აჰრონ, ძმამან შენმან, და არქუთ კლდესა წინაშე მათსა, და გამოსცეს წყალი და გამოუდინოს მათ წყალი კლდისაგან და ასუას კრებულსა ამას და საცხოვარსა მათსა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ნათან: უფალო ჩემო, მეფე, შენ ესრეთ ბრძანეა, ვითარმედ ჩემსა შემდგომად მეფობდეს ადონია და დაჯდეს საყდარსა ჩემსა?
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ შთამოვიდა დღეს და დასწყჳდნა ზროხა და ცხოვარი და კრავები ფრიად, და უხდიან ყოველნი ძენი მეფისანი და იოაბ სპასპეტი შენი და აბიათარ მღდელთმოძღუარი და მთავარნი შენნი, იშუებენ და იხარებენ წინაშე მისა და იტყჳან, ვითარმედ: ცხოვნდინ მეფე ადონია.
და	მცხ.მეფ3	და მე, მონა შენი, და სადუკ მღდელთმოძღვარი და ბანეა, ძე იოადისი, და სოლომონ, ძე შენი, არა მიუყვანებიან.
და	მცხ.იოან	ამას ესმა, ვითარმედ: იესუ მოსრულ არს ჰურიასტანით გალილეას; მოვიდა მისა და ევედრებოდა, რაჲთა მივიდეს მის თანა და განკურნოს ძე იგი მისი, რომელი მიახდა სიკუდიდ.
და	მცხ.მეფ3	მიუგო დავით და ჰრქუა: შემოუწოდეთ ბერსაბეს! და შემოვიდა ბერსაბე წინაშე მეფისა.
და	მცხ.ეზრ2	და მიერ დღითგან, ვინათგან უბრძანე, რათა არა იყუნენ იგინი მთავრად იუდასა ზედა, მეოცით წლითგან ვიდრე მეოცდაათ წლადმდე, მეორედ არტაშეს მეფისა ათორმეტ წელ, და მე და ძმანი ჩემნი ვიყვენით მთავრად, მძლავრობით ჩუენ არავისი ვჭამეთ და არცა ვსუთ.
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ, ვითარცა-იგი პირველად ვეფუცე უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა, ვითარმედ სოლომონ, ძე ჩემი, მეფობდეს ჩემსა შედეგად და იგი დაჯდეს საყდართა ჩუენთა, ეგრეცა ვყო დღეს დღე.
და	მცხ.მეფ3	და ბერსაბე დამხედ თაყუანი-სცა მეფესა და თქუა: უკუნითი [უკუნისამდე] ცხონდი, მეფე დავით.
და	მცხ.მეფ3	და მოუწოდა მეფემან სადუკს მღდელსა და ნათანს წინაწარმეტყუელსა და ბანეას, ძესა იოადისასა, და შემოვიდეს იგინი წინაშე მეფისა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მათ: წარიყვანენით თქუენ თანა მონანი უფლისა თქუენისანი და აღსვით სოლომონ, ძე ჩემი, საყდარსა ჩემსა და შთავედით გეონად.
და	მცხ.მეფ3	და სცხედ მას მეფედ კურთხევად სადუკ მღდელმან და ნათან წინაწარმეტყუელმან ყოველსა ზედა ისრაჱლსა, და ნესტუსა დაბერეთ და თქუთ: უკუნისამდე ცხოვნდინ მეფე სოლომონ!
და	მცხ.მეფ3	და აღმოვედინ აქავე და თქუენ მის თანა, და შემოვიდეს იგი და დაჯდეს იგი საყდართა ჩემთა. და იგი მეფობდეს ჩემ წილ და მას მივსცე ბრძანება, რათა მეფობდეს იგი ყოველსა ზედა იუდასა და ისრაჱლსა.
და	მცხ.მეფ3	სიტყუად იწყო ბანეა, ძემან იოადისამან, მეფისა და ჰრქუა: იყავნ ეგრე! და დაამტკიცა უფალმან ღმერთმან უფლისა ჩუენისა, მეფისა.
და	მცხ.მეფ3	და შთავიდა სადუკ მღდელი და ნათან წინაწარმეტყუელი და ქერეთი და ოფელეთი. და აღსვეს სოლომონ ზედა საჴედარსა მეფისა დავითისასა და შთავიდეს გეონად.
და	მცხ.მეფ3	და მოიღო სადუკ ამპოლი ზეთისა კარვით და სცხო სოლომონს და დაბერეს ნესტუსა რქისასა და თქუა ყოველმან ერმან: უკუნისამდის ცხოვნდინ სოლომონ მეფე!
და	მცხ.მეფ3	და მსახურნი იგი მეფისანი სცემდეს ნესტუსა და როკვიდეს და ძნობდეს წინაშე მეფისა და იხარებდეს სიხარულითა დიდითა. და ოხრიდა ქუეყანა ჴმითა მით ღაღადებისათა.
და	მცხ.მეფ3	და ესმა ადონიას და ყოველსა ერსა, რომელ-იგი მის თანა იყო და დასცეს შვება იგი მათი და ესმა იოაბს და თქუა: რა არს ჴმაჲ ესე ოხრისა ქალაქსა ამას შინა?
და	მცხ.მეფ3	და ვიდრე იგი ამას იტყოდაღა ოდენ, მი-ხოლო-ვიდა იონათან, ძე აბათაქ მღდელთმოძღურისა, და ჰრქუა მას: ადონია, შემოვედ შინა, რამეთუ კაცი კეთილი ხარ და სიტყუაჲ კეთილი მოგაქუს.
და	მცხ.მეფ3	და მიავლინა მის თანა სადუკ მღდელი და ნათან წინაწარმეტყუელი და ბანეა, ძე იოადისი, და ქერეთი და ოფელტი. და აღსვეს იგი საჴედარსა მეფისასა.
და	მცხ.მეფ3	და სცხეს მას მეფედ სადუკ მღრდელმან და ნათან წინაწარმეტყუელმან გეონსა შინა, და აღმოვიდენ მუნით, სიხარულითა და ოხრიდა ქუეყანა განცხრომით. ესე იგი ჴმა არს, რომელი გესმოდა თქუენ.
და	მცხ.მეფ3	და შევიდა ერი იგი და აკურთხევდეს უფალსა ჩუენსა დავითს და ჰრქვეს მას: დიდებულ-ყავნ უფალმან სახელი ძისა შენისა სოლომონისი უფროს სახელისა შენისა და აღიმაღლენ საყდარი მისი უფროს საყდრისა მაგის შენისა. თაყუანი-სცა მეფემან ცხედართა თჳსთა ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და ესე თქუა მეფემან: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა, რომელმან მომცა მე დღეს ნაშობისაგან მუცლისა ჩემისა დაჯდომად საყდართა ჩუენთა და მიჩუენა თუალთა ჩემთა მხილვარეთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მომძღურეთა მათთა, ვიდრე ისაქარითგან და ზაბულონით და ნეფთალემით მოართმიდეს მათ აქლემებითა და ჯორებითა და ვირებითა და აზავრებითა საზრდელსა: ფქჳლსა და ლეღჳსკუერსა, სკიჭსა და ღჳნოსა, ზეთსა, ჴბოსა და ცხოვარსა მრავლად, რამეთუ სიხარული იყო ისრაჱლსა.
და	მცხ.მეფ3	და ვითარცა ესმა ესე მათ ყოველთა, განკრთეს და აღდგეს ყოველნი, რომელნი პურად სხდეს ადონიასა თანა, და წარვიდეს თჳთოეულად გზასა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ3	და უთხრეს სოლომონს, ვითარმედ შეეშინდა ადონიას მეფისაგან სოლომონისა და მოხვეულ არს საკურთხეველსა უფლისასა და იტყჳს: მეფუცენ მე დღეს მეფე სოლომონ, რათა არა მომკლას მახჳლითა მონა ესე თჳსი.
და	მცხ.მეფ3	მიუგო სოლომონ და ჰრქუა: უკუეთუ ბრძენი იყოს იგი სიტყჳთა და მართალი დგეს ჩემ თანა, არა მოკუდეს იგი, უკუეთუ ბოროტი რამე ყოს ჩემ თანა, მოკუდეს.
და	მცხ.მეფ3	და მიავლინა მეფემან სოლომონ მოციქულნი და მოიყვანეს საკურთხეველისა მისგან და შევიდა ადონია წინაშე მეფისა და თაყუანი-სცა მას და ჰრქუა სოლომონ: გვალე, მივედ სახიდ შენდა!
და	მცხ.მეფ3	და მოვიდეს დღენი სიკუდილისა დავითისნი, და ამცნო ძესა თჳსსა სოლომონს და ჰრქუა:
და	მცხ.მეფ3	და დაიცვენ გზანი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისანი, რათა ხჳდოდი ყოველთა ბრძანებათა მისთა და ყოველთა მცნებათა მისთა და სამართალთა მისთა და წამებათა მისთა, რომელ-იგი წერილ არიან სჯულსა მას მოსესასა, რათა წარგემართოს ყოველი, რასაცა იქმოდი და რასაცა მიჰხედო.
და	მცხ.მეფ3	აწ ყავ შენ მისთჳს სიბრძნითა შენითა და ნუ შთაავლინებ სიბერესა მისსა მშჳდობით ჯოჯოხეთად.
და	მცხ.მეფ3	და ძეთა ბერზელის გალადელისათჳს ყავ წყალობა და პურისმტე-ყვენ იგინი ტაბლასა შენსა, რამეთუ ესე ფრიად მსახურებდა წინაშე ჩემსა, რაჟამს ვივლტოდე მე პირისაგან აბესალომისა, ძმისა შენისა.
და	მცხ.მეფ3	და სემეი, ძე გერასი იემენელისა, რომელი ბავრიმეველი იყო, იგიცა მწყევდა მე წყევასა სიმწარისასა დღესა მას, რომელსა წარმოვიდოდე მე მეოტებით ბანაკითურთ და მომეგებოდა მე კიდემდე იორდანისა და ვეფუცე მას უფალსა და ვთქუ, ვითარმედ: არა მოგკლა შენ მახჳლითა.
და	მცხ.მეფ3	ხოლო შენ ნუ განამართლებ მას, რამეთუ კაცი ბრძენი ხარ შენ და გულისხმა-ყო, რა უყო მას და შთაჴადო სიბერე მისი სისხლით ჯოჯოხეთად.
და	მცხ.მეფ3	და დაიძინა დავით მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა ქალაქსა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ3	სოლომონ დაჯდა საყდარსა დავითის, მამისა თჳსისასა, და იყო იგი ათორმეტისა წლისა. და განემზადა მეფობა მისი ფრიად.
და	მცხ.მეფ3	და შევიდა ადონია, ძე აგითასი, ბერსაბესა, დედისა სოლომონისა და თაყუანი სცა მას. ხოლო მან ჰრქუა მას: მშჳდობითა შემოსულა შენი? და მან თქუა: მშჳდობით.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას: შენ იცი, რამეთუ ჩემი იყო მეფობა და ჩემ ზედა იყო პირი ყოვლისა ისრაჱლისა მეფობად. და იქცა მეფობა და იქმნა ძმისა ჩემისა, რამეთუ ღმრთისა მიერ იყო.
და	მცხ.მეფ3	და აწ თხოვასა ერთსა მცირესა ვითხოვ შენგან, ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა. და ჰრქუა მას ბერსაბე: იტყოდე!
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას: არქუ სოლომონს მეფესა, რამეთუ არა გარემიიქციოს პირი მისი შენგან და მომეცინ მე აბესკა სომანიტელი ცოლად.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას ბერსაბე: კეთილ, და მე ვეტყოდი მეფესა შენთჳს.
და	მცხ.მეფ3	და შევიდა ბერსაბე მეფისა სოლომონისა სიტყუად მისა ადონიასთჳს. და ზეაღდგა მეფე სოლომონ და მიეგებოდა დედასა თჳსსა და ამბორს-უყო მას და დაჯდა საყდარსავე თჳსსა და დაუდგეს საყდარი დედასა მეფისასა. და დაჯდა მარჯუენით მისა.
და	მცხ.მეფ3	მიუგო მას მეფემან სოლომონ და ჰრქუა დედასა თჳსსა: რად ითხოვ აბისაკს სომანიტელსა ადონიასათჳს? არამედ მოუთხოე მას მეფობა ესე, რამეთუ იგი არს ძმა უხუცესი, რამეთუ მის თანა არს აბიათარ მღდელი და იოაბ, ძე შარუელისი, სპასპეტი და მეგობარი მისი.
და	მცხ.მეფ3	და ფუცა მეფემან სოლომონ უფლისა სახელი და თქუა: ესე მიყავნ მე ღმერთმან და ესე შემძინენ, რამეთუ სავნებელად თავისა თჳსისა თქუა ადონია სიტყუაჲ ეგე.
და	მცხ.მეფ3	აწ ცხოველ არს უფალი, რომელმან განმამზადა მე და დამსვა მე საყდარსა ზედა დავითის, მამისა ჩემისასა, და ყო სახელი ჩემი, ვითარცა მეტყოდა მე უფალი, რამეთუ დღეს სიკუდილით მოკუდეს ადონია.
და	მცხ.მეფ3	და წარავლინნა სოლომონ მეფემან ბანეას, ძე იოადასი, და მოკლა ადონია მას დღესა შინა.
და	მცხ.მეფ3	და მიესმა იოაბს, ძესა შარუელისასა, რამეთუ იოაბ მიდრეკილ იყო კვალსა ადონიასასა და არა კვალსა სოლომონისასა და შეივლტოდა იოაბ კარავსა მას უფლისასა და მობმა-უყო რქათა მათ საკურთხეველისათა.
და	მცხ.მარკ	და ჰკითხა მას პილატე და ჰრქუა: შენ ხარა მეუფე ჰურიათაჲ? ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მას: შენ იტყჳ.
და	მცხ.მეფ3	მივიდა ბანეა, ძე იოადისი, იოაბისათჳს კარავსა მას უფლისასა და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს მეფე: გამოვედ! და ჰრქუა იოაბ: არა გამოვიდე ამიერ, არამედ აქავე მოვკუდე. და მიიქცა ბანეა, ძე იოადისი, უთხრა მეფესა და ჰრქუა: ესრე თქუა იოაბ და ესრე მომიგო.
და	მცხ.მეფ3	ჰრქუა მას მეფემან: მივედ და უყავ მას, ვითარცა-იგი თქუა, და მოკალ და დაფალ იგი, და აღვჴოცო დღეს სისხლი იგი, რომელსა დასთხევდა იოაბ მედად ჩემგან და სახლისაგან მამისა ჩემისა.
და	მცხ.მეფ3	და განრჩუნა ტაძარი იგი შინაგანი ძელითა ფიჭჳსათა, კამარები მისნი და სვეტნი მისნი გამოქანდაკებულნი ყოველი ძელითა ფიჭუთა და არა ჩნდა ქვა
და	მცხ.მეფ3	მიაქცია უფალმან სისხლი იგი მისი უსამართლო თავსავე ზედა მისსა, ვითარცა შეემთხჳა ორთა მათ კაცთა მართალთა და უსახნიერესთა მისთა, და მოსწყჳდნა იგინი მახჳლითა და მამამან ჩემმან არა უწყოდა სისხლი იგი. აბენერ, ძე ნერისი, ერისთავი ისრაჱლისა, და ამესა, ძე იეთერისი, ერისთავი იუდასი.
და	მცხ.მეფ3	დააკრბედ სისხლნი მათნი თავსა მაგისსა და თავსა ნათესავისა მაგისისა უკუნისამდე, და დავითისა და ნათესავისა მისისა და სახლისა მისისა და საყდრისა მისისა იყავნ მშჳდობაჲ უკუნისამდე უფლისა მიერ.
და	მცხ.მეფ3	და აღჴდა ბანეა, ძე იოადისი, და შეემთხჳა მას და მოკლა იგი და დაფლა იგი საფლავსა მას უდაბნოსასა.
და	მცხ.მეფ3	და მისცა მეფემან სოლომონ ბანია, ძე იუდასი, იოაბის წილ ერსა მას ზედა და მეფობა წარემართებოდა.
და	მცხ.მეფ3	და წარავლინა მეფემან და მოუწოდა სემეის, ძესა გერასისა, და ჰრქუა მას: იქმენ შენდა სახლი იერუსალჱმს, და დაეშენე მუნ და ნუ ვიდრე განხვალ მუნით.
და	მცხ.მეფ3	და იყოს დღესა მას მოსულისა შენისასა, და ნუ წიაღჴდენ ნაღვარევსა მას კედრონისასა. უწყებით უწყოდე, რამეთუ მოჰკუდე და სისხლი შენი იყავნ თავსა შენსა ზედა. და აფუცა იგი მეფემან მას დღესა შინა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა სემეი: კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ სთქუ, უფალო ჩემო მეფე, ეგრე ყოს მონამან შენმან. და დაჯდა სემეი იერუსალჱმსა შინა სამ წელ.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, შემდგომად სამისა წლისა ივლტოდენ ორნი მონანი სემეისნი და მივიდეს ანქუშის, ძისა მაქიასა, მეფისა გეთელთასა, და უთხრეს სემეის და ჰრქუეს: აჰა, ორნი იგი მონანი შენნი გეთს არიან.
და	მცხ.მეფ3	და აღდგა სემეი და დაასხნა კარაულსა თჳსსა და მივიდა გეთად ანქუშისა, მეფისა გეთელთასა, თხოვად მონათა მათ თჳსთა და მივიდა სემეი და მოიყვანა მონანი იგი თჳსნი გეთით.
და	მცხ.მეფ3	და უთხრეს სოლომონს და ჰრქუეს: მივიდა სემეი იერუსალჱმით გეთად და მოიყვანნა მონანი იგი თჳსნი.
და	მცხ.მეფ3	და მიავლინა მეფემან და მოუწოდა სემეის და ჰრქუა: არა გაფუცე შენ უფლისა და დავდევ შენ ზედა აღთქმა და ვთქუ: დღესა, რომელსა განხჳდე იერუსალჱმით და მიხჳდე მარჯულ ანუ მარცხლ, უწყებით უწყოდე, რამეთუ სიკუდილით მოჰკუდე, და მარქუ მე: კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ მესმა.
და	მცხ.მეფ3	და აწ რად არა იმარხე ფიცი იგი უფლისა და მცნება იგი, რომელ გამცენ?
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან სემეის: შენ თჳთ იცი ყოველი სიბოროტე შენი, რომელ უწყის გულმან შენმან, რაოდენი-რა უყავ დავითს, მამასა ჩემსა, და მიგაგო უფალმან უფალმან უკეთურება იგი შენი თავსა შენსა.
და	მცხ.მეფ3	და მეფე სოლომონ კურთხეულ არს და საყდარი დავითისი ჰგიეს წინაშე უფლისა უკუნისამდე.
და	მცხ.მეფ3	და უბრძანა მეფემან სოლომონ ბანეას, ძესა იოადისასა, და განვიდა და მოკლა იგი და მოკუდა სემეი.
და	მცხ.მეფ3	და ესე წართქუეს წინაშე მეფისა და ჰრქუა მეფემან: შენ იტყჳ, ვითარმედ: შვილი ჩემი ცოცხალი ესე არს და შვილი მაგისი მომკუდარი იგი არს? და შენ იტყჳ: არა, არამედ შვილი შენი მომკუდარი იგი არს და ჩემი შვილი ცოცხალი ესე არს?
და	მცხ.მეფ3	და შეიყუარა სოლომონ უფალი სლვად მცნებათა მათ დავითის, მამისა თჳსისათა, ხოლო მაღალთა მათ ზედა იგიცა შესწირვიდა მსხუერპლსა და უკმევდა საკუმეველსა.
და	მცხ.მეფ3	და აღდგა, წარვიდა მეფე გაბაონად შეწირვად მუნ, რამეთუ იგი უმაღლეს და უდიდებულეს არს, და ათასი მსხუერპლი შესწირა ზედა საკურთხეველსა მას გაბაონსა.
და	მცხ.მეფ3	და ეჩუენა უფალი სოლომონს ძილსა შინა ღამე. და ჰრქუა უფალმან სოლომონს: ითხოვე რა შენ თხოვა თავისა შენისა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა სოლომონ: შენ ჰყავ მონისა შენისა თანა, დავითის, მამისა ჩემისა, წყალობაჲ დიდი, ვითარცა ვიდოდა შენ წინაშე ჭეშმარიტებით და სიმართლით და სიწრფოებითა გულისათა შენდამი, და დაუმარხე მას წყალობა ესე დიდი - დაჯდომად ძე მისი საყდარსა მისსა, ვითარცა-ესე დღეს-დღე.
და	მცხ.მეფ3	და აწ, უფალო ღმერთო ჩემო, შენ მიეც ერსა ამას შენსა დავითის წილ, მამისა ჩემისა, და მე ვარ ყრმა მცირე და არა ვიცი გასულა ჩემი და გამოსულა ჩემი.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქვა მას უფალმან: ამისთჳს, რამეთუ ითხოვე შენ სიტყუაჲ ესე ჩემგან, და არა ითხოვე თავისა შენისა დღენი მრავალნი, და არა ითხოვე სიმდიდრე და არცა ითხოვე თავნი მტერთა შენთანი, არამედ ითხოვე თავისა შენისა გულისხმის-ყოფაჲ სმენად სიმართლისა,
და	მცხ.მეფ3	აჰა, ვყავ მსგავსად სიტყჳსა შენისა და მიგცე შენ გული გონიერი და ბრძენი და შენებრ არა ვინ იყო უწინარეს შენსა, და შენსა შემდგომად არა აღდგეს მსგავსი შენსა.
და	მცხ.მეფ3	და რომელღა არა ითხოვე, მი-ვე-გცე შენ და სიმდიდრე და დიდებაჲ შენ ვითარ კაცი არა ვინ იყო მეფეთა შორის შენებრივ.
და	მცხ.მეფ3	და განიღჳძა სოლომონ და იყო ჩუენება, და აღდგა და შევიდა იერუსალჱმად. და წადგა წინაშე პირსა კიდობნისა შჯულისა უფლისა სიონს შინა და შესწირა მსხუერპლი დასამშჳდებელი და ყო სიხარული დიდი თავისა თჳსისა და ყოველთა მონათა მისთა.
და	მცხ.მეფ3	მას ჟამსა წარმოდგეს სოლომონ მეფისა ორნი დედანი მეძავნი და დადგეს წინაშე მისა.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა ერთმან დედაკაცმან: ჩემდა მოიხილე, უფალო, მე და დედაკაცი ესე ვიყოფოდეთ სახლსა ერთსა და ვშევ სახლსა მას შინა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, მესამესა დღესა შობითგან ჩემით შვა დედაკაცმანცა ამან ძე, და ვიყვენით სახლსა მას შინა ორნივე ჩუენ ხოლო და სხვა არა ვინ იყო ჩუენ თანა სახლსა მას.
და	მცხ.მეფ3	და აღდგა შუაღამესა ოდენ და მიმპარა ყრმა იგი ჩემი მჴართაგან ჩემთა და მჴევალსა შენსა მეძინა და დააძინა უბესა თჳსსა და ყრმა იგი მისი მომკუდარი შემოაწვინა უბესა ჩემსა.
და	მცხ.მეფ3	და აღვდეგ, რათამცა ვაწოე ყრმასა მას ჩემსა და იგი იყო მომკუდარი, და ვიხილე განთიად და არა იყო ყრმა იგი ჩემი, რომელ მეშვა მე.
და	მცხ.მეფ3	და სხუაჲ იგი დედაკაცი ეტყოდა: არა, ესე ჩემი არს და ცოცხალ არს, მომკუდარი იგი არს შვილი შენი. და ერთმან თქუა: არა, არამედ მომკუდარი იგი შენი არს და ცოცხალი ეგე ჩემი არს.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა მეფემან: მომართუთ მე მახჳლი! და მოიღეს მახჳლი წინაშე მეფისა.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა მეფემან: განკუეთეთ ყრმა იგი მწოვარი ცოცხალი ორგან და მიეცით ზოგი მისი მას და ზოგი მისი მას.
და	მცხ.მეფ3	მიუგო დედაკაცმან, რომლისა იყო ყრმა იგი ცოცხალი, და ჰრქუა მეფესა (რამეთუ შეელმა მუცელი მისი ზედა შვილსა მას თჳსსა) და თქუა: ჩემდა მოიხილე, მეფე, მიეცით მაგას ყრმა იგი ცოცხალი და სიკუდილით ნუ მოაკუდინებთ და ერთი იგი იტყოდა: ნუცამცა ჩემდა არს, ნუცა მაგისა, განკვეთეთ ორგან!
და	მცხ.მეფ3	და მიუგო მეფემან და თქუა: მიეცით მაგას დედაკაცსა ყრმა ეგე ცოცხალი, რომელმან თქუა, ვითარმედ: ეგე მიეცით მაგას და სიკუდილით ნუ მოაკუდინებთ, რამეთუ ეგე არს დედა მაგისი.
და	მცხ.მეფ3	და ესმა ყოველსა ისრაჱლსა სასჯელი ესე, რომელ საჯა მეფემან, და შეეშინა ერსა მას პირისაგან მეფისა, რამეთუ იხილეს, ვითარმედ სიბრძნე ღმრთისა არს მის თანა ყოფად სიმართლისა.
და	მცხ.მეფ3	ელიაბ და აქია, ძენი სისასნი, მწიგნობარნი, და იოსაფატ, ძე აქილიდისი, ზედამდგომელი მოსაჴსენებელთა.
და	მცხ.მეფ3	და ბანეა, ძე იოადისი, სპასპეტი, და სადუკ და აბიათარ-მღდელნი.
და	მცხ.მეფ3	და აზარია, ძე ნათანისი, ზედა საქმისა მაწვეველად და ზაბოთ, ძე ნათანისი, მღდელი-საყუარელი მეფისა.
და	მცხ.მეფ3	და აქიელ, მოღუაწე და ელიაბ, ძე იოასი, ერსა ზედა და ადონირამ, ძე ედრამისი, - ხარკთა ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და დაედგინნეს სოლომონს ათორმეტნი მბრძანებელნი ისრაჱლსა ზედა მოღუაწედ და წინამძღუარად და როჭიკისა მიმცემელად სახლსა მას სამეუფოსა, რომელთა ხუდის წელიწადსა შინა როჭიკისა მიცემა თჳთო თჳთოს თვესა მას.
და	მცხ.მეფ3	ძე რექაბისი მაქმასს და ზალამინს და ბეთსამუს და ედომს ვიდრე ბეთნამდე.
და	მცხ.მეფ3	იაქირ, ძე ექორებისი, ბეთნამს, ლუზას და ამექსას და ფარაქიმს, ანადაბს და მათსასას და ფატის კაცი ერთი, რომლისა ტაბაათ, ასული სოლომონისი, იყო ცოლად მისა.
და	მცხ.მეფ3	ბაქსას, ძე აქაბისი, ეთამას და მაგედონს და ყოველთა მათ მკჳდრთა სასართანისათა ქვე აღეზრაესსა ბეთსანითგან ვიდრე აბელაულამდე და მაებერდამდე.
და	მცხ.მეფ3	ოკამ, ძე გამერისი, გალადიტელისა, მისი იგი ნაწილი რაგაბანს ბასანს, სამეოცი ქალაქი დიდ-დიდი და შეზღუდვილი და მოქლონები რვალისა.
და	მცხ.მეფ3	აქიმაას - ნეფთალიმს, და მან მიიყვანა ბასემად, ასული სოლომონისი, ცოლად.
და	მცხ.მეფ3	გამერ, ძე სადადესი, ქუეყანასა მას გაადისასა, ქუეყანასა მას სეონისასა, მეფესა მას ზედა ესებონისასა, და ოგს, მეფესა მას ზედა ბასანისასა. და ნასიბ ქუეყანასა მას იუდასასა.
და	მცხ.მეფ3	და იოსაფატ, ძე ფარასუქისი, ისაქარს და მსახურებდეს სოლომონ მეფესა, რომელნი დაედგინნეს ჴელმწიფენი, ყოველთავე რა განწესებულად იყო ტაბლად სამეუფოდ, კაცად-კაცადი თთუესა თჳსსა, და არა გარდააქცევდეს სიტყუასა. და ქრთილი და ბზე საჴედართათჳს და საეტლეთათჳს მოაქუნ ადგიდ, სადაცა არიან მეფე კაცად-კაცადი საბრძანებელით თჳსით.
და	მცხ.მეფ3	და ისრაჱლი ურიცხუ იყო, ვითარცა ქჳშა ზღჳსა კიდისა სიმრავლითა, ჭამდეს და სუმიდეს და იხარებდეს.
და	მცხ.მეფ3	და სოლომონ უფლებდა შარავანდედთა მათ ზედა მდინარითგან ქუეყანისა მისგან უცხოთესლთასა ვიდრე საზღვრამდე ეგჳპტისა. და მოართმიდეს ძღუენსა და ჰმონებდეს სოლომონს ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.
და	მცხ.მეფ3	და ესე როჭიკი იყო სოლომონისი, - დღესა შინა ოცდაათი სათუელი სამინდო და ორმოცი სათუელი ფქვილი გერმაკი,
და	მცხ.მეფ3	და ათი ზვარაკი და ოცი ფური და ასი ცხოვარი და ნადირი, ირემი და ქურციკი და რჩეულ-რჩეული მფრინველთა.
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ ჴელმწიფე იყო ყოველსა ზედა წიაღ მდინარით თაფსაით ვიდრე გაზადმდე ყოველსა მას მეფობასა ვიდრე წიაღ მდინარედმდე, და იყო მისა მშჳდობაჲ ყოველთაგან გარემოთა.
და	მცხ.მეფ3	დამკჳდრებულ იყო იუდა და ისრაჱლი სასოებით კაცად-კაცადი ვენაჴსა თჳსსა და ლეღოვანსა ჭამდეს და სუმიდეს დანითგან ვიდრე ბერსაბემდე ყოველთა დღეთა სოლომონისათა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო სოლომონისი ორმეოც ათასი ჴრდალი საეტლეთა და ათორმეტ ათასი საჴედართა.
და	მცხ.მეფ3	და მისცა უფალმან სოლომონს სიბრძნე და მეცნიერება დიდად ფრიად და გულისხმის-ყოფა, ვითარცა ქჳშა ზღჳსა.
და	მცხ.მეფ3	და განმრავლდა სიბრძნე სოლომონისი უფროს წინანდელთა კაცთასა და უმეტეს მეცნიერთა ეგჳპტისათა.
და	მცხ.მეფ3	და განბრძნდა უფროს ყოველთა კაცთა და უბრძენე ეთამ იზრაიტელისა და ზამბრისა და ეთამისა და ქალქაკისა და დარდაესა, ძეთა მალაისათა, და იყო სახელოვან ყოველთა თესლთა გარემოთა.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა სოლომონ სამ ათასი იგავი და იყუნეს ქებანი მისნი ხუთ ათას.
და	მცხ.მეფ3	და მოუვლინა სოლომონ ქირამისა და ჰრქუა:
და	მცხ.მეფ3	და აწ დაამშჳდა უფალმან ღმერთმან ჩემმან გარემო ჩემსა და არავინ არს მავნებელ და არცა შემთხუევა ბოროტისა.
და	მცხ.მეფ3	და, აჰა, მე ვიტყჳ შენებად ტაძრისა სახელად უფლისა ღმრთისა ჩემისა, ვითარცა ეტყოდა უფალი ღმერთი დავითს, მამასა ჩემსა, და ჰრქუა: ნიშები შენი, რომელ მისცე შენ წილ საყდარსა შენსა, მან აღაშენოს ტაძარი სახელისა ჩემისა.
და	მცხ.მეფ3	და აწ ბრძანე, და, კაფონ ძელი მონათა შენთა ლიბანეს და, აჰა, მონანიცა ჩემნი მოვიდენ მონათა შენთა თანა და ნაშრომი მონათა შენთა მიგცე შენ ყოველივე, რაცა სთქვა შენ. თჳთ უწყი, რამეთუ არა არს აქა კაცი, რომელმანცა იცოდა კაფა ძელისა, ვითარ-ეგე სიდონელთა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა ესმა სიტყვა ესე სოლომონისი ქირამს, განიხარა ფრიად და თქვა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი, რომელმან მოსცა დავითს შვილი ბრძენი ერსა ამას ზედა დიდსა.
და	მცხ.მეფ3	მონათა ჩემთა მოიღონ ლიბანით ზღჳსკიდედ, და შევდგა ხვეულად და მოვიღო ზღჳთ და მოვაწიო ადგილად, სადაცა ბრძანო შენ და შენ მიიღო და ჰყო ნიში ჩემი და სცე პური სახლსა ჩემსა.
და	მცხ.მეფ3	და უძღუანებდა ქირამ სოლომონს ფიჭუსა და ნაძუსა და ყოველსა ნებასა მისსა.
და	მცხ.მეფ3	და სოლომონ სცის ქირამს ოც ათას სათუელი იფქლი და ოცათი საწყაული ზეთი. ამას მისცემდა სოლომონ ქირამს წლითი წლად.
და	მცხ.მეფ3	და უფალმან მისცა სიბრძნე სოლომონს, ვითარცა აღუთქვა მას და იყო მშჳდობა შორის ქირამისა და სოლომონისა და აღთქმა-ყვეს ურთიერთას.
და	მცხ.მეფ3	და გამოიყვანა მეფემან სოლომონ მოქმედი ყოვლისაგან ისრაჱლისა. და იყო მოქმედი იგი ოცდაათი ათას მამაკაც.
და	მცხ.მეფ3	და განაწესა მიმავალი ლიბანედ, ათი ათასმან თთუე ერთი დაყვეს ლიბანეს, ორი თთუე სახლსა თჳსსა. და ადონირამ იყო მოქმედსა მას ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო სოლომონისი მოტჳრთე სამეოცდაათ ათას და ოთხმეოც ათას ქვისმჴდელნი მთასა შინა.
და	მცხ.მეფ3	და უხუცესნი მბრძანებელნი, რომელ დაედგინნეს სოლომონს, ზედა საქმესა მას მოძღურად სამ ათას და ხუთას ზედა ერსა მას მოქმედსა.
და	მცხ.მეფ3	და უბრძანა მეფემან და მოიხუნეს ლოდნი დიდნი ქვათა მათგან პატიოსანთა საძირკველად ტაძრისა მის ქვანი გამოკვერვილნი.
და	მცხ.მეფ3	და გამოკვერნეს ძეთა მათ სოლომონისათა და ძეთა მათ ქირამისათა და ბიბლელთა და დაამზადეს ძელი და ქვა საშენებელად ტაძრისა მის სამ წელ.
და	მცხ.მეფ3	და თჳსი იგი ტაძარი აღასრულა სოლომონ ათცამეტსა წელსა და აღასრულა ყოველივე საქმე ტაძრისა მის თჳსისა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, წელსა მას ოთხას და მეორმოცესა შემდგომად გამოსლვისა მის ძეთა ისრაჱლისათა ქუეყანით ვგჳპტით, წელსა მეოთხესა თთვესა მეორესა, სუფევასა სოლომონ მეფისასა ისრაჱლსა ზედა, იწყო საქმედ ტაძრისა მის უფლისა.
და	მცხ.მეფ3	და ტაძარი იგი, რომელ აღუშენა სოლომონ მეფემან უფალსა, სამეოც წყრთა - სიგრძე მისი და ოც წყრთა - სივრცე მისი და ოც წყრთა - სიმაღლე მის ტაძრისა.
და	მცხ.მეფ3	და კამარა ერთ პირისპირ მის ტაძრისასა - ოც წყრთა, სიმაღლე მის სწორად სიმაღლისა მის ტაძრისა, და ათ წყრთა - სივრცე მისი პირისპირ ტაძრისა მის და აღქმნა და აღასრულა ტაძარი იგი.
და	მცხ.მეფ3	კედელი იგი შინაგანი - ხუთ წყრთა სივრცე მისი, და კედელი იგი მეორე - ექუს წყრთა - სივრცე მისი და მესამისა მის - შჳდ წყრთა - სივრცე მისი და განამარტა მოტიხურით გარემო ზღუდეთა მათ ტაძრისათა, რათა არა ევნებოდის კედელთა მის ტაძრისათა.
და	მცხ.მეფ3	და აღიშენა ტაძარი იგი ქვითა უთლელითა და ჴმაჲ ჭურჭლისა და რკინისა ყოვლადვე არა ისმა შენებასა მის ტაძრისასა.
და	მცხ.მეფ3	და ბჭე გუერდით შინაგან მარჯუენით მჴარსა მას მის ტაძრისასა და აღსავალი მისი გარემოთ საშუალადმდე საშუალითგან ვიდრე მესამედ სართულადმდე.
და	მცხ.მეფ3	და აღქმნა ტაძარი იგი და აღასრულა და განარჩუნა ტაძარი იგი ფიცრითა შედგმულითა და ძელითა ფიჭვისათა.
და	მცხ.მეფ3	და აღაშენა კედელთა მათ თანა მის ტაძრისათა სვეტებს ქვეშე კამარათა მათ ხუთ წყრთა სიმაღლით და აღრჩუნნა სუეტნი იგი ძელითა ფიჭვისათა.
და	მცხ.მეფ3	სახლსა მაგას, რომელსა მიშენებ მე, უკუეთუ ბრძანებათა ჩემთა ხჳდოდი და სამართალნი ჩემნი ჰყვნე და დაიცვნე ყოველნი მცნებანი ჩემნი სლვად მათ შინა, და დავამტკიცნე სიტყუანი ჩემნი შენ თანა, რომელსა ვეტყოდე დავითს, მამასა შენსა.
და	მცხ.მეფ3	და დავემკჳდრო შორის ძეთა ისრაჱლისათა და არა უგულებელს-ვყო ერი ჩემი ისრაჱლი.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა სოლომონ ტაძარი იგი და აღასრულა.
და	მცხ.მეფ3	და აღრჩუნნა კედელნი იგი მის ტაძრისანი ძელითა ფიჭჳსათა იატაკითგან ვიდრე თავამდე და ვიდრე მოსლებამდე და მორჩუნა ძელითა შინათგან და განრჩუნა შინაგანი გუერდი ერთი ტაძრისა მის ძელითა ნაძჳსათა.
და	მცხ.მეფ3	და შემოაქნა ტაძარსა მას გუერდი ერთი, ოც წყრთა სიმაღლე მისი იატაკითგან ვიდრე მოსლამდე, და შემოაქნა კედელი იგი დაბირსა წმიდასა მას წმიდათასა.
და	მცხ.მეფ3	პირისპირ დაბირისა შორის ტაძარსა მას შინაგან და განმზადა მუნ ადგილი დასადგმელი კიდობნისა მის აღთქმისა უფლისა.
და	მცხ.მეფ3	და პირსპირ დაბირსა - ოც წყრთა სიგრძო მისი და ოც წყრთა - სივრცე მისი და ოც წყრთა - სიმაღლე მისი, და განრჩუნა იგი ოქროთა მყარითა და ქმნა საკურთხეველი ძელისაგან ფიჭჳსა.
და	მცხ.მეფ3	და განრჩუნა სოლომონ ტაძარი იგი შინაგან ოქროთა რჩეულითა და დამსჭვალა ოქროსა სამშჭულებითა პირისპირ დაბირისა და შემოსა იგი ოქროთა.
და	მცხ.მეფ3	და ყოველსა მას ტაძარსა შესცხო თქრო და შინაგან დაბირსა მას ქმნნა პეპელნი ოქროსანი.
და	მცხ.მეფ3	ხუთ წყრთა ერთი ფრთე მისი, ხუთ წყრთა მეორე ფრთე მისი და ათ წყრთა ფრთით ფრთედ ფრთეთა მისთა,
და	მცხ.მეფ3	და დადგნა ორნივე იგი ქერობინნი საშუალ ტაძარსა მას შინაგანსა და განუფინნა ფრთენი მათნი და მისწუდებოდა ფრთე ერთისა მის ქერობინისა ერთკერძო კედელსა მის ტაძრისასა და მისწუდებოდა ფრთე ქერობინისა მის მეორისა კედელსა მას მეორესა და ფრთენი მათნი საშუალ ტაძარსა მას შესწორდებოდეს ერთიერთსა ფრთე ფრთესა.
და	მცხ.მეფ3	და ყოველნი კედელნი ტაძრისანი მის გარემოს ქანდაკებით მოწერნა ქერობინისსახედ და დანაკისკუდისსახედ და გამოხატულნი სახილველნი შინაგან და გარეშე ქერობინთა მათ.
და	მცხ.მეფ3	და იატაკი ტაძრისა მის შინაგანისა და გარეშისა მორჩუნა ოქროთა.
და	მცხ.მეფ3	და კარები დაბირისა მისი ქმნა ძელისაგან ღვივის და ზღურბლნი მისნი ხუთნაკეცითა.
და	მცხ.მეფ3	და ორნი კარნი ძელთაგან ნაძჳსათა და ქანდაკნი და ჭედილნი ქერობინისსახედ და დანაკისკუდისსახედ და პეპელნი აღფრინვებულნი და შემოსნა იგინი ოქროთა და მოძერწა გარემოს ქერობინთა მათ და დანაკისკუდთა ოქრო.
და	მცხ.მეფ3	და ორნივე იგი ბჭენი ძელთაგან ნაძუთასა ორკერძო განღებით და ქსულნი მათნი იმერ-ამიერ.
და	მცხ.მეფ3	და ბჭე იგი მეორე გარემოქცევით და ქანდაკნი ბჭეთანი მათ ქერობინისსახედ და დანიკისკუდისსახედ და პეპელნი აღფრინვებულნი და შემოსა ოქროთა მოძერწვით გარემოს ქმნულება იგი.
და	მცხ.მეფ3	და აღაშენა ეზო იგი შინაგანი სამნაკეცად და მოფეტნა ძელითა ფიჭჳსათა.
და	მცხ.მეფ3	წელსა მას მეოთხესა და დადვა საძირკველი ტაძრისა მის უფლისა თთვესა მას იუსსა წელსა მას მეათერთმეტესა სუფევისა თვისისასა თვესა მას იბულს (რამეთუ იგი არს თვე მერვე). აღესრულა ტაძარი იგი მსგავსად ყოვლისა სიტყჳსა მისისა და მსგავსად ყოვლისა განგებისა მისისა და აღასრულა ტაძარი იგი შვიდსა წელსა.
და	მცხ.მეფ3	და აღაშენა ტაზარი იგი მაღნარისა მისგან ლიბანისა ას წყრთა - სიგრძო მისი და ერგასის წყრთა - სივრცე მისი და ოცდაათ წყრთა - სიმაღლე მისი და სამნაკეცად გარემო სვეტთა მათ ძელითა ფიჭჳსათა და სამჴარნი სვეტთა მათ ფიჭჳსანი.
და	მცხ.მეფ3	და დართვა ტაძარი იგი ზედა კედელთა მათ და სვეტთა მათ რიცხჳ სვეტებისა მის ორმეოცდახუთ და ათხუთმეტგან განკარულ შინაგან.
და	მცხ.მეფ3	და ყოველი იგი ბჭეები და ყოველი ფოლოცები ტაძრისა მის ოთხნაკეცლად განწვალა და ბჭითი ბჭედ სამნაკეცლად.
და	მცხ.მეფ3	გარემო და ზედა მოტიხრულ სამნაკეცლად განწვალვით.
და	მცხ.მეფ3	და კამარები სვეტებისა მის იქმნა, ერგასის წყრთა, - სივრცე მისი, შედგმულ კამარანი იგი პირისპირ ურთიერთას და სუეტნი იგი ხარისხნი პირისპირ კამარათა მათ.
და	მცხ.მეფ4	და მიმართეს ბანაკსა მას ისრაჱლისასა და აღდგეს ისრაიტელნი და დასცეს მოაბი და ივლტოდეს პირისგან მათისა და შეუდგეს და მოსრვიდეს მოაბსა.
და	მცხ.მეფ3	და ზეშთა ქვითა პატიოსნითა უთლელითა მსგავსად მისვე საზომთა და ძელითა ფიჭვისათა.
და	მცხ.მეფ3	ქვათაგან პატიოსანთა უთლელთა შებრძვინვით ურთიერთას სიგრძით შინაგან და გარეშე საძირკველთაგან ვიდრე სართულადმდე.
და	მცხ.მეფ3	და გარეშე ეზოსა მის დიდისა მომტკიცებულ ქვითა დიდითა ათ წყრთით და რვა წყრთით.
და	მცხ.მეფ3	ეზო, რომელი-იგი დიდი გარემო სამნაკეცლად უთლელითა და ჯერი ერთი ფიცრითა შედგმულითა მოადგა ძელითა ფიჭუთა და აღაშენა ეზო იგი ტაძრისა მის უფლისა შინაგან კამარათა მათ პირისპირ ტაძრისა მის.
და	მცხ.მეფ3	და მიავლინა მეფემან სოლომონ და მოიყვანა ქირამ ტჳროსით,
და	მცხ.მეფ3	ძე დედაკაცისა ერთისა ქურივისა, რამეთუ იყო იგი ნათესავისაგან ნეფთალიმისა, და მამა მისი კაცი ტჳრელ ჴელოვანთმოძღუარ სპილენძისა და სავსე სიბრძნითა და მეცნიერებითა, გულისხმისმყოფელ ყოველსა საქმესა სპილენძისასა, და მოვიდა სოლომონ მეფისა და უქმნა ყოველივე იგი საქმე.
და	მცხ.მეფ3	და შექმნნა დასხმით ორნივე იგი სუეტნი კამარას მის ათრვამეტ წყრთა - სიმაღლე სუეტისა მის, საზომითა ათოთხმეტ წყრთა სიმსხო სვეტისა და ოთხ - ოთხთით შუა კარები მისი, ეგრეცა მეორე იგი სუეტი.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა ორნი სატიხარნი დასაფარველად ერთისა მის სუეტისთავისა და ორნი სატიხარნი დასაფარველად მეორისა მის სუეტისთავისა, ქმნილი დამოკიდებით
და	მცხ.მეფ3	და ორნი სუეტისთავნი ზედა სუეტთა მათ დასხმითნი სპილენძისანი, ხუთ წყრთა - სიმაღლე ერთისა მის სუეტისა თავისა და მეორისა მის სუეტისა - ხუთ წყრთა.
და	მცხ.მეფ3	და აღუდგინა სუეტნი იგი კამარასა მას ტაძრისასა და აღმართა სუეტი იგი ერთი მარჯულ და უწოდა სახელი მისი იაქუმ, და აღმართა სუეტი იგი მეორე მარცხულ, და უწოდა სახელი მისი ბოოზ.
და	მცხ.მეფ3	და ზედ სუეტისთავთა მათ მოაქმნა შროშნისსახედ და აღასრულა საქმე იგი სუეტთა მათ.
და	მცხ.მეფ3	და სამყაროთა ზედა, რომელთა დგა საზომით გარემო ათ წყრთა და მოადგა სამყაროთა მათ ზედა და დასხმით დასამტკიცებელად.
და	მცხ.მეფ3	და სიზრქო მისი მტკაველითა და ბაგენი მისნი, ვითარცა წედისანი, და სახე შროშანისა გარემო და შთაისხის ვითარ ორ ათას ოდენ მარი.
და	მცხ.მეფ3	და ესე ქმნილებაჲ იყო მექონოთთა მათ ხორშად ქმნულ ზედა და ხორშად ქმნულ გარემო წარსავალთა მათ და ზედ
და	მცხ.მეფ3	ხორშთა მათ წარსავალთასა ლომისსახენი და კურონი და ქერობინნი და ზედა გარემოსავალთა მათ ეგრევე სახედ და ზედ ლომთა მათ და კუროთა მათ ქმნულებაჲ დამოსლვითა.
და	მცხ.მეფ3	ოთხნი ურმისთუალნი სპილენძისანი ერთისა მის მექონოთისა და განსაცმელნი სპილენძისანი ოთხკერძოვე, ბეჭნი მათნი ქუეშე ავაზანთა მათ და ბეჭნი კაცისსახენი ჩასხმულნი ატყირბულნი მათ თანა.
და	მცხ.მეფ3	და პირი მისი სუეტისთავითგან აღმართ წყრთა ერთ; და იყო პირი მისი მრგუალ, ეგრესახედვე წყრთა და კერძო სიზრქო მისი და გარემო ბჭენი მისნი წახნაგისსახედ მოქმულ ოთხ კედლად და არა მრგულად.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნნა მექონოთნი ათნი სპილენძისანი, ხუთ წყრთა სიგრძო ერთისა მის მექონოთისა და ოთხ წყრთა სივრცე მისი და ექუს წყრთა სიმაღლე მისი.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნილებაჲ ურმისთვალთა საეტლეთა და ჴელნი მათნი და ქედნი მათნი და ბეჭნი მათნი და ყოველი ქმნილებაჲ მათი დასხმითი რვალისა.
და	მცხ.მეფ3	და ოთხნი მჴარნი ზედა ოთხთა მათვე კიდეთა მექონოთისათა, მუნვე შემართ მექონოთად ბეჭნი მათნი.
და	მცხ.მეფ3	და განეღებოდეს შედგმულსა ზედა ჴელთა მისთასა და ხორშთა მისთა ქერობინნი და ლომნი და დანაკისკუდნი გამოქმნულნი მისგან პირისპირ ურთიერთსა შინაგან და გარეშე.
და	მცხ.მეფ3	და მისსახედვე ქმნა ყოველი იგი ქმნილებაჲ ათთა მათ მექონოთთა. ერთი საზომი და ერთი სწორება და ერთი სახე იყო ყოველთა მათ.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა ათნი ქოთნისსახენი ქვაბნი სპილენძისანი და შთაისხის ერთმან ქვაბმან ორმეოცი მარი და იყო ოთხ წყრთა საზომი ქვაბთა მათ და ქვაბი ერთი თითოეულად ზედა ათთა მათ მექონოთთა.
და	მცხ.მეფ3	და დადგნა მექონოთნი იგი ხუთნი მჴარით კერძო ტაძრისა მის მარჯვენით და ხუთნი მჴრით ტაძრისა მის მარცხენით და ზღუაჲ იგი დადგა მჴრით მარჯვენით კერძო მზისა აღმოსავალით და ბღუარით.
და	მცხ.მეფ3	და სუეტნი ორნი გარე-მოდგმით ქანდაკებული ზედა ორთა მათ სუეტისთავთა და ორ-ორი მოტიხრული დასაფარველად გარემოქანდაკებულთა მათ ქმნილთა ზედა სუეტისთავთა.
და	მცხ.მეფ3	და ქოთნისსახენი იგინი ქვაბნი ათნივე ზედა მექონოთთა მათ.
და	მცხ.მეფ3	ზღუაჲ იგი ერთი და ათორმეტნი იგი კურონი ქუეშე ზღუასა მას.
და	მცხ.მეფ3	და სიავნი იგი განმატფობელნი სამნი და ტასტები იგი და ყოველივე იგი ჭურჭელი, რომელნი უქმნა ქირამ მეფეს სოლომონს ტაძარსა მას უფლისასა და სუეტები ორმეოცდარვა ტაძარსა მას უფლისასა და ტაძარსა მას მეფისასა და ყოველი იგი საქმე, რომელ ქმნა მეფემან ქირამ, სპილენძისაგან ხოლო, და არა იყო სწორი სპილენძისა მის, რომლისაგან ქმნა ყოველი იგი საქმე მრავალი და დიდი, და არა იყო სწორ ბრწყინვალებისა მის სპილენძისა.
და	მცხ.მეფ3	კიდესა იორდანისასა ოდენ უქმნა მეფესა დასხმითი და სპილენძისა სიზრქესა მის მიწისასა, შთასხა ყოველი საშუალ სოკაქოთსა და სირთანსა.
და	მცხ.მეფ3	და მისცა მეფემან სოლომონ ყოველი იგი საქმარი, რამეთუ დიდად ფრიად იყო სიმრავლითა და არა იყო რიცხჳ სპილენძისა მის.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა სოლომონ ყოველი იგი სამსახურებელი ტაძრისა მის უფლისასა და საზორველი იგი ოქროსანი და ტაბლა იგი, რომელსა ზედა პური იგი შესაწირავისა დაიდებოდა, ოქროსა.
და	მცხ.მეფ3	და სასანთლენი იგი ოქროსანი ხუთნი მარჯუენით და ხუთნი მარცხენით პირისპირ დაბირისა, რჩეულისა ოქროსა, და ლამპარნი იგი და სასანთლენი და მოსაწმენდელნი იგი ოქროსანი.
და	მცხ.მეფ3	და წირთხლები იგი და სამსჭვალები და ტაბლები იგი და პინაკები იგი და საგლელნი ოქროსაგან რჩეულისა და კარები სახლისა მის შინაგანისა წმიდასა მას წმიდათასა და კარები ტაძრისა მის ოქრო რჩეულ.
და	მცხ.მეფ3	და აღასრულა ყოველი იგი საქმე, რომელი ქმნა მეფემან სოლომონ ტაძარსა მას უფლისასა, და შეიღო სოლომონ სიწმიდე იგი დავითის მამისა თჳსისა და ყოველი იგი სიწმიდე სოლომონისი: ვეცხლი და ოქრო და ყოველი ჭურჭელი იგი მისცა საფასედ ტაძარსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ3	და გამოვიდეს ყოველნი იგი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი და აღიღეს მღდელთა მათ კიდობანი იგი უფლისა.
და	მცხ.მეფ3	და კარავი იგი წამებისა და ყოველი იგი სამსახურებელი სიწმიდისა, რომელ-იგი იყო კარავსა მას შინა საწამებელისასა, და აღიღეს მღდელთა მათ ლევიტელთა.
და	მცხ.მეფ3	და მეფე სოლომონ და ყოველი იგი ერი ძეთა მათ ისრაჱლისათა მოკრებილ იყუნეს წინაშე კიდობნისა მის და სწყუედდეს ზროხასა და ცხოვარსა ურიცხუსა სიმრავლითა.
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ ქერობინთა მათ განეფინნეს ფრთენი ზედა ადგილსა მას კიდობნისასა და დაფარეს ქერობინთა მათ კიდობანი იგი და სიწმიდენი მისნი ზეშთა.
და	მცხ.მეფ3	და დადგეს ზედა სიწმიდეთა მათ და ხედვიდეს თავნი განწმედილთა მათ სიწმიდესა მას პირისპირ დაბირისა და გამომართ და არა გამოჩნდეს. და იყო მუნ ესრეთ ვიდრე დღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა გამოვიდეს მღდელნი იგი სიწმიდეთა მათგან და ღრუბლითა აღივსო ტაძარი იგი უფლისა.
და	მცხ.მეფ3	მას ჟამსა სიტყუად იწყო სოლომონ და თქუა: უფალმან თქუა მფარველ-ყოფად ნისლითა.
და	მცხ.მეფ3	და აღვაშენე მისი ტაძარი სამკჳდრებელად და დასამტკიცებლად საყდრისა მისისა უკუნისამდე. და მიექცა მეფე და აკურთხა ყოველი ისრაჱლი და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისა დგა.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა სოლომონ: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა დღეს, რომელი იტყოდა პირითა თჳსითა დავითისთჳს, მამისა ჩემისა, და ჴელითა თჳსითა აღასრულა და თქუა:
და	მცხ.მეფ3	და წარმართა უფალმან სიტყუაჲ იგი, რომელსა იტყოდა და აღმმართა მე დავითის წილ, მამისა ჩემისა, და დამსვა მე საყდარსა ისრაჱლისასა, ვითარცა თქუა უფალმან, და აღვაშენე სახლი სახელისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ3	და დადგა სოლომონ პირისპირ წინაშე საკურთხეველისა უფლისა და წინაშე ყოვლისა მის ერისა ისრაჱლისა და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად.
და	მცხ.მეფ3	რომელ დაუმარხენ მონასა შენსა დავითს, მამასა ჩემსა, რომელსა ეტყოდე მას და სთქუ პირითა შენითა და ჴელითა შენითა აღასრულნე, ვითარცა-ესე დღეს დღე.
და	მცხ.მეფ3	იყუნედ თუალნი შენნი მოხედვად დღე და ღამე ადგილსა ამას, რომელსა სთქუ, ვითარმედ: იყავნ სახელი ჩემი მას შინა სმენად ლოცვისა, რომელსა გევედრებოდის მონა შენი ადგილსა ამას დღე და ღამე და ისმინო ჴმა მონისა შენისა და ერისა შენისა ისრაჱლისა, რომელნი თაყუანის-გცემდენ ადგილსა ამას.
და	მცხ.მეფ3	და შენ ისმინო ადგილსა მკჳდრობისა შენისასა ცათა შინა და შენ ჰყო მიტევება,
და	მცხ.მეფ3	რათაცა ვინ შეცოდებულ იყოს კაცი მოყუსისა მიმართ, და თუ ვინმე აღიღოს წყევა წყევად ვისამე და აღიაროს წინაშე საკურთხეველსა ტაძრისა ამის,
და	მცხ.მეფ3	და შენ ისმინო ზეცით და ჰყო. და სჯიდე ერსა შენსა ისრაჱლსა უსჯულოებისა უსჯულოსასა მიგებად მსგავსად გზათა მისთა მისაგებელი თავსა მისსა და განმართლებასა მართლისასა მიგებად მას მსგავსად სიმართლისა მისისა.
და	მცხ.მეფ3	და მოუძლურებასა ერისა შენისა ისრაჱლისასა წინაშე მტერთა, რაჟამს ცოდონ შენდა მიმართ და მოიქცენ შენდა და აღუარონ სახელსა შენსა და ილოცვიდენ და გევედრებოდენ შენ ტაძარსა ამას.
და	მცხ.მეფ3	და შენ ისმინო ზეცით და მიუტევენ ცოდვანი ერსა შენსა ისრაჱლსა და მოიქცენ იგინი ქუეყანასა ამასვე, რომელ მიეც მამათა მათთა.
და	მცხ.მეფ3	დაყენებასა წჳმისასა არა ყოფად წჳმისა, რაჟამს ცოდონ შენდა მიმართ და ილოცვიდენ ადგილსა ამას და აღუარონ სახელსა შენსა და მოიქცენ ცოდვათაგან თჳსთა, რაჟამს მოუძლურდენ იგინი.
და	მცხ.მეფ3	ისმინო ზეცით და მიუტევნე ცოდვანი მონათა შენთა და ერსა შენსა ისრაჱლსა და გამოუცხადენ მათ გზანი კეთილნი სლვად მათ შინა და მოსცე წჳმა ქუეყანასა შენსა, რომელ მიეც ერსა შენსა სამკჳდრებელად.
და	მცხ.მეფ3	და თუ სიყმილი იყოს ქუეყანასა ზედა, გინა თუ სიკუდილი, ანუ თუ ცეცხლითა მოწვაჲ, ანუ თუ მგრაგნელი, გინა თუ მკალი, ანუ თუ გესლი, ანუ თუ აჭირვებდეს მტერი ერთსა ქალაქთაგანსა და ყოველი განსაცდელი და ყოველი სალმობაჲ და ყოველი შესამთხუეველი და ყოველი თხოვა
და	მცხ.მეფ3	და ყოველი ლოცვა, რომელ იყოს ყოვლისა კაცისა, ყოვლისა ერისა შენისა ისრაჱლისა, ვითარ-რა ცნან კაცად-კაცადმან სალმობაჲ იგი გულისა თჳსისა და აღიპყრნენ ჴელნი ტაძარსა ამას,
და	მცხ.მეფ3	და უცხო იგი, რომელ არა იყოს ერისა შენისაგან ისრაჱლისა და იგი მოსრულ იყოს ქუეყანით შორიელით,
და	მცხ.მეფ3	სადაცა მისმენილ იყოს სახელი შენი დიდი და ჴელისა შენისა ძლიერისა და მკლავისა შენისა განრთხმულისა, და მოვიდეს და თაყუანი-სცეს ადგილსა ამას,
და	მცხ.მეფ3	და შენ ისმინო ზეცით, განმზადებულით სამკჳდრებელით შენით და ჰყო მსგავსად ყოვლისავე, რომელსაცა ილოცვიდეს შენდამი უცხოთესლი იგი, რათა სცნან ყოველთავე ნათესავთა ქვეყანისათა სახელი შენი და ეშინოდის შენგან ერსა შენსა ისრაჱლსა და სცნან, რამეთუ სახელი შენი წოდებულ არს ზედა ტაძარსა მას, რომელ აღვაშენე.
და	მცხ.მეფ3	და თუ განვიდეს ერი შენი ბრძოლად მტერთა თჳსთა გზასა, რომელსა მივავლინე იგინი და ლოცვიდენ სახელისა მიმართ უფლისა გზასა ამას ქალაქისასა, რომელი გამოირჩიე და ტაძარსა, რომელ აღვაშენე სახელისა შენისა.
და	მცხ.მეფ3	და ისმინო ზეცით ლოცვისა და თხოვისა მათისა და ჰყო მათდა სამართალი და შენდობაჲ,
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ შეგცოდონ შენ, რამეთუ არა არს კაცი, რომელმან არა ცოდოს, და თუ მოავლინო მათ ზედა, და მოსცნე იგინი წინაშე მტერთა, წარტყუენენ იგინი წარმტყუენველთა თჳსთა ქუეყანად მტერთასა შორიელთა, გინა თუ მახლობელთა;
და	მცხ.მეფ3	და მოიქცენ ყოვლითა გულითა და ყოვლითა ძალითა თჳსითა ქუეყანასა მას მტერთასა, რომელსა მიიტყუენნეს იგინი და ილოცვიდენ შენდა მიმართ კუალად-გებისათჳს ქუეყანადვე თჳსა, რომელ მიეც მამათა მათთა, და ქალაქისა მისთჳს, რომელი გამოირჩიე, და ტაძრისა ამისთჳს, რომელი აღვაშენე სახელისა შენისათჳს,
და	მცხ.მეფ3	და ისმინო ზეცით განმზადებულით სამკჳდრებელით შენით ლოცვისა და თხოვისა მათისა და ჰყო მათდა სამართალი.
და	მცხ.მეფ3	და მოუტევნე უკეთურებანი მათნი, რომელ ცოდეს შენდა მიმართ, და ყოველი იგი შეურაცხებაჲ, რომელ შეურაცხ-გყვეს შენ, და შეიწყალნე იგინი წინაშე წარმტყვენველთა მათთა და ჰყო მათთჳს წყალობაჲ,
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ ერი შენი და სამკჳდრებელი შენი არს, რომელნი გამოიყვანნეს ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა შუა ბრძმედისა მისგან რკინისა განმადნობელისა.
და	მცხ.მეფ3	და იყუნედ თუალნი შენნი მორჩილ ლოცვასა მონისა შენისასა და ლოცვასა ერისა შენისა ისრაჱლისასა სმენად მსგავსად ყოვლისა ვედრებისა მათისა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა აღასრულა სოლომონ უფლისა მიმართ ყოველი იგი ლოცვა და აღდგა წინაშე სამკჳდრებელსა მას უფლისასა, სადა-იგი მუჴლდადგმით დგა ზედა მუჴლთა თჳსთა და ჴელნი თჳსნი ზეცად აღყარნეს,
და	მცხ.მეფ3	და აღდგა, მიექცა და აკურთხა ყოველი იგი ერი ისრაჱლისა ჴმითა მაღლითა და თქუა:
და	მცხ.მეფ3	კურთხეულ არს უფალი ღმერთი დღეს, რომელმან მოსცა განსვენებაჲ ერსა ამას თჳსსა ისრაჱლსა მსგავსად ყოვლისა მის სიტყჳსა თჳსისა, რომელსა ეტყოდა და არა გარეწარჴდა სიტყუაჲ ერთი ყოვლისაგან სიტყუათა მისთა კეთილთა, რომელთა ეტყოდა მოსეს, მონასა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ3	არამედ მოგვაქციე ჩუენ არა განდრეკასა გულთა ჩუენთასა მისგან, სლვად ყოველთა გზათა მისთა და დაცვად ყოველთა მცნებათა მისთა და ბრძანებათა მისთა და სამართალთა მისთა, რომელ ამცნო მამათა მათ ჩუენთა.
და	მცხ.მეფ3	და იყუნედ სიტყუანი ესე ჩუენნი, რომელთა ვლოცევდ წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა დღე და ღამე ყოფად სამართალი ჩემი მონისა ამის შენისა და ყოფად სამართალი ერისა შენისა ისრაჱლისა დღითი დღედ.
და	მცხ.მეფ3	რათა სცნას ყოველმან ერმან ქუეყანისამან, რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი და არავინ არს სხუა შენსა გარეშე.
და	მცხ.მეფ3	იყუნედ გონებანი ჩუენნი განსრულებულ უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა უბიწოებით სლვად მსგავსად ბრძანებათა მისთა და დაცვად სამართალთა, ვითარცა-ესე დღეს დღე.
და	მცხ.მეფ3	და მეფე და ყოველი ისრაჱლი მის თანა შესწირვიდეს შესაწირავსა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ3	და შესწირა მეფემან სოლომონ შესაწირავი სამშჳდებელთა, რომელ შესწირა უფლისა, ზროხა ოცდაორ ათას და ცხვარი ას და ოც ათასი, და ყო სატფური სახლისა მის უფლისა მეფემან და ყოველთა მათ ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	და ყო სოლომონ მას დღესა შინა დღესასწაული და ყოველმან ისრაჱლმან მისმან მის თანა კრება დიდი და გამოსავლითგან ემათისათ ვიდრე მდინარემდე ეგჳპტისა წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა ტაძარსა მას, რომელ აღაშენა, ჭამდეს და სმიდეს და იხარებდეს წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა შჳდ დღე და შჳდ დღეთა, ათოთხმეტთა.
და	მცხ.მეფ3	და დღესა მას მერვესა განუტევა ერი იგი და აკურთხეს მეფე, და წარვიდეს თჳთვეულად სამკჳდრებელსა თჳსსა სიხარულითა გულისათა განმხიარულებულნი ყოველთა მათ ზედა კეთილთა, რომელ ყო უფალმან დავითისთჳს, მონისა თჳსისა, და ერისა თჳსისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა აღასრულა სოლომონ შენება ტაძრისა მის უფლისა და ტაძრისა მის მეფისა და ყოვლისა მის ქმნილებისა, რომელ ინება სოლომონ მიღებად,
და	მცხ.მეფ3	აღვიღო ისრაჱლი ქუეყანისაგან, რომელ მივეც მათ, და სახლი ეგე, რომელ განვწმიდე სახელისა ჩემისათჳს, განვაგდო პირისაგან ჩემისა და იყოს ისრაჱლი განსარყუნელ და სასიტყუჱლ ყოველთა ერთა.
და	მცხ.მეფ3	და უქმნნა ტაძარსა მას სარკმელნი კანკლედნი და ფრიალნი.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას უფალმან: ვისმინე ჴმისა შენისა ლოცვათა შენთა და თხოვათა შენთა, რომელ ითხოვე წინაშე ჩემსა, ვყავ შენთჳს მსგავსად ყოვლისა ლოცვისა შენისა, განვსწმინდე ტაძარი ეგე, რომელ აღაშენე დადებად სახელი ჩემი მას ზედა უკუნისამდე და იყუნედ თუალნი ჩემნი და გული ჩემი მას შინა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.მეფ3	და შენ ხჳდოდი თუ წინაშე ჩემსა, ვითარცა ვიდოდა დავით, მამა შენი, სიწმიდითა გულისათა და სიწრფოებითა ყოფად ყოველივე, რაჲცა ვამცენ მას ბრძანებანი ჩემნი და მცნებანი ჩემნი დაიმარხენ.
და	მცხ.მეფ3	და აღუმართო საყდარი სუფევისა შენისა ზედა იერუსალჱმსა უკუნისამდი, ვითარცა ვეტყოდე დავითს, მამასა შენსა, და ვთქუა: არ მოაკლდეს შენი კაცი წინამძღურად ისრაჱლსა.
და	მცხ.მეფ3	უკუეთუ უკუნქცევით უკუნიქცე, თქუენ და შვილნი თქუენნი ჩემგან და არა დაიმარხნეთ მცნებანი ჩემნი და ბრძანებანი ჩემნი, რომელ მოგცნა მოსემ წინაშე თქუენსა, მიხჳდეთ და მონოთ ღმერთთა უცხოთა და თაყუანის-სცეთ მათ,
და	მცხ.მეფ3	და ტაძარსა მაგას მაღლად ქმნულსა ყოველნი, რომელნი გარეწარვიდოდიან, დაუკჳრდეს და ისტჳნონ და თქუან: რასმე ეგრე უყო უფალმან ამას ქუეყანასა და ტაძარსა ამას?
და	მცხ.მეფ3	და თქუან: ამისთჳს, რამეთუ დაუტევეს უფალი ღმერთი მათი, რომელმან გამოიყვანნა მამანი მათნი ეგჳპტით სახლისა მისგან კირთებისასა, და შეუდგეს ღმერთთა უცხოთა და თაყუანი-სცეს მათ და მონეს მათ. ამისთჳს მოავლინა უფალმან მათ ზედა ყოველი ძჳრი (მას ჟამსა გამოიყვანა სოლომონ ასული იგი ფარაოსი ქალაქით დავითისით სახიდ თჳსა, რომელი-იგი აშენა თავისა თჳსისა).
და	მცხ.მეფ3	და იყო, მათ დღეთა შინა ოცსა წელსა აღაშენა სოლომონ ორნი იგი ტაძარნი: ტაძარი იგი უფლისა და ტაძარი იგი მეფისა.
და	მცხ.მეფ3	და ქირამ, მეფე ტჳროსისი, შეეწეოდა სოლომონს ძელითა ფიჭუთა და ძელითა ნაძუთა და ოქროთა და ყოვლითავე, რაც ნება იყო მისა. მას ჟამსა სცა მეფემან სოლომონ ქირამს ოცი ქალაქი გალილეისა.
და	მცხ.მეფ3	და განვიდა ქირამ ტჳროსით და მივიდა გალილეად ხილვად ქალაქთა მათ, რომელნი მისცნა მას სოლომონ და არა სთნდეს მას.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა: რა არიან ქალაქნი ესე, რომელ მომცენ მე, ძმაო? და უწოდა მათ საზღვარი მოდღენდელად დღემდე.
და	მცხ.მეფ3	მოართვა ქირამ სოლომონს ას და ოცი სასწორი ოქროსა.
და	მცხ.მეფ3	ესე არს ხარკი, რომელსა მოჰჴდიდა მეფე საშენებელად ტაძრისა მის უფლისა და ტაძრისა მის მეფისასა და მელონისა და მაღალთა მათ და აღადგინა ზღუდენი იგი დარღუეულნი ქალაქისა მის დავითისანი, ასური და მაიდანი და ზღუდე იგი იერუსალჱმისა და ესერი და მაგედონი და გაზერი.
და	მცხ.მეფ3	ფარაო, მეფე ეგჳპტელთა, გამოვიდა, წარტყუენა გაზერი და მოწვა იგი ცეცხლითა და ქანანელი იგი, რომელ დამკჳდრებულ იყო ქალაქსა მას, მოსრა და მისცა იგი ზითვად ასულსა თჳსსა, ცოლსა მას სოლომონისასა.
და	მცხ.მეფ3	და აღაშენა სოლომონ გაზერი და ბეთრონი ქვენა.
და	მცხ.მეფ3	ყოველნი ქალაქნი სამკჳდრებელად, რომელ იყუნეს სოლომონისა, და ქალაქნი მეეტლეთანი და მეცხენეთანი და ყოველი იგი საქმე, რომელი ქმნა იერუსალჱმს, და ლიბანეს და ყოველსა მას ქუეყანასა.
და	მცხ.მეფ3	ჰრიდა ყოველსა მას ნათესავსა დაშთომილსა ამორეველისასა და ქეტელისასა და ფერეზელისასა და ეველისასა და ქანანელსა და იებოსელისასა და გერგესეველისასა, რომელნი არა იყუნეს ძეთა მათგან ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	ძენი მათნი, რომელნი დაშთომილ იყუნეს შემდგომად მათსა ქვეყანასა მას, რომელთა ვერ შეუძლეს ძეთა მათ ისრაჱლისათა მოსრვად მათა და შეადგინნა იგინი სოლომონ ხარკსა მონებისასა მოდღენდელად დღემდე.
და	მცხ.მეფ3	და ძენი იგი ისრაჱლისანი არა შეადგინნა სოლომონ ხარკსა მძიმესა, რამეთუ კაცნი მოღუაწენი იყუნეს და მონა მისა და წინამძღუარნი მისნი ძენი მათგან აღჭურვილნი და მჴედარნი.
და	მცხ.მეფ3	და შეწიროს სოლომონ სამგზის წელიწადსა მგურგულიადდასაწველნი და სამშჳდებელნი ზედა საკურთხეველსა მას, რომელ უშენა უფალსა, და უკმევდა საკუმეველთა წინაშე უფლისა და აღასრულა საქმე ტაძრისა მის.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა ნავი მეფემან სოლომონ გასიონგაბერს, რომელი-იგი იყო მახლობელად ევლათს, კიდესა შემდგომისა მის ზღჳსასა, და ქვეყანასა მას იდუმისასა.
და	მცხ.მეფ3	დედოფალსა მას საბიასსა ესმა სახელი სოლომონისი და სახელი უფლისა და წარმოვიდა გამოცდად მისა იგავითა.
და	მცხ.მეფ3	და მოვიდა იერუსალჱმდ ძალითა დიდითა და აქლემებითა, რომელთა ეკიდა საკუმეველი და ოქრო დიდად ფრიად და თვლები პიტიოსნები და შევიდა სოლომონისა და ეტყოდა მას ყოველსავე, რაცა იყო გულსა მისსა.
და	მცხ.მეფ3	და განუმარტნა მას სოლომონ ყოველნი სიტყუანი მისნი და არა იყო სიტყუაჲ დამალულ მეფისაგან, რომელი არა განუმარტა მას.
და	მცხ.მეფ3	და იხილა დედოფალმან მან საბასამან ყოველი იგი სიბრძნე სოლომონისი და ტაძარი იგი, რომელ აღაშენა.
და	მცხ.მეფ3	და სანოაგე იგი სოლომონისი და სასხდომელი მონათა მისთა და წესი მსახურთა და სამკაული მისი და მწდენი მისნი და საჭურისნი მისნი და შესაწირავნი მისნი, რომელსა შესწირვიდა სახლსა მას უფლისასა, და უკჳრდა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფესა სოლომონს: ჭეშმარიტ იყო სიტყუაჲ იგი, რომელ მესმა ქუეყანასა მას ჩემსა სიტყუათა შენთათჳს და სიბრძნისა შენისათჳს.
და	მცხ.მეფ3	და არა მრწმენა მთხრობელთა მათ, ვიდრემდე მე თჳთ მოვედ და იხილეს თუალთა ჩემთა და, აჰა, ზოგიცა არა იყო, რომელსა მითხრობდეს მე სიბრძნისა შენისასა, რამეთუ შესძინე კეთილი ყოველსა მას სმენილსა, რომელ მესმა ქუეყანასა მას ჩუენსა.
და	მცხ.მეფ3	სანატრელ არიან ცოლნი შენნი და სანატრელ არიან მონანი შენნი, რომელნი დგანან შენს წინაშე და მარადის ესმის ყოველი ეგე სიბრძნე შენი.
და	მცხ.მეფ3	და იყავნ უფალი ღმერთი შენი კურთხეულ, რომელსა სათნო-უჩნდი შენ მიცემად საყდრისა ისრაჱლისასა, რამეთუ შეიყუარა უფალმან ისრაჱლი სამკჳდრებელად უკუნისამდე და დაგადგინა შენ მეფედ მათ ზედა და ყოფად სასჯელისა და სამართლისა მათ ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და მიუპყრა სოლომონს ას და ოცი ტალანტი ოქროსა და საკმეველი დიდად ფრიად და თვლები პატიოსანი, რამეთუ არა მოღებულ იყო მუნ საკუმეველი სურნელი უფროს მისა, რომელი-იგი მოართვა დედოფალმან მან მეფესა სოლომონს.
და	მცხ.მეფ3	და ნავი იგი ქირამისი, რომელსა მოაქუნდა ოქრო სოფერით, მოიღო ძელიცა უთლელი ფრიად და თვალები პატიოსანი.
და	მცხ.მეფ3	და შექმნა მეფემან სოლომონ ძელი იგი უთლელი სამყაროდ ტაძრისა მის უფლისა და ტაძრისა მის მეფისა და ნესტუად და ქნარად შემასხმელთა მათთჳს და არავინა მოღებულ იყო ეგევითარი ძელი უთლელი ქუეყანასა მას მოდღენდელად დღემდე.
და	მცხ.მეფ3	და მეფემან სოლომონ სცა დედოფალსა მას საბასსა ყოვლისაგან, რაცა უნდა და სთხოვა, გარნა მისგანი არარომელი მოართვა მას მეფესა სოლომონს, და მიიქცა და წარვიდა ქუეყანადვე თჳსა იგი და ყოველნი მონანი მისნი.
და	მცხ.მეფ3	და იყო სასწორი ოქროსა მის ძღუენთა, რომელ მოართვეს სოლომონს წელიწადსა მას ერთსა შინა ექუსასსამეოცდაექუს სასწორი ოქროსა,
და	მცხ.მეფ3	გარეშე ხარკთა მათ, რომელ განაწესნეს და ვაჭართა მათ, რომელნი აქცევდეს და მეფეთა მათ წიაღ მდინარეთა და მთავართა მათ მის ქვეყანისათა.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა მეფემან სოლომონ სამასი ჰოროლი ოქროსი ჭედილი და სამას-სამასი დრაჰკანი ზედა თჳთეულად ოროლებსა მას.
და	მცხ.მეფ3	და სამასი ყორი ქმნა ჭედითი და სამნაკეცლად გარემოწმასვითი ოქრო თჳთეულად ფარებსა მას და მისცა იგი მეფემან სახლსა მას მაღნარისასა ლიბანედ.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა მეფემან საყდარი პილოსძვალისა დიდი და შემოსა იგი ოქროთა რჩეულითა.
და	მცხ.მეფ3	და ექუს მენაკ აღსავალი საყდრისა და თავნი კუროთანი ზედა საყდარსა მას ზურგით კერძო და ჴელნი იმიერ და ამიერ ზედა საყდარსა მას და ორნი ლომნი იმიერ და ამიერ ჴელთა მათ თანა.
და	მცხ.მეფ3	და ათორმეტი ლომი დგა ზედა აღსავალთა მათ მენაკთა იმიერ და ამიერ და არა იპოვა ესევითარი სახე ყოველთა შარავანდთა თანა.
და	მცხ.მეფ3	და ყოველი ჭურჭელი და სამსახურებელი სოლომონისი იყო ოქროსაგანი და ავაზანი ოქროსი და ყოველი ჭურჭელი სახლისა მის ლიბანისა ოქროთა შემოსილი და არა იყო ვეცხლი, რამეთუ არად შერაცხილ იყო ვეცხლი დღეთა სოლომონისათა, ვითარმედ არს რამე.
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ ნავი თარშისა იყო მეფისა სოლომონისა ზღუასა შინა ნავთა თანა ქირამისათა და მესამესა წელსა მოიწიის მეფისა ნავი თარშით და მოართვეს ოქრო და ვერცხლი, ანთრაკი წახნაგებული და უთლელი და შუა პილოთა და ქია და ფარშამანგები.
და	მცხ.მეფ3	და ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი ეძიებდეს ხილვად პირსა სოლომონისასა და სმენად მისგან სიბრძნისა მისისა, რომელ მოსცა უფალმან გულსა მისსა.
და	მცხ.მეფ3	და იგინი მოართუმიდეს მას თჳთვეულად ძღუენსა ჭურჭელსა ოქროსასა და ვეცხლისასა, სამოსელსა და შტახსებსა, საკმეველსა, ცხენთა და ჯორთა წლითი წლად.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა სოლომონ ეტლები და განაწესა მჴედრები და იყო სოლომონისი ორმეოც ათას ჴდალი მეზვები საეტლედ და თორმეტ ათას საჴედართა. და განაწესნა იგინი ქალაქთა საეტლეთა და მეფისა თანაცა იერუსალჱმს.
და	მცხ.მეფ3	და დადვა მეფემან სოლომონ ოქრო და ვეცხლი იერუსალჱმს, ვითარ ქჳშა, და ფიჭჳ, ვითარცა თჳთმავალი ლეღოვანი ველთა სიმრავლითა,
და	მცხ.მეფ3	და გამოსავალნი საჴედართა სოლომონისთანი ეგჳპტით და თეკვათ დამასკეთ, რომელთა მოგურიდეს ვაჭარნი მეფისანი სასყიდლითა.
და	მცხ.მეფ3	და მოვიდოდა ეტლები ეგჳპტით ეტლი ერთი ასის სასწორისა ვერცხლისა და ცხენი ერთი ერგასის სასწორის ვერცხლისა, ეგრეცა ყოველთა მათ მეფეთა ქეტელისა და მეფეთა მათ ასურასტანისათ ზღჳთ კერძო აღმოსავალისათ.
და	მცხ.მეფ3	და მეფე სოლომონ იყო დედათმოყუარე და მოიყვანნა ცოლნი უცხოთესლთაგან მრავალნი და ასული იგი ფარაოსი და მოაბელთა და ამანიტელთა და იდუმელთა და ასურასტანით და ქეტელთა და ამორეველთა.
და	მცხ.მეფ3	ნათესავთა მათ, რომელთა ამცნო უფალმან ძეთა მათ ისრაჱლისათა არა შესლვად მათა და არცა მოყვანებად მათგან ცოლი, ნუუკუე განდრიკნენ გულნი თქუენნი შედგომად კვალსა კერპთა თჳსთასა, მათა მიდრკა სოლომონ და შეიყუარნა.
და	მცხ.მეფ3	და იყუნეს მისნი ცოლნი შვიდას და ხარჭნი სამას. და განდრიკნეს ცოლთა მისთა გული მისი.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ჟამსა სიბერისა სოლომონისა და ცოლთა მისთა განდრიკნეს გული მისი კვალსა ღმერთთა უცხოთასა და არა იყო გული მისი სრულ უფლისა მიმართ ღმრთისა თჳსისა, ვითარცა გული დავითისი, მამისა მისისა.
და	მცხ.მეფ3	და შეუდგა სოლომონ კვალსა ასტარეთისასა საძაგელისა სიდონელთასა, კვალსა მოლოქისა საძაგელისა ძეთა ამონისთასა.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა სოლომონ ბოროტი წინაშე უფლისა და არა შეუდგა უფალსა, ვითარცა დავით, მამა მისი.
და	მცხ.მეფ3	მას ჟამსა აღაშენა სოლომონ მაღალი იგი ქამოსის, კერპისა მის მოაბელთასა, მთასა მას, პირისპირ იერუსალჱმისა და მოლოქ კერპსა მას ძეთა ამონისთასა.
და	მცხ.მეფ3	და ესრესახედ უქმნა ყოველთა მათ ცოლთა თჳსთა უცხოთესლთაგანსა და უკმევდეს საკმეველსა და უზორვიდეს კერპთა მათ თჳსთა.
და	მცხ.მეფ3	და ამცნო მას სიტყჳსა მისთჳს ყოვლადვე არა შედგომად კვალსა ღმერთთა უცხოთესლთასა და დამარხვად და ყოფად, რომელ ამცნო მას უფალმან ღმერთმან.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქვა უფალმან სოლომონს: მაგისთჳს, რომელ იქმნა ეგე შენ თანა და არა იმარხენ ბრძანებანი ჩემნი და მცნებანი ჩემნი, რომელ გამცენ შენ, განხეთქით განვხეთქო მეფობა შენი ჴელთაგან შენისა და მივსცე ეგე მონასა შენსა.
და	მცხ.მეფ3	ხოლო არა თუ ყოველი ეგე მეფობა აღვიღო, არამედ ნაწილი ერთი მივსცე ძესა შენსა დავითისთჳს, მონისა ჩემისა, და იერუსალჱმისათჳს ქალაქისა, რომელ გამოვირჩიე.
და	მცხ.მეფ3	და აღუდგინა უფალმან მჴდომი სოლომონს ადერი იდუმელი, რომელი-იგი იყო ნათესავისა მისგან მეფეთა იდუმელთასა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, რაჟამს მოსრვიდა დავით იდუმელსა მისლვასა მას იოაბისასა, ერისთავისა მისისა, მოსრეს ყოველი მამაკაცი იდუმიასი.
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ ექუს თუე გარემოადგა იოაბ და ყოველი ისრაჱლი იდუმეასი. ვიდრე მოსრეს ყოველი მამაკაცი იდუმეასა შინა.
და	მცხ.მეფ3	და ივლტოდა ადერ და ყოველნი კაცნი იდუმელნი და მონანი მამისა მისისანი მის თანა და შევიდეს ეგჳპტედ. და ადერ ყრმა მცირე იყო.
და	მცხ.მეფ3	და აღდგეს კაცნი ქალაქით მადიამით და მივიდეს ფარანად და თანაწარიყვანნეს კაცნი ფარანით და შთავიდეს ეგჳპტედ ფარაოსა, მეფისა მის ეგჳპტელთასა, და შეემთხჳა ადერ ფარაოს, და სცა მას ფარაო სახლი და განუწესა როჭიკი და სცა მას ქუეყანა.
დაჲ	მცხ.მეფ3	და პოვა ადერ მადლი წინაშე ფარაოს და მოსცა მას ცოლად ცოლისდაჲ მისი, დაჲ თეკემენისი, უხუცესი.
და	მცხ.მეფ3	და უშვა დამან თეკემენისამან ადერს ძე, სახელით განებათ, და განზარდა იგი თეკემენა ძეთა მათ თანა ფარაოსთა. და იყო განებათ სახლსა მას ფარაოსასა შორის ძეთა მათ ფარაოსთა.
და	მცხ.მეფ3	და ესმა ადერს ეგჳპტეს, ვითარმედ დაიძინა დავით მამათა თჳსთა თანა და მოკუდა იოაბ, ერისთავი ერისა მისისა. ჰრქუა ფარაოს: განმიტევე მე და მივიქცე ქუეყანასა მასვე ჩემსა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქვა ფარაო ადერს: რა ნაკლულევანება არს შენდა ჩემ თანა, რამეთუ ეძიებ მისლვად ქუეყანასა მას შენსა? და ჰრქუა მას ადერ: განტევებით განმიტევე მე. და მოიქცა ადერ ქუეყანასა მას თჳსსა.
და	მცხ.მეფ3	და აღუდგინა უფალმან სოლომონს მჴდომად ადერ იდუმელი და რაზონ, ძე ელიადათისი, რომელი-იგი ელტოდა და ადრაზარ მეფისა მისგან სუბელთასა, უფლისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ3	და შეკრბეს მას ზედა კაცნი მთავარნი ერად ნეშტთა მათგანნი, რომელ მოსწყჳდნა დავით, და მივიდეს დამასკედ და დადგა ადერ მეფედ დამასკესა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო მჴდომ ისრაჱლისა ყოველთა დღეთა სოლომონისათა. ესე არს ძჳრი, რომელ ქმნა ადერ, და განადიდა გულისწყრომად ისრაჱლსა შორის და მეფობდა ქუეყანასა მას ედომელთასა.
და	მცხ.მეფ3	და იერობუამ, ძე ნაბატისი, ეფათელი სარირაჲთ, სახელი დედისა მისისა სარუა, დედაკაცი ქურივი. და იგი იყო ძე დედაკაცისა მის ქურივისა, მონა სოლომონისი, და აღიღო ჴელი მისი სოლომონის ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და ესე სახე იყო, რომლითა-იგი აღიღო ჴელი თჳსი სოლომონ მეფისა ზედა, აღაშენა მაღალნი იგი და აღაგნა ზღუდენი იგი დავითის, მამისა მისისა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, მას ჟამსა შინა განვიდა იერობუამ იერუსალჱმით და იხილა იგი აქია წინაწარმეტყუელმან სელონიტელმან, გან-რე-იყვანა იგი გზისა მისგან ველად. და აქია მოსილ იყო სამოსლითა ახლითა და ორნი იგი ხოლო იყუნეს ველსა მას.
და	მცხ.მეფ3	და მიჰყო ჴელი აქია სამოსელსა მას თჳსსა ახალსა და დააპო იგი ათორმეტად ნახევად.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა იერობუამს: მიიღე შენდად ათი ეგე ნახევი, რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: აჰა, მე განვხეთქო მეფობა იგი ჴელისაგან სოლომონისა და მიგცე შენ ათი იგი ნაწილი.
და	მცხ.მეფ3	და ორი იგი ნაწილი იყავნ მისა დავითისთჳს, მონისა ჩემისა, და იერუსალჱმისათჳს ქალაქისა, რომელ გამოვირჩიე ყოველთაგან ნათესავთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	და მისთჳს, რამეთუ დამიტევა მე და თაყუანი-სცა ასტაროთს, საძაგელსა მას სიდონელთასა, და ქამოსსა, კერპსა მოაბისასა, და მოლოქს, სარუვანელსა ძეთა მათ ამონისთასა, და არა შე-ვე-უდგა გზათა ჩემთა ყოფად სამართლისა წინაშე ჩემსა და ჭეშმარიტებისა და სიწრფოებისა, ვითარცა დავით, მამა მისი.
და	მცხ.მეფ3	და არა აღვიღო ყოვლადვე მეუფება იგი ჴელისაგან მისისა დავითისთჳს, მონისა ჩემისა, რომელი გამოვირჩიე, რომელმან დაიცუნა მცნებანი ჩემნი და ჭეშმარიტება ჩემი, და ჴდომით [მ]ჴდომ ვექმნე სოლომონს ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.
და	მცხ.მეფ3	და აღვიღო მეუფება ჴელისაგან მისისა და მიგცე შენ ათი იგი ნაწილი.
და	მცხ.მეფ3	და შენ აღგიღო და მეფობდე, რომელთა ზედაცა უნდეს გულსა შენსა და იყო შენ მეფე ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და იყოს, და-თუ-იმარხნე შენ ყოველნი მცნებანი ჩემნი, რომელთა გამცნებ შენ, და ხჳდოდი გზათა ჩემთა და ჰყო სამართალი წინაშე ჩემსა, ვითარცა ყო დავით, მონამან ჩემმან, და ეკრძალო მცნებათა ჩემთა და ბრძანებათა ჩემთა, ვიყო შენ თანა და გიშენო შენ სახლი სარწმუნო, ვითარცა უშენე დავითს, და მიგცე შენ ისრაჱლი.
და	მცხ.მეფ3	და ეძიებდა სოლომონ მოკლვად იერობუამს, და აღდგა იერობუამ და ივლტოდა ეგჳპტედ სუსაკიმო მეფისა მის ეგჳპტელთასა და იყო ეგჳპტეს ვიდრე სიკუდიმდე სოლომონისა.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა სოლომონისთანი და ყოველივე, რა ქმნა და ყოველი სიბრძნე მისი, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა სოლომონისთასა.
და	მცხ.მეფ3	და რიცხჳ დღეთა მეფობისა სოლომონისთა იერუსალჱმსა ზედა ყოველსა ისრაჱლსა ორმეოც წელ.
და	მცხ.მეფ3	და დაიძინა სოლომონ მამათა თჳსთა თანა და დაფლეს იგი ქალაქსა მას დავითის, მამისა თჳსისასა, და მეფობდა რობუამ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა ესმა იერობუამს, ძესა ნაბატისასა, ვიდრე იყო იგი ეგჳპტეს, ვინათგან იგი ლტოლვილ იყო პირისაგან სოლომონისა, და მოიქცა იერობუამ ეგჳპტით.
და	მცხ.მეფ3	და წარავლინეს და მოხადეს იერობუამს ყოველმან ნათესავმან ისრაჱლისამან, სიტყუად იწყო ყოველმან ერმან ისრაჱლისამან და ჰრქუეს მეფესა რობუამს:
და	მცხ.მეფ3	მამამან შენმან დაამძიმა ჩუენ ზედა უღელი და შენ აღამცირე ფიცხელად იგი მონება მამისა შენისა და მძიმე იგი უღელი, რომელ იყო ჩუენ ზედა, და გმონო შენ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მათ მეფემან: წარვედით ჩემგან და მესამესა დღესა მოიქეცით ჩემდა! და წარვიდეს.
და	მცხ.მეფ3	და ზრახვა-ყო მეფემან რობუამ მოხუცებულთა მათ თანა, რომელნი დგეს წინაშე სოლომონისა, მამისა მისისა, ვიდრე ცოცხალღა იყო, და ჰრქუა: მაზრახეთ, რა სიტყუა-უგო ერსა მას?
და	მცხ.მეფ3	სიტყუად იწყეს მისა და ჰრქუეს: ამას დღესა თუ დაემორჩილო ერსა ამას და ეტყოდე მათ სიტყუათა კეთილთა, იყუნენ მონად შენდა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.მეფ3	და მიუტევა ზრახვა იგი მოხუცებულთა მათ, რომელ აზრახეს მას და აზრახა ყრმებსა ზრდილთა მისთა, რომელნი დგეს წინაშე მისსა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მათ: თქუენ რათა მაზრახით? და მიუგო ერსა მას, რომელსა მეტყოდეს მე და თქუეს, ვითარმედ: აღამცირე უღელი მძიმე, რომელი დადვა მამამან შენმან ჩუენ ზედა?
და	მცხ.მეფ3	და სიტყუად იწყეს ყრმებმან და თანაზრდილთა მისთა, რომელნი დგეს წინაშე მისსა, და ჰრქუეს: ესრე არქვა ერსა მას, რომელნი გეტყოდეს შენ, ვითარმედ: მამამან შენმან დაამძიმე უღელი ჩუენ ზედა და შენ აღამცირე ურჩთაგან. ესრე ჰრქუა მათ: ნეკი ჩემი უმახჳლეს არს წელთა მამისა ჩემისათა.
და	მცხ.მეფ3	ხოლო მამამან ჩემმან დადვა თქუენ ზედა უღელი იგი მძიმე და მე დავსძინო მას ზედა, მამა ჩემი გასწავლიდა თქუენ კვერთხითა და მე გასწავლნე თქუენ გველითა და ღრიანკალითა.
და	მცხ.მეფ3	და ეტყოდა მათ მსგავსად ზრახვისა მის ყრმებისასა და ჰრქვა: მამამან ჩემმან დაამძიმა უღელი თქუენ ზედა და მე დაურთო მას ზედა, მამამან ჩემმან გასწავლნა თქვენ კუერთხითა და მე გასწავლნე თქუენ გველითა და ღრიანკალითა.
და	მცხ.მეფ3	ვითარცა იხილა ყოველმან ისრაჱლმან, რამეთუ არა ისმინა მათი მეფემან, მიუგეს ყოველმან ერმან და ჰრქვეს მეფესა: რა ნაწილი ძეს ჩუენი დავითის თანა და არცა სამკჳდრებელ ძისა თანა იესესისა? ისწრაფე სამკჳდრებელად შენდა, ისრაჱლ! და აწ შენ მწყისიდი სახლსა დავითისასა! და წარვიდა ყოველი ისრაჱლი სამკჳდრებელად თჳსა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა ესმა ყოველსა ისრაჱლსა, ვითარმედ მოიქცა იერობუამ, მიავლინეს და მოიყვანეს იგი ერმან და დაადგინეს იგი მეფედ ისრაჱლსა ზედა, და არა ვინ შეუდგა სახლსა მას დავითისსა, გარნა ნაწილი იგი ხოლო იუდასი და ბენიამენისი.
და	მცხ.მეფ3	და რობუამ მივიდა იერუსალიმდ. და შეიკრიბა ერი იგი იუდასი და ნაწილი იგი ბენიამენისი ას და ოთხმეოც ათას მამაკაცი ჭაბუკი მბრძოლი წყობად სახლსა მას ისრაჱლისასა, რათა მოაქციოს რობუამ მეფობაჲ თჳსი, ძემან სოლომონისმან.
და	მცხ.მეფ3	და იყო სიტყვა უფლისა სამესა მიმართ, კაცისა მის ღმრთისა, და ჰრქუა:
და	მცხ.მეფ3	ეტყოდე რობუამს, ძესა სოლომონისსა, მეფესა იუდასსა, და ყოველსა მას სახლსა იუდასსა და ბენიამენისასა და ნეშტთა მათ ერისათა და ჰრქუა.
და	მცხ.მეფ3	ესრე იტყჳს უფალი: ნუ განხვალთ და ნუ სცემთ წყობასა ძმათა მათ თქუენთა, ძეთა ისრაჱლისათა, და მოიქეცით თჳთეულად სახიდ თჳსა, რამეთუ ჩემგან იყო საქმე იგი. და ისმინეს სიტყუაჲ იგი უფლისა და დააცადეს ზედამისლვა იგი მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა.
და	მცხ.მეფ3	და აღაშენა იერობუამ სიკიმი მთათა მათ ეფრემისათა და დამკჳდრებულ იყო მას შინა და გამოვიდა მიერ და აღაშენა ფანუველი.
და	მცხ.მეფ3	უკუეთუ აღვიდეს ერი ესე შეწირვად შესაწირავისა სახლსა მას უფლისასა იერუსალჱმდ და მოიქცეს გული ერისა ამის ღმრთისა და უფლისა მიმართ თჳსისა, რობუამ მეფისა იუდასა, და მომკლან მე და მიიქცენ რობუამ მეფისა იუდისასა.
და	მცხ.მეფ3	და წარავლინა მეფემან რობუამ ადონირამ ხარკის-მოჴდად და დაქოლეს იგი ყოველმან ისრაჱლმან ქვითა და მოკლა. და მეფემან რობუამ ისწრაფა და აღჴდა ეტლთა და მიივლტოდა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.მეფ3	და ძეთა მათგანთა ისრაჱლისათა, რომელნი სხდეს ქალაქთა მათ იუდასთა, მეფობდა მათ ზედა რობუამ.
და	მცხ.მეფ3	და დადგა ერთი იგი ბეთელს და ერთი იგი დადგა დანსა.
და	მცხ.მეფ3	და ექმნა სიტყუაჲ ესე ცოდვად და მივიდოდა ერი იგი წინაშე ერთისა მის ვიდრე დანად.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა იერობუამ სახლნი ზედა მაღალთა მათ და დაადგინნა ქურუმნი, ნაწილი ერთი ერთისა მისგან, რომელნი არა იყუნეს სახლისა მისგან ლევისა.
და	მცხ.მეფ3	და ყო იურობუამ დღესასწაული თთვესა მას მერვესა, დღესა მეათხუთმეტესა მისვე თთჳსასა, და აღჴდა საკურთხეველსა მას, რომელ ქმნა ბეთელს, შეწირვად დიაკეულთა მათ მიმართ, რომელ ქმნნა და დაადგინნა ბეთელს ქურუმნი მაღალთა მათ, რომელ ქმნნა.
და	მცხ.მეფ3	და აღჴდა საკურთხეველსა მას, რომელ ქმნა ბეთელს, დღესა მეთხუთმეტესა, თვესა მერვესა, მის დღესასწაულისასა, რომელ იზრახა გულით თჳსით და უყო დღესასწაული ძეთა მათ ისრაჱლისათა და აღჴდა საკურთხეველსა მას ზედა შეწირვად.
და	მცხ.მეფ3	და, აჰა, კაცი ღმრთისა მიიწია იუდათ სიტყჳთა უფლისათა ბეთელად, და იერობუამ დგა ზედა საკურთხეველსა მას შეწირვად.
და	მცხ.მეფ3	და ჴმა-უყო საკურთხეველსა მას სიტყჳთა უფლისათა და თქუა: საკურთხეველო, საკურთხეველო, ესრე იტყჳს უფალი: აჰა, ძე იშვეს სახლსა მას დავითისასა, იოსია სახელი მისი. და შეიწირნეს შენ ზედა ქურუმნი ეგე მაღალთა მათგან, რომელნი შესწირვენ შენ ზედა და ძვალნი კაცთანი დაწუნენ შენ ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და მისცა მას დღესა სასწაული და თქუა: ესე სასწაული იყოს, რომელსა იტყოდა უფალი და თქუა: აჰა, საკურთხეველი ეგე განიპოს და დაინთხიოს სიპოხე ეგე, რომელ არს მაგისა ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა ესმა მეფესა იერობუამს სიტყუაჲ იგი და ჴმაჲ კაცისა მის ღმრთისა ზედა საკურთხეველსა მას ბეთელს, მიჰყო მეფემან ჴელი თჳსი საკურთხეველისა მისგან და თქუა: შეიპყართ ეგე! და განჴმა ჴელი იგი, რომელ მიეყო მისა და ვერ უკუნიდრიკა თჳსვე.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან იერობუამ კაცსა მას ღმრთისასა: ევედრე პირსა უფლისა ღმრთისა შენისასა და ილოცე ჩემთჳს, და მოაქციოს ჴელი ჩემი ჩემდავე. და ილოცა კაცმან მან ღმრთისამან წინაშე უფლისა და მოიქცა ჴელი მეფისა მისავე და იქმნა, ვითარცა-იგი პირველ.
და	მცხ.მეფ3	და ეტყოდა მეფე კაცსა მას ღმრთისასა და ჰრქვა: შემოვედ ჩემ თანა სახიდ და ჭამე და მიგცე შენ ნიჭი.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა კაცმან მან ღმრთისამან მეფესა: დაღათუ მომცე ზოგი სახლისა შენისა, არა შევიდე შენ თანა და არა ვჭამო პური და არცა ვსუა წყალი ადგილსა ამას.
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ ესრე მამცნო მე უფალმან სიტყჳთა და მრქვა: არა სჭამო პური და არცა სუა წყალი და არცა მიიქცე მასვე გზასა, რომელსაცა მიხვედ.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა სხჳთ გზით და არა მიიქცა მასვე გზასა, რომელსაცა მივიდა ბეთელად.
და	მცხ.მეფ3	და წინაწარმეტყუელი ერთი მოხუცებული დამკჳდრებულ იყო ბეთელს. და შევიდეს და უთხრეს მას ძეთა მისთა ყოველი იგი საქმე, რომელ ყო კაცმან მან ღმრთისამან მას დღესა შინა ბეთელს და სიტყუანი იგი, რომელთა ეტყოდა მეფესა, და მოაქციეს პირი მამისა მის თჳსისა.
და	მცხ.მეფ3	და ეტყოდა მათ მამა იგი მათი და ჰრქვა: რომელსა გზასა წარვიდა? და უჩუენეს მას ძეთა მათ მისთა გზა იგი, რომელსა წარვიდა კაცი იგი ღმრთისა, რომელ მოსრულ იყო იუდად.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ძეთა მათ: დასხენით ვირსა. და დასხნეს ვირსა და დაჯდა მას ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა კვალსა კაცისა მის ღმრთისა და პოვა იგი მჯდომარე მუხასა ქუეშე და ჰრქუა მას: შენ ხარ კაცი იგი ღმრთისა მოსული იუდაჲსით? და თქუა: მე ვარ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას: მოვედ ჩემ თანა სახიდ და ჭამე პური.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას: ვერ მივიქცე და ვერცა მივიდე შენ თანა და არა ვჭამო პური და არცა ვსვა წყალი ადგილსა ამას.
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ ეგრეთ ბრძანებულ არს ჩემდა სიტყჳთა უფლისათა და მრქუა: არა სჭამო მუნ პური და არცა სუა წყალი და არცა მიაქციო მასვე გზასა, რომელსაცა მიხჳდე.
და	მცხ.იერ	უტყუა უფალსა თჳსსა, თქუა უფალმან, - და თქუეს: არა არნ ესე, არა მოვიდენ ჩუენ ზედა ბოროტნი, და მახჳლი და სიყმილი არა ვიხილოთ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას: მეცა წინაწარმეტყუელივე ვარ, ვითარცა-ეგე შენ და ანგელოზი უფლისა მეტყოდა მე სიტყჳთა უფლისათა და მრქუა: მოაქციე ეგე შენ თანა სახიდ შენდა, ჭამოს პური და სვას წყალი. და უტყუა მას.
და	მცხ.მეფ3	და მიაქცია იგი და ჭამა პური მისსა სახლსა და სუა წყალი.
და	მცხ.მეფ3	და ეტყოდა კაცსა მას ღმრთისასა, მოსრულსა იუდით, და ჰრქუა: ესრე იტყჳს უფალი: ამისთჳს, რამეთუ განამწარე შენ სიტყუაჲ იგი უფლისა და არა დაიმარხე შენ მცნება იგი, რომელ გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან,
და	მცხ.მეფ3	და მიიქეც და სჭამე პური და სვი წყალი ადგილსა მაგას, რომლისა გრქვა შენ: არა სჭამო პური და არა სვა წყალი, არა დაისხნენ ჴორცნი შენნი საფლავსა მამათა შენთა თანა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, შემდგომად ჭამისა მის პურისა და წყლისა სმისა დასხნა ვირსა წინასწარმეტყუელისასა მის და მიიქცა და წარვიდა.
და	მცხ.მეფ3	და პოვა იგი ლომმან გზასა მას და მოკლა იგი და იყუნეს ჴორცნი მისნი დაგდებულ გზასა მას, და ვირი იგი დგა მის თანა და ლომი იგი დგა ჴორცთა მათ მისთა თანა.
და	მცხ.მეფ3	და, აჰა, კაცთა წარმავალთა იხილეს მკუდარი იგი დაგდებული გზასა მას, და ლომი იგი დგა მკუდარსა მას თანა, და შევიდეს და უთხრეს ქალაქსა მას, რომელსა შინა დამკჳდრებულ იყო წინაწარმეტყუელი იგი მოხუცებული.
და	მცხ.მეფ3	ვითარცა ესმა, რომელმან მიაქცია იგი გზისა მისგან, თქუა: იგი კაცი ღმრთისა არს, რომელმან განამწარა სიტყუაჲ იგი უფლისა და მისცა უფალმან ლომსა მას და განტეხა იგი და მოაკუდინა მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა ეტყოდა მას.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ძეთა მათ თჳსთა: დასხენით ვირსა მას! და დასხნეს.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა და პოვნა ჴორცნი მისნი დაგდებულ გზასა მას, და ვირი იგი, და ლომი დგა ჴორცთა მისთა თანა, და არა შეახო ლომმან მან ჴორცთა მათ კაცისა მის ღმრთისათა და არცა განხეთქა ვირი იგი.
და	მცხ.მეფ3	და აღიხუნა წინაწარმეტყუელმან ჴორცნი იგი კაცისა მის ღმრთისანი და დადვა იგი ზედა ვირსა მას, და წარიღო იგი ქალაქად თჳსა მოხუცებულმან მან წინაწარმეტყუელმან ტყებად და დაფლვად იგი.
და	მცხ.მეფ3	და დადვა საფლავსა თჳსსა და დააყუდა მძორი მისი. და ეტყებდეს მას და იტყოდეს: ვაჲ, ძმაო.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, შემდგომად ტყებისა მის ეტყოდა ძეთა მათ თჳსთა და ჰრქუა: ოდეს მოვკუდე, დამმარხეთ მე საფლავსა ამას, სადა დაეფლა კაცი ესე ღმრთისა, ძვალთა მაგისთა თანა დამდევით მე, რამეთუ ყოფით იყოს, რათა განერნენ ძვალნი ჩემნი ძვალთა მაგისთა თანა.
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ აღესრულოს ყოველი იგი, რომელსა იტყოდა სიტყჳთა უფლისათა ზედა საკურთხეველსა მას ბეთელსა და ზედა სახლთა მათ მაღალთასა, რომელ არიან სამარიას.
და	მცხ.მეფ3	და შემდგომად ამათ სიტყუათა არა მოაქცია იერობუამ უკეთურებათაგან თჳსთა და მერმეცა განნაწილნა ერისა მისგან ქურუმნი მაღალთა მათ და რომელსა უნებნ, აღივსნის ჴელნი მისნი და იქმნის ქურუმ მაღალთა მათ.
და	მცხ.მეფ3	და ექმნა სიტყუაჲ იგი ცოდვა სახლსა მას იერობუამისსა მოსასრველად და განსარყუნელად პირისაგან ქუეყანისა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქვა იერობუამ ცოლსა მას თჳსსა: უცნაურ იყავნ თავი შენი და ნუმცა ვინ გიცნობს შენ, ვითარმედ ცოლი იერობუამისი ხარ, და მიხჳდე სელომად და, აჰა, მუნ არს აქია წინაწარმეტყუელი, იგი იტყოდა ჩემთჳს მეფედ ზედა ერსა ამასა.
და	მცხ.მეფ3	და მიართუ კაცსა მას ღმრთისასა პურნი და კვერნი ყრმათა მისთა და სკიჭი და სტამნითა თაფლი, და მიხჳდე მისა და გითხრას შენ, რა ყოფად არს ყრმისა მაგისთჳს.
და	მცხ.მეფ3	და ყო ეგრე ცოლმან მან იერობუამისმან და აღდგა და წარვიდა სელომად და შევიდა სახლსა მას აქიასასა. და კაცი იგი მაშურალ იყო სიბერითა და თუალნი მისნი დამძიმებულ.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, შესლვასა მას მისსა და თავი უცნაურ-ყო, და იყო, ვითარცა ესმა აქიასა განხმა კართა და ბგერა ფერჴთა მისთა შესლვასა მას მისთა და თქუა: შემოვიდა ცოლი იერობუამისა. რა არს ეგე, რამეთუ უცნაურქმნილ ხარ და მე მოვლინებულ ვარ შენდა სიფიცხლით?
და	მცხ.მეფ3	მივედ და არქუ იერობუამს: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: ამისთჳს, რამეთუ აღგამაღლე შენ შორის ერსა მაგას და მიგეც შენ წინამძღუარად ერსა მაგას ჩემსა ისრაჱლსა.
და	მცხ.მეფ3	და განსძვინდი უფროს ყოველთასა, რომელ იყუნეს წინა შენსა და იქმნენ შენსა ღმერთნი უცხონი დასხმითნი განსარისხებელად ჩემდა და მე განმიშორენ პირისაგან შენისა.
და	მცხ.მეფ3	და განვხეთქე მეფობაჲ ეგე სახლისაგან დავითისა, მიგეც შენ და არა იქმენ, ვითარცა მონა ჩემი დავით, რომელმან დაიცუნა მცნებანი ჩემნი და შემიდგა ყოვლითა გულითა თჳსითა ყოფად სამართალი წინაშე ჩემსა.
და	მცხ.მეფ3	ამისთჳს მოვავლინო მე ძჳრი ზედა სახლსა მას იერობუამისსა და მოვსპო იერობუამისი, რომელი აფსმიდეს კედელსა, შეღრეკილ და დაჴსნილ შორის ისრაჱლისა და შევკრიბო შემდგომად სახლისა მის იერობუამისი, ვითარცა ვინ შეკრების ნაგევი ვიდრე მოსრულებადმდე მისა.
და	მცხ.მეფ3	მძორები იერობუამისი ქალაქსა შინა შეჭამნენ ძაღლთა და მკუდარნი ველთა შეჭამნენ ფრინველთა ცისათა, რამეთუ უფალი იტყოდა.
და	მცხ.მეფ3	და შენ აღდეგ და წარვედ სახიდ შენდა და შესლვასა ოდენ შენსა ქალაქად მოკუედინ ყრმა იგი.
და	მცხ.მეფ3	და იტყებედ იგი ყოველმან ისრაჱლმან და დაფლედ იგი, რამეთუ იგი ხოლო იერობუამისი დაიდვის სამარესა, რამეთუ იპოვა მის თანა სიტყუაჲ კეთილი უფლისათჳს ღმრთისა ისრაჱლისა სახლსა იერობუამისსა.
და	მცხ.მეფ3	და აწ რადღამე დასცეს უფალმან ისრაჱლი? რამეთუ ირყევის ვითარცა ლერწამი წყალსა და აღჴვარდოს უფალმან ისრაჱლი ქუეყანისა ამისგან შვებისა, რომელ მისცა მამათა მათთა და განიქარვნეს იგინი წიაღ მდინარესა მას ამისთჳს, რამეთუ იქმნეს თჳსა მაღალნი განსარისხებელად უფლისა.
და	მცხ.მეფ3	და მისცეს უფალმან ისრაჱლი ცოდვათათჳს იერობუამისთა, რომელ ცოდა, და აცოდვა ისრაჱლი.
და	მცხ.მეფ3	და აღდგა ცოლი იერობუამისი და წარვიდა სარირად. და იყო, ვითარცა შევიდოდა ბჭეთა მათ ტაძრისათა, მოკუდა ყრმა იგი.
და	მცხ.მეფ3	და დღენი, რაოდენ მეფობდა იერობუამ, ოცდაორ წელ. და დაიძინა მამათა თჳსთა თანა. და მეფობდა ნაბატ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ3	და რობუამ, ძე სოლომონისი, მეფობდა ზედა იუდასა. ძე ორმეოცდაერთისა წლისა იყო რობუამ დადგომასა მას მისა მეფედ, და ათჩჳდმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს ქალაქსა, რომელი გამოირჩია უფალმან დადებად სახელი მისი მას ზედა ყოველთაგან ნათესავთა ისრაჱლისათა, და სახელი დედისა მისისა ნაამა ამანიტელი.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა რობუამ ბოროტი წინაშე უფლისა და აღიშურა ყოფად ყოველივე, რაცა ქმნეს მამათა მისთა და მსგავსად ცოდვათა მათთა, რომელ ცოდეს.
და	მცხ.მეფ3	და აღაშენნეს მათცა თჳსა მაღალნი და მაღნარნი ზედა ყოველსა ბორცუსა მაღალსა ქუეშე ყოველს ხესა მაგრილობელსა.
და	მცხ.მეფ3	და ზმნა იყო ქუეყანასა მათსა და ქმნეს საძაგელები ყოველთა მათ ნათესავთა, რომელნი მოსპნა უფალმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	და წარიღო ყოველი ფასი სახლისა მის უფლისა და ფასი სახლისა მის მეფისა და ოროლნი იგი ოქროსანი, რომელ ქმნა სოლომონ.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა მეფემან რობუამ მის წილ ჯაჭუ-ჭური სპილენძისა და აღიღიან მთავართა მათ წინამცურვალთა, რომელნი სცვედ ბჭეთა სახლისა მეფისათა.
და	მცხ.მეფ3	და რაჟამს შევალნ მეფე სახლსა მას უფლისასა, აღიღიან იგი წინამცურვალთა მათ და დააყრდიან იგი თავეთ წინამცურვალთასა.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა რობუამისთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდასთასა.
და	მცხ.მეფ3	და ბრძოლა იყო შორის რობუამისა და შორის იერობუამისა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.მეფ3	დაიძინა რობუამ მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა დავითისასა და სახელი დედისა მისისა ნამა ამანიტელი და მეფობდა აბიუ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ3	და ექუს წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა მააქა, ასული აბესალომისი.
და	მცხ.მეფ3	და ვიდოდა ცოდვასა მამისა თჳსისასა, რომელ ქმნა წინაშე უფლისა ღმრთისა თჳსისა და არა იყო გული მისი სრულ უფლისა ღმრთისა თჳსისა, ვითარცა გული დავითისი, მამისა მისისა.
და	მცხ.მეფ3	ვითარცა ქმნა დავით სამართალი წინაშე უფლისა და არა გარდააქცია ყოვლისაგანვე, რომელ ამცნო მას ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა, გარნა სიტყჳთა მით ჰურია ქეტელისათჳს.
და	მცხ.მეფ3	და ბრძოლა იყო შორის აბიასა და შორის იერობუამისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მათისათა.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა აბიასთანი და ყოველი, რაცა ქმნა, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეუფეთა მათ იუდასთა. და ბრძოლა იყო შორის აბიასა და შორის იერობუამისა.
და	მცხ.მეფ3	და დაიძინა აბია მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა ქალაქსა მას დავითისსა. და მეფობდა ასა, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ3	და ორმეოცდაერთ წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა მააქა, ასული აბესალომისი.
და	მცხ.მეფ3	და დაამჴუა ძეგლები მის ქუეყანისა და აღჴოცა ყოველი იგი შერეულები, რომელ ქმნეს მამათა მისთა.
და	მცხ.მეფ3	და მოიხუნა სუეტნი იგი მამისა თჳსისანი და სუეტნი იგი თჳსნი ოქროსა და ვერცხლისანი და შეიხუნა სახლსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ3	და წყობა იყო შორის ასასა და შორის ბაასა და მეფესა ისრაჱლისასა ყოველთა დღეთა მათთა.
და	მცხ.მეფ3	და გამოვიდა ბაას, მეფე ისრაჱლისა ზედა იუდასა და აღაშენა რამა, რათა არა იყოს გამოსლვა და შესულა ასა, მეფისა იუდასი.
და	მცხ.მეფ3	და მოიღო ასამ ყოველი იგი ოქრო და ვერცხლი, რომელ იპოვა საფასესა სახლსა უფლისასა და საფასესა სახლისა მის სამეუფოისასა და მისცა იგი ჴელთა მონათა თჳსთასა და წარავლინნა იგინი ასა მეფემან ძისა მის ადერისი, ძისა აბენერისა, რამასა, ძისა იაბელისა, მეფისა ასურთასა, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო დამასკეს, და ჰრქუა:
და	მცხ.მეფ3	აღთქუა აღთქმა ჩემდა და შენ შორის და შორის მამისა ჩემისა და მამისა შენისა. აჰა, ეგერა, მიგიძღვანე შენ ძღვენი ოქრო და ვერცხლი. განაქარვე აღთქმა შენი, რომელ არს ბაას მეფისა თანა ისრაჱლისასა, რათა წარვიდეს დღეს ჩემგანცა.
და	მცხ.მეფ3	და ისმინა ძემან ადერ მეფისამან ასაისი და წარავლინნა მთავარნი იგი ერისა თჳსისანი ქალაქთა მათ ისრაჱლისათა, და დასცეს ნაინი და დანი და აბელმო სახლისა მის მააქასი და ყოველივე ქენერეთი და ყოველი ქუეყანა ნეფთალიმისი.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა ესმა ბაასას, დააცადა შენება იგი რამასი და მიიქცა თერსად.
და	მცხ.მეფ3	და მეფემან ასამ ამცნო ყოველსა იუდასა, რომელ იყუნეს ენაკიმს, რათა წარმოიხუნენ ქვანი იგი რამაასნი და ძელი მისი, რომელ აშენა ბაას. და აშენა მით მეფემან ასამ ყოველნი იგი ბორცუნი ბეინამენისნი და საებგურონი იგი.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა ასაისთანი და ყოველი ძალი მისი და ყოველი, რაცა ქმნა, და ქალაქნი იგი ყოველნი, რომელ აღაშენნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთასა, ხოლო ჟამსა მას სიბერისა მისისასა ელმოდეს ფერჴნი მისნი.
და	მცხ.მეფ3	და დაიძინა ასამ მამათა თჳსთა თანა და დაეუფლა მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა მას დავითისასა და მეფობდა იოსაფატ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ3	და ნაბატ, ძე იერობუამისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა წელსა მას მეორესა ასაის, მეფისა იუდასსა, და მეფობდა ისრაჱლსა ზედა ორ წელ.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და ვიდოდა გზათა მამისა თჳსისასა და ცოდვასა თჳსსა, რომლითა აცთუნა ისრაჱლი.
და	მცხ.მეფ3	და გარემოადგა ბაასა, ძე აქიასი, სახლსა მას ისაქარისასა და დასცა იგი ბაასა გაბათონს უცხოთესლთასა. და ნაბატ და ყოველი ისრაჱლი სხდეს გაბათონს.
და	მცხ.მეფ3	და მოკლა იგი ბაასა წელსა მას მეორესა ასა მეფისა იუდასსა და მეფობდა მის წილ.
და	მცხ.მეფ3	ყოველთა მათთჳს ცოდვათა იერობუამისათა, რომელმან ცოდა და აცთუნა ისრაჱლი და განარისხა უფალი ღმერთი ისრაჱლისა,
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუანი ნაბატისთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა მეფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო ბრძოლა შორის ასას და შორის ნაბატისსა, მეფისა ისრაჱლისა, ყოველთა დღეთა მათთა.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და ვიდოდა გზათა იერობუამისთა, ძისა ნაბატისასა, და ცოდვასა თჳსსა, რომლითა აცთუნა ისრაჱლი.
და	მცხ.მეფ3	და იყო სიტყუაჲ უფლისა იუას, ძისა ანანიასა, და ჰრქვა: ესრე ეტყოდე შენ ბაასას, მეფესა ისრაჱლისასა, და არქვა:
და	მცხ.მეფ3	ამისთჳს, რამეთუ აღგამაღლე შენ ქუეყანასა ზედა და მიგეც შენ წინამძღურად ზედა ერსა ჩემსა ისრაჱლსა, ხჳდოდე შენ გზათა მათ იერობუამისთა და აცთუნე ერი ჩემი ისრაჱლი განრისხებად ჩემდა ამაოებითა მით თჳსითა.
და	მცხ.მეფ3	და აჰა, მე აღვადგინო შემდგომად ბაასისსა ზედა სახლისა მისისა და მივსცე სახლი მისი ვითარცა იერობუამისი, ძისა ნაბატისნი.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა ბაასისთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, და ძლიერებანი მისნი, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეუფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	და დაიძინა ბაას მამათა თჳსთა თანა, დაეფლა თარსას და მეფობდა ელა, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ3	ჴელითა იუს, ძისა ანანიას, წინაწარმეტყუელისათა იტყოდა უფალი ზედა ბაასისა და ზედა სახლსა მისსა ყოვლისა მის უკეთურებისა, რომელ ქმნა წინაშე უფლისა განსარისხებელად მისა საქმითა ჴელთა თჳსთათა ყოფად და მსგავსად, ვითარცა სახლი იგი იერობუამისი დასაცემელად მისა.
და	მცხ.მეფ3	და აღდგა ზამბრი მის ზედა, მონა თჳსი, რომელ-იგი იყო მთავარ ზოგთა ზედა ჭურჭელთა მისთა და იგი სუმეულ იყო სახლსა მას ასარისსა ეზოსმოძღურისა თესარისას.
და	მცხ.მეფ3	და იყო მეფობასა მას მისსა და დაჯდომად საყდარსა თჳსსა დასცა ყოველი იგი სახლი ბაასისი და არა დაუტევა მისი, რომელი აფსმიდისმცა კედელსა და მახლობელნიცა მისნი და მეგობარნი მისნი.
და	მცხ.მეფ3	ყოველთა მათთჳს ცოდვილთა ბაასისთა და ელას, ძისა მისისა, რომელ სცოდა და ვითარ-იგი აცთუნა ისრაჱლი განსარისხებელად უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა ამაოებითა თჳსითა.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა ელასთანი და ყოველივე, რაცა ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მათ მეუფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	წელსა ოცდამეშჳდესა ასა, მეფისა იუდასსა მეფობდა ზამბრი შჳდ დღე თერსას, და ბანაკი იგი ისრაჱლისა იყო გაბაონს უცხოთესლთასა.
და	მცხ.მეფ3	და ესმა ერსა მის ბანაკისასა და თქუეს: მიეტევა ზამბრი ელას ზედა და მოკლა იგი, დაიდგინა მეფედ ისრაჱლმან ზამბრი ერისთავი იგი ისრაჱლისა მას დღესა შინა ბანაკსა მას.
და	მცხ.მეფ3	და განვიდა ზამბრი და ყოველი ისრაჱლი მის თანა გაბათონით და გარემოადგა თერსას.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა იხილა ზამბრი, ვითარმედ გამოაქუს ქალაქი იგი, შევიდა სენაკსა ერთსა სახლისა მის მეფისასა და დაიწვა ზედა თავსა თჳსსა სახლი იგი მეფისა და მოკუდა
და	მცხ.მეფ3	ცოდვათა თჳსთათჳს, რომელ ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა სლვად გზათა იერობუამისთა, ძისა ნაბატისთასა, და ცოდვასა მისსა, რომელ ქმნა, და ვითარ-იგი აცთუნა ისრაჱლი.
და	მცხ.მეფ3	მას ჟამსა განიყო ერი იგი ისრაჱლისა და ზოგი ერისა შეუდგა თაბენის, ძესა გინოთისასა, დადგინებად მისა მეფედ და ზოგი ერისა მის შეუდგა ამრის.
და	მცხ.მეფ3	და სძლო ერმან მან, რომელ შეუდგა ამრის, და მოუძლურდა ერი იგი, რომელი შეუდგა თამნის, ძესა გონოთისასა, და მოკუდა თამნი (და იორამ, ძმა მისი, მას ჟამსა), და მეფობდა ამბრი შემდგომად თამნისა.
და	მცხ.მეფ3	წელსა მას მეოცდათერთმეტესა ასა მეფისა იუდასსა მეფობდა ამბრი ზედა ისრაჱლსა ათორმეტ წელ და თერსას მეფობდა ექუს წელ.
და	მცხ.მეფ3	და მოიგო ამბრი მთა იგი სომოროისი სემერესგან, მეფისა მის მთისასა, ორითა სასწორითა ვერცხლითა და აღაშენა მთა იგი და უწოდა მთასა მას სახელი, რომელ აღაშენა, სახელსა მას სემერასსა, უფლისა მის მთისასა, სომორონ.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა ამრი ბოროტი წინაშე უფლისა და განბოროტნა უფროს ყოველთასა, რომელნი წინაიყუნეს მისა.
და	მცხ.მეფ3	და ვიდოდა ყოველთა გზათა მათ იერობუამისათა, ძისა ნაბატისთასა, და ცოდვასა თჳსსა, რომლითა აცთუნა ისრაჱლი განსარისხებელად უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა ამაოებითა თჳსითა.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა ამრისთანი და ყოველი, რაცა ქმნა, ყოველი ძლიერებანი მისნი, რომელ ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მათ მეფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	დაიძინა ამრი მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა სამარიას. და მეფობდა ძე მისი მის წილ - აქაბ.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა აქაბ, ძემან ამრისმან, ბოროტი წინაშე უფლისა უმეტეს ყოველთა წინანდელთასა.
და	მცხ.მეფ3	და არა მოაკლო სლვად ცოდვასა მას იერობუამისასა, ძისა ნაბატისასა, და მოიყვანა ცოლად იეზაბელ, ასული იობათასი, მეფისა სიდონელთასა, და წარვიდა აქაბ და ჰმონა ბალას და თაყუანი-სცა მას.
და	მცხ.მეფ3	დღეთა მისთა აღაშენა აქელ ბეთელელმან იერიქო აბირონით, პირმშოთ მით მისით, დააბა საძირკველი მისი სეგობაჲთ, მრწემით მით, და აღმართნა ბჭენი მისნი მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა ისუს, ძისა ნავესითა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო სიტყუაჲ უფლისა ელიასსა და ჰრქუა:
და	მცხ.მეფ3	წარვედ ამიერ მზისა აღმოსავალად კერძო და დაიმალე ნაღვარევსა მას ქორათისასა, რომელ არს პირისპირ იორდანესა.
და	მცხ.მეფ3	და იყოს შენდა სუმა წყლისა ნაღვარევისა მისგან და ყორანთა უბრძანო და გზრდიდენ შენ მუნ.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა ელია ბრძანებითა უფლისათა, მივიდა და დაჯდა ნაღვარევსა მას ქორათისასა, პირისპირ იორდანესა.
და	მცხ.მეფ3	და ყორანნი მოართუმიდეს მას პურსა და ჴორცსა. განთიად - პურსა და ჴორცსა - მწუხრად, და ნაღვარევისა მისგან სუმიდა წყალსა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო შემდგომად დღეთა მათ და განჴმა ნაღვარევი იგი.
და	მცხ.მეფ3	და იყო სიტყუაჲ უფლისა ელიას მიმართ და ჰრქუა:
და	მცხ.მეფ3	აღდეგ და წარვედ სარეფთად სიდონიისსა და დასჯდე მუნ და, აჰა, მიმცნებიეს მე დედაკაცისა ერთისა ქურივისა გამოზრდად შენი.
და	მცხ.მეფ3	და აღდგა და წარვიდა სარეფთად ბჭეთა მათ მის ქალაქისათა და, აჰა, მუნ დედაკაცი ერთი ჰკრეფდა შეშასა და ჴმა-უყო ელია და ჰრქუა მას: მომართუ მცირედ ჭურჭლითა წყალი და ვსუა.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა მოღებად და ჴმა-უყო მას უკანა ელია და ჰრქვა: მომართუ მე კოტორი ერთ პურიცა ჴელითა შენითა.
და	მცხ.მეფ3	ჰრქუა მას დედაკაცმან: ცხოველ არს უფალი ღმერთი შენი, დაღათუ მიც ჴუეზა ერთ და მჭელ ერთ ფქვილი საფქვილესა შინა და მცირედ ზეთი რქასა შინა და აჰა, შევკრებ შეშასა ამას, შევიდე და შევქმნე იგი ჩემდა და ყრმათა ჩემთა, შევჭამოთ და ხვალე მოვსწყდეთ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას ელია: ისწრაფე და შევედ და შეჰქმენ სიტყჳსაებრ შენისა და ჰქმნე მისგან პირველად ჩემდა ჴუეზა ერთი მცირე და მომართუ მე, და მერმე ჰქმნე შენდა და ყრმათა შენთათჳს.
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: საფქვილესა შენსა არა მოაკლდეს ფქვილი და საზეთესა შენსა არა მოაკლდეს ზეთი ვიდრე ყოფად წჳმისა უფლისა მიერ პირსა ზედა ქუეყანისასა.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა დედაკაცი იგი სიტყჳსა მისებრ ელიაჲსისა, მოართვა და ჭამა მან და შვილთა მისთა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, შემდგომად სიტყუათა ამათ დასნეულდა ძე დედოფლისა მის სახლისა. და იყო სენი იგი ძნელ ფრიად, ვიდრე არა დაშთა სამშჳნველიცა მის თანა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელიას: რა ძეს შენი და ჩემი, კაცო ღმრთისაო, შემოხუედ ჩემდა აღჴსენებად უწესობათა ამათ ჩემთა და მოკუდინებად ძისა ამის ჩემისა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელია დედაკაცსა მას: მომეც აქა შვილი ეგე შენი! და მოიქვა იგი მჴართაგან მისთა და აღიყვანა ქორსა მას, რომელსა იყოფოდა იგი, და დადვა ცხედარსა მას თჳსსა.
და	მცხ.მეფ3	და დაჰბერა სამგზის ყრმასა მას და ხადოდა უფალსა და თქუა: უფალო, ღმერთო ჩემო, მოიქეცინ სამშჳნველი ყრმისა ამის ამისავე! და იყო ეგრე.
და	მცხ.მეფ3	და გარდმოიყვანა ელია ყრმა იგი ქორისა მისგან სახიდ და მისცა დედასა თჳსსა და ჰრქუა ელია: იხილე, რამეთუ ცოცხალ არს ძე ეგე შენი.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელიას დედაკაცმან: აწ უწყი, რამეთუ კაცი ღმრთისა ხარი შენ და სიტყუაჲ ღმრთისა ჭეშმარიტ არს პირსა შენსა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, შემდგომად დღეთა მრავალთა და სიტყუაჲ უფლისა იყო ელიასსა წელსა მას მესამესა და ჰრქუა: მივედ და ეჩუენე აქაბს და მივსცე წჳმა პირსა ზედა ქუეყანისასა.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა ელია ჩუენებად აქაბისა. და სიყმილი იგი განსასტიკებული იყო სამარიას.
და	მცხ.მეფ3	და მოუწოდა აქაბ აბდიას, ეზოსმოძღუარსა თჳსსა, და აბდია იყო მოშიშ უფლისა ფრიად.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, მოსრვასა მას იეზაბელისასა წინაწარმეტყუელთა მათ უფლისათა დამალა აბდია ასი კაცი წინაწარმეტყუელთაგანი ერგასის - ერგასისი თითოსა ქვაბსა და ზრდიდა მათ პურითა და წყლითა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან აქაბ აბდიას: მოვედ და ვიქცეოდით ყოველსა მას ქუეყანასა წყაროსთავთა წყალთასა და ნაღვარევთა და, ჰე, თუმცა ვპოოთ საძოვარი და გამოვზარდნეთ ცხენნი და ჯორნი, რათა არა აღიჴოცნენ ჩუენგან ყოვლადვე საცხოვარნი.
და	მცხ.მეფ3	და განიყვნენ სლვად გზათა და აქაბ წარვიდა გზასა ერთსა მარტო და აბდია სხუასა გზასა მარტო.
და	მცხ.მეფ3	და აბდიას გზასა ზედა შეემთხჳა ელია წინა მისა მარტო და ისწრაფა აბდია და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თქუა: შენ ხარა, უფალო ჩემო ელია?
და	მცხ.მეფ3	ცხოველ არს უფალი ღმერთი შენი, რამეთუ არა არს ნათესავი და არცა მეუფებაჲ, რომელსა არა მიავლინა უფალმან ჩემმან ძიებად შენდა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუეს, ვითარმედ: არასადა არს, და მოწვა მეუფებაჲ იგი და სოფელი მათი, რამეთუ არა გპოვეს შენ.
და	მცხ.მეფ3	და აწ შენ იტყჳ, ვითარმედ: მივედ და უთხარ უფალსა შენსა, ვითარმედ: აჰა, ესერა, არს ელია.
და	მცხ.მეფ3	და თუ წარვიდე მე შენგან და სულმან უფლისამან აღგიღოს შენ ქუეყანით, რომელ არა ვიცოდე, მოვიდე და უთხრა აქაბს და არა გპოო შენ, მომკლას მე, და მონა შენი მოშიში უფლისა არს სიყრმითგან თჳსით.
და	მცხ.მეფ3	და აწ შენ მეტყჳ მე, ვითარმედ: მივედ და უთხარ უფალსა შენსა, ვითარმედ: აჰა, ელია არს და მომკლას მე.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა აბდია და მიეგებოდა აქაბს და უთხრა მას. აღირბინა აქაბ და მიეგებოდა ელიას და იყო, ვითარცა იხილა აქაბ ელია, ჰრქუა აქაბ ელიას: შენ ხარა ამრღუე ისრაჱლისა?
და	მცხ.მეფ3	ჰრქუა ელია: არა მე, არამედ შენ და სახლი მამისა შენისა, რამეთუ დაუტევეთ უფალი ღმერთი თქუენი და შეუდეგით კვალსა ბაალისასა.
და	მცხ.მეფ3	და აწ წარავლინე და მოკრიბე ჩემდა ყოველი ისრაჱლი მთასა მას კარმელსა და წინაწარმეტყუელნი იგი ბაალისნი ოთხასდაერგასისნი, წინაწარმეტყუელნი იგი მაღნარისანი ოთხასნი, რომელნი ჭამენ ტაბლისა მისგან იეზაბელისა.
და	მცხ.მეფ3	და წარავლინა აქაბ ყოველსა ისრაჱლსა და შეკრიბნა წინაწარმეტყუელნი იგი მთასა მას კარმელსა.
და	მცხ.მეფ3	და აწ მოგუცენით ჩუენ ორნი ზუარაკნი და გამოირჩიონ ერთი იგი მათ და განაგონ ასოეულად და დადვან ზედა შეშასა და ცეცხლსა ნუ შეახებედ. და მე ვყო ერთი იგი ზუარაკი და დავდვა ზედა შეშასა და ცეცხლი არა მივახო.
და	მცხ.მეფ3	და მიიკრიბნა ელია ყოველი იგი ერი და ჰრქუა მათ: ვიდრემდის კელობთ ორითავე გოჯითა? უკუეთუ არს უფალი ღმერთი, მისდევდით მას და თუ არს ბაალი იგი, შეუდეგით კვალსა მისსა. და არა მიუგო მას ერმან მან სიტყუაჲ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელია ერსა მას: მე მარტო დაშთომილ ვარ წინაწარმეტყუელი უფლისა და წინაწარმეტყუელნი ეგე ბაალისნი კაცნი ოთხასდაერგასისნი და წინაწარმეტყუელნი მაღნართანი ოთხასნი.
და	მცხ.მეფ3	და ხადოდეთ სახელსა ღმერთთა თქუენთასა და მე ვხადო სახელსა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა და იყოს ღმერთი, რომელმან ისმინოს ცეცხლითა, იგი არს ღმერთი. მიუგო ყოველმან ერმან და ჰრქუა: კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ სთქუ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელია წინაწარმეტყუელთა მათ სირცხჳლისათა: გამოირჩიეთ თქუენდად ზვარაკი ერთი და ჰყავთ პირველ, რამეთუ თქუენ უმრავლეს ხართ და ხადოდეთ სახელსა მას ღმერთთა თქუენთასა და ცეცხლსა ნუ შეახებთ.
და	მცხ.მეფ3	და მიიბეს ზვარაკი იგი, რომელ მისცა მათ, და ყვეს ეგრე და ხადოდეს სახელსა ბაალისასა ცისკრითგან ვიდრე სამხრადმდე და იტყოდეს: ისმინე ჩუენი, ბაალ, ისმინე ჩუენი! და არა იყო მათ თანა ჴმაჲ და არცა სმენა, და რბიოდეს გარემო საკურთხეველსა მას, რომელ ქმნეს.
და	მცხ.მეფ3	და იყო სამხრისა ოდენ, და განბასრნა იგინი ელია თეზბიტელმან და ჰრქუა: მაღლადრე უჴმეთ, რამეთუ ღმერთი არს; ანუ თუ განსცხრებოდეს რასამე, ანუ არა რამე სცალდეს, ანუ ეძინოს და ადგეს.
და	მცხ.მეფ3	და უჴმობდეს ჴმითა დიდითა და იზახდეს მსგავსად სჯულისა მათისა მახჳლითა და დანაკითა ვიდრე დათხევადმდე სისხლისა მათ ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარ გარდაჴდა სამხარი და წინაწარმეტყუელებდეს ვიდრე ჟამადმდე მსხუერპლის შეწირვისა და არა იყო მუნ ჴმაჲ, და ეტყოდა ელია წინაწარმეტყუელთა მათ საძაგელებისათა და ჰრქუა: გა-რე-მიდეგით და აწ მე ვყო შესაწირავი იგი ჩემი. და გან-რე-დგეს და წარვიდეს.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელია ერსა მას: მომეახლენით მე! და მიეახლნეს ყოველი ერი მისა და აღმართა საკურთხეველი იგი უფლისა დამჴობილი.
და	მცხ.მეფ3	და მოიხუნა ელია ათორმეტნი ქვანი მსგავსად რიცხჳსა მის ძეთა მათ ისრაჱლისათა, ვითარცა ეტყოდა მას უფალი და ჰრქუა: ისრაჱლ იყავნ სახელი შენი.
და	მცხ.მეფ3	და აღაშენნა ქვანი იგი სახელად უფლისა და ქმნა ტაბლაჲ, რომელმანცა შთაიტია ორი გრივი თესლი გარემოს საკურთხეველსა მას.
და	მცხ.მეფ3	და დააზვინა შეშა იგი ზედა საკურთხეველსა მას, რომელ ქმნა და განაგო ასოეულად ზვარაკი იგი და დადვა ზედა შეშასა მას და აღზვინა ზედა საკურთხეველსა მას.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა: მომართუთ მე ოთხითა ლაგჳნითა წყალი და დაასხით ზედა შესაწირავსა მაგას და შეშასა. და ჰრქუა: დაასხით! და დაასხეს და თქუა მეორედ: დაასხით! და დაასხეს; თქუა მესამედ: დაასხით! და დაასხეს.
და	მცხ.მეფ3	და მოვიდოდა წყალი იგი გარემო საკურთხეველსა მას და აღავსეს ტბა იგი წყლითა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ჟამსა ოდენ შეწირვისასა მსხუერპლისა მის ღაღად-ყო ელია ზეცად და თქუა: უფალო, ღმერთო აბრაჰამისო, ისაკისო და ისრაჱლისაო, დღეს ცნედ, რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი ისრაჱლისა და მე მონა შენი. მე ვქმენ საქმე ესე.
და	მცხ.მეფ3	და გარდამოვარდა ცეცხლი უფლისა მიერ ზეცით და შეჭამა მსხუერპლი იგი და შეშა იგი და მიწა იგი. და წყალი იგი, რომელ დგა ტბასა მას, აღწბა ცეცხლმან მან.
და	მცხ.მეფ3	ვითარცა იხილა ყოველმან ერმან, დავარდეს პირსა ზედა თჳსსა და თქუეს: ნანდვილვე უფალი იგი არს, უფალი იგი არს ღმერთი.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელია ერსა მას: შეიპყრენით წინაწარმეტყუელნი იგი ბაალისნი და ნუმცა ვინ განმერების მათგანი, ნუცა ერთი. და შეიპყრეს იგინი და შთაიყვანნა იგინი ელია ნაღვარევსა მას კიშონისასა და მოსრნა იგინი მუნ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელია აქაბს: აღდეგ, ჭამე და სუ, რამეთუ ჴმაჲ ბგერისა წვიმისა არს.
და	მცხ.მეფ3	და აღვიდა აქაბ ჭამად და სუმად და ელია აღჴდა თავსა მთისა მის კარმელისასა და დადრკა ქუეყანად და დადვა პირი თჳსი ზედა მუჴლთა თჳსთა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ყრმასა მას თჳსსა: აღდეგ და მიხედენ გზასა მას ზღჳთ კერძო! აღჴდა და მიხედნა ყრმამან და ჰრქუა: არარა არს. და ჰრქუა ელია ყრმასა მას: მოიქეც და მიხედენ შჳდგზის! და მიიქცა ყრმა იგი შჳდგზის.
და	მცხ.მეფ3	და იყო მეშჳდესა მას ჯერსა, და აჰა, ღრუბელი ერთი მცირე, ვითარცა ნები კაცისა, და აღმოაქუნდა წყალი ზღჳთ და ჰრქუა: მივედ და არქუ აქაბს: აღიმზადენ ეტლნი შენნი და შთავედ, ნუუკუე გეწიოს შენ წჳმაჲ.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა იგი მიმოიქცეოდა, ცა დაბნელდა ღრუბლითა და ქარითა, და იყო წვიმა ძლიერი და ტიროდა აქაბ. და მივიდოდა იეზრაელად.
და	მცხ.მეფ3	და ჴელი უფლისა იყო ელიასა ზედა და მოიმტკიცნა წელნი თჳსნი და რბიოდა წინა აქაბისასა ვიდრე შესლვადმდე მისა იეზრაელად.
და	მცხ.მეფ3	და უთხრა აქაბ იეზაბელს, ცოლსა თჳსსა, ყოველი იგი, რაცა ყო ელია და ვითარ მოსწყჳდნა ყოველნი იგი წინაწარმეტყუეელნი მახჳლითა.
და	მცხ.მეფ3	და წარავლინა იეზაბელ ელიასა მოციქულნი და ჰრქუა: უკუეთუ შენ ელია ხარ და მე იეზაბელ, ესე და ესე მიყავნ მე ღმერთთა და ესე შემძინენ, უკუეთუ არა, ხვალე ამასვე ჟამსა დავდვა თავი შენი, ვითარცა თავი ერთისა მათგანისა.
და	მცხ.მეფ3	და შეეშინა ელიას, აღდგა და წარვიდა გულისსიტყჳთა და მივიდა ბერსაბედ ქუეყანასა მას იუდასსა და დაუტევა მუნ ყრმა იგი თჳსი.
და	მცხ.მეფ3	დაწვა და დაიძინა ნერგსა ერთსა ქუეშე და, აჰა, შე-ვინმე-ახო მას და ჰრქუა: აღდეგ და ჭამე.
და	მცხ.მეფ3	და აღიხილნა ელია და, აჰა, სათუელით მისით ჴუეზა ერთი ასლისა და წყალი სტამნითა და აღდგა, ჭამა და სვა და მიიძინა მუნვე.
და	მცხ.მეფ3	და მიეახლა კუალად ანგელოზი უფლისა და ჰრქუა: აღდეგ და ჭამე. რამეთუ გრძელ არს შენდა გზა იგი.
და	მცხ.მეფ3	და აღდგა, ჭამა და სვა და წარვიდა ძალითა მით ჭამადისათა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე ვიდრე მიწევნადმდე მთასა მას ღმრთისასა ქორებად.
და	მცხ.მეფ3	და შევიდა მუნ ქვაბსა მას და დაადგრა და, აჰა, სიტყუაჲ უფლისა იყო მისა და ჰრქუა: რაჲსა ხარ შენ აქა, ელია?
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა: გამოხჳდე შენ ხვალე და დასდგე მთასა მაგას წინაშე უფლისა და, აჰა, უფალი წარვიდოდის და ქარი დიდი ძლიერი, რომელი დაარღუევდეს მთათა და შემუსრვიდეს კლდეთა წინაშე უფლისა, და არა ქარსა მას უფალი, და შემდგომად ქარისა მის ძრვა, და არა ძრვასა მას უფალი.
და	მცხ.მეფ3	და შემდგომად ძრვისა მის ცეცხლი, და არა ცეცხლსა მას უფალი, და შემდგომად ცეცხლისა მის ჴმაჲ წულილისა ნიავისა.
და	მცხ.მეფ3	და მას შინა უფალი, და იყო, ვითარცა ესმა ელიას, დაიფარა პირი თჳსი ხალენითა მით და გამოვიდა და დადგა ქვაბსა მას თანა და, აჰა, იყო ჴმაჲ მისა და ჰრქუა: რასა ხარ შენ აქა, ელია?
და	მცხ.მეფ3	და თქუა ელია: შემშურდა შური უფლისა ყოვლისა მპყრობელისა, რამეთუ დაუტევეს აღთქმა შენი ძეთა ისრაჱლისათა, საკურთხეველნი შენნი დაარღჳნეს და წინაწარმეტყუელნი შენნი მოსწყჳდნეს მახჳლითა და მე მარტო დაშთომილ ვარ და ეძიებენ სულსაცა ჩემსა მიღებად.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას უფალმან: წარვედ და მიიქეც გზასა შენსა და მივედ გზასა უდაბნოსასა დამასკეთ კერძო და სცხო აზაელს მეფედ ასურასტანსა ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და ეუს, ძესა ამესისასა, მეფედ ისრაჱლსა ზედა და ელისეს, ძესა საფატისსა, აბელმაულელსა უცხო წინაწარმეტყუელად შენ წილ.
და	მცხ.მეფ3	და დაუტეო ჩემდა ისრაჱლისაგან შჳდ ათასი მამაკაცი ყოველთავე მათ, რომელთა არა შეუდრკიან მუჴლნი მათნი ბაალისა და ყოველი პირი, რომელმან არა თაყუანი-სცეს მას.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა მიერ ელია და პოვა ელისე, ძე საფატისი, და იგი ჴნვიდა ათორმეტითა დაუღლვილითა და შეუდგა იგი ათორმეტთა მათ ჴართა და მიიწია ელია მისა და დააგდო ხალენი იგი მისი მის ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და დაუტევნა ელისე ჴარნი იგი და მიისწრაფა ელიასა და ჰრქუა: ამბორს-უყო მამასა ჩემსა და დედასა ჩემსა და შეგიდგე შენ. და ჰრქუა მას: მიიქეც მუნვე, რა გიყავნ შენ?
და	მცხ.მეფ3	და უკუნიქცა მისგან და მოიბა სწორ-სწორი ზოგი ჴართა მათ და დაწყჳდნა საქრმითა მით ჴართათა და მოამზადა, და მისცა ერსა მას და ჭამეს და აღდგა ელისე და შეუდგა და მსახურებდა მას.
და	მცხ.მეფ3	და ძემან ადერისმან, მეფემან ასურასტანისამან, შეიკრიბა ყოველი ერი თჳსი და მოვიდა და გარემოადგა სამარიასა და ოცდაათორმეტნი მეფენი მის თანა და ყოველნი საჴედარნი მის თანა და ეტლნი. და წარვიდეს სამარიად და ბრძოდეს მას.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას: ესრეთ იტყჳს ძე ადერისი: ვეცხლი შენი და ოქრო შენი თჳთ ჩემი არს და ცოლნი შენნი და შვილნი ქმნულკეთილნი თჳთ ჩემნი არიან.
და	მცხ.მეფ3	და მიიქცეს მოციქულნი იგი, მიუთხრეს და მოიქცეს აქაბისავე და ჰრქუეს: ესრე იტყჳს ძე ადერისი: მე მივავლინე, რათამცა ვეცხლი შენი და ოქრო შენი და ცოლნი შენნი, შვილნი შენნი მომიძღვანნე.
და	მცხ.მეფ3	და მოუწოდა მეფემან ისრაჱლისამან ყოველთა მათ მოხუცებულთა მის ქუეყანისათა და ჰრქუა: უწყოდეთ, რამეთუ ძჳრსა რასმე ეძიებს იგი და მოავლინა ჩემდა ძეთა ჩემთათჳს და ასულთა ჩემთათჳს, რამეთუ ვეცხლი ჩემი და ოქრო ჩემი არა დავაყენე მისგან.
და	მცხ.მეფ3	ჰრქუეს მას მოხუცებულთა და ყოველმან ერმან: ნუ ისმენ და ნუცა თავსა იდებ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მოციქულთა მათ ძისა ადერისათა: არქუთ უფალსა მას თქუენსა მეფესა: ყოველივე, რა მარქუ მონასა შენსა, ვყო პირველსა მას ჯერსა, ხოლო ეგე სიტყუაჲ ვერა ვყო. და მიიქცეს კაცნი იგი და მიუთხრეს სიტყუაჲ იგი.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა მიუგო მას სიტყუაჲ ესე და იგი შე-ოდენ-ღვინებულ იყო და ყოველნი იგი მეფენი მის თანა კარავსა შინა, ჰრქუა მონათა თჳსთა: მოადგთ პატნეზი! და მოადგეს პატნეზი გარემო ქალაქსა მას.
და	მცხ.მეფ3	და, აჰა, წინაწარმეტყუელი ერთი მივიდა აქაბ მეფისა ისრაჱლისა და ჰრქუა: ესრეთ იტყჳს უფალი: იხილე აწ დიდი ესე ამბოხი და, აჰა, მე მივსცნე იგინი ჴელთა შენთა დღეს და უწყოდე, რამეთუ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა აქაბ: რათამე? და ჰრქუა: ესრე იტყჳს უფალი: ყრმებითა სოფლისა მის მთავართათა. და ჰრქუა აქაბ: ვინ მიეტეოს პირველ ღუაწლსა ამას?
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა: შენ აღრაცხენ მონანი იგი მთავართანი! და იპოვნეს ორასოცდაათ. და მერმე აღრაცხნა ყოველი იგი ერი და ყოველნი ძენი ძლიერებისანი და იყუნეს შჳდ ათას.
და	მცხ.მეფ3	და განვიდეს შუა სამხრის ოდენ და ძე იგი ადერისი შე-ოდენ-ღვინებულ იყო და დამთურალ სოკქოთს, იგი თავადი და ათორმეტნი მეფენი, შემწენი მისნი.
და	მცხ.მეფ3	და განვიდეს პირველ ყრმანი იგი მთავართა მათ სოფლებისათანი და უთხრეს ძესა ადერისსა და ჰრქუეს, ვითარმედ: კაცნი გამოვიდეს სამარიათ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მათ: მშჳდობით თუ გამოვლენ, შეიპყრენით იგინი ცოცხალნი, და თუ ბრძოლად გამოვლენ, შეიპყრენით იგინი ცოცხალნი.
და	მცხ.მეფ3	და განვიდეს ქალაქისა მისგან ყრმები მთავართა მათ სოფლებისათა, და ერი იგი შეუდგა მათ.
და	მცხ.მეფ3	და სცეს თჳთეულად, ვისცა შეემთხუეოდეს. და სივლტოლად იქცეს ასურასტანელნი იგი ისრაიტელთა მათგან და განერა ძე ადერისი, მეფე ასურასტანისა, აღმჴედრებული სამითა მჴედრითა.
და	მცხ.მეფ3	და გამოვიდა მეფე იგი ისრაჱლისა და დააყარა ეტლები მათი და საჴედარნი მათნი და დასცა ასურასტანელნი იგი დაცემითა დიდითა.
და	მცხ.მეფ3	(და მივიდა წინაწარმეტყუელი მეფისა მის ისრაჱლისა და ჰრქუა მას: განძლიერდი და უწყოდე და იხილე, რა ყო. რამეთუ შემდგომად ამის წელიწდისა ძე ადერისი, მეფე ასურასტანისა, გამოსლვად არს შენ ზედა).
და	მცხ.მეფ3	და მონანი მეფისა მის ასურასტანელისანი ეტყჳან მას: ღმერთი მთათა არს ღმერთი იგი ისრაჱლისა და არა ღმერთი ველთა, და მისთჳს გუძლეს ჩუენ; უკუეთუ ვეწყუნეთ მათ, ადვილცა ვსძლოთ მათ.
და	მცხ.მეფ3	და აწ ყო მსგავსად სიტყჳსა ამის: გარდაადგინენ მეფენი ეგე ადგილით თჳსით და დაადგინენ მათ წილ მთავარნი.
და	მცხ.მეფ3	და იყო შემდგომად მის წლისა ახილვა-ყო ძემან ადერისამან ასურასტანისა და გამოვიდა აფეკად წყობად ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ3	და აღგედგინოს შენ ერი ერისა ამის წილ, რომელ განგეჴვა შენ და საჴედარნი საჴედართა მათ წილ და ეტლნი ეტლთა მათ წილ და სცე მათ ბრძოლად ველსა, სძლო მას. და მიერჩდა ჴმასა მისსა. და ყო ეგრე.
და	მცხ.მეფ3	და ძეთა მათ ისრაჱლისათა ახილვა-ყვეს და განგუნდნეს ორგან და მიეგებოდეს წინა მათსა ბრძოლად და ძენი იგი ისრაჱლისანი იყუნეს წინა მათსა, ვითარცა ორნი სამწყსონი თხათანი, ხოლო ასურთა მათ აღავსეს ქუეყანა იგი.
და	მცხ.მეფ3	და დაიბანაკეს მათ პირისპირ მთასა შჳდ დღე. და იყო, შემდგომად შჳდისა მის დღისა განეწყუნეს ბრძოლად და დასცა ისრაჱლმან ასურასტანელთა მათ ასი ათასი მკჳრცხლთა ერთსა შინა დღესა.
და	მცხ.მეფ3	და მივიდა კაცი იგი ღმრთისა და ჰრქუა მეფესა ისრაჱლისასა: ესრე იტყჳს უფალი ამისთჳს, რამეთუ თქუეს ასურთა მათ, ვითარმედ: ღმერთი მთათა არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა და არა ღმერთი ველთა. მე მიგცე დღე იგი დიდი ჴელთა შენთა და უწყოდე, რამეთუ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი იგი მიივლტოდეს აფეკად, ქალაქსა თჳსსა, და დაეცა ზღუდე იგი ოცდაშჳდი ათასთა მათ ზედა კაცთა ნეშტთა და ძე იგი ადერისი ივლტოდა და შეივლტოდა სახიდ თჳსა სენაკით სენაკად.
და	მცხ.მეფ3	და შთაიცვეს ძაძა და მოიდვეს საბელი თავსა თჳსსა და ჰრქუეს მეფესა მას ისრაჱლისასა: მონა შენი, ძე ადერისი. ესრეთ იტყჳს: ცხოვნდინ თავი ჩემი და ჰრქუა აქაბ: ცოცხალღა თუ არს? ძმა ჩემი არს.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუეს მონათა მათ თჳსთა. აჰა, ესერა, უწყით, რამეთუ მეფენი სახლისა მის ისრაჱლისანი მოწყალენი არიან. აწ შთავიცვათ ძაძა და მოვიდვათ საბელი თავსა და განვიდეთ მეფისა მის ისრაჱლისა, გან-ხოლო-თუ-არინნეს თავნი ჩუენნი.
და	მცხ.მეფ3	და კაცთა მათ დაიზმნეს და გულისხმა-ყვეს და მოისმინეს სიტყუაჲ პირისაგან მისისა და ჰრქუეს: ძმა შენი, ძე ადერისი, აქა არს. და ჰრქუა აქაბ: შევედით, გამოიყვანეთ იგი. და გამოვიდა მისა ძე ადერისი და აღსვა იგი ეტლთა მათ მისთა თანა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა: ქალაქნი იგი დაიპყრნა მამამან ჩემმან მამისაგან შენისა, კუალად გააგო შენდავე და დასდვა ხარკი დამასკესა, ვითარცა დასდვა მამამან ჩემმან ხარკი სამარიას და მე აღთქმა-ვყო შენ თანა და დავდვა აღთქმა მის თანა. და განუტევა იგი და წარვიდა.
და	მცხ.მეფ3	და კაცმან ერთმან ძეთა მათ წინაწარმეტყუელთაგანმან ჰრქვა მოყუასსა თჳსსა სიტყჳთა უფლისათა: მომკალ მე და არა ინება მან მოკლვად მისა.
და	მცხ.მეფ3	ხოლო ჰრქუა მას: ამისთჳს, რამეთუ არა ისმინე ჴმაჲ უფლისა, აჰა, ვითარცა წარხჳდე ჩემგან, განგბძაროს შენ ლომმან. და ვითარცა წარვიდა იგი მისგან, პოვა იგი ლომმან და მოკლა იგი.
და	მცხ.მეფ3	და მიემთხჳა მას სხუაჲ კაცი და ჰრქუა მას: მომკალ მე და დასცა მას კაცმან მან და დალეწა.
და	მცხ.მეფ3	და მოვიდა წინაწარმეტყუელი და დადგა წინაშე მეფისა მის გზასა ზედა და დაიხურნა თუალნი თჳსნი.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა წარმოვიდოდა მეფე და მან ღაღად-ყო მეფისა მიმართ და თქუა: მონა შენი განვიდა ერსა თანა ღუაწლსა და, აჰა, კაცმან ერთმან მოიყვანა ჩემდა კაცი და მრქვა: დამიმარხე კაცი ეგე, უკუეთუ განრინებით განგერეს, იყოს თავი შენი თავისა მისისა წილ, ანუ ტალანტი ერთი ვეცხლისა მომიწონო მე.
და	მცხ.მეფ3	და იყო ვიდრე მონა შენი იქი და აქა, ვხედევდ და იგი არა უწყი, ვიდრე ჴდა. და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან მას: აჰა, შენცა სტყუი ჩემდა მომართ, მო-სამე-ჰკალ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას: ესრეთ იტყჳს უფალი: ამისთჳს, რამეთუ განუტევე შენ კაცი წინაწარმეტყუელი ჴელთაგან შენთა, იყავნ თავი შენი თავისა მისისა წილ და ერი შენი ერისა მისისა წილ.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა მეფე ისრაჱლისა სახიდ თჳსა მწუხარე და დაჴსნილი და მივიდა სამარიად.
და	მცხ.მეფ3	და მივიდეს ორნი კაცნი, ძენი უსჯულოებისანი, და დასხდეს პირისპირ მისა და შესწამეს კაცთა მათ განდგომილთა ნაბუთეს წინაშე ყოვლისა ამის ერისა და ჰრქუეს: აკურთხე, ნაბუთე, ღმერთი და მეფე. და განიყვანეს იგი გარეშე ქალაქსა მას და დაკრიბეს მას ქვა და მოკუდა.
და	მცხ.მეფ3	და შევიდა აქაბ მწუხარე და გულმწყრალ სიტყუათა მათთჳს ნაბოთესთა იზრაიტელისა, რამეთუ ჰრქუა მას: არა მიგცე შენ სამკჳდრებელი მამათა ჩემთა. და მიწვა იგი ცხედარსა თჳსსა და დაიხურა პირი თჳსი და არა ჭამა პური.
და	მცხ.მეფ3	და ადონიას შეეშინა სოლომონ მეფისაგან, აღდგა და შევიდა კარავსა მას უფლისასა და მოეხვია საკურთხეველსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ3	და შევიდა მისა იეზაბელ, ცოლი თჳსი, ეტყოდა მას და ჰრქუა: რაჲსა მწუხარე არს სული შენი და არა სჭამ პურსა?
და	მცხ.მეფ3	და თქუა: ამისთჳს, რამეთუ ვეტყოდე ნაბოთეს იზრაიტელსა, ვითარმედ, მომეც ვენაჴი შენი ვეცხლად სასყიდლად და, უკუეთუ გნებავს, მოგცე შენ სხუაჲ ვენაჴი მაგისა წილ. და თქვა: არა მიგცე შენ სამკჳდრებელი მამათა ჩემთა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას იეზაბელ, ცოლმან მისმან: აწ ეგრეთ ჰყოა შენ მეფობა ეგე შენი ისრაჱლსა ზედა? აწ აღდეგ და ჭამე პური და განიფრთხუე და მე მიგცე შენ ვენაჴი იგი ნაბოთესი იეზრაიტელისა.
და	მცხ.მეფ3	და მიწერა როარდაგი სახელად აქაბისა და დაბეჭდა ბეჭდითა მისითა და მიუძღვნა მოხუცებულთა მათ და აზნაურთა მის ქალაქისათა, რომელნი დამკჳდრებულ იყუნეს ნაბუთეს თანა.
და	მცხ.მეფ3	და დაწერილ იყო ჰროარდაგსა მას ესრეთ: იმარხეთ მარხვა და დასუთ ნაბუთე მთავრად ერსა მაგას.
და	მცხ.მეფ3	და დასხენით ორნი კაცნი, ძენი უსჯულოებისანი, პირისპირ მისა და შესწამონ მას და ჰრქუან, ვითარმედ: აკურთხე, ნაბოთე, ღმერთი და მეფე და განიყვანეთ იგი, დაკრიბეთ ქვა და მოკუედინ.
და	მცხ.მეფ3	და ყვეს მოხუცებულთა მის ქალაქისათა და აზნაურთა, რომელნი სხდეს ქალაქსა მას შინა, ვითარცა მიევლინა მათა იეზაბელს, და ვითარცა წერილ იყო ჰროარდაგსა მას.
და	მცხ.მეფ3	და განუწესეს მარხვა და დასვეს ნაბუთე მთავრად ერსა მას.
და	მცხ.მეფ3	და წარავლინეს იეზაბელისა და ჰრქუეს: დაიქოლა ნაბუთე ქვითა და მოკუდა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა ესმა აქაბს, ვითარმედ მოკუდა ნაბოთე იეზრაიტელი დაიპო სამოსელი თჳსი და შთაიცვა ძაძა, და იყო შემდგომად ამისა და აღდგა აქაბ და შთაჴდა ვენაჴსა მას ნაბუთეს იეზრაიტელისასა დაპყრობად მას.
და	მცხ.მეფ3	და ეტყოდა უფალი ელიას თეზაბიტელსა და ჰრქუა:
და	მცხ.მეფ3	და ეტყოდე მას და არქუ: ესრეთ იტყჳს უფალი, ვითარმედ: მოჰკალ და დაიმკჳდრე, ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი: ადგილსა, რომელსა აღწბეს ძაღლთა და ღორთა სისხლი ნაბოთესი, მუნ აღწბან სისხლი შენი ძაღლთა და როსპიკნი იბანნენ სისხლითა შენითა.
და	მცხ.მეფ3	და მოვიდა ელია აქაბისა და ეტყოდა მსგავსად სიტყჳსა მის და ჰრქუა აქაბ ელიას: მპოე მეა, მტერო ჩემო? და ჰრქუა ელია: გპოვე, რამეთუ ცუდად აღილაღე და ქმენ ბოროტი წინაშე უფლისა განრისხებად მისა.
და	მცხ.მეფ3	აჰა, მე მოვავლინო შენ ზედა ძჳრი და აღატყდეს შემდგომად შენსა, და მოვსპო აქაბისი და არა დაუტეო, რომელი აფსმიდეს კედელსა და ჭირვეული იგი და დაცემული ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ3	და მივსცე სახლი შენი, ვითარცა სახლი იერობუამისი, ძისა ტაბატისა, და ვითარცა სახლი ბაასისი, ძისა აქიასი, განრისხებათა მაგათთჳს, რომელ განმარისხე მე და აცთუნე ისრაჱლი.
და	მცხ.მეფ3	მომკუდარნი აქაბისნი ქალაქსა შინა შეჭამნენ ძაღლთა და მომკუდარნი მისნი ველსა შეჭამნენ ფრინველთა ცისათა.
და	მცხ.მეფ3	და სიტყჳსა მისთჳს, რომელ შეიკდიმა მეფემან პირისაგან უფლისა, და მივიდოდა ტირილით და დაიპო სამოსელი თჳსი და შთაიცვა ძაძა ჴორცთა მისთა და დაიმარხა დღესა მას, რომელსა მოკუდა ნაბუთე იეზრაიტელი და ძე მისი მივიდოდა მღუნარედ.
და	მცხ.მეფ3	და იყო სიტყუაჲ უფლისა ელიასა აქაბისთჳს და ჰრქუა უფალმან:
და	მცხ.მეფ3	და დასხდეს სამ წელ, და არა იყო ბრძოლა შორის ასურასტანელთა და შორის ისრაიტელთა.
და	მცხ.მეფ3	იხილე, ვითარ შეიკდიმა აქაბ პირისაგან ჩემისა და შეინანა და თქუა უფალმან: არა მოვავლინო ძჳრი დღეთა მაგისთა, არამედ დღეთა ძისა მაგისისათა მოვავლინო ძჳრი ზედა სახლსა მაგისსა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან მონათა თჳსთა: არა უწყით, რამეთუ ჩუენი არს რამათ გალაიდი? და ჩუენ დადუმებულ ვართ მოღებად ჴელთაგან მეფისა ასურთასა?
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქვა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს: გამოვედ ჩემ თანა ბრძოლად რამათდ გალადიისა. და ჰრქვა იოსაფატ მეფესა ისრაჱლისასა: ვითარცა შენ, ეგრეთცა მე, ვითარცა ერი შენი - ერი ჩემი და ვითარცა საჴედარნი შენნი - ეგრეთცა და საჴედარნი ჩემნი.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა იოსაფატ, მეფემან იუდისმან მეფესა ისრაჱლისასა: მო და ვკითხოთ დღეს უფალსა.
და	მცხ.მეფ3	და შეკრიბნა მეფემან ისრაჱლისამან ყოველნი წინაწარმეტყუელნი თჳსნი, ვითარ ოთხას ოდენ კაცი და ჰრქუა მათ მეფემან: მივიდე რამათ გალადისა ზედა ბრძოლად, ანუ ადგილ-ვიპყრა? და ჰრქუეს: აღდეგ და მოცემით მოსცეს უფალმან ჴელთა მეფისათა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა იოსაფატ მეფესა მას ისრაჱლისასა: არს ვინ აქა წინაწარმეტყუელი უფლისა, ანუ არა? და ვკითხოთ მის მიერ უფალსა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს: არს აქა კაცი ერთი ღმრთისა, რომლისა მიერ ვკითხემცა უფალსა და მე მოვიძულე იგი, რამეთუ არა იტყჳს ჩემთჳს კეთილსა, არამედ ძჳრსა, მიქეა, ძე იემლაისი. და ჰრქუა იოსაფატ, მეფემან იუდასმან: ნუ ეგრე იტყჳ, მეფე.
და	მცხ.მეფ3	და მოუწოდა მეფემან ისრაჱლისამან საჭურისსა ერთსა და ჰრქუა: ადრე მოიყვანე მიქეა, ძე იემლაჲსი.
და	მცხ.მეფ3	და მეფე ისრაჱლისი და იოსაფატ, მეფე იუდასი, სხდეს თჳთვეულად, სავარძელთა ზედა ჭურვილნი ბჭეთა მათ თანა სამარიასათა და ყოველნი იგი ქურუმნი მისნობდეს წინაშე მათსა.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნნა სედეკია, ძემან ქანანისამან, რქანი რკინისანი და თქვა: ესრეთ იტყჳს უფალი: ამით ერქენდე და მოსპო ასურასტანელი სრულიად.
და	მცხ.მეფ3	და ყოველნი იგი წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებდეს ეგრეთვე და იტყოდეს: აღვედ რამათად გალადისად, და წარგემართოს და მოგცეს უფალმან ჴელთა შენთა მეფე იგი ასურასტანელთა.
და	მცხ.მეფ3	და მოვიდა მეფისა და ჰრქუა მას მეფემან: მიქეა, აღვიდეა რამათ გალადისა ბრძოლად, ანუ ვდგე აქა? მიუგო და ჰრქუა: აღვედ და წარგემართოს და მოგცეს უფალმან ჴელთა შენთა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქვა მიქეა: არა ეგრე, ვიხილე ყოველი ისრაჱლი განბნეული მთათა, ვითარცა სამწყსო, რომლისა არა არიან მწყემს. და თქუა უფალმან: არა ვინ არს მაგათა უფალ, მიიქცედ თჳთეულად სახიდ თჳსა მშჳდობით.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მიქეა: არა ეგრე, არა თუ მე რაჲმე, არამედ ისმინე სიტყუაჲ უფლისა, რამეთუ ვიხილე უფალი ღმერთი ისრაჱლისა მჯდომარე ზედა საყდართა თჳსთა და ყოველნი ერნი ზეცისანი დგეს გარემო მისა მარჯულ და მარცხლ.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა უფალმან: ვინ შეიტყუოს აქაბ, მეფე ისრაჱლისა, და აღვიდეს და დაეცეს რამათ გალადსა? და თქვეს ვინმე ესრე და ვინმე ეგრე.
და	მცხ.მეფ3	და წარვიდა სული წინაშე უფლისა და თქუა: მე შევიტყუო იგი. და ჰრქუა მას უფალმან: რათა?
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას: მივიდე და ვექმნე სული ცრუ პირსა ყოველთა მათ წინაწარმეტყუელთა მისთასა. და ჰრქუა: შეიტყუე, და შეუძლო, განვედ და ყავ ეგრე.
და	მცხ.მეფ3	და აწ, აჰა, მოსცა უფალმან სული სიცრუსა პირსა ყოველთა მათ წინაწარმეტყუელთასა და უფალი იტყოდა შენ ზედა ძჳრსა.
და	მცხ.მეფ3	და მიუდგა თანა სედეკია, ძე ქანანისი, და სცა ღაწუსა მიქეასსა და ჰრქუა: რომელი სული უფლისა არს იგი, რომელ განმეშორა ჩემგან და გეტყოდა შენ?
და	მცხ.მეფ3	და თქუა მეფემან ისრაჱლისამან: შეიპყართ მიქეა და მიეცით ამნონს, ქალაქაპეტსა, და იოასს, ძესა მეფისასა.
და	მცხ.მეფ3	და არქუთ: ესრე იტყჳს მეფე, შესვით ეგე საპყრობილესა და ჭამოს პური ჭირისა და წყალი იწროებისა, ვიდრემდე მოვიქცე მშჳდობით.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მიქეა: და უკუეთუ მოქცევით მოიქცე მშჳდობით უკუე. ვიდრე არა მეტყოდა მე უფალი. და თქუა მეფემან: აწ ისმინეთ ყოველმან მაგან ერმან.
და	მცხ.მეფ3	და განვიდა მეფე იგი ისრაჱლისა და იოსაფატ, მეფე იუდასი, მის თანა რამად გალადისა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს, მეფესა იუდასასა: შევიმოსო სხვად და შევიდე ბრძოლად და შენ შეიმოსო ჩემი სამოსელი. და უცნაურ იქმნა თავი მეფემან ისრაჱლისამან და შევიდა ღუაწლსა მას.
და	მცხ.მეფ3	და მეფემან ასურასტანისამან ამცნო მეეტლეთა მათ თჳსთა და ჰრქუა: ნუ შეახებთ ნუცა დიდსა, ნუცა მცირესა, არამედ მეფესა ხოლო ისრაჱლისასა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა იხილეს მეეტლეთა მათ იოსაფატ, მეფე იუდასი, და თქუეს ურთიერთას: ვგონებთ, თუ ესე არს მეფე იგი ისრაჱლისა. და გარე-შეიცვეს იგი და ღაღად-ყო იოსაფატ.
და	მცხ.მეფ3	და მოირთხა ერთმან ვინმე მოისართაგანმან და სცა მეფესა ისრაჱლისასა ჯაჭუსა ზედა და განაწონა ფილტუსა. და ჰრქუა მეეტლესა მას თჳსსა: მოაქციე ეტლი ეგე და უკუნმაქციე ღვაწლისა ამისგან, რამეთუ წყლულ ვარ.
და	მცხ.მეფ3	და განძლიერდა ღუაწლი იგი მას დღესა შინა და მეფე დგა ზედა ეტლთა მათ პირისპირ ასურასტანელთა მათ დღითგან მიმწუხრამდე. და გარდამოექანებოდა სისხლი იგი წყლულისა მისგან და აღავსებდა უბესა მის ეტლისასა. და ვითარცა დამწუხრდა, აღმოჴდეს სულნი.
და	მცხ.მეფ3	და შთასულასა ოდენ მზისასა ჴმობდა ქადაგი ერისა მის და თქუა: მოიქეცით თჳთეულად ქალაქსა თჳსსა, ქუეყანად თჳსა.
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ მოკუდა მეფე. და მოვიდეს სამარიად და დაფლეს იგი სამარიას.
და	მცხ.მეფ3	და განრცხნეს ეტლნი იგი სისხლისა მისგან წყალთა მათ სამარიასათა. და ლოკდეს ღორნი და ძაღლნი სისხლსა მისსა და როსპიკნი იბანნეს სისხლსა მას მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა იტყოდა პირითა ელიასითა.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა აქაბისთანი და ყოველი, რაცა ქმნა და სახლი იგი პილოსძვალისა, რომელი ქმნა, და ყოველნი იგი ქალაქნი, რომელ აღაშენნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა დღეთა მეუფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	და დაიძინა აქაბ მამათა თჳსთა თანა და მეფობდა ოქოზია, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ3	და ოცდა ათხუთმეტისა წლისა იყო იოსაფატ დადგომასა მას მისსა მეფედ და ოცდახუთ წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა ასუბა, ასული სალსალასი.
და	მცხ.მეფ3	და ვიდოდა ყოველთა გზათა ასას, მამისა თჳსისათა და არა გარდააქცია მათგან და ქმნა სამართალი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ3	გარნა მაღალნი იგი, რამეთუ მოსპნა; ერი იგი უზორვიდავე და უკმევდა საკუმეველსა ზედა მაღალთა მათ.
და	მცხ.მეფ3	და მშჳდობაჲ იყო შორის იოსაფატისა და მეფისა მიმართ ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ3	და მეფემან იოსაფატ ქმნნა ნავნი მიმავალნი თარსით და სოფირად, რომელთა მოაქუნდა ოქრო და არღარა ვიდოდეს, რამეთუ დაიმუსრნეს ნავნი იგი გასიონ გაბერს.
და	მცხ.მეფ3	მიერ ჟამსა ჰრქუა ოქოზია, ძემან აქაბისამან, იოსაფატს: მოვიდენ მონანი შენნი მონათა ჩუენთა თანა და ნავნი შენნი ნავთა ჩემთა თანა და არა ინება იოსაფატ.
და	მცხ.მეფ3	და დაიძინა იოსაფატ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა ქალაქსა მას დავითისასა და მეფობდა იორამ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ3	და ამონა კერპთა მათ, თაყუანი-სცა მათ და განარისხა უფალი ღმერთი ისრაჱლისა უმეტეს ყოველთა მათ წინანდელთა მისთა.
და	მცხ.მეფ3	და შენ მიერ თუ არს სიტყუაჲ ესე, უფალო ჩემო, მეფე, განცხადებულ იყავნ, ვინ დაჯდეს საყდართა უფლისა ჩემისა მეფისათა შემდგომად მისა.
და	მცხ.მეფ3	მიუგო იონათან და ჰრქუა ადონიას: უფალმან ჩემმან, დავით მეფემან, მეფედ დაადგინა სოლომონ.
და	მცხ.მეფ3	და დაჯდა სოლომონ საყდართა მათ მეფისათა.
და	მცხ.მეფ3	და მოადგა არდაბაგი გარემო ზღუდესა მას მის ტაძრისასა და დაბირსა და მოაქმნა კედლისკედელ გარემო კედელთა მათ.
და	მცხ.მეფ3	და რიცხჳ დღეთა დავითისათა, რაოდენ მეფობდა ისრაჱლსა ზედა, ორმეოც წელ, რამეთუ ქებრონს მეფობდა შჳდ წელ და იერუსალჱმს მეფობდა ყოველსა ზედა ისრაჱლსა ოცდაცამეტ წელ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა: სიტყუაჲ არს ჩემი შენდა. ჰრქუა მას ბერსაბე: იტყოდე!
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ბერსაბე: თხოვასა ერთსა მცირესა ვითხოვ შენგან და ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა. ჰრქვა მას მეფემან: ითხოვე, დედაო ჩემო, რამეთუ არა გარემივიქციო პირი ჩემი შენგან.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას ბერსაბე: მიეც აბესაკ სომანიტელი ადონიას, ძმასა შენსა, ცოლად.
და	მცხ.მეფ3	და უთხრეს სოლომონს და ჰრქუეს: შეივლტოდა იოაბ კარავსა მას უფლისასა და, აჰა, მობმა-უყოფიან რქათა მათ საკურთხეველისათა. და წარავლინა სოლომონ იოაბისა და ჰრქუა: რა გექმნა შენ, რამეთუ შეივლტოდე საკურთხეველსა მაგას? და ჰრქუა იოაბ: რამეთუ შემეშინა პირისაგან შენისა და მოვივლტოდე უფლისა. და წარავლინა სოლომონ მეფემან ბანეა, ძე იოადისი, და ჰრქუა: მივედ და მოკალ იგი და დაფალ იგი!
და	მცხ.მეფ3	და იყო მეფე სოლომონ მეფედ ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და ესე არიან მთავარნი მისნი: აზარა, ძე სადუკისი, მღდელისა,
და	მცხ.მეფ3	და ქმნნა შინაგან დაბირსა მას ორნი ქერობინნი ძელისა ურთხელისაგან, ათ წყრთით სწორად სიდიდე მისი.
და	მცხ.მეფ3	და სიმაღლე ერთისა მის ქერობინისა ათ წყრთა, ეგრეცა მეორისა მის ქერობინისა.
და	მცხ.მეფ3	და შემოსნა ქერობინნი იგი ოქროთა.
და	მცხ.მეფ3	და კამარა იგი საყდრისა მის, სადა დაჯდის შჯად შინა კამარისა მის აქმნა სართული ძელთაგან ფიჭჳსათა კიდით კიდედ.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა ზღუაჲ იგი რვალისა ათ წყრთა ყურით, ყურ მრგვალ გარემო და სიფართე მისი იყო ოცდაათსამმეტ წყრთა და ხუთ წყრთა სიმაღლე მისი.
და	მცხ.მეფ3	და ათორმეტი კურო ქვეშე ზღუასა მას, სამნი იგი ხედვიდეს სამხრად კერძო და სამნი იგი ხედვიდეს ჩრდილოდ კერძო და სამნი იგი ხედვიდეს ზღუად მიმართ და სამნი იგი ხედვიდეს აღმოსავალად, და ზღუაჲ იგი მათ ზედა და ბჭენი ყოველთანი შემართ.
და	მცხ.მეფ3	და მოკრბეს სოლომონ მეფისა ყოველნი იგი ძენი ისრაჱლისანი თთვესა მას ანთანიმსა, რამეთუ იგი არს თთვე მეშჳდე.
და	მცხ.მეფ3	და ვერ დგეს მღდელნი იგი მსახურებასა მას ღრუბლისა მისგან, რამეთუ დიდებითა უფლისათა აღივსო ტაძარი იგი.
და	მცხ.მეფ3	და იყო გულსა დავითისა, მამისა ჩემისსა, ვითარმცა უშენა ტაძარი სახელსა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა: უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, არავინ არს შენებრ ღმერთი ცათა შინა და არცა ქუეყანათა ზედა, რომელმან დაუმარხე აღთქმა და წყალობაჲ მონასა შენსა, რომელი ვიდოდა წინაშე შენსა ყოვლითა გულითა თჳსითა.
და	მცხ.მეფ3	და აწ, უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, სარწმუნო იყავნ სიტყუაჲ შენი, რომელსა ეტყოდე მონასა შენსა დავითს, მამასა ჩემსა.
და	მცხ.მეფ3	და მოაქცინენ გულნი თჳსნი ქუეყანასა ამას, რომელსა მიიტყუენნეს და მოიქცენ და გევედრებოდიან შენ ქვეყანასა მას ტყუეობისასა და თქუან: ვცოდეთ, უსჯულო-ვყავთ, უწესო-ვყავთ;
და	მცხ.მეფ3	და ვითარცა-იგი გამოეცხადა უფალი სოლომონს მეორედ, ვითარცა-იგი გამოეცხადა მას გაბაონს,
და	მცხ.მეფ3	და ბალათი და დერმოთი, უდაბნო იგიცა და შენიცა,
და	მცხ.მეფ3	და მივიდეს სოფერად და წარმოიღეს მიერ ოქრო ოთხას და ოცი ტალანტი და მოართვეს მეფესა სოლომონს.
და	მცხ.მეფ3	და განდიდნა სოლომონ უფროს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა სიმდიდრითა და სიბრძნითა.
და	მცხ.მეფ3	და მიუგო მეფემან ერსა მას ფიცხლად და დაუტევა ზრახვა იგი მოხუცებულთა მათ, რომელი აზრახეს მას.
და	მცხ.მეფ3	და საკურთხეველი იგი განიპო და დაითხია სიპოხე იგი, რომელ იყო ზედა საკურთხეველსა მას მსგავსად სასწაულისა მის, რომელ მოასწავა კაცმან ღმრთისამან სიტყჳთა უფლისათა.
და	მცხ.მეფ3	და მააქა, დედა თჳსი, განიშორა დედოფლობისაგან თჳსისა, რამეთუ კრება-ყო მაღნარსა მას თჳსსა; და მოკაფა ასამ ძნელოვანნი მისნი და დაწვა ცეცხლითა ნაღვარევსა მას კედროვნისასა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელია წინაწარმეტყუელმან, რომელი-იგი იყო თეზიბით გალადისაჲთ, აქაბს: ცხოველ არს უფალი ღმერთი ძალთა, ღმერთი ისრაჱლისა, რომლისა წინაშე ვდგა მე, უკუეთუ იყოს ცვარი გინა წვიმა ამათ წელთა თჳნიერ სიტყუათა პირისა ჩემისათა.
და	მცხ.მეფ3	და ისმინა უფალმან ღაღადებაჲ ელიასი და მოიქცა სამშჳნველი ყრმისა მის გვამადვე მისა და განცოცხლდა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელია: მე ვარ, მივედ და არქუ უფალსა შენსა, ვითარმედ: აჰა, ესერა, არს ელია.
და	მცხ.მეფ3	ისმინე ჩემი, უფალო, ისმინე ჩემი ცეცხლითა და სცნას ერმან ამან, რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი და შენ გარემოაქციე გული ერისა ამის მართლუკუნ.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელია: შემშურდა შური უფლისა ღმრთისა ყოვლისა მპყრობელისა, რამეთუ დაგიტევეს შენ ძეთა მათ ისრაჱლისათა, საკურთხეველნი შენნი დაამჴუნეს და წინაწარმეტყუელნი შენნი მოსწყჳდნეს მახჳლითა და მე მარტო დაშთომილ ვარ და ეძიებენ სულსაცა ჩემსა მიღებად.
და	მცხ.მეფ3	მიუგო მეფემან ისრაჱლთამან და ჰრქუა: ვითარცა სთქუ, უფალო ჩემო, მეფე, შენი ვარ მე და ყოველივე ჩემი შენი არს.
და	მცხ.მეფ3	ხოლო ხვალე ამასვე ჟამსა მივავლინნე მონანი ჩემნი და აღიხილონ სახლი შენი და სახლნი მონათა შენთანი, და იყოს, რა სათნო-უჩნდეს წინაშე თუალთა მათთა, მიჰყონ ჴელნი თჳსნი და მოიღონ.
და	მცხ.მეფ3	და ისწრაფა და უკანაიჴადა საბურველი იგი თუალთაგან მისთა. და იცნა იგი მეფემან ისრაჱლისამან, ვითარმედ წინაწარმეტყუელთაგანი არს იგი.
და	მცხ.მეფ3	და ეტყოდა მეფე ნაბუთეს და ჰრქუა: მომეც მე ვენაჴი შენი, რათა იყოს მტილად ჩემდა სამხლედ, რამეთუ მახლობელიცა არს ჩემდა სახლსა და მიგცე შენ სხუაჲ ვენაჴი უმჯობესი მაგისსა, უკუეთუ კულა გნებავს, შენ მიგცე ვეცხლი სასყიდელად მაგისსა (და იყოს მტილად ჩემდა სამხლედ).
და	მცხ.მეფ3	და მოციქული იგი, რომელ მივიდა წოდებად მიქეასა, უთხრა მას და ჰრქუა: აჰა, ეგერა, ყოველნი იგი წინაწარმეტყუელნი იტყჳან, ვითარცა ერთითა პირითა კეთილსა მეფისათჳს. აწ იყავნ სიტყუაჲ შენი, ვითარცა ერთისა მათგანისა და იტყოდე კეთილსა.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და ვიდოდა გზათა აქაბის, მამისა თჳსისათა, და გზათა იეზაბელის, დედისა თჳსისათა, სახლისა მის იორობოამისა, ძისა ნაბატისასა, რომელმან აცთუნა ისრაჱლი,
და	მცხ.იგავ	ცნობად სიბრძნისა და სწავლულებისა, ცნობად სიტყუათა გონიერებისათა,
და	მცხ.იგავ	რათა მისცეს უმანკოთა მეცნიერებაჲ და ყრმათა ჩჩჳლთა ცნობაჲ და გულისჴმის-ყოფაჲ.
და	მცხ.იგავ	რომელთა ესმეს ბრძენსა და უბრძნეს იყოს; მენავეთმოძღურობაჲ მოიპოოს, ხოლო მეცნიერმან მოღუაწებაჲ მოიპოოს,
და	მცხ.იგავ	ისმინე, შვილო, სწავლაჲ მამისა შენისაჲ, და ნუ განეშორები შჯულსა დედისა შენისასა,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ გჳრგჳნი მადლისა დაიდგა თავსა შენსა, და მანიაკი ოქროჲსაჲ ყელსა შენსა.
და	მცხ.იგავ	გილოცვიდენ ღათუ და გეტყოდიან: მოედ ჩუენ თანა და მეზიარე სისხლსა დავარწყოთ ქუეყანად კაცი მართალი სიცრუვით,
და	მცხ.იგავ	და შთავნთქათ იგი, ვითარცა ჯოჯოხეთმან ცხოველი, და აღვიღოთ ქუეყანით საჴსენებელი მისი.
და	მცხ.იგავ	და მონაგები მისი მრავალსასყიდლისაჲ დავიპყრათ და აღვავსნეთ სახლნი ჩუენნი ნატყუენავითა.
და	მცხ.იგავ	ნაწილი შენ შემოჰრთე ჩუენ თანა და ზოგად პავასიკი მოვიგოთ ყოველთა და ვაშკარანი ერთი იყავნ ჩუენ ყოველთაჲ.
და	მცხ.იგავ	სიბრძნე გამოსავალთა იქებინ და უბანთა ზედა განცხადებულად იქცევის,
და	მცხ.იგავ	რაოდენ ჟამ უმანკონი იყვნენ, სიმართლესა შინა არა ჰრცხუენოდის, ხოლო უგუნურნი იგი გინებისა არიან გულისმთქუმელ: უღმრთო იქმნეს და მოიძულეს მეცნიერებაჲ,
და	მცხ.იგავ	და თანამდებ იქმნეს მხილებისა; აჰა, ესერა, მე წინაგიყოფ თქუენ სულისა ჩემისა თქუმულთა და გასწავლნე თქუენ სიტყუანი ჩემნი.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ გიწოდე თქუენ და არა ისმინეთ ჩემი. და განვაგრძვენ სიტყუანი ჩემნი და არა მერჩდით მე.
და	მცხ.იგავ	არამედ შეურაცხ-ჰყვენით ზრახვანი ჩემნი და მხილებათა ჩემთა არა მომხედეთ.
და	მცხ.იგავ	აწ უკვე წარწყმედასა თქუენსა მეცა გეცინოდი და მომცხრებოდის.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ მოიძულეს სიბრძნე და შიში ღმრთისაჲ არა გამოიძიეს,
და	მცხ.იგავ	და არცა ინებეს ჩემთა ზრახვათა კრძალვაჲ და შეურაცხ-ყვნეს მხილებანი ჩემნი.
და	მცხ.იგავ	აწ უკუე ამიერითგან ჭამდენ თავისა თჳსისა გზისა ნაყოფსა და გულისთქუმითა თჳსითა განძღენ.
და	მცხ.იგავ	ამისთჳს, რამეთუ ავნებდეს ჩჩჳლთა და მოსწყუედდეს, და განკითხვამან უღმრთონი მოსრნეს,
და	მცხ.იგავ	ხოლო რომელმან ისმინოს ჩემი, და დაემკჳდროს სასოებით, და დაადგრეს უშიშად ყოვლისაგან ბოროტისა.
და	მცხ.იგავ	ერჩდეს სიბრძნესა ყური შენი და მისცე გული შენი გულისხმის-ყოფასა და წინაუყუნე იგინი სასწავლელად ძესა შენსა.
და	მცხ.იგავ	უკუეთუ ხადო სიბრძნესა და გულისჴმის-ყოფასა მისცე ჴმაჲ შენი,
და	მცხ.იგავ	და უკუეთუ გამოეძიებდე მას, ვითარცა ვეცხლსა რჩეულსა, და, ვითარცა საფასესა, გამოიკულევდე,
და	მცხ.იგავ	მაშინ გულისჴმა-ჰყო შიში ღმრთისა და მეცნიერებაჲ ღმრთისაჲ ჰპოო,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ უფალმან მოსცეს სიბრძნე და პირისა მისისაგან მეცნიერებაჲ და გულისჴმის-ყოფაჲ
და	მცხ.იგავ	დაცვად გზათა სიმართლისათა და გზაჲ მოშიშთა მისთა დაიცვის.
და	მცხ.იგავ	მაშინ გულისჴმა-ჰყო სიმართლე და მშჯავრი და წარმართნე ყოველნი ალაგნი კეთილისანი,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ უკუეთუ მოვიდეს სიბრძნე გონებასა შენსა და მეცნიერებაჲ სულსა შენსა, კეთილის-ყოფაჲ გთნდეს,
და	მცხ.იგავ	ზრახვამან კეთილმან დაგიცვას შენ და გონებამან წმიდამან დაგმარხოს შენ,
და	მცხ.იგავ	რათა გიჴსნეს შენ გზისაგან ბოროტისა და კაცისა, რომელი არა იტყოდის სარწმუნოსა.
და	მცხ.იგავ	ვაჲ, რომელთა დაუტევნეს გზანი წრფელნი და ვიდოდეს გზათა ბნელისათა,
და	მცხ.იგავ	რომელნი იხარებენ უკეთურებას ზედა და უხარის გულარძნილებასა ზედა ბოროტსა;
და	მცხ.იგავ	რომელთა გზანი დრკუ არიან და გულარძნილ ალაგნი მათნი,
და	მცხ.იგავ	რათა განგაშორონ შენ გზისაგან წრფელისა და უცხო-გყონ სიმართლისაგან გონებისა. შვილო, ნუ გეწევინ შენ ზრახვაჲ ბოროტი.
და	მცხ.იგავ	რომელმან-იგი დაუტევის მოძღურებაჲ სიჭაბუკესა და შჯული საღმრთოჲ დაივიწყის,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ დაუდგა სიკუდილსა თანა სახლი თჳსი და ჯოჯოხეთს შინა ნაშობთა თანა ქუეყანისათა ალაგნი მისნი.
და	მცხ.იგავ	ყოველნი, რომელნი ვლენან მას შინა, არა მოიქცენ, არამედ ინანდენ და ვერ ეწინენ ალაგთა სიწრფოებისათა, რამეთუ ვერ ეწიფოს მათ წელიწადი ცხორებისაჲ.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ წრფელთა დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ და უმანკონი დაშთენ მას ზედა.
და	მცხ.იგავ	გზანი უღმრთოთანი წარწყმდეს ქუეყანით და უსჯულონი უჩინო იქმნეს მისგან.
და	მცხ.იგავ	შვილო, სჯულსა ჩემსა ნუ დაივიწყებ და სიტყუანი ჩემნი დაიმარხენინ გულმან შენმან.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ სიგრძე ჟამთა და წელიწადნი ცხორებისანი და მშჳდობაჲ შეგეძინოს შენ.
და	მცხ.იგავ	მოწყალებანი და სარწმუნოებანი ნუ მოგაკლდებიან შენ; შეიბენ იგინი ყელსა შენსა და დაწერენ იგინი ფიცართა გულისა შენისათა.
და	მცხ.იგავ	და ჰპოო მადლი წინაწარგანზრახვად კეთილისა წინაშე ღმრთისა და კაცთა.
და	მცხ.იგავ	იყავ შენ მოსავ ყოვლითა გულითა შენითა უფლისა მიმართ და სიბრძნესა შენსა ნუ აჰყვები.
და	მცხ.იგავ	ნუ იქმნები შენ ბრძენ თავით თჳსით; გეშინოდენ უფლისა და მოიქეც ყოვლისაგან ბოროტისა.
და	მცხ.იგავ	ყოველთა შინა გზათა შენთა იცან იგი, რათა წარჰმართნეს გზანი შენნი და ფერჴი შენი არა წარჰკუეთო.
და	მცხ.იგავ	მაშინ კურნებაჲ იყო ჴორცთა შენთაჲ და მოღუაწებაჲ ძუალთა შენთა.
და	მცხ.იგავ	პატივ-ეც უფალსა ნაშრომთაგან შენთა სიმართლისათა და შეწირე მისსა პირველთა ნაყოფთაგან შენთა სამართალთა.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ აღივსნენ საუნჯენი შენნი სიმაძღრითა იფქლისათა, და ღჳნითა საწნეხელნი შენნი გარდამოეცემოდიან.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ, რომელი უყუარნ უფალსა, სწავლის და ტანჯის, ყოველი შვილი, რომელი შეიწყნარის.
და	მცხ.იგავ	ნეტარ არს კაცი, რომელმან პოვა სიბრძნე და მოკუდავმან, რომელმან იხილა გონიერებაჲ,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ უმჯობეს არს იგი მოგებად, ვიდრე ოქროჲსა და ვერცხლისა საუნჯეთა,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ სიგრძე ჟამთაჲ და წელნი ცხორებისანი მარჯუენით მისსა, ხოლო მარცხენით მისსა დიდებაჲ და სიმდიდრე; პირისა მისისაგან გამოვალს სიმართლე; შჯული და წყალობაჲ ენასა მისსა ჰმოსიეს.
და	მცხ.იგავ	გზანი მისნი - გზაჲ კეთილ და ყოველნი ალაგნი მისნი მშჳდობით.
და	მცხ.იგავ	ხე ცხორებისა არს ყოველთა, რომელთა შეიწყნარონ იგი, და რომელნი შევედრებულ არიან მას, ვითარცა უფლისა მიმართ, უცთომელ.
და	მცხ.იგავ	ღმერთმან სიბრძნითა თჳსითა დააფუძნა სოფელი და განჰმზადნა ცანი გონიერებით.
და	მცხ.იგავ	რათა ცხონდეს სული შენი, და მადლი იყოს თავსა შენსა, და იყოს კურნებაჲ ჴორცთა შენთა, და მოღუაწებაჲ ძუალთა შენთაჲ,
და	მცხ.იგავ	რათა ხჳდოდი სასოებით, მშჳდობით ყოველთა გზათა შენთა და ფერჴი შენი არა წარსცე.
და	მცხ.იგავ	უკუეთუ შჯდე, უშიშად შჯდე; და, უკუეთუ გეძინოს, განსუენებით გეძინოს
და	მცხ.იგავ	ნუ ზრახავ მეგობრისა შენისათჳს ძჳრსა, რომელი შეყოფილ და მოსავ იყოს შენდა.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ არაწმიდა არს წინაშე უფლისა ყოველივე უშჯულოჲ და მართალთა თანა არა დაადგრეს იგი.
და	მცხ.იგავ	წყევაჲ უფლისა სახლთა შინა უღმრთოთასა და საყოფელნი მართალთანი იკურთხნეს უფლისა მიერ.
და	მცხ.იგავ	ისმინეთ ყრმათა სწავლაჲ მამისაჲ და ერჩდით ცნობად გულისჴმის-ყოფასა,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ შვილი ვიყავ მეცა მამისა მორჩილი, და საყუარელ წინაშე პირსა დედისასა.
და	მცხ.იგავ	რომელნი მასწავებდეს მე და მეტყოდეს: დაჰჯერდინ სიტყუაჲ ჩუენი გულსა შენსა; დაიცვენ მცნებანი ჩემნი და ნუ დაივიწყებ და ნუცა უგულებელს-ჰყოფ სიტყუათა პირისა ჩემისათა,
და	მცხ.იგავ	ნუცა დაუტეობ მას და შეგეწიოს შენ; ეტრფიალე მას და დაგიცვას შენ.
და	მცხ.იგავ	დასაბამად სიბრძნისა მოიგე სიბრძნე და ყოველთა საუნჯეთა წილ მოიგე გონიერებაჲ.
და	მცხ.იგავ	რათა მოსცეს თავსა შენსა გჳრგჳნი მადლისაჲ და გჳრგჳნითა საშუებელისათა შეგეწიოს შენ.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ გზანი ცხორებისანი გასწავენ შენ და გულისჴმა-გიყვენ შენ ალაგნი მართალნი.
და	მცხ.იგავ	უკუეთუ ხჳდოდი, არა დაიჴსნენ სლვანი შენნი, და ჰრბიოდი თუ, არა დაჰშურე.
და	მცხ.იგავ	რომელნი იზარდებიან საჭმლითა უღმრთოებისათა, და ღჳნითა უშჯულოებისათა დაითრვნიან.
და	მცხ.იგავ	ხოლო გზანი მართალთანი, ვითარცა ნათელნი, ბრწყინვიდენ; წინაუძღოდიან და განანათლებდენ, ვიდრე წარმოემართოს დღე.
და	მცხ.იგავ	ხოლო გზანი უღმრთოთანი ბნელ არიან და არა უწყიან, სადა წარახეთქონ ფერჴი.
და	მცხ.იგავ	შვილო, თქუმულთა ჩემთა ეკრძალე, და სიტყუათა ჩემთა მოეც გონებაჲ შენი,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ ცხორებაჲ არს, რომელთა პოონ იგი, და ყოველთა ჴორცთა მათთა ლხინებაჲ.
და	მცხ.იგავ	მოისპე შენგან პარვაჲ ზაკული და ცრუნი ბაგენი განიშორე შენგან.
და	მცხ.იგავ	თუალნი შენნი მართლ ხედვენ და წამნი შენნი სიმართლესა წამებენ.
და	მცხ.იგავ	მართალ-ყვენ ალაგნი ფერჴთა შენთანი და გზანი შენნი წარიმართენ.
და	მცხ.იგავ	ნუ მიაქცევ მარჯუენით, გინა თუ მარცხენით; მოაქციე ფერჴი შენი გზისაგან ბოროტისა, რამეთუ გზანი იგი მარჯუენითნი იცნის უფალმან, ხოლო გულარძნილ არიან გზანი იგი მარცხენითნი, და მან მართალ-ყვნეს ალაგნი შენნი და სლვანი შენნი მშჳდობით წარგემართნენ.
და	მცხ.იგავ	ხოლო უკუანაჲსკნელ უმწარეს ნავღლისა ჰპოო და უმახჳლეს მახჳლის ორპირისა,
და	მცხ.იგავ	აწ, შვილო, ისმინე ჩემი და ნუ უგულებელს-ჰყოფ თქუმულთა ჩემთა.
და	მცხ.იგავ	შორს-ყვენ მისგან გზანი შენნი და ნუ მიეახლები კართა სახლისა მისისათა,
და	მცხ.იგავ	რათა არა წინაუყო უცხოთა ცხორებაჲ შენი და მონაგები შენი უწყალოთა,
და	მცხ.იგავ	რათა არა აღივსნენ უცხონი ძალითა შენითა და არა ნაშრომი შენი შევიდეს სახლსა სხუათასა.
და	მცხ.იგავ	და სთქუა, ვითარმედ: რად მოვიძულე სწავლულებაჲ და მხილებას მიჰრიდა გულმან ჩემმან.
და	მცხ.იგავ	არა მესმოდა ჴმაჲ მასწავლელისა ჩემისაჲ და მოძღუარსა ჩემსა არ მიუპყარ ყური ჩემი,
და	მცხ.იგავ	გარდამოეცემოდენ გარე წყალი შენისაგან წყაროჲსა და შენთა უბანთა შინა დიოდენ წყალნი შენნი.
და	მცხ.იგავ	იყავნ შენდა ხოლო მონაგებად და ნუ ვინ უცხოჲ გეზიარებინ შენ.
და	მცხ.იგავ	წყაროჲ იგი წყლისაჲ იყავნ შენდა თჳსად და თავად იხარებნ დედაკაცი სიჭაბუკესა შენსა.
და	მცხ.იგავ	ირემ სიყუარულის და ნუკრ მადლთა გზრახევდინ შენ და შენ თანა იყავნ ყოველსა ჟამსა, რამეთუ სიყუარულითა რაჲ მისითა მის თანა იქცეოდი, მრავალ იყო.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ თუალთა წინაშე ღმრთისათა არიან გზანი კაცისანი და ყოველთა ალაგთა მისთა ხედავს.
და	მცხ.იგავ	უშჯულოებამან მოინადირის კაცი, და საბლითა ცოდვისა თჳსისათა კაცად-კაცადი შეიკრვის.
და	მცხ.იგავ	ესევითარი აღესრულოს უსწავლელთა თანა, და სიმართლისაგან სიპოხისა თჳსისა განვარდა და წარწყმდა უგუნურებითა თჳსითა.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ საფრჴე ძლიერ არიან კაცისა თჳსნი ბაგენი და შეიპყრობის სიტყჳთა პირისა მისისათა.
და	მცხ.იგავ	ჰყოფდ, შვილო, რომელსა მე გამცნებ და სცხოვნდე, რამეთუ შეჰვარდე ჴელთა ბოროტისათა მეგობრისა შენისათჳს, იყავ შენ განკრძალულ და ნუ დაჰჴსნი, განჰმზადე მეგობარიცა იგი შენი, რომელი თავს იდევ.
და	მცხ.იგავ	რათა განერე, ვითარცა ქურციკი საფრჴესა და ვითარცა მფრინველი მახესა.
და	მცხ.იგავ	იქმენ, ვითარცა ჯინჭველი, ჵ, მცონარო, და ჰბაძევდ გზათა მისთა და იქმენ უბრძნეს მისსა,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ მას ქუეყანაჲ არა უც, არცა მაწუეველი უვის და არცა უფლისა ვის ქუეშე არს,
და	მცხ.იგავ	მცირედ გეძინოს, მცირედ გრულოდის, მცირედღა და დაისხნე ჴელნი მკერდსა ზედა.
და	მცხ.იგავ	რომელმან განჰმზადის საზრდელი ზაფხულის და ფრიადი უნჯი შეიკრიბის კალოთა ზედა; ანუ მივედ ფუტკრისა და ისწავე, ვითარ-იგი მოქმედ არს და ნაშრომი იგი მისი ვითარ კეთილად ქმნის, რომლისა ნაშრომსა მეფენი და გლახაკნი სიცოცხლედ მიიღებენ. სასურველ არს ყოველთა და დიდებულ, დაღაცათუ არს ძალითა უძლურ, სიბრძნესა პატივ-სცა და წარმოჴდა.
და	მცხ.იგავ	მაშინ მოიწიოს შენ ზედა, ვითარცა ბოროტი მოგზაური, სიგლახაკე და ნაკლულევანებაჲ, ვითარცა კეთილი მსრბოლი. უკუეთუ უცონო იყო, მოვიდეს, ვითარცა წყაროჲ, ნაყოფი შენი, ხოლო ნაკლულევანებაჲ, ვითარცა ბოროტი კაცი, გევლტოდის.
და	მცხ.იგავ	კაცი უგუნური და უშჯულო ვალნ გზათა გულარძნილთა.
და	მცხ.იგავ	ამისთჳს მოიწიოს მეყსეულად წარსაწყმედელი მისი, განკუეთა და შემუსრვაჲ უკურნებელი,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ უხარინ ყოველსა ზედა, რომელი სძულს ღმერთსა, და შეიმუსრვის არაწმიდებითა სულისა თჳსისათა.
და	მცხ.იგავ	თუალნი მაგინებელნი და ენაჲ ცრუ, ჴელნი, რომელნი სთხევენ სისხლსა მართალისასა,
და	მცხ.იგავ	და გული, რომელი ზრახავნ გულისსიტყუათა ბოროტთა, და ფერჴნი, რომელნი ისწრაფიან ბოროტის-ყოფად, მოისრნენ.
და	მცხ.იგავ	ხოლო აღაგზნის ტყუვილი მოწამემან ცრუმან და მოავლინის საშჯელი შორის ძმათა.
და	მცხ.იგავ	შვილო, დაიმარხენ შჯულნი მამისა შენისანი და წესთა დედისა შენისათა ნუ განიშორებ.
და	მცხ.იგავ	და დაიდგენ იგინი თხემსა შენსა ზედა მარადის და შეიბენ ყელსა შენსა,
და	მცხ.იგავ	რაჟამს ხჳდოდი, წარიხუენ იგინი, და შენ თანა იყუნენ და, რაჟამს გეძინოს, გცვიდენ შენ და რათა, რაჟამს აღსდგე, თანაგზრახვიდეს შენ,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ სანთელი - მცნებაჲ, ხოლო შჯული - ნათელი და გზაჲ ცხორებისა - მხილებაჲ და სწავლაჲ,
და	მცხ.იგავ	რათა დაგიცვას შენ დედაკაცისაგან ქმრისცოლისა და ზრახვისაგან ენისა უცხოჲსა.
და	მცხ.იგავ	ანუ ვალნმე ვინ ნაკუერცხალსა ზედა ცეცხლისასა და ფერჴი მისი არა მოიწუას?
და	მცხ.იგავ	უკუეთუ დაეპყრას, შჳდწილად იზღჳოს და შემდგომად ყოველი ნაყოფი მისცეს, რათა იჴსნეს სული თჳსი.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ სავსე არს შურითა და გულისწყრომითა ქმარი მისი; არა ერიდოს დღესა სასჯელისასა.
და	მცხ.იგავ	შვილო, დაიმარხენ სიტყუანი ჩემნი და მცნებანი ჩემნი დაიფარენ შენ თანა.
და	მცხ.იგავ	შვილო, პატივ-ეც უფალსა და განსძლიერდე და მისსა გარეშე ნურავისსა გეშინის სხჳსა. დაიცვენ მცნებანი ჩემნი და სცხონდე და სიტყუანი ჩემნი, ვითარცა გუგანი თვალთანი.
და	მცხ.იგავ	მოხადე სიბრძნესა დად-ყოფად შენდა, და მოუწოდე გულისხმის-ყოფასა შემეცნებად შენდა.
და	მცხ.იგავ	შეიკრძალე თავი შენი დედაკაცისა უცხოსაგან და ბოროტისა, რაჟამს სიტყვითა საცთურსა შთაგთხევდეს.
და	მცხ.იგავ	რათამცა მოიხილნეს ჭაბუკნი უთმინონი და ყრმანი უგულისხმონი,
და	მცხ.იგავ	ფრინვალობს უძღებად და სახლსა შინა თვისსა არა დააცადნის ფერჴნი თვისნი,
და	მცხ.იგავ	არამედ ოდესმე ვალნ უბანთა და ოდესმე ყოვლით კერძო იმსტრობნ,
და	მცხ.იგავ	რათამცა პოვა ჭაბუკი და დაიპყრას, აკოცებს ურცხვინოდ და ლიქნით ეტყჳნ:
და	მცხ.იგავ	მზეგრძელობისა შენისათვის მსხვერპლისა შეწირვად პაემანი და მეცა აწ დღეს აღვასრულე პაემანი.
და	მცხ.იგავ	მოვედ და ვიშვებდეთ სიყვარულითა განთიადამდე; მოვედ და განვსცხრებოდეთ ტრიობითა.
და	მცხ.იგავ	ვაშკარანი ვეცხლითა წარიღო, აღიღო ჴელითა და შემდგომად დღეთასა მომავალ არს სახიდ თვისად.
და	მცხ.იგავ	მრავალმეტყველებითა და მაცთურითა ბაგითა რა შეაცთუნის,
და	მცხ.იგავ	შეუდგის, ვითარცა უსხი საკლველი და ვითარცა ვერძი მნერბავი და ვითარცა სულელი უმეცარი,
და	მცხ.იგავ	აწ, შვილო ჩემო, ისმინე ჩემი და ყურად-იხვენ სიტყვანი პირისა ჩემისანი.
და	მცხ.იგავ	ნუ მოსდრეკ გულსა შენსა გზათა მისთა, და ნუცა შეუდგები კვალთა მისთა,
და	მცხ.იგავ	ვინადგან მრავალნი იგვემნეს და მოიწყლნეს და უამრავნი მჴნენი შეიმუსრნეს მის მიერ,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ მაღალთა ზედა მწუერვალთა დგას და შორის ალაგთა იპოების.
და	მცხ.იგავ	ბჭეთა თანა ძლიერთასა დადგრომილ არს და შესავალთა გზათასა იქების.
და	მცხ.იგავ	თქუენ გლოცავ, ჵ, შვილნო, და წინაგიყოფ ჴმასა ჩემსა ძეთა კაცთა.
და	მცხ.იგავ	სცანთ უმანკოთა მეცნიერებაჲ და უსწავლელთა დაიდევით გულსა თქუენსა.
და	მცხ.იგავ	ისმინეთ ჩემი, რამეთუ კეთილსა გეტყჳ და აღვაღებ ბაგეთა ჩემთა მართლ,
და	მცხ.იგავ	სიმართლით არიან ყოველნი სიტყუანი პირისა ჩემისანი და არა არს მათ შინა გულარძნილ, არცა დრკუ.
და	მცხ.იგავ	ყოვლადვე წრფელ არს იგი, რომელთა უცნობიეს და მართალ, რომელთა უპოვნიეს მეცნიერებაჲ.
და	მცხ.იგავ	მიიღეთ სწავლაჲ და ნუ ვეცხლი და მეცნიერებაჲ უფროჲს ოქროჲსა რჩეულისა,
და	მცხ.იგავ	მე, სიბრძნემან, დავიმკჳდრე მეცნიერებაჲ ზრახვისაჲ და გონიერებისაჲ და ცნობისა მოვხადე.
და	მცხ.იგავ	შიშსა უფლისასა სძულს უკეთურებაჲ, გინებაჲ და ამპარტავნებაჲ; და გზაჲ უკეთურთა და გულარძნილთანი და პირი ურწმუნოჲ მე მოვიძულენ.
და	მცხ.იგავ	ჩემ მიერ მეფენი მეფობენ და ძლიერნი წერენ სიმართლესა.
და	მცხ.იგავ	ჩემ მიერ დიდ-დიდნი განდიდნებიან და მძლავრნი ჩემ მიერ იპყრობენ ქუეყანასა.
და	მცხ.იგავ	და მე მოყუარენი ჩემნი მიყუარან და, რომელნი მეძიებენ, მე მპოონ.
და	მცხ.იგავ	სიმდიდრე და დიდებაჲ ჩემი არს. და მონაგები მრავალი შეწირვად ჩემდა.
და	მცხ.იგავ	უმჯობეს არს უფროს ოქროსა და ანთრაკისა პატიოსნისა მრავლისა, ხოლო სიტყუანი ჩემნი უფროს ოქროჲსა რჩეულისა.
და	მცხ.იგავ	გზათა სიმართლისათა ვალ და შორის ალაგთა სიმართლისათა ვიქცევი,
და	მცხ.იგავ	რათა განუყო მოყუარეთა ჩემთა ნაყოფი და საუნჯენი მათნი აღვავსნე კეთილითა.
და	მცხ.იგავ	უფალმან შექმნა სოფელი და უბენი და კიდენი სოფლისანი და რომელნი არიან ცასა ქუეშე,
და	მცხ.იგავ	რაჟამს განჰმზადებდა ცათა, მე მის თანა ვიყავ, და ოდეს განაჩინებდა საყდართა თჳსთა ქართა ზედა.
და	მცხ.იგავ	ოდეს-იგი დაუდვა ზღუასა წესი მისი, რათა არა გარდაჴდენ წყალნი ზედა პირსა მისსა. და ოდეს დაამტკიცებდა საფუძველთა ქუეყანისათა,
და	მცხ.იგავ	ვიყავ მის თანა მომზავებელ, მე ვიყავ, რომლისა თანა უხაროდა უფალსა და დღითი დღედ ვიხარებდი წინაშე პირსა მისსა ყოველსა ჟამსა.
და	მცხ.იგავ	შვილო, ისმინე ჩემი და ნეტარ იყვნენ, რომელთა გზანი ჩემნი დაიცვნენ.
და	მცხ.იგავ	ისმინეთ სწავლა, რათა ბრძენ იყვნეთ, და ნუ დაიყოფთ სასმენელთა.
და	მცხ.იგავ	ნეტარ არს კაცი, რომელმან ისმინოს ჩემი, და კაცი, რომელმან გზანი ჩემნი დაიმარხნეს და იღჳძებდეს კართა ჩემთა ზედა მარადის, და სცვიდეს შესავალთა ზღურბლთა ჩემთასა,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ გამოსავალნი ჩემნი გამოსავალ ცხორებისა, და განემზადების ნებაჲ უფლისა მიერ.
და	მცხ.იგავ	ხოლო რომელნი ცოდვენ ჩემდამო, უღმრთოებენ თავისა თჳსისა სულთა და რომელნი მე მძულობენ, უყუარს მათ სიკუდილი.
და	მცხ.იგავ	სიბრძნემან იშენა თავისა თჳსისა სახლი, და ქუეშე შეუდგნა მას შჳდნი სუეტნი,
და	მცხ.იგავ	და დაკლა თჳსი იგი საკლველი, და განზავა ტაკუკთა თჳსი იგი ღჳნოჲ და განმზადა თავისა თჳსისა ტაბლაჲ,
და	მცხ.იგავ	და ჰრქუა: რომელი არს უგუნურთაგანი, მოაქციენ ჩემდა; და ნაკლულევანთა გონებითა ჰრქუა:
და	მცხ.იგავ	მოედით, ჭამეთ პური ჩემი და ჰსუთ ღჳნოჲ, რომელი განგიზავე თქუენ.
და	მცხ.იგავ	რომელი ასწავებდეს უკეთურთა, მოიღოს თავისა თჳსისა გინებაჲ, და რომელი ამხილებდეს უღმრთოსა, შეიბილწოს თავი, და რომელი ამხილებდეს უღმრთოსა, სწყლავს მას.
და	მცხ.იგავ	ნუ ამხილებ უკეთურთა, რათა არა მოგიძულონ შენ; ამხილე ბრძენსა და შეგიყუაროს შენ; ეც ბრძენსა მიზეზ და უბრძნეს იყოს.
და	მცხ.იგავ	აუწყე მართალსა და შესძინოს შეწყნარებად.
და	მცხ.იგავ	დასაბამი სიბრძნისა არს შიში უფლისა და ზრახვაჲ წმიდაჲ გონიერებაჲ (ხოლო ცნობაჲ შჯულისა გონებისაგან არს კეთილისა).
და	მცხ.იგავ	რამეთუ ამით სახითა მრავალ ჟამ სცხონდე და შეგეძინნენ წელნი ცხორებისა შენისანი.
და	მცხ.იგავ	შვილო, უკუეთუ ბრძენ იყო, თავისა შენისა ბრძენ იყო და მოყუასიცა, ხოლო უკუეთუ ბოროტ იყო, თავისა შენისა აღმოივსო ძჳრი მარტოდ. (შვილი წურთილი ბრძენ იყოს, ხოლო უგუნური მსახურად იჴუმიოს, რომელი ჰჴდებოდის სიცრუვესა, ესევითარი იგი ჰმწყსის ქართა და სდევს იგი მფრინველსა ფრთოვანსა, რამეთუ დაუტევნა გზანი თჳსისა ვენაჴისანი და ალაგთა თჳსისა ქუეყანისა საქმეთასა შესცთა და ვალს იგი ურწყულსა უდაბნოსა და ქუეყანასა განჩემებულსა წყურილითა და შეიკრებს იგი ჴელითა თჳსითა უნაყოფოებასა).
და	მცხ.იგავ	დედაკაცი უგუნური და ცხარი ნაკლულევან იყოს პურითა, რომელმან არა იცის სირცხჳლი,
და	მცხ.იგავ	პური ფარული ჯეროვნად ჭამეთ და წყალი ფარული ტკბილად სუთ.
და	მცხ.იგავ	რომელი არს უგუნურ თქუენგანი, მოაქციენ ჩემდა. და ნაკლულევანთა გონებითა უბრძანებ, და ვეტყჳ:
და	მცხ.იგავ	ხოლო მან არა იცის, რამეთუ ქუეყანისა ნაშობნი მის მიერ მოისრვიან და ფსკერსა ჯოჯოხეთისასა მიიწევიან არამედ ივლტოდე და ნუ დაჰყოვნი ადგილსა მას და ნუცა მიადგამ თუალთა შენთა მისსა მიმართ, რამეთუ ესრეთ თანაწარჰვლო ჴევი უცხოჲ და წიაღჰჴდე მდინარესა სხჳსასა, წყლისაგან უცხოჲსა განეშორე და წყაროჲსგან უცხოჲსა ნუ ჰსუამ, რათა მრავალ ჟამ სცხონდე და შეგეძინნენ შენ წელნი ცხორებისა შენისანი.
და	მცხ.იგავ	სიძულილმან აღადგინოს ძლევა, და ყოველნი, რომელნი არა მახლობელ იყვნენ, დაფარნეს სიყუარულმან.
და	მცხ.იგავ	გზათა ცხორებისათა სცავს უფალი და სწავლულებაჲ უმხილებელი სცთების.
და	მცხ.იგავ	კურთხევაჲ უფლისა თავსა ზედა მართლისასა და მან განამდიდროს და არღარა დაერთოს მას მწუხარებაჲ გულისა.
და	მცხ.იგავ	ვითარცა კაწახი ავნებნ კბილთა და კუამლი თვალთა, ეგრეთვე უსჯულოებამან ავნის, რომელნი მას ზედა ვალნ.
და	მცხ.იგავ	ბაგეთა მართლისათა აღმოადინონ მადლი და პირნი უღმრთოთანი დაიყვნენ.
და	მცხ.იგავ	სიმართლე უძღოდის მართალთა მათ და დაბრკოლებამან თავისმოთნენი დაამჴუნის.
და	მცხ.იგავ	არად სარგებელ-ეყოს მონაგები დღესა რისხვისასა, ხოლო სიმართლემან იჴსნეს სიკუდილისაგან. (მოკუდა მართალი და დაუშთა სინანული. ხოლო ჴელთ-დებაჲ და მოსაცხრომელ იქმნეს უღმრთოთა წარწყმედა).
და	მცხ.იგავ	მართალი მჴეცისაგან განერეს და მის წილ მიეცეს უღმრთოჲ.
და	მცხ.იგავ	მართალმან კეთილსა შინა წარჰმართოს ქალაქი და წარწყმდა უღმრთოსა სიხარული.
და	მცხ.იგავ	ბოროტი ცდილობს, ბოროტი სადა შეამთხვიოს მართალსა და სძულან ჴმანი კეთილნი.
და	მცხ.იგავ	არიან, რომელნი თესლსა სთესვენ და უფროჲსსა შეიკრებენ, და არიან, რომელნი შეიკრებენ სხუათასა და მოაკლდების.
და	მცხ.იგავ	რომელმან შეიკრძალოს იფქლი, დაუშთის იგი წარმართთა, და რომელნი ძნელად ჰყოფდენ იფქლსა, ერის წყეულ იყავნ, ხოლო კურთხევაჲ უფლისაჲ თავსა ზედა უხჳსასა.
და	მცხ.იგავ	რომელი არა შეეზავებოდის სახლსა თჳსსა, მან დაიმკჳდრნეს ქარნი, და ჰმონებდეს უგუნური ბრძენსა.
და	მცხ.იგავ	უკუეთუ მართალი ძნიად განერეს, უღმრთოჲ იგი და ცოდვილი სადაღამე იპოოს?
და	მცხ.იგავ	ნაყოფისაგან პირისა კაცისა აღივსოს კეთილითა სული მისი და განძღეს; მისაგებელი ბაგეთა მისთა მიეცეს მას.
და	მცხ.იგავ	სიტყუაჲ ცილისა სძულს მართალსა, ხოლო უღმრთოსა ჰრცხუენეს და არა ეცეს კადნიერებაჲ.
და	მცხ.იგავ	არიან, რომელნი მდიდრად გამოაჩინებენ თავთა თჳსთა და არა რაჲ აქუნ, და არიან, რომელთა დაიმდაბლიან თავნი თჳსნი მრავალსა შინა სიმდიდრესა.
და	მცხ.იგავ	ნათელი მრავალთა მარადის, ხოლო ნათელი უღმრთოთა დაშრტეს; სულნი მზაკვარნი შესცთენ ცოდვასა შინა, ხოლო მართალთა ეწყალინ და სწყალობნ.
და	მცხ.იგავ	რომელი შეეწიოს გლახაკსა, გულკეთილ-ჰყოფს და სასოდ აღადგენს.
და	მცხ.იგავ	სიბრძნემან კეთილმან მოსცის მადლი, და მეცნიერებამან შჯულისამან - გონება კეთილი, ხოლო გზა შეურაცხის-მყოფელთა წარწყმდეს.
და	მცხ.იგავ	ეძიებდე სიბრძნესა უკეთურთა თანა და არა ჰპოვო, ხოლო ცნობაჲ გონიერთა თანა ადვილ არს.
და	მცხ.იგავ	მხიარულებასა თანა ჰყვებიან მწუხარებანი და სიხარულსა შეუდგეს გლოვა.
და	მცხ.იგავ	უბრკუმეს უკეთურთა - წინაშე კეთილთასა და უღმრთონი ჰმსახურებდენ კართა მართალთასა.
და	მცხ.იგავ	შეცთომილნი ცრუნი იქმედ ბოროტსა, ხოლო წყალობასა და ჭეშმარიტებასა იქმედ სახიერნი (არა იციან წყალობაჲ და სარწმუნოებაჲ მოქმედთა ბოროტისათა, ხოლო მოქმედთა კეთილისათა).
და	მცხ.იგავ	ყოველსა შინა ზრუნვასა ერთი არს მეტი სიბრძნე, ხოლო ტკბილი იგი და ულმობელი ნაკლულევანებასა შინა იყოს.
და	მცხ.იგავ	შიშსა უფლისასა არს სასოებაჲ ძლიერი და შვილთა თჳსთა დაუტევის შური მშჳდობისაჲ.
და	მცხ.იგავ	შიში უფლისა - წყარო ცხორებისა და ყვის მოქცევაჲ საბრჴისაგან სიკუდილისა.
და	მცხ.იგავ	და მღილ; მშჳდი კაცი გულისა მკურნალი არს და კურნებაჲ ძუალთა გული მეცნიერებისაჲ.
და	მცხ.იგავ	ყოველთა ადგილთა თუალნი უფლისანი ხედვენ კეთილთა და ბოროტთა.
და	მცხ.იგავ	ვერ შეიყუაროს უსწავლელმან მამხილებელი თჳსი და ბრძენთა თანა არა ზრახვიდეს.
და	მცხ.იგავ	შჯობს სტუმრობაჲ მხლითა სიყუარულითა და მადლობითა, ვიდრე ზუარაკთა ბაგათაგან დაკლულთა მტერობით.
და	მცხ.იგავ	არა ერჩდეს მას უკეთური, არცა თქუას სრული რამე და შუენიერი ზოგადი,
და	მცხ.იგავ	საძაგელ უფლისა გულისსიტყუანი ცრუნი, ხოლო წმიდა და პატიოსან გულისსიტყუანი უბიწონი.
და	მცხ.იგავ	წარიწყმიდის თავი, რომელმან მიიღის ქრთამი; ხოლო რომელსა სძულდეს ქრთამი - იგი ცხონდეს. მოწყალებითა და სარწმუნოებითა განწმდებიან ცოდვანი, ხოლო შიშისათჳს უფლისა მოაქციოს ყოველმან ბოროტისაგან.
და	მცხ.იგავ	შიში უფლისაჲ სწავლულებაჲ და სიბრძნე. და მთავრობაჲ დიდებისა მოიგოს მან და წინაშე მდაბლისა ვიდოდის დიდებაჲ.
და	მცხ.იგავ	კაცისა მიერ წარმართებაჲ გულისაჲ, ხოლო უფლისა მიერ მიგებაჲ ენისაჲ (რაოდენცა დიდ იყო, ესოდენ დაიმდაბლე თავი თჳსი და წინაშე უფლისა ღმრთისა ჰპოო მადლი).
და	მცხ.იგავ	ყოველნი საქმენი მდაბლისანი ცხად არიან წინაშე ღმრთისა და განამტკიცნის სულნი მათნი უფალმან.
და	მცხ.იგავ	არაწმიდა არს წინაშე უფლისა ყოველივე მაღალი გულითა; რომელმან ჴელი ჴელსა მისცეს სიცრუვით, არა უბრალო იყოს, დასაბამი გზისა კეთილისა საქმე სიმართლისა და სათნო არს წინაშე უფლისა უფროჲს ვიდრე შეწირვაჲ მსხუერპლისაჲ.
და	მცხ.იგავ	რომელი ეძიებდეს ღმერთსა, პოოს მეცნიერებაჲ სიმართლესა თანა და, რომელი მართლ ეძიებდეს მას, პოოს მშჳდობაჲ.
და	მცხ.იგავ	მეცნიერებაჲ არს ბაგეთა მეფისათა და სარჩელსა შინა არა სცთეს პირი მისი.
და	მცხ.იგავ	სათნო არიან წინაშე მეფისა ბაგენი მეცნიერნი და სიტყუანი მართალნი უყუარან.
და	მცხ.იგავ	მართუენი სიბრძნისანი უფროჲს და უმეტეს ოქროჲსაჲ, ხოლო მართუენი გონიერებისანი ურჩეულეს უფროჲს ვეცხლისა.
და	მცხ.იგავ	ალაგთა ცხორებისათა მოაქციიან ბოროტისაგან, ხოლო სიგრძე ჟამთა (გზანი სიმართლისანი, რომელმან შეიწყნარის სწავლაჲ იგი, კეთილსა შინა იყოს, და, რომელმან დაიმარხოს მხილება, იგი განბრძნდეს, რომელმან დაიმარხნეს გზანი უფლისანი, მან დაიცვნეს სულნი თჳსნი, და, რომელსა უყუარდეს ცხორებაჲ, იგი ერეოდის პირითა თჳსითა);
და	მცხ.იგავ	გულმან ბრძნისამან ცნის თჳსისაგან პირისა და ბაგეთა ჰმოსიეს მეცნიერებაჲ.
და	მცხ.იგავ	კაცი სალმობათა შინა შურებინ თავით თჳსით და აიძულებს წარწყმედასა თჳსსა, ხოლო გულარძნილსა მას პირსა თჳსსა ჰმოსიეს წარსაწყმედელი თჳსი.
და	მცხ.იგავ	კაცმან უგუნურმან ითხარის თავისა თჳსისა წარსაწყმედელი და ბაგეთაგან თჳსთა ცეცხლი დაიუნჯის.
და	მცხ.იგავ	კაცი უშჯულო გამოცდილ იქმნის მეგობართაგან და მიიყვანნის იგინი გზასა არაკეთილსა.
და	მცხ.იგავ	განიმტკიცებნ თუალთა თჳსთა და განიზრახავნ გულარძნილსა და მოიახლის ბაგეთა თჳსთა და იტყჳნ ყოველსა ბოროტსა; ესე საჴუმილი არს უკეთურებისაჲ.
და	მცხ.იგავ	მონა ბრძენი დაიპყრობს უფალსა უგულისხმოსა და, ვითარცა ძმანი, მიიღებნ ნაწილთა.
და	მცხ.იგავ	ვითარცა გამოსცადნის ვეცხლი და ოქრო ბრძმედმან, ეგრეთვე იცნის ღმერთმან გულნი კაცთანი.
და	მცხ.იგავ	არა შვენის უგუნურსა ბაგენი მართალი და არცა მართალსა ბაგენი ცრუნი.
და	მცხ.იგავ	უსასყიდლო მადლი არს წურთილება და, რომელნი ვლენან მაზედ, წარემართოს.
და	მცხ.იგავ	მჴდომმან აღადგინნის ყოველი ბოროტი და უფალმან მოუვლინის ანგელოზი უწყალო.
და	მცხ.იგავ	გულმან მხიარულმან კეთილ და ბრწყინვალე ქმნის, ხოლო კაცისა მწუხარისაგან ჴმებიან ძუალნი.
და	მცხ.იგავ	რისხვაჲ მამისა შვილი უგუნური და სალმობაჲ მშობელისა თჳსისა.
და	მცხ.იგავ	ბაგენი უგუნურთანი მოიწევენ ბოროტსა და პირი მისი უთმინო მოიზიდავს სიკუდილსა.
და	მცხ.იგავ	პირი უგუნურისა შემმუსრველ მისდავე და ბაგენი მისნი საბრჴე სულისა მისისა.
და	მცხ.იგავ	უწინარეს სიმდაბლისა ამაღლდის გული კაცისა და უწინარეს დიდებისა დამდაბლდის,
და	მცხ.ბარ	და აწ, უფალო ღმერთო ისრაილისაო, ვითარცა გამოიყვანე ერი შენი ქუეყანისაგან ეგჳპტისა ჴელითა მტკიცითა, სასწაულებითა და ნიშებითა, და ძალისა მიერ დიდისა, და მკლავისა მიერ მაღლისა, და ჰყავ თავისა შენისა სახელად, ვითარცა დღე ესე.
და	მცხ.ისო	და უბრძანა ისო მწიგნობართა ერისათა და ჰრქუა: შევედით შორის ბანაკსა ამას ერისასა და ამცენით ერსა ამას და არქუთ:
და	მცხ.იობ	და იპყარნ იგი ბნელმან და აჩრდილმან სიკუდილისამან. და მოვიდეს მას ზედა ნისლი და წყევა დღისა და ღამემან მოაწიოს ბნელი.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუეს ისოს: რამეთუ მოგუცა უფალმან ჴელთა ჩუენთა ყოველი იგი ქუეყანაჲ და შეშინებულ არიან ყოველნი იგი მკჳდრნი მის ქუეყანისან ჩუენგან.
და	მცხ.ნეშტ1	და განყუნა იგინი წილითი ესენი ამათ მიმართ, რამეთუ იყუნეს ესენი მთავარნი წმიდათანი და მთავარნი უფლისანი ძეთა შორის ელიეზერისათა და ძეთა შორის ითამარისათა.
და	მცხ.ისო	და მიუგო უფალმან ისოს და ჰრქუა:
და	მცხ.ისო	უთხრათ შვილთა თქუენთა და ჰრქუათ, ვითარმე: ჴმელსა ზედა წიაღმოჴდა ისრაჱლი იორდანესა,
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა უფალმან ისოს: აჰა, ესერა, მე მოგცე ჴელთა შენთა იერიქოჲ და მეფჱ მისი, რომელ არს მუნ შინა ძლიერი ძალითა.
და	მცხ.მიქ	ამისთჳს ღამე იყოს თქუენდა ხილვისაგან, და ბნელ იყოს თქუენდა მისნობისაგან, და დაჰჴდეს მზე წინაწარმეტყუელთა ზედა, და დაბნელდეს მათ ზედა დღე,
და	მცხ.ბარ	და, აჰა, არიან განბნეულ ნეფხუასა ღამისასა და სიცხესა დღისასა და მოკუდეს ტკივილთა შინა ბოროტთა სიყმილისა მიერ და მახჳლისა მიერ და განვლინებითა.
და	მცხ.ისო	და შევიდა ისო, ძე ნავესი, მღდელთა მიმართ. მიუგო და ჰრქუა მათ: აღიღეთ კიდობანი შჯულისაჲ. და შჳდთა მღდელთა აღიხუნენ შჳდნი ნესტუნი რქისანი წინაშე კიდობნისა მის უფლისა.
და	მცხ.დან	და შემდგომად მისსა ვხედევდ ხილვასა შინა ღამისასა: და, აჰა, მჴეცი მეოთხე საშინელი და განსაკჳრვებელი და ძლიერი მეტად, და კბილნი მისნი რკინისანი და დიდნი, ჭამდა და დააწულილებდა, და დანაშთომთა მისთა დასთრგუნვიდა. და იგი განხრწნიდა მეტადრე უფროს ყოველთა მჴეცთა უწინარესთა მისთასა და რქანი ედგნეს მას ათნი.
და	მცხ.ისო	უწყი, რამეთუ თქუენ მიგცა უფალმან ქუეყანა. და აწ რამეთუ დაცემულ არს შიში თქუენი ჩუენ ზედა
და	მცხ.იერ	რაჲსათჳს გუნდრუკსა საბაჲთ მომართუამთ მე და კინამომოსა ქუეყანით შორით. ყოვლადდასაწუელნი თქვენნი არა არიან მითუალულ და მსხუერპლნი თქვენნი არა მეტკბნეს მე.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ არა იჴსნეს ვიდრე აღსრულებადმდე ყოვლად მის წელიწადისა, დამტკიცნეს სახლი იგი ქალაქსა შინა მოზღუდვილსა მტკიცედ მომგებელისა მიმართ მისისა ნათესავსა შორის მისსა და არა განვიდეს მიტევებასა მას.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველი ჰურიასტანი გოდებდა და იგლოვდა იოსიას. და თქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან გოდება ესე იოსიასა ზედა. და დაჯდა იგი დედათა თანა და გოდებდეს გოდებასა იერემიასასა მოდღენდელად დღემდე და მისცეს ბრძანება მარადის ნათესავთა გოდებად შორის ისრაჱლისა
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: რაჟამს შეხჳდეთ თქუენ ქუეყანასა მას, რომელსა მე მიგცემ თქუენ, დაიპყრათ ქუეყანაჲ იგი, რომელ მე მიგცემ თქუენ და ჰყოფდით თქუენ შაბათად უფლისა.
და	მცხ.ლევ	და გამოვიდა ძე დედაკაცისა ისრაჱლიტელისა. და ერთი ესე იყოს ძე დედაკაცისა ეგჳპტელისაჲ ძეთა შორის ისრაჱლისათა და ლალვიდეს ბანაკსა მას შინა დედაკაცისა მის მეგჳპტელისა და კაცი იგი ისრაჱლიტელი.
და	მცხ.ისო	და იყო უფალი ისოს თანა. და ისო სახელი მისი დიდ ყოველსა ქუეყანასა.
და	მცხ.მეფ4	და გარეშეჴადნა შვილნი თჳსნი ცეცხლსა და იზმნიდა და ჰკითხვიდა, და ყუნა ულუკნი, და განამრავლნა მცნობელნი, და შესძინა ძჳრის-ყოფად წინაშე უფლისა და განსარისხებელად მისა.
და	მცხ.ისო	და რაჟამს გამოვიდენ უკუანა ჩუენსა, განვაშორნეთ ქალაქსა და მათ თქუან: ივლტიან ესენი პირისაგან ჩუენისა, ვითარცა-იგი პირველად.
და	მცხ.მსაჯ	და აღიმსთო იუალისგან დღესა მას მეხუთესა, რათამცა წარვიდა. ჰრქუა მას მამამან მის დედაკაცისამან: განიმაგრე გული შენი პურითა და იქცეოდე, ვიდრემდის მოდრკეს მზე დღეს! და მერმეცა ჭამეს და სუეს ყოველთავე.
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგა კაცი იგი და წარვიდეს იგინი და ცოლი იგი მისი და მონაჲ იგი მისი და ჰრქუა მას სიმამრმან მისმან, მამამან მის ქალისამან, აჰა ესერა, მიდრკა მზე და მწუხრ არს. დაადგერ აქა და უმხიარულეს იყოს გული შენი და აღიმსთუეთ ხვალისაგან და წარვედით გზასა თქუენსა და მივედით საყოფელად თჳსა!
და	მცხ.ისო	და იხილა და ივლტოდა ისო და ყოველი ისრაჱლი პირისაგან მათისა და ევლტოდეს გზასა უდაბნოჲსასა.
და	მცხ.ისო	და ისწრაფა ყოველმან ერმან შედგომად კუალსა მათსა და სდევდეს ძეთა ისრაჱლისათა და განაშორნეს იგინი ქალაქსა.
და	მცხ.სჯლ	არამედ ქალაქთა შინა შენთა შეშჭამო იგი, წმიდამან და არაწმიდამან ზოგად. შეჭამონ ვითარცა ქურციკი და ვითარცა ირემი.
და	მცხ.ამოს	ამისთჳს მის წილ, რომელ დაჰქენჯნიდეს გლახაკთა და ძღუენთა რჩეულთა შეიწყნარებდით მათგან, სახლნი ხუეწილნი აშენენით და არ დაემკჳდრნეთ მათ შინა; ვენაჴოვანნი გულისსათქმელნი დაჰნერგენით და არა ჰსუათ ღჳნოჲ მათი,
და	მცხ.მარკ	და აღიხილნა ზეცად და სულთ-ითქუნა და ჰრქუა მას: ეფფათა! რომელ არს: განეხუენით!
და	მცხ.რიცხ	ყოველნი აღრაცხილ ბანაკთა თანა ეფრემისთა ასდარვა ათას და ორას ძალითურთ მათით.
და	მცხ.იგავ	და იწყლა, ვითარცა ირემი ღვიძლგანგვრემული, და მოიფრინვა, ეითარცა ფრინველმან, მახედ და არა უწყის, წარწყმედად სულისა თჳსისად ვალს.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო რაჟამს იხილეს ძეთა ამონისთა, რამეთუ განიკიცხნეს მონანი დავითისანი, მოიყიდეს ერი ასური, რობუა და ასური სობასნი ოცი ათასი ერი მკჳრცხლე და მეფე ბაქია ათასითა ერითა და სოტობა ათორმეტი ათასითა ერითა.
და	მცხ.ესა	და იყოს მოსავ მისადმი ყოველი დიდებული სახლსა შინა მამისა მისისასა მცირითგან ვიდრე დიდამდე, ყოველი ჭურჭელი მცირე ჭურჭლისაგან აგანოთთაჲსა, და იყვნენ დამოკიდებულ მისსა.
და	მცხ.კორ2	და ამისთჳს ამას შორით მივსწერ, რაჲთა მი-რაჲ-ვიდე, არა თუალ-უხუავად ვიჴუმიო ჴელმწიფებისა მისებრ, რომელ მომცა მე უფალმან აღსაშენებელად და არა დასარღუეველად.
და	მცხ.ესა	და ვიხილენ მჴედარნი საჴედართა ორთა: მჴედარი ვირისა და მჴედარი აქლემისა. ისმინე სასმენელი მრავალი და მიხადე ურიას სამსტუროდ უფლისა, და თქვა:
და	მცხ.ესა	და თქვან დამკჳდრებულთა ჭალაკსა ამას შინა მას დღესა შინა: აჰა, ჩუენ ვიყვენით მოსავ მათდა მიმართ შესაწევნელად. და იგინი ვერ შემძლებელ არიან განრომად მეფისაგან ასსურასტანელთასა, და ვითარ ჩუენ განვერნეთ?
და	მცხ.ისო	და აწ წყეულ იყვნეთ, არა მოგაკლდეს თქუენგან მონა მრეშუველი და მერწყული ჩემდა და ღმრთისა ჩემისა.
და	მცხ.ესა	და არა მერმეცა იყოს მაგარ, მისალტოლველად მუნ ეფრემისსა და არღა მერმე იყო მეფობა დამასკეს შინა და ნეშტი ასურთა, რამეთუ არა შენ უმჯობეს ხარ ძეთა ისრაჱლისათასა და დიდებისა მათისა, - ამათ იტყჳს უფალი საბაოთ:
და	მცხ.ესა	წელსა, რომელსა შევიდა ტანათან აზოტედ, მო-რა-ივლინა არნაჲს მიერ, მეფისა ასსურასტანელთასა და ებრძოლა აზოტესა და გამოიღო იგი.
და	მცხ.ესა	მას დღესა იყოს გზა ეგჳპტით ასსურასტანელთა მიმართ და შევიდენ ასსურასტანელნი ეგჳპტედ და მეგჳპტელნი წარვიდენ ასსურასტანელთა მიმართ და ჰმონებდენ მეგჳპტელნი ასსურასტანელთა.
და	მცხ.ესა	რომელი მიავლენდა ყოველთა წარმართთა ზღჳსა შორის ომირაჲსსა და ეპისტოლეთა წიგნებთა ზედაკერძო წყლისა, რამეთუ ვიდოდიან ქადაგნი სუბუქნი ნათესავისა მიმართ განსაცხრომელისა და უცხოსა ერისა და უსახურისა, ვინ მისსა მიერ კერძო ნათესავი უსასო და დათრგუნვილი.
და	მცხ.მეფ1	და იხილეს რაჲ აზოტელთა მათ, რამეთუ ესე დღენი დაუდგეს, იტყოდეს ურთიერთას და თქუეს: არა ჯერ-არს ჩუენ შორის ყოფნა კიდობნისა ამის ღმრთისა, რამეთუ განრისხნა ჩუენ ზედა და ღმერთსა ჩუენსა ზედა დაგონსა.
და	მცხ.ესა	მით, რამეთუ დაუტევე ღმერთი, მაცხოვარი შენი, და უფლისა შემწისა შენისა არ მოიჴსენე. ამისთჳს დაჰნერგო სანერგე ურწმუნოჲ და თესლი ურწმუნოჲ.
და	მცხ.ესა	მას დღესა იყვნენ ქალაქნი შენნი დატევებულებ, ვითარსახედ დაუტევნეს ამორრეველთა და ეველთა პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა და იყვნენ მოოჴრებულ
და	მცხ.გამოც	და ღამე არა იყოს მუნ, და არა საჴმარ იყოს ნათელი და მზე, რამეთუ უფალმან ღმერთმან განანათლნეს იგინი, და სუფევდენ უკუნითი უკუნისამდე.
ღა	მცხ.ისო	და ორთა მათ ჭაბუკთა მსტოართა ჰრქუა ისო: შევედით სახლსა მას დედაკაცისასა და გამოიყვანეთ იგი მიერ ღა ყოველი რაჲცა არს მისი.
და	მცხ.მათე	ხოლო რომელი-იგი ეკალთა შორის დაეთესა, ესე არს: რომელმან სიტყუაჲ იგი ისმინის, და ზრუნვამან ამის სოფლისამან და საცთურმან სიმდიდრისამან შეაშთვის სიტყუაჲ იგი, და უნაყოფო იქმნის.
და	მცხ.ნეშტ1	და ქააზ შვა იოდა, და იოდა შვა გალემათ, და აზმოთ, და აზმბრი. და აზმბრი შვა მესა.
და	მცხ.მეფ1	და მივიდა დავით და დაესხა მათ ზედა და მოსრნა იგინი ცისკრითგან მწუხრადმდე. და ხვალისგანცა მოსწყჳდნა იგინი და არა განერა მათგანი, გარნა ოთხას ოდენ ყრმა, რომელნი ასხდეს აქლემთა და ივლტოდეს.
და	მცხ.ისო	და წიაღჴდეს ძენი რუბენისნი და ძენი გადისნი და ზოგი ნათესავისა, მანასესი განმზადებული წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა ამცნო მათ მოსე.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ვერ პოვნიერ იყოს ჴელი მისი კმა-ყოფად, რათამცა მისცა მას და იყოს სასყიდელი მომგებელისა მისისაჲ ვიდრე წლადმდე მიტევებისა, და გამოვიდეს მიტევებასა მას და წარვიდეს ქუეყანასა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ2	და ჰრქუეს ლევიტელთა მათ და ისუ და კადიმელ: ძმანო, აღდეგით და აქეთ უფალი ღმერთი ჩუენი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე იყავნ ქებულ დიდებაჲ უფლისა და აღმაღლდინ ქებაჲ მისი და დიდებაჲ (და იწყო ეზრა კურთხევად უფლისა ღმერთისა და თქუა):
და	მცხ.ესა	და მოუწოდა უფალმან საბაოთ მას დღესა შინა ტირილსა და ტყებასა და აღპარსვასა და მორტყმასა ძაძისასა,
და	მცხ.ესა	ვითარმედ ესრეთ გულისხმა-ყონ და მიიყვანნეს მეფემან ასსურასტანელთამან ტყუედ მეგჳპტელნი და ეთიოპიელნი, ჭაბუკნი და მოხუცებულნი, შიშველნი და უჴამლიერონი და გამომაცხადებელნი სირცხჳლსა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.ებრ	და ესე რაჲ ესრეთ აღმართებულ იყო, პირველსა მას კარავსა მარადის შევლენედ მღდელნი და მსახურებასა მას აღასრულებედ.
და	მცხ.დაბ	და მტერობაჲ დავდვა შორის შენსა და შორის დედაკაცისა. და შორის თესლისა შენისა და შორის თესლისა მისისა იგი შენსა უმზირდეს თავსა და შენ უმზირდე მისსა ბრჭალსა.
და	მცხ.ესთ	და მოუწოდეს მწიგნობარსა პირველსა მას თთვესა ნისანსა, რომელ არს ვარდობისა, ოცდასამსა მის თთჳსასა და მიუწერეს ჰურიათა, რაოდენი უბრძანა მეფემან მნეთა და მთავართა სოფლებისათა ჰინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპამდე, ასოცდაშვიდთა მათ სამთავროთა სოფლად და სოფლად მათისაებრ ენად-ენადისა
და	მცხ.ისო	და აღვიდა ისო გალგალით, იგი და ყოველი ერი მბრძოლი მის თანა ყოველი ძლიერი ძალითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მას განჰყუანდეს შვილნი მისნი ცეცხლსა ქუეყანასა ბენენომისასა, და იმისნიდა, იზმნიდა და წამლობდა და ყუნა მუცლით მეზღაპრენი, და მსახურნი განამრავლნა ყოფად ბოროტისა წინაშე უფლისა და განსარისხებელად მისსა.
და	მცხ.მეფ4	და გარეშეჰჴადნეს ძენი და ასულნი მათნი ცეცხლსა და მისნობდეს მისნობასა და იზმნიდეს ზმნასა, და შესძინეს ძჳრის-ყოფად წინაშე უფლისა და განსარისხებელად მისა.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ მიუვლინნა მოციქულნი ქიარამ, მეფემან ტჳროსისამან, და მიუძღვნა მას ძელი ნაძჳსა და ფიჭჳსა, და მოუვლინნა მას ხურონი ძელისანი, მოქმედნი ქვისანი და აუშენეს მუნ ტაზარი დავითისა.
და	მცხ.მეფ2	და დაემკჳდრა დავით ციხისციხესა მას და ერქვა მას ქალაქი დავითისი. და აღაშენა ქალაქი გარემოს ბორცუსა მას, და მასვე შინა აღქმნა ტაზარი თჳსი.
და	მცხ.მეფ2	და უბრძანა დავით მას დღესა შინა: ყოველმან, რომელმან დასცეს იებუსელი, მახჳლი აღიღენ ბრმათა ზედან და მკელობელთა და მოსრენ იგინი, რომელთა სძულდა სული დავითისი! რამეთუ ამის გამო თქჳან სიტყჳსა ჯერად, ვითარმედ: ბრმანი და მკელობელნი ნუ შევლენ ტაზრად უფლისა.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდეს და მოკრბეს ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი ქებრონად მეფისა თანა. დადვა აღთქმა მათ თანა დავით ქებრონს წინაშე უფლისა, და სცხეს დავითს მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდეს და მოკრბეს ყოველნივე ნათესავნი ისრაჱლისანი დავითისა ქებრონად და ჰრქუეს მას: აჰა, ესერა, ჩვენ ძვალნი ძვალთა შენთაგანნი და ჴორცნი ჴორცთა შენთაგანნი!
და	მცხ.მეფ2	და მოართუეს დავითს ქებრონად და ჰრქუეს მეფესა: აჰა, ესერა, თავი იებოსთესი, ძისა საულისი, მტერისა შენისა, რომელი გეძიებდა შენ მოკლვად! მოგცა შენ უფალმა, უფალსა ჩუენსა, შურის-გებაჲ მტერთა მისთა საულისი და ყოვლისა სახლისა მისისა.
და	მცხ.ისო	და მოიქცა ისო და ყოველი იგი ისრაჱლი და დაიბანაკეს გალგალსა.
და	მცხ.ისო	და ივლტოდეს ხუთნი ესე მეფენი. და დაემალნეს ქუაბსა შინა მაკედონიასასა.
და	მცხ.ისო	და უთხრეს ისოს და ჰრქუეს: იპოვნეს ხუთნი იგი მეფენი დამალულნი ქუაბსა შინა მაკედონიასასა.
და	მცხ.მეფ2	და იონათანისი, ძისა მის საულისი, დაშთომილ იყო ძე ერთი შეხაშმებული ფერჴითა და იყო იგი ხუთისა წლისა, რამეთუ ჟამსა მას, რომელსა მოვიდა მეამბვე იგი საულისა და იონათანისა, ძისა მისისა, ეზრაელით, აღიქუა იგი მაწოვნებელმან, წარიტაცა. და იყო, სივლტოლასა მას მისსა და სწრაფასა დაეცა იგი ფერჴთა ზედან მის ყრმისათა და აღაკელობა იგი. და სახელი ერქვა მემფიბოსთე.
და	მცხ.იერ	და მოიქცეს ყოველნი დიდებულნი და ყოველი ერი შესრულნი აღქმასა თანა განვლინებად კაცადი ყრმისა თჳსისა და კაცადი ყრმააჲსა თჳსისა, კაცი ებრაელი, დედაკაცი ებრაელი, რაჲთა არ დაიმონნენ იგინი მერმე, და ისმინეს და განავლინნეს.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით იოაბს და ყოველსა ერსა, რომელნი მის თანა იყუნეს: ჴელი მიჰყავთ საყელესა, მოიპეთ სამოსელი თქუენი და შთაიცჳთ ძაძა და სტიროდეთ აბენერს! და თავადი მეფე წინაუძღოდა საქუმელთა მათ აბენერისთა.
და	მცხ.მეფ2	და გამოვიდა იოაბ მეფისაგან, დასწინა მოციქულნი აბენერს და მიაქციეს იგი გარე ჯურღმულითგან სეირისა და დავით არა იცოდა.
და	მცხ.ისო	და მოწყჳდნა იგინი ისო და ვითარცა მოჰკიდნა იგინი ხუთთა ძელთა. და იყვნეს იგინი დამოკიდებულ ძელსა ზედა მიმწუხრადმდე.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა აბენერ დავითს: აწ განმიტევე მე და წარვიდე და შემოგიკრიბო უფალსა ჩემსა ყოველივე ისრაჱლი და დავდვა აღთქმა ჩემი შენდა მიმართ! და მეფობდე ყოველსა ზედა, რომელთა ჰნებავს სულსა შენსა! უჯმნა დავით აბენერს და წარვიდა მშჳდობით მუნთქუესვე.
და	მცხ.მეფ2	და მივიდა აბენერ დავითის თანა ქებრონად და მის თანა იყო ოც ოდენ კაცი. და ყო დავით აბენერისთჳს და კაცთა მათ, რომელ მის თანა იყუნეს, სიხარული და შვება დიდი.
და	მცხ.მეფ2	და წარავლინა აბენერ მოციქული დავითისა თესალმუსის ქუეყანასა და ჰრქვა მას: აღმითქუ მე აღთქმა, და ჴელნი მიგცნე შენ და მოვაქციო ყოველი ისრაჱლი შენდა!
და	მცხ.მეფ2	რასათჳს შეირთე შენ ხარჭი იგი მამისა ჩემისა ცოლად? და განრისხნა აბენერ ფრიად და ჰრქვა იებოსთეს, ვითარმედ: ძაღლისთავ ვარი მეა? აცადე აწ, რამეთუ წყალობა ვყავ სახლსა მას ზედა საულ, მამისა შენისასა, ძმათა და ნათესავთა მისთათჳს და არა მივედ სახიდ დავითისა! და აწ აღდგომილ ხარ შურისმეძიებელად ქალისა ერთისათჳს ჯერკუალისა?
და	მცხ.სჯლ	იგულე თავი შენი, ნუუკუე იყოს სამე დაფარულ სიტყუაჲ უშჯულოებისაჲ გულსა შინა შენსა და სთქუა: მოახს წელი იგი მეშვიდე წელიწადი იგი მიტევებისაჲ და თუალძვირ იქმნე ძმისა მის შენისა ნაკლულევანისა, და არა რაჲ სცე მას და ღაღადებდეს უფლისა მიმართ შენთჳს და იყოს შენდა ცოდვა დიდ.
და	მცხ.მათე	მაშინ განვიდოდა მისა იერუსალიმი და ყოველი ჰურიასტანი და გარემო სოფლები იორდანისაჲ.
და	მცხ.იერ	არა აღთქმისაებრ, რომელი აღუთქუ მამათა მათთა დღესა შინა, პყრობისა ჩემგან ჴელისა მათისასა, გამოყვანებისათჳს მათისა ქუეყანით ეგჳპტით; რამეთუ იგინი არა დაადგრეს აღთქმისა შორის ჩემისა, და მე უდებ ვყვენ იგინი, - თქუა უფალმან,
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან იესუვისთა: იოსედეკანი და ძმა მისი მათელა და ელეაზარ და იორიბოსი და იოვადან.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჟამსა მას, რომელსა განდგა ამასია უფლისაგან, დაესხნეს მას ერისაგანნი და ივლტოდა იერუსალიმით ლაქისა. და წარავლინა ერმან მან შემდგომად მის ლაქისა, და მოკლეს იგი მუნ და მოიღეს იგი ცხედრითა და დაფლეს იგი მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა დავითისსა.
და	მცხ.ზაქ	და დაიმკჳდროს უფალმან იუდაჲ და ნაწილი მისი ქუეყანასა ზედა წმიდასა და აღირჩიოს მერმე იერუსალიმი.
და	მცხ.ესა	ეგრეთ ეგოს წარწყმედად ასსურასტანელთა ქუეყანისა ზედა ჩემისა და მთათა ზედა ჩემთა. და იყვნენ დასათრგუნველ, და აღებულ იქმნეს მათგან უღელი მათი და ძალი მათი მჴართა მათთაგან აღებულ იქმნეს.
და	მცხ.ესა	და ზედააღუდგე მათ, - იტყჳს უფალი საბაოთ, და წარვწყმიდო სახელი მათი და ნეშტი და თესლი, - ამათ იტყჳს უფალი საბაოთ: და დავდვა ბაბილონი ოჴრად,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთა გეთსონისთა: ტომად და ტომად კერძოსაგან ნათესავისა მანასესა - გავლონი ბასანით კერძო და გარემო სათესავი მისი, და რამუთი და გარემო სათესავი მისი,
და	მცხ.იობ	და ცხონდა შემდგომად წყლულებისა ასსამეოცდაათ წელ, ხოლო ყოველნი, რავდენ ცხონდა, იყუნეს ორასორმეოცდარვა წელ. და იხილა იობ ძენი თჳსნი და ძენი ძეთა მისთანი, მეოთხე ნათესავი და აღესრულა იობ მოხუცებული და სავსე დღითა (დაწერილ არს იგი კუალად აღდგინებად მათ თანა, რომელნი-იგი უფალმან აღადგინნეს. ესე ითარგმანა ასურეთისაგან წიგნისა. ხოლო მკჳდრ იყო იგი ქუეყანასა ავსიტელთასა, საზღვართა იდუმიასათა და არაბიასათა, პირველად იყო სახელი მისი იობაბ. და მოიყვანა ცოლი არაბიელი. და ესვა ძე, რომლისა სახელი ენონ, ხოლო იყო ესე მამისა ზარესი, ესავის ძეთა ძე და დედით ბოსორელი. ვითარმედ იყო ესე აბრაჰამისითგან მეოთხე ნათესავი).
და	მცხ.ისო	და შეკრბეს ყოველნი ესე მეფენი და მივიდეს ერთბამად და დაიბანაკეს ერთბამად წყალსა ზედა მერომისასა ბრძოლად ისრაჱლისა.
და	მცხ.დან	ჰხედევდ, ვიდრე არა გამოეკუეთა ლოდი მთისაგან თჳნიერ ჴელთასა, და დაეკუეთა ხატსა ფერჴთა ზედა რკინისათა და კეცისათა, და დააწულილნა იგინი სრულიად.
და	მცხ.ისო	და მოვიდა ისო და ყოველი ერი მბრძოლი მათ ზედა წყალსა მას მერომისასა მეყსეულად და დაესხა მათ მთასა შინა.
და	მცხ.მათე	ამისთჳს აჰა ესერა მე მოვავლინნე თქუენდა წინაწარმეტყუელნი, ბრძენნი და მწიგნობარნი, და მათგანნი მოსწყვიდნეთ, და მათგანნი მოსწყვიდნეთ და ჯუარს-აცუნეთ, და მათგანნი სტანჯეთ შესაკრებელთა შორის თქუენთა და სდევნიდეთ ქალაქითი ქალაქად,
და	მცხ.მათე	ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: გიყუარდედ მტერნი თქუენნი და აკურთხევდით მწყევართა თქუენთა და კეთილსა უყოფდით მოძულეთა თქუენთა და ულოცევდით მათ, რომელნი გმძლავრობდენ თქუენ და გდევნიდენ თქუენ.
და	მცხ.ლუკა	და შევიდა ერთსა მას ნავსა, რომელი იყო სიმონისი, და უბრძანა მათ ქუეყანით შე-რე-დგინებაჲ მცირედ და დაჯდა და ასწავებდა ნავით გამო ერსა მას.
და	მცხ.ესა	და იყვნენ დაშთომილნი, ვითარცა ქურციკი მლტოლვარე და ვითარცა ცხოვარი ცთომილი და არა იყოს შემკრებელ, ვიდრემდის კაცისა ერისა მიმართ თჳსისა მიქცევად და კაცისა სოფლისა მიმართ თჳსისა დევნად,
და	მცხ.ესა	და შეშფოთნენ მოციქულნი და სალმობამან შეიპყრნეს იგინი, ვითარცა დედაკაცისა მშობიერისამან. და ძჳრხილულ იქმნენ მოყუასი მოყუსისა მიმართ, და განჰკრთენ და პირი მათი, ვითარცა ალი, შეცვალონ.
და	მცხ.ისო	და ყოველი ქალაქები მეფეთა და მეფენი მათნი შეიპყრნა ისო და მოწყჳდნა იგინი პირითა მახჳლისათა. და აღჴოცნეს იგინი, ვითარცა ამცნო მონამან უფლისამან მოსე.
და	მცხ.მეფ1	და ისრაჱლი იყო საულის თანა ვითარ ათი ათასი კაცი. ხოლო ღუაწლი იგი ბრძოლისა მიმოდაფენილ იყო ყოველსა მათ ქალაქთა მთათა მათ ეფრემისათა. მას ჟამსა უგუნურად იყო საულ უმეცრებითა დიდითა, რამეთუ ფერჴი დაიპყრა და შესწყევა ერი იგი და ჰრქუა: წყეულ იყავნ ყოველი კაცი, რომელმან ჭამოს პური დღეს ვიდრე მწუხრადმდე, ვიდრემდის არა სრულიად ვიძიო შური მტერთა ჩემთა! და არავინ ჭამა პური მას დღესა.
და	მცხ.ეზრ3	ჵ კაცნო, ვითარ არა ძლიერ არს ღჳნო, რომელმან ამას ყოველსა აიძულის საქმედ? და ესე ყოველი თქუა და დადუმნა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო პატივისა ჩემისა იზრახეს განშორებაჲ და რბიოდეს წყურილით; პირითა მათითა აკურთხევდეს და გულითა მათითა სწყევდეს.
და	მცხ.ლევ	და კაცმან უკუეთუ ცოდოს და ყოს ერთი რაჲმე მცნებათაგანი ღმრთისათაჲ, რომელ არა ჯერ-არს ყოფად, და ვერ ცნა, და ბრალი ქმნა და მოიღო ცოდვაჲ იგი,
და	მცხ.მარკ	ხოლო იყვნეს დედანიცა, რომელნი შორით ხედვიდეს, რომელთა თანა იყო მარიამ მაგდალენელი და მარიამ იაკობისი მცირისაჲ და იოსეს დედაჲ და სალომე,
და	მცხ.ისო	მოსე, მონამან უფლისამან, და ძეთა ისრაჱლისათა მოსრნეს იგინი. და მისცა იგი მოსე ნაწილად რუბენს, და გადს და ზოგსა ნათესავსა მანასესა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე ძენი ქეტურისნი, ხარჭისა აბრაჰამისნი, რომელ უშვნა მას ზემბრამ, და იეკსან, და მადან, და მადიან, და იესბოკ, და სოვიე და ძენი იეკსანისნი: დედან და საბე და ძენი დედანისნი: ასურიმ და ლატუსიმ და ლოვმინ.
და	მცხ.ისო	აღმოვიდა ელამ, მეფე გაბერისაჲ, შეწევნად ლაქისა. და მოკლა იგი ისო პირითა მახჳლისაჲთა და ერი მისი, და არა დაშთა მათგანი განრინებული და ოტებული.
და	მცხ.მეფ2	მოვიდეს და მოკრბეს ყოველნი ტომნი დავითისა და სცხეს მას მეფედ იუდასა ზედა. და უთხრეს დავითს, ვითარმედ: მოვიდეს კაცნი იგი იაბის გალადელისანი, და , წარიღეს საულ და დაფლეს იგი.
და	მცხ.იერ	ბაბილონად წარიხუნენ და მუნ იყვნენ, ვიდრე დღედმდე მოძიებისა მათისა, - ესრეთ იტყჳს უფალი, - და აღმოვიხუნე იგინი და მოვაქცინე ამას ადგილსა.
და	მცხ.მეფ1	და არცა წესი იგი მღდელობისა, ხოლო წესი იგი შესაწირავთა მათ ერისა მღდელისაგან იყო შეწირვად. მაშინ მოვიდა ყრმა ერთი მღდელისა აღმოღებად ჴორცისა მის და ჴელთა მისთა აქუნდა ფუცხვი სამპირი.
და	მცხ.დან	და თქუეს ორთა მათ მოხუცებულთა: ვიდოდეთ რაჲ ჩუენ შორის სამოთხისა მარტონი, შემოვიდა ეგე ორთა თანა მჴევალთა, და დაჰჴშნა კარნი სამოთხისანი და განავლინნა მჴევალნი,
და	მცხ.მეფ2	და მოიღეს და დაფლეს იგი ქებრონს. აღიღო ჴმაჲ მეფემან, სამარესა მას ზედა ტიროდა და ატირებდა ერსა მას აბენერსა ზედა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას აბენერ: განმეყენე ჩემგან და მიაქციე მარჯულ, ანუ მარცხენით, და მოვალს ერთი მონათა ჩემთაგანი და წარიღე ნაძარცვევი მისი! და არა უკმოიქცა ასაელ მისგან.
და	მცხ.ისო	და გალაადი და საზღვარნი გესორისანი, და მაქათისანი, ყოველი მთაჲ აერმონი და ყოველი ბასანიტი ელქადმდე.
და	მცხ.მეფ2	და იოაბ, ძე შარუელისა, გამოვიდა ქებრონით და მონანი იგი დავითისნი მის თანა, და შეიმთხჳვნეს იგინი ავაზანთა თანა გაბაონელთასა და დასხდეს ესენი ამიერ, და იგინი მიერ.
და	მცხ.მეფ2	და იყო რიცხჳ დღეთა, რაოდენ მეფობდა დავით ქებრონს სახლსა ზედა იუდასა, შჳდ წელ და ექუს თუე.
და	მცხ.მეფ2	და დაადგინა იგი მეფედ გალაადსა ზედა თარსისა ზედა და იეზრეილსა ზედა და ეფრემს და ბენიამენს და ყოველსა ზედა ისრაჱლსა.
და	მცხ.იერ	და უკეთუ ესმეს მთავართა, ვითარმედ: გეზრახე შენ და მოვიდენ შენდა და გრქუან შენ: მითხარ ჩუენ, რასა გეზრახა შენ მეფე, ნუ დაჰფარავ ჩუენგან, და არა მოკგლათ შენ, და რასა ეზრახე მეფესა?
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მას იერემია: ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: უკეთუ განსრული განხჳდე მთავართა მიმართ მეფისა ბაბილოვნისათა და ცხოვნდეს სული შენი, და ქალაქი ესე არა დაიწვას ცეცხლითა, და სცხოვნდე შენ და სახლი შენი.
და	მცხ.მეფ4	რამეთუ არა ისმინეს ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა მათისა და გარდაჴდეს აღთქმასა მისსა მსგავსად ყოვლისა მის, რომელ ამცნო მათ მოსე, მონამან უფლისამან, არა ისმინეს და არცა ყვეს.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაჱლისაჲ: თქუენ და ცოლთა თქუენთა სთქუთ პირითა თქუენითა, და ჴელითა თქუენითა აღასრულეთ მეტყუელთა: მყოფელთა ყვნეთ აღსაარებანი ჩუენნი, რომელნი აღვიარენით კუმევად მეფიას ცისასა, და სწრაფაჲ გებად მისსა საგებთა დადგრომილნი დაადგერით აღსარებათა თქუენთა, და მყოფელთა ჰყვენით აღთქმანი თქუენნი.
და	მცხ.ეზრ3	და დაადგინა სედეკია მეფედ ჰურიასტანსა და იერუსალჱმსა. და იყო სედეკია ოცდაერთის წლისა და მეფობდა ათერთმეტ წელ.
და	მცხ.ესა	რამეთუ სთქუთ: ვყავთ აღთქუმა ჯოჯეხეთისა თანა და სიკუდილისა თანა ზავნი, გრიგალი მოღებული უკეთუ მოვიდეს, არა თქუენ ზედა მოვიდეს, დავდევით ტყუილით სასოება ჩუენი, და ტყუილითა დავეფარნეთ?
და	მცხ.მეფ2	და წარავლინნა დავით მოციქულნი მთავართა მიმართ იაბის გალადისთა და ჰრქუა: კურთხეულ ხართ თქუენ უფლისა მიერ! რამეთუ ქმენით საქმე კეთილი და მოიჴსენეთ სიყუარული უფლისა თქუენისა საულისი, ცხებულისა ღმრთისა , და წყალობა-ყავთ მისთჳს და დაჰფალით იგი.
და	მცხ.ისო	და ზოგი გალაადისაჲ, და ასტაროთს შინა, და ედრაინს შინა, ქალაქები სამეუფოჲსა ოგისი ბასანიტს შინა. და მისცნეს ძეთა მაქირისთა, ძისა მანასესთა.
და	მცხ.გამ	გარნა შორის ძეთა მათ ისრაჱლისათა ლეკჳსაცა ერთისა ჭუმინვაჲ არცა იყოს კაცითგან მიპირუტყუადმდე, რამეთუ არა ვის ევნებოდის, რათა განცხადნეს, ვითარ იდიდოს უფალი ღმერთი შორის მეგჳპტელთა მაგათ და შორის ისრაჱლთა.
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდეს კვალსა მათსა ვიდრე იორდანედმდე და, აჰა, ყოველნი იგი გზანი სავსე იყუნეს სამოსლითა და ჭურჭლითა, რომელ დაებნა ასურთა მათ აღტაცებასა მას მათსა და მოიქცეს მოციქულნი და უთხრეს მეფესა.
და	მცხ.მეფ4	და მიუგო ვინმე ერთმან მონათაგანმან მისმან და ჰრქუა: მოიბენ ხუთნი ცხენნი ნეშტთა მათგანნი ყოვლისა მისგან სიმრავლისა ისრაჱლისა, რომელ დაშთეს, და მივავლინოთ მუნ და ვიხილოთ.
და	მცხ.ისო	რამეთუ იყვნეს ძენი იოსებისნი მანასე და ეფრემ და არა სცეს ნაწილი ქუეყანისა ლევიტელთა და ქალაქნი საყოფელად და გარემოსი მათი საცხოვართა.
და	მცხ.ესთ	დღესა მეშჳდესა უბრძანა მეფემან მწდესა არავინ იძულებით კაცად-კაცადისა შენდობად. უბრძანა მონათა თჳსთა ამანს, და მალანს, და თარას, და გორზეს, და ტოთას, და აბატაზას, და თარბას, და გამომას, დარბოს, და აგაბ, და ზათა, და ქაიდა, და თარი, და თურაქთა - შვიდთა მათ საჭურისთა, მსახურთა მეფისა არტაქსესისათა
და	მცხ.მეფ2	და იყო, ამის ყოვლისა შემდგომად იკითხა დავით უფლისა მიერ და თქუა: ჯერმე-არს ჩემდა აღსლვად ერთსა მას ქალაქთაგანსა ჰურიასტანისასა? და ჰრქუა მას უფალმან: აღვედ! და თქუა დავით: ვიდრე მივიდე? და ჰრქუა მას უფალმან: ქებრონად!
და	მცხ.ლევ	მოიყვანე აჰრონ და ძენი მისნი და სამოსელი მათი და ზეთი იგი ცხებისაჲ და ზუარაკი იგი ცოდვისაჲ და ორნი იგი ვერძნი და ლანკლაჲ იგი უცომოთაჲ.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა: მოუწოდს უფალი მწერთა, რომელნი უფლებენ კერძოსა ზედა მდინარისა ეგჳპტისასა, და ფუტკარსა, რომელ არს სოფელსა ასსურასტანელთასა.
და	მცხ.ესა	და იქმნა დღეთა შინა აქაზისთა და იოათამისთა ძისა ოზიასთა, მეფისა იუდაჲსთა, აღმოვიდა რაასონ, მეფე არამისა და ფაკე, ძე რომაელისი, მეფისა ისრაჱლისა, იერუსალჱმსა ზედა ბრძოლად მისსა, და ვერ შეუძლეს გამოღება მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი რუბენისნი და გადისნი და კერძოსა ტომისა მანასესი ძეთაგან ძლიერებისათა კაცნი, რომელნი აღიღებდეს საჭურველსა და მახჳლსა და მომრთხმელნი მშჳლდისანი და წურთილნი ბრძოლასა ორმეოცდაოთხნი ათასნი და შჳდას და სამეოცნი, რომელნი განვიდეს წყობად.
და	მცხ.ზაქ	მით, რამეთუ ქვაჲ, რომელიც მივეც წინაშე პირსა იისუჲსსა, ქვასა ერთსა ზედა შჳდნი თუალნი არიან. აჰა, მე აღმოვთხარო ჴნაცჳ, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და გამოვიძიო ყოველი უსამართლოებაჲ ქუეყანისაჲ მის ერთსა შინა დღესა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუეს ყოველთა მათ მთავართა ყოველსა კრებულსა: ჩუენ ვეფუცენით მათ უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ1	და იყო, ვიდრე ეტყოდაღა საულ მღდელთმოძღუარსა მას, ამბოხი იგი უცხოთესლთა მათ უფროს და უფროს განძლიერდებოდა. და ჰრქუა საულ აქიას მღდელთმოძღუარსა: შემოკრიბენ ჴელნი შენნი და დააცადე კითხვა ევფუდისა მაგის.
და	მცხ.ისო	და ყოველნი მეფენი ესე და ქუეყანაჲ მათი დაიპყრა ისო ერთბამად. რამეთუ უფალი ღმერთი ისრაჱლისა შეეწეოდა ისრაჱლსა.
და	მცხ.მეფ4	და მოიქცა იორამ მეფე კურნებად იეზრაელს შინა წყლულებათა მათგან, რომელ წყლეს იგი ასურთა მათ წყობასა მას აზაელის მიმართ, მეფისა მის ასურთასა, და თქუა: იგი უკუეთუ არს სული თქუენი ჩემ თანა, ნუ განვალნ მეოტი ქალაქისა ამისგან მისლვად და თხრობად იეზრაელსა შინა.
და	მცხ.მეფ4	და საკურთხეველიცა იგი მაღალი, რომელი იყო ბეთელს, რომელი-იგი ქმნა იორობოამ, ძემან ნაბატისამან, რომელმან აცოდვა ისრაჱლი და იგიცა საკურთხეველი მაღალი დაარღჳა და დამუსრა ქვანი მისნი და დააწულილნა, ვითარცა მტუერი და მოწუა სერტყები იგი.
და	მცხ.ისო	და არა იყო ქალაქი, რომელი არა მისცა ძეთა ისრაჱლისათა, ყოველი დაიპყრა ბრძოლით.
და	მცხ.ესა	რამეთუ მოვიღო მშვიდობაჲ მთავართა ზედა, მშვიდობაჲ და სიმართლე მისა. დიდ არს მთავრობა მისი, და მშვიდობისა მისისა არა არს საზღვარ. საყდარსა ზედა დავითისსა დაჯდეს და მეფობასა მისსა წარმართებად მისსა. და სიმართლისა მიერ და მშჯავრისა შეწევნად მისსა ამიერითგან და უკუნისამდე შურმან უფლისა საბაოთისმან ყვნა ესენი.
და	მცხ.ესა	და ქუეყანად მიმართ დახედნენ ქუე. და, აჰა, უღონოება იწროჲ, და ჭირი და იწროება და ბნელი ვიდრე არხედვადმდე, და არ წარიწიროს იწროებასა შინა მყოფმან ვიდრე ჟამამდე.
და	მცხ.ტობ	მიიღე ნავღელი თევზისა მის ჴელსა შენსა. და იყოს, ვითარცა მიეახლო მამასა შენსა, იგი მოგიჴდეს შენ ამბორის-ყოფად და თუალნი მისნი აღებულ იყუნენ, ხოლო შენ აწთვე ნავღელი თუალთა მისთა. და შესტკივეს წამალი იგი და მოჰჴადოს ზედა თეთრი იგი და აღიხილნეს თუალნი მამამან შენმან და იხილოს ნათელი.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს წიაღჰჴდეთ თქუენ იორდანესა მდინარესა, აღჰმართნე შენ ქვანი იგი, რომლისა-იგი მე გამცნებ თქუენ დღეს მთასა მას ზედა გებალსა და აღჰმოკოდნე იგინი.
და	მცხ.ისო	და ესე მეფენი ამორეველნი, რომელნი მოსრნა ისო და ძეთა ისრაჱლისათა წიაღ იორდანესა ზღუასა თანა ბაალგადს, ველსა ზედა ლიბანისასა ვიდრე მთადმდე ალუგისად აღმავალთასა სეირად და მისცა იგი ისო ნათესავთა ისრაჱლისათა სამკჳდრებელად ნაწილად მათა.
და	მცხ.მალ	აღთქმაჲ ჩემი იყოს მის თანა სიცოცხლისა და მშჳდობისაჲ და მივეც მას შიშისა მიერ შეშინებად ჩემგან და პირისაგან სახელისა ჩემისა შეკდემულ-ყოფად მისდა.
და	მცხ.დაბ	და აღდგა იაკობ ჯურღმულისა მისგან ფიცისა და წარიყვანეს ძეთა მისთა ისრაჱლ, მამაჲ მათი და აღსხეს ჭურჭელი მათი და ცოლები მათი ურმებსა მას, რომელ მიუძღუანა იოსებ ახუმად მათ ზედა და საცხოვარნი მათნი და შთავიდეს ეგჳპტედ.
და	მცხ.ესა	და დაუტევო ვენაჴი ჩემი: და არა მოისხლას და არცა მოითოჴნოს, და აღმოსცენდენ, ვითარცა კორდსა შინა ეკალნი და ღრუბელთა ვამცნებ არა წჳმად მის ზედა წვიმაჲ.
და	მცხ.ესა	აწ უკვე მიგითხრა თქვენ, თუ რაჲ უყო მე ვენაჴსა ჩემსა: მოვძარცო ღობე მისი და იყოს დასატაცებელ, და დავარღჳო ზღუდე მისი და იყოს დასათრგუნველ,
და	მცხ.დან	უკეთუ უკუე ძილისშორისი არა მომითხრათ მე, და უწყი, ვითარმედ სიტყვა მტყუარი და განხრწნილი თანდასდევით თქუმად წინაშე ჩემსა, ვიდრემდის არა ჟამი წარჴდეს, ძილისშორისი ჩემი მითხართ მე, და ვცნა, ვითარმედ თანშეტყუებასაცა მისსა მომითხრობთ მე.
და	მცხ.ისო	და აღჴოცნა მიერ ქალებ, ემან იეფონჱმან, სამნი იგი ძენი ენანისნი: სური და თოლმა და აქიმან.
და	მცხ.ნეშტ1	და ვითარცა იხილა ნიჯოგარმან მისმან, რამეთუ მოკუდა საულ, და დაეცვა მახჳლისა თჳსსა იგიცა და მოკუდა.
და	მცხ.ისო	და თქუა ქალებ: რომელმან დაიპყრას ქალაქი მწიგნობართაჲ და ეუფლოს მას, და მივსცე მას ასქანა, ასული ჩემი, ცოლად.
და	მცხ.ისო	და დაიპყრა იგი გოთონიელ, ძემან კენეზისმან, ძმამან ქალებისმან უმრწემესმან. და მისცა მას ასქანა, ასული თჳსი, ცოლად.
და	მცხ.ესა	ხოლო მას დღესა ზედგამობრწყინდეს ღმერთი განზრახვისა მიერ დიდებისა თანა ქვეყანასა ზედა, ამაღლებად და დიდებად ნეშტსა ისრაილისასა.
და	მცხ.ისო	და იწყო ქალაქები მათი ქალაქი პირველი ნათესავისა ძეთა იუდასთაჲ საზღვართა ზედა ედომისა უდაბნოსა ზედა: კაბსეელი, და ედრაინი და იაგონირი,
და	მცხ.ისო	და კინაჲ, და დიმონაჲ, და ადადაჲ,
და	მცხ.მეფ4	იხილა საკურთხეველი იგი და აღჴდა მეფე საკურთხეველსა მას ზედა და შეწირნა შესაწირავნი იგი თჳსნი და მსხუერპლნი, და სათნონი.
და	მცხ.იერ	ჰკითხე ჩუენთჳს უფალსა, რამეთუ ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, ზედდადგრომილ არს ჩუენ ზედა. უკუეთუ ყოს, ვითარ უფალმან ჩუენ თანა ყოველთაებრ საკჳრველებათა მისთა და წარვიდეს ჩუენგან.
და	მცხ.ისო	და ქაბბაჲ, და ლამისი, და ქათლოსი,
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგა უფალი იგი მისი განთიად, განახუნა კარნი მის სახლისანი და გამოვიდა, რათამცა წარვიდა გზასა თჳსსა და, ესერა, დედაკაცი იგი ცოლი მისი დაცემულ იყო კართა ზედა და ჴელნი მისნი დაესხნეს წინაშე კართა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგა კაცი იგი და წარემართა, რათამცა წარვიდა გზასა თჳსსა, ხოლო სიმამრმან მისმან აღიძულა და დაიყენა იგი და დაადგრა იგი და იყო მუნ.
და	მცხ.ესა	ვითარსახედ ესენი მოვიხვენ, ყოველნი მთავრობანი მოვიხუნე. ვალალაებდით ქანდაკებულნი იერუსალიმს შინა და სამარიას შინა,
და	მცხ.მეფ4	და მიიღო რქა იგი ზეთისა და დაასხა თავსა მისსა ზედა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს უფალი: გცხე შენ მეფედ ისრაჱლსა ზედა და განაღო კარი და ივლტოდი და ნუღარა დასდგები.
და	მცხ.მეფ4	და მოუჴდა მას ზედა ფაკეა, ძე რრომელისა, სპარაზენი იგი თჳსი, და დასცა იგი სამარიას წინაშე უფლისა სახლსა მას სამეუფოსა და მის თანა იყუნეს არგობა და არა და მის თანა ერგასის კაცი ოთხასთა მათგანი, და მოკლა იგი და მეფობდა მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი სელონისნი, ძისა იოდასნი: ერ, მამა ლექადისა, და ლაადა, მამა მადესი, და შობანი მათნი ესთაად და აბუს, სახლსა ესობასა, და იოაკიმისა,
და	მცხ.ეზრ2	და ჰპოე გული მისი რწმუნებულ შენ წინაშე და დასდევ მის თანა აღთქმა მიცემად მისა ქუეყანა იგი ქანანელთა, და ქეტელთა, და ფერეზელთა, და იაბუსელთა, და გერგესელთა, და ეველთა, და ამორეველთა, და ნათესავისა მის, რომელთა მიეც უკუე და დაამტკიცენ სიტყუანი შენნი, რამეთუ მართალ ხარ შენ
და	მცხ.ოსე	და აღუთქუა მათ აღთქმა მათი მათ დღეთა შინა მჴეცთა თანა ველისათა, და მფრინველთა ცისათა და ქუეწარმავალთა ქუეყანისათა მშჳლდი და ბრძოლა და მახჳლი შევმუსრო ქუეყანით. და დაგამკჳდრო შენ სასოებით,
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: ვინ არს თქუენგანი კაცი, რომელსა ედგას ცხოვარი ერთი და შთავარდეს იგი დღესა შაბათსა ჯურღმულსა, არა-მე უპყრასა და აღმოიქუას იგი?
და	მცხ.მათე	და ვითარცა შევიდეს სახლსა მას, იხილეს ყრმაჲ იგი მარიამის თანა, დედისა თჳსისა, და დავარდეს და თაყუანის-სცეს მას; და აღაღეს საუნჯეთა მათთა და შეწირეს მისა ძღუენი: ოქროჲ, გუნდრუკი და მური.
და	მცხ.ესა	აჰა, მეუფჱ უფალი საბაოთ მოსპოლავს იერუსალემისაგან და იუდეასაგან შემძლებელსა მამაკაცსა და შემძლებელსა დედაკაცსა, ძალსა პურისასა და ძალსა წყლისასა,
და	მცხ.ესა	და შჯიდეს შორის ნათესავთასა და ამხილოს ერსა მრავალსა, და თანად დაშჭრიდენ მახვილებსა მათსა საჴნისად და ლახურებსა მათსა მანგლად. და არა აღიღოს ნათესავმან ნათესავსა ზედა მახჳლი და არღა ისწავებდენ მერმე ბრძოლასა.
და	მცხ.ესა	ამისთვის ამათ იტყვის მეფჱ, უფალი საბაოთ ძლიერი ისრაჱლისა: ვაჲ ძლიერთა ისრაჱლისათა, რამეთუ არ დასცხრეს გულისწყრომაჲ ჩემი წინააღმდგომთა შორის, და მშჯავრი მტერთა ჩემთაგან ვყო.
და	მცხ.მათე	არცა შთაასხიან ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ძუელთა, რაჲთა არა განსთქდენ თხიერნი, და ღჳნოჲ დაითხიოს, და თხიერნი წარწყმდენ. არამედ შთაასხიან ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ახალთა, და ორნივე დაიმარხნიან.
და	მცხ.ისო	და აღმოუჴდა მანასეს ნაწილად ველი ლაბეკისაჲ ქუეყანისაგან გალაადის და ბასანისა, რომელ არს წიაღ იორდანესა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ამან მოკლა კაცი იგი მეგჳპტელი, კაცი სახილველი ხუთ წყრთა სიგრძითა, და ჴელსა მის ეგჳპტელისასა აქუნდა ლახვარი, ვითარცა ლვილი ქსელთა. და მიუჴდა მას ბანეა კუერთხითა და მოუღო ჴელისგან მის ეგჳპტელისა ლახვარი. და მოკლა იგი ლახურითავე მისითა.
და	მცხ.იერ	და მოვიდეს გოდოლიაჲს მომართ მასსიფად: ისმაილ, ძე ნათანისი, და იონან, და იონათან, ძე კარიესი, და სარეა, ძე თანაემითისი და ძენი ოფითისნი ნეტოფათისისანი, და იეზონია, ძე მაქაათისი, იგინი და მამაკაცნი მათნი.
და	მცხ.დან	და იყო, ვითარცა განვიდეს იგინი, და მეფემან დაუგო შეჭამადნი ბელსა, და უბრძანა დანიელ ყრმათა თჳსთა, და მოიღეს ნაცარი და მოაცურიეს ტაძარსა წინაშე ბელისსა, და გამოსრულთ მეფემან დანიელის თანა კარი დაჰბეჭდეს ბეჭდითა მეფისათა და წარვიდეს.
და	მცხ.ქებ	მოვედ, სძალო, ლიბანით, მოვედ ლიბანით. მოხჳდე და წარმოჰვლო დასაბამით სარწმუნოებისათ თხემსა ზედა სანარისა და ერმონისასა საყოფელთაგან ლომთასა და მთათაგან ვეფხთასა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: რაჲსათჳს მოწაფენი იოვანესნი იმარხვენ ზედაჲს-ზედა და ვედრებასა ჰყოფენ, და ეგრეთვე ფარისეველთანი, ხოლო მოწაფენი შენნი ჭამენ და სუმენ?
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ცოლისა ოვდიასი, დისა ნაქემისნი, და დალია, მამა კეილაისა. და საბეგონ, მამა იომანისა, და ძენი ნაემისნი მამისა კელაისანი ტარმიკეანისანი: ესთეო და მაქათი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ემანისნი: ბოკია, და მათთანია, და ოზიელ, და სუბაელ და ერიმუთ ანანია, და ანან და ელია და გედოლათა და რომეთი, ეზერ და სებეკათან, და მელამოთ, და იოთირი და მაზიოთ,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძმანი მათნი და სახლად მამული მათი: მიქეელ, და მოსოლამ, და სობეე, და იორეე და იოაქამ და აზოვე და ობედ - შვიდნი.
და	მცხ.ლევ	და ჴბოჲ იგი ცოდვისაჲ და ვაცი იგი ცოდვისაჲ, რომელთაჲ სისხლი შეიღო ლხინებისა ყოფად სიწმიდესა მას შინა, განიხუნენ იგინი გარეშე ბანაკსა მას და დაწუნენ იგინი ცეცხლითა და ტყავი მათი, და ჴორცი მათი და ფუშნიერი მათი.
და	მცხ.ესა	ვაჲ ნათესავსა ცოდვილსა და ერსა სავსესა ცოდვითა, თესლი ბოროტი, ძენი უსჯულონი! დაუტევეთ უფალი, განარისხეთ წმიდაჲ ისრაილისა, და უცხო ექმნენით და განსდექით.
და	მცხ.მსაჯ	და დადგა კაცად-კაცადი თჳსაგან გარემოის ბანაკსა მას. და რბიოდა ყოველივე იგი ბანაკი, და აუწყებდეს და ივლტოდეს.
და	მცხ.ისო	ხოლო თქუენ განიყავთ ქუეყანა იგი თქუენდად შჳდად ნაწილად და მომართჳთ მე აქა. და გამოგცე თქუენ ნაწილი წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და უშენა მუნ დავით საკურთხეველი უფალსა, და შეიწირა მუნ ყოვლად დასაწველები იგი ცხორებისა, და ღაღად-ყო დავით უფლისა მიმართ, და შეისმინა მისი ზედა ზეცით ცეცხლითა საკურთხეველსა მას ზედა ყოვლად დასაწველთასა. და აღლია ყოვლად დასაწველი იგი.
და	მცხ.ესა	და არქუ მას: დაიცევ დაწყნარებულად და ნუ გეშინინ, ნუცა მოუძლურდებინ სული შენი ორთაგან შეშათა, მუგუზთა ამათ მკუმოლვარეთა, რამეთუ ოდეს რისხვა გულისწყრომისა ჩემისა იქმნეს, კუალად განვკურნო და ძემან არამისმან და ძემან რომაელისმან.
და	მცხ.მეფ2	საულ და იონათან, საყუარელნი, შუენიერნი და საჩინონი, რომელნი აქა არა განშორებულ იყუნეს ურთიერთას ცხორებასა და არცა სიკუდილსა განიშორნეს, უმაღლესნი ორბთანი და უძლიერესნი ლომთანი.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო ეგრე. და აღიმსთო გედეონ განთიად და გამოწურა საწმისი იგი, და გამოჴდა ცუარი საწმისისა მისგან და აღავსო ფიალი წყლითა მით.
და	მცხ.ეზრ1	რამეთუ მამათა ჩვენთა განარისხეს ღმერთი ცისა და ქვეყანისა, და მისცნა იგინი ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვნელთასა და ქალდეველთასა, და სახლი ესე აღაოჴრა და ერი იგი მწირობდა ბაბილონს.
და	მცხ.დან	ვითარგუარად იხილეს, რამეთუ მთისაგან გამოეკუეთა ლოდი თჳნიერ ჴელთასა, და დააწულილა კეცი, რკინაჲ, რვალი, ვეცხლი, ოქროჲ, - ღმერთმან დიდმან აუწყა მეფესა, რომელთა ჯერ-არს ქმნა ამათი, და ჭეშმარიტი ძილისშორისი და სარწმუნო თანშეტყუებაჲ მისი.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა დავით ნობად აბიმელიქსა მღდელისა, და განუკჳრდა აბიმელიქს მღდელსა მისლვა იგი დავითისი და ჰრქუა: რად ეგრე? რაჲსათჳს მარტო მოხვალ და არა ვინ არს შენ თანა?
და	მცხ.იერ	რამეთუ ესე არს აღთქმაჲ, რომელი აღუთქუ სახლსა ისრაჱლისასა და სახლსა იუდაჲსასა, შემდგომად მათ დღეთა, - თქუა უფალმან, მიმცემელმან შჯულთა ჩემთამან გონებათა მიმართ მათთა და მკერდსა ზედა გულთა მათთასა დავწერნე იგინი, და ვიყო მათდა ღმერთად, და იგინი იყუნენ ჩემდა ერად.
და	მცხ.ესა	და საცნაურ იყოს უფალი ეგჳპტელთა და იცნან ეგჳპტელთა უფალი მას დღესა შინა და შეწირონ მსხუერპლი, ძღუენსა და აღუთქმიდენ აღთქმათა უფალსა და აღუსრულებდენ.
და	მცხ.ეკლ	უკეთუ დაეცნენ, ერთმან აღადგინოს მოყუასი თჳსი. და ვაჲ ერთისა მის, უკეთუ დაეცეს და არა ვინ იყოს მეორე, რომელმან აღადგინოს იგი
და	მცხ.ისო	და ეკრენი, და კაფერამ მისი, და გაბაჲ, და ქალაქები ათორმეტი და დაბნები მათი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მიიქცა და აღაშენნა მაღალნი, რომელნი დაარღჳნა მამამან მისმან ეზეკია. და აღმართა ძეგლები ბაალისი და ქმნა სერტყები, და თაყუანის-სცემდა ყოველთა ერთა ცისათა და ჰმონებდა მათ.
და	მცხ.ისო	და აღმოუჴდა ნაწილი მეორე სჳმეონს და იყო სამკჳდრებელი მათი საშუვალ ნაწილსა ძეთა იუდაჲსთასა.
და	მცხ.იერ	რბიოდეთ გზათა შორის იერუსალიმისათა და იხილეთ და ცანთ და იძიეთ უბანთა ზედა მისთა, უკეთუ ჰპოოთ კაცი, ანუ არს მოქმედი მსჯავრისა და მეძიებელი სარწმუნოებისა, და მლხინებელ-ვიყო მათდა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ისო	და ელთუმადი, და ერმაჲ,
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: უკუეთუ აღთქმაჲ ჩემი დღისა და ღამისა, სიმკაცრენი ცისა და ქუეყანისანი არ განვაწესენ.
და	მცხ.ეზრ2	და აწ ამას ყოველსა ზედა ჩუენ დავსდებთ აღთქმასა და სარწმუნოებასა, და გურწამს სჯული შენი და ვყოთ იგი, და რა-იგი წერილ არს მათ შინა, და ესე სიტყუა წიგნითა დავამტკიცოთ და დავბეჭდოთ ჩუენ და მთავართა ჩუენთა, და ლევიტელთა ჩუენთა და მღდელთა ჩუენთა.
და	მცხ.ეზრ3	და აწ გევედრები შენ, უფალო ჩემო მეფე, და ვითხოვ შენგან, რათა ესე დიდი ნიჭი მომმადლო მე და ამისთჳს გევედრები შენ, აღასრულე აღთქმა ეგე, რომელ აღუთქუ მეფესა მას ცისასა და ყავ ეგრესახედ, ვითარცა აღმოჴდა პირისა შენისაგან.
და	მცხ.ეზრ3	მაშინ ჰრქუა ზურობაბელ მეფესა: მოიჴსენე აღთქმა იგი, რომელ აღუთქუ აღშენებისათჳს იერუსალჱმისა დღესა მას, რომელსა მოიღე შარავანდობა ეგე შენი და სთქუ,
და	მცხ.გამოც	და ყოველთავე დაბადებულთაჲ, რომელნი არიან ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა და უფსკრულთა შინა და ზღუათა, ყოველთაჲ მესმა, რომელნი იტყოდეს: რომელი ზის საყდართა ზედა და კრავისა, კურთხევაჲ და პატივი და დიდებაჲ და სიმტკიცე უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
და	მცხ.გამოც	და გალობდეს გალობასა ახალსა და იტყოდეს: ღირს ხარ შენ მიღებად წიგნისა მის და აღებად ბეჭედთა მისთა, რამეთუ დაიკალ და გჳყიდენ ჩუენ ღმრთისა სისხლითა შენითა ყოვლისაგანვე თესლისა და ენისა და ერთა და წარმართთა,
და	მცხ.იოან	მიუგო უძლურმან მან და ჰრქუა: უფალო, კაცი არა მაქუს, რაჲთა, რაჟამს წყალი ესე აღიმრღუეს, და შთა-მცა-მაგდო საბანელსა ამას. ვიდრე მე მოვიდოდი, სხუაჲ უწინარეს ჩემსა შთავიდის და განიკურნის.
და	მცხ.მეფ4	და ესმა ყოველთა მათ მთავართა ძლიერებისათა, რამეთუ დაადგინა მეფემან ბაბილონისამან გოდოლია მასეფათს და მოვიდა გოდოლია მასეფათად და ისმაელ, ძე ნათანისი და იონან, ძე საკარესი და სარეა, ძე თანეასი მიკტოფატელი და იეზონია, ძე მაქატითელისა, იგინი და კაცნი მათნი.
და	მცხ.მეფ4	ჰრქუეს: აჰა, ესერა, არიან მონათა შენთა თანა კაცნი ერგასისნი, ძენი ძლიერებისანი, წარვიდენ და მოიძიონ უფალი შენი, ნუუკუე აღიტაცა სულმან უფლისამან და დააგდო იგი იორდანესა ოდენ, ანუ ერთსა მთათაგანსა სადამე, ანუ ბორცუთაგანსა. და ჰრქუა ელისე: ნუ წარავლინებთ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იადანისნი: რეგემ და იოათამ და გერსომ და ფალეგ და გეფა და საგაფ.
და	მცხ.სჯლ	რომელმან მოკლას მოყუასი იშვით, არა ნებსით, არცა ზაკვით, არც ყოფილ იყოს გული მისი სიძულილით მისა მიმართ გუშინ, გინა თუ ძოღან. შე-თუ-ვინმე-სრულ იყოს ტყესა შეშისა კრვად მოყუასისა თანა დაცემასა მას ცულისასა, განერეს ჴელთა მისთა და მახვილი იგი ეცეს მოყუასსა მას თჳსსა და მოკუდეს, ეგევითარი იგი ივლტოდის და შევარდეს ერთსა ქალაქთა მათგანსა,
და	მცხ.ეზრ1	და ესე მოგვიგეს ჩვენ ურიათა: ჩვენ ვართ მონანი უფლისა ღმრთისა, რომელმან ქმნნა ცანი და ქუეყანა. და ვაშენებთ სახლსა ამას, ვითარცა შენებულ იყო უწინარეს მრავლისა წლისა, რომელ აღაშენა მეფემან ისრაელისამან დიდმან სოლომონ და მსგავსად ჩვენცა დავამტკიცოთ ესე.
და	მცხ.მეფ4	არამე უმჯობეს არიან არბანა და ფარფათა მდინარენი იგინი დამასკისანი ვიდრე იორდანესა და ყოველთა წყალთა ისრაჱლისათა? და რად არა მივიდე და ვიბანო მათ შინა და განვწმიდნე? და მოიქცა და წარვიდა გულისწყრომით.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქვა მას დავით: რა იქმნა, მითხარღა მე? და მან უთხრა მას: მეოტ იქმნა ერი იგი ბრძოლისა მისგან და დასცნეს ერნი მრავალნი და მოსწყჳდნეს საულ და იონათან.
და	მცხ.ეზრ2	და აწ, უფალო ღმერთო ჩუენო, ძლიერო და დიდო ყოვლისა მპყრობელო და საშინელო, მართალ ხარ და ჭეშმარიტ, დაიმარხე აღთქმა შენი და წყალობა შენი, და მიხედე სიგლახაკესა ჭირსა ჩემსა, და მეფეთა ჩუენთასა, და მთავართა ჩუენთასა, და მღდელთა ჩუენთა და წინაწარმეტყუელთა ჩუენთასა, და ყოველთა და მამათა ჩუენთასა და ერისა შენისასა, რომელ დაგლახაკნა და გუმძლავრობდეს ჩუენ ზედა მეფეთა მათგან ასურასტანისათა ვიდრე მოდღენდელად დღემდე
და	მცხ.მსაჯ	ვინმცა მომცა მე ერი ესე ჴელთა ჩემთა? და გარდა-მცა-ვადგინე აბიმელექ და ვარქუ აბიმელექს: განიმრავლე ერი შენი და განვედ.
და	მცხ.იონ	და მოიყუანეს იონაჲ და შთააგდეს იგი ზღუად. და დადგა ზღუაჲ რყევისაგან მისისა. და შეეშინა კაცთა მათ შიში დიდი უფლისაჲ და ამსხუერპლეს მსხუერპლი უფალსა და აღთქუნეს აღთქმანი.
და	მცხ.ეზრ1	და აღსრულებასა მას ამის ყოვლისასა მოვიდეს ჩემდა მთავარნი იგი და მრქუეს: არა განეშორა ერი იგი ისრაელისა და მღდელნი იგი და ლევიტელნი ერისა მისგან და ქუეყანისა, რომელ განშორებულ არიან მათგან ქანანელნი იგი, და ქეტელნი იგი, და ფერეზელნი, და იებუზელნი იგი, და ამონელნი იგი, და მოაბელნი იგი, და მეგჳპტელნი და ამორაველნი იგი
და	მცხ.ისო	და ამოჲსი, და აფეკი, და ჰროობი, ქალაქები ოცდაორი.
და	მცხ.გოდ	რეს. იხილე, უფალო, და ზედმოიხილე ვისდად მომკუფხლე ესრეთ, უკეთუ ჭამონ დედათა ნაყოფი მუცლისა მათისა. მოკუფხლვა-ყო მზარაულმან, დაიკლნენ ჩჩჳლნი, მწოვნელნი ძუძუთა, უკეთუ მოჰკლავ სიწმიდესა შინა უფლისასა მღდელსა და წინასწარმეტყუელსა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.ისო	და ძეთა ნეფთალემისთა ტომად-ტომად მათა აღმოუჴდა წილი მეექუსე.
და	მცხ.ისო	და დანს აღმოუჴდა წილი მეშჳდე.
და	მცხ.ეზრ1	და ოქროსა და ვეცხლისა ჭურჭელთა, რომელ წარეღო ნაბუქოდონოსორს იერუსალემით, მოვიდა და მოიღო სახლთა ღმრთისა თჳსისა, და გამოიღო კჳროს მეფემან სახლით სამეუფოთ; და მისცა სამნასაროს მეფესა
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა აბესალომ იოაბს: მივავლინე შენდა ერთგზის და ორგზის და ვთქუ, ვითარმედ: მოვედ და მიგავლინო შენ მეფისა, რათამცა ჰრქუა მას, ვითარმედ: რასათჳს წარმოვედ მე გესურით და ვზი აქა? უმჯობესი იყო ჩემდა მუნ ჯდომა ვიდრე აქა მოსლვასა და მეფისა არახილვასა! და თუ არს რამე შეცოდება ჩემ თანა, სიკუდილით მომაკუდინენ მე!
და	მცხ.ნეშტ2	და დადგეს ლევიტელნი იგი განახლებად სახლისა მისთჳს უფლისა: მაეთ ამასიასი, და იოილ ზაქარიასი ძეთაგან კაათისთა; და ძეთაგან მერარისთა: კის აბდისი, და აზარია იელელელისი; და ძეთაგან გერსონისთა: იოვა ზემათისი, და იოდან იოაქასი;
და	მცხ.ისო	და ელონ, და აკკარონ, გაბათონ.
და	მცხ.ესთ	და უთხრა ამან ზოსარას, ცოლსა თჳსსა, და მეგობართა ყოველი ესე, რაჲცა შეემთხჳა მას. და ჰრქუეს ამანს ცოლმან თჳსმან და მეგობართა თჳსთა (ვინათგან იტყოდე მათთჳს ბოროტსა, ბოროტიცა წინაწარგიძღვა შენ. დუმენ აწ უკუე, ნუ იტყჳ მათთჳს ბოროტსა); უკუეთუ ნათესავისაგან ჰურიათასა არს მარდოქე, და იწყე დამდაბლებად წინაშე მათსა. დაცემით ეც, და ვერ ერეოდე მათ, რამეთუ უფალი ღმერთი ცხოველი არს მათ ზედა და სძულს ამპარტავანება
და	მცხ.იოან	და თქუა იესუ: სჯად სოფელსა ამას მოსრულ ვარ მე, რაჲთა რომელნი არა ხედვიდეს, ხედვიდენ; და რომელნი ხედვიდეს, დაბრმენ.
და	მცხ.ეზრ3	და განაწესნეს ლევიტელნი იგი ოც წლითგანნი და მიმართნი საქმესა მას მსახურებისა უფლისასა და განიწესნეს ისუ და ძენი და ძმანი მისნი (და კადმიელ, ძმა მისი, და ძენი ლუმისნი: ბაბუნ, და ძენი იოვიდასნი და ელეადეანისნი) ძმათა თჳსთა თანა. და ყოველნი იგი ლევიტელნი ერთბამად იქმოდეს საქმესა მას სახლისა უფლისასა. (და გალატოზთა მათ მაშენებელთა აღაშენეს სახლი იგი უფლისა)
და	მცხ.მეფ4	და მოიყვანა ძე იგი თჳსი პირმშო მეფემან, რომელ დაედგინა მეფედ თავისი თჳსისა წილ, და შეწირა იგი მსხუერპლად ზღუდესა მას ზედა. და იყო სინანულ დიდ შორის ისრაჱლსა და წარმოვიდეს მიერ და მივიდეს ქუეყანად თჳსად.
და	მცხ.იერ	და დაგამონო შენ გარემო მტერთა შენთა ქუეყანასა ზედა, რომელ არა იცი. რამეთუ ცეცხლი აღატყდა გულისწყრომისა ჩემისაგან თქუენ ზედა, და აეგზნას.
და	მცხ.იერ	და გარეწარ-ყვნეს სასმენელნი მათნი. და ვიდოდა კაცადი ნებასა გულისა თჳსისა ბოროტისა და მოვიხუენ მათ ზედა სიტყვანი ესე ამის ანდერძისანი, რომელ ვამცენ მათ ყოფად, და არა ისმინეს.
და	მცხ.ისო	და ეტყოდა უფალი ისოს და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	ყანაჲ უწინარეს ჟამისა, რომელ არა მათი იყო, მოიმკეს. უძლურნი იგი უღმრთოთა მათ ვენაჴსა უსასყიდლოდ და უზომობით იქმნევდეს.
და	მცხ.იობ	ესე ნანდჳლვე მე შეცთომილ ვარ და ჩემ წინაშე იქცევის საცთური და ვიტყოდე სიტყუასა, რომელ არა ჯერ-იყო და სიტყუანი ჩემნი სცთებიან და არა ჟამსა.
და	მცხ.ეზრ3	არა თუ შენდა მიმავლინა მე უფალმან ღმერთმან და ევფრატით კერძო მივალ მე ბრძოლად. და აწ უფალი ჩემ თანა არს და ნუ მაბრკოლებ მე, რამეთუ მასწრაფებს მე უფალი მისლვად და ბრძოლად ევფრატით კერძო, ხოლო შენ მიმრიდე და ნუ წინააღუდგები უფალსა.
და	მცხ.სჯლ	აწ გარდამოიხილე შენ ზეცით სამკჳდრებლით შენით და აკურთხე ერი ესე შენი ისრაჱლი და ქუეყანაჲ ესე, რომელი მოეც ამათ, ვითარ-იგი ეფუცა მამათა მათ ჩვენთა მოცემად ჩუენდა ქუეყანაჲ იგი, რომელი გამოადინებს სძესა და თაფლსა.
და	მცხ.სჯლ	და შემომიყვანნა ჩუენ ადგილსა ამას და მომცა ჩუენ ქუეყანაჲ ესე, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი.
და	მცხ.სჯლ	რათა დღეგრძელ იყვნეთ ქუეყანასა მას ზედა, რომლისათჳს-იგი ეფუცა უფალი მამათა მათ თქუენთა მიცემად მათა და ნათესავისა მათისა შემდგომად მათსა ქუეყანასა, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი.
და	მცხ.გოდ	ტეთ. დაეკუეთნეს ქუეყანად ბჭენი მისნი, წარწყმიდნა და შემუსრნა მოქლონნი მისნი, მეფე მისი და მთავარი მისი წარმართთა შორის, და არა არს შჯული, და წინაწარმეტყუელთაცა მისთა არ პოვეს ხილვაჲ უფლისა მიერ.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო, ვითარცა ესმა სანაბალატს და ტობიას და ქუეყანასა მას არაბელთასა და სხუათაცა მრავალთა მტერთა ჩუენთა, ვითარმედ აღვაშენეთ ზღუდე, და არა დაშთა მათ თანა ძალი, და მუნ ოდეს ბჭეები არღარა განღებულ იყო.
და	მცხ.პეტრ2	ხოლო მოიწიოს დღე იგი უფლისაჲ, ვითარცა მპარავი ღამისაჲ, რომელსა შინა ცანი მძაფრიად წარჴდენ და წესნი იგი დაიწუნენ და დაზულენ და ქუეყანაჲ და მას შინა საქმენი დაიწუნენ.
და	მცხ.ესა	და არა ისიტყუა სულმან მათმან, არცა აგრძნა ცნობამან, ვითარმედ ნახევარი მისი დაწუა ცეცხლისა მიერ და შეაცხვნა ნაკუერცხალთა მისთა ზედა პურნი და შემწუველმან ჴორცისამან ჭამა და ნეშტი მისი საძაგელად შექმნა და თაყვანის-სცემენ მას.
და	მცხ.ისო	და მიუგეს მათ სილომს შინა ქალაქსა ქანაანისასა და ჰრქუეს: გამცნო უფალმან ჴელითა მოსესითა ცემად ჩუენდა ქალაქებ საყოფლად და გარემო მთესველნი მათნი საცხოვართა ჩუენთა.
და	მცხ.დან	ვალტასარ, მთავარო მსახრვალთაო, რომლისა მე უწყი, ვითარმედ სული ღმრთისაჲ წმიდაჲ შენ შორის და ყოველი საიდუმლო არშეუძლებელ არს შენდა, ისმინე ხილვაჲ ძილისშორისისაჲ, რომელი ვიხილე და თანშეტყუება მისი მითხარ მე.
და	მცხ.ისო	და ძეთა კაათისთა ნეშტთა ნათესავისაგან ეფრემისისა და ნათესავისაგან დაანისი და ზოგისაგან ნათესავისა მანასესისა წილით ქალაქები ათი.
და	მცხ.გამ	რამეთუ ექუსთა დღეთა შინა შექმნა უფალმან ცა და ქუეყანაჲ და ზღუაჲ და ყოველნი მას შინანი და განისუენა დღესა მეშჳდესა. ამისთჳს აკურთხა უფალმან დღე მეშვიდე და წმიდა-ყო იგი.
და	მცხ.იერ	და ვარქუ: ჵ მეუფეო, უფალო, ნუსადა ცთუნებით აცთუნე ერი ესე და იერუსალიმი მეტყუელმან: მშჳდობაჲ იყოს თქუენდა! და შეახო მახჳლმან ვიდრე სულად მათდამდე.
და	მცხ.ისო	და მისცეს ძეთა ისრაჱლისათა ლევიტელთა ქალაქები მათი და გარემო სათესველი მათი, ვითარცა ამცნო უფალმან წილით.
და	მცხ.ისო	და მისცა ნათესავმან ძეთა იუდაჲსთამან და ნათესავმან ძეთა სჳმეონისთამან და ნათესავისაგან ძეთა ბენიამენისთა ქალაქები დაეჩემნეს:
და	მცხ.ივდ	და არავინ იყო კადნიერ ასურასტანელთაგანი შესლვად სასვენებელად, გინა დარეკად და განღჳძებად.
და	მცხ.მეფ1	აწ შენ უწინარეს აღვედ გალგალად და მე მოვიდე მუნ შეწირვად მსხუერპლთა საკურთხისათა და შესაწირავთა მშჳდობისათა და მელოდე მე შჳდ დღე, ვიდრემდე მე მოვიდე შენდა და გაუწყო შენ, რა-იგი ჯერ-იყოს ყოფად შენდა.
და	მცხ.ისო	და ძეთა აჰრონისთა მღდელთასა ქალაქები შესავედრებელთა, რომელმან კაც კლას, ქებრონი და განკუთნებულნი გარემოჲს მისსა,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იალელისნი: ზიფი, ზეფაა, და თირა და ეზერაელი.
და	მცხ.ისო	და ნათესავისაგან ბენიამენისა გაბაონი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა, და გაბჱ და განკუთნებული გარემოჲს მისსა.
და	მცხ.ისო	და ანათოთი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა, და სალმონ და განკუთნებული გარემოჲს მისსა.
და	მცხ.იოან	და უწინარეს დღესასწაულისა მის პასექისა იცოდა იესუ, რამეთუ მოიწია ჟამი მისი, რაჲთა განვიდეს ამიერ სოფლით და მივიდეს მამისა, რამეთუ შეიყუარნა თჳსნი იგი ამას სოფელსა შინა და სრულიად შეიყუარნა იგინი.
და	მცხ.ისო	და მისცეს მათ ქალაქი შესავედრებელთა კაცისმკლველისაჲ: სჳქემი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა, და გაზერი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა,
და	მცხ.ეზრ1	და მას ჟამსა შინა, რომელნი გამოსრულ იყვნეს ტყვეობისა მისგან შვილნი მსხემობისანი, შესწირეს საკვერთხნი უფლისა ღმრთისა ისრაელისა ზვარაკები ათორმეტ ყოვლისათჳს ისრაჱლისა, ვერძები ოთხმეოცდაათექუსმეტ, კრავები სამეოცდააჩვიდმეტ და წელიწდეულნი ცოდვათათჳს - ათორმეტ. ესე ყოველი საკუერთხები შეწირეს უფლისა ღმრთისა
და	მცხ.ისო	და გეთრემონი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა, ქალაქები ოთხი.
და	მცხ.ისო	ყოველი ქალაქები ათი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა ტომთა ძეთა კაათისთა დაშთომილთა.
და	მცხ.ლევ	და მაშინ მოვიჴსენო მე აღთქმა იგი იაკობის თანა, და აღთქმაჲ იგი ისაკის თანა და აღთქმაჲ იგი აბრაჰამის თანა მოვიჴსენო და ქუეყანისაჲ მის მოვიჴსენო.
და	მცხ.მეფ2	მასბაკით და სხუათა მათგან ქალაქთა რჩეულთა ადრაზარისთა წარმოიღო დავით მეფემან სპილენძი დიდძალი, რომელი-იგი იჴმარა სოლომონ, ძემან დავითისამან, რამეთუ ამისგან შექმნნა ტაბლა იგი და სუეტნი და ემბაზნი და ყოველნი ჭურჭელნი.
და	მცხ.ფილიპ	აწ უკუე რაჲ? ყოვლითავე სახითა, გინა თუ მიზეზით გინა თუ ჭეშმარიტებით, ქრისტე იქადაგების, და ამისთჳს მიხარის და მიხაროდისცა.
და	მცხ.იერ	ხოლო დავრდომილთაგანი ერისათანი და ნეშტი ერისაჲ და დაშთომილნი ქალაქსა შინა და მილტოლვილნი იგი შევრდომილნი მეფისა მიმართ ბაბილონისა და ნეშტი სიმრავლისაჲ განსახლნა ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან.
და	მცხ.მეფ1	და თქუა საულ: აღმომგუარენით მე საკურთხებთაგან და შევსწირო მსხუერპლი დასამშჳდებელად და შესწირა მსხუერპლი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქვა მათ იუ: გარდამოაგდეთ ეგე და გარდამოაგდეს იგი და მიასხურა სისხლი მისი კედელთა მათ და საჴედართა მათთა დათრგუნეს იგი.
და	მცხ.მეფ1	და შემოკრიბა ტომები იგი ბენიამენისა, განაწილა და აღმოუჴდა წილი მატტარიისი და შემოკრიბა ტომები იგი მატტარიასი კაცად-კაცადი და განუწილა. აღმოუჴდა წილი საულისი, ძისა კისისა, და ეძიებდა მას და ვერა ჰპოვეს.
და	მცხ.მეფ2	და განძლიერდა ღუაწლი ბრძოლისა შორის სახლსა მას საულისასა და შორის სახლსა დავითისასა. და სახლი იგი დავითისი ჟამითი-ჟამად აღემატებოდა, განძლიერდებოდა, სახლი იგი საულისი მოაკლდებოდა და შემცირდებოდა.
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით წიაღჴდეს ზღუასა მას მეწამულსა, ვითარცა ჴმელსა ქუეყანასა, რომელსა-იგი აზმნეს მეგჳპტელთა და დაინთქნეს.
და	მცხ.ისო	და მისცა უფალმან ისრაჱლსა ყოველი ქუეყანა იგი, რომლისათჳს ეფუცა მიცემად მამათა მათთა და დაიმკჳდრეს იგი და დაეშენნეს მას შინა.
და	მცხ.დაბ	ისწრაფეთ და აღვედით მამისა ჩემისა და არქუეთ მას: ამის იტყჳს იოსებ, ძე შენი, მყო მე ღმერთმან უფალ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა შთამოვედ ჩემდა და ნუ ჰყოვნი.
და	მცხ.იგავ	არას ზრუნავნ სახლსა შინა ქმარი მისი, უკუეთუ სადა ყოვნის, რამეთუ ყოველნი მისთანანი შემოსილ იყვნენ მრჩობლი სამოსელი და ქლამინდი
და	მცხ.მეფ1	ისმინეს სიტყუაჲ იგი ძეთა ისრაჱლისათა, და განაგდეს ბაალი და სერტყები და კერპი იგი ასტაროთისი და მონებდეს უფალსა ღმერთსა.
და	მცხ.იოან	კუალად უკუე ღაღატ-ყვეს ყოველთა და თქუეს: ნუ ეგე, არამედ ბარაბა. და იყო ესე ბარაბა ავაზაკი.
და	მცხ.ნეშტ1	და დავით განვიდა მიგებებად მათა, და არქუა მათ: უკუეთუ მშჳდობით მოსულ ხართ ჩემდა, იყავნ გული ჩემი მარტოდ თქუენ ზედა; უკუეთუ მიცემად მოხუედით მტერთა ჩუენთა არა ჭეშმარიტითა ჴელითა, იხილოს ღმერთმან მამათა თქუენთამან და გამხილენ თქუენ.
და	მცხ.მსაჯ	და სახლი იგი მიქაჲსი იყო სახლად ღმრთისა. და ქმნა ევფუდი და თერაფინი და აღავსო ჴელი ერთისა ძისა მისთაგანისაჲ და იყო იგი მისა მღდელად.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ, ვითარმედ: ჯერ-არს ძისა კაცისაჲ ფრიად ვნებაჲ და შეურაცხ-ყოფაჲ მოხუცებულთაგან და მღდელთ-მოძღუართა და მწიგნობართა და მოკლვად და მესამესა დღესა აღდგომად.
და	მცხ.მეფ1	და შეიმოსა საულ სხუაჲ სამოსელი და ვერღარა საცნაურ იყო იგი მეფედ; და დაიბურა თავი თჳსი და თანაწარიყვანა ორნი მონანი. და მივიდა იგი დედაკაცისა მის ღამე და ჰრქუა დედაკაცსა მას: მიმისნე მე ულუკებითა შენითა და აღმოიყვანე ჩემს წინაშე, რომელსა ვეძიებ მე.
და	მცხ.იერ	აჰა, ვითარცა ლომი, გამოვიდეს მაღნართაგან იორდანისათა, ადგილსა ეთამისთა, სამკჳდრებელსა შორის დასაბამისსა, რამეთუ მალიად განვდევნნე იგინი მისგან, და ყოველი ჭაბუკი მას ზედა დავადგინო, რამეთუ ვინ ვითარ მე? და ვინ წინააღმიდგეს მე? და ვინ ესრეთ მწყემსი, რომელ დადგეს წინაშე პირსა ჩემსა?
და	მცხ.ისო	და მიუვლინეს ძეთა ისრაჱლისათა ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა: ქუეყანად გალაადისად ფინეზ, ძე ელიეზერისი, ძისა აჰრონისი მღდელთმოძღურისა.
და	მცხ.ისო	და ათნი მთავართაგანნი მის თანა, მთავარი ერთი სახლისაგან ტომისასა ყოველთაგან ნათესავთა ისრაჱლისათა, მთავარნი რვანი ტომთანი არიან ათასისთავნი ისრაჱლისანი.
და	მცხ.ისო	და მივიდეს ძეთა მიმართ რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა ქუეყანად გალაადისად და ეტყოდეს მათ და ჰრქუეს:
და	მცხ.რიცხ	და მოართუას ძღუენი მისი უფალსა ტარიგი წელიწადეული უბიწოჲ ერთი ყოვლად მწუარად და ტარიგი ნეზჳ წელიწადეული უბიწოჲ ერთი ცოდვისათჳს და ვერძი ერთი უბიწოჲ ცხორებისათჳს.
და	მცხ.ისო	და მიუგეს ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგმან ნათესავმან მანასესმან და ეტყოდეს ათასისთავთა ისრაჱლისათა და ჰრქუეს:
და	მცხ.ლევ	და მოვიჴსენო მე აღთქმაჲ იგი პირველი, რაჟამს გამოვიყვანენ იგინი ქუეყანით ეგჳპტით სახლისა მისგან კირთებისა წინაშე ყოველთა ნათესავთა, რაჲთა ვიყო მე მათა ღმერთ. მე ვარ უფალი. ესე სამართალნი და მშჯავრნი და შჯული, რომელ მოსცა უფალმან შორის მისსა და შორის ძეთა ისრაჱლისათა მთასა სინასა ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.მსაჯ	და დააწჳნა იგი შორის მუხლთა თჳსთა და მოიყვანა მკუეცარი, და დაჰყჳნა შჳდივე იგი კოწოლი თავისაჲ. და იწყო დამდაბლებად და განეშორა მისგან ძალი მისი.
და	მცხ.ეზრ1	და არიან მფლობელნი მამათმთავარნი, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ჩემ თანა შარავანდობასა არტახშეს მეფისასა და მეფისა მის ბაბილონელთასა:
და	მცხ.რიცხ	და უკუეთუ აღვიდეს ღრუბელი იგი განთიად, იტრნიან, დღისი გინა ღამე, ოდეს წარვიდეს ღრუბელი იგი, წარიტრნიან. უკუეთუ თთუეთა დღეთამდე გამრავლდის ღრუბელი იგი და აგრილობნ მას ზედა, დაადგრიან ძენი ისრაჱლისანი და არა იტრნიან.
და	მცხ.ისო	და მიიქცა ფინეეზ მღდელი და მთავარნი იგი ტომთანი ძეთაგან რუბენისთა და ძეთაგან გადისთა და ზოგისგან ნათესავისა მანასესისა ქუეყანით გალაადით ქუეყანად ქანაანისად ძეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	მიუგო მეფემან ისრაჱლისამან და ჰრქუა: კმა არს, აწ ნუღარა იქადინ მღუნავი იგი, ვითარცა მართალი.
და	მცხ.მეფ1	და აღიზახნეს ისრაჱლისამან და იუდასამან, ღაღად-ყვეს და მიეტევნეს მათ ზედა და აღჴოცდეს ვიდრე გეთადმდე და ვიდრე ბჭედმდე ასკალონისა. და დაეცნეს წყლულნი მრავალნი უცხოთესლთანი გზასა ზედა, ვიდრე ბჭედ გეთისა და ასკალონისა.
და	მცხ.მეფ4	და აღდგა მეფე სუეტსა ზედა და დაუდვა მათ სჯული წიგნისა მისებრ სჯულისა, რომელ პოვა სახლსა უფლისასა წინაშე უფლისა, რათა ვიდოდიან იგინი გზასა უფლისასა და რათა იმარხვიდენ მცნებათა მისთა და სამართალთა მისთა და ბრძანებათა მისთა ყოვლითა გულითა და ყოვლითა სულითა მათითა ყოფად სიტყუათა მათ სჯულისათა, დაწერილსა წიგნსა შინა სჯულისასა, და დადგა ყოველი იგი ერი შჯულსა მას ზედა.
და	მცხ.დან	და ვიდრე დგესღა მეფობა მისი, შეიმუსროს და განიწვალოს ოთხთა მიმართ ქართა ცისათა და არა უკუანაჲსკნელთა მისთა მიმართ, არცა უფლებისაებრ მისისა, რომელ იუფლა, რამეთუ დაიჴსნა მეფობა მისი და სხუანი გარეშე მათსა.
და	მცხ.ისო	და მოუწოდა ისო ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა და მოხუცებულთა მათთა, და და მთავართა მათთა, და მსაჯულთა მათთა, და მწიგნობართა მათთა, დ ჰრქუა მათ: მე დავბერდი და გარდავჴედ დღეთა.
და	მცხ.ეზრ1	ესრეთ წერილ იყო, რომელი-იგი წარავლინეს თათანაელ, მთავარმან მდინარითკერძომან, და სათრაბუზან და მონათმოდგამთა მათთა და ფარსაქე და რესიმონ:
და	მცხ.ლევ	და მიუთხრობდენ ცოდვათა მათთა და ცოდვათა მამათა მათთასა, რამეთუ გარდაჰჴდეს შჯულსა და დამივიწყეს მე, და ვიდოდეს წინაშე ჩემსა დრკუდ.
და	მცხ.იოელ	მზე გარდაიქცეს ბნელად და მთოვარე სისხლად პირველ მოსლვადმდე დღე უფლისაჲ დიდისა და მჩენი.
და	მცხ.დან	და თქუა მეფემან მოწოდებაჲ მსახრვალთა და მოგუთა და მეწამლეთა და ქალდეველთაჲ მითხრობად მეფისა ძილისშორისი მისი, და მოვიდეს და დადგეს წინაშე მეფისა.
და	მცხ.ისო	და ეკრძალენით ფრიად და გიყუარდეთ უფალი ღმერთი ჩუენი.
და	მცხ.ლევ	და მოვჴადო თქუენ ზედა მახჳლი და შურისმეძიებელი საშჯელად შჯულისა და შეევედრნეთ თქუენ ქალაქებსა თქუენსა და მოვავლინო სიკუდილი თქუენ ზედა და მიეცნეთ ჴელთა მტერთა თქუენთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	პირველსა წელსა კჳროს მეფისა სპარსთასა, შემდგომად აღსრულებისა მის სიტყჳსა უფლისა პირითა იერემიასითა აღადგინა უფალმან სული კჳროს მეფისა სპარსთასა და უბრძანა ყოველსა სამეფოსა მისსა ქადაგებით და წიგნის წერით და თქუა:
და	მცხ.ლევ	და მეცა ეგრევე გიყო თქვენ: მოვავლინო თქუენ ზედა სიმღიერე და უნაყოფოებაჲ და სიყჳთლე დანდალუკად თუალთა თქუენთა, და გული თქუენი დადნებოდეს, და სთესვიდეთ თესლსა თქუენსა ცუდად და ჭამდენ მას მტერნი თქუენნი.
და	მცხ.ლევ	არამედ ურჩ ექმნნეთ მათ და სამართალნი ჩემნი მოიწყინნეს სულმან თქუენმან და არა ჰყოფდეთ ბრძანებათა ჩემთა და განაქარვნეთ აღთქუმანი ჩემნი.
და	მცხ.ისო	და მოვიყუანე მამაჲ თქუენი აბრაჰამი წიაღ მდინარით და უძღოდე მას ყოველსა ქუეყანასა და განვამრავლე ნათესავი მისი.
და	მცხ.იერ	და მოიგნენ აგარაკნი ვეცხლითა და დაიწეროს წიგნსა შინა, და დაიბეჭდოს და იწამებდენ მოწამეთა - ქუეყანასა შინა ბენიამენისსა და გარემოჲს იერუსალემსა, და ქალაქთა შორის იუდაჲსთა, და ქალაქთა შორის მთისათა, და ქალაქთა შორის სეფილაჲსთა, და ქალაქთა შორის ნაგევისთა, რამეთუ მის ყოველი პირველებრვე, - თქუა უფალმან,
და	მცხ.ლუკა	და დრტჳნვიდეს ფარისეველნი და მწიგნობარნი მათნი მოწაფეთა მისთა თანა და იტყოდეს: რაჲსათჳს მეზუერეთა და ცოდვილთა თანა სჭამთ და ჰსუამთ?
და	მცხ.მეფ4	და ამცნო მეფემან ქელკიას, მღდელსა მას დიდსა, და მღდელთა მათ შემდგომთა და მცველთა მათ კრებისათა გამოღებად ტაძრისაგან უფლისა ყოველი ჭურჭერი, რომელი ექმნა ბაალისთჳს და მაღნართათჳს და ყოვლისა ერისა ცათასა, და მოიღეს იგი და დაწვეს გარეშე იერუსალჱმს, სადემოთს კედრონისასა, და წარიღეს მიწა მისი ბეთელად.
და	მცხ.ლუკა	იერუსალჱმ, იერუსალჱმ, რომელმან მოსწყჳდენ წინაწარმეტყუელნი და ქვაჲ დაჰკრიბე მოვლინებულთა შენდა, რაოდენ-გზის მინდა შეკრებაჲ შვილთა შენთაჲ, ვითარცა სახედ მფრინველმან თჳსნი მართუენი ფრთეთა ქუეშე, და არა ინებეთ!
და	მცხ.მსაჯ	და ხარჭმან მისმან, რომელი იყო საკიმას, უშვა მას მანცა ძე და უწოდა სახელი მისი აბიმელექ.
და	მცხ.გამ	და შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოსა და მსახურთა მისთა და ყვეს ეგრე, ვითარცა უბრძანა მათ უფალმან. და მიაგდო აჰრონ კუერთხი იგი წინაშე ფარაოსა და წინაშე მსახურთა მისთა და იქმნა იგი ვეშაპ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესმა ყოველთა მკჳდრთა გალაადისთა ყოველი, რაჲ-იგი უყვეს უცხოთესლთა საულს და ისრაელსა.
და	მცხ.ისო	და აწ გეშინოდეს თქუენ უფლისაგან და ჰმსახურებდით მას სიწრფოებით და სამართლით, და განიშორენით ღმერთნი უცხონი, რომელთა-იგი ჰმსახურებდეს მამანი იგი თქუენნი წიაღ იორდანესა და ეგჳპტესა შინა; და ჰმსახურებდით უფალსა,
და	მცხ.რომ	რამეთუ ეტყჳს წიგნი ფარაოს, ვითარმედ: აღ-ვე-ამისთჳს-გადგინე შენ, რაჲთა ვაჩუენო შენ ზედა ძალი ჩემი და რაჲთა განითქუას სახელი ჩემი ყოველსა ქუეყანასა.
და	მცხ.მათე	ხოლო რომელი-იგი ქუეყანასა კეთილსა დაეთესა, ესე არს: რომელმან სიტყუაჲ იგი ისმინა და გულისჴმა-ყო, რომელმან გამოიღო ნაყოფი და ყო რომელმანმე ასი, რომელმანმე სამეოცი და რომელმანმე ოც და ათი.
და	მცხ.იოვ1	საყუარელნო, ვიყუარებოდით ურთიერთას, რამეთუ სიყუარული ღმრთისაგან არს და ყოველი, რომელსა უყუარდეს, ღმრთისაგან შობილ არს და იცის ღმერთი.
და	მცხ.მეფ2	და მიწვა ამონ ცხედარსა თჳსსა ზედა და მიზეზ-იდგა სნეულებისა. და ვითარცა შევიდა მამა მისი ხილვად მისა, და ჰრქუა ამონ მეფესა: უბრძანე თამარს, დასა ჩემსა, რათა მოვიდეს ჩემდა და მიქმოდის საჭმელსა და ვჭამდე ჴელთაგან მისთა!
და	მცხ.იერ	და ეფუცა მათ გოდოლია, ძე აქიკამისი, ძისა საფანისი, და მამაკაცთა მათთა მეტყუელი: ნუ გეშინინყე პირისაგან ყრმათა ქალდეველთაჲსა, დაეშენენით ქუეყანასა ზედა, და უქმოდეთ მეფესა ბაბილონისასა. და უმჯობეს იყოს თქუენდა.
და	მცხ.ტობ	და არა იცოდა, რამეთუ მერცხალნი იყვნეს კედელსა მას, და თუალნი მისნი ეხილნეს და დააჯვნეს თუალთა მისთა ტფილი და მიმოექცა თეთრი თუალთა.
და	მცხ.მეფ2	და მოსრვიდა დავით მოაბსა და ბადისპირითა განზომდა ქუეყანასა, რამეთუ დასძინა მათ ქუეყანასა ზედა, და წარჴდეს ორნი წილნი სიკუდილისანი, ხოლო მესამე იგი ნაწილი ცოცხალი დაიპყრა. და იყუნეს ნეშტნი იგი მოაბისნი მონად დავითისა და მოართუმიდეს მას ძღუენსა.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ კაცად-კაცადმან თჳსი იგი სერი წინაწარ წარიღის ჭამად, და რომელსამე ჰშიინ და რომელსამე სთრავნ.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა გეეზი, მსახურმან მან ელისესმან: აჰა, შეეწყალა უფალსა მას ჩემსა ნემან ასური და არა რა მიიღო მისგან, რომელ მოართვა მას. ცხოველ არს უფალი. აღვირბინო და ვეწიო მას და მუნ რამე ვიღო მისგან.
და	მცხ.მეფ2	და მეოტ იქმნა ასურასტანელი იგი პირისაგან ისრაჱლისა. და მოსწყჳდა დავით ერისა მისგან ასურთაჲსა შჳდასი მჴედარი ერი სპარაზენი და ორმოცი ათასი მკჳრცხლი ფაროსანი და მოკლა ერისთავი სობაკ.
და	მცხ.ფსალმ	აქებდით მას მზე და მთოვარე, აქებდით მას ყოველნი ვარსკულავნი და ნათელნი;
და	მცხ.დაბ	ვითარცა იხილა ესავ, რამეთუ აკურთხა ისაკმან იაკობი და წარვიდა შუამდინარედ. ასურეთისა მოყვანებად მიერ თავისა თჳსისა ცოლი და კურთხევასა მას მისსა ამცნო მას და ჰრქუა: არა მოყვანებად ცოლი ასულთაგან ქანანისთა.
და	მცხ.დაბ	და წარგზავნა ისაკ იაკობი. და აღდგა იაკობ და წარვიდა შუამდინარედ ლაბანისსა, ძისა ბათოელ ასურისა, ძმისა რებეკასა, დედისა იაკობისა და ესავისა.
და	მცხ.მეფ2	და უთხრობდა კაცი იგი და თქუა: გუნდი ერი მრავალი მიეტევა გუნდსა მას საულისასა გელბუესა, და მიჰხადეს საულ და ვიხილე მე, რამეთუ დავრდომილი იყო იგი ჰოროლსა მისსა, ვითარცა მიაქციეს ახოვანთა და მთავართა ეტლოსანთა მისგან.
და	მცხ.მსაჯ	და ასერ არა აღჴოცნა დამკჳდრებელნი იგი აკქორისანი. და იყო იგი მისა მოხარკე და დამკჳდრებულნი დორისანი და მკჳდრნი იგი სიდონისანი, და დამკჳდრებულნი იგი დალაფისანი და აქაზიფისანი და ელბოჲსანი და აფეკისანი და რთობისანი.
და	მცხ.მსაჯ	და არა დაიმკჳდრა მანასე ბეთშანი, რომელ არს სკჳთელთა ქალაქი, არცა ასულები მისი და არცა გარემო სათესავი მისი, არცა თანიქი და ასულები მისი, არცა დამკჳდრებულნი დორისანი, არცა გარემო მკჳდრნი მისნი და ასულები მისი, და არცა დამკჳდრებელნი ბალაკისანი და გარემო მკჳდრნი მისნი, და ასულები მისი, და არცა დამკჳდრებულნი მაგედოსანი, არცა გარემო მყოფნი მისნი, არცა ასულები მისი, არცა დამკჳდრებულნი იებელამისანი, არცა გარემო მყოფნი მისნი, არცა ასულები მისი; და იწყო ქანანელმან დამკჳდრებად ქუეყანისა მის.
და	მცხ.მსაჯ	და იხილეს ებგურთა მათ კაცი გამომავალი ქალაქით. და შეიპყრვს იგი და ჰრქუეს მას: გჳჩუენე ჩუენ შესავალი ქალაქისა ამის და ვყოთ შენ თანა წყალობაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა იუდა სჳმეონის თანა, ძმისა თჳსისა, და მოსრა ქანანელი იგი, რომელი დამკჳდრებულ იყო სეფეთს, და შეჩუენებულ-ყვეს იგი და მიწყჳდეს იგი. და უწოდეს სახელი ქალაქისა მის მოსრვაჲ.
და	მცხ.რუთ	და იყო, დღეთა მათ მსაჯულთა შჯასა იყო სიყმილი ქუეყანასა ზედა. და წარვიდა კაცი ბეთლემის ჰურიასტანისაჲთ მწირობად სოფელსა მას მოაბისასა, იგი და ცოლი მისი და ორნი ძენი მისნი.
და	მცხ.იობ	და მეყსეულად ქარი დიდი მოჴდა უდაბნოჲთ და ეკუეთა ოთხთავე კიდეთა სახლისათა. და დაეცა სახლი იგი ყრმათა შენთა ზედა და მოწყდეს. განვერი მე მარტოჲ და მოვედ თხრობად შენდა.
და	მცხ.ესა	არამედ მოაწინეს უფალმან შენ ზედა და ერსა შენსა ზედა და სახლსა ზედა მამისა შენისასა დღენი, რომელნი აროდეს მოიწინეს დღითგან, რომლით განეჴუა ეფრემ იუდაჲსგან, მეფე ასსურასტანელთა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ვიდრე ცნობადმდე ყრმისა მის კეთილისა, გინა ბოროტისა, შეურაცხ-ყოს ბოროტი და გამოირჩიოს კეთილი და დაშთომილ იქმნეს ქუეყანა, რომლისად შენ გეშინის, პირისაგან ორთა მეფეთასა.
და	მცხ.ესა	ერბოსა და თაფლსა ჭამდეს პირველ, ანუ ცნობამდე მისსა, ანუ წინააღრჩევად ბოროტისა გამოირჩიოს კეთილი;
და	მცხ.ესა	ამისთჳს თჳთ უფალმან მოგცეს სასწაული თქვენ: აჰა, ქალწულმან მუცლად-იღოს და შვეს ძე და უწოდონ სახელი მისი ემმანუილ.
და	მცხ.ესა	და თქვა ისაიამან: ისმინეთ აწ, სახლო დავითისო! ნუ მცირესა ღუაწლსა მიატყუებთ კაცთა, და ვითარ უფალსა მიატყუებთ ღვაწლსა?
და	მცხ.ესა	და თქვა აქაზ: არა ვითხოო, არცა განვცადო უფალი.
და	მცხ.ესა	და უკეთუ თქუან თქვენდამი: იძიენით მუცლითმეზღაპრენი და ქუეყანითგამომჴმობელნი, ცუდმსიტყველნი, რომელნი მუცლით გამო ჴმობენ. არა ნათესავია ღმრთისა მიმართ მისისა? რად გამოიძიებენ ცოცხალთათჳს მკუდართა?
და	მცხ.ესა	აჰა, მე და ყრმანი, რომელნი მომცნა მე ღმერთმან და იყვნენ სასწაულებ და ნიშებ სახლსა შორის ისრაელისასა უფლისა მიერ საბაოთისსა, რომელი მკჳდრ არს მთასა შინა სიონსა.
და	მცხ.ესა	და თქუას: ვგებდე ღმერთსა, რომელმან გარემიიქცია პირი თჳსი სახლისაგან იაკობისსა, და მოსავ ვიყო მისდამი.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს უძლურ იქმნენ მათ შორის მრავალნი; და დაეცნენ და შეიმუსრნენ და მიეახლნენ და წარიტყუენნენ კაცნი მყოფნი მოკრძალულსა შინა.
და	მცხ.ესა	იყოს შენდა წმიდამყოფელად. და არა, ვითარცა ლოდსა შებრკოლებისასა, შეემთხჳნეთ მას, არცა ვითარ კლდესა დაცემულებისასა. ხოლო სახლნი იაკობისნი - მახეთა შორის და ღელეთა შინა მსხდომარენი იერუსალემს შინა.
და	მცხ.იობ	და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, მოვიდა სხუაჲ ღაღადისი და ჰრქუა იობს: მჴედრები განიყო სამად გუნდად და გარემოადგეს აქლემებსა მას და წარტყუენეს იგი და მონანი იგი მოსწყჳდნეს მახჳლითა და განვერი მე მარტოჲ და მოვედ თხრობად შენდა.
და	მცხ.იობ	ანუ არა შენ მოზღუდეა გარემო მისა და შინაგანი სახლისა მისისაჲ? და გარეშე ყოველივე რაჲ არს მისი, მოიცევ, საქმენი ჴელთა მისთანი აკურთხენ და საცხოვარი მისი მრავალ-ჰყავ,
და	მცხ.იობ	და ჰრქუა უფალმან ეშმაკსა მას: ვინა მოხუალ შენ? მიუგო ეშმაკმან მან და ჰრქუა: მომივლიეს ყოველი ქუეყანაჲ და განმივლიეს ცასა ქუეშე და აწ აქა ვარ.
და	მცხ.იობ	და იყო საცხოვარი მისი ცხოვარი შჳდ ათას, აქლემები სამ ათას, უღლეული ჴარი ხუთას, ვირი ჴდალი მძოვარი ხუთას, და მსახურთა სიმრავლე ფრიად. და საქმენი მისნი დიდ იყვნეს ქუეყანასა ზედა. და იყო კაცი იგი აზნაური მზისა აღმოსავალისათაგანი.
და	მცხ.მათე	რამეთუ განზრქნა გული ერისაჲ ამის, და ყურთა მძიმედ ისმინეს, და თუალნი მათნი დაიწუხნეს, ნუუკუე იხილონ თუალითა და ყურითა ისმინონ და გულითა გულისჴმა-ყონ და მოიქცენ, და მე განვკურნე იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	მომხედენ ჴმასა ლოცვისა ჩემისასა, მეუფეო ჩემო და ღმერთო ჩემო;
და	მცხ.ფსალმ	მოიძულენ შენ ყოველნი მოქმედნი უსჯულოებისანი. წარსწყმიდნე შენ ყოველნი, რომელნი იტყჳან სიცრუესა; კაცი მოსისხლე და მზაკუარი სძაგს უფალსა.
და	მცხ.ესა	ხოლო უფალი ძალთაჲ, - იგი წმიდა-ყავთ და იგი იყოს შენდა შიშ. და უკეთუ მისდამი მოსავ იყო,
და	მცხ.ესა	და მოსპოს იუდეაჲსაგან კაცი, რომელი შემძლებელ იყოს აღებად თავისა, ანუ ძალ-ედვას სრულ-ყოფად რაჲმე; და იყოს ბანაკი მისი ვიდრე აღვსებამდე სივრცესა სოფლისა შენისასა.
და	მცხ.ესა	და მოვიდეს თქუენ ზედა ფიცხელი სიყმილი და იყოს, ვითარცა მოგემშიოსყე, შესწუხნეთ და ბოროტსა ეტყოდით მთავარსა და ტომთა და აღიხილნენ ზეცად მიმართ ზე.
და	მცხ.ესა	და რომელიცა ზრახვა იზრახოთ, განაქარვოს უფალმან, და სიტყვასა თუ იტყოდით, არა დაადგრეს თქვენ შორის, რამეთუ ჩვენ თანა უფალი ღმერთი არს.
და	მცხ.ესა	ჩვენ თანა ღმერთი, ცანთ წარმართთა და იძლიენით თქვენ, ისმინეთ ვიდრე დასასრულამდე ქუეყანისა. და განძლიერებულნი იძლიენით, რამეთუ, უკეთუ კუალად განძლიერდეთ, კუალად იძლიენით.
და	მცხ.იოან	აღიღეს ქვები ჰურიათა მათ, რაჲთა დაჰკრიბონ მას. ხოლო იესუ დაეფარა და განვიდა ტაძრით, განვლო შორის მათსა და წარვიდა ესრეთ.
და	მცხ.ესა	მით, რამეთუ აღებულ არს უღელი მათ ზედა მდებარე, და კუერთხი ქედისა ზედა მათისა, რამეთუ კუერთხი მიმჴდელთა განაქარვა, ვითარცა დღე მადიამის ზე,
და	მცხ.იობ	მარცხენე მისი მოყო და ვერ დავემტკიცე. შემახოს მარჯუენე და ვერ ვიხილო,
და	მცხ.ნეშტ2	და დადვა მეფემან ვეცხლი და ოქრო იერუსალჱმს, ვითარცა ქჳშა და ნაძჳ ლიბანისა. და ჰურიასტანს, ვითარცა ლეღუსულელი ველისა სიმრავლედ,
და	მცხ.იობ	უკუეთუ მან თავადმან ესრეთ საჯა, ვინ არს სიტყჳსმგებელ მისა? და რაჲცა-იგი მას უნდა და ქმნა.
და	მცხ.იობ	ჰრქუა უფალმან იობს არმურით გამო და ღრუბლით:
და	მცხ.გოდ	ჱე. იქმნა უფალი, ვითარცა მტერი, დაანთქა ისრაილი, დააქცია ყოველი ტაძრები მისი, განხრწნნა ყოველნი სიმაგრენი მისნი, და განამრავლა ასულისა იუდაჲს დამდაბლებული და დამდაბლებულაჲ.
და	მცხ.გოდ	ბეთ. დაანთქნა უფალმან არმრიდებელმან ყოველნი შუენიერნი იაკობისნი, დაამჴუნა გულისწყრომისა მიერ მისისა სიმაგრენი ასულისა იუდაჲსნი, აღაქუნა იგინი ქუეყანადმი, შეამწიკულა მეფე მისი და მთავარნი მისნი.
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: კეთილად იხილე მით, რამეთუ მღჳძარე ვარ მე სიტყუათა ზედა ჩემთა ქმნად მათდა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი: რასა ხედავ შენ, იერემია? და ვარქუ: არგანსა ნიგუზისასა ვხედავ მე.
და	მცხ.იერ	აჰა, დაგადგინე შენ დღეს ნათესავსა ზედა და მეფობასა აღმოფხურად და აღთხრად და წარწყმედად და აღშენებად და დანერგვად.
და	მცხ.იერ	და განყო უფალმან ჴელი მისი და შეახო პირსა ჩემსა და თქვა უფალმან ჩემდამო: აჰა, მიგცენ, სიტყვანი ჩემნი პირსა შენსა.
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: ნუ იტყჳ, ვითარმედ უჭაბუკეს ვარ მე, რამეთუ ყოველთა მიმართ, რომელთაცა განგავლინო შენ, მიხჳდე და ყოველთაებრ, რაოდენნიცა გამცნნე, შენ იტყოდი.
და	მცხ.იერ	და ვარქუ: მყოფო მეუფეო, უფალო! აჰა, ვერ ზედმიმწდომ ვარ ზრახვად, რამეთუ უჭაბუკეს ვარ მე.
და	მცხ.იერ	პირველ ჩემგან აღზელადმდე მუცელსა შინა გიცი შენ და პირველ გამოსლვისა შენისა საშოთ განგწმიდე შენ, წინაწარმეტყუელად ნათესავისა მიმართ დაგდევ შენ.
და	მცხ.იერ	და იყო სიტყვა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.მეფ3	და იყო, წელსა მას მესამესა შთავიდა იოსაფატ, მეფე იუდასი, მეფისა მის ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ3	და მოიძაგა ფრიად შედგომად კვალსა მას საძაგელთასა მსგავსად ყოვლისა მის, რაჲცა ქმნა ამორეველმან, რომელნი მოსპნა უფალმან პირისაგან ძეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	და იეზაბელისთჳს იტყჳს უფალი: ნაცულად ნაბოთესა ძაღლთა შეჭამონ იგი ზღუდესა მას თანა იეზრაიტელისასა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა ესმა იეზაბელს, რამეთუ ქვადაკრებულ იქმნა ნაბოთე და მოკუდა, ჰრქუა იეზაბელ აქაბს: აღდეგ და დაიმკჳდრე ვენაჴი იგი ნაბუთესი იეზრაიტელისა, რომელი არა მოგცა შენ ვეცხლად, რამეთუ არა არს ნაბუთე ცოცხალ, არამედ მოკუდა.
და	მცხ.მეფ2	და იყო მას ღამესა ბრძანებაჲ უფლისა ნათან წინაწარმეტყუელისა მიმართ და ჰრქუა:
და	მცხ.ფსალმ	უფალმან განსაჯნეს ერნი; მისაჯე მე, უფალო, სიმართლითა ჩემითა და უმანკოებითა ჩემითა ჩემდამო.
და	მცხ.იობ	განეშორენ საყოფელთა მისთა განკურნებაჲ, შეემთხჳენ მას ჭირი და ბრალი სამეუფოჲ.
და	მცხ.ფსალმ	არა თუ მოიქცეთ, მახჳლი მისი ლესულ არს, მშჳლდსა მისსა გარდაუცუამს და განუმზადებიეს იგი;
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა იხილეს ძეთა ამონისთა მეოტად ასურნი იგი, მეოტ იქმნნეს იგინიცა პირისაგან აბესაჲსისა და შეცჳვეს ქალაქად, ხოლო იოაბ გარემოიქცა და წარვიდა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ფსალმ	დააკლე იგი მცირედ რაჲმე ანგელოზთა, დიდებითა და პატივითა გჳრგჳნოსან-ჰყავ იგი.
და	მცხ.იობ	და გამოვიდე მე მცნებითა მისითა, რამეთუ გზანი მისნი დავიმარხენ და არა გარდავაქციო,
და	მცხ.მეფ1	და იყო, რაჟამს მოვიდოდეს მოწყუედისა მისგან უცხოთესლთასა და გამოეგებოდა მათ მძნობარი შემთხუევად დავითისა ყოველთაგან ქალაქთა ისრაჱლისა მემღერად მათ წინაშე პარით, წინაშე მეფისა საულისა ნესტჳთა და ქნარითა, ბობღნითა და წინწილითა.
და	მცხ.გამ	და დასდვა ოთხთა სუეტთა ზედა ულპოლველთა, შემოსილთა ოქროჲთა და სუეტისთავნი მათნი ოქროჲსანი და ხარისხნი მათნი ოთხნი - ვეცხლისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იწყო იოდაე მღდელმან საქმესა სახლისა უფლისასა ჴელთა მღდელთა და ლევიტელთა და დაადგინნა მდღევარ განწესებით მსახურებანი იგი მღდელთანი და ლევიტელთანი, ვითარცა-იგი განეჩინა დავით მეფესა სახლსა შინა უფლისასა და შეწირა მსხუერპლები უფლისა, ვითარცა წერილ არს სჯულსა მოსესსა, სიხარულითა და გალობითა ჴელითა დავითისითა
და	მცხ.იგავ	ჰკითხეს რაჲმე უგუნურსა სიბრძნე, სიბრძნედ შეირაცხის, რამეთუ გონებაჲ მოკჳრნედ თავი თჳსი ყო და ჰგონია, ვითარმედ ბრძენ არს.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას ნიკოდიმოს: ვითარ ჴელ-ეწიფების კაცსა ბერსა შობად? ნუუკუე შესაძლებელ არს მუცელსა დედისა თჳსისასა შესლვად მეორედ და შობად?
და	მცხ.ფსალმ	ჟამი არს მსახურებად უფლისა, რამეთუ განაქარვეს შჯული შენი. ამისთჳს შევიყუარენ მცნებანი შენნი უფროს ოქროსა და ანთრაკისა;
და	მცხ.სჯლ	და თქუან შვილი ესე ჩუენი ურჩ არს და ხისტ და უზავ და არა მერჩის ჩუენ, და არცა ისმინის ჴმაჲ სწავლისა ჩუენისაჲ, და ჭამს, და სუამს და განსცხრების მომთრვალეთა თანა.
და	მცხ.ფსალმ	სიტყუანი უფლისანი არიან სიტყუა წმიდა, ვეცხლ გამოჴურვებულ და გამოცდილ მიწით და განწმედილ შჳდ წილად.
და	მცხ.ფსალმ	ვიდრე ვისთჳს დავისხნე ზრახვანი სულსა ჩემსა და სალმობანი გულსა ჩემსა დღე და ღამე?
და	მცხ.ეკლ	და მოვიძულე ყოვლითურთ ცხორება ჩემი და ბოროტ არს ჩემ ზედა ქმნილი იგი, რომელი იქმნების მზესა ქუეშე, რამეთუ ყოველივე ამაო და გამორჩევა სულის
და	მცხ.ივდ	და აწ მოიქცეს ღმრთისა მათისა, აღმოსრულ არიან განბნეულებისაგან მათისა, სადა-იგი იყვნეს განთესილად და კუალად და-ვე-იპყრეს იერუსალჱმი, სადა-იგი არს სიწმიდე მათი, და დაემკჳდრნეს მთასა ამას შინა, რამეთუ იყო მოოჴრებულ.
და	მცხ.მეფ1	მოვიდეს და უთხრეს დავითს, ვითარმედ: აჰა, ესერა, უცხოთესლნი მოდგომილ არიან და ჰბრძვანან კეილასა, და გარემოს არბევენ საცხოვარსა, და შესჭამენ ჴუვილსა და დასტკებნიან ყანობირსა!
და	მცხ.ნეშტ2	და კორე იემნასი ლევიტელმან მეკარემან, მზისა აღმოსავლით ერდოებსა ზედა მიცემად პირველთა ნაყოფთა უფლისათა და წმიდა წმიდათასა,
და	მცხ.ნეშტ2	და განძლიერდა სოლომონ, ძე დავითისი, მეფობასა მისსა ზედა, და უფალი ღმერთი მისი იყო მის თანა და განადიდა იგი სიმაღლედ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდეს ქელკიასა, მღდელისა მის დიდისა, და მისცეს ვეცხლი იგი შეღებული სახლსა უფლისასა, რომელი-იგი შეკრიბეს ლევიტელთა მცველთა მათ ბჭისათა ჴელისაგან მანასესა და ეფრემისა და მთავართა და ყოველთაგან ნეშტთა ისრაჱლსა შორის, და ძეთა იუდასთა და ბენიამენისათა და მკჳდრთა იერუსალჱმისთა
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა სოლომონ ყოველსა ისრაჱლსა, ათასისთავთა, და ასისთავთა, და მსაჯულთა და ყოველთა მთავართა წინაშე ისრაჱლისათა, და ყოველთა მთავართა ტომთასა.
და	მცხ.იობ	ჩრდილოთ ღრუბელნი ოქროფერნი, ამათ ყოველთა ზედა დიდ არს დიდებაჲ და პატივი ყოვლისა მპყრობელისაჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა საკურთხეველი რვალისა, ოც წყრთა სიგრძე და ოც წყრთა სივრცე და სიმაღლე მისი ათ წყრთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბნა აქაბ მეფემან ისრაჱლისამან წინაწარმეტყუელნი ისრაჱლისანი ოთხასი კაცი და ჰრქუა მათ: უკუეთუ აღვიდე რემონად გალადისა ბრძოლად, ანუ დავაცადო? და მათ ჰრქუეს მას: აღვედ! და მოსცნეს უფალმან ჴელითა მეფისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო იოსაფატისა მერმეცა სიმდიდრე და დიდებაჲ ფრიად. და ემზახა სახლსა აქაბისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მისცა მათ მამამან მათმან მისაცემელი ფრიადი: ოქრო და ვეცხლი და საჭურველი ქალაქთა თანამოზღუდვილთა იუდასა შორის. და მეფობაჲ მისცა იორამს, რამეთუ ესე იყო ძე მისი პირმშო.
და	მცხ.ნეშტ2	და საკურთხეველი იგი რვალისა, რომელი ქმნა ბესელიელ, ძემან ურიასმან, ძისა ორისმან, მუნ იყო წინაშე კარავისა მის უფლისა, და გამოიძია იგი სოლომონ და კრებულმან მან.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეწირა მუნ სოლომონ საკურთხეველსა მას ზედა რვალისასა წინაშე უფლისა, რომელი იყო კარავსა შინა საწამებელისასა და მოიღო და შეწირა მას ზედა ყოვლად დასაწველები ათასი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა სოლომონ ღმერთსა: შენ ჰყავ დავითის თანა, მამისა ჩემისა, წყალობაჲ დიდი და მეფე-მყავ მე მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	სიბრძნე და გულისხმის-ყოფა მიგცე შენ და სიმდიდრე, ფასი და დიდებაჲ ყოველივე მიგცე შენ, ვითარმედ არა ვინ იყოს მსგავს შენდა მეფეთა შორის უწინარესთა შენთა და შემდგომად შენსა არა ვინ იყოს ეგრეთ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა სოლომონ ბამათ, რომელ არს გაბაონისა, იერუსალიმდ პირისაგან კარვისა საწამებელისა და მეფობდა ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბა სოლომონ ეტლები და მჴედრები, და იყო მისი ათას და ოთხას ეტლი და ათორმეტი ათასი მჴედართა; და დაადგინნა იგინი ქალაქებსა მას ეტლებისასა და ერი იგი იყო მეფისა თანა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	მისულად და სყიდად. და აღმოვიდიან და მოიღიან ეგჳპტით ეტლი ერთი ექუსასი ვერცხლისა და ცხენი ასერგასის. და ეგრეთცა ყოველთა მეფეთა ქეტელთა და მეფეთა ასურეთისათა მოაქუნდა ჴელითა მათითა.
და	მცხ.იობ	ვინმე უკუე ცნას, ვითარმედ ვპოვო იგი და მოვიდეს სრულიად?
და	მცხ.ნეშტ2	დედა მისი ასულთაგან დანისთა, და მამა მისი - კაცი ტჳრელი, იცის საქმე ოქროთა და ვეცხლითა, პილენძითა და რკინითა, ქვითა და ძელითა, და ქსვა ძოწეულითა და იაკინთითა და ბისონითა მეწამულითა, ქანდაკებად ქანდაკისა და განზრახვად ყოველივე განზრახვა, რომელნიცა მოსცე მას ბრძენთა შენთა თანა და ბრძენთა დავითის, მეფისა ჩემისა და მამისა შენისათა
და	მცხ.იობ	ანუ სიტყუაჲმე ყოსა შენდა მიმართ და გამხილოს შენ და შენ თანა შევიდეს საშჯელად?
და	მცხ.მეფ1	და წარავლინნა საულ შეპყრობად დავითისსა. და ვითარცა მივიდეს, იხილეს მათ კრებული წინაწარმეტყუელთა, რამეთუ წინაწარმეტყუელებდეს და სამოველ მათ თანა. და მოიწია ერსა მისსა ზედა საულისასა სული ღმრთისა და იგინიცა წინაწარმეტყუელებდეს.
და	მცხ.იობ	რამეთუ დაუუნჯებულ არიან დღედ მტერთა, დღედ ბრძოლისა და ლალვისა.
და	მცხ.იობ	გან-მე-გეხუნენა შიშით ბჭენი სიკუდილისანი, ანუ მეკარეთა ჯოჯოხეთისათა გიხილონ და შეძრწუნდენ?
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა სახლსა მას შინა წმიდასა წმიდათასა ქერობინნი ორნი ქმნულნი ძელთაგან და შემოსნა იგი ოქროთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ფრთენი მეორისა ქერობინისა ხუთ წყრთა კედლამდი მის ტაძრისა და ფრთე იგი სხუა ხუთ წყრთა, მოკიდებული ფრთისა სხჳსა მის ქერობინისა.
და	მცხ.ლუკა	და მეყსეულად აღდგა წინაშე მათსა და აღიღო ცხედარი, რომელსა ზედა იდვა, და წარვიდა სახიდ თჳსა და ადიდებდა ღმერთსა.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ ქვათაგან მიქმნე მე საკურთხეველი, არა აშენნე იგინი გამოკუეთილნი, რამეთუ ჴელითა ქანდაკებულობაჲ დასდევ მას ზედა და ბიწიან იქმნნეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ჯაჭუედნი ბადისსახედ გარდამოტევებულად და სერსეროთი დაბირს და დაასხნა იგინი ზედა სუეტსა თავთა მათ და ქმნა მროწეულაკები ასი და მოასხა გარდამოკიდებულთა მათ და დადგნა სუეტნი იგი წინაშე ტაძარსა მას: ერთი მარჯუენით კერძო და ერთი მარცხენით და უწოდა მას სახელი მარჯუენითსა მას „წარმართებულება“ და სახელი მარცხენითსა მას „ძლიერებაჲ“.
და	მცხ.მეფ1	და იყო, ვინათგან შეიღეს კიდობანი იგი ღმრთისა კარითიმად, და განმრავლდეს ჟამნი, და დაყო ვითარ ოცი წელი და მოიქცა ისრაჱლი უფლისა მას დღესა შინა.
და	მცხ.იობ	აწ არამე უფალი არსა, რომელმან ასწავის გულისჴმის-ყოფაჲ და მეცნიერებაჲ?
და	მცხ.იობ	მიუგო ელიფას თემანელმან და ჰრქუა:
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ ყუნეს ათორმეტ ზუარაკნი და სამნი იგი ხედვიდეს ჩრდილოთ კერძო, და სამნი იგი ხედვიდეს მზისა დასავლად, და სამნი იგი ხედვიდეს სამხრად, და სამნი იგი ხედვიდეს მზისა აღმოსავლით. და ყო ზღუა იგი მათ ზედა და იყუნეს თავნი მათნი გამართ და ბოლოები მათი შემართ
და	მცხ.იობ	ანუ შენ მოიდე მიწაჲ ქუეყანით და თიჴაჲ შეჰქმენ ცხოვლად და პირმეტყუელად და დაადგინე ქუეყანასა ზედა?
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ლანკნები ათი ოქროსა და დადგნა იგინი ტაძარსა მას შინა. ხუთი მარჯვენით და ხუთი მარცხენით და ქმნა ფიალები ოქროსა ასნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ეზო იგი მღდელთა და ეზო იგი დიდი და კარები ეზოსა, კარები მათი მორჩუნვილნი რვალითა.
და	მცხ.დაბ	და აიძულა მათ და მოაქციეს მისსა მიმართ და შევიდეს სახედ მისსა. და უქმნა მათ სასუმელი და უცომონი წარუცნა მათ და ჭამეს პირველ დაძინებისა.
და	მცხ.იობ	დავსცენ მას ზედა საზღვარნი და დავაგენ მას კლიტენი და ბჭენი.
და	მცხ.ნეშტ2	და შენ ისმინე ზეცით და მლხინებელ ექმენ ცოდვასა ერისა შენისა ისრაჱლისსა და მოაქციენ იგინი ქუეყანასა ამას, რომელი მიეც მათ და მამათა მათთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა სოლომონ ყოველი ჭურჭელი სახლისა უფლისა საკურთხეველი ოქროსა და ტაბლები და მას ზედა პური შესაწირავისა,
და	მცხ.ნეშტ2	და მარწუხნი მათნი და სანთელნი მათნი,
და	მცხ.იობ	შეირტყენ ვითარცა მამაკაცმან წელნი შენნი, მე გკითხვიდე და შენ მომიგებდ მე.
და	მცხ.იობ	ვინ არს ესე, რომელი მიმალავს სიტყუათა, და შეუკრებიან ზრახვანი გულსა თჳსსა, და ჩემგან ჰგონებს დაფარვასა?
და	მცხ.ნეშტ2	და შენ ისმინე ზეცით ზეცათა, და ჰყო და უსაჯო მონათა შენთა მოგებად უსჯულოსა მას და მიცემად გზანი მისნი თავსა მისსა, და განამართლო მართალი იგი და მიაგო კაცად-კაცადსა სიმართლისაებრ თჳსისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეიღეს მღდელთა კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა და დადგეს იგი ადგილსა თჳსსა და დაბირსა მას საფასესა ტაძრისასა და წმიდასა მას წმიდათასა ქუეშე ფრთეთა ქერობინთასა.
და	მცხ.იობ	და ამას თანა შეგაცთუნა შენ პირისაგან მტერისა უფსკრულისა მოფენაჲ ქუეშე მისსა. და დაემჴუა ტაბლაჲ შენი სავსე სიპოხითა.
და	მცხ.იობ	უკუეთუ ისმინონ, ჰმონებდენ. აღასრულნენ დღენი მათნი კეთილსა შინა და წელნი მათნი შუენიერებით.
და	მცხ.ნეშტ2	და იძლია ბრძოლა იგი მას დღესა შინა, და მეფე ისრაჱლისა დგა ეტლთა ზედა ვიდრე მწუხრადმდე წინაშე ასურეთისა. და მოკუდა დასლვასა ოდენ მზისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ერთმან კაცმან მოირთხა მშჳლდსა მარჯუედ, და სცა მეფესა ისრაჱლისასა შორის ნესტუ ფერდსა და შორის მკერდსა. და ჰრქუა მწაფელსა ეტლისა მისისასა: მოაქციენ ჴელნი შენნი და განმიყვანე მე ბრძოლისა ამისგან, რამეთუ მელმის.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო ერთ ჴმაჲ ნესტუებისა მის და გალობისა ჴმათა ყოველთა ერთ ჴმა. აღსარებად და ქადაგებად უფლისა და ვითარცა აღიმაღლეს ჴმაჲ ნესტუთა და წინწილთა და ებნითა და ფსტჳრითა მით საგალობელითა და იტყოდეს: აუარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობა მისი. და სახლი იგი აღივსო ღრუბლითა დიდებისა უფლისათა
და	მცხ.იობ	და აწ არა ვინ არს, რომელმანცა მოხედა რისხვასა მისსა, და არა ცნა იგი ფრიად შეცოდებითა მით. და იობ ამაოდ აღაღო პირი მისი და უცნობელებით სიტყუათა დაამძიმებს.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა იხილეს მთავართა მათ ეტლებისათა იოსაფატ, თქუეს: მეფე ისრაჱლისა არს ესე და გარემოადგეს მას ბრძოლად და ღაღად-ყო იოსაფატ და უფალმან განარინა იგი და გარეწარაქცივნა იგინი ღმერთმან მისგან.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიქცია მეფემან პირი თჳსი და აკურთხა ყოველი იგი კრებული ისრაჱლისა, და ყოველი ერი ისრაჱლისა წინაშე დგა. და თქუა:
და	მცხ.ნეშტ2	და მეფემან ასურეთისამან ამცნო მთავართა მეეტლეთა მისთა, რომელნი იყუნეს მის თანა და ჰრქუა: ნუ ვის ჰბრძავთ მცირესა და დიდსა, გარნა მეფესა ისრაჱლისასა მარტო.
და	მცხ.იობ	რომელმან გამომარჩია მე ოთხფერჴთაგან ქუეყანისათა და მფრინველთაგან ცისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს: დამფარე მე და შევიდე ბრძოლად, და შენ შეიმოსე სამოსელი ჩემი. და დაიფარა თავი მეფემან ისრაჱლისამან და შევიდა ბრძოლად.
და	მცხ.ნეშტ2	და არქუთ: ესრე იტყჳს მეფე: შესუთ ეგე სახლსა საპყრობილისასა და ჭამდინ პურსა ჭირისასა და წყალსა იწროებისასა ვიდრე მოქცევად ჩემდამდე მშჳდობით.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა აქაბ, მეფემან ისრაჱლისამან: წარიყვანეთ მიქეა და მიაქციეთ სემერისა, მთავრისა ქალაქისა, და იოასის მთავრისა, ძისა მეფისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მიეახლა სედეკია, ძე ქანანისი, და სცა მიქეას ღაწუსა. და ჰრქუა მას: ვინათ გზით წარვიდა სული უფლისაჲ ჩემგან? და გეტყოდა შენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მან თქუა: განვიდე და ვექმნე სულ ტყუილისა პირსა ყოელთა წინაწარმეტყუელთა მისთასა. და ჰრქუა მას უფალმან: აცთუნე! და თუ შეუძლო, განვედ და ყავ ეგრეთ.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა უფალმან: ვინ აცთუნოს აქაბ, მეფე ისრაჱლისა, და აღვიდეს და დაეცეს რემონს გალაადისასა და თქუა ამან ესრეთ, და მან თქუა ესრეთ.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა მიქეა: არა ეგრე, არამედ ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ და გითხარ თქუენ: ვიხილე უფალი მჯდომარე საყდართა ზედა თჳსთა და ყოველნი ძალნი ცათანი დგეს მარჯუენით მისა და მარცხენით.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ ქმნა სოლომონ ხარისხი რვალისა, და აღმართა იგი შორის ეზოსა მას ტაძრისასა, ხუთ წყრთა სიგრძე მისი და ხუთ წყრთა სივრცე მისი და სამ წყრთა სიმაღლე მისი. და აჰჴდა მას ზედა და დავარდა მუჴლთა ზედა თჳსთა წინაშე ყოვლისა კრებულისა ისრაჱლისა და განიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა მიქეა მეფისა და ჰრქუა მას მეფემან: მიქეა, მითხარ მე, უკუეთუ წარვიდე რემონად გალაადისა ბრძოლად, ანუ დავაცადო? და თქუა მიქეა: აღვედ და წარგემართენ და მოგეცნენ ჴელთა თქუენთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოციქული იგი, რომელი წარვიდა წოდებად მიქეასა, ეტყოდა მას და ჰრქუა: აჰა ესერა, იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი ერთითა პირითა კეთილსა მეფისათჳს. და იყუნედ სიტყუანი შენნი, ვითარცა ერთისა მათგანისა და იტყოდი კეთილსა მეფისათჳს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებდეს ესრეთ, იტყოდეს: აღვედ რემონად გალაადისა და წარგემართოს, და მოსცნეს უფალმან ჴელთა მეფისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა იოსაფატ: არა ვინ არს აქა სხუაჲ წინაწარმეტყუელი უფლისაჲ. და გამოვიძიოთ მისგანცა უფლისა მიერ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ისმინო ვედრებაჲ მონისა შენისა და ერისა შენისა ისრაჱლისა, რაოდენსა ილოცვიდენ ადგილსა ამას, და შენ ისმინე ადგილსა სამკჳდრებელსა შენსა ზეცით და ისმინო და ლხინება-ყო.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა: აჰა, უფალნო, მოაქციეთ ჩემდა მომართ სახიდ მონისა თქუენისა და დაივანეთ და დაიბანენით ფერჴნი და, განცისკრდეს რაჲ, წარვედით გზასა თქუენსა. და თქუეს: არა, არამედ უბანთა ზედა დავივანოთ.
და	მცხ.ნეშტ2	გინა თუ სიყმილი იყოს ქუეყანასა ზედა, გინა თუ სიკუდილი იყოს ქუეყანასა ზედა, ხორშაკი და გუნი, გინა მკალი, გინა ბუზი, ანუ თუ აჭირვებდეს მათ მტერი წინაშე ქალაქთა მათთა და ყოველივე გუემა.
და	მცხ.იობ	ნუ შენგან მოიზღოს იგი? რამეთუ განიშორე და შენ მო-ვე-ელი, და არა მე და, რაჲ-იგი სცან, იტყოდე.
და	მცხ.იობ	და მან თავადმან დუმილი მოსცეს, და ვინმე დასაჯოს? დაიფაროს პირი, და ვინმე იხილოს იგი? და თესლთათჳს და კაცისათჳს ერთბამად.
და	მცხ.იობ	რომელმან იცნის საქმენი მათნი და გარდააქციოს ღამე, და დაამდაბლნეს.
და	მცხ.იობ	და პატიოსანთა, არცა იცის პატივის-პყრობაჲ დიდთაჲ და თუალთ-ღებაჲ პირთა მათთაჲ.
და	მცხ.იობ	არა რაჲ უცოდავს, არცა უღმრთოობაჲ რაჲ უქმნიეს, არცა გზასა ზიარებულ არს მოქმედთა თანა უსჯულოებისათა და მისრულ უღმრთოთა თანა?
და	მცხ.იობ	ყურად-იღე, იობ, და ისმინე ჩემი. დადუმენ და მე ვიტყოდე:
და	მცხ.იობ	ილოცოს უფლისა მიმართ, და შეისმინოს მისი, და შევიდეს იგი მხიარულითა პირითა აღსაარებით, და მიაგოს კაცთა სიმართლე.
და	მცხ.იობ	და განაახლნეს ჴორცნი მისნი, ვითარცა საგოზლითა კედელი, და ძუალნი მისნი აღავსნეს ტჳნითა. და მოაჩჩუნეს სხეულნი მისნი, ვითარცა ყრმისა ჩჩჳლისანი, და კუალად მოაგოს იგი განმამაკაცებული კაცთა შორის.
და	მცხ.იობ	უკუეთუ ცნას გულითა თჳსითა მოქცევად უფლისა, და უთხრას კაცსა ბრალი თჳსი, და გონებაჲ თჳსი აჩუენოს და თავს-იდვას, რათა არა შევარდეს იგი სიკუდილსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მღდელნი იგი დგეს ზედა საცოსა მათსა და ლევიტელნი საგალობლითა უფლისათა დავითის მეფისა აღსარებად წინაშე უფლისა, რამეთუ საუკუნე არს წყალობაჲ მისი გალობითა დავითისითა ჴელითა მათითა. და მღდელნი იგი სცემდეს ნესტუსა წინაშე მათსა და ყოველი ისრაჱლი დგა.
და	მცხ.ნეშტ2	და განწმიდა სოლომონ საშუალი იგი ეზო სახლისა უფლისა, რამეთუ მუნ შესწირა ყოვლად დასაწუელები იგი და ცმელი იგი ცხორებისა, რამეთუ საკურთხეველი იგი რვალისა, რომელი ქმნა სოლომონ, ვერ კმა იყო დატევნად ყოვლად დასაწველთა მათ და მანნასა და ცმელსა.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ უფალი იყოს ყოველთა გზათა შენთა და დაამტკიცნეს ფერჴნი შენნი, რათა არა შეიძრა.
და	მცხ.იგავ	ნუ მოჰმედგრდები, დაიცვენ ზრახვანი ჩემნი და მცნებანი,
და	მცხ.ნეშტ2	და უკუეთუ შეიკდიმის ერმან ჩემმან, რომელთა ზედა წოდებულ არს სახელი ჩემი და ილოცვიდეს და ეძიებდენ პირსა ჩემსა, და მოიქცენ გზათა მათთაგან ბოროტთა, მაშინ მე ვისმინო მათი ზეცით და მლხინებელ-ვყო ცოდვათა მათთა და განვკურნო ქუეყანა მათი.
და	მცხ.ნეშტ2	და უკუეთუ გარემიიქცეთ თქუენ და დაუტევნეთ ბრძანებანი ჩემნი და მცნებანი ჩემნი, რომელნი მიგცნე წინაშე თქუენსა, და მიხჳდეთ და ჰმსახურებდეთ ღმერთთა უცხოთა და თაყუანი-სცემდეთ მათ.
და	მცხ.იობ	სულთქმით ვალ მე თჳნიერ ჭირისა. და ვდგა მე კრებულსა შორის და ვღაღადებ.
და	მცხ.იობ	უკუეთუმცა ვითარ ძალ-მედვა თავსა ჩემსა ჴელისა შეყოფა, გინათუმცა ვის ვევედრე სხუასა და მიყო ესე,
და	მცხ.ნეშტ2	და ძენი ისრაჱლისანი არა ყუნა სოლომონ მონა მეფობისა მისისა და ესენი იყუნეს კაცნი მბრძოლნი და მთავარნი ეტლებისანი და მჴედართანი.
და	მცხ.მეფ1	და უჴმო იონათან ყრმასა მას და ჰრქუა: მიისწრაფე ადრერე და ნუ დაიყოვნი! და აკრიბნა ყრმამან ისარნი იგი და მოართუნა უფალსა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ლევიტელთასა: იოზაბათ, სამუთ, კოვლია (ესე აკოელიტას) და აფეთის და იუდას და ელიეზერ.
და	მცხ.მეფ1	და საგურკველნი იგი ოქროსანი, რომელ ქმნეს უცხოთესლთა ლხინებისა მათისათჳს უფლისა: ერთი აზოტელთა, ერთი გაზელთა, ერთი ასკალონელთა, ერთი აკკარონელთა და ერთი გეთეელთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და არა ცვალეს მცნება მეფისა მღდელთათჳს და ლევიტელთა ყოველსავე სიტყუასა და სასჯელთა.
და	მცხ.ნეშტ1	ასაფ, წინამძღუარი, შემდგომი მისა ზაქარია, და იეიელ, და სემარიმოთ, და აიელ, მატათია, და ელიაბ, და ბანეა, და აბდედომ და იესიელ ქნარითა, ებნითა და სტჳრითა, და ასაფ წინწილითა ჴმითა,
და	მცხ.ნეშტ1	და იყუნეს ძენი ენომისნი: სამა და იადაე. და ძენი სამაასნი: ნადაბ და აბისურ.
და	მცხ.მსაჯ	და განვიდეს ველად და მოსთულეს ვენაჴები მათი, და დაწნიხეს და ერისკრებაჲ ყუეს. და შევიდეს ტაძრად ღმრთისა, და ჭამდეს და სუმიდეს და სწყევდეს აბიმელექს.
და	მცხ.მეფ4	და იაელთა ქმნეს აბელაზერი და ნებასი და თართაკი და სიფარუიმი, სადა-იგი დასწვიდეს ძეთა თჳსთა ცეცხლითა, ადრამელექსა და ამელექსა, ღმერთთა სეფრუიმისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და კუალად მისცა ათასდაასი იგი ვეცხლი დედასა თჳსსა. და თქუა დედამან მისმან: განწმედით განწმიდე ვეცხლი იგი უფლისათჳს ჴელთაგან ჩემთა თჳსაგან საქმედ გამოქანდაკებული და გამოდნობილი, და აწ მიგცე შენ იგი დედასა თჳსსა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღვიდეს მისა მთავარნი იგი უცხოთესლთანი და ჰრქუეს ცოლსა მას სამსონისსა: შეაცთუნე იგი და იხილე, თუ რაჲსაგან არს ძალი იგი მისი დიდი, რათა შეუძლოთ ჩუენ შეპყრობაჲ იგი მისი, და შევკრათ და დავამდაბლოთ იგი და ჩვენ მიგცეთ შენ კაცად-კაცადმან ათას-ათასი ვეცხლი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა მახლობელ მისა. და იყო, ვითარცა ა-ოდენ-დგა იგი, მიყო აოდ ჴელი მარცხენე მისი, და აღმოიჴადა მახჳლი იგი ორპირი ბარკლისაგან მარჯუენისა მისისა, და სცა მუცელსა ეგლომისსა.
და	მცხ.ნეშტ2	იყავნ უფალი ღმერთი შენი კურთხეულ, რომელმან ინება შენდა დაჯდომად შენდა საყდარსა მისსა მეფედ ერისა შენისა უფლისა მიერ ღმრთისა შენისა ისრაჱლსა ზედა, რამეთუ უყუარდა უფალსა ღმერთსა შენსა ისრაჱლი დამტკიცებად იგინი უკუნისამდე და მიგცა შენ მათ ზედა მეფედ საქმედ განკითხვისა და სიმართლისა
და	მცხ.იოან	მან მიუგო და ჰრქუა მათ: კაცმან რომელსა ჰრქჳან იესუ, თიჴაჲ შექმნა და მცხო თვალთა ჩემთა და მრქუა მე: წარვედ საბანელსა მას სილოამისასა და დაიბანე. მივედ და დავიბანე და აღვიხილენ.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ ვჰგონებ, ვითარმედ ღმერთმან ჩუენ მოციქულნი უკანაჲსკნელად გამოგუაჩინნა ვითარცა სასიკუდინენი, რამეთუ სახილველ ვიქმნენით სოფლისა და ანგელოზთა და კაცთა.
და	მცხ.იობ	და სიღრმენი მდინარეთანი გამოაჩინნა და გამოაცხადა ძალი თჳსი ნათლად.
და	მცხ.იობ	წესი დაუდვა ბნელსა და ყოველი დასასრული მან გამოიკითხოს, ლოდი ბნელისაჲ და აჩრდილი სიკუდილისაჲ.
და	მცხ.იობ	აღიღოს იგი სიცხემან და წარიღოს.
და	მცხ.იობ	და იქმნა სახლი მისი ვითარცა მღილი და ვითარცა დედაზარდლი. მდიდარმან დაიძინა და არღარა შესძინოს, თუალნი მისნი აღიხილნა და არღარა არს,
და	მცხ.ნეშტ2	და მათ მოაქუნდა კაცად-კაცადსა ძღუენი თჳსი: ჭურჭელი ოქროსა და ვეცხლისა, და სამოსელი, შტახსი, და სულნელი საკუმეველი, ცხენები, და ჯორები წელიწადითი და წელიწადად.
და	მცხ.იობ	მერმე შესძინა იობ იგავით და თქუა:
და	მცხ.იობ	კუალად მომექცევიან მე სალმობანი ჩემნი: წარჴდა სასოებაჲ ჩემი, ვითარცა ქარი და ვითარცა ღრუბელი, ცხორებაჲ ჩემი.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ მიავლინეს და მოიყვანეს იგი, და მოვიდა იორობომ და ყოველი კრებული ისრაჱლისა მეფისა რობოამისა და ეტყოდეს:
და	მცხ.იობ	აღახუნა კაბარჭთა მისთა და განმაბოროტა მე, და აღჳრნი ამასხნა პირსა ჩემსა.
და	მცხ.იობ	ნაკლულევანებასა და სიყმილსა შინა იყვნეს, რომელნი ივლტოდეს ურწყულსა გუშინ იწროებისაგან და უბადრუკებისა,
და	მცხ.იობ	რავდენი ქმნა ქუეყანასა ზედა ქართა სასწორი და წყალთა საწყევო,
და	მცხ.იობ	და მან თავადმან იცის ადგილი მისი, რამეთუ იგი ყოველსავე, რაჲ არს ცასა ქუეშე, ხედავს და იცის ყოველივე,
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ არა ისმინა მათი მეფემან და მიუგო ერმან მეფესა და ჰრქუა: არა არს ნაწილი ჩუენი დავითის თანა და არცა სამკჳდრებელი ძისა თანა იესესთა, წარვედ საყოფელად შენდა, ისრაჱლ, აწ, იხილე სახლი შენი, დავით, და წარვიდა ყოველი ისრაჱლი სამკჳდრებელსა მათსა,
და	მცხ.ნეშტ2	და წარავლინნა რობოამ მეფემან ადონირამ, რომელი იყო ხარკსა ზედა, და ქვა დაკრიბეს მას ძეთა ისრაჱლისათა და მოკუდა და რობოამ მეფე მიიქცა და აღდგა ეტლთა თჳსთა და ივლტოდა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.იგავ	შვილო, უკუეთუ შეიწყნარნე სულისა ჩემისა თქუმულნი მცნებანი და დაიფარნე შენ თანა,
და	მცხ.ნეშტ2	და აღაშენა ბეთლემი, და ეტანი, და თეკუა,
და	მცხ.იგავ	რაჟამს მოიწიოს თქუენ ზედა ჭირი მომსრველი და ოდეს იგლოვდეს თქუენ ზედა მეყსეულად შფოთი, ხოლო დაქცევაჲ მსგავსად ნიავქარისა მოვიდეს, ანუ რაჟამს მოგიჴდეს თქუენ ჭირი და გარემოდგმაჲ.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ ფერჴნი მათნი ბოროტისა მიმართ რბიან და მოსწრაფე არიან დათხევად სისხლისა,
და	მცხ.იგავ	და დასაბამი სიბრძნისა არს შიში უფლისა. გულისჴმა კეთილ ყოველთა, რომელთა ყონ იგი, ხოლო კუალად მსახურებაჲ ღმრთისამიმართი, დასაბამ ცნობისა - სიბრძნე და სწავლულებაჲ უღმრთოთა შეურაცხ-ყვიან.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეიყუარა რობოამ მაქა, ასული აბესალომისი, უფროს ყოველთა ცოლთა მისთა და ხარჭთა მისთა, რამეთუ ცოლნი ესხნეს ათურამეტ და ხარჭნი სამეოც. და ესხნეს ძენი ოცდარვა და ასულები სამეოც.
და	მცხ.იგავ	შეწყნარებად ქცევითა სიტყუათა, ცნობად სიმართლისა ჭეშმარიტებით და სასჯელისა წარმართებად,
და	მცხ.იგავ	და კუალნი მისნი არა მტკიცე არიან, რამეთუ გზასა ცხორებისასა იგი არა მივიდეს; ცთომილ არიან ალაგნი მისნი და არა საცნაურ.
და	მცხ.ნეშტ2	ათას ორასითა ეტლითა და სამეოც ათასითა მჴედრითა. და არა იყო რიცხჳ სიმრავლისა მკჳრცხლისა, რომელი აღმოვიდოდა მის თანა ეგჳპტით და ლივიბიათ ტროგლოდჳტელნი და ეთიოპელნი.
და	მცხ.იგავ	რათა დაიცვა გონიერებაჲ კეთილი. და მეცნიერებასა ბაგეთა ჩემთასა გამცნებ შენ. ნუ ხედავ დედაკაცსა ბოროტსა,
და	მცხ.იგავ	შვილო, სიბრძნესა ჩემსა ერჩდი და სიტყუათა ჩემთა მოეც გონებაჲ შენი,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ არა დაიძინიან, ვიდრე არა ბოროტი ქმნიან. მიღებულ არს ძილი მათგან და არა დაიძინიან,
და	მცხ.იგავ	რომელსა ადგილსა განეწყვებოდიან, ნუ მიხუალ მუნ. მიაქციენ მისგან ფერჴნი შენნი და დაუტევე იგი,
და	მცხ.იგავ	გარემოიზღუდე იგი და აღგამაღლოს შენ; პატივ-ეც, რათა შეგიტკბოს შენ,
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოვლად დასაწველნი შესაწირავნი განთიად და მწუხრი და საკუმეველი აღმზადებული, და დაგება პურთა შესაწირავთა და საკურთხეველსა ზედა წმიდასა და სასანთლენი ოქროსანი და სანთელნი აღნთებულნი აღნთებად მწუხრნი, რამეთუ ვიმარხევთ ჩუენ საცოსა უფლისა ღმრთისა მამათა ჩუენთასა და თქუენ დაუტევეთ იგი
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიქცა იუდა და იხილა და, აჰა, ესერა, ბრძოლად მათა მოვიდოდა ისრაჱლი წინა უკან და უკანა წარ. და ღაღად-ყო იუდამ უფლისა მიმართ. და მღდელნი იგი სცემდეს საყჳრსა.
და	მცხ.იობ	მიუგო ელიუს ბარაქეელისამან ბუზელმან და ჰრქუა: უჭაბუკეს ვარ მე თქუენსა ჟამითა, ხოლო თქუენ მოხუცებულნი ხართ. ამისთჳს დავდუმენ და მეშინოდა თხრობად თქუენდა სწავლულებისა ჩემისა.
და	მცხ.იობ	და სამთა მათცა ზედა მეგობართა მისთა განრისხნა ფრიად, რამეთუ ვერ უძლეს სიტყჳს-მიგებად იობისა და შეჰრაცხეს იგი, ვითარცა უღვთოჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	და სდევდა აბია შემდგომად იორობოამისა და დაიპყრნა მისგან ქალაქნი, ბეთელი და დაბნები მისი და ეფრონი და ასულები მისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვერ შეუძლო იერობოამ ყოველთა დღეთა აბიასთა და დასცა იგი უფალმან და მოკუდა.
და	მცხ.იობ	მჴართა ჩემთა ზედა დავიდევ, ვითარცა გჳრგჳნი და აღმოვიკითხე.
და	მცხ.მეფ3	და იგი წარვიდა დღისა ერთისა სავალსა უდაბნოდ, მივიდა და დაჯდა ბელეკუნსა ერთსა ქუეშე და ითხოვა სიკუდილი თავისა თჳსისა და თქუა: კმა არს აწ, უფალო, მიიღე სული ჩემი ჩემგან, რამეთუ არა უმჯობეს ვარ მამათა ჩემთა.
და	მცხ.მეფ3	და ოთხნი ურმისთვალნი ქუეშე სამყაროთა მათ და ჴელნი მისნი ურმისთვალთა მათ მიმართ და მექონოთთა და სიმაღლე ურმისთვალთა მათ წყრთა და კერძო.
და	მცხ.მეფ3	და სახლსა მას საყოფელსა თჳსსა ქმნა ეზო ერთი კამარედი მსგავსად მისივე ქმნულებისა და ტაძარი იგი ასულისა ფარაოსისა, რომელ მოიყვანა სოლომონ ცოლად თჳსა, მსგავსად მათვე კამარათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყუნენ დღენი ისრაჱლისანი მრავალ ღმრთისა მიერ ჭეშმარიტისა და არა მღდელისა ჩუენებითა და არცა შჯულითა.
და	მცხ.იობ	რამეთუ არა ამათ ზედა არს, ანუ თუ სცთა სადა იდუმალ გული ჩემი, ანუ თუ ჴელი ჩემი დავიდევ პირსა ჩემსა და ვაკოცე?
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრბეს იერუსალჱმად თუესა მესამესა მეთხუთმეტესა წელსა მეფობისა ასასასა.
და	მცხ.ნეშტ2	შეწირა უფლისა მას დღესა შინა ნატყუენავისა მისგან, რომელი მოიღო, ზუარაკი შჳდასი და ცხოვარი შჳდი ათასი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიღო ასა ოქრო და ვეცხლი საუნჯეთაგან სახლისა უფლისათა და სახლისა სამეფოსა და მიუძღუანა ძესა ადერისასა, მეფესა ასურეთისასა, რომელი იყო დამასკესა, და ჰრქუა:
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა აქაბ, მეფემან ისრაჱლისამან, იოსაფატს, მეფესა იუდასასა: უკუეთუ მოხჳდე ჩემ თანა რემონად გალაადისა? და ჰრქუა მას იოსაფატ: ვითარცა შენ, ეგრეცა მე და ვითარცა ერი შენი, ეგრეცა ერი ჩემი შთავიდეთ შენ თანა ბრძოლად.
და	მცხ.ნეშტ2	და ბენიამენისგანნი ძლიერნი ძალითა ელიადა და მის თანა მოისარნი და ლახვაროსანნი ორასი ათასნი.
და	მცხ.ნეშტ2	ამისა შემდგომად ამასია, ძე ზაქარიასი, რომელი გულსმოდგინე იყო უფლისაჲ, და მის თანა ორასი ათასნი ძლიერნი ძალითა;
და	მცხ.ნეშტ2	და მრავალ იყუნეს საქმენი მისნი ქუეყანასა იუდასსა, კაცნი ძლიერნი და მბრძოლნი დაადგინნა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვიდოდა იოსაფატ და განდიდნებოდა სიმაღლედ, და აშენა საყოფლები იუდას შორის და ქალაქნი ძლიერნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და უცხოთესლნი მოართმიდეს იოსაფატს ძღუენსა და ვერცხლსა ნიჭსა; და არაბიელნი მოგურიდეს ვერძსა ცხოვართასა შჳდ ათას შჳდასთა და ვაცსა შჳდ ათას შჳდასთა.
და	მცხ.ნეშტ2	ანუ არა ეთიოპელნი და ლჳბელნი იყუნეს ერითა მრავალ და მოსავ მჴედრობასა დიდძალსა ფრიად? და რამეთუ ესევდ შენ უფალსა ღმერთსა შენსა, და მოგცნა იგინი ჴელთა შენთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო განკჳრვება უფლისაჲ ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა, რომელნი იყუნეს გარემო იუდასა, და არა ჰბრძოდეს იოსაფატს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ასწავებდეს იუდასა და მათ თანა წიგნი სჯულისა მის უფლისაჲ და განვლეს ქალაქები იუდასი და ასწავებდეს ერსა მას.
და	მცხ.ნეშტ2	და მათ თანა ლევიტელნი: სამეა, და სათანას, და ზაბდია, და ასიელ, და სემირამოთ, და იონათან, და აბდონია, და ტობადონია, და ლევიტელნი მათ თანა: ელისამა და იორამ მღდელნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მესამესა წელსა მეფობისა მისისასა წარავლინნა მთავარნი მისნი და ძენი ძლიერებისანი: აბდია, და ზაქარია, და ნათანაელ, მიქეა სწავლად ქალაქთა იუდასთა,
და	მცხ.ნეშტ2	და წარუმართა უფალმან მეფობა ჴელითა მისითა და მოართვა ყოველმან იუდამან ძღუენი იოსაფატს და იყო სიმდიდრე მისი და დიდებაჲ ფრიად.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო უფალი იოსაფატისა თანა, რამეთუ ვიდოდა იგი გზათა მამისა თჳსისათა პირველთა და არა ეძიებდა კერპთა.
და	მცხ.ტობ	ტობი გზათა ჭეშმარიტებისათა, ვიდოდა და სიმართლისათა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა, და მოწყალებანი და ქველის-საქმენი მრავალნი ქმნა ძმათა მიმართ მისთა და ნათესავთა მისთა, რომელნი თანა იყვნეს სოფლად, ასურასტანელთა ნინევედ.
და	მცხ.ტობ	და ოდეს იქმნა მამაკაც, მოიყვანა ანნა ცოლად ნათესავისაგან მამისა მისისა და ესვა მისგან ტობია.
და	მცხ.ტობ	და სიყრმითვე ასწავლიდა შიშთა ღმრთისათა და ყოველთა ცოდვათა განშორებასა.
და	მცხ.ტობ	და რაჟამს წარიტყუენნეს ნინევად, ყოველნი ძმანი და ნათესავისაგანნი ჭამდეს პურსა წარმართთასა.
და	მცხ.ტობ	და მიეცა მას ჴელმწიფება, სადაცა ენება წარსლვა, და თავისუფლება, რაჲთა ენება ქმნად.
და	მცხ.ტობ	და მივიდის ყოველთა ტყვეთა თანა და ნუგეშინის-ცემდის.
და	მცხ.ტობ	და ხოლო ტობი მარტო მივიდის მრავალგზის იერუსალჱმდ დღესასწაულთა, ვითარცა წერილ არს ყოვლისათჳს ისრაჱლისა ბრძანებითა საუკუნეთა, პირველთა ნაყოფთასა და ათეულთა ნაყოფისათა, და პირველ ნარისუავი ცხოვართა მიიღის და მისცის იგი მღდელთა, ძეთა აჰრონისთა, საკურთხეველსა და ყოველთა ნაყოფთა ათეულსა მისცემდის ძეთა ლევისთა, რომელნი ჰმსახურებდეს იერუსალჱმს,
და	მცხ.ტობ	როგუელისა ქალაქთა ხუარკეთისათა პატივ-სცეს და მოსცეს ათი ტალანტი ვეცხლი.
და	მცხ.ტობ	და მუნ კრებულთა შორის გაბაელ იხილა დავრდომილი და ვედრი დადვა ვეცხლისა მის თანა და მოუღო ჴელით-წერილი.
და	მცხ.ტობ	და ოდეს მოკუდა სალმანასარ, მეფობდა სენაქერიმ, ძე მისი, მის წილ და გზანი მისნი შფოთ იყვნეს და ვერღარა იკადრებდა მისლვად ხუჟიკეთა.
და	მცხ.ტობ	პურსა მისსა ცემდის მშიერთა და სამოსელსა შიშველთა, უკუეთუ სადა ვინ იხილის ნათესავისა ჩუენისაგანი მომკუდარი და განგდებული უკანა კერძო ზღუდესა ნინევისასა, დაჰფლევდის მათ, და რაოდენთა მოსწყუედდა სენიქერიმ მეფე.
და	მცხ.ტობ	მო-რა-ვიდა სენაქერიმ სივლტოლით ჰურიასტანით, დაჰფლევდის მათ პარვით, რამეთუ მრავალნი მოსრნა გულისწყრომით და ეძიებდა მეფე გვამებსა მათსა და არა იპოვა.
და	მცხ.ტობ	მი-ვინმე-ვიდა ნინეველი და უთხრა მისათჳს მეფესა, ვითარმედ იგი დაჰფლევდა მკუდრებსა მას და დაემალა, რამეთუ აგრძნა, ვითარმედ ეძიებს მას მოკლვად, შეეშინა და ივლტოდა და აღჭრეს ყოველი ნაყოფი მისი.
და	მცხ.ტობ	და არა რა დაშთა მის თანა თჳნიერ ხოლო ანნასა, ცოლისა მისისასა, და ტობიასა, ძისა მისისასა.
და	მცხ.ტობ	და არღარა წარსულ იყვნეს ერგასისნი დღენი და მოკლეს იგი ორთა ძეთა მისთა და წარივლტოდეს იგინი და წარვიდეს მთათა არარატით კერძო და მეფობდა ასარდან, ძე მისი, მის წილ. და დაადგინა მან აქაიაქაროს, ძე ანაელისი, ძმისწული თჳსი, ყოველთა ზედა რჩეულთა სამეუფოსა მისისათა და ყოველთა ზედა განსაგებელთა მისთა და ევედრა აქიაქაროს მისთჳს მეფესა.
და	მცხ.ტობ	და მოვიდა ნინევად, რამეთუ იქიაქაროს იყო ღჳნისმნე და ბეჭედსა ზედა გამგებელ და სიტყჳსმყოფელ, სამწიგნობრესა მწერალ; და დაადგინა იგი საკერდონსორ შემდგომად თჳსა, ხოლო იყო იგი ძმისწული მისი. და ოდეს მოვიდა სახიდ მისად და მისცეს მას ანნა, ცოლი მისი, და ტობია, ძე მისი.
და	მცხ.ტობ	და მისცა მას მაღალმან მადლი და ხატოვნება წინაშე სალმანასარ მეფისა და იყო მისა ვაჭარი.
და	მცხ.ტობ	და იყო ერგასისთა მათ დღესასწაული, რომელ არს წმიდა შჳდთა მათ შაბათთა, დაუმზადეს მათ პური, და დაჯდა ჭამად და სუმად.
და	მცხ.ტობ	იხილნა რა სანოვაგენი მრავალნი, ჰრქუა ძესა თჳსა წარვედ და მომგუარე, ვინა ჰპოო ძმათა ჩუენთაგანი ნაკლულევანი, რომელსა ეჴსენოს უფალი, და არქუ: აჰა, ესერა, გელი შენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა: მიერ დღითგან, ვინათგან აღმოვიყუანე ერი ჩემი ქუეყანით ეგჳპტით, არა გამოვირჩიე ქალაქთა შინა ყოველთა შორის ტომთა ისრაჱლისათა შენებად სახლისა, რათამცა სახელი ჩემი მუნ და არა გამოვირჩიე კაცი მთავარად ყოფად ერისა ჩემისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ტობ	ხოლო იგი ვიდრე პურის-ჭამამდე აღდგა და აღიღო იგი და შეიღო სახლად ვიდრე მზისა დასლვამდე.
და	მცხ.ტობ	ოდეს დაჴდა მზე, წარვიდა და დაფლა იგი.
და	მცხ.ტობ	ხოლო ტობი იყო მოშიშ უფრო სრულიად ღმრთისა ვიდრეღა მეფეთასა, და იპარვიდა გუამთა მკუდართასა შუაღამ და დაჰფლვიდა.
და	მცხ.ტობ	დღესა მას მოვიდა მაშურალი და დაწვა შეგინებული კედელთა თანა ეზოსათა და პირსა არარა ებურა.
და	მცხ.ტობ	ვინათგან მარადის მოშიშ იყო ღმრთისა და აღასრულებდის მცნებათა მისთა და ითმენდის ყოველთა განსაცდელთა.
და	მცხ.ტობ	იდგა შიშსა ზედა ღმრთისასა და არა დრტჳნვიდის და მადლობდა ღმერთსა ყოველთა დღეთა ცხორებისა თჳსისათა.
და	მცხ.ტობ	სადა არიან სასოებანი შენნი, რომელ ქველის-მოქმედებდ და მოწყალებითა დაჰფლვიდი მკუდართა?
და	მცხ.ტობ	ხოლო ტობი მიუგებდა მათ და ეტყოდა: ნუ ეგრე ზრახავთ.
და	მცხ.ტობ	ხოლო ცოლი მისი ანნა ნადობდა სადედოსა და მიუძღვანებდა უფალთა მათთა,
და	მცხ.ტობ	და მოიღებდა სასყიდელსა. და მეშჳდესა თთვისა მის იგრიკასასა მოჰკუეთნა ქსელნი და მიუძღვნა იგინი უფალთა მისთა. მოსცეს მას სასყიდელი და დაურთეს მას ზედა თიკანი.
და	მცხ.ტობ	ხოლო მან თქუა: ნიჭად მომცეს ეგე სასყიდელსა ზედა. და არა ჰრწმენა მისი, ეტყოდა, რათამცა მისცა უფალთა მისთა და რისხევდა მას. ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მას: სადა არიან მოწყალებანი შენნი და სიმართლენი შენნი? აჰა, ესერა, განცხადნა ყოველი შენ ზედა!
და	მცხ.ტობ	და შეწუხდა და ტიროდა და ილოცევდა ურვით,
და	მცხ.ტობ	და იტყოდა: მართალ ხარ შენ, უფალო, და ყოველნი საქმენი შენნი და ყოველნი გზანი შენნი მოწყალება არიან და ჭეშმარიტება, და სასჯელსა სიმართლისასა და ჭეშმარიტებისასა სჯი უკუნისამდე.
და	მცხ.ტობ	მომიჴსენე მე და მოიხილე ჩემ ზედა და ნუ შურს ეძიებ ცოდვათა ჩემთასა და უმეცრებასა მამათა ჩემთასა, რომელთა შეგცოდეს შენ წინაშე,
და	მცხ.ტობ	ხოლო აწ სათნოებისაებრ ნებისა შენისა ყავ წინაშე შენსა ჩემ თანა და ბრძანე მიღება სულისა ჩემისა, რათა განვეტეო და ვიქმნე მე მიწა, რამეთუ უმჯობეს არს ჩემდა სიკუდილი ვიდრე ცხორებასა, რამეთუ ყუედრება ნაცილი მესმა და მწუხარებაჲ დიდი არს ჩემ თანა. ბრძანე განტევება ჩემი ურვილებისა ამისგან აწვე საუკუნესა მას ადგილსა და ნუ გარემიიქცევ, უფალო, პირსა შენსა ჩემგან.
და	მცხ.მეფ4	უკმოექცა მათ და დასწყევნა იგინი სახელითა უფლისათა და თქუა: შვილნო ცოდვისანო და ცალიერებისანო! და გამოჴდეს ორნი დათუნი მაღნარით და განბძარნეს მათგანნი ორმეოცდაორი ყრმა.
და	მცხ.ტობ	ესე ვითარცა ესმა, შეწუხნა ფრიად ვიდრე მოშთობადმდე თავისაცა და თქუა: მარტო ვარ მე მამისა ჩემისა, უკუეთუ ვყო ესე, საყუედრებელ არს მისა და სიბერე მისი შთავჴადო სალმობით ჯოჯოხეთად.
და	მცხ.ეზრ3	ელიეზერ ფინეზეანი, და იოსებეთოს, და ესოვან, და მეთურსა საბეან და სხუანი ლევიტელნი, რომელთა მივეცით სასწორით და რიცხჳთ.
და	მცხ.ტობ	ჭეშმარიტ არს, რომელიცა აღგიარებს შენ ცხორებასა შინა თჳსსა, რომელნიცა გამოიცადებიან, გჳრგჳნოსან იქმნებიან და პატიჟთა შინა მყოფნი გამოიჴსნებიან, უკუეთუ განისწავლებიან, მოწყალებანი შენნი მოევლინებიან.
და	მცხ.ტობ	ნუ მოხარულ იქმნები წარწყმედასა ზედა ჩუენსა, რომელმან ჰყვი შემდგომად ღელვისა მყუდროებაჲ და შემდგომად გოდებისა და ცრემლისა მოსცი შუება.
და	მცხ.ტობ	და მოივლინა რაფაელ ანგელოზი განკურნებად ორთავე: ტობის გარდაჴდად თეთრი თუალთაგან და სარა, ასული ჰრაგუჱლისი, მიცემად ტობიას, ძესა ტობისსა, ცოლად და შეკრვად ასმეოდესი, ბოროტი ეშმაკი, რათა ტობია იხუედროს დამკჳდრებად იგი. მას ჟამსა ოდენ მოიქცა ტობია და შევიდა სახიდ თჳსა და სარა, ასული რაგუჱლისი, გარდამოვიდა ქორთაგან თჳსთა.
და	მცხ.ტობ	და მოუწოდა მას და ჰრქუა: ყრმაო,
და	მცხ.ტობ	ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა ნუ ინებებ ცოდვად და გარდასლვად მცნებათა მისთა. სიმართლესა იქმოდე ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა და ნუ შეხვალ გზათა სიცრუისათა, რამეთუ იქმოდი რა შენ ჭეშმარიტებასა, წარმართებულ იყვნენ საქმენი შენნი.
და	მცხ.ტობ	ნაყოფისაგან შენისა ჰყოფდე ყოველსა საქმესა და ნუ ანგაჰრებნ თუალი შენი, ოდესცა ჰყოფდე მოწყალებათა, და ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა ყოვლისა დავრდომილისაგან და არა გარემიგექცეს შენ პირი ღმრთისა.
და	მცხ.ტობ	რამეთუ მოწყალებამან სიკუდილისაგან იჴსნის და არა უტევის შესლვად, ბნელსა.
და	მცხ.ტობ	ეკრძალე, შვილო ჩემო, ყოვლისაგან სიძვისა და ცოლისა შენისაგან კიდე ნურავინ იცი და ნუცა გამოიძიებ ესევითართა საქმეთა.
და	მცხ.ტობ	რამეთუ ამპარტავანებით არს წარწყმედა და შფოთი მრავალი და უჴმარებითა დაკლება და ნაკლულევანება დიდი, რამეთუ უჴმარება არს დედა სიყმილისა.
და	მცხ.ტობ	სასყიდელი ყოვლისა კაცისა, რომელი გიქმოდის შენ, ნუ დადგებინ შენ თანა, არამედ მიეც მას მეყსეულად, და ჰმონებდე თუ უფალსა, მოგეგოს შენ კეთილი. ეკრძალე, შვილო, ყოველთა შინა საქმეთა შენთა და იყავ წურთილ ყოველთა შინა სლვათა შენთა.
და	მცხ.ტობ	და რომელი შენ გძულს, სხვასა ნუ ვის უყოფ. ღჳნოსა მორვალობით ნუ სუამ და ნუ იქცევინ შენ მთრვალობით ყოველთა შინა გზათა შენთა.
და	მცხ.ტობ	პურისა შენისაგანი სცი მშიერსა და სამოსლისა შენისაგანი შიშუელსა. ყოვლისაგან ნამეტნავისა შენისა ჰყოფდი მოწყალებასა.
და	მცხ.ტობ	მიჰფინე პური შენი საფლავსა ზედა მართალთასა და ნუ სცემ ცოდვილთა.
და	მცხ.ტობ	ზრახებასა ყოველთაგან გონიერთა ეძიებდ და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ ყოველსა ზრახებასა საჴმარსა.
და	მცხ.ტობ	და ყოველსა ჟამსა აკურთხევდი უფალსა შენსა და მისგან ითხოვდი, რათა ყოველნი გზანი შენნი წარმართებულ იყუნენ და ყოველნი ალაგნი და ზრახვანი შენნი წარემართნენ.
და	მცხ.ტობ	ნუ გეშინინ, ყრმაო, რამეთუ დავგლახაკენით ფრიად და გაქუს შენ მრავალი რაჲმე. უკუეთუ გეშინოდის ღმრთისა და განეშორო ყოვლისაგან ცოდვისა და ჰყოფდე სათნოებასა წინაშე მისსა.
და	მცხ.ტობ	არამედ ვეცხლისა მისთჳს, რომელ სთქუ ვედრი გაბაელის თანა, ვითარ ჴელ-ვიწიფო მოღებად? რამეთუ მე არა ვიცი იგი, არცა მან მიცის მე. რა სასწაული მივსცე, რათა იცნას და რწმენეს ჩემი და მომცეს ვეცხლი იგი? და არცაღა გზა ხუჟიკეთისა ვიცი.
და	მცხ.ტობ	ჰრქუა: აწ, შვილო, იძიე, ვინ-ა კაცი სარწმუნო, რომელი მოვიდეს შენ თანა და მივსცეთ მას სასყიდელი იგი, ვიდრე ცოცხალღა ვარ.
და	მცხ.ტობ	და განვიდა ტობია ძიებად კაცისა, რათა წარვიდეს მის თანა ხუჟიკეთა მეცნიერი გზისა და ჰპოვა რაფაელ მდგომარე წინაშე მისა.
და	მცხ.ტობ	ჰრქუა მას ანგელოზმან: მე წარგიძღუე და მეცნიერ ვარ გზისაცა და ვიცნობ გაბაელს, ძმასა ჩუენსა.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა მას ტობია: მგებდ მე აქა, ჭაბუკო, ვაუწყო მამასა ჩემსა, რამეთუ მიჴმს მე, რათა მოხჳდე ჩემ. თანა და მიგცე სასყიდელი შენი. და თქუა: აჰა, გელი შენ, არამედ ნუ ჰყოვნი.
და	მცხ.ტობ	და შევიდა ტობია და უთხრა ტობის, მამასა თჳსსა, და ჰრქუა: აჰა, ესერა, ვპოვე კაცი ძმათა ჩუენთაგანი, რომელი წარმოვიდეს ჩემ თანა. და ჰრქუა. მას: მომიწოდე მე აქა, რათა უწყოდი, რომლისა ტომისა არს, უკუეთუ სარწმუნო არს, რათა წარმოვიდეს შენ თანა.
და	მცხ.ტობ	და განვიდა ტობია და მოუწოდა მას და მოვიდა მისა და მოიკითხა იგი. ტობი პირველად და თქუა ანგელოზმან: მშჳდობა შენდა!
და	მცხ.ტობ	და თქუა ტობი: რა მშჳდობა ჩემ ზედა? და მე კაცი მდაბალი ვარ. და უძლური თუალითა და ნათელსა ცისასა არა ვხედავ.
და	მცხ.ტობ	ჰრქუა მას ტობი: ტობიას, ძესა ჩემსა, ნებავს წარსლვა ხუჟიკეთა. ძალ-გიცა მისლვა მის თანა? და ოდეს მოიქცე, სასყიდელი მოგცე და მიგცე შენ სასყიდელი შენი.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა მას ანგელოზმან: ადვილ არს უფლისა მიერ განკურნება შენი.
და	მცხ.ტობ	და თქუა ანგელოზმან: ძალ-მიც, მრავალგზის ხუჟიკეთა სრულ ვარ, და გზანი მისნი ვიცნი და ყოველნი ველნი მისნი განმივლიან და ყოველთა მათთა მისთა მეცნიერ ვარ და შენდავე მივაქციო.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა მას ტობი: რომლისა ტომისა ხარ და რომელთა მამათა, ძმაო?
და	მცხ.ტობ	ხოლო მან ჰრქუა: რა გნებავს? ტომსა და მამულსა ეძიებ, ანუ სასყიდლით-მოდგინესა, რომელი წარვალს ძისა შენისა თანა? და ჰრქუა მას ტობი: ძმაო, ჭეშმარიტად მინებს ცნობად სახელი შენი, და რომლისა ნათესავისა ხარ შენ?
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა ტობი: ცოცხლებით მოხუედ და ცხორებული, ძმაო, და ნუ განმირისხდები, რამეთუ ნათესავთაგან დიდისა ხარ შენ და მინებს ცნობად ჭეშმარიტად მამული შენი და აჰა, ესერა, ძმა ჩემი ხარ შენ და ნათესავისა კეთილისა და სახიერისა, ვიცოდე.
და	მცხ.ტობ	და მითხარ მე: რა მიგცე შენ სასყიდელი დღისა, და საზრდელი შენი იყოს მსგავსად ძისა ჩემისა. და წარვედ ძისა ჩემისა თანა.
და	მცხ.ტობ	და მოუწოდა ტობი ძესა თჳსსა და ჰრქვა მას: შვილო, განვედ ძმისა შენისა თანა და მზა იყავ. ხოლო ღმერთმან, რომელი არს ცათა შინა, მიგიყვანენ თქუენ მშჳდობით და მოგაქციენ თქუენ ცოცხლებით და ანგელოზი მისი თანაგივიდოდენ თქუენ.
და	მცხ.ტობ	და მზა-ყვეს საგზალი და წარემართნეს განსლვად და ამბორს-უყო მამასა თჳსსა და დედასა თჳსსა და ჰრქუა მას ტობი: წარვედ ცოცხლებით. და ტიროდა დედა მისი და ჰრქუა ტობის: რასა წარავლინე ყრმა ესე? ანუ არა ეგე არს კუერთხი ჴელისა შენისა? და ესე განვალს და შემოვალს ჩუენ ზედა.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქვა მას ტობი: ნუ გეშინინ! ცოცხლებით მივიდეს და ცოცხლებით მოვიდეს ჩუენდა. ნუ გეშინინ, დაო!
და	მცხ.ტობ	და განვიდა ყრმა იგი და ანგელოზი იგი და წარერთნეს და ძაღლი იგი მათ თანა. და მოვიდეს იგი ვიდრე ტიგრისამდე მდინარესა და დაადგრეს განსუენებად მუნ.
და	მცხ.ტობ	და შთავიდა ყრმა იგი მდინარესა მას დაბანად პირისა და მოეხჳა თევზი ფერჴთა მისთა და ჴმა-ყო ყრმამან.
და	მცხ.ტობ	და შეეშინა ტობიას, ღაღად-ყო ჴმითა მაღლითა: შემთქრა!
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა მას ანგელოზმან: შებმა-უყავ და შეიპყარ ეგე. და შეიკრძალა თევზი იგი ყრმამან და აღმოიღო ჴმელად ქუეყანად.
და	მცხ.ტობ	ჰრქუა ანგელოზმან ყრმასა მას: განაპე ეგე და გამოიღე გული მაგისი და ნავღელი და ტყირპი და დადევ ეგე კრძალულად, რამეთუ საჴმარ არს ეგე წამლად.
და	მცხ.ტობ	და ყო ეგრე ყრმამან. ხოლო თევზი იგი შეწვეს და შეჭამეს და ნეშტი იგი დამარხეს საგზლად. და წარვიდეს ორნივე იგი და მოვიდეს ვიდრე ხუჟიკეთამდე.
და	მცხ.ტობ	და მიიწინეს ეკბატანად.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა ანგელოზმან ყრმასა მას ჰრაგუელისასა: ჯერ-არს ჩუენდა განსუენებაჲ დღესა, რამეთუ კაცი იგი ნათესავი შენი არს და ასული ერთი უვის მას, ხილვითა კეთილ ფრიად, სახელი მისი სარა, და მე ვაზრახო მათ, რათა მოგცენ იგი შენ ცოლად.
და	მცხ.ტობ	რამეთუ შენდა სამართალ არს მისი დამკჳდრებად და მოყვანებად იგი, რამეთუ შენდა მახლობელ არს იგი უმეტეს ყოველთა, და იგი მჴნე არს და გონიერი ფრიად და მამასა მისსა უყუარს იგი.
და	მცხ.ტობ	ჰრქუა ტობია ანგელოზსა მას: მასმიეს, ძმაო, მისთჳს, რამეთუ მიცემულ არს იგი ქმართა და მოსწყჳდნა იგინი სასძლოსა შინა მათსა ღამე, რა შევიდიან მისა, რამეთუ მესმა, იტყოდეს, ვინმე, ვითარმედ ეშმაკმან მოსრნის იგინი.
და	მცხ.ტობ	და აწ მეშინის მე ეშმაკისა მის, რამეთუ იპყრობნ იგი მას და მას არა ავნის, არამედ უკუეთუ ვისმე ჰნებავს მიახლებად მისა, მოკლის იგი. ნუუკუვ მო-ვე-კუდე და შთავჴადო სიბერე მამისა ჩემისა და დედისა ჩემისა სალმობით საფლავსა მათსა, რამეთუ იამავარი ვარი და ძე სხუა გინა ასული არა უვის მათ, რათა ოდეს მოსწყდენ, ვინ დაფლნეს იგინი?
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა მას ანგელოზმან: არა გაჴსოვსა მცნება მამისა შენისა, რამეთუ გრქვა შენ მოყვანება ცოლისა სახლისაგან მამათა შენთასა? და აწ ნუ გეშინინ, რამეთუ მე ვიცი, ვითარმედ მოგცეს შენ
და	მცხ.ტობ	და შემდგომად მათ დღეთა დადევ ცეცხლსა ზედა გული და ტყირპი თევზისა მის და უკმიე და განივლტეს ეშმაკი იგი.
და	მცხ.ტობ	და ვითარცა მოვიდეს იგინი ეკბატანად და მიიწივნეს ჰრაგუელისსა, პოვეს იგი მჯდომარე კართა წინაშე ეზოსათა, და მოიკითხეს იგი და მანცა მოიკითხნა იგინი და ჰრქუა მათ: ძმანო, მშჳდობით შემოხუედით სახლსა ძმისა თქუენისასა! და ვითარცა შევიდა სახიდ.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა: კურთხეულ იყავ შენ, შვილო კაცისა კეთილისა და სახიერისაო, ჵ დიდთა ბოროტულ, რამეთუ დაბრმა კაცი მართალი, რომელი იქმოდა მოწყალებასა. და შეიტკბო ძე ძმისა თჳსისა და ტიროდა ქედსა მისსა ზედა და ამბორს-უყოფდა მას.
და	მცხ.ტობ	და აღდგა რაგუელ და ამბორს-უყო მას, ტიროდა.
და	მცხ.ტობ	და ანეცა, ცოლი მისი, და სარა, ასული მისი, ტიროდეს და შეიწყნარნეს იგინი გულსმოდგინედ.
და	მცხ.ტობ	და შემდგომად ზრახვათასა რაგუელ უთხრა. დაკლეს ვერძი და იბანნეს და დასხდეს სერობად.
და	მცხ.ტობ	ვითარცა ესმა სიტყუანი ესე რაგუელს, შეშინდა ამისთჳს, რამეთუ შემთხუეოდა შჳდთა მათ ქმართა მისთა, რომელნი მის თანა შესულ იყუნენ, და ეშინოდა ამისიცა, რათა არა ეყოს მასცა. ამა ეჭჳსათჳს არარა სიტყუაჲ მიუგო.
და	მცხ.ტობ	მოუწოდა სარას, ასულსა თჳსსა, და ეპყრა ჴელი მისი და მისცა იგი ტობიას ცოლად და ჰრქუა: აჰა, სჯულისაებრ მოსესსა მიიყვანე ესე მამისა შენისა თანა. და აკურთხნა იგინი.
და	მცხ.ტობ	და მაშინ ჭამეს და სვეს და იხარებდეს წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა რაგუელ ანეს, ცოლსა თჳსსა: მზა-ყავ საუნჯე სხუაჲ და შეიყვანე ასული ჩუენი მუნ.
და	მცხ.ტობ	და მან ყო ეგრე და შეიყვანა იგი სასუენებელსა მას და შეიტკბო იგი, ტიროდა
და	მცხ.ტობ	და თქუა: ნუ გეშინინ, ასულო! ყავნ ღმერთმან ცათამან ამას ღამესა წყალობა და მოგხედენ შენ და მოგეცინ შენ სიხარული მწუხარებისა მის წილ შენისა პირველისა.
და	მცხ.ტობ	და რათა მოიქცეს, იბანოს და ჭამოს პური მწუხარებითა.
და	მცხ.ტობ	და მოძმენი მისნი ეკიცხოდეს მას და იტყოდეს: არღარა ეშინის ამას მოკლვისა, ამა საქმისათჳს ივლტოდა და კუალად მკუდართავე დაჰფლავს.
და	მცხ.ტობ	და მოეჴსენა წინაწარმეტყუელება იგი ამოსისი, ვითარცა თქუა, ვითარმედ: გარდაიქცეს დღესასწაულნი თქუენნი გლოვად და ყოველნი სიხარულნი თქუენნი გოდებად; ხოლო მოეჴსენა ესე რა, ტიროდა ფრიად.
და	მცხ.ტობ	და იტყოდა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო ჩემო, კურთხეულ არს სახელი წმიდაჲ შენი და პატიოსანი უკუნისამდე. გაკურთხევდედ შენ ყოველნი საქმენი უკუნისამდე.
და	მცხ.ტობ	და აწ, უფალო, სრულითა გულითა ჩემითა გევედრები შენ.
და	მცხ.ტობ	და არა შევაგინე სახელი ჩემი, არცა სახელი მამისა ჩემისა.
და	მცხ.ტობ	და შეისმეს ლოცვანი ორთანივე წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ტობ	მო-რა-ვკუდე, დამფალ მე და ნუ უგულებელს-ყოფ დედასა შენსა, არამედ პატიოსნად იპყარ იგი ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა. და ჰყოფდი სათნოებასა მისსა და ნუ შეაწუხებ მას.
და	მცხ.ტობ	და ოდეს მოკუდეს, დაფალ იგიცა ჩემ თანა საფლავსა ერთსა და უფალი ღმერთი ჩუენი გეჴსენენ.
და	მცხ.ტობ	გამოიძიე იგი, რა მიხჳდე, და მოუღე მისგან ათი იგი ტალანტი ვეცხლი და უკუნეც ჴელით-წერილი მისი.
და	მცხ.ტობ	მიუგო ტობია და ჰრქუა მას: მამაო, ყოველსა რომელსა მამცნებ მე, ყოფით ვყო.
და	მცხ.ტობ	და მისცა ჴელით-წერილი იგი კაცისა მის, რომლისა თანა იყო ვედრი. იგი.
და	მცხ.ტობ	და ნურა ზრუნვა-გიცნ ეშმაკისა მისთჳს.
და	მცხ.ტობ	რაჟამს მოიყვანო იგი და შეხჳდე მისა საძლოსა, სამ დღე შორს იყავ მისგან, ნურარასა ჰყოფთ ლოცვისაგან კიდე ორნივე.
და	მცხ.ტობ	და მეორესა ღამესა წმიდათა მამამთავართა ეზიარებით.
და	მცხ.ტობ	და ანე ჰრქუა მათ: იცით ტობი, ძმა ჩუენი? ხოლო მათ თქუეს: ვიცით.
და	მცხ.ტობ	და იყო, ვითარცა დაასრულეს განცხრომა იგი სიხარულისა, აღდგეს დაწოლად და შეიყვანეს ტობია სასუენებელად.
და	მცხ.ტობ	და მოეჴსენა ტობიას სიტყუაჲ იგი რაფაელისი, და მოიღო გული იგი და ტყირპი თევზისა მისისა და დაასხა იგი ნაკუერცხალსა მას საკუმეველთასა და სულმან თევზისამან გამოაძო ეშმაკი იგი და განეშორა ქალისა მისგან. და ივლტოდა იგი ზენა კერძო ეგჳპტისა ადგილთა.
და	მცხ.ტობ	მას ჟამსა შინა ტობია ასწავლა ქალწულსა მას და ჰრქუა: სარა, აღდეგ და ვევედრნეთ ღმერთსა დღეს, ხვალე და ზეგე ამისთჳს, რომე სამთა ამათ ღამეთა ღმერთსა ვეზიარნეთ, და შემდგომად მესამისა ღამისა ვიქორწინნეთ ჩუენ.
და	მცხ.ტობ	და აღდგენ ერთბამად მჴურვალითა გულითა და ევედრებოდენ, რათა მიეცეს მათ სიცოცხლე.
და	მცხ.ტობ	და შენ შექმენ კაცი ადამ და მიეც მას შემწედ ცოლი, მსგავსი მისი, და ორთა მათგან იქმნა ნათესავი კაცთა და შენ სთქუ, ვითარმედ: არა კეთილ არს ყოფა კაცისა მარტოსა, არამედ უქმნეთ მაგას შემწე მსგავსი მისი.
დასა	მცხ.ტობ	და აწ, უფალო, შენ უწყი, რამეთუ არა სიძვით მოვიყვანებ დასა ამას ჩემსა, არამედ სამართალითა სჯულისათა, რათა შევწყალნეთ ჩუენ,
და	მცხ.ტობ	გუაკურთხენ, უფალო, მე და ესე, და რათა თანად დავბერდეთ ჩვენ ურთიერთას მშჳდობით და მომცენ ჩუენ შვილნი კურთხევად. და ზოგად, თქუეს ამენი და დაიძინეს ზოგად მას ღამესა.
და	მცხ.ტობ	და განუმზადეს საფლავი და მოიქცა რაგუელ და ჰრქუა ცოლსა თჳსსა ანეს:
და	მცხ.ტობ	მიავლინე ერთი მჴევალთაგანი სასვენებლად და იხილენ, უკუეთუ მშჳდობით არიან.
და	მცხ.ტობ	და მიავლინა ანე მჴევალი, და სანთელი აქუნდა ჴელსა მისსა და განაღო კარი სასვენებელისა და იხილა, რამეთუ ეძინა მათ ერთად მშჳდობით.
და	მცხ.ტობ	გამოვიდა და უთხრა, რამეთუ ცოცხალან. მიავლინა იგი ქმრისა თჳსისა და თქუა, ვითარმედ: მშჳდობით არიან.
და	მცხ.ტობ	და აკურთხეს ღმერთი და თქუეს: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო ცათა და ქუეყანისაო, ყოვლითა კურთხევითა სრულითა და წმიდითა. და გაკურთხევდენ შენ ყოველნი ანგელოზნი შენნი, და ყოველნი დაბადებულნი შენნი, გაკურთხევდენ შენ ყოველნი რჩეულნი შენნი, გაკურთხევდენ შენ ყოველთა მიმართ საუკუნეთა. შენ ხარ, რომელმან ჰგუემი და ჰკურნი.
და	მცხ.ტობ	კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო, რამეთუ მახარე ჩუენ და არა მეყო ჩუენ ეგრეთ, ვითარ-იგი ვჰგონებდით. არამედ მრავლისაებრ წყალობისა შენისა ჰყავ ჩუენ თანა.
და	მცხ.ტობ	კურთხეულ ხარ შენ, რომელმან აკურთხენ ორნი იამავარნი და მშობელნი მათნი, მოეც მათ წყალობაჲ და ცხოვრებაჲ და სრულ-ყავ ცხორებაჲ ამათი წყალობასა თანა სიხარულით.
და	მცხ.ტობ	და მივიდეს მონანი იგინი და ჰრქუეს მათ, რათა მიასხან საფლავსა მას ვიდრე განთიადამდე, რათა არავინ აგრძნეს.
და	მცხ.ტობ	და ანეს, ცოლსა თჳსსა, ჰრქუა, რათა მზა-ყოს პური დიდი და მისცეს მგზავრთაცა საზრდო.
და	მცხ.ტობ	და მროწლად განრბიოდა იგი და მოიბნა ორნი ზუარაკნი და ოთხნი ვერძნი და ბრძანა მომზადება მათი.
და	მცხ.ტობ	და ზოგი მონაგებისა ჩემისა მიიღე მეყსეულად და წარვედ მშჳდობით მამისა შენისა და ნეშტი, რაცა იყოს სხუაჲ, ოდეს მოვსწყდეთ მე და ცოლი ჩემი, თქუენი არს. ნუ გეშინინ, შვილო, მე მამა შენი ვარ და ანე დედა შენი არს.
და	მცხ.ტობ	წარიბენ ამიერ ორნი აქლემნი და ოთხნი მონანი და წარვედ რაგად გაბაელისასა [!] და მიეც მას ჴელით-წერილი ესე, და მიიღე მისგან ვეცხლი იგი და მოიყვანე იგიცა შენ თანა ქორწილსა ამას.
და	მცხ.ტობ	შენ იცი, რამეთუ რაცხდეს მამა ჩემი დღეთა და, უკუეთუ ვყოვნოთ და დავაკლოთ დღე ერთ ოდენ, შეწუხნეს მამა ჩემი.
და	მცხ.ტობ	ჰრაგუელ ფუცა არა განტევება ჩემი ათოთხმეტ დღე, რათა ვიყოფოდი მე მათ თანა და ვერ ჴელ-მეწიფების შეურაცხ-ყოფად ფიცი მისი.
და	მცხ.ტობ	მაშინ წარემართა რაფაელ და მონანი იგი მის თანა რაგად და მივიდეს გაბაელისა. და წარვიდა ხუჟიკეთს და პოვა რაგოელ და დაადგრეს მუნ. და მისცა რაფაელ ჴელით-წერილი იგი გაბაელს და მოუღო მას ვეცხლი იგი ყოველი.
და	მცხ.ტობ	და არს იგი მუნ და ხადეს მასცა ქორწილსა მას, და მოვიდა იგიცა. და აღდგა ტობია და გაბაელ ამბორს-უყო. და გაბაელ იტირა და აკურთხევდა ღმერთსა.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა: ღმერთმან ისრაჱლისამან გაკურთხოს შენ, რამეთუ ძე ხარ. კაცისა კეთილისა და მოშიში ღმრთისა და მოწყალების-მქნელისა.
და	მცხ.ტობ	და კურთხეულ იყოს მამა-დედა შენი და ცოლი შენი.
და	მცხ.ტობ	და იხილოთ თქუენ შვილნი თქუენნი და შვილისშვილნი თქუენნი ვიდრე მესამე და მეოთხე ნათესავამდე და თესლი თქუენი კურთხეულ იყოს ღმრთისაგან ისრაჱლისა, რომელი უფალ არს უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ტობ	და ყოველთა თქუეს ამენი და მივიდეს პურობად, არამედ შიშითა უფლისათა ყვეს ქორწილი იგი.
და	მცხ.ტობ	ხოლო ტობი, მამა მისი, რაცხდა დღეთა, რომლითა დღითგან გამოვიდა ტობია, ძე მისი, და ოდეს გარდაჴდეს დღენი იგი, შეწუხნა ტობი.
და	მცხ.ტობ	და თქუა: მო-სამე-კუდა გაბაელ და არა ვინ მოსცის ვეცხლი იგი ძესა ჩემსა, და მას ჰრცხუენის მოსლვად. და მწუხარე იყო ფრიად.
და	მცხ.ტობ	და თქვა ანნა: წარწყმდა ძე ჩემი და არღარა არს ცოცხალი, ვინათგან დაიყოვნა.
და	მცხ.ტობ	და იწყო მან ტირილად და გოდებად მისთჳს.
და	მცხ.ტობ	ხოლო ტობი ნუგეშინის-ცემდა მას და ჰრქუა: ნუ გეშინინ, დაო, მოვიდეს ძე ჩუენი ცოცხლებით. დაბრკოლება რამე ეყო მას და მით ყოვნის, ნუ სწუხ, რამეთუ რომელი წარსრულ მის თანა, სარწმუნო არს ძმათა ჩუენთაგან. ნურას დაიდებ გულსა შენსა ბოროტსა.
და	მცხ.ტობ	და თქუა ანნა: წარმიწყმდა შვილი ჩემი. და განვიდის გზათა, მიმოიმსტრობნ, უკუეთუ მოვალს ძე მისი, ვიდრე მზისა დასლვამდე, და შევიდის სახიდ. თჳსა და არარასა გემო იხილის, არცა დაიძინის. და ვითარცა აღივსნეს დღენი იგი ქორწილისანი ათოთხმეტნი, ვითარცა-იგი ფუცა რაგუელ,
და	მცხ.ტობ	ჰრქუა მას ტობია: წარმავლინე, მე უწყი, მამა ჩემი და დედა ჩემი ღუაწლსა შინა არიან, რამეთუ არა ჰგონებენ იგინი, ვითარმედ კუალადღა იხილონ პირი ჩემი.
და	მცხ.ტობ	და თქუა რაგუელ: მე წარვავლინნე მოციქულნი ტობისა, მამისა შენისა, და ვაუწყო შენთჳს, ხოლო შენ იყავდა მცირედ დღე ჩემ თანა.
და	მცხ.ტობ	და ტობია ჰრქუა მას: ნუსადა, მამაო ჩემო, გლოცავ შენ, წარმგზავნე მე, რათა არა მწუხარე იყოს მამა ჩემი. და აღდგა რაგუელ და მოიყვანა სარა, ასული თჳსი, და მისცა იგი ტობიას და მისცა მას ყოველთაგან მონაგებთა თჳსთა ზოგი მონები და მჴევლები, ზროხა და ცხოვარნი, ვერძები და აქლემები, ოქრო და ვეცხლი, და სამოსელი, დიდძალი ფრიად.
და	მცხ.ტობ	და აკურთხნა, წარავლინნა იგინი რაგუელ და ჰრქუა: წარვედით, შვილნო, ცოცხლებით! და ღმერთმან ცათამან წარგიმართენ თქუენ და მიხილვანმცა შვილნი თქუენნი პირველ სიკუდილისა ჩემისა. ამბორს-უყო ტობიას და სარას, ასულსა თჳსსა.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა ანე ტობიას: წინაშე უფლისა მოგცემ. შენ ასულსა ჩემსა, რათა არა შეაწუხო იგი ყოველთა დღეთა. აჰა, ესერა, მე დედა შენი და სარა დაა შენი, და ამბორს-უყო ორთავე და განვიდეს.
და	მცხ.ტობ	და წარვიდა ტობია სიხარულით და აკურთხევდა ღმერთსა ცისა და ქუეყანისასა, ილოცვიდა და თქუა: მეყავნ მე პატივის-ცემა სიმამრისა ჩემისა და სიდედრისა ჩემისა, ვითარცა მამა-დედათა ჩემთა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მათისათა. და წარვიდეს გზასა მათსა და მოვიდეს ვიდრე წინაშე ნინევისა.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა რაფაელ ტობიას: შენ იცი, ვითარ დაუტევე მამა შენი.
და	მცხ.ტობ	აწ წარუსწროთ და მზა ვიყოთ სახლი, ხოლო ცოლი შენი მოვიდეს მოცალედ შემდგომად ჩუენსა. და წარვიდეს ორნივე. ხოლო ძაღლი იგი რბიოდა უწინარეს მათსა. ჰრქუა რაფაელ ტობიას:
და	მცხ.ტობ	და ანა, დედა მისი, დგა გარე და ხედვიდა გზასა და იხილა, ძაღლი იგი წინა რა ურბიოდა მათ, და შერბიოდა შინა და ჰრქუა ტობის:
და	მცხ.ტობ	და აღდგა ბრმა მამა მისი და ეჩქვეფებოდა და ჴელი უპყრა ყრმასა და შეემთხჳა შვილსა.
და	მცხ.ტობ	და შეიტკბეს და ამბორს-უყვეს მანცა და ცოლმან მისმანცა და სიხარულითა ტიროდენ ერთბამად.
და	მცხ.ტობ	თაყუანი-სცეს ღმერთსა და მადლობდეს და დასხდენ.
და	მცხ.ტობ	და შთააწვეთნა ნავღელი იგი თევზისა თუალთა მისთა და დაიწუხნა ტობი თუალნი თჳსნი, რამეთუ, შესტკივეს. და თქუა ტობი: რა ჰყავ ესე, შვილო? და ჰრქუა: დაითმინე, მამაო, რამეთუ წამალი მიტევებისა არს.
და	მცხ.ტობ	და შეახო მამასა თჳსსა. და მოჰჴადა წამალმან მან თეთრი იგი თუალთაგან მისთა.
და	მცხ.ტობ	და აღიხილნა და იხილა ნათელი, და აკურთხევდა ღმერთსა, და მიხედა ძესა თჳსსა და ამბორს-უყოფდა მას.
და	მცხ.ტობ	და ტიროდა და იტყოდა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო, და კურთხეულ არს სახელი შენი უკუნისამდე და კურთხეულ არიან ყოველნი წმიდანი შენნი ანგელოზნი.
და	მცხ.ტობ	რამეთუ განმსწავლე და შემიწყალე მე და ვიხილე ტობია, ძე ჩემი. და შევიდეს ტობი და ანნა, ცოლი მისი, და უხაროდა მათ და აკურთხევდეს ღმერთსა ყოვლისა მისთჳს, რაოდენი იქმნა მათთჳს. და უთხრა ტობია მამასა თჳსსა, ვითარ-იგი წარემართა გზა მისი და მოიყვანა სარა, ასული რაგუელისი, თჳსა ცოლად და მოიღო ვეცხლი იგი. და, აჰა, ესერა, არს, და მახლობელად ბჭეთა მოვალს. და განიხარეს ტობი და ანნა.
და	მცხ.ტობ	და განვიდეს მიგებებად სძლისა მის, ძისა ცოლისა მათისა, და იხილეს ნათესავთა მათთა. და ყოველნი, რომელნი შეემთხუეოდეს, დაუკჳრდა, რამეთუ ვიდოდა ტობი ყოვლითა ძალითა თჳთ და არა ვინ წინაუპყრობდა მას, და აკურთხევდა მაღლითა ჴმითა ღმერთსა. და შეიწყალა იგი ღმერთმან.
და	მცხ.ტობ	და აღიხილნა თუალნი მისნი. და ოდეს მიეახლა ტობი სარას, ძისცოლსა თჳსსა, აკურთხა იგი და თქუა: მოგვალე, რამეთუ ცოცხლებით მოხვედ, ასულო, კურთხეულ არს ღმერთი, რომელმან მოგიყვანა შენ ჩემდა, კურთხეულ მამა შენი და კურთხეულ დედა შენი და კურთხეულ ტობია, ძე ჩემი, და კურთხეულ იყავ შენ, ასულო. და იყო სიხარული დიდი ყოველთა ურიათა, რომელნი იყუნეს ნინევს შინა.
და	მცხ.ტობ	და მოვიდეს მისა აქაკაროს და ნაბალ, ძმათა შვილნი მისნი, და უხაროდა ტობის თანა.
და	მცხ.ტობ	და ყვეს ქორწილი შჳდ დღე ყოვლითა სიხარულითა. და ოდეს აღასრულეს ქორწილი იგი,
და	მცხ.ტობ	ჰრქუა ტობი ძესა თჳსსა ტობიას: მივსცეთ სასყიდელი კაცსა მას, რომელი წარვიდა შენ თანა და მერმე შე-ვე-ღა-ვსძინოთ სასყიდელსა ზედა მისსა.
და	მცხ.ტობ	მე მან დამიცვა გზასა ზედა და ცოლი ჩემი განკურნა. არა მევნების, რაოდენი-რა მივსცეთ მას.
და	მცხ.ტობ	და მოხადა ანგელოზი იგი და ჰრქუა მას: მიიღე ზოგი ყოვლისა მისგან, რომელი მოიღე და მოხუედ ცოცხლებით სასყიდლად შენდა, და წარვედ ცოცხლებით თჳსა ადგილად.
და	მცხ.ტობ	მაშინ მოუწოდა რაფაელ ორთა მათ თჳსაგან და ჰრქუა მათ: ღმერთსა აკურთხევდით, და მას ადიდებდით წინაშე ყოველთა კაცთა, რომელი ქმნა თქუენ თანა კეთილ არს კურთხევა ღმრთისა და ამაღლებაჲ სახელისა მისისა. სიტყუათა ღმრთისათა მიუთხრობდით პატიოსნად.
და	მცხ.ტობ	კეთილ არს ლოცვა მარხვასა თანა და მოწყალებაჲ სიმართლესა თანა. უფროს ამათ ორთასავე უმჯობეს არს მოწყალებაჲ, ვიდრე დაუნჯებასა ოქროსასა,
და	მცხ.ტობ	ხოლო რომელნი იქმან ცოდვასა და სიცრუესა, იგინი მბრძოლნი არიან თჳსისა ცხორებისანი.
და	მცხ.ტობ	ოდეს-იგი ილოცევდით შენ და სარა, სძალი შენი, შეისმეს ლოცვანი ორთანივე წინაშე ღმრთისა და საცნაურ იქმნნეს საქმენი შენნი და მწყალობელობანი შენნი, რომელთა იქმოდე მკუდართა მათ ზედა.
და	მცხ.ტობ	და ოდეს-იგი აღსდეგ ტაბლისაგან და შემოსე მკუდარი, და მოიწია შენ ზედა განსაცდელი,
და	მცხ.ტობ	მაშინ მომავლინა მე ღმერთმან განკურნებად შენდა და სარაჲსა, სძლისა შენისა.
და	მცხ.ტობ	მე ვარ რაფაელ, ერთი შჳდთაგანი წმიდათა ანგელოზთა, რომელნი შესწირვენ ლოცვასა წმიდათასა და შევლენან წინაშე დიდებასა წმიდისასა
და	მცხ.ტობ	ყოველთა დღეთა გეჩუენებოდე თქუენ და არა ვჭამდ, არცა ვსუემდ, არამედ ხილვით ხოლო ხედვიდით თქუენ.
და	მცხ.ტობ	და აწ აუარებდით ღმერთსა თქუენსა, რამეთუ აღვალ მომავლინებელისა ჩემისა უფლისა. და დაწეროთ წიგნსა ყოველი ესე, რომელიცა შეგემთხჳა თქუენ.
და	მცხ.ტობ	და აღ-რა-დგეს და არღარა იხილეს იგი.
და	მცხ.ტობ	და აღუარებდეს იგინი საქმეთა მათთა დიდ-დიდთა და საკჳრველებათა მისთა და ვითარ-იგი ეჩუენა მათ ანგელოზი ღმრთისა.
და	მცხ.ტობ	და ტობი დაწერა ლოცვა მათ მიმართ სიხარულად და თქუა: კურთხეულ არს ღმერთი, რომელი ცხოველ არს საუკუნეთა. და სუფევა მისი ჰგიეს მარადის,
და	მცხ.ტობ	რამეთუ მან ტანჯის და შეიწყალის, შთაიყვანის ჯოჯოხეთად და აღმოიყვანის, და არა ვინ არს, რომელი განერეს ჴელსა მისსა.
და	მცხ.ტობ	რამეთუ მან მიმოგთესნა თქუენ მათ შორის. მუნ უჩუენეთ დიდებულება მისი, აღამაღლებდით მას წინაშე ყოვლისა ცხოველისა, რამეთუ იგი თავადი არს უფალი ჩუენი და ღმერთი, და იგი თავადი არს მამა ჩუენი ყოველთა მიმართ საუკუნეთა.
და	მცხ.ტობ	მტანჯის ჩუენ ცოდვათა ჩუენთათჳს და კუალად შეგჳწყალნის და შემკრიბნის ჩუენ ყოველთაგან თესლთა, სადაცა განვიბნიენით მათ შორის.
და	მცხ.ტობ	უკუეთუ მოიქცეთ მისა ყოვლითა გულითა თქუენითა და ყოვლითა სულითა თქუენითა ყოფად წინაშე მისა ჭეშმარიტებისა, მაშინ მოიქცეს იგი თქუენდა და არა გარემიიქციოს პირი მისი თქუენგან.
და	მცხ.ტობ	და იხილოთ- რა იგი, ყოს თქუენ თანა და აუარებდით მას ყოვლითა პირითა თქუენითა და აკურთხევდით უფალსა სიმართლისასა და აღამაღლებდით მეუფესა საუკუნეთასა.
და	მცხ.ტობ	ღმერთსა ჩუენსა აღვამაღლებდე, და სული ჩემი მეუფესა ცათასა უგალობდეს დიდებულებასა მისსა.
და	მცხ.ტობ	იტყოდეთ ყოველნი და აუარებდით მას.
და	მცხ.ტობ	მე ქუეყანასა ამას ტყუეობისასა აღუარებ მას და ვაჩუენო ძალი სიმდიდრისა მისისა. ნათესავნი ცოდვილთანი მოიქეცით მისა, ცოდვილნო, და ყავთ სიმართლე წინაშე მისა. ვინ უწყის, ინებოს ხოლო თქუენდა, ყოს მოწყალებაჲ თქუენ თანა.
და	მცხ.ტობ	იერუსალჱმს, ქალაქსა წმიდასა. გტანჯოს თქუენ საქმეთათჳს ძეთა შენთასა და კეთილად შეიწყალნეს ძენი მართალთანი.
და	მცხ.ტობ	და იხარონ შენ შორის ტყუეთა, და შეიყუარენ შენ შორის უბადრუკნი ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნოთა.
და	მცხ.ტობ	და წყეულ არიან ყოველნი მოძულენი შენნი, კურთხეულ არიან ყოველნი მოყუარენი შენნი უკუნისამდე.
და	მცხ.ტობ	გიხაროდენ და მხიარულ იყავ ძეთა ზედა მართალთასა. შეკრბენ იგინი ერთბამად და აკურთხევდენ უფალსა სიმართლითა ზოგად.
და	მცხ.ტობ	ნეტარ არიან მოყუარენი მისნი, უხაროდენ მშჳდობასა შენსა ყოვლისა შემდგომად ტანჯვისა და იხარებდეს
და	მცხ.ტობ	რამეთუ აღაშენოს იერუსალჱმი საფირონითა და ზმარაგდონითა, ქვითა პატიოსნითა, ზღუდენი მისნი და გოდოლნი და არდაბაგნი მისნი ოქროთა წმიდითა.
და	მცხ.ტობ	და ყოველნი უბანნი იერუსალჱმისანი ლვიგირიონითა და ანთრაკითა და ქვითა სოფერით გამოთა მოფენილ იყოს.
და	მცხ.ტობ	და იტყოდიან ყოველთა უბანთა იერუსალჱმისათა: ალელუა! იქებდენ და იტყოდიან: კურთხეულ არს უფალი, რომელი ნათელი არს. ყოველთათჳს უკუნისამდე!
და	მცხ.ტობ	და ვითარცა დასცხრა აღსარებისაგან ტობი,
და	მცხ.ტობ	იყო წლისა ორმეოცდაათურამეტისა, ოდეს წარწყმიდნა თუალნი და შემდგომად რვისა წლისა აღიხილნა.
და	მცხ.ტობ	და იქმოდა ქველისსაქმესა და შესძინა შიში უფლისა ღმრთისა და აუარებდა მას.
და	მცხ.ტობ	და ფრიად დაბერდა და იხარებდა ცხორებასა შინა თჳსსა კეთილსაგრობითა, და შიშითა ღმრთისათა წარვიდა მშჳდობით.
და	მცხ.ტობ	და მოუწოდა ძესა თჳსა ტობიას და ექუსთა ძისწულთა მისთა და ჰრქუა მათ: წარიყვანენ ძენი შენნი, რამეთუ განსლვასა ცხორებისასა ზედა ვდგა მე და წარვედ ხუჟიკეთა შვილითურთ.
და	მცხ.ტობ	მრწამს მე, რამეთუ რაოდენსცა იტყოდა იონა წინაწარმეტყუელი ნინევისათჳს, იყოს, და დაქცევად არს, ხოლო ხუჟიკეთს იყო მშჳდობაჲ ვიდრე ჟამად რაოდენადმდე. რამეთუ ძმანი ჩუენნი განიბნინენ კეთილისაგან ქუეყანისა, და იერუსალჱმი იყოს ოჴერ და სახლი ღმრთისა, რომელ არს მუნ შინა, დაიწვეს და ოჴერ იყოს ვიდრე ჟამ რაოდენმე.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდეს სამათასნი კაცნი იუდაჲსაგანნი ჴურელსა მას კლდისა ეტამისასა. და ჰრქუეს სამსონს: არა უწყია, რამეთუ უცხოთესლნი უფლებენ ჩუენ ზედა? რაჲსათჳს მიყავ ჩუენ ესე? და ჰრქუა მათ სამსონ: ვითარცა-იგი მათ მიყუეს მე, ეგრეცა მე უყავ მათ.
და	მცხ.ტობ	და კუალად შეიწყალნეს იგინი ღმერთმან და მოაქცინეს ქუეყანასა მათსა, და აღაშენონ სახლი იგი, არამედ არა ვითარ პირველ, ვიდრემდე აღივსნენ ჟამნი საუკუნონი, და ამისა შემდგომად მოიქცენ ტყუეობისაგან და აღაშენონ იერუსალჱმი პატიოსნად, და სახლი ღმრთისა მას შინა აღაშენოს ყოველთა მიმართ, და ნათესავთა საუკუნეთა შენებულითა დიდებულითა, ვითარცა იტყოდეს მისთჳს წინაწარმეტყუელნი,
და	მცხ.ტობ	და ყოველნი წარმართნი მოიქცენ ჭეშმარიტად და ეშინოდის უფლისა ღმრთისა და დაჰფლნე კერპნი მათნი ქუეყანასა.
და	მცხ.ტობ	და აკურთხევდეს ღმერთსა და აღამაღლოს უფალმან ერი თჳსი და უხაროდის ყოველთა მოყვარეთა უფლისა ღმრთისათა ჭეშმარიტებით და სიმართლით, და ჰყოფდენ წყალობასა ძმათა ჩუენთასა.
და	მცხ.ტობ	და აწ, შვილო, წარვედ ნინევით, რამეთუ ნანდვილვე იყოს, რომელსა იტყოდა წინაწარმეტყუელი.
და	მცხ.ტობ	ხოლო შენ დაიმარხენ შჯულნი და ბრძანებანი და შენ, შვილო, იყავ მოწყალებისა მოყუარე და მართალ, რათა კეთილი გეყოს შენ.
და	მცხ.ტობ	დამფალ მე და დედა შენი კეთილად და ნუღარა იყოფი ნინევს შინა (შვილო, უწყი, რა-იგი უყო ადამ აქიაკაროსს, მპოხელსა თჳსსა, ვითარ-იგი ნათლისაგან შეიყვანა ბნელად, ვითარ-იგი მიაგო მას უფალმან და აქიაკაროს განარინა, ხოლო მას მისაგებელი მიაგო და შთაჴდა იგი ბნელსა. და მანასე, იქმოდა ქველისსაქმესა და განერა იგი საბრჴისაბან სიკუდილისა, რომელი დარწყუა მან თავისა თჳსისა, ხოლო ადამ შევარდა საბრჴესა და წარწყმდა).
და	მცხ.ტობ	და აწ, შვილო, იხილე მოწყალებაჲ, რასა იქმს, და ვითარ-იგი სიმართლე იჴსნის. ხოლო ვითარ-იგი ამას იტყოდა, მოაკლდა სული მისი ცხედარსა ზედა. და იყო იგი ასორმეოცდაათექუსმეტის წლისა და დაფლეს იგი პატიოსნად.
და	მცხ.ტობ	და ოდეს მოკუდა ანნა, დედა მისი, დაფლა იგი მამისა თჳსისა თანა, ხოლო ტობია წარვიდა სარრას თანა, ცოლისა თჳსისა, და ძეთა მისთა თანა ეგბატანად ჰრაგუელისა, სიმამრისა თჳსისა.
და	მცხ.ტობ	და დაბერდა პატიოსნად და დაფლა სიმამრი და სიდედრი თჳსი დიდებულად და დაიმკჳდრა ნაყოფი მათი და სახლი ტობისი, მამისა თჳსისა.
და	მცხ.ტობ	და მოკუდა იგი ასოცდაშვიდის წლისა ეგბატანს, რომელი არს ხუჟიკეთისასა.
და	მცხ.ტობ	და ესმა უწინარეს სიკუდილისა მისისა წარწყმედა ნინევისა, რამეთუ წარტყუენა იგი ნაბოქოდონოსორ და ასჳეროს და განიხარა ვიდრე სიკუდიდმდე მისა.
და	მცხ.ივდ	და აღაშენა ქალაქი ეკბატანს და მოადგა ზღუდე გარემო მისა ლოდთაგან თლილთა სიზრქითა სამ წყრთა და სიგრძითა ექუს წყრთა. და იყო სიმაღლე ზღუდისა მის სამეოცდაათ წყრთითა, სივრცე მისი ერგასის წყრთა.
და	მცხ.ივდ	და გოდოლნი მისნი აღმართნა ბჭეთა მისთა ზედა ას-ას წყრთა და სივრცე მისი დააფუძნა სამეოცსა წყრთასა.
და	მცხ.ივდ	და ქმნა ბჭენი მისნი აღმართებულნი სიმაღლით სამეოცდაათ წყრთა და სივრცე მისი ორმეოც წყრთა განსლვად ძალთა ძლიერებისა მისისათა და განწესებულთა მკჳრცხლთა მისთა.
და	მცხ.ივდ	და შეემთხჳნეს მას ბრძოლად ყოველნი მკჳდრნი მთით კერძონი და ყოველნი მკჳდრნი ევფრატისნი. და ტიგრისისნი და ვიდასპესანი და ველისა არეოქისანი, რომელნი არიან მეფისა ელვიმელთასა. და შეკრბა თესლები მრავალი ფრიად განწყობად ძეთა ქელეუდისთა.
და	მცხ.ივდ	და წარავლინა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ასურასტანის-მან, ყოველთა მიმართ მკჳდრთა სპარსეთისათა და ყოველთა მკჳდრთა მზისა დასავლისათა და მკჳდრთა კილიკიასათა, დამასკისათა და ლიბანისათა და ყოველთა დამკჳრებულთა ზღჳსპირისათა,
და	მცხ.ივდ	თესლებსა კარმელისასა და გალადისთა და ზენა გალილეასათა და დიდველსა იეზრაელისასა,
და	მცხ.ივდ	და ყოველთა მკჳდრთა სამარიასთა და ქალაქთა მისთა და წიაღ იორდანესა ვიდრე იერუსალჱმადმდე და ბეტენედ და ქილუსად და კადედ და მდინარედ ეგჳპტისა და ტაფნად და რამესედ,
და	მცხ.ივდ	და ყოველსა ქუეყანასა გესემისასა ვიდრე მოსლვადმდე ზემო მემფისა და ტანეოსა, და ყოველთა მკჳდრთა ეგჳპტისათა ვიდრე საზღვართა ეთიოპისათა.
და	მცხ.ივდ	და განაქიქეს ყოველთა მკჳდრთა ქუეყანისათა სიტყუაჲ ნაბოქოდონოსორისი, მეფისა ასურასტანისა, და არა შეერთნეს მას ბრძოლასა, რამეთუ არა ეშინოდა მისა, ერთის კაცისა, და წარაქცივნეს, მოციქულნი მისნი ცალიერნი გინებით წინაშე პირსა მათსა.
და	მცხ.ივდ	და განრისხნა ნაბოქოდონოსორ ჟამსა მას ქუეყანასა ზედა ფრიად ,და ფუცა საყდარსა და სუფევასა თჳსა უკუეთუ არა შური ვიძიო ყოველთა საზღვართა კილიკიასათა და დამასკესათა და ასურეთისა მოწყუედად მახჳლითა ჩემითა და ყოველთა მკჳდრთა მოაბისათა, ძეთა ამონისათა, და ყოველსა იდუმიასა და ყოველთა ეგჳპტისათა ვიდრე მოსლვამდე საზღვართა ორთა ზღჳსათა.
და	მცხ.ივდ	და ეწყო თჳსითა ერითა არფაქსად მეფესა უჟიკეთასა წელსა მეჩჳდმეტესა. განძლიერდა ბრძოლასა მისსა და მოიქცა ყოველი ერი არფაქსადისი, ყოველი ცხენები მისი და ყოველი ეტლები მისი.
და	მცხ.ივდ	და ეუფლა ქალაქებსა მისსა და მიიწია ვიდრე ეგბატანამდე. და დაიპყრა გოდოლი იგი და წარმოტყუენა უბანნი მისნი და სამკაული მისი და დადვა საყუედრელად.
და	მცხ.ივდ	და წარმოიყვანა არფაქსად და ოროლსა აღაცვა მთათა ზედა რაგავისათა და ლახურებით, თჳსით მოსრა იგი ვიდრე დღევანდელად დღედმდე.
და	მცხ.ივდ	და მოიქცა იგი მათ თანა ნინევად და ყოველი განწყობილი მისი და ყოველი ნადი მისი, სიმრავლე ერისა მბრძოლისა დიდძალი ფრიად. და იყო მუნ უზრუნველ და ყოველი ერი მისი ასდაოც დღე.
და	მცხ.ივდ	და მოუწოდა ყოველთა მსახურთა მისთა და ყოველთა დიდ-დიდთა მისთა.
და	მცხ.ივდ	და დადვა მათ თანა საიდუმლო ზრახვისა მისისა, და იყო, ვითარცა აღესრულა ყოველი უკეთურებისა ზრახვა პირისაგან მისისა მის ქუეყანისათჳს,
და	მცხ.ივდ	და განვედ შენ წყობად ყოვლისა ქუეყანისა მზისა დასავალისასა, რამეთუ ურჩ ექმნეს სიტყუათა პირისა ჩემისათა და უთხრა მათ, რათა განმიმზადონ მე ქუეყანა და წყალი, რამეთუ განვალ გულისწყრომითა ჩემითა მათ ზედა და დავფარო პირი ყოვლისა ქუეყანისა ფერჴითა ერისა ჩემისათა და მივსცნე იგინი დასაჭრელად მათა, წყლულებითა მათითა აღივსნენ ღელენი მათნი და ყოველი ჴევნები და მდინარენი წარღუნიდენ მკუდართა მათთა. და აღივსნენ იგინი და წარმოვიღო ტყუჱ მათი კიდითა ქუეყანისათა, ხოლო შენ განვედ და წინაწარ დამიპყრენ ყოველნი საზღვარნი მათნი და დამიმარხენ იგინი დღედმდე მხილებისა მათისა.
და	მცხ.ივდ	ხოლო რომელნი არა გერჩდენ, ნუ ერიდებინ თუალი შენი მიცემად იგინი სიკუდილსა და აღჭრასა ყოვლისა ქუეყანისასა, რამეთუ ცხოველ ვარ მე და ძალი სუფევისა ჩემისა ვითარცა ვიტყოდე, ეგრეცა ვყო ესე ყოველი ჴელითა ჩემითა და შენ არა რასა გარდაჴდე ერთსაცა სიტყუასა უფლისა შენისასა, არამედ აღსრულებით აღასრულნე, ვითარცა გიბრძანე შენ, და ნუ ჰყოვნი ყოფად მისა.
და	მცხ.ივდ	და გამოვიდა ჰოლომფორე პირისაგან უფლისა თჳსისა და მოუწოდა ყოველთა ძლიერთა და ერისა წინამძღუართა და მთავრობასა ზედა მდგომელთა ერისა ასურეთისათა და აღირაცხა რჩეული კაცი მბრძოლად, ვითარცა უბრძანა მას უფალმან თჳსმან ათორმეტი ბევრი და ორათასი.
და	მცხ.ივდ	და განაწესნა იგინი ვითარცა სახედ სიმრავლე ბრძოლისა და განწყობისა და მოასხა აქლემი, ჯორი და ვირები, სიმრავლე ფრიადი ჭურჭელთა მათთჳს და ზროხა და ცხოვარი და თხა საზრდელად მათა, რომლისა არა იყო რიცხჳ,
და	მცხ.ივდ	და საგზალი ყოველსა კაცსა სიმრავლედ,
და	მცხ.ივდ	ოქრო და ვეცხლი სახლისაგან სამეფოსა მრავალი ფრიად.
და	მცხ.ივდ	და გამოვიდა ნინევით იგი და ყოველი ძალი მისი სლვად და წინა განსლვად მეფისაგან ნაბუქოდონოსორისა დაფარვად ყოველი პირი ქუეყანისა მზისა დასავალად კერძო ეტლებითა და მჴედრებითა და მკჳრცხლითა რჩეულითა და მრავალი ნართევი ერი, თანა გამოერთო მათ სიმრავლე, ვითარცა მკალთა და ვითარცა ქჳშა ზღჳსა და სიმრავლე მათი, რამეთუ არა იყო რიცხჳ სიმრავლისა მათისა.
და	მცხ.ივდ	და განვიდეს ნინევით გზასა სამისა დღისასა პირსა წინაშე ველისა მის ბეკთაილისასა მახლობელად მთასა მას მარცხენით ზენასა კილიკიასა და წარიყვანა ყოველი ერი მისი მკჳრცხლი და მჴედარი და ყოველი ეტლები მისი და წარვიდა მიერ მთად კერძო.
და	მცხ.ივდ	და გამოვლო ევფრატი და განვლო შუამდინარე და დაარღჳნა ქალაქნი მაღალნი ღელით კერძო ნაბრონისა ვიდრე საზღვრადმდე ზღუად დიდად
და	მცხ.ივდ	და დაიპყრნა საზღვარნი კილიკიასანი და მოსრა ყოველი, რომელნი წინააღუდგენ მას და მოიწია ვიდრე საზღვრადმდე იაფეთისა სამხრით წინაშე პირსა არაბიისასა.
და	მცხ.ივდ	და მოიცვნა ყოველნი ძენი მადიამისნი და მოწუა კარავები მათი და წარმოიღო არვეები მათი.
და	მცხ.ივდ	და შემოვიდა ველად დამასკესა დღეთა მკისა იფქლისათა და მოწუა ყოველი ყანები მათი და ველები მათი განრყუნა და აგარაკები მათი და სამწყსო და მროწეული მათი მისცა განსარყუნელად და ქალაქნი მათნი წარტყუენნა და ყანობირი მათი განაბნია და ყოველი ჭაბუკი მათი მოსრა პირითა მახჳლისათა.
და	მცხ.ივდ	და დაეცა შიში და ძრწოლა მისი მკჳდრთა ზღჳსკიდისათა, რომელნი იყვნეს სიდონს და ტჳროსს და დამკჳდრებულთა სურისათა და მიერ კერძო მისა და მკჳდრთა იამნასათა და მკჳდრთა აზოტისათა და გაზას და ასკალონსა შეეშინა მისა ფრიად.
და	მცხ.ივდ	და მიავლინეს მისა მოციქულნი სიტყჳთა მშჳდობისათა და ჰრქუეს.
და	მცხ.ივდ	აჰა ესერა, საყოფელნი ჩუენნი და ყოველნი ღელენი საიფქლენი სამწყსონი ჩუენნი და მროწეულნი და ყოველნი ბანაკნი აგარაკთა ჩუენთანი წინაშე შენსა არიან. იჴმიენ იგინი, ვითარცა სათნო არს წინაშე შენსა, და საყოფელნი ჩუენნი და მკჳდრნი მათ შინა მონანი შენნი არიან. მოვედ და დაიპყრენ იგინი, ვითარცა სათნო არს თუალთა შენთა.
და	მცხ.ივდ	და იყვნენ ჩუენგანნი ყოველნი წესთა შენთა ზედა.
და	მცხ.ივდ	მოვედ ჩუენდა, მშჳდობისმყოფელო უფალო, და განგჳწესენ მსახურება ჩუენი, ვითარცა სათნო იყოს შენდა. და მივიდეს კაცნი იგი ჰოლომფორესა და უთხრნეს მათ.
და	მცხ.ივდ	და გარდამოიტრა ზღჳსკიდედ იგი და ერი მისი და მოიცუნა ქალაქნი მაღალნი.
და	მცხ.ივდ	ხოლო მათ შეიწყნარეს იგი და ყოველი სოფლები მათი
და	მცხ.ივდ	გჳრგჳნებითა და ბორობნებითა და ბობღნებითა
და	მცხ.ივდ	დაარღჳნეს ყოველნი საზღვარნი მათნი და მოკაფეს ყოველი სერტყები მათი.
და	მცხ.ივდ	მხოლოდ ნაბუქოდონოსორს მსახურებდენ ყოველნი ნათესავნი და ყოველნი ერნი და ტომები მათი ხადოდენ მას ღმერთად.
და	მცხ.მეფ2	იყო, რაჟამს მოკუდა საულ, მოიქცა დავით მოსლვისა მისგან ამალეკთასა და დადგა იგი სეკელას ორ დღე ოდენ.
და	მცხ.მეფ2	და მესამესა დღესა მოვიდა კაცი ერთი წყობისა მისგან საულისისა, რომელსა კუართი დაეპო და მიწა გარდაესხა თავსა მისსა. და ვითარცა შევიდა იგი წინაშე დავითისა, დავარდა ქუეყანასა ზედა და თაყუანი-სცა მას.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქვა მას დავით: ვინაჲ მოხვალ შენ? და მან ჰრქუა: ერისა მისგან ისრაჱლისა, განრინებული მოწყუედისა მისგან.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დავით და ჰრქუა კაცსა მას: წარმო-რეღა-დეგ და მითხარ მე, ვითარ იცი სიკუდილი საულისი და იონათანისი, ძისა მისისა?
და	მცხ.მეფ2	მომხედა მე და მიწოდა საულ და ვარქუ: აქა ვარ.
და	მცხ.მეფ2	და მრქუა: ვინ ხარ შენ? და ვარქუ მას, ვითარმედ ამალეკ ვარ მე!
და	მცხ.მეფ2	და მრქუა: მოვედ ადრე და მომკალ მე, რამეთუ ჰარმური ბნელისა დახვეულ არს თუალთა ჩემთა და სული ჩემი იარების გვამსა ჩემსა!
და	მცხ.მეფ2	და მივედ და მოვკალ იგი, რამეთუ უწყოდე, ვითარმედ არა განრინებად იყო იგი. და შემდგომად დაცემისა მისისა აღვჴადე თავსა მისსა შარავანდი და სავლტე მკლავსა მისსა, და მოგართუ უფალსა ჩემსა.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა ესმა ესე დავითს, ჴელი მიყო საყელოსა და მოიღო სამოსელი თჳსი, ეგრეთვე ყოველმან ერმან, რომელნი დგეს წინაშე მისსა, ტიროდეს.
და	მცხ.მეფ2	და იტყებდეს და იმარხვიდეს მწუხრამდის საულისთჳს და იონათანისთჳს, ძისა მისისა, და ერისა მისთჳს იუდასასა და სახლისა მისთჳს ისრაჱლისა, რამეთუ დაეცნეს მახჳლითა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით კაცსა მას, რომელი-იგი უთხრობდა სიტყუასა მას, ვინ ხარო შენ? და მან ჰრქუა: შვილი ვარ მე კაცისა ერთისა ამალეკელის, მწირად შემოსრულისა.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა მას დავით: და შენ ვითარ იკადრე მიყოფად ჴელი შენი და მოკლვად ცხებული უფლისა?
და	მცხ.მეფ2	და მოუწოდა დავით კაცსა ერთსა და ჰრქუა: აწვე მოაკუდინე ეგე! და მივიდა სწრაფით, სცა და მოკლა იგი.
და	მცხ.მეფ2	და გოდებდა და შეასხმიდა დავით საულს და იონათანს, ძესა მისსა.
და	მცხ.მეფ2	და უბრძანა სწავლად ძეთა ისრაჱლისათა და იუდასთა მშჳლდოსნობად. და დაიწერა ესე წიგნთა წმიდათა:
და	მცხ.მეფ2	ნუ მიუთხრობთ მაგას გეთად, ნუცა ახარებთ შესავალთა ასკალონისათა, რათა არა სცნან და უხაროდის ასულთა მათ უცხოთესლთასა, ნუცა იხარებენ ასულნი წინადაუცუეთელთანი მათნი ეგე!
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას დავით: სისხლი შენი თავსა შენსა ზედა იყავნ! რამეთუ პირი შენი თჳთ იტყოდა, ვითარმედ მე მოვკალ ცხებული უფლისა!
და	მცხ.მეფ2	არამედ ეცხო მას სისხლი ბრძოლისა და ცმელი ახოვანთა, ისარნი იგი იონათანისნი არა უკმოქცეულ იყუნეს ცუდად და მახჳლი იგი საულისი არა მოქცეულ იყო ცუდად ცალიერი ქარქაშადვე თჳსა!
და	მცხ.მეფ2	ასულნი ეგე ისრაჱლისანი! სტიროდეთ საულს, რომელი შეგამკობდა თქუენ მეწამულითა და სამკაული ოქროსა შესამოსელად თქუენდა.
და	მცხ.მეფ2	მტკივის შენთჳს, იონათან, ძმაო, ქმნულკეთილობა იგი შენი, რამეთუ საყუარელ იყავ ჩემდა. და რომელი უმჯობეს იყავ სიყუარულისა და ქმნულკეთილ უფროს დედათა!
და	მცხ.მეფ2	და კაცნი იგი, რომელ მის თანა იყუნეს, თჳთეულად სახლეულითურთ მოვიდეს და დაემკჳდრნეს ქებრონსა შინა.
და	მცხ.მეფ2	და აღვიდა დავით ქებრონად და ორნივე იგი ცოლნი მისნი: აქინამ იზრაიტელი და აბგეა, ცოლი ნაბალისი, კარმელელისა.
და	მცხ.მეფ2	და ყავნ უფალმან წყალობა მისი თქუენ ზედა და ჭეშმარიტებაჲ მისი! და მეცა ვყო კეთილი თქუენდა მიმართ, რამეთუ აღასრულეთ სიტყუაჲ თქმული.
და	მცხ.მეფ2	და აწ განძლიერდენ ჴელნი თქუენნი და იქმნნეთ ნაშობ ძლიერებისა, რამეთუ მო-ღათუ-კუდა საულ, უფალი იგი თქუენი, აწ, ესერა, მცხო მე სახლმან იუდასმან მეფედ მათ ზედა.
და	მცხ.მეფ2	და აბენერ, ძემან ნერისმან, სპასპეტმან საულისამან, მოიყვანა მემფიბოსთე, ძე იგი საულისი, და განიყვანა იგი შორის ბანაკსა მას.
და	მცხ.მეფ2	და იყო მემფიბოსთე, ძე საულისი, ორმეოც წლისა, რაჟამს დაჯდა მეფედ, და ორ წელ მეფობდა. ხოლო მისგან იუდასნი შეუდგეს დავითს.
და	მცხ.მეფ2	და გამოვიდა აბენერ, ძე ნერისი, და მონანი მემფიბოსთესნი, ძისა საულისანი, მის თანა ბანაკისა მისგან გაბაონადმი.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა აბინერ იოაბს: აღდგედ ყრმანი სიმღერად ჩუენ შორის! და ჰრქუა იოაბ: აღდგედ. და აღდგეს და წარმოდგეს რიცხჳთ ათორმეტნი და ეგრეთვე მონათა ძეთა მათგან ბენიამენისთა, მონანი მემფიბოსთესნი, და ეგრეთვე მონათა მათგან დავითისთა.
და	მცხ.მეფ2	და შებმა-უყოფდეს ურთიერთას მოყუასსა თჳსსა, მარცხენითა ჴელითა შეუპყრობდეს თმათა მათთა და მარჯუენითა ჴელითა შთააგდებდეს მახჳლსა გუერდსა მოყუასისასა და მოსწყდებოდეს. და სახელი დაედვა ადგილსა მას "ნაწილი არდაბაგების", რომელ არს გაბაონს.
და	მცხ.მეფ2	და განძლიერდა ღუაწლი ბრძოლისა სიფიცხით მას დღესა შინა, და ძლევასა მიეცა აბინერ და მეოტ-იქმნა ერი იგი მისი წინაშე მონათა მათ დავითისთა.
და	მცხ.მეფ2	და იყუნეს მუნ სამნი ძენი შარუელისნი: იოაბ და აბესა და ასაელ. ხოლო ასაელ მალე იყო მუჴლითა, ვითარცა ქურციკი ველისა.
და	მცხ.მეფ2	და წარექცია ასაელს აბინერ და სდევდა ერდგულად და არა უტევებდა მას მიქცევად მარჯულ და მარცხლ.
და	მცხ.მეფ2	და ჴმა-უყო უკმომართ აბენერ ასაელს და ჰრქუა მას: შენ ხარ ასაელ? და ჰრქუა მან: მე ვარ!
და	მცხ.მეფ2	და კუალად ჰრქუა მეორედ აბენერ ასაელს: გარეუკუნიქეც ჩემგან, კაცო, ნუუკუე გცე და მოგკლა შენ! და ვითარმე შევადგნე თუალნი იოაბს, ძმასა მას შენსა?
და	მცხ.მეფ2	და არა უკუნიქცა ასაელ და გარემოიქცა აბენერ და სცა ჰოროლი თჳსი, და განსწონა ზურგსა მისსა, დაეცა და მოკუდა. და რაჟამს მოვიდიან ყოველნი იგი მდევარნი ადგილსა მას, სადა-იგი იდვა ასაელ მომკუდარი, არღარა სდევედ, არამედ ადგილობანსა ფერჴნი დაიპყრიან.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ დევნა-უყვეს იოაბ და აბესა აბენერს, და მოვიდეს ბორცუსა მას ამომანისასა, რომელ არს პირისპირ გაისსა, გზასა მას უდაბნოსა გაბაონისასა.
და	მცხ.მეფ2	და შეკრბეს ძენი ბენიამენისნი, და შეუდგეს კვალსა მას აბენერისასა და დადგეს ბორცუსა ზედა ერთსა.
და	მცხ.მეფ2	სიტყვა იწყო აბენერ მიერ ბორცჳთ იოაბისა და ჰრქვა: ჰე, დაუპყრობელად მახჳლისა მაგის განტევებაჲ, ანუ არა უწყი, რამეთუ აღსასრულსა მაგის საქმისასა სიმწარე შეიქმნეს, ვიდრე არა უბრძანებ ერსა მაგას შენსა უკუნქცევად მოსრვისაგან ძმათა თჳსთასა?
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა მეფე და ყოველი ძალი მისი დამაშურალი კიდედ იორდანისად და განისუენეს მუნ.
და	მცხ.მეფ2	და იოაბ მოიქცა აბენერისგან და შეკრიბა ერი იგი დავითისი და აღლუმი ყო ანდერზობით, და იპოვნეს მოკლულნი ერისაგან ვითარ ათცხრამეტი კაცი, და ასაელ მათ თანა.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო დავითის ერთა, რომელ მოსწყდეს ძეთაგან ბენიამენისთა და კაცთა ებენერისთა, სამასსამეოცი კაცი.
და	მცხ.მეფ2	და წარიღეს ასაელ და დაფლეს საფლავსა მამისა თჳსისასა ბეთლემს. და წარვიდეს იოაბ და ერი იგი ღამე ყოელ და განუთენა მათ ქებრონს.
და	მცხ.მეფ2	და ესხნეს დავითს ქებრონს ძენი და იყო პირმშო მისი ამონ აქინამისგან იზრაიტელისა.
და	მცხ.მეფ2	და მეორე იგი მისი დავია აბგესგან კარმელელისა, მესამე იგი მისი აბესალომ, ძე მაქასი, ასულისა თოლმესი, მეფისა მის გესურისა.
და	მცხ.მეფ2	მეოთხე იგი მისი ადონია, ძე აგგითასი, და მეხუთე იგი მისი საფატია, ძე ამიტალისგან
და	მცხ.მეფ2	და იყო ბრძოლა შორის სახლსა საულისა და სახლსა დავითისასა. და აბენერ იყო ჴელმწიფე სახლსა საულისასა.
და	მცხ.მეფ2	და საულისი იყო ხარჭი ერთი ქალი და შეირთო იგი ცოლად აბინერ, ძემან ნერისმან, და სახელი ქალისა მის რესფა, ასული ულასი. მაშინ ჰრქუა იებოსთე, ძემან საულისამან, აბენერს:
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ დღეს მიეღო მეფობა სახლსა მას საულისასა და აღემართა საყდარი დავითისი ისრაჱლსა ზედან და სახლსა მას ზედან იუდასსა დანითგან ბერსაბედამდე!
და	მცხ.მეფ2	განკრთა იებოსთე სიტყჳსა ამისთჳს და ვერარა მიუგო სიტყუაჲ აბენერს შიშისა მისგან.
და	მცხ.მეფ2	და წარავლინა დავით მოციქული იებოსთეს, ძისა მის საულისა, და ჰრქუა: მომეც მე ცოლი ჩემი მელქოლ, რომელი მოვიგე მე ასეულითა მით წინადაუცუეთელებით უცხოთესლთასა!
და	მცხ.მეფ2	და წარავლინა იებოსთე და მოუღო ქმარსა თჳსსა ფალტიას, ძესა სელლასა.
და	მცხ.მეფ2	ესე მიყავნ მე უფალმან და ესე შემძინენ, არა თუ ეგრე ვყო დავითისთჳს, ვითარცა ეფუცა მას უფალი!
და	მცხ.მეფ2	და მოსდევდა ქმარი იგი ცოლსა თჳსსა და ტიროდა იგი, ვიდრე მოჰყვანდა მელქოლ ბარაკადამდე: მაშინ ჰრქუა აბენეზერ ფალტიას, ვიდრე თანაუვიდოდა მაგას: წარვედ სახიდ შენდა! და მუნთქუესვე უკუნიქცა ფალტია და წარვიდა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა აბენერ მოხუცებულთა მათ ისრაჱლისათა: გუშინ და ძუღან ეძიებდით დავითსა, გინდა მეფობაჲ მისი თქუენ ზედა.
და	მცხ.მეფ2	აწ აღასრულეთ ნება თქუენი და მიდით მის წინაშე! რამეთუ იტყოდა უფალი დავითისთჳს, თქუა: ჴელითა დავითის, მონისა ჩემისათა, ვიჴსნა ერი ჩემი ისრაჱლი უცხოთესლთაგან და ყოველთაგან მტერთა მათთასა!
და	მცხ.მეფ2	და ეტყოდა აბენერ ყურთა ბენიამენისთა. და წარვიდა აბენერ თხრობად დავითისა ქებრონს სიტყჳსა მისთჳს, რომელ თქუეს ძეთა ისრაჱლისათა და ყოველმან სახლმან ბენიამენისამან.
და	მცხ.მეფ2	იოაბ და ყოველი ერი მისი, ვითარცა მოვიდნენ და მიუთხრეს იოაბს და ჰრქუეს, ვითარმედ: მოვიდა აბენერ, ძე ნერისი, დავითისა და განუტევა იგი მშჳდობით და წარვიდა მუნთქუესვე.
და	მცხ.მეფ2	შევიდა იოაბ წინაშე მეფისა და ჰრქუა მას: რა ჰქმენ ესე, რამეთუ მოვიდა შენდა აბენერ, ძე ნერისი, და შენ განუტევე იგი, წარვიდა მშჳდობით?
და	მცხ.მეფ2	ანუ შენ არა იცოდეა უკეთურება იგი აბენერისი, რამეთუ შეტყუვილად შენდა მოვიდა იგი და განცდად შესავალ-გასავალთა შენდა ცნობად, რასა შენ იქმ?
და	მცხ.მეფ2	უკუმოქცევასა აბენერისასა მიეგებოდა იოაბ და მიაქცია გუერდით კერძო ბჭეთა მათ და ჰზრახვიდა მას ზაკჳთ, და უგმირა გუერდსა მისსა მახჳლი და მოკლა იგი, და მოკუდა აბენერ ნაცვლად ასაელისა სისხლისათჳს ძმისა იოაბისასა.
და	მცხ.მეფ2	ამისა შემდგომად, ვითარცა ესმა დავითს, თქუა: უბრალო ვარი მე და მეფობა ესე ჩემი უფლისა მიერ სისხლისა მისგან უკუნისამდე, სისხლისაგან აბენერისა, ძისა ნერისა.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო სისხლი იგი აბენერისი თავსა ზედან იოაბისასა იყავნ და ყოველთა ზედან სახლსა მამისა მისისასა! და ნუ მოაკლოს სახლსა იოაბისასა უბითა ხაშმი, კეთროვანი, და პურის-მთხოველი, და მახჳლითა მომკუდარი და სიყმილითა.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა ყოველი ერი წინაშე დავითისა და ეტყოდეს მას, რათა ჭამოს პური, ხოლო მან არა ინება. და ფუცა დავით და თქუა: ესე მიყავნ ღმერთმან და ესე შემძინენ, უკუეთუ ვჭამო პური, გინა სხუა რამე ვიდრე მწუხრამდე.
და	მცხ.მეფ2	ვითარცა ესმა ესე იებოსთეს, ვითარმედ მოკუდა აბენერ ქებრონს, დაჴსნდეს ძარღუნი მისნი და ყოველივე ერი იგი ისრაჱლისა შეძრწუნდა.
და	მცხ.მეფ2	და ორნი კაცნი მთავარნი, ერისთავნი იებოსთესნი, ძისა მის საულისანი: ბანეა და რექაბ, ძენი რემონისნი, ბეროთ ელიოსანი და ძეთა მათგანივე ბენიამენისნი; რამეთუ ბეროთცა შერაცხილ იყო ძეთა მათ თანა ბენიამენისთა.
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ განძებულ იყუნეს ბეროთელნი იგი გეთსა, და მუნ მწირობდენ ვიდრე დღეინდელად დღემდე.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდეს ძენი იგი რემოისნი, ბეროთეანისანი: რექაბ და ბანეა, ძმა მისი, და შევიდეს სახიდ იებოსთესა, და მას ეძინა სასვენებელსა შინა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ2	და მეკარეცა მირულებულ იყო, რომელი სცვიდა მას, და რექაბ და ბანეა დაიმალნეს.
და	მცხ.მეფ2	შევიდეს იდუმალ და მოკლეს იებოსთე, მძინარე სასვენებელსა ზედა, საწოლსა შინა, და მოკუეთეს თავი მისი და წარიღეს დასავლის კერძო ღამე ყოელ.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დავით რექაბსა და ბანეას, ძმასა მისსა, ძეთა რემონისთა ბეროთელისა და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი ჩემი, რომელმან იჴსნა სული ჩემი ყოველთაგან ჭირთა!
და	მცხ.მეფ2	ვითარცა, რომელმან მითხრა მე სიკუდილი საულისი და მას ეგონა, ვითარმედ კეთილსა რასმე ვახარებო და მუნთქუესვე მო-ხოლო-ვკალ იგი სეკელას, რომლისა ვინ უწყის, თუ ჯერ-იყო ჩემდა მიცემად ხარებისა მისისათჳს.
და	მცხ.მეფ2	და აწ კაცთა მაგათ უკეთურთა შეხუედით და მოჰკალთ კაცი მართალი სასვენებელსა შინა. ეგრეთვე ვიძიო შური ჴელთაგან თქუენთა და მოგსპო თქუენ ქუეყანით!
და	მცხ.მეფ2	და უბრძანა დავით მონათა თჳსთა და მოსწყჳდნეს იგინი, და ჩამოჰკიდნეს იგინი გოდოლსა ქებრონს, მოჰკუეთეს ჴელნი და ფერჴნი მათნი, და დამოჰკიდეს იგინი გოდოლსა ქებრონისასა, და თავი იგი მიიღეს და დაფლეს საფლავსა მას აბენერისა, ძისა ნერისა, ქებრონს შინა.
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ პირველცა, ვიდრე საულ მეფე იყო ჩუენ ზედა, შენვე იყავ წინამძღუარ და მბრძანებელ ისრაჱლისა, რამეთუ შენ გრქვა უფალმან, ვითარმედ: შენ დამწყსო ერი ჩემი ისრაჱლი!
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ ოცდაათ წლისა იყო დავით, რაჟამს სცხეს მას მეფედ, და ორმეოც წელ მეფობდა იგი.
და	მცხ.მეფ2	და წარვიდა დავით მეფე და ყოველი ერი მის თანა იერუსალჱმად იებუსელისა მის, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ყოველსა მას ქუეყანასა. ეუწყა დავითს, რამეთუ იტყოდეს იებუსელნი იგი, ვითა: არა შემოვიდეს დავით აქა, რამეთუ მჴდომად აღუდგეს ბრმანი და მკელობელნი! და იტყოდეს, ვითარმედ: ყოვლადვე ნუ შემოვალნ აქა დავით!
და	მცხ.მეფ2	და გამდიდრდებოდა დავით და უფალი ყოვლისა მპყრობელი იყო მის თანა.
და	მცხ.მეფ2	და გულისხმა-ყო დავით, რამეთუ წარუმართა უფალმან მეფობა მისი ყოველსა ზედა ისრაჱლსა და აღიმაღლა მეფობა მისი ერისათჳს მისისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ2	და ისხნა დავით სხუანი ცოლნი და ხარჭანი იერუსალემს შემდგომად მოსლვისა მისისა ქებრონით, და ესხნეს მას სხუანიცა ძეებ და ასულებ.
და	მცხ.მეფ2	და აგრძნეს უცხოთესლთა მათ, ვითარმედ სცხეს დავითს მეფედ ისრაჱლსა ზედან. და გამოვიდეს ყოველნი უცხოთესლნი მოძიებად დავითისა. და ვითარცა ესმა დავითს, ვითარმედ ეძიებენ მას უცხოთესლნი იგი, მოვიდა დავით ადგილსა მას ძნელოვანსა.
და	მცხ.მეფ2	და მივიდეს უცხოთესლნი იგი და განეზავეს უბესა მას ტიტანელთასა.
და	მცხ.მეფ2	და იკითხა დავით უფლისა მიერ და თქუა: უკუეთუ ჯერ-არს ჩემდა ზედამისლვად უცხოთესლთა მათ და მომცნე იგინი ჴელთა ჩემთა? და ჰრქვა უფალმან დავითს: მივედ, რამეთუ მიმიცემიან იგინი ჴელთა შენთა!
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა დავით და დაესხა უცხოთესლთა და მოსრნა იგინი და თქუა დავით: მოსრნა უფალმან მტერნი ჩემნი და უცხოთესლნი წინაშე ჩემსა, ვითარცა განიყვნიან და განიჭრიან წყალნი მრავალნი, რამეთუ ამის გამო ერქუმის ადგილსა მას ადგილი მოსასრველი.
და	მცხ.მეფ2	და დაყარნეს უცხოთესლთა მათ სივლტოლასა მათსა კერპნი იგი მათნი. და აღიხუნა იგინი დავით და ერმან მისმან.
და	მცხ.მეფ2	და იკითხა დავით უფლისაგან: უკუეთუ მივიდე უცხოთესლთა ზედა, მომცნე იგინი ჴელთა ჩემთა? და ჰრქუა უფალმან დავითს: ნუ განხვალ მათდა, არამედ გარემოიქეც და მახლობელად მათსა დაემალე ღელესა მას გლოისასა!
და	მცხ.მეფ2	და წარვიდა დავით და ყოველი ერი მის თანა, მდიდარნი და მთავარნი სახლისა იუდასნი, აღსლვად ბორცუსა მას ზედა წარმოღებად კიდობნისა მის სჯულისასა, რომელსა ზედან წოდებულ არს სახელი უფლისა ღმრთისა ძალთასა, რომელსა ზედან დადგინებულ იყო ქერობინი მას ზედა.
და	მცხ.მეფ2	და აღიღის და დადგის კიდობანი იგი სჯულისა ურემსა ზედან ახალსა.
და	მცხ.მეფ2	და წამოიღეს იგი სახლისა მისგან ამინადაბისა, რომელი იყო ბორცუსა მას ზედა, და ოზიას, ძმათა მისთა და ძეთა ამინადაბისათა მოაქუნდა ურემი იგი კიდობნითურთ ღმრთისათ, და ძმანი მისნი ვიდოდეს გარემოსა კიდობანსა.
და	მცხ.მეფ2	და დავით და ყოველი ერი ისრაჱლისა იმღერდეს წინაშე კიდობანსა ღმრთისა ნესტჳთა და ქნარითა, ბობღნითა და ლინითა და პირად-პირადითა სახიობითა.
და	მცხ.მეფ2	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ოზიასა ზედა, მუნთქუესვე ურიდებისა მისთჳს განგალა იგი და მოკუდა კიდობანსა მას თანა უფლისასა წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.მეფ2	და შეუძნდა დავითს შემუსრვაჲ იგი ოზიასი. და ეწოდა ადგილსა მას" შესამუსრველი ოზიასი " მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.მეფ2	და შეეშინა დავითს უფლისაგან და თქუა: ვითარ შევიღო სახიდ ჩემდა კიდობანი სჯულისა ღმრთისა?
და	მცხ.მეფ2	და დადგა კიდობანი უფლისა მუნ სამ თუე ოდენ და აკურთხა უფალმან სახელი იგი აბედადისი გეთელისა.
და	მცხ.მეფ2	და არა უნდა დავითს მიქცევად კიდობანი იგი უფლისა მისისა ქალაქსა დავითისასა, არამედ მიაქცია სახიდ აბედადისა გეთელისა.
და	მცხ.მეფ2	მიუთხრეს დავითს: აკურთხა უფალმან სახლი აბედარისი და ყოველივე, რაჲცა არს მისი, კიდობნის გამო ღმრთისა! წარვიდა დავით და აღმოიღო კიდობანი სჯულისა ღმრთისა სახლისაგან აბედადისა ქალაქად დავითისა სიხარულით.
და	მცხ.მეფ2	დავით როკვიდა წინაშე კიდობნისა მის პარითა შორის მოსტჳნვართა მათ და მბობღნართა წინაშე უფლისა მკული სამკაულითა ძოწეულითა.
და	მცხ.მეფ2	და დავით და ყოველთა ერთა ისრაჱლისათა მოიღეს კიდობანი ღაღადებითა ჴმითა ნესტჳსათა.
და	მცხ.მეფ2	და შევიდოდა რა კიდობანი იგი უფლისა ქალაქად დავითისა, და მელქოლ, ასული საულისი, იჭჳრებოდა სარკმლით გამო და იხილა მეფე დავით, რამეთუ როკვიდა ქნარითა, მომღერალი წინაშე კიდობნისა უფლისა, და განგმო გულსა შინა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ2	და მოიღეს და დადგეს კიდობანი იგი ღმრთისა კარავსა მას შინა, რომელი აღმართა დავით. და შეწირა დავით წინაშე უფლისა საკუერთხნი მშჳდობისანი.
და	მცხ.მეფ2	და განუყო ყოველსა მას ერსა და ყოველსა ძალსა ისრაჱლისათა დანითგან ვიდრე ბერსაბემდე: მამაცსა და დიაცსა, თჳთო კუერი პური და თითო დარანი ჴორცი და თჳთო მანდარი ტაბაკისაგან. და წარვიდა ერი იგი სახიდ თჳსად.
და	მცხ.მეფ2	და შეიქცა დავით კურთხევად სახლისა თჳსისა. და გამოეგებოდა მას მელქოლ, ასული საულისა, აკურთხა იგი და ჰრქუა: რაბამადღა რამე ჰაეროვან და დიდებულ იყავ შენ დღეს, მეფე ეგე ისრაელისა, რაჟამს განკვართულ იყავ შენ და მოხჳდოდე წინაშე მონათა შენთა და მჴევალთა, ვითარცა ვინ განიკვართის როკვასა თჳსსა, ეგრე რამე განკვართულ იყავ დღეს.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დავით მელქოლს და ჰრქუა: წინაშე უფლისა ჩემისა ვიხარებდე და ვროკვიდე. ხოლო კურთხეულ არს უფალი ჩემი, რომელმან გამომირჩია მე უფროს მამისა შენისა და ყოვლისა სახლისა მისისა, რამეთუ დამამტკიცა მე მთავრად ყოველსა ზედა ერსა თჳსსა ისრაჱლსა.
და	მცხ.მეფ2	მის წინაშე ვიხარებდე, და ვიმღერდე და ვროკვიდე წინაშე უფლისა და განვიკუართო სიხარულით უფრო და უფროს და შეურაცხად გამოვჩნდე წინაშე თუალთა შენთა და თუალთა მჴევალთა შენთასა, რომელთა წინაშე მარქუ მე, ვითარმედ: დიდებულ რამე შჩნდი!
და	მცხ.მეფ2	და იყო, ვითარცა დაემკჳდრა დავით სახლსა შინა თჳსსა. და დააცხრვნა უფალმან გარემოს მისსა ყოველნი მტერნი მისნი.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან ნათანს წინაწარმეტყუელსა: მე, ესერა, დამკჳდრებულ ვარ ტაზართა შინა ჩემთა და კიდობანი იგი სჯულისა სდგას კარავსა შინა უფლისსა!
და	მცხ.მეფ2	მიჰუგო ნათან წინაწარმეტყუელმან მეფესა და ჰრქუა: სად ღმერთმან განგიმარჯვა! მივედ შენ და ყავ, რაცა გნებავს, რამეთუ უფალი ღმერთი შენ თანა არს.
და	მცხ.მეფ2	და აწ შენ ესრე ჰრქვა მონასა ჩემსა დავითს: ესრე იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი: გამოგიყვანე შენ ფარეხთაგან სამწყსოთასა და გყავ შენ წინამძღუარ ერისა ჩემისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ2	და ვიყავ შენ თანა ყოველთა გზათა შენთა, ვიდრეცა ხჳდოდე და მოვსრენ ყოველნი მტერნი შენნი წინაშე შენსა და მიგეც შენ სახელი დიდი მგზავსად სახელთა მათ დიდთა, რომელნი უწინარეს შენსა იყუნეს ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.მეფ2	და აწ მივსცე ადგილი ერსა ჩემსა ისრაჱლსა, დავნერგნე იგინი და დავამკჳდრნე იგინი თავისთავ და არღარა ზრუნვიდენ, არცა შესძინოს ძემან უსჯულოებისამან ვნებად მათა, ვითარცა-იგი წინათვე,
და	მცხ.მეფ2	და დღეთა, რომელთა დავამტკიცენ მსაჯულნი ერსა ჩემსა ზედა ისრაჱლსა. აწ მე განგისუენო შენ ყოველთაგან მტერთა შენთა და გაუწყოს შენ უფალმან, ვითარ-იგი ჯერ-იყოს მისა შენებად ტაზარი.
და	მცხ.მეფ2	და იყო, რაჟამს აღგესრულნენ დღენი შენნი, დაიძინო მამათა შენთა თანა, და აღვადგინო ნათესავისა შენისაგან, რომელი იყოს მუცლისაგან შენისა და განუმზადო მას დამტკიცებად მეფობა შენი.
და	მცხ.მეფ2	და მან აღაშენოს ტაზარი სახელისა ჩემისათჳს და აღვმართო საყდარი მისი მიუკუნისამდე.
და	მცხ.მეფ2	და ვიყო მე მისა მამა და იგი იყოს ჩემდა ძე. უკუეთუ შემცოდოს მე, ვგუემო იგი კუერთხითა კაცთათა და განვსწავლო იგი ძეთა მიერ კაცთასა;
და	მცხ.მეფ2	და დავამტკიცო მეფობაჲ იგი მისი და სახელი მისი უკუნისამდე წინაშე ჩემსა და საყდარი მისი აღმართებულ იყოს წინაშე ჩემსა უკუნისამდე.
და	მცხ.მეფ2	და შევიდა დავით მეფე და დაჯდა წინაშე უფლისა და თქუა: ვინ ვარი მე, უფალო ჩემო, უფალო? ანუ რა არს სახლი ჩემი, რამეთუ ესეოდენ შემიყუარე მე?
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ უნდო და არარა ვარ მე შენს წინაშე, უფალო, უფალო ჩემო! და ვითარ იტყოდე ოდენ მყოვარ სახლისათჳს მონისა შენისა და ესე რჯულ არს მონისა შენისა შენდა მიმართ, უფალო, უფალო ჩემო!
და	მცხ.მეფ2	რაღამე შევსძინო, დავით, სიტყუად შენს წინაშე? და აწ შენ იცი მონისა შენისა, უფალო, უფალო ჩემო!
და	მცხ.მეფ2	არავინ არს ნათესავი, ვითარ ერი შენი ისრაჱლი; რომელსა-იგი უძღოდე ქუეყანასა ზედან, ღმერთო, მაცხოვრად მათდა, რათამცა მოიპოვე იგი ერად შენდა და ადიდე სახელი დიდებითა დიდითა, რაჟამს გამოგყვანდა ერი შენი, რომელი იჴსენ ქუეყანისაგან ეგჳპტელთაგან, ერი იგი და სამკჳდრებელი.
და	მცხ.მეფ2	და განამზადე თავისა შენისა ერი შენი ისრაჱლი ერად საუკუნოდ და შენ, უფალო, იყავ მათა ღმერთად.
და	მცხ.მეფ2	და აწცა, უფალო, უფალო ჩემო, სიტყუასა მას, რომელსა იტყოდე მონისა შენისათჳს და სახლისა მისისათჳს, დაემტკიცენ უკუნისამდე! და ვითარცა ეტყოდე, ეგრეცა ყავ.
და	მცხ.მეფ2	და აწ ამაღლდინ სახელი შენი უკუნითი უკუნისამდე, უფალო ყოვლისა მპყრობელო, ღმერთო ყოვლისა ისრაჱლისაო, და სახლი მონისა შენისა დავითისი აღმართებულ იყავნ წინაშე შენსა!
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ შენ, უფალო ყოვლისა მპყრობელო, ღმერთო ისრაჱლისაო, განაღე ყური მონისა შენისა და სთქუ, ვითარმედ: აღგაშენო შენ! სთქუ, ვითარმედ: აღგიშენო შენ სახლი! ამისთჳს პოვა მონამან შენმან გულჴსნილობაჲ ღმრთისა მიერ ლოცვად შენდა თხოვა ესე.
და	მცხ.მეფ2	და აწ, უფალო, უფალო ჩემო, შენ ხარ ღმერთი და სიტყუანი შენნი ეგნედ ჭეშმარიტებითა, ვითარცა იტყოდე მონისა შენისათჳს კეთილთა ამათ!
და	მცხ.მეფ2	და აწ აკურთხე სახლი მონისა შენისა, რათა ეგოს უკუნისამდე წინაშე შენსა, რამეთუ შენ, უფალი, იტყოდე, და კურთხევითა შენითა იკურთხენ სახლი მონისა შენისა უკუნისამდე!
და	მცხ.მეფ2	და იყო, ამისა შემდგომად მოსრვიდა დავით უცხოთესლთა მათ და დაიმორჩილებდა მათ, მოუღებდა დავით განყენებულსა მას ჴელთაგან უცხოთესლთასა.
და	მცხ.მეფ2	და მერმე დავით მოსრა ადრაზარ, ძე როამისი, მეფისა მის სუბელისა, რამეთუ ერი შეიკრიბა და მოვიდოდა დასხმად ჴელთა მისთა მდინარის კიდესა მას ეფრატისასა.
და	მცხ.მეფ2	და წარმოიღო მისი ათასი ეტლი ტყუედ და შჳდ ათასი მჴედარი და ოცი ათასი მკუირცხლი ფაროსანი. და დაჴსნა დავით ყოველივე იგი ეტლები და გამოარჩია ასი ეტლი ოქროცხებული და დაიყენა იგი სამსახურებელად სამეფოდ.
და	მცხ.მეფ2	და, აჰა, იოაბ და მონანი დავითისნი მოვიდეს ბანაკისა მისგან დიდითა ნატყუენავითა, ხოლო იოაბ არა იყო დავითისა თანა ქებრონად, რაჟამს მიავლინა და წარვიდა მშჳდობით,
და	მცხ.მეფ2	შეასხმიდა, ჴმითა გოდებდა და იტყოდა: მსგავსად სიკუდილისა მის უგუნურისა მოკუდა აბენერ!
და	მცხ.მეფ2	ჴელნი შენნი არა შეიკრნეს და არცა ფერჴნი შენნი ბორკილითა. პირველად, ვითარცა ნაბალ, წინაშე ნაშობთა მათ უსჯულოებისათა დაეცა და შეკრბა ყოველი ერი ტირილად მისსა.
და	მცხ.მეფ2	შჳდ წელ და ექუს თუე მეფობდა ქებრონს იუდასა ზედა; ოცდაათსამეტსა წელსა მეფობდა ყოველსა ისრაჱლსა ზედა და იუდასა ზედა იერუსალჱმს.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა დავით და დაიპყრა ციხისციხე იგი სიონისი, ესე არს ქალაქი დავითისი.
და	მცხ.მეფ2	და ესე სახელები არს შვილთა მისთა, რომელნი იშუნეს იერუსალჱმსა: სამაათ, ესებაჲ, ნათან, გალამან,
და	მცხ.მეფ2	და რაჟამს გესმეს შენ ჴმაჲ ძრვისა მაღნარისა ადგილსა მას გლოისასა, მაშინ მივედ მათ ზედა, რამეთუ მაშინღა გამოვიდეს უფალი წინაშე შენსა ბრძოლად და დაცემად უცხოთესლთა მათ.
და	მცხ.მეფ2	და იყუნეს მის თანა, რომელთა მოაქუნდათ კიდობანი იგი, მემღერნი შჳდ დასად და საკლავები ზუარაკთა და კრავთა.
და	მცხ.მეფ2	და რაჟამს აღასრულა შეწირვაჲ მსხუერპლთა და მშჳდობისათა, აკურთხა ყოველი იგი ერი სახელითა უფლისა ყოვლისა მპყრობელისათა.
და	მცხ.მეფ2	მივედ და არქუ მონასა ჩემსა დავითსა, ვითარმედ: ესრე იტყჳს უფალი: არა შენ მიშენო სახლი, რათა დავიმკჳდრო მას შინა?
და	მცხ.მეფ2	რომელსაცა მივიდოდე ძეთა მათ თანა ისრაჱლისათა და არა თუ სიტყჳთ სადა ვის ვეტყოდე ერთსა ნათესავთაგანსა ძეთა ისრაჱლისათა, რომელთა-იგი ვამცენ მწყსა ერისა ჩემისა ისრაჱლისა, ვითარმედ: რად არა მიშენეთ მე სახლი ძელთაგან ნაძუთასა?
და	მცხ.მეფ2	და მგზავსად სიტყუათა ამათ და ჩუენებათა მათ ეტყოდა ნათან დავითს.
და	მცხ.მეფ2	და დადვა დავით ადგილ-ადგილ მცველნი სოფლებსა მას ასურასტანით კერძოსა და დამასკით კერძოსა და ყოველი ასურასტანელნი მონად დაიმორჩილნა და მოართუმიდეს მას მარადის ძღუენსა და ხარკსა და შეეწეოდა უფალი დავითს ყოველთა გზათა მისთა, ვიდრეცა ვიდოდა.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა ესმა ესე თოუ მეფესა მას ემათელთასა, რამეთუ მოსრნა დავით ყოველნი ძლიერნი ადრაზარისნი,
და	მცხ.მეფ2	მიუვლინა მათ თოუ იედორა, ძე თჳსი, დავითს მეფესა კითხვად მშჳდობისა და აკურთხა იგი, რამეთუ ადრაზარ მარადის მჴდომ იყო თოუვისა. მოვიდა იედორა დავითისა დიდითა ძღუნითა: ოქროთა და ვერცხლითა და მრავლითა ჭურჭლითა სპილენძისათა.
და	მცხ.მეფ2	და წაიღო იგი დავით მეფემან და მიუპყრა ღმერთსა ოქრო-ვერცხლით და ყოვლით ჭურჭლითურთ, რომელი მოიღო ქალაქთა მათგან მძლავრობით.
და	მცხ.მეფ2	ედოელთასა და მოაბელთა და ძეთაგან ამონისთა და უცხოთესლთა ერისა მისგან ამალეკთასა და ნატყუენავისა მისგან ადრაზარისი, ძისა რუბისა, მეფისა მის სუბელისა.
და	მცხ.მეფ2	და კუალად განითქვა სახელი დავითისი, ოდეს დაიპყრა სირია და შემოიქცა მუნით ჴევსა მას მარილოვანსა, სადა მოსწყჳდნა ცხრამეტნი ათასნი.
და	მცხ.მეფ2	და დადვა დავით მცველნი ყოველთა ზედა იდუმელთა. და იყუნეს ყოველნი მკჳდრნი იდუმიასანი მონად დავითისა. და შეეწეოდა უფალი დავითსა ყოველთა გზათა მისთა, ვიდრეცა ვიდოდა.
და	მცხ.მეფ2	და მეფობდა დავით ყოველსა ზედა ისრაჱლსა და ჰყოფდა სამართალსა და მსჯავრსა ყოველსა ზედა ერსა მისსა.
და	მცხ.მეფ2	და იოაბ, ძე შარველისი, ერისთავი იყო ყოველსა ზედა ერსა ისრაჱლისასა. და იყო, იოსაფატ, ძე აქიასი, მწიგნობარ იყო.
და	მცხ.მეფ2	და სადუკ, ძე აქიტობისი, და აქიმელექ, ძე აბიათარისი, იყუნეს მღდელად მისა, და ასა მწიგნობართმოძღუარი.
და	მცხ.მეფ2	და ბანია, ძე იედაესი, თანამზრახველ და ოფელტი და ქერეთი და ძენი დავითისნი ეზოსმოძღუარ იყუნეს.
და	მცხ.მეფ2	სახლისაგან საულისა დაშთომილ იყო მსახური ერთი და სახელი მისი სიბა. და მოიყვანეს იგი წინაშე დავითისა და ჰრქუა მას მეფემან: შენ ხარ ყრმა იგი სიბა? ხოლო მან თქუა: მე ვარ მონა შენი.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას მეფემან, ვითარმედ: და-თუ-ვინ-შთომილ არს სახლისა მისგან საულისა, რათამცა ვყავ მის თანა წყალობა ღმრთისა? მიუგო სიბა მეფესა და ჰრქუა: არს ძე იონათანისა ერთი, მკელობელი ფერჴითა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით: სადა არს იგი? და ჰრქუა მას სიბა: სახლსა მაქირისსა, ძისა ამიელისა, გაბარეველისა.
და	მცხ.მეფ2	და წარავლინა დავით მეფემან და წარმოიყვანეს იგი სახლით მაქირისა, ძისა ამიელისა, გაბარეველისა.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა მემფიბოსთე, ძე იონათანისი, ძისა საულისა, მეფისა თანა დავითისა, დავარდა იგი პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მეფესა. და ჰრქუა მას დავით: შენ ხარ მემფიბოსთე? ჰრქუა მას მემფიბოსთე: აქა ვარ მონა შენი.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას დავით: ნუ გეშინინ, რამეთუ შენ თანა ვყო წყალობაჲ იონათანისა, მამისა შენისათჳს და მოგცე შენ ყოველი სამკჳდრებელი საულისი, მამისმამისა შენისა, და პურისმტე იყო ტაბლასა ჩემსა მარადის!
და	მცხ.მეფ2	მაშინ თაყუანი-სცა მას მემფიბოსთე და ჰრქუა: რა ვარი მე, მონა ესე შენი, რამეთუ მომხედე მე, ძაღლსა ერთსა მკუდარსა, მიმსგავსებულსა ჩემსა?
და	მცხ.მეფ2	და მოუწოდა დავით მეფემან სიბას, მონასა მას საულისა, და ჰრქუა: ყოველი, რაცა იყოს მონაგები საულისი, და ყოველი სახლი მისი მიმიცემიეს მე ძისა უფლისა შენისასა!
და	მცხ.მეფ2	და აწ მუნ იქმოდე ქუეყანასა ძით და მონით შენითურთ და დაუკრიბე უფალსა შენსა ნაყოფი, უქმოდე მას უნჯსა და დაუკრებდ, და მემფიბოსთე, ძე უფლისა შენისა, ჭამდეს მარადის ტაბლასა ჩემსა! და სიბას ესხნეს ათხუთმეტ ძე და ოც მონა.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო სიბა მეფესა და ჰრქუა: ყოველი, რაცა მიბრძანოს უფალმან ჩემმან მონასა ამას თჳსსა, იგიცა ვყო! მემფიბოსთე მარადის ჭამდა ტაბლასა ზედა მეფისასა, ვითარცა ერთი შვილთა მისთაგანი.
და	მცხ.მეფ2	და მემფიბოსთეს ესვა ძე ერთი მცირე, სახელი მისი მიქა, და ყოველი სამკჳდრებელი სიბასი ჰმონებდა მემფიბოსთეს.
და	მცხ.მეფ2	და მემფიბოსთე დამკჳდრებულ იყო იერუსალჱმს, რამეთუ მარადის ჭამდა ტაბლისაგან მეფისა. და იგი იყო მკელობელი ორითავე ფერჴითა.
და	მცხ.მეფ2	ამისა შემდგომად მოკუდა მეფე ძეთა ამონისთა, და მეფობდა ანონ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით: ვყო წყალობა ანონის თანა, ძისა ნაასისა, ვითარცა-იგი ყო მამამან მისმან ჩემთჳს. და მოუვლინნა დავით ნუგეშინის-მცემელად მონანი თჳსნი მამისათჳს მისისა. და მივიდეს მონანი დავითისნი ქუეყანასა ძეთა ამონისთასა.
და	მცხ.მეფ2	მიუგეს მთავართა ამონისთა ანონს, უფალსა თჳსსა, და ჰრქუეს. არა თუ სადიდებელად შენდა მოავლინნა დავით მამისა შენისათჳს ნუგეშინის-მცემელნი, არამედ მსტოვრად მოავლინა ქალაქისა ამის და ქუეყანისა შენისა, რათა განიხილონ და უთხრან დავითს.
და	მცხ.მეფ2	ვითარცა ესმა ანონს, შეიპყრნა მონანი დავითისნი და დაჰყჳნა ნახევარი თმა წვერისანი და მოჰკუეთნა კალთანი სამოსელთა მათთანი და განუტევნა იგინი.
და	მცხ.მეფ2	ვითარცა ესმა ესე დავითს, მიაგებნა კაცნი და იხილნეს მონანი იგი განკიცხულნი ფრიად. და მიუმცნო დავით, ვითარმედ: დადეგით მანდავე, იერიქოდ, ვიდრემდის აღორძნდეს თმანი წვერისა თქუენისანი და მაშინღა მოდით!
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა ესმა დავითს, წარავლინა სპასპეტი თჳსი იოაბ და ყოველი ერი მის თანა.
და	მცხ.მეფ2	და გამოვიდეს ძენი ამონისნი და განეწყვნეს წინაშე ბჭეთა მის ქალაქისათა ასურასტანელთა სუბას, რობას და ისტობის და მელქათაგან, იყუნენ ველსა განწყობით.
და	მცხ.მეფ2	ვითარცა იხილა იოაბ, რამეთუ განწყობილ იყუნეს პირისპირ მათსა, გამოარჩინა ყოველნი ჭაბუკნი ძლიერნი ძეთაგან ისრაჱლისათა და განაწყო პირისპირ ასურთა მათ.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო სხვა იგი ერი მისცა აბესას, ძმასა თჳსსა, და განაწყვნა პირისპირ ძეთა ამონისთა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა იოაბ აბესას: უკუეთუ განძლიერდენ ასურნი, შენ მოვედ შეწევნად ჩუენდა, და უკუეთუ ძენი ამონისნი განძლიერდენ, ჩუენ მოვიდეთ ძალად თქუენდა!
და	მცხ.მეფ2	მჴნე იყავ და განძლიერდი ერსა ჩუენსა ზედა და ბრძოდე ქალაქთათჳს ღმრთისა ჩუენისათა და უფალმან ყავნ კეთილი ჩუენ ზედა!
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა ესე სიტყუანი თქუნა, შეამტკვებარა იოაბ ყოველი იგი ერი და დიდითა ძლიერებითა ზედამიუჴდეს ერსა მას ასურთასა და მუნთქუესვე მეოტად წარქცეულნი ქალაქად შესთხინეს.
და	მცხ.მეფ2	და მიავლინა ადრაზარ და შეკრიბნა ასურასტანელნი იგი, რომელ იყო წიაღ მდინარესა ქალამას, და მოვიდეს და მოიწინეს ელამს და სუბად, ერისთავი იგი ადაზარისი, წინამძღურად მათდა.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა ესმა დავითს, უბრძანა შეკრებაჲ ყოვლისა ერისა ისრაჱლისა. და წიაღჴდეს იორდანეს მდინარესა და მოვიდეს ქალამად და განეწყო ასური იგი წინაშე პირსა დავითისასა და ბრძოლა-უყვეს.
და	მცხ.მეფ2	და იხილეს რა ყოველთა მათ მეფეთა, რომელნი-იგი ძალად მოსრულ იყუნეს ადრაზარისსა, რამეთუ ძლევასა მიეცნეს წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა, აღთქმა აღუთქუეს და მონად დაემორჩილნეს ძეთა ისრაჱლისათა, და შეიშინეს ასურთა მათ და არღარა მოვიდეს ძალად ძეთა მათ ამონისთა.
და	მცხ.მეფ2	და მოუხუნა დავით სალტენი იგი ოქროსანი, რომელი ესხნეს მონათა ადრაზარისთა, მეფისა მის სუბასასა, მოიღო იერუსალიმად,
და	მცხ.მეფ2	და იყო, მერმესა მას წელსა გამოსლვასა მეფეთასა წარავლინა დავით იოაბ და ყოველი ერი ისრაჱლისაჲ; და მოსრნა ყოველნი ძენი ამონისნი და გარემოადგა და მოიცვა ქალაქი იგი ჰრაბათისაჲ. და დავით დამკჳდრებულ იყო იერუსალჱმს.
და	მცხ.მეფ2	და დღესა ერთსა მიმწუხრი გამოვიდა დავით სასუენებლით თჳსით და იქცეოდა ერდოსა ზედა ტაძრისა სამეფოსასა. და იხილა, მიერ ერდოჲთ დედაკაცი ერთი იბანებოდა რა სამოთხესა შინა თჳსსა, და იყო დედაკაცი იგი ქმნულკეთილ ფრიად.
და	მცხ.მეფ2	და მოყვანებად-სცა დედაკაცი იგი და სახელი ერქვა ბერსაბეე, ასული იყო ელეაჲსი, ცოლი ურია ქეტელისა.
და	მცხ.მეფ2	და მიავლინნა დავით და მოიყვანა დედაკაცი, და შევიდა მის თანა და დაისუენა. და იგი ოდენ დაბანილ იყო წესისაგან თჳსისა.
და	მცხ.მეფ2	და წარვიდა მისგან მიდგომილი სახიდ თჳსად და მოუმცნო დავითს, ვითარმედ: უწყოდე, რამეთუ მიდგომილ ვარ შენგან!
და	მცხ.მეფ2	და მიავლინნა დავით იოაბისსა და მიუმცნო, ვითარმედ: ადრე მომივლინე ურია ქეტელი! და იოაბ წარმოავლინა მსწრაფლ ურია დავითისსა. მოვიდა ურია და შევიდა დავითისსა.
და	მცხ.მეფ2	და იწყო კითხვად დავით ურიასსა და ჰრქუა: ცოცხლებით არსა იოაბ და ცოცხლებით არსა ერი იგი? მიუგო მან: ცოცხლებით!
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით: წარვედ სახედ შენდა, დაიბანენ ფერჴნი შენნი და განისუენე! და განვიდა ურია პირისაგან მეფისა, გარნა გამოსცა ნიჭი მეფემან,
და	მცხ.მეფ2	მიუგო ურიამ და ჰრქუა: კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა და ყოველი ერი ისრაჱლი და იუდასი დგანან გარე კარავთა. და იოაბ, უფალი იგი ჩემი, დგას წინაშე განწყობილსა და მე ვითარ შევიდე სახიდ ჩემდა ჭამად და სმად და განცხრომად ცოლისა ჩემისა თანა? მზესა შენსა ვფუცავ და სიყუარულსა თავისა შენისასა, რამეთუ არა ვყო საქმე ეგე!
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით ურიას: დადეგ დღესა აქა და ხვალე წარგავლინო შენ. და დადგა ურია დღესა მას იერუსალჱმსა.
და	მცხ.მეფ2	და ხვალისაგან შეუწოდა დავით ურიასა და პურის ირთო, ჭამა და სვა წინაშე მეფისა, იხარებდა და დაითრო. ვითარცა დამწუხრდა, მივიდა ბჭეთა მის ტაძრისათა მსახურთა თანა უფლისა თჳსისათა, სახედ მისა არა მივიდა.
და	მცხ.მეფ2	და განთენა, დაწერა წიგნი მეფემან და მიუძღუანა იგი იოაბს ჴელითა ურიასათა.
და	მცხ.მეფ2	და წიგნი იგი მიწერა ესრეთ, ვითარმედ: მიჰმარჯვე ურია მას ძნელსა და თქუენ მეყსეულად ფერჴი დაიპყართ, რათა მოკლან იგი.
და	მცხ.მეფ2	და მოუჴდეს კაცნი იგი მის ქალაქისანი და ბრძოლა-უყვეს იოაბს. და დაეცა ერი მრავალი შერევასა მას სიტყჳთა დავითისითა და მოკლეს ურია ქეტელი.
და	მცხ.მეფ2	ვინ მოკლა აბიმელექ, ძე იერობოელისი, ძისა ნერისი? არა დედაკაცმან ერთმან გარდამოსტყორცნა ფქვილისა საფქველისა ნატეხი და მიამთხჳა და მოკლა იგი თამიშს? და აწ თქუენ რად ეგოდენ შეუჴედით ზღუდესა მას? ოდეს ამასა იტყოდის, თქუენ ესრეთ თქუთ, ვითარმედ: მონა შენი, ურია ქეტელი, მოიკლა!
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა მოციქული იგი იოაბისა იერუსალჱმდ მეფესა თანა და უთხრა ესე ყოველი დავითს - იობისმიერი ბრძანებული და ყოველი საქმე ბრძოლისა.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო მოციქულმან მან, ჰრქუა დავითს: განძლიერდა ღუაწლი ბრძოლისა ჩუენ ზედა, რამეთუ გუნდი ერთი ძლიერი გამოგჳჴდა ჩვენ ველად და ჩუენ მუნით მეოტად წარვიქციენით და შევყარენით იგინი ბრჭეთა მის ქალაქისათა.
და	მცხ.მეფ2	და განამრავლეს ისარნი მათნი ზღუდით გარდამო მონათა ზედა მეფისათა და მოსწყჳტეს მუნ მონანი შენნი და მონაცა შენი, ურია ქეტელი, მოიკლა.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დავით მოციქულსა მას და ჰრქუა: ესრეთ უთხარ იოაბს, ვითარმედ: ნუ უმძიმეს-გიჩნს საქმე ეგე, რომელი იქმნა, რამეთუ ღუაწლი ბრძოლისა სადმე ესრეთ არიან და სადმე - ეგრეთ. აწ შენ განაძლიერე ღუაწლი ბრძოლისა ქალაქსა მაგას ზედა და დაარღჳე ეგე!
და	მცხ.მეფ2	ვითარცა ესმა ესე ცოლსა ურიასსა, ვითარმედ მოკუდა ქმარი მისი, ტყებად იწყო და იგლოვდა ქმარსა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა წარჴდეს დღენი გლოვისა მისისანი, მიავლინა დავით და მოიყვანეს სახიდ დავითისა. და იყო იგი მისა ცოლად და უშვა მას ძე. და არა სათნო-უჩნდა უფალსა საქმე იგი დავითისი.
და	მცხ.მეფ2	და მოავლინა უფალმან ნათან წინაწარმეტყუელი დავითისა და ჰრქვა მას: საშჯელსა ერთსა გკითხავ შენ. მითხარ მე: ორნი კაცნი იყუნეს ქალაქსა შინა. ერთი იგი მდიდარი იყო და ერთი გლახაკი.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო გლახაკისა მის არა, გარნა ერთი ტარიგი მცირე, გაეზარდა იგი შვილთა თჳსთა თანა, რომელი ტაბლისა მისისაგან ჭამდა და სასმელისა მისისაგან სუმიდა და უბესა და მკერდსა მისსა ზედა განისუენებდა. და იყო იგი მისა, ვითარცა ასული.
და	მცხ.მეფ2	დღესა ერთსა მდიდარსა მას მოუვიდა სტუმარი და არვისა მისისაგან დიდისა არა მოუმზადა სერი, არამედ მოუღო ტარიგი გლახაკსა მას და დაუკლა სტუმარსა მას თჳსსა და ზვარაკისა უფალი იგი მოკლა.
და	მცხ.მეფ2	ვითარცა ესმა ესე დავითს, განრისხნა ფრიად და ჰრქუა ნათანს: ცხოველ არს უფალი! სიკუდილისა თანამდებ არს კაცი იგი, რომელმან ესე საქმე ჰყო.
და	მცხ.მეფ2	ტარიგი იგი შჳდ წილად ზღვად, რამეთუ ეგე საქმე ქმნა და არა შეიწყალა იგი!
და	მცხ.მეფ2	და მიგეც შენ მონაგები უფლისა შენისა და მოგცენ ცოლნი მისნი უბეთა შენთა, და ყოველნივე სახლნი ისრაჱლისა და იუდასი. და თუ ვეღარა კმა-გეყოფოდა, შე-მცა-გძინე სხუაცა!
და	მცხ.მეფ2	აწ რად შეურაცხ-ყავ შენ ბრძანებაჲ იგი უფლისა შენისა და ჰქმენ საქმე ესე ბოროტი წინაშე მისსა? ურია ქეტელი მოჰკალ მახჳლითა ძეთა ამონისთაჲთა და ცოლი მისი მოიყვანე ცოლად შენდა?
და	მცხ.მეფ2	აწ ნუ განეშორებინ მახჳლი სახლსა შენსა უკუნისამდე ჟამთა ამისთჳს, რამეთუ შენ შეურაცხ-მყავ მე და მოიყვანე შენ ცოლი ურია ქეტელისა ცოლ-ყოფად შენდა!
და	მცხ.მეფ2	ამას იტყჳს უფალი: აჰა, ესერა, სახლით შენით აღვადგინო ძჳრი შენ ზედა და ცოლნი შენნი წინაშე შენსა სხუასა მივსცნე მოყუასსა შენსა, დაისუენოს მათ თანა ცხადად!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დავით ნათან წინაწარმეტყუელსა და ჰრქუა: ვცოდე წინაშე უფლისა! მიუგო ნათან: და უფალმანცა მიგიტევნა ცოდვანი შენნი, რათა არა მოჰკუდე.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო აწ, რამეთუ განარისხე უფალი, ღმერთი შენი, და განაღჳძენ მტერნი შენნი შენ ზედა საქმითა ამით, შვილი იგი, რომელ შობად არს მისგან, სიკუდილით მოკუედინ!
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა წართქუნა ნათან სიტყუანი ესე, წარვიდა სახიდ თჳსად და დასცა უფალმან ყრმა იგი, რომელ უშვა ცოლმან ურიისამან დავითს, და დასნეულდა.
და	მცხ.მეფ2	და ილოცვიდა დავით ღმრთისა მიმართ ყრმისა მისთჳს და იმარხჳდა მარხვასა და იდვა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.მეფ2	და შევიდეს მისსა მოხუცებულნი ერისანი და აიძულებდეს აღდგომად და ჭამად რასმე, და არა აღდგა მიწისაგან, არცა ჭამა და არცა სვა.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო მეშჳდისა დღისა შემდგომად მოკუდა ყრმა იგი. და ეშინოდა მონათა დავითისთა თხრობად სიკუდილი მისი და ზრახვიდეს, ვითარმედ: ვიდრე ცოცხალ იყო, არა გუერჩდა აღდგომად ქუეყანით, და აწ ვითარ ვიკადროთ თქუმად სიკუდილი ყრმისა მის? ნუუკუე შეჰრჩეს გულსა ბოროტი ჩუენთჳს!
და	მცხ.მეფ2	და იხილა დავით, რამეთუ ჩურჩნდეს ურთიერთას და გულისხმა-ყო, ვითარმედ მოკუდა ყრმა იგი, და ჰრქუა მათ დავით: მოკუდა ყრმაჲ იგი? და მათ ჰრქუეს: მოკუდა!
და	მცხ.მეფ2	და აღდგა დავით ქუეყანისაგან და იცხო და შეიმკო, და შევიდა ტაძარსა მას ღმრთისასა და თაყუანი-სცა უფალსა და შევიდა სახლად თჳსსა და დაჯდა, ჭამა და სუა და იხარებდა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუეს დავითს: რაჲ არს ესე, რომელ შენ ჰყავ? რამეთუ ვიდრე იყო ყრმაჲ იგი, იმარხევდ, იღჳძებდ და სტიროდე და ვითარცა მოკუდა, აღსდეგ და განმხიარულდი და სჭამე და ჰსუ?
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დავით: ვიდრე ცოცხალ იყო, ვწუხდი, რათამცა წყალობა ეყო ღმერთსა და ეცხოვნა ყრმაჲ იგი.
და	მცხ.მეფ2	და მოუწოდა დავით ბერსაბეს, ცოლსა თჳსსა, და ნუგეშინი-სცა მას, და შევიდა მისსა. და მიუდგა და უშვა ძე. და უწოდა სახელი მისი სოლომონ. და შეიყუარა იგი უფალმან.
და	მცხ.მეფ2	და მიავლინნა მისსა ნათან წინაწარმეტყუელი და უწოდა მას სახელი იედედი, რომელ არს "საყუარელ უფლისა".
და	მცხ.მეფ2	ამისად შემდგომად ბრძოდა იოაბადს, რაბათს, ძეთა მათ ამონისთა, სძლო და დაიპყრა ქალაქი იგი მეფისა მათისა.
და	მცხ.მეფ2	და წარავლინნა მოციქულნი იოაბ დავითისა და ჰრქუა, ვითარმედ: დავიპყარ წყლით კერძო ქალაქისა ამის!
და	მცხ.მეფ2	და შეკრიბა დავით ყოველი ერი და მივიდა რობათს, ბრძოლა-ყო და დაიპყრა ქალაქი იგი.
და	მცხ.მეფ2	და თჳთ მოჰჴადა მეფესა მათსა მელქონს გჳრგჳნი თავსა მისსა. და იყო იგი სასწორითა ერთი ქანქარი ოქრო და ანთრაკი, დაიდგა იგი დავით თავსა თჳსსა და ნატყუენავი გამოიღო ფრიად.
და	მცხ.მეფ2	და ნეშტი ერისა მის გამოიყვანა და განხერხნა იგინი ხერხითა და მოსწყჳდნა იგინი ტაბრაკითა და ვაზირითა. და მოიყვანნა იგინი მადიბადდ, რომელ არს ალიზისმოქმედთა, და ესრეთ უზმიდა ყოველთა ქალაქთა ძეთა ამონისთა. და მოვიდა დავით ერითურთ იერუსალჱმად.
და	მცხ.მეფ2	და იყო, ამისა შემდგომად ესუა აბესალომს, ძესა დავითისსა, დაჲ ერთი ქმნულკეთილი ფრიად და სახელი მისი თამარ. და შეიყუარა იგი ამონ, ძემან დავითისამან.
და	მცხ.მეფ2	და იურვოდა ამონ იგი მისთჳს და იდვა სნეული მჭირნედ თამარისთჳს, დისა თჳსისა, და ღონე ვერარა ყო, ვითარმცა უყო რა მას.
და	მცხ.მეფ2	და იყო ამონისი მოყუასი ერთი, და სახელი მისი იონადაბ, ძე სამიასი, ძმისწული დავითისი. და იონადაბ ბრძენი იყო ფრიად.
დაჲ	მცხ.მეფ2	და რქვა ამოანს: რად ეგრე განიკაფები დღითი დღე, ძეო მეფისაო? მიუგო ამნონ და ჰრქუა: თამარ, დაჲ აბესალომისი, ძმისა ჩემისა, მიყუარს მე!
და	მცხ.აბდ	მით, რამეთუ ვითარსახედ ჰსუემდ მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა, სუმიდენ ყოველნი ნათესავნი, ღჳნოსა სუმიდენ და შთასთქმიდენ და იყვნენ, ვითარცა არაყოფილნი.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა მას იონადაბ: მიწევ ცხედარსა ზედა და მიზეზ-იდგ სნეულებისა და რაჟამს მოვიდეს მამა შენი ხილვად შენდა, მოითხოვე იგი მისგან, და ესრე არქუ, ვითარმედ: მოავლინე დაჲ ჩემი თამარ, და ზედამადგეს და მსახურებდეს მე და მიქმოდის წვენსა და ვსჭამო.
და	მცხ.მეფ2	და მიავლინა მსწრაფლ დავით მეფემან თამარისა და ჰრქუა მას: მივედ შენ სახიდ ამონისა, ძმისა შენისა, და უქმოდე ჭამადთა!
და	მცხ.მეფ2	და მივიდა თამარ სახიდ ამმონისა, ძმისა თჳსისა, და იგი მიყრდომილ იყო ცხედარსა თჳსსა ზედა, მოიღო თამარ სამინდო და შექმნა იგი ლელანგოდ, და აღმოაგო იგი გუარდაკთა.
და	მცხ.მეფ2	და მან შეართვა იგი, და შეიპყრა იგი ამნონ და აიძულებდა დაწოლად მის თანა.
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ არა იყოს ადგილი, სადა არა მიიწიოს სირცხჳლი და ყუედრებაჲ ჩემი, და შენ იქმნე შორის ისრაჱლისა, ვითარცა უგუნური! და უკუეთუ ეგე გნებავს, მომითხოვე უფალსა ჩემსა მეფესა და უწყი, რამეთუ არა იყოს უნებელი შენი!
და	მცხ.მეფ2	და არა ისმინა ამონ, არამედ შეიპყრა და დაამდაბლა იგი.
და	მცხ.მეფ2	და მყის მოიძულა იგი სიძულილითა დიდითა, რამეთუ უფროს იყო სიძულილი სიყუარულსა მისსა და ჰრქუა ამონ თამარს: აღდეგ, განვედ ამიერ!
და	მცხ.მეფ2	ჰრქუა მას თამარ: ნუ ეგრე ზამ, ძმაო! უდიდესი არს უკუანაჲსკნელი ესე უსჯულოება ვიდრე პირველსა მას, რა-იგი მიყავ, და აწ განმაძო, მე! არამედ არა უსმინა მას.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო ამონ მოუწოდა ეზოსმოძღუარსა თჳსსა და ჰრქუა: განავლინე ეგე ჩემგან და დაჴაშ კარნი!
და	მცხ.მეფ2	ემოსა თამარს სამოსელი ვარსკულავედი, რომელი ეგრე შეიმოსიან ქალწულებათა შინა ასულთა მეფისათა. და მსახურთა გამოაძეს იგი გარე და დაუჴშეს კარნი.
და	მცხ.მეფ2	აღიღო თამარ ნაცარი და გარდაისხა თავსა და ვარსკულავედი იგი სამოსელი დაიპო და ჴელნი თავსა შეისხნა და ტიროდა ჴმითა დიდითა.
და	მცხ.მეფ2	მოეგებოდა მას აბესალომ, ძმა მისი, და ჰრქუა: რასა სტირ, რა არს? ნუუკუე ამონ, ძმამან შენმან, უნებელი რამე გიყო? აწ დადუმენ, დაო ჩემო, რამეთუ ძმა შენი არს და ნურარასა მიიღებ გულად შენდა! და დაჯდა თამარ ქურივობით სახლსა შინა ძმისა თჳსისა აბესალომისასა.
და	მცხ.მეფ2	ესმა რაჲ ესე დავითს, შეწუხნა ფრიად, გარნა არა შეაურვა ამონ, რამეთუ პირმშო ძე იყო მისი და უყუარდა ფრიად.
და	მცხ.მეფ2	მიერ ჟამითგან მოიძულა აბესალომ ძმა თჳსი უკეთურებისათჳს და გინებისა დისა მისისა და არა მიუგო სიტყუაჲ კეთილი, არცა ბოროტი.
და	მცხ.მეფ2	და შემდგომად ორისა წლისა რისვა იყო აბესალომისი ბეთმარონს მახლობელად ეფრემისა და მიხადნა ყოველნი ძენი მეფისანი.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: მრისავნი არიან მონისა შენისანი, და მოვედინ მეფე და იშუებდინ ვანსა მონისა თჳსისასა!
და	მცხ.მეფ2	და კუალად ჰრქუა აბესალომ, ვითარმედ: გამოავლინე იგი! და მიავლინა დავით ამონ და ყოველნი ძმანი მისნი მის თანა. და ყო აბესალომ შვება დიდი მსგავსად ტაძრისა მის სამეფოსა.
და	მცხ.მეფ2	და მათ ყვეს ეგრე, ვითარცა უბრძანა აბესალომ და მოკლეს იგი, განცჳვეს ყოველნი ძენი მეფისანი, დასხდეს ჰუნეთა მათთა და ივლტოდეს.
და	მცხ.მეფ2	და ვიდრე მეოტად მოვიდოდეს, ქადაგი მოვიდა მეფისა და ჰრქუა, ვითარმედ: მოსწყჳდნა აბესალომ ყოველნი ძენი მეფისანი და არა დაშთა მათგანი არცა ერთი.
და	მცხ.მეფ2	აღდგა დავით მსწრაფლ და დაიპო სამოსელი თჳსი და დაჯდა ქუეყანასა. და ყოველთა მონათა მისთა დაიპეს სამოსელი მათი.
და	მცხ.მეფ2	და ივლტოდა აბესალომ მეფისაგან და იხილა გუშაგმან, გუნდი ერთი დიდძალი მოვიდოდა გზასა მას კერძოსა მთისასა. და უთხრა გუშაგმან მან მეფესა და ჰრქუა, ვითარმედ: ვიხილე მე გუნდი ერთი დიდძალი, რომელი ჩამოვიდა სორემით მთით კერძო.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა ამას იტყოდა ოდენ, მო-ხოლო-ვიდეს ძენი მეფისანი და ჴმითა დიდითა ტიროდეს და შევიდეს წინაშე მეფისა. და თავადი მეფეცა ტიროდა და ატირებდა ყოველსა ერსა ფრიად.
და	მცხ.მეფ2	და აბესალომ მოვიდა თოლმისა, ძისა ამიუდისა, მეფისა გესურელთასა, ქუეყანად მაქელთასა და ეგლოვდა მეფე ძესა თჳსსა დღე ყოელ.
და	მცხ.მეფ2	და აბესალომ ივლტოდა და წარვიდა გესურს და მუნ იყო ორ წელ ოდენ.
და	მცხ.მეფ2	მიავლინა იოაბ თეკუედ და მოიყვანა მუნით დედაკაცი ერთი ბრძენი და ჰრქუა მას, ვითარმედ: მგლოვარედ იპყარ თავი შენი და შეიმოსე სამოსელი საგლოველი და ნუცა იცხებ საცხებელსა და იყავ ვითარცა დიაცი ვინმე მრავლის ჟამითგან მწუხარე მკუდარისათჳს.
და	მცხ.მეფ2	და შეხჳდე შენ წინაშე მეფისა და იტყოდე, რომელი მე გასწაო შენ! და გულისხმა-უყვნა სიტყუანი იგი, რომელ თქუმად ესხნეს პირით მისით.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა დედაკაცი იგი თეკველი წინაშე მეფისა და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მას, ევედრებოდა მას და ეტყოდა: განმარინე მე, მეფე, განმარინე!
და	მცხ.მეფ2	და დამშთეს მჴევალსა ამას შენსა ორ ძე და იბრძოდეს ურთიერთას უდაბნოსა, და არა ვინ იყო, რომელმანცა განაშველნა იგინი. და სცა ერთმან მან და მოკლა ძმა თჳსი.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან და ჰრქუა დედაკაცსა მას; წარვედ შენ სახიდ შენდა მშჳდობით და მე ვბრძანო შენთჳს!
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დედაკაცმან მეფესა: უფალო ჩემო მეფე, ჩემ ზედა იყავნ შეცოდება იგი და სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა! მეფე და საყდარი მისი უბრალო იყავნ!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან და ჰრქუა: რომელი გეტყოდა სიტყუასა მაგას, მოიყვანე იგი აქა ჩემს წინაშე და არღარა შეგეახლოს შენ!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: მოიჴსენე, მეფე, უფალი ღმერთი შენი, ნუუკუე განმრავლდენ შურისმეძიებელნი სისხლისა მისისანი და შენ მოკლა ძე იგი ჩემი? მიუგო მეფემან და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი ღმერთი ჩემი, ვითარმედ არა დავარდეს თმა ერთი თავისა მისისა ქუეყანასა ზედა!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: მიბრძანე, რათა თქუას მჴევალმან შენმან სიტყუაჲ ერთი შენს წინაშე! და ჰრქუა მეფემან: იტყოდე!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: რადმე იზრახა ესევითარი ზრახვა ერსა ამას ზედა უფლისასა? და თანაწარჴდა სიტყუაჲ ესე მეფესა დამტკიცებად, რათა არღარა მოიქცეს განშორებული შენგან.
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ მოკუდა ძე იგი შენი და, ვითარცა წყალი რა დაითხიის ქუეყანასა ზედა, ვერღარა შეკრბის, და არცაღა მიაქციოს თავადმან სული მისი. და აწ იზრახა მეფემან განშორებად განშორებულისა მისთჳს.
და	მცხ.მეფ2	და აწ რომლისათჳს მოსულ ვარ სიტყუად მეფისა უფლისა ჩემისა, მიხილონ მე ერმან ამან და მრქვან მჴევალსა შენსა, ვითარმედ: იტყოდეს მჴევალი შენი წინაშე უფლისა ჩემისა მეფისა, რათა ყოს მეფემან სიტყუაჲ მჴევლისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ2	და თქუას მჴევალმან შენმან, ვითარმედ: იყავნ სიტყუაჲ უფლისა ჩემისა მეფისა, ვითარცა შესაწირავი მსხუერპლთა და ვითარცა ანგელოზი უფლისა, ეგრეცა უფალი ჩემი მეფე მსმენად კეთილისა და ბოროტისა! და იყავნ უფალი ღმერთი შენ თანა!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან დედაკაცსა მას და ჰრქუა: ნუ დამიმალავ მე ერთსაცა სიტყუასა, რომელსა გკითხავ შენ! და ჰრქუა დედაკაცმან: იტყოდენ უფალი ჩემი მეფე!
და	მცხ.მეფ2	და თჳთ შენ მეცნიერ ხარ და ბრძენ მსგავსად ანგელოზისა ღმრთისათა და უწყი ყოველივე, რაჲ არს ქუეყანასა ზედა!
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა მეფემან იოაბს: ნება-გეყავნ სიტყჳსაებრ შენისა, მივედ და მოიყვანე ყრმა იგი აბესალომ!
და	მცხ.მეფ2	და დავარდა იოაბ პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მას და აკურთხა მეფე იგი და თქუა იოაბ: აწ უწყი, რამეთუ ვპოვე მადლი წინაშე მეფისა, რამეთუ ყო მეფემან სიტყუაჲ მონისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ2	და წარვიდა იოაბ გედსურად და მოიყვანა აბესალომ იერუსალჱმდ.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან: მივედინ აბესალომ და იყავნ სახლსა შინა თჳსსა და პირსა ჩემსა ნუ იხილავნ! და მივიდა სახიდ თჳსა და პირი მეფისა არა იხილა.
და	მცხ.მეფ2	არა იყო სხუა კაცი ქმნულკეთილ, ვითარ აბესალომ, ისრაჱლსა შორის ფერჴითგან ვიდრე თავადმდე. და არა იყო ბიწი მის თანა.
და	მცხ.მეფ2	არა იკვეცის თმა თჳსი ვიდრე წელიწადამდე და მაშინღა იკვეცის თმა თჳსი, რამეთუ დაუმძიმდის და, რაჟამს იკუეცის, არნ იგი სასწორითა სამეფოთა ორასი სიკილა.
და	მცხ.მეფ2	და ესხნეს აბესალომს სამ ძე, ერთ ასულ, და სახელი მისი თამარ, და იყო იგი ქმნულკეთილ ფრიად.
და	მცხ.მეფ2	და ჯდა აბესალომ იერუსალჱმს ორ წელ ოდენ და პირი მეფისა არა იხილა.
და	მცხ.მეფ2	და მოუწოდა აბესალომ იოაბს თჳსთა თანა, რათამცა შეავლინა იგი მეფისა. ხოლო იოაბ არა მივიდა. და მერმე მიავლინა მისა მეორედ და მან არავე ინება მისლვად მისა.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა აბესალომ მონათა თჳსთა: გვალე, მივედით და მოწუთ ყანა იგი იოაბისი ქრთილად თესილი, რომელ არს მახლობელად აგარაკსა ჩუენსა! და ყვეს ეგრე მონათა მათ აბესალომისათა, ვითარცა უბრძანა მათ. და უთხრეს იოაბს მონათა მისთა, ვითარმედ: მოწვეს ცეცხლითა ყანა იგი ჩუენი მონათა აბესალომისათა.
და	მცხ.მეფ2	მსწრაფლ მივიდა იოაბ აბესალომისა და ჰრქუა: რასთჳს მომიწვეს მონათა შენთა ყანა იგი ჩემი ცეცხლითა!
და	მცხ.მეფ2	და მივიდა იოაბ მეფისა და უთხრა ესე ყოველი სიტყუაჲ. და უბრძანა მეფემან მოწოდება აბესალომისი და შევიდა იგი წინაშე მეფისა, თაყუანი-სცა პირსა ზედა თჳსსა, და მიუწოდა მეფემან აბესალომს და შეიტკბო იგი და ამბორს-უყო მას.
და	მცხ.მეფ2	და იყო, ამისა შემდგომად იწყო აბესალომ მოგებად საჴედრებისა და ეტლებისა და ერგასის კაცნი წინამცორვალად ეტლთა მისთა და ჰუნეთა.
და	მცხ.მეფ2	და აღიმსთჳს განთიად აბესალომ და დადგის გზასა ზედა ბჭეთა მათ წინაშე, რომელი მივალნ სასჯელად წინაშე მეფისა, მოუწოდის მათ აბესალომ და ეტყოდის: რომლისა ქალაქისა ხარ შენ? და ჰრქჳს კაცმან მან: ერთისა მისგან ტომისა ისრაჱლისა ვარ მონა შენი.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქჳს აბესალომ: სიტყუანი ეგე შენნი კეთილ და მარჯვე ჩანან, არამედ, ვაჲ, რამეთუ არავინ გივის წინაშე მეფისა მოურავი.
და	მცხ.მეფ2	და მერმე კუალად თქჳს: და-მცა-ვინ-მადგინა ისრაჱლსა ზედა მთავრად და ყოველსა კაცსა მართლისა სასჯელითამცა განვიკითხვიდი!
და	მცხ.მეფ2	და იყო, ვითარცა მიეახლის ყოველი კაცი თაყუანის-ცემად მისა, მიიყვანის იგი და მიყვის ჴელი, შეიტკბის და ამბორს-უყვის.
და	მცხ.მეფ2	და ესრეთ ჰყოფდა აბესალომ ყოველთა მიმართ კაცთა ისრაჱლისათა, რომელნი მოვლენედ სასჯელად წინაშე მეფისა და ესრეთ შეიყოფდა გულსა ყოვლისა კაცისა ისრაჱლისასა აბესალომ.
და	მცხ.მეფ2	და იყო შემდგომად მეოთხისა წლისა ჰრქუა აბესალომ მეფესა: მიბრძანე მე, რათა მივიდე და შევსწირო აღნათქუამი, რომელი აღმეთქუა უფალსა ღმერთსა.
და	მცხ.მეფ2	მიუთხრეს დავითს, რამეთუ არა წარვიდა ურია სახიდ თჳსა. და მიუგო დავით ურიასა: არა გზით მოსრულ ხარა შენ, რად არა შეხვედ სახიდ შენდა?
და	მცხ.მეფ2	და უკუეთუ განრისხდეს მეფე მოსრვისა ერისათჳს და გრქვას შენ: რასათჳს ეგოდენ შეეჴლენით ზღუდესა მის ქალაქისასა? თქუენ არა იცოდეთა, ვითარმედ ზეგარდამო უსაზომო მოსრვა შეემთხუევის ერსა მას?
და	მცხ.მეფ2	და მდიდრისა მის იყო არვე მროწეული ფრიად.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო ნათან დავითსა და ჰრქუა: შენ, თავადი ხარ, რომელმან ჰყავ ეგე! აწ ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: მე გცხე შენ მეფედ ყოვლისა ისრაჱლისა ზედა, გიჴსენ შენ ჴელისა საულისათა,
და	მცხ.მეფ2	და ამცნო აბესალომ მონათა თჳსთა და ჰრქუა, რაჟამს კეთილად დაითროს ამონ და მე გრქვა თქუენ, ვითარმედ: მალე ყავთ, მსწრაფლ მოკალთ იგი! ნუ გეშინინ, რამეთუ მე გიბრძანებ და მჴნედ იყვენით ძენი ძლიერებისანი!
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა იონადაბ მეფესა: აჰა, ესერა, ძენი მეფისანი მოვლენან სიტყჳსაებრ მონისა შენისა!
და	მცხ.მეფ2	რათა ისმინოს მეფემან და იჴსნეს მჴევალი თჳსი კაცთა მათგან, რომელნი ეძიებდეს ძესა ჩემსა მოკლვად ერთბამად სამკჳდრებელისა მისგან უფლისა.
და	მცხ.მეფ2	ჰრქუა მას მეფემან, ვითარმედ: ვიდოდე შენ ცოცხლებით! და წარვიდა აბესალომ ქებრონად.
და	მცხ.მეფ2	და წარავლინნა მაუწყებელნი ყოველთა მიმართ ნათესავთა ისრაჱლისათა და ამცნო მათ და ჰრქუა, ვითარმედ: რაჟამს გესმეს თქუენ ჴმაჲ ნესტჳსა, სთქუთ ყოველთა, ვითარმედ: მეფე არს აბესალომ ქებრონს!
და	მცხ.მეფ2	და წარვიდეს იერუსალჱმით ვითარ ორას ოდენ კაცნი რჩეულნი სიწრფოებით, და არა იცოდეს მათ განზრახვა იგი არცა ერთი სიტყუაჲ.
და	მცხ.მეფ2	და წარავლინა აბესალომ და მოიყვანეს აქიტობელი თეკველი, თანამზრახველი დავითისი, ქალაქით თჳსით დოვლით. და იყო, რაჟამს შესწირვიდა მსხუერპლსა და სიტყუაჲ დამტკიცნებოდა, და მიკრბებოდა აბესალომისა,
და	მცხ.მეფ2	მაშინ მოვიდა კაცი ერთი დავითისა და ჰრქუა მას: გული ყოვლისა კაცისა ისრაჱლისა აბესალომის თანა არს!
და	მცხ.მეფ2	სიტყუად იწყო დავით მონათა მათ მისთა და ჰრქუა: აღდეგით, წარვიდეთ ამიერ, რამეთუ არა არს ჩუენდა ცხორებაჲ აბესალომისგან, ისწრაფეთ, მოარიდეთ, ნუუკუე მოვიდეს და მოსრას ქალაქი ესე ჩუენ გამო მახჳლითა.
და	მცხ.მეფ2	მიუგეს მონათა მათ დავითს და ჰრქუეს: აქა ვართ, მეფე! ყოველი, რაცა გნებავს, იგიცა ვყოთ!
და	მცხ.მეფ2	და გამოვიდა მეფე და ყოველი სახლი მისი მკჳრცხლი. და დაუტევა მუნ მეფემან ათი დედაკაცი ხარჭთა მისთაგან მცველად სახლისა მისისა.
და	მცხ.მეფ2	და გამოვიდა მეფე და ყოველი ერი მის თანა მკჳრცხლი და დადგეს ზეთისხეოანსა მას უდაბნოსასა
და	მცხ.მეფ2	ყოველნი მონანი მისნი, და წარვიდეს მის თანა და მოვიდეს ყოველნი ქეტელნი და ყოველნი ფერეზელნი, და მის თანა ექუსასი კაცი, რომელნი მოსრულ იყვნეს გეთით. და მივიდოდეს მკჳრცხლნი წინაშე მეფისა.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა მეფემან ეთთის გეთელსა, ვითარმედ: რასათჳს მოხველ ჩუენ თანა? შეიქეც მუნვე და იყავ მეფისა თანა, რამეთუ კაცი უცხო ხარ შენა, რომელი აღდეგ ქუეყანით შენით გეთით და მოხველ ჩუენ თანა.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო დღეს არა გიტევებ მოსლვად ჩუენ თანა და მე წარვალ, სადაცა მიმავალ ვარ, და შენ მიიქეც და შეაქციენ ძმანიცა შენნი შენ თანა. და გიყოსთ უფალმან ღმერთმან წყალობა და ჭეშმარიტება მისი შენ თანა!
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა დავით მეფემან ეთთის: წარმოვედ ჩემ თანა! და წავიდა ეთთი გეთელი.
და	მცხ.მეფ2	და ყოველნი მონანი მისნი და ყოველი ერი მისი მის თანა ჴმითა მაღლითა ტიროდეს და აღვიდოდეს ნაღვარევსა მას კედრონისასა. და მეფე და ყოველი ძალი მისი ვიდოდეს გზასა მას ზედა.
და	მცხ.მეფ2	სადუკსა და ყოველთა ლევიტელთა მოაქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა ბეთარადდ. და დადგეს მუნ კიდობანი იგი, ვიდრე არა გამოკრბა ერი იგი ყოვლით ქალაქით.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა დავით მეფემან სადუკს: მიიღე კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა ადგილსავე თჳსსა; უკუეთუ ვპოო მადლი წინაშე უფლისა, და მომაქციოს ადგილად თჳსა და ვიხილო დიდებაჲ მაგისი.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით მეფემან სადუკს: წარვედ შენ მშჳდობით ქალაქად და აქიმას, ძე შენი, და იონადაბ, ძე აბიათარისი, შენ თანა!
და	მცხ.მეფ2	და წარიღეს კიდობანი იგი სადუკ და აბიათარ მუნვე, იერუსალჱმდ, და დადგეს მუნ.
და	მცხ.მეფ2	და დავით აღვიდოდა აღმართსა მას ზეთისხილოვანისასა და ტიროდა და დაებურა თავი მისი, და მივიდოდა იგი უჴამური და ერი იგი თავდაკიდებულად და ფიჩუდაბურვილად და ტიროდეს.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა მოვიდა დავით როსკედმდე თაყუანის-ცემად უფლისა, და მოეგებოდა მას ქუში შემთხუევად დავითისა, თანამზრახველი იგი მისი. და დაეპო სამოსელი მისი და მიწა თავსა გარდაესხა.
და	მცხ.მეფ2	სიტყუად იწყო დავით და თქუა: მო-თუ-ხჳდე ჩემ თანა, ტჳრთ-მეყო მე.
და	მცხ.მეფ2	არამედ მიიქეც ქალაქად, ესრე არქუ აბესალომს, ვითარმედ: წარვიდეს ძმანი შენნი და მამა შენი, მეფე. მინდა მისლვად მუნ, ხოლო აწ მონა შენი ვარ, მიტევე და ვცხონდებოდი შენს წინაშე. მაშინ მამისა შენისა, ხოლო აწ შენი ვარ მონა და განაქარვე ზრახვა აქიტობელისი.
და	მცხ.მეფ2	და უთხრეს დავითს, ვითარმედ: აქიტობელცა თანაშემწე არს აბესალომისა! და თქუა დავით: უფალმან ღმერთმან ჩემმან განაქარვენ ზრახვა იგი აქიტობელისი!
და	მცხ.მეფ2	სადუკ და აბიათარ მღდელთმოძღუარნი და ყოველი ზრახვა, რაჲცა გესმეს მეფისაგან, უთხარ შენ სადუკს და აბიათარს,
და	მცხ.მეფ2	და ორთა ძეთა მათთა: აქიმას და იონადაბს, რამეთუ მათ თანა არიან, და მაუწყეთ მე ყოველი სიტყუაჲ მათ მიერ, რასაცა იტყოდის მეფე იგი.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა შევიდა ქუში ქალაქად, და აბესალომცა შემოსრულ იყო იერუსალჱმდ.
და	მცხ.მეფ2	და დავით მცირედ წარ-ოდენ-სრულ იყო ჰრუსსა, და აჰა, ოდენ სიბა, მონა იგი მემფიბოსთესი, მოეგებოდა შემთხუევად დავითს და ორი კარაული აგებული მის თანა. და ეკიდა მათ ორასი ჴუეზა პური, ჴჳმირი ერთი სკიჭი და ასი ლეღვისკვერი და მარი ერთი ღჳნო.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან სიბას და ჰრქუა: და რა არს ესე კარაულნი აღსაგებელითურთ? მაშინ თქუა სიბა: სამსახურებელად სამეფოდ პური ეგე და ლეღჳსკვერი და სკიჭი საჭმელად და მონათა შენთათჳს, ღჳნო ესე სასმელად მაშურალთა წყურიელთა!
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან: სადა არს ძე იგი უფლისა შენისა? და ჰრქვა სიბამ მეფესა: მუნვე ზის იერუსალჱმსა და თქუა: დღეს, ანუ ხვალე მოაქციოს სახლმან ისრაჱლისამან ჩემდავე მეფობა იგი მამისა ჩემისა!
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან სიბას: გვალე, შენ გეყავნ ყოველი, რაცა არს მემფიბოსთესი. და თაყუანი-სცა სიბამ მეფესა და ჰრქუა: რამეთუ ვპოვე მადლი წინაშე უფლისა ჩემისა მეფისა!
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა დავით მეფე ბავრიმად. და გამოვიდა კაცი ერთი ნათესავისაგან საულისი, და სახელი მისი სემეი, ძე გერასი, მოვიდოდა და ძჳრსა იტყოდა, სწყევდა.
და	მცხ.მეფ2	და ქვითა ესროდა დავითს და ყოველთა მონათა მისთა, და ყოველივე გუნდი მოვიდოდა მარჯუენით და მარცხენით მეფისა.
და	მცხ.მეფ2	სემეი ესრეთ იტყოდა წყევასა მას მისსა: განგვალე, განგვალე, კაცი ეგე მოსისხლე და სავსე უსჯულოებითა!
და	მცხ.მეფ2	და აწ მოაწია უფალმან შენ ზედა სისხლი იგი საულისი, რამეთუ მეფობდ შენ მის წილ და მისცა უფალმან მეფობა შენი აბესალომს, ძესა შენსა, და აღასრულა შენ ზედა უკეთურება შენი, რამეთუ კაცი მოსისხლე ხარ და ურჯულო!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან აბესას: რა ძეს ჩემი და შენი, ძეო შარუელისაო? ნუ აყენებ მაგას, აცადე და მწყევდეს, ვინ უწყის, თუ უფალსა უთქუამს, ვითარმედ ძჳრისა მეტყუელად აღუდგა დავითსაო და ვინა არს, რომელმან ჰრქუას მას, ვითარმედ: რად ეგრე ჰყავ?
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით აბესას, ერისთავსა მისსა: აჰა, ესერა, ძე ჩემი, რომელი გამოჴდა მუცელსა ჩემსა, ეძიებს სულსა ჩემსა, აწ ძეცა ესე იემენელისა მოსრულ არს და მეკიცხევს. აცადეთ და მწყევდეს მე. ვინ უწყის, თუ უფალმან რქვა მაგას.
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ იხილოს უფალმან დამდაბლებაჲ ესე ჩემი და მომაგოს მე კეთილი წყევისა მის წილ ამას დღესა შინა.
და	მცხ.მეფ2	და მივიდოდა დავით ერითურთ მთასა. და კაცი იგი სწყევდა და ქვითა ესროდა და მტუერსა გარდაასხმიდა.
და	მცხ.მეფ2	და აბესალომ ერითურთ შევიდა იერუსალემად და აქიტობელცა მათ თანა.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა მოვიდა ქუში, თანამზრახველი და მეგობარი დავითისი, აბესალომისა თანა, თაყუანი-სცა მას და ჰრქუა: უკუნისამდე ცხონდი, მეფე აბესალომ.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო ქუში აბესალომს: არა ეგრე, არამედ შეუდეგ მას, რომელი უფალმან გამოირჩია და ყოველმან ერმან ისრაჱლისამან, მისივ ვიყო და მის თანაცა დავდგე!
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა აქიტობელ აბესალომს: პირველად შევედ შენ ხარჭთა თანა მამისა შენისათა, რომელნი დაუტევებიან მცველად სახლსა მისსა, და სცნას ყოველმან ისრაჱლმან, რამეთუ არცხჳნე მამასა შენსა, რათა ერთგულ იყოს ერი ესე შენდა.
და	მცხ.მეფ2	აღუდგეს კარავი აბესალომს ერდოსა ზედა და შევიდა იგი ხარჭთა თანა მამისა მისისათა განცხადებულად ყოვლისა ერისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ2	და დავესხა მას ღამე და მე ვიცი, თუ იგი დამაშურალ იყოს, შეეშინოს და ივლტოდის ყოველი ერი მისი. და ვეწიო და მოვკლა მეფე ოდენ.
და	მცხ.მეფ2	და სათნო-უჩნდა სიტყვა იგი აბესალომსა და ყოველთა მოხუცებულთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მათ აბესალომ: ქუშისცაღა რაქანელი მოუწოდეთ და მისგანცა ვისმინოთ, რა-ძი თქვას!
და	მცხ.მეფ2	და შემოვიდა ქუში წინაშე აბესალომისა. უთხრა აბესალომ ქუშის ყოველივე იგი სიტყუაჲ აქიტობელისა და ჰრქუა: აწ აღვასრულოთ სიტყუაჲ იგი აქიტობელისი, ანუ არა, შენ რას იტყჳ?
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ შენ თჳთ იცი, მეფე, სიმჴნე მამისა შენისა. ერი, რომელი მის თანა არს, განძჳნებულ არიან იგინი, ვითარცა მამა შენი მჴნე და რჩეული კაცი არს, და არა დაუტეოს ერი იგი.
და	მცხ.მეფ2	და-აწ-სადამე-მალულ და დავანებულ იყოს ჴევსა ერთსა, ანუ რომელსავე ადგილსა, და რაჟამს დავესხნეთ, აღდგეს სამალველისა მისგან, და მოსრას ერი ეგე შენი. და რომელთა ესმას, თქუან, ვითარმედ: შეიქმნა მოსრა დიდი ერსა მას შორის აბესალომისასა.
და	მცხ.მეფ2	და იყოს ღათუ ვინმე მჴნე, ვითარცა ლომი ბრძოლასა შინა ერისა შენისა, განტყდეს გული მისი, და განასხნნეს, და რაჟამს სცნას ყოველმან ისრაჱლმან, ვითარმედ განძლიერდა მამა შენი შენ ზედა, და სირცხჳლი იყოს შენდა.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო მე ესრეთ განვიზრახე, არამედ, რაჟამს შემოგიკრბეს ყოველი ისრაჱლი და დანითგან ბერსაბედამდე, და შენ მათ შორის იყო, მაშინ
და	მცხ.მეფ2	მივიდეთ მათ ზედა, სადაცა ვპოვნეთ და დავესხათ მათ ზედა მეყსეულად ვითარცა ცვარი ცისკრისა მიეფინის ქუეყანასა ზედა. და არა განერეს არცა ერთი კაცი.
და	მცხ.მეფ2	და უკუეთუ შევარდეს იგი ერთსა ქალაქთაგანსა, გარემოადგენ და მოსრან ქალაქი იგი, და იგინი ნაღვარევსა შთაცჳვდეს. და არა იყოს ადგილი შესაკრებელი მათი.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა ქუში სადუკს და აბიათარ მღდელთა: ამას განიზრახავს აქიტობელ, აბესალომ და ყოველსა ერსა ისრაჱლისასა, ხოლო მე ესრე განვიზრახე.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო იონათან და აქიმას დგეს წყაროსა მას ზედა როგაელისასა და მივიდა მათ თანა მჴევალი ერთი და უთხრა მათ ყოველი ესე, რათამცა მივიდეს იგინი და უთხრნეს მეფესა დავითს სიტყუაჲ ესე, რამეთუ ვერ ეგებოდა მათ ცხადად შესლვა ქალაქად.
და	მცხ.მეფ2	და იხილნა იგი ყრმამან ვინმე და უთხრეს აბესალომს. ხოლო იგინი წარვიდეს სწრაფით და შეცჳვდეს სახიდ კაცისა ვისმე ბაურიმს. და იყო კაცისა მის ორმო ერთი ეზოსა შინა და შთაჴდეს იგინი ორმოსა მას.
და	მცხ.მეფ2	და მოიღო დედაკაცმან ერთმან სარქველი და დაარქვა მას ორმოსა და ზედასაფენელი გარდაფინა, და დააჴმობდა ლეღვის კვერთა მასვე ჟამსა.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო მონანი მივიდეს აბესალომისნი დედაკაცისა მის და ჰრქუეს მას: სადა არიან აქიმას და იონათან? ხოლო მან ჰრქუა მათ: შემოვიდეს მსწრაფლ და გავიდეს. და მე არა ვიცი, ვიდრე ვიდეს. ეძიებდეს მათ და არა პოვნეს იგინი და წარვიდეს მუნვე იერუსალჱმად.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა წარვიდეს კაცნი იგი მათგან, აღმოჴდენ იგინი ორმოსა მისგან და მივიდეს მეფისა დავითისა და უთხრეს ყოველი იგი სიტყუაჲ და ჰრქვეს მას: აღდეგით ადრე და წიაღუჴედით მას, რამეთუ ამას ზრახავს აქიტობელ თქუენთჳს!
და	მცხ.მეფ2	და აღდგა დავით მსწრაფლ და წარვიდა ერითურთ იორდანეს ღამე ყოელ, რათა არა განცხადნეს სიტყუანი იგი მათნი და განვლო იორდანე, რამეთუ არა ვინ დაშთა ერთიცა მათგანი.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა სცნა აქიტობელ, რამეთუ განუქარდა ზრახვა იგი მისი, დაისხნა კარაულსა და წარვიდა სახიდ თჳსა, და ბრძანებაჲ მისცა სახლეულთა მისთა და მივიდა იგი და შიშთვილ-იბა, მოკუდა და დაფლეს საფლავსა მამისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ2	და დავით მივიდა საბანაკესა თჳსსა და აბესალომ წიაღჴდა იორდანესა მდინარესა და ყოველი ისრაჱლი მის თანა.
და	მცხ.მეფ2	და მივიდა აბესალომ და ყოველნი ისრაჱლნი და დაიბანაკეს ქუეყანასა მას გალაადისასა.
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა მოვიდა დავით საბანაკოსა ვესებისასა, ძისა ნაასისსა, რობოთით ძეთაგან ამონისთა და მაქირ, ძე ამელისი, რომელი იყო ლადბრით და ბერზელი გალაადელი, რომელი რაკაბანით იყო.
და	მცხ.მეფ2	და მოართვეს მათ ათი ტაბასტო, ათი ტერი, ათი ქვაბი სიავი და ათი კეცისჭურჭელი, იფქლი და ქრთილის ფქვილი, და ჴალი, და ოსპი, და ჴნდური.
და	მცხ.მეფ2	თაფლი და ერბო და ცხოვარი და ჴბო მწოვარი. და შეართვეს ყოველი დავითს, რამეთუ ესრეთ თქუეს, ვითარმედ: შიოდის და სწყუროდის ერსა მისსა. რამეთუ მაშურალ იყუნეს უდაბნოსა ზედა და დაჴსნილი.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო ეთთი მეფესა და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი! და ცხოველ არს სული შენი, უფალო ჩემო მეფე! რამეთუ ვიდრეცა უფალი ჩემი მეფე მიხჳდე, გინა თუ სიკუდილით, გინა თუ ცხორებად მივიდე მეცა, მონა შენი!
და	მცხ.მეფ2	და თქუა აბესალომ და ყოველმან ერმან ისრაჱლისამან: კეთილ არს ზრახვა ესე ქუშისა რაქანელისა ვიდრე ზრახვა აქიტობელისი! რამეთუ უფალმან თჳთ ბრძანა განქარვებად ზრახვა იგი აქიტობელისი, რათა მოავლინოს უფალმან ყოველი ძჳრი აბესალომის ზედა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით: კეთილ არს! ეგრე ვყო, გარნა სიტყუასა ერთსა გეტყჳ შენ: არა იხილო პირი ჩემი, ვიდრემდის არა მოიყვანო ცოლი ჩემი მელქოლ, ასული საულისი, რაჟამს მოხჳდოდი შემთხუევად ჩემდა.
და	მცხ.მეფ2	და მეექუსე იგი იეთერამ იგალასგან, ცოლისა მის დავითისი. ესენი ესხნეს დავითსა ქებრონს.
და	მცხ.მეფ2	იოაბ და აბესა, ძმა მისი, უმზირდეს მარადის აბენერს მოკლვად ნაცვლად სისხლისა მის ასაელისა, ძმისა მათისა, რომელი-იგი მოკლა ბრძოლასა შინა გაბაონს.
და	მცხ.მეფ2	და გულისხმა-ყვეს მას დღესა შინა ყოველმან ერმან ისრაჱლისამან, რამეთუ ბრძანებითა მეფისათა არა იყო სიკუდილი აბენერისი, ძისა ნერისი.
და	მცხ.მეფ2	სიტყუად იწყო მეფემან ერისა მისა და ჰრქუა: არა იცითა, რამეთუ დღეს მთავარი დიდი დაეცა ისრაჱლსა შორის?
და	მცხ.მეფ2	ანუ არა უწყით, რამეთუ ნათესავი და მეგობარი და ჴელმწიფე დიდი მოკუდა? ხოლო კაცნი ესე, ძენი შარუელისნი, გულფიცხელ არიან სასტიკებითა ჩემსა უფროს. მიაგენ მათ უფალმან საქმეთა მათთაებრ უკეთურთა!
და	მცხ.მეფ2	და ყო დავით, ვითარცა უბრძანა მას უფალმან. დასცნა უცხოთესლნი იგი გაბაონითგან გაზერადამდე.
და	მცხ.მეფ2	და მოიწინეს ვიდრე კალომდე ორნია იებოსელისა. მას ჟამსა მიჰყო ჴელი თჳსი ოზია კიდობანსა ღმრთისასა, რათამცა დაამტკიცა, რამეთუ შეხარა იგი ზვარაკმან.
და	მცხ.მეფ2	და მელქოლს, ასულსა საულისასა, აღარა ესვა შვილი, ვიდრე სიკუდიდმდე მისა.
და	მცხ.მეფ2	მას ჟამსა ახილვა-ყო დავით ერისა მის თჳსისა და დაადგინა მათ ზედა ასისთავები და ათასისთავები და ყოველივე იგი სამად გუნდად განყო.
და	მცხ.მეფ2	ერთი იგი გუნდი მისცა იოაბს, მეორე იგი გუნდი მისცა აბესას, ძმასა იოაბისასა, ძესა შარუელისასა, და მესამე იგი გუნდი მისცა ეთის გეთელსა. და ჰრქუა დავით მეფემან ერსა მას: განვიდე მეცა თქუენ თანა!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო ერმან მან და ჰრქუა: არა გამოხჳდე ჩუენ თანა! ნუუკუე მეოტ ვიქმნეთ და არა ვინ იყუნეს, რომელმან გული გვაპყრას ჩუენ. და თუ ზოგი ჩუენი მოისრას, არა ვინ იყოს, რომელმან ნუგეშინის-გუცეს ჩუენ და მიგუეღოს ზოგი ქუეყანისა ჩუენისა. ხოლო უმჯობეს არს: შენ აქა დადგე ქალაქსა შინა ძალად ჩუენდა და გვიზახებდე!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან და ჰრქუა: კეთილ არს, რაჲცა გნებავს, იგიცა ვყო! და დადგა მეფე ერთკერძო ბჭეთა მათ და გამოვიდოდა ერი იგი ასეულობით და ათასეულობით.
და	მცხ.მეფ2	და შეუთულიდა მეფე იოაბს და აბესას და ეთი გესელსა ერისთავთა მათ, და ყოველსა ერსა ესმოდა ბრძანება იგი მეფისა, და ჰრქუა მათ: ეკრძალენით და ერიდენით ყრმასა მას ჩემსა აბესალომს!
და	მცხ.მეფ2	და გამოვიდა ყოველი იგი ერი და განეწყვნეს ველსა წინაშე ერისა მის ისრაჱლისა. იყო ბრძოლა მაღნარსა მის თანა ეფრემისასა.
და	მცხ.მეფ2	ძლევასა მიეცა ისრაჱლი წინაშე დავითისათა და იქმნა მოსრვა დიდი მას დღესა შინა, და მოსწყდეს ერისა მისისაგან ისრაჱლისა ოცი ათასი კაცი.
და	მცხ.მეფ2	და უმაღლეს ჩნდა აბესალომ ერსა მას შორის დავითისა. და ზეჯდა იგი საჴედარსა. და განვიდოდა იგი ხესა ქუეშე სივლტოლასა მისა. და მოეხჳნეს შტონი რკოსანი თმათა მისთა, დამოეკიდა ხესა მას შორის ცისა და ქუეყანისა. და საჴედარი იგი მისი განვიდა ქუეშე წყვილთაგან მისთა.
და	მცხ.მეფ2	და იხილა იგი კაცმან ვინმე ერთმან, მივიდა და უთხრა იოაბს, ვითარმედ: ვიხილე მე აბესალომ მოკიდებული რკოსა ერთსა.
და	მცხ.მეფ2	ჰრქუა იოაბ კაცსა მას: ნანდვილ იხილე იგი? და რად არა მოჰკალ? და მი-მცა-გეც შენ დღისა ვერცხლი ათი სიკილა და ზოსტერი ერთი!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო კაცმან მას და ჰრქუა: მო-ღა-თუმცა-მეც ათასი სასწორი ვერცხლი, არავემცა მივყავ ჴელი ჩემი ძესა ზედა მეფისასა, რამეთუ გვესმა ჩუენ, რაჟამს გამცნებდა მეფე შენ და აბესას და ეთთის, ვითარმედ: ეკრძალენით და ერიდენით ყმასა აბესალომსა!
და	მცხ.მეფ2	და ვითარმედ ვქმენ მე საქმე იგი უსჯულოებისა და მოვიკრიბე ბრალი თავსა ჩემსა? და მე ვიცი, თუ არამცა დაიფარა სიტყუაჲ იგი წინაშე მეფისა და ვერცაღა შენ დასტურად წარმომიდგე წინაშე მეფისა.
და	მცხ.მეფ2	და მაშინ ჰრქუა იოაბ: მაგა სიტყჳსათჳს აწვე გიჩუენო თუალთა შენთა! და მოიღო იოაბ სამი ლიბანდაკი ჴელთა მისთა და განწონნა გულსა აბესალომისასა, ვიდრე ცოცხალი ეკიდა ხესა მას რკოსასა.
და	მცხ.მეფ2	და მოადგენ ყრმანი ათნი მესაჭურველები იოაბისანი და მო-ხოლო-კლეს აბესალომ და დამსჭვალეს ქუეყანასა.
და	მცხ.მეფ2	შთაგდებად-სცა აბესალომ ნაპრალსა ქუეყანისასა მაღნარსა მას შინა მთხრებლსა დიდსა და აღაშენა მას ზედა ღვერთი ქვისა. ერი იგი ისრაჱლისა წარვიდა ადგილსა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ2	აბესალომ ვიდრეღა ცოცხალღა იყო, აღმართა ძეგლი ერთი საჴსენებელად თავისა თჳსისა უბესა ერთსა სამეუფოსა და თქუა: არა მივის შვილი, რათა მაჴსენებდეს! და ეწოდა ადგილსა მას ჴელ აბესალომისა აქა ჟამამდე.
და	მცხ.მეფ2	ხოლო აქიმას, ძემან სადუკისმან, ჰრქუა იოაბს: ვრბიოდეთ და ვახაროთ მეფესა, რამეთუ ჰყო უფალმან შურის-გება მტერთა მისთა ზედა.
და	მცხ.მეფ2	ჰრქუა მას იოაბ: არა ხარ შენ კაცი მახარობელი, რამეთუ ძე მისი მოკლულ არს, და ახარებდეღა თუ მას, სხუასავე დღესა ახარე.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა ქუშის: მივედ და უთხარ მეფესა, რა-ესე იქმნა! და თაყუანი-სცა ქუში იოაბს და წარვიდა.
და	მცხ.მეფ2	მერმე ჰრქუა აქიმას, ძემან სადუკისამან, იოაბს: და რა იყოს მი-თუ-ვრბიოდე შემდგომად ქუშისა? და ჰრქუა იოაბ: რად გიჴმს სრბა, შვილო? არა სიხარულ ყოფად არს შენდა!
და	მცხ.მეფ2	ჰრქუა მას აქიმას: და რა იყოს მი-თუ-ვრბიოდი? მაშინ ჰრქუა მას იოაბ: გვალე, ვიდოდე! და წარვიდა აქიმას შინაგნით გზით კენქარისა და უსწრო ქუშის.
და	მცხ.მეფ2	და დავით ჯდა ბჭეთა ზედა. და აჰჴდა გუშაგი გოდოლსა და იხილა კაცი ერთი მორბიოდა.
და	მცხ.მეფ2	მერმე იხილა გუშაგმან მან და თქუა: ესერა, სხუაღა კაცი მორბის! და თქუა მეფემან: ესეცა მახარობელი იყოს!
და	მცხ.მეფ2	და თქუა გუშაგმან: ვხედავ პირველსა მას, რამეთუ ჰგავს იგი აქიმას, ძესა სადუკისასა! მაშინ თქუა მეფემან: კაცი კეთილი არს იგი და სიტყუაცა კეთილი მოაქუს!
და	მცხ.მეფ2	და მო-ხოლო-ვიდა აქიმას წინაშე მეფისა და თქუა: სიცოცხლე და მშჳდობა! და თაყუანის-სცა მეფესა და ჰრქუა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი შენი, რომელმან დასხნა კაცნი იგი, რომელთა აეხუნეს თავნი მათნი მტერობით უფლისა ჩემისა მეფისა ზედა!
და	მცხ.მეფ2	და ჰკითხვიდა მეფე აქიმასს და ჰრქუა: ცოცხლებით არსა ძე იგი ჩემი აბესალომ? მიუგო აქიმას და ჰრქუა: მესმა მე ჴმაჲ, რაჟამს წარმომავლინა მე იოაბ, მონამან მეფისამან, და არა ვიცი, რა იქმნა, რამეთუ ღაღადებაჲ დიდი იყო შემდგომად წარმოსლვისა ჩემისა.
და	მცხ.მეფ2	ჰრქუა მას მეფემან: წარმოდეგ ესრე! და დადგა იგი ზურგით მისა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან ქუშის: ცოცხლებით არს ყრმა იგი ჩემი აბესალომ? და ჰრქუა ქუშიმ მეფესა: შეიქმნედ ყოველნი მტერნი მეფისანი, ვითარცა ყრმა იგი უფლისა ჩემისა მეფისა და რომელნი აღდგომილ იყუნეს შენ ზედა ბოროტებით!
და	მცხ.მეფ2	და ცრემლოოდა მეფე და აღჴდა ქორსა მას ზედა მის ბჭისასა, და ტიროდა ფრიად და იტყოდა: შვილო ჩემო აბესალომ, აბესალომ, შვილო ჩემო! ვინამცა მომაკუდინა მე სიკუდილისა შენისა წილ, შვილო ჩემო აბესალომ, შვილო ჩემო აბესალომ!
და	მცხ.მეფ2	და უთხრეს იოაბს, ვითარმედ: ტირს მეფე და იგლოვს აბესალომისთჳს.
და	მცხ.მეფ2	და შეექმნა სიხარული იგი მის დღედ გლოვისად და ყოვლისა მის ერისა, რაჟამს ესმა ერსა მას, ვითარმედ ტირს და იგლოვს მეფე ძისა თჳსისათჳს.
და	მცხ.მეფ2	და მოედრიკა თავი მეფესა და ჴმითა დიდითა ტიროდა და იტყოდა: შვილო ჩემო აბესალომ, აბესალომ, ძეო ჩემო.
და	მცხ.მეფ2	და შევიდა იოაბ წინაშე მეფისა და ჰრქუა: რასათჳს სირცხჳლეულ-ჰყავ ერი შენი და მონანი შენნი, რომელთა გიჴსნეს შენ და ძენი და ასულნი შენნი, ცოლნი და ხარჭნი შენნი?
და	მცხ.მეფ2	და გამოვიდა მეფე და დაჯდა ბჭეთა ზედა მის ქალაქისათა. და მიესმა ყოველსა ერსა, ვითარმედ გამოსულ არს მეფე და მჯდომარე არს ბჭეთა ზედა. და მოვიდა ყოველი იგი ერი შემთხუევად მეფისა, ხოლო ისრაიტელნი იგი ივლტოდეს კაცად-კაცადნი ადგილად თჳსა.
და	მცხ.მეფ2	და დრტჳნჳდეს ყოველნი ნათესავნი ისრაჱლისანი და იტყოდეს: დავით მეფემან გჳჴსნა ჩუენ ჴელთაგან მტერთა ჩუენთასა და განგვარინნა უცხოთესლთაგან და აწ მეოტ ვართ მეფისაგან აბესალომისთჳს, ძისა მისისა.
და	მცხ.მეფ2	და აბესალომს, რომელსა ვსცხეთ მეფედ ჩუენ ზედა, ესერა, მოიკლა ღუაწლსა შინა! აწ თქუენ რად დაიყოვნებთ და არა მოიქცევით მეფისა? და სიტყუაჲ იგი ისრაიტელთა მიიწია მეფისა.
და	მცხ.მეფ2	და დავით მიავლინა სადუკისა და აბიათარისა მღდელთმოძღუართა და ჰრქუა: არქუთ მოხუცებულთა ისრაჱლთასა, ვითარმედ: რად დაიყოვნებთ მოქცევად სახიდ მეფისა? ხოლო სიტყუანი ყოვლისა ისრაჱლისა მოიწია მეფისა თანა.
და	მცხ.მეფ2	ჰრქუა დავით ტომთა იუდასთა: არა ძვალნი ჩემნი და ჴორცნი ჩემნი თქუენ ხართა? რასათჳს უკუნსდეგით მეფისა მის?
და	მცხ.მეფ2	და ამესას ესრე არქვით: არა ძვალნი და ჴორცნი ჩემნი ხართ? ესე რამე მიყავნ მე ღმერთმან და ესე დამირთენ, არა თუ ერისთავ-გყო შენ ერსა ჩემსა ზედა იოაბის წილ ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა!
და	მცხ.მეფ2	და მოაქცია ამესა ყოველი კაცი იუდასი მორჩილებად, ვითარცა ერთგული. და მოავლინეს მეფისა და ჰრქუეს: მოიქცა შენდა ყოველნი მონანი შენნი!
და	მცხ.მეფ2	და მოიქცა მეფე და მოვიდა კიდემდე იორდანისა მდინარისა. და ყოველი ერი იუდასი მოეგებოდა გალგალადმდე შემთხუევად მეფისა, რათამცა წიაღმოიყვანეს იგი მდინარესა მას.
და	მცხ.მეფ2	და ათასი კაცი სხუაჲ მის თანა სახლისა მის ბენიამენისი და სიბა, ყრმა იგი სახლისა მის საულისი, ათხუთმეტით ძითურთ და ოცით მონით. და შთავიდეს იგინი მეფისა
და	მცხ.მეფ2	მსახურებად და წიაღმოყვანებად მდინარესა მეფისა წიაღჴდენ, აღდგინებად სახლისა მეფისა და სათნო-ყოფად წინაშე თუალთა მისთა და სემეი, ძე გერასი, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე მეფისა, ვიდრე წიაღმოვიდოდა იორდანესა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფესა: ნუ მოიჴსენებენ შეცოდებასა ჩემსა უფალი ჩემი და ნუცა მოიგონებნ წყევასა დღისასა, რომელ გამოვიდოდა იერუსალჱმით უფალი ჩემი მეფე და ნუცა დაიდებნ გულთა შინა მეფისათა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან სემეის: ნუ გეშინინ! რამეთუ არა მოჰკუდე შენ! და ეფუცა მეფე სემეის.
და	მცხ.მეფ2	და მემფიბოსთე, ძე იონათანისი, ძისა საულისი, შთამოვიდა შემთხუევად მეფისა. და მას არა განეწმიდნეს ფერჴნი მისნი, არცა მოეჭრნეს ფრჩხილნი მისნი, არცა ეკუეცნეს თმანი, არცა განერცხნა სამოსელნი მისნი მიერ დღითგან, რაჟამს გამოვიდა მეფე სახლით თჳსით, ვიდრე შემოსლვად მისა მშჳდობით.
და	მცხ.მეფ2	ჰრქუა მას მემფიბოსთე: უფალო ჩემო მეფე, მონამან ჩემმან დამაგდო მე. რაჟამს ვარქუ მას, ვითარმედ: დამისხენ კარაულსა და წარვიდე მეფისა თანა! არა ისმინა ჩემი, რამეთუ ვერ ეგებოდა უკარაულოდ მისლვა ჩემი შენ თანა, რამეთუ მკელობელ ვარ მონა შენი.
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ არა სხუა რამე ღირს ვიყო სახლისა მამისა ჩემისა, არამედ ყოველნი სიკუდილისა თანამდებ ვიყვენით, არამედ შემრთე მონა შენი მათ თანა, რომელნი ჭამენ ტაბლასა შენსა. და აწ ვის მიერ იყოს ესე ჩემდა სამართალი, არა თუ შენ მიერ? და ღაღადებითა ამას იტყოდა წინაშე მეფისა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას მეფემან: რას განამრავლებ სიტყუასა შენსა? შენ და სიბა განიყავთ, განანაწილეთ აგარაკი.
და	მცხ.მეფ2	და ბერზელი გალადელი შთავიდა რაბინით და წიაღმოჴდა მეფისა თანაწარმოყვანებად მისა იორდანით.
და	მცხ.მეფ2	და ბერზელი კაცი მოხუცებული იყო და იყო იგი ოთხმეოც წლისა და უდაბნოსა ყოფასა მსახურებულ იყო იგი მეფისა, და მდიდარი იყო იგი ფრიად.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან ბერზელის და ჰრქუა: გნებავს თუ, მოგვალე ჩემ თანა და პატიოსან-ვყო სიბერე შენი იერუსალჱმს.
და	მცხ.მეფ2	და ბერზელიმ ჰრქუა მეფესა: რაოდენღამე იყუნენ დღენი ჩემნი და აღვიდე მე მეფისა თანა იერუსალჱმდ?
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ მე ოთხმეოცისა წლისა ვარ და აწცა არა ვიცი გამორჩევა კეთილისა და ბოროტისა და გემოს-ხილვა საჭმელთა, ანუ სასმელთა, ანუ სმენად ჴმაჲ მემღერეთა და აწ რად ტჳრთ-გეყო მონა ესე უფალსა ჩემსა მეფესა?
და	მცხ.მეფ2	მიბრძანე მონასა შენსა, რათა დავსჯდე და მოვკუდე ქალაქსა ჩემსა, და დავეფლა საფლავსა მამა-დედათასა ჩემისასა. და აქინამ, ძე ჩემი, მივიდეს უფლისა ჩემისა მეფისა თანა და კეთილი უყავ მას, რაცა სათნო-გიჩნდეს!
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას მეფემან: მოვედინ იგი ჩემ თანა და ვყო მისთჳს, რაცა სათნო-მიჩნდეს! და ყოველი, რაცა მრქვას მე, იგიცა ვყო მისთჳს!
და	მცხ.მეფ2	და ერი იგი ყოველი წიაღმოკრფა იორდანესა და მეფე დგა კიდესა მდინარისასა და ამბორს-უყო მეფემან ბერეზელის. და აკურთხა იგი მეფემან და წარვიდა ბერეზელი სახიდ თჳსად.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა მეფე გალგალად და აქინამცა მის თანა, და ერი იგი იუდასი და ზოგი ერისა მის ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა ერმან იუდისმან კაცთა მათ ისრაჱლისათა: ამისთჳს, რამეთუ მახლობელ არს ჩემდა მეფე. რასა ეგოდენ შეგიძნდა და შესწუხენით ამის სიტყჳსათჳს; ანუ შე-რა-ვსჭამეთ და შევსვით მეფისა, ანუ ნიჭი რამე მოვიღეთ მისგან, ანუ მან მიიღო ჩუენგან?
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუეს კაცთა მათ ისრაჱლისათა: ათწილ ჩუენ უფროს მახლობელ ვართ მეფისა და ჩუენ უპირმშოეს ვართ მისა, ვიდრეღა თქუენ. და აწ რასათჳს შეურაცხ-მყვენით ჩუენ? არა ჩუენთჳს იყო მოქცევა იგი მეფისა, არამედ თქუენთჳს. და განბოროტნეს კაცნი იგი იუდასნი, ვიდრეღა ისრაიტელნი იგი.
და	მცხ.მეფ2	და მოსრულ იყო მუნ კაცი ერთი ნაშობი უსჯულოებისა, და სახელი მისი საბეე, ძე ბაქორისი, იემინელი. და მან მეყსეულად ნესტუსა დაბერა და თქუა: არა არს ნაწილი ჩუენი დავითის თანა! არცა სამკჳდრებელი ჩუენი ძისა თანა იესესისა! მიმოდაეგენ ყოველი კაცი ისრაჱლისა ადგილად თჳსა!
და	მცხ.მეფ2	და შევიდა დავით სახიდ თჳსა იერუსალჱმად. და მოიყვანა მეფემან ათნივე იგი ხარჭნი თჳსნი, რომელნი დაეტევნეს მცველად სახლსა მისსა და დასხნა იგინი სახლსა შინა ერთსა და როჭიკსა სცემდა მათ, ხოლო იგი არღარა შევიდის მათ თანა. და იყუნეს იგინი დაცულ და შესჭამდეს როჭიკსა ქურიობისასა ვიდრე სიკუდილადმდე მათა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან ამესას: დრო-ეც ერსა მაგას იუდასსა სამ დღე და შენ აქავე დადეგ!
და	მცხ.მეფ2	და წარვიდა ამესა და ყო ეგრე, ვითარცა უბრძანა მას მეფემან.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა დავით ამესას: ბოროტი ნურა გჳყოს ჩუენ საბეე, ძემან ბაქორისამან, უფროს აბესალომისა. აწ შენ წარიყვანე ერი უფლისა შენისა და ეწიე მას, ნუ უკუნშევიდეს იგი ქალაქსა სადამე ერთსა ძნელსა, შეევედროს მათ ჩუენგან.
და	მცხ.მეფ2	და უბრძანა დავით ყოველსა ერსა, რათა წარვიდეს. და დევნა-უყვეს აბესა და კაცთა იოაბისთა და ქერეთუნ ოფელტი და ყოველი იგი ერი წარვიდეს ამესას თანა და სდევდეს საბეეს, ძესა ბაქორისასა.
და	მცხ.მეფ2	და იგი დაბანაკებულ იყო ლოდსა მას თანა დიდსა, რომელი იყო გაბაონს. და ამესა მოვიდა და დადგა პირისპირ მათსა. და იოაბს შთაეცვა ჯაჭვი და ერტყა მას ჴმალი პოლოტიკი ორპირი. და აღმოშორებულ იყო ჴმალი იგი ქარქაშსა მისსა.
და	მცხ.მეფ2	ჰრქუა იოაბ აბესიას: მშჳდობით ხარა, ძმაო? და მოსდვა ჴელი იოაბ ამესას ქედსა, მოზიდა, რეცა თუ ამბორისა-ყოფისა.
და	მცხ.მეფ2	და ამესა არა ეკრძალა, რათამცა დაიცვა თავი თჳსი ჴმლისა მისგან და სცა იოაბ უბესა ამესასა ზეჩამომართ და გარდმოყარნა ნაწლევნი მისნი: და მუნთქუესვე წიაღჴდეს სულნი მისნი. იოაბ და აბესამ დევნა-უყვეს საბიას, ძესა ბოქორისსა.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა კაცი ერთი და დადგა ამასიას ზედა სპათაგან იოაბისთა და თქვა: რომელსა უყვარან დავით და იოაბ, შეუდგეს იოაბს, და აბესიას!
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ ამესა მომკუდარ არს და შესვარულ სისხლითა და ძეს გზასა ზედა. და ყოველი კაცი, რომელი მოვალნ, დაადგრის მას ზედა, და ხედავნ მას! ვითარცა ესმა სიტყვა ესე იოაბს, აღიღეს ამესა და გარდარევდეს გზასა და დაბურეს მას სამოსელი.
და	მცხ.მეფ2	და მიერითგან შეუდგა ერი იგი იოაბს და სდევდეს საბეეს, ძესა ბოქორისსა.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდეს ნათესავთა მათ თანა ისრაჱლისათა საბეე და ბეთბაგოს და ყოველნი მოქალაქენი შეკრბეს ქალაქსა ერთსა.
და	მცხ.მეფ2	და უქმნეს მას ზღუდისზღუდე. და ყოველი იგი ერი იოაბისი გარემოადგა ქალაქსა მას და მიაწიეს იგი გამოსაღებელად.
და	მცხ.მეფ2	და ჴმა-ყო დედაკაცმან ერთმან ბრძენმან ზღუდით გარდამო და თქუა: ისმინეთ, ისმინეთ ჩემი, რომელნი-ეგე გარემოდგომილ ხართ ქალაქსა ამას, და არქუთ იოაბს, რათა მო-რე-დგეს და ვეტყოდი მას!
და	მცხ.მეფ2	ვითარცა მივიდა იოაბ მახლობელად ზღუდესა მას, და ჰრქუა დედაკაცმან მან იოაბს: ისმინენ სიტყუანი მჴევლისა შენისანი! და ჰრქუა: იტყოდე, მესმის!
და	მცხ.მეფ2	და დედაკაცმან ჰრქვა იოაბს: სიტყჳსჯერად უთქვამს პირველთა მათ, ვითარმედ: იკითხონ აბელსა და დანს მოაკლდენ, რომელი სარწმუნოთა ისრაჱლისათა დადვეს და თქუეს, ვითარმედ: იკითხონ იაბელს და ეგრე მოაკლდენ.
და	მცხ.მეფ2	აწ მე ვარ მშჳდობა და სიმტკიცე ისრაჱლისა და აწ შენ მოსრულ ხარ მოოჴრებად ქალაქისა ამის, რომელი დედა არს ყოველთა ქალაქთა ისრაჱლისათა? აწ რასა შთანსთქამ სამკჳდრებელსა უფლისასა?
და	მცხ.მეფ2	არა ეგრე, არამედ კაცი ერთი მანდა შევიდა მთისა ეფრემისი, საბეე, ძე ბოქორისა, რომელი მჴდომად აღუდგა დავითს. იგი ხოლო მარტო გამომეცით და წარვიდე ქალაქისა ამისგან! და ჰრქუა დედაკაცმან: აწვე, ვიდრე მანდაღა სდგა, გარდმოგიგდონ თავი მისი!
და	მცხ.მეფ2	და შევიდა დედაკაცი იგი მუნვე ქალაქად და ეტყოდა მოქალაქეთა სიტყუათა მათ გონიერებისათა. და მოჰკუეთეს თავი საბეეს, ძესა ბოქორისასა, და გარდმოუგდეს იოაბს. და უბრძანა იოაბ დაბერვა ნესტჳსა და დაცადებად ბრძოლა ქალაქსა მას. და განიბნია ერი იგი თჳთეულად ადგილად თჳსსა და იოაბ წარვიდა მეფისა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.მეფ2	და იოაბ იყო უხუცესი ყოველსა ზედა ერსა ისრაჱლისასა და ბანია, ძე იოდესი, იყო ჴელმწიფე ჩერეთეოსა და ფილეთეოსა ზედა.
და	მცხ.მეფ2	და ადორამ ხარკისმომჴდელი იყო და საფან, ძე აქითალისი, საჴსენებელთმწიგნობარ.
და	მცხ.მეფ2	და სოსაკ მწიგნობართმოძღუარი იყო, სადუკ და აბითარ მღდელთმოძღუარნი იყუნეს.
და	მცხ.მეფ2	და იყო სიყმილი დიდი დღეთა მათ დავითისთა სამთა წელთა ზედასაზედა. და იკითხა დავით უფლისა მიერ და ჰრქუა უფალმან დავითს: საულისათჳს და სახლისა მისისათჳს არს უსჯულოებაჲ ეგე, რამეთუ მოსწყუედდა იგი გაბაონელთა.
და	მცხ.მეფ2	და მოუწოდა დავით მეფემან გაბაონელთა მათ და ჰრქვა ესე, ხოლო გაბაონელნი არა ძეთაგან ისრაჱლთა იყვნეს, არამედ ნეშტთა მათგან ამორეველთასა და ძენი ისრაჱლისანი ფიცებულ იყუნეს არა მოწყუედად მათდა. ხოლო საულ მოსრვიდა მათ, რამეთუ ეშურებოდა იგი ისრაჱლთასა მას და იუდასასა მათ ფიცსა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით გაბაონელთა: რა გიყო თქუენ, რათა ლხინება-ვყო წყევისა ამისთჳს და თქუენ მაკურთხეთ მე და სამკჳდრებელი ღმრთისა?
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუეს დავითს გაბაონელთა: არა გჳჴმს ჩუენ ოქრო და ვერცხლი, არცარა ძჳრი სახლისა ისრაჱლისა, არამედ საქმე ჩუენი სახლისა მიმართ საულისა არს! და ჰრქუა მათ დავით: რა გინებსთ, რათა გიყონ თქუენ?
და	მცხ.მეფ2	და მათ ჰრქუეს: არამედ კაცმან, რომელმან მოგუსრნა ჩუენ და შეურაცხ-გუყვნა, მოვსრათ იგიცა, რათა არა ვხედვიდეთ საზღუართა შინა ისრაჱლისათა!
და	მცხ.მეფ2	აწ მოგუცენ ჩუენ შჳდნი კაცნი ძეთა მისთანი და ლხინება იყოს ჩვენდა მათ მიერ უფლისა მიმართ ბორცუსა მას ზედა საულისასა შესაწირავად უფლისა! და ჰრქუა მათ დავით მეფემან: მე მოგცნე იგინი.
და	მცხ.მეფ2	და იჭირვოდა მეუფე მემფიბოსთესთჳს, ძისა იონათანისა, ძისა საულისა, რათამცა არა მოსცა მათ სიკუდილად ფიცისა მისთჳს; რომელ-იგი ფიცება იყო შორის დავითისა და შორის იონათანისა, ძისა საულისა.
და	მცხ.მეფ2	და მოუხუნა მეფემან ორნი ძენი რეფას, ასულსა აიასსა, რომელნი უშუნა საულს: ერმონი და მემფიბოსთე და ხუთნი ძენი მელქოლისნი, ასულსა საულისსა, რომელნი უშუნა იეზრიელ, ძისა იერზელისა, მოვლათელისა.
და	მცხ.მეფ2	და მისცნა იგინი გაბაონელთა მათ და დაზორნეს იგინი წინაშე უფლისა და მოსწყჳდნეს შჳდნივე იგი ძენი მათნი ასლობისა და ქრთილისა მკის დღეთა.
და	მცხ.მეფ2	და რეფა, ასულმან აიასმან, ხარჭმან საულისამან, მოიღო ძაძა და ნაცარი დაიფინა კლდესა მას ზედა, ვიდრე არა ეწვიმა ღმრთისა მიერ და სცვიდა ძვალთა მათ დაზორვილთა, ვიდრე არა დაირღუეს იგინი მუნვე. და არა შეეხო მათ მფრინველი, არცა მჴეცი.
და	მცხ.მეფ2	და წარვიდა დავით და წარმოიხუნა ძვალნი იგი საულისნი და იონათანისნი, ძისა მისისანი, კაცთა მათგან იაბის გალადისთა, რომელ წარიპარნეს ურაკპარაკთაგან ბეთსამისა და ძეგლად ქმნეს უცხოთესლთა მათ დღესა მას, ოდეს დასცნეს უცხოთესლნი გელბეთს.
და	მცხ.მეფ2	მოიღო მუნით ძვალნი საულისნი და ძვალნი იონათანისნი, ძისა მისისა, და შეკრიბნა დაზორვილნიცა იგიცა.
და	მცხ.მეფ2	ამისა შემდგომად იწყო წყობა უცხოთესლთა მათ ისრაიტელთა მიმართ. და მოვიდა დავით ერითურთ უცხოთესლთა მათ და დაჴსნდა დავით ღუაწლსა მას ბრძოლისასა.
და	მცხ.მეფ2	და აბესა იესბესი იყო ნათესავი გმირთა და სასწორი ჰოროლისპირისა მისისა იყო სამასი სიკილა სპილენძი და ჴმალი ერტყა წელთა მისთა და ეგულებოდა განგურემა დავითისი.
და	მცხ.მეფ2	და მუნთქუეს შემოვარდა შუა აბესა, ძე შარუელისი, სცა და მოკლა უცხოთესლი იგი და იჴსნა დავით მისგან და აღთქმა-ყვეს ერმან მან და დაწყევეს, რათამცა არღარა განვიდა დავით ბრძოლად მათ თანა, რამეთუ არა დაშრტეს სანთელი იგი ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ2	მერმე კუალად წყობა იყო უცხოთესლთა მათ როთს და მოკლა ადეოდად სალთის ძემან, პოლიმარის ბეთლემელმან, გოლიათ გეთელი. და ბუნი ჰოროლისა მისისა იყო, ვითარცა ლვილი ქსელთა.
და	მცხ.მეფ2	და კუალად იყოღავე ღუაწლი ბრძოლისა უცხოთესლთა მიმართ გეთს. და იყო მუნ კაცი ერთი რაზეთ და თითნი ჴელთა და ფერჴთა მისთანი ესხნეს ექუს-ექუს, რიცხჳთ ოცდაოთხ და ნათესავი იყო გმირთა.
და	მცხ.მეფ2	დადგა იგი შორის განწყობილთა მათ და ჰყუედრებდა ერსა მას ისრაჱლისასა, და განუჴდა მას იონადაბ, ძე სამაჲსი, და მოკლა იგი ძმისწულმან დავითისმან.
და	მცხ.მეფ2	ესე ოთხნივე იყვნენ ნათესავნი გმირთანი, რომელნი იყუნეს გეთს სახლისაგან რაფასისა. და მოსწყჳდნა იგინი დავით ერითა თჳსითა.
და	მცხ.მეფ2	ღმერთი ჩემი, მფარველი ჩემი! რამეთუ იგი არს ჯაჭჳ ჩემი და რქა ცხორებისა ჩემისა. და იგი არს შესავედრებელი ჩემი და მჴსნელი ჩემი! და უსჯულოებათა ჩემთაგან მიჴსნა მე უფალმან.
და	მცხ.მეფ2	ქებით ვხადე უფალსა და მტერთა ჩემთაგან განმარინა მე!
და	მცხ.მეფ2	მომადგეს მე სალმობანი წყალთანი და ღუართა უსჯულოებისათა შემაძრწუნეს მე!
და	მცხ.მეფ2	გარემომადგეს მე სალმობანი ჯოჯოხეთისანი და მახენი სიკუდილისანი მეწივნეს მე!
და	მცხ.მეფ2	ჭირსა ჩემსა ვხადე უფალსა და ღმრთისა ჩემისა მიმართ ღაღად-ვყავ და ისმინა ჩემი ტაძრით წმიდით მისით ჴმისა ჩემისა! და ღაღადება ჩემი მიიწია ჴელთა მისთა. მან მოისმინა, ყურთა მისთა მოიჴსენა.
და	მცხ.მეფ2	იძრა და შეძრწუნდა ქუეყანა! და საფუძველნი მთათანი შეირყნეს, შეძრწუნდეს, რამეთუ შერისხდა მათ ღმერთი!
და	მცხ.მეფ2	აჰჴდა კუამლი რისხვასა მისსა, და ცეცხლი პირისა მისისგან აღატყდა, და ნაბერწყალნი გამოეთხეოდეს მისგან!
და	მცხ.მეფ2	მოდრიკნა ცანი და გარდამოჴდა, ნისლი ქუეშე ფერჴთა მისთა!
და	მცხ.მეფ2	ქუხდა ცით გამო უფალი, და მაღალმან მოსცა ჴმაჲ თჳსი.
და	მცხ.მეფ2	მიავლინა მათა შურდულის ქვანი და განაბნივნა იგინი, ელვანი განამრავლა და შეაძრწუნნა იგინი!
და	მცხ.მეფ2	გამოავლინა მაღლით და შემიწყალა მე და შემიწყნარა მე წყალთაგან მრავალთა!
და	მცხ.მეფ2	მიჴსნა მე მტერთა ჩემთაგან ძლიერთა და მოძულეთა ჩემთა, რამეთუ უძლიერეს ჩემსა იყუნეს!
და	მცხ.მეფ2	მომეწყინეს მე დღესა ჭირისა ჩემისასა, და უფალი იყო შემწე ჩემდა!
და	მცხ.მეფ2	მომიგოს მე უფალმან სიმართლითა ჩემითა და სიწმიდისაებრ ჴელთა ჩემთა მომიგოს მე!
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ დავიცუენ მე გზანი უფლისანი და არა უღმრთო ვიქმენ ღმრთისა ჩემისაგან!
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ ყოველნი სამართალნი მისნი წინაშე ჩემსა არიან მარადის და სიმართლენი მისნი არა განვიშორენ ჩემგან!
და	მცხ.მეფ2	და ვიყო მე წმიდაჲ წინაშე მისა და ვეკრძალო მე უსჯულოებისა ჩემისაგან!
და	მცხ.მეფ2	მომაგოს მე უფალმან სიმართლითა ჩემითა და უბიწოებითა ჴელთა ჩემთათა წინაშე თუალთა მისთა!
და	მცხ.მეფ2	წმიდისა თანა წმიდა იყო და სრულისა კაცისა სრული იყო!
და	მცხ.მეფ2	და რჩეულისა თანა რჩეული იყო და დრკუსა მისგან განეშორო!
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ შენ ერი მდაბალი აცხოვნე და თუალნი ამპარტავანთანი შენ დაამდაბლენ!
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ შენ მიერ ვრბიოდი მე ჭურვილი და ღმრთისა ჩემისა მიერ გარდავჴედ ზღუდეთა!
და	მცხ.მეფ2	ღმერთი წმიდა არს და უბიწო არს გზა მისი! ბრძანება უფლისა მტკიცე არს და გამოჴურვებულ და შესავედრებელ არს თჳთ მოშიშთა მისთა!
და	მცხ.მეფ2	რომელმან შემჭურა მე ძალითა და აღივსნეს სიმართლითა გზანი ჩემნი!
და	მცხ.მეფ2	დაამტკიცნა ფერჴნი, ვითარცა ირემთანი და მაღალთა ზედა დამადგინა მე!
და	მცხ.მეფ2	განსწავლენ ჴელნი ჩემნი ღუაწლსა და არა მოუძლურდა, ვითარცა მშჳლდი რვალისა მკლავთაგან ჩემთა!
და	მცხ.მეფ2	შემჭურვე მე საჭურველითა მაცხოვარებისათა და განამრავლე ჩემ თანა სიმდაბლე, და მარჯუენემან შენმან შემიწყნარა მე, და სწავლამან შენმან აღმმართა მე!
და	მცხ.მეფ2	მივეტევე მე მტერთა ჩემთა ზედა და მოვსრენ იგინი და არა მოვაქცივე მათგან ვიდრე მოაკლდეს და მოვასრულნე იგინი!
და	მცხ.მეფ2	დავგალნე იგინი და არღარა აღემართნენ და დაეცნენ იგინი ქუეშე ფერჴთა ჩემთა!
და	მცხ.მეფ2	შთამაცვა მე ძალი ბრძოლასა მათდა, შევმუსრენ, რომელნი-იგი აღდგომილ იყვნეს ჩემ ზედა! და მტერნი ჩემნი მომცენ მეოტად ჴელთა ჩემთა და ქედნი მტერთა ჩემთანი დავსთრგუნენ!
და	მცხ.მეფ2	მტერთა ჩემთა ზურგთა ვდევნიდი და მოძულეთა ჩემთა განვაბნევდი!
და	მცხ.მეფ2	ღაღად-ყვეს და არა ვინ იყო, რომელმანცა იჴსნნა იგინი უფლისა ღმრთისა მიერ, და არა ისმინა მათი.
და	მცხ.მეფ2	განვაბნიენ იგინი, ვითარცა მტუერნი წინაშე ქარისა და, ვითარცა თიჴა უბნისა, დავზილენ იგინი.
და	მცხ.მეფ2	მიჴსენ მე მძლავრობისგან ერისასა და ნათლად წარმართთა დამიდგინე მე. ერი, რომელ არა ვიცოდე, მემონა მე, სმენითა ყურისათა დამემორჩილნეს მე.
და	მცხ.მეფ2	მეცრუვნეს მე შვილნი და უცხოთა დასმენითა ყურისათა მემორჩილნეს მე.
და	მცხ.მეფ2	და შვილნი სხუათანი წარვლიდენ და ზრუნვათა თჳსთა შეეკრნეს.
და	მცხ.მეფ2	ცხოველ არს უფალი და კურთხეულ არს დამბადებელი ჩემი! და ამაღლდინ ღმერთი ჩემი, მცველი მაცხოვარებისა ჩემისა!
და	მცხ.მეფ2	ძლიერ არს უფალი, რომელმან იძია შური ჩემი და დაამდაბლნა ერნი ჩემ ქუეშე!
და	მცხ.მეფ2	განმარინა გულისწყრომისაგან მტერთასა და მჴდომთაგან ჩემისა აღმამაღლა მე და კაცთა უსჯულოთაგან მიჴსნა მე!
და	მცხ.მეფ2	ამისთჳს აღგიარო შენ წარმართთა შორის, უფალო, და სახელი უფლისა მოვიჴსენო!
და	მცხ.მეფ2	განადიდე ცხორებაჲ მისი და ჰყავ წყალობაჲ ცხებულისა მისისა თანა დავითისა და ნათესავისა მისისა თანა უკუნითი უკუნისამდე!
და	მცხ.მეფ2	და ესე სიტყუანი არიან დავითის აღსასრულისანი და სარწმუნო არს დავით, ძე იესესი, და სარწმუნო არს კაცი იგი, რომელ დაადგინა უფალმან ცხებული ღმრთისა იაკობის ზედა. და შუჱნიერ არს გალობაჲ ესე ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ სული უფლისა იტყოდა ამას და სიტყუანი პირისა მისისანი ენასა ჩემსა.
და	მცხ.მეფ2	ვითარცა ცისკარი განთიადისა და ვითარცა მზე რა აღმობრწყინდის მაღლით განთიად, და არა დაბნელდის ნათელი იგი მისი, ვითარცა წჳმამან რა აღმოაცენის მწვანე ქუეყანით.
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ ვითარცა არა ესრე იყო სახლი ჩემი ძლიერსა თანა ღმრთისათა, რამეთუ აღთქმა საუკუნო ედვა ჩემ თანა, ყოველთა ზედა დამტკიცებული და დამყარებული. ყოველივე ცხორებაჲ ჩემი და ნება ჩემი არა არს, რომელიცა მის მიერ არა მოიღებოდის.
და	მცხ.მეფ2	რომელნი აღმოსცენდეს, ვითარცა ეკალნი და სხუანი, ვითარცა გამონაფრეწნი ყოველნი, რამეთუ არა ჴელი ვინ შეახის და გამოფრიწის.
და	მცხ.მეფ2	უკუეთუ ვისმე ენებოს მოფხურად, რკინა შემზადონ ძელითურთ და ყოველივე ცეცხლით შეიწუნენ არარადმდე.
და	მცხ.მეფ2	ამისა შემდგომად ელიაზარ, ძე მამისძმისა მისისა სოვსელისა, სამთა მათ შორის ერისთავთა. ესე იყო დავითის თანა მესერანს, ყუედრებად ამისა, და უცხოთესლნი იგი მოკრებილ იყუნეს მუნ ბრძოლად.
და	მცხ.მეფ2	და მო-ხოლო-ვიდეს ისრაიტელნი მათ ზედა და ელიაზარ მათ თანა და მოსწყჳდნა უცხოთესლნი იგი ვიდრე დაშრომამდე და დაეკრა ვადა ჴლმისა მისისა ჴელსა მისსა. და შექმნა უფალმან ცხორებაჲ დიდი მას დღესა შინა ერსა მას ზედა. და ყოველი იგი ერი მიექცა ნატყუენავსა მას ზედა მტერთასა.
და	მცხ.მეფ2	და ამისა შემდგომად სამაა, ძე ეილასი რაქიანი და კუალად შეკრბეს უცხოთესლნი იგი და იყო მუნ ოსპნი თესული ახალჴნული; და ერი იგი მეოტ იქმნა უცხოთესლთა მათგან.
და	მცხ.მეფ2	და შევიდეს უცხოთესლნი იგი ჴნულსა მას ოსპისასა; და ერი იგი დავითისი გარემოექცა და მოსწყჳდნეს უცხოთესლნი იგი. და შექმნა უფალმან ცხორებაჲ დიდი ერსა მას შორის მას დღესა.
და	მცხ.მეფ2	და ჩამოვიდეს სამნი კაცნი სამთა მათგან გუნდთა დავითისთა ქვაბსა მას ოდოლამისასა და უცხოთესლნი იგი მძჳნვარედ განწყობილ იყუნეს უბესა მას ტიტანელთასა.
და	მცხ.მეფ2	და დავით დგა კლდისპირსა მას თანა, და უცხოთესლნი იგი იყუნეს მას ოდენ ჟამსა ბეთლემს.
და	მცხ.მეფ2	გულმან უთქუა დავითს და თქუა: ვინმცა მასვა მე წყალი წყაროსა მისგან ბეთლემისასა, რომელ არს ბჭეთა თანა?
და	მცხ.მეფ2	და აბესა, იოაბის ძმა, ძე შაროელისი, მთავარი სამთა მათგანი, იახოვნა, განმარტა ჰოროლი თჳსი და მოწყლნა სამასი ახოვანი ერთსა მას შერევასა მისსა.
და	მცხ.მეფ2	და ესე ოდენ უმჯობეს იყო ერთისა მათგანისა ორთა მათ უდიდებულეს. და იყო მათა მთავარ, ხოლო სამთა მათ ვერავე ესწორებოდა.
და	მცხ.მეფ2	და ბანეა, ძემან იოადისამან, ძისა ახოვანისა კაცისამან, მრავალი საქმე ქმნა უფროს გაბასაელისა. რამეთუ მან მოსწყჳდნა ორნი იგი ძენი ადრიელის მოაბელისნი. და ესე გარდაჴდა და მოკლა ლომი გუბსა მას შინა დღეთა მათ ზამთრისათა.
და	მცხ.მეფ2	და მან მოკლა ეგჳპტელი იგი კაცი საშინელი და მჴნე და ვერ შესაძლებელი, რამეთუ ჴელთა აქუნდა ეგჳპტელსა მას ოროლი და ბუნი ოროლისა მისისა იყო, ვითარცა დირე ჴიდისა. და მით ოროლითა გამოუჴდა ეგჳპტელი იგი და ესე მიეგებოდა. და მოუღო ოროლი იგი ეგჳპტელსა მას და მისითავე ოროლითა განგურიმა ეგჳპტელი იგი.
და	მცხ.მეფ2	და მისი სახელი უმჯობეს იყო შორის სამთა მათ ახოვანთა და უდიდებულეს, ხოლო სამთა მათ ვერავე ესწორებოდა. და დაადგინა იგი დავით ყოველთა ზედა, რომელნი სცვიდეს მას და ესე სახელები არს კაცთა მათ მჴნეთა დავითისათა:
და	მცხ.მეფ2	და შესძინა გულისწყრომამან ღმრთისამან განრისხება ისრაჱლსა ზედა და აღაზრზინა მათ ზედა დავით და თქუა: წარვედით და აღმირაცხეთ ყოველი კაცი ისრაჱლი და იუდასი!
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქვა მეფემან იოაბს და მთავართა მათ ერისათა: მოვლეთ თქუენ ყოველი სახლი ისრაჱლისა და იუდასი დანითგან ბერსაბედმდე, აღრაცხეთ და აღითვალეთ და აღწერილი მომართუთ მე, რათა უწყოდი რიცხუ ერისა მის.
და	მცხ.მეფ2	განძლიერდა ბრძანება იგი მეფისა უფროს იოაბის მიმართ და მთავართა ზედა და გამოვიდეს იოაბ და მთავარნი იგი პირისაგან მეფისა აღრიცხვად ერისათჳს ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ2	და წიაღჴდეს იორდანესა და დაიწყეს გარემოცვად არობელით მარჯულ ქალაქისა, რომელ არს შორის ღელეთა გაადისთა და ელიაზარისა.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდეს გალადად და ქუეყანასა მას ქეტელთასა და კადესსა, და მოვიდის დანადმდე და მიიწივნეს სიდონიად.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდეს ბოსორად და ტჳრედ და ყოველთა ქალაქთა ეველთასა და ქანანელთასა და მიიქცეს სამხრით კერძო იუდასა ბერსაბედმდე.
და	მცხ.მეფ2	და მოვლეს ყოველი ქუეყანა და მოვიდეს მეცხრესა თთვესა და ოცსა დღესა იერუსალჱმად.
და	მცხ.მეფ2	და მოიღო იოაბ წიგნი იგი აღწერილი სოფლისა და დადვა წინაშე მეფისა. და იყო რიცხჳ ერისა მის ისრაჱლისა რვაას ათასი კაცი აზნაური ოდენ და იუდისი რჩეული კაცი სპარაზენი ხუთასი ათასეული.
და	მცხ.მეფ2	და შეეჭუდა გული დავითისი აღწერისა მისთჳს ერისასა, სიტყუად იწყო დავით უფლისა და თქუა: ვცოდე ფრიად წინაშე უფლისა, რამეთუ ვყავ ესე სიტყუაჲ და აწ, უფალო, მომიტევე შეცოდება ესე მონასა შენსა, რამეთუ ცუდად და უგუნურებით ვიზრახე ზრახვა ესე.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა გად დავითისა და ჰრქუა მას: გამოირჩიე თავისა შენისა ერთი ამათგანი: ანუ სამ წელ სიყმილი პურისა ქუეყანასა ზედა შენსა, ანუ სამთავე მეოტად წარქცევა მტერთაგან სულშეუქცეველად, ანუ სამსა დღესა სიკუდილი კაცთა ქუეყანასა შენსა. და აწ შენ განიზრახე და მითხარ მე, რა მივართვა მომავლინებელსა ჩემსა?
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დავით გადსა და ჰრქუა: სამივე სიმძიმე არს ჩემ ზედა, ხოლო უმჯობეს არს ჩემდა შევრდომა ჴელთა უფლისათა, რამეთუ მრავალ არს წყალობა მისი, ნუმცა შევარდები მე ჴელთა კაცთასა (და გამოირჩია დავით სამ დღე სიკუდილი კაცისა. და იყუნეს დღენი იფქლის მკისანი).
და	მცხ.მეფ2	და ბრძანა უფალმან სიკუდილი ისრაჱლსა ზედა ცისკრითგან ვიდრე ექუს ჟამადმდე. და მოიწია მოსრვა ერსა მას ზედა ისრაჱლისასა. და მოკუდა მას დღესა შინა ვითარ სამეოცჩჳდმეტი ათასი კაცი დანითგან ბერსაბედამდე.
და	მცხ.მეფ2	და მივიდა ანგელოზი იგი სიკუდილისა მოსრვად იერუსალჱმად. და დააცხრო უფალმან რისხვა იგი მისი მათ ზედა და ლხინება-ყო უფალმან გუამსა მათსა ზედა და ჰრქუა ანგელოზსა მას, რომელი მუსრავდა ერსა მას: კმა არს! აწ დააყენე ჴელი შენი და ნუღარა მუსრავ! და ანგელოზი იგი დგა კიდესა კალოსა მის ორნია იებუსელისასა.
და	მცხ.მეფ2	სიტყუად იწყო დავით უფლისა, რაჟამს იხილა ანგელოზი იგი, რამეთუ მოსრვიდა ერსა მას ისრაჱლისასა და თქუა დავით: აქა ვარ, უფალო, მწყემსი ესე, რომელმან შეგცოდე და ბოროტი შენს წინაშე ვქმენ, ხოლო ამათ საცხოვართა არარა ცოდეს. იყავნ ჴელი შენი ჩემ ზედა და სახელსა ზედა მამისა ჩემისასა!
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა გად წინაწარმეტყუელი დავითისა და ჰრქუა: მივედ შენ ადრე და აღაშენე საკურთხეველი კალოსა მას ზედა ორნია იებოსელისასა!
და	მცხ.მეფ2	და აღდგა დავით განთიად, იყო ბრძანება უფლისა გად წინასწარმეტყუელისა ხილვად დავითისა, და ჰრქვა:
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა იხილა ორნია მეფე დავით, წინამიეგებოდა მას და თაყუანი-სცა მეფესა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა ორნია: რა არს, უფალო ჩემო, მეფე, რასა მოხვალ მონისა შენისსა? მიუგო დავით და ჰრქუა: მოსყიდად კალოსა ამის შენისა და აღშენებად მას ზედა საკურთხეველი უფლისა ღმრთისა, რათა დასცხრეს მოსრვა ესე ერსა ამასა ზედა!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო ორნია დავითს და ჰრქუა: მიიღენ უფალმან ჩემმან მეფემან და ყავნ ბრძანებისაებრ უფლისა ღმრთისა, და ვითარცა სათნო-უჩნს! და, აჰა, ეგერა, არიან ჴარნი ეგე მსხუერპლად და უღელი და საჴნველი და ყოველივე ჭურჭელი კალოსი მრგულიად დასაწველთათჳს შეშად!
და	მცხ.მეფ2	ყოველივე მისცა ორნია მეფესა და ჰრქუა: შეიწირენ უფალმან ჴელთაგან შენთა!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან და ჰრქუა: არა ეგრე, თუმცა ცუდად მოვიღე, არამედ ნაცვალი მიგცე შენ, არა შევსწირნე საკუერთხნი მედად უფლისა და ღმრთისა დასამშჳდებელად! და მოიყიდა დავით კალო იგი ცვალებით და ჴართა მათთჳს მისცა ორმოცდაათი სასწორი ვერცხლი, რომელ არს სატირი.
და	მცხ.მეფ2	და აღაშენა მუნ დავით საკურთხეველი უფლისა ღმრთისა და შესწირნა ჴარნი იგი მსხუერპლად უფლისა დასამშჳდებელად! (მერმე შე-ღავე-სძინა სოლომონ და განადიდა საკურთხეველი იგი, რამეთუ პირველ მცირე იყო). და დააცხრო უფალმან რისხვა მისი ქუეყანასა ზედა. და დასცხრეს გუემანი იგი ისრაჱლისაგან.
და	მცხ.მეფ2	და დასცხრა მეფე აბესალომის ზედა, რომელმან ნუგეშინის-იცა ამონისთჳს, რომელი მოკუდა.
და	მცხ.იობ	კაცი ვინმე იყო სოფელსა მას შინა ავსიტისსა, რომელსა სახელი ერქუა იობ. და იყო კაცი იგი ჭეშმარიტ, უბიწო, მართალ, ღმრთისმსახურ, განყენებულ და განშორებულ ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა.
და	მცხ.იობ	და იყვნეს ძენი მისნი შჳდ და ასულნი მისნი სამ.
და	მცხ.იობ	და შეკრბიან ძენი მისნი ერთად ურთიერთას და ყვიან ტაძრობაჲ დღითი დღედ. და მიიყვანნიან სამნიცა იგი დანი მათნი ჭამად და სუმად მათ თანა.
და	მცხ.იობ	და ვითარცა აღესრულნიან დღენი იგი სუმისა მათისანი, მიავლინის იობ და განწმიდნის იგინი და აღდგის განთიად და შეწირის მათთჳს მსხუერპლი რიცხჳსაებრ მათისა და ზუარაკი ერთი ცოდვათათჳს სულთა მათთასა, რამეთუ თქჳს იობ: ნუსადა ძეთა ჩემთა გონებასა მათსა ბოროტი მოიჴადეს უფლისათჳს. და ამას ჰყოფდა იობ ყოველთა დღეთა მისთა.
და	მცხ.იობ	და ვითარცა იქმნა დღე ესევითარი და მოვიდეს ანგელოზნი ღმრთისანი წარდგომად წინაშე ღმრთისა, და ეშმაკიცა მოვიდა და დადგა მათ თანა.
და	მცხ.იობ	მაშინ ჰრქუა უფალმან ეშმაკსა მას: აჰა ეგერა, ყოველი, რაცა არს მისი, მიგეც ჴელთა შენთა, არამედ მას ნუ შეახებ. და გამოვიდა ეშმაკი პირისაგან უფლისა.
და	მცხ.იობ	და იყო დღე ესევითარი და ძენი იობისნი და ასულნი მისნი სუმიდეს სახლსა შინა ძმისა მათისა უხუცესისასა.
და	მცხ.იობ	და აჰა ესერა, ღაღადისი მოვიდა იობისა და ჰრქუა მას: უღლეული იგი ჴართა ჴნვიდა და რემაკი იგი ვირთა მათ ჴდალთა ძოვდა მახლობელად მათსა.
და	მცხ.იობ	და მოვიდეს მტყუენველნი და წარიტყუენვეს იგი, და მონანი იგი მოსრნეს მახჳლითა და განვერი მე მარტოჲ და მოვედ თხრობად შენდა.
და	მცხ.იობ	ვიდრე იგი ამას იტყოდა ოდენ, მოვიდა სხუაჲ ღაღადისი და ჰრქუა იობს: ცეცხლი გარდამოვარდა ზეცით და დაწუა ცხოვარი იგი, მწყემსნი იგი შეჭამნა, ეგრევე მე განვერი მარტოჲ და მოვედ თხრობად შენდა.
და	მცხ.იობ	და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, მოვიდა სხუაჲ ღაღადისი და ჰრქუა იობს: ძენი შენნი და ასულნი შენნი ჭამდეს და სუმიდეს ძმისა მათისა თანა უხუცესისა.
და	მცხ.იობ	და ესრეთ აღდგა იობ და დაიპო სამოსელი თჳსი და აღიპარსა თმაჲ თავისა თჳსისაჲ და დავარდა ქუეყანასა ზედა და აღდგა და თაყუანის-სცა უფალსა პირსა ზედა თჳსსა.
და	მცხ.იობ	ამას ყოველსა ზედა, რომელი შეემთხჳა მას, არარაჲ შესცოდა იობ წინაშე უფლისა და არარაჲ თქუა უგნურებაჲ ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.იობ	და იყო დღე ესევითარი და მოვიდეს ანგელოზნი ღმრთისანი წარდგომად წინაშე უფლისა. და ეშმაკი შორის მათსა წარდგომად წინაშე უფლისა.
და	მცხ.იერ	და იერემია მოვიდა და გავლო საშუალ ქალაქისა, და არ მიიყუანეს იგი საპყრობილედ, და ძალი ფარაოჲსი გამოვიდა ეგჳპტით. და ესმა ქალდეველთა, მომცველთა იერუსალიმისათა, სასმენელი მათი, და წარვიდეს იერუსალიმით.
და	მცხ.იობ	ჰრქუა მას უფალმან: იხილე სამე აწ მსახური ჩემი იობ, რამეთუ არავინ არს მისებრ ქუეყანასა ზედა კაცი უბიწო, ჭეშმარიტ, ღმრთისმსახურ, განყენებულ და განშორებულ ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა და მერმე აქუსღავე უმანკოებაჲ, ხოლო შენ სთქუ მონაგები მისი ცუდად წარწყმედად.
და	მცხ.იობ	მიუგო ეშმაკმან და ჰრქუა უფალსა: ტყავი ტყავისა წილ და რავდენი-რაჲ არს კაცისა, სულისა თჳსისათჳს მიუზღვის.
და	მცხ.იობ	ხოლო აწ მიავლინე ჴელი შენი და შეახე ძუალთა მისთა, უკუეთუ განმარტებულად თაყუანის-გცეს, გინა თუ გაკურთხევდეს შენ.
და	მცხ.იობ	და გამოვიდა ეშმაკი იგი უფლისაგან და დასდვა იობს წყლულებაჲ ბოროტი ფერჴითგან ვიდრე თავადმდე და შეჭურა იგი ფაქლითა.
და	მცხ.იობ	და მოიღო იობ კეცი, რათა წუთხსა იხუეტდეს. და დაჯდა იგი სკორესა ზედა გარეშე ქალაქსა. და ვითარცა ჟამი მრავალი წარჴდა,
და	მცხ.იობ	ჰრქუა მას ცოლმან მისმან: ვიდრე დაგითმენიეს და იტყჳ, აჰა ესერა, მოველი ჟამსა მცირედღა და მოიწიოს სასოებაჲ მაცხოვარებისა ჩემისაჲ? აჰა ესერა, წარწყმდა საჴსენებელი შენი ქუეყანით, ძენი და ასულნი იგი მუცლისა ჩემისანი, ტკივილნი ჩემნი და სალმობანი, რომელთათჳს ცუდად დავშუერ რუდუნებითა შენ, ეგერა, თჳთ მყრალობასა მატლთასა ჰზი და ღამეთა ათევ ჰაერთა ქუეშე. მე, შეცთომილი მსახური შენი, ადგილითი ადგილად და სახლითი სახლად მოველოდი მზესა, ოდესმე დაჰჴდეს, რათა განვისუენო შრომათა ჩემთაგან და სალმობათა, რომელთა მოუცავ, არამედ აწ თქუ ნურაჲ სიტყუა უფლისა მიმართ და მოჰკუდე.
და	მცხ.იობ	და ვითარცა ესმა სამთა მათ მეგობართა მისთა ყოველი ესე ბოროტი, რომელი მოიწია მის ზედა, მოვიდეს კაცად-კაცადი სოფლისაგან თჳსისა ხილვად, რაჲ-იგი შეემთხჳა მას. ელიფას, თემანელთა მეფე, ბალდას, სავქელთა მთავარი, სოფარ, მინეველთა მეფე. და მოვიდეს მისა ერთბამად ნუგეშინისცემად და ხილვად მისა.
და	მცხ.იობ	ვითარცა იხილეს შორით, ვერ იცნეს იგი და ღაღად-ყვეს ჴმითა მაღლითა და ტიროდეს. და გარდაიპო კაცად-კაცადმან სამოსელი თჳსი და მიწა გარდაისხეს თავსა.
და	მცხ.იობ	და დასხდეს მის თანა შჳდ დღე და არავინ მათგანი იტყოდა არას, რამეთუ ხედვიდეს წყლულებასა მისსა ბოროტსა და დიდსა ფრიად
და	მცხ.იობ	და ამისა შემდგომად აღაღო იობ პირი თჳსი და სწყევდა დღეთა თჳსთა
და	მცხ.იობ	და თქუა:
და	მცხ.იობ	წარწყმდინ დღე იგი, რომელსა მე ვიშევ და ღამე იგი, რომელსა თქუეს, ვითარმედ: წული არს.
და	მცხ.იობ	არამედ ღამე იგი იყავნ სალმობით და ნუ მოვალნ მას ზედა სიხარული და ნუცა მხიარულებაჲ.
და	მცხ.იობ	დაბნელდედ ვარსკულავნი მის ღამისანი და ნუ დაადგრებინ და ნუცა განათლებად მოვალნ და ნუ იხილავნ მთიებსა აღმომავალსა.
და	მცხ.იობ	რამეთუ არა დაჰჴშნა ბჭენი საშოსა დედისა ჩემისანი. და განმაშორა სალმობაჲ თუალთაგან ჩემთა.
და	მცხ.იობ	რაჲსათჳს მუცელსავე შინა არა მოვჰკუედი? საშოთ რაჲ გამოვედ და არა მეყსეულად წარვწყმდი?
და	მცხ.იობ	აწმცა დაწოლილ ვარ და დაყუდებულ, და-მცა-ვიძინე, და განვისუენე.
და	მცხ.იობ	მცირე და დიდი მუნ არს და მსახური უშიშად უფლისა თჳსისა.
და	მცხ.იობ	რაჲსათჳსმე მოეცა განმწარებულთა ნათელი და ცხორებაჲ, რომელნი სალმობასა შინა არიან, სულნი,
და	მცხ.იობ	რამეთუ სიკუდილი კაცისა განსუენებაჲ არს, და შეაყენა ღმერთმან მათ ზედა.
და	მცხ.იობ	ვერცა მშჳდობით ვიყავ, ვერცა მყუდროებით და ვერცა განვისუენებდ. და მოიწია ჩემ ზედა რისხვა.
და	მცხ.იობ	მიუგო ელიფას თემანელმან და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	დაღათუ შენ განსწავლენ მრავალნი და ჴელსა უძლურთასა ნუგეშინის-გეცა.
და	მცხ.იობ	და სნეულნი აღგედგინნეს და მუჴლთა უძლურთასა კადნიერებაჲ გეცა.
და	მცხ.იობ	აწმცა მოწევნულ არს შენ ზედა სალმობაჲ. და შეგეხო შენ, ხოლო შენ ისწრაფე!
და	მცხ.იობ	ანუ არა აწ შიში ეგე შენი არს უგუნურებით და სასოებაჲ შენი და უკეთურებაჲ გზათა შენთა?
და	მცხ.იობ	აწ მოიჴსენე: ვინმე წმიდა იყო და წარწყმდა, ანუ ოდეს სადა ჭეშმარიტნი ძირითურთ აღიფხურნეს,
და	მცხ.იობ	ბრძანებითა ღმრთისაჲთა წარწყმდენ და სულითა რისხვისა მისისათა განირყუნეს.
და	მცხ.იობ	ძალი ლომისაჲ და ჴმაჲ ლომისა ძუვისაჲ, ზახებაჲ ვეშაპთაჲ დაშრტა.
და	მცხ.იობ	ზარი შემემთხჳა მე და შიში და დიდად ძუალნი ჩემნი შეაძრწუნნეს
და	მცხ.იობ	და სული პირად ჩემდა მოიწია. შეძრწუნდეს თმანი ჩემნი და ჴორცნი.
და	მცხ.იობ	და აღვდეგ და არა ვიცან თავი ჩემი. ვიხილე და არა იყო ხატი წინაშე თუალთა ჩემთა, არამედ ნიავი და ჴმაჲ ხოლო მესმოდა.
და	მცხ.იობ	ანუ მონათა თჳსთა არამე არწმუნოს და ანგელოზთათჳს დრკუდ რამე განიზრახა?
და	მცხ.იობ	რამეთუ ვერ ეძლო მათ თავთა თჳსთა შეწევნად და წარწყმდეს.
და	მცხ.იობ	მოჰბერა მათ ზედა და განჴმეს და წარწყმდეს, რამეთუ არა აქუნდა მათ სიბრძნე.
და	მცხ.იობ	განეშორნეს ძირნი მათნი ცხორებისაგან და იქენჯნებოდენ იგინი კართა ზედა უნაკლულევანესთანა და არავინ იყოს განმრინებელ მათდა.
და	მცხ.იობ	რამეთუ, რაჲ-იგი მათ შეიკრიბეს, მართალთა შეჭამონ და იგინი ბოროტისაგან ვერ განერნეს. გამოიწოვენ ძალი მათი,
და	მცხ.იობ	არა ეგრე, არამედ მე უფალსა ვევედრებოდე და უფალსა ღმერთსა, ყოვლისა მპყრობელსა ვხადოდე,
და	მცხ.იობ	რომელმან ქმნნა დიდ-დიდნი და გამოუკლეველნი დიდებულნი და საკჳრველნი, რომელთა არა არს რიცხჳ, რომელმან მოსცის წჳმაჲ ქუეყანასა და მოავლინის წყალი ცასა ქუეშე.
და	მცხ.იობ	რომელმან ქმნნის მდაბალნი მაღალ და წარწყმედულნი აღმართნის,
და	მცხ.იობ	და აგნის ზრახვანი წარმართთანი და არა ქმნის ჴელთა მათთა ჭეშმარიტებაჲ.
და	მცხ.იობ	რამეთუ წარეწიის ბრძენთა გონიერებითა და ზრახვა იგი მრავალმთხზველთა განაქარვა.
და	მცხ.იობ	დღისი შეემთხჳოს მათ ბნელი და შუვასამხრის ეჩქუეფებოდიან, ვითარცა ღამე. წარწყმდედ იგინი ბრძოლასა შინა.
და	მცხ.იობ	იყავნ უძლურისა მის სასოებაჲ და ცრუისა მის პირი დაიყავნ.
და	მცხ.იობ	რამეთუ მან ალმის და მერმე კუალად მოაგის, დასცა და ჴელთა მისთა განკურნეს.
და	მცხ.იობ	ექუსგზის ბოროტისაგან გიჴსნეს შენ და მეშჳდესა მას არა შეგეხოს შენ ბოროტი.
და	მცხ.იობ	გუემისაგან ენისა დაგიფაროს შენ და არა გეშინოდის შენ ბოროტისაგან მომავალისა.
და	მცხ.იობ	ცრუთა და უსჯულოთა ეკიცხევდე და მჴეცთაგან ველურთა არა გეშინოდის.
და	მცხ.იობ	მაშინ სცნა, რამეთუ მშჳდობა არს სახლსა შენსა და წესმან საყოფლისა შენისამან არა ცოდოს.
და	მცხ.იობ	მაშინ სცნა, რამეთუ მრავალ არს ნათესავი შენი და შვილნი შენი, ვითარცა ყოველი მწუანვილი ველისაჲ.
და	მცხ.იობ	აჰა, ესე ესრეთ გამოვიკულიეთ და ესე არს, რომელი გუასმიეს, ხოლო შენ ცან თავისაჲ, რაჲ-იგი შენ გიქმნიეს.
და	მცხ.იობ	მიუგო იობ და თქუა:
და	მცხ.იობ	უკუეთუმცა ვინმე წონით აღწონნა რისხვანი ჩემნი და სალმობანი ჩემნი და აღიხუნა სასწორითა ერთბამად,
და	მცხ.იობ	უკუეთუ მომცეს მე უფალმან, და მოვიდეს თხოვაჲ ჩემი, და სასოებაჲ ჩემი მომცეს ღმერთმან.
და	მცხ.იობ	იწყო უფალმან და დამწყლა მე. და სრულიად ნუ მომსპოლავნ მე.
და	მცხ.იობ	ვითარცა ჴევი ღუარისაჲ, მოვაკლდი და, ვითარცა ელვაჲ, წარვჴედი.
და	მცხ.იობ	ვითარცა თოვლი, გინა მყინვარი დაყინებული რაჲ დადნის სიცხისაგან და არა საცნაურ არნ, სადა იგი იყო.
და	მცხ.იობ	ეგრეცა მე დავშთი, ყოველთა მიერ წარვწყმდი და სახლისაგან განვარდი.
და	მცხ.იობ	იხილენით გზანი თემანელთანი და ალაგნი ესებონელთანი, რომელნი-იგი ეზღუანნიან.
და	მცხ.იობ	და სირცხჳლის თანამდებ იყვნენ, რომელნი-იგი ქალაქებსა და საფასებთა მოსავ არიან.
და	მცხ.იობ	გარნა ესე, რამეთუ, ვითარცა ობოლსა, ზედა დამესხმით მე და ზედამომივალთ მეგობარსა თქუენსა.
და	მცხ.იობ	აწ, ესერა, მივხედო პირსა თქუენსა და არა ვტყუო. დასხედით და ნუ იყოფინ სიცრუე.
და	მცხ.იობ	აწ არამე განსაცდელი არსა ცხორებაჲ კაცისაჲ ქუეყანასა ზედა და ვითარცა მორეწისა მდევრისა ჟამი მისი?
და	მცხ.იობ	ანუ ვითარცა მსახური, რომელი მოშიშ არს უფლისა თჳსისა და ძრწინ აჩრდილისა მისისაგან და ვითარცა მოსასყიდლე, რომელი მოელინ სასყიდელსა თჳსსა,
და	მცხ.იობ	ეგრეცა მე დავითმინენ თთუენი ცუდნი და ღამენი სალმობათანი მოცემულ არიან ჩემდა.
და	მცხ.იობ	ოდეს დავწვი, ვთქჳ: ოდესმე იყოს დღე? და აღ-რა-ვდგი, კუალად: ოდესმე მწუხრი? რამეთუ აღვივსი სალმობითა მწუხრითგან ვიდრე განთიადმდე.
და	მცხ.იობ	მო-უკუე-იჴსენე, რამეთუ სული არს ცხორებაჲ ესე ჩემი და არღარა მოქცევად არს თუალი ჩემი ხილვად კეთილისა.
და	მცხ.იობ	ვერ განმიცდის მე თუალი ჩემი ხილვად ჩემდა, თუალნი შენნი ჩემზედა, და არღარა ვარ,
და	მცხ.იობ	ვთქუ, ვითარმედ: ნუგეშინის-მცეს მე ცხედარმან ჩემმან. და აღვიხუნე თავით ჩემით თჳსაგან სიტყუანი სასუენებელსა ჩემსა ზედა.
და	მცხ.იობ	მაშინებ მე ძილსა შინა და საჩუენებელითა მწყლავ მე.
და	მცხ.იობ	განმაშორებ სულისაგან ჩემისა საშუმინველსა ჩემსა და სიკუდილითა ძუალთა ჩემთა.
და	მცხ.იობ	ანუ მოხედვაჲ მისი ჰყოა განთიადმდე და განსუენებად მოიყვანო იგი?
და	მცხ.იობ	ანუ რად არა ჰყვენ უსჯულოებათა ჩემთა დავიწყებანი და განწმედაჲ ცოდვათა ჩემთაჲ? აწ, ესერა, მიწად მივიქცევი განთიადმდე და არღარა ვიყო.
და	მცხ.იობ	უკუეთუ წმიდა იყო და ჭეშმარიტ, ვედრებისა შენისა ისმინოს და მოგაგოს ნაყოფი სიმართლისა.
და	მცხ.იობ	ჰკითხეღა ნათესავსა მას პირველსა და გამოიძიე ნათესავითა ნათესავად მამათა,
და	მცხ.იობ	რამეთუ საწუთონი ვართ და არა ვიცით, რამეთუ აჩრდილ არს ცხორებაჲ ჩუენი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.იობ	ანუ არა ამათ გასწაონ და გითხრან შენ და გულისაგან გამოიხუნენ სიტყუანი?
და	მცხ.იობ	და ვერ მოითიბოს პირველ, ვიდრე არა მოირწყოს ყოველივე მწუანვილი, გაჴმეს იგი.
და	მცხ.იობ	რამეთუ ნედლ არს იგი მზისაგან და სიხენეშისაგან მისისა მორჩი მისი გამოჴდეს.
და	მცხ.იობ	შესაკრებელსა ქვათასა დაწვეს და შორის ღჳნჭათა ცხონდეს.
და	მცხ.იობ	და პირნი ჭეშმარიტთანი აღავსნეს სიცილითა და ბაგენი მათნი აღსარებითა.
და	მცხ.იობ	ხოლო მტერთა მათთა შეიმოსონ სირცხვილი და ნაწილი უღმრთოთა არა იყოს.
და	მცხ.იობ	მიუგო იობ და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	რამეთუ ბრძენ არს გონებითა, ძლიერ არს და დიდ. ვინმე უკუე ფიცხელ იქმნა მის წინაშე და დაუთმო?
და	მცხ.იობ	რომელმან შეძრის ცაჲ ქუეშე საფარველითურთ და სუეტნი მისნი იძრვიედ.
და	მცხ.იობ	რომელმან უბრძანოს მზესა და არა აღმოჰჴდეს და ვარსკულავთა ზედა დაჰბეჭდოს.
და	მცხ.იობ	რომელმან გარდაართხნა ცანი მხოლომან და ვალს იგი ზღუასა ზედა, ვითარცა ჴმელსა.
და	მცხ.იობ	რომელმან შექმნა ჴომნი და მწუხრისა ვარსკვლავი და ურემ-ჴარნი და საუნჯე სამხრისაჲ.
და	მცხ.იობ	რომელმან ქმნნა დიდ-დიდნი და გამოუკულეველნი დიდებულნი და საკჳრველნი, რომელთა არა არს რიცხჳ.
და	მცხ.იობ	რამეთუ მან თავადმან გარემიიქციოს რისხვაჲ და მის მიერ დამდაბლდეს ვეშაპნი იგი ცასა ქუეშე.
და	მცხ.იობ	უკუეთუ ვხადოდი და ისმინოს, არავე მრწმენეს, ვითარმედ ისმინა ჩემი.
და	მცხ.იობ	და რამეთუ ძალითა ძლიერ არს, ვინმე უკუე განკითხვათა მისთა წინააღუდგეს?
და	მცხ.იობ	ამისთჳს ვთქუ: დიდი და ძლიერი წარწყმიდის რისხვამან.
და	მცხ.იობ	ხოლო ცხორებაჲ ჩემი უმალეს არს მსრბოლისა, წარივლტოდეს და არა იხილეს.
და	მცხ.იობ	და ვძრვიდე ყოველთა ასოთა ჩემთა. ვიცი, რამეთუ არა უბრალოდ განმიტეო მე.
და	მცხ.იობ	და რამეთუ ვარ მე უღმრთოჲ, რაჲსა არა მოვკუედი?
და	მცხ.იობ	გინა ღათუ ვიბანო თოვლითა და განვწმიდნე ჴელითა წმიდითა, ეგრეცა
და	მცხ.იობ	იყო ხოლო თუმცა ვინ შუამდგომელ და მამხილებელ და რომელმანცა ისმინა შორის ჩუენსა,
და	მცხ.იობ	განმაშორენ ჩემგან კუერთხი მისი და შიში მისი ნუ შემაძრწუნებნ მე.
და	მცხ.იობ	და არა მეშინოდის, არამედ ვიტყოდი, არა ეგრე შემიცნობიეს თავსა ჩემსა, რავდენ ესე.
და	მცხ.იობ	და ვშურები სულითა ჩემითა, იწროებით აღმოუტევნე მის ზედა სიტყუანი ჩემნი, ვიტყოდი სიმწარითა სულისა ჩემისათა ურვით.
და	მცხ.იობ	და ვჰრქუა უფალსა: ნუ უღმრთოებასა მასწავებ მე, და რასათჳს ესრეთ დამსაჯე მე?
და	მცხ.იობ	ანუ კეთილ არს შენდა, უკუეთუ შეგცოდო, რამეთუ განიშორე ქმნილი ჴელთა შენთა და ზრახვასა უღმრთოთასა მოჰხედე.
და	მცხ.იობ	რამეთუ გამოიძიენ უსჯულოებანი ჩემნი და ცოდვანი ჩემნი გამოიკულიენ.
და	მცხ.იობ	ჴელთა შენთა შემქმნეს მე და დამბადეს მე და ამისსა შემდგომად მიმაქციე და დამეც მე.
და	მცხ.იობ	მოიჴსენე, რამეთუ თიჴაჲ დამბადე მე და მერმე კუალად მიწადვე მიმაქცევ მე.
და	მცხ.იობ	ანუ არა ვითარცა სძე, მომწუელე მე? და შემყავ მე, ვითარცა ხაჭუაჲ,
და	მცხ.იობ	ტყავი და ჴორცი შემმოსე მე, ძუალითა და ძარღჳთა შემამაგრე მე.
და	მცხ.იობ	ცხორებაჲ და წყალობაჲ დასდევ ჩემ ზედა და მოღუაწებაჲ შენი სცვიდა სულსა ჩემსა.
და	მცხ.იობ	ესე მაქუს შენ მიერ და ვიცი, რამეთუ ყოველივე, რომელ გიც, და უძლურებაჲ არარაჲ არს შენ თანა.
და	მცხ.იობ	და მონადირებულ ვარ, ვითარცა ლომი კლვად, და მიმაქცევ და კუალად ბოროტად მტანჯავ მე.
და	მცხ.იობ	და განაახლებ ჩემ ზედა განკითხვათა ჩემთა, და რისხვითა დიდითა მრისხავ მე და მოაწიენ ჩემ ზედა განსაცდელნი.
და	მცხ.იობ	ანუ რაჲსათჳს მუცლითვე დედისა ჩემისათ გამომიყვანე მე და მუნვე არა მოვკუედი მე, თუალმანცა არა მიხილა მე?
და	მცხ.იობ	და ვითარცა არაყოფილიმცა შევიქმენ, ანუ რაჲსათჳს საშოთვე საფლავად არა მივიქეც?
და	მცხ.იობ	ქუეყანასა უკუნსა საუკუნისასა, და არა არს ნათელი, არცა ხილვად ცხორებაჲ კაცთაჲ.
და	მცხ.იობ	მიუგო სოფარ მინეველმან და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	ნუ ეგრე იტყჳ, ვითარმედ წმიდაჲ ვარ მე საქმითა და უბრალოჲ წინაშე უფლისა,
და	მცხ.იობ	არამედ ვითარძი უფალი იტყოდის შენდამი და აღახუნეს ბაგენი მისნი შენ თანა.
და	მცხ.იობ	მაშინ გეთხრას შენ ძალი სიბრძნისა, რამეთუ ორ წილ იყოს შენსა და გულისჴმა-ჰყო, ვითარმედ ღირსად შეგემთხჳა შენ უფლისა მიერ, რაჲ-იგი შესცოდე მას.
და	მცხ.იობ	მაღალ არიან ცანი და შენ რაჲმე ჰყო?, ანუ უღრმესი ჯოჯოხეთს შიდა რაჲ იცი?
და	მცხ.იობ	უკუეთუ შენ წმიდა-ჰყავ გული შენი და განიპყრნე ჴელნი შენნი მისა მიმართ,
და	მცხ.იობ	უკუეთუ უსჯულოებაჲ რაჲმე არს ჴელთა შენთა, შორად განიშორე შენგან და სიცრუე საყოფელსა შენსა ნუ იქცევინ.
და	მცხ.იობ	და შრომანი დაივიწყნე, ვითარცა ღელვანი წარჴდენ და არა შესძრწუნდე,
და	მცხ.იობ	ხოლო ლოცვაჲ შენი, ვითარცა მთიები, იყოს და შუასამხრის გამოგიბრწყინდეს შენ ცხორებაჲ. და გულპყრობილ იყო, ვითარმედ არს შენდა სასოება, გულისსიტყჳსაგან და ზრუნვისა გამოგიჩნდეს შენ მშჳდობაჲ.
და	მცხ.იობ	დაეყუდო და არავინ იყოს მბრძოლ შენდა,
და	მცხ.იობ	მოაქციოს და მრავალნი გევედრებიან შენ და ცხორებაჲ მათ მოაკლდეს,
და	მცხ.იობ	მიუგო იობ და თქუა:
და	მცხ.იობ	რამეთუ ჩემიცა გული თქუენებრივე არს და არა უუგნურეს ვარ თქუენსა,
და	მცხ.იობ	რამეთუ მართალი კაცი და უბრალოჲ იქმნა საკიცხელ,
და	მცხ.იობ	რამეთუ ჟამად დაწესებულად განმზადებულ იყო დაცემად სხუათაგან და სახლნი მათნი გამოტყუენვად უსჯულოთაგან,
და	მცხ.იობ	არამე ჴელსა შინა მისსა არს სული ყოველთა ცხოველთაჲ და სული ყოვლისა კაცისაჲ?
და	მცხ.იობ	რამეთუ გონებამან სიტყუანი განიკითხნის და სასამან გემოჲ ცნის ჭამადისაჲ.
და	მცხ.იობ	მრავალთა ჟამისათა სიბრძნე პოვიან და მრავალსა შინა ცხორებასა მეცნიერებაჲ.
და	მცხ.იობ	მის მიერ არს სიბრძნე და ძალი მისი არს ზრახვაჲ და გულისჴმისყოფაჲ.
და	მცხ.იობ	მის მიერ არს სიმტკიცე და ძალი, მისი არს მეცნიერებაჲ და გულისჴმის-ყოფაჲ.
და	მცხ.იობ	წარსცის მზრახვალნი ტყუედ. და მსაჯულნი ქუეყანისანი განაკჳრნის.
და	მცხ.იობ	დასცნის მეფენი საყდართა ზედა და შეარტყის სარტყელი ძლიერებისა მათისა.
და	მცხ.იობ	განავლინნის მღდელნი ტყუედ და ძლიერნი ქუეყანისანი დაამჴუნა.
და	მცხ.იობ	დააგნის ბაგენი მორწმუნეთანი და გულისჴმის-ყოფაჲ მოხუცებულთა იცის.
და	მცხ.იობ	მიჰფინის უპატიობაჲ მთავართა და მდაბალნი განკურნნა.
და	მცხ.იობ	გამოაცხადნის სიღრმენი ბნელისაგან და გამოიყვანნის ნათლად აჩრდილთაგან სიკუდილისათა.
და	მცხ.იობ	შეაცთუნნის წარმართნი და განუტევნის იგინი, გარნა მოიყვანნის ძენი ნათესავთანი და წარმოუძღჳს მათ.
და	მცხ.იობ	დააგნის გულნი მთავართა ქუეყანისათანი და შეაცთუნნა იგინი გზასა, რომელ არა იცოდეს.
და	მცხ.იობ	ჰრევდედ იგინი ბნელსა და ნუ ნათელსა, შესცთედ იგინი ვითარცა მართალნი.
და	მცხ.იობ	აჰა, ესერა, ესე ყოველი იხილა თუალმან ჩემმან და ესმა ყურთა ჩემთა
და	მცხ.იობ	არა ხოლო ეგრე, არამედ მე უფლისა მიმართ ვიტყოდი და ვამხილო მის წინაშე, უკუეთუ ინებოს.
და	მცხ.იობ	ხოლო თქუენ ხართვე მკურნალნი ცრუნი და მლხინებელ ბოროტ ყოველნი,
და	მცხ.იობ	იყავნ თქუენდა დუმილი და შეგერაცხოს თქუენ სიბრძნედ.
და	მცხ.იობ	ისმინენით მხილებანი პირისა ჩემისანი. და საშჯელსა ბაგეთა ჩემთასა მხედევდით,
და	მცხ.იობ	ვითარმე არს ესე, ანუ არა წინაშე უფლისა იტყჳთ და მის წინაშე ჰზრახავთ ზაკუასა,
და	მცხ.იობ	არამეა შიშმან მისმან შეგაძრწუნნეს თქუენ და ზარი მისი დაგეცეს თქუენ ზედა?
და	მცხ.იობ	და გექმნეს თქუენ ეგე ზახებაჲ სწორ ნაცრისა, ხოლო ჴორცნი თქუენნი თიჴისანი.
და	მცხ.იობ	დადუმენით, რათა ვიტყოდი და განვისუენო გულისწყრომისაგან.
და	მცხ.იობ	ვიპყრნე ჴორცნი ჩემნი კბილითა ჩემითა და სული ჩემი დავდვა ჴელსა ზედა ჩემსა.
და	მცხ.იობ	ვინ არს მოსაჯული ჩემი? რამეთუ აწ დავდუმნე და მოვაკლდე.
და	მცხ.იობ	ორნი რაჲმე ჯერ არს ჩემდა და მაშინ პირისა შენისაგან არა დაგემალო
და	მცხ.იობ	ჴელი შენი ჩემგან განმაყენე და შიში შენი ნუ განმაკრთობნ მე.
და	მცხ.იობ	და მაშინ მიწოდე მე და მე ვისმინო შენი, მეტყოდი და მე მიგაგებო შენ სიტყუაჲ.
და	მცხ.იობ	რაჲსათჳს ჩემგან მეფარვი და შეგირაცხე მე ვითარცა წინააღმდგომი შენი,
და	მცხ.იობ	და დასხენ ფერჴნი ჩემნი დაბრკოლებასა შინა და დამიმარხენ მე ყოველნი საქმენი ჩემნი და ძირსა ფერჴთა ჩემთასა მისწუედი,
და	მცხ.იობ	გინა თუ ვითარცა ყუავილითა ყუავინ და დასცჳვის, წარჴდა, ვითარცა აჩრდილი.
და	მცხ.იობ	ანუ არა მისთჳსცა სიტყუაჲვე ჰყავ და ესე შეიყვანე წინაშე სასჯელსა შენსა?
და	მცხ.იობ	და აღრაცხილ თთუენი მისნი მის მიერ, ჟამადმდე დასდევ და არა გარდაჴდეს.
და	მცხ.იობ	განეშორე მისგან, რათა დაყუდნეს და სათნო იყოს ცხორებაჲ თჳსი ვითარცა მორეწემან,
და	მცხ.იობ	რამეთუ არს ხისა სასოება, უკუეთუ მოიკუეთის, კუალად აღმოსცენდის და მორჩი მისი არა მოაკლდეს.
და	მცხ.იობ	და-ღა-თუ-ბერდეს ქუეყანასა ზედა ძირი მისი და კლდესა ზედა დაეცეს ძირი იგი მისი,
და	მცხ.იობ	სულისაგან წყლისა ყუაოდისვე და ყოს ფურცელი, ვითარცა ახალნერგმან.
და	მცხ.იობ	ხოლო კაციღა აღესრულა, წარჴდა, დაეცა კაცი და არღა რა იყოს,
და	მცხ.იობ	კაცმან რაჲ დაიძინა, არღარა აღდგეს, ცაჲ იყოსღა, არა შეიმოსოს და არცა განიღჳძონ ძილისაგან მათისა,
და	მცხ.იობ	უკუეთუმცა ჯოჯოხეთს შიდა დამმარხე და დამფარე მე, ვიდრემდე წარჴდეს რისხვაჲ შენი და განმიჩინო მე ჟამი, ოდეს მოჴსენებაჲ ჩემი ჰყო,
და	მცხ.იობ	და მერმე მიწოდე და მე ვისმინო შენი და ქმნილსა ჴელთა შენთასა ნუ განაშორებ,
და	მცხ.იობ	რამეთუ აღრაცხენ გზანი ჩემნი და არარაჲ დაგავიწყდა შენ ცოდვათა ჩემთაგანი.
და	მცხ.იობ	დაჰბეჭდდე უშჯულოებათა ჩემთა ვაშკარანსა შიდა და დაისწავენ იგინი, რომელნი უნებლებით გარდაჰჴდეს.
და	მცხ.იობ	ხოლო მთაჲ დაცემით დაეცეს და კლდე დაძუელდეს ადგილით თჳსით.
და	მცხ.იობ	ლოდნი მოაწრფელნეს წყალთა და წარღუნეს წყალთა ვრცელთა მიწაჲ ქუეყანისაჲ და მოთმინებაჲ კაცისაჲ წარსწყმიდე.
და	მცხ.იობ	აჭენე მას სრულიად და წარწყმდა, მიაქციე მას პირი შენი და განავლინე.
და	მცხ.იობ	და აღასრულენ სიტყუანი ესევითარნი წინაშე უფლისა. თანამდებ ხარ სიტყუათა პირისა შენისათა,
და	მცხ.იობ	გამხილენ შენ პირმანვე შენმან და ნუმედა ბაგეთა შენთა შეგწამონ შენ.
და	მცხ.იობ	და მოხუცებულ და უძუელეს ჩუენსა და უმრავლეს ჩუენსა და უმრავლეს მამისა დღითა.
და	მცხ.იობ	მცირედ რავდენ-იგი სცოდე, იტანჯები, არამედ დიდძალად და გარდარეულად იტყოდე:
და	მცხ.იობ	რამეთუ გულისწყრომაჲ აღმოსთქუ წინაშე უფლისა და პირისაგან წარმოიხუენ ესევითარნი სიტყუანი?
და	მცხ.იობ	უკუეთუ წმიდათა მიმართ არა ჰრწამს და ცაჲ არაწმიდაჲ არს მის წინაშე.
და	მცხ.იობ	აცადეთ საძაგელი და არაწმიდაჲ კაცი, რომელი სუამს სიცრუესა სწორად სასუმლისა.
და	მცხ.იობ	ხოლო გითხრა შენ და ისმინე ჩემი და, რაჲ-იგი ვიხილე, გაუწყო შენ,
და	მცხ.იობ	რაჲ-იგი ბრძენთა თქუან და არა დაუმალეს მამათა მათთა,
და	მცხ.იობ	მათ ხოლო მოეცა ქუეყანაჲ და არა მოვიდა უცხოთესლი მათ ზედა.
და	მცხ.იობ	ურვამან და ჭირმან შეიპყრას იგი, ვითარცა ერისთავი მთავრად მდგომარე რაჲ დაეცის,
და	მცხ.იობ	რამეთუ აღიპყრნა ჴელნი მისნი წინაშე ღმრითისა და წინაშე ყოვლისა მპყრობელისა.
და	მცხ.იობ	ქედი აღმართა და იქცეოდა წინაშე მისსა გინებით სიზრქითა საჭურველისა მისისათა,
და	მცხ.იობ	რამეთუ დაჰფარა პირი მისი ცმელსა თჳსსა და ქონსა ყელე მისი ბარკალსხვილით.
და	მცხ.იობ	იქცეოდენ იგი ქალაქთა ოჴერთა და შევედინ სახლსა უმკჳდროთა და, რაჲ-იგი განიმზადეს, სხუათა წარიღონ.
და	მცხ.იობ	არცა განერეს ბნელსა, მცენარე მისი დააჭნვენ ხორშაკმან და დასცჳვენ ყუავილი მისი.
და	მცხ.იობ	მოკაფული მისი უწინარეს ჟამისა განირყუნეს და მორჩი მისი არა განედლდეს.
და	მცხ.იობ	და მოისთულონ იგი, ვითარცა კაწახი უჟამოდ და დასცჳვენ, ვითარცა ყუავილი ზეთისხილისა,
და	მცხ.იობ	მიუგო იობ და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	და მერე ზედამიგიჴდე თქუენ სიტყჳთა და შევყარო თქუენ ზედა თავი ჩემი;
და	მცხ.იობ	იყავნ ძალი პირსა ჩემსა და განძრვად ბაგეთა ჩემთა არა ვერიდო.
და	მცხ.იობ	ხოლო აწ შრომა-მცა მე განცჳბრებულსა და დამპალსა, და შემიცევ მე, და აღდგეს ჩემ ზედა სიცრუენი ჩემნი წინაშე პირისპირ.
და	მცხ.იობ	კუალად მომიგო, რისხვაჲ მოაწია და დამამჴუა მე,
და	მცხ.იობ	და დაიღრჭინნა ჩემ ზედა კბილნი მისნი, ისარნი განსაცდელთანი ჩემ ზედა დამსჭუალნა, ისრისპირნი მისნი თუალთა ჩემთა განმაწონნა,
და	მცხ.იობ	მახჳლი მცა მუჴლთა ჩემთა, და ერთბამად მეწინეს მე.
და	მცხ.იობ	მიმცა მე უფალმან ჴელთა ცრუსათა და უღმრთოთა შემაგდო მე.
და	მცხ.იობ	მშვიდობასა შინა განმაქარვა მე, მიპყრნა თმანი ჩემნი და დამფხურნა მე, დამადგინა მე ვითარცა მსტოარი.
და	მცხ.იობ	გარემომადგეს მე ლახუროსანნი და განმწონნეს თირკუმელთა ჩემთა,
და	მცხ.იობ	მუცელი ჩემი შეიწუების ტირილითა და წარბთა ჩემთა ზედა აჩრდილი სიკუდილისა.
და	მცხ.იობ	და აწ, ესერა, ცათა შინა არს მოწამე ჩემი და რომელმან იცის ჩემი მაღალთა შინა!
და	მცხ.იობ	მიიღენ ლოცვაჲ ჩემი უფლისა და წინაშე მისსა წთოდენ თუალნი ჩემნი.
და	მცხ.იობ	იყავნ მამხილებელ კაცისა წინაშე უფლისა და ძე კაცისა მოყუსისა თჳსისა.
და	მცხ.იობ	წელნი რიცხუთანი მოწევნულ არიან და გზასა მას, რომელსა არღარა მოქცევად ვარ, მოვალ მე.
და	მცხ.იობ	ვიურვი და დავშრები და რაჲ ვყო, რამეთუ მიმპარეს მონაგები ჩემი უცხოთა.
და	მცხ.იობ	დამდევ მე სასიტყუელად თესლებსა შორის და საცინელ მათდა ვიქმენ.
და	მცხ.იობ	უკჳრდინ ჭეშმარიტთა ამათ ზედა და მართალი უსჯულოსა ზედა აღდეგინ!
და	მცხ.იობ	აქუნდინ მორწმუნესა გზაჲ თჳსი და წმიდამან ჴელითა მოიღენ ნუგეშინის-ცემაჲ.
და	მცხ.იობ	არა ეგრე, არამედ ყოველნი ჰჴდებოდეთ და მოვედით, რამეთუ არა ვპოებ თქუენ თანა ჭეშმარიტებასა.
და	მცხ.იობ	და-ღა-თუ-ვითმინო, ჯოჯოხეთივე არს სახლ ჩემდა და წყუდიადსა შინა დარეცილ არს სარეცელი ჩემი.
დად	მცხ.იობ	სიკუდილსა ვხადე მამად ჩემდა და დედად და დად ჩემდა საძაგელებასა.
და	მცხ.იობ	და ნათელი უღმრთოთა დაშრტეს, ანუ არა შეემთხჳოს მათ.
და	მცხ.იობ	შევრდომილ არს ფერჴი მათი საბრჴესა და მახესა წარეგრაგნენ.
და	მცხ.იობ	და ქუეშე კერძო ძირნი მისნი განჴმელ და ზედა კერძო ნაყოფი მისი დასცჳვეს.
და	მცხ.იობ	საჴსენებელი მისი წარწყმდინ ქუეყანით და არა იყოს სახელი მისი პირსა წინაშე სხუათაგან.
და	მცხ.იობ	ესენი არიან სახლნი ცრუთანი და ესე არს ადგილი მათი, რომელთა არა იციან უფალი.
და	მცხ.იობ	მიუგო იობ და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	ვიდრემდე დააშთობდეთ სულსა ჩემსა და დამჴსნიდეთ მე სიტყჳთა?
და	მცხ.იობ	ცანთ ხოლო, რამეთუ უფალმან მიყო მე ესრეთ. ძჳრსა მიზრახავთ და არა გრცხუენის ჩემდა და ზედადამესხმით მე.
და	მცხ.იობ	ეჭენენ მას სანთლისაგან ბნელად და არა იყოს საცნაურ ერსა შორის მისსა.
და	მცხ.იობ	გულისჴმა-ყავთ, რამეთუ უფალი არს, რამეთუ ესე ესრეთ ყო და ძნელოვანნი მისნი ჩემ ზედა აღამაღლნა,
და	მცხ.იობ	აჰა ესერა, ვეცინი ყუედრებასა და არა ვიტყოდე, ვღაღადებ. არა ვინა არს საშჯელი ჩემი.
და	მცხ.იობ	გარემოზღუდვილ არს ჩემსა და ვერ გარდავალ, წინაშე პირსა ჩემსა ბნელი დადვა.
და	მცხ.იობ	მეგობარნი ჩემნი უწყალო მექმნეს მე, არად შემრაცხეს მე მახლობელთა ჩემთა, და რომელთა იცოდეს სახელი ჩემი, დამივიწყეს მე.
და	მცხ.იერ	ნუუკუჱ ისმინნეს სახლმან იუდაჲსამან ყოველნი ძჳრნი, რომელთა მე სიტყუა-ვყოფდ მათდა, და მოიქცენ კაცადი გზისაგან თჳსისა ბოროტისა, და მლხინებელ ეყო სიცრუეთა მათთა და ცოდვათა მათთა.
და	მცხ.იობ	და ვექენებოდე ცოლსა ჩემსა, მოვხადე ქენებით ძეთა ხარჭთა ჩემთასა,
და	მცხ.იობ	მომიძაგეს, რომელთა მიცოდეს მე და რომელთა ვჰყუარობდ, ჩემ ზედა აღდგომილ არიან.
და	მცხ.იობ	ტყავსა შინა ჩემსა დალპეს ჴორცნი და ძუალნი ჩემნი კბილთა შინა თქუენთა გქონან.
და	მცხ.იობ	რაჲსათჳს მდევნით მე, ვითარცა-იგი უფალი და ჴორცთა ჩემთაგან ვერ განსძღებით?
და	მცხ.იობ	ვინ მომცნეს მე დაწერად სიტყუანი ჩემნი და დაგებად იგინი წიგნთა შინა უკუნისამდე
და	მცხ.იობ	საწერელითა რკინისათა და ბრპენისათა, გინა თუ კლდესა შინა გამოწერად?
და	მცხ.იობ	რომელნი მე თჳთ თავით ჩემით მიცნობიან; რომელნი თუალმან ჩემმან იხილა და არავინ სხუამან, ყოველნივე აღსრულებულ არიან წიაღთა ჩემთა.
და	მცხ.იობ	უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ: რასამე ვიტყოდით წინაშე მისსა? და ძირნი სიტყუათანი ჰპოვნე მას შინა.
და	მცხ.იობ	გეშინოდენ თქუენცა დაფარულისა მისთჳს, რამეთუ გულისწყრომაჲ უსჯულოთა ზედა მოიწიოს და მაშინ ცნან, სადა არს მათი იგი სიმართლე.
და	მცხ.იობ	მიუგო ეშმაკმან და თქუა წინაშე უფლისა: ნუუკუე მედად ჰმსახურებსა იობ უფალსა?
და	მცხ.იობ	რომელთა სწადის სიკუდილი და ვერ მიემთხჳნიან და ეძიებენ მას, ვითარცა საფასესა.
და	მცხ.იობ	და მხიარულ იქმნიან, რაჟამს მიემთხჳნიან,
და	მცხ.იობ	რომლისათჳს ვზრუნევდი, მოიწია ჩემ ზედა და რომელსა ვეჭუდი, შემემთხჳა მე.
და	მცხ.იობ	და რამეთუ უგნური იგი რისხვამან მოკლის, ხოლო შეცთომილი იგი მოაკუდინის შურმან.
და	მცხ.იობ	და მერმე კუალად სამართალს ვიდრე შეერთენით,
და	მცხ.იობ	არა ეგრეთ ვჰგონებდ წინააღდგომასა შენსა და არა გულისჴმა-გიყოფიეს უფროს თქუენ, ვითარცა-ესე მე.
და	მცხ.იობ	სწავლაჲ კდემულებისა ჩემისაჲ ვისმინო და სულმან გულისჴმის-ყოფისაგან მიუგოს მას.
და	მცხ.იობ	ნუ ესე გიცნობიესა ამიერითგან და მიმართ, ვინაჲთგან შეიქმნა კაცი ქუეყანასა ზედა?
და	მცხ.იობ	რამეთუ სიხარული უღმრთოთა დაცემა განსაკჳრვებელ და მხიარულებაჲ უსჯულოთაჲ წარწყმედა არს,
და	მცხ.იობ	დაღათუ მიიწიოს ზეცად მსხუერპლი მისი და შესაწირავი მისი ღრუბელთა მიეახლოს.
და	მცხ.იობ	და რაჟამს ჰგონებდეს, ვითარმედ დამტკიცებულ არს, მაშინ სრულიად წარწყმდეს, ხოლო რომელთა ცოდეს იგი, თქუან: ვითარმედ აწ სადა არს იგი?
და	მცხ.იობ	თუალმან იხილა და არღარა შესძინა. არცა იცნას იგი ადგილმან თჳსმან.
და	მცხ.იობ	შვილნი მისნი მოსრნენ უდარესთა და ჴელთა მისთა ცეცხლებრ შეიკრიბონ სალმობაჲ.
და	მცხ.იობ	ძუალნი მისნი აღივსნენ სიჭაბუკითა მისითა და მის თანა მიწასა ზედა დაისხნენ.
და	მცხ.იობ	არა ჰრიდოს მას და არცა დაუტეოს იგი ქუეშე ენასა მისსა.
და	მცხ.იობ	ოდესღა ჰგონებდეს დასრულებასა, მაშინ იჭირვოდეს და ყოველივე ურვაჲ მის ზედა მოიწიოს.
და	მცხ.იობ	და ვერ განერეს ჴელსა მახჳლისასა, წყლულნი იგი მშჳლდისა რვალისანი.
და	მცხ.იობ	და ყოველი ბნელი მის ზედა იყავნ; შეჭამენ იგი ცეცხლმან უშრეტმან; ბოროტი უყავნ მწირმან სახლსა მისსა.
და	მცხ.იობ	ესე არს ნაწილი კაცისა უღმრთოჲსაჲ უფლისა მიერ და მონაგები ნაყოფთა მისთაჲ ყოველთა მხედველისაგან.
და	მცხ.იობ	მიუგო იობ და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	მაცადეთ მე და ვიტყოდი, უკუეთუ არა მეკიცხევდეთ მე.
და	მცხ.იობ	მხედევდით მე და გიკჳრდინ, ჴელნი დაისხენით პირსა
და	მცხ.იობ	აწ რასათჳს უღმრთონი ცხოველ არიან და დაძუელებულ არიან სიმდიდრესა ზედა?
და	მცხ.იობ	ფურმან მათმან არა მოაგდო, განერა მაკე იგი მათი და არა შეეცოდა.
და	მცხ.იობ	ჰგიან იგინი ვითარცა ცხოვარნი საუკუნენი და ყრმანი მათნი იმღერიან.
და	მცხ.იობ	აუღებიეს ებანი და ქნარი და იხარებენ ჴმითა სახიობისათა,
და	მცხ.იობ	რათა აღასრულნენ კეთილსა შინა დღენი მათნი და განსასუენებელსა ჯოჯოხეთისასა დაიძინეს.
და	მცხ.იობ	რაჲ სარგებელ, რამეთუ ვჰმონებდეთ მას? და ანუ რაჲ შესაძინელ, რამეთუ მივეგებვოდეთ მას?
და	მცხ.იობ	რამეთუ ჴელთა მათთა შინა იყო კეთილი იგი მათი. და საქმეთა უღმრთოთა იგი არა ხედავს.
და	მცხ.იობ	არა ხოლო ეგრე, არამედ უღმრთოთაცა სანთელი და-ვე-შრტეს და მოიწიოს მათ ზედა დაქცევაჲ და სალმობამან შეიპყრნეს იგინი რისხვისაგან.
და	მცხ.იობ	და იყვნენ იგინი ვითარცა ბზენი წინაშე ქარსა, ანუ ვითარცა მტუერი, რომელი აღიღის ნიავქარმან.
და	მცხ.იობ	იხილედ თუალთა მისთა კლვაჲ თჳსი და უფლისა მიერ ნუ განერებინ,
და	მცხ.იობ	რამეთუ ნებაჲ მისი სახლსა შინა მისსა იყო მის თანა და რიცხუნი თუეთა მისთანი განიყუნეს,
და	მცხ.იობ	ვითარ უკუე აწ არამე უფალი არს, რომელმან ასწავის გულისჴმისყოფაჲ და მეცნიერებაჲ? და იგი თავადი კაცისმკლველთა განიკითხავს.
და	მცხ.იობ	ესე მოკუდეს სიმტკიცითა უგნურებისა მისისათა, რამეთუ ყოვლადვე ფუფუნეულ და წარმომართებულ იყო.
და	მცხ.იობ	და ნაწლევნი მისნი სავსე იყვნეს ცრემლითა. ტჳნი მისი განფენილ იყო.
და	მცხ.იობ	და ერთბამად მიწასა ზედა დაიძინეს და მყრალობამან იგინი დაფარნა
და	მცხ.იობ	ჰკითხეთღა თანაწარმავალთ გზისათა და სასწაული იგი მათი არა უცხო იყოს,
და	მცხ.იობ	ვინმე უთხრას წინაშე პირსა მისსა გზაჲ მისი? და მან ქმნა და ვინმე კუალად მოაგოს მას?
და	მცხ.იობ	და იგი თავადი საფლავად მიეცა და სამარესა შინა იღჳძებდა.
და	მცხ.იობ	დასტკბნეს მას ღჳნჭანი ჴევისანი და შემდგომად მისა ყოველი კაცი მივიდეს და უწინარეს მისსა ურიცხუნი.
და	მცხ.იობ	აწ არამეა უკეთურებანი შენნი მრავალ არიან? და ურიცხუ არიან ცოდვანი შენნი?
და	მცხ.იობ	თუალთვეამე-აღებ პირთა მათთა და მსხემ ჰქმნენ ქუეყანისანი,
და	მცხ.იობ	ქურივნი განავლინენ ცალიერნი და ობოლთა ბოროტსა უყოფდ.
და	მცხ.იობ	აწ უკუე გარემოგადგეს შენ საფრჴენი და მოიწია შენ ზედა ბრძოლაჲ განსაკჳრვებელი.
და	მცხ.იობ	ნათელი შენი ბნელად გარდაგექცა და ძილსა შინა შენსა წყალმან დაგფარა შენ.
და	მცხ.იობ	ანუ არა, რომელი- იგი მაღალთა მსტოარ არს, იგი ხედავს, და რომელნი-იგი გინებით იქცევიან, დაამდაბლნა?
და	მცხ.იობ	ღრუბელი არს საფარველ მისა და ვერ იხილა ვინ და გარემოჲს ცათა ვიდოდის.
და	მცხ.იობ	იხილეს მართალთა და განიცინნეს, ხოლო უმანკომან შეურაცხ-ყო;
და	მცხ.იობ	რამეთუ განირყუნა ძალი მათი. და ნეშტი მათი შეჭამა ცეცხლმან.
და	მცხ.იობ	გამოიხუენ პირისაგან მისისა სიტყუანი და დაიკრიბენ სიტყუანი მისნი გულსა შენსა.
და	მცხ.იობ	უკუეთუ მოიქცე და დაიმდაბლო თავი შენი წინაშე უფლისა, მაშინ განიშორენ საყოფელთაგან შენთა სიცრუენი.
და	მცხ.იობ	და იყოს შენდა შემწე ყოვლისა მპყრობელი მტერთაგან შენთა. და წმიდად მოგაგოს შენ ვეცხლი გამოჴურვებული.
და	მცხ.იობ	და მაშინ განცხადებულებაჲ ჰპოვო წინაშე უფლისა და აღიხილნე თუალნი ზეცად მხიარულებით.
და	მცხ.იობ	ილოცვიდე რაჲ შენ მისსა მიმართ, ისმინოს შენი და მობცნეს შენ კუალად-გებად ლოცვანი შენნი.
და	მცხ.იობ	და მოგაგოს შენ სასყიდელი სიმართლისა და გზათა შენთა შენ თანა იყოს ნათელი,
და	მცხ.იობ	რამეთუ დაამდაბლა იგი და სთქუა: ამპარტავანებდა. და მდაბალი იგი თუალითა აცხოვნოს,
და	მცხ.იობ	იჴსნას უბიწოჲ იგი და განერეს წმიდითა ჴელითა შენითა.
და	მცხ.იობ	მიუგო იობ და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	და აწ, ესერა, მე თჳთ უწყი, რამეთუ ჴელთა ჩემთაგან არს მხილებაჲ ჩემი და ჴელი მისი მძიმე იქმნა ჩემ ზედა სულთქმითა.
და	მცხ.იობ	და მითხრას თავისა ჩემისა სასჯელი და პირი ჩემი აღავსოს მხილებითა.
და	მცხ.იობ	და ვცნა მხილებაჲ იგი, რომელი მრქუა მე და ვაბრძნე, რაჲ-იგი მითხრას მე.
და	მცხ.იობ	და მრავლითა ძალითა ზედამომიჴდეს მე და მერმე თუ თქმითა არა მიჴმიოს მე,
და	მცხ.იობ	რამეთუ ჭეშმარიტებაჲ და მხილებაჲ მის მიერ არს და გამოიღოს სრულიად სასჯელი ჩემი.
და	მცხ.იობ	და მძღურად წარვიდე და არღარა ვარ, ხოლო უკუანასკნელი მისი ვინმე იცის?
და	მცხ.იობ	რამეთუ იცნის მან გზანი ჩემნი და გამომიძინა მე, ვითარცა ოქროჲ
და	მცხ.იობ	ამისთჳს მისა მიმართ ვისწრაფე და სწავლასა შინა მისსა ვიზრუნე
და	მცხ.იობ	მისთჳს ამას ზედა. პირისა მისისაგან ვიწყო, განვიცადო და შეგზრუნდე მისგან.
და	მცხ.იობ	უფალმან მოაჩჩო გული ჩემი და ყოვლისა მპყრობელმან მოსწრაფებაჲ მცა მე.
და	მცხ.იობ	არა ვჰგონებდ, ვითარმედ მომიჴდეს მე ბნელი და წინაშე პირსა ჩემსა დაფარა წყუდიადმან.
და	მცხ.იობ	და კარაული ობლისაჲ წარიბეს და ჴარი ქურივისაჲ დაიჴუთეს.
და	მცხ.იობ	გარდაადგინეს უძლურნი გზისაგან სიმართლისა. და ერთბამად დაეფარნეს მშჳდნი ქუეყანისანი.
და	მცხ.იობ	და იქმნნეს იგინი, ვითარცა კანჯარნი ველსა. ჩემთჳს გამოვიდეს მათნი იგი საქმენი; დასტკბნა მას პური ჭაბუკთა მიმართ.
და	მცხ.იობ	და მრავალნი შიშუელნი დააწვინნეს თჳნიერ სამოსლისა და საფარველი გუამისა მათისაჲ მოუღეს.
და	მცხ.იობ	ცუარისაგან მთათასა დაელტნენ და, რამეთუ არა აქუნდა მათ საფარველი, კლდეთა შინა დაეყუდნეს.
და	მცხ.იობ	წარიტაცნეს ობოლნი ძუძუთაგან და დავრდომილნი დაამდაბლნეს,
და	მცხ.იობ	იწროთა შინა სიცრუვით უმზირდეს და გზაჲ სიმართლისაჲ არა იცოდეს.
და	მცხ.იობ	რომელნი ქალაქთაგან და სახლთაგან გამოასხნეს, სულთა ყრმათა ჩჩჳლთ სულ-შეითქუნეს დიდად და თავადმან რასათჳს ამათი მოხედვა არა ყო?
და	მცხ.იობ	ქუეყანასა ზედა ვიდრე იყვნეს იგინი და არა იცნნეს გზანი სიმართლისანი, არცა ალაგთა მისთა ვიდოდეს.
და	მცხ.იობ	იცნოდა საქმენი მათნი და მისცნა იგინი ბნელსა. და ღამე იყოს ვითარცა მპარავი.
და	მცხ.იობ	და თუალთა მრუშეთამან იხილოს ბნელი, თქუას: არამე იხილოსმე თუალმან, რამეთუ საფარველი პირისაჲ დადვა?
და	მცხ.იობ	რამეთუ მჭელეული ობლისაჲ მისტაცეს, ამისთჳს მოიჴსნნეს ცოდვანი მათნი და, ვითარცა არმური ცუარისაჲ უჩინო იქმნა.
და	მცხ.იობ	რამეთუ ბერწსა მას არა კეთილი უყვეს და უცოლოჲ იგი არა შეიწყალეს.
და	მცხ.იობ	და დაჭნა, ვითარცა მოლოქი სიცხესა და ვითარცა თავი ჴუვილისაჲ წუელისაგან, რომელი თჳთ დავარდეს.
და	მცხ.იობ	უკუეთუმცა იყოს, რომელმან ჰრქუას, ვითარმედ: ნაცილად ვიტყოდე მე ამას, და დასხენინ ცუდად სიტყუანი ჩემნი.
და	მცხ.იობ	უკუეთუ მთოვარესა უბრძანოს და არა გამობრწყინდეს, ვარსკულავნი არავე წმიდა არიან მის წინაშე.
და	მცხ.იობ	აცადე, კაცი ხენეში და ძე კაცისაჲ მატლი.
და	მცხ.იობ	მიუგო იობ და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	ვის კერძო ხარ, ანუ ვისა შეწევნაჲ გეგულების? არამეა, რომელი მრავლითა ძალითა და მკლავი მისი ძლიერ არს?
და	მცხ.იობ	ნუ გმირთა მაჭენონ მე ქუეშე კერძო წყალთა და მოძმეთა მისთა?
და	მცხ.იობ	შიშუელ არს ჯოჯოხეთი წინაშე მისსა და არა არს საფარველ წარსაწყმედელისა.
და	მცხ.იობ	განჰმარტეს ბღუარი არარასა ზედა და დამოჰკიდა ქუეყანაჲ არავერასა ზედა.
და	მცხ.იობ	შეაყენნის წყალნი ღრუბელთა მისთა. და ვერ განსთქდეს ღრუბელნი ქუეშე მისსა,
და	მცხ.იობ	რომელსა უპყრიეს პირი საყდრისაჲ და გარდაართხნის მას ზედა ღრუბელნი მისნი.
და	მცხ.იობ	და სუეტნი ცათანი აღფრინდეს და განჰკრთეს შერისხვითა მისითა.
და	მცხ.იობ	ძალითა დააცხრვო ზღუაჲ და მეცნიერებითა მისითა დარეცილ არიან ღელვანი.
და	მცხ.იობ	და კლიტეთა ცისათა ეშინის მისა, ბრძანებითა მოაკუდინა ვეშაპი იგი განდგომილი,
და	მცხ.იობ	აჰა, ესერა, ესე არს ნაწილი გზათა მისთაჲ და მერმე კუალად სიღრმე სიტყუათაჲ ვისმინო მას შინა და ძალი იგი ქუხილისა მისისაჲ ვინ იცის, ოდეს სადა ყოს?
და	მცხ.იობ	ცხოველ არს უფალი, რომელმან დამსაჯა ესრეთ და ყოვლისა მპყრობელი, რომელმან განამწარა სული ჩემი,
და	მცხ.იობ	ვიდრემდე საშუმინველი ესე ჩემი თანაღა იყოს და სული საღმრთოჲ, რომელ არს ცხჳრთა შინა ჩემთა.
და	მცხ.იობ	სიმართლესა ვერჩდე და არა გარდავაქციო, რამეთუ არა შემიცნობიეს თავსა ჩემსა უსჯულოებაჲ საქმედ,
და	მცხ.იობ	არა ეგრე, არამედ დაღათუმცა იყუნეს მტერნი ჩემნი, ვითარცა დაქცევაჲ უღმრთოთაჲ და, რომელნი ჩემ ზედა აღდგომილ არიან, ვითარცა წარწყმედა უსჯულოთაჲ.
და	მცხ.იობ	და რაჲმე არს სასოებაჲ უღმრთოთაჲ, რამეთუ გულპყრობილ არს? ესვიდეს თუ უფალსა, გან-მე-ერესა?
და	მცხ.იობ	არამედ აწ გითხრა თქუენ, რაჲ-იგი ჴელსა შინა უფლისასა და რაჲ-იგი არს ყოვლისა მპყრობელისა თანა, არა ვტყუო.
და	მცხ.იობ	აჰა, ესერა, ყოველთა იცით, რამეთუ ცუდად და ამაოდ ზედადამესხმით მე.
და	მცხ.იობ	ესე არს ნაწილი კაცისა უღმრთოჲსაჲ უფლისა მიერ, და მონაგები ძლიერთაჲ მოიწიოს ყოვლისა მპყრობელისა მიერ მათ ზედა.
და	მცხ.იობ	დაღათუ შეიკრიბოს ვითარცა მიწაჲ ვეცხლი და ზედა თიჴაჲ შეიკრიბოს ოქროჲ.
და	მცხ.იობ	ესე ყოველი მართალთა შეიკრიბონ და ფასი იგი მათი ჭეშმარიტად დაიპყრან.
და	მცხ.იობ	რამეთუ შეემთხჳნეს ვითარცა წყალნი სალმობანი და ღამე წარიღო იგი არმურმან.
და	მცხ.იობ	და განაბნიოს იგი ადგილით თჳსით.
და	მცხ.იობ	და დაესხას მათ ზედა. და არა ერიდოს ჴელისაგან მისისა, სივლტოლით ივლტოდის, და იტყუელნეს მის ზედა ჴელნი მისნი და წარიღოს იგი ადგილით მისით.
და	მცხ.იობ	რამეთუ არს ადგილი ვეცხლისაჲ, ვინაჲ იქმნების, და ადგილი ოქროჲსაჲ, ვინაჲ გამოვალს,
და	მცხ.იობ	რამეთუ რკინაჲ ქუეყანით იქმნების და სპილენძი, ვითარცა ქვაჲ გამოიკუერვის.
და	მცხ.იობ	ადგილი საფირონისაჲ ქვანი მისნი და მიწად ოქროჲ მისი.
და	მცხ.იობ	ალაგნი მისნი არა იცნის მფრინველმან და არა იხილა იგი თუალმან ორბისამან.
და	მცხ.იობ	კლდისა მწუერვალთა ზედა განიპყრნა ჴელნი მისნი და დააქცინა საფუძველითგან მთანი ძნელნი.
და	მცხ.იობ	უფსკრულმან თქუა: არა არს ჩემ შორის, და ზღუამან თქუა: არა არს ჩემ თანა.
და	მცხ.იობ	ვერცა ესწოროს მას ოქროჲ და მანი და ნაცვალად მისა ჭურჭელი ოქროჲსაჲ,
და	მცხ.იობ	განსაცხრომელი და მდაბალი არა მოიჴსენოს, და მოიზიდე სიბრძნე უფროს შინაგანისა.
და	მცხ.იობ	დაავიწყდა ყოველსა კაცსა და მფრინველთაგან ცისათა დაეფარა.
და	მცხ.იობ	წარსაწყმედელმან და სიკუდილისამან თქუეს, ვითარმედ: გუასმიეს მისი სიკეთე.
და	მცხ.იობ	ოდეს ქმნა ესრეთ, იხილა და განრაცხნა და გზაჲ განმარტებით ჴმითა
და	მცხ.იობ	მაშინ იხილა და გამოთქუა იგი, გაჰმზადა, გამოიკულია იგი,
და	მცხ.იობ	და ჰრქუა კაცსა: აჰა, ესერა, ღმრთისმსახურება არს სიბრძნე, ხოლო განშორებაჲ ბოროტისაგან არს მეცნიერებაჲ.
და	მცხ.იობ	ოდეს-იგი ვიყავ სიმართლითა დიდ ფრიად. და გარემოს ჩემსა მონანი ჩემნი,
და	მცხ.იობ	ოდეს-იგი გამოდიოდა გზათა ჩემთა ერბოჲ და მთათა ჩემთა გამოეცემოდა სძე.
და	მცხ.იობ	რაჟამს-იგი განვიდოდი ქალაქად მსთუად და უბანთა ზედა დაიდგმოდეს სავარძელნი ჩემნი,
და	მცხ.იობ	მიხილეს მე ჭაბუკთა და დამემალნეს, მოხუცებულნი ყოველნი ზეაღმიდგიან;
და	მცხ.იობ	მთავარნი დადუმნეს სიტყჳსაგან ჩემისა და ჴელი დაიდვეს პირსა მათსა.
და	მცხ.იობ	ხოლო რომელთა ესმოდა ჩემი, მნატრიდეს მე და ენაჲ მათი სასასა მათსა აექუა,
და	მცხ.იობ	რამეთუ განვარინე გლახაკი ჴელთაგან ძლიერისათა, და ობოლსა, რომელსა არა აქუნდა მწე, შევეწიე.
და	მცხ.მეფ2	და მიუპყრა მას, ხოლო მან არა მიიღო. მაშინ თქუა ამნონ: განავლინეთ კაცები იგი! და ვითარცა განვიდა კაცები იგი.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას მეფემან: რა არს? რა შეგემთხჳა? მაშინ თქუა დედაკაცმან მან: ნანდვილვე ქურივი იგი მე ვარ, რამეთუ ქმარი ჩემი მოკუდა.
და	მცხ.მეფ2	და მეტყჳან მე ნათესავნი მისნი, ვითარმედ მოგუეც ჩუენ ძმა იგი მისი და მოვკლათ იგი მოკლულისა მისთჳს ძმისა მისისა, რათამცა არა დაშთა მკჳდრი ქმრისა ჩემისა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.იობ	კურთხევაჲ წარწყმედულისაჲ ჩემ ზედა მოვიდოდა და პირი ქურივისა მაკურთხევდა მე.
და	მცხ.იობ	სიმართლე შემემოსა და შევიმკუე სამართალი, ვითარცა სამოსელი.
და	მცხ.იობ	თუალი ვიყავ ბრმათაჲ და ფერჴი მკელობელთაჲ,
და	მცხ.იობ	შევმუსრენ შუანი ცრუთანი და შორის კბილთა მათთა ნატაცები გამოუღე.
და	მცხ.იობ	ძირნი განვირთხნე წყალთა ზედა და ცუარი იქცეოდის სამკალსა ჩემსა ზედა.
და	მცხ.იობ	დიდებაჲ ჩემი ცუდად იქმნა ჩემ თანა და მშჳლდი ჩემი ჴელთა შინა ჩემთა არს.
და	მცხ.იობ	ჩემი ესმოდა და მერჩდეს, დადუმნეს ზრახვასა ჩემსა
და	მცხ.იობ	და სიტყუათა ჩემთა ზედა არღარა შესძინეს. და მხიარულ იქმნიან, უკუე სადა ვეტყოდი მათ,
და	მცხ.იობ	უკუეთუ განვიცინნი მათდა მიმართ, არა ჰრწამნ და ნათელი პირისა ჩემისაჲ არა დავარდებოდა.
და	მცხ.იობ	გამოვიძიენ გზანი მათნი და დავჯედ მთავრად და დამკჳდრებულ ვიყავ, ვითარცა მეფე შორის ახოვანთა, ვითარცა ვნებულთა ნუგეშინის-ვსცემდ.
და	მცხ.იობ	და ძალი იგი ჴელთა მათთა რავდენ არს ჩემდა? მათ ზედა წარწყმდა აღსასრული.
და	მცხ.იობ	რომელნი მდელოსა კრებდეს მთათა შინა, რომელთაჲ მხალი იყო მათა საზრდელად, უპატიონი და განქარვებულნი, ნაკლულევანნი ყოვლისაგან კეთილისა,
და	მცხ.იობ	შვილთაგან უპატიოჲ სახელი და მორჩილებაჲ დაშრეტილი ქუეყანით.
და	მცხ.იობ	აწ, ესერა, ქნარი მათი მე ვარ, და მე სასიტყუელად ვაქუ.
და	მცხ.იობ	მომიძაგეს მე და განდგეს ჩემგან შორად, და პირსა წინაშე ჩემსა არა მერიდნეს ნერწყუად;
და	მცხ.იობ	მარჯუენით მცენარისა აღდგომილ არიან. ფერჴი მისი განირთხა და გზა-უყო ჩემდამო ალაგთა წარსაწყმედელთა მისთა.
და	მცხ.იობ	და მიზამს მე, რაჲცა უნებს, სალმობათა შინა შებღალულ ვარ,
და	მცხ.იობ	და აწ ჩემგან განვიდეს სული ჩემი. მოცემულ არიან ჩემდა დღენი სალმობისანი.
და	მცხ.იობ	ღამე ძუალნი ჩემნი შეიწუიან და ძარღუნი ჩემნი დაჴსნილ არიან.
და	მცხ.იობ	შემრაცხა მე სწორად თიჴისა, მიწისა თანა და ნაცრისა დადვა ნაწილი ჩემი.
და	მცხ.იობ	ვღაღადებ შენდამი და არა ისმენ ჩემსა, დავდეგ და არა განმიცადეს მე.
და	მცხ.იობ	და ზედამომიჴდეს მე უწყალოდ, ჴელითა მტკიცითა მტანჯავ მე.
და	მცხ.იობ	და განაწესენ ჩემ ზედა სალმობანი და განმაგდე მე ცხორებისაგან.
და	მცხ.იობ	რამეთუ მე ყოველთა ზედა უძლურთა ვტიროდე და სულთ-ვითქუემდ, ვიხილე კაცი ურვასა შინა.
და	მცხ.იობ	მოველოდე კეთილსა და აჰა, ესერა, შემემთხჳნეს მე დღენი ბოროტნი.
და	მცხ.იობ	მუცელი ჩემი დუღს და არა დადუმნეს; მომეწიფნეს მე დღენი სიგლახაკისანი,
და	მცხ.იობ	ძმაჲ ვიქმენ ურჩხულთა და მოყუას სირთა.
და	მცხ.იობ	ტყავი ჩემი დაბნელებულ არს დიდძალად და ძუალნი ჩემნი სიცხისაგან.
და	მცხ.იობ	გარდამექცა სიხარული ჩემი გლოვად და მხიარულებაჲ ჩემი ტირილად.
და	მცხ.იობ	აღთქმაჲ აღუთქუ თუალთა ჩემთა და არა გულისჴმა-ვყო ქალწულსა ზედა.
და	მცხ.იობ	და გან-რა-უყო უფალმან ზეგარდამო და სამკჳდრებელი უნაკლულოჲ მაღლით გამო.
და	მცხ.იობ	ვაჲ წარწყმედასა ცრუსასა და უცხოსა საქმესა, რომელნი იქმან უსჯულოებასა.
და	მცხ.იობ	ანუ არა თავადმან იხილნეს გზანი ჩემნი და ყოველნი გზანი ჩემნი აღრაცხნეს?
და	მცხ.იობ	რამეთუ ვდეგ უღელსა ზედა მართალსა, და იცის უფალმან უმანკოებაჲ ჩემი.
და	მცხ.მეფ2	და მე გელოდი ზეთისხილოვანსა მას უდაბნოსასა, ვიდრე არა მითხრან სიტყუაჲ თქუენ მიერ.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო აბესალომ ქუშის და ჰრქუა: ეგრევე სიყუარული იყო მეგობრისა შენისა? რასათჳს არა მიხველ მის თანა?
და	მცხ.მეფ2	და მერმე ვისი მონა ვარ? არა ვიცი მე, ვითარ არა თაყუანის-ვსცე ძესა მისსა? ვითარცა ვმსახურე მამასა შენსა, ეგრეცა შენს წინაშე ვიყო.
და	მცხ.მეფ2	და ზრახვა იგი აქიტობელისა მტკიცე იყო პირველთა მათ დღეთა, ვითარცა ღმრთისა მიერ დამტკიცებულ წინაშე დავითისა და აბესალომისა.
და	მცხ.მეფ2	და მოიქცეს ყოველნი ერნი შენდავე, ვითარცა მიექცის სძალი სიძესა, გარნა მას თავადსა შეუდგეთ, ხოლო ყოვლისა ერისა მშჳდობა იყოს.
და	მცხ.მეფ2	და აბესა დაადგინა ერისთავად აბესალომ ნაცვლად იოაბისა ერსა თჳსსა ზედა, ხოლო ამესა, ძე იეთერისი, იყო ეზრაიტელისა, რომელი მოვიდა აბიგესთჳს, ასულისა იესესისა, დისა შარუელისა, დედისა იოაბისა.
და	მცხ.მეფ2	და უთხრა მეფესა, ვითარმედ: კაცი ერთი მორბის ბანაკით კერძო! ჰრქუა მას მეფემან: უკუეთუ მარტო არს მახარებელი, იყოს! და ვითარცა მოეახლა იგი,
და	მცხ.მეფ2	და მო-ხოლო-ვიდა ქუში და ჰრქუა მეფესა: გიხაროდენ, უფალო ჩემო მეფე, რამეთუ საჯა უფალმან შურის-გებით სასჯელი მტერთა შენთა!
და	მცხ.იობ	მითესავსმცა და სხუანი ჭამენ, და უძირომცა ვარ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.იობ	სათნომცა ეყოფის ცოლიცა ჩემი სხუათა და ყრმანი ჩემნი დამდაბლდენ,
და	მცხ.იობ	ანუ თუ ვდრიკე სასჯელი მონისა ჩემისაჲ და მჴევლისა ჩემისაჲ, იშჯიედ რაჲ ჩემ წინაშე?
და	მცხ.იობ	უძლურთა, ოდეს სადა რაჲ უჴმდა, არარაჲ დააკლდა, და თუალნი ქურივთანი არა დავაურვენ.
და	მცხ.იობ	აღვიღე პური ჩემი, ვჭამე მარტომან და ობოლსა არა ვეც,
და	მცხ.იობ	რამეთუ სიჭაბუკითგან ჩემით ვზრდი მათ, ვითარცა მამაჲ და დედის მუცლითგან უძღოდე მათ.
და	მცხ.იობ	ანუ თუ უგულებელს-ვყავ შიშუელი და დავრდომილი და არა შევმოსე?
და	მცხ.იობ	წარ-მცა-ვარდების მკლავი ჩემი მჴრითგან, და ჴელი ჩემი იდაყჳთგან შეიმუსრენ,
და	მცხ.იობ	რამეთუ შიშსა უფლისასა შევეპყარ მე, და სიტყუათა მისთა ვერ დაუთმო.
და	მცხ.იობ	ანუ ვხედევდ მზესა აღმოსავალსა და დამავალსა, მთუარესა აღსავსესა და მოკლებულსა?
და	მცხ.იობ	და ესეცამცა უსჯულოებად დიდად შემერაცხების, რამეთუ ვტყუე წინაშე უფლისა მაღლისა.
და	მცხ.იობ	ანუ თუ მომცხრებოდა მე დაცემაჲ მტერთა ჩემთაჲ და თქუა გულმან ჩემმან: ვაშა?
და	მცხ.იობ	გარეშე უცხოჲ არა სადა დაადგრა სახლსა ჩემსა და კარი ჩემი ყოვლისათჳს მომავალისა განღებულ იყო.
და	მცხ.იობ	გინათუ ვცოდე სადამე არა ნებსით და დავმალე ცოდვა ჩემი?
და	მცხ.იობ	და განვხეთქე იგი და მივსცი. და არარაჲ მოვიღო თანამდებისაგან.
და	მცხ.იობ	გინა თუ ძალი მისი შევჭამე მარტომან, ანუ თუ და-ვისი-ვიპყარ ქუეყანაჲ, და სული მის უფლისა ქუეყანისაჲ შევაწუხე?
და	მცხ.იობ	და დასცხრა იობ სიტყუად მათგან. დასცხრეს სამნიცა იგი მეგობარნი მისნი სიტყჳს-გებად იობისა, რამეთუ იყო იობ მართალ წინაშე მათსა.
და	მცხ.იობ	და იხილა ელიუს, რამეთუ არა იყო სიტყჳს-გებაჲ პირისაგან სამთა მათ კაცთასა, და განურისხნა მათ გულისწყრომით.
და	მცხ.იობ	და ვთქუ, ვითარმედ: ჟამი სამე არს, რომელი იტყჳნ, და მრავლისა წლისათა იციან სიბრძნე.
და	მცხ.იობ	არამედ სული ვიდრემე არს კაცთა შორის, და იგი სული ყოვლისა მპყრობელისა არს, რომელი ასწავებს მათ.
და	მცხ.იობ	ამისთჳს ვთქუ: ისმინეთ ჩემი და გითხრა თქუენ, რავდენი-რაჲ ვიცი.
და	მცხ.იობ	და ყურად-იხუენით სიტყუანი ჩემნი, ისმინოთ თუ თქუენ, ვიდრემდე განიკითხნეთ სიტყუანი, და ვიდრე თქუენდამდე გულისჴმა-ვყო.
და	მცხ.იობ	და, აჰა, ესერა, არა ვინ არს იობისა მამხილებელ და სიტყჳს-მიმგებელ სიტყუათა მისთა წილ თქუენგანი,
და	მცხ.იობ	და კაცსა უტევეთ სიტყუად ესევითართა სიტყუათა.
და	მცხ.იობ	შეძრწუნდეს და არღარა მიუგეს მას. და დააცადნეს მათგან სიტყუანი.
და	მცხ.იობ	დადუმნეს და არღარა იტყოდეს, დადგეს და არა რაჲ მიუგეს.
და	მცხ.იობ	მიუგო ელიუს და ჰრქუა: მერმე ვიტყოდივე,
და	მცხ.იობ	ხოლო მუცელი ჩემი, ვითარცა თხიერი ტკბილითა სავსე შეკრული, და ვითარცა საბერველი მჭედლისაჲ რაჲ განსთქდებინ.
და	მცხ.იობ	ვიტყოდი, რათა განვისუენო და აღვახუნე ბაგენი ჩემნი.
და	მცხ.იობ	აჰა, ესერა, აღვაღე პირი ჩემი და იტყოდეს ენაჲ ჩემი, წმიდა არს გული ჩემი სიტყუათაგან, და გულისჴმის-ყოფამან ბაგეთა ჩემთამან წმიდად ცნას.
და	მცხ.იობ	სული საღმრთოჲ არს, რომელმან შემქმნა მე და სული ყოვლისა მპყრობელისაჲ, რომელი მასწავებს მე.
და	მცხ.იობ	დადეგ შენ ჩემდამო და მე შენდამი. თიჴისაგან შექმნილ ვართ მეცა და შენცა, მისვე თიჴისაგან დაბადებულ ვართ.
და	მცხ.იობ	რამეთუ იტყჳ: წმიდაჲ ვარი მე, და არა რაჲ მიცოდავს მე, უბრალო ვარ მე საქმითა, არა რაჲ უსჯულოჲ მიქმნიეს.
და	მცხ.იობ	ბრალი ჩემ ზედა პოვა და შემრაცხა მე, ვითარცა მტუერი.
და	მცხ.იობ	რამეთუ აწ სთქუა: უკუეთუ მართალ ვარი მე და არა ისმინა? რამეთუ საუკუნე არს, რომელ-იგი კაცთა ზედა არს.
და	მცხ.იობ	და იტყჳ: რასათჳს სასჯელისა ჩემისა სიტყუანი არა ისმინნა?
და	მცხ.იობ	რათა მოაქციოს კაცი სიცრუვისაგან, და ჴორცნი მისნი დაცემისაგან იჴსნნა
და	მცხ.იობ	და ჰრიდა სულსა მისსა სიკუდილისაგან, რათა არა დაეცეს იგი ბრძოლასა შინა.
და	მცხ.იობ	მერმე კუალად ამხილა მას სნეულებითა სარეცელთა ზედა. და სიმრავლე ძუალთა მისთა დააბუშვა,
და	მცხ.იობ	უკუეთუ საჭმელი საზრდელისა ვერ ჴელ-ეწიფების მიღებად და სულსა მისსა საზრდელისა გული უთქმიდეს,
და	მცხ.იობ	ვიდრემდე დალპენ ჴორცნი მისნი და გამოაჩინნეს ძუალნი მისნი ცუდნი.
და	მცხ.იობ	მიეახლა სული მისი სიკუდილსა და ცხორებაჲ მისი ჯოჯოხეთსა.
და	მცხ.იობ	მაშინ აბრალებდეს კაცი თჳთ თავსა თჳსსა და იტყოდის: რასა-ესე ვიქმოდე, და არა, ვითარ-იგი ვღირდი, მტანჯა მე, რავდენ-იგი შევსცოდე.
და	მცხ.იობ	იჴსენ სული ჩემი, რათა არა შევიდეს განსარყუნელად, და ცხორებამან ჩემმან ნათელი იხილოს,
და	მცხ.იობ	უკუეთუ არა, შენ ისმინე ჩემი, დადუმენ და მე გასწაო შენ სიბრძნე.
და	მცხ.იობ	მიუგო ელიუს და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	ყურად-იღეთ, რამეთუ სასმენელმან სიტყუანი განიკითხნის, და სასამან გემოჲ იხილის ჭამადთაჲ.
და	მცხ.იობ	საშჯელი გამოვიძიოთ თავისა თჳსისა, და ვცნათ შორის ურთიერთას, რაჲ-იგი კეთილ,
და	მცხ.იობ	ნუ იტყჳ, ვითარმედ: არა იყოს მოხედვაჲ კაცისაჲ და მოხედვაჲ მათი უფლისა მიმართ.
და	მცხ.იობ	ამისთჳს გულითა სიბრძნის-მყოფელთა, გულითა ისმინეთ ჩემი. ნუ იყოფინ ჩუენდა წინაშე უფლისა უღმრთო-ყოფაჲ და წინაშე ყოვლისა მპყრობელისა ქცევაჲ სამართლისაჲ,
და	მცხ.იობ	არამედ მიაგენ კაცსა, ვითარცა იქმს კაცად-კაცადი მათი და ალაგთა ზედა, კაცისათა პოვოს იგი.
და	მცხ.იობ	რომელმან შექმნა ქუეყანაჲ. ვინ არს, რომელმან შექმნა ცასა ქუეშე და ყოველი, რაჲ არს მას შინა?
და	მცხ.იობ	უკუეთუ უნდეს შეპყრობად. და სულისა მის თანა დაყენებად,
და	მცხ.იობ	აღესრულოს ყოველი ჴორციელი ერთბამად და ყოველი კაცი მიწად მიიქცეს, ვინაცა დაებადა.
და	მცხ.იობ	უკუეთუ არა ისწავებ, ისმინე ესე და ყურად-იღე ჴმაჲ სიტყუათა ჩემთა,
და	მცხ.იობ	უკუეთუ შენ მოძულე უსჯულოჲსაჲ და მომსრველი უკეთურებისაჲ, საუკუნო არს მართალი. უღმრთო არს,
და	მცხ.იობ	ცუდი და ამაოჲ შეემთხჳოს მათ. ღაღადებაჲ იგი და მორცხჳნებაჲ კაცისაჲ, რამეთუ უსჯულოდ გარდააქცევდეს უძლურთა,
და	მცხ.იობ	რამეთუ იგი თავადი არს, რომელი ხედავს საქმესა კაცთასა, და არა დაავიწყდა მას, რასა-იგი იქმან.
და	მცხ.იობ	რომელი წარეწევის გამოუკულეველთა დიდებულთა და საკჳრველთა, რომელთა არა არს რიცხჳ,
და	მცხ.იობ	დაშრიტნა უღმრთონი, და სახილველ წინაშე მტერთა მათთა იქმნნეს.
და	მცხ.იობ	რამეთუ გარდაჰჴდეს სჯულისაგან ღმრთისა, და სამართალნი მისნი ვერ იცნნეს ყოფად.
და	მცხ.იობ	და მოაწია მათ ზედა ღაღადებაჲ გლახაკთა, და ჴმაჲ დავრდომილთა ისმინოს.
და	მცხ.იობ	რამეთუ რომელმა ჰრქუას ძლიერსა: მოვიღე და არა ვიჴუთე თჳნიერ თავისა ჩემისა.
და	მცხ.იობ	ხოლო იობ არა გულისჴმის-ყოფით იტყოდა და სიტყუანი მისნი არა მეცნიერებით იყვნეს.
და	მცხ.იობ	რათა არა შევძინოთ ცოდვასა ჩუენსა ზედა ცოდვაჲ. და უსჯულოებად შემერაცხოს ჩუენ ფრიად, რაჲ ვიტყოდით ჩუენ წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.იობ	მიუგო ელიუს და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	მე მოგიგო შენ სიტყუაჲ და სამთა მაგათ მეგობართა შენთა.
და	მცხ.იობ	აღიხილენ ზეცად და იხილენ და განიცადენ ღრუბელნი, რავდენ მაღალ არიან შენგან.
და	მცხ.იობ	კაცისა მსგავსისა შენისაებრ უსჯულოებაჲ შენი და ძისაგან კაცისა სიმართლე შენი.
და	მცხ.იობ	სიმრავლისაგან ცილისწამებისა ღაღადებდენ და ვალალებდენ მკლავისა მაგრისაგან მრავალთასა.
და	მცხ.იობ	და არა თქუან: სადა არს ღმერთი, რომელმან შემქმნა მე, რომელმან დააწესნა საცონი ღამისანი,
და	მცხ.იობ	მუნ ღაღადებდენ და არა ისმინოს მათი და გინებისაგან უკეთურთასა,
და	მცხ.იობ	მიუგო ელიუს და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	მგებდ მცირედღა, და გასწაო შენ, რამეთუ არიანღა მერმეცა ჩემ თანა სიტყუანი.
და	მცხ.იობ	და აღვიღო მეცნიერებაჲ ჩემი შოვრად საქმითა ჩემითა, სამართალი ვთქუა.
და	მცხ.იობ	გულითა უღმრთოჲ იგი არა აცხოვნოს და სასჯელი გლახაკსა გამოსცეს.
და	მცხ.იობ	არა გამოაშორნეს მართალსა თუალნი მისნი და მეფეთა თანამოსაყდრედ დასცნეს იგინი მძლედ, და აღმაღლდენ.
და	მცხ.იობ	და კრულნი იგი ჴელბორკილითა შეიკრნეს საბლითა სიგლახაკისათა.
და	მცხ.იობ	და უთხრნეს მათ საქმენი მათნი და შეცოდებანი მათნი, რამეთუ განძლიერდენ.
და	მცხ.იობ	და მართლისა მის ისმინოს და თქუას, ვითარმედ: მოიქცენ სიცრუვისაგან.
და	მცხ.იობ	ხოლო უღმრთონი ვერ განერნენ, რამეთუ არა ჰნებავს მათ ცნობად ღმერთი და რამეთუ სწავლასა შინა ურჩ იყვნეს.
და	მცხ.იობ	და ორგულთა გულითა დაამტკიცონ გულისწყრომაჲ. ვერცა დაღადყონ, რამეთუ შეკრნა იგინი.
და	მცხ.იობ	მოკუედინ სიჭაბუკესა სული მათი და ცხორებაჲ მათი იწყალნ ანგელოზთაგან.
და	მცხ.იობ	ამისთჳს, რამეთუ აჭირებდეს ჭირვეულთა და უძლურთა. და სამართალი მშჳდთა გამოსცეს.
და	მცხ.იობ	ნუ სადა გარდაგაქცევნ ნებსით გონებაჲ შენი ვედრებასა ჭირსა შინა მყოფთა უძლურთასა, და ყოველთაგან, რომელნი მტკიცე იყუნენ ძალითა.
და	მცხ.იობ	აჰა, ესერა, ძლიერი იგი დიდ არს და ვერ გჳცნობიეს რიცხჳ წელთა დაუსრულებელ.
და	მცხ.იობ	აღრაცხილ არიან მისა ნაწუეთნი წჳმისანი და მოჰფინედ წჳმად ღრუბელთა.
და	მცხ.იობ	და დიოდიან დაძუელებად, დაწყჳდიან, ექმნენ მრავალთა ზედა კაცთა, და აჩრდილობდეს ღრუბელი ურიცხუთა ზედა კაცთა. ჟამი განუწესა პირუტყუთა და იციან საწოლისა წესი. ამას ყოველსა ზედა არა განუკჳრდებისა გონებასა შენსა, არცა დაგეგების გული შენი ჴორცთაგან შენთა?
და	მცხ.იობ	და უკუეთუ გულისჴმა-ჰყო განწესებაჲ ღრუბელთაჲ და სწორებაჲ საყოფელისა მისისაჲ,
და	მცხ.იობ	აჰა, ესერა, განმარტის მას ზედა გზაჲ და ძირნი ზღჳსანი დაჰფარნა,
და	მცხ.იობ	რამეთუ მათ შინა განსაჯნეს ერნი, და მოსცეს საზრდელი ძლიერსა.
და	მცხ.იობ	უთხრას მისთჳს მეგობართა თჳსთა და მონაგებთა სიცრუვისათჳს.
და	მცხ.იობ	ჴელითა დაფარა ნათელი და ამცნო მისთჳს, რომელი მოეგებვოდის მას,
და	მცხ.იობ	და ამას ზედა შემიძრწუნდა გული ჩემი და განვარდა ადგილით თჳსით.
და	მცხ.იობ	ისმინე სმენაჲ რისხვისა გულისწყრომისა უფლისაჲ და სიტყუაჲ პირისა მისისაგან გამოვიდეს.
და	მცხ.იობ	ქუეშე ყოველსა ცასა დასაბამი მისი და ნათელი მისი ფრთეთა ზედა ქუეყანისათა.
და	მცხ.იობ	კუალსა მისსა შემდგომად დაღადებდეს ჴმითა და იქუხოს ჴმითა რისხვისა მისისაჲთა. და არა ცვალნეს იგინი, რამეთუ გესმეს ჴმაჲ მისი.
და	მცხ.იობ	უბრძანოს თოვლსა ყოფად ქუეყანასა ზედა და ზამთარი წჳმათა ძლიერებისა მისისათაჲ.
და	მცხ.იობ	შევიდენ მჴეცნი ქუეშე საფარველსა, და იყოფოდეს საწოლსა მათსა ზედა.
და	მცხ.იობ	და ქარისაგან ძლიერისა მოსცეს ნეფხუაჲ, შეკრიბნეს წყალნი, ვითარცა ჰნებავნ.
და	მცხ.იობ	და რჩეულთა მისთა მოჰფინის ღრუბელი, განაბნიის ღრუბელი ნათლითა მისითა.
და	მცხ.იობ	და თავადმან სიმრგულე მისი გარემოაქციის ენთიებულათოთ საქმედ მათა ყოველივე, რავდენი ამცნო მათ, ესენი ბრძანებულ არიან მის მიერ ქუეყანასა ზედა,
და	მცხ.იობ	ყურად-იღე ესე, იობ, დადეგ და ისწავე ძალი უფლისაჲ,
და	მცხ.იობ	და იცის განკითხვაჲ ღრუბელთაჲ, განსაკჳრვებელი დაცემაჲ მრავალთაჲ.
და	მცხ.იობ	ხოლო სამოსელი შენი ტფილ, და დაყუდნეს ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.იობ	აწ რაჲსათჳს არს ესე? მასწავე მე, რა ვჰრქუათ მას, და დავდუმნეთ მრავალისაგან სიტყჳსა.
და	მცხ.იობ	ანუ წიგნი, ნუ და მწიგნობარი წინამიდგს მე, რათა კაცისათჳს წინამდგომელისა დავდუმნე?
და	მცხ.იობ	ამისთჳს ეშინოდის მისა კაცთა და ეშინოდის მისა ბრძენთა გულითა. შემდგომად დადუმებისა მის ელიუსისა სიტყუათა ამათ.
და	მცხ.იობ	დავსდევ მას ზედა ღრუბელი სამოსლად და ნისლითა წარვგრაგნე იგი.
და	მცხ.იობ	და ვარქუ: აქამომდე მოხჳდე და არა გარდაჰჴდე, არამედ შენ ზედვე შეიმუსრნენ ღელვანი შენნი.
და	მცხ.იობ	ანუ შენ ზედა დავაწესე ნათელი განთიადისა, და მთიებმან იცნა თჳსი იგი წესი
და	მცხ.იობ	მიწევნად ფრთეთა ქუეყანისათა, და განბნევად უღელნი მისგან?
და	მცხ.იობ	ანუ შენ მოუღე ნათელი უღმრთოთა, და მკლავნი ამპარტავანთანი შენ შეჰმუსრენ?
და	მცხ.იობ	მეცნიერმე ხარა? ვინ უწყის, მაშინ შობილ იყო და რიცხუნი წელთა შენთანი ფრიად იყუნეს?
და	მცხ.იობ	განაძღოს დაუთრგუნავნი და უშენნი. და აღმოაცენოს მცენარენი?
და	მცხ.იობ	შენ აღმოაბრწყინეა მთიები ჟამსა მისა და აფროდიტე შვილი ზედა ქუეყანისა?
და	მცხ.იობ	უწოდემეა ღრუბელთა ჴმითა და ძრწოლით, წყლითა მძაფრითა გერჩდენ შენ?
და	მცხ.იობ	ანუ წარ-მე-ავლინნე მეხის-ტეხანი და წარვიდენ და გრქუან შენ, ვითარმედ: რა უკუე არს?
და	მცხ.იობ	ანუ ვინ აღრაცხნა ღრუბელნი სიბრძნითა თჳსითა, და ცანი ქუეყანად მოდრიკნა?
და	მცხ.იობ	და განჰზარდენ მართუენი მათნი თჳნიერ შიშისა? და სალმობანი მათნი მოუვლინენ?
და	მცხ.იობ	დასთხინენ შვილნი მათნი და განმრავლდენ შობითა. განვიდენ და არღარა მოიქცენ თავით თჳსით.
და	მცხ.იობ	ანუ ვინ განუტევა კანჯარი თავისუფლად, და საკრველნი მათნი ვინ განჴსნა?
და	მცხ.იობ	ვყავ საყოფლად მათდა უდაბნოჲ და საძოვარად მათდა ქუეყანაჲ მარილოვანი.
და	მცხ.იობ	ეკიცხენ სიმრავლესა ქალაქისასა და ბრძოლაჲ ხარკის-მკრებელთაჲ არა ესმინ მათ.
და	მცხ.იობ	განიმსტურნიან მთანი საძოვრად მათდა და შემდგომად კუალსა ყოვლისა მდელოჲსასა ეძიებედ.
და	მცხ.იობ	გინათუ ესვიდე მას, რამეთუ დიდ არს ძალი მისი. და მიუტეო მას საქმე შენი.
და	მცხ.იობ	გრწამსა, ვითარმედ მოგაგოს შენ თესლი შენი და შემოიღოს კალოსა შენსა?
და	მცხ.იობ	რამეთუ დაუტევნეს ქუეყანასა ზედა კუერცხნი მისნი და მიწასა ზედა აცხობნ მათ,
და	მცხ.იობ	და დაავიწყდეს, სადა-იგი დააბნინა, და მჴეცთა ველისათა დათრგუნნეს იგინი.
და	მცხ.იობ	რამეთუ დაადუმა უფალმან მისმან სიბრძნე მისი და არა განუწილა მას გულისჴმის-ყოფაჲ.
და	მცხ.იობ	ჟამად-ჟამად სიმაღლისა აღიმაღლის, ეკიცხევნ ცხენზედა და ზედამჯდომელსა.
და	მცხ.იობ	ანუ შენ შეჰმოსეა ძალი ცხენსა და შეარტყ ქედსა მისსა შიში?
და	მცხ.იობ	და შეჰმოსე საჭურველი და დიდებაჲ მკერდსა მისსა და კადნიერებაჲ?
და	მცხ.იობ	აღმოითხრინ ფერჴითა და იბეკნ ველსა ზედა, იზახებნ და განვალნ ველად.
და	მცხ.იობ	შემთხუევასა ისრისასა ეკიცხევნ და არა გარემიიქცის მახჳლისაგან.
და	მცხ.იობ	მის ზედა ოხრინ რაჲ მშჳლდი და მახჳლი, ლახურისა და ჰოროლისა ძრვაჲ.
და	მცხ.იობ	და რისხვითა განჰრყუნინ ქუეყანასა და არა ჰრწამნ, ვიდრემდე დაჰბერონ. ნესტუმაღა ჴმა-ყვის.
და	მცხ.იობ	ანუ შენითა სწავლითა დადგის ქორი? განიპყრნის ფრთენი თჳსნი და შეუძრველად დგან და იხედავნ ჩრდილოჲთ კერძო.
და	მცხ.იობ	ანუ შენითა ბრძანებითა აღმაღლდის ორბი და ყანჩი დაჯდის მართუეთა ზედა?
და	მცხ.იობ	და იქცევინ მწუერვალთა ზედა კლდისათა ფარულად,
და	მცხ.იობ	მუნ არნ და ეძიებნ საზრდელსა, შორით თუალნი მისნი ხედვენ,
და	მცხ.იობ	ნუ ეგრე, არამედ შეირტყენ, ვითარცა მამაკაცმან წელნი შენი. მე გკითხვიდე და შენ მომიგებდე მე.
და	მცხ.იობ	მიუგო იობ და ჰრქუა უფალსა:
და	მცხ.იობ	რასაღამე ვისაჯები სწავლასა შინა და ვამხილებ უფალსა და მესმნეს ესოდენნი ესე არარასა ამას?
და	მცხ.იობ	და მე რაჲ სიტყუაჲ უპოო ესოდენისა მიმართ, ჴელი დავიდვა პირსა ჩემსა?
და	მცხ.იობ	ერთგზის ვიტყოდი და მერმე არღარა შევსძინო.
და	მცხ.იობ	მერმე მიუგო უფალმან იობს და ჰრქუა ღრუბლით გამო:
და	მცხ.იობ	აღიღე სიმაღლე და ძალი, დიდებაჲ და პატივი შეიმოსე.
და	მცხ.იობ	და წარავლინენ ანგელოზნი რისხვისანი, დაშრიტე, მაგინებელნი დაამდაბლენ და ამპარტავანი დაშრიტე.
და	მცხ.იობ	დაჰფარენ ქუეყანასა მას გარესკნელსა ერთბამად, და პირნი მათნი გინებითა აღავსენ.
და	მცხ.იობ	აჰა, ეგერა, ძალი მისი წელთა მისთა და ძლიერებაჲ მისი უპესა მუცლისასა
და	მცხ.იობ	გუერდნი მისნი გუერდნი რვალისანი და ზურგისძუალი მისი რკინაჲ დასხივებული,
და	მცხ.იობ	ესე იგი არს დასაბამად დაბადებისა უფლისა, და შექმნული სამღერელად ანგელოზთა მისთა.
და	მცხ.იობ	ქუეშე თითოფერთა ხეთა დაწჳს ჭილსა თანა ლერწამსა და ლელსა.
და	მცხ.იობ	აგრილობედ მას ხენი დიდ-დიდნი მორჩითურთ და რტონი აგნისანი ნუ იყოს ღათუ.
და	მცხ.იობ	მო-მე-ითრიოა ვეშაპი სამჭედურითა და განიღო ხრატუკი ნიღრსა მისსა?
და	მცხ.იობ	ანუ ამოაცუა გრკალი ნიჩურსა მისსა და გრგოლითა განუჴურიტო ბაგე მისი?
და	მცხ.იობ	და ემღერდე მას, ვითარცა მფრინველსა, ანუ შეუკრა იგი ვითარცა სირი ყრმასა?
და	მცხ.იობ	განძღენ მით წარმართნი და განიყონ იგი ზღჳსკიდისა ნათესავთა?
და	მცხ.იობ	ყოველნი ღათუ მენავენი შეკრბენ, ვერ მოიღონ ერთი ქეცი ბოლოჲსა მისისაჲ და ნავებითა მესათხევლეთათა თავი მისი.
და	მცხ.იობ	ანუ დასდვა ჴელი შენი მას ზედა და მოიჴსენო ბრძოლაჲ იგი, რომელი იყო ჴორცთა მისთა ზედა. და ნუღარა იყოფინ.
და	მცხ.იობ	არა გიხილავსა იგი და არცა სიტყუათა ამათ ზედა დაგიკჳრდების?
და	მცხ.იობ	არა დავდუმნე მისთჳს, და სიტყუამან ძლიერებისამან შეიწყალოს სწორი მათი.
და	მცხ.იობ	ვინმე გამოაცხადოს პირი შემოსილებისა მისისაჲ? და შეწებულთა მკერდისა მისისათა ვინმე შევიდეს?
და	მცხ.იობ	შეეყუნენ და არა განაშორნენ.
და	მცხ.ლევ	სარცხჳნელი ცოლისა და ასულისა მისისაჲ არა გამოაცხადო, ასული ძისა მისისაჲ და ასული ასულისა მისისაჲ არა მოიყვანო გამოცხადებად სარცხჳნელისა მათისა, რამეთუ თჳსნი შენნი არიან და უღმრთოება არს.
და	მცხ.იობ	არა შეიძრნენ, გული მისი დამყარებულ არს, ვითარცა ლოდი და ჰგიეს იგი, ვითარცა გურდემლი განუჭედელი.
და	მცხ.იობ	და ვითარცა ლერწამი შეურაცხია მას ურონი. ეკითხევნ იგი ძრვასა ცეცხლშემოსილსა.
და	მცხ.იობ	სარეცელნი მისნი, ისრისპირნი, მახჳლნი და ყოველნი ოქრონი ზღჳსა მის ქუეშე, ვითარცა თიჴა ურიცხჳ.
და	მცხ.იობ	და არარაჲ არს არცაღა ერთ მსგავსი მისი ქუეყანასა ზედა. და შექმნილ არს იგი სამღერელად ანგელოზთა ჩემთათჳს.
და	მცხ.იობ	ყოველსა მაღალსა ხედავს, და იგი არს მეუფე ყოველთა, რაჲ არიან წყალთა შინა.
და	მცხ.იობ	მიუგო იობ და ჰრქუა უფალსა:
და	მცხ.იობ	ვიცი, რამეთუ ყოველივე ძალ-გიც და შეუძლებელ არა რაჲ არს შენ მიერ.
და	მცხ.იობ	ვინმე არს, რომელი გიმალავს შენ ზრახვასა? ერიდებოდის სიტყუათა და შენგან ჰგონებდეს დაფარვას? ვინ მომითხრას მე, რომელმან არა ვიცოდე დიდ-დიდნი და საკჳრველნი, რომელ არა უწყოდე.
და	მცხ.იობ	ისმინე ჩემი, უფალო! რათა მეცა ვიტყოდე. მე გკითხო შენ და შენ მასწაო მე.
და	მცხ.იობ	ჰამბავით ყურთა მესმინა შენთჳს პირველ და აწ თუალმან ჩემმან გიხილა შენ.
და	მცხ.იობ	ამისთჳს განვიქარვე თავი ჩემი და დავაგდე. შემირაცხიეს თავი ჩემი მიწად და ნაცრად.
და	მცხ.იობ	შემდგომად სიტყჳსა მის უფლისა ყოველთა ამათ სიტყუათა იობის მიმართ ჰრქუა უფალმან ელიფას თემნელსა: სცოდე შენ და ორთა მათ მეგობართა შენთა, რამეთუ არა იტყოდეთ ჭეშმარიტსა ჩემ წინაშე არცა ერთსა რას, ვითარ-იგი მსახური ჩემი იობ.
და	მცხ.იობ	ხოლო აწ მოიბთ შჳდი ზუარაკი და შჳდნი ვერძნი. და მივედით მსახურისა ჩემისა იობისა. და შეწიროს მსხუერპლი თქუენთჳს. ხოლო იობ, მსახურმან ჩემმან, ილოცოს თქუენთჳს, რამეთუ პირსა მისსა თუალსა ვაღებ, უკუეთუმცა არა მივხედე, წარ-მცა-გწყმიდე თქუენ, რამეთუ არა იტყოდეთ ჭეშმარიტსა მსახურისა ჩემისა იობისათჳს.
და	მცხ.იობ	წარვიდა ელიფას თემანელი, და ბალდად სავაქელი, და სოფან მინეველი და ყვეს ეგრე, ვითარცა უბრძანა მათ უფალმან, და მიუტევა მათ ცოდვანი მათნი იობისთჳს,
და	მცხ.იობ	ხოლო უფალმან აღაორძინა იობ. და ილოცა მან მეგობართა მისთათჳს და მიუტევნა უფალმან ცოდვანი მათნი. და მოსცა უფალმან მრჩობლი, რავდენ-იგი იყვნეს პირველად იობისი, ორწილად
და	მცხ.იობ	ხოლო ესმა ყოველთა ძმათა მისთა ყოველი, რაჲ-იგი შეემთხჳა მას. და ყოველი, რომელთა იცოდეს იგი პირველითგან, ჭამდეს და სუმიდეს მის წინაშე და ნუგეშინის-სცეს მას და უკჳრდა მათ ყოვლისა მისთჳს, რომელი-იგი მოაწია უფალმან მის ზედა და მოსცა მას კაცად-კაცადმან თჳთო ტარიგი. და ოთხსატირი ოქროსაჲ, ოქროსა უქმნელი თითოჲ.
და	მცხ.იობ	ხოლო აკურთხა უფალმან უკუანაჲსკნელი იობისი უფროს, ვიდრე პირველი და იყო საცხოვარი მისი ცხოვარი ბევრი და ოთხ ათას, და აქლემები ექუს ათას, უღლეული ჴართა ათას, ვირი მძოვარი ჴდალი ათას.
და	მცხ.იობ	და ესხნეს მას შჳდ ძე და სამ ასულ.
და	მცხ.იობ	და უწოდა სახელი პირველსა მას დღე და მეორესა კასია და მესამესა მას მხიარულებისა რქაჲ.
და	მცხ.იობ	და არა იპოვნეს ასულთაებრ იობისთა და ძეთა უმჯობესნი ცასა ქუეშე და მისცა იობ ასულთა თჳსთა სამკჳდრებელი ძმათა მათ თანა.
და	მცხ.ფსალმ	ნეტარ არს კაცი, რომელი არა მივიდა ზრახვასა უღმრთოთასა და გზასა ცოდვილთასა არა დადგა
და	მცხ.ფსალმ	და საჯდომელსა უსჯულოთასა არა დაჯდა, არამედ შჯულსა უფლისასა არს ნება მისი და შჯულსა მისსა ზრახავნ იგი დღე და ღამე.
და	მცხ.ფსალმ	და იყოს იგი ვითარცა ხე, დანერგული თანაწარსადინელსა წყალთასა, რომელმან გამოსცის ნაყოფი მისი ჟამსა თჳსსა და ფურცელნი მისნი არა დასცჳვენ, და ყოველივე, რაცა ყოს, წარემართოს მას.
და	მცხ.ფსალმ	შეითქუნეს მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი შეკრბეს ერთად უფლისათჳს და ცხებულისა მისისათჳს.
და	მცხ.ფსალმ	რომელი დამკჳდრებულ არს ცათა შინა, ეცინოდის მათ და უფალმან შეურაცხ-ყუნეს იგინი
და	მცხ.ფსალმ	თხრობად ბრძანებასა უფლისასა. უფალმან მრქუა მე: ძე ჩემი ხარი შენ, და დღეს მიშობიე შენ.
და	მცხ.იობ	არამედ მიავლინე ჴელი შენი და შეახე ყოველსა, რავდენი-რაჲ აქუს. პირითა ღათუ გაკურთხევდეს.
და	მცხ.მეფ2	და შეიკდიმა ერმან მან დღესა შესლვა ქალაქად, ვითარცა ერი, რომელი იძლიის და მეოტ იქმნის ბრძოლისაგან.
და	მცხ.მეფ2	და ეგრე გამოაჩინებ ერსა ამას, ვითარცა ჰყვარობდეს მტერთა შენთა და სძულობდეს მოყუარეთა შენთა? და ეგრე გამოაჩინებ დღეს, ვითარცა არა გესხნეს შენ მთავარნი, არცა მონანი? ხოლო ესე უწყოდე დღეს, თუმცა აბესალომ ცოცხალ იყო, ჩუენ ყოველნიმცა მომკუდარ ვიყვენით შენს წინაშე, რამეთუ იგი სათნო-გიჩნდა.
და	მცხ.მეფ2	და მოვიდა სემეი, ძე გერასი, ძისა იამანისი ბაურიმით კაცთა თანა იუდასთა შემთხუევად მეფისა დავითისა.
და	მცხ.მეფ2	მიუგო დავით და ჰრქუა: რა ძეს ჩემი და შენი, ძეო შარუელისაო? რამეთუ დღეს ბოროტსა ზრახავ ჩემთჳს მტერობით. ნუ იყოფინ ეგე, ვითარმცა მო-ვინმე-კუდა ისრაჱლსა შორის! ანუ თქუენ არა უწყითა, რამეთუ მეფე ვარ ისრაჱლსა ზედა?
და	მცხ.მეფ2	და ვითარცა შევიდა იერუსალჱმად, მოეგება მეფესა. მაშინ ჰრქუა მას მეფემან: რა არს, რამეთუ არა წარმოხუედ ჩუენ თანა?
და	მცხ.მეფ2	და მოკრბა ყოველი ერი ისრაჱლისა მეფისა და ჰრქუეს მას: რა არს ესე, რამეთუ პარვით რეცა მოგიპარეს შენ ძმათა ჩუენთა, კაცთა მაგათ იუდასთა, და წიაღმოგიყვანეს ერითურთ იორდანესა?
და	მცხ.მეფ2	და წარვიდა ყოველი კაცი ისრაჱლისა, რომელნი იყუნეს მეფისა თანა, და შეუდგეს საბეესა, ძესა ბაქორისასა, ხოლო კაცნი იგი იუდასნი მოვიდეს მეფისა თანა იორდანით იერუსალჱმად.
და	მცხ.მეფ2	და უთხრეს დავითსა საქმე ესე, რა-იგი ყო რესფა, ასულმან აიასმან, ხარჭმან საულისმან.
და	მცხ.მეფ2	და დაფლნა ქუეყანასა ბენიამენისასა მახლობელად საფლავსა მას კისისასა, მამისა მისისასა. და ყოველივე ყვეს, რომელიცა უბრძანა მათ მეფემან. მაშინღა ულხინა უფალმან ქუეყანასა მას წყევისა მისგან მათისა.
და	მცხ.მეფ2	და იყო, ამისა შემდგომად წყობა იყო უცხოთესლთა მიმართ გეთს, მაშინ მოსწყჳდნა სობოქა ოსათისა საფ არაფისა, ნათესავმან გმირთამან უცხოთესლნი იგი.
და	მცხ.მეფ2	და თქუა: შეგიყუარო შენ უფალო, ძალო ჩემო! უფალი განმაძრიალებელი ჩემი! ჭირსა ჩემსა მიჴსნეს მე.
და	მცხ.მეფ2	დადვა ბნელი საფარველად მისა და გარემოს მისა, საყოფელნი მისნი ბნელისა წყალნი ღრუბელთა შინა ჰაერისათა!
და	მცხ.მეფ2	და გამომიყვანა მე ფართოდ. ეს მიჴსნა მე უფალმან!
და	მცხ.მეფ2	და თქუა ღმერთმან იაკობისმან: ჩემდამო იტყოდა მცველი იგი ისრაჱლისა, მთავრად დამადგინა მე კაცთა მათ სიმართლითა და შიშითა ღმრთისათა ფლობად მათ ზედა.
და	მცხ.მეფ2	და გუნდსა მას უცხოთესლთასა შეეცვა ბეთლემი და კაცნი იგი, რომელ მოვიდეს სამნი გუნდთა მათგან დავითისა, განაპეს ბანაკი იგი უცხოთესლთა, და მივიდეს და მოართუეს წყალი იგი ბეთლემისა, რომელ იყო ბჭეთა მათ თანა, ხოლო დავით არა სვა წყალი იგი, არამედ მოიღო იგი, აპკურა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ2	და თქუა: ნუ იყოფინ ჩემდა უფლისა მიერ ეგე, ვითარმცა შევსვენ სისხლნი და სულნი კაცთანი წყალსა ამას თანა! ესე ყვეს სამთა მათ ახოვანთა.
და	მცხ.მეფ2	და ესე ყო ბანეა, ძემან იოადისამან.
და	მცხ.მეფ2	და წარვიდა დავით სიტყჳსაებრ გადისა, ვითარცა უბრძანა მას უფალმან.
და	მცხ.ფსალმ	უფლისაჲ არს ცხორებაჲ და ერსა შენსა ზედა არს კურთხევა შენი. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	ხადილსა ჩემსა ესმა ჩემი ღმერთსა სიმართლისა ჩემისასა. ჭირსა ჩემსა განმივრცე მე, მიწყალე მე და ისმინე ლოცვისა ჩემისა.
და	მცხ.მათე	და აღესრულების მათ ზედა წინაწარმეტყუელებაჲ იგი ესაიაჲსი: სმენით გესმოდის და არა გულისჴმა-ჰყოთ, ხედვით ხედვიდეთ და არა იხილოთ.
და	მცხ.ფსალმ	განრისხნებოდეთ და ნუ სცოდავთ; რაჲ სთქუათ გულთა შინა თქუენთა, სარეცელთა თქუენთა ზედა შეინანეთ.
და	მცხ.ფსალმ	შეწირეთ მსხუერპლი სიმართლისა და ესევდით უფალსა. მრავალთა თქუან: ვინ გჳჩუენოს ჩუენ კეთილი?
და	მცხ.ფსალმ	ნაყოფისაგან იფქლისა და ღჳნისა და ზეთისა მათისა განმრავლდეს.
და	მცხ.ფსალმ	მშჳდობით მას ზედა დავწვე და დავიძინო,
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, მიძეღუ მე სიმართლითა შენითა და მტერთა ჩემთათჳს წარმართე შენ წინაშე გზაჲ ჩემი.
და	მცხ.ეზრ2	მომიჴსენოს მე უფალმან ზაკჳსათჳს ტობისა და სანაბალატისა, რომელთა ზრახეს ჩემთჳს ძჳრი და აწვევდეს სიცრუით წინაწარმეტყუელებად, რათა შემაშინოს და შემაძრწუნოს მე.
და	მცხ.ესა	გამომრჩეველმან ხურომან ხისამან აღჰმართა იგი განზომით. და სახოან-ყო იგი, მოწერით შექმნა იგი გამოყურვისა მიერ და შედგმულებისა მიერ შენაწევრა იგი. და შექმნა იგი, ვითარცა მსგავსება მამაკაცისა, და, ვითარცა შუენიერება კაცისა, დადგა იგი სახლსა შინა,
და	მცხ.ფსალმ	ჰრცხუენოდედ და შეძრწუნდედ ყოველნი მტერნი ჩემნი, მართლუკუნიქცედ და ჰრცხუენოდედ ფრიად და მსთუად. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	უფალო ღმერთო ჩემო, შენ გესავ, მაცხოვნე მე და ყოველთა მდევართა ჩემთაგან მიჴსენ მე.
და	მცხ.ეზრ2	იყვნედ ყურნი შენნი სმენად და თვალნი შენნი ხედვად, და აწ ისმინე და იხილე ლოცვა მონისა შენისა, რომელთა მე დღეს შევსწირავ შენ წინაშე დღე და ღამე ძეთა მათთჳს ისრაელისათა მონათა შენთა, რომელნი მიეცნეს ჭირსა ცოდვათა ჩუენთათჳს, რომელი-იგი შეგცოდეთ მე და სახლმან მამისა ჩემისამან
და	მცხ.ფსალმ	დევნოს სამე მტერმან სული ჩემი და ეწიოს და დათრგუნოს ქუეყანად ცხორებაჲ ჩემი და დიდებაჲ ჩემი მიწასა შინა დაამკჳდროს.
და	მცხ.ფსალმ	აღესრულნედ ძჳრნი ცოდვილთანი და წარუმართო მართალსა, რომელი განიკითხავ გულსა და თირკმელთა, ღმერთო მართალო.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ყოველივე მღდელთმოძღუარი, კაცთაგან მოყვანებული, კაცთათჳს დადგის იგი ღმრთისა მიმართ, რაჲთა შესწირვიდეს შესაწირავთა და მსხუერპლთა ცოდვათათჳს შენდობით.
და	მცხ.ფსალმ	და მის თანა განუმზადებიან ჭურნი სიკუდილისანი; ისარნი მისნი შესაწველთათჳს ქმნნა.
და	მცხ.ფსალმ	აჰა, ესერა, ელმოდა სიცრუჱ, მუცლად-იღო სალმობაჲ და შვა უსჯულოებაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	ჴნარცჳ თხარა და აღმოჰკუეთა და შთავარდეს იგი მთხრებლსა მას, რომელცა ქმნა.
და	მცხ.ფსალმ	მიექცეს სალმობაჲ მისი თავსა მისსა და სიცრუჱ მისი თხემსა მისსა ზედა დაუჴდეს.
და	მცხ.იერ	და შეჰკრებდენ ნაშრომთა მათთა, - იტყჳს უფალი, - არა არს ყურძენი ვენაჴთა შინა და არა არს ლეღჳ ლეღოანთა შორის. და ფურცელნი დამოსცჳვეს, რომელ მივეცით მათ, გარეწარჴდა.
და	მცხ.ფსალმ	პირითა ყრმათა ჩჩჳლთა მწოვართათა დაამტკიცე ქებაჲ მტერთა შენთათჳს, რათამცა დაიჴსნა მტერი იგი და შურისმგებელი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ვიხილნე მე ცანი, ქმნილნი თითთა შენთანი, მთოვარე და ვარსკულავები, რომელ შენ დააფუძნენ.
და	მცხ.ფსალმ	და დაადგინე იგი ზედა ქმნულსა ჴელთა შენთასა,
და	მცხ.ქებ	კბილნი შენნი - ვითარცა არვე მორისულთაჲ, რომელნი აღმოჴდეს საბანელით, ყოველნივე ორთმსხმელნი და ბერწი არა არს მათ შორის.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარო შენ, უფალო, ყოვლითა გულითა ჩემითა და მიუთხრა მე ყოველი საკჳრველებაჲ შენი,
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა სამსონ ჭაბუკსა მას, რომელსა ეპყრა ჴელი მისი: განმიტევე და შევახო ჴელი ჩემი სუეტთა ამათ, რომელთა ზედა სახლი ესე დამტკიცებულ არს, და უკუნვეყრდნა მათ!
და	მცხ.ფსალმ	მისაჯე მე, ღმერთო, და საჯე სჯა ჩემი თესლითგან არაწმიდისა, კაცისა ცრუსა და მზაკუარისაგან მიჴსენ მე.
და	მცხ.ფსალმ	და უფალი ჰგიეს უკუნისამდე; განჰმზადა სამართალსა ზედა საყდარი თჳსი.
და	მცხ.ფსალმ	და გესვიდენ შენ ყოველნი, რომელთა იციან სახელი შენი, რამეთუ არა დასთხიენ მეძიებელნი შენნი, უფალო.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ რომელი გამოეძიებს სისხლთა მათთა, მოიჴსენა და არა დაივიწყა ღაღადებაჲ დავრდომილთა.
და	მცხ.ფსალმ	მიწყალე მე, უფალო, და იხილე სიმდაბლე ჩემი მტერთა ჩემთაგან,
და	მცხ.ფსალმ	დაანთქენ, უფალო, და მიმოდაყვენ ენანი მათნი, რამეთუ ვიხილე მე უსჯულოებაჲ და ჴდომა ქალაქსა შინა.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ყოვლისა მპყრობელი: ამის წილ, რომელ სთქუთ სიტყვაჲ ესე, აჰა, მე მივსცენ სიტყვანი ჩემნი პირსა შენსა ცეცხლად, და ერი ესე შეშებ და შეჭამენით იგინი.
და	მცხ.მსაჯ	და აღავსო მიქა ჴელი ლევიტელისაჲ და იყო ყრმაჲ იგი მისა მღდელად და იყოფოდა სახლსა შინა მიქაჲსსა.
და	მცხ.ფსალმ	მიიქცენ ცოდვილნი ჯოჯოხეთს და ყოველნი წარმართნი, რომელთა დაჰვიწყებიეს ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ არა სრულიად დაივიწყოს გლახაკი და თმენა დავრდომილთა არა წარწყმდეს სრულიად.
და	მცხ.ფსალმ	რადმე, უფალო, დასდეგ შორს და უგულებელს-მყოფ ჩუენ ჟამთა ოდენ ჭირისასა?
და	მცხ.დაბ	და განუყვნა ყრმანი იგი ლიას და რაქელს და ორთა მათ მჴევალთა. და დაადგინა ორნი იგი მჴევალნი პირველად, და ლია და ყრმანი მისნი შემდგომად, და რაქელ და იოსებ უკანაჲსკნელ.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ იქებინ თავით თჳსით ცოდვილი გულისთქუმათა შინა სულისა თჳსისათა და უღმრთოჲ იკურთხევინ.
და	მცხ.მათე	შევედით იწროჲსაგან ბჭისა, რამეთუ ვრცელ არს ბჭე და ფართო არს გზაჲ, რომელსა მიჰყავს წარსაწყმედელად, და მრავალნი ვლენან მას ზედა.
და	მცხ.დაბ	რად თქუ, დაჲ ჩემი არს, და მოვიყუანე თავისა ჩემისა ცოლად? და აჰა ცოლი შენი წინაშე შენსა, მიიყუანე და განისწრაფე.
და	მცხ.ფსალმ	წყევითა და სიმწარითა და ზაკვითა სავსე არს პირი მისი, ენასა მისსა ქუეშე არს შრომაჲ და სალმობაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	თუალნი მისნი გლახაკსა ხედვენ; მზირინ ფარულად, ვითარცა ლომი საყოფელსა თჳსსა, მიტაცებად გლახაკისა და მიზიდვად მისა;
და	მცხ.ფსალმ	მახითა თჳსითა დაამდაბლოს იგი, დამდაბლდეს და დაეცეს, რაჟამს ეუფლებოდის იგი გლახაკსა.
და	მცხ.ფსალმ	აღდეგ, უფალო ღმერთო ჩემო, ამაღლდინ ჴელი შენი და ნუ დაივიწყებ გლახაკთა შენთა სრულიად.
და	მცხ.მეფ4	მსგავსი ამისი არავინ იყო მეფე უწინარეს მისა, ვითარ-ესე მოიქცა უფლისა ყოვლითა გულითა მისითა და ყოვლითა სულითა და ყოვლითა სიმტკიცითა ყოვლისაებრ სჯულითა მოსესითა და მისა შემდგომად არა აღდგა მსგავსი მისი.
და	მცხ.ფსალმ	შეჰმუსრე მკლავი ცოდვილისა და უკეთურისა; იძიოს ცოდვაჲ მისი და არა იპოვოს.
და	მცხ.ფსალმ	უფალი მეფე არს უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე; წარწყმდენ წარმართნი ქუეყანით მისით.
და	მცხ.მსაჯ	და მოიღო იაელ მანაჲ კარვისაჲ და ჴუედა ჴელითა მისითა და შევიდა მისა მდუმრიად. და დაასვა მანაჲ იგი ყურიმალსაჲ მისსა, და დაჰმჭუალა ქუეყანასა; და იგი მიმოგორვიდა და მოკუდა.
და	მცხ.მათე	და შესთხინენ იგინი საჴუმილსა მას ცეცხლისასა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	უფალი ტაძარსა წმიდასა მისსა, უფალი, ზეცას არს საყდარი მისი; თუალნი მისნი დავრდომილსა ხედვენ და წამნი მისნი განიკითხვენ ძეთა კაცთასა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მართალ არს უფალი და სიმართლენი შეიყუარნა და სიწრფოებანი იხილნა პირმან მისმან. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	ამავოსა იტყოდა კაცად-კაცადი მოყუსისა მიმართ თჳსისა, ბაგითა ზაკულითა გულსა შინა და გულსა შინა იტყოდა ბოროტსა.
და	მცხ.ფსალმ	რომელთა თქუეს: ენაჲ ჩუენი განვიდიდოთ, ბაგენი ჩუენნი ჩუენ თანა არიან; და ვინ ჩუენდა უფალ არს?
და	მცხ.ფსალმ	ჭირისათჳს გლახაკთასა და სულთქმისათჳს დავრდომილთასა აწ აღვდგე, იტყჳს უფალი, დავდვა ცხორებაჲ და განვცხადნე მას ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	შენ, უფალო, მიცვენ ჩუენ და დამიმარხენ ჩუენ ამიერ თესლითგან და მიუკუნისამდე.
და	მცხ.ესა	და სთქუა მას დღესა შინა: გაკურთხევ შენ, უფალო, მით, რამეთუ განმირისხენ მე, და გარემიიქციე გულისწყრომა შენი ჩემგან და შემიწყალე მე.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე წყალობასა შენსა ვესავ; იხარებდეს გული ჩემი მაცხოვარებითა შენითა, უგალობდე უფალსა, კეთილისმყოფელსა ჩემსა და ვაქებდე სახელსა უფლისა მაღლისასა.
და	მცხ.ფსალმ	თქუა უგუნურმან გულსა შინა თჳსსა: არა არს ღმერთი. განირყუნნეს და ბილწ იქმნენ იგინი უსჯულოებითა; არავინ არს, რომელმანცა ქმნნა სიტკბოებაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	ყოველთავე მიაქციეს ერთბამად, უჴმარ იქმნნეს, არავინ არს, რომელმანმცა ქმნა სიტკბოებაჲ, არავინ არს მიერთამდე. სამარე ზე აღებულ არს ჴორჴი მათი, ენითა მათითა ზაკვიდეს, გესლი ასპიტისა ბაგეთა ქუეშე მათსა, რომელთანი პირნი წყევითა და სიმწარითა სავსე არიან, განმზადებულ არიან ფერჴნი მათნი დათხევად სისხლისა. შემუსრაჲ და სალმობაჲ არს გზანი მათნი, და გზანი მშჳდობისანი არ იცნეს, არა არს შიში ღმრთისაჲ წინაშე თუალთა მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	ვინ მოსცეს სიონით ცხორებაჲ ისრაჱლსა? რაჟამს მოაქციოს უფალმან ტყუჱ ერისა თჳსისა, იხარებდეს იაკობ და იშუებდეს ისრაჱლი. დიდება
და	მცხ.გამ	და იყოს, ოდესცა შეგიყვანოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანასა ქანანელთასა, და ქეტელთასა, და აღმორეველთასა, და ეველთასა, და იებოსელთასა, და გერგესეველთასა, და ფერეზელთასა, რომლისათჳს ვეფუცე მამათა შენთა მიცემად თქუენდა ქუეყანა, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი, და ჰყოთ მსახურებაჲ თთუესა ამას.
და	მცხ.ფსალმ	და ყუედრებაჲ მახლობელთა მისთა ზედა არა მოიღო. შეურაცხ არს მის წინაშე უკეთური, ხოლო მოშიშთა უფლისათა ადიდებს; რომელი ეფუცოს მოყუასსა თჳსსა და არა ეცრუოს;
და	მცხ.ნეშტ1	და ვინათ დღითგან განვაწესენ მსაჯულნი ერსა ჩემსა ზედა ისრაჱლსა, და დავამდაბლენ ყოველნი მტერნი შენნი და აღგაორძინე შენ და აღგაშენე შენ მე უფალმან.
და	მცხ.ეკლ	ვიხილენ ყოვლითურთ, რომელნი ქმნილ არიან მზესა ქუეშე, და აჰა, ესერა, ყოველივე ამაო და გამორჩევა სულისა
და	მცხ.ფსალმ	უფალი ნაწილ არს მკჳდრობისა ჩემისა და სასუმელისა ჩემისა; შენ ხარ, რომელმან მომაგე მე მკჳდრობაჲ ჩემი ჩემდა.
და	მცხ.ფსალმ	საბელნი მხუდეს მე რჩეულთა ჩემთა თანა, და რამეთუ სამკჳდრებელი ჩემი მტკიცე არს ჩემდა.
და	მცხ.გამ	მაშინ იგალობეს მოსე და ძეთა ისრაჲლისათა გალობაჲ ესე ღმრთისა მიმართ და თქუეს:
და	მცხ.ფსალმ	პირით შენით განმართლებაჲ ჩემი გამოვედინ და თუალთა ჩემთა იხილედ სიწრფოებაჲ;
და	მცხ.ნეშტ1	და ნეფთალემისგანნი მთავარნი - ათას და მათ თანა ფაროსანნი და ლახუროსანნი ოცდაათჩჳდმეტ ათას;
და	მცხ.ბარ	და არა ვისმინეთ ჴმისა შენისაჲ საქმედ მეფისა ბაბილონისასა. და დაამტკიცენ სიტყუანი შენნი, რომელნი სთქუენ ჴელებითა მონათა შენთა წინაწარმეტყუელთათა გამოხუმად ძუალნი მეფეთა ჩუენთანი და ძუალნი მამათა ჩუენთანი ადგილისაგან მათისა.
და	მცხ.ფსალმ	და ცმელი თჳსი შეიყენეს; პირი მათი იტყოდა ამპარტავანებასა.
და	მცხ.ესა	მიიმართებენ ვითარცა ლომნი, და წარმოდგენ, ვითარცა ლეკუნი ლომისანი, და შეიპყრას და ჴმა-ყოს, ვითარცა მჴეცმა და განჴადოს და არა იყოს მჴსნელი მათი.
და	მცხ.სჯლ	იხარებდით წარმართნი ერისა მისისა თანა და განაძლიერებდით მას ყოველნი ანგელოზნი ღმრთისნი, რამეთუ სისხლი ძეთა მისთა იძიოს, შური იძიოს და მიაგოს სასჯელი მტერთა მოძულეთა თჳსთა, კუალად-აგოს და განწმიდოს უფალმან ქუეყანა იგი ერისა თჳსისაჲ (და დაწერა მოსე გალობა ესე მას დღესა შინა და დაასწავა იგი ძეთა მათ ისრაჱლისათა).
და	მცხ.ფსალმ	მტერთაგან ჴელისა შენისათა, უფალო, მცირედთაგან ქუეყანით მიმოდაყვენ იგინი ცხორებასა მათსა და საიდუმლოთა შენთაგან, რამეთუ აღივსო მუცელი მათი, განძღეს ჭამადითა და დაუტევეს ნეშტი ყრმათა მათთა,
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი ჩემი მწე ჩემდა და მე ვესავ მას; მფარველი ჩემი და რქაჲ ცხორებისა ჩემისა და ჴელისა ამპყრობელი ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	სალმობათა ჯოჯოხეთისათა მომიცვეს მე და მომეწიფნეს მე მახენი სიკუდილისანი.
და	მცხ.ფსალმ	ჭირსა ჩემსა ვხადე უფალსა და ღმრთისა ჩემისა მიმართ ღაღად-ვყავ; შეისმინა ტაძრით წმიდით მისით ჴმისა ჩემისა და ღაღადებაჲ ჩემი მის წინაშე მიიწიოს ყურთა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	აჴდა კუამლი რისხვასა მისსა და ცეცხლი პირისა მისისაგან აღატყდეს და ნაკუერცხალნი აღეგზნნეს მისგან.
და	მცხ.ფსალმ	და მოდრიკნა ცანი და გარდამოჴდა და ნისლი ქუეშე ფერჴთა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	და აღჴდა ქერობინთა ზედა და აფრინდა, და აღფრინდა იგი ფრთეთა ზედა ქართასა.
და	მცხ.ფსალმ	დასცხერ რისხვისაგან და დაუტევე გულისწყრომაჲ და ნუ ეშურები, რათამცა უკეთურებდი.
და	მცხ.ფსალმ	ბრწყინვალებითა მისითა მის წინაშე ღრუბელნი წარვიდეს, სეტყუა და ნაბერწყალი ცეცხლისა.
და	მცხ.ფსალმ	და ქუხდა უფალი ცით გამო და მაღალმან მოსცა ჴმაჲ თჳსი.
და	მცხ.ფსალმ	აჰა, ესერა, კაცი, რომელმან არა ყო ღმერთი მწე მისა, არამედ ესვიდა იგი სიმრავლესა ზედა სიმდიდრისა მისისასა. და განძლიერდა იგი ამავოებითა თჳსითა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყუნეს შეძრწუნებულ მისგან და დაადგინნეს მის თანა გმირნი ოცდაათნი, და იყოფოდენ მის თანა.
და	მცხ.ფსალმ	და მომაგოს მე უფალმან სიმართლისა ჩემისაებრ და სიწმიდისაებრ ჴელთა ჩემთასა მომაგოს მე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დავიცვენ გზანი უფლისანი და არა უღმრთო ვიქმენ ღმრთისა ჩემისაგან;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ყოველნი სამართალნი მისნი წინაშე ჩემსა არიან და სიმართლენი მისნი არა განვიშორენ ჩემგან.
და	მცხ.ფსალმ	და ვიყო მე უბიწო მის თანა და დავიცვა მე უშჯულოებისა ჩემისაგან.
და	მცხ.ფსალმ	და მომაგოს მე უფალმან სიმართლისა ჩემისაებრ და სიწმიდისაებრ ჴელთა ჩემთასა წინაშე თუალთა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	წმიდისა თანა წმიდა იყო და კაცისა უბრალოსა თანა უბრალო იყო,
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ ერი მდაბალი აცხოვნო და თუალნი ამპარტავანთანი დაამდაბლნე;
და	მცხ.მეფ1	და დაუტევეს ყრმა იგი სამოველ სელომს წინაშე უფლისა და თაყუანი-სცეს უფალსა და წარვიდეს არმათემად სახიდ თჳსად; და ყრმა იგი სამოველ აღორძნდებოდა და მსახურებდა უფალსა წინაშე ელი მღდელისა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ მიერ ვიჴსნე მე განსაცდელისაგან და ღმრთისა ჩემისა მიერ გარდავჴდე ზღუდესა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი ჩემი, უბიწო არიან გზანი მისნი და სიტყუანი უფლისანი გამოჴურვებულ; შესავედრებელ არს იგი ყოველთათჳს, რომელნი ესვენ მას.
და	მცხ.ფსალმ	განამტკიცნა ფერჴნი ჩემნი ვითარცა ირემთანი და მაღალთა ზედა დამადგინა მე.
და	მცხ.იერ	უფალმან შექმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ ძალისა მიერ თჳსისა და აღჰმართა მკჳდროანი სიბრძნისა მიერ მისისა, და ცნობისა მიერ თჳსისა გარდაართხა ცაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	ვდევნნე მტერნი ჩემნი და ვეწიო მათ და არა მოვაქციო, ვიდრე არა მოესრულნენ.
და	მცხ.ფსალმ	ვაჭირვო მათ და ვერ უძლონ დადგომად და დაეცნენ იგინი ქუეშე ფერჴთა ჩემთა.
და	მცხ.ფსალმ	და შთამაცუ მე ძალი ბრძოლასა, შეაბრკოლენ ყოველნი, რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა, ჩემ ქუეშე.
და	მცხ.ფსალმ	და მტერნი ჩემნი მომცენ მეოტად და მოძულენი ჩემნი მოსრენ.
და	მცხ.ფსალმ	მიჴსნე მე მჴდომისაგან ერისა და დამადგინო მე მთავრად წარმართთა;
და	მცხ.ფსალმ	ცხოველ არს უფალი და კურთხეულ არს ღმერთი და ამაღლდინ ღმერთი მაცხოვარებისა ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, რომელი ეძიებ შურსა ჩემსა, და დაამორჩილენ ერნი ჩემ ქუეშე. მჴსნელო ჩემო მტერთა ჩემთაგან მრისხანეთა
და	მცხ.ფსალმ	და მათგან, რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა, აღმამაღლო მე და კაცისა უკეთურისაგან მიჴსნე მე.
და	მცხ.ლევ	და აღასრულოს ლხინებისა ყოფაჲ იგი წმიდისაჲ, და კარვისა საწამებელისაჲ, და საკურთხეველისაჲ და მღდელთათჳს, განწმიდოს და მოიბას ვაცი იგი ცოცხალი.
და	მცხ.ფსალმ	ცანი უთხრობენ დიდებასა ღმრთისასა და ქმნილსა ჴელთა მისთასა მიუთხრობს სამყარო.
და	მცხ.ფსალმ	ყოველსა ქუეყანასა განჴდა ჴმაჲ მათი და კიდეთა სოფლისათა - სიტყუანი მათნი.
და	მცხ.ფსალმ	მზესა აღდგა კარავი თჳსი; და თავადი, ვითარცა სიძე რაჲ გამოვალნ ეზოთ თჳსით, იხარებდეს იგი, ვითარცა გმირი სრბად გზასა.
და	მცხ.ფსალმ	ცისკიდითგან არს გამოსლვა მისი და მიწევნა მისი ვიდრე კიდედ ცისამდე; და არა არს, ვინ დაეფაროს სიცხესა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	შჯული უფლისაჲ უბიწო არს და მოაქცევს სულთა; წამებანი უფლისანი სარწმუნო არიან და გონიერ-ყვნიან ყრმანი.
და	მცხ.ფსალმ	განკითხვანი უფლისანი ჭეშმარიტებით არიან და განმართლებულ მის თანა.
და	მცხ.ფსალმ	გულისსათქმელ არიან უფროს ოქროსა და ანთრაკთა პატიოსანთა ფრიად და უტკბილეს უფროს თაფლისა ღა გოლეულისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაკლნეს იგინი მღდელთა მათ და ლხინება-ყვეს სისხლითა მით საკურთხეველსა ზედა. და ლხინება-ყვეს ყოვლისათჳს ისრაჱლისა, რამეთუ ყოვლისათჳს ისრაჱლისა თქუა მეფემან შეწირვა იგი ყოვლად დასაწველთა მათ, და რომელი ცოდვისათჳს ყვეს.
და	მცხ.ფსალმ	და იყვნენ შენდა სათნო სიტყუანი პირისა ჩემისანი და ზრახვანი გულისა ჩემისანი შენ წინაშე მარადის, უფალო, მწეო ჩემო და მჴსნელო ჩემო.
და	მცხ.ტობ	და თქუა ტობია: კურთხეულ ხარ, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, და კურთხეულ არს სახელი წმიდაჲ შენი ყოველთა მიმართ ნათესავთა საუკუნოთა! გაკურთხევდენ შენ ცანი და ყოველნი დაბადებულნი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	მოიჴსენედ ყოველნი მსხუერპლნი შენნი და ყოვლადდასაწველნი შენნი განაპოხენ.
და	მცხ.ეზრ3	მიიქციან მისა, და აღუტკბედ პირი და შეხედვედ მას და ყოვლითა ნიჭითა მათითა ჰყუარობედ მას უფროს ოქროსა და უფროს ვეცხლისა და ყოვლისა საშუებელისა.
და	მცხ.ფსალმ	ვიხარებდეთ ჩუენ მაცხოვარებითა შენითა და სახელითა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა ჩუენ განვდიდნეთ;
და	მცხ.ფსალმ	ესენი ეტლებითა და ესენი ჰუნებითა, ხოლო ჩუენ სახელითა უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲთა ვხადოდით.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, ძალითა შენითა იხარებდეს მეფე და მაცხოვარებითა შენითა იშუებდეს ფრიად.
და	მცხ.ფსალმ	გულისთქმა გულისა მისისა მიეც მას და ნებაჲ ბაგეთა მისთა არა დააკლე მას.
და	მცხ.ნეშტ1	და მათგანნივე დგეს ჭურჭელსა ზედა სიწმიდისასა, სამინდოსა, და ღჳნოსა, და ზეთსა, და გუნდრუკოვანსა და სულნელთა საცხებელთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მათგანნივე დგეს ჭურჭელსა ზედა სამსახურებელსა, რამეთუ რიცხჳთ მოიღებდიან და რიცხჳთ მიიღებდიან.
და	მცხ.ბარ	ხოლო მსხუერპლთა მათთა გამომხუმელნი მღდელნი მათნი შეიჴმარებენ ეგრეთ, და ცოლთაცა მათთა მათგანვე დაიაპოხტიან, არცა გლახაკსა, არცა უძლურსა გარდასცემენ მსხუერპლთაგან მათთა, დაშტანი და მშობიარე შეეხებინ.
და	მცხ.ფსალმ	იპოვენ ჴელი შენი ყოველთა ზედა მტერთა შენთა და მარჯუენემან შენმან პოვნეს ყოველნი მოძალენი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	ნაყოფი მათი ქუეყანისაგან წარწყმიდო და ნათესავი მათი ძეთა კაცთაგან.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დასხნე იგინი ზურგით და ნეშტთა შენთა შორის განჰმზადო პირი მათი.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე მატლ ვარ და არა კაც, საყუედრელ კაცთა და შეურაცხ ერისა.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდა მათ სწავლასა მას შინა მისსა: ეკრძალენით მწიგნობართა მათგან, რომელთა ჰნებავს სამკაულითა სლვაჲ და მოკითხვაჲ უბანთა ზედა,
და	მცხ.ფსალმ	გარემომადგეს მე ზუარაკებ მრავალ და კუროთა პოხილთა მომიცვეს მე;
და	მცხ.გამოც	და ერთმან მღდელთა მათგანმან მრქუა მე: ნუ სტირ, აჰა ესერა სძლო ლომმან თესლისაგან იუდაჲსა, ძირმან დავითისმან, რომელმან აღაღოს წიგნი და შჳდნი იგი ბეჭედნი მისნი.
და	მცხ.მსაჯ	და შევიდა გედეონ და ასი კაცი მის თანა ერთკერძო ბანაკსა მას, ვითარ ეწყო ოდენ მჴუმელთა მათ შუვა ღამე და განმაღჳძებელნი იგი აღ-ვე-აღჳძებდეს მჴუმილთა მათ, ხოლო მათ დაჰბერეს ნესტუსა მას რქისასა და განყარნეს ჩაფნი იგი ჴელთაგან მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ გარემომადგეს მე ძაღლებ მრავალ და კრებულმან უკეთურთამან გარემომიცვა მე;
და	მცხ.ფსალმ	განჴურიტნეს ჴელნი ჩემნი და ფერჴნი ჩემნი. და აღრაცხეს ყოველი ძუალები ჩემი; მათ მიხილეს მე და განმიცადეს მე,
და	მცხ.ფსალმ	განიყვეს სამოსელი ჩემი მათ შორის და კუართსა ჩემსა ზედა განიგდეს წილი.
და	მცხ.ფსალმ	იჴსენ მახჳლისაგან სული ჩემი და ჴელთაგან ძაღლთასა მხოლოდშობილებაჲ ჩემი;
და	მცხ.ფსალმ	მიჴსენ მე პირისაგან ლომისა და რქათაგან მარტორქისათა - სიმდაბლე ჩემი;
და	მცხ.სჯლ	რომელმან-იგი უდაბნოსა მას მანანაჲ იგი გაჭამა შენ, რომელ-იგი არა იცოდე შენ, არცა მამათა შენთა, ბოროტიღა თუ გიყო და გამოგცადა შენ, რათა უკუანაჲსკნელ კეთილი გეყოს და განგისუენოს შენ.
და	მცხ.ესთ	და მოიღო ამან სამოსელი იგი და ცხენი სირცხჳლეულმან და ჰრქუა მარდოქეს: განიძარცვე ძაძა შენი. ხოლო მარდოქე შეძრწუნდა, ვითარცა მოსიკუდიდი, და ჰრქუა: ჵ უკეთურო! გვეკიცხევა ჩვენთა ბოროტთა ზედა. და განსძარცვა ძაძა იგი ძალით და შეჰმოსა მას სამოსელი დიდებისა. ხოლო მარდოქეს ეგონა, ვითარმედ სასწაულსა რასამე ჰხედავს. და გული მისი იყო ღმრთისა თანა. ხოლო შეძრწუნებულ იყო ფრიად, განკჳრვებულ იყო უზომოდ. და ისწრაფა ამან აღსმად მისა ცხენსა და გამოვიდა და წინაუძღოდა მას. და ქადაგებდა უბანთა ქალაქისათა და იტყოდა: ესრეთ ეყოს ყოველსა კაცსა, რომელმან მეფესა პატივ-სცეს, რომლისა უნდეს მეფესა დიდებად
და	მცხ.ნეშტ1	ქებრონისი: ურიასი, მთავარი ქებრონელთა ნათესავისა მათისაებრ ტომად-ტომადისა, მეორმეოცესა წელსა მეფობისა დავითისსა ესე აღრაცხვისა წიგნნი მუნ პოვნეს და კაცნი ძლიერნი მათ შორის აზერას შინა გალაადისასა.
და	მცხ.ფსალმ	მოიჴსენონ და მოიქცენ უფლისა ყოველნი კიდენი ქუეყანისანი და თაყუანის-სცენ წინაშე მისსა ყოველთა ტომთა თესლებისათა;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ უფლისაჲ არს სუფევა და იგი მეუფებს ყოველთა ზედა წარმართთა.
და	მცხ.ფსალმ	და სული ჩემი მისა ცხოველ არს და ნათესავმან ჩემმან ჰმონოს მას;
და	მცხ.ფსალმ	მოაქცია სული ჩემი და მიძღოდა მე გზათა სიმართლისათა სახელისა მისისათჳს.
და	მცხ.ფსალმ	განმზადეს წინაშე ჩემსა ტაბლა წინაშე მაჭირვებელთა ჩემთა; განაპოხე ზეთითა თავი ჩემი და სასუმელმან შენმან დამათრო მე ვითარცა ურწყულმან.
და	მცხ.ფსალმ	უფლისაჲ არს ქუეყანაჲ და სავსებაჲ მისი, სოფელი და ყოველნი დამკჳდრებულნი მას შინა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მან თავადმან ზღუათა ზედა დააფუძნა იგი და მდინარეთა ზედა განჰმზადა იგი.
და	მცხ.ფსალმ	ამან მოიღოს კურთხევაჲ უფლისაგან და წყალობაჲ ღმრთისაგან მაცხოვრისა მისისა.
და	მცხ.ფსალმ	აღახუენით ბჭენი თქუენნი, მთავარნო, და აღეხუენით ბჭენი საუკუნენი და შევიდეს მეუფჱ დიდებისა.
და	მცხ.ფსალმ	აღახუენით ბჭენი თქუენნი, მთავარნო, და აღეხუენით ბჭენი საუკუნენი და შევიდეს მეუფჱ დიდებისა.
და	მცხ.ფსალმ	ნუცა მეცინიან მე მტერნი ჩემნი. და რამეთუ ყოველნი, რომელთა დაგითმონ შენ, არა ჰრცხუენეს.
და	მცხ.ესა	რამეთუ სულელმან სულელნი თქუნეს, და გულმან მისმან ამაონი განიგონნეს სრულ-ყოფად უშჯულოებითთა და თქუმად ღმრთისა მიმართ შეცთომილებისა, განთესვად სულთა მშიერთა და სულთა წყურიელთა ცალიერყოფად,
და	მცხ.ფსალმ	მიძეღუ მე ჭეშმარიტებითა შენითა და მასწავე მე, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი მაცხოვარი ჩემი და შენ დაგითმე მარადღე.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყუნეს ძენი რამისნი, პირმშოსა იერემელისი: მაას, და იაბინ და აკორ.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ტკბილ და წრფელ არს უფალი; ამისთჳს შჯულიერ-ყუნეს ცოდვილნი გზასა.
და	მცხ.ეზრ2	და აღიხუნეს ქალაქნი მათნი მაღალნი და პოხილნი. და დაიმკჳდრნეს სახლნი სავსენი ყოვლითა კეთილითა, ჯურღმულები აღმოკუეთილები და ვენაჴები განგებულები და ზეთისხილოვანები და ყოველი ხე ნაყოფიერი კეთილი საჭმელად და განსაძღებელად მათად ჭამეს, და განძღეს და განსუქნეს და ფუფუნებულ იქმნეს საშვებელთა შინა მათთა დიდ-დიდთა, რომელ შენ მიეც მათ
და	მცხ.ფსალმ	იცევ სული ჩემი და მიჴსენ მე და ნუ მრცხუენებინ მე, რამეთუ გესავ შენ.
და	მცხ.ფსალმ	მისაჯე მე, უფალო, რამეთუ უმანკოებითა ჩემითა ვიდოდე და უფალსა ვესევდ, რათა არა მოუძლურდე.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ გამოასრულო გამოცემად ყოველი იგი ათეული ნაყოფისა მის ქუეყანისა შენისაჲ წელსა მას მესამესა, მეორე ნაწილი ათეულისაჲ მის მისცე ლევიტელსა მას და მწირსა მას, და ობოლსა მას და ქურივსა მას, ჭამენ ქალაქსა მას შინა შენსა და განძღებოდიან.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ წყალობაჲ შენი წინაშე თუალთა ჩემთა არს და სათნო-ვეყავ მე ჭეშმარიტებასა შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	არა დავჯედ მე კრებულსა თანა ამაოებისასა და უშჯულოთა თანა მე არა შევიდე.
და	მცხ.ფსალმ	მოვიძულე კრებული უკეთურთა და უღმრთოთა თანა მე არა დავჯდე.
და	მცხ.ფსალმ	დავიბანნე უბრალოებით ჴელნი ჩემნი და გარემოვადგე საკურთხეველსა შენსა, უფალო;
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, შევიყუარე შუენიერებაჲ სახლისა შენისა და ადგილი საყოფელი დიდებისა შენისა.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ წარსწყმედ უღმრთოთა თანა სულსა ჩემსა და კაცთა მოსისხლეთა თანა ცხორებასა ჩემსა;
და	მცხ.ფსალმ	მოახლებასა ჩემ ზედა უკეთურთასა შეჭმად ჴორცთა ჩემთა, მაჭირვებელნი ჩემნი და მტერნი ჩემნი - იგინი მოუძლურდეს და დაეცნეს.
და	მცხ.მეფ4	და ვეცხლი იგი და ოქრო მისცა იოაკიმ ფარაოს. და მიერითგან მოხარკე იქმნა ქუეყანა იგი მიცემად ვეცხლისა პირსა ფარაოსა. კაცი ძალისაებრ თჳსისა მისცემდა ვეცხლსა და ოქროსა ერისათა მის ქუეყანისა მიცემად იგი ფარაო ნექაოს.
და	მცხ.გამ	და ზურგით კერძოჲსა მას მეორესა ამიერ და იმიერ ბრჭისა მისებრვე ეზოჲსა, ეზოები ათხუთმეტ წყრთით და სვეტები მათი - სამ და ხარისხები მათი - სამ.
და	მცხ.მათე	ხოლო უკუანაჲსკნელ მიუვლინა მათ ძე თჳსი და თქუა: შე-ხოლო-თუ-იკდიმონ ძისაგან ჩემისა.
და	მცხ.ტიმ1	რომლისათჳს დადგინებულ ვარ მე ქადაგად და მოციქულად, - ჭეშმარიტსა ვიტყჳ ქრისტეს მიერ და არა ვტყუი, - მოძღუარი წარმართთაჲ სარწმუნოებითა და ჭეშმარიტებითა.
და	მცხ.მეფ4	და მიმართა ელისესა მთასა მას და შებმა-უყო ფერჴთა მისთა და მივიდა გეეზი, რათამცა უკმოაყენა, და ჰრქუა ელისე: აცადე და ნუ ეტყჳ, რამეთუ ტკივნეულ არს, და უფალმან დამალა ჩემგან და არა მითხრა მე.
და	მცხ.ფსალმ	მიეც მათ, უფალო, საქმეთა მათთაებრ და უკეთურებისაებრ საქმეთა მათთასა; საქმეთაებრ ჴელთა მათთასა მიეც მათ და მიაგე მისაგებელი მათი მათვე.
და	მცხ.ივდ	შენ დაამჴვე სიმრავლე მათი ძალითა შენითა და დაეც სიმტკიცე მათი გულისწყრომითა შენითა, რამეთუ ზრახავს შეგინებად სიწმიდე შენი და შებილწებად საყოფელი სახლისა შენისა და განსასუენებელი დიდებისა შენისა, დამჴობად რქა საკურთხეველისა შენისა.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მათ: ესე ნათესავი, რომელმან არა ისმინა ჴმისა უფლისა ღმრთისა მისისა, არცა შეიწყნარა წურთილებაჲ, მოაკლდა სარწმუნოება და მოღებულ არს ჭეშმარიტებაჲ პირისაგან მათისა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალი ძალ არს ერისა თჳსისა და შესავედრებელ არს ცხორებად ცხებულისა თჳსისა.
და	მცხ.ფსალმ	შესწირევდით უფლისა დიდებასა და პატივსა. შესწირევდით უფლისა დიდებასა სახელისა მისისასა; თაყუანის-ეცით უფალსა ეზოსა შინა წმიდასა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	ჴმამან უფლისამან შემუსრნეს ნაძუნი და შემუსრნეს უფალმან ნაძუნი იგი ლიბანისანი.
და	მცხ.დან	და თქუა: ესე მჴეცი მეოთხე მეფობაჲ მეოთხე იყოს ქუეყანასა ზედა, რომელი ზეშთა იყოს ყოველთა მეფობათა, და შეჭამოს ყოველი ქუეყანაჲ, და დათრგუნოს იგი, და დაჭრას იგი.
და	მცხ.ფსალმ	რად მწუხარე ხარ, სულო ჩემო, ანუ რად შემაძრწუნებ მე? ესევდ ღმერთსა, რამეთუ მე აუვარო მას, მაცხოვარსა პირისა ჩემისასა და ღმერთსა ჩემსა. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	ჴმამან უფლისამან განამტკიცნის ირემნი და განაცხადნის მაღნარნი; და ტაძარსა წმიდასა მისსა თქუას ყოველმან ვინ დიდებაჲ მისი.
და	მცხ.ფსალმ	უფალმან წყლითრღუნა დაამკჳდრის; და დაჯდეს უფალი მეუფედ უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, აღმოიყვანე ჯოჯოხეთით სული ჩემი და მიჴსენ მე მათგან, რომელნი შთავლენან მღჳმესა.
და	მცხ.იერ	და იყოს, ვითარცა ვიღჳძებდ, მათ ზედა აღფხურად, და აღჴუარდვად, და დარღუევად და ბოროტებად, და წარწყმედად, ეგრეთ ვიღჳძო მათ ზედა, აღშენებად და დანერგვად, - თქუა უფალმან,
და	მცხ.ლუკა	და იყო მათ დღეთა შინა, ასწავებდა რაჲ ერსა მას და ახარებდა ტაძარსა შინა, ზედა-მიუჴდეს მღდელთ-მოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი მოხუცებულითურთ,
და	მცხ.მეფ4	და ილოცვიდა ეზეკია წინაშე უფლისა და თქუა: უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, რომელი ზი ქერობინთა, შენ მხოლო ხარ ღმერთი ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა, შენ შექმენ ცა და ქუეყანა.
და	მცხ.მარკ	და მოუწოდა ყოველსა მას ერსა და ეტყოდა მათ: ისმინეთ ჩემი ყოველთა და გულისჴმა-ყავთ:
და	მცხ.რომ	რამეთუ ვილოცევდ მე შეჩუენებულ - ყოფად თავსა ჩემსა ქრისტესგან ძმათა ჩემთათჳს და ნათესავთა ჩემთა ჴორციელად,
და	მცხ.მათე	ბრმანი აღიხილვენ, მკელობელნი ვლენან, კეთროვანნი განწმდებიან, და ყრუთა ესმის, და მკუდარნი აღდგებიან და გლახაკთა ეხარების.
და	მცხ.ფსალმ	შენ, უფალო, გესავ, ნუ მრცხუენებინ მე უკუნისამდე; სიმართლითა შენითა მიჴსენ და განმარინე მე.
და	მცხ.რუთ	და მიუგო ყოველმან ერმან, რომელნი სხდეს ბჭეთა ზედა, და თქუეს: მოწამე ვართ! და მოხუცებულთა მათ ჰრქუეს: მოეცინ უფალმან ცოლსა მას შენსა, რომელი შევალს სახლსა მას შენსა, ვითარცა რაქელს და ვითარცა ლიას, რომელ აღაშჱნეს ორთავე ამათ სახლი ისრაჱლისა და ყვეს ძალი ეფრათას და წოდებად სახელი ბეთლემს.
და	მცხ.დაბ	და დედაკაცსა მას ჰრქუა: განმრავლებით განვამრავლნე მწუხარებანი შენნი და სულთქუმანი შენნი, მწუხარებით ჰშვნე შვილნი. და ქმრისა შენისა მიმართ იყოს მიქცევაჲ შენი. და იგი გეუფლებოდეს შენ.
და	მცხ.ფსალმ	ყოველთა მტერთა ჩემთაგან ვიქმენ მე საყუედრელ და მოძმეთა ჩემთაგან ფრიად და შიშ მეცნიერთა ჩემთა; რომელთა მიხილიან მე, გარე განივლტიედ ჩემგან.
და	მცხ.ფსალმ	დავივიწყე მე, ვითარცა მკუდარი, გულთაგან და ვიქმენ მე ვითარცა ჭურჭელი წყმედული.
და	მცხ.ფსალმ	გამოაჩინე პირი შენი მონისა შენისა ზედა და მაცხოვნე მე წყალობითა შენითა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, ნუ მრცხუენებინ მე, რამეთუ გხადოდე შენ; ჰრცხუენოდენ უღმრთოთა და შთაჴდენ იგინი ჯოჯოხეთად.
და	მცხ.მსაჯ	და შეიყვანა იგი სიმამრმან მისმან, მამამან მის ქალისამან, და იყოფოდა იგი მის თანა სამ დღე. და ჭამეს და სუეს და დაიძინეს მუნ.
და	მცხ.ესა	და განიხარა მათ ზედა ეზეკიამან სიხარული დიდი და უჩუენა მათ სახლი ნეხოთაჲსა და შტახსისა, და საკუმეველთა და მიჰრონთა, და ვეცხლისა და ოქროსა, და ყოველნი სახლნი ჭურჭელთა ფასისათანი და ყოველნი, რავდენნი იყვნენ საუნჯეთა შინა მისთა. და არა იყო არარაჲ, რომელი არა უჩუენა მათ ეზეკიამან სახლსა შინა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	სიმართლენი შენი, ვითარცა მთანი ღმრთისანი და განკითხვანი შენნი უფსკრულ მრავალ. კაცთა და საცხოვარსა აცხოვნებ შენ, უფალო,
და	მცხ.ფსალმ	დაითვრნენ იგინი სიპოხითა სახლისა შენისათა და ღუარი საშუებელისა შენისა ასუა მათ.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენგან არს წყარო ცხორებისა და ნათლითა შენითა ვიხილეთ ჩუენ ნათელი.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ მოვალნ ჩემ ზედა ფერჴი ამპარტავანებისა და ჴელი ცოდვილისა ნუ შემძრავნ მე.
და	მცხ.სოფ	და შურ-ვიგო ყოველთა ზედა საჩინოქმნილთა წინაბჭეებთა ზედა მას დღესა შინა, აღმავსებელთა სახლისა უფლისა ღმრთისა მათისა უთნოობითა და ზაკჳთა.
და	მცხ.ესა	დავდუმენ ნუ მარადისცა ვდუმნე და თავს-ვიდვა, მოვითმინე, ვითარცა მშობიერმან, განვაცჳბრო და განვაჴმო ერთბამად.
და	მცხ.ესთ	სმანი დღეთა მრავალთა ვიდრე ასოთხმეოც დღე და ოდეს აღესრულნეს დღენი მრავალნი სმისანი, ყო მეფემან ყოველთათჳს, რაოდენი იპოეს ქალაქსა შინა მცირითგან მდიდრამდე ექუს დღე სახლისა მის მეფისანი, ნერგოანისა შემკულისა, ბისონისა და ბარძიმებისა, ოქროჲთა თჳთოსახე ანთრაკი განწონილნი ტაკუკები წინა დაგებულნი ტალანტთა სამთა ბევრთა და ღვინო, ფრიად კეთილი და წყალი სასმელად მეფისა
და	მცხ.დან	მიუგო მეფემან და ჰრქუა ქალდეველთა: სიტყუა განმეყენა ჩემგან. უკუეთუ უკუე არა მაუწყოთ მე ძილისშორისი და თანშეტყუება მისი, წარსაწყმედელად იყუნეთ და სახლნი თქუენნი იავარ-იქმნენ.
და	მცხ.მსაჯ	და აბიმელექ ჰბრძოდა ქალაქსა მას დღე ყოელ. და დაიპყრეს იგი და ერი მისი მოსრეს და ქალაქი იგი დაარღჳეს. და დასთესეს მას მარილი.
და	მცხ.მათე	სხუაჲ იგავი ისმინეთ: კაცი ვინმე იყო სახლისა უფალი, რომელმან დაასხა ვენაჴი და ზღუდე გარე-მოსდვა მას და ქმნა მას შინა საწნეხელი და აღაშენა გოდოლი და მისცა იგი მოქმედთა საქმედ და წარვიდა.
და	მცხ.ფსალმ	იხარებდით უფლისა მიმართ და იშუებდით, მართალნო, და იქადოდეთ ყოველნი წრფელნი გულითა. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	იხარებდით მართალნი უფლისა მიმართ, და წრფელთა შუენის ქებაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ წრფელ არს სიტყუაჲ უფლისაჲ და ყოველნი საქმენი მისნი სარწმუნოებით არიან;
და	მცხ.ფსალმ	ეშინოდენ უფლისაჲ ქუეყანასა და მისგან შეიძრნედ ყოველნი დამკჳდრებულნი სოფლისანი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მან თქუა და იქმნნეს, თავადმან ამცნო და დაებადნეს.
და	მცხ.ფსალმ	უფალმან განაქარვნის ზრახვანი წარმართთანი და შეურაცხ-ყვნის გულისსიტყუანი ერთანი და შეურაცხ-ყვნეს ზრახვანი მთავართანი;
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო ზრახვა უფლისაჲ უკუნისამდე ჰგიეს და გულისსიტყუანი გულისა მისისანი - თესლითი თესლადმდე.
და	მცხ.მათე	ხოლო ფარისეველნი იგი გამოვიდეს და ზრახვა-ყვეს მისთჳს, რაჲთა წარწყმიდონ იგი. ხოლო იესუ გულისჴმა-ყო და განეშორა მიერ და წარვიდა.
და	მცხ.ნეშტ1	რამეთუ დაადგინნა იგინი ჴელსა ქუეშე არონისსა მსახურებად სახლსა შინა უფლისასა, ბჭეებსა და ტაძრებსა, განრჩევად ყოველსა წელსა და მსახურებასა სახლისა ღმრთისასა,
და	მცხ.ფსალმ	აჰა, ესერა, თუალნი უფლისანი მოშიშთა მისთა ზედა და რომელნი ესვენ წყალობასა მისსა,
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო სულმან ჩემმან დაუთმენ უფალსა, რამეთუ მწე და მფარველ არს იგი ჩუენდა;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მისა მიმართ იხარებდეს გული ჩუენი და სახელსა წმიდასა მისსა ვესვიდეთ.
და	მცხ.ფსალმ	ფსალმუნი დავითისი, რაჟამს-იგი იცვალა პირი თჳსი წინაშე აბიმელიქისა და განუტევა იგი და წარვიდა
და	მცხ.ფსალმ	განადიდეთ უფალი ჩემ თანა და აღვამაღლოთ სახელი მისი მის თანა.
და	მცხ.ფსალმ	დაიბანაკებს ანგელოზი უფლისა გარემოს მოშიშთა მისთა და იჴსნნეს იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	მოიქეც ბოროტისაგან და ქმენ კეთილი, მოიძიე მშჳდობაჲ და მისდევდი მას.
და	მცხ.ფსალმ	თუალნი უფლისანი მართალთა ზედა და ყურნი მისნი ლოცვასა მათსა ზედა;
და	მცხ.ფსალმ	მახლობელ არს უფალი შემუსრვილთა გულითა და მდაბალნი სულითა აცხოვნნეს.
და	მცხ.ფსალმ	დაიცვნეს უფალმან ყოველნი ძუალნი მათნი და ერთიცა მათგანი არა შეიმუსროს.
და	მცხ.ფსალმ	სიკუდილი ცოდვილთა ბოროტ არს და, რომელთა სძულდეს მართალი, უსჯულოებენ.
და	მცხ.ფსალმ	იჴსნნეს უფალმან სულნი მონათა მისთანი და არა ცოდონ ყოველთა, რომელნი ესვენ მას. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	აღიღე ჭური და ფარი და აღდეგ მწედ ჩემდა.
და	მცხ.ფსალმ	იქმნენ იგინი ვითარცა მტუერი წინაშე ქარსა და ანგელოზმან აჭირვენ მათ;
და	მცხ.ფსალმ	იყვნენ გზანი მათნი ბნელ და საცთომელ და ანგელოზმან უფლისამან დევნნეს იგინი.
და	მცხ.მიქ	და შენ, ბეთლემ, სახლი ეფრათასი, მცირე ხარ ყოფად ათასეულთა შორის იუდასთა, რამეთუ შენგან გამოვიდეს ჩემდად ყოფადი, მთავრად ისრაჱლსა ზედა და გამოსავალნი მისნი დასაბამით დღეთაგან საუკუნოჲსათა
და	მცხ.იერ	იქმენინ ღაღადება სახლებსა შინა მათსა, მოავლინენ მათ ზედა ავაზაკნი მყის, რამეთუ ჴელ-ყვეს სიტყვა შეპყრობად ჩემდა, და მახენი დაარწყუნეს ჩემ ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო სული ჩემი იხარებდეს უფლისა მიმართ და იშუებდეს მაცხოვარებითა მისითა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ აღდგეს ჩემ ზედა მოწამენი ცრუნი და, რა-იგი არა უწყოდე, მკითხვიდეს მე.
და	მცხ.ზაქ	და მიუგე და ვთქუ მისდამი: რაჲ ორნი ზეთისხენი: მარჯუენითნი საბაზმაკისანი და მარცხენითნი?
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა ძმა და მეგობარი ჩუენი, ეგრეთ სათნო-ვიყავ; ვითარცა მგლოვარე და მწუხარე, ეგრე დავმდაბლდი.
და	მცხ.ფსალმ	განიყვნეს და არა შეინანეს. განმცადეს მე და შეურაცხებით შეურაცხ-მყვეს მე და იღრჭინნეს ჩემ ზედა კბილნი მათნი.
და	მცხ.ფსალმ	განიღჳძე, უფალო, და მოხედენ განკითხვასა ჩემსა, ღმერთო ჩემო და უფალო, შჯასა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	მისაჯე მე, უფალო, სიმართლითა ჩემითა, უფალო ღმერთო ჩემო და ნუმცა უხარის ჩემ ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ უწყი ყუედრებაჲ ჩემი და სირცხჳლი ჩემი და კდემაჲ ჩემი;
და	მცხ.ფსალმ	იხარებდენ და იშუებდენ შენდამი ყოველნი, რომელთა ენება სიმართლე ჩემი და თქუედ მარადის: დიდ არს უფალი! რომელთა უნდა მშჳდობაჲ მონისა შენისა.
და	მცხ.ფსალმ	და ენაჲ ჩემი იტყოდის სიმართლესა შენსა და მარადღე ქებასა შენსა.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდეს ასულნი სალპაადისნი, ძისა ორფერისნი, ძისა გალაადისნი, ძისა მაქირისნი, დასისა მანასესი, ძეთა იოსებისთაჲ. და ესე არს სახელები მათი: მაალა, და ნუა, და ეგლა, და მელქა და თერსა.
და	მცხ.ფსალმ	იშუებდ უფლისა მიმართ და მან მოგცეს შენ თხოვაჲ გულისა შენისა.
და	მცხ.იერ	და მოვაწინე ქუეყანასა მას ზედა ყოველნი სიტყვანი ჩემნი, რომელთა ვიტყოდე ძჳნად მისსა, და ყოველნი დაწერილნი წიგნსა ამას, და რაოდენნი წინაწარმეტუელნა ძჳნად ყოველთა ნათესავთა,
და	მცხ.ფსალმ	მახჳლი იჴადეს ცოდვილთა და გარდააცუეს მშჳლდსა მათსა დაცემად გლახაკისა და დავრდომილისა და მოკლვად მათდა, რომელნი წრფელ არიან გულითა.
და	მცხ.ფსალმ	მახჳლი მათი განეწონენ გულსა მათსა, და მშჳლდი მათი შეიმუსრენ.
და	მცხ.ფსალმ	იცნის უფალმან გზანი უბიწოთანი, და მკჳდრობაჲ მათი უკუნისამდე ეგოს;
და	მცხ.ფსალმ	არა სირცხჳლეულ იქმნენ იგინი ჟამსა ბოროტსა და დღეთა სიყმილისათა განძღენ.
და	მცხ.ფსალმ	უფლისა მიერ წარემართების სლვა კაცისა, და გზაჲ მისი ენებოს ფრიად.
და	მცხ.ფსალმ	რაჟამს დაეცეს და არა დაიმუსროს, რამეთუ უფალი განამტკიცებს ჴელსა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	ყრმაჲ ვიყავ და დავბერდიცა და არა ვიხილე მართალი დაგდებულ, არცა თესლი მისი მთხოველ პურისა.
და	მცხ.მეფ1	ჰრქუა უცხოთესლმან დავითს: ძაღლი ნუ ვარ მე, რამეთუ არგნითა და ქვითა გამოხვედ ჩემ ზედა? და ჰრქუა: უაღრეს ძაღლთასა ხარ შენ! და დაწყევა უცხოთესლი იგი დავით კერპითურთ მისით.
და	მცხ.ფსალმ	მოიქეც ბოროტისაგან და ქმენ კეთილი და დაემკჳდრე უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო მან არა ინება. და აწვევდეს მას მონანიცა იგი თჳსნი და დედაკაციცა იგი, და იგი არა ისმენდა ჴმასა მათსა. მაშინღა ადგა იგი და დაჯდა სავარძელთა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	დაუთმე უფალსა და დაიცევ გზა მისი, და აგამაღლოს შენ დამკჳდრებად ქუეყანისა, და მოსრვა ცოდვილთა იხილო.
და	მცხ.ფსალმ	ვიხილე მე უღმრთო უფროს ამაღლებული და აღმატებული ვიდრე ნაძუთამდე ლიბანისათა.
და	მცხ.ფსალმ	და თანაწარვჰჴედ და, აჰა, არა იყო; და ვეძიებდ მას და არა იპოვა ადგილი მისი.
და	მცხ.ფსალმ	დაიცევ უმანკოებაჲ და იხილე სიწრფელე, რამეთუ არს ნეშტი კაცისა მამშჳდებელისა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო უსჯულონი მოისრნენ ერთბამად, და ნეშტი უღმრთოთა წარწყმდეს.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო ცხორებაჲ მართალთა უფლისა მიერ არს, და მფარველ მათდა არს ჟამსა ჭირისასა.
და	მცხ.ფსალმ	და შეეწიოს მათ უფალი და იჴსნეს იგინი და განარინნეს იგინი ცოდვილთაგან და აცხოვნნეს იგინი, რამეთუ ესვიდეს მას. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ უსჯულოებანი ჩემნი აღემატნეს თავსა ჩემსა და, ვითარცა ტჳრთი მძიმე, დამიმძიმდეს ჩემ ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	შეყროლდეს და დალპეს წყლულებანი ჩემნი პირისაგან უგუნურებისა ჩემისა;
და	მცხ.ფსალმ	დავგლახაკენ და დავმდაბლდი სრულიად, მარადღე მწუხარე ვიდოდე;
და	მცხ.დან	და მრავალნი დაძინებულნი ქუეყანისა შინა მიწასა აღდგენ, რომელნი ცხონებად საუკუნოდ, და რომელნი ყუედრებად და სირცხჳლად საუკუნოდ.
და	მცხ.გოდ	თავ. შევედინ ყოველი უკეთურებაჲ მათი წინაშე პირსა შენსა და მოკუფხლენ იგინი, ვითარსახედ მომკუფხლე მეცა ყოველთათჳს შეცოდებათა ჩემთა, რამეთუ მრავალ სულთქმანი ჩემნი და გული ჩემი წუხს.
და	მცხ.დან	შენ, მეფე, დასდევ რწმენაჲ: ყოველმან კაცმან, რომელმანცა ისმინოს ჴმისა საყჳრისა, სასტჳნველისა, და ქნარისა, სამვიკისა, და საფსალმუნისა, და თანმეჴმეობისა და ყოვლისა ნათესავისა მუსიკთაჲსა,
და	მცხ.ფსალმ	მოყუარენი ჩემნი და მეგობარნი ჩემნი ჩემ წინაშე მომეახლნეს და დადგეს, და მახლობელნი ჩემნი შორს განდგეს ჩემგან.
და	მცხ.ფსალმ	არამედ მე შენ, უფალო, გესავ და შენ შეგესემინ ჩემი, უფალო ღმერთო ჩემო.
და	მცხ.ეზრ3	და მთავართა მის ერისათა და მღდელთა მრავალი უსჯულოება ყვეს, და უსჯულო იქმნნეს და განამრავლეს ბილწება თჳსი უფროს ყოველთა წარმართთასა, და შეაგინეს ტაძარი იგი სიწმიდისა უფლისა იერუსალჱმისა.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ დამაგდებ მე, უფალო ღმერთო ჩემო, და ნუცა განმეშორები ჩემგან.
და	მცხ.ფსალმ	შეწევნა ჩუენი სახელითა უფლისაჲთა, რომელმან ქმნა ცანი და ქუეყანა. დიდება
და	მცხ.იერ	რამეთუ მყოფელთა ვყოთ ყოველი სიტყუაჲ, რომელი გამოვიდეს პირისაგან ჩუენისა კუმევად მეფეას ცისასა და ზორვად მისსა საზორველთა, ვითარ-იგი ვყავთ ჩუენ, და მამათა ჩუენთა, და მთავართა ჩუენთა და მეფეთა ჩუენთა ქალაქთა შინა იუდაჲსათა და გამოსავალთა იერუსალჱმისათა, და აღვივსენით პურითა, და ვიქმნენით ტკბილ და ძჳრნი არ ვიხილენით.
და	მცხ.ეზრ2	და ესე არიან მღდელნი და ლევიტელნი, რომელნი გამოვიდეს ზორაბაბელის თანა ძისა სალათიელისა და ისუ; სარაია, და იერემია,
და	მცხ.ფსალმ	და აწ ვინმე არს თმენა ჩემი, არა თუ შენ, უფალი? და სიმტკიცე ჩემი შენ მიერ არს.
და	მცხ.მსაჯ	გაბაად ბენიამენისა დადგომად. და აღდგეს ჩემ ზედა კაცნი იგი გაბაჲსანი და გარემომადგეს მე სახლსა მას ღამე, ჩემი უნდა მოკლვაჲ და ცოლი ჩემი დაამდაბლეს, მოკიცხეს და მოკუდა.
და	მცხ.მსაჯ	და უთხრა მას ყოველივე გულისა მისისაჲ და ჰრქუა მას: არა აღსრულ არს საპარსველი თავსა ჩემსა, რამეთუ წმიდაჲ ღმრთისაჲ ვარი მე მუცლითგან დედისა ჩემისათ. და უკუეთუ დავიყჳნო თმაჲ ესე ჩემი, განდგეს ძალი ჩემი ჩემგან და მოუძლურდე და ვიქმნე, ვითარცა ყოველნი კაცნი.
და	მცხ.იერ	მუცელი ჩემი, მუცელი ჩემი მელმის და საგრძნობელნი ჩემისა შეირყევიან გულისანი, სული ჩემი განიჭრების და გული ჩემი არა დავსდუმნე, რამეთუ ჴმისა საყჳრისა ისმინა სულმან ჩემმან, ღაღადება ბრძოლათა და საარებაჲ.
და	მცხ.ნეშტ1	და აჰრონ და ძენი მისნი აკუმევდეს საკუმეველსა საკურთხეველსა მას ყოვლად დასაწველთასა და საკურთხეველსა მას საკუმეველთასა. და ყოველსა მას საქმარსა წმიდასა წმიდათასა და ლხინებად ისრაჱლისა ყოვლისა მისებრ, რაოდენი ამცნო მოსე, მონამან ღმრთისამან.
და	მცხ.ფსალმ	თმენით დაუთმე უფალსა და მომხედნა მე
და	მცხ.მსაჯ	და მოავლინა უფალმან კაცი წინასწარმეტყუელი ძეთა ისრაჱლისა და ჰრქუა მათ: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: მე ვარ, რომელმან აღმოგიყუანენ თქუენ ვგჳპტით, და გამოგიყვანენ თქუენ სახლისა მისგან კირთებისა.
და	მცხ.ფსალმ	და აღავსო პირი ჩემი ქებითა ახლითა გალობად ღმრთისა ჩუენისა; იხილონ მრავალთა და შეეშინოს და ესვიდენ უფალსა.
და	მცხ.ფსალმ	ნეტარ არს კაცი, რომლისა სახელი უფლისაჲ სასო მისა არს და არა მიხედნა ამავოებასა, არცა სიცბილსა ტყუილისასა.
და	მცხ.იერ	ვითარცა დააქცინა უფალმან სოდომაჲ და გომორრაჲ, და მოზღურენი მათნი, - თქუა უფალმან, - არა დაეშენოს მუნ კაცი, და არა იმსხემოს ძემან კაცისამან.
და	მცხ.ესა	მაშინ იწყოს წჳმა თესლსა ქუეყანისა შენისასა და პური ხუარბლისა შენისა იყოს სავსებით და მსუყედ, და ძოვდენ საცხოვარნი შენნი მას დღესა შინა ადგილსა პოხიერსა და ვრცელსა.
და	მცხ.ფსალმ	სიმართლე შენი არა დავფარე, გულსა შინა ჩემსა ჭეშმარიტებაჲ შენი და მაცხოვარებაჲ შენი ვთქუ, არა დავფარე წყალობაჲ შენი და ჭეშმარიტებაჲ შენი კრებულსა შორის დიდძალსა.
და	მცხ.დან	და ზრახვასა შინა მისსა ჩემდამო სიტყუათა ამათებრ მივეც პირი ჩემი ქუეყანასა ზედა და შევჭმუნდი.
და	მცხ.რუთ	და აღდგა კრებად თავისა და ამცნო ბოოზ მონათა თჳსთა და ჰრქუა, რათა მჭელეულსაცა შორის იკრიბოს თავი, და ნუ ჰკდემთ მას.
და	მცხ.მეფ1	იონათანს, ძესა საულისასა, უყუარდა დავით ფრიად და მუნთქუესვე უმხილა დავითს და ჰრქუა, ვითარმედ: მამაჩემი გიმზირს შენ მოკლვად. აწ ეკრძალე თავსა შენსა და ხვალე განთიად მივედ და დაიმალე ადგილსა ერთსა.
და	მცხ.ფსალმ	მე ვთქუ: უფალო, მიწყალე მე და განკურნე სული ჩემი, რამეთუ ვცოდე შენდა.
და	მცხ.ფსალმ	მტერთა ჩემთა თქუეს ბოროტი ჩემთჳს: ოდესმე მოკუდეს და წარწყმდეს სახელი მისი.
და	მცხ.ესთ	რამეთუ მცირე იგი წყარო, რომელი იქმნა მდინარე დიდ - ესთერ, რომელი შეირთო მეფემან. ხოლო ჴმანი იგი შფოთნი და ქუხილნი და ძრვანი და შეძრწუნებულნი ქუეყანასა ზედა წარმართთანი იგი არიან, რომელნი შეკრებილ იყვნეს ჩუენ ზედა წარწყმედად ჩუენდა. ხოლო ნათელი, რომელი გამობრწყინდა ჩუენ ზედა, და მდაბალთა შთანთქნეს დიდებულნი. სასჯელი ღმრთისაჲ არს, რომელი მიყო ჩუენ საუკუნემან, ოდეს-იგი შეკრბეს ჩუენ ზედა წარწყმედად სახელისა ჩუენისა წარმართნი. ხოლო ნათესავი ჩემი არს ისრაჱლი, რომელმან ღაღად-ყო ღმრთისა მიმართ და ცხონდა
და	მცხ.ფსალმ	არამედ შენ, უფალო, მიწყალე მე და აღმადგინე მე, და მე მივაგო მათ.
და	მცხ.ფსალმ	სწყურის სულსა ჩემსა ღმრთისა მიმართ ძლიერისა და ცხოველისა: ოდესმე მივიდე და ვეჩუენო პირსა ღმრთისასა?
და	მცხ.ფსალმ	იქმნნეს ცრემლნი ჩემნი პურად ჩემდა დღე და ღამე, რამეთუ მეტყჳედ მე მარადღე: სადა არს ღმერთი იგი შენი?
და	მცხ.რიცხ	არამედ ყოველთა მკჳდრთაცა ამის ქუეყანისათა ასმიეს, რამეთუ შენ ხარ უფალი ერსა ამას შორის, რამეთუ თუალთა წინაშე პირისპირ იხილვები შენ, უფალი, და ღრუბელი წმიდაჲ შენი ზედა-ადგს მათ და სუეტითა ღრუბლისაჲთა ხუალ წინაშე მათსა დღისი და სუეტითა ცეცხლისაჲთა ღამე.
და	მცხ.ფსალმ	დღისი ამცნო უფალმან წყალობაჲ მისი და ღამე გალობაჲ მისი; ჩემ მიერ ლოცვა ღმრთისა მიმართ ცხორებისა ჩემისა.
და	მცხ.მეფ1	და თქუა ანნა: აწღა ვპოე მადლი წინაშე შენსა მჴევალმან შენმან! და წარვიდა ანნა გზასა თჳსსა სიხარულით და შევიდა იგი სახლად თჳსსა, ჭამა და სვა ქმრისა თჳსისა თანა, და პირი მისი არღარა მწუხარე იყო.
და	მცხ.იობ	და ჰრქუა უფალმან ეშმაკსა მას: აჰა ესერა, მოგცემ შენ, გარნა სულსა მისსა ერიდე.
და	მცხ.იობ	ღამე იგი იყავნ ბნელ და ნუ გამოიძიოს უფალმან ზეგარდამო, ნუცა მოვალნ მას ზედა ნათელი.
და	მცხ.იობ	და განთიადითგან მწუხრადმდე არღარა არიან,
და	მცხ.იგავ	დასაბამი სიბრძნისა შიში უფლისა და სიმდიდრე და დიდებაჲ და ცხორებაჲ.
და	მცხ.იგავ	ბრძენმან იხილა უკეთური ტანჯვასა შინა და თქუა: ძლიერად ისწავების, ხოლო უგუნურნი თანაწარჰჴდეს და იზღჳნეს.
და	მცხ.ეზრ3	და ძოწეული შთააცვას მას და ოქროსა სამსახურებელითა ჭამდეს და სმიდეს, და ზედა ოქროსაგებელთა დაწვეს და დაიძინოს. და აღსვან იგი საჴედარსა ოქროსაღვირედსა და ხორი ბეჰეზისა დაადგან შარავანდედი და შეაბან მანიაკი ოქროსა ყელსა მისსა.
და	მცხ.იგავ	ნუ გიყუარნ ძჳრისსიტყუაჲ, რათა არა შეიმუსრო; აღიხილენ თუალნი შენნი და განსძღე პურითა.
და	მცხ.იგავ	მცონარი კაცი არა შვრებინ ჴნულსა. და გაზაფხულ ითხოვნ იფქლსა და არავინ მისცის.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა ყოველი იგი ერი შეკრებული გალგალად. და მუნ სცხო სამოველ საულს მეფედ წინაშე უფლისა გალგალს და შესწირეს მუნ მსხუერპლი დასამშჳდებელად უფლისა. და იხარებდეს მუნ სამოველ და საულ და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისა ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქვა ერმან მან სამოველისა: ვინ იყუნეს კაცნი იგი, რომელთა თქუეს, ვითარმედ: ნუ მეფობნ საულ ჩუენ ზედა? მოგუცენ ჩუენ კაცნი იგი და აწვე მოვსწყჳდნეთ!
და	მცხ.მეფ1	და ხვალისაგან მოვიდა საულ და განყო ერი იგი სამად გუნდად, და დაესხა ბანაკსა მას ძეთა ამონისათა ჟამსა ოდენ ცისკრისასა და მოსრეს ყოველი ბანაკი ძეთა ამონისათა ვიდრე მოფენადმდე მზისა; და ნეშტნი იგი მეოტად განიბნივნეს თჳთეულად და არა დარჩა არცა ორი ერთად.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ მოციქულთა მათ, რომელნი-იგი მოსრულ იყუნეს: ესრეთ უთხართ კაცთა მათ იაბის გალადისათა, ვითარმედ: ხვალე ყოფად არს ცხორებაჲ თქუენი მოფენასა ოდენ მზისასა. და მოვიდნენ მოციქულნი იგი იაბის გალადისათა და უთხრეს სიტყუაჲ იგი ყოველსა კაცსა ქალაქისასა, და მათ განიხარეს ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	და მოიბნა ორნი იგი ჴარნი და დაკლა და განყუნა იგინი ასოეულად და მიმოუძღუანა იგი ყოველსა ნათესავსა ისრაჱლისასა ჴელითა მოციქულთათა და თქუა: ღვაწლი ბრძოლისა მოწევნულ არს ჩუენ ზედა. აწ ყოველი კაცი, რომელი არა გამოვიდეს საულსა და სამოველს თანა ბრძოლად, შემდგომად საქმისა მის ამის მსგავსად დაჭრად არს ზროხა და ცხოვარი მისი! და დაეცა შიში დიდი ყოველსა ზედა ერსა ისრაჱლისასა უფლისა მიერ. და იზრახა ყოველმან ერმან, ვითარცა ერთითა პირითა.
და	მცხ.იგავ	რომელმან შეურაცხ-ყოს მამა და განაძოს დედა თვისი, სირცხვილეულ და საყვედრელ იქმნეს.
და	მცხ.იგავ	ყოველსა, რომელსა სძულდეს ძმაჲ გლახაკი, ესევითარი სიყუარულისაგანცა შორს იყოს განზრახვაჲ კეთილი, რომელთა იციან იგი, მათა მახლობელ არს, ხოლო კაცმან ბრძენმან პოოს იგი. რომელი მრავალსა ბოროტსა იქმს, აუვარებს უკეთურებასა და რომელი აღაზრზენდეს სიტყუასა, იგივე ცხონდეს.
და	მცხ.იგავ	მრავალნი მსახურებენ პირსა მეფისასა, ხოლო ყოველივე უკეთურ იქმნის მიცემასა მისსა და მაყუედრებელ კაცისა არნ.
და	მცხ.იგავ	რომელი მიუგებდეს სიტყუასა ვიდრე სმენად, რომლისა უგუნურება არს ამისა და საყუედრელ.
და	მცხ.იგავ	რომელი ერიდებოდის სიტყუასა ფიცხელსა წარმოღებად, იგი გონიერ არს და სულგრძელ კაცი ბრძენ.
და	მცხ.იგავ	კაცი უგუნური ტყუელავნ და მოსცხრებინ თავისა თჳსისა, რაჟამს თავს-იდებნ თავს-დებასა თჳსთა მეგობართასა,
და	მცხ.იგავ	კაცი გულარძნილი გამოიღებნ ბოროტსა და ნაბერწყალი ზაკვისა ცეცხლებრ შეუდვის უკეთურთა და განაშორნის მეგობარნი.
და	მცხ.იგავ	გოლი თაფლისაჲ სიტყუანი კეთილნი, ხოლო სიტკბოებაჲ მისი სმენაჲ და კურნებაჲ სულისაჲ.
და	მცხ.იგავ	რომელმან შეაცთუნნეს წრფელნი გზასა ბოროტსა, განსარყუნელად მიეცეს იგიცა და უბიწოთა განიყონ კეთილნი მათნი, ხოლო ურჩულონი თანაწარჰჴდენ კეთილსა და ვერ შევიდენ მას.
და	მცხ.მეფ1	და მოიღო არგანი იგი მისი სამწყემსო და გამოირჩივნა მან ხუთნი ქვანი რიყისანი მრგვალნი, და შთასხნა იგინი ვაშკარანსა მას სამწყემსოსა და შურდულნი მისნი მოიხუნა ჴელთა თჳსთა, და განვიდა უცხოთესლისა მის გმირისა.
და	მცხ.მეფ1	და ჴმალი მისი შეარტყა წელთა მისთა და განსლვასა მისსა კელობად იწყო დავით და ბრკომად, რამეთუ უმეცარ იყო იგი. მიუგო საულს დავით და ჰრქუა: ვერ განუჴდე ამით, რამეთუ უმეცარ და უხეშ ვარ ამისა! ფერჴი დაიპყრა დავით და განიძარცვა საჭურველი იგი მისგან.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ თქუა დავით: თავადმან უფალმან ღმერთმან, რომელმან მიჴსნა მე პირისაგან ლომისასა და მკლავთაგან დათჳსათაგან, მან მიჴსნეს მე ჴელთაგან მის წინადაუცვეთელისა უცხოთესლისათა! მიუგო საულ დავითს და ჰრქუა: გვალე, განვედ მისა და უფალი იყავნ შენ თანა.
და	მცხ.მეფ1	დაემტკიცა მეფობა იგი საულისა ისრაჱლსა ზედა. და ჰბრძოდა ყოველთა მტერთა მისთა მოაბისა და ძეთა მათ ამონისთა და ედომელთა მათ და ბეთორელთა და მეფეთა მათ სუბასათა და ყოველთა უცხოთესლთა, ვიდრეცა მივიდოდეს და ყვეს ცხორება და ძალი დიდი.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა ერმან მან საულს: ნუ იყოფინ ეგე, უფალო! რათამცა მოკუდა დღესა იონათან, რამეთუ მისგან იქმნა ცხორება შორის ისრაჱლისა. შენდობა იყავნ! ცხოველ არს უფალი, არა დავარდეს თმა ერთი იონათანისა ქუეყანასა ზედა! და ილოცა ერმან იონათანისთჳს მას დღესა შინა. და განერა იონათან სიკუდილისაგან.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო საულ იონათანს და ჰრქუა: მსწრაფლ მითხარ მე რა საქმე ჰქენ? მიუგო იონათან საულს და ჰრქუა: გემო ვიხილე ბუნითა ჰოროლისათა, რომელ არს ჴელთა ჩემთა, თაფლისა მისგან გოლისა, რამეთუ არა უწყოდე წყევა იგი შენი. და აწ, ესერა, მოვკუდები.
და	მცხ.მეფ1	და სიტყუად იწყო საულ უფლისა და თქუა: უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო! რაჲსაგან არს, რამეთუ არა მოუგე მონასა შენსა დღეს სიტყუაჲ? თუ ჩემგან არს, ანუ იონათანისგან, ძისა ჩემისა, უსჯულოებაჲ ესე? მაუწყე მე, უფალო, შენ მიერ, უკუეთუ ერისაგან არს? ლხინება-ყავ მათთჳსცა და დააგდეს წილი ერსა ზედა და უბრალო იპოვა ყოველი ერი.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა საულ ერსა მას: აწ თქუენ ყოველნი იქმენით ერთკერძო, დადეგით. და მე და იონათან, ძე ჩემი, ერთკერძო, და წილ-ვიგდოთ. ვისიცა იყოს, ვსცნათ! მიუგო ყოველმან ერმან და ჰრქუა: რაჲცა სათნო არს შენს წინაშე, იგი ყავ!
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ვითარცა დააცადეს ბრძოლისგან, შეეურვა შიმშილითა, შეეტევა ყოველი იგი ერი ნატყუენავსა მას და აღჭრიდეს ცხოვარსა და ზროხასა, და დასწყვედდეს და ჭამდეს აღრეულად ჴორცსა სისხლითურთ.
და	მცხ.მეფ1	ვეწივი და პირისა მისისაგან გამოუღი, და თუ ზედამიმიჴდის, მე მკლავნი მოვსცნი, და შევმუსრი და მოვკლი იგი.
და	მცხ.მეფ1	სიტყუად იწყო დავით წინაშე საულისა და თქუა: ნუ შეძრწუნდები, უფალო ჩემო მეფევ, რამეთუ მონა შენი განვიდეს და ბრძოლა-უყოს უცხოთესლისა მის თანა.
და	მცხ.მეფ1	და სიტყვა იგი დავითისი უთხრეს საულს, და მიიყვანეს დავით და წარ-ხოლო-უდგინეს საულს.
და	მცხ.მეფ1	მო-ვინმე-უგო მიერ განწყობილისა მისგანმან სიტყუასა მას ოდენ და ჰრქუა: მსგავსად აღთქმისა მის მისცეს მას, რომელმანცა მოკლას იგი.
და	მცხ.მეფ1	და დავით იყო ძე კაცისა ერთისა ეფრათელისა ქალაქით ბეთლემით, ნათესავისა მისგან იუდასისა, და სახელი მისი იესე, და ესხნეს მას რვა ძენი, და იყო კაცი იგი მოხუცებული.
და	მცხ.მეფ1	და უკუეთუ მაჯობოს, მომკლას მე, და ვიყუნეთ ჩუენ მორჩილ თქუენდა. უკუეთუ მე ვერეოდი და მოვკლა იგი, თქუენ დაგვემორჩილენით.
და	მცხ.მეფ1	და გამოვიდა კაცი ერთი ერისა მისგან უცხოთესლთასა, კაცი მჴნე და ძლიერი და ქველი, გუნდისა მისგან გეთელთასა, და სახელი მისი გოლიად, სიმაღლე მისი ექუს წყრთა და მტკაველი,
და	მცხ.მეფ1	მას ჟამსა შეკრბეს უცხოთესლნი იგი და მოვიდეს და დაიბანაკეს წყობად შორის სოქოთსა და შორის აზაკესა აფერმნისასა.
და	მცხ.მეფ1	და იყო, რაჟამს მოიწიის სული უკეთური უფლისა მიერ საულისა, მიიღის დავით ქნარი იგი და გალობნ მის წინაშე და განუსუენის საულსა, და სათნო-უჩნ მას, და განეყენის მისგან სული იგი უკეთური.
და	მცხ.მეფ1	მი-ვინმე-უგო ერთმან მონათაგანმან და ჰრქუა: ვიხილე მე ძე იესესი ბეთლემს, რომელი კეთილად გალობდა სახიობასა უფლისასა მეცნიერებით, და კაცი ბრძენი და ძალით ძლიერი და მჴნე, მჭევრი სიტყჳთა და შუენიერი ხილვითა, და უფალი არს მის თანა.
და	მცხ.მეფ1	აწ ისმინე სიტყუათა მონათა შენთა. და უძიოთ უფალსა ჩუენსა კაცი ერთი, რომელმან იცოდის სახიობა გალობათა უფლისათა ქნარითა. და რაჟამს მოიწეოდის შენ ზედა სული უკეთური უფლისა მიერ, იტყოდის იგი გალობასა უფლისასა ქნარითა. და კეთილ იყოს იგი შენდა და განისუენებდი.
და	მცხ.მეფ1	და წარავლინა იესე და მოიყვანეს იგი წინაშე სამოველისა. და იყო იგი მწითურ, პირითა მხიარულ, გრემან, ქმნილკეთილ ხილვითა. მაშინღა ჰრქუა უფალმან სამოველს: აღდეგ ადრე და სცხე დავითს, რამეთუ ეგე გამოვირჩიე!
და	მცხ.მეფ1	და მოუწოდა იესე ამინადაბს და წარმოდგა იგი სამოველის წინაშე და თქუა: არცაღა ესე გამოირჩია ღმერთმან.
და	მცხ.მეფ1	და მოუწოდე იესეს და ძეთა მისთა შესაწირავსა მას თანა და გაუწყო შენ, რაჲ-იგი ჯერ-არს შენდა ყოფად. და სცხე მას ჩემდად, რომლისაცა გიბრძანო შენ!
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა მას სამოველ: განხეთქოს უფალმან მეფობა შენი ქუეყანასა ზედა და სახლსა მას ზედა ისრაჱლისასა დღესდღე და მისცეს იგი მოყვასსავე შენსა, რომელი უმჯობეს იყოს შენსა!
და	მცხ.მეფ1	რამეთუ ზმნა ზმნათა ცოდვა არს და განრისხებაჲ ცუდადი უსჯულოება არს, და ფუფუნებამან სენი და სალმობა შეიძინიან. აწ, რამეთუ შეურაცხ-ყავ შენ ბრძანება იგი უფლისა, შეურაცხ-გყოს შენცა უფალმან, რათა არღარა მეფობდე ისრაჱლსა ზედა!
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ სამოველს: ამისთჳს, რამეთუ ვისმინე ჴმაჲ ერისა ამის და მივედ გზასა მას, რომელსა მიმავლინა მე უფალმან, და მივიყვანე მე აგაგ, მეფე ამალეკთა, ცოცხალი პყრობილად და ერი იგი ამალეკთა მოვსარ!
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა საულ ერითურთ და მივიდა ქალაქთა მათამდე ამალეკისთა, და დაემალა მათ ნაღვარევთასა.
და	მცხ.მეფ1	და უბრძანა სამოველ ყოვლისა ერისა მოწოდებაჲ ანდეზობით და ყო გალგალას ახილვასა მას მათსა. იპოვნეს მუნ ისრაჱლისაგანნი ერი, ვითარ ოთხასი ათასი კაცი და იუდასი ოცდაათი ათასი კაცი.
და	მცხ.იგავ	სიტყუას ბრძენთასა მიუპყარ ყური შენი და ისმინენ სიტყუანი პირისა ჩემისანი და დაიმარხენ იგინი გულსა შენსა.
და	მცხ.მეფ1	და დავით მოიღო ჭურჭელი იგი, და დავედრა ვანისმცველსა მას, და წარვიდა ერისა მის თანა ბრძოლად და ჰკითხვიდა ძმათა თჳსთა მშჳდობასა.
და	მცხ.ეზრ1	და პოვა ჰამათიასტია ქალაქსა იეგბატანელთასა, თავი ერთი წიგნი ტომარი, და ესრეთ წერილ იყო წიგნსა მას საჴსენებელთასა:
და	მცხ.ეკლ	ნათესავი წარვალს და ნათესავი მოვალს, და ქუეყანა უკუნისამდე ჰგიეს
და	მცხ.ეკლ	და აღმოვალს მზე და დავალს მზე და ადგილსა თჳსსა მივალს იგი
და	მცხ.ეკლ	ყოველნივე სიტყუანი შრომით; ვერ შემძლებელ არს კაცი სიტყუად, და ვერ განძღეს თუალნი ხედვითა, და არა აღივსოს ყური სმენითა
და	მცხ.ეკლ	რა არს ქმნილი იგი თავადი ყოფადისა მის და რაჲ არს, რომელმან ქმნა იგი? არს თავადი, რომელი ჰყოფს
და	მცხ.ეკლ	და არა რაჲ არს ყოველივე მზესა ამას ქუეშე, რომლისათჳს იტყჳს და თქუას, ვითარმედ: ესე ახალი არს. მიერითგან ქმნილ არს საუკუნეთა მათ ყოფილთა უწინარეს ჩუენსა
და	მცხ.ეკლ	და გარდაქცეული იგი ვერ ჴელ-ეწიფების შემკობად, და დაკლებულსა მას ვერ უძლავს აღრაცხვად
და	მცხ.ეკლ	ვიტყოდე მე გულსა ჩემსა და ვთქუ: აჰა, ესერა, მე განვდიდენ უფროს მათსა, რომელნი იყუნეს უწინარეს ჩემსა იერუსალიმს და მივეც გულსა ჩემსა ცნობა სიბრძნისა და მეცნიერებისა. და შევსძინე მე სიბრძნე ყოველსა ზედა, რაოდენნი იყვნეს უწინარეს ჩემსა იერუსალჱმსა
და	მცხ.ეკლ	და გულმან ჩემმან იხილა მრავალი სიბრძნე და მეცნიერება. იგავნი და მიწევნანი ვცნენ მე, რამეთუ ესეცა სულისა გამორჩევაჲ არს
და	მცხ.ეკლ	რამეთუ სიმრავლესა შინა სიბრძნისა სიმრავლე მეცნიერებისა არს; და რომელმან შესძინოს ცნობა, შესძინოს მან სალმობა
და	მცხ.ეკლ	ვთქუ მე გულსა ჩემსა: მოვედ აწ და გამოგცადო შენ სიხარულითა. და ვიხილე კეთილთა შინა, და ესეცა ამაოვე
და	მცხ.ეკლ	ვიქმენ მე მტილები და სამოთხეები და დავნერგენ ხენი მას შინა, ყოველი ნაყოფიერნი
და	მცხ.ეკლ	და ვიქმენ მე ავაზანნი და საბანელნი წყალთანი რწყვად მათგან მაღნარნი მცენარეთანი
და	მცხ.ეკლ	მოვიგე მონები და მჴევლები, და სახლისა ნაშობნი მესხნეს მე, და მონაგებნი ველთანი და მროწეულთაჲ ფრიადი იყო ჩემი უფროს ყოველთა, რაოდენი იყვნეს უწინარეს ჩემსა იერუსალიმს
და	მცხ.იგავ	ნუ გარდასცვალებ საზღვართა საუკუნეთა და მონაგებსა ობოლთასა ნუ შეხუალ, რამეთუ მჴსნელი მათი უფალი ძლიერი არს და საჯოს სასჯელი მართალი შენ თანა.
და	მცხ.ეკლ	შევკრიბე მე ოქროცა და ვეცხლიცა უფროს მეფეთა და სოფელთა, და ვყვენ ჩემდა შემასხმელნი მამანი და დედანი საშუებელად ძეთა თანა კაცთასა, და ვყვენ ჩემდა მწდენი მამანი და დედანი
და	მცხ.ეკლ	და ყოველი, რომელი ითხოვეს თუალთა ჩემთა, არა დავაყენე მათგან და არა დავაყენე გული ჩემი ყოვლისაგან სიხარულისა, რამეთუ გულმან ჩემმან იხარა ყოველსა ზედა შრომასა ჩემსა, და ესე მეყო მე ნაწილ ჩემდა ყოვლისაგან ნაშრომისა ჩემისა
და	მცხ.იგავ	უმჯობეს არს სახელი კეთილი ვიდრე სიმდიდრესა მრავალსა, ხოლო უფროჲს ოქროჲსა და ვეცხლისა მადლი კეთილი;
და	მცხ.ეკლ	და ვიხილე მე ყოველსა ზედა ნაქმარსა ჩემსა, რომელნი ქმნნეს ჴელთა ჩემთა და რუდუნებულსა მას ჩემსა, რავდენი ვრუდუნე, ყოფა. და, აჰა, ესერა, ყოველივე ამაო და ჴდომა სულისა და არა უმეტეს მზესა ქუეშე
და	მცხ.ეკლ	და მოვხედენ მე ხილვად სიბრძნისა და განცხრომისა და სიხარულისა (და ვინმე იყოს კაცი, რომელი მოვიდეს შემდგომად კუალსა გულისზრახვისა თჳსისასა ყოველი, რომელი-იგი ქმნა?)
და	მცხ.ეკლ	ბრძნისა თუალნი თავსა მისსა და უგუნური ბნელსა შინა ვალს. და ვცან ესეცა, რამეთუ შემთხუევაჲ ერთი შეემთხჳოს მათ ყოველთა
და	მცხ.ეკლ	და ვთქუ მე გულსა ჩემსა, ვითარცა იგი შემთხუევაჲ შეემთხჳოსა? და რაჲსათჳს უმეტეს განვბრძნდი მე? ვიტყოდი მე გულსა ჩემსა, ვითარმედ: ესეცა ამაოვე არს, რამეთუ უგუნური ნამეტნავისაგან გულისა იტყჳნ
და	მცხ.ეკლ	და ვინ იცის, გინა ბრძენ იყოს, გინა უგუნურ და ჴელმწიფებდეს ყოველსა ზედა ნაშრომსა ჩემსა, რაოდენ ვშუერ და რაოდენ განვბრძნდი მზესა ამას ქუეშე და ესეცა ამაო
და	მცხ.ეკლ	და მოვიქეც ჯმნად გულითა ჩემითა ყოვლისა მისგან შრომისა ჩემისა, რავდენსა ვშურებოდე მზესა ამას ქვეშე
და	მცხ.იგავ	გზათა სიმართლისა და წყალობისათა პოონ ცხორებაჲ, შეწყალებაჲ და დიდებაჲ.
და	მცხ.იგავ	დიდისა ზრახვისაგან ძლიერებისა განცხადებულ არს სახელი ღმრთისა; მას მოუჴდენ მართალნი და ამაღლდენ.
და	მცხ.ეკლ	რამეთუ არს კაცი და შრომაჲ მისი სიმართლითა და სიბრძნით არს, და მეცნიერებით, და სიმჴნით; და კაცი, რომელი არა შურა მას შინა, მოსცეს მას ნაწილი მისი, და ესეცა ამაო და სიბოროტე დიდად
და	მცხ.ეკლ	რამეთუ რა სარგებელ ეყვინ ესე კაცსა ყოველსა შრომასა შინა მისსა და გამორჩევითა გულისა მისისაჲთა, რომელსა-იგი შურების მზესა ამას ქუეშე
და	მცხ.ტობ	ჭეშმარიტად შვილნი ვართ წმიდათანი და არა ჯერ-არს შეყოფა ჩუენი, ვითარცა შეიყოფიან წარმართნი, რომელთა არა იციან ღმერთი.
და	მცხ.ეკლ	რამეთუ ყოველნი დღენი მისნი სალმობით და გულისწყრომით, ზრუნვითა მიმოტაცებისაჲთა და ღამეცა არა დაიძინის გულმან მისმან და ესეცა ამაოვე არს
და	მცხ.ეკლ	არა რაჲ არს კეთილი კაცისაჲ ყოველსა შინა შრომასა მისსა, გარნა რაჲ-იგი ჭამოს და სუას და უჩუენოს კეთილი სულსა თჳსსა კეთილი შრომასა თჳსსა, და ესეცა ვიხილე, რამეთუ ჴელისაგან ღმრთისა არს
და	მცხ.ეკლ	ვინმე უკუე ჭამოს და სუას თჳნიერ მისსა
და	მცხ.ეკლ	რამეთუ კაცსა კეთილსა წინაშე პირსა მოსცა სიბრძნე და მეცნიერება და სიხარული, და ცოდვილსა მას მოსცა მიმოტაცებაჲ შეძინებად და შეკრებად და მიცემად კეთილსა მას წინაშე პირსა ღმრთისასა. და რამეთუ ესეცა ამაო და ჴდომა სულისა
და	მცხ.ეკლ	ჟამი არს მოკლვისაჲ და ჟამი განკურნებისაჲ, ჟამი დარღუევისაჲ და ჟამი აშენებისაჲ
და	მცხ.ეკლ	ჟამი ტირილისაჲ და ჟამი სიცილისაჲ, ჟამი ტყებისაჲ და ჟამი როკვისაჲ
და	მცხ.ეკლ	ჟამი არს ძიებისაჲ და ჟამი წარწყმედისაჲ და ჟამი არს მარხჳსაჲ და ჟამი არს განგდებისაჲ
და	მცხ.ეკლ	ჟამი არს განპებისაჲ და ჟამი შეკერვისაჲ, ჟამი არს დუმილისაჲ და ჟამი სიტყჳსაჲ
და	მცხ.ეკლ	გულისხმა-ყავ, რამეთუ არა არს კეთილი მას შინა, გარნა რომელი იხაროს და ყოს კეთილი ცხორებასა თჳსსა
და	მცხ.ეკლ	და კაცმან, რომელმან ჭამოს და სუას და იხილოს კეთილი ყოველსა შინა შრომასა მისსა, ესე მოცემული ღმრთისა არს
და	მცხ.ტობ	და მოუწოდა ტობიას და ეფუცა მას და ჰრქუა: არა განხჳდე სახლით ჩემით ვიდრე მეთოთხმეტედ დღედმდე, რათა ახარო სულსა ასულისა ჩემისასა სალმობიერსა.
და	მცხ.ეკლ	ვცან მე ყოველი, რაოდენი ქმნა ღმერთმან. იგი ეგოს უკუნისამდე. მას ზედა არა არს შეძინება და მისგან არა არს გამოჴუება, და ღმერთმან შექმნა, რათა ეშინოდის პირისაგან მისისა
და	მცხ.ეკლ	ყოფილი იგი მიერითგანვე არს და რაოდენი ყო, ყოფად არს, ქმნილ ხოლო არს და ღმერთმან მოიძიოს დევნული იგი
და	მცხ.ეკლ	და მერმე კუალად ვიხილე მზესა ამას ქუეშე ადგილი სასჯელისაჲ, და მუნ იყო უღმრთოჲ და ადგილი მართლისაჲ და მუნ იყო მოლალე
და	მცხ.ეკლ	მუნ ვთქუ მე გულსა შინა ჩემსა სიტყჳსათჳს ძეთა კაცთასა, ვითარმედ განიკითხნეს იგინი ღმერთმან და აჩუენოს, რამეთუ იგინი პირუტყუნი არიან
და	მცხ.ეკლ	და რამეთუ მათცა შემთხუევაჲ ძეთა კაცთავე, ვითარცა შემთხუევაჲ პირუტყუთაჲ, ერთ არს მათი, ვითარცა მისი სიკუდილი, ეგრეცა ამის სიკუდილი. და სული მათი ყოველთა შინა და რაჲთამე ჰმატს კაცი პირუტყუსა? არარაჲთ, რამეთუ ყოველივე ამაო
და	მცხ.ეკლ	და ყოველივე ერთსა ადგილსა მივალს. ყოველივე შეიქმნა მიწისაგან და ყოველივე მიიქცევის მიწად
და	მცხ.ეკლ	და ვინ იცის სული ძეთა კაცთა, უკუეთუ აღვალს იგი ხე, და სული პირუტყუთაჲ, უკეთუ შთავალს იგი ქუეყანად ქუე
და	მცხ.ეკლ	და ვიხილე, რამეთუ არა არს კეთილ, გარნა რომელი ახაროს კაცმან ყოველთა შინა ქმნილთა მისთა, რამეთუ იგი არს ნაწილი მისი. და ანუ ვინმე მოიყვანოს იგი ხილვად, რაჲ-იგი იყოს მისსა შემდგომად
და	მცხ.ეკლ	და მოვაქციე მე და ვიხილენ ყოველნივე ცილისწამებანი, რომელნი იქმნებიან მზესა ქუეშე, და აჰა, ესერა, ცრემლნი ცილისშემწამებელთანი და არა ვინ არს მათდა ნუგეშინის-მცემელ ჴელისაგან ცილისშემწამებელისა ძალ
და	მცხ.ეკლ	და ვიხილე ყოველი შრომაჲ და ყოველი მჴნექმნილთაჲ, რამეთუ შური კაცისაჲ მოყუსისაგან თჳსისა. და ესეცა ამაო და ჴდომა სულისა
და	მცხ.ეკლ	უგუნურმან მოისხნა ჴელნი მისნი და შეიჭამნა ჴორცნი მისნი
და	მცხ.ეკლ	უმჯობეს არს მჭელი სავსე განსუენებითა უფროს სავსეთა ორთა მჭელთასა შრომით და ჴდომითა სულისაჲთა
და	მცხ.ეკლ	და მოვიქეც მე და ვიხილე ამაოებაჲ მზესა ამას ქუეშე
და	მცხ.ეკლ	არს ერთი და არა არს მეორე, და ძე და ძმაჲ არა არს მისი. და არა არს დასასრული ყოვლისა შრომისა. და თუალნი მისნი ვერ განძღებიან სიმდიდრითა, და ვისთჳსმე ვშურები და დავაკლებ სულსა ჩემსა კეთილისაგან? და ესეცა ამაო და მოტაცება ბოროტ არს
და	მცხ.ეკლ	და უკეთუ დაწვნენ ორნი, განტფენ იგინი და ერთი იგი ვითარმე განტფეს
და	მცხ.ეკლ	და უკეთუ განძლიერდეს ერთი იგი, ორნი ესე დადგენ წინაშე მისსა, და საბელისმოდებული არა ადრე განსქდეს
და	მცხ.ეკლ	უმჯობეს არს მონაჲ გლახაკი და ბრძენი უფროსღა მეფისა მოხუცებულისა და უგუნურისა, რომელმან არა ცნა კრძალულებაჲ
და	მცხ.ეკლ	რამეთუ სახლისაგან საპყრობილისა გამოვიდეს მეფობად, და რამეთუ მეფობასა შინა მისსა იქმნა გლახაკ
და	მცხ.ეკლ	არა არს დასრულება ყოვლისა ერისა. ყოველთავე, რომელნი იყვნეს უწინარეს მათსა და უკანასკნელ არავე იხარებდენ მათ ზედა, რამეთუ ესეცა ამაო და ჴდომა სულისა
და	მცხ.ეკლ	ნუ ისწრაფი პირითა შენითა და გული შენი ნუ ისწრაფინ გამოღებად სიტყჳსა წინაშე ღმრთისა, რამეთუ ღმერთი ცათა შინა არს და შენ ქუეყანასა ზედა. ამისთჳს იყუნედ სიტყუანი შენნი მცირე
და	მცხ.ეკლ	რამეთუ მოიწიოს ჩუენება სიმრავლითა განმცდელისაჲთა და ჴმაჲ უგუნურისაჲ სიმრავლითა სიტყუათაჲთა.
და	მცხ.მეფ3	დამტკიცებასა მეფობისა მის სოლომონისა, მზახობა-ყო სოლომონ ფარაოს მიმართ მეფისა მის მიმართ ეგჳპტელთასა. და მოითხოვა ასული იგი მისი და მოიყვანა ქალაქად დავითისა ვიდრე აღშენებადმდე სახლისა მის თჳსისა და ტაძრისა მის უფლისა და ზღუდისა მის გარემო იერუსალჱმისა.
და	მცხ.მეფ3	და აწ, უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, დაუმარხე მონასა შენსა დავითს, მამასა ჩემსა, რომელსა ეტყოდე მას და სთქუ: არა მოაკლდეს შენგან კაცი წინაშე პირსა ჩემსა, რომელი ჯდეს საყდარსა ისრაჱლისასა, გარნა ეკრძალნედ შვილნი შენნი გზათა თჳსთა სლვად წინაშე ჩემსა, ვითარცა შენ ხჳდოდი წინაშე ჩემსა.
და	მცხ.ესა	ხილვა, რომელი იხილა ესაია, ძემან ამოსისმან, რომელი იხილა ძჳნად იუდეასა და ძჳნად იერუსალიმისა მეფობასა შინა ოზიაჲსასა და იოათამისა და აქაზ, და ეზეკიაჲსასა, რომელნი მეფობდეს იუდეას.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ წმიდა სული სწავლისა ევლტინ ზაკუასა და განეშორის ზრახვათაგან უგულისჴმოთა, ემხილის, მო-რა-იწიის მის ზედა სიცრუჱ,
და	მცხ.ესა	ისმინე, ცაო, და ყურად-იღე, ქვეყანაო, რამეთუ უფალი იტყოდა: ძენი ვშვენ და აღვამაღლენ, ხოლო მათ შეურაცხ-მყვეს მე.
და	მცხ.ესა	იცნა ჴარმან მომგებელი, და ვირმან ბაგა უფლისა თვისისა; ხოლო ისრაჱლმან მე არა მიცნა და ერმან ჩემმან მე არა გულისხმა-მყო.
და	მცხ.ესა	ქვეყანა თქვენი ოჴერ, ქალაქნი თქვენნი ცეცხლით მომწუარ, სოფელსა თქვენსა წინაშე თქვენსა უცხონი მოშჭამენ მას და მოოჴრებულ არს გარდაქცეული ერისა მიერ უცხოთასა.
და	მცხ.ესა	დატევებულ იქმნეს ასული სიონისა, ვითარცა კარავი ვენაჴსა შინა და ვითარცა ხილისსაცავი ნესოანსა შინა, ვითარცა ქალაქი გამოღებული.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ სულმან უფლისამან აღავსო სოფელი და რომელსა უპყრიეს ყოველი სული და ცნობა იცის ჴმისა.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ ყური მოშურნეობისა მისისა ისმენს ყოველსა და იდუმალი დრტჳნვა არა დაეფარვის,
და	მცხ.სიბრ	ეკრძალენით უკუე დრტჳნვასა ურგებსა და ძჳრისსიტყუასა ერიდენით ენითა, რამეთუ თქმული იდუმალი არა ცუდად წარვიდის, და პირი, რომელი იტყოდის ძჳრსა, მოკლის სული თჳსი.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ დაჰბადა საყოფლად ყოველი და ცხოვრება შესაქმე სოფლისა. და არა არს მას შინა წამალი მომსრველი, არცა ჯოჯოხეთისა სუფევა ქუეყანასა ზედა,
და	მცხ.სიბრ	უღმრთოთა ჴელითა და სიტყჳთა მოჰჴადეს სიკუდილსა და მეგობრად შეჰრაცხეს იგი და დღეს ნაძლევი დაიდვეს მის თანა, რამეთუ ღირს არიან ნაწილად მისა ყოფად.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ თქუეს გულითა მათითა და განიზრახეს არამართლ და მცირედ მწუხარე არს ცხოვრება ჩუენი და არა არს კურნება აღსასრულსა კაცისა, არა სადა ვინ იცის, რომელიმცა მოიქცა ჯოჯოხეთით,
და	მცხ.სიბრ	რომელი დაშრტეს და ნაცარ იქმნეს ჴორცნი და სულნი დაჰჴსნდეს, ვითარცა მეუღლე აერი
და	მცხ.სიბრ	და სახელი ჩუენი დაივიწყოს ჟამად-ჟამად და არავინ მოიჴსენნეს საქმენი ჩუენნი. და წარვალნ ცხორება ჩუენი, ვითარცა კვალი ღრუბელთა...
და	მცხ.ესა	ამისთჳს ვსტიროდი, ვითარცა ტირილსა იაზირისსა, ვენაჴსა სევამაჲისსა. ხევნარნი შენნი დაამჴუნა ესსებონ და ელეალი, რამეთუ სამკალსა ზედა და სასთულებელსა ზედა შენსა მწყობრი დამთრგუნველთა დაეცა და ყოველი დაეცეს.
და	მცხ.სიბრ	დავაპკოლოთ მართალი იგი, რამეთუ განმაძნელებელ ჩუენდა არს. და წინააუდგების საქმეთა ჩუენთა და მაყუედრებს ჩუენ ცოდვათა სჯულისათა და მიმომდებს ჩუენ ცოდვათა სწავლისა ჩუენისათა,
და	მცხ.სიბრ	აღიარებს, ვითარმედ ცნობა აქუს ღმრთისა და ძედ ღმრთისა თავსა თჳსსა იტყჳს.
და	მცხ.სიბრ	მძიმე არს ხილვად ჩუენდაცა, რამეთუ არა მსგავს არს სხუათა ცხოვრება მისი და ცვალებულ ალაგნი მისნი.
და	მცხ.სიბრ	საძაგელად შეურაცხიეთ მას და განშორებულ არს გზათაგან ჩუენთა, ვითარცა არაწმიდათა ჰნატრის აღსასრულსა მართალთასა, განლაღებულ არს და მამად ღმერთსა იტყჳს,
და	მცხ.სიბრ	ვიხილოთ, უკუეთუ სიტყუანი მისნი არიან ჭეშმარიტ და გამოვცადოთ, რაჲძი იყოს უკუანაჲსკნელი მისი.
და	მცხ.სიბრ	უკუეთუ არს მართალ ძე ღმრთისა, შეეწიენ მას და იჴსენინ იგი ჴელთაგან წინააღმდგომთა მისთასა.
და	მცხ.სიბრ	ესე განიზრახეს და შესცთეს, რამეთუ იგინი დააბრმნა უკეთურებამან.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ ღმერთმან დაჰბადა კაცი უხრწნელებისათჳს და ხატი თავისა თჳსობისათჳს შექმნა იგი.
და	მცხ.სიბრ	შურითა ეშმაკისათა სიკუდილი სოფელსა შემოჴდა და განცდიან მას. რომელნი-იგი არიან ნაწილსა მისსა.
და	მცხ.სიბრ	მართალთა სულნი ჴელთა შინა ღმრთისათა და არა შეეხოს მათ ტანჯვა.
და	მცხ.სიბრ	და მცირედ ღათუ ისწავლნენ, დიდძალად ქველყოფილ იყვნენ, რამეთუ ღმერთმან გამოცადნა იგინი და პოვნა იგინი ღირსად თავისა თჳსისა,
და	მცხ.სიბრ	ვითარცა ოქრო ბრძმედსა შინა, გამოცადნა იგინი და ვითარცა ყოვლად ნაყოფი მსხუერპლთა, შეიწყნარნა იგინი.
და	მცხ.სიბრ	და ჟამსა მოხედვისა მათისასა გამობრწყინდენ და, ვითარცა ნაბერწყალნი, ლერწამსა შინა რბიოდიან.
და	მცხ.სიბრ	შჯიდენ თესლებსა და დაიპყრიან ერნი. და სუფევდეს უფალი მათ ზედა საუკუნოდ.
და	მცხ.სიბრ	რომელნი ესვენ მას, გულისჴმა-ყონ ჭეშმარიტი და მორწმუნენი სიყუარულით მოელოდიან მას, რამეთუ მადლი და წყალობა რჩეულთა მისთა და მიხედვა მისი ღირსთა მისთა.
და	მცხ.სიბრ	ქებასა მართლისასა იხარებდინ ერნი, რამეთუ უკუდავება არს საჴსენებელი მისი, რამეთუ ღმრთისა მიერცა საცნაურ არიან და კაცთა მიერცა და სათნო ღმრთის არს სული მისი.
და	მცხ.სიბრ	სათნო ღმრთისა იყო და საყუარელ იქმნა და ცხონდებოდა შორის ცოდვილთა, და გარდაიცვალა და წარიტაცა, რათა არა უკეთურებამან ცვალოს გულისჴმის-ყოფა მისი, ანუ ზაკვამან აცთუნოს სული მისი.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ შური სიხენეშისა დააბნელებს კეთილსა და გურიობამან გულისთქუმისამან ცვალის გონება უმანკოთა.
და	მცხ.სიბრ	აღესრულა მცირედთა დღეთა და აღავსნა ჟამნი მრავალნი გრძელნი,
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ სათნო იყო უფლისა სული მისი. ამისთჳს ისწრაფა განსლვა შორის უკეთურებისა, ხოლო ერთა მათ იხილეს და ვერ ცნეს და არცა დაიდვეს გონებასა ესევითარი,
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ მადლი და წყალობა რჩეულთა მისთა და მიხედვა მისი ღირსთა მისთა.
და	მცხ.სიბრ	მაშინ დადგეს მართალი განცხადებულებითა დიდითა წინაშე პირსა მაჭირვებელისა თჳსისასა, და რომელთა შეურაცხ-ყვნეს შრომანი მათნი,
და	მცხ.სიბრ	იხილონ და შეძრწუნდენ შიშითა ბოროტითა და განკჳრდენ დიდებულებასა მაცხოვარებისა მისისასა.
და	მცხ.ესა	და არა თუმცა უფალმან საბაოთ დამიტევა ჩუენ თესლი, ვითარცა სოდომიამცა ვიქმნენით და ვითარ გომორრასმცა ვემსგავსენით.
და	მცხ.ესა	რად ჩემდა სიმრავლე მსხუერპლთა თქვენთა? - იტყჳს უფალი, - რამეთუ სავსე ვარ მე ყოვლად დასაწველებითა ვერძთა, და ცმელთა კრავთათა, და სისხლი კუროთა და ვაცთაჲ არა მნებავს.
და	მცხ.ესა	მარხვა და უქმობაჲ და დღესასწაულნი თქვენნი ძულან სულსა ჩემსა. მექმნენით მე სიმაძღრედ. არღა მერმე ულხინო ცოდვათა თქვენთა.
და	მცხ.ესა	ოდეს განიპყრნეთ ჴელნი თქვენნი ჩემდამო, მივაქცინე თვალნი ჩემნი თქვენგან და, უკეთუ განამრავლოთ ვედრებაჲ, არ შევისმინო თქვენი, რამეთუ ჴელნი თქვენნი სისხლითა სავსე.
და	მცხ.ესა	ისწავეთ კეთილსა ქმნაჲ გამოიძიეთ მშჯავრი, იჴსენით მიმძლავრებული, უსაჯეთ ობოლსა და განამართლეთ ქურივი.
და	მცხ.ესა	და მოვედით და შევიტყუნეთ, - იტყჳს უფალი, - და უკეთუ იყვნენ ცოდვანი თქვენნი, ვითარცა ღებილნი, ვითარცა თოვლი განვასპეტაკო. ხოლო უკეთუ იყვნენ, ვითარცა ძოწეულნი მეწამულნი, ვითარცა მატყლი განვასპეტაკო.
და	მცხ.ესა	და უკეთუ გინდესთ, და ისმინოთ ჩემი, კეთილნი ქვეყანისანი შჭამნეთ.
და	მცხ.ესა	მთავარნი თქვენნი ურწმუნო, ზიარებ მპარავთა, მოყუარე ძღვენთა, მდევარ მოსაგებელთა ობოლთა არა მშჯელ და მშჯავრსა ქურივთასა არ მიმხედველ.
და	მცხ.სიბრ	და იტყოდიან გულსა თჳსსა სინანულით, და იწროებითა სულისათა სულთ-ითქუმიდენ და თქუან: ესე იგი არს, რომელი-იგი ოდესმე გუქონდა ჩუენ საკიცხელად და იგავად ყუედრებისა.
და	მცხ.სიბრ	ჩუენ, უგუნურთა, ცხორება მისი შეგუერაცხა სიცბილად და სიკუდილი მისი უპატიოდ,
და	მცხ.სიბრ	ვითარ შეურაცხია ესე ძეთა შორის ღმრთისათა და წმიდათა შორის ნაწილი მისი.
და	მცხ.სიბრ	უშჯულოებისა გზითა აღვივსენით და წარწყმედისათა. ვიდოდეთ უდაბნოთა უგზოთა, და გზა უფლისა არა ვიცანთ.
და	მცხ.სიბრ	რა მარგო ჩუენ ამპარტავანებამან ჩუენმან? და რა შემეწია ჩუენ სიმდიდრე იგი სილაღისა?
და	მცხ.სიბრ	წარჰჴდა იგი, ვითარცა აჩრდილი და ვითარცა ამბავი, რომელი ადრე განქარდის.
და	მცხ.სიბრ	და ვითარცა ნავი ღელვასა ზღჳსასა წარვიდის და კუალი არღარა იპოის, არცა ადგილი სლვისა მისისა ღელვათა ზედა,
და	მცხ.ესა	და მოვაწიო ჴელი ჩემი შენ ზედა და გამოგაჴურვო შენ სიწმიდედ, ხოლო უსმნი წარვწყმიდნე, და მოვსპნე ყოველნი უშჯულონი შენგან და ყოველნი ამპარტავანნი.
და	მცხ.ესა	დავადგინნე მსაჯულნი შენნი ვითარცა პირველ, და თანმზრახვალნი შენნი ვითარცა დასაბამსა და ამის შემდგომად გეწოდოს! ქალაქი სიმართლისაჲ, დედაქალაქი სარწმუნოჲ - სიონ.
და	მცხ.ესა	რამეთუ მშჯავრისა თანა ცხოვნდეს ტყუეობაჲ მისი და მოწყალებისა თანა.
და	მცხ.ესა	მით, რამეთუ სირცხჳლეულ იქმნენ კერპთა მათთა ზედა, რომელნი მათ ინებნეს, და ჰრცხუენეს გამოქანდაკებულთა მათთა ზედა, რომელნი მათ ქმნნეს. და კდემულ იქმნნეს მტილთა მათთა ზედა, რომელთა გული უთქმიდა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ იყვნენ, ვითარცა ბელეკონნი, განმყრელნი ფურცელთანი, და ვითარცა სამოთხე, არმქონებელი წყლისაჲ.
და	მცხ.ესა	და იყოს ძალი მათი, ვითარცა ლელწამი სელისაჲ, და მოქმედებანი მათნი, ვითარცა ნაბერწყალი ცეცხლისაჲ. და დაიწუნენ უშჯულონი და ცოდვილნი ერთბამად, და არა იყოს დამშრეტელ.
და	მცხ.ესა	სიტყვა ქმნილი ესაიაჲს მიმართ, ძისა ამოსისა, იუდეასათჳს და იერუსალჱმისა.
და	მცხ.ესა	ვითარმედ იყოს უკანასკნელთა დღეთა საჩინო მთაჲ უფლისაჲ და სახლი ღმრთისაჲ მწუერვალთა ზედა მთათასა და ამაღლდეს ზეშთა ზედაჲთ ბორცუთასა და მოვიდოდიან მისდამი ყოველნი წარმართნი.
და	მცხ.ესა	და მოუჴდენ ნათესავნი მრავალნი და იტყოდიან: მოვედით, აღვიდეთ მთად უფლისა და სახიდ ღმრთისა იაკობისსა. და მომითხრას ჩვენ გზაჲ თჳსი, და ვიდოდით მას შინა, რამეთუ სიონით გამოვიდეს შჯული და სიტყვა უფლისაჲ იერუსალჱმით.
და	მცხ.სიბრ	გინა თუ მფრინველი რა გამოფრინდის აერსა, არა იპოის სახე სლვისა, გუემისა ნაწევართა იტანჯების ქარისაგან სულმცირისა, აღიღებნ ძლით, მძაფრად ძრავნ ფრთეთა და განვლის, ამისა შემდგომად არა იპოის სასწაული განსლვისა მისისა.
და	მცხ.სიბრ	ანუ ვითარცა ისარი განტყორცებული ბანსა, განაპის აერი და მუნვე შეირწყუის, და ვერ საცნაურ იქმნის განსლვა იგი მისი.
და	მცხ.იგავ	ქებასა მართალთასა იხარებდენ ერნი და მთავრობასა უღმრთოთასა კუნესიედ კაცნი.
და	მცხ.იგავ	კაცსა, რომელსა ბრალი კაცის-კლვისა ზედა ედვას, და თავს-ვინ-მე-იდვას იგი, და იგი მეოტ იყოს და არა მტკიცე, შევარდეს იგი ბოროტსა. განსწავლე ძე შენი და განგისუენოს შენ და მოსცეს სამკაული სულსა შენსა და არა ერჩდეს ნათესავსა უსჯულოსა.
და	მცხ.იგავ	რომელი იფარვიდეს ურჩულოებასა თჳსსა, არა წარემართოს, ხოლო რომელი მიუთხრობდეს და იმხილებდეს, საყუარელ იყოს.
და	მცხ.მეფ1	და იყუნენ ძენი საულისნი: იონათან, და იესიუ, და მელქისავე და იეზაბალ. და სახელი ორთა ასულთა მისთა ესე არს: უხუცესისა მის ნერობ და უმრწემესისა მის - მელქოლ.
და	მცხ.მეფ1	და თქუა საულ: განაგდეთ ჩემ ზედა და იონათანს ზედა, და ვისგანცა იყოს, მოვკუდეთ! და მიუგო ყოველმან ერმან: ნუ იყოფინ სიტყუაჲ ეგე! და არა ერჩდა საულ. არამედ განაგდეს მის ზედა და იონათანისა, ძისა მისისა, და აღმოჰჴდა წილი იონათანსა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო საულ ერსა მას და ჰრქუა: მოგვალე, გარდაუჴდეთ უცხოთესლთა მათ ამას ღამესა და აღვჭრნეთ იგინი ვიდრე განთიადმდე, და არა დაუტეოთ მათგანნი კაცნი! მიუგო ერმან მან და ჰრქუა: ყავ, რაჲცა, სათნო-გიჩნს წინაშე შენსა! მიუგო მღდელთმოძღუარმან მან და ჰრქუა: პირველად ვიკითხოღა უფლისაგან, ესრეთ გარდაუჴდეთ!
და	მცხ.მეფ1	და თქუა საულ: განუცხადეთ ყოველსა ერსა და უთხართ მათ, რათა მოიყვანონ კაცად-კაცადმან ჩემ თანა ზროხა თჳსი და ცხოვარი, და დაჰკალთ ამას ზედა და სჭამდით! არა შესცოდოთ უფალსა სისხლიანითა მით ჭამითა. და ყოველმან ერმან თჳთეულმან ზროხანი მოიბნეს ჴელითა თჳსითა მიმწუხრი და დაკლნეს მუნ.
და	მცხ.ესა	და აწ შენ, სახლო იაკობისაო, მოვედით და ვიდოდით ნათელსა უფლისასა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ დაუტევა ერი თჳსი, სახლი იაკობისი, რამეთუ აღივსო ვითარცა დასაბამსა სოფელი მათი მისნობითა, ვითარცა უცხოტომთაჲ და შვილნი მრავალნი უცხოტომნი იყვნეს მათდა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ აღივსო სოფელი მათი ვერცხლითა და ოქროჲთა, და არა იყო რიცხჳ საუნჯეთა მათთა და აღივსო ქვეყანა მათი ცხენებითა, და არა იყო რიცხჳ ეტლებისა მათისაჲ.
და	მცხ.ესა	და აღივსო ქვეყანაჲ საძაგელებათაგან საქმეთა ჴელთა მათთასა და თაყვანის-სცეს, რომელნი ქმნნეს თითთა მათთა.
და	მცხ.ესა	და მოდრკა კაცი და დამდაბლდა მამაკაცი, და არა ულხინო მათ.
და	მცხ.ესა	და აწ შევედით კლდეთა მიმართ და დაიმალენით ქვეყანასა შინა პირისაგან შიშისა უფლისაჲსა და დიდებისაგან ძალისა მისისა, ოდეს აღდგეს მოსრვად ქვეყანისა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ თვალნი უფლისანი მაღალ, ხოლო კაცი მდაბალ. და დამდაბლდეს სიმაღლე კაცთა და ამაღლდეს უფალი მხოლოჲ მას დღესა შინა,
და	მცხ.ესა	და ყოველსა ზედა ნაძუსა ლიბანისსა, მაღალთა და განსაცხრომელთა და ყოველსა ზედა ხესა რკოჲსასა ბასანურსა,
და	მცხ.ესა	და ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა, და ყოველსა ზედა ბორცუსა მაღალსა,
და	მცხ.ესა	და ყოველსა ზედა ზღუდესა მაღალსა, და ყოველსა ზედა გოდოლსა მაღალსა,
და	მცხ.ესა	და ყოველსა ზედა ნავსა ზღჳსასა, და ყოველსა ზედა ხილვასა ნავთა შუენიერებისასა.
და	მცხ.ესა	და დამდაბლდეს ყოველი კაცი და დაეცეს სიმაღლე კაცთაჲ და ამაღლდეს უფალი მხოლოჲ მას დღესა შინა.
და	მცხ.ესა	შემხუმელთა ქუაბებისა მიმართ და დანახეთქებისა კლდეთასა და ნაპრალთა მიმართ ქუეყანისათა პირისაგან შიშისა უფლისა და დიდებისაგან ძალისა მისისა, ოდეს აღდგეს სრვად ქვეყანისა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ მას დღესა გამოიხუნეს კაცმან საძაგელნი თვისნი ოქროსანი და ვეცხლისანი, რომელნი ქმნნეს თაყვანის-საცემელად ამაოთა და მღამიობთა,
და	მცხ.ესა	შესლვად ნაპრალებსა მყარისა კლდისასა, და ჴურელებსა კლდეთასა პირისაგან შიშისა უფლისა და დიდებისაგან ძლიერებისა მისისა, ოდეს აღდგეს სრვად ქვეყანისა.
და	მცხ.ესა	გმირსა და შემძლებელსა, კაცსა მბრძოლსა და მსაჯულსა, და წინასწარმეტყველსა და მოჰაზრესა და მოხუცებულსა
და	მცხ.ესა	და ერგასისთავსა და საკჳრველსა თანამზრახვალსა და ბრძენსა ხუროთმოძღვარსა და გულისხმის-მყოფელსა მსმენელსა.
და	მცხ.ესა	და დავადგინნე ჭაბუკნი მთავრად მათდა და მემღერენი ეუფლებოდიან მათ.
და	მცხ.ესა	და დაეცეს ერი, კაცი კაცისა მიმართ და კაცი მოყუსისა მიმართ მისისა, წარეკუეთოს ყრმა მოხუცებულისა მიმართ, უპატივოჲ პატიოსნისა მიმართ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ შეიპყრეს კაცმან ძმაჲ თვისი, ანუ სახლეული მამისა თვისისა მეტყუელმან: შესამოსელი გაქუს, წინამძღვარ ჩვენდა იქმენ და ჭამადი ჩვენი შენ ქუეშე იყოს.
და	მცხ.ესა	რამეთუ დატევებულ იქმნა იერუსალემი, და იუდეაჲ დაეცა და ენანი მათნი უშჯულოებით უფლისა მიმართ ურწმუნოებენ.
და	მცხ.ესა	მით, რამეთუ აწ დამდაბლდა დიდება მათი და სირცხჳლი პირისა მათისა აღუდგა მათ, და ცოდვა მათი, ვითარცა სოდომელთაჲ, მიუთხრეს და გამოაჩინეს ვაჲ სულისა მათისა მით, რამეთუ განიზრახეს განზრახვა ბოროტი ძჳნად თავთა მათთა.
და	მცხ.ესა	ერო ჩემო, მეხარკენი თქვენნი მოგკუფხლვენ თქვენ! და მიმჴდელნი გეუფლებიან თქვენ. ერო ჩემო, მნეტარებელნი თქვენნი გაცთუნებენ თქვენ და კუალებსა ფერჴთა თქვენთასა აღაშფოთებენ.
და	მცხ.ესა	არამედ აწ დადგის სასჯელად უფალი და დაადგინოს შჯად ერი თვისი.
და	მცხ.ესა	თჳთ უფალი საშჯელად მოვიდეს მოხუცებულთა თანა ერისათა და მთავართა თანა მისთა, ხოლო თქვენ რად მოსწჳთ ვენაჴი ჩემი და ნატაცები გლახაკისაჲ, სახლთა შინა თქვენთა?
და	მცხ.ესა	რად ჰმძლავრობთ თქვენ ერსა ჩემსა და პირსა გლახაკთასა არცხუენთ? ამას იტყჳს უფალი, მეუფჱ საბაოთ.
და	მცხ.ესა	ამათ იტყჳს უფალი მათ წილ, რომელ ამაღლდეს ასულნი სიონისანი და ვიდოდეს ქედითა მაღლითა და წამის-ყოფითა თვალთათა, და სლვასა ფერჴთასა თანამთრეველნი სამოსელთანი და ფერჴებითა თანად მომღერალნი.
და	მცხ.მეფ1	და ათი ესე ხაჭო მიიპყარ ერისთავსა მას, და სცან სიცოცხლე ძმათა შენთა და მითხარ მე სიცოცხლე მათი.
და	მცხ.ესა	მას დღესა შინა და მოსპობს უფალი დიდებასა შემოსილებისა მათისასა და შეწყობილებასა მათსა.
და	მცხ.ესა	და შესაკრველთა ფესუედთა და ქედისა სახუეველთა მკობილთა.
და	მცხ.მეფ1	მოვიდა და დადგა განმზადებული წინაშე ისრაიტელთა მათ, ჴმა-ყო მათ მიმართ და თქუა: რად ერთბამად ყოველნი განწყობილ ხართ ბრძოლად ჩუენდა? აჰა, ესერა, მე ერთი უცხოთესლთაგანი ვარ და თქუენ ებრაელნი მონანი საულისანი ხართ. აწ გამოირჩიეთ ერთი კაცი, რომელი მოვიდეს და ბრძოლა-ყოს ჩემ თანა!
და	მცხ.მეფ1	ხოლო უცხოთესლნი იგი იდგენ მიერ კერძო მთისა და ისრაჱლნი ამიერ კერძო მთისა, და ღელე იყო საშუალ მათსა.
და	მცხ.ესა	და მოსაბლარდნელსა და სამკაულსა პირისა მათისასა და შეწყობასა სამკაულისა დიდებისასა და დასტანაგებსა და სალტებსა და შეთხზულებსა
და	მცხ.მეფ1	და სული უფლისა განეშორა საულისგან და შეუჴდა მას სული უკეთური ბრძანებითა უფლისათა და აჭირვებდა მას.
და	მცხ.ესა	და ბეჭდებსა და სამარჯუნეებსა და საყურებსა
და	მცხ.ესა	და პორფირისგარეთა და საშუალთა პორფირთა და ზედასასხმელთა სასახლეთა და საჩინოთა ლაკონიკურთა.
და	მცხ.ესა	და ბისსონისათა და ჳაკინთისათა და ძოწეულთა და ბისსონსა ოქროჲსა თანა და ჳაკინთისა თანამოქსოილსა და თერისტროთა განტკეცილთა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო სამოველ უფალსა და ჰრქუა: ვითარ მივიდე მე, ნუუკუჱ სცნას საულ და მომკლას მე? ჰრქუა უფალმან სამოველს: წარიბ შენ თანა დიაკეული, ერთი მროწლისაგან. და ესრე სთქუა, ვითარმედ: შეწირვად მოვსრულვარ მსხუერპლთა უფლისათა.
და	მცხ.ესა	და იყოს ნაცვლად საყნოსისა ტკბილისა მტუერი და ნაცვლად სარტყლისა საბელი მოირტყა და ნაცვლად თავისსამკაულისა ოქროანისა სიმტიერე გაქუნდეს საქმეთათჳს შენთა. და ნაცვლად შესამოსლისა შუა პორფირისასა გარემოირტყა ძაძაჲ.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ სამოველს: ვსცოდე, არამედ ნუღარა მაგინებ მე წინაშე მოხუცებულთა ერისა ჩემისათა და წინაშე ისრაჱლისა, არამედ მოიქეც შენ ჩემდა და თაყუანის-ვსცეთ უფალსა ღმერთსა შენსა.
და	მცხ.მეფ1	და გარემოიქცა სამოველ წარსლვად პირისაგან. და მიჰყო საულ ჴელი თჳსი და შეუპყრა კიდე ჩუდკეცისა მისისა, რათამცა დაიყენა იგი მის თანა და მოხეთქა კიდე ერთი სამოსლისა მისისა.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა საულ სამოველს: ვცოდე წინაშე უფლისა, რამეთუ გარდავჴედ ბრძანებასა მას უფლისასა და სიტყუასა მას შენსა; და შემეშინა ერისა მისგან და მივერჩდი მათ.
და	მცხ.ესა	და ძე შენი უკეთესი, რომელი გიყვარს, მახჳლითა დაეცეს და შემძლებელნი თქვენნი მახჳლითა დაეცნენ.
და	მცხ.მეფ1	და აწ აღდეგ, და წარვედ, მივედ მათ ზედა და მოსარ ამალეკი და ყოველივე მათი, რაჲცა იყოს კაცითგან მიპირუტყვამდე, მამაკაცი და დედაკაცი, ყრმა და ძუძუსმწოვარი, ზროხა და ცხოვარი, აქლემი და კარაული, ყოველი მოსრა და მოსწყჳტო და ნურარას დაუტევებ.
და	მცხ.ესა	და დამბალბდენ და გოდებდენ შთასადებელნი სამკაულისა თქვენისანი და დაშთე მხოლოჲ და ქვეყანად მიმართ დაიატაკდე.
და	მცხ.ესა	და შეიპყრან შჳდთა დედათა ერთი მამაცი მეტყუელთა: პური ჩუენი ვშჭამოთ და სამოსელნი ჩვენნი შევიმოსნეთ, ოდენ სახელი იწოდენ ჩუენ ზედა, მომისპე ყუედრება ჩვენი.
და	მცხ.ესა	და იყოს დატევებული სიონს და დაშთომილი იერუსალიმს შინა, წმიდად იწოდებოდიან ყოველნი დაწერილნი ცხოვრებად იერუსალიმს შინა,
და	მცხ.სიბრ	ეგრევე ჩუენ ვიქმნენით და მოვაკლდით, და სათნოებისა სასწაული არა გუაქუს, რაჲთამცა ვაჩუენეთ, რამეთუ უკეთურებათა შინა ჩუენთა განვილიენით.
და	მცხ.ესა	რამეთუ განჰრცხის უფალი მწიკულსა ძეთა და ასულთა სიონისათასა და სისხლსა იერუსალიმისასა განსწმედს, საშუალისაგან მისისა სულითა განკითხვისათა და სულითა დაწუვისათა.
და	მცხ.ესა	და მოვიდეს და იყოს ყოველი ადგილი მთისა სიონისაჲსა და ყოველნი გარემონი მისნი, აგრილობდეს ღრუბელი დღისი და ვითარცა კუამლითა და ნათლითა ცეცხლისა მგზებარისათა - ღამე, დიდებითა დაფაროს ყოველი.
და	მცხ.ესა	და იყოს საჩრდილობელად სიცხისაგან, დასაფარველისა შორის და დაფარულსა შინა სიფიცხისაგან და წჳმისა.
და	მცხ.ესა	ვენაჴი ექმნა შეყვარებულსა რქისა მიერ ადგილსა შინა პოხილსა და ზღუდე გარემოვსდევ და მოვიკრძალე და დავჰნერგე ვენაჴი სორექი და აღვაშენე გოდოლი საშუალ მისა, და წინ სასაწნეხელე მოვთხარე მას შინა, და ველოდე ყოფად ყურძნისა, ხოლო ყუნა ეკალნი.
და	მცხ.ესა	და აწ, მკჳდრთა იერუსალიმისათა და კაცმან იუდასმან, საჯეთღა ჩემ შორის და საშუალ ვენაჴისა ჩემისა!
და	მცხ.ესა	რაჲ უყო მერმე ვენაჴსა ჩემსა, და არა უყავ მას? მით, რამეთუ ვჰგებდი, რაჲთა ყოს ყურძენი, ხოლო ყვნა ეკალნი?
და	მცხ.ესა	რამეთუ ვენაჴი უფლისა საბაოთისი სახლი ისრაილისა არს და კაცი იუდაჲსაი - ახალნერგი შეყვარებული. ველოდე, რაჲთამცა ყო მშჯავრი, ხოლო ყო უშჯულოება; და არა სიმართლე, არამედ ღაღადება.
და	მცხ.სიბრ	ვითარცა მტუერი ქარისაგან მოღებული, და ნეფხუა წულილი, ალმური არმურისაგან განიდევნა და ვითარცა კუამლი, ქარისაგან განიბნია და ვითარცა ჴსენება მდგურისა ერთდღისა, წარვიდა.
და	მცხ.სიბრ	მართალნი საუკუნოდ ცხონდენ, და უფლისა მიერ არს სასყიდელი მათი და ზრუნვა მათთჳს მაღლისა მიერ.
და	მცხ.ესა	ვაჲ, რომელნი შეაყოფენ სახლსა სახლისა მიმართ, და აგარაკსა აგარაკისა მიმართ შეაახლებენ, რაჲთა მოყვასსა მო-რამე-ჰხუეჭონ, ნუ მარტონი დაემკჳდრნეთა ქვეყანასა ზედა?
და	მცხ.ესა	რამეთუ ისმინეს ყურთა უფლისა საბაოთისთა ესენი: რამეთუ, უკეთუ იქმნენ სახლნი მრავალნი, საოჴრად იყვნენ დიდნი და კარგნი, და არა იყვნენ შორის მკვიდრნი,
და	მცხ.ესა	რამეთუ სადა იქმოდის ათი უღელი ჴართაჲ, ქმნას ლაგვინი ერთი, და მთესველმან სათუელისა ექუსისამან ქმნას საწყაული სამი.
და	მცხ.ესა	ვაჲ, რომელნი აღდგებიან განთიად და თაფლუჭსა სდევენ, დაადგრებიან მწუხრამდე, რამეთუ ღვინომან შეწუნეს იგინი.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ქნარისა თანა და საფსალმუნისა და ავლთა ღვინოსა სუმენ, ხოლო საქმეთა უფლისათა არა ხედვენ და საქმეთა ჴელთა მისთასა არ განიცდიან.
და	მცხ.ესა	ვინაჲცა ტყუე იქმნა ერი ჩემი არცნობისათვის მათგან უფლისა, და სიმრავლე მკუდართა შეიქმნა სიყმილისა მიერ და წყურილისა წყლისა.
და	მცხ.ესა	განავრცო ჯოჯოხეთმან გუამი თვისი და აღაღო პირი მისი არა მოკლებად და შთავიდედ დიდებულნი და დიდნი და მდიდარნი და ბილწებანი მისნი და მოხარულნი მას შინა.
და	მცხ.ესა	და დამდაბლდეს კაცი, და შეურაცხ იქმნეს მამაკაცი და თვალნი განმცხრომელნი დამდაბლდენ.
და	მცხ.ესა	და ამაღლდეს უფალი საბაოთ საშჯელსა შინა და ღმერთი წმიდა იდიდოს სიმართლესა შინა.
და	მცხ.ესა	და ძოვდენ განთესულნი, ვითარცა კურონი, და უდაბნოთა და ქადებულთასა კრავნი ჭამდენ.
და	მცხ.ესა	ვაჲ, რომელნი მოიზიდვენ ცოდვათა მათთა, ვითარცა საბლითა გრძელითა, და, ვითარცა უღლითა ევნითა დიაკეულისათა, უშჯულოებათა,
და	მცხ.ესა	რომელნი იტყვიან: მალიად მოეახლენინ, რომელთა ჰყოფს, რაჲთა ვიხილოთ. და მოვედინ განზრახვა წმიდისა ისრაჱლისაჲ, რაჲთა ვცნათ.
და	მცხ.ესა	ვაჲ, რომელნი იტყჳან ბოროტსა კეთილად და კეთილსა ბოროტად, რომელნი დასდებენ ბნელსა ნათლად და ნათელსა ბნელად, და რომელნი დასდებენ მწარესა ტკბილად და ტკბილსა მწარედ!
და	მცხ.ესა	ვაჲ, რომელნი ბრძენ არიან თავით თვისით და წინაშე მათსა ზედმიწევნულებ!
და	მცხ.ესა	რომელნი განამართლებენ უთნოსა ქრთამისათვის და სამართალსა მართლისასა აღიღებენ!
და	მცხ.სიბრ	და მოიღოს ყოვლად საჭურველი შურისა მისისა და შეჭურნეს დაბადებულნი მისნი - ძლევად მტერთა.
და	მცხ.სიბრ	და შეჰმოსოს ჯაჭჳ სიმართლისა და დაადგას ჩაფხუტად სასჯელი შეუორგულებული.
და	მცხ.ესა	ამისთვის, ვითარსახედ დაიწუების ლელწამი ნაკუერცხლისაგან ცეცხლისა, და თან დაიწვას ალისაგან აღტყინებულისა ძირი მათი, ვითარცა ნაცარი იყოს; და ყუავილი მათი, ვითარცა მტუერი, აღვიდეს, რამეთუ არა ინებეს შჯული უფლისაჲ საბაოთისი, არამედ სიტყვა წმიდისა ისრაჱლისა განაძვინეს.
და	მცხ.სიბრ	და ვიდოდიან მიმართებულად საისრენი ელვათანი და ღრუბელთაგან, ვითარცა კეთილთა სიმგურგულითა მშჳლდისათა სარბიელსა ზედა მოსრვიდეს
და	მცხ.ესა	და გულმწყრალ იქმნა რისხვა უფლისა საბაოთისი ერსა მისსა ზედა. და მიყო ჴელი მისი მათ ზედა და დასცნა იგინი. და განძვინდეს მთანი და იქმნეს მძორნი მათნი, ვითარცა სკორე, შორის გზასა,. და ამას ყოველსა ზედა არა მოიქცა გულისწყრომა მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალ.
და	მცხ.სიბრ	და წინააღუდგეს მათ სული ძლიერებისა და ვითარცა არმური განანქრინენ იგინი და მოაოჴროს ყოველი ქუეყანა უშჯულოებამან და ძჳრისმოქმედმან, და დაამჴუნეს საყდარნი ძლიერთანი.
და	მცხ.სიბრ	აწ უკუე ისმინეთ, მეფენო, და გულისჴმა-ყავთ და ისწავეთ მსაჯულთა კიდეთა ქუეყანისათა,
და	მცხ.სიბრ	ყურად-იღეთ, რომელთა გიპყრიან სიმრავლენი და იზახებთ ერითა თესლებითა,
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ უფლისა მიერ მოცემულ არს თქუენდა სიმტკიცე და ძალი ძლიერება მაღლისა მიერ.
და	მცხ.სიბრ	გულისთქუმა თქუენი იყავნ, ჵ, კაცნო, სიბრძნისა მიმართ, და გსუროდენ, რათა განისწავლნეთ, რამეთუ დასაბამი მისი არს სიყვარული და დამარხვა შჯულისა. პატივ-ეცით სიბრძნესა, რათა საუკუნოდ ჰმეუფებდეთ.
და	მცხ.სიბრ	ხოლო ჴელსა შინა მისსა ჩუენცა და სიტყუანიცა ჩუენნი. ყოველი გონიერება და საქმეთა მეცნიერება,
და	მცხ.სიბრ	წელიწადისა სრბა და ვარსკულავთა დგომა,
და	მცხ.სიბრ	ბუნებანი საცხოვართანი და გულისწყრომანი მჴეცთანი, სულთა სიმძაფრე და გულისზრახვანი კაცთანი, თითოსახენი ნერგთანი,
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ ყოვლისავე ძრვისა და წამებისა უმალე არს სიბრძნე, მისწუთების და დაეტევის ყოველთა მიერ სიწმიდით,
და	მცხ.ესა	ესრეთ უკუე აღიღოს სასწაული წარმართთა მიმართ შორიელთა და მოზიდნეს იგინი კიდით ქუეყანისათ, და, აჰა, მსწრაფლ სუბუქად მოვლენ.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ ორთქლ არს იგი ღმრთისა ძლიერისა და ნაწილი ყოვლისა მპყრობელისა და დიდებით ჭეშმარიტებისა. ამისთჳსცა არარა მიეძლევის,
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ გამობრწყინვებულ არს იგი ნათლისა მის სამარადისოსა და სარკე უბიწო ღმრთისა შეწევნითა. და ხატი სახიერებისა მისისა,
და	მცხ.სიბრ	ღმერთო მამათა ჩუენთაო და უფალო წყალობათაო, რომელმან შექმენ ყოველი სიტყჳთა შენითა,
და	მცხ.სიბრ	და სიბრძნითა შენითა დაჰბადე კაცი, რათა უფლებდეს შენ მიერ ქმნულთა დაბადებულთა,
და	მცხ.სიბრ	და განაგებდეს სოფელსა სიწმიდით და სიმართლით, სიწრფოებითა გულისათა სასჯელსა სჯიდეს,
და	მცხ.სიბრ	მომეც მე საყდართა წინაშე მდგომი სიბრძნე. და ნუ განმაგდებ მე მონათა შენთაგან,
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ მე, მონა შენი და ძე მჴევლისა შენისა, კაცი უძლური და მცირედ ჟამისა ნაკლულევანი გულისჴმის-ყოფითა სასჯელისა და შჯულისათა.
და	მცხ.სიბრ	შენ გამომირჩიე მეფედ ერისა შენისა და მსაჯულად ძეთა შენთა და ასულთა.
და	მცხ.სიბრ	და სთქუ ტაძარი შენებად მთასა წმიდასა შენსა, და ქალაქსა მკჳდრობისა შენისასა. საკურთხეველი მსგავსად კარვისა მის წმიდისა, რომელი განჰმზადე პირველ დასაბამითგან.
და	მცხ.სიბრ	და შენ თანა სიბრძნე შენი, რომელმან იცნის საქმენი შენნი, მუნ იყო, ოდეს შეიქმოდე სოფელსა, და იცი, რა-იგი სათნო არს წინაშე თუალთა შენთა და რა-იგი სიწრფოება არს მცნებათა შენთა.
და	მცხ.სიბრ	გამოავლინე იგი წმიდათაგან ცათა შენთა და საყდართაგან დიდებისა შენისათა. და მოავლინე იგი, რათა იყოს ჩემ თანა და იღუწიდეს, და ვცნა, რა-იგი არს სათნოება წინაშე შენსა.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ იცის მან ყოველივე და გულისჴმა-ყოფს. და მიძღოდის მე საქმეთა ჩემთა სიწმიდით და დამიცვას მე დიდებითა თჳსითა.
და	მცხ.სიბრ	და იყვნენ შეწყნარებულ მისა საქმენი ჩემნი, და განვიკითხვიდე ერსა შენსა სიმართლით და ვიყო მე ღირს საყდართა მამისა ჩემისათა.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ გულისსიტყუანი მოკუდავთანი მოშიშ, და საცთომელ განზრახვანი ჩემნი.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ განხრწნადმან ჴორცმან დაამძიმის სული, და შესულიბის მიწოანმან საყოფელმან გონება მრავალმზრახვალი,
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ ძნიად ვსცნობთ ქუეყანისასა და ფერჴთა ქუეშე მდებარესა შრომით ვპოებთ, ხოლო ცათა შინა ვინ გამოიკულიოს?
და	მცხ.სიბრ	და ზრახვა შენი ვინ გულისჴმა-ყოს, უკუეთუმცა არა მოეც სიბრძნე შენი და მოავლინე სული შენი წმიდა მაღლით?
და	მცხ.სიბრ	და ესრეთ განემართნეს ალაგნი ქუეყანისანი და სათნოებითა შენითა განისწავლნეს კაცნი და სიბრძნითა შენითა ცხონდეს.
და	მცხ.ქებ	მიგიზიდეს შენ, შემდგომად შენსა სულნელებასა ნელსაცხებელთა შენთასა ვრბიოდით. ქალწულთა მიუთხრა სძალმან სიძისათჳს, რომელიცა მიმადლა მას: შემიყვანა მე მეუფემან საუნჯეთა თჳსსა, - სძალმან მიუთხრა ქალწულთა, და მათ თქუეს: ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ შენდამი. შევიყუარნეთ ძუძუნი შენნი უფროჲს ღჳნისა. ქალწულნი სიძისა მიმართ ჴმობენ სახელითა სიძისათა: სიწრფოებამან შეგიყვარა შენ,
და	მცხ.ქებ	სძალი ეტყჳს: შავ ვარ მე და შუენიერ, ასულნო იერუსალიმისანო, ვითარცა საყოფელნი კედარისანი და ვითარცა კარავი სოლომონისი.
და	მცხ.ქებ	სიძე ეტყჳს სძალსა: უკუეთუ არა იცნა თავი შენი, კეთილო დედათა შორის, განვედ შენ კუალსა სამწყსოთა შენთასა, და დამწყსენ თიკანნი შენნი საყოფელსა მწყემსთასა.
და	მცხ.ესა	და ჴმა-ყოს მის მიერ მას დღესა, ვითარცა ჴმაჲ ზღვისა მღელვარისა, და მიიხილონ ცად მიმართ ზე და ქუეყანად დამართ ქუე. და, აჰა, ბნელი ფიცხელი სლვასა შინა მათსა.
და	მცხ.ესა	და იქმნა წელსა, რომელსა მოკუდა ოზია მეფე. ვიხილე უფალი მჯდომარე საყდარსა ზედა მაღალსა და აღმატებულსა. და სავსე იყო სახლი დიდებითა მისითა.
და	მცხ.ესა	და სერაფიმნი დგეს გარემოჲს მისსა, ექუსნი ფრთენი ერთსა, და ექუსნი ფრთენი ერთსა და ორითა უკუე დაიბურვიდეს პირსა, ხოლო ორითა დაიბურვიდეს ფერჴთა და ორითა ფრინვიდეს.
და	მცხ.ესა	და ღაღადებდეს მოყვასი მოყვსისა მიმართ და იტყოდეს: წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს უფალი საბაოთ! სავსე არს ყოველი ქვეყანა დიდებითა მისითა!
და	მცხ.ესა	და ამაღლდა ზეშთა კარისა ჴმისაგან, რომელ ღაღადებდეს, და სახლი აღივსო კუამლითა.
და	მცხ.ესა	და ვთქუ: ჵ უბადრუკსა მე, რამეთუ შეკდემულ ვარ, რამეთუ კაცად მყოფი და არაწმიდათა ბაგეთა მქონებელი საშუალ ერისა, არაწმიდათა ბაგეთა მქონებელისა, მკჳდრ ვარ მე და მეუფე უფალი საბაოთ ვიხილე თვალითა ჩემითა.
და	მცხ.ესა	და მოივლინა ჩემდამო ერთი სერაფიმთაგანი და ჴელსა შინა აქუნდა ნაკუერცხალი, რომელი მარწუხითა მოიღო საკურთხეველისაგან.
და	მცხ.ესა	და შეახო პირსა ჩემსა და თქვა: აჰა, შევახე ესე ბაგეთა შენთა და მოგისპნეს უშჯულოებანი შენნი. და ცოდვანი შენნი განწმიდნეს.
და	მცხ.ესა	და მესმა ჴმისა უფლისა მეტყველისა: ვინ მივავლინო და ვინ წარვიდეს ერისა ამის მიმართ? და ვთქუ: აჰა, წარმავლინე მე.
და	მცხ.ქებ	ქმნილებასა ოქროსასა გამსგავსოთ შენ და წულილად დასხმულსა ვეცხლსა.
და	მცხ.ქებ	ვიდრემდის მოასხნეს მას ჴელნი მისნი მეფემან. სძალი ეტყჳს თავსა თჳსსა და სიძესა: ნარდიონმან ჩემმან გამოსცა სულნელებაჲ თჳსი.
და	მცხ.ქებ	სძალი ეტყჳს სიძესა: აჰა, ეგერა, კეთილ ხარ, ძმისწულო ჩემო, და შუენიერ, ცხედარსა ჩუენსა ზედა საგრილი.
და	მცხ.ესა	და თქვა: ვიდოდე და არქუ ერსა ამას: სმენით გესმასყე და არ გულისხმა-ჰყოთ. და მხედველნი ხედავთ და არა იხილოთ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ განზრქნა გული ერისა ამის და ყურითა მათითა მძიმედ ისმინეს და თვალნი მათნი დაიწუხნეს, ნუუკუე და იხილონ თვალითა, და ყურითა ისმინონ, და გულითა გულისხმა-ყონ, და მოვიქცე და განვკურნნე იგინი.
და	მცხ.ესა	და ვთქუ: ვიდრემდის, უფალო? და თქვა: ვიდრემდისცა მოოჴრდენ ქალაქნი არდამკვიდრებითა და სახლნი არყოფითა კაცთათა. და ქვეყანაჲ დატევებულ იქმნეს ოჴრად.
და	მცხ.ესა	და ამისთვის შემდგომად განაგრძობს ღმერთი კაცთა, და განმრავლდენ დაშთომილნი ქვეყანასა ზედა.
და	მცხ.ესა	და მერმეცა მას ზედა არს ათეული. და კუალად იყოს წარსატყუენველ, ვითარცა ბელეკუნი, და, ვითარცა რკოჲ, ოდეს გამოვარდეს ბუდისაგან მისისა, ტომ წმიდა იქმნეს, რომელნი დაადგინნეს მას შინა.
და	მცხ.ქებ	სძალი ეტყჳს სიძესა: ვითარცა ვაშლი შორის ხეთა მაღნარისათა, ესრეთ არს ძმისწული ჩემი შორის ძეთა. საგრილსა ქუეშე მისსა გულმან მითქუა და დავჯედ; და ნაყოფი მისი ტკბილ არს სასასა ჩემსა.
და	მცხ.ქებ	მარცხენე მისი თავსა ჩემსა და მარჯუენემან მისმან შემიწყნაროს მე.
და	მცხ.ქებ	სძალი ეტყჳს ქალწულთა: გაფუცებ თქუენ, ასულნო იერუსალიმისანო, ძალთა და სიმტკიცეთა აგარაკისათა, უკუეთუ აღსდგეთ და განაღჳძოთ სიყუარული, ვიდრემდიცა ინებოს.
და	მცხ.ქებ	მსგავს არს ძმისწული ჩემი ქურციკსა, ანუ ნუკრსა ირმისასა მთათა ზედა ბეთელისათა. სძალმან მოსცა სასწაული სიძისა მიერ ქალწულთა და თქუა: აჰა, ესერა, ესე დგას უკუანა ზღუდესა ჩუენსა, და იხედავს სარკუმლით გამო და გარდმოხედავს არდაბაგთაჲთ.
და	მცხ.ქებ	მომიგებს ძმისწული ჩემი და მეტყჳს: აღდეგ, მოვედ, მახლობელო ჩემო, შუენიერო ჩემო, ტრედო ჩემო.
და	მცხ.ქებ	რამეთუ, აჰა, ესერა, ზამთარი წარჴდა და წჳმა დასცხრა და წარვიდა გზასა თჳსსა.
და	მცხ.ქებ	მოვედ თავით შენით, ტრედო ჩემო, საგრილსა ქუეშე კლდისასა, მახლობელად ზღუდისა, მაჩუენე მე პირი შენი და მასმინე მე ჴმაჲ შენი, რამეთუ ტკბილ არს ჴმაჲ შენი სმენად და პირი შენი შუენიერ.
და	მცხ.ქებ	ქალწულნი ეტყჳან სიძესა: მიპყრენით ჩუენ მელნი მცირნი, განმრყუნელნი ვენაჴთანი და ვენაჴნი ჩუენნი ყუავიან.
და	მცხ.ესა	და მითხრობილ იქმნა სახლისა მიმართ დავითისისა თქუმითა: შეერთჴმავდა არამ ეფრემის თანა. და განჰკრთა სული მისი და სული ერისა მისისა ვითარსახედ ოდენ მაღნარსა შინა ხე შეირყიოს ქარისა მიერ.
და	მცხ.ქებ	სძალი ეტყჳს: ძმისწული ჩემი ჩემდა და მე - მისა, რომელი ჰმწყსი შროშანთა შორის.
და	მცხ.ქებ	ვიდრემდის წარჴდეს დღე და მოადგენ აჩრდილნი, მოიქეც და ემსგავსე შენ, ძმისწულო ჩემო, ქურციკსა, ანუ ნუკრსა ირმისასა მთათა ზედა ღელოვანთა.
და	მცხ.ქებ	სარეცელთა ჩემთა ზედა ღამე ვეძიებდ, რომელი შეიყუარა სულმან ჩემმან, ვეძიებდ მას, და არა ვპოვე იგი. ვხადოდე მას, და არა ჴმა-მცა მე.
და	მცხ.ქებ	აღვდეგ და მოვლენ ქალაქნი, უბანნი და ურაკპარაკნი და ვეძიებდ, რომელმან შეიყუარა სული ჩემი, ვეძიებდი და არა ვპოე.
და	მცხ.ქებ	ვითარცა კნინ წარვლე მათგან, ვპოვე, რომელი შეიყუარა სულმან ჩემმან. პოვა სიძემან და ეტყჳს სძალსა: შევიპყარ იგი და არა განუტევე იგი, ვიდრემდის შევიყვანე იგი სახლსა დედისა ჩემისასა და საუნჯეთა მშობელისა ჩემისათა.
და	მცხ.ქებ	ქალწულთა აფუცა მეორედ სძალმან და ეტყჳს: გაფუცებ თქუენ, ასულნო იერუსალიმისანო, ძალთა და სიმტკიცეთა აგარაკისათა, და უკუეთუ აღადგინოთ და განაღჳძოთ სიყუარული, ვიდრემდისცა ინებოს.
და	მცხ.ქებ	სიძე იტყჳს სძლისათჳს: ვინ არს, რომელი აღმოვალს უდაბნოთ, ვითარცა რტოჲ, კუამლი საკუმეველისა, მური და გუნდრუკი ყოველთაგან მტუერთა მენელსაცხებლეთასა?
და	მცხ.ქებ	ასულნი იტყჳან: ესერა, აჰა, ესერა, ცხედარი სოლომონისი და სამეოცნი ძლიერნი გარემოს მისსა ძლიერთაგან ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ქებ	ყოველთა უპყრიეს მახჳლნი, წურთილნი ბრძოლასა. კაცი და მახჳლი მისი წელთა მისთა შიშისათჳს და განკრთომისა ღამესა შინა.
და	მცხ.ქებ	სუეტნი შექმნნა ვეცხლისანი და კამარა მისი დრეკილი ოქროჲსა, აღსავალი მისი - პორფირი, იატაკი მისი - ქვაფენილ, სიყუარული ასულთაგან იერუსალიმისათა.
და	მცხ.ქებ	ვიდრე დღისა შერიჟუებადმდე და აჩრდილთა შეძრვად მე თჳთ მივიდე მთასა მურისასა და ბორცუსა გუნდრუკისასა.
და	მცხ.ქებ	ყოვლად შუენიერ ხარ, მახლობელო ჩემო, და ბიწი არა არს შენ თანა.
და	მცხ.ქებ	გუასურვე ჩუენ, დაო ჩუენო, სძალო, გული. გუალმე ჩუენ ერთითა თუალთა შენთათა და ერთითა მძივითა ყელისა შენისათა.
და	მცხ.ქებ	რაბამ განშუენდეს ძუძუნი შენნი უფროჲს ღჳნისა, დაო ჩემო, სძალო. რავდენ განშუენდეს ძუძუნი შენნი ღჳნისაგან და სული მიჰრონთა შენთა უფროს ყოველთა ნელსაცხებელთა.
და	მცხ.ქებ	თაფლი დამოსწუთის ბაგეთა შენთა, სძალო, თაფლი და სძე ქუეშე ენასა შენსა და სულნელებაჲ სამოსელთა შენთა, ვითარცა სულნელებაჲ ლიბანისა.
და	მცხ.ქებ	მტილი მოკრძალულ არს დაჲ ჩემი, სძალი, მტილი დაჴშული და წყაროჲ დაბეჭდული.
და	მცხ.ქებ	ნარდიონი და ქურქუმაჲ, საკუმეველი, ლერწმისა და კინამოჲ, ყოველთა თანა ხეთა ლიბანისათა, მური და ალოჲ ყოველთა თანა პირველთა ნელსაცხებელთა.
და	მცხ.ქებ	სძალი იტყჳს: აღდეგ, ჩრდილოო, და მოვედ, ბღუარო, მოჰბერე მტილსა ჩემსა და დიოდენ ნელსაცხებელნი ჩემნი. სძალი ევედრების სიძესა და ეტყჳს: შთაჴედინ ძმისწული ჩემი მტილსა თჳსსა და ჭამენ ხილნარი ნაყოფთა თჳსთა.
დაო	მცხ.ქებ	მე მძინავს, და გული ჩემი მღჳძარე არს. სძალი მოვიდეს სიძისა მიმართ და ირეკდეს კარსა: ჴმაჲ ძმისწულისა ჩემისა ჰრეკს კარსა. სიძე უჴმობს სძალსა: განაღე, დაო ჩემო, მახლობელო ჩემო, ტრედო ჩემო, სძალო ჩემო, რამეთუ თავი ჩემი აღივსო ცუარითა, და თმანი ჩემნი - ცუართაგან ღამისათა.
და	მცხ.ესა	და თქვა უფალმან ესაიას მიმართ: გამოვედ შემთხუევად აქაზისსა შენ და დაშთომილი იასუთ, ძე შენი, საბანელსა თანა ზენასა, გზისა აგარაკისა მმურკნველისასა.
და	მცხ.ქებ	ძმისწულმან ჩემმან მოყო ჴელი მისი სარკუმლით გამო და მუცელი ჩემი აღიძრა მის ზედა.
და	მცხ.ქებ	განუღე მე ძმისწულსა ჩემსა, ძმისწული ჩემი წარვიდა და სული ჩემი განვიდა სიტყუასა მისსა თანა. ვეძიებდ მას და არა ვპოვე იგი, უჴმობდ მას და არა ჴმა-მცა.
და	მცხ.ესა	აღვიდეთ იუდეად და შეზრახებულთა მათთა მოვაქცინეთ იგინი ჩუენდამო და მეფე მათდა ვყოთ ძე ტაბავეელისი.
და	მცხ.ქებ	მპოვეს მე მჴუმელთა, რომელნი მოჰვლიდეს ქალაქსა, მცეს და მწყლეს მე და განმძარცუეს სამოსელი ჩემი მცველთა ზღუდისათა.
და	მცხ.ქებ	გაფუცებ თქუენ, ასულნო იერუსალიმისანო, ძალთა და სიმტკიცეთა აგარაკისათა, უკუეთუ სადა ჰპოვოთ ძმისწული ჩემი, უთხართ მას, ვითარმედ წყლულ ვარ მე სიყუარულითა.
და	მცხ.ქებ	სძალმან წამ-უყო ძმისწულისათჳს, ვითარ-რაჲ იყო და ეტყჳს: დისწული ჩემი მწყაზარ და მწითურ, გამორჩეულ შობითგან ბევრეულთაგან;
და	მცხ.ესა	და თავ ეფრემისსა სომორონ და თავ სომორონისსა - ძე რომაელისი, და უკეთუ არა ირწმუნოთ, არცა გულისხმა-ჰყოთ.
და	მცხ.ესა	და შესძინა უფალმან სიტყვად აქაზისსა მეტყუელმან:
და	მცხ.ესა	და შევიდენ და განისუენონ ყოველთა ჴევნებთა შინა სოფლისათა და ნაპრალებსა შორის კლდეთასა და ქუაბთა შინა და ყოველთა დანახეთქთა და ქუეშე ყოველსა ხესა.
და	მცხ.ესა	მას დღესა შინა აყჳნვიოს უფალმან საყჳნველთა დიდთა და განმწმედელთა წიაღ კერძო მდინარესა მეფისა ასურასტანელთასა, თავი და თმანი ფერჴთანი და წუერი მოუღოს.
და	მცხ.ესა	და იყოს სავსედ ქმნისაგან სძისა, ერბოსა და თაფლსა ჭამდეს ყოველი დაშთომილი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ესა	ისრებისა თანა და მშჳლდისა შევიდენ მუნ, რამეთუ კორდ და ეკლებ იყოს ყოველი ქუეყანა:
და	მცხ.ესა	და ყოველი მთა მოჴნვით მოიჴნას, და არა ზედა მივიდეს მუნ შიში, რამეთუ იყოს სიკორდისაგან და ეკლისა საძოვარ ცხოვრისა და დასათრგუნველ ზროხისა.
და	მცხ.ესა	და თქვა უფალმან ჩემდამო: მიიღე შენდად გრაგნილი ქარტისა ახლისა დიდისა და დაწერე მას ზედა საწერელითა კაცისათა მალიად ქმნაჲ იავარსა ნატყუენავთასა, რამეთუ მოწევნულ არს.
და	მცხ.ესა	და მოწამე მიყვენ მე სარწმუნონი კაცნი: ურია მღდელი და ზაქარია, ძე ბარაქიასი.
და	მცხ.ესა	და მისლვა-ვყავ წინასწარმეტყველაჲს მიმართ, და მუცლად-იღო და შვა ძე. და თქუა უფალმან ჩემდამო: უწოდე სახელი მისი: მალიად წარმოტყუენე, მსწრაფლ იავარ-ყავ
და	მცხ.ესა	მით, რამეთუ ვიდრე ცნობადმდე ყრმისა ხდად მამისა, ანუ დედისა, მოიღო ძალი დამასკისაჲ და ნატყუენავნი სამარიასნი წინაშე მეფისა ასსურასტანელთასა.
და	მცხ.ესა	და შესძინა უფალმან სიტყვად ჩემდა, მერმე თქუა:
და	მცხ.ესა	არნდომისათჳს ერისა ამის წყალი სილოამისა მავალი მყუდროდ, არამედ ნდომისა ქონებად ძე რაასინისი და ძე რომაელისი მეფედ, თქუა თქვენ ზედა.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს, აჰა, აღმოიყვანებს უფალი თქვენ ზედა წყალსა მდინარისასა ძლიერსა და ფრიადსა ასსურასტანელთა მეფისა და დიდებასა მისსა და აღმოვიდეს ყოველსა ზედა ჴევნებსა თქვენსა. და ვლოს ყოველსა ზედა ზღუდესა თქვენსა.
და	მცხ.ქებ	მე ძმისწულისა ჩემისა და ძმისწული ჩემი ჩემდა, რომელი ჰმწყსის შორის შროშანთა.
და	მცხ.ესა	ესე პირველ სუ, ადრე სუ, სოფელო ზაბულონისო, ქუეყანაო ნეფთალემისო, გზამან ზღჳსამან და სხვათა, რომელნი ზღჳსკიდესა მკჳდრ არიან და წიაღ იორდანესა გალილეამან წარმართთამან, კერძოთა იორდანისათა,
და	მცხ.ესა	ერმან მავალმან ბნელსა შინა იხილე ნათელი დიდი, დამკჳდრებულნი სოფელსა შინა და აჩრდილთა სიკვდილისათა, ნათელი განბრწყინდა თქვენ ზედა.
და	მცხ.ქებ	სამეოცნი არიან დედოფალნი და ოთხმეოც ხარჭნი, და ქალწულნი, რომელთა არა არს რიცხჳ.
და	მცხ.ქებ	ერთ არს ტრედი ჩემი, სძალი ჩემი, ერთ არს დედისა თჳსისა. რჩეულ არს მშობლისა თჳსისა. იხილეს იგი ასულთა და ჰნატრეს მას. დედოფალთა და ხარჭთა აქეს აქეს იგი.
და	მცხ.ქებ	ასულნი და დედოფალნი ეტყჳან სძალსა: მოაქციე, მოაქციე, სულამიტელო! მოაქციე, მოაქციე და გიხილოთ შენ!
და	მცხ.ქებ	თავი შენი შენ ზედა, ვითარცა კარმელი და ნათხზენი თავისა შენისა, ვითარცა პორფირი, მეფე შეკრული თანაწარმვლელთა შორის.
და	მცხ.ქებ	სიდიდე შენი ემსგავსა ფინიკსა და ძუძუნი შენნი ტევანთა.
და	მცხ.ქებ	რაბამ განშუენდი და რაბამ დასტკბა სიყუარული შუებათა შენთა?!
და	მცხ.ქებ	და ვთქუ: აღვიდე ფინიკსა და ვიპყრა სიმაღლე მისი. და იყვნენ ძუძუნი შენნი, ვითარცა ტევანნი ვენაჴისანი, და ორთქლი ცხჳრთა შენთა, ვითარცა ვაშლი,
და	მცხ.ქებ	მე ძმისწულისა ჩემისა და ჩემდა მომართ მოქცევაჲ მისი.
და	მცხ.დაბ	ზრახვასა მათსა ნუ შევალნ სული ჩემი და შეკრებასა მათსა ნუ აღყუებინ ღჳძლი ჩემი, რამეთუ გულისწყრომითა მათითა მოსწყჳდნეს კაცნი და გულისთქმითა მათითა დაჰკუეთნეს ძარღუნი კუროსა.
და	მცხ.ქებ	მანდრაგორთა შენთა გამოსცეს სულნელებაჲ და კართა ზედა ჩუენთა შენნი მწუერვალნი ხეთანი, ახალნი ძუელთა თანა, რომელი მომცა დედამან ჩემმან, ძმისწულო ჩემო, დაგიმარხო შენ.
და	მცხ.ქებ	მოგეხჳე შენ და შეგიყვანე სახლსა დედისა ჩემისასა და საუნჯეთა მუცლადმღებელისა ჩემისათა. და გასუა შენ ღჳნისაგან სულნელთასა, სინედლისაგან ბროწეულთა ჩემთასა.
და	მცხ.ქებ	მარცხენე მისი თავსა ზედა ჩემსა და მარჯუენე მისი გარემომეხჳა მე.
და	მცხ.ქებ	გაფუცებ თქუენ, ასულნო იერუსალიმისანო, ძალთა მიმართ და ძლიერებათა მიმართ აგარაკისათა, უკუეთუ აღსდგეთ და აღადგინოთ სიყუარული, ვიდრემდისცა ენებოს.
დასა	მცხ.ქებ	ქალწულნი ეტყჳან: დაჲ ჩუენი მცირე არს და ძუძუნი არა ასხენ, რაჲმე უყოთ დასა ჩუენსა დღესა, რომელსა ითქუას მისსა მიმართ?
და	მცხ.ქებ	უკუეთუ ზღუდე არს, აღვაშენნეთ მას ზედა აღსამატებელნი ვეცხლისანი და, უკუეთუ კარი არს, დავამსჭუალოთ მას ზედა ფიცარი ნაძჳსა.
და	მცხ.ქებ	სძალმა იკადრა და ეტყჳს: მე - ზღუდე და ძუძუნი ჩემნი - გოდოლნი. მე ვარ წინაშე თუალთა მისთა, ვითარცა მპოვნელი მშჳდობისა.
და	მცხ.ქებ	ვენაჴი ჩემი ჩემდა წინაშე ჩემსა, მამაკაცი არს ჟამსა მისსა ათასის ვეცხლის, ათასნი - სალმონს და ორასნი - მცველთა ნაყოფისა მისისათა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ყოველი სამოსელი შეკრებული ზაკვით და შთასაცუმელი ცვალებისა თანა მიუზღონ და ინებონ, უკეთუმცა იქმნეს ცეცხლით დამწვარ,
და	მცხ.ესა	სიკუდილი მოავლინა უფალმან იაკობისა ზედა; და მოვიდა ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.ესა	და ცნას ყოველმან ერმან ეფრემისმან და მსხდომარეთა სამარიას შინა, გინებისა მიერ და მაღლისა გულისა მეტყუელთა.
და	მცხ.ესა	ალიზნი დაეცნეს, არამედ მოვედით გამოვდალაბრნეთ ქვანი და მოვკუეთნეთ ლეღუსულელნი და ნაძვნი და ვიშენოთ თავისა თვისისა გოდოლი.
და	მცხ.ესა	და დააკუეთნეს ღმერთმან ზედააღდგომილნი მთასა ზედა სიონსა მას ზედა და მტერნი იუდაჲსნი განაქარვნეს.
და	მცხ.ესა	და ერი არა მოიქცა, ვიდრემდის იწყლა, და უფალი არა გამოიძიეს.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ მეორედ ჩემდამო მეტყუელი: რასა ხედავ შენ? და ვარქუ: სიავსა ქუეშეთ მგზებარესა! და პირი მისი პირისაგან ჩრდილოჲსა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ, აჰა, მე მოუწოდო ყოველთა მეფობათა ჩრდილოჲსაგან ქუეყანისა, - იტყჳს უფალი, - და მოვიდენ და დადგნენ თითოეულმან საყდარნი თჳსნი წინა კართა ზედა ბჭეთა იერუსალიმისათასა, და ყოველთა ზედა ზღუდეთა გარემოჲს მისსა და ყოველთა ზედა ქალაქთა იუდაჲსთა.
და	მცხ.იერ	და ვიზრახო მათდა მიმართ მსჯავრისა თანა ყოვლისათჳს უკეთურებისა მათისა, ვითარ დამიტევეს მე, და უგეს ღმერთთა უცხოთა და თაყუანისსცეს ნაქმრებსა ჴელთა მათთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბა სოლომონ სამეოცდაათი ათასი კაცთა ზურგით მოტჳრთეთა და ოთხმეოც ათასი მკუეთელი ქვისა მთასა და ზედამდგომელნი მათნი სამ ათას ექუსასნი.
და	მცხ.იერ	აჰა, დაგდევ შენ დღეინდელსა შინა დღესა, ვითარცა ქალაქი ძნელი, და ვითარცა სუეტი რკინისა, და ვითარცა ზღუდე რვალისა ძლიერი, ყოველთა მეფეთა იუდასთად, და მთავართა მისთა და მღდელთა მისთა და ერისა ქუეყანისად.
და	მცხ.იერ	და იყო სიტყუა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.ნეშტ2	და მიუვლინა სოლომონ ქირამს, მეფესა ტჳროსისასა, და ჰრქუა: ვითარცა-იგი ჰყავ მამისა ჩემისა, დავითის თანა და მოუძღუანე მას ძელი ნაძჳსა შენებისათჳს სახლისა მისისა დამკჳდრებად მას შინა.
და	მცხ.იერ	ვიდოდე და აღმოიკითხე ყურთა მიმართ ძეთა იერუსალიმისათასა მეტყუელმან: ამათ იტყჳს უფალი: მოვიჴსენენ წყალობანი სიჭაბუკისა შენისანი და სიყუარული სრულებისა შენისა. შეუდეგ რაჲ შენ წმიდასა ისრაილისასა, იტყჳს უფალი, - უდაბნოსა ქუეყანასა უთესველსა:
და	მცხ.ნეშტ2	და, აჰა, ესერა, მეცა, ძე მისი, ვაშენებ სახლსა სახელისათჳს უფლისა ღმრთისა ჩემისა წმიდა-ყოფად იგი მისა კუმევად საკუმეველი წინაშე მისსა და სარგებელი მარადის და შეწირვად მსხუერპლები სამარადისო განთიად, მწუხრი და შაბათთა და ახალთუეთა დღესასწაულთა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა საუკუნოდ ესე ისრაჱლსა ზედა
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ მომივლინე მე კაცი ბრძენი და მეცნიერი, მოქმედი ოქროთა და ვეცხლითა, პილენძითა და რკინითა ძოწეულითა და მეწამულითა და ვიაკინთოჲთა და რომელმან იცოდის ქანდაკება ქანდაკისა ბრძენთა თანა ჩემთა ჰურიასტანს და იერუსალჱმს, რომელი მომზადა დავით, მამამან ჩემმან
და	მცხ.ნეშტ2	რათა მომიმზადონ მე ძელნი მრავლად, რამეთუ სახლსა რომელსა მე ვაშენებ, დიდ არს და დიდებულ.
და	მცხ.ნეშტ2	და, აჰა, ესერა, მოქმედთა მათ, რომელნი კაფდენ ძელსა, მივეც საზრდელად მათ იფქლი ნიჭად მონათა შენთა ოც ათასი საწყაული, და ოც ათასი საწყაული ქრთილისა, და ღჳნისა საწყაული ოც ათასი და ზეთის საწყაული ოც ათასი.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა ქირამ: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა, რომელმან ქმნა ცა და ქუეყანა, რომელმან მოსცა დავითს მეფესა ძე ბრძენი და მეცნიერი გულისხმის-ყოფისა და სწავლულებისა, რომელმან უშენოს სახლი უფალსა და სახლი სამეუფო თჳსი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჩუენ მოვკაფოთ ძელი ლიბანით ყოვლისაებრ საჴმრისა შენისა. და მოვიღოთ იგი ტივებითა ზღუად იოპესა. და შენ აღიღე იგი იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბა სოლომონ ყოველი კაცი მწირი ქუეყანისა ისრაჱლისა შემდგომად აღრაცხისა მის, რომელნი-იგი აღრაცხნა დავით, მამამან მისმან, და იპოვნეს ასერგასის ათას და სამ ათას ექუსას.
და	მცხ.ნეშტ2	და ესრეთ იწყო სოლომონ შენებად სახლისა უფლისა: სიგრძე წყრთით განზომა პირველი სამეოც წყრთა და სივრცე ოცი წყრთა.
და	მცხ.ნეშტ2	ტაძარი იგი დიდი მორჩუნა ძელითა ნაძჳსათა და მოქმნა იგი ლესვით ოქროთა წმიდითა და გამოჭრა მას ზედა ქანდაკები, დანაკისა კუდები და ჯაჭუები დამოკიდებულად.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყუნეს ფრთენი იგი ქერობინთანი სიგრძით წყრთით ოცი, და ფრთე ერთი წყრთით ხუთ მისწუდებოდა კედელსა მას ტაძრისასა, ფრთე იგი მეორისა მის წყრთითა ხუთ და მისწუდებოდა ფრთესა ქერობინსა მის ერთისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ფრთენი იგი ქერობინთანი განმარტებულ იყუნეს ოც წყრთა და იგინი დგეს ფერჴთა ზედა მათთა და პირი მათი ტაძრად კერძო.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა კრეტსაბმელი ვიაკინთესაგან და ძოწეულისა და მეწამულისა და ბისონისა და გამოაქსოვა მას ქერობინი.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღმართნა წინაშე ტაძრისა მის ორნი სუეტნი, და იყო წყრთითა ოცი და ათხუთმეტ სიმაღლე მათი. და სუეტისთავნი მათნი ხუთ-ხუთ წყრთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ზღუაჲ იგი რვალისა დასხმით ათ წყრთა საზომი მისი მრგვალი გარემო და ხუთ წყრთა სიმაღლე და გარემო ოცდაათ წყრთა.
და	მცხ.ესა	და მოსპობს უფალი ისრაელისაგან თავსა და ბოლოსა, დიდსა და მცირესა, ერთსა შინა დღესა:
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო სიზრქე ზღჳსა მის ციდა ერთ და ბაკონი მისნი, ვითარცა ბაკო სასუმელისა გამოქანდაკებულ მცენარედ სახედ შროშნისა და შთაისხის საწყაული სამ ათასი.
და	მცხ.ესა	მოხუცებული და რაჲთა დაუკჳრდებოდიან პირნი, ესე არს დასაბამი და წინასწარმეტყველი, მასწავლელი უშჯულოთაჲ, ესე არს ბოლოჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღასრულა და ქმნა ათი იგი საბანელი და დადგა ხუთი იგი მარჯვენით და ხუთი იგი მარცხენით განრცხად მათ შიგა საქმე იგი ყოვლად დასაწველად და გამოწმედად და მათ შინა და ზღუაჲ იგი საბანელად მღდელთა მას შიგა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნნა სასანთლენი ოქროსანი ათნი მსგავსად სამართლისავე მათისა და დადგნა ტაძარსა მას შინა, ხუთნი მარჯვენით და ხუთნი მარცხენით.
და	მცხ.ესა	და იყვნენ მნატრელნი ამის ერისანი მაცთუნებელნი და აცთუნებდენ, რაჲთა შთანთქნენ იგინი,
და	მცხ.ესა	ამისთჳის ჭაბუკთა მათთა ზედა არა იშუებდეს ღმერთი, და ობოლნი მათნი და ქურივნი მათნი არ შეიწყალნეს, რამეთუ ყოველნი უშჯულო და უკეთურ, და ყოველი პირი იტყჳს ცრუთა, ამათ ყოველთა ზედა არა გარემიიქცა გულისწყრომა მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალ.
და	მცხ.ესა	გულისწყრომისა მიერ რისხვისა უფლისა თანა დაიწვას ქვეყანაჲ სრული, და იყოს ერი, ვითარცა შემწუარი ცეცხლისა მიერ კაცმან ძმა თვისი არ შეიწყალოს,
და	მცხ.ნეშტ2	და ფერჴთ სადგმელი და აღსაპყრობელნი და სიავები და ფუცხუები და ყოველი სამსახურებელი ჭურჭელი მათი, რომელ ქმნა ქირამ და აღმოართვა იგი მეფესა სოლომონს ტაძრად უფლისა, წმიდისაგან რვალისა,
და	მცხ.ნეშტ2	რომელი გამოადნო მეფემან ადგილსა იორდანისასა, სიზრქესა ქუეყანისასა, სახლსა სოქოთისსა და შორის სადათასა.
და	მცხ.ესა	არამედ მიაქციოს მარჯვენით კერძო, რამეთუ ჰშიოდის და ჭამოს მარცხენითგან და ვერ განძღეს კაცი მჭამელი ჴორცთა მკლავისა თვისისათა, რამეთუ ჭამდეს მანასი ეფრემისსა და ეფრემ მანასისსა,
და	მცხ.ესა	მიმდრეკელნი მშჯავრსა გლახაკთასა, აღმტაცებელნი საშჯელსა დავრდომილთა ერისა ჩემისათასა, რაჲთა იყვნენ მათდა ქურივი დასატაცებელად და ობოლი წარსატყვენელად.
და	მცხ.ესა	და რაჲ ყონ დღესა მას მოხედვისასა, რამეთუ ჭირი თქვენი შორით მოვიდეს, და ვისსა მიმართ მიივლტოდით შესაწევნელად, და სადა დაუტეოთ დიდებაჲ თქვენი?
და	მცხ.ესა	ვაჲ ასსურასტანელთა, კუერთხი გულისწყრომისა ჩემისა და რისხვისა ჩემისა არს ჴელთა შინა მათთა.
და	მცხ.ესა	რისხვა ჩემი ნათესავისა მიმართ უშჯულოჲსა მივავლინო. და ერსა ჩემსა დაუწესო ყოფა ტყუედ და იავარად და დათრგუნვად ქალაქთა და დასხმად მათდა მტუერად.
და	მცხ.ესა	ხოლო იგი არა ესრეთ იგონებს და სულითა არა ესრეთ გულისსიტყუავს, არამედ შეცვალოს გულისსიტყუა თჳსი ნათესავისაცა მოსრვად არამცირისა.
და	მცხ.ესა	და უკეთუ ჰრქუან მას: შენ მხოლოჲ ხარ მთავარ? და თქუას:
და	მცხ.ესა	არა მოვიღე სოფელი ზენაკერძო ბაბილონისა და ხალანისა, სადა გოდოლი აღეშენა, და მოვიღე არაბია და დამასკოჲ და სამარიაჲ.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ვითარსახედ უყავ სამარიასა და ჴელითქმნულთა მისთა, ეგრეთ უყო იერუსალიმსაცა და კერპთა მისთა.
და	მცხ.იუდა	რამეთუ შემო-ვინმე-ვიდეს კაცნი, რომელნი პირველვე წერილ იყვნეს ამას საშჯელსა, უღმრთონი, რომელნი მადლსა ღმრთისა ჩუენისასა გარდააქცევენ არაწმიდებად და მხოლოსა მფლობელსა ღმერთსა და უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა უარ-ჰყოფენ.
და	მცხ.ესა	და იყოს, ოდეს შეასრულნეს უფალმან ყოველთა მოქმედმან, შორის მთასა სიონსა და იერუსალიმსა, და მოაწიოს გონებასაცა ზედა დიდსა მთავარსა ზედა ასსურასტანელთასა და სიმაღლესა ზედა დიდებისა თვალთა მისთასა,
და	მცხ.დან	ვხედევდ ხილვასა შინა ღამისასა: და, აჰა, ღრუბელთა თანა ცისათა, ვითარცა ძე კაცისა, მომავალ იყო, და ვიდრე ძუელისა დღეთაჲსამდე მოიწია და წინაშე მისსა მიყვანებულ იქმნა იგი.
და	მცხ.ლევ	და ყოველისა თანა ოთხფერჴისა არა შეხჳდე დაწოლად და შეგინებად მის თანა და დედაკაცი არა დადგეს მოსლვად მის ზედა ყოველივე ოთხფერჴი და მამლობად, რამეთუ საძაგელ არს.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუეს მას კაცთა მათ: უბრალომცა ვართ ფიცსა მას შენსა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ თქვა: ძალითა ჴელისა ჩემისათა ვყო და სიბრძნითა გულისხმის-ყოფისა ჩემისათა, მოვიპყრნე და საზღვარნი წარმართთანი და ძალითა მით წარმოვტყუენო და შევძრნე ქალაქნი დამკჳდრებულნი.
და	მცხ.ესა	და მკჳდროსანი სრული მოვიღო, დავიპყრა ჴელითა ჩემითა, ვითარცა ბუდე, და, ვითარცა დატევებულნი კუერცხნი, აღვიხუნე და არავინ იყოს, რომელი განმერეს მე, ანუ განმსიტყოს მე და აღმიღებდეს პირთა და მჭრტინავთა.
და	მცხ.ესა	არამედ მოავლენს უფალი საბაოთ პატივსა შენსა ზედა უპატიოებასა, და დიდებასა შენსა ზედ ცეცხლი მოტყინარე აღეგზნას.
და	მცხ.ესა	და იყოს ნათელი ისრაილისა ცეცხლად და განვწმიდო იგი ცეცხლითა მგზებარითა და ჭამდეს, ვითარცა თივასა, ნივთსა. მას დღესა
და	მცხ.ესა	დაშრტენ მთანი და ბორცუნი და მაღნარნი, და შეიჭამოს სულითგან ვიდრე ჴორცთამდე. და იყოს მლტოლვარე, ვითარცა მლტოლვარე ალისაგან მგზებარისა.
და	მცხ.ესა	და დაშთომილნი მათნი იყვნენ რიცხვეულ და ყრმამან დაწერნეს იგინი.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, არღა მერმე შეეძინოს დაშთომილი ისრაილსა და განრომილნი იაკობისანი არღა მერმე არმოსავ იყვნენ, მიმძლავრებულთა მიმართ მათთა, არამედ იყვნენ მოსავ ღმრთისა მიმართ წმიდისა ისრაილისასა ჭეშმარიტებითა.
და	მცხ.ისო	და მოუწოდა ისო ათორმეტთა კაცთა პატიოსანთა ძეთაგან ისრაჱლისათა, ერთსა თითოსაგან თესლისა.
და	მცხ.ესა	და უკეთუ იქმნეს ერი ისრაილისა, ვითარცა ქჳშა ზღჳსაჲ, ნეშტი მათი ცხოვნდეს, რამეთუ სიტყუა შემასრულებელი და თანმკუეთი სიმართლესა შინა,
და	მცხ.ესა	მერმე, რამეთუ, მცირედღა და დასცხრეს რისხვაჲ, ხოლო გულისწყრომა ჩემი განზრახვასა ზედა მათსა.
და	მცხ.ესა	და ზედაღუდგინნეს მათ ღმერთმან გუემანი წყლულებისაებრ მადიამისა ადგილსა შინა ჭირისასა და გულისწყრომაჲ მისი გზასა ზღუად მიმართსა, ეგჳპტით კერძოსა.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, აღებულ იქმნეს უღელი მისი ქედისაგან შენისა და შიში მისი შენგან და განირყუნას უღელი მისი მჴართაგან შენთა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ მივიდეს ქალაქად ანგედ და წარვლოს მაგედდოჲ და მაქმას შინა დადვას საჭურველი თჳსი.
და	მცხ.ესა	და წარვლოს ღელედ და მოვიდეს გაბაონდ, დაისადგუროს. შიშმან შეიპყრას რამაჲ, ქალაქი საულისი.
და	მცხ.ესა	განჰკრთა მადევინა, და დამკჳდრებულნი გივეიმისანი. ივედრების
და	მცხ.ესა	დღეს გზასა ზედა დადგრომად ჴელითა, ივედრების მთაჲ, ასული სიონისაჲ, და ბორცუნი იერუსალჱმსშინანი.
და	მცხ.ესა	და აჰა, მეფე, უფალი საბაოთ, თანაღაშფოთებს დიდებულთა ძალისა მიერ, და მაღალნი გინებითა შეიმუსრნენ.
და	მცხ.ესა	და გამოვიდეს კუერთხი ძირისაგან იესესსა და ყუავილი ძირისაგან აღმოჴდეს.
და	მცხ.ესა	და განისვენოს მის ზედა სულმან ღმრთისამან, სულმან სიბრძნისა და გულისხმის-ყოფისა, სულმან განზრახვისა ძლიერებისა, სულმან მეცნიერებისა და ღმრთისმსახურებისა,
და	მცხ.ესა	არამედ საჯოს სიმართლისა მიერ მდაბლითა საშჯელითა და ამხილოს წარმართებულებით დიდებულთა ქვეყანისათა. და დასცეს ქვეყანა სიტყჳთა პირისა მისისათა და სულითა ბაგეთა მიერ მოაკუდინოს უთნოჲ.
და	მცხ.ესა	და იყვნენ სიმართლით მორტყმულ წელნი მისნი და ჭეშმარიტებით ცხებულ გუერდნი მისნი.
და	მცხ.ესა	მაშინ ძოვდეს მგელი კრავთა თანა, და ვეფხი თიკანთა თანა განისუენებდეს, და ზუარაკი და ლომი და კუროჲ ერთად ძოვდენ, და ყრმამან მცირემან მოიყვანნეს იგინი.
და	მცხ.ესა	და ჴარი დათჳსა თანა ძოვდენ, და თანად იყვნენ ყრმანი მათნი. ლომი, ვითარცა ჴარი, ბზესა ჭამდეს.
და	მცხ.ესა	და ყრმამან მცირემან ჴურელსა ზედა ასპიტისასა და საწოლსა ზედა ნაშობთა ასპიტისათა ჴელი დასდვას
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა ძირი იესესი, და აღდგომად იგი მთავრად წარმართთა; მისდამი წარმართნი ესვიდენ, და იყოს განსუენება მისი პატივით.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, შესძინოს უფალმან ჩვენებად ჴელი მისი შურვებად დაშთომილსა ერისასა, რომელი უკუეთუ დაშთეს ასსურასტანელთაგან და ეგჳპტისაგან, და ბაბილონისაგან და ეთიოპიისაგან, და ელამიტელთაგან და მზისაღმოსავალთაგან, და არაბიასაგან და ჭალაკთაგან ზღჳსათა.
და	მცხ.ესა	და აღიღოს სასწაული წარმართთა მიმართ, და შეკრიბნეს წარწყმედულნი ისრაჱლისანი და განთესულნი იუდაჲსნი შეკრიბნეს ოთხთაგან ფრთეთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ესა	და მოისპოს შური ეფრემისი, და მტერნი იუდაჲსნი წარწყმდენ. ეფრემ არა ეშურვოს იუდას, და იუდამან არა აჭირვოს ეფრემს.
და	მცხ.ესა	და ფრინვიდენ ნავებითა უცხოტომთათა, ზღვასა ერთბამად ტყუენვიდენ, და მზისაღმოსავალით კერძოთა და იდუმეასა; და მოაბსა ზედა პირველად მიყონ ჴელები, ხოლო ძეთა ამმონისთა პირველად შეისმინონ.
და	მცხ.ესა	და მოაოჴროს უფალმან ზღუაჲ ეგჳპტისა, და მიყოს ჴელი მისი მდინარესა ზედა სულითა მაიძულებელითა. და დასცეს იგი შჳდთა ჴევნებთა მიმართ, ვიდრემდის განვლამდე მისსა ფერჴშესასხმელითა.
და	მცხ.ესა	და იყოს საგზაურ დაშთომილისა ერისა ჩემისა ეგჳპტეს შინა. და იყოს ისრაჱლი, ვითარცა დღესა, ოდეს გამოვიდა ქუეყანისაგან ეგჳპტისა.
და	მცხ.ესა	აჰა, ღმერთი ჩემი, მაცხოვარი უფალი. და მოსავ ვიყო მისდამი და ვცხოვნდე მის მიერ. და არ შევიშინო მით, რამეთუ დიდებაჲ ჩემი და ქებაჲ ჩემი არს უფალი და მეყო მე მაცხოვარ.
და	მცხ.იერ	და შენ მოირტყენ წელნი შენნი და აღდეგ და თქუენ მათდამი ყოველთა, რაოდენთა გამცნებ მე შენ. ნუ შეიშინებ პირისაგან მათისა, ნუცა სწიწნეულობ წინაშე მათსა, რამეთუ შენ თანა ვარ მე განრინებად შენდა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.რიცხ	ძალი მისი აღხილული - ოცდაათხუთმეტ ათას და ოთხას, რომელთა დაიბანაკონ მახლობელად მათსა ნათესავმან ბენიამენისამან და მთავარი ძეთა ბენიამენისთაჲ - აბედან, ძე გედეონისი. ძალი მისი აღხილული - ოცდათხუთმეტ ათას და ორას.
და	მცხ.იერ	ისმინეთ სიტყუა უფლისაჲ, სახლო იაკობისო და ყოველნო ტომნო სახლისა ისრაელისანო!
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: რაჲ პოვეს მამათა თქუენთა ჩემ თანა შეცოდებაჲ? რამეთუ განდგეს ჩემგან და ვიდოდეს შემდგომად ამაოსათა და ამაო იქმნენ.
და	მცხ.იერ	და არა თქუეს: სადა არს უფალი აღმომყუანებელი ჩუენი ქუეყანისაგან ეგჳპტისა? და გჳძღოდა ჩუენ უდაბნოსა ზედა ქუეყანასა მას უქმსა და უვალსა, ქუეყანასა შინა ურწყულსა და უნაყოფოსა და აჩრდილსა სიკუდილისასა, ქუეყანასა, რომელსა შინა არ განვლო მის შორის მამაკაცმან, არცა დაემკჳდრა მუნ ძე კაცისა,
და	მცხ.იერ	და შემყუანებელი ჩუენი კარმელისა მიმართ ჭამად ნაყოფთა მისთა და კეთილთა მისთა. და შეხუედით და შეაგინეთ ქვეყანა ჩემი და სამკჳდრებელი ჩემი დასდევით საძაგელებად.
და	მცხ.იერ	მღდელთა არა თქუეს: სადა არს უფალი და მეცნავთა სჯულისა ჩემისათა არა მიცნეს მე. და მწყემსნი უთნოობენ ჩემდამო და წინაწარმეტყუელნი უწინაწარმეტყუელებდეს ბაალსა, და უკუანა ურგებთასა ვიდოდეს.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს მერმეცა განვისჯებოდი თქუენდამი, - იტყჳს უფალი, - და ძეთა მიმართ ძეთა თქუენთასა განვისაჯოვე,
და	მცხ.იერ	რამეთუ განვლეთ ჭალაკთა მიმართ ქეტიიმისთა და იხილეთ, და კიდარადმი მიავლინეთ და გულისხმა-ყავთ ფრიად, და იხილეთ, უკეთუ იქმნეს ესევითარნი.
და	მცხ.იერ	უკუეთუ სცვალებენ წარმართნი ღმერთთა მათთა, და იგინი არა არიან ღმერთნი, ხოლო ერმან ჩემმან შეიცვალა დიდებაჲ თჳსი, რომლისაგან არა რგებულ იქმნეს.
და	მცხ.იერ	განჰკრთა ამას ზედა ცა და განცჳბრდა უფროს ფრიად, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ორნი ძჳრნიცა ქმნნა ერმან ჩემმან. მე დამიტევეს, წყაროჲ წყლისა ცხოველისაჲ, და უთხარნეს თავთა მათთა ჯურღმულნი გაჴურეტილნი, რომელნი ვერ შემძლებელ არიან დაპყრობად წყლისა.
და	მცხ.იერ	მის ზედა იზახდეს ლომნი და მოსცეს ჴმაჲ მათი, რომელთა დააწესეს ქუეყანაჲ მისი უჩინოსაქმნელად, და ქალაქნი მისნი დაიქცეს არადამკჳდრებისა მიერ.
და	მცხ.იერ	და ძეთა მემფისათა და ტაფანაჲსათა გიცნეს შენ და გემღერდეს შენ.
და	მცხ.იერ	და აწ რაჲ არს შენი და გზისა ეგჳპტისა, სუმად წყალი გიონისა? და რაჲ შენი და გზისა ასურასტანელთასა, სუმად წყალი მდინარეთა?
და	მცხ.იერ	გასწავლენ შენ განდგომილებამან შენმან და უკეთურებამან შენმან გამხილენ შენ, და ცან და იხილე, ვითარმედ მწარე არს შენდა დატევებაჲ ჩემი, - იტყჳს უფალი ღმერთი შენი, - და არა სათნო ვიყო შენ ზედა, იტყჳს უფალი ღმერთი შენი,
და	მცხ.იერ	რამეთუ საუკუნითგან შეჰმუსრე უღელი შენი, და განჰხეთქენ აპაურნი შენნი და სთქუ: არა გმონო შენ, არამედ წარვიდე ყოველსა ზედა ბორცუსა მაღალსა და ქუეშე ყოველსა ხესა ჩრდილოვანსა, მუნ დავითხიო სიძვისა მიერ ჩემისა,
და	მცხ.იერ	უკუეთუ განიბანო ბავრუკითა და განიმრავლნე თავისა შენისა მდელონი, შეგინებულვე ხარ უსამართლობათა მიერ შენთა წინაშე ჩემსა, - იტყჳს უფალი,
და	მცხ.იერ	ვითარ იტყჳ: არ შევიგინე და უკანა ბაალისსა არა ვიდოდე? იხილენ გზანი შენნი სამრავალკაცოს შინა, და ცან, რაჲ ჰყავ.
და	მცხ.იერ	მოაქციე ფეჴი შენი გზისაგან ფიცხელისა და ჴორცი შენი წყურილისაგან. ხოლო მან თქუა: ვმჴნდები, ვმჴნდები, რამეთუ შეიყუარნა უცხონი, და შემდგომად მათსა ვიდოდა.
და	მცხ.იერ	ვითარცა სირცხჳლი მპარავისაჲ, ოდეს შეიპყრას, ეგრეთ სირცხჳლეულ იქმნენ ძენი ისრაილისანი, რამეთუ მათ და მეფეთა მათთა და მთავართა მათთა და მღდელთა მათთა და წინაწარმეტყუელთა მათთა.
და	მცხ.იერ	ძელსა ჰრქუეს, ვითარმედ: მამაჲ ჩემი ხარ შენ: და ქვასა: შენ მშევ, და მომაქცინეს მე ზურგნი და არა პირნი მათნი. და მას ჟამსა ძჳრთა მათთასა თქუან: აღდეგ და განგუარინენ ჩუენ.
და	მცხ.იერ	და სადა არიან ღმერთნი შენნი, რომელნი უქმნენ თავსა შენსა? უკეთუ აღდგნენ და განგარინონ შენ ჟამსა შინა განბოროტებისა შენისასა? რამეთუ რიცხჳსაებრ ქალაქთა შენთასა, იყუნეს ღმერთნი შენნი, იუდა. აჰა, და რიცხჳსაებრ საგზაურთა იერუსალიმისათა უზორვიდეს ბაალსა.
და	მცხ.იერ	და თქუენ ყოველნი უსჯულოებდით, მედად მოვსრენ შვილნი თქუენნი, წურთაჲ არ შეიწყნარეთ. მახჳლმან შეჭამნა წინაწარმეტყუელნი თქუენნი, ვითარცა ლომმან მომსრველმან, და არ შეიშინეთ.
და	მცხ.იერ	ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ: ამათ იტყჳს უფალი: ნუ უდაბნო ვექმენ ისრაილსა, ანუ ქუეყანა განკორდებულ მით, რამეთუ თქუა ერმან ჩემმან, და უუფლო ვიყვნეთ და შენდა არღა მოვიდეთ მერმე.
და	მცხ.იერ	ნუ დაივიწყის სძალმან სამკაული თჳსი და ქალწულმან მკერდის შესაკრავი თჳსი? ხოლო ერმან ჩემმან დამივიწყა მე დღეთა, რომელთა არა არს რიცხჳ,
და	მცხ.იერ	რამეთუ უგულებელს-ჰყავ ფრიად და მრჩობლები გზათა შენთა, და ეგჳპტითცა სირცხჳლეულ იქმენ, სირცხჳლეულ იქმენ ასურეთით,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ამიერცა გან-ვე-ხვიდე, და ჴელნი შენნი თავსა ზედა შენსა, რამეთუ განაგდო უფალმან სასოება შენი, და არ წარგემართოს მას შინა.
და	მცხ.იერ	უკეთუ განავლინოს ქმარმან ცოლი თჳსი. და წარვიდეს მისგან და იქმნეს ქმრისა სხჳსა, ნუ მოქცევით მოიქცესა მისდამი მერმე? არა შეგინებით შეიგინოსა დედაკაცი იგი? და შენცა განჰმეძვენ მწყემსთა შორის მრავალთა და მოაქციე ჩემდამო, - იტყჳს უფალი, -
და	მცხ.იერ	აღიხუენ თუალნი შენნი მართლიად. და იხილე, სადა არ შემწიკულე, გზათა ზედა დასჯდე მათ თანა, ვითარცა ყუავი მოოჴრებული მარტო. და შეაგინე ქუეყანა სიძვათა მიერ შენთა და უკეთურებათა მიერ შენთა.
და	მცხ.ისო	და რაჲ ვთქუათ? რამეთუ მოიდრიკა ისრაჱლმან ქედი წინაშე მტერთა მისთა
და	მცხ.იერ	არა ვითარცა სახლი მიწოდე მე, და მამა წინამძღუარ ქალწულებისა შენისა?
და	მცხ.იერ	ნუ დაადგრეს უკუნისამდე. ანუ დაცვულ იქმნეს საძლეველად? აჰა, სთქუენ და ჰქმნენ ძჳრნი ესე, და შეუძლე.
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო დღეთა შინა იოსია მეფისათა: იხილენ, რომელნი მიყვნა მე სახლიერობამან ისრაილისამან. წარვიდა ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა და ქუეშე ყოველსა ხესა ვარჯოანსა, და ისიძვა მუნ.
და	მცხ.იერ	და ვარქუ შემდგომად სიძვისა მისისა ამათ ყოველთასა: ჩემდა მოაქციე, და არ მოაქცია. და იხილა უზაობაჲ მისი უზავომან იუდა.
და	მცხ.იერ	და ვიხილე, რამეთუ ყოველთათჳს, რომელთა დატევებულ იქმნა, რომელთა შინა იმრუშებდა სახლობაჲ ისრაილისა, და განვავლინე იგი, და მივეც მას წიგნი განტევებისა ჴელთა ზედა მისთა. და არა შეშინდა უზავი იუდა, დაჲ მისი, და წარვიდა და ისიძვა მანცა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა არარად სიძვა მისი, და შესვარა ქუეყანა და იმრუშა ძელი და ქვაჲ.
დაჲ	მცხ.იერ	და ამათ ყოველთა ზედა არა მოიქცა ჩემდამო უზავი იუდაჲ, დაჲ მისი, ყოვლით გამო გულისა მისისათ; არამედ ტყუილით, - თქვა უფალმან.
და	მცხ.იერ	ვიდოდე და წარიკითხენ სიტყუანი ესე ჩრდილოდ მიმართ და თქუა: მოიქეცით ჩემდამო სახლობაჲ ისრაილისა, - იტყჳს უფალი, - და არ განვიმტკიცო პირი ჩემი თქუენ ზედა, რამეთუ მოწყალე ვარ მე, - იტყჳს უფალი, - და არა ძჳრისმჴსენებელი თქუენი უკუნისამდე.
და	მცხ.იერ	ოდენ ცან უსამართლოება შენი, ვითარმედ უფლისა მიმართ, ღმრთისა შენისა, უთნო იქმენ და გარდასთხიენ გზანი შენნი უცხოთა მიმართ ქუეშე ყოვლისა ხისა ვარჯოვნისა, ხოლო ჴმისა ჩემისა არა ისმინე, - იტყჳს უფალი, -
და	მცხ.ესა	მსწრაფლ მოვალს და არა ჰყოვნის, და დღენი მისნი არ მოზიდულ იქმნენ. და შეიწყალოს უფალმან იაკობი და გამოირჩიოს მერმე ისრაილი; და განისუენებდეს ქუეყანასა ზედა მათსა და მექუეყანე შეეძინოს მათ თანა და შეეძინოს სახლისა მიმართ იაკობისსა.
და	მცხ.ესა	მე დავაწესო, განწმენდილნი არიან, და მე შევკრიბნე იგინი; გმირნი მოვლენ დაცხრობად რისხვისა ჩემისა, მოხარულნი ერთბამად და მაგინებელნი.
და	მცხ.ესა	ჴმაჲ ნათესავთა მრავალთა მთათა ზედა მსგავსი ნათესავთა მრავალთა, ჴმა მეფეთა და ნათესავთა შეკრებულთა. უფალმან საბაოთ უბრძანა ნათესავსა საჭურველით მბრძოლისა
და	მცხ.ესა	მოსლვა ქუეყანისაგან შორიელისა მწუერვალისაგან საფუძველისა ცისასა უფალმან და საჭურველით მბრძოლთა მისთა განხრწნად ყოვლისა მკჳდროვნისა და ცოდვილთა წარწყმედად მისგან.
და	მცხ.ესა	ვალალაებდით, რამეთუ ახლოს არს დღე უფლისაჲ და შემუსრვა ღმრთისა მიერ მოიწიოს.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს ყოველი ჴელი დაიჴსნას და ყოველი სული კაცისა შეშინდეს.
და	მცხ.ესა	რამეთუ, აჰა, დღე უფლისაჲ მოვალს უკურნებელი გულისწყრომისა და რისხვისა, დადებად მკჳდროანი სრული ოჴრად, და ცოდვილთა წარწყმედად მისგან,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ვარსკულავთა ცისათა და ორიონმან და ყოველმან სამკაულმან ცისამან არ მოსცენ ნათელი მათი, და დაბნელდეს მზისა აღმომავალისა და მთოვარემან არ მოსცეს ნათელი თვისი.
და	მცხ.ესა	და ვამცნო სოფლისა ყოვლისა ძჳრნი და უთნოთა ცოდვანი მათნი, და წარვწყმიდო გინება უშჯულოთა და გინება ამპარტავანთა დავამდაბლო.
და	მცხ.ესა	და იყვნენ დატევებულნი პატიოსან უფროს, ვიდრე ოქროჲ სოფირული უცეცხლო, და კაცი უფროს პატიოსან იყოს, ვიდრე ქვა სოფირული,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ცაჲ გულმწყრალ იქმნას. და ქუეყანა შეირყიოს საფუძველთათგან მისთათ გულისწყრომისა მიერ რისხვისა უფლისა საბაოთისა, დღესა შინა, რომელსაცა მოიწიოს რისხვა მისი.
და	მცხ.ესა	რამეთუ, რომელიცა შევიცვა, იძლიოს და, რომელნი შეკრებულნი არიან, მახჳლითა დაეცნენ.
და	მცხ.ესა	და შვილნი მათნი წინაშე მათსა განხეთქნენ და ცოლნი მათნი მიიყვანნენ და სახლნი მათნი წარიტყუენნენ.
და	მცხ.ესა	მშჳლდვანი ჭაბუკთანი შემუსრნენ და შვილნი თქუენნი არ შეიწყალნენ, არცა ძეთა შენთა ზედა ერიდნენ თუალნი მათნი.
და	მცხ.ესა	და განისუენებდენ მუნ მჴეცნი და აღივსნენ სახლნი ჴმითა, და განისუენებდენ მუნ სირინოსნი და ეშმაკებნი როკვიდენ მუნ.
და	მცხ.ესა	და ვირკინტავროსნი დაემკვიდრნენ მუნ და ბუდე შექმნან გრძღაბთა ექინთა სახლთა შინა მისთა.
და	მცხ.იერ	მოიქეცით, ძენი განდგომილისანი, - იტყჳს უფალი, - მით, რამეთუ მე დაგეუფლო თქუენ, და მიგიხუნე თქუენ ერთი ქალაქისაგან და ორნი ტომისაგან, და შეგიყვანნე თქუენ სიონდ.
და	მცხ.იერ	და მიგცნე თქუენ მწყემსნი გულისაებრ ჩემისა და გმწყსიდენ თქუენ მმწყსელნი ჴელოვნებით.
და	მცხ.იერ	და იყოს, უკეთუ განმრავლდეთ და აღორძნდეთ ქუეყანასა ზედა, - იტყჳს უფალი, - და მათ დღეთა შინა არა თქვან: მერმე კიდობანი აღთქუმისა წმიდისა ისრაილისა არა აღვიდეს გულსა ზედა, არცა სახელ-იდვას მის შორის, არცა ზედგანიხილვოს და არა იქმნას მერმე მათ დღეთა შინა.
და	მცხ.იერ	და იყოს, მას ჟამსა შინა უწოდდენ იერუსალიმსა საყდარ უფლისა, და შეკრბენ მისდამი ყოველნი წარმართნი სახელითა უფლისათა იერუსალიმად, და არა ვიდოდიან მერმეცა შემდგომად მოგონებათა მათთა გულისა უკეთურისათა.
და	მცხ.იერ	მათ დღეთა შინა თანად მოვიდენ სახლი იუდაჲსი, სახლსა თანა ისრაილისასა, და მოვიდენ ერთბამად ჩრდილოთ გამო და ყოველთაგან სოფლებთა ქუეყანისა მომართ, რომელი დაუმკვიდრეს მამათა მათთა.
და	მცხ.იერ	და მე ვთქუ: იყავნ, უფალო, ოდეს დაგაწესო შენ შვილად, და მიგცე შენ ქუეყანა რჩეულად სამკჳდრებელად სახელოვანი, ღმრთისა ყოვლისა მპყრობელისად წარმართთასა და ვთქუ: მამად მხადო მე და ჩემგან არა განსდგე,
და	მცხ.იერ	ჴმა ბაგეთაგან ისმა ტირილისა და ვედრებისა ძეთა ისრაილისათა მით, რამეთუ იმძლავრნეს გზათა მათთა შინა, დაივიწყეს ღმრთისა წმიდისა მათისა.
და	მცხ.იერ	ნანდვილ ტყუილი სადმე იყვნეს ბორცუნი და ძალი მთათაჲ, გარნა უფლისა მიერ ღმრთისა ჩუენისა მაცხოვარება ისრაილისა.
და	მცხ.იერ	ხოლო სირცხჳლმან განლინა რუდუნებანი მამათა ჩუენთანი სიჭაბუკითგან მათით: ცხოვარნი მათნი, და ზუარაკნი მათნი, ძენი მათნი, და ასულნი მათნი.
და	მცხ.იერ	დავიძინეთ სირცხჳლსა შინა ჩუენსა, და ზედ დამფარნა ჩუენ უპატივოებამან ჩუენმან მით, რამეთუ წინაშე ღმრთისა ჩუენისა ვცოდეთ ჩუენ და მამათა ჩუენთა სიჭაბუკით ჩუენითგან, ვიდრე ამის დღისამდე, და არა ვისმინეთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
და	მცხ.ტობ	რამეთუ ყოველნი ტომნი, რომელნი თანა განდგეს და სახლი ნეფთალიმისი, მამისა მისისანი, უზორვიდეს ჴბოსა ბაალისასა ოქროსასა, რომელი ქმნა იორობოამ, მეფემან ისრაჱლისამან, და მაღალთა ზედა ყოველთა მთათა ზედა,
და	მცხ.ტობ	და მეორე ათეული დაჰყიდის და მივიდის, შეამსახურის იერუსალჱმს თჳთეულსა წელიწადსა.
და	მცხ.ტობ	და დღეთა სალმანასარისთა მოწყალებასა მრავალსა ჰყოფდა ძმათა ჩუენთათჳს.
და	მცხ.ესა	და მიიხუნენ იგინი ნათესავად, და შეიყვანნენ ადგილად მათდა და დაამკჳდრნენ და განმრავლდენ და განიყოფდენ მათ ძენი ისრაილისანი ქუეყანასა ზედა ღმრთისასა მონებად და მჴევლებად. და იყვნენ ტყუებ ტყუემქმნელნი მათნი, და იუფლებოდინ უფლებულნი მათნი.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, რომელსაცა განგისუენოს შენ უფალმან სალმობისაგან შენისა და გულისწყრომისა შენისა და მონებისა შენისა ფიცხლისა, რომლითა ჰმონებდი მათ.
და	მცხ.ესა	და მოიღო გოდება ესე მეფისა ზედა ბაბილონისასა და სთქვა მას დღესა შინა: ვითარ განსუენებულ არს მიმჴდელი და განსუენებულ არს მოსწრაფე.
და	მცხ.ესა	განისუენა მინდობით ყოველმან ქუეყანამან, და ჴმობს შუებულებით.
და	მცხ.ესა	და ხეთა ლიბანისათა განიშუეს შენ ზედა და ნაძუმან ლიბანისამან თქვას: რაჲთგან შენ დაიძინე, არა აღვიდა მკაფელი ჩვენი.
და	მცხ.ესა	ყოველთა მოგიგონ და გრქუან შენ: და შენცა ტყუე იქმენ, ვითარცა ჩვენ, და ჩვენ თანა შეირაცხე.
და	მცხ.ესა	ხოლო შთაჴდა ჯოჯოხეთად დიდება შენი და მრავალი შუებულება შენი, ქუეშე შენსა დაგირეცონ დალპოლვაჲ და სავანე შენდა მატლი.
და	მცხ.ესა	აღვიდე ზედა ღრუბელთა და ვიყო მსგავს მადლისა.
და	მცხ.ესა	ხოლო აწ ჯოჯოხეთადმი შთაჰჴდე და საფუძველთა მიმართ ქვეყანისათა.
და	მცხ.ესა	მხილველთა შენთა დაუკვირდეს შენ ზედა და თქუან შენთჳს: ესე კაცი განმაძჳნებელი ქუეყანისა, შემარყეველი მეფეთა,
და	მცხ.ესა	დამდებელი მკჳდროვნისა სრულისა უდაბნოდ, და ქალაქთა მისთა დამარღუეველი, მოსაწევართაშინანი არ ჴსნილ-ყვნა სახლებთა შორის მათთა.
და	მცხ.ესა	ხოლო შენ დაჰვარდე მთათა ზედა, ვითარცა მკუდარი მოძაგებული, მრავალთა თანა მომკუდართა და წერტგანგუმერილთა მახვილითა და შთამავალთა ჯოჯოხეთად; ვითარსახედ სამოსელი შებღალული სისხლითა არა არს წმიდა,
და	მცხ.ესა	ეგრეთვე არცა შენ იყო წმიდაჲ მით, რამეთუ ქვეყანა ჩემი წარსწყმიდე, და ერი ჩემი მოჰსარ. არა ეგო საუკუნესა ჟამსა, თესლი ბოროტი.
და	მცხ.ესა	განჰმზადენ შვილნი შენნი მოსრვად ცოდვებითა მამათა მათთათა, რაჲთა არა აღდგენ და დაიმკჳდრონ ქუეყანა და აღავსონ ქუეყანა ბრძოლათა მიერ.
და	მცხ.ნეშტ1	ნოე, ძენი ნოესნი: სემ, ქამ და იაფეთ.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი იაფეთისნი: გამერ, მიაგოგ, მადაი, ოვიგან, ელისან, თობელ, მოსოქ და თირას.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი გომერისნი: ასქანას და რიფატ და თერგამ.
და	მცხ.ეკლ	და მუნვე მივალს სამხრით და მოჰვლის ჩრდილოთ, გარემოვლის გარემო სული და სიმრგულესა თჳსსა მოიქცევის სული
და	მცხ.ეკლ	ყოველი ჴევნები შესდის ზღუასა და ზღუა ვერ განძღების ადგილსა მას, სადა-იგი ჴევნები მივალს, მუნვე კუალად მიიქცევინ იგინი განსლვად
და	მცხ.ეკლ	არა არს ჴსენება პირველთა მათ და უკუანაჲსკნელთა, რომელნი ყოფილ არიან უწინარეს ჩუენსა, არა არს ჴსენება ქმნილთა მათ თანა უკუანაჲსკნელთა
და	მცხ.ეკლ	და მივეც გული ჩემი გამოძიებად და განზრახვად სიბრძნესა ყოვლისავეთჳს, რომელ ქმნილ არიან მზესა ქუეშე, რამეთუ მიმოტაცება შრომისა მოსცა ღმერთმან ძეთა კაცთასა, რათა მიმოიტაცებოდიან მას შინა
და	მცხ.იერ	უკეთუ მოიქცევის ისრაილ, - იტყჳს უფალი, - ჩემდა მომართ მოიქცეს, და უკეთუ მოისპვნეს საძაგელნი მათნი პირისაგან მისისა და პირისაგან ჩემისა შეიშინოს.
და	მცხ.იერ	და ფუცოს: ცხოველ არს უფალი ჭეშმარიტებისა თანა მსჯავრისა მიერ და სიმართლისა და აკურთხევდენ მის შორის ნათესავნი და მის თანა აქებდენ ღმერთსა იერუსალიმს შინა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ ეტყჳს კაცთა იუდაჲსთა და დამკჳდრებულთა იერუსალიმს: იანეულენით თავთა თჳსთად ანეულნი და ნუ სთესავთ ეკალთა ზედა.
და	მცხ.იერ	წინდაიცვითეთ ღმრთისა თქუენისად და წინდაგეცჳთოს დაუცუეთილობაჲ გულისა თქუენისა, კაცნო იუდაჲსნო და დამკჳდრებულნო იერუსალიმს. ნუ გამოვიდეს, ვითარცა ცეცხლი გულისწყრომაჲ ჩემდა, აღეტყინნეთ და არა იყოს დამშრეტელ პირისაგან უკეთურებისა სიმარჯუეთა თქუენთასა.
და	მცხ.იერ	იქადაგენ იუდას შორის, და სასმენელ იქმნენინ იერუსალიმს შინა. არქუთ და ეცით საყჳრსა ქუეყანასა ზედა. და ღაღად-ყავთ დიდად, არქუთ: შეკერბით და შევიდეთ ქალაქთამი მოზღუდვილთა.
და	მცხ.იერ	აღმოვიდა ლომი საყუდლისაგან თჳსისა, და მომსრველმან ნათესავი აღიღო და გამოვიდა ადგილისაგან თჳსისა დადებად ქუეყანაჲ შენი მოსაოჴრებელად და ქალაქნი შენნი დაირღუენ უმკჳდროობისა მიერ მათისა.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი იოვიგანისანი: ელისა და თარსის, კიტელნი(!) და როდინელნი(!)
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ქამისნი: ქუშ და მესტრემ, ფუდ და ქანან.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ქუშისანი: საბა და ევილა, და საბათა, რეგამა და საბათაქა. ძენი რეგამისნი: საბა და დიედან.
და	მცხ.ნეშტ1	და ქუშ შვა ნებროთ, ამან იწყო გმირ-ყოფა და მონადირებად ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ესა	ვიდრემდის დაემკჳდრნენ გრძღაბნი ექინნი, და იყოს არარად. და დავდვა იგი თიჴისა მთხრებლად წარსაწყმედელად, - ამათ იტყჳს უფალი საბაოთ:
და	მცხ.ესა	ვითარსახედ ვთქუ, ეგრეთ იყოს, და ვითარსახედ განმიზრახავს,
და	მცხ.ესა	ესე განზრახვა, რომელსა განიზრახავს უფალი სრულსა ზედა მკჳდროანსა, და ესე ჴელი მაღალი ყოველთა ზედა წარმართთა,
და	მცხ.იერ	ამათ ზედა გარემოირტყეთ ძაძები. და იტყებდით და ვალალაებდით მით, რამეთუ არა მოიქცა გულისწყრომაჲ რისხვისა უფლისა თქუენგან.
და	მცხ.იერ	და იყოს, მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - წარწყმდეს გული მეფისა და გული მთავართა, და მღდელნი განჰკრთენ და წინაწარმეტყუელნი განჰკჳრდენ.
და	მცხ.იერ	აჰა, ესერა, ღრუბელი აღმოჴდეს და, ვითარცა ნიავქარი, საჭურველნი მათნი, უსუბუქესნი არწივთასა ცხენნი მათნი, ვაებანი ჩუენ, რამეთუ ვსაარებლებთ.
და	მცხ.იერ	მით, რამეთუ ჴმაჲ მიმთხრობელისა დანით მოიწია, და სასმენელ იქმნეს ტკივილი მთით ეფრემისით.
და	მცხ.იერ	აღიჴსენეთ, ნათესავნო, აჰა, მოვიდეს, მიუთხართ იერუსალიმს შორის: განსაცდელნი მოვლენ ქუეყანისაგან შორიელისა, და მოსცეს ქალაქთა ზედა იუდაჲსთა ჴმაჲ მათი,
და	მცხ.იერ	გზათა შენთა და სიმარჯუეთა შენთა გიყვნეს ესენი შენ. და ესე უკეთურება შენი, რამეთუ მწარე არს, რამეთუ შეახო ვიდრე გულად შენდამდე.
და	მცხ.იერ	მით, რამეთუ წინამძღუართა ერისა ჩემისათა მე არა მიცოდეს; ძენი უცნობონი არიან და არა გულისხმის-მყოფელნი. ბრძენ არიან ბოროტისა ყოფად, ხოლო კეთილისა ქმნასა ვერ შეემეცნნეს.
და	მცხ.იერ	მე ვიხილე ქუეყანასა ზედა და, აჰა, არარაჲ და ცად მიმართ და არა იყვნეს ნათელნი მისნი.
და	მცხ.იერ	ვიხილენ მთანი და იყვნეს მძრწოლარე და ყოველნი ბორცუნი შერყეულ.
და	მცხ.იერ	მივხედენ და არა იყო კაცი, და ყოველთა მფრინველთა ცისათა ეშინოდა.
და	მცხ.იერ	ვიხილე და, აჰა, კარმელი მოოჴრებულ და ყოველნი ქალაქნი მომწუარ ცეცხლითა პირისაგან უფლისა და პირისაგან რისხვისა გულისწყრომისა უჩინო იქმნნეს.
და	მცხ.იერ	ამას ზედა იგლოვდინ ქუეყანა და დაბნელდინ ცაჲ ზეგარდამო, რამეთუ ვიტყოდე და არა შევინანო, მივმართე და არა გარემივიქცე მისგან.
და	მცხ.იერ	ჴმისაგან ცხენობისა და მორთხმულისა მშჳლდისა განეშორა ყოველი სოფლები, შეიმალნეს ქუაბებთამი და სამალავთა შინა დაიმალნეს, და კლდეთა მიმართ აღვიდეს. ყოველი ქალაქი დაშთა, არა მკჳდრ არს მათ შინა კაცი.
და	მცხ.ესა	რამეთუ, რომელთა განიზრახავს ღმრთისა წმიდაჲ, ვინ დაჴსნას? და ჴელი მისი მაღალი ვინ გარემიაქციოს?
და	მცხ.იერ	და შენ რაჲ ჰყო? უკეთუ შეიმოსო ძოწეული და შეიმკო სამკაული ოქროსაჲ, და უკეთუ იცხო თვალთა შენთა საგრემილველი, ამაოსა მიმართ არს მომკაულები შენი. განგიშორეს შენ ტრფიალთა შენთა, სულსა შენსა ეძიებენ,
და	მცხ.ესა	და ძოვდენ გლახაკნი მის მიერ, ხოლო დავრდომილნი კაცნი მშჳდობით განისუენებდენ, ხოლო მოჰსრავს სიყმილითა თესლსა შენსა და დანაშთომსა შენსა მოსრავს.
და	მცხ.ესა	ვალალაებდით ბჭენი ქალაქთანი და ღაღადებდენ ქალაქნი აღშფოთებულნი ყოველნი უცხოთესლნი, რამეთუ კუამლი ჩრდილოთ მოვალს და არა არს დადგომათ.
და	მცხ.ესა	და რაჲ მიუგონ მეფეთა ნათესავთასა, რამეთუ უფალმან დააფუძნა ქუეყანა სიონისაჲ და მის მიერ ცხოვნდენ მდაბალნი ერისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღასრულა ყოველი საქმარი, რომელი ქმნა სოლომონ სახლსა უფლისასა. და შეიღო სიწმიდე დავითის, მამისა თჳსისა, ოქრო და ვეცხლი და ყოველი ჭურჭელი მისცა საუნჯესა სახლისა უფლისასა.
და	მცხ.ტობ	რამეთუ არა ისმინეს მცნებანი შენნი და მიმცენ ჩუენ მიმოსატაცებელად და ტყუეობად და სიკუდიდ და იგავად და საყუედრელად ყოველთა წარმართთა, რომელთა შორის განბნეულ ვართ. ხოლო აწ, უფალო, ყოველნი მსჯავრნი შენნი ჭეშმარიტ არიან
და	მცხ.ნეშტ2	და კარავი იგი საწამებელისა და ყოველი ჭურჭელი წმიდაჲ, რომელი იყო კარავსა შინა და მოიღეს კიდობანი იგი მღდელთა და ლევიტელთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მეფემან სოლომონ, ყოველმან კრებულმან ისრაჱლისამან და მოშიშთა და რაოდენნი შემოკრებილ იყუნეს წინაშე კიდობნისა მის, დასწყუედდენ ზუარაკებსა და ცხოვარსა, რომლისა არა იყო რიცხჳ და არცა აღითვალოს სიმრავლისაგან.
და	მცხ.ნეშტ2	და განეპყრნეს ქერობინთა მათ ფრთენი მათნი ადგილსა მას კიდობნისასა. და ჰფარვიდეს ქერობინნი იგი კიდობანსა მას და აღსაღებელსა მას მისსა ზედა კერძო.
და	მცხ.ნეშტ2	და გამოემატნეს აღსაღებელნი იგი და იხედებოდეს აღსაპყრობელთა მათ მწვერვალნი იგი წმიდათაგან წინაშე პირსა დაბირისასა და არა იხედვებოდეს გარეშე. და იყუნეს მუნ ვიდრე აქა დღემდე.
და	მცხ.ნეშტ2	და ლევიტელნი იგი მეფსალმუნენი, ყოველნი ძენი ასაფისთანი, ემანისნი და იდუთუმისნი, ძენი მათნი და ძმანი მათნი, რომელთა ემოსა სამოსელი ბისონისა წინწილათა და სტჳრითა და ებნითა დგეს წინაშე საკურთხეველსა, და მათ თანა მღდელნი ასდაოცნი სცემდეს ნესტვებსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მე ვაშენე სახლი სახელისა შენისა წმიდისა შენდად და განმზადებული სამკჳდრებელად საუკუნოდ.
და	მცხ.ნეშტ2	კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა, რომელი იტყოდა პირითა თჳსითა დავითის მიმართ, მამისა ჩემისა, და ჴელითა თჳსითა აღასრულა
და	მცხ.ტობ	მოვიდა და ჰრქუა მას: მამაო, ერთი ვინმე ნათესავთა ჩუენთაგანი შეგულარძნილი დაგდებულ არს უბანთა ზედა მკუდარი.
და	მცხ.იერ	თვალნი შენნი სარწმუნოებად მიმართ, ჰგუემენ იგინი და არა სტკიოდა. მოასრულენ იგინი და არა ინებეს მითუალვად წურთაჲ. განიმყარნეს პირნი მათნი უფროს კლდისა და არა ინებეს მოქცევაჲ.
და	მცხ.იერ	და მე ვთქუ: ნუუკუე გლახაკნი არიან მით, რამეთუ ვერ შეუძლეს, რამეთუ არა იცნეს გზაჲ უფლისაჲ და სასჯელი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.იერ	მივიდე მდიდართა მიმართ და ვეზრახო მათ, რამეთუ მათ იცნეს გზა უფლისაჲ და სასჯელი ღმრთისაჲ და, აჰა, ერთბამად შემუსრეს უღელი, განხეთქნეს საკრველნი.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს დაესხა მათ ლომი მაღნარით, და მგელმან ვიდრე სახლთამდე მოსწყჳდნა იგინი, და ვეფხმან იღჳძა ქალაქთა მათთა ზედა. ყოველნი გამომავალნი მათგან მონადირებულ იქმნენ, რამეთუ განმრავლდეს უთნოობანი მათნი ძლიერად გარემიქცევასა მათსა შინა.
და	მცხ.იერ	რომელთა ამათთჳს მლხინებელ-გყო შენ? ძეთა შენთა დამიტევეს მე და ფუცვიდეს არამყოფთა მიმართ ღმერთთა; და განვაძღენ იგინი და იმრუშებდეს და სახლებსა შინა მეძავთასა ისადგურეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და დადგა სოლომონ წინაშე საკურთხეველსა უფლისასა და წინაშე ყოვლისა კრებულისა ისრაჱლისა და განიპყრნა ჴელნი თჳსნი.
და	მცხ.ნეშტ2	უკუეთუ ჭეშმარიტად დაიმკჳდროს ღმერთმან კაცთა თანა ქუეყანასა ზედა? უკუეთუ ცა და ცანი ცათანი ვერ კმა არიან; და რა არს სახლი ესე, რომელი ვაშენე?
და	მცხ.ტობ	ხოლო ოდეს შემოვიდა მისა, იწყო ბარიდა თიკანმან. და არქვა მას: ვინა მოიყვანე თიკანი ესე? ნუუკუე პარვითა არს, მიეც უფალთა თჳსთა, ვისიცა არს, რამეთუ არა ჯერ-არს ნაპარევი ჭამად.
და	მცხ.ტობ	და ესეცა განსაცდელი მოუვლინა ღმერთმან მას, რათა სახედ მოეცეს შემდგომთა მისთა, ვითარცა ეყო წმიდასა იობს.
და	მცხ.ესა	დაწუხენით თავთა ზედა თქუენთა, რამეთუ წარწყმდა დებონი, სადა ბომონი თქუენი აღეშენა. მუნ აღვედით ტირილად ნადავავსა ზედა და მიდავასა მოაბელაჲსსა ვალალაებდით, ყოველსა ზედა თავსა სიმტიერე, ყოველნი მკლავნი შეკუეთილებ.
და	მცხ.ესა	უბანთა ზედა მისთა გარემოირტყთ ძაძები და იტყებდით ერდოებსა ზედა მისსა, და ურაკპარაკთა შორის მისთა. ყოველნი ვალალაებდით ტირილით.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ღაღად-ყო ესსევონმან და ელეალამან, ვიდრე იასსამდე ისმა ღაღადება მათი. ამისთჳს წელნი მოაბელისნი ჴმობენ, სულმან მისმან ცნას.
და	მცხ.ესა	გული მოაბელაჲსი ჴმობს თავსა შორის თჳსსა, ვიდრე სიგორამდე, რამეთუ დიაკეული არს სმნიერი, ხოლო აღსავალსა ზედა ლუითისასა მტირალნი აღვიდენ შორის გზასა არონიიმისასა. ჴმობს შემუსრვაჲ და საარება და შერყევაჲ.
და	მცხ.ესა	წყალი ნევრიმისა ოჴერ იყოს, და თივა მისი ყოველი მოაკლდეს, რამეთუ თივა ნედლი არა იყოს.
და	მცხ.ესა	ნუ ეგრეთცა ეგულების განრომა, რამეთუ დავასხნე ჴევნებსა ზედა არაბნი და მიიღონ იგი,
და	მცხ.ესა	რამეთუ შეერთო ჴმობა საზღვრისა მოაბელისი თაილიიმსა და ვალალაები მისი ვიდრე ჯურღმულამდე ელიმისა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ იყოს, ვითარცა მფრინველისა აღფრინვებულისა, ბუდე მოშლისა ზედა არაბნი და აღვიღო თესლი მოაბისა და არიელისა და ნეშტი ადამაჲსა განვავლინო, ვითარცა ქუეწარმძრომელნი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ესა	განჰკრთეს, ნუ შესწუხნები, მსხემ გექმნებიან შენ ლტოლვილნი მოაბისანი. იყვნენ საფარველ თქვენდა პირისაგან მდევარისა, რამეთუ წარჴდა თანამბრძოლები შენი და მთავარი წარწყმდა, რომელი თრგუნვიდა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.იერ	წინასწარმეტყუელნი ჩუენნი იყუნეს ქარად და სიტყვა უფლისაჲ არა იყო მათ შორის. ესრეთ იყოს მათდა.
და	მცხ.ესა	და განემართოს წყალობით საყდარი და დაჯდეს მას ზედა ჭეშმარიტებისა თანა კარავსა შინა დავითისსა განმკითხველი და გამომეძიებელი მშჯავრსა და მოსწრაფე სიმართლესა ზედა.
და	მცხ.ესა	გუესმა გინება მოაბისა, მაგინებელი ფრიად. ამპარტავანება მისი აღვიღე და გინება მისი და ბორგა მისი, არა ესრეთ მისნობა შენი,
და	მცხ.იერ	და შეშჭამდენ სამკალსა თქუენსა და პურთა თქუენთა, და შეშჭამდენ ძეთა თქუენთა და ასულთა თქუენთა, და შეშჭამდენ ზუარაკთა თქვენთა და ცხოვართა თქუენთა, და შეშჭამდენ ვენაჴთა თქუენთა და ლეღოანსა თქუენსა და ზეთისხეოანსა თქუენსა, და განლეწნენ ქალაქნი მტკიცენი ჩუენნი, რომელთა ესევდით მათდა მიმართ და მახჳლისა.
და	მცხ.იერ	და იყოს, ოდეს სთქუათ: რაჲსათჳს მიყვნა უფალმან ღმერთმან ჩუენ ყოველნი ესე? და ჰრქუა მათ: მის ძლით, რომელ დამიტევეთ მე და ჰმონეთ ღმერთთა უცხოთა ქუეყანასა შინა თქუენსა, ეგრეთ ჰმსახუროთ უცხოთა ქუეყანასა შინა არა თქუენსა.
და	მცხ.იერ	მიუთხრენით ესე სახლისა მიმართ იაკობისსა, და სასმენელ იქმნენინ სახლისა მიმართ იუდაჲსსა და არქუთ.
და	მცხ.ესა	და აღებულ იქმნეს შუებაჲ და სიხარული ვენაჴთაგან და ვენაჴთა შინა შენთა არა იშუებდენ და არ დაიწნიხონ ღვინო საწნეხელთა შინა, რამეთუ დასცხრა ბრძანება.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს მუცელი ჩემი მოაბსა ზედა, ვითარცა ქნარი ჴმისაჲ სცემდეს, და შინაგანნი ჩემნი, ვითარცა ზდუდე, რომელი განაახლე.
და	მცხ.ესა	და იყო ვიდრე შერცხჳნებული შენ, რამეთუ დაშურა მოაბაჲ ბომონთა მისთა ზედა და შევიდეს ჴელითქმნულთა მიმართ მისთა ზედა, რაჲთა ილოცოს და ვერ შეუძლონ განრინებად მისსა.
და	მცხ.ესა	ესე სიტყუაჲ, რომელი თქუა უფალმან მოაბსა ზედა, ოდეს-იგი თქუა, და აწცა თქუა უფალმან მეტყუელმან:
და	მცხ.ესა	სამთა წელთა შინა მოსასყიდლისათა უპატივო იქმნას დიდებაჲ მოაბისა ყოველსა შინა სიმდიდრესა მრავალსა, და დატევებულ იქმნეს შემცირებული და არა პატივცემული.
და	მცხ.ესა	სიტყვა დამასკისა: აჰა, დამასკოჲ აღებულ იქმნეს ქალაქთაგან და იყოს დაცემულებად
და	მცხ.ესა	დატევებული უკუნისამდე საწოლად სამწყსოთა და განსასუენებელად, და არა იყოს მდევარი.
და	მცხ.ესა	იყოს მას დღესა შინა მოკლება დიდებისა იაკობისი და სიპოხენი დიდებისა მისისანი შეირყინენ.
და	მცხ.ესა	და იყოს, ვითარსახედ უკეთუ ვინ შეჰკრებნ ძნასა მდვბარესა მკლავსა ზედა თჳსსა და თესლი ჴუვილისა გამოქუცნის; და იყოს, ვითარსახედ უკეთუ ვინ შეჰკრებნ ჴუვილთა ჴევნებსა შინა მყარსა.
და	მცხ.ესა	და არ მოსავ იყვნენ ბომონთა ზედა და საქმეთა ზედა ჴელთა მათთასა, რომელნი ქმნეს თითთა მათთა, და არ მიხედვიდენ ხეთა, არცა საძაგელთა მათთა.
და	მცხ.ტობ	ამასცა აყუედრებდა მჴევალთაგანი მამისა მისისათა, რამეთუ მიცემულ იყო იგი შჳდთა ქმართა და ასმოდეოს, ბოროტი ეშმაკი, მოსრვიდა მათ ვიდრე შესულადმდე მათა მის თანა, ვითარცა არს წესი დედათა. და ჰრქუეს მათ: არა გიცნობიეს, რომელსა დაგიშთობიან ქმარნი, რამეთუ შჳდი ქმარი გესვა და ერთისა მათგანისა არა სახელ-გედვა შენ ცოლად,
და	მცხ.ესა	ხოლო დღესა, რომელსა დანერგო, სცთე და, განთიად თუ სთესო, ყუაოდის სამკალად. რომელსა დღესა მოიმკო, დაუმკჳდრო და ვითარცა მამამან კაცისამან, დაუმკჳდრო ძეთა შენთა.
და	მცხ.ესა	ვაჲ სიმრავლესა ნათესავთა მრავალთასა, ვითარცა ზღუა მღელვარე, ეგრეთ აღიძრნეთ და ჩრდილომან ნათესავთა მრავალთამან, ვითარცა წყალმან, იოხროს.
და	მცხ.ტობ	და ევედრებოდა უფალსა სარკუმლით გამო, რომელი იყო პირისპირ იერუსალჱმისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და თუ ცოდოს კაცმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა და მოიღოს მის ზედა წყევა, რათა წყეოს იგი, და მოვიდეს და დადგეს წინაშე საკურთხეველსა სახლსა ამას შინა.
და	მცხ.ნეშტ2	და უკუეთუ იძლიოს ისრაჱლი წინაშე მტერთა მისთა, უკუეთუ შეგცოდონ შენ და მოიქცენ და აღგიარონ სახელითა შენითა, და ილოცვიდეს და გევედრებოდიან წინაშე შენსა სახლსა ამას.
და	მცხ.ესა	ვითარცა წყალი მრავალი, ნათესავნი მრავალნი, ვითარცა ოხრაჲ წყლისა მრავლისა იძულებით ყვანებულისა. და გაჴადნეს იგინი და შორად წარდევნნეს იგინი, ვითარცა მტუერი ბზისა განმფიწლველთასა პირისპირ ქარისა და ვითარცა ქარტლსა ურმისთვალისასა მომღებელი ნიავქარი.
და	მცხ.ნეშტ2	და უკუეთუ დაეყენოს ცა და არა იყოს წჳმა, რამეთუ შეგცოდონ შენ და ილოცვიდენ ადგილსა ამას და აქებდენ სახელსა შენსა, და მოიქცენ ცოდვათა მათთაგან, რაჟამს დამდაბლდენ იგინი.
და	მცხ.ესა	მიმწუხრი იყოს გოდება პირველ ვიდრე ცისკრამდე და არა მერმე იყოს ესე ნაწილი წარმტყუენველთა თქვენთა და სამკჳდრებელი თქვენთა დამამკჳდრებულთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შენ ისმინე მათი ზეცით და მლხინებელ ექმენ ცოდვათა მონათა შენთასა და ერისა შენისა ისრაჱლისასა, რათა აუწყო მათ გზაჲ იგი კეთილი, რათა ვიდოდიან მას ზედა და მოეც წჳმა ქუეყანასა შენსა, რომელი მოეც ერსა შენსა სამკჳდრებელად.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი ლოცვა და ყოველი ვედრებაჲ, რომელი-რა იყოს ყოვლისა კაცისა და ყოვლისა ერისა შენისა ისრაჱლისა, უკუეთუ ცნას კაცმან შინება გულსა თჳსსა და უძლურებაჲ თჳსი და განიპყრნეს ჴელნი თჳსნი სახლსა ამას შინა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი უცხო, რომელი არა იყოს ერისაგან ისრაჱლისა და მოვიდეს ქუეყანით შორით სახელისათჳს შენისა დიდისა და ჴელისა შენისა მტკიცისა და მკლავისა შენისა მაღლისა, და მოვიდენ და ილოცვიდენ ადგილსა ამას.
და	მცხ.ნეშტ2	უკუეთუ განვიდეს ერი შენი ბრძოლად მტერთა მისთა გზასა მას, რომელსა მიავლინნე იგინი და ილოცვიდენ შენდამი გზასა ამას ქალაქისა ამის, რომელი გამოირჩიე და სახლი, რომელი ვაშენე სახელისა შენისათჳს.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიქცენ გულითა ქუეყანათა მათთა, ვიდრე-იგი წარტყუენნენ მუნ და მოიქცენ და გევედრებოდიან შენ ქუეყანასა მას ტყუეობისა მათისასა და იტყოდიან: ვცოდეთ და უსჯულოებაჲ ვყავთ, და სიცრუესა შინა ვიდოდეთ ჩუენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიქცენ შენდა ყოვლითა გულითა და ყოვლითა სულითა მათითა ქუეყანისა მისგან წარმტყუენველთა მათთასა და ილოცვიდენ გზასა ქუეყანისა მათისასა, რომელი მიეც მამათა მათთა და ქუეყანასა ქალაქისა მის, რომელი გამოირჩიე და სახლისა, რომელი ვაშენე სახელისა შენისათჳს.
და	მცხ.ტობ	მას ჟამსა შინა მოეჴსენა ტობის ვეცხლი იგი, რომელი ვედრად მიეცა გაბაელს რაგუელსა ხუჟიკეთისასა, და თქუა გულსა თჳსსა: მე ვითხოო სიკუდილი, რასა არა მოუწოდა ტობიას, ძესა ჩემსა, რათა ვაუწყო მას ვიდრე სიკუდიდმდე ჩემდა?
და	მცხ.ნეშტ2	და ისმინო მათი განმზადებულით სამკჳდრებელით შენით ლოცვისა მათისა და ვედრებისა მათისა, უფალო, ღმერთო ჩუენო, და ჰყო სამართალი და მლხინებელ ეყო ერსა, რომელმან შეგცოდოს შენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ აღდეგ, უფალო, ღმერთო, განსასუენებელსა შენსა, შენ და კიდობანი ძლიერებისა შენისა! მღდელთა შენთა, უფალო ღმერთო, შეიმოსო ცხორებაჲ და ძენი შენნი იხარებდენ კეთილსა შინა.
და	მცხ.ნეშტ2	ვითარცა აღასრულა სოლომონ ლოცვა ესე, ცეცხლი გარდამოჴდა ზეცით და შეჭამა მსხუერპლები იგი ყოვლად დასაწუელი, და დიდებამან უფლისამან აღავსო ტაძარი იგი.
და	მცხ.იერ	ისმინენ ესენი ერმან სულელმან და უგულომან: თვალნი მათდა, და არა ხედვენ, ყურნი მათდა, და არა ესმისყე.
და	მცხ.იერ	ნუ ჩემგან არა შეიშინოთ! - იტყჳს უფალი, - ანუ პირისა ჩემისაგან არ იწიწვოდით, რომელმან დავაწესე ქჳშაჲ საზღუარად ზღჳსა ბრძანებად საუკუნოდ და არა ზეშთაჰჴდეს მას, და აღიძრას და ვერ შეუძლოს, და აღიტყუელონ ღელვათა მისთა და არა ზეშთაჰჴდენ მას.
და	მცხ.იერ	ხოლო ერისა ამის იქმნა გული ურჩი და ურწმუნოჲ, მიაქციეს და წარვიდეს.
და	მცხ.იერ	და არა თქუეს გულთა შინა მათთა: შევიშინოთ უფლისაგან ღმრთისა ჩუენისა, მომცემელისა ჩუენდა წჳმასა, მსთუასა და მცხუედსა ჟამსა შინა, და სრულებისასა ბრძანებასა მკისასა და დამიცვნა ჩვენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი ხედვიდეს გარდამომავალსა მას ცეცხლსა და დიდებაჲ უფლისაჲ იყო სახლსა მას ზედა. და დაეცნეს პირსა მათსა ზედა და თაყუანი-სცეს და აქებდეს უფალსა. აღუარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობა მისი.
და	მცხ.იერ	უსჯულოებათა თქუენთა განდრიკნეს ესენი და ცოდვათა თქუენთა მოაკლნეს კეთილნი თქუენგან,
და	მცხ.ნეშტ2	და დასწყჳდა სოლომონ საკლავები ზუარაკები ოცდაორი ათასი, და ყო მეფემან სატფურებაჲ სახლისა მის უფლისაჲ და ყოველმან ერმან.
და	მცხ.იერ	რამეთუ იპოვნეს ერსა შორის ჩემსა უთნონი და მახენი, ვითარცა საბრჴენი და საბრჴენი, ვითარცა მახე მონადირისა, დაარწყუნეს განსახრწნელად კაცთა
და	მცხ.იერ	განსუქნეს და განპოხნეს და გარდაჰჴდეს სიტყვათა ჩემთა და მსჯავრსა, და არა შჯიდეს მსჯავრსა ობლისასა და მსჯავრსა ქურივისასა არ სჯიდეს.
და	მცხ.იერ	წინაწარმეტყუელნი წინასწარმეტყველებენ უმართლოთა და მღდელთა აღიტყუელნეს ჴელნი მათნი და ერმან ჩემმან შეიყვარა ესრეთ და რაჲ ჰყოთ ამის შემდგომადთა შინა?
და	მცხ.ნეშტ2	და ოცდამესამესა დღესა თთუესა მის მეშჳდისასა წარავლინა ერი იგი საყოფელად თჳსა სიხარულითა და გულქველებითა და კეთილითა მათ ზედა, რაოდენი უყო უფალმან დავითს და სოლომონს და ისრაჱლსა, ერსა თჳსსა.
და	მცხ.ტობ	და არა იცოდა, რამეთუ ანგელოზი ღმრთისა არს.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღასრულა სახლი იგი უფლისაჲ და სახლი იგი მეფისა და ყოველი, რაცა უნდა სულსა სოლომონისასა საქმედ სახლსა უფლისასა და სახლსა თჳსსა, ყოველივე წარემართა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ გამოვირჩიე და წმიდა-ვყავ სახლი ესე, რათა იყოს სახელი ჩემი მუნ ვიდრე საუკუნოდ, და იყუნეს თუალნი ჩემნი და გული ჩემი მუნ ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და უკუეთუ შენ ხჳდოდი წინაშე ჩემსა, ვითარცა დავით, მამა შენი, და ჰყო ყოვლისა მისებრ, რომელი მე გამცნო შენ, და ბრძანებანი ჩემნი დაიმარხნე და სამართალნი ჩემნი შეიწყნარნე.
და	მცხ.ნეშტ2	აღგიხუნე თქუენ ქუეყანისა ამისგან, რომელი მიგეც თქუენ და სახლი ესე, რომელი გავწმიდე სახელისათჳს ჩემისა, განვაგდო პირისაგან ჩემისა და მივსცე ეგე იგავად და სათხრობელად ყოველთა შორის თესლთა.
და	მცხ.ტობ	და მერმეღა შევსძინო სასყიდელსა შენსა ზედა. და ჰრქუა მას ანგელოზმან: ნუ გეშინინ! მე წარვიდე ძისა შენისა თანა, მოვიდეთ და მოვაქციოთ მშჳდობით.
და	მცხ.ტობ	ანგელოზი თანაუვიდოდის მათ და წარემართოს გზა მისი და მოიქცენ ცოცხლებით. მაშინ დასცხრა ტირილად დედა მისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო შემდგომად ოცისა წლისა, რომელთა შინა აშენა სოლომონ სახლი იგი უფლისაჲ და სახლი თჳსი,
და	მცხ.ნეშტ2	და ბაალაი და ყოველნი ქალაქნი მაგარნი და ყოველი ქალაქები ეტლებისა, ქალაქები ცხენთა, რაოდენი გულმან უთქუა სოლომონს მსგავსად ნებისა თჳსისა შენებად იერუსალჱმს და ლიბანეს და ყოველსა სამეფოსა მისსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყუნეს ძენი მათნი, რომელნი დაშთომილ იყუნეს შემდგომად მათსა ქუეყანასა მას, რომელნი არა მოსრნეს ძეთა ისრაჱლისათა და მოიყვანნა იგინი სოლომონ მოხარკედ ვიდრე აქა დღედმდე.
და	მცხ.ნეშტ2	და ესე მთავარნი ზედმდგომელთა მეფისა სოლომონისნი ორას ერგასისნი და საქმისმაწვეველნი ერისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და სიტყჳსა მისებრ დღითი-დღედ შეწირვად მსგავსად მცნებისა მის მოსესისა, შაბათა და შაბათად თთჳსთავთა და დღესასწაულთა სამგზის წელიწადსა და დღესასწაულსა უცომოებისასა, დღესასწაულსა შჳდეულთასა და დღესასწაულსა მას კარვობისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	მოუძღუანა ქირამ ჴელითა მონათა მისთათა ნავები და მონები, რომელთა იცოდეს ნავითა სლვა ზღუასა, და წარვიდეს მონათა თანა სოლომონისთა სოფერად და მოიღეს მიერ ოთხასერგასისი ტალანტი ოქრო და მოვიდეს სოლომონის მეფისა.
და	მცხ.ესა	მით, რამეთუ ესრეთ მრქვა მე უფალმან: კრძალულება იყოს ქალაქსა შინა ჩემსა, ვითარცა ნათელი სიცხისა შუადღისა და ვითარცა ღრუბელი ცუარისა დღესა ლეწვისასა.
და	მცხ.ესა	იყოს წინაწარ მკისა, ოდეს დასრულდეს ყუავილი და კაწახი აღყუავნეს, ყუავილი მკაწახობი და მიუხუნეს მტევნები მცირენი მანგალთა და რტოებნი მიუხუნეს და აღმოჭრნეს.
და	მცხ.ესა	და დაუტევნეს ერთბამად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეაყანისათა და შეკრბენ მის ზედა მფრინველნი ცისანი და ყოველნი მჴეცნი ქვეყანისანი მას ზედა მოვიდენ.
და	მცხ.ესა	ხილვა ეგჳპტისა, აჰა, უფალი ზის ღრუბელსა ზედა სუბუქსა და მოვალს ეგჳპტედ. და შეიძრნენ ჴელითქმნულნი ეგჳპტისანი პირისაგან მისისა და გულნი მათნი იძლინენ მათ შორის.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა ტობია ანგელოზსა მას: ძმაო აზარია, რასათჳს დავმარხეთ გული, ტყირპი და ნავღელი თევზისა?
და	მცხ.ტობ	და ნავღელი ცხებად თუალთა, რომელსა არნ თეთრი, შთაბერვად მას და განიკურნიან.
და	მცხ.ტობ	და მესამესა ღამესა კურთხევა მოგენიჭება ამისთჳს, რომ შვილნი თქუენგან არასნეულნი იშვებიან.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა ჰრაგუელ ანეს, ცოლსა თჳსსა; ვითარ ესე ჭაბუკი ჰგავს ტობის, ძმასა ჩემსა?
და	მცხ.ტობ	და თქუა: ცოცხლებით არს: და უთხრა ტობი, ვითარმედ მამა მისი არს.
და	მცხ.ტობ	და თქუა ტობია: არა ვჭამო, არცა ვსუა, ვიდრემდის დაამტკიცო სიტყუაჲ ჩემთჳს,
და	მცხ.ტობ	და მიუგო ანგელოზმან მას და ჰრქუა: ნუ გეშინინ მისა მიცემად ამისთჳს, რომელ ვინათგან შიში აქუს ღმრთისა. ამისა ჯერ-არს მიყვანება ასულისა შენისა. ამისთჳს სხუათა ქმართა ვერ უძლეს შეხებად.
და	მცხ.ტობ	და მრწამს, რამეთუ ამისთჳს მოუვლინებიხარ. რათა შეერთდეთ თჳსსავე ტომთა სჯულისაებრ მოსესისა.
და	მცხ.ტობ	და მოუწოდა დედასა მისსა და ჰრქუა გამოღება წიგნისა და დაწერა წიგნი შერთვისა, რათა მისცეს იგი მას ცოლად სამართლისაებრ სჯულისა მოსესისა. და მოიღო მან, დაწერა და დაბეჭდა.
და	მცხ.ეკლ	და განვიზრახევდ გულსა ჩემსა მოზიდვად; ვითარცა ღჳნო გული ჩემი და გული ჩემი მიძღოდა სიბრძნესა დაპყრობად მხიარულებასა ზედა, ვიდრემდე ვიხილო, რომელი კეთილ არს ძეთა კაცთათჳს მზესა ამას ქუეშეთ, რიცხჳ ცხორებისაჲ დღეთა მათთა
და	მცხ.ეკლ	განვდიდენ და შევსძინე უფროს ყოველთა, რომელნი იყვნეს უწინარეს ჩემსა იერუსალჱმს და სიბრძნე დამადგრა მე
და	მცხ.ეკლ	და რამეთუ არა არს ჴსენება ბრძნისაჲ უგუნურისა თანა უკუნისამდე, რამეთუ მიერვე დღეთა მათ მომავალთა ყოველი დაივიწყა და ვითარმე მოკუდეს ბრძენი უგუნურსა თანა
და	მცხ.ესა	და ზედაღდგენ მეგჳპტელნი მეგჳპტელთა ზედა და ებრძოლოს კაცი ძმასა თჳსსა და კაცი მოყვასსა თჳსსა, ქალაქი ქალაქსა ზედა და შჯული შჯულსა ზედა.
და	მცხ.ეკლ	ყოველთათჳს ჟამი არს და ჟამი ჩანს ყოვლისა საქმისა ცასა ქუეშე
და	მცხ.ეკლ	ჟამი არს შობისაჲ და ჟამი სიკუდილისაჲ, ჟამი არს დანერგვისაჲ და ჟამი მოფხურად დანერგულისა მის
და	მცხ.ეკლ	ჟამი არს დადებად ქვაჲ და ჟამი არს შეკრებად ქვისა, ჟამი არს გარემოცვისა და ჟამისა არს განშორებად მოცულისა მის
და	მცხ.ეკლ	ყოველივე ქმნა კეთილი ჟამსა თჳსსა და ყოველთა თანა საუკუნესა მოსცა გულსა მათსა, რათა არა იპოოს კაცმან ქმნილი, რომელი ქმნა ღმერთმან დასაბამითგან და ვიდრე აღსასრულამდე
და	მცხ.ეკლ	და ვთქუ მე გულსა ჩემსა: მართლისა თანა და უღმრთოჲსა თანა საჯოსმეა ღმერთმან? რამეთუ ჟამი არს ყოვლისა საქმისაჲ და ყოველთა ზედა ქმნულთა ჟამი არს და ჟამიერობაჲ
და	მცხ.ეკლ	და ვაქენ მკუდარნი, რომელნი მომწყდარ არიან, უფროს ცხოველთასა, რომელნი ცხოველ არიან აქამომდე
და	მცხ.სიბრ	და ვერ ცნეს საიდუმლო ღმრთისა, არცა სასყიდელსა ესვიდეს სიწმიდისასა, არცა გამოიკითხეს პატივი სულთა უბიწოთა,
და	მცხ.იერ	განძლიერდით ძენი ბენიამისანი საშუალისაგან იერუსალიმისა და თეკუაჲთ გამოანიშნეთ საყჳრითა, და ზეშთა ბეთაქარისა აღიღეთ ნიშანი, რამეთუ ძჳრთა ჩამოიჭჳრეს ჩრდილოთ და შემუსრვა დიდი.
და	მცხ.იერ	იყოს შუენიერისა მის და ფუფუნეულისა, და მიგეღოს სიმაღლე შენი, ასულო სიონისაო!
და	მცხ.იერ	მისსა მიმართ მივიდენ მწყემსნი და სამწყსონი მათნი, და აღდგნენ მას ზედა კარავი გარემო მისა, და მწყსიდეს თჳთოეული ჴელითა თჳსითა.
და	მცხ.იერ	განემზადენით მას ზედა ბრძოლად, აღდეგით და აღვიდეთ მის ზედა შუადღე. ვაჲ ჩვენდა, რამეთუ მიდრკა დღე, რამეთუ მოაკლდებიან აჩრდილნი მწუხრისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და დედოფალსა საბასასა ესმა სახელი სოლომონისა. და მოვიდა სოლომონისა იერუსალჱმდ გამოცდად მისა იგავით ერითა მრავლითა ფრიად, აქლემებითა, რომელთა მოაქონდა სულნელება, ოქრო დიდძალი ფრიად და ქვა პატიოსანი და მოვიდა სოლომონისა და ეტყოდა მას ყოველსა, რაცა იყო გულსა მისსა
და	მცხ.ნეშტ2	და საჭმელი ტაბლათა და სასხდომები იგი მონათა მისთა, და წინაშე დგომა მსახურთა მისთა და სამოსელი მათი, და მწდენი მისნი, და შემკულება მათი, და მსხუერპლი, რომელთა შესწირვიდა სახლსა უფლისასა. განუკჳრდა
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მან მეფესა: ჭეშმარიტ არს სიტყუა იგი, რომელი მესმოდა მე ქუეყანასა ჩემსა სიტყუათა შენთათჳს და სიბრძნისა შენისათჳს.
და	მცხ.ნეშტ2	ნეტარ არიან კაცნი და ნეტარ არიან დედაკაცნი შენნი, და მონანი ესე შენნი, რომელნი დგანან მარადის შენ წინაშე, და ესმის სიბრძნე ესე შენი.
და	მცხ.ნეშტ2	და სოლომონ მეფემან მისცა დედოფალსა მას საბასა ყოველი, რაცა უნდა მას, და რომელი ითხოა თჳნიერ მისა, რომელი მოართვა მან სოლომონ მეფესა. და მიიქცა და წარვიდა ქუეყანად თჳსა.
და	მცხ.ნეშტ2	გარნა კაცთა მათ განწესებულთა და ვაჭართა, რომელთა დამოაქუნდა ოქრო და ვეცხლი მეფისა სოლომონისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და სამასი ლახუარი ჭედილი ოქროსა, სამასი დრაკანი ერთსა მას ლახუარსა ზედა, ეგრეთვე თჳთეულთა მათ და მისცა იგი მეფემან მაღნარისა ლიბანისა.
და	მცხ.ნეშტ2	ექუს აღსავალ იყო საყდარსა მას შემტკიცებულ ოქროთა, და იყუნეს იდაყუნი იმიერ და ამიერ, და საყდარსა მას საჯდომელისასა და ორნი ლომნი მდგომარენი იდაყუთა მათ თანა.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ ნავი სოლომონისი მეფისა წარვიდოდა თარშით მონათა თანა ქირამისთა, ერთგზის სამსა წელსა მოვიდოდა ნავი თარშად მეფისა სოლომონისი სავსე ოქროთა, და ვეცხლითა, და შუათა პილოსათა, ყაპუზუნათა და ფარშამანგებითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და განდიდნა მეფე სოლომონ უფროს ყოველთა მეფეთა სიმდიდრითა და სიბრძნითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო სოლომონისი ორმეოცი ათასი ჴდალი ეტლებისა და ათორმეტი ათასი ახტა საჴედარი და დაადგინნა იგინი ქალაქებსა საეტლოსა და მეფისა თანა სოლომონისა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუათა სოლომონისთა პირველნი და უკუანასკნელნი, აჰა ესერა, წერილ არიან სიტყუათა ნათან წინაწარმეტყუელისათა და სიტყუათა აქია სელონელისათა და ხილვათა იოელ მხილველისათა იერობოამისა ნაბატისთჳს.
და	მცხ.იერ	აღდეგით და აღვიდეთ ღამე და განვხრწნნეთ საფუძველნი მისნი,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ძალთა: აღმოკაფენით ხენი მისნი და განმფენელი იერუსალიმსა ზედა ძალისა, ჵ ქალაქი მტყუარი სრული, - მძლავრებაჲ მის შორის.
და	მცხ.იერ	ვითარ განაცივის ჯურღმულმან წყალი მისი, ეგრე განაციოს უკეთურებამან მისმან უთნობაჲ, და საარებაჲ ისმეს მას შინა წინაშე პირსა მისსა, მარადის ტკივილითა და გუემითა.
და	მცხ.იერ	ვიეთ მიმართ თქუა და უწამებდე, და სასმენელ იქმნეს? აჰა, უმეტკუეთილებ ყურნი მათნი, და ვერ ძალ-უცყე სმენაჲ. აჰა, სიტყვა უფლისაჲ იქმნა მათდა ყუედრებად მიმართ, არა ინებონ სმენაჲ მისი.
და	მცხ.იერ	და გულისწყრომაჲ ჩემი აღვავსე და დავაყენე და არა მოვასრულენ იგინი. მივფინო ჩჩჳლთა ზედა გარეშე და შესაკრებელსა ზედა ჭაბუკთასა ერთბამად, რამეთუ ქმარი და ცოლი შეპყრობილ იქმნენ, მოხუცებული სავსისა თანა დღითა.
და	მცხ.იერ	და გარდაიცვალნენ სახლნი მათნი სხვათა ველთამი და ცოლები მათი ეგრეთვე, რამეთუ განვირთხამ ჴელსა ჩემსა დამკჳდრებულთა ზედა ამის ქუეყანისათა, - იტყჳს უფალი,
და	მცხ.იერ	რამეთუ მცირითგან მათით და ვიდრე დიდადმდე, ყოველთა, აღასრულნეს უსჯულონი, მღდელითგან და ვიდრე ცრუწინასწარმეტყველამდე, ყოველთა ქმნეს ტყუილი.
და	მცხ.იერ	და ჰკურნებდეს შემუსრვილებასა ასულისა ერისა ჩემისასა, შეურაცხმყოფნი და მეტყუელნი: მშჳდობაჲ, მშჳდობაჲ! და სადა არს მშჳდობაჲ?
და	მცხ.იერ	სირცხჳლეულ იქმნეს, რამეთუ მოაკლდეს, და არცა, ვითარ სირცხჳლეულთა, შეიკდიმეს და უპატივოებაჲ მათი ვერ აგრძნეს. ამისთჳს დაეცნენ დაცემულებასა შინა მათსა და ჟამსა შინა მოხედვისა მათისასა მოუძლურდენ, - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: დადეგით გზათა ზედა და იხილეთ, და იკითხენით ალაგნი უფლისანი საუკუნენი და იხილეთ, რომელი არს გზა კეთილი, და ვიდოდეთ მას ზედა, და ჰპოოთ უბიწო-ყოფაჲ სულთა თქუენთა. და თქუეს: არა ვიდოდით.
და	მცხ.იერ	დავადგინენ თქუენ ზედა ებგურნი. ისმინეთ ჴმაჲ ნესტჳსა, და თქუეს: არა ვისმინოთ.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ესმა წარმართთა და რომელნი მწყსიდეს სამწყსოთა მათ შორის, და რაოდენი ვყავ მათ შორის.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მივსცემ ერსა ამას ზედა უძლურებასა, და მოუძლურდენ მის შორის მამანი და ძენი ერთბამად, მეზობელი და მოძმე მისი წარწყმდენ.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, ერი მოვალს ჩრდილოჲთ და ნათესავი დიდი, და მეფენი მრავალნი აღდგენ დასასრულისაგან ქუეყანისა.
და	მცხ.იერ	მშჳლდი და მაზრაკი ეპყრასყე, მძჳნვარე არს და არ შეიწყალოს. ჴმაჲ მისი, ვითარცა ზღუაჲ მღელვარე, ცხენებისა მიერ და საჭურველისა. წყობაჰყოფს, ვითარცა ცეცხლი, ბრძოლად შენდამი, ასულო სიონისაო!
და	მცხ.იერ	გამოსაცდელად მიგეც შენ ერთა შორის შეყენებულთა და ცნობად გამოცდასა შინა ჩემდა გზისა მათისა
და	მცხ.იერ	ყოველნივე უსმნი მავალნი დრკუდ, ვითარცა რვალი და რკინა, ყოველნი განხრწნილ არიან.
და	მცხ.იერ	სიტყუა, რომელი იყო იერემიას მიმართ უფლისა მიერ და ჰრქუა:
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაჱლისა: განჰმართლენით გზანი თქუენნი და სიმარჯუენი თქუენნი, და დაგამკჳდრნე თქუენ შორის ადგილსა ამას.
და	მცხ.იერ	რამეთუ უკუეთუ განმმართებელთა განჰმართნეთ გზანი თქუენნი და სიმარჯუენი თქუენნი, და მყოფელთა ჰყოთ მსჯავრი შორის კაცისა და შორის მოყუსისა მისისა,
და	მცხ.იერ	და მწირსა და ობოლსა და ქურივსა არა ჰმძლავრობდეთ, და სისხლსა უბრალოსა არა დასთხევდეთ ადგილსა ამას შინა, და შემდგომად ღმერთთა უცხოთასა არა ხჳდოდით განბოროტებად თქუენდა.
და	მცხ.იერ	და დაგამკჳდრნე თქუენ ადგილსა შინა თქუენსა, ქუეყანასა ზედა, რომელი მივეც მამათა თქუენთა საუკუნითგან და ვიდრე საუკუნომდე.
და	მცხ.იერ	და ჰმკლველობდეთ და იმრუშებდეთ და იპარვიდეთ. და ჰფუცვიდეთ უსამართლოსა ზედა, და უკუმევდეთ ბაალსა, და ხჳდოდით შემდგომად ღმერთთა უცხოთა, რომელთა არა უწყით (ბოროტ-ყოფაჲ თქუენდად).
და	მცხ.იერ	და მოხუედით და დასდეგით წინაშე ჩემსა სახლსა შინა, სადა წოდებულ არს სახელი ჩემი მას ზედა და სთქუთ: განვეშორენით ქმნად ყოველთა ამათ საძაგელებათა.
და	მცხ.იერ	ნუ ქუაბ ავაზაკთა სახლი ჩემი? რომელსა ზედა წოდებულ არს სახელი ჩემი მას ზედა მუნ წინაშე თქუენსა, და, აჰა, ვიხილე, - იტყჳს უფალი,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ხჳდოდით ადგილსამი ჩემსა სილომსშინაჲსა, რომელსა დაიკარგა სახელმან ჩემმან მის ზედა მუნ უწინარეს, და იხილეთ, რანი უყვენ მას პირისაგან უკეთურებისა ერისა ჩემისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.იერ	და აწ ამის წილ, რომელ ჰქმნენით ყოველნი ესე საქმენი, და ვიტყოდე თქუენდამი, განთიად ვიტყოდი, და არა ისმინეთ ჩემი, - თქუა უფალმან, - და გიწოდეთ თქუენ, და არა მომიგეთ.
და	მცხ.იერ	მეცა უკუე უყო სახლსა ამას, რომელსა წოდებულ არს სახელი ჩემი მას ზედა, რომლისამი თქუენ ესავთ მის ზედა და ადგილისა, რომელი მიგეც თქუენ და მამათა თქუენთა, ვითარ-იგი უყავ სილომსა.
და	მცხ.იერ	და შენ ნუ ილოცავ მწედ ერისა ამის და ნუ იოხ შეწყალებად მათდა, და ნუ ილოცავ და ნუ მოხუალ ჩემდა ამათთჳს, რამეთუ არა ვისმინო.
და	მცხ.იერ	ანუ არა ჰხედავ, რასა ეგენი ჰყოფენ ქალაქთა შორის იუდაჲსთა და გზათა შორის იერუსალჱმისათა?
და	მცხ.იერ	ძენი მათნი შეჰკრებენ შეშათა და მამანი მათნი აღატყინებენ ცეცხლსა, და ცოლნი მათნი ნაყენ ცმელსა ქმნად ხავონანი ძალთა ცისათასა, და უგნეს საგებნი ღმერთთა უცხოთა, რაჲთა განმარისხონ მე.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, რისხვა და გულისწყრომაჲ ჩემი განეფინოს ადგილსა ამას ზედა და კაცთა ზედა საცხოვართა და ყოველსა ზედა ხესა ველისასა და ყოველთა ზედა ნაშრომთა ქუეყანისათა, და აღეგზნას და არა დაშრტეს.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაჱლისა: ყოვლადდასაწუელნი თქუენნი შეკრიბენით მსხუერპლთა თქვენთა თანა და ჭამეთ ჴორცი.
და	მცხ.იერ	რამეთუ არა ვთქუ მამათა მიმართ თქუენთა და არა ვამცენ მათ: დღესა, რომელსა შინა აღმოვიყუანენ იგინი ქუეყანისაგან ეგჳპტისა ყოვლადდასაწუელთათჳს და მსხუერპლთა,
და	მცხ.იერ	არამედ ესე სიტყუაჲ ვამცენ მათ მეტყუელმან: დღესა, რომელსა შინა აღმოვიყვანენ, ისმინეთ ჴმისა ჩემისა, და ვიყო მე თქვენდა ღმრთად, და თქუენ იყუნეთ ჩემდა ერად. და ვიდოდეთ ყოველთა ზედა გზათა ჩემთა, რომელნიცა გამცნენ თქუენ, რაჲთა იყოს თქუენდა.
და	მცხ.იერ	და არა ისმინეს ჩემი, არცა მოყვეს ყური მათი, არამედ ვიდოდეს მოგონებათა შინა გულისა მათისა ბოროტისათა, და იქმნეს უკუმართთამი და არა წამართთამი.
და	მცხ.იერ	დღითგან, რომლით გამოვიდეს მამანი მათნი ქუეყანით ეგჳპტით და ვიდრე დღისამდე ამის, და გამოვავლინენ თქუენდამო ყოველნი მონანი ჩემნი წინაწარმეტყუელნი დღისი და ცისკარსა მივავლინე.
და	მცხ.იერ	და არა ისმინეს ჩემი, და არა მოყვეს ყური მათი და განიფიცხეს ქედი მათი უფროს მამათა მათთასა.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მათ სიტყუაჲ ესე და არა ისმინონ შენი, ხადოდი მათ და არარაი მიგიგონ შენ.
და	მცხ.იერ	აღპარსე თავი შენი და განაგდე და აღიღე ბჭეთა ზედა გლოაჲ, რამეთუ აგამოუცდელა უფალმან და განიშორა ნათესავი მოქმედი ამათი.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ქმნეს ძეთა იუდაჲსთა ბოროტი წინაშე ჩემსა, - იტყჳს უფალი, - და აწ ესმნეს საძაგელნი მათნი შორის სახლისა, რომლისა წოდებულ არს სახელი ჩემი მის ზედა შეგინებად მისსა.
და	მცხ.იერ	და აღაშენეს ბომონი ტაფეთისი, რომელ არს ჴევსა შინა ძისა ენნომისსა, დაწუად ძეთა მათთა და ასულთა მათთა ცეცხლისა მიერ, რომელი არა ვამცენ მათ, არცა მოვიდა გულსა შინა ჩემსა.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და არღა თქუან მერმე ბომონი ტაფეთისი და ჴევი ძისა ენნომესი, არამედ ჴევი მოწყუედილთა და დაჰფლნენ ტაფეთს შინა არყოფისათჳს ადგილისა.
და	მცხ.იერ	და იყვნენ მკუდარნი ამის ერისანი საჭმელ მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა, და არა იყოს წარმდევნელი.
და	მცხ.იერ	და მოვაკლო ქალაქთაგან იუდაჲსთა და საგზაურთაგან იერუსალიმისათა ჴმაჲ კეთილმშუებიარისა და ჴმაჲ მოხარულისა, ჴმაჲ სიძისა და ჴმაჲ სძლისაჲ, რამეთუ მოსაოჴრებელად იყოს ყოველი ქვეყანა.
და	მცხ.იერ	მას ჟამსა შინა, - იტყჳს უფალი, - გამოიხუნენ ძუალნი მეფეთა იუდაჲსთანი და ძუალნი მთავართა მათთანი, და ძუალნი წინაწარმეტყუელთა მათთანი და დამკჳდრებულთანი იერუსალიმს საფლავთაგან მათთა.
და	მცხ.იერ	და განაჴმნენ იგინი წინაშე მზისა და წინაშე მთოვარისა და წინაშე ყოველთა ვარსკვლავთა და წინაშე ყოვლისა მჴედრობისა ცისასა, რომელნი შეიყუარნეს, და რომელთა ჰმსახურეს, და რომელთასა ვიდოდეს შემდგომად მათსა, და რომელთა ერჩდეს და რომელთა თაყვანის-სცეს მათ. არავინ ეტყებდეს და არცა ტიროდენ, არა შეიკრიბნენ, არცა დაეფლნენ და იყუნენ სამაგალითოდ პირისაგან ქუეყანისა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ აღირჩიეს სიკუდილი ვიდრე ცხოვრება და ყოველთა ნეშტთა დაშთომილთა ნათესავისა მისგან უკეთურისა ყოველსა შინა ადგილსა დაშთომილი, რომელსაცა განვჴადნე იგინი მუნ, - რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ძალთა.
და	მცხ.იერ	რაჲსათჳს მიაქცია ერმან ამან და ისრაილმან მიქცევითა ლირბითა? და დაპყრობილ იქმნეს აღრჩევასა მათსა შინა და არა ინებეს მოქცევად?
და	მცხ.იერ	ვითარ იტყჳთ, ვითარმედ ბრძენნი ვართ ჩუენ. და სჯული უფლისაჲ ჩუენ თანა არს? ამაოჲსა მიმართ იყო წილი მტყუარი მწიგნობართა.
და	მცხ.იერ	ერცხჳნა ბრძენთა, და დაინაბნეს და მომედგრდეს, რამეთუ სიტყვა უფლისაჲ აგამოუცდელეს. სიბრძნე რაჲ არს მათ შორის?
და	მცხ.იერ	და ულხენდეს შემუსრვილებასა ასულისა ერისა ჩემისასა უპატიოდ და იტყოდეს: მშჳდობა, მშჳდობაჲ. და სადა არა არს მშჳდობა?
და	მცხ.ივდ	და დაეცე წყლულებითა მათ თანა, რაჟამს მოვაქციო და კუალად მოგაგონ შენ მონათა ჩემთა მას დღესა შინა მთად კერძო. და დაგდვან შენ ერთსა ქალაქთაგანსა აღსავალთასა და არა წარსწყმდე მუნამდე, ვიდრემდე მოისპო მათ თანა. და უკუეთუ ესავ გულითა შენითა, ვითარმედ ვერ დავიპყრნე, ნუ შეწუხნებინ პირი შენი. ვიტყოდე და არა დავარდენ სიტყუანი ესე ჩემნი.
და	მცხ.იერ	რაჲსათჳს ვსხდეთ ჩუენ შეკრებულად? და შევიდეთ ქალაქებსა მაგართა, და შევცჳვეთ მუნ, რამეთუ ღმერთმან განმყარნა ჩუენ და მასუა ჩუენ წყალი ნავღლისა, რამეთუ ვცოდეთ წინაშე მისსა.
და	მცხ.იერ	შევკერბით მშჳდობისათჳს. და არა არიან კეთილნი ჟამსა კურნებისასა. და, აჰა, სწრაფაჲ.
და	მცხ.იერ	დანით გუესმა ჴმაჲ სიმახჳლისა ცხენთა მისთასა, ჴმისაგან ჴჳვილისა ცხენოსნობისა ცხენთა მისთასა შეიძრა ყოველი ქუეყანა, და მოვიდეს და შეჭამოს ქუეყანა და სავსება მისი, ქალაქი და შინა დამკჳდრებულნი მის შორის
და	მცხ.იერ	მით, რამეთუ, აჰა, გამოვავლენ თქუენდამი გუელთა მაკუდინებელთა, რომელთა არა არს სახრვაჲ, და გკბენდენ თქუენ, - იტყჳს უფალი, -
და	მცხ.იერ	წარჴდა მკაჲ, და წარვიდა ლეწვაჲ, და ჩუენ ვერ განვერენით.
და	მცხ.იერ	ვინ მოსცეს თავსა ჩემსა წყალი და თუალთა ჩემთა წყაროჲ ცრემლთაჲ? და ვსტიროდი ერსა ამას ჩემსა დღე და ღამე მოწყლულთა ასულისა ერისა ჩემისათა.
და	მცხ.იერ	ვინ მომცეს მე უდაბნოს შინა სადგური უკანასკნელი? და დაუტევო ერი ჩემი და წარვიდე მისგან, რამეთუ ყოველნი იმრუშებენ კრებულნი შეურაცხმყოფელთანი.
და	მცხ.იერ	და მორთხმულ-ყვეს ენაჲ მათი, ვითარცა მშჳლდი. ტყუილი და არსარწმუნოებაჲ განძლიერდა ქუეყანასა, რამეთუ ბოროტთაგან ბოროტთა მომართ გამოვიდეს და მე არა მიცნეს, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	კაცადი მოყუსისაგან თჳსისა ერიდენით და ძმათა თქუენთა ნუ ესავთ, რამეთუ ყოველი ძმაჲ წიხლითა წიხლვიდეს და ყოველი მეგობარი ზაკულად ვიდოდის.
და	მცხ.იერ	კაცადი ძჳნად მოყუსისა თჳსისა მოკიცხარობს, ჭეშმარიტება არა თქუას. ისწავა ენამან მათმან თქმაჲ ტყუილისაჲ. მიჰხუეჭდეს და არა მოაკლეს მიქცევად.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი ძალთაჲ. აჰა, მე გავაჴურვნე იგინი და გამოვცადნე იგინი, რამეთუ ვყო პირისაგან უკეთურებისა ასულისა ერისა ჩემისა. ისარ მწყლველ.
და	მცხ.იერ	ენაჲ მათი, მზაკუარებ სიტყუანი პირისა მათისანი მოყუასსა თჳსსა ჰზრახავს მშჳდობითთა და გულსა თჳსსა შორის აქუს მტერობაჲ.
და	მცხ.იერ	და მივსცე იერუსალიმი გარდასახლებად და სამკჳდრებელად ვეშაპთა და ქალაქნი იუდაჲსნი უჩინოსაქმნელად დავსხნე არდამკჳდრებისაგან.
და	მცხ.იერ	ვინ არს კაცი გულისხმისმყოფელი? და გულისხმა-უყო ესე და რომელმან სიტყვა პირისა უფლისაჲ ამას თანა მიგითხრას თქუენ, რომლისათჳს წარწყმდა ქუეყანაჲ; დაეტევა, ვითარცა უდაბნოჲ არსაგზაურობისაგან მისისა.
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: - დატევებისათჳს მათგან სჯულისა ჩემისა, რომელი მივეც წინაშე პირსა მათსა, და არა ისმინეს ჴმისა ჩემისა,
და	მცხ.იერ	არამედ ვიდოდეს შემდგომად სათნოთა გულისა მათისა უკეთურისათა და შემდგომად კერპთა, რომელნი ასწავნეს მათ მამათა მათთა.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, - იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაილისაჲ, - აჰა, მე ვაჭამნე მათ ჭირნი და ვასუა მათ წყალი ნავღლისაჲ.
და	მცხ.იერ	და განვაბნინე იგინი წარმართთა შორის, რომელთამი არა უწყოდეს მათ და მამათა მათთა. და მოვავლინო მათ ზედა მახჳლი, ვიდრემდის აღვჴოცნე იგინი მის მიერ.
და	მცხ.ივდ	და ნუგეშინ-სცეს აქიორს და აქებდეს მას ფრიად და თქუეს: რაცა სთნდეს ღმერთსა ჩუენთჳს და შენდაცა იყოს კეთილი.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი ძალთა: მოუწოდეთ შემსხმელთა გოდებისათა, და მოვიდედ. და ბრძენთა დედათა მიავლინენით და იტყოდიან:
და	მცხ.იერ	და ისწრაფეთ და მოიღეთ თქუენ ზედა გოდებაჲ, და დამოადინნედ თვალთა თქუენთა ცრემლნი, და წამთა თქუენთა სდიოდედ წყალი,
და	მცხ.იერ	ისმინეთ, დედანო, სიტყვა ღმრთისაჲ და შეიწყნარნენ ყურთა თქვენთა სიტყვანი პირისა მისისანი და ასწავეთ ასულთა თქუენთა გურინვაჲ და დედაკაცმან მოყუასსა თჳსსა გოდებაჲ,
და	მცხ.იერ	რამეთუ აღმოვიდა სიკვდილი სარკმელთა თქუენთაჲთ და შევიდა ქუეყანად მიმართ თქუენად მოსპოლვად ჩჩჳლთა გარეგნით და ჭაბუკთა უბანთაგან.
და	მცხ.იერ	ესრეთ იტყჳს უფალი: და იყვნენ მკუდარნი კაცთანი მაგალითებად პირსა ზედა ველისა ქუეყანისა თქუენისასა და, ვითარცა თივაჲ, უკუანა მთიბელისა, და არა იყოს შემკრებელ.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: ნუ იქადინ ბრძენი სიბრძნისა მიერ თჳსისა, და ნუ იქადინ ძლიერი ძლიერებისა მიერ თჳსისა, და ნუ იქადინ მდიდარი სიმდიდრესა ზედა თჳსსა,
და	მცხ.იერ	არამედ ამას ზედა იქადოდენ მოქადული გულისხმის-ყოფასა და ცნობასა ჩემსა, რამეთუ მე ვარ უფალი მოქმედი წყალობისა და მსჯავრისა და სიმართლისაჲ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ ამათ შინა არს ნება ჩემი, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	აჰა, დღენი მოვლენან, - იტყჳს უფალი, - და მიხედვა-ვყო ყოველთა ზედა მეტკუეთილთა დაუცუეთელობისა მათისათა
და	მცხ.იერ	ეგჳპტესა ზედა, და იდუმეასა ზედა, და ედომსა ზედა, და ძეთა ზედა ამმონისთა, და ძეთა ზედა მოაბისთა და ყოველთა ზედა გარემოკუეცილსა პირით კერძო მისით დამკჳდრებულთა უდაბნოს შინა, რამეთუ ყოველნი წარმართნი უმეტკუეთილო არიან ჴორცითა და ყოველი სახლი ისრაილისაჲ უმეტკუეთილებ გულებითა მათითა.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: გზათაებრ წარმართთასა ნუ ისწავებთ და სასწაულთაგან ცისათა ნუ გეშინისყე, რამეთუ ეშიშვიან იგინი პირისაგან მათისა,
და	მცხ.იერ	და გამონადნობი, ვეცხლითა და ოქროთა შემკულნი არიან, კუერითა და სამსჭულებითა განამაგრნეს იგინი და არა შეიძრნენ (ვეცხლი წახნაგებული არს. არა ვიდოდის. ვეცხლი დასხმული არს თარშით, მოვიდა ოქროჲ ოფაზისაჲ).
და	მცხ.იერ	(და ოქრომჭედელთა ჴელი, საქმე ჴელოანთა ყოველნი) ჳაკინთსა და პორფირსა შეჰმოსენ მათ აღხუმით აღიხუნიან იგინი, რამეთუ ვერ ვლენედ. ნუ გეშინინყე მათგან, რამეთუ ბოროტი ვერ ქმნან, და კეთილი არა არს მათ შორის.
და	მცხ.იერ	ვინ არს ვითარ შენ, უფალო? დიდ ხარ შენ და დიდ არს სახელი შენი ძალითა.
და	მცხ.იერ	ვის არა ეშინოდის შენდა, მეფეო წარმართთაო! რამეთუ შენნი არიან, რამეთუ ყოველთა შორის ბრძენთა წარმართთასა და ყოველთა შორის მეუფეთა მათთა ვინ არს, ვითარ შენ, უფალო?
და	მცხ.იერ	რამეთუ ერთგზის აღეგზნენ და მოუძლურდენ გულნი ამაოთანი. ძელი არს,
და	მცხ.იერ	ვეცხლ გამოჭედილი თარშით მოღებული და ოქრო ოფაზით ქმნული ხუროსაჲ, და ჴელთა ოქრომჭედელისათა იაკინთე, და ძოწეული სამოსლად მათა ქმნული ბრძენთაჲ.
და	მცხ.იერ	ხოლო უფალი ღმერთი ჩუენი ჭეშმარიტ არს, ღმერთი ცხოველი და მეუფე საუკუნოჲ. გულისწყრომითა მისითა შეიძრას ქუეყანაჲ და არა ყონ წარმართთა რისხვაჲ მისი.
და	მცხ.იერ	ესრეთ არქუთ მათ: ღმერთთა რომელთა ცაჲ და ქუეყანაჲ არ შექმნეს, წარწყმდედ ქუეყანისაგან და ქუეშე კერძოსაგან ცისა ამის.
და	მცხ.იერ	და ჴმისა მის მოცემისა მისისათა სიმრავლე წყლისა ცისა შორის, და აღმოიყვანნა ღრუბელნი დასასრულით ქუეყანისაჲთ ელვანი წჳმად ქმნნა და გამოიყვანნა ქარნი და ნათელი საუნჯეთაგან მათთა.
და	მცხ.იერ	არა არს ესე ნაწილი იაკობისი, რამეთუ შემოქმედისა ყოველთაჲსა თჳთ არს ნაწილ მისსა და ისრაილ კუერთხ მკჳდრობისა მისისა. უფალ ძალთა არს სახელი მისი.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე უსაფრჴეებ დამკჳდრებულთა ქუეყანისა ამისთა ჭირისა მიერ. და ვაჭირვო მათ, რაჲთა იპოოს.
და	მცხ.იერ	მეწია მე კარავი ჩემი, საარებულ იქმნა, წარწყმდა და ყოველნი ეზონი ჩემნი განირღუეს. ძენი ჩემნი და ცხოვარნი ჩემნი არა არიან. არა არს მერმე ადგილი კარვისა ჩემისაჲ, ადგილი ეზოთა ჩემთაჲ,
და	მცხ.იერ	რამეთუ მწყემსთა იუცნობოეს და უფალი არ გამოიძიეს. ამისთჳს არა გულისხმა-ყო ყოველმან სამწყსომან და განიბნინეს
და	მცხ.იერ	ჴმაჲ სასმენელისა, აჰა, მოვალს. და ძრვა დიდი ქუეყანისაგან ჩრდილოსა, დასხმად ქალაქთა იუდაჲსთა უჩინოსაქმნელად და საბუდრად სირთა.
და	მცხ.იერ	უწყი, უფალო, ვითარმედ არა კაცისა არს გზაჲ მისი, არცა მამაკაცი ვიდოდის, და წარჰმართოს სლვაჲ თჳსი.
და	მცხ.იერ	გარდაასხ გულისწყრომაჲ შენი წარმართთა ზედა, არმეცნიერთა შენთა და მეფობათა ზედა, რომელთა სახელსა შენსა არა ხადეს, რამეთუ შეჭამეს იაკობი, და მოასრულეს ისრაილი და საძოარი მისი მოაოჴრეს.
და	მცხ.იერ	ისმინე სიტყუა ანდერძისაჲ ამის და სთქუა კაცთა მიმართ იუდაჲსთა და დამკჳდრებულთა იერუსალიმს.
და	მცხ.იერ	რომელი ვამცენ მამათა თქუენთა დღესა შინა, რომელსა აღმოვიყვანენ იგინი ქუეყანისაგან ეგჳპტისა, საჴუმილისაგან რკინისა, მეტყუელმან: ისმინეთ ჴმისა ჩემისა, და ყვენით ყოველნი, რომელნიცა გამცნნე თქუენ, და იყვნეთ ჩემდა ერად და მე ვიყო თქუენდა ღმერთად,
და	მცხ.იერ	რაჲთა დავამტკიცო ფიცი, რომელსა ვეფუცე მამათა თქუენთა, მიცემად მათდა ქუეყანაჲ მადინებელი სძესა და თაფლსა, ვითარცა დღესა ამას. და მიგება-ყვეს და თქუეს: იყავნ, უფალო!
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: წარიკითხენ სიტყუანი ესე ქალაქთა შორის იუდასთა და გარეშე იერუსალიმისა მეტყუელმან: ისმინეთ სიტყვანი ამის ანდერძისანი და ყვენით იგინი,
და	მცხ.იერ	რამეთუ წამებით უწამე მამათა თქუენთა დღესა მას, რომელსა გამოვიყვანენ იგინი ქუეყანით ეგჳპტით, და ვიდრე აქა დღედმდე აღიმსთობდ, უწამებდ და ეტყოდე: ისმინეთ ჴმისა ჩემისა, და არა ისმინეს.
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: იპოვა საკრველი კაცთა შორის იუდასთა და დამკჳდრებულთა შორის იერუსალემს.
და	მცხ.იერ	მიიქცეს უსამართლოებათა მიმართ მამათა მათთა პირველთასა, რომელთა არა ინებეს სმენად სიტყუათა ჩემთა და, აჰა, ესენიცა ვლენან უკუანა ღმერთთა უცხოთასა მსახურებად მათდა. და განაქარვეს სახლმან ისრაჱლისამან და სახლმან იუდასამან ანდერძი ჩემი, რომელი აღუთქუ მამათა მათთა მიმართ.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მოვაწინე მათ ზედა ძჳრნი, რომელთაგან ვერ შემძლებელ იყვნენ გამოსლვად მათგან, და ღაღადებდენ ჩემდამო და არა ვისმინო მათი.
და	მცხ.იერ	რამეთუ რიცხჳსაებრ ქალაქთა შენთასა იყვნენ ღმერთნი შენნი, იუდა. და რიცხჳსაებრ გამოსავალთა იერუსალიმისათა დააწესნეს ბომონნი, სირცხვილისა საკმეველი კუმევად ბაალისსა.
და	მცხ.იერ	და შენ ნუ ილოცავ ერისა ამისთჳს, და ნუ მევედრები მათთჳს ვედრებისა მიერ და ლოცვისა, რამეთუ არა შესმენით იქმნენ ჟამსა შინა, რომელსა მხადოდიან მე, ჟამსა შინა განბოროტებისა მათისასა.
და	მცხ.ესა	და შეშფოთდეს სული მეგჳპტელთა მათ შორის და განზრახვა მათი განვაქარვო და ჰკითხვიდენ ღმერთთა მათთა და ქანდაკებულთა მათთა და ქუეყანითმჴმობელთა და მუცლითმეზღაპრეთა,
და	მცხ.იერ	რად შეყუარებულმან სახლსა შინა ჩემსა ქმნა საძაგელი: ნუ ლოცვანი და ჴორცი წმიდაჲ მოგისპობენ შენგან ბოროტთა შენთა, ანუ ამათ განარინონ?
და	მცხ.ესა	და მივსცე ეგჳპტე ჴელთა კაცთა უფალთა ფიცხელთასა და მეფენი ფიცხელნი ეუფლნენ მათ, - ამათ იტყჳს უფალი საბაოთ მეფე:
და	მცხ.ესა	და სუმიდენ მეგჳპტელნი წყალსა ზღჳსკიდისასა, ხოლო მდინარე მოაკლდეს და განჴმეს.
და	მცხ.იერ	და უფალმან ძალთამან, დამნერგველმან შენმან, თქუნა შენ ზედა ძჳრნი უკეთურებისა წილ სახლისა ისრაილისა და სახლისა იუდასსა, რამეთუ ქმნეს თავთა მათთად განრისხება ჩემი, უკუმევდეს რაჲ იგინი ბაალსა.
და	მცხ.ესა	და მოაკლდენ მდინარენი და მთხრებლნი მდინარისანი და განჴმეს ყოველი შესაკრებელი წყლისა და ყოველი ძირი ლელწმისა და ჭილისა და მდელოჲ.
და	მცხ.იერ	მე, ვითარცა კრავმან უმანკომან მოყვანებულმან დაკლვად, არა ვცან. ჩემ ზედა ისიტყუეს გულისსიტყუა ბოროტი მეტყუელთა: მოდით და შეურიოთ ძელი პურსა თანა მისსა, აღვჴოცოთ იგი ქუეყანით ცოცხალთაჲთ, და სახელი მისი არა მოჴსენებულ იქმნეს მერმე.
და	მცხ.იერ	უფალო საბაოთ, მსჯელო მართალო, გამომცდელო თირკმელთა და გულისაო, მიხილავსმცა შენ მიერი შურის-გება მათ ზედა, რამეთუ შენდა მიმართ განვაცხადე სამართალი ჩემი.
და	მცხ.ესა	ნედლი ყოველი გარემოს მდინარისა და ყოველი დათესული მდინარისა ძლით განჴმეს ქარის მხრწნელობითა.
და	მცხ.იერ	და დანაშთომი არა იყოს მათი, რამეთუ მოვაწინე ძჳრნი მკჳდრთა ზედა ანათოთის თანა წელიწადსა მოხედვისა მათისასა.
და	მცხ.ესა	და სულთ-ითქმიდენ მეთევზურნი და სულთ-ითქმიდენ ყოველნი შთამგდებელნი სამჭედურისანი მდინარედ, და შთამყრელნი ბადეთანი და მესათხევლენი იგლოვდენ.
და	მცხ.იერ	დაჰნერგენ იგინი და განიძირეს. შვილიერ იქმნეს, და ყვეს ნაყოფი. მახლობელ ხარ შენ პირისა მათისა და შორს თირკმელთაგან მათთა.
და	მცხ.ესა	და სირცხჳლმან შეიპყრნეს მოქმედნი სელისა ღებულისანი და მოქმედნი ბისსონსა.
და	მცხ.იერ	და შენ, უფალო, მიცი მე, გამოსცადე გული ჩემი წინაშე შენსა და შეკრიბენ იგინი, ვითარცა ცხოვარნი კლვადნი, უბიწო-ჰყვენ იგინი დღისათჳს დაკლვისა მათისა.
და	მცხ.იერ	ვიდრემდის იგლოვდეს ქუეყანაჲ და ყოველი თივაჲ ველისაჲ განჴმეს უკეთურებისაგან დამკჳდრებულთა მას ზედა? უჩინო იქმნეს საცხოვარნი და მფრინველნი, რამეთუ თქუას: არა იხილნეს უფალმან გზანი ჩვენნი.
და	მცხ.იერ	შენნი ფერჴნი რბიან და დაგჴსნიან შენ, ვითარ განემზადები ჰუნეთა ზედა? და ქუეყანასა ზედა მშჳდობისასა შენ ესავ, ვითარ ჰყოფ ოხრასა ზედა იორდანისასა?
და	მცხ.ესა	და იყვნენ მოქმედნი ამათნი სალმობასა შინა და ყოველნი მოქმედნი სასუმელთანი შეწუხნენ და სტკიოდიან გულნი.
და	მცხ.ზაქ	და მიუგეს ანგელოზსა უფლისასა, მდგომსა საშუალ მთათასა, და ჰრქუეს: გან-მე-მო-ვლეთ ყოველი ქუეყანაჲ, და, აჰა, ყოველი ქუეყანაჲ მკჳდროვნობს და მყუდროჲს.
და	მცხ.ესა	და სულელ იქმნეს მთავარნი ტანეოჲსსა, ბრძენნი თანამზრახვალნი მეფისანი, და იყოს განზრახვა მათი სულელ, ვითარ ეტყჳთ მეფესა ძენი გულისხმისმყოფელთანი: ჩუენ ძენი მეფეთა დასაბამითგანთანი?
და	მცხ.ესა	და არა იყო მეგჳპტელთათჳს საქმე, რომელმან ყო თავი და ბოლო, დაწყებაჲ და დასასრული.
და	მცხ.იერ	ყოველთა ზედა ალაგთა უდაბნოსა შორის მოვიდეს საარებულნი, რამეთუ მახჳლმან უფლისამან შეჭამოს კიდითგან ქუეყანისაჲთ და ვიდრე კიდემდე ქუეყანისა არა არს მშჳდობაჲ ყოვლისა ჴორცისა.
და	მცხ.ესა	სადა არიან აწ ბრძენნი შენნი? და მიგითხრან შენ და თქვან: რასა განიზრახავს უფალი საბაოთ ეგჳპტესა ზედა?
და	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: ყოველთათჳს მეზობელთა ბოროტთა, შემხებელთა სამკჳდრებელისა ჩემისათა, რომელი განვიკერძე ერი ჩემი ისრაელი, აჰა, მე აღვიხუნე იგინი ქუეყანისაგან მათისა და სახლი იუდაჲსი გამოვიყვანო შორის მათსა.
და	მცხ.იერ	და იყოს, შემდგომად გამოყვანებისა მათისა ჩემგან მოვაქციო და შევიწყალნე იგინი და დავამკჳდრნე იგინი კაცადი სამკჳდრებელსა ზედა თჳსსა და კაცადი ქუეყანასა ზედა თჳსსა.
და	მცხ.იერ	და იყოს, უკეთუ მსწავლელთა ისწავონ გზაჲ ერისა ჩემისა, ფუცვად სახლისა მიმართ ჩემისა, ცხოველ არს უფალი, ვითარცა ასწავეს ერსა ჩემსა ფუცვად ბაალისა მიმართ, და აღეშენენ საშუალ ერისა ჩემისა.
და	მცხ.იერ	ხოლო არა თუ მოიქცენ და მოვსპო ნათესავი იგი მოსპობით და წარწყმედით, - თქვა უფალმან.
და	მცხ.ესა	მოაკლდეს მთავარნი ტანეოჲსნი და ამაღლდეს მთავარნი მემფისანი და აცთუნებენ ეგჳპტესა ტომობათაებრ.
და	მცხ.იერ	ესრეთ იტყოდა უფალი ჩემდამო: ვიდოდე და მოიგე თავისა შენისა, გარემოსარტყმელი სელისა, და გარემოიდევ გარემო წელთა შენთა, და წყალსა შინა არა განვიდეს.
და	მცხ.იერ	და მოვიგე მოსარტყმელი სიტყჳსაებრ უფლისა და მოვიდევ წელთა გარემო ჩემთა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ უფალმან განუზავა მათ სული ცთომილებისა და შეაცთუნა ეგჳპტე ყოველთა შინა საქმეთა მათთა, ვითარც შესცთების მთრვალი და მთხევარი ერთბამად.
და	მცხ.იერ	მოიღე მოსარტყმელი გარემოჲსი წელთა შენთაჲ, და აღდეგ და ვიდოდე ევფრატად მიმართ, და დამალე ეგე მუნ სიჴურელესა შინა კლდისასა.
და	მცხ.იერ	და წარვედ და დავმალე იგი ევფრატსა ზედა, ვითარცა მამცნო მე უფალმან.
და	მცხ.იერ	და იყო შემდგომად დღეთა მრავალთა და თქუა უფალმან ჩემდამო: აღდეგ, ვიდოდე ევფრატად მიმართ და აღიღე მუნით მოსარტყმელი, რომელი გამცენ შენ დამალვად მუნ.
და	მცხ.იერ	და წარვედ ევფრატად მიმართ მდინარედ, დავთხარე და მოვიღე მოსარტყმელი ადგილისაგან, რომელსა დავჰფალ იგი მუნ. და, აჰა, განხრწნილ იყო, რომელი არა იჴმაროს არარად.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყვა უფლისაჲ ჩემდამო
და	მცხ.იერ	მეტყუელი: ამათ იტყჳს უფალი: ესრეთ განვხრწნა გინებაჲ იუდაჲსი და გინებაჲ იერუსალიმისა,
და	მცხ.ესა	მას დღესა იყვნენ მეგჳპტელნი, ვითარცა დედანი ძრწოლასა შინა და შიშსა პირისაგან უფლისა საბაოთისა, რომელი მან ზედადასდვას მათ.
და	მცხ.იერ	ქალაქისა ამის, და ერისა ჩემისა, გინებაჲ არმნებებელთა სმენად სიტყუათა ჩემთა და მავალთა ნებასა გულისა მათისათა, უკანა ღმერთთა უცხოთასა, მსახურებად მათდა და თაყუანის-ცემად მათდა და იყვნენ, ვითარცა მოსარტყმელი ესე, რომელი არა იჴმაროს არარად,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ვითარ-იგი მოსარტყმელი წელთა ზედა კაცისათა, ეგრეთ შემოვიახლე თავისა მომართ ჩემისა სახლი ისრაჱლისა და ყოველი სახლი იუდაჲსი, - თქუა უფალმან, - ყოფად ჩემდა ერად სახელოვნად, სიქადულად და დიდებად, და არ შეისმინეს ჩემი.
და	მცხ.იერ	და სთქუა ერისა მიმართ სიტყვა ესე: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: ყოველი თხიერი აღივსოს ღჳნითა. და იყოს, უკეთუ თქვან შენდამი არ მცნობთა: ვერ მცანით, ვითარმედ ყოველი თხიერი აღივსოს ღვინითა?
და	მცხ.იერ	და სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე აღვავსებ ყოველთა დამკჳდრებულთა ამის ქუეყანისათა და მეფეთა მათთა მსხდომარეთა, ძეთა დავითისთა, საყდართა ზედა მისთა, და მღდელთა და წინაწარმეტყუელთა და იუდას და ყოველთა დამკჳდრებულთა იერუსალჱმს მთრვალობითა.
და	მცხ.იერ	და განვაბნევ მათ და მამაკაცსა და ძმასა მისსა, და მამათა მათთა და ძეთა მათთა. მის შორის არა ვისურვო, - იტყვის უფალი, - და არა ვერიდო, არა შევიწყალნე განხრწნისგან მათისა.
და	მცხ.იერ	ისმინეთ და ყურად-იღეთ და ნუ აღჰმაღლდებით, რამეთუ უფალი იტყოდა:
და	მცხ.იერ	მიეცით უფალსა ღმერთსა ჩუენსა დიდებაჲ პირველ შერიჟუებისა და პირველ წარკუეთებისა ფერჴთა თქუენთა მთათა ზედა ბნელთა და მოელოდით ნათელსა, და მუნ აჩრდილი სიკუდილისაჲ, და დაისხნეთ სიბნელედ.
და	მცხ.იერ	არა თუ ისმინოთ, დაფარულად ტიროდეს სული თქუენი პირისაგნ გინებისათა, და ცრემლოოდეთ ცრემლით და გარდმოადინეთ თუალთაგან თქუენთა ცრემლნი, რამეთუ შეიმუსრა სამწყსო უფლისაჲ.
და	მცხ.ესა	და იყოს სოფელი იუდეანთა მეგჳპტელთათჳს საშიშად; ყოველმან, რომელმანცა მათგანმან სახელ-სდვას, შეშინდენ განზრახვისათჳს, რომელი უფალსა ღმერთსა საბაოთს განუზრახავს მას ზედა.
და	მცხ.ესა	მას დღესა იყვნენ ქალაქნი ხუთნი ეგჳპტეს შინა მზრახვალნი ენითა ქანანურითა და მფუცავნი სახელსა უფლისა საბაოთისსა - ქალაქი ასედეკ ეწოდოს ერთსა ქალაქსა,
და	მცხ.ესა	მას დღესა იყოს საკურთხეველი უფლისაჲ სოფელსა მეგჳპტელთასა და ძეგლი საზღვარსა მისსა თანა.
და	მცხ.ესა	და იყოს სასწაული საუკუნოდ უფლისა სოფელსა ეგჳპტისასა, რამეთუ ღაღადებდენ უფლისა მიმართ მაჭირვებელთა მათთათჳს, და მოუვლინოს მათ უფალმან კაცი, რომელმან აცხოვნნეს იგინი, სასჯელით აცხოვნნეს იგინი.
და	მცხ.ესა	და დასცეს უფალმან მეგჳპტელთა წყლულებაჲ და განკურნნეს იგინი. და მოიქცენ უფლისა მიმართ და შეისმინოს მათი და განკურნნეს იგინი კურნებითა.
და	მცხ.ესა	მას დღესა იყოს მესამედი ისრაილისა მეგჳპტელთა შორის და ასსურასტანელთა შორის კურთხეულ ქვეყანასა შინა,
და	მცხ.ესა	რომელსა აკურთხა უფალმან საბაოთ მეტყუელმან: კურთხეულ არს ერი ჩუენი ეგჳპტეს შინა და ასსურასტანელთა შორის და სამკჳდრებელი ჩემი ისრაილ.
და	მცხ.ესა	მაშინ თქუა უფალმან ესაიას მიმართ, ძისა ამოსისა, მეტყუელმან: ვიდოდე და მოიძარცვე ძაძაჲ წელთაგან შენთა, და სანდალნი შენნი მოიხსნენ ფერჴთაგან შენთა. და ქმნა ეგრეთ ესაია, მავალმან შიშველმან და უჴამლიერომან.
და	მცხ.ესა	და თქვა უფალმან: ვითარსახედ ვალს მონა ჩემი, ესაია, შიშუელი და უჴამლიერო, სამ წელ იყოს სასწაულებად და ნიშებად მეგჳპტელთა და ეთიოპიელთა.
და	მცხ.ბარ	მოვლინებად ჩვენ ზედა ძჳრთა დიდთა, რომელნი არა იქმნეს ქვეშე კერძო ყოვლისა ცისა, ვითარნი ყვნა იერუსალჱმს შინა და წერილთაებრ შჯულსა შინა მოსესსა,
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა უფალმან ისოს: ამას დღესა შინა ვიწყებ აღმაღლებად შენდა წინაშე ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა, რათა უწყოდიან, რამეთუ, ვითარცა ვიყავ მოსეს თანა, ეგრე ვიყო შენ თანაცა.
და	მცხ.ესა	და ფიცხლად მომეთხრა მე: შეურაცხისმყოფელი შეურაცხ-ჰყოფს, უშჯულოქმნილი უშჯულოებს ჩემდამო. ელამიტელნი და მოციქულნი სპარსთანი - ჩემდამო მოვლენ. აწ სულთ-ვითქუნე და ნუგეშინის-ვიცე ჩემ ზედა.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს აღივსნეს წელნი ჩემნი დაჴსნისა მიერ და სალმობათა შემიპყრეს მე, ვითარცა მშობიერი. ვჰმძლავრე არასმენად, ვისწრაფე არახედვად.
და	მცხ.იერ	არქუთ მეფესა და მმძლავრებელთა, დამდაბლდით და დასხედით, რამეთუ დაიჴსნა თავისაგან თქუენისა გჳრგჳნი დიდებისა თქუენისა.
და	მცხ.იერ	ქალაქნი ბღუარითკერძონი შეიჴშნეს და არა იყო განმღები. გარდაისახლა იუდა. აღასრულა გარდასახლებაჲ სრული.
და	მცხ.იერ	აღიხუენ თუალნი შენნი, იერუსალჱმ, და იხილენ მომავალნი ჩრდილოთ, სადა არს სამწყსოჲ, რომელი მიგეცა შენ, ცხოვარნი დიდებისა შენისანი.
და	მცხ.იერ	უკუეთუ ცვალოს ეთიოპელმან ტყავი თჳსი და ვეფხმან სიჭრელენი მისნი, და თქუენცა შეუძლოთ კეთილისა ქმნაჲ მოსწავლეთა ბოროტთასა.
და	მცხ.იერ	და განვხრწნენ იგინი, ვითარცა ქარქუეტი მოღებული ქარისაგან უდაბნოდ.
და	მცხ.იერ	ესე არს ნაწილი შენი და ხუედრი ურჩებისა თქუენისაჲ ჩემდა, იტყვის უფალი, - ვითარცა დამივიწყე მე და ესევდი ცრუთა მიმართ.
და	მცხ.იერ	და მეცა აღვსაბურველნე უკანაკერძონი შენნი წინაშე პირსა შენსა, და იხილოს გინებულებაჲ შენი.
და	მცხ.იერ	და მრუშებაჲ შენი და ჴუვილი შენი, და უცხოქმნულებაჲ სიძვისა შენისა ბორცუთა ზედა და ველთა შორის ვიხილენ საძაგელნი შენნი. ვაჲ შენდა, იერუსალჱმ, რამეთუ არა განსწმდი უკანა ჩემსა, ვიდრემდის იყო შენ?
და	მცხ.იერ	იგლოვა იუდეამან, და ბჭენი მისნი დაცალიერდეს, და დაბნელდეს ქუეყანასა ზედა, და ღაღადებაჲ იერუსალჱმისაჲ აღვიდა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ესრეთ თქვა უფალმან ჩემდამო: ვიდოდე, თავი შენი დაადგინე მსტოარად და, რომელიცა იხილო, მიუთხარ.
და	მცხ.ესა	დავდეგ სრულსა შინა დღესა საჴუმილავსა ზედა ჩემსა და ბანაკისა ზედა ჩემისა დავდეგ მე სრულსა ღამესა.
და	მცხ.ესა	და აჰა, იგი მოვალს მჴედარი ორბისა. და მიმგებელმან თქვა: დაეცა ბაბილონი და ყოველნი ქანდაკებულნი მისნი და ჴელითქმნულნი მისნი შეიმუსრნეს ქვეყანად მიმართ.
და	მცხ.იერ	და დიდ-დიდთა მისთა წარავლინნეს ჭაბუკნი მათნი მერწყულად. მივიდეს ჯურღმულთა ზედა, და ვერ პოვეს წყალი და მიაქცინეს ჭურჭელნი მათნი ცალიერად. ჰრცხუენა და კდემულ იქმნეს და დაიფარნეს თავნი მათნი.
და	მცხ.იერ	ირემნი ველთა ზედა იზუებვოდეს და დაუტევებდეს, რამეთუ არა იყო მწუანე.
და	მცხ.იერ	თმენაო ისრაჱლისაო უფალო, დაგჳჴსნენ ჟამსა შინა ბოროტსა. რაჲსათჳს იქმენ, ვითარცა რაჲ მსხემი, ქუეყანასა ზედა და ვითარცა მის ქუეყანისა მიმქცევი სავანედ?
და	მცხ.იერ	ნუ იყოფი, ვითარცა კაცი მძინარი, ანუ ვითარცა მამაკაცი შემძლებელი განრინებად და შენ ჩუენ შორის ხარ, უფალო. და სახელი შენი ზედწოდებულ არს ჩუენ ზედა. ნუ დამივიწყებ ჩუენ.
და	მცხ.იერ	ესრეთ ეტყჳს უფალი ერსა ამას: შეიყუარეს ძრვაჲ ფერჴთა მათთაჲ და არა ჰრიდეს. და ღმერთმან არ სათნო იყო მათ შორის. აწ მოიჴსენოს უსჯულოებათა მათთაჲ და ზედმიიხილოს ცოდვათა მათთა.
და	მცხ.ესა	ისმინეთ დაშთომილთა და სალმობიერთა ისმინეთ, რომელნი მესმნეს უფლისა საბაოთისაგან, რომელნი ღმერთმან ისრაელისამან მომითხრნა ჩვენ.
და	მცხ.იერ	რამეთუ უკუეთუ იმარხვიდენ, არა ვისმინო ვედრებისა მათისაჲ. და უკუეთუ შემოსწირვიდენ ყოვლადდასაწუელთა და მსხვერპლთა, არა სათნო ვიყო მათ შორის, რამეთუ მახჳლისა მიერ და სიყმილისა და სიკუდილისა მე მოვასრულნე იგინი.
და	მცხ.იერ	და ვთქუ: მყოფო უფალო მეუფეო! აჰა, წინასწარმეტყუელნი მათნი. წინაწარმეტყუელებენ და იტყჳან. არა იხილოთ მახჳლი და სიყმილი არა იყოს თქვენ შორის, რამეთუ ჭეშმარიტებაჲ და მშჳდობაჲ მივსცე ქუეყანასა ზედა და ადგილსა ამას შინა.
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: ცილსა წინაწარმეტყუელებენ წინაწარმეტყუელნი სახელსა ზედა ჩემსა. არა მივავლინენ იგინი, და არა ვამცენ მათ, და არა ვიტყოდე მათდა მიმართ, რამეთუ ხილვათა ცრუთა და მისნობათა და სახრვათა და აღრჩევათა გულისა მათისათა გიწინაწარმეტყუელებენ თქვენ იგინი.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი წინაწარმეტყუელთათჳს: მწინაწარმეტყუელებთა სახელითა ჩემითა და მე არ მოვავლინენ იგინი. რომელნი იტყჳან: მახჳლი და სიყმილი არა იყოს ქუეყანასა ამას ზედა სიკუდილისა მიერ, ვითარცა ვიტყჳ, მოკუდენ და სიყმილისა მიერ, მოესრულნენ წინაწარმეტყუელნი.
და	მცხ.ესა	მცველი მოვიდა განთიად და ღამეცა. უკეთუ ეძიებთ, მოიქეცით, მოვედით და ჩემ თანა დაემკვიდრენით მაღნარსა შინა.
და	მცხ.იერ	და ერი, რომელთა ეგენი უწინაწარმეტყველებენ მათ, და იყუნენ დაცჳვნებულ საგზაურთა ზედა იერუსალიმისათა პირისაგან მახჳლისა და სიყმილისა. და არა იყოს დამფლველი მათი და ცოლნი მათნი და ძენი მათნი და ასულნი მათნი, და გარდავასხნე მათ ზედა ძჳრნი მათნი.
და	მცხ.იერ	და სთქუა მათდა მიმართ სიტყუაჲ ესე: დამოადინენით თვალთაგან თქუენთა ცრემლნი დღე და ღამე და ნუ მოაკლდებინ, რამეთუ შემუსრვითა დიდითა შეიმუსრა ქალწული ასული ერისა ჩემისა და წყლულებითა სალმობიერითა ფრიად.
და	მცხ.იერ	გან-თუ-ვიდე ველად, და, აჰა, წყლულებანი მახჳლისანი, და შე-თუვიდე ქალაქად, და აჰა, ტკივილი სიყმილისაჲ, რამეთუ მღდელი და წინაწარმეტყუელი წარვიდეს ქუეყანად, რომელი არა იცოდეს.
და	მცხ.იერ	ნუ შეურაცხ-მყოფელმან შეურაცხ-ჰყავ იუდა, და სიონით განეშორა სული შენი. რაჲსათჳს დამცენ ჩუენ? და არა არს ჩუენდა კურნებაჲ? დავითმინეთ მშჳდობისათჳს, და არა არიან კეთილნი ჟამად კურნებისად და, აჰა, შფოთი.
და	მცხ.ესა	სიმრავლისათჳს მლტოლვარეთასა და სიმრავლისათჳს ცთომილთასა და სიმრავლისათჳს მახჳლისა და სიმრავლისათჳს მორთხმულთა მშვილდვათაჲსა და სიმრავლისათჳს დაცემულთასა ბრძოლასა შინა,
და	მცხ.იერ	ნუ არსა კერპთა შორის წარმართთასა მაწჳმებელი? და უკუეთუ ცამან მოსცეს სიმაძღრე თჳსი, არა შენ ხარა თავადი, უფალი, ღმერთი ჩუენი? და დაგითმობთ შენ, რამეთუ შენ ჰქმნენ ყოველნი ესე.
და	მცხ.ესა	ყოველნი მთავარნი შენნი წარივლტნეს ერთბამად მშჳლდისა მიერ, და წარსხმულნი ფიცხლად შეკრულნი არიან, და შემძლებელნი შენ შორის შორად წარივლტოდეს.
და	მცხ.ესა	რამეთუ დღე შფოთებისა და წარწყმედისა და დათრგუნვილებისა და შეცთომილებისა უფლისა მიერ საბაოთისსა; შორის ჴევსა სიონისასა სცთებიან მცირითგან ვიდრე დიდადმდე, სცთებიან მთათა ზედა.
და	მცხ.ესა	ხოლო ელამიტელთა მოიღეს ფარები ამჴედრებულთა ცხენთა ზედა და შესაკრებელთა განწყობილისა.
და	მცხ.ესა	და გამოაჩინენ ბჭენი იუდასნი და მიჰხედვიდენ მას დღესა რჩეულთა მიმართ სახლთა ქალაქისათა.
და	მცხ.ესა	და გამოაცხადებდენ დაფარულთა სახლებისა მწუერვალისა დავითისთა და ვიხილე, რამეთუ უმრავლესნი არიან და გარემიაქციეს წყალი ძუელისა საბანელისა ქალაქისა შორის.
და	მცხ.ესა	და სახლნი იერუსალიმისისი აღრიცხუენით. და დავარღჳვნე სიმაგრედ ზღუდედ ქალაქისათა.
და	მცხ.მეფ4	და გარდმოვარდა ოქოზია ქორსა მას არდაბაგით, რომელ-იგი იყო სამარიას, და დასნეულდა და წარავლინნა მოციქულნი და ჰრქუა მათ: მივედით და ჰკითხეთ ბაალს მწერსა, ღმერთსა მას აკკარონისასა, უკუეთუ განვერე მე ამას სენსა. და წარვიდეს კითხვად.
და	მცხ.მეფ4	და ანგელოზი უფლისა უწოდდა ელიას თეზბიტელსა და ჰრქუა: აღდეგ და მიეგებოდე მოციქულთა მათ ოქოზია მეფისა სამარიასათა და არქუ მათ: არამე არსა ღმერთი ისრაჱლისა შორის და მიხვალთ თქუენ კითხვად ბაალისასა, მწერსა მას და ღმერთსა აკკარონისასა?
და	მცხ.მეფ4	და არა ეგრე, არამედ ესრე იტყჳს უფალი: ცხედარსა მაგას ზედა, რომელსა აღჴედ, არა გარდამოჴდე მაგიერ, არამედ მაგას ზედა სიკუდილითა მოჰკუდე. და წარვიდა ელია და ჰრქუა მათ.
და	მცხ.მეფ4	და მიიქცეს მოციქულნი იგი მისავე და ჰრქუა მათ: რა არს, რამეთუ მოიქეცით?
და	მცხ.სიბრ	საგონებელ იყვნედ თვალთა წინაშე უგუნურთასა მომკუდრად და შეერაცხა ბოროტად განსლვა მათი.
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: უკუეთუ დადგეს მოსე და სამუილ წინაშე ჩემსა, არა არს სული ჩემი მათდა მიმართ. განავლინე ერი ესე პირისა ჩემისაგან, განვიდენ.
და	მცხ.იერ	და იყოს, უკუეთუ თქუან შენდამი: სადა განვიდეთ? და სთქუა მათდამი, - ამათ იტყჳს უფალი, - რაოდენნი სიკუდილადმი, - სიკუდილადმი. და რაოდენნი მახჳლადმი, - მახჳლადმი, და რაოდენნი სიყმილამდი, - სიყმილადმი, და რაოდენნი ტყუეობადმი, - ტყუეობადმი.
და	მცხ.სიბრ	და ჰასაკ სიბერისა ცხოვრება უბიწო.
და	მცხ.სიბრ	ამისთჳს მოიღონ მეუფება შუენიერებისა და შარავანდედი სიკეთისა ჴელისაგან უფლისა, რამეთუ მარჯუენითა თჳსითა დაიფარნეს იგინი და მკლავითა თჳსითა შეეწიოს მათ.
და	მცხ.სიბრ	და აღლესოს თუალუხუავი რისხვაჲ მახჳლად, მის თანა ჰბრძოდის სოფელი უგუნურთა მიმართ.
და	მცხ.იერ	და შურ-ვიგო მათ ზედა ოთხგუარად, - იტყჳს უფალი - მახჳლი სიკუდიდ მიმართ და ძაღლნი. განბძარვად მიმართ, და მჴეცნი ქუეყანისანი და მფრინველნი ცისანი ჭამისა მიმართ და განხრწნისა.
და	მცხ.იერ	ვინ ჰრიდოს შენ ზედა, იერუსალჱმ და ვინ შეიშინოს შენ ზედა? ანუ ვინ მოაქციოს მშჳდობისა მომართ შენისა?
და	მცხ.იერ	შენ გარემიმექეც მე, - იტყჳს უფალი, - შემდგომად სლვისაგან და განვყოფ ჴელსა ჩემსა, და განგრყუნე შენ და არღარა ულხინო მათ.
და	მცხ.იერ	და განვსთესნე იგინი განთესვისა მიერ ბჭეთა შორის ერისა ჩემისათა. უშვილო იქმნეს და წარწყმდეს ერი ჩემი მკჳდრობისათჳს მათისა და არა მოიქცეს.
და	მცხ.იერ	უშვილო იქმნა მშობელი შჳდთაჲ, შებოროტნა სული მისი, დაჰჴდა მზე მის ზედა ჯერეთ განმშოვლებასა დღისასა. სირცხჳლეულ იქმნა და ეყუედრა, ნეშტნი მათნი მახჳლსა მივსცნე წინაშე მტერთა მათთა, - თქუა უფალმან, -
და	მცხ.იერ	ვაჲ ჩემდა, დედაო! ვითარცა ვინ მშევ მე? მამაკაცი დასჯილი და განმკითხველი ყოველსა ქუეყანასა. არ თანა-მედვა, არცა მეთანამდებებოდა არა ვინ, ძალი ჩემი მოაკლდა მწყევართა ჩემთა შორის.
და	მცხ.იერ	იყავნ, უფალო, წარმართება მათდა. არა თუმცა წარმოვდეგ შენდა ჟამსა შინა ძჳრთა მათთასა და ჟამსა შინა ჭირისა მათისასა საკეთილოდ მტერთა მიმართ.
და	მცხ.იერ	უკუეთუ იცნობოს ძჳნად და ზღუდედ რვალისად ძალი შენი?
და	მცხ.მათე	და ვითარცა აღვიდეს იგინი ნავსა მას შინა, დაცხრა ქარი იგი.
და	მცხ.იერ	უფალო, მომიჴსენე მე და მომხედე მე და უბრალო-მყავ მე მდევართა ჩემთაგან. ნუ სულგრძელებისა შენისადმი დამმარხავ მე. ცან, ვითარ მოვიღე შენ ძლით ყუედრებაჲ.
და	მცხ.იერ	უგულებელსმყოფელთაგან სიტყვათა შენთასა. მოასრულეს იგინი. და იყავნ სიტყუაჲ შენი ჩემდა ნუგეშინის-საცემელ და სიხარულ გულისა ჩემისა, რამეთუ ზედწოდებულ არს სახელი შენი ჩემ ზედა, უფალო ყოვლისა მპყრობელო.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა ესმა იორობოამს, ძესა ნაბატისასა, რომელი-იგი იყო ეგჳპტეს, ოდეს იგი ივლტოდა პირისაგან სოლომონისა მეფისა. და იყო იორობომ ეგჳპტესა და მოიქცა იორობომ ეგჳპტით.
და	მცხ.ნეშტ2	მამამან შენმან დაამძიმა უღელი ჩუენ ზედა. და აწ შენ შეგჳნდევ მონებისა მისგან ფიცხელისა მამისა შენისა და უღლისა მისგან მძიმისა მისისა, რომელი დაგვდვა ჩუენ ზედა, და გმონებდეთ შენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მათ რობოამ: წარვედით სამ დღემდე და მოვედით ჩემდა და წარვიდა ერი იგი.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: უკუეთუ მოაქციო, და კუალად-გაგო შენ, წინაშე პირსა ჩემსა დასდგე. და გამო-თუ-იყვანო პატიოსანი უღირსისაგან, ვითარცა პირი ჩემი იყო, და მოაქციონ მათ შენდა, და შენ არა მიაქციო მათდამი?
და	მცხ.იერ	და მიგცე შენ ერსა ამას, ვითარცა ზღუდე რვალისაჲ მაგარი და გბრძოდიან შენ და ვერ უძლებდენ შენდამი მით, რამეთუ შენ თანა ვარ ცხოვნებად შენდა, - თქუა უფალმან,
და	მცხ.იერ	და განრინებად შენდა ჴელისაგან ბოროტისა და გიჴსნა მე შენ ჴელისაგან სიყმილთასა, - იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა.
და	მცხ.იერ	და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	და შენ ნუ ისუამ ცოლსა. და არა იშვეს შენდა ძე, არცა ასული ადგილსა ამას შინა,
და	მცხ.ნეშტ2	და ეტყოდა მათ ზრახვისა მისებრ ჭაბუკთასა, და ჰრქუა მათ: მამამან ჩემმან დაამძიმა უღელი თქუენი და მე დაგირთო მას ზედან; მამამან ჩემმან გსწავლნა თქუენ კუერთხითა და მე გსწავლნე თქუენ ღრიაკალითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შევიდა რობოამ იერუსალჱმდ და შეკრიბა ყოველი იუდა და ბენიამენი ასდაოთხმოცი ათასი ჭაბუკი, რომელი ჰყოფდა ბრძოლასა და ჰბრძოდა ისრაჱლსა მოქცევად მეფობისა თჳსისა.
და	მცხ.ნეშტ2	არქუ რობოამს, ძესა სოლომონისასა, ყოველსა იუდასა და ბენიამენს.
და	მცხ.ნეშტ2	ამას იტყჳს უფალი: არა აღხჳდეთ და არცა ბრძოდეთ, და არცა ძმათა თქუენთა თანამიიქეცინ კაცად-კაცადი საყოფლად თჳსა, რამეთუ ჩემ მიერ იყო სიტყუაჲ ესე. და ისმინეს სიტყუაჲ უფლისაჲ და მოიქცეს და არღარა აღვიდეს ბრძოლად იერობოამისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ბეთსური, და სოქოთი, და ოდოლამი, და გეთი, და მარისანი, და ზიბი,
და	მცხ.ნეშტ2	და ასარა, და იოლონი, და ქებრონი, რომელი არს იუდასი და ბენიამინისი, ქალაქნი ზღუდოვანნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და განაძლიერნა იგინი ზღუდებითა, და დაადგინნა მუნ მთავარნი, და დადვა უნჯი საზრდელთა, ზეთი, და ღჳნოჲ
და	მცხ.ნეშტ2	ქალაქად-ქალაქად, და ფარი და ლახვარი, და განაძლიერნა იგინი მრავლად და ფრიად. და იყუნეს იგინი იუდასა და ბენიამენისა,
და	მცხ.ნეშტ2	და ლევიტელნი და მღდელნი, რომელნი იყუნეს ყოველსა შორის ისრაჱლსა, შეკრბეს რობოამისა ყოველთაგან საზღვართა, რამეთუ დაუტევეს ლევიტელთა საყოფლები სამკჳდრებელისა თჳსისა და მოუჴდეს იგინი იუდასა იერუსალჱმდ,
და	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინნა თავისა თჳსისა ქურუმნი მაღალთანი და კერპთანი და ამაოთანი და ჴბოთანი, რომელ ქმნნა იორობუამ.
და	მცხ.ნეშტ2	და განაძლიერეს მეფობაჲ იუდასი და განძლიერდა რობოამ, ძე სოლომონისა, სამ წელ, რამეთუ ვიდოდა იგი გზათა დავითისათა და სოლომონისათა სამ წელ.
და	მცხ.ნეშტ2	და უშვნა მას ძენი: იაუთ და სამარია და ზოლამ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამისა შემდგომად შეირთო მან მააქა, ასული აბესალომისი, და უშვა მას: აბია, და იეთი, და ზიზა, და სალემოთ.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღორძინდა უმეტეს ყოველთა ძეთა მისთა ყოველთა შორის საზღვართა იუდასთა, ბენიამენისათა და ქალაქთა ძლიერთა და დადვა მათ შინა უნჯნი მრავალი ფრიად და ითხოვა მრავალი ცოლები.
და	მცხ.ესა	ხოლო მათ ყვეს შუება და მხიარულება და მკლველთა ზუარაკებთასა და დამწყუედელთა ცხოვართასა, რაჲთა ჭამონ ჴორცი და სუან ღჳნო მეტყუელთა: ვჭამოთ და ვსუათ, რამეთუ ხვალე მოვკუდებით.
და	მცხ.ესა	და აღსაბურველებულ არიან ესენი ყურთა შორის უფლისა ღმრთისა საბაოთისთა და არ მიგეტეოს თქუენ ცოდვა ესე, ვიდრემდისცა მოჰკუდეთ, - თქუა უფალმან ღმერთმან ძალთამან.
და	მცხ.ესა	ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი: ვიდოდე, შევედ პასტოფორიონად სომანისის მიმართ მეუნჯისა და არქუ მას:
და	მცხ.ესა	რაჲ შენდა აქა? და რაჲ არს შენი აქა? რამეთუ გამოჰკუეთე აქა თავისა შენისა საფლავი და ჰყავ თავისა შენისა მაღალი სამარე და დასწერე თავისა შენისა კარავი კლდესა შორის.
და	მცხ.ესა	აჰა, აწ უფალი საბაოთ გამოავლენს კაცსა აღსპოლვად შენდა და მიგიღოს შესამოსელი შენი და კიდარი შენი.
და	მცხ.ესა	და გჳრგჳნი შენი დიდებული და განგაგდოს შენ სოფლად დიდად და განუზომელად, და მუნ მოჰკუდე, და დასვა საჭურველი შენი რჩეული შეურაცხქმნილად და სახლი მთავრისა შენისა დასათრგუნველად.
და	მცხ.ესა	და მოგსპოს შენ განმგეობისაგან შენისა და დგომისაგან შენისა დაგამჴუას შენ.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, უწოდო ყრმასა ჩემსა ელიაკიმსა ქელკისსა,
და	მცხ.ესა	და ჰქმენით თავისა თჳსისა წყალი საშუალ ორთა ზღუდეთასა უშინაგანეს ძუელისა საბანელისა. და არა მიხედენით პირველითგანვე მოქმედისა მიმართ მისისა, და მომგებელი მისი შორით არა იხილეთ.
და	მცხ.ესა	და შევჰმოსო მას შესამოსელი შენი და გჳრგჳნი შენი მივსცე მას, და მპყრობლობა და გასაგებელი შენი მივსცე ჴელთა მისთა; და იყოს, ვითარცა მამა იერუსალიმს შინა დამკჳდრებულთა შორის და კაცთა იუდასთა.
და	მცხ.ესა	და მივსცე მას კლიტე სახლისა დავითისა, მჴართა ზედა მისთა მიიღოს, და არა იყოს მჴდომ მისა, და დაკლიტოს და არა იყოს გამღებელ მისა; და განაღოს და არა ვინ იყოს დამკლეტელ მისა. და მივსცე მას დიდებაჲ დავითისი, და მთავრობდეს და არა იყოს მაცილობელ.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა დაიპყრა სადუკ, ძემან ეზერისმან. პირისპირ სასახლისა (!) თჳსისა, და შემდგომად მისა დაიპყრა სამეა, ძემან ზექენისამან, რომელი იყო ჴუმილ ბჭეთა მათ მზისა აღმოსავლისათა, და შემდგომად მისა დაიპყრა ანანია, ძემან სელემისამან, და ანონ, ძემან სელეფორისამან, საზომი მეორე, და შემდგომად დაიპყრა მესოლამ, ძემან ბარაქისამან, პირისპირ სახლსა საფასისა თჳსისასა
და	მცხ.ნეშტ2	და დაიპყრეს ქალაქები ძლიერი, რომელნი იყუნეს იუდასნი და მოვიდეს იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ნეშტ2	და სამეა წინაწარმეტყუელი მოვიდა რობოამისა და მთავართა იუდასთა, რომელნი შეკრებილ იყუნეს იერუსალიმს პირისაგან სუსაკისა და ჰრქუა მათ: ესრე იტყჳს უფალი: თქუენ მიტევეთ მე და მე დაგიტევენ თქუენ ჴელთა შინა სუსაკიმისთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იხილა უფალმან, რამეთუ შეიკდიმეს. მაშინ იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ სამეასა მიმართ და თქუა: ამისთჳს, რამეთუ შეიკდიმეს, არა განვრყუნე იგინი და მივსცე მათ, ვითარცა მცირედ რაოდენმე საცხორებელად და არა წთოდის გულისწყრომა ჩემი იერუსალიმსა ზედა,
და	მცხ.ნეშტ2	და აღმოვიდა სოსაკიმ, მეფე ეგჳპტისა, და წარიღო სუსაკიმ ფარებიცა იგი ოქროსა და ლახურები, რომელ ქმნნა სოლომონ.
და	მცხ.ნეშტ2	და იქმნებოდიან შესლვასა მას მეფისასა სახლსა უფლისასა, შევიდიან მცველნი იგი მის თანა და თანამცორველნი და მოიქციან შემთხუევად და მიგებებად თანამცორველთა მათ სხუათა.
და	მცხ.ესა	და დავადგინო იგი მთავრად ადგილსა შორის სარწმუნოსა და იყოს საყდრად დიდებისა სახლისა მამისა მისისა.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდეს და განაღჳძეს და ეტყოდეს: მოძღუარ, მოძღუარ, წარვწყმდებით. ხოლო თავადი აღდგა და შეჰრისხნა ქარსა მას და ღელვასა წყალთასა; და დასცხრეს, და იყო დაყუდებაჲ დიდი.
და	მცხ.ესა	მას დღესა შინა, - ამათ იტყჳს უფალი საბაოთ, - აღიძრას კაცი დამტკიცებული ადგილსა სარწმუნოსა და დაეცეს და მოისპოს, და მოესრულოს დიდებაჲ მყოფი მის ზედა, რამეთუ უფალი იტყოდა.
და	მცხ.ესა	ხილვა ტჳროსისა. ვალალაებდით ნავნი კარქიდონისანი, რამეთუ წარწყმდეს, და არღა მერმე მოვლენ ქუეყანისაგან კიტიელთასა, მოიყვანნეს ტყუენი.
და	მცხ.ესა	რომელთანი ისარნი მახჳლ არიან და მშჳლდნი მათნი გარდაცმულებ. ფერჴნი ცხენთა მათთანი, ვითარცა მყარი კლდე შეირაცხნეს, ეტლისთვალნი ეტლთა მათთანი - ვითარცა ნიავქარი.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას პილატე: მე არას მეტყჳა? ანუ არა უწყია, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ მაქუს ჯუარს-ცუმად შენდა და ჴელმწიფებაჲ მაქუს განტევებად შენდა?
და	მცხ.იოან	სული არს განმაცხოველებელ, ხოლო ჴორცნი არად სარგებელ არიან; სიტყუათა რომელთა გეტყჳ თქუენ, სულ არიან და ცხორება.
და	მცხ.მეფ1	უკუეთუ ესრე თქუან, ვითარმედ: წარმოგვალეთ! ჴსნილად მივიდეთ მათ ზედა, უწყოდეთ, რათა უფალსა განუწირვან იგინი ჴელთა მომართ ჩუენთა. და ესე სასწაული იყავნ ჩუენდა.
და	მცხ.დან	და დასაბამსა ვედრებისა შენისასა გამოვიდა სიტყუაჲ და მე მოვედ მითხრობად შენდა, რამეთუ კაცი გულისსათქმელთა ხარი შენ. აწ განიგონე სიტყჳსა შენ და გულისხუმა-ყავ ჩუენებისა შორის.
და	მცხ.ნეშტ2	და განძლიერდა რობოამ, მეუფებდა იერუსალჱმს. ორმეოცდაერთისა წლისა იყო რობოამ მეფობასა მისსა და ათჩჳდმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს, ქალაქსა, რომელი გამოირჩია უფალმან სახელის-დებად სახელი მისი მუნ ყოველთაგან ტომთა ისრაჱლისათა, და იყო სახელი დედისა რობოამისი ნოომა ამანიტელი
და	მცხ.ნეშტ2	და მოკუდა რობოამ და დაეფლა მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა დავითისსა. და მეფობდა აბია, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	სამ წელ მეფობდა იერუსალჱმს ზედა. სახელი დედისა მისისა მააქა, ასული აბესალომისი, გაბაონით და ბრძოლა იყო შორის აბიასა და შორის იორობოამისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღდგა აბია მთისა მისგან სომორონისა, რომელ არს მთასა ეფრემისასა, და თქუა: ისმინეთ იორობოამ და ყოველმან ისრაჱლმან.
და	მცხ.ნეშტ2	არა ჯერ-იყო თქუენდა ცნობად, რამეთუ უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან მოგცნა თქუენ ზედა მეფედ და ზედა ისრაჱლსა უკუნისამდე დავით და ძენი მისნი აღთქმით.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღდგა იორობოამ, ძე ნაბატისი, მონა სოლომონისი, ძისა დავითისი, და განდგა უფლისაგან თჳსისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრბეს მის თანა კაცნი ბილწნი, ძენი უსჯულოებისანი, და აღდგომილ არს რობოამის ზედა, ძისა სოლომონისა. და რობოამ იყო ჭაბუკ და მოშიშ გულითა და ვერ წინადაუდგა წინაშე პირსა მისსა.
და	მცხ.ნეშტ2	გამოასხენით მღდელნიცა უფლისანი და ძენი არონისნი და ლევიტელნი და გიყოფიან თქუენ მღდელად ერისაგან ქუეყანისანი ყოველი, რომელი მოუვალს აღვსებად ჴელთა ჴბოითა ზროხათაგან და შჳდითა ვერძითა. და იქმნებოდეს ქურუმნი მისა, რომელი არა არს ღმერთ.
და	მცხ.ნეშტ2	და იერობოამ მოექცა მზირითურთ მოსლვად მის ზედა უკანა კერძო. და იყუნეს იგინი წინაშე პირსა იუდასა და მზირი იგი უკანა ზურგით.
და	მცხ.ნეშტ2	ღაღად-ყო იუდამან და ყოველთა კაცთა იუდასთა. და იყო, ღაღადებასა მას კაცთა იუდასთა, უფალმან დასცა იორობოამს და ისრაჱლსა და ისრაჱლსა წინა აბიასსა იუდასსა.
და	მცხ.სიბრ	მიგითხრა თქუენ და არა დავფარო თქუენგან საიდუმლო ღმრთისაჲ, რამეთუ იგი თავადი არს სიბრძნისა წინამძღუარი და ბრძენთა განმგებელი,
და	მცხ.იერ	და მონებად მისსა ყოველნი ნათესავნი და ძესა მისსა და ძესა ძისა მისისასა, ვიდრემდისცა მოიწიოს ჟამი რისხვისა მისისაჲ, და ჰმონონ მას ნათესავთა მრავალთა და მეფეთა დიდთა.
და	მცხ.სიბრ	განზოგება ჟამთა, სახეთა ცვალებანი და ქცეულება ჟამთა,
და	მცხ.სიბრ	რაოდენ-რა არს დაფარული და გამოუჩინებელი - ვცან, რამეთუ ყოველთა ხურომან მასწავა მე სიბრძნე.
და	მცხ.ნეშტ2	და განძლიერდა აბია და მოიყვანა თავისა თჳსისა ათორმეტნი ცოლნი. და ესხნეს ძენი ოცდაორ და ასულნი ათექუსმეტ.
და	მცხ.სიბრ	ერთ არს და ყოველივე მას ძალ-უც. და ჰგიეს მას შინა და ყოველსავე განაახლებს ნათესავითი ნათესავად. სულთა ღირსთა მიეცემის მეგობართა ღმრთისათა და წინაწარმეტყუელთა განჰმზადებს.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დაასხნე იგინი, ვითარცა საჴუმილი ცეცხლისა ჟამსა პირისა შენისასა; უფალმან რისხვითა მისითა შეაძრწუნნეს იგინი და ცეცხლმან შეჭამნეს იგინი.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ძეთათჳს და ასულთა, ქმნილთა ადგილსა ამას შინა და დედათა მათთათჳს მლმობელთა მათთა და მამათა მათთათჳს მშობელთა მათთა, ქუეყანასა ამას შინა.
და	მცხ.იერ	სიკუდილისა მიერ, ვითარცა ვიტყჳ, მოკუდენ. არა იტყებნენ და არა დაიფლნენ. სამაგალითოდ პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა იყვნენ, და მახჳლისა მიერ დაეცნენ და სიყმილისა მიერ მოესრულნენ. და იყუნენ მძორნი მათნი საჭმელ მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და განაშორა ქალაქთაგან იუდასთა საგებელები და კერპები, და აშენა ქალაქები ზღუდოვანი შენნი, ვითარცა ერთისა მათგანისანი, და იტყოდა კეთილსა მეფისათჳს.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა მათ ზედა ზარე ეთიოპელი ერითა ათასითა ათასეულითა და ეტლებითა სამასითა და მოვიდა ვიდრე მარესადმდე.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: ნუ შეხუალ მწყობრობასა მათსა და ნუ მიხვალ ტყებად და ნუ ეგლოვ მათ, რამეთუ განვაკიდვე მშჳდობაჲ ჩემი ერისა ამისაგან, - იტყჳს უფალი, - და წყალობა ჩემი და შეწყნარებანი ჩემნი.
და	მცხ.იერ	და მოკუდენ დიდნი და მცირენი ქუეყანასა ამას შინა. არა დაეფლნენ, არცა ეტყებდენ მათ, არცა რაჲთურთით ქმნან არარაჲ და არა აღიპარსნენ და არცა იტირნენ.
და	მცხ.იერ	და არცა განტყდეს პური გლოვასა შინა მათთასა ნუგეშინის-საცემელად მკუდარსა ზედა. არა ასუან მას სასუმელი ნუგეშინის-საცემელად მამასა მისსა ზედა და დედასა მისსა ზედა.
და	მცხ.იერ	მით, - რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ძალთა ღმერთი ისრაჱლისა, - აჰა, მე დავარღუევ ადგილისა ამისგან წინაშე თუალთა თქუენთა დღეთა შინა თქუენთა ჴმასა სიხარულისასა და ჴმასა შუებისასა და ჴმასა სიძისასა და ჴმასა სძლისასა.
და	მცხ.იერ	და იყოს, ოდეს მიუთხრნე ერსა ამას ყოველნი ესე სიტყუანი, და თქუან შენდამო: რასათჳს თქუნა უფალმან ჩუენ ზედა ყოველნი ესე ძჳრნი? რაჲ არს სიცრუენი ჩუენი, და რაჲ ცოდვაჲ ჩუენი, რომელი ვცოდეთ წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა?
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მათ: მის წილ, რომელ დამიტევეს მამათა თქუენთა, - იტყჳს უფალი, - და ვიდოდეს უკანა ღმერთთა უცხოთასა და ჰმსახურეს მათ, და თაყუანის-სცეს მათ, და მე დამიტევეს და სჯული ჩემი არა დაიმარხეს.
და	მცხ.იერ	და თქუენცა იუკეთურეთვე უფროს მამათა თქუენთასა და, აჰა, თქუენ ხუალთ კაცადნი უკანა სათნოთა გულისა თქუენისათა არსმენად ჩემდა.
და	მცხ.იერ	და განგთხინე თქუენ ქუეყანისა ამისგან ქუეყანად. მიმართ, რომელი არა იცით თქუენ და მამათა თქუენთა, და ჰმსახუროთ მუნ ღმერთთა უცხოთა დღე და ღამე, რომელთა არა მოგცენ თქვენ წყალობაჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	და დევნა-უყო ასა და ერმან მისმან ვიდრე გედორადმდე და დაეცნეს ეთიოპელნი, ვიდრე არღარა იყო შეწევნა, რამეთუ შეიმუსრნეს წინაშე უფლისა და წინაშე ძლიერებისა მისისა, და წარმოიღეს ნატყუენავი მრავალი.
და	მცხ.მეფ3	და დავით მეფე დაბერდა და მიიწია წესსა ჟამთა თჳსთასა და შემოსიან იგი სამოსლითა და ვერ განტფის.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და არა თქუან მერმე: ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანნა ძენი ისრაილისანი ქუეყანით ეგჳპტით,
და	მცხ.მეფ3	მაშინ ჰრქუეს მას მონათა მისთა: მოვგვაროთ უფალსა ჩუენსა ქალწული ერთი მცირე და დადგეს იგი წინაშე მეფისა, და იყოს იგი მისა მოღუაწედ, და განატფობდეს მეფესა მარადის.
და	მცხ.ნეშტ2	და კარვები მონაგებთა, და ამაზონელნიცა იგი მოსწყჳდნეს და წარმოასხეს ცხუარი ფრიად და აქლემები მრავალი, და მოიქცეს და მოვიდეს იერუსალიმდ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მეფემან ასა იუდას: ვაშენო ქალაქები ესე და მოვადგათ ზღუდე და გოდლები და ბჭეები და მოქლონები, ვიდრე-ესე ქუეყანასა ამას უფლობთ, რამეთუ, ვითარცა გამოვიძიეთ უფალი ღმერთი ჩუენი, გამოგჳძინა ჩუენცა და განგჳსუენა ჩუენ გარემოთაგან და წარგჳმართა ჩუენ.
და	მცხ.იერ	არამედ ცხოველ არს უფალი, რომელმან აღმოიყვანნა ძენი ისრაილისანი ქუეყანისაგან ჩრდილოსა და ყოველთაგან სოფლებთა, სადა განიჴადნეს მუნ. და კუალად ვაგნე იგინი ქუეყანასა მათსა, რომელი მივეც მამათა მათთა.
და	მცხ.იერ	აჰა, მივავლენ მრავალთა მონადირეთა და მოინადირნენ იგინი. და ამათსა შემდგომად მივავლენ მრავალთა მთხევლართა, - იტყჳს უფალი, - და მოითხევლნენ იგინი ზედა კერძო ყოვლისა მთისა და ზედა კერძო ყოვლისა ბორცჳსა და ჴურელებისაგან კლდეთასა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ თუალნი ჩემნი ყოველთა ზედა გზათა მათთა და არ დაიფარნენ უსამართლოებანი მათნი წინაშე თუალთა ჩემთა.
და	მცხ.იერ	და ნაცვალ-ვაგო მრჩობლეულად სიცრუეთა მათთა და ცოდვათა მათთა მათ წილ, რომელ შეაგინეს ქუეყანა ჩემი, მძორებისა მიერ საძაგელებათა მათთასა და უსჯულოებათა მათთა მიერ, რომლითა შესცოდეს სამკჳდრებელსა ჩემსა.
და	მცხ.იერ	უფალო, ძალო ჩემო და შემწეო ჩემო და მისალტოლველო ჩემო დღეთა შინა ძჳრთა ჩემთასა შენდამი, წარმართნი მოვიდენ დასასრულით ქუეყანისათ და თქუან, ვითარმედ: ნაცილად მოიგნეს მამათა ჩუენთა კერპნი და არა არს სარგებელი მათ თანა.
და	მცხ.იერ	უკუეთუ ყუნეს კაცმან თავისა თჳსისად ღმერთნი, და იგინი არა არიან ღმერთ.
და	მცხ.იერ	აჰა, მე განუცხადო მათ ჟამსა ამას შინა ჴელი ჩემი, და ვაცნობო მათ ძალი ჩემი, და ცნან, ვითარმედ სახელი ჩემი უფალ.
და	მცხ.მეფ3	და ვითარცა იყო უფალი ღმერთი უფლისა ჩემისა, მეფისა თანა, ეგრეცა სოლომონის თანა. და დაამტკიცენ საყდარი მისი, ვითარცა დაამტკიცა უფალმან საყდარი შენი უფლისა ჩემისა, მეფის დავითისი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუეს მას: კაცი ერთი მოგვეგებოდა ჩუენ და გურქვა ჩუენ: მივედით და მოიქეცით მეფისა მის, რომელ წარმოგავლინა თქუენ და არქუთ მას: ესრე იტყჳს უფალი ამისთჳს, ვითარმედ: არა არს ღმერთი შორის ისრაჱლისა და მიხვალთ კითხვად ბაალისსა, მწერსა მას, ღმერთსა აკკარონისასა? არა ეგრე, არამედ ცხედარსა მაგას, რომელსა აღჴედ, მაგიერ არა გარდამოჴდე, არამედ მანდავე ზედა სიკუდილითა მოჰკუდე.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მათ მეფემან: რა ხატი იყო კაცი იგი, რომელი მოგეგებოდა და გრქუა სიტყუაჲ ეგე?
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუეს: კაცი მატყიერ და სარტყელი ტყავისა ერტყა წელთა მისთა. და თქუა: ელია თეზბიტელი არს იგი.
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინა ერგასისთავი ერგასისითურთ მისით, და მივიდეს მისა და ელია ჯდა ზედა თავსა მის მთისასა. სიტყუად იწყო ერგასისთავმან და ჰრქუა მას: კაცო ღმრთისაო, გიწოდს შენ მეფე, გარდამოჴედ მაგიერ!
და	მცხ.მეფ4	მიუგო ელია და ჰრქუა ერგასისთავსა მას: უკუეთუ კაცი ღმრთისა ვარ მე, გარდამოჴედინ ცეცხლი უფლისა მიერ ზეცით, შეგჭამენ შენ და ერგასისნი ეგე შენნი. და გარდამოჴდა ცეცხლი ზეცით და შეჭამა იგი და ერგასისნი იგი მისნი მის თანა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვიდრეცა ესმნეს სიტყუანი ესე და წინაწარმეტყუელებაჲ აზარიას წინაწარმეტყუელებისა მეფესა და ყოველსა მას ერსა, განძლიერდა ასა და განაბნია საძაგელები იგი ყოვლისაგან ქვეყანისა იუდასა და ქალაქთაგან, რომელნი დაიპყრნა მთასა მათ ეფრემისასა და განაახლა საკურთხეველი უფლისაჲ, რომელ იყო წინაშე ტაძარსა უფლისასა
და	მცხ.ნეშტ2	და ფუცეს უფალსა ჴმითა დიდითა და საყჳრებითა და ნესტჳთა რქისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და განიხარა ყოველმან იუდამან ფიცისა მისთჳს, რამეთუ ყოვლითა გულითა მათითა ფუცეს და ყოვლითა ნებითა მათითა ეძიებდეს უფალსა და ეპოვა მათ და დაუმშჳდა მათ უფალმან ყოველი გარემო.
და	მცხ.ნეშტ2	მააქა, დედა მისი, გარდაადგინა, რათა არა იყოს იგი ასტრატესა და აფროდიტესა მსახურ, და მოსრა კერპები იგი და დაწვა ჴევსა მის ნაძუთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	შეიღო სიწმიდე დავითის, მამისა თჳსისა, და სიწმიდე უფლისა ღმრთისა ვეცხლი, ოქრო და ჭურჭელი.
და	მცხ.ნეშტ2	და განვიდა შემთხუევად მეფისა ასასა და ყოვლისა იუდისასა და ბენიამენისა და თქუა: ისმინეთ ჩემი ასა და ყოველმან იუდამან და ბენიამინ, უფალი თქუენთანა ამისთჳს, რამეთუ იყვენით თქუენ მის თანა. და უკუეთუ ეძიებდეთ მას, გეპოოს იგი თქუენ და, უკუეთუ დაუტეოთ იგი, დაგიტევნეს მანცა თქუენ
და	მცხ.იერ	ესრეთ, ოდესცა მოიჴსენნენ ძეთა მათთა საკურთხეველთა მათთაჲ და სერტყთა მათთაჲ ხესა შორის ვარჯოანსა და ბორცუთა ზედა განსაცხრომელთა.
და	მცხ.იერ	და მთათა ველსა შორის ძალი შენი და ფასნი შენნი იავრად მივსცნე და მაღალნი შენნი ცოდვათა შენთათჳს, ყოველთა შორის საზღვართა შენთა.
და	მცხ.იერ	და დაშთე მარტოჲ და დაჰმდაბლდე სამკჳდრებელისაგან შენისა, რომელი მიგეც შენ და დაგამონო შენ მტერთა შენთა ქუეყანასა შინა, რომელი არა უწყოდი, რამეთუ ცეცხლი აღგზებულ არს გულისწყრომისაგან ჩემისა, ვიდრე საუკუნომდე ეგზებოდის.
და	მცხ.იერ	ესრეთ იტყჳს უფალი: წყეულ იყავნ კაცი, რომელსა სასოება აქუს კაცისა მიმართ, და განიმტკიცოს ჴორცი მკლავისა თჳსისაჲ, და უფლისაგან განდგეს გული მისი.
და	მცხ.იერ	და იყოს ვითარ ველური გრიკი უდაბნოს შინა, რომელი არა იხილავს, ოდეს მოვიდენ კეთილნი. და დაეშენოს ალდატსა, ქუეყანასა უდაბნოსა, ქუეყანასა შინა მარილიანსა, რომელი არა დაიმკჳდრების.
და	მცხ.იერ	და კურთხეულ არს კაცი, რომელი ესვიდა უფლისა მიმართ. და იყოს უფალი სასო მისსა.
და	მცხ.იერ	და იყოს, ვითარცა ხე ნოყიერი წყალსა ზედა, და ნოტიასა ზედა განიხუნეს ძირნი მისნი. და არა შეშინდეს, ოდეს მოვიდეს სიცხე. და იყოს მის შორის მორჩები სერტყოვნები, წელიწადსა უწჳმროებისასა არა შეშინდეს და არა მოაკლოს, ყოფად ნაყოფი.
და	მცხ.იერ	ღრმა არს გული უფროს ყოველთასა და კაც არს. და ვინ ცნას იგი?
და	მცხ.იერ	მე, უფალი, გამომწულილველი გულთა, გამომცდელი თირკმელთა მიცემად კაცადისა გზათაებრ მისთა და ნაყოფთაებრ სიმარჯუეთა მისთაჲსა.
და	მცხ.იერ	განმკურნე მე უფალო, და განვიკურნო, და მაცხოვნე მე, და ვცხონდე, რამეთუ სიქადული ჩემი შენ ხარ.
და	მცხ.იერ	ხოლო მე არა დავშუერ შედგომილი უკანა შენსა და დღესა კაცისასა გულმან არ მითქუა. შენ უწყი, გამომავალნი ბაგეთა ჩემთაგან წინაშე პირსა შენსა არიან.
და	მცხ.იერ	სირცხჳლეულ იქმნენინ მდევარნი ჩემნი და ნუ მერცხჳნებინ მე. შეძრწუნდენ იგინი და ნუცა შევძრწუნდები მე. მიაწიე მათ ზედა დღე ბოროტი, მრჩობლითა შემუსრვითა შემუსრენ იგინი.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან ჩემდამო: ვიდოდე და დადეგ ბჭეთა ზედა ძეთა ერისა შენისათასა, რომლისა მიერ შევლენ მათ მიერ მეფენი იუდაჲსნი, და რომელთა მიერ გამოვლენ მათ ზედა და ყოველთა ზედა ბჭეთა იერუსალიმისათა.
და	მცხ.იერ	და სთქუა მათდა მიმართ: ისმინეთ სიტყვა უფლისაჲ მეფეთა იუდაჲსთა და ყოველმან იუდეამან და ყოველმან ისრაილმან, შემავალთა ბჭეთა ამათ შორის.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: დაიცვენით სულნი თქუენნი და ნუ აღიღებთ ტჳრთსა დღესა შინა შაბათთასა და ნუ გამოხუალთ ბჭეთა იერუსალიმისათა,
და	მცხ.იერ	და ნუ გამოგქონან ტჳრთნი სახლთაგან თქუენთა დღესა შინა შაბათთასა, და ყოველი საქმე არა ჰქმნათ. და წმიდა-ყავთ დღე შაბათთაჲ, ვითარცა ვამცენ მამათა თქუენთა.
და	მცხ.იერ	და არა ისმინეს, და არა მოყვეს ყური მათი, და განიფიცხეს ქედი მათი უფროს მამათა მათთასა არსმენად ჩემსა და არშეწყნარებად სწავლაჲ.
და	მცხ.იერ	და იყოს, უკეთუ სმენით ისმინოთ ჩემი, - იტყჳს უფალი, - არა შეღებად ტჳრთი ბჭეთა მიერ ამის ქალაქისათა დღესა შინა შაბათთასა და წმიდაყოფად დღე შაბათთაჲ, არაქმნითა მას შინა ყოველსა საქმესა.
და	მცხ.იერ	და შემოვიდოდიან ბჭეთა მიერ ამის ქალაქისათა მეფენი და მთავარნი, მსხდომნი საყდარსა ზედა დავითისსა, ზედაღმავალნი ეტლებსა ზედა და ცხენებსა მისსა, იგინი და მთავარნი მათნი მამაკაცნი იუდაჲსნი და დამკჳდრებულნი იერუსალიმისანი. და დაეშენოს ქალაქი ესე საუკუნოდ.
და	მცხ.იერ	და მოვიდენ ქალაქთაგან იუდასთა და გარემოს იერუსალიმისა და ქუეყანისაგან ბენიამენისსა, და ველობისაგან და მთისაგან და ჩრდილოდ მიმართისაგან, მომღებელნი ყოვლადდასაწუელთა და მსხუერპლთა და საკმეველთა და მანანასა და გუნდრუკსა და მომღებელნი საქებელად სახლისა მიმართ უფლისა.
და	მცხ.იერ	და იყოს, არა თუ ისმინოთ ჩემი წმიდა-ყოფად დღე შაბათთაჲ. არა აღღებად ტჳრთნი და შესლვად ბჭეთა იერუსალიმისათა დღესა შინა შაბათთასა, და აღვაგზნა ცეცხლი ბჭეთა მისთა შორის, და შეჭამნეს მრჩობლგზებნი იერუსალიმისანი და არა დაშრტეს.
და	მცხ.იერ	აღდეგ და შთავედ სახიდ მეკეცისა, და მუნ გესმნენ სიტყუანი ჩემნი.
და	მცხ.იერ	და შთავედ სახიდ მეკეცისა. და, აჰა, იგი იქმოდა საქმესა ქვათა ზედა.
და	მცხ.იერ	დავარდა ჭურჭელი, რომელსა-იგი იქმოდა თიჴისაგან ჴელთა შინა მისთა, და კუალად შექმნა იგი ჭურჭლად სხუად, ვითარცა სთნდა წინაშე მისსა ქმნად.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყვა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი: არქუ მათ:
და	მცხ.იერ	და მოაქციოს ნათესავმან უკეთურებათაგან მათთა და შევინანო ბოროტთათჳს, რომელთა ვსიტყუევდ ყოფად მათდა.
და	მცხ.იერ	დასასრული ვთქუა ნათესავსა ზედა და მეფობასა ზედა აღშენებად
და	მცხ.იერ	და დანერგვად, და ბოროტი ქმნენ წინაშე ჩემსა არსმენად ჴმისა ჩემისა, და შევინანო კეთილთათჳს, რომელნი ვთქუენ ქმნად მათდა.
და	მცხ.იერ	და აწ თქუ მამაკაცთა მიმართ იუდაჲსთა და დამკჳდრებულთა მიმართ იერუსალიმს: ესრეთ იტყჳს უფალი: აჰა, მე აღვზელ თქუენ ზედა ბოროტთა და ვსიტყუავ თქუენ ზედა გულისსიტყვასა: მოიქეცინ კაცადი გზისაგან თჳსისა ბოროტისა, და უკეთეს-ჰყვენით სიმარჯუენი თქუენი და გზანი თქუენი
და	მცხ.მეფ2	და აბენერ და ერი იგი მისი წავიდეს ღამე ყოელ დასავალით კერძო ვიდრე კიდედმდე იორდანისა. და წიაღჴდეს მიერ სწრაფით და მოეფინეს მდინარისკიდესა მას ვიდრე მისლვადმდე ბანაკთა მათ.
და	მცხ.ეზრ3	და იყუნეს ესე ყოველნი ურიანი, რომელ განეტევნეს ტყუეობისაგან და აღვიდეს იერუსალჱმად, რომელნი წარტყუენილ იყუნეს ნაბუქოდონოსორისგან, მეფისა ბაბილოენთასა, და აღვიდეს იერუსალჱმდ.
და	მცხ.სჯლ	მერმე ამცნებდა მათ მოსე მას დღესა შინა და ჰრქუა: მეშჳდესა მას წელსა ჟამსა მას წელიწადისა მის მიტევებისასა და დღესასწაულსა მას ტალავრობისასა,
და	მცხ.იერ	და თქუეს: ვმჴნდეთ, რამეთუ უკანა განდრეკილებათა ჩუენთასა ვიდოდით და კაცადმან სათნონი გულისა ჩუენისა ბოროტნი ვქმნნეთ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ოცდაათხუთმეტსა წელსა მეფობისა ასასისასა აღმოვიდა ბაასა, მეფჱ ისრაჱლისა, იუდასა ზედა და აშენა რამა, რათა არა სცეს განსავალი ასას, მეფესა იუდასასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ისმინა ძემან ადერისამან მეფისა ასასი და მიავლინნა მთავარნი ძლიერებისა მისისანი ქალაქებსა ისრაჱლისასა, და მოსრა აიონი და აბელმაონი და ყოველი გარემო სოფლები ნეფთალიმისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა ესმა ბაასას, მეფესა ისრაჱლისასა, დაუტევა შენება რამასა და დააცადა საქმე იგი და წარვიდა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ასა მეფემან მოავლინა ყოველი იუდა და წარიღეს ქვები იგი რამასა და ძელი იგი, რომელი აშენა ბაასა და აღაშენა მით გაბაას და მასფა.
და	მცხ.ნეშტ2	მას ჟამსა ოდენ მოვიდა ანანია წინაწარმეტყუელი ასას მეფისა იუდასასა და ჰრქუა მათ: ამისთჳს, რამეთუ მოსავ ხარ შენ მეფისა ასურეთისასა და არა ესავ შენ მეუფესა, ღმერთსა შენსა, ამისთჳს
და	მცხ.ნეშტ2	და, აჰა, ესერა, სიტყუანი ასასნი, პირველნი და უკუანაისკნელნი, წერილ არიან წიგნთა მეფეთა იუდასთა და ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაფლეს იგი საფლავსა მას, რომელი ქმნა თავისა თჳსისა ქალაქსა დავითისსა. და მოიღეს იგი ცხედრითა და აღავსეს სულნელითა თჳთოსახითა ნელსაცხებელითა მენელსაცხებლეთმგბოლველთასა და ყვეს განღება დაფლვასა მისსა დიდ ფრიად.
და	მცხ.ნეშტ1	და აბდედომ და ძმანი მისნი სამეოცდარვანი, და აბდედომ, ძე იდითუმისი, და ოსე მეკარედ.
და	მცხ.ქებ	ესმა ჴმაჲ სიძისა და იტყჳს: ჴმაჲ ძმისწულისა ჩემისა: აჰა, ესერა, ესე მოვალს ვლდომით მთათა ზედა და მორბის ბორცუთა.
და	მცხ.ქებ	განვედით და იხილეთ, ასულნო სიონისანო, მეფე სოლომონ გჳრგჳნითა მით, რომლითა გჳრგჳნოსან-ყო იგი დედამან მისმან დღესა მას სიძობისა მისისასა და დღესა სიხარულისა გულისა მისისასა.
და	მცხ.ქებ	წყაროჲ, მტილი და ჯურღმული წყლისა ცხოველისა და მსწრაფლგამომავალისა ლიბანით.
დაო	მცხ.ქებ	შევედ მტილსა ჩემსა, დაო ჩემო, სძალო! მოვისთულე მური ჩემი ნელსაცხებელით ჩემითურთ, ვჭამე პური ჩემი თაფლითა ჩემითა. ვსუ ღჳნოჲ ჩემი სძითა ჩემითა. ჭამეთ, მოყუასნო ჩემნო, და სუთ, დაითრვენით, ძმისწულნო ჩემნო.
და	მცხ.ქებ	ასულთა იერუსალიმისათა და მცველთა ზღუდისათა ჰკითხეს სძალსა: რაჲ არს ძმისწული შენი ძმისწულისაგან, შუენიერო დედათა შორის? რაჲ არს ძმისწული შენი ძმისწულისაგან, რამეთუ ეგრეთ გუაფუცებ ჩუენ?
და	მცხ.ქებ	ჴორჴი მისი - სიტკბოებაჲ და ყოვლად საწადელ. ესე არს ძმისწული ჩემი და ესე არს მახლობელი ჩემი, ასულნო იერუსალიმისანო.
და	მცხ.ქებ	ვითარცა საბელი ძოწეული, ბაგენი შენნი, და სიტყუაჲ შენი შუენიერ, ვითარცა ნაქურცენი ბროწეულისაჲ, სიკეთენი შენნი გარეშე დუმილისა მაგის შენისა.
და	მცხ.ქებ	ასულთა და დედოფალთა იხილეს სძალი და ჰნატრეს მას: ვინ არს ესე, რომელი ბრწყინავს, ვითარცა ცისკარი, შუენიერ, ვითარცა მთოვარე, რჩეულ, ვითარცა მზე, საკჳრველ, ვითარცა განწესებულნი?
და	მცხ.ესა	ვინ განიზრახა ესენი ტჳროსსა ზედა? ანუ კნინებ არსა, ანუ ვერ ძალუც? ვითარცა ვაჭარნი მისნი მთავარნი ქანანისანი და მფრდელნი მისნი დიდებულ ქუეყანისანი.
და	მცხ.ქებ	ასულნი და დედოფალნი ეტყჳან სიძესა: რასა ჰხედავთ, სულამიტელნო? შორის მომავალი, ვითარცა მწყობრი ბანაკთა.
და	მცხ.ქებ	ივლტოდე, დისწულო ჩემო, და ემსგავსე ქურციკსა, ანუ ნუკრსა ირმისასა მთათა ზედა ღელოვანთასა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ დამივიწყა მე ერმან ჩემმან, ცუდისადმი აკმევდეს და მოუძლურდენ გზათა მათთა ზედა, საბელთა საუკუნეთა ზედსლვისათჳს ალაგთა არმქონებელთა გზისათა სავალად.
და	მცხ.იერ	და დაწესებად ქუეყანაჲ მათი უჩინოსაქმნელად და სასტჳნველად საუკუნოდ. ყოველნი წარმავლელნი მის მიერ განცჳბრდენ და შეხარნენ თავნი მათნი,
და	მცხ.იერ	ვითარცა ქარმან შემწუელმან განვაბნინე იგინი წინაშე პირსა მტერთა მათთასა. ქედი და არა პირი უჩუენო მათ დღესა შინა წარწყმედისა მათისასა.
და	მცხ.იერ	და თქუეს: მოვედით, ვსიტყოთ იერემიას ზედა გულისსიტყუა, რამეთუ არა წარწყმდეს შჯული მღდელისაგან და განზრახვაჲ გულისჴმიერისაგან და სიტყვა წინაწარმეტყუელისაგან. მოვედით და გავაბრძოლოთ იგი ენისა მიერ, და არა ვისმინნეთ ყოველნი სიტყუანი მისნი.
და	მცხ.იერ	ისმინე ჩემი, უფალო, და ისმინე ჴმაჲ სამართლისა ჩემისაჲ.
და	მცხ.იერ	უკეთუ მიეგებიან ბოროტნი კეთილთა წილ, რამეთუ შეთქუნეს სიტყუანი ძჳნად სულისა ჩემისა და ტანჯვაჲ მათი დამირწყუეს მე? მოიჴსენე დგომაჲ ჩემი წინაშე პირსა შენსა თქმად მათ ძლით კეთილთა, გარემიქცევად გულისწყრომა შენი მათგან.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს მისცენ ძენი მათნი სიყმილსა და შეაწყუდიენ იგინი ჴელთა მახჳლისათა. იქმენინ ცოლნი მათნი უშვილო და ქურივებ, და ქმარნი მათნი იქმენინ მოწყუედილ სიკვდილითა და ჭაბუკნი მათნი დაცემულ მახჳლითა ბრძოლასა შინა.
და	მცხ.იერ	მაშინ თქვა უფალმან ჩემდამო: ვიდოდე და მოიგე კარაბაჲ, გამოზელილი კეცისაჲ, და მოიყვანენ მოხუცებულთაგან ერისათა და მოხუცებულთაგან მღდელთასა.
და	მცხ.იერ	და განხჳდე სამრავალკაცოდ ძეებისა შვილთა მათთასა, რომელი არს წინა კართა ზედა ბჭისა ხარსიდისასა, და წარიკითხენ მუნ ყოველნი სიტყუანი, რომელნიცა ვთქუნე შენდამი.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მათ: ისმინეთ სიტყუა უფლისაჲ მეფეთა იუდაჲსთა და კაცთა იუდაჲსთა და დამკჳდრებულთა იერუსალიმს და შემავალთა ამათ ბჭეთა შინა. ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაილისა: აჰა, მე მოვაწევ ერსა ამას ზედა ძჳრთა, ვიდრეღა ყოველსა მსმენელსა მათსა აღუყივდენ ყურნი მისნი.
და	მცხ.იერ	მათ წილ, რომელ დამიტევეს მე, და განაუცხოეს ადგილი ესე, და უკმევდეს ამას შორის ღმერთთა უცხოთა, რომელნი არა იცოდნეს მათ და მამათა მათთა და მეფეთა იუდაჲსთა, აღავსეს ადგილი ესე სისხლებითა უბრალოებითა,
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენან, - იტყჳს უფალი, - და არა ეწოდოს მერმე ადგილსა ამას დაცემულება და სამრავალკაცო ძისა ენნომისსა, არამედ სამრავალკაცო სრვისა.
და	მცხ.ესა	უფალმან საბაოთ განიზრახა განქარვებად გინება დიდებულთა და უპატივო-ყოფად ყოველი დიდებული ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ესა	იქმოდე ქუეყანასა შენსა, და რამეთუ ნავნი არა მერმეცა მოვლენ კარქიდონით.
და	მცხ.ესა	და თქუან: არღა მერმე არა შევსძინოთ გინებად და მძლავრებად ქალწული, ასული სიდონისაჲ, არამედ აღჴდე ფერჴითა ზღუასა და უკეთუ მიხვიდე კიტიელთამი, არცა მუნ იყოს განსუენება შენი.
და	მცხ.ესა	და ქუეყანად ქალდეველთად ერი არღარა დაშთა; ასური დაემკჳდრა და წარტყუენეს იგინი, რამეთუ ზღუდე მისი დაეცა.
და	მცხ.იერ	და მოვსრა განზრახვაჲ იუდაჲსი და განზრახვაჲ იერუსალიმისაჲ ადგილსა ამას შინა, და დავსცნე იგინი მახჳლისა მიერ წინაშე მტერთა მათთა და ჴელებსა შინა მეძიებელთა სულებისა მათისათა, და მივსცნე მკუდარნი მათნი საჭმლად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, დატევებულ იქმნეს ტჳროსი წელთა სამეოცდაათთა, ვითარცა ჟამსა მეფისა ერთისასა, ვითარცა ჟამსა კაცისასა. და იყოს შემდგომად სამეოცდაათთა წელთასა, იყოს ტჳროსი, ვითარცა ჴმანელობა მეძვისა.
და	მცხ.იერ	და დავდვა ქალაქი ესე უჩინოსაქმნელად და სასტჳნვლად. ყოველი თანაწარმვლელი მის ზედა დაწუხნეს და დაისტჳნოს ყოვლისა ამის წყლულებისათჳს.
და	მცხ.იერ	და ჭამდენ ჴორცებსა ძეთა მათთასა და ჴორცებსა ასულთა მათთასა და თითოეული ჴორცთა მოყუსისა თვისისათა ჭამდეს გარემოცვულებასა შინა და გარემოდგომილებასა შინა, რომლითა გარემოადგენ მათ მტერნი მათნი და მეძიებელნი სულთა მათთანი.
და	მცხ.იერ	და სთქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს უფალი ძალთა: ესრეთ შევმუსრო ერი ესე და ქალაქი ესე, ვითარცა შეიმუსრვის ჭურჭელი კეცისაჲ, რომელი არშესაძლებელ იყოს განკურნებად მერმე, და ტაფეთს თანა დაჰფლვიდენ, რამეთუ არა იყოს ადგილი დაფლვად.
და	მცხ.იერ	ესრეთ უყო, - იტყჳს უფალი, - ადგილსა ამას და დამკჳდრებულთა მას შინა მიცემად ქალაქი ესე ქუეყანად დაკუეთებულად.
და	მცხ.იერ	და იყვნენ სახლებნი იერუსალიმისანი და სახლნი მეფეთა იუდაჲსთანი, ვითარცა ადგილი დაკუეთებული არაწმიდებათათჳს, რომელნი ქმნნეს სახლთა შინა, რომელთა შინა უკუმევდეს ერდოებსა ზედა მათსა ყოველსა მჴედრობასა ცისასა, დაუგებდეს საგებელთა ღმერთთა უცხოთა.
და	მცხ.იერ	და მოვიდა იერემია დაცემულებისაგან ტაფეთისა, ვინაჲ მიავლინა იგი უფალმან წყლულებად მუნ, და დადგა ეზოსა შინა სახლისა უფლისასა და თქვა ყოვლისა მიმართ ერისა.
და	მცხ.იერ	ამას იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაილისაჲ: აჰა, მე მოვჰჴადნე ქალაქსა ამას ზედა და ყოველთა ზედა ქალაქთა მისთა და დაბათა მისთა ყოველნი ძჳრნი, რომელთა ვიტყოდე მის ზედა, რამეთუ განიფიცხეს ქედი მათი არსმენად სიტყვათა ჩემთა.
და	მცხ.იერ	და ესმა პასქორს, ძესა ემმირისსა, მღდელსა, და იგი იყო დადგინებულ სახლსა უფლისასა, იერემიას წინაწარმეტყუელება სიტყუათაჲ ამათ.
და	მცხ.ესა	და იყოს ვაჭრობა მისი და სასყიდელი წმიდაჲ უფლისაჲ; არა სამისოდ შეკრებულ იქმნეს, არამედ დამკჳდრებულთად წინაშე უფლისა. იერუსალიმს შინა იყოს ყოველი ვაჭრობა მისი ჭამად და სუმად და გაძღომად დასანიშნავად საჴსენებელისა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ესა	და იყოს შემდგომად სამეოცდათთა წელთასა, მოხედვა-ყოს უფალმან ტჳროსისა და კუალად მოეგოს პირველებრვე. და იყოს სავაჭრო ყოველთა მეფობათა მკჳდროვნისათა პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა.
და	მცხ.იერ	და უხეთქნა პასქორმან იერემიას წინაწარმეტყუელსა და შთააგდო იგი მღჳმესა, რომელი იყო ბჭეთა თანა ბენიამენისსა სახლისა განკიდებულისა ქორედისა, რომელი იყო სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.იერ	და იყო ხვალისაგან, და გამოიყვანა პასქორმან იერემია მღვიმით და ჰრქუა მას იერემია: არა პასქორ გიწოდა უფალმან სახელი შენი, არამედ გარდასახლებულ
და	მცხ.იერ	მით, რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მიგცემ შენ გარდასახლებად ყოველთა თანა მოყვარეთა შენთა, და დაეცნენ მახჳლითა მტერთა მათთაჲთა, და თუალთა შენთა იხილონ. და შენ და ყოველი იუდაჲ მივსცე ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა, და გარდაასახლენ იგინი ბაბილოვნად და დაჭრნენ იგინი მახჳლითა.
და	მცხ.იერ	და მივსცნე ყოველი ძალი ქალაქისა ამის და ყოველნი ნაშრომნი მისნი და ყოველი პატივი მისი, და ყოველნი საუნჯენი მეფისა იუდაჲსნი მივსცნე ჴელთა მტერთა მათთასა, და წარიხუნენ იგინი ბაბილონად.
და	მცხ.იერ	და შენ, პასქორო, და ყოველნი დამკჳდრებულნი სახლსა შინა შენსა, წარხჳდეთ ტყუეობად და ბაბილონად მიხჳდეთ და მუნ მოჰკუდე. და მუნ დაეფლა შენ და ყოველნი მეგობარნი შენნი, რომელთა უწინასწარმეტყუელებდ მათ ცრუსა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ განმწარებულითა სიტყჳთა ჩემითა ვიცინოდი უდებლობასა და საარებულობასა მოვხადო, რამეთუ იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდა საყუედრელად და საგიობელ ყოველსა დღესა.
და	მცხ.იერ	შემაცთუნე მე, უფალო, და შევსცეთ. შემიპყარ და მძლე ვიქმენ საცინელად, ყოველი დღე წარვლე განკიცხულმან.
და	მცხ.იერ	და ვთქუ: არა სახელ-ვსდვა სახელსა ღმრთისასა და არა ვიტყოდი მერმე სახელსა ზედა მისსა. და იქმნა გულსა შინა ჩემსა, ვითარცა ცეცხლი მგზებარე და მოტყინარე და შემყენებელი შორის ძუალთა ჩემთა, და შეუცავ ყოველგნით, და ვერ ძალ-მიც თავს-დებაჲ,
და	მცხ.იერ	რამეთუ მესმა გიობაჲ მრავალთაჲ შეკრებულთა ჩემ ზედა მრგულივ, მეტყუელთა: ზედააღდეგით და ზედააღუდგეთ მას ყოველნი კაცნი მიყუარნი მისნი, განიხილეთ წულილ მოგონებაჲ მისი, ანუ შეაცთუნეთ და ვსძლოთ მას, და მოვიღოთ შურისძიებაჲ ჩუენი მისგან.
და	მცხ.იერ	და უფალი ჩემ თანა, ვითარცა მბრძოლი ძლიერი. ამისთჳს მდევნეს და გაგონებად ვერ უძლოყე. ერცხჳნა ფრიად, რამეთუ აგრძნეს უპატიობანი მათნი, რომელნი საუკუნომდე არდავიწყებულ იქმნენ.
და	მცხ.იერ	უფალო ძალთაო, გამომცდელო სამართალთაო, გულისხმის-მყოფელო თირკმელთა და გულთაო. მიხილავსმცა შენმიერი შურისძიებაჲ მათგან, რამეთუ შენდა მიმართ განვაცხადენ პასუხის-მიცემანი ჩემნი.
და	მცხ.იერ	და იყავნ კაცი იგი, ვითარცა ქალაქნი, რომელნი დააქცინა უფალმან გულისწყრომით და არ შეინანა. ესმედ ღაღადებისაჲ განთიად და ვალალაებისაჲ ჟამსა შუადღისასა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ არ მომკლა მე საშოსა შინა მსაშოებელისა ჩემისასა, და იქმნა დედაჲ ჩემი საფლავ ჩემდა, და საშო მიდგომილებისა საუკუნოჲსა.
და	მცხ.იერ	რაჲსა ამისთჳს გამოვედ საშოჲთ, ხილვად შრომათა და ტკივილთა და გარდაჴდეს სირცხჳლსა შინა დღენი ჩემნი?
და	მცხ.იერ	სიტყუაჲ ქმნილი იერვმიაჲს მიმართ უფლისა მიერ, ოდეს მიავლინა მისდამი სედეკია მეფემან პასხორ, ძე მელქისი, და სოფონია, ძე მაასესი, მღდელისაჲ, მეტყუელმან:
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: აჰა, მე გარდავაქცინე საჭურველნი საბრძოლელნი თქუენნი, რომელი არს ჴელთა თქუენთა, რომელთა მიერ ებრძვით თქუენ მათ მიერ მეფესა ბაბილონისასა და ქალდეველთა, შემჴშველთა თქუენთა გარეთ ზღუდისა, და შემოვიყვანნე იგინი საშუალ ქალაქისა ამის.
და	მცხ.იერ	და გებრძოლო თქუენ მე ჴელითა განმარტებულითა და მკლავითა ძლიერითა გულისწყრომისა თანა და რისხვისა დიდისა.
და	მცხ.იერ	და მოვსრნე ყოველნი დამკჳდრებულნი ქალაქსა ამას შინა: კაცნი და საცხოვარნი სიკუდილისა მიერ დიდისა, და მოკუდენ.
და	მცხ.იერ	და შემდგომად ამათსა ესრეთ იტყჳს უფალი: მივსცე სედეკია, მეფე იუდაჲსი, და ყრმანი მისნი და ერი დაშთომილი ქალაქსა ამას შინა სიკუდილისაგან და მახჳლისა და სიყმილისა ჴელსა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვანისასა, და ჴელთა შინა მტერთა მათთა, და ჴელთა შინა მეძიებელთა სულთა მათთასა, და დაჭრნენ იგინი პირითა მახჳლისაჲთა. არა ვერიდო მათ ზედა, და არ შევიწყალნე იგინი და არცა ულხინო მათ.
და	მცხ.იერ	მჯდომარე ქალაქსა ამას შინა მოკუდეს მახჳლისა მიერ და სიყმილისა მიერ, და გამომავალი განშორებისათჳს ქალდეველთა მიმართ, შემაწყუდეველთა თქუენთა, ცხონდეს, და იყოს სული მისი საიავროდ და ცხონდეს
და	მცხ.იერ	მით, რამეთუ განვიმტკიცე პირი ჩემი ქალაქსა ამას ზედა საბოროტოდ და არ საკეთილოდ, - თქუა უფალმან, - ჴელთა მეფისა ბაბილოვანისათა მიეცეს, და მოწუას ეგე ცეცხლითა.
და	მცხ.იერ	სახლო დავითისაო, - ამათ იტყჳს უფალი, - შჯიდით განთიად სასჯელსა და წარმართებდით, და განარინებდით მიხუეჭილსა ჴელისაგან მიმხუეჭელთა მისთაჲსა, რათა არა აღეგზნას, ვითარცა ცეცხლი, რისხვაჲ ჩემი, და დასწვიდეს და არა იყოს დამშრეტელ პირისაგან სიცრუისა სიმარჯუეთა თქუნთასა.
და	მცხ.იერ	და ზედმოვიხილო თქუენ ზედა ბოროტთაებრ სიმარჯუეთა თქუენთა, - თქუა უფალმან, - და აღვაგზნე ცეცხლი მაღნარსა მისსა შორის, და შეჭამნეს ყოველნი გარემოჲსნი მისნი.
და	მცხ.მეფ3	და მისცე მონასა შენსა გული გულისხმის-ყოფისა სმენად და სჯად ერისა შენისა სიმართლით, გულისხმის-ყოფად კეთილისა და ბოროტისა, რამეთუ ვინ არს შემძლებელ შჯად ერისა მის შენისა მძიმისა?
და	მცხ.მეფ3	და მოკუდა ძე იგი ამის დედაკაცისა ღამე, რამეთუ დააწვა მას ზედა.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: ვიდოდე და შთახედ სახიდ მეფისა იუდაჲსსა. და სთქუნე მუნ სიტყუანი ესე.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა: ისმინე სიტყუა უფლისაჲ მეფემან იუდაჲსმან, მჯდომარემან საყდარსა ზედა დავითისასა, შენ და ყრმათა შენთა და ერმან შენმან და რომელნი შემოვლენ ბჭეთა.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: ჰყოფდით სასჯელსა და სიმართლესა და განარინებდით მიმძლავრებულსა ჴელისაგან მიმმძლავრებელისა მისისა, და მწირსა და ობოლსა და ქურივსა ნუ ჰმძლავრობთ, და ნუ უთნოებთ და სისხლსა უბრალოსა ნუ დასთხევთ ადგილსა ამას შინა.
და	მცხ.იერ	მით, რამეთუ, უკუეთუ მყოფელთა ჰყოთ სიტყუაჲ ესე, და შევიდოდიან ბჭეთა ამის სახლისათა მეფენი და მთავარნი, მსხდომნი საყდარსა ზედა დავითისსა და ზედაღმავალნი ეტლებსა ზედა და ცხენებსა, იგი და ყრმანი მისნი და ერი მისი.
და	მცხ.იერ	და მოვაწივნე და წმიდა-ვყვნე შენ ზედა მომსრველნი: მამაკაცი და ცული მისი, და მოჰკუეთნენ რჩეულნი ნაძუნი შენნი და შეყარნენ ცეცხლსა.
და	მცხ.იერ	და განვიდენ წარმართნი მრავალნი ქალაქისა ამის მიერ. და თქუას კაცადმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა: რაჲსათჳს უყო უფალმან ესრეთ ქალაქსა ამას დიდსა?
და	მცხ.იერ	და ჰრქუან: მათ წილ, რომელ დაუტევეს ანდერძი უფლისა ღმრთისა მათისა და თაყვანის-სცეს ღმერთთა უცხოთა და ჰმსახურეს მათ.
და	მცხ.იერ	ნუ სტირთ მომკუდარსა, ნუცა ეგლოვთ მას, და იტირეთ ტირილით განმავალი, რამეთუ არღა მოიქცეს მერმე, არცა იხილოს ქუეყანაჲ მამულისა მისისა
და	მცხ.იერ	რამეთუ ადგილსა მას, რომელსა გარდაასახლეს იგი, მუნ მოკუდეს და ქუეყანა ესე არა იხილოს მერმე.
და	მცხ.იერ	ჵ მაშენებელსა სახლისა თჳსისასა არა სიმართლისა მიერ და ქორებსა თჳსსა არგანკითხვისა მიერ. მის მიერ მოყუასი მისი მოქმედებს მედად და სასყიდელსა მისსა არ მისცემს მას.
და	მცხ.იერ	მეტყუელი: უშენე თავსა შენსა სახლი ზომითი-ქორები სანიავოები, განგებულებისა სტუენად და მონივთულები ნაძჳთა, განგლესილები წარნაქითა.
და	მცხ.იერ	ნუ ჰმეფობ, რამეთუ შენ განსძჳნდი აქაზისებრ, მამისა შენისა. არა ჭამონ და სუან; და ქმნაჲ მსჯავრისა და სიმართლისა კეთილისაჲ არა ცნეს.
და	მცხ.მეფ3	და მოვიდა ნათან ბერსაბესა, დედისა სოლომონისა, და ჰრქუა: არა გასმიესა ესე შენ, რამეთუ მეფედ დადგა ადონია, ძე აგითაისი, და უფალმან ჩემმან, დავით მეფემან, არა იცოდა.
და	მცხ.მეფ3	და შევედ შენ წინაშე მეფისა და არქუ მას, ვითარმედ: შენ, უფალი ჩემი მეფე, ეფუცე მჴევალსა შენსა ღმრთისა მიმართ და სთქუ, ვითარმედ: ძე შენი, სოლომონ, მეფობდეს ჩემსა შემდგომად, და იგი დაჯდეს საყდართა ჩემთაო, და აწ, ესერა, მეფე არს ადონია.
და	მცხ.მეფ3	და დაუკლავს მას ზროხა და ცხოვარი და ტარიგნი დიდძალი და მოუხადიან ყოველნი ძენი მეფისანი და აბიათარ მღდელი და იოაბ სპასპეტი, და სოლომონ, მონა შენი, არა მიხადეს.
და	მცხ.მეფ3	და უთხრეს დავითს, ვითარმედ: ნათან წინაწარმეტყუელი კართა დგას. და ვითარცა შევიდა ნათან წინაშე დავითისა და დამხედ თაყვანი-სცა მეფესა.
და	მცხ.მეფ4	და შესძინა მეფემან და მიავლინა სხუაჲ ერგასისთავი და ერგასისნი მის თანა და აღჴდა ერგასისთავი იგი და ეტყოდა კაცსა მას ღმრთისასა: კაცო ღმრთისაო, ესრე იტყჳს მეფე: გარდამოჴედ მაგიერ ადრე.
და	მცხ.მეფ4	მიუგო ელია და ჰრქუა მას: უკუეთუ კაცი ღმრთისა ვარი მე, გარდამოჴედინ ცეცხლი ზეცით და შეგჭამენ შენ და ერგასისნი ეგე შენნი. და გარდამოჴდა ცეცხლი უფლისა მიერ და შეჭამა იგი და ერგასისნი მისნი მის თანა.
და	მცხ.მეფ3	და მიავლინა ქირამ სოლომონისა და ჰრქუა: მესმა ყოველივე, რა გებრძანა ჩემდა; მე ვყო ნება შენი. ფიჭვი და ნაძვი
და	მცხ.მეფ3	და იყო სიტყუაჲ უფლისა სოლომონის მიმართ და თქუა:
და	მცხ.მეფ3	და შენ მიერ თუ იყო ესე, რასა არა მაუწყე ჩუენ, მონათა შენთა, ვინ დაჯდეს საყდართა მათ უფლისა ჩუენისათა შენსა შემდგომად?
და	მცხ.იერ	რამეთუ შენდა, აჰა, არა არიან თუალნი, არცა გული შენი კეთილ, არამედ ანგაჰრებასა ზედა შენსა, და სისხლსა ზედა უბრალოსა დათხევად მისსა და ცილისწამებასა ზედა, და უსამართლოებასა, და მკლველობასა ქმნად მათდა.
და	მცხ.იერ	აღვედ ლიბანსა ზედა და ღაღად-ყავ და ბასანადმი მიეც ჴმაჲ შენი და ჴმა-ყავ წიაღკერძოდ მიმართ ზღჳსა, შეიმუსრნეს ყოველნი ტრფიალნი შენნი.
და	მცხ.იერ	ვიტყოდე შენდამი დაცემულებასა შინა შენსა და სთქუ: არა ვისმინო შენი. ესე არს გზაჲ შენი სიჭაბუკით შენითგან, რამეთუ არა ისმინე ჴმისა ჩემისა.
და	მცხ.იერ	ყოველთა მწყემსთა შენთა ჰმწყსის ქარი და ტრფიალნი შენნი ტყუეობად მიმართ წარვიდენ, რამეთუ მაშინ შეირცხჳნო და უპატივო იქმნე ყოველთაგან მიყუართა შენთა.
და	მცხ.იერ	და მიგცე შენ ჴელებსა მეძიებელთა სულისა შენისათასა და ჴელებსა, რომელთა შენ იშიშვი, პირისაგან მათისა ჴელსა შინა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისა და ჴელსა შინა ქალდეველთასა.
და	მცხ.იერ	და განგაგდო შენ და დედაჲ შენი, მშობელი შენი, ქუეყანად სხუად, ქუეყანადმი, რომელსა არა იშვენით, მუნ, და მუნ მოჰკუდეთ.
და	მცხ.იერ	შეურაცხ-იქმნა იექონია, ვითარ ჭურჭელი, რომლისა არა არნ საჴმარება მისი, რამეთუ განიგდო იგი და თესლი მისი, და განიჴადა ქუეყანად, რომელი არა უწყოდა.
და	მცხ.იერ	ჵ მწყემსნო წარმწყმედელნო და განმაბნეველნო ცხოვართა საძოვრისა ჩემისათა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაელისაჲ მწყემსთა ზედა მმწყსელთა ერისა ჩემისათა: თქუენ განაბნიენით ცხოვარნი ჩემნი, და განაგარეენით იგინი, და არ მოიხილენით იგინი. აჰა, მე შურ-ვიგო თქუენ ზედა ბოროტთაებრ სიმარჯუეთა თქუენთა, - თქუა უფალმან,
და	მცხ.იერ	და მე შევიწყნარნე ნეშტნი ერისა ჩემისანი ყოვლისაგან ქუეყანისა, სადა განვაგარეენ იგინი მუნ, და დავადგინნე იგინი საძოვარსა მათსა ზედა, და აღოძრნდენ და განმრავლდენ.
და	მცხ.მეფ3	და კაცი იერობუამ ძლიერ იყო ძალითა. ვითარცა იხილა იგი სოლომონ, რამეთუ კაცი საქმისა არს, დაადგინა იგი მოტჳრთეთა ზედა სახლსა მის იოსეფისასა.
და	მცხ.იერ	და აღუდგინნე მათ მწყემსნი, რომელნი ჰმწყსიდენ მათ, და არღა ეშინოდის მერმე, არცა იწიწვოდიან, არცა ორჴმაობდენღა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	ესერა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და აღუდგინო დავითს აღმოსავალი მართალი, და მეფობდეს მეფე მართალი და გულისჴმა-ყოს და ქმნას განკითხვა და სიმართლე ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.იერ	დღეთა შინა მისთა ცხონდეს იუდაჲ და ისრაელი დაემკჳდროს სასოებით და ესე სახელ მისსა, რომელი უწოდოს მას უფალმან (იოსედეკ თჳთ წინაწარმეტყუელთა შორის).
და	მცხ.იერ	და ცხოველ არს უფალი აღმომყვანებელი და მომყვანებელი თესლსა სახლისა ისრაჱლისასა ქუეყანისაგან ჩრდილოჲსა და ყოველთაგან სოფლებთა, სადაცა განვაგარეენ იგინი მუნ, და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა ზედა მათსა.
და	მცხ.იერ	წინაწარმეტყუელთათჳს შეიმუსრა გული ჩემ შორის, შეირყინეს ყოველნი ძუალნი ჩემნი. ვიქმენ, ვითარცა მამაკაცი შემუსრვილი და ვითარცა კაცი შეპყრობილი ღჳნისა მიერ, პირისაგან უფლისა და პირისაგან მისისა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ მრუშებათა მიერ აღივსო ქუეყანაჲ, რამეთუ პირისაგან ამათისა იგლოვა ქუეყანამან. განჴმეს საძოვარნი უდაბნოჲსანი და იქმნა სრბაჲ მათი ბოროტ, და ძალი მათი არა ესრე,
და	მცხ.იერ	რამეთუ მღდელი და წინაწარმეტყუელნი შეიმწიკულნეს, და სახლსა შინა ჩემსა ვიხილენ უკეთურებანი მათნი, - თქუა უფალმან,
და	მცხ.იერ	და წინაწარმეტყუელთა შორის სამარიაჲსათა ვიხილენ უსჯულოებანი. წინაწარმეტყუელებდეს სახელსა ზედა ჩემსა ბაალისთჳს და შეაცთუნეს ერი ჩემი ისრაელი.
და	მცხ.იერ	და წინაწარმეტყუელთაცა შორის იერუსალემისათა ვიხილენ განსაკრთომელნი მემრუშექმნილთა და მავალთა სიცრუეთა შინა და შემწეთა ჴელთა ბოროტთასა არმოქცევისათჳს კაცადისა გზისაგან მისისა ბოროტისა. იქმნეს ჩემდა ყოველნი, ვითარცა სოდომაჲ და მკჳდრნი მისნი, ვითარცა გომორრაჲ.
და	მცხ.მეფ3	და მივიდა მეფე რობუამ სიკიმად, რამეთუ სიკიმად მიკრბა ყოველი ისრაჱლი დადგინებად მისა მეფედ მათ ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და მოვიდა ყოველი ისრაჱლი რობუამ მეფისა დღესა მას მესამესა, ვითარცა ჰრქვა მათ მეფემან, ვითარმედ: მოდით ჩემდა დღესა მესამესა.
და	მცხ.მეფ3	და შეურაცხ-ყო ისრაჱლმან სახლი დავითისი მოდღენდელად დღემდე.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა იერობუამ გულსა თჳსსა: აჰა, აწ მიიქცეს მეფობაჲ ჩემი სახლსა მას დავითისასა.
და	მცხ.მეფ3	და იზრახა მეფემან და მივიდა და ქმნნა ორნი დიაკეულნი ოქროსანი და ჰრქუა ერსა მას: კმა იყავნ თქუენდა აღსლვა იერუსალემად. აჰა, ღმერთნი შენნი, ისრაჱლ, რომელთა გამოგიყვანეს შენ ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა!
და	მცხ.იერ	ამისთვის იტყჳს უფალი ძალთა წინაწარმეტყუელთა ზედა: აჰა, მე ვაჭამებ მათ სალმობასა და ვასუამ მათ წყალსა მწარესა, რამეთუ წინაწარმეტყუელთაგან იერუსალიმისათა გამოჴდა შემწიკულება ყოვლისა ქუეყანისად.
და	მცხ.იერ	ეტყჳან ურჩთა სიტყჳსა უფლისათა: მშჳდობა იყოს თქუენდაო, და ყოველთა მავალთა ნებათაებრ მათთა ყოვლისა მავალისა, საცთურითა გულისა მისისაჲთა. ჰრქუას: არა მოვიდენ შენ ზედა ძჳრნი,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ვინ დადგა სახილავსა შორის უფლისასა. და იხილა და ესმნეს სიტყვანი მისნი? ვინ ყურად-იღო სიტყვა მისი და ისმინა?
და	მცხ.იერ	აჰა, ძრვაჲ უფლისა მიერ და რისხვაჲ გამოვალს თანადშესარყეველად, კუალად ქცეული უთნოთა ზედა მოიწია.
და	მცხ.იერ	არღა მერმე მიიქცეს გულისწყრომაჲ უფლისაჲ, ვიდრემდის ყოს იგი და ვიდრემდის დაადგინოს იგი ჴელ-ყოფანი გულისა მისისანი, უკანასკნელთა დღეთასა გულისხმა-ყუნენ იგინი.
და	მცხ.იერ	არ მივავლინებდ წინაწარმეტყუელთა, და იგინი რბიოდეს, არ ვიტყოდე მათდა მიმართ, და იგინი წინასწარმეტყველებდეს.
და	მცხ.იერ	და თუმცა დგეს გუამოვნებასა ჩემსა შორის, და ისმინნეს სიტყვანი ჩემნი, ასწავებდესმცა ერსა ჩემსა და მოაქცევდეს მათ გზისაგან მათისა ბოროტისა და ბოროტთაგან სიმარჯუეთა მათთა.
და	მცხ.იერ	ღმერთი მახლობელი მე ვარ, - იტყჳს უფალი, - და არა ღმერთი შორიელი.
და	მცხ.იერ	ნუ დაიმალოს კაცი სამალავსა შინა, და მე არა ვიხილო იგი? - იტყჳს უფალი, - ნუ არა ცასა და ქუეყანასა მე აღვავსებ? - იტყჳს უფალი, -
და	მცხ.იერ	ვიდრემდის იყოს გულსა შინა წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი წინასწარმეტყველებენ ცრუთა, და წინასწარმეტყველებენ ნებათა გულისა მათისათა, რომელნი იგონებენ:
და	მცხ.იერ	ეგრეთ სიტყვანი ჩემნი არა სიტყვანი ჩემნი, ვითარცა ცეცხლი მოტყინარე, - იტყჳს უფალი, - და ვითარცა წერაქვი განმკუეთი კლდისაჲ?
და	მცხ.იერ	აჰა, მე წინაწარმეტყუელთა მიმართ, - იტყჳს უფალი, - რომელნი გამოიღებენ ენასა წინასწარმეტყველებათასა და წმასნიან სიცრუით უწყებასა, და მიირულებენ ჰრულსა მათსა.
და	მცხ.იერ	აჰა, მე წინაწარმეტყუელთა მიმართ, რომელნი წინასწარმეტყველებენ ძილისშინათა ცრუთა, - თქუა უფალმან, - და მიუთხრობენ მათ და აცთუნებენ ერსა ჩემსა ტყუილთა მათთა მიერ და საცთურთა მათთა მიერ. და მე არ მივავლინენ იგინი და არა ვამცენ მათ, და სარგებელი არა არგონ ერსა ამას, - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	და უკეთუ გკითხოს შენ ერმან ამან, ანუ მღდელმან, ანუ წინაწარმეტყუელმან, მეტყუელმან: რაჲ არს მიმართება უფლისაჲ? და ჰრქუა მათ: თქუენ ხართ მიმართება უფლისაჲ, და დაგამჴუნე თქუენ, - იტყჳს უფალი, -
და	მცხ.იერ	და წინაწარმეტყუელმან და მღდელმან და ერმან ამათ უკეთუ თქვან მიმართება უფლისაჲ, და შური ვიძიო კაცსა მას ზედა და სახლსა მისსა ზედა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ იტყჳთ კაცადი მოყუსისა მიმართ თჳსისა და კაცადი ძმისა მიმართ თჳსისა. რაჲ მოგიგო უფალმან? და რაჲ თქუა უფალმან?
და	მცხ.იერ	ესრეთ სთქუთ წინაწარმეტყუელისა მიმართ: რაჲ მოგიგო შენ უფალმან? და რაჲ თქუა უფალმან?
და	მცხ.იერ	და მიმართებასა უფლისასა ნუ იტყჳთ. ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: ამის წილ, რომელ სთქუთ სიტყვა ესე, მიმართება უფლისაჲ, და მივავლინე თქუენდამი მეტყუელმან: არა იტყჳთ მიმართებასა უფლისასა.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, აჰა, მე მიგიხუნე თქუენ მიმართებითა, და დაგამჴუნე თქუენ და ქალაქი, რომელი მიგეც თქუენ და მამათა თქუენთა პირისაგან ჩემისა.
და	მცხ.იერ	და მივსცე თქუენ ზედა ყუედრება საუკუნოჲ და უპატიოებაჲ საუკუნოჲ, რომელი არ დავიწყებულ იქმნეს.
და	მცხ.იერ	კიშტე ერთი ლეღჳ, ტკბილი ფრიად, ვითარცა ლეღუნი მსთუანი და კიშტე სხუაჲ ლეღჳ, ჯერკუალი ფრიად, უჭამი ჯერკუალებისაგან მისისა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი.
და	მცხ.იერ	და კუალად-ვაგნე იგინი ქუეყანადვე ამად. და განვიმტკიცნე მათ ზედა თუალნი ჩემნი კეთილთათჳს, და ავაშენნე იგინი, და არ დავარღჳნე, და დავჰნერგნე იგინი და არ მოვფხურნე.
და	მცხ.იერ	და მივსცე მათ გული მცნობელი მათგან ჩემი, ვითარმედ მე ვარ უფალი. და იყვნენ ჩემდა ერად და მე ვიყო მათდა ღმერთად, რამეთუ მოიქცენ ჩემდა ფლობითა გულისა მათისაჲთა,
და	მცხ.იერ	და ვითარცა ლეღუნი ჯერკუალნი, რომელნი არ იჭმებიან ჯერკუალობისაგან მათისა, - იტყჳს უფალი, - ეგრეთ განვსცე სედეკია, მეფე იუდაჲსი, და დიდ-დიდნი მისნი, და ნეშტი იერუსალიმისაჲ, დაშთომილნი ქუეყანასა ამას შინა და დამკჳდრებულნი ეგჳპტეს შინა.
და	მცხ.იერ	და განვსცნე იგინი განსაბნეველად ყოველთა მეფობათა ქუეყანისათა, და საიგავოდ, და საძულელად და საწყევარად ყოველსა შინა ადგილსა, რომელსა განვაგარევნე ეგენი მუნ.
და	მცხ.იერ	და მივავლინო მათდა მახჳლი და სიყმილი და სიკუდილი, ვიდრე მოაკლდენ ქუეყანისაგან, რომელი მივეც მათ და მამათა მათთა.
და	მცხ.იერ	სიტყვა, რომელ თქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან ყოვლისა მიმართ ერისა იუდეაჲსსა და დამკჳდრებულთა მიმართ იერუსალიმისათა მეტყუელმან.
და	მცხ.იერ	მეათცამეტით წლითგან იოსია ძისა ამონისსა, მეფისა იუდაჲსსა, და ვიდრე დღისამდე ამის ოცსადასამსა წელსა იქმნა სიტყვა უფლისაჲ ჩემდამო. და ვიტყოდე თქუენდამი აღმსთობი და მეტყუელი, და არა ისმინეთ.
და	მცხ.იერ	და მივავლინენ თქუენდამი მონანი ჩემნი წინაწარმეტყუელნი. ცისკარს მივავლენდ და არა ისმინეთ, და არა მოჰყვენთ ყურნი თქუენნი სმენად.
და	მცხ.იერ	და ვთქუ: მოიქეცით კაცადი გზისაგან თჳსისა ბოროტისა და ბოროტთაგან სიმარჯუეთა თქუენთა, და დაემკჳდრენით ქუეყანასა ზედა, რომელი მიგეც თქუენ და მამათა თქუენთა საუკუნითგან და ვიდრე საუკუნომდე.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვიდრე სხდეს იგინი ტაბლასა მას ზედა, იყო სიტყუაჲ უფლისა წინაწარმეტყუელისა მის, რომელმან მიაქცია იგი.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა უფალმან აქიას: აჰა, ცოლი იერობუამისი მოვალს კითხვად შენდა ძისა თჳსისათჳს, რამეთუ სნეულ არს ესე და ესე ჰრქუა მას.
და	მცხ.მეფ3	და აღადგინოს უფალმან თჳსა მეფედ ზედა ისრაჱლსა, რომელმან დასცეს სახლი იერობუამისი მას დღესა შინა.
და	მცხ.იერ	და ნუ ხუალთ უკანა ღმერთთა უცხოთა მსახურებად მათდა და თაყვანის-ცემად, რაჲთა არა განმარისხოთ მე საქმეთა მიერ ჴელთა თქუენთაჲსა განბოროტებად თქუნდა.
და	მცხ.მეფ3	და იტყებდეს იგი და დაფლეს იგი ყოველმან ისრაჱლმან მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა მონისა თჳსისა აქია წინაწარმეტყუელისათა.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა იერობუამისნი, რაოდენ ვის ბრძოდა, რაოდენ მეფობდა, აჰა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.იერ	აჰა, მე მივავლენ და მოუწოდ ყოველთა ტომთა ბღუარისათა, - იტყჳს უფალი, - და ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, მონაჲ ჩემი, და მოვაწინე იგინი ქუეყანასა ამას ზედა, და დამკჳდრებულთა ზედა მისთა და ყოველთა ზედა ნათესავთა გარემოჲსთა მისთა და მოვაოჴრნე იგინი და მივსცნე იგინი უჩინოსაქმნელად, და სასტჳნველად და საყუედრელად საუკუნოდ.
და	მცხ.იერ	და წარვწყმიდო მათგან ჴმაჲ სიხარულისაჲ და ჴმაჲ შუებისაჲ, ჴმაჲ სიძისაჲ, და ჴმაჲ სძლისაჲ, და ჴმაჲ საფქველისაჲ, და ნათელი ბაზმაკისაჲ.
და	მცხ.იერ	და იყოს ყოველი ესე ქუეყანაჲ განსაქარვებელად და ჰმონებდენ წარმართთა შორის მეფისა ბაბილონისასა სამეოცდაათ წელ.
და	მცხ.იერ	და -რა-ესრულნენ სამეოცდაათნი წელნი, შური ვიძიო მეფესა ზედა ბაბილოვანელთასა და ნათესავისა მის, - იტყჳს უფალი, - და დავსხნე იგინი განსაქარვებელად საუკუნოდ.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ჰმონეს მათ შორის, რამეთუ დაიმონენ იგინიცა ნათესავთა მრავალთა და მეფეთა დიდთა, და მივაგო მათ საქმეთა მათთაებრ და სიმარჯუეთა.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქვა უფალმან ღმერთმან ისრაილისამან ჩემდამო: მიიღე სასუმელი ღჳნისა ურწყოსაჲ ამის ჴელისაგან ჩემისა, და ასუა ყოველთა ნათესავთა, რომელთა მიმართ მე მიგავლენ შენ მათდამი.
და	მცხ.იერ	და სუან, დასთხიონ და განბორგნენ პირისაგან მახჳლისა, რომელსა მე მივავლენ შორის მათსა.
და	მცხ.იერ	და მოვიღე სასუმელი ჴელისაგან უფლისა, და ვასუ ყოველთა ნათესავთა, რომელთა მიმართ მიმავლინა მე უფალმან მათ ზედა.
და	მცხ.იერ	იერუსალიმსა და ქალაქთა იუდაჲსთა და მეფეთა მისთა, და მთავართა მისთა დასხმად იგინი მოსაოჴრებელად და უვალად, და სასტჳნველ და საწყევარად დღისა ამისებრ:
და	მცხ.იერ	და ფარაოს, მეფისა ეგჳპტისასა, და ყრმათა მისთა და დიდ-დიდთა მისთა და ყოველსა ერსა მისსა,
და	მცხ.მეფ3	და იყო, წელსა მას მეხუთესა სუფევასა რობუამისასა აღმოვიდა სუსაკიმ, მეფე ეგჳპტისა, იერუსალჱმად.
და	მცხ.მეფ3	და წელსა მას მეოცესა იერობუამ მეფისა ისრაჱლისა მეფობდა ასა ზედა იუდასა.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, მეფობასა მას მისსა მათ ზედა დასცა ყოველი იგი სახლი იერობუამისი ვიდრე მოსრვადმდე მისა მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა მონისა თჳსისა აქია სელონიტელისათა.
და	მცხ.მეფ4	და გამოეგებოდეს ძენი იგი წინაწარმეტყუელთანი, რომელ იყუნეს ბეთელს, შემთხუევად მათა და ჰრქუეს ელისეს: შენ უწყიმეა, რამეთუ დღეს აღამაღლებს უფალი უფალსა მაგას შენსა თავისაგან შენისა? და ჰრქუა მათ: უწყი მეცა, დუმენით.
და	მცხ.მეფ4	და შესძინა მერმეცა მეფემან მესამედ და მიავლინა ერგასისთავი და ერგასისნი მის თანა. და მივიდა მისა ერგასისთავი იგი მესამე და დაიდგნა მუჴლნი წინაშე ელიასა, ევედრებოდა მას და ეტყოდა: კაცო ღმრთისაო, დიდებულ-ყავ თავი მონისა შენისა და თავნი ერგასის ამათ მონათა შენთანი წინაშე თუალთა შენთა.
და	მცხ.მეფ4	რამეთუ, აჰა, ესერა, გარდამოვარდა ცეცხლი ზეცით და შეჭამნა ორნივე იგი ერგასისთავნი პირველნი და ერგასისნი მისნი და შეარაცხენ აწ თავნი მონათა ამათ შენთანი წინაშე თუალთა შენთა.
და	მცხ.მეფ3	და აშენნა მაღნარნი და შესძინა აქაბ განრისხებად უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა უმეტეს ყოველთა მათ მეფეთა ისრაჱლისათა, რომელ იყუნეს წინა მისა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ანგელოზმან უფლისამან ელიას: გარდამოვედ და მივედ მაგის თანა და ნუ გეშინინ პირისაგან მათისა. და აღდგა და გარდამოვიდა მიერ მათ თანა მეფისა.
და	მცხ.მეფ3	და მიერ დღითგან არა მოაკლდა საფქვილესა ფქვილი და საზეთესა მას არა მოაკლდა ზეთი მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, ვითარცა იტყოდა უფალი ჴელითა ელიასითა.
და	მცხ.მეფ4	და ეტყოდა ელია მას და ჰრქუა: ამისთჳს, რამეთუ მიავლინენ მოციქულნი კითხვად ბაალისა, მწერისა მის, ღმრთისა აკკარონისა, რეცა არა არს ღმერთი შორის ისრაჱლისა კითხვად მის მიერ, არა ეგრე, არამედ ცხედარსა მაგასა ზედა, რომელსა აღჴედ, არა გარდამოჴდე მაგიერ, არამედ სიკუდილითა მოჰკუდე.
და	მცხ.მეფ4	და მოკუდა ოქოზია მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, ვითარცა ეტყოდა ელია (და იორამ, ძე აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა სამარიასა ათორმეტ წელ წელსა მას მეთურამეტესა იოსაფატისასა, მეფისა იუდასსა, და ქმნა ბოროტი წინაშე, უფლისა, ხოლო არა ვითარცა ძმათა თჳსთა და დედამან თჳსმან, დაამჴუნა ძეგლნი იგი ბაალისნი, რომელ აღმართნა მამამან მისმან და დამუსრნა იგინი, ხოლო ცოდვასა მას სახლისა იერობოამისასა, ძისა ნაბატისა, რომელმან აცთუნა ისრაჱლი, შეუდგა და არა განეშორა. და განრისხნა გულისწყრომითა უფალი სახლსა ზედა აქაბისასა) და მეფობდა იორამ, ძმა მისი, მის წილ წელსა მესამესა იორამ მეფისა იუდეასსა, ძისა იოსაფატისსა, რამეთუ არა ესვა მას ძე.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა აბდია: რა შეგცოდე, რამეთუ შემაგდებ მე, მონასა შენსა, ჴელთა აქაბისთა მოკულად?
და	მცხ.მეფ3	და არა მიეთხრა უფალსა ჩემსა, რა-იგი ვყავ მე მოწყუედასა მას იეზაბელისასა წინაწარმეტყუელთა მათ უფლისათა? მე დავმალე წინაწარმეტყუელთაგან მათ უფლისათა ასი კაცი ერგასის-ერგასისი თჳთოსა ქვაბსა და გამოვზარდენ იგინი პურითა და წყლითა.
და	მცხ.იერ	და ყოველთა თანმრევთა მისთა და ყოველთა მეფეთა ქუეყანისა უცხოტომთაჲსათა, და ასკალონსა, და ღაზასა, და აკკარონსა, და ნეშტსა აზოტისასა,
და	მცხ.იერ	და იდუმეასა, და მოაბიტელსა, და ძეთა ამმონისთა,
და	მცხ.იერ	და ყოველთა მეფეთა ტჳროსისა და სიდონისათა, და ყოველთა მეფეთა ჭალაკთასა წიაღკერძოთა ზღჳსათა,
და	მცხ.იერ	და დედანსა, და თემანსა, და როსსა და ყოველსა გლისპსა პირისპირ მისსა,
და	მცხ.იერ	და ყოველთა მეფეთა არაბიაჲსათა და ყოველთა თანმრევთა, რომელნი მევანეობენ უდაბნოს შინა,
და	მცხ.იერ	და ყოველთა მეფეთა ზამერისთა, და ყოველთა მეფეთა ელამისათა, და ყოველთა მეფეთა მიდთა, და სპარსთასა.
და	მცხ.იერ	და ყოველთა მეფეთა აპლთიოტაჲსათა, მახლობელთა და შორიელთა, კაცადსა ძმისა მიმართ მისისა და ყოველთა მეფობათა პირისზედათა ქუეყანისათა. და მეფემან სისახ სუას შემდგომად მათსა.
და	მცხ.იერ	და სთქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაილისაჲ, ყოვლისა მპყრობელი: სუთ და დაითრვენით, დასთხიეთ და დაეცენით, და არა აღსდგეთ პირისაგან მახჳლისა, რომელი მე მივავლინო საშუალ თქუენსა.
და	მცხ.იერ	და იყოს, ოდეს არ ენებოსყე მიღება სასუმელისაჲ ჴელისაგან შენისა, რაჲთა სუან. და ჰრქვა მათ: ესრეთ თქუა უფალმან: მსმენელთა სუთ,
და	მცხ.იერ	რამეთუ, აჰა, ქალაქისაგან, რომელსა ზედა იწოდა სახელი ჩემი მის ზედა, მისგან ვიწყო მე ბოროტებად. და თქვან: განწმედითა განწმდით, არავე განსწმდეთ, რამეთუ მახჳლსა მოუწეს მე ყოველთა ზედა მსხდომარეთა ქუეყანასა ზედა, - თქუა უფალმან ძალთამან.
და	მცხ.იერ	და შენ წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა სიტყვათა ამათ ჩემთა. და სთქუა მათდა მიმართ. უფალი მაღლით გამოცხადებულ-ჰყოფს, და წმიდისაგან სამკჳდრებელისა მისისა მოსცეს ჴმაჲ თჳსი, სიტყვასა გამოცხადება-ჰყოფს ადგილისაგან თჳსისა და იგინიცა, ვითარცა საწნეხელისმწნეხელნი მიუგებენ ყოველთა მიმართ მსხდომარეთა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან: აჰა, ძჳრნი მოვლენ ნათესავისაგან ნათესავისა მიმართ და გრიგალი დიდი გამოვალს დასასრულით ქუეყანისათ.
და	მცხ.იერ	და იყვნენ წყლულებანი უფლისა მიმართ დღესა შინა უფლისასა, კერძოჲსაგან ქუეყანისა მიკერძოდმდე ქუეყანისა. არა დაბურენ, არცა შეკრბენ და არა დაეფლნენ, ვითარცა სკორენი ქუეყანისანი, იყვნენ.
და	მცხ.იერ	ღაღად-ყავთ მწყემსთა და ჴმა-ყავთ და იტყებდით ვერძნი ცხვართანი, რამეთუ სრულ იქმნნეს დღენი თქუენნი დაკლვადმი და განბნევანი თქუენნი, და დაეცნეთ, ვითარცა ვერძნი რჩეულნი.
და	მცხ.იერ	და წარწყმდეს სილტოლა მწყემსთაგან და მაცხოვარება ვერძთაგან ცხოვართაჲსა.
და	მცხ.იერ	ჴმაჲ ღაღადებისა მწყემსთასა და ღაღადება ვერძებისა ცხოვართასა, რამეთუ მოსპნა უფალმან საძოარნი მათნი.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქვა უფალმან: დადეგ ეზოსა შინა სახლისა უფლისასა და აუწყო ყოველსა იუდასა მომავალთა თაყვანის-ცემად შორის სახლისა უფლისა. ყოველნი სიტყუანი, რომელნი გიბრძანენ შენ უწყებად მათდა, ნუ დააკლებ სიტყვასა.
და	მცხ.იერ	ნუუკუე ისმინონ და მოიქცენ კაცადი გზისაგან თჳსისა ბოროტისა და დავსცხრე მე ბოროტთაგან, რომელთა ვსიტყუავ მე ყოფად მათდა ბოროტთათჳს სიმარჯვეთა მათთა.
და	მცხ.იერ	სმენად სიტყუებსა ყრმათა ჩემთა წინაწარმეტყუელთასა, რომელთა მე მივავლენ თქუენდა განთიად, და მივავლინენ და არა ისმინეთ
და	მცხ.იერ	და მივსცე სახლი ესე, ვითარცა სილომი, და ქალაქი ესე მივსცე საწყევარად ყოველთა წარმართთა ყოვლისა ქუეყანისათა.
და	მცხ.იერ	და ისმინეს მღდელთა და ცრუწინაწარმეტყუელთა და ყოველმან ერმან იერემიასაგან თქმასა ამათ სიტყუათასა სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.იერ	და იყო, და-რაჲ-სცხრა იერემია მეტყუელი ყოველთაჲ, რომელნი უბრძანნა მას უფალმან თხრობად ყოვლისა ერისა, და შეიპყრეს იგი მღდელთა და ცრუწინაწარმეტყუელთა და ყოველმან ერმან მეტყუელმან: სიკუდილითა მოკუდეს,
და	მცხ.იერ	რამეთუ წინაწარმეტყუელებდი სახელითა უფლისათა მეტყუელი: ვითარცა სილომი იყოს სახლი ესე, და ქალაქი ესე მოოჴრდეს მკჳდრთაგან და განკრბა ყოველი ერი ირემიას ზედა, სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.იერ	და ესმა მთავართა იუდაჲსთა სიტყუათა ამათ, და აღვიდეს სახლისაგან მეფისა სახლად უფლისა, და დასხდეს წინა კართა ბჭეთა კარვისა უფლისათასა.
და	მცხ.იერ	და თქუეს მღდელთა და ცრუწინაწარმეტყუელთა მთავართა მიმართ და ყოვლისა ერისა მეტყუელთა: სასჯელი სიკუდილისაჲ კაცსა ამას, რამეთუ იწინასწარმეტყუელა ძჳნად ქალაქისა ამის, ვითარცა გესმა ყურითა თქუენითა.
და	მცხ.იერ	და თქუა იერემია მთავართა მიმართ და ყოვლისა ერისა მეტყუელმან: უფალმან მომავლინა მე წინაწარმეტყუელებად სახლსა ამას ზედა და ქალაქსა ამას ზედა ყოველთა ამათ სიტყუათა, რომელნი გესმნესყე.
და	მცხ.იერ	და აწ უმჯობეს-ყვენით გზანი თქუენნი და საქმენი თქუენნი და ისმინეთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ, და დასცხრეს უფალი ძჳრთაგან, რომელნი თქუნა თქუენ ზედა.
და	მცხ.იერ	და, აჰა, მე ჴელთა შინა თქუენთა, მიყავთ მე, ვითარ შეჰგავს, და ვითარ უმჯობეს-გიჩნსყე თქუენ.
და	მცხ.იერ	არამედ მცნობელთა ცანთ, მო-თუ-მკლათ მე, ვითარმედ სისხლსა უბრალოსა თქუენ მისცემთ თქუენ ზედა და ქალაქსა ამას და დამკჳდრებულთა ზედა მას შინა, რამეთუ ჭეშმარიტებით მომავლინა მე უფალმან თქუენდა მიმართ თქუმად ყურთა შორის თქუენთა ყოველთა ამათ სიტყუათა.
და	მცხ.იერ	და თქუეს მთავართა და ყოველმან ერმან მღდელთა მიმართ და ცრუწინაწარმეტყუელთა მიმართ: არა არს კაცისა ამის სასჯელი სიკუდილისა, რამეთუ სახელითა უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲთა იტყოდა ჩუენდამო.
და	მცხ.იერ	და აღდგეს კაცნი მოხუცებულთა ქუეყანისათანი და თქუეს ყოველსა შესაკრებელსა ერისასა მეტყუელთა:
და	მცხ.იერ	მიქეა მორათელი იყო წინაწარმეტყუელ დღეთა შინა ეზეკია მეფისა იუდაჲსთა, და ჰრქუა ყოველსა ერსა იუდაჲსსა მეტყუელმან: ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან: სიონი, ვითარცა ყანაჲ, მოერქუნოს და იერუსალემი, ვითარცა ხილისსაცავი, იყოს, და მთაჲ სახლისაჲ იყოს სერტყ მაღნარისა.
და	მცხ.იერ	ნუ მომკლველმან მოკლა იგი ეზეკია, მეფემან იუდაჲსმან, და ყოველმან იუდამან? არა, რამეთუ შეიშინეს უფლისა და რამეთუ ევედრნეს პირსა უფლისასა, და დასცხრა უფალი ბოროტთაგან, რომელნი თქუნა მათ ზედა, და ჩუენ ვქმნენით ძჳრნი დიდნი სულთა ჩუენთა ზედა.
და	მცხ.იერ	და კაცი ვინმე იყო მწინაწარმეტყუელებელი სახელითა უფლისათა, ურია, ძე სამეასი, კარიათიარიმით, და წინაწარმეტყუელებდა ქალაქსა ამას ზედა და ქუეყანისა ამისთჳს ყოველთაებრ სიტყუათა იერემიასთა.
და	მცხ.იერ	და ესმა მეფესა იოაკიმს და ყოველთა ძლიერთა მისთა და ყოველთა მთავართა სიტყუანი მისნი, და ეძიებდეს მოკლვად მას. და ესმა ურიას და შეეშინა, და ივლტოდა და შევიდა ეგჳპტედ.
და	მცხ.იერ	და განავლინნა მეფემან იოაკიმ იელდათარ, ძე ოხრისი, და კაცნი მის თანა ეგჳპტედ.
და	მცხ.იერ	და გამოიყვანეს იგი მიერ და მოიყვანეს იგი მეფისა მიმართ იოაკიმისსა. და მოკლა იგი მახჳლითა და შთააგდო იგი სამარესა ძეთა ერისა მისისათასა,
და	მცხ.იერ	და წარჰგზავნნე იგინი მეფისა მიმართ იდუმიაჲსა, და მეფისა მიმართ მოაბისა, და მეფისა მიმართ ძეთა ამმონისთაჲსა, და მეფისა მიმართ ტჳროსისა, და მეფისა მიმართ სიდონისა, ჴელითა მიმთხრობელთა მათთა მომავალთაჲთ შემთხუევად მათდა იერუსალემს სედეკიაჲს მიმართ, მეფისა იუდაჲსსა.
და	მცხ.იერ	ვითარმედ შევქმენ ქუეყანაჲ და კაცი და საცხოვარნი, რაოდენნი არიან პირსა ზედა ქუეყანისა ძალითა ჩემითა დიდითა და მკლავისა მიერ ჩემისა მაღლისა. და მივსცე იგი, რომლისაჲცა სთნდეს თუალთა ჩემთა.
და	მცხ.იერ	და აწ მე ვარ, რომელი მივეც ქუეყანაჲ ნაბუქოდონოსორს მონებად მისსა, და მჴეცნი ველისანი საქმრად მივცენ მას,
და	მცხ.იერ	და იყოს ნათესავი და მეფობაჲ, რომელმან არა ჰმონოს ნაბუქოდონოსორ მეფესა ბაბილოვნისასა, და რომელთა არა თუ განყონ ქედი მათი უღელსა ქუეშე მეფისა ბაბილოვნისასა, მახჳლისა მიერ და სიყმილისა ზედმივიხილო მათდა, - თქუა უფალმან, - ვიდრემდის მოაკლდენ ჴელსა შინა მისსა.
და	მცხ.იერ	და თქუან: ნუ ისმენთ ცრუწინაწარმეტყუელთა თქუენთასა, და მემისნეთა თქუენთასა, და მეძილისშინაეთა თქუენთასა, და მზმნელთა თქუენთასა და მეწამლეთა თქუენთა მეტყუელთასა თქუენდამი: ნუ უქმთ მეფესა ბაბილოვნისასა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ტყუილით გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ იგინი განშორებისათჳს თქუენისა ქუეყანისაგან თქუენისა, და მიმოგთესნენ თქუენ, და წარგწყმიდნენ თქუენ.
და	მცხ.იერ	და ნათესავმან, რომელმანცა განუყოს ქედი მისი უღელსა ქუეშე მეფისა ბაბილონისასა, და უქმოდის მას, და დაუტეო იგი ქუეყანასა ზედა მისსა, - თქუა უფალმან, - და იქმოდის მას ზედა, და დაეშენოს მას ზედა.
და	მცხ.იერ	და სედეკიაჲს მიმართ, მეფისა იუდაჲსსა, ვიტყოდე ყოველთა ამათ სიტყუათაებრ მეტყუელი: შეყავთ ქედი თქუენი უღელსა ქუეშე მეფისა ბაბილონისასა, და ჰმონეთ მას და ერსა მისსა და ცოცხლებდეთ.
და	მცხ.იერ	და რაჲსათჳს მოჰკუდებით შენ და ერი შენი მახჳლითა და სიყმილითა და სიკუდილითა, ვითარცა თქუა უფალმან ნათესავისა მიმართ, რომელმან არა ჰმონოს მეფისა ბაბილონისასა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ არ მივავლინენ იგინი, - იტყჳს უფალი, - და გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ სახელითა ჩემითა სიცრუით წარწყმედისათჳს თქუენისა. და წარსწყმდეთ თქუენ და წინაწარმეტყუელნი, წინაჲსწარმეტყუელებანი თქუენნი უსამართლოდ სიცრუესა.
და	მცხ.იერ	თქუენ და მღდელთა და ყოველსა ამას ერსა - გარქუ მეტყუელმან: ესრეთ თქვა უფალმან: ნუ ისმენთ სიტყვათა წინაწარმეტყუელთა მწინაწარმეტყუელებთა თქუენთა მეტყუელთასა. აჰა, ჭურჭელი სახლისა უფლისაჲ მოიქცეს ბაბილონით მალიად აწ, რამეთუ ცრუთა გიწინაწარმეტყუელებენ იგინი თქუენ და არ მივავლინენ იგინი. და არა არს სიტყვა უფლისაჲ მათ შორის.
და	მცხ.იერ	ნუ უსმენთ მათ, ჰმსახურეთ მეფესა ბაბილოვნისასა და ცოცხლებდით და რაჲსათჳს იქმნების ქალაქი ესე ოჴერ?
და	მცხ.იერ	ხოლო წინაწარმეტყუელნი თუ არიან და არს სიტყვა უფლისაჲ მათ შორის, შემემთხჳნედ მე, რამეთუ ესრეთ თქვა უფალმან: და ნეშტნი ჭურჭელნი, რომელი არა მიუღო მეფემან ბაბილონელთამან, რაჟამს წარტყუენა იექონია, იერუსალიმით ბაბილონად მივიდეს, - იტყვის უფალი ძალთა, არამედ არა მისრულთათჳს ნეშტთა ჭურჭელთა სახლისა უფლისა და სახლისა მეფისა იუდაჲსა და იერუსალიმისა ბაბილოვნად,
და	მცხ.ლუკა	ანუ არა-მე ჰრქუასა მას: მზა-მიყავ მე, რაჲთა ვისერო, და მოირტყენ და მმსახურებდ მე, ვიდრემდე ვჭამო და ვსუა, და ამის შემდგომად ჭამე და სუ შენცა?
და	მცხ.იერ	რამეთუ იტყჳს უფალი ძალთაჲ: სუეტთათჳს და ზღჳსათჳს და მექონოთთათჳს და ნეშტთა ზედა ჭურჭელთა, რომელნი დაშთომილ არიან ქალაქსა ამას შინა,
და	მცხ.იერ	რომელნი არა წარიხუნა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილოვანისამან, ოდეს წარტყუენნა იექონია და იოაკიმ, მეფენი იუდაჲსნი, იერუსალიმით ბაბილონად და ყოველნი მთავარნი იუდაჲსნი და იერუსალიმი,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაილისაჲ: ჭურჭელთა ზედა დაშთომილთა სახლსა შინა უფლისასა და სახლსა შინა მეფისა იუდაჲსსა და იერუსალიმს შინა.
და	მცხ.ბარ	შვილნო, სულგრძელ ექმნენით ღმრთისა მიერ მოსრულსა თქუენ ზედა რისხვასა. გდევნა შენ მტერმან შენმან, და იხილო წარწყმედაჲ მისი მსთუად და ქედსა მისსა ზედა აღჰჴდე.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ოდენ და-ვინმე-ჰფლვიდეს კაცსა ერთსა მკუდარსა, და, აჰა, იხილნეს მტევებარნი იგი და დააგდეს მკუდარი იგი სამარესა მას ელისესასა, ძვალთა მათ თანა ელისესთა მიწევნით, განცოცხლდა და აღემართა ზედა ფერჴთა თჳსთა.
და	მცხ.ესა	ასურნი მზისა აღმოსავალთათ და ელლენნი - მზისა დასავალთათ, რომელნი შეშჭამენ ისრაელსა ყოვლითა პირითა, ამათ ყოველთა ზედა არა გარემიიქცა გულისწყრომა ჩემი, არამედ მერმეცა ჴელი მაღალი.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე მეკეცენი, რომელნი დაემკჳდრნეს ატალიმს და გადერს მეფისა თანა. და მეფობასა თანა მისსა განაძლიერეს იგი და დაემკჳდრნეს მუნ.
და	მცხ.იოან	ხოლო ესე თქუეს და გამოსცდიდეს მას, რაჲთა აქუნდეს შესმენად მისა, ხოლო იესუ ქუეყანად დადრკა და თითითა ქუეყანასა წერდა და არარას ეტყოდა.
და	მცხ.ეზრ3	და დაადგინა მათ ზედა მეფემან მეგჳპტელთამან მეფედ იოაკიმ, ძმა იექონიასი, და მეფობდა იოაკიმ ჰურიასტანსა ზედა და იერუსალჱმსა.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა ყოველი ადგილი, სადაცა, უკეთუ იყვნენ ათასნი ვენაჴნი ათასთა სიკილათანი, კორდად იყვნენ და ეკლად.
და	მცხ.ესა	არამედ თავი არამისსა - დამასკოჲ და თავი დამასკოსა - რაასინ, არამედ სამეოცთადახუთთა წელიწადთა ზე მოაკლდეს მეფობა ეფრემისი ერისაგან.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ოქროზისთანი და, რომელ ქმნა, აჰა, ესერა, ყოველი წერილ არს წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ3	და იყოს, რომელი განერეს მახჳლსა აზაელისასა, მოკლას იგი ეუ. რომელი განერეს მახჳლსა ეუსასა, მოკლას იგი ელისე.
და	მცხ.მეფ3	და წარავლინნა მის თანა მოციქულნი აქაბ მეფისა ისრაჱლისა ქალაქსა ამას.
და	მცხ.მეფ3	და მიავლინა მისა ძემან ადერისამან და ჰრქუა: ესე და ესე მიყავნ მე ღმერთთა მათ ჩემთა, და ესე და ესე შემძინონ, უკუეთუ ეყოს მიწა ქუეყანისა შენისა ჴელთა ერისა ჩემისა მკურცხლისათა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, აღყვანებასა მას ელიასსა უფლისა მიერ ძრვით ზეცად და წარვიდეს ელია და ელისე გალგალით.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელია ელისეს: ჯედ შენ აქა, რამეთუ უფალსა მიუვლინებიე მე ბეთელადმდე. და ჰრქუა ელისე: ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი! არა დაგიტეო შენ. და მივიდოდეს ბეთელად.
და	მცხ.ეზრ2	და ვთქუ: უფალო ღმერთო ცისა და ქვეყანისაო, რომელი-ეგე ძლიერ ხარ, დიდ და საშინელ, დაუმარხე აღთქმა შენი და წყალობაჲ მოყუარეთა შენთა და რომელთა დაიცვეს სჯული შენი.
და	მცხ.გამ	და განირთხა აჰრონ ჴელი თჳსი წყალთა მათ ზედა ეგჳპტისათა და აღმოიყუანა მყვარი. და აღმოვიდა მყვარი და დაფარა ქუეყანა ეგჳპტისა.
და	მცხ.ლუკა	არცაღა მერმე სიკუდილად ჴელ-ეწიფების, რამეთუ სწორ ანგელოზთა არიან და ძენი ღმრთისანი და აღდგომისანი არიან.
და	მცხ.ლუკა	და გული-ეტყოდა განძღებად ნამუსრევისაგან, გარდამოცჳვნებულისა ტაბლისაგან მის მდიდრისა. არამედ ძაღლნიცა მოვიდოდეს და ჰლოშნიდეს წყლულსა მას მისსა.
და	მცხ.მეფ4	და ელისე მიიქცა გალგალად. და იყო სიყმილი ქუეყანასა ზედა და ძენი იგი წინაწარმეტყუელთანი სხდეს წინაშე მისსა. და ჰრქუა ელისე მსახურსა მას თჳსსა: შეადგ შენ ქვაბი იგი დიდი და შეუგბოლე რა ძეთა მაგათ წინაწარმეტყუელთასა.
და	მცხ.ისო	და დაიმკჳდრნეს ძეთა იოსებისთა: ეფრემ და მანასე.
და	მცხ.ტიმ2	დევნულებათა, ვნებათა, რაოდენი შემემთხჳა მე ანტიოქიას შინა, იკონიას, ლუსტრას; რაოდენნი დევნანი დავითმინენ, და ყოველთაგან მიჴსნა მე უფალმან.
და	მცხ.იერ	შემდგომად ორისა წლისა დღეთა, და მოვაქციო მე ადგილსა ამას ყოველი ჭურჭლები სახლისა უფლისაჲ, რომელ წარიღო ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, ამის ადგილისაგან და შეიღო იგი ბაბილონად.
და	მცხ.იერ	და იექონია, ძე იოაკიმისი, მეფისა იუდაჲსი, და ყოველი გასახლება იუდაჲსი, რომელნი მივიდეს ბაბილონად, მე მოვაქციო ამასვე ადგილსა - თქუა უფალმან ეგრე, - და იექონია და ნატყუენავი იუდაჲსი, რამეთუ შევმუსრო უღელი მეფისა ბაბილონისაჲ.
და	მცხ.იერ	და თქუა იერემია ანანიაჲს მიმართ ცრუწინაწარმეტყუელისა: წინაშე თუალებსა მღდელთასა და ყოვლისა ერისა მდგომარეთასა სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.იერ	თჳნიერ ისმინეთ სიტყვა უფლისაჲ, რომელსა ვიტყჳ მე ყურთა მომართ თქუენთა და ყურთა მომართ ყოვლისა ერისათა:
და	მცხ.იერ	წინაწარმეტყუელნი, ქმნილნი უწინარეს ჩემსა და უწინარესნი თქუენსა საუკუნითგან, წინაწარმეტყუელებდეს ქუეყანასა ზედა მრავალსა და მეფობათა ზედა დიდთა ბრძოლისათჳს და ძჳრთა და სიკვდილისა.
და	მცხ.იერ	და მოიხუნა ანანია წინაშე თვალებსა ყოვლისა ერისასა საჴივნი ქედისაგან იერემია წინაწარმეტყუელისა და შემუსრნა იგინი.
და	მცხ.იერ	და წარვიდა იერემია წინაწარმეტყუელი გზასა თჳსსა და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲს მიმართ შემდგომად შემუსრვისა ანანია ცრუწინაწარმეტყუელისა საჴივთაჲსა ქედისაგან მისისა მეტყუელი.
და	მცხ.იერ	ვიდოდე და თქუ ანანიაჲს მიმართ მეტყუელმან: ესრეთ თქუა უფალმან: საჴივნი შეშისანი დაჰმუსრენ და ვქმნნე მათ წილ საჴივნი რკინისანი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ბალე, და ოზუზისი, ძე სამასა, ძე იოელისი. ესე დაემკჳდრა აროირს ნაბავით კერძო და ბელმასონით.
და	მცხ.იერ	და ესე სიტყუანი, რომელნი წარგზავნნა იერემია წინაწარმეტყუელმან იერუსალიმით მოხუცებულთა მიმართ განსახლებისათა და მღდელთა მიმართ და ცრუწინაწარმეტყუელთა და ყოვლისა მიმართ ერისა, ეპისტოლე ბაბილონად მიმართ განსახლებისა და ყოვლისა მიმართ ერისა, რომელნი განსახლნა ნაბუქოდონოსორ იერუსალიმით ბაბილონად.
და	მცხ.ესა	ხილვა ოთხფერჴთა უდაბნოსა შინათა ჭირსა შინა და იწროებასა. ლომი და ლეკვი ლომისაჲ, მუნით ასპიდნი, შვილისწულნი ასპიდთა მფრინვალეთანი, რომელთა მოჰქონდა ვირთა ზედა და აქლემთა სიმდიდრე მათი ნათესავისა მომართ, რომელმან არა არგოს მათ შესაწევნელად, არამედ სირცხჳლად და ყუედრებად.
და	მცხ.იერ	შემდგომად გამოსლვისა იექონია მეფისა და მეფიაჲს და საჭურისთა და მთავართა იუდაჲსთა იერუსალიმით და ყოვლისა აზნაურისა და ჴელოვნისა დაპყრობილისა იერუსალიმით,
და	მცხ.იერ	იშენეთ სახლები და დაემკჳდრენით, და დაჰნერგეთ სამოთხები და ჭამენით ნაყოფნი მათნი.
და	მცხ.იერ	და მიიყვანენით ცოლნი და შვილ-ისხენით, ძენი და ასულნი, და მიიყვანენით ძეთა თქუენთად ცოლებნი და ასულნი თქუენნი მისცენით ქმართა, და შუნენ ძენი და ასულნი, და განმრავლდით მუნ და ნუ შეჰმცირდებით.
და	მცხ.იერ	და იძიეთ მშჳდობად ქუეყანისა, რომლისა მიმართ განგასახლენ თქუენ მუნ და ილოცევდით მის ძლით უფლისა მიმართ, რამეთუ მშჳდობასა მისსა შინა იყოს მშვიდობა თქუენი,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან ღმერთმან ისრაილისამან: ნუ აღგარწმუნებენ თქუენ ცრუწინაწარმეტყუელნი თქუენნი, შორისნი თქუენსა, და ნუ აღგარწმუნებენ თქუენ მისანნი თქუენნი, და ნუ ისმენთ ძილისშორისთა თქუენთასა, რომელთა იძილისშორისებთ თქუენ,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან: ოდეს ეგულების სრულ-ყოფაჲ ბაბილონს სამეოცდაათსა წელსა, ზედმოვიხილოთ თქუენდა და დავადგინნე თქუენ ზედა სიტყვანი ჩემნი კეთილნი მოქცევად თქუენდა ადგილისა ამის მომართ.
და	მცხ.იერ	რამეთუ მე უწყი გულისსიტყვა, რამეთუ მე ვარ. და ვსიტყუავ თქუენ ზედა, - თქუა უფალმან, - გულისსიტყუასა მშჳდობისასა და არა ძჳრთა, მიცემად თქუენდა ამათ სასოება კეთილი.
და	მცხ.იერ	მხადოდით მე და ხჳდოდით და ილოცეთ ჩემდამო, და ვისმინო თქუენი.
და	მცხ.იერ	და გამომიძიეთ მე, და გეპოვო თქუენ, რაჟამს მიძიოთ მე ყოვლითა გულითა თქუენითა.
და	მცხ.იერ	გამოგეცხადო თქუენ, - თქუა უფალმან, - და მოვაქციო ტყუეობა თქუენი და შეგკრიბნე თქუენ ყოველთაგან წარმართთა და ყოველთაგან ადგილთა, სადა განგთესენ თქუენ, მუნ, - თქუა უფალმან, და მოგაქცინე თქუენ ადგიდ. ვინაჲ განგასახლენ თქუენ მიერ, - თქუა უფალმან, - და მოგაქცინე თქუენ ადგილსა ამას, ვინა-იგი წარგტყუენენ თქუენ.
და	მცხ.მეფ4	ძე ათექუსმეტის წლისა იყო დადგომასა მისსა მეფედ და ერგასისდაორ წელ მეფობდა იერუსალჱმსა ზედა და სახელი დედისა მისისა იექელთა იერუსალჱმით.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი მეფისა მიმართ მჯდომარისა საყდარსა ზედა დავითისსა და ყოველსა ზედა ერსა დამკჳდრებულსა ქალაქსა ამას შინა ძმათა თქუენთა, არა განსრულთა თქუენ თანა განსახლებასა შინა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღმაღლდა სიგრძედ საქმე იგი ჴელითა და აღმართეს ტაძარი იგი უფლისაჲ წესსა ზედა თჳსსა და განამტკიცეს.
და	მცხ.იერ	და მოაქციეს ჩემდა ზურგი, და არა პირი მათი, და ვასწავე მათ აღმსთობმან და მასწავლელმან, და არა ისმინეს და არა ინებეს მიღებად სწავლა.
და	მცხ.იერ	ესრეთ იტყჳს უფალი: ჴმაჲ შიშისაჲ ისმინეთ, ჴმაჲ შიშისა და ვალალებისა, რომელსა ძრწოდენ წელნი თქუენნი, და არა არს ცხოვრება და მშჳდობა.
და	მცხ.ეზრ3	აღვწონე და მივეც ვეცხლი იგი ექუსასერგასისი ტალანტი, და სამსახურებელი ვეცხლისა ასი ტალანტი, და ასი ტალანტი ოქროსა,
და	მცხ.იერ	და აღთქმაცა ჩემი განქარდეს დავითის თანა, მონისა ჩემისა, არყოფად მისსა ძე, მმეფობი საყდარსა ზედა მისსა, და მღდელთა მიმართ და ლევიტელთა, მწირველთა ჩემთა.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაილისაჲ: აჰა, მე განვავლენ მათდამი მახჳლსა და სიყმილსა და სიკუდილსა, და მივსცე მათ, ვითარცა ლეღუნი სუარიმისნი, რომელნი არა იჭამნენ სიჯერკულისაგან.
და	მცხ.იერ	და დევნა-ვყო უკანა მათსა მახჳლითა და სიყმილითა და სიკუდილითა და მივსცნე იგინი სარყეველად ყოველთა მეფობათა ქუეყანისათა, და საფიცრად და განსაქარვებელად და სასტჳნველად და საყუედრელად და ყოველთა წარმართთა, სადა განვთესენ იგინი, მუნ
და	მცხ.იერ	მის წილად, რამეთუ არა ისმინეს სიტყვა ჩემი, - იტყჳს უფალი, - მე განვავლინნე მათდა მონანი ჩემნი წინაწარმეტყუელნი აღმმსთობმან და მიმავლენელმან, და არა ისმინეს, - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან, აქიამის ზედა, ძისა კოლიაჲსა, და სედეკიაჲს ზედა, ძისა მაასისა, რომელნი გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ სახელითა ჩემითა უსამართლოდ: აჰა, მე მივსცემ მათ ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვნისათა და მოსწყჳდნეს იგინი წინაშე თუალთა თქუენთა.
და	მცხ.იერ	და აღიღონ მათ ზედა წყევაჲ ყოველსა შორის განსახლებულობასა იუდაჲსსა ბაბილონს შინა მეტყუელთა: გიყავნ შენ უფალმან, ვითარცა უყო სედეკიას და ვითარცა აქიამს, რომელნი განტაფნა მეფემან ბაბილოვნისამან ცეცხლისა მიერ
და	მცხ.იერ	ძლით უსჯულოებისა, რომელ ქმნეს იერუსალიმს შინა, და იმრუშებდეს ცოლებსა მოქალაქეთა მათთასა, და სიტყუა გამოიცხადეს სახელითა ჩემითა ცრუჲ, რომელი რა უბრძანე მათ. და მე ვარ მცნობელი და მოწამე, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაილისა: მის წილ, რამეთუ შენ წარსცენ სახელითა ჩემითა წიგნნი ყოვლისა მიმართ ერისა იერუსალიმსშინასა: არ მიგავლინე შენ სახელითა ჩემითა, და სოფონიაჲს მიმართ, ძისა მაასესსა, მღდელისა, და ყოველთა მღდელთა მეტყუელმან:
და	მცხ.იერ	უფალმან მიგცა შენ მღდლად იოდაეს წილ მღდელისა ყოფად შენ ზედამდგომელად სახლსა შორის უფლისასა, ყოვლისა კაცისა მწინასწარმეტყველებისა და ყოვლისა კაცისა მცბიერისა, რაჲთა მისცე იგი შესაწყუდევლად სინოხს და კატტარრაკატსა მას.
და	მცხ.იერ	და აწ რად არა შეჰრისხენით იერემიას ანათოთელსა წინაწარმეტყუელსა თქუენსა?
და	მცხ.იერ	რამეთუ მოავლინა ჩუენდა ბაბილონად მიმართ მეტყუელმან: შორსღა არს ჟამი, იშენეთ სახლები და დაემკჳდრენით, დაჰნერგეთ სამოთხეში და ჭამეთ ნაყოფი მათი.
და	მცხ.იერ	და აღმოიკითხა სოფონია მღდელმან წიგნი ესე ყურთა მიმართ იერემია წინაწარმეტყუელისათა.
და	მცხ.იერ	მიავლინე ყოვლისა მიმართ განსახლვისა მეტყუელნი: ესრეთ იტყჳს უფალი სამეას ზედა ელამიტელისა მეტყველისა: ვინაჲთგან გიწინაწარმეტყუელა თქუენ სამეა, და მე არ მოვავლინე იგი და მოსავ-გყუნა თქუენ ცრუსა ზედა,
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ესრეთ თქუა უფალმან: აჰა, მე ზედმივიხილო სამეას ზედა ელამიტელსა და ნათესავსა ზედა მისსა, და არა იყოს მისი კაცი მჯდომარე შორის თქუენსა ხილვად კეთილთა, რომელნი მე გიყვნე თქუენ, - თქუა უფალმან, - რამეთუ განდრეკაჲ თქუა ძჳნად უფლისა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ, აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი, - და მოვაქციო განსახლვაჲ ერისა ჩემისა ისრაილისა და იუდაჲსი, - თქუა უფალმან, - და კუალადვაქცინე იგინი ქუეყანად, რომელი მივეც მამათა მათთა, და ეუფლნენ მას.
და	მცხ.იერ	იკითხეთ და იხილეთ, უკეთუ შვა წული? და შიშისათჳს, რომლითა შეპყრობილ იყუნენ წელნი და განრინება მით, რამეთუ ვიხილე ყოველი კაცი და ჴელნი მისნი წელთა ზედა მისთა, ვითარცა შობადისანი, გარდაიქცა. პირები დანდალუკიან იქმნა.
და	მცხ.იერ	ვაჲ, რამეთუ დიდ დღე იგი და არა არს ეგემლევანი. და ჟამი იწროებისაჲ არს და ჭირისა იაკობისისა, და ამისგანცა.
და	მცხ.იერ	მას დღესა შინა, - თქუა უფალმან ძალთამან, - შევმუსრო უღელი მისი ქედისაგან შენისა, და საკრველნი მისნი განვხეთქნე. და არა უქმოდიან მერმე იგინი უცხოთა.
და	მცხ.იერ	და უქმოდიან უფალსა ღმერთსა მათსა და დავით, მეფე მათი, აღუდგინო მათ.
და	მცხ.იერ	ხოლო შენ ნუ გეშინის, ყრმაო ჩემო იაკობ, - თქუა უფალმან, - ნუ იწიწვი, ისრაილ, აჰა, მე გაცხოვნებ შენ შორით და თესლსა შენსა ტყუეობისაგან მათისა. და მოიქცეს იაკობი და დაყუდნეს, და იკეთილვნებოს და არა იყოს შემაშინებელ,
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ყოველნივე მჭამელნი შენნი შეიჭამნენ და ყოველთა მტერთა შენთა ყოველი ჴორცი მათი მოიჭამონ. სიმრავლესა ზედა უსამართლოებათა შენთასა განმრავლდეს ცოდვანი შენნი, გიყვნეს შენ ესენი და ყოველნი. მაჭირვებელნი შენნი ტყუეობად მიმართ წარვიდენ, და იყვნენ განმყოფელნი შენნი განსაყოფელ. და ყოველნი წარმტყუენველნი თქუენნი მივსცნე წარსატყუენველად.
და	მცხ.მეფ3	და იყო, შემდგომად ამათ სიტყუათა იყო ვენაჴი ერთი ნაბუთესი იეზრაიტელისა მახლობელად კალოსა მას აქაბისსა, მეფისა მის სამარიტელთასა.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მოვაქციო განსახლვაჲ საყოფელთა იაკობისთაჲ, და ტყუეობაჲ მისი შევიწყალო. და აღეშენოს ქალაქი სიმაღლესა ზედა მისსა და ტაძარი მსჯავრისაებრ მისისა აღემართოს.
და	მცხ.იერ	და გამოვიდენ მათგან მძნობარნი და ჴმაჲ მემღერთაჲ, და განვამრავლნენ იგინი და არა შემცირდენ და განვფინნე იგინი და არა შეკნინდენ.
და	მცხ.იერ	და შევიდენ ძენი მათნი, ვითარცა პირველად, და წამებანი მათნი წინაშე პირსა ჩემსა განმართლდენ და ზედმივიხილო ყოველთა ზედა მაჭირვებელთა მათთა.
და	მცხ.იერ	და იყვნენ უძლიერესნი მათნი მათ ზედა, და მთავარი მათი მათგან გამოვიდეს და შევკრიბნე იგინი და მოიქცენ ჩემდა, რამეთუ ვინ არს ესე, რომელმან მისცა გული თჳსი მოქცევად ჩემდამო? - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	და იყვნეთ ჩემდა ერად და მე ვიყო თქუენდა ღმრთად,
და	მცხ.იერ	მივიდა და არა უკუნიქცეს რისხვაჲ გულისწყრომისა უფლისაჲ, ვიდრემდის ყოს და ვიდრემდის დაადგინოს ჴელ-ყოფაჲ გულისა მისისაჲ. უკანასკნელთა დღეთასა ცნენით იგინი.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან: ვპოე სიტფოჲ უდაბნოს შინა მომსრველთა თანა მახჳლითა, მიმავალნი მაწანებელთამი ისრაჱლისათა. ვიდოდეთ და ნუ მოსრავთ ისრაჱლსა,
და	მცხ.იერ	მერმე აღგაშენო შენ, და აღეშენოს ქალწული ისრაჱლისაჲ. მერმე მოიღო ბობღანი შენი და გამოხჳდე მწყობრსა შორის მემღერეთასა.
და	მცხ.იერ	მერმე დაჰნერგენით ვენაჴებნი მთათა შინა სამარიაჲსათა, დამნერგველთა დაჰნერგენით და აქებდით.
და	მცხ.იერ	რამეთუ არს დღე ჩინებისა სიტყჳს-მგებელთასა მთათა შორის ეფრემისთა. აღდეგით და აღვიდეთ სიონად უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ ეტყჳს უფალი იაკობსა: განიშჳთ და დაიჴჳვლეთ თავსა ზედა წარმართთასა, სასმენელებ-ყავთ და აქებდით და თქუთ: იჴსნა უფალმან ერი თჳსი, ნეშტი ისრაჱლისაჲ.
და	მცხ.იერ	აჰა, მე მოვიყვანებ მათ ქუეყანისაგან ჩრდილოჲსა და შევკრიბნე იგინი დასასრულით ქუეყანისაჲთ დღესასწაულსა ფასეკისასა და შვილ-ისხას ერი მრავალი, მათ შორის: კოჭლი და ბრმაჲ, მუცელქმნული და მშობელი, ერთბამად ეკკლესიაჲ დიდი და მოიქცენ აქა.
და	მცხ.იერ	ტირილით განვიდეს შენგან და ნუგეშინის-ცემით მოვიყვანნე იგინი გამსუენემან ნაკადულებსა ზედა წყალთასა გზასა შინა წრფელსა. და არღა სცთებოდიან მას ზედა მერმე, რამეთუ ვექმენ ისრაჱლსა მამად და ეფრემი პირმშოჲ ჩემი არს.
და	მცხ.იერ	ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ წარმართთა და მიუთხართ ჭალაკთა შორიელთა. თქუთ: განმფიწლავმან ისრაჱლისამან შეკრიბოს იგი და შეკრიბოს იგი, ვითარცა მაძოვნებელმან სამწყსო თჳსი,
და	მცხ.იერ	და მოვიდენ და იშუებდენ და იხარებდენ მთასა ზედა სიონისასა, და მოვიდენ და განცჳბრდენ კეთილთა ზედა უფლისათა ქუეყანასა ზედა იფქლისა და ღჳნისა და ნაყოფთასა, და საცხოვართა და ცხოვართა და ზროხათასა. და იყოს სული მათი, ვითარცა ხე ნაყოფიერი და ვითარცა სამოთხე დამთრვალი, და არ მოემშიოსყე მერმე.
და	მცხ.იერ	მაშინ იხარებდენ ქალწულნი შესაკრებელთა შორის ჭაბუკთათა და მოხუცებულნი მხიარულ იყვნენ ერთბამად. და გარდავაქციო გლოაჲ მათი სიხარულად, და ვყუნე იგინი განმხიარულებულ და ვახარო მათ ჭუილისაგან მათისა.
და	მცხ.იერ	განვადიდო და დავათრო სული მღდელთა, ძეთა ლევისთა, და ერი ჩემი კეთილთა ჩემთაგან აღივსოს, - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან: ჴმაჲ ჰრამას შორის ისმა გოდებისა და ტირილისა და ბავთისა, რაქილისა, მტირალისა ძეთა მისთა ზედა, და არა ინება ნუგეშინის-ცემის ძეთა თჳსთა, რამეთუ არა არიან.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან: ნუ მოაკლდებინ ჴმაჲ შენი ტირილისაგან და თვალნი შენნი ცრემლთაგან, რამეთუ არს სასყიდელი საქმეთა შენთა, - თქუა უფალმან, - და მოიქცენ ქუეყანისაგან მტერთაჲსა.
და	მცხ.იერ	და იყოს სასოება აღსასრულისა შორის შენისა, - თქუა უფალმან, - და მოიქცენ ძენი შენნი საზღვართა მათთა.
და	მცხ.იერ	მსმენელსა მესმა ეფრემის გოდებისაჲ: მწუართე მე და განვიწუართე, ხოლო მე, ვითარცა ზუარაკი, არ განვისწავლე. მომაქციე მე და მოვიქცე, რამეთუ შენ უფალი ღმერთი ჩემი ხარ.
და	მცხ.იერ	რამეთუ შემდგომად ტყუეობისა ჩემისა შევინანე და შემდგომად გულისხმის-ყოფისა ჩემისა ვიცემდი თეძოთა ზედა, და სულთ-ვითქუემდ დღეთა ზედა სირცხჳლისა ჩემისათა, და მკდემაცა და შეგივრდი შენ, რამეთუ მოვიღე ყუედრებაჲ სიჭაბუკით ჩემითგან.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაჱლისამან: მერმეცა თქუან სიტყუაჲ ესე ქუეყანასა შორის იუდაჲსსა და ქალაქთა შორის მისთა, ოდეს მოვაქციო ტყუეობაჲ მათი. კურთხეულ არს უფალი მთასა ზედა მართალსა წმიდასა მისსა,
და	მცხ.იერ	და დამკჳდრებულნი მუნ - იუდა და ყოველნი ქალაქნი მისნი - მოქმედებითურთ ქუეყანისაჲთ, და აღებულ იქმნენ შორის სამწყსოსა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ დავათრვე ყოველი ქუეყანა წყურიელი და ყოველი სული მშიერი აღვავსე კეთილებითა.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს აღვდეგ, და ვიხილე, და ძილი ჩემი ტკბილ იქმნა ჩემდამო.
და	მცხ.იერ	აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და დაუთესო სახლსა ისრაჱლისასა და სახლსა იუდაჲსასა თესლი კაცთაჲ და თესლი საცხოვართა.
და	მცხ.იერ	მათ დღეთ შინა არღარა თქუან მერმე: მამათა ჭამეს კაწახი და კბილნი შვილთანი მოლხუეს,
და	მცხ.იერ	აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და აღუთქუა სახლსა ისრაჱლისასა და სახლსა იუდაჲსასა აღთქმაჲ ახალი,
და	მცხ.დან	და ნაბუქოდონოსორ მეფემან წარავლინა შეკრებად ყოველთა მის ქუეშეთა, და სატრაპეზთა, და ადგილისმთავართა, წინამძღვართა მძლავრთა, და ჴელმწიფებათზედათა და ყოველთა მთავართა სოფელთასა მოსლვად ენკენიათა ხატისათა, რომელი აღდგა ნაბუქოდონოსორ მეფემან.
და	მცხ.მალ	და სთქუ: რაჲთა უფლისათჳს გელმა შორის შენსა და შორის ცოლისა სიჭაბუკისა შენისაჲსა, რაჲთა დაუტევე და ესე ზიარი შენი და ცოლი აღთქმისა შენისაჲ?
და	მცხ.იოან	ამისთჳს უფროჲს ხოლო ეძიებდეს ჰურიანი იგი მოკლვად იესუს, რამეთუ არა ხოლო თუ შაბათსა დაჰჴსნიდა, არამედ ღმერთსაცა მამად თჳსა იტყოდა და თავსა თჳსსა სწორ-ჰყოფდა ღმრთისა.
და	მცხ.ივდ	და უბრძანა ჰოლომფორე მონათა თჳსთა, რომელ დგეს წინაშე კარავთა მისთა, შეპყრობა აქიორისი და მოყვანებად და მიცემად ბეტულად ჴელთა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ებრ	სტუმრის მოყუარებასა ნუ დაივიწყებთ, რამეთუ ამისგან ვიეთმე რეცა არა უწყოდეს და ანგელოზნი ისტუმრნეს.
და	მცხ.ესა	ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მოვაქციო მათ ზედა, ვითარცა მდინარე მშჳდობისა და ვითარცა ღუარი წარმრღუნელი დიდებასა წარმართთასა. ყრმანი მათნი მჴართა ზედა აღიხუნენ და მუჴლთა ზედა ნუგეშინისცემულ იქმნენ,
და	მცხ.დან	და შემოკრბეს სატრაპესნი და სპისმყუანნი, და ადგილისმთავარნი და ძლიერნი მეფისანი და ჰხედვიდეს მამაკაცთა მათ, რამეთუ ვერ ეუფლა ცეცხლი სხეულთა მათთა, და თმაჲ თავისა მათისაჲ არ შეიტუსა და სარავარნი მათნი არა განირყუნეს, და საყნოსი ცეცხლისაჲ არა იყო მათ შორის.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან, მომცემელმან მზისამან ნათელად დღისა, სიმტკიცისა მთოვარისა და ვარსკულავთაჲსა სინათლედ ღამისა, და მიმცემმან ღაღადებასა ზღუასა შორის, და ბგერედ ღელვანი მისნი; უფალ ყოვლისა მპყრობელ - სახელი მისი.
და	მცხ.იერ	ნუუკუეთუ დასცხრენ შჯულნი ესე პირისაგან ჩემისა, - თქუა უფალმან, - და ნათესავიცა ისრაჱლისაჲ დასცხრეს ყოფადი ნათესავად წინაშე პირსა ჩემსა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.მეფ3	და თქუა მიქეა: ცხოველ არს უფალი, რამეთუ, რაჲცა მრქვის მე უფალმან, მასცა ვიტყოდი.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: აღ-თუ-მაღლდეს ცაჲ განსაცხრომელადმი, და და-თუ-მდაბლდეს იატაკი ქუეყანისაჲ ქუე, მე არგამოუცდელ-ვყო ნათესავი ისრაჱლისაჲ, - თქუა უფალმან, - ყოველთათჳს, რომელნი ქმნნეს.
და	მცხ.იერ	აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და აღეშენოს ქალაქი უფლისაჲ გოდლითგან ანამეილისით ვიდრე ბჭედმდე კუთხისა.
და	მცხ.იერ	და ყოველსა ღელესა ფანგარიმითასა და სანაცრისა, და ყოველსა ასარიმოთსა, ვიდრე ნაღუარევამდე ნაძუებისათა, ვიდრე კუთხამდე ბჭისა ცხენთაჲსა აღმოსავალისა, სიწმიდედ უფლისა; და არღა მერმე არ მოიფხურას და არა დაირღუეს მისაუკუნომდე.
და	მცხ.იერ	სიტყუაჲ ქმნილი უფლისა მიერ იერემიაჲს მიმართ წელსა მეათესა სედეკია მეფისა იუდაჲსსა; ესე წელი რვა და მეათე ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისაჲ.
და	მცხ.იერ	და ძალმან მეფისა ბაბილოვნისამან შეიცვეს იერუსალჱმი, და იერემია იცვებოდა ეზოსა შინა საპყრობილისასა, რომელ არს სახლსა შორის მეფისა იუდაჲსსა,
და	მცხ.იერ	და სედეკია, მეფე იუდაჲსი, არა განერეს ჴელთა ქალდეველთასა, რამეთუ მიმცემელმან მივსცე ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა, და იზრახოს პირმან მისმან პირისა მიმართ მისისა, და თუალთა ამისთა თუალნი მისნი იხილნენ;
და	მცხ.იერ	და ბაბილონად შევიდეს სედეკია, და მუნ დაჯდეს, ვიდრე არა ზედ მივჰხედო მას, - თქუა უფალმან, - რამეთუ ჰბრძავს ქალდეველთა, რომელთა მიმართ ვერ წარემართოს.
და	მცხ.იერ	და მოვიდა ჩემდა ანამეილ, ძე სალომისი, ძმისა მამისა ჩემისაჲ, სიტყჳსაებრ უფლისა, ეზოსა საპყრობილისასა და მრქუა მე: მოიგე აგარაკი ჩემი, ანათოთს შინა, ქუეყანასა ბენიამენისსა, რამეთუ შენი არს სამართალი და შენი ნათესავობაჲ მოგებად სამკჳდრებელად, და შენ უხუცეს ხარ, და ვცან, რამეთუ სიტყუაჲ უფლისაჲ არს.
და	მცხ.იერ	და მოვიგე აგარაკი ანამელისაგან, ძისა სალომისა, ძმისა მამისა ჩემისა, ანათოთს შინა, ქუეყანასა ბენიამენისსა, და მიუწონე მას ვეცხლი შჳდთა სიკილათა, და ათთა ვეცხლთა;
და	მცხ.იერ	და მიუწერე ბარუქს წინაშე თუალთა მათთა მეტყუელმან:
და	მცხ.იერ	და დავწერე წიგნსა შინა და დავჰბეჭდე, და ვიმოწმენ მოწამენი და მიუწონე ვეცხლი სასწორითა.
და	მცხ.იერ	და მოვიღე წიგნი მოგებისაჲ დაბეჭდული, და მცნებაჲ და სამართალნი, და აღმოკითხული და გამოცხადებული.
და	მცხ.იერ	და მივეც წიგნი მოგებისა ბარუქს, ძესა ნირისსა, ძისა მაასისსა, წინაშე თუალთა ანამეილისთა, ძისა სალომისთა, ძმისა მამისა ჩემისათა, და წინაშე თუალებსა მდგომარეთასა და დამწერელთა წიგნსა მოგებისასა, და წინაშე თუალებსა ყოველთა იუდეანთასა, მსხდომარეთა ეზოსა საპყრობილისასა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მიქეა: აჰა, შენ თჳთ იხილო მას დღესა შინა, რაჟამს შეივლტოდი სენაკით სენაკად დამალვად.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, ღმერთი ისრაჱლისაჲ: მიიღე წიგნი მოგებისაჲ, ესე დაბეჭდული და წიგნი ესე აღმოკითხული და გამოცხადებული, და დაუსხნე ესენი ჭურჭელსა შინა კეცისასა, რაჲთა ეგენ ვიდრე დღეთამდე მრავალთა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან, მიერთისა მპყრობელმან: მერმეცა მოიგებოდიან სახლნი და აგარაკნი და ვენაჴნი ქუეყანასა ამას შინა.
და	მცხ.იერ	და ვილოცე უფლისა მიმართ შემდგომად მიცემისა ჩემგან წიგნისა მოგებისა ბარუქსა, ძესა ნერისსა, მეტყუელმან:
და	მცხ.იერ	მყოფო, უფალო, უფალო! აჰა, შენ შეჰქმენ ცაჲ და ქუეყანაჲ ძალითა შენითა დიდითა და მკლავითა შენითა მაღლითა; არ დაიმალოს შენგან არა რაჲ,
და	მცხ.იერ	მყოფელისა წყალობასა ათასეულთამდე და მიმგებელისა ცოდვათა მამათასა წიაღთა შვილთა მათთასა შემდგომად მათთა. ღმერთო დიდო და ძლიერო, - უფალი ძალთა სახელი მისი,
და	მცხ.იერ	რომელ დიდ არს განზრახვითა და ძლიერ საქმეებითა, ყოვლისა მპყრობელი სახელ - დიდი უფალი, - თუალნი შენნი განღებულ ყოველთა მიმართ გზათა ძეთა კაცთასა მიცემად თითოეულისა გზისა მისისაებრ და ნაყოფთაებრ სიმარჯუეთა მათთასა,
და	მცხ.იერ	რომელმან ჰქმნენ სასწაულნი და ნიშნი ქუეყანასა შორის ეგჳპტისასა, ვიდრე დღისამდე ამის, და ისრაჱლისა შორის და კაცთა შორის, და ჰყავ შენდა სახელ, ვითარცა დღე ესე,
და	მცხ.იერ	და გამოიყვანე ერი შენი ისრაჱლი ქუეყანისაგან ეგჳპტისაჲსა სასწაულებისა მიერ და ნიშებისა, და ჴელისა მიერ მტკიცისა, და მკლავისა მიერ მაღლისა, და ჩუენებათა მიერ დიდთა.
და	მცხ.იერ	და მიეც მათ ქუეყანაჲ ესე, რომელსა ეფუცე მამათა მათთა მიცემად მათდა ქუეყანაჲ მადინებელი თაფლსა და სძესა.
და	მცხ.გოდ	სადე. მართალ არს უფალი, რამეთუ პირი მისი განვამწარე. ისმინეთ ყოველთა ერთა და იხილეთ სალმობა ჩემი. ქალწულნი ჩემნი და ჭაბუკნი ჩემნი წარვიდეს ტყუეობადმი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მათ რაფსაკ: უფლისა მაგის თქუენისა, ანუ თქუენდა ნუუკუე მომავლინა მე სიტყუად სიტყუათა ამათ? არამედ კაცთა მაგათ, რომელნი სხენან ზედა ზღუდესა, შეჭმად მათდა სკორე თჳსი და შესუმად ფსელი თჳსი თქუენითურთ.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ იყვნენ დღენი იგი ჭირისანი, რომელი არასადა იქმნა ესევითარი დასაბამითგან, რომელ დაჰბადა ღმერთმან, ვიდრე აქამომდე და არცაღა იყოს.
და	მცხ.იოან	სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, რომელი სოფელსა ვერ ჴელ-ეწიფების მოღებად, რამეთუ არა ჰხედავს მას, არცა იცის იგი, ხოლო თქუენ იცით იგი, რამეთუ თქუენ თანა არს და თქუენ თანა იყოს.
და	მცხ.ტობ	და რაფაელ შეკრა იგი მუნ.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა იერემია: არა გაგცენ შენ. და ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელსა მე ვიტყჳ შენდამი, და უმჯობეს იყოს შენდა, და ცხოვნდეს სული შენი.
და	მცხ.მეფ4	და გამოვიდა მეფე იგი ასურასტანისა ყოველსა მას ქუეყანასა და მივიდა სამარიადცა და გარემოადგა მას სამ წელ.
და	მცხ.კორ1	და რომელნიმე დაადგინნა ღმერთმან ეკლესიათა: პირველად მოციქულნი, მეორედ - წანაწარმეტყუელნი, მესამედ - მოძღუარნი, მერმე - ძალნი, მაშინღა მადლნი კურნებათანი, შეწევნანი, ღუწოლანი, თესლად-თესლადი ენათაჲ.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა წარვიდეს იგინი სყიდად, მოვიდა სიძე იგი, და განმზადებულნი იგი შევიდეს სიძისა თანა ქორწილსა მას, და დაეჴშა კარი.
და	მცხ.ისო	და წარავლინა ისო ერი იგი კაცად-კაცადი ადგილად თჳსა.
და	მცხ.ეზრ3	ესე იყუნეს ლევიტელნი იგი, რომელნი ასწავებდეს ერსა მას სჯულსა უფლისასა და გულისხმა-ყვეს და აუარებდეს სჯულთა უფლისა ღმრთისათა.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა რაგუელ მონათა თჳსთა მოთხრა საფლავისა ღამე.
და	მცხ.ტობ	და იტყოდა: ვაჲმე, შვილო, ნათელო თუალთა ჩემთაო, რასამე განგიტევე შენ წარსლვად ჩემგან?
და	მცხ.ტობ	რამეთუ მოწყალებაჲ სიკუდილისაგან იჴსნის და განწმედს ყოვლისაგან ცოდვისა, რომელი ჰყოფდეს მოწყალებასა, განძღეს ცხორებითა.
და	მცხ.ტობ	და შეძრწუნდეს ორნივე იგი და დაცჳვეს პირსა ზედა თჳსსა, რამეთუ. შეეშინა ფრიად
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა მათ რაფაელ: ნუ გეშინინ! მშჳდობაჲ იყოს თქუენდა, ხოლო ღმერთსა აკურთხევდით უკუნისამდე.
და	მცხ.მეფ3	და იოსაფატ, ძე ასასი, მეფობდა ზედა იუდასა წელსა მეოთხესა აქაბ მეფისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა იოსაფატისთანი და ძლიერებანი მისნი, რომელ ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდასათა.
და	მცხ.მეფ3	და მეფე არა დგა ედომს დამტკიცებულად.
და	მცხ.იერ	და შემოვიდეს და მიიღეს იგი, და არა შეისმინეს ჴმისა შენისაჲ, და შჯულსა შინა შენსა არა ვიდოდეს, ყოველნი, რაოდენთა ამცნებდ მათ ქმნად, არა ქმნნეს, და ჰყავ შემთხუევაჲ მათი ყოველთა ამათ ძჳრთა.
და	მცხ.იერ	აჰა, ერი მოსრულ არს ქალაქსა ამას ზედა დაპყრობად მისსა; და ქალაქი მიეცა ჴელთა ქალდეველთა, მბრძოლთა მისთასა პირისაგან მახჳლისა და სიყმილისა და სიკუდილისა, ვითარცა სთქუ, ეგრეთ იქმნა, აჰა, შენ ჰხედავ.
და	მცხ.იერ	და შენ, იტყჳ ჩემდამო, მეუფეო, უფალო: მოიგე თავისა შენისად აგარაკი ვეცხლითა. და მოვიგე და დავწერე წიგნი, და დავბეჭდენ და ვიწამენ მოწამენი, და ქალაქი მიეცა ჴელთა ქალდეველთასა.
და	მცხ.იგავ	ცნას იგავი და დაფარული სიტყუაჲ, თქმული ბრძენთაჲ, და უწყებანი მათნი.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისა ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაელისაჲ: მიცემით მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა ქალდეონ და ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა, და წარიღონ იგი.
და	მცხ.იერ	და მოვიდენ ქალდეველნი, მბრძოლნი ქალაქსა ამას ზედა, და მოწუან იგი ცეცხლითა, და დაწუან სახლები, რომელთა შორის უკუმევდეს ერდოებსა მათსა ზედა ბაალსა, და უგებდეს საგებთა ღმერთთა სხუათა, განსამწარებელად ჩემდა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ რისხვასა ზედა ჩემსა და გულისწყრომასა ზედა ჩემსა იყო ქალაქი ესე, რომლით დღითგან აღაშენეს იგი და ვიდრე დღისამდე ამის, შევცვალო იგი პირისაგან ჩემისა
და	მცხ.იერ	ყოვლისათჳს უკეთურებისა ძეთა ისრაელისათა და ძეთა იუდაჲსთა, რაჟამს ყვეს განმწარება ჩემი მათ და მეფეთა მათთა, და დიდებულთა მათთა, და მღდელთა მათთა, და წინაწარმეტყუელთა მათთა, კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იერუსალემისათა
და	მცხ.იერ	და დასხნეს სიბილწენი მათნი სახლსა შინა, სადა წოდებულ არს სახელი ჩემი მის ზედა,
და	მცხ.იერ	შებილწებად მისსა არაწმიდებათა მიერ მათთა, და უშენნეს ბომონნი ბაალსა ჴევსა შინა ძისა ენომისსა, გოდოლნი გევს შინა, შეწირვისათჳს ძეთა მათთაჲსა და ასულთა მათთაჲსა მოლოქისსა, რომელნი არა ვამცნენ მათ, არცა აღვიდა გულსა ზედა ჩემსა ქმნაჲ საძაგელებისაჲ ამის საცოდველად იუდაჲსა.
და	მცხ.იერ	აჰა, მე შევკრიბნე ყოველთაგან ქუეყანათა, სადა განვსთესენ იგინი მუნ გულისწყრომითა ჩემითა და რისხვითა ჩემითა და განძჳნებითა დიდითა, და მოვაქცინე იგინი ადგილსა ამას, და დავსხნე იგინი სასოებით.
და	მცხ.იერ	და იყვნენ ჩემდა ერად, და მე ვიყო მათდა ღმერთად.
და	მცხ.იერ	და მივსცე გული სხუაჲ, რაჲთა მეშიშოდიან ყოველთა დღეთა, რაჲთა კეთილი იყოს მათდა და ძეთა მათთა მათ თანა.
და	მცხ.იერ	და უანდერძო მათ ანდერძი საუკუნოჲ, რომელი არ მოვაქციო უკანაგან მათსა, რაჲთა კეთილი უყო მე მათ, და შიში ჩემი მივსცე გულთა შორის მათთა არგანდგომისათჳს მათისა ჩემგან.
და	მცხ.იერ	და მოვიძინე იგინი, და ვიხარებდე მე მათ ზედა კეთილის-ყოფასა შინა ჩემგან მათსა, და დავჰნერგნე იგინი ქუეყანასა ამას ზედა ჭეშმარიტებითა და ყოვლითა გულითა ჩემითა და ყოვლითა სულითა ჩემითა,
და	მცხ.იერ	და მოიგნენ მერმეცა აგარაკნი ქუეყანასა შინა, რომელსა შენ იტყჳ, ვითარმედ უვალ არს კაცთაგან და საცხოვართა, და განეცნეს ჴელსა ქალდეველთასა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ მეორედ იერემიაჲს მიმართ, და იგი იყო კრულ ეზოსა შინა საპყრობილისასა მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან, შემქმნელმან ქვეყანისამან და განმზელელმან მისმან, აღმართებად იგი, - უფალ სახელი მისი.
და	მცხ.იერ	ხოლო ჴმა-ყავ ჩემდამო, და მოგიგო მე შენ და მიგითხრნე შენ დიდნი და ძლიერნი, რომელნი არა იცოდენ იგინი,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან, ღმერთმან ისრაელისამან, სახლთათჳს ამის ქალაქისათა და სახლისათჳს მეფისა იუდაჲსასა, დარღუეულთათჳს პატნეზებად და წინსაბრძოლებად, და მახჳლისათჳს.
და	მცხ.იერ	მომავალისა ბრძოლად ქალდეველთა მიმართ, და აღვსებად იგი მკუდართაგან კაცთა, რომელნი მოვსრენ რისხვითა ჩემითა და გულისწყრომითა ჩემითა, და მივიქციე პირი ჩემი მათგან ყოველთა უკეთურებათა მათთათჳს.
და	მცხ.იერ	აჰა, მე აღვიღებ მათ ზედა მახჳლსა და აჰა, მე მოვაწიო მათ ზედა შებრძჳლვა და კურნებაჲ, და განვკურნნე იგინი, და ვყო მათთჳს მშჳდობა და სარწმუნოებაჲ.
და	მცხ.იგავ	ბრძენსა შეეშინა და მოაქცია ბოროტისაგან, ხოლო უგუნური აღერია მოსავად.
და	მცხ.იერ	და მოვაქციო განსახლვა იუდაჲსი და განსახლვაჲ იერუსალიმისა, და აღვაშენნე იგინი, ვითარცა პირველ.
და	მცხ.იერ	და განვწმიდნე იგინი ყოველთაგან სიცრუეთა მათთა, რომელნი შემცოდნეს მე და არ მოვიჴსენო ცოდვათა მათთაჲ, რომელნი შემცოდნეს მე, და ულხინო ცოდვათა მათთა, რომელთა მიერ განდგეს ჩემგან.
და	მცხ.იერ	და იყვნენ ჩემდა სახელად სიხარულისა და საქებელად და განსადიდებელად ყოველთა მიერ ნათესავთა ქუეყანისათა, რომელთა ესმნენ ყოველნი კეთილნი, რომელთა მე უყოფ მათ და განჰკრთენ და განმწარდენ ყოველთათჳს კეთილთა და ყოვლისათჳს მშჳდობისა, რომელსა მე უყოფ მათ.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან: მერმეცა ისმეს ადგილსა ამას, რომლისათჳს თქუენ იტყჳთ: უდაბნო არსო კაცთაგან და საცხოვართა ქალაქებსა შინა იუდაჲსასა და გარემოჲს იერუსალიმისა მოოჴრებულთა არყოფისაგან კაცთა და საცხოვართასა.
და	მცხ.იერ	ჴმაჲ სიხარულისა და ჴმაჲ მხიარულებისაჲ, ჴმაჲ სიძისა და ჴმაჲ სძლისაჲ, ჴმაჲ მეტყუელთა: აღუვარებდით უფალსა ყოვლისა მპყრობელსა, რამეთუ სახიერ უფალი, რამეთუ საუკუნეთა არს წყალობაჲ მისი. და შეიხუნენ ძღუენნი ლხინებისათჳს სახიდ უფლისა, რამეთუ მოვაქციო განსახლვაჲ ქუეყანისაჲ, მის ყოველი პირველებრვე, - თქუა უფალმან,
და	მცხ.იერ	ესრეთ იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაილისაჲ; მერმეცა იყოს ადგილსა ამას უდაბნო ქმნილსა არყოფითა კაცთა და საცხოვართაჲთა, და ყოველთა შინა ქალაქთა მისთა, სავანებთა მწყემსთასა, დამაწვენელთა სამწყსოთა მათთასა,
და	მცხ.იერ	ქალაქთა შორის მთით კერძოთა და ქალაქთა სეფილაჲსთა და ქალაქთა ნაგევისათა, და ქუეყანასა შინა ბენიამენისსა, და გარემოჲსთა შორის იერუსალემისათა და ქალაქთა შორის იუდაჲსთა. მერმე წარჴდენ ცხოვარნი ჴელსა ზედა მრიცხველისასა, - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და აღვადგინო სიტყუაჲ ჩემი კეთილი, რომელი ვთქუ სახლსა ზედა ჩემსა ისრაელსა და სახლსა ზედა იუდაჲსასა.
და	მცხ.იერ	და მათ დღეთა შინა და მას ჟამსა შინა აღმოუვლინო დავითს აღმოსავალი მართალი და ქმნას მსჯავრი და სიმართლე ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.იერ	მათ დღეთა შინა ცხონდეს იუდეა, და იერუსალემი დაემკჳდროს სასოებით. და ესე სახელი, რომელი ეწოდოს: ,,უფალი სიმართლე ჩუენი~.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელია ელისეს: ჯედ აქა, რამეთუ უფალსა მიუვლნებიე მე იერიქოდ. და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი! არა დაგიტეო შენ. და მივიდეს იერიქოდ.
და	მცხ.მეფ4	და მოეგებოდეს ძენი იგი წინაწარმეტყუელთანი, რომელნი იყუნეს იერიქოს და ჰრქვეს ელისეს: უწყიმეა, რამეთუ დღეს უფალი აღამაღლებს უფალსა მაგას შენსა თავისაგან შენისა? და თქუა: უწყი მეცა, თქუენ დუმენით.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელია ელისეს: ჯედ შენ აქა, რამეთუ უფალსა მიუვლინებიე იორდანედ და ჰრქუა ელისე: ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი! და არა დაგიტეო შენ. და წარვიდეს ორნივე.
და	მცხ.მეფ4	და ერგასის კაცი ძეთა მათ წინაწარმეტყუელთა დადგეს პირისპირ განშორებულად მათსა და დადგეს ორნივე იგი კიდესა იორდანისასა.
და	მცხ.იერ	და მღდელთა ლევიტელთა არა მოაკლდეს მამაკაცი პირისაგან ჩემისა, აღმომრთმელი ყოვლად დასაწველისაჲ და მკუმეველი საკუმეველისაჲ და მყოფელი საკუერთხსა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: უკეთუ განქარდეს აღთქმაჲ ჩემი დღისაჲ და აღთქმაჲ ჩემი ღამისაჲ არყოფითა დღისა და ღამისაჲთა ჟამსა შინა მათსა.
და	მცხ.იერ	ვითარცა ვერ აღირაცხვის ძალი ცისაჲ, ვერცა აღითვალვის ქჳშაჲ ზღჳსაჲ, ეგრეთ განვამრავლო თესლი დავითის, მონისა ჩემისაჲ, და ლევიტელთა მწირველთა ჩემთა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყვა უფლისაჲ, იერემიაჲს მიმართ მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	არა სადმე იხილეა, რაჲ ერმან ამან თქუა მეტყუელმან: ,,ორნი ტომნი, რომელნი გამოირჩინა უფალმან მათ შორის და, აჰა, განიშორნა იგინი~? და განაძჳნეს ერი ჩემი არყოფად მერმე ნათესავად წინაშე მათსა.
და	მცხ.იერ	თესლიცა სადმე იაკობისი და დავით, მონისა ჩემისაჲ გამოუცდელ-ვყო, არმოყვანებად მთავარი თესლისაგან მისისა, ნათესავისა მიმართ აბრაჰამისსა და ისაკისსა და იაკობისსა, რამეთუ მოვაქციო მოქცევაჲ მათი და შევიწყალნე იგინი.
და	მცხ.იერ	სიტყუა ქმნილი იერემიაჲს მიმართ უფლისა მიერ; და ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, და ყოველი ლაშქარი მისი, და ყოველნი მეფობანი ქუეყანისა მთავრობისა მისისანი, და ყოველნი ერნი ჰბრძოდეს რაჲ იერუსალიმსა ზედა და ყოველთა ქალაქთა იუდაჲსთა მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან ისრაილისამან: ვლე სედეკიაჲას მიმართ, მეფისა იუდაჲსსა, და არქუ მას: მათდამი ესრეთ თქუა უფალმან: განცემით განეცეს ქალაქი ესე ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა, და გამოიღოს იგი და დაწუას იგი ცეცხლითა;
და	მცხ.იერ	და შენ არ განერე ჴელისაგან მისისა, რამეთუ შეპყრობით შეპყრობილ იქმნა და ჴელთა მისთა მიეცე, და თვალთა შენთა თვალნი მისნი იხილნენ, და პირი მისი პირისა შენისა თანა იტყოდის, და ბაბილონად შეხჳდე.
და	მცხ.იერ	მშჳდობით მოჰკუდე, და ვითარცა სტიროდეს მამათა შენთა, მეფეყოფილთა, უპირატეს შენსა, ეგრეთ გტიროდიან შენცა: ,,ვაჲ, ვაჲ, უფალო~. და ჯოჯოხეთამდე გეტყებდენ შენ, რამეთუ დიდნი ვსთქუენ, - თქვა უფალმან
და	მცხ.იერ	და იტყოდა იერემია წინაწარმეტყუელი სედეკიაჲს მიმართ, მეფისა იუდაჲსასა, ყოველთა ამათ სიტყვათა იერუსალიმს შინა.
და	მცხ.იერ	და ძალი მეფისა ბაბილონისა ჰბრძოდა იერუსალიმს ზედა და ქალაქთა ზედა იუდაჲსათა, დაშთომილთა ლაქისსა ზედა და აზიკასსა, რამეთუ ესენი დაშთეს ქალაქთა შორის იუდაჲსათა ქალაქნი მტკიცენი.
და	მცხ.იერ	რაჲთა განავლინოს კაცმან ყრმაჲ თჳსი და კაცადმან ყრმააჲ თჳსი, ებრაელნი და ებრაელაჲ თავისუფალნი, რაჲთა არა ჰმონებდენ იგინი კაცსა იუდასაგან, ძმასა მათსა.
და	მცხ.იერ	და მოაქციეს შემდგომად განვლინებისა მის და უკუნიქცნეს ყრმანი და ყრმაანი, რომელნი განევლინნეს თავისუფლად და დაუტევებდეს მათ ყრმებად და ყრმააებად.
და	მცხ.იერ	,,ოდეს განესრულოს შჳდი წელი, განავლინო ძმაჲ შენი ებრაელი, რომელ მიგეყიდოს შენ და გიქმოდის შენ ექუს წელ, და განავლინო იგი თავისუფლად შენგან~; და არა მერჩდეს მე მამანი თქუენნი და არა მოყვეს ყური მათი.
და	მცხ.იერ	და მოიქეცით დღეს ქმნად სიწრფოჲ წინაშე თვალთა ჩემთა, წოდებად კაცადისაგან მიტევება მოყუსისა თჳსისა, და სრულ-ჰყავთ აღთქმაჲ წინაშე პირსა ჩემსა სახლსა შინა, სადა წოდებულ არს სახელი ჩემი მის ზედა;
და	მცხ.იერ	და მიაქციეთ და შეაბილწეთ სახელი ჩემი უკუნქცევით კაცადისაგან ყრმისა თჳსისა და კაცადისაგან ყრმააჲსა თჳსისა, რომელნი განავლინენით თავისუფლად სული მათი, და დაიმორჩილენით იგინი ყოფად თქუენდა ყრმებად და ყრმააებად.
და	მცხ.იერ	და მიგცნე თქუენ განსათესველად ყოველთა მეფობათა ქუეყანისათა, და მივსცნე კაცნი იგი გარდამავალნი მცნებისა ჩემისანი, არდამამტკიცებელნი სიტყუათა აღთქუმისა ჩემისათა, რომელ ყვეს წინაშე პირსა ჩემსა, ჴბოჲ, რომელ ქმნეს საქმედ მისსა, და გარდამავალნი შორის ორგანკუეთილებასა მისსა,
და	მცხ.იერ	მთავართა იუდაჲსათა და მთავართა იერუსალიმისათა ძლიერთა, და მღდელთა და ყოველმან ერმან ქუეყანისამან, განმვლელთა საშუალ ორგანკუეთებათა ჴბოჲსათა.
და	მცხ.იერ	და მივსცნე იგინი ჴელსა მეძიებელთა სულისა მათისასა და ჴელსა მტერთა მათთასა; და მივსცნე მძორნი მათნი საჭმელად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.იერ	და სედეკიაჲ, მეფე იუდაჲსა, და მთავარნი მისნი მივსცნე ჴელსა მტერთა მათთასა და ჴელსა მეძიებელთა სულისა მათისასა და ჴელსა ძალისა მეფისა ბაბილონისასა, მლტოლველნი მათგან.
და	მცხ.იერ	აჰა, მე მიუწესო მათ, - იტყჳს უფალი, - და უკმოვაქცინე იგინი ქალაქად ამად, და მბრძოლის-მყოფელთა მის ზედა დაიპყრან იგი და დაწუან ცეცხლითა; და ქალაქნი იუდაჲსანი მივსცნე განსაქარვებელად არყოფისათჳს მკჳდრთაჲსა.
და	მცხ.იერ	ვიდოდე სახიდმი რექაბისა და მიუწოდე მათ სახიდ უფლისა, ერთსა ეზოთაგანსა, და ასუ მათ ღჳნოჲ.
და	მცხ.იერ	და მოვიყვანე იეზონია, ძე იერემიაჲსი, ძისა ხავაზინისი, და ძმანი მისნი, და ძენი მისნი და ყოველი სახლი რექაბისი,
და	მცხ.იერ	შევიყვანე სახიდ უფლისა და პასტოფორიონსა ძისა ანანისსა, ძისა ღოდოლიაჲსსა, კაცისა ღმრთისაჲსა, რომელი არს მახლობელ სახლისა მთავართასა, ზენაჲთ პასტოფორიონსა მაასესა, ძისა სელომისსა, რომელი სცვიდა სადგურსა.
და	მცხ.იერ	და დავდგი წინაშე პირსა მათსა ძეთა სახლისა რაქაბისთასა ლაგჳნები სავსეები ღჳნითა და სასუმლები, და ვთქუ მათდამი: ესრეთ იტყჳს უფალი: სუთ ღჳნოჲ.
და	მცხ.იერ	და თქუეს: ვერ ვსუათ ღჳნოჲ, რამეთუ იონადაბ, ძემან რექაბისამან, მამამან ჩუენმან, მამცნო მეტყველმან ჩუენმან: ,,არა სუათ ღჳნოჲ თქუენ და ძეთა თქუენთა ვიდრე საუკუნომდე.
და	მცხ.იერ	და ვისმინეთ ჴმისა იონადაბისისა, მამისა ჩუენისა, ძისა რაგავისა, ყოველთაებრ, რავდენნი გუამცნნა ჩუენ, არსუმისათჳს ღჳნისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა, ჩუენ და ცოლთა ჩუენთა, და ძეთა ჩუენთა და ასულთა ჩუენთა,
და	მცხ.იერ	არაღშენებისათჳს სახლთაჲსა დამკჳდრებად მუნ, და ვენაჴი და აგარაკი და თესლი არა იქმნა ჩუენდა;
და	მცხ.იერ	და დავეშენენით კარავთა შინა, და ვისმინეთ და ვყავთ ყოველთაებრ, რავდენნი მამცნნა ჩუენ იონადამ, მამამან ჩუენმან.
და	მცხ.იერ	და იქმნა, ოდეს აღმოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონელთა ქუეყანასა მას ზედა, და ვთქუთ: აღსრულნი შევიდეთ იერუსალიმად პირისაგან ძალისა ქალდეველთაჲსა და პირისაგან ძალისა ასურასტანელთასა, და დავეშენნეთ მუნ იერუსალიმს შინა.
და	მცხ.იერ	ესრეთ იტყჳს უფალი, ღმერთი ისრაილისა: წარვიდოდე და არქუ კაცსა იუდაჲსასა, დამკჳდრებულთა იერუსალიმისათა: არა შეიწყნაროთ სწავლაჲ სმენად სიტყვათა ჩემთა? - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	და დაამტკიცეს სიტყუა ძეთა იონადაბისთა, ძისა რექაბისთა, რომელი ამცნო შვილთა მისთა არა სუმად ღჳნისა, და არა სუეს ვიდრე დღისამდე ამის, რამეთუ ისმინეს მცნებისა მამისა მათისაჲ; და მე ვითარ ვიტყოდე თქუენდამი, აღმმსთობი და მეტყუელი, და არა ისმინეთ ჩემი.
და	მცხ.იერ	და მივავლინენ თქუენდამი მონანი ჩემნი წინასწარმეტყველნი, აღმსთობმან და მიმავლენელმან და მეტყუელმან: ,,მოიქეცით კაცადი გზისაგან თჳსისა ბოროტისა, და უმჯობესებ-ყვენით სიმარჯუენი თქუენნი, და ნუ ხუალთ უკანა ღმერთთა სხუათა მსახურებად მათდა და დაემკჳდრენით ქუეყანასა ზედა, რომელი მიგეც თქუენ და მამათა თქუენთა, და არა მოჰყვენით ყურნი თქუენნი და არა ისმინეთ ჩემი.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: აჰა, მე მოვიხუნე იუდას ზედა და დამკჳდრებულთა ზედა იერუსალიმისათა ძჳრნი, რომელთა ვიტყოდე მათ ზედა ყოველნი მის წილ, რამეთუ ვიტყოდე მათდამი, და არა ისმინეს, და უწოდე მათ, და არა მომიგეს.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და არა თქუან მერმე: ცხოველ არს უფალი, აღმომყვანებელი ძეთა ისრაელისათა ეგჳპტით.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს იქმენინ გზა მათი მათდა საბრჴე ალმურსა შინა, და შებრკოლდენ და დაეცნეს მას შინა მით, რამეთუ მოვჰჴადნე მათ ზედა ძჳრნი წელიწადსა შინა ზედ მიხედვისა მათისასა, - თქუა უფალმან, -
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: თქუენ არა ისმინეთ ჩემი წოდებად მიტევება კაცადმან ძმისა თჳსისა და კაცადმან მოყუსისა თჳსისა! აჰა, მე გიწოდ თქუენ მიტევებად, - თქუა უფალმან, - მახჳლისადმი და სიკუდილისა და სიყმილისა.
და	მცხ.იერ	და სახლსა რექაბისსა ჰრქუა იერემია: ამისთჳს თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: ვინაჲთგან ისმინეს ძეთა იონადაბისთა, ძისა რექაბისთა, მცნება მამისა მათისა იონადაბისი, და დაიცვნეს თანად ყოველნი მცნებანი მისნი ქმნად ყოველთაებრ, რაოდენნი ამცნა მათ მამამან მათმან.
და	მცხ.იერ	მოიღე თავის შენისად ქარტაჲ წიგნისაჲ და დაწერენ მას ზედა ყოველნი სიტყვანი, რომელნი გამოგიცხადენ შენ ისრაილსა ზედა და იუდასა ზედა და ყოველთა ზედა ნათესავთა, რომლით დღითგან ვიტყოდე მე შენდამი დღეთაგან იოსია მეფისა იუდაჲსათა და ვიდრე დღისამდე ამის.
და	მცხ.იერ	და მოუწოდა იერემია ბარუქს, ძესა ნირისსა, და დაწერნა ბარუქმან პირისაგან იერემიაჲსსა ყოველნი სიტყუანი უფლისანი, რომელნი გამოაცხადნა მისდამი ქარტასა ზედა წიგნისასა.
და	მცხ.იერ	და ამცნო იერემია ბარუქსა მეტყუელმან: მე ვიცვები და ვერ ძალმიც შესლვაჲ სახიდ უფლისა.
და	მცხ.იერ	და შეხჳდე შენ და აღმოიკითხო ქარტასა ამას შინა, რომელნიცა დასწერენ პირისაგან ჩემისა სიტყვანი უფლისანი, ყურთა მიმართ ერისათა სახლსა შინა უფლისასა დღესა მარხვისასა, და ყურთა შორის ყოვლისა იუდაჲსათა, რომელნი მოვლენ ქალაქთაგან მათთა, აღმოუკითხო მათ.
და	მცხ.იერ	ნუუკუე დავარდეს წყალობა მათი წინაშე პირსა უფლისასა, და მოიქცენ გზისაგან მათისა ბოროტისა, რამეთუ დიდ არს გულისწყრომაჲ და რისხვაჲ უფლისაჲ, რომელ თქუა ერსა ამას ზედა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა წელსა მეხუთესა იოაკიმისსა, ძისა იოსიაჲსა, მეფისა იუდაჲსა, თუესა შინა მეცხრესა, იეკკლისიეს, მარხვაჲ წინაშე პირსა უფლისასა ყოველმან ერმან იერუსალიმისამან და ყოველმან ერმან მომავალთა ქალაქთაგან იუდაჲსათა იერუსალიმდ სახლისა იუდაჲსამან.
და	მცხ.იერ	და ესმნეს მიქეას, ძესა გამარიაჲსსა, ძისა საფანისსა, ყოველნი სიტყუანი უფლისანი წიგნისაგან.
და	მცხ.იერ	და შთავიდა სახიდ მეფისა, სახიდ მწიგნველისა, და აჰა, მუნ სხდეს ყოველნი მთავარნი: ელისამა მწიგნველი, და სალეა, ძე სამეოჲსი, და ელდათან, ძე აქობორისა, და გამარია, ძე საფანისი, და სედეკია, ძე ანანიაჲსი, და ყოველნი მთავარნი.
და	მცხ.იერ	და მიავლინეს ყოველთა მთავართა ბარუქის მიმართ იუდი, ძე მათანისი, ძისა სელემისი, ძისა ხუსისი, მეტყველთა: წიგნსა, რომელსა შენ აღმოიკითხავ მას შინა ყურთა მიმართ ერისათა, მოიღე იგი ჴელსა შენსა და მოვედ. და მიიღო ბარუქ, ძემან ნისისმან, წიგნი ჴელსა ზედა თჳსსა და შთავიდა მათდამი.
და	მცხ.იერ	და ჰქუეს მას მთავართა: კუალად აღმოიკითხე ყურთა მომართ ჩუენთა, და აღმოიკითხა ბარუქმან ყურთა მიმართ მათთა.
და	მცხ.იერ	და იყო, ვითარცა ესმნეს ყოველთა მთავართა, ყოველნი იგი სიტყვანი, განიზრახეს კაცადმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა და თქუეს ბარუქის მიმართ. მიმთხრობელნი მიუთხრობთ მეფესა ყოველთა ამათ სიტყუათა.
და	მცხ.იერ	და ბარუქს ჰკითხეს მეტყუელთა: მომითხარ ჩუენ, ვინაჲ დასწერენ ყოველნი ესე სიტყუანი?
და	მცხ.იერ	და ჰრქუეს ყოველთა მთავართა ბარუქს: წარსრული დაიმალე შენ და იერემია. კაცი ნუ სცნობნ, სადა იყვნეთ თქუენ.
და	მცხ.იერ	და შევიდეს მეფისა მიმართ ეზოდ და წიგნი მისცეს დასამარხავად სახლსა შინა ელისამა მწიგნველისასა, და მიუთხრნეს მეფესა ყოველნი ესე სიტყუანი.
და	მცხ.იერ	და მიავლინა მეფემან იუდი, მოღებად წიგნისა მის და მოიღო იგი იუდი სახლისაგან ელისამისა მწიგნველისა, და აღმოიკითხა იუდი ყურთა მიმართ მეფისათა, და ყურთა მიმართ ყოველთა მთავართა მდგომარეთასა გარემოჲს მეფისა.
და	მცხ.იერ	და მეფე ჯდა სახლსა შინა საზამთროსა, თუესა მეცხრესა და კერაკნი ცეცხლისანი პირისპირ მისსა.
და	მცხ.იერ	და იყო, აღმო-რაჲ-იკითხის იუდი სამი კეფი, ანუ ოთხი, მოჰკუეთდის მათ საჭრელითა მწიგნველისაჲთა და შთააგდებდის ცეცხლსა კერაკსა მას ზედა, ვიდრემდის არაჲ დააკლდა წიგნისაჲ ცეცხლსა მას კერაკთასა.
და	მცხ.იერ	და არა გამოიძიეს, არცა დაიპნეს სამოსელნი მათნი მეფემან და ყოველთა ყრმათა მისთა, რომელთა ესმნეს ყოველნი ესე სიტყუანი.
და	მცხ.იერ	და ელდათან და გოდოლია და დაგგეა ღამარია ჰმოქენობდეს მეფესა არაწჳსათჳს წიგნისა, და არა ისმინა მათი.
და	მცხ.იერ	და ამცნო მეფემან იერემელიას, ძესა მეფისასა, და სარეას, ძესა ეზრიილისასა, სელამეას, ძესა ამიილისსა შეპყრობა ბარუქისი მწიგნობრისაჲ და იერემია წინაწარმეტყუელისაჲ და დაიმალნეს უფლისა მიერ.
და	მცხ.იერ	კუალად მოიღე შენ წიგნი სხუაჲ და დაწერენ ყოველნი ესე სიტყუანი მყოფნი ქარტასა შინა, რომელი დაწუა იოაკიმ, მეფემან იუდაჲსმან.
და	მცხ.იერ	და იოაკიმის მიმართ მეფისა იუდაჲსასა სთქუა: ესრეთ თქუა უფალმან, - შენ დასწუ ქარტაჲ ესე მეტყუელმან: რასათჳს დასწერე მას ზედა მთქუმელმან, ვითარმედ: შემომავალი შემოვიდეს მეფე ბაბილონისაჲ, და მოსრას ქუეყანაჲ ესე და მოაკლდეს მისგან კაცი და საცხოვარი?
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, ესრეთ თქუა უფალმან იოაკიმს ზედა, მეფისა იუდაჲსასა: არა იყო მისსა მჯდომარე საყდარსა ზედა დავითისსა, და მძორი მისი იყოს დაგდებულ სიცხესა დღისასა და ნეფხუასა ღამისასა.
და	მცხ.იერ	და ზედმივიხილო მის ზედა, და თესლსა ზედა მისსა და ყრმათა ზედა მისთა, და მოვაწინე მათ ზედა და მკჳდრთა ზედა იერუსალიმისათა და ქუეყანასა ზედა იუდაჲსასა ყოველნი ძჳრნი, რომელთა ვიტყოდე, და არა ისმინეს ჩემი.
და	მცხ.იერ	და მოიღო ბარუქმან ქარტაჲ სხუაჲ და დაწერნა მას ზედა პირისაგან იერემიაჲსსა, ყოველნი სიტყუანი წიგნისანი, რომელნი დაწუნა იოაკიმმან, მეფემან იუდაჲსამან, და მერმეცა შეეძინნეს მას სიტყუანი უმრავლესნი ვითარ იგინი.
და	მცხ.იგავ	და დაუუნჯის ცხორებაჲ, რომელთა წარიმართნიან, შეეწევის სლვასა მათსა
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ მოვიდეს მწირი ქუეყანასა თქუენსა და ყოს ვნებაჲ უფლისა შჯულისა მისებრ ვნებისა, მსგავსად ბრძანებისა მისისა ყოს იგი. შჯული ერთი იყავნ თქუენი მწირისაჲ და მსოფლელისა მის ქუეყანისაჲ.
და	მცხ.გამოც	რომელმან სძლოს, ვყო იგი სუეტად ტაძარსა შინა ღმრთისა ჩემისასა, და გარე არღარა განვიდეს და დავწერო მას ზედა სახელი ღმრთისა ჩემისაჲ და სახელი ქალაქისა ღმრთისა ჩემისაჲ ახლისა იერუსალჱმისაჲ, რომელი გარდამოვალს ზეცით ღმრთისაგან ჩემისა, და სახელი იგი ჩემი ახალი.
და	მცხ.იგავ	მეცნიერებითა უფსკრულნი გამოეცნეს და ღრუბელნი ადინებდეს ცუარსა. შვილო,
და	მცხ.იგავ	და არა გეშინოდის შენ შეძრწუნებისაგან მომავალისა, არცა ზედამოსლვისა უღმრთოთაგან მოწევნულისა,
და	მცხ.იგავ	ნუ ეტყჳ - წარვედ აწ და მოვედ და ხვალე გცე: ძალ-თუ-გედვას კეთილის-ყოფად, რამეთუ არა უწყი, რაჲ შვეს ხვალემან.
და	მცხ.იგავ	ისმინე, შვილო, და შეიწყნარენ სიტყუანი ჩემნი, და განმრავლდენ წელნი ცხორებისა შენისანი, რათა იყუნენ შენდა მრავალ გზაჲ ცხორებისაჲ,
და	მცხ.იგავ	შეეკრძალე სწავლასა ჩემსა და ნუ დაუტეობ, არამედ დაიმარხე თავისა შენისა ცხორებად იგი შენდა.
და	მცხ.იგავ	და ყოველი საცოჲ დაიმარხე გულსა შინა, რომლისაგან არიან გამოსავალნი ცხორებისანი.
და	მცხ.მეფ4	და მოიღო ელია ხალენი იგი თჳსი, შეკეცა და სცა წყალსა მას. და განიპო წყალი იგი იმიერ და ამიერ, წიაღჴდეს ორნივე ჴმელსა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა წიაღჴდეს და ჰრქუა ელია ელისეს: ითხოვე რაჲ ჩემგან, ვიდრე არღა ამაღლებულ ვარ მე შენგან. და ჰრქუა ელისე ელიას: იყავნ მრჩობლი სული შენი ჩემ ზედა!
და	მცხ.იგავ	და ინანდე უკუანაჲსკნელ, რაჟამს განჰკაფდენ ჴორცნი ძუალთა შენთანი.
და	მცხ.იგავ	მცირედღა და ვიპოვემცა, ვიდრე მე ყოველსა შინა ბოროტსა შორის კრებულსა და შესაკრებელსა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქვა ელია: ფიცხლად ითხოვე, უკუეთუ მიხილო ამაღლებული შენგან, იყავნ ეგრე, უკუეთუ არა, ნუ იყოფინ!
და	მცხ.მეფ4	და იყო სლვასა ოდენ მათსა და სიტყუასა, აჰა, ეტლნი ცეცხლისანი და ცხენნი ცეცხლისანი. და განეშორნენ იგინი ურთიერთსა და აღიტაცა ელია ძრვით ზეცად.
და	მცხ.მეფ4	და ელისე ხედვიდა, ღაღადებდა და იტყოდა: მამაო, მამაო, ეტლო ისრაჱლისაო და მჴედარო მისო! და არღარა ხედვიდა მას და შებმა-უყო სამოსელსა და განაპო.
და	მცხ.მეფ4	და აღიღო ელისე ხალენი იგი ელიასი, რომელ დაეცა მის ზედა, და მოიქცა ელისე და დადგა კიდესა იორდანისასა.
და	მცხ.იგავ	სალმობაჲ ხოლო და გინებაჲ დაითმინის, ხოლო ყუედრებაჲ მისი არა აღიჴოცოს უკუნისამდე,
და	მცხ.ნეშტ1	და წიაღ იორდანისა, რუბენის ტომისა და გადისი და კერძოსა ნათესავისა მანასესი, ყოვლითა ჭურითა და საბრძოლითა ას და ოც ათას.
და	მცხ.იერ	აჰა, ვითარცა ლომი აღმოვიდეს საშუალით იორდანისაჲთ ადგიდ ეთამისა, რამეთუ მსთუად განვდევნნე იგინი მისგან და ჭაბუკნი დაადგინენით მის ზედა. ვინ არს რჩეულ მისსა მიმართ? მე ვიხილო, რამეთუ ვინ არს ვითარ მე, და ვინ წინა აღმიდგეს მე, და ვინ ესრეთ მწყემსი, რომელი დადგეს წინაშე პირსა ჩემსა?
და	მცხ.რიცხ	და მიავლინნა მოციქულნი ბალაამისსა ძისა ბეორისსა ფათურაჲსსა, რომელ არს მდინარესა ზედა ქუეყანასა ზედა, ძეთა ერისა თჳსისათა, მოხადად მისა და რქუმად მისა: აჰა, ესერა, ერი გამოჴდა ეგჳპტით. აჰა, ესერა, დაიფარა პირი ქუეყანისაჲ, და ესე დადგრომილ არს მახლობელად ჩემსა.
და	მცხ.გალათ	რაჲ-მე უკუე იყო ნეტარებაჲ იგი თქუენი, რამეთუ გეწამები თქუენ, ვითარმედ, შე-თუმცა-საძლებელ იყო, თუალნიმცა თქუენნი აღმოიჴადენით და მომცენით მე,
და	მცხ.მეფ3	და სათნო-უჩნდეს სიტყუანი ესე წინაშე უფლისა, რამეთუ ითხოვა სოლომონ სიტყუაჲ ესე.
და	მცხ.ლევ	და დაშთომილთა მათ ზედა თქუენგანთა მოვავლინო შიში გულთა მათთა ქუეყანასა მტერთა მათთასა და სდევნიდეს მათ ჴმაჲ ფურცლისაჲ მოღებული ქარითა. და ივლტოდიან, ვითარცა ვინ ივლტინ მბრძოლისაგან და დაეცნენ თჳნიერ მდევართა.
და	მცხ.მეფ3	და უკუეთუ ხჳდოდი გზათა ჩემთა დამარხვად მცნებათა ჩემთა, ვითარცა ვიდოდა დავით, მამა შენი, განვაგრძნე დღენი შენნი.
და	მცხ.სჯლ	იყოს თუ ვინმე კაცი და ამპარტავნებდეს და არა ერჩდეს სიტყუასა მღდელისასა მის, რომელ-იგი დგეს მსახურად სახელისა მის უფლისა ღმრთისა შენისასა, ანუ თუ მსაჯულთა მათ, რომელნი დგეს მათ ჟამთა, სიკუდილისა თანამდებ არს იგი კაცი, სიკუდილით მოკუედინ და მოისპენ ბოროტი იგი ეგევითარი შორის ისრაჱლსა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ რომელი განურისხნეს ძმასა თჳსსა ცუდად, თანა-მდებ არს სასჯელისა; და რომელმან ჰრქუას ძმასა თჳსსა რაკა, თანა-მდებ არს იგი კრებულისაგან განსლვად; და რომელმან ჰრქუას ძმასა თჳსსა ცოფ, თანა-მდებ არს იგი გეჰენიასა მას ცეცხლისასა.
და	მცხ.ივდ	და იყო დღესა მას მეოთხესა, და ყო ჰოლომფორნე სუმა მონათა თჳსთა თანა ხოლო. და არავის უწოდა წოდებისა მისებრ, ვითარ-იგი ჴმდა და ჰრქუა ბაგუას, საჭურისსა თჳსსა, რომელი იყო ზედამდგომელი ყოველთა მონაგებთა მისთა: მივედ და არწმუნე დედაკაცსა მას ებრაელსა, რომელ არს შენ თანა, ჭამად და სმად ჩუენ თანა.
და	მცხ.მეფ4	გარემოადეგინ მეფესა კაცი და ჭურჭელი ჴელთა თჳსთა, და რომელი შევიდოდის სადაროთ, მოკუედინ. და იგი თავადი იყო მეფისა თანა შესლვასა მისსა და გამოსლვასა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო უფალი იუდას თანა. და დაიმკჳდრა მთაჲ იგი, რამეთუ ვერ შეუძლეს დამკჳდრებად მკჳდრთა მათ ბარისათა, რამეთუ, რექაბ შორის განუწვალა მათ და ეტლები რკინისა იყო მათი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას ასქან, ასულმან თჳსმან: მეც ნურაჲ კურთხეულად, რამეთუ ქუეყანად სამხრით კერძო მიმეც მე და მეც მე საჴმარი წყალთა. და მისცა მას ქალებ მსგავსად გულისა მისისა საჴსარი მაღალთა და საჴსარი მდაბალთაჲ
და	მცხ.იგავ	და იგინი გამოიწერენ თითითა შენითა ფიცართა გულისა შენისათა.
და	მცხ.იგავ	შემითხზნავს ცხედარი ჩემი და გარდამიგია ფიჩვითა ეგვიპტურებ ჭრელებულითა.
და	მცხ.იგავ	და ოდეს განაძლიერებდა ზესკნელთა ღრუბელთა ზედა, ვითარ-იგი კრძალულად დასდებდა წყაროთა ცასა ქუეშე,
და	მცხ.იგავ	დაუტევეთ უგუნურებაჲ და სცხონდეთ (მოიძიეთ გონიერებაჲ, რაჲთა ცხოველ იყვნეთ, წარიმართეთ მეცნიერებით გულისჴმის-ყოფაჲ),
და	მცხ.იგავ	და მოუწესნ თანაწარმავალთა გზისათა, რომელთა წარუმართებიეს გზასა თჳსსა.
და	მცხ.იერ	და არა ისმინნეს მან და ყრმათა მისთა და ერმან ქუეყანისამან სიტყუანი უფლისანი, რომელნი თქუნა ჴელითა იერემიაჲსითა.
და	მცხ.მეფ3	და მოვიდეს ყოველნივე ნათესავნი სმენად სიბრძნისა მის სოლომონისა, ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი, რომელთა ესმოდა სიბრძნე მისი.
და	მცხ.იერ	და მიავლინა მეფემან სედეკია იოახას, ძე სელიმისი და სოფონია, ძე მაასესი, მღდელი იერემიაჲს მიმართ წინაწარმეტყუელისა მეტყუელმან: ლოცვიდე ჩუენთჳს უფლისა ღმრთისა ჩემისა.
და	მცხ.იერ	და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიაჲს მიმართ მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	და უკმოიქცენ ქალდეველნი, და ჰბრძოდენ ქუეყანასა ამას, და დაიპყრან იგი და დაწუან იგი ცეცხლითა.
და	მცხ.იერ	არამედ დაღათუ მოსრათ ყოველი ძალი ქალდეველთა, მბრძოლთა თქუენთაჲ, და დაშთენ ვინმე დაგურემულნი მამაკაცნი მათ შორის - კაცადი ადგილსა თჳსსა, იგინი აღდგენ და დაწუან ქალაქი ესე ცეცხლითა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა, ოდეს აღმოვიდა ძალი ქალდეველთა იერუსალიმით პირისაგან ძალისა ფარაოსისა,
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა იერემია: ცილ არს, არა ქალდეველთა მიმართ მივივლტი მე. და არა ისმინა მისი, და შეიპყრა სარუიამან იერემია და შეიყვანა იგი მთავართა მიმართ.
და	მცხ.იერ	და იქმნა იგი ბჭესა თანა ბენიამენისსა, და მუნ კაცი, რომლისა დაივანის სარუია, ძემან სელემისმან, ძისა ანანიაჲსმან, და შეიპყრა იერემია მეტყუელმან: ქალდეველთა მიმართ შენ ილტვი.
და	მცხ.იერ	და განმწარდეს მთავარნი იერემიას ზედა, და გუემეს იგი, და მისცეს იგი სახიდ საპყრობილისა კრულისა მცველად, სახიდ იონათან მწიგნველისა, რამეთუ სახლი მისი შექმნეს საპყრობილედ, რამეთუ მოვიდა ერი სახიდ მღჳმისა და ქერეთად.
და	მცხ.იერ	და შევიდა იერემია სახიდ მღჳმისა და შესაწყდობელად, და დაჯდა მუნ დღეთა მრავალთა იერემია.
და	მცხ.იერ	და მიავლინა მეფემან სედეკია, და მოუწოდა მას, და გამოჰკითხა მას მეფემან სახლსა შინა თჳსსა იდუმალ, და ჰრქუა მას: უკუეთუ არს სიტყუაჲ უფლისა მიერ? და მან ჰრქუა: არს. და თქუა: ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა მიეცე.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა იერემია მეფესა სედეკიას: რაჲ გმძლავრე შენ და ყრმათა შენთა და ერსა ამას, რამეთუ თქუენ მიმეცით მე სახიდ საპყრობილისა?
და	მცხ.იერ	და სადა არიან წინაწარმეტყუელნი თქუენნი, რომელნი გიწინაწარმეტყუელებდეს თქუენ მეტყუელნი: ვითარმედ არა მოვიდეს მეფე ბაბილონისაჲ ქუეყანასა ამას ზედა?
და	მცხ.იერ	და აწ უფალო ჩემო მეფე! დავარდინ წყალობა ჩემი წინაშე პირსა შენსა და რად მიმაქცევ მე სახიდ იონათან მწიგნველისა? და არა მოვკუდე მუნ.
და	მცხ.იერ	და მიუწესა მეფემან სედეკია და შეაგდეს იგი სახლსა საპყრობილისასა, და მისცემდეს მას პურსა ერთსა დღივ გარეშე, რომელსა განსცემდეს, ვიდრე არა მოაკლდეს პურნი ქალაქისაგან. და დაჯდა იერემია ეზოსა შინა საპყრობილისასა.
და	მცხ.მეფ3	და მოუვლინა ქირიმ, მეფემან ტჳროსისამან, მონანი თჳსნი სოლომონს, რამეთუ ესმა, ვითარმედ სცხეს სოლომონს მეფედ დავითის წილ, მამისა თჳსისა, რამეთუ ჰყვარობდა ქირამ დავითს ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.იერ	და ესმა სოფონიას, ძესა ნათანისსა, და გოდოლიას, ძესა პასქორისსა, და იოაქაზს, ძესა სელემისსა, და პასქორს, ძესა მელიქისსა, სიტყვათა, რომელთა იტყოდა იერემია, ყოვლისა მიმართ ერისა მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან: მჯდომარე ქალაქსა ამას შინა მოკუდეს მახჳლისა მიერ და სიყმილისა და სიკუდილისა, და განმავალი ქალდეველთა მიმართ ცხონდეს. და იყოს სული მისი მოპოვნებულ და ცხოვნდეს.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუეს მთავართა მეფესა: მოიკალნ აწ კაცი იგი, რამეთუ იგი დაჰჴსნის ჴელებსა კაცთა მბრძოლთა დაშთომილთასა ქალაქსა ამას შინა და ჴელთა ყოვლისა ერისათა დაჰჴსნის მეტყუელი მათდამი მსგავსად სიტყვათა ამათ, რამეთუ კაცი ესე არუწყებისმთხრობლობს ერისა ამის მშჳდობასა, არამედ რამეთუ ძჳრთა.
და	მცხ.იერ	და მიიყვანეს იერემია და შთააგდეს იგი მღჳმესა მელქისსა, ძისა მეფისასა, რომელი იყო ეზოსა საპყრობილისასა, და შთაუტევეს იგი საბლებითა მღჳმედ. და მღჳმესა შინა არა იყო წყალი, არამედ მწჳრე და იყო მწჳრესა შინა.
და	მცხ.იერ	და ისმინა აბდემელექ ეთიოპმან, კაცმან საჭურისმან, და იგი იყო ეზოსა შინა მეფისა, ოდეს შთააგდეს იერემია მღჳმედ. და მეფე ჯდა ბჭესა ზედა ბენიამენისსა.
და	მცხ.იერ	და განვიდა აბდემელექ მისდამი და იტყოდა მეფისა მიმართ:
და	მცხ.იერ	უფალო ჩემო მეფე! იბოროტეს კაცთა ამათ ყოველნი, რავდენნი უყვეს იერემიას, წინაწარმეტყუელსა, რამეთუ შთააგდეს იგი მღჳმედ და მოკუდეს უქუეკერძო მისსა. იბოროტე, რომელ ჰყავ მოკლვაჲ კაცისა ღმრთისაჲ პირისაგან სიყმილისა, რამეთუ არა არიან პურნი ქალაქსა შინა.
და	მცხ.იერ	და ამცნო მეფემან აბდემელექს ეთიოპსა მეტყუელმან: მიიხუენ თავისა შენისა თანა ამიერ ოცდაათნი კაცნი და აღმოიყვანე იგი მღჳმით, რაჲთა არა მოკუდეს.
და	მცხ.იერ	და წარიყვანნა აბემელექ კაცნი და შევიდა სახიდ მეფისა ქუეშედ, და გამოიხუნა მიერ ძუელნი ბებკულნი და ძუელნი საბელნი და შთაყარნა იგინი იერემიას მიმართ მღჳმედ.
და	მცხ.იერ	და თქუა მისდა მიმართ აბემელექ ეთიოპმან: დასხენ ძუელნი ესე ბებკულნი და მატყლიერნი იღლიათა ქუეშე ჴელთა შენთასა ქუეშე კერძო საბელთასა. და ქმნა იერემია ეგრეთ.
და	მცხ.იერ	და აღმოიზიდეს იგი საბელთა მიერ და აღმოიყვანეს იგი მღჳმისაგან, და დაჯდა იერემია ეზოსა შინა საპყრობილისასა.
და	მცხ.იერ	და მიავლინა მეფემან სედეკია და მიუწოდა მას თჳსსა მიმართ სახიდ სალათიილისსა მყოფად სახლსა შინა უფლისასა, და ჰრქუა მეფემან იერემიას წინაწარმეტყუელსა: გკითხო მე შენ სიტყუა, ნუ დაჰმალავ ჩემგან თქმასა.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა იერემია მეფესა: უკეთუ მე გითხრა შენ, არა სიკუდილითა მომაკუდინოა მე? და უკეთუ განგაზრახო, არა ისმინო ჩემი.
და	მცხ.იერ	და ეფუცა მას მეფე იდუმალ მეტყუელი: ცხოველ არს უფალი, რომელმან შექმნა ჩემი ესე სული, უკუეთუ მოგაკუდინო შენ, და უკეთუ განგცე შენ ჴელებსა ამათ კაცთა მეძიებელთა სულისა შენისათასა.
და	მცხ.იერ	ხოლო უკეთუ არა განხჳდე შენ მთავართა მიმართ მეფისა ბაბილოვნისათა, განეცეს ქალაქი ესე ჴელთა ქალდეველთასა, და დაწუან იგი ცეცხლითა, და შენ არა განერე მათგან.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მეფემან იერემიას წინაწარმეტყუელსა: მე სიტყუა მაქუს იუდეანთა მილტოლვილთა ქალდეველთა მიმართ. ნუ მიმცენ მე ჴელთა მათთა და მეკიცხევდენ მე?
და	მცხ.იერ	და უკეთუ არა გნებავს შენ განსლვად, ესე არს სიტყუა, რომელ მიჩუენა მე უფალმან,
და	მცხ.იერ	და აჰა, ყოველნი დედანი დაშთომილნი სახლსა შინა მეფისა იუდაჲსასა განიყვანნენ მთავართა მიმართ მეფისა ბაბილონისათა, და იგინიცა იტყოდეს: შეგაცთუნეს შენ და გერეოდეს შენ კაცნი მშჳდობისა შენისანი, და გძლონ შენ ბრკუმასა შინა ფერჴისა შენისასა, და მიიქცენ შენგან,
და	მცხ.იერ	და ყოველნი ცოლნი შენნი და შვილნი შენნი განჰგუარნენ ქალდეველთა მიმართ, და შენ ვერ განერე ჴელთა მათთაგან, რამეთუ ჴელისაგან მეფისა ბაბილოვნისა შეპყრობილ იქმნე, და ქალაქი ესე დაიწუას ცეცხლითა.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მას მეფემან: კაცი ნუ სცნობნ სიტყვათა ამათგანსა და არა მოჰკუდე.
და	მცხ.იერ	და მოვიდეს ყოველნი მთავარნი იერემიაჲს მიმართ და ჰკითხეს მას. და მიუთხრნა მათ ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელნი ამცნნა მას მეფემან და დადუმნეს, რამეთუ არა ისმა სიტყუა უფლისაჲ.
და	მცხ.იერ	და დაჯდა იერემია ეზოსა საპყრობილისასა ვიდრე ჟამამდე, რომელსა დაპყრობილ იქმნა იერუსალიმი. და იყო, რაჟამს დაიპყრეს იერუსალიმი.
და	მცხ.იერ	და იქმნა წელსა მეცხრესა, სედეკია მეფისა იუდაჲსასა, თთუესა მეათესა, მოვიდა ნაბუქოდონოსორ მეფე ბაბილონისაჲ, და ყოველი ძალი მისი იერუსალიმსა ზედა, და ჰბრძოდეს მას.
და	მცხ.იერ	ხოლო იქმნა რაჟამს იხილნა იგინი სედეკია, მეფემან იუდაჲსმან, და ყოველთა კაცთა ბრძოლისათა, ივლტოდეს, და გამოჴდეს ღამე ქალაქისაგან გზით მტილისა მეფისაჲთ, ბჭისა მიერ საშუალისა ორთა ზღუდეთაჲსა, და გამოვიდეს გზად უდაბნოსა არავიასასა.
და	მცხ.იერ	და დევნა-ყო ძალმან ქალდეველთამან უკუანაგან მათსა, და ეწინეს სედეკიას არავოდს შინა იერიქოჲსასა, და შეიპყრეს იგი და აღმოიყვანეს იგი ნაბუქოდონოსორის მიმართ, მეფისა ბაბილონისა, დევლათას შინა, ქუეყანასა ეთამისასა და იტყოდა მის თანა მსჯავრთა.
და	მცხ.იერ	და შევიდეს ყოველნი მთავარნი ბაბილონისა მეფისანი, და დასხდეს ბჭესა თანა საშუალსა: ნირგელ, სარსამაღად, და ნაბუსახარ, და ნაბუსარი, ნაღარღა, ნასერ, რაბამაღ და ყოველნი ნეშტნი მთავარნი მეფისა ბაბილონისანი.
და	მცხ.იერ	და მოსწყჳდნა მეფემან ბაბილონისამან ძენი სედეკიაჲსნი დევლათას შინა წინაშე თუალთა მისთა, და მოსწყჳდნა ყოველნი აზნაურნი იუდაჲსანი მეფემან ბაბილონისმან.
და	მცხ.იერ	და თუალნი სედეკიაჲსნი დააბრმნა და შეკრა იგი ბორკილებითა რვალისაჲთა, წარყვანებად იგი ბაბილონად.
და	მცხ.იერ	და სახლი მეფისა და სახლები ერისაჲ მოწუეს ქალდეველთა ცეცხლითა, და ზღუდე იერუსალიმისაჲ დაარღჳეს.
და	მცხ.იერ	და ნეშტი ერისაჲ, დაშთომილი ქალსა შინა და შეცჳვნებულნი, რომელნი შესცჳვნებოდეს მას, და ნეშტნი ერისანი დაშთომილნი განასახლნა ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან ბაბალიონად.
და	მცხ.იერ	ხოლო ერისაგან დავრდომილნი, რომელთა არა აქუნდა არარაჲ, დაუტევნა ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან ქუეყანასა შინა იუდაჲსასა და სცა მათ ვენაჴები და სარწყავები მას დღესა შინა.
და	მცხ.იოან	და უწყი, რამეთუ მცნებაჲ მისი ცხორება საუკუნო არს. და რომელსა ვიტყჳ მე, ვითარცა მამცნო მე მამამან, ეგრეცა ვიტყჳ.
და	მცხ.იერ	ხოლო მიავლინა ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან და ნაბუსარ საჭურისმთავარმან, სექქიმ, ნაბასარი, ნირგელ, სარასარრა ბამაღ და ყოველთა დიდებულთა მეფისა ბაბილონისთა.
და	მცხ.იერ	და მოიყვანეს იერემია ეზოჲთ საპყრობილისაჲთ და მისცეს იგი გოდოლიაჲს მიმართ, ძისა აქიკამისა, ძისა საფანისსა, და განიყვანეს იგი დეფნიდ და დაჯდა საშუალ ერისა.
და	მცხ.იერ	ვიდოდე და თქუ აბდემელექის მიმართ ეთიოპისა მეტყუელმან: ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: აჰა, მე მოვიღებ სიტყუასა ჩემსა ქალაქსა ამას ზედა საბოროტოდ და არსაკეთილოდ, და იყვნენ წინაშე პირსა შენსა მას დღესა შინა, და გაცხოვნო შენ მას დღესა შინა, - თქუა უფალმან, - და არ მიგცე შენ ჴელთა კაცთასა, რომელთაგან შენ გეშინის პირისაგან მათისა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ საცხოვნებელმან გაცხოვნო შენ. და მახჳლსა შორის არ შეჰვარდე, და იყოს სული შენი მოპოვნებულ, რამეთუ ესევდ ჩემდამო, - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იგავ	დედაკაცი მჴნე და გონიერი გჳრგჳნი არს ქმრისა თჳსისა, ხოლო, ვითარცა ძელსა მღილი, ეგრეთ წარწყმიდის ქმარი თჳსი დედაკაცმან ბოროტისმოქმედმან.
და	მცხ.იერ	და მოიყვანა იგი მთავარქონდაქარმან და ჰრქუა მას: უფალმან ღმერთმან შენმან თქუნა ბოროტნი ესე ადგილსა ამას ზედა.
და	მცხ.იერ	და მოაწინა და ქმნა უფალმან, ვითარცა თქუნა: რამეთუ შესცოდეთ მას და არა ისმინეთ ჴმისა მისისა, და იქმნა თქუენდა სიტყუა ესე.
და	მცხ.იერ	და აწ, აჰა, განგჴსენ შენ ჴელბორკილთა ჴელთა შენთა ზედათაგან დღეს, უკეთუ კეთილ არს წინაშე შენსა მოსლვაჲ ჩუენ თანა ბაბილონად, მოვედ და დავადგინნე თუალნი ჩემნი შენ ზედა. და თუ ბოროტ არს თუალთა შენთად მოსლვაჲ ჩუენ თანა ბაბილონდ დაბით, და აჰა, ყოველი ქუეყანაჲ წინაშე შენსა, სადაცა არს კეთილ და წრფელ შენდა სლვად, მუნ წარედ, და პირველ ცვალებად ჩემდამდე ვიდოდე შენ.
და	მცხ.იერ	და მიიქეც გოდოლიაჲს მიმართ, ძისა აქიკამისა, ძისა საფანისსა, რომელი დაადგინა მეფემან ბაბილონელმან ქუეყანასა ურიასტანისასა, და დაემკჳდრა მის თანა შორის ერისა, ხოლო უკეთუ არა ყოველნი კეთილნი თუალთა შენთა წინა, სლვად ვიდოდე. და მისცნა მას მთავარქონდაქარმან საგარი და ნიჭნი, და წარგზავნა იგი.
და	მცხ.იერ	და მოვიდა იერემია გოდოლიას მიმართ, ძისა აქიკამისა, მასიფად, და დაჯდა მის თანა საშუალ ერისა დაშთომილისა ქუეყანასა მას.
და	მცხ.იერ	და ისმინეს ყოველთა მთავართა ძალისა ველისაშინაჲსათა მათ და ძალთა მათთა, ვითარმედ დაადგინა მეფემან ბაბილონისამან გოდოლია, ძე აქიკამისი, ქუეყანასა ზედა, და ვითარმედ შევედრა მას მამები და დედები მათი და ერი მრავალი. და გლახაკთაგან ქუეყანისათა, რომელნი არ განასახლნა ბაბილონდ.
და	მცხ.იერ	და აჰა, მე ვზი მასიფას შინა დგომად წინა პირსა ქალდეველთასა, რომელნი მო-თუ-ვიდენ თქუენ ზედა, და თქუენ შეიკრიბეთ ღჳნოჲ და ხილი და შეკრიბეთ ზეთი ჭურჭელთა თქუენთა და დაეშენენით ქალაქთა თქუენთა, რომელნი შენ დაგეპყრნეს.
და	მცხ.იერ	და ყოველთა იუდიანთა ქუეყანისა მოაბისათა და ძეთა ამმონისთა, შორისთა და იდუმეასშინათა და ყოვლისა ქუეყანისაშორისთა ესმა, ვითარმედ მისცა მეფემან ბაბილონისამან ნეშტი იუდეას შინა, ვითარმედ დაადგინა მათ ზედა გოდოლია, ძე აქიკამისი, ძისა საფანისი.
და	მცხ.იერ	და მოიქცეს იუდიანნი ყოველთა ადგილთაგან, სადაცა განითესნეს მუნ, და მოვიდეს ქუეყანად იუდაჲსასა გოდოლიაჲს მომართ მასიფად, და შეკრიბეს ღჳნოჲ და ხილი მრავალი ფრიად და ზეთი.
და	მცხ.იერ	და იონან, ძე კარიესი, და მთავარნი ძალისა ველთაშინაჲსანი მოვიდეს გოდოლიაჲს მომართ მასიფად და ჰრქუეს მას:
და	მცხ.იერ	უკეთუ უწყებით უწყი, ვითარმედ ველთა მეფემან, ძემან ამონისთამან, მოავლინა შენდა ისმაილ, ძე ნათანისი, მოკლვად სულისა შენისა. და არა ჰრწმენა მათი გოდოლიას, ძესა აქიკამისსა.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა იონან, ძემან კარესმან, გოდოლიას იდუმალ მასიფას შინა მეტყუელმან: წარვიდე მე და მოვკლა ძე ნათანისი - ისმაილ. და ნუ ვინ აგრძნობნ, ნუ სადა მოკლას სული შენი, და განითესნენ ყოველნი იუდეანნი შეკრებილნი შენ თანა და წარწყმდენ დანაშთომნი იუდაჲსნი.
და	მცხ.იერ	და იყო თთუესა მეშჳდესა, მოვიდა ისმაილ, ძე ნათანისი, ძისა ელისამაჲსი, ნათესავისაგან მეფობისა და ყრმაკნი მეფისანი და ათნი მამაკაცნი მათ თანა გოდოლიაჲს მიმართ მასიფად, და ჭამეს მუნ პური ზოგად.
და	მცხ.იერ	და ყოველნი იუდეანნი მყოფნი მის თანა მასსიფას და ყოველნი ქალდეველნი პოვნილნი მუნ და მამაკაცნი ბრძოლისანი მოსრნა ისმაილმან.
და	მცხ.იერ	და აღდგა ისმაილ, ძე ნათანისი, და ათნი მამაკაცნი მის თანა და მოკლეს გოდოლია, რომელი დაადგინა მეფემან ბაბილონისამან ქუეყანასა ზედა,
და	მცხ.იერ	და იყო დღესა მეორესა მოკლვისა გოდოლიაჲსსა მის მიერ, და კაცმან არა ცნა.
და	მცხ.იერ	და მოვიდეს კაცნი სჳქემით და სალიმით და სამარიაჲთ ოთხმეოცნი კაცნი დამყჳნელნი წუერთანი და დამბძარველნი სამოსელთა მათთანი და მეტყებარნი, და მანანაჲ და გუნდრუკი და ძღუენნი ჴელთა შინა მათთა შეღებად სახლად უფლისა.
და	მცხ.იერ	და გამოვიდა მიგებებად მათდა ისმაილ მასიფაით, და იგინი ვიდოდეს და ტიროდეს. და ვითარცა მიეახლა მათ, ჰრქუა მათ: შევედით გოდოლიაჲსსა, ძისა აქიკამისა.
და	მცხ.იერ	და იყო, შე-რა-ვიდეს საშუალ ქალაქისა, მოსრნა იგინი ისმაილმან, და შთაყარნა ჯურღმულსა მან და კაცთა მათ მისთანათა.
და	მცხ.იერ	და ათნი კაცნი იპოვნეს მუნ და ჰრქუეს ისმაილსა: ნუ მომწყუედ ჩუენ, რამეთუ არიან ჩუენდა საუნჯენი ვვლსა შინა, იფქლნი და ქრთილნი და თაფლი და ზეთი. და წარჰჴდა და არა მოსწყჳდნა იგინი შორის ძმათა მათთა.
და	მცხ.იერ	და მიაქცია ისმაილმან ყოველი ერი დაშთომილი მასსიფას და ასულნი მეფისანი, რომელნი შეჰვედრნა მთავარქონდაქარმან გოდოლიას, ძესა აქიკამისსა. და აღიმსთო ისმაილ და წარვიდა წიაღ ძეთა ამმონისთა,
და	მცხ.იერ	და ესმნეს იოანანს, ძესა კარიესსა და ყოველთა მთავართა ძალისათა მისთანათა ყოველნი ძჳრნი, რომელნი ქმნნა ისმაილმან, ძემან ნათანისმან.
და	მცხ.იერ	და შეკრიბეს ყოველი ლაშქარი მათი და მივიდეს ბრძოლად მისსა. და პოეს იგი წყალსა ზედა მრავალსა გაბაონს შინა.
და	მცხ.იერ	და იყო, ვითარცა იხილა ყოველმან ერმან ისმაილისთანამან იონან და მთავარნი ძლიერებისანი მისთანანი, განიხარეს.
და	მცხ.იერ	და მოაქცია ყოველმან ერმან, რომელი წარტყუენა ისმაელმან მასსეფაჲთ, და მოქცეულნი მოვიდეს იონანის მომართ, ძისა კარიესისა.
და	მცხ.იერ	და მიიხუნა იოანან, ძემან კარისმან, და ყოველთა მთავართა ძალისათა მისთანათა ყოველნი ნეშტნი ერისანი, რომელნი უკმოაქცინა ისმაილისაგან, ძისა ნათანისა, შემდგომად მოკლვისა გოდოლიაჲსისა, ძისა აქიკამისისა, ძლიერნი კაცნი ბრძოლასა შინა, და დედანი და ნეშტნი და საჭურისნი, რომელნი მოაქცინა გაბაონით.
და	მცხ.იერ	და წარვიდეს და დასხდეს ქუეყანასა შინა ბიროათამისა, ბეთლემით კერძოსა, წარსლვად ეგჳპტედ.
და	მცხ.იგავ	სიგლახაკე და შეურაცხება წარდევნოს წვრთილებამან, ხოლო რომელმან დაიმარხოს მხილება, დიდებულ იქმნეს.
და	მცხ.იგავ	ჯოჯოხეთი და წარსაწყმედელი ცხად არიან წინაშე უფლისა, რაოდენ უფროჲს გულნი კაცთანი.
და	მცხ.იგავ	რომელმან შერაცხოს კეთილი ბოროტად და ბოროტი კეთილად, ორნივე საძაგელ იყოს წინაშე უფლისა.
და	მცხ.იერ	და მოუჴდეს ყოველნი მთავარნი ძლიერებისანი და იოანან, ძე კარესი, და აზარია, ძე მაასესი, და ყოველი ერი კნინითგან დიდამდე
და	მცხ.იერ	მათდა იერემიას წინაწარმეტყუელსა და ჰრქუეს მას: დავარდინ წყალობაჲ ჩუენი წინაშე პირისა შენისა და ილოცე წინაშე უფლისა მიმართ ღმრთისა ნეშტთა ამათთჳს, რამეთუ დავშთით მცირედნი მრავალთაგან, ვითარცა თუალნი შენნი ხედვენ.
და	მცხ.იერ	და გჳთხარნ ჩუენ უფალმან ღმერთმან გზაჲ, რომელსა ვიდოდით მას ზედა და სიტყუაჲ, რომელ ვყოთ.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მათ იერემია წინაწარმეტყუელმან: მესმა, აჰა, მე ვილოცო თქუენთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა სიტყუათაებრ თქუენთა. და იყოს, სიტყუაჲ, რომელიცა მომიგოს უფალმან, მიგითხრა თქუენ, არა დავფარო თქუენგან თქუმაჲ.
და	მცხ.იერ	და მათ ჰრქუეს ირემიას: იყავნ უფალი ჩუენდა მოწამედ მართლად და სარწმუნოდ, ვითარმედ ყოვლისა სიტყჳსაებრ, რომლითაცა მოგავლინოს შენ უფალმან ღმერთმან ჩვენდა მომართ, ეგრეთ ვყოთ,
და	მცხ.მეფ4	და მოიღო ხალენი იგი ელიასი, რომელ დაეცა მის ზედა და სცა წყალსა მას და არა განიპო და თქუა ელისე: სადა არს უფალი ღმერთი ელიასი აფფო? და სცა წყალსა მას მეორედ და განიპო ორად და წიაღჴდა ელისე ჴმელსა.
და	მცხ.მეფ4	და ვითარცა იხილეს ძეთა მათ წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი იერიქოს იყუნეს, და თქუეს: დაადგრა სული ელიასი ელისესა ზედა! და მიეგებოდეს მას და თაყუანი-სცეს პირსა ზედა ქუეყანისასა.
და	მცხ.იერ	და მიუწოდა იერემია იოანანს, ძესა კარიესისა, და მთავართა ძლიერებისათა მისთანათა, და ყოველსა ერსა კნინითგან მიდიდამდე.
და	მცხ.იერ	უკუეთუ მსხდომარენი სხდეთ ქუეყანასა ამას შინა, აღგაშენნე თქუენ და არა დაგარღჳნე. და დაგნერგნე თქუენ და არა აღმოგფხურნე, რამეთუ დაცხრომილ ვარ ბოროტთაგან, რომელნი გიყვენ თქუენ.
და	მცხ.იერ	ნუ გეშინინყე პირისაგან მეფისა ბაბილონისა, რომლისა თქუენ გეშინის, პირისაგან მისისა ნუ გეშინისყე, - თქუა უფალმან, - რამეთუ თქუენ თანა ვარ განრინებად თქუენდა და ცხოვნებად თქუენდა ჴელისაგან მისისა.
და	მცხ.იერ	და მე გცე თქუენ წყალობა და შეგიწყალნე თქუენ, და მიგაქცინე თქვენ ქუეყანად თქუენდა.
და	მცხ.იერ	და უკეთუ იტყჳთ თქუენ: არა დავსხდეთ ქუეყანასა ამას შინა, არსმენისათჳს ჴმისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა,
და	მცხ.იერ	ვითარმედ ქუეყანად ეგჳპტისა შევიდეთ, და არა ვიხილოთ ბრძოლაჲ და ჴმაჲ საყჳრისაჲ არა ვისმინოთ, და პური არა გუშიოდის, და მუნ დავეშენნეთ.
და	მცხ.იერ	და იყოს მახჳლი, რომლისა თქუენ გეშინის, პირისაგან მისისა, გპოვნეს თქუენ ქუეყანასა შინა ეგჳპტისასა, და სიყმილი, რომლისა თქუენ სიტყუაჲ გაქუსყე სივლტოლად პირისაგან მისისა, გეწიოს თქუენ უკუანა თქუენსა ეგჳპტეს შინა, და მუნ მოჰკუდეთ.
და	მცხ.იერ	და იყვნენ ყოველნი კაცნი და ყოველნი სხუანი ნათესავნი მოსრულნი პირითა მათითა ქუეყანად ეგჳპტისა, დამკჳდრებად მუნ, და მოაკლდენ მახჳლისა მიერ და სიყმილისა მიერ და არა იყოს მათი არავინ განრინებულ ბოროტთაგან, რომელთა მე მოვაწევ მათ ზედა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაელისამან: ვითარცა დასწუთა გულისწყრომაჲ ჩემი დამკჳდრებულთა ზედა იერუსალიმისათა, ეგრეთ დაგწთუეს გულისწყრომაჲ ჩემი თქუენ ზედა შესლვასა თქვენსა ეგჳპტედ, და იყუნეთ უვალად, და ჴელისქუეშეებ, და საწყევარად და საყუედრელად, და არა იხილოთ არღა მერმე ადგილი ესე.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან თქუენ ზედა, დაშთომილთა იუდაჲსთა: ნუ შეხუალთ ეგჳპტედ და აწ მცნობელთა ცანთ, რამეთუ მე შეგწამებ თქუენ,
და	მცხ.იერ	ვითარმედ ბოროტი ჰყავთ სულთა შინა თქუენთა, მიმავლენელთა ჩემთა და მეტყუელთა ჩემთა: ილოცე ჩუენთჳს უფლისა მიმართ და ყოველთაებრ, რაოდენნიცა გრქუნეს შენ უფალმან, გჳთხარ ჩუენ, და ვყვნეთ.
და	მცხ.იერ	და აწ უწყოდეთ, რამეთუ მახჳლისა მიერ და სიყმილისა მიერ და სიკუდილისა მიერ მოაკლდეთ ადგილსა შინა, რომელსა თქუენ ილოცავთ შესლვად დამკჳდრებად მუნ.
და	მცხ.იერ	და თქუა აზარია, ძემან მაასესმან, და იოანან, ძემან კარიესმან, და ყოველთა მამაკაცთა ამპარტავანთა მეტყუელთა იერემიაჲსთა მთქმელთა: ტყუილ არს, არ მოგავლინა შენ უფალმან ჩუენდა მომართ მეტყუელმან: ნუ შეხუალთ ეგჳპტედ დამკჳდრებად მუნ,
და	მცხ.იერ	და არა ესმინა იოანან, ძე კარიესი, და ყოველნი მთავარნი ძალისანი და ყოველი ერი ჴმასა უფლისასა დაშენებად იუდას შორის.
და	მცხ.იერ	და მიიყვანნა იოანან, ძემან კარიესმან, და ყოველთა მთავართა ძალისათა ყოველნი დაშთომილნი იუდაჲსანი, უკმოქცეულნი ყოველთაგან ნათესავთა, სადა განთესულ იყვნეს, მუნ დამკჳდრებად ქუეყანასა იუდაჲსასა,
და	მცხ.მეფ4	და აიძულეს მას, ვიდრემდის ჰრცხუენაცა და ჰრქუა: წარავლინეთ! და წარავლინეს ერგასისნი კაცნი და ეძიებდეს სამ დღე და არა პოეს.
და	მცხ.იერ	მამები და დედები და ჩჩჳლები და ერი და ასულნი მეფისანი და სულნი, რომელნი დაუტევნა ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან გოდოლიას თანა, ძესა აქიკამისსა, ძისა საფანისსა, და იერემია წინაწარმეტყუელი და ბარუქ, ძე ნირისი.
და	მცხ.იერ	და შთავიდეს ეგჳპტედ არსმენისა მიერ მათგან ჴმისა უფლისასა, და მივიდეს ვიდრე ტაფნადმდე.
და	მცხ.იერ	მოიხუენ თავისა შენისად ქვანი დიდნი და დამალენ იგინი მალულსა შინა და ალიზსა შორის წინა კართა თანა სახლისა ფარაოჲსთა, ტაფნათს შინა, წინაშე თვალთა ძეთა იუდაჲსათა.
და	მცხ.მეფ4	და მოიქცეს მისა და იგი ჯდა იერიქოს და ჰრქვა მათ ელისე: არა გარქუ თქუენ, ვითარმედ ნუ მიხვალთ?
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა: ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაელისამან: აჰა, მე მივავლინო და მოვიყვანო ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, მონაჲ ჩემი, და დადგას საყდარი მისი ზედა კერძო ქვათა ამათ, რომელნი დავმალენ, და დასხნეს საჭურველნიცა მისნი ზედა კერძო მათსა, და აღიხუნეს საჭურველნი მისნი მათგან,
და	მცხ.იერ	და შევიდეს და მოსრას ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ, რომელნი სიკუდიდ სიკუდილსა, და რომელნი განსახლვად განსახლვასა, და რომელნი მახჳლად მახჳლსა.
და	მცხ.იერ	და აღატყინოს ცეცხლი სახლებსა შინა ღმერთთა მათთასა, და დაცეცხლნეს იგინი, და განტისნოს ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ, ვითარცა განსტისნავს მწყემსი სამოსელსა თჳსსა, და განვიდეს მშჳდობით.
და	მცხ.იერ	და შემუსრნეს სუეტნი მზისქალაქისანი ენონსშინანი, და სახლნი ღმერთთა მათთანი დაწუნეს ცეცხლითა.
და	მცხ.იერ	სიტყუაჲ ქმნილი იერემიას მიმართ უფლისა მიერ ყოველთა ზედა იუდეანთა, დამკჳდრებულთა ეგჳპტეს შინა და მსხდომარეთა შორის ტაფნასა და მაადულოსა და მემფისა და ქუეყანასა შინა პათურისსა მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქვა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაელისამან: თქუენ იხილენით ყოველნი ძჳრნი, რომელნი მოვჴადენ იერუსალემსა ზედა და ქალაქთა ზედა იუდაჲსთა, და აჰა, არიან უშენ დღესა ამას მკჳდრთაგან
და	მცხ.იერ	პირისაგან უკეთურებისა მათისა, რომელი ქმნეს განსამწარებელად ჩემდა წარსრულთა კუმევად და კუთნვად ღმერთთა სხუათა, რომელნი არ იცოდენით თქუენ და მამათა თქუენთა,
და	მცხ.იერ	და მივავლენდ თქუენდა ყრმათა ჩემთა წინაწარმეტყუელთა აღმსთობი და მიმავლენელი და მეტყუელნი: ნუ იქმთ საქმესა შეგინებისა ამისსა, რომელი მოვიძულე.
და	მცხ.იერ	და არა ისმინეს ჩემი, და არა მოყვეს ყური მათი მოქცევად უკეთურებისაგან მათისა, არკუმევისა ღმერთთა სხვათასა.
და	მცხ.იერ	და დასწუთა რისხვაჲ ჩემი და გულისწყრომაჲ ჩემი, და აღეტყინა ცეცხლი ბჭეთა შორის იუდაჲსათა და გარეშე იერუსალჱმსა და იქმნეს აღსაოჴრებელად და უგზოდ, ვითარცა დღესა ამას.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუეს კაცთა მის ქალაქისათა ელისეს: აჰა, ესერა, საყოფელი ამის ქალაქისა კეთილ არს, ვითარცა შენ, უფალი ჰხედავ და წყალნი ესე ბოროტ და შვილთმომსრველ.
და	მცხ.იერ	და აწ ესრეთ თქუა უფალმან საბაოთისამან, ღმერთმან ისრაჱლისმან: რაჲსათჳს თქუენ იქმთ ბოროტთა დიდთა სულთა ზედა თქუენთა? მოკუეთად თქუენი მამაცი და დიაცი, ჩჩჳლი და მწოარი შორისისაგან იუდაჲსასა არდატევებისათჳს თქუენგანსა არცა ერთსა,
და	მცხ.იერ	განმწარებისათჳს ჩემისა საქმეთა მიერ ჴელთა თქვენთაჲსა, კუმევითა ღმერთთა სხუათათა ქუეყანასა ეგჳპტისასა, სადა შეხუედით მსხემობად მუნ, რაჲთა აღმოიჭრნეთ და რაჲთა იქმნეთ საწყევარად და საყუედრელად წარმართთა შორის
და	მცხ.იერ	არდავიწყებითა თქვენგან ძჳრთა მამათა თქუენთასა, და ძჳრთა თქუენთა, და ძჳრთა მეფეთა იუდაჲსათასა, და ძჳრთა ცოლთა მათთასა და ძჳრთა ცოლთა თქუენთასა, რომელნი ქმნეს ქუეყანასა შინა იუდაჲსასა და გარეშე იერუსალჱმისა.
და	მცხ.იერ	და არა დასცხრეს ვიდრე დღისამდე ამის, და არ შეიშინეს, და არცა ერჩდეს შჯულთა ჩემთა, და არა ვიდოდეს უკანა ბრძანებათა ჩემთა, რომელნი მივსცენ წინაშე პირსა მამათა მათთასა და წინაშე პირსა მათსა.
და	მცხ.მეფ4	და მივიდა ელისე თვალსა მას ზედა წყაროსასა და შთაასხა მას მარილი და თქუა: ესრეთ იტყჳს უფალი: განვკურნებ წყალთა ამათ და ნუღარამცა არს მაგისგან სიკუდილი და ნუცაღა შვილთა სრვა.
და	მცხ.იერ	და მიიხუნენ დანაშთომნი იუდაჲსნი დამსხმელნი პირთა მათთანი შესლვად ქუეყანად ეგჳპტისა მსხემობად მუნ, წარწყმედისათჳს ყოველთა ნაშობთა იუდაჲსათა ეგჳპტესშინათა. და დაეცნენ მახჳლისა მიერ და სიყმილისა, და მოაკლდენ კნინითგან ვიდრე დიდადმდე, და მახჳლითა და სიყმილითა მოკუდენ, და იყუნენ საფიცად და წარსაწყმედელად, დასაწყევარად და საყუედრელად.
და	მცხ.იერ	და ზედმივიხილო მსხდომარეთა ზედა ეგჳპტეს შინა, ვითარცა ზედმივიხილე იერუსალჱმსა ზედა მახჳლისა მიერ და სიყმილისა და სიკუდილისა.
და	მცხ.მეფ4	და გამოვიდა მიერ ელისე და მოვიდოდა ბეთელად და, ვითარცა აღვიდოდა გზასა მას, გამოჴდა ყრმები მცირები ქალაქით, ესროდეს ქვითა და ეკიცხევდეს და ეტყოდეს: აღვიდოდე, მტერ, აღვიდოდე, მტერ.
და	მცხ.იერ	და მიუგეს იერემიას ყოველთა მამაკაცთა მეცნიერთა, ვითარ უკმევენ ცოლნი მათნი ღმერთთა სხვათა და ყოველთა დედათა მდგომარეთა, შესაკრებელმან დიდმან და ყოველმან ერმან მსხდომარეთა ქუეყანასა ეგჳპტისასა, ქუეყანასა პათოქსისასა, მეტყუელთა:
და	მცხ.იერ	და ვითარცა მოვაკლეთ მკუმეველთა მეფიას ცისასა, და მზორველთა მისდა საზორველთასა ნაკლულევან ვიქმნენით ყოველნი ჩუენ, და მახჳლისა მიერ და სიყმილისა მოვაკლდით.
და	მცხ.იერ	და დედათა თქუეს: და რამეთუ უკმევთ ჩუენ მეფეას ცისასა და უზორავთ მას საზორველთა, ნუ თჳნიერ ქმართა ჩუენთასა უქმენით მას მსუნევანნი, და უგენით მას საგებნი.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა იერემია ყოველსა ერსა ძლიერთა და დედებსა, და ყოველსა ერსა მიმგებელთა მისდა სიტყუათასა მეტყუელმან:
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა მიერ მთასა მას კარმელსა და მუნით მიაქცია სამარიად.
და	მცხ.მეფ4	და იორამ, ძე აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა სამარიას წელსა მას მეათვრამეტესა იოსაფატის, მეფის იუდასასა, და მეფობდა ათორმეტ წელ.
და	მცხ.იერ	არა საკუმეველსა რომელსა აკუმევდით ქალაქთა შორის იუდაჲსათა და გამოსავალთა შორის იერუსალჱმისათა თქუენ და მამანი თქუენნი, და მეფენი თქუენნი, და მთავარნი თქუენნი და ერი ქუეყანისაჲ? მოიჴსენა უფალმან და აღვიდა გულსა ზედა მისსა.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ხოლო არა ვითარ მამამან და დედამან მისმან, და დაამჴუნა ძეგლნი იგი, რომელ აღმართნა მამამან მისმან.
და	მცხ.იერ	და ვერ უძლებდა მერმე თავს-დებად უფალი პირისაგან უკეთურებისა სიმარჯუეთა თქუენთაჲსა და საძაგელებათა თქუენთაჲსა, რომელნი ჰქმნენით, და იქმნა ქუეყანაჲ თქუენი მოსაოჴრებელად, და უვალად და საწყევარად არყოფისა მიერ მკჳდრთასა, ვითარცა დღესა ამას პირისაგან,
და	მცხ.იერ	რომლითა უკუმევდით და რომლითა შესცოდეთ უფალსა, და არა ისმინეთ ჴმისა უფლისაჲ, და შჯულსა შინა მისსა და წამებათა შორის მისთა, და ბრძანებათა ზედა მისთა არა ხჳდოდეთ. და გპოვნეს თქუენ ბოროტთა ამათ, ვითარცა დღესა ამას.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა იერემია ყოველსა ერსა და დედებსა: ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ ყოველმან იუდამან ქუეყანასა შინა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ მე ვიღჳძე ბოროტებად მათდა, და არა კვთილობად და მოაკლდეს ყოველი იუდაჲ, დამკჳდრებულნი ქუეყანასა შინა ეგჳპტისასა მახჳლისა მიერ და სიყმილისა, ვიდრემდის არა მოაკლდენ.
და	მცხ.იერ	და განრინებულნი მახჳლისაგან მიიქცენ ქუეყანით ეგჳპტით, ქუეყანად იუდასასა კნინნი რიცხჳთა, და ცნან ყოველთა ნეშტთა იუდაჲსათა, მსხემთა ქუეყანასა შინა ეგჳპტისასა, სიტყუაჲ, თუ ვისი დაადგრეს - ჩემი ანუ მათი.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან: აჰა, მე მივსცემ ფარაოს, უფროსსა მეფისა ეგჳპტისასა განცემულად ჴელებსა მტერთა მისთასა და ჴელებსა მეძიებელთა სულისა მისისათასა, ვითარცა მივეც სედეკია, მეფე იუდაჲსი, ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვნისათა მტერისა მისისა და მეძიებელისა სულისა მისისათა.
და	მცხ.მეფ4	და ამოს, მეფე მოაბისა, იყო ნოკედს და მოსცემდა ხარკსა მეფესა მას ისრაჱლისასა და ასი ათასსა კრავსა და ასი ათასსა ვერძსა ურისველსა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, შემდგომად სიკუდილისა მის აქაბისსა და განუდგა მეფე იგი მოაბისა მეფესა მას ისრაჱლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და გამოვიდა მეფე იორამ სამარიად მას დღესა შინა, აღიხილა ისრაჱლი და წარვიდა.
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინნა მეფემან იოსაფატისა, მეფისა იუდასა და ჰრქუა: მეფე მოაბისა მეცრუვა მე. აწ გამო-თუ-ხჳდე ჩემ თანა ბრძოლად მოაბისა? და თქუა: განვიდე, რამეთუ ვითარცა შენ, ეგრეცა მე და ვითარცა ერი შენი, ეგრეცა ერი ჩემი და ვითარცა საჴედარნი შენნი, ეგრეცა საჴედარნი ჩემნი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა: რომელსა გზასა მივმართოთ? და ჰრქუა იორამ: გზასა მას უდაბნოსასა, ედომით კერძო.
და	მცხ.გამოც	და ვერვინ შემძლებელ იყო ზეცათა შინა, არცა ქუეყანასა ზედა, არცა უფსკრულთა შინა განღებად წიგნისა მის, და არცა მიხედვად მისა.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა იოსაფატ მეფემან: არამე არს აქა წინაწარმეტყუელი უფლისა და ვაკითხემცა უფლისა მიერ ჩუენთჳს? და თქუა ერთმან ვინმე ყრმამან მეფისა ისრაჱლისამან: არს აქა ელისე, ძე საფატისი, რომელი სცემდა ჴელთსა- ბანელსა ელიას.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა იოსაფატ: არს სიტყუაჲ უფლისა მის თანა. და მივიდეს მისა მეფე იგი ისრაჱლისა და იოსაფატ, მეფე იუდასი, და მეფე ედომისი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე მეფესა მას ისრაჱლისასა: რა ძეს შენი და ჩემი? მივედ შენ წინაწარმეტყუელთა მამისა შენისათა და წინაწარმეტყუელთა დედისა შენისათა! და ჰრქუა მას მეფემან ისრაჱლისამან: მო-მე-გვიყვანნა უფალმან სამნი ესე მეფენი მიცემად ჴელთა მოაბელთასა?
და	მცხ.მეფ4	და აწ მომგუარეთ მე მაქებელი! და მოგვარეს ერთი მაქებელი, და იყო, ვითარცა იტყოდა ქებასა მას, იყო მის ზედა ჴელი უფლისა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქვა: ესრე იტყჳს უფალი, არა იხილოთ ქარი და არცა იხილოთ წჳმა. და ნაღვარევი ეგე აღივსოს წყლითა და სუათ თქუენ და საცხოვარმან თქუენმან და კარაულმან თქუენმან.
და	მცხ.მეფ4	და მცირე არს ესე ყოფად წინაშე თუალთა უფლისათა. და მოგცეს უფალმან მოაბი ჴელთა თქუენთა.
და	მცხ.მეფ4	და დასცნეთ ყოველნი იგი ქალაქნი რჩეულნი და ძლიერნი და ყოველი ხე შუენიერი დასცეთ და ყოველი წყაროები აღმოავსოთ და ყოველი ადგილი შუენიერი განრყუნეთ თქუენ.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, განთიადსა მას ოდენ შეწირვასა ოდენ მსხუერპლისასა და, აჰა, წინაწარმეტყუელნი მოვიდოდეს გამოსლვითა ედომით. და აღივსო ქუეყანა წყლითა.
და	მცხ.მეფ4	და ყოველსა მოაბსა ესმა, ვითარმედ მივლენან ესე მეფენი წყობად მათა. და აუწყეს ყოველთავე სარტყლისშემრტყმელსა მახჳლოსანსა მათა მიმართ და აღიმსთვეს განთიადსა მას და დადგეს საზღვარსა მათსა.
და	მცხ.მეფ4	და მოეფინა მზე წყალთა მათ ზედა და იხილა მოაბ პირისპირ წყალი იგი მეწამული, ვითარცა სისხლი.
და	მცხ.მეფ4	და თქუეს: სისხლი იგი მახჳლისა არს ჴდომით, ვიდრემდე ჴდებოდეს ურთიერთას მეფენი იგი, დაეცნეს ურთიერთას და, აჰა, აწ მალე იყავნ ტყუენვად მოაბ.
და	მცხ.ესა	უკეთუ მომართვათ სამინდოჲ ამაო, საკმეველი საძაგელ არს ჩემდა. ახალთთუენი თქვენნი და შაბათნი და დღე დიდი არა თავს-ვიდვა.
და	მცხ.მეფ4	და ქალაქნი მათნი დაამჴუნეს და ყოველივე ნაწილი კეთილი კაცად-კაცადმან ქვითა აღმოავსო და ყოველივე თავი წყაროთა აღმოავსეს ქვითა და ყოველი ხე შუენიერი დასცეს და არა დაუტევეს ქვა ქვასა ზედა ზღუდეთა მათთა. და გარემოადგეს მას შურდულოსანნი და დასცეს იგი.
და	მცხ.ესა	და შეიმუსრნენ უშჯულონი და ცოდვილნი ერთბამად, და დამტევებელნი უფლისანი მოესრულნენ
და	მცხ.მეფ4	და იხილა იგი მეფემან მოაბისამან, რამეთუ განძლიერდა მის ზედა ღუაწლი იგი, მიმართა შჳდასითა კაცითა მახჳლოსანითა მიწევნად მეფისა მის ზედა ედომისასა და ვერ შეუძლო.
და	მცხ.ესა	რამეთუ დღე უფლისა საბაოთისა მოიწიოს ყოველსა ზედა მაგინებელსა და ამპარტავანსა და ყოველსა ზედა მაღალსა და განსაცხრომელსა, და დამდაბლდენ,
და	მცხ.ესა	და ჴელითქმნულნი ყოველნი დამალნენ
და	მცხ.ესა	და მეტყუელთა: შევკრათ მართალი, რამეთუ ძნელ საჴუმეველ არს ჩუენდა. აწ სადმე ნაშრომთა საქმეთა მათთასა ჭამდენ.
და	მცხ.ესა	და დაამდაბლებს უფალი მთავრობათა ასულთა სიონისათა და უფალი გამოაცხადებს სახესა მათსა.
და	მცხ.ესა	აჰა, უფალი განჰხრწნის მკჳდროანსა და მოაოჴროს იგი და გამოაცხადოს პირი მისი და განთესავს დამკჳდრებულთა მის შორის.
და	მცხ.ესა	და იყოს ერი, ვითარცა მღდელი, და ყრმა, ვითარცა უფალი, და მჴევალი, ვითარცა უფალა. და იყოს მსყიდელი, ვითარცა გამსყიდელი, და მოვასხე, ვითარცა მავასხებელი, და თანამდები, ვითარცა რომლისა თანა-ედვას.
და	მცხ.ესა	ხრწნილებით განიხრწნას ქუეყანა და ტყუეობით წარიტყუენოს ქუეყანა, რამეთუ პირმან უფლისამან თქუნა ესენი.
და	მცხ.ესა	იგლოვა ქვეყანამან და განიხრწნა მკჳდროანი, იგლოვეს მაღალთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ესა	და ქუეყანამან იუშჯულოა დამკჳდრებულთა ზედა მისთა მით, რამეთუ თანაწარჰჴდეს შჯულსა და შეცვალნეს ბრძანებანი, განიქარვეს აღთქუმა საუკუნო.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს წყევამან შეჭამოს ქუეყანა, რამეთუ ცოდეს დამკჳდრებულთა მისთა. ამისთჳს გლახაკნი იყვნენ მკჳდრნი შორის ქუეყანისა და დაშთენ კაცნი მცირენი.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა ქირამ სიავ-ქვაბნი, სიავ-ქვაბნი იგი გამატფობელად და ტასტები იგი და აღასრულა ქირამ ყოველი იგი საქმე, რომელ უქმნა მეფესა სოლომონს ტაძარსა მას უფლისასა.
და	მცხ.ესა	დაცხრომილ არს სიხარული ბობღანთა, დაცხრომილ არს თავჴედობა და სიმდიდრე უთნოთა, დაცხრომილ არს ჴმა ქნარისა.
და	მცხ.ესა	და დაშთომილ იქმნენ ქალაქნი ოჴერნი და სახლნი დატევებულნი წარწყმდენ.
და	მცხ.ბარ	და ესე სიტყუანი წიგნისანი, რომელნი დაწერნა ბარუქ, ძემან ნირისმან, ძისა მაასესმან, ძისა სედეკიასმან, ძისა სადისმან, ძისა ქელკისმან, ბაბილონს შინა.
და	მცხ.ესა	ფრთეთაგან ქუეყანისათა ნიშნი გუესმნეს სასოებად კეთილმთნობისა. და თქვა: საიდუმლო ჩემი მე და ჩემთა. და იტყჳან: ვაჲ შეურაცხმყოფელთა, რომელნი შეურაცხ-ჰყოფენ შჯულსა.
და	მცხ.ბარ	და წარიკითხნა ბარუქმან სიტყუანი წიგნისანი ყურთა მიმართ იექონიაჲსთა, ძისა იოაკიმისთა, მეფისა იუდაჲსთა, და ყურთა მიმართ ყოვლისა ერისათა, რომელნი მოვიდოდეს მის წიგნისა,
და	მცხ.ბარ	და ყურთა ძლიერთა და ძეთა მეფეთასა, და ყურთა მიმართ მოხუცებულთასა, და ყურთა მიმართ ყოვლისა ერისათა კნინითგან ვიდრე დიდადმდე მათდა, ყოველთა დამკჳდრებულთა ბაბილონს შინა, მდინარესა ზედა სუდსა.
და	მცხ.ბარ	და რომელთა ესმათ, ტიროდეს და იმარხვიდეს და ილოცვიდეს ლოცვათა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ბარ	და წარგზავნეს იერუსალჱმდ იოაკიმის მიმართ, ძისა ქელკისსა, ძისა სალომისა, მღდელისა და მღდელთა მიმართ, და ყოვლისა ერისა მიმართ, პოვნილთა მათ თანა იერუსალჱმს შინა,
და	მცხ.ბარ	შემდგომად წარტყუენვისა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისა, იექონიაჲსსა და მთავართა და შემწირველთა და ჴელოანთა და ძლიერთა და ერისა ქუეყანისაჲსა იერუსალჱმით და შეყვანებისა მათისა ბაბილონდ
და	მცხ.ბარ	და თქუეს: აჰა, წარმოვგზავნეთ თქუენდა ვეცხლი და იყიდენით ვერცხლითა ყოვლადდასაწუელნი და ცოდვათა ძლითნი და გუნდრუკი, და ყავთ მანანაჲ, და აღიღეთ საკურთხეველსა ზედა უფლისა ღმრთისა ჩვენისასა.
და	მცხ.ბარ	და ილოცეთ ცხორებისათჳს ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისა, და ცხორებისათჳს ვალტაშარ, ძისა მისისა, რაჲთა იყვნენ დღენი მათნი, ვითარცა დღენი ცისანი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ბარ	და გუცეს უფალმან ძალი ჩუენ, და განგჳნათლნეს თუალნი ჩუენნი, და ცოცხალ ვიყვნეთ აჩრდილსა ქუეშე ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისასა და აჩრდილთა ქუეშე ვალტასარ, ძისა მისისა. და ვჰმონოთ მათ დღეთა მრავალთა და ვპოოთ მადლი წინაშე მათსა.
და	მცხ.ბარ	და ილოცეთ ჩუენთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა, რამეთუ შევსცოდეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა და არ უკუნიქცა გულისწყრომა უფლისაჲ და რისხვა მისი ჩვენგან, ვიდრე დღისამდე ამის.
და	მცხ.ბარ	და წარიკითხეთ წიგნი ესე, რომელი წარმოვგზავნეთ თქუენდა აღსარებად სახლსა შინა უფლისასა დღეთა შინა დღესასწაულისა და დღეთა შინა ჟამისათა.
და	მცხ.ბარ	და ჰრქუათ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა სიმართლე, ხოლო ჩუენ სირცხჳლი პირთაჲ, ვითარცა დღესა ამას კაცსა იუდაჲსასა და მკჳდრთა იერუსალჱმისათა,
და	მცხ.ბარ	და მეფეთა ჩუენთა და მთავართა ჩუენთა, და მღდელთა ჩუენთა, და წინაწარმეტყუელთა ჩუენთა, და მამათა ჩუენთა წინაშე უფლისა,
და	მცხ.ბარ	რომელ ვცოდენით წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, და არა ვირწმუნეთ და განვეშორენით მისგან.
და	მცხ.ბარ	და ვეურჩენით მას და არა ვისმინეთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა სლვად ბრძანებათა მისთა, რომელნი მოგუცნა წინაშე პირსა ჩუენსა.
და	მცხ.ბარ	დღითგან, რომელსა გამოიყვანნა უფალმან მამანი ჩუენნი, ქუეყანით ეგჳპტისა და ვიდრე დღისამდე ამის ვართ ურჩ უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა, და ვმგულებლობდით არსმენისა მიმართ ჴმისა მისისა.
და	მცხ.მეფ3	და ოთხასნი ბროწეულისსახენი ორთა მათ სატიხართა და ოთხნაკეცად მოდგმული ბროწეულისსახედ მათვე საქციელთა მექონოთისათა ზედა ორთა მათვე სუეტთა.
და	მცხ.იერ	ვარქუ მას, ესრეთ თქუა უფალმან: აჰა, მე აღვაშენე, მე დავარღუევ და, რომელნი დავჰნერგენ, მე აღმოვფხური მით, ქუეყანითურთ ყოვლით.
და	მცხ.იერ	და შენ ეძიებ თავისა შენისა დიდთა? ნუ ეძიებ, რამეთუ, აჰა, მოვაწევ მე ძჳრთა ყოველსა ზედა ჴორციელსა, - იტყჳს უფალი, - და მივსცე სული შენი მოსაპოვნელად ყოველსა შინა ადგილსა, სადაცა ხჳდოდი მუნ.
და	მცხ.იერ	აღიხუენით საჭურველნი და ფარები მიიხუენით ბრძოლად მიმართ,
და	მცხ.იერ	დაასხენით ცხენებსა, ამჴედრდით ცხენოსანნი და განჰმზადენით ჩაფხუტნი თავთა მიერ თქუენთა. წარმოიღეთ ჰოროლები, შთაიცუთ ჯაჭუ-ჭური თქუენი.
და	მცხ.იერ	რად? რამეთუ ამათ ეშინის და შეიქცევიან უკუღმართ მით, რამეთუ ძლიერნი მათნი მოისრნენ, ლტოლვით ივლტოდეს და არ შემოიქცეს გარემოცვულნი გარემოჲს, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	ნუ ივლტინ მალე და ნუ განერებინ ძლიერი ჩრდილოჲთ კერძო ევფრატსა ზედა მოუძლურდეს, და დაეცნეს.
და	მცხ.იერ	ვინ ესე, ვითარცა მდინარე აღმოვიდეს და ვითარცა მდინარენი აღელვებს წყალთა მისთა?
და	მცხ.იერ	წყალი ეგჳპტე, ვითარცა მდინარე, აღმოვალს და, ვითარცა მდინარენი, აღსძრავს ღელვათა მისთა და იტყჳს: აღვიდე, და დავფარო ქუეყანაჲ, და წარვწყმიდო ქალაქი და დამკჳდრებულნი მას შინა.
და	მცხ.იერ	აღსხედით ცხენთა ზედა, განჰმზადენით საჭურველნი, გამოვედით მებრძოლნი ეთიოპელნი და ლიბიელნი, ჭურვილნი საჭურველებითა, და ლუდნი აღვედით, მოირათხთ მშჳლდი.
და	მცხ.იერ	და დღე იგი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა დღე შურისძიებისა არს, ძიებად შური მტერთა მისთა, შეჭამნეს მახჳლმან და განძღეს და დაითროს სისხლისაგან მათისა, რამეთუ მსხუერპლი უფლისა საბაოთისაჲ ქუეყანასა ზედა ჩრდილოსა, მდინარესა ზედა ევფრატსა.
და	მცხ.იერ	აღვედ გალადდმი და მოიღე რეტინე ქალწულისა, ასულისა ეგჳპტისა. ამაოდ ჰამრავლენ კურნებანი შენნი, სარგებელ არა არიან შენდა.
და	მცხ.იერ	ესმა წარმართთა ჴმისა შენისაჲ და ღაღადებისაგან შენისა აღივსო ქუეყანაჲ, რამეთუ მბრძოლი მბრძოლისა მიმართ მოუძლურდა, ერთბამად დაეცნეს ორნივე,
და	მცხ.იერ	მიუთხართ შორის ეგჳპტისა, და სასმენელ-ყავთ შორის მაგდოლოჲსა, და დაჰმოწმეთ შორის მემფისა და შორის ტაფნისა. თქუთ: ზედ დადეგ და განჰმზადე თავი შენი, რამეთუ შეჭამა მახჳლმან ბრწამლი შენი.
და	მცხ.იერ	და სიმრავლე მოუძლურდა და დაეცა, კაცადი მოყუსისა მიმართ თჳსისა იტყოდა და თქუა: აღვდგეთ და მივიქცეთ ერისა მიმართ ჩუენისა და მამულისა მიმართ ჩუენისა პირისაგან მახჳლისა ელლინებრისა.
და	მცხ.იერ	ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს უფალი ღმერთი, - მეფე ძალთა სახელი მისი, რამეთუ ვითარცა არს თაბორი მთათა შორის, და ვითარცა კარმელი ზღუასა შორის, ეგრეთ მოვიდეს.
და	მცხ.იერ	ჭურჭელნი ტყუეობისანი იქმნენ თავისა შენისად. მკჳდრობამან ასულისა ეგჳპტისამან, რამეთუ მემფი უჩინო საქმნელად იყოს, და ეწოდოს ვაება არყოფისაგან მკჳდრთა მის შორის.
და	მცხ.იერ	და მორეწენი მისნი მის შორის, ვითარცა ზუარაკნი ჭამებულნი მით, რამეთუ იგინიცა მიიქცეს და ივლტოდეს ერთბამად, ვერ დადგეს, რამეთუ დღე წარწყმედისაჲ მოიწია მათ ზედა და დღე შურისძიებისა მათისაჲ.
და	მცხ.იერ	მოკაფეთ მაღნარი მისი, - იტყჳს უფალი, - რამეთუ არღა ეოცნოს, რამეთუ განმრავლდეს უფროჲს მკალთასა, და არა არს რიცხჳ მათი.
და	მცხ.იერ	თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: აჰა, შურსა ვიგებ ძისა მისისა ამმონისსა და ფარაოსა და ეგჳპტესა ზედა, და ღმერთთა ზედა მისთა, და მეფეთა ზედა მისთა, და ფარაოს ზედა და მოსავთა ზედა მისდამი.
და	მცხ.იერ	და მივსცნე იგინი ჴელთა მეძიებელთა სულისა მათისათა და ჴელთა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისასა, და ჴელთა მონათა მისთასა. ამის შემდგომად დაყუდნეს დღეთაებრ პირველთა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	ხოლო შენ ნუ შეშინდები, მონაო ჩემო იაკობ! ნუცა სწიწნეულობ, ისრაილ, მით, რამეთუ, აჰა, მე გიჴსნი შორით და თესლსა შენსა ტყუეობისაგან მათისა. და მოიქცეს იაკობ და დაყუდნეს, და დაიძინოს, და არა იყოს მაშფოთებელი მისი.
და	მცხ.ესა	და იყოს, რომელი ევლტოდის შიშსა, შთავარდეს მთხრებლსა, ხოლო თანაწარსრული მთხრებლისაგან შეპყრობილ იქმნეს მახისა მიერ, რამეთუ სარკუმელნი ცისანი განეხუნენ და შეიძრნენ საფარველნი ქუეყანისანი.
და	მცხ.ესა	შფოთებით შეშფოთდეს ქუეყანა და წარწირვით წარიწიროს ქუეყანა (მიდრკა).
და	მცხ.მეფ4	და დედაკაცი ერთი ძეთა მათგანი წინაწარმეტყუელთა ღაღადებდა ელისეს მიმართ და თქუა: მონა შენი, ქმარი ჩემი, მოკუდა და შენ თჳთ იცოდე, რამეთუ მონა შენი მოშიში უფლისა იყო, და მასესხებელი იგი მოვიდა და მიიყვანნა ორნივე იგი შვილნი ჩემნი მონად თჳსად.
და	მცხ.ესა	და შერყევით შეირყიოს ქუეყანა, ვითარცა მთრვალი და მებრუე. და შეიძრას, ვითარცა ხილისსაცავი, ქუეყანა. და დაეცეს და ვერ ეძლოს აღდგომად, რამეთუ განძლიერდა მის ზედა უსჯულოება.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქვა მას ელისე: რა გიყო შენ, მითხარ მე, რა გიც სახლსა შენსა? და მან თქუა: არარა არს სახლსა მჴევლისა შენისასა გარნა ჭურჭელი ერთი, რომელსა დგას ზეთი საცხებელად ჩემდა.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, მოაწიოს უფალმან სამკაულსა ზედა ცისასა ჴელი მისი და მეფეთა ზედა ქუეყანისათა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას ელისე: მივედ და ითხოვე შენდად ჭურჭელი მოცალე ყოვლისაგან გარემოთა შენთა და ნუ მცირედ.
და	მცხ.ესა	და შეკრიბნენ და შეაწყუდინენ სიმაგრესა შინა შესაკრებელი მისი და საპყრობილესა შინა, მრავალთა ნათესავთა ძლით მოსახილავი იყოს მისი.
და	მცხ.ესა	და დადნეს ალიზი და დაეცეს ზღუდე. და სირცხჳლეულ იქმნეს მთოვარე და კდემულ იქმნეს მზე, რამეთუ განმეფნეს უფალი სიონს შინა და იერუსალიმს შინა და წინაშე მოხუცებულთასა იდიდოს.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს გაკურთხოს შენ ერმან გლახაკმან, და ქალაქნი კაცთა მიმძლავრებულთა მოშიშთა შენთანი გაკურთხევდენ შენ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ექმენ ყოველსა ქალაქსა მდაბალსა შემწე და შეურვებულთა ნაკლულევანებისათჳს საფარველ. კაცთაგან უკეთურთა იჴსნი მათ,
და	მცხ.ესა	საფარველი წყურიელთა და სული კაცთა მიმძლავრებულთა, ვითარცა კაცნი სულკნინნი წყურიელნი სიონს შინა, რამეთუ იჴსნის მათ კაცთაგან უთნოთა, რომელთაცა მიმცენ ჩუენ. სიცხე საფარველსა შორის ღრუბლისასა, ნერგი ძლიერი დაამდაბლოს.
და	მცხ.ესა	და უყოს უფალმან საბაოთ მთასა ამას ზედა ყოველთა ნათესავთა სასუმელი ჴმანელობათა, სასუმელი თხლეთა; სუმიდენ მხიარულებით, სუმიდენ ღჳნოსა, იცხებდენ მირონთა,
და	მცხ.დაბ	ხოლო ღმერთმან თქუა აბრაამის მიმართ შემდგომად ლოთის განყოფისა მისგან: აღიხილენ თუალნი შენნი და იხილენ ადგილთაგან, რომელსა ხარ შენ აწ, ჩრდილოჲთ მიმართ და სამხრად და აღმოსავლად და ზღუად.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, წყალნი აღმოვლენ ჩრდილოჲთა, და იყვნენ ღუარად წარმღუნელად და წარრღუნან ქუეყანაჲ და სავსებაჲ მისი, ქალაქი და დამკჳდრებულნი მას შინა. და ღაღადებდენ კაცნი, და ვალალებდენ ყოველნი დამკჳდრებულნი ქუეყანისანი
და	მცხ.იერ	ჴმისაგან მიმართებისა მისისა, და საჭურველები ფერჴთა მათთა ძლიერთაჲსა, და ძრვისაგან ეტლთა მათთაჲსა და ჴმისა ურმისთვალთა მათთაჲსა, არა მოიქცეს მამანი ძეთა ზედა მათთა.
და	მცხ.იერ	მორჩილებისაგან ჴელთა მათთაჲსა დღესა შინა მომავალსა წარწყმედად ყოველთა უცხოტომთა, და განვრყუნე ტჳროსი და სიდონი და ყოველნი ნეშტნი შემწეობისა მათისანი, რამეთუ მოჰსრავს უფალი დაშთომილთა ჭალაკებისათა.
და	მცხ.იერ	ახს სიმტიერე ღაზასა ზედა, განვარდა ასკალონი და ნეშტნი ენაკიმეთნი, ვიდრემდის შეკრბებოდით, ვიდრემდის ჰკუეთ,
და	მცხ.იერ	ვითარ დაყუდნეს. და უფალმან ამცნო მას ასკალონსა ზედა და ზღჳსკიდისათა ზედა, და ნეშტთა ზედა აღდგომად.
და	მცხ.იერ	არღარა არს მერმე მუღრობაჲ ესსებონს შინა მოაბისასა, ისიტყუნეს მის ზედა ძჳრნი, მოვედით და მოვჰკუეთოთ იგი ნათესავისაგან და დაცხრომით დასცხრეს, უკუანა შენსა ვიდოდეს ოდეს მახჳლი,
და	მცხ.იერ	ვინათგან ესევდ სიმაგრეთა მიმართ შენთა, მოვიდენ შენდა ჭირნი და შეგიპყრანცა შენ, და გამოვიდეს ქამოს ტყუჱობად მღდელნი მისნი და მთავარნი მისნი ერთბამად.
და	მცხ.იერ	და მოვიდეს მოსრვა ყოველსა ზედა ქალაქსა, და ქალაქი არა განერეს, და წარწყმდეს ღელე, და მოისრას ველობი, ვითარცა თქუა უფალმან:
და	მცხ.იერ	ეცით სასწაული მოაბსა, რამეთუ ნთებით აღენთოს და ყოველნი ქალაქნი მისნი უვალად იყუნენ არ ყოფისაგან დამკჳდრებულისა მის შორის, ვინავე მყოფსა მას შინა.
და	მცხ.იერ	წყეულ იყავნ მოქმედი საქმესა უფლისასა უდებებით, და წყეულ იყავნ განმმარტებელი მახჳლისა მისისაჲ სისხლისაგან.
და	მცხ.იერ	განისუენა მოაბმან სიყრმისაგან, და მოსავ იყო დიდებასა ზედა მისსა, და არ შთაასხმიდა ჭურჭლისაგან ჭურჭლად, და გარდასახლებად არა ვიდოდა. ამისთჳს არს გემოჲ მისი მის თანა და საყნოსი მისი არა მოაკლდა.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - თქვა უფალმან, - და მიავლინნე მის ზედა დამდრეკელნი და დადრიკონ იგი და ჭურჭელნი მისნი და დააწულილენ და რქანი მისნი შემუსრნენ.
და	მცხ.იერ	ვითარ იტყჳთ: ძლიერნი ვართ და კაცნი შემძლებელნი მბრძოლობად.
და	მცხ.იერ	წარწყმდა მოაბ და ქალაქნი მისნი და რჩეულნი, ჭაბუკნი მისნი შთავიდეს მოსაკლავად, იტყვის მეფე, უფალი ძალთაჲ, სახელი მისი.
და	მცხ.იერ	ახს დღე მოაბისი მოსლვად და უკეთურება მისი მალიად ფრიად.
და	მცხ.იერ	გზასა ზედა დადეგ და იხილე მჯდომარე აროირს შინა და ჰკითხე მეოტსა და განრომილსა და არქუ: რაჲ იქმნა?
და	მცხ.იერ	ჰრცხუენა მოაბსა, რამეთუ შეიმუსრა. ვალალაებდ და ღაღად-ყავ. მიუთხარ არიონისა შორის, ვითარმედ წარწყმდა მოაბი.
და	მცხ.იერ	და სასჯელი მოვალს ქუეყანასა ზედა მისსორისსა. ქელონსა ზედა და იარსა და მოფათსა,
და	მცხ.იერ	და დებონსა ზედა და ნავავსა. და სახლსა ზედა დევლათემისსა,
და	მცხ.იერ	და კარიათემსა ზედა და სახლსა ზედა ღამოლაჲსსა და სახლსა ზედა მაოთისსა,
და	მცხ.იერ	და სახლსა ზედა კარიაოთისსა და ბოსორისა ზედა და ყოველთა ზედა ქალაქთა ქუეყანისა მოაბისათა, შორიელთა და მახლობელთა.
და	მცხ.იერ	დაიჴსნა რქაჲ მოაბისაჲ და ჴელთა შინა მისა შეიმუსრა, თქუა უფალმან:
და	მცხ.ესა	შთანთქნა სიკუდილმან და შეუძლო და კუალად ღმერთმან მოსპო ყოველი ცრემლი ყოვლისაგან პირისა; ყუედრება ერისა მისისა მოსპო ყოვლისაგან ქუეყანისა, რამეთუ პირი უფლისაჲ იტყოდა ამათ.
და	მცხ.ესა	და თქუა უფალმან მას დღესა: აჰა, უფალი, ღმერთი ჩვენი, რომლისა მიმართ მოსავ ვართ. და მხიარულ ვართ მაცხოვარებისა ჩუენისა ზედა, რამეთუ ესე არს უფალი, რომლისა არს მოლოდება. ვიხარებდეთ და ვიშვებდეთ მაცხოვარებასა ჩუენსა.
და	მცხ.ესა	და ვიშუებთ, რამეთუ განსუენება მოსცეს ღმერთმან მთისა ამის ზედა; და დაითრგუნოს მოაბელაჲ ადგილსა შინა თჳსსა, ვითარსახედ დასთრგუნვენ კალოსა ურემთა ზედა.
და	მცხ.ესა	და აღიხუნეს ჴელნი თჳსნი, ვითარ განჰმარტებს მბანელი საცურავად. ვითარსახედ მანცა დაამდაბლა წარსაწყმედელად, ეგრეთ დამდაბლდეს და დაამდაბლოს გინება მისი, რომელთა ზედა მიყვნა ჴელნი.
და	მცხ.მეფ3	და შეიღეს შინა მღდელთა მათ კიდობანი იგი აღთქმისა ადგილად თჳსა დაბირსა, სახლსა მას წმიდასა წმიდათასა ფრთეთა ქუეშე ქერობინთა მათ.
და	მცხ.ესა	და სიმაღლე მისალტოლველისა სახლისა შენისასა დაამდაბლოს და შთავიდეს ვიდრე იატაკადმდე, ვიდრე მტუერამდე.
და	მცხ.მეფ3	და არა იდვა კიდობანსა მას შინა, გარნა ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი, ფიცარნი აღთქმისანი, რომელნი დასხნა მას შინა მოსე ქორებს, რომელ აღუთქუა უფალმან ძეთა ისრაჱლისათა შემდგომად გამოსლვისა მის მათისა ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა უფალმან დავითს, მამასა ჩემსა, ამისთჳს; რამეთუ მოგიჴდა გულსა შენსა შენებად ტაძარი სახელისა ჩემისა, კეთილ არს, რამეთუ მოგიჴდა გულსა შენსა.
და	მცხ.მეფ3	და განუმზადე მუნ ადგილი დასადგმელად კიდობნისა მის სჯულისა უფლისა, რომელ აღუთქვა უფალმან მამათა ჩუენთა გამოყვანებასა მათსა ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.მეფ4	და შეხჳდე შენ და შვილნი შენნი და დაჴაშ კარი შენი და ისხმიდე ყოველსა მას ჭურჭელსა ვიდრე აღვსებადმდე.
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა მისგან დედაკაცი იგი და ყო ეგრე. და დაჴშეს კარი მან და შვილთა მისთა. შვილნი იგი მიუპყრობდეს და იგი ასხმიდა ზეთსა მას ვიდრე აღვსებადმდე ჭურჭელისა მის.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა შვილთა მათ თჳსთა: მომიპყართ სხუაცა ჭურჭელი! და ჰრქუეს: არა არს სხუაჲ. და დადგა ზეთი იგი.
და	მცხ.მეფ4	და მივიდა, უთხრა კაცსა მას ღმერთისასა. და ჰრქუა ელისე დედაკაცსა მას: მივედ და მიეც ზეთი იგი და გარდაიჴადე სესხი იგი, შენ და შვილნი შენნი გამოიზარდენით ნეშტითა მაგით ზეთისათა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო დღე ერთი და მივიდა ელისე სომნად: და მუნ იყო დედაკაცი ერთი მდიდარი და აიძულა რა ჭამად პურისა და არნ მრავალ ჟამ მისლვასა მისსა, მუნ შევიდის ჭამად და სუმად.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა დედაკაცმან ქმარსა თჳსსა: აჰა, უწყი, რამეთუ კაცი ესე ღმრთისა წმიდა არს და მარადის ამიერ მავალ არს.
და	მცხ.მეფ4	უქმნეთ მას ქორი მცირე და დაუდგათ მუნ ცხედარი და ტაბლა და სავარძელი და სანთელი. და იყოს, მოსლვასა მისსა ჩუენ თანა მუნ შევიდოდეს.
და	მცხ.მეფ4	და იყო დღე ერთი და მოვიდა მუნ ელისე და შევიდა ქორსა მას და დაიძინა მუნ.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა გეეზის, მსახურსა თჳსსა: მოუწოდე სომანიტელსა მას დედაკაცსა! და მოუწოდა მას გეეზი და მოვიდა და დადგა წინაშე მისა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე გეეზის, მსახურსა თჳსსა: არქუ მაგას დედაკაცსა: აჰა, ესერა, დაგჳმზადე ჩუენ ყოველი საშუებელი. აწ რა ვყოთ შენთჳს? არსა სიტყუაჲ შენი მეფისა მიმართ, ანუ მთავრისა მიმართ ერისასა? და მან თქუა: არა მიჴმს, არამედ შორის ერსა ჩემსა დამკჳდრებულ ვარ მე.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე გეეზის: არ წეს არს მაგისა ყოფად. და ჰრქუა გეეზი, სახურმან მისმან: ესე უწყი, რამეთუ შვილი არა უვის მაგას და ქმარი მაგისი მოხუცებულ არს.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა ელისე: მოუწოდე მას დედაკაცსა და გამოვიდა და დადგა კართა მათ მის სახლისათა.
და	მცხ.მეფ3	და შენ ისმინო ზეცით განმზადებულით სამკჳდრებელით შენით და მიუტეო და განამართლო მსგავსად გზათა მისთა, ვითარ სცნა გული მისი, რამეთუ შენ მხოლომან იცნი გულნი ყოველთა ძეთა კაცთანი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე დედაკაცსა მას: ჟამთა მათ ამას დღესა გაქუნდეს შენ ყრმა მჴართა შენთა. და ჰრქუა მას დედაკაცმან ელისეს: ნუ, უფალო, კაცო ღმრთისაო, ნუ მბასრობ მე მჴევალსა შენსა.
და	მცხ.მეფ3	და ეშინოდის შენგან ყოველთა დღეთა, რაოდენ ცხონდენ ზედა პირსა ქუეყანისასა, რომელ მიეც მამათა მათ ჩუენთა.
და	მცხ.მეფ4	და მიუდგა დედაკაცი იგი და შვა ძე ჟამსა მას ოდენ, ვიდრე ცოცხალღა იყო, ვითარცა ეტყოდა მას ელისე.
და	მცხ.მეფ4	და განმტკიცნა ყრმა იგი. და იყო, დღეთა მათ ოდენ მკისათა მოვიდა ყრმა იგი მამისა თჳსისა თანა მომკალთა მათ.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მამასა თჳსსა: თავი ჩემი მელმის. და უბრძანა მონათაგანსა ერთსა და მიიყვანა ყრმა იგი დედისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ4	და აღიქვა იგი დედამან თჳსმან და დაისვა იგი მუჴლთა ზედა თჳსთა სამხრადმდე. და მოკუდა ყრმა იგი.
და	მცხ.მეფ4	და აღიღო იგი და დადვა ცხედარსა მას ზედა ელისესსა, და გამოიჴშა კარი და გამოვიდა გარე ველად.
და	მცხ.მეფ4	და უჴმო ქმარსა თჳსსა და ჰრქუა: მო-ნუ-ვინ-ავლინე ერთი მონათა მათგანი და ერთი ვირი და მივისწრაფო კაცისა მის ღმრთისა და მოვიქცე.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას ქმარმან მისმან: რა არს, რომელსა მიხვალ შენ დღეს? რამეთუ არცა თვისთავი არს, არცა შაბათი. და ჰრქუა მან დედაკაცმან ქმარსა: შენ დუმენ.
და	მცხ.მეფ4	და დაასხნეს ვირსა მას და ჰრქუა მონასა მას თჳსსა: წარიქციე და ვიდოდე და ნუ მელი მე აღსუმად მაგასა ზედა, ვიდრე გრქვა შენ.
და	მცხ.ესა	მას დღესა შინა გალობდენ გალობასა ამას ქვეყანასა ზედა იუდაჲსსა მეტყუელნი: აჰა, ქალაქი მტკიცე და საცხოვნებელი ჩუენი, მოსდგას ზღუდე და გარეზღუდე.
და	მცხ.ესა	და დამცველი ჭეშმარიტებისა, შემწე სიმართლისა და დამცველი მშჳდობისა,
და	მცხ.მეფ4	და მიისწრაფე კაცისა მის ღმრთისა მთასა მას კარმელსა. და იყო, ვითარცა იხილა იგი ელისე მიმავალი მისსა, ჰრქვა გეზს, მსახურსა თჳსსა: აჰა ეგერა, სომანიტელი იგი მოვალს.
და	მცხ.მეფ4	მიეგებე მას და არქუ: მშჳდობა არს შენდა და მშჳდობა არს ქმრისა შენისა, გინა მშჳდობით არსა ყრმა იგი? და მან ჰრქუა: მშჳდობაჲ არს.
და	მცხ.ესა	რომელმან დამდაბლებით შთაიყვანენ დამკჳდრებულნი მაღალთა შინა, ქალაქთა მტკიცეთა შთაამჴობ და შთაიხუამ, ვიდრე იატაკამდე.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა დედაკაცმან: ვითხოე ნუ შვილი უფლისაგან ჩემისა? არა გარქუ, ვითარმედ: ნუ მეტყუვი მე?
და	მცხ.ესა	და დასთრგუნვიდენ მათ ფერჴნი მშჳდთანი და მდაბალთა კუალნი დავრდომილთანი.
და	მცხ.ესა	გზა კეთილ მსახურთა წრფელ იქმნა და განმზადებულ გზა კეთილ მსახურთა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ გზა უფლისაჲ განკითხვა. ვესევდით სახელისა მიმართ შენისა და საჴსენებელისა მიმართ, რომლისა გულისმთქუმელ იყო სული ჩემი.
და	მცხ.იერ	დაათრვეთ იგი, რამეთუ უფლისა ზედა განდიდნა, და ტყუელვიდეს მოაბ ჴელითა თჳსითა, და იყოს საკიცხელ იგიცა.
და	მცხ.იერ	და რამეთუ შენდაცა საკიცხელ იყო ისრაილი, ანუ პარვათა შინა შენთა იპოვა, რამეთუ ჰბრძოდე მას, და მისთანავე წარიტყუენო.
და	მცხ.იერ	დაუტევნეს ქალაქნი და დაეშენნეს კლდეთა შინა მკჳდრნი მოაბისანი; იქმნნეს, ვითარცა ტრედნი მებუდარნი კლდეთა შინა პირსა სოროჲსსა.
და	მცხ.იერ	მესმა გინება მოაბისაჲ, აგინა ფრიად სიმაღლე თჳსი, და გინებაჲ და ამპარტავანება მისი და სილაღე მისი ვიხილე, და ამაღლდა გული მისი.
და	მცხ.იერ	და კილოჲ აღიღოს, ვითარცა ტირილი. იაზირო, დაგტირო შენ, ავენაჴენ, საბამისნი, მწუერვალნი შენნი, განვლო ზღვა ქალაქმან იაზირისმან. შეახო ნაყოფსა ზედა შენსა და სამკალსა ზედა შენსა და მესთულეთა შენთა ზედა დაეცა მოსასრველი.
და	მცხ.იერ	დასწყდა შუებაჲ და მხიარულება კარმელისა და ქუეყანისაგან მოაბიტელთასა, და ღჳნოჲ საწნეხელთა შინა შენთა არა დაწნიხეს განთიად იდად, არცა მიმწუხრი არა ყვეს იდად.
და	მცხ.იერ	ხოლო ამათ ღაღადებისაგან ესსებონისა ვიდრე ვლეილამდე და ვიდრე იასამდე მოსცეს ჴმაჲ მათი ქალაქთა მათთა, სეგორითგან, ვიდრე მთათამდე ნემისთა, და მითხრობაჲ სალისიასა, რამეთუ დიაკეული სმნიერი არს, რამეთუ წყალიცა ნევრიმისაჲ შემწუელად იყოს.
და	მცხ.იერ	და წარვწყმიდო მოაბი, - თქუა უფალმან, - აღმავალი ბომონსა ზედა და მკუმეველი ღმერთთა მისთა.
და	მცხ.იერ	ყოველი თავი ყოველსა შინა ადგილსა აღიპარსოს, და ყოველი წუერი დაიყჳნოს, და ყოველნი ჴელნი იტყებდენ და ყოველსა ზედა წელსა ძაძაჲ.
და	მცხ.იერ	და ყოველთა ზედა ერდოთა მოაბისთა და უბნებსა ყოველსა შორის ტყებაჲ, რამეთუ შევმუსრე მოაბი, ვითარცა ჭურჭელი, რომლისა არა არს საჴმარებაჲ მისი, - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	ვითარ იძლია ჴჳობით, ვითარ მიაქცია ზურგი მოაბმან? ჰრცხუენა და იქმნა მოაბის საკიცხელ და სარისხველ ყოველთა გარემოსთა მისთა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან: აჰა, ვითარცა არწივმან მიიმართოს და განიმარტნეს ფრთენი მისნი მოაბსა ზედა.
და	მცხ.იერ	დაპყრობილ იქმნა კარიაოთი და სიმაგრენი მოიპყრნეს და იყოს გული ძლიერთა მოაბისათაჲ მას დღესა შინა, ვითარცა გული დედაკაცისა მლმობისაჲ.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე გეეზს: შეირტყ სარტყელი წელთა შენთა და მიიღე კუერთხი ეგე ჩემი ჴელთა შენთა და წარვედ, და თუ ვინმე შეგემთხჳოს კაცი, ნუ აკურთხევ მას და, თუ ვინმე გაკურთხევდეს, ნუ მიუგებ მას სიტყუასა, და დასდევ კუერთხი ეგე ჩემი პირსა ზედა მის ყრმისასა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა დედაკაცმან მან: ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი! არა დაგიტეო შენ. და აღდგა ელისე და შეუდგა მას.
და	მცხ.მეფ3	მას დღესა შინა განწმიდა მეფემან ეზო იგი, რომელ იყო პირისპირ ტაძარსა მას უფლისასა, რამეთუ მუნ ყუნა მრგულიადდასაწველნი იგი და შესაწირავნი იგი და ცმელი იგი სამშჳდებელთა, რამეთუ ტაბლა სპილენძისა, რომელ დგა წინაშე უფლისა, მცირე იყო, რამეთუ ვერ დაიტია მრგულიადდასაწველნი იგი და შესაწირავნი სამშჳდებელთანი.
და	მცხ.მეფ4	და გეეზი წარვიდა წინა მათსა და დასდვა კუერთხი იგი პირსა მის ყრმისასა და არა იყო ჴმაჲ, არცა სმენა. და მიეგებოდა გეეზი და უთხრა ელისეს და ჰრქუა: არა აღდგა ყრმა იგი.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა ელისე სახლსა მას და, აჰა, მომკუდარი მდებარე იყო სარეცელსა ზედა მისსა.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა ელისე სახლსა მას და დაჴშნა კარნი, თაყუანი-სცა უფალსა და ილოცა უფლისა მიმართ.
და	მცხ.მეფ4	და აღჴდა და დააწვა ზედა ყრმასა და დასდვა პირი თჳსი ზედა პირსა მისსა და თუალნი მისნი ზედა თუალთა მისთა, ჴელნი მისნი ჴელთა მისთა და შეიკუნძა მას ზედა და განტფეს ჴორცნი ყრმისანი მის.
და	მცხ.იერ	და წარწყმდეს მოაბი ერისაგან, რამეთუ უფალსა ზედა განდიდნა.
და	მცხ.იერ	შიში და მთხრებლი და საბრჴე შენ ზედა, მჯდომარეო მოაბსა შორის, - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	მლტოლვარე პირისაგან შიშისა შთავარდეს მთხრებლსა და აღმოსრული მთხრებლით შეპყრობილ იქმნეს საბრჴითა მით, რამეთუ მოვაწინე ესენი მოაბსა ზედა წელიწადსა შინა, რომელსა ზედმივიხილო მათდამი, თქუა უფალმან,
და	მცხ.იერ	საფარველსა ესსებონისასა დადგეს მლტოლვარენი საბრჴისაგან, რამეთუ ცეცხლი გამოჴდა ესსებონით და ალი ქალაქით სეონისით, და შეჭამნა მთავარნი მოაბისანი და გამოიძინა ძენი სეონისნი.
და	მცხ.იერ	ვაჲ შენ, მოაბ! წარსწყმდი, ერო ხამორისო, რამეთუ წარიხუნეს ძენი შენნი იავარად და ასულნი შენნი ტყუედ.
და	მცხ.იერ	ძეთა ამმონისთა. ესრეთ თქუა უფალმან: ნუ ძენი არა არიან ისრაჱლსა შორის? ანუ დამპყრობელი არა არს მათ შორის? რაჲსათჳს დაიპყრა მელქომ გალადი? და ერი მათი ქალაქთა მათთა შინა მკჳდრ არს.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და ვასმინო რაბათსა ზედა ძეთა ამმონისთასა შფოთი ბრძოლათა და იყოს უვალად და წარსაწყმედელად და ბომონნი მათნი ცეცხლისა მიერ დაიწუედ. და დაიპყრას ისრაჱლმან მთავრობაჲ მისი, თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	ღაღადებდ, ესებონ, რამეთუ მოისპო ძალი გაისაჲ. ღაღად-ყავთ, ასულნო რაბბათისანო, მოირტყთ ძაძები და იპყრობვოდეთ და იტყებდით და რბიოდეთ ზღუდეთა ზედა, რამეთუ მელქომ ტყუეობად ვალს, მღდელნი მისნი და მთავარნი მისნი ერთბამად,
და	მცხ.იერ	აჰა, მე მოვიღო შიში შენ ზედა, - თქუა უფალმან ძალთამან, - ყოველთაგან გარემოსმყოფთა შენთა და განიწესოს კაცადი პირისა კერძ თჳსისა და არა არს, რომელმან შეკრიბოს ტყუექმნილი
და	მცხ.იერ	და არა არს მეტყუელი დატევებასა ობლისა შენისასა, რაჲთა ცხოვნდეს, და მე ვაცხოვნო იგი. და ქურივნი შენნი ჩემდამო ესვიდენ,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ იტყჳ უფალი, - აჰა, რომელთა არა იყო შჯულ სუმად სასუმელი, მსუმელთა სუეს, და შენ უბრალოქმნილი არა უბრალო იქმნე, რამეთუ მსუმელი სუამს.
და	მცხ.იერ	რამეთუ თავისა მიმართ ჩემისა ვფუცე, - იტყჳს უფალი, - ვითარმედ უვალად და საყუედრელად და საწყევარად იყო შორის მისსა, და ყოველნი ქალაქნი მისნი იყვნენ ოჴერ უკუნისამდე.
და	მცხ.იერ	სასმენელი მესმა უფლისაგან. და მიმთხრობელნი წარმართთა მიმართ მიავლინნა: შეკერბით და მოვედით მისსა, და არ დააცალონ ბრძოლად მის ზედა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ, აჰა, კნინღა მიგეც შენ წარმართთა შორის და ადვილ საწუნელ კაცთა შორის.
და	მცხ.იერ	და იყოს იდუმეაჲ უვალად, ყოველი თანწარმავალი მის ზედა განჰკრთეს და დაისტჳნოს ყოველსა ზედა წყლულსა მისსა,
და	მცხ.იერ	ვითარცა დაიქცა სოდომაჲ და გომორრაჲ და მოზღვრენი მათნი, - თქვა უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, არა დაჯდეს მუნ კაცი და არ დაიმკჳდროს მუნ ძემან კაცისამან.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ჴმისაგან დაცემულებისა მათისა შეირყია ქუეყანა, და ღაღადება შენი ზღვისა შორის მეწამულისა ისმა.
და	მცხ.იერ	აჰა, ვითარცა არწივი აღვიდეს და იხილვოს და განმარტნეს ფრთენი თჳსნი სიმაგრეთა ზედა მისთა, და იყოს გული ძლიერთა იდუმეასათა მას დღესა შინა, ვითარცა გული დედაკაცისა მლმობიარისა.
და	მცხ.იერ	მოკლებულ იქმნა დამასკოჲ. მიიქცა სივლტოლად და განვარდა, ძრწოლამან შეიპყრა იგი, სალმობამან მოიცვა, ვითარცა მშობი.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს დაეცნენ ჭაბუკნი შენნი უბანთა შენთა ზედა, და ყოველნი კაცნი შენნი მბრძოლნი დაეცნენ მას დღესა შინა, - ჰრქვა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან, -
და	მცხ.იერ	და აღვაგზნა ცეცხლი ზღუდეთა ზედა დამასკისათა, და შეჭამნეს ურაკნი ძისა ადერისნი.
და	მცხ.იერ	კიდარს, მეფისა ეზოჲსსა, რომელი მოსრა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, ესრეთ ჰრქუა უფალმან: აღდეგით და აღვედით კიდარსა ზედა, დაწყლენით ძენი კედემისნი,
და	მცხ.იერ	კარავნი მათნი და ცხოვარნი მათნი წარიხუენ, სამოსელნი მათნი და ყოველნი ჭურჭელნი მათნი და აქლემნი მათნი მიიყვანენ თავისა მათისად, და მოუწოდეთ მათ ზედა წარწყმედასა გარემოს,
და	მცხ.იერ	ივლტოდეთ ფრიად, განჰკერთით, დააღრმეთ შთასაჯდომელად მსხდომარეთა ეზოსა შინა, - იტყჳს უფალი, - რამეთუ განიზრახა თქუენ ზედა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, განზრახვაჲ და ისიტყუა თქუენ ზედა გულისსიტყვა.
და	მცხ.მეფ4	და აღდგა ელისე და მივლო სახლსა მას შინა იმიერ ამიერ და აჴდა მეორედ, დააწვა ყრმასა მას ზედა შჳდგზის. და აღიხილნა ყრმამან მან თუალნი თჳსნი.
და	მცხ.ესა	რამეთუ დადუმნა უღმრთოჲ და რომელმან არა ისწაოს სიმართლე ქუეყანასა ზედა, ჭეშმარიტება არა ყოს, მოისპენ უღმრთოჲ, რაჲთა არა იხილოს დიდებაჲ უფლისაჲ.
და	მცხ.მეფ4	და ჴმა-უყო ელისე გეეზის და ჰრქუა: მოუწოდე აქა სომანიტელსა მას. და მოუწოდა მას გეეზი და შევიდა მისა და ჰრქვა მას ელისე: მიიყვანე ყრმა ეგე შენი!
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა დედაკაცი იგი და დავარდა ფერჴთა მისთა თანა და თაყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა და მიიქუა შვილი იგი თჳსი და გამოვიდა.
და	მცხ.ესა	უფალო! მაღალ შენი მკლავი და არა იცოდეს, ხოლო მცნობელნი სირცხჳლეულ იქმნენ. შურმან მიიღოს ერი უსწავლელი. და აწ ცეცხლმან შეჭამნეს წინააღმდგომნი.
და	მცხ.იერ	და იყვნენ აქლემნი მათნი სათავისო და სიმრავლე საცხოვართა მათთაჲ წარსაწყმედელ, და განუფიწლნე იგინი ყოველსა ქარსა, განრყუნილ პირნი მათნი. და ყოვლისაგან წიაღ კერძოჲსა მათისა ვყო ძლეულება მათი, - თქუა უფალმან,
და	მცხ.იერ	და იყოს ეზო მათი საყოფელ სირთა და უგზო საუკუნომდე. არ დაემკჳდროს მუნ კაცი და არ დაჯდეს მუნ ძე მიწისნაშობისაჲ.
და	მცხ.იერ	და მოვხადო ელამსა ზედა ოთხთა ქართა, ოთხთაგან მწუერვალთა ცისათა და განვთესნე იგინი ყოველთა მიმართ ქართა ცისათა და არა იყოს ნათესავი, რომელ არა მოვიდეს მუნ განმაგაარებელნი ელამისნი,
და	მცხ.მეფ4	და განვიდა ველად კრებად არიოთისა და პოვა ვენაჴი დატევებული, და კრიბა მას შინა ნოიჭი სავსე წინამოთა და მოიღო და შთაყარა ქვაბსა მას საგბოლველსა და არა იცოდა, რა იყო.
და	მცხ.მეფ4	და დაუგო კაცთა მათ წინაშე ჭამად, და ვითარცა იწყეს ჭამად, ღაღად-ყვეს და თქუეს: სიკუდილი არს, კაცო ღმრთისაო, ქვაბსა მაგას. და ვერ ჭამდეს.
და	მცხ.იერ	და შიშნეულ-ვყუნე იგინი წინაშე მტერთა მათთა, რომელნი ეძიებდეს სულთა მათთასა და მოვაწიო მათ ზედა რისხვისაებრ გულისწყრომისა ჩემისა, - იტყჳს უფალი, - და ზედმივავლინო უკუანა მათსა მახჳლი ჩემი, ვიდრე მოსპოლვადმდე მათდა.
და	მცხ.მათე	და აჰა ესერა დედაკაცი ქანანელი საზღვართა მათგან გამოვიდა, ღაღადებდა და იტყოდა: შემიწყალე მე, უფალო, ძეო დავითისო, რამეთუ ასული ჩემი ბოროტად ეშმაკეულ არს.
და	მცხ.იერ	და დავდვა ელამს შინა საყდარი ჩემი და წარვწყმიდო მუნით მეფე და დიდ-დიდნი, - თქუა უფალმან,
და	მცხ.იერ	რამეთუ აღმოვიდა მის ზედა ნათესავი ჩრდილოთ. მან დადვას ქუეყანა მისი მოსაოჴრებელად. და არა იყოს დამკჳდრებული მის შორის, კაცითგან მისაცხოვართამდე, შეირყინეს, წარჴდეს.
და	მცხ.იერ	მათ დღეთა შინა, - იტყჳს უფალი, - და მას ჟამსა შინა მოვიდენ ძენი ისრაილისანი, იგინი და ძენი იუდაჲსნი ერთბამად მოარულნი და მტირალნი, წარვიდენ მეძიებელნი უფლისა ღმრთისა მათისანი.
და	მცხ.იერ	ვიდრემდის სიონს იკითხონ გზაჲ, რამეთუ აქა მისცენ პირი მათი და მოვიდენ და შეივლტოდიან უფლისა მიმართ, ღმრთისა მათისა, რამეთუ აღთქმაჲ საუკუნოჲ არა მოაკლდეს.
და	მცხ.იერ	უცხო იქმნენით შორის ბაბილონისაგან და ქუეყანისაგან ქალდეველთასა, გამოვედით და იქმნენით, ვითარცა ვეშაპნი წინაშე პირსა ცხოვართასა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ, აჰა, მე აღვადგენ და აღმოვიყვანებ ბაბილონსა ზედა შესაკრებელსა, ნათესავთა დიდთასა ქუეყანისაგან ჩრდილოჲსა და წყობა-ყონ მის შორის. მუნით მოესრულოს, ვითარცა სატყორცი მბრძოლისა გულისჴმიერისაჲ, ისარნი მისნი არა მოიქცენ ცუდად.
და	მცხ.იერ	და იყოს ქალდეაჲ საიავროდ, ყოველნი მეიავრენი მისნი განძღენ, - იტყჳს უფალი, - რამეთუ იშუებთ და იქადით დამტაცებელნი სამკჳდრებელისა ჩემისანი.
და	მცხ.იერ	და მით, რამეთუ სტრიობდით ვითარცა ზროხანი მწუანებსა შორის, და ურქენდით, ვითარცა კურონი.
და	მცხ.იერ	სირცხჳლეულ იქმნა დედა თქუენი ფრიად, მოიქცა მშობელი თქუენი დედაჲ კეთილთა მომართ. აჰა, უკანასკნელი წარმართთა ოჴერ და ურწყულ და უვალ.
და	მცხ.იერ	რისხვისაგან უფლისა არა დამკჳდრებულ იქმნეს, და იყოს განსარყუნელად ყოვლად. და ყოველი წარმვლელი ბაბილონით დაწუხნეს, დაისტჳნოს ყოველსა ზედა წყლულსა მისსა.
და	მცხ.ესა	ხოლო მკუდართა სიცოცხლე არა იხილონ, არცა მკურნალთა არა ვერ აღადგინონ. ამისთჳს მოჰჴადე და წარსწყმიდე და აღიღე ყოველი წული მათი.
და	მცხ.იერ	მოსპეთ თესლი ბაბილონისაგან, მპყრობელი მანგლისაჲ ჟამსა მკისასა პირისაგან მახჳლისა ელლინებრისა. კაცადი ერისა მიმართ თჳსისა მიიქცენ და კაცადი ქუეყანად თჳსისა მიივლტოდიან.
და	მცხ.იერ	ცხოვარი ცთომილი ისრაჱლი, ლომთა განაგარეეს იგი. პირველად შეჭამა იგი მეფემან ასსურისმან, და ესრეთ უკანასკნელ მეფემან ბაბილონისამან, ნაბუქოდონოსორ, ძუალნი მისნი დაჭამნა.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაჱლისა: აჰა, მე შურისძიებასა ვჰყოფ მეფისა ზედა ბაბილონისასა და ქუეყანასა ზედა მისსა. ვითარცა შური ვიძიე მეფისა ზედა ასურისასა.
და	მცხ.იერ	და კუალად ვაგო ისრაჱლი საძოვრისა მიმართ მისისა, და ძოვდეს შორის კარმელსა და შორის ბასანსა და შორის მთასა ეფრემისსა და შორის გალაადისა. და აღივსნენ სულნი მათნი.
და	მცხ.იერ	მათ დღეთა შინა და მას ჟამსა შინა, - იტყჳს უფალი, - ეძიებდენ უსამართლოებასა ისრაჱლისასა, და არა იყოს, და ცოდვათა იუდაჲსთა, და არა იპოოს, რამეთუ მლხინებელ ვეყო დაშთომილთა ქუეყანასა ზედა, - იტყჳს უფალი,
და	მცხ.იერ	- ქუეყანასა ზედა განმამწარებელთასა მიიწიე მას ზედა მწარედ და დამკჳდრებულთა მისთა ზედა შური იძიე, მახჳლო! და უჩინო-ყავ, - იტყჳს უფალი, - უკანაგან მათსა ძჳრნი, და ჰყოფდ ყოველთაებრ, რავდენთა გამცნებ შენ.
და	მცხ.იერ	ჴმაჲ ბრძოლისაჲ და შემუსრვაჲ დიდი ქუეყანასა შინა ქალდეველთასა,
და	მცხ.იერ	ვითარ შეიმუსრა და შეიფქვა უროჲ ყოვლისა ქუეყანისაჲ, ვითარ იქმნა განსარყუნელ ბაბილონი წარმართთა შორის?
და	მცხ.იერ	წინაგანგეწყვეა შენ და ზედადაგესხნენ შენ? და წარჰჴდე, ბაბილონ, და ვერ სცნა, იპოვე, შეპყრობილ იქმენ, რამეთუ უფალსა უჴდებოდე.
და	მცხ.იერ	განაღო უფალმან საფასე თჳსი და გამოიხუნა ჭურნი რისხვისა მისისანი, რამეთუ საქმე არს უფლისა ღმრთისა ძალთაჲსაჲ შორის ქუეყანასა ქალდეველთასა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ მოიწინეს ჟამნი მისნი, განახუენით დასაკრებელნი მისნი, გამოიკულიეთ იგი, ვითარცა ქუაბი, და მოასრულეთ იგი. ნუ იყოფინ მისსა დანეშტებული.
და	მცხ.იერ	აღაჴმენით ყოველნი ნაყოფნი მისნი და შთამოვიდოდედ კლვად. ვაჲ მათდა, რამეთუ მოიწია დღე მათი და ჟამი შურისგებისა მათისაჲ.
და	მცხ.იერ	ჴმაჲ მეოტთაჲ და განრინებულთაჲ ქუეყანისაგან ბაბილონისა მითხრობად შორის სიონსა. შურისძიებაჲ უფლისა მიერ ღმრთისა ჩუენისა, შურისძიებაჲ ტაძრისა მისისა.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს დაეცნენ ჭაბუკნი მისნი უბანთა მისთა ზედა და ყოველნი მამაკაცნი მბრძოლნი მისნი განერნენ, - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	აჰა, მე შენ ზედა, - იტყჳს უფალი ძალთაჲ, - მაგინებელთა, რამეთუ მოიწია დღე დაცემისა შენისაჲ და ჟამი შურისგებისა შენისა.
და	მცხ.იერ	და მოუძლურდეს გინებაჲ შენი და დაეცეს, და არა იყოს აღმმართებელი მისი, და აღვაგზნა ცეცხლი მაღნარსა მისსა შორის, და შეჭამნეს ყოველნი გარემოსნი მისნი.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი ძალთა: მიმძლავრებულ არიან ძენი ისრაჱლისანი და ძენი იუდაჲსანი. ერთბამად ყოველნი წარმტყუენველნი მათნი ემძლავრნეს მათ, რომელთა არა ინებეს გამოვლინებაჲ მათი,
და	მცხ.იერ	და მჴსნელი მათი ძლიერ უფალი ძალთაჲ, ყოვლისა მპყრობელ სახელი მისი. საშჯელი საჯოს წინამოსაჯულთა მისთა მიმართ, რაჲთა მოსპოს ქუეყანაჲ და განაძჳნნეს დამკჳდრებულნი ბაბილონისნი.
და	მცხ.იერ	მახჳლი ქალდეველთა ზედა, - თქუა უფალმან, - და დამკჳდრებულთა ზედა ბაბილოვნისათა და დიდებულთა ზედა მისთა და გულისჴმისმყოფელთა ზედა მისთა, და მოისპნენ.
და	მცხ.იერ	მახჳლი მისანთა ზედა მისთა, და დაშურენ. მახჳლი მბრძოლთა ზედა მისთა, და დაიჴსნნენ.
და	მცხ.ესა	დაჰრთენ მათ ძჳრნი, უფალო! დაჰრთენ ძჳრნი დიდებულთა ქუეყანისათა და დართენ ყოველნი კიდენი ქუეყანისანი.
და	მცხ.ესა	და ვითარცა ლმობილი მიეახლებინ შობად და სალმობასა მისსა ზედა ღაღადებნ, ეგრეთ ვექმნენით საყვარელსა შენსა შიშისა შენისათჳს, უფალო!
და	მცხ.ესა	შორის მუცლისა მივიღეთ და ვილმეთ და ვშევით, სული მაცხოვარებისა შენისა ვყავთ ქუეყანასა ზედა. არა დავეცნეთ, არამედ დაეცნენ დამკჳდრებულნი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ, აჰა, უფალი წმიდისაგან ადგილისა მოაწევს რისხვასა მისსა დამკჳდრებულთა ზედა ქუეყანისა შორის, მოხილვად უშჯულოებასა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათასა ძჳნად მათდა და გამოაცხადოს ქუეყანამან სისხლი მისი, და არა დამალნეს მოკლულნი მერმე.
და	მცხ.ესა	მას დღესა მოაწიოს უფალმან მახჳლი წმიდაჲ და დიდი და ძლიერი ვეშაპსა ზედა გუელსა მლტოლვარესა, ვეშაპსა ზედა გუელსა გულარძნილსა, და მოკლას ვეშაპი მას დღესა ზღვასა შინა.
და	მცხ.ესა	შვილნი იაკობისნი გამორჩნენ და აღყუავნეს ისრაჱლ, და აღივსოს მკჳდროანი ნაყოფითა მისითა.
და	მცხ.ესა	მბრძოლმან და მაყუედრებელმან განავლინნეს იგინი. არა შენ ხარა მწურთელი სულითა შენითა მძჳნვარედ მოწყუედისა მათისა სულითა გულისწყრომისათა?
და	მცხ.ესა	ამისთჳს მოისპოს უშჯულოვებაჲ იაკობისი. და ესე არს კურთხევა მისი, ოდეს მოუსპო მას ცოდვაჲ, ოდეს დაისხნენ ყოველნი ქვანი ბომონთანი დაჭრილებად, ვითარცა მტუერი წულილი, და არა ეგნენ კერპნი მათნი
და	მცხ.ესა	და ხენი მათნი მოკუეთილებ, ვითარცა მაღნარი შორიელი. დამკჳდრებული სამწყსოჲ განჭრილ იყოს, ვითარცა სამწყსო დატევებული, და იყოს მრავალ ჟამ საძოვნელად, და მუნ განისუენებდენ სამწყსონი.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, აღმოღობოს უფალმან დანახეთქით მდინარისათ, ვიდრე რინოკუსურომდე, ხოლო თქუენ შეკრიბენით ძენი ისრაჱლისანი თითოეულნი.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, დაჰბერონ საყჳრსა დიდსა, და მოვიდენ წარწყმედულნი სოფელსა შინა ასსურატანელთასა და წარწყმედულნი ეგჳპტეს შინა და თაყუანი-სცეს უფალსა მთასა ზედა წმიდასა, იერუსალჱმს.
და	მცხ.იერ	მახჳლი ცხენებსა ზედა მისსა და ეტლებსა ზედა მისსა, მახჳლი მჴედართა ზედა მისთა და შერთულთა ზედა შორის მისსა, და იყუნენ, ვითარცა დედანი. მახჳლი საუნჯეთა ზედა მისთა, და დაიტაცნენ.
და	მცხ.იერ	მახჳლი წყალსა ზედა მისსა, რომლისამი ესვიდა, და განჴმეს და სირცხჳლეულ იქმნეს, რამეთუ ქუეყანაჲ ქანდაკებულთაჲ არს ჭალაკთა შენთა შორის და ექადოდინ.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს დაემკჳდრნენ ურჩხულნი ჭალაკთა შინა და დაემკჳდრნენ მას შინა ასულნი სირინოსთანი, და არა აღეშენოს მერმე უკუნისამდე, და არა დამკჳდრებულ იქმნეს მერმე ნათესავითი ნათესავად,
და	მცხ.იერ	აჰა, ერი მოვალს ჩრდილოჲთ და ნათესავი დიდი, და მეფენი მრავალნი აღდგენ დასასრულით ქუეყანისაჲთ.
და	მცხ.იერ	მშჳლდი და მაზრაკი აქუნდესყე; უგბილ არიან და არა შეიწყალებენ: ჴმაჲ მათი, ვითარცა ზღუაჲ მღელვარე, ცხენთა ზედა ცხენოსნობდენ განმზადებულნი, ვითარცა ცეცხლი მბრძოლობად შენ ზედა, ასულო ბაბილონისაო!
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ისმინეთ განზრახვა უფლისაჲ, რომელსა განიზრახავს ბაბილონსა ზედა და გულისსიტყუანი მისნი, რომელნი სიტყუნა ყოველთა ზედა დამკჳდრებულთა ქალდეაჲსათა, არა თუ განხრწნეთ კრავნი ცხოვართა მისთანი, არა თუ განქარდეს მათგან საძოვარი.
და	მცხ.იერ	მით, რამეთუ ჴმისაგან მოსრვისა ბაბილონისა შეიძრას ქუეყანა, და ღაღადებაჲ მისი ისმეს ნათესავთა შორის.
და	მცხ.იერ	ოცდაერთის წლის იყო სედეკია მეფობასა შინა მისსა. და ერთდაათ წელ იმეფა იერუსალიმს შინა, და სახელი დედისა მისისაჲ ამიტალ, ასული იერემიასი, ევლოვენნაჲთ.
და	მცხ.იერ	და ქმნა ბოროტი წინაშე თუალთა უფლისათა, ვითარსახედ ქმნა იოაკიმ,
და	მცხ.იერ	რამეთუ გულისწყრომაჲ უფლისაჲ იქმნა ძჳნად იერუსალჱმისა და იუდაჲსსა, ვიდრემდის არა განსთხინა იგინი პირისაგან მისისა და განდგა სედეკია მეფისაგან ბაბილონისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იკითხა დავით ღმრთისა მიერ და თქუა: უკუეთუ აღვიდეთ უცხოთესლთა მათ და მომცნე იგინი ჴელთა ჩემთა? და ჰრქუა მას უფალმან: აღვედ და მოგცნე იგინი ჴელთა შენთა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა წელსა მეცხრესა მეფობისა სედეკიასსა, თთუესა მეათესა, ათსა თთჳსასა. მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა, და ყოველი ძალი მისი იერუსალჱმსა ზედა, და გარემოპატნეზა იგი და გარემოაშენა მას მოთხვითთა ქვათა მომრგულები.
და	მცხ.იერ	და მიიწია ქალაქი იწროებად და ვიდრე მეათერთმეტედ წლამდე მეფისა სედეკიაჲსსა,
და	მცხ.იერ	თთუესა მეოთხესა, მეცხრესა თთჳსასა, და განმტკიცნა სიყმილი ქალაქსა შინა, და არა იყუნეს პურნი ერსა შორის ქუეყანისასა.
და	მცხ.იერ	და განიბძარა ქალაქი, და ყოველნი კაცნი მებრძოლნი ივლტოდეს, და გამოვიდეს ქალაქისაგან ღამე გზასა ბჭისა საშუალისა ზღუდეთაჲსასა და წინმოზღუდვილობისასა, რომელი იყო მტილსა თანა მეფისასა და ქალდეველნი ქალაქსა ზედა გარემოჲს. და წარვიდეს გზასა ისრაელისასა.
და	მცხ.იერ	და სდევნა ძალმან ქალდეველთამან უკანა მეფისა, დაეწინეს მეფესა სედეკიას წიაღ იერიქოჲსა, უდაბნოს შინა, და ყოველნი ყრმანი მისნი განიბნინეს მისგან.
და	მცხ.იერ	და შეიპყრეს მეფე სედეკია, და მოიყვანეს იგი მეფისა მომართ ბაბილონისა, დევლათად, ქუეყანად ემათისა, და ეზრახა მეფე ბაბილონისაჲ სასჯელისა თანა სედეკიას.
და	მცხ.იერ	და მოსწყჳდნა მეფემან ბაბილონისამან ძენი სედეკიასნი წინაშე თუალთა მისთა, და ყოველნი მთავარნი იუდაჲსნი მოსწყჳდნა დევლათას შინა.
და	მცხ.იერ	და თუალნი სედეკიაჲსნი დააბრმნა, და შეკრა იგი ბორკილებითა, და მიიყვანა იგი მეფემან ბაბილონისამან ბაბილონად, და მისცა იგი სახიდ წისქვილისა ვიდრე დღედმდე, რომელსა მოკუდა.
და	მცხ.იერ	და თთუესა მეხუთესა, მეათესა თთჳსასა. ესე წელიწადი ცხრა და მეათე ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონისა, მოვიდა ნაბუზარდან, მთავარქონდაქარი მდგომი წინაშე პირსა მეფისა ბაბილონისასა, იერუსალიმდ.
და	მცხ.იერ	და დაწუა სახლი უფლისაჲ, და სახლი მეფისაჲ, და ყოველნი სახლნი ქალაქისანი, და ყოველი სახლი დიდი მოცეცხლა ცეცხლითა;
და	მცხ.იერ	და ყოველი ზღუდე იერუსალიმსა გარემოს დაარღჳა ძალმან ქალდეველთა მთავარქონდაქართამან.
და	მცხ.იერ	და სუეტნი რვალისანი სახლისა უფლისანი, და ხარისხნი და ზღუაჲ რვალისაჲ სახლსა შინა უფლისასა შეჰმუსრეს ქალდეველთა, და მიიღეს ყოველი რვალები მათი ბაბილონად.
და	მცხ.იერ	და ხჳრები, და საპყრობელები, და გჳრგჳნი, და სავსები, და ფიალები, და ფუცხუები, და ყოველნი ჭურჭელნი რვალისანი, რომელთა მიერ შემწირველობდეს მათ მიერ, წარიხუნეს.
და	მცხ.იერ	და სასაკუმეველნი და ვეხნები, და საპფოთნი, და მაზმაროთნი, და საწურველები, და სასანთლეები და სამსხუერპლოები, და ჭაშაკები, რომელნი იყვნეს ოქროსანი და რომელნი იყვნეს ვეცხლისანი მიიხუნა მთავარქონდაქარმან.
და	მცხ.იერ	და სუეტთაჲ, ოცდაათხუთმეტ წყრთა იყო სიმაღლე სუეტისა ერთისაჲ, და საბელი ათორმეტთა წყრთათაჲ გარეშესწუდებოდა მას და სისქე ოთხთა თითთაჲ გარემოჲს
და	მცხ.იერ	და სუეტისთავი მათ ზედა რვალისაჲ, და სიმაღლე სუეტისთავისა ერთისა ხუთ წყრთა. და ბადე და ბროწეულები სუეტისთავსა ზედა გარემოჲს ყოველნი რვალისანი, და ამათებრვე მეორესაცა სუეტსა რვაჲ ბროწეული (წყრთეულად ათორმეტთა წყრთათაჲ).
და	მცხ.იერ	და იყვნეს ბროწეულნი ოთხმეოცდაათექუსმეტ კერძოსა ერთსა, და იყვნეს ყოველნი ბროწეულნი ას ბადესა ზედა გარემოჲს.
და	მცხ.იერ	და წარიყვანა მთავარქონდაქარმან სარეა, მთავარმღდელი პირველი, და სოფონია მღდელი მეორე და სამნი მცველნი გზათანი.
და	მცხ.იერ	და ქალაქისაგან წარიყვანა საჭურისი ერთი, რომელი იყო ზედამდგომელი კაცთა მებრძოლთა და შჳდნი კაცნი სახელოანნი პირისწინაშენი მეფისანი, პოვნილნი ქალაქსა შინა, და მწიგნველი მთავარი ძლიერთაჲ, მწიგნველი ერისა მის ქუეყანისაჲ და სამეოცნი კაცნი ერისაგან ქუეყანისაჲსა, პოვნილნი შორის ქალაქისა.
და	მცხ.იერ	და მიყვანნა იგინი ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან და მიიყვანნა იგინი მეფისა ბაბილონისაჲსა დევლათად.
და	მცხ.იერ	და მოსწყჳდნა იგინი მეფემან და მოაკუდინნა იგინი დევლათას შინა, ქუეყანასა ემათისასა, და განსახლულ იქმნა იუდა ზედაკერძოჲსაგან ქუეყანისა მისისა.
და	მცხ.იერ	და ესე ერი, რომელი განასახლა ნაბუქოდონოსორ წელსა მეშჳდესა, იუდეანნი - სამ ათასნი და ოცნი და სამნი,
და	მცხ.იერ	წელსა რვა და მეათესა ნებუქოდონოსორისსა, იერუსალიმით სულნი რვაასოცდაათორმეტნი.
და	მცხ.იერ	წელსა შინა სამ და მეოცესა ნაბუქოდონოსორისსა განასახლნა ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან იუდეანთა სულები რვაასდაორმოც და ხუთნი, ყოველნი სულნი ოთხ ათას ექუსასნი.
და	მცხ.იერ	და იქმნა ოცდამეათშჳდმეტსა შინა წელსა განსახლვასა იოაკიმ მეფისა იუდაჲსსა. მეათესა თთუესა, მეოთხე და მეოცესა თთჳსასა, გამოიყვანა უკუეცა ულამედარახ მეფემან ბაბილონისამან წელსა შინა, რომელსა განმეფნა თავი იოაკიმისი, მეფისა იუდაჲსი, და გამოიყვანა იგი სახლისაგან, რომელსა შინა იცვებოდა.
და	მცხ.იერ	და ეზრახა მას ტკბილთა და მისცა საყდარი მისი ზეშთა საყდრებსა მეფეთა მისთანათასა ბაბილონსა შინა.
და	მცხ.იერ	და უცვალა სამოსელი პყრობილებისა მისისაჲ, და ჭამდა პურსა მარადის წინაშე პირსა მისსა ყოველთა დღეთა, რომელთა ცოცხალ იყო.
და	მცხ.იერ	ესრეთ იტყჳს უფალი: აჰა, მე აღვადგინო ბაბილონსა ზედა და დამკჳდრებულთა ზედა ქალდეაჲსათა გულნი აღმადგინებელთანი, ქარი შემწუელი, განმხრწნელი.
და	მცხ.იერ	და გამოვავლინნე ბაბილონისათჳს მაგინებელნი, და გინებულ-ყონ იგი და განრყუნან ქუეყანა მისი, რამეთუ ვაჲ ბაბილონსა ზედა გარემოს დღესა შინა განბოროტებისა მისისასა.
და	მცხ.იერ	მის ზედა მოირათხნ მომრთხმელმან მშჳლდისა თჳსისამან, და მის ზედა გარემოირატყნ, რომლისა არნ საჭურველი თჳსი. ნუ ჰრიდებთ ჭაბუკთა მისთა ზედა, და განაქარვეთ ყოველი ძალი მისი.
და	მცხ.იერ	და დაეცნენ წყლულნი ქუეყანასა შინა ქალდეველთასა და დაგუმერილნი გარეთ მისსა.
და	მცხ.იერ	მით, რამეთუ არა დაქურივდა ისრაილი და იუდაჲ ღმრთისა მათისაგან, უფლისაგან ყოვლისა მპყრობელისა, რამეთუ ქუეყანა მათი აღივსო უსჯულოებითა წმიდათაგან ისრაილისათა.
და	მცხ.იერ	ივლტოდეთ ბაბილონისშორისისაგან, და განირინეთ კაცადმან სული თჳსი, და ნუ განჰვარდებით უსამართლოებისა მისისა მიერ, რამეთუ ჟამი შურისძიებისა მისისაჲ არს უფლისა მიერ, მისაგებელი მისი მიაგოს მან.
და	მცხ.იერ	და მეყსეულად დაეცა ბაბილონი და შეიმუსრა, ჰგოდებდით მას, დასდევით რიტინე განხრწნილებასა მისსა, გან-ხოლო-იკურნოს.
და	მცხ.იერ	ვჰკურნებდით ბაბილონსა და არა განიკურნა, დაუტევეთ იგი და წარვედით კაცადი ქუეყანად თჳსსა, რამეთუ მიეახლა ცად მიმართ სასჯელი მისი, და აღიწია მივარსკულავთამდე.
და	მცხ.იერ	ზღუდეთა ზედა ბაბილონისათა აღიღეთ სასწაული, დაადგინენით მცველნი, აღადგინენით მჴუმილნი, განმზადენით საჭურველნი, რამეთუ ჴელ-ყო და ყოს უფალმან, რაოდენნი თქუნა მკჳდრთა ზედა ბაბილონისათა,
და	მცხ.იერ	დამკჳდრებულთა წყალთა ზედა მრავალთა და სიმრავლესა ზედა საუნჯეთა მისთასა, ახს აღსასრული შენი ჭეშმარიტად ნაწლევთა შენთა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ ფუცა უფალმან ძალთამან მკლავისა მიმართ თჳსისა, ვითარმედ: აღგავსო შენ კაცებითა, ვითარცა მკლებითა, და ჴმობენ შენ ზედა აღმავალნი, ვითარცა მთრგუნავნი საწნეხლისანი.
და	მცხ.იერ	ჴმად ქუხილისა დადვა სიმრავლე წყლისაჲ ცისა შორის და აღმოიყვანნა ღრუბელნი დასასრულისაგან ქუეყანისა, ელვანი წჳმად შექმნა და გამოიყვანა ნათელი საუნჯეთაგან მისთა.
და	მცხ.საქმ	რომელთა მოიღეთ სჯული ბრძანებისაებრ ანგელოზთაჲსა და არა დაიმარხეთ.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა ელისე: მოიღეთ ფქვილი და შთაასხით ქვაბსა მაგას და შთაასხეს და ჰრქუა ელისე გეეზის, მსახურსა მას თჳსსა: დაუგე ერსა მაგას და ჭამონ. და არა იქმნა ვნება ქვაბისა მისგან.
და	მცხ.მეფ4	და გამოვიდა კაცი ერთი ბეთსაისით და მოართვა კაცსა მას ღმრთისასა პური პირველ ნაყოფთა ჴუეზა ქრთილისა და ეტერი ფიჩჳთა. და თქუა ელისე: დაუგეთ ერსა მაგას და ჭამონ.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა მსახურმან მან მისმან: რა ვისმე ეყოს ესე წინაშე ასსა მაგას კაცსა? და ჰრქუა ელისე: დაუგე ერსა მაგას და ჭამონ, რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი: ჭამონ და დაუშთეს ნეშტი.
და	მცხ.მეფ4	და დაუგო წინაშე მათსა, ჭამეს და დაუშთა ნეშტი მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა.
და	მცხ.მეფ4	და ნემან, ერისთავი მეფისა ასურასტანისა, იყო კაცი დიდი წინაშე უფლისა თჳსისა და საკჳრველ პირითა, რამეთუ მის გამო მოსცა უფალმან ჴსნა ასურასტანელთა. და კაცი იგი იყო ძლიერ ძალითა და კეთროვან.
და	მცხ.მეფ4	და გამოვიდეს ასურასტანით კაცნი უჭურველნი და წარტყუენეს ქუეყანისა მისგან ისრაჱლისა ქალი ერთი მცირე. და იყო ცოლისა მის თანა ნემანისა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა დედოფალსა მას თჳსსა: რამეთუმცა ვიდა უფალი ჩემი წინაწარმეტყუელისა მის ღმრთისა სამარიად და ევედრამცა მას და მუნთქუესვემცა განწმიდნა ეგე კეთროვანებისაგან.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა და უთხრა უფალსა მას თჳსსა და ჰრქუა: ესრე და ესრე იტყოდა ქალი იგი, რომელ-იგი არს ქუეყანისა მისგან ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ4	და უთხრეს მეფესა და ჰრქუა მეფემან ასურასტანისამან: მივედ და მივწერო მეფისა მის ისრაჱლისა. და წარიღო ათი სასწორი ვერცხლი და ექუსი სასწორი ოქრო, ათი ქმნული სამოსელი.
და	მცხ.მეფ4	და წარიღო წინაშე მეფისა ისრაჱლისა, რომელსა წერილ იყო ესრე: აწ ვითარცა მიიწიოს წიგნი ესე შენდა, მომივლენია შენდა ნემან, მონა ჩემი, და განწმიდო კეთროვანებისაგან თჳსისა.
და	მცხ.ფსალმ	მე ღაღად-ვყავ, რამეთუ ისმინე ჩემი, ღმერთო; მოყავ ჩემ ზედა ყური შენი და ისმინე სიტყუათა ჩემთა.
და	მცხ.ფსალმ	დასასრულსა, მონისა უფლისსა დავითისი, რომელნი ჰრქუნა უფალსა სიტყუანი ესე ამის გალობისანი დღესა მას, რომელსა იჴსნა იგი უფალმან ჴელთაგან მტერთა მისთასა და ჴელთაგან საულისთა და თქუა.
და	მცხ.ფსალმ	შეგიყუარო შენ, უფალო, ძალო ჩემო, უფალო, დამამტკიცებელო ჩემო და შესავედრებელო ჩემო, და მჴსნელო ჩემო.
და	მცხ.ფსალმ	მიავლინნა ისარნი და განაბნინა იგინი და ელვანი განამრავლნა და შეაძრწუნნა იგინი.
და	მცხ.იერ	არა არს ესემლევანი ნაწილი იაკობისი, რამეთუ რომელნი დაჰბადნა, ყოველნი იგი არს ნაწილ მისსა, და ისრაილი საკურთხ მკჳდრობისა მისისა, უფალი ძალთა სახელი მისი.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ არა თავს-იდვას ქმარმან მან მისმან თავს-დებით მისი, რავდენ-იგი დრო-ყო თავისა თჳსისათჳს და უფალმან განწმიდოს იგი.
და	მცხ.იერ	შენ განმიბნევ მე ჭურჭელთა ბრძოლისათა, და განვაბნივნე მე შენ შორის ნათესავნი, და აღვიხუნე შენ შორის მეფენი.
და	მცხ.იერ	და განვაბნინე შენ შორის ცხენი და მჴედარი მისი, და განვაბნინე შენ შორის ეტლები და აღმავალნი მათნი.
და	მცხ.იერ	და განვაბნინე შენ შორის მამაცი და ცოლი მისი, და განვაბნიო შენ შორის მოხუცებული და ჭაბუკი და მოყმე და ქალწული მისი,
და	მცხ.იერ	და განვაბნიო შენ შორის მუშაკი და სამუშაკოჲ მისი, და განვაბნინე შენ შორის მთავარნი და სპასპეტნი.
და	მცხ.იერ	და მივაგო ბაბილონსა და მკჳდრთა ქალდეველთასა ყოველნი უკეთურებანი მათნი, რომელნი ქმნნეს სიონს შინა, წინაშე თუალთა თქუენთა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	აჰა, მე შენდა მიმართ, მთაო განხრწნილო, - იტყჳს უფალი, - განმხრწნელო ყოვლისა ქუეყანისაო. და მივყო ჴელი ჩემი შენ ზედა, და შთამოგაგორვო შენ კლდეთაგან, და გყო შენ, ვითარცა მთაჲ მოცეცხლული.
და	მცხ.ბარ	და ვიდოდეთ თითოეული გაგონებისაებრ გულისა თჳსისა უკეთურისა საქმედ ღმერთთა უცხოთა, ქმნად ბოროტთა წინაშე თუალთა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა.
და	მცხ.იერ	აღიღეთ სასწაული ქუეყანასა ზედა და ჰნესტუეთ ნესტუსა წარმართთა შორის. წმიდა-ყავთ მის ზედა ნათესავები და ჰმოწმეთ მის ზედა მეფეთა არარატისათა, მენი და ასხანაზელთა დაადგინენით მის ზედა წყლულებისმდომნი აღიყვანეთ მის ზედა ცხენი, ვითარცა სიმრავლე მკალთა.
და	მცხ.იერ	წმიდა-ყავთ მის ზედა ნათესავი, მეფე მიდთაჲ და წინამძღუარნი მისნი, და ყოველნი სპასპეტნი მისნი და ყოვლისა ქუეყანისა ჴელმწიფებისა მისისანი.
და	მცხ.ბარ	და დაამტკიცა უფალმან სიტყვაჲ მისი, რომელი თქუა ჩუენდამო და მსაჯულთა ზედა ჩვენთა, მსჯელთა ისრაილისათა, და მეფეთა ზედა ჩუენთა, და მთავართა ზედა ჩუენთა, და კაცსა ზედა ისრაჱლისა და იუდაჲსასა.
და	მცხ.იერ	მოაკლდა მეჰომე ბაბილონისაჲ მბრძოლად, და დასხდენ წყუდეულებასა შინა. მოსწყდა მძლავრება მათი და იქმნნეს, ვითარცა დედანი. მოიწუნეს კარვებნი მათნი, შემუსრნნეს მოქლონნი მისნი.
და	მცხ.ბარ	რაჲთა ვჭამოთ ჩუენ კაცმან ჴორცი ძისა თჳსისაჲ და კაცმან ჴორცი ასულისა თჳსისაჲ.
და	მცხ.იერ	მით, რამეთუ შეპყრობილ იქმნნეს და სახლებნი მათნი მოიცეცხლნეს ცეცხლითა, და მამაკაცნი მისნი მბრძოლნი გამოვიდენ.
და	მცხ.ბარ	და მისცნა იგინი, ჴელისქუეშედნი, ყოველთა მეფობათა გარემოჲსთა ჩუენთა საყუედრელად და უვალად ყოველთა შორის ერთა გარემოჲსთა ჩუენთა, სადა განთესნა იგინი უფალმან, მუნ.
და	მცხ.ბარ	და ვიქმნენით ქუემო და არა ზემო, რამეთუ შევსცოდეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, არსმენითა ჴმისა მისისაჲთა.
და	მცხ.ბარ	უფალსა ღმერთსა ჩუენსა სიმართლე, ხოლო ჩუენ და მამათა ჩუენთა სირცხჳლი პირთა ჩუენთაჲ და ვითარცა დღესა ამას
და	მცხ.იერ	და საარებათა ჩემთა ძჳნად ბაბილონისა წარიხუნეს. თქუას მკჳდრმან სიონისამან და სისხლი ჩემი ძჳნად მკჳდრთა ქალდეაჲსათა თქვას იერუსალიმმან.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე ვსაჯო წინამოსაჯული შენი, და შურ-ვიგო შურის-გება შენი, და მოვაოჴრო ზღუაჲ მისი. და განვაჴმო წყაროჲ მისი.
და	მცხ.იერ	და იყოს ბაბილონი ბორცუებ და სამკჳდრებელად ვეშაპთა და განსარყუნელად და სასტჳნველად, და არა დაეშენოს.
და	მცხ.ბარ	და იღჳძა უფალმან ძჳრთა ზედა, რომელნი მოაწინა ჩვენ ზედა, რამეთუ მართალ არს უფალი ყოველთა ზედა საქმეთა მისთა, რომელნი გუამცნნა ჩვენ.
და	მცხ.იერ	თანად ერთბამად, ვითარცა ლომნი აღდგენ ზოგად ძენი მათნი და ვითარ ლეკუნი ლომთანი.
და	მცხ.იერ	განჴურვებასა შინა მათსა სარეცელი მათი მივსცე განუსუენებელად, და მივსცე სასუმელი მათ და დავათრვნე იგინი, რაჲთა დასულბენ და დაიძინონ ძილი საუკუნოჲ, და ვერ განიღჳძონ, - იტყჳს უფალი,
და	მცხ.ბარ	და არა ვისმინეთ ჴმისა მისისაჲ სლვად ბრძანებათა უფლისათა, რომელნი მომცნა ჩუენ წინაშე პირსა ჩუენსა.
და	მცხ.იერ	და შთავჴადნე იგინი, ვითარცა კრავნი, დაკლვად და ვითარცა კრავნი თიკნებითურთ,
და	მცხ.იერ	ვითარ მოოჴრდა სისახ და მოინადირა სიქადული ყოვლისა ქუეყანისაჲ, ვითარ იქმნა ბაბილონი განსაქარვებელად ყოველთა შორის ნათესავთა?
და	მცხ.იერ	იქმნნეს ქალაქნი მისნი განსაქარვებელ, ქუეყანა ურწყულ და უვალ, ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არ დაიმკჳდროს მის ზედა არა ვინ კაცმან, არცა დაიმასპინძლოს მათ შინა ძემან კაცისამან.
და	მცხ.იერ	და შური ვიძიო ბილს ზედა ბაბილონს შინა და გამოვიხუნე, რომელნი შთაენთქნეს, პირისაგან მისისა, და არღარა შეკრბენ მისდამი ნათესავნი წარმართნი მერმე. და ზღუდეცა ბაბილონისაჲ და-ვე-ეცა.
და	მცხ.იერ	გამოვედით საშუალისაგან მისისა, ერო ჩემო! და განირინეთ კაცადმან სული თჳსი გულისწყრომისაგან რისხვისა უფლისა.
და	მცხ.ბარ	შეისმინე, უფალო, ლოცვისა ჩუენისაჲ, და ვედრებისა ჩუენისაჲ და განგუარინენ ჩუენ შენთჳს, და მეც ჩუენ მადლი წინაშე პირსა მიმმძლავრებელთა ჩუენთასა,
და	მცხ.იერ	და ნუ სადა შეშინდეს გული თქუენი და წიწნეულ იქმნეთ სმენისაგან სმენადისა ქუეყანასა ზედა, და შემოვიდეს მასვე წელსა შინა სმენაჲ, და მის თანა წელიწადსა შინა სმენაჲ და უსამართლობაჲ ქუეყანასა ზედა და მჴელმწიფები ჴელმწიფებასა ზედა, იგავი იგავსა ზედა.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და ზედა მივიხილო ქანდაკებულთა ზედა ბაბილონისათა, და ყოველი ქუეყანაჲ მისი სირცხჳლეულ იქმნეს, და ყოველნი წყლულნი მისნი დაეცნენ შორის მისსა.
და	მცხ.ბარ	რათა ცნას ყოველმან ქუეყანამან, ვითარმედ შენ ხარ უფალი ღმერთი ჩუენი, და ვითარმედ სახელი შენი ზედწოდებულ არს ისრაილსა ზედა და ნათესავსა ზედა მისსა.
და	მცხ.იერ	და იხარებდენ ბაბილონსა ზედა ცანი და ქუეყანაჲ და ყოველნი მათ შორისნი, რამეთუ ჩრდილოჲთ მოვიდენ განმხრწნელნი მისნი, - თქუა უფალმან.
და	მცხ.იერ	და რამეთუ ბაბილონს შინაცა დაცემაჲ წყლულთა ისრაჱლისათაჲ მის შორის, და ბაბილონისანიცა უკუე დაეცნენ წყლულნი ყოვლისა ქუეყანისა მიერ ძლეულნი.
და	მცხ.იერ	განრინებულნი ქუეყანისაგან ვიდოდეთ და ნუ დასდგებით. მოიჴსენეთ შორიელთა უფლისა, და იერუსალჱმი აღვედინ გულთა თქუენთა ზედა.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს, აჰა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და შურ-ვიგო ქანდაკებულთა ზედა მისთა, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა მისსა დაეცნენ წყლულნი,
და	მცხ.იერ	რამეთუ აღ-თუ-მაღლდა, ესვიდეს ბაბილონი, ვითარცა ცაჲ, და რამეთუ განმაგრდეს თუ სიმაგრე ძალისა მისისაჲ, ჩემ მიერ მოიწინენ მომსრველნი მისნი, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	ჴმაჲ ღაღადებისაჲ შორის ბაბილონისა და შემუსრვაჲ დიდი ქუეყანასა ზედა ქალდეველთასა,
და	მცხ.იერ	რამეთუ მოსპო უფალმან ბაბილონი, და წარწყმიდა მისგან ჴმაჲ დიდი, რომელი ოხრიდა, ვითარცა წყალნი მრავალნი, მისცა მოსპოლვად ჴმაჲ მისი.
და	მცხ.ბარ	არამედ სულმან შეწუხებულმან სიდიდესა ზედა, რომელ ვალს, სულმან დადრეკილმან და უძლურმან, და თვალთა მოკლებულთა, და სულმან მშიერმან მიგცენ შენ დიდებაჲ და სიმართლე.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: ზღუდე ბაბილონისაჲ განვრცნა. გარდარღუევით გარდაირღუეს, და ბჭენი მისნი მაღალნი ცეცხლითა მოიცეცხლნენ, და არა დაშურებოდიან ერნი ცუდად და ნათესავნი მის შორის მოაკლდენ.
და	მცხ.მეფ4	და არა უნდა უფალსა განრყუნად იუდა დავითისთჳს, მონისა თჳსისა, ვითარცა ეტყოდა მას მიცემად მისა სანთელი და ძესა მისსა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.ლუკა	რაჲ უადვილეს არს სიტყუად: მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი, ანუ რქუმად: აღდეგ და ვიდოდე?
და	მცხ.იერ	და დაათრვნეს სიმთრვალითა მთავარნი მისნი, და ბრძენნი მისნი, და დამწყებნი მისნი, და სპასპეტნი მისნი და ძალნი მისნი, და დაიძინონ ძილი საუკუნოჲ, და აღარა განიღჳძონ უკუნისამდე, - იტყჳს მეუფე, უფალი ყოვლისა მპყრობელი, სახელი მისი.
და	მცხ.ბარ	უფალო, შთამოიხილე სახლისაგან წმიდისა შენისა და მომიგონენ, ყავ ჩუენდამო, მოყავ, უფალო, ყური შენი და ისმინე!
და	მცხ.ბარ	უფალო, რამეთუ არა სამართალთა ზედა მამათა ჩუენთასა და მეფეთა ჩუენთასა ჩუენ დავსთხევთ წყალობასა ჩუენსა წინაშე პირსა შენსა, უფალო ღმერთო ჩუენო,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ მოიღე რისხვაჲ შენი და გულისწყრომაჲ შენი ჩუენ ზედა, ვითარცა სთქუ ჴელითა ყრმათა შენთა წინაწარმეტყუელთათა მეტყუელმან.
და	მცხ.იერ	და დაწერნა იერემიამან ყოველნი ძჳრნი, რომელნი მოიწინენ ბაბილონსა ზედა, წიგნსა შინა ერთსა ყოველნი ესე სიტყუანი, დაწერილნი ბაბილონისათჳს.
და	მცხ.იერ	და თქუა იერემია არეაჲს მიმართ: რაჟამს მიხჳდე ბაბილონად, და იხილო, და აღმოიკითხნე თანად ყოველნი ესე სიტყუანი.
და	მცხ.ბარ	ესრეთ თქუა უფალმან: მოიდრიკენით ბეჭნი თქუენნი და უქმოდეთ მეფესა ბაბილონისასა, და დასხედით ქუეყანასა ზედა, რომელი მივეც მამათა თქუენთა.
და	მცხ.ბარ	და არა თუ ისმინოთ ჴმისა უფლისაჲ საქმედ მეფესა ბაბილონისასა, მოკლებულ-ვყო ქალაქთაგან იუდაჲსათა და გარეშე იერუსალიმისა
და	მცხ.იერ	და სთქუა: უფალო, უფალო, შენ სთქუ ადგილსა ამას ზედა მოსპოლვად იგი და არყოფად მას ზედა მკჳდრნი კაცითგან მისაცხოვართამდე, რამეთუ განსაქარვებელად უკუნისამდე იყოს!
და	მცხ.იერ	და იყოს, ოდეს დასცხრე აღმომკითხველი წიგნისა ამის, და დააკრა მას ზედა ქვაჲ და შთააგდო იგი საშუალ ევფრატსა.
და	მცხ.იერ	და სთქუა: ესრეთ დაინთქას ბაბილონი, არღა აღდგეს პირისაგან ძჳრთასა, რომელთა მე მოვაწევ მის ზედა, და დაემტკიცნეს სიტყუანი იერემიასნი, ვიდრე აქამომდე.
და	მცხ.ბარ	უფალო ყოვლისა მპყრობელო, ღმერთო ისრაილისაო, სულმან სულთქმათაშინამან და სულმან მოწყინებისამან ღაღად-ყო შენდამი.
და	მცხ.ბარ	ჴმაჲ შუებისაჲ და ჴმაჲ მხიარულებისაჲ, ჴმაჲ სიძისა და ჴმაჲ სძლისაჲ, და იყოს ყოველი ქუეყანაჲ უვალად შორის დამკჳდრებულისაგან.
და	მცხ.ბარ	და დასდევ სახლი, სადა იწოდა სახელი შენი, მის შორის უდაბნოდ, ვითარცა დღესა ამას უკეთურებისათჳს სახლისა ისრაილისა და სახლისა იუდაჲსასა.
და	მცხ.ბარ	და ჰყავ ჩუენდამო, უფალო ღმერთო ჩუენო, ყოვლისაებრ მყუდროებისა შენისა და ყოვლისაებრ წყალობისა შენისა დიდისა,
და	მცხ.ბარ	მეტყუელი: არა თუ ისმინოთ ჴმისა ჩემისაჲ, ნუსადა ბგერაჲ იგი დიდი და მრავალი უკუნიქცეს შურად წარმართთა მიმართ, სადა განვაბნიენ იგინი, მუნ.
და	მცხ.ბარ	რამეთუ უწყი, ვითარმედ არა ისმინონ ჩემი, რამეთუ ერი ქედფიცხელ არს, და მოიქცენ გულისა მიერ მათისა ქუეყანასა შინა განსახლვისა მათისასა.
და	მცხ.ბარ	და გულისჴმა-ყონ, ვითარმედ მე, უფალი ღმერთი მათი, და ვსცე მათ გული გულისხმიერი და ყურნი მსმენელნი.
და	მცხ.ბარ	და მაქებდენ მე ქუეყანასა მას განსახლვისა მათისასა, და მოიჴსენონ სახელი ჩემი.
და	მცხ.მეფ4	და დღეთა მისთა ეცრუვა ედომი ქუეშე ჴელსა იუდასსა და დაიდგინეს მათ ზედა მეფე.
და	მცხ.ბარ	და მოიქცენ ზურგისაგან მათისა ფიცხლისა და მოიჴსენონ ბოროტთა საქმეთა მათთა, რამეთუ მოიჴსენონ გზისა მამათა მათთასა და მცოდველთაჲსა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ბარ	და მოვაქცინე იგინი ქუეყანასა მას, რომელსა ვეფუცე მამათა მათთა: აბრაჰამს, ისააკსა და იაკობსა. და ეუფლნეს მას და განვამრავლნე იგინი, და არა შემცირდენ.
და	მცხ.ბარ	და დაუმტკიცო მათ აღთქმაჲ საუკუნოჲ ყოფადმდე მათდა პირველად, და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად. და არა შევძრა მერმე ისრაილი ქუეყანისაგან, რომელი მივეც მათ.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა აღმოიკითხა წიგნი იგი მეფემან ისრაჱლისამან, დაიპო სამოსელი თჳსი და თქუა: ღმერთი ნუ ვარა მეა, ვითარმცა მოვაკუდინე და ვაცხოვნე? და მოავლინა ჩემდა კაცი ეგე განწმედად კეთროვანებისაგან თჳსისა, ხოლო უწყოდეთ და გულისხმა-ყავთ, რამეთუ მიზეზობს რასმე.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა ესმა ელისეს, კაცსა ღმრთისასა, ვითარმედ დაიპო მეფემან ისრაჱლისამან სამოსელი თჳსი, მიავლინა მეფისა მის ისრაჱლისა და ჰრქუა: რასა დაიპე სამოსელი შენი? მოვედინ ჩემდა ნემან და უწყოდენ, რამეთუ არს წინაწარმეტყუელი ისრაჱლსა შორის.
და	მცხ.იგავ	და უპატიოსნეს არს იგი ანთრაკთა პატიოსანთა; არა რაჲ ჰჴდების მას, არცა ერთი ბოროტი. კეთილად ცხად არს იგი ყოველთა, რომელნი მიეახლებიან მას,
და	მცხ.მეფ4	და მოვიდა ნემან ეტლებითა და ჰუნებითა თჳსითა და დადგა კართა სახლისა მის ელისესთა.
და	მცხ.მეფ4	და გამოავლინა მისა ელისე მოციქული და ჰრქუა: მივედ, იბანე იორდანესა შჳდგზის და მოიქცეს ფერი შენი შენდა და განსწმიდნე.
და	მცხ.მეფ4	და განრისხნა ნემან და წარვიდა და თქუა: მე ვჰგონებდ, ვითარმედ გამოვიდეს ჩემდა და ხადოს სახელსა უფლისა ღმრთისა თჳსისასა და დამდვას ჴელი თჳსი კეთროვანებასა ამას და განმწმიდოს მე კეთროვანებისაგან ამის ჩემისა.
და	მცხ.მეფ4	და წარდგეს მონათა მისთაგანნი და ეტყოდეს მას: ძმაო, დიდი თუმცა სიტყუაჲ რა გარქვა შენ წინაწარმეტყუელმან? არამემცა ჯერ-იყო ყოფად? აცადე, რამეთუ გარქვა: დაიბანე, განწმიდნე.
და	მცხ.მეფ4	და შთაჴდა ნემან და იბანა იორდანესა შჳდგზის მსგავსად სიტყჳსა მისებრ ელისესა. და მოიქცეს და იქმნეს ჴორცნი მისნი, ვითარცა ყრმისა ჩჩჳლისანი, და განწმიდნა.
და	მცხ.მეფ4	და მოიქცა ნემან ელისესა, იგი თავადი და ყოველი ბანაკი მისი, მოვიდა და დადგა წინაშე მისა და თქუა: აჰა, უწყი, რამეთუ არა არს ღმერთი ყოველსა ქუეყანასა, გარნა ისრაჱლსა შორის და აწ მიიღე კურთხეული მონისა შენისაგან.
და	მცხ.იგავ	გულმან გონიერისამან მოიპოვოს ცნობაჲ. და ყურნი ბრძენნი ეძიებედ გულისხმის-ყოფასა.
და	მცხ.იგავ	საცემელმან კაცისამან განავრცის იგი და ძლიერთა თანა დასვის იგი.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა ელისე: ცხოველ არს უფალი, რომლისა წინაშე დავდეგ. არა რა მოვიღო. და აწვევდა მას მიღებად და მან არა თავს-იდვა.
და	მცხ.იგავ	სიტყჳს-გებაჲ დააცხრვის კაცმან გონიერმან და ძლიერთა თანა განაწესის.
და	მცხ.იგავ	ძმაჲ ძმისაჲ შემწე, ვითარცა ქალაქი ძლიერი და მაღალი და ძლიერ არს, ვითარცა სამეუფოჲ მოზღუდვილი.
და	მცხ.იგავ	ნაყოფისაგან პირისა კაცმან განაძღოს მუცელი თჳსი - და ნაყოფისაგან ბაგეთა თჳსთასა განაძღოს იგი.
და	მცხ.იგავ	სიკუდილი და ცხორებაჲ ჴელთა შინა ენისათა, ხოლო რომელთა შეიწყნარონ, იგინი ჭამდენ ნაყოფსა მისგან.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა ნემან: ვინათგან არა ინებე, მიბრძანე და აღვკიდო ჯორთა მიწა ამის ქვეყანისა, რამეთუ არღარა ყოს მონამან შენმან შესაწირავი და საზორველნი ღმერთთა მათ უცხოთა, გარნა მხოლოსა უფალსა.
და	მცხ.მეფ4	სიტყჳსა ამისთჳს ლხინება-ყვნა უფალმან მონისა ამის შენისა: შესლვასა მას უფლისა ჩემისასა სახლსა მას რემანისასა თაყუანის-ცემად მისა, რამეთუ დამდვის ჴელი თჳსი ჩემ ზედა შესლვასა მას მისსა სახლსა მას რემანისასა და დადრეკასა მისსა თაყუანის-ვსცე უფალსა ღმერთსა ჩემსა და მოტევება-ყავნ უფალმან მონისა შენისა სიტყჳსა მისთჳს.
და	მცხ.იგავ	რომელმან პოვა ცოლი სახიერი, პოვა მან მადლი და მოიღო ღმრთისაგან მხიარულებაჲ; რომელმან განაძოს ცოლი სახიერი, განჴადოს მან კეთილი თჳსი; ხოლო, რომელმან დაიყენოს მემრუშე, უგუნურ და უღმრთო არს.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე ნემანს: ვიდოდე მშჳდობით! და წარვიდა ქუეყანისა მისგან ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ4	და ეწია გეეზი ნემანს და იხილა ნემან გეეზი, რამეთუ სდევდა მას და გარდამოვიდა ეტლით თჳსით და მიეგებოდა მას და ჰრქუა: მშჳდობა არსა მოსლვა შენი?
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქვა გეეზიმ: მშჳდობით არს. უფალმან ჩემმან მომავლინა შენდა, აჰა, ესერა, მოვიდეს ჩემდა ორნი ყრმანი მთით ეფრემით ძეთა მათგან წინაწარმეტყუელთასანი. აწ მოეც ამათ სასწორი ერთი ვერცხლისა და ორნი სამოსელნი ქმნულნი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ნემან: უკუეთუ ეგრე არს, მიიღე სამი სასწორი ვერცხლისა. და აიძულა და მისცა სამი სასწორი ვერცხლისა, და შეკრა და შთადვა ორთა გუნდთა და ორი სამოსელი ქმნული და მისცა ორთა მონათა თჳსთა და აღკიდეს წინაშე მისსა.
და	მცხ.მეფ4	და მოვიდეს ბნელისასა მას და მოიღო ჴელთაგან მათთა და დადვა სახლსა მას და განუტევნა იგინი. და წარვიდეს კაცნი იგი.
და	მცხ.მეფ4	და იგი შევიდა და დადგა წინაშე უფლისა თჳსისა და ჰრქუა მას ელისე: ვინა მოხვალ, გეეზი? და ჰრქუა გეეზი: არა ვიდრე სრულ ვარ მონა შენი იმიერ, გინა თუ ამიერ.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას ელისე: არა გული ჩემი შენ თანა იყოა, რაჟამს მოიქცა კაცი იგი ეტლთა მათგან და მოგეგებოდა შენ? და, აჰა, მოიღე ვეცხლი იგი და სამოსელი და მოიგო მით მტილი და ზეთისხილნი და ვენაჴი და ზროხა და ცხოვარნი და მონები და მჴევლები?
და	მცხ.მეფ4	და კეთროვნებაჲცა იგი ნემანისი დაგედევინ შენ ზედა და ნათესავსა შენსა უკუნისამდე. და გამოვიდა პირისაგან მისისა განკეთრებული, ვითარცა თოვლი.
და	მცხ.ოსე	სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელი იყო ოსეს მიმართ, ძისა აბერისა, დღეთა ოზიასთა, და იოათამისთა, და აქაზისთა, და ეზეკიასთა, მეფისა იუდაჲსთა, და დღეთა იორობოამისთა, მეფისა ისრაილისათა:
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა მათ თანა და მივიდა იორდანედ და კაფდეს ძელთა.
და	მცხ.ოსე	დასაბამი სიტყუათა უფლისათა ოსეს მიმართ: და ჰრქუა უფალმან ოსეს: წარვედ და მოიყვანე თავისა შენისა დედაკაცი სიძვისაჲ და შვილნი მისნი სიძვისანი, რამეთუ სიძვით ისიძვიდეს ქუეყანასა უკანათგან უფლისა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუეს ძეთა მათ წინაწარმეტყუელთა ელისეს: აჰა, ესერა, ადგილი ესე, რომელსა დავმკჳდრებულვართ ჩუენ, იწრო არს ჩუენდა.
და	მცხ.მეფ4	მივიდეთ და ვიკვეთოთ იორდანესა კაცად-კაცადმან თჳთო მოსელი და ვიშენოთ მუნ საყოფელი. და ჰრქუა ელისე: მივედით!
და	მცხ.მეფ4	და თქუა ერთმან ვინმე მათგანმან: მოვედ შენცა ნელიად მონათა შენთა თანა. და მან თქუა: მივიდე.
და	მცხ.მეფ4	და, აჰა, ერთი ვინმე მათგანი ვიდრე მოაკვეთდა მოსელსა, წარვარდა რკინა ტარსა და შთავარდა წყალსა მას და ღაღად-ყო კაცმან და თქუა: შემიწყალე, უფალო, რამეთუ იგიცა ნათხოვ იყო.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა კაცმან ღმრთისამან, სადა ოდენ შთავარდა? და უჩუენა მას ადგილი იგი, მოსტეხა რტო ერთი ელისე და შთააგდო მუნთქვეს ოდენ და ღმოჩნდა რკინა იგი.
და	მცხ.ოსე	და წარვიდა და მოიყვანა გომერ, ასული დებელაიმისი, და მიუდგა და უშვა მას ძე.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე: მიჰყავ და მოიღე თავით შენით და მიჰყო ჴელი თჳსი და მოიღო იგი.
და	მცხ.მეფ4	და მეფე ასურასტანისა გამოვიდა წყობად ისრაჱლისა და ზრახვა-ყო მონათა თჳსთა თანა და თქუა: ადგილსა ერთსა ფელმონს დავიდარანოთ.
და	მცხ.ოსე	და ჰრქუა ღმერთმან: უწოდე იეზრაელ ამისთჳს, რამეთუ მცირედღა და შური ვიძიო მე სახლისა მისთჳს იეზრაელისა და სახლსა ზედა იუდაჲსსა და დავაცხრვო მეფობა ისრაილისაჲ.
და	მცხ.მეფ4	და მიავლინა ელისე მეფისა მის ისრაჱლისა და ჰრქუა: ეკრძალე, ნუუკუე მიხჳდოდით მათ ადგილთა, რამეთუ მუნ ასურნი იგი დადარანებულ არიან.
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინა მეფემან ისრაჱლისამან ადგილსა მას მსტოვარნი, რომელსა ჰრქუა მას ელისე მოხილვად მათდა და ერიდებოდა მას ადგილსა არა ერთგზის და არცა ორგზის.
და	მცხ.ოსე	და იყოს მათ დღეთა შინა, შევმუსრო მშჳლდები იეზრაელისაჲ, ღელესა მას იეზრაელისასა
და	მცხ.ოსე	და მიუდგა და უშვა მას ასული და ჰრქუა მას უფალმან: უწოდე სახელი მისი არაშეწყალებულ, რამეთუ არღარა შევსძინო მერმე შეწყალებად სახლი ისრაილისაჲ, არამედ წინააღმდგომით წინაღუუდგე მათ.
და	მცხ.ოსე	ხოლო ძენი იუდაჲსნი შევიწყნარნე და ვიჴსნნე იგინი უფლისა მიერ ღმრთისა მათისა, და არა ვიჴსნნე იგინი მშჳლდითა, არცა მახჳლითა, არცა ბრძოლითა, არცა ცხენებითა, არცა მჴედრობითა
და	მცხ.ოსე	და სძესა განეყენა არაშეწყალებული იგი, და მერმე მიუდგა და შვა ძე
და	მცხ.ოსე	და უწოდა სახელი მისი - არა ერი ჩემი, და არა ვარ ღმერთი თქუენი, რამეთუ არა ხართ თქუენ ერი ჩემი
და	მცხ.მეფ4	და განრისხნა გული მეფისა ასურთასა სიტყჳსა მისთჳს და მოუწოდა მონათა თჳსთა და ჰრქუა მათ: მითხარითღა მე, ვინმე მამხილა მეფისა მის თანა ისრაჱლისა?
და	მცხ.მეფ4	და თქუა ვინმე ერთმან მონათა მისთაგანმან: არა ვინ, უფალო ჩემო მეფე, არამედ ელისე წინაწარმეტყუელი ისრაჱლისა უთხრობს მეფესა მას ისრაჱლისასა ყოველთა სიტყუათა შენთა, რომელთა იტყჳ სენაკთა, ანუ სასვენებელთა ზედა შენთა.
და	მცხ.მეფ4	და თქვა მეფემან: მივედით და იხილეთ, სადა იყოს იგი და მივავლინო და შევიპყრა იგი. და უთხრეს მას და ჰრქვეს: აჰა, ეგერა, დოთაიმს არს.
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინა მუნ მეფემან ასურასტანისამან ჰუნეები და ეტლები და ერი ძლიერი და მივიდეს ღამე და მოიცვეს ქალაქი იგი.
და	მცხ.მეფ4	და აღიმსთო მსახურმან ელისესმან და, აჰა, ერი ძლიერი მოახლებულ იყო გარემო ქალაქსა მას, ჰუნეები და ეტლები. და ჰრქუა მას ყრმამან: უფალო, რამე ვყოთ?
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე: ნუ გეშინინ, რამეთუ ჩუენ თანა უმრავლესნი არიან ვიდრე მათ თანა.
და	მცხ.მეფ4	და თაყუანის-სცა უფალსა ელისე, ილოცვიდა და თქუა: უფალო, განუხვენ თუალნი ამის ყრმისანი, რათა იხილოს. და განუხუნა უფალმან თუალნი მისნი და იხილა და, აჰა, მთა იგი სავსე იყო ჰუნებითა და ეტლებითა ცეცხლისათა გარემოს ელისესა.
და	მცხ.მეფ4	და გარდამოჴდეს მისსა და ილოცვიდა ელისე უფლისა მიმართ და თქუა: გუემე ნათესავი ეგე სიბრმითა! და გუემნა იგინი უფალმან სიბრმითა მსგავსად სიტყჳსა მის ელისესისა.
და	მცხ.ოსე	და იყოსღა თუ რიცხჳ ძეთა ისრაილისათაჲ, ვითარცა ქჳშაჲ, რომელი არა აღიწყოს და არცა აღირაცხოს, ნეშტი ოდენ ცხონდეს. და იყოს ადგილსა მას, სადა-იგი ეწოდოს მათ ძე ღმრთისა ცხოველისა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მათ ელისე: არა ესე გზა არს და არცა ესე ქალაქი, მომდევდით მე და მიგიყვანნე თქუენ კაცისა მის, რომელსა ეძიებთ. და მიიყვანნა იგინი სამარიად.
და	მცხ.იერ	და ჴელთა შინა შენთა იპოვა სისხლები სულთა უბრალოთა, არა შეთხრასა შინა ჰპოვენ იგინი, არამედ ნუ ყოველთა თანა მუხათა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა შევიდეს სამარიად. თქუა ელისე: აღახუნენ, უფალო, თუალნი ამათნი და ხედვიდენ. და აღუხილნა უფალმან თუალნი მათნი და იხილეს. და, აჰა, იყუნეს შორის სამარიასა.
და	მცხ.ოსე	და შეკრბენ ძენი იუდაჲსნი და ძენი ისრაილისანი ერთად, და დაიდგინონ თავისა მათისა მთავარი ერთი, და აღმოვიდენ ქუეყანისა მისგან, რამეთუ დიდ არს დღე იგი იეზრაელისა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე: ნუ მოსრავ, რამეთუ რომელნი არა სტყუენვენ მახჳლთა შენითა და არცა მშჳლდითა შენითა. აწ დაუგე პური და წყალი, ჭამონ და სვან და წარვიდენ უფლისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ4	და დაუგო მათ დიდად და ჭამეს და სვეს და წარვიდეს უფლისა თჳსისა და არღარა შესძინეს ასურთა მათ მოსლვად ქუეყანასა მას ისრაჱლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო ამისა შემდგომად და კრება-ყო ძემან ადერისამან, მეფემან ასურასტანისამან, ყოვლისა მის ბანაკისა თჳსისა, მოვიდა და მოიცვა სამარია.
და	მცხ.მეფ4	და იყო სიყმილი დიდი სამარიას და დასხდეს მის გარემო, ვიდრემდე ეპოებოდა თავი ვირისა ერგასის სასწორის ვეცხლისა და ოთხი კაბიწი და ნაედომი ტრედისა ხუთის სასწორისა ვეცხლისა.
და	მცხ.მეფ4	და მეფე ისრაჱლისა იქცეოდა ზედა ზღუდესა მას და დედაკაცი ერთი ღაღადებდა მისა მიმართ და თქუა: მიჴსენ მე, უფალო მეფე.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას მეფემან: ნუ გიჴსნეს შენ უფალმან, ვინა გიჴსნეს შენ კალოსაგან ანუ საწნეხელისა?
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქვა მას მეფემან: რა არს შენდა, დედაკაცო? მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: ამან დედაკაცმან მრქუა: მოვედ და შვილი ეგე შენი შევჭამოთ დღეს და შვილი ესე ჩემი შევჭამოთ ხვალე.
და	მცხ.იგავ	უგუნურებაჲ კაცისა განრყუნის ზრახვითა მისითა და ღმერთსა აბრალებნ გულითა.
და	მცხ.მეფ4	და შევგბოლეთ შვილი იგი ჩემი და შევჭამეთ და ვარქუ მეორესა დღესა: აწ შენი შვილი მოიყვანე და შევჭამოთ და დამალა შვილი იგი თჳსი.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა ესმა მეფესა სიტყუა იგი მის დედაკაცისა, დაიპო სამოსელი თჳსი და იგი იქცეოდა ზედა ზღუდესა მას. და იხილა ყოველმან ერმან, რამეთუ ძაძა ემოსა შიშველთა ჴორცთა მისთა.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა: ესე და ესე მიყავნ მე ღმერთმან და ესე და ესე შემძინენ, უკუეთუ დგესღა თავი ელისესი, ძისა საფატისი, მის ზედა დღეს.
და	მცხ.მეფ4	და ელისე ჯდა სახლსა თჳსსა და მოხუცებულნი იგი სხდეს მის თანა. და წარავლინა კაცი მეფემან მისა და, ვიდრე არღა მიწევნილ იყო მოციქული იგი მისა, ჰრქუა ელისე მოხუცებულთა მათ: იცითმეა, რამეთუ წარმოავლინა შვილმან მოსისხლისამან მოკუეთად თავისა ჩემისა და ვითარცა შემოვიდოდის მოციქული იგი, დაიპყართ კართა, რამეთუ, აჰა, ეგერა, ბგერა ფერჴთა უფლისა მისისათა შემდგომად მისა.
და	მცხ.მეფ4	და ვიდრე იგი ეტყოდა მათ და მოციქული იგი მეფისა მო-ხოლო-იწია მათა და ჰრქუა: აჰა, ესერა, ძჳრი უფლისა მიერ არს, რასაღა ვევედრებოდი უფალსა?
და	მცხ.იგავ	რომელმან მოიპოვა გონიერებაჲ, უყუარს მას თავი თჳსი და, რომელმან დაიმარხოს სიბრძნე, პოოს მან კეთილი.
და	მცხ.იგავ	მეფისა ბრძანებაჲ მსგავს არს ბრდღუენისა ლომისასა და, ვითარცა ცუარი მწუანვილსა ზედა, ეგრეცა მხიარულებაჲ მისი.
და	მცხ.იგავ	სირცხჳლ მამისა შვილი უგუნური და არაწმიდა არიან ლოცვანი მისნი სასყიდლისაგან უცხოჲსა.
და	მცხ.იგავ	სახლი და მონაგები განუყვიან მამათა შვილთა, ხოლო უფლისა მიერ შეემთხჳოს ცოლი სახიერი ქმარსა.
და	მცხ.იგავ	შიშსა შეუპყრიედ მემრუშეთა გული და სულსა უქმთასა შიოდეს.
და	მცხ.იგავ	ავასხის უფალსა, რომელი სწყალობნ გლახაკთა, და მისაცემელისაებრ მისისა მიეგოს მას.
და	მცხ.იგავ	განსწავლე ძე შენი და ესრეთ იყოს სასოჲ კეთილ და გინებასა ნუ აღაყვანებ სულსა მისსა უკუეთუ სცე მას კუერთხითა, არა მოკუდეს, არამედ სული მისი სიკუდილისაგან იჴსნე.
და	მცხ.იგავ	შიში უფლისა საცხორებლად კაცისა, ხოლო უშიში იგი ბჭეთა ზედა იქცეოდის შეცთომილად და ადგილთა მათ, სადა-იგი არა მიხედავს საუკუნოჲ.
და	მცხ.იგავ	შვილო, ნუ დაუტევებ სმენასა წვრთილებისასა და ნუცა უგულებელს-ჰყოფ სიტყვასა კეთილსა.
და	მცხ.იგავ	განიმზადონ უწვრთელთა გვემანი და უგუნურთა პატიჟნი.
და	მცხ.იგავ	უძღებ არს ღვინო და შემაგინებელ სიმთრვალე, ხოლო ყოველნი უგუნურნი ეთანადებიან.
და	მცხ.იგავ	ზახილი ლომთა აშინებს პირუტყვთა და რისხვა მეფისა კაცთა, ხოლო რომელმან განარისხოს, ავნოს სულსა თვისსა.
და	მცხ.იგავ	დიდ არს კაცი და პატიოსან კაცი მოწყალე, ხოლო კაცი სარწმუნო ძნიად იპოოს.
და	მცხ.იგავ	სასწორი დიდი და მცირე და საწყაული ორი საძაგელ არს წინაშე უფლისა (და რომელთა ყონ იგი, მითვე უბრკუმეს და შებრკოლდეს კაცი).
და	მცხ.იგავ	ყურთა ესმინ, თუალთა ხედავნ. და უფალსა შეუქმნიან ორნივე.
და	მცხ.იერ	და გაქუნდეს მწყემსნი მრავალნი საბრჴედ თავისა თჳსისა, შესახედავი მეძვისა იქმნა შენდა უსირცხვილოებად ყოველთა მიმართ,
და	მცხ.იგავ	ძჳრსა უკეთურად იტყჳნ, რომელი ვალნ მას შინა, და წარმდებებით იქადინ.
და	მცხ.იერ	და თქვა უფალმან ჩემდამო: განიმართლა სული თჳსი ისრაილმან უზავობისა მიერ იუდაჲსა.
და	მცხ.იგავ	განეშორე მისგან, რომელი თავს-მდებ ექმნეს უცხოსა და სტუმართათჳს დაწინდულ იქმნას.
და	მცხ.იგავ	დაუტკბნა კაცსა პურნი სიცრუვისანი და აღავსო პირი მისი შანთითა მჴურვალითა.
და	მცხ.იგავ	გულისზრახვანი შეკრებულთაგან განირჩევიან და ბრძოლანი სიბრძნით განემზადებიან.
და	მცხ.იგავ	რომელი განმცხადებელ არს ხვაშიადთა, ზაკვით ვალს და მაცთურობით აღახვამს ბაგეთა, ხოლო შენ ნუ მიახლები.
და	მცხ.იგავ	რომელმან განგმოს მამა-დედანი, დაუშრტეს ნათელი და გუგანი თვალთანი დაუბნელდეს.
და	მცხ.იერ	მოიქეცით, ძენო მომქცეველნო; და განვჰკურნნე შემუსრვილებანი თქვენნი: აჰა, მიხილენ ჩუენ, შენნი ვართ, რამეთუ შენ უფალი ღმერთი ჩუენი ხარ.
და	მცხ.იგავ	ბილწ არიან წინაშე უფლისა საწყავნი ორრიგნი და სასწორი ზაკული არა კეთილ მის წინაშე.
და	მცხ.იგავ	მახე იჩქითი არს განმწარება წმიდათა, ხოლო შემდგომად შეწირონ და ინანონ.
და	მცხ.იგავ	წყალობა და ჭეშმარიტება მცველ არს მეფეთა და გარეშემზღუდველ საყდართა მისთა სიმართლე.
და	მცხ.იგავ	სამკაული ჭაბუკთა - სიბრძნე თჳსი და დიდება მოხუცებულთა - მჴცოვანებანი.
და	მცხ.იგავ	კვეთა და წყლვა შეემთხვიოს ბოროტსა, ხოლო ტანჯვანი საუნჯეთა მუცლისა მისისათა.
და	მცხ.იგავ	საქმე სიმართლისა და ჭეშმარიტებისა სათნო არნ წინაშე უფლისა უფროჲს, ვიდრეღა მსხუერპლთა სისხლნი.
და	მცხ.იგავ	რომელი შეიკრებდეს საუნჯეთა ენითა ტყუილისათა, ამაო არს, და მისდევს იგი საფრჴეთა სიკუდილისათა.
და	მცხ.იგავ	გულარძნილთა მათ გულარძნილნი გზანი მოუვლინნის უფალმან ღმერთმან, ხოლო წმიდა და მართალ საქმენი მისნი.
და	მცხ.იგავ	უმჯობეს არს ყოფაჲ ყურეთა ჰაერსა ქუეშე, ვიდრე მოპიტალებულთა სიცრუვით და სახლსა შინა შეგინებულსა ზოგებით.
და	მცხ.იგავ	სულსა უღმრთოთასა გული უთქუამნ უკეთურებასა და არავისგან შეწყნარებულ იქმნას კაცთაგანისა.
და	მცხ.იგავ	ზღუევასა ბილწისასა უგონიერეს იქმნას უმანკოჲ ხოლო გულისჴმა-ყოს ბრძენმან და შეიწყნაროს მეცნიერებაჲ.
და	მცხ.იგავ	რომელმან დაიყუნეს ყურნი არა სმენად უძლურისა, იგიცა ხადოდის უფალსა და არა ვინ იყო, რომელმანცა ისმინა მისი.
და	მცხ.იგავ	კაცსა ნაკლულევანსა უყვარს საშუებელი, ხოლო, რომელსა უყვარდეს ღჳნოჲ და ზეთი, არა განმდიდრდეს.
და	მცხ.იგავ	ნარჩევ მართლისა უსჯულოჲ და წრფელისა წილ დაუდგრომელი.
და	მცხ.იგავ	ბრძენმან მიმართა ქალაქთა მაგართა და შემუსრა სიმაგრე, რომელ სასო იყო უღმრთოთა.
და	მცხ.იგავ	რომელმან დაიცვას პირი თჳსი და ენაჲ თჳსი დაიმარხოს, იჴსნას ჭირისაგან სული თჳსი.
და	მცხ.მეფ3	და განრისხნა უფალი სოლომონისთვს, რამეთუ განდრკა გული მისი უფლისაგან ღმრთისა ისრაჱლისა, რომელი ეჩუენა მას ორგზის.
და	მცხ.მეფ3	და ვაჭირო ნათესავსა მას დავითისსა ამისთჳს, ხოლო არა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.მეფ3	და არა ისმინა მეფემან ერისა მის, რამეთუ უფლისა მიერ იყო განდრეკა იგი, რათა დაამტკიცოს უფალმან სიტყუაჲ იგი, რომელსა ეტყოდა ჴელითა აქია წინაწარმეტყუელისათა სილონიტელისათა იერობუამს, ძესა ნაბატისასა.
და	მცხ.იერ	მას ჟამსა შინა ჰრქუან ერსა ამას და იერუსალიმსა, სული შეცთომილობისა უდაბნოს შინა, გზაჲ ასულისა ერისა ჩემისა არა უბიწოებად მიმართ, არცა სიღირსედ.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ჴმაჲ, ვითარცა მლმობელისა, მესმა სულთქუმათა შენთა, ვითარცა პირველმშობიარისა. ჴმაჲ ასულისა სიონისა განიჴსნას და წარადგინნეს ჴელნი მისნი. ვაჲ მე, რამეთუ მოაკლდა სული ჩემი მოკლულთა ზედა.
და	მცხ.იერ	აღვედით კაცისთავოანსა მისსა ზედა და დაარღჳენით, ხოლო აღსასრულსა ნუ ჰყოფთ. დაუტევენით საფუძველნი მისნი, რამეთუ უფლისანი არიან,
და	მცხ.იერ	და იყოს, მათ დღეთა შინა, - იტყჳს უფალი ღმერთი შენი, - არა გყუნე აღსასრულ.
და	მცხ.იერ	და შეიპყრობდეს, ვითარცა მახე აღფოლხუებული, სავსე მფრინველებითა, ეგრეთ სახლნი მათნი სავსე ზაკუვითა, ამისთჳს განდიდნეს და გამდიდრდეს,
და	მცხ.იერ	განკრთომაჲ და შეძრწუნებანი იქმნეს ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.იერ	გუესმა სასმენელი ეგე და იჴსნნეს ჴელნი ჩუენნი, ჭირმან მომიცვნა ჩუენ სალმობითა, ვითარ მშობიარისათა.
და	მცხ.იერ	ნუ განხუალთ აგარაკებად და გზათა ზედა ნუ ხუალთ, რამეთუ მახჳლი მტერთა მკჳდრ არს გარემოს,
და	მცხ.იერ	და ასიდამან ცათა შინა ცნა ჟამი თჳსი. გურიტმან და მჭურინავმან და მერცხალმან, ველისა სირთა, დაიცვნეს ჟამნი შემოსლვისა მათისანი, ხოლო ერმან ჩემმან არა ცნა სასჯელნი უფლისანი.
და	მცხ.იგავ	მდიდარი და გლახაკი შეემთხჳნეს ურთიერთას, ხოლო ორნივე უფალმან შექმნა.
და	მცხ.იგავ	უყუარან უფალსა გულითა წმიდანი და შეწყნარებულ არიან მისა უბიწონი, ბაგითა მწყსინ მეფჱ.
და	მცხ.იგავ	და თუალნი უფლისანი მცველ არიან გზათა მისთა, განბასრნის სიტყუანი კეთილნი უშჯულომან.
და	მცხ.იერ	მთათა ზედა აღიღეთ ტყება და ალაგთა ზედა უდაბნოჲსათა გოდება, რამეთუ მოაკლდეს არყოფისაგან კაცთა მრავალთაჲსა. არა ისმინეს ჴმაჲ მყოფობისაჲ მფრინველთაგან ცისათა და ვიდრე საცხოვართამდე განჰკრთეს თქრომით.
და	მცხ.იგავ	მიზეზობნ მედგარი და თქჳს: ლომთა დაუპყრიან გზანი და წარსავალნი ურაკპარაკთანი მკლველთა.
და	მცხ.იგავ	მთხრებლ ღრმა არს პირი უშჯულოჲსაჲ და უფლისაგან განვრდომილი შთავარდეს მას (არიან გზანი უკეთურნი წინაშე კაცთა და ჰნებავს მოქცევაჲ მათგან, ხოლო მოქცევაჲ ჯერ-არს დრკუთაგან და უკეთურთა გზათა),
და	მცხ.იგავ	უგუნურებაჲ აღგზებულ არს გულსა ჭაბუკთა უსწავლელთასა, კუერთხი და სწავლა განშორებულ არს მათგან.
და	მცხ.მათე	და მომიტევენ ჩუენ თანა-ნადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა,
და	მცხ.იგავ	რომელი მოხუეჭნ გლახაკსა, განამრავლის თავისა თჳსისა ძჳრი და შესძინის იგი მდიდარსა, ვითარცა საწადელი.
და	მცხ.იერ	გუასწავლენ ჩუენ, უფალო, გარნა განკითხვისა და ნუ გულისწყრომისა მიერ, რაჲთა არა შემცირებულ-მყუნე ჩუენ.
და	მცხ.იგავ	ნუ ჰმძლავრობ დავრდომილსა, რამეთუ გლახაკ არს და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ უძლურსა ბჭეთა ზედა.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ უფალმან საჯოს საშჯელი მისი. და იჴსნე უზღვეველად სული შენი.
და	მცხ.იგავ	ნუ ექმნები მოყუას კაცსა გულმწყრალსა და მეგობარსა მრისხანესა ნუ თანაექცევი.
და	მცხ.იგავ	ნუუკუე ისწავნე გზანი მისნი და მიიღო მახე სულისა შენისაჲ.
და	მცხ.იგავ	შუენიერი კაცი და მალე საქმითა თჳსითა მეფეთა წინაშე ღირს დგომად, არა წინაშე კაცთა გულკლებულთა.
და	მცხ.იგავ	უკუეთუ დასჯდე სერობად ტაბლასა ძლიერისასა, ცნობით ცან წინადაგებული შენი და ეგრეთ მიყავ ჴელი შენი.
და	მცხ.იგავ	უკუეთუ მიადგნე თუალნი, არასადა ჩნდეს იგი, რამეთუ განმზადებულ არიან მისა, ვითარცა ფრთენი ორბისანი, და მიიქცეს სახიდ ზედამადგინებელისა თჳსისა.
და	მცხ.ფსალმ	სიმართლენი უფლისანი წრფელ არიან და ახარებენ გულთა; მცნებაჲ უფლისაჲ ბრწყინვალე არს, განმანათლებელ თუალთა. შიში უფლისაჲ წმიდა არს და ჰგიეს იგი უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ, ვითარცა-იგი ვინ შთანსთქამნ თმასა, ეგრეთ ჭამდეს და სუმიდეს შენ თანა.
და	მცხ.იგავ	ნუცა შეიყვანებ შენ თანა და ნუცა სჭამ პურსა მის თანა, რამეთუ წარმოსთხიოს იგი და ჰგმობდეს სიტყუათა შენთა კეთილთა.
და	მცხ.ფსალმ	იგინი შებრკოლდეს და დაეცნეს, ხოლო ჩუენ აღვდეგით და აღვემართენით.
და	მცხ.იგავ	მიეც გული შენი სწავლასა და სასმენელნი შენნი განჰმზადენ სიტყუათა მეცნიერებისათა.
და	მცხ.ლოც	მამათა ცოდეს, და არა არიან და ჩუენ უსჯულოებათა მათთა მოვიხუამთ.
და	მცხ.ლოც	დედანი სიონს შინა დაამდაბლნეს და ქალწულნი ქალაქთა შორის იუდაჲსათა.
და	მცხ.იგავ	და იყვნენ ბაგეთა შინა ჩემთა სიტყუანი პირისა ჩემისანი, უკუეთუ მართალ იყვნენ.
და	მცხ.ლოც	რჩეულნი წისქჳლთა შინა ფქჳდეს, და ჭაბუკნი ძელთა ზედა ჯუარს-ეცუნეს.
და	მცხ.ლოც	მოდევნებულნი ბჭისაგან დასცხრეს, და რჩეულნი ფსალმუნთა მათთაგან დაეცნეს.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ, უკუეთუ დაიმარხო, ესე გექმნეს შენ ნაშობ და სასოებაჲ შენი არა განგეშოროს.
და	მცხ.იგავ	ისმინე, შვილო ჩემო, და ბრძენ იქმენ და წარჰმართო გონიერება გულისა შენისაჲ.
და	მცხ.იგავ	და ნუ იყოფი მეღჳნე და ნუცა ხედავ ზიარებასა სხუათასა ჴორცისა სყიდასა,
და	მცხ.ლოც	მოგუაქციენ ჩუენ შენდა მომართ, უფალო, და მოვიქცეთ, და განაახლენ დღენი ჩუენნი, ვითარცა წინაწარ,
და	მცხ.გოდ	ბეთ. მტირალი ტიროდა ღამე და ცრემლნი მისნი ზედა საკეთეთა, და არა იყო ნუგეშინისმცემელ მისსა ყოველთაგან მოყუარეთა მისთა. ყოველნი შემყუარებელნი მისნი განცრუვნეს მისდამი, იქმნნეს მისსა მტერებ.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ ყოველი მემთრვალე და მეძავი დაგლახაკნეს და შეიმოსო დაბებკული ყოველმან მოძილემან.
და	მცხ.იგავ	ისმინე შვილო, მამისა, რომელმან გშვა შენ და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ, რამეთუ დაბერდა დედა შენი.
და	მცხ.იგავ	მოიგე ჭეშმარიტებაჲ და ნუ განიშორებ სწავლულებასა.
და	მცხ.იგავ	კეთილად ზრდინ მამაჲ მართალი და ძესა ზედა ბრძენსა იხარებნ გული მისი.
და	მცხ.იგავ	იხარებდინ მამაჲ შენი და დედაჲ შენი და შენ ზედა და მხიარულ-ყვენ მშობელნი შენნი.
და	მცხ.იგავ	მომეც მე, შვილო, გული შენი და თუალნი შენნი გზათა ჩემთა ხედვასა.
და	მცხ.იგავ	ჭური განჴურეტილი არს სხჳსა სახლი და ჯურღუმული იწროჲ უცხოჲ.
და	მცხ.იგავ	და ესე მოსწრაფედ წარწყმდეს და ყოველი უშჯულოჲ მოიჴოცოს.
და	მცხ.იგავ	ანუ არა მათთა, რომელთა დაიყოვნიან ღჳნოსა ზედა? და რომელნი იმსტურობენ, სადაძი სუმანი არიან?
და	მცხ.იგავ	ნუ დაითრვებით ღჳნითა, არამედ ზრახევდით კაცთა მართალთა და ზრახევდით ურთიერთსა სლვასა შინა, რამეთუ, უკუეთუ ფიალებსა და სასუმელებსა მისცნე თუალნი შენნი, უკუანაჲსკნელ ხჳდოდი უშიშულეს საცეხულისთავისა,
და	მცხ.იგავ	ხოლო დასასრულსა, ვითარცა გუელი, განისხირპო და, ვითარცა რქოსანისა მის, განგეზაოს გესლი.
და	მცხ.იგავ	და დაადნვის, ვითარცა გულსა შინა ზღჳსასა და ვითარცა ნავისმავლინებელი შორის მრავალთა ღელვათა.
და	მცხ.იგავ	და მაშინ სთქუა: მცეს მე და არა მტკიოდა, მეკიცხევდეს მე და არა ვცან, ოდესმე ცისკარი იყოს, რათა განვიდე და ვიძიო, რომელთა თანა ვიდოდი?
და	მცხ.იგავ	რამეთუ სიცრუვესა იწურთის ენაჲ მათი, და სალმობასა იტყჳან ბაგენი მათნი.
და	მცხ.იგავ	სიბრძნით იშენების სახლი და გულისჴმის-ყოფით აღემართების.
და	მცხ.იგავ	და მეცნიერებით აღივსებიან საუნჯენი ყოვლითა სიმდიდრითა პატიოსნითა და კეთილითა.
და	მცხ.იგავ	უმჯობეს არს ბრძენი ძლიერისა და კაცი, რომელსა გონიერებაჲ აქუნდეს, ქუეყანისმოქმედისა დიდისა.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა ელისე: ისმინე სიტყუაჲ უფლისა! ესრე იტყჳს უფალი: ხვალე ამას ჟამსა ოდენ გრივი ერთი სამინდოსა სასწორისა ერთისა და ორი გრივი ქრთილისა სასწორისა ერთის ბჭეთა თანა სამარიასათა იპოვოს.
და	მცხ.მეფ4	მიუგო მოციქულმან: რომლისა ჴელთა მიევედრის მეფე? და ჰრქვა ელისეს: დაღათუ ყოს უფალმან გარდამოსაქანელნი ცათაგან, იყოსმეა სიტყუაჲ ეგე? ჰრქუა მას ელისე: აჰა, იხილო თუალითა შენითა და მისგან შენ არა სჭამო.
და	მცხ.მეფ4	და იყუნეს კაცნი ოთხნი კეთროვანნი გარეშე ბჭეთა მათ ქალაქისათა და ჰრქუა ერთმან მოყუასსა თჳსსა: რასა ვსხედით აქა და მოვკუდებით?
და	მცხ.მეფ4	და უკუეთუ შევიდეთ ქალაქსა, სიყმილი არს ქალაქსა ამას და მოვკუდეთ მუნ, და უკუეთუ აქა ვსხდეთ, კუალადვე მოვკუდეთ. და აწ მოვედ და მოვიმართოთ ბანაკსა მას ასურთასა და თუ გვაცხოვნენ ჩუენ, ვცხონდეთ და თუ მოგვაკუდინენ, მოვკუდეთ.
და	მცხ.მეფ4	და აღდგეს რიჟრაჟუს ოდენ განთიად შესლვად ბანაკსა მას ასურთასა, და, აჰა, არა იყო მუნ კაცი.
და	მცხ.მეფ4	რამეთუ ღმერთმან ასმინა ბანაკსა მას ასურთასა ჟღერა ეტლთა და ბგერა ჰუნეთა და ჴმაჲ ერისა ძლიერისა. და ჰრქუა კაცმან ძმასა თჳსსა: აჰა, ესერა, მო-სამე-იმიზდნა ჩუენ ზედა მეფემან ისრაჱლისამან მეფე იგი ქეტელთა და მეფე იგი ეგჳპტელთა.
და	მცხ.მეფ4	და აღდგნენ, ივლტოდეს ღამე და დაუტევეს კარავები მათი და საჴედარნი მათნი და ვირები მათი ბანაკსა მას, ვითარცა იგი დგეს და ივლტოდეს განრინებად თავთა თჳსთა.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდეს კეთროვანნი იგი კარავსა ერთსა, ჭამეს და სვეს და აღიღეს ვეცხლი და ოქრო და სამოსელი, წარვიდეს და დამალეს და მოიქცეს და შევიდეს სხუასა კარავსა და გამოიღეს მიერცა და დამალეს.
და	მცხ.მეფ4	და თქუეს კეთროვანთა მათ ურთიერთას: არა ეგრე არს, რასა-ესე ჩუენ ვიქმთ, არამედ ესე დღე დღე არს ხარებისა და ჩუენ ვდუმთ და ველით ნათელსა განთიადისასა და ვიპოვნეთ ჩუენ უსჯულოებასა, ხოლო აწ მოდით და მიუთხრათ ესე სახლსა მეფისასა.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდეს და ღაღად-ყვეს ბჭეთა თანა ქალაქისათა და უთხრეს და თქუეს: შევედით ქალაქსა მას ასურთასა, არა იყო მუნ კაცი, არცა ჴმაჲ კაცისა, გარნა ცხენნი ხოლო დაბმულნი და კარავნი მათნი აღმართებულნი დგანან.
და	მცხ.მეფ4	და აღდგა მეფე და ჰრქვა მონათა თჳსთა: გითხრა თქუენ, რა გჳყვეს ჩუენ ასურთა მათ, უწყოდეს, რამეთუ მოვყმებით და განვიდეს ბანაკით და დაიმალნეს გარე და თქუეს: ვინ უწყის, გამოვიდნენ ქალაქით და ჴელთა ვისხნეთ იგინი ცოცხალნი და შევიდეთ ქალაქსა მას და გამოვიღოთ.
და	მცხ.მეფ4	და მოიბნეს ორნი ცხენნი საჴედრად და წარავლინნა მეფემან ისრაჱლისამან კუალსა მეფისა მის ასურასტანელთასა და ჰრქუა: წარვედით და იხილეთ.
და	მცხ.მეფ4	და განვიდა ერი იგი ქალაქით და იავარ-ყო ბანაკი იგი ასურთა და იყო გრივი ერთი სამინდოსა და სასწორის ერთისა და ორნივ ქრთილისა სასწორისა ერთის, მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა.
და	მცხ.მეფ4	და მეფემან დაადგინა მოციქულნი იგი ჭურჭელთაგან, რომლისა ჴელითა მიევედრის მეფე, და დატკებნეს იგი ბჭეთა თანა ტენებასა მას ერისასა და მოკუდა, ვითარცა ეტყოდა მას კაცი იგი ღმრთისა მოსულასა მას მოციქულად მისა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა ეტყოდა ელისე მეფესა და თქუა, ვითარმედ: ორი გრივი ქრთილი სასწორისა იპოოს და გრივი ერთი სამინდო სასწორისა ერთისა და იყოს ხვალე ამასვე ჟამსა ბჭეთა თანა სამარიასათა.
და	მცხ.მეფ4	და მიუგო მოციქულმან კაცსა მას ღმრთისასა და ჰრქვა: დაღათუ გარდამოსაქანელნი ცისანი განახუნეს უფალმან, იყოსმეა სიტყუაჲ ეგე? და ჰრქუა ელისე: აჰა, იხილო თუალითა შენითა და მისგანი არა სჭამო.
და	მცხ.მეფ4	და ეყო მას ეგრე და დატკებნა იგი ერმან ტენებასა მას ბჭეთა მათ თანა და მოკუდა.
და	მცხ.მეფ4	და ეტყოდა ელისე დედაკაცსა მას, რომლისა განაცოცხლა ძე მისი, და ჰრქუა: აღვედ და წარვედ, შენ და სახლი შენი, და მწირობდი, სადაცა განგემარჯოს, რამეთუ მოუწოდა უფალმან სიყმილსა ქუეყანასა ამას და ყოფად არს სიყმილი ქუეყანასა ამას ზედა შჳდ წელ.
და	მცხ.იგავ	უკუეთუ დაეცეს მტერი შენი, ნუ მოგცხრებინ და შებრკოლებასა მისსა ნუ აჰმაღლდები.
და	მცხ.იგავ	ნუუკუე იხილოს იგი უფალმან და არა სთნდეს და გარეწარიქციოს გულისწყრომაჲ თჳსი მისგან.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ არა ესუას ნაშობი უკეთურთა და ბრწყინვალებაჲ უღმრთოთა დაშრტეს.
და	მცხ.იგავ	გეშინოდენ, შვილო, ღმრთისა და მეფისა და ნუ ურჩ ექმნები ორთავე მათ,
და	მცხ.იგავ	რომელი შვილი სხუასა ეკრძალებოდის წარწყმედასა, მსწრაფლ და ადრე განერეს; შეწყნარებით შეიწყნაროს იგი უფალმან, და რამეთუ არარაჲ ტყუვილი პირისა მისისაგან გამოვიდეს.
და	მცხ.იერ	და ვიდოდიან ქალაქნი იუდაჲსნი და მკჳდრნი იერუსალიმისანი და ღაღადებდენ ღმერთთა მიმართ მათთა, რომელთა-იგი უკუმევენ მათ. ხოლო მათ ვერ იჴსნენ იგინი ჟამსა შინა განშორებისა მათისასა,
და	მცხ.იგავ	რომელმან ჰრქუას უღმრთოსა მართალ, წყეულ იყავნ ერისაგან და საძაგელ ნათესავთა შორის.
და	მცხ.იერ	უფალო, გულისხმა-მიყავ მე და ვცნა, მაშინ ვიხილენ სიმარჯვენი მათნი.
და	მცხ.იგავ	ხოლო რომელთა შეატყჳან იგინი, უმჯობესად გამოჩნდენ და მათ ზედა მივიდეს კურთხევაჲ.
და	მცხ.იგავ	ნუ იტყჳ ვითარმედ: ვითარცა მიყო, უყო მეცა. და მივაგო მას, რაოდენი მავნო მე.
და	მცხ.იგავ	ქუეყანაჲ საქმარი არს კაცი უგუნური და, ვითარცა ვენაჴი, კაცი ნაკლული გონებითა.
და	მცხ.იერ	დაუტევე სახლი ჩემი და დავაგდე სამკჳდრებელი ჩემი. მივეც შეყუარებული სული ჩემი ჴელთა მტერთა მისთასა.
და	მცხ.იერ	ნუ ქუაბი აფთრისაჲ სამკჳდრებელი ჩემი ჩემდა, ანუ ქუაბნი გარემოს მისსა? მას ზედა ვიდოდეთ. შეკრიბენით ყოველნი მჴეცნი ველისანი და მოვიდენ ჭამად მისსა.
და	მცხ.იერ	სთესენით იფქლნი და ეკალნი მოიმკენით. ნაწილნი მათნი არსარგებელ ეყვნენ მათ. სირცხჳლეულ იქმნენით სიქადულისაგან თქუენისა, ყუედრებისაგან წინაშე უფლისა,
და	მცხ.იგავ	უკეთუ დაუტეო იგი, მოოჴრდეს და თივაჲ აღმოცენებულ იქმნეს და ყოვლადვე მოოჴრდეს. და ზღუდენი ქვათა მისთანი დაირღუენ.
და	მცხ.იერ	და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იგავ	უკუანასკნელ სთქუა: მე შევინანე და მოვიხილე გამორჩევად სწავლულებისა.
და	მცხ.იგავ	მცირედ დავიძინო და მცირედ დავისხნე ჴელნი მკერდსა ჩემსა. უკეთუ ესე ჰყო,
და	მცხ.იგავ	მოიწიოს, ვითარცა წინამორბედი სიგლახაკე შენი და ნაკლულევანებაჲ შენი, ვითარცა კეთილმსრბოლი.
და	მცხ.იერ	რაჲ სთქუა, ოდეს აღგიხილვიდენ შენ? და შენ ასწავენ მათ შენ ზედა სასწავლელნი. დასაბამად სალმობათა მოგიცვან შენ, ვითარცა დედაკაცი მშობი.
და	მცხ.იერ	და უკუეთუ სთქუა გულსა შინა შენსა: რაჲსათჳს დამემთხუნეს მე ესენი? სიმრავლისათჳს უმართლობისა შენისა, აღგესაბურველნეს უკუანაკერძონი შენნი განსაქიქებელად ქუსლთა შენთა.
და	მცხ.იგავ	ცაჲ მაღალ არს და ქუეყანაჲ ღრმა, ხოლო გული მეფისა გამოუკულეველ.
და	მცხ.იგავ	განჭედე გამოუცდელი ვეცხლი და განწმიდნეს ყოვლად წმიდად.
და	მცხ.იერ	და საქმენი ქუეყანისანი მოაკლდეს, რამეთუ არა იყო წჳმაჲ. სირცხჳლეულ იქმნეს მუშაკნი, დაიფარნეს თავნი მათნი
და	მცხ.იგავ	და მოისპნენ წარმართნი პირისაგან მეუფისა და წარემართოს სიმართლით საყდარი მისი.
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: ნუ ილოცავ ერისა ამისთჳს საკეთილოდ,
და	მცხ.იერ	და საუნჯენი შენნი იავრად მივსცნე ნაცვლად ყოველთათჳს ცოდვათა შენთა, ყოველთა შორის საზღუართა შენთა.
და	მცხ.მეფ4	და აღდგა დედაკაცი იგი და ყო მსგავსად სიტყჳსა მის ელისესსა. და წარვიდა იგი თავადი და სახლი მისი და მწირობდა ქუეყნასა მას უცხოთესლთასა შჳდ წელ.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, შემდგომად შჳდთა მათ წელთა სიყმილისათა მოიქცა დედაკაცი იგი ქუეყანით უცხოთესლთათ, მოვიდა და ღაღადებდა წინაშე მეფისა სახლისა თჳსისა და აგარაკისა თჳსისათჳს.
და	მცხ.გოდ	დალეთ. გზანი სიონისანი იგლოენ არყოფისაგან მომავალთასა დღესასწაულისათჳს. ყოველნი ბჭენი მისნი უჩინო ქმნულებ, მღდელნი მისნი სულთ-ითქუმენ. ქალწულნი მისნი წარყვანებულან, და თჳთ განმწარებულა მის შორის.
და	მცხ.გოდ	ჱე. იქმნეს მაჭირვებელნი მისნი თავად. და მტერნი მისნი იეფობენ, რამეთუ უფალმან დაამდაბლა იგი სიმრავლესა ზედა უთნოობათა მისთასა. ჩჩჳლნი მისნი წარვიდეს ტყუეობისა შორის წინაშე პირსა მაჭირვებელისასა,
და	მცხ.გოდ	ოავ. და წარვიდა ასულისაგან სიონისა ყოველი შუენიერება მისი იქმნეს მთავარნი მისნი, ვითარცა ვერძნი ვერმპოვნელნი საძოვარსა და ვიდოდეს არაძლებით წინაშე პირსა მდევრისასა.
და	მცხ.გოდ	ზაინ. მოიჴსენნა ისრაჱლმან დღენი დამდაბლებისა მისისანი და განგდებისა თჳსისანი და ყოველთა გულისსათქმელთა მისთაჲ, რაოდენნი იყუნეს დღეთაგან პირველთა დაცემასა შინა ერისა მისისასა, ჴელითა მაჭირვებელისაჲთა და არა იყო შემწე მისი, მხილველთა მტერთა მისთა განიცინნეს გარდასახლვასა ზედა მისსა.
და	მცხ.გოდ	ეთ. ცოდვაჲ ცოდა ისრაჱლმან. ამისთჳს სარყეველ იქმნა ყოველთა მადიდებელთა მისთა, უპატივო-ყვეს იგი, რამეთუ იხილეს უშუერება მისი, და თჳთ იგიცა სულთ-ითქმიდავე, და უკუნიქცა მართლუკუნ.
და	მცხ.გოდ	ტეთ. არაწმიდება მისი წინაშე ფერჴთა მისთა, არ მოიჴსენა უკანასკნელი მისი და დაეცა საკჳრველად. არა არს ნუგეშინისმცემელი მისი. იხილე, უფალო, სიმდაბლე ჩემი, რამეთუ განდიდნა მტერი.
და	მცხ.გოდ	ლამედ. ჩუენდამო ყოველთა თანწარმავალთა გზისათა ზედმოიხილეთ და იხილეთ, უკეთუ არს ლმობაჲ ლმობისაებრ ჩემისა, რომელი იქმნა. მჴმობელმან ჩემ შორის დამამდაბლა მე უფალმან, დღესა შინა რისხვისა გულისწყრომისა მისისასა.
და	მცხ.გოდ	კოფ. უწოდე ტრფიალთა ჩემთა. ხოლო მათ უგულებელს-მყვეს მე. მღდელნი ჩემნი და მოხუცებულნი ჩემნი ქალაქსა შორის მოაკლდეს, რამეთუ იძიეს ჭამადი თავთა მათთად, რაჲთა მოიქცინენ სულნი მათნი, და ვერ პოვეს.
და	მცხ.გოდ	სინ. ისმინეთ, რამეთუ სულთვითქუამ მე. არა არს ნუგეშინისმცემელი ჩემი. ყოველთა მტერთა ჩემთა ესმნეს ძჳრნი ჩემნი და განიხარეს, რამეთუ შენ ჰყავ, მოაწიე დღე და მოუწოდე ჟამსა. და მოიწინეს ვაებანი ჩემნი.
და	მცხ.გოდ	ალეფ. ვითარ დაალმურა რისხვითა მისითა უფალმან ასული სიონისაჲ, გარდამოაგდო ცით ქუეყანად დიდებულება ისრაილისაჲ და არ მოიჴსენა კუარცხლბეკი ფერჴთა მისთაჲ დღესა შინა რისხვისა მისისასა.
და	მცხ.გოდ	გიმელ. შემუსრა გულისწყრომითა რისხვისა მისისათა ყოველი რქაჲ ისრაილისაჲ, გარემიიქცია უკუანა მარჯუენისა მისისა პირისაგან მტერისა, და აღაგზნა იაკობსა შორის ცეცხლი შემწველი, და შეჭამნა ყოველნი გარემოჲსნი მისნი.
და	მცხ.ფსალმ	შენ გესვიდეს მამანი ჩუენნი, გესვიდეს შენ და იჴსნენ იგინი;
და	მცხ.ფსალმ	შენდამი ღაღადებდეს და ცხონდეს, შენ გესვიდეს და არა ჰრცხუენა.
და	მცხ.ფსალმ	ყოველნი, რომელნი მხედვიდეს მე, მეკიცხევდეს მე, იტყოდეს ბაგითა და ხრიდეს თავთა.
და	მცხ.ფსალმ	აღაღეს ჩემ ზედა პირი მათი, ვითარცა ლომმან მტაცებელმან და მყჳრალმან.
და	მცხ.ფსალმ	ეშინოდენ მისგან ყოველსა ნათესავსა ისრაჱლისასა, რამეთუ არა შეურაცხ-ყო, არცა მოიწყინა ლოცვა გლახაკისა, არცა გარემიაქცია პირი მისი ჩემგან და ხადილსა ჩემსა მისა მიმართ ისმინა ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	ვიდოდი ღათუ შორის აჩრდილთა სიკუდილისათა, არა შემეშინოს მე ბოროტისაგან, რამეთუ შენ ჩემ თანა ხარ; კუერთხმან შენმან და არგანმან შენმან - ამათ ნუგეშინის-მცეს მე.
და	მცხ.გოდ	დალეთ. მოირთხა მშჳლდი მისი, ვითარცა მტერმან, განამტკიცა მარჯუენე მისი, ვითარცა წინააღმდგომმან, და მოსრნა ყოველნი გულისათქმელნი თვალთა ჩემთანი, კარავსა შინა ასულისა სიონისასა გარდაჰფინა, ვითარცა ცეცხლი, გულისწყრომაჲ.
და	მცხ.იგავ	ნუუკვე გაყუედროს მეგობარმან და ლალვა და მტერობაჲ არა განგეშოროს შენ, არამედ იყოს სწორ სიკუდილისა; მადლი და მეგობრობაჲ განგააზნაურებს. დაიმარხე თავისა შენისა, რათა არა საყუედრელ იქმნე, არამედ დაიმარხენ გზანი შენნი კეთილად,
და	მცხ.იგავ	საყურსა ოქროჲსასა და ანთრაკითა პატიოსნითა შემკული არს სიტყუაჲ სიბრძნისა ყურთა მორჩილთასა.
და	მცხ.იგავ	ვითარცა ქარნი და წჳმანი და ღრუბელნი სასტიკნი, ეგრეთვე რომელნი იქადიან საცემელსა ტყუელვით.
და	მცხ.ფსალმ	ყოველნი გზანი უფლისანი - წყალობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ მათთჳს, რომელნი გამოეძიებენ აღთქუმათა მისთა და წამებათა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	მოიხილე ჩემ ზედა შემიწყალე მე, რამეთუ მხოლოდშობილ და გლახაკ ვარი მე.
და	მცხ.ფსალმ	გამომცადე მე, უფალო, და განმცადე მე, გამოაჴურვენ თირკუმელნი ჩემნი და გული ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე უმანკოებითა ჩემითა ვიდოდე; მიჴსენ მე, უფალო, და მიწყალე მე.
და	მცხ.მეფ4	და მეფე ეტყოდა გეზის, მსახურსა მას ელისესსა, კაცისა მის ღმრთისასა, და ჰრქუა: მითხარ შენ მე ყოველი იგი დიდ-დიდი, რომელ ქმნა ელისე.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვიდრე უთხრობდა იგი მეფესა, ვითარ განაცოცხლა ძე იგი დედაკაცისა მის მომკუდარი და, აჰა, დედაკაცი იგი, რომლისა განაცოცხლა ძე იგი მისი ელისე, ღაღადებდა მეფისა მიმართ სახლისა თჳსისათჳს და ქუეყანისა თჳსისათჳს, და ჰრქუა გეზი: უფალო მეფე, ესე დედაკაცი არს და ესე ძე მაგისი, რომელ განაცოცხლა ელისე.
და	მცხ.მეფ4	და ჰკითხა მეფემან დედაკაცსა მას და მან უთხრა მას და მისცა მას მეფემან საჭურისი ერთი და ჰრქუა: უკუმოაგე მაგას ყოველივე მაგისი და ყოველივე ნაყოფი ქუეყანისა მაგისისა, ვინაჲთგან დაუტევა ქუეყანა ესე ვიდრე აქა ჟამამდე.
და	მცხ.გოდ	ეთ. იგულისსიტყუა უფალმან განხრწნაჲ ზღუდესა ასულისა სიონისასა. საზომიერად, და არ გარეაქცია ჴელი თჳსი დასათრგუნველობისაგან მისისა. და იგლოვა წინმოზღუდვილობამან, და ზღუდე ერთბამად მოუძლურდა.
და	მცხ.მეფ4	და მივიდა ელისე დამასკედ და ძე ადერისი, მეფე ასურასტანსა, სნეულ იყო და უთხრეს მას და ჰრქუეს: მოვიდა აქა კაცი ღმრთისა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მეფემან აზაელს: მიიღე ჴელთა შენთა მანანა და მიეგებოდე კაცსა მას ღმრთისასა და ჰკითხე მის მიერ უფალსა და არქუ: აღ-მე-ვდგეა სნეულებისა ამისგან ჩემისა?
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა აზაელ წინამიგებებად ელისესა და წარმოიღო ძღუენი ჴელითა თჳსითა და ყოველი კეთილი დამასკისა აქლემითა ორმეოცითა, მივიდა და დადგა წინაშე ელისესა და ჰრქუა: მამაო ელისე, შვილმან ადერისამან, მეფემან ასურასტანისამან მომავლინა მე შენდა და თქუა: აღ-მე-ვდგეა სნეულებისა ამისგან ჩემისა?
და	მცხ.გოდ	ლამედ. დედათა მათთა ეტყოდეს: სადა იფქლი და ღჳნოჲ დაჴსნასა შინა მათსა, ვითარცა-რაჲ წყლულთა უბნებსა შორის ქალაქისასა, აღმობერვასა შინა სულთა მათთასა შორის წიაღთა დედათა მათთაჲსა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას ელისე: მივედ და არქუ მას: ცხორებით სცხონდე. და მიჩუენა მე უფალმან, რამეთუ სიკუდილით მოკუდეს.
და	მცხ.გოდ	ნონ. წინაწარმეტყუელთა შენთა იხილეს შენი ამაოებაჲ და უცნობელობა, და არა განაცხადეს უსამართლოება შენი მოსაქცეველად ტყუეობისა შენისა, და იხილნეს შენნი ნეშტნი ამაონი, და განგაგარეეს შენ.
და	მცხ.გოდ	სარეხ. შეიტყუელნეს შენ ზედა ჴელნი ყოველთა თანაწარმავალთა გზისათა, დაისტჳნეს და შეხარეს თავი მათი ასულსა ზედა იერუსალიმისასა, უკუეთუ ესე არს ქალიქი თქუენი, გჳრგჳნი დიდებისაჲ, კეთილი შუენიერებაჲ, საშუები ყოვლისა ქუეყანისაჲ. , , , , , , , , ,
და	მცხ.იგავ	ლომი მშიერი და მგელი წყურიელი - ეგრეცა, რომელი მთავრობდეს მოკუდავი ნათესავსა გლახაკსა.
და	მცხ.გოდ	აინ. აღაღეს შენ ზედა პირი მათი ყოველთა მტერთა შენთა, და ისტჳნეს და დაიღრჭინეს კბილნი მეტყუელთა: შთავნთქათ იგი, გარნა ესე არს დღე, რომელსა მოველოდეთ, ვპოეთ და ვიხილეთ იგი. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	ჳე. ქმნა უფალმან, რომელნი თქუნა და მოიგონნა, აღასრულნა სიტყუანი მისნი, რომელნი ამცნნა დღეთაგან პირველთა, დაამჴუა და არა ჰრიდა, და განიშუა შენ ზედა მტერმან, აღამაღლნა თავნი მაჭირვებელისა შენისანი.
და	მცხ.გოდ	სინ. დაიძინეს ქუეყანად გამოსავალთა ყრმამან და მოხუცებულმან. ქალწულნი ჩემნი და ჭაბუკნი ჩემნი წარვიდეს ტყუეობადმი. მოასრულენ დღესა შინა რისხვისა შენისასა, ამზარეულენ, არა ჰრიდენ. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	თავ. მოუწოდეს ვითარცა დღედ დღესასწაულისა. მსხემთა ჩემთა გარემოჲს, და არა იყო დღესა შინა რისხვისა უფლისასა განრინებული, და დატევებული განვზარდენ, და ვიპყრენ და განვამრავლენ, და მტერმან ჩემმან ყოველნი მოასრულნა.
და	მცხ.იგავ	რომელმან მიხედოს ცრუთასა, არა იქებოდინ. და ამან კოტრისა პურისათჳს განსცეს კაცი.
და	მცხ.გოდ	სენ. იხარებდ და იშუებდ, ასულო იდუმეასაო, დამკჳდრებულო ქუეყანასა უზისსა, და შენ მიერცა განვიდეს სასუმელი უფლისაჲ, ჰსუა შენ და დაითრო, და აწ აღმოსთხიო.
და	მცხ.იგავ	იწრაფინ განმდიდრებად კაცი მოშურნე და არა უწყინ, რამეთუ კაცმან მოწყალემან დაიპყრას იგი,
და	მცხ.იგავ	რომელი განჴდიდეს მამასა, გინა დედასა და ჰგონებდეს, ვითარმედ არა ცოდავს, ესე ზიარი არს კაცისა უღმრთოთასა.
და	მცხ.მეფ4	და დადგა აზაელ წინაშე პირსა ელისესა კრძალვით და ტიროდა კაცი იგი ღმრთისა.
და	მცხ.იგავ	ადგილსა უღმრთოთასა სულთ-ითქმენ გლახაკნი და მათსა მას წარწყმედასა განმრავლდენ მრავალნი.
და	მცხ.მეფ4	რომელ განრისხენ ჩემ ზედა და აღმღერება ეგე შენი მოიწია ყურთა ჩემთა და აწ განვაცვა ხრატუკი ცხჳრთა შენთა და დანდალი ყბასა შენსა და უკუნგაქციო შენ გზასა მას, რომელსაცა მოხუედ.
და	მცხ.მეფ3	და წელსა მას მეათურამეტესა სუფევასა იერობუამისსა, ძისა ნაბატისასა, მეფობდა აბია, ძე რობუამისი, ზედა იუდასა.
და	მცხ.მეფ3	და ქმნა ასამ სიმართლე წინაშე უფლისა, ვითარცა დავით, მამამან მისმან.
და	მცხ.მეფ3	და მაღალნი იგი არა მოსპნა; ხოლო გული მისი სრულ იყო უფალსა თანა ყოველთა დღეთა თჳსთა.
და	მცხ.პეტრ1	რამეთუ რაჲ უმჯობეს არს უკუეთუ სცოდვიდეთ და დაიქენჯნებოდით და მოითმენდეთ? არამედ უკუეთუ კეთილსა იქმოდით და გევნებოდის და მოითმენდეთ, ესე არს მადლი ღმრთისაგან.
და	მცხ.მეფ3	და წელსა მას მესამესა ასა მეფისა იუდასსა მეფობდა ბაასა, ძე აქიასი, ზედა ყოველსა ისრაჱლსა, თერსას, ოცდაოთხ წელ.
და	მცხ.იგავ	კაცი ცოდვილი მრავალსა მახესა შეებას, ხოლო მართალი შუებასა და სიხარულსა შინა იყოს.
და	მცხ.იგავ	იცის მართალმან სასჯელი გლახაკისა, ხოლო უღმრთომან არა იცის მეცნიერება და გლახაკსა არა აქუს ბუნება მეცნიერებისა.
და	მცხ.იგავ	მასესხებელი და მოსესხე ურთიერთას შეიმთხჳნეს, ხოლო მოხედვა მათ ორთავე ყოს უფალმან.
და	მცხ.იგავ	გუემათა და მხილებათა მოსციან სიბრძნე, ხოლო შვილმან უგუნურმან არცხჳნის მამა-დედათა თჳსთა.
და	მცხ.იგავ	რომელი იშუებდეს სიყრმითგან, იგი მონა იქმნეს და უკანასკნელ ჰგოდებდეს თავსა ზედა თჳსსა.
და	მცხ.იგავ	რომელთა ეშინოდის და ჰრცხუენოდის კაცთათჳს, ამას უბრკუმეს ღმრთისა მიერ, ხოლო, რომელი ესვიდეს უფალსა, იგი იხარებდეს საუკუნოდ; უღმრთოებამან კაცსა შეამთხჳვის საცთური, ხოლო რომელი ესვიდეს უფალსა, იგი ცხოვნდეს.
და	მცხ.იგავ	საძაგელ არნ კაცი მართალი კაცისა თანა ცოდვილისა და საძაგელ უსჯულოთა შორის, რომელსა წარუმართებიეს გზასა კეთილსა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა აზაელ: რაჲსა სტირ, უფალო ჩემო? და ჰრქუა მას ელისე: უწყი, რავდენ-რა უყო შენ ძეთა ისრაჱლისათა, ძნელოვანნი მათნი ცეცხლითა მოსწუნე და რჩეულნი მათნი მახჳლითა მოსწყჳდნე და ჩჳლნი მათნი მოსრნე მახჳლითა და მაკენი მათნი განაპნეთ.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა აზაელ: ვინ არს მონა ესე შენი ძაღლი ერთი, ვითარმცა ქმნა მსგავსად სიტყჳსა მაგის დიდისა? და ჰრქუა ელის: მიჩუენა მე უფალმან, რამეთუ მეფობდე შენ ასურასტანსა ზედა.
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა აზაელ და მივიდა უფლისა თჳსისა და ჰრქუა მას, რა თქუა ელისე, და თქვა აზაელ: მრქუა მე, ვითარმედ ცხორებით ცხონდეს.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ხვალისგან მოიღო მაქმანი და შეასოვლა წყლითა და მიიბურა პირსა თჳსსა და მოკუდა, და დადგა მეფედ მის წილ აზაელ.
და	მცხ.იგავ	და სიბრძნე კაცობრივი არა არს ჩემ თანა.
და	მცხ.იგავ	ღმერთმან მასწავა მე სიბრძნე და მეცნიერება წმიდათა გულისჴმა-ვყავ და ვიცი სიწმიდჱ.
და	მცხ.მეფ4	და იყო იგი ოცდაათორმეტის წლისა დაჯდომასა მას მისსა და მეფობდა ორმეოც წელ იერუსალიმს ზედა.
და	მცხ.მეფ4	და ვიდოდა გზათა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა, ვითარცა ქმნა სახლმან აქაბისამან, რამეთუ ასული აქაბისი ესვა ცოლად მისა, და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ3	და შევიდა ზამბრი, სცა და მოკლა წელსა მას ოცდამეშჳდესა ასა მეფისა იუდასსა, მეფობდა ზამბრი ელას წილ.
და	მცხ.მეფ3	და აჴოცა ზამბრი ყოველი იგი სახლი ბაასისი მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა იტყოდა ზედა სახლსა ბაასისასა ჴელითა იუ წინაწარმეტყუელისათა
და	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა ზამბრისათანი და კრება, რომელ შეკრბა მისა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ბარ	და არ ვევედრენით პირსა უფლისასა მოქცევად კაცადი მოგონებათაგან გულისა თჳსისა ბოროტისათა.
და	მცხ.ბარ	რამეთუ შენ მჯდომარე ხარ საუკუნოდ, და ჩუენ წარწყმედილნი საუკუნოდ.
და	მცხ.მეფ4	და განვიდა იორამ სეირით და ყოველი ეტლები მისი მის თანა. და იყო, მსთუად განთიადსა მას, ვიდრე ბნელღა იყო, დასცა ედომი და გარემო ზღუდენი მისნი და მთავარნი ეტლთა მისთანი და შეივლტოდა ერი იგი თჳთეული კარავად თჳსა.
და	მცხ.მეფ3	და აქაბ, ძე ამრისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა წელსა მას ოცდამეათურამეტესა ასა მეფისა იუდასსა. მეფობდა აქაბ, ძე ამრისი, ზედა ისრაჱლსა და სამარიას ოცდაორ წელ.
და	მცხ.მეფ3	და აღუშენა საკურთხეველი ბაალასა სახლსა საძაგელთასა მისთა, რომელ აშენა სამარიას.
და	მცხ.ბარ	უფალო, მიერთისა მპყრობელო, ღმერთო ისრაილისაო, ისმინე მომკუდართა ისრაილისათა ლოცვისაჲ და ძეთა შეცოდებულთაჲსაჲ წინაშე შენსა, რომელთა არა ისმინეს ჴმისა უფლისა ღმრთისა მათისაჲ და აღგუეწებნეს ჩუენ ძჳრნი.
და	მცხ.ბარ	ნუ მოიჴსენებ უსამართლოობათა მამათა ჩუენთასა, არამედ მოიჴსენე ჴელისა შენისა და სახელისა შენისა ჟამსა ამას შინა,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი ჩუენი, და გაქებთ შენ, უფალო,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ ამისთჳს მოეც შიში შენი გულთა ზედა ჩუენთა, ხადად სახელისა შენისა და გაქებთ შენ განსახლულობასა შინა ჩვენსა, რამეთუ გარემივაქციეთ გულისაგან ჩუენისა ყოველი უსამართლოებაჲ მამათა ჩუენთა მცოდველთაჲ წინაშე შენსა.
და	მცხ.მეფ4	და განადგა ედომი ჴელსა იუდასასა და დღენდელად დღემდე, მას ჟამსა განადგა ლობნაცა.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იორამისთანი და ყოველნი, რაცა ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთა.
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა იორამ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა ქალაქსა მას დავითისასა და მეფობდა ოქოზია, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ბარ	აჰა, ჩუენ დღეს განსახლულობასა შინა ჩუენსა, სადა განვითესენით, მუნ დღესა ამას საყუედრელად და საწყევარად და სათანამდებოდ ყოველთათჳს უსამართლოებათა მამათა ჩუენთასა, რომელნი განდგეს შენგან, უფალო ღმერთო ჩვენო.
და	მცხ.ბარ	ისწავე, სადა არს ცნობა, სადა არს ძალი, სადა არს გულისჴმის-ყოფაჲ, სადა გაგონება ერთბამად, სადა გრძელ საწუთოობა და ცხოვრება, სადა არს ნათელი თვალთა და მშჳდობა?
და	მცხ.მეფ4	ოცდაორისა წლისა იყო ოქოზია დადგომასა მისსა მეფედ და წელიწად ერთ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა გოთოლია, ასული ზამბრესი, მეფისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ4	და ვიდოდა გზათა აქაბისთა და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ვითარცა სახლმან აქაბისმან, რამეთუ სიძე ეყო სახლსა მას აქაბისასა.
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა ოქოზია იორამის თანა, ძისა აქაბისა, წყობად აზაელისა, მეფისა მის ასურასტანელთასა, ჰრამოთ გალადისათ. და სცეს ასურთა მათ იორამი.
და	მცხ.ბარ	ვინ პოვა ადგილი მისი და ვინ შევიდა საუნჯეთა მიმართ მისთა,
და	მცხ.მეფ4	და მოიქცა მეფე იორამ კურნებად იეზრაელს შინა წყლულებათა მათგან, რომელ წყლეს იგი ასურთა მათ ჰრამათს წყობასა მას მისსა აზაელის მიმართ, მეფისა მის ასურთასა და ოქოზია, ძე იორამისი, მეფე იუდასი, გარდავიდა ხილვად იორამისა, ძისა აქაბისა, იეზრაელს შინა, რამეთუ სნეულ იყო.
და	მცხ.ბარ	და ვეცხლისა მეუნჯენი და ოქროჲსანი, რომელსა ესვიდეს კაცნი, და არა არს დასასრული მოგებისა მათისა, ვეცხლისა მქანდაკებელნი და მზრუნველნი, და არა არს მოპოვნება საქმეთა მათთა,
და	მცხ.ბარ	უჩინო ქმნეს და ჯოჯოხეთად შთაჴდეს და სხუანი აღდგეს ნაცულად მათდა.
და	მცხ.ბარ	უჭაბუკესთა იხილეს ნათელი და დაემკჳდრნეს ქუეყანასა ზედა, ხოლო გზაჲ ზედმიწევნულობისაჲ არა ცნეს,
და	მცხ.ბარ	და ძეთა აგარისთა, გამომეძიებელთა გულისჴმის-ყოფისა ქუეყანასა ზედა, ვაჭართა მერრანისა და თემანისა, და ზღაპარსიტყუადთა, და გამომეძიებელთა გულისჴმის-ყოფისათა, ხოლო გზაჲ სიბრძნისა არა ცნეს, არცა მოიჴსენეს ალაგთა მისთაჲ.
და	მცხ.ბარ	ჵ, ისრაჱლ, ვითარ დიდ არს სახლი ღმრთისაჲ და კეთილგრძელ ადგილი შენებულებისა მისისა!
და	მცხ.ბარ	დიდ არს და არა არს დასრულება მაღალ და უსაზომო.
და	მცხ.ბარ	და წარწყმდეს არქონებისგან ცნობისა, წარწყმდეს განუზრახველობისათჳს მათისა.
და	მცხ.ბარ	ვინ აღვიდა ცად და დაიპყრა იგი და შთამოიღო იგი ღრუბელთაგან?
და	მცხ.ბარ	ვინ განვიდა წიაღ ზღჳსა და პოვა იგი, და მოიღო იგი ოქროჲთა რჩეულითა?
და	მცხ.ბარ	გამომავლენელმან ნათლისამან და ვიდოდეს. უწოდა მას და ერჩდა მას ძრწოლით,
და	მცხ.ბარ	და უწოდა მათ, და ჰრქუეს: იქა ვართ. და უნათობდეს სიხარულით შემოქმედსა მათსა.
და	მცხ.ბარ	მოიპოვა ყოველი გზაჲ ზედმიწევნულებისაჲ. და მისცა იგი იაკობსა, ყრმასა თჳსსა, და ისრაილსა, შეყუარებულსა მის მიერ.
და	მცხ.ბარ	ამის შემდგომად ქვეყანასა ზედა გამოჩნდა და კაცთა თანა იქცეოდა.
და	მცხ.ფსალმ	ერთი ვითხოე უფლისაგან, ესევე ვითხოვო: დამკჳდრებად ჩემდა სახლსა უფლისასა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩემისათა, ხილვად ჩემდა შუენიერებაჲ უფლისაჲ და მოხილვად ტაძარი მისი.
და	მცხ.ფსალმ	კლდესა ზედა აღმამაღლა მე. და აწ, ესერა, აღამაღლა თავი ჩემი ზედა მტერთა ჩემთა; გარემოვადეგ და შევწირე კარავსა შინა მისსა მსხუერპლი ქებისა და ღაღადებისა, ვაქებდე და უგალობდე უფალსა.
და	მცხ.ფსალმ	ისმინე, უფალო, ჴმისა ჩემისა, რომლითა ღაღად-ვყავ, მიწყალე მე და ისმინე ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	მტერთა ჩემთათჳს. ნუ მიმცემ მე სულთა მაჭირვებელთა ჩემთასა, რამეთუ აღდგეს ჩემ ზედა მოწამენი ცრუნი და უტყუვა სიცრუემან თავსა თჳსსა.
და	მცხ.იგავ	რამეთუ ყოველნი სიტყუანი ღმრთისანი რჩეულ არიან და მგულებელ არს იგი მოშიშთა მისთა,
და	მცხ.იგავ	რათა არა შეგატყუას შენ და ცრუდ იპოო შენ.
და	მცხ.იგავ	სიტყუათა ცრუთა, ამაოთა განმაშორე ჩემგან, სიმდიდრესა და უპოვარებასა ნუ მომცემ მე, არამედ აღწონით ყავ წესი,
და	მცხ.იგავ	რათა არა განვმდიდრდე და განვცრუვდე და თუ უპოვარი ვიყო, ვიპარო და ცილი ვფუცო სახელსა ღმრთისა ჩემისასა,
და	მცხ.იგავ	ნუ მისცემ მონასა ჴელთა უფლისა თჳსისათა, რათა არა გწყეოს შენ და განირყუნეს.
და	მცხ.იგავ	ნაშობი უკეთური მამასა თჳსსა სწყევნ და დედასა თჳსსა არა აკურთხევნ.
და	მცხ.იგავ	ნაშობსა უკეთურსა მართალთა თანა შეურაცხიეს თავი თჳსი და საგმობელობა მისი არა განიწმიდის.
და	მცხ.იგავ	ნაშობსა უკეთურისანი ამპარტავან არიან თვალნი მისნი და წამწამითა თჳსითა მაღლოინ.
და	მცხ.იგავ	ნაშობისა უკეთურისანი, ვითარცა ჴრმალნი, ლესულ არიან კბილნი მისნი და შუანი მისნი, ვითარცა მკუეცელნი, შემუსრვად და შეჭმად მდაბალთა ქუეყანისათა და კაცთა გლახაკთა.
და	მცხ.იგავ	წურბელსა სამ ასულ ესხნეს სიყვარულითა, საყუარელნი და სამთავე მათ ვერ განაძღეს იგი, და მეოთხესა მას ვერ კმა-ეყო თქუმად, ვითარმედ: კმა არს.
და	მცხ.იგავ	ჯოჯოხეთი და ტრფიალება დედათა, და ტარტაროზი და ქუეყანა ვერ განმაძღარი წყლითა. წყალმან და ცეცხლმან არა თქუეს, ვითარმედ: კმა არს.
და	მცხ.იგავ	თვალნი, რომელნი ეკიცხევედ მამასა და შეურაცხ-ჰყოფედ სიბერე დედისასა აღმოჰჴადნედ იგინი ყორანთა ჴევისათა და შეჭამნედ იგინი მართუეთა ორბისათა.
და	მცხ.იგავ	სამ არს შეუძლებელი ჩემდა და მეოთხე იგი ვერ გულისჴმა-ვყავ:
და	მცხ.იგავ	კუალი ორბისა მფრინველისა, და გზა გუელისა კლდესა ზედა, ალაგნი სლვისა ნავისანი და გზანი კაცისანი სიჭაბუკესა შინა.
და	მცხ.იგავ	ესევითარი გზა არს დედაკაცისა მომრუშისა, რომელმან-იგი, რაჟამს ქმნის, დაიბანის და ეგრეთ თქჳს, ვითარმედ: არა უჯერო ვქმენ.
და	მცხ.იგავ	სამისაგან იძლევის ქუეყანა და მეოთხესა მას ვერ შემძლებელ ვარ დათმენად.
და	მცხ.იგავ	უკუეთუ მეფობდეს მონა, და უგუნური თუ განძღეს პურითა,
და	მცხ.იგავ	და მჴევალმან თუ გამოაძოს დედოფალი და საძულელი თუ ცოლი შეემთხჳოს ქმარსა კეთილსა.
და	მცხ.იგავ	ოთხი არს უმცირეს ქუეყანასა ზედა და იგინი არიან უბრძნეს ბრძენთასა.
და	მცხ.იგავ	ჯინჭველთა, რომელთა არა აქუს ძალი და განიმზადიან ზაფხულის საზრდელ,
და	მცხ.იგავ	და მაჩუთა ნათესავი უძლური, რომელთა შინა იქმნიან კლდეთა ბუდენი თჳსნი;
და	მცხ.იგავ	უმეფო არს მკალი და მრავალი განეწყობის, ვითარცა ერთისაგან ბრძანებისა წესიერად.
და	მცხ.იგავ	სამი არს, რომელი კეთილად ვალს, და მეოთხე იგი კეთილად თანაწარჰვალს.
და	მცხ.იგავ	მამალი, რომელი იქცევინ დედალთა შორის განსუენებულად, და ვაცი, წინამძღუარი სამწყსოთა, და მეფე, რომელი იზახებნ თესლთა ზედა.
და	მცხ.იგავ	უკუეთუ მისცე თავი შენი შუებასა და მიჰყო ჴელი შენი ლალვით პირად შენდა, შეურაცხ იქმნე.
და	მცხ.იგავ	ნუ მისცემ დედათა სიმდიდრესა შენსა და გონებასა შენსა და ცხორებასა შენსა ნაკლულევანსა ზრახვასა. ზრახვით ყოველსავე იქმოდე, ზრახვით ღჳნოსა სუემდ.
და	მცხ.იგავ	რათა არა სუან და დაავიწყდეს სიბრძნე და მართლ შჯად ვერ უძლონ უძლურთა.
და	მცხ.იგავ	და მიეცემის სიმთრვალე მწუხარეთა და ღჳნო სუმად ლმობიერთა.
და	მცხ.იგავ	რათა სუან და დაივიწყონ გლახაკება და სალმობანი არა მოიჴსენნენ.
და	მცხ.მეფ4	და ელისე წინაწარმეტყუელმან მოუწოდა ერთსა ძეთა მათგან წინაწარმეტყუელთასა და ჰრქუა მას: მოიმტკიცენ წელნი შენნი და წარიღე რქა ეგე საცხებელისა ჴელითა შენითა და მივედ ჰრამათ გალადად.
და	მცხ.მეფ4	და შეხჳდე მუნ და იხილო მუნ იუ, ძე იოსაფატისი, ძისა ამესასი, და აღადგინო იგი შორის ძმათა თჳსთა და შეიყვანო იგი სენაკით სენაკად.
და	მცხ.იგავ	აღაღე პირი შენი სიტყუასა ღმრთისასა და შჯიდ ყოველთა ცოცხლად.
და	მცხ.იგავ	აღაღე პირი შენი და შჯიდ სიმართლით გლახაკთა და უძლურთა.
და	მცხ.იგავ	მოიგო მატყლი და სელი და ქმნა საქმრად ჴელითა თჳსითა,
და	მცხ.იგავ	და აღდგის ღამითგან და მისცის საზრდელი სახლეულთა თჳსთა. და მუშაკთა და მჴნველთა,
და	მცხ.იგავ	იხილა ქუეყანა საქმარი და მოიყიდა, ნაყოფთაგან ჴელთა თჳსთასა დაჰნერგა ფუზე,
და	მცხ.იგავ	მოირტყნა ძლიერად წელნი მისნი და დაიძრვნა მკლავნი მისნი საქმედ,
და	მცხ.იგავ	და იხილა გემო, რამეთუ კეთილ არს საქმე, და არა დაშრტებინ ღამე ყოელ ნათელი მისი.
და	მცხ.იგავ	ჴელნი მისნი განმარტნა უმჯობესსა და ნებნი მისნი მიყუნა ტარსა სთვად ნივთისა,
და	მცხ.იგავ	ხოლო ჴელნი მისნი განუხუნა გლახაკთა და ნაყოფი მიუპყრა დავრდომილთა.
და	მცხ.იგავ	უქმნა ქმარსა თჳსსა ბისონისაგან და ძოწეულისა თავისა თჳსისა სამოსელი.
და	მცხ.იგავ	სახედავ არნ ბჭეთა ზედა ქმარი მისი, რაჟამს დაშჯდის კრებულსა შორის მოხუცებულთა და მკჳდრთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.იგავ	არდაგები ქმნა და განუყო ფინიკიელთა, ხოლო სარტყლები ქანანელთა,
და	მცხ.იგავ	პირი თჳსი აღაღო კრძალულებით და წესი განუჩინა ენასა თჳსსა,
და	მცხ.იგავ	ძალი და შუენიერება შეიმოსა და იხარა უკანასკნელთა დღეთა.
და	მცხ.იგავ	და წყალობამან მისმან დაამტკიცნა ძენი მისნი და ქმარმანცა მისმან აქო იგი და თქუა:
და	მცხ.იგავ	მრავალთა ასულთა ყვეს ძლიერება, მრავალთა მოიგეს სიმდიდრე, ხოლო შენ გარდაჰრიე და გარდაჰმატე უფროს ყოველთასა.
და	მცხ.იგავ	ტყუილით სათნოებანი და ამოებით სიკეთე დედათა არა არს შენ თანა, რამეთუ დედაკაცი გონიერი იკურთხოს და მოშიშნი უფლისანი აქებდენ მას.
და	მცხ.იგავ	მოაგეთ მას ნაყოფთაგან ბაგეთა მისთასა და იქებოდენ ბჭეთა ზედა ქმარი მისი, რამეთუ გზანი კაცისანი წინაუძღოდიან მას და წარემართნენ უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა მუნ და, აჰა, მთავარნი ერისანი სხდეს და ჰრქუა: სიტყუაჲ არს ჩემი შენდა, მთავარო. და ჰრქუა იუ: ვისდა მიმართ ჩუენგანისა? და ჰრქუა: შენდა, მთავრისა მაგის.
და	მცხ.მეფ4	და აღდგა და შევიდეს სენაკად და დაასხა საცხებელი იგი ზედა თავსა მისსა და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს უფალი, გცხე შენ მეფედ ერსა მაგას უფლისასა ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.მეფ4	და დასცე სახლი იგი აქაბისი უფლისა შენისა, პირისაგან შენისა და იძიო შური სისხლისა მონათა მათ ჩემთა წინაწარმეტყუელთა, სისხლი ყოველთა მონათა უფლისათა ჴელთაგან იეზაბელისათა და ყოვლისაგან სახლისა მისისა.
და	მცხ.მეფ4	და მოსრა სახლისა მის აქაბისი და არა დაუტეო ერთიცა, რომელი მიექცეს და აფსმიდეს კედელსა, და დათრგუნვილი იგი და ნეშტნი ისრაჱლისა,
და	მცხ.მეფ4	მიცემად სახლი აქაბისი, ვითარცა სახლი იორობუამისი, ძისა ნაბატისი, და ვითარცა სახლი ბაასისი, ძისა აქიასი.
და	მცხ.მეფ4	და იეზაბელ შეჭამონ ძაღლთა ნაწილსა მას იეზრაელისასა და არავინ იყოს, რომელმან დაფლას. და განაღო კარი და ივლტოდა.
და	მცხ.მეფ4	და იუ გამოვიდა მონათა მათ უფლისა თჳსისა თანა და ჰრქუეს მას: მშჳდობა არსა? რასა მოვიდა შენდა მოკრაული იგი? და ჰრქუა მათ. თქუენ თჳთ უწყით კაცი იგი და მოკრაულები მისი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუეს მას: უწესობა არს ეგე, გჳთხარ ჩუენ. ჰრქუა მათ იუ: ესრე და ესრე მეტყოდა მე და მრქვა: ესრე იტყჳს უფალი, გცხე შენ მეფედ ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.მეფ4	ვითარცა ესმა ესე, ისწრაფეს და მოიღეს თჳთოეულმან ფიჩჳ თჳსი და დაუდვეს ქუეშე მისსა ერთსა მას აღსავალთაგანსა, სადა სხდეს, და დაბერეს ნესტუსა რქისასა და თქუეს: დადგა მეფედ იუ.
და	მცხ.მეფ4	და ერისკრება-ყო იუ ძემან იოსაფატისამან, ძისა ამესასმან, ზედა იორამისა. და იორამ განკრძალულ იყო ჰრამათ გალაადს შინა, იგი თავადი და ყოველი ისრაჱლი პირისაგან აზაელისა, მეფისა მისგან ასურასტანელთასა.
და	მცხ.მეფ4	და წარემართა იუდა და შთავიდა იეზრაელად და იორამ, მეფე ისრაჱლისა, იკურნებოდა იეზრაელსა შინა წყლულებათა მათგან, რომელ წყლეს იგი ჰრამოთს ღუაწლსა მას აზაელის მიმართ, მეფისა მის ასურთასა, რამეთუ იგი მჴნე იყო და კაცი ძლიერებისა. და დაიძინა მუნ და ოქოზია, მეფე იუდასი, შთავიდოდა ხილვად იორამისა.
და	მცხ.მეფ4	და ებგური იგი აღჴდა ზედა გოდოლსა მას ეზრაელისასა და იხილა მტუერი მოსლვასა მას იუსასა და თქუა: მტუერსა რასმე ვხედავ. და თქუა იორამ: მოიყვანეთ მჴედარი ერთი და წარავლინეთ წინა მათსა და ჰკითხოს, თუ მშჳდობაჲ არსა?
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა მჴედარი იგი წინა მათსა და ჰრქვა: ესრე იტყჳს მეფე: მშჳდობა არსა? და თქუა იუ: რა ძეს შენი და მშჳდობისა? უკუმოდეგ აქა. და თქუა ეგბურმან: მოიწია მოციქული იგი მათდა და არა უკმოიქცა.
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინა მეორედ მჴედარი და მოიწია მათა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს მეფე: მშჳდობა არსა? და თქუა იუ: რა ძეს შენი და მშჳდობისა? უკმოდეგ აქა.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა იორამ: აუბენით ეტლნი ეგე! და აუბნეს ეტლნი და აღსხდეს კაცად -კაცადი ეტლებსა თჳსსა - იორამ, მეფე ისრაჱლისა, და ოქოზია, მეფე იუდასი, და მიეგებნეს იუსს და პოვეს იგი ნაწილსა მას ნაბუთესსა იეზრაიტელისასა.
და	მცხ.მეფ4	და ვითარცა იხილა იორამ იუ, ჰრქუა: მშჳდობა არსა იუ? და ჰრქუა იუ: რაჲ მშჳდობა? განმრავლდეს სიძვანი დედისა შენისა იეზაბელისნი და გრძნებანი მისნი.
და	მცხ.მეფ4	და გარეშე-ხოლო-იქცა იორამ და ივლტოდა და ჰრქუა იორამ ოქოზიას: ზაკვა არს რამე, ოქოზია.
და	მცხ.მეფ4	და მოირთხა იუ და სცა იორამს საშუალ ბეჭთა და განსწონნა გულსა მისსა და დაიღულარჭნა ზედა მუჴლთა თჳსთა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა იუ დებეკს, სპარაზენსა მას თჳსსა: აღიღე იგი და შთააგდე ნაწილსა მას აგარაკისა მის ნაბუთესასა იეზრაიტელისასა, რამეთუ მოვიჴსენე მე, ოდეს-იგი ამჴედრებულ ვიყვენით ჩუენ ორნი და ვხედევდით აქაბს, მამასა მაგისსა, და უფალმან დადვა მაგასა ზედა შესამთხუეველი ესე,
და	მცხ.ესა	აჰა, ძლიერი და ფიცხელი უფლისა მიერ, გულისწყრომაჲ უფლისაჲ და რისხვა, ვითარცა სეტყუა გარდამომავალი, არმქონებელი სართულსა, იძულებით გარდამომავალი. ვითარცა წყლისა ფრიადისა სიმრავლემან წარმღებმან სოფლისამან, შორის ქუეყანისა ყვის განსუენება ჴელთა და ფერჴთა.
და	მცხ.იერ	და თქუა მათდა მიმართ იერემია: ესრეთ თქუთ სედეკიაჲს მიმართ.
და	მცხ.ესა	და დაითრგუნოს გჳრგჳნი გინებისა, მიზდურნი ეფრემისნი.
და	მცხ.იერ	და ერისა ამის მიმართ სთქუა: ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მიგეც წინაშე პირსა თქუენსა გზა ხარებისა და გზაჲ სიკუდილისაჲ.
და	მცხ.რომ	და მამად წინადაცუეთილებისა არა წინადაცუეთილებისათა მათ ხოლო, არამედ რომელნი ჰგიან კუალთა მათ ზედა წინადაუცუეთილებისა სარწმუნოებისათა მამისა ჩუენისა აბრაჰამისთა.
და	მცხ.ესა	და დაშთეს სულითა საშჯელისათა, საშჯელისა მიერ და ძალისა მაყენებელი მოკლვად,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ესენი ღჳნითა შეცთომილნი არიან, შესცთეს თაფლუჭისა მიერ, მღდელი და წინასწარმეტყუელი განჰკრთეს ღჳნისა მიერ, შეირყინეს მთრვალობისაგან თაფლუჭისასა, შესცთეს, ესე იგი არს - განკრთეს.
და	მცხ.მეფ3	და ღაღად-ყო ელია და თქუა: ჵ უფალო, მოწამეო ამის ქურივისაო, რომლისა თანა მე დამკჳდრებულ ვარ, შენ ჰგუემე ძე მაგისი სიკუდილითა?
და	მცხ.ესა	ვის მიუთხრენით ძჳრნი და ვის მიუთხარით ჰამბავი განსძღებულთა სძისაგან, განყენებულთა ძუძუსაგან?
და	მცხ.ესა	მეტყუელნი მათნი: ესე განსუენებაჲ მსუმელისა, და ესე შემუსრვა, და არა ინებეს სმენად.
და	მცხ.მეფ4	ვითარმედ ვიძიო სისხლი იგი ნაბუთესი და სისხლი ძეთა მისთა, რომელ ვიხილე გუშინ, თქუა უფალმან: მივაგო ეგე ნაწილსა ამას. და თქუა უფალმან: აწ აღიღე და შთააგდე ნაწილსა მას ნაბუთესასა მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ელია: ცხოველ არს უფალი ძალთა, რომლისა ვდეგ წინაშე მისა, რამეთუ დღეს ვეჩუენო მას.
და	მცხ.მეფ4	და ოქოზია, მეფემან იუდაჲსმან, ვითარცა იხილა, ივლტოდა გზასა მას ბეთრონისასა და შეუდგა კვალსა მისსა იუ და თქუა: იგულეთ ეგეცა. და სცა მას ეტლთა მათ შინა, ვიდრე აღვიდოდა იგი აღმართსა მას ბერაჲსსა, რომელ არს იეგლამს, და მიივლტოდა მაგედოდ და მუნ მოკუდა.
და	მცხ.მეფ4	და წარიღეს იგი მონათა თჳსთა იერუსალჱმდ და დაფლეს იგი საფლავსა თჳსსა მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა მას დავითისასა.
და	მცხ.მეფ4	და წელსა მას მეათერთმეტესა იორამისასა, მეფისა მის ისრაჱლისასა, მეფობდა ოქოზია ზედა იუდასა.
და	მცხ.მეფ4	და იუ შევიდოდა ქალაქსა მას და თქუა იუ: ცოცხლებით არსა ზამბრი, მკულელი იგი უფლისა თჳსისა?
და	მცხ.მეფ4	და აღიხილნა თუალნი თჳსნი იუ და მიხედნა სარკმელთა მათ და ჰრქუა: ვინ ხარ შენ? გარდამოჴედ ჩემდა. და გარდამოეჩუენნეს მის თანა ორნი საჭურისნი.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა, ჭამა და სვა და თქუა იუ: იხილეთ წყეული იგი და დაფალით, რამეთუ ასული შარავანდედთა იყო.
და	მცხ.მეფ4	და მივიდეს დაფლვად მისა და არა რაჲ პოვეს მისგანი, გარნა თხემი ხოლო, ფერჴნი და ნებნი ჴელთა მისთანი.
და	მცხ.მეფ4	და მივიდეს და უთხრეს მას და თქუა იუ: სიტყუა უფლისა არს ეგე, რომელსა იტყოდა პირითა მონისა თჳსისა ელია თეზაბიტელისათა და თქუა: ნაწილსა იეზრაელისასა შეჭამნენ ძაღლთა ჴორცნი იეზაბელისნი.
და	მცხ.მეფ4	და იყოს მძორი იეზაბელისი, ვითარცა სკორე ნაწილსა მას აგარაკისა ნაბუთესსა, რათა არა ვინ თქუას მაგათგანმან, ვითარმედ: იეზაბელ არს.
და	მცხ.მეფ4	და იყუნეს აქაბისნი სამეოცდაათ ძე სამარიას. და მიწერა იუ რუვარტაკი სამარიად მთავართა მათ სამარიასათა და მოხუცებულთა მათ და მამამძუძეთა აქაბისთა და ჰრქუა:
დასა	მცხ.ოსე	არქუთ ძმათა თქუენთა: ერი ჩემი და დასა თქუენსა: შეწყალებული.
და	მცხ.მეფ4	ვითარცა მოიწიოს თქუენდა წიგნი ესე, და თქუენ თანა არიან ძენი უფლისა თქუენისანი და თქუენ თანა არიან ეტლნი მისნი და საჴედარნი და ქალაქნი ძნელნი და საჭურველნი.
და	მცხ.მეფ4	იხილეთ და გამოირჩიეთ ძეთა მათგან უფლისა თქუენისათა და დაამტკიცეთ ზედა საყდარსა მას მამისა თჳსისასა და სცეთ ბრძოლა სახლსა ზედა უფლისა თქუენისასა.
და	მცხ.ოსე	ესაჯენით დედასა თქუენსა, ესაჯენით, რამეთუ იგი არა ცოლი ჩემი, და მე არა ქმარი მისი. განაგდოს სიძვაჲ პირისაგან მისისა და მრუშებაჲ მისი შორის ძუძუთაგან მისთა,
და	მცხ.ოსე	განვაშიშულო იგი და დავადგინო, ვითარცა დღესა შობისა მისისასა, და დავდვა იგი, ვითარცა უდაბნოჲ, და ვყო, ვითარცა ქუეყანა ურწყული, და მოვსპო იგი წყურილითა,
და	მცხ.ოსე	რამეთუ სიძვით ისიძვა დედამან მისმან და სირცხჳლეულ-ყო, რომელმან შვნა იგინი, და იტყოდა: შეუდგე ტრფიალთა ჩემთა, რომელნი მომცემენ პურსა და წყალსა ჩემსა, მატყლსა და სამოსელსა ჩემსა, და ზეთსა, და სასმელსა.
და	მცხ.ოსე	ამისთჳს დავჴშნე გზანი შენნი ბრწამლითა და მოგზღუდნე ყორითა, და კვალნი შენნი არა იპოვნეს.
და	მცხ.ოსე	მისდევდენ ტრფიალთა თჳსთა და ვერ ეწინეს მათ, ეძიებდეს მათ და არა პოვნეს. და თქუა: შევიქცე და მივიდე ქმრისა ჩემისა პირველისა, რამეთუ მაშინ უმჯობეს იყო ჩემდა, ვიდრე აწ.
და	მცხ.ესა	და იყოს მათდა სიტყუა იგი უფლისაჲ: ჭირი ჭირთა ზედა შეიწყნარეთ, სასოებაჲსა ზედა სასოება. მცირედღა მერმე მცირედ, რაჲთა წარვიდენ და დაეცნენ მართლუკუნ და შეიმუსრნენ, დაზღვეულ იქმნენ და წარწყმდენ.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს ისმინეთ სიტყუა უფლისაჲ კაცთა შეიწრებულთა და მთავართა ერისა ამისთა იერუსალჱმს შინა,
და	მცხ.ესა	ამისთჳს ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი ჩუენი: აჰა, ესერა, დავსდებ საფუძველთა სიონისათა, ლოდსა ფრიად პატიოსანსა, რჩეულსა თავსაკიდურსა პატიოსანსა საფუძველთა მისთა, და რომელსა ჰრწმენეს იგი, არასადა ჰრცხუანეს.
და	მცხ.ესა	ნუუკუე მიგჳღოსცა ჩუენ აღთქმა იგი სიკუდილისა და სასოება ჩუენი, არა ჯოჯოხეთსა თანა დაადგრეს; გრიგალმან მომავალმან უკეთუ წარვლოს, იყოს იგი დასათრგუნველად.
და	მცხ.ესა	ოდეს წარვლოს, აღგიხუნეს თქუენ, განთიად წარჴდეს დღე და ღამესა შინა იყოს სასოება ბოროტი; ისწავეთ სმენად, შეიწრებულნო,
და	მცხ.ესა	ვითარცა მთა უთნოთა, და აღდგეს უფალი და იყოს ჴევსა შინა გაბაონისასა. გულისწყრომისა თანა ყვნეს საქმენი მისნი, სიმწარისა საქმე, ხოლო გულისწყრომა მისი უცხომან იჴუმიოს. და სიმწარე მისი გაუცხოებულმან.
და	მცხ.ესა	და თქუენ ნუ იხარებთ, ნუცა განძლიერდებიან საკრველნი თქუენნი მით, რამეთუ შესრულებულნი და შემოკლებულნი საქმენი მესმნეს უფლისაგან საბაოთისა, რომელნი ყვნეს ყოველსა ზედა ქუეყანასა.
და	მცხ.ესა	ყურად იღეთ და ისმინეთ ჴმისა ჩემისა, მოიხილეთ და ისმინენით სიტყუანი ჩემნი.
და	მცხ.ესა	და განისწავლო მშჯავრითა ღმრთისა შენისათა და განიშუა,
და	მცხ.ესა	და ესე უფლისაგან საბაოთისა განვიდა ნიშები. ზრახეთ და აღამაღლეთ ამაო ნუგეშინის-ცემა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ვაჭირვო არიილსა. და იყოს ძალი მისი და სიმდიდრე ჩემდა.
და	მცხ.ესა	და მოვადგე შენ ზედა, ვითარცა დავით, და განვაწყო შენთჳს პატნეზი. და დავადგინე შენთჳს გოდოლნი.
და	მცხ.ესა	და დამდაბლდენ სიტყუანი შენნი ქუეყანად და დაჴდენ სიტყუანი შენნი ქუეყანად მიმართ, და იყოს, ვითარცა მჴმობელნი ქვეყანით გამო, ჴმა შენი და იატაკისა მიმართ ჴმა შენი მოუძლურდეს.
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: რასა ჰხედავ შენ, იერემია? და ვთქუ: ლეღუთა და ტკბილთა ლეღვთა, ტკბილთა ფრიად და ჯერკუალთა ლეღვთა, ჯერკვალთა ფრიად, რომელნი არა იჭამნენ ჯერკუალობისაგან მათისა.
და	მცხ.გოდ	ბეთ. განკაფნა ჴორცნი ჩემნი და ტყავი ჩემი. ძუალნი ჩემნი დამუსრნა სრულიად. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	აღაშენა ძჳნად ჩემდა, და მომიცვა გარე, თავი ჩემი. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	გიმელ. აღეშენა მონად ჩემდა და არა განვიდე, დაამძიმა უღელი ქედისა ჩემისა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	და თუმცა რამეთუ ღაღად-ვყო და ვჴმობდე, დააყენა ლოცვა ჩემი. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	და ყუნა გზანი ჩემნი მარმაროჲთა, და ალაგნი ჩემნი განრყუნნა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	მდევნა მე განშორებულსა და განმჭრა მე, დამდვა მე უჩინოქმნილად. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	გარდააცუა მშჳლდსა თჳსსა და გამწონა მე, ვითარცა განი, საისრედ. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	და განაყენა მშჳდობისაგან სული ჩემი, დამავიწყდა მე კეთილი. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	და ვთქუ: წარწყმდა ძლევა ჩემი და სასოებაჲ ჩემი უფლისა მიერ. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	ზაინ. მოვიჴსენე სიგლახაკისაგან ჩემისა და დევნულებისაგან სიმწარისა ჩემისა და ნავღლისა ჩემისა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.ესა	და იყოს, ვითარცა მტუერი ურმისთვალისაგან, სიმდიდრე უთნოთა და ვითარცა ბრე მიმოღებული.
და	მცხ.გოდ	ჴსენებით მოვიჴსენენ იგინი. და დადნეს სული ჩემი ჩვენ ზედა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.ესა	და იყოს, ვითარცა წერტილი, მეყსა შინა უფლისა მიერ საბაოთისა, რამეთუ ზედმოხედვა იყოს ქუხილისა თანა და ძრვის, და ჴმისა დიდისა ნიავქარი მომავალი და ალი ცეცხლისა შემჭამელი.
და	მცხ.ესა	და იყოს, ვითარცა ზმანებული ძილსა შინა, სიმდიდრე ყოველთა წარმართთა, რავდენთა ილაშქრეს იერუსალიმსა ზედა და ყოველთა გალაშქრებულთა ისრაილსა ზედა, და ყოველნი შეკრებულნი მის ზედა და მაჭირვებელნი მისნი.
და	მცხ.გოდ	კეთილ არს დათმენაჲ და სასოებაჲ მაცხოვარებისა უფლისაჲ. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	ხაფ. შეასრულა უფალმან გულისწყრომაჲ მისი. განჰფინა გულისწყრომაჲ რისხვისა მისისაჲ, და აღაგზნა ცეცხლი სიონს შინა, და შეჭამნა საფუძველნი მისნი.
და	მცხ.გოდ	მემ. ვინ ესრეთ თქუა და იქმნა? უფალმან არა ამცნო. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	პირისაგან მაღლისა არა გამოვიდნენ ძჳრნი და კეთილნი, , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	რად დრტჳნავს კაცი ცოცხალი და მამაკაცი ცოდვისათჳს მისისა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	ნონ. გამოძიებულ იქმნა გზაჲ ჩუენი და გაიკითხა და მოვიქცეთ უფლისა მიმართ. , , , , , , , , ,
და	მცხ.ესა	და იყვნენ, ვითარცა ძილსა შინა მსუმელნი და მჭამელნი, და აღ-რადგიან, ამაო იყვის სიზმარი მათი და ვითარსახედ იზმანებს წყურიელი ვითარცა მსუმელი, და აღ-რა-დგის, მერმე სწყურინვე, ხოლო სული მისი ცალიერად ესვიდა, ეგრეთ იყოს სიმდიდრე ყოველთა წარმართთა, რავდენთა განილაშქრეს იერუსალიმსა ზედა და მთასა სიონსა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო ღმერთო ჩემო, ღაღად-ვყავ შენდამი და განვიკურნო.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ რისხვა არს გულისწყრომასა მისსა და ცხორებაჲ არს ნებითა მისითა; მწუხრსა განისუენოს ტირილმან და ცისკარსა სიხარულმან.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო. ნებითა შენითა ეც სიკეთესა ჩემსა ძალი; გარემიაქციე პირი შენი ჩემგან და მე შევძრწუნდი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ განმაძლიერებელი ჩემი და შესავედრებელი ჩემი შენ ხარ და სახელისა შენისათჳ მიძეღუ მე და გამომზარდო მე.
და	მცხ.ფსალმ	ვგალობდე და ვიხარებდე წყალობისა შენისა მიმართ, რამეთუ მომხედენ სიმდაბლესა ჩემსა და იჴსენ ჭირისაგან სული ჩემი;
და	მცხ.ფსალმ	და არა მიმეც მე ჴელთა მტერთა ჩემთასა, დამიდგენ ფართოსა ფერჴნი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	მიწყალე მე, უფალო, რამეთუ მჭირს მე; შეშფოთნა გულისწყრომითა თუალი ჩემი, სული ჩემი და მუცელი ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მოაკლდა სალმობით ცხორებაჲ ჩემი და წელიწადნი ჩემნი სულთქუმით; მოუძლურდა გლახაკებითა ძალი ჩემი და ძუალნი ჩემნი შეძრწუნდეს.
და	მცხ.ფსალმ	და ჴელთა შენთა შინა არს მკჳდრობაჲ ჩემი; მიჴსენ მე ჴელთაგან მტერთა ჩემთასა და მდევართა ჩემთასა.
და	მცხ.ესა	დაიჴსნენით და განჰკერთით და მებრუე იქმნენით არა თაფლუჭისაგან, არცა ღჳნისაგან,
და	მცხ.ფსალმ	უტყუ იქმნენ ბაგენი მზაკუარნი, რომელნი იტყჳან მართლისა მის ზედა უსჯულოებასა ამპარტავანებითა და შეურაცხებითა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ გუასვა ჩუენ უფალმან სული ლმობიერებისა. და დაუწუხნეს თვალნი მათნი და წინაწარმეტყუელთა მათთანი და მთავართა მათთანი, რომელნი ხედვენ ფარულთა.
და	მცხ.ესა	და იყვნენ თქვენდა ყოველნი ესე სიტყუანი, ეითარცა სიტყუანი წიგნისა ამის დაბეჭდულისანი, რომელნი-იგი მისციან კაცსა ზედმიწევნულსა წერილთასა და ჰრქუან: აღმოიკითხე ესე! და ჰქვის: ვერ ძალ-მიც აღმოკითხვად, რამეთუ დაბეჭდულ არს.
და	მცხ.ესა	და მიეცეს წიგნი ესე ჴელთა კაცისა არ ზედმიწევნულისა წერილთასასა და ჰრქვან მას: წარიკითხე ესე! და თქუას: არ ზედმიწევნულ ვარ წერილთა.
და	მცხ.ფსალმ	უფლისა მიერ იქოს სული ჩემი, ესმოდის მშჳდთა და ახარებდენ.
და	მცხ.ფსალმ	განიცადეთ და იხილეთ, რამეთუ ტკბილ არს უფალი; ნეტარ არს კაცი, რომელი ესავს მას.
და	მცხ.ფსალმ	მდიდარნი დაგლახაკდეს და შეემშია, ხოლო რომელნი ეძიებენ უფალსა, არა ნაკლულევან იქმნენ ყოვლისაგან კეთილისა.
და	მცხ.გოდ	ჩუენ ვცოდეთ, და უსჯულო ვიქმნენით და შენ არა ლხინება-ჰყავ. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	შიში და დასულება შეგუემთხჳა ჩუენ, აფხურა და შემუსრვა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	ვიდრე არა გარდამოიხილოს და იგულოს ზეცით. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	იხილე ყოველი შურისძიებაჲ მათი და ყოველნი გულისზრახვანი მათნი ჩემ ზედა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	შენ იგინი სდევნნე რისხვითა და მოასრულნე იგინი ქუეშე კერძო ცისა, უფალო. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	ოავ. და განდიდნა უშჯულოება ასულისა ერისა ჩემისაჲ უფროს უსჯულოებათა სოდომისათა დაქცეულისათა და დაქცევითა საუკუნოთა, ვითარ-იგი სწრაფაჲ, და არა ილმნეს მას ზედა ჴელნი. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	ეთ. დააშავნა უფროს ნახშირისა სახე მათი, არ საცნაურ იქმნეს გამოსავალთა შორის, და აექუა ტყავი მათი ძუალთა მათთა ზედა, განჴმეს, იქმნეს ვითარცა შეშაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ არა გულისჴმა-ყუნეს საქმენი უფლისანი, არცა ქმნულსა ჴელთა მისთასა მიჰხედნეს; დაამჴუნე იგინი და არა აღაშენნე.
და	მცხ.ფსალმ	უფალი შემწე ჩემდა და მფარველ ჩემდა; მას ესვიდა გული ჩემი და შეწევნულ იქმნა, და მხიარულ იქმნნეს ჴორცნი ჩემნი და მე ნებითა ჩემითა აუვარო მას.
და	მცხ.მეფ4	და შეეშინა ფრიად-ფრიად და თქუეს: აჰა, ორნი იგი მეფენი ვერ დამდგომ იქმნნეს წინაშე მისა, და ჩუენ ვითარმე დაუდგეთ წინაშე მისა?
და	მცხ.გოდ	სარეხ. განეშორენით არაწმიდათა, უწოდეთ მათ, განეშორენით, განეშორენით, ნუ ეხებით, რამეთუ აღეგზნნეს და შეიძრნესცა, - თქუთ წარმართთა შორის, რამეთუ არღა შესძინონ მსხემობად.
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინეს სახლისა მისგან და ქალაქისა მოხუცებულთა მათ და მამამძუძეთა და ჰრქუეს იუს: მონანი შენნი ვართ ჩუენ და, რაცა გჳბრძანოთ ჩუენ, ვყოთ და არა ვინ დავიდგინოთ ჩუენ ზედა მეფე, არამედ, რა-იგი სათნო იყოს შენ წინაშე, ვყოთ.
და	მცხ.მეფ4	და მიწერა მათ წიგნი მეორედ და თქუა: უკუეთუ ჩემნი ხართ თქუენ და ბრძანებასა ჩემსა ისმენდეთ, მოკუეთენით თავნი ძეთა უფლისა მაგის თქუენისათანი, და მომართუთ ხვალე ამასვე ჟამსა იეზრაელად, და ძენი მეფისანი იყუნეს სამეოცდაათნი. და ჴელმწიფენი ქალაქისანი ზრდიდეს მათ.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა მიიწია წიგნი იგი მათა, შეიპყრნეს ძენი იგი მეფისანი, და მოსრნეს სამეოცდაათნივე, და შთაყარნეს თავები მათი გოდრებსა და მიუძღვანეს მას იეზრაელად.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა მოციქული იგი და უთხრა მას: მოიხუნეს თავნი ძეთა მეფეთანი და ჰრქუა: დასცენით სამად ბორცუად გარეშე ბრჭეთა ქალაქისათა ვიდრე ცისკრადმდე.
და	მცხ.ესა	და თქუა უფალმან: მახს მე ერი ესე, გაგებითა პატივ-მცემენ მე, ხოლო გული მათი შორს განყენებულ არს ჩემგან, და ამაოდ თნობენ ჩემდამო მასწავლელნი ნამცნებთა კაცთასა და მოძღუარებათა.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს, აჰა, მე შევსძინო გარდაცვალება ერისა ამის და გარდავცვალნე იგინი, და წარვწყმიდო სიბრძნე ბრძენთა და გულისჴმის-ყოფა გულისჴმიერთა დავფარო.
და	მცხ.იოან	და ჰრქუა მათ: აღმოავსეთ აწ და მოართჳთ პურისა უფალსა! ხოლო მათ მოართუეს.
და	მცხ.იერ	და მიუმცნო მათ უფალთა მათთა მიმართ თქმად: ესრეთ თქუა უფალმან ღმერთმან ისრაელისამან: ესრეთ თქუთ უფალთა მიმართ თქუენთა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა წელსა დასაბამით მეფე-ყოფასა სედეკია მეფისა იუდაჲსსა, წელსა მეოთხესა, თთუესა შინა მეხუთესა, თქუა ანანია, ძემან აზორისმან, ცრუწინაწარმეტყუელმან გაბაონელმან სახლსა შინა უფლისასა, - წინაშე თუალებსა მღდელთასა და ყოვლისა ერისასა მეტყუელმან.
და	მცხ.ფსალმ	ეწიენ მათ საბრჴე, რომელ არა უწყოდიან და სანადირო, რომელ დაარწყუეს, შეიპყრნედ იგინი და საბრჴესავე მათსა შეითხინედ.
და	მცხ.ფსალმ	ყოველთა ძუალთა ჩემთა თქუან: უფალო, უფალო, ვინ გემსგავსოს შენ? რამეთუ იჴსენ გლახაკი ჴელთაგან უძლიერესთა მისთასა და გლახაკი და დავრდომილი - მიმოდამტაცებელთაგან მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	ჰრცხუენოდენ და კდემებოდენ თანად, რომელთა უხაროდა ბოროტთა ჩემთათჳს; შთაიცუედ სირცხჳლი და კდემა, რომელნი მდიდრად იტყოდეს ჩემ ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ზაკვიდა იგი წინაშე მისსა მოპოვნებად უსჯულოებისა თჳსისა და სიძულილისა.
და	მცხ.ფსალმ	უსჯულოებაჲ იზრახა საწოლსა ზედა თჳსსა, დადგა იგი ყოველსა გზასა არაკეთილსა და ბოროტი მას არა მოეწყინა.
და	მცხ.ფსალმ	მოჰფინე წყალობაჲ შენი, რომელთა გიციან შენ, და სიმართლე შენი წრფელთა გულითა.
და	მცხ.ფსალმ	განაცხადე უფლისა მიმართ გზაჲ შენი და ესევდ მას და მან ყოს;
და	მცხ.ფსალმ	და წუთღა, და არა იყოს უღმრთო და ეძიებდ ადგილსა მისსა და არა ჰპოო;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ცოდვილნი წარწყმდენ, ხოლო მტერნი უფლისანი დიდებასა ოდენ მათსა და ამაღლებასა მოაკლდენ და ვითარცა კუამლი, განქარდენ.
და	მცხ.ფსალმ	ივასხის ცოდვილმან და არა მიაგის, ხოლო მართალსა ეწყალინ და მისცის.
და	მცხ.ბარ	ისმინე, უფალო, და შეიწყალე, რამეთუ ღმერთი მოწყალე ხარ და შეგჳწყალენ, რამეთუ ვცოდეთ წინაშე შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ უფალსა უყუარს მშჯავრი და არა დასთხინეს ღირსნი მისნი, უკუნისამდე დაიცვნენ იგინი; ხოლო უშჯულონი იდევნნენ და თესლი უღმრთოთა მოისრას.
და	მცხ.ბარ	ესე წიგნი ბრძანებათა ღმრთისათა და სჯული მყოფი საუკუნომდე; ყოველნი მპყრობელნი მისნი ცხორებადმი, ხოლო დამტევებელნი მისნი მოკუდენ.
და	მცხ.ბარ	მოიქეც, იაკობ, და მოეკიდე მას, მოგზაურობდ ბრწყინვალებისა მიმართ წინაშე ნათლისა მისისა.
და	მცხ.ოსე	ხოლო მან არა უწყოდა, თუმცა მე მივეც მათ იფქლი და ღჳნო და ზეთი, და განუმრავლენ მას ვეცხლი და ოქროჲ, რომელი უქმნეს ბაალსა.
და	მცხ.ბარ	ნუ მისცემ სხვასა დიდებასა შენსა და უმჯობესთა შენთა ნათესავსა უცხოსა.
და	მცხ.ოსე	ამისთჳს მოვიქცე და მოუღო იფქლი ჩემი ჟამსა თჳსსა და განვსძარცო მისგან მატყლი ჩემი და სელი ჩემი, რომლითა დაიფარვიდენ სირცხჳლთა თჳსსა.
და	მცხ.ბარ	რამეთუ იხილა ზედმოწევნული თქუენდა რისხვაჲ ღმრთისა მიერ და თქუა: ისმინეთ ჩემი, მსხემნო სიონისანო, რამეთუ მოაწია ჩემ ზედა ღმერთმან გლოვაჲ საუკუნე.
და	მცხ.ბარ	ხოლო ვიხილე ტყუეობაჲ ძეთა ჩემთა და ასულთა, რომელი მოჰხადა მათ ზედა საუკუნემან
და	მცხ.ოსე	და აწ განვაცხადო სიცოფე მისი წინაშე ტრფიალთა მისთა, და კაცმან ვერ განარინნეს ჴელთაგან ჩემთა.
და	მცხ.ოსე	მოუღო ყოველი სიხარული მისი, და დღესასწაული მისი, და თთჳსთავნი მისნი, და შაბათობანი მისნი, და ყოველნი დღეკეთილობანი მისნი
და	მცხ.ბარ	ნუ ვინ მომცხრებინ მე, ქურივსა და დატევებულსა მრავალთა მიერ, მოოჴრდი ცოდვათათჳს შვილთა ჩემთასა მით, რამეთუ მისდრკეს შჯულისაგან ღმრთისა.
და	მცხ.ბარ	მოვიდედ მსხემნი სიონისანი და მოიჴსენედ ტყუეობაჲ ძეთა ჩემთა და ასულთაჲ, რომელ მოაწია მათ ზედა საუკუნემან.
და	მცხ.ბარ	რამეთუ მოაწია მათ ზედა ნათესავი შორით, ნათესავი ურიდი და სხუაენაჲ,
და	მცხ.ბარ	რომელთა არა ჰრცხუენა მოხუცებულისაგან, არცა ყრმაჲ შეიწყალეს და წარიყვანნეს საყუარელნი ქურივისანი, და ასულთაგან მარტოდ მოაოჴრეს.
და	მცხ.ოსე	უგულებელს-ვყუნე, ვენაჴნი მისნი და ლეღოვანნი მისნი, რომელთათჳს იტყოდა: მიზდი მრუშებისა ჩემისა არს ესე, რომელნი მომცეს მე ტრფიალთა ჩემთა, - ხოლო დავსხნა იგინი ოჴრად და მოსჭამდენ მას მჴეცნი უდაბნოსანი.
და	მცხ.ბარ	ხოლო განვიძარცუე სამკაული მშჳდობისა და შევიმოსე ძაძაჲ ვედრებისა ჩემისაჲ, ვღაღადებდე საუკუნოჲსა მიმართ დღეთა შინა ჩემთა.
და	მცხ.ოსე	შურ-ვაგო დღეთა ბაალისთა, რომელ უზორვიდა და შეიმკობდა სამკაულითა თჳსითა და ვიდოდა ტრფიალთა თანა თჳსთა და მე დამივიწყა, იტყჳს უფალი,
და	მცხ.ბარ	მინდობილ იყვენით შვილნო, ჴმა-ყავთ ღმრთისა მიმართ და განგარინნეს თქუენ მძლავრებისაგან ჴელისა მტერთაჲსა,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ მე, ეგერა, ვესავ საუკუნოჲსა მიმართ მაცხოვარებასა თქუენსა და მოვიდა ჩემდა სიხარული წმიდისაგან მოწყალებასა ზედა, რომელი მოვიდეს თქუენდა მსთუად საუკუნოჲსაგან მაცხოვრისა ჩუენისა,
და	მცხ.ოსე	ამისთჳს განვაძო იგი და წარვდევნო უდაბნოსა და ვიტყოდე შორის გულისა მისისა.
და	მცხ.ბარ	რამეთუ განგავლინენ თქუენ გოდებით და ტირილით, ხოლო უკმომაგნეს თქუენ მე ღმერთმან მხიარულებით და შუებით უკუნისამდე,
და	მცხ.ოსე	და მივცე მას მონაგები თჳსი, მასვე ადგილსა, ღელე ნაქორისა სასოდ მოსაღებელად და იმღერდეს დღეთაებრ სიჭაბუკისა თჳსისა და დღეთაებრ გამოსლვისა ქვეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.იერ	და თქუა ანანია წინაშე თვალთა ყოვლისა ერისათა მეტყუელმან: ესრეთ თქუა უფალმან: ესრეთ შევმუსრო უღელი ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონელისანი დღეთა შინა ორთა წელიწადთასა ქედისაგან ყოველთა ნათესავთაჲსა.
და	მცხ.ოსე	და იყოს მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - მხადოს მე მან ქმარი. ჩემი და არღარა ხადოს მან ბალამის.
და	მცხ.იერ	და მოკვდა ანანია ცრუწინაწარმეტყუელი მას წელიწადსა შინა, თთუესა მეშჳდესა.
და	მცხ.ოსე	და მოიღოს სახელი ბალამის პირისა მისისაგან და არღარა მოიჴსენონ სახელები მათი.
და	მცხ.ბარ	მინდობილ იყვენით, შვილნო, და ჴმობდით ღმრთისა მიმართ, რამეთუ იყოს თქუენდა მომწევნელისა მიერ ჴსენებაჲ,
და	მცხ.ბარ	უბადრუკ ბოროტის-მყოფელნი შენნი და მომცხრომნი დაცემასა შენსა.
და	მცხ.ბარ	და მოუსპო მას სიხარული ერმრავლობისაჲ და ზოხოაჲ მისი იყოს გლოვად,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ ვითარცა განიხარა დაცემასა ზედა შენსა და განიშუა დაკუეთებასა ზედა შენსა, ეგრეთ შეჭუვნეს ოჴრებასა ზედა თჳსსა.
და	მცხ.იერ	ჴელითა ელეასან, ძისა საფანისითა, და გამარია, ძისა ქელკაჲსითა, რომელნი წარავლინნა სედეკია, მეფემან იუდაჲსმან, მეფისა მიმართ ბაბილონისა ბაბილონად, მეტყუელმან:
და	მცხ.ოსე	და მოგითხოო შენ თავისა ჩემისა საუკუნოდ,
და	მცხ.ოსე	და მოგითხოო შენ თავისა ჩემისა სიმართლით, და განკითხვით, და წყალობით, და მოგითხოო შენ თავისა ჩემისა სარწმუნოებით, და იცნა შენ უფალი.
და	მცხ.იერ	და სამეაჲს მიმართ ელამიტელისა სთქუა:
და	მცხ.ბარ	რამეთუ ცეცხლი მოვიდეს მის ზედა საუკუნოჲსა მიერ დღეთა გრძელთა, და დამკჳდრებულ იქმნეს ეშმაკთა მიერ მრავალ ჟამ.
და	მცხ.ბარ	აჰა, მოვლენ შვილნი შენნი, რომელნი განვავლინენ - მოვლენ კრებულად აღმოსავალთათაგან და დასავალთამდე სიტყჳთა წმიდისათა მოხარულნი ღმრთისა დიდებით.
და	მცხ.ოსე	და იყოს მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - ვისმინო მე ცისა. და ცამან ისმინოს ქუეყანისა და ქუეყანამან ისმინოს იფქლისა და ღჳნისა, და მათ ისმინონ იეზრაელისა.
და	მცხ.ოსე	და დავსთესო იგი თავისა ჩემისა ქუეყანასა და შევიწყალო არა შეწყალებული იგი. და ვრქუა არა ერსა ჩემსა: ერი ჩვმი ხარი შენ. და მან მრქუას: უფალი ღმერთი ჩემი ხარი შენ.
და	მცხ.იერ	და გამოჴდეს მერმეცა სასოებაჲ, საბელი განზომისაჲ წინაშე მათსა, ვიდრე ბორცუამდე ღარისსა, და გარემოემრგულოს მრგულივ რჩეულთაგან ქვათა კაბათადმი.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს, მეფესა იუდისასა: არა გარქვა შენ, ვითარმედ არა წინაწარმეტყუელებენ ჩემთჳს კეთილსა, არამედ ძჳრსა?
და	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა იხილეს მეეტლეთა მათ, რამეთუ არა იგი იყო მეფე ისრაჱლისა, მიაქციეს მისგან.
და	მცხ.მეფ3	და შეწირულნი, რომელ დაშთომილ იყუნეს დღეთა მათ მამისა მისისათა, მოსპნა ქუეყანით.
და	მცხ.ბარ	და მიიხილე აღმოსავალთა მიმართ, იერუსალჱმ, და იხილე შუებაჲ ღმრთისა მიერ მომავალი შენდა.
და	მცხ.ბარ	განიძარცუე, იერუსალიმ, სამოსელი გლოვისა და ძჳრის-ხილვისა შენისა და შეიმოსე შვენიერება ღმრთისამიერისა დიდებისაჲ საუკუნოდ.
და	მცხ.ბარ	მოისხ ჩოტკეცი ღმრთისამიერისა სიმართლისა და ზედდადევ მიტრაჲ თავსა ზედა შენსა დიდებისა საუკუნოსაჲ,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ გეწოდოს სახელი შენი ღმრთისა მიერ უკუნისადმე, მშჳდობა სიმართლისა და დიდებაჲ ღმთისმსახურებისა.
და	მცხ.ბარ	აღდეგ, იერუსალჱმ, და დადეგ მაღალსა ზედა, და მიიხილე აღმოსავალთამი, და იხილენ შეკრებულნი შვილნი შენნი მზისა დასავალთაჲთგან ვიდრე აღმოსავალთამდე სიტყჳთა წმიდისაჲთა მოხარულნი ჴსენებითა ღმრთისათა.
და	მცხ.ბარ	რამეთუ განვიდეს შენგან მკჳრცხლნი წარქცეულნი მტერთაგან, ხოლო შემოიყვანნეს იგინი ღმერთმან შენდამო და ამაღლებულნი დიდებითა, ვითარცა საყდარი მეფობისაჲ.
და	მცხ.ბარ	რამეთუ უბრძანა ღმერთმან დამდაბლებად ყოველსა მთასა მაღალსა და ბორცუთა სამარადისოთა, და ჴევთა აღვსებად მოსავაკებლად ქუეყანისა, რაჲთა ვიდოდის ისრაჱლი უცთომელად დიდებითა ღმრთისათა.
და	მცხ.ბარ	ხოლო დააგრილეს მაღნართაცა და ყოველმან ხემან სულნელისამან ისრაჱლსა ბრძანებითა ღმრთისაჲთა,
და	მცხ.ბარ	ხოლო შესრულნი ბაბილონად იყვნეთ მუნ წელთა მრავალთა და ჟამსა გრძელსა, ვიდრე ნათესავთამდე შჳდთა, ხოლო შემდგომად ამისსა გამოგიყვანნე თქუენ მერმე მიერ მშჳდობით.
და	მცხ.ბარ	ხოლო აწ იხილნეთ ბაბილონსა შინა ღმერთნი ოქროანნი და ვეცხლოანნი, ქუეყანისანი და ძელოანნი, მჴართა ზედა აღებულნი, მჩუენებელნი შიშსა წარმართთათჳს.
და	მცხ.ბარ	იხილოთ რაჲ ერი წინაშე მათსა და უკუანა თაყუანისმცემელად მათდა, თქუთ: უკუე გაგონებითა შენდა ჯერ-არს თაყუანის-ცემად, მეუფეო,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ ენაჲ მათი არს გამოხუეწილ ხუროსა მიერ და იგინი გარემოოქრვილ და გარემოვეცხლულ, ნაცილ არიან და ვერ უძლავს ჴმა-ყოფად.
და	მცხ.ოსე	თქუა უფალმან ჩემდამო კუალად: წარვედ შენ და შეიყვარე დედაკაცი ერთი, რომელსა უყუარდეს სიბოროტე და იყოს როსკიპ, ვითარცა შეიყვარა ღმერთმან ძენი ისრაჱლისანი. ხოლო იგინი ჰმსახურებდეს ღმერთთა უცხოთა და უყვარან ნაგუდალნი ყურძნისანი.
და	მცხ.ოსე	მორეწედ დავსდეგ ათხუთმეტისა ვეცხლისა და სათოველისა ერთისა ქრთილისა და ნახევარ სათოველისა ქერისა.
და	მცხ.ბარ	და ვითარ ქალწული მკობისმოყუარე მიიღებნ ოქროსა, შეუმზადებნ
და	მცხ.ბარ	გჳრგჳნსა თავსა ზედა ღმერთთა მათთასა, არს ოდეს და მიმხუეჭელნიცა მღდელნი ღმერთთაგან მათთა ოქროჲსა და ვეცხლისანი, თავთა თჳსთათჳს წარაგებენ.
და	მცხ.იერ	და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.ბარ	ხოლო მისცემენ მათგან და სართულისშინათაცა მეძავთა, ხოლო შეამკობენ მათ, ვითარცა კაცთა, შესამოსლებითა ღმერთთა ოქროჲსათა და ღმერთთა ვეცხლისათა და ძელისათა.
და	მცხ.ოსე	და ვარქუ მას: მრავალთა დღეთა მგებდი მე, და არღარა ისიძო, და არცა შეეყო კაცსა სხუასა და მეცა გგებდი შენა,
და	მცხ.ბარ	ხოლო ესენი ვერ განერებიან დაგესლებისაგან და შეჭმისა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ იყვნეს ძენი ისრაელისანი და ძენი იუდაჲსნი მხოლონი მყოფელ ბოროტისა წინაშე თუალთა ჩემთა სიჭაბუკითგან მათით, გარნა რამეთუ ძეთა ისრაელისათა განმარისხეს მე, საქმესა ზედა ჴელთა მათთასა, - თქუა უფალმან, -
და	მცხ.ბარ	და სკიპტრაჲ აქუს, ვითარცა კაცსა მსაჯულსა სოფლისასა, რომელი მისდამი მცოდველსა ვერ მოჰკლავს.
და	მცხ.ოსე	რამეთუ დღესა მრავალსა ისხდენ ძენი ისრაჱლისანი თჳნიერ მეფეთასა, და თჳნიერ მთავართათა, და თჳნიერ მსხუერპლთასა, და თჳნიერ საკურთხეველისა, და თჳნიერ მღდელთასა და თჳნიერ ხილვათასა:
და	მცხ.ბარ	ხოლო აქუს ვარზი მარჯუენესა და მახჳლი, გარნა თავსა თჳსსა ბრძოლისა და ავაზაკთაგან ვერ განარინებს, ვინაჲ საცნაურ არიან არა ყოფად ღმერთად.
და	მცხ.იერ	და აწ ესრეთ თქუა უფალმან ღმერთმან ისრაელისამან, ქალაქსა ზედა, რომელსა შენ იტყჳ არმიცემად ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა მახჳლითა და სიყმილითა და განვლენითა,
და	მცხ.ოსე	ამისა შემდგომად მოიქცენ ძენი ისრაჱლისანი და იძიონ უფალი ღმერთი მათი და დავით, მეფე მათი, და შეიშინონ უფლისა მიერ და კეთილი მათი დღესა აღსასრულისასა.
და	მცხ.ბარ	და ვითარცა შემცოდისა ვისმე მეფისანი, გარემოკრძალულ არიან ეზონი, ვითარცა სიკუდიდ მიმართ მიყვანებადისანი, სახლთა მათთა განამაგრებენ მღდელნი კარებითა და კლიტეებითა და მოქლონებითა, რაჲთა ავაზაკთა მიერ არ წარიტყუენნენ.
და	მცხ.ბარ	და გულთა მათთასა იტყჳან ლოშნასა ქუეყანისა ქუეწარმავალთა მიერ შემჭმელთაგან მათთა და შესამოსელთა მათთაჲსა, ხოლო აგრძნობენ არა,
და	მცხ.ოსე	ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ ძეთა ისრაჱლისათა, რამეთუ სასჯელი უფლისაჲ არს მკჳდრთა თანა ქუეყანისათა, რამეთუ არა არს ჭეშმარიტება, არცა წყალობა და არცა მეცნიერება ღმრთისაჲ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ბარ	სხეულსა ზედა მათსა და თავსა ზედა მათსა ფრინველ მღამიობნი, მერცხალნი და ნეშტნი მფრინველნი, ეგრეთვე კუერნანიცა.
და	მცხ.იოელ	ისმინეთ ესე მოხუცებულთა და ყურად-იღედ ყოველთა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა: უკუეთუ იქმნეს ესევითარნი დღეთა შინა თქუენთა, ანუ შორის დღეთა მამათა თქუენთასა?
და	მცხ.იოელ	მათ ძლით შვილთა თქუენთა უთხრობდით, და შვილნი თქუენნი შვილთა მათთა და შვილნი მათნი ნათესავსა სხუასა.
და	მცხ.იოელ	ნეშტნი მგრაგნილისანი შეჭამნა მკალმან, და ნეშტნი მკლისანი შეჭამნა ბუზმან, და ნეშტნი ბუზისანი შეჭამნა გესლმან.
და	მცხ.იოელ	რამეთუ ნათესავი აღვიდა ქუეყანასა ზედა ჩემსა ძლიერი და აღურაცხელი; კბილნი მისნი კბილნი ლომისანი და შუანი ლეკჳსა მისისანი.
და	მცხ.იოელ	დადვა ვენაჴი ჩემი უჩინოსაქმნელად და ლეღოანი ჩემი შესამუსრველად. გამომეძიებელმან გამოიძია იგი და განაგდო, განასპეტაკებდა რტოთა მისთა
და	მცხ.იოელ	აღებულ არს მსხუერპლი და შესაწირავი სახლსა შინა უფლისასა, იგლოვდით მღდელნი, მსახურნი საკურთხეველისანი,
და	მცხ.იოელ	განჴმეს მუშაკნი, იგლოვდით აგარაკნი დიკისა ძლით და ქრთილისა, რამეთუ წარწყმდა მსთულებელი ველისაგან.
და	მცხ.ბარ	თჳნიერ ფერჴთასა მჴართა მიერ მოიხუმიან მჩუენებელნი უპატიოებისა თჳსისანი კაცთამი, ხოლო ჰრცხუენისყე და მსახურთაცა მათთა.
და	მცხ.იოელ	ვენაჴი განჴმა და ლეღოვანი შემცირდეს, ბროწეული და ფინიკი და ვაშლი და ყოველნი ხენი ველისანი განჴმეს, რამეთუ არცხვენენ სიხარულსა ძენი კაცთანი.
და	მცხ.ოსე	წყევა და სიცრუვე, კლვა და პარვა და სიძვა განფენილ არს და სისხლთა სისხლსა შერევენ.
და	მცხ.იოელ	გარემოირტყთ და იტყებდით მღდელნი, გოდებდით მსახურნი საკურთხეველთანი. დაიძინეთ ძაძათა ზედა, რომელნი ჰმსახურებთ ღმერთსა, რამეთუ განეყენა სახლისაგან ღმრთისა თქუენისა შესაწირავი და მსხუერპლი.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს და შემოკრბეს მოციქულნი იესუჲსა და უთხრეს მას ყოველი, რაოდენი ქმნეს და ასწავეს.
და	მცხ.იოელ	წინაშე თუალთა თქუენთა ჭამადნი მოაკლდეს, სახლისაგან ღმრთისა ჩუენისა - შუება და სიხარული,
და	მცხ.იოელ	შენდამი, უფალო, ჴმა-ვყო, რამეთუ ცეცხლმან განლინა შუენიერნი უდაბნოსანი, და ცეცხლმან აღანთნა ყოველნი ხენი ველისანი, და საცხოვართა ველისათა აღიხილეს შენდამი,
და	მცხ.იოელ	რამეთუ განჴმეს მოსატევებელნი წყალთანი და ცეცხლმან შეჭამა შუენიერება უდაბნოსაჲ.
და	მცხ.ოსე	ამისთჳს იგლოვდინ ქუეყანაჲ და დასულბენ ყოველნი, რომელნი დამკჳდრებულ არიან, მჴეცნი უდაბნოსანი და მფრინველნი ცათანი და თევზნი ზღჳსანი მოკრბენ.
და	მცხ.ოსე	და არა ვინ იყოს განმსჯელ მათა და არცა მამხილებელ, ხოლო ერი ჩემი, ვითარცა მღდელი მაშფოთებელი.
და	მცხ.ოსე	მოუძლურდენ დღენი და მოუძლურდენ წინაწარმეტყუელნი შენ თანა, და ღამესა დავადუმო დედა შენი.
და	მცხ.ოსე	მიემსგავსა ერი ჩემი მათ, რომლისა თანა არა იყო მეცნიერება, რამეთუ შენ განიშორე მეცნიერება, და მეცა განგიშორო შენ და არღარა მღდელობდე ჩემდამო, ვინათგან დაივიწყე სჯული ღმრთისა შენისა, მეცა დავივიწყო ძენი შენნი.
და	მცხ.ოსე	ცოდვასა ჭამენ ერი ჩემი და უსჯულოებამან მათმან აღამცირნა სულნი მათნი.
და	მცხ.ოსე	ვითარცა იყვნენ ერი, ეგრეთვე მღდელნი, და შურ-ვიგო მათ ზედა გზათაებრ მათგან და გულისსიტყუათაებრ მათისა მივაგო მათ.
და	მცხ.ოსე	სჭამდენ, ვერ განძღენ, მრუშობდენყე და არ დასცხრეს, ამისთჳს დაუტევეს უფალი არა დაცვითა.
და	მცხ.ოსე	სიძვამან, ღჳნომან და ანკანაკებამან გულნი მიუღნეს.
და	მცხ.ესა	ვაჲ, რომელნი ღრმასა განზრახვასა ჰყოფენ და არა უფლისა მიერ. ვაჲ, რომელნი ფარულსა განზრახვასა ჰყოფენ და არიან ბნელსა შინა საქმენი მათნი, და იტყჳან: ვინ გჳლხინა ჩვენ? და ვინ გჳცნნეს ჩვენ, ანუ რომელთა ჩვენ ვჰყოფთ?
და	მცხ.იოელ	დაჰბერეთ ნესტუსა სიონს შინა. ქადაგეთ მთასა შორის წმიდასა ჩემსა და შეიძინედ ყოველნი დამკჳდრებულნი ქუეყანასა, რამეთუ წარმოდგა დღე უფლისა,
და	მცხ.იოელ	რამეთუ ახლოს არს დღე ბნელისა და ალმურისა. დღე ღრუბლისა და ნისლისაჲ, ვითარცა ცისკარი, მოეფინოს მთათა ზედა, ერი მრავალი და ძლიერი, მსგავსი მისი არა იქმნა საუკუნითგან და შემდგომად მისსა, არა შეიძინოს ვიდრე წელიწადთამდე ნათესავთა მიმართ ნათესავთასა,
და	მცხ.ესა	არღა მერმე მცირედ ჟამისა, და გარდაიცვალოს ლიბანი, ვითარცა მთა ქერმელი, და მთა ქერმელი მაღნარად შეირაცხოს.
და	მცხ.ესა	და ისმენდენ მას დღესა შინა ყურნი სიტყვათა წიგნისათა და ბნელისშინანი და ნისლისშინანი თვალნი ბრმათანი ხედვიდენ.
და	მცხ.ესა	და იშუებდენ გლახაკნი უფლისა მიერ მხიარულებით, და განწირულნი კაცთაგანნი სიხარულით.
და	მცხ.ესა	მოაკლდა უშჯულოჲ და წარწყმდა ამპარტავანი და მოისრნეს, რომელნი უშჯულოებდეს უკეთურებასა ზედა,
და	მცხ.ესა	და რომელნი მცოდველ-ჰყოფენ კაცთა სიტყვისა მიერ, ხოლო ყოველთა მამხილებელთა ბჭეთა ზედა საბრჴესა დაუდებენ, და გუერდქცეულყვეს უსამართლოთა მიერ მართალი.
და	მცხ.ესა	არამედ ოდეს იხილნენ შვილთა მათთა საქმენი ჩემნი ჩემთჳს, წმიდაყონ სახელი ჩემი, და წმიდა-ყონ წმიდაჲ იგი იაკობისი, და ღმერთსა ისრაელისასა ეშიშვოდიან.
და	მცხ.ესა	და ცნან სულითა ცთომილთა გულისხმის-ყოფა, ხოლო მდრტჳნავთა ისწაონ მორჩილება და ენათა ბრგვნილთა ისწავონ თქუმად მშჳდობა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, განთიადსა მას გამოვიდა და დადგა ბჭეთა მათ ქალაქისათა და ჰრქუა ყოველსა მას ერსა: მართალ ხართ თქუენ. აჰა, ესერა, მე აღვდეგ უფლისა ჩემისა ზედა, მოვკალ იგი. იხილენით ესენი, აპფო ვინ მოსრნა?
და	მცხ.მეფ4	და უწყოდეთ აწ, რამეთუ არა დავარდების სიტყუა უფლისა ქუეყანასა, რომელსა იტყოდა უფალი სახლსა მას ზედა აქაბისასა. და აღასრულა უფალმან, რასა-იგი იტყოდა პირითა მონისა თჳსისა ელიასთა.
და	მცხ.მეფ4	და მოსრნა იუ ყოველი ნეშტი სახლისა მის აქაბისი იეზრაელს და ყოველნი მთავარნი მისნი და მეგობარნი მისნი და ქურუმნი მისნი, და არა დაუტევა მას ნეშტი.
და	მცხ.მეფ4	აღდგა და წარვიდა იუ სამარიად და ვიდრე-იგი მივიდოდა ბეთაკადს ოდენ გზასა მას სამწყსოთასა,
და	მცხ.მეფ4	პოვნა იუ ძმანი ოქოზიას, მეფისა იუდასნი, და ჰრქუა: ვისნი ხართ თქუენ? და თქუეს: ძმანი ოქოზიასნი ვართ ჩუენ და გარდამოვჴედით შემთხუევად ძეთა მეფისათა და ძეთა მის განძლიერებულისათა.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა იუ: შეიპყრენით ეგენი ცოცხალნი! და შეიპყრნეს მათ და მოსრნეს იგინი ბეთაკადს - ორმეოცდაორნი კაცნი. და არა დაშთა მათგანი არცა ერთი.
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა მიერ იუ და პოვა იონადაბ, ძე რექაბისი, წინაშე თჳსსა და აკურთხა იგი და ჰრქუა მას იუ: უკუეთუ არს გული შენი წრფელ, ვითარცა არს გული ჩემი შენდა მიმართ? და თქუა იონადაბ: არს. და ჰრქუა იუ: უკეთუ არს, მომეც მე ჴელი შენი. და მისცა ჴელი თჳსი, და აღისვა იგი თანა ეტლთა ზედა თჳსთა.
და	მცხ.ესა	ვაჲ შვილთა განდგომილთა ამათ, - იტყჳს უფალი - ჰყავთ განზრახვა არა ჩემ მიერ და ზავნი არა სულისა მიერ ჩემისა, შეძინებად ცოდვანი ცოდვათა ზედა,
და	მცხ.ესა	მეგჳპტელისა კაცისა და არა ღმრთისამიმართთასა, ჴორცებსა ცხენთასა, და არა არს შეწევნა, ხოლო უფალმან მოაწიოს ჴელი მისი მათ ზედა, და დაშურებიან შემწენი, და ერთბამად ყოველნი წარწყმდენ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ იყოს საფარველი ფარაოსი სირცხჳლად თქუენდა და მოსავთათჳს ეგვიპტისა მიმართ საყუედრელ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ არიან შორის ტაიანისა მთავარნი და ქადაგნი ბოროტნი.
და	მცხ.ესა	ცუდად შურებიან ერისა მიმართ, რომელმან არა არგოს მათ, არცა შესაწევნელად, არცა სარგებელად, არამედ სირცხჳლად და ყუედრებად,
და	მცხ.ესა	აწ უკუე დაჯდომილმან დაწერენ ფიცარსა ზედა ესენი და წიგნსა შინა, ვითარმედ იყვნენ დღეთა მიმართ ჟამად ესენი და უკუნისამდე,
და	მცხ.ესა	და მიმაქცევთ ჩვენ გზისა ამისგან, და მიმიხუამთ ჩუენგან ალაგთა ამათ, და აწ აიღეთ ჩუენგან სიტუანი წმიდისა ისრაელისა.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს ესრეთ იტყჳს წმიდა ისრაელისა, ვითარმედ ურჩ ექმნენით სიტყუათა ამათ. და მოსავ იქმნენით სიცრუესა ზედა, და იდრტჳნენით და მოსავ იქმნენით სიტყვასა ამას ზედა.
და	მცხ.ესა	დაცემა მისი იყოს, ვითარცა შემუსრვა კეცისჭურჭლისა კეცისა განწულილებად, ვიდრე არ პოვნადმდე მათ შორის ნალეწისა, რომლისა მიერ აღიღო ცეცხლი და რომლისა მიერ აღმოივსო მცირედი წყალი.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი, უფალი წმიდა ისრაილისა: ოდეს მოქცეულმან სულთ-ითქუნე, მაშინ სცხოვნდე და სცნა, სადა იყავ, რამეთუ ესევდი ამაოთა მიმართ. ამაო იქმნა ძალი თქუენი და არა გნებავსყე სმენა,
და	მცხ.ესა	არამედ სთქუთ: ცხენებითა ვივლტოდით, ამისთჳს ივლტოდით და სთქუთ: სუბუქთა ზედა ვიქმნეთ მჴედარ, ამისთჳს სუბუქნი იყვნენ მდევარნი თქუენნი.
და	მცხ.ესა	ჴმისა მიერ ერთისა ივლტოდიან ათასნი და ჴმისა მიერ ხუთთასა ივლტოდიან მრავალნი, ვიდრემდის დაშთეს, ვითარცა საყე, მთასა ზედა და, ვითარცა ნიშანი, ქონებული ბორცუსა ზედა.
და	მცხ.ესა	და კუალად ეგოსვე ღმერთი შეწყალებად თქუენდა. ამისთჳს ამაღლდეს წყალობის-ყოფად თქუენდა მით, რამეთუ მსაჯულ არს უფალი ღმერთი ჩუენი. და სადა დატევებულ იქმნეს დიდებაჲ თქუენი, ნეტარ არიან ყოველნი დადგრომილნი მის თანა
და	მცხ.ესა	მით, რამეთუ ერმან წმიდამან სიონს შინა დაიმკჳდროს და იერუსალემმან ტირილით იტირა: შემიწყალე მე. შეგიწყალოს შენ, ჴმისაებრ ღაღადებისა შენისა, რაჟამს გიხილა, შეგიწყალა შენ.
და	მცხ.ესა	და მოგცეს თქვენ უფალმან პური ჭირისა, და წყალი იწრო, და არღა მერმე არ მიგეახლნენ შენ მაცთუნებელნი შენნი, რამეთუ თუალნი შენნი ჰხედვიდენ მაცთურთა შენთა,
და	მცხ.ესა	და ყურთა შენთა ესმოდიან სიტყუანი უკუანა შენსა მაცთომთანი, რომელნი იტყოდინ: ესე არს გზაჲ, ვიდოდით ამას შინა, გინა მარჯუენით, გინა მარცხენით.
და	მცხ.ესა	და აღიხუნე კერპნი მოვეცხლულნი და მოოქროვებულნი, დაწულილებულ ქმნნე და განჰფიწლნე, ვითარცა წყალნი დაშტანისა, და, ვითარცა სკორე, დასთხინე იგინი.
და	მცხ.ესა	კურონი თქვენნი და ჴარნი მოქმედნი ქუეყანისანი ჭამდენ ბზესა აღქმნილსა ქრთილითა განფიწლულითა.
და	მცხ.ესა	და იყოს ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა და ყოველსა ზედა ბორცუსა განსაცხრომელსა წყალი წარმდინარი მას დღესა შინა, ოდეს წარწყმდენ მრავალნი და ოდეს დაეცნენ გოდოლნი.
და	მცხ.ესა	და იყოს ნათელი მთოვარისა, ვითარცა ნათელი მზისა, და ნათელი მზისა იყოს შჳდ წილ დღესა შინა, ოდეს განჰკურნებდეს უფალი შემუსრვილებასა ერისა თჳსისასა და სალმობაცა წყლულისა შენისა განიკურნოს.
და	მცხ.ესა	და სული მისი, ვითარცა წყალი ჴევსა შინა მქანარი, მოვიდეს, ვიდრე კისრამდე და განიწვალოს შეძრწუნებად ნათესავი საცთურსა ზედა ამაოსა და დევნა-უყოს მათ საცთომელად. და ეწიოს მათ პირისპირ მათსა.
და	მცხ.ესა	არა მარადის ჯერ-არს თქუენდა სიხარული და შესლვა სიწმიდეთა მიმართ ჩემთა მარადის, ვითარცა მედღესასწაულეთა, და ვითარცა მოხარულთა შესლვად ავლისა თანა მთად მიმართ უფლისა ღმრთისა მიმართ წმიდისა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.ესა	და სასმენელ-ყოს უფალმან დიდებაჲ ჴმისა მისისა და გულისწყრომა მკლავისა მისისა აჩუენოს გულისწყრომისა თანა და რისხვისა და ალისა შეშჭამდეს და ტეხა მაიძულებელი, და ვითარცა წყალი და სეტყვაჲ გარდამოსრული დაპატიჟებით,
და	მცხ.ესა	და იყავნ მისსა გარემოს, ვინა იყო მისსა სასოებაჲ შეწევნისა, რომლისა მიმართ ესვიდა. ესენი ბობღნითა და ნესტჳთა და ქნარითა ბრძოდენ მას განცხრომისა მიერ, რამეთუ უწინარეს დღეთასა მიეჴადოს.
და	მცხ.ესა	ნუ შენცა განემზადე გამეფებად, ჴევი ღრმა, ხე ნაძჳსა? ცეცხლი და შეშანი მრავალნი, გულისწყრომა უფლისა, ვითარცა ჴევი წუნწუბისა მიერ მგზებარე.
და	მცხ.იოელ	წინაშეთა მისთა ცეცხლი განმლეველი და უკანათა მისთა აღმაგზებელი ალი, ვითარცა სამოთხე საშვებელისა ქუეყანაჲ პირისაგან მისისა და უკანანი მისნი ველი უჩინოქმნისაჲ, და განრომილი არა იყოს მისსა,
და	მცხ.იოელ	ვითარცა ხილვაჲ ცხენთაჲ, ხილვაჲ მათი. და ვითარცა მჴედარნი, ეგრეთ სდევდენ,
და	მცხ.იოელ	ვითარცა ჴმა ეტლებისა, თხემებსა ზედა მთათასა ვლდებოდიან და ვითარცა ჴმა ალისა ცეცხლისაჲ, რომელი შესჭამნ ლერწამსა. და ვითარცა ერი მრავალი, ძლიერნი განწყობილნი მბრძოლობად.
და	მცხ.იოელ	ვითარ მბრძოლნი, ჰრბოდიან და ვითარცა მამაკაცნი მებრძოლნი, აღდგენ ზღუდეთა ზედა, და თითოეული გზასა თჳსსა ვიდოდენ და არა მისდრკენ ალაგთაგან მათთა.
და	მცხ.იოელ	და თითოეული მოყუსისაგან თჳსისა არ განეყენოს. დამძიმებულნი საჭურველთა მიერ მათთა ვიდოდიან, და ისართა მიერ მათთა დაეცნენ და არა მოესრულნენ.
და	მცხ.იოელ	ქალაქი გამოიღონ და ზღუდეთა ზედა რბიოდიან. სახლებსა ზედა აღვიდენ და სარკუმელთა მიერ შევიდენ, ვითარცა მპარავნი.
და	მცხ.იოელ	პირისაგან მათისა შეირყიოს ქუეყანაჲ და შეირყიოს ცაჲ: მზე და მთოვარე დაბნელდენ და ვარსკულავთა არა მოსცენ ნათელი მათი.
და	მცხ.იოელ	და უფალმან მოსცეს ჴმაჲ თჳსი წინაშე პირსა მისსა, რამეთუ მრავალ არს ფრიად ბანაკი მისი, რამეთუ ძლიერ საქმენი სიტყუათა მისთანი მით, რამეთუ დიდ არს დღე უფლისაჲ, დიდ არს და მჩენ ფრიად და ვინ იყოს კმაჲ მისსა?
და	მცხ.იოელ	და დაიპენით გულნი თქუენნი და ნუ სამოსელნი თქუენნი და მოიქეცით უფლისა მომართ ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ მოწყალე და მწყალობელ არს, სულგრძელ და მრავალწყალობა, და შემნანებელ ბოროტებათა ზედა.
და	მცხ.იოელ	ვინ უწყის, მო-თუ-იქცეს და შეინანოს და მოიღოს შემდგომად მისსა კურთხევაჲ, მსხუერპლი და შესაწირავი უფალსა ღმერთსა ჩუენსა.
და	მცხ.იოელ	და ჰნესტუეთ ნესტუსა სიონს შინა, წმიდა-ყავთ მარხვაჲ, ქადაგეთ მსახურება,
და	მცხ.იოელ	საშუალ ხარისხსა მსხუერპლისსაცავისასა ტიროდენ მღდელნი და რომელნი ჰმსახურებენ უფალსა, და იტყოდედ: ულხინე, უფალო, ერსა შენსა და ნუ მისცემ სამკჳდრებელსა შენსა საყუედრელად მათ წარმართთა, რაჲთა არა თქუან წარმართთა: სადა არს ღმერთი იგი მათი?
და	მცხ.იოელ	და შეიშურვა უფალმან ქუეყანა ერისა თჳსისა და ჰრიდა მას.
და	მცხ.იოელ	და მიუგო უფალმან და ჰრქუა ერსა თჳსსა: აჰა, მე გამოვავლენ თქუენდა იფქლსა, და ღვინოსა, და ზეთსა და განსძღეთ მათგან და არა მიგცნე თქუენ არღარა მერმე საყუედრელად წარმართთა შორის.
და	მცხ.იოელ	და ჩრდილოთ გამო წარვდევნო თქუენგან, და განვჰჴადო იგი ქუეყანად ურწყულად, და უჩინო-ვყო პირი მისი ზღუად მიმართ პირველად და უკანანი მისნი ზღუად მიმართ უკანასკნელად და აღვიდეს სიხენეშე მისი და აღვიდეს მყრალობა მისი, რამეთუ განდიდნეს საქმენი მისნი.
და	მცხ.იოელ	მინდობილ-იყავ, ქუეყანაო, იხარებდ და იშუებდ, რამეთუ განგადიდა უფალმან ყოფად.
და	მცხ.იოელ	მინდობილ-იყვენით საცხოვარნი ველისანი, რამეთუ იმორჩეს ველთა უდაბნოსათა, რამეთუ ხემან გამოიღო ნაყოფი თჳსი. ვენაჴმან და ლეღუმან მოსცეს ძალი მისი.
და	მცხ.ესა	ვაჲ შთამომავალთა ეგჳპტედ შეწევნისათჳს, რომელნი მოსავ არიან ცხენთა მიმართ და ეტლთა მიმართ; რამეთუ არიან მრავალ და ცხენებსა ზედა სიმრავლე ფრიად: და არა იყვნეს მოსავ წმიდისა მიმართ ისრაჱლისასა, და უფალი არა გამოიძიეს.
და	მცხ.იოელ	და შვილნო სიონისანო, იხარებდით და იშუებდით უფლისა მიმართ ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ მოგცნა თქუენ ჭამადნი სიმართლედ და გიწჳმოს თქუენ წჳმაჲ, მსთუაჲ და მცხუედი, ვითარცა წინასწარ.
და	მცხ.ესა	და თავადმან ბრძენმან მოაწინა მათ ზედა ძჳრნი და სიტყვაჲ მისი არა შეურაცხ იქმნეს, და ზედააღდგენ სახლთა ზედა კაცთა ბოროტთასა და სასოებასა ზედა მათსა ამაოსა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ესრეთ მრქუა მე უფალმან: ვითარსახედ ოდეს იყჳრნეს ლომმან, ანუ ლეკუმან ლომისამან ნადირსა ზედა, რომელი შეიპყრას და დაიზახნეს მას ზედა, ვიდრე არა აღივსნიან მთანი ჴმითა მისითა, და იძლინეს და სიმრავლითა გულისწყრომისათა წიწნეულ იქმნეს, ეგრეთ გარდამოვიდეს უფალი საბაოთ მოლაშქრებად მთასა ზედა სიონსა, მთათა ზედა მისთა,
და	მცხ.ესა	ვითარცა მფრინველნი მფრინვალენი, ეგრეთ შეეწევის უფალი საბაოთ იერუსალჱმსა, შეეწევის და განარინებს, და მოურნე ექმნეს და აცხოვნოს.
და	მცხ.ესა	მოიქეცით ღრმასა განზრახვასა განმზრახნი და უშჯულოსა, ძენი ისრაჱლისანი,
და	მცხ.ესა	რამეთუ მას დღესა უარ-ყვნენ კაცთა ჴელითქმნულნი მათნი ვეცხლისანი და ოქროსანი, რომელნი ქმნნეს ჴელთა მათთა.
და	მცხ.ესა	და დაეცეს ასურ არა მახჳლითა მამაკაცისათა, არცა მახჳლმან კაცისამა შეჭამოს იგი და ივლტოდის არა პირისაგან მახჳლისა, ხოლო ჭაბუკნი იყვნენ მოუძლურებულ.
და	მცხ.იოელ	და აღივსნენ კალონი იფქლითა და ზეშთა გარდაეცნენ საწნეხელნი ღჳნითა და ზეთითა,
და	მცხ.იოელ	და ნაცვლად მოგაგო თქუენ წელიწადთა წილ, რომელნი შესჭამნა მკალმან, და ბუზმან, და ერვისივმან, და მგრაგნელმან, ძალმან ჩემმან დიდმან, რომელი გამოვავლინე თქუენდამი.
და	მცხ.ესა	რამეთუ კლდესა შეეყვნენ, ვითარცა პატნეზთა, და იძლინენ. ხოლო მლტოლვარე მოისპოს. ამათ იტყჳს უფალი: ნეტარ არს, რომელსა აქუნდეს თესლი სიონს შინა და სახლეული იერუსალჱმს შინა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას: მოვედ ჩემ თანა და იხილე შურისძიება ჩემი უფლისათჳს. და აღსვა იგი ეტლთა ზედა თჳსთა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ, აჰა, მეფე მართალი მეფობდეს, და მთავარნი მშჯავრისა თანა მთავრობდენ.
და	მცხ.ესა	და იყოს კაცი მფარავი სიტყვათა თჳსთა. და დაიფაროს, ვითარცა წყლისა მიერ მქანრისა. და გამოჩნდეს სიონს შინა, ვითარცა მდინარე მქანარი, დიდებული შორის ქუეყანასა წყურიელსა,
და	მცხ.ესა	და არღა მერმე იყვნენ მოსავ კაცთა მიმართ, არამედ ყურნი მათნი მისცნენ მორჩილებად მათდა.
და	მცხ.ესა	და გულმან უძლურთამან მოიხილოს მორჩილებად, და ენათა ბრგუნვილთა მალიად ისწავონ ზრახვა მშჳდობისა.
და	მცხ.ესა	და არღა მერმე არა ჰრქუან სულელსა: მთავრობდ. და არღა მერმე არა ჰრქუან მსახურთა შენთა: დუმენ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ განზრახვა ბოროტთა უშჯულოთა განიზრახავს განხრწნად მდაბალთა სიტყუათა მიერ ცრუთა და განქარვებად სიტყვათა მდაბალთა საშჯელსა შინა.
და	მცხ.ესა	ხოლო კეთილმსახურთა გულისხმიერნი განიზრახნეს და განზრახვა იგი ჰგიეს.
და	მცხ.ესა	დედანი მდიდარნი აღდეგით და ისმინეთ ჴმისა ჩემისა, ასულთა სასოებით ისმინეთ სიტყუანი ჩემნი.
და	მცხ.იოელ	და სჭამოთ მჭამელთა და განსძღეთ და აქოთ სახელი უფლისა ღმრთისა თქუენისა, რომელნი ქმნნა თქუენ თანა საკჳრველებანი და არა ჰრცხუენეს ერსა ჩემსა საუკუნომდე.
და	მცხ.იოელ	და სცნათ, ვითარმედ საშუალ ისრაჱლისა ვარ. და მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი. და არა არს ღმერთი თჳნიერ ჩემსა. და არა ჰრცხუენეს ერსა ჩემსა საუკუნოდმდე.
და	მცხ.იოელ	და იყოს, ამათსა შემდგომად მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ჴორცსა და წინაწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი, და ასულნი თქუენნი, და მოხუცებულნი თქუენნი ძილისშორისსა იძილისშორისებდენ, და ჭაბუკნი თქუენნი ხილვასა იხილვიდენ.
და	მცხ.იოელ	და მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა ჩემთა ზედა მათ დღეთა შინა მივჰფინო სულისაგან ჩემისა და წინაწარმეტყუელებდენ,
და	მცხ.იოელ	და ვსცე ნიშები ცასა შინა ზე და სასწაულებ ქუეყანასა ზედა ქუე, სისხლი და ცეცხლი და ალმური კუამლისა.
და	მცხ.იოელ	და იყოს, ყოველმან, რომელმანცა ხადოს სახელსა უფლისასა, ცხონდეს, რამეთუ შორის მთასა სიონსა და იერუსალჱმსა შინა იყოს ცხოვნებული, ვითარცა თქუა უფალმან, და მახარებელნი, რომელთა უფალმან უწოდოს.
და	მცხ.იოელ	რამეთუ აჰა, მე მათ დღეთა შინა, და მას ჟამსა შინა, ოდეს მოვაქციო ტყუეობა იუდაჲსი და იერუსალჱმისა.
და	მცხ.ესა	და ძუძუთა ზედა იტყებდით, აგარაკისათჳს გულისსათქმელისა და ვენაჴისა ნაყოფისა,
და	მცხ.ესა	ქუეყანასა ზედა ერისა ჩემისა ეკალნი და თივა აღმოსცენდეს, და ყოველთაგან სახლთა სიხარული აღებულ იქმნეს, ქალაქი მდიდარი,
და	მცხ.ესა	სახლნი დატევებულნი, სიმდიდრე ქალაქისა დაუტეონ, სახლნი გულისსათქმელნი, და იყვნენ დაბნებნი ქუაბებ ვიდრე უკუნისამდე, სიხარულ ვირთა ველურთა, სასაძოვრე მწყემსთა.
და	მცხ.ესა	ვიდრემდისცა მოვიდეს თქუენ ზედა სული მაღლისაგან, და იყოს უდაბნო ქერმელი და ქერმელი მაღნარად შეირაცხოს.
და	მცხ.ესა	და განისუენებდეს უდაბნოს შინა მშჯავრი და სიმართლემან შორის კარმელისა დაიმკჳდროს.
და	მცხ.ესა	და იყუნენ საქმენი სიმართლისანი მშჳდობით, დაიპყრას სიმართლემან განსუენება და მოსავებ იყვნენ ვიდრე საუკუნოსამდე.
და	მცხ.ესა	და დაიმკჳდროს ერმან მისმან ქალაქსა შინა მშჳდობისასა, და მკჳდრ იქმნეს სასოებით და განისუენებდენ სიმდიდრისა თანა.
და	მცხ.ესა	ხოლო სეტყუა გარდამო-თუ-ვიდეს, არა თქუენ ზედა მოვიდეს და იყვნენ მკჳდრ ქმნილნი მაღნართა შინა მინდობილ, ვითარცა ველობსა ზედა.
და	მცხ.ესა	ნეტარ არიან მთესველნი ყოველსა ზედა წყალსა, სადა ჴარი და ვირი თრგუნავს.
და	მცხ.ესა	ვაჲ საარებულმყოფელთა თქვენთა, ხოლო თქუენ არა ვინ გყოფს საარებულ, და შეურაცხისმყოფელი თქუენი, არ შეურაცხისმყოფელი; ტყუე იქმნენ შეურაცხისმყოფელნი და მიეცნენ და, ვითარცა მღილი სამოსლისა ზედა, ეგრეთ იძლინენ.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა სამარიად და მოსრნა ყოველი ნეშტი აქაბისი სამარიას მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, ვითარცა ეტყოდა ელია.
და	მცხ.მეფ4	და შეკრიბა იუ ყოველი იგი ერი და ჰრქუა მათ: აქაბ ჰმონა ბაალსა მცირედ და მე ვმონო დიდად.
და	მცხ.მეფ4	და აწ მომგუარენით მე ყოველნი იგი წინაწარმეტყუელნი ბაალისნი, და ყოველნი მონანი მისნი და ქურუმნი მისნი, და ერთიმცა კაცი ნუ მოაკლდებინ, რამეთუ შესაწირავი დიდი არს ბაალისი. და რომელ-იგი დამაკლდეს, მოკუდეს. და იუ ყო შეტყუილით, რათა მოსრნეს მონანი იგი ბაალისნი.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა იუ: განმზადეთ შესაწირავი ბაალისა. და ქადაგი ჴმობდა.
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინა იუ ყოვლისა ისრაჱლისა მიმართ და მოკრბეს ყოველნი მონანი ბაალისნი, და არავინ დაშთა, რომელნი არა მოიწივნეს მუნ და შევიდეს სახლსა ბაალისასა, და აღივსო სახლი იგი ბაალისი კიდით კიდედ.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა იუ მტარვალთა მათ: განსძარცვეთ სამოსელნი მონათა მათ ბაალისთა! და განსძარცვეს სამოსელნი მათნი.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა იუ და იონადაბ, ძე რექაბისი, სახლსა მას ბაალისასა და ჰრქვა მონათა მათ ბაალისათა: გამოიძიეთ და იხილეთ, ნუუკუე იყოს ვინმე თქუენ თანა მონათა მათგანი უფლისათა, გარნა თქუენ ხოლომცა მონანი ეგე ბაალისნი.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა იუ, რეცა თუ შეწირვად და კმევად საკუმეველთა. და იუ დაადგინნა რვაასი კაცი გარეშე და ჰრქუა მათ: კაცი რომელი განერეს კაცთა ამათგანი, რომელთა მე მიგცეთ ჴელთა თქუენთა, თავი მისი თავისა მისისა წილ იყოს.
და	მცხ.მეფ4	და ვითარცა აღასრულეს შესაწირავი იგი, ჰრქუა იუ წინამცორვალთა მათ და ჭურვილთა მათ: შევედით და მოსრენით იგინი და ერთიცამცა ნუ განერების მათგანი. და მოსრნეს იგინი მახჳლითა და არა ვინ დაშთა მათგანნი არცა ერთი და შევიდეს სახლსა მას ბაალისაასა.
და	მცხ.მეფ4	და გამოიღეს ძეგლები იგი სახლისაგან ბაალისი და დაწვეს იგი.
და	მცხ.მეფ4	და დაამჴუნეს ყოველნი იგი ძეგლნი ბაალისნი და დაარღჳეს სახლი იგი ბაალისი და ყვეს იგი ადგილ სასკორედ სარცხჳნელად მოდღენდელად დღემდე.
და	მცხ.მეფ4	და განრყუნა იუ ბაალი და სახლი მისი ისრაჱლისგან.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა უფალმან იუს: ამისთჳს, რამეთუ მჴნე იქმენ წინაშე ჩემსა ყოფად სიწრფოებისა და ნება გულისა ჩემისა უყავ სახლსა მას აქაბისსა, ნაშობნი შენნი მეოთხედ დასხდენ საყდარსა მას ისრაჱლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და იუ არა ეკრძალა სლვად სჯულისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა ყოვლითა გულითა თჳსითა და არა განეშორა ცოდვასა მას იორობოამისასა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი.
და	მცხ.მეფ4	მათ დღეთა შინა იწყო უფალმან მოსრვა ყოველთა მათ საზღვართა ისრაჱლისათა და მოსრვიდა აზაელ ყოველთა მათ საზღვართა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ4	იორდანითგან და მზისა აღმოსავალით კერძო ყოველი იგი ქუეყანა გალაადისი და გაადისი და რუბენისი და მანასესი არუელითგან, რომელ არს კიდესა მის თანა ნაღვარევისასა არნონისსა, და გალაადი და ბასანი.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იუსთანი და ყოველი, რაოდენი-რა ქმნა, ყოველი ძლიერებაჲ მისი და მოწყუედა მისი, რომელ მოსწყჳდა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა იუ მამათა თჳსთა თანა, და დაფლეს იგი სამარიას. და მეფობდა იოაქაზ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	და დღენი, რაოდენ მეფობდა იუ ზედა ისრაჱლსა, ორმეოცდარვა წელ სამარიასა.
და	მცხ.ესა	ჴმისათჳს შიშისა შენისა განჰკრთეს ერნი შიშისაგან შენისა და განითესნეს ნათესავნი.
და	მცხ.ესა	ხოლო აწ შეკრბენ ტყუენი თქუენნი მცირითგან და დიდით, ვითარსახედ უკეთუ ვინ შეჰკრებნ მკალთა, ეგრეთ გემღერდენ თქუენ.
და	მცხ.ესა	შჯულისა მიერ განეცნენ; საუნჯეთა შორის მაცხოვარება თქუენი. მუნ სიბრძნე და ზედმიწევნულობა და კეთილმსახურება უფლისა მიმართ; ესე საუნჯენი სიმართლისანი.
და	მცხ.ესა	რამეთუ გზანი მესამეთანი მოოჴრდენ. დაცხრომილ არს შიში წარმართთა და ამათდა მიმართ აღთქუმა აღიღების და არა შეჰრაცხდეთ მათ კაცად.
და	მცხ.ესა	იგლოვა ქუეყანამან, ჰრცხუენა ლიბანსა, საწყალობელ იქმნა სარონ; საჩინოდ იყოს გალილეაჲ და კარმელი.
და	მცხ.იერ	და სახლნი არ აღიშენნეთ, და თესლი არა დასთესოთ, და ვენაჴთა ნუ დაასხამთ, ნუცა იყვნენ თქუენდა, რამეთუ კარავთა შინა ჰმკჳდრობდეთ ყოველთა დღეთა ცხორებისა თქუენისათა, რაჲთა ცოცხალ იყვნეთ დღეთა მრავალთა ქუეყანასა ზედა, რომელსა ზედა თქუენ ხჳდოდით მას ზედა~.
და	მცხ.ესა	და იყვნენ წარმართნი აღტყინებულ, ვითარცა ეკალნი ყანობირსა შინა, მივრდომილნი და დათრგუნვილნი.
და	მცხ.იოელ	და შევკრიბნე ყოველნი, ნათესავნი, და შთავიყუანნე იგინი, ღელესა იოსაფატისსა და ვესაჯოდე მათდა მიმართ მუნ ერისათჳს ჩემისა და სამკჳდრებელისა ჩემისა ისრაჱლისა, რომელნი განითესნეს წარმართთა შორის და ქუეყანა ჩემი განიყუეს.
და	მცხ.ესა	ესმეს შორიელთა, რომელნი ვქმნენ და ცნან მახლობელთა ძალი ჩემი.
და	მცხ.ესა	მავალი სიმართლისა მიერ, მზრახვალი წრფელსა გზასა, მოძულე უშჯულოვებისა და უმართლობისა და ჴელთა განმაყენებელი ქრთამთაგან დამამძიმებელი ყურთა, რაჲთა არა ისმინოს მშჯავრი სისხლისა, დამწუხველი თუალთა, რაჲთა არა იხილოს უსამართლოებაჲ.
და	მცხ.ესა	ესე დაემკჳდროს მაღალსა შინა ქუაბსა კლდისა ძლიერისასა. პური მიეცეს მას და წყალი მისი სარწმუნოჲ.
და	მცხ.ესა	სულმან თქუენმან იწვართოს შიში. სადა არიან ღრამატიკოსნი? სადა არიან თანამზრახვალნი? სადა არს რიცხჳ მიმოქცევთა? მცირე და დიდი ერი,
და	მცხ.ესა	რომელთა არცა განიზრახეს, არცა ჴმაჲმაღლისა მიერვე არსმენად ერისა ბიწიანისა და არა არს მსმენელისა გულისხმის-ყოფაჲ.
და	მცხ.ესა	რამეთუ სახელი უფლისაჲ დიდ არს თქუენდა, ადგილი თქუენდა იყოს მდინარენი და დანახეთქნი ბრტყელნი და ვრცელნი. არა ვიდოდის გზასა მას ნავი მართებული, რამეთუ ღმვრთი ჩემი დიდ არს, არ თანაწარმჴდეს მე.
და	მცხ.ესა	უფალი, მამაჲ ჩუენი, უფალი, მსაჯული ჩუენი, უფალი, მთავარი ჩუენი, უფალი, მეფჱ ჩუენი, უფალი, მაცხოვარი ჩუენი, და მან გუაცხოვნნეს ჩუენ.
და	მცხ.ესა	და არა თქუას მათ შორის მან ერმან: დავშუერ, რამეთუ მიეტეოს მათ ცოდვა.
და	მცხ.ესა	შემოკრიბენით ნათესავნი და ისმინეთ, მთავარნო! ისმინეთ ქუეყანამან და დამკჳდრებულთა მას შინა, მკჳდროანმან და ერმან მისშორისმან.
და	მცხ.იერ	და იყო და იკითხვიდა ბარუქ წიგნსა შინა სიტყვათა იერემიაჲსთა შორის სახლისა უფლისა, სახლსა შინა გამარიაჲსსა, ძისა საფანისსა, მწიგნველისასა შორის ეზოსა ზენაჲთ კარისწინათა თანა ბჭეთა სახლისა ახლისათა, ყურთა მიმართ ყოვლისა ერისათა.
და	მცხ.იოელ	და ერსა ჩემსა ზედა განიგდეს წილი და მისცნეს ყრმანი მეძავთა, და ქალებსა განყიდდეს ღჳნსა წილ და სუმიდეს.
და	მცხ.იოელ	და რად თქუენცა ჩემდა ტჳროს და სიდონ და ყოველი გალილეაჲ უცხოტომთა ნუ მოსაგებელსა მომაგებთ მე თქუენ, ანუ ძჳრის-ჰმოჴსენეობთ თქვენ ჩემდა, მახჳლად და მსწრაფლ მოვაგო მოსაგებელი თქუენი თავთა მომართ თქუენთა
და	მცხ.იოელ	მის წილ, რომელ ვეცხლი ჩემი და ოქროჲ ჩემი მიიღეთ და გამორჩეულებანი ჩემნი და კარნი შეიხუენით სახლთა მათ თქუენთა.
და	მცხ.იოელ	და ძენი იუდაჲსნი და ძენი იერუსალჱმისანი განსცენით ძეთა ელლინთასა, რათა განაგარევნეთ იგინი საზღუართაგან მათთა,
და	მცხ.იოელ	რამეთუ, აჰა, მე აღვადგინნე იგინი ადგილისაგან, სადა განსცენით იგინი მუნ. და მოვაგო მოსაგებელი თქუენი თავთა მომართ თქუენთა.
და	მცხ.იოელ	და უკუნვსცნე ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი ჴელებსა ძეთა იუდასთასა და განსცემდენ მათ ტყუეობად ნათესავისა მიმართ შორს მყოფისა, რამეთუ უფალი იტყოდა:
და	მცხ.იოელ	დაჭრენით საჴნისნი თქუენნი ჴრმლებად, და მანგალნი თქუენნი მაზრაკებად. უძალო იტყოდედ, ვითარმედ: ძალ-მიც მე.
და	მცხ.იოელ	შეკერბით და შევედით ყოველნი ნათესავნი გარემოჲთ და კრება-ყავთ მუნ, მშჳდი იყავნ მებრძოლი.
და	მცხ.იოელ	აღდგედ და აღვიდოდედ ყოველნი ნათესავნი ღელედ მიმართ იოსაფატისსა, რამეთუ მუნ დავსჯდე განსჯად ყოველთა ნათესავთა გარემოთა.
და	მცხ.იოელ	მზე და მთოვარე დაბნელდენ და ვარსკულავთა ავლინონ ნათელი მათი.
და	მცხ.იოელ	ხოლო ჰურიასტანი საუკუნოდ დამკჳდრებულ იქმნეს და იერუსალჱმი ნათესავთამდე ნათესავთასა.
და	მცხ.ესა	მით, რამეთუ გულისწყრომაჲ უფლისაჲ ყოველთა ზედა წარმართთა და რისხვა რიცხუსა ზედა მათსა წარწყმედად მათდა და მიცემად მათდა მოსასრველად,
და	მცხ.იოელ	ხოლო უფალმან სიონით ღაღად-ყოს და იერუსალჱმით მოსცეს ჴმაჲ თჳსი, და შეიძრას ცაჲ და ქუეყანაჲ, ხოლო უფალმან ჰრიდოს ერსა თჳსსა და განაძლიერნეს ძენი ისრაჱლისანი.
და	მცხ.იოელ	და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, დაკარვებული მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა, სიონს შინა. და იყოს იერუსალჱმი წმიდაჲ და სხუაჲ ნათესავნი არღა შევიდენ მას შინა არა მერმე.
და	მცხ.იოელ	და იყოს მას დღესა შინა და მოაწთონ მთათა სიტკბოება და ბორცუნი ადენდენ სძესა. და ყოველნი გამოსატევებელნი იუდაჲსნი ადინებდენ წყალთა. და წყაროჲ სახლისაგან უფლისა გამოვიდეს და მოჰრწყვიდეს ნაღუარევსა ეკალთასა.
და	მცხ.იოელ	ეგჳპტე განსარყუნელად იყოს და იდუმიაჲ ველად განრყუნილებისად იყოს მძლავრებათათჳს ძეთა იუდაჲსთასა მის წილ, რომელ დასთხიეს სისხლი მართალი ქუეყანასა შინა მათსა.
და	მცხ.იოელ	და გამოვიძიო სისხლი მათი და არ ვაუბრალოო, და უფალმან დაიმკჳდროს სიონს შინა.
და	მცხ.ფსალმ	გული ჩემი შეძრწუნდა და დამიტევა მე ძალმან ჩემმან და ნათელი თუალთა ჩემთა, და იგიცა არა დაადგრა ჩემ თანა.
და	მცხ.ამოს	სიტყუანი ამოსისნი, რომელნი იქმნნეს კარევარიმს შინა თეკუეთ გამო, რომელნი იხილნა იერუსალჱმისათჳს შორის დღეთა ოზიასთა, მეფისა იუდაჲსთა, და შორის დღეთა იერობოამ, ძისა იოასიისისა, მეფისა ისრაჱლისათაჲსა, პირველ ორითა წლითა ქუეყანისა ძრვისა.
და	მცხ.ამოს	და თქუა: უფალმან სიონით ჴმა-ყო და იერუსალიმით მოსცა ჴმაჲ თჳსი და იგლოვდეს საძოვარნი მწყემსთანი და განჴმა თხემი კარმელისაჲ
და	მცხ.ამოს	და თქუა უფალმან: სამთა ზედა უთნოებათა დამასკისათა და ოთხთა ზედა არა გარემივექცე მათ მით, რამეთუ განჰხერხვიდეს ხერხითა რკინისათა მუცელქუმულთა გალაადთასა.
და	მცხ.ამოს	და მივავლინო ცეცხლი სახიდ აზაელისა და შეჭამნეს საფუძველნი ძისა ადერისნი.
და	მცხ.ფსალმ	და მაიძულებდეს მე, რომელნი ეძიებდეს სულსა ჩემსა, და რომელნი ეძიებდეს ძჳრსა ჩემსა, იტყოდეს ამაოებასა და ზაკვასა მარადღე ზრახვიდეს.
და	მცხ.ამოს	და შევმუსრნე მოქლონნი დამასკოსანი, და მოვსრნე დამკჳდრებულნი ველისაგან ონისსა, და მოვჭრა ტომი კაცთაგან ქარრანისათა. და წარმოიტყუენოს ერი ასურეთისაჲ, ურჩეულესი წოდებული, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ფსალმ	და ვიქმენ მე ვითარცა კაცი უსმი, რომლისა თანა არა არს პირსა მისსა სიტყუაჲ.
და	მცხ.ესა	ხოლო წყლულნი მათნი დაცჳვენ და მკუდარნი. და აღვიდეს საყნოსი მათი, და დასოვლდენ მთანი სისხლისაგან მათისა.
და	მცხ.ესა	და დადნენ ყოველნი ძალნი ცისანი, და წარიგრაგნოს ცაჲ, ვითარცა წიგნი. და ყოველნი ვარსკულავნი დამოცჳვენ, ვითარცა ფურცელნი ვენაჴისაგან და ვითარცა დაცჳვიან ფურცელნი ლეღჳსაგან.
და	მცხ.ფსალმ	შეისმინე ლოცვისა ჩემისა, უფალო, და ვედრებისა ჩემისა ყურად-იღე; ცრემლთა ჩემთასა ნუ დაიდუმებ, რამეთუ მსხემ ვარ მე შენ წინაშე და წარმავალ, ვითარცა ყოველნი მამანი ჩუენნი.
და	მცხ.ესა	დაითრო ჴრმალი ჩემი შორის ცისა, აჰა, იდუმეასა ზედა გარდამოვიდეს და ერსა ზედა წარწყმედისასა მშჯავრისა თანა.
და	მცხ.ესა	მახჳლი უფლისაჲ აღივსო სისხლითა, განზრქა ცმელისაგან კრავთასა და ცმელისაგან ვაცთა და ვერძთასა, რამეთუ მსხუერპლი უფლისაჲ ბოსორს და დაკლვა დიდი იდუმეას შინა.
და	მცხ.ესა	და დაეცნენ მდიდარნი და ვერძნი და კურონი, და დაითროს ქუეყანა სისხლისა მიერ და განძღეს მიწა ცმელითა მათითა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ დღე სასჯელისა არს უფლისა და წელიწადი კუალად-გებისა საშჯელისა სიონისა წარმოდგა.
და	მცხ.ესა	და გარდაიქცენ ჴევნებნი მისნი ფისად და ქუეყანა მისი წუნწუბას. და იყოს ქუეყანა მისი, ვითარცა ფისი მგზებარე
და	მცხ.ესა	ღამე და დღე, და არ დაშრტეს საუკუნესა ჟამსა. და აღვიდეს კუამლი მისი ზემო ნათესავთამი და ჟამსა შინა მრავალსა მოოჴრდეს.
და	მცხ.ესა	დაემკჳდრნენ მას შინა მფრინველნი, და გრძღაბნი, და ძერანი და ყორანნი, და დადებულ იქმნეს მის ზედა საბელი ქუეყანისსაზომელი ოჴრებისა, და ვირკენტავროსნი დაემკჳდრნენ მის შორის.
და	მცხ.ესა	მთავარნი მისნი არა იყვნენ, რამეთუ მეფენი მათნი და მთავარნი და დიდებულნი მისნი იყვნენ წარსაწყმედელად.
და	მცხ.ესა	და აღმოსცენდენ ქალაქთა შინა მათთა საეკლენი ხენი და სიმაგრეთა შორის მისთა. და იყოს საყოფელ სირინოსთა, და ეზოებ სირაქლემთა,
და	მცხ.ამოს	ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა ღაზისათა და ოთხთა ზედა არ გარემივექცე მათ ტყუექმნისათჳს მათგან ტყუესა სალომისსა, შეყენებად იდუმიაჲსსა.
და	მცხ.ამოს	გამოვავლინო ცეცხლი ზღუდეთა ზედა ღაზისათა და შეჭამნეს საფუძველნი მისნი.
და	მცხ.მეფ4	და გოთოლია, დედამან ოქოზისამან, ვითარცა იხილა, რამეთუ მოსწყდეს შვილნი მისნი, წარწყმიდა ყოველი ნათესავი შარავანდედთა მათ.
და	მცხ.მეფ4	და აღიქვა იოსაბე, ასულმან მეფისა იორამისამან, დამან ოქოზისამან, იოას, ძე ოქოზიასი, ძმისა თჳსისა, რამეთუ მოიპარა იგი შორის ძეთა მათ მეფისათა, რომელ მოსრნეს, და დამალა იგი და დედამძუძე მისი სენაკსა სასვენებელისასა პირისაგან გოთოლიასა, და არა მოკუდა.
და	მცხ.ესა	მუნ დაიბუდა გრძღაბმან, და დაჰმარხნა ქუეყანამან ყრმანი მისნი კრძალულებით. მუნ შეიმთხჳნეს ირემნი და იხილნეს პირნი ურთიერთასნი,
და	მცხ.მეფ4	და იყო მის თანა სახლსა მას უფლისასა მალულად ექუს წელ და გოთოლია მეფობდა ზედა მას ქუეყანასა.
და	მცხ.მეფ4	და წელსა მას მეშჳდესა წარავლინა იუდაე და მოიყვანნა ასისთავნი იგი: ქორრი და რასიმ, და შეიყვანნა იგინი სახლსა მას უფლისასა და აღთქმა-ყო მათ თანა, და აფუცნა იგინი სახელითა უფლისათა და უჩუენა მათ იუდაე, ძე იგი მეფისა.
და	მცხ.მეფ4	და ამცნო მათ და ჰრქუა: ესე სიტყუაჲ არს, რომელი ჰყოთ. სამგან განიწილენით და ერთმან მან ნაწილმან დაიცვას ცვა სახლისა მის სამეუფოსა კართა თანა.
და	მცხ.მეფ4	და მეორემან ნაწილმან დაიცუნეს ბჭეთა მათ განსავალთა და მესამე ნაწილი ბჭეთა თანა შემდგომად წინამცორვალთა მათ, და დაიცევით ცვა სახლისა მის.
და	მცხ.მეფ4	ჴელნი თქუენნი განმზადებულად იპყრენით და ყოველი, რომელი შევიდოდის განაწილებულთა მათ ცვად სახლსა მას უფლისასა, ეკრძალენით ცვასა მას სახლისა მის უფლისა და მეფისა.
და	მცხ.ესა	რიცხუეულად წარვლეს და ერთი მათგანი არ წარწყმდა. მოყუასმან მოყუასი არა გამოიძიეს, რამეთუ უფალმან ამცნო მათ და სულმან მისმან შეკრიბნა იგინი.
და	მცხ.მეფ4	და მისცა მღდელმან ასისთავთა მათ ოროლები იგი და ჯაჭუ-ჭური დავითის მეფისა, რომელ იყო სახლსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და მიიღეს ასისთავთა მათ ჯაჭუ-ჭური ჴელთა თჳსთა და გარემოადგეს მარჯუენით მჴრით ტაძრისა მის ვიდრე მარცხენად მჴარადმდე ტაძრისა მის და საკურთხეველისა და სახლსა მას სამეფოსა გარემო.
და	მცხ.ესა	და მან დააგდოს მათ ზედა წილი, და ჴელმან მისმან განნაწილნა ძოვნად საუკუნედმდე ჟამად, დაიმკჳდრნედ ნათესავთამდე ნათესავთასა, განისუენებდენ მის ზედა.
და	მცხ.მეფ4	და წარმოავლინა მათ ძე იგი მეფისა და მიეცა მას ზედა იეზერი იგი და წამება და სცხო მას და დაადგინა მეფედ, და აღიტყუელნა ერმან და თქუა: ცხონდინ მეფე!
და	მცხ.ესა	იხარებდ, უდაბნო წყურიელი. და იშუებდინ უდაბნოჲ და ყუაოდენ, ვითარცა შროშანნი.
და	მცხ.მეფ4	და ესმა გოთოლიას ჴმაჲ ბგერისა ერისა მრავლისა და შევიდა შორის ერსა მას სახლსა უფლისასა.
და	მცხ.ესა	და აღყუავნენ და იშუებდენ მდინარენი იორდანისანი, და დიდებაჲ ლიბანისა მოეცეს მას და პატივი კარმელისა, და ერმან ჩემმან იხილოს დიდებაჲ უფლისაჲ და სიმაღლე ღმრთისაჲ.
და	მცხ.მეფ4	და იხილა და, აჰა, დგა მეფე ზედა სვეტსა მას მსგავსად სახისა მის და მთავარნი იგი და შემასხმელნი და მსტჳნვარნი, და ყოველსა მას ერსა ქუეყანისასა უხაროდა და სტვინვიდეს სტჳრთა, დაიპო სამოსელი თჳსი გოთოლია, ღაღად-ყო და თქუა: განდგა, განდგა.
და	მცხ.ესა	გაძლიერდით ჴელნი დაჴსნილნი და მუჴლნი განრღუეულნი.
და	მცხ.ესა	ნუგეშინის-ეცით სულმოკლეთა გონებითა: განძლიერდით, ნუ გეშინინ. აჰა, ღმერთი ჩუენი საშჯელსა ნაცვლად მიაგებს, და ნაცვალ-აგოს. თჳთ მოვიდეს და მაცხოვნეს ჩუენ.
და	მცხ.ესა	მაშინ აღეხუნეს თუალნი ბრმათანი. და ყურთა ყრუთასა ესმოდის.
და	მცხ.მეფ4	და ამცნო იუდაე მღდელმან ასისთავთა მათ და, რომელნი-იგი დაედგინნეს ზედა ერსა მას, და ჰრქუა მათ: განიყვანეთ ეგე სადერონით და მიიყვანეთ ეგე უკანაწარ სახლსა მას და მოკალით ეგე მახჳლითა, და ნუ მოჰკლავთ მაგას სახლსა მას ღმრთისასა. და იყოს, ყოველი, რომელი მისდევდეს მას, მოკუედინ მახჳლითა.
და	მცხ.მეფ4	და მიჰყვეს ჴელი მისა და შეიყვანეს იგი გზასა მას საჴედართასა სახლისა მის სამეუფოჲსათა, და მუნ მოკლეს იგი.
და	მცხ.მეფ4	და აღთქმა-ყო იუდაე მღდელმან შორის უფლისა და შორის მეფისა და შორის ერისა მის ყოფად ერად უფლისა.
და	მცხ.ესა	მაშინ ვლდებოდის კოჭლი, ვითარცა ირემი, და ცხად იყოს ენაჲ ძლით მზრახვალი, რამეთუ გამოეცა უდაბნოს შინა წყალი და ჴევი შორის ქუეყანასა წყურიელსა.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა ყოველი იგი ერი ქუეყანისა სახლსა მას ბაალისსა და დაამჴვეს იგი და საკურთხეველი მისი და ხატნი მისნი დამუსრნეს წულილად და მატთან, ქურუმი ბაალისი, მოსრნეს წინაშე შესაწირავისა მის, და დაადგინნა მღდელმან მცველნი სახლსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და გამოიყვანნა იუდაე მღდელმან ასისთავნი იგი: ქორრი და რასიმ, და ყოველი ერი მის ქუეყანისა და გარდამოიყვანეს მეფე სახლისა მისგან უფლისა, და შეიყვანეს იგი გზასა მის ბჭისასა სახლისა მის სამეუფოჲსა, და დასვეს იგი საყდარსა მას სამეუფოსა.
და	მცხ.მეფ4	და უხაროდა ყოველსა მას ერსა მის ქუეყანასასა, და ქალაქი იგი დამშჳდნა და გოთოლია მოკლეს მახჳლითა სახლსა მას მეფისასა.
და	მცხ.ესა	და ურწყული იყოს მწურნებად, და ქუეყანასა შინა წყურიელსა წყარო წყლისა იყო. მუნ სიხარული მფრინველთა, საყოფელი სამწყსოთა და მწყურნები ლელწმისა, და არა წარჰჴდეს მუნ არაწმიდაჲ.
და	მცხ.მეფ4	და ძე შჳდ წლისა იყო იოას დადგომასა მას მეფედ.
და	მცხ.მეფ4	შემდგომად მეშჳდისა მის წლისა იუისა მეფობდა იოვას, ძე ოქოზიასი, ორმეოც წელ იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა - საბა ბერსაბეთ.
და	მცხ.ესა	იყოს მუნ გზა წმიდაჲ და გზად წმიდად ეწოდოს. არა წარვიდეს მიერ არაწმიდაჲ, არცა იყოს მუნ გზა არაწმიდა. ხოლო განთესულნი ვიდოდიან მას ზედა. არა შესცთეს.
და	მცხ.ესა	და არა იყოს მუნ ლომი, არცა მჴეცთა ბოროტთაგანი, არა აღვიდეს მის ზედა, არცა იპოოს მუნ, არამედ ვიდოდიან მას ზედა გამოჴსნილნი და შეკრებულნი უფლისა მიერ.
და	მცხ.მეფ4	ხოლო მაღალთა მათგან არა განეშორა და მუნ უზორვიდა ერი იგი და უკმევდეს საკუმეველსა მაღალთა მათ.
და	მცხ.ესა	მოიქცენ და მოვიდენ სიონად სიხარულისა თანა და სიხარული საუკუნოჲ ზეშთა თავისა მათისა, ქება და მხიარულება და შუება ეწიოს მათ. წარჴდა სალმობა და მწუხარება და სულთქმა.
და	მცხ.ესა	და მიავლინა მეფემან ასსურასტანელთამან რაფსაკი ლაქისით იერუსალიმად, მეფისა მიმართ ეზეკიასსა ძალისა თანა მრავლისა და დადგა სლვასა თანა წყლისა საბანელისა ზენაჲსასა, შორის გზასა აგარაკისა მმურკნველისასა.
და	მცხ.ესა	და გამოვიდა მისდა მიმართ ელიაკიმ ქელკიასი, განმგე, და სომნა მწიგნობარი და იოახ ასაფისი, მოსაჴსენებელთმწერალი.
და	მცხ.ესა	და ჰრქვა მათ რაფსაკმან: თქუთ სადმე ეზეკიას მიმართ, ამათ იტყჳს მეფე დიდი, მეფე ასსურასტანელთა: ვისსა მოსავ ხარ?
და	მცხ.ესა	ნუ განზრახვითა, ანუ სიტყუებითა ბაგეთათა იქმნების წყობაჲ? და აწ ვისსა მიმართ ესავ, რამეთუ ურჩ ხარ ჩემდა?
და	მცხ.ესა	აჰა, მოსავ ხარ კუერთხისა მიმართ ლელწმისასა, შეფქულისა ამის ეგჳპტედ მიმართ, რომელსა მი-თუ-ვინ-ეყრდნას მის ზედა, შევიდეს ჴელად მისსა. ესე არს ფარაო, მეფე ეგჳპტისა, და ყოველნი მოსავნი მისდამი.
და	მცხ.ესა	ხოლო უკეთუ იტყჳთ: ჩემდამო, უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა ვესავთ; არა იგი არსა, რომელსა მიუხუნა ეზეკიამან მაღალნი მისნი და საკურთხეველნი მისნი? და ჰრქვა: იუდასა და იერუსალიმს პირისპირ საკურთხეველისა ამის თაყუანის-ეცი.
და	მცხ.მეფ4	და მოუწოდა მეფე იოას იუდაე მღდელსა და ყოველთავე მათ მღდელთა და ჰრქუა მათ: რასა არა აღაგეთ ბედეკი სახლისა მის უფლისა? და აწ ნუ მიიღებთ ვეცხლსა ყოველთაგან მოფარდულთა თქუენთა, არამედ ბედეკისა მისთჳს სახლისა უფლისა მიეცით იგი.
და	მცხ.მეფ4	და აღუთქუეს მღდელთა მათ არა მოღებად ვეცხლი ერისა მისგან და არცა აღგებად ბედეკი ტაძრისა მის.
და	მცხ.ესა	აწ მოუჴედით უფალსა ჩემსა, მეფესა ასსურასტანელთასა, და მიგცე თქუენ ორათასი ცხენი, უკეთუ შეუძლოთ მიცემად მჴედართა მათ ზედა.
და	მცხ.მეფ4	და მოიღო იოდაე კიდობანი ერთი და უქმნა ჴურელი პირსა ზედა მისსა და დადვა იგი საკურთხეველსა მას თანა უფლისასა. და მისცეს მღდელთა მათ, რომელნი-იგი სცვიდეს კართა მათ, ყოველი ვეცხლი, რომელ იპოვა სახლსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და იხილეს, ვითარმედ ფრიად არს კიდობანსა მას შინა. აღვიდა მწიგნობართა მოძღუარი იგი სამეუფოსი და მღდელი იგი დიდი და აღრაცხეს ვეცხლი იგი, რომელი იპოვა სახლსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და მისცეს ვეცხლი იგი ჴელთა მოქმედთა საქმისა ჭურჭლისათა სახლსა მას უფლისასა და მისცეს ხუროთა მათ ძელთასა და მაშენებელთა მათ სახლისა მის უფლისათა.
და	მცხ.მეფ4	და გამომქანდაკებელთა მათ და გამომკვეთელთა ქვისათა სასყიდლად ძელისა და ქვათა გამოკუეთილთა აღსაშენებელად ბედეკისათჳს სახლისა მის უფლისა და მისცეს ყოველი იგი საჴმრად ტაძრისა მის.
და	მცხ.ესა	და აწ ნუ თჳნიერ უფლისა აღმოვედითა სოფელსა ამას ზედა ბრძოლად ამისსა? უფალმან თქვა ჩემდამო: აღვედ მის ზედა და განხრწენ იგი.
და	მცხ.მეფ4	და რათა არა ქმნეს მისგან სახლსა მას უფლისასა კარები ვეცხლისა და სამსჭუალები და ტაბლები და ნესტვები და ყოველი ჭურჭელი ოქროსი და ყოველი ჭურჭელი ვეცხლისა და ვეცხლისა მის შეწირულისა სახლსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და არა იყო რიცხჳ ვეცხლისა მის, რომელთა ჴელთა შინა იყო მიცემად მოქმედთა მათ, რამეთუ ერთგულ იყუნეს მოქმედნი იგი.
და	მცხ.მეფ4	და ვეცხლი იგი შეწირული ცოდვათათჳს არა შევიდოდა ტაძარსა მას უფლისასა, არამედ მღდელთა მათ იყო.
და	მცხ.ესა	და თქუეს მისდა ელიაკიმ და სომნა და იოახ: ზრახევდ მონათა მომართ შენთა ასურებრ, რამეთუ გუესმის ჩუენ, და ნუ ჰზრახავ ჩუენდამო იუდეანებრ. და რად ჰზრახავ ყურებისა მიმართ კაცთა მდგომარეთასა ზღუდესა ზედა?
და	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა გამოვიდა აზაელ, მეფე ასურასტანისა, და ეწყო გეთსა, გამოიღო იგი და მიმართა აზაელ მისლვად იერუსალჱმსა ზედა.
და	მცხ.ესა	და თქვა რაფსაკმან მათდამი: ნუ უფლისა მიმართ თქუენისა, ანუ თქუენდა მიმართ მომავლინა მე უფალმან ჩემმან თქუმად სიტყვათა ამათ, არა კაცთა მომართ მსხდომარეთა ზღუდეთა ზედა, რაჲთა ჭამონ სკორე მათი და სუან ფსელი მათი თქუენითურთ ერთბამად?
და	მცხ.მეფ4	და აღიღო იოას, მეფემან იუდაისამან, ყოველნი იგი სიწმიდენი, რომელნი განწმიდნა იოსაფატ და იორამ და ოქოზია, მამათა მისთა მეფეთა იუდასთა და თჳსნი იგიცა სიწმიდენი, ყოველი იგი ვეცხლი, რომელ იპოვა საფასესა სახლსა მას უფლისასა და სახლსა მეფისასა და მიუძღვანა აზაელს, მეფესა მას ასურთასა, და წარვიდა იერუსალჱმით.
და	მცხ.ესა	და დადგა რაფსაკი და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა იუდიანებრ და თქვა: ისმინენით სიტყვანი მეფისა ასსურასტანელთასანი!
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იუასისათა და ყოველი, რაჲ ქმნა, აჰა, წერილ არიან წიგნთა დღეთა მეფეთა იუდასთა.
და	მცხ.მეფ4	და აღდგეს მონანი მისნი მის ზედა ზაკჳთ და დასცეს იოას სახლსა მას მაალონისთა, საყოფელთა მათ გალაადისთა.
და	მცხ.ესა	და ნუ გეტყჳნ თქუენ ეზეკია, ვითარმედ: გჳჴსნეს ჩუენ ღმერთმან და არა მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა მეფისა ასსურასტანელთასათა.
და	მცხ.მეფ4	და იოზაქარ, ძემან იემუთესმან, და იეზებეთ, ძემან მისმან, შერაცხილთა მონათა მისთა, სცეს და მოკლეს იგი. და დაფლეს იგი მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა დავითისასა და მეფობდა ამესა, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ესა	ნუ ისმენთ ეზეკიასსა. ამათ იტყჳს მეფე ასსურასტანელთა: უკეთუ გნებავს ქველმეტყუელების და გამოსლვად ჩემდამო, და ჭამეთ კაცად-კაცადმან ვენაჴი თჳსი და ლეღუნი, და სუთ წყალნი ჯურღმულისა თქუენისა,
და	მცხ.ესა	ვიდრემდის მოვიდე და მიგიყვანნე თქუენ ქუეყანისა მიმართ, ვითარცა ქუეყანისა თქუენისა იფქლისა და ღჳნისასა, ქუეყანისა პურისა და ვენაჴთასა.
და	მცხ.ესა	ნუ გაცთუნებნ თქუენ ეზეკია მეტყუელი და გეტყჳნ: ღმერთმან მიჴსნნეს ჩუენ, ნუ იჴსნნესა ღმერთთა ნათესავთასა თითოეულმან სოფელი თჳსი ჴელისაგან მეფისა ასსურასტანელთასა?
და	მცხ.ესა	სადა არს ღმერთი ემათისა და არფათისა, და სადა ღმერთი ქალაქისა სემფარუემისა? ნუ განარინოს სამარია ჴელისაგან ჩემისა?
და	მცხ.ესა	და დადუმნეს და არა ვინ მიუგო მას სიტყვა ბრძანებისათჳს მეფისა არას მიგებად მისსა.
და	მცხ.ესა	და შევიდა ელიაკიმ ქელკიასი, განმგე, და სომნა მწიგნობარი ძალისა და იოახ ასაფისი, მოსაჴსენებელთმწერალი, მომბძარველნი სამოსელთანი, ეზეკიას მიმართ და მიუთხრნეს მას სიტყუანი რაფსაკისნი.
და	მცხ.ესა	და იყო სმენასა შინა მეფისა ეზეკიაჲსსა, განხეთქნა სამოსელნი თჳსნი და გარემოისხა ძაძაჲ და აღვიდა სახიდ უფლისა.
და	მცხ.ესა	და მიავლინა ელიაკიმ გამგე და სომნა მწიგნობარი და მოხუცებულნი მღდელთანი, მორტყმულნი ძაძებითა, ესაიაჲს მიმართ, ძისა ამოსისა წინაწარმეტყუელისა.
და	მცხ.ესა	და ჰრქუეს მას: ამათ იტყჳს ეზეკია: დღე ჭირისა და ყუედრებისა და მხილებისა და რისხვისა არს დღესისა დღე, რამეთუ მოიწია ლმობაჲ შობისა, ხოლო ძალი არა აქუს შობად.
და	მცხ.ესა	შე-თუ-ვითარ-ისმინნეს უფალმან, ღმერთმან შენმან, სიტყუანი რაფსაკისნი, რომელნი მოავლინნა მეფემან ასსურასტანელთამან ყუედრებად ღმრთისა მ.აცხოვრისა და ყუედრებად სიტყუათა, რომელნი ესმნეს უფალსა, ღმერთსა შენსა, და ვედრება-ყავ უფლისა მიმართ, ღმრთისა შენისა დატევებულთა ამათთჳს.
და	მცხ.ესა	და მოვიდეს ყრმანი მეფისა ეზეკიაჲსნი ესაიაჲს მომართ.
და	მცხ.ესა	და ჰრქუა მათ ესაიამან: ესრეთ სთქუათ უფლისა მიმართ თქუენისა: ამათ იტყჳს უფალი: ნუ შეშინდები სიტყვათაგან, რომელნი გესმნეს, რომელნი მაყუედრნეს მე მოციქულთა მეფისა ასსურასტანელთასათა.
და	მცხ.ესა	აჰა, შევავლინო მისდამი სული, და მსმენელი ამბვისა მიიქცეს სოფლად მისსა და დაეცეს მახჳლითა ქუეყანასა შინა მისსა.
და	მცხ.ესა	და მიიქცა რაფსაკი და ეწია მეფესა ასსურასტანელთასა, მო-რაჲ-ეცვა მას ლობნაჲ, და მსმენელ იქმნა მეფე ასსურასტანელთა, რამეთუ ლტოლვილ იქმნა ლაქისით,
და	მცხ.ესა	ვითარმედ გამოვიდა თარათა, მეფე ეთიოპელთა, დასხმად მისსა, და მსმენელი შეიქცა და მიავლინნა მიმთხრობნი ეზეკიაჲს მიმართ მეტყუელმან:
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და შეუდგა ცოდვასა მას იორობოამისასა, ძისა ნაბატისასა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი, და არა განეშორა მათგან.
და	მცხ.მეფ4	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და მისცნა იგინი ჴელთა აზაელ, მეფისა ასურთასა, და ჴელთა ძისა ადერისთა, ძისა აზაელისასა, ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.მეფ4	და ევედრა იოაქაზ პირსა უფლისასა და ისმინა მისი უფალმან და იხილა ურვა იგი ისრაჱლისა, რასა აჭირვებდა მათ მეფე იგი ასურთა.
და	მცხ.მეფ4	და მისცა უფალმან მჴსნელი ისრაჱლსა და განერნეს ჴელთაგან ასურთასა და დაემკჳდრნეს ძენი იგი ისრაჱლისანი საყოფელთა თჳსთა, ვითარცა გუშინ და ძოღან.
და	მცხ.მეფ4	ხოლო არავე განეშორნეს ცოდვათა მათ იორობოამისთა, ძისა ნაბატისთა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი, არამედ მათ შინავე ვიდოდეს და მაღნართა და მთათა მიმართ სამარიასთა.
და	მცხ.მეფ4	და არა დაშთა იოაქაზისა ერი, არამედ მჴედარი ვითარ ერგასის ოდენ და ეტლნი ათნი და ათი ათასი მკჳრცხლი, რამეთუ წარწყმიდნა იგინი მეფემან ასურასტანისამან, დასხნა იგინი, ვითარცა მიწა დასატკეპნელად.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იოაქაზისთანი ყოველი, რა ქმნა და ძალი მისი არა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეუფეთა ისრაჱლისათა?
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა იოაქაზ მამათა თჳსთა თანა და დაფლეს იგი მამათა თჳსთა თანა სამარიას. და მეფობდა ძე მისი მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა განეშორა ყოველსა მას ცოდვასა იორობოამისსა, ძისა ნაბატისა, რომელმან- იგი აცთუნა ისრაჱლი, არამედ მასვე შინა ვიდოდა.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყვათა იოასისთანი და ყოველი, რაჲ ქმნა, და ყოველნი ძლიერებანი მისნი და, რა-იგი უყო მეფესა იუდაჲსსა, არა, აჰა, ესერა წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა მეუფეთა ისრაჱლისათა?
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა იოას მამათა თჳსთა თანა და იორობოამ დაჯდა საყდარსა მისსა. და დაეფლა იოას სამარიას მეფეთა მათ თანა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ4	და ელისე დასნეულდა სნეულებითა, რომლითა მო-ცა-კუდა და მივიდა იოას, მეფე ისრაჱლისა, და ტიროდა პირსა მისსა ზედა და თქუა: მამაო, მამაო, ეტლო ისრაჱლისაო და მჴედარო მისო.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას ელისე: მოიღე მშჳლდი შენი და ისარნი შენნი. და მოიღო მშჳლდი და ისარნი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე მეფესა მას ისრაჱლისასა: მოირთხ მშჳლდი შენი ჴელთა შენთა! მოირთხა მშჳლდი იგი ჴელითა თჳსითა და დასდვა ელისე ჴელი თჳსი ზედა ჴელთა მეფისათა.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა: განუხვენით სარკმელნი ეგე, რომელ არიან მზისა აღმოსავალით კერძო. განახუნეს და ჰრქუა ელისე: სტყორცე. და სტყორცა და თქუა ელისე: ისარი ჴსნისა უფლისა მიერ და ისარი ჴსნისა წინაშე პირსა ასურთასა, დასცნე ასურნი აფეკს და მოასრულნე.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას ელისე: მოიხვენ ისარნი! და მოიხუნა და ჰრქუა მეფესა მას ისრაჱლისასა: სტყორცე ქუეყანასა! და სტყორცა მეფემან სამგზის და დააცადა.
და	მცხ.მეფ4	და დაწუხნა მას ზედა კაცი იგი ღმრთისა და თქუა: უკუეთუმცა ეც ხუთგზის, ანუ თუ ექუსგზის, მაშინმცა დასცნე ასურნი და მოასრულნე, ხოლო აწ სამგზის დასცნე ასურნი.
და	მცხ.მეფ4	და მოკუდა ელისე და დაფლეს. მტევებარნი მოაბისანი გამოვიდეს ქუეყანასა მას დასრულებასა ოდენ მის წელიწდისასა.
და	მცხ.მეფ4	და აზაელ, მეფე ასურთა, აჭირვებდა ისრაჱლსა ყოველთა დღეთა იოაქაზისთა.
და	მცხ.მეფ4	და შეეწყალნეს იგინი უფალსა და წყალობა-ყო მათთჳს, და მოიხილა მათ ზედა აღთქმისა მისთჳს, რომელ აღუთქვა აბრამს, ისაკს და იაკობს, და არა უნდა უფალსა განრყუნა მათი და არა განსთხივნა იგინი პირისაგან თჳსისა.
და	მცხ.მეფ4	და მოკუდა აზაელ, მეფე იგი ასურთა, და მეფობდა ადერ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მათ: დავაგდებდ მე წყალობასა ჩემსა წინაშე პირსა მეფისასა არ მიქცევისათჳს ჩემისა კუალად სახიდ იონათანისა მოსიკუდიდ ჩემდა მუნ.
და	მცხ.ამოს	და მოვსრნე დამკჳდრებულნი აზოტით. და აღებულ იქმნეს ტომი ასკალონისაგან და მივაწიო ჴელი ჩემი აკკარონს ზედა. და წარწყმდენ ნეშტნი უცხოთესლთანი, იტყჳს უფალი,
და	მცხ.ამოს	ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა ტჳროსისაჲთა და ოთხთა ზედა არ გარემივექცე მათ მის წილ, რომელ შეაყენეს ტყუეობაჲ სალმონისი იდუმეას და არ მოიჴსენეს აღთქმისა ძმათაჲსა
და	მცხ.ამოს	ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა იდუმეაჲსათა და ოთხთა ზედა არ გარემივექცე მათ დევნისათჳს მათისა მახჳლითა ძმასა თჳსსა, და განრყუნა საშო ქუეყანისაგან და განჰმზადა საწამებელად კართობაჲ მისი და შემართებაჲ მისი დაიცვა საძლეველად.
და	მცხ.ამოს	და გამოვავლინო ცეცხლი თემანისად და შეჭამნეს საფუძველნი ზღუდეთა მისთანი
და	მცხ.ამოს	ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა ძეთა ამმონისთა, და ოთხთა ზედა არ გარემივექცე მათ მის წილ, რომელ განაპებდეს მუცელქმნულთა გალადელთასა, რათა განივრცნენ საზღუარნი მათნი.
და	მცხ.ამოს	და აღვაგზნა ცეცხლი ზღუდეთა ზედა რავვაჲსათა და შეჭამნეს საფუძველნი მისნი ღაღადებისა თანა დღესა ბრძოლისასა და შეიძრას დღესა შინა დასასრულისა მისისასა.
და	მცხ.ამოს	და წარვიდენ მეფენი მათნი ტყუეობად, მღდელნი მათნი და მთავარნი მათნი ერთბამად, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ესა	ნუ განარინნეს იგინი, ღმერთთა წარმართთასა, რომელნი წარწყმიდნეს მამათა ჩემთა: ღოზანი, ხარრანი და რამფისი, რომელნი არიან სოფელსა შინა თეემათისასა.
და	მცხ.ესა	სადა არიან მეფენი ემათისანი და არფათისანი? და სადა ქალაქისა სამპფარუიმისანი: ენა და ღავან?
და	მცხ.ესა	და მოიღო ეზეკიამან წიგნი მიმთხრობელთაგან და აღმოიკითხა იგი, და აღვიდა სახიდ უფლისა, და განაღო იგი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ესა	და ილოცა ეზეკიამან, უფლისა მიმართ მეტყუელმან:
და	მცხ.ესა	უფალო საბაოთ, ღმერთო ისრაილისაო, მჯდომარეო ქერუვიმთა ზედა, შენ ხარ ღმერთი მხოლოდ ყოვლისა მეფობისა მსოფლიოსა, შენ შექმნენ ცაჲ და ქუეყანა.
და	მცხ.ესა	მოყავ, უფალო, ყური შენი, ისმინე, უფალო! განახუენ, უფალო, თვალნი შენნი, მოიხილე, უფალო, და იხილენ სიტყვანი, რომელნი მოავლინნა სენაქირიმ, მეფემან ასსურასტანელთამან, ყუედრებად ღმრთისა მაცხოვრისა,
და	მცხ.ესა	და შეყარნეს კერპნი მათნი ცეცხლად, რამეთუ არა ღმერთნი იყვნეს, არამედ საქმეებ ჴელებისა კაცთასა, ძელ და ქვა, და წარწყმიდნეს იგინი.
და	მცხ.მეფ4	ძე ოცდახუთისა წლისა იყო დადგომასა მას მისსა მეფედ, ოცდაცხრა წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა - იოადიმ იერუსალჱმით.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა სიმართლე წინაშე უფლისა, ხოლო არა ვითარ დავით, მამამან მისმან, არამედ, რა ქმნა მამამან მისმან იოას, ქმნა მანცა.
და	მცხ.მეფ4	ხოლო მაღალნი იგი არა მოსპნა და ერი იგი შესწირვიდა და უკმევდეს მაღალთა მათ.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა დაამტკიცა მეფობაჲ მისი ჴელსა მისსა და მოსრნა მონანი იგი თჳსნი, რომელთა მოკლეს მეფე, მამა მისი.
და	მცხ.მეფ4	და შვილნი მკულელთანი მათ არა მოსრნა, ვითარცა წერილ არს წიგნსა სჯულისასა, ვითარცა ამცნო უფალმან მოსეს და თქუა: ნუ მოკუდებინ მამა შვილისათჳს და ნუცა მამისათჳს შვილი, არამედ თჳთოეულად ცოდვათათჳს მოკუედინ.
და	მცხ.მეფ4	ამან დასცა ედომი გემელექს წყობასა ათი ათასი და გამოიპყრა კლდე იგი ბრძოლით და უწოდა სახელი მისი კათოელ მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.ესა	და მიივლინა ესაია, ძე ამოსისი, ეზეკიას მიმართ და ჰქვა მას: ამათ იტყჳს უფალი, ღმერთი ისრაჱლისა: მესმნეს, რომელნი ილოცენ ჩემდამო სენაქირიმისთჳს, მეფისა ასსურასტანელთასა.
და	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა წარავლინა ამასია მოციქულნი იოასისა, ძისა იოაქაზისა, ძისათჳს იოას მეფისა ისრაჱლისასა და ჰრქუა: მოვედ, შეგიმთხჳვნეთ ურთიერთარს პირისპირ.
და	მცხ.ესა	ესე არს სიტყუა, რომელი თქუა მისთჳს ღმერთმან: განგგმო შენ და განგბასრა შენ, ქალწული, ასული სიონისა; შენ ზედა თავი შეხარა, ასულო იერუსალჱმისაო.
და	მცხ.ესა	ვის აყუედრე და განაძჳნე, ანუ ვისსა მიმართ აღიმაღლე ჴმაჲ შენი, და არა აღიხუენ სიმაღლედ თუალნი შენნი წმიდისა მიმართ ისრაჱლისასა,
და	მცხ.იერ	და მეათესა წელსა სედეკია მეფისასა, თუესა მეოთხესა, ცხრასა თთჳსასა, განიპო ქალაქი.
და	მცხ.იერ	მიიყვანე იგი და თვალნი შენნი დასხენ მას ზედა, და ნუ უყოფ მას ნურას ბოროტსა, არამედ რამეთუ ვითარცა-რაჲ თქუას შენდამი, ეგრეთ ყავ მის თანა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ მიმთხრობელთა მიერ აყუედრე უფალსა, რამეთუ შენ სთქუ: სიმრავლითა ეტლთა ჩემთათა მე აღვედ სიმაღლისა მიმართ მთათასა და დასასრულთა მიმართ ლიბანისათა, და მოვკაფე სიმაღლე ნაძჳსა მისისა, და სიკეთე კვიპაროსისა, და შევედ სიმაღლედ, კერძოთა მაღნარისათა.
და	მცხ.ესა	და დავდევ ჴიდი და მოვაოჴრენ წყალნი და ყოველი შესაკრებელი წყლისა.
და	მცხ.ესა	და დამკჳდრებულნი შორის ქალაქთა მაგართა, დავაყენენ ჴელნი, და განჴმეს და იქმნეს, ვითარცა თივა ჴმელი ერდოთა ზედა და ვითარცა კლერტი.
და	მცხ.ესა	ხოლო აწ განსუენება შენი და გამოსლვა შენი და შესლვა შენი მე უწყი.
და	მცხ.ესა	ხოლო ესე შენდა სასწაულ: ჭამენ წელიწადსა ამას, რომელნი სთესენ, ხოლო წელიწადსა მეორესა - ნეშტი, ხოლო მესამესა თესეთ და განლეწეთ, და დაჰნერგენით ვენაჴნი და ჭამეთ ნაყოფი მათი.
და	მცხ.ესა	ხოლო გულისწყრომა შენი, რომელსა განსწყერ და სიმწარე შენი აღმოვიდა ჩემდამო, და განვაცუა ხრატუკი ცხჳრსა შენსა და აღვირ პირსა შენსა, და მიგაქციო შენ გზასა, რომელსა მოხუედ მას ზედა.
და	მცხ.ესა	და იყვნენ დაშთომილნი იუდეას შინა, განიბან ძირი ქუე და ყვნენ თესლნი ზე.
და	მცხ.ესა	რამეთუ იერუსალჱმით გამოვიდენ დაშთომილნი და განრინებულნი მთისაგან სიონისა, შურმან უფლისა საბაოთისამან ყვნეს ესენი.
და	მცხ.ესა	არამედ გზასა, რომელსა მოვიდა, მის მიერვე მიიქცეს და ქალაქსა ამას შინა არ შემოვიდეს. ამათ იტყჳს უფალი:
და	მცხ.მეფ4	და მიუგო იოას, მეფემან ისრაჱლისამან, ამასიას, მეფესა იუდისასა, და ჰრქუა: ძეძუმან ლიბანისამან მიუვლინა ფიჭუსა ლიბანისასა და ჰრქუა: მოეც ასული შენი ძესა ჩემსა ცოლად. და წარჴდეს მას ზედა მჴეცნი მაღნარისანი, რომელ იყუნეს ლიბანეს და დატკეპნეს ძეძვი იგი.
და	მცხ.მეფ4	და მოსრვით მოსარ ედომი და აღილაღე გულითა შენითა, თავ-იყავ თავსა, დაჯედ სახლსა შენსა, რაჲსა გაზრზენს შენ უკეთურება შენი? და დაეცე შენ და იუდა შენ თანა.
და	მცხ.ესა	შეწევნა-ყო მწედ ქალაქისა ამის, განრინებად მისსა ჩემთჳს და მათთჳს, მონისა ჩემისა დავითისა.
და	მცხ.მეფ4	და არა მიერჩოდა ამასია. განვიდა იოას, მეფე ისრაჱლისა, და შეიმთხჳვნეს პირისპირ იგი თავადი და ამასია, მეფე იუდასი, ბეთსამუსა ჰურიასტანისასა.
და	მცხ.მეფ4	და იძლია იუდა წინაშე ისრაჱლისა და ივლტოდეს თჳთოეულად სამკჳდრებელად თჳსად.
და	მცხ.ესა	და გამოვიდა ანგელოზი უფლისაჲ და მოკლა ბანაკისაგან ასსურასტენელთასა ასოთხმეოცდახუთი ათასეული, და აღდგომილთა განთიად პოვნეს ყოველნი სხეულნი მკუდარნი.
და	მცხ.მეფ4	და ამასია, მეფე იუდასი, ძე ოასისი, ძისა აქაზასი, შეიპყრა იოას, მეფემან ისრაჱლისამან, ბეთსამუსსა და მოვიდა იერუსალჱმდ და დაარღჳა ზღუდე ბჭემდე კიდისათა ოთხას წყრთა.
და	მცხ.ესა	და უკუნქცეული წარვიდა სენაქირიმ, მეფე ასსურასტანელთა, და დაადგრა ნინევს შინა.
და	მცხ.მეფ4	და წარიღო ოქრო და ვეცხლი და ყოველი ჭურჭელი, რომელ იპოვა სახლსა მას უფლისასა და სახლსა მას საფასესა მეფისასა და შვილნი იგი უცხოთესლთანი, და მიიქცა სამარიად.
და	მცხ.ესა	და თაყვანის-ცემასა შინა მისსა შორის სახლსა ასარახ ღმრთისა მისისასა ადრამელიქ და სარასარ, ძეთა მისთა, დასცეს იგი მახჳლებითა, ხოლო იგინი განრომილ იქმნეს სომხეთად, და მეფე იქმნა ასორდან, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა სამარიას მეფეთა მათ თანა ისრაჱლისათა და მეფობდა იორობოამ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ამესიასთანი და ყოველი, რაცა ქმნა, არა, აჰა, ესერა წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთა?
და	მცხ.მეფ4	და შეკრბეს მას ზედა გუნდნი იერუსალჱმდ და მიივლტოდა ლაქისად. და შეუდგეს კვალსა მისსა ლაქისდმდე და მოკლეს იგი მუნ.
და	მცხ.მეფ4	და დასდვეს იგი საჴედარსა თჳსსა ზედა და წარმოიღეს და დაფლეს იგი იერუსალჱმსა მამათა თჳსთა თანა, ქალაქსა დავითისასა.
და	მცხ.მეფ4	და მოიყვანეს ყოველმან ერმან იუდისამან აზარია, ძე მისი, და იგი იყო ათექუსმეტისა წლისა ოდენ, და დაიდგინეს იგი მეფედ მათ ზედა მამისა მისისა წილ ამასიას.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მათ: ესრეთ თქვა უფალმან ღმერთმან ისრაელისამან, რომლისა-იგი მიმავლინეთ მე დათხევად წყალობა თქუენი წინაშე მისსა.
და	მცხ.მეფ4	ამან აღაშენა აელათი და კუალად-აგო იუდა შემდგომად სიკუდილისა მისისა მამათა თჳსთა თანა.
და	მცხ.ესა	და იყო მას ჟამსა შინა, მოუსუსურდა ეზეკია ვიდრე სიკუდიდმდე და მოვიდა მისსა ესაია, ძე ამოსისი, წინაწარმეტყუელი და თქუა მისდამი: ამათ იტყჳს უფალი: განაწესე სახლისათჳს შენისა, მოჰკუდები რამეთუ შენ, და არა სცხოვნდე.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა განეშორა ყოველსა მას ცოდვასა იორობოამისასა, ძისა ნაბატისასა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი.
და	მცხ.ესა	და მიიქცია ეზეკიამან პირი თჳსი კედლად მიმართ და ილოცა უფლისა მიმართ,
და	მცხ.მეფ4	რამეთუ იხილა უფალმან ურვა იგი ისრაჱლისა დიდი სიმწარისა და შემცირებულნი და ჭირვეულნი და ნაკლულევანნი და ჴუებულნი, და არა ვინ იყო შემწე ისრაჱლისა.
და	მცხ.ესა	მეტყუელმან: ჵ უფალო, მოიჴსენე, უფალო, ვითარ ვიდოდე წინაშე შენსა ჭეშმარიტებისა თანა გულისა მიერ ჭეშმარიტისა და სათნონი წინაშე შენსა ვყვენ. და ტიროდა ეზეკია ტირილსა დიდსა.
და	მცხ.მეფ4	და არა უნდა უფალსა აჴოცად ნათესავი ისრაჱლისა ქუეშე ცასა და იჴსნნა იგინი უფალმან ჴელთაგან იორობოამისითა, ძისა იოსიასთა.
და	მცხ.ესა	და იქმნა სიტყვა უფლისაჲ ესაიას მიმართ, მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	და გითხარ თქუენ დღეს, და არა ისმინეთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ, რომლითა მომავლინა მე თქუენდა.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იორობოამისათა და ყოველი, რაცა ქმნა, და ყოველნი ძალნი მისნი, რომლითა ჰბრძოდა და ვითარ-იგი დაიპყრა დამასკე და ემათი ისრაჱლისაგან, არა აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეუფეთა ისრაჱლისათა?
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა იორობოამ მამათა თჳსთა თანა მეფეთა მათ თანა ისრაჱლისათა. და მეფობდა აზარია, ძე ამესიასი, მამისა თჳსისა წილ.
და	მცხ.ესა	ვიდოდე და არქუ ეზეკიასა: ამათ იტყჳს უფალი, ღმერთი დავითის, მამისა შენისა: მესმა ლოცვისა შენისა და ვიხილნე ცრემლნი შენნი. აჰა, შევსძინე ჟამსა ზედა შენსა წელიწადი ათხუთმეტი.
და	მცხ.ესა	და ჴელისაგან მეფისა ასსურასტანელთასა გიჴსნა მე შენ, და მწედ ქალაქისა ამის შეწევნა-ვყო.
და	მცხ.ესა	აჰა, მოვაქცევ აჩრდილთა აღსავალთასა, რომელთა შთავიდა მზე ათთა ხარისხთა სახლისა მამისა შენისათა უკუნქცევად მზე ათთა ხარისხთა. და აღმოვიდა მზე ათთა აღსავალთა, რომელთა შთავიდა აჩრდილი.
და	მცხ.ესა	ლოცვაჲ ეზეკია მეფისა, რაჟამს დასნეულდა და აღდგა:
და	მცხ.ოსე	ერი ჩემი შეშისა მიერ იმისნვიდა და კუერთხებითა მითხრობდენ. აჰა, სულმან სიძვისამან შეაცთუნა და იმრუშეს ღმრთისაგან მათისა.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა კეთილი წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისა მის, რაცა ქმნა ამასია, მამამან მისმან.
და	მცხ.მეფ4	ხოლო მაღალნი იგი არავე მოსპნა და ერი იგი უზორვიდეს და უკმევდეს საკუმეველსა მაღალთა მათ.
და	მცხ.მეფ4	და მიყო უფალმან ჴელი მეფესა მას, და გარდაასხა მას ზედა კეთროვანება ვიდრე დღედმდე სიკუდილისა მისისა. და დაჯდა სახლსა შინა დაფარულად აფფოთ. და იოათამ, ძე მეფისა, იყო ზედა სახლსა მას და შჯიდა ერსა მას მის ქუეყანისასა.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა აზარიასთანი და ყოველი, რა ქმნა, არა, აჰა, ესერა წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთა?
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა აზარია მამათა თჳსთა თანა და დაფლეს იგი ქუეყანასა მას დავითისასა და მეფობდა იოათამ, ძე მისი, მის წილ
და	მცხ.მეფ4	წელსა მას ოცდამეთურამეტესა აზარია მეფისა იუდასსა და მეფობდა ზაქარია, ძე იორობოამისი, ისრაჱლსა ზედა სამარიას ექუს თუჱ.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ვითარცა ქმნეს მამათა მისთა, და არა განეშორა ცოდვასა მას იორობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, რომელმან აცთუნა ისრაჱლი.
და	მცხ.ოსე	თხემთა მათთასა უზორვიდენ და ბორცვებთა ზედა დასწვიდენ რკოსა ქუეშე და ხესა ჩრდილოანსა, რამეთუ კეთილ არს საფარველი: ამისთჳს ისიძვენ ასულნი თქუენნი და სძალნი თქუენნი იმრუშებენ.
და	მცხ.მეფ4	და მიეტევნეს მას ზედა სელემ და კედბადიმ, ძენი იაბისნი, და დასცეს იგი წინაშე ერისა მის და მოკლეს იგი. და მეფობდა სელემ მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ზაქარიასთანი, აჰა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ4	ესე არს სიტყვა იგი უფლისა, რომელსა ეტყოდა იუს და ჰრქუა: ნაშობნი შენნი მეოთხედ დასხდენ საყდარსა ისრაჱლისასა. და იყო ეგრე.
და	მცხ.მეფ4	და სელემ, ძე იოაბისი, მეფობდა სამარიას თვე ერთ წელსა მას ოცდამეათცხრამეტესა აზარია მეფისა იუდასასა.
და	მცხ.მეფ4	და გამოვიდა მანაელ, ძე გადდისი, თერსით და შევიდა სამარიად და სცა სელიმს, ძესა იაბისასა, და მოკლა იგი და მეფობდა მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა სელემისათანი და კრებანი მისნი, რომელთა კრება-ყო, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა დასცა მანაელ თერსა და ყოველი, რა იყო მას შინა და ყოველი საზღვარი თერსისი, რამეთუ არა განუღეს მას, და მოსრა იგი და მაკენი მისნი განაპნა.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა განეშორა ჟამსა მას ცოდვასა იერობოამისსა, ძისა ნაბატისასა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი ცოდვითა თჳსითა.
და	მცხ.მეფ4	და გამოვიდა ფუა მეფე ასურასტანით ქუეყანასა მას ზედა და მანაელ მისცა მას ათასი სასწორი ვეცხლისა, რათა იყოს ჴელ-ცემულ მისა და ამტკიცნეს მეფობა მისი ჴელითა მისითა.
და	მცხ.ოსე	და არა მოვიხილო მე ასულთა თქუენთა ზედა, ოდეს ისიძვიდენ, არცა სძალთა თქუენთა ზედა, ოდეს იმრუშებდენ, რამეთუ იგინი მეძავთა თანა შეისვარვოდეს და მგებელთა თანა უზორვიდეს და ერი გულისხმისმყოფელი შეეთხზვოდა მეძავთა თანა.
და	მცხ.ესა	მოვაკლდი ნათესაობისაგან ჩემისა, დაუტევე ნვშტი ცხორებისა ჩემისა, განვიდა და წარვიდა ჩემგან, ვითარცა დამშლელი კარავსა აღმართებულსა, სული ჩემი იქმნა ჩემ თანა, ვითარცა ქსელი მიზდურისა მიახლებულისა გამოკუეთად.
და	მცხ.ესა	რამეთუ დღისაგან ვიდრე ღამისამდე მივეცი, ვითარცა მერცხალმან, ეგრეთ ჴმა-ვყავ, და ვითარცა ტრედმან, ეგრეთ ვიწუართე, რამეთუ მოაკლდეს თუალნი ჩემნი მიხედვასა ჩემსა ცად უფლისა მიმართ, რომელმან განმარინა მე და მომისპო ჩემი სალმობა სულისა.
და	მცხ.ფსალმ	და ისმინა ლოცვისა ჩემისა. და აღმომიყვანა მე მღჳმისაგან გლახაკებისა და თიჴისაგან უყისა და დაამტკიცნა კლდესა ზედა ფერჴნი ჩემნი და წარჰმართნა სლვანი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	მრავალ-ჰყავ შენ, უფალო ღმერთო ჩუენო, საკჳრველი შენი, და განზრახვათა შენთა არა არს, ვინ გემსგავსოს შენ; უთხარ და ვიტყოდე, და განმრავლდეს უფროს რიცხჳსა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო შენ, უფალო, ნუ განმაშორებ მოწყალებათა შენთა ჩემთაგან; წყალობამან შენმან და ჭეშმარიტებამან შენმან მარადის შემიწყნარენ მე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მომიცვეს მე ბოროტთა, რომელთა არა არს რიცხჳ; მეწინეს მე უსჯულოებანი ჩემნი და მე ვერ უძლე ხილვად; განმიმრავლდეს მე უფროს თმათა თავისა ჩემისათა და გულმან ჩემმან დამიტევა მე.
და	მცხ.ესა	უფალო, რამეთუ მისთჳს მიგეთხრა შენ და აღადგინე ცხორება ჩემი და ნუგეშინისცემული ვცხონდი.
და	მცხ.ესა	აჰა, მშჳდობა ჩემი მიიქცა სიმცირედ, ულხინე სულსა ჩემსა, რაჲთა არა წარწყმდეს, და განჰყარენ უკუანაგან ჩემსა ყოველნი ცოდვანი ჩემნი,
და	მცხ.ფსალმ	და შემო-თუ-ვიდეს ხილვად, ამაოსა იტყჳნ; გულმან მისმან შეიკრიბა უსჯულოებაჲ თავისა თჳსისა; გარეგანვიდის გარე, და მასვე იტყჳნ.
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ ამანცა, კაცმან მშჳდობისა ჩემისამან, რომელსა-იგი მე ვესევდი, რომელი ჭამდა პურსა ჩემსა, მან განადიდა ჩემ ზედა შეტყუილი.
და	მცხ.ესა	ცოცხალნი გაკურთხევდენ შენ ვითარსახედ და მე, რამეთუ დღესითგან ყრმანი ვქმნნე, რომელნი მიუთხრობდენ სიმართლესა შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა ამიერითგან და უკუნისამდე! იყავნ, იყავნ!
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე ესე მოვიჴსენი და ნუგეშინის-ვსცი სულსა ჩემსა, რამეთუ განვლო მე ადგილსა საყოფელისა საკჳრველისასა ვიდრე სახლადმდე ღმრთისა ჴმითა სიხარულისათა და აღსარებისათა, ჴმითა მედღესასწაულეთათა.
და	მცხ.ფსალმ	რად მწუხარე ხარ, სულო ჩემო, ანუ რად შემაძრწუნებ მე? ესევდ ღმერთსა, რამეთუ მე აუვარო მას, მაცხოვარსა პირისა ჩემისასა და ღმერთსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	რად მწუხარე ხარ, სულო ჩემო, ანუ რად შემაძრწუნებ მე? ესევდ ღმერთსა, რამეთუ მე აუვარო მას, მაცხოვარსა პირისა ჩემისასა და ღმერთსა ჩემსა.
და	მცხ.ესა	უფალო მაცხოვარებისა ჩემისაო; და არა დავსცხრე მაკურთხეველი შენი საფსალმონისა თანა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩემისათა წინაშე სახლისა ღმრთისა.
და	მცხ.ესა	და თქუა ესაია ეზეკიას მიმართ: მოიღე კუერი ლეღუთაგან, და დაგალე და იცხე და მრთელ იყო. და თქუა ეზეკიამან: ესე სასწაული, რამეთუ აღვიდე მე სახიდ უფლისა ღმრთისა?
და	მცხ.ესა	მას ჟამსა შინა მოავლინნა მაროდახ, ძემან ლაადანისმან, მეფემან ბაბილოვნისამან, ეპისტოლენი და მოციქულნი და ძღუენნი ეზეკიასსა, რამეთუ ესმა, ვითარმედ მოუსუსურდა ვიდრე სიკუდიდმდე და აღდგა.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა მანაელისთანი და ყოველი, რაცა ქმნა, არა, აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა მანაელ მამათა თჳსთა თანა და მეფობდა ფაკეა, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა განეშორა ცოდვასა მას იორობოამისასა, ძისა ნაბატისასა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ფაკეასთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, აჰა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა განეშორა ჟამსა მას ცოდვასა იორობოამისსა, ძისა ნაბატისსა, რომელმან აცთუნა ისრაჱლი.
და	მცხ.მეფ4	და დღეთა ფაკეა მეფისა ისრაჱლისათა მოვიდა თეგლათფალასარ, მეფე ასურასტანისა, და წარიღო აინი და კაბელი და ბეთმაქა და ანუქი და კენეეზი და სური და გალაადი და გალილეა და ყოველი იგი ქუეყანა ნეფთალიმისი და წარტყუენა იგი ასურასტანად.
და	მცხ.მეფ4	და წარიქცია გუნდი ოსევ, ძემან ელიასმან, ზედა ფაკეს, ძესა რრომელისასა, სცა და მოკლა იგი და მის წილ მეფობდა წელსა მეოცესა იოათამისსა, ძისა ოზიასსა.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ფაკეასთანი და ყოველი, რაცა ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ4	ძე ოცდახუთის წლისა იყო დადგომასა მისსა მეფედ და ათექუსმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა - იერუსა, ასული სადუკისი.
და	მცხ.მეფ4	გარნა მაღალნი იგი არა მოსპნა და ერი იგი უზორვიდეს და უკმევდეს საკუმეველთა მაღალთა მათ. მან აღაშენა ბჭენი იგი სახლისა მის უფლისანი მაღალნი.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იოთამისათანი და ყოველი, რაცა ქმნა, არა, აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფისა იუდასთა?
და	მცხ.მეფ4	მათ დღეთა შინა მიავლინა უფალმან იუდასა ზედა რასონ, მეფე ასურასტანისა, და ფაკეე, ძე რრომელისი.
და	მცხ.ესა	და მოვიდა ესაია წინაწარმეტყუელი ეზეკიას მომართ და თქუა მისდამი: რასა იტყჳან კაცნი ესე? და ვინა მოვიდეს შენდა? და თქუა ეზეკიამან: ქუეყანისაგან შორიელისა მოვიდეს ჩემდამო ბაბილონისაგან.
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა იოათამ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა დავითისსა. და მეფობდა აქაზ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ესა	და თქუა ისაია: რა იხილეს სახლსა შინა შენსა? და თქუა ეზეკიამან: ყოველნი სახლისა ჩემისაშინანი იხილნეს და არა არს სახლსა შინა ჩემსა, რომელი არა იხილეს, არამედდა საუნჯეთა ჩემთა შორისნიცა.
და	მცხ.ესა	და ჰრქუა მას ესაიამან: ისმინე სიტყუა უფლისა საბაოთისა.
და	მცხ.ესა	აჰა, დღენი მოვლენ და მიიხუნენ ყოველნი სახლისა შენისაშორისნი, და რავდენნი შეკრიბნეს მამათა შენთა ვიდრე დღისამდე ამის, ბაბილონად შთაიხუნენ, და არცა ერთი რაჲ არ დაუტეონ.
და	მცხ.ესა	ხოლო თქვა ღმერთმან: ვითარმედ შვილთაგან შენთა, რომელნი ჰშვენ, მიიყვანნენ და ყვნენ საჭურისებრ სახლსა შინა მეფისა ბაბილოვნელთასასა.
და	მცხ.ესა	და თქუა ეზეკიამან ესაიას მიმართ: კეთილ არს სიტყვა უფლისაჲ, რომელსა იტყოდა; იქმნენით აწ მშვიდობა და სიმართლე დღეთა შინა ჩემთა.
და	მცხ.ესა	ყოველი ჴევი აღივსოს და ყოველი მთა და ბორცვი დამდაბლდეს, და იყვნენ ყოველნი გულარძნილნი წრფელად და ღირღოანნი გზებად ვაკებად.
და	მცხ.ესა	და გამოჩნდეს დიდება უფლისაჲ და იხილოს ყოველმან ჴორცმან მაცხოვარება ღმრთისაჲ, რამეთუ უფალი იტყოდა:
და	მცხ.ესა	ჴმამან მღაღადებელისამან ჴმა-ყავ და თქუ: რაჲ ჴმა-ვყო? ყოველი ჴორცი თივა და ყოველი დიდებაჲ კაცისა, ვითარცა ყუავილი თივისა.
და	მცხ.ესა	განჴმა თივა და ყუავილი დამოსცჳვა, რამეთუ სულმან უფლისამან განვლო მის შორის, რამეთუ მართლიად თივა არს ერი ესე.
და	მცხ.ესა	განჴმა თივა და ყუავილი დამოცჳვა, ხოლო სიტყვა ღმრთისა ჩუენისა ჰგიეს უკუნისამდე.
და	მცხ.ესა	აჰა, ღმერთი ჩუენი. აჰა, უფალი, უფალი ძალისა თანა მოვალს და მკლავი უფლებისა თანა. აჰა, სასყიდელი მისი მის თანა და საქმე წინაშე მისსა,
და	მცხ.ესა	ვითარცა მწყემსი მწყსიდეს სასამწყსოსა მისსა და მკლავითა მისითა შეკრიბნეს კრავნი. და მუცელქმნულთა ნუგეშინის-სცეს.
და	მცხ.ესა	ვინ აღწყო ჴელითა წყალი და ცაჲ მტკავლითა და ყოველი ქუეყანა მჯიღითა? ვინ აწონნა მთანი სასწორითა და ბორცუნი უღლითა?
და	მცხ.მეფ4	ძე ოცდახუთის წლისა იყო აქაზ დადგომასა მისსა მეფედ. ათექუსმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს და არა ქმნა სამართალი წინაშე უფლისა ღმრთისა, ვითარცა-იგი დავით, მამამან მისმან.
და	მცხ.მეფ4	და ვიდოდა გზათა იორობოამისთა, ძისა ნაბატისსა, მეფისა ისრაჱლისასა, ამან შვილნიცა თჳსნი შესთხივნა ცეცხლსა მსგავსად საძაგელებისა მის ნათესავთა მათ, რომელნი მოსპნა უფალმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ4	და უზორვიდა და უკმევდა მაღალთა მათ ზედა ბორცუთა და ქუეშე ყოველთა ხეთა მაგრილობელთა.
და	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა გამოვიდა რაასონ, მეფე ასურასტანისა, და ფაკეე, ძე რრომელისი, მეფე იგი ისრაჱლისა, იერუსალჱმსა ზედა ბრძოლად და მოიცვეს იგი აქაზის ზე და ვერ შეიძლეს დაპყრობად მისა.
და	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა დაიპყრა რაასონ, მეფემან ასურასტანისამან, აილათი და გამოიყვანნა ურიანი აილათით. და მოვიდეს ედომელნი და დაემკჳდრნეს აილათს მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინნა აქაზ მოციქულნი თეგლათფალსარ მეფისა მის ასურასტანისა და ჰრქუა: მონა შენი, შვილი შენი ვარ მე. გამოვედ და მიჴსენ მე ჴელთაგან მეფისა ასურთასა და ჴელთაგან მეფისა ისრაჱლისათა, რამეთუ აღდგომილ არიან ჩემ ზედა.
და	მცხ.მეფ4	და მოიღო ოქრო და ვეცხლი, რომელ იპოვა საფასესა სახლსა უფლისასა და სახლსა მას სამეფოსა და მიუძღვანა მეფესა მას ასურთასა ძღუნად.
და	მცხ.მეფ4	და ისმინა მისი მეფემან ასურასტანისამან და გამოვიდა მეფე იგი ასურთა ზედა დამასკესა და დაიპყრა იგი და წარტყუენა იგი, და კვირენ და რაასონ მოსრნა.
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა მეფე აქაზ და მიეგებოდა თეგლათფალსარს, მეფესა მას ასურთასა, დამასკედ. და იხილა აქაზ საკურთხეველი იგი, რომელი იყო დამასკეს. და წარავლინა მეფემან აქაზ ურია მღდელისა და მიუძღუანა ზომი და მოასწავა მსგავსება ქმნულებისა მისისა.
და	მცხ.მეფ4	და დასთხია სისხლი დასამშჳდებელთა თჳსთა.
და	მცხ.მეფ4	და საკურთხეველი იგი რვალისა, რომელ დგა წინაშე უფლისა, ცვალა პირისაგან სახლისა უფლისა ადგილით თჳსით და დადგა იგი ბღუარით კერძო საკურთხეველსა მას.
და	მცხ.მეფ4	და ამცნო მეფემან აქაზ ურიას მღდელსა და ჰრქუა: ზედა საკურთხეველსა მაგას დიდსა შესწირნე შესაწირავნი იგი ცისკრისანი და შესაწირავნი მწუხრისანი და შესაწირავნი მეფისანი და მსხუერპლნი მისნი და შესაწირავი ერისა მაგის ქუეყანისა და ზორვილნი მათნი და მსხუერპლნი მათნი და ყოველი სისხლი მსხუერპლთა მათთა და ყოველი ზორვილთა მათ დაასხა მას ზედა. და საკურთხეველი იგი სპილენძისა იყოს ჩემდა აღსამსთობელად.
და	მცხ.მეფ4	დაჭრა მეფემან აქაზ კარშიკები მექონოთთა მათ და ცვალნა მათგან ავაზანნი იგი, და ზღუაჲ იგი გარდამოიღო კუროთა მათგან ათორმეტთა სპილენძისათა, რომელ იყუნეს ქუეშე მისსა, და დადვა იგი ზედა ქვებსა ხარისხსა.
და	მცხ.მეფ4	და საძირკველი საყდრისა მის აღაშენა სახლსა მას უფლისასა, დამშჳდებით იყო შესლვა და გასლვა მეფისა სახლსა მას უფლისასა პირისაგან მეფისა მის ასურასტანელისათა.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა აქაზისთანი, რომელ ქმნნა, აჰა, არა წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთასა?
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა აქაზ მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა დავითისსა. და მეფობდა ეზეკია, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ხოლო არა ვითარ მეფეთა მათ ისრაჱლისათა, რომელნი იყუნეს წინა მისსა.
და	მცხ.მეფ4	მას ზედა მოუჴდა სალმანასარ, მეფე ასურასტანისა, და ემონა მას ოსეე და უძუღნობდენ მას მანანასა.
და	მცხ.მეფ4	და პოვა მეფემან ასურასტანისამან ოსეეს თანა ზაკვა და წარავლინნა მოციქულნი სოვა მეფისა მიმართ მეგჳპტელთასა. და არა მისცა მან მანანა მეფესა მას ასურთასა მას წელსა. და მოიცვა იგი მეფემან ასურასტანისამან და შეაყენა სახლსა მას საპყრობელისასა.
და	მცხ.მეფ4	წელსა მეცხრესა ოსესსა გამოიპყრა მეფემან ასურასტანისამან სამარია და წარტყუენა ისრაჱლი ასურასტანად. და დააშენნა იგინი იალათას და იაბორს, მდინარეთა მათ გოვიზანისათა და მთათა მათ მედონელთა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო რისხვა უფლისა ისრაჱლსა ზედა, რამეთუ შესცოდეს ძეთა მათ ისრაჱლისათა უფალსა ღმერთსა თჳსსა, რომელმან გამოიყვანნა იგინი ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა ჴელთაგან ფარაოს მეფისა ეგჳპტელთასა და ეშინოდა მათ ღმერთთა მათთაგან უცხოთა.
და	მცხ.მეფ4	და აღმართნეს ძეგლნი და სერტყნი ყოველთა ბორცუთა მაღალთა და ყოველსა ხესა ქუეშე ბორობანსა.
და	მცხ.ესა	ანუ რასამე მიმართ განაზრახა და მოაზავა იგი, ანუ ვინ უჩუენა მას მშჯავრი, ანუ გზაჲ გულისხმის-ყოფისა ვინ უჩუენა მას? ანუ ვინ წინაწარ მისცა მას, და ნაცვლად მიეგოს მას?
და	მცხ.ესა	უკეთუ ყოველნი წარმართნი, ვითარცა ნაწუეთნი კარდალისაგან, და, ვითარცა წამი სასწორისა, შეირაცხნეს და, ვითარცა ნერწყუა, შეირაცხნენ.
და	მცხ.ესა	ხოლო ლიბანე ვერ კმა არს საგზებელად და ყოველნი ოთხფერჴნი ვერ კმა ყოვლად დასაწუველად.
და	მცხ.ესა	და ყოველნი წარმართნი, ვითარცა არარაჲ არიან და არარა სადმე შეირაცხნეს.
და	მცხ.ესა	ვის მიამსგავსეთ უფალი და რასა მსგავსებასა ამსგავსეთ იგი?
და	მცხ.ესა	რამეთუ ულპოლველსა ხესა გამოარჩევს ხუროჲ და სიბრძნით ეძიებს, ვითარ აღჰმართოს მისი ხატი? და რაჲთა არა იძრვოდის,
და	მცხ.ესა	რომელსა უპყრიეს სიმრგულე ქუეყანისანი და დამკჳდრებულნი მას ზედა, ვითარცა მკალნი, რომელმან დაადგინა, ვითარცა კამარა, ცაჲ და გადაართხნა, ვითარცა კარავი დამკჳდრებად,
და	მცხ.ესა	რამეთუ არა ნუ სთესვიდენ, არცა არ დაჰნერგონ, არცა არ განძირნეს ქუეყანად ძირი მათი. მოჰბეროს მათ ზედა და განჴმეს, და ნიავქარმან, ვითარცა ქარქუეტნი, აღიხუნეს იგინი.
და	მცხ.ესა	აწ უკუე რასა მამსგავსეთ მე? და ავმაღლდე, იტყჳს წმიდაჲ,
და	მცხ.ესა	აღიხილენით სიმაღლედ მიმართ თვალნი თქუენნი, და იხილეთ, ვინ აჩუენნა ესე ყოველნი, გამომყვანებელმან რიცხჳსაებრ სოფლისა თჳსისამან. ყოველთა სახელით უწოდის მრავლისაგან დიდებისა და სიმტკიცისა ძლიერებისასა, არარა შეგცილდა შენ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ნუ იტყჳ, იაკობ, და რაჲ იზრახე, ისრაილ? დაეფარა გზა ჩემი ღმრთისაგან. და ღმერთმან ჩემმან მშჯავრი ჩემი მიმიღო და განმეშორა.
და	მცხ.საქმ	შევიდა უკუე შესაკრებელსა მას და კადნიერად იქცეოდა სამ თუე, ეტყოდა და არწმუნებდა სასუფეველისათჳს ღმრთისა.
და	მცხ.ესა	მიმცემელი მშიერთა ძალსა და არლმობილთა მწუხარებასა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ მშიერ იქმნენ ჭაბუკნი, და დაშურენ ჭაბუკანი, და რჩეულნი უძალო იყვნენ,
და	მცხ.ესა	და აწ არა სცნა, არა თუმცა გესმა ღმერთი საუკუნე, ღმერთმან, რომელმან შეჰმზადნა კიდენი ქუეყანისანი, არ მოემშიოს, არცა დაშურეს, არცა არს მოპოვნება ცნობიერებისა მისისა,
და	მცხ.ესა	ხოლო მოთმინეთა ღმრთისათა იცვალონ ძალი, ფრთეცენებულ იქმნენ, ვითარცა არწივნი; რბიოდიან და არა დაშურენ, ვიდოდიან და არ შეემშიოს.
და	მცხ.ესა	განახლდებოდეთ ჩემდა ჭალაკნი, რამეთუ მთავართა იცვალონ ძალი. მიეახლნედ და იტყოდენ, ერთბამად მაშინ მშჯავრსა მიუთხრობედ.
და	მცხ.ბარ	რამეთუ ვინაჲ იწოდნეს ღმრთეებ, სადა დედანი დაუგებენ ღმერთთა ოქროჲსა და ვეცხლისა და ძელისათა?
და	მცხ.ბარ	და სახლთა შინა მათთა მღდელნი დასხდებიედ, მქონებელნი შესამოსელთა, დაბძარულთა, და თავთა, და წუერთა, დაყუენილთა, რომელთა თავნი დაუბურველ არიედ.
და	მცხ.მეფ4	და უკმევდეს საკუმეველსა ყოველთა მათ მაღალთა, ვითარცა ყოველნი იგი ნათესავნი, რომელნი მოსრნა უფალმან პირისაგან მათისა. და ეზიარნეს და შეითქუნეს განსარისხებელად უფლისა.
და	მცხ.მეფ4	და მსახურეს კერპთა, რომელთა ჰრქუა მათ უფალმან, ვითარმედ: ნუ უყოფთ სიტყუასა მაგას უფლისათჳს.
და	მცხ.მეფ4	და დადვა უფალმან წამება ძეთა თანა ისრაჱლისათა და ზედა იუდასა ჴელითა ყოველთა წინაწარმეტყუელთათა და ყოველთა მხილველთათა და ჰრქუა: მოიქეცით გზათაგან თქუენთა უკეთურთა და დაიმარხეთ მცნებანი ჩემნი და სამართალნი ჩემნი და ყოველი იგი შჯული, რომელ ვამცენ მამათა მათ თქუენთა, რომელნი მივავლინენ თქუენდა ჴელითა მონათა ჩუენთა წინაწარმეტყუელთა.
და	მცხ.ბარ	მთისაგანთა ქვათა მიმსგავსებულნი არიან ღმერთნი მათნი ძელისანი და გარემოვეცხლულნი, და გამოოქროვილნი, მსახურნი მათნი სირცხჳლეულ იქმნენ.
და	მცხ.მეფ4	და არა ისმინეს მათ მათი და განიფიცხეს ზურგი მათი უფროს მამათა მათთა და არა ჰრწმენა უფლისა ღმრთისა თჳსისა.
და	მცხ.ბარ	ხოლო მერმე და თჳთ იგი ქალდეველნიცა აგინებენვე მათ, რომელთა ოდეს იხილნიან განლიგებული ვერშემძლებელი, სიტყვად მიმრთმელთა ეზოჲსათა დიოჲსდა და ევედრებიედ ჴმა-ყოფად.
და	მცხ.მეფ4	და განიშორეს აღთქმა თჳსი და სამართალი, რომელ დადვა მამათა მათთა თანა და წამება მისი, რომელ ამცნო მათ, არა დაიცვეს, ვიდოდეს კვალსა უნდოთასა და უჴმარ იქმნნეს კვალსა ნათესავთასა, რომელნი იყუნეს გარემო მათსა, რომელთა ამცნო მათ უფალმან არა ყოფად მსგავსად სახისა მის მათისა.
და	მცხ.მეფ4	და დაუტევნეს ყოველნი მცნებანი უფლისა ღმრთისა თჳსისანი და იქმნეს თავისა თჳსისა დასხმითნი ორნი დიაკეულნი და თაყუანი-სცეს ძალთა ცისათა და ამსახურებდეს ბაალსა.
და	მცხ.ბარ	ვითარმცა შესაძლებელ იყო მისდა გრძნობაჲ? და ვერ უძლავს მათ გულისხმის-ყოფად დატევება, რამეთუ გრძნობაჲ არა აქუსყე.
და	მცხ.მეფ4	და განრისხნა უფალი ისრაჱლსა ზედა დიდად და განიშორნა იგინი პირისაგან თჳსისა, და არა დაშთეს, გარნა ნათესავი იგი ხოლო იუდასი.
და	მცხ.მეფ4	და იუდაცა არავე დაიცუნა მცნებანი უფლისა ღმრთისა თჳსისანი და ვიდოდეს მსგავსად სახისა მის ისრაჱლთასა, რომელ ქმნეს.
და	მცხ.ოსე	ხოლო შენ, ისრაჱლ, ნუ უმეცარ ხარ, და იუდა, ნუ შეხუალთ გალგალად და ნუ აღხუალთ სახიდ მიმართ უსამართლოებისა, და ნუ ჰფუცავთ ცხოველსა უფალსა,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ დაუტევეს სიცრუე და ყუედრება შემდგომად ყოფადთა,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ ოდეს მოვიდის მათ ზედა ბრძოლა და ძჳრნი, განიზრახევდ თავთა მიმართ თჳსთა მღდელნი მათნი, სადა დაიმალნენ მათ თანა.
და	მცხ.ამოს	ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა მოაბისთა და ოთხთა ზედა არა გარემივექცე მას მის წილ, რომელ განსცემდეს ვეცხლად მართალსა მეიასნი მტუერად.
და	მცხ.ოსე	სტჳნვაჲ სულისაჲ სტჳნავს შორის ფრთეთა მისთა და ჰრცხუენოდის მსხუერპლისსაცავთა მისთაგან.
და	მცხ.ესა	ვინ აღადგინა აღმოსავალთაგან სიმართლე? უწოდა მას? ფერჴისფერჴ მისსა ვიდოდის, მისცეს წინაშე მრავალთა ნათესავთასა და მეფენი განაცჳბრნეს და მისცნეს ქუეყანად მახჳლნი მათნი და, ვითარცა ქარქუეტნი, განყრილნი მშჳლდნი მათნი.
და	მცხ.ესა	და დევნა-უყოს მათ და განვლოს მშჳდობით გზა ფერჴთა მისთა.
და	მცხ.ამოს	და გამოვავლინო ცეცხლი მოაბსა ზედა და შეჭამნეს საფუძველნი ქალაქთა მისთანი და მოკუდეს უძალობასა შინა მოაბი ღაღადებასა თანა და ჴმასა თანა საყჳრისასა.
და	მცხ.ამოს	და მოვსპო მსაჯული მისგან და ყოველნი მთავარნი მისნი მოვაკუდინნე, - იტყჳს უფალი
და	მცხ.ესა	ვინ იმოქმედნა და ყვნა ესენი? უწოდა მას მწოდებელმან მისმან დასაბამითგან ნათესავთათ, მე ღმერთი პირველი და მომავალთა შინა მევე ვარ.
და	მცხ.ესა	იხილეს წარმართთა და შეეშინა კიდეთა ქუეყანისათა, მოეახლნეს და მოვიდეს ერთბამად.
და	მცხ.ესა	თითოეულნი მშჯელი მოყუასსა და ძმასა თჳსსა შეწევნად, და თქუეს:
და	მცხ.ესა	განძლიერდა კაცი ხუროჲ და მჭედელი, მცემელი კუერისა, ერთბამად ჭედდეს, ოდესმე უკუე თქჳს: შებრძვინვა კეთილ არს, განაძლიერნეს იგინი სამსჭუალთა მიერ. დაჰსხმენ მათ და არა შეიძრნენ,
და	მცხ.ესა	რომელსა შევეწიე, კიდეთაგან ქუეყანისათა და სამსტუროთაგან მისთა გიწოდე შენ და გარქუ: შენ ყრმა ჩემი ხარ, გამოგირჩიე შენ, და არ დაგიტეო შენ.
და	მცხ.ესა	ნუ გეშინინ, რამეთუ შენ თანა ვარ. ნუ შესცთები, რამეთუ მე ვარ ღმერთი შენი, რომელმან განგაძლიერე შენ, და შეგეწიე შენ, და მოგიკრძალე შენ მარჯუენითა მართლითა ჩემითა.
და	მცხ.ესა	აჰა, ჰრცხუენეს და ჰკდემეს ყოველთა წინააღმდგომთა შენთა, რამეთუ იყვნენ, ვითარცა არმყოფნი, და წარწყმდენ ყოველნი წინმოსაჯულნი შენნი.
და	მცხ.ამოს	ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა ძეთა იუდაჲსთასა და ოთხთა ზედა არ გარემივექცე მათ განშორებისათჳს მათგან შჯულსა უფლისასა და ბრძანებანი მისნი არა დაიმარხნეს. და შეაცთუნნეს იგინი ამაოთა მათთა, რომელთა შეუდგეს მამანი მათნი უკანა მათსა.
და	მცხ.ამოს	და გამოვავლინო ცეცხლი იუდას ზედა და შეჭამნეს საფუძველნი იერუსალიმისანი
და	მცხ.ამოს	ამათ იტყჳს უფალი: სამთა ზედა უთნოობათა ისრაილისათა და ოთხთა ზედა არა გარემივექცე მას მის წილ, რომელ განსცემდეს ვეცხლად მართალსა და დავრდომილსა ფერჴთშესასხმელთათჳს
და	მცხ.ესა	იძინე იგინი და ვერ ჰპოვნე კაცნი უცნობელქმნილნი შენდამი, რამეთუ იყვნენ, ვითარცა არმყოფნი, და არა იყვნენ წინააღმდგომ მბრძოლნი შენნი,
და	მცხ.მეფ4	და განიშორეს უფალი ყოველმან ნათესავმან ისრაჱლისამან, და აღძრნა იგინი და მისცნა იგინი ჴელთა წარმტყუენველთა თჳსთასა, ვიდრე განიშორნა იგინი პირისაგან თჳსისა.
და	მცხ.ამოს	მთრგუნველთა მტუერსა ზედა ქუეყანისასა, და დაჰჴუერთნიდეს თავებსა გლახაკთასა და გზასა მდაბალთასა განსდრეკდეს. და ძე და მამაჲ მისი შევიდოდეს მისვე მჴევლისა მიმართ, რათა შეაბილწონ სახელი ღმრთისაჲ მათისა
და	მცხ.ამოს	და შესამოსელთა მათთა მომბმელნი საბლებისანი კრეტსაბმელებად ჰყოფდეს მახლობელად საკურთხევლისა და ღჳნოსა ცილისწამების გამო სუმიდეს სახლსა შინა ღმრთისა მათისასა
და	მცხ.ამოს	ხოლო მე აღვიღე ამორრეველი პირისაგან მათისა, რომლისა იყო, ვითარცა სიმაღლე ნაძჳსაჲ, სიმაღლე მისი. და ძლიერ იყო ვითარცა მუხა. და განვაჴმე ნაყოფი მისი ზენაჲთ და ძირნი მისნი ქუენაჲთ
და	მცხ.მეფ4	და განეშორა ისრაჱლი სახლსა მას დავითისასა და დაიდგინეს მეფედ იორობოამ, ძე ნაბატისი, და განდრიკა იორობოამ ისრაჱლი უფლისაგან და აცოდვა იგი ცოდვითა დიდითა.
და	მცხ.ამოს	და მოვიხუენ ძეთაგან თქუენთა, ვითარცა წინაწარმეტყუელნი, და ჭაბუკთაგან თქუენთა სიწმიდედ. ნუ არა არიანა ესენი ძეთა ისრაჱლისათად? - იტყჳს უფალი
და	მცხ.მეფ4	და ქმნეს ძეთა ისრაჱლისათა მსგავსად ყოვლისა მის ცოდვისა იორობოამისა, რომელ ქმნა, და არა განეშორნეს მათგან.
და	მცხ.ამოს	და ასუემდით განწმედილთა ღჳნოსა და წინაწარმეტყუელთა ამცნებდით მეტყუელნი: არა წინაწარმეტყუელებდეთ
და	მცხ.მეფ4	და ცვალა უფალმან ისრაჱლი პირისაგან თჳსისა, ვითარცა ეტყოდა უფალი ჴელითა ყოველთა მონათა თჳსთა წინაწარმეტყუელთა, და წარიტყუენა ისრაჱლი ქუეყანისაგან თჳსისა ასურასტანად ვიდრე მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.ესა	აჰა, გყავ შენ, ვითარცა თვალნი ურმისანი, მლეწველნი ახალთანი ხერხისსახედ, და განჰლეწო მთაჲ და დააწულილნე ბორცუნი და, ვითარცა მტუერი, დასხნე.
და	მცხ.ამოს	და წარწყმდეს სივლტოლაჲ მსრბოლისაგან და ძლიერმან ვერ დაიპყრას ძალისა თჳსისაჲ და მბრძოლმან ვერ აცხოვნოს სული თჳსი.
და	მცხ.ამოს	და მშჳლდოსანმან ვერ უძლოს წინააღდგომად და ქუეითი ვერ განერეს ფერჴითა თჳსითა და ვერცა განარინოს ლაშქარნი.
და	მცხ.ესა	და განჰფიწლნე, და ქარმან აღიხუნეს იგინი და ნიავმან განაბნიეს იგინი, ხოლო შენ იშუებდე წმიდათა შორის ისრაილისათა.
და	მცხ.ესა	და იხარებდენ გლახაკნი ნაკლულევანნი, რამეთუ ეძიებდენ წყალსა, და არა იყოს; ენა მათი წყურილისაგან განჴმა. მე, უფალმან ღმერთმან, მე შევისმინო, ღმერთმან ისრაილისამან, და არ დაუტევენ იგინი,
და	მცხ.ესა	არამედ აღვახუნე მთათა ზედა მდინარენი და საშუალ ველთასა წყარონი, შევქმნა უდაბნო მწყურნებად და ქუეყანა წყურიელი წყლისსადინელთა შორის.
და	მცხ.ესა	დავდვა ურწყულსა ქუეყანასა ნაძჳ, და ბზაჲ მჳრსინი და კჳპაროსი და ვერხჳ,
და	მცხ.ესა	რაჲთა იხილონ და ცნან და გულისხმა-ყონ და ზედმიიწინენ ერთბამად, ვითარმედ ჴელმან უფლისამან ქმნნა ესენი, და წმიდამან ისრაჱლისამან აჩუენნა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ქებისათჳს შესწირვიდე მას და შეწიროს მსხუერპლსა მას ზედა ქებისასა პურნი სამინდოჲსაგან შესუარული ზეთითა და ლელანგოჲ უცომოჲ, ცხებული ზეთითა, და სამიდოჲ აღდგინებული ზეთითა,
და	მცხ.ამოს	ისმინეთ სიტყუაჲ ესე, რომელი თქუა უფალმან თქუენ ზედა, სახლო ისრაჱლისაო, და ყოვლისა ტომისა, რომელი აღმოვიყუანე ქუეყანისაგან მეტყუელმან:
და	მცხ.ამოს	უკუეთუ ჴმა-ყოს საყჳრმან ქალაქსა შინა და ერი არა შეშინდეს? ანუ იყოს სიბოროტე ქალაქსა შინა, რომელი უფალმან არა ქმნა?
და	მცხ.ესა	მოგეახლნედ და მიგითხრნედ თქუენ, რომელნი შეგემთხჳნენ თქუენ, ანუ პირველნი რანი იყვნეს, თქუთ, და ზედმივაწიოთ გონებაჲ და ვცნათ, რანი უკუანასკნელნი და ზედმომავალნი?
და	მცხ.ამოს	ლომმან იზახა და ვინ არა შეშინდეს? უფალი ღმერთი იტყოდა და ვინ არა იწინაწარმეტყუელოს?
და	მცხ.ამოს	მიუთხართ სოფლებსა ასსურასტანელთა შორის და სოფლებისა მიმართ ეგჳპტეს შინა და არქუთ: შეკერბით მთასა ზედა სამარიაჲსასა და იხილენით საკჳრველნი მრავალნი შორის მისსა და მძლავრებაჲ მისშორისი.
და	მცხ.ამოს	და არა ცნა, რანი იყუნეს წინაშე მისსა, - იტყჳს უფალი, - რომელნი იუნჯებენ სიცრუესა და საარებულებასა სოფლებთა შორის მათთა.
და	მცხ.ამოს	ამისთჳს ამათ ეტყჳს უფალი ღმერთი ტჳროსსა: გარემო ქუეყანაჲ შენი მოოჴრდეს და დაჰჴსნას შენგან ძალი შენი და დაიტაცნეს სოფლებნი შენნი.
და	მცხ.ესა	მითხრენით ჩვენ, მიუთხრენით ზედმომავალნი უკანასკნელისა ზე და ვცნათ, ვითარმედ ღმერთნი ხართ, ქველის-მყოფლობდით და მეძჳრეობდით, და დაგჳკჳრდეს და ვიხილოთ ერთბამად, ვითარმედ ვინა ხართ თქუენ,
და	მცხ.ესა	და ვინა საქმიერობანი თქუენნი? ქუეყანისაგან საძაგელნი გამოგირჩინა თქუენ.
და	მცხ.ამოს	მღდელთ ისმინეთ და უწამეთ სახლსა იაკობისსა, - იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი,-
და	მცხ.ამოს	მით, რამეთუ მას დღესა შინა, ოდეს შურ-ვიგო უთნოობისა ისრაჱლისა მის შორის და შურ-ვიგო საკურთხეველთა ზედა ბეთილისათა, და დაითხარნენ რქანი საკურთხეველისანი და დაეცნენ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ამოს	და შევმუსრო სახლი გარემოფრთედი სახლსა ზედა საზაფხულოსა და წარწყმდენ სახლნი პილოსძუალედნი და შეეძინნენ სახლნი სხუანი მრავალნი, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ესა	ხოლო მე აღვადგინო ბღუარით გამო და მზისაღმოსავალთათ გამო, იწოდნენ სახელითა ჩემითა, მოვიდოდედ მთავარნი და, ვითარცა თიჴა მეკეცისა, და, ვითარცა მეკეცე დამრთგუნველი თიჴისა, ეგრეთ დაითრგუნნეთ,
და	მცხ.ამოს	ისმინეთ სიტყუა ესე, დიაკეულთა ბასანისათა, შორის მთასა სამარიაჲსსა, რომელნი მიჰხუეჭთ გლახაკთა და დასთრგუნავთ დავრდომილთა, მეტყუელნი უფალთა მათთანი: მომეცით ჩუენ ღჳნოჲ, რათა ვსუათ
და	მცხ.ესა	რამეთუ ვინ მიუთხრობს დასაბამისათა? რაჲთა ვცნნეთ და წინასწარღა ეიტყოდით, ვითარმედ: ჭეშმარიტ არს. არა არს პირველ მეტყუელი, არცა მსმენელი თქუენთა სიტყვათა.
და	მცხ.ესა	დასაბამი სიონსა მივსცე და იერუსალჱმსა ნუგეშინის-ვსცე გზასა ზედა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ წარმართთაგან, აჰა, არც ერთი, და კერპთაგან მათთა არა იყო მიმთხრობი. და უკუეთუ ვჰკითხო მათ: ვინ ხართ? არა მომიგონ მე,
და	მცხ.ესა	რამეთუ არიან მოქმედნი თქუენნი და ამაოდ შემაცთუნებელნი თქუენნი.
და	მცხ.ამოს	ფუცავს უფალი წმიდათა მიმართ მისთა, ვითარმედ: აჰა, დღენი მოვლენან თქუენ ზედა და მოგიყუანნე თქუენ საჭურველთა მიერ და თქუენთანანი სიავებად და ქუეშე მგზებარეებად შევქმნნე.
და	მცხ.ამოს	და განყუანებულ იქმნეთ შიშუელნი წინაშეცა ერთმანერთისა და განვარდეთ მთისა მიმართ არმონაჲსა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ამოს	და შევედით ბეთილად და იუშჯულოეთ და გალგალას განამრავლეთ უთნოობაჲ. და მოიხუენით განთიად მსხუერპლნი თქუენნი შორის სამდღეობისა ათეულნი თქუენნი.
და	მცხ.ამოს	და აღმოიკითხეს გარეშე სჯული და უწოდეს აღსაარებისაჲ. მიუთხრათ მით, რამეთუ ესენი შეიყუარნეს ძეთა ისრაჱლისათა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ამოს	და მე მიგცე თქუენ მოლბობა კბილთაჲ შორის ყოველთა ქალაქთა თქუენთა და ნაკლულევანება პურისაჲ შორის ყოველთა ადგილთა თქუენთა და არ მოიქეცით ჩემდა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ამოს	და მე აღვიღო თქვენგან წჳმაჲ უწინარეს სამთა თთუეთა მკათასა. და ვწჳმო ქალაქსა ერთსა ზედა, ხოლო ქალაქსა ერთსა ზედა არა ვწჳმო, და ნაწილი ერთი დაილტოს და ნაწილი, რომელსა ზედა არა ვწჳმო, განჴმეს.
და	მცხ.ამოს	და შეკრბენ ორნი და სამნი ქალაქნი, ქალაქად ერთად, სუმად წყლისა და ვერ განძღენ. და რა მოიქცეთ ჩემდამო, - იტყჳს უფალი
და	მცხ.ამოს	და დაგცენ თქუენ ჴურვებისა მიერ და გჳნისა მიერ; განამრავლენით მტილნი თქუენნი, ვენაჴოანნი თქუენნი, ლეღოანნი თქუენნი და ზეთისხილნი თქუენნი შეჭამნა მგრაგნელმან და არცა ეგრეთ მოიქეცით ჩემდამო, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ამოს	გამოვავლინე თქუენდა მე სიკუდილი გზასა ზედა ეგჳპტისასა და მოვჰკლევდ ჭაბუკთა თქვენთა ტყუეობისა თანა ჰუნეთა შენთაჲსა და აღმოვიყუანენ შორის ცეცხლისა ბანაკნი თქუენნი რისხვისა მიერ თქუენისა და არცა ეგრეთ მოიქეცით ჩემდამო, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ამოს	დაგაქციენ თქუენ, ვითარცა დააქცია ღმერთმან სოდომაჲ და გომორრაჲ, და იქმნენით, ვითარცა მუგუზნი, გამოტაცებულნი ცეცხლისაგან, და არცა ეგრეთ მოიქეცით ჩემდამო,- იტყჳს უფალი
და	მცხ.ამოს	მით, რამეთუ, აჰა, მტკიცემყოფელი მთათა და მყოფელი ქუხილსა და მიმთხრობი კაცთამი ცხებულსა მისსა, მოქმედი ცისკარსა და ნისლსა ზედ აღმავალი სიმაღლესა ზედა ქუეყანისასა, უფალი ღმერთი, ყოვლისა მპყრობელ - სახელი მისი.
და	მცხ.ესა	ლელწამი განტეხილი არა შემუსროს და პატრუკი მკუმოლვარე არა დაშრიტოს,
და	მცხ.ესა	არამედ ჭეშმარიტებად გამოიღოს მშჯავრი. განაბრწყინვოს და არ მოესრულოს, ვიდრემდის დადვას ქუეყანასა ზედა მშჯავრი, და სახელისა მიმართ მისისა წარმართნი ესვიდენ.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან შექმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ და დაამტკიცა იგი და დაამყარა იგი და მისშორისნი და მისცა ერსა მისსა სამშჳნველი, რომელი არს მას ზედა, და სული ყოველთა მთრგუნველთა მისთა.
და	მცხ.ესა	მე, უფალმან ღმერთმან, გიწოდე შენ სიმართლისა მიერ, და გიპყრა ჴელისა შენისა, და განგაძლიერო შენ. და მიგცე შენ აღთქუმად ნათესავსა, ნათლად წარმართთა,
და	მცხ.მეფ4	და მოიყვანნა მეფემან ასურასტანისამან ბაბილონით და ქუთით და იათ და სერფარუმით და ემათით, და დაიმკჳდრნა იგინი ქალაქსა სამარიას ძეთა მათ წილ ისრაჱლისათა და დასხდეს სამარიას და დაიმკჳდრნეს ქალაქნი მისნი.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, დასაბამსა მას მკჳდრობისა მათისასა მუნ არა შეეშინდეს უფლისაგან და მიავლინა უფალმან ორნი ლომნი და მოსრვიდეს მათ.
და	მცხ.ამოს	მით, - რამეთუ ამათ იტყუს უფალი, უფალი: ქალაქი, რომლისაგან გამოვიდოდეს ათასნი, დაშთეს ასნი, და რომლისაგან გამოვიდოდეს ასნი, დაშთეს ათნი სახლსა ისრაილისასა
და	მცხ.მეფ4	და ეტყოდეს მეფესა მას ასურასტანისასა და ჰრქუეს: ნათესავნი იგი, რომელ მისცვალენ და სცენ ქალაქთა მათ სამარიასათა, არა იციან წესი ღმრთისა მის ქუეყანისა. მიუვლინებიან მათ უფალსა ლომნი და, აჰა, მოსრვენ მათ, რამეთუ არა იციან წესი მის ქუეყანისა ღმრთისა.
და	მცხ.ამოს	მით, - რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი სახლისა მიმართ ისრაჱლისა: გამომიძიეთ მე და სცხონდეთ.
და	მცხ.ამოს	და ნუ გამოეძიებთ ბეთილსა და გალგალად მიმართ ნუ შეხუალთ. და ჯურღმულსა ზედა ფიცისასა ნუ აღხუალთ, რამეთუ გალგალაჲ დატყუევებული ტყუე იქმნეს. და ბეთელ იყოს, ვითარცა არაყოფილი.
და	მცხ.მეფ4	და უბრძანა მეფემან ასურასტანისამან და ჰრქუა: მიიყვანეთ ერთი მღდელთაგანი წარტყუენილთა მაგათ, რათა მოვიდეს და დაემკჳდროს მუნ და უჩუენოს მათ წესი უფლისა და განანათლნეს იგინი სამართლითა ღმრთისა მის ქუეყანისათა.
და	მცხ.მეფ4	და წარიყვანეს ერთი მღდელთა მათგანი, რომელნი წარტყუენილ იყუნეს სამარიად, და დაჯდა ბეთელს და განანათლებდა მათ, რათა ეშინოდის უფლისაგან.
და	მცხ.გოდ	გიმელ. გარდასახლდა იუდაჲ მწუხარებისა და სიმრავლისაგან მონებისა მისისა, დაჯდა წარმართთა შორის. ვერ პოვა განსუენება. ყოველნი მდევარნი მისნი ეწინეს მას საშუალ მაჭირვებელთასა.
და	მცხ.მეფ4	და კაცთა ბაბილოვნისათა ქმნეს სოკქოთი და ბანოთი და არქოთი, და კაცთა ქუთისთა ქმნეს ნერგელი, და კაცთა ემათისათა ქმნეს ასენათი.
და	მცხ.მეფ4	და ეშინოდა უფლისაგან და დაიმკჳდრნეს საძაგელნი იგი თჳსნი სახლებსა მას მაღალთასა, რომელ ქმნეს სამარიას თჳთოეულად ნათესავთა და ნათესავთა მათ, რომელ დამკჳდრებულ იყუნეს (და ეშინოდა უფლისაგან და დაიდგნეს ქურუმნი თჳსად მაღალთა მათ).
და	მცხ.ესა	განხუმად თუალებსა ბრმათასა და გამოყვანებად საკრველთაგან შეკრულთა, და სახელისაგან საპყრობილისა მსხდომარეთა ბნელსა შინა.
და	მცხ.მეფ4	და ეშინოდა უფლისაგან და მსახურებდეს ღმერთთა მათ თჳსთა მსგავსად წესისა მის ნათესავთა მათ, რომელნი ღმერთმან მოსპნა მიერ.
და	მცხ.მეფ4	და ვიდრე დღენდელად დღედმდე ჰყოფენ იგინი მსგავსად წესისა მის მათისა და ეშინის უფლისაგან და ჰყოფენ მსგავსად სახისა მათისა და სამართლისა და შჯულისა და მცნებისა მის, რომელ ამცნო უფალმან ძეთა მათ იაკობისათა, რომელსა დასდვა სახელი ისრაჱლი.
და	მცხ.ესა	დასაბამისანი, აჰა, მოვიდეს და ახალთა მე მიუთხრობ, და პირველ მითხრობისა განგეცხადა თქუენ.
და	მცხ.გოდ	რეს. იხილე, უფალო, რამეთუ მჭირს მე. მუცელი ჩემი აღშფოთნა, და გარდაიქცა გული ჩემი ჩემ შორის, რამეთუ განმამწარებელმან განვამწარე, გარეშე იუშვილოა მახჳლმან, ვითარცა სიკუდილმან შორის სახლისა.
და	მცხ.ესა	უგალობეთ უფალსა გალობა ახალი, მთავრობა მისი ადიდეთ, სახელი მისი კიდითგან ქუეყანისათ შთამავალთა ზღუად და მცურვალეთა მისთა, ჭალაკთა და მკჳდრთა მათთა.
და	მცხ.იერ	და არა იყოს მათდა განრინებული, არცა დაშთომილი არცა ერთი ნეშტთაგანი იუდაჲსათა მოსრულთაჲ მსხემობად ქუეყანასა შორის ეგჳპტისასა, მიქცევად ქუეყანადვე იუდაჲსსა, რომელსა ზედა იგინი ესვენ სულითა მათითა მიქცევად მუნ, არა მიიქცენ თჳნიერ მხოლოდ განლტოლვილნი, ესე იგი არს, განრომილნი.
და	მცხ.ესა	იშუებდინ უდაბნოჲ, არვე და დამკჳდრებულნი კიდარისანი, იშუებდენ დამკჳდრებულნი კლდისანი, მწუერვალისაგან მთათასა ჴმა-ყონ,
და	მცხ.ესა	უფალი ღმერთი ძალთა გამოვიდეს და შემუსროს ბრძოლაჲ, აღადგინოს შური. და ჴმა-ყოს მტერთა მისთა ზედა ძალისათა:
და	მცხ.იერ	და ესე თქუენდა სასწაულ, იხილო, რამეთუ მე ზედმოვიხილო თქუენ ზედა ადგილსა ამას შინა ბოროტებად, რათა სცნათ, ვითარმედ დადგრომით დაადგრენ სიტყვანი ჩემნი თქუენ ზედა ბოროტებად.
და	მცხ.ესა	და დავსხნე მდინარენი ჭალაკებად და მწყურნებნი განვაჴმნე.
და	მცხ.ესა	და მოვიყვანნე ბრმანი გზასა ზედა, რომელსა არა იცნობდეს, და ალაგნი, რომელნი არა იცნოდეს. მთრგუნველ-ვყვნე იგინი, ვყო ბნელი მათი ნათლად და გულარძნილნი წრფელად; ესე სიტყუანი ვყუნე და არ დაუტევნე იგინი.
და	მცხ.იერ	დიაკეული კარგი და შემკული ეგჳპტე, გამონახეთქი ჩრდილოჲთ მოვიდა მის ზედა.
და	მცხ.ამოს	გამოიძიეთ უფალი და ცხონდით, რათა არა აღენთოს, ვითარცა ცეცხლი, სახლი იოსებისი და შეჭამოს იგი. და არა იყოს დამშრეტელ სახლსა ისრაჱლისას,
და	მცხ.ამოს	რომელი იქმს სიმაღლედ მსჯავრსა და სიმართლე ქუეყანასა ზედა დადვა
და	მცხ.ამოს	რომელი იქმს ყოველთა და გარდაჰმზადებს და ქცეულ-ჰყოფს ცისკრად, აჩრდილსა სიკუდილისასა და დღისა ღამეებად გარდამზადი, რომელი მოუწოდს წყალსა ზღჳსასა და მიჰფენს მას პირსა ზედა ქუეყანისასა, უფალი, ყოვლისა მპყრობელ - სახელი მისი.
და	მცხ.ამოს	განმყოფელი შემუსრვისაჲ ძალსა ზედა და სისუსტისა სიმაგრესა ზედა მომწევნელი
და	მცხ.ამოს	მოიძულეს ბჭეთა ზედა მამხილებელი და სიტყუა ღირსი მოიძაგეს.
და	მცხ.ამოს	რამეთუ ვცნენ მრავალნი უთნოობანი თქუენნი და ძლიერ არიან ცოდვანი თქუენნი, დამთრგუნველნი მართლისანი, მიმხუმელნი საცვალებელთანი და დავრდომილთანი შორის ბჭისა მიმდრეკელნი
და	მცხ.ამოს	გამოიძიეთ კეთილი და ნუ ბოროტი, რათა სცხონდეთ და იყოს ესრეთ უფალი ღმერთი, ყოვლისა მპყრობელი, თქვენ თანა, ვითარსახედ სთქუთ.
და	მცხ.ამოს	უკუეთუ მოვიძულენით ბოროტნი და შევიყუარენით კეთილნი და დაემტკიცოს ბჭეთა ზედა მსჯავრი, რათა შეიწყალნეს უფალმან ღმერთმან ყოვლისა მპყრობელმან დაშთომილნი იოსებისნი.
და	მცხ.ამოს	ამისთჳს, - ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ყოვლისა მპყრობელი, შორის ყოველთა უბანთა ტყება, და შორის ყოველთა გზათა ითქუას: ვაჲ, ვაჲ. წოდებულ იქმნეს მუშაკი გლოვად და ტყებად და მეცნიერთადმი გოდებისათა,
და	მცხ.ამოს	ვაჲ რომელთა გული უთქუამს დღესა უფლისასა. რასათვის თქუენდა დღე იგი უფლისაჲ? და იგი არს ბნელ და არა ნათელ.
და	მცხ.ამოს	და ყოველთა ზედა გზათა ტყება, რამეთუ განვვლო საშუალ შენსა, თქუა უფალმან.
და	მცხ.ამოს	ვითარსახედ უკუეთუ ივლტოდის კაცი პირისაგან ლომისა და დაემთხჳოს მას დათჳ და ივლტოდეს სახიდ მიმართ და დადგნეს ჴელნი მისნი კედელსა და უკბინის მას გუელმან.
და	მცხ.ამოს	არა ბნელ არს დღე უფლისაჲ და არა ნათელ და ალმურ არმქონებელ ნათელსა თჳსსა
და	მცხ.ამოს	მოვიძულენ და განვიშორებ დღესასწაულთა თქუენთა და არა ვიყნოსო კრებათა შინა თქუენთა
და	მცხ.ამოს	მით, რამეთუ, უკუეთუ მომართუნეთ მე ყოვლადდასაწუელნი და მსხუერპლნი თქუენნი, არ შევილწყნარე და სამაცხოვარობოსა ზედმჩენისა თქუენისასა არა მივჰხედნე.
და	მცხ.ამოს	გარდაადგინე ჩემგან ოხრაჲ საგალობელთა შენთაჲ და ფსალმუნი ორღანოთა შენთაჲ არა ვისმინო
და	მცხ.ამოს	და აღგორდეს, ვითარცა წყალი, საშჯელი და სიმართლე, ვითარცა მდინარე წიაღუვალი
და	მცხ.ამოს	ნუ საკლველებსა და მსხუერპლებსა მომართუემდით მე, სახლო ისრაჱლისაო, ორმეოცთა წელთა უდაბნოსა ზედა?
და	მცხ.ამოს	და აღიღეთ კარავი მოლოქისი და ვარსკულავი ღმრთისა თქუენისა რემფაჲასი, სახენი მათნი, რომელნი ჰქმნენით თავთა თჳსთათჳს.
და	მცხ.მეფ4	და აღუთქვა უფალმან აღთქმა და ამცნო მათ და ჰრქუა: ნუ შეიშინებით ღმერთთაგან უცხოთა და ნუ თაყუანის-სცემთ და ნუცა მსახურებთ მათ და ნუცა შესწირავთ მათ.
და	მცხ.მეფ4	არამედ უფალსა ღმერთსა, რომელმან გამოგიყვანნა თქვენ ქუეყანით ეგჳპტით დიდითა ძალითა და მკლავითა მაღლითა, მისგან გეშინოდენ და მას თაყუანის-ეცით და მისა შესწირვიდეთ.
და	მცხ.მეფ4	და სამართალთა და მსჯავრთა და სჯულთა და მცნებათა მათ, რომელნი მოგცნა თქუენ, ეკრძალენით ყოფად და ნუ შეშინდებით ღმერთთაგან უცხოთა.
და	მცხ.მეფ4	და აღთქმა იგი, რომელ დადვა თქვენ თანა, ნუ განაქარვებთ და ნუ გეშინინ ღმერთთაგან უცხოთა.
და	მცხ.მეფ4	არამედ უფლისა ღმრთისა თქუენისა გეშინოდენ და მან გიჴსნენ თქუენ ყოველთაგან მტერთა თქუენთა.
და	მცხ.მეფ4	და ნუ მორჩილ ექმნებით სახესა მათსა, რომელსა ჰყოფენ. და ეშინოდა ნათესავთა მათ უფლისაგან.
და	მცხ.მეფ4	და განხატულთა თჳსთა მსახურებდეს და შვილნი მათნი და შვილნი შვილთანი, ვითარცა ყვეს მამათა მათთა, უყოფდენ ვიდრე დღევანდელად დღედმდე.
და	მცხ.მეფ4	ძე ოცდახუთისა წლისა იყო დადგომასა მეფედ და ოცდაცხრა წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისა - აბუთ, ასული ზაქარიასი.
და	მცხ.მეფ4	მან მოსპნა მაღალნი იგი და დამუსრნა იგინი და ყოველნი ძეგლნი და მოჰკაფნა მაღნარნი იგი და გველი იგი სპილენძისა, რომელ ქმნა მოსე, და მუნ დღედ ოდენ უზორვიდეს მას ძენი იგი ისრაჱლისანი. და უწოდეს მას სახელი ეესთან.
და	მცხ.მეფ4	უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა ესვიდა, და შემდგომად მისა არავინ იყო მსგავს მისდა ყოველთა მათგან მეფეთა იუდასთა, რომელ იყუნეს წინა მისა.
და	მცხ.მეფ4	შეუდგა უფალსა და არა განეშორა გზათა მისთა და დაიმარხნა მცნებანი მისნი, რომელ ამცნო მოსეს.
და	მცხ.ამოს	ვაჲ, რომელნი შეურაცხ-ყოფენ სიონსა და მოსავ არიან მთისა მიმართ სამარიისაჲსა. მოისთულნეს დასაბამნი წარმართთანი და შევიდა მათდა სახლი ისრაჱლისაჲ
და	მცხ.მეფ4	და იყო უფალი მის თანა ყოველსა შინა, რასაცა იქმოდა, წარემართებოდა და შეურაცხ-ყო მეფე იგი ასურასტანისა და არა ჰმონა მას.
და	მცხ.მეფ4	და მან დასცნა უცხოთესლნი იგი ვიდრე გაზადმდე და ვიდრე საზღურადმდე მათა გოდლითგან საებგუროდ ვიდრე ქალაქთა მათ ძნელთამდე.
და	მცხ.მეფ4	და იყო წელსა მას მეოთხესა ეზეკია მეფისასა, იგი არს წელი მეშჳდე ოსესი, ძისა ელასი, მეფისა ისრაჱლისა, და მოვიდა სალმანასარ, მეფე ასურასტანისა ზედა სამარიასა და მოიცვა იგი.
და	მცხ.მეფ4	და დაიპყრა იგი მესამესა წელსა, წელსა მეექუსესა ეზეკიასასა. იგი წელი მეცხრე იყო იოსე მეფისა ისრაჱლისა, და გამოიღეს სამარია.
და	მცხ.მეფ4	და წარტყუენა მეფემან ასურასტანისამან სამარიათ ასურასტანად და დააშენნა იგინი იალათს და აბოთს და მდინარეთა მათ გოვზანისათა და მთათა მართასა.
და	მცხ.მეფ4	და წელსა მას მეათოთხმეტესა სუფევასა ეზეკია მეფისასა გამოვიდა სენექერიმ, მეფე ასურასტანისა, ძნელ-ძნელთა ზედა მათ ქალაქთა იუდასათა და გამოიღო იგინი.
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინა ეზეკია, მეფემან იუდასმან, მოციქულნი მეფისა მის ასურასტანელთასა ლაქისდ და ჰრქუა: ვსცოდე, მიიქეც ჩემგან და, რაჲ დამდვა ჩემ ზედა, აღვიკიდო. და დაადვა მეფემან ასურასტანისამან ზედა ეზეკიას, მეფესა იუდასასა, სამასი სასწორი ვეცხლისა და ოცდაათი სასწორი ოქროსა.
და	მცხ.მეფ4	და მისცა ეზეკია ყოველი ვეცხლი, რომელი იპოვა სახლსა მას უფლისასა, საფასესა სახლსა მას სამეუფოსასა.
და	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა დაჭრნა ეზეკია მეფემან ბჭენი ტაძრისა მის უფლისანი და ზღრუბლნი, რომელ განრჩუნნა ოქროთა ეზეკია, მეფემან იუდასამან, და მისცა იგი მეფესა მას ასურასტანისასა.
და	მცხ.ამოს	გარდავედით ყოველნი ქანანად და იხილეთ და განვლეთ მიერ დიდად ემათ, რავვად მიმართ და შთავედით გეთდ და უცხოტომთად, უმტკიცესთა ყოველთაგან მეფობათა მათთასა, უკუეთუ უმრავლეს არიან საზღუარნი მათნი საზღუართა თქუენთა
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინნა მეფემან ასურასტანისამან თარათა და რაფსისა და რაფსაკ ლაქისით და ეზეკია მეფისა ერითა ძლიერითა ზედა იერუსალჱმსა. და გამოვიდეს და მივიდეს იერუსალჱმდ და დადგეს ზედა ჯურღმულსა მას ზეშთა ავაზანისასა, რომელ არს გზასა აგარაკისა მის მმურკნელთასა.
და	მცხ.მეფ4	და ჴმა-ყვეს ეზეკიას მიმართ და მივიდეს მისა ელიაკიმ, ძე ქელკიასი, ეზოსმოძღვარი და სომნა მწიგნობართმოძღუარი და იოაქაზ, ძე ასაფისი, სახსენებელთმწიგნობარი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მათ რაფსაკ: არქუთ ეზეკიას: ესრეთ იტყჳს მეფე დიდი იგი, მეფე ასურასტანისა! რაჲმე არს სასოებაჲ ეგე შენი, რომელსა შენ ესავ?
და	მცხ.მეფ4	გინა თუ თქუა: სიტყუანი ბაგეთანი და ზრახვა და ძალი საჴმარ არს ღვაწლსა. აწ ვის ესავ და შეურაცხ-მყავ მე?
და	მცხ.მეფ4	აჰა, შენ ესავ არგანსა მას ლერწმისასა და დაჩხერილსა ეგჳპტესა, რომელსა მი-თუ-ეყრდნას კაცი, აღესვას ჴელსა და წყლას იგი, ეგრეცა ფარაო, მეფე იგი ეგჳპტელთა, ყოველთა მოსავთა მისთა.
და	მცხ.მეფ4	და რამეთუ მარქუ მე, ვითარმედ: უფლისა ღმრთისა ჩუენისა მოსავ ვართ ჩუენ. არა ეგრე იგი არსა ეზეკია, რომელმან მოსპნა მაღალნი იგი მისნი და საკურთხეველნი მისნი და ჰრქუა იუდასა და იერუსალჱმსა: წინაშე საკურთხევლისა ამის თაყუანის-ეცით იერუსალჱმს?
და	მცხ.ბარ	მყოფნი ძელისად და მოვეცხლულად და მოოქროვილად. ეცნობოს ამისთჳს შემდგომად ყოველთა წარმართთა, ვითარმედ ნაცილ არიან და მეფეთადცა ცხორებად არიან, ვითარმედ არა არიან ღმრთეებ, არამედ საქმენი ჴელებისა კაცთასა და არარაჲ არს საქმე ღმრთისაჲ მათ შორის.
და	მცხ.ბარ	ვისდა უკუე არსაცნაურ არს, ვითარმედ არა არიან ღმერთებ, არამედ საქმენი ჴელთა კაცთანი და არა არს საქმენი ღმრთისაჲ მათ შორის?
და	მცხ.მეფ4	და აწ მო-ღა-შემოერთენ უფლისა ჩემისა მეფისა, ასურასტანისასა და მიგცე თქუენ ორათასი საჴედარი, უპოოთ თუმე კაცი ამჴედრებად მათ ზედა?
და	მცხ.ბარ	სასჯელი ვერ განსაჯონ თავთა მათთა, ვერცა იჴსნან მიმძლავრებულნი; უძლურ არიან, ვითარცა ყუავნი საშუალ ცისა და ქუეყანისა.
და	მცხ.ბარ	ხოლო მეფესა და მბრძოლთა ვერ წინადაუდგენ, ვითარ უკუე საგონებელ, ანუ საწოდებელ იყოს, ვითარმედ არიან ღმრთეებ?
და	მცხ.მეფ4	და ვითარმე შეუძლოთ წინა დადგომად ერთისა ერთისათჳს უკანთაგანისა მონათა მათ უფლისა ჩემისათა? და რასა ესავ ეგჳპტესა და ეტლთა მათ და საჴედართა?
და	მცხ.მეფ4	და აწ თჳნიერ უფლისა მოსრულ ვართ ადგილსა ამას განრყუნად ამისა? უფალმან მრქვა მე: აღვედ ქუეყანასა მას და განრყუენით იგი.
და	მცხ.ბარ	უკუეთუ ვერცა მპარავთაგან, ვერცა ავაზაკთაგან ვერ განერებიან, ღმერთნი ძელისანი და მოვეცხლულნი და მოოქროვილნი, რომელთა შემძლებელნი.
და	მცხ.ოსე	ისმინეთ ესე მღდელთა, და მოხედეთ სახლმან ისრაჱლისამან და სახლმან მეფისამან ყურად-იღეთ მით, რამეთუ თქუენდა მიმართ არს სასჯელი, რამეთუ მახე ექმნუნით სამსტუროსა.
და	მცხ.ბარ	გარემოსძრცჳან ოქროსა და ვეცხლსა და სამოსელთა გარმდებარეთა მათთა და წარვლენ მქონებელნი, და ვერ შეეწინენ თავთა თჳსთა?
და	მცხ.ბარ	რამეთუ მზე და მთოვარე და ვარსკულავნი მყოფნი ბრწყინვედ და მოვლინებულნი საჴმარად კეთილ მორჩილ არიან,
და	მცხ.ბარ	და ღრუბელთა ოდეს ებრძანოს ღმრთისა მიერ ზედასლვად ყოველსა ზედა მკჳდროანსა, აღასრულებენ ბრძანებულსა.
და	მცხ.ბარ	და ცეცხლიცა, გამოვლენილი ზენაჲთ აღწუად მთათა და მაღნართა და ბორცუთა, ჰყოფს ბრძანებულსა, ხოლო ესენი არცა ჰასაკთა, არცა ძალთა მათთა ერთისაცა ამათგანისა არიან მიმსგავსებულ.
და	მცხ.ოსე	და დამდაბლდეს გინებაჲ ისრაჱლისაჲ წინაშე პირსა მისსა, და ისრაჱლი და ეფრემ მოუძლურდენ სიცრუეთა მათთა შინა და მოუძლურდეს იუდაჲცა მათ თანა.
და	მცხ.ბარ	მჴეცნი მათსა უმჯობეს არიან, რომელთა ძალ-უც, განერნენ რაჲ. და თუ იარნენ სარგებელ-ყოფად თავთა.
და	მცხ.იერ	ივლტოდეთ და განარინენით სულნი თქუენნი და იქმნენით, ვითარცა ვირი ველური უდაბნოს შინა,
და	მცხ.იერ	და ერცხჳნოს მოაბსა ქამოსისაგან, ვითარცა ერცხჳნა სახლსა ისრაილისასა ბეთელისაგან სასოებისა მისისა.
და	მცხ.იერ	შთამოჴედ დიდებისაგან და დაჯედ სინოტიესა შინა მჯდომარე. ასული დებონისი შეიმუსროს, რამეთუ წარწყმდა მოაბი. აღვიდა შენდა განმრყუნელი სიმაგრეთაგანთაჲ,
და	მცხ.იერ	და მოვაქციო ტყუე მოაბისა უკანასკნელთა დღეთა, - თქუა უფალმან, - ვიდრე აქამომდე საშჯელნი მოაბისანი, რაოდენნი წინაწარმეტყუელნა იერემია ძჳნად ყოველთა ნათესავთა,
და	მცხ.იერ	და ამის შემდგომად მოვაქციო ტყუეობაჲ ძეთა ამმონისთაჲ, - თქუა უფალმან,
და	მცხ.იერ	დამასკოსა: ჰრცხუენა ემათსა და არფათსა, რამეთუ სასმენელი ბოროტი ესმაყე, განჰკრთეს ზღჳსა შორის, გულმწყრალ იქმნეს, განსუენებად ვერ შეუძლონ.
და	მცხ.იერ	აღდეგით, აღვედით ნათესავსა ზედა კეთილმდგომსა და მყუდროსა და მჯდომარესა განსუენებულად, - იტყჳს უფალი, - რომლისა არა არიან კარებ, არა ვალანებ, არა მოქლონებ, მარტონი მევანეობენ.
და	მცხ.იერ	და იყოს უკანასკნელთა დღეთა, ზემოვაქციო ტყუეობა ელამისა, - იტყჳს უფალი, დაწყებასა მეფე-ყოფისა სედეკია მეფისასა იყო სიტყუა ესე ელამისთჳს ბაბილოვნელთა ზედა.
და	მცხ.იერ	მიუთხრენით წარმართთა შორის და სასმენელ-ყვენით და აღიღეთ სასწაული, ასმინეთ და ნუ დაჰმალავთ. არქუთ: აოჴრდა ბაბილონი ბილ უშიში, შუებული მიეცა. მეოდახ. ჰრცხუენა კერპთა მისთა, ჰრცხუენა ქანდაკებულთა მისთა,
და	მცხ.ამოს	უკეთუ სდევდენ კლდეთა შორის ცხენნი, ანუ დუმდენ დედალთა შორის, რამეთუ თქუენ გარდააქციეთ გულისწყრომად მსჯავრი და ნაყოფი სიმართლისაჲ სიმწარედ
და	მცხ.ესა	ყრუთა ისმინეთ და ბრმათა აღიხილენით ხედვად.
და	მცხ.ესა	და ვინ არს ბრმა, არამედ ყრმანი ჩემნი და ყრუ, არამედ რომელნი ეუფლებიან მათ? და დაბრმეს მონანი ღმრთისანი.
და	მცხ.ესა	და ვიხილე და იყო ერი წარტყუენულ და მიმოდატაცებულ, რამეთუ საბრჴე საუნჯეთა შინა ყოვლით კერძო და სახლთა შინა ერთბამად, სადა დამალნეს იგინი, იქმნა საიავროდ და არა იყო განმარინებელი ნატაცები, და არა იყო, რომელმან თქვას: უკუნეც.
და	მცხ.ესა	ხოლო იხილეთ მრავალგზის, და არა დაიცევით. განხმულ არიან ყურნი და არა ისმინეთ.
და	მცხ.ესა	უფალსა ღმერთსა ენება, რაჲთა განმართლდეს და განადიდოს ქება.
და	მცხ.ესა	ვინ მისცა დასატაცებელად იაკობი და ისრაელი წარმტყუენველთა მისთა? არა ღმერთმან, რომელსა შესცოდეს მას და არა ინებებდეს გზათა შინა მისთა სლვასა, არცა სმენასა სჯულისა მისისასა?
და	მცხ.ამოს	რომელნი მოვლენ დღედ ბოროტად, რომელნი მიეახლებიან და შეეხებიან შაბათთა ნაცილთა
და	მცხ.ამოს	მძინარნი ცხედართა ზედა პილოჲძუალედთა. და მშუებელნი სარეცელთა ზედა მათთა და მჭამელნი თიკანთანი სამწყსოთაგან და ჴბოებსა შორის სამროწლისა მწუარებსა
და	მცხ.ესა	და მოაწია მათ ზედა რისხვა გულისწყრომისა მისისა და განაძლიერა მათ ზედა ბრძოლა და თანადმომწუველნი გარემო მათსა, და არა ცნეს თითოეულმან მათმან, არცა დაიდვეს გულისა ზედა.
და	მცხ.ამოს	მსუმელნი წურვილსა ღჳნოსა და პირველთა მიჰრონთა მცხებელნი და არა ივნებდეს არარას შემუსრვასა ზედა იოსებისასა.
და	მცხ.ამოს	ამისთჳს აწ ტყუენი იყვნენ დასაბამსა ძალთასა და აღებულ იქმნეს ჴუვილი ცხენთა ეფრემისგან
და	მცხ.ამოს	რამეთუ ფუცა უფალმან თავისა მიმართ თჳსისა და თქუა უფალმან ღმერთმან ძალთამან, ვითარმედ: მძაგს მე ყოველი გინებაჲ იაკობისი და ქუეყანანი მისნი მოვიძულენ და აღვიღო ქალაქი ყოველთა თანა დამკჳდრებულთა მისთა
და	მცხ.ამოს	და დაშთენ ნეშტნი და მოიხუნენ სახლეულთა მათთა და იძულებოდიან გამოხუმად ძუალთა მათთა სახლისაგან. და ჰრქუას ზედამდგომელთა სახლისათა: უკუეთუ არსღა შენ თანა?
და	მცხ.ამოს	და თქუას: არღარა. და ჰრქუას: დუმენ არღა სახელის-დებისათჳს სახელსა უფლისასა
და	მცხ.ამოს	მით, რამეთუ, აჰა, უფალი ამცნებს და დასცეს სახლი დიდი წყლვითა და სახლი მცირე განხეთქითა
და	მცხ.ამოს	მით, რამეთუ აჰა, მე აღვადგინო თქუენ ზედა, სახლო ისრაჱლისაო, - იტყჳს უფალი ღმერთი, - მოლაშქრეთა ნათესავი და გაჭირვებდენ თქუენ არა შესლვად ემათად და ვიდრე ნაღუარევისამდე დასავალთაჲსა.
და	მცხ.ამოს	ესრეთ მიჩუენა მე უფალმან, უფალმან: და, აჰა, აღმოფუილი მკალთაჲ, მომავალი ცისკრეული და, აჰა, ბუზი გოგისსა მიმართ მეფე.
და	მცხ.ამოს	და იყოს, და-თუ-ასრულოს ჭამაჲ თივასა ქუეყანისას და ვთქუ: უფალო, უფალო, მლხინებელ იქმენ. ვინ აღადგინოს იაკობი, რამეთუ შემცირებულ არს?
და	მცხ.ამოს	შეინანე, უფალო, ამას ზედა. და ესე არა იყოს, -თქუა უფალმან.
და	მცხ.ამოს	ესრეთ მიჩუენა მე უფალმან, უფალმან. და, აჰა, უწოდა სასჯელსა ცეცხლისა მიერ უფალმან, უფალმან. და შეჭამა უფსკრული მრავალი და შეჭამა ნაწილი.
და	მცხ.ამოს	შეინანე, უფალო, ამას ზედა და ესე არა იქმნეს -იტყვის უფალი, უფალი.
და	მცხ.ამოს	ესრეთ მიჩუენა უფალმან, უფალმან: და, აჰა, კაცი ერთი მდგომარე ზღუდესა ზედა ადამანტისასა და ჴელსა შინა მისსა ადამასი.
და	მცხ.ამოს	და თქუა უფალმან ჩემდამო: რასა ხედავ შენ, ამოს? და ვთქუ: ადამასსა. და თქუა უფალმან: აჰა, მე დავამტკიცე ადამანტი საშუალ ერისა ჩემისა ისრაჱლისასა, არღა მერმე შევსძინო თანაწარსვლად მისსა.
და	მცხ.ამოს	და უჩინო იქმნნენ ბომონნი სიცილისანი და საზორველნი ისრაჱლისანი მოოჴრდენ და აღვდგე სახლსა ზედა იერობოამისსა მახჳლით.
და	მცხ.ამოს	მით, რამეთუ ამათ იტყჳს ამოს: მახჳლითა აღესრულოს იერობოამ, ხოლო ისრაჱლი ტყუედ წარიქციოს და წარიყვანოს ქუეყანით მისით.
და	მცხ.ამოს	და თქუა ამასია ამოსის მიმართ: მხედველო, ვიდოდე, განეშორე შენ ქუეყანად იუდაჲსსა და მუნ წინაწარმეტყუელებდე.
და	მცხ.ესა	და უკეთუ განხჳდე შორის წყლისა, შენ თანა ვარ და მდინარენი არ წარგღუნიან შენ. და უკეთუ განხჳდე შორის ცეცხლისა, არა დაიწუე, ალმან არ შეგწუას შენ,
და	მცხ.ოსე	ცხოვართა თანა და ზუარაკთა ვიდოდენ გამოძიებად უფლისა და არა პოოს უფალი იგი, მიაქცია მათგან,
და	მცხ.ამოს	და აღმიღო მე უფალმან ცხოვართაგან და თქუა უფალმან ჩემდამო: ვიდოდე, წინაწარმეტყუელებდ ერსა ზედა ჩემსა, ისრაჱლსა.
და	მცხ.ამოს	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: ცოლი შენი შორის ქალაქისა ისიძვიდეს. და ძენი შენნი და ასულნი შენნი მახჳლისა მიერ დაეცნენ. და ქუეყანაჲ შენი საბლითა განიზომოს და შენ ქუეყანასა არაწმიდასა აღესრულო, ხოლო ისრაჱლი ტყუედ წარიქციოს ქუეყანისაგან თჳსისა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ მე, უფალი ღმერთი შენი, წმიდაჲ ისრაილისა, მაცხოვნებელი შენი, ვყავ შენდა ნაცვალ ეგჳპტე და ეთიოპია და სჳლინე შენ წილ.
და	მცხ.ოსე	რამეთუ უფალი დაუტევეს, რამეთუ ასულნი უცხონი შვნეს მათგან და აწ შეჭამნეს იგინი სრსჳლმან, და ნაწილნი,
და	მცხ.ამოს	ესრეთ მიჩუენა მე უფალმან, უფალმან: და, აჰა, ჭურჭელი მემახურისა
და	მცხ.ამოს	და თქუა: რასა ხედავ შენ, ამმოს? და ვთქუ: ჭურჭელსა მემახურისასა. და თქუა უფალმან ჩემდამო: მოიწია აღსასრული ერსა ზედა ჩემსა ისრაჱლსა, არა შევსძინო მერმე თანაწარსლვად მისა.
და	მცხ.ამოს	ისმინეთ ესენი, რომელნი შეჰმუსრავთ განთიად დავრდომილსა და ჰმძლავრობთ გლახაკთა მიმწუხრი
და	მცხ.ამოს	მეტყუელნი: ოდეს გარდახდეს თთუე და განვყიდოთ, და შაბათნი და განვახუნეთ საუნჯენი ქმნად მცირე საწყეოჲ, და განდიდებად საწონი და ქმნად სასწორი უსამართლოჲ
და	მცხ.ამოს	მოსყიდად გლახაკნი ვეცხლითა და დავრდომილნი ფერჴთშესასხმელთა წილ, და ყოვლისაგან საქმისა ვივაჭროთ.
და	მცხ.ამოს	და ამათ ზედა არა აღშფოთნეს ქუეყანაჲ. და იგლოოს ყოველმან დამკჳდრებულმან მას ზედა და აღვიდეს, ვითარცა მდინარე, აღსასრული და შთავიდეს, ვითარცა მდინარე ეგჳპტისაჲ.
და	მცხ.ამოს	და იყოს მას დღესა შინა,- იტყჳს უფალი, უფალი. -დაჰჴდეს მზე შუადღე და დაბნელდეს ქუეყანასა ზედა დღესა ნათელი.
და	მცხ.ოსე	და ჰნესტუეთ ნესტუთა ბორცუთა და იღაღადნეს მაღალთა ზედა, ქადაგი სახლსა არონისსა განჰკრთა, ბენიამენ,
და	მცხ.ამოს	და გარდავაქცინე დღესასწაულნი თქუენნი გლოად, და ყოველნი გალობანი თქუენნი გოდებად, და აღვიღო ყოველსა წელსა ზედა ძაძაჲ, და ყოველსა თავსა ზედა სიმტიერე, და დავდვა მე იგი, ვითარცა გლოვაჲ საყუარელისაჲ, და მისთანანი, ვითარცა დღე სალმობისაჲ.
და	მცხ.ამოს	აჰა, დღენი მოვლენან, - იტყჳს უფალი, უფალი, - და გამოვავლინო სიყმილი ქუეყანასა ზედა, არა სიყმილი პურისაჲ, არცა წყურილი წყლისაჲ, არამედ ანუ სიყმილი სმენად სიტყუა უფლისაჲ.
და	მცხ.ამოს	და შეიძრნენ წყალნი ზღჳთგან ვიდრე ზღუამდე. და ჩრდილოთგან ვიდრე აღმოსავალთამდე მიმორბიოდიან მეძიებელნი სიტყჳსა უფლისასა და არა პოონ.
და	მცხ.ამოს	მას დღესა შინა მოაკლდენ ქალწულნი შუენიერნი და ჭაბუკნი წყურილითა
და	მცხ.ამოს	მფუცავნი სალხინებელსა ზედა სამარიაჲსასა და მეტყუელნი: ცხოველ არს უფალი შენი დან; ცხოველ არს უფალი შენი ბერსაბედ. და დაეცნენ და არა აღდგენ მერმე.
და	მცხ.ამოს	ვიხილე უფალი მდგომარე საკურთხეველსა ზედა და თქუა: ეც სალხინებელსა ზედა და შეიძრნედ წინაბჭენი და განკუეთილებისა მიმართ ყოველთასა და დაშთომილთა მათთა მახჳლითა მოვსწყუედ. არა განერეს მათგანი მტოლვარე და არა ცხოვნდეს მათგანი ცხოვნებული.
და	მცხ.ამოს	და-ღათუ-ეფლნენ ჯოჯოხეთსა, მიერ ჴელმან ჩემმან აღმოიტაცნეს იგინი; და-ღა-თუ-ვიდენ ცად მიერ, გამოვიძიო და მოვიყუანნე იგინი.
და	მცხ.ოსე	და მე, ვითარცა შფოთი ეფრემისი და ვითარცა საწერტელი სახლისა იუდაჲსი.
და	მცხ.ოსე	იხილა ეფრემ სნეულება მისი და იუდა სალმობა მისი. და წარვიდა ეფრემ ასურასტანელთა მიმართ და მიავლინნა მოციქულნი მეფისა მიმართ იარიმისსა, და იგი ვერ შემძლებელ იქმნეს გამოჴსნად თქუენდა და ვერ დააცხროს თქუენგან სალმობა
და	მცხ.ოსე	მით, რამეთუ მე ვარ, ვითარცა ვეფხი ეფრემისსა და ვითარცა ლომი სახლისა იუდაჲსსა. და მე ვიწყო, და წარვიდე, და მოვიღო და არა იყოს განმარინებელ.
და	მცხ.ოსე	წარვიდე და მივიქცე ადგიდ ჩემდა, ვიდრე არა უჩინო იქმნენ და ეძიებდენ პირსა ჩემსა.
და	მცხ.ოსე	ჭირსა შინა მათსა აღიმსთონ ჩემდამო მეტყუელთა: წარვიდეთ და მივიქცეთ უფლისა მიმართ, ღმრთისა ჩვენისა,
და	მცხ.ოსე	რამეთუ მან მწყლნა, და განმკურნნეს ჩუენ, და მცნეს და მილბუნოს ჩუენ,
და	მცხ.ოსე	განმამრთელნეს ჩუენ შემდგომად ორისა დღისა, მესამესა დღესა შინა აღვდგეთ და ცოცხალ ვიყუნეთ წინაშე მისსა, და ვცნათ. ვსდევდით ცნობად უფალსა, ვითარცა ცისკარი მზაჲ, ვპოოთ იგი და მოვიდეს ჩუენდა, ვითარცა წჳმაჲ მსთუადი და მცხუედი.
და	მცხ.ოსე	ამისთჳს აღმოვმკენ წინაწარმეტყუელნი თქუენნი და მოვაკუდინენ იგინი სიტყჳთა პირისა ჩემისათა და მსჯავრი შენი, ვითარცა ნათელი, გამოვიდეს.
და	მცხ.ესა	ვინათგან პატიოსან იქმენ წინაშე ჩემსა, იდიდე და მე შეგიყვარო შენ და მივსცნე კაცნი მრავალნი შენ ძლით და მთავარნი თავისა წილ შენისა.
და	მცხ.ოსე	მით, რამეთუ წყალობა მნებავს და არა მსხუერპლი და შემეცნება ღმრთისაჲ, ვიდრე ყოვლად დასაწუელნი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელიაკიმ, ძემან ქელიკიასმან, და სომნა და იოაქა, რაფსაკს: მეტყოდე მონათა შენთა ასურებრ და ნუ ეტყჳ ურიაებრ ყურთა ერისა მაგის, რომელნი დგანან ზღუდესა მაგას ზედა.
და	მცხ.ოსე	და იუდაჲ. იწყე სთულებად მისსა მოქცევასა შინა ჩემგან ტყუესა ერისა ჩემისასა.
და	მცხ.მეფ4	დადგა რაფსაკ და ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა ურიაებრ, ეტყოდა და ჰრქუა: ისმინეთ სიტყუაჲ მეფისა მის დიდისა, მეფისა მის ასურასტანისა.
და	მცხ.მეფ4	ნუგეშინის-გცემნ თქუენ ეზეკია უფლისა მიერ და გეტყჳნ, ვითარმედ გჳჴსნეს ჩუენ უფალმან და არა მისცეს ქალაქი ჴელთა მეფისა მის ასურასტანელთასა.
და	მცხ.ამოს	და უკუეთუ წარვიდენ ტყუეობად წინაშე პირსა მტერთა მათთასა და ვამცნებ მახჳლსა და მოჰკლჳდეს მათ. და განვიმტკიცებ თუალთა ჩემთა მათ ზედა საბოროტოდ და არ საკეთილოდ.
და	მცხ.ამოს	და უფალი ღმერთი, ყოვლისა მპყრობელი, არს შემხებელი ქუეყანისა და შემძრველი მისი. და იგლოვდენ ყოველნი დამკჳდრებულნი მისნი. და აღვიდეს, ვითარცა მდინარე, აღსასრული მისი და შთამოვიდეს, ვითარცა მდინარე ეგჳპტისაჲ.
და	მცხ.ამოს	აღმაშენებელი ცად მიმართ აღსავალსა მისსა და აღთქმასა მისსა ქუეყანასა ზედა დამაფუძნებელი, მიმწოდებელი წყალსა ზღჳსასა. და მიმფენელი მისი პირსა ზედა ქუეყანისასა უფალი ყოვლისა მპყრობელი - სახელი მისი.
და	მცხ.ამოს	და ვითარცა ძენი ეთიოპელთანი ხართ თქუენ ჩემდა ძენი ისრაჱლისანი? - იტყჳს უფალი. არა ისრაჱლი აღმოვიყუანე ქუეყანისაგან ეგჳპტისა, და უცხოტომნი კაპპადოკიაჲთ და ასური მთხრებლით?
და	მცხ.მეფ4	ნუ ისმენთ ეზეკიასსა, რამეთუ ესრე იტყჳს მეფე იგი ასურასტანისა: ყავთ ჩემდა მომართ სათნოება და გამოვედით ჩუენდა და ჭამეთ კაცთა თჳთოეულად ვენაჴი თჳსი და ლეღოვანი თჳსი და სუას წყალი თჳთოეულად ჯურღმულისაგან თვისისა,
და	მცხ.ამოს	აჰა, თუალნი უფლისა ღმრთისანი მეფობასა ზედა ცოდვილთასა და აღვიღო იგი პირისაგან ქუეყანისა, გარნა რამეთუ არა სრულიად აღვიღო სახლი იაკობისი. - იტყჳს უფალი, -
და	მცხ.ამოს	მით, რამეთუ, აჰა, მე ვამცნებ და განვფიწლო ყოველთა შორის სახლი ისრაჱლისა. ვითარსახედ განიფიწვლის ფიწვლასა და არა დავარდეს ნამუსრი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.მეფ4	ვიდრე მოვიდე და წარგიყვანნე თქუენ ქვეყანასა მას, რომელ არს ვითარცა ესე თქუენი, ქუეყანა იფქლისა და ღჳნისა და ვენაჴისა და პურისა, ქუეყანა ზეთისა და ერბოსა, თაფლისა, და სცხონდეთ და არა მოკუდეთ და ნუ ისმენთ ეზეკიასსა, რამეთუ ცბის და გეტყჳნ თქუენ, ვითარმედ: უფალმან გჳჴსნნეს ჩუენ.
და	მცხ.ამოს	მას დღესა შინა აღვადგინო კარავი დავითისი დაცემული და აღვაშენნე დარღვეულნი მისნი და დათხრილნი მისნი აღვადგინნე და აღვაშენო იგი, ვითარცა დღენი საუკუნისანი,
და	მცხ.ამოს	რათა გამომიძიონ მე ნეშტთა კაცთასა და ყოველთა ნათესავთა, რომელსა ზედა წოდებულ არს სახელი ჩემი, - იტყჳს უფალი, მოქმედი ამათი.
და	მცხ.ამოს	აჰა, დღენი მოვლენან, - იტყჳს უფალი, - და ეწიოს მლეწავი მსთულებელსა. და მომწიფდეს ყურძენი თესლსა შინა. და დამოაწთონ მთათა სიტკბოება და ყოველნი ბორცუნი ნერგოან იყუნენ.
და	მცხ.ამოს	და მოვაქციო ტყუეობა ერისა ჩემისა ისრაჱლისაჲ. და აღაშენნენ ქალაქნი უჩინოქმნილნი და დაიმკჳდრნენ და დაჰნერგნენ ვენაჴნი და სუმიდეს ღჳნოსა მათსა და შექმნენ მტილნი და ჭამდენ ნაყოფსა მათსა.
და	მცხ.ამოს	და დავჰნერგე იგინი ქუეყანასა ზედა მათსა და არა აღიფხურნენ არა მერმე ქუეყანისაგან მათისა, რომელი მივეც მათ, - იტყჳს უფალი, ყოვლისამპყრობელი.
და	მცხ.მეფ4	სადა არიან ღმერთნი იგი ემათასანი და არფათასნი? და სადა არიან ღმერთნი იგი ეპფარუმა ქალაქისანი, ანნა და ევა? იჴსნნეს ნუ სამარია ჴელთა ჩემთაგან?
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა ელიაკიმ, ძე ქელკიასი, ეზოსმოძღუარი, სომნა მწიგნობართმოძღუარი და იოაქაზ, ძე ასაფისი, საჴსენებელთმწიგნობარი ეზეკიასა სამოსელდაპებულნი და უთხრეს მას სიტყუაჲ იგი რაფსაკისი.
და	მცხ.გოდ	გიმელ. და ვეშაპთაცა განძარცუნეს ძუძუნი, აწოეს ლეკუთა. ხოლო ასულნი ერისა ჩემისანი უკურნებელობად, ვითარცა სირი უდაბნოს შინა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.ესა	ვრქუა ბღუარსა: მოიყვანენ! და ჩრდილოსა: ნუ აყენებ, მოიყვანენ შვილნი ჩემნი ქუეყანისაგან შორიელისა და ასულნი ჩემნი მწუერვალისაგან ქუეყანისასა,
და	მცხ.ესა	და გამოვიყვანე ერი ბრმა და თუალნი მათნი, ვითარცა თჳთ იგინი, არიან ბრმა, ყურთა ყრუთა მქონებელნი.
და	მცხ.ესა	ყოველნი წარმართნი შეკრბენ ერთბამად და შეკრბენ მთავარნი მათგან; ვინ მიუთხრნეს ესენი? ანუ დასაბამითგანნი ვინ მიგითხრნეს თქუენ? მოიყვანედ მოწამენი მათნი და განმართლდედ, და ისმინედ და თქუედ ჭეშმარიტი.
და	მცხ.ესა	მექმნენით მე მოწამე. და მე მოწამე ვარ, - იტყჳს უფალი ღმერთი, - და ყრმა, რომელი გამოვირჩიე, რათა სცნათ და გრწმენესყე და გულისხმაჰყოთ, ვითარმედ მე ვარ. წინასწარ ჩემსა არა იყო სხვა ღმერთი და შემდგომად ჩემსა არა იყოს.
და	მცხ.ესა	მე ვარ ღმერთი და არა არს თჳნიერ ჩემსა მაცხოვნებელი.
და	მცხ.ესა	მე მიუთხარ და ვაცხოვნე, ვაყუედრე და არა იყოს თქუენ შორის უცხოჲ, თქუენ ჩემდა მოწამე.
და	მცხ.ესა	და მე უფალი ღმერთი მერმეცა დასაბამითგან, და არა არს, რომელმან განარინოს ჴელთაგან ჩემთა. ვყო, ვინ გარემიაქციოს იგი.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი, მჴსნელი თქუენი, წმიდაჲ ისრაჱლისა: თქუენ ძლით მივავლინო ბაბილონდ, და აღვადგინნე მეოტნი ყოველნი და ქალდეველნი ნავებითა შეიკრნენ.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი, რომელმან მისცა გზა ზღუასა ზედა და წყალსა ზედა ძლიერსა ალაგი,
და	მცხ.ესა	გამომყვანებელი ეტლებისა და ცხენისა და ერისა ძლიერისა: არამედ დაიძინეს და არა აღდგენ, დაშრტეს, ვითარცა პატრუკი დაშრეტილი.
და	მცხ.ესა	ნუ მოიჴსენებთ პირველთა და დასაბამისთასა ნუ ჰგულისსიტყუავთ.
და	მცხ.ესა	აჰა, მე ვჰყოფ ახალთა, და აღმოჰჴდეს და სცნათ და ვყო უდაბნოს შინა გზა. და ურწყულსა შინა მდინარენი.
და	მცხ.ესა	მაკურთხევდენ მე ნადირნი ველისანი, სირინოსნი და ასულნი სირთანი, რამეთუ მივეც შორის უდაბნოსა წყალი და მდინარენი შორის ურწყულისა სუმად ნათესავისა ჩემისა რჩეულისა,
და	მცხ.ესა	არცა მომიგე მე ვეცხლითა საკუმეველი, არცა ცმელსა მსხუერპლთა შენთასა გული მითქუმიდა, არამედ ცოდვათა შინა შენთა და უსამართლოებათა შინა შენთა წარმოსდეგ შენ.
და	მცხ.ესა	მე ვარ, მე ვარ იგივე აღმჴოცელი უშჯულოებათა შენთა და ცოდვათა შენთა, და არა მოვიჴსენნე.
და	მცხ.ესა	მამათა შენთა პირველთა და მთავართა თქუენთა იუსჯულოეს ჩემდამო,
და	მცხ.ესა	და შეაგინნეს მთავართა წმიდანი ჩემნი. და მივეც იაკობი წარსაწყმედელად და ისრაილი საყუედრელად.
და	მცხ.ესა	ხოლო აწ ისმინე, იაკობ, ყრმაო ჩემო, და ისრაილ, რომელი გამოგირჩიე.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან შეგქმნა შენ და გამოგზილა შენ მუცლითგან: მერმე შეგეწიო შენ, ნუ გეშინინ, ყრმაო ჩემო, იაკობ, და შეყვარებულო ისრაილ, რომელი გამოგირჩიე,
და	მცხ.ესა	რამეთუ მე მივსცე წყალი წყურილსა შინა მავალთა შორის ურწყულისა, დავდვა სული ჩემი თესლსა ზედა შენსა და კურთხევანი ჩემნი შვილთა ზედა შენსა.
და	მცხ.ესა	და აღმოჰჴდენ, ვითარცა საშუალ წყლისა თივაჲ, და, ვითარცა ძეწნი, წარსადინელსა თანა წყლისასა.
და	მცხ.ესა	ესრეთ თქუას: ღმრთისაჲ ვარ. და ესრეთ ჴმა-ყოს სახელსა ზედა იაკობისსა და სხუამან ზედაწარწეროს ჴელითა თჳსითა: ღმრთისაჲ ვარ და სახელსა ზედა ისრაილისსა ჴმა-ყოს.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი, მეფე ისრაჱლისა და მჴსნელი მისი, ღმერთი საბაოთ: მე ვარ პირველი და მევე ამათსა შემდგომად, ჩემსა გარეშე არა არს ღმერთი.
და	მცხ.ესა	ვინ ვარ მე? დადეგინ, უწოდენ და განემზადენ, ოდითგან შევქმენ კაცი საუკუნესა და ზედმომავალნი მიგითხრნედ თქუენ.
და	მცხ.ესა	ნუ განჰკჳრდებით, ნუცა დაიბურვით, არა დასაბამითგან ყურად-იღეთ და მიგითხარ თქვენ? მოწამე თქუენ ხართ, უკეთუ არს ღმერთი თჳნიერ ჩემსა? და არა იყვნეს
და	მცხ.ესა	მწმასნელნი და მწერალნი ყოველნი ამაო მოქმედნი საწადელთა მათთანი, რომელთა არა არგონ მათ და თქვენვე ხართ მოწამენი მათნი, რამეთუ ვერა ხედვენ და ვერცა გულისხმა-ჰყოფენ, არამედ სირცხჳლეულ იქმნენ ყოველნი.
და	მცხ.ესა	მწმასნელნი ღმერთთანი და მქანდაკებელნი ურგებსა,
და	მცხ.ესა	და ყოველნი, სადათ იქმნეს, განჴმეს და ყრუნი კაცთაგან; შეკრბედ ყოველნი და დადგედ ერთბამად. კდემულ იქმნენ და ჰრცხუენეს ყოველთა ერბამად,
და	მცხ.ესა	რამეთუ აღმახუა ხურომან რკინა, ეჩჳთა შექმნა იგი. და სხჳსა მიერ მოხუეწა იგი და შექმნა მკლავისა მიერ ძალისა თჳსისა, და მოემშიოს და მოუძლურდეს და არა სუას წყალი.
და	მცხ.ესა	რომელმან მოჰკუეთნა თავისა თჳსისად ნაძუნი და მოიღო ველისა რკოჲ და მუხაჲ და შეექცა მას. ხე მაღნარისაგან, რომელი დაჰნერგა უფალმან და წჳმამან განაგრძელა,
და	მცხ.ესა	რაჲთა იყოს საგზებელ კაცთა. და მომღებელი მისგან განტფა და აღმაგზებელთა შეაცხვნეს პურნი მათ ზედა, ხოლო ნეშტი შექმნეს ღმრთაებად და თაყვანის-სცემენ მათ.
და	მცხ.ესა	არა ნახევარი მისი დაწუა ცეცხლითა და შეაცხვნეს ნაკუერცხალთა მისთა ზედა პურნი? და შემწუველმან მას ზედა ჴორცისამან ჭამა და განძღა და განმტფარმან თქუა: მეჰამა, რამეთუ განვტეფ და ვიხილე ცეცხლი.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა ესმა ეზეკიას მეფესა, დაიპო სამოსელი თჳსი და შთაიცვა ძაძაჲ და შევიდა სახლსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და წარავლინნა ელიაკიმ ეზოსმოძღუარი და სომნა მწიგნობართმოძღუარი და მოხუცებულნი მღდელთანი ძაძაჩაცმულნი ესაია წინაწარმეტყუელისა მიმართ ძისა ამოსისა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას: ესრეთ იტყჳს ეზეკია: დღე ჭირისა და ურვისა არს დღე ესე, რამეთუ მოწევნილ არიან სალმობანი მუცელქმნილთანი და ვერ შობენ.
და	მცხ.მეფ4	ისმინოს ხოლო თუ ღმერთმან შენმან სიტყუაჲ იგი რაფსაკისი, რომელ მოავლინა იგი მეფემან ასურასტანისამან, უფალმან მისმან, შეურაცხებად ღმრთისა ცხოველისა და ყუედრებად სიტყუათა, რომელ ესმა უფალსა ღმერთსა შენსა, და ლოცვა-ყავ ნეშტთა ამათთჳს, რომელ დაშთომილ არიან.
და	მცხ.მეფ4	და მივიდეს მონანი იგი ეზეკია მეფისანი ესაიასა.
და	მცხ.მეფ4	აჰა, მივავლინო მისა სული უკეთური და ესმეს ბავთი და მიიქცეს ქვეყანად თჳსა, და დავსცე იგი მახჳლითა ქუეყანასა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ4	და მიიქცა რაფსაკ და პოვა მეფე იგი ასურასტანისა, რამეთუ ჰბრძოდა ლობნასა და ესმა, ვითარმედ იტრა ლაქისით.
და	მცხ.მეფ4	და მას ესმა თართაკ მეფისა მის ეთიოპელთასა და თქუეს, ვითარმედ: აჰა, ესერა, გამოსრულ არს ბრძოლად შენდა. და წარვიდა სოფლად თჳსა და მიავლინნა მოციქულნი ეზეკიასა და თქუა:
და	მცხ.მეფ4	აჰა, შენ თჳთ გასმიეს ყოველი, რა ჰყვეს მეფეთა მათ ასურასტანისათა ყოველსა მას სოფლებსა, ვითარ წარტყუენნეს იგინი და აწ შენ განრინებასა ჰგონებ?
და	მცხ.მეფ4	იჴსნნეს ნუ იგინი ღმერთთა მათ ნათესავთა, რომელნი-იგი განრყუნეს მამათა ჩუენთა გოიზანი და ქარანი და რაფათი და ძენი იგი ედომისნი კიდედმდე ზღჳსა.
და	მცხ.ესა	ხოლო ნეშტი შექმნა ღმერთად ქანდაკებულად და თაყვანის-სცემს მას და ილოცავს მისდამი მეტყუელი: განმარინე მე, რამეთუ ღმერთი ჩემი ხარ შენ.
და	მცხ.ესა	ვერა იგრძნეს ცნობად, რამეთუ დაშვრეს ხედვად თვალებითა მათითა, და გულისხმის-ყოფად გულითა მათითა.
და	მცხ.ესა	ცნედ, ვითარმედ ნაცარ არს გული მათი და სცთებიან. და ვერვის ძალ-უც განრინება სულისა თჳსისა. იხილეთ, არა სთქუათ, ვითარმედ სიცრუვე არს შორის მარჯუენისა ჩემისა.
და	მცხ.ესა	მოიჴსენენ ესენი, იაკობ და ისრაელ, რამეთუ ყრმა ჩემი ხარ შენ. აღგზილე შენ ყმად ჩემდა. და შენ, ისრაჱლ, ნუ დაივიწყებ ჩემსა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ აჰა, აღვჴოცე, ვითარცა ღრუბელი, უშჯულოებანი შენნი და, ვითარცა ნისლი, ცოდვანი შენნი. მოიქეცი ჩემდამო და გამოგიჴსნა მე შენ.
და	მცხ.ესა	იშუებდით ცანი, რამეთუ შეიწყალა ღმერთმან ისრაჱლი და ჰნესტუეთ საფუძველთა ქუეყანისათა. ჴმა-ყავთ მთათა მხიარულებაჲ, ბორცუთა და ყოველთა ხეთა მათშორისთა, რამეთუ იჴსნა უფალმან იაკობი, და ისრაელი იშუებდეს.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყვის უფალი, მჴსნელი შენი და გამომზელი შენი მუცლითგან: მე ვარ უფალი, შემასრულებელი ყოველთა, გარდავართხ ცაჲ მარტომან და დავამყარე ქვეყანა.
და	მცხ.ესა	ვინ სხუამან განქარვნა სასწაულნი მუცლითმეზღაპრეთანი და მისნობანი გულითგამონი? მიმაქცეველმან ცნობილთამან მართლუკუნ და განზრახვისა მათისა სულელმყოფელმან,
და	მცხ.მეფ4	სადა არს მეფე იგი ემათისი და მეფე არფათისი? და მეფე ქალაქისა მის სეფერუმისი ანადავა?
და	მცხ.მეფ4	და მიიღო ეზეკია როარტაკი იგი ჴელთაგან მათ მოციქულთასა და წარიკითხა და შევიდა სახლსა მას უფლისასა და განმარტა იგი ეზეკია წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ4	მოყავ, უფალო, ყური შენი და ისმინე; აღიხუენ, უფალო, თუალნი შენნი და იხილენ და ისმინენ სიტყუანი იგი სენაქერიმისნი, რომელ მოავლინა ყუედრებად ღმრთისა ცხოველისა.
და	მცხ.მეფ4	და მისცნეს ღმერთნი მათნი ცეცხლსა, რამეთუ იყუნესვე არა ღმერთ, არამედ ქმნილნი ჴელთა კაცთანი, ძელისანი და ქვისანი, და წარწყმიდნეს იგინი.
და	მცხ.მეფ4	და მიავლინა ესაია, ძე ამოსისი, და ჰრქუა: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ძალთა, ღმერთი ისრაჱლისა: რომელ-ეგე ილოცე ჩემდა მომართ სენაქირიმის თანა, მეფისა ასურასტანელისა, ვისმინე.
და	მცხ.მეფ4	ესე სიტყუაჲ არს, რომელსა იტყოდა მისთჳს უფალი: შეურაცხ-გყო და განგბასრა შენ, ქალწულო, ასულო სიონისაო. თავი შეხარა შენ ზედა ასულმან იერუსალჱმისამან.
და	მცხ.მეფ4	ვინ აგინე და შეურაცხ-ყავ, ანუ ვის ზედა აღიმაღლე ჴმაჲ შენი ყუედრებად და აღიხილენ თუალნი შენნი წმიდისა მიმართ ისრაჱლისა.
და	მცხ.მეფ4	მოციქულთა შენთა მიერ აყუედრე უფალსა და სთქუ: სიმრავლითა ეტლთა ჩემთათა აღვჴედ სიმაღლესა მთათა მათ ლიბანისათა, და მოვკაფე სიმაღლე ნაძუთა, რჩეულ-რჩეული იგი ფიჭუთა, და მივიწიე დასასრულსა მაღნარისა მის კარმელისასა.
და	მცხ.მეფ4	მე დავიცევ და ვსუ წყალი უცხოსი და განვაჴმნე და დავტკებნე ბრჭალითა ჩემითა ყოველნი შესაკრებელნი წყალთანი.
და	მცხ.მეფ4	არამედ გასმიეს შორით ეგე, რომელ ვყავ დღეთა პირველთა, დავბადე ეგე და განვასრულე ეგე და იქმნეს წარსტყუენველად მბრძოლთა ქალაქთა ძნელოვანთა.
და	მცხ.მეფ4	და რომელნი დამკჳდრებულ იყუნეს მას შინა, მოუძლურდეს ჴელითა და შეძრწუნდეს და ჰრცხუენა. და იქმნეს ვითარცა თივა ველისა და ვითარცა მწუანე თივისა ერდოსა და დასატკეპნელად წინაშე მიწევნულთა მაგის ზედა.
და	მცხ.იერ	და არა მოიღონ შენგან ქვაჲ საფუძველად, რამეთუ განსარყუნელად იყო საუკუნოდ, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იერ	შეიძრა ქვეყანა და სტკიოდა მით, რამეთუ აღდგა ბაბილონსა ზედა გულისსიტყვა უფლისაჲ დადებად ქუეყანაჲ ბაბილონისაჲ განსაქარვებელად, არდასამკჳდრებელად იგი.
და	მცხ.მეფ4	აწ ჯდომა შენი და გამოსლვა და შესულა შენი უწყი და გულისწყრომა შენი,
და	მცხ.მეფ4	და შენდა ესე სასწაული იყავნ: ამას წელსა შეჭამო დაკრებილი შენი, და მეორესა წელსა შეჭამო გერი მისი, და მესამესა წელსა სთესოთ და მოიმკოთ და დანერგოთ ვენაჴები, და სჭამოთ ნაყოფისა მათისა.
და	მცხ.მეფ4	და იყოს სახლსა მაგას იუდასსა და რომელ-იგი დაშთომილ იყოს, დაიბნეს ძირნი დამართ და გამოსცეს ნაყოფი.
და	მცხ.მეფ4	რამეთუ ერუსალჱმით გამოჴდეს დაშთომილი და სიონით მთით განრინებული, შურმან უფლისა ძალთასამან ყოს ესე.
და	მცხ.მეფ4	ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი მეფისა მისთჳს ასურასტანელთასა: არა შევიდეს იგი ქალაქსა მაგას, არა შესტყორცნეს მაგას ისარნი და არა გარემოადგეს მაგას ფარებითა და არა მიაქციოს მაგასა ზედა მიწა.
და	მცხ.მეფ4	გზასა, რომელსა მოვიდა, მასვე მიიქცეს და ქალაქსა მაგას არა შევიდეს, - თქუა უფალმან, -
და	მცხ.სჯლ	დაცვად მცნებათა მათ და ყოფად ამისა, რამეთუ ესე არს სიბრძნე და მეცნიერებაჲ თქუენდა, წინაშე ყოველთა წარმართთა, რომელთა ესმოდის ყოველი სამართალი ესე თქუენი. აჰა, ესერა, ერი ბრძენი და მეცნიერი ნათესავი დიდი,
და	მცხ.მეფ4	და ზედამდგომელ ვექმნე ქალაქსა მაგას ჴსნად მაგისა ჩემთჳს და დავითისთჳს, მონისა ჩემისა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, მოწევნასა მას ღამისასა გამოვიდა ანგელოზი უფლისა მიერ და მოსრა ბანაკისა მისგან ასურთასა ასოთხმეოცდახუთი ათასი და აღიმსთვეს განთიადსა მას და, აჰა, იხილეს ეგეოდენი იგი გუამი მომკუდარი.
და	მცხ.მეფ4	და აღიტრა და წარვიდა სენაქერემ, მეფე იგი ასურასტანისა, და დაემკჳდრა ნინევის.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვიდრე თაყუანის-სცემდა სახლსა მას ნერსაქისსა ღმერთთა თჳსთა, და ადრიმელექ და სარასარ, ძეთა მისთა, დასცეს იგი მახჳლითა. და იგინი მეოტად წარვიდეს ქუეყანად არარატისა და მეფობდა ასურდან, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	მათ დღეთა შინა დასნეულდა ეზეკია სიკუდილისა სენითა და შევიდა მისა ესაია წინაწარმეტყუელი, ძე ამოსისი, და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს უფალი: ბრძანე სახლისა შენისა, რამეთუ მოჰკუდე შენ და არა განერე.
და	მცხ.ესა	და დამადგენელმან სიტყვასა ყრმისა მისისასა და განზრახვასა ანგელოზთა მისთასა ჭეშმარიტმქმნელმან, მეტყუელმან იერუსალიმისამან: მკჳდროან იქმენ! და ქალაქთა იუდეაჲსათამან: აღეშენენით და ოჴერნი მისნი აღმობრწყინდით!
და	მცხ.ესა	მეტყუელმან უფსკრულისამან: მოოჴრდი! და მდინარეთა შენთა განვაჴმობ, მეტყუელმან კჳროსისმან: ბრძნობდ! და ნებანი ჩემნი ყვნეს მეტყუელმან იერუსალიმისამან: აღეშენე! და სახლი წმიდაჲ ჩემი დავაფუძნო.
და	მცხ.მეფ4	და მიიქცია პირი თჳსი კედლად და ილოცვიდა უფლისა მიმართ და თქუა:
და	მცხ.მეფ4	ჵ, უფალო, მოიჴსენე, რამეთუ ვიდოდი წინაშე შენსა ჭეშმარიტებით და გულითა სრულითა, სათნოებათა ვყოფდი წინაშე შენსა. და ტიროდა ეზეკია ტირილითა დიდითა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო ესაია ეზოსა მას დიდსა და იყო სიტყუაჲ უფლისა მისა და ჰრქუა:
და	მცხ.მეფ4	მიიქეც მუნვე და არქუ ეზეკიას, წინამძღუარსა მას ერისა ჩემისასა: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი დავითისთჳს, მამისა შენისა: ვისმინე ლოცვისა შენისა და ვიხილენ ცრემლნი შენნი. აჰა, მე განგკურნო შენ და დღესა მას მესამესა აღხჳდე სახლსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და შევძინო დღეთა შენთა ათხუთმეტ წელ და ჴელთაგან მეფისა მის ასურასტანელთასა გიჴსნე შენ და ქალაქი ეგე. და ზედამდგომელ ვეყო ქალაქსა მაგას ჩემთჳს და დავითისთჳს, მონისა ჩემისა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ესაია: მოიღეთ ზეთი და ლეღვი და შესაქმედ ეც კვერად და დაიდევ წყლულებასა მაგას და განიკურნო.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ეზეკია ესაიას: რამე სასწაული იყოს, ვითარმედ განმკურნოს მე უფალმან, და თუ აღვიდე მე სახლსა უფლისასა დღესა მესამესა?
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ეზეკია: ადვილ არს აჩრდილისა მის ათსა მენაკსა შთასლვა. არა ეგრე, არამედ უკუნიქეცინ მუნვე ათსა მენაკსა.
და	მცხ.მეფ4	და ღაღად-ყო ესაია წინაწარმეტყუელმან უფლისა მიმართ და უკუნიქცა აჩრდილი იგი ათს მასვე მენაკსა ვინცა და მოსრულ იყო ათითა მენაკითა.
და	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა მოავლინა მოროდაქბალადან, ძემან ბალადანისამან, მეფემან ბაბილონისამან, როატაკები და ძღუენნი ეზეკიასა, რამეთუ ესმა, ვითარმედ დასნეულდა ეზეკია.
და	მცხ.მეფ4	და განიხარა ეზეკია მოსლვა იგი მათი და უჩუენა მათ ყოველი იგი სახლი ნაქოთისა, ვეცხლი და ოქრო და საკმეველნი და ნელსაცხებელნი და სახლნი საჭურჭლენი, და რაცა იპოვა საფასესა მისსა, და არა იყო სახლსა მისსა, რომელი არა უჩუენა მათ ეზეკია ყოვლისა მის ჴელმწიფებისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ4	და შევიდა მისა ესაია წინაწარმეტყუელი მეფისა მიმართ და ჰრქუა მას: რასა გეტყოდეს შენ კაცნი ეგე, ანუ ვინ მოვიდეს შენდა? და ჰრქუა ეზეკია: ქუეყანით შორით მოვიდეს ჩემდა ბაბილონით.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა: რა იხილეს სახლსა შენსა? და თქუა ეზეკია: ყოველი, რაცა იყო სახლსა ჩემსა, იხილეს და არა იყო, რომელი არა უჩუენე მათ, და საფასენიცა ჩემნი.
და	მცხ.მეფ4	აჰა, დღენი მოვლენან და წარიღონ ყოველი, რაცა იყოს სახლსა შენსა, და რომელი დაკრიბეს მამათა შენთა მოდღენდელად დღედმდე, წარიღონ ბაბილოვნად და არა დაუტეონ, რამეთუ ესე სიტყუაჲ არს, რომელსა იტყოდა უფალი.
და	მცხ.მეფ4	და ნაშობთა შენთაგანნიცა წარიყვანენ და ჰყუნენ საჭურის სახლსა მას მეფისა მის ბაბილონელთასა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ეზეკია ესაიას: კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ, თქუა უფალმან. იყავნ მშჳდობა და ჭეშმარიტება დღეთა ჩუენთა.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ეზეკიასთანი და ყოველნი ძლიერებანი მისნი და წყლისგარდამოსადინელნი იგი და ჯურღმულები იგი, რომელ ქმნა, და წყალნი იგი, რომელ შეადინნა ქალაქსა მას, არა, აჰა ესერა, წერილ არიანა წიგნთა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთა?
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა ეზეკია მამათა თჳსთა თანა და მეფობდა მანასე, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.იერ	მდევარი შემთხუევად მდევნელისა სდევდეს და მეღაღადისე შემთხუევად მეღაღადისისა, მეღაღადებად მეფისა ბაბილონისასა, ვითარცა წარწყმდა ქალაქი დასასრულით გამოსავალთა მისთაჲთ.
და	მცხ.იერ	განმყო მე, შემჭამა მე და მეწია მე, ვითარცა ბნელი წულილი, ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისმან, დამადგინა მე, ვითარცა ჭურჭელი ცალიერი შთამნთქა მე, ვითარცა ვეშაპმან, აღივსო მუცელი თჳსი შუებულებისაგან ჩემისა, განმაგარეეს მე რუდუნებათა ჩემთა.
და	მცხ.იერ	და ჭამადი მისი ჭამადი მიმდემადი მიეცემოდა მას მეფისა მიერ ბაბილონისა დღისაგან დღისამდე ვიდრე დღისამდე, რომელსა მოკუდა ყოველთა დღეთა სიცოცხლისა მისისათა.
და	მცხ.აბდ	ხილვაჲ აბდიასი, რომელი იყო უწინარეს გამოსლვისა ასურასტანით. ამათ ეტყვის უფალი ღმერთი იდუმეასა: სასმენელი მესმა უფლისა მიერ. და გარემოცვა წარმართთა მიმართ განავლინა: აღდეგით და აღვდგეთ მის ზედა ბრძოლად.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი: ცხებულსა ჩემსა კჳროსს, რომელსა ჟამსა უპყარ ჴელი მარჯუენა მისი, წინაშე მისსა წარმართნი მორჩილებდენ და ძალი მეფეთა განვხეთქო. განვახუნე წინაშე მისსა კარნი და ქალაქნი არა შეიჴშნენ.
და	მცხ.გოდ	სადე. ღაღად-ყო გულმან მათმან უფლისა მიმართ, ზღუდემან ასულისა სიონისამან, დამოადინენ, ვითარცა ღუარნი, ცრემლნი დღე და ღამე. ნუ სცემ განფრთხობასა თავსა შენსა, ნუ დადუმდებიედ გუგანი თვალთა შენთანი.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა მსგავსად საძაგელებისა მის ნათესავთა მათ, რომელნი მოსპნა უფალმან პირისაგან ძეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ4	და აღაშენნა მაღალმან იგი, რომელ დაამჴუნა ეზეკია, მამამან მისმან, და აღაშენნა ბაგინნი იგი ბაალისნი და ქმნნა მაღნარნი იგი, ვითარსახედ ქმნა აქაბ, მეფემან ისრაჱლისამან, და თაყუანი-სცა ყოველთა ძალთა ცისათა, და მონებდა მათ.
და	მცხ.მეფ4	და უქმნნა სამსახურებელნი ყოველთა ძალთა ცისათა ყოველთა მათ ეზოთა სახლისა მის უფლისათა.
და	მცხ.ესა	მე წინაშე მისსა ვიდოდი და მთანი დავავაკნე, ბჭენი რვალისანი შევმუსრნე და მოქლონნი რკინისანი შევფქვნე.
და	მცხ.ესა	ყრმისათჳს ჩემისა იაკობისსა და ისრაელ რჩეულისა ჩემისა მე გიწოდო შენ სახელითა ჩემითა, და შეგიწყნარო შენ. ხოლო შენ არა მიცან მე, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი. და არა არს მერმე გარეშე ჩემსა.
და	მცხ.ესა	და მიგცნე შენ, საუნჯენი ბნელნი, დაფარულნი, უხილავნი განგიხუნე შენ, რაჲთა სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი, რომელმან გიწოდე სახელი შენი - ღმერთი ისრაჱლისა.
და	მცხ.ესა	მე ვარ უფალი და არა ვინ არს გარეშე ჩემსა ღმერთ. განგაძლიერე შენ და არა მიცან მე.
და	მცხ.ესა	რაჲთა ცნან აღმოსავალთათაგან მზისათაჲთ და დასავალთათგანთა, ვითარმედ არა არს მერმე გარეშე ჩემსა, მე უფალი ღმერთი და არა არს მერმე.
და	მცხ.ესა	მე ვარ, რომელმან შევმზადე ნათელი და ვქმენ ბნელი. მე ვარ, რომელი ვიქმ მშჳდობასა და აღვაგებ ბოროტთა. მე ვარ უფალი ღმერთი, მოქმედი ამათ ყოველთა.
და	მცხ.ესა	იშუებდინ ცაჲ ზეგარდამო და ღრუბელნი წთოდედ სიმართლესა. აღმოაცენენ ქვეყანამან და აღმოამორჩენ წყალობა და სიმართლე აღმოაცენენ ერთბამად. მე ვარ უფალი, რომელმან აღგაგე შენ და შემქმნელმან უმჯობესად.
და	მცხ.დაბ	და ყოველნი მჴეცნი, რაოდენნი არიან შენ თანა, და ყოველი ჴორცი მფრინველთაგან საცხოვართამდე, და ყოველი ქუეწარმავალი მოძრავი ქუეყანასა ზედა, გამოიყუანე თავისა შენისა თანა და აღორძნდით და განმრავლდით ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი წმიდაჲ ისრაჱლისა, რომელი იქმს ზედმომავალთა: მკითხეთ მე ძეთა და ასულთა ჩემთათჳს და საქმეთათჳს ჴელთა ჩემთასა მომცენით მე.
და	მცხ.დაბ	გამოვედ კიდობნისაგან შენ და ცოლი შენი, და ძენი შენნი და ცოლნი ძეთა შენთანი.
და	მცხ.აბდ	უკეთუმცა მპარავნი შევიდეს შენდა, ანუ ავაზაკნი ღამე, სადამცა განიგდე, არამცა იპარნე საკმანი თავთა თჳსთათჳს, და უკეთუმცა მსთულებელნი შევიდეს შენდა, არამცა დაუტევესა მოსაკუფხლავი?
და	მცხ.აბდ	ვითარ გამოკულეულ იქმნა ესავ და დაშთეს დაფარულნი მისნი.
და	მცხ.აბდ	მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - წარვსწყმიდნე ბრძენნი ქუეყანით იდუმეაჲთ და გულისჴმის-ყოფაჲ მთისაგან ისავისსა.
და	მცხ.აბდ	და წიწნეულ იქმნენ მბრძოლნი შენნი თემანითგამონი, რათა აღიღოს კაცი მთისაგან ესავისსა
და	მცხ.აბდ	კლვისათჳს და უთნოობისა ძმისა შენისა იაკობისსა და დაგფაროს შენ სირცხჳლმან და აღგჴოცო უკუნისამდე.
და	მცხ.აბდ	ვინა დღითგან წინააღუდეგ წინააღმდგომად დღესა შინა ტყუე-ყოფადისასა, სხუანათესავნი ძალსა მისსა და უცხონი შევიდეს ბჭეთა მისთა და იერუსალჱმსა ზედა განიგდეს წილი. და თქუენ ხართ, ვითარცა ერთი მათგანი.
და	მცხ.აბდ	და ნუ მიხედავ დღესა უცხოსა, დღესა შინა ძისა შენისასა და ნუ მოსცხრები ძეთა ზედა იუდასთა, დღესა შინა წარწყმედისა მათისასა და ნუ დიდსიტყუაობ დღესა შინა ჭირისასა,
და	მცხ.აბდ	ნუცა შეხუალ ბჭეთა ერისათა დღესა შინა ტკივილთა მათთასა. და ნუ ზედდაჰხედავ შენცა შესაკრებელსა მათსა დღესა შინა მოსრულებისა მათისასა. და ნუცა თანდაშჯდები ძალსა ზედა მათსა დღესა შინა წარწყმედისა მათისასა.
და	მცხ.აბდ	ხოლო შორის მთასა სიონსა იყოს მაცხოვარებაჲ, და იყოს წმიდაჲ, და დაიმკჳდრნეს სახლმან იაკობისამან დამამკჳდრებელნი მათნი.
და	მცხ.აბდ	და იყოს სახლი იაკობისა ცეცხლი და სახლი იოსებისი - ალ, ხოლო ესავისი - ლელწამ. და აღატყდენ მათ ზედა და შეიჭამნენ იგინი. და არა იყოს მეცეცხლე სახლსა ესავისსა, რამეთუ უფალმან თქუა:
და	მცხ.აბდ	და დაიმკჳდრონ ნაგეისშინათა მთაჲ ესავისი, და სეფილასშინათა უცხოტომნი იგი. და დაიმკჳდრონ მთაჲ იგი ეფრემისი, და ველი სამარაჲსაჲ, და ბენიამენი და გალაადიტი.
და	მცხ.აბდ	და გარდასახლებისა დასაბამი ესე არს ძეთა ისრაჱლისათა: ქუეყანაჲ ქანანელთაჲ ვიდრე სარეფთონდმდე და გარდასახლებაჲ იერუსალიმისაჲ ვიდრე ეფრათადმდე. და დაიმკჳდრნენ ქალაქნი ნაგესისნი.
და	მცხ.აბდ	და აღვიდოდიან განრინებულნი მთისაგან სიონისა, შურისძიებად მთასა ესავისსა და იყოს უფლისა მეუფებაჲ.
და	მცხ.მეფ4	და ქანდაკებულნი იგი მაღნართა მათ დადგნა სახლსა მას უფლისასა, რომლისა ჰრქუა უფალმან დავითს და სოლომონს, ძესა მისსა, ვითარმედ: სახლსა ამას და იერუსალჱმს, რომელი გამოვირჩიე ყოველთაგან ნათესავთა ისრაჱლისათა, დავდვა სახელი ჩემი უკუნისამდე.
და	მცხ.მეფ4	და არა ისმინეს და საძაგელ იქმნა მანასე დიდად და აცთუნნა იგინი საქმედ ბოროტისა წინაშე უფლისა უფროს ყოველთა მათ ნათესავთა, რომელნი განრყუნნა უფალმან წინაშე პირსა ძეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ4	და ეტყოდა უფალი ჴელითა მონათა თჳსთა წინაწარმეტყუელთაჲთა და თქუა:
და	მცხ.მეფ4	ამისთჳს, რამეთუ ქმნა მანასე, მეფემან იუდასმან, საძაგელნი იგი და უკეთურებანი უმეტეს ამორეველისა მის წინაშე ჩემსა და შესცთა იუდა კერპებითა თჳსითა.
და	მცხ.იონ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ იონაჲს მიმართ, ძისა ამათიანისა, მეტყუელი: აღდეგ და წარვედ ნინევად, ქალაქად დიდად, და ქადაგე მას შინა. აღმოვიდა ღაღადება უკეთურებისა მისისაჲ ჩემდამო.
და	მცხ.მეფ4	ამისთჳს, ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: აჰა, მე მოვავლინო ძჳრი ზედა იერუსალჱმსა და ზედა იუდასა, რათა ყოველთა რომელთა ესმეს, ოხრიდენ ორნივე ყურნი.
და	მცხ.მეფ4	და მივაწიო ზედა იერუსალჱმსა მსგავსად საზომისა მის სამარიასა და მსგავსად სასწორისა სახლისა მის აქაბისა და მოვსპო იერუსალჱმი, ვითარცა ნიჟარი ერთი დათხეული ზედა პირსა თჳსსა.
და	მცხ.იონ	და აღვიდა იონა სივლტოლად თარშიდ პირისაგან უფლისა, და შთავიდა იოპპედ და პოვა ნავი, მიმავალი თარშიდ, და მისცა სანავე მისი და აღვიდა მისდამი ცურვად მათ თანა თარშიდ მიმართ პირისაგან უფლისა.
და	მცხ.იონ	და უფალმან აღადგინა ქარი ზღუასა შინა და იქმნა ღელვა დიდი შორის ზღჳსა. და ნავი დაჭირვებულ იქმნებოდა შემუსრვად.
და	მცხ.მეფ4	და აღვჴოცო ნეშტი სამკჳდრებელისა ჩემისა და მივსცნე იგინი ჴელთა მტერთა თჳსთასა და იყუნენ წარსატაცებელ და იავარ ყოველთა მტერთა თჳსთა
და	მცხ.იონ	და შეშინდეს მენავენი. და ჴმობდა კაცად-კაცადი ღმრთისა მიმართ თჳსისა და გარდაყრაჲ ქმნეს ნავისშინათა ჭურჭელთა ზღუად აღსუბუქებად მათგან. ხოლო იონა შთავიდა უბესა ნავისასა, და ეძინა და ხურინევდა.
და	მცხ.იონ	და მოვიდა მისდამი მეპრორე და ჰრქუა მას: რასა ჰხურინავ შენ? აღდეგ და ჰხადე ღმერთსა შენსა, უკუეთუ ვითარ მაცხოვნნეს ჩუენ ღმერთმან და არა წარვწყმდეთ.
და	მცხ.მეფ4	ამისთჳს, რამეთუ ქმნეს ბოროტი წინაშე ჩემსა და განმარისხეს მე, რომლით დღითგან გამოვიყვანენ იგინი ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.იონ	და თქუან, თითოეულმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა მოვედით, ვყარნეთ წილნი და ვსცნათ, ვისთჳს არს სიბოროტე ესე ჩუენ ზედა. და ყარნეს წილნი და დავარდა წილი იონას ზედა.
და	მცხ.იონ	და თქუეს მისდამი: მითხარ ჩუენ, რასათჳს არს სიბოროტე ესე ჩუენ შორის, რაჲ არს მოქმედებაჲ შენი და ვინა მოხუალ და სადა წარხუალ, და რომლისა სოფლისა და რომლისა ერისაგან ხარ შენ?
და	მცხ.იონ	და თქუა მათდა მიმართ: მონაჲ უფლისაჲ ვარ მე. და ღმერთსა ცისასა ვეშიშვი მე, რომელმან შექმნა ზღუაჲ და ჴმელი.
და	მცხ.მეფ4	და სისხლიცა უბრალო დასთხია მანასე დიდად ფრიად, ვიდრე აღივსო იერუსალჱმი კიდით კიდემდე. და ცოდვა იგი თჳსი, რომლითა აცთუნა იუდა საქმედ ბოროტისა წინაშე უფლისა
და	მცხ.იონ	და თქუეს მისდამი: რა გიყოთ შენ? და დასცხრეს ჩუენ ზედა ზღუაჲ, რამეთუ ზღუაჲ ვიდოდა და უფროს აღადგენდა ღელვათა.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა მანასესთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, და ცოდვა მისი, რომელ ცოდა, არა, აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთასა?
და	მცხ.იონ	და თქუა იონამან მათდა მიმართ: აღმიღეთ მე და შთამაგდეთ ზღუად და დაყუდნეს თქუენგან ზღუაჲ მით, რამეთუ ვსცნობ მე, ვითარმედ ჩემთჳს არს ღელვა ესე დიდი თქუენ ზედა.
და	მცხ.იონ	და იძულებოდეს კაცნი მიქცევად ქუეყანად მიმართ და ვერ შეუძლებდეს, რამეთუ ზღუაჲ ვიდოდა და უფროს აღდგებოდა მათ ზედა.
და	მცხ.იონ	და ჴმა-ყუეს უფლისა მიმართ და თქუეს: ნუსადა უფალო, ნუ წარვწყმდებით სულისათჳს კაცისა ამის და ნუ გუცემ ჩუენ ზედა სისხლსა მართალსა მით, რამეთუ შენ, უფალო, ვითარცა სახედ გენება, ჰყავ.
და	მცხ.გოდ	დალეთ. და თუ დადარანებულ მექმნა მე იგი, ვითარცა დათჳ დადარანებული და ვითარცა ლომი ფარულსა შინა, , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	იოთ. დაჯდეს მარტოებით და დადუმნეს, რამეთუ აღიღო თავსა ზედა თჳსსა უღელი მძიმე. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	სამეხ. ზედდაგუფარენ, გულისწყრომითა წარმდევნენ ჩუენ, მომკლენ და არა გუერიდე. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	სასიტყუელად და საზრახველად გუყვენ ჩუენ შორის ერსა, , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	ბაგენი ზედაღდგომილნი ჩემნი და წურთანი მათნი ძჳნად ჩემდა დღეყოელ, , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	თავ. იხილე ამპარტავნება სულთა მათთა და მიაგე მათ, უფალო, მისაგებელი, უფალო, მახე გულისა მათისაჲ, , , , , , , , , ,
და	მცხ.დაბ	და იყო ექუსასსა და ერთსა წელსა ცხორებასა ნოესსა, პირველსა თთუესა, ერთსა თთჳსასა, მოაკლდა წყალი ქუეყანისაგან და აღსძარცვა ნოე სართული კიდობნისა, რომელ ქმნა, და იხილა, რამეთუ მოაკლდა წყალი პირისაგან ქუეყანისა.
და	მცხ.დაბ	და ვერ მპოვნელი განსუენებასა ტრედი ფერჴთა მისთასა მოიქცა მისა მიმართ კიდობნად, რამეთუ წყალი იყო ყოველსა ზედა პირსა ქუეყანისასა, და განყო ჴელი მისი, მიიქუა იგი და შეიყუანა იგი თავისა თჳსისა თანა კიდობნად.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი საბაოთ: დაშურა ეგჳპტე და ვაჭრობა ეთიოპელთა და საბაიმელნი, კაცნი მაღალნი, შენ ზედა გარდაჴდენ. და შენდა იყვნენ მონებ და უკანა შენსა შეგიდგენ შეკრულნი ბორკილებითა. და თაყვანის-გცემდენ შენ და შენდამი ილოცვიდენ, რამეთუ შენ შორის ღმერთი არს, და თქვან: არა არს ღმერთი თჳნიერ შენსა,
და	მცხ.მეფ4	დაიძინა მანასე მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა მტილსა სახლისა თჳსისასა მტილსა ოზიასასა. და მეფობდა ამმონ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	ძე ოცდაორის წლისა იყო ამმონ დადგომასა მისსა მეფედ და მეფობდა ათურამეტ წელ იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა - მესელომით, ასული არუასი, ტაბათით.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ვითარცა ქმნა მამამან მისმან მანასე.
და	მცხ.დაბ	და მოაწია ღმერთმან სული ქუეყანასა ზედა და მოაკლდა წყალი და დასწყდეს წყარონი უფსკრულისანი და საქანელნი ცისანი. და მოაკლდა წყალი, მავალი ქუეყანისაგან, და შედგებოდა.
და	მცხ.მეფ4	და ვიდოდა ყოველთა მათ გზათა, რომელთა ვიდოდა მამა მისი, და მსახურა კერპთა მათ, რომელთა მსახურებდა მამა მისი, და თაყუანი-სცა მათ.
და	მცხ.მეფ4	დაუტევა უფალი ღმერთი მამათა თჳსთა და არა ვიდოდა გზასა უფლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და აღდგეს მონანი ამონის ზედა და მოკლეს მეფე იგი სახლსა თჳსსა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი, რომელმან შექმნა ცაჲ, ესეა ღმერთი, რომელმან გამოაჩინა ქვეყანა და შექმნა იგი, მან განასაზღვრა იგი. არა ცუდად შექმნა იგი, არამედ სამკჳდრებელად: მე ვარ უფალი და არა არს მერმე.
და	მცხ.მეფ4	და მოსწყჳდეს მკულელნი იგი ამონისნი ერმან მან და დაიდგინეს, ერმან მის ქუეყანისამან მეფედ იოსია, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ესა	არა ფარულსა შორის ვიტყოდე, არცა ადგილსა შინა ქვეყანისა ბნელისასა არა ვარქუ თესლსა იაკობისსა: ამაოჲ იძიეთ. მე ვარ უფალი მეტყუელი სიმართლისაჲ და მიმთხრობელი ჭეშმარიტებისა:
და	მცხ.მეფ4	და დაიძინა ამმონ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა იგი საფლავსა თჳსსა მტილსა მას ოზიასასა. და მეფობდა იოსია, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	ძე რვა წლისა იყო იოსია დადგომასა მას მისსა მეფედ და ოცდაათერთმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისა - იედია, ასული იედიასი, ბასუროთით.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა იოსია სამართალი წინაშე უფლისა და ვიდოდა ყოველთა გზათა დავითის მამისა თჳსისათა, და არა მიაქცია მარჯულ, არცა მარცხლ.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, წელსა მეთურამეტესა მეფობასა იოსიასასა, მეფისა იუდასასა, თვესა მეშჳდესა მიავლინა მეფემან საფან, ძე ესელისი, ძისა მესოლამისი, მწიგნობარი სახლისა მის უფლისა და ჰრქვა:
და	მცხ.ფსალმ	აკურთხევს სული ჩემი უფალსა; უფალო ღმერთო ჩემო, განსდიდენ ფრიად, აღსარებაჲ და დიდად შუენიერებაჲ შთაიცუ,
და	მცხ.ფსალმ	რომელთა დაიმარხიან აღთქმა მისი და მოიჴსენიან მცნებანი მისნი და ყვნიან იგინი.
და	მცხ.ესა	უკეთუ მიუთხრობენ, მიეახლნედ, რაჲთა ცნან ერთბამად, ვინ სასმენელ-ყვნა ესენი დასაბამით, მაშინდითგან მიგეთხრა თქუენ. მე ვარ უფალი ღმერთი. და არა არს სხვა თჳნიერ ჩემსა მართალი და მაცხოვარი, არა არს გარეშე ჩემსა.
და	მცხ.ესა	მოიქეცით ჩემდამო და სცხოვნდეთ ქუეყანისა დასასრულისანი. მე ვარ ღმერთი და არა არს სხვა.
და	მცხ.ესა	მეტყუელი, სიმართლე და დიდებაჲ მისსა მიმართ მივიდეს და სირცხჳლეულ იქმნენ ყოველნი, განმსაზღვრებელნი თავთა თჳსთანი უფლისაგან,
და	მცხ.ესა	განმართლდენ, და ღმრთისა მიერ დიდებულ იქმნენ ყოველი თესლი ძეთა ისრაელისათა.
და	მცხ.მეფ4	აღვედ შენ ქელკიასა, მღდელისა მის დიდისა, და გამოადნვეთ ვეცხლი იგი, რომელი შეწირა სახლსა უფლისასა, რომელი დაკრიბეს მცველთა მათ კარისათა ერისაგან.
და	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: პირისაგან ჩრდილოსა აღეგზნნენ ბოროტნი ყოველთა ზედა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა,
და	მცხ.მეფ4	და მიეცით ჴელთა მოქმედთა მათ საქმისა ზედამდგომელთა სახლისა უფლისათა. და მათ მისცეს, რომელნი-იგი იქმოდეს საქმესა მას სახლისა უფლისასა განსაძლიერებლად ბედეკისა სახლისა უფლისასა,
და	მცხ.მეფ4	ხუროთა და მშენებელთა და ჴელოვანთა მოღებად ძელი და ქვა კეთილი გასამტკიცებელად სართულისა მის სახლისა უფლისა.
და	მცხ.მეფ4	და არა ურაცხდეს ვეცხლსა მას, რომელსა-იგი მისცემდეს მათ, რამეთუ სარწმუნოებით იქმოდეს მას.
და	მცხ.იერ	და გბრძოდიან შენ, და ვერ უძლებდენ შენდამი მით, რამეთუ მე შენ თანა ვარ განრინებად შენდა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ქელკია, მღდელმან დიდმან, საფანს მწიგნობარსა: წიგნი სჯულისა ვპოე სახლსა შინა უფლისასა. და მოსცა ქელკია საფანს წიგნი იგი და აღმოიკითხა.
და	მცხ.მეფ4	და შეართვა მეფესა იოსიას და მიუთხრა სიტყუაცა იგი და თქუა: გამოადვნეს მონათა შენთა ვეცხლი იგი, რაოდენ იპოვა სახლსა შინა უფლისასა და მისცეს იგი ჴელთა მოქმედთა მათ ზედამდგომელთა სახლსა უფლისათა.
და	მცხ.მეფ4	და უთხრა სათან მწიგნობარმან მეფესა წიგნისა მისთჳს და თქუა: წიგნი მომცა მე ქელკია მღდელმან და აღმოიკითხა იგი წინაშე მეფისა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა ესმა მეფესა სიტყუაჲ იგი მის წიგნისა შჯულისა, დაიპო სამოსელი თჳსი.
და	მცხ.მეფ4	და უბრძანა მეფემან ქელკიას მღდელსა და აქიკამს, ძესა საფანისასა, და აქაბორს, ძესა მიქეასასა, და საფანს მწიგნობარსა და ასაიას, მონასა მეფისასა, და ჰრქუა:
და	მცხ.ესა	დაეცა ბილ, შეიმუსრა დაგონ. იქმნეს ქანდაკებულნი მათნი მჴეცად და საცხოვრად აღიხუნენ იგინი შეკრულნი, ვითარცა ტჳრთი მაშურალისა და მშიერისა,
და	მცხ.მეფ4	მოვედით და გამოიძიეთ უფლისა ჩემთჳს და ერისა ჩემისათჳს და ყოვლისათჳს იუდასა სიტყჳსა ამისთჳს წიგნისა, რომელი იპოვა, რამეთუ დიდ არს რისხვა უფლისა აღგზებულ ჩუენ ზედა, რამეთუ არა ისმინნეს მამათა ჩუენთა სიტყუანი ამის წიგნისანი ყოფად ყოველთავე და წერილთა მათ შინა.
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა ქელკია მღდელი და აქიკამ და საფან და აქაბორ და ასაია ოდან წინაწარმეტყუელისა, ცოლისა სელომისა, ძისა თეკუჱსისა, ძისა ასარასა, სამოსლისმმარხველისა და იგი მკჳდრ იყო იერუსალჱმს და მასენას შინა და უთხრეს მას ესე.
და	მცხ.მეფ4	ამას იტყჳს უფალი: აჰა, ესერა, მე მივავლინო ბოროტი ქალაქსა ამას ზედა და მკჳდრთა მას შინა ყოველნი სიტყუანი მის წიგნისანი, რომელ აღმოიკითხა მეფემან იუდასმან.
და	მცხ.მეფ4	ამისთჳს, რამეთუ დამიტევეს მე და მსახურებდეს ღმერთთა უცხოთა, რათა განმარისხონ მე საქმითა ჴელთა მათთათა და აღტყდეს გულისწყრომა ჩემი ადგილსა ამას და არა დაშრტეს.
და	მცხ.ესა	ვიდრე სიბერემდე: მე ვარ და ვიდრემდის და-ცა-ჰბერდეთ, მევე ვარ, მიგითავსებ თქუენ. მე ვყავ და მე ულხინო, მე აღგამაღლნე და გაცხოვნნე თქუენ.
და	მცხ.მეფ4	ამისთჳს, რამეთუ მოლბა გული შენი და შეიკდიმე პირისაგან უფლისა, ვითარცა გესმეს სიტყუანი ესე, რაოდენსა ვიტყოდე ადგილისა ამისთჳს და მკჳდრთა მისთა, რათა იყოს განსარყუნელ და საწყევარ. და დაიპე სამოსელი შენი და სტიროდე წინაშე ჩემსა, და მეცა მესმა,- თქუა უფალმან,-
და	მცხ.მეფ4	ამისთჳს, არა ეგრე, აჰა, ესერა, მე შეგძინო შენ მამათა შენთა და შეხჳდე საფლავად შენდა მშჳდობით და არა იხილონ თუალთა შენთა ყოველი ესე ბოროტი, რომელი მივავლინო ქალაქსა მას ზედა და მკჳდრთა მისთა.
და	მცხ.ესა	და შემკრებელთა ოქროსათა პავასიკისაგან ვეცხლსა სასწორისა მიერ, და აღსწონნეთ სასწორითა, და მომმიზდებელთა ოქროსმჭედლისათა შექმნნეს ჴელითქმნულნი და მოდრეკით თაყვანის-სცემენ მას.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ლამექ ცოლთა თჳსთა: ადა და სელა, ისმინეთ ჴმისა ჩემისა, ცოლთა ლამექისათა, ყურად-იხუენით სიტყუანი ჩემნი, რამეთუ მამაკაცი მოვკალ წყლულებად ჩემდა და ჭაბუკი საგუემელად ჩემდა.
დაჲ	მცხ.დაბ	ხოლო სელა შვა. მან-ცა თობალ და იყო კუერით ხუროჲ, მჭედელი რვალისა და რკინისა, ხოლო დაჲ თობელისი - ნოემა.
და	მცხ.დაბ	და სახელი ძმისა მისისა იობალ. ესე იყო გამომაჩინებელ საფსალმონისა და ებნისა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო შვა ენოს ღაიდად. და ღაიდად შვა მალელელ და მალელელ შვა მათუსალა. და მათუსალა შვა ლამექ.
და	მცხ.ესა	მიმთხრობელი პირველად უკუანასკნელთა წინავე ქმნისა მათისა, და ერთბამად შესრულდა და ვთქუ: ყოველი განზრახვა ჩემი დამტკიცდეს და ყოველნი, რაოდენნი განმიზრახვან, ვყვნე.
და	მცხ.იონ	და უბრძანა უფალმან ვეშაპსა დიდსა შთანთქმად იონა და იყო იონა მუცელსა შინა ვეშაპისასა სამ დღე და სამ ღამე.
და	მცხ.ესა	მწოდებელნი აღმოსავალთათა მფრინველსა, და ქუეყანისაგან შორიელისა, რომელთათჳს განმზრახველი: და ვიტყოდეცა, და მოვიყვანე, და აღვაგე და ვყავ, მოვიყვანე იგი და წარვმართე გზა მისი.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ არა არს დაფარული, რომელი არა გამოცხადნეს, არცა საიდუმლოჲ, რომელი არა საცნაურ იყოს და ცხადად მოვიდეს.
და	მცხ.ესა	შთავედ, დაჯედ ქუეყანად, ქალწული, ასული ბაბილონისა! დაჯედ, შევედ ქვეყანად. არა არს საყდარი, შევედ ბნელსა, ასულო ქალდეველთაო. არღა მერმე შესძინო წოდებად ჩჩჳლი და შუებული.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ ჰშურებოდი ქუეყანასა და არა შესძინოს ძალი თჳსი მოცემად შენდა, იწროებით და ძრწოლით იყო ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა კაინ აბელის მიმართ, ძმისა თჳსისა: განვიდეთ ზოგად ველად. და იყო, ყოფასა მათსა ველს, აღდგა კაინ აბელის ზედა, ძმისა თჳსისა, და მოკლა იგი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მართლიად არა განჰყავ, სცოდე დაყუდენ. შენდამი მიქცევაჲ მისი და შენ ჰმთავრობდი მას.
და	მცხ.ესა	ხოლო აწ მოვიდენ შენ ზედა ორნი ესე ერთსა შინა დღესა: უშჳლოება და ქურივობა მოიწინენ მეყსეულად შენ ზედა მწამლველობისა მიმართ შენისა და ძალისა მიმართ მსახრვალთა შენთასა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო კაინს ზედა და მსხუერპლთა მისთა ზედა არა მიიხილა. და შეწუხნა კაინ ფრიად. და შეიჭუვნა პირი მისი.
და	მცხ.ესა	ფრიად არს სასოებაჲ სიბოროტისა შენისა, რამეთუ შენ სთქუ: მე ვარ და არა არს სხუაჲ. ცან, ვითარმედ გულისხმის-ყოფა ამათი იყოს და სიძვა შენი სირცხჳლად შენდა და სთქუ გულსა შინა შენსა: მე ვარ და არა არს სხუაჲ,
და	მცხ.მეფ4	და მიუთხრნეს სიტყუანი ესე მეფესა და წარავლინა მეფემან და შეკრიბნა ყოველნი მოხუცებულნი იუდასნი და იერუსალჱმისანი.
და	მცხ.მეფ4	და აღვიდა მეფე ტაძრად უფლისა და ყოველნი კაცნი იუდასნი და ყოველნი მკჳდრნი იერუსალჱმისანი მის თანა და მღდელნი და წინაწარმეტყუელნი და ყოველი ერი მის თანა მცირითგან ვიდრე დიდამდე, და აღმოიკითხა წიგნი იგი სჯულისა ყურთა მიმართ ერისათა, ყოველნი სიტყუანი სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და დაწუნეს მღდელნი იგი, რომელ დაედგინეს მეფეთა იუდასთა მაკუმეველად მაღალთა მათ და ქალაქებსა იუდასთა და გარემო იერუსალჱმსა და უკმევდეს იგინი ბაალსა და მზესა და მთოვარესა და ვარსკულავთა, ჴომთა და ყოველთა ერთა ცისათა.
და	მცხ.მეფ4	და გამოიღეს სერტყები იგი ასეროთისა სახლისაგან უფლისა გარეშე იერუსალჱმს, ჴევსა მას კედრონისასა, და დაწვეს იგი მუნ და დააწულილნეს ვითარცა მიწა, და მიჰფინა საფლავსა ძეთა ერისათასა.
და	მცხ.მეფ4	და დაარღჳა სახლი იგი კადესიმელთა, რომელი იყო სახლსა შინა უფლისასა, სადა-იგი დედანი უქსოვდეს სამოსელსა სერტყებსა.
და	მცხ.მეფ4	და მოიყვანა ყოველი იგი ქურუმნი ქალაქთაგან იუდაჲსთა და შეიგინნეს ყოველნი მაღალნი, სადა-იგი უკმევდეს ქურუმნი გაბაჲთგან ვიდრე ბერსაბედმდე და დაარღჳა სახლი იგი მაღალთა წინაშე კართა ბჭისათა იოსეს მთავრისა მის ქალაქისასა, რომელი-იგი იყო მარცხენით შესლვასა ბჭეთა ქალაქისათა.
და	მცხ.მეფ4	და შეაგინა თაფეთი ჴევსა მას ძეთა ენონისთა, რათა არა განჰყვანდეს კაცსა ძე თჳსი, გინა ასული თჳსი ცეცხლსა მელქომისთჳს.
და	მცხ.მეფ4	და დაარღჳა ცხენები იგი, რომელი მისცეს მეფეთა იუდასთა მზისა შესავალსა მას სახლისა უფლისასა საფასისსაცავსა მას საჭურისისა მეფისასა, რომელი იყოს ფარურიმს და ეტლი იგი მზისა დაწვა ცეცხლითა.
და	მცხ.მეფ4	და საკურთხეველები იგი, რაოდენი იყო ერდოებსა ზედა ქორებისასა, რაჲ ქმნნეს მეფეთა იუდასთა და საკურთხეველები, რომელ ქმნნა მანასე ორთა მათ ეზოთა სახლისა უფლისაჲთა, დაარღჳა იგი მეფემან და აღიღო იგი მიერ, და გარდმოიღო და შემუსრა იგი და დასთხია მიწა იგი მათი ჴევსა მას კედრონისასა.
და	მცხ.მეფ4	და სახლი იგი წინაშე პირსა იერუსალჱმისასა მარჯუენით მთასა მას მოსოთისასა, რომელი აღაშენა სოლომონ მეფემან იერუსალჱემისამან ასტრატესათჳს საძაგელისა მის სიდონელთასა, და ქამოს მოსაწყინელსა მას მოაბელთასა და მელქომს მოსაწყინელისა ძეთა ამონისათა, და შეაგინა იგი მეფემან.
და	მცხ.მეფ4	და მოჰკაფა სერტყები და აღავსო ადგილები მათი ძვლებითა კაცთათა.
და	მცხ.მეფ4	და მიხედა და იხილა საფლავები იგი, რომელი იყო მთასა მას და მიავლინა და გამოიღო ძუალები იგი საფლავებისა მისგან, დაწვა იგი საკურთხეველსა მას ზედა და შეაბილწა იგი სიტყჳსაებრ უფლისა, რომელსა იტყოდა კაცი იგი ღმრთისა, რაჟამს-იგი დგა იორობოამ საკურთხეველსა ზედა დღესასწაულსა მას და მოიქცა იოსია და აღიხილნა თუალნი თჳსნი და იხილა საფლავი იგი კაცისა მის ღმრთისა, რომელ იტყოდა სიტყუათა ამათ,
და	მცხ.მეფ4	და თქუა: რა არს საჰამანი ისი, რომელსა მე ვხედავ? და ჰრქუეს მას კაცთა მის ქალაქისათა: ეგე არს საფლავი კაცისა მის ღმრთისა, რომელი მოივლინა ქუეყანით იუდასით და იტყოდა ყოველთა ამათ სიტყუათა, რომელსა ჰყოფ აწ საკურთხეველსა მას ბეთელისასა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა: აცადეთ ეგე, ნუ ვინ შეარყევთ ძვალთა მისთა, და პოვეს ძვალნი მისნი ძვალთა თანა წინაწარმეტყუელსა მოსულისა სამარიით.
და	მცხ.მეფ4	და დაკლნა ყოველნი იგი მღდელნი მაღალთანი, რომელნი იყუნეს მუნ საკურთხეველსა მათსა ზედა, და დაწუა ძუალები კაცებისა მათ ზედა და მიიქცა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.მეფ4	და უბრძანა მეფემან ყოველსა ერსა და ჰრქუა: ყავთ ზატიკი პასექისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა: წერილ არს წიგნსა ამას სჯულისასა.
და	მცხ.მეფ4	და არა ყოფილ იყო ეგევითარი ზატიკი დღითგან მსაჯულთაჲთ, რომელნი სჯიდეს ისრაჱლსა და ყოველთა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა და მეფეთა იუდასთა,
და	მცხ.მეფ4	და მუცლითმეზღაპრენი და მცნობელნი და თერაფინნი და ყოველი კერპები და ყოველი საძაგელები, რომელი იყო ქუეყანასა იუდასასა და იერუსალჱმს, და აღიღო მეფემან იოსია, რათა დაამტკიცნეს სიტყუანი სჯულისა წერილისა წიგნისანი, რომელი-იგი პოვა ქელკია მღდელმან სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა უფალმან: იუდაცა გან-ვე-ვიშორო პირისაგან ჩემისა, ვითარცა განვიშორე ისრაჱლი, და განვიშორო ქალაქი ესე, რომელი გამოვირჩიე, იერუსალჱმი, და სახლი ესე, რომლისა ვთქუ, ვითარმედ იყოს სახელი ჩემი მუნ.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იოსიასთანი და ყოველი, რაოდენ ქმნა, არა, აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდასთასა?
და	მცხ.მეფ4	და დღეთა მათ აღმოვიდა ფარაო ნექაო, მეფე ეგჳპტისა, მეფისა მის ზედა ასურეთისასა მდინარესა ზედა ევფრატსა. და განვიდა იოსია მეფე შემთხუევად მისა. და მოკლა იგი ფარაო მაგედონს შინა შემთხუევასა მას მისსა.
და	მცხ.მეფ4	და აღმოიღეს იგი მონათა თჳსთა მაგედონით იერუსალჱმად და დაფლეს იგი საფლავსა თჳსსა. და მოიყვანა ერმან მის ქვეყანისამან იოაქაზ, ძე მისი, და სცხეს მას და მეფე-ყვეს იგი იოსიას, მამისა მისისა წილ.
და	მცხ.მეფ4	ძე ოცდასამისა წლისა იყო იოაქაზ მეფობასა მისსა და სამ თუე მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისა - ამიტალ, ასული იერემიასი, ლობნათ.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა ყოვლისა მისებრ, ვითარცა ყვეს მამათა მისთა.
და	მცხ.მეფ4	და გარდაადგინა იგი ფარაო ნექაო, მეფემან ეგჳპტისამან, და წარიყვანა იგი დებლათად ქუეყანად ემათისა, რათა არა მეფობდეს იგი იერუსალიმს და დასდვა ხარკი ქუეყანასა მას ასი ტალანტი ვეცხლისა და ათი ტალანტი ოქროსა.
და	მცხ.მეფ4	და მეფედ დაადგინა ფარაო ნექაო მათ ზედა ელიაკიმ, ძე იოსიასი, მეფისა იუდასი, იოსიას წილ, მამისა მისისა, და დასდვა მას სახელი იოაკიმ, ხოლო იოაქაზ წარიყვანა და შეიყვანა ეგჳპტედ. და მოკუდა იგი მუნ.
და	მცხ.მეფ4	ძე ოცდახუთისა წლისა იყო იოაკიმ მეფობასა მისსა და თერთმეტ წელ მეფობდა იერუსალიმს. და სახელი დედისა მისისა ელდათ, ასული ეგდელისი, რუმათ.
და	მცხ.მეფ4	და დღეთა მისთა ოდენ აღმოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილოვნისა, მას ქუეყანასა და იყო მისა იოაკიმ მონა სამ წელ და მოიქცა და შეურაცხ-ყო იგი.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა ყოვლისა მისებრ, ვითარცა ყვეს მამათა მისთა.
და	მცხ.მეფ4	და მოუვლინა უფალმან მას მტევებარნი ქალდეველთანი და მტევებარნი ასურთანი და მოაბელნი და ძენი ამონისნი და გამოავლინნა იგინი იუდასა ზედა წარწყმედად მისა მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელსა იტყოდა ჴელითა მონათა მისთა წინაწარმეტყუელთაჲთა.
და	მცხ.მეფ4	სისხლთა მათთჳს უბრალოთა, რაჲ დასთხია და აღავსო იერუსალჱმი სისხლითა უბრალოთა, და არა ინება უფალმან ლხინებად მათა.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იოაკიმისთანი და ყოველი, რაოდენი ქმნა, ანუ არა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდასთასა? და დაიძინა იოაკიმ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა მტილსა მას ოზიასასა მამათა მისთა თანა.
და	მცხ.მეფ4	და მეფობდა იოაკიმ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.მეფ4	ძე ათურამეტისა წლისა იყო იოაკიმ მეფობასა მისსა და სამ თუე მეფობდა იერუსალიმს და სახელი დედისა მისისა - ანეესთან, ასული ელემათესი, იერუსალიმით.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა იოაკიმ ბოროტი წინაშე უფლისა ყოვლისა მისებრ, რაოდენი ქმნეს მამათა მისთა.
და	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა შინა აღმოვიდა ნაბოქოდონოსორ, მეფე ბაბილოვნისა, იერუსალიმად და იღუაწა ქალაქი იგი გარემოცვად.
და	მცხ.მეფ4	და განვიდა იოაკიმ, მეფე იუდასი, მეფისა ბაბილოვნისა, იგი და დედა მისი და მთავარნი მისნი და მონანი მისნი და საჭურისნი მისნი. და განიყვანა იგი მეფემან ბაბილოვნისამან მერვესა წელსა მეფობისა მისისასა.
და	მცხ.მეფ4	და გამოიღო მიერ ყოველი საფასე სახლისა უფლისა და საფასე სახლისა სამეფოსა და შემუსრა ყოველი ჭურჭელი ოქროსა, რომელი ექმნა სოლომონ მეფესა ისრაჱლისასა ტაძარსა უფლისა, ვითარცა იტყოდა უფალი.
და	მცხ.მეფ4	და წარიყვანა ყოველი იერუსალიმი და ყოველნი მთავარნი და ყოველნი ძლიერნი ძალითა ტყუეობად ათი ათასი და ყოველი ხურო და ოქროსმჭედელი. და არა ვინ დაშთა, გარნა გლახაკნი ხოლო ერისა ქუეყანისანი.
და	მცხ.მეფ4	და წარიყვანა მეფემან ბაბილოვანისამან იოაკიმ ბაბილონად და დედა მეფისა და ცოლნი მისნი და საჭურისნი მისნი და ძლიერნი ქუეყანისანი წარიყვანნა ტყუედ იერუსალიმით ბაბილონად.
და	მცხ.მეფ4	და ყოველი კაცი შემძლებელი, კაცი ძლიერი, რომელნი ჰყოფდეს ბრძოლასა შჳდი ათასი, ხურო და მჭედელი ოქროსა და ანთრაკისა შთამსმელი - ათასი კაცი და ყოველი ძალი ძლიერითა და მოქმედი ბრძოლისა, წარიყვანნა იგინი მეფემან ბაბილოვნისამან ბაბილონად.
და	მცხ.მეფ4	ძე ოცდაერთისა წლისა იყო სედეკია მეფობასა მისსა და თერთმეტ წელ მეფობდა იერუსალიმს. და სახელი დედისა მისისა ამიტალ, ასული იერემიასი, ლობნათ.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისა მის, ვითარცა ქმნა იოაკიმ.
და	მცხ.მეფ4	რამეთუ გულისწყრომა უფლისა იყო იერუსალიმსა ზედა და იუდასა ზედა, ვიდრე განსთხივნა იგინი პირისაგან მისისა და შეურაცხება ქმნა სედეკია მეფისა მიმართ ბაბილონისა.
და	მცხ.ესა	და მოიწიოს შენ ზედა წარწყმედა, და ვერ აგრძნა მთხრებლი და შთავარდე მას შინა და მოიწიოს შენ ზედა საარებულებაჲ და ვერ გეძლოს წმიდა-ქმნად და მოიწიოს შენ ზედა მეყსა შინა წარწყმედა და ვერ სცნა.
და	მცხ.ესა	და დაშვრე შენ ვაჭრობითა შენითა სიჭაბუკითგან. კაცი თავით თჳსით შესცთა, ხოლო შენდა არა იყოს მაცხოვარებაჲ.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, მეცხრესა წელსა მეფობასა მისსა თუესა მეოთხესა, ათსა მის თჳსასა, მოვიდა ნაბოქოდონოსორ, მეფე ბაბილოვანისა, და ყოველი ერი მისი იერუსალჱმად და გარემოადგა მას და აშენა მას ზედა ზღუდე გარემო.
და	მცხ.მეფ4	და გარემოიცვა ქალაქი იგი შეყენებად ვიდრე ათერთმეტად წლადმდე სედეკ მეფისა.
და	მცხ.მეფ4	მეცხრესა თვესა განძლიერდა სიყმილი ქალაქსა შინა და არა იყო პური ერისათჳს ქუეყანასა.
და	მცხ.ესა	და მოსავნი სახელსა ქალაქისა წმიდისასა, და ღმრთისა მიმართ ისრაილისასა დამტკიცებულნი, უფალი საბაოთ, სახელი მისი.
და	მცხ.მეფ4	და განივლთა ქალაქი და განვიდა მეფე და ყოველნი კაცნი მბრძოლნი ღამე გზასა ბჭისა აღსავლისასა შორის ორთა მათ ზღუდეთა, რომელ არს მტილისა მის სამეუფოსა. და ქალდეველნი გარემოადგეს ქალაქსა და წარვიდეს გზასა მას არაბიათ აღმოსავლით.
და	მცხ.მეფ4	და დევნა-უყო ერმან ქალდეველისამან უკანა მეფესა და ეწივნეს მას დასავლით იერიქოსა და ყოველი ერი მისი განიბნია მისგან.
და	მცხ.მეფ4	და შეიპყრეს მეფე მარტო და მიიყვანეს იგი მეფისა ბაბილოვანისა დებლათად და ეტყოდა მეფე სასჯელით.
და	მცხ.იონ	და თქუა: ღაღად-ვყავ ჭირსა შინა ჩემსა უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა და შეისმინა ჩემი მუცლისაგან ჯოჯოხეთისა ღაღადებისა ჩემისა, გესმა ჴმისა ჩემისა.
და	მცხ.იონ	განმაგდე მე სიღრმედ მიმართ გულისა ზღჳსა და მდინარეთა მომიცვეს მე, ყოველნი განსაცხრომელნი შენნი და ღელვანი შენნი ჩემ ზედა გარდაჴდეს.
და	მცხ.იონ	ნაპრალებსა მთათასა, შთავჴედ ქუეყანად, რომლისა მოქლონნი მისნი კლიტე საუკუნეებ. და აღმოვედინ ხრწნისაგან ცხორება ჩემი.
და	მცხ.იონ	შენდამი უფალო, ღმერთო ჩემო, მოკლებასა შინა ჩემგან სულისა ჩემისასა. უფალი მოვიჴსენე და შევედინ შენდამი ლოცვა ჩემი, ტაძრით მიმართ, წმიდისა შენისა.
და	მცხ.იონ	მცველთა ამაოსა და ცრუსათა წყალობა მათი დაუტევეს,
და	მცხ.იონ	ხოლო მე ჴმისა თანა ქებისა და აღსარებისასა გამსხუერპლო შენ. რავდენი ვილოცე კუალად გაგო შენ მაცხოვარებად ჩემდა უფალსა.
და	მცხ.იონ	და ებრძანა უფლისა მიერ ვეშაპსა და განაგდო იონა ჴმელსა ზედა.
და	მცხ.იონ	აღდეგ და წარვედ ნინევად ქალაქად დიდად, და ქადაგე მას შინა ქადაგებისაებრ წინასწარისა, რომელი მე ვთქუ შენდამი.
და	მცხ.იონ	და იწყო იონამან სლვად ქალაქად, ვითარ სავალსა დღისა ერთისასა და ქადაგა და თქუა: მერმე სამნიღა დღენი და ნინევი დაიქცეს.
და	მცხ.იონ	დაემორწმუნნეს კაცნი ნინევისანი ღმერთსა. და ქადაგეს მარხვაჲ და შეიმოსეს ძაძაჲ დიდითგან მათით, ვიდრე მცირედ მათდა.
და	მცხ.იონ	და მიეახლა სიტყუა მეფისა მიმართ ნინევისა, და აღდგა საყდრისაგან მისისა და მოიძარცუა შესამოსელი მისი მისგან, და გარემოირტყა ძაძაჲ, და დაჯდა ნაცარსა ზედა,
და	მცხ.იონ	და იქადაგა და ითქუა ნინევს შინა მეფისა მიერ. და დიდ-დიდთა მისათა მეტყუელთა: და კაცნი და საცხოვარნი და ზროხანი და ცხოვარნი ნუ იგემებენ ნურარას. და წყალსა ნუ სმენ, ნუცა ძოენ.
და	მცხ.იონ	და გარემოირტყეს ძაძაჲ კაცთა და საცხოვართა და ღაღად-ყუეს ღმრთისა მიმართ გულსმოდგინედ და მოაქცია კაცადმან გზისაგან თჳსისა ბოროტისა და სიცრუისაგან ჴელთა მათთაშინაჲსა მეტყუელთა:
და	მცხ.იონ	ვინ უწყის მო-თუ-აქციოს უფალმან და ვედრებულ იქმნეს. და მოიქცეს რისხვისაგან გულისწყრომისა მისისა და არა წარვწყმდეთ?
და	მცხ.იონ	და იხილნა ღმერთმან საქმენი მათნი, რამეთუ მოაქციეს გზათაგან მათთა ბოროტთა და შეინანა ღმერთმან სიბოროტესა ზედა, რომელი თქუა ყოფად მათდა და არა უყო.
და	მცხ.იონ	და ილოცა უფლისა მიმართ და თქუა: ჵ, უფალო, არა ესე იგი სიტყუანი ჩემნი არიან, ვიყავ რაჲ მე ქუეყანასა შინა ჩემსა, ამისთჳს წინაუსწრვე სივლტოლად თარშიდ მით, რამეთუ უწყოდე, ვითარმედ შენ ღმერთი შემწყნარებელი ხარ და მოწყალე, სულგრძელი და მრავალწყალობაჲ, და შემნანებელი სიბოროტეთა ზედა.
და	მცხ.იონ	და ჰრქუა უფალმან: ფრიად სწუხა შენ? და თქუა იონა: ფრიად და ვიდრე სიკუდიდმდე.
და	მცხ.იონ	და განვიდა იონა ქალაქისაგან და შექმნა თჳსად კარავი მუნ წინაშე ქალაქისა. და დაჯდა ქუეშე მისსა შორის ჩრდილისა, ვიდრე არა იხილოს, რაჲ ეყოს ქალაქსა.
და	მცხ.იონ	და უბრძანა უფალმან ღმერთმან აყიროსა და აღმოჴდა ზეშთა თავსა იონასსა ყოფად ჩრდილი ზედა კერძო თავისა მისისა დაგრილებისათჳს მისისა ბოროტისა მისგან სიცხისა და განიხარა იონა აყიროსა ზედა სიხარული დიდი.
და	მცხ.იონ	და უბრძანა ღმერთმან მატლსა განთიადისასა ხუალისაგან და დასცა აყიროსა და განჴმა.
და	მცხ.იონ	და იქმნა მეყსეულად აღმოსლვასა მზისასა. და უბრძანა უფალმან ღმერთმან სულსა ცხელსა შემწუელსა და სცა მზემან თავსა ზედა იონასსა და სულმოკლებდა და დაეთხოებოდა სულსა მისსა. და თქუა: კეთილ არს ჩემდა სიკუდილი ჩემი, ვიდრე სიცოცხლე.
და	მცხ.იონ	და თქუა უფალმან: შენ ჰრიდე აყიროსა ძლით, რომლისა ძლით არა ძჳრად ივნე, არცა განჰზარდე იგი, რომელი ღამესა შინა იქმნა და ღამესა შინა წარწყმდა,
და	მცხ.იონ	და თქუა უფალმან იონაჲს მიმართ: უკეთუ ფრიად სწუხ შენ აყიროსა ზედა და თქუა: ფრიად ვწუხ მე, ვიდრე სიკუდიდმდე.
და	მცხ.იონ	ხოლო მე არა ვჰრიდო ნინევისა ძლით ქალაქისა დიდისა, რომელსა შინა დამკჳდრებულ არიან მის შორის უმრავლესნი ვიდრე ათორმეტნი ბევრნი კაცთანი, რომელთა ვერ ცნეს მარჯუენე მათი, ანუ მარცხენე და საცხოვარი მრავალი?
და	მცხ.მეფ4	და ძენი სედეკიასნი მოსრნა წინაშე მისა და თუალნი სედეკიასნი აღმოჰჴადნა და შეკრა იგი ბორკილითა და წარიყვანა ბაბილონად.
და	მცხ.მეფ4	და მოწვა ტაძარი უფლისა და სახლი მეფისა და ყოველი სახლები იერუსალჱმისა მოწვა ცეცხლითა.
და	მცხ.მეფ4	და ზღუდე იგი იერუსალჱმისა გარემო დაარღჳა ყოველმან ერმან, რომელი იყო მზარაულთმთავრისა თანა.
და	მცხ.მეფ4	და დაშთომილი იგი ერი ქალაქსა შინა და რომელნი მოადგეს მეფესა ბაბილოვნისასა და ნეშტი იგი ერი ტყუედ წარიყვანა ნაბუზარდან.
და	მცხ.მეფ4	და გლახაკთაგანი ერისათა დაუტევა ნაბუზარდან მზარაულთმთავარმან ვენაჴისმოქმედად და ყანისმოქმედად.
და	მცხ.მეფ4	და სუეტნი იგი რვალისანი, რომელ იყუნეს სახლისა უფლისანი და ხარისხნი მათნი და ემბაზი იგი რვალისა, რომელი დგა სახლსა უფლისასა, შემუსრეს ქალდეველთა და წარიღეს რვალი იგი ბაბილონად.
და	მცხ.მეფ4	და სიავები იგი და ფუცხუები და ფიალები და ყოველი ჭურჭელი რვალისა, რომლითა-იგი მსახურებედ, წარიღეს.
და	მცხ.მეფ4	და საცეცხურები და ფიალები ოქროსა წარიღო მზარეულთმთავარმან.
და	მცხ.ესა	პირველნი მერმე მიუთხრენ, და პირისაგან გამოვიდა და სასმენელ იქმნა, მეყსა შინა ვყავ და ზედ მოიწია.
და	მცხ.ესა	უწყი მე, ვითარმედ ფიცხელ ხარ, და ძარღუ რკინისა - ქედი შენი და შუბლი შენი - რვალისა.
და	მცხ.ესა	და მიგითხრა შენ ძუელადნი, პირველ მოსლვამდე შენ ზედა სასმენელ გიყავ, ნუ სადა სთქვან: კერპთა ჩემთა ყვეს ესე, არამედ რომელთა არა სთქვა: გამოქანდაკებულთა და გამომდნობელთა მამცნეს მე.
და	მცხ.იერ	და სთქუ: უბრალო ვარ, არამედ მიიქეცინ გულისწყრომა მისი ჩემგან. აჰა, მე განვისაჯები შენდამი თქუმისათჳს შენგან: არა ვცოდე,
და	მცხ.მეფ4	და სუეტთა მათ ორთა და ხარისხთა და ემბაზისა მის, რომელი ექმნა სოლომონს სახლსა შინა უფლისასა, რომელი წარიღო ნაბუზარდან, არა იყო რიცხჳ სასწორისა რვალისა მის და ყოვლისა ჭურჭელისა.
და	მცხ.მეფ4	ათურამეტ წყრთა იყო სიმაღლე სუეტისა მის ერთისა და სუტისთავნი ორთა მათ სუეტთანი რვალისანი სამ-სამ წყრთა იყუნეს სიმაღლით თჳთო იგი სუეტისთავი და კანკელი და მროწეულები სუეტისთავთა მათ გარემო ყოველი რვალისა და მეორესა მას სუეტსა სუეტისთავი და კანკელი და მროწეულისსახედ ქმნული ისი.
და	მცხ.მეფ4	და წარიყვანა მზარეულთმთავარმან არეა, მღდელი იგი მთავარი, და სოფონია, მღდელი იგი შემდგომი, და სამნი მცველნი ბჭეთანი.
და	მცხ.მეფ2	წარვედ და ეტყოდე დავითს: ესრეთ იტყჳს უფალი, სამსა ამას მოვავლინებ შენ ზედა, ხოლო შენ გამოირჩიე თავისა შენისა ერთი რაიმე მათგანი, რომელი ვყო შენთჳს!
და	მცხ.ესა	მე ვთქუ და მე უწოდე; მოვიყვანე იგი და წარვჰმართე გზა მისი.
და	მცხ.ესა	მოიყვანენით და ისმინენით ესენი. არა დასაბამითგან დაფარულად ვიტყოდე, არცა ადგილსა შინა ქუეყანისა ბნელისასა. ოდეს იქმნა, მუნ ვიყავ. და აწ უფალმან მომავლინა მე და სული მისი.
და	მცხ.მეფ4	და ქალაქისაგან წარიყვანა საჭურისი ერთი ზედამდგომელი კაცთა მათ მბრძოლთა და ხუთი კაცი წინაშემდგომელთაგანი მეფისათა, რომელნი იპოვნეს ქალაქსა შინა, და ერისთავი, მწიგნობარი იგი მთავრისა მის ერისა, რომელი განუყოფდა ერსა მის ქუეყანისასა და შვიდი კაცი ერისაგან ქუეყანისა, რომელნი იპოვნეს ქალაქსა შინა.
და	მცხ.მეფ4	და წარიყვანნა იგინი ნაბუზარდან და მიიყვანნა მეფისა ბაბილონისა დებლათად.
და	მცხ.მეფ4	და მოსწყჳდნა იგინი მეფემან ბაბილონისამან დებლათს ქუეყანასა ემათისასა და წარიტყუენა იუდა ქუეყანით თჳსით.
და	მცხ.მეფ4	და ეფუცნეს გოდოლიასა თჳთ იგინი და კაცნი მათნი. და ჰრქუა მათ: ნუ გეშინინ ქალდეველთაგან, დასხედით ქუეყანასა მას და ჰმონებდით მეფესა ბაბილოვნელთასა და უკეთეს იყოს თქუენდა.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, თუესა მას მეშჳდესა მოვიდა ისმაელ, ძე ნათანისი, ძისა ელისამასი, ნათესავისაგან სამეუფოსა და ათი კაცი მის თანა. და სცეს გოდოლიას და მოკლეს იგი და ჰურიანი იგი და ქალდეველნი, რომელნი იყუნეს მის თანა მასეფათსა, მოსრნა.
და	მცხ.მეფ4	და აღდგა ყოველი ერი მცირითგან ვიდრე დიდამდე და მთავარნი იგი ერისანი და შევიდეს ეგჳპტედ, რამეთუ ეშინოდა პირისაგან ქალდეველთასა.
და	მცხ.ესა	გამოვედ ბაბილონით, მლტოლვარე ქალდეველთაგან. ჴმაჲ სიხარულისა მიუთხართ და სასმენელ იქმენინ. ესე მიუთხართ ვიდრე დასასრულამდე ქუეყანისა და სასმენელ იქმენინ ესე. იტყოდეთ, ვითარმედ: იჴსნა უფალმან მონა თჳსი, იაკობი.
და	მცხ.მეფ4	და იტყოდა კეთილსა მის თანა, დადგა საყდარი მისი ზემო კერძო საყდართა მეფისათა, რომელნი იყუნეს მის თანა ბაბილონს.
და	მცხ.მეფ4	და შეუცვალა სამოსელი პყრობილებისა მისისა და ჭამდა პურსა მარადის წინაშე მისა ყოველთა დღეთა ცხოვრებისა მისისათა.
და	მცხ.მეფ4	და როჭიკი მისი მარადის როჭიკად მიეცემოდა სახლისაგან სამეუფოსა ნაწილი დღისა დღესა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.
და	მცხ.მეფ2	ესე სახელები არს მთავართა მათ და ერისთავთა დავითისათა: იებოსთე ქანანელი, მთავარი ერისა ნაწილთა, აქინომ ანელისთა, რვაასთა მათ ზედა წყლულთა ერთბამად.
და	მცხ.ესა	და დადვა პირი ჩემი, ვითარცა მახჳლი მკუეთი, და საფარველსა ქუეშე ჴელისა მისისასა დამფარა მე. დამდვა მე, ვითარცა ისარი რჩეული, და კაპარჭსა შინა მისსა დამფარა მე.
და	მცხ.ბარ	რამეთუ ვითარცა მტილსა შინა საფრთხოლმან ვერარაჲ დაიცვის, ეგრეთ ღმერთნი მათნი არიან ძელისანი და ვეცხლოანნი და ოქროანნი.
და	მცხ.ბარ	მითვე გუარითა მტილსაცა შინა ძეძჳ, რომელსა ზედა ყოველი მფრინველი დაჯდების; ეგრეთვე და მკუდარსა დაგდებულსა ბნელსა შინა ემსგავსებიან ღმერთნი მათნი, ძელისანი და ოქროანნი და ვეცხლოანნი.
და	მცხ.ბარ	პორფირისაგან და მარმაროჲსა, მათ ზედა დალპოლვილისა, სცნათ, ვითარმედ არა არიან ღმერთნი, და იგინიცა უკანასკნელ შეიჭამნენ, და იყუნენ საყუედრელ სოფელსა შინა.
და	მცხ.მიქ	სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელი იქმნა მიქეაჲს მიმართ მორათისსა. დღეთა იოათამისთა და იქაზისთა, და ეზეკიასთა, მეფეთა იუდაჲსთასა, რომელთათჳს იხილა სამარიაჲსთჳს და იერუსალიმისა
და	მცხ.დან	რამეთუ არს ღმერთი ჩუენი ცათა შინა, რომელსა განმკუთნველ ვართ, შემძლებელი განრინებად ჩუენდა საჴმილისაგან ცეცხლისაჲსა მგზებარისა და ჴელთაგანცა შენთა მიჴსნნეს ჩუენ.
და	მცხ.დან	მაშინ დამწულილდეს ერთბამად კეცი, რკინაჲ, რვალი, ვეცხლი, ოქროჲ, და იქმნეს, ვითარცა მტუერი კალოჲსაგან ზაფხულისაჲსა, და აღიღო იგი სიმრავლემან სულისამან, და ყოველი ადგილი არა იპოვა მათი, და ლოდი დაკუეთებული ხატისაჲ იქმნა მთა დიდ, და აღავსო ყოველი ქუეყანა.
და	მცხ.დან	და ჰრქუა მეფემან ასფანაქს, საჭურისმთავარსა თჳსსა, შეყვანებად ძეთაგან ტყუეობისა ისრაილისა და თესლისაგან მეფობისა და ფორთომმინთაგან
და	მცხ.დან	ჭაბუკთა, რომელთა არა იყოს მათ შორის ბიწი, და შუენიერთა ხილვითა და გულისხმიერთა ყოველსა შინა სიბრძნესა და მცოდნელთა მეცნიერებასა, და განმგონებელთა ცნობასა, რომელთა იყო მთავარშესატყჳსობაჲ მათ შორის დგომად სახლსა შინა მეფისასა, და სწავლად მათდა ნაწერნი და ენაჲ ქალდეველთაჲ.
და	მცხ.დან	და განუწესა მათ მეფემან დღისაჲ-დღითიდღედი ტაბლისაგან მეფისა, და ღჳნისაგან სასუმელისა მისისა და ზრდად მათდა სამ წელს და შემდგომად ამათსა დადგინებად მათდა წინაშე მეფისა.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი, მჴსნელი ღმერთი ისრაილისა: წმიდა-ყავთ, რომელი ბიწიან-ჰყოფს სულსა მისსა, მოძაგებული წარმართთა მიერ მონათა მთავართასა, მეფეთა იხილონ იგი და აღდგენ მთავარნი და თაყუანი-სცემდენ უფალსა, რამეთუ სარწმუნო არს წმიდა ისრაილისა, და გამოგირჩიე შენ.
და	მცხ.დან	და იყო მათ შორის ძეთა იუდაჲსათა: დანიილ, და ანანია, და აზარია და მისაელ.
და	მცხ.ნეშტ1	და მესტრომ შვა ლუდიმელნი და ლობიმელნი და ზანაიმელნი და ნეფთალიმელნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ქანან შვა სიდონ, პირმშო თჳსი, და ქანანელნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და პატროსიმელნი. და ქალონიმელნი, რომლისაგან გამოვიდნენ ფილისტიმელნი და ქაბდორიმელნი.
და	მცხ.დან	და ზედ დაჰსხნა მათ საჭურისთმთავარმან სახელნი დანიელსა - ვალტასარ, და ანანიასა სედრაქ, და მისაილსა - მისაქ, და აზარიასა აბედნაქო.
და	მცხ.ნეშტ1	და იებოსელნი და ამორეველნი და გერგესეველნი.
და	მცხ.ნეშტ1	ეველნი და არეველნი და არსანელელნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ასადელნი და სამარელნი და ამათელნი.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი სემისნი: ელამ და ასსურ და არფაქსად და ლუდ და არამ. და ძენი არამისნი: ოვსესოლ და გათერ და მოსოქ.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი: ჟამსა შეწყნარებულსა შევისმინე შენი, და დღესა შინა მაცხოვარებისასა შეგეწიე შენ, და მიგეც შენ აღთქუმად წარმართთა, დაწყნარებად ქუეყანისა და დამკჳდრებად სამკჳდრებელთა უშენთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და არფაქსატ შვა კაინან, და კაინან შვა სალა, და სალა შვა ებერ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ებერ შვნა ორნი ძენი: სახელი ერთისა მის ფოლეგ, რამეთუ დღეთა მისთა განიყო ქუეყანა, და სახელი ძმისა მისისა იეკტან.
და	მცხ.ნეშტ1	და იეკტან შვა ელმოდად და სალობ და ზარამათ.
და	მცხ.დან	და დაიდვა დანიილმან გულსა შორის თჳსსა, რაჲთა არა იუსიტყოს ტაბლისაგან მეფისა და ღჳნისაგან სასუმელისა მისისა, და ევედრა საჭურისთმთავარსა, რაჲთა არა სცეს მისგან.
და	მცხ.ნეშტ1	და კედურამ, და ზეზელ, და დეკლან, და ზირა.
და	მცხ.ნეშტ1	და კამაან, და ზაბიმეელ, და საბა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი...
და	მცხ.დან	და მისცა ღმერთმან დანიელს წყალობაჲ და შეწყნარება წინაშე საჭურისთმთავარისა
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი აბრაჰამისნი: ისაკ და ისმაელ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე ნაშობნი არიან ისმაელისანი: ნაბეოთ და კედარ, ნაბდეელ და მაბსალ.
და	მცხ.ნეშტ1	და მასმა, იდუმა და მასე, ქოდად და თემან.
და	მცხ.ნეშტ1	ეგტურ და ნაფეს, და კედმა. ესენი არიან ძენი ისმაილისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი მადიამისნი: გეფარ და ენოქ და ოფერ და აბიდან და ელად. ესენი ყოველნი - ძენი ქეტურისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და შვა აბრაჰამ ისაკი. და ძენი ისაკისნი: იაკობ და ესავ.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ესავისნი: ელიფაზ, და რაგუელ, და ეულ, და იეგლომ და კორე.
და	მცხ.დან	და ჰრქუა საჭურისთმთავარმან დანიილსა: მეშინის მე უფლისა ჩემისა მეფისა, დამაწესებელისა საჭმელსა თქუენსა და სასუმელსა. ნუსადა იხილნეს პირნი თქუენნი მჭმუნვარენი უფროს ყრმათა თანმოჰასაკეთა თქუენთასა და დასაჯოს თავი ჩემი მეფემან.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ელიფაზისნი: თემან და ომარ და სოფარ და გოოთამ და კენეზე; თამნა, ხარჭმან ელიფაზისმან, უშვა მას ამალეკი.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი რაგუელისნი: ნაქედ, ზარე, სომე, და მოზე.
დაჲ	მცხ.ნეშტ1	ძენი ლოტანისნი: ბოროი და ემან, და დაჲ ლოტანისი - თამნა.
და	მცხ.დან	და თქუა დანიელმან ამელსადის მიმართ, რომელი დაადგინა საჭურისთმთავარმან დანიილის ზედა, ანანია, მისაილ და აზარიაჲსსა:
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი სუბალისნი: გოლამ, მანაქათ, და გებელ და სოფარ, და ონან და ძენი სებეგონისნი აია და ანა. ესე ძენი ანასნი: დესონ...
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ესერისნი: ბილან და ავალ და ააკან. და ძენი დესონისნი: ოვს და არან.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე მეფენი მათნი, რომელნი მთავრობდენ ქუეყანასა ედომისასა, რომელნი პირველად ზედა ძეთა ისრაჱლთასა მეფობდენ, ბალაკ, ძე ბეორისი და სახელი ქალაქისა მათისა დენება.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა იობაბ, და მეფობდა მის წილ ასომ ქუეყანისაგან თემანელთასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა ასომ, და მეფობდა მის წილ ადად, ძე ბარადისი, რომელმან მოსრა მადიამი ველსა მას მოაბისასა, და სახელი ქალაქისა მისისა გეთემ.
და	მცხ.ესა	მეტყუელად წარმართთა საკრველთშინანი გამოვედით და ბნელისშინანი გამოჩნდით, შორის ყოველთა გზათა ძოვდენ და შორის ყოველთა ალაგთა საძოვარი მათი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა ადად, და მეფობდა მის წილ სამაა მასეკეთით.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა სამაა, და მეფობდა მის წილ საულ რობეთელი, რომელ არს მდინარესა თანა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა საულ, და მეფობდა მისა შემდგომად ბალაენონ, ძე აქობორისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა ბალაენონ, ძე აქობორისი, და მეფობდა მისა შემდგომად ადად, და სახელი ქალაქისა მისისა ფოგორ, და სახელი ცოლისა მისისა ამეტაბელ, ასული მატრადისი.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი სეირისნი: ლოტან, სობალ, სებეგონ, ანა, დესონ და აკარ და რისონ.
და	მცხ.ნეშტ1	ხოლო ძენი დესონისნი: ამრან, ესებან, ითრან და ქერრან.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა ბალაკა, მეფობდა მის წილ იობაბ, ძე ზარასი, ბოსორელი.
და	მცხ.დან	და გამოცადენ მონანი შენნი დღეთა ათთა, და მომეცემოდენ ჩუენ თესლთაგან, და ვჭამდეთ და წყალსა ვსუმიდეთ.
და	მცხ.დან	და იხილნედ წინაშე შენსა სახენი ჩუენნი, და სახენი ყრმათა მჭამელთანი ტაბლასა მეფისასა, და ვითარსახედცა იხილო, ქმენ ყრმათა შენთა თანა.
და	მცხ.დან	და ისმინა მათი სიტყჳსა ამისებრ და გამოცადნა იგინი ათთა დღეთა შინა.
და	მცხ.დან	და შემდგომად დასრულებისა ათთა დღეთასა იხილვნეს სახენი მათნი კეთილებ და ძლიერებ ჴორცნი უფროს ყოველთა მჭამელთასა ტაბლასა მეფისასა.
და	მცხ.დან	და იყო ამელსად აღმღებელი სერისა მათისა და ღჳნისა სასუმელისა მათისაჲ, და მისცემდა მათ თესლთა, და ყრმათა ოთხთა.
და	მცხ.დან	მისცა მათ ღმერთმან გულისხმის-ყოფაჲ და ცნობაჲ ყოველსა შინა ღრამმატიკოსობასა და სიბრძნესა. და დანიილ შეატყუებდა ყოველსა შორის ხილვასა და ძილისშორისსა.
და	მცხ.დან	და უბნობა-ყო მათ თანა მეფემან, და არა იპოვნეს ყოველთა მათგან მსგავსნი დანიილ და ანანია და მისაილ და აზარიაჲსნი, და დადგეს წინაშე მეფისა,
და	მცხ.დან	და შემდგომად დასრულებისა დღეთაჲსა, რომელნი თქუნა მეფემან შესაყვანებელად მათდა, და შეიყვანნა იგინი საჭურისთმთავარმან წინაშე ნაბუქოდონოსორისსა,
და	მცხ.დან	და ყოველსა შინა სიტყჳსა სიბრძნისა და ზედმიწევნულობისასა, რომელნი იძინა მათგან მეფემან, პოვნა იგინი ათწილქმნილნი უფროს ყოველთა მსახრვალთა და მოგუთა, მყოფთა ყოველსა შორის მეფობასა მისსა.
და	მცხ.დან	და იქმნა დანიილ ვიდრე წლამდე ერთად კჳროზ მეფის პირველისა.
და	მცხ.დან	წელსა შინა მეორესა მეფობისა ნაბუქოდონოსორისსა იძილისშორისა ნაბუქოდონოსორმან ძილისშორისი და განჰკრთა სული მისი და ძილი მისი განიქმნა მისგან.
და	მცხ.ესა	თქვა სიონმან: დამიტევა მე უფალმან და უფალმან დამივიწყა მე.
და	მცხ.დან	და ჰრქუა მათ მეფემან: ძილისშორისი ვიძილისშორისე და განჰკრთა სული ჩემი ცნობად ძილისშორისსა.
და	მცხ.დან	და ჰრქვეს ქალდეველთა მეფესა ასურებრ: მეფე, საუკუნეთამი ცოცხლებდ! შენ უთხარ ძილისშორისი ყრმათა შენთა და თანშეტყუება მისი მიგითხრათ.
და	მცხ.ეზრ2	და თქვეს რომელნი-იგი მაჭირვებდეს ჩუენ: არა ვაცნობოთ და არცა ვაუწყოთ მათ, ვიდრე თჳთეულად ადგილთაგან თჳსთა აღდგენ და მოვიდენ შორის მათსა, და მოვსწყვიდნეთ იგინი და დავაყდუნოთ საქმე მათი.
და	მცხ.ესა	და მალიად აღიშენო მის წილ, რომელ დაირღუე და მომაოჴრებელნი შენნი განვიდენ შენგან.
და	მცხ.დან	მიუგეს მეორედ და თქუეს: მეფემან უთხარნ ძილისშორისი ყრმათა მისთა და თანშეტყუება მისი მიუთხრათ.
და	მცხ.დან	ხოლო უკუეთუ ძილისშორისი და შეტყუება მისი მაუწყოთ მე, საცემელნი და ნიჭნი და მრავალი პატივი მიიღოთ ჩემგან, გარნა ძილისშორისი და თანაშეტყუება მისი მომითხართ მე. ბ
და	მცხ.მეფ2	მიუგო იოაბ მეფესა და ჰრქუა: შესძინენ უფალმან ღმერთმან ერსა ამას ასი წილი! თჳთ უფალმან ჩუენმან მეფემან იხილენ! მეფე, მო-ვე-რასა-იღე ზრახვა გულისა შენისა, უფალო ჩემო მეფე?
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი უფალი: აჰა, აღვიღებ ჴელსა ჩემსა წარმართთა მიმართ და ჭალაკთა მიმართ აღვიღო სასწაული, და მოჰყვანდენ ძენი წიაღთა მიერ, ხოლო ასულნი შენნი მჴართა ზედა აღიხუნენ და მოაქუნდენ.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი: უკუეთუ ვინ წარტყუენოს გმირი, მიიღონ ნატყუენავი, ხოლო მიმღებელი ძლიერისაგან განერესა? ხოლო მე საშჯელი შენი ვსაჯო, და მე ძენი შენნი ვიჴსნნე.
და	მცხ.დაბ	და აბელ მოართუა მან-ცა პირმშოთაგან ცხოვართა მისთასა და ცმელთაგან. და მოიხილა ღმერთმან აბელს ზედა და ძღუენთა მისთა ზედა.
და	მცხ.ესა	და ჭამდენ მაჭირვებელნი შენნი ჴორცთა მათთა. და სუმიდენ, ვითარცა ღჳნოსა ახალსა, სისხლსა მათსა, და დაითრვნენ. და მგრძნობელ იქმნეს ყოველი ჴორცი, ვითარმედ მე ვარ უფალი, მჴსნელი შენი, და შემწე ძალისა იაკობისი.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი: ვქმენ ესე წიგნი დედისა თქუენისა, რომლითა განვავლინე იგი? ანუ ვისმან მოვალემან განგყიდენ თქუენ? აჰა, ცოდვათა მიერ თქუენთა განისყიდენით და უშჯულოებათა თქუენთათჳს განვავლინე დედა თქუენი
და	მცხ.ფსალმ	შემწყნარებელ და მოწყალე არს უფალი, სულგრძელ და დიდად მოწყალე.
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან იჴსნა განხრწნისაგან ცხორებაჲ შენი და გჳრგჳნოსან-გყო შენ წყალობითა და შეწყნარებითა;
და	მცხ.ესა	მით, რამეთუ მოვედ და არა იყო კაცი, უწოდდი და არა იყო მსმენელი: ნუ ვერ ძალ-უცა ჴელსა ჩემსა გამოჴსნად, ანუ ვერ შემძლებელ ვარ განრინებად? აჰა; მხილებითა ჩემითა მოვაოჴრე ზღუაჲ და დავსხნე მდინარენი ოჴრად, და განჴმენ თევზნი მათნი არყოფისაგან წყლისა და მოკუდენ წყურილისა მიერ.
და	მცხ.ფსალმ	იგინი წარჴდებიან, ხოლო შენ ჰგიე. და ყოველნი, ვითარცა სამოსელნი, დაძუელდენ, და ვითარცა შესამოსელნი, სცვალნე იგინი, და იცვალნენ.
და	მცხ.მეფ1	და ძისცოლი მისი, ცოლი ფინეზისი, მიდგომილ იყო შობად. და ესმა ჰამბავი ესე, ვითარმედ კიდობანი იგი მიუღებიესთ და მამამთილი მისი და ქმარი მისი მომკუდარ იყუნენ, ტიროდა და შვა. და მოიქცეს საშონი და მოკუდებოდა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ მახლობელ არს განმამართლებელი ჩემი, ვინ არს მოსაჯული ჩემი? წინააღმიდეგინ მე და ვინ არს განმკითხველ ჩემდა? მომეახლენ მე.
და	მცხ.ესა	აჰა, უფალი შემეწევის მე. ვინ განმაბოროტოს მე? აჰა, ყოველნი თქვენ, ვითარცა სამოსელი, დასძუელდეთ და ვითარცა მღილმან, შეგჭამნეს თქუენ.
და	მცხ.დაბ	და აღჴოცა ყოველი აღმდგომი, რომელი იყო პირსა ყოვლისა ქუეყანისასა, დაშთა მხოლოდ ნოე და მისთანანი, რომელნი იყუნეს კიდობანსა შინა.
და	მცხ.დაბ	და დაჴშა უფალმან ღმერთმან გარეგნით მისსა კიდობანი, და იქმნა რღუნა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე ქუეყანასა ზედა, და განმრავლდა წყალი და აღიღო კიდობანი და აღმაღლდა ზედა ქუეყანისა.
და	მცხ.ესა	მიხედენით აბრაჰამის მიმართ, მამისა თქუენისა, და სარრა მლმობელისა თქუენისა, რამეთუ ერთი იყო და უწოდე მას, და ვაკურთხე იგი, და შევიყვარე იგი და განვამრავლე იგი.
და	მცხ.ესა	და შენცა აწ ნუგეშინის-გცე, სიონ, და ნუგეშინის-ვსცე ყოველთა ოჴერთა მისთა და დავსხნე ოჴერნი მისნი, ვითარცა სამოთხე შუებისა, და დასავალითკერძონი მისნი, ვითარცა სამოთხე უფლისაჲ. შუებაჲ და მხიარულებაჲ ჰპოონ მას შინა, აღსაარება და ჴმაჲ ქებისა.
და	მცხ.დაბ	მეექუსასესა წელსა ცხორებასა ნოესსა, მეორესა თთუესა, ოცდამეშჳდესა თთჳსასა, ამას დღესა შინა გამოეცნეს წყარონი უფსკრულისანი და საქანელნი ცისანი განეხუნეს.
და	მცხ.დაბ	ორ-ორი ყოველთაგან შევიდეს ნოეს თანა კიდობნად - მამალი და დედალი - ვითარცა ამცნო მას უფალმან ღმერთმან.
და	მცხ.დაბ	და ყოველთაგან მფრინველთა წმიდათა და ყოველთაგან მფრინველთა არაწმიდათა და ყოველთაგან საცხოვართა წმიდათა და ყოველთაგან საცხოვართა არაწმიდათა და ყოველთაგან ქუეწარმავალთა ქუეყანისზედათა.
და	მცხ.ესა	აღიხუენით ცად მიმართ თვალნი თქუენნი და დაჰხედენით ქუეყანად თქვენ ქუე, რამეთუ ცაჲ, ვითარცა კუამლი, დაემყარა, ხოლო ქვეყანაჲ, ვითარცა სამოსელი, დაძუელდეს. ხოლო დამკჳდრებულნი მისნი, ვითარცა იგინი, მოკუდებიან. ხოლო მაცხოვარებაჲ ჩემი უკუნისამდე იყოს და სიმართლე ჩემი არა მოაკლდეს.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ვითარცა სამოსელი შეიჭამოს ჟამისაგან და ვითარცა მატყლი შეიჭამოს მღილისა მიერ, ხოლო სიმართლე ჩემი უკუნისამდე იყოს და მაცხოვარება ჩემი ნათესავებსა ნათესავთასა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ყოველთაგან საცხოვართა წმიდათა შეიყუანე შენ თანა შვიდ-შვიდი მამალი და დედალი ხოლო საცხოვართაგან არაწმიდათა ორ-ორი მამალი და დედალი.
და	მცხ.ესა	არა შენ ხარა, რომელმან მოაოჴრე ზღუაჲ. წყალი სიმრავლე უფსკრულისა? რომელმან დასდევ სიღრმე ზღჳსა გზად წიაღსავალად გამოჴსნილთა და განრინებულთა,
და	მცხ.დაბ	ხოლო შენ მიიღო თავისა შენისად ყოველთაგან ჭამადთა, რომელთა სჭამთ და შეჰკრიბო თავისა შენისა თანა და იყოს შენდა და მათდა საზრდელად
და	მცხ.დაბ	და იყო ნოე წელიწადთა ხუთასთა. და შვნა ნოე სამნი ძენი: სემ, ქამ და იაფეთ.
და	მცხ.ესა	რამეთუ უფლისა მიერ მოიქცენ და მოვიდენ სიონდ შუებითა და მხიარულებითა საუკუნოჲთა, რამეთუ თავსა მათსა ზედა შუებაჲ და მხიარულებაჲ ეწიოს მათ. წარჴდა სალმობაჲ, მწუხარებაჲ, და სულთქმაჲ.
და	მცხ.ესა	და დაივიწყე ღმერთი შემოქმედი შენი და შემოქმედი ცისა და ქუეყანისა და ეშიშოდე ყოველთა დღეთა პირსა გულისწყრომისა მაჭირვებელისა შენისასა, ვითარსახედ განიზრახა აღებაჲ შენი და აწ სადა არს გულისწყრომაჲ მაჭირვებელისა შენისა?
და	მცხ.დაბ	და იქმნნეს ყოველნი დღენი ლამექისნი შჳდასორმეოცდააცამეტ წელ და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ლამექ შემდგომად შობისა მის ნოესსა. ხუთასსამეოცდახუთ წელ და შვნა ძენი და ასულნი.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ცხოვნებასა შინა შენსა არა დადგეს, არცა დაიყოვნოს. არ მოაკუდინოს განსახრწნელად და არა მოაკლოს პური მისი,
და	მცხ.დაბ	და უწოდა სახელი მისი ნოე მეტყუელმან: ამან განმისუენოს ჩუენ საქმეთაგან ჩვენთა და მწუხარებათაგან ჴელთა ჩუენთასა და ქუეყანისაგან, რომელი დაწყევა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ლამექ ასოთხმეოცდარვა წელ და შვა ძე.
და	მცხ.დაბ	და იქმნნეს ყოველნი დღენი მათუსალასნი, რომელთა ცხოვნდა, ცხრაასსამეოცდაცხრა წელ. და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა მათუსალა შემდგომად შობისა მის ლამექისა. შვიდასოთხმეოცდაორ წელ. და შვნა ძენი და ასულნი.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა მათუსალა ასსამეოცდაშვიდ წელ. და შვა ლამექ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო სათნო ეყო ენუქ ღმერთსა. და ცხოვნდა ენუქ შემდგომად შობისა მის მათუსალასა ორას წელ და შვნა ძენი და ასულნი.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ენუქ ასსამეოცდახუთ წელ. და შვა მათუსალა.
და	მცხ.ესა	აღდეგ, აღდეგ, აღემართე იერუსალიმ! მსმელო ჴელისაგან უფლისა სასუმელსა გულისწყრომისა მისისასა, რამეთუ სასუმელი დაცემისა, ბარძიმი გულისწყრომისა ჩემისა, შესვი და წარმოაცალიერე.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა იარედ შემდგომად შობისა მის ენუქისსა შვიდას წელ. და შვნა ძენი და ასულნი.
და	მცხ.დაბ	და იქმნეს ყოველნი დღენი მალელეილისნი. შვიდასოთხმეოცდაათხუთმეტ წელ და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და იქმნა ყოველნი დღენი კაინანისნი ცხრაასდაათ წელ. და მოკუდა.
და	მცხ.ესა	ორნი ესე მჴდომ შენდა, ვინ შეწუხნეს შენ თანა? დაცემაჲ და შემუსრვაჲ, სიყმილი და მახჳლი, ვინ ნუგეშინის-გცეს შენ?
და	მცხ.დაბ	და იქმნნეს ყოველნი დღენი ენოსისნი ცხრაასდახუთ წელ და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა სემ შემდგომად შობისა მის არფაქსადისა ხუთას წელ, და შვნა ძენი და ასულნი, და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ენოს შემდგომად შობისა მის კაინანისსა შვიდასათხუთმეტ წელ. და შვნა ძენი და ასულნი.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ენოს ასოთხმეოცდაათ წელ. და შვა კაინან.
და	მცხ.დაბ	და იქმნნეს ყოველნი დღენი სეითისნი ცხრაასდაათორმეტ წელ და მოკუდა,
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა სით შემდგომად შობისა ენოსისა შვიდსა და შვიდ წელ და შვნა ძენი და ასულნი.
და	მცხ.დაბ	და იქმნნეს ყოველნი დღენი ადამისნი, რომელთა ცხოვნდა ცხრაასოცდაათ წელ და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იქმნნეს დღენი ადამისნი შემდგომად შობისა სეითისა შვიდას წელ და შვნა ძენი და ასულნი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ცხოვნდა ადამ ორას ოცდაათ წელ და შვა სახოვნებისაებრ თჳსისა და ხატებისაებრ თჳსისა. და სახელ-სდვა სახელი მისი სით.
და	მცხ.დაბ	და ყოველთაგან ქუეწარმავალთა და ყოველთაგან საცხოვართა და ყოველთაგან მჴეცთა და ყოვლისაგან ჴორცისა; ორ-ორი ყოველთაგან შეიყვანო კიდობნად, რათა ჰზრდიდე თავისა შენისა თანა, მამალი და დედალი იყვნენ.
და	მცხ.ესა	აღდეგ, აღდეგ, სიონ! შეიმოსე ძალი შენი, სიონ! და შენ შეიმოსე დიდებაჲ შენი, იერუსალიმ, ქალაქმან წმიდამან! არღა მერმე შესძინოს განვლად შენ შორის დაუცუეთელმან და არაწმიდამან.
და	მცხ.ესა	განიყარე მტუერი და აღდეგ და დაჯედ, იერუსალიმ! განიძარცუე საკრველი ქედისა შენისა, ტყუემან ასულმან სიონისამან.
და	მცხ.ოსე	განკურნებასა შინა ჩემგან ისრაჱლისსა გამოცხადნეს სიბოროტე ეფრემისი და სიბოროტე სამარიაჲსაჲ, რამეთუ ქმნეს სიცრუე და მპარავი მისსა მიმართ შევიდეს, განმძარცუელი ავაზაკი გზასა ზედა მისსა,
და	მცხ.ოსე	უკეთურებათა მიერ მათთა აშუებდეს მეფესა და ცრუობათა მიერ მათთა მთავართა
და	მცხ.მარკ	ხოლო რაჲთა უწყოდით, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ აქუს ძესა კაცისასა ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა, და ჰრქუა განრღუეულსა მას:
და	მცხ.ოსე	ყოველნი განჴურდეს, ვითარცა თორნე. და შეჭამნა მსაჯულნი მისნი. ყოველნი მეფენი მათნი დაეცნეს, არა იყოს მხადელი ჩემდამო.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მე მოვჰჴადო რღუნა წყლისა ქუეყანასა ზედა განხრწნად ყოვლისა ჴორცისა, რომლისა თანა არს სული სიცოცხლისა ცასა ქუეშე და, რაოდენიცა-რაჲ არს ქუეყანასა ზედა, აღესრულოს.
და	მცხ.დაბ	შეკრებულ-ჰყო კიდობანი და წყრთეულად შეასრულო იგი ზედა კერძო, ხოლო კარი კიდობნისა ჰქმნე იგურდივ ქვენად საყოფელად, ორ სართულებად და სამ სართულებად ჰყო იგი.
და	მცხ.ოსე	შესჭამდეს უცხონი ძალსა მისსა, ხოლო მან ვერ აგრძნა და მჴცენი აღყუავნეს მისნი. და მან ვერსადა ცნა.
და	მცხ.დაბ	იქმენ უკუე თავისა შენისა კიდობანი ძელთაგან ოთხკედლედთა, ბუდებად ჰქმნა კიდობანი და მოჰკირო იგი შინათ და გარეთ კირითა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა უფალმან ღმერთმან ნოეს მიმართ: ჟამი ყოვლისა კაცისა მოიწია წინაშე ჩემსა, რამეთუ აღივსო ყოველი ქუეყანა უსამართლოებითა. მათგან. და აჰა, მე განვხრწნი მათ და ქუეყანასა.
და	მცხ.ოსე	და დამდაბლდეს ვნება ისრაჱლისა პირისა მიმართ მისისა, და არა მოიქცეს უფლისა მიმართ ღმრთისა მათისა. და არა იძიეს იგი ამათ ყოველთა ზედა.
და	მცხ.ოსე	და იყო ეფრემ, ვითარცა ტრედი, უგონებოჲ, არმქონებელი გულისაჲ, ეგჳპტესა ჰხადოდა და ასსურასტანელთა მიმართ წარვიდეს,
და	მცხ.დაბ	ხოლო შვნა ნოე სამ ძე: სემ, ქამ და იაფეთ.
და	მცხ.ესა	ჴმა-ეცით სიხარული ერთბამად ოჴერთა იერუსალიმისათა, რამეთუ შეიწყალა უფალმან იგი და გამოიჴსნა იგი.
და	მცხ.ესა	და გამოაცხადოს უფალმან მკლავი თჳსი წმიდაჲ წინაშე ყოველთა წარმართთასა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ღმერთმან: აღვჴოცო კაცი, რომელი შევქმენ პირისაგან ქუეყანისა კაცთაგან მიპირუტყუთამდე და ქუეწარმავალთაგან მფრინველთამდე ცისათა, რამეთუ შევინანე, რამეთუ შევქმენ იგინი.
და	მცხ.დაბ	და შეიგონა ღმერთმან, რამეთუ შექმნა კაცი ქუეყანასა ზედა, და განიგონა.
და	მცხ.დაბ	და გმირნი იყვნენ ქუეყანასა ზედა მათ დღეთა შინა და შემდგომად ამისსა ვითარცა შევიდოდეს ძენი ღმრთისანი ასულთა მიმართ კაცთასა და შობდეს თავთა თჳსთად. და იგინი იყვნეს გმირნი საუკუნითგან, კაცნი სახელოვანნი.
და	მცხ.ესა	ვითარსახედ განკჳრდენ შენ ზედა მრავალნი, ეგრეთ უდიდებლობდეს კაცთაგან სახეები და დიდებაჲ შენი ძეთაგან კაცთასა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, რაჟამს იწყეს განმრავლებად კაცთა ქუეყანასა ზედა. და ასულნი იშვნეს მათდა.
და	მცხ.ესა	ესრეთ უკჳრდეს წარმართთა მრავლად მის ზედა და შეიყონ მეფეთა პირი მათი, რამეთუ რომელთა არა მიეთხრა მისთჳს, იხილონ და, რომელთა არა ესმა, გულისხმა-ყონ.
და	მცხ.მიქ	ისმინეთ ერთა ყოველთა და ერჩდინ ქუეყანაჲ და ყოველნი მისშორისნი. და იყავნ უფალი ღმერთი თქუენ შორის მოწამედ, უფალი, სახლით გამო წმიდით მისით.
და	მცხ.ესა	უფალო, ვის ჰრწმენა სასმენელი ჩუენი და მკლავი უფლისაჲ ვის გამოეცხადა?
და	მცხ.მიქ	მით, რამეთუ, აჰა, უფალი გამოვიდეს ადგილისაგან მისისა და შთავიდეს და აღვიდეს სიმაღლეთა ზედა ქუეყანისათა
და	მცხ.მიქ	და შეირყინენ მთანი ქუეშე კერძო მისსა. და ჴევნებნი დადნენ, ვითარცა ცჳლი პირისაგან ცეცხლისა და ვითარცა წყალი შთამომდინარი შთამოღმართსა
და	მცხ.მიქ	უთნოობისათჳს იაკობისსა ყოველნი ესე და ცოდჳსათჳს სახლისა ისრაჱლისა. რაჲ არს უთნოობა იაკობისი - არა სამარიაჲ? და რაჲ ცოდვაჲ სახლისა იუდაჲსი - არა იერუსალჱმი?
და	მცხ.ნაუმ	ღმერთი მოშურნე და შურისმგებელი, უფალი გულისწყრომისა თანა, შურისმეძიებელი უფალი წინააღმდგომთა მისთა და აღმღებელი თჳთ მტერთა თჳსთა.
და	მცხ.მიქ	და დავდვა სამარიაჲ ხილის საცავად ველისა, დასარგავად ვენაჴისა, და შთავჴადნე სიღრმედ ქვანი მისნი და საფუძველნი მისნი გამოვაჩინნე.
და	მცხ.მიქ	და ყოველნი ქანდაკებულნი მისნი დაკოდნენ, და ყოველნი სასასყიდლონი მისნი დაწუნენ ცეცხლითა, და ყოველნი კერპნი მისნი დავსხნე უჩინო საქმნელად მით, რამეთუ სასასყიდლოთაგან სიძვისათა შეკრიბნა და სასასყიდლოთაგან სიძვისათა მოიქცა.
და	მცხ.ნაუმ	უფალი სულგრძელ და დიდ ძალი მისი. და უბრალოჲ არ უბრალო ყოს უფალმან. აღსასრულისა შორის და ძრვისა შორის გზაჲ მისი და ღრუბლებ მტუერი ფერჴთა მისთაჲ.
და	მცხ.მიქ	ამისთჳს იგლოვდეს და ტიროდეს და ვიდოდეს უჴამლოჲ. და შიშუელმან ყოს ტყება, ვითარცა ვეშაპთა და გლოაჲ, ვითარცა ასულთა სირინოსთასაჲ
და	მცხ.ოსე	და არა ჴმა-ყვეს ჩემდამო გულთა მათთა, არამედ ვალალებდეს საწოლთა ზედა მათთა, იფქლსა ზედა და ღჳნოსა დაიჭრებოდეს, იწუართნეს ჩემ მიერ.
და	მცხ.მიქ	მით, რამეთუ არა დადგა წყლულება მათი მით, რამეთუ მიიწია ვიდრე იუდადმდე და შეახო ვიდრე ბჭემდე ერისა ჩემისა ვიდრე იერუსალიმამდე
და	მცხ.ესა	არამედ სახე მისი უპატივო და მოკლებულ უფროს ყოველთა ძეთა კაცთასა. კაცი მყოფი წყლულებასა შინა და მეცნიერი თავს-დებად გუემულებასა, გარემიიქცია პირი მისი, უპატივო იქმნა და არ შეირაცხა.
და	მცხ.ნაუმ	მქადაგებელი ზღჳსაჲ და განმაჴმობელი მისი და ყოველთა მდინარეთა მომაოჴრებელი. შემცირდა ბასანელი და კარმელი და ყუავილოვნება ლიბანისანი მოაკლდეს.
და	მცხ.მიქ	ბგერაჲ საჭურველთა და ცხენოსანთაჲ. დამკჳდრებული ლაქისს წინამძღუარი ცოდვისა, არს შორის ასულსა სიონისსა, რამეთუ შენ შორის იპოვნნეს უთნოობანი ისრაჱლისანი.
და	მცხ.ოსე	და მე განვაძლიერნე მკლავნი მათნი, და ჩემდამო ზრახეს ბოროტი
და	მცხ.ნაუმ	მთანი შეიძრნეს მისგან და ბორცუნი შეირყინეს და კდემულ იქმნა ქუეყანაჲ პირისაგან მისისა თანად ყოველნი და ყოველნი დამკჳდრებულნი მის შორის.
და	მცხ.ესა	ესე გუემულებათა ჩუენთა იტჳრთავს და ჩუენ ძლით ლმობილ არს, და ჩუენ შეჰვრაცხეთ იგი ყოფად ტკივილსა შინა და წყლულებასა შინა ღმრთისა მიერ და განბოროტებასა შინა.
და	მცხ.მიქ	დაყჳნე და აღიკუეცე, შვილთა შენთა ზედა ჩჩჳლთა განავრცე აღპარსვაჲ შენი, ვითარცა არწივმან, რამეთუ წარიტყუენნეს შენგან.
და	მცხ.მიქ	იქმნნეს შემრაცხელ შრომათა და მთქმელ ძჳრთა საწოლთა ზედა მათთა და მეყსეულად. დღისი და ნათლივ აღასრულებდეს მათ მით, რამეთუ არა აღიხუნეს ღმრთისა მიმართ ჴელნი მათნი
და	მცხ.მიქ	გული უთქმიდა აგარაკებთა და იტაცებდეს ობოლთა და სახლებსა ჰმძლავრობდეს და დაიტაცებდეს კაცსა და სახლსა მისსა, კაცსა და სამკჳდრებელსა მისსა.
და	მცხ.ესა	ყოველნი, ვითარცა ცხოვარნი, შევსცეთით. კაცი გზასა შესცთა და უფალმან განსცა იგი ცოდვათა ჩვენთათჳს.
და	მცხ.ოსე	და იქნნეს არარად, ვითარცა მშჳლდი მორთხმული, დაეცნენ მახჳლითა და მთავარნი მათნი უსწავლელობისათჳს ენისა მათისა, ესე საქიქელობაჲ მათი ქუეყანასა შინა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.მიქ	ამისთვის, ამათ იტყჳს უფალი, აჰა, მე ვგულის-ვსიტყუავ ტომსა ამას ზედა ბოროტთა, რომელთაგან ვერ აღიხუმიდეთ ქედთა თქუენთა და ვერ ხჳდოდით მართლიად, რამეთუ ჟამი ბოროტი არს.
და	მცხ.მიქ	მას დღესა შინა მოღებულ იქმნეს თქუენ ზედა იგავი. და იგოდებოდეს გოდებაჲ, კილოჲთა მეტყუელი: საარებაჲ ვისაარებეთ. ნაწილი ერისა ჩემისა განინაწილა ვითარცა საბელითა. და არა იყო მაყენებელი მისი მოქცევად, აგარაკნი ჩუენნი განინაწილნეს.
და	მცხ.მათე	ხოლო რაჲთა არა დავაბრკოლნეთ იგინი, წარვედ ზღუად და შთააგდე სამჭედური, და რომელი პირველად აღმოჴდეს თევზი, აღიღე და აღუღე პირი მისი და ჰპოო მის შორის სტატირი, მოიღე იგი და მიეც მათ შენთჳს და ჩემთჳს.
და	მცხ.მიქ	მეტყუელი: სახლმან იაკობისამან განარისხა სული უფლისაჲ, უკეთუ ესენი სიმარჯუე მათდა არიან. არა სიტყუანი მისნი კეთილ მის თანა და აღმართებით ვიდოდიან და წინაშე ერი ჩემი
და	მცხ.მიქ	აღდეგ და ვიდოდე, რამეთუ არა არს შენდა განსუენება. არაწმინდებისათჳს განიხრწნენით ხრწნილებითა.
და	მცხ.მიქ	იდევნენით არცა ერთის ვის მდევრობასა, რომელი დამტკიცნა ტყუილთა. გწთოდა შენ ღჳნოდ და მთრვალობად, და იყოს ქუეყანისაგან წუეთი ერისა ამის
და	მცხ.მიქ	განკუეთილებისათჳს პირისა მათისა განჰკუეთეს და განვლეს ბჭე და განვიდა მისგან. და განვიდა მეფე მათი წინაშე პირსა მათსა, ხოლო უფალი უძღოდის მათ.
და	მცხ.ფსალმ	წყალობასა და სამართალსა გაქებდე შენ, უფალო, გიგალობდე და გულისჴმა-ვყო
და	მცხ.ფსალმ	შევიდოდეთ ბჭეთა მისთა აღსარებითა და ეზოთა მისთა გალობითა; აუარებდით მას და აქებდით სახელსა მისსა,
და	მცხ.დან	და თქუა: იყავნ სახლი ღმრთისაჲ კურთხეულ საუკუნითგან და ვიდრე საუკუნომდე, რამეთუ სიბრძნე და გულისხმის-ყოფაჲ და ძალი მისი არს
და	მცხ.ფსალმ	შევიდოდეთ მის წინაშე მხიარულებით, და უწყოდეთ, რამეთუ იგი თავადი არს უფალი ღმერთი ჩუენი; მან შემქმნნა ჩუენ, და არა ჩუენ; ხოლო ჩუენ ვართ ერი მისი და ცხოვარნი სამწყსოსა მისისანი.
და	მცხ.ესა	ამისთჳსცა მან თავადმან დაიმკჳდრნეს მრავალნი და ძლიერთა განანაწილოს იავარი ამის წილ, რომელ განეცა სიკუდიდ სული მისი, და უსჯულოთა თანა შეირაცხა, და მან ცოდვანი მრავალნი აღიხუნა, და ცოდვათა მათთათჳს მიეცა.
და	მცხ.ესა	განავრცელე ადგილი კარვისა შენისა და მოსაკიდელნი ეზოთა შენთანი აღჰმართენ, ნუ ჰრიდებ, განაგრძელენ საბელნი შენნი, და მანანი შენნი განაძლიერენ.
და	მცხ.ფსალმ	მოსე და აჰრონ მღდელთა შორის მისთა და სამოელ მათ თანა, რომელნი ხადიან სახელსა მისსა; ჰხადოდეს უფალსა და მას ესმა მათი,
და	მცხ.ფსალმ	და პატივსა მეუფისასა სამართალი უყუარს; შენ განჰმზადე სიწრფოებაჲ, და განკითხვა და სიმართლე იაკობის თანა შენ ჰყავ.
და	მცხ.ფსალმ	აუარებდენ სახელსა შენს დიდსა, რამეთუ საშინელ და წმიდა არს.
და	მცხ.ფსალმ	მთანი იხარებდენ პირისაგან უფლისა, რამეთუ მოვალს, რამეთუ მოვიდეს განკითხვად ქუეყანისა; განიკითხოს სოფელი სიმართლით და ერნი - სიწრფოებით.
და	მცხ.ფსალმ	ღაღადებდით ღმრთისა ყოველი ქუეყანა, უგალობდით და იხარებდით და აქებდით.
და	მცხ.ნაუმ	პირისაგან რისხვისა მისისა ვინ დაუთმოს და ვინ წინააღუდგეს წინააღმდეგად გულისწყრომასა მისსა? და გულისწყრომაჲ მისი დაადნობს დასაწყისთა. და კლდენი დაიფუშნეს მისგან.
და	მცხ.ნაუმ	ტკბილ არს უფალი მოთმინეთა მისთათჳს დღესა ჭირისასა და მცნობელ მოკრძალვათა მკრძალავთა მისთა და საფლავსა შორის.
და	მცხ.ნაუმ	და რღუნასა სლვისასა მოსრულებაჲ ყოს მან. ზედაღდგომილთა და მტერთა მისთა სდევდეს ბნელი.
და	მცხ.ფსალმ	უგალობდით უფალსა გალობითა ახლითა, რამეთუ საკჳრველ-ქმნა უფალმან; აცხოვნა იგი მარჯუენემან მისმან და მკლავმან წმიდამან მისმან.
და	მცხ.ნაუმ	რამეთუ ვიდრე საფუძველთამდე მისთა განკორდნენ და ვითარ ბრწამლი მოხუეული შეიჭამოს და ვითარცა ლელწამი სავსე სიჴმელითა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე არს სახელები ძეთა ისრაჱლისათა: რუბენ, სჳმეონ, ლევი, იუდა, იზაქარ, ზაბულონ,
და	მცხ.ნეშტ1	და თამარ, სძალმან მისმან, უშვა ფარეზ და ზარა. ყოველნი ესე ძენი იუდასნი ხუთ.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ფარეზისნი: ესრომ და ამულ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ზარასნი: ზამბრი, და ეთამ, და ემან, და ქალქოლ და დარა, ესე ყოველნი ხუთ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ქარმისნი: აქარ, შემაძრწუნებელი ისრაჱლისა, და რომელმან თუალ-ახუნა შენაჩუენებსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ესრომისნი, რომელნი ესხნეს მას: ერმეელ და რამ, ქალებ და ჰარამ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ნაასონ შვა სალმან, და სალმან შვა ბოოს.
და	მცხ.ნეშტ1	და დაჲ მათი, სარუია, და აბიგია. და ძენი სარუისნი: იოაბ, და აბესა, და ასაელ, სამნი ესე.
და	მცხ.ნეშტ1	და აბიგეა შვა ამესია, და მამა ამესიასი იეთერ, ისმაიტელი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ქალებ, ძემან ესრომისამან, შეირთო გაზუბა დედაკაცი და შვა იერიოთ, და ესე ძენი სამნი: იოასარ, სობაბ და ორნა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა გაზუბა, და შეირთო ქალებ ეფრათ, და უშვა მას ორ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ორ შვა ური. და ური შვა ბესელიელ.
და	მცხ.ნეშტ1	და სერგუბ შვა იაირ, და იყუნეს ქალაქნი მისნი ოცდასამ გალაადს.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ მრავალთა განჰკურნებდა, ვითარმედ ზედაცა დაესხმოდა მას ერი იგი, რაჲთა შე-ოდენ-ეხნენ. და რაოდენთა აქუნდა უძლურებაჲ და შეეხნეს, განიკურნებოდეს.
და	მცხ.მეფ1	და ვიდრე არღა უკმევიედ ცმელი იგი წინაშე უფლისა, მოვიდის მსახური იგი მღდელისა და ჰრქუის კაცსა მას შემწირველსა, ვითარმედ: მომეც მე ჴორცი შესაწვავად მღვდლისათჳს, და არა მოვიღო მგბარი ქვაბთაგან.
და	მცხ.გამ	ეგრეთვე კერძოსა აღმოსავლად მიმართსა - კრეტსაბმელი, ასი წყრთა სიგრძით და სუეტნი მისნი ოცნი - რვალისანი და ხარისხნი მისნი ოცნი - რვალისანი და კარშიკნი მისნი და მარწუხნი სუეტთანი და ხარისხნი - გარემოვეცხლულ ვეცხლითა.
და	მცხ.ლუკა	მსგავს არს იგი მარცუალსა მდოგჳსასა, რომელი მოიღო კაცმან და დასთესა იგი მტილსა თჳსსა; და აღორძინდა და იქმნა იგი ხე დიდ, და მფრინველთა ცისათა და დაიმკჳდრეს რტოთა მისთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და სახელი ცოლისა მის აბისურისი აბიქეა, და უშვა მას ზაბარ და მოლიდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ნაბადისნი: სალად და აფაიმ. და მოკუდა სალა, და არა ესუა მას შვილი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი აფაიმისნი: იესსი. და ძენი იესესნი: სოსან და ძე სოსანისი - აალი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ელიასნი, ძმისა აქისამისნი: იეთერ და იონათან. და მოკუდა იეთერ, და არა ესუა მას შვილი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იონათანისნი: ფელეთ და ოზამ. ესენი იყუნეს ძენი რამელისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და არა ესხნეს სოსანს ძენი, არამედ ასულნი. და სოსანისი იყო მონა მეგჳპტელი, და სახელი მისი იოქელ.
და	მცხ.ნეშტ1	და მისცა სოსან ასული თჳსი იექეელს, მონასა თჳსსა, ცოლად და უშვა ეთთი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ეთთი შვა ნათან და ნათან შვა ზაბედ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ზაბედ შვა ოფლალ, და ოფლალ შვა ობედ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ობედ შვა იევუდ, და იევუდ შვა აზარია.
და	მცხ.ნეშტ1	და აზარია შვა ქელეს, და ქელეს შვა ელეასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ელეასა შვა სოსომე, და სოსომე შვა სალუმ.
და	მცხ.ნეშტ1	და სალუმ შვა იექონია, და იექონია შვა ელისამან.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ქებრონისნი: კორეე და თაფ და როკომ და სემაა.
და	მცხ.ნეშტ1	და სემაა შვა რემ, მამაჲ იერკანისი, და იერკან შვა სალამა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძე მისი მეონ, მამა ბეთსურისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და გეფა, ხარჭმან ქალებისმან, შვა არრან და იოსან და გესუვი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ხარჭმან ქალებისმან, მოქა, შვა სიბერ და თექნა.
და	მცხ.ნეშტ1	და შვა საგაფ, მამაჲ მაგენისი, სულ, მამა მაქაებენასი და მამა ბალისი. და ასული ქალებისი - აქსაბ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესხნეს ძენი სობალს, მამასა კარიათიმისსა, რომელი ხედვიდა ნაწილსა განსუენებისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ნათესავისაგან კარიათიმისა: ეთაილიმ, მეფითინ, სამათით, ემასარიმ, ამათგან გამოვიდეს სარათეველნი და ესთაულელნი.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი სალომისნი: ბეთლემი და ნეტუფატი, ატაროთი, სახლისა იოაბისი და ზოგი მანაათისა - ესარა.
და	მცხ.ნეშტ1	მამათა მწიგნობართა, რომელნი დამკჳდრებულ იყუნეს იაბესსა: აგათიმელნი და სუქმითელნი და სამათიმელნი. ესე არიან სახლნი, რომელნი მოვიდეს ემათით, მამისა სახლისა რექაბისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყუნეს ძენი იერამელისნი, პირმშოსა ესრომისი: პირმშო რამ და ბაან. და ძენი გესონისნი: ადამა და ესაბამ, და ეთრან, და ქარან. და ძენი ასარისნი: ბალაამ, და აზუკამ, და ოვიკამ, და ოკამ, და არან, და ასომ, ძმა მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იესემ შვა ელიაბედ, პირმშო მისი, ამინადაბ მეორე, საამა მესამე,
და	მცხ.ნეშტ1	და ბოოს შვა იობედ, იობედ შვა იესე.
და	მცხ.ნეშტ1	და არამ შვა ამინადაბ, ამინადაბ შვა ნაასონ, მთავარი სახლისა იუდასი.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი იუდასნი: ერ და ავნან, სელომ და სამნი ესე ესხნეს მას სავასგან, ასულისა ქანანელისა კაცისა. და იყო ერ, პირმშო იგი იუდასი, უკეთური წინაშე უფლისა, და მოაკუდინა იგი უფალმან.
და	მცხ.მარკ	და არა უტევა იგი, არამედ ჰრქუა მას: წარვედ სახიდ შენდა თჳსთა შენთა თანა და უთხარ მათ, რაოდენი გიყო შენ უფალმან და შეგიწყალა.
და	მცხ.მსაჯ	და იგი შჯიდა ისრაჱლსა ოცდასამ წელ და მოკუდა თოლა, ძე ფულაჲსი, და დაფლეს იგი სამარიას.
და	მცხ.ესა	და აღვაშენნე გოდოლი შენი იასპითა და ბჭეთა შენთა ქვანი ბროლისანი და ზღუდენი შენი ქვითა რჩეულითა.
და	მცხ.ესა	და ყოველნი ძენი შენნი განსწავლულნი ღმრთისანი და მრავალი მშჳდობაჲ შვილთა შენთა.
და	მცხ.ესა	აჰა, მე აღგაგე შენ, არა ვითარცა მჭედელმან მბერავმან ცეცხლისა მიერ ნაკუერცხალთამან და გამომღებელმან ჭურჭელსა საქმედ, ხოლო მე აღგაგე შენ არა წარსაწყმედელად ხრწნილებისა.
და	მცხ.ფსალმ	გამოჩნდეს ელვანი მისნი სოფელსა, იხილა და შეძრწუნდა ქუეყანაჲ.
და	მცხ.ესა	ყოველსა ჭურჭელსა განხრწნადსა შენდამი არ წარემართოს, და ყოველი ჴმაჲ უკუეთუ აღდგეს შენ ზედა საშჯელად, მათ ყოველთა სძლო. ხოლო თანამდებნი შენნი იყვნენ წუხილსა შინა. არს სამკჳდრებელი აღმაშენებელთა უფლისათა და თქუენ იყვნეთ ჩემდა მართალ, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ეზრ2	გარნა მონანი და მჴეველნი მათნი, რომელნი იყუნეს შჳდ ათას სამასოცდაშჳდმეტი, რომელნი იყუნეს შემსხმელნი ფსალმუნთანი, მამანი და დედანი ორასორმეოცდახუთი.
და	მცხ.ნაუმ	ამათ იტყჳს უფალი განმთავრებული წყალთა ზედა მრავალთა და ესრეთ განიკერძნენ და სასმენელმან შენმან არ შეისმინოს მერმე.
და	მცხ.ნაუმ	და აწ შევმუსრო კუერთხი მისი შენგან და საკრველნი შენნი განვბძარნე.
და	მცხ.ნაუმ	და ამცნოს შენთჳს უფალმან - არ დაითესოს სახელისაგან შენისა მერმე; სახლისაგან ღმრთისა შენისა მოვსპნე წახნაგებულნი და გამოდნობილნი დავსხნე საფლავად შენდა.
და	მცხ.ნაუმ	ჭურნი ძლიერებისა მისისანი კაცთაგან. მამაცნი ძლიერნი მომღერალნი ცეცხლითა, სადევენი ეტლებისა მათისანი დღესა შინა განმზადებულებისა მისისასა და მჴედარნი.
და	მცხ.ნაუმ	აღბორგნენ, გზათა ზედა შემოკრბენ ეტლნი და აღიხუნენ შეიგანთა შორის, ხილვაჲ მათი ვითარცა ლამპარი ცეცხლისაჲ და ვითარცა ელვანი წარმრბენელნი.
და	მცხ.ნაუმ	და მოჴსენებულ იქმნენ დიდებულნი მათნი და მოუძლურდენ სლვასა შინა მათსა და ისწრაფიან ზღუდეთა ზედა და განჰმზადებენ წინსაცავთა მათთა.
და	მცხ.ნაუმ	ბჭენი ქალაქთანი განეხუნეს და სამეფონი დაეცნეს.
და	მცხ.ნაუმ	და მონაგები გამოცხადნა და იგიაჲ აღვიდოდა. და მჴევალნი მისნი უძღოდეს, ვითარცა ტრედნი მჴმობარენი გულთა შინა მათთა.
და	მცხ.ნაუმ	და ნინევი, ვითარცა საბანელი წყლისაჲ, წყალნი მისნი და იგინი ვითარცა მლტოლვარენი არ დადგეს. და არა იყო ზედამხედველი.
და	მცხ.ნაუმ	და იტაცებდეს ვეცხლსა და იტაცებდეს ოქროსა და არა იყო ბოლოჲ მისი. დამძიმდეს უფროს ყოველთასა ჭურჭელნი გულისსათქმელნი მისნი.
და	მცხ.ნაუმ	განბერტყაჲ და წდოლაჲ და ჟრუნვაჲ, და გულისა შემუსრვაჲ, და დაჴსნაჲ მუჴლთა, და ლმობანი ყოველსა ზედა წელსა და პირები ყოველთაჲ, ვითარცა ნაწუავი ქოთნისაჲ.
და	მცხ.ნაუმ	სადა არს სამკჳდრებელი ლომთა და საძოარი მყოფი ლეკუთად, სადა ვიდოდა ლომი შესლვად, მუნ ლეკჳ ლომისაჲ და არა იყო მაშინებელი.
და	მცხ.ნაუმ	ლომმან იტაცნა კმასაყოფელნი ლეკუთა მისთანი და დაუშთვნა ლეკუთა თჳსთა და აღავსო ნადირითა ბუდე თჳსი და სამკჳდრებელი თჳსი ნატაცებითა.
და	მცხ.ნაუმ	აჰა, ესერა, მე შენ ზედა - იტყჳს უფალი, ყოვლისმპყრობელი - და შევწუა კუამლითა სიმრავლე შენი. და ლომნი შენნი დაჭამნეს მახჳლმან. და მოვასრულო ქუეყანისაგან ნადირი შენი და არღა ისმნენ მერმე საქმენი შენნი.
და	მცხ.ნაუმ	ჴმაჲ გუემათაჲ და ჴმაჲ ძრვისა ურმისთუალთაჲსა, და ცხენისა მდევრისა, და ეტლისა აღმომდუღარისაჲ, ცხენოსნისა აღმომავალისა.
და	მცხ.ნაუმ	და ბრკიალისა მახჳლისაჲ, და აელვებულთა საჭურველთაჲ, და სიმრავლე წყლულთაჲ, და სიმძიმე დაცემულებისაჲ. და არა იყო ბოლოჲ ნათესავთა მისთაჲ და მოუძლურდენ სხეულთა შორის მათთა.
და	მცხ.ნაუმ	სიმრავლისაგან უკეთურებისა მეძავი ქმნულკეთილი და მოხარული მძღუანელი წამლვათაჲ, განმფრდელი ნათესავისაჲ სიძვისა მიერ თჳსისა და ტომთაჲ წამლვათა მიერ მისთა.
და	მცხ.ნაუმ	აჰა, ესერა, მე შენ ზედა - იტყჳს უფალი ყოვლისმპყრთბელი, - და გამოვაცხადნე უკანანი შენნი პირსა ზედა შენსა და უჩუენო ნათესავთა სირცხჳლი შენი და მეფობათა - უპატიოებაჲ შენი.
და	მცხ.ნაუმ	და ზედ დავაგდო შენ ზედა საძაგელებაჲ. და დაგდვა მე შენ მაგალითად.
და	მცხ.ნაუმ	და იყოს, ყოველი მხილველი შენი, შთავიდეს შენგან და თქუას: საწყალობელი ნინევი, რად სულთ-ითქუამს იგი, ვინაჲ ვიძიო ნუგეშინის-ცემაჲ მისი?
და	მცხ.ნაუმ	მოჰრთე ლარი ნაწილი აამმონისი, განჰმზადე კერძი ამმონისი. დამამკჳდრებელმან მდინარეთა წყალი გარემო მისსა, რომლისა დასაბამ ზღუაჲ და წყალი ზღუდეთა მისთაჲ.
და	მცხ.ნაუმ	და ეთიოპიაჲ ძალ მისსა და ეგჳპტე. არა არს დასასრული ლტოლვისა შენისაჲ და ლიბიელნი იქმნეს შემწე მისა.
და	მცხ.ნაუმ	და იგი გარდასახლებად წარვიდეს ტყუე. და ჩჩჳლნი მისნი დაეხეთქნენ დასაწყისსა გზათა მისთასა და ყოველთა ზედა დიდებულთა მისთა განიგდონ წილი და ყოველნი დიდ-დიდნი მისნი შეიკრნენ ჴელბორკილითა.
და	მცხ.ნაუმ	და შენ დაითრო და იყო უგულებელსქმნილ. და შენ ეძიებ თავისა შენისა შეწევნასა მტერთაგან.
და	მცხ.ნაუმ	აჰა, ესერა, ერი შენი ვითარცა დედები შენ შორის. მტერთა შენთა განხმულნი განეხუნენ ბჭენი ქუეყანისა შენისანი. და დაჭამნეს ცეცხლმან მოქლონნი შენნი.
და	მცხ.დან	და ნუ განმაყენებ წყალობასა შენსა ჩუენგან აბრაჰამისთჳს შეყუარებულისა შენ მიერ, და ისაკ მონისა შენისა და ისრაილ წმიდისა შენისა,
და	მცხ.ნაუმ	წყალი მოცვისა მიიზიდე თავისა შენისა. განამტკიცენ სიმაგრენი შენნი, შთაიღურჭუმო თიჴადმი და აღჰზელდე ბზითა, განაძლიერე საალიზედ.
და	მცხ.ნაუმ	მუნ შეგჭამოს შენ ცეცხლმან, მოგასრულოს შენ მახჳლისა მიერ და შეგჭამოს შენ, ვითარცა მკალმან და დაგიმძიმდეს შენ, ვითარცა ბოცომკალი.
და	მცხ.ნაუმ	განამრავლე სავაჭრონი შენნი უფროს ვარსკულავთა ცისათა, მკალმან მიიმართა და აღფრინდა.
და	მცხ.ნაუმ	აღსუბუქნა, ვითარცა პეპელი, შემყოფი შენი, ვითარცა მკალი აღსრული ღობესა ზედა დღესა შინა ყინელისასა. მზე აღმოჰჴდა და განიტევა და არა იცნობა ადგილი მისი. ვაჲ მათდა.
და	მცხ.ნაუმ	მიერულა მწყემსთა შენთა. მეფემან ასსურასტანისამან დააძინენ ძლიერნი შენნი, განიყარა ერი შენი მთათა ზედა და არა იყო მემლოდე.
და	მცხ.აბაკ	ვიდრე რომლისამდე, უფალო, ვღაღადებდე და არა ისმენ, ვჴმობ შენდამი დაჭირვებული და არა მიჴსნი?
და	მცხ.აბაკ	რაჲსათჳს მიჩუენენ მე ტკივილნი და შრომანი ზედადახედვად საარებისა და უთნოობისა და წინაშე ჩემსა იქმნა მსჯავრი და მსაჯული მიიღებს.
და	მცხ.აბაკ	და ამისთჳს განქარვებულ არს შჯული. და არ მიიწევის სრულებად სამართალი, რამეთუ უთნო ჰმძლავრობს მართალსა. ამისთჳს გამოვალს მსჯავრი გულარძნილი.
და	მცხ.აბაკ	იხილეთ შეურაცხისმყოფელნო და მოიხილეთ; დაიკჳრვენით საკჳრველნი და უჩინო იქმნენით მით, რამეთუ საქმესა ვიქმ მე დღეთა შინა თქუენთა, რომელი არა ირწმუნოთ, უკეთუ ვინ მიგითხრას თქუენ.
და	მცხ.ოსე	წიაღთა მიმართ მათთა ვითარცა ქუეყანაჲ, ვითარცა არწივი სახლსა ზედა უფლისასა მის წილ, რომელ გარდაჰჴდეს აღთქმასა ჩემსა და ძჳნად შჯულისა ჩემისა უთნო იქმნნეს.
და	მცხ.აბაკ	მით, რამეთუ, აჰა, აღვადგენ მე ქალდეველთა, ნათესავსა მწარესა და კისკასსა, მავალსა სიბრტყეთა ზედა ქუეყანისათა, დამკჳდრებად დასაკარვებელთა არამისთა
და	მცხ.ოსე	თავითა მათითა მეფობდეს, და არა ჩემ მიერ იმთავრეს, არა მიცნეს მე, ვეცხლი მათი და ოქროჲ მათი ქმნნეს თავთა მათთა კერპებად, რაჲთა მოისრნენ.
და	მცხ.აბაკ	საშინელ და საჩინო არს. მისგან არს მსჯავრი მისი და მისაღებელი მისი მისგან მოვიდეს.
და	მცხ.აბაკ	და ვლდებოდიან უფროს ვეფხისა ცხენნი მისნი და უმაღლეს უფროს მგელთა არაბიასათა. და ცხენოოდიან მჴედარნი მისნი; და მიიმართებდენ შორით და ფრინვიდენ, ვითარცა არწივი გულსმოდგინე ჭამად.
და	მცხ.ოსე	და იგი ხურომან შექმნა და არა ღმერთი არს მით, მაცთურ იყო ჴბოჲ შენი, სამარია,
და	მცხ.მიქ	და თქუას: ისმინენით ესენი, მთავარნო სახლისა იაკობისანო და ნეშტნო ძეთა ისრაჱლისათანო. არა თქუენი არს ცნობად მსჯავრი
და	მცხ.მიქ	რომელთა გძულან კეთილნი და ეძიებთ ბოროტთა, მტაცებელნი ტყავთა მათთანი მათგან
და	მცხ.მიქ	და ჴორცთა მათთანი ძუალთაგან მათთა, ვითარსახედ შეჭამნეს ჴორცნი ერისა ჩემისანი და ტყავნი მათნი განჰჴადნეს ძუალთა მათთაგან. და ძუალნი მათნი შემუსრნეს და ასოეულ ყვნეს, ვითარცა ჴორცნი სიავისა მიმართ და ვითარცა დრონეული ქოთნისა მიმართ
და	მცხ.სოფ	და განვირთხამ ჴელსა ჩემსა ბღუარსა ზედა და წარვსწყმედ ასსურასტანელსა და დავდვა ნინევი ურწყულად ვითარცა უდაბნოჲ.
და	მცხ.მიქ	ეგრეთ ჴმობდენ უფლისა მიმართ, და არა შეისმინოს მათი. და მიიქციოს პირი თჳსი მათგან მას ჟამსა შინა მის წილ, რომელ იბოროტეს სიმარჯუეთა მიერ მათთა.
და	მცხ.მიქ	ამათ იტყჳს უფალი წინაწარმეტყუელთა ზედა, მაცთუნებელთა ერისა ჩემისათა, მკბენელთა გზათა შორის მათთა. და მქადაგებელთა მშჳდობასა მის ზედა და არა მისცა პირსა შინა მათსა წმიდა-ყუეს მის ზედ ბრძოლაჲ
და	მცხ.მიქ	და სირცხჳლეულ იქმნენ მხილველნი სიზმართანი, და საცინელ იქმნენ მისანნი. და ძჳრისმეტყუელებდენ ძჳნად მათდა ყოველნი იგი მით, რამეთუ არა არს, რომელი ერჩდეს მათ.
და	მცხ.მიქ	არა თუ მე აღვავსო ძალი სულითა უფლისაჲთა და მსჯავრითა და ძლიერებითა მითხრობად იაკობსა უთნოობანი მისნი და ისრაჱლსა ცოდვანი მისნი
და	მცხ.მიქ	ისმინენით ესე წინამძღუართა სახლისა იაკობისათა. და ნეშტთა სახლისა ისრაილისათა, რამეთუ გძულს მსჯავრი და ყოველთა მართალთა გულარძნილ-ჰყოფთ,
და	მცხ.მიქ	რომელნი აშენებთ სიონსა სისხლისა მიერ და იერუსალიმს უსამართლოებათა მიერ.
და	მცხ.მიქ	წინამძღუარნი მისნი ქრთამისა თან შჯიდეს, და მღდელნი მისნი სასყიდლისა თანა მიუგებდეს, და წინაწარმეტყუელნი მისნი ვეცხლისა თანა მისნობდეს, და უფლისა ზედა განისუენებდეს მეტყუელნი: არა უფალი ჩუენ შორის არს? არა მოვიდენ ჩუენ ზედა ძჳრნი.
და	მცხ.მიქ	ამისთჳს თქუნ: ძლით სიონი, ვითარცა ყანაჲ, მოიერქუნოს, და იერუსალჱმი ხილის საცავად იყოს, და მთაჲ სახლისა უფლისაჲ სერტყად მაღნარისად.
და	მცხ.მიქ	და იყოს უკანასკნელთა დღეთასა საჩინოჲ მთაჲ უფლისაჲ განმზადებულ თხემებსა ზედა მთათასა და განსაცხრომელ იქმნეს ზეშთა ზედათ ბორცუთასა და მიისწრაფდენ მისდამი ერნი მრავალნი.
და	მცხ.მიქ	და მოვიდოდიან ნათესავნი მრავალნი და იტყოდიან: მოვედით, აღვიდეთ სახიდ უფლისა და სახლისა მიმართ ღმრთისა იაკობისსა და მიჩუენონ ჩუენ გზაჲ მისი და ვიდოდით შორის ალაგთა მისთა, რამეთუ სიონისგან გამოვიდეს სჯული და სიტყუა უფლისაჲ ისრაჱლისაგან.
და	მცხ.მიქ	და შჯიდეს შორის ერთა მრავალთა და ამხილოს ნათესავსა ძლიერსა ვიდრე შორადმდე. და დაშჭრიდენ მახჳლებსა მათსა საჴნისად, და შუბებსა მათსა მანგლად და არა მერმე არ აღიღოს ნათესავმან ნათესავსა ზედა მახჳლი და არღა ისწავებდენ მერმე ბრძოლასა.
და	მცხ.მიქ	და განისუენებდეს კაცადი ქუეშე ვენაჴსა თჳსსა, და კაცადი ქუეშე კერძო ლეღვისა თჳსისა და არა იყოს მაშინებელი, რამეთუ პირი უფლისა ყოვლისა მპყრობელისა იტყოდა ამათ:
და	მცხ.ლუკა	გამოვიდა მთესვარი თესვად თესლისა თჳსისა; და თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა და დაითრგუნა, და მფრინველთა ცისათა შეჭამეს იგი.
და	მცხ.აბაკ	და თჳთ მეფეთა შორის განიშუას და მძლავრნი სამღერელ მისსა. და იგი ყოველსა ზედა სიმაგრესა მისსა იმღეროდის. და დადვას მიწად და დაიპყრას იგი.
და	მცხ.აბაკ	მაშინ გარდაცვალოს სული. და განვლოს და ულხინოს ესე ძალი ღმერთსა ჩემსა.
და	მცხ.აბაკ	არა შენ დაწყებითგან უფალი ღმერთი წმიდაჲ ჩემი ხარ? და არა მოვკუდეთ! უფალო, მსჯავრად დააწესე იგი და დამბადე მე მხილებად სწავლისა მისისა.
და	მცხ.აბაკ	წმიდა არს თუალი არა ხედვად ბოროტისა, და ზედ დახედვად ტკივილთა ზედა შეუძლოს არსადა. რად ზედ დაჰხედვა შეურაცხისმყოფელთა ზედა დაიდუმებ შთანთქმასა უთნოსაგან მართლისასა?
და	მცხ.აბაკ	და ჰყოფ კაცთა, ვითარცა თევზთა ზღჳსათა, და ვითარცა ქუეწარმძრომელთა არ მქონებელთა წინამძღუარისათა?
და	მცხ.აბაკ	მოსასრულებელად სამჭედურითა აღმოიტაცა და მოიზიდა იგი სათხევლითა და შეკრიბა იგი სათრომელთა მიერ მისთა. ამისთჳს იხარებდეს და იშუებდეს გული მისი.
და	მცხ.აბაკ	ამისთჳს უგოს სათრომელსა თჳსსა და უკმიოს საკმელითა თჳსითა სათხეველსა მისსა, ოდეს მათ შორის განაპოხა ნაწილი მისი და ჭამადნი მისნი რჩეულნი.
და	მცხ.აბაკ	ამისთჳს განჰმარტნეს სათხეველნი თჳსნი და მარადის მოკლვად ნათესავთა არა ერიდოს.
და	მცხ.აბაკ	საჴმილავსა ჩემსა ზედა დავდგე. და აღვიდე კლდესა ზედა და განვისტუანო ხილვად, რაჲ ითქუას ჩემ შორის და რაჲ მიუგო მხილებასა ზედა ჩემსა.
და	მცხ.აბაკ	და მომიგო ჩემდამო უფალმან და თქუა: დაწერე ხილვაჲ განცხადებულად ფიცარსა, რაჲთა სდევდეს აღმომკითხველი მათი
და	მცხ.აბაკ	მით, რამეთუ ჯერეთ ხილვაჲ არს ჟამისადმე და აღმოჰჴდეს დასასრულადმე და არა ჟამიერად უკეთუ მოაკლდეს, დაუთმე მას, რამეთუ მომავალი მოვიდეს და არა ყოვნოს.
და	მცხ.აბაკ	ხოლო მართალი, სარწმუნოებითა ჩემითა ცხონდეს, თავისმოთნე იგი. და შეურაცხის-მყოფელმან მამაკაცმან ზეჰარმან ვერარაჲ სრულ-ყოს, რომელმან განავრცო, ვითარცა ჯოჯოხეთმან, სული თჳსი და ესრეთ, ვითარცა სიკუდილმან არ აღვსებულმან, და შეკრიბნეს მის ზედა ყოველნი ნათესავნი და შეიწყნარნეს მისდა მიმართ ყოველნი ერნი.
და	მცხ.აბაკ	არა ესე ყოველნი იგავად მოიხუნენ ძჳნად მისსა. და მაგალითად მისათხრობელად მისსა და თქუან: ვაჲ, რომელი განუმრავლებდეს თავსა თჳსსა არა მისად მყოფთა ვიდრე რომლისამდე მე და დაამძიმებდეს საჴივსა თჳსსა ძნიადობით,
და	მცხ.აბაკ	რამეთუ ანაზდა აღდგენ მკბენელნი მისნი და განიფრთხონ მძმაცუავთა შენთა და იყო დასატაცებელ მათდა.
და	მცხ.აბაკ	მით, რამეთუ შენ ტყუე-ჰყუენ ნათესავნი მრავალნი, ტყუე-გყოფდენ შენ ყოველნი დაშთომილნი ერნი სისხლებისათჳს კაცთაჲსა და უთნოობისათჳს ქუეყანისა და ქალაქისა და ყოველთა დამკჳდრებულთა მისთა.
და	მცხ.აბაკ	მოუპოო სირცხჳლი სახლსა შენსა მოსრულებად ერთა მრავალთა და ცოდა სულმან შენმან
და	მცხ.აბაკ	მით, რამეთუ კლდემან ზღუდით ჴმა-ყოს და მაჟაურმან ძელით გამო ჴმა-ყუნეს იგინი.
და	მცხ.აბაკ	ვაჲ მაშენებელსა ქალაქისასა სისხლისა მიერ და განმზადებულსა ქალაქისასა უსამართლობათა მიერ.
და	მცხ.დან	და მისცა უფალმან ჴელსა შორის მისსა იოაკიმ, მეფე იუდაჲსაჲ, და კერძოჲ ჭურჭელთა სახლისა უფლისათაჲ, და შთაიხუნა იგინი ქუეყანად სენაარად, სახიდ ღმრთისა მისისა, და ჭურჭელნი შეიხუნა სახიდ საუნჯისა ღმრთისა თჳსისა.
და	მცხ.დან	და მიუგო მეფემან და ჰრქუა: ჭეშმარიტებისა თანა უწყი მე, ვითარმედ ჟამი თქვენი მოწევნულ არს, ვითარცა უწყით, რამეთუ განმეყენა ჩემგან სიტყუაჲ.
და	მცხ.დან	მიუგეს კუალად ქალდეველთა წინაშე მეფისა და თქუეს: არა არს კაცი ჴმელსა ზედა, რომელი სიტყჳსა უწყებად მეფისა შემძლებელ იქმნეს, ვინაჲთგან ყოველი მეფე დიდი და მთავარი სიტყუასა ეგევითარსა არა ჰკითხავს ყოველსა მსახრვალსა, მოგუსა ქალდეველსა,
და	მცხ.დან	რამეთუ სიტყვა, რომელსა მეფე იკითხავს, მძიმე არს, და სხუა არა არს, რომელმან მიუთხრას იგი წინაშე მეფისა, გარნა თუ ღმერთნი, რომელთაჲ არა არს მკჳდრობაჲ ყოვლისა თანა ჴორცისა, ვინაჲცა არ ეგების ქმნაჲ, ვითარ ჰგონებ.
და	მცხ.დან	მაშინ მეფემან გულისწყრომისა მიერ და რისხვისა მრავლისა თქუა წარწყმედა ყოველთა ბრძენთა ბაბილონისათა,
და	მცხ.დან	და რწმენაჲ გამოვიდა და ბრძენნი მოიკლვოდეს, და იძინეს დანიილ და მოყუასნი მისნი სიკუდილად.
და	მცხ.დან	მაშინ დანიილმან მიუგო განზრახვაჲ და ჯერ-ჩინებაჲ არიოქს, მთავარმზარაულსა მეფისასა, რომელი გამოვიდა მოწყუედად ბრძენთა ბაბილონისათა, და ჰკითხვიდა მას მეტყუელი: მთავარო მეფისაო,
და	მცხ.აბაკ	არა ესე არიან უფლისა მიერ, ყოვლისა მპყრობელისა, და მოაკლდეს ერნი კმანი ცეცხლისა მიერ და ნათესავნი მრავალნი სულმოკლე იქმნეს,
და	მცხ.დან	და დანიილი შევიდა და ევედრა მეფესა, რაჲთა ჟამი მისცეს მას და თანშეტყვება მისი მიუთხრას მეფესა.
და	მცხ.მიქ	მას დღესა შინა იტყჳს უფალი: შევკრიბო შემუსრვილი და განგდებული შევიწყნარო და რომელნი განვყარენ
და	მცხ.მიქ	და დავდვა შემუსრვილი ნეშტად და განგდებული ნათესავად ძლიერად და მეფობდეს უფალი მათ ზედა სიონით გამო, ამიერითგან და ვიდრე უკუნისამდე.
და	მცხ.მიქ	და შენ გოდოლი სამწყსოჲსაჲ, მაგარი - ასული სიონისაჲ! შენ ზედა მოიწია და მოვიდეს დასაბამი მთავრობაჲ, პირველი მეფობაჲ ასულსა იერუსალჱმისასა
და	მცხ.აბაკ	ჵ, რომელი ასუმიდეს მოყვასსა თჳსსა აღთქუეფულსა, მრღჳესა და მათრობელსა, რამეთუ ზედა ჰხედავს ქუაბთა ზედა მათთა.
და	მცხ.მიქ	ილმობდ და განმჴნდი, ასულო სიონისაო, ვითარცა მშობ, მით, რამეთუ აწ გამოვიდეს ქალაქისაგან და დაემკჳდროს შორის ველსა და მივიდეს ვიდრე ბაბილონადმდე, მიერ განგარინოს შენ, და მუნით გიჴსნას შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ჴელისაგან მტერთა შენთასა.
და	მცხ.მიქ	და აწ ზედა შეკრბეს შენ ზედა ნათესავნი მრავალნი მეტყუელნი: მოვსცხრებით, და ზედადახედნენ სიონსა ზედა თუალთა ჩუენთა.
და	მცხ.აბაკ	სავსებაჲ უპატივობისაჲ დიდებისაგან სუ. და შენ შეირყიე, რამეთუ მრგულევა ყო შენ ზედა სასუმელმან მარჯუენისა უფლისამან და შეკრბა უპატიოება დიდებასა ზედა შენსა.
და	მცხ.მიქ	და მათ ვერ აგრძნეს გულისსიტყუაჲ უფლისაჲ და არ გულისხმა-ყუეს განზრახვაჲ მისი, რამეთუ შეკრიბნა იგინი, ვითარცა მჭელეულნი კალოსანი.
და	მცხ.დან	და შევიდა დანიილი სახიდ თჳსა, და ანანიას და მისაილს და აზარიას აცნობა სიტყუა,
და	მცხ.მიქ	აღდეგ და კალოებდ მათ, ასულო სიონისაო, რამეთუ რქანი შენნი დავსხნე რკინებად, და ჭლიკნი შენნი რვალებად. და დაამწულილნე ერნი მრავალნი და დაამჴუნე მათ მიერ ნათესავნი. და შესუენებულ ჰყო უფლისაჲ სიმრავლე მათი და ძალი მათი უფლისა ყოვლისა ქვეყანისა.
და	მცხ.დან	და წყალობათა ეძიებდა ღმრთისაგან ცისაჲსა საიდუმლოჲსა ამისთჳს, რათა არ წარწყმდენ დანიილი და მეგობარნი მისნი ნეშტთა თანა ბრძენთა ბაბილონისათა.
და	მცხ.დან	მაშინ დანიილსა ჩუენებასა შინა ღამისასა საიდუმლოჲ გამოეცხადა და აკურთხა ღმერთი ცისაჲ დანიილმან.
და	მცხ.მიქ	ამისთჳს მისცეს მათ, ვიდრე ჟამადმდე შობისა შუეს. და ნეშტნი ძმათა მისთანი მოიქცენ ძეთა მომართ ისრაჱლისათა
და	მცხ.დან	და იგი სცვალებს წამთა და ჟამთა, დაადგენს მეფეთა და გარდაადგენს, მისცემს სიბრძნესა ბრძენთა და ცნობასა მეცნიერთა გულისხმის-ყოფისათა,
და	მცხ.დან	იგი გამოაცხადებს ღრმათა და დაფარულთა, მეცნიერი ბნელისშინათაჲ, და ნათელი მის თანა არს.
და	მცხ.დან	შენ, ღმერთსა მამათა ჩემთასა, აღგიარებ და გაქებ, რამეთუ სიბრძნე, ძალი მომეც მე და მაუწყენ მე, რომელნი ვითხოენით შენგან და სიტყუაჲ მეფისაჲ მაუწყე მე.
და	მცხ.დან	და მოვიდა დანიილ არიოქის მიმართ, რომელი დაადგინა მეფემან წარწყმედად ბრძენთა ბაბილონისათა, და ჰრქუა მას: ბრძენთა მათ ბაბილონისათა ნუ წარსწყმედ, ხოლო შემიყვანე მე წინაშე მეფისა და თანშეტყუებაჲ ჩუენებისაჲ მიუთხრა მეფესა.
და	მცხ.დან	მაშინ არიოქმან სწრაფისა თანა შეიყვანა დანიილ წინაშე მეფისა და ჰრქუა მას: ვპოე მამაკაცი ძეთა შორის ტყუეობისა იუდაჲსთა, რომელმანცა თანშეტყუებაჲ მიუთხრას მეფესა.
და	მცხ.დან	და მიუგო მეფემან და ჰრქუა დანიილსა, რომლისა სახელი ვალტასარ: უკუეთუ ძალ-გიც თხრობად ჩემდა ძილისშორისი, რომელი ვიხილე, და თანშეტყუება მისი?
და	მცხ.დან	და მიუგო დანიილმან წინაშე მეფისა და თქუა: საიდუმლოჲ, რომელსა მეფე იკითხავს, არა არს ბრძენთა, მოგუთა, მსახრვალთა, ზაღარინელთაჲ მითხრობად მეფისა.
და	მცხ.დან	არამედ არს ღმერთი ცისა შორის გამომაცხადებელი საიდუმლოჲსაჲ. და აუწყნა მეფესა ნაბუქოდონოსორს, რომელნი ჯერ-არიან ქმნად უკუანაჲსკნელთა დღეთასა, ძილისშორისი შენი და ხილვაჲ თავისა შენისა საწოლსა ზედა შენსა, ესე არს, მეფე,
და	მცხ.დან	გულისზრახვანი შენნი საწოლსა შენსა ზედა აღვიდეს, რაჲ ჯერ-არს ქმნად ამათსა შემდგომად და გამომაცხადებელმან საიდუმლოთამან მაუწყნა მე, რომელთაჲ ჯერ-არს ქმნაჲ.
და	მცხ.დან	შენ, მეფე, ჰხედევდ, და, აჰა, ხატი ერთი დიდი. და ხატი იგი და შესახედავი მისი საშინელ მდგომარე წინაშე პირსა შენსა, და ხილვაჲ მისი საშინელ, ხატი,
და	მცხ.დან	რომლისა თავი ოქროჲსა წმიდისა, ჴელნი და მკერდი და მკლავნი მისნი ვეცხლნი, მუცელი და თეძონი რვალისა,
და	მცხ.დან	და ბარკალნი რკინანი, ფერჴნი კერძოჲთა, რომლითამე უკუე რკინისანი, და კერძოჲთა კეცისანი.
და	მცხ.ოსე	ამისთჳს მიეცნენ წარმართთა შორის. აწ შევიწყნარნე იგინი, და დაშურენ მცირედ ცხებად მეფისა და მთავართა.
და	მცხ.ოსე	სამშჯავრონი შეყუარებულნი მით, რამეთუ, უკუეთუ დაკლან საკლველი და ჭამონ ჴორცი, უფალი არ შეიწყნარებს ამათ. აწ მოიჴსენნეს სიცრუენი მათნი და შურ-იგოს უსჯულოებათა მათთათჳს. იგინი ეგჳპტედ მიიქცეს და ასსურასტანს არაწმიდას ჭამდენ.
და	მცხ.ოსე	და დაივიწყა ისრაჱლმან შემოქმედი თჳსი და აღაშენნეს ტაძარნი, და იუდა განამრავლნა ქალაქნი მოზღუდვილნი. და გამოვავლინო ცეცხლი ქალაქთა მისთა ზედა და შეჭამნეს საფუძველნი მათნი.
და	მცხ.ოსე	კალომან და საწნეხელმან არა იცნნა იგინი და ღჳნომან უტყუა მათ.
და	მცხ.ოსე	არა დაემკჳდრნეს ქუეყანასა შინა უფლისასა. დაემკჳდრა ეფრემ ეგჳპტესა და ასსურასტანელთა შორის, არაწმიდათა ჭამდენ,
და	მცხ.ფსალმ	პირისაგან უფლისა, რამეთუ მოვალს, რამეთუ მოვიდეს იგი განკითხვად ქუეყანისა; განიკითხოს სოფელი სიმართლით და ერნი ჭეშმარიტებითა თჳსითა.
და	მცხ.ფსალმ	იხარებდინ ცანი და გალობდინ ქუეყანაჲ, აღიძარნ ზღუაჲ და სავსებაჲ მისი.
და	მცხ.ესა	წყურიელნი წარვედით წყლისა მიმართ და რავდენთა არა გაქუს ვეცხლი, მოარულთა იყიდეთ, და ჭამეთ და ვიდოდეთ და იყიდეთ თჳნიერ ვეცხლისა და ფასისა,
და	მცხ.ესა	ღჳნოჲ და ცმელი. რაჲსათჳს პატივს-სცემთ ვეცხლსა? შრომა თქუენი არა პურთათჳს არს და რუდენებაჲ თქუენი არა სიმაძღრედ? ისმინეთ ჩემი და ჭამენით კეთილნი და განიშუას კეთილთა შინა სულმან თქუენმან.
და	მცხ.ესა	აჰა, საწამებელად წარმართთა შორის მივეც იგი მთავრად და მბრძანებელად წარმართთა.
და	მცხ.ფსალმ	ორმეოც წელ ამისთჳს მოვიწყინე ნათესავი იგი და ვთქუ: მარადის სცთებიან იგინი გულითა მათითა, და მათ არა იცნეს გზანი ჩემნი,
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა-იგი განმწარებასა მას დღისა მისებრ განცდისა უდაბნოსა ზედა; სადა-იგი განმცადეს მე მამათა თქუენთა; გამომცადეს მე და იხილნეს საქმენი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ იგი არს ღმერთი ჩუენი, და ჩუენ ერი სამწყსოსა მისისა და ცხოვარნი ჴელისა მისისანი.
და	მცხ.ესა	ეგრეთ იყოს სიტყუა ჩემი, რომელი უკუეთუ გამოვიდეს პირისაგან ჩემისა, არა მოიქცეს ჩემდამო ცალიერი, ვიდრემდის არა აღესრულოს ყოველნი, რაოდენნი ვინებენ. და წარვჰმართნე გზანი შენნი და ბრძანებანი ჩემნი დაიცვნე,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ვითარ-იგი უკუეთუ გარდამოვიდეს წჳმაჲ ანუ თოვლი ცისაგან, და არა მიიქცეს, ვიდრემდის არა დაათროს ქვეყანა და გამოშვას და გამომორჩოს, და მოსცეს თესლი მთესველსა და პური ჭამად.
და	მცხ.ესა	რამეთუ შუებისა მიერ გამოხვიდეთ და სიხარულისა მიერ განისწავლნეთ, რამეთუ მთანი და ბორცუნი ვლდებოდიან, შემწყნარებელნი თქუენნი, სიხარულსა შინა, და ყოველთა ხეთა ველისათა დაიტყუელნენ რტოებითა.
და	მცხ.ესა	და ტჳვისა წილ აღმოსცენდეს კჳპაროზი და ღჳვისა წილ მურტი. და იყოს უფალი სახელად და სასწაულად საუკუნოდ, და არა მოაკლდეს.
და	მცხ.ესა	უმრავლესი ერისა შთაიყვანე შუებით. და იშვებდენ შენ წინაშე, ვითარცა შუებულნი სალეწავსა ზედა და ვითარსახედ განმყოფელნი ნატყუენავისანი
და	მცხ.მიქ	და დადგეს და იხილოს და მწყსიდეს სამწყსოსა მისსა ძლიერებით უფალი და დიდებისა მიერ სახელისა უფლისა ღმრთისა მათისა იყუნენ მით, რამეთუ განდიდნენ აწ ვიდრე კიდეთამდე, ქუეყანისათა
და	მცხ.მიქ	და იყოს ესე მშჳდობაჲ, ოდეს ასურასტანელი მოვიდეს ქუეყანასა ზედა თქუენსა და აღდგენ მის ზედა შჳდნი მწყემსნი და რვანი წყლულებანი კაცთანი
და	მცხ.მიქ	და მწყსიდენ ასსურსა მახჳლისა მიერ და ქუეყანასა ნავროდისსა საზღუარსა შინა მისა, და გიჴსნას შენ ასსურისაგან, ოდეს მოჴდეს ქუეყანასა ზედა თქუენსა და ოდეს ზედაღჴდეს საზღუართა ზედა თქუენთა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ყრმა იშვა ჩვენდა ძე, და მოგუეცა ჩუენ, რომლისა მთავრობაჲ იქმნა მჴარსა ზედა მისსა და ჰრქჳან სახელი მისი - დიდისა განზრახვისა ანგელოზი, საკვირველი თანგანმზრახი, ღმერთი ძლიერი, ჴელმწიფე, მთავარი მშვიდობისა, მამა მერმეთა საუკუნოსა.
და	მცხ.მიქ	და ყოს დაშთომილი იაკობისი საშუალ ერთა მრავალთა, ვითარცა ცუარი დავრდომილი უფლისა მიერ და ვითარცა წუეთი კლერტსა ზედა, რათა არ შეკრბეს არცა ერთი, არცა შემტკიცნეს შორის ძეთა კაცთასა.
და	მცხ.მიქ	და იყოს დაშთომილი იაკობისი წარმართთა შორის საშუალ ერთა მრავალთა, ვითარცა ლომი საცხოვართა შორის მაღნარსა შინა და ვათრცა ლეკჳ სამწყსოსა შორის ცხოვართასა, ვითარსახედ ოდეს განვლოს და განმთესველმან მიიტაცოს, და არა იყოს განმარინებელი.
და	მცხ.მიქ	ამაღლდეს ჴელი შენი მაჭირვებელთა ზედა შენთა და ყოველნი მტერნი შენნი მოისრნენ.
და	მცხ.მიქ	და იყოს მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - და მოვსრნნე ჰუნენი შენნი შორის შენსა და წარვწყმიდნე ეტლნი შენნი
და	მცხ.მიქ	და მოვსპნე ქალაქნი ქუეყანისა შენისანი და აღვიხუნე ყოველნი სიმაგრენი შენნი. და აღვიხუნე ყოველნი გრძნებანი შენნი ჴელთაგან შენთა და აღმომჴმობელნი არა იყუნენ შენდა
და	მცხ.მიქ	და მოვსპნე ქანდაკებულნი შენნი და ძეგლნი შენნი შორის შენსა. და არღა მერმე არა თაყუანის-სცე ქმნულებსა ჴელთა შენთასა.
და	მცხ.მიქ	და აღმოვსჭრნე სერტყებნი საშუალისაგან შენისა და ვაუჩინოვნე ქალაქნი შენნი
და	მცხ.ესა	და აღეტყინოს, ვითარცა ცეცხლი, უშჯულოებაჲ და, ვითარცა კლერტი, ჴმელი, შეიჭამოს ცეცხლისა მიერ. და აღეტყინოს დასოთა შორის მაღნარისათა, და თავად შეჭამნეს გარემონი ბორცუთანი ყოველნი.
და	მცხ.მიქ	და ვყო რისხვისა მიერ და გულისწყრომისა მის შურის-ძიებაჲ ნათესავთა შორის მათ წილ, რომელ არა მერჩდეს მე.
და	მცხ.მიქ	ისმინენით აწ, რომელნი უფალმან თქუნა აღდეგით და განისაჯენით მთათა მიმართ და ისმინეთ ბორცუთა ჴმისა შენისაჲ
და	მცხ.ესა	რად მერმეცა იწყლვით დამრთველნი უშჯულოვებისა? ყოველი თავი ტკივილად და ყოველი გული მწუხარებად.
და	მცხ.ესა	ამათ იტყჳს უფალი: დაიცევით მსჯავრი და ყავთ სიმართლე, რამეთუ მოეახლა მაცხოვარება ჩემი მოსლვად და წყალობაჲ ჩემი გამოჩინებად.
და	მცხ.დაბ	და თქუა აბრაამ მეფისა მიმართ სოდომისა: განვიპყრობ ჴელთა ჩემთა ღმრთისა მიმართ მაღლისა, რომელმან შექმნნა ცაჲ და ქუეყანაჲ.
და	მცხ.დაბ	კურთხეულ არს აბრაამ ღმრთისა მიერ მაღლისა, რომელმან შექმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ, და კურთხეულ არს ღმერთი მაღალი, რომელმან მოგცნა მტერნი შენნი ქუეშე ჴელთა შენთა. და მისცა მას აბრაამ ათეული ყოველთაგან.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: საჭურისთა, რაოდენთაცა დაიმარხნენ ბრძანებანი ჩემნი, და აღირჩინენ, რომელნი მე მნებვან, და შეეწეოდიან აღთქმათა ჩემთა.
და	მცხ.ესა	მივსცე მათ სახლსა შორის ჩემსა და ზღუდესა შინა ჩემსა ადგილი სახელოანი, უმჯობესი ძეთა და ასულთასა, და სახელი საუკუნოჲ მივსცე მათ, და არა მოაკლდეს,
და	მცხ.დაბ	და შემოაქცია ყოველი იავარი სოდომთა და ლოთ, ძმაჲ თჳსი, შემოაქცია და ყოველნი საქონელნი და ცოლნი და ერი.
და	მცხ.ესა	და უცხონათესავნი, შეახლებულნი უფალსა, მსახურებად მისსა და შეყვარებად სახელი უფლისაჲ, ყოფად მისსა მონებად და მჴევლებად და ყოველნი დამმარხველნი შაბათთა ჩემთანი არშეგინებად და შემწყნარებელნი აღთქმისა ჩემისანი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მოვიდა ვინმე განრომილთაგანი და უთხრა აბრაამს წიაღ სადა იგი მკჳდრ იყო მუხასა თანა მამბრესსა ამორისსა, ძმისა ესტოლისსა, და ძისა ავანისსა, რომელნი იყვნეს ყურცემულ აბრაამისსა.
და	მცხ.დაბ	და წარიქციეს ყოველი იავარნი სოდომისა და გომორისა და ყოველი ჭამადი მათი. და წარვიდეს.
და	მცხ.დაბ	და უკმოქცეულნი მოვიდეს ქუეყანად კერისისა, ესე არს კადე, და დაჭრნეს ყოველნი მთავარნი ამალეკისანი და აღმორეველნი მკჳდრნი ასასანთამარისანი.
და	მცხ.ესა	ხოლო თქუენ, მოიყვანეთ აქა, ძენო უსჯულონო! თესლნო მემრუშისა და მეძვისანო!
და	მცხ.ესა	ვისსა შორის იშუებდით და ვისსა შორის აღაღეთ პირი თქუენი? და ვისსა ზედა განსძართ ენაჲ თქუენი? არა თქუენ ხართა შვილნი წარწყმედისანი, ნათესავნი უსჯულონი,
და	მცხ.ესა	რომელნი ევედრებოდეს კერპთა ხეთა ქუეშე ვარჯოვანთა, დამფლველნი შვილთა თქუენთანი ჴევთა შინა და შორის უვალ კლდეთასა,
და	მცხ.ესა	ადგილსა ლეღოვანსა? იგი შენდა ნაწილ, ესე შენდა სამკჳდრებელ. მათ განუფენდ მსხუერპლებსა, და მათ მიართუემდ საკლველებსა. ამათ ზედა უკუე არ განვრისხნეა? - იტყჳს უფალი, -
და	მცხ.ესა	მთასა ზედა მაღალსა და განსაცხრომელსა, მუნ საწოლი შენი და მუნ აღიხუენ მსხუერპლნი შენნი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მეათცამეტესა წელსა მოვიდა ქოდოლოგომორ და მისთანანი მეფენი და დაჭრნეს გმირნი ასტაროთს შინა, კარნაინს, და ნათესავნი ძლიერნი მათ თანა და ომმეანნი საბის შინა ქალაქსა.
და	მცხ.ესა	და უკანა წყირთლთა კარისა შენისათა დაჰსხენ საჴსენებელნი შენნი მგონებელმან, ვითარმედ, უკეთუ განსდგე ჩემგან, უმეტესი რაჲმე გაქუს. შეიყუარენ მძინარნი შენ თანა და განამრავლე სიძვაჲ შენი მათ თანა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი იტყოდა წმიდით გამო მისით; ავმაღლდე და განვყო სიკიმაჲ და ღელე იგი საყოფელთა განვზომო.
და	მცხ.ფსალმ	რათა იჴსნნე საყუარელნი შენნი, მაცხოვნე მე მარჯუენითა შენითა და შეგესემინ ჩემი.
და	მცხ.მიქ	ჴმაჲ უფლისაჲ ქალაქსა ზედა იწოდოს, და აცხოვნნეს მოშიშნი სახელის მისისანი, ისმინენ ტომმან და ვინ შეამკოს ქალაქი.
და	მცხ.მიქ	ისმინეთ ბორცუთა მსჯავრი უფლისაჲ და ღელეთა საფუძველთა ქუეყანისათა, რამეთუ საშჯელ არს უფლისაჲ ერისა მიმართ მისისა და ისრაჱლისა თანა პაექრობა ყოს.
და	მცხ.მიქ	მით, რამეთუ აღმოგიყვანე შენ ქუეყანისაგან ეგჳპტისა და სახლისაგან მონებისა განგათავისუფლე შენ, და განვავლინენ წინაშე პირსა შენსა მოსე და აჰრონ და მარიამი.
და	მცხ.მიქ	რაჲსა მიერ ვეწიო უფალსა, და შევეწიო ღმერთსა ჩემსა მაღალსა? უკუეთუ მე ვეწიო მას ყოვლად დასაწუელთა მიერ ზუარაკთა მიერ წელიწდეულთა?
და	მცხ.მიქ	მიგეთხრა შენ, ჵ კაცო, რაჲ კეთილ, ანუ რასა ეძიებს შენგან უფალი, არამედ ქმნასა მსჯავრისასა და შეყუარებასა წყალობისასა და მზად-ყოფასა სლვად უფლისა თანა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.მიქ	არა ცეცხლმანა? და სახლი უსჯულოთასა, რომელი იუნჯებს, საუნჯეთა უსჯულოთა და გინებისა თანა უსამართლოჲსა.
და	მცხ.მიქ	და უკეთუ გამართლდეს უფლისა შორის უსჯულოჲ და ვაშკარანსა შორის საწონისა ზაკულისა
და	მცხ.მიქ	რომელთაგან სიმდიდრე მათი უთნოობითა აღავსეს, და დამკჳდრებულნი მისნი იტყოდეს ცრუსა, და ენაჲ მათი ამაღლდა პირისაგან მათისა
და	მცხ.მიქ	და მე ვიწყებ დაცემად შენდა და უჩინო გყოფ შენ ცოდვათა შენთათჳს.
და	მცხ.მიქ	შენ სჭამო და არა განსძღე. და დაბნელდეს შენ შორის, და შეპყრობილ-იქმნე და შენ ვერ განერე და რაოდენიცა განერნენ, მახჳლსა მიეცნენ.
და	მცხ.მიქ	და უჩინო იქმნეს შჯული ერისა ჩემისაჲ და ყოველნი საქმენი სახლსა აქაბისნი. და ვიდოდენ ნებათა შინა მათთა, რათა მიგცე შენ უჩინო საქმნელად და შორის დამკჳდრებულნი მისნი დასასტჳნველად და ყუედრება ერისაჲ მიიღოთ.
და	მცხ.მიქ	შენ სთესო და ვერ მოიმკო შენ სწნეხდე ზეთსა, და შენ ვერ იცხო ზეთი. და ჰქმნა ღჳნოჲ, და ვერ ჰსუა.
და	მცხ.ესა	შენ ვისგან წიწნეულსა შეგეშინა? და მეცრუე მე, და არ მომიჴსენე მე, არცა მომიღე მე გაგონებისა შორის შენისა, არცა გულისა შორის შენისა, და მე, მხილველი შენი, უგულებელს-გყოფ და ჩემგან არ შეიშინე.
და	მცხ.ესა	და მე მიუთხრობ სიმართლესა ჩემსა და ძჳრთა შენთა, რომელთა არარაჲ გარგონ შენ.
და	მცხ.ფსალმ	განმზადებულ არს გული ჩემი, ღმერთო, განმზადებულ არს გული ჩემი; გაქებდე და გიგალობდე დიდებითა ჩემითა.
და	მცხ.ესა	ამათ იტყჳს უფალი მაღალი, მაღალთა შინა დამკჳდრებული, საუკუნე წმიდაჲ წმიდათა შორის, სახელი მისი უფალი მაღალი, წმიდათა შორის განსუენებული და სულმოკლეთა მიმცემელი სულგრძელებისა და მიმცემელი ცხორებისა შემუსრვილთა გულითა.
და	მცხ.ფსალმ	მოუვლინა სიტყუაჲ მისი და განკურნნა იგინი და იჴსნნა იგინი განმხრწნელთაგან მათთა.
და	მცხ.კორ2	ამიერითგან, ძმანო, გიხაროდენ, განმტკიცენით, ნუგეშინის-ცემულ იქმნენით, ნუგეშინის-სცემდით, მასვე ზრახევდით, მშჳდობასა ჰყოფდით; და ღმერთი სიყუარულისა და მშჳდობისაჲ იყავნ თქუენ თანა.
და	მცხ.ესა	დავბადე ნაყოფი მშჳდობაჲ მშჳდობასა ზედა, რომელნი ახლოს და რომელნი შორს არიან. და თქუა უფალმან: განვკურნნე იგინი.
და	მცხ.ესა	ხოლო ცრუნი, ვითარცა ზღუაჲ აღდუღებული, ეგრეთ იღელვებოდიან და განსუენებად ვერ შემძლებელ იყუნენ.
და	მცხ.ესა	ჴმა-ყავ ძლიერად და ნუ ჰრიდებ, ვითარცა საყჳრმან, აღიმაღლე ჴმაჲ შენი, და მიუთხრენ ერსა ჩემსა ცოდვანი მათნი და სახლსა იაკობისსა უსჯულოებანი მათნი.
და	მცხ.ესა	მე დღესა დღისაგან მეძიებენ და ცნობად გზათა ჩემთა გული უთქუამს, ვითარცა ერსა სიმართლისმოქმედსა, და მსჯავრსა ღმრთისა მისისა არდამტევებელსა, მთხოენ მე მსჯავრსა მართალსა და მიახლებად ღმრთისა გული უთქვამს
და	მცხ.ესა	მეტყუელთა, ვითარმედ: ვიმარხეთ და არა იხილე, დავიმდაბლენით სულნი ჩუენნი და არა სცან. - რამეთუ დღეთა შინა მარხვათა თქუენთასა იპოებიან ნებანი თქუენნი და ყოველთა ჴელისქუეშეთა თქუენთა, დაჰქენჯნით
და	მცხ.მიქ	ვაჲ მე, რამეთუ ვიქმენ ვითარცა შემკრებელი ჴუილისა ნამკალსა შორის და ვითარცა კუფხალი ნასთულებსა შორის არყოფასა ტევნისასა ჭამად (პირველ ნაყოფთა).
და	მცხ.დაბ	რამეთუ მუნ იფიცნეს ურთიერთას და აღითქუეს აღთქუმაჲ ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა. და აღდგა აბიმელექ და ოქოზათ, მზახალი იგი მისი, და ფიქორ, ერისთავი ერისა მისისაჲ, და წარვიდეს ქუეყანად ფილისტიმედ.
და	მცხ.ესა	არა ესე მარხვაჲ გამოვირჩიე და დღე დამდაბლებისა კაცისა სულისა თჳსისა, არცა მო-თუ-იდრიკო, ვითარცა გრკალი, ქედი შენი, და ძაძაჲ და ნაცარი დაირეცო, არცა ეგრეთ ეწოდოს მარხვაჲ შეწყნარებული და დღე სათნოჲ უფლისაჲ.
და	მცხ.მიქ	ვაჲ მე სულო, რამეთუ წარწყმდა განკრძალული ქუეყანით და წარმმართებელი კაცთა შორის არა არს; ყოველნი სისხლთა ესაჯებიან, თითოეული მოყუასსა თჳსსა აჭირვებს მაჭირვებელი.
და	მცხ.მიქ	ბოროტსა ზედა განმზადებენ ჴელთა მათთა; მთავარი ითხოვს, და მსაჯული სიტყუათა მამშჳდებელთა ზრახავს, გულისსათქმელ სულისა მისისა არს.
და	მცხ.მიქ	და განვერები კეთილთა მათთა, ვითარცა მღილი შემჭამელი და მოარული კანონსა ზედა დღეთა შინა მსტურობისათა: ვაჲ, ვაჲ, შურისგებანი შენნი მოიწინეს. აწ იყვნეს ტირილნი მათნი.
და	მცხ.დაბ	მოასხა აბრაჰამ ცხოვარი და ზროხაჲ და მისცა აბიმელექს და აღითქუეს ორთავე აღთქუმა.
და	მცხ.მიქ	ხოლო მე უფლისა მიმართ მივიხილო და დაუთმო ღმრთისა მიმართ მაცხოვრისა ჩემისა. შეისმინენ ჩემი უფალმან ღმერთმან ჩემმან.
და	მცხ.მიქ	ნუ იხარებნ ჩემ ზედა მტერი ჩემი, რამეთუ დავეცი და აღვდგე მით, რამეთუ ვიდოდი თუ ბნელსა შინა, უფალი ნათელ ჩემდა.
და	მცხ.მიქ	რისხვასა უფლისასა ვექუევე, რამეთუ შევსცოდე მას. ვიდრემდის განამართლოს მსჯავრი ჩემი, და ქმნას განკითხვაჲ ჩემი, და გამომიყვანოს მე ნათლად, და ვიხილო მე სიმართლე მისი.
და	მცხ.მიქ	და ჰხედვიდეს მტერი ჩემი. და გარემოისხას სირცხჳლი მეტყუელმან ჩემდამო, სადა არს უფალი ღმერთი შენი, თუალთა ჩემთა ზედა დაჰხედონ მას. იყოს აწ ვითარცა დანათრგუნავი, ვითარცა თიჴაჲ გზათა შორის.
და	მცხ.მიქ	დღეთა ცხებისა ალიზისათა მცხებ მე მას დღესა და განიჴადნენ შჯულვილნი შენნი მას დღესა
და	მცხ.მიქ	და ქალაქნი შენნი მოვიდენ განსაწილველად ასსურასტანელთა და ქალაქნი შენნი მაგარნი განსაწილველად ტჳროსითგან ვიდრე მდინარედმდე ასურეთისა და ზღჳთგან, ვიდრე ზღუადმდე, და მთათაჲთგან ვიდრე მთათამდე დღესა წყლისა და შფოთისასა.
და	მცხ.მიქ	და იყოს ქუეყანაჲ უჩინო საქმნელად დამკჳდრებულთა თანა მისთა, ნაყოფისაგან სიმარჯუეთა მათთასა.
და	მცხ.მიქ	და დღეთაებრ გამოსვლისა შენისათაა ქუეყანისაგან ეგჳპტისა, უჩუენნე მათ საკჳრველნი.
და	მცხ.მიქ	ჰხედვიდენ ნათესავნი და სირცხჳლეულ იქმნენ ყოვლისაგან ძლიერებისა მათისა, ზედადაიდვან ჴელი პირსა ზედა მათსა და ყურნი მათნი დაყრუვნეს.
და	მცხ.მიქ	ვინ არს ღმერთ, ვითარ შენ, აღმღებელი უშჯულოებათა და ზეშთამავალი უსამართლობა ნეშტთა სამკჳდრებელისა მისისათასა? არა იპყრა საწამებელად რისხვა მისი, რამეთუ მნებებელ წყალობისა მისისა არს
და	მცხ.მიქ	მომაქცინეს და შემიწყალნეს ჩუენ. შთაჴადნეს ცოდვანი ჩუენნი და განიყარნენ სიღრმეთა მიმართ ზღჳსათა ყოველნი ცოდვანი ჩუენნი
და	მცხ.ესა	მაშინ ჴმა-ჰყო და ღმერთმან ისმინოს შენი, მერმე იტყოდიღა შენ, გრქუას: აჰა, აქა ვარ. უკეთუ მოსპო შენგან საკრველი და ჴელის-დადება და სიტყუა დრტჳნვისა,
და	მცხ.ესა	მაშინ განეფინოს მსთუად ნათელი შენი, და კურნებანი შენნი მალე აღმოჴდენ და წინაგივიდოდეს წინაშე შენსა სიმართლე შენი, და დიდებამან ღმრთისამან გარეშეგიცვას შენ.
და	მცხ.დაბ	აწ უკუე მეფუცე მე, ღმერთსა, რათა არა მავნო, არცა ნათესავსა ჩემსა, ნუცა სახლსა ჩემსა, არამედ სიმართლისაებრ ჩემისა, რომელი ვყავ შენ თანა და ქუეყანასა მას. რომელსა დამკჳდრებულ ხარ შენ მას ზედა.
და	მცხ.ესა	და იყოს ღმერთი შენი შენ თანა მარადის, და განსძღე, ვითარცა გული უთქუამს სულსა შენსა, და ძუალნი შენნი განპოხნენ, და იყო, ვითარცა მტილი დამთრვალი, და ვითარცა წყაროჲ, რომელსა არა მოაკლდის წყალი და, ძუალნი შენნი, ვითარცა მდელოჲ, აღმოსცენდენ და განპოხნენ და დაიმკჳდრონ ნათესავთა შორის ნათესავთასა.
და	მცხ.დაბ	და აღუხილნა ღმერთმან თუალნი მისნი და იხილა ჯურღმული წყლისა ცხოველისა და მივიდა და აღავსო თხიერი იგი წყლითა და ასუა ყრმასა მას, და იყო ღმერთი ყრმისა მის თანა.
და	მცხ.ესა	და აღეშენნენ ოჴერნი შენნი საუკუნენი, და იყვნენ საფუძველნი შენნი საუკუნებ ნათესავთა შორის ნათესავთასა, და გეწოდოს მაშენებელ ზღუდისა, და ალაგნი საშუალმყოფნი დააცხრვნე.
და	მცხ.დაბ	და წარვიდა ღა დაჯდა წინაშე მისსა შორს, ვითარ ისრის სატყორცებელ, რამეთუ თქუა: არა ვიხილო სიკუდილი ძისა ჩემისა, და ვითარ ჯდა წინაშე მისსა, ღაღად-ყო ყრმამან მან და ტიროდა.
და	მცხ.ესა	არამედ ცოდვანი თქუენნი განსწვალებენ შორის თქუენსა და ღმრთისა, და ცოდვათა თქუენთათჳს მიიქცია პირი თჳსი თქუენგან არშეწყალებად,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ჴელნი თქუენნი შებღალულ არიან სისხლითა და თითნი თქუენნი ცოდვათა შინა, ხოლო ბაგეთა თქუენთა თქუეს უსჯულოებაჲ და ენაჲ თქუენი სიცრუესა იწურთიდა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო აღდგა აბრაჰამ განთიად და მოიღო პური და თხიერითა წყალი და მისცა აგარს. და აღიკიდა იგი მჴართა თჳსთა და ყრმაჲ. და განვიდა იგი და შესცთა უდაბნოსა ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა.
და	მცხ.ესა	და მიმგებელმან მას დღესა შინა თქვას: არა ვიყო მე თქვენდა წინამძღვარ, რამეთუ არა არს სახლსა შინა ჩემსა პური, არცა სამოსელი. არა ვიყო მე წინამძღვარ ერისა ამის.
და	მცხ.ესა	კუერცხნი ასპიტთანი განტეხნეს და ქსელსა დედაზარდლისასა ქსოენ, და მგულებელმან კუერცხთა მათთა ჭამისამან შე-რა-მუსრნა, ღრიაკალი პოვა და მას შინა ვასილისკოსი.
და	მცხ.ესა	და გზაჲ მშჳდობისა არა უწყიან და არა არს მსჯავრი გზათა შინა მათთა, რამეთუ ალაგნი მათნი გულარძნილ არიან, რომელთა მოგზაურობენ და არა უწყიან მშჳდობაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი ჩემი ხარი შენ, და აღგიარო შენ; ღმერთი ჩემი ხარი შენ, და აღგამაღლო შენ; აღგიარო შენ, რამეთუ ისმინე ჩემი და იქმენ ჩემდა მაცხოვარ.
და	მცხ.ფსალმ	ესე არს დღე უფლისაჲ, რომელ ქმნა უფალმან; ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ ამას შინა.
და	მცხ.ფსალმ	განმიხუენით მე ბჭენი სიმართლისანი, შევიდე მათ შინა და აუვარო უფალსა.
და	მცხ.დან	და შეკრბეს ადგილისმთავარნი, ჳპატოსნი, სპასპეტნი, წინამძღუარნი დიდნი, ჴელმწიფებათზედანი, ყოველნი მთავარნი სოფელთანი მოსლვად ენკენიობასა ხატისასა, რომელი აღდგა ნაბუქოდონოსორ მეფემან, და დგეს წინაშე ხატისა, რომელი აღდგა ნაბუქოდონოსორ.
და	მცხ.ფსალმ	მომადგეს მე, ვითარცა ფუტკარნი გოლსა, და აღეტყინნეს, ვითარცა ცეცხლი ეკალთა შორის, და სახელითა უფლისაჲთა ვერეოდე მათ;
და	მცხ.ესა	და იხილა და არა იყო მამაკაცი, და განიცადა და არა იყო შემწე, და მიაგო მათ მკლავითა თჳსითა და მოწყალება დაამტკიცა.
და	მცხ.მათე	აბრაჰამ შვა ისაკ; ისაკ შვა იაკობ; იაკობ შვა იუდა და ძმანი მისნი;
და	მცხ.მათე	ხოლო იუდა შვა ფარეზ და ზარა თამარისგან; და ფარეზ შვა ესრომ; ესრომ შვა არამ;
და	მცხ.მათე	იოსია შვა იექონია და ძმანი მისნი ტყუეობასა მას ბაბილოვნელთასა.
და	მცხ.მათე	ყოველი ნათესავი აბრაჰამისითგან ვიდრე დავითისამდე ნათესავი ათოთხმეტ; და დავითისითგან ვიდრე ტყუენვადმდე ბაბილოვნისა ნათესავი ათოთხმეტ; და ტყუენვითგან ბაბილოვნისაჲთ ვიდრე ქრისტესამდე ნათესავი ათოთხმეტ.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ ქრისტეს შობაჲ ესრეთ იყო, რამეთუ: თხოვილ იყო დედაჲ მისი მარიამ იოსებისა და ვიდრე შერთვადმდე მათა იპოვა იგი მიდგომილ სულისაგან წმიდისა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იოსებ, ქმარი ამისი, მართალი იყო და არა უნდა განმხილებაჲ მისი, იზრახა ფარულად განტევებაჲ მისი.
და	მცხ.მათე	და ვითარ იგი ამას განიზრახვიდა ოდენ, აჰა ანგელოზი უფლისაჲ ჩუენებით გამოუჩნდა მას და ჰრქუა: იოსებ, ძეო დავითისო, ნუ გეშინინ მიყვანებად მარიამისა, ცოლისა შენისა, რამეთუ რომელი-იგი მისგან იშვეს, სულისაგან წმიდისა არს.
და	მცხ.მათე	შვეს ძე, და უწოდიან სახელი მისი იესუ, რამეთუ მან იჴსნეს ერი თჳსი ცოდვათა მათთაგან.
და	მცხ.მათე	აჰა ქალწული მოუდგეს და შვეს ძე, და უწოდიან სახელი მისი ემმანუელ, რომელ არს თარგმანებით: ჩუენ თანა ღმერთი.
და	მცხ.მათე	განიღჳძა იოსებ ძილისა მისგან და ყო ეგრე, ვითარცა უბრძანა მას ანგელოზმან უფლისამან, და წარიყვანა ცოლი თჳსი.
და	მცხ.მათე	და არა იცოდა იგი, ვიდრემდე შვა ძე იგი მისი პირმშოჲ და უწოდა სახელი მისი იესუ.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუჲს შობასა ბეთლემს ჰურიასტანისასა, დღეთა ჰეროდე მეფისათა, აჰა მოგუნი აღმოსავალით მოვიდეს იერუსალჱმდ და იტყოდეს:
და	მცხ.ფსალმ	ჵ, უფალო, იჴსენ სული ჩემი. მოწყალე არს უფალი და მართალ და ღმერთი ჩემი მწყალობელ.
და	მცხ.ფსალმ	გარემომადგეს მე სალმობანი სიკუდილისანი, და ჭირთა ჯოჯოხეთისათა მპოვეს მე; ჭირი და სალმობაჲ ვპოვე.
და	მცხ.ესა	და ესე არს ჩემ მიერ აღთქმა მათდა, - თქვა უფალმან, - სული ჩემი, რომელი არს შენ ზედა და სიტყუანი, რომელნი მივსცენ პირსა შენსა, არა მოაკლდენ პირისაგან შენისა და პირისაგან თესლისა შენისა, - თქუა უფალმან, - ამიერითგან და საუკუნოდმდე.
და	მცხ.ფსალმ	არამედ ჩუენ ცხოველნი ვაკურთხევდეთ უფალსა ამიერითგან და უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	კურთხეულ ხართ თქუენ უფლისა მიერ, რომელმან ქმნნა ცანი და ქუეყანა.
და	მცხ.ესა	აჰა, ბნელმან დაფაროს ქუეყანაჲ და ნისლი წარმართთა ზედა, ხოლო შენ ზედა გამოჩნდეს უფალი და დიდებაჲ მისი შენ ზედა იხილვოს.
და	მცხ.ესა	და ვიდოდიან მეფნი ნათელსა შენსა და წარმართნი ბრწყინვალებასა შენსა.
და	მცხ.მათე	სადა არს, რომელი-იგი იშვა მეუფე ჰურიათაჲ? რამეთუ ვიხილეთ ვარსკულავი მისი აღმოსავალით და მოვედით თაყუანის-ცემად მისა.
და	მცხ.მათე	ვითარცა ესმა ესე ჰეროდეს მეფესა, შეძრრწუნდა, და ყოველი იერუსალჱმი მის თანა.
და	მცხ.მათე	და შეკრიბნა ყოველნი მღდელთმოძღუარნი და მწიგნობარნი ერისანი და იკითხვიდა მათგან: სადა უკუე შობად არს ქრისტე?
და	მცხ.მათე	და შენ, ბეთლემ, ქუეყანაჲ ეგე იუდაჲსი, არასადა უმრწემეს ხარ მთავართა შორის იუდაჲსთა, რამეთუ შენგან გამოვიდეს წინამძღუარი, რომელმან დამწყსოს ერი ჩემი ისრაჱლი.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰეროდე იდუმალ მოუწოდა მოგუთა მათ და გამოიკითხა მათგან ჟამი იგი გამოჩინებულისა მის ვარსკულავისაჲ.
და	მცხ.მათე	და წარავლინნა იგინი ბეთლემდ და ჰრქუა: მოვედით და გამოიკითხეთ ჭეშმარიტად ყრმისა მისთჳს და რაჟამს ჰპოოთ იგი, მითხართ მე, რაჲთა მეცა მივიდე და თაყუანის-ვსცე მას.
და	მცხ.ესა	მაშინ იხილო და გიხაროდის, და განჰკრთე გულითა, რამეთუ გარდამოცვალოს შენდამი სიმდიდრე ზღჳსა, და წარმართთა და ერთა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე მეფისა მისგან, წარვიდეს. და აჰა ვარსკულავი იგი, რომელი იხილეს აღმოსავალით, წინა-უძღოდა მათ, ვიდრემდე მოვიდა და დაადგრა ადგილსა მას, რომელსა იყო ყრმაჲ იგი.
და	მცხ.მათე	და მოიღეს ბრძანებაჲ ჩუენებით, რაჲთა არა მიაქციონ ჰეროდესა, არამედ სხჳთ გზით წარვიდენ სოფლად თჳსა.
და	მცხ.ფსალმ	ყურ-ასხენ და არა ესმის, ცხჳრ-ასხენ და არა იყნოსენ,
და	მცხ.ესა	და მოვიდეს შენდა კოლტები აქლემთა, და დაგფარონ შენ აქლემთა მადიამისათა და გეფარისათა, ყოველნი საბაჲთ მოვიდენ, მომღებელნი ოქროჲსა, და გუნდრუკსა შესწირვიდენ შენდა და ქვასა პატიოსანსა და მაცხოვარებითა უფლისაჲთა ხარებულ იყვნენ.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა განეშორნეს იგინი, აჰა ანგელოზი უფლისაჲ გამოუჩნდა ჩუენებით იოსებს და ჰრქუა: აღდეგ და წარიყვანე ყრმაჲ ეგე და დედაჲ მაგისი და ივლტოდე ეგჳპტედ და იყავ მუნ, ვიდრემდე გრქუა შენ, რამეთუ ეგულების ჰეროდეს მოძიებად ყრმისა მაგის და წარწყმედად ეგე.
და	მცხ.მათე	ხოლო იგი აღდგა და წარიყვანა ყრმაჲ იგი და დედაჲ მისი ღამე და წარვიდა ეგჳპტედ და იყო მუნ, ვიდრე აღსრულებადმდე ჰეროდესა.
და	მცხ.მათე	მაშინ ვითარცა იხილა ჰეროდე, რამეთუ მოიკიცხა მოგუთა მათგან, განრისხნა ფრიად, წარავლინნა და მოსწყჳდა ყოველი ყრმები, რომელნი იყვნეს ბეთლემს და ყოველთა საზღვართა მისთა ორით წლითგანი და უდარესი, მსგავსად მის ჟამისა, ვითარცა გამოიკითხა მოგუთა მათგან.
და	მცხ.მათე	ჴმაჲ ჰრამაჲთ ისმა გოდებისა და ტირილისა და ტყებისაჲ მრავალი; რაქელ სტიროდა შვილთა თჳსთა და არა უნდა ნუგეშინის-ცემის, რამეთუ არა არიან.
და	მცხ.ესა	და ყოველნი ცხოვარნი კედარისანი შემოკრბენ შენდა, და ვერძნი ნაბეოთისნი მოვიდენ შენდა, და შეიწირნენ შეწყნარებულნი მსხუერპლისაცავსა ზედა ჩემსა, და სახლი სალოცველისა ჩემისა იდიდოს.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა: აღდეგ და წარიყვანე ყრმაჲ ეგე და დედაჲ მაგისი და წარვედ ქუეყანად ისრაჱლისა, რამეთუ მოსწყდეს, რომელნი ეძიებდეს სულსა მაგის ყრმისასა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იგი აღდგა და წარმოიყვანა ყრმაჲ იგი და დედაჲ მისი და მოვიდა ქუეყანად ისრაჱლისა.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა ესმა, რამეთუ არქელაოს მეფობს ჰურიასტანს ჰეროდეს წილ, მამისა თჳსისა, შეეშინა მისლვად მუნ და ბრძანებაჲ მოიღო ჩუენებით და წარვიდა კერძოთა გალილეაჲსათა.
და	მცხ.მათე	და მივიდა და დაეშენა ქალაქსა შინა, რომელსა ჰრქჳან ნაზარეთ, რაჲთა აღესრულოს თქუმული წინასწარმეტყუელისა მიერ, ვითარმედ: ნაზარეველ ეწოდოს.
და	მცხ.მათე	და იტყოდა: შეინანეთ, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ცათაჲ.
და	მცხ.მათე	რამეთუ ესე არს, რომელ-იგი თქუმულ არს ესაია წინასწარმეტყუელისა მიერ და იტყჳს: ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა ზედა: განჰმზადენით გზანი უფლისანი და წრფელ ყვენით ალაგნი მისნი.
და	მცხ.მათე	ხოლო თავადსა იოვანეს ემოსა სამოსლად მისა თმისაგან აქლემისა და სარტყელი ტყავისაჲ წელთა მისთა; ხოლო საზრდელად მისა იყო მკალი და თაფლი ველური.
და	მცხ.მათე	და ნათელს-იღებდეს იორდანესა შინა მისგან და აღუვარებდეს ცოდვათა მათთა.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა იხილნა მრავალნი ფარისეველნი და სადუკეველნი, მომავალნი ნათლის-ღებად მისგან, ჰრქუა მათ: ნაშობნო იქედნეთანო: ვინ გიჩუენა თქუენ სივლტოლაჲ მერმისა მისგან რისხვისა?
და	მცხ.მათე	და ნუ ჰგონებთ და იტყჳთ თავით თჳსით: მამაჲ გჳვის ჩუენ აბრაჰამი. რამეთუ გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: შემძლებელ არს ღმერთი აღდგინებად ქვათა ამათგან შვილად აბრაჰამისა.
და	მცხ.მათე	მე უკუე ნათელ-გცემ თქუენ წყლითა სინანულად. ხოლო რომელი შემდგომად ჩემსა მოვალს, უძლიერეს ჩემსა არს, რომლისა ვერ შემძლებელ ვარ ჴამლთა მისთა ტჳრთვად. მან ნათელ-გცეს თქუენ სულითა წმიდითა და ცეცხლითა.
და	მცხ.მათე	რომლისა ნიჩაბი ჴელთა მისთა, განწმიდოს კალოჲ თჳსი და შეკრიბოს იფქლი საუნჯესა, ხოლო ბზე დაწუას ცეცხლითა მით უშრეტითა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იოვანე აყენებდა მას და ეტყოდა: მე მიჴმს შენ მიერ ნათლისღებაჲ, და შენ ჩემდა მოხუალა?
და	მცხ.მათე	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: აცადე აწ, რამეთუ ესრეთ შუენის ჩუენდა აღსრულებად ყოველი სიმართლე. მაშინ მიუშუა მას.
და	მცხ.მათე	და ნათელ-იღო იესუ. და მეყსეულად აღმოვიდა რაჲ წყლისა მისგან, და აჰა განეხუნეს მას ცანი, და იხილა სული ღმრთისაჲ, გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, მოვიდა და დაადგრა მას ზედა.
და	მცხ.მათე	და ჴმაჲ იყო ზეცით და თქუა: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ.
და	მცხ.ესა	და განეხუნენ ბჭენი შენნი სამარადისოდ დღე და ღამე, არა დაეჴშნენ, შემოღებად შენდა ძალსა ნათესავთასა და მეფეთა მოგურილთა,
და	მცხ.ფსალმ	გამოუბრწყინდა ბნელსა შინა ნათელი წრფელთა, მოწყალე, და შემწყნარებელ და მართალ.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ნათესავი და მეფენი, რომელნი შენ არა გმსახურებდენ, წარწყმდენ, და ნათესავნი მოოჴრებით მოოჴრდენ.
და	მცხ.ესა	და დიდებაჲ ლიბანისა შენდა მოვიდეს საროჲსსა მიერ და ფიჭჳსა და ნაძჳსა ერთბამად დიდებად ადგილი წმიდაჲ ჩემი, და ადგილი ფერჴთა ჩემთა ვადიდო.
და	მცხ.ფსალმ	ჴსნა მოუვლინა ერსა თჳსსა, ამცნო უკუნისამდე აღთქმა თჳსი; წმიდა არს და საშინელ სახელი მისი.
და	მცხ.ფსალმ	განმტკიცებულ არიან უკუნითი უკუნისამდე, შექმნულ არიან ჭეშმარიტებით და სიწრფოებით.
და	მცხ.ესა	და სწოვდე სძესა წარმართთასა და სიმდიდრესა მეფეთასა შჭამდე შენ, და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი მაცხოვნებელი შენი და გამომჴსნელი შენი, ღმერთი ისრაილისა.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარო შენ, უფალო, ყოვლითა გულითა ჩემითა ზრახვასა შინა წრფელთასა და შესაკრებელსა.
და	მცხ.ესა	და რვალისა წილ მოგართვან შენ ოქროჲ, ხოლო რკინისა წილ მოგართუან ვეცხლი, და ძელისა წილ მოგართვან რვალი, ხოლო ქვისა წილ რკინაჲ და მივსცნე მთავარნი შენნი მშჳდობით და ზედამხედველნი შენნი სიმართლით.
და	მცხ.ესა	რამეთუ არა დაჰჴდეს მზე შენი, და მთოვარე შენი არა მოაკლდეს; რამეთუ იყოს შენდა უფალი ნათელ საუკუნე, და აღესრულნენ დღენი გლოისა შენისანი.
და	მცხ.ესა	და ერი შენი ყოველი მართალ და დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ საუკუნოდ, და მცველი ნერგსა საქმესა ჴელთა მისთასა სადიდებელად.
და	მცხ.ესა	სული უფლისაჲ ჩემ ზედა, რომლისა ძლით მცხო მე, მახარებელად გლახაკთა მომავლინა მე. განკურნებად შემუსრვილთა გულითა, ქადაგებად ტყუეთა განტევებასა და ბრმათა ახილვასა,
და	მცხ.ფსალმ	და შეიყუარა წყევა, და მივედინ მისა; და არა ინება კურთხევაჲ, და განეშორენ მისგან. და შეიმოსა წყევა, ვითარცა სამოსელი, და შთაჴდა, ვითარცა წყალი, ნაწლევთა მისთა და, ვითარცა ზეთი, ძუალთა მისთა;
და	მცხ.ესა	და აღაშენენ ოჴერნი საუკუნითგანნი, მოოჴრებულნი პირველად. აღადგენდენ და განაახლებდენ ქალაქთა ოჴერთა, მოოჴრებულთა ნათესავითგან ნათესავადმდე.
და	მცხ.აბაკ	მით, რამეთუ უთნოობამან ლიბანისმან დაგფაროს შენ და საარებამან მჴეცთამან წიწნეულ-გყოს სისხლთა მიერ კაცთაჲსა. და უთნოობათა ქუეყანისა და ქალაქისათა. და ყოველთა დამკჳდრებულთაჲსა მას შინა.
და	მცხ.აბაკ	ვაჲ, რომელმან ჰრქუას ძელსა: განიფრთხუე, აღდეგ. ქუასა ამაღლდი და იგი არს ოცნებაჲ, ხოლო ესე არს განჭედილი ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ და ყოველივე სული არა არს მის შორის.
და	მცხ.აბაკ	ხოლო უფალი ტაძარსა შინა წმიდასა მისსა. და შეკდემულ იქმენინ პირისაგან მისისა ყოველი ქუეყანა.
და	მცხ.აბაკ	უფალო, მესმა სასმენელი შენი და შემეშინა, უფალო, განვიცადენ საქმენი შენნი და განვჰკერთ საშუალ ორთა ცხოველთასა. იცნობე მოახლებისა შორის წელთაჲსა, გამოსცხადენ მუნ ყოფასა შორის ჟამისასა, აღმოიჩინე აღშფოთებასა შინა სულისა ჩემისასა, რისხვისა მიერ წყალობაჲ მოიჴსენო.
და	მცხ.ესა	ხოლო თქუენ მღდელ უფლისა გეწოდოს, და მელიტანიე ღმრთისა ჩუენისა გეწოდოს თქუენ, ძალსა წარმართთასა შჭამდეთ, და სიმდიდრესა მათსა ზედა საკჳრველ იყვნეთ.
და	მცხ.აბაკ	ღმერთი თემანით მოვიდეს და წმიდაჲ მთისაგან ჩრდილოჲსა მაღნარისაჲსა (განსუენება), დაფარნა ცანი სათნოებამან მისმან და ქებითა მისითა სავსე ქუეყანაჲ
და	მცხ.ესა	ნაცვლად სირცხჳლისა თქუენისა მრჩობლი სიხარული და ნაცვლად პატივისა თქუენისა მხიარულებაჲ, ესრეთ მეორედ დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ, და სიხარული საუკუნოჲ ზეშთა თავისა მათისა,
და	მცხ.აბაკ	და დადვა შეყუარება მტკიცე ძალისა მისისა. წინაშე პირსა მისსა ვიდოდეს სიტყუა. და განვიდენ ველისა შორის ფერჴნი მისნი.
და	მცხ.დან	და ვილოცე უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა და ვთქუ აღმსაარებელმან: უფალო ღმერთო, დიდო და საკჳრველო და დამცველო აღთქმასა და წყალობასა მოყვარეთა შენთა და დამცველთა მცნებათა შენთასა.
და	მცხ.აბაკ	და დადგა და შეიძრა ქუეყანა, ზედ მიიხილა და დადნეს წარმართნი და დაიმუსრნეს მთანი იძულებითა, დადნეს ბორცუნი საუკუნენი მისნი.
და	მცხ.ესა	რამეთუ მე ვარ უფალი, მოყუარე სიმართლისაჲ და მოძულე ნატაცებთა სიცრუისაგანთაჲ, და მივსცე შრომაჲ მათი მართალთა, და აღთქმაჲ საუკუნოჲ აღუთქუა მათ.
და	მცხ.ესა	და საცნაურ იყოს წარმართთა შორის თესლი მათი და ნაშვისნაშობნი მათნი საშუალ ერთა, ყოველნი მხილველნი მათნი იცნობდეს მათ, ვითარმედ ესე არიან თესლნი კურთხეულნი ღმრთისა მიერ და შუებით იშუებდენ უფლისა მიმართ.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, ქებასა ჩემსა ნუ დაიდუმებ; რამეთუ პირი ცოდვილისა და პირი მზაკვარისა ჩემ ზედა აეღო, იტყოდეს ჩემთჳს ენითა ზაკულითა;
და	მცხ.ესა	და ვითარცა ქვეყანა, აღმაორძინებელი ყუავილსა მისსა, და ვითარცა მტილი განამორჩებნ რაჲ თესლთა მისთა, ეგრეთ აღმოაცენებს უფალი სიმართლესა და სიხარულსა წინაშე ყოველთა წარმართთასა.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა ესმა ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი მკჳდრ იყვნეს ჰურიასტანს, ყოველი, რაოდენი ქმნა ჰოლომფორნე ნათესავთა მიმართ ქუეყანისათა, ერისთავმან ნაბუქოდონოსორისამან, მეფისა ასურასტანისამან, და ვითარსახედ წარმოტყუენა ყოველი ბაგინები მათი და მისცნა იგინი განსარყუნელად,
და	მცხ.ივდ	და შეეშინა ფრიად პირისა მისისაგან და იერუსალჱმისათჳს, ტაძრისა უფლისა ღმრთისა, შეძრწუნებულ იყვნეს, რამეთუ მაშინ ოდეს აღმოსრულ. იყვნეს ტყუეობისაგან, ჭურჭელი და საკურთხეველი და ტაძარი იგი მაშინ განწმედილ იყო შეგინებულებისაგან.
და	მცხ.ივდ	და წარავლინეს ძეთა ისრაჱლისათა და ბეროსთა და ბელმენისათა და იერიქოსათა და ქუბასთა და ერონა და ღელეთა სალიმისთა.
და	მცხ.ივდ	და დაიპყრნეს ყოველნი თავნი მთათა მაღალთანი და მოზღუდეს დაბნები მათი და დასდვეს საზრდელი მათ შინა და განამზადებედ ბრძოლისა, რამეთუ ახლოდ-ღა მომკილ იყო ყანები მათი.
და	მცხ.ივდ	და მიწერა იოაკიმ, მღდელმან დიდმან, რომელი იყო მათ დღეთა შინა იერუსალჱმს მკჳდრთა ბეტულიასათა და ბეტონის თემისაგან, რომელ არს
და	მცხ.ივდ	და თქუა: აღვედით და დაიპყართ მასადანითგან აღსავალნი მთათანი, რამეთუ მიერ იყო შემოსავალი ჰურიასტანად და ადვილ იყო დაყენება მათი მოსლვად, რამეთუ იწრო იყო აღმოსავალი იგი ყოლად ორის კაცისა.
და	მცხ.ივდ	და ყვეს ეგრე ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა უბრძანა მათ იოაკიმ, მღდელმან დიდმან, და ყოველთა მოხუცებულთა ერისა ისრაჱლისათა, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს.
და	მცხ.ივდ	და ღაღად-ყო ყოველმან კაცმან ისრაჱლისამან ღმრთისა მიმართ გულსმოდგინებითა დიდითა და დაიმდაბლნეს სულნი მათნი წინაშე ღმრთისა - მამათა და დედათა,
და	მცხ.ივდ	და ჩჩჳლთა მათთა და საცხოვარამდე მათა. და ყოველმან სასყიდლით დადგინებულმან და ვეცხლით ფრდილმან მათმან მოირტყეს ძაძა წელთა მათთა,
და	მცხ.ივდ	და ღაღად-ყვეს ღმრთისა მიმართ ისრაჱლისა ერთბამად ყოვლითა გულითა, რათა არა მიეცნენ ჩჳლნი მათნი და მიმოსტაცებდა ცოლთა მათთა წარსატყვენველად, ქალაქნი სამკჳდრებელისა მათისანი განსარყუნელად და სიწმიდე შეგინებად და საყუედრელად და მოსაცხრომელად წარმართთა.
და	მცხ.ივდ	და იოაკიმ, მღდელი დიდი უფლისა, და ყოველნი ისრაჱლნი გარემოს ვლიდეს ქალაქისა მის და ზრახვიდეს და მსახურნი უფლისანი
და	მცხ.ივდ	მოიჴსენენით მოსესი, მონისა ღმრთისა, რომელი არა იბრძოდა მახჳლითა, არამედ ლოცვითა და ვედრებითა, და დასცა ამალეკი, რომელი ესვიდა ძალსა თჳსსა და მახჳლსა და ეტლებსა და მჴედრობათა თჳსთა.
და	მცხ.ივდ	და ღაღადებდეს უფლისა მიმართ ყოვლითა გულითა და ყოვლითა ძალითა კეთილისათჳს მოხედვისა უფლისა მიერ ყოველსა ზედა სახლსა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.ივდ	ძაძითა შემოსილნი წელთა მათთა და ნაცარგარდასხმულნი ვარშამანგთა მათთა შესწირვიდეს მსხუერპლსა ზედასზედა ლოცვასა და ნეფსით, მისაცემელსა ერისათა.
და	მცხ.აბაკ	გიხილონ შენ და ელმოდის ერთა. განმაბნეველმან წყალთამან სლვად მისსა მოსცა უფსკრულმან ჴმაჲ მისი, სიმაღლე საოცრებისა მისისაჲ.
და	მცხ.აბაკ	ამაღლდა მზე და მთოვარე დადგა წესსა ზედა მისსა. ნათლად სატყორცნი შენნი ვიდოდიან. ბრწყინვალებად ელვისა საჭურველი შენი.
და	მცხ.აბაკ	ქადებისა მიერ შეამცირო ქუეყანაჲ და რისხვისა მიერ დააკუეთნე წარმართნი.
და	მცხ.აბაკ	დავიცევ, და შეძრწუნდა გული ჩემი ჴმისაგან ლოცვისა ბაგეთა ჩემთასა. და შეედვა ძრწოლაჲ ძუალთა ჩემთა და ქუეშე კერძო ჩემსა შეშფოთნა ჴორცნი ჩემნი. განვისუენო მე დღესა შინა ჭირისა ჩემისასა აღსლვასა ჩემსა ერისადმი მსხემობისა ჩემისა
და	მცხ.აბაკ	მით, რამეთუ ლეღუმან არ ინაყოფიეროს. და არა იყუნენ ნაშრომნი ვენაჴთა შორის. ცრუობდეს საქმე ზეთისხილისა და ველთა არა ყონ საჭმელი. მოაკლდეს საჭმლისაგან ცხოვარნი და არა იყუნენ ჴარნი, ზროხანი ბაგათა ზედა.
და	მცხ.აბაკ	ხოლო მე უფლისა მიმართ ვიხარებდე და მხიარულ ვიყო ღმერთისა მიმართ მაცხოვარისა ჩემისა.
და	მცხ.აბაკ	უფალი ღმერთი ჩემი ძალ ჩემდა. და დააწესნეს ფერჴნი ჩემნი დასასრულადმი და მაღალთა ზედა აღმიყუანა მე ძლევად ჩემდა გალობისა შორის მისისა.
და	მცხ.ესა	და იხილონ ნათესავთა სიმართლე შენი და მეფეთა დიდებაჲ შენი, გიწოდის შენ სახელი შენი ახალი, რომელი უფალმან სახელ-სდვას მას.
და	მცხ.ესა	და იყო გჳრგჳნ შუენიერების ჴელსა შინა უფლისასა და შარავანდ მეფობისა ჴელსა შინა ღმრთისა შენისასა.
და	მცხ.მარკ	ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა: განჰმზადენით გზანი უფლისანი და წრფელ ყვენით ალაგნი მისნი.
და	მცხ.დაბ	და ილოცა აბრაჰამ ღმრთისა მიმართ და განკურნა ღმერთმან აბიმელიქ და ცოლი მისი და მჴევლები მისი და შობდეს.
და	მცხ.ესა	და არღა მერმე გეწოდოს დატევებულ, და ქუეყანასა შენსა არა ერქუას ოჴერ, რამეთუ შენ გეწოდოს ნება ჩემი და ქუეყანასა შენსა მკჳდროანი, და სათნო იყოს უფალმან შენ შორის, და ქუეყანა შენი დამკჳდრებულ იქმნედ.
და	მცხ.დაბ	და მოიღო აბიმელიქ ათასი სასწორი ფასი და ცხოვარი და ზროხაჲ, მონები და მჴევლები და მისცა აბრაჰამს და მოსცა სარრა, ცოლი მისი.
და	მცხ.დაბ	და რამეთუ დაჲცა ჩემი არს ჭეშმარიტად მამით, არა დედით და მეყო მე ცოლ.
და	მცხ.ესა	რამეთუ არა არს თქუენდა მსგავს, უკეთუ განჰმართო და ჰყო იერუსალიმი საქადულ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა აბრაჰამ: რამეთუ ვთქუ, ნუუკუე არა იყოს ღმრთისმსახურებაჲ ადგილსა ამას და მე მომკლან ცოლისა ჩემისათჳს.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა აბიმელიქ აბრაჰამს: რაჲსა გულსა მოგიჴდა და ჰყავ ესე?.
და	მცხ.დაბ	აღიმსთო აბიმელიქ განთიად და მოუწოდა ყოველთა მონათა თჳსთა და ეტყოდა ყოველთა ამათ სიტყუათა ყურთა მიმართ მათთა. და შეშინდეს ყოველნი კაცნი უფლისაგან ფრიად.
და	მცხ.დაბ	ხოლო შენ მიეც აწ ცოლი მისი, რამეთუ კაცი წინასწარმეტყუელი არს იგი და ილოცოს შენთჳს და სცხონდე. უკუეთუ არა მისცე, იცოდე, რამეთუ მოჰკუდები შენ და ყოველი სახლი შენი.
და	მცხ.ნეშტ2	და სახლსა ამას მაღალსა ყოველი, რომელი თანაწარვიდოდის, განუკჳრდეს და თქუას: რასათჳსმე ესრეთ უყო უფალმან ქუეყანასა ამას და სახლსა ამას?
და	მცხ.დაბ	არა მან მრქუა მეა, ვითარმედ: დაჲ ჩემი არს და მან მითხრა, ვითარმედ: ძმაჲ ჩემი არს? გულითა წრფელითა და სიმართლითა ჴელთათა ვყავ ესე.
და	მცხ.ესა	და უწოდოს მას ერი წმიდაჲ. გამოჴსნილ უფლისა მიერ. ხოლო შენ გეწოდოს გამოძიებულ ქალაქ და არდატევებულ.
და	მცხ.ესა	ვინ არს ესე მომავალი ედომით გამო, სიმეწამულე სამოსელთა მისთა ბოსორით გამო? ესე შუენიერ სამოსლის თანა მისისა, მაიძულებელ ძალისა მიერ; მე სიტყჳს-ვმგებლობ სიმართლესა და მსჯავრსა მაცხოვარებისასა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო აბიმელიქ არა შეეხო მას და ჰრქუა: უფალო, ნათესავი უმეცარი და მართალი წარსწყმიდოა?
და	მცხ.დაბ	და თქუა აბრაჰამ სარრასთჳს, ცოლისა თჳსისა, ვითარმედ: დაჲ ჩემი არს. შეეშინა სიტყუად, ვითარმედ: ცოლი ჩემი არს, ნუუკუე მოკლან იგი კაცთა მის ქალაქისათა, მისთჳს მიავლინა აბიმელიქ მეფემან გერართამან და მიიყუანა სარრაჲ.
და	მცხ.დაბ	და წარმოვიდა მიერ აბრაჰამ ქუეყანად სამხრად კერძო და დაეშენა შორის, კადესა და შორის სურსა და იმსხემა გერარს შორის.
და	მცხ.ესა	საწნეხელი დავთრგუნე მარტომან, და ნათესავთაგანი არა არს მამაკაცი ჩემ თანა და დავთრგუნენ იგინი გულისწყრომისა მიერ, და დავფქვენ იგინი, ვითარცა ქუეყანა, და შთავიყვანე სისხლი მათი ქუეყანად მიმართ და შეისვარა სამოსელი ჩემი,
და	მცხ.ესა	და მე ვიხილე, და არა იყო შემწე, და განვიცადე და არა ვინ თანაიღუწიდა, და გამოიჴსნნა იგინი მკლავმან ჩემმან, და გულისწყრომა ჩემი ეწია.
და	მცხ.დაბ	ასუეს მას ღამესა ღჳნოჲ მამასა მათსა და შევიდა უმრწემესი იგი ასული და დაწვა მამისა თჳსისა თანა. და არა აგრძნა დაწოლა მისი და აღდგომაჲ
და	მცხ.სოფ	მოაკლდინ კაცი და საცხოვარი. მოაკლდინ მფრინველნი ცისანი და თევზნი ზღჳსანი და მოუძლურდენ უთნონი და აღვიხუამ უსჯულოთა პირისაგან ქუეყანისა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.სოფ	და განვიპყრა ჴელი ჩემი იუდას ზედა და ყოველთა დამკჳდრებულთა ზედა იერუსალიმისათა და აღვიხუნე ადგილისა ამისგან სახელნი ბაალისნი და სახელნი მღდელთანი.
და	მცხ.სოფ	და რომელნი თაყუანის-სცემენ ბანებსა ზედა ძალსა ცისასა და რომელნი ფუცვენ სახელსა უფლისაჲსა მეფისა მიმართ მათისა და რომელნი მიდრკებიან უფლისაგან,
და	მცხ.აბაკ	და ზედავლინენ ზღჳსა ჰუნენი შენნი, აღმძრველნი წყალთა მრავალთანი.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა უხუცესმან მან ხვალისაგან უმრწემესსა მას: აჰა ესერა, მე დავწევ გუშინ მამისა ჩემისა თანა, ვასუათ მას ღჳნოჲ ამას ღამესაცა და შენ დაწევ მის თანა და აღვადგინოთ მამისა ჩუენისაგან თესლი.
და	მცხ.დაბ	ასუეს მამასა მათსა ღჳნოჲ მას ღამესა და შევიდა უხუცესი იგი და დაწვა მამისა თჳსისა თანა მას ღამესა. და არა ცნა დაწოლაჲ მისი და აღდგომა მისი.
და	მცხ.ესა	წყალობა უფლისაჲ მოვიჴსენე, სათნოებანი უფლისანი ყოველთა შინა, რომელ მომაგებს ჩუენ. უფალი, მსაჯულ სახიერ სახლისა ისრაილისა, მოაწევს ჩუენ ზედა წყალობისაებრ მისისა და სიმრავლისაებრ სიმართლისა მისისა.
და	მცხ.სოფ	და რომელნი არ გამოეძიებენ უფალსა და რომელნი არა შეუდგან უფალსა.
და	მცხ.მარკ	იყო იოვანე უდაბნოსა და ნათელ-სცემდა და ქადაგებდა ნათლის-ცემასა სინანულისასა მისატევებელად ცოდვათა.
და	მცხ.მარკ	და განვიდოდა მისა ყოველი სოფლები ჰურიასტანისაჲ და იერუსალჱმელნი და ნათელს-იღებდეს მისგან ყოველნი იორდანესა მდინარესა და აღუვარებდეს ცოდვათა მათთა.
და	მცხ.სოფ	და იყოს დღესა შინა მსხუერპლისა უფლისასა და შურ-ვიგო მთავართა ზედა და სახლსა ზედა მეფისასა და ყოველთა შემოსილთა ზედა სამოსლებითა უცხოჲთა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო ემოსა იოვანეს სამოსლად თმისაგან აქლემისა, და სარტყელი ტყავისაჲ წელთა მისთა, და ჭამდა იგი მკალსა და თაფლსა ველურსა,
და	მცხ.სოფ	და იყოს მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - ჴმაჲ ღაღადებისა ბჭისაგან მწერტელთაჲსა და ვალალაებისა მეორისაგან, და შემუსრვაჲ დიდი ბორცუთაგან.
და	მცხ.მარკ	ქადაგებდა და იტყოდა: ესერა მოვალს უძლიერესი ჩემსა შემდგომად ჩემსა, რომლისა ვერ ღირს ვარ განჴსნად საბელსა ჴამლთა მისთასა.
და	მცხ.მარკ	და იყო მათ დღეთა შინა მოვიდა იესუ ნაზარეთით გალილეაჲსაჲთ და ნათელ-იღო იოვანესგან იორდანესა.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად აღმოსლვასა მისსა მიერ წყლით იხილნა ცანი განხმულნი და სული ღმრთისაჲ გარდამომავალი, ვითარცა ტრედი, მის ზედა.
და	მცხ.სოფ	და იყოს, მას დღესა შინა გამოვიძიო იერუსალჱმი ბაზმაკითა, და შურ-ვიგო მამაკაცთა ზედა შეურაცხისმყოფელთა ნამარხევთა ზედა მათთა, რომელნი იტყჳან გულთა შინა მათთა: არა კეთილი უყოს უფალმან, არცა უბოროტოს.
და	მცხ.მარკ	და ჴმაჲ იყო ზეცით: შენ ხარ ძე ჩემი საყუარელი, შენ სათნო-გიყავ.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად სულმან განიყვანა იგი უდაბნოდ.
და	მცხ.სოფ	და იყოს ძალი მათი დასატაცებლად და სახლნი მათნი უჩინოსაქმნელად და აშენებდენ სახლებსა და არა დაიმკჳდრონ მათ შინა. დაჰნერგვიდენ ვენაჴებსა და არა სუან ღჳნოჲ მათი.
და	მცხ.სოფ	ახლოს არს დღე უფლისაჲ დიდი, ახლოს და მოსწრაფე ფრიად. ჴმაჲ დღისა უფლისაჲ მწარედ და ფიცხლად დაწესებულ არს ძლიერ.
და	მცხ.სოფ	დღე რისხვისა დღე იგი, დღე ჭირისა და სალმობისა. დღე საარებისა და უჩინოქმნისა, დღე ალმურისა და ბნელისა, დღე ღრუბლისა და ნისლისა,
და	მცხ.სოფ	დღე საყჳრისა და ღაღადებისა ქალაქთა ზედა მაგართა და ყურეთა ზედა მაღალთა.
და	მცხ.ოსე	რაჲ ჰყო დღესა შინა კრებისასა და დღესა შინა დღესასწაულისა უფლისასა?
და	მცხ.სოფ	და ვაჭირვო კაცთა და ვიდოდინ ვითარცა ბრმანი, რამეთუ შესცოდეს უფალსა და დასთხიოს სისხლი მათი მიწად, და დასთხიოს სისხლი მათი ქუეყანასა, და ჴორცნი მათნი ვითარცა სკორე.
და	მცხ.სოფ	და ვეცხლი მათი და ოქროჲ მათი ვერ შემძლებელ არს განრინებად მათდა დღესა შინა რისხვისა უფლისასა.
და	მცხ.მარკ	და იყო მუნ ორმეოც დღე და გამოიცადებოდა ეშმაკისაგან და იყო მჴეცთა თანა, და ანგელოზნი ჰმსახურებდეს მას.
და	მცხ.სოფ	და დღესა ცეცხლითა შურისა მისისასა აღისპოს ყოველი ქუეყანაჲ მით, რამეთუ მოსრულებაჲ და სიმსწრაფლე ყოს ყოველთა ზედა დამკჳდრებულთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.მარკ	და შემდგომად მიცემისა იოვანესა მოვიდა იესუ გალილეად, ქადაგებდა სახარებასა სასუფეველისა ღმრთისასა
და	მცხ.მარკ	და იტყოდა, ვითარმედ: აღსრულებულ არს ჟამი და მოახლებულ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ; შეინანეთ და გრწმენინ სახარებისაჲ.
და	მცხ.სოფ	იძიეთ უფალი ყოველთა მდაბალთა ქუეყანისათა, მსჯავრსა იქმოდეთ, სამართალი მოიძიეთ და მიუგებდით მათ, რათა დაიფარნეთ დღესა შინა რისხვისა უფლისსა
და	მცხ.სოფ	მით, რამეთუ ღაზაჲ დატაცებული იყოს და ასკალონი უჩინოსაქმნელად და აზოტი შუადღე განიგდოს და აკარონი აღმოიძიროს.
და	მცხ.ოსე	ამისთჳს, აჰა, ვიდოდიან საარებისაგან ეგჳპტედ და ელოდის მათ მემფი. და დაფლნეს იგინი მაქმამან. ვეცხლი მათი მოსასრველმან დაიმკჳდროს, ეკალნი კარვებთა შორის მათთა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო ვიდოდა რაჲ ზღჳს-კიდესა მას გალილეაჲსასა, იხილნა სიმონ და ანდრეა, ძმაჲ მისი, ითხევლიდეს რაჲ ზღუასა მას ზედა, რამეთუ იყვნეს იგინი მესათხევლე.
და	მცხ.სოფ	და იყოს კრიტი საძოვარ სამწყსოთა და ბაკ ცხოვართა.
და	მცხ.სოფ	და იყოს წილისსაზომი ზღჳსაჲ დაშთომილთა სახლისა იუდაჲსთად. მათ ზედა ძოვდენ სახლთა შორის ასკალონისათა, მიმწუხრი დაივანებენ პირისაგან ძეთა იუდაჲსთაჲსა, რამეთუ მოიხილა მათ ზედა უფალმან ღმერთმან და მოაქცია ტყუეობა მათი.
და	მცხ.სოფ	მესმნეს ყუედრებანიცა მოაბისნი და ჴუედნანი ძეთა ამმონისთანი, რომელთა მიერ ჰყუედრიდეს ერსა ჩემსა და განდიდნებოდეს საზღუართა ზედა ჩემთა.
და	მცხ.ოსე	მოიწინეს დღენი შურის-გებისანი, მოიწინეს დღენი ნაცვლის-გებისა შენისანი და შეჰავნეს ისრაჱლნი, ვითარცა წინაწარმეტყუელი განკთომილი, კაცი სულშემოსილი, სიმრავლისაგან სიცრუეთა შენთასა განმრავლდა სიცბილი.
და	მცხ.სოფ	ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაილისაჲ, - მით, რამეთუ მოაბი ვითარცა სოდომაჲ იყოს. და ძენი ამმონისნი ვითარცა გომორრაჲ და დამასკოჲ განფიწლულ, ვითარცა ხუავი კალოჲსა ზედა უჩინოქმნილი საუკუნოდ და ნეშტნი ერისა ჩემისანი ჰბასრობდენ მას და ნეშტთა ნათესავისა ჩემისათა დაიმკჳდრნენ იგინი.
და	მცხ.სოფ	ესე მათ გინებისა წილ მისისა მით, რამეთუ აყუედრეს და განდიდნეს უფლისა ზედა, ყოვლისა მპყრობელისა.
და	მცხ.სოფ	საჩინო იქმნეს მათ ზედა უფალი. და მოასრულნეს ყოველნი ღმერთნი წარმართთა ქუეყანისათანი და თაყუანის-სცეს მას თითოეულმან ადგილისაგან თჳსისა, ყოველნი ჭალაკნი წარმართთანი.
და	მცხ.სოფ	და ძოვდენ საშუალ მისსა სამწყსონი და ყოველნი მჴეცნი ქუეყანისანი, და მიწისლომნი, და ექინნი ბაგოვნებისა შორის მისისა დაწვენ. და მჴეცნი ჴმობდენ ნათხართა შორის მისთა, ყორანნი ბჭოოვნებისა შორის მისისა მით, რამეთუ ნაძჳ აღსადგომელ მისსა.
და	მცხ.სოფ	ესე ქალაქი ხენეშაჲ, დამკჳდრებული სასოებით, მეტყუელი შორის გულისა თჳსისა: მე ვარ და არა იყოს ჩემ თანა მერმე, ვითარ იქმნა უჩინოსაქმნელად საძოარ მჴეცთა. ყოველმან თანწარმავალმან მის მიერ დაისტჳნოს და შეძრნეს ჴელნი თჳსნი.
და	მცხ.სოფ	ეჰა, საჩინო და გამოჴსნილი ქალაქი. ტრედმან
და	მცხ.სოფ	არა ისმინა ჴმისა, არ შეიწყნარა წურთაჲ, უფლისა მიმართ არა ესვიდა და ღმრთისა მიმართ მისისა არ მიეახლა.
და	მცხ.სოფ	წინაწარმეტყუელნი მისნი, სულშემოსილნი მამრნი, შეურაცხისმყოფელნი. მღდელნი მისნი შეაბილწებენ წმიდათა და აუთნოებენ შჯულსა.
და	მცხ.ოსე	ვითარცა ყურძენი უდაბნოს ზედა, ვიპოე ისრაჱლი და, ვითარცა მსტუარი ლეღუსა მსთუადი, მამანი მათნი ვიხილენ. იგინი შევიდეს ბეელფეგორის მიმართ, და უცხო იქმნეს სირცხჳლად და იქმნნეს მოძულებულნი, ვითარცა შეყუარებულნი.
და	მცხ.სოფ	ხოლო უფალი მართალი საშუალ მისსა და არა ყოს უსამართლოჲ. განთიად-განთიად მოსცეს მსჯავრი თჳსი ნათლად. და არ დაიმალა და არა ცნა უსამართლოება მიჴდასა შინა.
და	მცხ.ოსე	ეფრემ, ვითარცა მფრინველი, განფრინდა, დიდებანი მათნი შობისაგან და ლმობათა და მიდგომილებათა
და	მცხ.სოფ	და არა ძლევისა მიმართ უსამართლოება, დავამჴუენ ამპარტავანნი; უჩინო იქმნნეს ყურენი მათნი. მოვაოჴრენ გზანი მათნი, რაჲთურთით არ წარსავლელად მოაკლდეს ქალაქნი მათნი. ამისთჳს არცა ერთისა ვის ყოფისა, არცა დამკჳდრებითა.
და	მცხ.ოსე	ეფრემ, ვითარსახედ ვიხილე, სანადიროდ წარმოუდგა ყრმათა მათთა, და ეფრემ განყუანებად განსაწერტელად შვილთა მისთა
და	მცხ.ოსე	მიეც მათ, უფალო, რაჲ მისცე მათ? მიეც მათ საშოჲ უშვილოჲ და ძუძუნი ჴმელნი.
და	მცხ.დაბ	აღვიდა ლოთ სეგორით და დაჯდა იგი მთასა ზედა და ასულნი მისნი მის თანა, რამეთუ შეეშინა დამკჳდრებად სეგორს შინა. და დაემკჳდრა ქუაბსა შინა იგი და ორნი ასულნი მისნი მის თანა.
და	მცხ.ესა	ხოლო იგინი ურჩ ექმნნეს და განაძჳნეს სული წმიდაჲ მისი, და გარდაექცა მათ უფალი მტერად და იგი ებრძოლა მათ.
და	მცხ.ოსე	განიშორებს მათ ღმერთი, რამეთუ არ შეისმინეს მისი, და იყუნენ ცთომილებ წარმართთა შორის.
და	მცხ.ესა	და მოიჴსენა დღეთა საუკუნეთა. სადა არს მოსე და ერი მისი? სადა არს, რომელმან აღმოიყვანა ქუეყანისაგან მწყემსი ცხოვართა თჳსთა? სადა არს, რომელმან დადვა მათ შორის სული წმიდაჲ?
და	მცხ.ესა	განიყვანნა იგინი უგზოჲსა მიერ, ვითარცა ცხენი უდაბნოსაგან, და არა დაშურეს.
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მათ იესუ: მოვედით და შემომიდეგით მე, და გყვნე თქუენ მესათხევლე კაცთა.
და	მცხ.ესა	და ვითარცა საცხოვარი ველისაგან, შთამოვიდა სული უფლისა მიერ და გზა-უყო მათ. ესრეთ განიყვანე ერი შენი, ყოფად იგი სახელად დიდებისა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ მეყსეულად დაუტევნეს ბადენი მათნი და მისდევდეს მას.
და	მცხ.დაბ	და დააქცია ყოველნი ესე ქალაქნი და ყოველი სანახები და მოსწყდეს, ყოველნი მეფენი მის ქალაქისანი და ყოველი მცენარე ქუეყანისა.
და	მცხ.მარკ	და მცირედ წარვიდა და იხილა იაკობ ზებედესი და იოვანე, ძმაჲ მისი, და იგინი განაგებდეს ბადეთა ნავსა შინა.
და	მცხ.მარკ	და უწოდა მათ. ხოლო მათ მეყსეულად დაუტევეს ზებედე, მამაჲ მათი, ნავსა შინა მუშაკთა მისთა თანა და მისდევდეს მას.
და	მცხ.მარკ	და შევიდეს კაპერნაუმდ. და მეყსეულად დღესა შაბათსა შევიდა შესაკრებელსა მათსა და ასწავებდა მათ.
და	მცხ.მარკ	და განუკჳრდებოდა ერსა მას მოძღურებაჲ იგი მისი, რამეთუ ასწავებდა მათ, ვითარცა-იგი ვის აქუნ ჴელმწიფებაჲ, და არა ვითარ-იგი მწიგნობარნი მათნი.
და	მცხ.დაბ	აჰა ესერა, ქალაქი ესე ახლოს არს მივლტოლად ჩემდა მუნ, რომელ არს მცირე, და მუნ განვერე, და ცხოვნდეს სული ჩემი შენ ძლით.
და	მცხ.დაბ	ვინათგან პოვა წყალობაჲ მონამან შენმან წინაშე შენსა და განადიდე სიმართლე შენი, რომელსა ჰყოფ ჩემ ზედა განრინებად სულისა ჩემისა. ხოლო მე ვერ ძალ-მიც მიწევნად მთად, ნუუკუე მეწიოს მე ბოროტი ესე და მოვკუდე.
და	მცხ.მარკ	და თქუა: ეჰა, რაჲ არს ჩუენი და შენი, იესუ ნაზარეველო? მოსრულ ხარ წარწყმედად ჩუენდა. გიცით შენ, ვინ ხარ, წმიდაჲ ეგე ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ესა	რომელთა მცირედ დავიმკჳდროთ მთისა წმიდისა შენისა. წინააღმდგომთა ჩუენთა შეგუაიწრეს ჩუენ და დათრგუნეს სიწმიდე შენი.
და	მცხ.მარკ	შეჰრისხნა მას იესუ და ჰრქუა: პირი დაიყავ და განვედ მაგისგან!
და	მცხ.მარკ	და დასცა იგი სულმან მან არაწმიდამან, და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და განვიდა მისგან.
და	მცხ.რომ	ნუ იყოფინ, იყავნ ღმერთი მხოლოჲ ჭეშმარიტ, და ყოველი კაცი ცრუ, ვითარცა წერილ არს: რაჲთა განჰმართლდე სიტყჳთა შენითა და სძლო შჯასა შენსა.
და	მცხ.მარკ	და დაუკჳრდებოდა ყოველთა, ვიდრე გამოძიებადმდე ურთიერთას, და იტყოდეს: რაჲ-მე არს მოძღურებაჲ ესე ახალი, რამეთუ ჴელმწიფებით სულთაცა არაწმიდათა უბრძანებს, და ერჩიან მას?
და	მცხ.მარკ	და მიერ შესაკრებელით გამოვიდა და მოვიდა სახლსა სიმონისსა და ანდრეაჲსსა იოვანეს და იაკობის თანა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო სიდედრი სიმონისი დავრდომილ იყო მჴურვალებითა. და უთხრეს იესუს მისთჳს.
და	მცხ.ესა	და დადნენ, ვითარცა ცჳლი დადნების ცეცხლისაგან; და შეწუნეს ცეცხლმან წინააღმდგომნი და საჩინო იყოს სახელი უფლისაჲ წინააღმდგომთა შორის, პირისაგან შენისა წარმართნი შეშფოთნენ.
და	მცხ.ესა	რამეთუ მიეგებოს მოქმედთა სიმართლისათა, და გზანი შენნი მოჴსენებულ იქმნენ. აჰა, შენ განრისხენ და ვცოდეთ ჩუენ, ამისთჳს შევსცეთით
და	მცხ.ესა	და აწ, უფალო, მამა ჩუენი ხარ შენ, ხოლო ჩუენ თიჴა, საქმე ჴელთა შენთა ყოველნი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო კაცთა მყოფთა კარსა ზედა სახლისასა, დასცეს ვერ მხედველობაჲ მცირითგან მათით ვიდრე დიდადმდე და დაიჴსნნეს ძიებითა კარისათა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო კაცთა მათ ბანყუნეს ჴელნი და შეიტანეს ლოთ ჴელთა მიმართ თჳსთა და კარი სახლისა დაჴშეს.
და	მცხ.ესა	საწყევარ სახლი წმიდაჲ ჩუენი და დიდებაჲ ჩუენი, რომელი აკურთხეს მამათა ჩემთა, იქმნა ცეცხლით მომწუარ და ყოველნი დიდებულებანი დაეცნეს.
და	მცხ.მათე	და იმარხა ორმეოცი დღე და ორმეოცი ღამე და მერმე შეემშია.
და	მცხ.მათე	მოუჴდა მას გამომცდელი იგი და ჰრქუა: უკუეთუ შენ ხარ ძე ღმრთისაჲ, თქუ, რაჲთა ქვანი ესე პურ იქმნენ.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა: წერილ არს, რამეთუ: არა პურითა ხოლო ცხოვნდების კაცი, არამედ ყოვლითა სიტყჳთა, რომელი გამოვალს პირისაგან ღმრთისა.
და	მცხ.მათე	მაშინ წარიყვანა იგი ეშმაკმან მან წმიდასა ქალაქსა და დაადგინა იგი სართულსა მას ზედა ტაძრისასა
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მას: უკუეთუ ძე ხარ ღმრთისაჲ, გარდაიგდე თავი შენი ამიერ ქუეყანად, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: ანგელოზთა მისთადა უბრძანებიეს შენთჳს, და ჴელთა მათთა ზედა აღგიპყრან შენ, ნუსადა წარსცე ქვასა ფერჴი შენი.
და	მცხ.მათე	კუალად წარიყვანა იგი ეშმაკმან მთასა ფრიად მაღალსა და უჩუენნა მას ყოველნი სუფევანი სოფლისანი და დიდებაჲ მათი
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მას: ესე ყოველი მიგცე შენ, უკუეთუ დაჰვარდე და თაყუანის-მცე მე.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰრქუა მას იესუ: წარვედ ჩემგან მართლუკუნ, სატანა, რამეთუ წერილ არს: უფალსა ღმერთსა შენსა თაყუანის-სცე და მას მხოლოსა ჰმსახურებდე.
და	მცხ.მათე	მაშინ დაუტევა იგი ეშმაკმან მან, და ანგელოზნი მოვიდეს და ჰმსახურებდეს მას.
და	მცხ.მათე	ხოლო ესმა რაჲ იესუს, ვითარმედ იოვანე მიეცა, განეშორა და წარვიდა გალილეად.
და	მცხ.მათე	და დაუტევა ნაზარეთი და მოვიდა და დაემკჳდრა კაპერნაუმს, საზღვართა ზაბულონისთა და ნეფთალემისთა,
და	მცხ.მათე	ქუეყანაჲ ზაბულონისი და ქუეყანაჲ ნეფთალემისი, გზაჲ ზღჳსაჲ წიაღ-იორდანესა, გალილეაჲ წარმართთაჲ.
და	მცხ.მათე	ერი რომელი სხდა ბნელსა, იხილა ნათელი დიდი, და რომელნი სხდეს სოფელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, ნათელი აღმოუბრწყინდა მათ.
და	მცხ.მათე	მიერითგან იწყო იესუ ქადაგებად და სიტყუად: შეინანეთ, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ცათაჲ.
და	მცხ.მათე	და იქცეოდა რაჲ იესუ ზღჳსკიდესა მას გალილეაჲსასა, იხილნა ორნი ძმანი: სიმონ, რომელსა ეწოდა პეტრე, და ანდრეა, ძმაჲ მისი, ითხევლიდეს რაჲ სათხევლითა ზღუასა მას, რამეთუ იყვნეს მესათხევლე.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მათ: მოვედით და შემომიდეგით მე, და გყვნე თქუენ მესათხევლე კაცთა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მათ მეყსეულად დაუტევეს ბადე მათი და შეუდგეს მას.
და	მცხ.მათე	და წარმოვიდა მიერ და იხილნა სხუანი ორნი ძმანი: იაკობ ზებედესი და იოვანე, ძმაჲ მისი, ნავსა შინა ზებედეს თანა, მამისა მათისა, გან-რაჲ-აგდებდეს ბადეთა მათთა, და უწოდა მათ.
და	მცხ.მათე	ხოლო მათ მეყსეულად დაუტევეს ნავი იგი და მამაჲ მათი და მისდევდეს მას.
და	მცხ.მათე	და მოჰვლიდა იესუ ყოველსა გალილეასა და ასწავებდა შესაკრებელთა შორის მათთა და ქადაგებდა სახარებასა სასუფეველისასა და განჰკურნებდა ყოველსა სენსა და ყოველსა უძლურებასა ერსა შორის.
და	მცხ.მათე	და განითქუა ჰამბავი მისი ყოველსა ქუეყანასა ასურასტანისასა. და მოჰგურიდეს მას ყოველთა ბოროტად სნეულთა თითო-სახეთაგან სენთა და გუემითა შეპყრობილთა და ეშმაკეულთა და ცისად-ცისად გუემულთა და განრღუეულთა, და განკურნა იგინი.
და	მცხ.მათე	და მისდევდა მას ერი მრავალი გალილეაჲთ და ათქალაქით და იერუსალჱმით და ჰურიასტანით და წიაღ-იორდანით.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა იხილა იესუ ერი იგი, აღვიდა მთასა და დაჯდა იგი მუნ. და მოუჴდეს მას მოწაფენი მისნი.
და	მცხ.მათე	და აღაღო პირი თჳსი, ასწავებდა მათ და ეტყოდა:
და	მცხ.მათე	ნეტარ იყვნენ, რომელთა ჰშიოდის და სწყუროდის სიმართლისათჳს, რამეთუ იგინი განძღენ.
და	მცხ.მათე	ნეტარ იყვნეთ თქუენ, რაჟამს გყუედრიდენ და გდევნიდენ და თქუან ყოველი სიტყვაჲ ბოროტი თქუნდა მომართ სიცრუვით ჩემთჳს.
და	მცხ.მათე	გიხაროდენ და მხიარულ იყვენით, რამეთუ სასყიდელი თქუენი ფრიად არს ცათა შინა, რამეთუ ეგრეთვე დევნნეს წინასწარმეტყუელნი უწინარეს თქუენსა.
და	მცხ.მათე	თქუენ ხართ მარილნი ქუეყანისანი. უკუეთუ მარილი იგი განქარდეს, რაჲთა-მე დაიმარილოს? არღარა შემძლებელნ არნ მერმე, არამედ განგდებად გარე და დათრგუნვად კაცთა მიერ.
და	მცხ.მათე	არცა აღანთიან სანთელი და დადგიან ქუეშე ჴჳმირსა, არამედ სასანთლესა ზედა, და ჰნათობნ იგი ყოველთა, რომელნი იყვნიან სახლსა შინა.
და	მცხ.მათე	ეგრეთ ბრწყინევდინ ნათელი თქუენი წინაშე კაცთა, რაჲთა იხილონ საქმენი თქუენნი კეთილნი და ადიდებდენ მამასა თქუენსა ზეცათასა.
და	მცხ.ივდ	და უთხრეს ჰოლომფორნეს, ერისთავსა მას ძლიერებისა ასურასტანისასა, ვითარმედ ძენი ისრაჱლისანი განმზადებულ არიან ბრძოლად; გამოსავალნი მთათანი დაჴსნეს და მოზღუდნეს ყოველნი თხემნი მთათა მაღალთანი, დაუგიან ველთა ზედა დასაბრკოლებელნი.
და	მცხ.ივდ	და განრისხნა ჰოლომფორე გულისწყრომით ფრიად და მოუწოდა ყოველთა მთავართა მოაბისათა და ერისთავთა ამონისთა და ყოველთა პეტთა ზღჳსკიდისათა.
და	მცხ.მათე	ამენ გეტყჳ თქუენ: ვიდრემდე წარჴდეს ცაჲ და ქუეყანაჲ, იოტაჲ ერთი გინა რქაჲ ერთი არა წარჴდეს სჯულისაგან და წინასწარმეტყუელთა, ვიდრემდის ყოველივე იქმნეს.
და	მცხ.მათე	უკუეთუ ვინმე დაჰჴსნეს ერთი მცნებათა ამათგანი უმცირესთაჲ და ასწავოს ესრეთ კაცთა, უმცირეს ეწოდოს მას სასუფეველსა ცათასა; ხოლო რომელმან ყოს და ასწავოს, ამას დიდ ერქუას სასუფეველსა ცათასა.
და	მცხ.მათე	ხოლო გეტყჳ თქუენ: უკუეთუ არა აღემატოს სიმართლე თქუენი უფროჲს მწიგნობართა და ფარისეველთა, ვერ შეხჳდეთ სასუფეველსა ცათასა.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მათ: მითხართ მე, ძენო ქანანისანო! ვინ არს ერი ესე, რომელი სხედს მთასა ამასა? და ვინ არიან დამკჳდრებულნი ქალაქთა და რა არს სიმრავლე ძალისა მათისა? და რა არს სიმაგრე მათი და სიმტკიცე? და ვინ აღდგომილ არს მათ ზედა მეფე წინამძღურად ერისა მათისა?
და	მცხ.ივდ	და რასათჳს არა ისმინეს ჩემი, რათამცა მოვიდეს და მომეგებოდეს მე, ვითარცა-იგი ყოველნი მკჳდრნი მზისა დასავლისანი?
და	მცხ.ივდ	მიუგო და ჰრქუა მას აქიორ, მთავარმან ძეთა ამონისთამან: ისმინენ უფალმან ჩემმან სიტყუაჲ პირისაგან მონისა მისისა, და გითხრა შენ ჭეშმარიტი ერისა მისთჳს, რომელი დამკჳდრებულ არს მთასა ამას მახლობელად შენსა და არა გამოვიდეს ნაცილი პირისაგან მონისა შენისა.
და	მცხ.ივდ	და გამოვიდეს გზათაგან ნათესავთა მათთასა.
და	მცხ.ივდ	და თაყუანი-სცეს ღმერთსა ცათასა, ღმერთსა, რომელი იცნეს ჭეშმარიტი, და გამოიყვანნა იგინი პირისაგან ღმრთისათა და ივლტოდეს შუამდინარედ. მწირობდეს მუნ დღეთა მრავალთა და ჰრქუა მათ ღმერთმან მათმან: მწირობისაგან მათისა გამოსულა და მოსულა ქუეყანად ქანანისა, და მკჳდრობდეს მუნ ორასდაათხუთმეტ წელ და განმრავლდეს ოქროთა და ვეცხლითა და საცხოვრით ფრიად. და შთავიდეს ეგჳპტედ, რამეთუ დაფარა სიყმილმან პირი ქუეყანისა ქანანისა და მწირობდეს კუალად მუნ ორასდაათხუთმეტ წელ, ვიდრემდე გამოიზარდნეს. და იქმნეს მუნ სიმრავლე დიდი და არა იყო რიცხჳ ნათესავისა მათისა.
და	მცხ.ესა	განვიპყრენ ჴელნი ჩემნი ყოველსა დღესა ერისა მიმართ ურჩისა და მაცილობელისა, რომელნი არა ვიდოდეს გზასა კეთილსა, არამედ შემდგომად ცოდვათა მათთა.
და	მცხ.ივდ	და აღდგა მეფე ეგჳპტისა ბრძოლად მათ ზედა შრომითა ალიზისა საქმითა და დაამდაბლის სიმრავლე მათი და დაიმონნეს იგინი. და ღაღადებდეს ღმრთისა მიმართ მათისა და გვემნა იგინი ღმერთმან მათმან მათითა ტანჯვითა და მოსრა ყოველი ქუეყანა ეგჳპტისა წყლულებით, რომლისა არა იყო კურნებაჲ.
და	მცხ.ივდ	ოდეს გამოავლინეს ეგჳპტელთა, აღებულ იქმნეს წყლულებანი მათგან და კუალად დევნა-უყვეს, ენებათ დაპყრობაჲ, დამონებაჲ და კირთადა.
და	მცხ.ივდ	და ივლტოდენ რა, ღმერთმან ცათამან განაჴმო ზღუაჲ მეწამული წინაშე მათსა, და წყალნი იგი იქმნნეს ზღუდე მაღალ ამიერ და იმიერ და იგინი ფერჴითა დაულტოლველითა ვიდოდეს სიღრმეთა ზღჳსასა.
და	მცხ.ივდ	ხოლო მათ განვლეს ზღუაჲ მეწამული და დაეშენნეს მთასა სინასა, სადა არა ძალ-ედვათ კაცთა დაბანაკებად, ანუ ძესა კაცთასა განსუენებად.
და	მცხ.ესა	ეშმაკთა, რომელნი არა არიან და საფლავთა შინა და ქუაბთა შინა დაიძინებენ სიზმართათჳს, რომელნი ჭამენ ჴორცსა ღორისასა და წუენსა ნაგებთასა, შეგინებულ არიან ყოველნი ჭურჭელნი მათნი
და	მცხ.ივდ	მუნ წყალნი მწარენი დაუტკბნა სასმელად მათდა და ზეცით საზრდელი უწჳმა ორმეოცთა წელთა.
და	მცხ.ივდ	თჳნიერ მშჳლდ-კაპარჭთა და საჭურველთა და მახჳლთასა ბრძოდა მათ წილ ღმერთი მათი და ყოველნივე მძლავრნი დასცნა.
და	მცხ.ივდ	და არა ვისგან ევნო ბანაკსა მათსა, უკუეთუმცა არა შესცოდეს უფალსა ღმერთსა მათსა.
და	მცხ.ივდ	ხოლო უკუეთუ სხუათა თაყუანის-სციან გარეშე ღმრთისა მათისა, მიეცემოდიან ტყუეობასა და სრვასა და იქმნებოდიან ყოველთაგან საყუედრელ.
და	მცხ.ივდ	და რაოდენგზის შეინანებდენ განშორებასა ღმრთისა მათისასა, ღმერთი ცათა მისცემდა ძლიერებასა და სიმჴნესა.
და	მცხ.ივდ	და განასხნეს ქანანელნი იგი პირისაგან მათისა. ეგრევე ფერეზელნი იგი და იებოსელნი და სუიქემი და ყოველნი გერგესეველნი, და დაემკჳდრნეს მათ შინა დღეთა მრავალთა,
და	მცხ.ივდ	ვითარცა არღა ეცოდა წინაშე ღმრთისა მათისა და იყო კეთილი მათა, რამეთუ ღმერთი მოძულე სიცრუისა არს მათ თანა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუეს: განერე იქი. მწირობად შემოხუედ, ნუ. სასჯელისა სჯად. აწ უკუე შენ გიბოროტოთ უფროს-ღა, ვიდრე მათ. და აიძულებდეს ლოთს ფრიად და მიეახლნეს შემუსრვად კარსა.
და	მცხ.ივდ	ხოლო რაჟამს განდგეს გზისა მისგან, რომელი დაუდვა მათ სჯული, მოისრნეს მრავლითა ბრძოლითა მრავალ ჟამ ფრიად და წარიტყუენნეს ქუეყანასა უცხოსა, და ტაძარი ღმრთისა მათისა იქმნა ოჴერ და ქალაქნი მათნი დაიპყრნეს მტერთა მათთა.
და	მცხ.ივდ	და აწ, ჴელმწიფეო უფალო! უკუეთუ არს რამე უმეცრება ერსა მას შინა, ცოდვენ ღმრთისა მიმართ მათისა და ვიხილოთ, რამეთუ ესე საცთურ არს მათა, აღვიდეთ და ვჰბრძოთ მათ.
და	მცხ.ივდ	და უკუეთუ არა არს უსჯულოება მათ შორის და ნათესავსა მათსა თანა, წარვედინ უფალი ჩემი. ნუუკუე შეეწეოდის მათ ღმერთი მათი და ვიქმნნეთ ჩუენ სირცხჳლეულ და ყუედრებულ ყოველსა ქუეყანასა.
და	მცხ.ივდ	აწ აღვიდეთ ჩუენ და ვქმნეთ შესაჭმელ ყოვლისა ერისა შენისა, უფალო ჰოლომფორე!
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა დასცხრა შფოთი იგი კაცთა მათ კრებულისა და ჰრქუა ჰოლომფორე, ერისთავმან ასურეთისამან, აქიორს ამანიტელსა წინაშე ყოვლისა მის ერისა უცხოთესლთასა: ვინ ხარ შენ, აქიორ? და ყოველთა მიმართ ძეთა ამონისთა სასყიდლით მორეწეთა ეფრემისათა,
და	მცხ.მათე	უკუეთუ შესწირვიდე შესაწირავსა საკურთხეველსა ზედა და მუნ მოგეჴსენოს შენ, ვითარმედ ძმაჲ შენი გულ-ძჳრ რაჲმე არს შენთჳს,
და	მცხ.მათე	დაუტევე შესაწირავი იგი წინაშე საკურთხეველსა მას და მივედ და დაეგე პირველად ძმასა შენსა და მაშინ მოვედ და შეწირე შესაწირავი შენი.
და	მცხ.მათე	უკუეთუ თუალი შენი მარჯუენე გაცთუნებდეს შენ, აღმოიღე იგი და განაგდე შენგან, რამეთუ უმჯობეს არს შენდა, რაჲთა წარწყმდეს ერთი ასოთა შენთაგანი, ვიდრე არა ყოველი გუამი შენი შთავრდომად გეჰენიასა.
და	მცხ.მათე	და უკუეთუ მარჯუენე ჴელი შენი გაცთუნებდეს შენ, მოიკუეთე იგი და განაგდე შენგან, რამეთუ უმჯობეს არს შენდა, რაჲთა წარწყმდეს ერთი ასოთა შენთაგანი, და არა ყოველი გუამი შენი შთავარდეს გეჰენიასა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ყოველმან რომელმან განუტეოს ცოლი თჳსი თჳნიერ სიტყჳსა სიძვისა, მან ამრუშა იგი; და რომელმან განტევებული შეირთოს, მანცა იმრუშა.
და	მცხ.მათე	არამედ იყავნ სიტყუაჲ თქუენი ჰჱ ჰე და არაჲ არა. ხოლო უმეტესი ამათსა უკეთურისაგან არს.
და	მცხ.მათე	გესმა, რამეთუ თქუმულ არს: თუალი თუალისა წილ და კბილი კბილისა წილ.
და	მცხ.მათე	და რომელსა უნდეს სასჯელად და მიღებად კუართი შენი, მიუტევე მას სამოსელიცა შენი.
და	მცხ.მათე	და რომელი წარგიქცევდეს შენ მილიონ ერთ, მივლე მის თანა ორიცა.
და	მცხ.მათე	და რომელი გთხოვდეს შენ, მიეც; და რომელსა უნდეს სესხებად შენგან, ნუ გარე-მიიქცევი.
და	მცხ.მათე	გესმა, რამეთუ თქუმულ არს: შეიყუარო მოყუასი შენი და მოიძულო მტერი შენი.
და	მცხ.მათე	რაჲთა იყვნეთ თქუენ შვილ მამისა თქუენისა ზეცათაჲსა, რამეთუ მზე მისი აღმოვალს ბოროტთა ზედა და კეთილთა, და წჳმს მართალთა ზედა და ცრუთა.
და	მცხ.მათე	და უკუეთუ მოიკითხვიდეთ მეგობართა ხოლო თქუენთა, რასა უმეტეს იქმთ? ანუ არა მეზუერეთაცა ეგრეთვე ყვიანა?
და	მცხ.მარკ	და მოვიდა და უპყრა ჴელი მისი და აღადგინა იგი; და მეყსეულად დაუტევა იგი მჴურვალებამან მან, და აღდგა და ჰმსახურებდა მათ.
და	მცხ.მარკ	და ვითარ შემწუხრდებოდა, და მზე დაჰვიდოდა, მოჰყვანდეს მისა ყოველნი სნეულნი და ეშმაკეულნი
და	მცხ.მარკ	და ყოველი ქალაქი შეკრებულ იყო წინაშე კართა.
და	მცხ.მარკ	და განკურნნა ყოველნი ბოროტთაგან სენთა და თითო-სახეთაგან სნეულებათა და ეშმაკნი მრავალნი განასხნა და არა უტევებდა სიტყუად ეშმაკთა მათ, რამეთუ იცოდეს იგი, ვითარმედ ქრისტე არს.
და	მცხ.მარკ	და განთიად რიჟურაჟუს ოდენ აღდგა და გამოვიდა მიერ და განვიდა უდაბნოსა ადგილსა და მუნ ილოცვიდა.
და	მცხ.მარკ	და მისდევდეს მას სიმონ და მისთანანი.
და	მცხ.მარკ	და პოვეს იგი და ჰრქუეს მას, ვითარმედ: ყოველნი გეძიებენ შენ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: მოვედით და წარვიდეთ მახლობელსა დაბნებსა და ქალაქებსა, რაჲთა მუნ უქადაგოთ, რამეთუ ამისთჳს მოვივლინე.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა ესე თქუა, მეყსეულად განეყარა მას კეთროვნებაჲ იგი, და განწმიდნა იგი
და	მცხ.მარკ	და ქადაგებდა შესაკრებელთა მათთა და ყოველსა გალილეასა და ეშმაკთა განასხმიდა.
და	მცხ.მარკ	მაშინ მოუჴდა მას ერთი განკეთროვნებული, ევედრებოდა მას და მუჴლნი დაიდგინა და ეტყოდა: უფალო, უკუეთუ გინდეს, ძალ-გიც განწმედად ჩემდა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუს შეეწყალა იგი, განყო ჴელი, შეახო მას და ჰრქუა: მნებავს, განწმიდენი!
და	მცხ.მარკ	და შეჰრისხნა მას და მეყსეულად გამოაძო იგი
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მას: იხილე, ნუვის უთხრობ, არამედ მივედ და უჩუენე თავი შენი მღდელსა და შეწირე განწმედისა შენისათჳს, რომელი-იგი ბრძანა მოსე საწამებელად მათა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იგი გამოვიდა მიერ და იწყო ქადაგებად ფრიად და მიმოდადებად სიტყჳსა მის, ვითარმედ ვერღარა ჴელ-ეწიფა მას ცხადად ქალაქად შესლვად, არამედ უდაბნოთა ადგილთა იყოფვოდა. და მოვიდოდეს მისა ყოვლით კერძო.
და	მცხ.მარკ	და შევიდა კუალად კაპერნაუმდ შემდგომად მცირედთა დღეთა; და ესმა, რამეთუ სახლსა შინა არს.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად შეკრბა მუნ სიმრავლე ერისაჲ, ვიდრემდე ვერღარა იტევდა წინაშე კართა მათ, და ეტყოდა მათ სიტუასა.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს მისა და მოაქუნდა განრღუეული ზე-კიდებული ოთხთაგან.
და	მცხ.მარკ	და ვითარ ვერ შეუძლეს მიახლებად მისა ერისა მისგან, აღსძარცუეს სართული სახლისაჲ მის, სადა-იგი იყო, და აღიღეს და გარდაუტევეს ცხედარი იგი, რომელსა ზედა იდვა განრღუეული იგი.
და	მცხ.მარკ	და იხილა იესუ სარწმუნოებაჲ იგი მათი და ჰრქუა განრღუეულსა მას: შვილო, მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი!
და	მცხ.მარკ	ხოლო იყვნეს ვინმე მუნ მსხდომარენი მწიგნობართაგანნი და ზრახვიდეს გულთა შინა მათთა და იტყოდეს,
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ მეყსეულად გულისჴმა-ყო სულითა, რამეთუ ესრეთ ზრახვენ გულთა შინა მათთა, და ჰრქუა მათ: რასა მაგას ჰზრახავთ გულთა შინა თქუენთა?
და	მცხ.მარკ	შენ გეტყჳ: აღდეგ და აღიღე ცხედარი შენი და წარვედ სახიდ შენდა!
და	მცხ.დაბ	და წარვიდა უფალი, ვითარცა დასცხრა ზრახჳსაგან აბრაჰამისსა. და მიიქცა ადგიდ თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: ნუ რაჲ, უფალო, უკუეთუ ვიტყოდი მერმე ერთგზის-ღა და იპოვნენ თუ ათნი? და თქუა: არა წარვწყმიდო ათთათჳს.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: ვინათგან მაქუს სიტყუად უფლისა მიმართ ჩემისა და თქუა: უკუეთუ იყვნენ მუნ ოცნი? და თქუა: არა წარვწყმიდო ოცთათჳს.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: ნურას, უფალო, უკუეთუ ვიტყოდი-ღა: იპოვნენ თუ მუნ ოცდაათნი? და თქუა: არა წარვწყმიდო ოცდაათთათჳს.
და	მცხ.ესა	და გამოვიყვანო იაკობისაგან თესლი და იუდაჲსაგან და დაიმკჳდროს მთაჲ წმიდაჲ ჩემი, და დაიმკჳდრონ რჩეულთა ჩემთა და მონათა ჩემთა და დაეშენნენ მუნ.
და	მცხ.ესა	და იყვნენ მაღნარსა შინა ეზონი სამწყსოთანი და ჴევი აქორისი განსასუენებელად მროწეულთა ერისა ჩემისათა, რომელთა გამომიძიეს მე.
და	მცხ.მეფ4	მოიღონ მღდელთა მათ კაცად-კაცადმან მოფარდულთაგან თჳსთა და მათ აღაგონ ბედეკი სახლისა მის უფლისა ყოველსა შინა, სადაცა პოონ ბედეკი.
და	მცხ.დაბ	და მიმგებელმან აბრაჰამ თქუა: აწ ვიწყე სიტყუად უფლისა მიმართ, ხოლო მე ვარ მიწაჲ და ნაცარ.
და	მცხ.დაბ	გარდავიდე უკუე, ვიხილო, უკუეთუ ღაღადებისაებრ მათისა მომავლისა იქცევიან, და, უკუეთუ არა, რათა ვცნა.
და	მცხ.ესა	რომელი იკურთხოს ქუეყანასა ზედა. აკურთხევდენ ღმერთსა ჭეშმარიტსა და მფუცავნი ქუეყანასა ზედა ფუცვენ ღმერთსა ჭეშმარიტსა, რამეთუ დაივიწყონ ჭირი მათი პირველი და არა აღვიდეს გულსა ზედა მათსა,
და	მცხ.დაბ	ნუ შეუძლებელ არსა ღმრთისა მიერ ყოველი სიტყუაჲ? ჟამსა ამას მოვიქცე შენდა მომართ და იყოს სარრასა ძე.
და	მცხ.დაბ	და სამროწლედ მირბიოდა აბრაჰამ, მოიღო ჴბოჲ ჩჩჳლი და კეთილი და მისცა ყრმასა და ისწრაფა შექმნად მისა.
და	მცხ.ესა	და აშენებდენ სახლთა, და იგინი დაემკჳდრნენ, დაჰნერგვიდენ ვენაჴთა, და იგინი ჭამდენ ნაყოფთა მათთა.
და	მცხ.დაბ	და შეისწრაფა აბრაჰამ კარვად სარრას მიმართ და ჰრქუა მას: ისწრაფე და შესუარე სამი საწყაული სამინდოჲ და შექმენ ყურბეულად.
და	მცხ.დაბ	და მოვიღო პური და ჭამეთ. და ამის შემდგომად წარვედით გზასა თქუენსა, რომლისაგან მოაქციეთ მონისა მიმართ თქუენისა. და ჰრქუა: ეგრე ყავ, ვითარცა სთქუ.
და	მცხ.დაბ	და აღმხილველმან თუალთა მისთამან იხილა, და აჰა, სამნი კაცნი ზედა მოადგეს მას. და იხილნა რაჲ, მირბიოდა შემთხუევად მათდა კარისაგან კარვისა თჳსისა და თაყუანის-სცა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დან	ესე არს ძილისშორისი და თანშეტყუებაჲ მისი ვთქუათ წინაშე მეფისა.
და	მცხ.დან	შენ, მეფე, მეფეჲ მეფეთაჲ, რომელსა ღმერთმან ცისამან მეფობაჲ ძლიერი და მტკიცე და პატიოსანი მოგცა შენ.
და	მცხ.დან	ყოველსა შორის ადგილსა, სადა მკჳდრ არიან ძენი კაცთანი, მჴეცნი ველისანი, მფრინველნი ცისანი და თევზნი ზღჳსანი, მოგცნა ჴელსა შინა შენსა, და დაგადგინა შენ უფლად ყოველთა; შენ ხარ თავი ოქროჲსაჲ.
და	მცხ.დან	და შემდგომად შენსა აღდგეს მეფობაჲ სხუაჲ, უდარესი შენი, და მეფობაჲ მესამე, რომელ არს რვალი, რომელი ეუფლოს ყოველსა ქუეყანასა,
და	მცხ.დან	და მეფობაჲ მეოთხე იყოს ძლიერ, ვითარცა რკინაჲ, რამეთუ, ვითარსახედ რკინაჲ დაამწულილებს და დაჰმწყსის ყოველთა, ეგრეთ დაამწულილნეს და დამწყსნეს ყოველნი.
და	მცხ.დან	და რამეთუ იხილენ ფერჴნი და თითნი კერძოდ უკუე რკინისანი და კერძოდ კეცისანი - მეფობა განწვალებული იყო და ძირისაგან რკინისა იყო მის შორის, ვითარსახედ იხილე რკინაჲ, აღრეული კეცსა თიჴისასა,
და	მცხ.დან	და თითნი ფერჴთანი, ზოგნი უკუე რკინისანი, ხოლო ზოგნი კეცისანი, და ზოგი მეფობისაჲ იყოს ძლიერ, და მისგან იყოს შემუსრვილი.
და	მცხ.დან	და რამეთუ იხილე რკინა, აღრეული კეცსა თიჴისასა, თანაღრეულნი იყუნენ თესლთა შორის კაცთასა და არა იყვნენ თანაღწებულნი, ესრეთსახედ მათსა, ვითარ-იგი რკინა არ თანაღეზავების კეცსა.
და	მცხ.დან	და დღეთა შინა მათ მეფესათასა აღადგინოს ღმერთმან ცისამან მეფობა, რომელი საუკუნეთადმი არა განიხრწნას, და მეფობაჲ მისი ერსა სხუასა არა დაუშთეს და დააწულილნეს და განფიწლნეს მეფობანი ყოველნი, და იგი აღდგეს საუკუნეთადმი.
და	მცხ.დან	მაშინ მეფე ნაბუქოდონოსორ დავარდა პირსა ზედა და დანიელსა თაყუანი-სცა და მანანაჲ და სულნელნი შეწირნა მისსა.
და	მცხ.დან	და მიმგებელმან მეფემან ჰრქვა მას: ჭეშმარიტებით ღმერთი თქუენი იგი არს ღმერთ ღმერთთა, და უფალი უფალთა, და მეუფე მეფეთა და გამომაცხადებელ საიდუმლოთა, რამეთუ შეუძლე გამოცხადებად საიდუმლოჲ ესე.
და	მცხ.ფსალმ	ჴელთა შენთა შემქმნეს მე და დამბადეს მე; გულისჴმა-მიყავ მე, და ვისწავლნე მე მცნებანი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	კეთილ არს ჩემდა შჯული პირისა შენისა უფროს ათასეულისა ოქროსა და ვეცხლისა. დიდებაჲ
და	მცხ.დან	და განადიდა მეფემან დანიილ და საცემელნი დიდნი და მრავალნი მისცნა მას. და დაადგინა იგი ყოველსა ზედა სოფელსა ბაბილონისასა და მთავრად სატრაპესთა და ყოველთა ზედა ბრძენთა ბაბილონისათა.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი: ცაჲ საყდარ ჩემდა, ხოლო ქუეყანა კუარცხლბეკ ფერჴთა ჩემთა, რომელი სახლი, ადგილი მიშენოთ მე? - თქუა უფალმან, - და რომელი ადგილი განსუენებისა ჩემისა?
და	მცხ.დან	და დანიილმან ითხოვა მეფისაგან და დაადგინნა საქმეთა ზედა სოფლისა ბაბილონისათა სედრაქ, მისაქ და აბედნაქო. და დანიილ იყო ეზოსა შინა მეფისა.
და	მცხ.დან	წელთა რვადაათთა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ქმნა ხატი ოქროსაჲ, სიმაღლე მისი წყრთათა სამოცთა და სივრცე მისი წყრთათა ექუსთა. და აღდგა იგი ველსა შორის დეირასა, სოფელსა შინა ბაბილონსა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ესე ყოველი შექმნნა ჴელმან ჩემმან და ჩემნი არიან ყოველნი ესე, - იტყჳს უფალი, - და ვის ზედა მივიხილო, არამედ ანუ მდაბალსა ზედა და მყუდროსა და მძრწოლარესა სიტყუათაგან ჩემთა?
და	მცხ.ესა	ხოლო უსჯულოჲ, დამკლველი ჩემდა ზუარაკისაჲ, ვითარცა მცემელი კაცისა და მემსხუერპლე სამწყსოჲთ, -ვითარცა დამკლველი ძაღლისა და მომღებელი სამინდოჲსა, ვითარცა სისხლი ღორებრი, მიმცემელი გუნდრუკსა მოსაჴსენებელად, ვითარცა მგმობარი, და ამათ გამოირჩინეს გზანი მათნი და საძაგელებანი მათნი, რომელნი შეიყუარნა სულმან მათმან.
და	მცხ.ოსე	განნაწილნეს გულნი მათნი, აწ უჩინო იქმნენ. მან დათხარნეს საკურთხეველნი მათნი და საძაგელ იქმნნეს ძეგლები მათი
და	მცხ.დან	და ქადაგი ჴმობდა ძლიერებისა თანა: თქუენ გეტყჳ, ნათესავთა, ერთა, ტომთა, ენათა,
და	მცხ.დან	და რომელმანცა არა თაყუანის-სცეს, მასვე ჟამსა შევარდეს საჴმილისა მიმართ ცეცხლისაჲსა მგზებარისა.
და	მცხ.დან	რომელსაცა ჟამსა გესმასყე ჴმისა საყჳრისა, სასტჳნველისა და ქნარისა, სამვიკისა, და საფსალმონისა, და თანმეჴმეობისა და ყოვლისა ნათესავისა მუსიკთაჲსა, დამრდომთა თაყვანის-ეცით ხატსა ოქროსასა, რომელი აღდგა ნაბუქოდონოსორ მეფემან.
და	მცხ.სოფ	ვთქუ: გარნა შეშინდით ჩემგან, და შეიწყნარეთ წურთაჲ, და არ მოესრულნეთ თუალთაგან მისთა ყოველნი, რაოდენნი შურ-ვიგენ მის ზედა. განემზადე, აღიმსთუე, განხრწნილ არს ყოველი მოკუფხლვაჲ მათი.
და	მცხ.ფსალმ	მოვიჴსენენ სამართალნი შენნი საუკუნითგან, უფალო, და ნუგეშინის-მეცა მე.
და	მცხ.ფსალმ	და ვიტყოდე მე წამებათა შენთა წინაშე მეფეთასა და არა მრცხუენოდა.
და	მცხ.ესა	და მე გამოვარჩინე საძაგელებანი მათნი და ცოდვანი მათნი კუალად-ვაგნე მათ, რამეთუ უწოდე მათ და არა მერჩდეს მე, ვეტყოდე და არა ისმინეს და ქმნეს ბოროტი წინაშე ჩემსა და, რომელნი არა მნებვიდეს, აღირჩინეს.
და	მცხ.დან	და იყო, ოდეს ესმოდის ერთა ჴმისა საყჳრისა, სასტჳნველისა და ქნარისა, სამვიკისა, და საფსალმუნისა, და თანმეჴმეობისა, და ყოვლისა ნათესავისა მუსიკთაჲსა, დამრდომნი ერნი, ტომნი, ენანი თაყვანის-სცემდეს ხატსა ოქროჲსასა, რომელი აღდგა ნაბუქოდონოსორ მეფემან წინაშე ამისსა.
და	მცხ.დან	მაშინ მოუჴდეს მამრნი ქალდეველნი და შეასმენდეს იუდეანთა, და მიმგებელთა ჰრქუეს მეფესა ნაბუქოდონოსორს:
და	მცხ.ესა	ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ მძრწოლარეთა სიტყჳსაგან მისისა, არქუთ ძმად თქუენდა მოძულეთა თქუენთა და მოძულებულთა, რაჲთა სახელი უფლისაჲ იდიდოს, და იხილვოს სიხარულსა შინა მათსა, და იგინი სირცხჳლეულ იქმნენ.
და	მცხ.ოსე	ჴბოსა სახლისა ოონისსა მსხემ იქმნნეს დამკჳდრებულნი სამარიასა, რამეთუ იგლოვა ერმან მისმან მის ზედა და ვითარცა განამწარეს იგი, იხარებდენ დიდებასა ზედა მისსა, რამეთუ გარდაეშენნეს მათ ზედა.
და	მცხ.სოფ	მას დღესა შინა არსირცხჳლეულ იქმნე ყოველთაგან სიმარჯუეთა შენთა, რომლითა იუთნოე ჩემდამო, რამეთუ მაშინ მოგძარცუნე შენგან სიხენეშენი გინებისა შენისანი და არღა მერმე შესძინო დიდმოქადულობად მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა.
და	მცხ.სოფ	და დაუტეო შენ შორის ერი მშჳდი და მდაბალი და მკრძალობდენ სახელისაგან უფლისა
და	მცხ.სოფ	ნეშტნი ისრაჱლისანი და არა იქმოდიან უსამართლოსა, არცა იტყოდიან ამაოთა. და არა იპოოს პირსა შინა მათსა ენაჲ მზაკვარი მით, რამეთუ ძოვდენ და დაწვებოდიან და არა იყოს შემაშინებელი მათი.
და	მცხ.სოფ	იხარებდ ფრიად ასული სიონისაჲ! ქადაგებდ ასული იერუსალჱმი. იშუებდ და ძნობდინ ყოვლით გამო გულით შენით ასული იერუსალჱმისაჲ!
და	მცხ.დან	დავარდეს და თაყუანი-სცეს ხატსა ოქროჲსასა; და რომელმან უკეთუ არდავრდომილმან თაყუანი-სცეს, შევარდეს საჴმილისა მიმართ ცეცხლისაჲსა აგზებულისა.
და	მცხ.დან	არიან უკუე მამრნი იუდეანნი, რომელნი დაადგინენ საქმეთა ზედა სოფლისა ბაბილონისათა: სედრაკ, მისაკ, აბედნაქო; მათ მამრთა არა უსმინეს რწმენასა შენსა და ღმერთთა შენთა არმკუთველ არიან და ხატსა ოქროსასა, რომელი აღსდგი, არ თაყუანის-სცემენ.
და	მცხ.დან	მაშინ ნაბუქოდონოსორ გულისწყრომისა თანა და რისხვისა თქუა მოყვანებად სედრაკ, მისაკ და აბედნაქოსი; და მამრნი იგი მოიყვანნეს წინაშე მეფისა.
და	მცხ.სოფ	უფალი ღმერთი შენი შენ შორის ძლიერი ჴსნად შენდა და მოაწიოს შენ ზედა შუებაჲ და განგაახლოს შენ შეყუარებისა მიერ მისისა. და იშუებდეს შენ ზედა ძნობისა მიერ, ვითარცა დღესა დღესასწაულისასა.
და	მცხ.სოფ	და შეკრიბნეს შემუსრვილნი. ვაჲ, ვინ მოიღო მის ზედა ყუედრებაჲ?
და	მცხ.დან	და მიუგო ნაბუქოდონოსორ და ჰრქუა მათ: უკუეთუ ჭეშმარიტად, სედრაკ, მისაკ და ავდენაღო, ღმერთთა ჩემთა არამკუთნველ ხართ და ხატსა ოქროსასა, რომელი აღვსდგი, არ თაყუანის-სცემთ?
და	მცხ.სოფ	აჰა, ესერა, მე ვჰყოფ შენ შორის შენთჳს. მას ჟამსა შინა იტყჳს უფალი: და აცხოვნეს განრწმუნებული, და განგდებული შევიწყნარო, და დავსხნე მე იგინი საქადულად, და სახელოვნად ყოველსა ზედა ქუეყანასა.
და	მცხ.სოფ	და არა ჰრცხუენოდისყე მას ჟამსა შინა, ოდეს კეთილი გიყო თქუენ და ჟამსა შინა, ოდეს შეგიწყნარნე თქუენ მით, რამეთუ მიგცნე თქუენ სახელდებულად და საქადულად ყოველთა შორის ერთა ქუეყანისათა მოქცევასა ჩემგან ტყუეობისა თქუენისასა წინაშე თქუენსა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.დან	აწ უკუე, უკეთუ გაქუსყე მზად, რაჲთა, ვითარცა გესმასყე ჴმისა საყჳრისა, სასტჳნველისა, და ქნარისა, სამვიკისა, და საფსალმუნისა, და თანმეჴმეობისა და ყოვლისა ნათესავისა მუსიკთაჲსა, დავრდომილთა თაყუანი-სცეთ ხატსა, რომელი შევქმენ. ხოლო უკუეთუ არ თაყუანის-სცეთ, მასვე ჟამსა შესცჳვეთ საჴმილისა მიმართ ცეცხლისაჲსა მგზებარისა. და ვინ არს ღმერთი, რომელმან განგარინნეს თქუენ ჴელთაგან ჩემთა?
და	მცხ.დან	და მიუგეს სედრაკ, მისაკ და ავდენაგო, მეტყუელთა, მეფესა ნაბუქოდონოსორსა: არა საჴმარად მაქუს ჩუენ სიტყჳსა ამისთჳს მიგებად შენდა,
და	მცხ.დან	და უკუეთუ არა საცნაურ იყვნენ შენდა, მეფე, ვითარმედ ღმერთთა შენთა არა ვეკუთნვით და ხატსა ოქროსასა, რომელი აღსდგი, არ თაყუანის-ვსცემთ.
და	მცხ.დან	მაშინ ნაბუქოდონოსორ აღივსო გულისწყრომითა და შესახედავი პირისა მისისა იცვალა სედრახს ზედა, მისაქს, ავდენაქოს, და თქუა აღგზნებად საჴმილი შჳდწილად, ვიდრე არა სრულიად აღატყდეს,
და	მცხ.ოსე	ბრძოლაჲ შვილთა ზედა სიცრუჲსათა მოიწია საწურთელად მათდა, და შეკრბენ მათ ზედა ერნი განსაწურთელად მათდა, მრჩობლთა ზედა სიცრუეთა მათთა.
და	მცხ.ოსე	რასათჳს დაიდუმეთ უთნოობა და სიცრუენი მისნი მოისთულენით? შჭამეთ ნაყოფი ცრუჲ, რამეთუ ესვიდეს ეტლებისა მიმართ შენისა სიმრავლესა შინა ძალისა შენისასა?
და	მცხ.ოსე	და აღდგეს წარწყმედაჲ ერსა შორის შენსა და ყოველნი მოზღუდვილებანი შენნი ოხრიდენ, ვითარცა მთავარი სალამა სახლისაგან იერობოამისსა დღეთა შინა ბრძოლისათა, დედაჲ შვილთა ზედა დაახეთქეს.
და	მცხ.მათე	ხოლო რაჟამს იქმოდი ქველის-საქმესა, ნუ ჰქადაგებ წინაშე შენსა, ვითარცა-იგი ორგულთა ყვიან შესაკრებელთა მათთა და უბანთა ზედა, რაჲთა იდიდნენ კაცთაგან. ამენ გეტყჳ თქუენ: მიუღებიეს სასყიდელი მათი.
და	მცხ.ესა	პირველ, ვიდრე ლმობისა შობაჲ, და პირველ, ვიდრე მოსლვად ტკივილსა ლმობათასა, განერა და შვა წული.
და	მცხ.ესა	ვის ესმა ესევითარი და ვინ იხილა ესრეთ? უკუეთუ ილმო დედაკაცმან ერთსა შინა დღესა, ანუ იშვა ნათესავი ერთგზის, რამეთუ ილმო და შუნა სიონმან ყრმანი თჳსნი.
და	მცხ.ესა	ხოლო მე მივეც სასოვება ესე და არ მომიჴსენე მე, - თქუა უფალმან, - არა, აჰა, მე მშობელი და ბერწი შევქმნენა, თქუა ღმერთმან?
და	მცხ.მათე	რაჲთა იყოს ქველის-საქმე შენი ფარულად; და მამამან შენმან, რომელი ჰხედავს დაფარულთა, მოგაგოს შენ ცხადად.
და	მცხ.იოან	პირველითგან იყო სიტყუაჲ, და სიტყუაჲ იგი იყო ღმრთისა თანა, და ღმერთი იყო სიტყუაჲ იგი.
და	მცხ.მათე	და რაჟამს ილოცვიდე, არა იყო ეგრე, ვითარცა-იგი ორგულნი, რამეთუ უყუარნ შესაკრებელთა შორის და უბანთა ზედა დგომაჲ და ლოცვაჲ, რაჲთა უჩუენონ კაცთა. ამენ გეტყჳ თქუენ: მიუღებიეს სასყიდელი მათი.
და	მცხ.იოან	მის თანა ცხორებაჲ იყო და ცხორებაჲ იგი იყო ნათელ კაცთა.
და	მცხ.მათე	ხოლო შენ რაჟამს ილოცვიდე, შევედ საუნჯესა შენსა და დაჰჴაშ კარი შენი და ილოცე მამისა შენისა მიმართ ფარულად; და მამაჲ შენი რომელი ჰხედავს დაფარულთა, მოგაგოს შენ ცხადად.
და	მცხ.იოან	და ნათელი იგი ბნელსა შინა ჩანს, და ბნელი იგი მას ვერ ეწია.
და	მცხ.იერ	დადეგ ბჭეთა სახლისა უფლისათა და აღმოიკითხე სიტყუა ესე და არქუ: ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ ყოველმან იუდეამან, რომელნი შეხუალთ ბჭეთა ამათ თაყუანის-ცემად უფლისა.
და	მცხ.ესა	ვითარ დედაჲ ვინმე ნუგეშინის-სცემნ, ეგრეთ მეცა ნუგეშინის-გცე თქუენ და იერუსალიმს შინა ნუგეშინისცემულ იქმნეთ.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად აღდგა იგი და აღიღო ცხედარი თჳსი და გამოვიდა წინაშე ყოველთასა, ვითარმედ განუკჳრდებოდაცა ყოველთა და ადიდებდეს ღმერთსა და იტყოდეს, ვითარმედ: არასადა ესრეთ ვიხილეთ.
და	მცხ.მარკ	და კუალად განვიდა ზღჳს კიდესა, და ყოველი ერი მოვიდოდა მისა, და მუნ ასწავებდა მათ.
და	მცხ.იერ	და განგყარნე თქუენ პირისაგან ჩემისა, ვითარცა განვყარენ ძმანი თქუენნი, - ყოველი თესლი ეფრემისი.
და	მცხ.ესა	და იხილოთ და განიხაროს გულმან თქუენმან და ძუალნი თქუენნი, ვითარცა მდელოჲ აღმოსცენდეს და ეცნობოს ჴელი უფლისაჲ მოშიშთა მისთა და უთქმიდეს ურჩთა მათ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ აჰა, უფალი, ვითარცა ცეცხლი, მოიწიოს, და, ვითარცა გრიგალი, ეტლნი მისნი კუალად-გებად შურის-ძიებისა გულისწყრომით და დევნად ალითა ცეცხლისათა,
და	მცხ.ფსალმ	შჯულიერ-მყავ მე, უფალო, გზასა სამართალთა შენთასა, და გამოვიძიო იგი მარადის.
და	მცხ.ესა	და მე საქმეთა მათთა და გულისსიტყვათა მათთა მეცნიერ ვარ, და მივაგო მათ. აჰა, მოვალ შეკრებად ყოველთა ნათესავთა და ენათა, და მოვიდენ და იხილონ დიდებაჲ ჩემი.
და	მცხ.ივდ	რამეთუ წინაწარმეტყუელობ ჩუენ შორის, ვითარცა-ესე დღეს და სთქუ: ნათესავსა ძეთა ისრაჱლისათა არა ბრძოთა, რამეთუ ღმერთი მათი შეეწიოს მათ? და ვინ არს ღმერთი, არა თუ ნაბუქოდონოსორ? ამან მოავლინოს ძალი თჳსი და მოსრნეს იგინი პირისაგან ქუეყანისა და ვერ იჴსნნეს იგინი ღმერთმან მათმან,
და	მცხ.ივდ	არამედ ჩუენ, მონათა მისთა, მოვსწყჳდნეთ იგინი, ვითარცა ერთი კაცი და ვერ დაუდგენ სიმრავლესა ცხენთა ჩუენთასა, რამეთუ წარვიხუნეთ ჩუენ იგინი და საზღვარნი მათნი დაითრვნეს სისხლითა მათითა და ველნი მათნი აღივსნენ მძორითა მათითა, რამეთუ არა წინადაგჳდგეს კვალი ფერჴთა მათთა წინაშე პირსა ჩუენსა, არამედ წარწყმედით წარწყმდენ.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა მათ: ვითარმედ ამას იტყჳს უფალი: ნუ დაცემული არ აღდგების? ანუ მიქცეული არ მოიქცევის?
და	მცხ.ივდ	იტყჳს ნაბუქოდთნოსორ მეფე, უფალი ყოვლისა ქუეყანისა, რამეთუ თქუა და არა განქარდეს სიტყუანი პირისა მისისანი.
და	მცხ.ესა	და დაუტევო მათ თანა სასწაული და განვავლინნე მათგან ცხოვნებულნი წარმართთა მიმართ თარშიდ და ფუდდ, და ლუდდ, და მოსოხდ, და თოველდ, და ელლადად მიმართ და ჭალაკთა მიმართ შორიელთა, რომელთა არა ესმა სახელი ჩემი, არცა იხილეს დიდებაჲ ჩემი წარმართთა შორის.
და	მცხ.იერ	ყურად-იღეთ და ისმინეთ, არა ესრეთ იტყოდიან: არა არს კაცი შემნანებელი უკეთურებისაგან მისისა მეტყუელი: რა ვყავ? არა მოაკლდა მსრბოლი სასრბოჲსაგან თჳსისა, ვითარცა ცხენი ოფლიერი ჴვივილსა შინა მისსა.
და	მცხ.ივდ	ხოლო შენ, აქიორ, მორეწეო ამონისო, რომელი იტყოდე სიტყუათა მაგათ დღეთა სიცრუისა შენისასა - არღარა იხილო პირი ჩემი ამიერითგან, ვიდრე შური ვიძიო ერისა მისგან ნათესავისა ეგჳპტით გამოსრულისა. და მაშინ განვიდეს მახჳლი ერისა ჩემისა და ერისა მსახურთა ჩემთასა გუერდთა შენთა.
და	მცხ.ესა	და მოჰგუარნენ ძმანი თქუენნი ყოველთაგან წარმართთა ძღუნად უფალსა და ცხენებისა თანა და ეტლებისა კარაულებისა და კერძოვირთასა საჩრდილობელთა თანა წმიდად ქალაქად იერუსალიმად, - თქვა უფალმან, - ვითარ-იგი მოიღებდეს ძენი ისრაილისანი მსხუერპლებსა მათსა ჩემდამო მხიარულებისა თანა და ფსალმუნისა სახიდ მიმართ უფლისა,
და	მცხ.იერ	რცხუენა, რამეთუ საძაგელ იქმნნეს, და სირცხჳლი არავე შეირცხჳნეს და კდემულება არა ცნეს. ამისთჳს დაეცნენ დაცემულთა თანა, ჟამსა მოხედვისა მათისასა მოუძლურდენ, - თქუა უფალმან, -
და	მცხ.იერ	აჰა, ჴმაჲ ღაღადებისა ასულისა ერისა ჩემისა ქუეყანისაგან შორიელისა. ნუ უფალი არა არს სიონსა შინა, ანუ მეფე არა არს მუნ? მით, რამეთუ განმარისხეს მე, ქანდაკებულთა მათთჳს და ამაოთა მიერ უცხოთა.
და	მცხ.ივდ	და შეიპყრეს იგი მონათა მისთა და განიყვანეს იგი გარეშე ბანაკსა მათსა ველად და წარიყვანეს იგი მიერ ველით მთად კერძო და მოვიდეს წყაროებსა მას ზედა, რომელ არიან ქვე კერძო ბედულოასა. და ვითარცა იხილნეს იგინი კაცთა მის ქალაქისათა თხემსა მის მთისასა, აღიღეს საჭურველი მათი და გამოვიდეს გარეშე ქალაქსა თავსა მთისასა. და ყოველმან კაცმან მეშურდულემან დაიპყრეს აღსავალი მათი და ესროდეს ქვითა მათ ზედა.
და	მცხ.ივდ	და შემოეფარნეს ქუეშე მთასა მას და შეკრეს აქიორ და დაუტევეს იგი მდებარე ქუეშე ძირსა მის მთისასა და წარვიდეს უფლისა თჳსისა.
და	მცხ.ივდ	და გარდამოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი ქალაქით, მათით და მოვიდეს და განჴსნეს იგი და შეიყვანეს იგი ბეტულად და წარადგინეს იგი მთავართა მის ქალაქისათა.
და	მცხ.ივდ	რომელნი იყვნეს მათ დღეთა შინა. და იყო მაშინ ოზია, ძე მიქასი, ტომისაგან სჳმეონისა, ქაფრი, ძე გოთონიელისი და ქამრი, ძე მელქიელისი.
და	მცხ.ივდ	და მოუწოდეს ყოველთა მოხუცებულთა ქალაქისათა და შეკრბეს ყოველნი ჭაბუკნი მათნი და დედანი მათნი და ყრმანი შესაკრებელსა მათსა და დაადგინეს აქიორ შორის ერისა მათისა და ჰკითხვიდა მას ოზია, რა-იგი შეემთხჳა მას, და უთხრა აქიორ სიტყუაჲ იგი კრებულისა მის ჰოლომფორესი და ყოველნი სიტყუანი მთავართა მათ ძეთა ასურთა.
და	მცხ.ივდ	და რაოდენსა იტყოდეს ჰოლომფორე სახლსა ზედა ისრაჱლისასა,
და	მცხ.ივდ	და თაყუანი-სცეს ღმერთსა და ღაღად-ყვეს და თქუეს:
და	მცხ.ივდ	უფალო ღმერთო ცათაო და ქუეყანისაო, გარდამოიხილე ამპარტავანებასა ზედა მათსა და შეიწყალე სიმდაბლე ნათესავისა ჩუენისა და მოხედე პირსა განწმედილთასა შენდად, უფალო, ამას დღესა!
და	მცხ.ივდ	და წარიყვანა იგი ოზია კრებულისა მისგან სახიდ თჳსა.
და	მცხ.ივდ	ხვალისაგან უბრძანა ჰოლომფორე ყოველსა ერსა მისსა და ყოველსა ახოვანსა, რომელნი მოსრულ იყუნეს შემწედ მისა აღსლვად ბეტულად და შეპყრობად აღსავალსა მთათასა და ბრძოლად ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ივდ	და აღჭურა ყოველი კაცი ძლიერი მას დღესა შინა და ძალი მათი კაცთა ძლიერთა მბრძოლთა მკჳრცხლი ასსამოცდაათი ათასი და მჴედართა ოცდაორი ათასი თჳნიერ ჭურჭლისა მათისა და კაცთა მათ მკჳრცხლთა, რომელნი იყენეს მათ შორის თანამავალი სიმრავლე ფრიად.
და	მცხ.ივდ	დაიბანაკეს ღელესა მას მახლობელად ბეტულისა, წყაროსა ზედა, განეფინნეს სივრცედ დოთაიმად კერძო ვიდრე ბალმანადმდე და სიგრძე ბეტულად ვიდრე კეემონადმდე, რომელ არს წინაშე ეზრექუნსა.
და	მცხ.მათე	და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიჴსნენ ჩუენ ბოროტისაგან, რამეთუ შენი არს სუფევაჲ და ძალი და დიდებაჲ საუკუნეთა მიმართ. ამენ.
და	მცხ.ივდ	და აღიღეს ძეთა ისრაჱლისათა, კაცად-კაცადმან, ჭურჭელი საბრძოლი თჳსი და აღაგზნეს ცეცხლი გოდლებსა ზღუდეთა მთათასა, დადგეს და სცვიდეს ღამე ყოელ.
და	მცხ.მათე	და რაჟამს იმარხვიდეთ, ნუ იყოფით, ვითარცა-იგი ორგულნი, მწუხარე, რამეთუ განირყუნნიან პირნი მათნი, რაჲთა ეჩუენნენ კაცთა მმარხველად. ამენ გეტყჳ თქუენ: მიუღებიეს სასყიდელი მათი.
და	მცხ.ივდ	და მოიხილნა აღსავალნი იგი მის მთისანი და ქალაქისა მათისანი. და წყალნი იგი წყაროთანი მოვლნეს და დაიპყრნეს იგინი. და დაადგინნეს მათ ზედა ბანაკები კაცთა მბრძოლთა და თჳთ იგიცა აღემჴედრა ერსა თჳსსა ზედა.
და	მცხ.ივდ	და მოუჴდეს მას ყოველნი მთავარნი, ძენი ამონისნი, და ყოველნი ერნი და წინამძღუარნი ერისა მოაბისნი და ერისთავნი ზღჳსკიდისანი და ჰრქუეს:
და	მცხ.მათე	ხოლო შენ რაჟამს იმარხვიდე, იცხე თავი შენი და დაიბანე პირი შენი,
და	მცხ.მათე	რაჲთა არა ეჩუენო კაცთა მმარხველად, არამედ მამასა შენსა დაფარულად; და მამამან შენმან, რომელი ხედავს დაფარულთა, მოგაგოს შენ.
და	მცხ.მათე	ნუ იუნჯებთ თქუენ საუნჯეთა ქუეყანასა ზედა, სადა მღილმან და მჭამელმან განრყუნის, და სადა მპარავთა დათხარიან და განიპარიან.
და	მცხ.ივდ	ისმინენ სიტყუაჲ ჩუენი უფალმან ჩუენმან და შეუბრძოლელად დავიპყრათ, რამეთუ დაადგინენ მცველნი წყაროთა წყალთასა, რათა ვერღარა სვან. და იძლივნენ იგინი და უმახჳლოდ მოისრნენ. და ნანდვილვე შეიწრებულთა მოგცენ ქალაქი მათი, რომელ დაშენებულ არნ მთათა ზედა მაღალთა და ესვენ სიმაგრესა მათსა.
და	მცხ.მათე	ხოლო თქუენ იუნჯებდით საუნჯეთა ცათა შინა, სადა არცა მღილმან, არცა მჭამელმან განრყუნის, და სადა არცა მპარავთა დათხარიან და განიპარიან.
და	მცხ.ივდ	და სათნო-უჩნდეს სიტყუანი ესე მათნი წინაშე ჰოლომფორნესა და წინაშე ყოველთა მსახურთა მისთა. და განაწესეს ყოფად, ვითარცა-იგი იტყოდეს და წარიტრა ბანაკი ძეთა ამონისთა და დაადგინა ას-ასეულად.
და	მცხ.ივდ	და მოაკლდა მკჳდრთაგან ბეტულისთა ყოველი სარწყული წყალთა და ჯურღმულნი მათნი მოცალიერდებოდეს. და არა აქუნდა სასუმელად წყალი მრავალ დღე, რამეთუ საწყაულით მიეცემოდა მათ სუმად.
და	მცხ.ივდ	და სულმოკლე იქმნა ერი იგი და ჩჳლნი მათნი და ცოლნი მათნი და ჭაბუკნი მათნი მოაკლდეს წყურილითა და დაეცნეს უბანთა ზედა ქალაქისათა და განსულასა ბჭეთასა. და არღარა იყო ძალი მათ თანა. და შეკრბა ყოველი იგი ერი ოზიასა და მთავართა მათ ქალაქისათა: ჭაბუკნი, დედანი და ყრმანი, ღაღადებდეს ჴმითა დიდითა წინაშე ყოველთა მოხუცებულთა და თქუეს:
და	მცხ.ივდ	საჯენ ღმერთმან შორის ჩუენსა და შორის თქუენსა, რამეთუ ყავთ უსამართლო დიდი, რამეთუ არა ვეტყოდეთ მშჳდობით ძეთა მიმართ ასურთასა.
და	მცხ.მათე	ვერვის ჴელ-ეწიფების ორთა უფალთა მონებად: ანუ ერთი იგი მოიძულოს და სხუაჲ იგი შეიყუაროს, ანუ ერთისაჲ მის თავს-იდვას და ერთი იგი შეურაცხ-ყოს. ვერ ჴელ-ეწიფების ღმრთისა მონებად და მამონაჲსა.
და	მცხ.მათე	ამისთჳს გეტყჳ თქუენ: ნუ ჰზრუნავთ სულისა თქუენისათჳს, რაჲ სჭამოთ და რაჲ ჰსუათ; ნუცა ჴორცთა თქუენთათჳს, რაჲ შეიმოსოთ. ანუ არა სული უფროჲს არს საზრდელისა და გუამი – სამოსლისა?
და	მცხ.ივდ	რამეთუ უმჯობეს არს ჩუენდა, ვიყუნეთ მათ აღსაჭრელ, ვიდრე ესრეთ წარწყმედასა და ვიყვნეთ მათ მონად და მჴევლად და ცხოვნდეს სული ჩუენი და ვიხილოთ სიკუდილი ჩჳლთა ჩუენთა წინაშე თუალთა ჩუენთა და ცოლთა ჩუენთა და მოკლებაჲ სულთა მათთა.
და	მცხ.მათე	მიჰხედენით მფრინველთა ცისათა, რამეთუ არა სთესვენ, არცა მკიან, არცა შეიკრებენ საუნჯეთა, და მამაჲ თქუენი ზეცათაჲ ზრდის მათ. არა-მე უფროჲს თქუენ უმჯობეს ხართა მფრინველთა?
და	მცხ.ივდ	და იყო ტირილი და გოდებაჲ დიდი შორის კრებულსა მას ყოველთა ერთბამად და ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ, ღმრთისა მათისა, ჴმითა დიდითა:
და	მცხ.ივდ	ვსცოდეთ მამათა ჩუენთაებრ და უსამართლო ვყავთ და შევსცეთით.
და	მცხ.მათე	ანი ვინ-მე თქუენგანი ზრუნვიდეს და შეუძლოს შეძინებად ჰასაკსა თჳსსა წყრთა ერთ?
და	მცხ.ივდ	შენ, რომელი მოწყალე ხარ, შეგჳწყალენ ჩუენ, ტანჯვითა შენითა ტანჯენ თავჴედობანი ჩუენნი და ერი ესე, რომელნი აღგიარებენ შენ, ნუ გნებავნ მიცემად ჴელთა მათთა, რომელთა არა გიციან შენ.
და	მცხ.ივდ	ხოლო დამაშურალნი ღაღადებითა და გოდებითა უსუსურქმნილნი დადუმნეს.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მათ ოზია: ნუ გეშინინ, ძმანო, და-ღა-ვითმინოთ მერმე ხუთ დღე ოდენ, ვიდრე მოგუცეს ჩუენ ღმერთმან ჩუენმან წყალობაჲ მისი ჩუენ ზედა.
და	მცხ.ივდ	უკუეთუ წარჴდენ დღენი ესე და არა ვინ იყოს ჩუენ ზედა, შეწევნა-ვყოთ მაშინ სიტყუათა თქუენთაებრ. და განაბნია ერი თჳსი ბანაკად კაცად-კაცადი ზღუდეთა გოდლებსა ქალაქისასა წარსლვად. ცოლნი და შვილნი მათნი წარავლინნა სახლთა მათსა და იყვნეს სიმდაბლესა შინა დიდსა ქალაქსა შინა.
და	მცხ.მათე	უკუეთუ თივაჲ იგი ველისაჲ, რომელი დღეს არს და ხვალე თორნესა შთაეგზნის, ღმერთმან ესრეთ შემოსის, არა-მე უფროჲს თქუენა, მცირედ-მორწმუნენო?
და	მცხ.მათე	ნუ ჰზრუნავთ და იტყჳთ, რაჲ ვჭამოთ, ანუ რაჲ ვსუათ, ანუ რაჲ შევიმოსოთ?
და	მცხ.მათე	ხოლო თქუენ ეძიებდით პირველად სასუფეველსა ღმრთისასა და სიმართლესა მისსა, და ესე ყოველი შეგეძინოს თქუენ.
და	მცხ.მათე	რამეთუ რომლითა განკითხვითა განიკითხვიდეთ, განიკითხნეთ, და რომლითა საწყაულითა მიუწყოთ, მოგეწყოს თქუენ.
და	მცხ.მათე	ანუ რაჲსა ხედავ წეულსა თუალსა შინა ძმისა შენისასა და დჳრესა თუალსა შინა შენსა არა განიცდი?
და	მცხ.მათე	ანუ ვითარ ჰრქუა ძმასა შენსა: მაცადე, და აღმოგიღო წუელი თუალისაგან შენისა, და აჰა ეგერა დჳრე თუალსა შინა შენსა!
და	მცხ.მათე	ორგულო, აღმოიღე პირველად დჳრე თუალისაგან შენისა და მაშინ იხილო აღმოღებად წუელი თუალისაგან ძმისა შენისა.
და	მცხ.მათე	ნუ მისცემთ სიწმიდესა ძაღლთა, ნუცა დაუფენთ მარგალიტსა თქუენსა წინაშე ღორთა, ნუუკუე დათრგუნონ იგი ფერჴითა მათითა და მოიქცენ და განგხეთქნენ თქუენ.
და	მცხ.მათე	ითხოვდით, და მოგეცეს თქუენ; ეძიებდით და ჰპოვოთ; ირეკდით, და განგეღოს თქუენ.
და	მცხ.მათე	რამეთუ ყოველი რომელი ითხოვდეს, მოიღოს; და რომელი ეძიებდეს, პოვოს; და რომელი ირეკდეს, განეღოს.
და	მცხ.მათე	ყოველი რომელი გინდეს თქუენ, რაჲთა გიყონ კაცთა, ეგრეცა თქუენ ჰყავით მათა მიმართ, რამეთუ ესრეთ არს სჯული და წინასწარმეტყუელი.
და	მცხ.მათე	ვითარ-იგი იწრო არს ბჭე და საჭირველ გზაჲ, რომელი მიიყვანებს ცხორებასა, და მცირედნი არიან, რომელნი ჰპოებენ მას.
და	მცხ.მათე	ვერ ჴელ-ეწიფების ხესა კეთილსა ნაყოფისა ხენეშისა გამოღებად და არცა ხესა ხენეშსა ნაყოფი კეთილი ყოფად.
და	მცხ.მათე	ყოველმან ხემან რომელმან არა ყოს ნაყოფი კეთილი, მოეკუეთოს და ცეცხლსა დაედვას.
და	მცხ.მათე	არა ყოველმან რომელმან მრქუას მე: უფალო, უფალო, და შევიდეს იგი სასუფეველსა ცათასა, არამედ რომელმან ყოს ნებაჲ მამისა ჩემისა ზეცათაჲსაჲ.
და	მცხ.მათე	მრავალთა მრქუან მე მას დღესა შინა: უფალო, უფალო, არა სახელითა შენითა ვწინასწარმეტყუელებდითა და სახელითა შენითა ეშმაკნი განვასხენით და სახელითა შენითა ძალნი მრავალნი ვქმნენით?
და	მცხ.მათე	ყოველმან რომელმან ისმინნეს სიტყუანი ესე ჩემნი და ყვნეს იგინი, ვამსგავსო იგი კაცსა გონიერსა, რომელმან აღაშენა სახლი თჳსი კლდესა ზედა.
და	მცხ.მათე	და გარდამოჴდა წჳმაჲ, მოვიდეს მდინარენი, ქროდეს ქარნი და ეკუეთნეს სახლსა მას, და არა დაეცა, რამეთუ დაფუძნებულ იყო კლდესა ზედა.
და	მცხ.მათე	და ყოველმან რომელმან ისმინნეს სიტყუანი ესე ჩემნი და არა ყვნეს იგინი, ემსგავსოს იგი კაცსა ცოფსა, რომელმან აღაშენა სახლი თჳსი ქჳშასა ზედა.
და	მცხ.მათე	და გარდამოჴდა წჳმაჲ, მოვიდეს მდინარენი, ქროდეს ქარნი და ეკუეთნეს სახლსა მას, და დაეცა. და იყო დაცემაჲ იგი მისი დიდ ფრიად.
და	მცხ.ესა	და განვიდენ და იხილონ ძუალები კაცთა გარდამავალთაჲ ჩემდამო, რამეთუ მატლი მათი არა დაესრულოს, და ცეცხლი მათი არა დაშრტეს, და იყვნენ სახილველ ყოვლისა ჴორცისა.
და	მცხ.მათე	და იყო რაჟამს დაასრულნა იესუ სიტყუანი ესე, განუკჳრდებოდა ერსა მას მოძღურებაჲ იგი მისი,
და	მცხ.მათე	რამეთუ იყო სწავლაჲ იგი მისი მათა მიმართ, ვითარცა-იგი ვის ჴელმწიფებაჲ აქუნ, და არა ვითარ-იგი მწიგნობარნი მათნი და ფარისეველნი.
და	მცხ.მათე	და გარდამოვიდოდა რაჲ იგი მიერ მთით, მოსდევდა მას ერი მრავალი.
და	მცხ.მათე	და აჰა ესერა კეთროვანი ვინმე მოუჴდა, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა: უფალო, უკუეთუ გინდეს, ძალგიც განწმედაჲ ჩემი.
და	მცხ.მათე	და მიყო ჴელი თჳსი იესუ, შეახო მას და ჰრქუა: მნებავს, განწმიდენი! და მეყსეულად განწმიდნა იგი კეთროვნებისა მისგან.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მას იესუ: იხილე, ნუვის უთხრობ, არამედ წარვედ და უჩუენე თავი შენი მღდელსა და შეწირე შესაწირავი შენი, რომელი ბრძანა მოსე საწამებელად მათა.
და	მცხ.მარკ	და წარ-რაჲ-ვიდოდა, იხილა ლევი ალფესი, მჯდომარე საზუერესა ზედა, და ჰრქუა მას: მომდევდი მე. და აღდგა და მისდევდა მას.
და	მცხ.მარკ	და იყო, ვითარცა ინაჴით-ჯდა იგი სახლსა შინა მისსა, და მრავალნი მეზუერენი და ცოდვილნი სხდეს იესუჲს თანა და მოწაფეთა მისთა თანა, რამეთუ
და	მცხ.მარკ	და მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა, ვითარცა იხილეს იგი, რამეთუ მეზუერეთა და ცოდვილთა თანა ჭამს, ეტყოდეს მოწაფეთა მისთა: რაჲსათჳს მეზუერეთა და ცოდვილთა თანა ჭამს და სუამს?
და	მცხ.მარკ	და ესმა ესე იესუს და ჰრქუა მათ: არა უჴმს ცოცხალთა მკურნალი, არამედ სნეულთა. არა მოვედ წოდებად მართალთა, არამედ ცოდვილთა სინანულად.
და	მცხ.მარკ	და იყვნეს მოწაფენი იოვანესნი და ფარისეველთანი მარხვასა შინა. და მოვიდეს მისა და ჰრქუეს მას: რაჲსათჳს მოწაფენი იოვანესნი და ფარისეველთანი იმარხვენ და მოწაფენი შენნი არა იმარხვენ?
და	მცხ.მარკ	არამედ მოვლენან დღენი, ოდეს ამაღლდეს სიძე იგი მათგან, და მაშინ იმარხვიდენ მას დღესა შინა.
და	მცხ.მარკ	და არავინ შთაასხის ღვინოჲ ახალი თხიერთა ძუელთა, რაჲთა არა განხეთქნეს ღჳნომან ახალმან თხიერნი იგი, და ღჳნოჲ დაითხიოს, და თხიერნი წარწყმდენ; არამედ ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ახალთა შთაასხიან.
და	მცხ.მარკ	და იყო, ვითარ-იგი თანა-წარჰვიდოდა შაბათსა ყანებისაგან, და მოწაფეთა მისთა იწყეს გზასა სლვად და მუსრვად თავსა ჴუვილისასა.
და	მცხ.მათე	და ეტყოდა: უფალო, მონაჲ ჩემი დაცემულ არს სახლსა შინა ჩემსა განრღვეული და ფრიად იგუემების.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მას იესუ: მე მოვიდე და განვკურნო იგი.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: არასადა აღმოგიკითხავსა, რაჲ-იგი ყო დავით, რაჟამს-იგი უჴმდა და შეემშია მას და მისთანათა?
და	მცხ.მათე	მიუგო ასისთავმან მან და ჰრქუა: უფალო, არა ღირს ვარ მე, რაჲთამცა სართულსა ჩემსა ქუეშე შემოხუედ. არამედ სიტყჳთ ხოლო თქუ, და განიკურნოს მონაჲ იგი ჩემი.
და	მცხ.მარკ	ვითარ-იგი შევიდა სახლსა ღმრთისასა აბიათარ მღდელთ-მოძღურისა ზე და პურნი იგი შესაწირავთანი შეჭამნა და სცა მისთანათაცა, რომელთაჲ არა ჯერ-არს ჭამად, გარნა მღდელთა ხოლო?
და	მცხ.მათე	რამეთუ მეცა კაცი ვარ ჴელმწიფებასა ქუეშე და მქონან ჩემ ქუეშე ერისაგანნი; და ვჰრქჳ მას: წარვედ! და წარვიდის; და სხუასა: მოვედ! და მოვიდის; და მონასა ჩემსა: ქმენ ესე! და ქმნის.
და	მცხ.მათე	ესმა რაჲ ესე იესუს, დაუკჳრდა და ჰრქუა ერსა მას, რომელნი მისდევდეს მას: ამენ გეტყჳ თქუენ: არცაღა ისრაჱლსა შორის ესოდენი სარწმუნოებაჲ ვპოვე.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდა მათ: შაბათი კაცისათჳს დაებადა, და არა თუ კაცი შაბათისათჳს.
და	მცხ.მათე	ხოლო გეტყჳ თქუენ, რამეთუ: მრავალნი მზისა-აღმოსავალით და დასავალით მოვიდოდიან და ინაჴ-იდგმიდენ აბრაჰამის თანა და ისაკის თანა და იაკობის თანა სასუფეველსა ცათასა.
და	მცხ.მათე	ხოლო ძენი იგი სასუფეველისანი განითხინენ ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
და	მცხ.მარკ	და მერმე შევიდა შესაკრებელსა, და იყო მუნ კაცი, რომელსა ჴელი განჴმელ ედგა.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა იესუ ასისთავსა მას: წარვედ და, ვითარცა გრწმენა, გეყავნ შენ და განიკურნა მონაჲ იგი მისი მას ჟამსა შინა.
და	მცხ.მარკ	და უმზირდეს მას, უკუეთუ შაბათსა განკურნოს იგი, რაჲთა შეასმინონ იგი.
და	მცხ.მათე	და მოვიდა იესუ სახლსა პეტრესსა და იხილა სიდედრი იგი მისი, დავრდომილი მჴურვალებითა.
და	მცხ.მათე	და შეახო ჴელსა მისსა, და დაუტევა იგი მჴურვალებამან, აღდგა და ჰმსახურებდა მას.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა შემწუხრდა, მოჰგუარეს მას ეშმაკეულები მრავალი, და განასხა სულები იგი სიტყჳთა და ყოველნი, რომელნი ბოროტად სნეულ იყვნეს, განკურნა.
და	მცხ.მარკ	და მას ჟამსა ჰრქუა იესუ კაცსა მას, რომელსა ჴელი განჴმელ ედგა: აღდეგ და წარმოდეგ შორის!
და	მცხ.მათე	ხოლო მწყემსნი იგი ივლტოდეს და წარვიდეს ქალაქად და უთხრეს ყოველივე ეშმაკეულთა მათთჳს.
და	მცხ.მათე	და მოუჴდა მას ერთი მწიგნობარი და ჰრქუა: მოძღუარ, მიგდევდე შენ, ვიდრეცა ხჳდოდი.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მას იესუ: მელთა ჴურელი უჩნს და მფრინველთა ცისათა საყოფელი, ხოლო ძესა კაცისასა არა აქუს, სადა თავი მიიდრიკოს.
და	მცხ.მათე	და სხუამან მოწაფეთა მისთაგანმან ჰრქუა მას: უფალო, მიბრძანე მე პირველად მისლვად და დაფლვად მამისა ჩემისა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ ჰრქუა მას: შენ მომდევდი მე და აცადენ მკუდარნი დაფლვად თჳსთა მკუდართა.
და	მცხ.მათე	და აღვიდა იგი ნავსა, და მისდევდეს მოწაფენი მისნი.
და	მცხ.მათე	და მოუჴდეს მას მოწაფენი მისნი და აღადგინეს იგი და ეტყოდეს: უფალო, მიჴსნენ ჩუენ, რამეთუ წარვწყმდებით.
და	მცხ.ფსალმ	მიავლინის სიტყუაჲ მისი და დაადვნის იგი; ქროდის სული მისი და დიოდიან წყალნი;
და	მცხ.დაბ	ხოლო ღმერთმან ჩემმან გაკურთხენ შენ და აღგაორძინენ და განგამრავლენ და იყავ შენ კრებულად ნათესავთა.
და	მცხ.მათე	და თავადმან ჰრქუა მათ: რაჲსა შეშინდით, მცირედ-მორწმუნენო? მაშინ აღდგა და შეჰრისხნა ქართა მათ და ზღუასა. და იქმნა მეყსეულად დაყუდება დიდ.
და	მცხ.მათე	ხოლო კაცთა მათ უკჳრდა და იტყოდეს: რაბამ ვინმე არს ესე, რამეთუ ქარნიცა და ზღუაჲ ერჩიან მას?
და	მცხ.მათე	და ვითარცა მოვიდა იგი მიერ კერძო სოფელსა მას გერგესეველთასა, შეემთხჳნეს მას ორნი ეშმაკეულნი, რომელნი გამოვიდოდეს საფლავებისაგან, ფრიად ბოროტნი, ვიდრეღა ვერვის ჴელ-ეწიფებოდა წარსლვაჲ მიერ გზით.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ იჴსნიდეს ყანასა მას თჳსსა, შემდგომად განწმედისა მისისა შესძინოს მეხუთე იგი ვეცხლისაჲ სასყიდელსა მისსა, და იყოს იგი მისავე.
და	მცხ.დან	მაშინ მამრნი იგი შეიკრნეს სარავარებისა თანა მათისა, და ტიარებისა, და პერიკნიმებისა და შესამოსლებისა მათისა. და შევარდეს შორის საჴმილისა ცეცხლისაჲსა მგზებარისა,
და	მცხ.დან	ვინათგან სიტყუა მეფისა უფროს განძლიერდა და საჴმილი აღეტყინა შჳდწილ უმეტეს.
და	მცხ.დან	და მამრთა, ძლიერთა ძალითა, ჰრქუა, შემკრველთა სედრახ, მისახ, ავდენაღოჲსთა, შეთხევაჲ საჴმილისა მიმართ ცეცხლისაჲსა მგზებარისა.
და	მცხ.დან	და კაცთა მათ შემასმენელთა სედრაქ მისაქ, ავდენაქოჲსთა მოსწყუედდა მათ ალი ცეცხლისაჲ გარემოს და მამრნი იგი, სედრაქ, მისაქ და აბედნაქო, შეცჳვეს საშუალ საჴმილისა ცეცხლისაჲსა მგზებარისა შეკრულნი.
და	მცხ.დან	და ვიდოდეს საშუალ მის ალისა, უგალობდეს ღმერთსა და აკურთხევდეს უფალსა.
და	მცხ.მათე	და იყო შორს მათგან კოლტი ღორთაჲ მძოვარი.
და	მცხ.დან	და წარდგომილმან შორის მათსა აზარია ილოცა ესრეთ, და აღმაღებელმან პირისა თჳსისამან შორის ცეცხლისა თქუა:
და	მცხ.მათე	ხოლო ეშმაკნი იგი ევედრებოდეს მას და ეტყოდეს: უკუეთუ განგუასხამ ჩუენ, მიბრძანე ჩუენ მისლვად კოლტსა იმას ღორთასა.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მათ: მივედით! ხოლო იგინი განვიდეს კაცთა მათგან და მიიმართეს კოლტსა მას ღორთასა. და მიიმართა ყოველმან მან კოლტმან ღორთამან კბოდესა მას ზღჳსასა და მოსწყდეს იგინი წყალთა მათ შინა.
და	მცხ.დან	კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, და ქებულ და დიდებულ არს სახელი შენი საუკუნეთამდი,
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მას იესუ: ჯერ-არს შაბათსა შინა კეთილისა საქმე ანუ ბოროტისაჲ? სულისა ცხოვნებაჲ ანუ მოკლვაჲ? ხოლო იგინი დუმნეს.
და	მცხ.მათე	მაშინ ყოველი იგი ქალაქი გამოვიდა შემთხუევად იესუჲსა. და იხილეს იგი და ევედრებოდეს, რაჲთა წარვიდეს საზღუართა მათთაგან.
და	მცხ.დან	რამეთუ მართალ ხარ ყოველთა ზედა, რომელნი მიყვენ ჩუენ, და ყოველნი საქმენი შენნი ჭეშმარიტებ, და წრფელ გზანი შენნი და ყოველნი გზანი შენნი ჭეშმარიტებ.
და	მცხ.ანგ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ჴელითა ანგეა წინაწარმეტყუელისაჲ ესრე მეტყველი:
და	მცხ.მარკ	და მიმოიხილა მათდა რისხვით და მწუხარედ სიბრმისათჳს გულთა მათთაჲსა და ჰრქუა კაცსა მას: განირთხ ჴელი შენი! და მან განირთხა, და კუალად მოეგო ჴელი იგი, ვითარცა ერთი იგი.
და	მცხ.დან	და მშჯავრითა ჭეშმარიტებისათა ჰყავ ყოველთაებრ, რომელნი მოაწიენ ჩუენ ზედა, და ქალაქსა ზედა წმიდასა მამათა ჩუენთასა იერუსალიმსა, და რამეთუ ჭეშმარიტებისა მიერ და მსჯავრისა მოაწიენ ესე ყოველნი ჩვენ ზედა ცოდვათა ჩუენთათჳს,
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა გამოვიდეს მიერ ფარისეველნი იგი ჰეროდიანელთა თანა, და ზრახვა-ყვეს მისთჳს, რაჲთა წარწყმიდონ იგი.
და	მცხ.ანგ	და აწ ამას იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, დააწესენით გულნი თქუენნი გზათა მათ თქუენთა.
და	მცხ.დან	რამეთუ ვცოდეთ და ვიუსჯულოეთ განდგომილთა შენგან და ვცოდვთ ყოველთაგან,
და	მცხ.ანგ	სთესეთ მრავალი და შეიკრიბენით მცირედ. ჭამეთ და არა განძღომად, ჰსუთ და არა სიმთრვალედ, გარემოისხთ და არა განსტეფით მათ მიერ და შემკრებელმან სასყიდელთამან შეიკრიბა ნაკრაულად, განჴურეტილად.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ მოწაფითურთ განეშორა მათგან და მოვიდა ზღჳს-კიდედ. და მრავალი ერი შეუდგა მას გალილეაჲთ და ჰურიასტანით,
და	მცხ.დან	და მცნებათა შენთა არა ვისმინეთ, არცა დავიცევით, და არცა ვყავთ, ვითარ-იგი მამცენ ჩუენ, რაჲთა კეთილ იქმნეს ჩუენდა.
და	მცხ.ანგ	აღვედით მთასა ზედა და მოჰკუეთენით ხენი, და აღაშენეთ სახლი, და სათნო ვიყო მის შორის, და შორის ვიდიდო მე, - თქუა უფალმან:
და	მცხ.მარკ	იერუსალჱმით, იდუმიაჲთ, წიაღ-იორდანით და ტჳროსით კერძო და სიდონით. ესმა მრავალსა სიმრავლესა, რაოდენსა-იგი იქმოდა, და მოვიდეს მისა.
და	მცხ.ანგ	მიიხილეთ მრავალთა ზედა და იქმნეს მცირედნი და შეხმულ იქმნეს სახიდმი. და მივჰბერე მათ, ამისთჳსა მათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა პყრობელი: მათ წილ, რომელ სახლი ჩემი არს ოჴერ, ხოლო თქუენ სდევთ თითოეული სახლისადმი თჳსისა.
და	მცხ.ანგ	ამისთჳს დაყუდნეს ცაჲ ცუარისაგან და ქუეყანამან დააცადნეს ნაყოფიერებანი მისნი.
და	მცხ.დან	და ყოველნი, რავდენნი მოაწიენ ჩუენ ზედა, და ყოველნი, რავდენნი მიყვენ, მართლისა მიერ მსჯავრისა მიყვენ.
და	მცხ.დან	და მიმცენ ჩუენ ჴელთა მტერთა უსჯულოთა, ფიცხელთა, განდგომილთა და მეფისა ცრუსა და უუსჯულოესსა უფროს ყოვლისა ქუეყანისა.
და	მცხ.ანგ	და მოვხადო მახჳლი ქუეყანასა ზედა და მთათა ზედა, და იფქლსა ზედა, და ღჳნოსა ზედა, და ზეთსა ზედა და რაოდენსა გამოიღებს ქუეყანაჲ, და კაცთა ზედა, და საცხოვართა ზედა, და ყოველთა ზედა ტკივილთა ჴელთა მათთასა.
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა, რაჲთა ნავი განუმზადონ მას ერისა მისთჳს, რაჲთა არა შეაიწრონ იგი.
და	მცხ.დან	და აწ არა არს ჩუენი აღება პირისა, სირცხჳლი და ყუედრება იქმნა მონათა შენთა და მმსახურებელთა შენთა.
და	მცხ.დან	ნუ განმცემ სრულიად სახელისა შენისათჳს და ნუ განაქარვებ აღთქმასა შენსა,
და	მცხ.ანგ	და ისმინა ზორობაბელ სალათელისმან, ტომისაგან იუდაჲსსა, და იისუ, იოსედეკისმან, მღდელმან დიდმან და ყოველთა დანაშთომთა ერისათა ჴმისა უფლისა ღმრთისა მათისაჲ და სიტყუათა ანგეა წინაწარმეტყუელისათა, ვითარ-იგი გამოავლინა უფალმან ღმერთმან მისმან მათდა მიმართ და შეეშინა ერსა პირისაგან უფლისა.
და	მცხ.დან	რომელთა სთქუ მათდა მიმართ მეტყუელმან: განვამრავლო თესლი თქუენი, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი, და ვითარცა ქჳშა ბაგისა თანა ზღჳსა,
და	მცხ.ანგ	და აღადგინა უფალმან სული ზორობაბელ სალათიილისისა, ტომისაგან იუდაჲსა და სული იისუჲსი, იოსედეკიისისა, მღდელისა დიდისა. და სული ყოვლისა დანაშთომთა ერისათაჲ. და შევიდეს და იქმოდეს საქმეთა სახლსა შინა უფლისასა, ყოვლისა მპყრობელისა, ღმრთისა მათისასა.
და	მცხ.მარკ	და სულები იგი არაწმიდაჲ ხედვიდეს მას და შეუვრდებოდეს, ღაღადებდეს და იტყოდეს: შენ ხარ ძე ღმრთისაჲ.
და	მცხ.მარკ	და ფრიად შეჰრისხნა მათ იესუ, რაჲთა არა გამოაცხადონ იგი.
და	მცხ.ოსე	ცისკარს განაგდეს, განიგდო მეფე ისრაჱლისაჲ, რამეთუ ჩჩჳლ იყო ისრაჱლ, და მე შევიყუარე იგი და ეგჳპტით გარდამოუწოდე ძესა ჩემსა,
და	მცხ.მარკ	და აღვიდა მთასა და მოუწოდა, რომელთაჲ უნდა მას; და მოვიდეს მისა.
და	მცხ.მარკ	და ყვნა ათორმეტნი იგი, რაჲთა იყვნენ მის თანა და წარავლინნეს იგინი ქადაგებად
და	მცხ.დან	რამეთუ, მეუფეო, შევმცირდით უფროს ყოველთა ნათესავთა და ვართ მდაბალნი ყოველსა შორის ქუეყანასა დღეს ცოდვათა ჩვენთათჳს.
და	მცხ.მარკ	და რაჲთა აქუნდეს ჴელმწიფებაჲ განსხმად ეშმაკთა.
და	მცხ.ანგ	თქუ ზორობაბელის მიმართ სალათიელისისა, ტომისაგან იუდასსა და იისუჲს მიმართ იოსედეკისისა, მღდელისა დიდისა და ყოველთა დანაშთომთა ერისათა მეტყუელმან:
და	მცხ.მარკ	და დასდვა სახელები: სიმონს პეტრე,
და	მცხ.დან	და არა არს ჟამსა ამას მთავარი, და წინაწარმეტყუელი, და წინამძღუარი, არცა ყოვლადდასაწველი, არცა მსხუერპლი, არცა შესაწირავი, არცა საკუმეველი, არცა ადგილი ნაყოფებად წინაშე შენსა.
და	მცხ.მარკ	და იაკობ ზებედესი და იოვანე, ძმაჲ იაკობისი; და დასდვა მათ სახელები: ბანერგეს, რომელ არს: ძენი ქუხილისანი;
და	მცხ.ანგ	ვინ არს თქუენგანი, რომელმან იხილა სახლი ესე დიდებასა შინა მისსა წინაპარსა და ვითარ თქუენ ხედავთ მას აწ, ვითარცა არამყოფსა თქვენ წინაშე?
და	მცხ.დან	და პოვნად წყალობაჲ, არამედ სულისა მიერ შემუსრვილისა და მბერავისა სიმდაბლისაჲსა შემიწყნარე,
და	მცხ.დან	ვითარცა ყოვლადდასაწველებისა მიერ ვერძთა და კუროთაჲსა, და ვითარცა ბევრებისა მიერ კრავთა პოხიერთაჲსა, ესრეთ იქმენინ მსხუერპლი ჩუენი წინაშე შენსა, უფალო, დღეს, და სრულ-ჰყავ შემდგომად შენსა, რამეთუ არა არს სირცხჳლი მოსავთა შენდამი.
და	მცხ.მარკ	ანდრეა და ფილიპე, ბართლომე და მატთეოს, თომა და იაკობ ალფესი, თადეოს და სიმონ კანანელი
და	მცხ.ანგ	და აწ განძლიერდი, ზორობაბელ! - იტყჳს უფალი, - და განძლიერდი, იოსედეკ, მღდელი დიდი! და განძლიერდინ ყოველი ერი ქუეყანისა, - იტყჳს უფალი, და იქმოდეთ (მით, რამეთუ მე თქუენ თანა ვარ, იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი).
და	მცხ.მარკ	და იუდა ისკარიოტელი, რომელმანცა მისცა იგი.
და	მცხ.ოსე	ვითარცა გარდამოუწოდე მათ, ეგრეთ წარწყმდენ პირისაგან ჩემისა. იგინი ბაალიმსა უგებდეს და ქანდაკებულთა უკუმევდეს.
და	მცხ.დან	და აწ შეგიდგთ ყოვლისა მიერ გულისა და გეშიშვით შენ და ვეძიებთ პირსა შენსა.
და	მცხ.ანგ	სიტყვა, რომელი აღგითქუ თქუენ გამოსლვასა თქუენსა ქუეყანისაგან ეგჳპტისა და სული ჩემი დადგა საშუალ თქუენსა, ნუ გეშინინ თქუენ
და	მცხ.მარკ	და მწიგნობარნი იგი, რომელნი იერუსალჱმით შთამოსრულ იყვნეს, იტყოდეს, ვითარმედ: ბელზებული მის თანა არს, და მთავრითა ეშმაკთაჲთა განასხამს ეშმაკთა.
და	მცხ.დან	ნუ მარცხუენ ჩუენ, არამედ ყავ ჩუენ თანა სახიერებისაებრ შენისა და სიმრავლისაებრ წყალობისა შენისა,
და	მცხ.ანგ	მით, რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მერმე ერთგზის მე შევძრა ცაჲ და ქუეყანაჲ და ზღუაჲ და ჴმელი.
და	მცხ.დან	და განმარინენ ჩუენ საკჳრველებათაებრ შენთა და ეც დიდებაჲ სახელსა შენსა, უფალო!
და	მცხ.მარკ	და ესმა მის კერძოჲსათა და გამოვიდეს შეპყრობად მისა, რამეთუ იტყოდეს, ვითარმედ: განკრთომილ არს.
და	მცხ.ანგ	და თანაშევძრენ ყოველნი ნათესავნი, და მოვიდენ რჩეულნი და რაჲც ყოველთა ნათესავთანი და აღვავსო სახლი ესე დიდებითა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი:
და	მცხ.დან	და სირცხჳლეულ იქმნედ ყოველნი მაჩუენებელნი მონათა შენთა ძჳრებსა და კდემულ იყუნენ ყოვლისაგან მძლავრებისა, და ძალი მათი შემუსრენ.
და	მცხ.ოსე	და მე შევაბრკოლე ეფრემ, აღვიღე იგი მკლავსა ჩემსა ზედა და არა ცნეს, ვითარმედ განვჰკურნებდ მათ.
და	მცხ.ანგ	ჩემი არს ვეცხლი და ჩემი არს ოქროჲ, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი,
და	მცხ.მათე	ხოლო ქუეყანის მოქმედთა მათ ვითარცა იხილეს ძე იგი მისი, და თქუეს გულსა მათსა: ესე არს მკჳდრი, მოვედით და მოვკლათ იგი და დავიპყრათ სამკჳდრებელი მისი.
და	მცხ.მარკ	და იხილა ერმან მან, წარ-ღა-ვიდოდეს, და გულისჴმა-ყვეს მრავალთა, და მკჳრცხლ ყოვლისაგან ქალაქებისა შეკრბა მუნ და მოვიდეს მათა.
და	მცხ.დან	ცნედ, რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი მხოლო და დიდებული ყოველსა ზედა მკჳდროანსა.
და	მცხ.მარკ	და მოუწოდა მათ და იგავით ეტოდა: ვითარ ჴელ-ეწიფების ეშმაკსა ეშმაკისა განჴდად?
და	მცხ.ანგ	მით, რამეთუ დიდ იყოს დიდებაჲ სახლისა ამის უკუანაჲსკნელი, უფროს პირველისა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და ადგილსა ამას შინა მივსცე მშჳდობა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი (და მშჳდობაჲ სულისაჲ მოურნეობად ყოველსა მგებელსა აღდგინებად ტაძრისა მის).
და	მცხ.ანგ	მეოთხესა და მეოცესა მეცხრისა თჳსასა, წელსა მეორესა დარიოსისა ზე, იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ანგეას მიმართ, წინაწარმეტყუელისა მეტყუელი.
და	მცხ.ოსე	განხრწნილებასა შინა კაცთასა, მორთხმულ ვყვენ იგინი საკრველთა მიერ შეყუარებისა ჩემისათა, და ვიყო მე მათდა, ვითარცა მყურიმლავი კაცი ღაწუთა ზედა მისთა. და მე ვიხილო მისდამი, შეუძლო მას.
და	მცხ.მარკ	და უკუეთუ სახლი სახლსა განევლთას, ვერ ჴელ-ეწიფების სახლი იგი დამტკიცებად.
და	მცხ.დან	და არ დასცხრებოდეს, რომელთა შესთხინეს მსახურნი მეფისანი, მაგზებელნი საჴმილსა, ნავთსა და ფისსა, ნაძეძსა და ნასხლევსა.
და	მცხ.მარკ	და უკუეთუ ეშმაკი თავსა თჳსსა ზედა აღდგომილ არს და განყოფილ არს, ვერ ჴელ-ეწიფების დამტკიცებად, არამედ აღსასრული აქუს.
და	მცხ.ანგ	და თქუა ანგეა: უკეთუ შეეხოს თუ შეგინებული სულსა ზედა ყოველსა ამათგანსა, უკეთუ შეიგინოს? და მიუგეს მღდელთა და თქუეს: შეიგინოს.
და	მცხ.დან	და გარდაეცემოდა ალი ზედაჲთ საჴმილისა წყრთათა ორმეოცდაცხრათა,
და	მცხ.დან	და მოგზნნა და მოწუნა, რომელნი პოვნა გარემოჲს საჴმილისა ქალდეველთაგანნი,
და	მცხ.ანგ	და მიუგო ანგეოს და თქუა: ეგრეთვე ერი ესე და ეგრეთ ნათესავი ესე წინაშე ჩემსა, - იტყჳს უფალი, - და ეგრეთ ყოვლნი საქმენი ჴელთა მათთანი. და რომელიცა შეეხოს, მუნ შეიგინოს (მისაღებელთათვის მათთა განთიად მსთუათა ლმობილობდენ პირისაგან უკეთურებათა მათთასა და გძულსყე ბჭეთა შორის მამხილებელი.
და	მცხ.მარკ	და არცა ვის ჴელ-ეწიფების შესლვად სახლსა ძლიერისასა და ჭურჭელი მისი გამოტყუენვად, არა თუ პირველად ძლიერი იგი შეკრას და მაშინღა სახლი მისი გამოტყუენოს.
და	მცხ.დან	ხოლო ანგელოზი უფლისაჲ თანაშთავიდა მყის აზარიაეთსა საჴმილად მიმართ და განყარა ალი ცეცხლისა საჴმილისაგან.
და	მცხ.ანგ	და აწ დაისხენით გულთა შინა თქუენთა ამით დღითგან და წამართ პირველ დადებისა ქვისა, ქვასა ზედა შორის ტაძარსა უფლისასა.
და	მცხ.ანგ	ვიეთნი იყვენით, ოდეს შთასთესევდით ურნატად ოცსა სატასა და იქმნა ათი სატაჲ ქრთილი. და შეხჳდოდეთ ტაგარისა მიმართ აღმოვსებად ერგასისთა მართა და იქმნა ოცად.
და	მცხ.ოსე	დაეშენა ეფრემ ეგჳპტეს შინა და ასურ იგი მეფე მათდა, რამეთუ არა ინება უკმოქცევაჲ.
და	მცხ.ანგ	და უკუე აწესენით გულნი თქუენნი ამით დღითგან და წამართ მეოთხითგან და მეოცით მეცხრისა თთჳსაჲთ. და დღითგან, რომელსა დაეფუძნების ტაძარი უფლისაჲ. დაისხენით გულთა შინა თქუენთა.
და	მცხ.ოსე	და მოუძლურდა მახჳლისა მიერ შორის ქალაქთა მისთა, და დასცხრა ჴელთა შინა მისთა, და ჭამდენ გულისზრახვათაგან მათთა.
და	მცხ.მარკ	ამინ გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ ყოველივე მიეტეოს ძეთა კაცთა ცოდვანი და გმობანი, რაოდენსაცა ჰგმობდენ;
და	მცხ.ანგ	უკეთუ მერმე იცნობოს კალოსა ზედა და უკეთუ მერმე ვენაჴი და ლეღჳ, და ბროწეული, და ხენი ზეთისხილისანი არგამომღებელნი ნაყოფისანი, ამით დღითგან ვაკურთხნე.
და	მცხ.ოსე	და ერი მისი დამოკიდებულ მსხემობისაგან მისისა, და ღმერთი პატიოსანთა მისთა ზედა განმწყრალდეს და არ აღამაღლოს იგი.
და	მცხ.დან	და ყო შორის საჴმილისა, ვითარცა სული ცუარისა, ვითარცა-რაჲ მსტჳნავი, და არ შეეხო მათ ყოვლითურთ ცეცხლი მათდა, და არ შეაწუხნა იგინი და არ აღაშფოთნა იგინი.
და	მცხ.ანგ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ მეორედ ანგეას მიმართ, წინაწარმეტყუელისა, მეოთხესა და მეოცესა თთჳსასა, მეტყუელი:
და	მცხ.მარკ	მოვიდეს უკუე ძმანი მისნი და დედაჲ მისი და გარეშე დგეს და მოუვლინეს მას და გამოხადოდეს.
და	მცხ.დან	მაშინ სამნივე, ვითარცა ერთისაგან პირისა, აქებდეს და აკურთხევდეს და ადიდებდეს ღმერთსა, საჴმილსა შორის მეტყუელნი:
და	მცხ.ოსე	განძლიერდა ანგელოზისა თანა და შეუძლო, რამეთუ ტიროდეს და მევედრნეს მე, სახლსა შინა ონისსა მპოვეს მე და მუნ ითქუა მათდა მიმართ.
და	მცხ.დან	კურთხეულ ხარ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო, და ქებულ და ზეშთა ამაღლებულ საუკუნეთა, და კურთხეულ სახელი დიდებისა შენისა წმიდაჲ და ზეშთა ქებულ და ზეშთა ამაღლებულ საუკუნეთა,
და	მცხ.დან	აკურთხევდით წყალნი ყოველნი, ზეშთაზენი ცათანი, უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.დან	კურთხეულ ხარ ტაძარსა შორის წმიდისა დიდებისა შენისასა, და ზეშთა ქებულ და ზეშთა დიდებულ საუკუნეთა,
და	მცხ.ანგ	და დავაქცინე საყდარნი მეფეთანი და მოვსპო ძალი მეფეთა, წარმართთა, დავაქცინე ეტლნი და აღმავალნი და შთაჴდენ ცხენნი და აღმავალნი მათნი, თითოეული მახჳლითა ძმისა მიმართ თჳსისა.
და	მცხ.დან	კურთხეულ ხარ მხედველი უფსკრულთა, მჯდომარე ქერაბინთა ზედა, და ზეშთა ქებულ და ზეშთა ამაღლებულ საუკუნეთა,
და	მცხ.მარკ	და სხდა გარემო მისა ერი მრავალი; და ვითარცა ჰრქუეს მას: აჰა დედაჲ შენი და ძმანი შენნი გარე დგანან და გეძიებენ შენ,
და	მცხ.ანგ	მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მიგიღო მე შენ, ზორაბაბელ, სალათეელისო, მონაო ჩემო, და დაგდვა შენ ვითარცა აღმონაბეჭდი მით, რამეთუ სათნო გიყავ შენ, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.დან	კურთხეულ ხარ საყდარსა ზედა მეფობისა შენისასა და ზეშთა ქებულ და ზეშთა ამაღლებულ საუკუნეთა,
და	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა: ვინ არს დედაჲ ჩემი ანუ ძმანი ჩემნი?
და	მცხ.დან	კურთხეულ ხარ სამყაროსა შორის ცისასა და ზეშთა ქებულ და ზეშთა ამაღლებულ საუკუნეთა.
და	მცხ.მარკ	და მიმოიხილა გარემო მისა მოწაფეთა თჳსთა მსხდომარეთა და ჰრქუა: აჰა დედაჲ ჩემი და ძმანი ჩემნი!
და	მცხ.ოსე	რაჲ აღგითქუა შენ, ეფრემ? შეგეწიო შენ, ისრაილ? რაჲ აღგითქუა შენ, ვითარცა ადამაჲ, და დაგდვა შენ მე, ვითარცა სევოიმი. გარდაიქცა გული ჩემი მებრ მის შორის. შეშფოთნა შენანება ჩემი.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ყოველნი საქმენი უფლსანი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ რომელმან ყოს ნებაჲ ღმრთისაჲ, ესე არს ძმაჲ ჩემი დაჲ ჩემი და დედაჲ ჩემი.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ანგელოზნი უფლისანი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.მარკ	მერმე კუალად იწყო სწავლად ზღჳს-კიდესა; და შეკრბა მისა ერი მრავალი, ვიდრე შესლვადმდე მისა ნავად, და დაჯდა იგი ნავსა მას ზღუასა შინა; და ყოველი იგი ერი ზღჳს-კიდესა ქუეყანასა ზედა დგა.
და	მცხ.იერ	სიტყვა, რომელი იყო იერემიაჲს მიმართ უფლისა მიერ, და თქუა:
და	მცხ.ზაქ	და თქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მოიქეცით ჩემდამო, - იტყჳს უფალი ძალთა, - მე მოვიქცე თქუენდა, - იტყჳს უფალი ძალთა.
და	მცხ.ოსე	არა ვყო რისხვისაებრ გულისწყრომისა ჩემის და არა დაუტეო აღჴოცად ეფრემი მით, რამეთუ ღმერთი ვარ მე, და არა კაცი შენ შორის წმიდაჲ და არა შევიდე ქალაქად.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ცანი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ზაქ	და ნუ იქმნებით, ვითარცა მამანი თქუენნი, რომელთა ესაჯებოდეს მათ წინაწარმეტყუელნი, წინაპარნი მეტყუელნი: ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მოიქეცით გზათაგან თქუენთა ბოროტთა და სიმარჯუეთაგან თქუენთა ბოროტთა. და არ შეისმინეს და არ მოიხილეს შესმენად ჩემსა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ზაქ	მამანი თქუენნი სადა არიან და წინაწარმეტყუელნი ნუ უკუნისამდე ცოცხალ იყუნენა?
და	მცხ.ზაქ	გარნა შჯულნი ჩემნი და საშჯულონი ჩემნი შეიწყნარენით, ვითარცა მე ვამცნებ სულითა ჩემითა მონათა ჩემთა წინაწარმეტყუელთა, რომელნი ეწინეს მამათა თქუენთა და მიუგეს და ჰრქუეს: ვითარ-იგი განაწესა უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, ყოფად თქუენდა გზათაებრ თქვენთა და სიმარჯუეთაებრ თქუენთა, ეგრეთ გიყო თქუენ.
და	მცხ.ზაქ	მეოთხესა და მეოცესა მეათერთმეტისა თთჳსასა, ესე არს თთუე სავატი, მეორესა წელსა დარიოსის ზე, იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ზაქარიაჲს მიმართ, ბარაქიას ძისა, ძისა ადდოჲსა წინაწარმეტყუელისა, მეტყუელი:
და	მცხ.ოსე	შემდგომად უფლისა ვიდოდი, ვითარცა ლომი იბრდღუენდეს, რამეთუ იგი მუღროოდის და განჰკრთენ შვილნი წყალთანი,
და	მცხ.ზაქ	ვიხილე ღამით, და, აჰა, მამაცი აღმავალი ცხენსა ზედა ხსედსა. და ესე დგა საშუალ ორთა მთათა ჩრდილოანთასა და უკუანა მისსა ცხენნი ხსედნი და თეთრნი.
და	მცხ.ზაქ	და ვთქუ: რაჲ ესენი, უფალო? და თქუა ჩემდა მომართ ანგელოზმან მზრახვალმან ჩემ შორის: მე გიჩუენო შენ, რაჲ იყუნენ ესენი.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით მზე და მთოვარე უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ზაქ	და მომიგო მამაცმან მდგომარემან საშუალ ორთა მთათასა და თქუა ჩემდამო: ესენი არიან, რომელი გამოავლინნა უფალმან გარემოვლად ქვეყანისა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ვარსკულავნი ცისანი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ძმანიცა შენნი და სახლი მამისა შენისა, და იგინიცა გეცრუვნეს შენ, და მათცა ჴმა-ყვეს უკანისაგან შენისა, შენ ზედა შეკრბეს, ნუ ირწმუნებ მათდამი, რამეთუ იტყოდიან შენდამი მშჳდობითთა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ყოველნი ქარნი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ყოველნი წჳმანი და ცუარი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ზაქ	და მიუგო ანგელოზმან უფლისამან და თქუა: უფალო, ყოვლისა მპყრობელო, ვიდრე რომლისამდე არ შეიწყალებ იერუსალიმსა და ქალაქთა იუდაჲსთა, რომელნი უგულებელს-ჰყუენ ამას სამეოცდაათსა წელსა?
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ცეცხლი და სიცხე უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ნეფხუა და მწველი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.მარკ	და ასწავებდა მათ იგავით ფრიად და ეტყოდა მათ სწავლასა მას მისსა:
და	მცხ.ზაქ	და თქუა ჩემდამო ანგელოზმან მზრახვალმან ჩემ შორის: აღიღაღადე მეტყუელმან: ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: ვაშურვე იერუსალჱმსა და სიონსა შური დიდი
და	მცხ.ზაქ	და თქუა ჩემდამო ანგელოზმან მზრახვალმან ჩემ შორის: მერმე აღიღაღადე მეტყუელმან: ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მერმე გარდაეცნენ ქალაქნი კეთილთა მიერ და შეიწყალოს უფალმან სიონი მერმე. და აღირჩიოს მერმე იერუსალჱმი.
და	მცხ.ოსე	განჰკრთენ ვითარცა მფრინველი ეგჳპტით გამო და ვითარცა ტრედი ქუეყანით გამო ასსურასტანელთაჲთ, და კუალად ვაგნე იგინი სახლთავე მათთა, - იტყჳს უფალი, - მომიცვა მე ტყუილით ეფრემ და უთნოობით სახლმან ისრაჱლისამან და იუდაჲსამან. აწ იცნნა იგინი ღმერთმან და ერი წმინდა ეწოდოს ღმრთისაჲ.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ცუარნი და ღრუბელნი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.მარკ	და იყო თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა, მოვიდეს მფრინველნი და შეჭამეს იგი.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ყინელი, ნეფხვა უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.მარკ	და სხუაჲ დავარდა კლდოვანსა ზედა, სადა არა იყო მიწაჲ ფრიად, და მეყსეულად აღმოსცენდა, და რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისაჲ.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით თრთჳლნი და თოვლნი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ზაქ	ამისთჳს, ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მოვიქცე იერუსალჱმსა ზედა მოწყალებისა მიერ და სახლი ჩემი აღეშენოს მის შორის, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და საზომი განემარტოს მერმე იერუსალჱმსა ზედა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ღამენი და დღენი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა მზე აღმოჰჴდა დასცხა, და რამეთუ ძირნი არა დაებნეს, განჴმა.
და	მცხ.ზაქ	და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი და ვიხილე: და, აჰა, ოთხნი რქანი.
და	მცხ.მარკ	და სხუაჲ დავარდა ეკალთა შორის; და აღმოსცენდეს ეკალნი და შეაშთვეს იგი, და ნაყოფი ვერ გამოიღო.
და	მცხ.ზაქ	და ვთქუ ანგელოზისა მიმართ მზრახვალისა ჩემ შორის: რანი არიან ისინი, უფალო? და თქუა ჩემდამო: ესე რქანი განმაბნეველნი იუდაჲსნი და ისრაჱლისანი.
და	მცხ.ზაქ	და მიჩუენნა მე უფალმან ოთხნი ხურონი
და	მცხ.მარკ	და სხუაჲ დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და მოსცემდა ნაყოფსა, აღმოვიდოდა და აღორძნდებოდა და მოაქუნდა ოცდაათეული, სამოცეული და ასეული.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ნათელი და ბნელი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ელვანი და ღრუბელნი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ქუეყანაჲ უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდა: რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
და	მცხ.ოსე	ხოლო ეფრემ ბოროტსა სულსა სდევდა სიცხესა დღესა სრულსა, ცუდთა და ამაოთა განამრავლებდა და აღთქუმასა ასსურასტანელთა თანა აღსთქმიდა, და ზეთი ეგჳპტედ შევიდოდა,
და	მცხ.ოსე	და საშჯელი უფლისაჲ იუდაჲს მიმართ შურის-გებად იაკობისა გზათაებრ მისთა და სიმარჯუეთაებრ მისთა მიაგოს მას.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით მთანი და ბორცვნი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ზაქ	და ვთქუ: რაჲსა ქმნად მოვლენ ისინი? და თქუა ჩემდამო: იმათ რქათა იუდაჲ და ისრაჱლი დაამჴუეს და ვერვინ მათგანმან აღიღო თავი თჳსი. და გამოვიდეს ისინი აღმახვად მათდა ჴელთა მიერ მათთა. ოთხნი ესე რქანი ნათესავნი იგი არიან, რომელთა აღიმაღლნეს რქანი ქუეყანასა ზედა უფლისასა განბნევად მისსა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ყოველნი მცენარენი ქუეყანისა შორის უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ზაქ	და აღვიხილენ თვალნი ჩემნი და ვიხილე: და, აჰა, მამაკაცი და ჴელსა შინა მისსა საბელი სასაქუეყანისმზომელი.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით წყაროები უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ზაქ	და ვთქუ მისდამი: სადა წარხუალ შენ? და თქუა ჩემდამო: განზომად იერუსალიმისა, ხილვად, რაოდენი სივრცე მისი და რაოდენი არს სიგრძე.
და	მცხ.ოსე	შორის მუცლისა განწიხნა ძმაჲ თჳსი და შრომათა მიერ მისთა განძლიერდა ღმრთისა თანა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ზღუანი და მდინარენი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ზაქ	და, აჰა, ანგელოზი მზრახვალი ჩემ შორის დადგა და ანგელოზი სხუა გამოვიდოდა შემთხუევად მისსა
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ვეშაპნი და ყოველნი მოძრავნი წყალთა შორის უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ყოველნი მფრინველნი ცისანი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით მჴეცნი და ყოველნი საცხოვარნი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ზაქ	და თქუა მისდამი მეტყუელმან: რბიოდე და თქუ ჭაბუკისა მის მიმართ მეტყუელმან: ნაყოფიერად დაემკჳდროს იერუსალიმი სიმრავლისაგან კაცთა და საცხოვართა მის შორისთაჲსა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ძენი კაცთანი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ზაქ	და მე ვიყო მისდა, - იტყჳს უფალი, - ზღუდე ცეცხლისა გარემოჲს და დიდებად ვიყო შორის მისსა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ძენი ისრაჱლისანი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით მღდელნი უფლისანი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით მონანი უფლისანი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ოსე	და შენ ღმრთისა ჩუენისა მიიქცე, წყალობა და მსჯავრი დაიცევ და მიეახლე ღმრთისა მიმართ შენისა მარადის.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით სულნი და მბერავნი მართალნი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.მათე	და შევიდა ნავსა და წიაღჴდა და მოვიდა თჳსად ქალაქად.
და	მცხ.ივდ	და ქმარი მანასე მისვე ტომისა და მისვე მამულისა. და მოკუდა მანასე მკასა ოდენ ქრთილისასა.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოართუეს მას განრღვეული ცხედარსა ზედა მდებარე და იხილა იესუ სარწმუნოებაჲ მათი და ჰრქუა განრღვეულსა მას: ნუ გეშინინ, შვილო, მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი.
და	მცხ.მათე	და აჰა ესერა მწიგნობართაგანთა ვიეთმე თქუეს გულთა შინა მათთა, ვითარმედ: ესე გმობს.
და	მცხ.ივდ	რამეთუ ზედაადგა იგი მომკალთა მჭელეულსა ველსა ზედა, სიცხემან დააცხო თავსა მისსა და დაწვა ცხედარსა მისსა ზედა და მოკუდა ბეტულსა, ქალაქსა თჳსსა. და დაფლეს იგი მამათა თჳსთა თანა ველსა მას შინა მახლობელად დოთაიმსა, ბალასონისა.
და	მცხ.ივდ	და იყო ივდით სახლსა შინა თჳსსა ქვრივ სამ წელ და ექუს თუე.
და	მცხ.მათე	იცნოდა იესუ ზრახვანი მათნი და ჰრქუა მათ: რაჲსა თქუენ ბოროტსა ჰზრახავთ გულთა შინა თქუენთა?
და	მცხ.ივდ	და იქმნა კარავი ერდოსა ზედა სახლისა თჳსისასა. და შეიმოსა წელთა მისთა ძაძა. და ემოსა მას სამოსელი ქურიობისა.
და	მცხ.მათე	რაჲ უადვილეს არს სიტყუად: მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი, ანუ სიტყუად: აღდეგ და ვიდოდე?
და	მცხ.მათე	და იგი მეყსეულად აღდგა და წარვიდა სახედ თჳსა.
და	მცხ.მათე	იხილა რაჲ ესე ერმან მან, დაუკჳრდა და ადიდებდეს ღმერთსა, რომელმან მოსცა ესევითარი ჴელმწიფებაჲ კაცთა.
და	მცხ.მარკ	და ოდეს იყო იგი თჳსაგან, ჰკითხეს მას მოწაფეთა მისთა: რაჲ არს იგავი ესე?
და	მცხ.მათე	და წარვიდოდა მიერ იესუ, იხილა კაცი, რომელი ჯდა საზუერესა, მატთეოს სახელი მისი, და ჰრქუა მას: მომდევდი მე. და აღდგა და მისდევდა მას.
და	მცხ.მარკ	რაჲთა ხედვით ხედვიდენ, და არა იხილონ და სმენით ესმოდის და ვერ გულისჴმა-ყონ, ნუუკუე მოიქცენ და მიეტეოს მათ ცოდვაჲ მათი.
და	მცხ.მათე	და იყო ჯდა რაჲ იგი ინაჴით სახლსა შინა, და მრავალნი მეზუერენი და ცოდვილნი თანა-სხდეს ინაჴით იესუჲს თანა და მოწაფეთა მისთა თანა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ერთსა შინა დღესა, და თავადი იესუ ასწავებდა მათ. და სხდეს მუნ ფარისეველნი და სჯულის-მოძღუარნი, რომელნი მოსრულ იყვნეს ყოვლისაგან დაბნებისა გალილეაჲსა და ჰურიასტანისა და იერუსალჱმისა, და ძალი ღმრთისაჲ იყო განკურნებად მათდა.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა იხილეს ფარისეველთა მათ, ჰრქუეს მოწაფეთა მისთა: რაჲსათჳს მეზუერეთა და ცოდვილთა თანა ჭამს მოძღუარი თქუენი?
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მათ: არა იცით იგავი ესე? და ვითარ უკუე ყოველნი იგავნი გულისჴმა-ჰყვნეთ?
და	მცხ.მარკ	და ევედრებო მას ფრიად და ეტყოდა, ვითარმედ: ასული ჩემი აღესრულების, რაჲთა მოხჳდე და დაასხნე ჴელნი მას ზედა, და განერეს და ცხოვნდეს.
და	მცხ.მარკ	ხოლო ესენი არიან, რომელნი-იგი გზასა ზედა, სადა-იგი დაეთესის სიტყუაჲ; და რაჟამს ისმინიან, მეყსეულად მოვიდის ეშმაკი და მიუღის მათ სიტყუაჲ იგი გულთაგან მათთა.
და	მცხ.ანგ	უკეთუ მიიღოს კაცმან ჴორცი წმიდაჲ მწუერვალსა შინა სამოსლისა მისისასა და შეეხოს მწუერვალსა სამოსლისა მისისასა პურსა ანუ გბოლვილსა, ანუ ღჳნოთა, ანუ ზეთსა, ანუ ყოველსავე ჭამადსა, უკეთუ განწმდესა? და მიუგეს მღდელთა და თქუეს: არა.
და	მცხ.ივდ	და იმარხვიდა იგი დღე ყოველ ქურიობასა თჳსსა თჳნიერ შაბათსა და თვისთავთა და დღესასწაულთა და დღეთა სიხარულისათა და საჴსენებელთა სახლისა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ივდ	და იყო კეთილი ხილვითა და შვენიერ პირითა ფრიად დაბრძენებულითა და სახიერ გონებითა და მდიდარ ფრიად. დაუტევა მას მანასე, ქმარმან მისმან, ოქრო და ვეცხლი, მონები და მჴევლები, და საცხოვარი და აგარაკები. და იყო მათ ზედა დადგომილ.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა ესმეს სიტყუანი ესევითარნი ერისანი მთავრისა მიმართ, რამეთუ სულმოკლე იქმნეს წყლისა ნაკლულევანებითა, და ესმეს ივდითს ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელთა იტყოდა ოზია ერისა მიმართ და ვითარ-იგი ეფუცა მათ, ვითარმედ განსცეს ქალაქი შემდგომად ხუთისა დღისა ასურასტანელთა მათ. და მიავლინა შიმუნვარი თჳსი, რომელი ზედამდგომი იყო და მოღუაწე ყოველთა მონაგებთა მისთა, და მოუწოდა ოზიას მღდელსა და ქაბრის და ქარმის, მოხუცებულთა ყოველთა ქალაქისა მისისათა.
და	მცხ.ეზრ3	და შემდგომად წლისა ერთისა მოავლინა ნაბოქოდონოსორ მეფემან და წარიყვანა იგი ბაბილოვნად ფასითურთ სახლისა მის უფლისა.
და	მცხ.ივდ	და აწ ვინ ხართ თქუენ, ვითარცა განსცადოთ უფალი ღმერთი თქუენი ისრაჱლისა, რამეთუ დაამტკიცეთ სიტყუაჲ ღმრთისა შორის ძეთა კაცთასა?
და	მცხ.ივდ	და აწ უფალსა ყოვლისა მპყრობელსა გამოსცდით და არა სცნათ ვიდრე უკუნისამდე,
და	მცხ.მარკ	და რამეთუ არა უბნ ძირი მათ შორის, არამედ საწუთო არიედ; და რაჟამს მოიწიის ჭირი ანუ დევნულებაჲ სიტყჳსა მისთჳს, მეყსეულად დაჰბრკოლდიან.
და	მცხ.მარკ	და ზრუნვანი ამის სოფლისანი და საცთური სიმდიდრისაჲ შეუჴდის და შეაშთვიან სიტყუაჲ იგი, და უნაყოფო იქმნის.
და	მცხ.მათე	ხოლო თქუენ წარვედით და ისწავეთ, რაჲ არს: წყალობაჲ მნებავს და არა მსხუერპლი. რამეთუ არა მოვედ წოდებად მართალთა, არამედ ცოდვილთა.
და	მცხ.მარკ	და ესენი არიან, რომელნი კეთილსა ქუეყანასა დაეთესნეს, რომელთა ისმინიან სიტყუაჲ იგი და შეიწყნარიან და ნაყოფი გამოიღიან ოცდაათეული და სამოცეული და ასეული.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოუჴდეს მას მოწაფენი იოვანესნი და ეტყოდეს: რაჲსათჳს ჩუენ და ფარისეველნი ვიმარხავთ ფრიად, ხოლო მოწაფენი შენნი არა იმარხვენ?
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მათ იესუ: ჴელ-მე-ეწიფებისა ძეთა სიძისათა გლოვად, ვიდრემდე მათ თანა არს სიძე? მოვლენან დღენი, რაჟამს ამაღლდეს მათგან სიძე იგი, და მაშინ იმარხვიდენ.
და	მცხ.მათე	არავინ დაადგის სადგმელი უმურკნველი სამოსელსა ძუელსა, რამეთუ აღიღის სავსებაჲ სამოსლისა მისგან, და უფროჲსი განხეთქილებაჲ იქმნის.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდა მათ: ნუ სანთელი მოიღიან და ჴჳმირსა ქუეშე შედგიან ანუ ცხედარსა ქუეშე დადგიან? ანუ არა სასანთლესა ზედა დადგიან?
და	მცხ.მათე	და ვითარცა იგი ამას ეტყოდა მათ, მაშინ მოუჴდა მას მთავარი ერთი, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა, ვითარმედ: ასული ჩემი აწღა აღესრულა; არამედ მოვედ და დასდევ ჴელი შენი მას ზედა, და ცხოვნდეს.
და	მცხ.მათე	და აღდგა იესუ და შეუდგა მას, და მოწაფენი მისნი მის თანა.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდა მათ: იხილეთ, რაჲ-ესე გესმის: რომლითა საწყაულითა მიუწყოთ, მოგეწყოს თქუენ და ზედა დაგერთოს თქუენ, რომელთა-ეგე გესმის.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ რომელსა აქუნდეს, მიეცეს მას, და რომელსა არა აქუნდეს და რომელღა-იგი აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მას.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდა მათ: ესრეთ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ, ვითარცა-იგი კაცმან დასთესის თესლი ქუეყანასა
და	მცხ.მარკ	და დაიძინის; და აღდგის ღამე და დღე, და თესლი იგი აღმოსცენდის და განორძნდებინ, ვითარ-იგი მან არა უწყინ,
და	მცხ.მარკ	და რაჟამს მოსცის ნაყოფი, მეყსეულად მოავლინის მანგალი, რამეთუ მოიწია მკაჲ.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდა: რასა ვამსგავსო სასუფეველი ღმრთისაჲ? ანუ რომელი იგავი მოვიღოთ მისთჳს?
და	მცხ.მარკ	და ოდეს დაეთესის და აღმოჴდის და იქმნის იგი უფროჲს ყოველთა მხალთა და გამოიხუნის რტონი დიდ-დიდნი, ვითარმედ შესაძლებელ არნცა ქუეშე საგრილსა მისსა მფრინველთა ცისათა დადგრომად.
და	მცხ.მარკ	და ესევითარითა იგავითა ეტყოდა მათ სიტყუასა, ვითარცა შემძლებელ იყვნეს იგინი სმენად.
და	მცხ.მარკ	და თჳნიერ იგავისა არარას ეტყოდა მათ; ხოლო თჳსაგან მოწაფეთა გამოუთარგმანის იგი ყოველი.
და	მცხ.მარკ	და დაუტევეს ერი იგი და წარიყვანეს იგი მოწაფეთა, ვითარცა იყო ნავსა მას შინა, და სხუაჲცა ნავები, რომელი იყო მის თანა.
და	მცხ.მარკ	და იყო მეყსეულად ბორბალი ქარისაჲ დიდი და ღელვასა მას შთაასხმიდა ნავსა, ვითარმედ აღ-ცა-ივსებოდა ნავი იგი.
და	მცხ.მარკ	და თავადი იყო პირით კერძო თავსა მის ნავისასა და ეძინა. და განაღჳძებდეს მას და ეტყოდეს: მოძღუარ, არა ჰზრუნავ, რამეთუ წარვწყმდებით?
და	მცხ.მარკ	და აღდგა და შეჰრისხნა ქარსა მას და ზღუასა და ჰრქუა: დადუმენ და პირი დაიყავ! და დასცხრა ქარი იგი, და იქმნა დაყუდება დიდ.
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მათ: რაჲსა ესოდენ მოშიშ ხართ? ვითარ არა გაქუს სარწმუნოებაჲ?
და	მცხ.მარკ	და შეეშინა მათ შიშითა დიდითა და იტყოდეს ურთიერთას: ვინ-მე არს ესე, რამეთუ ქარნიცა და ზღუაჲცა ერჩიან მას?
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს წიაღ ზღუასა მას, სოფელსა მას ღადარინელთასა.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა გამოვიდა იგი ნავით, მეყსეულად მოეგებვოდა მას საფლავებისაგან კაცი, რომლისა თანა იყო არაწმიდაჲ სული,
და	მცხ.მარკ	რომელსა საყოფლადვე აქუნდა საფლავები და არცაღა ჯაჭუებითა ვის ჴელ-ეწიფა შეკრვად იგი.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ მრავალ გზის ჯაჭჳთა და ბორკილითა შეკრულ იყო იგი და განხეთქის და შემუსრის, და არავის ეძლო დაყენებად მისა.
და	მცხ.მარკ	და მარადის ღამე და დღე საფლავებსა და მთათა გარე იქცევინ, ღაღადებნ და დაიკოდნ თავსა თჳსსა ლოდითა.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა იხილა მან იესუ შორით, მორბიოდა და თაყუანის-სცა,
და	მცხ.მარკ	ღაღადებდა ჴმითა დიდითა და იტყოდა: რაჲ ძეს ჩემი და შენი, იესუ, ძეო ღმრთისა მაღლისაო? გაფუცებ შენ ღმერთსა, ნუ მტანჯავ მე.
და	მცხ.მარკ	და ჰკითხა მას: რაჲ არს სახელი შენი? და ჰრქუა მას: ლეგეონ არს სახელი ჩემი, რამეთუ მრავალ ვართ.
და	მცხ.მარკ	და ევედრებოდა მას ფრიად, რაჲთა არა განასხნეს იგინი გარეშე სოფელსა.
და	მცხ.მარკ	და იყო მუნ კოლტი ღორთაჲ დიდძალი, მთასა გარე მძოვარი.
და	მცხ.მარკ	და ევედრებოდეს მას ყოველნი იგი ეშმაკნი და ეტყოდეს: მიმავლინენ ჩუენ ღორებსა იმას, რაჲთა მათა შევიდეთ.
და	მცხ.მარკ	და უბრძანა მათ. და განვიდა სულები იგი არაწმიდაჲ კაცისა მისგან და შევიდა ღორებსა მას. და მიიმართა კოლტმან მან ღორებისამან კბოდესა მას ზღუად, რამეთუ იყვნეს ვითარ ორ ათას და დაიშთვნეს ზღუასა მას შინა.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს იესუჲსა და იხილეს ეშმაკეული იგი მჯდომარე, შემოსილი და გონიერი, რომლისა თანა-იგი ყოფილ იყო ლეგეონი. და შეეშინა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მწყემსნი იგი მათნი ივლტოდეს და უთხრეს ქალაქსა და დაბნებსა. და გამოვიდეს ხილვად, რაჲ-ძი არს, რომელი-იგი იქმნა.
და	მცხ.მარკ	და უთხრობდეს მათ, რომელთა-იგი ეხილვა, ვითარ-იგი იქმნა ეშმაკეულისა მისთჳს და ღორებისა მისთჳს.
და	მცხ.მარკ	და ევედრებოდეს მას, რაჲთა წარვიდეს საზღვართა მათთაგან.
და	მცხ.მარკ	და აღ-რაჲ-ვიდა იესუ ნავსა, ევედრებოდა მას, რომელი-იგი იყო პირველ ეშმაკეული, რაჲთა მის თანა იყოს.
და	მცხ.მარკ	და წარვიდა იგი და იწყო ქადაგებად ათქალაქსა მას, რაოდენი უყო მას იესუ; და ყოველთა უკჳრდა.
და	მცხ.მათე	და აჰა ესერა დედაკაცი ვინმე, რომელი იყო სისხლისა დინებასა ათორმეტ წელ, მოუჴდა ზურგით და შეახო ფესუსა სამოსლისა მისისასა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ მიექცა, იხილა იგი და ჰრქუა მას: ნუ გეშინინ, ასულო, სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ. და განიკურნა დედაკაცი იგი მიერ ჟამითგან.
და	მცხ.მათე	და მოვიდა იესუ სახლსა მის მთავრისასა და იხილა მუნ მგოსნები და ერი კრებული და შფოთი
და	მცხ.მარკ	და აჰა მო-ვინმე-ვიდა მისა ერთი შესაკრებელის-მთავარი, სახელი მისი იაიროს; იხილა იგი და შეუვრდა ფერჴთა მისთა.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მათ: განეშორენით, რამეთუ არა მომკუდარ არს ეგე, არამედ სძინავს. ხოლო იგინი ეკიცხევდეს მას.
და	მცხ.მარკ	და წარვიდა იესუ მის თანა. და მისდევდა მას ერი მრავალი და შეაურვებდეს მას.
და	მცხ.მარკ	და ფრიად ვნებულ იყო იგი მრავალთაგან მკურნალთა და წარეგო ყოველივე მისი და არარაჲ სარგებელ ეყო, არამედ უფროჲსად უძჳრესად მოვიდა.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა ესმა იესუჲსთჳს, მოუჴდა მას ერსა მას შორის ზურგით კერძო და შეახო სამოსელსა მისსა,
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა შეეხო, მეყსეულად განჴმა წყაროჲ იგი სისხლისაჲ მის, და ცნა ჴორცთაგან, რამეთუ განიკურნა გუემულებისაგან.
და	მცხ.მათე	და რაჟამს გამოასხა ერი იგი, შევიდა და უპყრა ჴელი მისი და აღადგინა ქალი იგი.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ გულისჴმა-ყო მეყსეულად თავით თჳსით განსრული იგი ძალი მისგან, მოიქცა ერისა მის და თქუა: ვინ შემახო სამოსელსა ჩემსა?
და	მცხ.მათე	და წარმო-რაჲ-ვიდოდა მიერ იესუ, მოსდევდეს მას ორნი ბრმანი, ღაღადებდეს და იტყოდეს: შემიწყალენ ჩუენ, ძეო დავითისო!
და	მცხ.მათე	და ვითარცა შევიდა იესუ სახლსა, მოუჴდეს მას ბრმანი იგი, და ჰრქუა მათ იესუ: გრწამსა, ვითარმედ ძალ-მიც ესე ყოფად? ჰრქუეს მას: ჰე, უფალო.
და	მცხ.მარკ	და მიმოხედვიდა, რაჲთა იხილოს, რომელმან ესე ყო.
და	მცხ.მარკ	ხოლო დედაკაცსა მას შეეშინა და ძრწოდა, უწყოდა, რაჲ-იგი იქმნა მის ზედა, მოვიდა და შეუვრდა მას და უთხრა მას ყოველივე ჭეშმარიტი.
და	მცხ.მათე	მაშინ შეახო თუალთა მათთა და ჰრქუა მათ: სარწმუნოებისა თქუენისაებრ გეყავნ თქუენ!
და	მცხ.მათე	და მეყსეულად აღეხუნეს თუალნი მათნი. და შეჰრისხნა მათ იესუ და ჰრქუა: იხილეთ, ნუმცა ვინ უწყის.
და	მცხ.მათე	ხოლო იგინი გამოვიდეს და მიმოდადვეს იგი ყოველსა მას ქუეყანასა.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა-იგი გამო-ოდენ-ვიდეს, მოჰგუარეს მას კაცი ყრუჲ და ეშმაკეული.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა განჴადა ეშმაკი იგი, იტყოდა ყრუჲ იგი. და დაუკჳრდებდოა ერსა მას და იტყოდეს: არასადა ისრაჱლსა შორის ესრეთ გამოჩნდა.
და	მცხ.მათე	და მოჰვლიდა იესუ ქალაქებსა ყოველსა და დაბნებსა და ასწავებდა შესაკრებელთა შორის მათთა და ქადაგებდა სახარებასა სასუფეველისასა და განჰკურნებდა ყოველთა სენთა და ყოველთა უძლურებათა ერსა შორის.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა იხილა ერი იგი, შეეწყალნეს იგინი, რამეთუ იყვნეს დამაშურალ და დაცჳვნებულ, ვითარცა ცხოვარნი, რომელთა არა აქუნ მწყემსი.
და	მცხ.მათე	და მოუწოდა ათორმეტთა მოწაფეთა თჳსთა და მისცა მათ ჴელმწიფებაჲ სულთა ზედა არაწმიდათა, რაჲთა განასხმიდენ მათ და განჰკურნებდენ ყოველთა სენთა და ყოველთა უძლურებათა.
და	მცხ.მათე	ხოლო ათორმეტთა მათ მოციქულთა სახელები ესე არს: პირველად სიმონ, რომელსა ეწოდა პეტრე, და ანდრეა, ძმაჲ მისი, იაკობ ზებედესი და იოვანე, ძმაჲ მისი,
და	მცხ.მარკ	ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: ასულო, სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ, წარვედ მშჳდობით და იყავ შენ ცოცხალ გუემულებისაგან შენისა.
და	მცხ.მათე	ფილიპე და ბართლომე, თომა და მატთეოს მეზუერე, იაკობ ალფესი და ლებეოს, რომელსა ეწოდა თადეოს,
და	მცხ.მათე	სიმონ კანანელი და იუდა ისკარიოტელი, რომელმანცა განსცა იგი.
და	მცხ.მარკ	და ვითარ იგი ამას იტყოდა, მოვიდეს შესაკრებლის-მთავრისანი მის და ეტყოდეს: ასული შენი აღესრულა, რაჲსაღა აშრომებ მოძღუარსა?
და	მცხ.მათე	ესე ათორმეტნი წარავლინნა იესუ, ამცნო მათ და ჰრქუა: გზასა წარმართთასა ნუ მიხუალთ და ქალაქსა სამარიტელთასა ნუ შეხუალთ,
და	მცხ.მარკ	და არავინ უტევა მიდევნებად მის თანა, გარნა პეტრე და იაკობ და იოვანე, ძმაჲ იაკობისი.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდა სახლსა მას შესაკრებლთ-მთავრისასა და იხილა შფოთი და ტირილი და ღაღადებაჲ ფრიადი.
და	მცხ.მარკ	და შევიდა და ჰრქუა მათ: რაჲსა აღშფოთებულ ხართ და სტირთ? ყრმაჲ ეგე არა მომკუდარ არს, არამედ სძინავს.
და	მცხ.მარკ	და იგინი ჰბასრობდეს მას. ხოლო თავადმან გამოასხა ყოველი იგი შფოთი და მიიყვანა მამაჲ მის ყრმისაჲ და დედაჲ და მოწაფენი მისნი და შევიდა, სადა-იგი იდვა მკუდარი და იგი ყრმაჲ.
და	მცხ.მარკ	და უპყრა ჴელი ყრმისაჲ მის და ჰრქუა მას: ტალითა კუმი! რომელ არს თარგმანებით: შენ გეტყჳ, ყრმაო, აღდეგ!
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად აღდგა ქალი იგი და იწყო სლვად, რამეთუ იყო იგი ათორმეტის წლის ოდენ. და განუკჳრდებოდა მათ განკჳრვებითა დიდითა ფრიად.
და	მცხ.მარკ	და ამცნებდა მათ ფრიად, რაჲთა არავინ აგრძნას ესე, და უბრძანა მათ, რაჲთა სცენ მას ჭამადი.
და	მცხ.მარკ	და შეკრბეს მისა ფარისეველნი და რომელნიმე მწიგნობართაგანნი, რომელნი მოსრულ იყვნეს იერუსალჱმით.
და	მცხ.მარკ	და იხილნეს ვინმე მოწაფეთა მისთაგანნი. შეგინებულითა ჴელითა, ესე იგი არს უბანელითა ჴელითა ჭამდეს პურსა, და ჰგმობდეს.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ ფარისეველთა და ყოველთა ჰურიათა, უკუეთუ არა იდაყჳთგან დაიბანნიან ჴელნი, არა ჭამიან, რამეთუ ეპყრა მათ მოცემული იგი მოძღურებაჲ ხუცესთაჲ.
და	მცხ.მარკ	და უბანთაგან რაჲ შევიდიან, უკუეთუ არა იბანნიან, არა ჭამიან და სხუაჲცა მრავალი არს, რომელი მოეღო პყრობად: განრცხაჲ სასუმელებისაჲ და სტამნებისაჲ და ქუაბებისაჲ და ცხედრებისაჲ.
და	მცხ.მათე	და მი-რაჲ-ხჳდეთ, ქადაგებდით და იტყოდეთ, ვითარმედ: მოახლებულ არს სასუფეველი ცათაჲ.
და	მცხ.მათე	და შე-რაჲ-ხჳდოდით სახლსა მას, მოიკითხეთ იგი და თქუთ: მშჳდობაჲ სახლსა ამას!
და	მცხ.მათე	და უკუეთუ სახლი იგი ღირს იყოს, მოვიდეს მშჳდობაჲ თქუენი მას ზედა; უკუეთუ არა ღირს იყოს, მშჳდობაჲ თქუენი თქუენდავე მოიქეცინ.
და	მცხ.მათე	და უკუეთუ არავინ შეგიწყნარნეს თქუენ და არცა ისმინნეს სიტყუანი თქუენნი, გამო-რაჲ-ხჳდოდით მიერ სახლით გინა მიერ ქალაქით, განიყარეთ მტუერი ფერჴთა თქუენთაჲ.
და	მცხ.მათე	ამენ გეტყჳ თქუენ: უმოლხინეს იყოს ქუეყანაჲ იგი სოდომისაჲ და გომორისაჲ დღესა მას სასჯელისასა, ვიდრე ქალაქი იგი.
და	მცხ.მათე	ეკრძალებოდეთ კაცთაგან, რამეთუ მიგცემდენ თქუენ კრებულსა და შორის შესაკრებელთა მათთა გტანჯვიდენ თქუენ.
და	მცხ.მათე	და წინაშე მთავართა და მეფეთა მიგიყვანნენ თქუენ ჩემთჳს საწამებელად მათდა და წარმართთა.
და	მცხ.მათე	და რაჟამს მიგცნენ თქუენ, ნუ ჰზრუნავთ, ვითარ ანუ რასა იტყოდით, რამეთუ მოგეცეს თქუენ მას ჟამსა შინა, რასა-იგი იტყოდით.
და	მცხ.მათე	რამეთუ მისცეს ძმამან ძმაჲ სიკუდილდ და მამამან – შვილი; და აღდგენ შვილნი მამა-დედათა ზედა და მოჰკლვიდენ მათ.
და	მცხ.მათე	და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოველთაგან სახელისა ჩემისათჳს. ხოლო რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხოვნდეს.
და	მცხ.მათე	კმა არს მოწფისა მის, უკუეთუ იყოს, ვითარცა მოძღუარი თჳსი, და მონაჲ იგი, ვითარცა უფალი თჳსი. უკუეთუ სახლისა უფალსა ბელზებულით ჰხადოდეს, რაოდენ უფროჲს სახლეულთა მისთა?
და	მცხ.მათე	ნუუკუე გეშინინ მათგან, რამეთუ არა არს დაფარული, რომელი არა გამოჩნდეს, და არცა საიდუმლოჲ, რომელი არა გამოცხადნეს.
და	მცხ.მათე	რომელი გარქუ თქუენ ბნელსა შინა, თქუენ თქუთ ნათელსა შინა; და რომელი ყურთა გესმა, ქადაგებდით ერდოთა ზედა.
და	მცხ.მათე	და ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოსწყჳდნენ ჴორცნი, ხოლო სულისა ვერ ჴელ-ეწიფების მოკლვად. არამედ გეშინოდენ მისა უფროჲს, რომელი შემძლებელ არს სულისა და ჴორცთა წარწყმედად გეჰენიასა შინა.
და	მცხ.მათე	ანუ არა ორი სირი ასარის განისყიდებისა? და ერთიცა მათგანი არა დავარდების ქუეყანასა ზედა თჳნიერ მამისა თქუენისა.
და	მცხ.მათე	და რომელმან უვარ-მყოს მე წინაშე კაცთა, უვარ-ვყო იგი მეცა წინაშე მამისა ჩემისა ზეცათაჲსა.
და	მცხ.მათე	რამეთუ მოვედ განყოფად კაცისა მამისაგან თჳსისა და ასული – დედისაგან თჳსისა და სძალი – დედამთილისაგან თჳსისა.
და	მცხ.მათე	და მტერ იყვნენ კაცისა სახლეულნი თჳსნი.
და	მცხ.მათე	რომელსა უყუარდეს მამაჲ ანუ დედაჲ უფროჲს ჩემსა, არა არს იგი ჩემდა ღირს; და რომელსა უყუარდეს ძე ანუ ასული უფროჲს ჩემსა, იგი არა არს ჩემდა ღირს.
და	მცხ.მათე	და რომელმან არა აღიღოს ჯუარი თჳსი და შემომიდგეს მე, იგი არა არს ჩემდა ღირს.
და	მცხ.მათე	რომელმან მოიპოოს სული თჳსი, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს სული თჳსი ჩემთჳს, მან პოოს იგი.
და	მცხ.მათე	რომელმან შეგიწყნარნეს თქუენ, მე შემიწყნარა; და რომელმან მე შემიწყნაროს, შეიწყნაროს მომავლინებელი ჩემი.
და	მცხ.მათე	რომელმან შეიწყნაროს წინასწარმეტყუელი სახელად წინასწარმეტყუელისა, სასყიდელი წინასწარმეტყუელისაჲ მიიღოს; და რომელმან შეიწყნაროს მართალი სახელად მართლისა, სასყიდელი მართლისაჲ მიიღოს.
და	მცხ.მათე	და რომელმან ასუას ერთსა მცირეთაგანსა სასუმელი ერთი წყალი გრილი სახელად მოწფისა, ამენ გეტყჳ თქუენ, არა წარუწყმდეს სასყიდელი მისი.
და	მცხ.მათე	და იყო რაჟამს დაასრულნა იესუ ბრძანებანი ესე ათორმეტთა მიმართ მოწაფეთა მისთა, წარვიდა მიერ ქადაგებად და სწავლად ქალაქებსა მათსა.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა: შენ ხარა მომავალი იგი, ანუ სხუასა მოველოდით?
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: მივედით და უთხართ იოვანეს, რომელი გესმის და ჰხედავთ:
და	მცხ.მათე	და ნეტარ არს, რომელი არა დაბრკოლდეს ჩემდა მომართ.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა ესენი წარვიდეს, იწყო იესუ სიტყუად ერსა მას იოვანესთჳს: რაჲსა გამოხუედით უდაბნოდ ხილვად? ლერწმისა, ქარისაგან შერყეულისა?
და	მცხ.მათე	არამედ რაჲსა გამოხუედით ხილვად? წინაწარმეტყუელისა? ჰე, გეტყჳ თქუენ, და უმეტეს წინაწარმეტყუელისა.
და	მცხ.მათე	რამეთუ დღითგან იოვანე ნათლის-მცემლისაჲთ ვიდრე აქამომდე სასუფეველი ცათაჲ იიძულების; და რომელნი აიძულებდენ, მათ მიიტაცონ იგი.
და	მცხ.მათე	რამეთუ ყოველნი წინაწარმეტყუელნი და სჯული ვიდრე იოვანესამდე წინაწარმეტყუელებდეს.
და	მცხ.მათე	და უკუეთუ გნებავს შეწყნარების, იგი არს ელია, რომელი მოვალს.
და	მცხ.მათე	აწ ვის ვამსგავსო ნათესავი ესე? მსგავს არს ყრმათა, რომელნი სხენედ უბანთა და მოუწესედ მოყუასთა თჳსთა
და	მცხ.მათე	და ეტყჳედ მათ: გისტჳნევდით თქუენ, და არა ჰროკევდით, გიგოდებდით, და არა იტყებდით.
და	მცხ.მათე	რამეთუ მოვიდა იოვანე, არცა ჭამდა, არცა სუმიდა, და იტყჳან, ვითარმედ: ეშმაკეულ არს.
და	მცხ.მათე	მოვიდა ძე კაცისაჲ, ჭამს და სუამს, და იტყჳან: აჰა კაცი მჭამელი და ღჳნის-მსუმელი, მეგობარი მეზუერეთა და ცოდვილთაჲ. და განმართლდა სიბრძნე შვილთაგან თჳსთა.
და	მცხ.მათე	ვაჲ შენდა, ქორაზინ, და ვაჲ შენდა, ბეთსაიდა! რამეთუ ტჳროსს თუმცა და სიდონს იქმნნეს ძალნი მისნი, რომელნი იქმნნეს თქუენ შორის, მაშინვე სამემცა ძაძითა ნაცარსა ზედა მსხდომარეთა შეინანეს.
და	მცხ.მათე	ხოლო გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ტჳროსი და სიდონი უმოლხინეს იყოს დღესა მას სასჯელისასა, ვიდრე თქუენ.
და	მცხ.მათე	მას ჟამსა შინა იტყოდა იესუ და თქუა: აღგიარებ შენ, მამაო, უფალო ცისა და ქუეყანისაო, რამეთუ დაჰფარე ესე ბრძენთაგან და მეცნიერთა და გამოუცხადე ესე ჩჩჳლთა.
და	მცხ.მათე	ყოველივე მომეცა მე მამისა ჩემისა მიერ; და არავინ იცის ძე, გარნა მამამან; არცა მამაჲ ვინ იცის, გარნა ძემან, და რომლისაჲ უნდეს ძესა გამოცხადების.
და	მცხ.მათე	მოვედით ჩემდა ყოველნი მაშურალნი და ტჳრთმძიმენი, და მე განგისუენო თქუენ.
და	მცხ.მათე	აღიღეთ უღელი ჩემი თქუენ ზედა და ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშჳდ ვარ და მდაბალ გულითა, და ჰპოოთ განსუენებაჲ სულთა თქუენთაჲ.
და	მცხ.მათე	რამეთუ უღელი ჩემი ტკბილ არს, და ტჳრთი ჩემი სუბუქ არს.
და	მცხ.მათე	მას ჟამსა შინა წარვიდოდა იესუ დღესა შაბათსა ყანობირსა მათსა. ხოლო მოწაფეთა მისთა შეემშია და იწყეს მუსრვად თავსა ჴუვილისასა და ჭამად.
და	მცხ.მათე	ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: არა აღმოგიკითხავსა, რაჲ-იგი ყო დავით, ოდეს-იგი შეემშია და მისთანათა მათ?
და	მცხ.მათე	ვითარ-იგი შევიდა სახლსა ღმრთისასა და პურნი იგი შესაწირავთანი შეჭამნა, რომელთაჲ არა ჯერ-იყო ჭამად მისა, არცა მისთანათა მათ, გარნა მღდელთა ხოლო?
და	მცხ.მათე	უკუეთუმცა გეცნა, რაჲ არს: წყალობაჲ მნებავს და არა მსხუერპლი, არამცა დასაჯენით უბრალონი.
და	მცხ.მათე	და წარმოვიდა მიერ იესუ და მოვიდა შესაკრებელსა მათსა.
და	მცხ.მათე	და იყო მუნ კაცი ერთი, რომელსა ჴელი განჴმელ ედგა. ჰკითხვიდეს მას და ეტყოდეს: უკუეთუ ჯერ-არს შაბათსა კურნებაჲ რაჲთამცა შეასმინეს იგი.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰრქუა იესუ კაცსა მას: განირთხ ჴელი შენი! და მან განირთხა ჴელი, და კუალად მოეგო ცოცხალი, ვითარცა ერთი იგი.
და	მცხ.მათე	და მისდევდა მას ერი მრავალი, და განკურნნა იგი ყოველნი.
და	მცხ.მათე	და ამცნო მათ, რაჲთა არა გამოაცხადონ იგი.
და	მცხ.მათე	ლერწამი შემუსრვილი არა განტეხოს და პატრუკი მბნდჳნვარე არა დაშრიტოს, ვიდრემდე გამოიღოს ძლევად სასჯელი.
და	მცხ.მათე	და სახელსა მისსა წარმართნი ესვიდენ.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოჰგუარეს მას ეშმაკეული ბრმაჲ და ყრუჲ, და განკურნა იგი, ვითარმედ ყრუჲ და ბრმაჲ ხედვიდა და იტყოდა.
და	მცხ.მათე	და განუკჳრდებოდა ერსა მას და იტყოდეს: ნუუკუე ესე არს ძე დავითისი?
და	მცხ.მათე	იცოდნა იესუ ზრახვანი იგი გულისა მათისანი და ჰრქუა მათ: ყოველი მეუფებაჲ, რომელი განევლთის თავსა თჳსსა, მოოჴრდის; და ყოველი ქალაქი გინა სახლი, რომელი განევლთის თავსა თჳსსა, ვერ დაემტკიცოს.
და	მცხ.მათე	და უკუეთუ ეშმაკი ეშმაკსა განჰჴდის, თავსა თჳსსა განევლთა; ვითარ დამტკიცნეს მეუფებაჲ მისი?
და	მცხ.მათე	და უკუეთუ მე ბელზებულითა განვასხამ ეშმაკთა, ძენი თქუენნი რაჲთა განასხმენ? ამისთჳს იგინივე მსაჯულ თქუენდა იყვნენ.
და	მცხ.მათე	ანუ ვითარ ვის ჴელ-ეწიფების სახლსა ძლიერისასა შესლვად და ჭურჭელი მისი გამოტყუენვად, უკუეთუ არა პირველად შეკრას ძლიერი იგი და მაშინღა სახლი მისი იავარ-ყოს.
და	მცხ.მათე	რომელი არა არს ჩემ თანა, იგი მტერი ჩემი არს; და რომელი არა შეჰკრებს ჩემ თანა, იგი განაბნევს.
და	მცხ.მათე	ამისთჳს გეტყჳ თქუენ: ყოველი ცოდვაჲ და გმობაჲ მიეტეოს კაცთა, ხოლო სულისა წმიდისა გმობაჲ არა მიეტეოს კაცთა.
და	მცხ.მათე	და რომელმან თქუას სიტყუაჲ ძისა კაცისათჳს, მიეტეოს მას; ხოლო რომელმან თქუას სულისა წმიდისათჳს, არა მიეტეოს მას არცა ამას სოფელსა, არცა მერმესა მას.
და	მცხ.მათე	ანუ ყავთ ხე იგი კეთილ და ნაყოფიცა მისი კეთილ; ანუ ყავთ ხე იგი ხენეშ და ნაყოფიცა მისი ხენეშ; რამეთუ ნაყოფისაგან ხე იგი საცნაურ არს.
და	მცხ.მათე	კეთილმან კაცმან კეთილისაგან საუნჯისა გამოიღის კეთილი, და ბოროტმან კაცმან ბოროტისაგან საუნჯისა გამოიღის ბოროტი.
და	მცხ.მათე	რამეთუ სიტყუათა შენთაგან განჰმართლდე და სიტყუათა შენთაგან დაისაჯო.
და	მცხ.მათე	მაშინ მი-ვიეთმე-უგეს მწიგნობართაგან და ფარისეველთა და ჰრქუეს: მოძღუარ, გუნებავს შენგან სასწაულისა ხილვად.
და	მცხ.მათე	ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: ნათესავი ბოროტი და მემრუშე სასწაულსა ეძიებს, და სასწაული არა ეცეს მას, გარნა სასწაული იგი იონა წინაწარმეტყუელისაჲ.
და	მცხ.მათე	რამეთუ ვითარცა-იგი იყო იონა მუცელსა ვეშაპისასა სამ დღე და სამ ღამე, ეგრეთ იყოს ძე კაცისაჲ გულსა ქუეყანისასა სამ დღე და სამ ღამე.
და	მცხ.მათე	კაცნი იგი ნინეველნი აღდგენ სასჯელსა მას ნათესავისა ამის თანა და დასჯიდენ მათ, რამეთუ შეინანეს ქადაგებასა მას იონაჲსსა; და აჰა ესერა უფროჲს იონაჲსსა არს აქა.
და	მცხ.მათე	დედოფალი იგი სამხრისაჲ აღდგეს სასჯელსა მას ნათესავსა ამას თანა და დასაჯოს იგი, რამეთუ მოვიდა კიდით ქუეყანისაჲთ სმენად ამის თანა და დასაჯოს იგი, რამეთუ მოვიდა კიდით ქუეყანისაჲთ სმენად სიბრძნესა სოლომონისსა; და აჰა ესერა უფროჲს სოლომონისსა არს აქა.
და	მცხ.მათე	ხოლო რაჟამს სული იგი არაწმიდაჲ განვიდის კაცისაგან, მიმოვალნ ურწყულთა ადგილთა და ეძიებნ განსუენებასა და არა პოვის.
და	მცხ.მათე	მაშინ თქჳს: მივიქცე სახედ ჩემდა, ვინაჲცა გამოვედ; და მი-რაჲ-ვიდის, პოვის იგი მოცალე, განშუენებული და შემკული.
და	მცხ.მათე	მაშინ წარვიდის და მოიყვანნის მის თანა სხუანი შჳდნი სულნი, უბოროტესნი მისა, და მოვიდის და დაემკჳდრის მუნ. და იქმნის უკუანაჲსკნელი კაცისაჲ მის უძჳრეს პირველისა. ესრეთ ეყოს ნათესავსა ამასცა უკეთურსა.
და	მცხ.მათე	და იყო ვიდრე იგი ეტყოდაღა ერსა მას, აჰა ესერა დედაჲ მისი და ძმანი მისნი დგეს გარე და ეძიებდეს მას სიტყუად.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰრქუა ვინმე მას: აჰა დედაჲ შენი და ძმანი შენნი დგანან გარეშე და უნებს რაჲმე სიტყუად შენდა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ მიუგო მეტყუელსა მას და ჰრქუა: ვინ არს დედაჲ ჩემი, ანუ ვინ არიან ძმანი ჩემნი?
და	მცხ.მათე	და მიყო ჴელი მისი მოწაფეთა მიმართ თჳსთა და თქუა: აჰა დედაჲ ჩემი და ძმანი ჩემნი!
და	მცხ.მათე	რამეთუ რომელმან ყოს ნებაჲ მამისა ჩემისა ზეცათაჲსაჲ, იგი არს ძმაჲ და დაჲ და დედაჲ ჩემი.
და	მცხ.მათე	მას დღესა შინა გამოვიდა იესუ სახლისა მისგან და დაჯდა იგი ზღჳს-კიდესა.
და	მცხ.მათე	და შეკრბა მისა ერი მრავალი, ვიდრე შესლვადმდე მისა ნავად და დაჯდომად. და ყოველი იგი ერი ზღჳს-კიდესა დგა.
და	მცხ.მათე	და ეტყოდა მათ მრავალსა იგავით და ჰრქუა: ესერა გამოვიდა მთესვარი თესვად.
და	მცხ.მათე	და თესვასა მას მისსა რომელიმე დავარდა გზასა ზედა. და მოვიდეს მფრინველნი ცისანი და შეჭამეს იგი.
და	მცხ.მათე	და სხუაჲ დავარდა კლდოვანსა ზედა, სადა არა იყო მიწაჲ ფრიად; და მეყსეულად აღმოსცენდა, და რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისაჲ,
და	მცხ.მათე	მზე რაჲ აღმოჰჴდა, დასცხა, და რამეთუ ძირნი არა დაებნეს, განჴმა.
და	მცხ.მათე	და სხუაჲ იგი დავარდა ეკალთა შორის, და აღმოსცენდეს ეკალნი და შეაშთვეს იგი.
და	მცხ.მათე	და რომელიმე დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და მოსცემდა ნაყოფსა: რომელიმე ასსა, რომელიმე სამეოცსა, რომელიმე ოც და ათსა.
და	მცხ.მათე	და მოუჴდეს მოწაფენი და ჰრქუეს მას: რაჲსათჳს იგავით ეტყჳ მათ?
და	მცხ.მათე	რამეთუ რომელსა აქუნდეს, მიეცეს და მიემატოს; და რომელსა არა აქუნდეს, და რომელღა-იგი აქუს, მო-ვე-ეღოს მას.
და	მცხ.მათე	ამისთჳს იგავით ვეტყჳ მათ, რამეთუ ხედვენ და არა ხედვენ, ესმის და არა ესმის, არცა გულისჴმა-ყვიან.
და	მცხ.მათე	ხოლო თუალნი თქუენნი ნეტარ არიან, რამეთუ ხედვენ, და ყურნი თქუენნი, რამეთუ ესმის.
და	მცხ.მათე	ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მრავალთა წინაწარმეტყუელთა და მართალთა გული-უთქუმიდა ხილვად, რომელსა თქუენ ხედავთ, და არა იხილეს, და სმენად, რომელი თქუენ გესმის, და არა ესმა.
და	მცხ.მათე	ყოველსა რომელსა ესმეს სიტყუაჲ სასუფეველისაჲ და არა გულისჴმა-ყოს, მოვიდის უკეთური იგი და მისტაცის დათესული იგი გულისაგან მისისა: ესე არს, რომელი-იგი გზასა ზედა დაეთესა.
და	მცხ.მათე	ხოლო რომელი-იგი კლდოვანსა ზედა დაეთესა, ესე არს: რომელმან სიტყუაჲ იგი ისმინის და მეყსეულად სიხარულით მიიღის იგი.
და	მცხ.მათე	ხოლო ძირი არა აქუნ გულსა თჳსსა, არამედ საწუთო არნ. და რაჟამს არნ ჭირი ანუ დევნაჲ სიტყჳსა მისთჳს, მეყსეულად დაჰბრკოლდის იგი.
და	მცხ.მათე	სხუაჲ იგავი დაუდგა მათ და ჰრქუა: ემსგავსა სასუფეველი ღმრთისაჲ კაცსა, რომელმან დასთესა თესლი კეთილი აგარაკსა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა დაიძინეს კაცთა მათ, მოვიდა მტერი მისი და დასთესა ღუარძლი შორის იფქლსა მას და წარვიდა.
და	მცხ.მათე	და ოდეს აღმოსცენდა ჯეჯლი იგი და ნაყოფი გამოიღო, მაშინ გამოჩნდა ღუარძლი იგი.
და	მცხ.მათე	მოვიდეს მონანი იგი და უთხრეს სახლისა უფალსა მას და ჰრქუეს: უფალო, ანუ არა თესლი კეთილი დასთესეა აგარაკსა შენსა? ვინაჲ აღმოსცენდა ღუარძლი?
და	მცხ.მათე	ხოლო მან ჰრქუა: მტერმან კაცმან ყო იგი. ხოლო მონათა მათ ჰრქუეს მას: გნებავსა, რაჲთა მივიდეთ და გამოვარჩიოთ იგი?
და	მცხ.ესა	და დასცხრენით კაცისაგან, რომლისა სამშჳნველი მისი ცხჳრთა შინა მისთა არს, რამეთუ რაჲსა შერაცხილ იქმნა მათდა?
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე: მომართუთ მე სარწყული ერთი ახალი. და მოართვეს მას.
და	მცხ.მეფ4	და განიკურნეს წყალნი იგი მოდღენდელად დღემდე მსგავსად სიტყჳსა მის ელისესისა, ვითარცა თქუა.
და	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა: განზარდოს კაცმან დიაკეული ზროხათა და ორნი ცხოვარნი.
და	მცხ.მათე	აცადეთ იგი თანა-აღორძინებად ურთიერთას, ვიდრე ჟამადმდე მკისა, და ჟამსა მკისასა უბრძანო მომკალთა მათ: შეკრიბეთ პირველად ღუარძლი იგი და შეკართ ძნეულად, რაჲთა დაიწუას იგი, ხოლო იფქლი იგი შეკრიბეთ საუნჯესა ჩემსა.
და	მცხ.მათე	სხუასა იგავსა ეტყოდა მათ და ჰრქუა: მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ მარცუალსა მდოგჳსასა, რომელი მოიღო კაცმან და დასთესა თჳსსა მტილსა,
და	მცხ.მათე	რომელი უმცირეს არს ყოველთა თესლთა, ხოლო რაჟამს აღორძნდის, უფროჲს ყოველთა მხალთა არნ იგი, და იქმნის იგი ხე დიდ, ვიდრემდის მოვიდიან მფრინველნი ცისანი და დაადგრიან რტოთა მისთა.
და	მცხ.მათე	მერმე სხუასა იგავსა ეტყოდა მათ და ჰრქუა: მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ ცომსა, რომელი მოიღო დედაკაცმან და შეჰრთო იგი ფქვილსა სამსა საწყაულსა, ვიდრემდის აღაფუვნა იგი ყოვლად.
და	მცხ.მათე	ამას ყოველსა ეტყოდა იესუ იგავით ერსა მას და თჳნიერ იგავისა არარას ეტყოდა მათ.
და	მცხ.მათე	რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი წინაწარმეტყუელისა მიერ თქუმული: აღვაღო იგავით პირი ჩემი და ვიტყოდი დაფარულთა დასაბამითგან სოფლისაჲთ.
და	მცხ.მათე	მაშინ დაუტევა იესუ ერი იგი და მოვიდა სახლსა. და მოუჴდეს მას მოწაფენი მისნი და ჰრქუეს: გამოგჳთარგმანე ჩუენ იგავი იგი ღუარძლისაჲ და აგარაკისაჲ.
და	მცხ.მათე	ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: რომელი სთესავს თესლსა კეთილსა, ძე კაცისაჲ არს;
და	მცხ.მათე	ხოლო აგარაკი იგი ესე სოფელი არს; ხოლო თესლნი იგი კეთილნი ესე არიან ძენი სასუფეველისანი, და ღუარძლნი იგი არიან ძენი უკეთურისანი.
და	მცხ.მათე	ხოლო მტერი იგი, რომელმან დათესა იგი, ეშმაკი არს; და მკაჲ იგი არს აღსასრული ამის სოფლისაჲ. და მომკალნი იგი არიან ანგელოზნი.
და	მცხ.მათე	ვითარცა იგი შეკრიბიან ღუარძლი და ცეცხლითა დაწჳან, ეგრეთ იყოს აღსასრული ამის სოფლისაჲ.
და	მცხ.მათე	რამეთუ მოავლინნეს ძემან კაცისამან ანგელოზნი თჳსნი, და შეკრიბნენ სუფევისაგან მისისა ყოველნი საცთურნი და მოქმედნი უსჯულოებისანი
და	მცხ.მათე	კუალად მსგავს არს სასუფეველი ცათაჲ საუნჯესა დაფარულსა ყანასა შინა, რომელი პოვა კაცმან და დამალა და სიხარულითა მით მისთჳს წარვიდა და განყიდა ყოველი, რაჲცა აქუნდა, და მოიყიდა აგარაკი იგი.
და	მცხ.მათე	და პოის რაჲ ერთი მარგალიტი მრავალ-სასყიდლისაჲ, წარვიდა და განყიდა ყოველივე, რაჲცა ედვა, და მოიყიდა იგი.
და	მცხ.მათე	და ოდეს აღივსოს, გამოიღიან იგი ზღჳს-კიდესა და დაასხიან და შეკრიბიან კეთილი იგი ჭურჭელსა, ხოლო ჯერკუალი იგი გარე განსთხიიან.
და	მცხ.მათე	ესრეთ იყოს აღსასრული ამის სოფლისაჲ: რამეთუ გამოვიდენ ანგელოზნი და განაშორენ უკეთურნი და შორის მართალთა
და	მცხ.მათე	და შესთხინენ იგინი შორის საჴუმილსა მას ცეცხლისასა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მათ: ამისთჳს ყოველი მწიგნობარი, დამოწაფებული სასუფეველსა ცათასა, მსგავს არს იგი კაცსა სახლისა უფალსა, რომელმან გამოიღის საუნჯისაგან თჳსისა ძუელი და ახალი.
და	მცხ.მათე	და იყო რაჟამს დაასრულნა იესუ იგავნი ესე, წარვიდა მიერ.
და	მცხ.მათე	და მოვიდა მამულად თჳსად და ასწავებდა მათ შესაკრებელთა შორის მათთა, ვიდრემდის განუკჳრდებოდა მათ და იტყოდეს: ვინაჲ არს ამისა სიბრძნე ესე და ძალი?
და	მცხ.მათე	ანუ არა ესე არს ხუროჲსა მის ძე? ანუ არა დედასა მისსა ჰრქჳან მარიამ? და ძმანი მისნი არა ყოველნი ჩუენ შორის არიანა? ვინაჲ უკუე არს ამისა ესე ყოველი?
და	მცხ.მათე	და დაჰბრკოლდებოდეს მისთჳს. ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: არა არს წინაწარმეტყუელი შეურაცხ, გარნა სოფელსა თჳსსა და სახლსა შინა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	და არა ქმნნა მუნ ძალნი მრავალნი ურწმუნოებისა მათისათჳს.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მონათა თჳსთა: ესე არს იოვანე ნათლის-მცემელი, იგი აღდგომილ არს მკუდრეთით, და მისთჳს იქმნებიან ძალნი ესე მის თანა.
და	მცხ.მათე	რამეთუ ამან ჰეროდე შეიპყრა იოვანე და შებორკილა იგი და საპყრობილესა შეაყენა ჰეროდიაჲსთჳს, ცოლისა ფილიპეს, ძმისა თჳსისა.
და	მცხ.მათე	და უნდა ღათუ მისი მოკლვაჲ, არამედ ეშინოდა ერისა მის, რამეთუ ვითარცა წინაწარმეტყუელი ეპყრა მათ იგი.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა შობისა დღენი იყვნეს ჰეროდესნი, როკვიდა ასული ჰეროდიაჲსი შორის, და სთნდა ჰეროდეს როკვაჲ იგი მისი.
და	მცხ.მათე	ხოლო იგი წინაჲსწარ ბირებულ იყო დედისაგან თჳსისა და ჰრქუა: მომეც მე აქა ლანკნითა თავი იოვანესი, ნათლის-მცემელისაჲ.
და	მცხ.მათე	და შე-ღავე-წუხნა მეფე იგი, არამედ ფიცისა მისთჳს და მის თანა მეინაჴეთა ბრძანა მიცემად იგი მას.
და	მცხ.მათე	და მიავლინა იგი და მოჰკუეთა თავი იოვანესი საპყრობილესა შინა.
და	მცხ.მათე	და მოართუეს თავი მისი ლანკნითა და მისცეს ქალსა მას, და მან მიართუა დედასა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	და მოვიდეს მოწაფენი მისნი და წარიღეს გუამი მისი და დაჰფლეს იგი და მოვიდეს და უთხრეს იესუს.
და	მცხ.მათე	ესმა რაჲ ესე იესუს, განეშორა მიერ ნავითა და წარვიდა უდაბნოსა ადგილსა თჳსაგან. და ვითარცა ესმა ერსა მას, მისდევდეს მას მკჳრცხლ ქალაქებისაგან.
და	მცხ.მათე	და გამოვიდა იესუ და იხილა ერი მრავალი და შეეწყალნეს იგინი და განკურნა სნეულნი მათნი.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა შემწუხრდა, მოუჴდეს მოწაფენი მისნი და ჰრქუეს მას: უდაბნო არს ადგილი ესე, და ჟამი გარდასრულ არს; განუტევე ერი ესე, რაჲთა წარვიდენ გარემო დაბნებსა და იყიდონ თავისა თჳსისა საზრდელი.
და	მცხ.ესა	იხარებდით და იშუებდით დამკჳდრებულნი სიონს, რამეთუ ამაღლდა წმიდაჲ ისრაჱლისა, საშუალ მისსა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: არა გუაქუს აქა, გარნა ხუთი პური და ორი თევზი.
და	მცხ.მათე	და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ თივასა ზედა. და მოიღო ხუთი იგი პური და ორი თევზი, აღიხილნა ზეცად და აკურთხა და განტეხა და მისცნა პურნი იგი მოწაფეთა თჳსთა, და მოწაფეთა მათ მისცეს ერსა მას.
და	მცხ.მათე	და ჭამეს ყოველთა და განძღეს; და აღიღეს ნეშტი ნამუსრევი ათორმეტი გოდორი სავსე.
და	მცხ.მათე	ხოლო იყვნეს, რომელთა-იგი ჭამეს, მამანი ხოლო ხუთ ათას, თჳნიერ ყრმებისა და დედებისა.
და	მცხ.მათე	და მეყსეულად აიძულა მოწაფეთა შესლვად ნავსა და წინა-წარძღუანვად მისა წიაღკერძო, ვიდრემდე განუტეოს ერი იგი.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა განუტევა ერი იგი, აღვიდა მთასა ლოცვად თჳსაგან. და შე-რაჲ-მწუხრდა, მარტოჲ იყო მუნ.
და	მცხ.მათე	ხოლო ნავი იგი განშორებულ იყო ქუეყანით მრავალ უტევან და იგუემებოდა ღელვათაგან, რამეთუ იყო ქარი იგი პირით კერძო.
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდეს მეფე ისრაჱლისა და მეფე იუდეასი და მეფე ედომისა და დაიდარნეს შჳდ დღე გზასა მას. და არა ეპოვა წყალი ბანაკსა მას და არცა საცხოვარსა მათსა, რომელი იყო მათ თანა.
და	მცხ.მათე	და მეოთხესა საჴუმილავსა ღამისასა მოვიდა მათა იესუ სლვით ზღუასა მას ზედა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მოწაფეთა ვითარცა იხილეს, ვიდოდა რაჲ ზღუასა მას ზედა, შეძრწუნდეს და თქუეს: ვითარმედ: საოცარ რაჲმე არს, და შიშისაგან ღაღად-ყვეს.
და	მცხ.იერ	და განვსცნე ეგენი ჭირთა მიმართ ყოველთა მეფობათა ქუეყანისათა მანასისთჳს, ძისა ეზეკიასა, მეფისა იუდაჲსთა, ყოველთათჳს, რომელნი ქმნნეს იერუსალჱმს შინა.
და	მცხ.მათე	მეყსეულად ეტყოდა მათ იესუ და ჰრქუა: კადნიერ იყვენით, მე ვარ, ნუ გეშინინ!
და	მცხ.მათე	ხოლო მან ჰრქუა: მოვედ! და გარდამოვიდა პეტრე ნავით და ვიდოდა წყალთა მათ ზედა და მოვიდოდა იესუჲსა.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა იხილა ქარი იგი ძლიერი, შეეშინა და იწყო დანთქმად, ღაღად-ყო და თქუა: უფალო მიჴსენ მე!
და	მცხ.მათე	და მეყსეულად განყო ჴელი იესუ და უპყრა მას და ჰრქუა: მცირედ-მორწმუნეო, რაჲსა შეორგულდი?
და	მცხ.მათე	ხოლო რომელნი-იგი ნავსა მას შინა იყვნეს, მოუჴდეს და თაყუანის-სცეს მას და ეტყოდეს: ჭეშმარიტად ძე ღმრთისაჲ ხარ შენ.
და	მცხ.მათე	და განვიდეს და მივიდეს მიერ ქუეყანასა მას გენესარეთისასა.
და	მცხ.მათე	და იცნეს იგი კაცთა მათ მის ადგილისათა და წარავლინნეს ყოველსა მას სანახებსა და მოართუეს მას ყოველი ბოროტად ვნებული
და	მცხ.მათე	და ევედრებოდეს მას, რაჲთა შე-ხოლო-ახონ ფესუსა სამოსლისა მისისასა. და რაოდენთა შეახეს, ცხონდეს.
და	მცხ.ესა	შიში და მთხრებლი და მახე იყოს თქუენ ზედა დამკჳდრებულთა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.მეფ4	და ღაღად-ყვეს მეკარეთა მათ და აუწყეს მეფესა.
და	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: ცოდვაჲ იუდაჲსი შთაწერილ არს ნაწერსა შინა, რკინასა შინა ფრჩხილითა ადამანტინისაჲთა, შთაწებული მკერდსა ზედა ფიცრისა გულისა მათისასა და რქათა შორის საკურთხეველთა მათთასა.
და	მცხ.იერ	ჴმა-ყო კაკაბმან, შეიკრიბნა, რომელნი არა შვნა. მყოფელმან სიმდიდრესა მისსა არა განკითხვით, განზოგებასა დღეთა მისთასა დაუტეონ იგი და უკანასკნელთა შინა მისთა იყოს უცნობელ.
და	მცხ.იერ	აღსასრული ვთქუა ნათესავსა ზედა, ანუ მეფობასა მოსპოლვაჲ მათდა და წარწყმედად.
და	მცხ.ზაქ	მით, რამეთუ, აჰა, მე მივაწევ ჴელსა ჩემსა მათ ზედა და იყვნენ ტყუე მმონებელთა მათთა. და სცნათ, ვითარმედ უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, მომავლინა მე.
და	მცხ.ზაქ	ძნობდი და იშუებდ, ასულო სიონისაო, ამისთჳს, რამეთუ, აჰა, მოვალ და დავიმკჳდრო საშუალ შენსა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ზაქ	და მოივლტოდიან ნათესავნი მრავალნი უფლისა მიმართ მას დღესა შინა და იყუნენ მისდა ერად და დაეშენნენ შენ შორის. და სცნა, ვითარმედ უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან გამომავლინა შენდა მომართ.
და	მცხ.ზაქ	და მიჩუენა მე უფალმან იისუ, მღდელი დიდი, მდგომარე წინაშე პირსა ანგელოზისა უფლისასა და ეშმაკი უდგა მარჯუენით მას წინააღმდგომად მისსა.
და	მცხ.ზაქ	და თქუა უფალმან ეშმაკისა მიმართ: შეგრისხენინ უფალმან შენ შორის, ეშმაკო, და შეგრისხენინ უფალმან შენ შორის გამომრჩეველმან იერუსალჱმსა! არა აჰა, ესე, ვითარცა მუგუზი გამოტაცებული ცეცხლისაგან.
და	მცხ.ზაქ	და იისუ იყო შემოსილ სამოსლითა მწიკულიანითა, დადგა წინაშე პირსა ანგელოზისასა
და	მცხ.ზაქ	და მიუგო და ჰრქუა მდგომარეთა მიმართ წინაშე პირსა მისსა მეტყუელმან: მოსძარცუენით სამოსელნი მწიკულევანნი მისგან; და თქუა მისდა მიმართ: აჰა, აღვიხუენ შენგან უსჯულოებანი შენნი და შეჰმოსეთ მას პოდირი
და	მცხ.ზაქ	და დაადგით კიდარი წმიდაჲ თავსა ზედა მისსა და გარემოასხნეს მას სამოსელნი და დაადგეს კიდარი წმიდაჲ თავსა ზედა მისსა და ანგელოზი უფლისაჲ დგა.
და	მცხ.ზაქ	და წამებდა ანგელოზი უფლისაჲ იისუას მიმართ მეტყუელი:
და	მცხ.ზაქ	ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: უკეთუ გზათა შორის ჩემთა ხჳდოდი და ბრძანებათა შორის ჩემთა სცვიდე და შენ განსაჯო სახლი ჩემი და უკუეთუ დაიცვა ეზოჲ ჩემი და მოგცნე შენ მოქცეულნი საშუალ მდგომარეთა ამათ.
და	მცხ.ზაქ	ისმინე უკუე იისუ, მღდელო დიდო! შენ და მახლობელთა შენთა მსხდომარეთა წინაშე პირსა შენსა. მით, რამეთუ კაცნი ნიშთმჭურეტელნი არიან, ამისთჳს, აჰა, მე მოვიყუანო მონაჲ ჩემი აღმოსავალით.
და	მცხ.ზაქ	და მოაქცია ანგელოზმან მზრახვალმან ჩემ შორის და აღმადგინა მე, ვითარსახედ რაჟამს აღდგის კაცი ძილისაგან მისისა.
და	მცხ.ზაქ	და თქუა ჩემდამო: რასა ჰხედავ შენ? და ვარქუ: ვიხილე და, აჰა, საბაზმაკე ოქროსაჲ სრულიად და ლამპარი ზედაჲთ მისსა და შჳდნი ბაზმაკნი ზედაჲთ მისსა და შჳდნი მოსავსებელნი მათნი ზედაჲთთა მისთა ბაზმაკთანი.
და	მცხ.ზაქ	და ორნი ზეთისხენი ზედაჲთ მისსა, ერთი მარჯუენით ლამპრისა მისისა და ერთი მარცხენით.
და	მცხ.ზაქ	და ვიკითხე და ვთქუ ანგელოზისა მიმართ მზრახვალისა ჩემ შორის მეტყუელმან: რა არიან ესენი, უფალო?
და	მცხ.ზაქ	და მომიგო ანგელოზან მზრახვალმან ჩემ შორის მეტყუელმან ჩემდა მომართ: არა იცია რაჲ არიან ესენი? და ვთქუ: არა, უფალო!
და	მცხ.ზაქ	და მომიგო და თქუა ჩემდამო მეტყუელმან: ესე სიტყუაჲ უფლისა ზორობაბელისა მიმართ მეტყუელი: არა ძალისა მიერ დიდისა და არცა ძლიერებისა, არამედ სულისა მიერ ჩემისა, - იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი,
და	მცხ.ზაქ	რაჲ იყოს შენდა მთაჲ დიდი, წინაშე პირსა ზორობაბელისასა წარმართებულად? და განვასწორო ქვაჲ მკჳდრობისაჲ სისწორითა მადლისათა, მადლთა მისთა.
და	მცხ.ზაქ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.ზაქ	ჴელთა ზორობაბელისათა დააფუძნეს სახლი ესე და ჴელთა მისთა განასრულონ იგი. და სცნა, ვითარმედ უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, გამომავლინა მე შენდამო.
და	მცხ.ზაქ	მით, რამეთუ ვინ შეურაცხ-ყო დღეთა მცირეთა და მადლიერობდენ და იხილონ ქვაჲ კასსტირიონი ჴელსა შორის ზორობაბელისასა. შჳდნი ესე თუალნი უფლისანი არიან, ზედდამხედველნი ყოვლისა ქუეყანისანი.
და	მცხ.ზაქ	და ვჰკითხე მეორედ და ვთქუ მისდა მიმართ: რაჲ ორნი რტონი ზეთისხეთანი ჴელთა შორის ორთა მოსაყოფელთა ოქროჲსათა ზედმასხმელთა და ზედმავსებელთა, მოსავსებელთა მათ ოქროჲსათა?
და	მცხ.ზაქ	და თქუა ჩემდამო მეტყუელმან: არა იცია, რაჲ არიან ესენი? და ვთქუ: არა, უფალო.
და	მცხ.ზაქ	და მითხრა მე: ესე, ორნი ძენი პოხიერებისანი, წარდგომილ არიან უფლისა ყოვლისა ქუეყანისასა.
და	მცხ.ზაქ	და მოვიქეც და იხილეს თუალთა ჩემთა: და, აჰა, მანგალი მფრინვალე.
და	მცხ.ზაქ	და თქუა ჩემდამო: რასა ხედავ შენ? და ვთქუ: მე ვხედავ მანგალსა მფრინვალესა, სიგრძით წყრთათა ოცთასა.
და	მცხ.ზაქ	და თქუა ჩემდა მომართ: ესე წყევაჲ გამომავალი პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა მით, რამეთუ ყოველი მპარავი ამისგან ვიდრე სიკუდიდმდე შურისძიებულ იქმნეს. და ყოველი ცრუფიცი ამისგან ვიდრე სიკუდიდმდე შურისძიებულ იქმნეს.
და	მცხ.ზაქ	და განვასწორო იგი, - იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი, - და შევიდეს იგი სახიდ მპარავისა და სახიდ მფუცავისა სახელსა ჩემსა ცრუსა ზედა და დაარღჳოს საშუალ სახლისა მისისა და მოასრულოს იგი და ძელნი მისნი და მოასრულნეს ქვანი მისნი.
და	მცხ.ზაქ	და განვიდა ანგელოზი მზრახვალი ჩემ შორის და თქუა ჩემდამო: აღიხილენ თუალნი შენნი და იხილე გამომავალი ესე.
და	მცხ.ზაქ	და ვთქუ: რაჲ არს? და მრქუა: ესე საზომი გამომავალი. და თქუა: ესე უსამართლოება ყოველსა შორის ქუეყანასა მათსა.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოუხდეს იესუს იერუსალჱმით ფარისეველნი და მწიგნობარნი და ეტყოდეს:
და	მცხ.ზაქ	და, აჰა, ტალანტი ბრპენისაჲ აღღებული. და, აჰა, დედაკაცი ერთი ჯდა საშუალ საზომისა
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: და რაჲსათჳს თქუენცა გარდახუალთ მცნებასა ღმრთისასა მოძღურებითა თქუენითა?
და	მცხ.მათე	რამეთუ ღმერთმან თქუა: პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა; და რომელმან თქუას ბოროტი მამისათჳს გინა დედისა, სიკუდილით მოკუედინ.
და	მცხ.ზაქ	და თქუა: ისი არს უსჯულოება. და დააგდო იგი საშუალ საზომისა და შთაუგდო ქვაჲ ბრპენისაჲ პირსა მისსა.
და	მცხ.მათე	და არა პატივ-სცეს მამასა ანუ დედასა თჳსსა, ესევითართა დაუმტკიცებელ ჰყავთ მცნებაჲ ღმრთისაჲ მოძღურებითა თქუენითა.
და	მცხ.მათე	ორგულნო, კეთილად წინაწარმეტყუელებდა თქუენთჳს ესაია და თქუა:
და	მცხ.მათე	მახლობელ არს ჩემდა ერი ესე პირითა მათითა და ბაგითა მათითა პატივ-მცემს მე, ხოლო გულნი მათნი შორს განშორებულ არიან ჩემგან;
და	მცხ.ზაქ	და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი და ვიხილე. და, აჰა, ორნი დედანი გამომავალნი და სული ფრთეთა შორის მათთა და მათ აქუნდეს ფრთენი, ვითარცა ფრთენი ოფოფისანი, და აღიღეს საზომი საშუალ ქუეყანისა და საშუალ ცისა.
და	მცხ.მათე	ამაოდ მმსახურებენ მე, რამეთუ ასწავებენ მოძღურებასა და მცნებასა კაცთასა.
და	მცხ.ზაქ	და ვთქუ ანგელოზისა მიმართ მზრახვალისა ჩემ შორის: სადა მიიღებენ ისინი საზომსა?
და	მცხ.მათე	და მოუწოდა ერსა მას და ეტყოდა: ისმინეთ და გულისჴმა-ყავთ:
და	მცხ.ზაქ	და ჰრქუა ჩემდამო: აღშენებად მისდა სახლსა ქუეყანასა შინა ბაბილონისასა და განმზადებად და დადვან იგი მუნ, განმზადებასა ზედა მისსა.
და	მცხ.ზაქ	და მოვაქციე თუალნი ჩემნი და ვიხილე: და, აჰა, ოთხნი ეტლნი გამომავალნი საშუალ ორთა მთათასა და მთანი იყუნეს მთანი რვალისანი.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოუჴდეს იესუს მოწაფენი მისნი და ჰრქუეს მას: უწყია, რამეთუ ფარისეველთა რაჲ ესმა სიტყუაჲ იგი, დაჰბრკოლდეს?
და	მცხ.ზაქ	და ეტლსა შორის პირველსა ცხენნი ხსედნი, და ეტლსა შორის მეორესა ცხენნი შავნი,
და	მცხ.მათე	ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: ყოველი ნერგი, რომელი არა დანერგა მამამან ჩემმან ზეცათამან, ძირითურთ აღიფხურას.
და	მცხ.ზაქ	და ეტლსა შორის მესამესა ცხენნი თეთრნი, ეტლსა შორის მეოთხესა ცხენნი ჭრელნი და სინიბნი.
და	მცხ.მათე	უტევენით ეგე, რამეთუ ბრმანი არიან და წინამძღუარნი ბრმათანი. ხოლო ბრმაჲ ბრმასა თუ წინაუძღჳნ, ორნივე მთხრებლსა შთაცჳვიან.
და	მცხ.ფსალმ	ჴმაჲ ქუხილისა შენისა ურმისთუალსა, გამოჩნდეს ელვანი შენნი სოფელსა, შეიძრა და შეძრწუნებულ იქმნა ქუეყანაჲ.
და	მცხ.მათე	მიუგო პეტრე და ჰრქუა მას: გამოგჳთარგმანე ჩუენ იგავი ესე.
და	მცხ.მარკ	და გამოვიდა მიერ და მოვიდა თჳსა მამულად, და მოსდევდეს მას მოწაფენი მისნი.
და	მცხ.ზაქ	და მომიგო ანგელოზმან მზრახვალმან ჩემ შორის და თქუა: ესე არიან ოთხნი ქარნი ცისანი, გამოვლენ წარდგომად უფლისა ყოვლისა ქუეყანისასა,
და	მცხ.მათე	და არა გიცნობიეს, რამეთუ ყოველი, რომელი შევალს პირით, მუცლად შევალს და განსავალით განვალს?
და	მცხ.ესა	აღდგენ მკუდარნი, და აღემართნენ საფლავთაშინანი და იშუებდენ შორის ქუეყანასა, რამეთუ ცუარი შენმიერი საკურნებელ მათდა არს, ხოლო ქუეყანა უთნოთა დაეცეს.
და	მცხ.მათე	ხოლო გამომავალი პირით გულისაგან გამოვალს და იგი შეაგინებს კაცსა.
და	მცხ.ზაქ	რომლისა შორის იყვნეს ცხენნი შავნი ქუეყანასა ზედა ბღუარსა, და თეთრნი გამოვიდეს უკანა მათსა, და ხსედნი გამოვიდეს ქუეყანასა ჩრდილოსა,
და	მცხ.მათე	და წარვიდა მიერ იესუ და მივიდა ადგილთა ტჳროსისა და სიდონისათა.
და	მცხ.ზაქ	და ჭრელნი და სინიბნი გამოვიდეს და ზედ მოიხილვიდეს გარემოვლად ყოვლისა ქუეყანისა. და თქუა: წარვედით და გარემოვლეთ ქუეყანაჲ. და გარემოვლეს ქუეყანაჲ.
და	მცხ.ზაქ	და აღიჴმო და თქუა ჩემდამო მეტყუელმან: აჰა, გამომავალთა ქუეყანასა ზედა ბღუარსა განუსუენეს გულისწყრომასა ჩემსა ქუეყანასა შორის ბღუარსა.
და	მცხ.ზაქ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყველი:
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ არა მიუგო მას სიტყუაჲ. და მოუჴდეს მოწაფენი იესუს და ჰრქუეს მას: განუტევე ესე, რომელი ღაღადებს და შეგჳდგს ჩუენ.
და	მცხ.ზაქ	მიიღე ტყუეობათაგან, მთავრობათაგან და პატივცემულთაგან მისთა და შემეცნებულთაგან მისთა და შეხჳდე შენ მას დღესა შინა სახიდ იოსია სოფონიაჲსისა, დამკჳდრებულისა ბაბილონს.
და	მცხ.მათე	ხოლო იგი მოუჴდა და თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა: უფალო, შემიწყალე მე!
და	მცხ.ზაქ	და მიიღო ვეცხლი და ოქროჲ, და შეჰქმნა გჳრგჳნი და დაადგა თავსა ზედა იისუ იოსედეკისსა, მღდელისა დიდისასა.
და	მცხ.მათე	ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მას: არა კეთილ არს მოღებად პური შვილთაგან და დაგებად ძაღლთა.
და	მცხ.ზაქ	და სთქუა მისდა მიმართ: ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: აჰა, მამაკაცი, აღმოსავალი სახელი მისი, და ქუეშე კერძო მისსა აღმოჰჴდეს და აღაშენოს სახლი უფლისაჲ
და	მცხ.მათე	მაშინ მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ჵ დედაკაცო! დიდ არს სარწმუნოებაჲ ეგე შენი; გეყავნ შენ, ვითარცა გნებავს. და განიკურნა ასული იგი მისი მიერ ჟამითგან.
და	მცხ.მარკ	და იყო შაბათი, და იწყო შესაკრებელსა მათსა სწავლად მათა. და მრავალთა, რომელთა ესმოდა, განუკჳრდებოდა და იტყოდეს: ვინაჲ არს ესე ამისა? ანუ რაჲ არს სიბრძნე ესე მოცემული ამისა, და ძალნი ესოდენნი, ჴელთაგან ამისთა რომელნი იქმნებიან?
და	მცხ.მათე	და წარვიდა მიერ იესუ და მოვიდა ზღჳს-კიდესა მას გალილეაჲსასა და აღვიდა მთასა და დაჯდა მუნ.
და	მცხ.ზაქ	და მან მიიღოს სათნოება და დაჯდეს და მთავრობდეს საყდარსა ზედა მისსა და იყოს მღდელი მარჯუენით მისსა და განზრახვაჲ მშჳდობით იყოს საშუალ ორთასავე.
და	მცხ.მარკ	ანუ არა ესე არსა ხუროჲსაჲ მის და ძე მარიამისი და ძმაჲ იაკობისი და იოსესი, იუდაჲსი და სიმონისი? და დანი მისნი ყოველნი ჩუენ თანა არიან? და დაჰბრკოლდებოდეს მისა მიმართ.
და	მცხ.ზაქ	ხოლო გჳრგჳნი იყოს მოთმინეთა და საჴმართათჳს მისთა, და შემეცნებულთა მისთა, და მადლად ძეთა სოფონიასთა, და საფსალმუნებლად სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.მათე	და მოუჴდა მას ერი მრავალი, რომელთა ჰყვა მათ თანა მკელობლები, ბრმები, ყრუნი, ქუეწარმძრომელნი და სხუანი მრავალნი თითო-სახეთაგან სენთა შეპყრობილნი. და დასხნეს იგინი ფერჴთა თანა მისთა, და განკურნნა იგინი,
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ ეტყოდა: არა არს წინაწარმეტყუელი შეურაცხ, გარნა თჳსსა სოფელსა და ნათესავთა შორის მისთა და სახლსა შინა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	ვიდრე უკჳრდაცა ერსა მას, ხედვიდეს რაჲ, ვითარ-იგი ყრუნი იტყოდეს, და მკელობელნი ვიდოდეს, და ღრეკილნი განიკურნებოდეს, და ბრმანი ხედვიდეს; და ადიდებდეს ღმერთსა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.ზაქ	და შორიელნი მისგან მოვიდენ და აშენებდენ სახლსა შორის უფლისასა. და ცანთ, ვითარმედ უფალმან ყოვლისა მპყრობელმან, გამომავლინა მე თქუენდამი. და იყოს, უკეთუ მსმენელთა ისმინოთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა თქუენისა.
და	მცხ.მარკ	და არა ქმნა მუნ ძალი არცა ერთი, გარნა მცირედთა სნეულთა ჴელი დასდვა და განკურნნა იგინი.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ მოუწოდა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ: მეწყალის ერი ესე, რამეთუ აჰა ესერა სამი დღე არს, და მელიან მე და არარაჲ აქუს, რაჲმცა ჭამეს; და განტევებაჲ მათი უზმთაჲ არა მნებავს, ნუუკუე დაცჳვენ გზასა ზედა.
და	მცხ.მარკ	და დაუკჳრდა ურწმუნოებაჲ იგი მათი და მიმოიქცეოდა გარემო სოფლებსა მას და ასწავებდა მათ.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მათ იესუ: რაოდენი პური გაქუს? ხოლო მათ ჰრქუეს მას: შჳდი პური და მცირედ თევზი.
და	მცხ.მათე	და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.მარკ	და მოუწოდა ათორმეტთა მათ და იწყო წარვლინებად მათა ორ-ორისა და მისცემდა ჴელმწიფებასა სულთა ზედა არაწმიდათა.
და	მცხ.მათე	და მოიღო შჳდი იგი პური და თევზნი, ჰმადლობდა, განტეხა და მისცემდა მოწაფეთა, და მოწაფენი მისცემდეს ერსა მას.
და	მცხ.მათე	ჭამეს ყოველთა და განძღეს; და აღიღეს ნეშტი იგი ნამუსრევი შჳდი სფჳრიდი სავსე.
და	მცხ.მათე	ხოლო რომელთა-იგი ჭამეს, იყვნეს ოთხ ათას მამანი ხოლო, თჳნიერ ყრმებისა და დედებისა.
და	მცხ.მათე	და განუტევა ერი იგი და აღვიდა იესუ ნავსა და მოვიდა საზღვართა მაგდალოჲსათა.
და	მცხ.მარკ	და ამცნებდა მათ, რაჲთა არარაჲ მიიღონ გზასა ზედა, გარნა კუერთხი ხოლო: ნუცა ვაშკარანი, ნუცა პური, ნუცა სარტყელსა რვალი.
და	მცხ.მარკ	და რაჲთა ესხნენ სანდალნი, და ნუცა შემოსად ორი სამოსელი.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდა მათ: ვიდრეცა შეხჳდეთ სახლსა, მუნ დაადგერით, ვიდრე მიერ გამოსლვადმდე.
და	მცხ.ესა	არა ოდეს მოაწრფელის პირი მისი, მაშინ დასთესის მცირედ სონიჯი, ანუ ძირაკი. და კუალად დასთესის იფქლი და ქრთილი და ფეტჳ და ასლი საზღვართა შინა შენთა.
და	მცხ.მათე	და მოუჴდეს მას ფარისეველნი და სადუკეველნი, გამოსცდიდეს მას და ეტყოდეს, რაჲთა სასწაული ზეცით უჩუენოს მათ.
და	მცხ.მათე	ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: შე-რაჲ-მწუხრდის, სთქუთ: ყუდრო იყოს, რამეთუ წითს ცაჲ.
და	მცხ.მათე	ნათესავი ბოროტი და მემრუშე სასწაულსა ეძიებს, და სასწაული არა ეცეს მას, გარნა სასწაული იონა წინაწარმეტყუელისაჲ. და დაუტევნა იგინი და წარვიდა.
და	მცხ.მათე	და მო-რაჲ-ვიდეს მოწაფენი მისნი მიერ წიაღ, და დაავიწყდა მათ პური მიღებად.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: იხილეთ და ეკრძალენით ცომისაგან ფარისეველთაჲსა და სადუკეველთაჲსა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იგინი განიზრახვიდეს გულსა თჳსსა და იტყოდეს, ვითარმედ: პური არა მოვიღეთ.
და	მცხ.მათე	გულისჴმა-ყო იესუ და ჰრქუა მათ: რაჲსა ჰზრახავთ გულთა შინა თქუენთა, მცირედ-მორწმუნენო, რამეთუ პური არა მოიხუენით?
და	მცხ.ლუკა	ვითარცა-იგი მომცეს ჩუენ, რომელნი დასაბამითგან თჳთ-მხილველ და მსახურ ყოფილ იყვნეს სიტყჳსა მის,
და	მცხ.ლუკა	იყო დღეთა მათ ჰეროდე მეფისა ჰურიასტანისათა მღდელი ვინმე, რომლისა სახელი ზაქარია, შემდგომად დღითი-დღედ მსახურებისა მის აბიაჲსა, და ცოლი მისი ასულთაგან აჰრონისთაჲ, და სახელი მისი ელისაბედ.
და	მცხ.მარკ	და გამოვიდეს და ქადაგებდეს, რაჲთა შეინანონ.
და	მცხ.მარკ	და ეშმაკნი მრავალნი განასხნეს და სცხებდეს ზეთსა მრავალთა სნეულთა და განჰკურნებდეს.
და	მცხ.მარკ	და ესმა ჰეროდეს მეფესა, რამეთუ განცხადნა სახელი მისი, და იტყოდა, ვითარმედ: იოვანე ნათლის-მცემელი მკუდრეთით აღდგომილ არს, და მისთჳს იქმნებიან ძალნი მისნი თანა.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ ამან ჰეროდე მიავლინა და შეიპყრა იოვანე, შებორკილა იგი და შესუა საპყრობილედ ჰეროდიადაჲსთჳს, ცოლისა ფილიპესა, ძმისა მისისა, რამეთუ იგი შეირთო ცოლად.
და	მცხ.მარკ	ხოლო ჰეროდიას გულსა დაედვა მისთჳს და უნდა მოკლვაჲ მისი და ვერ ჴელ-ეწიფა.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ ჰეროდეს ეშინოდა იოვანესა და იცოდა იგი, რამეთუ კაცი მართალი და წმიდაჲ არს, და სცვიდა მას და ისმინის მისი და მრავალსა პატივსა უყოფდა და ჯეროვნად ისმენდა მისსა.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა იყო დღე მარჯუჱ, ოდეს ჰეროდე ჟამსა შობისა მისისასა სერი უმზადა მთავართა მისთა და ათასისთავთა მისთა და აზნაურთა გალილეაჲსათა,
და	მცხ.მათე	არა გიცნობიეს, არცა მოიჴსენეთ ხუთთა მათ პურთაჲ და ხუთ ათასთაჲ მათ, და რაოდენი გოდორი აღიღეთ?
და	მცხ.მათე	და არცა შჳდთა მათ პურთაჲ და ოთხ ათასთაჲ მათ, და რაოდენი სფჳრიდი აღიღეთ?
და	მცხ.მარკ	და შევიდა ასული ჰეროდიაჲსი და როკვიდა; და სთნდა ჰეროდეს და მის თანა მიენაჴეთა. და ჰრქუა ჰეროდე მეფემან ქალსა მას: მთხოვე, რაჲცა გნებავს, და მიგცე შენ.
და	მცხ.მათე	ვითარ არა გიცნობიეს, რამეთუ არა პურისათჳს გარქუ თქუენ: ეკრძალენით ცომისაგან ფარისეველთაჲსა და სადუკეველთაჲსა?
და	მცხ.მარკ	ხოლო იგი გამოვიდა და ჰკითხა დედასა თჳსსა, ვითარმედ: რაჲ ვითხოო? ხოლო მან ჰრქუა მას: თავი იოვანე ნათლის-მცემელისაჲ.
და	მცხ.მათე	მო-რაჲ-ვიდა იესუ ადგილთა მათ კესარია ფილიპესთა, ჰკითხვიდა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა: რაჲ თქჳან კაცთა ძისა კაცისა ყოფად?
და	მცხ.მათე	ხოლო მათ ჰრქუეს: რომელთამე იოვანე ნათლის-მცემელი, რომელთამე ელია და სხუათა იერემია გინა ერთი წინაწარმეტყუელთაგანი.
და	მცხ.მარკ	და შევიდა ქალი იგი მსრწაფლ მეფისა და ჰრქუა: მნებავს, რაჲთა აწვე მომცე მე ლაკნითა თავი იოვანე ნათლის-მცემელისაჲ.
და	მცხ.მათე	მიუგო სიმონ-პეტრე და ჰრქუა მას: შენ ხარ ქრისტე, ძე ღმრთისა ცხოველისაჲ.
და	მცხ.მარკ	და მწუხარე იქმნა ჰეროდე მეფე, ხოლო ფიცისა მისთჳს და მის თანა მეინაჴეთა არა ინება შეურაცხ-ყოფაჲ ქალისაჲ მის.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად წარავლინა მეჴრმლე მისი და უბრძანა მოღებად თავი მისი.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იგი წარვიდა და მოჰკუეთა თავი საპყრობილესა შინა და მოიღო თავი მისი ფეშხუენითა და მისცა ქალსა მას, და ქალმან მან მიართუა დედასა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ნეტარ ხარ შენ, სიმონ, ბარიონა, რამეთუ ჴორცთა და სისხლთა არა გამოგიცხადეს, არამედ მამამან ჩემმან ზეცათამან.
და	მცხ.მათე	და მე გეტყჳ შენ, რამეთუ შენ ხარ კლდე, და ამას კლდესა ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი, და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას.
და	მცხ.მარკ	და ესმა მოწაფეთა მისთა, მოვიდეს და შემოსეს გუამი მისი და დაჰფლეს საფლავსა.
და	მცხ.მათე	და მიგცნე შენ კლიტენი სასუფეველისა ცათაჲსანი; და რომელი შეჰკრა ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა; და რომელი განჰჴსნა ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა.
და	მცხ.მათე	მიერითგან იწყო იესუ უწყებად მოწაფეთა თჳსთა, ვითარმედ: ჯერ-არს მისა იერუსალჱმდ აღსლვაჲ და ფრიად ვნებაჲ მღდელთ-მოძღუართაგან და მწიგნობართა და მოხუცებულთა, და მოკლვად და მესამესა დღესა აღდგომად.
და	მცხ.მათე	და მოუჴდა მას პეტრე და იწყო ბრალობად მისა და ჰრქუა: შენდობა იყავნ შენდა, უფალო, არა იყოს ეგრე.
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მათ იესუ: მოვედით თქუენ თჳსაგან უდაბნოსა ადგილსა და განისუენეთ მცირედ. რამეთუ იყვნეს მომავალნი და წარმავალნი მრავალ და არცაღა პურისა ჭამად აცალებდეს.
და	მცხ.მათე	ხოლო თავადი მიექცა პეტრეს და ჰრქუა: წარვედ ჩემგან, სატანა, საცთურ ჩემდა ხარ, რამეთუ არა ჰზრახავ ღმრთისასა, არამედ კაცთასა.
და	მცხ.მარკ	და წარვიდეს უდაბნოსა ადგილსა ნავითა თჳსაგან.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰრქუა იესუ მოწაფეთა თჳსთა: რომელსა ჰნებავს შემოდგომად ჩემდა, უარყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე.
და	მცხ.მათე	რამეთუ უკუეთუ ვისმე უნდეს სული თჳსი განრინებად, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს სული თჳსი ჩემთჳს, მან პოოს იგი.
და	მცხ.მათე	რამეთუ რაჲ სარგებელ ეყოს კაცსა, უკუეთუ სოფელი ყოველი შეიძინოს და სული თჳსი იზღვიოს? ანუ რაჲ მისცეს კაცმან ნაცვლად სულისა თჳსისა?
და	მცხ.მათე	რამეთუ მოსლვად არს ძჱ კაცისაჲ დიდებითა მამისა თჳსისაჲთა ანგელოზთა მისთა თანა, და მაშინ მიაგოს კაცად-კაცადსა საქმეთა მათთაებრ.
და	მცხ.მათე	და შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესუ პეტრე და იაკობ და იოვანე, ძმაჲ მისი, და აღიყვანნა იგინი მთასა მაღალსა თჳსაგან.
და	მცხ.მათე	და იცვალა მათ წინაშე სხუად ფერად, და განბრწყინდა პირი მისი ვითარცა მზე. ხოლო სამოსელი მისი იქმნა სპეტაკ, ვითარცა ნათელი.
და	მცხ.მათე	და აჰა ეჩუენნეს მათ მოსე და ელია მის თანა, და თანა-ზრახვიდეს.
და	მცხ.მათე	მიუგო პეტრე და ჰრქუა იესუს: უფალო, კეთილ არს ჩეუნდა აქა ყოფაჲ. და, თუ გნებავს, ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა და ერთი მოსესა და ერთი ელიაჲსა.
და	მცხ.მათე	და ვიდრეღა იგი ამას იტყოდა, აჰა ესერა ღრუბელი ნათლისაჲ აგრილობდა მათ, და აჰა ჴმაჲ იყო ღრუბლით გამო და თქუა: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ; მაგისი ისმინეთ.
და	მცხ.მათე	და ესმა რაჲ ესე მოწაფეთა, დავარდეს პირსა ზედა თჳსსა და შეეშინა ფრიად.
და	მცხ.მათე	და მოუჴდა მათ იესუ, შეახო ჴელი და ჰრქუა: აღდეგით და ნუ გეშინინ!
და	მცხ.მათე	და აღ-რაჲ-იხილნეს თუალნი მათნი, არავინ იხილეს, გარნა იესუ ხოლო მარტოჲ.
და	მცხ.მათე	და გარდამო-რაჲ-ვიდოდეს იგინი მიერ მთით, ამცნო მათ იესუ და ჰრქუა: ნუვის უთხრობთ ხილვასა ამას, ვიდრემდის ძე კაცისაჲ მკუდრეთით აღდგეს.
და	მცხ.მათე	და ჰკითხეს მას მოწაფეთა მისთა და ეტყოდეს: ვითარ უკუე იტყჳან მწიგნობარნი, ვითარმედ: ელიაჲსი ჯერ-არს პირველად მოსლვაჲ?
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: ელია მოვიდეს პირველად და კუალად-აგოს ყოველი.
და	მცხ.მათე	ხოლო გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ელია აწვე მოვიდა, და არა იცნეს იგი, არამედ უყვეს მას, რაოდენი უნდა. და ეგრეთვე ძესაცა კაცისასა ეგულების ვნებად მათგან.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა მოვიდეს იგინი ერისა მის, მოუჴდა მას კაცი ერთი, მუჴლნი დაიდგინა მის წინაშე და ეტყოდა:
და	მცხ.მათე	უფალო, შეიწყალე ძე ჩემი, რამეთუ ცისად-ცისად ბოროტად იგუემების, რამეთუ მრავალ-გზის შთავარდის იგი ცეცხლსა და მრავალ-გზის წყალსა.
და	მცხ.მათე	და მოვჰგუარე იგი მოწაფეთა შენთა, და ვერ შეუძლეს განკურნებად მისა.
და	მცხ.მათე	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ჵ ნათესავი ურწმუნო და გულარძნილი, ვიდრემდის ვიყო თქუენ თანა? ვიდრემდის თავს-ვიდებდე თქუენსა? მომგუარეთ მე იგი აქა!
და	მცხ.მათე	და ვითარცა მოჰგუარეს, შეჰრისხნა მას იესუ, და განვიდა მისგან ეშმაკი იგი. და განიკურნა ყრმაჲ იგი მიერ ჟამითგან.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოუჴდეს იესუს მოწაფენი თჳსაგან და ჰრქუეს მას: რაჲსათჳს ჩუენ ვერ შეუძლეთ განჴდად მისა?
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: ურწმუნოებისა თქუენისათჳს. ამენ გეტყჳ თქუენ: უკუეთუ გაქუნდეს სარწმუნოებაჲ, ვითარცა მარცუალი მდოგჳსაჲ, ჰრქუათ მთასა ამას: მიიცვალე ამიერ იქი, და მიიცვალოს, და არარაჲ შეუძლებელ იყოს თქუენ მიერ.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა იქცეოდეს იგინი გალილეას, ჰრქუა მათ იესუ, ვითარმედ: ეგულების ძესა კაცისასა მიცემად ჴელთა კაცთასა,
და	მცხ.მათე	და მოკლან იგი, და მესამესა დღესა აღდგეს. ხოლო იგინი შეწუხნეს ფრიად.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა მოვიდეს იგინი კაპერნაუმდ, მოუჴდეს მას, რომელნი-იგი დიდრაქმასა შეჰკრებდეს, და ჰრქუა პეტრეს: მოძღუარმან თქუენმან არა მოგუცესა ხარკი?
და	მცხ.მათე	ხოლო მას ჰრქუა: ჰე. და ვითარცა შევიდა იგი სახიდ, უსწრო მას იესუ და ჰრქუა: რასა ჰგონებ შენ, სიმონ: მეფენი ქუეყანისანი ვიეთგან მიიღებენ ხარკსა ანუ ზუერსა: შვილთაგან ანუ უცხოთაგან?
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მას პეტრე: უცხოთაგან. მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: აწ უკუე თავისუფალ სამე არიან შვილნი.
და	მცხ.მათე	მას ჟამსა შინა მოუჴდეს იესუს მოწაფენი და ეტყოდეს: ვინ-მე უფროჲს იყოს სასუფეველსა ცათასა?
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ღირსნი და მდაბალნი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად განთიად ზრახვა-ყვეს მღდელთ-მოძღუართა მათ მოხუცებულთა თანა და მწიგნობართა და ყოველმან კრებულმან. და შეკრეს იესუ და წარიყვანეს და მისცეს იგი პილატეს.
და	მცხ.ოსე	და თქუა ეფრემ: გარნა განვმდიდრდი, ვპოე აღმოფშჳნვაჲ მის შორის. ყოველნი შრომანი მისნი არა იპოვნენ მისსა, სიცრუისა მიერ ცოდა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ანანია, აზარია და მისაილ უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა, რამეთუ განმარინნა ჩვენ ჯოჯოხეთისაგან და ჴელისა სიკუდილისაჲსა მაცხოვნნა ჩუენ, და გამომიჴსნნა ჩუენ საშუალ მგზებარისაგან ალისა და საშუალისაგან ცეცხლისა მიჴსნნა ჩუენ.
და	მცხ.ლუკა	და იყვნეს ორნივე ესე წინაშე ღმრთისა მართალ და ვიდოდეს ყოველთა მცნებათა სიმართლისა უფლისათა უბიწონი.
და	მცხ.ლუკა	და არა ესუა მათ შვილი, რამეთუ ელისაბედ იყო ბერწ, და ორნივე გარდასრულ იყვნეს დღეთა მათთა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო მღდელობასა მას მისსა, წესსა მას დღითი-დღედისა მისისა წინაშე ღმრთისა,
და	მცხ.ლუკა	მსგავსად ჩვეულებისა მღდელობისა ჰხუდა მას საკუმეველისა კუმევაჲ და შევიდა ტაძარსა უფლისასა.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით მსახურებელნი უფალსა ღმერთსა ღმერთთასა, უგალობდით და აღუარებდით, რამეთუ ყოველთა საუკუნეთადმი წყალობა მისი.
და	მცხ.დან	და ნაბუქოდონოსორსა ესმა მგალობელთა და დაუკჳრდა. და აღდგა სწრაფისა თანა და ჰრქუა დიდ-დიდთა თჳსთა: არა მამრნი სამნი შევსთხიენითა საშუალ ცეცხლისა შებორკილებულნი? და ჰრქუეს მეფესა: ჭეშმარიტად, მეფე.
და	მცხ.ოსე	და ვთქუა წინაწარმეტყველთა მიმართ, და მე ხილვანი განვამრავლენ, ჴელსა შორის წინაწარ-მეტყუელთასა ვემსგავსე.
და	მცხ.დან	და მიმგებელმან თქუა მეფემან: ხოლო ვითარმე ვხედავ მამრთა ოთხთა ჴსნილთა და მოარულთა საშუალ ცეცხლისა და განყოფილებაჲ არა არს მათ შორის? და ხილვაჲ მეოთხისაჲ მსგავს არს ძისა ღმრთისა.
და	მცხ.მათე	და მოუწოდა იესუ ყრმასა და დაადგინა შორის მათსა
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა: ამენ გეტყჳ თქუენ: უკუეთუ არა მოიქცეთ და იქმნნეთ, ვითარცა ყრმანი, ვერ შეხჳდეთ სასუფეველსა ცათასა.
და	მცხ.მათე	და რომელმან შეიწყნაროს ერთი ყრმაჲ ესევითარი სახელითა ჩემითა, მე შემიწყნარებს.
და	მცხ.დან	მაშინ მოუჴდა ნაბუქოდონოსორ კარისა მიმართ საჴუმილისა ცეცხლისაჲსა მგზებარისა და თქუა: სედრაქ, მისაქ, აბედნაქო, მონანი ღმრთისა მაღლისანი, გამოვედით და მოვედით! და გამოვიდეს სედრაქ, მისაქ, აბედნაქო საშუალისაგან ცეცხლისა.
და	მცხ.მათე	და რომელმან დააბრკოლოს ერთი მცირეთა ამათგანი ჩემდა მომართ მორწმუნეთაჲ, უმჯობეს არს მისა, დამო-თუ-იკიდოს წისქჳლი ვირით საფქველი ქედსა და დაინთქას იგი უფსკრულსა ზღჳსასა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ გარდაქცევით გარდაიქცა სასწაული იგი სხეულისაგან მისისა შემდგომად ხილვისა მის მღდელისა ღა განწმედისა მისისა და ეჩუენოს მეორედ მღდელსა მას და იხილოს მღდელმან მან და აჰა, ესერა, სასწაულად არს და იცვალა ტყავისაგან მისისა.
და	მცხ.ოსე	არა თუ გალაად არს, ტყუილ სადმე იყვნეს გალგას მთავარნი მემსხუერპლენი და მსხუერპლისსაცავნი მათნი, ვითარცა კუვები, კორდსა ზედა ველსა.
და	მცხ.მათე	უკუეთუ ჴელი შენი ანუ ფერჴი შენი გაცთუნებდეს შენ, მოიკუეთენ იგი და განაგდენ შენგან: უმჯობეს არს შენდა შესლვაჲ ცხორებასა მკელობელისა გინა უჴელოჲსაჲ, ვიდრე ორნი ჴელნი და ორნი ფერჴნი თუ გესხნენ და შთაჰვარდე ცეცხლსა მას საუკუნესა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო უწოდდა ანგელოზი უფლისა ზეცით და ჰრქუა: აბრაჰამ. აბრაჰამ. და მან თქუა: აჰა მე.
ღა	მცხ.დაბ	და ყრმამან რვისა დღისამან წინა-დაიცვითოს თქუენმან ყოველმან წულმან ნათესავსა შორის თქუენსა, სახლისწულმან და ვერცხლით ფრდილმან ყოვლისაგან ძისა უცხოჲსა, რომელ არს თესლისაგან შენისა, წინა-დაცვეთით წინა-დაიცვითოს სახლისწულმან სახლისა შენისამან ღა ვერცხლით ფრდილმან.
და	მცხ.დაბ	და მიიწივნეს ადგილსა მას, რომელსა ჰრქუა მას ღმერთმან. და აღაშენა აბრაჰამ საკურთხეველი და დაასხა შეშაჲ. და შეკრა ისაკი, ძე თჳსი, და დადვა იგი საკურთხეველსა მას ზედა შეშასა თანა.
და	მცხ.მათე	და უკუეთუ თუალი შენი გაცთუნებდეს შენ, აღმოიღე იგი და განაგდე შენგან: უმჯობეს არს შენდა ერთ-თუალისაჲ შესლვად ცხორებასა, ვიდრე ორთა თუალთა სხმასა და შთაგდებად გეჰენიასა ცეცხლისასა.
და	მცხ.დაბ	წარიღო აბრაჰამ შეშაჲ მსხუერპლისაჲ და აღჰკიდა ისაკს, ძესა თჳსსა. და მოიღო ცეცხლიცა ჴელითა თჳსითა და დანაკი. და წარვიდეს ორნი-ვე ზოგად.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა აბრაჰამ მონათა თჳსთა: დასხედით მანდა კარაულისა თანა, და მე და ყრმაჲ ესე წარვიდეთ ვიდრე იქიმდე და თაყუანის-ვსცეთ და თქუენდავე მოვაქციოთ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ისმაილისთჳს, აჰა, ვისმინე შენი, აჰა, ვაკურთხე იგი და განვამრავლო იგი ფრიად, ათორმეტნი ნათესავნი შვნეს და ვყო იგი ნათესავად დიდად.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ღმერთმან აბრაჰამს: ჰე, აჰა, ცოლმან შენმან გიშვეს შენ ძე და უწოდი სახელი მისი ისაკ. და დავადგინო აღთქუმაჲ ჩემი მისსა მიმართ აღთქუმად საუკუნოდ ყოფად მე მისდა ღმერთად და თესლისა მისისა მის თანა.
და	მცხ.მათე	ვითარ ჰგონებთ თქუენ: კაცსა თუ ვისმე ედგას ასი ცხოვარი და შეცსთეს ერთი მათგანი, არამე დაუტევნესა და ოთხმეოც და ათცხრამეტნი იგი მთათა ზედა და წარვიდეს და მოიძიოს შეცთომილი იგი?
და	მცხ.მათე	და რაჟამს პოოს იგი, ამენ გეტყჳ თქუენ: უფროჲს უხაროდის მის ზედა, ვიდრე ოთხმეოცდა ათცხრამეტთა მათ, რომელნი არა შეცთომილ იყვნეს.
და	მცხ.მათე	ხოლო უკუეთუ შეგცოდოს შენ ძმამან შენმან, მივედ და ამხილე მას, რაჟამს შენ და იგი ხოლო იყვნეთ მარტონი. უკუეთუ ისმინოს შენი, შეიძინე ძმაჲ იგი შენი.
და	მცხ.მათე	ხოლო უკუეთუ არა ისმინოს, მიიყვანე შენ თანა ერთი ანუ ორი სხუაჲ, რაჲთა პირითა ორისა და სამისა მოწამისაჲთა დაემტკიცოს ყოველი სიტყუაჲ.
და	მცხ.მათე	ხოლო უკუეთუ მათიცა არა ისმინოს, უთხარ კრებულსა; ხოლო უკუეთუ კრებულისაჲცა არა ისმინოს, იყავნ იგი შენდა, ვითარცა მეზუერე და წარმართი.
და	მცხ.მათე	ამენ გეტყჳ თქუენ: რაოდენი შეჰკრათ ქუეყანასა ზედა, კრულ იყოს იგი ცათა შინა; და რაოდენი განჰჴსნათ ქუეყანასა ზედა, ჴსნილ იყოს იგი ცათა შინა.
და	მცხ.დან	და თაყვანის-სცა წინაშე მათსა მეფემან უფალსა, და მიუგო ნაბუქოდონოსორ და თქუა: კურთხეულ არს ღმერთი სედრაქ, მისაქ და აბედნაქოსი, რომელმან მოავლინა ანგელოზი მისი და განარინნა მონანი მისნი, რამეთუ ესვიდეს მისდამი, და სიტყუა მეფისა უგულებელს-ყვეს და განსცნეს სხეულნი მათნი, რათა არა მკუთნველ იქმნენ, არცა თაყუანის-სცენ ყოველსავე ღმერთსა, არამედ ღმერთსა ხოლო მათსა.
და	მცხ.ოსე	და განეშორა იაკობ ველად ასურეთისა, და ჰმონა ისრაილ დედაკაცისათჳს, და დედაკაცისათჳს დაიცვა.
და	მცხ.ოსე	და წინაწარმეტყუელისა მიერ აღმოიყვანა უფალმან ისრაილი ქუეყანისაგან ეგჳპტისა და წინაწარმეტყუელისა მიერ დაცვულ იქმნა.
და	მცხ.დან	და მე დავსდებ რწმენასა, რაჲთა ყოველმან ერმან, ტომმან, ენამან, რომელმან უკუეთუ თქუას გმობაჲ ძჳნად ღმრთისა სედრაქ, მისაქ და აბედნაქოსსა, წარსაწყმედელად იყოს და სახლნი მათნი დასატაცებელად, ვინათგან არა ვინ არს ღმერთი სხუაჲ, რომელიმცა შემძლებელ იყოს ჴსნად ესრეთ.
და	მცხ.იგავ	და წარავლინნა თჳსნი მონანი მოწოდებად მაღლითა ქადაგებითა ტაკუკთა ზედა
და	მცხ.დან	მაშინ მეფემან წარმართნა სედრაქ, მისაქ და აბედნაქო სოფელსა მას ბაბილოვნისასა და აღაორძინნა იგინი და ღირს-ყო წინამძღუანვად ყოველთა ჰურიათა, რომელნი იყვნეს სამეფოსა ქუეშე მისსა:
და	მცხ.დან	სასწაულნი და ნიშნი, რომელნი ქმნნა ღმერთმან მაღალმან ჩემ თანა, სათნო იქმნა წინაშე ჩემსა მითხრობად თქუენდა,
და	მცხ.ოსე	განამწყრალა ეფრემ და განარისხა, და სისხლი მისი მას ზედავე გარდაესხას, და ყუედრება მათი მიაგოს მათ უფალმან.
და	მცხ.დან	ვითარცა დიდნი და ძლიერნი, და ვითარცა დიდ და ძლიერ არს მეფობა მისი. მეფობა მისი - მეფობა საუკუნე და ჴელმწიფება მისი ნათესავამდე და ნათესავად.
და	მცხ.დან	მე, ნაბუქოდონოსორ, წარმართებით ვიყავ სახლსა შორის ჩემსა და კეთილმყუავან საყდარსა ზედა ჩემსა.
და	მცხ.დან	ძილისშორისი ვიხილე და შემაშინა მე. და შევშფოთენ საწოლსა ზედა ჩემსა და ხილვათა თავისა ჩემისათა აღმაშფოთეს მე.
და	მცხ.დან	და შემოვიდოდეს მსახრვალნი, მოგუნი, ღაზარისნი, ქალდეველნი, და ძილისშორისი მე ვთქუ წინაშე მათსა, და თანშეტყუება მისი არა მაუწყეს მე,
და	მცხ.მათე	მაშინ მოუჴდა მას პეტრე და ჰრქუა: უფალო, რაოდენ-გზის შემცოდოს ძმამან ჩემმან, და მიუტეო მას? ვიდრე შჳდ-გზისამდეა?
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მას იესუ: არ გეტყჳ შენ ვიდრე შჳდ-გზისამდე, არამედ ვიდრე სამეოც და ათ შჳდ-გზის.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა იწყო განგებად, წარმოუდგინეს მას ერთი თანა-მდები ბევრისა ტალანტისაჲ.
და	მცხ.მათე	და ვითარ არარაჲ აქუნდა მას, რაჲმცა მისცა, უბრძანა უფალმან მისმან განსყიდაჲ ცოლისა მისისაჲ და შვილთა მისთაჲ და რაჲცა აქუნდა მას, და გარდაჴდად იგი.
და	მცხ.მათე	დავარდა უკუე მონაჲ იგი, თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა: სულგრძელ იქმენ ჩემ ზედა, უფალო, და ყოველივე მიგცე შენ.
და	მცხ.მათე	შეეწყალა უფალსა მისსა მონაჲ იგი და განუტევა იგი და თანა-ნადებიცა იგი მიუტევა მას.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა გამოვიდა მიერ მონაჲ იგი, პოვა ერთი მის თანა მონაჲ, რომელსა თანა-ედვა მისი ასი დრაჰკანი; შეიპყრა იგი და შეაშთობდა მას და ეტყოდა: მომეც, რაჲცა-იგი თანა-გაც.
და	მცხ.მათე	შეუვრდა მას მოყუასი იგი მისი და ევედრებოდა მას და ეტყოდა: სულგრძელ იქმენ ჩემ ზედა, და ყოველივე მიგცე შენ.
და	მცხ.მათე	ხოლო მან არა ისმინა მისი, არამედ წარვიდა და შეაგდო იგი საპყრობილესა, ვიდრემდე მისცეს მას თანა-ნადები იგი.
და	მცხ.მათე	ხოლო იხილეს რაჲ მის თანა მონათა მათ საქმე ესე, შეწუხნეს ფრიად; და მივიდეს და აუწყეს უფალსა მათსა ყოველივე იგი, რაჲცა იქმნა.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოუწოდა მას უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: მონაო ბოროტო, ყოველივე თანანადები შენი მოგიტევე შენ, რამეთუ მევედრებოდე მე.
და	მცხ.ოსე	სიტყჳსაებრ ეფრემისსა სამართალნი მოიხუნა მან შორის ისრაჱლისსა, და დაუდვა ბაალსა და მოკუდა,
და	მცხ.მათე	და განურისხნა უფალი იგი მისი და მისცა იგი ჴელთა მტანჯველთასა, ვიდრემდის გარდაიჴადოს ყოველი იგი თანა-ნადები მისი.
და	მცხ.ოსე	და აწ შესძინა ცოდვად და ქმნნეს თავთა თჳსთად გამოდნობილნი ვეცხლისაგან მათისა, ხატებისაებრ კერპთაჲსა ქმნულნი ხუროთანი შესრულებულნი მათთჳს. იგინი იტყჳან: დაკლენით კაცნი, რამეთუ ზუარაკნი მოაკლდეს.
და	მცხ.ოსე	ამისთჳს იყვნენ, ვითარცა ღრუბელი განთიადისაჲ, და ვითარცა ცუარი ცისკრისაჲ წარმავალი, ვითარცა მტუერი განბერული კალოჲსაგან და ვითარცა ორთქლი ცრემლთაგან ნაკუამლევთა.
და	მცხ.ოსე	ხოლო მე, უფალი ღმერთი შენი, რომელმან გამოგიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით, ღმერთი ჩემგან კიდე არა იცნა და არცა ვინ არის მაცხოვარ ჩემსა გარეშე.
და	მცხ.ოსე	საძოვრისა მათისა მახლობელად. ამოროხვით განძღომილ იქმნეს, და გულნი მათნი აღიზუავნეს და დამივიწყეს მე.
და	მცხ.მარკ	და გამოვიდა იესუ და იხილა ერი მრავალი და შეეწყალნეს იგინი, რამეთუ იყვნეს, ვითარცა ცხოვარნი, რომელთა არა აქუნ მწყემსი. და იწყო სწავლად მათდა ფრიად.
და	მცხ.ოსე	შევემთხჳო მათ, ვითარცა დათჳ უღონოქმნილი, და განვბძარო შეჴშულობა გულისა მათისა და შეშჭამდენ მათ მუნ ლეკუნი მაღნარისანი, მჴეცთა ველისათა განხეთქნენ იგინი.
და	მცხ.მარკ	და ვითარ მრავალი ჟამი წარსულ იყო, მოვიდეს მოწაფენი მისნი და ეტყოდეს მას, ვითარმედ: უდაბნო არს ადგილი ესე, და ჟამი არსღა ფრიად.
და	მცხ.მარკ	განუტევე ერი ესე, რაჲთა წარვიდენ გარემო სოფლებსა და სანახებსა და იყიდონ თავისა მათისა საზრდელი, რამეთუ რაჲმცა ჭამეს, არა აქუს.
და	მცხ.მარკ	ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: ეცით თქუენ მაგათ ჭამადი. ხოლო მათ ჰრქუეს მას: წარვიდეთ და ვიყიდოთ ორასისა დრაჰკნისა პური და ვსცეთ მათ ჭამადი.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: რაოდენი გაქუს პური? მივედით და იხილეთ. და იხილეს და ჰრქუეს: ხუთი პური და ორი თევზი.
და	მცხ.მარკ	და უბრძანა მან დასხდომაჲ მათ ყოველთაჲ პურისმტედ-პურისმტედ მწუანვილსა ზედა თივისასა.
და	მცხ.მარკ	და დასხდა მწყობრად-მწყობრად ას-ასი და ერგასის-ერგასისი.
და	მცხ.მარკ	და მოიღო ხუთი იგი პური და ორი თევზი და აღიხილნა ზეცად და აკურთხა და დამუსრა პური იგი და მისცემდა მოწაფეთა თჳსთა, რაჲთა დაუგონ მათ; და ორი იგი თევზი ეგრეთვე განუყო ყოველთა.
და	მცხ.მარკ	და ჭამეს ყოველთა და განძღეს.
და	მცხ.მარკ	და აღიღეს ნეშტი ნამუსრევი ათორმეტი გოდორი სავსებით; და თევზისა მისგანცა.
და	მცხ.მარკ	და იყვნეს, რაოდენთა-იგი ჭამეს, ვითარ ხუთ ათას კაცნი.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად აიძულა მოწაფეთა შესლვად ნავსა, რაჲთა წინა-წარუძღუენ მას წიაღკერძო ზღუასა მას ბეთსაიდად, ვიდრემდე განუტეოს მან ერი იგი.
და	მცხ.მარკ	და უჯმნა მათ და აღვიდა მთასა ლოცვად.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა შემწუხრდა, იყო ნავი იგი შუა ოდენ ზღუასა მას, და იგი თავადი – მარტოჲ ქუეყანასა.
და	მცხ.მარკ	და იხილნა იგინი, რამეთუ იურვოდეს სლვასა მას ნავისასა, რამეთუ იყო ქარი იგი პირით კერძო მათსა. და მეოთხესა საჴუმილავსა ღამისასა მოვიდა მათა იესუ სლვით ზღუასა ზედა და უნდა თანა-წარსლვად მათგან.
და	მცხ.მარკ	და აღვიდა მათ თანა ნავსა, და დასცხრა ქარი იგი; და უმეტესად დაუკჳრდებოდა მოწაფეთა მისთა.
და	მცხ.მარკ	და წიაღჴდეს და მოვიდეს ქუეყანად გენესარეთად.
და	მცხ.მარკ	და ვითარ გამო-ოდენ-ვიდეს მიერ ნავით, მეყსეულად იცნეს იგი კაცთა მათ მის ადგილისათა.
და	მცხ.მარკ	და მიმორბიოდეს ყოველსა მას სოფლებსა და იწყეს მოღებად ყოველთა სნეულთა ცხედრებითა, სადაცა ესმის, ვითარმედ მუნ არს.
და	მცხ.მარკ	და ვიდრეცა შევიდოდა დაბნებსა და ქალაქებსა და აგარაკებსა, უბანთა ზედა დასდგმიდეს უძლურთა მათთა და ევედრებოდეს მას, რაჲთა ფესუსა ოდენ სამოსლისა მისისასა შეახონ. და რაოდენნი შეეხებოდეს, ცხონდებოდეს.
და	მცხ.მათე	და იყო ვითარცა დაასრულნა იესუ სიტყუანი ესე, წარვიდა გალილეაჲთ და მივიდა საზღვართა ჰურიასტანისათა, წიაღ-იოდანესა.
და	მცხ.ეზრ2	და თქვა წინაშე ძმათა მათ თჳსთა: ესე არს ძლიერებაჲ იგი თქუენიო, ჵ სამორიელნო, ვითარ ჰურიანი იგი აშენებენ და განაძლიერებენ ქალაქთა მათთა?
და	მცხ.ეზრ2	და იყო, ვითარცა ესმა სანაბატალს, ვითარმედ ჩუენ ვაშენებთ ზღუდეთა მათ, აღვმართებთ გოდლებთა მისთა, ბოროტ-უჩნდა მას და შეძრწუნდა მის წინაშე, და განრისხებულ იყო ძლიერად. ეკიცხევდა ჰურიასტანსა.
და	მცხ.მარკ	მაშინ ჰკითხეს მას ფარისეველთა მათ და მწიგნობართა: რაჲსათჳს მოწაფენი შენნი არა ვლენან მოძღურებისაებრ ხუცესთაჲსა, არამედ უბანელითა ჴელითა ჭამენ პურსა?
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ, რამეთუ კეთილად თქუა ესაია წინაწარმეტყუელმან თქუენ ორგულთათჳს. ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: ერი ესე ბაგითა მათითა პატივ-მცემს მე, ხოლო გულნი მათნი შორად განშორებულ არიან ჩემგან.
და	მცხ.მარკ	ამაოდ მმსახურებენ მე, ასწავებენ მცნებასა და მოძღურებასა კაცთასა.
და	მცხ.მარკ	და დაგიტევებიეს მცნებაჲ ღმრთისაჲ და გიპყრიეს მოძღურებაჲ კაცთაჲ: განრცხაჲ სასუმლებისაჲ და სტამნებისაჲ და სხუასა ესევითარსა მრავალსა ჰყოფთ.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდა მათ: კეთილად შეურაცხ-ჰყოფთ მცნებასა ღმრთისასა, რაჲთა მოძღურებაჲ თქუენი დაამტკიცოთ.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ მოსე თქუა: პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა; და რომელმან ბოროტი თქუას მამისათჳს გინა დედისათჳს, სიკუდილით მოკუედინ.
და	მცხ.იგავ	ფიცხელსა და კადნიერსა და ლაღსა ბილწ ეწოდების, ხოლო რომელი ძჳრსა იჴსენებდეს - უშჯულოჲ.
და	მცხ.ფსალმ	იხილონ მართალთა და შეეშინოს და მას ზედა იცინოდიან და თქუან:
და	მცხ.მარკ	და არა უტევებთ მათ მამასა და დედასა ყოფად.
და	მცხ.მარკ	და დაუმტკიცებელ გიყოფიეს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ მოძღურებითა მაგით თქუენითა, რომელსა ასწავებთ, და მსგავსსა ამათსა მრავალსა ჰყოფთ.
და	მცხ.მარკ	და ოდეს შევიდა სახიდ ერისა მისგან, ჰკითხვიდეს მას მოწაფენი მისნი იგავისა მისთჳს.
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მათ: ეგრეთვე თქუენცა უგულისჴმოვე ხართა და არა გიცნობიეს, რამეთუ ყოველი გარეშე შემავალი კაცსა არა შეაგინებს?
და	მცხ.მარკ	რამეთუ არა შევალს გულსა, არამედ მუცლად, და განსავალით განვალს და განსწმედს ყოველსა ჭამადსა.
და	მცხ.მარკ	და იტყოდა, ვითარმედ: კაცისაგან გამომავალი შეაგინებს კაცსა,
და	მცხ.მარკ	ანგაჰრებანი და უკეთურებანი, ზაკუვანი, არაწმიდებანი, თუალ-ბოროტებანი, გმობანი, ამპარტავანებანი, უგუნურებანი.
და	მცხ.მარკ	ესე ყოველნი ბოროტნი შინაგან გამოვლენ და შეაგინებენ კაცსა.
და	მცხ.მარკ	და მიერ აღდგა და წარვიდა საზღვართა ტჳროსისა და სიდონისათა. და შევიდა სახლსა და არა უნდა, რაჲთამცა აგრძნა ვინმე, და ვერ ჴელ-ეწიფა დაფარვად.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ ესმა ვისმე დედაკაცსა მისთჳს, რომელსა ესუა ასული სულითა არაწმიდითა ურვეული, და მოვიდა და შეუვრდა ფერჴთა მისთა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო დედაკაცი იგი იყო წარმართი, ნათესავით ასური ფინიკელი, ზღჳსკიდით, და ევედრებოდა მას, რაჲთა განჴადოს ეშმაკი იგი ასულისაგან მისისა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: უფალო, რამეთუ ძაღლნიცა ტაბლასა ქუეშე ჭამედ ნამუსრევისაგან შვილთაჲსა.
და	მცხ.მარკ	და წარვიდა დედაკაცი იგი სახიდ თჳსა და პოვა, რამეთუ ეშმაკი იგი განსრულ იყო, და ასული იგი მისი შემოსილი, მჯდომარე ცხედარსა ზედა.
და	მცხ.მარკ	და მერმე კუალად გამოვიდა საზღვართაგან ტჳროსისა და სიდონისათა და მოვიდა ზღუასა მას გალილეაჲსასა, შორის საზღვართა ათქალაქისათა.
და	მცხ.მარკ	და მოართუეს მას ყრუჲ და ძნიად მეტყუელი და ევედრებოდეს მას, რაჲთა ჴელი დასდვას მას ზედა.
და	მცხ.მარკ	და განიყვანა ერისა მისგან თჳსაგან და დაასხნა თითნი მისნი ყურთა მისთა და ჰნერწყუა და შეახო ენასა მისსა
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად განეხუნეს მას სასმენელნი, და განჰჴსნდა კრულებაჲ ენისა მისისაჲ, და იტყოდა მართლად.
და	მცხ.მარკ	და ამცნო მათ, რაჲთა არავის უთხრან. და რაოდენ იგი ამცნებდა მათ, იგინი უფროჲს მიმოდასდებდეს.
და	მცხ.მარკ	და უმეტესად განუკჳრდებოდა და იტყოდეს: ყოველსავე კეთილსა იქმს: ყრუთა ასმენს და უტყუთა ატყუებს.
და	მცხ.მათე	და მისდევდა მას ერი მრავალი, და განკურნნა იგინი მუნ.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოუჴდეს მას ფარისეველნი, გამოსცდიდეს მას და ეტყოდეს: უკუეთუ ჯერ-არს კაცისა განტევებაჲ ცოლისა თჳსისაჲ ყოვლისათჳს ბრალისა?
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: არა აღმოგიკითხავსა, რამეთუ რომელმან დაჰბადა დასაბამსა, მამაკაცად და დედაკაცად შექმნნა იგინი?
და	მცხ.მათე	და თქუა: ამისთჳს დაუტეოს კაცმან მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და შეეყოს ცოლსა თჳსსა, და იყვნენ ორნივე იგი ერთ ჴორც,
და	მცხ.მათე	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: რაჲსათჳს უკუე მოსე ამცნო წიგნი განტევებისაჲ მიცემად და განტევებად?
და	მცხ.მათე	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ, რამეთუ: მოსე გულ-ფიცხელობისა თქუენისათჳს გიბრძანა განტევებაჲ ცოლთა თქუენთაჲ, ხოლო დასაბამსა არა ეგრე იყო.
და	მცხ.მათე	ხოლო მე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ: რომელმან განუტეოს ცოლი თჳსი თჳნიერ სიძვისა და სხუაჲ შეირთოს, იმრუშებს; და რომელმან განტევებული შეირთოს, იგიცა იმრუშებს.
და	მცხ.მათე	რამეთუ არიან საჭურისნი, რომელნი მუცლითგან დედისა თჳსისაჲთ საჭურისნი იშვნეს; და არიან საჭურისნი, რომელნი კაცთაგან გამოისაჭურისნეს; და არიან საჭურისნი, რომელთა გამოისაჭურისნეს თავნი თჳსნი სასუფეველისათჳს ცათაჲსა. რომელი შემძლებელ არს დატევნად, დაიტიენ.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოჰგუარეს მას ყრმები, რაჲთამცა ჴელი დასდვა მათ ზედა და აკურთხნა იგინი, ხოლო მოწაფენი ჰრისხჳდეს მათ.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: აცადეთ ყრმებსა მაგას მოსლვად ჩემდა და ნუ აყენებთ მაგათ, რამეთუ ეგევითართაჲ არს სასუფეველი ცათაჲ.
და	მცხ.მათე	და დაასხნა მათ ზედა ჴელნი. და ვითარცა წარვიდა მიერ.
და	მცხ.მათე	აჰა მო-ვინმე-უჴდა მას და ჰრქუა: მოძღვარო სახიერო, რაჲ კეთილი ვქმნე, რაჲთა მაქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ?
და	მცხ.მათე	პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა და შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
და	მცხ.ლუკა	და ყოველი სიმრავლე ერისაჲ ილოცვიდა გარეშე ჟამსა მას საკუმეველისა კუმევისასა.
და	მცხ.მარკ	მათ დღეთა შინა მერმე კუალად ერი მრავალი იყო და არარაჲ აქუნდა, რაჲმცა ჭამეს; მოუწოდა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ:
და	მცხ.მარკ	მეწყალის მე ერი ესე, რამეთუ სამი დღე არს, ვინაჲთგან მელიან მე, და არარაჲ აქუს, რაჲ ჭამონ.
და	მცხ.მარკ	და უკუეთუ განუტევნე უზმანი ვანად მათა, დაჰჴსნდენ გზასა ზედა, რამეთუ რომელნიმე მათგანნი შორით მოსრულ არიან.
და	მცხ.მარკ	და მიუგეს მოწაფეთა მისთა და ჰრქუეს: ვინაჲ ძალ-გჳც განძღებად აქა პურითა ესოდენისა ერისა უდაბნოსა ზედა?
და	მცხ.მარკ	და ჰკითხა მათ: რაოდენი გაქუს პური? ხოლო მათ ჰრქუეს: შჳდი.
და	მცხ.მარკ	და უბრძანა ერსა მას დასხდომაჲ ქუეყანასა და მოიღო შჳდი იგი პური, ჰმადლობდა და განტეხა და მისცემდა მოწაფეთა თჳსთა, რაჲთა დაუგონ მათ; და დაუდგეს ერსა მას.
და	მცხ.მარკ	და აქუნდა თევზიცა მცირედ, და იგიცა აკურთხა და უბრძანა მან დაგებად.
და	მცხ.მარკ	და ჭამეს და განძღეს; და აღიღეს ნეშტი იგი ნამუსრევი შჳდი სფჳრიდი.
და	მცხ.მარკ	და იყვნეს, რომელთა-იგი ჭამეს, ვითარ ოთხ ათას ოდენ; და განუტევნა იგინი.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად შევიდა იესუ ნავსა მოწაფეთა მისთა თანა და წარვიდა ადგილთა მაგდალოჲსათა.
და	მცხ.მარკ	და გამოვიდეს ფარისეველნი და იწყეს გამოძიებად მის თანა და ითხოვდეს მისგან სასწაულსა ზეცით და გამოსცდიდეს მას.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მას იესუ: უკუეთუ გნებავს, რაჲთა სრულ იყო, წარვედ და განყიდე მონაგები შენი და მიეც გლახაკთა და გაქუნდეს საუნჯე ცათა შინა და მოვედ და შემომიდეგ მე.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა ესმა სიტყუაჲ ესე ჭაბუკსა მას, წარვიდა მწუხარე, რამეთუ იყო იგი მდიდარ ფრიად.
და	მცხ.მარკ	და სულთ-ითქუნა სულითა თჳსითა და თქუა: რაჲ არს ნათესავი ესე, რამეთუ ეძიებს სასწაულსა? ამენ გეტყჳ თქუენ: არა ეცეს ნათესავსა ამას სასწაული.
და	მცხ.მარკ	და დაუტევნა იგინი და კუალად შევიდა ნავსა და წარვიდა მიერ კერძო.
და	მცხ.მარკ	და დაავიწყდა მიღებად პური, და ერთი ხოლო პური აქუნდა მათ ნავსა შინა.
და	მცხ.მათე	ვითარცა ესმა ესე მოწაფეთა მისთა, განუკჳრდებოდა ფრიად და იტყოდეს: და ვის-მე ჴელ-ეწიფების ცხოვნებად?
და	მცხ.მარკ	და ამცნებდა მათ იესუ და ეტყოდა: იხილეთ და ეკრძალენით ცომისაგან ფარისეველთაჲსა და ცომისაგან ჰეროდიანთაჲსა.
და	მცხ.მათე	მაშინ მიუგო პეტრე და ჰრქუა მას: აჰა ესერა ჩუენ ყოველი დაუტევეთ და შეგიდეგით შენ; რაჲ-მე იყოს ჩუენდა?
და	მცხ.მარკ	ხოლო იგინი განიზრახვიდეს ურთიერთას და იტყოდეს, ვითარმედ: პური არა გუაქუს.
დანი	მცხ.მათე	და ყოველმან, რომელმან დაუტევა სახლი გინა ძმანი ანუ დანი ანუ მამაჲ ანუ დედაჲ ანუ ცოლი ანუ შვილნი ანუ აგარაკნი სახელისა ჩემისათჳს, ას წილად მიიღოს და ცხორებაჲ საუკუნოჲ დაიმკჳდროს.
და	მცხ.მათე	ხოლო მრავალნი იყვნენ პირველნი უკანა, და უკუანანი წინა.
და	მცხ.მარკ	და გულისჴმა-ყო იესუ და ჰრქუა მათ: რაჲსა ჰზრახავთ გულთა თქუენთა, მცირედ-მორწმუნენო, რამეთუ პური არა გაქუს? არა გიცნობიეს, არცა მოიჴსენეთ, რამეთუ დაბრმობილნი გულნი გქონან თქუენ?
და	მცხ.მარკ	თუალ გასხენ და არა ხედავთ, და ყურ გასხენ და არა გესმის, არა გიცნობიეს, არცა მოიჴსენეთ?
და	მცხ.მარკ	ოდეს-იგი ხუთი პური განვტეხე ხუთ ათასთათჳს, და რაოდენი გოდორი სავსე ნამუსრევითა აღიღეთ? ხოლო მათ ჰრქუეს: ათორმეტი.
და	მცხ.მარკ	და ოდეს-იგი შჳდი ოთხ ათასთა, რაოდენი სფჳრიდი ნამუსრევი აღიღეთ? და მათ ჰრქუეს: შჳდი.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდა ბეთსაიდად, და მოჰგუარეს მას ბრმაჲ და ევედრებოდეს მას, რაჲთა შეახოს მას.
და	მცხ.მარკ	და უპყრა ჴელი მისი და განიყვანა იგი გარეშე დაბასა და ჰნერწყუა თუალთა მისთა და დასდვა ჴელი მისი და ჰკითხა მას, რასა-ძი ჰხედავს?
და	მცხ.მარკ	და აღიხილნა და იტყოდა: ვხედავ კაცთა, ვითარცა ხეთა, მიმომავალთა.
და	მცხ.მარკ	და მერმე კუალად დაასხნა ჴელნი თუალთა მისთა და აღუხილნა; და მან აღიხილნა და კუალად მოეგო და ხედვიდა ბრწყინვალედ ყოველთა.
და	მცხ.მარკ	და წარავლინა იგი სახიდ თჳსა და ჰრქუა: წარვედ სახიდ შენდა; და დაბად რაჲ შეხჳდე, ნურას ვის უთხრობ დაბასა შინა.
და	მცხ.მარკ	და გამოვიდა იესუ და მოწაფენი მისნი დაბნებსა მას კესარია ფილიპესსა და გზასა ზედა ჰკითხვიდა მოწაფეთა თჳსთა და ეტყოდა მათ: რაჲ თქჳან კაცთა ჩემთჳს ყოფაჲ?
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს მას: იოვანე ნათლის-მცემელი, და სხუათა: ელია, და სხუათა: ერთი წინაწარმეტყუელთაგანი.
და	მცხ.მარკ	ჰრქუა მათ იესუ: თქუენ რაჲ სთქუთ ჩემთჳს, ვინ ვარ მე? მიუგო მას პეტრე და ჰრქუა: შენ ხარ ქრისტე.
და	მცხ.მარკ	და შეჰრისხნა მათ, რაჲთა არავის უთხრან მისთჳს.
და	მცხ.მარკ	და იწყო სწავლად მათა, ვითარმედ: ჯერ-არს ძისა კაცისაჲ ფრიად ვნებაჲ და შეურაცხ-ყოფად მოხუცებულთაგან და მღდელთ-მოძღუართა და მწიგნობართა და მოკლვად და მესამესა დღესა აღდგომად.
და	მცხ.მარკ	და განცხადებულად სიტყუასა ამას ეტყოდა. და გან-რე-იყვანა და იგი პეტრე და იწყო ბრალობად მისა ამის სიტყჳსათჳს.
და	მცხ.მარკ	ხოლო თავადი მიექცა და იხილნა მოწაფენი თჳსნი, შეჰრისხნა პეტრეს და ჰრქუა მას: წარვედ ჩემგან მართლუკუნ, ეშმაკო, რამეთუ არა ჰზრახავ ღმრთისასა, არამედ კაცთასა.
და	მცხ.მარკ	და მოუწოდა ერსა მას მოწაფეთა მისთა თანა და ჰრქუა მათ: რომელსა უნებს შემდგომად ჩემსა მოსლვაჲ, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და შემომიდეგინ მე.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ რომელსა უნდეს სულისა თჳსისა განრიდებაჲ, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს სული თჳსი ჩემთჳს გინა სახარებისათჳს, მან აცხოვნოს იგი.
და	მცხ.მარკ	რაჲ სარგებელ არს კაცისა, უკუეთუ შეიძინოს სოფელი ესე ყოველი და სული თჳსი იზღვიოს?
და	მცხ.მარკ	რამეთუ რომელსა-იგი სირცხჳლ უჩნდეს ჩემი და სიტყუათა ჩემთაჲ, ნათესავსა ამას მემრუშესა და ცოდვილსა, ძემანცა კაცისამან არცხჳნოს მას, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა მამისა თჳსისაჲთა ანგელოზთა თანა წმიდათა.
და	მცხ.მარკ	და შემდგომად ექუსისა დღისა წარიყვანნა იესუ პეტრე და იაკობ და იოვანე და აღიყვანნა იგინი მთასა მაღალსა თჳსაგან მარტონი და იცვალა სხუად ხატად წინაშე მათსა.
და	მცხ.მათე	და აღუთქუა მათ სასყიდელი თითოეულსა დრაჰკანი დღესა შინა და წარავლინნა იგინი ვენაჴსა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	და განვიდა იგი მესამესა ჟამსა და პოვნა სხუანი, მდგომარენი უბანთა ზედა უქმად,
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მათ: წარვედით თქუენცა ვენაჴსა ჩემსა და, რაჲ-იგი იყოს სამართალი, მიგცე თქუენ.
და	მცხ.მათე	ხოლო იგინი წარვიდეს. და მერმე განვიდა მეექუსესა და მეცხრესა ჟამსა და ყო ეგრეთვე.
და	მცხ.მათე	ხოლო მეათერთმეტესა ჟამსა განვიდა და პოვნა სხუანი მდგომარენი და ჰრქუა მათ: რაჲსა სდეგით თქუენ აქა დღე ყოველ უქმად?
და	მცხ.მათე	ხოლო მათ ჰრქუეს მას, ვითარმედ: არავინ დამიდგინნა ჩუენ. ჰრქუა მათ: წარვედით თქუენცა ვენაჴსა ჩემსა და, რაჲ-იგი იყოს სამართალი, მიიღოთ.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა შემწუხრდა, ჰრქუა უფალმან სავენაჴისამან ეზოჲს-მოძღუარსა თჳსსა: მოუწოდე მუშაკთა მათ და მიიღეს თითოჲ დრაჰკანი.
და	მცხ.მათე	მოვიდეს პირველისანიცა იგი და ჰგონებდეს, ვითარმედ უფროჲსი მიიღონ, და მიიღეს მათცა თითოჲ დრაჰკანი.
და	მცხ.მათე	და იტყოდეს, ვითარმედ: უკუანაჲსკნელთა მათ ერთი ხოლო ჟამი დაყვეს, და სწორ ჩუენდა ჰყუენ იგინი, რომელთა ვიტჳრთეთ სიმძიმე დღისაჲ და სიცხე.
და	მცხ.მათე	ხოლო მან მიუგო ერთსა მათგანსა და ჰრქუა: მოყუასო, არარას გავნებ შენ, ანუ არა ერთი დრაჰკანი აღგითქუ შენ?
და	მცხ.მათე	მიიღე შენი და ვიდოდე. ხოლო მე მნებავს უკუანაჲსკნელსა ამას მიცემად, ვითარცა შენ.
და	მცხ.მათე	ესრეთ იყვნენ წინანი უკანა, და უკანანი წინა, რამეთუ მრავალნი არიან ჩინებულ, და მცირედნი რჩეულ.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა აღვიდოდა იესუ იერუსალჱმდ, წარიყვანნა ათორმეტნი იგი მოწაფენი თჳსაგან და მგზავრ ეტყოდა მათ:
და	მცხ.მათე	აჰა ესერა აღვალთ იერუსალჱმდ, და ძე კაცისაჲ მიეცეს მღდელთ-მოძღუართა და მწიგნობართა, და დასაჯონ იგი სიკუდილად.
და	მცხ.მათე	და მისცენ იგი წარმართთა კიცხევად და ტანჯვად და ჯუარ-ცუმად, და მესამესა დღესა აღდგეს.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოუჴდა იესუს დედაჲ ძეთა ზებედესთაჲ ძეთა მისთა თანა, თაყუანის-სცემდა მას და ითხოვდა რასმე მისგან.
და	მცხ.მარკ	და ეჩუენა მათ მოსე ელიაჲს თანა, და იყვნეს იესუჲს თანა და ზრახვიდეს.
და	მცხ.მათე	ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: რაჲ გნებავს? ჰრქუა მას: თქუ, რაჲთა დასხდენ ორნი ესე ძენი ჩემნი ერთი მარჯუენით შენსა და ერთი მარცხენით შენსა სასუფეველსა შენსა.
და	მცხ.მარკ	და სამოსელი მისი იქმნა ბრწყინვალე და სპეტაკ, ვითარცა თოვლი, რომელ ყოველსავე მმურკნვალსა ქუეყანასა ზედა ვერ ჴელ-ეწიფების ეგრეთ განსპეტაკებად.
და	მცხ.მათე	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არა იცით რასა ითხოვთ. ძალ-გიცა შესუმად სასუმელი, რომელი მე მეგულების შესუმად, ანუ ნათლის-ღებაჲ, რომელი მე ნათელ-ვიღო ნათლის-ღებად? ხოლო მათ ჰრქუეს: ძალ-გჳც.
და	მცხ.მარკ	და მიუგო პეტრე და ჰრქუა იესუს: რაბი, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ; ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენთჳს, ერთი მოსესთჳს და ერთი ელიაჲსთჳს.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მათ იესუ: სასუმელი სამე ჩემი შესუათ და ნათლის-ღებაჲ, რომელი მე ნათელ-ვიღო, ნათელ-იღოთ, ხოლო დაჯდომაჲ მარჯუენით ჩემსა და მარცხენით არა არს ჩემი მიცემად, არამედ ვიეთდა განმზადებულ არს მამისა მიერ ჩემისა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ მოუწოდა მათ და ჰრქუა: უწყითა, რამეთუ მთავარნი წარმართთანი უფლებენ მათ ზედა, და დიდ-დიდნი ჴელმწიფებენ მათ ზედა?
და	მცხ.მათე	და რომელსა უნებს თქუენ შორის წინა ყოფაჲ, იყოს იგი თქუენდა მონა.
და	მცხ.მათე	ვითარცა ძე კაცისაჲ არა მოვიდა, რაჲთამცა იმსახურა, არამედ მსახურებად და მიცემად სული თჳსი საჴსრად მრავალთათჳს.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა გამოვიდოდეს იგინი იერიქოჲთ, მისდევდა მას ერი მრავალი.
და	მცხ.მათე	და აჰა ესერა ორნი ბრმანი სხდეს გზასა ზედა. და ვითარცა ესმა, ვითარმედ იესუ წარმოვალს, ჴმობდეს და იტყოდეს: შემიწყალენ ჩუენ, უფალო, ძეო დავითისო!
და	მცხ.მათე	და დადგა იესუ, მოუწოდა მათ და ჰრქუა: რაჲ გნებავს, და გიყო თქუენ?
და	მცხ.მათე	შეეწყალნეს იგინი იესუს და შეახო თუალთა მათთა, და მეყსეულად აღიხილნეს და შეუდგეს მას.
და	მცხ.მარკ	და იყო ღრუბელი და აგრილობდა მათ, და ჴმაჲ იყო ღრუბლით გამო და თქუა: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, მაგისი ისმინეთ.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად მიმოიხილეს და არავინ იხილეს, გარნა იესუ ხოლო მათ თანა.
და	მცხ.მარკ	და გარდამო-რაჲ-ვიდოდეს მიერ მთით, ამცნო მათ, რაჲთა არავის უთხრან, რაჲ-იგი იხილეს, გარნა ოდეს ძე კაცისაჲ მკუდრეთით აღდგეს.
და	მცხ.მარკ	და სიტყუაჲ იგი დაიმარხეს თავისა თჳსისა თანა და გამოეძიებდეს ურთიერთას, ვითარმედ: რაჲ არს იგი: ოდეს მკუდრეთით აღდგეს?
და	მცხ.მარკ	და ჰკითხვიდეს მას და ეტყოდეს: ვითარ-მე იტყჳან მწიგნობარნი: ელიაჲსი ჯერ-არს პირველად მოსლვაჲ?
და	მცხ.მარკ	ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: ელია მოვიდეს და კუალად-აგოს ყოველი; და ვითარ წერილ არს ძისა კაცისათჳს, რაჲთა ფრიად ევნოს და შეურაცხ იქმნეს.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა მიეახლნეს იერუსალჱმდ და მოვიდეს ბეთბაგედ და ბეთანიად, მთასა მას ზეთისხილთასა, მაშინ წარავლინნა იესუ ორნი მოწაფეთა მისთაგანნი
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მათ: წარვედით დაბასა მაგას, რომელ არს წინაშე თქუენსა, და მეყსეულად ჰპოოთ ვირი დაბმული და კიცჳ მის თანა; აჰჴსენით და მომგუარეთ მე იგი.
და	მცხ.მათე	და უკუეთუ ვინმე გრქუას რაჲმე თქუენ, არქუთ, ვითარმედ: უფალსა უჴმან ეგე, და მეყსეულად მოავლინნეს იგინი.
და	მცხ.მათე	არქუთ ასულსა სიონისასა: აჰა ესერა მეუფე შენი მოვალს შენდა მშჳდი და ზე ზის იგი ვირსა და კიცუსა, ნაშობსა კარაულისასა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მოწაფენი იგი წარვიდეს და ყვეს ეგრეთ, ვითარცა უბრძანა მათ იესუ.
და	მცხ.მათე	და მოჰგუარეს ვირი იგი და კიცჳ მის თანა და დაასხეს მას ზედა სამოსელი, და დაჯდა მას ზედა.
და	მცხ.მათე	ხოლო უმრავლესი იგი ერი დაუფენდა სამოსელსა მათსა გზასა ზედა, და სხუანი მოჰკაფდეს რტოებსა ხეთაგან და დაუფენდეს გზასა ზედა.
და	მცხ.მათე	და ერი იგი, რომელი წინა-უვიდოდა და რომელი უკანა შეუდგა, ღაღადებდეს და იტყოდეს: ოსანა ძესა დავითისსა! კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა! გუაცხოვნენ ჩუენ, რომელი ხარ მაღალთა შინა!
და	მცხ.მათე	და ვითარცა შევიდა იგი იერუსალჱმდ, შეიძრა ქალაქი იგი ყოველი და იტყოდეს: ვინ არს ესე?
და	მცხ.მათე	და შევიდა იესუ ტაძარსა მას ღმრთისასა და გამოასხა ყოველი იგი განმსყიდელი და ყოველი, რომელი იყიდდა ტაძარსა მას შინა, და ტაბლები იგი მეკერმეთაჲ მათ დაამჴუა და დასასხდომლები იგი ტრედის-მოფარდულთაჲ მათ დაუქცია.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მათ: წერილ არს: სახლსა ჩემსა სახლ სალოცველ ეწოდოს, ხოლო თქუენ გიყოფიეს იგი ქუაბ ავაზაკთა.
და	მცხ.მათე	და მოუჴდეს მას ბრმანი და მკელობელნი ტაძარსა მას შინა, და განკურნნა იგინი.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა იხილეს მღდელთ-მოძღუართა მათ და მწიგნობართა, რომელ-იგი ქმნნა სასწაულნი, და ყრმები იგი, რომელ ღაღადებდეს ტაძარსა მას შინა და იტყოდეს: ოსანა ძესა დავითისსა,
და	მცხ.ლუკა	და ეჩუენა მას ანგელოზი უფლისაჲ, მდგომარე მარჯუენით საკურთხევლისა მის საკუმეველთაჲსა.
და	მცხ.ლუკა	და შეძრწუნდა ზაქარია, იხილა რაჲ იგი, და შიში დაეცა მას ზედა.
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, ზაქარია, რამეთუ შეისმნეს ვედრებანი შენნი, და ცოლმან შენმან ელისაბედ გიშვეს შენ ძე, და უწოდი სახელი მისი იოვანე.
და	მცხ.ლუკა	და იყოს შენდა სიხარულ და მხიარულება, და მრავალთა შობასა მისსა განიხარონ.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ იყოს დიდ წინაშე უფლისა და ღჳნოჲ და თაფლუჭი არა სუას და სულითა წმიდითა აღივსოს მიერვე დედის მუცლით მისითგან.
და	მცხ.ლუკა	და მრავალნი ძეთა ისრაჱლისათაგანნი მოაქცინეს უფლისა, ღმრთისა მათისა.
და	მცხ.ლუკა	და იგი თავადი პირველად განვიდეს წინაშე მისსა სულითა და ძალითა ელიაჲსითა მოქცევად გულნი მამათანი შვილთა მიმართ და ურჩნი გონებითა მართალთაჲთა განმზადებად უფლისა ერი მომზადებული.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა ზაქარია ანგელოზსა მას: რაჲთა ვცნა ესე, რამეთუ მე მოხუცებულ??ი გარდასრულ არს დღეთა მისთა?
და	მცხ.ლუკა	მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა: მე ვარ გაბრიელ, წინაშე მდგომელი პირსა ღმრთისასა, და მოვივლინე სიტყუად შენდა და ხარებად ამას.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა იყო შენ დადუმებულ და ვერ შემძლებელ სიტყუად ვიდრე დღედმდე ყოფად ამისა ამისთჳს, რამეთუ არა გრწმენეს სიტყუანი ჩემნი, რომელნი აღესრულნენ ჟამსა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	დაუტევნა იგინი და განვიდა გარე ქალაქით ბეთანიად და იქცეოდა მუნ.
და	მცხ.მათე	განრისხნეს და ჰრქუეს მას: გესმისა, რასა-ესე იტყჳან? ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: ჰე; არასადა აღმოგიკითხავსა, ვითარმედ: პირითა ყრმათა ჩჩჳლთა მწოვართაჲთა დაამტკიცე ქებაჲ?
და	მცხ.მათე	და განთიად, მო-რაჲ-ვიდოდა ქალაქად, შეემშია.
და	მცხ.მათე	და იხილა ლეღჳ ერთი გზასა ზედა და მოვიდა მისა და არარაჲ პოვა მას შინა, გარნა ფურცელი ხოლო. და ჰრქუა მას: ნუღარა იყოფინ ნაყოფი შენგან საუკუნოდ! და განჴმა ლეღჳ იგი მეყსეულად.
და	მცხ.მათე	ვითარცა იხილეს მოწაფეთა მათ, დაუკჳრდა და იტყოდეს: ვითარ მეყსეულად განჴმა ლეღჳ იგი!
და	მცხ.მათე	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: უკუეთუ გაქუნდეს სარწმუნოებაჲ და არა შეორგულდეთ, არა ხოლო ლეღჳსაჲ ამის ჰყოთ, არამედ ჰრქუათ-თუ მთასა ამას: აღიფხუერ ამიერ და შთავარდი ზღუასა! – იყოს ეგრე.
და	მცხ.მათე	და ყოველსა რაოდენსა ითხოვდეთ ლოცვასა შინა სარწმუნოებით, გეყოდ თქუენ.
და	მცხ.მათე	და მო-რაჲ-ვიდა იგი ტაძრად, მოუჴდეს მას მღდელთ-მოძღუარნი იგი და მოხუცებულნი ერისანი, ვითარ-იგი ასწავებდა ერსა, და ჰრქუეს მას: რომლითა ჴელმწიფებითა ამას იქმ, და ვინ მოგცა შენ ჴელმწიფებაჲ ესე?
და	მცხ.მათე	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: გკითხო მეცა თქუენ სიტყუაჲ ერთი, რომელი უკუეთუ მითხრათ მე, მეცა გითხრა თქუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ვიქმ ამას.
და	მცხ.მათე	ნათლის-ცემაჲ იოვანესი ვინაჲ იყო: ზეცით ანუ კაცთაგან? ხოლო იგინი განიზრახვიდეს თჳსაგან და იტყოდეს: უკუეთუ ვთქუათ: ზეცით იყო, გურქუას ჩუენ: რაჲსათჳს უკუე არა გრწმენა მისი?
და	მცხ.მათე	და უკუეთუ ვთქუათ: კაცთაგან, გუეშინის ერისა ამის, რამეთუ ყოველთავე ვითარცა წინაწარმეტყუელი უპყრიეს იოვანე.
და	მცხ.ზაქ	და იყო მეოთხესა წელსა დარიოსის ზე მეფისა და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ზაქარიაჲს მიმართ მეოთხესა თთჳსა მეცხრისასა, რომელ არს ხასილევი.
და	მცხ.ზაქ	და მიავლინა ბეთელად სარასარ და რაგომელიქ მეფემან და კაცთა მისთა მოწყალე-ყოფად უფლისა
და	მცხ.ზაქ	და თქმად მღდელთა მიმართ მყოფთა სახლსა შინა უფლისა, ყოვლისა მპყრობელისასა, და წინაწარმეტყუელთა მიმართ მეტყუელმან: შემოვიდა აქა თთუესა მეხუთეს სიწმიდე, ვითარ-იგი დაყუნეს, ეგერა, კმანი წელნი.
და	მცხ.ზაქ	თქუ ყოვლისა მიმართ ერისა ქუეყანისაჲსა და მღდელთა მიმართ მეტყუელმან: იმარხვიდეთ თუ, ანუ ჰგოდებდეთ მეხუთეთა შინა, ანუ მეშჳდეთა შინა თთუესა და, აჰა, სამეოცდაათნი წელნი ნუთუ მარხვაჲ იმარხეთა ჩემდაჲ.
და	მცხ.ზაქ	და უკუეთუ სჭამოთ ანუ სუათ, არა თქუენ სჭამთა და თქუენ სუამთ?
და	მცხ.ზაქ	არა ესე არიანა სიტყუანი, რომელთა იტყოდა უფალი ჴელითა წინაწარმეტყუელთა წინაპართაჲთა, ოდეს იყო იერუსალიმი დამკჳდრებული და წარმართებული და ქალაქი გარემოჲს მისსა და მთობი და ველობი დამკჳდრებულ იყო?
და	მცხ.ზაქ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ზაქარიას მიმართ მეტყუელი:
და	მცხ.ზაქ	ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, მეტყუელი: სასჯელი სამართალი საჯეთ და წყალობასა და მშჯავრსა იქმოდეთ კაცნი მოყუსისა მიმართ თჳსისა
და	მცხ.ზაქ	და ქურივსა და ობოლსა და მწირსა და მკოდოვსა ნუ ჰმძლავრობთ. და უკეთურებასა ძმისა თჳსისასა ნუ ძჳრისჰმოჴსენეობთ თითოეული თუალთა შინა თქუენთა.
და	მცხ.ზაქ	და ეურჩნეს ყურადღებად და მისცეს ზურგი შეურაცხისმყოფელი და ყურნი მათნი დაიმძიმნეს არშესმენად
და	მცხ.ზაქ	და გულნი მათნი დააწესნეს ურჩებად, არშესმენად სჯულისა ჩემისა და სიტყუანი, რომელნი მიავლინნა უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, სულისა მიერ მისისა ჴელითა წინაწარმეტყუელთა პირველთათა; და იქმნა რისხვა დიდი უფლისა მიერ, ყოვლისა მპყრობელისა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს ვითარსახედ თქუა და ისმინეს მისი, - ეგრეთ ღაღადებდენ და არ შევისმინო, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, -
და	მცხ.ზაქ	და განვჴადნე იგინი ყოველთა მიმართ წარმართთა, რომელნი არა უწყოდნეს და ქვეყანაჲ უჩინო იქმნეს უკანაგან მათსა, არა ვინ იყოს განმვლელისაგან დამქცევისა და დააწესეს ქუეყანა რჩეული უჩინოსაქმნელად.
და	მცხ.ზაქ	ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: ვაშურვე სიონსა და იერუსალიმსა შური დიდი და გულისწყრომასა დიდსა ვეშურვე მას.
და	მცხ.ზაქ	ამათ იტყჳს უფალი: მოვიქცე სიონსა ზედა და დავემკჳდრო შორის იერუსალჱმსა და ეწოდოს იერუსალიმსა ქალაქი ჭეშმარიტი და მთასა უფლისა, ყოვლისა მპყრობელისასა, მთაჲ წმიდაჲ.
და	მცხ.მათე	და მიუგეს იესუს და ჰრქუეს: არა უწყით. ჰრქუა მათ მანცა: არცა მე გითხრა თქუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ვიქმ ამას.
და	მცხ.ზაქ	ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მერმე სხდენღა მოხუცებულნი და მოხუცებულთანი უბანთა შორის იერუსალჱმისათა: თჳთეული კუერთხისა თჳსისა მქონებელი ჴელსა მისსა სიმრავლისაგან დღეთაჲსა.
და	მცხ.ზაქ	და უბანნი ქალაქისანი აღივსნენ ყრმებითა და ქალებითა მომღერლებითა უბანთა შორის მისთა.
და	მცხ.მათე	აწ ვითარ ჰგონებთ თქუენ? კაცსა ვისმე ესხნეს ორ ძე; მოვიდა პირველისა მის და ჰრქუა: შვილო, წარვედ დღეს და იქმოდე ვენაჴსა ჩემსა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: არა მნებავს. ხოლო უკუანაჲსკნელ შეინანა და წარვიდა.
და	მცხ.მათე	და მოუჴდა მეორესა მას და ჰრქუა ეგრეთვე. ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: წარვიდე, უფალო; და არა წარვიდა.
და	მცხ.მათე	ვინ ორთა ამათგანმან ყო ნებაჲ მამისა თჳსისაჲ? ჰრქუეს მას: პირველმან მან. ჰრქუა მათ იესუ: ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მეზუერენი და მეძავნი წინა-გიძღოდიან თქუენ სასუფეველსა ღმრთისასა.
და	მცხ.მათე	რამეთუ მოვიდა თქუენდა იოვანე გზითა სიმართლისაჲთა, და არა გრწმენა მისი, ხოლო მეზუერეთა და მეძავთა ჰრწმენა მისი; ხოლო თქუენ იხილეთ და არა შეინანეთ უკუანაჲსკნელ, რაჲთამცა გრწმენა მისი.
და	მცხ.ზაქ	და შევიყვანნე იგინი და დავაშენნე შორის იერუალჱმსა და იყვნენ ჩემდა ერად და მე ვიყო მათდა ღმერთად ჭეშმარიტებისა მიერ და სიმართლისა მიერ.
და	მცხ.მარკ	არამედ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ელია მოვიდა, და უყვეს მას, რაოდენი უნდა, ვითარცა წერილ არს მისთჳს.
და	მცხ.მათე	და რაჟამს მოიწია ჟამი ნაყოფთაჲ, მოავლინნა მონანი მისნი მოქმედთა მათ მოღებად ნაყოფისა მისისა.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდა მოწაფეთა მისთა თანა, იხილა ერი გარემო მათსა, და მწიგნობარნი გამოეძიებდეს მათ თანა.
და	მცხ.ზაქ	მით, რამეთუ უწინარეს მათ დღეთასა მიზდი კაცთაჲ არ იყოს მოსასყიდელად და მიზდი საცხოვართაჲ არა არს და გამომავალისა და შემავალისა არა იყოს მშჳდობა ჭირისაგან და განვავლენ ყოველთა კაცთა, თითოეულსა მოყუსისა მიმართ თჳსისა.
და	მცხ.მათე	და შეიპყრნეს მოქმედთა მათ მონანი იგი მისნი, რომელთამე სცეს, რომელნიმე მოსწყჳდეს და რომელთამე ქვაჲ დაჰკრიბეს.
და	მცხ.ზაქ	და აწ არა დღეთაებრ წინაპართა უყოფ მე ნეშტთა ამის ერისათა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, -
და	მცხ.მათე	კუალად წარავლინნა სხუანი მონანი, უმრავლესნი პირველთასა, და მათცა ეგრეთვე უყვეს.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად ყოველმან ერმან იხილა იგი და დაუკჳრდა და მორბიოდეს და მოიკითხეს იგი.
და	მცხ.მარკ	და ჰკითხა მწიგნობართა მათ და ჰრქუა: რასა გამოეძიებთ ურთიერთას?
და	მცხ.მარკ	და მი-ვინმე-უგო მას ერთმან მის ერისაგანმან და ჰრქუა: მოძღუარ, მოვიყვანე ძე ჩემი შენდა, რომლისა თანა არს სული უტყუებისაჲ.
და	მცხ.ზაქ	არამედ ოდეს უჩუენო მშჳდობა, ვენაჴმან მოსცეს ნაყოფი მისი, და ქუეყანამ მოსცეს ნაშრომნი თჳსნი, და ცამან მოსცეს ცუარი მისი და დაუმკჳდრე დაშთომილთა ერისა ჩემისათა ესე ყოველნი.
და	მცხ.მათე	და შეიპყრეს იგი და განიყვანეს გარეშე სავენახისა მის და მოკლეს.
და	მცხ.ოსე	და მიგეც შენ მეფე რისხვითა ჩემითა და ვჰგებდ გულისწყრომასა შინა ჩემსა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს: ვითარსახედ იყვენით წყევასა შინა წარმართთა შორის სახლი იუდაჲსი და სახლი ისრაჱლისაჲ, ეგრეთ განგარინნე თქუენ და იყუნეთ კურთხევასა შინა; მინდობით იყვენით და განძლიერდით ჴელითა მიერ თქუენთა!
და	მცხ.მათე	ჰრქუეს მას: ბოროტნი იგი ბოროტად წარწყმიდნეს და ვენაჴი იგი მისცეს სხუათა ქუეყანის-მოქმედთა, რომელთა მოსცენ მას ნაყოფი ჟამსა თჳსსა.
და	მცხ.ზაქ	და არ შევინანე, ეგრეთ განმიწესებიეს და გულადმიღიეს ამათ დღეთა შინა კეთილისყოფაჲ იერუსალჱმისაჲ და სახლისა იუდაჲსი: კადნიერ იყვენით!
და	მცხ.მარკ	და სადაცა დააპყრის იგი, დააკუეთის, და პეროინ და იღრჭენნ კბილთა და განჴმებინ. და უთხარ მოწაფეთა შენთა, რაჲთამცა განკურნეს, და ვერ შეუძლეს.
და	მცხ.ზაქ	ესე არიან სიტყვანი, რომელნი ჰყვნეთ: იტყოდეთ ჭეშმარიტსა კაცადი მოყუსისა მიმართ თჳსისა და საშჯელი მშჳდობითი სიმართლით საჯეთ ბჭეთა შორის თქუენთა.
და	მცხ.ზაქ	და თითოეული უკეთურებასა მოყუსისა თჳსისა ნუ ჰსიტყუავთ გულთა შინა თქუენთა და ფიცი ცრუჲ ნუ გიყუარსყე; მით, რამეთუ ესე ყოველნი მოვიძულენ, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა: ჵ ნათესავი ურწმუნოჲ! ვიდრემდე ვიყო თქუენ თანა? ვიდრემდე თავს-ვიდებდე თქუენსა? მომგუარეთ მე იგი აქა!
და	მცხ.ზაქ	და იყო სიტყუა უფლისა, ყოვლისა მპყრობელისა, ჩემდამო მეტყუელი.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მათ იესუ არასადა აღმოგიკითხავსა წიგნთა შინა: ლოდი, რომელ შეურაცხ-ყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა. უფლისა მიერ იყო ესე და არს საკჳრველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.
და	მცხ.მარკ	და მოჰგუარეს იგი მას. და იხილა რაჲ იგი, მეყსეულად სულმან არაწმიდამან დააკუეთა იგი; და და-რაჲ-ეცა ქუეყანასა, გორვიდა და პეროოდა.
და	მცხ.ზაქ	ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მარხვაჲ მეოთხე, და მარხვაჲ მეხუთე, და მარხვაჲ მეშჳდე, და მარხვაჲ მეათე - იყვნენ სახლსა იუდაჲსსა სიხარულად და შუებად, და დღესასწაულებად კეთილებად და იშუებდით და ჭეშმარიტება და მშჳდობა შეიყუარეთ.
და	მცხ.ზაქ	ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მერმე მოვიდენ ერნი მრავალნი და მკჳდრნი ქალაქთა მრავალთა
და	მცხ.ზაქ	და თან შემოვიდენ დამკჳდრებულნი ქალაქთა ხუთთა ქალაქად ერთად მეტყუელნი: მივიდეთ ვედრებად პირისა უფლისა გამოძიებად პირისა ღმრთისა, ყოვლისა მპყრობელისასა, და მივიდე მეცა
და	მცხ.ზაქ	ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: მათ დღეთა შინა, უკეთუ მოეკიდნენ ათნი მამაცნი ყოველთაგან ნათესავთა ენათაჲსა და მოეკიდნენ ფესუსა მამაცისა იუდეანისასა მეტყუელნი: მოვიდეთ შენ თანა მით, რამეთუ გუესმა, ვითარმედ ღმერთი თქუენ შორის არს.
და	მცხ.მათე	ამისთჳს გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: მიგეღოს თქუენგან სასუფეველი ღმრთისაჲ და მიეცეს ნათესავსა, რომელნი ჰყოფდენ ნაყოფსა მისსა.
და	მცხ.ზაქ	ნეშტი სიტყჳსა უფლისაჲ ქუეყანასა შინა სედრაქს და დამასკისა მსხუერპლი მას მით, რამეთუ უფალი ზედა ხედავს კაცთა და ყოველთა ტომთა ისრაჱლისათა
და	მცხ.მარკ	და ჰკითხა იესუ მამასა მისსა: რაოდენი ჟამი აქუს, ვინაჲთგან შეემთხჳა ესე? ხოლო მან ჰრქუა: სიყრმითგან.
და	მცხ.მათე	და რომელი დაეცეს ლოდსა მას ზედა, შეიმუსროს; და რომელსა ზედა დაეცეს, განანქრიოს იგი.
და	მცხ.მარკ	და მრავალ-გზის ცეცხლსა შთააგდო ეგე და წყალსა, რაჲთამცა წარწყმიდა ეგე, არამედ რაჲ ძალ-გიც, შემეწიე ჩუენ და წყალობა-ყავ ჩუენთჳს.
და	მცხ.ოსე	და სალმობანი, ვითარცა შობადისანი, მოვიდენ მისსა. ესე არს ძე შენი ცნობილი მით, რამეთუ აწ ვერ დაუთმოს შემუსრვასა შვილთასა.
და	მცხ.ზაქ	და ემათ, საზღუართა შორის მისთა, ტჳროსი და სიდონი, მით, რამეთუ იზრახეს ფრიად.
და	მცხ.ზაქ	და აღაშენნა ტჳროსმან სიმაგრენი მისნი და დაიუნჯა ვეცხლი, ვითარცა მიწა და ოქროჲ, ვითარცა თიჴა გზისა.
და	მცხ.მათე	და ესმნეს რაჲ მღდელთ-მოძღუართა მათ და ფარისეველთა იგავნი ესე მისნი, ცნეს, რამეთუ მათთჳს თქუნა.
და	მცხ.მათე	და ეძიებდეს მას შეპყრობად და ეშინოდა მისგან, რამეთუ ვითარცა წინაწარმეტყუელი აქუნდა მათ იგი.
და	მცხ.მათე	და მერმე მიუგო მათ იესუ იგავით და ჰრქუა:
და	მცხ.ზაქ	ამისთჳს, ამათ იტყჳს უფალი: დაიმკჳდრნეს იგინი და დაჴადოს ზღუად ძალი მისი და იგი ცეცხლისა მიერ განილიოს.
და	მცხ.მათე	და წარავლინნა მონანი თჳსნი მოწოდებად ჩინებულთა მათ ქორწილსა მას, და არა ინებეს მოსლვად.
და	მცხ.მათე	კუალად წარავლინნა სხუანი მონანი და ჰრქუა: არქუთ ჩინებულთა მათ: აჰა ესერა პური ჩემი მზა-მიყოფიეს, ზუარაკები და უსხები ჩემი დაკლულ არიან, და ყოველივე მზა არს, მოვედით ქორწილსა ამას.
და	მცხ.ოსე	ჴელისაგან ჯოჯოხეთისა ვიჴსნნე იგინი და სიკუდილისაგან ვიჴსნნე იგინი. სადა არს ძლევაჲ შენი, სიკუდილო? სადა არს საწერტელი შენი ჯოჯოხეთო? ნუგეშინის-ცემაჲ დაფარულ არს თვალთაგან ჩემთა
და	მცხ.მათე	ხოლო მათ უდებ-ყვეს და წარვიდეს: რომელიმე თჳსსა აგარაკსა, რომელიმე სავაჭროსა თჳსსა.
და	მცხ.ზაქ	იხილოს ასკალონმან და შეეშინოს და ღაზამა შეელმეს ფრიად და აკკარონმან, რამეთუ ჰრცხუენა ქმნილსა ზედა მისსა და წარწყმდეს მეფე ღაზით დ ასკალონი არდამკჳდრებულ იქმნნეს.
და	მცხ.ზაქ	და დაემკჳდრნენ სხუაჲ ნათესავნი აზოტეს შინა და დავამჴუა გინება უცხოტომთა.
და	მცხ.მათე	ხოლო სხუათა შეიპყრეს მონანი იგი მისნი, აგინნეს და მოსწყჳდნეს.
და	მცხ.ოსე	მით, რამეთუ ამან საშუალ ძმათა განწვალოს, მოაწიოს ცეცხლი, ქარი უფალმან უდაბნოჲთ მათ ზედა, და განაჴმნეს ძარღუნი მისნი და მოაოჴრნეს წყარონი მისნი. ამან განაჴმოს ქუეყანაჲ მისი და ყოველნი ჭურჭელნი გულისსათქმელნი მისნი.
და	მცხ.მათე	ხოლო მეუფე იგი განრისხნა, ესმა რაჲ ესე, და მიავლინა ერი თჳსი და მოსრნა კაცის-მკლველნი იგი და ქალაქი იგი მათი მოწუა ცეცხლითა.
და	მცხ.ზაქ	და აღვიღო სისხლი მათი პირისაგან მათისა და საძაგელებანი მათნი საშუალისაგან კბილთა მათთასა, ხოლო დაუშთენ ესენიცა ღმერთსა ჩუენსა და იყვნენ, ვითარცა ათასისთავი იუდაჲს შორის, აკკარონი, ვითარცა იებუსელი.
და	მცხ.ზაქ	და მოუგუარო სახლსა ჩემსა აღმართებაჲ, არა სიარულად, არცა კუალადქცევა, და არა მივიდეს მათ ზედა არღა მერმე მდევნელი; მით, რამეთუ აწ ვიხილე თვალთა მიერ ჩემთა.
და	მცხ.ზაქ	იხარებდ ფრიად, ასულო სიონისაო, ქადაგებდ, ასული იერუსალჱმისაჲ. აჰა, მეუფე შენი მოვალს შენდა მართალი და მაცხოვარი, თავადი მშჳდი, და მჯდომარე კარაულსა ზედა, და კიცუსა ახალსა.
და	მცხ.ზაქ	და მოსრას ეტლები ეფრემისაგან და ცხენები იერუსალჱმისაგან და მოისპოს მშჳლდი საბრძოლელი და სიმრავლე და მშჳდობა წარმართთაგან. და ემთავროს წყალთა ვიდრე ზღუადმდე და მდინარეთა მომვლელთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ზაქ	და დაისხნენ სიმაგრესა შინა კრულნი შესაკრებელისანი და ნაცვლად ერთისა დღისა მსხემობისა შენისა უკუნსცნენ მრჩობლნი
და	მცხ.მათე	წარვედით მებოძირთა გზათასა და რაოდენიცა ჰპოოთ, მოუწოდეთ ქორწილსა ამას.
და	მცხ.მათე	და განვიდეს მონანი იგი მისნი გზათა ზედა და შეკრიბეს ყოველი, რაოდენი პოეს ბოროტი და კეთილი. და აღივსო ქორწილი იგი მეინაჴითა.
და	მცხ.ზაქ	მით, რამეთუ მოგირთხენ თავისა ჩემისა მშჳლდად იუდა, გარდაუცუ, ეფრემ, და აღვადგენ შვილთა შენთა, სიონ, შვილთა ზედა ელლენთასა და გამოგიძევ შენ, ვითარცა მახჳლსა მბრძოლისასა,
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა მას: მოყუასო, ვითარ შემოხუედ აქა, რამეთუ არა გმოსიეს სამოსელი საქორწინე? ხოლო იგი დუმნა.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰრქუა მეუფემან მან მსახურთა თჳსთა: შეუკრენით მაგას ჴელნი და ფერჴნი და განაგდეთ ეგე ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს უფალი მათ ზედა. და გამოვიდეს, ვითარცა ელვა, ისარი, და უფალმან ღმერთმან, ყოვლისა მპყრობელმან, ნესტჳსა მიერ დანესტოს და ვიდოდის ძრვისა მიერ ქადებაჲ მისი.
და	მცხ.მათე	რამეთუ მრავალ არიან ჩინებულნი და მცირედ – რჩეულნი.
და	მცხ.ზაქ	უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, შეეწევის ამათ, და განჰლევენ მათ და შთაჰფლვენ მათ ქვათა მიერ შურდულისათა და შესუმენ სისხლსა მათსა, ვითარცა ღჳნოსა, და აღავსებენ ფიალთა, ვითარცა საკურთხეველსა.
და	მცხ.ზაქ	და აცხოვნეს იგინი უფალმან ღმერთმან დღესა შინა, ვითარცა ცხოვარნი, ერი მისი მით, რამეთუ ქვანი წმიდანი გორვენ ქვეყანასა ზედა მისსა,
და	მცხ.ზაქ	რამეთუ, რაჲცა სახიერ მისსა, და რაჲცა კეთილ მისსა იფქლი ჭაბუკიდთა და ღჳნოჲ მსულნელობი ქალწულთა.
და	მცხ.მათე	მაშინ წარვიდეს ფარისეველნი იგი და ზრახვა-ყვეს, რაჲთა სიტყჳთა საფრჴე უგონ მას.
და	მცხ.მათე	და მოუვლინნეს მოწაფენი მათნი ჰეროდიანთა თანა და ჰრქუეს: მოძღუარ, ვიცით, რამეთუ ჭეშმარიტ ხარ შენ და გზასა ღმრთისასა ჭეშმარიტად ასწავებ და არა ჰზრუნავ არავისთჳს, რამეთუ არა თუალ-აღებ პირსა კაცისასა.
და	მცხ.მათე	გულისჴმა-ყო იესუ უკეთურებაჲ მათი და ჰრქუა: რაჲსა გამომცდით მე, ორგულნო?
და	მცხ.მეფ4	და წარვიდა ყრმა იგი წინაწარმეტყუელისა ჰრამოთ გალაად.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა ებგურმან: მიიწია მოციქული იგი მათა და არავე უკმოიქცა, რომელსა-იგი მიჰყვანდა იუ, ძე ამესასი, მიაწია, რამეთუ მრისხანედ მიაწია.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად ჴმა-ყო მამამან მის ყრმისამან და ჰრქუა ცრემლით: მრწამს, უფალო, შემეწიე ურწმუნოებასა ჩემსა.
და	მცხ.მეფ4	და მივიდა იუ იეზრაიტელად და იეზაბელს ესმა და მოგრემანნა თუალნი თჳსნი და შეიმკო თავი თჳსი და გარდამოხედვიდა სარკმელით.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა იხილა იესუ, რამეთუ შეკრბებოდა ერი მის ზედა, შეჰრისხნა სულსა მას და ჰრქუა უტყუსა და ყრუსა სულსა: მე გიბრძანებ შენ: განვედ მაგისგან და ნუღარა შეხუალ მაგისა!
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ უპყრა ჴელი მისი და აღადგინა იგი, და აღდგა.
და	მცხ.მარკ	და მიერ განვიდეს და წარმოჰვლიდეს გალილეასა; და არა უნდა, რაჲთამცა აგრძნა ვინ.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ ასწავებდა მოწაფეთა თჳსთა და ეტყოდა მათ, რამეთუ: ძე კაცისაჲ მიეცემის ჴელთა კაცთასა, და მოკლან იგი; და, მო-რაჲ-კუდეს, მესამესა დღესა აღდგეს.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იგინი უმეცარ იყვნეს სიტყუასა ამას და ეშინოდა კითხვად მისა.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდა კაპერნაუმდ. და ვითარცა შევიდა იგი სახლსა, და ჰკითხვიდა მათ, რასა-იგი იცილობდეს ურთიერთას გზასა ზედა.
და	მცხ.მარკ	და დაჯდა და მოუწოდა ათორმეტთა მათ და ჰრქუა: ვის უნდეს თქუენგანსა პირველ ყოფაჲ, იყოს იგი ყოველთა მრწემ და ყოველთა მსახურ.
და	მცხ.მეფ4	ხოლო ცოდვასა მას იორობოამისსა, ძისა ნაბატისა, რომელმან-იგი აცთუნა ისრაჱლი, არა განეშორა იუ დიაკეულთა მათგან ოქროსათა, რომელ იყუნეს ბეთელს და დაანს.
და	მცხ.მარკ	და მოიყვანა ყრმაჲ და დაადგინა იგი შორის მათსა და მკლავთა მიიქუა იგი და ჰრქუა მათ:
და	მცხ.მარკ	რომელმან ერთი ამათგანი ყრმაჲ შეიწყნაროს სახელისა ჩემისათჳს, მე შემიწყნაროს; და რომელმან მე შემიწყნაროს, არა მე შემიწყნაროს, არამედ მომავლინებელი ჩემი.
და	მცხ.მარკ	მიუგო მას იოვანე და ჰრქუა: მოძღუარ, ვიხილეთ ვინმე, რომელი სახელითა შენითა ეშმაკთა განასხმიდა, რომელი ჩუენ არა შეგჳდგს, და ვაყენებდით მას, რამეთუ არა შემიდგს ჩუენ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო თავადმან ჰრქუა: ნუ აყენებთ მას, რამეთუ არავინ არს, რომელმან ქმნეს ძალი სახელითა ჩემითა და ჴელ-ეწიფოს ბოროტის-სიტყუად ჩემდა.
და	მცხ.მარკ	და უკუეთუ დაგაბრკოლებდეს ჴელი შენი, მოიკუეთე იგი: უმჯობეს არს შენდა უჴელოჲსაჲ შესლვად ცხორებასა, ვიდრე ორთა ჴელთა სხმასა და შესლვად გეჰენიასა, ცეცხლსა მას უშრეტსა.
და	მცხ.მარკ	სადა-იგი მატლი მათი არა მოაკლდების, და ცეცხლი არა დაშრტების.
და	მცხ.მარკ	და უკუეთუ ფერჴი შენი დაგაბრკოლებდეს შენ, მოიკუეთე იგი: უმჯობეს არს შენდა მკელობელისაჲ შესლვად ცხორებასა, ვიდრე ორითა ფერჴითა შთაგდებად გეჰენიასა, ცეცხლსა მას უშრეტსა,
და	მცხ.მარკ	სადა-იგი მატლი მათი არა დაესრულების, და ცეცხლი არა დაშრტების.
და	მცხ.მარკ	და უკუეთუ თუალი შენი გაცთუნებდეს შენ, აღმოიღე იგი: უმჯობეს არს შენდა ერთითა თუალითა შესლვად სასუფეველსა ღმრთისასა, ვიდრე ორითა თუალითა შთაგდებად გეჰენიასა ცეცხლისა უშრეტისასა.
და	მცხ.მარკ	სადა-იგი მატლი მათი არა დაესრულების, და ცეცხლი არა დაშრტების.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ ყოველივე ცეცხლითა დაიმარილოს, და ყოველი შესაწირავი მარილითა დაიმარილოს.
და	მცხ.მარკ	კეთილ არს მარილი; ხოლო უკუეთუ მარილი უმარილო იქმნეს, რაჲთაღა შეინელოს იგი? გაქუს თავისა თქუენისა მარილი და მშჳდობით იყვენით ურთიერთას.
და	მცხ.მარკ	და აღდგა მიერ იესუ და მოვიდა საზღვართა ჰურიასტანისათა, წიაღ-იორდანესა, და შეკრბებოდა მისა კუალად ერი, და, ვითარცა ჩუეულ იყო, კუალად ასწავებდა მათ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო ფარისეველნი იგი მოუჴდეს და ჰკითხვიდეს მას: უკუეთუ ჯერ-არს კაცისა ცოლისა თჳსისა განტევებაჲ? და გამოსცდიდეს მას.
და	მცხ.მარკ	ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: ვითარ გამცნო თქუენ მოსე?
და	მცხ.მარკ	ვითარცა იხილა იესუ, შეჰრისხნა მათ და ჰრქუა: აცადეთ ყრმებსა მაგას მოსვლად ჩემდა და ნუ აყენებთ მაგათ, რამეთუ ეგევითართაჲ არს სასუფეველი ცათაჲ.
და	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: გულფიცხელობისა თქუენისათჳს დაწერა მოსე მცნებაჲ ეგე.
და	მცხ.მარკ	ხოლო დასაბამითგან დაბადებისაჲთ მამაკაცად და დედაკაცად შექმნნა იგინი ღმერთმან და თქუა:
და	მცხ.მარკ	ამისთჳს დაუტეოს კაცმან მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და შეეყოს ცოლსა თჳსსა,
და	მცხ.მარკ	და იყვნენ ორნივე იგი ერთ ჴორც, ვითარმედ არღარა არიან ორ, არამედ ერთ ჴორც.
და	მცხ.მათე	ჰრქუეს მას: კეისრისაჲ. მაშინ ჰრქუა მათ იესუ: მიეცით კეისრისაჲ კეისარსა და ღმრთისაჲ ღმერთსა.
და	მცხ.მათე	და ესმა რაჲ ესე, დაუკჳრდა და დაუტევეს იგი და წარვიდეს.
და	მცხ.მათე	და ეტყოდეს: მოძღუარ, მოსე ესრეთ თქუა: უკუეთუ ვინმე მოკუდეს და არა ესუას შვილი, ესიძენ ძმაჲ მისი ცოლსა მისსა და აღუდგინენ თესლი ძმასა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	იყვნეს უკუე ჩუენ შორის შჳდნი ძმანი. და პირველმან მან შეირთო და მოკუდა, და არა დაშთა თესლი, და დაუტევა ცოლი თჳსი ძმასა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	ეგრეთვე მეორემან და მესამემან ვიდრე მეშჳდედმდე.
და	მცხ.მათე	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: სცთებით, რამეთუ არა იცნით წიგნნი, არცა ძალი ღმრთისაჲ,
და	მცხ.ლუკა	და დგა ერი იგი და ელოდა ზაქარიას და უკჳრდა დაყოვნებაჲ იგი მისი ტაძარსა მას შინა.
და	მცხ.ლუკა	და გამო-რაჲ-ვიდა, ვერ ეძლო სიტყუად მათდა, და ცნეს, რამეთუ ჩუენებაჲ რაჲმე იხილა ტაძარსა მას შინა; და იგი წამ-უყოფდა მათ და დაადგრა უტყუად.
და	მცხ.მათე	მე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი და ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი? არა არს ღმერთი – ღმერთი მკუდართაჲ, არამედ ცხოველთაჲ.
და	მცხ.მათე	და ესმა რაჲ ესე ერსა მას, დაუკჳრდებოდა მოძღურებაჲ იგი მისი.
და	მცხ.მათე	და ჰკითხა ერთმან მათგანმან სჯულის-მოძღუარმან, გამოსცდიდა მას და ეტყოდა:
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ ჰრქუა მას: შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა.
და	მცხ.მათე	ესე არს დიდი და პირველი მცნებაჲ.
და	მცხ.მათე	და მეორე, მსგავსი ამისი: შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
და	მცხ.მათე	ამათ ორთა მცნებათა ყოველი სჯული და წინაწარმეტყუელნი დამოკიდებულ არიან.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა: ვითარ ჰგონებთ თქუენ ქრისტესთჳს, ვისი ძე არს? ხოლო მათ ჰრქუეს: დავითისი.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მათ იესუ: ვითარ უკუე დავით სულითა ჰხადის მას უფლად და იტყჳს:
და	მცხ.მათე	და ვერვის ეძლო სიტყჳს-მიგებად მისა, არცაღა ვინ იკადრა მიერ დღითგან კითხვად მისა არღარაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და შემდგომად დღეთა მათ მიუდგა ელისაბედ, ცოლი მისი, და იფარვიდა თავსა თჳსსა ხუთ თუე და იტყოდა,
და	მცხ.ლუკა	და თუესა მეექუსესა მოივლინა გაბრიელ ანგელოზი ღმრთისა მიერ ქალაქად გალილეაჲსა, რომლისა სახელი ნაზარეთ,
და	მცხ.ლუკა	ქალწულისა, თხოილისა ქმრისა, რომლისა სახელი იოსებ, სახლისაგან და ტომისა დავითისა, და სახელი ქალწულისაჲ მის მარიამ.
და	მცხ.ლუკა	და შევიდა ანგელოზი იგი მისა და ჰრქუა: გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა. კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის.
და	მცხ.მარკ	უკუეთუ განუტეოს ქმარმან ცოლი თჳსი და შეირთოს სხუაჲ, მან იმრუშა.
და	მცხ.მარკ	და ცოლი თუ განვიდეს ქმრისაგან და შეერთოს სხუასა, მანცა იმრუშა.
და	მცხ.მარკ	და შეიტკბობდა მათ და დაასხმიდა მათ ზედა ჴელთა და აკურთხევდა მათ.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა გამოვიდა იგი გზასა, ესერა მდიდარი ვინმე მორბიოდა მისა და მუჴლნი დაიდგნა მის წინაშე, ევედრებოდა მას და ეტყოდა: მოძღუარო სახიერო, რომელი საქმე ვქმნე, რაჲთა ცხორებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳდრო?
და	მცხ.მარკ	მცნებანი იცნი: ნუ კაც-ჰკლავ, ნუ იპარავ, ნუ ცილსა სწამებ, ნუ დააკლებ კეთილის ყოფად, პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მას: ესე ყოველი ვყავ სიჭაბუკით ჩემითგან. რაჲღა მაკლს მე?
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ მიჰხედა და შეუყუარდა იგი და ჰრქუა მას: უკუეთუ გნებავს სრულ ყოფაჲ, ერთიღა გაკლს შენ: წარვედ და, რაოდენი გაქუს, განყიდე და მიეც გლახაკთა და გაქუნდეს საუნჯე ცათა შინა, აღიღე ჯუარი, მოვედ და შემომიდეგ მე.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იგი შეწუხნა ამის სიტყჳსათჳს და წარვიდა მწუხარე, რამეთუ აქუნდა მონაგები ფრიად.
და	მცხ.მარკ	და მიმოიხილა იესუ და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა, ვითარმედ: ძნიად შევიდენ სასუფეველსა ღმრთისასა, რომელთა აქუს საფასე.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მოწაფეთა დაუკჳრდებოდა სიტყუასა ამას ზედა, ხოლო იესუ კუალად მიუგო და ჰრქუა მათ: რაოდენ ძნელ არს, რომელნი საფასეთა ესვენ, შესლვაჲ სასუფეველსა ღმრთისასა!
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ უმეტესად განუკჳრდებოდა და იტყოდეს ურთიერთას: და ვის ძალ-უც ცხორებად?
და	მცხ.მარკ	მიჰხედა მათ იესუ და ჰრქუა: კაცთა მიერ შეუძლებელ არს, არამედ არა ღმრთისაგანცა, რამეთუ ყოველივე შესაძლებელ არს ღმრთისა მიერ.
და	მცხ.მარკ	იწყო პეტრე სიტყუად მისა და ჰრქუა: აჰა ესერა ჩუენ დაუტევეთ ყოველივე და შეგიდეგით შენ.
დანი	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: არავინ არს, რომელმან დაუტევა სახლი, გინა ძმანი, გინა დანი, გინა მამაჲ, გინა დედაჲ, გინა ცოლი, გინა შვილნი, გინა აგარაკნი ჩემთჳს და სახარებისა ამისთჳს,
და	მცხ.მარკ	უკუეთუ არა მოიღოს ასი წილი აწ ჟამსა ამას სახლი და ძმანი და დანი, მამაჲ და დედაჲ და შვილნი და აგარაკნი შემდგომად დევნისა და საუკუნესა მას მომავალსა ცხორებაჲ საუკუნოჲ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მრავალნი იყვნენ პირველნი უკუანაჲსკნელ, და უკუანაჲსკნელნი პირველ.
და	მცხ.მარკ	და იყვნეს გზასა ზედა და აღვიდოდეს იერუსალჱმდ; და იესუ წინა-უძღოდა მათ, და დაუკჳრდებოდა მოწაფეთა. ხოლო იგინი მისდევდეს მას და ეშინოდა. და წარმოიყვანნა კუალად ათორმეტნი იგი და იწყო თხრობად მათა მერმისა მისთჳს, რომელი შემთხუევად იყო მისა,
და	მცხ.მარკ	ვითარმედ: აჰა ესერა აღვალთ იერუსალჱმდ, და ძე კაცისაჲ მიეცეს მღდელთ-მოძღუართა და მწიგნობართა, და დასაჯონ იგი სიკუდილდ და მისცენ იგი წარმართთა;
და	მცხ.მარკ	და ეკიცხევდენ მას და ტანჯონ იგი და ჰნერწყუვიდენ მას და მოკლან იგი, და მესამესა დღესა აღდგეს.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს მისა იაკობ და იოვანე, ძენი ზებედესნი, და ჰრქუს: მოძღუარ, გუნებავს, რაჲთა რომელი გთხოოთ, მიყო ჩუენ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: მომეც ჩუენ, რაჲთა ერთი მარჯუენით შენსა და ერთი მარცხენით შენსა დავსხდეთ დიდებასა შენსა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: ძალ-გჳც. ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: სასუმელი სამე, რომელსა მე ვსუამ, სუათ, და ნათლის-ღებაჲ, რომელი მე ნათელ-ვიღო, ნათელ-იღოთ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო დაჯდომაჲ მარჯუენით ჩემსა და მარცხენით არა არს ჩემი მიცემად, არამედ ვიეთდა განმზადებულ არს.
და	მცხ.მარკ	და ესმა რაჲ ესე ათთა მათ, იწყეს რისხვად იაკობისა და იოვანესა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ მოუწოდა და ჰრქუა მათ: უწყითა, რამეთუ რომელნი-იგი ჰგონებედ მთავრად წარმართთა, უფლებედ მათ ზედა, და დიდ-დიდნი მათნი ჴელმწიფებედ მათ ზედა?
და	მცხ.მარკ	და რომელსა უნდეს თქუენ შორის პირველ ყოფაჲ, იყოს ყოველთა მონა.
და	მცხ.მარკ	და რამეთუ ძე კაცისაჲ არა მოვიდა, ვითარმცა იმსახურა, არამედ მსახურებად და მიცემად სული თჳსი საჴსრად მრავალთა.
და	მცხ.მათე	მაშინ ეტყოდა იესუ ერსა მას და მოწაფეთა თჳსთა
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს იერიქოდ. და ვითარცა გამოვიდა იესუ და მოწაფენი მისნი იერიქჲთ და ერი მრავალი მათ თანა, ძე ტიმესი ბარტიმეოს, ბრმაჲ, ჯდა გზასა თანა მთხოვლად.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა: საყდართა მოსესთა დასხდეს მწიგნობარნი და ფარისეველნი.
და	მცხ.მათე	ყოველსა უკუე რაოდენსა გეტყოდიან თქუენ დამარხვად, დაიმარხეთ და ყავთ, ხოლო საქმეთა მათთაებრ ნუ იქმთ, რამეთუ თქჳან და არა ყვიან.
და	მცხ.მარკ	და ესმა რაჲ, რამეთუ იესუ ნაზარეველი არს, იწყო ღაღადებად და სიტყუად: იესუ, ძეო დავითისო, შემიწყალე მე!
და	მცხ.მარკ	დადგა იესუ და ბრძანა მოწოდებაჲ მისი და მოუწოდეს ბრმასა მას და ეტყოდეს: ნუ გეშინინ, აღდეგ, გიწესს შენ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მან დააბნია სამოსელი თჳსი და აღდგა და მოვიდა მისა.
და	მცხ.მარკ	მიუგო და ჰრქუა მას იესუ: რაჲ გნებავს, და გიყო შენ? ხოლო ბრმამან მან ჰრქუა მას: რაბი, რაჲთა აღვიხილნე თუალნი ჩემნი.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ ჰრქუა მას: გუალე, ვიდოდე, სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ. და მეყსეულად აღიხილნა და მისდევდა მას გზასა ზედა.
და	მცხ.მარკ	და რაჟამს მიეახლნეს იერუსალჱმდ, ბეთბაგედ და ბეთანიად, მთასა თანა ზეთისხილთასა, წარავლინნა ორნი მოწაფეთაგანნი
და	მცხ.მათე	რამეთუ შეკრიან ტჳრთი მძიმე და ძნიად სატჳრთავი და დასდვიან მჴართა ზედა კაცთასა, ხოლო მათ თითითაცა მათითა არა უნებნ შეძრვად იგი.
და	მცხ.მათე	და ყოველსა საქმესა მათსა იქმან საჩვენებელად კაცთა; განივრცნიან საცონი მათნი და განიდიდნიან ფესუნი სამოსელთა მათთანი.
და	მცხ.მათე	უყუარს ზემოჯდომაჲ სერსა ზედა და პირველდაჯდომაჲ შესაკრებელსა შორის
და	მცხ.მათე	და მოკითხვაჲ უბანთა ზედა, და რაჲთა ხადოდიან კაცნი: რაბი, რაბი!
და	მცხ.მათე	და მამით ნუვის ხადით ქუეყანასა ზედა, რამეთუ ერთი არს მამაჲ თქუენი, რომელ არს ცათა შინა.
და	მცხ.მათე	ხოლო რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, დამდაბლდეს; და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, იგი ამაღლდეს.
და	მცხ.მათე	ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ შესჭამთ სახლებსა ქურივთასა და მიზეზით განგრძობილად ილოცევდით. ამისთჳს მიიღოთ უმეტესი სასჯელი.
და	მცხ.მათე	ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ დაჰჴშავთ სასუფეველსა ცათასა წინაშე კაცთა; თქუენ შე-არა-ხუალთ და შემავალთა უტევებთ არა შესლვად.
და	მცხ.მათე	ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ მიმოხუალთ ზღუასა ზედა და ჴმელსა, რაჲთა ჰყოთ ერთი ვინმე მწირ; და რაჟამს არნ, ჰყვით იგი ნაშობ გეჰენიისა ორ წილ თქუენსა.
და	მცხ.მათე	ცოფნო და ბრმანო, რომელი უფროჲს არს: ოქროჲ ანუ ტაძარი, რომელი განსწმედს ოქროსა მას?
და	მცხ.მათე	და სთქუათ: რომელმან ფუცოს საკურთხეველსა, არარაჲ არს; ხოლო რომელმან ფუცოს შესაწირავსა მას, რომელ არს საკურთხეველსა ზედა, ჯერ-არს.
და	მცხ.მათე	ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ განსწმედთ გარეშესა სასუმელისასა და პაროფსიდისასა, ხოლო შინაგან სავსე არიან ნატაცებითა და არაწმიდებითა.
და	მცხ.მათე	ცოფნო და ბრმანო, რომელი უდიდეს არს: შესაწირავი ანუ საკურთხეველი, რომელი განსწმედს შესაწირავსა მას?
და	მცხ.მათე	რამეთუ რომელმან ფუცოს საკურთხეველსა, ფუცავს მას და ყოველსა, რომელი არს მას ზედა.
და	მცხ.მათე	და რომელმან ფუცოს ტაძარსა, ფუცავს მას და რომელი დამკჳდრებულ არს მას შინა.
და	მცხ.მათე	და რომელმან ფუცოს ცასა, ფუცავს საყდარსა ღმრთისასა და რომელი ზის მას ზედა.
და	მცხ.მათე	ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ ათეულსა მიიღებთ პიტნაკისასა და ცერეცოჲსასა და ძირაკისასა და დაგიტევებიეს უმძიმესი შჯულისაჲ: სამართალი და წყალობაჲ და სარწმუნოებაჲ. ესე ჯერ-იყო საქმედ და იგი არა დატევებად.
და	მცხ.მათე	ფარისეველო ბრმაო, განწმიდე პირველად შინაგანი იგი სასუმელისაჲ და პაროფსიდისაჲ, რაჲთა იყოს გარეშეცა იგი მისი წმიდა.
და	მცხ.მათე	ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ მიმსგავსებულ ხართ საფლავთა განგოზილთა, რომელნი ჩანედ გარეშე შუენიერ, ხოლო შინაგან სავსე არიედ ძუალებითა მკუდართაჲთა და ყოვლითა არაწმიდებითა.
და	მცხ.მათე	ეგრეცა თქუენ გარეშე სჩანთ წინაშე კაცთა მართალ, ხოლო შინაგან სავსე ხართ ორგულებითა და უსჯულოებითა.
და	მცხ.მათე	ვაჲ თქუენდა მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ აშენებთ საფლავთა წინაწარმეტყუელთასა და შეამკობთ სამარებსა მართალთასა,
და	მცხ.მათე	და აწ თქუენცა აღავსეთ საწყაული მამათა თქუენთაჲ.
და	მცხ.მათე	რაჲთა მოიწიოს თქუენ ზედა ყოველი სისხლი მართალი, დათხეული ქუეყანასა ზედა, სისხლითგან აბელ მართლისაჲთ, ვიდრე სისხლადმდე ზაქარიაჲსა, ძისა ბარუქისა, რომელი მოჰკალთ შორის ტაძრისა და საკურთხეველისა.
და	მცხ.მათე	იერუსალჱმ, იერუსალჱმ, რომელმან მოსწყჳდენ წინაწარმეტყუელნი და ქვაჲ დაჰკრიბე მოვლინებულთა შენ ზედა, რაოდენ-გზის ვინებე შეკრებაჲ შვილთა შენთაჲ, ვითარცა სახედ შეიკრიბნის მფრინველმან მართუენი თჳსნი ქუეშე ფრთეთა თჳსთა, და არა ინებეთ!
და	მცხ.მათე	და გამოვიდა იესუ ტაძრისა მისგან და წარვიდოდა. და მოუჴდეს მას მოწაფენი მისნი და უჩუენებდეს შენებულსა მას ტაძრისასა.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა დაჯდა იგი მთასა მას ზეთისხილთასა, მოუჴდეს მას მოწაფენი თჳსაგან და ეტყოდეს: მითხარ ჩუენ, ოდეს იყოს ესე, და რაჲ არს სასწაული იგი შენისა მის მოსლვისაჲ და აღსასრული ამის სოფლისაჲ?
და	მცხ.მათე	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ეკრძალენით, ნუ ვინმე გაცთუნნეს თქუენ,
და	მცხ.მათე	რამეთუ მრავალნი მოვიდოდიან სახელითა ჩემითა და იტყოდიან, ვითარმედ: მე ვარ ქრისტე, და მრავალთა აცთუნებდენ.
და	მცხ.მათე	და გესმოდიან ბრძოლანი და ჰამბავნი ბრძოლათანი, იხილეთ და ნუ შესძრწუნდებით, რამეთუ ჯერ-არს ესე ყოველი ყოფად, არამედ არღა არს აღსასრული.
და	მცხ.მათე	რამეთუ აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა, და იყვნენ სიყმილნი და სრვანი და ძრვანი ადგილად-ადგილად.
და	მცხ.მათე	მაშინ მიგცნენ თქუენ ჭირსა და მოგწყჳდნენ თქუენ, და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოველთაგან წარმართთა სახელისა ჩემისათჳს.
და	მცხ.მათე	და მაშინ დაჰბრკოლდებოდიან მრავალნი და ურთიერთას შინა-განსცემდენ და სძულობდენ ურთიერთას.
და	მცხ.მათე	და მრავალნი ცრუ-წინაწარმეტყუელნი აღდგენ და აცთუნებდენ მრავალთა.
და	მცხ.მათე	და განმრავლებითა უსჯულოებისაჲთა განჴმეს სიყუარული მრავალთაჲ.
და	მცხ.მათე	და იქადაგოს სახარებაჲ ესე სასუფეველისაჲ ყოველსა სოფელსა საწამებელად ყოველთა წარმართთა, და მაშინ მოიწიოს აღსასრული.
და	მცხ.მათე	და რომელი ერდოსა ზედა იყოს, ნუ გარდამოვალნ აღებად რასმე სახლისაგან თჳსისა.
და	მცხ.მათე	და რომელი ველსა გარე იყოს, ნუ უკუნიქცევინ აღებად სამოსლისა თჳსისა.
და	მცხ.მათე	ხოლო ვაჲ მიდგომილთა და რომელნი აწოებენ მათ დღეთა შინა!
და	მცხ.მათე	და უკუეთუმცა არა შემოკლდეს დღენი იგი, არამცა განერა ყოველი ჴორციელი, ხოლო რჩეულთა მათთჳს შემოკლდენ დღენი იგი.
და	მცხ.მათე	რამეთუ აღდგენ ქრისტე-მტყუვარნი და ცრუ-წინაწარმეტყუელნი და ჰყოფდენ სასწაულებსა დიდ-დიდსა და ნიშებსა, ვიდრე ცთუნებადმდე, უკუეთუმცა ვითარ შეუძლეს, რჩეულთა მათცა.
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მათ: წარვედით დაბასა მაგას, რომელ არს წინაშე თქუენსა; და შე-რაჲ-ხჳდოდით მას შინა, ჰპოოთ კიცჳ დაბმული, რომელსა კაცი არღა დაჯდომილ არს; აღჰჴსენით იგი და მომგუარეთ.
და	მცხ.მარკ	და უკუეთუ ვინმე გრქუას რაჲ თქუენ, არქუთ, ვითარმედ: უფალსა უჴმს ეგე, და მეყსეულად მოავლინოს იგი აქა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იგინი წარვიდეს და პოვეს კიცჳ იგი დაბმული კართა თანა გარეშე შესავალთა და აღჰჴსნეს იგი.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მუნ მდგომარენი ვინმე ეტყოდეს მათ: რასა ჰზამთ და აღჰჴსნით კიცუსა მაგას?
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ ჰრქუეს, ვითარცა-იგი უბრძანა მათ იესუ; და მიუტევეს მათ.
და	მცხ.მარკ	და მოიყვანეს კიცჳ იგი იესუჲსა. და დაასხეს მას ზედა სამოსელი მათი, და დაჯდა მას ზედა.
და	მცხ.მათე	ვინ-მე არს სარწმუნოჲ იგი მონაჲ და ბრძენი, რომელი დაადგინოს უფალმან თჳსმან მონათა თჳსთა ზედა მიცემად საზრდელი მათი ჟამსა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	რამეთუ, ვითარცა ელვაჲ რაჲ გამობრწყინდის მზისა-აღმოსავალით და ჩანნ ვიდრე დასავალადმდე, ეგრეთ იყოს მოსლვაჲ ძისა კაცისაჲ.
და	მცხ.მათე	ხოლო მეყსეულად შემდგომად ჭირისა მის მათ დღეთაჲსა მზე დაბნელდეს, და მთოვარემან არა გამოსცეს ნათელი თჳსი, და ვარსკულავნი დამოცჳვენ ზეცით, და ძალნი ცათანი შეიძრნენ.
და	მცხ.მათე	და მაშინ გამოჩნდეს სასწაული ძისა კაცისაჲ ცათა შინა, და მაშინ იტყებდენ ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი და იხილონ ძე კაცისაჲ მომავალი ღრუბელთა ზედა ცისათა ძალითა და დიდებითა მრავლითა.
და	მცხ.მათე	და წარავლინნეს ანგელოზნი თჳსნი საყჳრითა ჴმისა დიდისაჲთა და შეკრიბნეს რჩეულნი მისნი ოთხთაგან ქართა კიდითგან ცისაჲთ, ვიდრე კიდედმდე მათა.
და	მცხ.მათე	ხოლო ლეღჳსაგან ისწავეთ იგავი: ვითარცა-იგი რაჟამს რტონი მისნი დაჩჩჳან, და ფურცელი გამოვალნ, უწყოდეთ, რამეთუ ახლოს არს ზაფხული.
და	მცხ.მათე	ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არა წარჴდენ.
და	მცხ.მათე	ხოლო დღისა მისთჳს და ჟამისა არავინ იცის, არცა ანგელოზთა ცისათა, გარნა მამამან მხოლომან.
და	მცხ.მათე	რამეთუ ვითარცა-იგი იყვნეს დღეთა მათ შინა პირველ წყლით-რღუნისათა: ჭამდეს და სუმიდეს, იქორწინებდეს და განჰქორწინებდეს მუნ დღედმდე, ვიდრემდე მოიწია წყლით-რღუნაჲ იგი და წარიღო ყოველი. ესრეთ იყოს მოსლვაჲცა ძისა კაცისაჲ.
და	მცხ.მათე	მაშინ ორნი იყვნენ ველსა გარე: ერთი წარიყვანოს, და ერთი დაეტეოს.
და	მცხ.მათე	ორნი ფქვიდენ ფქვილსა: ერთი წარიტაცოს, და ერთი დაეტეოს.
და	მცხ.მათე	ნეტარ არს მონისა მის, რომლისაჲ მოვიდეს უფალი მისი და პოოს იგი ესრეთ მოქმედი.
და	მცხ.მათე	და იწყოს გუემად მისთანათა მათ მონათა და ჭამდეს და სუმიდეს მომთრვალეთა თანა,
და	მცხ.მათე	მოვიდეს უფალი იგი მონისაჲ მის დღესა, რომელსა არა მოელოდის, და ჟამსა, რომელი არა უწყოდის,
და	მცხ.მათე	და ორგან განკუეთოს იგი და ნაწილი მისი დადვას ორგულთა თანა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
და	მცხ.მათე	მაშინ ემსგავსოს სასუფეველი ცათაჲ ათთა ქალწულთა, რომელთა აღიხუნეს ლამპარნი თჳსნი და განვიდეს მიგებებად სიძისა.
და	მცხ.მათე	ხოლო ხუთნი მათგანნი იყვნეს ბრძენნი და ხუთნი – სულელნი.
და	მცხ.მათე	მიიხუნეს სულელთა მათ ლამპარნი მათნი და არა მიიღეს მათ თანა ზეთი.
და	მცხ.მათე	და დაყოვნებასა მას სიძისასა მიერულა ყოველთა და დაიძინეს.
და	მცხ.მათე	მაშინ აღდგეს ყოველნი იგი ქალწულნი და აღიგნეს ლამპარნი მათნი.
და	მცხ.მათე	მიუგეს ბრძენთა მათ და ჰრქუეს: ნუუკუე ვერ კმა-გუეყოს ჩუენ და თქუენ, არამედ უფროჲსღა წარვედით სავაჭროდ და იყიდეთ თავისა თქუენისა.
და	მცხ.მათე	შემდგომად მათსა მოვიდეს სხუანიცა იგი ქალწულნი და იტყოდეს: უფალო, უფალო, განგჳღე ჩუენ!
და	მცხ.მათე	ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: არა გიცნი თქუენ.
და	მცხ.მათე	ვითარცა-იგი რაჟამს წარვალნ კაცი და მოუწესის მონათა თჳსთა და მისცის მათ მონაგები თჳსი;
და	მცხ.მათე	და რომელსამე მისცა ხუთი ქანქარი და რომელსამე ორი ქანქარი და რომელსამე ერთი, კაცად-კაცადსა მსგავსად ძალისა თჳსისა, და მეყსეულად წარვიდა.
და	მცხ.მათე	ხოლო წარვიდა, რომელმან-იგი ხუთი ქანქარი მიიღო, აქმნია მას ზედა და შესძინა სხუაჲღა ხუთი ტალანტი.
და	მცხ.მათე	ხოლო რომელმან-იგი ერთი მიიღო, წარვიდა და მოთხარა და დაჰფლა ქუეყანასა ვეცხლი იგი უფლისა თჳსისაჲ.
და	მცხ.მათე	შემდგომად მრავლისა ჟამისა მოვიდა უფალი იგი მათ მონათაჲ და სიტყუაჲ ყო მონათა მათ თანა.
და	მცხ.მათე	და წამოდგა, რომელმან-იგი ხუთი ქანქარი მიიღო, და მოართუა მას სხუაჲღა ხუთი ქანქარი და ჰრქუა: უფალო, ხუთი ქანქარი მომეც მე, აჰა ესერა სხუაჲღა ხუთი ქანქარი შევსძინე.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მას უფალმან მისმან: კეთილ, მონაო სახიერო და სარწმუნოო! მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა.
და	მცხ.მათე	მოვიდა იგიცა, რომელსა ორი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, ორი ქანქარი მომეც მე, აჰა სხუაჲ ორი ტალანტი შევსძინე.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მას უფალმან მისმან: კეთილ, მონაო სახიერო და სარწმუნოო! მცირედსა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო შენ; შევედ სიხარულსა უფლისა შენისასა.
და	მცხ.მათე	მოვიდა იგიცა, რომელსა ერთი ქანქარი მიეღო, და ჰრქუა: უფალო, უწყოდე, რამეთუ ფიცხელი კაცი ხარ შენ: მოიმკი, სადა არა დასთესი, და შეიკრიბი, სადა არა განგიბნევიედ.
და	მცხ.მათე	და შემეშინა, წარვედ და დავმალე ქანქარი იგი შენი ქუეყანასა. აჰა ესერა შენი შენ თანა არს.
და	მცხ.მათე	მიუგო უფალმან მისმან და ჰრქუა მას: ბოროტო მონაო და მედგარო! უწყოდე, რამეთუ მოვიმკი, სადა არა დავსთესი, და შევიკრიბი, სადა არა განმიბნევიედ.
და	მცხ.მათე	ჯერ-იყო შენდა დადებად ვეცხლი ჩემი სავაჭროსა, და მომცა-ვედ და მოვიღე ჩემი იგი აღნადგინებითურთ.
და	მცხ.მათე	მოუღეთ მაგას ქანქარი ეგე და მიეცით მას, რომელსა აქუს ათი ქანქარი.
და	მცხ.მათე	რამეთუ ყოველსა, რომელსა აქუნდეს, მიეცეს და მიემატოს; და რომელსა არა აქუნდეს და რომელღა-იგი აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მისგან. და ამას რაჲ იტყოდა, ჴმა-ყო: რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ!
და	მცხ.მათე	და უჴმარი ეგე მონაჲ განჴადეთ ბნელსა მას გარესკნელსა. მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ.
და	მცხ.მათე	ხოლო რაჟამს მოვიდეს ძე კაცისაჲ დიდებითა თჳსითა, და ყოველნი ანგელოზნი მისნი მის თანა, მაშინ დაჯდეს საყდართა დიდებისა თჳსისათა;
და	მცხ.მათე	და შეკრბენ წინაშე მისა ყოველნი ნათესავნი, და განარჩინეს იგინი ურთიერთას, ვითარცა-იგი მწყემსმან რაჲ განარჩინის ცხოვარნი თიკანთაგან,
და	მცხ.მათე	და დაადგინნეს ცხოვარნი მარჯუენით მისა და თიკანნი – მარცხენით.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰრქუას მეუფემან მარჯუენითთა მათ მისთა: მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო, და დაიმკჳდრეთ განმზადებული თქუენთჳს სასუფეველი დასაბამითგან სოფლისაჲთ.
და	მცხ.მათე	რამეთუ მშიოდა, და მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და მასუთ მე; უცხო ვიყავ, და შემიწყნარეთ მე;
და	მცხ.მათე	შიშუელ ვიყავ, და შემმოსეთ მე; სნეულ ვიყავ, და მომხედეთ მე; საპყრობილესა ვიყავ, და მოხუედით ჩემდა.
და	მცხ.მათე	მაშინ მიუგონ მას მართალთა მათ და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი და გამოგზარდეთ? ანუ წყურიელი და გასუთ შენ?
და	მცხ.მათე	ოდეს გიხილეთ შენ უცხოდ და შეგიწყნარეთ? ანუ შიშუელი და შეგმოსეთ შენ?
და	მცხ.მათე	ოდეს გიხილეთ შენ უძლური ანუ საპყრობილესა და მოვედით შენდა?
და	მცხ.მათე	და მიუგოს მეუფემან მან და ჰრქუას მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: რაოდენი უყავთ ერთსა ამას მცირეთაგანსა ძმათა ჩემთასა, იგი მე მიყავთ.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰრქუას მარცხენითთა მათცა: წარვედით ჩემგან, წყეულნო, ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი განმზადებულ არს ეშმაკისათჳს და ანგელოზთა მისთათჳს,
და	მცხ.მათე	რამეთუ მშიოდა, და არა მეცით მე ჭამადი; მწყუროდა, და არა მასუთ მე;
და	მცხ.მათე	უცხო ვიყავ, და არა შემიწყნარეთ მე; შიშუელ ვიყავ, და არა შემმოსეთ მე; უძლურ ვიყავ და საპყრობილესა, და არა მოხუედით ჩემდა.
და	მცხ.მათე	მაშინ მიუგონ მათცა და ჰრქუან: უფალო, ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი ანუ წყურიელი, ანუ უცხოებასა, ანუ შიშულოებასა, ანუ უძლურებასა, ანუ საპყრობილესა და არა გმსახურეთ შენ?
და	მცხ.მათე	მაშინ მიუგოს მან და ჰრქუას მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ: რაოდენი არა უყავთ ერთსა ამას მცირეთაგანსა, მე არა მიყავთ.
და	მცხ.მათე	და წარვიდენ ესენი სატანჯველსა საუკუნესა, ხოლო მართალნი – ცხორებასა საუკუნესა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან რაჲ იხილა, შეძრწუნდა სიტყუასა მას მისსა ზედა და განიზრახვიდა: ვითარ-მე არს მოკითხვაჲ ესე?
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: ნუ გეშინინ, მარიამ, რამეთუ ჰპოვე მადლი წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა შენ მუცლად-იღო და ჰშვე ძე და უწოდი სახელი მისი იესუ.
და	მცხ.ლუკა	ესე იყოს დიდ და ძე მაღლის ეწოდოს, და მისცეს მას უფალმან ღმერთმან საყდარი დავითის, მამისა თჳსისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და მეუფებდეს სახლსა ზედა იაკობისსა საუკუნოდ, და სუფევისა მისისაჲ არა იყოს დასასრულ.
და	მცხ.მათე	და იყო რაჟამს დაასრულნა იესუ ყოველნი ესე სიტყუანი, ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა:
და	მცხ.მათე	უწყითა, რამეთუ შემდგომად ორისა დღისა ვნებაჲ იყოს, და ძე კაცისაჲ მიეცეს ჯუარ-ცუმად?
და	მცხ.ზაქ	ითხოეთ წჳმაჲ უფლისაგან ჟამიერად მსთუაჲ და მცხუედი, უფალმან ქმნნა საოცარნი და წჳმაჲ საზამთროჲ მისცეს მათ, თითოეულსა მწუანვილსა ველისა შორის
და	მცხ.მათე	მაშინ შეკრბეს მღდელთ-მოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი და მოხუცებულნი ერისანი ეზოსა მას კაიაფა მღდელთ-მოძღუარისასა
და	მცხ.მათე	და ზრახვა-ყვეს, რაჲთა იესუ ზაკუვით შეიპყრნა და მოკლან.
და	მცხ.მათე	მოუჴდა დედაკაცი, რომელსა აქუნდა ალაბასტრი ნელსაცხებელისა მრავალ-სასყიდლისაჲ, და დაასხა თავსა მისსა ინაჴით მჯდომარესა.
და	მცხ.ზაქ	მით, რამეთუ აღმომჴმობელთა თქუნეს შრომანი, და მისანთა ხილვანი მტყუარნი თქუნეს და მესიზმრენი ნუგეშინის-სცემდეს ცუდთა, ამისთჳს განჴმეს სამწყსო და იგუემნეს, რამეთუ არა იყო კურნებაჲ.
და	მცხ.მათე	ხოლო იხილეს რაჲ მოწაფეთა, განრისხნეს და იტყოდეს: რაჲსათჳს იყო წარწყმედაჲ ნელსაცხებელისაჲ ამის?
და	მცხ.ზაქ	განძჳნდა გულისწყრომაჲ ჩემი მწყემსთა ზედა და კრავთა ზედა მივიხილო, და ზედ მიიხილოს უფალმან ღმერთმან, ყოვლისა მპყრობელმან, სამწყსოსა მისსა, სახლსა იუდაჲსსა და დააწესნეს იგინი, ვითარცა ცხენნი მისნი შუენიერნი ბრძოლასა შინა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ გულისჴმა-ყო და ჰრქუა მათ: რაჲსა შრომასა შეამთხუევთ დედაკაცსა მაგას? რამეთუ საქმე კეთილი ქმნა ჩემდა მომართ.
და	მცხ.ზაქ	და მისგან ზედ მოიხილა, და მისგან განაწესა, და მისგან მშჳლდი გულისწყრომითი, და მისგან გამოვიდეს ყოველნი მდევნელნი მის შორის.
და	მცხ.მათე	რამეთუ დამასხა მაგან ნელსაცხებელი ესე ჴორცთა ჩემთა და დასაფლველად ჩემდა ყო.
და	მცხ.ოსე	უჩინო იქმნეს სამარია, რამეთუ წინააღმდგომ იქმნა ღმრთისა მიმართ მისისა, მახჳლისა მიერ დაეცნენ, და მძუძებანი მათნი უჩინო იქმნენ და მუცელქმნულნი მათნი განიბძარნენ.
და	მცხ.ზაქ	და იყვნენ, ვითარცა მებრძოლნი მთრგუნველნი თიჴასა გზათა ზედა ბრძოლასა შინა და განეწყუნენ, რამეთუ უფალი მათ თანა და სირცხჳლეულ იქმნენ აღმავალნი ცხენთა.
და	მცხ.ზაქ	და განვაძლიერო სახლი იუდაჲსი და სახლი იოსებისი ვაცხოვნო. და დავამკჳდრნე იგინი, რამეთუ შევიყუარენ იგინი. და იყოს, ვითარსახედ არ გარემივაქციენ იგინი, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი და შევისმინო მათი.
და	მცხ.მათე	და ჰრქუა: რაჲ გნებავს მოცემად ჩემდა, და მე მიგცე იგი? ხოლო მათ მიუწონეს მას ოც და ათი ვეცხლი.
და	მცხ.მათე	და მიერითგან ეძიებდა ჟამსა მარჯუესა, რაჲთა მისცეს იგი მათ.
და	მცხ.ზაქ	და იყვნენ, ვითარცა მბრძოლნი ეფრემისნი. და მხიარულ იყოს გული მათი, ვითარცა ღჳნისა მიერ და შვილთა მათთა იხილონ და იშუებდენ და იხარებდეს გული მათი უფლისა მიერ.
და	მცხ.მათე	ხოლო პირველსა მას დღესა უცომოებისასა მოუჴდეს მოწაფენი იესუს და ჰრქუეს მას: სადა გნებავს, და მოგიმზადოთ შენ ჭამად პასქაჲ ესე?
და	მცხ.ზაქ	აღვნიშნნე იგინი და შევიწყნარნე იგინი მით, რამეთუ ვიჴსნი მათ და განმრავლდენ, ვითარ-იგი იყუნეს მრავალ.
და	მცხ.ზაქ	და განვსთესნე იგინი ერთა შორის და შორიელნი მომიჴსენებდენ მე. განზარდნენ შვილნი მათნი და მოაქცინენ.
და	მცხ.ზაქ	და მოვაქცინე იგინი ქუეყანით ეგჳპტისაჲთ და ასურასტანელთაგან, შევიწყნარნე იგინი და გალაადიტისა მიმართ და ლიბანისა მიმართ შევიყვანნე იგინი და არა შესცთეს მათგანი არცა ერთი.
და	მცხ.ზაქ	და შევიდენ ზღჳსა შორის იწროჲსა და დასცნენ ზღჳსა შორის ღელვანი და განჴმენ ყოველნი სიღრმენი მდინარეთანი. და აღებულ იქმნეს ყოველი გინება ასსურასტანელთაჲ და სკიპტრაჲ ეგჳპტისაჲ მოისპოს.
და	მცხ.ზაქ	და განვაძლიერნე იგინი უფლისა მიერ ღმრთისა მათისა და სახელისა მიმართ მისისა იქადოდიან, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: წარვედით ქალაქად კაცისა მისამე და არქუთ მას: მოძღუარი ეგრეთ იტყჳს: ჟამი ჩემი ახლოს არს, შენ თანა ვყო პასქაჲ ესე მოწაფითურთ ჩემით.
და	მცხ.ოსე	მიიხუენით თავთა თქუენთა თანა სიტყუანი, და მოიქეცით უფლისა მიმართ, არქუთ მას: ძალ-გიც მიტევებად ცოდვათა, რამეთუ არა მიიღოთ სიცრუე, და მოიღოთ კეთილი, და მივაგოთ ნაყოფი ბაგეთა ჩუენთა და განშუენდენ კეთილითა გულნი თქუენნი.
და	მცხ.ზაქ	და განახუენ, ლიბანო, კარნი შენნი, და შეჭამნეს ცეცხლმან ნაძუნი შენნი.
და	მცხ.მათე	და ყვეს ეგრეთ მოწაფეთა, ვითარცა უბრძანა მათ იესუ, და მოუმზადეს პასქაჲ იგი.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა შემწუხრდა, ინაჴით-ჯდა იესუ ათორმეტთა მათ თანა.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა ჭამდეს იგინი, ჰრქუა იესუ: ამენ გეტყჳ თქუენ: ერთმან თქუენგანმან მიმცეს მე.
და	მცხ.ზაქ	და ვალალაებდა პიტჳ მით, რამეთუ დაეცა ნაძჳ, რამეთუ დიდად საარებულ იქმნნეს დიდებულნი. ვალალაებდით მუხანი ბასანიტიდისანი, რამეთუ დაიფხურა მაღნარი ნერგოანი.
და	მცხ.მათე	და იგინი შეწუხნეს ფრიად, და იწყეს კაცად-კაცადმან მათმან სიტყუად: ნუუკუე მე ვარ, უფალო?
და	მცხ.მათე	ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: რომელმან შთამოყოს ჩემ თანა ჴელი პინაკსა ამას, ამან მიმცეს მე.
და	მცხ.ზაქ	რომელნი მომგებელთა დაკლნეს და შეინანეს და განმსყიდელნი მათნი იტყოდეს: კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ განვმდიდრდით. და მმწყსელნი მათნი არა ივნებდეს მათ ზედა არარას.
და	მცხ.მათე	მიუგო იუდა, რომელმანცა მისცა იგი, და თქუა: ნუუკუე მე ვარ, მოძღუარ? ჰრქუა მას იესუ: შენ სთქუ.
და	მცხ.ზაქ	ამისთჳს არა ვერიდო არღა მერმე დამკჳდრებულთა ზედა ქუეყანისათა, - იტყჳს უფალი, - და, აჰა, მე მივსცემ კაცთა თითოეულსა ჴელთა მოყუსისა თჳსისასა და ჴელთა მეფისა თჳსისათა და დაჭრას ქუეყანა და არ განვარინო ჴელთაგან მათთაჲსა.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა ჭამდეს იგინი, მოიღო იესუ პური და ჰმადლობდა და განტეხა და მისცა მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ: მიიღეთ და ჭამეთ: ესე არს ჴორცი ჩემი.
და	მცხ.მათე	და მოიღო სასუმელი და ჰმადლობდა და მისცა მათ და თქუა: სუთ ამისგან ყოველთა:
და	მცხ.ზაქ	დავმწყსნე ცხოვარნი დაკლვისანი ხანაანიტისა შორის და მოვიხუნე თავისა ჩემისა ორნი კუერთხნი: ერთსა უწოდე შუენიერება და სხუასა უწოდე წილისსაზომი; დავმწყსნე ცხოვარნი
და	მცხ.ზაქ	და აღვიხუნე სამნი მწყემსნი თთუესა შინა ერთსა და დამძიმდეს სული ჩემი მათ ზედა, და რამეთუ სულნი მათნი მწუხარეობდეს ჩემდამო.
და	მცხ.მათე	და გალობაჲ წართქუეს და განვიდეს მთასა მას ზეთისხილთასა.
და	მცხ.ზაქ	და ვთქუ: არა გმწყსი თქუენ: მოკუდომადი - მოკუედინ, და მოკლებადი - მოაკლდინ და დაშთომილნი შეშჭამდენ კაცადი ჴორცთა მოყუსისა თჳსისათა.
და	მცხ.მათე	მიუგო პეტრე და ჰრქუა მას: დაღათუ ყოველნი დაჰბრკოლდნენ შენდა მომართ, ხოლო მე არასადა დავჰბრკოლდე.
და	მცხ.ზაქ	და მოვიღო კუერთხი ჩემი შუენიერი და განვაგდო იგი განსაქარვებელად აღთქმისა ჩემისა, რომელი აღუთქუ ყოველთა მიმართ ერთა.
და	მცხ.ოსე	და განვკურნო საყოფელი მათი და შევიყუარნე იგინი ერთბამად, რამეთუ მოიქცა გულისწყრომა ჩემი მათგან.
და	მცხ.ზაქ	და განქარდეს მას დღესა შინა, და იცნნენ ქანანელთა ცხოვარნი დაცულნი ჩემნი მით, რამეთუ სიტყუა უფლისაჲ არს.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მას პეტრე: დაღაცათუ ჯერ-იყოს სიკუდილი ჩემი შენ თანა, არასადა უვარ-გყო შენ. და ეგრეთვე მსგავსად ყოველნი მოწაფენი იტყოდეს.
და	მცხ.მათე	მაშინ მოვიდა იესუ მათ თანა ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან გეთსიმანია, და ჰრქუა მათ: დასხედით მანდა, ვიდრემდე მივიდე იქი და ვილოცო.
და	მცხ.მათე	და წარიყვანნა პეტრე და ორნი ძენი ზებედესნი და იწყო მწუხარებად და ურვად.
და	მცხ.ზაქ	და აღწონეს სასყიდელი ჩემი ოცდაათნი ვეცხლნი და თქუა უფალმან ჩემდამო: დასხენ ეგენი გამოსადნობელსა და განიხილე, უკეთუ გამოცდილ არს, ვითარსახედ გამოვიცადე მათთჳს და მოვიხუენ ოცდაათნი ვეცხლნი და შევიხუენ სახიდ უფლისა სადნობელად მიმართ.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰრქუა მათ იესუ: შეწუხებულ არს სული ჩემი ვიდრე სიკუდილადმდე; დაადგერით აქა და იღჳძებდით ჩემ თანა.
და	მცხ.ზაქ	და განვაგდე კუერთხი მეორე წილისსაზომი განსაქარვებელად აღთქმისა ჩემისა, საშუალ იუდაჲსსა, და საშუალ ისრაჱლისა.
და	მცხ.ზაქ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: მერმე მოიხუენ თავისა შენისად ჭურჭელნი სამწყემსონი მწყემსისა გამოუცდელისანი
და	მცხ.მათე	და წარვიდა მცირედ და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა, ილოცვიდა და იტყოდა: მამაო ჩემო, უკუეთუ შესაძლებელ არს, თანა-წარმჴედინ ჩემგან სასუმელი ესე; ხოლო არა ვითარ მე მნებავს, არამედ ვითარცა შენ.
და	მცხ.მათე	და მოვიდა მოწაფეთა თანა და პოვნა იგინი მძინარენი და ჰრქუა პეტრეს: ესოდენ ვერ უძლეთ ჟამ ერთ მღჳძარებად ჩემ თანა?
და	მცხ.მათე	იღჳძებდით და ილოცევდით, რაჲთა არა შეხჳდეთ განსაცდელსა; სული გულს-მოდგინე არს, ხოლო ჴორცნი უძლურ.
და	მცხ.ზაქ	მით, რამეთუ, აჰა, მე აღვადგინო მწყემსი წარმართი ქუეყანასა ზედა: მოკლებული არ მოიხილოს, და განბნეული არ მოიძიოს, და შემუსრვილი არ განკურნოს, და მრთელსა არა წარუმართოს და ჴორცნი რჩეულთანი შეჭამნეს და ფერჴნი მათნი გარდააქცინეს.
და	მცხ.ოსე	ვეყო, ვითარცა ცუარი ისრაჱლსა, აღყუავნეს, ვითარცა შროშანი. და განიბნეს ძირნი მისნი, ვითარცა ლიბანმან.
და	მცხ.მათე	კუალად მეორედ წარვიდა და ილოცვიდა და თქუა: მამაო ჩემო, უკუეთუ ვერ შესაძლებელ არს სასუმელი ესე თანა-წარსლვად ჩემდა, რაჲთამცა არა შევსჳ იგი, იყავნ ნებაჲ შენი.
და	მცხ.მათე	და მოვიდა და კუალად პოვნა იგინი მძინარენი, რამეთუ იყვნეს თუალნი მათნი დამძიმებულ.
და	მცხ.ზაქ	ჵ, რომელნი ჰმწყსიან ამაოთა და დაუტევებენ ცხოვართა! მახჳლი მკლავსა ზედა მისსა და თუალნი მისნი მარჯუენესა მისსა. და მკლავნი მისნი განჴმობით განჴმეს და თუალი მისი მარჯუენე დამბრმალი დაბრმეს.
და	მცხ.მათე	და დაუტევნა იგინი და კუალად წარვიდა მესამედ და ილოცვიდა და მასვე სიტყუასა იტყოდა.
და	მცხ.ოსე	ვიდოდინ რტონი მისნი, და იყოს, ვითარცა ზეთისხე ნაყოფიერი, და საყნოსი მისი, ვითარცა გუნდრუკი.
და	მცხ.ზაქ	ნეშტი სიტყჳსა უფლისა ისრაჱლსა ზედა, - იტყჳს უფალი, გარდამრთხმელი ცისაჲ და დამამყარებელი ქუეყანისაჲ და შემქმნელი სულისა კაცისასა მის შორის:
და	მცხ.მათე	მაშინ მოვიდა მოწაფეთა და ჰრქუა მათ: დაიძინეთ ამიერითგან და განისუენეთ: აჰა ესერა მოახლებულ არს ჟამი, და ძე კაცისაჲ მიეცემის ჴელთა ცოდვილთასა.
და	მცხ.ზაქ	აჰა, მე დავსდებ იერუსალჱმსა, ვითარცა კარსესა მერყევსა გარემოჲს ყოვლისა ერისა და იუდას შორის და იყოს გარემოცვაჲ იერულალჱმსა ზედა.
და	მცხ.მათე	და ვიდრე იგი იტყოდაღა, აჰა ესერა იუდა, ერთი იგი ათორმეტთაგანი, მოვიდა, და მის თანა ერი მრავალი მახჳლებითა და წათებითა მღდელთ-მოძღუართაგან და მოხუცებულთა ერისათა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს მას დღესა შინა, დავდვა იერუსალიმი ქვად დათრგუნვილად ყოველთა წარმართთა მიერ. ყოველი დამთრგუნველი მისი სიმღერით იმღეროდის და შეკრბენ მის ზედა ყოველნი ნათესავნი ქუეყანისანი.
და	მცხ.მათე	ხოლო მიმცემელსა მას მისსა მიეცა სასწაულად და ჰრქუა: რომელსა მე ამბორს-უყო, იგი არს, შეიპყართ იგი.
და	მცხ.მათე	და მეყსეულად მოუჴდა იესუს და ჰრქუა: გიხაროდენ, მოძღუარ! და ამბორს-იყო მას.
და	მცხ.ზაქ	მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, დავსცე ყოველი ცხენი განკრთომილებითა და აღმავალი მისი ცნობავნებულებითა. ხოლო სახლსა ზედა იუდაჲსსა განვახუნე თუალნი ჩემნი. და ყოველნი ცხენნი ერთანი დავსცნე დაბრმობითა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ ჰრქუა: მოყუასო, რომლისათჳსცა მოსრულ ხარ? მაშინ მოუჴდეს და დაასხნეს ჴელნი მათნი იესუს ზედა და შეიპყრეს იგი.
და	მცხ.ოსე	მოიქცენ და დასხდენ საფარველსა ქუეშე მისსა. ცოცხალ იყუნენ და განმტკიცნენ იფქლითა, და აღყუავნეს, ვითარცა ვენაჴი, საჴსენებელი მისი, ვითარცა ღჳნოჲ ლიბანისაჲ.
და	მცხ.მათე	და აჰა ერთმან იესუჲსთანამან მიყო ჴელი და იჴადა მახჳლი და სცა მონასა მღდელთ-მოძღურისასა და წარჰკუეთა ყური მისი.
და	მცხ.ზაქ	მას დღესა შინა დავსხნე ათასისთავნი იუდაჲსნი, ვითარცა მუგუზი ცეცხლისაჲ შეშათა შორის და ვითარცა ლამპარი ცეცხლისაჲ ლელწამთა შორის, და შესჭამდენ მარჯვენით და მარცხენით ყოველთა ერთა გარემო. და დაიმკჳდროს იერუსალიმმან მერმე თჳსაგან იერუსალჱმი.
და	მცხ.მათე	ანუ ჰგონებ, ვითარმედ ვერ ძალ-მიც ვედრებად მამისა ჩემისა, და წარმომიდგინოს მე აწ აქა უმრავლესი ათორმეტთა გუნდთა ანგელოზთაჲ?
და	მცხ.ზაქ	და აცხოვნნეს უფალმან კარვებნი იუდაჲსნი, ვითარცა დასაბამსა, რაჲთა არ განდიდნებოდის სახლი დავითისი და სილაღე მკჳდრთა იერუსალიმისათა იუდას ზედა.
და	მცხ.მათე	და ვითარ-მე აღესრულნენ წერილნი, რამეთუ ესრეთ ჯერ-არს ყოფად?
და	მცხ.ოსე	ეფრემსა - რაჲ არს მისი და კერპთაჲ? მე დავამდაბლე იგი და განვაძლიერო იგი. მე, ვითარცა ნაძჳ შროშანი ამაღლებული. ჩემგან ნაყოფი შენი იპოოს.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს მას დღესა შინა, შემწე იყოს უფალი ყოველთა მკჳდრთათჳს იერუსალჱმისათა. და იყოს უძლური მათ შორის მას დღესა შინა, ვითარცა დავით. და სახლი დავითისა სახლ, და ვითარცა სახლი ღმრთისაჲ, ვითარცა ანგელოზი უფლისაჲ წინაშე მათსა.
და	მცხ.მათე	მას ჟამსა ჰრქუა იესუ ერსა მას: ვითარცა ავაზაკსა ზედა გამოხუედით მახჳლითა და წათებითა შეპყრობად ჩემდალ დღითი-დღე თქუენ თანა ტაძარსა მას შინა ვჯედ და გასწავებდ, და არა შემიპყართ მე.
და	მცხ.ოსე	ვინ არს ბრძენ და გულისხმა-ყუნეს ესენი? გულისხმიერ და ცნეს ესენი მით? რამეთუ წრფელ არიან გზანი უფლისანი და მართალნი ვიდოდიან მათ ზედა, ხოლო უთნონი მოუძლურდენ მათ ზედა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს მას დღესა შინა, ვიძიო მოსპობა ყოველთა წარმართთა მიმავალთა იერუსალჱმსა ზედა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მათ შეიპყრეს იესუ და მიიყვანეს კაიაფაჲსა მღდელთ-მოძღურისა, სადა-იგი მწიგნობარნი და მოხუცებულნი ერისანი შეკრებულ იყვნეს.
და	მცხ.ზაქ	და მივჰფინო სახლსა ზედა დავითისსა და დამკჳდრებულთა ზედა იერუსალიმისათა სული მადლისა, სიხარულისა და თანალმობისა და მოიხილონ ჩემდამო მის წილ, რომლისა მიმართ უგმირეს, და როკვიდეს და იტყებდენ მათ ზედა ტყებათა, ვითარცა საყუარელსა ზედა, და ილმონ ლმობა, ვითარცა პირმშოსა ზედა.
და	მცხ.მათე	ხოლო პეტრე მისდევდა მას შორით, ვიდრე ეზოდმდე მღდელთ-მოძღურისა, და შევიდა შინა და დაჯდა მსახურთა თანა ხილვად აღსასრულისა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მღდელთ-მოძღუარნი იგი და მოხუცებულნი და ყოველი კრებული ეძიებდეს ცრუ-მოწამეთა იესუჲსთჳს, რაჲთამცა მოკლეს იგი,
და	მცხ.მათე	და არა ჰპოებდეს; და მრავალნი მოსრულ იყვნეს ცრუ-მოწამენი, და არა პოვნეს. ხოლო უკუანაჲსკნელ მო-ვინმე-ვიდეს ორნი
და	მცხ.ზაქ	ტომი სახლისა დავითისი თჳსაგან და დედანი მათნი განთჳსებით; ტომი სახლისა ნათანისი თჳსაგან და დედანი მათნი განთჳსებით; ტომი სახლისა ლევისი თჳსგან და დედანი მათნი განთჳსებით; ტომი სახლისა სჳმეონისა თჳსაგან და დედანი მათნი განთჳსებით.
და	მცხ.ზაქ	ყოველნი ნეშტნი ტომნი - ტომი თჳსაგან და დედანი მათნი განთჳსებით.
და	მცხ.მათე	და თქუეს, ვითარმედ: ამან ესრეთ თქუა: ძალ-მიც დარღუევად ტაძარი ესე ღმრთისაჲ და მესამესა დღესა აღშენებად.
და	მცხ.მათე	მაშინ აღდგა მღდელთ-მოძღუარი იგი და ჰრქუა მას: არარას მიუგება, რასა-ეგე შეგწამებენ შენ?
და	მცხ.ზაქ	მას დღესა შინა იყოს ყოველი ადგილი წყარო განღებულ სახლსა დავითისსა და მკჳდრთა იერუსალჱმისათა გარდასაძრველად და ცოდვილთათჳს დასაპკურებლად.
და	მცხ.მათე	რაჲ გნებავს თქუენ? ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს: თანამდებ არს სიკუდილისა.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰნერწყუვიდეს პირსა მისსა და ჴურთითა სცემდეს თავსა მისსა, და რომელნიმე ყურიმალსა სცემდეს
და	მცხ.ზაქ	და იყოს მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი საბაოთ, - მოვსპო სახელები კერპთაჲ ქუეყანისაგან და არღა მერმე იყოს ჴსენებაჲ მათი და ცრუწინაწარმეტყუელნი და სული არაწმიდაჲ აღვიღო ქუეყანისაგან.
და	მცხ.მათე	და ეტყოდეს: გჳწინაწარმეტყუელებდ ჩუენ, ქრისტე, ვინ არს, რომელმან გცა შენ?
და	მცხ.მათე	ხოლო პეტრე ჯდა გარეშე ეზოსა შინა. მოუჴდა მას ერთი მჴევალი და ჰრქუა მას: და შენცა იყავ იესუჲს თანა, გალილეველისა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს, უკეთუ იწინაწარმეტყუელოს კაცმან მერმე და თქუას მისსა მიმართ მამამან მისმან და დედამან მისმან: არ ცოცხალ იყო, რამეთუ ტყუილი ჰზრახე სახელითა უფლისაჲთა; და დააყენონ იგი მამამან მისმან და დედამან მისმან, მშობელთა მისთა, წინაწარმეტყუელებასა შინა მისსა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მან უვარ-ყო წინაშე ყოველთასა და ჰრქუა: არა ვიცი, რასა იტყჳ.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა გამოვიდა იგი გარეშე ბჭეთა, იხილა იგი სხუამან და ჰრქუა მუნ მდგომარეთა მათ: ესეცა იყო იესუჲს თანა, ნაზარეველისა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს მას დღესა შინა, სირცხჳლეულ იქმნენ წინაწარმეტყუელნი, თითოეული ხილვისაგან თჳსისა, წინაწარმეტყუელებასა შინა მისსა და შეიმოსონ ტყავი შავი ბალნისა ტყუილისა წილ.
და	მცხ.მათე	და მერმეცა უვარ-ყო პეტრე ფიცით და თქუა, ვითარმედ: არა ვიცი კაცი იგი.
და	მცხ.მათე	და შემდგომად მცირედისა მოუჴდეს მუნ მდგომარენი იგი პეტრეს და ჰრქუეს მას: ჭეშმარიტად შენცა მათგანი ხარ, რამეთუ სიტყუაჲცა შენი გამოგაჩინებს შენ.
და	მცხ.ზაქ	და ვთქუ მისდა მიმართ: რაჲ არს წყლულნი ეგე საშუალ ჴელთა შენთა? და თქუა: რომლითა ვიწყალ სახლსა შორის საყუარელისა ჩემისასა.
და	მცხ.მათე	მაშინ იწყო შეჩუენებად და ფიცად, ვითარმედ: არა ვიცი კაცი იგი. და მეყსეულად ქათამმან იყივლა.
და	მცხ.ფილიმ	პავლე, კრული ქრისტე იესუჲსი, და ტიმოთე ძმაჲ ფილიმონს, საყუარელსა და თანა-შემწესა ჩუენსა,
და	მცხ.ზაქ	მახჳლი აღდგებინ მწყემსსა ზედა ჩემსა და მამაცსა ზედა მოქალაქესა მისსა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: დაეც მწყემსი და განიბნინენ ცხოვარნი! და მივავლინო ჴელი ჩემი მწყემსთა ზედა.
და	მცხ.მათე	და მოეჴსენა პეტრეს სიტყუაჲ იგი იესუჲსი, რომელი ჰრქუა მას, ვითარმედ: ვიდრე ქათმისა ჴმობადმდე სამ-გზის უვარ-მყო მე. და გამოვიდა გარე და ტიროდა მწარედ.
და	მცხ.ფილიმ	და აპფიას, დასა და საყუარელსა, და არქიპოსს, თანა-მოსაგრესა ჩუენსა, და სახლისა შენისა კრებულთა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - ყოველსა შორის ქუეყანასა, ორნი ნაწილნი მის შორის მოისპნენ და მოაკლდენ, ხოლო მესამე დაშთეს მის შორის.
და	მცხ.მათე	ხოლო მწუხრი შაბათთასა, რომელი განთენდებოდა ერთშაბათად, მოვიდა მარიამ მაგდალინელი და სხუაჲ იგი მარიამ ხილვად საფლავისა მის.
და	მცხ.ფილიმ	მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა.
და	მცხ.მათე	და აჰა ძრვაჲ იყო დიდი, რამეთუ ანგელოზი უფლისაჲ გარდამოჴდა ზეცით, მოვიდა და გარდააგორვა ლოდი იგი კარისა მისგან საფლავისა და დაჯდა მას ზედა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იყო ხილვაჲ მისი, ვითარცა ელვაჲ, და სამოსელი მისი სპეტაკ, ვითარცა თოვლი.
და	მცხ.ზაქ	და განვავლო მესამედი ცეცხლისა მიერ და განვაჴურვნე იგინი, ვითარცა განჴურდების ვეცხლი, და გამოვცადნე იგინი, ვითარცა გამოიცდების ოქროჲ: ესრეთ უწოდდეს სახელსა ჩემსა და მე ვისმინო მისი და ვთქუა: ერი ჩემი არს ესე, და მან თქუას: უფალი ღმერთი ჩემი ხარი შენ.
და	მცხ.მათე	ხოლო საშინელებისაგან მისისა შეძრწუნდეს მცველნი იგი და იქმნნეს, ვითარცა მკუდარნი.
და	მცხ.მათე	მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა დედათა მათ: ნუ გეშინინ თქუენ; ვიცი, რამეთუ იესუს ნაზარეველსა ჯუარ-ცუმულსა ეძიებთ.
და	მცხ.ზაქ	აჰა, დღენი მოვლენ უფლისანი, და განიბნინენ ნატყუენავნი შენნი შენ შორის.
და	მცხ.მათე	არა არს აქა, რამეთუ აღდგა, ვითარცა თქუა. მოვედით და იხილეთ ადგილი, სადა დაიდვა უფალი.
და	მცხ.მათე	და ადრე წარვედით და უთხართ მოწაფეთა მისთა, ვითარმედ: აღდგა მკუდრეთით და აჰა წინა-გიძღჳს თქუენ გალილეას. მუნ იხილოთ იგი. აჰა ესერა გარქუ თქუენ.
და	მცხ.მათე	ხოლო იგინი გამოვიდეს ადრე მიერ საფლავით შიშითა და სიხარულითა დიდითა, მირბიოდეს თხრობად მოწაფეთა მისთა.
და	მცხ.ფილიმ	მესმის შენი ეგე სიყუარული და სარწმუნოებაჲ, რომელი გაქუს უფლისა მიმართ იესუ ქრისტესა და ყოველთა მიმართ წმიდათა,
და	მცხ.ზაქ	და შევკრიბნე ყოველნი წარმართნი იერუსალჱმსა ზედა ბრძოლად და წარიტყუენოს ქალაქი, და განიბძარნენ სახლნი, და დედანი შეიბილწნენ, და განვიდეს ნახევარი ქალაქისაჲ ტყუეობად, და ნეშტი ერისა ჩემისა არა მოისრნენ ქალაქისა მისგან.
და	მცხ.მათე	და ვითარ-იგი მივიდოდეს თხრობად მოწაფეთა მისთა, და აჰა იესუ შეემთხჳა მათ და ჰრქუა: გიხაროდენ! ხოლო იგინი მოვიდეს და შეუვრდეს ფერჴთა მისთა და თაყუანის-სცეს მას.
და	მცხ.ზაქ	და გამოვიდეს უფალი და განეწყოს ნათესავთა მათ მიმართ, ვითარცა დღესა წყობისა მისისასა, დღესა შინა ბრძოლისასა.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰრქუა მათ იესუ: ნუ გეშინინ, წარვედით და უთხართ ძმათა ჩემთა, რაჲთა წარვიდენ გალილეას და მუნ მიხილონ მე.
და	მცხ.მათე	და ესენი ვითარცა წარვიდეს, აჰა ესერა დასისა მისგანნი შევიდეს ქალაქად და უთხრეს მღდელთ-მოძღუართა მათ ყოველი ესე, რაჲცა იქმნა.
და	მცხ.ზაქ	და დადგენ ფერჴნი მისნი მას დღესა შინა მთასა ზედა ზეთისხეთასა პირისპირ იერუსალჱმსა აღმოსავალით კერძო; და განიპოს მთაჲ ზეთისხეთაჲ კერძოჲ მისი აღმოსავალად მიმართ და კერძოჲ მისი ზღუად მიმართ, დანახეთქად დიდად ფრიად და მიდრკეს ნახევარი მთისა ჩრდილოდ მიმართ, და ნახევარი მისი სამხრად მიმართ.
და	მცხ.მათე	ხოლო იგინი შეკრბეს მოხუცებულთა თანა და ზრახვა-ყვეს, ვეცხლი დიდძალი მისცეს ერისაგანთა მათ
და	მცხ.მათე	და ჰრქუეს: ესრეთ თქუთ, ვითარმედ: მოწაფენი მისნი ღამე მოვიდეს და წარიპარეს იგი, ვიდრე ჩუენ მეძინა.
და	მცხ.მარკ	და მრავალნი სამოსელსა მათსა დაუფენდეს გზასა ზედა, და სხუანი მოჰკაფდეს რტოთა ხეთაგან და დაუფენდეს გზასა ზედა.
და	მცხ.ფილიმ	რამეთუ სიხარულში დიდი მაქუს და ნუგეშინის-ცემაჲ სიყუარულისა შენისათჳს, რამეთუ ნაწლევნი წმიდათანი განსუენებულ არიან შენთჳს, ძმაო.
და	მცხ.მათე	უკუეთუ ესმეს ესე მთავარსა მას, ჩუენ ვარწმუნოთ და თქუენ უზრუნველ-გყვნეთ.
და	მცხ.ზაქ	და აღმოიგნენ ღელენი მთათა ჩემთანი და შებრძჳლდეს ჴევი მთათა ჩემთაჲ ვიდრე ასაილამდე. ვითარ-იგი აღმოიგო დღეთა შინა ძრვისათა და დღეთა შინა ოზიაჲ მეფისა იუდასთასა და მოვიდეს უფალი ღმერთი ჩემი და ყოველნი წმიდანი მის თანა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მათ მიიღეს ვეცხლი იგი და ყვეს ეგრე, ვითარცა ისწავეს მათგან. და განითქუა სიტყუაჲ ესე ჰურიათა შორის, ვიდრე დღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს მას დღესა შინა, არა იყოს ნათელი და ნეფხუაჲ და ყინელი.
და	მცხ.მარკ	და რომელნი წინა-უძღოდეს და რომელნი უკუანა შეუდგეს, ღაღადებდეს და იტყოდეს: ოსანა მაღალთა შინა! კურთხეულ არს მომავალი მეუფე სახელითა უფლისაჲთა!
და	მცხ.ზაქ	იყოს ერთსა დღესა, და დღე იგი ეცნობოს უფალსა: და არა დღე, და არა ღამე. და სამწუხროდ იყოს ნათელი.
და	მცხ.მათე	იხილეს იგი და თაყუანის-სცეს მას; ხოლო რომელნიმე შეორგულდეს.
და	მცხ.ზაქ	და მას დღესა შინა გამოვიდეს წყალი მცოცხლი იერუსალჱმით, ნახევარი მისი ზღუასა ზედა პირველსა და ნახევარი ზღუასა ზედა უკანასკნელსა; ზაფხულსა შორის და არესა შორის იყოს ესრეთ.
და	მცხ.მათე	მოუჴდა მათ იესუ, ეტყოდა და ჰრქუა: მომეცა მე ყოველი ჴელმწიფებაჲ ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს უფალი მეფედ ყოველსა ზედა ქუეყანასა. მას დღესა შინა იყოს უფალი ერთ, და სახელი უფლისაჲ - ერთ,
და	მცხ.მათე	წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი და ნათელ-სცემდით მათ სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა,
და	მცხ.მათე	და ასწავებდით მათ დამარხვად ყოველი, რაოდენი გამცენ თქუენ. და აჰა ესერა მე თქუენ თანა ვარ ყოველთა დღეთა და ვიდრე აღსასრულადმდე სოფლისა.
და	მცხ.ზაქ	მომცველი ყოველსა ქუეყანასა და უდაბნოსა ღაველითგან ვიდრე რემონამდე, სამხრით კერძო იერუსალიმისა, ხოლო რამაჲ ადგილსა ზედა ეგოს ბჭითგან ბენიამენისით ვიდრე ბჭედმდე პირველად, ვიდრე ბჭისამდე მებოძირთაჲსა და ვიდრე გოდლამდე ანამეილისსა, ვიდრე საწნეხლის წედთამდე მეფისათა.
და	მცხ.ზაქ	დაემკჳდრნენ მის შორის და არა იყოს შენაჩუენები მერმე და დაემკჳდროს იერუსალჱმი სასოებით.
და	მცხ.ზაქ	და ესე არს დაცემაჲ, რომლითა მოჰკუეთს უფალი ყოველთა ერთა, რაოდენთა განილაშქრეს იერუსალჱმს ზედა. და დადგნენ ჴორცნი მათნი დგომასაღა მათსა ფერჴთა ზედა მათთა, და თუალნი მათნი აღმოსცჳვენ ბუდეთაგან მათთა, და ენაჲ მათი დადნეს პირსა შინა მათსა.
და	მცხ.მარკ	და შევიდა იესუ იერუსალჱმდ და ტაძარსა მას და მიმოხედვიდა ყოველსა, რამეთუ მწუხრი იყო ჟამი იგი. და განვიდა ბეთანიად ათორმეტთა თანა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს მას დღესა შინა განკრთომაჲ უფლისაჲ დიდი მათ ზედა, და მოეკიდოს თითოეული ჴელსა მოყუსისა თჳსისასა, და თანშეათხზნას ჴელი მისი ჴელისა მათ მოყუსისა მისისაჲსა.
და	მცხ.ფილიმ	რომელი-იგი ოდესმე უჴმარ შენდა, ხოლო აწ შენდა და ჩემდა საჴმარ, რომელი-იგი მივავლინე შენდა,
და	მცხ.ზაქ	და იუდა წყობა-ყოს იერუსალიმს შინა, და თანააქუნდეს ძალი ყოველთა გარეშემოთა ერთაჲ: ოქროჲ და ვეცხლი და შესამოსელი სიმრავლედ ფრიად.
და	მცხ.მარკ	და ხვალისაგან, ვითარ გამოვიდეს იგინი ბეთანიაჲთ, შეემშია.
და	მცხ.ზაქ	და ესე იყოს დაცემაჲ: ცხენთა და კერძოვირთა, და აქლემთა, და ვირთა, და ყოველთა საცხოვართა, მყოფთა ბანაკთა მათ შინა დაცემისა ამისებრ.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს: რაოდენნიცა დაშთენ ყოველთაგან წარმართთა მოსრულთა იერუსალჱმსა ზედა და აღმოვიდოდიან წლითი წლად თაყუანის-ცემად მეფესა, უფალსა, ყოვლისა მპყრობელსა, და დღესასწაულებად დღესასწაული კარვის-დგმისა.
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მას: ნუღარამცა ვინ ჭამს უკუნისამდე შენგან ნაყოფსა. და ესმოდა ესე მოწაფეთა მისთა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს: რაოდენნიცა არა აღვიდენ ყოველთაგან ტომთა ქუეყანისათა იერუსალჱმდ თაყუანის-ცემად მეფესა, უფალსა, ყოვლისა მპყრობელსა, და არა იყოს მათ ზედა წჳმაჲ და იგინიცა მათვე თანა შეეძინნენ.
და	მცხ.ზაქ	ესე არს ცოდვაჲ ეგჳპტისაჲ და ცოდვაჲ ყოველთა ნათესავთაჲ, რაოდენიცა არა აღვიდენ დღესასწაულებად და დღესასწაულსა კარვის-დგმისასა.
და	მცხ.ზაქ	მას დღესა შინა იყოს აღჳრსა შორის ცხენისასა: წმიდაჲ უფლისაჲ, და იყუნენ სიავნი სახლსა შინა უფლისასა, ვითარცა ფიალი წინაშე პირსა მსხუერპლისსაცავისასა.
და	მცხ.ზაქ	და იყოს ყოველი სიავი იერუსალიმს შინა და იუდაჲსა შორის წმიდაჲ უფლისა, ყოვლისა მპყრობელისა, და მივიდოდიან ყოველნი მსხუერპლველნი და მიიხუმიდენ მათგან და აგბობდენ თავთა მათთად, და არა იყოს ქანანელი მერმე სახლსა შინა უფლისა ძალთაჲსასა მას დღესა შინა.
და	მცხ.მალ	დაისხენით უკუე გულთა შინა თქუენთა. შეგიყუარენ თქუენ, - იტყჳს უფალი, - და სთქუთ: რაჲსა შორის შემიყუარებ ჩუენ? არა ძმაჲ იყოა ისავ იაკობისი? იტყჳს უფალი, - და შევიყუარე ძე იაკობი,
და	მცხ.მალ	ხოლო ისავი მოვიძულე და დავსხენ საზღუარნი მისნი უჩინოსაქმნელად და სამკჳდრებელი მისი მისაცემელებად უდაბნოჲსა
და	მცხ.მალ	მით, რამეთუ თქუეს: უკეთუ იდუმეა დაიქცეს და მივიქცეთ და აღვაშენნეთ ნაოჴარნი მოოჴრებულნი მისნი, - ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - იგინი აშენებდენ და მე დავაქციო და ეწოდოს მათ საზღურებ უსჯულოებისა და ერ, რომლისაგან განყენებულ არს უფალი ვიდრე საუკუნომდე.
და	მცხ.ფილიმ	არღარა ვითარცა მონაჲ, არამედ უფროჲსღა მონისა, საყუარელი ძმაჲ. ვინაჲთგან ჩემდა ესრეთ, რაოდენ უფროჲს შენდა ჴორციელადცა და უფლისა მიერცა!
და	მცხ.მალ	და თუალთა თქუენთა იხილონ და თქუენ სთქუათ: განდიდნა უფალი ზეშთა ზედაჲთ საზღუართა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მალ	ძე ადიდებს მამასა და მონაჲ ეშიშვის უფალსა თჳსსა. და უკუეთუ მამაჲ ვარ მე, სადა არს დიდებაჲ ჩემი? და უკეთუ უფალი ვარ მე, სადა არს შიში ჩემი? - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - თქუენ, მღდელთა, განაოხეთ სახელი ჩემი და თქუთ: რაჲსა მიერ განვაოხეთ სახელი შენი?
და	მცხ.მალ	მოიხუენით მსხუერპლისა საცავისა მომართ ჩემისა პურნი შეგინებულნი და სთქუთ: რაჲსა მიერ შევაგინენით იგინი? თქუმისა მიერ თქუენგან: ტაბლაჲ უფლისაჲ შეურაცხ-ქმნილი არს და ზედა დასხმულნი ჭამადნი შეურაცხნი არიან.
და	მცხ.მალ	მით, რამეთუ თქუენ თანაცა დაჴშულ იქმნენ კარნი და არა აღიხუნეთ მსხუერპლისსაცავად ჩემდა ძღუენი, არა არს ნება ჩემი თქუენდა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და მსხუერპლსა არ შევიწირავ ჴელთაგან თქუენთა
და	მცხ.მალ	მით, რამეთუ აღმოსავალთაჲთგან მზისათაჲთ და ვიდრე დასავალთამდე სახელი ჩემი დიდებულ არს წარმართთა შორის და ყოველსა ადგილსა საკუმეველი მოერთუმის სახელსა ჩემსა და მსხუერპლი წმიდაჲ; და მით, რამეთუ დიდ არს სახელი ჩემი წარმართთა შორის, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.მალ	ხოლო თქუენ შეაგინებთ მას თქუმისა მიერ თქუენისა: ტაბლაჲ უფლისაჲ მწიკულევანი არს და მას ზედა დაგებულნი ჭამადნი შეურაცხ არიან.
და	მცხ.მალ	და სთქჳთ: ესენი ძჳრვნებულობისაგან არიან, და განვბერენ იგინი, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, და შემოიხუამთ ნატაცებთა და მკელობელთა და აღშფოთებულთა და შემოსწირავთ მსხუერპლსა, უკეთუ მივითუალავ ამათ ჴელთაგან თქუენთა? - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი,
და	მცხ.ლუკა	მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა მას: სული წმიდაჲ მოვიდეს შენ ზედა, და ძალი მაღლისაჲ გფარვიდეს შენ; ამისთჳსცა შობილსა მას წმიდა ეწოდოს და ძე მაღლის.
და	მცხ.მალ	და წყეულ იყავნ კაცი, რომელი შემძლებელ იყოს, და იყოს სამწყსოსა შინა მისსა ვერძი, და აღთქუმაჲ მისი მას ზედა და დაუკლავს უფალსა განხრწნილი მათ, რამეთუ მეფე დიდი ვარ მე, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და სახელი ჩემი ზედსაჩინო არს წარმართთა შორის.
და	მცხ.მალ	და აწ მცნებაჲ ესე თქუენდა მიმართ არს მღდელთა:
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ელისაბედ, ნათესავი შენი, იგიცა მიდგომილ არს ძესა სიბერესა თჳსსა, და ესე მეექუსე თუჱ არს მისი, რომელსა-იგი ერქუა ბერწ.
და	მცხ.მალ	უკეთუ არა ისმინოთ და უკეთუ არა დაიდვათ გულსა შინა თქუენსა მიცემად დიდება სახელსა ჩემსა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და გამოვავლინო თქუენ ზედა წყევაჲ და დავწყეო კურთხევა თქუენი და დავწყეო იგი და განვიქარვო კურთხევა თქუენი და არა იყოს თქუენ შორის, რამეთუ თქუენ არ დაიდევით გულსა შინა თქუენსა.
და	მცხ.მალ	აჰა, ესერა, მე მიგიღებ თქუენგან მჴარსა და განვჰყოფ ქუსეტსა პირთა თანა თქუენსა, ქუსეტსა დღესასწაულისა თქუენთასა და მიგიხუნე თქუენ მისდამი.
და	მცხ.მალ	შჯული ჭეშმარიტებისაჲ იყო პირსა შინა მისსა და უსამართლოებაჲ არა იპოვა ბაგეთა შორის მისთა. მშჳდობაჲ წარმმართებელი ვიდოდა ჩემ თანა და მრავალნი მოვაქციენ უსამართლოებისაგან,
და	მცხ.ფილიმ	და მის თანა განმიმზადე მე ვანიცა; რამეთუ ვესავ, ვითარმედ ლოცვითა თქუენითა მიგემადლო თქუენ.
და	მცხ.მალ	რამეთუ ბაგენი მღდელისანი დაიცვენ მეცნიერებასა და შჯული გამოიძიონ პირისაგან მისისა, რამეთუ ანგელოზი უფლისა, ყოვლისა მპყრობელისა, არს.
და	მცხ.მალ	და მე მიგცენ თქუენ შეურაცხ-ქმნილად და უგულებელს-ყოფილად ყოველთა შორის წარმართთა. მით, რამეთუ თქუენ არ დაიცვენით გზანი ჩემნი, არამედ მიიღებდით პირთა შჯულსა შინა.
და	მცხ.მალ	დატევებულ იქმნა იუდაჲ და საძაგელი იქმნა ისრაჱლსა შორის და იერუსალჱმსა შორის მით, რამეთუ შეაგინნა იუდამან წმიდანი უფლისანი, რომელნი შეიყუარნა მათ შორის და მომარჯუე იქმნა ღმერთთა მიმართ უცხოთა.
და	მცხ.მალ	მოსპობს უფალი კაცსა მოქმედსა ამათსა. ვიდრემდის დამდაბლდესცა კარვებთაგან იაკობისათა და შემწირველთაგან მსხუერპლსა უფლისა, ყოვლისა მპყრობელისა,
და	მცხ.მალ	და ამათ, რომელნი მძულდეს, ჰყოფდით. დაჰფარეთ ცრემლითა მსხუერპლისსაცავი ჩემი და ტირილითა და სულთქმითა შრომათაგან, რამეთუ ღირს არს მიხედვა მსხუერპლისა მიმართ ანუ მიღებად მისათუალველი ჴელთაგან თქუენთა.
და	მცხ.მალ	და არა სხუამან ქმნა და ქუემინაღებ სულისა მისისა? და სთქუთ რასა სხუასა, გარნა თესლსა ეძიებს უფალი. და დაიცევით სულთა შორის თქუენთა და ცოლსა სიჭაბუკისა შენისასა ნუ დაუტევებ,
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მას მარიამ: აჰა მჴევალი უფლისაჲ; მეყავნ მე სიტყჳსაებრ შენისა! და წარვიდა მისგან ანგელოზი იგი.
და	მცხ.ლუკა	და აღდგა მარიამ მათ დღეთა შინა და წარვიდა მთად კერძო მსწრაფლ ქალაქად იუდაჲსა.
და	მცხ.ლუკა	და შევიდა სახლსა ზაქარიაჲსსა და მოიკითხა ელისაბედ.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ვითარცა ესმა ელისაბედს მოკითხვაჲ მარიამისი, ჰკრთებოდა ყრმაჲ იგი მუცელსა მისსა. და აღივსო სულითა წმიდითა ელისაბედ.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა იოას სამართალი წინაშე უფლისა ყოველთა დღეთა, რომელ განანათლა იგი იუდაე მღდელმან.
და	მცხ.მეფ4	და იყო, ოცდამესამესა წელსა იოას მეფისასა არა აღაგეს მღდელთა მათ ბედეკი სახლსა მას უფლისასა.
და	მცხ.ლუკა	და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის, და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაჲ!
და	მცხ.ლუკა	და ვინაჲ ჩემდა ესე, რაჲთა მოვიდეს დედაჲ უფლისა ჩემისაჲ ჩემდა?
და	მცხ.ლუკა	და ნეტარ არს, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულებაჲ თქუმულთაჲ მათ მისა მიმართ უფლისა მიერ.
და	მცხ.მეფ4	და მივიდა იოას, ძე იოაქაზისი, და უკუმოიპყრნა ქალაქნი იგი ჴელთაგან ადერისთა, ძისა აზაელისთა, რომელ მიუღო ჴელთაგან იოაქაზისთა, მამისა მისისათა. ბრძოლასა მას შინა სამგზის დასცა იოას ადერი მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა და მიაქცივნა ქალაქნი იგი ისრაჱლისანი და ყოველი, რაცა მიეღო.
და	მცხ.ლუკა	და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა,
და	მცხ.ლუკა	და განიხარა სულმან ჩემმან ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა,
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ ყო ჩემ თანა დიდებული ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი,
და	მცხ.ლუკა	და წყალობაჲ მისი ნათესავითი ნათესავადმდე მოშიშთა მისთა ზედა;
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იოასისთანი და რომელ-რა ქმნა ძლიერებითა თჳსითა და წყობა იგი, რომელ ეწყო ამესიას, მეფესა იუდასსა, არა, აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს იერუსალჱმდ, და შევიდა იესუ ტაძარსა მას და იწყო გამოსხმად განმსყიდელთა მათ და მომსყიდელთა მიერ ტაძრით; და ტაბლები იგი მეკერმეთაჲ მათ და დასასხდომელები იგი მსყიდელთაჲ მათ ტრედისათაჲ დაუმჴუა.
და	მცხ.მარკ	და არა უტევებდა, რაჲთა გან-ვინმე-იღოს ჭურჭელი მიერ ტაძრით.
და	მცხ.მარკ	და ასწავებდა და ეტყოდა, ვითარმედ: წერილ არს: სახლსა ჩემსა სახლ სალოცველ ეწოდოს ყოველთა მიერ წარმართთა, ხოლო თქუენ გიყოფიეს იგი ქუაბ ავაზაკთა.
და	მცხ.მარკ	და ესმა ესე მღდელთ-მოძღუართა მათ და მწიგნობართა და ეძიებდეს, ვითარმცა წარწყმიდეს იგი; და ეშინოდა მისა, რამეთუ ყოველი ერი განკჳრვებულ იყო მოძღურებასა მას მისსა.
და	მცხ.მარკ	და მოეჴსენა პეტრეს და ჰრქუა მას: რაბი, აჰა ლეღჳ იგი, რომელსა სწყევე, განჴმა.
და	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ:
და	მცხ.მარკ	გაქუნდინ სარწმუნოებაჲ ღმრთისაჲ. ამენ გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: რომელმან ჰრქუას მთასა ამას: აღიფხუარ და შთავარდი ზღუად! და არა შეორგულდეს გულსა თჳსსა, არამედ ჰრწმენეს, რამეთუ რომელი თქუას, იქმნეს, და იყოს ეგრე.
და	მცხ.მარკ	ამისთჳს გეტყჳ თქუენ: ყოველსა რომელსა ლოცვასა შინა ითხოვდეთ, გრწმენინ, რამეთუ მოიღოთ, და გეყოს თქუენ.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს კუალად იერუსალჱმდ. და ვითარცა იქცეოდა იგი ტაძარსა მას შინა, მოვიდეს მისა მღდელთ-მოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი და მოხუცებულნი.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდეს მას: რომლითა ჴელმწიფებითა იქმ ამას, და ვინ მოგცა შენ ჴელმწიფებაჲ ესე, რამეთუ ამას იქმოდი?
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: გკითხო მეცა თქუენ სიტყუაჲ ერთი, და თქუენ მომიგეთ მე, და მე გითხრა თქუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ვიქმ ამას:
და	მცხ.მარკ	ხოლო იგინი განიზრახვიდეს თჳსაგან და იტყოდეს: უკუეთუ ვთქუათ: ზეცით იყო, გურქუას ჩუენ: რაჲსათჳს უკუე არა გრწმენა მისი?
და	მცხ.მარკ	და უკუეთუ ვთქუათ: კაცთაგან, გუეშინის ერისა ამის, რამეთუ ყოველთა იცოდეს იოვანე, ვითარმედ ჭეშმარიტად წინაჲსწარმეტყუელი იყო.
და	მცხ.მარკ	და მიუგეს და ჰრქუეს მათ იესუს: არა ვიცით. და მიუგო მათ იესუ და ჰრქუა: არცა მე გითხრა თქუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას ვიქმ.
და	მცხ.მარკ	და იწყო იგავით მათა სიტყუად: კაცმან ვინმე დაასხა ვენაჴი და ზღუდე გარე-მოსდვა და ქმნა საწნეხელი და აღაშენა გოდოლი და მისცა იგი ქუეყანის-მოქმედთა და წარვიდა.
და	მცხ.მარკ	და მიავლინა ქუეყანის-მოქმედთა მათ მიმართ ჟამსა ნაყოფისასა მონაჲ, რაჲთა მოიღოს ნაყოფი ვენაჴისაჲ მის.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ შეიპყრეს და გუემეს იგი და წარავლინეს ცალიერი.
და	მცხ.მარკ	მერმე კუალად წარავლინა სხუაჲ მონაჲ, და მასცა კუალად გამო-ვე-ეწყვნეს, გუემეს და წარავლინეს გინებული.
და	მცხ.მარკ	და კუალად სხუაჲ მიავლინა, და იგიცა მოკლეს; და სხუანი მრავალნი – რომელთამე სტანჯვიდეს და რომელთამე მოჰკლვიდეს.
და	მცხ.მარკ	ხოლო ქუეყანის-მოქმედთა მათ თქუეს ურთიერთას: ესე არს მკჳდრი მისი, მოვედით და მოვკლათ იგი, და ჩუენდა იყოს სამკჳდრებელი ესე.
და	მცხ.მარკ	და შეიპყრეს იგი და მოკლეს და გამოაგდეს იგი მიერ სავენაჴით.
და	მცხ.მარკ	აწ რაჲ უყოს მათ უფალმან მის ვენაჴისამან? მოვიდეს და მოსრნეს ქუეყანის-მოქმედნი იგი და ვენაჴი იგი მისცეს სხუათა.
და	მცხ.მარკ	უფლისა მიერ იყო ესე და არს საკჳრველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.
და	მცხ.მარკ	და ეძიებდეს მას შეპყრობად და ეშინოდა ერისა მისგან, რამეთუ ცნეს, ვითარმედ მათთჳს თქუა იგავი იგი. და დაუტევეს იგი და წარვიდეს.
და	მცხ.მარკ	და მი-ვინმე-ავლინნეს მისა ფარისეველნი და ჰეროდიანნი, რაჲთა მოინადირონ იგი სიტყჳთა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო თავადმან იცოდა ორგულებაჲ მათი და ჰრქუა მათ: რაჲსა გამომცდით მე? მომართჳთ მე დრაჰკანი, რაჲთა ვიხილო.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ მოართუეს. და ჰრქუა მათ: ვისი არს ხატი ესე და ზედაწერილი? ხოლო მათ ჰრქუეს: კეისრისაჲ.
და	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: მიეცით კეისრისაჲ კეისარსა და ღმრთისაჲ ღმერთსა. და დაუკჳრდა ამას ზედა და წარვიდეს.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს მისა სადუკეველნი, რომელნი იტყჳან, ვითარმედ: აღდგომაჲ არა არს, და ჰკითხვიდეს მას და ეტყოდეს:
და	მცხ.მათე	და ვითარცა განთენა, ზრახვა-ყვეს ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა და მოხუცებულთა ერისათა იესუჲსთჳს, რაჲთა მოკლან იგი.
და	მცხ.მათე	და შეკრეს იგი და მიიყვანეს და მისცეს იგი პონტიელსა პილატეს მთავარსა.
და	მცხ.მათე	მაშინ ვითარცა იხილა იუდა, რომელმანცა მისცა იგი, რამეთუ დაისაჯა, შეინანა და მიაქცია ოც და ათი იგი ვეცხლი მღდელთ-მოძღუართა მათ მიმართ და მოხუცებულთა
და	მცხ.მათე	და თქუა: ვცოდე, რამეთუ მიგეც სისხლი მართალი. ხოლო მათ ჰრქუეს მას: ჩუენდა რაჲ? შენ იხილე!
და	მცხ.მათე	და დააბნია ვეცხლი იგი ტაძარსა მას შინა და განეშორა და წარვიდა და შიშთვილ-იბა.
და	მცხ.მათე	ხოლო მღდელთ-მოძღუართა მათ მოიღეს ვეცხლი იგი და თქუეს: არა ჯერ-არს ესე დადებად სიწმიდესა, რამეთუ სასყიდელი სისხლისაჲ არს.
და	მცხ.მათე	და ზრახვა-ყვეს და მოიყიდეს მითა აგარაკი იგი მეკეცისაჲ საფლავად უცხოთა.
და	მცხ.ლუკა	მშიერნი აღავსნა კეთილითა და მდიდარნი განავლინნა ცუდნი;
და	მცხ.ლუკა	ვითარცა ეტყოდა მამათა ჩუენთა აბრაჰამსა და ნათესავსა მისსა საუკუნოდ.
და	მცხ.ლუკა	და დაადგრა მარიამ ელისაბედის თანა სამ თუე და წარვიდა სახიდ თჳსა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ელისაბედისნი აღივსნეს ჟამნი შობისა მისისანი და შვა ძე.
და	მცხ.ლუკა	და ესმა გარემოთა და ნათესავთა, რამეთუ განადიდა უფალმან წყალობაჲ თჳსი მის თანა, და მის თანა იხარებდეს.
და	მცხ.ლუკა	და იყო მერვესა დღესა და მოვიდეს წინადაცუეთად ყრმისა მის და რაჲთამცა უწოდეს მას სახელად მამისა მისისა ზაქარია.
და	მცხ.ლუკა	და მიუგო დედამან მისმან და ჰრქუა: არა, არამედ ეწოდოს მაგას იოვანე.
და	მცხ.დან	და ხილვანი თავისა ჩემისანი საწოლსა ჩემსა ზედა, ვხედევდ, და, აჰა, ხე შორის ქუეყანისა და სიმაღლე მისი მრავალ.
და	მცხ.დან	განდიდნა ხე და განძლიერდა; და სიმაღლე მისი მისწუდა ვიდრე ცამდე და სივრცე მისი კიდეთა ყოვლისა ქუეყანისათა,
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუეს მას, ვითარმედ: არავინ არს ნათესავსა შენსა, რომელსა ჰრქჳან სახელი ეგე.
და	მცხ.ტიტე	პავლე, მონაჲ ღმრთისაჲ და მოციქული ქრისტე იესუჲსი, სარწმუნოებისაებრ რჩეულთა ღმრთისათა და მეცნიერებითა ჭეშმარიტებისაჲთა, რომელ არს ღმრთის მსახურებისაჲ,
და	მცხ.მალ	არამედ უკუეთუ მომძულებელი განავლენ, - იტყჳს უფალი, ღმერთი ისრაჱლისაჲ, - და დაფაროს უთნოობაჲ გულისზრახვათა შენთა ზედა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და დაიცევით სულისა შორის თქუენისა და არდატევებულ იქმნეთ
და	მცხ.დან	ფურცელნი მისნი შუენიერებ და ნაყოფი მისი მრავალ, და საზრდელი ყოველთაჲ მის შორის და მის ქუეშე დაიმკჳდრებდეს მჴეცნი ველურნი და რტოთა მისთა შორის მყოფობდეს მფრინველნი ცისანი, მისგან იზრდებოდა ყოველი ჴორცი.
და	მცხ.მალ	განმაძჳნებელნი უფლისანი, სიტყუათა მიერ თქუენთა და სთქუთ: რასათჳს განვაძჳნეთ? თქუმასა შორის თქუენსა: ყოველი მოქმედი ბოროტთაჲ კეთილ წინაშე უფლისა და მათ შორის სათნო იყო მან, და სადა არს ღმერთი სიმართლისაჲ?
და	მცხ.დან	ვხედევდ ხილვასა შინა ღამისასა სარეცელსა ზედა ჩემსა, და, აჰა, ირისე და წმიდაჲ ცით გამო გარდამოვიდა,
და	მცხ.მალ	აჰა, გამოვავლინო ანგელოზი ჩემი და მოიხილოს გზაჲ პირისა ჩემისაჲ. და მეყსა შინა მოვიდეს ტაძრად თჳსსა უფალი, რომელსა თქუენ ეძიებთ და ანგელოზი აღთქმისაჲ, რომელი თქუენ გნებავსყე. აჰა, მოვალს, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი,
და	მცხ.დან	და ჴმა-ყო ძალისა თანა და ესრეთ თქუა: მოჰკუეთეთ ხე ეგე და მოჰკაფენით რტონი მისნი და შთამობერტყენით ფურცელნი მისნი და განაბნიენით ნაყოფნი მისნი! შეიძრნედ მჴეცნი ქუეშე კერძო მისსა და მფრინველნი რტოთაგან მისთა,
და	მცხ.ლუკა	და წამუყოფდეს მამასა მისსა, რაჲ-ძი უნდეს სახელის-დებად მისა.
და	მცხ.მათე	მაშინ აღესრულა თქუმული იგი იერემია წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელსა იტყჳს: და მოვიღე ოც და ათი იგი ვეცხლი, სასყიდელი განსყიდულისაჲ მის, რომელი მოიყიდეს ძეთაგან ისრაჱლისათა,
და	მცხ.ლუკა	და მოითხოვა ფიცარი და დაწერა და თქუა: იოვანე არს სახელი მისი. და დაუკჳრდა ესე ყოველთა.
და	მცხ.მათე	და მისცეს იგი აგარაკისათჳს მეკეცისა, ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ დადგა წინაშე მთავრისა მის. და ჰკითხა მას მთავარმან მან და ჰრქუა: შენ ხარა მეუფჱ ჰურიათაჲ? ხოლო იესუ ჰრქუა მას: შენ იტყჳ.
და	მცხ.ლუკა	და მეყსეულად აღეღო პირი მისი და ენაჲ, და იტყოდა და აკურთხევდა ღმერთსა.
და	მცხ.მათე	და შესმენასა მას მღდელთ-მოძღუართასა და მოხუცებულთასა არარაჲ მიუგო.
და	მცხ.მათე	ხოლო დღესასწაულთა ჩუეულ იყო მთავარი იგი, და მიუტევეს ერსა მას ერთი პყრობილი შესწავებული, რომელსა ერქუა ბარაბა.
და	მცხ.მალ	და მოვიყუანნე თქუენდამი მსჯავრისა მიერ და ვიყო მე მოწამე მსწრაფლ მწამლველთა ზედა, და მემრუშეთა ზედა, წამლვათა ზედა, და მრუშებათა ზედა, და მფუცავთა ზედა სახელისა ჩემისათა, ცრუსა ზედა, და დამაკლებელთა ზედა სასყიდელსა მოსასყიდლისასა, და მძლავრთა ზედა ქურივთასა, და დამქენჯნელთა ობოლთასა და განმდრეკელთა მსჯავრსა მწირისასა, და არმოშიშთა ჩემთა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი,
და	მცხ.მათე	და არარაჲ მიუგო მას არცა ერთისა სიტყჳსათჳს, ვიდრემდე უკჳრდაცა მთავარსა მას ფრიად.
და	მცხ.დან	თჳნიერ მორჩი ძირთა მისთა შორის ქვეყანისა მიუშჳთ და საკრველისა შორის რკინისა და რვალისაჲსა და მწუანვილისა შორის გარისა და ცუარისა შორის ცისაჲსა სადგურიანობდეს; და მჴეცთა თანა ნაწილი მისი თივასა შორის ქუეყანისასა.
და	მცხ.მალ	და ვინ დაითმინოს დღე შემოსლვისა მისისა, ანუ ვინ დაუდგეს გამოცხადებასა შორის მისსა? მით, რამეთუ შემოვიდეს იგი, ვითარცა ცეცხლი სადნობელისაჲ და ვითარცა მდელოჲ მრცხელთაჲ?
და	მცხ.მათე	და ვითარ შეკრებულ იყვნეს იგინი, ჰრქუა მათ პილატე: ვინ გნებავს ორთა ამათგანი, და მიგიტეო თქუენ: ბარაბა ანუ იესუ, რომელსა ჰრქჳან ქრისტე?
და	მცხ.მარკ	მოძღუარ, მოსე ესრეთ დამიწერა ჩუენ: უკუეთუ ვისმე მოუკუდეს ძმაჲ და ესუას მას ცოლი, და შვილი არა დაშთეს, რაჲთა შეირთოს ძმამან მისმან ცოლი იგი მისი და აღუდგინოს თესლი ძმასა თჳსსა.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა დაჯდა პილატე საყდართა ზედა, მიუვლინა მას ცოლმან მისმან და ჰრქუა მას: არარაჲ ძეს შენი და მართლისა მაგის კაცისაჲ, რამეთუ მრავალი მევნო მე დღეს ჩუენებით მაგისთჳს.
და	მცხ.მალ	და დაჯდეს დნობად და განწმედად ვითარცა ოქროსა და ვეცხლსა და გამოწმიდნეს ძენი ლევისნი და შთაასხნეს იგინი ვითარცა ოქროჲ და ვითარცა ვეცხლი და ყვნენ უფლისა შემწირველ მსხვერპლსა სიმართლისა მიერ.
და	მცხ.მათე	ხოლო მღდელთ-მოძღუართა მათ და მოხუცებულთა არწმუნეს ერსა მას, რაჲთა გამოითხოონ ბარაბა, ხოლო იესუ წარწყმიდონ.
და	მცხ.მალ	და სთნდეს უფალსა მსხუერპლი იუდაჲსი და იერუსალჱმისაჲ, ვითარცა დღენი საუკუნოჲსანი და ვითარცა წელიწადნი წინაპარნი.
და	მცხ.მათე	მიუგო მთავარმან მან და ჰრქუა მათ: ვინ გნებავს ორთა ამათგანი, და მიგიტეო თქუენ? ხოლო მათ ჰრქუეს: ბარაბა.
და	მცხ.ტიტე	ტიტეს, ერთგულსა შვილსა ზოგადისაებრ სარწმუნეობისა, მადლი, წყალობაჲ და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა და უფლისა იესუ ქრისტეს მიერ, მაცხოვრისა ჩუენისა.
და	მცხ.მალ	მით, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, და არა ვიცვალები, და თქუენ ძენი იაკობისნი.
და	მცხ.დან	გული მისი კაცთაგან იცვალოს და გული მჴეცისა მოეცეს მას. და შჳდნი ჟამნი იცვალნენ მის ზედა.
და	მცხ.მალ	არ განეყენებით ცოდვათაგან მამათა თქუენთაჲსა, მისდრიკენით საშჯულონი ჩემნი და არ დაიმარხენით. მოიქეცით ჩემდა და მოვიქცე თქუენდა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი და სთქუთ: რაჲთა მოვიქცეთ?
და	მცხ.მარკ	აწ შჳდნი ძმანი იყვნეს ჩუენ შორის. და პირველმან შეირთო ცოლი და მოკუდა, და არა დაშთა შვილი;
და	მცხ.დან	თანშეტყუებისა მიერ ირისე სიტყუაჲ და თქმული წმიდათაჲ ზედნაკითხი, რაჲთა ცნან ცოცხალთა, ვითარმედ უფალ არს მაღალი მეფობისა კაცთაჲსა და, ვისიცა სთნდეს, მისცემს მას და შეურაცხებაჲ კაცთაჲ აღადგინის მის ზედა.
და	მცხ.მარკ	და მეორემან შეირთო იგი და მოკუდა, და არა დაშთა შვილი. და მესამემან ეგრეთვე,
და	მცხ.ტიტე	ამისთჳს დაგიტევე შენ კრიტს შინა, რაჲთა ნაკლულევანი იგი განაგო და დაადგინნე ქალაქად-ქალაქად ხუცესნი, ვითარცა-იგი მე გიბრძანე შენ:
და	მცხ.მალ	უკეთუ ეცრუოს კაცი ღმერთსა? მით, რამეთუ თქუენ მეცრუენით მე, და სთქუთ: რაჲთა გეცრუეთ შენ? რამეთუ ათეულის ზედანი და დასაბამნი თქუენ თანა არიან.
და	მცხ.დან	ესე ძილისშორისი ვიხილე მე, მეფემან ნაბუქოდონოსორ, და შენ, ვალტასარ, თქუ შეტყუება წინაშე, რამეთუ ყოველნი ბრძენნი მეფობისა ჩემისანი ვერ შემძლებელ არიან თანშეტყუებასა მისსა ცხად-ქმნად ჩემდა, ხოლო შენ, დანიელო, ძალ-გიც, რამეთუ სული ღმრთისაჲ წმიდაჲ შენ შორის.
და	მცხ.მალ	და უგულებელსმყოფელნი უგულებელს-ჰყოფთ თქუენ და თქუენ ჰმწიხნელობთ ჩემდამო.
და	მცხ.ლუკა	და იყო შიში დიდი ყოველთა ზედა გარემო მკჳდრთა მისთა; და ყოველთა მათ მთით კერძოთა ჰურიასტანისათა მიმოითქუმოდეს ყოველნი ესე სიტყუანი.
და	მცხ.მალ	წელიწადი დასრულდა და შეიხუენით ყოველნი ნაყოფნი საუნჯეთა მიმართ, და არს ნატაცები სახლთა შინა თქუენთა. მოიქეცით უკუე ამისგან, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, უკუეთუ არა განგიხუნე თქუენ საქანელნი ცისანი მოგფინო თქუენ კურთხევაჲ ჩემი, ვიდრე კმაჲ ყოფამდე?
და	მცხ.ლუკა	და დაიდვეს გულსა, რომელთა ესმოდა ესე, და იტყოდეს: რაჲ-მე იყოს ყრმაჲ ესე? და ჴელი უფლისაჲ იყოს მის ზედა.
და	მცხ.მალ	და დაგაწესნე თქუენ ჭამად მიმართ და არა განგიხრწნა თქუენ ნაყოფი ქუეყანისაჲ და არა მოუძლურდეს ვენაჴი თქუენი, ანუ ველსა შორის, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.დან	მაშინ დანიილ, რომლისა სახელი ვალტასარ, დაყმუნდა ვითარ ჟამ ერთ და გულისზრახვანი მისნი შეაშფოთებდეს მას. და მიუგო მეფემან და ჰრქუა: ვალტასარ, ძილისშორისი და თანშეტყუებაჲ მისი ნუ აგაჩქარებენ შენ. და მიუგო ვალტასარ და თქვა: უფალო, ძილისშორისი ესე მოძულეთა შენთა და თანშეტყუება მისი მტერთა შენთა.
და	მცხ.ლუკა	და მამაჲ მისი ზაქარია აღივსო სულითა წმიდითა, წინაწარმეტყუელებდა და თქუა:
და	მცხ.მალ	და გნატრიდენ თქუენ ყოველნი წარმართნი მით, რამეთუ იყვნეთ თქუენ ქუეყანაჲ ნებებითი, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი,
და	მცხ.ლუკა	კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ, რამეთუ მოჰხედნა და ყო ჴსნაჲ ერისა თჳსისაჲ;
და	მცხ.მალ	და სთქუთ: რაჲ ძჳრვსიტყუეთ ძჳნად შენდა, - იტყჳს უფალი,
და	მცხ.დან	ხე, რომელ იხილე განდიდებული და განძლიერებული, რომლისა სიმაღლე მისწუთა ცამდე, და სივრცე მისი ყოვლისა ქუეყანისადმი,
და	მცხ.ლუკა	და აღმიდგინა ჩუენ რქაჲ ცხოვრებისაჲ შორის სახლსა მას დავითის, მონისა თჳსისა;
და	მცხ.მალ	სთქუთ: რაჲ ამაო არს მმონებელი ღმრთისაჲ და რაჲ უმეტესი, რამეთუ დავიცვენით დასაცველნი მისნი და რამეთუ ვიდოდეთ მრწემნი წინაშე პირსა უფლისასა, ყოვლისა მპყრობელისასა.
და	მცხ.მალ	და აწ ჩუენ ვჰნატრით უცხოთა. და აღეშენებიან მოქმედნი უსჯულოთანი და წინა აღუდგეს ღმერთსა და ცხონდეს.
და	მცხ.დან	და ფურცელნი მისნი კეთილმცენნი, და ნაყოფი მისი მრავალ და საზრდელი ყოველთა მის შორის, ქუეშე მისსა მკჳდრ იყუნეს მჴეცნი ველურნი და რტოთა შორის მისთა მყოფობდეს მფრინველნი ცისანი,
და	მცხ.მალ	ამათ ძჳრ-სიტყჳდეს მოშიშნი უფლისანი თითოეული მოყუსისა მიმართ თჳსსა. და მიიხილა უფალმან და შეისმინა. და დაწერა წიგნი მოსაჴსენებელისაჲ წინაშე მისსა, მოშიშთა უფლისაჲთა და მკრძალავთა სახელისა მისისათა.
და	მცხ.ლუკა	ცხორებასა მტერთა ჩუენთაგან და ჴელისაგან ყოველთა მოძულეთა ჩუენთაჲსა;
და	მცხ.ლუკა	ყოფად წყალობისა მამათა ჩუენთა თანა და მოჴსენებად აღთქუმისა წმიდისა მისისა;
და	მცხ.დან	შენ ხარ, მეფე, რამეთუ განსდიდენ და განძლიერდი და სიდიდე შენი განდიდნა და მისწუდა ცად მიმართ და უფლება შენი კიდეთა მიმართ ქუეყანისათა.
და	მცხ.მალ	და იყვნენ ჩემდა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - დღედ მიმართ, რომელსა ყოფილ იყოს მოურნედ და უყუაოდეს მას ვითარსახედ უყუავინ კაცი ძესა თჳსსა მსახურეულად მისსა.
და	მცხ.მალ	და მოიქეცით და იხილეთ საშუალ მართლისა და საშუალ უსჯულოჲსა, და საშუალ მსახურისა ღმრთისაჲსა და არმსახურისა.
და	მცხ.დან	ესე თანშეტყუება მისი, მეფე, და თანშეტყუება მაღლისა არს, რომელი მოიწია უფალსა ჩემსა ზედა მეფესა.
და	მცხ.ლუკა	მსახურებად მისა ღირსებით და სიმართლით წინაშე მისსა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა.
და	მცხ.ლუკა	და შენ, ყრმაო, წინაწარმეტყუელ მაღლის იწოდო, რამეთუ წარსძღუე შენ წინაშე პირსა უფლისასა განმზადებად გზათა მისთა,
და	მცხ.მალ	მით, რამეთუ, აჰა, დღე მოვალს უფლისაჲ შემწუელი ვითარცა თორნე და აღაგზნნეს იგინი და იყვნენ ყოველნი სხუა ნათესავნი და ყოველნი მოქმედნი უსჯულოთანი ლელწამი, და აღანთნეს იგინი მომავალმან დღემან, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და არა დაშთეს მათი ძირი, არცა რტოჲ.
და	მცხ.ტიტე	სარწმუნეობისა სიტყჳსა, რაჲთა შემძლებელ იყოს ნუგეშინის-ცემადცა მოძღურებასა მას შინა სიცოცხლისასა და სიტყჳს- მგებელთა მათ მამხილებელ.
და	მცხ.დან	და შენ განგდევნონ კაცთაგან და მჴეცთა თანა ველურთა იყოს მკჳდრობა შენი. და თივასა, ვითარცა ზროხასა, გაჭამებდენ შენ და ცუარისაგან ცისა სხეული შენი შეიღებოს. და შჳდნი ჟამნი იცვალნენ შენ ზედა, ვიდრემდის სცნა, ვითარმედ უფალ არს მაღალი მეფობისა კაცთაჲსა და, რომლისაჲცა სთნდის, მისცის იგი.
და	მცხ.ლუკა	გამოჩინებად მათ ზედა, რომელნი სხენან ბნელსა შინა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, და წარმართებად ფერჴთა ჩუენთა გზათა მშჳდობისასა.
და	მცხ.დან	და რამეთუ თქუა: აცადოთ მორჩი ძირთა ხისათაჲ. მეფობა შენი შენ გიგებდეს, ვიდრემდის სცნობდე ჴელმწიფებასა ზეციერსა.
და	მცხ.ტიტე	რამეთუ არიან მრავალნი დაუმორჩილებელცა და ამაოჲსა მეტყუელ და გონება-მაცთურ, უფროჲს ხოლოღა წინადაცუეთილებისაგანნი იგი,
და	მცხ.მალ	და აღმოგიბრწყინდეს თქუენ მოშიშთა სახელისა ჩემისათა მზე სიმართლისა და კურნებაჲ შორის ფრთეთა მისთა. და გამოხჳდეთ და სტულობდეთ და ჰკრთებოდით, ვითარცა ზუარაკნი ჴსნილნი საკრველთაგან.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ყრმაჲ იგი აღორძნდებოდა და განმტკიცნებოდა სულითა. და იყო უდაბნოს, ვიდრე გამოცხადებადმდე მისა ისრაჱლისა მიმართ.
და	მცხ.დან	ამისთჳს, მეფე, განზრახვაჲ ჩემი სათნო-გეყავნ შენ. და ცოდვანი შენნი მოწყალებითა იჴსნენ და უსამართლოებანი შენნი შეწყნარებითა დავრდომილთა თანა, ნუუკუე სულგრძელ ექმნის შეცოდებათა შენთა.
და	მცხ.დან	და მიუგო მეფემან და თქუა: არა ესე არსა ბაბილონი დიდი, რომელი მე აღვაშენე სახლად სამეუფოდ სიმტკიცისა მიერ ძალისა ჩემისაჲსა პატივად დიდებისა ჩემისა?
და	მცხ.დან	და კაცთაგან განგდევნონ შენ, და მჴეცთა თანა ველურთა იყოს მკჳდრობა შენი და თივასა, ვითარცა ზროხასა, გაჭამებდენ შენ, და შჳდნი ჟამნი იცვალნენ შენ ზედა, ვიდრე არა სცნა, ვითარმედ უფალ არს მაღალი მეფობასა კაცთაჲსა და, რომლისა სთნდეს, მისცემს მას.
და	მცხ.მეფ4	და გამოიღო მანაელ ვეცხლი ყოვლისაგან ისრაჱლისა და ყოველთა მათ ჴელმწიფეთაგან, რომელთა ძალ-ედვა მიცემად მეფესა მას ასურასტანისასა ერგასის-ერგასისი სასწორი ვეცხლისა თჳთოეულად კაცად-კაცადსა. და კუალად იქცა მეფე იგი ასურასტანისა და არა დადგა ქუეყანასა მას.
და	მცხ.მათე	ხოლო მთავარმან ჰრქუა მათ: და რაჲ ბოროტი უქმნიეს? ხოლო იგინი უმეტეს ღაღადებდეს და იტყოდეს: ჯუარს-ეცჳნ.
და	მცხ.მათე	ვითარცა იხილა პილატე, რამეთუ არარას არგებს, არამედ უფროჲსღა შფოთი იქმნების, მოითხოვა წყალი და დაიბანა ჴელნი წინაშე ერისა მის და თქუა: უბრალო ვარ მე სისხლისაგან მაგისასა, თქუენ იხილეთ.
და	მცხ.ტიტე	და ნუ ერჩიედ ჰურიაებრთა ზღაპართა და მცნებასა კაცთასა, რომელნი გარე-მოქცეულ იყვნენ ჭეშმარიტებისაგან.
და	მცხ.მალ	და დასთრგუნვიდეთ უსჯულოთა და იყვნენ ნაცარ ქუეშე ფერჴთა თქუენთა დღესა შინა, რომელსა მე ვჰყოფ, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.მალ	და, აჰა, მე მოგივლენ თქუენ ილიას თეზბიტელსა პირველ მოსლვისა დღისა უფლისაჲსა დიდსა და განჩინებულსა,
და	მცხ.ტიტე	რამეთუ ყოველივე წმიდა არს წმიდათათჳს; ხოლო შეგინებულთათჳს და ურწმუნოთა არარაჲ არს წმიდა, არამედ შეგინებულ არს მათი გულიცა და გონებაჲცა.
და	მცხ.მალ	რომელმან კუალად მოაგოს გული მამისა ძისა მიმართ და გული კაცისა მოყუსისა მისისა მიმართ. ნუ მოსრულმან მოვსპო ქუეყანა მყის.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა ურია მღდელმან საკურთხეველი იგი მსგავსად ქმნულებისა მის, ვითარცა უბრძანა მეფემან აქაზ დამასკეთ, ეგრევე სახედ ქმნა ურია მღდელმან ვიდრე მოსლვადმდე აქაზ მეფისა დამასკედ.
და	მცხ.მეფ4	და ყო ურია მღდელმან მსგავსად ყოვლისა მის მცნებისა, ვითარცა ამცნო მას მეფემან აქაზ.
და	მცხ.ლევ	და რომელ-იგი შევიდეს სახლსა მას, რომელ-იგი განშორებულ არს, არაწმიდა არს იგი ვიდრე მწუხრადმდე, და რომელი დაწვეს სახლსა მას შინა, განირცხეს სამოსელი თჳსი და იბანოს წყლითა და არაწმიდა იყოს იგი მიმწუხრადმდე. უკუეთუ მოვიდეს მღდელი იგი და იხილოს და, აჰა, ესერა, არა განფენით განიფინა სახლსა მას შინა შეხებაჲ იგი შემდგომად განგოზისა მის სახლისა და წმიდა-ყოს მღდელმან მან სახლი იგი.
და	მცხ.ტიტე	ღმერთსა აღიარებენ ვითარმედ იციან, ხოლო საქმითა უარ-ჰყოფენ, საძაგელნი არიან და ურჩნი და ყოვლისა მიმართ საქმისა კეთილისა გამოუცდელ.
და	მცხ.მათე	და მიუგო ყოველმან ერმან და ჰრქუეს: სისხლი მაგისი ჩუენ ზედა და შვილთა ჩუენთა ზედა.
და	მცხ.მათე	მაშინ მიუტევა მათ ბარაბა, ხოლო იესუს შოლტითა სცა და მისცა მათ, რაჲთა ჯუარს-ეცუას.
და	მცხ.მათე	მაშინ ერისაგანთა მათ მთავრისათა წარიყვანეს იესუ ტაძრად და შეკრიბეს მის ზედა ნათესავები იგი ყოველი.
და	მცხ.მათე	და განძარცუეს იგი და ქლამინდი მეწამული შეჰმოსეს მას.
და	მცხ.მათე	და შეთხზეს გჳრგჳნი ეკალთაგან და დაადგეს თავსა მისსა და ლერწამი მისცეს მარჯუენესა ჴელსა მისსა და მუჴლნი დაიდგინეს მის წინაშე, ემღერდეს მას და ეტყოდეს: გიხაროდენ, მეუფეო ჰურიათაო!
და	მცხ.მეფ4	და ვიდოდეს მსგავსად სახისა მის მათ ნათესავთასა, რომელნი მოსპნა უფალმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა და მეფეთა ისრაჱლისათა, რაოდენ-რა ქმნეს.
და	მცხ.მეფ4	და რაოდენ-რა შეამკუნეს ძეთა ისრაჱლისათა სიტყუანი არა უფლისა ღმრთისა თჳსისათჳს და იშენნეს თავისა თჳსისა მაღალნი ყოველთა მათ ქალაქთა თჳსთა გოდლითგან საეგბუროთ ვიდრე ქალაქთა მათ ძნელთამდე.
და	მცხ.ტიტე	სიტყუაჲ ცოცხალი, უგმობელი, რაჲთა წინააღმდგომსა მას ჰრცხუენოდის და რაჲთა არა აქუნდეს ჩუენდა მომართ სიტყუად ბოროტისა.
და	მცხ.ტიტე	მონანი თჳსთა უფალთა დაემორჩილნედ და ყოველსა შინა სათნო ეყვნედ, ნუ სიტყჳს-მგებელ.
და	მცხ.მათე	და ჰნერწყუვიდეს მას და მოიღეს ლერწამი და სცემდეს თავსა მისსა.
და	მცხ.მათე	და ოდეს განკიცხეს იგი, განსძარცუეს მას ქლამინდი იგი და შეჰმოსეს მას თჳსივე სამოსელი და წარიყვანეს იგი, რაჲთა ჯუარს-აცუან.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა გამოვიდეს იგინი მიერ, პოვეს კაცი კჳრინელი, სახელით სიმონ. ესე წარიქციეს პაჰრაკად, რაჲთა აღიღოს ჯუარი მისი.
და	მცხ.ტიტე	სამოძღურებელად ჩუენდა, რაჲთა უარ-ვყოთ უღმრთოებაჲ და სოფლისა გულის თქუმაჲ, სიწმიდით და სიმართლით და ღმრთის მსახურებით ვცხოვნდებოდით ამას სოფელსა
და	მცხ.მათე	და მოვიდეს ადგილსა მას, რომელსა ჰრქჳან გოლგოთა, რომელ არს თხემისა ადგილი.
და	მცხ.მათე	და მისცეს მას ძმარი ნავღლითა აღზავებული. და გემოჲ რაჲ იხილა, არა უნდა სუმის.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა ჯუარს-აცუეს იგი, განიყვეს სამოსელი მისი და განიგდეს წილი, რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი წინაჲწარმეტყუელისა მიერ, რომელსა იტყჳს: განიყვეს სამოსელი ჩემი მათ შორის და კუართსა ჩემსა ზედა განიგდეს წილი.
და	მცხ.მათე	და სხდეს მუნ და სცვიდეს მას.
და	მცხ.მათე	და დასდვეს თავსა მისსა ზედა ბრალი მისი დაწერილი: ესე არს იესუ, მეუფე ჰურიათაჲ.
და	მცხ.მათე	და იტყოდეს: რომელი დაჰჴსნიდ ტაძარსა ამას და მესამესა დღესა აღაშენებდ, იჴსენ თავი თჳსი; უკუეთუ ძე ხარ ღმრთისაჲ, გარდამოჴედ მაგიერ ჯუარით!
და	მცხ.მათე	ეგრეთვე მღდელთ-მოძღუარნი იგი ემღერდეს მწიგნობართა თანა და მოხუცებულთა და ფარისეველთა და იტყოდეს:
და	მცხ.ტიტე	და მოველოდით ნეტარსა მას სასოებასა და გამოჩინებასა დიდებასა დიდისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა,
და	მცხ.მათე	სხუანი აცხოვნა, თავი თჳსი ვერ ძალ-უც ცხოვნებად. უკუეთუ მეუფჱ ისრაჱლისაჲ არს, გარდამოჴედინ აწ მაგიერ ჯუარით, და გურწმენეს იგი.
და	მცხ.ტიტე	რომელმან-იგი მისცა თავი თჳსი ჩუენთჳს, რაჲთა მიჴსნნეს ჩუენ ყოვლისაგან ურჩულოებისა და განმწმიდნეს თავისა თჳსისა ერად მოგებულად, მობაძავად კეთილთა საქმეთა.
და	მცხ.მათე	და მეცხრესა ოდენ ჟამსა ჴმა-ყო იესუ ჴმითა დიდითა და თქუა: ილი, ილი! ლიმა საბაქთანი? ესე არს: ღმერთო ჩემო, ღმერთო ჩემო! რაჲსათჳს დამიტევე მე?
და	მცხ.მათე	და რომელთამე მუნ მდგომარეთა ესმა ესე და იტყოდეს, ვითარმედ: ელიას უჴმობს ესე.
და	მცხ.მათე	და მეყსეულად მირბიოდა ერთი მათგანი და მოიღო ღრუბელი და აღავსო ძმრითა და დაადგა ლერწამსა და ასუმიდა მას.
და	მცხ.მათე	ხოლო სხუანი იტყოდეს: აცადეთ, და ვიხილოთ, უკუეთუ ელია მოვიდეს ჴსნად მისა.
და	მცხ.მათე	ხოლო იესუ კუალად ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და განუტევა სული.
და	მცხ.ტიტე	ამას ეტყოდე და ნუგეშის-სცემდ და ამხილებდ ყოვლითა ბრძანებითა, ნუმცა ვინ შეურაცხ-გყოფს შენ.
და	მცხ.მათე	და აჰა კრეტსაბმელი იგი ტაძრისაჲ მის განიპო ორად ზეითგან, ვიდრე ქუემდე, და ქუეყანაჲ შეიძრა და კლდენი განსთქდეს,
და	მცხ.მათე	და საფლავნი აღეხუნეს, და მრავალნი გუამნი შესუენებულთანი წმიდათანი აღდგეს
და	მცხ.მათე	და გამოვიდეს საფლავით მათით და, შემდგომად აღდგომისა მისისა, შევიდეს წმიდასა ქალაქსა და გამოეცხადნეს მრავალთა.
და	მცხ.მათე	ხოლო ასისთავმან მან და მისთანათა, რომელნი სცვიდეს იესუს, იხილეს რაჲ ძრვაჲ იგი რაჲ-იგი იქმნა, შეეშინა ფრიად და იტყოდეს: ჭეშმარიტად ძე ღმრთისაჲ იყო ესე.
და	მცხ.მათე	იყვნეს მუნ დედანიცა მრავალნი, რომელნი შორით ხედვიდეს, რომელნი შეუდგეს იესუს გალილეაჲთ და ჰმსახურებდეს მას.
და	მცხ.მათე	რომელთა თანა იყო მარიამ მაგდალინელი და მარიამ იაკობისი და იოსეს დედაჲ და დედაჲ ძეთა ზებედესთაჲ.
და	მცხ.მათე	და ვითარცა შემწუხრდა, მოვიდა კაცი მდიდარი არიმათიაჲთ, სახელით იოსებ, რომელ იგიცა მოწაფე ყოფილ იყო იესუჲსა.
და	მცხ.მათე	ესე მოვიდა პილატესა და გამოითხოვა გუამი იესუჲსი. მაშინ პილატე უბრძანა მიცემად გუამი იგი მისი.
და	მცხ.მათე	და მოიღო გუამი იგი მისი იოსებ და წარგრაგნა იგი არმენაკსა წმიდასა
და	მცხ.მათე	და დადვა იგი ახალსა მისსა საფლავსა, რომელი გამოეკუეთა კლდისაგან, და მიაგორვა ლოდი დიდი კარსა მას საფლავისასა და წარვიდა.
და	მცხ.მათე	იყო მუნ მარიამ მაგდალინელი და სხუაჲ იგი მარიამ, და სხდეს წინაშე საფლავსა მას.
და	მცხ.მათე	.ხოლო ხვალისაგან, რომელ არს შემდგომად პარასკევისა, შეკრბეს მღდელთ-მოძღუარნი იგი და ფარისეველნი პილატესა
და	მცხ.მათე	და ჰრქუეს: უფალო, მოვიჴსენეთ, რამეთუ მან მაცთურმან თქუა, ვიდრე ცოცხალღა იყო, ვითარმედ შემდგომად სამისა დღისა აღვდგეო.
და	მცხ.მათე	აწ უკუე ბრძანე დაკრძალვად საფლავი იგი, ვიდრე მესამედ დღედმდე, ნუუკუე მოვიდენ მოწაფენი მისნი და წარიპარონ იგი და უთხრან ერსა, ვითარმედ: აღდგა მკუდრეთით. და იყოს უკუანაჲსკნელი საცთური უძჳრეს პირველისა.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მათ პილატე: გაქუს თქუენ დასი; წარვედით და დაჰკრძალეთ, ვითარცა იცით.
და	მცხ.მათე	ხოლო იგინი წარვიდეს და დაჰკრძალეს საფლავი იგი და დაჰბეჭდეს ლოდსა მას დასისა თანა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო ამისთჳს, რამეთუ აღდგენ მკუდარნი, არა აღმოგიკითხავსა წიგნსა მოსესსა, მაყულოვანსა ზედა ვითარ-იგი ღმერთი ეტყოდა მას და ჰრქუა: მე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი?
და	მცხ.მარკ	ვიდრე მეშჳდედმდე, და არა დაუშთა შვილი; უკუანაჲსკნელ ყოველთასა მოკუდა დედაკაციცა იგი.
და	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არა ამისთჳს სცთებითა, რამეთუ არა იცნით წიგნნი, არცა ძალი ღმრთისაჲ?
და	მცხ.მარკ	და მოვიდა მისა ერთი მწიგნობართაგანი, ესმოდა რაჲ მათი, ვითარ-იგი გამოეძიებდეს მის თანა, იცოდა, რამეთუ კეთილად მიუგო მათ, ჰკითხა მას მანცა, ვითარმედ: რომელი არს ყოველთა პირველი მცნებაჲ?
და	მცხ.მარკ	და შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა. ესე არს პირველი მცნებაჲ.
და	მცხ.მარკ	და მეორე, მსგავსი ამისი: შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი. უფროჲს ამათსა სხუაჲ მცნებაჲ არა არს.
და	მცხ.მარკ	ჰრქუა მას მწიგნობარმან მან: კეთილად, მოძღუარ, ჭეშმარიტად სთქუ, რამეთუ ერთ არს ღმერთი, და არავინ არს სხუაჲ მისა გარეშე;
და	მცხ.მარკ	და შეყუარებად იგი ყოვლითა გულითა და ყოვლითა სულითა და ყოვლითა ძალითა და ყოვლითა გულისჴმის-ყოფითა, და შეყუარებად მოყუასი, ვითარცა თავი თჳსი; უფროჲს არს ესე ყოველთა მსხუერპლთა და შესაწირავთა.
და	მცხ.მარკ	და იხილა იესუ, რამეთუ გონიერად მიუგო, ჰრქუა მას: არა შორს ხარ სასუფეველისაგან ღმრთისა. და არღარავინ იკადრა კითხვად მისა.
და	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ და ასწავებდა ტაძარსა მას შინა: ვითარ უკუე იტყჳან მწიგნობარნი, ვითარმედ: ქრისტე ძე არს დავითისი?
და	მცხ.მარკ	თჳთ იგი დავით ჰხადის მას უფლით, და ვითარ ძჱ მისი არს? და მრავალი ერი ისმენდა მისსა ტკბილად.
და	მცხ.მარკ	და ზემოჯდომაჲ კრებულსა შორის და პირველ ინაჴით-ჯდომაჲ სერსა ზედა,
და	მცხ.მარკ	რომელნი შესჭამენ სახლებსა ქურივთასა და მიზეზით მყოვარ ჟამ ილოცვენ, რომელთა მიიღონ უმეტესი სასჯელი.
და	მცხ.მარკ	და დაჯდა იესუ წინაშე ფასის-საცავსა მას და ხედვიდა ვითარ-იგი ერი დასდებდა რვალსა ფასის-საცავსა მას. და მრავალთა მდიდართა დადვეს ფრიად.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდა ერთი ქურივი გლახაკი და დასხნა ორნი მწულილნი, რომელ არს კოდრანტე.
და	მცხ.მარკ	და მოუწოდა იესუ მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ქურივმან ამან გლახაკმან უფროჲს ყოველთასა დადვა ფასის-საცავსა ამას;
და	მცხ.მარკ	და გამო-რაჲ-ვიდოდა იგი ტაძრით, ჰრქუა მას ერთმან მოწაფემან მისმან: მოძღუარ, იხილე, რაბამი ქვები არს და რაბამი შენებულებაჲ!
და	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ხედავა ამათ დიდ-დიდთა შენებულთა? არა დაშთეს ქვაჲ ქვასა ზედა, რომელი არა დაირღუეს.
და	მცხ.მარკ	და დაჯდა რაჲ იგი მთასა მას ზეთისხილთასა წინაშე ტაძარსა მას, ჰკითხვიდეს მას თჳსაგან პეტრე და იაკობ და იოვანე და ანდრეა:
და	მცხ.მარკ	მითხარ ჩუენ, ოდეს ყოფად არს ესე, და რაჲ იყვნენ სასწაულნი, ოდეს ესე ყოველნი აღესრულნენ?
და	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ეკრძალენით, ნუუკუე ვინმე გაცთუნნეს თქუენ.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ მრავალნი მოვიდოდიან სახელითა ჩემითა და იტყოდიან, ვითარმედ: მე ვარ, და მრავალთა აცთუნებდენ.
და	მცხ.მარკ	რაჟამს გესმოდიან ბრძოლანი და ჰამბავნი ბრძოლათანი, ნუ შესძრწუნდებით, რამეთუ ჯერ-არს ესე ყოფად, არამედ არღა არს აღსასრული.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა, და იყვნენ ძრვანი ადგილ-ადგილ, და იყვნენ სიყმილნი და შფოთნი. ესე ყოველი დასაბამი სალმობათაჲ არს.
და	მცხ.მარკ	ხოლო ეკრძალენით თქუენ თავთა თქუენთა, რამეთუ მიგცემდენ თქუენ შესაკრებელთა და კრებულთა შორის გტანჯვიდენ თქუენ, და წინაშე მეფეთა და მთავართა წარსდგეთ ჩემთჳს საწამებელად მათა და ყოველთა წარმართთა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო მათ დღეთა შინა გამოჴდა ბრძანებაჲ აგჳსტოს კეისრისაგან აღწერად ყოვლისა სოფლისა.
და	მცხ.ლუკა	და წარვიდოდეს ყოველნი აღწერად კაცად-კაცადი თჳსსა ქალაქსა.
და	მცხ.ლუკა	აღმოვიდა იოსებცა გალილეაჲთ, ქალაქით ნაზარეთით, ჰურიასტანად, ქალაქად დავითისა, რომელსა ჰრქჳან ბეთლემ, რამეთუ იყო იგი სახლისაგან და ტომისა დავითისა,
და	მცხ.ლუკა	აღწერად მარიამის თანა, რომელი მოთხოვილ იყო მისა, და იყო იგი მიდგომილ.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ვიდრე იყვნესღა იგინი მუნ, აღივსნეს დღენი იგი შობისა მისისანი.
და	მცხ.ლუკა	და შვა ძე იგი მისი პირმშოჲ და შეხჳა იგი სახუევლითა და მიაწვინა იგი ბაგასა, რამეთუ არა იყო მათა ადგილ სავანესა მას.
და	მცხ.ლუკა	და მწყემსნი იყვნეს მასვე სოფელსა, ველთა დგებოდეს და ჴუმილვიდეს საჴუმილავსა ღამისასა სამწყსოსა მათსა.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ მისცეს ძმამან ძმაჲ სიკუდილად და მამამან შვილი, და აღდგენ შვილნი მამა-დედათა ზედა და მოჰკლვიდენ მათ.
და	მცხ.მარკ	და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოველთაგან სახელისა ჩემისათჳს; ხოლო რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხონდეს.
და	მცხ.მარკ	და რომელი ერდოსა ზედა იყოს, ნუ გარდამოვალნ სახიდ და ნუცა შევალნ აღებად რაჲსამე სახლისაგან თჳსისა.
და	მცხ.მარკ	და რომელი ველსა გარე იყოს, ნუ უკუნიქცევინ აღებად სამოსლისა თჳსისა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო ვაჲ მუცელ-ქუმულთა და რომელნი აწოებდენ მათ დღეთა შინა!
და	მცხ.მარკ	და არა თუმცა ღმერთმან შეამოკლნა დღენი იგი, არამცა ცხოვნდა ყოველი ჴორციელი; არამედ რჩეულთა მათთჳს, რომელნი გამოირჩინა, შეამოკლნა დღენი იგი.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ აღდგენ ქრისტე-მტყუარნი და ცრუ-წინაწარმეტყუელნი და ჰყოფდენ სასწაულებსა და ნიშებსა, რაჲთა აცთუნნენ, უკუეთუმცა შეუძლეს, რჩეულთაცა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო თქუენ იხილეთ და ეკრძალენით, აჰა ესერა წინაჲსწარ გითხარ თქუენ ყოველი.
და	მცხ.მარკ	არამედ მათ დღეთა შინა შემდგომად ჭირისა მის მზე დაბნელდეს, და მთოვარემან არა გამოსცეს ნათელი თჳსი;
და	მცხ.მარკ	და ვარსკულავნი ზეცით გარდამოცჳვენ, და ძალნი, რომელნი იყვნენ ცათა შინა, შეიძრნენ.
და	მცხ.მარკ	და მაშინ იხილონ ძე კაცისაჲ, მომავალი ღრუბელთა ზედა ძალითა და დიდებითა მრავლითა.
და	მცხ.მარკ	და მაშინ წარავლინნეს ანგელოზნი მისნი და შეკრიბნეს რჩეულნი თჳსნი ოთხთაგან ქართა კიდითგან ქუეყანისაჲთ, ვიდრე კიდედმდე ცისა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო ლეღჳსაგან ისწავეთ იგავი ესე: რაჟამს-იგი რტონი მისნი და დაჩჩჳან, და გამოვალნ ფურცელი, უწყოდეთ, რამეთუ ახლოს არს ზაფხული.
და	მცხ.მარკ	ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არასადა წარჴდენ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო დღისა მისთჳს და ჟამისა არავინ იცის, არცა ანგელოზთა ცათა შინა, არცა ძემან, არამედ მამამან.
და	მცხ.მარკ	არამედ იხილეთ და მღჳძარე იყვენით, და ილოცევდით, რამეთუ არა იცით, ოდეს იყოს ჟამი იგი.
და	მცხ.მარკ	ვითარცა-იგი კაცმან გზად წარმავალმან დაუტევის სახლი თჳსი და მისცის მონათა თჳსთა ჴელმწიფებაჲ და კაცად-კაცადსა საქმე თჳსი და მეკარესა ამცნის, რაჲთა მღჳძარე იყოს.
და	მცხ.საქმ	და გარდამო-ვინმე-ვიდეს ჰურიასტანით და ასწავებდეს ძმათა, ვითარმედ: არა თუ წინა-დაიცჳთოთ სჯულითა მოსესითა, ვერ ძალ-გიც ცხორებად.
და	მცხ.მარკ	ნუუკუე მოვიდეს მეყსეულად და გპოვნეს თქუენ მძინარენი.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ იგი იყო ჴდომაჲ და გამოძიებაჲ არა მცირედი პავლესი და ბარნაბაჲსი მათდა მიმართ, ბრძანეს აღსლვაჲ პავლესი და ბარნაბაჲსი და სხუათა ვიეთმე მათგანთაჲ მოციქულთა მიმართ და ხუცესთა იერუსალჱმდ ამის ცილობისათჳს.
და	მცხ.საქმ	პირველი ესე სიტყუაჲ ვყავ ყოველთათჳს, ჵ ღმრთის მოყუარეო, რომელთა იწყო იესო ყოფად და სწავლად.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იყო პასქაჲ იგი, რომელ არს ვნებაჲ, და უცომოებაჲ, შემდგომად ორისა დღისა. და ეძიებდეს მღდელთ-მოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი იესუს, ვითარმცა ზაკუვით შეიპყრეს იგი და მოკლეს.
და	მცხ.საქმ	რომელთაცა წარუდგინა თავი თჳსი ცხოველი შემდგომად ვნებისა თჳსისა მრავლითა სახითა, ორმეოცთა დღეთა ეჩუენებოდა მათ და ეტყოდა სასუფეველისათჳს ღმრთისა,
და	მცხ.ფილიპ	გარნა ღირსად ხოლო სახარებისა მის ქრისტესისა ვიდოდეთ, რაჲთა გინა თუ მოვიდე და გიხილნე თქუენ, გინა თუ შორს ვიყო და მესმას თქუენთჳს, ვითარმედ სდგათ თქუენ ერთითა სულითა და ერთითა გონებითა და თანა-იღუწით სარწმუნოებასა მას სახარებისასა,
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა იყო იესუ ბეთანიას, სახლსა სიმონ კეთროვნისასა და ინაჴით-ჯდა იგი, მოვიდა დედაკაცი და აქუნდა ალაბასტრითა ნელსაცხებელი ნარდისა სარწმუნოჲსაჲ, მრავალ-სასყიდლისაჲ, და შემუსრა ალაბასტრი იგი და დაასხა თავსა მისსა.
და	მცხ.მარკ	იყვნეს ვინმე, რომელნი დრტჳნვიდეს ურთიერთას და იტყოდეს: რაჲსათჳს იქმნა წარწყმედაჲ ნელსაცხებლისაჲ ამის?
და	მცხ.მარკ	რამეთუ შესაძლებელ იყო ესე განსყიდად უფროჲს სამასისა დრაჰკნისა და მიცემად გლახაკთა და ჰრისხვიდეს მას.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ანგელოზი უფლისაჲ დაადგრა მათ ზედა, და დიდებაჲ უფლისაჲ გამოუბრწყინდა მათ, და შეეშინა მათ შიშითა დიდითა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო რომელნი-იგი შეკრებულ იყვნეს, ჰკითხვიდეს მას და ეტყოდეს: უფალო, უკეთუ ამათ ჟამთა კუალად მოაგოა სასუფეველი ისრაჱლსა?
და	მცხ.ლუკა	და ესე იყოს თქუენდა სასწაულად: ჰპოოთ ყრმაჲ იგი შეხუეული და მწოლარე ბაგასა.
და	მცხ.ლუკა	და მეყსეულად იყო ანგელოზისა მის თანა სიმრავლე ერთა ცისათაჲ, აქებდეს ღმერთსა და იტყოდეს:
და	მცხ.საქმ	არამედ მოიღოთ ძალი მოსლვასა სულისა წმიდისასა თქუენ ზედა, და იყვნეთ ჩემდა მოწამე იერუსალჱმს და ყოველსა ჰურიასტანსა და სამარიასა და ვიდრე დასასრულადმდე ქუეყანისა.
და	მცხ.საქმ	და ესე ვითარცა თქუა, ამაღლდა, ხედვიდეს რაჲ იგინი, და ღრუბელმან შეიწყნარა იგი თუალთაგან მათთა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ხედვიდეს იგი ზეცად აღსლვასა მისსა, და აჰა-ესერა ორ კაც ზედა მოადგეს მათ სამოსლითა სპეტაკითა,
და	მცხ.ლევ	რამეთუ ყოველივე ამას იქმოდეს საძაგელსა კაცნი ქუეყანისანი, რომელნი უპირადეს იყუნეს თქუენსა, და შეიგინა ქუეყანაჲ.
და	მცხ.საქმ	და ოდეს შევიდეს, აღჴდეს ქორსა მას, სადაცა იყოფოდეს პეტრე და იოვანე, იაკობ და ანდრეა, ფილიპე და თომა, ბართლომე და მატთეოს, იაკობ ალფესი და სიმონ მოშურნე და იუდა იაკობისი.
და	მცხ.საქმ	ესე ყოველნი იყვნეს განკრძალულ ლოცვასა და ვედრებასა ერთბამად დედებითურთ და მარიამ დედით იესუჲსით და ძმებითურთ მისით.
და	მცხ.საქმ	და ამათ დღეთა შინა აღდგა პეტრე შორის მოწაფეთა და თქუა
და	მცხ.საქმ	(იყო რიცხჳ ერისაჲ მის ერთბამად ვითარ ას და ოც ოდენ): კაცნო ძმანო, ჯერ-იყო აღსრულებად წერილი, რომელი-იგი წინაჲსწარ თქუა სულმან წმიდამან პირითა დავითისითა იუდაჲსთჳს, რომელი ექმნა წინამძღუარ შემპყრობელთა მათ იესუჲსთა,
და	მცხ.საქმ	რამეთუ აღრაცხილ იყო ჩუენ თანა, და ხუედრებულ წილი მსახურებისაჲ ამის.
და	მცხ.საქმ	ამან მოიგო დაბაჲ იგი სასყიდლითა მით სიცრუვისაჲთა და განსივნა და განსთქდა შორის, და განიბნინეს ყოველნი ნაწლევნი მისნი.
და	მცხ.საქმ	ჯერ-არს უკუე ჩუენ თანა შეკრებულთა ამათ კაცთაჲ ყოველსა ჟამსა, რომელსა შემოვიდა და განვიდა ჩუენდა უფალი იესუ,
და	მცხ.საქმ	და დაადგინნეს ორნი: იოსებ, რომელსა ერქუა ბარსაბა და მერმე ეწოდა იოსტოს, და მატათია.
და	მცხ.საქმ	მიღებად წილი მსახურებისაჲ ამის და მოციქულებისაჲ, რომლისაგან განვიდა იუდა მისლვად ადგილსა თჳსსა.
და	მცხ.საქმ	და იყო მეყსეულად ზეცით ოხრაჲ, ვითარცა მოწევნაჲ ქარისა სასტიკისაჲ, და აღივსო ყოველი იგი სახლი, სადა-იგი იყვნეს მსხდომარე.
და	მცხ.საქმ	და აღივსნეს ყოველნი სულითა წმიდითა და იწყეს სიტყუად უცხოთა ენათა, ვითარცა სული იგი მოსცემდა მათ სიტყუად.
და	მცხ.მარკ	ამენ გეტყჳ თქუენ: სადაცა იქადაგოს სახარებაჲ ესე ყოველსა სოფელსა, და რომელიცა-ესე ქმნა, ითქუმოდის საჴსენებელად მაგისა.
და	მცხ.მარკ	და იუდა ისკარიოტელი, ერთი ათორმეტთაგანი, წარვიდა მღდელთ-მოძღუართა მათ მიმართ, რაჲთა მისცეს იგი მათ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე მისგან, განიხარეს და აღუთქუეს მას მიცემად ვეცხლი. და ეძიებდა, ვითარმცა ჟამსა მარჯუესა მისცა იგი მათ.
და	მცხ.მარკ	და პირველსა მას დღესა უცომოებისასა, ოდეს პასექსა მას დაჰკლვიდეს, ჰრქუეს იესუს მოწაფეთა მისთა: სადა გნებავს, წარვიდეთ და მოგიმზადოთ შენ, რაჲთა სჭამო ვნებაჲ ესე?
და	მცხ.მარკ	და წარავლინნა ორნი მოწაფეთა მისთაგანნი და ჰრქუა მათ: წარვედით ქალაქად, და შეგემთხჳოს თქუენ კაცი, რომელსა ლაგჳნითა წყალი ზე ედგას, და შეუდეგით მას, ვიდრეცა შევიდეს.
და	მცხ.მარკ	და არქუთ სახლისა უფალსა მას, ვითარმედ: მოძღუარი იტყჳს: სადა არს სავანე, სადა-იგი პასექი მოწაფეთა ჩემთა თანა ვჭამო?
და	მცხ.მარკ	და მან გიჩუენოს თქუენ ქორი დიდი დაგებული და მომზადებული; მუნ მზა-მიყავთ ჩუენ.
და	მცხ.მარკ	და გამოვიდეს მოწაფენი მისნი და მოვიდეს ქალაქად და პოვეს ეგრეთ, ვითარცა ჰრქუა მათ იესუ, და მოჰმზადეს ვნებაჲ იგი.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა მწუხრი იყო, მოვიდა ათორმეტთა მათ თანა.
და	მცხ.ლუკა	დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, და ქუეყანასა ზედა მშჳდობაჲ, და კაცთა შორის სათნოებაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ ანგელოზმან მან უფლისამან: ნუ გეშინინ, რამეთუ აჰა ესერა გახარებ თქუენ სიხარულსა დიდსა, რომელი იყოს ყოვლისა ერისა:
და	მცხ.საქმ	და იყო რაჲ ჴმაჲ ესე, შეკრბა სიმრავლე ერისაჲ და შეშფოთნეს, რამეთუ ესმოდა თითოეულსა კაცად-კაცადსა მათსა თჳსი სიტყუაჲ მათი, იტყოდეს რაჲ იგინი.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ მეცა კაცი ვარ ჴელმწიფებასა ქუეშე განწესებული და მქონან ჩემ ქუეშე ერისა კაცნი; და ვჰრქჳ მას: წარვედ! და წარვიდის; და სხუასა: მოვედ! და მოვიდის; და მონასა ჩემსა: ყავ ესე! და ყვის.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ ჩუენ გუესმის კაცად-კაცადსა თჳსი სიტყუაჲ ჩუენი მათგან, რომელნი ვართ.
და	მცხ.საქმ	პართნი და უჟიკნი და ელამიტელნი და მკჳდრნი შუა მდინარისანი ჰურიასტანისანი და კაბადუკიაჲსანი, პონტოჲსანი და ასიაჲსანი,
და	მცხ.საქმ	ფრიგჳაჲსანი და პამფჳლიისანი, ეგჳპტისანი და ადგილისა ლუბიისანი, კჳრინით კერძონი და მოსრულნი ჰრომნი, ჰურიანი და მწირნი,
და	მცხ.საქმ	კრიტელნი და არაბიელნი, გუესმის, იტყჳან რაჲ ჩუენითა ენითა დიდებასა ღმრთისასა?!
და	მცხ.საქმ	ხოლო სხუანი ეკიცხევდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: ტკბილითა განსავსე არიან.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პეტრე დადგა შორის ათერთმეტთა მათ და აღიმაღლა ჴმაჲ და ეტყოდა მათ: კაცნო ჰურიანო და ყოველნი რომელნი დამკჳდრებულ ხართ იერუსალჱმს! ესე თქუენდა ცხად იყავნ და ყურად-იხუენით სიტყუანი ჩემნი,
და	მცხ.დან	მას ჟამსა შინა გამოვიდეს თითნი ჴელისა კაცისანი და წერდეს პირისპრ ლამპრისა, საგოზელსა ზედა კედლისასა სახლისა მეფისაჲსა და მეფე ხედვიდა თითთა მათ ჴელისა მწერლისასა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ვითარცა აღვიდეს ანგელოზნი იგი ზეცად, მწყემსთა მათ თქუეს ურთიერთას: განვიდეთ ჩუენ ვიდრე ბეთლემადმდე და ვიხილოთ სიტყუაჲ ესე, რომელი იყო ჩუენდა მომართ, რომელი-იგი უფალმან მაუწყა ჩუენ.
და	მცხ.საქმ	და იყოს უკუანაჲსკნელთა დღეთა, – იტყჳს უფალი ღმერთი, – მივჰფინო სულისაგან ჩემისა ყოველსა ზედა ხორციელსა და წინასწარმეტყუელებდენ ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი და ჭაბუკნი თქუენნი ხილვასა იხილვიდენ და მოხუცებულთა თქუენთა ჩუენებით განვეცხადო,
და	მცხ.საქმ	და მონათა ჩემთა ზედა და მჴევალთა ჩემთა ზედა მათ დღეთა შინა მივჰფინო სულისაგან ჩემისა და წინასწარმეტყუელებდენ.
და	მცხ.საქმ	და ვსცე ნიშებ ცათა შინა და სასწაულ ქუეყანასა ზედა, სისხლი და ცეცხლი და არმური კუამლისაჲ;
და	მცხ.საქმ	მზე გარდაიქცეს ბნელად და მთოვარე სისხლად პირველ ვიდრე მოწევნადმდე დღისა მის უფლისა დიდისა და განჩინებულისა.
და	მცხ.საქმ	და იყოს ყოველმან რომელმან ჰხადოს სახელსა უფლისასა, ცხოვნდეს.
და	მცხ.საქმ	ესე განჩინებულითა ზრახვითა და წინაჲსწარ ცნობითა ღმრთისაჲთა განცემითა ჴელთა უსჯულოთაჲთა მიიყვანეთ და შეჰმსჭუალეთ და მოჰკალთ,
და	მცხ.საქმ	რომელი-იგი ღმერთმან აღადგინა და დაჰჴსნნა სალმობანი სიკუდილისანი, რამეთუ ვერ შესაძლებელ იყო დაყენებაჲ მისი მის მიერ.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდეს მსწრაფლ და პოვეს მარიამ და იოსებ და ყრმაჲ იგი, მწოლარე ბაგასა.
და	მცხ.ესთ	და ეტყოდა ამან მეფესა არტაქსექს მარდოქესთჳს და ისრაილთათჳს და თქუა: არს ერთი ნათესავი განთესული ყოველთა შორის სამეფოთა შენთა - ერი მბრძოლი და ურჩი. ხოლო სჯულნი მათნი უცხო არიან სხვათა ნათესავთასა და სჯულსა შენსა, მეფე, არა ისმენენ და არცა ერჩიან, რაჲ-იგი იგი შენ უბრძანე მათ, შეურაცხ-ჰყოფენ სჯულსა და ბრძანებასა სპარსთა, უჟიკთასა საჴსენებელად დიდებისა შენისა, მეფე, გაუწყებთ შენ, ყოველთა შორის თესლთა არა შეჰგავს მეფესა დატევება მათი
და	მცხ.საქმ	კაცნო ძმანო, ჯერ-არს თქუმად განცხადებულად თქუენდა მიმართ მამათმთავრისა დავითისთჳს, რამეთუ აღესრულა და დაეფლა, და საფლავი მისი არს ჩუენ შორის ვიდრე მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.საქმ	წინასწარმეტყუელი უკუე იყო და იცოდა, რამეთუ ფიცით ეფუცა მას ღმერთი ნაყოფისაგან მუცლისა მისისა ჴორციელად აღდგინებად ქრისტე და დაჯდომად საყდართა მისთა.
და	მცხ.ებრ	გან-უკუე-იზრახეთ, რომელმან-იგი ესევითარი დაითმინა ცოდვილთაგან მისა მიმართი იგი სიტყჳს-გებაჲ, რაჲთა არა დაშურეთ სულითა თქუენითა და მოჰმედგრდეთ.
და	მცხ.საქმ	მარჯუენითა უკუე მისითა ამაღლდა და აღთქუმაჲ სულისა წმიდისაჲ მოიღო მამისაგან და მოჰფინა, რომელსა-ესე აწ თქუენ ხედავთ და გესმის.
და	მცხ.ნეშტ1	ესეელს ესხნეს ძენი ექუს, და ესე არს სახელები მათი: ასრიკამ, პირმშო მისი, და ისმაელ, და სარია, და აბდია, და ანან: ესე ყოველნი ძენი ესეელისნი.
და	მცხ.საქმ	ესმა რაჲ ესე, შეინანეს და ჰრქუეს პეტრეს და სხუათა მათ მოციქულთა: რაჲმე ვყოთ, კაცნო ძმანო?
და	მცხ.საქმ	ხოლო პეტრე ჰრქუა მათ: შეინანეთ და ნათელ-იღეთ კაცად-კაცადმან თქუენმან სახელითა უფლისა იესუ ქრისტესითა მისატევებელად ცოდვათა, მიიღოთ ნიჭი სულისა წმიდისაჲ.
და	მცხ.საქმ	და რომელთა-იგი სიხარულით შეიწყნარეს სიტყუაჲ მისი, ნათელ-იღეს და შეეძინნეს მას დღესა შინა სულნი ვითარ სამ ათასნი ოდენ.
და	მცხ.საქმ	და იყვნეს განკრძალულ მოძღურებასა მას მოციქულთასა და ზიარებასა და განტეხასა პურისასა და ლოცვასა.
და	მცხ.საქმ	და დღითი-დღედ განკრძალულ იყვნეს ტაძარსა მას შინა, აკურთხევდეს სახლ-მდაბრ პურსა, მიიღებდეს საზრდელსა მხიარულითა და განმარტებულითა გულითა,
და	მცხ.მათე	რამეთუ აწვე ესერა ცული ძირთა თანა ხეთასა ძეს. ყოველმან ხემან რომელმან არა გამოიღოს ნაყოფი კეთილი, მოეკუეთოს და ცეცხლსა დაედვას.
და	მცხ.მარკ	და ვითარ ინაჴით-სხდეს და ჭამდეს, ჰრქუა იესუ: ამენ გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: ერთმან თქუენგანმან მიმცეს მე, რომელი ჭამს ჩემ თანა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ იწყეს მწუხარებად და სიტყუად მისა თითოეულმან: ნუუკუე მე ვარ? და სხუამან თქჳს: ნუუკუე მე ვარ?
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: ერთმან ათორმეტთაგანმან, რომელმან შთამოყოს პინაკსა ამას ჴელი ჩემ თანა, იგი მიმცემს მე.
და	მცხ.მარკ	და ჭამდეს რაჲ იგინი, მოიღო იესუ პური, აკურთხა, განტეხა და მისცა მათ და ჰრქუა: მიიღეთ და ჭამეთ, რამეთუ ესე არს ჴორცი ჩემი.
და	მცხ.მარკ	და მოიღო სასუმელი, ჰმადლობდა და მისცა მათ, და სუეს მისგან ყოველთა.
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მათ: ესე არს სისხლი ჩემი ახლისა შჯულისაჲ, მრავალთათჳს დათხეული.
და	მცხ.მარკ	და გალობაჲ წართქუეს და განვიდეს მთასა მას ზეთისხილთასა.
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მათ იესუ, ვითარმედ: ყოველნი დაბრკოლებად ხართ ჩემდა მომართ ღამესა ამას, რამეთუ წერილ არს: დავსცე მწყემსი, და განიბნინენ ცხოვარნი სამწყსოჲსა მისისანი.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა იხილეს, გულისჴმა-ყვეს სიტყუაჲ იგი, რომელი ითქუა მათა მიმართ ყრმისა მისთჳს.
და	მცხ.ლუკა	და ყოველთა, რომელთა ესმოდა, უკჳრდა სიტყუაჲ იგი მწყემსთაჲ მათ მათდა მიმართ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მარიამს დაემარხნეს სიტყუანი ესე და დაედვა გულსა თჳსსა.
და	მცხ.ლუკა	და მიიქცეს და წარვიდეს მწყემსნი იგი, ადიდებდეს და აქებდეს ღმერთსა ამას ყოველსა ზედა, რომელი ესმა და იხილეს, ვითარცა-იგი ითქუნეს მათდა მიმართ.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა აღესრულნეს დღენი იგი რვანი წინადაცუეთისა მისისანი, და უწოდეს სახელი მისი იესუ, რომელ-იგი ეწოდა ანგელოზისა მისგან, ვიდრე ყოფადმდე მისა მუცელსა დედისა თჳსისასა.
და	მცხ.ლუკა	და მიცემად შესაწირავი, ვითარცა თქუმულ არს სჯულსა უფლისასა, ორნი გურიტნი ანუ ორნი მართუენი ტრედისანი.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა იყო კაცი იერუსალჱმს, რომლისა სახელი სჳმეონ. და კაცი ესე მართალი იყო და მოშიში უფლისაჲ და მოელოდა ნუგეშინის-ცემასა ისრაჱლისასა; და სული წმიდაჲ იყო მის ზედა.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდა სულითა წმიდითა ტაძრად უფლისა. და შეყვანებასა მას მამა-დედისა მიერ ყრმისა მის იესუჲსა ყოფად მათა მსგავსად ჩუეულებისა მისებრ სჯულისა მისა მიმართ,
და	მცხ.დან	მასვე ჟამსა სიტყუაჲ შესრულდა ნაბუქოდონოსორის ზედა, და კაცთაგან განიდევნა, და თივასა, ვითარცა ზროხა, ჭამდა, და ცუარისაგან ცისა სხეული მისი შეიღებვოდა, და თმანი მისნი, ვითარცა ლომთანი, განდიდნეს, და ფრჩხილნი მისნი, ვითარცა მფრინველთანი. ზ
და	მცხ.დან	და შემდგომად დღეთასა მე, ნაბუქოდონოსორ, თუალნი ჩემნი ცად მიმართ აღვიხუენ და გრძნობანი ჩემნი მოიქცეს ჩემდამო, და მაღალი ვაკურთხე, და მცხოვნი საუკუნოდ ვაქე და ვადიდე, რამეთუ ჴელმწიფება მისი ჴელმწიფება საუკუნე, და მეფობა მისი ნათესავად და ნათესავად.
და	მცხ.დან	და ყოველნი დამკჳდრებულნი ქუეყანისანი, ვითარცა არარა, შეირაცხნეს და ნებისაებრ მისისა ჰყოფს ძალსა შორის ცისასა და მკჳდრობასა შორის ქუეყანისასა და არა არს, რომელი წინადაუდგეს ჴელსა მისსა და ჰრქუას მას: რაჲ ჰყავ?
და	მცხ.დან	მას ჟამსა გრძნობანი ჩემნი მოიქცეს ჩემდამო, და პატივად მეფობისა ჩემისა მოვედ, და შესახედავი ჩემი მოიქცა ჩემ ზედა, და მძლავრნი ჩემნი და დიდებულნი ჩემნი მეძიებდეს მე, და მეფობასა ჩემსა ზედა განვმტკიცენ, და სიდიდე უმეტესი მომემატა მე.
და	მცხ.დან	აწ მე, ნაბუქოდონოსორ, ვაქებ და ზეშთა ავამაღლებ და ვადიდებ მეფესა ცისასა, რამეთუ ყოველნი საქმენი მისნი ჭეშმარიტებ და ალაგნი მისნი მსჯავრ, და ყოველთა მავალთა ამპარტავანებით შემძლებელ არს დამდაბლებად.
და	მცხ.მარკ	ხოლო პეტრე უმეტესღა უფროჲს იტყოდა: დაღაცათუ იყოს სიკუდილი ჩემი შენ თანა, არასადა უვარ-გყო შენ. და ეგრეთვე მსგავსად ყოველნი იტყოდეს.
და	მცხ.დან	ბრძანა შემოხუმად ჭურჭელთა ოქროჲსა და ვეცხლისათა, რომელნი გამოიღო ნაბუქოდონოსორმან, მამამან მისმან, ტაძრისაგან იერუსალჱმისა, და სუმიდეს მათ მიერ მეფე და დიდებულნი მისნი, და თანამწოლნი მისნი და ხარჭნი მისნი.
და	მცხ.საქმ	და კაცი ვინმე იყო მკელობელი დედის მუცლითგან თჳსით, რომელი-იგი აღიკიდიან და დასჳან დღითი-დღედ ბჭეთა თანა მის ტაძრისათა, რომელთა ერქუა შუენიერ, თხოვად ქველის-საქმისა შემავალთაგან ტაძრად,
და	მცხ.საქმ	რომელმან იხილა პეტრე და იოვანე, შე-რაჲ-ვიდოდეს ტაძრად, და ითხოვდა ქველის-საქმესა მათგან.
და	მცხ.საქმ	მიჰხედა მას პეტრე და იოვანეთურთ და ჰრქუა: მოიხილა ჩუენდა.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს დაბასა, რომლისაჲ სახელი გეთსამანიაჲ. და ჰრქუა იესუ მოწაფეთა თჳსთა: დასხედით აქა, ვიდრემდე ვილოცო.
და	მცხ.მარკ	და წარიყვანნა პეტრე და იაკობ და იოვანე მის თანა, იწყო დასულებად და ურვად.
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მას პეტრე: ვეცხლი და ოქროჲ არა მაქუს ჩუენ, ხოლო რომელი მაქუს, გცეთ შენ სახელითა იესუ ქრისტე ნაზარეველისაჲთა: აღდეგ და ვიდოდე!
და	მცხ.დან	და მოიღეს ჭურჭელნი ოქროსანი და ვეცხლისანი, რომელი გამოღებულ იყო ტაძრისაგან ღმრთისა, რომელი იერუსალჱმს, და სუეს მეფემან და დიდებულთა მისთა, და ხარჭთა მათთა და თანამწოლთა მათთა,
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მათ: მწუხარე არს სული ჩემი, ვიდრე სიკუდილადმდე; დაადგერით აქა და იღჳძებდით.
და	მცხ.საქმ	და უპყრა ჴელი მარჯუენე მისი და აღადგინა. და მეყსეულად განუმტკიცნეს ფერჴნი მისნი და კოჭნი.
და	მცხ.დან	სუმიდეს ღჳნოსა და აქებდეს ღმერთთა ოქროსათა, და ვეცხლისათა, და რვალისა, და რკინისათა, და ძელისათა და ქვისათა.
და	მცხ.საქმ	და ხლდომით აღდგა და ვიდოდა, და შევიდა მათ თანა ტაძარსა მას, და ვიდოდა და ხლდებოდა და აქებდა ღმერთსა.
და	მცხ.საქმ	და იხილა იგი ყოველმან ერმან, ვიდოდა რაჲ და აქებდა ღმერთსა;
და	მცხ.საქმ	იცოდეს იგი, რამეთუ იგი იყო, რომელი ქველის-საქმისათჳს ზინ ბჭეთა თანა შუენიერთა ტაძრისათა. და აღივსნეს იგინი შიშითა და საკჳრველებითა, რომელი იქმნა მის ზედა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ-იგი ეპყრა განკურნებულსა მას მკელობელსა პეტრე და იოვანე, შეკრბებოდა მათა ყოველი ერი სტოასა მას, რომელსა ჰრქჳან სოლომონისი, საკჳრველებისა მისთჳს.
და	მცხ.დან	მაშინ შესახედავი მეფისა შეიცვალა, და გულისზრახვანი მისნი აღშფოთებულ იქმნეს, და სანაწევრონი წელთა მისთანი ყოვლითურთ დაიჴსნებოდეს და მუჴლნი მისნი ერეკებოდეს.
და	მცხ.მარკ	და წარვიდა მცირედ და დავარდა ქუეყანასა და ილოცვიდა: უკუეთუ შესაძლებელ არს, რაჲთა თანა-წარჰჴდეს ჟამი იგი მისგან.
და	მცხ.ლევ	და შევიდეს მღდელი იგი და იხილოს: უკუეთუ განეფინა კუალად შეხებაჲ იგი სახლსა მას, კეთროვანებაჲ დადგრომილ არს სახლსა მას შინა, არაწმიდა არს იგი. დაარღჳონ სახლი იგი და ყოველი ძელი მისი და ქვანი და ყოველივე მტუერი სახლისა მის განიღონ გარეშე ქალაქსა მას, ადგილსა არაწმიდასა.
და	მცხ.იაკ	ხოლო უკუეთუ ვინმე თქუენგანი ნაკლულევან არს სულიერითა სიბრძნითა, ითხოვენ ღმრთისაგან, რომელმან-იგი მოსცის ყოველთა უხუად და არავის აყუედრის, და მოსცეს მას.
და	მცხ.დან	და ღაღად-ყო მეფემან ძლიერად შეყუანება მოგუთა, ქალდეველთა, და ღაზარინელთა. მიუგო მეფემან და ჰრქუა ბრძენთა ბაბილონისათა, ვითარმედ: ყოველმან კაცმან, რომელმან წარიკითხოს ნაწერი ესე და თანშეტყუება მისი მაუწყოს მე, პორფირი შეიმოსოს და მანიაკი ოქროსაჲ ქედსა ზედა მისსა, და მესამედ მთავრობდეს მეფობასა შორის ჩემსა.
და	მცხ.იაკ	ითხოვდინ ხოლო სარწმუნოებით და ნუ ორგულებით, რამეთუ რომელი ორგულებდეს, მსგავს არს იგი ღელვასა ზღჳსასა, ქარითა აღძრულსა და მიმოტაცებულსა.
და	მცხ.დან	და შევიდოდეს ყოველნი ბრძენნი მეფისანი და ვერ შეუძლებდეს წარკითხვასა ნაწერისასა, ვერცა თანშეტყუებასა უწყებად მეფისა.
და	მცხ.რიცხ	სულგრძელ, დიდად მოწყალე, ჭეშმარიტ, მომტევებელ უსჯულოებათა, სიცრუვეთა და ცოდვათა და განწმედით არა განიწმიდის თანამდები იგი მაგის ცოდვაჲ მამათაჲ შვილთა ვიდრე სამად და ოთხად ნათესავადმდე.
და	მცხ.დან	და მეფე ვალტასარ აღშფოთნა და შესახედავი მისი იცვალა მის ზედა და დიდებულნი მისნი შეშფოთნებოდეს. გ
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ფარაო იოსებს, რამეთუ გიჩუენა შენ ღმერთმან ესე ყოველი და არა ვინ არს კაცი უბრძნეს შენსა და უგულისხმისმყოფელეს შენსა.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდა და პოვნა იგინი მძინარენი და ჰრქუა პეტრეს: სიმონ, გძინავსა? და ვერ უძლე ჟამ ერთ მღჳძარებად ჩემ თანა?
და	მცხ.დან	და მეფეაჲ პირისპირ სიტყუათა მეფისათა და დიდებულთა მისთასა სახიდ სუმისაჲსა შევიდა. და მიუგო მეფეამან და ჰრქუა: მეფე, საუკუნოთადმი ცოცხლებდ, ნუ აღგაშფოთებენ შენ გულისზრახვანი შენნი და შესახედავი შენი ნუ იცვალებინ.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ სამფსონ: მჭამელისაგან გამოჴდა ჭამადი და ძლიერისგან გამოჴდა ტკბილი. და ვერ უძლეს მათ თხრობად იგავი იგი სამთა მათ დღეთა.
და	მცხ.საქმ	და სარწმუნოებითა სახელისა მისისაჲთა, ამას რომელსა ჰხედავთ და იცით, განამტკიცა სახელმან მისმან. და სარწმუნოებამან მის მიერმან მოსცა მას სიცოცხლე ესე წინაშე თქუენ ყოველთა.
და	მცხ.საქმ	და აწ უწყი, ძმანო, რამეთუ უმეცრებით ჰქმენით, ვითარცა-იგი მთავართა თქუენთა.
და	მცხ.ტიტე	მოაჴსენებდ მათ მთავრობათა და ჴელმწიფეთა დამორჩილებად და სარწმუნო-ყოფად და რაჲთა ყოვლისა მიმართ საქმისა კეთილისა განმზადებულ იყვნენ,
და	მცხ.მეფ3	რამეთუ ჴელითა დავითისითა მისცა უფალმან ღმერთმან ნეშტი იერუსალჱმსა, რათა დაადგინნეს ძენი მისნი შემდგომად მისა და დაამტკიცოს იერუსალჱმი.
და	მცხ.მეფ3	და ესე იყუნეს მთავარნი, რომელნი დაედგინნეს ზედა, რომელნი იქმოდეს საქმესა მას სოლომონისასა ხუთასერგასისი, რომელთა აქუნდათ საქმარნი.
და	მცხ.მარკ	იღჳძებდით და ილოცევდით, რაჲთა არა შეხჳდეთ განსაცდელსა. სული გულს-მოდგინე არს, ხოლო ჴორცნი უძლურ.
და	მცხ.მსაჯ	და შევიდა ცოლი და ჰრქუა ქმარსა თჳსსა: რამეთუ კაცი უფლისაჲ მოვიდა ჩემდა და ხილვა მისი. ვითარცა ხილვა ანგელოზისა ღმრთისაჲ, შუენიერ იყო ფრიად. და ვკითხე მას: ვინა მოხვალ? და სახელი მისი არა მითხრა მე.
და	მცხ.დან	არს მამაკაცი მეფობისა შენსა ქუეშე, რომლისა შორის სული ღმრთისაჲ წმიდაჲ არს მის თანა. და დღეთა შინა მამისა შენისათა მღჳძარებაჲ და გულისხმის-ყოფაჲ იპოა მის შორის და მეფემან ნაბუქოდონოსორმა, მამამან შენმან, მთავრად მსახრვალთა, მოგუთა და ქალდეველთა და ღაზარინელთა დაადგინა იგი.
და	მცხ.მარკ	და კუალად წარვიდა და ილოცვიდა და იგივე სიტყუაჲ თქუა.
და	მცხ.საქმ	რაჲთა, რაჟამს მოიწინენ ჟამნი განსუენებისანი პირისაგან უფლისა, და მოავლინოს, რომელსა-იგი ჴელი შეჰყავთ თქუენ, ქრისტე იესუ,
და	მცხ.მარკ	და მოიქცა კუალად და პოვნა იგინი მძინარენი, რამეთუ იყვნეს თუალნი მათნი დამძიმებულ, და არარაჲ იცოდეს, რაჲმცა მიუგეს მას.
და	მცხ.ლევ	და ორნი გურიტნი, ანუ ორნი მართუენი ტრედისანი და რაოდენ-რაჲ პოვოს ჴელმან მისმან, და იყოს ერთი იგი ცოდვისათჳს და ერთი იგი მრგულიად დასაწველად.
და	მცხ.დან	რამეთუ სული მეტი არს მის შორის და ცნობაჲ და გულისხმის-ყოფაჲ თანშემტყუები ძილისშორისთა და მიმთხრობი დაფარულთაჲ, და განმჴსნელი საკრველთაჲ - დანიელ. და მეფემან დასდვა მას სახელი ვალტასარ. აწ იწოდენ დანიელი და თანაშეტყუებაჲ მიგითხრას შენ. დ
და	მცხ.დან	მაშინ დანიელ შეიყვანა წინაშე მეფისა და მეფემან ჰრქუა დანიილს: შენ ხარა დანიელ, ძეთაგანი ტყუეობისა იუდაჲსათაჲ, რომელი წარმოიღო მეფემან, მამამან ჩემმან, იუდეაჲთ?
და	მცხ.ლევ	და განირცხეს განწმედილმან მან სამოსელი თჳსი და დაიყჳნოს ყოველი თმაჲ მისი და დაიბანოს წყლითა და წმიდა იყოს. და მისსა შემდგომად შევიდეს იგი ბანაკად და იქცეოდის იგი გარეშე სახლსა თჳსსა შჳდ დღე.
და	მცხ.იაკ	ნუვინ განცდილთაგანი იტყჳნ, ვითარმედ ღმრთისა მიერ განვიცადები, რამეთუ ღმერთი გამოუცდელ არს ბოროტისა და არავის განსცდის იგი.
და	მცხ.დან	და მესმა შენთჳს, ვითარმედ სული ღმრთისაჲ შენ შორის არს და მღჳძარებაჲ, და გულისხმის-ყოფაჲ და სიბრძნე ნამეტნავი იპოვა შენ შორის.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდა მესამედ და ჰრქუა მათ: დაიძინეთ ამიერითგან და განისუენეთ. მოიწია დასასრული, და მოვიდა ჟამი. აჰა ესერა მიეცემის ძე კაცისაჲ ჴელთა ცოდვილთასა.
და	მცხ.იაკ	არამედ კაცად-კაცადი განიცადების თჳსისაგან გულის თქუმისა, მიიზიდვის და სცთების.
და	მცხ.ტიტე	რამეთუ ვიყვენით ოდესმე ჩუენცა უცნობელ და ურჩ, შეცთომილ და ვჰმონებდით გულის თქუმათა და გემოთა მრავალთა, უკეთურებასა და შურსა შინა ვიყვენით, შემაწუხებელ და მოძულე ურთიერთარს.
და	მცხ.დან	და აწ შემოვიდეს წინაშე ჩემსა ბრძენნი მოგუნი, ღაზარინელნი, რაჲთა წერილი ესე აღმოიკითხონ. და თანაშეტყუება მისი მამცნონ მე, და ვერ შეუძლეს შეტყუებასა სიტყჳსასა მოთხრობად ჩემისა.
და	მცხ.ლევ	და უბრძანოს მღდელმან მან და დაკლას ქათამი იგი ერთი ჭურჭელსა კეცისასა წყალსა ზედა ცხოველსა. და ქათამი იგი ერთი მოიღოს მან და ძელი იგი ნაძჳსაჲ და შეგრაგნილი იგი მეწამული და უსუპი და დააწოს იგი
და	მცხ.იაკ	მერმე გულის თქუმაჲ იგი მიუდგის და შვის ცოდვაჲ და ცოდვაჲ იგი სრულ-იქმნის და შვის სიკუდილი.
და	მცხ.ლევ	და უბრძანოს მღდელმან მან და მოართუნენ განწმედილსა მას ორნი ქათამნი ცოცხალნი წმიდანი და ძელი ნაძჳსაჲ და შესთული მეწამული და უსუპი.
და	მცხ.მარკ	აღდეგით და წარვიდეთ ამიერ. აჰა ესერა მიმცემელი ჩემი მოახლებუდ არს.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად, ვიდრე იგი იტყოდაღა, მოვიდა იუდა ისკარიოტელი, ერთი ათორმეტთაგანი, და მის თანა ერი მრავალი მახჳლებითა და წათებითა მღდელთ-მოძღუართაგან და მწიგნობართა და მოხუცებულთა.
და	მცხ.დან	და მე მესმა შენთჳს, ვითარმედ ძალ-გიც მსჯავრთა თანშეტყუებად და დაჴსნად საკრველთა. და აწ შემძლებელ თუ იქმნე წარკითხვად წერილისა ამის და თანშეტყუებასა მისსა უწყებად ჩემდა, პორფირი შეიმოსო და მანიაკი ოქროსაჲ იყოს ქედსა ზედა შენსა, და მესამედ ჰმთავრობდე მეფობასა შინა ჩემსა. ე
და	მცხ.ტიტე	ხოლო რაჟამს სიტკბოებაჲ და კაცთ მოყუარებაჲ გამოჩნდა მაცხოვრისა ჩუენისა ღმრთისაჲ,
და	მცხ.ეზრ2	და მერმე დასდევ წამება მათ თანა, რათამცა მოიქცეს სჯულსა შენსა, ხოლო იგინი უგულისხმონი იქმნნეს და განლაღნეს და არა ისმინეს სჯულისა შენისა, არამედ ბრძანებათა შენთა და მცნებათა შენთა შესცოდეს, რომელ-იგი შენ ჰყავ და ამცენ და უბრძანენ სიტყუანი და მცნებანი შენნი მათ, რამეთუ, რომელმან ყუნეს სიტყუანი ბრძანებათა შენთანი კაცმან, ცხონდეს მითვე, ხოლო მათ ზურგი მათი შეგაქციეს და იქმნნეს ქედ-ფიცხელ და არა ისმინნეს სიტყუანი შენნი
და	მცხ.დან	მაშინ მიუგო დანიელმან და თქუა წინაშე მეფისა: საცემელნი შენნი შენდა იყუნენ, და ნიჭნი სახლისა შენისაჲ სხუათა მიეც, ხოლო მე ნაწერი წაუკითხო მეფესა და შეტყუებაჲ მისი გამცნო შენ.
და	მცხ.მსაჯ	და ძენი იობაბისნი კენეელისანი, სიმამრისა მოსესნი, აღმოვიდეს ქალაქთა მათთაგან ზღჳისკიდისათა ძეთა იუდაჲსთა უდაბნოდ, რომელ არს სამხრით იუდაჲსა შთასავალსა მას არადისასა. და მოვიდეს და დაემკჳდრნეს იგინი ერისა მის თანა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მიეცა მათა სასწაული მიმცემელსა მას მისსა და ჰრქუა მათ: რომელსა მე ამბორს-უყო, იგი არს, შეიპყართ იგი და წარიყვანეთ კრძალულად.
და	მცხ.დან	მეფე, ღმერთმან მაღალმან მეფობა, და სიდიდე და პატივი, და დიდება მისცა ნაბუქოდონოსორს, მამასა შენსა.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად მოვიდა და მოუჴდა მას და ჰრქუა: რაბი! რაბი! და ამბორს-უყო მას.
და	მცხ.დან	და რამეთუ იხილა მეფემან ირისე და წმიდაჲ გარდამომავალი ზეცისაგან, და თქუა: დაკაფეთ ხე და განხრწენით იგი, თჳნიერ მორჩი ძირთა მისთა ქუეყანისა შორის აცადეთ და საკრველისა მიერ რკინისა და რვალისაჲსა, და მწუანვილითა გარისაჲთა და ცუარისა მიერ ცისაჲსა სრულიად გუარიანობდეს, და მჴეცთა თანა ველურთა ნაწილი მისი, ვიდრე არა შჳდნი ჟამნი იცვალნენ მის ზედა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ დაასხნეს მას ზედა ჴელნი და შეიპყრეს იგი.
და	მცხ.საქმ	და ვიდრე ეტყოდეს-ღა იგინი ერსა მას, მოიწინეს მათ ზედა მღდელნი იგი და ერისთავი იგი ტაძრისაჲ მის და სადუკეველნი,
და	მცხ.მარკ	და ერთმან ვინმე წინაშე მდგომელმან იჴადა მახჳლი და სცა მონასა მღდელთ-მოძღურისასა და წარჰკუეთა მას ყური მისი.
და	მცხ.პეტრ1	რომელთა-ეგე მის მიერ გრწმენა ღმრთისა მიმართ, რომელმან-იგი აღადგინა იგი მკუდრეთით და მისცა მას დიდებაჲ, რაჲთა სარწმუნოებაჲ ეგე თქუენი და სასოებაჲ იყოს ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.მარკ	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ვითარცა ავაზაკსა ზედა გამოხუედით თქუენ მახჳლებითა და წათებითა შეპყრობად ჩემთა.
და	მცხ.საქმ	და მრავალთა, რომელთა ესმა სიტყუაჲ იგი მათი, ჰრწმენა; და იყო რიცხჳ იგი მორწმუნეთაჲ მათ ვითარ ხუთ ათას ოდენ.
და	მცხ.ტიტე	რაჲთა განვმართლდეთ მადლითა მით მისითა და მკჳდრ ვიქმნნეთ სასოებასა მას ცხორებისა საუკუნოჲსასა.
და	მცხ.მარკ	დღითი-დღე თქუენ თანა ვიყავ ტაძარსა შინა, გასწავებდ, და არა შემიპყართ მე; არამედ რაჲთა აღესრულნენ წიგნნი.
და	მცხ.საქმ	და იყო ხვალისაგან შეკრებაჲ მთავართა მათთაჲ და ხუცესთაჲ და მწიგნობართაჲ იერუსალჱმს,
და	მცხ.დან	და სიდიდისაგან, რომელი მისცა მას, ყოველნი ერნი, ტომნი, ენანი იყუნეს მძრწოლარენი და მოშიშნი პირისაგან მისისა, რომელთა ენება, მას მოჰკლვიდა, და რომელთა ენება, სცემდა, და, რომელთა ენება, მას აღამაღლებდა, და, რომელთა ენება, მას დაამდაბლებდა.
და	მცხ.მარკ	მაშინ მოწაფეთა მისთა ყოველთა დაუტევეს იგი და ივლტოდეს.
და	მცხ.საქმ	და დაადგინნეს იგინი შორის მათსა და ჰკითხვიდეს: რომლითა ძალითა, ანუ რომლითა სახელითა ჰქმენით თქუენ ესე?
და	მცხ.მარკ	და ერთი ვინმე ჭაბუკი მისდევდა მას და შეემოსა არდაგი შიშულივ. ხოლო სხუათა მათ ჭაბუკთა შეიპყრეს იგი.
და	მცხ.იაკ	და იყვენით მყოფელ სიტყჳსა მის და ნუ ხოლო მსმენელ და შეურაცხის-მყოფელ თავთა თჳსთა.
და	მცხ.საქმ	მაშინ პეტრე აღივსო სულითა წმიდითა და ჰრქუა მათ: მთავარნო ერისანო და მოხუცებულნო ისრაჱლისანო,
და	მცხ.დან	და ოდეს ამაღლდა გული მისი და სული მისი განძლიერდა გაამპარტავნებად შთამოქუევდა საყდრისაგან მეფობისა მისისა და პატივი მისი მიეღო მისგან,
და	მცხ.ტიტე	სარწმუნო არს სიტყუაჲ; და მათთჳსცა მნებავს შენდა განმტკიცებად, რაჲთა ზრუნვიდენ კეთილთა საქმეთა ზედა დგომად მორწმუნენი ღმრთისანი: რამეთუ ესე არს კეთილ და სარგებელ კაცთა.
და	მცხ.მარკ	და მან დაუტევა არდაგი და ივლტოდა მათგან შიშუელი.
და	მცხ.ეფეს	რამეთუ იყვენით მას ჟამსა შინა თჳნიერად ქრისტესა, უცხო-ქმნულნი მოქალაქეობისა მისგან ისრაჱლისა და უცხო რჩულთა მათგან აღთქუმათაჲსა, სასოებაჲ არა გაქუნდა, და უღმრთო იყვენით სოფელსა შინა.
და	მცხ.მარკ	და მიიყვანეს იესუ კაიაფაჲს მღდელთ-მოძღურისა. და შეკრბეს ყოველნი მღდელთ-მოძღუარნი და მწიგნობარნი და მოხუცებულნი.
და	მცხ.ტიტე	ხოლო სიცოფისათა მათ ძიებათა და ტომის რაცხათა და ჴდომათა და ლალვათა შჯულისათა განეშორე, რამეთუ არიან ურგებ და ამაო.
და	მცხ.ტიტე	უწყოდე, რამეთუ გარდაგულარძნილ არს ეგევითარი იგი და ცოდავს და არს იგი თჳთ დაშჯილ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მღდელთ-მოძღუარნი იგი და ყოველი კრებული ეძიებდეს იესუჲსთჳს მოწამეთა, რაჲთა მოკლან იგი, და არა ჰპოებდეს.
და	მცხ.დან	და კაცთაგან განიდევნა, და გული მისი მჴეცთა თანა მიეცა, და ვირთა თანა ველურთა მკჳდრობა მისი, და თივასა, ვითარცა ზროხასა, აჭამებდეს მას და ცუარისაგან ცისა სხეული მისი შეიღება, ვიდრეღა ცნა, ვითარმედ უფლებს ღმერთი მაღალი მეფობასა ზედა კაცთასა და, რომლისაცა უნდეს, მისცეს მას.
და	მცხ.იოან	და ეწამებოდა მას ერი იგი, რომელი იყო მისთანა, რაჟამს ლაზარეს უწოდა საფლავით და აღადგინა იგი მკუდრეთით,18
და	მცხ.მარკ	ხოლო პეტრე შორით მისდევდა მას, ვიდრე შინა ეზოდმდე მღდელთ-მოძღურისა, და დაჯდა იგი მსახურთა თანა და ტფებოდა წინაშე ნათელსა ცეცხლისასა.
და	მცხ.ტიტე	მწვალებელსა კაცსა შემდგომად ერთისა და ორისა სწავლისა განეშორე.
და	მცხ.იაკ	მსახურებაჲ წმიდაჲ და შეუგინებელი ღმრთისა მიერ და მამისა ესე არს: მიხედვაჲ ობოლთა და ქურივთაჲ ჭირსა შინა მათსა და შეუგინებელად დაცვაჲ თავისა თჳსისაჲ ამის სოფლისაგან.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ მრავალნი ცრუსა წამებდეს მისთჳს, და სწორ არა იყვნეს წამებანი მათნი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იგინი ხედვიდეს რაჲ პეტრესსა მას განცხადებულებასა და იოვანესსა, და უწყოდეს, რამეთუ კაცნი უწიგნონი არიან და უმეცარნი, დაუკჳრდა, იცოდნეს იგინი, რამეთუ იესუჲს თანა იყვნეს.
და	მცხ.მარკ	და სხუანი ვინმე აღდგეს და ცრუსა წამებდეს მისთჳს და იტყოდეს,
და	მცხ.საქმ	და ბრძანეს განსლვაჲ მათი გარეშე კრებულისაგან, იტყოდეს ურთიერთას
და	მცხ.საქმ	და თქუეს: რაჲ-მე უყოთ კაცთა ამათ, რამეთუ სასწაული განცხადებული იქმნა მათ მიერ, ყოველთა შორის მკჳდრთა იერუსალჱმისათა ჩანს და ვერ ჴელ-გუეწიფების უარისყოფად?
და	მცხ.საქმ	ხოლო პეტრე და იოანე მიუგეს და ჰრქუეს მათ: უკუეთუ სამართალ არს წინაშე ღმრთისა თქუენი სმენაჲ უფროჲს, ანუ ღმრთისაჲ, საჯეთ.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ ჩუენ ვერ ჴელ-გუეწიფების, რომელი-იგი გუესმა და ვიხილეთ, ვითარმცა არა ვიტყოდეთ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იგინი ამას ზედა უთქუმიდეს-ვე და განუტევნეს, რამეთუ ყოველნი ადიდებდეს ღმერთსა საქმისა მისთჳს.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ესენი, ვითარცა განუტევნეს მათ, მოვიდეს თჳსთა თანა და უთხრეს მათ, რაჲ-იგი მღდელთ მოძღუართა და მოხუცებულთა ჰრქუეს მათ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ, ვითარცა ესმა ესე, აღიღეს ერთბამად ჴმაჲ ღმრთისა მიმართ და თქუეს: უფალო ღმერთო, შენ ხარ, რომელმან ჰქმენ ცანი და ქუეყანაჲ და ზღუაჲ და ყოველი, რაჲ არს მათ შინა,
და	მცხ.დან	და შენ, ძეო მისო ვალტასარ, არ დაიმდაბლე გული შენი წინაშე ღმრთისა, რომელმან ესე ყოველნი იცოდენ,
და	მცხ.გამოც	და მრქუა მე ანგელოზმან მან: რად დაგიკჳრდა? მე გითხრა შენ საიდუმლოჲ დედაკაცისაჲ მის და მჴეცისაჲ, რომელსა-იგი უტჳრთავს, რომელსა ჰქონან შჳდნი თავნი და ათნი რქანი.
და	მცხ.საქმ	რომელმან მამისა ჩუენისა დავით მონისა შენისა პირითა სთქუ სულისა მიერ წმიდისა: რად აღიძრნეს წარმართნი და ერმან იზრახა ცუდი?
და	მცხ.საქმ	მოვიდეს მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი შეკრბეს ერთად უფლისათჳს და ცხებულისა მისისათჳს.
და	მცხ.მარკ	ვითარმედ: ჩუენ გუესმა მაგისგან სიტყუაჲ, ვითარმედ: მე დავარღჳო ტაძარი ესე ჴელით-ქმნული და მესამესა დღესა აღვაშენო სხუაჲ, ჴელით-უქმნელი.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ მიუგო მას, ვითარმედ: მე ვარ. და ამიერითგან იხილოთ ძე კაცისაჲ მარჯუენით მჯდომარე ძლიერებათა და მომავალი ღრუბელთა თანა ცისათა.
და	მცხ.დან	და ესე თანშეტყუებაჲ სიტყჳსაჲ: მაკი - განზომა ღმერთმან მეფობა შენი და აღავსო იგი.
და	მცხ.დან	და ესე არს ნაწერი დასახული: მაკი, თეკელ, ფარეს.
და	მცხ.დან	ამისთჳს პირისაგან მისისა მოივლინა უსაქციელოჲ ჴელი და ნაწერი მისი დასახა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ დუმნა და არარაჲ მიუგო მათ. და მერმე ჰკითხვიდა მას მეორედ მღდელთ-მოძღუარი იგი და ეტყოდა: შენ ხარა ქრისტე, ძე კურთხეულისაჲ?
და	მცხ.მარკ	და არცა ესრეთ ერთ იყვნეს წამებანი მათნი.
და	მცხ.მარკ	და აღდგა მღდელთ-მოძღუარი იგი შორის და ჰკითხა იესუს და ჰრქუა: არარას მიუგება, რასა-ესე შეგწამებენ შენ?
და	მცხ.დან	და უფალსა და ღმერთსა ცათასა აჰმაღლდი, და ჭურჭელნი სახლისა მისისანი მოიხუენ წინაშე შენსა, და შენ, და დიდებულნი შენნი, და თანამყოფნი შენნი და ხარჭნი შენნი ღჳნოსა სუემდით მათ მიერ, და ღმერთთა ოქროსა და ვეცხლისა, რვალისა და რკინისა, და ძელისა და ქვისათა, რომელნი არა ჰხედვენ, და არა ესმის და არა იცნობენ, აქებდით. ხოლო ღმერთი, რომლისა მშჳნვაჲ შენი ჴელსა შინა მისსა და ყოველნი გზანი შენნი, იგი არა ადიდე.
და	მცხ.დან	თეკელ - აღწონა უღლითა და იპოვა მოკლებულად.
და	მცხ.დან	ფარეს - განიწვალა მეფობაჲ შენი და მიეცა მიდთა და სპარსთა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მღდელთ-მოძღუარმან მან დაიპო სამოსელი თჳსი და თქუა: რაჲსაღა გჳჴმან მოწამენი?
და	მცხ.ტიტე	ზინან შჯულის მწერალი და აპოლო ადრე წარმოგზავნენ, და ნუმცა რაჲ აკლს მათ.
და	მცხ.დან	და თქუა ვალტასარმან, და შეჰმოსეს დანიელსა პორფირი, და მანიაკი ოქროჲსაჲ გარემოსდვეს გარემოს ქედისა მისისა, და ქადაგა მისთჳს ყოფად იგი მესამედ მთავრად სამეფოსა შინა.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ შეკრბეს ჭეშმარიტად ქალაქსა ამას წმიდასა ძესა შენსა ზედა იესუს, რომელსა შენ სცხე, ჰეროდე და პონტიელი პილატე თესლებითურთ ერისა თანა ისრაჱლისა
და	მცხ.საქმ	საქმედ, რაოდენი ჴელმან შენმან და ზრახვამან შენმან წინაჲსწარ განაჩინა ყოფად.
და	მცხ.საქმ	და აწცა, უფალო, მოხედენ თქუმასა ამას მათსა ზედა და მოეც მონათა შენთა ყოვლითა განცხადებულებითა სიტყუად სიტყჳსა შენისა,
და	მცხ.დან	და დარიოს მიდმან მიიღო მეფობა, მყოფმან წელთა სამეოცდაორთად.
და	მცხ.საქმ	განრთხმად ჴელი შენი კურნებად და სასწაულებისა და ნიშებისა ყოფად სახელითა წმიდისა ძისა შენისა იესუჲსითა.
და	მცხ.დან	და სათნო იქმნა წინაშე დარიოს მეფისა და დაადგინნა სამეფოსა ზედა სატრაპესნი ასოცნი ყოფად იგინი ყოველსა შინა მეფობასა მისსა
და	მცხ.მარკ	და იწყეს ვიეთმე ნერწყუვად მისა და დაბურვად პირსა მისსა და ჴურთითა ცემად მისა და ეტყოდეს: გჳწინაწარმეტყუელებდ ჩუენ, ქრისტე, ვინ არს, რომელმან გცა შენ? და მსახურთა მათ მოიყვანეს იგი ყურიმლის ცემად.
და	მცხ.მარკ	და იყო რაჲ პეტრე ეზოსა მას შინა, მოვიდა ერთი მჴევალთაგანი მღდელთ-მოძღურისათაჲ.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა იხილა იგი, ტფებოდა რაჲ, მიჰხედა მას და ჰრქუა: შენცა იყავ იესუჲს თანა ნაზარეველისა.
და	მცხ.საქმ	და ლოცვასა მათსა შეიძრა ადგილი იგი, სადა იყვნეს შეკრებულ, და აღივსნეს ყოველნი სულითა წმიდითა და იტყოდეს სიტყუასა მას ღმრთისასა განცხადებულად.
და	მცხ.იოვ1	რამეთუ ყოველივე სოფელსა შინა ესე არს გულის თქუმაჲ ჴორცთაჲ და გულის თქუმაჲ თუალთაჲ და სილაღე ამის ცხორებისაჲ. და ესე არა არს მამისაგან, არამედ სოფლისაგანი არს.
და	მცხ.ეზრ1	რამეთუ შევირცხვინეთ თხოვად მეფისაგან შემწეობისათჳს მჴედრებისა, რათამცა განმარინნეს ჩუენ მტერთა ჩუენთაგან გზასა მას, ვარქუთ ჩუენ მეფესა მას ესრეთ, ვითარმედ: ჴელი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა შემწე არს ყოველთა, რომელნი ეძიებენ მას კეთილსა შინა, და ძლიერება მისი და რისხვა მისი ყოველთა ზედა არს, რომელთა დაუტევეს იგი
და	მცხ.მარკ	ხოლო მან უვარ-ყო და თქუა: არა ვიცი და არცა უწყი, რასა-ეგე იტყჳ შენ. და გამოვიდა პეტრე გარეშესა მას ეზოსა, და ქათამმან ჴმა-ყო.
და	მცხ.მარკ	და კუალად იხილა იგი მჴევალმან მან და იწყო სიტყუად წინაშე მდგომარეთა მათ, ვითარმედ: ესეცა მათგანივე არს.
და	მცხ.საქმ	და არავინ იყო ნაკლულევან მათ შორის, რამეთუ რომელნი-იგი პოვნიერ იყვნეს სახლებისა გინა დაბნებისა, განჰყიდდეს და მოაქუნდა სასყიდელი განსყიდულთაჲ მათ
და	მცხ.საქმ	და დასდებდეს ფერჴთა თანა მოციქულთასა, და მიეცემოდა კაცად-კაცადსა, რაჲცა ვის უჴმდა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მან კუალად უვარ-ყო. და შემდგომად მცირედისა ჟამისა წინაშე მდგომელნი იგი ეტყოდეს პეტრეს: ჭეშმარიტად მათგანი ხარ და რამეთუ გალილეველ ხარ, სიტყუაჲცა შენი გამოგაჩინებს.
და	მცხ.დან	მაშინ მეფე მრავლად მხიარულ იქმნა მის ზედა და დანიილისი თქუა აღმოყვანება მღჳმისაგან. და აღმოყვანებულ იქმნა დანიილ მღჳმით. და ყოველი განხრწნილება არა იპოვა მის თანა, რამეთუ ჰრწმენა ღმრთისა მიმართ მისისა.
და	მცხ.დან	და ზედაჲთ მათსა მეწესენი სამნი და იყო დანიელ ერთი მათგანი, რაჲთა მათ მისცემდენ სატრაპესნი სიტყუასა, და არა შფოთებდეს მეფე.
და	მცხ.მარკ	ხოლო პეტრე იწყო შეჩუენებად და ფიცად, ვითარმედ: არა ვიცი კაცი ესე, რომელსა იტყჳთ.
და	მცხ.დან	და იყო დანიელ ზეშთამძლეველ ზეშთა მეწესეთა და სატრაპესთა პირისპირ, რამეთუ სული მეტი იყო მის შორის.
და	მცხ.ეზრ2	და საბლარდელი იგი ჩემი განვყარე მაგრიად და ვთქუ: ესრეთ დაყარენ ღმერთმან ყოველი კაცი, რომელმან არა აღასრულნეს სიტყუანი ესე, ცხორებისაგან თჳსისა და ადგილისაგან თჳსისა, ესრეთ დაყრილ და დაცჳვნებულ იყავნ ცხორებისაგან თჳსისა. და თქუა ყოველმან ერმან კრებულისამან: ამენ. და აკურთხეს უფალი. ყვეს და აღასრულეს ყოველმან კრებულმან სიტყუაჲ ესე
და	მცხ.საქმ	ამას აქუნდა დაბაჲ და განყიდა იგი და მოიღო ფასი და დადვა ფერჴთა თანა მოციქულთასა.
და	მცხ.დან	და მეფემან დაადგინა იგი ყოველსა ზედა მეფობასა მისსა. და მეწესენი და სატრაპესნი ეძიებდეს პოვნად მიზეზსა ძჳნად დანიელისსა მეფობისაგან. და ყოველი მიზეზი და ცთომაჲ ვერ პოეს ძჳნად მისსა, რამეთუ სარწმუნო იყო.
და	მცხ.მარკ	და მეყსეულად მეორედ ქათამმან იყივლა, და მოეჴსენა პეტრეს სიტყუაჲ იგი, რომელი ჰრქუა მას იესუ, ვითარმედ: პირველ ქათმისა ჴმობადმდე მეორედ სამ-გზის უვარ-მყო მე. და იწყო ტირილად.
და	მცხ.დან	და თქუეს მეწესეთა მათ: ვერ ვპოოთ მიზეზი ძჳნად დანიილისა თჳნიერ შჯულიერთა შორის ღმრთისა მისისა თანა.
და	მცხ.დან	მაშინ მეწესენი სატრაპესნი წარმოუდგეს მეფესა და ჰრქუეს მას: დარიე მეფე, საუკუნეთა ცოცხლებდ!
და	მცხ.დან	თანაზრახვა-ყვეს ყოველთა სპათმთავართა და სატრაპესთა მეფობისა შენისა ზედა და ჳპატოსთა, და ადგილისმთავართა დადგინებად დგომათა მეფობრივითა და განძლიერებად განსაზღვრა, რაჲთა რომელმანცა ითხოოს თუ თხოაჲ ყოვლისაგანვე ღმრთისა და კაცისა ვიდრე დღეთამდე ოცდაათთა, გარნა თჳნიერ შენსა, მეფე, შევარდეს მღჳმესა ლომთასა.
და	მცხ.დან	აწ, უკუე, მეფე, დაადგინე განსაზღურება და დაწერე წერილი, რაჲთა არა შეიშალოს რწმენა მიდთა და სპარსთა.
და	მცხ.დან	და დანიელმან, ვითარცა ცნა, ვითარმედ დაიწერა რწმენაჲ, შევიდა სახიდ თჳსსა, და სარკმელნი განღებულ მისდა ქორედთა შორის მისთა დამართით იერუსალიმისა, და ჟამთა დღისათა სამთა იყო მოდრეკილ მუჴლთა ზედა მისთა და მლოცველ და აღმსაარებელ წინაშე ღმრთისა მისისა, ვითარცა იყვის მოქმედი წინაპარ.
და	მცხ.დან	მაშინ კაცთა მათ დაუმზირეს და პოეს დანიილი მოქენედ და მვედრებლად წინაშე ღმრთისა თჳსისა.
და	მცხ.მსაჯ	და დაუტევეს იგი და ჰმსახურებდეს ბაალსა და ასტარტესა.
და	მცხ.მსაჯ	და დაუტევეს უფალი ღმერთი მამათა მათთა, რომელმან გამოიყუანნა იგინი ქუეყანით ეგჳპტით და ვიდოდეს იგინი შემდგომად ღმერთთა უცხოთა, ღმერთთა მათ ერისათა, რომელნი იყვნეს გარემო მათსა, და თაყუანისცემდეს მათ და განარისხეს უფალი.
და	მცხ.მარკ	და შეასმენდეს მას მღდელთ-მოძღუარნი იგი ფრიად.
და	მცხ.მარკ	ხოლო პილატე კუალად ჰკითხა მას და ჰრქუა: არარას მიუგება? აჰა რაოდენსა შეგწამებენ შენ!
და	მცხ.მარკ	და რაჲ დღესასწაულ მიუტევის მათ ერთი პყრობილი, რომელიცა გამოითხოიან.
და	მცხ.მარკ	ხოლო პილატე მერმეცა მიუგო და ჰრქუა მათ: და რაჲ უკუე გნებავს ყოფად, რომელსა-ესე იტყჳთ მეუფედ ჰურიათად?
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ კუალად ღაღატ-ყვეს და ჰრქუეს: ჯუარს-აცუ ეგე.
და	მცხ.მარკ	ხოლო პილატე ეტყოდა მათ: რაჲ ბოროტი უქმნიეს? და იგინი უმეტესად ღაღადებდეს და იტყოდეს: ჯუარს-აცუ ეგე.
და	მცხ.მარკ	ხოლო პილატეს უნდა ერისა მის მომადლებაჲ, მიუტევა მათ ბარაბა, ხოლო იესუს სცა შოლტითა და მისცა მათ, რაჲთა ჯუარს-აცუან.
და	მცხ.მარკ	ხოლო სტრატიოტთა მათ შეიყვანეს იგი შინაგან ეზოსა მას, რომელ არს ტაძარი, და შეკრიბეს ყოველივე იგი თესლები.
და	მცხ.მარკ	და შეჰმოსეს მას ძოწეული და დაადგეს შეთხზული ეკალვაგან გჳრგჳნი.
და	მცხ.მარკ	და იწყეს მოკითხვად მისა და იტყოდეს: გიხაროდენ, მეუფეო ჰურიათაო!
და	მცხ.მარკ	და სცემდეს მას თავსა ლერწმითა და ჰნერწყუვიდეს მას და დაიდგნიან მუჴლნი და თაყუანის-სცემედ მას.
და	მცხ.მარკ	და ოდეს განკიცხეს იგი, განსძარცუეს მას ძოწეული იგი და შეჰმოსეს თჳსივე სამოსელი და განიყვანეს იგი, რაჲთა ჯუარს-აცუან.
და	მცხ.მარკ	და პაჰრაკად წარიყვანეს თანა-წარმავალი სიმონ ვინმე კჳრინელი, მომავალი ველით, მამაჲ ალექსანდრესი და როფესი, რაჲთა აღიღოს ჯუარი მისი.
და	მცხ.მარკ	და ჯუარს-აცუეს იგი და განიყოფდეს სამოსელსა მისსა და განიგდებდეს მას ზედა წილსა, ვინ-ძი რაჲ აღიღოს.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იყო ჟამი მესამე, და ჯუარს-აცუეს იგი.
და	მცხ.მარკ	და იყო ზედაწერილი ბრალისა მისისაჲ ესრეთ დაწერილი: ესე არს მეუფჱ ჰურიათაჲ.
და	მცხ.მარკ	და მის თანა ჯუარს-აცუნეს ორნი ავაზაკნი: ერთი მარჯუენით და ერთი მარცხენით მისა.
და	მცხ.მარკ	და თანა-წარმავალნი იგი ჰგმობდეს მას და ყრიდეს თავთა და იტყოდეს: ეჰა, რომელი დაარღუევდ ტაძარსა ამას და მესამესა დღესა აღაშჱნებდ,
და	მცხ.მარკ	იჴსენ თავი თჳსი და გარდამოჴედ მაგიერ ჯუარით.
და	მცხ.მარკ	ეგრეთვე მღდელთ-მოძღუარნი იგი იმღერდეს მწიგნობართა თანა და იტყოდეს: სხუანი აცხოვნნა, თავი თჳსი ვერ ძალ-უც ცხოვნებად ქრისტესა, მეუფესა ისრაჱლისასა!
და	მცხ.მარკ	გარდამოჴედინ აწ ჯუარით, რაჲთა ვიხილოთ და გურწმენეს. და მის თანა ჯუარ-ცმულნიცა იგი ეგრეთვე აყუედრებდეს მას.
და	მცხ.მარკ	და მეცხრესა ჟამსა ჴმა-ყო იესუ ჴმითა დიდითა და თქუა: ელოი, ელოი, ლიმა საბაქთანი? რომელ არს თარგმანებით: ღმერთო, ღმერთო ჩემო, რაჲსათჳს დამიტეობ მე?
და	მცხ.მარკ	და რომელთამე წინაშე მდგომელთა ესმა და იტყოდეს: აჰა ელიას ხადის.
და	მცხ.მარკ	და მირბიოდა ერთი და აღავსო ღრუბელი ძმრითა და დაადგა ლერწამსა და ასუმიდა და იტყოდა: უტევეთ, ვიხილოთ, უკუეთუ მოვიდეს ელია გარდამოჴსნად მაგისა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და განუტევა სული.
და	მცხ.მარკ	და კრეტსაბმელი იგი ტაძრისაჲ მის განიპო ორად, ზეითგან ვიდრე ქუედმდე.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა იხილა ასისთავმან მან, რომელი დგა წინაშე მისსა, რამეთუ ესრეთ ღაღატ-ყო და განუტევა სული, თქუა: ჭეშმარიტად კაცი ესე ძე ღმრთისაჲ იყო.
და	მცხ.მარკ	რომელნი, ოდეს იყო გალილეას, შეუდგეს მას და ჰმსახურებდეს, და სხუანი მრავალნი, რომელნი მის თანა აღსრულ იყვნეს იერუსალჱმდ.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა შემწუხრდებოდა, – რამეთუ პარასკევი იყო, რომელ არს უწინარეს შაბათისა, –
და	მცხ.მარკ	მოვიდა იოსებ არიმათიელი, შუენიერი მზრახველი, რომელი-იგიცა მოელოდა სასუფეველსა ღმრთისასა, იკადრა და შევიდა პილატესა და მოითხოვა გუამი იესუჲსი.
და	მცხ.მარკ	ხოლო პილატეს დაუკჳრდა, უკუეთუ აწვე მოკუდა, და მოუწოდა ასისთავსა მას და ჰკითხა, უკუეთუ ადრევე მოკუდა.
და	მცხ.მარკ	და ისწავა ასისთავისა მისგან ესე და მიჰმადლა გუამი მისი იოსებს.
და	მცხ.მარკ	და მან იყიდა არდაგი და გარდამოჰჴსნა იგი ჯუარისა მისგან და წარგრაგნა იგი არდაგითა მით და დადვა იგი საფლავსა, რომელი იყო გამოკუეთილ კლდისაგან, და მიაგორვა ლოდი კარსა ზედა მის საფლავისასა.
და	მცხ.მარკ	იყო მუნ მარიამ მაგდალენელი და მარიამ იოსესი და ხედვიდეს, სადა-იგი დასდებდეს მას.
და	მცხ.საქმ	და გამოაჴუა სასყიდლისა მისგან, – უწყოდა ესე ცოლმანცა მისმან, – და მოიღო ზოგი რაოდენიმე და დადვა ფერჴთა თანა მოციქულთასა.
და	მცხ.ეზრ3	და თქვა: შენ მიერ არს სიბრძნე და შენ მიერ არს ძლიერებაჲ და შენდა შვენის დიდებაჲ და მე მონა შენი ვარ.
და	მცხ.საქმ	ანუ არა, იყო რაჲ, შენი იყო და, გან-რაჲ-ჰყიდე, ჴელმწიფებასვე შენსა იყოა? და რაჲსათჳს დაიდევ საქმე ეგე გულსა შენსა? არა ეცრუვე შენ კაცთა, არამედ ღმერთსა.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა გარდაჴდა შაბათი იგი, მარიამ მაგდალენელმან და მარიამ იაკობისმან და სალომე იყიდეს ნელსაცხებელი, რაჲთა მოვიდენ და სცხონ მას.
და	მცხ.მარკ	და ნიად განთიადსა მას ერთშაბათისასა მოვიდეს საფლავსა მას ზედა მერმეცა აღმოსლვასა ოდენ მზისასა.
და	მცხ.მარკ	და იტყოდეს ურთიერთას: ვინ გარდაგჳგორვოს ჩუენ ლოდი იგი კარისა მისგან საფლავისა?
და	მცხ.მარკ	და მიჰხედეს და იხილეს, რამეთუ გარდაგორვებულ იყო ლოდი იგი, რომელი იყო დიდ ფრიად.
და	მცხ.მარკ	და შე-რაჲ-ვიდეს საფლავსა მას, იხილეს ჭაბუკი მჯდომარე მარჯუენით კერძო, შემოსილი სამოსლითა სპეტაკითა, და განჰკრთეს.
და	მცხ.მარკ	არამედ წარვედით და უთხართ მოწაფეთა მისთა და პეტრეს, ვითარმედ: აჰა ესერა წინა-გიძღჳს თქუენ გალილეას, მუნ იხილოთ იგი, ვითარცა გრქუა თქუენ.
და	მცხ.მარკ	და იმათ ვითარცა ესმა ესე, გამოვიდეს და ივლტოდეს მიერ საფლავით, რამეთუ შეძრწუნებულ იყვნეს და დაკჳრვებულ და არარაჲ ვის უთხრეს, რამეთუ ეშინოდა.
და	მცხ.საქმ	და აღდგეს ჭაბუკნი და შემოსეს იგი და განიღეს და დაჰფლეს.
და	მცხ.დან	და მათ ჟამთა შინა მრავალნი აღდგენ მეფესა ზედა სამხრისასა, და ძენი ბუგრიანთა ერისა შენისათანი აღზუავნენ დადგინებად ხილვისა და მოუძლურდენ.
და	მცხ.დან	და მოაქციოს მეფემან ჩრდილოსამან და მოიყვანოს ერი მრავალი უფროს პირველისასა, და დასასრულსა თანა ჟამთასა ზედმოვიდეს შესლვითა ძალისა მიერ დიდისა და სიმდიდრითა მრავლისა.
და	მცხ.საქმ	და იყო ვითარ სამისა ოდენ ჟამისა დაყოვნება, და ცოლმან მისმან არა უწყოდა საქმე ესე, და შევიდა.
და	მცხ.საქმ	და იყო შიში დიდი ყოველსა მას ზედა კრებულსა და ყოველთა, რომელთა ესმა ესე.
და	მცხ.მარკ	იგი წარვიდა და უთხრა მის თანა მყოფთა მათ, რომელნი იგლოვდეს და ტიროდეს.
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მას პეტრე: რაჲსათჳს ესრეთ შეითქუენით თქუენ განცდად სულსა უფლისასა? ანუ არა აჰა-ესერა ფერჴნი დამფლველთა ქმრისა შენისათანი კართა ზედა დგანან და განგიღონ შენცა?
და	მცხ.მარკ	და მათ რაჲ ესმა, რამეთუ ცხოველ არს და ეჩუენა, მათ არა ჰრწმენა.
და	მცხ.საქმ	და დაეცა მეყსეულად ფერჴთა თანა მისთა და სული წარჰჴდეს. შევიდეს ჭაბუკნი იგი და ჰპოვეს იგი მომკუდარი და განიღეს და დაჰფლეს ქმრისა მისისა თანა.
და	მცხ.საქმ	უფროჲს-ღა შეეძინებოდეს მორწმუნენი უფალსა, სიმრავლე მამათაჲ და დედათაჲ,
და	მცხ.მარკ	და იგინი მოვიდეს და უთხრეს სხუათა მათ, და არცა მათი ჰრწმენა.
და	მცხ.მათე	ხოლო რაჲთა უწყოდით, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ აქუს ძესა კაცისასა ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა, მაშინ ჰრქუა განრღვეულსა მას: აღდეგ, აღიღე ცხედარი შენი და წარვედ სახედ შენდა!
და	მცხ.მარკ	უკუანაჲსკნელ მსხდომარეთა ათერთმეტთა მათ ეჩუენა და აყუედრა ურწმუნოებაჲ მათი და გულ-ფიცხელობაჲ, რამეთუ რომელთა იგი იხილეს აღდგომილი, მათი არა ჰრწმენა.
და	მცხ.საქმ	და შეკრბებოდა სიმრავლე გარემო ქალაქებისაჲ იერუსალჱმს და მოაქუნდეს უძლურნი და შეპყრობილნი სულთაგან არაწმიდათა და განიკურნებოდეს ყოველნი.
და	მცხ.საქმ	აღდგა მღდელთ მოძღუარი იგი და ყოველნი მისთანანი, რომელ-იგი იყო წვალებაჲ სადუკეველთაჲ აღივსნეს შურითა.
და	მცხ.მარკ	და ჰრქუა მათ: წარვედით ყოველსა სოფელსა და უქადაგეთ სახარებაჲ ესე ყოველსა დაბადებულსა.
და	მცხ.საქმ	და დაასხნეს ჴელნი მათნი მოციქულთა ზედა და შესხნეს იგინი საპყრობილესა შინა დამარხვად ხვალისამდე.
და	მცხ.მარკ	რომელსა ჰრწმენეს და ნათელ-იღოს, ცხოვნდეს; და რომელსა არა ჰრწმენეს, დაისაჯოს.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ანგელოზმან უფლისამან ღამე განუხუნა კარნი საპყრობილისანი და გამოიყვანნა იგინი და ჰრქუა:
და	მცხ.მარკ	გუელთა შეიპყრობდენ; დაღათუ სასიკუდინე რაჲმე სუან, არარაჲ ავნოს მათ; სნეულთა ზედა ჴელსა დასდებდენ, და განცოცხლდებოდიან.
და	მცხ.მარკ	ხოლო უფალი შემდგომად სიტყუათა ამათ მათდა მიმართ ამაღლდა ზეცად და დაჯდა მარჯუენით ღმრთისა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იგინი გამოვიდეს და ქადაგებდეს ყოველსა ქუეყანასა უფლისა შეწევნითა და სიტყჳსა ამის დამტკიცებითა მის მიერ, რომელნი-იგი შეუდგეს მას სასწაულნი.
და	მცხ.საქმ	მივედით და დადეგით და ეტყოდეთ ტაძარსა შინა ერსა მას ყოველთა მათ სიტყუათა ამის ცხორებისათა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე, შევიდეს ცისკარს ოდენ ტაძრად და ასწავებდეს. მაშინ მოვიდა მღდელთ მოძღუარი იგი და მისთანანი, და მოუწოდეს შესაკრებელსა მას და ყოველთა მოხუცებულთა ძეთა ისრაჱლისათა, და მიავლინნეს საპყრობილედ მოყვანებად მოციქულთა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მი-რაჲ-ვიდეს მსახურნი იგი, არა პოვნეს იგინი საპყრობილესა შინა და მოიქცეს იგინი
და	მცხ.საქმ	და უთხრეს მათ და ჰრქუეს, ვითარმედ: საპყრობილე იგი ვპოვეთ დაჴშული ყოვლითა კრძალულებითა და მცველნი იგი მდგომარენი წინაშე კართა; ხოლო გან-რაჲ-ვაღეთ, შინა არავინ ვპოეთ.
და	მცხ.იოვ1	და ცხორებაჲ იგი გამოცხადნა და ჩუენ ვიხილეთ და ვწამებთ და გითხრობთ თქუენ ცხორებასა მას საუკუნესა, რომელი იყო მამისა თანა და გამოგჳჩნდა ჩუენ;
და	მცხ.საქმ	მო-ვინმე-ვიდა და უთხრა მათ და ჰრქუა, ვითარმედ: აჰა ეგერა კაცნი იგი, რომელნი თქუენ შესხენით საპყრობილესა, არიან ტაძარსა შინა, დგანან და ასწავებენ ერსა.
და	მცხ.იოვ1	რომელი გუესმა და ვიხილეთ, გითხრობთ თქუენ, რაჲთა თქუენცა ზიარებაჲ გაქუნდეს ჩუენ თანა და ზიარებაჲ ჩუენი მამისა თანა და ძისა მისისა თანა იესუ ქრისტესსა.
და	მცხ.ებრ	ამისთჳსცა სასუფეველი შეუძრველი დავიპყრათ; მაქუს ჩუენ მადლი, რომლითა ვჰმსახურებთ სათნოდ ღმერთსა მოშიშებით და ღირსებითა,
და	მცხ.იობ	მიუგო ბალდად სავქელმან და ჰრქუა:
და	მცხ.საქმ	მაშინ წარვიდა ერისთავი იგი მსახურთა თანა და მოიყვანნა იგინი არა ძლით, რამეთუ ეშინოდა ერისა მის, ნუუკუე ქვაჲ დაჰკრიბონ.
და	მცხ.იოვ1	და ესე არს აღთქუმაჲ იგი, რომელი გუესმა მისგან და გითხრობთ თქუენ, რამეთუ ღმერთი ნათელ არს და ბნელი არა არს მის თანა არცა ერთ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მოიყვანნეს იგინი დაადგინეს შორის კრებულსა და ჰკითხვიდა მათ მღდელთ მოძღუარი იგი
და	მცხ.საქმ	მიუგო პეტრე და მოციქულთა და ჰრქუეს: მორჩილებაჲ ჯერ-არს ღმრთისაჲ უფროჲს ვიდრე კაცთაჲ.
და	მცხ.საქმ	ღმერთმან მამათა ჩუენთამან აღადგინა იესუ, რომელსა-იგი თქუენ ჴელნი შეასხენით და დამოჰკიდეთ ძელსა;
და	მცხ.საქმ	ესე ღმერთმან წინამძღურად და მაცხოვრად აღამაღლა მარჯუენითა თჳსითა მიცემად სინანული ისრაჱლსა და მოტევებაჲ ცოდვათაჲ,
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე, განიხერხებოდეს და განიზრახვიდეს მოკლვასა მათსა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო აღ-ვინმე-დგა კრებულსა მას შორის ფარისეველი, სახელით გამალიელ, სჯულის მოძღუარი, პატიოსანი ყოველსა ერსა შორის, და ბრძანა მცირედ გარე განყვანებაჲ მოციქულთაჲ,
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ ქუეყანაჲ იგი, რომელსა თქუენ შეხუალთ დამკჳდრებად, არა ეგრე არს, ვითარ-იგი ქუეყანაჲ ეგჳპტელთაჲ, სადაჲთ-იგი თქუენ გამოხუედით, რამეთუ რაჟამს დასთესიან თესლი და მორწყიან, ფერჴითა მათითა განქმნიან, ვითარ ყუერბი მტილისაჲ.
და	მცხ.იოვ1	უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ ზიარებაჲ გუაქუს მის თანა და ჩუენ ბნელსა შინა ვიდოდით, ვტყუით და არა ვიქმთ ჭეშმარიტებასა.
და	მცხ.ეზრ3	ესე ყოველი წერილ არს წიგნსა მატიანეთასა მეფეთა ისრაჱლისათა და საქმენი, რომელ ქმნა იოსია, სიმჴნენი იგი დიდისა მის სიმართლისა და დიდებისა მისისა და სიბრძნე იგი კრძალულებისა მისისა, რომელი აქუნდა შჯულისა მიერ უფლისა, ამას ყოველსა მოაქამდე უთხრობენ წიგნნი მეფეთა ისრაჱლისათანი და იუდასთანი
და	მცხ.საქმ	რამეთუ უწინარეს დღეთა ამათ აღდგა თევდა და იტყოდა თავსა თჳსსა, ვითარმედ არს ვინმე, რომელსა მისდევდეს კაცნი რიცხჳთ ვითარ ოთხას ოდენ, რომელ იგიცა მოისპო, და ყოველნი მორჩილნი მისნი განიბნინეს და იქმნეს ვითარცა არარაჲ.
და	მცხ.საქმ	ამისა შემდგომად აღდგა იუდა გალილეველი დღეთა მათ სოფლის წერისათა და განიდგინა ერი მრავალი შემდგომად მისსა; და იგიცა წარწყმდა და ყოველნი მორჩილნი მისნი განიბნინეს.
და	მცხ.საქმ	და აწცა გეტყჳ თქუენ: განეშორენით კაცთა ამათგან და უტევენით იგინი. რამეთუ, უკუეთუ არს კაცთაგან ზრახვაჲ ესე გინათუ საქმე ესე, დაჰჴსნდეს;
და	მცხ.იოვ1	უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ ცოდვაჲ არა გუაქუს, თავთა თჳსთა ვაცთუნებთ და ჭეშმარიტებაჲ არა არს ჩუენ თანა.
და	მცხ.საქმ	და მოუწოდეს მოციქულთა, ტანჯნეს იგინი და ამცნეს, რაჲთა არღარა იტყოდიან სახელითა იესუჲსითა, და განუტევნეს იგინი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იგინი წარვიდეს პირისაგან მის კრებულისა და უხაროდა, რამეთუ ღირს იქმნნეს სახელისა მისისათჳს გინებად.
და	მცხ.საქმ	და ყოველსა დღესა ტაძარსა მას შინა და სახლსა არა დასცხრებოდეს მოძღურებითა და სახარებითა იესუ ქრისტესითა.
და	მცხ.საქმ	მაშინ მოუწოდეს ათორმეტთა მათ სიმრავლესა მას მოწაფეთასა და ჰრქუეს: არა სათნო არს ჩუენდა დატევებაჲ სიტყჳსა ღმრთისაჲ და მსახურებაჲ ტაბლებსა.
და	მცხ.იოვ1	უკუეთუ აღვიარნეთ ცოდვანი ჩუენნი, სარწმუნო არს და მართალ, რაჲთა მოგჳტევნეს ჩუენ ცოდვანი ჩუენნი და განგუწმიდნეს ყოვლისაგან სიცრუისა.
და	მცხ.საქმ	და სათნო უჩნდა სიტყუაჲ ესე წინაშე ყოვლისა მის სიმრავლისა. და გამოირჩიეს სტეფანე, კაცი სავსე სარწმუნოებითა და სულითა წმიდითა, და ფილიპე და პროხორონ და ნიკანორა და ტიმონა და პარმენა და ნიკოლაოს, მწირი ანტიოქელი,
და	მცხ.იოვ1	უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ არა ვცოდეთ, მტყუვრად გამოვაჩინებთ მას და სიტყუაჲ მისი არა არს ჩუენ შორის.
და	მცხ.საქმ	და დაადგინნეს წინაშე მოციქულთა და ილოცეს, და დაასხნეს მათ ზედა ჴელნი მათნი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო დაემკჳდრა ისრაჱლ ქუეყანასა ეგჳპტისასა, ქუეყანასა გესმეს, და დაეშენნეს მას ზედა და აღორძნდეს და განმრავლდეს ფრიად.
და	მცხ.საქმ	ხოლო სტეფანე სავსე მადლითა და ძალითა, იქმოდა სასწაულებსა და ნიშებსა დიდ-დიდსა ერსა შორის.
და	მცხ.საქმ	აღ-ვინმე-დგეს კრებულისა მისგან, რომელსა ჰრქჳან ლიბირტიმელთაჲ და კჳრინელთაჲ და ალექსანდრელთაჲ და კილიკიაჲთ და ასიაჲთ, და გამოეძიებდეს სტეფანეს თანა სიტყუასა,
და	მცხ.საქმ	და ვერ შეუძლებდეს წინა დადგომად სიბრძნითა მით სულისა წმიდითა, რომლითა იტყოდა იგი.
და	მცხ.იოვ1	შვილნო ჩემნო, ამას მივსწერ თქუენდა, რაჲთა არა სცოდოთ და უკუეთუ ვინმე ცოდოს, ნუგეშინის-მცემელი გჳვის მამისა მიმართ ქრისტე იესუ მართალი.
და	მცხ.იოვ1	და იგი არს მომტევებელი ცოდვათა ჩუენთაჲ და არა ხოლო ცოდვათა ჩუენთაჲ, არამედ ყოვლისა სოფლისათაჲ.
და	მცხ.იოვ1	და ამით უწყით, რამეთუ ვიცით იგი, უკუეთუ მცნებათა მისთა ვიმარხვიდეთ.
და	მცხ.იოვ1	რომელმან თქუას, ვითარმედ ვიცან იგი, და მცნებათა მისთა არა იმარხვიდეს, მტყუვარ არს და ჭეშმარიტებაჲ არა არს მის თანა.
და	მცხ.იოვ1	კუალად მცნებასა ახალსა მივსწერ თქუენდა, რომელი არს ჭეშმარიტ მის თანა და თქუენ შორის, რამეთუ ბნელი წარვალს და ნათელი იგი ჭეშმარიტი აწვე ჩანს.
და	მცხ.იოვ1	რომელმან თქუას ნათელსა შინა ყოფაჲ და ძმაჲ თჳსი სძულდეს, იგი ბნელსა შინა არს ვიდრე აქამომდე.
და	მცხ.იოვ1	ხოლო რომელსა უყუარდეს ძმაჲ თჳსი, იგი ნათელსა შინა არს და საცთური არა არს მის თანა.
და	მცხ.იოვ1	ხოლო რომელსა სძულდეს ძმაჲ თჳსი, იგი ბნელსა შინა არს და ბნელსა შინა ვალს და არა იცის, ვიდრე ვალს, რამეთუ ბნელმან დაუბრმნა თუალნი მისნი.
და	მცხ.იოვ1	მივწერე თქუენდა, მამანო, რამეთუ იცანთ პირველი იგი. მივწერე თქუენდა, ჭაბუკნო, რამეთუ ძლიერ ხართ და სიტყუაჲ ღმრთისაჲ თქუენ თანა დადგრომილ არს და გიძლევიეს ბოროტისადა.
და	მცხ.იუდა	იუდა, იესუ ქრისტეს მონაჲ და ძმაჲ იაკობისი, თქუენ, ღმრთისა მიერ მამისა განწმედილთა და იესუ ქრისტეს მიერ დამარხულთა ჩინებულთა,
და	მცხ.იუდა	წყალობაჲ თქუენ თანა და მშჳდობაჲ და სიყუარული განმრავლდინ.
და	მცხ.იუდა	საყუარელნო, ყოველივე სწრაფაჲ ვყავ მიწერად თქუენდა ზოგადისათჳს ცხორებისა. ჯერ-მიჩნდა მიწერად თქუენდა და გლოცავ, იღუწიდით ერთგზის მოცემულისა მისთჳს წმიდათა სარწმუნოებისა.
და	მცხ.იოვ1	და სოფელი ესე წარჴდეს და გულის თქუმაჲ მისი, ხოლო რომელმან ყოს ნებაჲ ღმრთისაჲ, იგი ეგოს უკუნისამდე.
და	მცხ.იუდა	ვითარცა სოდომოჲ და გომოროჲ და გარემოჲს მათსა ქალაქები იგი, რომელნი მათდავე სახედ ისიძვიდეს და მიდევნებულ იყვნეს შედგომად ჴორცსა უცხოსა, წინა სხენან სახედ, ცეცხლისა საუკუნოჲსა სასჯელი მიუღებიეს.
და	მცხ.იუდა	ხოლო მიქაელ მთავარანგელოზი ოდეს-იგი ეშმაკსა მას ეშჯოდა და ეტყოდა მოსეს ჴორცთათჳს, ვერ იკადრა საშჯელი გმობისაჲ მოწევნად მის ზედა, არამედ ჰრქუა: შეგრისხენინ შენ უფალმან!
და	მცხ.იუდა	გარნა ესენი, რაოდენი არა იციან, ჰგმობენ და რავდენი ვითარცა პირუტყუთა ბუნებით იციან, მათ შინა განიხრწნებიან.
და	მცხ.იოვ1	და თქუენცა ცხორებაჲ გაქუს წმიდისა მისგან და იცით ყოველივე.
და	მცხ.იუდა	ვაჲ მათდა, რამეთუ გზასა მას კაენისა ვლენან და საცთურსა მას ბალამის სასყიდლისასა აღერინეს და ცილობითა მით კორესითა წარწყმდეს.
და	მცხ.იუდა	ესენი არიან, რომელნი სიყვარულთა მათ თქუენთა შებილწებულნი თანა-შეგცხრებიან და უშიშად თავთა თჳსთა ჰმწყსიან. ღრუბელნი ურწყულნი, ქარისაგან მიმოტაცებულნი, ხენი ზამთრისანი უნაყოფონი, ორ გზის მომწყდარნი, ძირითურთ მოფხურილნი,
და	მცხ.იუდა	წინაწარმეტყუელა მათთჳს მეშჳდემან ადამისითგან ენუქ და თქუა: აჰა ესერა, მოვიდა უფალი ბევრეულითა წმიდათა მისთაჲთა.
და	მცხ.იუდა	ყოფად სასჯელისა ყოვლისათჳსვე და მხილებად ყოველთა უღმრთოთა მათთა ყოველთათჳს საქმეთა უღმრთოებისა მათისათა, რომელ ურჩულოებდეს და ყოველთათჳს სიტყუათა ფიცხელთა, რომელთა იტყოდეს მისთჳს ცოდვილნი უღმრთონი.
და	მცხ.იუდა	ესენი არიან მდრტჳნავნი, მაბრალობელნი, გულის თქუმისაებრ თჳსისა მავალნი, და პირი მათი იტყჳს გარდარეულსა. თუალთ აღებენ პირსა სარგებელისა მიზეზითა.
და	მცხ.იუდა	თავნი თქუენნი სიყუარულითა ღმრთისაჲთა დაიცვენით და მოელოდეთ წყალობასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა ცხორებად.
და	მცხ.იუდა	და რომელთამე იჴსნიდით შიშითა და ვითარცა ცეცხლისაგან გამოიტაცებდით. გძულდინ ჴორცთაგანცა შეგინებული იგი სამოსელი.
და	მცხ.იუდა	ხოლო რომელი-იგი შემძლებელ არს დამარხვად თქუენდა შეუცოდებელად და დადგინებად წინაშე დიდებისა თჳსისა უბიწოთა სიხარულით.
და	მცხ.იუდა	მხოლოსა ბრძენსა ღმერთსა მაცხოვარსა ჩუენსა, დიდებაჲ და სიმდიდრე, სიმტკიცე და ჴელმწიფებაჲ უწინარეს ყოველთა საუკუნეთა და აწ და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.
და	მცხ.რომ	რომელი-იგი გამოჩნდა ძედ ღმრთისა ძალითა და სულითა მით სიწმიდისაჲთა, აღდგომითა მით მკუდრეთით იესუ ქრისტეს უფლისა ჩუენისაჲთა,
და	მცხ.საქმ	მაშინ აბირნეს ვინმე კაცნი, რომელნი იტყოდეს, ვითარმედ: გუესმნეს მაგისგან სიტყუანი გმობისანი, რომელთა იტყოდა მოსესთჳს და ღმრთისა.
და	მცხ.საქმ	და აღძრნეს ერი იგი და მოხუცებულნი და მწიგნობარნი და ზედა მიადგეს და აღიტაცეს იგი და მოიყვანეს წინაშე კრებულისა,
და	მცხ.საქმ	და წარმოადგინნეს მოწამენი ცრუნი, რომელთა თქუეს: კაცი ესე არა დასცხრების სიტყუად სიტყუათა გმობისათა ადგილისა ამისთჳს წმიდისა და სჯულისა,
და	მცხ.საქმ	რამეთუ გუესმა მაგისგან, იტყოდა რაჲ, ვითარმედ: იესო ნაზარეველმან ამან დაარღჳოს ადგილი ესე და ცვალოს რჯული, რომელი მომცა ჩუენ მოსე.
და	მცხ.საქმ	და მიჰხედეს მას ყოველთა, რომელნი სხდეს კრებულსა შინა, და იხილეს პირი მისი ვითარცა პირი ანგელოზისაჲ.
და	მცხ.რომ	რომლისაგან მოვიღეთ მადლი და მოციქულებაჲ დასამორჩილებელად სარწმუნოებისა ყოველთა წარმართთა სახელისა მისისათჳს,
და	მცხ.რომ	ყოველთა, რომელნი ხართ ჰრომეს შინა, საყუარელთა ღმრთისათა, ჩინებულთა წმიდათა, მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა!
და	მცხ.რომ	არა მნებავს უმეცრებაჲ თქუენი, ძმანო, რამეთუ მრავალგზის მინდა მისლვად თქუენდა და დავეყენე მოაქამდე, რაჲთა თქუენ შორისცა ნაყოფი რაჲმე მაქუნდეს, ვითარცა სხუათა მათ შორის თესლთა.
და	მცხ.რომ	წარმართთა და ბარბაროზთა, ბრძენთა და უგუნურთა თანა-მდებ ვარ.
და	მცხ.რომ	რამეთუ გამოჩინებად არს რისხვაჲ ღმრთისაჲ ზეცით ყოველსა ზედა უღმრთოებასა და სიცრუვესა კაცთასა, რომელთა ჭეშმარიტებაჲ სიცრუვით აქუნდა.
და	მცხ.ტიმ1	უკუეთუ ვისმე ქურივსა შვილ გინა შვილის შვილ ესხნენ, ისწავებედ პირველად თჳსსა სახლსა, ღმრთის მსახურებასა და პატივ-სცემდედ მამა-დედათა, რამეთუ ესე არს კეთილ და სათნო წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან თქუა: კაცნო, ძმანო და მამანო, ისმინეთ ჩემი! ღმერთი დიდებისაჲ ეჩუენა მამასა ჩუენსა აბრაჰამს, ვიდრე იყო-ღა იგი შუა მდინარეს, პირველ დამკჳდრებისა მისისა ქარანს შინა, და ჰრქუა მას:
და	მცხ.საქმ	გამოვედ ქუეყანისაგან შენისა და ნათესავისაგან შენისა და მოვედ ქუეყანად, რომელი მე გიჩუენო შენ.
და	მცხ.საქმ	მაშინ გამოვიდა ქუეყანისაგან ქალდეველთასა და დაეშენა ქარანს შინა. და მიერ შემდგომად სიკუდილისა მამისა მისისა დაამკჳდრა იგი ქუეყანასა ამას, რომელსა-ეგე აწ თქუენ დამკჳდრებულ ხართ.
და	მცხ.საქმ	და არა სცა მას სამკჳდრებელი მას შინა, არცა ფერჴის წარსადგმელ, და აღუთქუა მიცემად მას იგი დამკჳდრებულად და ნათესავსა მისსა შემდგომად მისსა. და არა ესუა მას შვილი.
და	მცხ.საქმ	ეტყოდა მას ღმერთი ესრეთ, ვითარმედ: მწირ იყოს ნათესავი შენი ქუეყანასა უცხოსა, და დაიმონებდენ მათ და ძჳრსა უყოფდენ ოთხას წელ.
და	მცხ.საქმ	და ნათესავი იგი, რომელსა ჰმონებდენ, ვსაჯო მე, თქუა უფალმან, და ამისა შემდგომად გამოვიდენ და მმსახურებდენ მე ქუეყანასა ამას.
და	მცხ.საქმ	და მოსცა მას სჯული წინა-დაცუეთისაჲ, და მან შვა ისაკი და წინა-დასცჳთა მას მერვესა დღესა, და ისაკმან – იაკობსა და იაკობმან – ათორმეტსა მათ მამათმთავართა.
და	მცხ.საქმ	და მამათმთავარნი იგი ეშურებოდეს იოსებს და განყიდეს იგი ეგვიპტეს. და იყო ღმერთი მის თანა
და	მცხ.საქმ	და განარინა იგი ყოველთაგან ჭირთა მისთა და მოსცა მას მადლი და სიბრძნე წინაშე ფარაო მეფისა მეგჳპტელთაჲსა და დაადგინა იგი მთავრად ეგვიპტესა ზედა და ყოველსა ზედა სახლსა მისსა.
და	მცხ.საქმ	იყო სიყმილი ეგჳპტეს და ყოველსა ქუეყანასა ქანანისასა და ჭირი დიდი, და არა ჰპოებდეს საზრდელსა მამანი ჩუენნი.
და	მცხ.საქმ	და მეორესა ჯერსა გამოეცხადა იოსებ ძმათა თჳსთა. და განეცხადა ფარაოს ნათესავი იოსებისი.
და	მცხ.საქმ	და მიავლინა იოსებ და მოუწოდა მამასა თჳსსა იაკობს და ყოველსა ნათესავსა მისსა, სულსა სამეოც და ათხუთმეტსა.
და	მცხ.საქმ	და შთავიდა იაკობ ეგჳპტედ და აღესრულა იგი და მამანი ჩუენნი.
და	მცხ.ესთ	მეფე დიდი ასვირეოს, რომელ არს არტაქსექს, სპარსთა და უჟიკთა, რომელნი ხართ ინდოეთითგან ეთიოპამდე ასოცდაშვიდთა სოფელთა, მთავართა და ადგილის ნახპეტთა, მორჩილთა ჩუენთა, ამას მიგიწერთ: მრავალთა ზედა ვეუფლე თესლთა და დავიპყარ
და	მცხ.მსაჯ	და აღორძნდა ყრმაჲ იგი, და იწყო სულმან უფლისამან სლვად მის თანა ბანაკსა მას დანისსა შორის სარაასა და შორის ასთალონსა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მოეახლა ჟამი იგი აღთქუმისაჲ, რომლისათჳს ეფუცა ღმერთი აბრაჰამს, აღორძნდა ერი იგი და განმრავლდა ეგჳპტეს შინა,
და	მცხ.საქმ	რომელსა ჟამსა იშვა მოსე. და იყო იგი მკჳრცხლ წინაშე უფლისა და იზარდებოდა სამ თუე სახლსა შინა მამისა თჳსისასა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა განაგდეს იგი გარე, აღიქუა იგი ასულმან ფარაოჲსმან და განზარდა იგი თავისა თჳსისა შვილად.
და	მცხ.საქმ	და განისწავლა მოსე ყოვლითა სიბრძნითა მეგვიპტელთაჲთა და იყო იგი ძლიერ სიტყჳთა და საქმითა მისითა.
და	მცხ.საქმ	და იხილა ვინმე დაწუნებული, ერეოდა, და ყო შურისგებაჲ დაწუნებულისა მისთჳს და მოკლა მეგჳპტელი იგი.
და	მცხ.ლუკა	და მათ არარაჲ გულისჴმა-ყვეს ესე, არამედ იყო სიტყუაჲ იგი დაფარულ მათგან, და არა იცოდეს თქუმული იგი.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: თქუენდა მოცემულ არს ცნობად საიდუმლოჲ სასუფეველისა ღმრთისაჲ, ხოლო სხუათა – იგავით, რაჲთა ხედვიდენ და ვერ იხილონ და ესმოდის და ვერ გულისჴმა-ყონ.
და	მცხ.საქმ	კუალად მეორესა დღესა იხილნა ვინმე მოლალენი, და დააგებდა მათ მშჳდობად და ჰრქუა: კაცნო, თქუენ ძმანი ხართ, რაჲსათჳს ავნებთ ურთიერთას?
და	მცხ.საქმ	ხოლო რომელი-იგი ავნებდა მოყუასსა, აჭენა მას და ჰრქუა: ვინ დაგადგინა შენ მთავრად და მსაჯულად ჩუენ ზედა?
და	მცხ.მეფ4	და იყო, წელსა მას მესამესა ოსესა, ძისა ელაის, მეფისა ისრაჱლისა, მეფობდა ეზეკია, ძე აქაზისი, მეფისა იუდასი.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა სამართალი წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისავე, ვითარ ქმნა დავით, მამამან მისმან.
და	მცხ.საქმ	და ივლტოდა მოსე სიტყჳთა ამით, და მწირობდა იგი ქუეყანასა მადიამისასა, სადა-იგი ესხნეს ორ ძე.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მოსე იხილა რაჲ, დაუკჳრდა ხილვაჲ იგი. და ვითარ მივიდოდა განცდად, იყო მისა მიმართ ჴმაჲ უფლისაჲ:
და	მცხ.საქმ	მე ვარ ღმერთი მამათა შენთაჲ, ღმერთი აბრაჰამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი. შეძრწუნდა მოსე და ვერ ეძლო განცდად.
და	მცხ.ესთ	ხოლო მარდოქე იპყრობდა ასჳრეოს მეფესა სპარსთა და უჟიკთასა, რომელ არს არტაქსექს. და იყო იგი წინაშე სპარსთა და უჟიკთა მეფობასა ასჳრეოსისასა და საყვარელ ყოველთა.
და	მცხ.საქმ	ხილვით ვიხილე ჭირი ერისა ჩემისაჲ რომელ არს ეგჳპტეს და სულ-თქუმანი მათნი შეისმინეს და გარდამოვჴედ განრინებად მათა, და აწ მოვედ მიგავლინო შენ ეგჳპტედ.
და	მცხ.საქმ	ამან გამოიყვანნა იგინი და ქმნა ნიშები და სასწაულები ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა და ზღუასა მას მეწამულსა და უდაბნოსა ზედა ორმეოც წელ.
და	მცხ.მეფ4	და დადუმნეს და არა რა მიუგეს მას სიტყუაჲ, რამეთუ ემცნო მეფესა, ვითარმედ: ნუ მიუგებთ მას სიტყუასა.
და	მცხ.საქმ	და ქმნეს ჴბოჲ მათ დღეთა შინა და შეწირეს მსხუერპლი კერპისა მის და იხარებდეს ქმნულსა ჴელთა მათთასა.
და	მცხ.ეზრ3	და მისცეს ესე ყოველი ჴელთა სამნასარისთა და გამოიღეს ყოვლით ნატყუენავითურთ ბაბილოვნით და აიღეს იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ეზრ3	დღეთა მისთა გამოვიდა ნაბოქოდონოსორ, მეფე ბაბილოვანთა, და შეკრა იგი საკრველითა რვალისათა და წარიყვანა იგი ბაბილოვნად.
და	მცხ.საქმ	და აღიღეთ კარავი იგი მოლოქისი და ვარსკულავი ღმრთისა თქუენისა რემფაჲსი, კერპნი იგი, რომელ ჰქმნენით თაყუანის-საცემელად, და მიგჴადნე თქუენ მიერ კერძო ბაბილოვნსა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქვა მათ ესაია: ესრე არქუთ უფალსა მას თქუენსა: ესრე იტყჳს უფალი: ნუ გეშინინ პირისაგან სიტყუათა მათ, რომელ გესმეს, რომლითა მყუედრებდეს მე მონანი მეფისა მის ასურასტანისანი.
და	მცხ.საქმ	რომელმან პოა მადლი წინაშე ღმრთისა და ითხოა პოვნად საყოფელი ღმრთისა იაკობისი.
და	მცხ.გალათ	რამეთუ გესმინა თქუენ ოდესმე სლვაჲ ჩემი ჰურიაებასა შინა, რამეთუ გარდარეულად ვსდევნიდ ეკლესიათა ღმრთისათა და ვტყუენევდი მათ.
და	მცხ.საქმ	რომელნიმე წინასწარმეტყუელთაგანნი არა დევნნეს მამათა მათ თქუენთა? და მოსწყჳდნეს, რომელნი წინაჲსწარ უთხრობდეს მოსლვასა მას მართლისასა, რომელსა-იგი თქუენ აწ შინა-განმცემელ და მკლველ იქმნენით,
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ ვითარცა ესმოდა ესე, განიხერხებოდეს გულითა მათითა და იღრჭენდეს მის ზედა კბილთა მათთა.
და	მცხ.მეფ4	რამეთუ ნანდვილვე, უფალო, წარწყმიდნეს მეფეთა მათ ასურასტანისათა ნათესავნი იგი და ქუეყანა მათი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იგი სავსე იყო სულითა წმიდითა, ახედნა ცად და იხილა დიდებაჲ ღმრთისაჲ და იესუ, მდგომარე მარჯუენით ღმრთისა.
და	მცხ.საქმ	და თქუა: აჰა-ესერა ვხედავ ცათა განხუმულთა და ძესა კაცისასა, მარჯუენით ღმრთისა მდგომარესა.
და	მცხ.მეფ4	და აწ, უფალო ღმერთო ჩუენო, გჳჴსნენ ჩუენ ჴელთაგან მისთა, რათა ცნან ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა, რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი მხოლო.
და	მცხ.საქმ	და განიყვანეს გარეშე ქალაქსა და ქვასა დაჰკრებდეს. და მკლველნი იგი დასდებდეს სამოსელსა მათსა ფერჴთა თანა ჭაბუკისა ვისთამე, რომელსა სახელი ერქუა სავლე.
და	მცხ.საქმ	და ქვასა დაჰკრებდეს სტეფანეს. ხოლო იგი ილოცვიდა და იტყოდა: უფალო იესუ ქრისტე, შეივედრე სული ჩემი.
და	მცხ.საქმ	დაიდგინა მუჴლნი და ჴმითა დიდითა თქუა: უფალო, ნუ შეურაცხ ამათ ცოდვასა ამას. და ესე ვითარცა თქუა, დაიძინა.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ესაია ეზეკიას: ისმინე სიტყუაჲ უფლისა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო სავლე იყო თანა-ჯერმჩინებელ მოკლვასა მისსა. იყო მას დღესა შინა დევნულებაჲ დიდი ეკლესიათა მათ ზედა, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს. და ყოველნივე განიბნინეს სოფლებსა მას ჰურიასტანისასა და სამარიაჲსასა, თჳნიერ ხოლო მოციქულთა.
და	მცხ.საქმ	და შემოსეს სტეფანე კაცთა ღმრთის მოშიშთა და ყვეს ტყებაჲ დიდი მის ზედა.
და	მცხ.მეფ4	და აღაშენა საკურთხეველი სახლსა მას უფლისასა, ვითარცა თქუა უფალმან: იერუსალჱმს დავიდგნე საყდარნი ჩემნი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო სავლე ფრიად მავნებელ იყო ეკლესიათა მიმართ, სახლებსა შევიდოდა და ითრევდა მამებსა და დედებსა და მისცემდა საპყრობილედ.
და	მცხ.მეფ4	და არა შევსძინო შერყევად ფერჴთა ისრაჱლისათა ქუეყანისა მისგან, რომელ მივეც მამათა მათთა, რათამცა ეკრძალნეს ყოფად ყოვლისავე, რაცა ვამცენ მათ მსგავსად ყოვლისა მის მცნებისა, რომელი ამცნო მოსე, მონამან ჩემმან.
და	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ამონისთანი, რომელ ქმნა, არა, აჰა ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთა?
და	მცხ.მეფ4	და მან ჰრქუა მათ: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: არქუთ კაცსა მას, რომელმან მოგავლინნა თქუენ ჩემდა:
და	მცხ.რომ	რამეთუ უხილავი იგი მისი დაბადებითგან სოფლისაჲთ ქმნულთა მათ შინა საცნაურად იხილვების, და სამარადისოჲ იგი ძალი მისი და ღმრთეებაჲ, რაჲთა იყვნენ იგინი ვერ სიტყჳს მიმგებელ,
და	მცხ.რომ	რამეთუ იცოდეს ღმერთი, და არა ღმრთეებრ ადიდებდეს მას, გინა ჰმადლობდეს, არამედ ამაო იქმნეს გულის ზრახვითა მათითა, და დაუბნელდა უგულისხმოჲ იგი გული მათი.
და	მცხ.რომ	იტყოდეს თავთა თჳსთა ბრძენ და განცოფნეს.
და	მცხ.რომ	და ცვალეს დიდებაჲ იგი უხრწნელისა ღმრთისაჲ მსგავსებად ხატისა მის განხრწნადისა კაცისა და მფრინველთა და ოთხფერჴთა და ქუეწარმავალთა.
და	მცხ.რომ	ამისთჳსცა მისცნა იგინი ღმერთმან გულის თქუმასა გულთა მათთასა არა-წმიდებად და გინებად ჴორცთა მათთა მათ თანა,
და	მცხ.რომ	რომელთა-იგი გარდაცვალეს ჭეშმარიტებაჲ ღმრთისაჲ სიცრუვედ და პატივს-სცემდეს და ჰმსახურებდეს დაბადებულთა, და არა დამბადებელსა, რომელი-იგი არს კურთხეულ უკუნისამდე. ამინ.
და	მცხ.რომ	ეგრეთცა მამათა მათთა დაუტევეს ბუნებისა იგი წესი დედათაჲ, განჴურდეს გულის თქუმითა მათითა ურთიერთარს. მამანი მამათა თანა სარცხჳნელსა იქმოდეს, და კუალად-საგებელი იგი, რომელ ჯერ-არნ საცთურისა მათისაჲ, ურთიერთას მიიღიან.
და	მცხ.რომ	და ვითარცა არა გამოიცადეს ღმერთი, რაჲთამცა აქუნდა მეცნიერებით, მისცნა იგინი ღმერთმან გამოუცდელსა მას გონებასა საქმედ უჯეროჲსა;
და	მცხ.საქმ	ფილიპე შთავიდა ქალაქსა მას სამარიტელთასა და უქადაგებდა მათ ქრისტესა.
და	მცხ.საქმ	და ერჩდა ერი იგი სიტყუათა მათ ფილიპესთა ერთბამად სმენად მათდა და ხილვად სასწაულებსა მას, რომელსა იქმოდა.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ მრავალთა რომელთა თანა იყო სულები არაწმიდები, ღაღადებედ ჴმითა მაღლითა და განვიდიან. და მრავალნი განრღვეულნი და მკელობელნი განიკურნებოდეს.
და	მცხ.საქმ	და იყო სიხარული დიდი ქალაქსა მას შინა.
და	მცხ.მარკ	რამეთუ ყოველთა იხილეს იგი და შეძრწუნდეს. და მეყსეულად ეტყოდა მათ და ჰრქუა: გულ-პყრობილ იყვენით, მე ვარ, ნუ გაშინინ!
და	მცხ.ნეშტ1	და გუდურ, და ძმანი ზაქურისნი: აიონ, და ზექრი, და მაკელოთი.
და	მცხ.საქმ	კაცი ვინმე იყო, რომელსა სახელი ერქუა სიმონ, წინაჲთვე იყო ქალაქსა მას შინა, ჰგრძნებდა და განაკჳრვებდა ნათესავსა მას სამარიტელთასა.
და	მცხ.საქმ	რომელსა ხედვიდეს ყოველნი, მცირითგან ვიდრე დიდადმდე, და იტყოდეს, ვითარმედ: ესე არს ძალი ღმრთისაჲ დიდი.
და	მცხ.დან	და შემდგომად წელთა მათთა შეიყვანნენ, და ასული მეფისა სამხრისა შევიდეს მეფისა მიმართ ბღუარისაჲსა ყოფად ზავისა მის თანა, და ვერ დაიპყრას ძალი ძლიერებისაჲ, და არა დადგის თესლი მისი, და მიეცეს იგი და მომყვანებელნი მისნი და ჭაბუკაჲ და განმაძლიერებელი მისი სამთა შინა ჟამთა.
და	მცხ.საქმ	და რაჟამს ჰრწმენა ფილიპესი, სახარებაჲ სასუფეველისათჳს ღმრთისა და სახელისათჳს იესუ ქრისტესისა, ნათელს-იღებდეს მამანი და დედანი.
და	მცხ.საქმ	და სიმონსცა თჳთ ჰრწმენავე ნათელს-იღო, და იყო დადგრომილ ფილიპეს თანა. და ჰხედჳდა სასწაულებსა და ძალთა დიდთა, რომელნი-იგი იქმნებოდეს, და დაუკჳრდებოდა.
და	მცხ.საქმ	ესმა რაჲ უკუე მოციქულთა, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს, რამეთუ შეიწყნარეს სამარიას სიტყუაჲ ღმრთისაჲ, მიავლინნეს მათდა პეტრე და იოვანე,
და	მცხ.ეზრ1	მათანია, მათანა, და იასი, და ბანი, ბანუისთა და სემისთა,
და	მცხ.საქმ	მაშინ დაასხმიდეს ჴელთა მათ ზედა, და მიაქუნდა სული წმიდაჲ.
და	მცხ.საქმ	და ჰრქუა: მომეცით მეცა ჴელმწიფებაჲ ესე, რაჲთა, რომელსაცა დავასხნე ჴელნი, მიაქუნდეს სული წმიდაჲ. ჰრქუა მას პეტრე:
და	მცხ.ტიმ1	უწყი ესე, რამეთუ მართალსა შჯულ არა უც, არამედ უშჯულოთა და ურჩთა, უმსახურებელთა და ცოდვილთა, უღირსთა და ბილწთა, მამის მაგინებელთა და დედის მაგინებელთა, კაცის-მკლველთა,
და	მცხ.სჯლ	ვინ არს ჴორციელი, რომელსამცა ესმა ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა ცხოველისაჲ, ვითარმცა ეტყოდა ცეცხლით გამო, ვითარ-ესე ჩუენ გუეტყოდა და ცხონდა.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ სიმწარედ ნავღლისა და თანა შეკრულ ცოდვისა გხედავ შენ, რამეთუ ხარ.
და	მცხ.საქმ	მიუგო სიმონ და ჰრქუა: ილოცეთ თქუენ ჩემთჳს უფლისა მიმართ, რაჲთა არა მოვიდეს ჩემ ზედა, რომელი-იგი თქუენ სთქუთ.
და	მცხ.სჯლ	და ესხას თუ ვინმე კაცსა რქაჲ და არღა ეხაროს მისგანი, წარვიდეს და მიიქცეს სახიდ თვისა, ნუუკუე მოკუდეს წყობასა მას შინა, და სხუაჲ კაცი მოვიდეს და იხარებდეს მას.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ მიმოდააწესეს წამებაჲ იგი სიტყჳსაჲ მის და იტყოდეს სიტყუასა მას უფლისასა, და მოიქცეს იერუსალჱმდ და მრავალსა დაბნებსა სამარიტელთასა ახარებდეს.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა ანქუშ დავითს: ვიდრე კერძო მივეტევნეთ დღეს? მაშინ ჰრქუა დავით: სამხრით კერძო ჰურიასტანით და იერამელის კერძო და კენეზის კერძო.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდეს ხუთნი იგი კაცნი და მიიწინეს ვიდრე ლესადმდე. და იხილეს ერი იგი დამკჳდრებული მას ზედა და მსხდომარე სასოებით მსგავსად წესისა მის სიდონელთაჲსა დაყუდებულად გულდებულად, და ვერ შემძლებელ იყუნეს თხრობად ვისამე სიტყჳსა, რამეთუ. შორს იყუნეს სიდონისაგან. და სიტყუაჲ არა დაედვა მათ ასურეთისა თანა.
და	მცხ.რიცხ	და იყო ხვალისაგან, და შევიდეს მოსე და აჰრონ კარვად საწამებელისა. და, აჰა, ესერა, კუერთხი იგი აჰრონისი განედლებული იყო სახლსა ზედა ლევისსა, და მოეღო ფურცელი, და გამოეღო ყუავილი და გამოსცა ნიგოზი.
და	მცხ.საქმ	და მოქცეულ იყო და ჯდა იგი ეტლთა ზედა მისთა და იკითხვიდა წიგნსა ესაია წინასწარმეტყუელისასა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო შემდგომად სამისა დღისა პოეს იგი ტაძარსა მას შინა, მჯდომარე შორის მოძღუართა, ისმენდა მათსა და ჰკითხვიდა მათ.
და	მცხ.ლუკა	გეტყჳ თქუენ: დაღაცათუ არა ეძლოს მას აღდგომად და მიცემად, რამეთუ არს იგი მეგობარ მისა, წყინებისა მისთჳს მისისა აღდგეს და მისცეს, რაოდენი უჴმდეს მას.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან ჰრქუა: და ვითარ-მე მეძლოს უწყებად, არა თუ ვინმე იყოს წინამძღუარ ჩემდა? და ჰლოცვიდა ფილიპეს აღსლვად და დაჯდომად მის თანა.
და	მცხ.იგავ	მშრალ არიედ ალაგნი სახლისა მისისანი, ხოლო საზრდელი სიცონილისა არა ჭამა, პირი მისი აღაღო მეცნიერებითა და წესიერებითა.
და	მცხ.საქმ	მიუგო საჭურისმან მან და ჰრქუა ფილიპეს: გევედრები შენ, ვისთჳს იტყჳს წინასწარმეტყუელი ამას, თავისა თჳსისათჳს, ანუ სხჳსა ვისთჳსმე?
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მი-ოდენ-ვიდოდეს მგზავრ, მოვიდეს წყალსა ერთსა ზედა და ჰრქუა საჭურისმან მან: აჰა წყალი, რაჲღა ყენება არს ჩემდა ნათლის-ღებად?
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მას ფილიპე: გრწამს თუ ყოვლითა გულითა შენითა, ჯერ-არს. მიუგო და ჰრქუა მას: მრწამს, რამეთუ ძე ღმრთსაჲ არს იესუ ქრისტე.
და	მცხ.საქმ	და უბრძანა დადგინებაჲ ეტლთაჲ მათ. და შთაჴდეს ორნივე წყალსა, ფილიპე და საჭურისი იგი, და ნათელ-სცა მას.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა აღმოჴდეს წყლით, სული წმიდაჲ მოვიდა საჭურისსა მას ზედა; და სულმან უფლისამან წარიტაცა ფილიპე და მერმე არღარა იხილა იგი საჭურისმან მან, და ვიდოდა გზასა თჳსსა სიხარულით.
და	მცხ.ეზრ2	და მათ დღეთა შინა ვიხილე ჰურიანი, რამეთუ ისხდენ დედანი აზოტელნი და ამონელნი და მოაბელნი.
და	მცხ.საქმ	და ითხოვა მისგან წიგნები დამასკოდ სხუათა მიმართ კრებულთა, რაჲთა მივიდეს და, თუ ვინმე პოვნეს ამის მოძღურებისა გზასა, მამები ანუ დედები, კრულნი მოიყვანნეს იერუსალემდ.
და	მცხ.საქმ	და ესე განცხადებულ იქმნა ყოველთა მიმართ ჰურიათა და წარმართთა, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს ეფესოს. და დაეცა შიში დიდი მათ ყოველთა ზედა და განდიდნებოდა სახელი უფლისა იესუჲსი.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ ვიქმთ ჴელითა ჩუენითა. მაგინებელთა ჩუენთა ვაკურთხევთ; ვიდევნებით და თავს-ვიდებთ;
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ უბრძანა სულსა მას არაწმიდასა განსლვად კაცისა მისგან; რამეთუ მრავალ-გზის წარიტაცის იგი, და შებორკილიან იგი ჯაჭჳთა და საკრველითა და სცვედ, და განხეთქნის საკრველნი და იდევნებინ ეშმაკისა მისგან უდაბნოთა.
და	მცხ.საქმ	არამედ აღდეგ და შევედ ქალაქად, და მუნ გეთხრას შენ, რაჲ-იგი ღირდეს შენდა საქმედ.
და	მცხ.საქმ	და კაცნი იგი, რომელნი იყვნეს მის თანა, დგეს დაკჳრვებულნი. სმენით ესმოდა ჴმაჲ იგი, ხოლო ხედვიდეს ვერარას.
და	მცხ.საქმ	აღდგა სავლე ქუეყანით, თუალნი ეხილვნეს და ხედვიდა ვერარას. უპყრეს ჴელი მისთანათა მათ და შეიყვანეს დამასკოდ.
და	მცხ.საქმ	და წარჴდეს სამნი დღენი, და არარას ხედვიდა და არცა ჭამა და არცა სუა.
და	მცხ.ეზრ3	და განაღჳძა უფალმან სული კჳროსისი, სპარსთა მეფისა, და უბრძნა კჳროსის და ყოველთა, რომელნი იყუნეს მეფობასა მისსა, მიწერა და თქუა:
და	მცხ.საქმ	ხოლო იყო ვინმე მოწაფე დამასკეს შინა, სახელით ანანია. და ჰრქუა მას უფალმან ჩუენებით: ანანია! და მან ჰრქუა: აქა ვარ, უფალო.
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მას უფალმან: აღდეგ შენ ადრე და მივედ უბანსა მას, რომელსა ჰრქჳან მართალი, და მოიძიე ტაძართა მათ იუდაჲსთა სავლე სახელით, ტარსელი, რამეთუ აჰა-ეგერა ილოცავს მუნ.
და	მცხ.საქმ	და იხილა მან ჩუენებით კაცი სახელით ანანია, რომელი შევიდა და დაასხნა ჴელნი მას ზედა, რაჲთა აღიხილნეს.
და	მცხ.მეფ4	და არღარა შესძინა მერმე მეფემან ეგჳპტისამან გამოსლვად ქუეყანით მისით, რამეთუ დაიპყრა მეფემან ბაბილოვნისამან ჴევითგან ეგჳპტისათა ვიდრე მდინარედმდე ეფრატად ყოველი ქუეყანა, რაოდენი იყო მეფისა ეგჳპტისა.
და	მცხ.მეფ4	და მოვიდა მეფე ბაბილოვნისა ქალაქად; მონანი იგი ნაბოქოდონოსორისნი გარემოადგეს მას.
და	მცხ.საქმ	და აქაცა მოუღებიეს ჴელმწიფებაჲ მღდელთ მოძღუართაგან შეკრვად ყოველთა, რომელნი ხადიან სახელსა შენსა.
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მას უფალმან: მივედ შენ, რამეთუ მე ჭური რჩეული მიპოვნიეს იგი, რაჲთა ზე აქუნდეს სახელი ჩემი წინაშე ყოველთა წარმართთა, და მეფეთა და მთავართა, ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.საქმ	და მე უჩუენო მას რაოდენი ღირდეს მისა ვნებად სახელისა ჩემისათჳს.
და	მცხ.დან	და შემდგომად შჳდეულისა სამეოცდაორთა მოისპოს ცხებაჲ და მსჯავრი არა იყოს მას შინა, და ქალაქი და წმიდაჲ განიხრწნას წინამძღუარისა თანა მომავალისა და მოიკუეთნენ წყლითრღუნასა შინა და ვიდრე დასასრულამდე ბრძოლისა შემოკლებულისა დააწესნეს უჩინოქმნულებად, და განაძლიეროს აღთქმაჲ მრავალთაჲ შჳდეულსა ერთსა და ნახევარსა შორის შჳდეულისასა დააცხროს მსხუერპლისსაცავი და მსხუერპლი შესაწირავი და ფრთესა ზედა დააწესოს უჩინოქმნისაგან და ვიდრე აღსასრულისამდე და სწრაფისა დააწესოს უჩინოქმნასა ზედა.
და	მცხ.საქმ	აღდგა ანანია და წარვიდა და შევიდა ტაძართა მათ და დაასხნა მის ზედა ჴელნი მისნი და ჰრქუა: საულ ძმაო, უფალმან მომავლინა მე, იესუ, რომელი გეჩუენა შენ გზასა მას, რომელსა მოხჳდოდე, რაჲთა აღიხილნე თუალნი შენნი და აღივსო სულითა წმიდითა.
და	მცხ.საქმ	და მყის გარდამოვარდეს თუალთაგან მისთა ვითარცა ნაქურცენნი და მეყსეულად აღიხილნა და აღდგა და ნათელ-იღო.
და	მცხ.მეფ4	და თუესა მას მეხუთესა, შჳდსა მის თჳსასა, ესე წელი იყო მეათცხრამეტე მეფობასა ნაბუქოდონოსორისა, მეფისა ბაბილოვანისა, მოვიდა ნაბუზარდან მზარაულთმთავარი წინაშემდგომელი მეფისა ბაბილონისა იერუსალჱმად.
და	მცხ.საქმ	და მეყსეულად შესაკრებელთა შინა ქადაგებდა ქრისტესა, ვითარმედ: ესე არს ძე ღმრთისაჲ.
და	მცხ.საქმ	და დაუკჳრდებოდა ყოველთა, რომელთა ესმოდა და იტყოდეს: არა ესე არსა, რომელი-იგი ტყუენვიდა იერუსალჱმს შინა, რომელნი ხადოდეს სახელსა იესუჲსსა, და აქაცა მისთჳს მოსრულ იყო, რაჲთა კრულნი აღიყვანნეს იგინი მღდელთ მოძღუართა თანა?
და	მცხ.მეფ4	და ერსა მას ნეშტსა ზედა ქუეყანასა, რომელი დაუტევა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილოვნისამან, დაადგინა მას ზედა გოდოლია, ძე აქიკამისი, ძისა საფანისი.
და	მცხ.მეფ4	და იყო მეოცდაჩჳდმეტესა წელსა წარტყუენვასა იოაკიმისასა, მეფისა იუდასასა, მეათორმეტესა თვესა, ოცდაშჳდსა მის თვისასა, აღამაღლა ევლათ, მაროდაქ მეფემან ბაბილოვანისამან, წელიწადსა მას მეფობისა მისისასა, თავი იოაკიმისი, მეფისა იუდასი, და გამოიყვანა იგი სახლისა მისგან საპყრობილისა თჳსისა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ბარნაბა წარმოიყვანა იგი და მოჰგუარა მოციქულთა და უთხრა მათ, ვითარ-იგი გზასა ზედა იხილა უფალი და რამეთუ ეტყოდა მას და ვითარ-იგი დამასკეს შინა განეცხადა სახელითა იესუჲსითა.
და	მცხ.საქმ	და იყო მათ თანა და შევიდოდა იერუსალჱმს და განეცხადებოდა სახელითა უფლისა იესუჲსითა.
და	მცხ.რომ	ამას სამე ჰგონება, ჵ კაცო, რომელი შჯი ესევითარისა მოქმედთა მათ და იქმ მასვე ვითარ-მე შენ განერე საშჯელსა ღმრთისასა?
და	მცხ.რომ	ანუ სიმდიდრესა მას სიტკბოებისა მისისასა და თავს-დებასა და სულგრძელებასა შეურაცხ-ჰყოფ, ვერ გიცნობიეს, რამეთუ სიტკბოებაჲ ღმრთისაჲ სინანულად მოგიყვანებს შენ?
და	მცხ.რომ	ხოლო სიფიცხლითა მაგით შენითა და შეუნანებელითა გულითა იუნჯებ თავისა შენისა რისხვასა დღესა მას რისხვისა და გამოჩინებისა და მართლმსაჯულებისა ღმრთისასა,
და	მცხ.რომ	მოთმინეთა მათ საქმისა კეთილისათა - დიდებაჲ და პატივი და უხრწნელებაჲ, რომელნი ეძიებენ ცხორებასა საუკუნესა;
და	მცხ.რომ	ხოლო ჴდომისაგანთა მათ და ურჩთა ჭეშმარიტებისათა და მორჩილთა სიცრუისათა – რისხვაჲ და გულის წყრომაჲ.
და	მცხ.რომ	ჭირი და იწროებაჲ ყოველსა ზედა სულსა კაცისასა, მოქმედსა ბოროტისასა, ჰურიასა პირველად და მერმე წარმართსა!
და	მცხ.რომ	დიდებაჲ და პატივი და მშჳდობაჲ ყოველსა მოქმედსა კეთილისასა, ჰურიასა პირველად და მერმე წარმართსა!
და	მცხ.რომ	რამეთუ რომელთა-იგი უშჯულოდ შესცოდეს, უშჯულოდცა წარწყმდენ, და რომელთა შჯულსა შინა შესცოდეს, შჯულითაცა ისაჯნენ.
და	მცხ.რომ	რამეთუ წარმართთა, რომელთა შჯული არა აქუნ, და ბუნებითსა მას შჯულსა ჰყოფდეს; ამათ რამეთუ შჯულ არა აქუს, თავისა თჳსისათჳს შჯულ არიან:
და	მცხ.რომ	რომელნი გამოაჩინებენ საქმესა შჯულისასა, დაწერილსა გულთა შინა მათთა, თანა-მოწამებითა მათდა გონებისა მათისაჲთა და შორის ურთიერთას გულის სიტყუანი შეასმენდენ ანუ სიტყუას უგებდენ
და	მცხ.საქმ	ეტყოდა და გამოეძიებდა ბერძლ მეტყუელთა მათ თანა, ხოლო იგინი განიზრახვიდეს მოკლვასა მისსა.
და	მცხ.რომ	უკუეთუ შენ ჰურიაჲ სახელ-გედების, და განისუენებ შჯულსა ზედა და იქადი ღმრთისა
და	მცხ.რომ	და იცი ნებაჲ იგი და გამოიცდი უმჯობესსა მას და სწავლულ ხარ შჯულისაგან
და	მცხ.რომ	მასწავლელად უგუნურთა, მოძღურად ჩჩჳლთა და გაქუს ხატი იგი მეცნიერებისაჲ და ჭეშმარიტებისაჲ შჯულსა შინა,
და	მცხ.რომ	და გშჯიდეს ბუნებით წინადაცუეთელი იგი, შჯულისა აღმასრულებელი, შენ, რომელი-ეგე წიგნითა და წინადაცუეთითა შჯულისა გარდამავალ ხარ!
და	მცხ.რომ	არამედ რომელი ფარულად ჰურიაჲ არს და წინადაცუეთილებაჲ გულისაჲ აქუს სულითა, არა წიგნითა, რომლისა-იგი ქებაჲ არა კაცთაგან არს, არამედ ღმრთისაგან.
და	მცხ.ივდ	რამეთუ სიღრმე გულისა კაცისა ვერ სცნით და სიტყუასა გონებისა მისისასა ვერ ეწივნით. და ვითარ ღმრთისა გონებასა მისწუდეთ, რამეთუ შექმნა ესე ყოველი? მან იცის, რა-იგი უზრახავს თქუენთჳს, და გონებაჲ მისი სცნათ და ზრახვანი გამოიცადნეთ? ნუსადა, ძმანო, ნუსადა განარისხებთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა.
და	მცხ.ივდ	უკუეთუ არა უნდეს ხუთთა ამათ დღეთა შეწევნად ჩუენდა, მას ჴელეწიფების ნეფსით თჳსით, და-ღა-თუ დამიფარნეს ჩუენ, რომელთა შინა უნდეს დღეთა, მან იცის, და-ღა-თუ მოგუწყჳდნეს წინაშე მტერთა ჩუენთა. მასვე აქუს ჴელმწიფება და ვინმე ჰრქუას მას: რა ესე ყავა?
და	მცხ.ივდ	ამისთჳს მოელოდეთ მის მიერ ცხორებასა. ხადოდით მას შემწედ ჩუენდა და ისმინოს ჴმისა ჩუენისა, უკუეთუ სათნო არს მისა.
და	მცხ.ივდ	ვითარცა-იგი იყო დღეთა მათ პირველთა, რომლისა ბრალისათჳს მიეცნეს მამანი ჩუენნი ბაბილონელთა მახჳლსა და მიმოტაცებასა სამეოცდაათ წელ, და დაეცნეს დაცემითა დიდითა წინაშე მტერთა მათთა.
და	მცხ.რომ	და არა ვითარცა ვიგმობვით, და ვითარცა იტყჳან ვინმე ჩუენდა სიტყუად, ვითარმედ ვქმნეთ ბოროტი, რაჲთა მოგჳჴდეს ჩუენ კეთილი? რომელთა განკითხვაჲ საშჯელსა შინა არს.
და	მცხ.რომ	აწ უკუე რაჲ წინა-მე-ვჰმატთა? არა სამე, რამეთუ წინაწარვე ვაბრალეთ ჰურიათა და წარმართთა ყოველთა ცოდვასა ქუეშე ყოფაჲ.
და	მცხ.რომ	ყოველთავე მიაქციეს ერთბამად და უჴმარ იქმნნეს; არავინ არს, რომელმანმცა ქმნა სიტკბოებაჲ, არავინ არს მიერთადმდე.
და	მცხ.რომ	რომელთაჲ პირი წყევითა და სიმწარითა სავსე არს.
და	მცხ.რომ	შემუსრვაჲ და უბადრუკებაჲ არს გზათა მათთა;
და	მცხ.რომ	და გზაჲ მშჳდობისაჲ არა იცნეს.
და	მცხ.რომ	ხოლო ესე უწყით, რამეთუ რაოდენსა შჯული იტყჳს, მათ ეტყჳს, რომელნი-იგი შჯულსა ქუეშე არიან, რაჲთა ყოველი პირი დაიყოს, და საშჯელსა თანა-მდებ იყოს ყოველი სოფელი ღმრთისაჲ,
და	მცხ.რომ	ხოლო სიმართლე ღმრთჲსაი სარწმუნოებითა იესუ ქრისტესითა ყოველთა მიმართ და ყოველთა ზედა მორწმუნეთა, რამეთუ არა არს განწვალება,
და	მცხ.რომ	რამეთუ ყოველთავე შესცოდეს და დაკლებულ არიან დიდებისაგან ღმრთისა,
და	მცხ.რომ	ხოლო განმართლდებიან უსასყიდლოდ მადლითა მისითა და გამოჴსნითა მით იესუ ქრისტესითა.
და	მცხ.რომ	თავს-დებითა ღმრთისაჲთა გამოჩინებად სიმართლისა მისისა ამათ ჟამთა, რაჲთა იყოს იგი მართალ და განმამართლებელ სარწმუნოებისაგან იესუჲსისა.
და	მცხ.რომ	ანუ ჰურიათაჲ-მე ხოლო არსა ღმერთი და არა წარმართთაჲცა? ჰე, წარმართთაჲცა.
და	მცხ.რომ	რასა უკუე იტყჳს წიგნი? ჰრწმენა აბრაჰამს ღმერთი და შეერაცხა მას სიმართლედ.
და	მცხ.რომ	ხოლო რომელი-იგი არა იქმნ და ჰრწამნ ხოლო განმამართლებელი იგი უღმრთოჲსაჲ, შეერაცხების სარწმუნოებაჲ იგი მისი სიმართლედ.
და	მცხ.რომ	ნეტარ არიან, რომელთა მიეტევნენ უშჯულოებანი და რომელთა დაეფარნენ ცოდვანი;
დაო	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი იოაკიმის ზედა, ძისა იოსიასსა, მეფისა იუდაჲსსა: ვაჲ კაცსა ამას ზედა, არა ეტყებდენ მას. ვაჲ მე, უფალო, და ვაჲ მე, ძმაო, და ვაჲ მე, დაო, არცა სტიროდიან მას, ჵ საყუარელო!
და	მცხ.რომ	რამეთუ უკუეთუ შჯულისაგანნი იგი არიან მკჳდრნი, ცალიერ არს სარწმუნოებაჲ, და განქარვებულ არიან აღთქუმანი იგი.
და	მცხ.დან	და მოსრულნი ეტყჳან მეფესა: მეფე, არა განსაზღურებაჲ დააწესეა, რაჲთა ყოველმან კაცმან, რომელმანცა ითხოოს ყოვლისაგან ღმრთისა და კაცისა სათხოველი ვიდრე დღეთამდე ოცდაათთა, გარნა თჳნიერ შენსა, მეფე, შთავარდეს მღჳმესა ლომთასა? და თქუა მეფემან: ჭეშმარიტ არს სიტყუა და რწმენაჲ მიდთა და სპარსთაჲ და არა წარჴდეს.
და	მცხ.დან	მაშინ მიუგეს და თქუეს წინაშე მეფისა: დანიელ ძეთაგანი ტყუეობისა იუდაჲსთაჲ არა ერჩდა რწმენასა შენსა განსაზღურებისათჳს, რომელ დააწესე, და ჟამთა დღისათა სამთა ითხოვს ღმრთისაგან თჳსისა თხოათა მისთა.
და	მცხ.დან	მაშინ მეფესა ვითარცა ესმა სიტყუა, ფრიად შეწუხნა მის ზედა და დანიილისათჳს იღუწიდა, ვითარ განარინოს იგი, და ვიდრე მწუხრამდე ღუაწლსა შინა იყო განრინებად მისსა.
და	მცხ.დან	მაშინ კაცთა მათ მიუგეს მეფისა მიმართ: უწყოდე, მეფე, ვითარმედ რწმენისა მიდთა და სპარსთაჲსა ყოვლისათჳს განსაზღურებისა დადგომასა, რომელიცა მეფემან დაადგინოს, არ ჯერ-არს გარდაცვალება.
და	მცხ.რომ	და არა მოუძლურდა იგი სარწმუნოებითა, არა განიცადა თავი თჳსი, - რამეთუ კნინღა და მკუდარ იყვნეს ჴორცნი მისნი, რამეთუ ას წლის სადამე იყო, - და მკუდრობაჲ იგი საშოჲსა სარაჲსი.
და	მცხ.დან	მაშინ მეფემან თქუა, და მოიყვანეს დანიელი და შთააგდეს იგი მღჳმესა ლომთასა. და ჰრქუა მეფემან დანიილსა: ღმერთმან შენმან, რომლისა შენ მიმდემად მკუთნველ ხარ, მან განგარინენ შენ.
და	მცხ.იოვ1	და მივწერე თქუენდა, ვითარმედ არა იცით ჭეშმარიტებაჲ იგი, არამედ ვითარმედ იცით იგი და რამეთუ ყოველი ტყუვილი ჭეშმარიტებისაგან არა არს.
და	მცხ.დან	და მოიღეს ლოდი დიდი და დასდვეს პირსა ზედა მღჳმისასა. და დაჰბეჭდა მეფემან ბეჭდისა მიერ მისისა და ბეჭდისა მიერ დიდებულთა მისთაჲსა, რაჲთა არ შეიცვალოს საქმე დანიელის ზედა.
და	მცხ.დან	და წარვიდა მეფე სახიდ თჳსსა და დაწვა უსეროდ, და სანოაგენი არა მოართუნეს მას, და ძილი განეყენა მისგან. და დაჴშნა ღმერთმან პირნი მათ ლომთანი და არა შეეხნეს დანიელს.
და	მცხ.დან	მაშინ მეფე აღდგა განთიად სანთლითა და სწრაფისა მიერ მოვიდა მღჳმესა მას ლომთასა.
და	მცხ.მსაჯ	და დაჰფლეს იგი მთასა მას სამკჳდრებელისა თჳსისასა თამნასაქარს, მთასა მას ეფრემისსა, ბღუარით კერძოჲ მთისა მის გაასისსა. და ყოველი ნათესავი წარჴდა და შეეძინნეს მამათა მათთა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, ვითარცა იტყოდა ანგელოზი იგი უფლისა სიტყუათა ამათ ყოველთა მიმართ ძეთა ისრაჱლისათა, და აღიღო ერმან მან ჴმაჲ მათი და ტიროდეს.
და	მცხ.იოვ1	ვინ-მე არს მტყუარი იგი? ანუ არა, რომელმან უარ-ყოსა, ვითარმედ იესუ არა არს ქრისტე? ესე არს ანტიქრისტე, რომელმან უარ-ყოს მამაჲ და ძე.
და	მცხ.დან	და მიახლებასა მისსა მღჳმისა მიმართ, ჴმა-უყო დანიილსა ძლიერითა ჴმითა. და მიუგო მეფემან და ჰრქუა დანიელს: დანიილ, მონაო ღმრთისა ცხოველისაო, ღმერთმან შენმან, რომლისა განმკუთვნელ ხარ მიმდემად, უკეთუ შეუძლო განრინებაჲ შენი პირისაგან ლომთასა?
და	მცხ.მსაჯ	და მე ვთქუ: არღარა შევსძინო განსხმად ერისა მის, რომლისა-იგი ვთქუ განსხმაჲ არა აღვჴოცნე იგინი პირისაგან თქუენისა და იყვნენ იგინი თქუენდა მაჭირვებელ და ღმერთნი იგი მათნი იყვნენ თქუენდა საცთურ.
და	მცხ.დან	და ეუბნა დანიელ მეფესა და თქუა: მეფე, საუკუნეთა ცოცხლებდ!
და	მცხ.მსაჯ	და თქუენ არა აღუთქუათ აღთქუმაჲ მკჳდრთა მათ ამის ქუეყანისათა, არცა თაყუანის-სცემდეთ კერპთა მათთა, არამედ გამოქანდაკებულნი იგი კერპნი მათნი შეჰმუსრენით და საკურთხეველები მათი დაარღჳეთ. და თქუენ არა ისმინეთ ჴმისა ჩემისა და ესე ყოველი ჰყავთ.
და	მცხ.დან	ღმერთმან ჩემმან მოავლინა ანგელოზი თჳსი და დაჴშნა პირნი ლომთანი და არა განმრყუნეს მე, რამეთუ წინაშე მისსა სიწრფოება ჩემი იპოვა და წინაშე შენსაცა, მეფე, შეცოდება არა ვყავ.
და	მცხ.რომ	რომელი მიეცა ცოდვათა ჩუენთათჳს და აღდგა განმართლებისა ჩუენისათჳს.
და	მცხ.რომ	აწ უკუე განმართლებულ ვართ სარწმუნოებითა, და მშჳდობაჲ გუაქუს ღმრთისა მიმართ უფლისა ჩუენისა მიერ იესუ ქრისტესა,
და	მცხ.რომ	რომლისაგანცა მოუჴედით სარწმუნოებითა მადლსა ამას, რომლითაცა ვდგათ და ვიქადით სასოებითა დიდებისა ღმრთისაჲთა.
და	მცხ.იოვ1	თქუენ უკუე, რომელი-იგი გესმა პირველითგან, თქუენ თანა ეგენ. უკუეთუ თქუენ თანა ეგოს, რომელი-იგი გესმა პირველითგან, და თქუენცა ძისა თანა და მამისა ეგნეთ.
და	მცხ.იოვ1	და ესე არს აღთქუმაჲ, რომელი-იგი მან აღმითქუა ჩუენ ცხორებაჲ საუკუნოჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და აღმოვიდა ანგელოზი უფლისა გალგად და ადგილსა მას ტირილისასა და ბეთელდ და სახლსა მას ისრაჱლისასა და ჰრქუა მათ. ამას იტყჳს უფალი: უფალმან აღმოგიყუანნა თქუენ ეგჳპტით და შემოგიყუანნა თქვენ ქუეყანასა ამას, რომლისათჳს ეფუცა მამათა თქუენთა მოცემად თქუენდა. და თქუა: არა განვაქარვო აღთქუმაჲ ჩემი, რომელ არს თქუენდა მიმართ უკუნისამდე.
და	მცხ.მსაჯ	და იწყო ამორეველმან მან დამკჳდრებად მთასა მას მურტოვანსა, სადა-იგი დათუნი და მელნი იყვნეს, მურტოვანსა მას და სალაბინს და დამძიმდა ჴელი სახლისა იოსებისი ამორეველისა მის ზედა და იყო იგი მათა მოხარკე
და	მცხ.იოვ1	და თქუენცა ცხებულებაჲ იგი რომელი მიიღეთ მისგან, თქუენ თანა ჰგიეს და არა გიჴმს, ვითარმცა ვინ გასწავა თქუენ, არამედ თჳთ იგივე ცხებულებაჲ გასწავებს თქუენ ყოვლისათჳს. და ჭეშმარიტ არს და არა არს ტყუილ; და ვითარცა-იგი გასწავა თქუენ, ეგენით მას ზედა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო შემდგომად აღსრულებისა მის ისოსისა და იკითხვიდეს ძენი ისრაჱლისანი უფლისა მიერ და იტყოდეს: ვინ აღვიდეს წინამძღურად ჩუენდა ქანანელისა მის და ბრძოლა-სცეს მას?
და	მცხ.დან	და თქუა მეფემან, და მოიყვანნეს კაცნი, შემასმენელნი დანიილისნი, და მღჳმესა ლომთასა შთაიყარნეს იგინი, და ძენი მათნი, და ცოლნი მათნი, და არღა მიწევნილ იყვნეს იატაკად მღჳმესა, ვიდრე ეუფლნეს მათ ლომნი და ყოველნი ძუალნი მათნი დააწულილნეს. ზ
და	მცხ.დან	პირისაგან ჩემისა დაიდვა რწმენაჲ ყოველსა შორის მთავრობასა მეფობისა ჩემისასა ყოფა მძრწოლარეთა და მოშიშთა პირისაგან ღმრთისა დანიილისისა, რამეთუ იგი არს ღმერთი ცხოველი და გებული საუკუნეთა, მეფობა მისი არა განირყუნეს და უფლება მისი ვიდრე დასასრულამდე.
და	მცხ.დან	შეეწევის, და იჴსნის და იქმს სასწაულთა და ნიშთა ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, რომელმან იჴსნა დანიილი პირისაგან ლომთასა.
და	მცხ.დან	და დანიელ ესრეთ წარემართა მეფობასა შინა დარიოსისსა და მეფობასა შინა კჳროზ სპარსისასა.
და	მცხ.დან	პირველსა შინა წელსა ვალტასარ მეფისა ქალდეველთაჲსსა ძილისშორისი იხილა დანიელ, და ხილვაჲ თავისა მისისა საწოლსა ზედა მისსა. და ძილისშორისი დაწერა დასაწყისი სიტყუათა მისთაჲ და მიმგებელმან თქუა:
და	მცხ.იოვ1	და აწ, შვილნო, ეგენით მას ზედა, რაჲთა, რაჟამს გამოცხადნეს, გუაქუნდეს კადნიერებაჲ და არა მრცხუენეს მისგან მოსლვასა მას მისსა.
და	მცხ.დან	მე, დანიილ, ვხედევდ ხილვასა შინა ჩემსა ღამისასა: და, აჰა, ოთხნი ქარნი ცისანი ეკუეთებოდეს ზღჳსა მიმართ დიდისა.
და	მცხ.დან	პირველი - ვითარცა ლომაჲ, და ფრთენი, ვითარცა არწივისანი. ვხედევდ, ვითარმედ მოეფხურნეს ფრთენი მისნი, და აღღებულ იქმნა ქუეყანით, და ფერჴთა ზედა კაცისათა დადგა და გული კაცისაჲ მოეცა მას.
და	მცხ.დან	და, აჰა, მჴეცი სხუაჲ, მსგავსი დათჳსა, და ნაწილსა ერთსა ზედა დადგა, და სამნი გუერდნი პირსა შორის მისსა საშუალ კბილთა მისთა, და ესრეთ ეტყოდეს მას: აღდეგ, ჭამენ ჴორცნი მრავალნი!
და	მცხ.დან	შემდგომად ამისსა ვხედევდ და, აჰა, სხუაჲ მჴეცი, ვითარცა ვეფხი, და მისნი ფრთენი ოთხნი მფრინველისანი ზეშთა კერძო მისსა, და ოთხნი თავნი მჴეცსა, და ჴელმწიფებაჲ მოეცა მას.
და	მცხ.ლუკა	ვინაჲთგან აღდგეს სახლისა უფალი და დაჰჴშას კარი, და გარეშე სდგეთ და იწყოთ რეკად კარსა და იტყოდით: უფალო, უფალო, განგჳღე ჩუენ! მოგიგოს და გრქუას თქუენ: არა გიცნი თქუენ, ვინანი ხართ.
და	მცხ.ზაქ	და მიუგე და ვთქუ ანგელოზისა მიმართ მზრახვალისა ჩემ შორის: რაჲ არიან ესენი, უფალო?
და	მცხ.დან	და რქათა მისთა განვიცდიდ, ათნი რქანი მისნი, და, აჰა, რქა სხუაჲ მცირე აღმოვიდოდა შორის მათსა. და სამნი რქანი წინასწარნი მისნი აღმოიძირნეს პირისაგან მისისა. და, აჰა, თუალნი ვითარცა თვალნი კაცისანი, რქისა მის შორის და პირი მეტყუელი დიდ-დიდთა. და ჰყოფდა ბრძოლასა წმიდათა მიმართ.
და	მცხ.დან	და ვხედევდ, ვითარმედ საყდარნი დაიდგნეს და ძუელი დღეთა დაჯდა. და შესამოსელი მისი, ვითარცა თოვლი სპეტაკი, და თმაჲ თავისა მისისა, ვითარცა მატყლი განწმედილი, საყდარი მისი - ალი ცეცხლისა, ეტლისთუალნი მისნი - ცეცხლი მოტყინარე.
და	მცხ.იაკ	რამეთუ ყოველივე ბუნებაჲ მჴეცთა და მფრინველთაჲ და ქუეწარმავალთაჲ და მცურვალთაჲ დაიმწყსების და დამწყსილ არს ბუნებასა ქუეშე კაცთასა.
და	მცხ.დან	მდინარე ცეცხლისაჲ იზიდვოდა, გამომავალი წინაშე მისსა, ათასნი ათასთანი ჰმსახურებდეს მას და ბევრნი ბევრთანი წარდგომილ იყვნეს წინაშე მისსა სამსჯავროს.
და	მცხ.იოვ1	საყუარელნო, აწ შვილნი ღმრთისანი ვართ და არღარა გამოჩინებულ არს, რაჲ ყოფად ვართ. გარნა ვიცით, რამეთუ უკუეთუ გამოცხადნეს, მსგავსად მისსა ვიყვნეთ, რამეთუ ვიხილოთ იგი, ვითარცა იგი არს.
და	მცხ.დან	და ჯდა და წიგნნი განეხუნნეს. ვხედევდ მას შინა ჴმისაგან სიტყუათა დიდთაჲსა, რომელთა რქანი იგი იტყოდიან. მხილველ ვიყავ, ვიდრემდის მოიკლა მჴეცი და წარწყმდა, და სხეული მისი მიეცა დასაწუელად ცეცხლითა.
და	მცხ.იაკ	ხოლო უკუეთუ შური მწარე გაქუნდეს და ჴდომაჲ გულთა შინა თქუენთა, ნუ იქადით და სტყუით ჭეშმარიტებასა ზედა.
და	მცხ.დან	და ნეშტთაცა მჴეცთაჲ გარდადგა მთავრობაჲ. და სიგრძე სიცოცხლისა მიეცა მათ ვიდრე ჟამისამდე და წამისა.
და	მცხ.იაკ	ხოლო ზეგარდმოჲ სიბრძნე პირველად სიწმიდე არს და მერმე მშჳდობაჲ, სახიერებაჲ, მორჩილებაჲ, სავსე წყალობითა და ნაყოფითა საქმეთა კეთილთაჲთა განუკითხველ და შეუორგულებელ.
და	მცხ.იოვ1	და ყოველსა რომელსა აქუნდეს სასოებაჲ ესე მისა მიმართ, განიწმიდოს თავი თჳსი, ვითარცა იგი წმიდა არს.
და	მცხ.იოვ1	ყოველმან რომელმან ქმნეს ცოდვაჲ, მან უსჯულოებაჲცა ქმნეს და ცოდვა იგი არს უსჯულოებაჲ.
და	მცხ.იოვ1	და იცით, რამეთუ იგი გამოჩნდა, რაჲთა ცოდვანი ჩუენნი აღიხუნეს და ცოდვაჲ მის თანა არა არს.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა აგრძნეს ესე ძმათა, წარიყვანეს კესარიად და წარგზავნეს იგი ტარსუნდ.
და	მცხ.ზაქ	და მიუგნა უფალმან, ყოვლისა მპყრობელმან, ანგელოზსა მზრახვალსა ჩემ შორის სიტყუანი კეთილნი და სიტყუანი ნუგეშინის-ცემისანი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ეკლესიანი იგი ყოველთა მათ ადგილთა ჰურიასტანისათა და გალილეაჲსათა და სამარიაჲსათა ეგნეს მშჳდობით, შენნი და წარმართებულნი შიშსა უფლისასა, და ნუგეშინის-ცემითა სულისა წმიდისაჲთა განმრავლდებოდეს.
და	მცხ.საქმ	და ჰრქუა მას პეტრე: ენეა, განგკურნებს შენ უფალი იესუ ქრისტე, აღდეგ და გარდაყარენ სარეცელნი შენნი. და მეყსეულად აღდგა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იოპეს შინა იყო ვინმე დედაკაცი დამოწაფებული, რომელსა სახელი ერქუა ტაბითა, რომელი გამოითარგმანების ქურციკ. ესე სავსე იყო ქველის საქმითა და წყალობითა, რომელსა-იგი იქმოდა.
და	მცხ.საქმ	და იყო მათ დღეთა შინა დასნეულებაჲ მისი და სიკუდილი. ხოლო დაბანეს იგი და დადვეს ქორსა მას შინა.
და	მცხ.საქმ	და აღდგა პეტრე და წარვიდა მათ თანა; რომელი ვითარცა მივიდა აღიყვანეს ქორსა მას ზედა. და გარე მოადგა მას ქურივები იგი, ყოველნი ტიროდეს და უჩუენებდეს კუბასტებსა და სამოსლებსა, რაოდენსა იქმოდა, მათ თანა რაჲ იყო ტაბითა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პეტრე განავლინნა გარე ყოველნი და მოიდრიკნა მუჴლნი და ილოცა. და მოექცა გუამსა მას და ჰრქუა: ტაბითა, აღდეგ. და მან მეყსეულად აღიხილნა თუალნი თჳსნი და, იხილა რაჲ პეტრე, წარმოჯდა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან მისცა მას ჴელი და აღადგინა იგი და მოუწოდა წმიდათა მათ და ქურივთა და წარუდგინა იგი ცოცხალი.
და	მცხ.საქმ	აგრძნა ესე ყოველმან იოპემან და ჰრწმენა მრავალთა უფალი.
და	მცხ.საქმ	და იყო იგი მრავალ დღე დადგრომილ იოპეს შინა სიმონ ვისმე მეპრატაკისა თანა.
და	მცხ.საქმ	კეთილად მსახური და მოშიში უფლისაჲ ყოვლითურთ სახლეულით თჳსით, იქმოდა ქველის საქმესა მრავალსა ერსა მას შორის და ევედრებოდა ღმერთსა მარადის.
და	მცხ.საქმ	იხილა მან ჩუენებით განცხადებულად ვითარ მეცხრესა ოდენ ჟამსა მის დღისასა, რამეთუ ანგელოზი უფლისაჲ მოვიდა მისა და ჰრქუა მას: კორნილიე!
და	მცხ.საქმ	და მან მიხედა მას და ზარი განჰჴდა და ჰრქუა მას: ლოცვანი შენნი და ქველის საქმენი შენნი აღვიდეს საჴსენებელად შენდა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.საქმ	და აწ მიავლინენ შენ იოპედ კაცნი და მოუწოდე სიმონს, რომელსა ჰრქჳან პეტრე.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა წარვიდა ანგელოზი იგი, რომელი ეტყოდა მას, მოუწოდა ორთა მონათა მისთა და ერის კაცსა, კეთილად მსახურსა, წინაშე მდგომელსა მისსა,
და	მცხ.საქმ	და უთხრა მათ ესე ყოველი და წარავლინნა იგინი იოპედ.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ შეემშია და უნდა პირისა ჴსნაჲ. და ვიდრე იგინი უმზადებდეს მას, იყო მის ზედა განკჳრვებაჲ,
და	მცხ.საქმ	და ხედვიდა ცათა განხუმულთა და გარდამომავალსა ჭურჭელსა რასმე, ვითარცა ტილოსა დიდსა ოთხთაგან კიდეთა ზე დამოკიდებულსა ზეცით ქუეყანად,
და	მცხ.საქმ	რომელსა შინა იყო ყოველი ოთხფერჴი და ქუეწარმავალი და მჴეცი ქუეყანისაჲ და მფრინველნი ცისანი.
და	მცხ.საქმ	და იყო ჴმაჲ მისა მიმართ: აღდეგ პეტრე, დაკალ და ჭამე.
და	მცხ.ივდ	აწ ევედრე ჩუენთჳს, რამეთუ დედაკაცი ღმრთისმსახური ხარ, და მოავლინოს უფალმან წჳმა, რათა აღივსნენ ჯურღმულნი ჩუენნი და აღარა მოაკლდეს.
და	მცხ.ეზრ3	და მის ყოვლისათჳს ვქადაგებდით მარხვასა და ვილოცევდით, რათამცა უფალმან დაგჳცვა ჩუენ და წარგჳმართა ჩუენ გზათა მშჳდობისათა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ-იგი განიზრახვიდა პეტრე გულსა თჳსსა, ვითარმედ რაჲ-მე იყოს ხილვაჲ ესე, რომელი ეჩუენა მას, და აჰა-ესერა კაცნი იგი, რომელნი კორნელეოსისგან მოვლინებულ იყვნეს, იკითხვიდეს სახლსა სიმონისსა და მოვიდეს და დადგეს ბჭეთა ზედა მისთა.
და	მცხ.საქმ	და მოხადეს და ჰკითხვიდეს, უკუეთუ სიმონისი, რომელსა ჰრქჳან პეტრე, ვანი არს აქა?
და	მცხ.საქმ	გარდამოვიდა პეტრე კაცთა მათ თანა, მოვლინებულთა კორნილიოსის მიერ, და ჰრქუა: აჰა-ესერა მე ვარ, რომელსა თქუენ მეძიებთ. აწ რაჲ არს მიზეზი, რომლისათჳს მოსრულ ხართ?
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ ჰრქუეს: კორნილიოს ასისთავმან, კაცმან მართალმან და მოშიშმან ღმრთისამან, რომელი წამებულ არს ყოვლისაგან ნათესავისა ჰურიათაჲსა, ბრძანებაჲ მოიღო ანგელოზისაგან წმიდისა მიყვანებად შენდა სახლსა თჳსსა და სმენად შენგან სიტყუათა.
და	მცხ.მეფ1	და აღიმსთო სამოველ განთიად და მიეგებვოდა ისრაჱლსა ჟამსა ცისკრისასა. და უთხრეს სამოველს, ვითარმედ: მოვიდა საულ კარმელად. და მიჰყო სამოველ ჴელი თჳსი, გარემოაქცივნა ეტლნი მისნი და შთავიდა იგი მუნვე გალგალად. და მოვიდა სამოველ საულსა თანა და იხილა საულ, რამეთუ შესწირვიდა მსხუერპლთა ნატყუენავისა მისგანსა, რომელი მოეღო ამალეკთაგან.
და	მცხ.საქმ	და ხვალისაგან შევიდეს კესარიად, ხოლო კორნილეოს მოელოდა მათ, შემოეკრიბა თესლ-ტომი მისი და საყუარელნი მეგობარნი მისნი.
და	მცხ.საქმ	და იყო შესლვასა მას პეტრესსა, მოეგებოდა მას კორნილიე და შეუვრდა ფერჴთა მისთა და თაყუანის-სცა მას.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პეტრე აღადგინა იგი და ჰრქუა მას: აღდეგ რამეთუ მეცა თავადი კაცივე ვარ.
და	მცხ.საქმ	და იტყოდეს თანად, და შე-რაჲ-ვიდა შინა, პოვნა მუნ მრავალნი შემოკრებულნი.
და	მცხ.საქმ	და ჰრქუა მათ პეტრე: თქუენ თჳთ უწყით, ვითარმედ არა ჯერ-არს კაცისა ჰურიისა მიახლებად წარმართთა, ანუ შეხებად უცხო თესლთა; და მე მიჩუენა ღმერთმან, რაჲთა არავინ კაცი შევჰრაცხო ბილწად და არაწმიდად.
და	მცხ.პეტრ1	გამოეძიებდეს, ოდეს ანუ რომელსა ჟამსა ეუწყებოდა მათ შორის სული ქრისტესი, წინაწარ უწამებდა მათ ქრისტესთა მათ ვნებათა და მისსა შემდგომად დიდებათა მისთა.
და	მცხ.დან	და სიტყუანი მაღლისა მიმართ თქუნეს, და წმიდანი მაღლისანი შეაცთუნნეს, და მოიგონოს ცვალება ჟამთა და შჯულისა, და მიეცეს ჴელსა შინა მისსა ვიდრე ჟამისამდე და ჟამთა და ნახევარსა ჟამისასა.
და	მცხ.რიცხ	ესე ტომნი - გეთსონისნი, აღხილვაჲ იგი მათი შჳდ ათას და ხუთათას.
და	მცხ.იაკ	და აღესრულა წერილი იგი, რომელი იტყჳს: ჰრწმენა აბრაჰამს ღმერთი, და შეერაცხა მას სიმართლედ, და მეგობარ ღმრთისა იწოდა.
და	მცხ.იაკ	და ენაჲ ეგრეთვე ცეცხლ არს, სამკაული სიცრუისაჲ. ენაჲ დადგრომილ არს ასოთა შინა ჩუენთა, რომელი შეაგინებს ყოველსა გუამსა და აღაგზნებს ურმის თუალსა მას შესაქმისასა და აღგზნებულ არს გეჰენიისაგან.
და	მცხ.პეტრ2	რაჟამს ესე ყოველნი ესრეთ დაზულებოდიან, რაბამთაჲ ჯერ-არს თქუენი ყოფაჲ წმიდითა ქცევითა და კეთილითა მსახურებითა, რაჲთა მოელოდით.
და	მცხ.საქმ	აწ მიავლინე შენ იოპედ და მოუწოდე სიმონს, რომელსა ჰრქჳან პეტრე: ამას ვანი დაუც სახლსა სიმონის ვისმე მეპრატაკისასა, ზღჳს კიდით კერძო, რომელი მოვიდეს და გეტყოდის შენ.
და	მცხ.საქმ	და მუნთქუესვე წარმოვავლინენ შენდა და შენ კეთილად ჰყავ, რამეთუ მოხუედ. აწ ესერა ჩუენ ყოველნი მოსრულ ვართ წინაშე ღმრთისა სმენად ყოვლისა ბრძანებულისა შენდა უფლისა მიერ.
და	მცხ.დან	და მას მიეცა მთავრობა, და პატივი, და მეფობა, და ყოველნი ერნი, ტომნი, ენანი მას ჰმსახურებდეს, და ჴელმწიფება მისი ჴელმწიფება საუკუნე, რომელი არა წარჴდეს და მეფობა მისი არა განიხრწნას.
და	მცხ.დან	განცჳბრდა სული ჩემი, მე, დანიელ, ანაგებსა შორის ჩემსა, და ხილვანი თავისა ჩემისანი შემაშფოთებდეს მე.
და	მცხ.დან	და მოუჴედ ერთსა მდგომარეთაგანსა და სიმკაცრესა ვეძიებდ მისგან ამათ ყოველთა ზედა, და მითხრა მე სიმკაცრე და თანშეტყუება სიტყუათაჲ მაუწყა მე:
და	მცხ.იაკ	დაემორჩილენით ღმერთსა და წინა-აღუდეგით ეშმაკსა, და ივლტოდის თქუენგან.
და	მცხ.დან	რომელნი აღიხუნენ, და მიიღონ მეფობა წმიდათა მაღლისათა და იპყრან იგი ვიდრე საუკუნომდე და ვიდრე საუკუნომდე საუკუნეთა.
და	მცხ.დან	და ვეძიებდ სიმკაცრით მჴეცისათჳს მეოთხისა, რამეთუ განსხუაებულ იყო უფროს ყოვლისა მჴეცისა და საშინელ მეტად, კბილნი მისნი რკინანი და ფრცხილნი მისნი რვალისანი, ჭამდა და დააწულილებდა და ნეშტთა ფერჴებითა მისითა დასთრგუნვიდა.
და	მცხ.დან	და რქათა მისთათჳს ათთა თავისა მისისა შორისთა მისსა, და ერთისა მის რქისა, მავალისა და განმჴდელისა, უპირველესი იგი სამისა, რქისა მის, რომლისანი თუალნი და პირი მეტყველი დიდსა, და ხილვა მისი უმეტეს სხვათა.
და	მცხ.დან	და ვხედევდ და რქა იგი ყოფდა ბრძოლასა წმიდათასა, განძლიერდა მათდა მიმართ,
და	მცხ.დან	ვიდრე არა მოვიდა ძუელი დღეთა და მსჯავრი მისცა წმიდათა მაღლისათა. და ჟამი მოიწია და მეფობა დაიპყრეს წმიდათა.
და	მცხ.რომ	ამისთჳს, ვითარცა-იგი ერთისა მის კაცისათჳს ცოდვაჲ სოფლად შემოჴდა და ცოდვისა ძლით - სიკუდილი, და ესრეთ ყოველთა კაცთა ზედა სიკუდილი მოიწია, რომლითა ყოველთა შესცოდეს.
და	მცხ.დან	და ათნი რქანი მისნი ათნი მეფენი აღდგენ. და შემდგომად მათსა აღდგეს სხუა, რომელი უფროს იყოს ბოროტებითა ყოველთა წინაწართასა, და სამნი მეფენი დაამდაბლნეს,
და	მცხ.დან	და სამსჯავრო დაჯდეს, და მთავრობა მისი გარდაადგინონ უჩინო-ყოფად და წარწყმედად ვიდრე სრულიად.
და	მცხ.დან	და მეფობა და ჴელმწიფებაჲ და დიდებულებაჲ მეფეთა ყოვლისა ცისქუეშისათაჲ მოეცა წმიდათა მაღლისათა, და მეფობა მისი - მეფობა საუკუნე. და ყოველნი მთავრობანი მას ჰმონებდენ და ერჩდენ.
და	მცხ.დან	ვიდრე აქამომდე დასასრული სიტყჳსაჲ. მე, დანიილს, გულისზრახვანი ჩემნი მრავლად შემაშფოთებდეს მე. და შესახედავი ჩემი იცვალა და სიტყუა გულსა შორის ჩემსა დავიცევ.
და	მცხ.დან	და ვიხილე ხილვასა შინა, და იქმნა ხედვასა შინა ჩემსა. და ვიყავ მე შობიბორისასა ტაძარსა, რომელ არს სოფელსა ელამისასა, და ვხედევდ ხილვასა შინა. და ვიყავ უბალსა ზედა.
და	მცხ.იოვ1	ყოველი რომელი შობილ არს ღმრთისაგან, მან ცოდვაჲ არა ქმნეს, რამეთუ თესლი მისი მის თანა დადგრომილ არს. და ვერ ჴელ-ეწიფების ცოდვად, რამეთუ ღმრთისა მიერ შობილ არს.
და	მცხ.დან	და აღვიხუენ თუალნი ჩემნი და ვიხილე: და, აჰა, ვერძი ერთი მდგომარე უბალსა თანა, და ესხნეს მას რქანი, და რქანი მაღალნი, და ერთი იგი უმაღლეს ერთისა მის, და მაღალი აღვიდოდა უკანაჲსკნელ.
და	მცხ.იოვ1	ამის მიერ ცხად არიან შვილნი ღმრთისანი და შვილნი ეშმაკისანი. ყოველმან რომელმან არა ქმნეს სიმართლე, იგი არა არს ღმრთისაგან და რომელსა არა უყუარდეს ძმაჲ თჳსი.
და	მცხ.დან	და ვიხილე ვერძი იგი მრქენალად ზღუად მიმართ და ჩრდილოთ და სამხრით, და ყოველნი მჴეცნი ვერ დადგეს წინაშე მისსა, და არავინ იყო განმარინებელ ჴელისაგან მისისა, და ქმნა ნებისაებრ თჳსისა და განდიდნა.
და	მცხ.იოვ1	არა ვითარცა-იგი კაინ, რომელი-იგი უკეთურისაგან იყო და მოკლა ძმაჲ თჳსი. და რაჲსათჳს-მე მოკლა იგი? რამეთუ საქმენი მისნი ბოროტ იყვნეს, ხოლო ძმისა მისისანი – მართალ.
და	მცხ.იაკ	სულ-გრძელ უკუე იქმნენით, ძმანო, ვიდრე მოსლვადმდე უფლისა. აჰა ესერა მუშაკი მოელის პატიოსანსა ნაყოფსა ქუეყანისასა და სულ-გრძელ არს მას ზედა, ვიდრემდის მოიღოს წჳმაჲ მსთუაჲ და მცხუედი.
და	მცხ.ზაქ	და რისხვითა დიდითა მე განვრისხენ ნათესავთა ზედა ზედაღდგომილთა მათ წილ, რამეთუ მე ვიდრემე განვრისხენ მცირედ, ხოლო იგინი ზედა დაუჴდეს ბოროტად.
და	მცხ.იოვ1	ყოველსა რომელსა სძულდეს ძმაჲ თჳსი, იგი კაცის-მკლველი არს და იცით, რამეთუ ყოველსა კაცის-მკლველსა არა აქუს ცხორებაჲ საუკუნოჲ მის თანა დადგრომილად.
და	მცხ.იაკ	უძლურ თუ ვინმე არს თქუენ შორის, მოუწოდენ ხუცესთა ეკლესიისათა და ილოცონ მის ზედა და სცხონ მას ზეთი სახელითა უფლისაჲთა.
და	მცხ.იოვ1	ამით ვცნათ სიყუარული მისი, რამეთუ მან სული თჳსი ჩუენთჳს დადვა და ჩუენცა თანა-გუაც ძმათათჳს სულთა ჩუენთა დადებაჲ.
და	მცხ.პეტრ1	პეტრე, მოციქული იესუ ქრისტესი, რჩეულთა მწირთა, განთესულთა პონტოჲსა და გალატიისა, კაბადუკიისა, ასიისა და ბითჳნიისათა,
და	მცხ.იოან	იყო კაცი მოვილინებული ღმრთისა მიერ, და სახელი მისი იოვანე.
და	მცხ.პეტრ1	წინაწარ ცნობითა ღმრთისა მამისაჲთა და სიწმიდითა სულისაჲთა დასამორჩილებელად და საპკურებელად სისხლისა იესუ ქრისტესისა. მადლი თქუენ თანა და მშჳდობაჲ განმრავლდინ!
და	მცხ.პეტრ1	სამკჳდრებელად უხრწნელად და შეუგინებელად და დაუჭნობელად დამარხულთა ცათა შინა თქუენდა მიმართ,
და	მცხ.პეტრ1	რომელი არა იცოდეთ და გიყუარს, რომელსა-იგი აწ არა ხედავთ და გრწამს, იხარებდით სიხარულითა გამოუთქუმელითა და დიდებულითა.
და	მცხ.პეტრ1	და მოიღოთ აღსასრულსა მას სარწმუნოებისა თქუენისასა ცხორებაჲ სულთაჲ.
და	მცხ.პეტრ1	რომლისა ცხორებისათჳს გამოიძიეს და გამოიკულიეს წინაწარმეტყუელთა, რომელნი თქუენ მადლსა მას გიწინაწარმეტყუელებდეს,
და	მცხ.იოან	სოფელსა შინა იყო, და სოფელი მის მიერ შეიქმნა, და სოფელმან იგი ვერ იცნა.
და	მცხ.იოან	თჳსთა თანა მოვიდა, და თჳსთა იგი არა შეიწყნარეს.
და	მცხ.პეტრ1	ვითარცა შვილნი მორჩილებისანი და ნუ თანა-ხატ-ექმნებით პირველთა მათ უმეცრებისა თქუენისა გულის თქუმათა,
და	მცხ.იოვ1	უკუეთუ ვისმე აქუნდეს საცხორებელი სოფლისაჲ ამის და იხილოს ძმაჲ თჳსი, რომელსა ეჴმარებოდეს რაჲმე და დაჰჴშნეს ნაწლევნი თჳსნი მისგან, ვითარ-მე ჰგიეს მის თანა სიყუარული ღმრთისაჲ?
და	მცხ.იოან	და სიტყუაჲ იგი ჴორციელ იქმნა და დაემკჳდრა ჩუენ შორის, და ვიხილეთ დიდებაჲ მისი, დიდებაჲ ვითარცა მხოლოდ შობილისაჲ მამისა მიერ, სავსე მადლითა და ჭეშმარიტებითა.
და	მცხ.იოვ1	შვილნო ჩემნო, ნუ ვიყუარებით სიტყჳთა ხოლო, ნუცა ენითა, არამედ საქმითა და ჭეშმარიტებითა.
და	მცხ.იოვ1	და ამით საცნაურ ვიყვნეთ, რამეთუ ჭეშმარიტებისაგანნი ვართ და წინაშე მისსა გულნი ჩუენნი გუერწმუნებიან.
და	მცხ.იოვ1	რამეთუ უკუეთუ გუგმობდეს გული ჩუენი, უფროჲს არს ღმერთი გულისა ჩუენისა და იცის ყოველი.
და	მცხ.იოან	და სავსებისაგან მისისა ჩუენ ყოველთა მოვიღეთ, და მადლი მადლისა წილ.
და	მცხ.იოან	რამეთუ სჯული მოსესგან მოეცა, ხოლო მადლი და ჭეშმარიტებაჲ ქრისტე იესუჲს მიერ იქმნა.
და	მცხ.იოან	და ესე არს წამებაჲ იოვანესი, ოდეს მიავლინნეს მისა ჰურიათა იერუსალჱმით მღდელნი და ლევიტელნი, რაჲთა ჰკითხონ მას, ვითარმედ: შენ ვინ ხარ?
და	მცხ.იოან	და აღიარა და არა უვარ-ყო; აღიარა, ვითარმედ: მე არა ვარ ქრისტე.
და	მცხ.იოან	და მათ ჰკითხეს მას: და უკუე ვინ ხარ შენ? ელია ხარა? და მან თქუა: არა ვარ; წინაწარმეტყუელნი იგი ხარა შენ? და მიუგო: არა.
და	მცხ.იოან	და ჰრქუეს: გუარქუ ჩუენ, ვინ ხარ შენ, რაჲთა სიტყუაჲ მივართუათ მომავლინებელთა ჩუენთა, რასა იტყჳ შენთჳს?
და	მცხ.იოან	და თქუა: მე – ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა: განჰმზადენით გზანი უფლისანი, ვითარცა თქუა ესაია წინაწარმეტყუელმან.
და	მცხ.იოან	და მივლინებულნი იგი იყვნეს ფარისეველთაგანნი.
და	მცხ.იოან	მიუგო იოვანე და ჰრქუა მათ: მე ნათელ-ვსცემ წყლითა, ხოლო შორის თქუენსა დგას, რომელი თქუენ არა იცით,
და	მცხ.ლუკა	და ამან მიიქუა იგი მკლავთა თჳსთა ზედა და აკურთხევდა ღმერთსა და თქუა:
და	მცხ.ლუკა	ნათელი გამობრწყინვებად წარმართთა ზედა და დადებად ერისა შენისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ლუკა	და იყვნეს იოსებ და დედაჲ მისი დაკჳრვებულ სიტყუათა მათ ზედა მისთჳს.
და	მცხ.ლუკა	და აკურთხნა იგინი სჳმეონ და ჰრქუა მარიამს, დედასა მისსა: აჰა ესერა ესე დგას დაცემად და აღდგინებად მრავალთა ისრაჱლსა შორის და სასწაულად სიტყჳს-საგებელად.
და	მცხ.ლუკა	და თჳთ შენსაცა სულსა განვიდეს მახჳლი, რაჲთა განცხადნენ მრავალთაგან გულთა ზრახვანი.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ანნა წინაწარმეტყუელი, ასული ფანოელისი, ტომისაგან ასერისა. ესე გარდასრულ იყო დღეთა მრავალთა და ცხორებულ იყო ქმრისა თანა შჳდ წელ სიქალწულითგან თჳსით.
და	მცხ.ლუკა	და ესე იყო ქურივ ვითარ ოთხმეოც და ოთხის წლის, რომელი არა განეშორებოდა ტაძრისა მისგან მარხვითა და ვედრებითა და მსახურებითა ღამე და დღე.
და	მცხ.ლუკა	ესე მასვე ჟამსა შინა მოიწია და აღუვარებდა ღმერთსა და ეტყოდა მისთჳს ყოველთა, რომელნი მოელოდეს გამოჴსნასა იერუსალჱმს შინა.
და	მცხ.იოან	ხვალისაგან იხილა იოვანე იესუ, მომავალი მისა, და თქუა: აჰა ტარიგი ღმრთისაჲ, რომელმან აიხუნეს ცოდვანი სრფლისანი.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა აღასრულეს მის ზედა ყოველივე მსგავსად შჯულისა უფლისა, მოიქცეს და წარვიდეს გალილეად, ქალაქად თჳსა – ნაზარეთად.
და	მცხ.იოვ1	და ყოველმან სულმან რომელმან არა აღიაროს იესუ ქრისტე ჴორციელად მოსრული, იგი არა ღმრთისაგან არს. და ესე არს ანტიქრისტესთჳს, რომელ გასმიეს, ვითარმედ მოსლვად არს და აწცა სოფელსა შინა არს.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ყრმაჲ იგი აღორძნდებოდა და განმტკიცნებოდა სულითა და აღივსებოდა სიბრძნითა, და მადლი ღმრთისაჲ იყო მის ზედა.
და	მცხ.საქმ	იესუს ნაზარეველსა, რომელსა-იგი სცხო ღმერთმან სულითა წმიდითა და ძალითა, რომელი-იგი მოვიდა ქველის მოქმედად და განკურნებად ყოველთა მიმძლავრებულთა ეშმაკისათა, რამეთუ ღმერთი იყო მის თანა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ერთი იგი დამოკიდებულთაგანი ძჳრის-მოქმედი ჰგმობდა მას და ეტყოდა: შენ თუ ხარ ქრისტე, იჴსენ თავი შენი და ჩუენცა.
და	მცხ.საქმ	ესე ღმერთმან აღადგინა მესამესა დღესა და მისცა მას განცხადებულებაჲ,
და	მცხ.საქმ	და მამცნო ჩუენ ქადაგებად ერისა და წამებად, რამეთუ იგი თავადი არს განჩინებული ღმრთისა მიერ, მსაჯული ცხოველთა და მკუდართაჲ.
და	მცხ.საქმ	და ვიდრე-იგი იტყოდა-ღა პეტრე სიტყუათა ამათ, მოვიდა სული წმიდაჲ და დაადგრა ყოველთა ზედა, რომელთა ესმოდა სიტყუაჲ იგი,
და	მცხ.საქმ	და დაუკჳრდა წინა-დაცუეთილებისაგანთა მორწმუნეთა, რაოდენნი-იგი შევიდეს პეტრეს თანა, რამეთუ წარმართთაცა ზედა ნიჭი იგი სულისა წმიდისაჲ მიფენილ არს,
და	მცხ.საქმ	რამეთუ ესმოდა მათი, იტყოდეს რაჲ ენათა, და ადიდებდეს ღმერთსა. მაშინ მიუგო პეტრე და ჰრქუა:
და	მცხ.იოან	და მე არა ვიცოდე იგი, არამედ რომელმან მომავლინა მე ნათლის-ცემად წყლითა, მან მრქუა მე: რომელსა ზედა იხილო სული გარდამომავალი და დადგრომილი მის ზედა, იგი არს, რომელმან ნათელ-გცეს სულითა წმიდითა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ესმა მოციქულთა მათ და ძმათა, რომელნი იყვნეს ჰურიასტანს, ვითარმედ წარმართთაცა შეიწყნარეს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ.
და	მცხ.საქმ	და რაჟამს აღვიდა პეტრე იერუსალჱმდ, ერიდებოდეს მას წინა-დაცუეთილებისაგანნი ძმანი,
და	მცხ.საქმ	და იტყოდეს, ვითარმედ: კაცთა მიმართ წინა-დაუცუეთელთა შეხუედ და მათ თანა სჭამე.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პეტრე იწყო და მიუთხრა მათ შემდგომითი შემდგომად და ჰრქუა:
და	მცხ.საქმ	მე ვიყავ ქალაქსა შინა იოპესა და, ვილოცევდ რაჲ, ვიხილე განკჳრვებასა ჩემსა ჩუენებაჲ, რამეთუ გარდამოვიდოდა ჭურჭელი რაჲმე, ვითარცა ტილოჲ დიდი, ოთხთაგან კიდეთა დამოკიდებული ზეცით, და მოვიდა ვიდრე ჩემდამდე,
და	მცხ.საქმ	რომელსა მივხედენ და გავიცდიდი, და ვიხილე მას შინა ოთხფერჴი ქუეყანისაჲ და მჴეცნი და ქუეწარმავალნი და მფრინველნი ცისანი,
და	მცხ.საქმ	და მესმა ჴმაჲ, რომელი მეტყოდა მე: აღდეგ, პეტრე, დაკალ და ჭამე.
და	მცხ.საქმ	ესე იყო სამ გზის და კუალად აღმაღლდა ყოველი იგი ზეცად.
და	მცხ.საქმ	და აჰა მუნთქუესვე სამნი კაცნი მოიწინეს ბჭეთა მის სახლისათა, რომელსა-იგი შინა ვიყავ, მოვლინებულნი ჩემდა კესარიაჲთ.
და	მცხ.საქმ	და მრქუა მე სულმან წმიდამან მისლვად მათ თანა და არარას ორგულებად. მოვიდეს ჩემ თანა ექუსნიცა ესე ძმანი და შევედით სახლსა მის კაცისასა.
და	მცხ.საქმ	და მითხრა ჩუენ, ვითარ-იგი იხილა ანგელოზი ღმრთისაჲ სახლსა შინა თჳსსა მდგომარე, რომელმან ჰრქუა მას: მიავლინე იოპედ და მოიყვანე შენ სიმონ, რომელსა ჰრქჳან პეტრე,
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ვიწყე მე სიტყუად, მოვიდა სული წმიდაჲ მათ ზედა, ვითარცა-იგი ჩუენ ზედა პირველად.
და	მცხ.იოან	და მე არა ვიცოდე იგი, არამედ რაჲთა გამოეცხადოს ისრაჱლსა, ამისთჳს მოვედ მე წყლითა ნათლის-ცემად.
და	მცხ.საქმ	და მომეჴსენა მე სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელ თქუა, ვითარმედ: იოვანე ნათელ-სცემდა წყლითა, ხოლო თქუენ ნათელ-იღოთ სულითა წმიდითა.
და	მცხ.იოან	და წამა იოვანე და თქუა, რამეთუ: ვიხილე სული ღმრთისაჲ ვითარცა ტრედი გარდამომავალი ზეცით, და დაადგრა მას ზედა.
და	მცხ.საქმ	ვითარცა ესმა ესე, დადუმნეს და ადიდებდეს ღმერთსა და იტყოდეს: უკუეთუ ნანდჳლვე წარმართთაცა მისცა ღმერთმან სინანული იგი ცხორებისაჲ.
და	მცხ.დან	და ჰრქუა მეფემან დანიილს: აჰა, ესე, არ ძალ-გიც შენ თქმად, ვითარმედ არა არს ესე ღმერთი ცხოველი, არამედ მოედ და თაყუანის-ეც მას.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იყვნეს ვინმე მათგანნი კაცნი კჳპრელნი და კჳრინელნი, რომელნი შევიდეს ანტიოქიად და იტყოდეს ბერძლ მეტყუელთა მათ მიმართ და ახარებდეს უფალსა იესუს.
და	მცხ.საქმ	და იყო ჴელი უფლისაჲ მათ თანა განკურნებად. და მრავალსა რიცხუსა ჰრწმენა და მოიქცეს უფლისა.
და	მცხ.საქმ	რომელი-იგი მოვიდა და იხილა მადლი იგი ღმრთისაჲ და განიხარა და ჰლოცვიდა ყოველთა გულს-მოდგინებითა გულისაჲთა დადგრომად უფლისა მიმართ.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ იყო კაცი იგი სახიერ და სავსე სულითა წმიდითა და სარწმუნოებითა. და შეეძინა ერი მრავალი უფალსა.
და	მცხ.ლუკა	და აღმოვიდიან მამა-დედანი მისნი წლითი წლად იერუსალჱმდ დღესასწაულსა მას პასექისასა.
და	მცხ.საქმ	და იყო მათი წელიწად ერთ შეკრებაჲ ეკლესიად და სწავლად ერისა მრავლისა და წოდებად პირველად ანტიოქიას შინა მოწაფეთა მათ ქრისტეანად.
და	მცხ.ლუკა	და იყო რაჲ იგი ათორმეტის წლის, აღმოვიდეს იგინი იერუსალჱმდ, ვითარცა ჩუეულ იყვნეს, დღესასწაულსა მას.
და	მცხ.იოან	და არს იერუსალჱმს ცხოვართა საბანელსა მას ტბაჲ, რომელსა ჰრქჳან ებრაელებრ ბეთეზდა, და ხუთ სტოვა იყო.
და	მცხ.საქმ	რომელცა-იგი ყვეს და წარუძღუანეს ხუცესთა მათ მიმართ ჴელითა ბარნაბაჲსითა და სავლესითა.
და	მცხ.საქმ	და მოკლა იაკობ, ძმაჲ იოვანესი, მახჳლითა.
და	მცხ.ლუკა	და აღასრულნეს დღენი იგი, და წარსლვასა მას მათსა დაშთა იესუ ყრმაჲ იერუსალჱმს, და არა უწყოდეს იოსებ და დედამან მისმან,
და	მცხ.საქმ	და შე-რაჲ-იპყრა იგი, შესუა საპყრობილესა და მისცა იგი ოთხთა ოთხეულთა ერისაგანთა ცვად. ესრეთ ეგულებოდა, რაჲთა შემდგომად ზატიკისა აღიყვანოს იგი და მისცეს ერსა მას.
და	მცხ.ლუკა	ჰგონებდეს მისა, ვითარმედ მოგზაურთა თანა არს იგი. და მოვიდეს დღისა ერთისა გზასა და ეძიებდეს მას ნათესავთა შორის და მეცნიერთა
და	მცხ.ლუკა	და არა პოეს იგი. და მოიქცეს იგინი იერუსალჱმდვე და ეძიებდეს მას.
და	მცხ.საქმ	რაჟამს უკუე ეგულებოდა ჰეროდეს გამოყვანებად და მიცემად ჴელთა მათთა, მას ღამესა ეძინა პეტრეს შორის ორთა ერისაგანთა, შეკრულსა ჯაჭჳთა მრჩობლითა, და მჴუმილნი იგი წინაშე კართა სცვიდეს საპყრობილესა მას.
და	მცხ.საქმ	და აჰა ანგელოზი უფლისაჲ ზედა მოადგა, და ნათელი გამობრწყინდა სახლსა მას შინა, და სცა გუერდსა პეტრესსა, და განაღჳძა იგი და ჰრქუა მას: აღდეგ ადრე. და დასცჳვეს ჯაჭუნი იგი ჴელთაგან მისთა.
და	მცხ.ლუკა	განუკჳრდებოდა მათ ყოველთა, რომელთა ესმოდა მისი გულისჴმის-ყოფაჲ იგი და სიტყჳს-მიგებაჲ მისი.
და	მცხ.ლუკა	და იხილეს იგი და განუკჳრდა. ჰრქუა მას დედამან მისმან: შვილო, რაჲ ესე მიყავ ჩუენ ესრეთ? აჰა ესერა მე და მამაჲ შენი ვრონინებთ და გეძიებთ შენ.
და	მცხ.ლუკა	და მან ჰრქუა მათ: და რაჲსა მეძიებთ მე? არა უწყითა, რამეთუ მამისა ჩემისა თანა ჯერ-არს ჩემი ყოფაჲ?
და	მცხ.ლუკა	და მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს სიტყუაჲ იგი, რომელი ჰრქუა მათ.
და	მცხ.ლუკა	და წარვიდა მათ თანა და მოვიდა ნაზარეთად და იყო დამორჩილებულ მათდა. ხოლო დედასა მისსა დაემარხნეს ყოველნი ესე სიტყუანი გულსა თჳსსა.
და	მცხ.ლუკა	და იესუ წარემატებოდა სიბრძნითა და ჰასაკითა და მადლითა წინაშე ღმრთისა და კაცთა.
და	მცხ.იოან	და მე ვიხილე და ვწამე, რამეთუ ესე არს ძე ღმრთისაჲ.
და	მცხ.იოან	ხვალისა დღე დგა კუალად იოვანე და მოწაფეთა მისთაგანნი ორნი.
და	მცხ.იოან	და მიჰხედა იესუს, ვიდოდა რაჲ იგი, და თქუა: აჰა ტარიგი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.იოან	და ესმა მისი ორთა მათ მოწაფეთა, იტყოდა რაჲ ამას, და მისდევდეს იესუს.
და	მცხ.იოან	მოექცა იესუ და იხილნა იგინი, მი-რაჲ-სდევდეს მას, და ჰრქუა მათ: რასა ეძიებთ? ხოლო მათ ჰრქუეს მას: რაბი (რომელი ითარგმანების „მოძღუარ“), სადა იყოფი?
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: მოირტყ და შეისხენ სანდალნი შენნი. და მან ყო ეგრეთ. და ჰრქუა მას: შეიმოსე სამოსელი შენი და შემომიდეგ მე.
და	მცხ.საქმ	და განვიდა და შეუდგა მას, და არა უწყოდა, ვითარმედ ჭეშმარიტ არს, რომელი-იგი იყო ანგელოზისა მისგან; ეგრე ჰგონებდა, ვითარმედ ჩუენებასა იხილავს.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ: მოვედით და იხილეთ. და მივიდეს და იხილეს, სადა იყოფოდა, და მის თანა დაადგრეს მას დღესა შინა. ჟამი იყო ვითარ მეათე.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ განვლეს მათ პირველი საჴუმილავი და მეორე, მიიწინეს იგინი ბჭეთა მათ რკინისათა, რომელი შევიდოდა ქალაქად, რომელცა-იგი თჳთ განეღო მათ. და ვითარცა განვლეს იგი, წარვლეს უბანი ერთი, და მეყსეულად განეშორა მისგან ანგელოზი იგი.
და	მცხ.საქმ	და პეტრე მოეგო გონებასა თჳსსა და თქუა: აწ უწყი ჭეშმარიტად, რამეთუ მოავლინა ღმერთმან ანგელოზი თჳსი და განმარინა მე ჴელთაგან ჰეროდესთა და ყოვლისაგან მოლოდებისა ერისა მის ჰურიათაჲსა.
და	მცხ.იოან	იყო ანდრეა, ძმაჲ სიმონ-პეტრესი, ერთი ორთაგანი, რომელთა ესმა იოვანესგან, და მისდევდეს მას.
და	მცხ.საქმ	გულსა მოეგონა და მივიდა სახლსა მარიამისსა, დედისა მის იოვანესსა, რომელსა ერქუა მარკოს, სადა-იგი იყვნეს მრავალნი შეკრებულ და ილოცვიდეს.
და	მცხ.იოან	პოვა ამან პირველად ძმაჲ თჳსი სიმონ და ჰრქუა მას: ვპოეთ მესია, რომელ არს თარგმანებით: „ქრისტე“.
და	მცხ.ივდ	და შესაწირავსა იფქლისასა და ათეულსა ღჳნისასა და ზეთისასა. რომელი დაემარხა და წმიდა ეყო მღდელთათჳს, რომელნი დგანან იერუსალჱმსა წინაშე პირსა ღმრთისა ჩუენისა, უზრახავს იგი შეჭმად, რომელთა არცა ჴელის-შეხებაჲ ჯერ-არს არცა ერთისა მათგანისა თჳნიერ მღდელისა ხოლო და არარა მიუძღუანებიეს იერუსალჱმდ არცა ერთი რა და ამისთჳსცა მონათა მათ დამკჳდრებულთა აბრძნეს ესე, რომელთა-იგი დააყენეს მუნ მიტევება მოხუცებულთა მიერ. და იყოს, რაჟამს-რა იგი მიეთხრას მათ და არა ყონ, მოეცნენ იგინი ჴელთა შენთა მოსასრველად.
და	მცხ.საქმ	და პეტრე ჰრეკდა კარსა მას ზედაჲს-ზედა. ხოლო გან-რაჲ-უღეს, იხილეს იგი და განჰკრთეს.
და	მცხ.საქმ	მან ჴელი განუყარა მათ, რაჲთა დადუმნენ. და მიუთხრა მათ, ვითარ-იგი უფალმან გამოიყვანა საპყრობილით, და ამცნო: უთხართ ესე იაკობს და ძმათა ყოველთა. და განვიდა და წარვიდა სხუასა ადგილსა.
და	მცხ.იოან	ამან მოიყვანა იგი იესუჲსა. მიხედა მას იესუ და ჰრქუა: შენ ხარ სიმონ, ძე იონაჲსი, შენ გეწადოს კეფა, რომელი ითარგმანების „კლდე“.
და	მცხ.იოან	ხვალისაგან უნდა იესუს განსლვად გალილეად და პოვა ფილიპე და ჰრქუა მას იესუ: მომდევდი მე.
და	მცხ.საქმ	და ჰეროდე ეძიებდა მას და არა პოვა. მაშინ განიკითხნა მცველნი იგი და ბრძანა მოკლვაჲ მათი. და მოვიდა მიერ ჰურიასტანით და კესარიას იქცეოდა.
და	მცხ.ლუკა	წელსა მეათხუთმეტესა ტიბერის კეისრისასა, მთავრობასა პონტიელისა პალატესსა ჰურიასტანს, და მეოთხედ მთავრობასა გალილეას ჰეროდესსა, ხოლო ფილიპეს, ძმისა მისისა მეოთხედ მთავრობასა იტურეას და ტრაქონელთა სოფელსა, და ლჳსანისსა, მეოთხედ მთავრობასა აბილინესა,
და	მცხ.ლუკა	მღდელთ-მოძღურებასა ანნაჲსსა და კაიაფაჲსსა იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იოვანეს მიმართ, ძისა ზაქარიაჲსა, უდაბნოს.
და	მცხ.ლუკა	და მოჰვლიდა ყოველსა მას გარემო სოფლებსა იორდანისასა და ქადაგებდა ნათლის-ცემასა სინანულისასა მისატევებელად ცოდვათა.
და	მცხ.ლუკა	ვითარცა წერილ არს წიგნსა მას სიტყუათა ესაია წინაწარმეტყუელისათა და იტყჳს: ჴმაჲ ღაღადებისაჲ უდაბნოსა: განჰმზადენით გზანი უფლისანი და წრფელ ყვენით ალაგნი მისნი.
და	მცხ.ლუკა	ყოველი ჴევნები აღმოივსოს, და ყოველნი მთანი და ბორცუნი დამდაბლდენ; და იყოს გულარძნილი იგი მართალ, და ფიცხელი იგი გზად წრფელად.
და	მცხ.პეტრ1	არამედ მწოდებელსა მისებრ თქუენისა წმიდისა და თქუენცა წმიდა იყვენით ყოველსავე შინა სლვასა თქუენსა.
და	მცხ.იაკ	აწ უკუე თქუენცა, რომელნი-ეგე იტყჳთ: დღეს გინა ხვალე წარვიდეთ მას რომელსამე ქალაქსა და დავყოთ მუნ წელიწადი ერთი და ვივაჭროთ და შევიძინოთ.
და	მცხ.პეტრ1	არამედ პატიოსნითა სისხლითა, ვითარცა ტარიგისა უბიწოჲსა და უმანკოჲსა ქრისტესითა,
და	მცხ.იაკ	აჰა ესერა, ვჰნატრით მოთმინეთა მათ. მოთმინებაჲ იობისი გასმიეს და აღსასრული უფლისაჲ იხილეთ, რამეთუ მრავალ-მოწყალე არს და შემწყნარებელ.
და	მცხ.იაკ	ელია კაცივე იყო მსგავსი ჩუენი და ლოცვაჲ ილოცა არა წჳმად, და არა წჳმა ქუეყანასა ზედა სამ წელ და ექუს თუე,
და	მცხ.საქმ	და ესე რაჲ წართქუეს, ძნიად დააცხრვეს ერი იგი არა ზორვად მათდა, არამედ კაცად-კაცადი წარსლვად ვანად თჳსა. და ვიდრე-ღა იქცეოდეს იგინი მუნ და ასწავებდეს.
და	მცხ.იოვ1	და რაჲცა-იგი ვითხოოთ, მოვიღოთ მისგან, რამეთუ მცნებათა მისთა ვიმარხავთ და სათნოებასა წინაშე მისსა ვჰყოფთ.
და	მცხ.საქმ	და დღესა ერთსა დაწესებულსა ჰეროდე შეიმოსა სამოსელი სამეუფოჲ და დაჯდა საყდარსა ზედა და ზრახვიდა მათდა მიმართ.
და	მცხ.საქმ	და ერი იგი ღაღადებდა: ღმრთისა ჴმაჲ არს და არა კაცისაჲ.
და	მცხ.იოვ1	და ესე არს მცნებაჲ მისი, რაჲთა გურწმენეს სახელი ძისა მისისა იესუ ქრისტესი და ვიყუარებოდით ურთიერთას, ვითარცა მომცა მცნებაჲ.
და	მცხ.ეზრ1	და რა-იგი წარგჳჴდა ჩუენ საქმეთა ჩუენთათჳს, უკეთურებისათჳს ცოდვათა ჩუენთასა, არამედ შენ, უფალო, მრავალჯერ მოგვიტევენ ცოდვანი ჩუენნი და მოგვეც ჩუენ ესევითარი თესლი და ძირი.
და	მცხ.საქმ	და მეყსეულად სცა მას ანგელოზმან უფლისამან ამისთჳს, რამეთუ არა მისცა დიდებაჲ ღმერთსა, და იქმნა იგი მატლთა შესაჭმელ და სულნი წარჰჴდეს.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ აღორძნდებოდა და განმრავლდებოდა.
და	მცხ.საქმ	ბარნაბა და სავლე მოიქცეს იერუსალჱმით ანტიოქიადვე, ვითარ-იგი აღასრულეს მსახურებაჲ მათი; თანა წარიყვანეს იოვანეცა, რომელსა წოდებულ იყო მარკოზ.
და	მცხ.საქმ	იყვნეს ანტიოქიას შინა მსგავსად კრებულისა მის წინაწარმეტყუელნი და მოძღუარნი: ბარნაბა და სჳმეონ, რომელსა-იგი ერქუა ნიგერ, და ლუკიოს კჳრინელი და მანაინ, რომელი-იგი იყო ძუძუს მტე ჰეროდე მეფისაჲ, და სავლე.
და	მცხ.პეტრ1	რამეთუ ყოველი ჴორცი თივაჲ არს და ყოველი დიდებაჲ კაცისაჲ, ვითარცა ყუავილი თივისაჲ: განჴმა თივაჲ იგი და ყუავილი მისი დასცჳვა.
და	მცხ.იოვ1	და რომელი იმარხვიდეს მცნებათა მისთა, მის თანა ჰგიეს და იგი თავადი მის თანა და ამით უწყით, რამეთუ ჰგიეს ჩუენ თანა სულისა მისგან, რომელი მომცა ჩუენ.
და	მცხ.საქმ	და ვიდრე-იგი ჰმსახურებდეს უფალსა და იმარხვიდეს, ჰრქუა მათ სულმან წმიდამან: გამომირჩიენით მე ბარნაბა და სავლე საქმესა, რომელსა მე უწოდი მათ.
და	მცხ.საქმ	მაშინ იმარხეს და ილოცეს და დაასხნეს მათ ზედა ჴელნი მათნი და განუტევნეს.
და	მცხ.პეტრ1	განიშორეთ უკუე ყოველი უკეთურებაჲ და ყოველი ზაკუვაჲ და ორგულებაჲ და შური და ყოველივე ძჳრის სიტყუაჲ.
და	მცხ.ნეშტ1	და სარაიმ შვა მოაბ შემდგომად განვლინებისა მისისა ოზიმისსა და ბაარასი.
და	მცხ.საქმ	და შე-რაჲ-ვიდეს სალამინდ, უთხრობდეს სიტყუასა მას ღმრთისასა შესაკრებელსა მას შორის ჰურიათასა; თანა ჰყვანდა იოვანეცა მსახურად.
და	მცხ.საქმ	რომელი-იგი იყო მთავრისა მის ანთჳპატისა თანა სერგისა პავლესა, კაცისა გონიერისა. ამან მოუწოდა ბარნაბას და სავლეს, და ეძიებდა მათგან სმენად სიტყუასა ღმრთისასა.
და	მცხ.პეტრ1	და თქუენცა, ვითარცა ლოდნი ცხოველნი აღეშენებოდეთ სახლად სულიერად, სამღდელოდ წმიდად, შესაწირავად მსხუერპლთა სულიერთა, სათნოთა ღმრთისათა იესუ ქრისტეს მიერ.
და	მცხ.პეტრ1	რამეთუ წერილ არს წიგნსა შინა: აჰა ესერა, დავსდებ სიონს შინა ლოდსა საკიდურსა, რჩეულსა, პატიოსანსა და რომელსა ჰრწმენეს მისა მიმართ, არასადა ჰრცხუენეს.
და	მცხ.საქმ	და ჰრქუა: ჵ სავსეო ყოვლითა ზაკუვითა და ყოვლითა მანკიერებითა, შვილო ეშმაკისაო და მტერო ყოვლისა სიმართლისაო, არა დასცხრეა გარდაქცევად გზათა მათ უფლისათა წრფელთა?
და	მცხ.ესთ	და იყო ჟამი ქალისა შეყვანებად წინაშე მეფისა, რაჟამს აღესრულნენ თთვენი ათორმეტნი, რამეთუ ესრეთ აღასრულებდენ დღეთა მათ მსახურებისათა: ექუს თთვე სცხებდენ მუროვანსა ზეთსა და ექუს თთვე ნელსაცხებელსა განსაწმედელსა.
და	მცხ.საქმ	და აწ ესერა ჴელი უფლისაჲ შენ ზედა, და იყო შენ ბრმა და შენ ხედვიდე მზესა ვიდრე ჟამადმდე. და მეყსეულად დაეცა მის ზედა არმური და ბნელი, და მიმოვიდოდა და იძიებდა მძღუარსა.
და	მცხ.საქმ	წარ-რაჲ-ვიდეს პაფოჲთ პავლე და მისთანანი იგი, წიაღჴდეს პერგედ პამფილიაჲსა. ხოლო იოვანე განეშორა მათგან და მიიქცა მუნვე იერუსალჱმდ.
და	მცხ.საქმ	და იგინი განვიდეს პერგით და მივიდეს ანტიოქიად პისიდიისა, და შევიდეს შესაკრებელსა მათსა დღესა შაბათსა და დასხდეს.
და	მცხ.იოვ1	ჩუენ ღმრთისაგან ვართ; რომელმან იცოდის ღმერთი, მან ისმინოს ჩუენი და რომელი არა იყოს ღმრთისაგან, მან არა ისმინოს ჩუენი. ამის გამო ვცნათ სული ჭეშმარიტებისაჲ და სული მაცთურებისაჲ.
და	მცხ.საქმ	ღმერთმან ამის ერისამან გამოირჩინა მამანი ჩუენნი და ერი იგი აღამაღლა ჟამსა მას მწირობისასა ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა, და მკლავითა მაღლითა გამოიყვანნა იგინი მიერ.
და	მცხ.საქმ	და ზრდიდა მათ უდაბნოსა ზედა ორმეოცისა წლისა ჟამთა,
და	მცხ.საქმ	და დაარღჳნა ნათესავნი შჳდნი ქუეყანასა მას ქანანისასა და დაუმკჳდრა მათ ქუეყანაჲ იგი მათი.
და	მცხ.ეზრ2	და მფლობელთა მათ მამათმთავართაებრ მათ მისცეს საქმესა მას და ათერსათა მისცა ფასი ოქროსა ათასოდენ, პინაკები - ერგასის და კვართი სამღდელო - ოცდაათ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა გარდაცვალა იგი, აღუდგინა მათ დავით მეფედ, რომელსა-იგი თავადი ეწამა, და თქუა: ვპოვე დავით ძე იესესი, კაცი გულითადი ჩემი, რომელმან ყოს ყოველი ნებაჲ ჩემი.
და	მცხ.იოვ1	თქუენ ღმრთისაგან ხართ, შვილნო, და გიძლევიეს მათდა; რამეთუ უფროჲს არს, რომელი თქუენ შორის არს, ვიდრე-ღა რომელი-იგი სოფლისაგან.
და	მცხ.საქმ	კაცნო ძმანო და ძენო ნათესავისა მის აბრაჰამისნო, და თქუენ შორის რომელთა ეშინის ღმრთისა, თქუენთჳს სიტყუაჲ იგი ცხორებისაჲ მოივლინა.
და	მცხ.იოვ1	იგინი სოფლისაგანნი არიან, ამისთჳსცა სოფლისასა იტყჳან და სოფელი ისმენს მათსა.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ რომელნი-იგი მკჳდრ არიან იერუსალჱმს შინა და მთავარნი იგი მათნი ამას უმეცარ იქმნნეს და ჴმათა მათ წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი-იგი ყოველთა შაბათთა აღმოიკითხვოდეს, საჯეს და აღასრულეს.
და	მცხ.საქმ	და არცა ერთი ბრალი სიკუდილისაჲ უპოეს და მოითხოვეს პილატესგან მოკლვად იგი.
და	მცხ.ივდ	ეგრეთვე ისაკი და იაკობი და მოსე და ყოველნივე, რომელნი შეესაკუთრეს ღმერთსა, რომელთა მოითმინეს ტანჯვანი მრავალნი და სარწმუნო იქმნეს.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ-იგი აღასრულეს ყოველივე, რომელი მისთჳს წერილ იყო, გარდამოჰჴსნეს იგი ძელისაგან და დადვეს საფლავსა.
და	მცხ.საქმ	და ჩუენ თქუენ გახარებთ მამათა მიმართ ქმნილსა მას აღთქუმასა, რამეთუ ესე ღმერთმან აღუსრულა შვილთა მათთა და ჩუენ აღგჳდგინა იესუ.
და	მცხ.საქმ	ვითარცა ფსალმუნსა მეორესა წერილ არს, ვითარმედ: ძე ჩემი ხარ შენ და მე დღეს მიშობიე შენ.
და	მცხ.ლევ	ყოველმან, რომელმან ჭამოს იგი, მოისპოს და ყოველმან კაცმან, რომელმან ჭამოს მკუდრისაჲ, ანუ ნამჴეცავი, მკჳდრთაგანმან, გინა მწირთაგანმან, მოისპოს სული იგი ერისაგან თჳსისა და რომელი შეეხოს მათგანსა, განირცხეს სამოსელი თჳსი და განიბანოს წყლითა; და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე და მიერ განწმიდნეს.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ დავით ნათესავსა შინა თჳსსა ჰმსახურა და ნებითა ღმრთისაჲთა შეისუენა და შეეძინა მამათა თჳსთა და იხილა განსახრწნელი.
და	მცხ.გალათ	გამოცხადებად ძე მისი ჩემ მიერ, რაჲთა ვახარო იგი წარმართთა შორის, მეყსეულად არა ვაუწყე იგი ჴორცთა და სისხლთა,
და	მცხ.საქმ	და ყოველთა მათგან, რომელთაგან ვერ უძლეთ სჯულითა მით მოსესითა განმართლებად, ამის მიერ ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს, განმართლდების.
და	მცხ.საქმ	იხილეთ შეურაცხის-მყოფელთა მაგათ და გიკჳრდინ და განირყუნენით, რამეთუ საქმესა ვიქმ მე დღეთა თქუენთა, საქმესა რომელი-იგი არა გრწმენეს, უკუეთუ ვინმე გითხრას თქუენ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა განუტევეს კრებული იგი, მისდევდეს მათ მრავალნი ჰურიათაგანნი და მორწმუნეთა მათ მწირთაგანნი პავლეს და ბარნაბას, ხოლო იგინი ეტყოდეს მათ და არწმუნებდეს მტკიცედ დადგრომად მადლსა მას ზედა ღმრთისასა.
და	მცხ.ლუკა	და იხილოს ყოველმან ჴორციელმან მაცხოვარებაჲ ღმრთისაჲ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იხილეს რაჲ ჰურიათა მათ ეგოდენი იგი ერი, აღივსნეს შურითა და მჴდომად აღუდგეს სიტყუათა მათ პავლესთა და ჰგმობდეს მათ.
და	მცხ.მსაჯ	და მიერითგან იწყო ტირილად ცოლმან სამსონისმან და ეტყოდა მას: მომიძულე მე. რამეთუ იგავი იგი, რომელ უთხრა ძეთა დედისა ჩემისათა, არა მითხარ მე. და ჰრქუა მას სამსონ: მამასა ჩემსა და დედასა ჩემსა არა უთხარ იგი და შენ გითხრა იგი?
და	მცხ.ლუკა	და იყო ლოცვასა მას მისსა თჳსაგან, მის თანა იყვნეს მოწაფენი. ჰკითხვიდა მათ და ჰრქუა: ვინ ვჰგონიე მე ერსა ამას და რაჲ თქჳან ჩემთჳს ყოფად?
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა განმავალსა მას მისა ერსა ნათლის-ღებად მისგან: ნაშობნო იქედნეთანო, ვინ გიჩუენა თქუენ სივლტოლაჲ მერმისა მისგან რისხვისა?
და	მცხ.საქმ	ესე რაჲ ესმოდა წარმართთა, უხაროდა და ადიდებდეს სიტყუასა მას უფლისასა. და ჰრწმენა, რაოდენნიცა იყვნეს დაწესებულ ცხორებასა საუკუნესა.
და	მცხ.იოვ1	და ესე არს სიყუარული, არა რამეთუ ჩუენ შევიყუარეთ ღმერთი, არამედ რამეთუ მან ჩუენ შემიყუარნა და მოავლინა ძე თჳსი მლხინებელად ცოდვათა ჩუენთა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ჰურიათა მათ განარისხნეს მსახურნი იგი დედანი აზნაურნი და მთავარნი იგი მის ქალაქისანი, და აღადგინეს დევნაჲ პავლეს და ბარნაბაჲს ზედა და განდევნნეს იგინი საზღვრით მათით.
და	მცხ.ლუკა	ყავთ უკუე აწ ნაყოფი ღირსი სინანულისაჲ და ნუ ჰგონებთ და იტყჳთ გულთა თქუენთა: მამაჲ გჳვის ჩუენ აბრაჰამი. გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ძალ-უც ღმერთსა აღდგინებად ქვათა ამათგან ნაშობად აბრაჰამისა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ განიყარეს მტუერი ფერჴთა მათთაჲ მათ ზედა და მივიდეს იკონიად.
და	მცხ.საქმ	და მოწაფენი იგი აღივსებოდეს მადლითა და სულითა წმიდითა.
და	მცხ.იოვ1	ღმერთი არავის სადა უხილავს. უკუეთუ ვიყუარებოდით ურთიერთას, ღმერთი ჩუენ შორის ჰგიეს და სიყუარული მის ჩუენ შორის აღსრულებულ არს.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ აწვე ცული ძირთა თანა ხეთასა ძეს; ყოველმან ხემან რომელმან არა გამოიღოს ნაყოფი კეთილი, მოეკუეთოს და ცეცხლსა დაედვას.
და	მცხ.ლუკა	და ჰკითხვიდეს მას ერი იგი და ეტყოდეს: და რაჲ-მე უკუე ვყოთ?
და	მცხ.ლუკა	მიუგო და ჰრქუა მათ: რომელსა აქუნდეს ორი სამოსელი, მიეცინ, რომელსა არა აქუნდეს, და საზრდელიცა ეგრეთვე მსგავსად ყავნ.
და	მცხ.იოვ1	ამით უწყით, რამეთუ მის თანა ვჰგიეთ და იგი ჩუენ შორის, რამეთუ სულისა მისისაგან მომცა ჩუენ.
და	მცხ.ლუკა	მოვიდეს მისა მეზუერენიცა ნათლის-ღებად და ჰრქუეს მას: მოძღუარ, ჩუენ რაჲ-მე ვყოთ?
და	მცხ.იოვ1	და ჩუენ ვიხილეთ და ვწამებთ, რამეთუ მამამან მოავლინა ძე მაცხოვრად სოფლისა.
და	მცხ.იოვ1	რომელმან აღიაროს, ვითარმედ იესუ არს ძჱ ღმრთისაჲ, ღმერთი მის თანა ჰგიეს და იგი ღმრთისა თანა.
და	მცხ.იოვ1	და ჩუენ ვცნათ და გურწმენა სიყუარული, რომელი აქუს ღმერთსა ჩუენდა მომართ. ღმერთი სიყუარული არს და რომელი ეგოს სიყუარულსა ზედა, ღმერთი მის თანა ჰგიეს და იგი ღმრთისა თანა.
და	მცხ.იოვ1	უკუეთუ ვინმე თქუეს, ვითარმედ მიყუარს ღმერთი და ძმაჲ თჳსი სძულდეს, მტყუარ არს, რამეთუ რომელსა არა უყუარდეს ძმაჲ თჳსი, რომელი იხილა, ღმერთი, რომელი არა უხილავს, ვითარ ძალ-უც შეყუარებად?
და	მცხ.იოან	გამოუცხადე სახელი შენი კაცთა, რომელნი მომცენ მე სოფლისა ამისგან; შენნი იყვნეს და მე მომცენ იგინი, და სიტყუჲ შენი დაუმარხავს.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძე მისი - პირმშო აბდონ, და ისურ, და კის, და ბაალ, და ნერ, და ნადაბ,
და	მცხ.იოან	ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: ოდეს იყავ ჭაბუკ, შეირტყი თავით თჳსით და ხჳდოდი, ვიდრეცა გნებავნ. ხოლო რაჟამს დაჰბერდე, განიპყრნე ჴელნი შენნი, და სხუამან შეგარტყას შენ და წარგიყვანოს, ვიდრეცა შენ არა გინდეს.
და	მცხ.იოვ1	და ესე მცნებაჲ მოვიღეთ მისგან, რაჲთა რომელსა უყუარდეს ღმერთი, უყუარდეს ძმაჲცა თჳსი.
და	მცხ.ნეშტ1	და, აჰა, ესერა, მდღევრითმსახურნი მღდელნი და ლევიტელნი, ყოველსა მას მსახურებასა სახლისა უფლისა ღმრთისასა, და შენ თანა არიან ყოველსა საქმესა, ყოველნი გულსმოდგინენი სიბრძნითა ყოველსა მას ხუროებსა, და მთავარნი და ყოველი ერი ყოველთა სიტყუათა შენთა არიან მორჩილ
და	მცხ.ნეშტ1	და ელისამა, და ელიათადა და სოქაინ,
და	მცხ.აბაკ	ნუ მდინარეთა ზედა განჰრისხნე, უფალო, ანუ მდინარეთა ზედა გულისწყრომაჲ შენი, ანუ ზღუასა ზედა მიმართება შენი, რამეთუ ზედა აჰჴედ ცხენთა ზედა შენთა და ცხენიანობაჲ შენი მაცხოვარება.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იოსიასი: პირმშო იოაქაზ, მეორე - იოაკიმ, მესამე - სედეკია, მეოთხე - სალუმ.
და	მცხ.ნეშტ1	მელქირამ, და ფადია, და სენესარ, და იეკენია, და იოსამოთ და ნადაბია.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი სალათიელისნი: ზორობაბელ და სემეა. და ძენი ზორაბაბელისნი: მოსალამოს და ანანია და სალომითი, დაჲ მათი.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღდგეს კაცნი, რომელნი იწოდნეს სახელით, და შეწევნა-სცეს ტყუეთა მათ, და ყოველნი შიშუელნი შემოსნეს ნატყუენავისა მისგან და შემოსნეს იგინი და ფერჴთა შეასხნეს მათ და სცეს მათ საზრდელი და საცხებელი, აღსხეს კარაულებსა ყოველი უძლური და მიგზავნნეს იგინი იერიქოდ ქალაქად დანაკისკუდოვანად და ძმათა მიმართ მათთა, და მიიქცეს სამარიად
და	მცხ.ლუკა	და იტყოდა: მსაჯული ვინმე იყო ქალაქსა შინა, ღმრთისა არა ეშინოდა და კაცთაგან არა ჰრცხუენოდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძე სექენიასი: სამეა. და ძენი სამეასნი: ქატუს, და იოელ, და ბარია, და ნოადია და საფატ, ექუსნი ესე.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ელიეოასნი: ოდუია, და ელიასიბ, და ფალაგია, აკკუბ, და იონან, და დალეა, და ანანია, - შჳდნი.
და	მცხ.ნეშტ1	დარა, ძე მისი. და სუბე შვა იეთე. და იეთე შვა აქიმე და ლაად. ესე შობანი არიან სალათისნი.
დისა	მცხ.ნეშტ1	და ესენი ძენი არიან ეტამისნი: და იეზრაელ, და იესმა და იაბეს, და სახელი დისა მათისა ესელელფონ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი აალასნი: ასარეთი, და ასარა და ეთნან.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო იაგაბეს უდიდებულეს ძმათა თჳსთა, და დედამან მისმან უწოდა მას სახელი იაგბეს, და თქუა: ვშევ, ვითარცა იაგბეს.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს მღდელმან მან ნიში იგი ტყავსა ფერისა მისისასა და თმაჲ სახესა მას გარდაიქცეოდის სპეტაკად და პირი იგი ნიშისაჲ მის იყოს მწუხარე ტყავისა მისგან, შედებაჲ კეთროვანებისაჲ. არს და იხილოს მღდელმან მან და შეგინებულად შეჰრაცხოს იგი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ხადა იაგბეს ღმერთსა ისრაჱლისასა და თქუა: უკუეთუ კურთხევით მაკურთხო მე და განამრავლნე საზღუარნი ჩემნი, და იყოს ჴელი შენი ჩემ თანა, და ჰყო საცნაური ჩემ თანა არა დამდაბლებად ჩემდა! და მოსცა მას ღმერთმან ყოველი, რაოდენიცა ითხოა.
და	მცხ.საქმ	ესენი უკუე ვითარცა წარიგზავნნეს სულისა მიერ წმიდისა, შთავიდეს სელევკიად , და მიერ ნავითა წიაღჴდეს კჳპრედ.
და	მცხ.საქმ	იყო იკონიას შინა მსგავსად წესისა შესლვასა მათსა შესაკრებელსა ჰურიათასა და სიტყუად ესრეთ, ვიდრე რწმუნებადმდე ჰურიათა და წარმართთსა მრავალსა სიმრავლესა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო რომელნი ურწმუნონი ჰურიანი იყვნეს, აღაზრზინნეს და განაბოროტნეს სულნი წარმართთანი ძმათა ზედა.
და	მცხ.საქმ	მრავალ ჟამ იქცეოდეს იგინი განცხადებულად უფლისა მიმართ, რომელი ეწამებოდა მათ სიტყჳთა მით მადლისა მისისაჲთა და მოსცემდა სასწაულებსა და ნიშებსა ყოფად ჴელითა მათითა.
და	მცხ.საქმ	მაშინ განიწვალა სიმრავლე იგი მის ქალაქისაჲ, და რომელნიმე იყვნეს ჰურიათა თანა და რომელნიმე მოციქულთა თანა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ შეითქუნეს ჰურიანი და წარმართნი მთავრებით მათითურთ ზედა მისლვად და გინებად და ქვისა დაკრებად მათდა,
და	მცხ.საქმ	განეშორნეს და მიივლტოდეს ქალაქებსა ლუკაონისასა – ლუსტრად და დერბედ და გარემო სოფლებსა,
და	მცხ.საქმ	ამას ესმნეს სიტყუანი პავლესნი, იტყოდა რაჲ. ვითარ მიჰხედა მას პავლე და იხილა, რამეთუ აქუნდა სარწმუნოებაჲ საცხორებელად მისა,
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მას დიდითა ჴმითა: შენ გეტყჳ სახელითა უფლისა იესუ ქრისტესითა, აღდეგ ფერჴთა შენთა ზედა მართლ. და აღიხილნა და იწყო სლვად.
და	მცხ.დან	და უღელი ერისა მისისაჲ წარჰმართოს, ზაკვა ჴელსა შორის მისსა და გულსა შორის მისსა განდიდნეს, და ზაკჳთა განხრწნნეს მრავალნი და წარწყმედასა ზედა მრავალთასა დადგეს, და, ვითარცა კუერცხნი, ჴელისა მიერ შემუსრნეს იგინი.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა: უკუეთუ ვჰპოვე მადლი წინაშე შენსა, მოვედინ უფალი ჩუენ თანა, რამეთუ ერი ესე ქედფიცხელ არს, და გჳლხინებდე შენ ცოდვათა და უშჯულოებათა ჩუენთა შენდად.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ერმან მან იხილა რაჲ, რომელი-იგი ქმნა პავლე, აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი ჴმითა მით ლუკაონებრითა და იტყოდეს: ღმერთნი მსგავსებულ არიან კაცთა და გარდამოსრულ არიან ჩუენდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ბანეა, ძე იოდაესი, ძე კაცისა ძლიერისა, და მრავალ იყუნეს საქმენი მისნი უფროს კაბესაბელისა: მან მოსწყჳდნა ორნი ძენი არიელბანისა და ესე შთაუჴდა ჯურღმულსა და მოკლა ლომი დღეთა ზამთრისათა.
და	მცხ.საქმ	და ხადოდეს ბარნაბას დიოს კერპით და პავლეს – ერმით, რამეთუ პავლე იყო წანამძღუარ სიტყჳსა მის.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მღდელმან მან დიოს კერპისამან, რამეთუ იყო იგი მთავარი მის ქალაქისაჲ, კუროები და გჳრგჳნები ბჭეთა ზედა ქალაქისათა მოიღო ერისა მის თანა და ეგულებოდა ზორვად.
და	მცხ.ეზრ1	და ყვეს ეგრე, რომელნი-იგი გამოსრულ იყვნეს ტყუეობისა მისგან და გამოირჩინა ეზრა მღდელმან კაცნი იგი მთავარნი მამათმთავართა მათგან სახლისა თჳსისათა, კაცნი სახელოვანნი, და მოვლეს თთვისთავსა მას მეათესა თთვისასა და განაგეს. ,
და	მცხ.საქმ	ესმა რაჲ ესე მოციქულთა ბარნაბას და პავლეს, დაიპეს სამოსელი მათი და შეჴდეს ერსა მას შორის, ღაღადებდეს და იტყოდეს:
და	მცხ.საქმ	კაცნო, რასა იქმთ ამას? რამეთუ ჩუენცა კაცნივე ვართ მსგავსნი თქუენნი და გახარებთ თქუენ, რაჲთა ამაოებათა ამათგან მოიქცეთ ღმრთისა ცხოველისა, რომელმან ქმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ, ზღუაჲ და ყოველი, რაჲ არს მათ შინა,
და	მცხ.საქმ	და არავე უწამებელად დაუტევა ქველის მოქმედებაჲ იგი მისი, ზეცით გარდამო მოცემად თქუენდა წჳმაჲ და ჟამნი ნაყოფის გამომღებელნი, განძღებად საზრდელითა და სიხარულითა გულთა თქუენთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთა აჰრონისთა მისცეს ქალაქები იგი შესავედრებელი მეოტთა: ქებრონი და ლობნა. და გარემო სათესავი მისი და ესთამონი და გარემო სათესავი მისი და დელონი და გარემო სათესავი მისი.
და	მცხ.ეზრ1	ესე ეზრა, რომელი გამოვიდა ბაბილონით, იყო მწერალი მალედ სჯულისა მის მოსესისა, რომელი-იგი მოსცა უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან. და მისცა მას მეფემან ყოველივე, რაცა უნდა და ითხოვოს. რამეთუ ჴელი უფლისა ღმრთისა იყო მის თანა.
და	მცხ.საქმ	მოიწინეს ანტიოქიაჲთ და იკონიაჲთ ჰურიანი და, ვიდრე-იგი ეტყოდეს მათ განცხადებულად არწმუნეს ერსა მას განშორებად მათგან, რამეთუ იტყოდეს, ვითარმედ: არარას ჭეშმარიტსა იტყჳან, არამედ ყოველსა ტყუიან. და ქვაჲ დაჰკრიბეს პავლეს და განითრიეს იგი გარეშე ქალაქსა მას. ეგრე ჰგონებდეს, ვითარმედ მომკუდარ არს იგი.
და	მცხ.ლუკა	ჰკითხვიდეს მას მჴედრად განწესებულნიცა იგი და ეტყოდეს: და ჩუენ რაჲ-მე ვყოთ? და მან ჰრქუა მათ: ნუვის აჭირვებთ, ნუცა ცილსა შესწამებთ და კმა გეყავნ როჭიკი თქუენი.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ-იგი შემოკრბეს და გარე მოადგეს მოწაფენი, აღდგა და შევიდა დერბედ.
და	მცხ.საქმ	და ახარებდეს ქალაქსა მას და დაიმოწაფნეს მრავალნი, და მივიდეს ლუსტრად და იკონიად და ანტიოქიად,
და	მცხ.საქმ	და განამტკიცებდეს სულსა მოწაფეთასა და ჰლოცვიდეს მათ, რაჲთა მტკიცედ დგენ სარწმუნოებასა ზედა, და ვითარმედ: მრავლითა ჭირითა ჯერ-არს ჩუენდა შესლვაჲ სასუფეველსა ღმრთისასა.
და	მცხ.საქმ	და განვლეს რაჲ პისიდიაჲ, მოვიდეს პამფილიად;
და	მცხ.საქმ	და იტყოდეს პერგეს შინა სიტყუასა მას ღმრთისასა და შთავიდეს ატალიად;
და	მცხ.საქმ	და მიერ ნავითა მივიდეს ანტიოქიად, ვინაჲცა იგი შევედრებულ იყვნეს მადლითა ღმრთისაჲთა საქმესა მას, რომელიცა აღასრულეს.
და	მცხ.საქმ	და მო-რაჲ-ვიდეს, შეკრბეს კრებული იგი და უთხრეს მათ რაოდენი ყო ღმერთმან მათ თანა, და რამეთუ განუღო წარმართთა კარი სარწმუნოებისაჲ.
და	მცხ.საქმ	და მუნ იქცეოდეს ჟამთა არა მცირეთა მოწაფეთა მათ თანა.
და	მცხ.ეზრ2	და საშუვალ ბჭესა მას წყალთა გარდამოსაქანელთა დაიპყრეს ქელკანე და მდიდართა მათ ქალაქისათა.
და	მცხ.ლუკა	დაამჴუნა ძლიერნი საყდართაგან და აღამაღლნა დაბალნი;
და	მცხ.საქმ	და მი-რაჲ-ვიდეს იერუსალჱმდ, შეწყნარებულ იქმნეს კრებულისა მისგან და მოციქულთა და ხუცესთა, და მიუთხრეს მათ რაოდენი-რაჲ ღმერთმან ყო მათ თანა, და რამეთუ განუღო წარმართთა კარი სარწმუნოებისაჲ.
და	მცხ.საქმ	აღ-ვინმე-დგეს დასისა მისგან ფარისეველთაჲსა მორწმუნენი და იტყოდეს, ვითარმედ: ჯერ-არს წინა-დაცუეთად მათდა და მცნებად, რაჲთა დაიმარხონ სჯული მოსესი.
და	მცხ.ლუკა	გარნა ეძიებდით სასაუფეველსა ღმრთისასა, და ესე ყოველი შეგეძინოს თქუენ.
და	მცხ.ივდ	და აწ, ძმანო, უჩუენოთ ძმათა ჩუენთა, რამეთუ ჩუენდა გამოკიდებულ არიან სულნი მათნი, სიწმიდე და ტაძარი და საკურთხეველი დამტკიცებულ არს ჩუენ შორის. ამის ყოვლისათჳს მადლი მივსცეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, რომელი გამოგუცდის ჩუენ, ვითარცა-იგი მამათა ჩუენთა.
და	მცხ.ივდ	მოიჴსენეთ, რაოდენი უყო მამასა ჩუენსა აბრაჰამს და რაოდენგზის განიცადა და ღმრთისმოყუარე იქმნა.
და	მცხ.პეტრ2	და ანგაჰრებითა და ტყუილისა სიტყჳთა თქუენ გვაჭრობდენ, რომელთა საშჯელი პირველითგან არა დასცხრების და წარსაწყმედელსა მათსა ჰრულის.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მას ოზია: ყოველი, რომელი სთქუა გულითა სახიერითა, იტყოდე. და არა ვინ არს, რომელი წინააღუდგეს სიტყუასა შენსა, რამეთუ არა ხოლო დღეს სიბრძნე შენი ცხად არს, არამედ პირველითგან იცის ყოველმან ერმან გულისხმის-ყოფა შენი, რამეთუ კეთილ არს ქმნილება გულისა შენისა, არამედ ერსა ამას შეეწყურა ფრიად და გუაიძულეს სიტყუად, ვითარცა-იგი ვეტყოდე მათ, და მოაწიეს ჩუენ ზედა ფიცი, რომელსა ვერ გარდავჴედით.
და	მცხ.ივდ	რომელთა განჴსნეს საშო ქალწულებისა შეგინებად და განაშიშულეს ჴორცნი შეგინებად სარცხჳნელად და საყუედრელად, რამეთუ სთქუ: არა ეგრე იყოს ამისთჳს, რამეთუ უსჯულო იქმნეს სისხლისა მიმართ ქალწულისა. და მოსცენ მთავარნი მათნი კლვად და სარეცელი მათი, რომელსა ზედა ქმნეს საცთური მათი, რომელსა სცთეს, სისხლად და მოისრნეს მონანი ძლიერთაგანი და ძლიერნი საყდართა ზედა მათთა. და მოსცენ ცოლნი მათნი ტყუედ და ასულნი მათნი წარსატაცებელად და ყოველი ნაყოფი მათი აღსაჭრელად ძეთა შეყვარებულთა შენთა მიერ, რომელთა შეიშურეს შური შენი და მოიძაგეს შეგინებაჲ სისხლისა მათისა და შენ გხადოდეს შემწედ, ღმერთო მამისა ჩუენისა სჳმეონისაო და ლევისო, ღმერთო აბრაჰამისაო, ისაკისაო და იაკობისაო, ღმერთო, ღმერთო ჩუენო, ისმინე ჩემი ქურივისა,
და	მცხ.რომ	არამედ სუფევდა სიკუდილი ადამისითგან ვიდრე მოსესადმდე და მათ ზედაცა, რომელთა-იგი არა ეცოდა მსგავსად გარდასლვისა მის ადამისა, რომელი-იგი არს სახე მერმეთა მათ ჟამთაჲ.
და	მცხ.რომ	არამედ არა ვითარ შეცოდებაჲ და ეგრეთცა მადლი; რამეთუ უკუეთუ ერთისა მის შეცოდებითა მრავალნი მოსწყდეს, რაოდენ უფროჲს მადლი იგი ღმრთისაჲ და ნიჭი იგი მადლითა მით ერთისა მის კაცისა იესუ ქრისტესითა მრავალთა მიმართცა აღემატა!
და	მცხ.რომ	და არა ვითარცა ერთისა შეცოდებულისათჳს ნიჭი იგი, რამეთუ საშჯელი იგი ერთისა მისგან დასაშჯელად, ხოლო მადლი იგი მრავალთაგან შეცოდებათა განსამართლებელად.
და	მცხ.რომ	რამეთუ უკუეთუ ერთისა მის შეცოდებითა სიკუდილი სუფევდა ერთისა მისგან, რაოდენ უფროჲს, რომელნი-იგი უმეტესსა მას მადლისასა და ნიჭსა სიმართლისასა მიიღებენ ცხორებასა შინა სუფევდენ ერთისა მისგან იესუ ქრისტესა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა მოელოდა ერი იგი, და განიზრახვიდეს ყოველნი გულთა მათთა იოვანესთჳს, ნუუკუე იგი არს ქრისტე,
და	მცხ.ლუკა	მიუგო ყოველთა იოვანე და ეტყოდა: მე ნათელ-გცემ თქუენ წყლითა, ხოლო მოვალს უძლიერესი ჩემსა, რომლისა არა ვარ ღირს ჴამლთა მისთა ტჳრთვად; მან ნათელ-გცეს თქუენ სულითა წმიდითა და ცეცხლითა.
და	მცხ.ლუკა	რომლისა ნიჩაბი ჴელთა შინა მისთა, განწმიდოს კალოჲ თჳსი და შეკრიბოს იფქლი საუნჯესა თჳსსა, ხოლო ბზე დაწუას ცეცხლითა უშრეტითა.
და	მცხ.ლუკა	და ფრიად სხუასაცა მრავალსა ჰლოცვიდა და ახარებდა ერსა მას.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ჰეროდე, ოთხთა სამთავროთა მთავარმან, რამეთუ ამხილებდა მას ჰეროდიაჲსთჳს, ცოლისა ფილიპეს, ძმისა მისისა, და ყოვლისა მისთჳს, რომელი ქმნა ბოროტი ჰეროდე.
და	მცხ.ლუკა	შესძინა ესეცა მას ყოვლისა ზედა და შეაყენა იოვანე საპყრობილესა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ნათლის-ღებასა მას ყოვლისა ერისასა იესუცა ნათელ-იღო და ილოცვიდა; და განეხუნეს ცანი,
და	მცხ.ლუკა	და გარდამოჴდა სული წმიდაჲ ჴორციელითა ხილვითა, ვითარცა ტრედი, მის ზედა; და ჴმაჲ იყო ზეცით და თქუა: შენ ხარ ძე ჩემი საყუარელი, შენ სათნო-გიყავ.
და	მცხ.ლუკა	და თავადსა იესუს ეწყო ოდენ ყოფად მეოცდაათესა წელსა, რომელი საგონებელ იყო ძედ იოსებისა, ელისა,
და	მცხ.ივდ	და რა-იგი მნებავს საქმნელად, განიგულეთ, უკუეთუ იყოს ღმრთისა მიერ და ევედრენით, რათა დაამტკიცოს უფალმან განზრახვა ჩემი.
და	მცხ.ივდ	და თქუენ სდგეთ ბჭეთა ზედა ამას დღესა და ღამესა. და განვიდე მე შიმუნვარისა ჩემისა თანა და შემდგომად დღეთა მათ, რომელთა სთქუთ მიცემად ქალაქი ესე მტერთა, მოხედვა-ყოს უფალმან ღმერთმან ისრაჱლსა ზედა ჴელითა ჩემითა.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მას ოზია და მთავართა მათ: ვიდოდე მშჳდობით, უფალი ღმერთი ისრაჱლისა ჩუენ თანა შურისმეძიებელად მტერთა ჩუენთა. და მოიქცეს კარვისა მისისაგან და წარვიდეს კაცად-კაცადი ადგილსა განწესებულსა თჳსსა.
და	მცხ.ივდ	ხოლო ივდით დავარდა პირსა ზედა და გარდაისხა ნაცარი თავსა მისსა და განიძარცვა ძაძა, რომელი ემოსა გუამსა მისსა. და იყო მაშინ ოდენ შეწირულ იერუსალჱმს სახლსა უფლისასა საკურთხეველი მწუხრისა. ღაღადყო ივდით ჴმითა დიდითა უფლისა მიმართ ღმრთისა და თქუა:
და	მცხ.ივდ	რამეთუ შენ ჰყავ პირველი მათი და შემდგომი და აწინდელი, მომავალი განიზრახე, და იქმნეს, უწოდე და წარმოგიდგეს შენ, რომელი ზრახე.
და	მცხ.ივდ	და თქუეს: აჰა, აქა ვართ, რამეთუ ყოველნი გზანი შენნი მზა არიან და განკითხვანი წინაწარცნობაჲ,
და	მცხ.საქმ	შეკრბეს მოციქულნი და ხუცესნი ხილვად სიტყჳსა ამისთჳს.
და	მცხ.ივდ	არამედ იხილე მწყობრი მათი და სიბნელემან ტანჯნა იგინი.
და	მცხ.პეტრ1	საყუარელნო, გლოცავ თქუენ, ვითარცა მწირთა და წარმავალთა, განეშორენით გულის თქუმათაგან ჴორციელთა, რომელნი ეწყვებიან სულსა.
და	მცხ.ივდ	უფსკრული ექმნა საფრჴედ და წყალმან დაფარნა იგინი მშჳლდსა და შურდულსა გული შეუპყრიეს.
და	მცხ.ივდ	ეგრეთვე უყავ ამათ, ჵ უფალო, რომელნი ესვენ სიმრავლეთა მათთა და ეტლებსა და მჴედრებსა და საჭურველებითა და მშჳლდ-კაპარჭითა და ოროლებითა მათითა იქადიან, და არა ცნეს, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი, რომელმან შემუსრნა ბრძოლანი. უფალი არს სახელი შენი.
და	მცხ.ივდ	და არა იციან, რამეთუ შენ თავადი ხარ ღმერთი ჩუენი, რომელმან დასთრგუნი ყოველნი ძლიერნი და დასაბამითგან უფალ არს სახელი შენი.
და	მცხ.ლუკა	ენოსისა, სეითისა, ადამისა და ღმრთისა.
და	მცხ.ივდ	შეუპყრენ თუალნი მისნი საფრჴითა ჩემ შორის და დაეც იგი სიყუარულითა ბაგეთა ჩემთათა.
და	მცხ.ივდ	მომეც მე სული სიმჴნისა, რათა შეუძლო შეურაცხება მისი და ძალმეც მოუძლურებად მისსა.
და	მცხ.პეტრ1	ვითარცა აზნაურნი და ნუ ვითარცა საფარველად გაქუნ უკეთურებისა აზნაურებჲ ეგე, არამედ ვითარცა მონანი ღმრთისანი
და	მცხ.ივდ	რამეთუ სიმრავლითა არა არს ძალი შენი და სიმტკიცე შენი, არცა მოცემანი შენნი განაძლიერებენ, რამეთუ მდაბალთა ხარი ღმერთი, მოკლებულთა ხარ შემწე და ჴელისამპყრობელი უძლურთა, განწირულთა მფარველი, უსასოთა უსუსურთა ცხორებაჲ, მამა ობოლთა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ იყო მრავალი გამოძიებაჲ, აღდგა პეტრე და ჰრქუა მათ: კაცნო ძმანო, თქვენ უწყით, რამეთუ პირველით დღითგან თქუენ შორის გამოირჩია ღმერთმან პირითა ჩემითა სმენად წარმართთა სიტყუაჲ იგი სახარებისაჲ და რწმუნებად;
და	მცხ.ივდ	ჰე, უფალო მამისა ჩემისა სჳმეონისაო და ღმერთო სამკჳდრებლისა ისრაჱლისაო, უფალო ცათა და ქუეყანისაო, დამბადებელო ზღუათა და ყოველთა წყალთაო, მეუფეო ყოველთა ქმნულთა შენთაო,
და	მცხ.იოვ1	ამით უწყით, რამეთუ გჳყუარან შვილნი ღმრთისანი, რაჟამს ღმერთი გჳყუარდეს და მცნებათა მისთა ვიმარხვიდეთ.
და	მცხ.ივდ	შეისმინე ვედრებაჲ მჴევლისა შენისა და მოეც ზაკვა და ცთუნება წყლულებად მტერთა და საგვემელად მათდა, რომელნი-იგი შენისა სჯულისა მტერნი არიან და სახლისა სიწმიდისა შენისანი და თხემისა სიონისანი.
და	მცხ.ივდ	და ყოველთა ზედა ტომთა შენთა მოხედე ფიცსა მას ჭეშმარიტსა, რომელი ეფუცე აბრაჰამს, რათა გიცოდის შენ, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ძლიერებისა და სიმტკიცისა, და არა ვინ არს სხუა შემწე ისრაჱლისა შენსა გარეშე.
და	მცხ.საქმ	და არარაჲ განიკითხა შორის ჩუენსა და მათსა და სარწმუნოებითა განწმიდნა გულნი მათნი.
და	მცხ.იოვ1	რამეთუ ყოველი რომელი შობილ იყოს ღმრთისაგან, სძლევს სოფელსა და ესე არს ძლევაჲ, რომლითა სძლევს სოფელსა სარწმუნოებაჲ ჩუენი.
და	მცხ.იერ	ესრეთ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: ნუ ისმენთ სიტყვათა წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი გიწინასწარმეტყველებენ თქუენ, რამეთუ გაამაოებენ თქუენ იგინი. ხილვასა გულისა მათისასა იტყჳან და არა პირისაგან უფლისა.
და	მცხ.საქმ	და დადუმნა ყოველი იგი სიმრავლე და ისმენდეს ბარნაბაჲსსა მის და პავლჱსსა მითხრობასა, რაოდენი ქმნა ღმერთმან ნიშები და სასწაულები წარმართთა შორის მათ მიერ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იესუ, სავსე სულითა წმიდითა მოიქცა იორდანით, და მოჰყვანდა სულსა უდაბნოდ.
და	მცხ.ივდ	და იყო, ვითარცა დასცხრა ღაღადებისაგან უფლისა მიმართ ღმრთისა ისრაჱლისა და აღასრულნა ყოველნი სიტყუანი ესე. და აღდგა თაყუანისცემისაგან თჳსისა.
და	მცხ.ივდ	და მოუწოდა შიმუნვარსა თჳსსა და განვიდა სახიდ თჳსსა, რომელსა შინა იყოფინ დღესა შაბათსა დღესასწაულთა მისთა.
და	მცხ.ივდ	განიძარცვა ძაძა იგი, რომელ ემოსა ქურიობისა მისისა, და განიბანა გუამი წყლითა და იცხო ნელსაცხებელი ჴშირი და განითხზა სამკაულად თმა თჳსი და დაიდგა თავსა ხოირი და შეიმოსა სამოსელი სიხარულისა მისისა, რომლითა შეიმოსის ცხორებასა მანასესა, ქმრისა თჳსისასა.
და	მცხ.ივდ	და შეისხნა ჴამლნი მოოქროვილნი ფერჴთა მისთა და შეისხნა სამკლავენი და სავლტენი და ბეჭედი და საყურნი და ყოველი სამკაული მისი და. შეიმკო თავი თჳსი ფრიად საცთუნებელად მამაკაცისა თუალთა, რომელთა იხილონ იგი.
და	მცხ.პეტრ1	და იჩინენითცა მებრ ამისთჳსვე, რამეთუ ქრისტემანცა ივნო ჩუენთჳს და თქუენ დაგიტევა ჴელით წერილი, რაჲთა შეუდგეთ კუალთა მისთა;
და	მცხ.ივდ	და აჰკიდა შიმუნვარსა მას თხიერაკითა ღჳნო და კოკით ზეთი და პური წმიდითა ყოვლითა და ყოველი ჭურჭელი მისი, და აჰკიდეს მას.
და	მცხ.საქმ	და მას შეეტყუებიან სიტყუანი იგი წინაწარმეტყუელთანი, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ:
და	მცხ.პეტრ1	რომელი-იგი იგინებოდა და იგი არავის აგინებდა, ევნებოდა და არავის უთქუმიდა, მიეცა მართალი იგი მსაჯულსა;
და	მცხ.საქმ	ამისა შემდგომად მოვაქციო და აღვაშენო კარავი იგი დავითისი დაცემული, და დამჴობილი იგი მისი აღვჰმართო და აღვაშენო,
და	მცხ.იოვ1	ესე არს, რომელი მოვიდა წყლითა და სისხლითა, იესუ ქრისტე არა წყლითა ხოლო, არამედ წყლითა და სისხლითაცა; და სული არს, რომელი წამებს, რამეთუ სული არს ჭეშმარიტებისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ორმეოც დღე გამოიცადებოდა ეშმაკისაგან და არარაჲ ჭამა მათ დღეთა შინა. და აღ-რაჲ-ესრულნეს დღენი იგი, შეემშია.
და	მცხ.საქმ	რაჲთა გამოიძიონ ნეშტთა კაცთა უფალი და ყოველთა წარმართთა, რომელთა ზედა წოდებულ არს სახელი ჩემი მათ ზედა, თქუა უფალმან,
და	მცხ.პეტრ1	რომელმან ცოდვანი ჩუენნი აღიხუნა ჴორცითა თჳსითა ჯუარსა ზედა, რაჲთა ცოდვათა განვეშორნეთ და სიმართლით ვცხონდებოდით, რომლისა-იგი წყლულებითა განიკურნენით.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მას ეშმაკმან მან: უკუეთუ ძე ხარ ღმრთისაჲ, არქუ ქვათა ამათ, რაჲთა იქმნენ პურ.
და	მცხ.გოდ	აინ. თუალთა ჩუენთა ეურვების და არა დასცხრენ. ნუ იყოფინ ქარვება, , , , , , , , , ,
და	მცხ.იოვ1	რამეთუ სამნი არიან, რომელნი წამებენ ცათა შინა: მამაჲ, სიტყუაჲ და სული წმიდაჲ; ესე სამნი ერთ არიან.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: წერილ არს: არა პურითა ხოლო ცხოვნდების კაცი, არამედ ყოვლითა სიტყჳთა ღმრთისაჲთა.
და	მცხ.პეტრ1	არამედ დაფარული იგი გულისა კაცი, უხრწნელითა მით მშჳდისა მის და მყუდროჲსა სულისა წესითა, რომელ არს წინაშე ღმრთისა ფრიად პატიოსან.
და	მცხ.ლუკა	და აღიყვანა იგი მთასა მაღალსა და უჩუენნა მას ყოველნი სუფევანი სოფლისანი გამოხატვითა ჟამთაჲთა.
და	მცხ.პეტრ1	რომელი იყავნ არა გარეშითა მით განთხზვითა თმათაჲთა და შესხმითა ოქროჲსაჲთა, გინა შემოსითა სამოსლისაჲთა, შემკობაჲ,
და	მცხ.საქმ	მაშინ ჯერ-იჩინეს მოციქულთა და ხუცესთა ყოვლითურთ კრებულით და გამოარჩინეს კაცნი მათგანნი მივლინებად ანტიოქიად პავლეს და ბარნაბაჲს თანა იუდა, რომელსა ეწოდა ბარსაბა, და შილა, კაცნი შერაცხილნი ძმათა შორის;
და	მცხ.საქმ	და დაწერეს ჴელითა მათითა ესრეთ: მოციქულნი და ხუცესნი და ძმანი, რომელნი-ეგე ანტიოქიაჲთ და ასურეთით და კილიკიაჲთ კერძო ძმანი ხართ წარმართთაგანი, გიკითხავთ. გიხაროდენ!
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მას ეშმაკმან მან: შენ მიგცე ამის ყოვლისა ჴელმწიფებაჲ და დიდებაჲ მათი, რამეთუ ჩემდა მოცემულ არს, და რომლისა მინდეს, მივსცე იგი;
და	მცხ.პეტრ1	რამეთუ ესრეთვე ოდესმე წმიდანი იგი დედანი, რომელნი ესვიდეს ღმერთსა, შეიმკობდეს თავთა თჳსთა და დამორჩილებულ იყვნეს თჳსთა ქმართა,
და	მცხ.საქმ	აწ უკუე ჯერ-გჳჩნდა კრებულსა ყოველსა ერთბამად გამორჩევაჲ კაცთაჲ მაგათ და მივლინებაჲ თქუენდა, პავლეს თანა და ბარნაბაჲს თანა, საყუარელთა ჩუენთა,
და	მცხ.პეტრ1	ვითარცა-იგი სარრა ერჩდა აბრაჰამს და უფლით ხადინ მას, რომლისა-იგი იქმნენით შვილ კეთილის მოქმედ და ნუ გეშინინ ნუცა ერთისა შიშისა.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: წარვედ მართლუკუნ ჩემგან, ეშმაკო; წერილ არს: უფალსა ღმერთსა შენსა თაყუანის-სცე და მას მხოლოსა ჰმსახურებდე.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ზათუმისთა: ელიადას, ელისიმოს, იოთონიას, არიმოთს, და საბათოს, და ზარდეას.
და	მცხ.პეტრ1	ნუ მიაგებთ ბოროტსა ბოროტისა წილ, ნუცა გინებასა გინებისა წილ, არამედ წინააღმდგომსა აკურთხევდით და უწყოდეთ, რამეთუ ამისთჳს მებრ იჩინენით, რაჲთა კურთხევაჲ დაიმკჳდროთ.
და	მცხ.საქმ	წარმო-უკუე-გჳვლინებიან იუდა და შილა, და მათცა სიტყჳთ გითხრან ესევე.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ ჯერ-უჩნდა სულსა წმიდასა და ჩუენცა, რაჲთა არარაჲ უმეტესი ტჳრთი დავდვათ თქუენ ზედა, გარნა რომელნი-ესე სასწრაფო არიან:
და	მცხ.პეტრ1	რამეთუ რომელსა ჰნებავს სიყუარული ცხორებისაჲ და ხილვად დღენი კეთილისანი, დააცხრვენ ენაჲ თჳსი ბოროტისაგან და ბაგენი მისნი ნუ იტყჳედ ზაკუვასა,
და	მცხ.იოვ1	და ესე არს წამებაჲ, რამეთუ ცხორებაჲ საუკუნოჲ მომცა ჩუენ ღმერთმან და ესე ცხორებაჲ ძისა მისისა თანა არს.
და	მცხ.საქმ	განშორებად თქუენდა ნაკერპავისაგან, და სისხლისა, დამშთვარისა და სიძვისა, და რაოდენი არა გნებავს, რაჲთა გეყოს თქუენ, სხუასა ნუ უყოფთ, რომელთაგან დაიმარხენით თავნი თჳსნი, კეთილსა იქმოდეთ და ცოცხლებით იყვენით!
და	მცხ.პეტრ1	რამეთუ თუალნი უფლისანი მართალთა ზედა და ყურნი მისნი ლოცვასა მათსა ზედა, ხოლო პირი უფლისაჲ მოქმედთა ზედა ძჳრისათა.
და	მცხ.საქმ	იგინი ვითარცა წარმოემართნეს, მოვიდეს ანტიოქიად. და შეკრიბეს კრებული იგი და მისცეს წიგნი ჴელთა მათთა.
და	მცხ.პეტრ1	და ვინ-მე არს ბოროტის მყოფელ თქუენდა, უკუეთუ თქუენ კეთილის მობაძავ იქმნენით?
და	მცხ.პეტრ1	და დაღაცათუ გევნებოდის სიმართლისათჳს, ნეტარ ხარ, ხოლო შიშისა მის მათისაგან ნუ გეშინინ, ნუცა შესძრწუნდებით.
და	მცხ.რომ	რამეთუ შჯული შორის შემოვიდა, რაჲთა განმრავლდეს ცოდვაჲ, და სადა-იგი განმრავლდა ცოდვაჲ, მუნ უფროჲსად გარდაემატა მადლი,
და	მცხ.საქმ	შემდგომად დღეთა რაოდენთამე ჰრქუა პავლე ბარნაბას: მივიქცეთ და მოვიხილნეთ ძმანი ჩუენნი ყოველთა ქალაქთა, რომელთა შინა ვქადაგეთ სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ, ვითარ-ძი არიან.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პავლე ჰლოცვიდა, რაჲთა რომელი-იგი განეყენა მათ პანფილიაჲთ და არა შეუდგა მათ საქმესა მას, არა თანა-წარყვანებად იგი.
და	მცხ.საქმ	იყო უკუე მკსინვარებაჲ მათ შორის ვიდრე განშორებადმდე მათა ურთიერთას; ბარნაბა თანა წარიყვანა მარკოზ და განვიდა ნავითა კჳპრედ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პავლე გამოირჩია შილა და განვიდა, და მიეცა მადლითა ღმრთისაჲთა ძმათაგან,
და	მცხ.ივდ	და განვიდეს ორნივე ბჭეთა ქალაქისათა ბეტულასათა პოვნეს, ზედამდგომელად მას ზედა ოზია და მოხუცებულნი ქალაქისანი ქარბი და ქარმი.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა იხილეს იგი, იყო პირი მისი ცვალებულ და სამოსელი მისი იქცევის, დაუკჳრდა სიკეთე მისი ფრიად.
და	მცხ.საქმ	და მიმოვიდოდა ასურეთსა და კილიკიასა და განამტკიცებდა ეკლესიათა.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქვეს მას: განვედ მშჳდობით, უფალი ღმერთი იყავნ შენ თანა წინაშე შენსა შურისმეძიებელად მტერთა ჩუენთა, ღმერთმან მამათა ჩუენთამან მოგეცინ შენ მადლი და აღასრულენ ზრახვა შენი სიქადულად ძეთა ისრაჱლისათა და აღსამაღლებელად იერუსალჱმისა. და ივდით თაყუანი-სცა პირსა ზედა თჳსსა ღმერთსა.
და	მცხ.საქმ	მიიწია იგი დერბედ და ლუსტრად. და აჰა-ესერა მოწაფე ვინმე იყო მუნ, სახელით ტიმოთეოს, ძე დედაკაცისა ჰურიისა მორწმუნისაჲ და მამისა წარმართისაჲ,
და	მცხ.იოვ1	და ესე არს განცხადებულებაჲ, რომელი მაქუს მისა მიმართ, რამეთუ უკუეთუ რაჲმე ვითხოოთ ნებისაებრ მისისა, ისმენს ჩუენსა.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ბებეასთა: და იოანნეს, და ანანიას, და იოზბოს და ევმოთს.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მათ ივდით: ყავნ აწ უფალმან ღმერთმან სიტყუათა თქუენთაებრ და პოვენ მადლი მჴევალმან მისმან წინაშე თუალთა მისთა. აწ უკუე მიბრძანე მე განხუმად ბჭეთა ქალაქისათა და განვიდე აღსრულებად სიტყუათა, რომელთა იტყოდეთ ჩემ თანა. და უბრძანეს ჭაბუკთა მათ, რათა განუხუნენ მას ბჭენი, ვითარცა-იგი ეტყოდა მათ.
და	მცხ.საქმ	ამისი სათნო-უჩნდა პავლეს მის თანა განსლვაჲ. და მოიყვანა და წინა-დასცჳთა მას ჰურიათა მათთჳს, რომელნი იყვნეს მათ ადგილთა, რამეთუ უწყოდეს ყოველთა, ვითარმედ წარმართი იყო მამაჲ მისი.
და	მცხ.ივდ	და განვიდა ივდით და მჴევალი მისი მის თანა ქალაქით და ხედვიდეს მას კაცნი იგი ქალაქისანი, ვიდრე გარდამოვიდოდეს მთასა მას.
და	მცხ.იოვ1	რაჲცა-იგი ვითხოოთ და უწყით, რამეთუ მოვიღოთ თხოაჲ იგი, რომელი ვითხოვეთ მისგან.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა განჰვლიდეს ქალაქებსა მას, ასწავებდეს მათ დამარხვად მოძღურებათა მათ, დამტკიცებულთა მოციქულთაგან და ხუცესთა, რომელნი-იგი იყვნეს იერუსალჱმს შინა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ეკლესიანი იგი განმტკიცნებოდეს სარწმუნოებითა და შეეძინებოდა რიცხუსა მას დღითი-დღედ.
და	მცხ.გამ	მოვიდეს მწყემსნი და წარასხნეს იგინი, აღდგა მოსე და განარინნა იგინი და აღმოასხა წყალი და ასუა ცხოვარსა მათსა.
და	მცხ.ეზრ2	და აღდგა ელისუბ მღდელი იგი დიდი და ძმანი მისნი მღდელნი, და აღაშენეს ბჭე იგი ავაზანთა მათ ჯურღმულისათა, განწმინდეს იგი და ამართნეს ბჭენი იგი მისნი და განაგეს იგი ვიდრე გოდლადმდე ანამელისა.
და	მცხ.პეტრ1	რომელი არს მარჯუენით ღმრთისა, რომელი აღმაღლდა ზეცად და დაემორჩილნეს მას ანგელოზნი, ჴელმწიფებანი და ძალნი.
და	მცხ.პეტრ1	ქრისტემან რაჲ ივნო ჩუენთჳს ჴორცითა და თქუენცა იგივე გონებაჲ შეიჭურეთ, რამეთუ რომელმან-იგი ივნო ჴორცითა, დაცხრომილ არს ცოდვისაგან,
და	მცხ.ეზრ2	და ჴელთა ძეთა კაცთა მათ იერიქოსთა და ჴელითა ძეთა მათ ზაქურისთა და ძეთა ამარისთა.
და	მცხ.იოვ1	უკუეთუ ვინმე იხილოს ძმაჲ თჳსი, რომელი ცოდვიდეს ცოდვასა არა სასიკუდინესა, ითხოვოს და მოსცეს მას ცხორებაჲ, რომელნი-იგი ცოდვიდენ არა სასიკუდინედ; არს ცოდვაჲ სასიკუდინე, არა მისთჳს ვიტყჳ, რაჲთა ითხოოს.
და	მცხ.მათე	მაშინ ჰრქუა მათ იესუ: თქუენ ყოველნი დაბრკოლებად ხართ ჩემდა მომართ ამას ღამესა, რამეთუ წერილ არს: დავსცე მწყემსი, და განიბნინენ ცხოვარნი სამწყსოჲსა მისისანი.
და	მცხ.საქმ	და ჩუენებასა ღამისასა ეჩუენა პავლეს: კაცი ვინმე იყო მაკედონელი, დგა და ევედრებოდა მას და ეტყოდა: წიაღ მოგუალე მაკედონიად და შემეწიე ჩუენ.
და	მცხ.იოვ1	ყოველივე სიცრუვე ცოდვა არს და არს ცოდვაჲ არა სასიკუდინე.
და	მცხ.ეზრ2	სათევზური და ბჭე იგი იქთვიერანი აღაშენეს ძეთა ასნისათა და მათ გარდაართვეს და განაგეს იგი კლიტენი და მოქლონნი მისნი.
და	მცხ.საქმ	და მიერ ფილიპედ, რომელი-იგი არს პირველი ნაწილი მაკედონიისაჲ, ქალაქი კოლონიაჲ. ხოლო ვიყვენით მას ქალაქსა შინა და ვიქცეოდეთ დღეთა რაოდენთამე.
და	მცხ.იოვ1	ვიცით, რამეთუ ყოველი რომელი შობილ იყოს ღმრთისაგან, არა ცოდოს, არამედ რომელი-იგი შობილ იყოს ღმრთისაგან, დაიმარხოს თავი თჳსი და ბოროტი მას არა შეეხოს.
და	მცხ.საქმ	და დღესა შაბათთასა განვედით გარეშე ქალაქსა მას, მდინარის კიდესა, სადა-იგი საგონებელ იყო ლოცვისა შეწირვაჲ; და დავსხედით და ვეტყოდეთ დედათა მათ, რომელნი მოსრულ იყვნეს.
და	მცხ.იოვ1	ვიცით, რამეთუ ღმრთისაგან ვართ და ყოველი სოფელი ბოროტსა ზედა დგას.
და	მცხ.ეზრ2	და ჴელისაგან მათისა ეპყრა მოსოლას, ძესა ბარუქისასა, ძისა მასიზებელისა, და ჴელითა მათითა ეპყრა სადუკს, ძესა ბანიესასა.
და	მცხ.გამოც	და ანგელოზსა თჳატირისა ეკლესიისასა მიუწერე, ვითარმედ: ამას იტყჳს ძე ღმრთისაჲ: რომლისა თუალნი არიან, ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ, და ფერჴნი მისნი მსგავს არიან რვალსა გუნდრუკსა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ნათელ-იღო მან და სახლმან მისმან, გულოცვიდა და იტყოდა: უკუეთუ შეგირაცხიე მე მორწმუნედ უფლისა, შემოვედით ვანად ჩემდა და მუნ დაადგერით. და გუაიძულა ჩუენ.
და	მცხ.ეზრ2	და ჴელისაგან მათისა ეპყრა თეკუიმადურიმე, და არცა მისცნეს ქედნი თჳსნი მათა მონებად.
და	მცხ.იოვ1	ხოლო ვიცით, რამეთუ ძჱ ღმრითსაჲ მოვიდა და მომცა ჩუენ გონებაჲ, რაჲთა ვიცოდით ჩუენ ჭეშმარიტი ღმერთი და ვართ ჩუენ ჭეშმარიტისა თანა ძისა მისისა იესუ ქრისტესა. ესე არს ჭეშმარიტი ღმერთი, ცხორებაჲ საუკუნოჲ.
და	მცხ.საქმ	და იყო, ვითარ წარვიდოდეთ ჩუენ ლოცვად, მჴევალი ვინმე წინა შემემთხჳა ჩუენ, რომლისა თანა იყო სული პითონი, რომელ არს მისნობისაჲ, რომლისაგან სარეწავი დიდძალი შეუვიდოდა უფალთა მისთა მისნობითა მისითა.
და	მცხ.ეზრ2	და ბჭე იგი ძველი ეპყრა იუდიას, ძესა ფალექისასა, და მესოლამს, ძესა ბასუდიასსა, და მათ განაგეს იგი და აღმართნეს ბჭენი მისნი და კართსაჴშველნი და მოქლონნი მისნი.
და	მცხ.ლუკა	და მიუგო და ჰრქუა მათ იესუ: მივედით და უთხართ იოვანეს, რაჲ-ესე იხილეთ და გესმა: ბრმანი აღიხილვენ, მკელობელნი ვლენან, კეთროვანნი განწმდებიან, ყრუთა ესმის, მკუდარნი აღდგებიან, და გლახაკთა ეხარების.
და	მცხ.გამოც	იტყოდა ჴმითა დიდითა: გეშინოდენ უფლისა და მიეცით მას დიდებაჲ, რამეთუ მოვიდა ჟამი სასჯელისა მისისაჲ, და თაყუანის-ეცით მას, რომელმან ქმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ, და ზღუაჲ და წყარონი წყალთანი.
და	მცხ.გამოც	და წარმართნი განრისხნეს. და მოვიდა რისხვაჲ შენი და ჟამი მკუდართა შჯისაჲ, და მიცემად სასყიდელი მონათა შენთა - წინაჲსწარმეტყუელთა და წმიდათა და მოშიშთა სახელისა შენისათა, მცირეთა და დიდთა.
და	მცხ.საქმ	და ამას ჰყოფდა დღეთა მრავალთა. განრისხნა პავლე და მიექცა სულსა მას უკეთურსა და ჰრქუა: გამცნებ შენ სახელითა იესუ ქრისტესითა განსლვად მაგისგან. და განვიდა მასვე ჟამსა.
და	მცხ.საქმ	ვითარცა იხილეს უფალთა მათ დედაკაცისათა, რამეთუ განსრულ იყო სასოებაჲ სარეწავისა მათისაჲ, შეიპყრნეს პავლე და შილა და მიზიდვიდეს მათ ურაკპარაკად მთავართა მათთა.
და	მცხ.საქმ	და მიჰგუარნეს იგინი ერისთავთა მათ და ჰრქუეს: ესე კაცნი აღსძრვენ ქალაქსა ამას ჩუენსა, ჰურიანი არიან
და	მცხ.საქმ	და შეკრბებოდა ერი მათ ზედა. და ერისთავთა მათ მოაპეს სამოსელი მათი და უბრძანეს კუერთხითა ცემაჲ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ მრავალი წყლულებაჲ დასდვეს მათ ზედა, შესხნეს იგინი საპყრობილესა, და ამცნეს საპყრობილისა მცველსა მას კრძალულად დაცვაჲ მათი;
და	მცხ.საქმ	და მან, ვითარცა ესევითარი მცნებაჲ მოიღო მათგან, შესხნა იგინი უშინაგანესსა საპყრობილესა და ფერჴნი მათნი დაჰკრძალნა ჴუნდსა შინა.
და	მცხ.ეზრ2	მახლობელად მათსა აღაშენეს მელქაიას გაბონიტელმან და იადონ მერონიტელმან, გაბაონის და მასპის კაცთა მთავრისა მისთჳს, რომელი-იგი თემისა იყო წიაღ მდინარესა მის.
და	მცხ.საქმ	მეყსეულად ძრვაჲ იყო დიდი ვიდრემდე საპყრობილე იგი საფუძველითურთ შეიძრა, და მუნქუესვე ყოველნი კარნი განეჴუნეს, და ყოველთა კრულებანი განიჴსნნეს.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ განეღჳძა საპყრობილის მცველსა მას და იხილნა კარნი საპყრობილისანი განხუმულნი, იჴადა მახჳლი და ეგულებოდა განგუმერაჲ თავისა თჳსისაჲ: ეგრე ჰგონებდა, ვითარმედ განლტოლვილ არიან ყოველნი პყრობილნი.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მათისა მის განწესებისა დაიპყრნა ანანია, ძემან ჰოროკიმისმან, და უტევა იერუსალემელთა ვიდრე ზღუდემდე ურაკპარაკთასა.
და	მცხ.საქმ	ჴმა-უყო მას ჴმითა დიდითა პავლე და ჰრქუა: ნუ რას შეიმთხუევ ბოროტსა თავსა შენსა, რამეთუ ჩუენ ყოველნი აქა ვართ.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მათსა დაიპყრა ჰარფია მთავარმან ადგილთა მათ იერუსალემისამან
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან მოითხოა სანთელი და შეისწრაფა შინა, და ძრწოლაჲ შეედვა და შეუვრდა პავლეს და შილას
და	მცხ.ეზრ2	და ჴელისაგან მისისა დაიპყრა იერადია, ძემან იერომაქისამან, და სახლით კერძო თჳსით, და ჴელითა თჳსითა დაიპყრა ატტუს, ძემან ასბანისმან.
და	მცხ.იოვ2	ჭეშმარიტებისაგან, რომელი დამკჳდრებულ არს ჩუენ შორის და ჩუენ თანა იყოს უკუნისამდე.
და	მცხ.საქმ	და ეტყოდეს მას სიტყუასა მას უფლისასა, და ყოველთა სახლეულთა მისთა.
და	მცხ.საქმ	და წარიყვანნა იგინი მასვე ჟამსა ღამისასა და განბანნა იგინი ნაგუემთა მათგან. და ნათელ-იღო მან და მისთა ყოველთა;
და	მცხ.ეზრ3	წელსა მას მეორესა აღსლვისა თჳსისა იერუსალჱმდ, თთვესა მას მეორესა, იწყეს შენებად ტაძრისა მის ზორობაბელ სალათიელისამან და ისუ იოსედეკეანმან და ძმათა მათთა, და მღდელთმოძღუართა მათ და ლევიტელთა, და ყოველნივე რომელნი გამოსულ იყუნეს ტყუეობისა მისგან იერუსალჱმდ
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა განთენა, მოუვლინნეს ერისთავთა მათ მტარვალნი და ჰრქუეს: განუტევენ კაცნი ეგე, რომელნი მიგცენით პყრობილად.
და	მცხ.საქმ	მიუთხრნა სიტყუანი ესე მესაპყრობილეთ მოძღუარმან მან პავლეს და ჰრქუა, ვითარმედ: ერისთავთა მათ უბრძანებიეს განტევებაჲ თქუენი. აწ უკუე განვედით და წარვედით მშჳდობით!
და	მცხ.მათე	და იტყჳთ: უკუეთუმცა ვიყვენით დღეთა მათ მამათა ჩუენთასა, არამცა ვიყვენით მათ თანა ზიარ სისხლსა მას წინაწარმეტყუელთასა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პავლე ჰრქუა მათ: გუგუემნეს ჩეუნ ურაკ-პარაკთა ზედა კაცნი უბიწონი ჰრომნი და შემსხნეს საპყრობილესა ცუდად, და აწ ფარულად განგჳყვანებენ ჩუენ. არა ეგრე, არამედ თჳთ მოვიდენ და მათ განმიყვანნენ ჩუენ.
და	მცხ.საქმ	მიუთხრეს მტარვალთა მათ ესე ყოველი ერისთავთა მათ. და მათ ზარი განჰჴდა, ესმა რაჲ, ვითარმედ, ჰრომნი არიან.
და	მცხ.საქმ	და მოვიდეს და ჰლოცვიდეს მათ. და გამოიყვანნეს იგინი საპყრობილით და ევედრებოდეს განსლვად ქალაქისა მისგან.
და	მცხ.საქმ	იგინი ვითარ გამოვიდეს მიერ საპყრობილით, მივიდეს და შევიდეს სახლსა ლუდიაჲსსა, და იხილნეს ძმანი და ნუგეშინის-სცეს მათ და გამოვიდეს.
და	მცხ.ეზრ2	და მეორედ დაიპყრა მელქიას, ძემან არასისმან, და ასუბ, ძემან ფაათმოაბისამან, ვიდრე გოდლადმდე თანურიმად.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ჩუეულ იყო პავლე, შევიდა მათა და სამსა შაბათსა ეტყოდა მათ წიგნთაგან,
და	მცხ.ეზრ2	და ბჭე იგი ჴევისა დაიპყრეს ანუნ, და რომელნი დამკჳდრებულ არიან ზანუსს. მათ აღაშენეს იგი, და აღმართნეს ბჭენი მისნი, კართსაჴშველნი, მოქლონნი და ათასი წყრთა აღაშენეს ზღუდისა მისგანი ვიდრე ბჭედმდე სანაცრისა.
და	მცხ.ლუკა	და მოიყვანა იგი იერუსალჱმდ და დაადგინა იგი ფრთესა მას ზედა მის ტაძრისასა და ჰრქუა მას: უკუეთუ ძე ხარ ღმრთისაჲ, გარდაიგდე თავი შენი ამიერ ქუეყანად,
და	მცხ.იოვ2	იყავნ თქუენ თანა მადლი, წყალობაჲ და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა და უფლისა მიერ იესუ ქრისტესა ძისა მისისა ჭეშმარიტებით და სიყუარულით.
და	მცხ.ეზრ2	და ბჭე იგი სანაცრისა დაიპყრა მელქი, ძემან არექაბისმან, მთავარმან ადგილთა მათ ბეთაქარამისთა. მან თჳთ და ადგილთა მისთა გარდაართვეს იგი, და აღმართნეს ბჭენი მისნი და კლიტენი და მოქლონნი მისნი.
და	მცხ.ეზრ2	და ზღუდე იგი წყალთა სადინელთა მათ წყაროთა დაიპყრა ურიდიონ, მთავარმან მეფისამან, ვიდრე აღსავალამდე, რომელი შთავიდოდა ქალაქად დავითისად.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას, რამეთუ: თქმულ არს: არა განსცადო უფალი ღმერთი შენი.
და	მცხ.ეზრ2	შემდგომად მისა დაიპყრა ნემან აზბუქისამან, მთავარმან ბეთსურისამან, ვიდრე მტილადმდე დავითისად წყალთგარდამოსაქანელთა მათამდე განგებულთა და ვიდრე ბეთაგაბარიდმდე.
და	მცხ.ლუკა	და აღასრულნა ყოველნი განსაცდელნი ეშმაკმან მან და განეშორა მას ვიდრე ჟამადმდე.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა დაიპყრეს ლევიტელთა: არაუმ, ძემან ბანეასმან, და ჴელისგან მისისა დაიპყრა, ასაბია მთავარმან კელიათკერძომან.
და	მცხ.ეზრ2	და მისა შემდგომად დაიპყრა ასურ, ძემან ისუამან, მთავარმან მასფეასმან, ზომი მეორის მის ზღუდისა, რომელი-იგი აღვიდოდა და შემდგომად კიდესა მის გოდლისასა.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა დაიპყრა ბარუქ, ძემან ზაბუნისამან, საზომი მეორისა მისგან კიდისა ვიდრე ბჭემდე ბეთულუვასუბის, სადა დგან მღდელი იგი დიდი.
და	მცხ.ლუკა	და მოიქცა იესუ ძალითა სულისა წმიდისაჲთა გალილეად; და ჰამბავი განჴდა მისთჳს ყოველსა მას გარემო სოფლებსა.
და	მცხ.ლუკა	და იგი თავადი ასწავებდა შესაკრებელთა მათთა და იდიდებოდა ყოველთაგან.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდა ნაზარეთად, სადაცა აღზრდილ იყო, და შევიდა, ვითარცა ჩუეულ იყო იგი, დღესა შაბათსა შესაკრებელსა მათსა, და მოსცეს მას წიგნი ესაია წინაწარმეტყუელისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და აღდგა კითხვად და განყო წიგნი იგი და პოვა ადგილი, რომელსა წერილ იყო:
და	მცხ.ლუკა	და შეყო წიგნი იგი და მისცა მსახურსა და დაჯდა; და თუალნი ყოვლისა კრებულისანი მას ხედვიდეს.
და	მცხ.ლუკა	და ქადაგებად წელიწადი უფლისაჲ შეწყნარებული.
და	მცხ.ლუკა	სული უფლისაჲ ჩემ ზედა, რომლისათჳს მცხო მე მახარებელად გლახაკთა, მომავლინა მე განკურნებად შემუსრვილთა გულითა, ქადაგებად ტყუეთა განტევებისა და ბრმათა ახილვად, განვლინებად მომსრვალთა განტევებითა,
და	მცხ.ლუკა	და იწყო სიტყუად მათა, ვითარმედ: დღეს აღესრულა წერილი ესე ყურთა მომართ თქუენთა.
და	მცხ.ლუკა	და ყოველნი ეწამებოდეს მას და უკჳრდა სიტყუათა ამათ ზედა მისთა მადლისათა, რომელნი გამოვიდოდეს პირისაგან მისისა, და იტყოდეს: ანუ არა ესე არსა ძე იოსებისი?
და	მცხ.ლუკა	და თავადმან ჰრქუა მათ: მრქუათ სამე იგავი ესე: მკურნალო, განიკურნე თავი შენი. და ჰრქუეს მას: რაოდენი გუესმა საქმე კაპერნაუმს, ქმენ აქაცა, მამულსა შენსა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ჭეშმარიტად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მრავალნი ქურივნი იყვნეს დღეთა მათ ელიაჲსთა ისრაჱლსა შორის, ოდეს-იგი დაეჴშა ცაჲ სამ წელ და ექუს თუე, რაჟამს-იგი იყო სიყმილი დიდი ყოველსა ქუეყანასა.
და	მცხ.ლუკა	და არავისა მათგანისა მიივლინა ელია, გარნა სარეფთად სიდონისა, დედაკაცისა ქურივისა.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა დაიპყრა მერამოთ, ძემან ურიასმან, ძემან აკსისამან, და საზომი მეორისით ბჭითგან ბეთელისუბ ვიდრე დასასრულამდე მისა.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა დაიპყრეს მღდელთა მათ კაცთა აქექამისთა.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა დაიპყრა ფადია, ძემან ფოროსისმან, და ნათაიმელნი იგი, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს ოფელეოს მტილისა გზასა ბჭესა წყაროთა მათ კერძოთასა მზისა აღმოსავლით და გოდოლი იგი გარე კერძო
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა დაიპყრა ბენიამენ და ასუბ წინაშე სახლთა თჳსთა, და შემდგომად მისა დაიპყრა აზარიამ, ძემან მასურისამან, ძისა ანანიასმან, მახლობელად სახლთა თჳსთა.
და	მცხ.ეზრ2	და მოსაქცეველი იგი მოსავლისა მის ადგილისა დაიპყრა ფალაქ, ძემან ოზიასამან, პირისპირ სადგურისა მის, და გოდოლი იგი, რომელი იყო გარე კერძო ტაძართა სამეუფოთა უზეშთაეს ეზოსა მის საპყრობელსა.
და	მცხ.ეზრ2	და უზეშთაეს ბჭისა მის ცხენთასა დაიპყრეს მღდელთა მათ, კაცმან თჳთოეულმან პირისპირ სახლისა თჳსისა.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა დაიპყრა მელქია, ძემან სარეფისამან, ვიდრე ბეთანათაიმდე და სხვათა მათ მდიდართა ქალაქისათა პირისპირ ბჭესა მას მაიფაკდისასა ვიდრე გამოსავალამდე მოსაქცეველისა მის.
და	მცხ.ივდ	და ვიდრე გარდავიდა ღელესა მას მართლ და არღარა იხილეს. და მოეგებოდეს მას მჴუმილავნი იგი ასურასტანისანი.
და	მცხ.ივდ	და შეიპყრეს იგი და ჰკითხვიდეს მას: ვიეთი ხარ და ვინა მოხვალ და ვიდრე ხვალ? და ჰრქუა მათ ივდით: ასული ვარ მე ებრაელთა და ვივლტვი, რამეთუ მოცემულ არიან იგინი თქუენდა შესაჭმელად.
და	მცხ.ივდ	და მოვალ წინაშე ჰოლომფორესა, ერისთავისა მის ძლიერებისა თქუენისასა, თხრობად მისსა სიტყუათა ჭეშმარიტებისათა და უჩუენოთ მათ გზა, ვინა შევიდეს და ეუფლოს მას ყოველსა მთითკერძოსა და არა წარწყმდეს კაცთა ამათგანი ჴორციელი ერთი, არცა სული.
და	მცხ.ივდ	ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე კაცთა მათ, განიცდიდეს პირსა მისსა. და იყო სიკეთე იგი მისი წინაშე მათსა საკჳრველ ფრიად და ჰრქუეს მას:
და	მცხ.ივდ	განირინე სული შენი დღეს კეთილად, რამეთუ ისწრაფე გარდამოსლვად და შემთხუევად პირსა უფლისა ჩუენისასა და აწ მოუჴედ მას კარვად მისა და ჩუენგანთა.
და	მცხ.ივდ	და წარ-ღა-სდგე წინაშე მისა, ნუ შეშინდებინ გული შენი, არამედ უთხარ მას ყოველი სიტყუათა მაგათ შენთაებრ და გიყოს შენ კეთილი. და გამოარჩიეს მათგანი ასი კაცი და შეავედრეს იგი და შიმუნვარი მისი და მიიყვანნეს იგინი კარავად ჰოლომფორესა. და მირბიოდეს ყოველნი მის ბანაკისანი, რამეთუ მიესმა ყოველსა კრებულსა ამბავი მოსლვისა მისისა. და ვიდრე დგა გარეშე კარავსა ჰოლომფორესსა, უთხრეს მას მისთჳს.
და	მცხ.ივდ	და იკჳრვებდეს სიკეთესა მისსა, შეიყვანეს და შეიწყნარებდეს სიტყუათა მისთა, რამეთუ იყვნეს კეთილ ფრიად. დაუკჳრდეს ძენი ისრაჱლისანი მის გამო.
და	მცხ.ივდ	და ეტყოდა კაცად-კაცადი მოყუასსა თჳსსა: ვის ჴელეწიფების შეურაცხის-ყოფად ერისა ამის, რომელთა უსხენ ცოლნი ესევითარნი? არა ჯერ-არს დატევებად მამაკაცი მათგანი ერთიცა; რომელნი დაშთენ, შემძლებელ არიან მოკიცხებად ყოველსა ქუეყანასა. და გამოვიდეს ყოველნი მცველნი ჰოლომფორესნი და მსახურნი მისნი და შეიყვანეს იგი კარავსა მისსა.
და	მცხ.ივდ	და მიწოლილ იყო ჰოლომფორე ცხედარსა თჳსსა ზედა და განისუენებდა ქუეშე სამუმლესა მას, რომელი ქმნულ-იყო ძოწეულისაგან და ოქროთა, მარგალიტითა და ანთრაკითა პატიოსნითა ქსული. და უთხრეს მას ყოველი მისთჳს, ვითარცა ესმა ივდითისათჳს. გამოვიდა ეზოსა მას კარავისასა ჰოლომფორნე და ლამპარნი ცეცხლისანი წინაუძღოდეს მას.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა მოვიდა ივდით წინაშე პირსა მისსა, უკჳრდა სიკეთე იგი პირისა მისისა. და ივდით დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მას და აღადგინეს იგი მონათა მისთა.
და	მცხ.ივდ	და აწ ერმან შენმან, რომელი დამკჳდრებულ არს მთასა შინა, შეურაცხ-მყო მე. არა აღვიღე ჰოროლი მათ ზედა, არამედ მათ ყვეს თავით თჳსით ესე.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მას ივდით: ისმინე მჴევლისა შენისა და იტყოდეს მსახური შენი. და არა გითხრა ნაცილი უფალსა ჩემსა ამას ღამესა. და უკუეთუ შეუდგე სიტყუათა მჴევლისა შენისათა, სრული საქმე ქმნეს შენ თანა ღმერთმან და სრულ-ყოს. ღმერთმან ჴელთა შენთა საქმე დიდი. და არა შესცდეს უფალი ჩემი სლვათაგან თჳსთა, ვიდრე ცოცხალ იყო.
და	მცხ.ივდ	რამეთუ ცხოველ არს ნაბუქოდონოსორ მეფე ყოვლისა ქუეყანისა და ცხოველ არს ძალი მისი, რომელმან მოგავლინა შენ განგებად ყოვლისა კაცისა, რამეთუ არა მხოლოდ კაცნი შენ ძლით ჰმონებდეს მას, არამედ მჴეცნიცა ველისანი, საცხოვარნი და მფრინველნი ცისანი სიმჴნითა შენითა ცხოვნდებოდიან. და ცნას ნაბუქოდონოსორ და ყოველმან ეზომან მისმან,
და	მცხ.ივდ	რამეთუ გვასმიეს სიბრძნე შენი და განზრახვა გულისა შენისა, რამეთუ მიეთხრა ყოველსა ქუეყანასა, რამეთუ შენ ხარ მარტო უმჯობეს ყოველსა სამეუფოსა მისსა და ძლიერ მცნებითა და საკჳრველ ერისთაობისა ბრძოლისასა
და	მცხ.ლუკა	და თქუენ ემსგავსენით კაცთა მათ, რომელნი მოელიედ უფალსა თჳსსა, ოდეს მოვიდეს ქორწილისაგან, რაჲთა, რაჟამს მოვიდეს და ირეკოს, მეყსეულად განუყონ მას.
და	მცხ.ივდ	და აწ რათა არა იყოს უფალი ჩემი გარეშე და უქმ საქმესა ამას, არამედ დაეცეს სიკუდილი მათ ზედა, რამეთუ მოწევნულ არს მათა ცოდვა დიდი, რომლითა განარისხონ ღმერთი მათი, რომელ ქმენ უსჯულოებაჲ,
და	მცხ.ივდ	რამეთუ მოაკლდა საზრდელი მათ და შეასრულეს მათ სუმად ყოველი წყალი მათი,
და	მცხ.ივდ	რამეთუ უწყეს ჴელის-შეყოფად საცხოვართა მათთა და ყოველი, რაოდენი ბრძანა ღმერთმან სჯულსა მისსა არა ჭამად მათა, გულს-უც ჭამად.
და	მცხ.ივდ	მას დღესა შინა, რომლისათჳს მე, მჴევალსა შენსა, მომეთხრა ღმრთისა მიერ და ვივლტოდე პირისაგან მათისა. და მომავლინა მე ღმერთმან შენდა საქმედ შენ თანა. რომლისათჳს განკრთეს ყოველი ქუეყანა, რაოდენთა ესმეს იგი.
და	მცხ.ივდ	რამეთუ მჴევალი შენი ღმრთისმსახურ ვარ და ვმსახურებდა მე ღმერთსა ცათასა და ყოვლისა ქუეყანისა უფალსა. და აწ მე შენს წინაშე, უფალო, განვიდოდი ღამედ და ღამედ მჴევალი შენი ჴევსა ამას და ვილოცევდე ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.ივდ	და მითხრას მე, ოდეს-იგი იქმნეს ცოდვა მათი, მოვიდე და გაუწყო ცოდვა იგი მათი და განხჳდე ყოვლითა ძალითა შენითა და არა ვინ წინა აღგიდგეს შენ მათგანი. და მიგიყვანო შენ შორის ჰურიასტანსა ვიდრე მისლვადმდე წინაშე იერუსალჱმსა და დავდგნე საყდარნი შენნი შორის მათსა. და მოიყვანნე იგინი, ვითარცა ცხოვარნი, რომელთა არა არნ მწყემსი, და არა განძრას ძაღლმან ენა თჳსი წინაშე შენსა.
და	მცხ.ივდ	და სათნო-უჩნდეს სიტყუანი ესე მისნი წინაშე ჰოლომფორესა და წინაშე ყოველთა მსახურთა მისთა, და უკჳრდა სიბრძნე იგი მისი და იტყოდეს:
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მას ჰოლომფორე: კეთილად ყო ღმერთმან, რამეთუ მოგავლინა შენ წინამძღურად ერისა, რათა იქმნეს ჴელითა შენითა ძალი, ხოლო შეურაცხის-მყოფელთა უფლისა ჩუენისათა წარწყმედა. და აწ სასტიკი ხარ შენ ხილვითა შენითა და კეთილ სიტყჳთა შენითა.
და	მცხ.ივდ	უკუეთუ ეგრე ჰყო, ვითარცა-ეგე იტყოდე, ღმერთი შენი იყოს ჩემდა ღმერთი და შენ სახლსა შინა ნაბუქოდონოსორ მეფისასა სჯდე და იყო შენ სახელოვან უმეტეს ყოველსა ქუეყანასა.
და	მცხ.ივდ	და უბრძანა შეყვანებაჲ მისი, სადა-იგი დაიდებოდა ვეცხლი მისი. და ამცნო დარეცა მისი მუნ. და მისცემდა მას სანოაგეთაგან მისთა და ღჳნისა მისისაგან სუმად.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მას ივდით: ცხოველ არს სული შენი, უფალო ჩემო, რამეთუ არა დაასრულოს მჴევალმან შენმან, რომელი მაქუს ჩემ თანა, ვიდრემდე ყოს ღმერთმან ჴელითა ჩემითა, რომელი-იგი იზრახა. და შეიყვანეს იგი მსახურთა ჰოლომფორესთა კარავად და დაიძინა ვიდრე შუაღამემდე და აღდგა განთიადსა ოდენ საჴუმილავსა.
და	მცხ.ივდ	და მიავლინა ჰოლომფორესა და თქუა: უბრძანენ უფალმან ჩუენმან მჴევალსა თჳსსა განსლვად სალოცავად.
და	მცხ.ივდ	შევიდინ და იყოფინ კარავსა მას შინა, ვიდრე მიიღის საზრდელი მისი მწუხრი.
და	მცხ.ივდ	აჰა ესერა, საკიცხელ არს პირისა ჩემისა, უკუეთუ ესევითარი დედაკაცი ეგრეთ განუტეოთ. ვაცადოთ და არა ვეზრახნეთ მას, უკუეთუ არა მოვაქციოთ იგი ჩუენდა, გამკიცხნეს ჩუენ.
და	მცხ.ივდ	და განვიდა გაგუა პირისაგან ჰოლომფორნესა და შევიდა მისა და ჰრქუა: ნუუკუე გცონინ მჴევალსა მაგას კეთილსა მოსლვად უფლისა ჩუენისა. რათა იდიდო მის წინაშე და სუა ჩუენ თანა სიხარულით ღჳნო. და იქმნე ჩუენ თანა, ვითარცა ასული ასურასტანელთა დღესა ამას ერთსა, რომელნი წინაშე დგანან სახლსა ნაბუქოდონოსორისასა?
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მას ივდით: და ვინ ვარ მე სიტყჳსმგებელ უფლისა ჩემისა?
და	მცხ.მეფ1	და მივედით სამხრით კერძო ჰურიასტანად და ქელობად და სეკელად, და მოვწუთ სეკელა ცეცხლითა.
და	მცხ.ივდ	აღდგა და შეიმოსა სამოსელი მისი და ყოველი სამკაული დედათა. და წარუძღვა მჴევალი იგი თჳსი ჰოლომფორესსა. შევიდა და დაჯდა ივდით.
და	მცხ.ივდ	და განკრთა გული ჰოლომფორესი მის ზედა და აღიძრა სული მისი და გული უთქმიდა მას ფრიად თანაყოფისა მისთჳს და იმარჯვებდა ჟამსა, რათამცა აცთუნა, რომლითა დღითა იხილა იგი.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მას ჰოლომფორე სუ და იქმენ მხიარულ ჩემ თანა.
და	მცხ.ივდ	მოიღო და ჭამა და სუა მის წინაშე, რომელი-იგი მოუმზადა მჴევალმან მისმან.
და	მცხ.ივდ	და მხიარულ იქმნა ჰოლომფორე მის ზედა და სუა ღჳნო ფრიადი, რომელ არღარა ესვა სხუასა დღესა ეგოდენი ცხორებასა შინა თჳსსა.
და	მცხ.ლუკა	და მრავალნი კეთროვანნი იყვნეს ისრაჱლსა შორის ელისეს ზე, წინაწარმეტყუელისა, და არავინ მათგანი განიკურნა, გარნა ნემან ასური.
და	მცხ.ლუკა	და აღივსნეს ყოველნი გულის-წყრომითა, რომელნი-იგი იყვნეს შესაკრებელსა მას შინა, ესმოდა რაჲ ესე.
და	მცხ.ლუკა	და აღდგეს და განაძეს იგი გარეშე ქალაქისა მისგან და მოიყვანეს იგი ვიდრე წუერადმდე მის მთისა, რომელსა ზედა ქალაქი იგი მათი დაშენებულ იყო, რაჲთა გარდააგდონ იგი.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან განვლო შორის მათსა და წარვიდა.
და	მცხ.ლუკა	და შთავიდა კაპერნაუმდ, ქალაქსა გალილეაჲსასა, და ასწავებდა მათ შაბათსა შინა.
და	მცხ.ლუკა	და უკჳრდა მოძღურებაჲ იგი მისი, რამეთუ ჴელმწიფებით იყო სიტყუაჲ იგი მისი.
და	მცხ.ლუკა	და იყო შესაკრებელსა მათსა კაცი, რომლისა თანა იყო სული არაწმიდაჲ, და ღაღატ-ყო ჴმითა დიდითა:
და	მცხ.ლუკა	ეჰა, რაჲ არს ჩუენი და შენი, იესუ ნაზარეველო? მოხუედ წარწყმედად ჩუენდა: გიცი შენ, ვინ ხარ, წმიდაჲ ეგე ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და შეჰრისხნა მას იესუ და ჰრქუა: პირი დაიყავ და განვედ მაგისგან! და დასცა იგი შორის მათსა ეშმაკმან მან და განვიდა მისგან და არაჲ ავნო მას.
და	მცხ.ლუკა	და იყო განკჳრვებაჲ მათ ყოველთა ზედა და ზრახვიდეს ურთიერთას და იტყოდეს: რაჲ არს სიტყუაჲ ესე, რამეთუ ჴელმწიფებითა და ძალითა უბრძანებს სულთა არაწმიდათა, და განვლენ?
და	მცხ.იოვ2	და ესე არს სიყუარული, რაჲთა ვიდოდით მცნებათაებრ მისთა, და ესე არს მცნებაჲ მისი, ვითარცა-იგი გესმა დასაბამითგან, რაჲთა მას შინა ხჳდოდით.
და	მცხ.იოვ2	რამეთუ მრავალნი მაცთურნი შემოვიდეს სოფლად, რომელნი არა აღიარებენ იესუ ქრისტესა ჴორციელად მოსრულსა; ესე არს მაცთური და ანტიქრისტე.
და	მცხ.იოვ2	ყოველივე რომელი გარდაჰჴდებოდის და არა ეგოს მოძღურებასა ზედა ქრისტესსა, მის თანა ღმერთი არა არს, ხოლო რომელი ეგოს მოძღურებასა ზედა ქრისტესსა, მის თანა ძეცა და მამაჲცა არს.
დისა	მცხ.იოვ2	გიკითხვენ შენ შვილნი დისა შენისა რჩეულისანი.
და	მცხ.იოვ3	საყუარელო, ყოვლისათჳს გლოცავ შენ წარმართებად და მშჳდობად, ვითარცა-ეგე წარუმართებიეს სულსა შენსა.
და	მცხ.იოვ3	საყუარელო, სარწმუნოდ ჰყოფ, რომელსა-ეგე იქმ ძმათა მიმართ და უცხოთა.
და	მცხ.კოლ	რაჲთა ხჳდოდით თქუენ ღირსად ღმრთისა ყოველსავე სათნოებასა ყოვლითა საქმითა კეთილითა ნაყოფიერნი და აღორძინებულნი მეცნიერებასა ღმრთისასა,
და	მცხ.იოვ3	რამეთუ სახელისა მისისათჳს გამოვიდეს და არარაჲ გამოიღეს წარმავალთაგან.
და	მცხ.რომ	რამეთუ თქუენი ეგე მორჩილებაჲ ყოველთა მიმართ განთქუმულ არს; მიხარის უკუე თქუენთჳს, და მნებავს თქუენი, რაჲთა ბრძენ იყვნეთ კეთილისათჳს და უმანკო - ბოროტისათჳს.
და	მცხ.იოვ3	ამისთჳს უკუეთუ მოვიდე, მოვაჴსენნე მას საქმენი მისნი, რომელთა იქმს სიტყჳთა ბოროტითა, გუგმობს ჩუენ და არა კმა-ყოფს* ამას ზედა, არამედ არცა იგი შეიწყნარებს ძმათა და რომელთა ჰნებავს შეწყნარების, მათცა აყენებს და კრებულისაგან განასხამს.
და	მცხ.იობ	ანუ ვინ განუმზადა წჳმისა სასტიკისა დინებაჲ, და გზაჲ ნადირთა?
და	მცხ.ლუკა	და აღდგა მის კრებულისაგან და შევიდა სახლსა სიმონისსა; ხოლო სიდედრი სიმონისი შეპყრობილ იყო სიცხითა დიდითა. და უთხრეს მას მისთჳს.
და	მცხ.ლუკა	და დაადგა მას ზედა და შეჰრისხნა სიცხესა მას. და მეყსეულად დაუტევა იგი, და აღდგა და ჰმსახურებდა მათ.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა შემწუხრდა, ისწრაფეს მონათა მათ წარსლვად ადგილად თჳსად და ბაგუა შეაჴშა კარნი კარავთანი გარეგნით და წარავლინნა წინაშემდგომელნი პირისაგან უფლისა თჳსისა,
და	მცხ.ივდ	რამეთუ ყოველნი დამაშურალ იყვნეს და დამთვრალ ამისთჳს, რამეთუ მყოვარ იყო სმა იგი.
და	მცხ.ივდ	და დაშთა ივდით მხოლო ჰოლომფორესა თანა კარავთა შინა
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა ივდით მჴევალსა თჳსსა, რათა დადგეს გარეშე სასუენებელისა და სცვიდეს გამოსლვასა მისსა, რათა არა ვინ იყოს შორის მათსა, ვითარცა-იგი ყვის დღითი დღედ. და ვითარცა განვიდა, თქუა ლოცვა და ბაგუას ეტყოდა სიტყუათა მათვე.
და	მცხ.ლუკა	ნეტარ იყვნენ იგი მონანი, რომელთაჲ მოვიდეს უფალი მათი და პოვნეს იგინი მღჳძარენი. ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მოირტყნეს და დასხნეს იგინი, წარმოუდგეს და ჰმსახურებდეს მათ.
და	მცხ.ივდ	და წარვიდეს ყოველნი და არა ვინ დაშთა სასუენებელსა მას შინა მცირითგან დიდადმდე. და ივდით დგა ცხედარსა მისსა თანა და თქუა გულსა შინა თჳსსა: უფალო ღმერთო ყოვლისა ძლიერებისაო, მოიხილე ჟამსა ამას ჴელთა ჩემთა აღსამაღლებელად იერუსალჱმისათჳს,
და	მცხ.ივდ	რამეთუ აწ არს ჟამი შეწევნისა სამკჳდრებელისა შენისა და საქმისა ამის განზრახვისა ჩემისა, მოსრვად მტერთა ჩემთა, რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა. განმაძლიერე მე, ღმერთო ისრაჱლისაო, ამას დღესა!
და	მცხ.ივდ	და მოუჴდა ფიცარსა ცხედრისასა თავით კერძო ჰოლომფორესა, აღმოჴადა საბარკალი მისი მისგან და მიეახლა ცხედარსა მას.
და	მცხ.ივდ	და უპყრნა თმანი თავისა მისისანი და თქუა: განმამტკიცე მე, ღმერთო ისრაჱლისაო, ამას დღესა.
და	მცხ.ივდ	და სცა ორგზის ყელსა მისსა ძალითა თჳსითა და მოჰკუეთა თავი მისი.
და	მცხ.ივდ	და გარდააგორვა გუამი მისი სარეცელისაგან და გარდამოიღო სამუმლე იგი სუეტთა მათგან. და ამისა შემდგომად გამოვიდა და მისცა თავი ჰოლომფორნესი შიმუნვარსა თჳსსა.
და	მცხ.ივდ	და შთადვა იგი მახალსა მას სასაგზლესა და გამოვიდეს ორნივე ზოგად, ვითარცა ჩვეულება აქუნდათ ლოცვისათჳს და განვლეს ბანაკი იგი და აღვიდეს მთასა მას ბეტულასასა.
და	მცხ.ივდ	და მოიწინეს ბჭეთა მის ქალაქისათა და ჰრქვა ივდით შორითვე მჴუმილავთა მათ ბჭისათა: განმიხუენით, განმიხუენით მე ბჭენი, რამეთუ ჩუენ თანა არს უფალი ღმერთი ჩუენი და ყოსღა ძლიერებაჲ ისრაჱლისა შორის და შემუსრვა მტერთა ჩუენთა, ვითარცა ყო დღეს.
და	მცხ.ლუკა	დაღათუ მეორესა საჴუმილავსა და მესამესა მოვიდეს და პოვნეს ესრეთ, ნეტარ იყვნენ იგინი.
და	მცხ.ივდ	ესმა კაცთა მათ ქალაქისათა ჴმაჲ მისი, ისწრაფეს გარდამოსლვად ბჭეთა ქალაქისათა და მოუწოდეს მღდელთა მოხუცებულთა ქალაქისათა.
და	მცხ.ივდ	და მორბიოდეს ყოველნი მცირითგან დიდადმდე, რამეთუ საკჳრველუჩნდა მათ მოსლვა იგი მისი და განუხუნეს მათ ბჭენი და შეიყვანნეს იგინი.
და	მცხ.ივდ	და აღაგზნეს ცეცხლი სანთლად და გარემოადგეს მათ.
და	მცხ.ივდ	და თქუა ივდით ჴმითა დიდითა: ძენო ისრაჱლისანო, აქებდით ღმერთსა,
და	მცხ.ივდ	და აღმოიღო თავი იგი ჰოლომფორესი მახლისა მისგან, უჩუენა მათ და ჰრქუა მათ: აჰა ესერა, თავი ჰოლომფორესი, ერისთავისა ერისა ასურთასა, და აჰა, სამუმლე იგი მისი, რომელსა ქვეშე წვა მთურალი. და მოკლა იგი უფალმან ღმერთმან ჴელითა დედაკაცისათა.
და	მცხ.ივდ	და ცხოველ არს უფალი ღმერთი, რომელმან დამიცვა ანგელოზისა მისისა მიერ და წარმავლინა მუნ, და დამიფარა მუნ და მომაქცია აქავე. და არა მოუშვა უფალმან შებილწებად მჴევლისა თჳსისა და უცოდველად ვღაღადებ და ვიხარებ ძლევასა მისსა ზედა და განრინებასა ჩემსა და ჴსნასა თქუენსა.
და	მცხ.ივდ	და კურთხეულ არს უფალი ღმერთი, რომელმან ქმნა ცა და ქუეყანა, რომელმან წარგიმართა შენ წყლვად მთავრისა თჳსისა მტერისა ჩუენისა.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა ივდით: ისმინეთ ჩემი, ძმანო, და მიიღეთ თავი ესე, დამოჰკიდეთ არდაბაგსა ზღუდისა თქუენისასა.
და	მცხ.ივდ	და იყოს, ოდეს განთენდეს ცისკარი და გამოვიდეს მზე ქუეყანად, აღიღენ კაცად-კაცადმან თქუენმან საჭურველი საბრძოლო თჳსი და განვედით ყოველი კაცი ძლიერი გარეშე ქალაქსა და დაადგინეთ ერისთავი მას ზედა, რეცა თუ გარდახვალთ ველად მჴუმილად მათ ძეთა ასურთასა, და ნუ გარდახვალთ.
და	მცხ.ივდ	და აღიღონ საჭურველი თჳსი და მივიდოდიან ბანაკად მათა და აღადგინებდენ ერისთავთა ძლიერებისა ასურთასა და მირბიოდიან კარავად ჰოლომფორესა და არა პოვონ იგი.
და	მცხ.ივდ	და დაეცეს მათ ზედა შიში დიდი და ივლტოდიან პირისაგან თქუენისა.
და	მცხ.ივდ	და შეუდეგით თქუენ და ყოველნი მკჳდრნი ყოველთა საზღვართა ისრაჱლისათანი და დარეცენით იგინი გზათა ზედა მათთა. და ვიდრე ყოფადმდე ამისა მომიწოდეთ მე აქიორს ამანიტელსა, რათა იხილოს და იცნას ესე, რომელმან შეურაცხ-ყო სახლი ისრაჱლისა და იგი ვითარცა სასიკუდინე მოავლინა ჩუენდა. და მოიყვანეს აქიორ სახლისაგან ოზიასა. და ვითარცა მოვიდა, იხილა თავი ჰოლომფორესი ჴელთა ერთისა კაცისათა შორის კრებულისა მის ერისა. დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და დაითხია მიწასა ზედა სული მისი. და ვითარცა აღადგინეს იგი, შეუვრდა ფერჴთა ივდითისათა და თაყუანი-სცა პირსა წინაშე მისა და ჰრქვა მას: კურთხეულ ხარ შენ ყოველთა შორის საყოფელთა იოსებისათა, იუდასთა და ყოველთა შორის ნათესავთა ეფრემისათა, რამეთუ რომელთა ესმეს სახელი შენი, შეძრწუნდენ და სირცხჳლმან შეიპყრნეს იგინი, ხოლო აწ გჳთხარ, რაოდენი ჰყავ დღეთა ამათ შინა. და უთხრა მას ივდით შორის ერისა მის ყოველი, რა-იგი ქმნა, ვინათ დღითგან განვიდა და ვიდრე ეტყოდა სიტყუათა ამათ. და ვითარცა დასცხრა სიტყვათა მათგან, ღაღად-ყო ერმან ჴმითა დიდითა და ყვეს ჴმაჲ სიხარულისა ქალაქსა მათსა.
და	მცხ.ივდ	და იყო, ვითარცა ცისკარი აღმოვიდენ, დამოჰკიდეს თავი ჰოლომფორესი ზღუდესა ზედა. და აღიღო ყოველმან კაცმან საჭურველი თჳსი და აღვიდეს გუნდად და გუნდად აღსავალსა მას მთისასა. ხოლო ძეთა ასურთა ვითარცა იხილეს იგინი, მიმოავლინეს მთავართა მათთა ერისთავთა და ათასისთავთა და ყოველთა მთავართა მათთა.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა იხილა აქიორ ყოველივე, რაოდენი უყო უფალმან ღმერთმან ისრაჱლსა, ჰრწმენა ღმერთი და წინადაეცვითა ჴორცი წინადაცვეთილებისა მისისა. და შეეშინა სახლსა ისრაჱლისასა ვიდრე დღენდელად დღემდე.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა მოვიდეს მჴმილავნი, მოისწრაფეს კარვად ჰოლომფორესა.
და	მცხ.ივდ	და მოვიდენ კართა კარვისათა და რეკეს, რათამცა განაღჳძონ. და რაოდენგზისცა ირეკდეს, ვერა განაღჳძეს და ჴმოანებდენ, რათა აღადგინონ ჰოლომფორე.
და	მცხ.ივდ	და მო-რა-ვიდნენ ათასისთავნი და ასისთავნი და ყოველნი წარჩინებულნი და ყოველნი ერნი ასურასტანელთა მეფისანი და ეტყოდეს მესასვენებლესა:
და	მცხ.ივდ	და შევიდა ბაგუა, ირეკა ეზოსა კარვისასა, რამეთუ ჰგონებდა, ვითარმედ ეძინოსღა ივდითის თანა.
და	მცხ.ივდ	ვითარ არა ვინ მოუგო, და-რა-ეყოვნა, შევიდა სასვენებელად და პოვა იგი მდებარე ცხედარსა ქუეშე მკუდარი. და თავი მისი მოკუეთილი იყო მისგან და ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა ტირილით და გოდებით ძლიერად და დაიპო სამოსელი თჳსი.
და	მცხ.ივდ	და შევიდა კარავსა მას, სადა იყოფვინ ივდით სადგურსა და არა პოვა იგი. გამორბიოდა ერსა წინაშე, ღაღადებდა და იტყოდა:
და	მცხ.ივდ	შეურაცხ-ყვეს მონათა მისთა და ყვეს სარცხჳნელი. ერთმან დედაკაცმან ებრაელმან სახლსა ნაბუქოდონოსორისასა ქმნა ძლევა. აჰა ესერა, ჰოლომფორე ძეს ქუეყანასა და თავი მისი არა არს მის თანა.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა ესმეს სიტყუანი ესე მთავართა ძლიერებისა ასურთასა, დაიპეს სამოსელი მათი და შეძრწუნდა სული მათი ფრიად, და იყო ღაღადებაჲ მათი.
და	მცხ.ივდ	და გოდება შორის ერისა მათისა ფრიად.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა ესმა ბანაკსა მას, რომელნი იყვნეს კარვებსა, განუკჳრდა საქმესა მას ზედა.
და	მცხ.ივდ	და დაეცა მათ ზედა შიში და ძრწოლა, არავინ იყო კაცი მდგომ წინაშე პირსა მოყუსისასა,
და	მცხ.ივდ	არამედ განიბნივნეს ერთბამად და ივლტოდეს ყოველსა მას გზებსა ველისასა და მთასა, რომელნი დაბანაკებულ იყვნეს მთასა მას
და	მცხ.ივდ	გარემო ბეტულასასა, აღიძრნეს სივლტოლად. და მაშინ ძენი ისრაჱლისანი. ყოველი კაცი მებრძოლი მათგანი განეფინნეს მათ ზედა დევნად.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ესემცა უწყით: უკუეთუმცა იცოდა სახლისა უფალმან, რომელსა ჟამსა მპარავი მოვალს, იღჳძებდამცა და არა უტევა დათხრად სახლისა თჳსისა.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა ესმა ძეთა ისრაჱლისათა, გამოეფინნეს მათ ზედა ყოველნი ერთბამად და მიეტევებოდეს მათ, მოსრვიდეს დიდად ფრიად სოფლებსა ვიდრე ქობადმდე. ეგრეთვე იერუსალჱმელნი მოიწივნეს და ყოველთა მათგან მიერ კერძოთა მთათა, რამეთუ მიუთხრეს მათ, რა-იგი იქმნა ბანაკსა მტერთა მათთასა და რომელნი იყვნეს გალადს, უმეტეს განძლიერდებოდეს მათ ზედა და რომელნი იყვნეს გალილიას, დევნა უყვეს მას. და იყო ასურასტანელთა მათ ზედა წყლულებაჲ დიდი, ვიდრე თანაწარჴდეს დამასკეს და საზღვართა მისთა.
და	მცხ.ივდ	და ძეთა ისრაჱლისათა მოაქციეს მოწყუედისაგან და ერეოდეს ყოველთა ნეშტთა, და ქალაქები და დაბნები ყოველთა ვაკეთა გარდამოჴდეს და აღიჭრნეს მრავალნი ნატყუენავი, რამეთუ იყო სიმრავლე დიდ ფრიად.
და	მცხ.ივდ	და მოვიდა იოვაკიმ მღდელი და მოხუცებულნი ძეთა ისრაჱლისათანი, რომელნი მკჳდრ იყვნეს იერუსალჱმს. ყოველნივე მოიწივნეს ხილვად კეთილთა, რომელი უყო უფალმან ისრაჱლსა და ივდითის სიტყუად მშჳდობისა.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა მოვიდეს და აკურთხეს ყოველთა ერთბამად და ჰრქუეს მას: შენ ხარ სიმაღლე იერუსალჱმისა, შენ ხარ სიხარული ისრაჱლისა, შენ ხარ სიქადული ნათესავისა ჩუენისა.
და	მცხ.ივდ	რომელნი ჰქმენ ჴელითა შენითა და ჰყავ კეთილი ისრაჱლისა თანა და სათნო-ყო ღმერთმან მათ ზედა. კურთხეულ იყავ შენ ყოვლისა მპყრობელისა მიერ უფლისა უკუნისამდე ჟამთა.
და	მცხ.ივდ	და თქუა ყოველმან ერმან: იყავნ, იყავნ!
და	მცხ.ლუკა	და დასვლასა ოდენ მზისასა ყოველთა რაოდენთა აქუნდა უძლურები თითო-სახეთაგან სენთა, მოიყვანნეს მისა. ხოლო თავიდმან კაცად-კაცადსა მათსა დასდვა ჴელი და განკურნნა იგინი.
და	მცხ.ივდ	და კარვად აღიჭრიდა ერი იგი ბანაკსა ასურთასა ოცდაათ დღე. და მისცეს ივდითსა კარავი ჰოლომფორესი და ყოველი ვეცხლი და ცხედრები და საგებელი მისი და სამოსელი მისი. მოიღო მან და აჰკიდა ჯორებსა თჳსსა და აღაგო იგი ურმებსა თჳსსა და მოიღო იგი ყოველი მათგან.
და	მცხ.ივდ	და ისწრაფდეს ყოველნი დედანი ისრაჱლისანი ხილვად მისა და კურთხევად მისა და ყვეს მის თანა მძნობარი მისთჳს მათგანი და მოიღეს მორჩი ხეთა და მისცეს ჴელთა მისთა და მისცეს მის თანათაცა დედათა გჳრგჳნები ზეთისხილისა და უპირობდა ყოველსა ერსა ძნობით წინამძღვარად ყოველთა დედათა.
და	მცხ.ივდ	და შეუდგა ყოველი კაცი ისრაჱლისა შეჭურვილნი და გჳრგჳნოსანნი, გალობდეს პირითა მათითა.
და	მცხ.ივდ	და უპირობდა ივდით აღსარებითა მით ყოველსა ისრაჱლსა და მიუგებდა ყოველი ერი ქებასა მას.
და	მცხ.ლუკა	და განვიდოდეს ეშმაკნი მრავალთაგან, ღაღადებდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: შენ ხარ ქრისტე, ძე ღმრთისა ცხოველისაჲ. და არა უტევებდა მათ სიტყუად, რამეთუ იცოდეს, ვითარმედ იგი არს ქრისტე.
და	მცხ.ივდ	ბანაკი მათი შორის ერსა თჳსსა და მიჴსნა მე ჴელთაგან მდევართა ჩემთასა,
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა განთენა, გამოვიდა მიერ და წარვიდა უდაბნოსა ადგილსა, და ერი იგი ეძიებდა მას და მოვიდეს მისა და აყენებდეს მას, რაჲთამცა არა წარვიდა მათგან.
და	მცხ.ივდ	რამეთუ მოვიდა ასური მთავართაგან ჩრდილოსათა ბევრეულითა ერითა. რომლისა სიმრავლემან დაჴშნა ჴევნი, დააშრნა წყალნი, და ცხენმან მათმან დაფარნა ბორცუნი.
და	მცხ.ივდ	და თქუა მოწვა საზღვართა ჩემთა და ჭაბუკთა ჩემთა მოსრვა მახჳლითა და მწოვართა ჩემთა დახეთქებაჲ ქუეყანასა და ჩჩჳლთა ჩემთა მიცემად იავარსა და ქალწულთა ჩემთა წარტყუენვად.
და	მცხ.ივდ	უფალმან ღმერთმან ყოვლისა მპყრობელმან შეურაცხ-ყვნა ჴელითა ქალისათა და სირცხჳლეულ-ყუნა იგინი,
და	მცხ.ივდ	იცხო პირსა მისსა ნელსაცხებელი და შეითხზნა თმანი მისნი საბურველითა და მოიღო სამოსელი სელისა საცთურად მისა.
და	მცხ.ივდ	სანდალთა მისთა მისტაცნეს თუალნი მისნი და სიკეთემან მისმან წარტყუენა სული მისი და განვიდა საბარკალი ქედსა მისსა.
და	მცხ.ივდ	შეძრწუნდეს სპარსნი კადნიერებასა მისსა და უჟიკნი სიხუესტესა მისსა, შეძრწუნდა ყოველი ბანაკი ასურასტანელთა და დაეცნეს.
და	მცხ.ივდ	მაშინ ღაღად-ყვეს მდაბალთა ჩემთა და შეეშინა უძლურთა ჭირსა ჩემსა და შეშფოთნეს და აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი და მართლუკუნიქცეს მტერნი ჩემნი.
და	მცხ.ივდ	ძეთა ქალთა განგუმირნეს იგინი და ვითარცა ყრმათა მეოტთა დასწყლვიდეს მათ; წარწყმდეს წყლულებისაგან უფლისა ჩემისა.
და	მცხ.ივდ	უფალო, უფალო, დიდ ხარ ძალითა და დიდებულ საკჳრველებითა!
და	მცხ.ივდ	შენ გმონებდეთ ყოველნი დიდებულნი შენნი, რამეთუ სთქუ და იქმნნეს ესრეთ, მოავლინენ სიტყუაჲ შენი და აღაშენენ.
და	მცხ.ივდ	და კლდენი წინაშე პირსა შენსა, ვითარცა ცჳლნი, დადნენ, მერმე კუალად მოშიშთა შენთა შენვე ულხინო, რამეთუ მცირე არს ყოველი მსხუერპლი საყნოსელად სულნელებისა და უმრწემეს არს ყოველი ცმელი შესაწირავად შენდა.
და	მცხ.ივდ	და მოსცეს ცეცხლი და მატლი ჴორცთა მათთა და ტიროდიან ტკივილითა მათითა მარადის უკუნისამდე.
და	მცხ.ივდ	და მისცა ივდით ყოველი ჭურჭელი ჰოლომფორესი, რაოდენი მისცა ერმან და სამუმლე იგი, რომელი მოიღო მან საწოლისაგან მისისა, შესაწირავად უფლისა მისცა.
და	მცხ.ივდ	და იხარებდა ერი იგი უფლისა მიმართ იერუსალჱმს წინაშე სიწმიდეთა სამ თვე, ივდით მათ თანა დაადგრა მონაგებითურთ მისით.
და	მცხ.ივდ	და შემდგომად მათ დღეთა აღიძრა და წარვიდა კაცად-კაცადი სამკჳდრებელად, თჳსა, ხოლო ივდით წარვიდა ბეტულად და იყოფოდა სახლსა შინა მისსა.
და	მცხ.ივდ	და მიერ ჟამითგან იყო სახელი მისი დიდებულ ყოველსა ქუეყანასა.
და	მცხ.ივდ	და წარემატებოდა და დიდებულ იქმნეოდა დღითი დღე და დაბერდა სახლსა შინა ქმრისა თჳსისასა, ცხონდა ასდახუთ წელ და განუტევა შიმუნვარი იგი თავისუფლად და მოკუდა ბეტულსა შინა და დაფლეს საფლავსა მანასესსა, ქმრისა მისისასა.
და	მცხ.ივდ	და იგლოვდა მას ზედა ყოველი სახლი ისრაჱლისა შჳდ დღე და განუყო მონაგები თჳსი სიცოცხლესავე თჳსსა ნათესავთა მანასესთა, ქმრისა თჳსისათა, და ყოველთა მახლობელთა თჳსთა.
და	მცხ.ივდ	და არავინ იყო შემაწუხებელ ძეთაგან ისრაჱლისათა ყოველთა დღეთა ივდითისათა და არცა შემდგომად სიკუდილისა მისისა მრავალ დღე.
და	მცხ.ივდ	ხოლო ესე ძლევისა დღე დღესასწაულად დაიდვა ურიათა შორის და რიცხუთა წმიდათასა შინა აღწერილ არს ურიათაგან დამარხვით ვიდრე დღეინდელად დღემდე.
და	მცხ.ეზრ2	და ტობის ამანიტელი მოსრულ იყო ხილვად მათდა და ეტყოდა: ნუთუ შე-ვითარ-უძლონ აღშენებად, ანუ შეწირვად საკვერთხთა, ანუ ჭამად შესაწირავთა მათგან და ადგილსა მას მათსა? და არა მიერ გამოჴდენა მელნი, დაარღვინენ ქვანი ზღუდეთა მისთანი? ვთქვათ ჩუენ:
და	მცხ.ეზრ2	ისმინე ჩუენი, უფალო, ღმერთო ჩუენო, რამეთუ ვიქმნენით ჩუენ საკიცხელ და შეურაცხ მტერთაგან, და მიაგე ყუედრება მათი თავთა მათთა და მისცენ იგინი საკიცხელად წინაშე წარმტყუენველთა მათთა.
და	მცხ.ეზრ2	და ნუ დაეფარნენ უსჯულოებანი მათნი, და ნუცა ცოდვანი მათნი პირისაგან შენისა აღიჴოცნენ, რამეთუ შეურაცხ-ყოფენ მაშენებელთა.
და	მცხ.ეზრ2	რაჟამს ესმა სანაბალატს და ტობიას და არაბიელთა, ამონელთა, ვითარმედ მარჯვე იქმნა შენება ზღუდეთა იერუსალემისათა, და ვიწყეთ თჳთვეულად ადგილთა საქმისა მის გამოჩინებად, ბოროტ-უჩნდა წინაშე მათსა
და	მცხ.ეზრ2	და შეკრბეს ყოველნი ერთბამად მოსლვად და ბრძოლად იერუსალემსა
და	მცხ.ეზრ2	და ვილოცევდით უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა, დავადგინეთ მჴუმილავნი ჩუენ ზედა დღისი და ღამე პირისაგან მტერთასა.
და	მცხ.ეზრ2	და თქუეს კაცთა ურიასტანისათა: ვერ შეუძლოთ ესრეთ ბრძოლად და შენებად, არამედ რომელთამე ყონ ბრძოლა შეჭურვილთა და რომელთამე ყონ შენებაჲ.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო, რაჟამს მოვიდეს ჰურიანი, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს ადგილად, და მეტყოდეს ჩუენ: ნუუკუე გამოჴდენ ყოველთა ადგილთაგან ჩუენ ზედა.
და	მცხ.ეზრ2	და დავადგინნეთ ქვეაღრე ადგილთა მათ უკანა ზღუდესა მას სართულსა ქვეშე და დავადგინნე კაცნი ჭურვილნი და ლახროსანნი და მშჳლდოსანნი.
და	მცხ.ეზრ2	და მე აღვდეგი და ვეტყოდე კაცთა მათ, რომელნი განმზადებულნი და განკრძალულნი დგეს, ერისთავთა მათთა და მათცა, რომელნი-იგი ადგილ-ადგილ ჴუმილვიდენ; ნუ გეშინინ პირისაგან მათისა, მოიჴსენეთ ღმერთი ჩუენი დიდი და საშინელი, და ჰბრძვეთ ძმათა თქუენთათჳს და ძეთა თქვენთათჳს, ცოლთა თქვენთათჳს და ასულთა თქუენთათჳს და სახლთა თქვენთათჳს
და	მცხ.ეზრ2	და იყო, რაჟამს ესმა მტერთა მათ ჩუენთა, ვითარმედ გულისჴმა-ვყავით და განკრძალულნი განვემზადენით ბრძოლად, განაქარვა ღმერთმან ზრახვა მათი და ჩუენ ყოველნი მოვიქეცით შენებად ზღუდისა მის, კაცად-კაცადი საქმედ თჳსად.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო, მიერ დღითგან ზოგნი განწესებულ იყვნეს საქმესა, ზოგნი ჭურვილნი იყუნეს წინაშე პირსა მტერთასა, და ლახვარი, ფარი და მშჳლდ-ჴელთა შინა მათთა. და დგიან განმზადებული კაცი თჳთოეულად ზოგად ძმისა თჳსისა.
და	მცხ.ეზრ2	რომელი-იგი აშენებნ ზღუდესა მას, და არნ ჟამი, შეეწევინ ძმასა თჳსსა და აქუნ ერთითა ჴელითა საჭურველი თჳსი, და ერთითა ჴელითა მისცემდა ძმასა თჳსსა ქვასა ანუ თიჴასა.
და	მცხ.ეზრ2	რომელი-იგი აშენებდეს, აქვნდა კაცად-კაცადსა ჴმალი თჳსი წელთა თჳსთა და საბარკული ბარკალსა თჳსსა და ეგრეთვე აღაშენებდეს ზღუდეთა იერუსალემისათა, რომელნი-იგი ჰბერვიდეს ნესტუსა რქისასა, დგეს მახლობელად მათსა.
და	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ კაცთა მათ, რომელნი იყვნეს ჭურვილად და განმზადებულ და მთავართა მათთა: საქმე ესე დიდ არს და ფართო და ჩუენ განბნეულ ვართ შენებასა ამის ზღუდისასა და შორს ვართ კაცად-კაცადი ძმისაგან თჳსისა.
და	მცხ.ეზრ2	აწ დავადგინნეთ ადგილ-ადგილად კაცნი, რომელნიღა ჰბერვიდენ ნესტუებსა, რაჟამს გესმეს ჴმა ნესტჳსა მის რქისა, და მუნ მოკრბენ ყოველნი, და ღმერთი ჩუენი ჰბრძოდის ყოველთა მტერთა ჩუენთა ჩუენ წილ მარადის.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ვითარ ერი იგი დაესხმოდა მას სმენად სიტყუასა ღმრთისასა, და თავადი დგა კიდესა თანა ტბისა მის გენესარეთისასა.
და	მცხ.ლუკა	და იხილნა ორნი ნავნი, მდგომარენი კიდესა მის ტბისასა; ხოლო მესათხევლენი იგი გამოვიდეს ნავისა მისგან და განჰრცხიდეს ბადეთა.
და	მცხ.ესა	და იყოს დაშთომილი იაკობისი ღმრთისა მიმართ ძლიერისა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა დასცხრა სიტყუად, ჰრქუა სჳმონს: შეავლინე ღრმად და სდევით ბადე თქუენი ნადირობად.
და	მცხ.ეზრ2	და ზოგნი იგი იქმოდეს და ზოგთა მათ აქუნდა ჭური თჳსი განმზადებული გამობრწყინვებითგან ცისკრით ვიდრე აღმოსლვადმდე ვარსკულავთა.
და	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ კაცთა მათ ერისათა: მოვედით და დავიმკჳდროთ შორის ქალაქსა იერუსალემსა, ღამე მჴუმილნი დავადგინნეთ გარემო ჩუენსა, და დღისი ვიქმოდით.
და	მცხ.ეზრ2	და ვდეგთ მე და კაცნი იგი, რომელნი გარემო ჩემსა მცვიდეს მე, და არავინ ჩუენგანი განიცარცვის, და არცა საჭურველი განჰყუნის.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო სჳმონ და ჰრქუა: მოძღუარ, ღამე ყოველ დავშუერით და არარაჲ მოვიღეთ, ხოლო სიტყჳთა შენითა გარდაუტეოთ ბადე.
და	მცხ.ლუკა	და ესე რაჲ ყვეს, შეაყენეს თევზისა სიმრავლე დიდი, და განსთქდებოდეს ბადენი მათნი.
და	მცხ.ლუკა	და წამ-უყოფდეს, რომელნი-იგი იყვნეს ერთსა მას ნავსა, რაჲთა მოვიდენ და შეეწინენ მათ. და მოვიდეს და აღავსნეს ორნივე იგი ნავნი, ვიდრემდე დაინთქმოდეს იგინი.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა იხილა სიმონ-პეტრე, შეუვრდა მუჴლთა იესუჲსთა და ჰრქუა მას: განვედ ჩემგან, რამეთუ კაცი ცოდვილი ვარ, უფალო.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ განკჳრვებამან შეიპყრა იგი და ყოველნი მისთანანი ნადირობასა მას თევზისასა, რომელი შეაყენეს.
და	მცხ.ლუკა	ეგრეთვე იაკობ და იოვანე, ძენი ზებედესნი, რომელნი იყვნეს ზიარნი სიმონისნი. და იესუ ჰრქუა სიმონს: ნუ გეშინინ, სიმონ! ამიერითგან იყო კაცთა მონადირე.
და	მცხ.ლუკა	და გამოადგინეს ნავი იგი ქუეყანად და დაუტევეს ყოველი და მისდევდეს მას.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ვითარცა შევიდა იგი ერთსა ქალაქთაგანსა, და აჰა კაცი სავსე კეთროვნებითა. ვითარცა იხილა მან იესუ, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა, ევედრებოდა მას და ეტყოდა: უფალო, უკუეთუ გინდეს, ძალ-გიც განკურნებად ჩემდა.
და	მცხ.ლუკა	და განყო ჴელი, შეახო მას და ჰრქუა: მნებავს, განწმიდენი! და მეყსეულად განეშორა კეთროვნებაჲ იგი მისგან.
და	მცხ.ლუკა	და თავადმან ამცნო მას, რაჲთა არავის უთხრას, არამედ: წარვედ და უჩუენე თავი შენი მღდელსა და შეწირე განწმედისა შენისათჳს, ვითარცა უბრძანა მოსე, საწამებლად მათა.
და	მცხ.ლუკა	და უფროჲსად მიმოედებოდა მისთჳს სიტყუაჲ იგი. და შეკრბებოდა ერი მრავალი სმენად და განკურნებად უძლურებათა მათთაგან მის მიერ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადი განეშორის უდაბნოდ და ილოცავნ.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა კაცთა მოაქუნდა ცხედრითა კაცი, რომელი იყო განრღუეულ, და უნდა შეღებაჲ მისი და დადგმაჲ წინაშე მისა.
და	მცხ.ლუკა	და ვერ პოეს, ვინაჲმცა შეიღეს იგი ერისა მისგან; აღჴდეს ერდოსა ზედა და აღიღეს კეცი და შთაუტევეს კაცი იგი ცხედრითურთ წინაშე იესუჲსა.
და	მცხ.ლუკა	და იხილა რაჲ სარწმუნოებაჲ მათი, ჰრქუა მას: კაცო, მიგეტევნენ ცოდვანი შენნი!
და	მცხ.ლუკა	და იწყეს განზრახვად მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა და იტყოდეს: ვინ არს ესე, რომელი იტყჳს გმობასა? ვის ჴელ-ეწიფების მიტევებაჲ ცოდვათაჲ, გარნა მხოლოსა ღმერთსა?
და	მცხ.ლუკა	გულისჴმა-ყვნა იესუ გულის-ზრახვანი მათნი, მიუგო და ჰრქუა მათ: რასა-ეგე ჰზრახავთ გულთა თქუენთა?
და	მცხ.ლუკა	არამედ რაჲთა უწყოდით, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ აქუს ძესა კაცისასა ქუეყანასა ზედა მიტევებად ცოდვათა, და ჰრქუა განრღუეულსა მას: შენ გეტყჳ, აღდეგ და აღიღე ცხედარი შენი და წარვედ სახიდ შენდა!
და	მცხ.ლუკა	განკჳრვებამან შეიპყრნა ყოველნი და ადიდებდეს ღმერთსა. და შიში დაეცა მათ ზედა და იტყოდეს, რამეთუ: ვიხილეთ უდიდებულესი დიდებაჲ დღეს.
და	მცხ.ლუკა	და ამისა შემდგომად გამოვიდა და იხილა მეზუერე, სახელით ლევი, მჯდომარე საზუერესა ზედა, და ჰრქუა მას: მომდევდი მე.
და	მცხ.ლუკა	და დაუმზადა ლევი პური დიდი იესუს სახლსა შინა თჳსსა. და იყო კრებული დიდი მეზუერეთაჲ და სხუათაჲ, რომელნი იყვნეს მათ თანა ინაჴით-მსხდომარენი.
და	მცხ.ლუკა	და მან დაუტევა ყოველი და აღდგა და მისდევდა მას.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო ღაღადებაჲ დიდი ერისა მათისა და ცოლებისა მათისა, კაცისა ძმისა მიმართ თჳსისა.
და	მცხ.ეზრ2	და თქვიან: ძეთა ჩუენთათჳს და ასულთა ჩუენთათჳს, რომელთა მოაკლდა საზრდელი, და მივიდეთ და ვიყიდოთ და ვჭამოთ.
და	მცხ.ეზრ2	და რომელნიმე იტყოდეს: ყანა ჩუენი და ვენაჴი ჩვენი და სახლნი დაუსხნეთ წინდად, და მოვიღოთ იფქლი.
და	მცხ.ეზრ2	და იყვნეს, რომელნიმე იტყოდეს: მივსცეთ მონაგები ჩუენი და მოვიღოთ ოქროჲ და ვეცხლი, და მივსცეთ ხარკად მეფესა.
და	მცხ.ეზრ2	და აწ, ვითარცა ჴორცნი ძმათა ჩუენთანი, არიან ჴორცნი ჩუენნი და, ვითარცა შვილნი მათნი, შვილნი ჩუენნი, და აწ რასა მივსცენით ჩუენ ძენი ჩუენნი მონებად და ასულნი ჩუენნი წარვიდეს მძლავრებით და არა არს ჴელთა შინა ჩუენთა ძალი, რომლითამცა ვიჴსნენით იგინი.
და	მცხ.ეზრ2	და შევწუხენ მე ფრიად, რაჟამს მესმა ღაღადებაჲ მათი და სიტყუაჲ მათი.
და	მცხ.ეზრ2	განვიზრახევდი გონებასა ჩემსა და ვიწყე ლალვად პატიოსანთა მათ მიმართ და მთავართა მათთა და ვარქუ მათ: თქუენ ხართ, რომელნი მოჴდით ხარკსა ძმათაგან თქუენთა და უბრძანე მათ ყოფად კრებულ დიდად.
და	მცხ.ეზრ2	და ვეტყოდე მათ: ჩუენ ვიჴსნნეთ ძმანი ჩუენნი ურიანი, რომელნი-იგი განყიდნეს წარმართთა შორის, რომელი ჩუენ ვერა გულისხმა-ვყავით, და თქუენ განყიდენით იგინი. და დადუმნეს და ვერა რა მომიგეს.
და	მცხ.ეზრ2	და ვთქუ: არა კეთილ არს საქმე ეგე, რომელსა თქუენ იქმთ, რამეთუ არა გეშინის თქუენ ღმრთისა, და ამისთჳს ვერ განვერენით ჩუენ ყუედრებისაგან წარმართთა და მტერთა ჩუენთასა.
და	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ ძმათა ჩემთა და მეცნიერთა: თქუენცა გეტყჳ, მივსცეთ ვეცხლი და ნაყოფი ჩუენი საჴსრად, რომელსა ითხოვენ ხარკისმომჴდელნი იგი.
და	მცხ.ეზრ2	და ვიჴსნნეთ დღეს არენი და ვენაჴნი და ზეთისხილოვანნი და ნერგნი მაგათნი ვეცხლითა ჩუენითა, და იყიდონ იფქლი და ღჳნო და ზეთი და მოართვან მაგათ.
და	მცხ.ეზრ2	და ჰრქუეს მთავართა მათ და სხუათა მათცა დიდ-დიდთა: მოვაქციოთ მუნვე მათგან, არა მოვიღოთ და ეგრეთვე ვყოთ ყოველმან, ვითარცა-იგი გჳბრძანე. და მოუწოდე მღდელთა მათ და ვაფიცენ იგინი ამას სიტყუასა.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არა უჴმს ცოცხალთა მკურნალი, არამედ რომელნი ბოროტსა სენსა შინა არიან.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მოვლენან დღენი, და ოდეს ამაღლდეს მათგან სიძე იგი, და მაშინ იმარხვიდენ მათ დღეთა შინა.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მათ იგავითცა, ვითარმედ: არავინ სადგმელი სამოსლისა ახლისაჲ დაადგის სამოსელსა ძუელსა, რაჲთა არა ახალიცა იგი განაპოს; და ძუელსა მას ვერ შეჰგავს სადგმელი ახლისა სამოსელისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და არავინ შთაასხის ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ძუელთა, რაჲთა არა განხეთქნეს ღჳნომან ახალმან თხიერნი იგი, და ღჳნოჲ დაითხიოს, და თხიერნი წარწყმდენ.
და	მცხ.ლუკა	არამედ ღჳნოჲ ახალი თხიერთა ახალთა ჯერ-არს შთასხმად, და ორნივე დაიმარხნენ.
და	მცხ.ლუკა	და არავინ სუამნ ღჳნოსა ძუელსა და მეყსეულად ჰნებავნ ახალი, რამეთუ თქჳს: ძუელი უმჯობეს არს.
და	მცხ.ესთ	წელსა მესამესა მეფობისა მისისათა უყო სუმა ყოველთა ერთა სპარსთა და უჟიკთა მთავართა სოფლებისათა წინაშე პირსა მისსა.
და	მცხ.ესთ	რათა უჩვენოს მათ სიმდიდრე დიდებისა მისისა და პატივი სიქველისა სიხარულითა და შვებითა, რათა დასხდენ დედანიცა უცხოთესლნი,
და	მცხ.ესთ	რამეთუ ესე დღენი არიან ქორწინებისა მეფისანი და ამისა შემდგომად უჩუენა მათ სიმდიდრე სუფევისა მისისა. და ყო მეფემან სმა ყოველთათჳს, რომელნი იპოვნეს. შუშანს შინა ქალაქსა მცირითგან დიდადმდე ვიდრე შვიდ დღე ეზოსა სამეუფოსასა,
და	მცხ.ესთ	დარეცილი ზეზითა და ცისსხეულითა და მეწამულითა და იაკინთითა ჭრელებულითა ყვავილოვნად თჳთოფერითა და კარვები აღმართებულ საბლებითა ბისონისა და ძოწეულისათა და ტორანტოსები ვეცხლისა და სვეტები ბრინჯისა ოქროლესულითა, ტახტები ოქროჲსი და ვეცხლისა და ანთრაკ ფენილი ზედა ზმარაგდოსა ქვათა, და კაპოეტის ქვით დასაგებელნი თჳთოფერად ჭრელებულად ყვავილოვნად და გარემოს ვარდი მოფენილ
და	მცხ.ესთ	და ვასტიანეცა დედოფალმან ყო პური დიდი სამეფოთა შინა აზნაურთა დედათა, რომელნი იყვნეს სამეფოსა არტაქსესისასა.
და	მცხ.ესთ	და ბრძანა შემოყვანებად ვასტიანე დედოფლისა კრებულსა მას სმისასა შარავანდითა სადედოფლოსა მისისათა. დედოფალ-ყო იგი და დაადგა მას შარავანდი, რათა უჩუენოს ყოველთა თავადთა სიკეთე მისი, რამეთუ ქმნულკეთილ იყო ფრიად.
და	მცხ.ლუკა	და იყო შაბათსა მეორე-პირველსა და განვიდოდა თავადი თესულისაგან ყანისა. ხოლო მოწაფენი მისნი მოსჭრიდეს თავსა ჴუვილისასა, მუსრვიდეს ჴელითა და ჭამდეს.
და	მცხ.ესთ	მიუჴდეს მეფესა არკესიოს და სართეოს, და მალერ, და მუქეოზ; მთავარნი სპარსთანი და უჟიკთანი და წინაშემდგომელნი მეფისანი, რომელნი სხდეს პატივით მახლობელად მეფისა.
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა ამუქეოზ მეფესა და მთავართა: არა თუ მხოლოდ მეფესა შესცოდა ვასტიანე დედოფალმან, არამედ ყოველთა მთავართა სპარსთასა და შერაცხილთა და უჟიკთასა. და ყოვლისა მიმართ ერისა შეცოდებაჲ განითქუა, რამეთუ შეურაცხ-ყო ბრძანებაჲ მეფისა არტაქსერისა. ესე სიტყუა-უგო ასვირეოს მეფესა
და	მცხ.ესთ	ეგრეთვე დღესითგან მძლავრებდეს სხუანიცა ცოლნი მთავართა სპარსთანი და უჟიკთანი, და იკადრონ მათცა.
და	მცხ.ესთ	უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს უფალსა ჩუენსა მეფესა სათნოდ მისა, ბრძანენ სამეფო სჯულისა მისებრ სპარსთა და უჟიკთასა. ნუვინ აქცევნ ერთი.
და	მცხ.ესთ	ვითარ-იგი სიტყვა-უგო წინაშე თუალთა მისთა, რამეთუ თქვეს: ვასტიანე დედოფალმან სიტყუა-უგო მეფესა არტაქსეს შესლვად სახლსა სასმურსა მის წინაშე. ნუმცა შევალს მიერითგან დედოფალი ვასტიანე მეფისა და დედოფლობა მისი მისცეს უმჯობესსა მისსა,
და	მცხ.ესთ	რომელთა ისმინონ სჯული სამეუფო, რომელი უბრძანო. და პატივსცემდენ ცოლნი ქმართა თჳსთა პატივითა დიდითა გლახაკითგან ვიდრე მდიდართამდე.
და	მცხ.ესთ	და სათნო-უჩნდა მეფესა და ყოველთა მთავართა სიტყუაჲ ესე. და ყო, ვითარცა იტყოდა ამუქეოზ.
და	მცხ.ესთ	და წარავლინა ყოველთა სოფელთა და სოფლითი სოფლად სიტყჳსაებრ მისისა. და იყო წერილი წიგნსა მისსა, რომელი მიუძღვანა: მეფე დიდი ასვირეოს, მთავართა და ჴელმწიფეთა, ასოცდაშჳდთა ნათესავთა ინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპადმდე: ჰმთავრობდინ ცოლსა თჳსსა ყოველი მამაკაცი!
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არცაღა ესე აღმოგიკითხავსა, რომელ-იგი ყო დავით, ოდეს-იგი შეემშია მას და მისთანათა,
და	მცხ.ესთ	შემდგომად სიტყუათა ამათ დასცხრა მეფე გულისწყრომისაგან და არღარა მოეჴსენა ვასტიანე. და დაეხსოვნა მას, რაოდენს-იგი იტყოდა, და ვითარ-იგი დასაჯა. და არასადა დედოფალ-ყო ფრიად.
და	მცხ.ესთ	და თქვეს მსახურთა მათ მეფისათა: უძიოთ უფალსა ჩუენსა მეფესა ქალები ქალწულაები ქმნილკეთილ.
და	მცხ.ესთ	და დაადგინა მეფემან დაბნებისა მთავარნი ყოველსა სოფელსა სუფევისა მისისათა და გამოირჩიონ შუშანს ქალაქსა საქალოსა შინა ქალი ქმნულკეთილი. და მიეცნედ საჭურისსა მეფისასა, მცველსა დედათასა, და იღუწოდენ და მიეცემოდენ მათგან საწადელი, რომელთა განიბანნენ.
და	მცხ.ლუკა	ვითარ-იგი შევიდა ტაძარსა ღმრთისასა და პურნი იგი შესაწირავისანი შეჭამნა და სცა მისთანათაცა, რომელთაჲ არა ჯერ-არს ჭამაჲ, გარნა მღდელთაჲ ხოლო?
და	მცხ.ესთ	და დედაკაცი იგი, რომელიცა სთნდეს მეფესა, დედოფალ-ყოს იგი ვასტიანესა წილ. და სთნდა მეფესა.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მათ: უფალ არს ძე კაცისაჲ შაბათისაცა.
და	მცხ.ესთ	და იყო კაცი ჰურია დამკჳდრებული შუშანს ქალაქსა და სახელი მისი მარდოქეოს, ძე იაირისა, ძისა სემეისი, ძისა კესეანისი, ტომისაგან ბენიამენისა,
და	მცხ.ესთ	და იყო მისა ყრმაჲ ქალი განზრდილი, ასული ამინადაბისა, მამისა ძმისა მისისა. და სახელი მისი ესთერ. ოდეს აღესრულნეს მამა-დედანი მისნი, განსწავლა იგი და განზარდა თავისა თჳსისა ცოლად. და ზრდიდა მას მორწმუნედ, რამეთუ იყო ყრმაჲ იგი შუენიერ ხილვითა და კეთილ პირითა
და	მცხ.ლუკა	და იყო სხუასაცა შაბათსა, და შთავიდა თავადი შესაკრებელსა მათსა და ასწავებდა მათ. და იყო მუნ კაცი, რომელსა ჴელი მისი მარჯუენე განჴმელ ედგა.
და	მცხ.ესთ	ოდეს განისმა ბრძანება მეფისა, შეკრიბეს ქალები მრავალი შუშანს ქალაქსა, ჴელთა გოგესათა. და მოიყვანეს ესთერცა გოგე საჭურისისა და მცველისა მის დედათასა.
და	მცხ.ესთ	და შეიყვანეს იგი ტაძრად მეფისა; იხილა რაჲ გოგე საჭურისმან და სთნდა იგი უფროს ყოველთა დედათა. და პოვა ესთერ მადლი და წყალობა წინაშე საჭურისისა მის. და ისწრაფდა ზედდგომად მისსა და მიცემად მას საცხებელსა განსაწმედელსა და როჭიკსა. და შვიდნი იგი ქალნი, რომელნი განჩინებულ იყვნეს მისა მეფისაგან, ჰმსახურებდენ მას კეთილად
და	მცხ.ლუკა	უმზირდეს მას მწიგნობარნი და ფარისეველნი, უკუეთუმცა შაბათსა განკურნა, რაჲთა პოონ, ვითარმცა შეასმინეს იგი.
და	მცხ.ესთ	და არა უჩვენა მათ ესთერ ნათესავი, არცა სოფელი, რამეთუ მარდოქეოს ამცნო მას, რათა არა უთხრას.
და	მცხ.ესთ	და მაშინღა მოიყვანებდიან მეფისა, რომლისათჳსცა მისცემდა შეყვანებად მას სადედოთა.
და	მცხ.ესთ	მიმწუხრი შევიდის და განთიად გამოიყვანიან და მიიყვანიან, სადა-იგი არს გოგე, საჭურისი მეფისა, მცველი იგი დედათა. და არღარა შევიდის მეფისა, უკუეთუ არა უწესს სახელითა.
და	მცხ.ესთ	და ოდეს მოიწია ჟამი შესლვისა ესთერისი მეფისად, არა უგულებელს-ყო საჭურისმან, მცველმან დედათამან, რომელ ამცნო ესთერს. რამეთუ პოვა მადლი ესთერ ყოველთაგან, რომელთა იხილიან იგი.
და	მცხ.ესთ	და შევიდა ესთერ წინაშე არტაქსეს მეფისა მეათორმეტესა თთვესა, რომელ არს ადარი, მეშვიდესა წელსა მეფობისა მისისასა.
და	მცხ.ესთ	სთნდა მეფესა ესთერ და პოვა მადლი უფროს ყოველთა მათ ქალწულთა, რამეთუ იყო იგი წარჩინებულ წინაშე მისსა.
და	მცხ.ესთ	და ყო მეფემან სმა ყოველთა თანა მეგობართა თჳსთა შვიდ დღე და აღამაღლა ქორწილი ესთერისი და განცხრომა ყო და ყოველთა მიანიჭა საბოძვარნი მრავალნი, ვითარცა შვენოდა დიდებულებასა მისსა.
და	მცხ.ესთ	და შეკრიბნა ქალწულნი და დაადგინა მარდოქე მეკარედ ეზოსა მეფისასა.
და	მცხ.ესთ	ხოლო ესთერ არა უთხრა მეფესა სოფელი თჳსი, ვინა არს, რამეთუ ესრეთ ამცნო მარდოქეოს, რათა ეშინოდეს ღმრთისა და ჰყოფდეს ბრძანებასა მისსა, რომელი-იგი მოსეს მიერ ამცნო ისრაჱლთა, და ესთერ არა ცვალა წესი თჳსი.
და	მცხ.ესთ	ხოლო შეწუხნეს ორნი საჭურისნი მეფისანი, რომელნი იყვნეს მთავარნი მჴმილავთანი ამისთჳს, რამეთუ შური დიდი ჰქონდათ მარდოქესი წარჩინებისათჳს მისისა მეფისა მიერ და ამისთჳს განიზრახეს მოკლვა მეფისა ასვირეოსისა.
და	მცხ.ესთ	ხოლო ცნა მარდოქე განზრახვა ესე და აუწყა ესთერს, ხოლო ესთერ მიუთხრა მეფესა განზრახვა იგი სიკუდილისა მისისა.
და	მცხ.ესთ	ხოლო მეფე აღივსო გულისწყრომითა და ბრძანა შეპყრობა მათ ორთავე და დამოჰკიდა იგინი ძელსა. და ბრძანა წიგნთა მოსაჴსენებელთა, ვითარმედ სარწმუნო ექმნა მეფესა მარდოქეოს.
და	მცხ.ესთ	და განადიდა მეფემან არტაქსეს ამან მაკიდონელი, ადამასი ბუგანი, და აღამაღლა იგი და დაუდგნა საყდარნი უფროს ყოველთა მეგობართა მისთა.
და	მცხ.ესთ	და ყოველნი თაყუანი-სცემდეს, რამეთუ მეფესა ებრძანა, რათა მოდრკებოდიან და თაყუანის-ცემდენ, რომელნი იყვნეს ქუეშე მეფობისა მისისასა ქუეყანასა ზედა, ხოლო მარდოქე არა თაყუანი-სცემდის.
და	მცხ.ესთ	და ეტყოდეს მარდოქეს, რასათჳს არა ისმენს მეფის ბრძანებათა და არა თაყუანი-სცემს?
და	მცხ.ესთ	უთხრა მარდოქემ, რამეთუ ჰურია ვარ და არა ჯერ-არს თაყუანის-ცემა ჩემდა. ხოლო მათ უთხრეს ამანს ვითარმედ მარდოქე წინააღუდგების ბრძანებასა მეფისასა.
და	მცხ.ესთ	ოდეს გულისხმა-ყო ამან, რამეთუ მარდოქე ჰურია არს და არა თაყუანის-სცემს, განიზრახა ფარულად
და	მცხ.ეზრ2	და რომელნი-იგი ჰმძლავრობდეს პირველად და დაამძიმეს მათ. და მოუღეს პური და ღჳნო და სხუაჲ ყოველი, ვეცხლი ორმეოცი დიდრაქმა, მივეც უფალთა თჳსთა და განვაყენენ იგინი მთავრობისა მისგან ერისასა და მე არა ვიყავ მათებრ შიშისა მისთჳს ღმრთისა.
და	მცხ.ესთ	და მოინება აღჴოცა ყოველთა ჰურიათა ერთსა დღესა, რომელნი იყვნეს სამეფოსა ქუეშე. და შეაშურა რისხვით და განწითნა პირი მისი და განიმრუდა თუალნი და ჴელნი შეიტყველნა და იტყოდა: მარდოქე და ნათესავი მისი მე წარვწყმიდო.
და	მცხ.ესთ	და ყო წელსა მეათორმეტესა მეფობასა არტაქსესისასა და წილს-აგდებდა დღითი დღე და თთჳთ თთვე, რათა წარსწყმიდოს ტომი მარდოქესი და ისრაილი. და განჰჴდა წილი მეათოთხმეტესა თთვესა მის ადარისასა, რომელ არს იგრიკისა.
და	მცხ.ეზრ2	და განმარჯვებულ იყო საქმე იგი ზღუდისა მის, და არავის ვჰმძლავრე და მოუღე რა, ანუ ვენაჴი. გინა თუ სხუა რა, და ყოველნივე იყუნენ დაყუდებულ საქმესა ზედა ზღუდისასა.
და	მცხ.ესთ	აწ, უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს უფალსა ჩუენსა და კეთილ არს სასჯელი ესე გულსა მისსა, ბრძანენ მეფემან წარწყმედა მათი და მომეც მე ნათესავი იგი წარწყმედად. და მე დავსწერო ფასისსაცავსა მეფისათჳს ჩემი ვეცხლი ბევრი ტალანტი.
და	მცხ.ესთ	და წარიჴადა მეფემან ბეჭედი თჳსი ჴელთაგან თჳსთა და მისცა ამანს და ჰრქუა: მიწერდი ყოველსა სოფელსა და ქალაქებსა. და დაბეჭდევდი ბეჭდითა ჩემითა წერილთა ჰურიათათჳს, რამეთუ არავინ არს გარე-მიმაქცეველ ბეჭდისა მაგის.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან იცნოდა ზრახვანი მათნი და ჰრქუა კაცსა მას, რომელსა ჴელი განჴმელ ედგა: აღდეგ და წარმოდეგ შორის! ხოლო იგი აღდგა და დადგა შორის.
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან ამანს: ვეცხლი შენი შენდა გეყავნ, ხოლო ნათესავი იგი იჴმიე, ვითარცა სათნო არს შენდა. და გამოვიდა ამან მეფისაგან და შევიდა კერპთა თჳსთა თანა, რათა უწყოდის დღე სიკუდილისა მათისა. და განაგდო წილი მეათსამეტესა თთჳსასა მოწყვედად ყოველთა ჰურიათა წულით ვიდრე ქალადმდე და მოტაცებად მწოვართა ჩჩჳლთა ყრმათა
და	მცხ.ეზრ2	და მეყვის დღეს ერთი ჟუჟარაკი და ექუსი ცხოვარი რჩეული და ერთი წელიწადეული კრავი, ესე იყო დღისა ჩემისა როჭიკი და შუა ვყვი ათი დღე და ურიდად ვსმიდი ღჳნოსა, და არავისი მოვიღი მძლავრებით პური, ანუ ღჳნო ყოველთაგან, რამეთუ უწყოდე, ვითარმედ მძიმე იყო საქმე იგი ერისა მის
და	მცხ.ესთ	ამისსა შემდგომად იწოდნეს მწიგნობარნი მეფისანი თთვესა მას პირველსა, მეათსამეტესა მის თთჳსასა, და მისწერეს, ვითარ-იგი უბრძანა ამან მეფისა მიერ ერისთავთა და მთავართა ყოველსა სოფელსა ჰინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპამდე, ასოცდაშჳდსა მას სოფელსა მათ სიტყჳსაებრ ასვირეოსის მეფის მიერ
და	მცხ.ესთ	ხოლო მიწერილი წიგნისა ესე არს: ყოველი ქალაქი და ყოველი ადგილი მზა იყვნენ დღისა მისთჳს.
და	მცხ.ლუკა	და იესუ ჰრქუა მათ: გკითხო თქუენ სიტყუაჲ: რაჲ ჯერ-არს შაბათსა: კეთილისა საქმე ანუ ბოროტისა ყოფაჲ? სულისა ცხორებაჲ ანუ მოკლვაჲ?
და	მცხ.ესთ	და შეშფოთნეს ყოველნი შუშანს ქალაქსა შინა, ხოლო მეფე და ამან განეწყობოდეს, და შეიძრა იგი.
და	მცხ.ლუკა	და მიხედა მათ ყოველთა და ჰრქუა კაცსა მას: განირთხ ჴელი შენი! ხოლო მან განირთხა, და მოეგო ჴელი მისი, ვითარცა სხუაჲ იგი.
და	მცხ.რომ	ესე უწყით, რამეთუ ქრისტე აღდგა მკუდრეთით, არღარა მოკუდეს, და სიკუდილი მის ზედა არღარა უფლებდეს.
და	მცხ.რომ	ეგრეცა თქუენ შეჰრაცხენით თავნი თქუენნი მკუდრად ცოდვისათჳს და ცხოველად ღმრთისა ქრისტე იესუს მიერ უფლისა ჩუენისა.
და	მცხ.რომ	ნუცა წარუდგინებთ ასოთა მაგათ თქუენთა საჭურველად სიცრუისა ცოდვასა, არამედ წარუდგინენით თავნი თქუენნი ღმერთსა, ვითარცა მკუდრეთით ცხოველნი, და ასონი ეგე თქუენნი საჭურველად სიმართლისა ღმერთსა.
და	მცხ.რომ	ხოლო მადლი ღმერთსა, რამეთუ იყვენით მონა ცოდვისა და მორჩილ იქმნენით გულითა, რომელსაცა-იგი მიეცენით სახედ მოძღურებისა.
და	მცხ.რომ	ხოლო აწ განთავისუფლებულ ხართ ცოდვისაგან, და დამონებულ ხართ სიმართლესა.
და	მცხ.რომ	კაცობრივ ვიტყჳ უძლურებისათჳს ჴორცთა თქუნთაჲსა: ვითარცა-იგი წარუდგინენით ასონი ეგე თქუენნი მონებად არაწმიდებასა და უშჯულოებასა უშჯულოებად, ეგრეცა აწ წარუდგინენით ასონი ეგე თქუენნი მონებად სიმართლესა სიწმიდედ.
და	მცხ.რომ	ხოლო აწ განთავისუფლებულ ხართ ცოდვისაგან და დამონებულ ღმერთსა, და გაქუს ნაყოფი თქუენი სიწმიდედ, და აღსასრულსა – ცხორებაჲ საუკუნოჲ.
და	მცხ.ეზრ2	და მოავლინეს სანაბალატ და გესამ და მრქუეს: მოვედ და შევკრბეთ ერთად დაბნებსა მას ველისა მის ონასასა და მათ ეგულებოდა ძჳრის-ზრახვა ჩემ ზედა.
და	მცხ.ეზრ2	და მიუვლინენ მათ მოციქულნი და ვარქუ მათ: საქმესა ამას, რომელსა ვიქმ მე დიდი არს და არა მცალს მე შთასლვად თქუენდა, რათა არა შუა გამოჴდეს საქმე ესე, რაჟამს აღვასრულო საქმე ესე, მაშინ შთავიდე თქუენდა.
და	მცხ.ეზრ2	და მოავლინეს ჩემდა მრავალგზის და მე იგივე სიტყუაჲ მიუგე მათ.
და	მცხ.ეზრ2	და მოავლინა ჩემდა სანაბალატ ყრმა თჳსი და აქუნდა ჴელთა მისთა წიგნი უბეჭდელი,
და	მცხ.ეზრ2	რომელსა წერილ იყო ესრეთ: ყოველთა წარმართთა მესმა, ვითარმედ შენ და ურიათა გეგულების განდგომად მეფისაგან და მისთჳს აშენებ ზღუდეთა მაგათ და განაძნელებ გოდოლთა მაგისთა, რამეთუ გეგულების შენ მეფობად.
და	მცხ.ეზრ2	და ამისთჳს დაიდგინენ შენდა წინაწარმეტყუელნი, რამეთუ გეგულების დაჯდომად იერუსალჱმს და მეფებად ურიასტანს ზედა, აწ ნუუკუე მიუთხრან სიტყუაჲ ესე მეფესა: მოვედ და ამისთჳს ორთა ვიზრახოთ ერთად.
და	მცხ.ეზრ2	და მივავლინენ მისა და ვარქუ: არავისგან არს სიტყუაჲ ეგე, რომელსა შენ იტყჳ, არამედ შენ თჳთ გულისაგან შენისა იტყჳ მაგას.
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ ყოველნივე გვაშინებედ ჩუენ და იტყჳან: დაშთომილ იყუნედ ჴელნი მათნი და არა აღასრულონ საქმე მათი, და აწ განვაძლიერენ ჴელნი ჩემნი, ვიდრემდის აღესრულოს საქმე ესე სრულიად.
და	მცხ.ეზრ2	და მე შევედ სახლსა სემიასასა, ძისა ედალასასა, ძისა მეტაბელისასა, და იგი იყო დადუმებულ სახლსა შინა თჳსსა და მრქუა მე: შევკრბეთ სახლსა უფლისასა და შევევედრნეთ მას შინა და დავკრძალნეთ ბჭენი მისნი, ნუუკუე მოვიდენ მტერნი ჩუენნი ღამე და მოგუკლან ჩუენ.
და	მცხ.ეზრ2	და ვთქუ მე: ვინ არს იგი კაცი, რომლისაგან ვივლტოდი მე, ანუ ვინ არს კაცი ჩემებრი, რომელი შევიდის სახლსა უფლისასა და განერეს იგი?
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იგინი აღივსნეს მანკიერებითა და განიზრახვიდეს ურთიერთას, უკუეთუმცა უყვეს რაჲ იესუს.
და	მცხ.ლუკა	და იყო მათ დღეთა შინა და განვიდა თავადი მთად კერძო ლოცვად და ღამესა ათევდა ლოცვითა ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა განთენა დღე, მოუწოდა მოწაფეთა თჳსთა და გამოირჩინა ათორმეტნი მათგანნი, რომელთაცა მოციქულად უწოდა:
და	მცხ.ლუკა	სიმონ, რომელსა უწოდა პეტრე, და ანდრეა, ძმაჲ მისი, იაკობ და იოვანე, ფილიპე და ბართლომე.
და	მცხ.ესთ	ხოლო მარდოქე ვითარ გულისხმა-ყო აღსასრული ესე, შევიდა სახლსა შინა თჳსსა და დაიპო სამოსელი თჳსი, და შეიმოსა ძაძა და გარდაისხა ნაცარი და გამოვარდა უბანთა ქალაქისათა, ღაღადებდა და იტყოდა: აღიჴოცების ნათესავი შეუცოდებელი!
და	მცხ.ლუკა	მატთეოს და თომა და იაკობ ალფესი და სიმონ, რომელსა ერქუა მოშურნე,
და	მცხ.ლუკა	და იუდა იაკობისი და იუდა ისკარიოტელი, რომელი-იგი იქმნა განმცემელ.
და	მცხ.ლუკა	და გარდამოვიდა მათ თანა და დადგა ადგილსა ველსა, და ერი იგი მოწაფეთა მისთაჲ და სხჳსა ერისა სიმრავლე ფრიადი ჰურიასტანით და იერუსალჱმით და ზღჳს-კიდისაჲ, ტჳროსით და სიდონით,
და	მცხ.ლუკა	რომელნი მოსრულ იყვნეს სმენად მისგან და განკურნებად სნეულებათაგან მათთა; და ურვილნი იგი სულთაგან არაწმიდათა განიკურნებოდეს.
და	მცხ.ლუკა	და ყოველი იგი ერი ეძიებდა შეახლებად მისა, რამეთუ ძალნი გამოვიდოდეს მისგან და განჰკურნებდეს ყოველთა.
და	მცხ.ესთ	და ყოველსა სოფელსა და ადგილსა, ვიდრეცა მიაქუნდა ბრძანება იგი მეფისა, იყო ღაღადება, ტყება და გლოვა დიდი ჰურიათა. იმარხვიდეს და ნაცარსსა ირეცდეს ძაძამორტყმულნი.
და	მცხ.ლუკა	და თავადმან აღიხილნა თუალნი მისნი მოწაფეთა მიმართ და ეტყოდა: ნეტარ ხართ გლახაკნი სულითა, რამეთუ თქუენი არს სასუფეველი ღმრთისაჲ;
და	მცხ.ლუკა	ნეტარ იყვნეთ, რაჟამს მოგიძულნენ თქუენ კაცთა და ოდეს გამოგასხნენ თქუენ და გაყუედრებდენ და განჴადონ სახელი თქუენი, ვითარცა ბოროტთაჲ, ძისათჳს კაცისა.
და	მცხ.ესთ	შევიდეს შიმუნვარნი და საჭურისნი დედოფლისანი და უთხრეს ესთერს. და შეძრწუნდა ესთერ, იკითხა და მიავლინა შემოსად მარდოქესა. და განსძარცვა მას ძაძა, ხოლო მან არა ინება.
და	მცხ.ლუკა	გიხაროდენ მას დღესა შინა და მხიარულ იყვენით, რამეთუ აჰა ესერა სასყიდელი თქუენი მრავალ არს ცათა შინა, რამეთუ ესრეთვე უყოფდეს წინაწარმეტყუელთა მამანი მათნი.
და	მცხ.ესთ	ხოლო ესთერ მოუწოდა არქათენს, საჭურისსა თჳსსა, რომელი მის წინაშე დგა, და მიავლინა კითხვად მისა ჭეშმარიტად, რაჲ-ძი არს მიზეზი იგი მწუხარებისა.
და	მცხ.ესთ	ხოლო მარდოქე უთხრა მას ჭეშმარიტად საქმე იგი და აღთქუმა იგი, რომელი აღუთქუა ამან მეფესა საფასე ბევრი ქანქარისა, რათა წარწყმიდნეს ჰურიანი,
და	მცხ.ლუკა	ვაჲ თქუენდა, განმაძღარნო აწ, რამეთუ გშიოდის; ვაჲ თქუენდა, რომელნი იცინით აწ, რამეთუ იგლოვდეთ და სტიროდით.
და	მცხ.ესთ	და პაჭენისნი წიგნისა მის შუშანს შინა განმარტნეს წარწყმედისა მათისათჳს. და მისცა მას სიტყუაჲ ესე, რათა აუწყოს ესთერს, და აწყინებდა თავსა, რათა შევიდეს მეფისა და ევედროს ერისა თჳსისათჳს.
და	მცხ.ლუკა	არამედ თქუენ გეტყჳ, რომელთა-ეგე გესმის: გიყუარდედ მტერნი თქუენნი და კეთილსა უყოფდით მოძულეთა თქუენთა.
და	მცხ.ესთ	და შევიდა არქათენ და უთხრა ესთერს ყოველივე ესე სიტყუაჲ და ძვირი იგი ნათესავისა მისისა.
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა ესთერ არქათენს: მივედ და უთხარ მარდოქეს:
და	მცხ.ესთ	ნათესავთა ყოველთა სამეფოთა უწყიან და შენ ყოველი იცი, რამეთუ ყოველივე მამაკაცი, გინა დედაკაცი, რომელი შევიდეს უწოდებელას მეფისა ეზოსა შინაგან, არა არს მისი ცხოვრება, გარდა თუ მიუპყრას მას მეფემან ოქროჲსა კვერთხი, ესე ხოლო ცხონდეს და მე არა ვწოდებულვარ შესლვად მეფისა, აჰა, არიან დღენი ესე ოცდაათ. და ვითარ შევიდე უწოდებელად და მოვჰკუდე
და	მცხ.ესთ	და უთხრა არქათენ ყოველნი ესე სიტყუანი ესთერისნი მარდოქეს.
და	მცხ.ლუკა	და აკურთხევდით მწყევართა თქუენთა და ილოცვიდით მათთჳს, რომელნი გმძლავრობდენ თქუენ.
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მარდოქე არქათენს: მივედ და არქუ მას: ესთერ, ნუთუ სთქუა გულსა შენსა, ვითარმედ განვერე მე მარტო დედოფლობით უმეტეს, ყოველთა ჰურიათა?
და	მცხ.ლუკა	რომელმან გცეს ყურიმალსა შენსა, მიუპყარ ერთკერძოჲცა; და რომელი მიგიღებდეს შენ სამოსელსა შენსა, კუართსაცა შენსა ნუ აყენებ.
და	მცხ.ლუკა	ყოველი რომელი გთხოვდეს, მიეც; და რომელი მიგიღებდეს შენ, ნუ მოჰჴდი.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა-იგი თქუენ გნებავს, რაჲთა გიყონ კაცთა, თქუენცა ეგრეთვე მსგავსად უყოფდით მათ.
და	მცხ.ესთ	უკუეთუ არა ისმინო ჟამსა ამას და უკუეთუ უგულებელს-ჰყო ნათესავი ესე, ვითარცა არა შეეწიო და სხვით, კერძო იყოსვე შეწევნა ჰურიათათჳს და საფარველი ცხორებისა, ხოლო შენ და სახლი მამისა შენისა წარსწყმდეთ, ხოლო ვინ უწყის, ნუუკუე ამისა ჟამისათჳს დედოფალ იქმენ?
და	მცხ.ესთ	და მიავლინა მოციქული იგი, რომელი მოსრულ იყო მისსა, ვითარმედ არქუ მარდოქეს:
და	მცხ.ესთ	წარვედ და შეჰკრიბენ ჰურიანი, რომელნი არიან შუშანს შინა ქალაქსა და იმარხევდით ჩუენთჳს. ნუ სჭამთ პურს, ნუცა სუამთ რასა სამ დღე და ღამე და ევედრებოდით ღმერთსა, ყოვლითა გულითა იმარხვიდეთ. და მაშინ შევიდე მეფისა თჳნიერ სჯულისა, დაღათუ იყოს წარწყმედა ერისათჳს ისრაჱლისა
და	მცხ.ესთ	და წარვიდა მარდოქე და ყო ეგრე, ვითარცა ჰრქუა მას ესთერ.
და	მცხ.ესთ	და დღესა მესამესა, შემკული სამოსლითა დიდებისა თჳსისათა, ესთერ შევიდა მეფესა და დადგა ქორისა მის, სადა პირისპირ იყო ტაძარსა მეფისასა, და იგი ჯდა საყდართა ზედა დიდებულთა თანა მისთა.
და	მცხ.ესთ	ვითარცა იხილა მეფემან ესთერ მდგომარე, განიხარა და შეუყვარდა ფრიად, და აღიღო კვერთხი მისი ოქროჲსი, რომელი აქუნდა ჴელთა და განმარტა კვერთხი მისი. და ესთერ ამბორს-უყო კვერთხისა წვერსა ზედა.
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან: დედოფალო ესთერ, რაჲ არს თხოვა შენი, მითხარ მე და მიგცე შენ ვიდრე ზოგადმდე სამეფოსა ჩემისა.
და	მცხ.ესთ	მიუგო ესთერ მეფესა და ჰრქუა: დღე არს ჩემი პატიოსანი. უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს მეფესა, მოვედინ იგი ამან, მეგობარი შენი, სმასა მას, რომელი მეგულვების მე ხვალე ყოფად.
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან: ყავ ნებისაებრ შენისა! და მერმე თქუა: აუწყეთ ამანს, რათა ვყოთ სიტყუაჲ ესთერისა და უთხრეს ამანს ამის სიტყჳსაებრ და დაუკვირდა მას. და მივიდეს ორნივე სმასა მას, ვითარცა-იგი თქუა ესთერ.
და	მცხ.ესთ	ვითარცა დაეგნეს პირსა სმასა ზედა, ჰრქუა მას მეფემან: რაჲ არს, დედოფალო ესთერ? და ვყო სიტყვა შენი ვიდრე ზოგადმდე მეფობისა ჩემისა. და გეყოს შენ, რომლისათჳსცა მევედრები.
და	მცხ.ესთ	და თქვა ესთერ: თხოვა ჩემი და ვედრება ჩემი ესე არს:
და	მცხ.იერ	და უშენნეს მაღალნი ბაალსა დაწუად ძენი მათნი ცეცხლითა ყოვლადდასაწუელად ბაალისა, რომელნი არა ვამცნენ მათ, არცა მომეგონა გულსა შინა ჩემსა.
და	მცხ.იერ	და შეჰმუსრო კარაბაჲ წინაშე თვალებსა კაცთა გამოსრულთასა შენ თანა.
და	მცხ.ლუკა	და უკუეთუ გიყუარდენ თქუენ მოყუარენი თქუენნი, რაჲ არს მადლი თქუენდა? რამეთუ ცოდვილნიცა მოყუარეთა მათთა ჰყუარობენ.
და	მცხ.ლუკა	და უკუეთუ კეთილის-მყოფელთა თქუენთა კეთილსა უყოფდეთ, რომელი მადლი არს თქუენდა? რამეთუ ცოდვილნიცა ამას ჰყოფენ.
და	მცხ.ლუკა	და უკუეთუ ავასხებდეთ მათ, რომელთაგან ესავთ კუალად მოღებასა, რომელი მადლი არს თქუენდა? რამეთუ ცოდვილნიცა ცოდვილთა ავასხებენ, რაჲთა მოიღონ სწორი.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თქუენ გიყუარდედ მტერნი თქუენნი და კეთილსა უყოფდით და ავასხებდით და ნურარას უსასო ჰყოფთ, და იყოს სასყიდელი თქუენი მრავალ, და იყვნეთ ძე მაღლის, რამეთუ იგი თავადი ტკბილ არს უმადლოთათჳსცა და უკეთურთა.
და	მცხ.ლუკა	ნუ განიკითხავთ და არა განიკითხნეთ; და ნუ დასჯით და არა დაისაჯნეთ; მიუტევეთ და მოგეტევნენ.
და	მცხ.ლუკა	მიეცით, და მოგეცეს თქუენ. საწყაული კეთილი და შეხრილი და დატენილი და ზედაგარდათხეული მოგცენ წიაღთა თქუენთა; მითვე საწყაულითა, რომლითა მიუწყოთ, კუალად მოგეწყოს თქუენ.
და	მცხ.ლუკა	რაჲსა ჰხედავ წუელსა თუალსა შინა ძმისა შენისასა და დჳრესა თუალსა შინა თჳსსა არა განიცდი?
და	მცხ.ლუკა	ანუ ვითარ ჴელ-გეწიფების რქუმად ძმასა შენსა: ძმაო, მიტევე, და აღმოგიღო წუელი თუალისაგან შენისა, და შენ დჳრესა თუალსა შინა შენსა არა ჰხედავ? ორგულო, აღმოიღე პირველად დჳრე თუალისაგან შენისა და მერმე იხილო აღმოღებად წუელი თუალისაგან ძმისა შენისა.
და	მცხ.ლუკა	კეთილმან კაცმან კეთილისაგან საუნჯისა გულისა თჳსისა გამოიღის კეთილი, და ბოროტმან კაცმან ბოროტისაგან საუნჯისა გულისა თჳსისა გამოიღის ბოროტი; რამეთუ ნამეტნავისაგან გულისა იტყჳნ პირნი მისი.
და	მცხ.ლუკა	რაჲსა მეტყჳთ მე: უფალო, უფალო! და არა ჰყოფთ, რომელსა მე გეტყვ თქუენ?
და	მცხ.ლუკა	ყოველი რომელი მოვალს ჩემდა და ისმენს სიტყვათა ჩემთა და ჰყოფს მათ, გიჩუენო თქუენ, ვისა იყოს მსგავს.
და	მცხ.ეზრ2	და გულისხმა-ვყავ, რამეთუ არა იყო ღმრთისაგან მოვლინებულ, არცა იყო სიტყუაჲ წინაწარმეტყუელისა ჩემთჳს.
და	მცხ.ეზრ2	და ტობიას და სანაბალატს მონადეს სასყიდლით ერი მრავალი ჩემთჳს, რათამცა შევიშინე და შევედ სახლსა უფლისასა და ვცოდო, რათამცა დამდვეს ჩემ ზედა სახელი ბოროტი.
და	მცხ.ლუკა	მსგავს არს იგი კაცსა, რომელი აშენებნ სახლსა, რომელმან მოთხარა და დააღრმო და დადვა საფუძველი კლდესა ზედა; და დიდროაჲ რაჲ იყო, ეკუეთა მდინარე იგი სახლსა მას და ვერ შეუძლო შეძრვად მისა, რამეთუ დაფუძნებულ იყო კლდესა ზედა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელმან ისმინა და არა ყოს, მსგავს არს იგი კაცსა, რომელმან აღაშენა სახლი მიწასა ზედა თჳნიერ საფუძველისა, რომელსა ეკუეთა მდინარე, და მეყსეულად დაეცა; და იყო დაცემაჲ სახლისაჲ მის დიდ.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო, ვითარცა ესმა ყოველთა მათ მტერთა ჩუენთა, შეძრწუნდეს ყოველნი წარმართნი, რომელნი გარემოს იყუნეს ჩუენსა, და დაეცა მათ ზედა ზარი და შიში ფრიად და გულისხმა-ყვეს, რამეთუ ღმრთისაგან იყო აღსრულება საქმისა მის ჩუენისა.
და	მცხ.ეზრ2	და მათ დღეთა შინა დიდითა პატივითა მიუძღუანეს ურიათა მათ წიგნი ტობის, და ტობი მოვიდა მათა.
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ იყუნეს მეცნიერ ურთიერთას და იყო იგი სიძე სენექენასი. ძისა იერესა, და იონათან, ძემან მისმან, შეირთო ცოლად ასული მესოლამისა, ძისა ბარაქოსი.
და	მცხ.ეზრ2	და სიტყუანი მისნი იყუნეს, რომელთა მოიღიან ჩემდა და ჩემი სიტყუაჲ მიუთხრიან მას, და წიგნი მრავალი მოწერის, რათამცა შემაშინა მე.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო. რაჟამს აღაშენა ზღუდე იგი, აღვმართენ ბჭენი მისნი, და დადგეს მეკარენი და შემასხმელნი ფსალმუნთანი და ლევიტელნი იგი.
და	მცხ.ეზრ2	და ვამცენ ანანიას და ძმათა ჩემთა - ანანია მთავარი ზედა იერუსალჱმისა, რამეთუ იგი იყო კაცი ჭეშმარიტი, მოშიში ღმრთისაგან მრავალთა უფროს.
და	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ მას: ნუ განაღებ ადრე ბჭეთა იერუსალჱმისათა ვიდრე აღმოსლვადმდე მზისა და ვიდრე ყოველთა ეღჳძისღა, დაჴშნედ ბჭენი იგი კლიტითა, დაკრძალნედ იგინი და დადგედ მჴუმილავნი ბჭეთა თანა მკჳდრთა იერუსალჱმისათა, კაცი საჴუმილავსა თჳსსა, კაცი თჳთეულად სახლსა თჳსსა
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ ქალაქი ესე დიდ არს და ფართო, და ერი მცირედ არს მას შინა, და არა ყოველი ტაძარი აღშენებულ არს.
და	მცხ.ეზრ2	და შთააგდო ღმერთმან გულსა ჩემსა, და შევკრიბენ პატიოსანნი იგი და მთავარნი და ერი იგი ყოველნი შესაკრებელსა ერთსა და ვპოვე წიგნი ერთი ნათესავთა რიცხჳ, რომელნი გამოსრულ იყვნეს პირველ ტყუეობისაგან, და იყო მას შინა წერილი ესრეთ:
და	მცხ.ეზრ2	ესე არიან შვილნი, რომელნი გამოვიდეს ტყუეობისაგან, რომელნი სხემ-ყუნა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილონელმან, და მოიქცეს იერუსალჱმდ და ურიასტანად კაცი ქალაქად თჳსად,
და	მცხ.ეზრ2	რომელნი მოვიდეს ზორაბაბელის თანა და იისუს და ნეემიას თანა, აზარიანისა და ელმეა, ნაემანი, მარდოქე, ბაჰალასან, მარასფარათ, ეზრა, ბაუიგეა, ნაუმ, ბაანა, მაფარ - კაცნი ერისა ისრაჱლისანი.
და	მცხ.ეზრ2	ძენი ფათამოაბისნი, ძეთა მათ იუსასთა და იოაბისთა: ორ ათას ორასდაათურამეტ.
და	მცხ.ეზრ2	კაცნი კარიათირიმისნი, ქაფირა და ბეროთ: რვაასორმეოცდასამი.
და	მცხ.ეზრ2	კაცნი არამისნი და გაბაისნი: ექუსასოცდაერთი.
და	მცხ.ეზრ2	კაცნი ბეთელისნი და არაისნი ასოცდასამი.
და	მცხ.ეზრ2	ძენი ლოდისნი ადიდ და ანონ: შჳდასოცდასამი.
და	მცხ.ეზრ2	და მღდელნი იგი ძენი ოვიდასნი და სახლისა მის ისოსი: ცხრაასსამეოცდაათცამეტ.
და	მცხ.ეზრ2	ძენი ერამისნი: ათას და ათჩჳდმეტ. და ლევიტელნი იგი:
და	მცხ.ეზრ2	უდადისთა: სამეოცდათორმეტი და შემასხმელნი იგი ფსალმუნთანი.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა დაასრულნა იესუ სიტყუანი ესე სასმენელთა მიმართ ერისათა, შევიდა კაპერნაუმს.
და	მცხ.ლუკა	და ასისთავისა ვისიმე მონაჲ სნეულ იყო და მიახდა აღსრულებად, რომელი იყო მისა პატიოსან.
და	მცხ.ეზრ2	და ნათანიმაელნი იგი: ძენი სილაასნი და ძენი ასაფისნი, ძენი ტაბაოთისნი.
და	მცხ.ეზრ2	ყოველნი ნათანიმელნი და ძენი მონათა მათ სოლომონისანი: სამასოთხმეოცდაათორმეტ.
და	მცხ.ეზრ2	და ესენი იყუნეს, რომელნი გამოვიდეს თელმელექით: თელასარა, ქერობე, ეროკ, ემერ და ვერ უძლეს თხრობად სახლი მამათა თჳსთა, ვერცაღა ნათესავისა თჳსისათჳს, ისრაჱლისაგანნი იყუნეს.
და	მცხ.ეზრ2	და მღდელთა მათგანნი: ძენი ებეასნი. ძენი აკუმისნი, ძენი ელისასნი, რამეთუ მოიყვანა ცოლი ასულთა მათგან ბერზელის გალადიტელისათა და სახელ-ედვა სახელისაებრ მისისა.
და	მცხ.ეზრ2	ამათ მოიძიეს აღწერად ნათესავთა რიცხჳსა მათისა და არა იპოვა, განიყენნეს მღდელთა მათგან.
და	მცხ.ლუკა	და ესმა მას იესუჲსთჳს და მიავლინნა მისა მოხუცებულნი ჰურიათანი ვედრებად მისა, რაჲთა მოვიდეს და განკურნოს მონაჲ იგი მისი.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელნი იგი მოვიდეს იესუჲსა, ჰლოცვიდეს მას მსწრაფლ და ეტყოდეს, ვითარმედ: ღირს არს, რომელი-ესე ჰყო მისთჳს,
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ უყუარს ნათესავი ჩუენი და შესაკრებელი მან აღმიშენა ჩუენ.
და	მცხ.ლუკა	და იესუ წარვიდა მათ თანა. ხოლო თავადი ვითარ მიახლებულ იყო სახლსა მას, მიუვლინნა ასისთავმან მან მეგობარნი და ჰრქუა: უფალო, ნუ მოშურები, რამეთუ არა ვარ ღირს, რაჲთა სართულსა სახლისა ჩემისასა შემოხჳდე.
და	მცხ.ლუკა	რომლისაგან არცა თავით ჩემით ღირს მიჩნდა მისლვად შენდა; არამედ სიტყჳთ ხოლო თქუ, და განიკურნოს მონაჲ ესე ჩემი.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ვითარცა ესმა ესე იესუს, დაუკჳრდა სარწმუნოებაჲ მისი, მიექცა ერსა მას და ჰრქუა: ამენ გეტყჳ თქუენ, არცაღა ისრაჱლსა შორის ვპოვე ესევითარი სარწმუნოებაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და მიიქცეს, რომელნი-იგი მოსრულ იყვნეს, სახიდ მისა და პოვეს მონაჲ იგი მისი ცოცხალი.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ამისა შემდგომად და წარვიდოდა ქალაქად, რომელსა ჰრქჳან ნაინ, და თანა-უვიდოდეს მას მოწაფენი მისნი და ერი მრავალი.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარ მიეახალა ბჭეთა ქალაქისათა, და აჰა ესერა გამოაქუნდა მკუდარი, ძე მხოლოდ-შობილი დედისა თჳსისაჲ, და იგი იყო ქურივ; და ერი მრავალი იყო ქალაქისაჲ მის თანა.
და	მცხ.ლუკა	და იხილა დედაკაცი იგი იესუ და შეეწყალა იგი და ჰრქუა მას: ნუ სტირ!
და	მცხ.ლუკა	და ქადაგებდა ყოველთა შესაკრებელთა გალილეაჲსათა.
და	მცხ.ლუკა	და მივიდა ცხედარსა მას და შეახო. ხოლო რომელთა აქუნდა ცხედარი იგი, დადგეს. და ჰრქუა მას: ჭაბუკო, შენ გეტყჳ, აღდეგ!
და	მცხ.ლუკა	და ზე წამოჯდა მკუდარი იგი და იწყო სიტყუად; და მისცა იგი დედასა თჳსსა.
და	მცხ.ლუკა	და შიში დაეცა მათ ყოველთა ზედა, და ადიდებდეს ღმერთსა და იტყოდეს, ვითარმედ: წინაწარმეტყუელი დიდი აღდგომილ არს ჩუენ შორის და რამეთუ მოხედნა ღმერთმან ერსა თჳსსა.
და	მცხ.ლუკა	და განეფინა სიტყუაჲ ესე ყოველსა ჰურიასტანსა მისთჳს და ყოველსა მას გარემო სოფლებსა.
და	მცხ.ლუკა	და უთხრეს იოვანეს მოწაფეთა მისთა ამის ყოვლისათჳს.
და	მცხ.ლუკა	და მოუწოდა იოვანე ორთა მოწაფეთა თჳსთა და მიავლინნა იესუჲსა და ჰრქუა: შენ ხარა მომავალი, ანუ სხუასა მოველოდით?
და	მცხ.ლუკა	და მი-რაჲ-ვიდეს მისა კაცნი იგი, ჰრქუეს: იოვანე ნათლის-მცემელმან მომავლინნა ჩუენ შენდა და თქუა: შენ ხარა მომავალი, ანუ სხუასა მოველოდით?
და	მცხ.ლუკა	მას ჟამსა შინა განკურნნა მრავალნი სნეულებათაგან და სალმობათა და სულთაგან უკეთურთა და მრავალთა ბრმათა მიჰმადლა ხედვაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ნეტარ იყოს, რომელი არა დაჰბრკოლდეს ჩემდა მომართ.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა წარვიდეს მოციქულნი იგი იოვანესნი, იწყო სიტყუად იესუ ერისა მის მიმართ იოვანესთჳს: რაჲსა გამოხუედით უდაბნოდ ხილვად? ლერწმისა, ქარისაგან შერყეულისა?
და	მცხ.ეზრ2	და ცხენები - შჳდასოცდაათექუსმეტ და ჯორები მათი - ორასორმეოცდახუთი.
და	მცხ.ნაუმ	რამეთუ მალეობენ, ეგერა, ფერჴნი მთათა ზედა მახარებელისა და მიმთხრობელისათა მშჳდობისა. დღესასწაულობდ, იუდა, დღესასწაულთა შენთა, უკუნსცენ აღთქმანი შენნი უფალსა მით, რამეთუ არღა შესძინონ მერმე განვლაჲ დასაძუელებელად მოესრულოს, მოიკლას.
და	მცხ.ეზრ2	აქლემები მათი - ოთხასოცდაათხუთმეტი და ვირები მათი - ექუსი ათას შჳდასოც.
და	მცხ.ეზრ2	და სახლმან მან ერმან მისცეს ორი ბევრი დრაჰკანი, და ჭურჭელი ვეცხლისა. ორ ათას ოდენ და კვართები სამღდელო სამეოცდაშჳდი.
და	მცხ.ეზრ2	და სხდეს მღდელნი იგი ლევიტელნი და მეკარენი და შემასხმელნი ფსალმუნთანი და ერისაგანნი იგი და ნათანელნი იგი და ყოველი ისრაჱლი ქალაქებსა თჳსსა.
და	მცხ.ლუკა	არამედ რაჲსა გამოხუედით ხილვად? კაცისა, სამოსლითა ჩჩჳლითა მოსილისა? აჰა ესერა რომელნი სამოსლითა დიდებულითა და საშუებელითა არიან, სამეუფოთა შინა არიან.
და	მცხ.ლუკა	არამედ რაჲსა გამოხუედით ხილვად? წინაწარმეტყუელისა? ჰე, გეტყჳ თქუენ, და უმეტეს წინაწარმეტყუელისა.
და	მცხ.ლუკა	და ყოველსა ერსა ესმა და მეზუერეთა, განამართლეს ღმერთი და ნათელ-იღეს ნათლის-ცემითა იოვანესითა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ფარისეველთა და სჯულის-მოძღუართა ზრახვაჲ ღმრთისაჲ შეურაცხ-ყვეს თავისა თჳსისა, რამეთუ არა ნათელ–იღეს მისგან.
და	მცხ.ლუკა	ვის ვამსგავსნე კაცნი ამის ნათესავისანი, და ვისა არიან მსგავს?
და	მცხ.ლუკა	მსგავს არიან ყმათა, უბანთა ზედა მსხდომარეთა, რომელნი მოუწესედ მოყუასთა მათთა და ეტყჳედ: გისტჳნევდით თქუენ, და არა ჰროკევდით; გიგოდებდით თქუენ, და არა სტიროდეთ.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ მოვიდა იოვანე ნათლის-მცემელი, არცა ჭამდა პურსა, არცა სუმიდა ღჳნოსა, და იტყჳთ: ეშმაკეულ არს.
და	მცხ.ლუკა	და განმართლდა სიბრძნე ყოველთაგან შვილთა თჳსთა.
და	მცხ.ლუკა	მოვიდა ძე კაცისაჲ, ჭამს და სუამს, და იტყჳთ: აჰა კაცი მჭამელი და მსუმელი ღვნისაჲ და მეგობარი მეზუერეთა და ცოდვილთაჲ.
და	მცხ.ლუკა	ევედრებოდა ვინმე მას ფარისეველთაგანი, რაჲთა ჭამოს პური მის თანა; და შევიდა სახლსა მის ფარისევლისასა და დაჯდა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო დედაკაცი ვინმე ქალაქსა მას შინა, რომელი იყო ცოდვილ. ესმა, რამეთუ არს იგი სახლსა შინა მის ფარისევლისასა, მოიღო ალაბასტრი ნელსაცხებელისაჲ.
და	მცხ.რომ	რამეთუ მთავარნი იგი არა არიან საშინელ კეთილის მოქმედთა, არამედ ბოროტის მოქმედთა. გნებავს თუ, რაჲთა არა გეშინოდის ჴელმწიფებისაგან? კეთილსა იქმოდე და მოიღო ქებაჲ მისგან,
და	მცხ.ესთ	უკუეთუ ვპოე მადლი წინაშე მეფისა, და უკუეთუ ჯერ-უჩნს უფალსა ჩემსა, რათა სჭამო პური ჩემი შენ და ამან, მეგობარმან შენმან, ჩემ თანა ხვალე, რომელ გიყო თქუენ სმა. და თქვა მეფემან: ყავ, რაჲცა გნებავს. და უთხრეს ესე ამანს. და მეფე შევიდა და განისუენა.
და	მცხ.ესთ	და გამოვიდა ამან მეფისაგან განმხიარულებული სიხარულითა ფრიად. და ოთხასი კაცი მის თანა იმიერ და ამიერ, ხოლო ვითარცა იხილა ამან მარდოქე ჰურია ეზოსა მეფისასა, განრისხნა ფრიად.
და	მცხ.ესთ	და შევიდა სახლსა თჳსსა და შეკრიბნა მეგობარნი მისნი და ზოსარა, ცოლი თჳსი, და ათნი ძენი მისნი:
და	მცხ.ესთ	და უჩვენა მათ სიმდიდრე მისი და დიდებაჲ იგი, რომელი მეფემან დაადგა მას პატივი. და ვითარ ყო იგი უფროს ყოველთა და წინამძღვარ სამეფოსა ზედა მისსა.
და	მცხ.ესთ	იქადოდა და იტყოდა, ვითარმედ: არავის ხადა დედოფალმან დღესა შვებისა მისისასა, გარნა მეფესა და მე ხოლო. და ხვალისაცა ჩინებულ ვარ.
და	მცხ.ესთ	ესე ხოლო არა მთნავს მე და მწუხარე ვარ, რაჟამს ვიხილი მარდოქე ჰურია ეზოსა შინა მეფისასა და არა თაყვანი-მცის.
და	მცხ.ესთ	ჰრქუა მას ზოსარა, ცოლმან მისმან, და მეგობართა მისთა: უკუეთუ ნათესავისაგან ჰურიათასა არს, მოგიტევა შენ მეფემან მოწყვეტად ყოველნი ჰურიანი. და მოგცეს შენ ღმერთთა შურის-გებად მათა. მოკვეთად-ეც ხე ერგასის წყრთა, და დაიდევინ, განთიად არქუ მეფესა და დამოჰკიდე მას მარდოქე. და მაშინ შევედ მეფეს თანა პურად და მის თანა იხარებდ. და სათნო-უჩნდა სიტყუაჲ ესე ამანს, და ყო ეგრე, და მზა-ყვეს ძელი იგი და დადვეს სახლსა ამანისასა.
და	მცხ.მეფ1	და აღიმსთო დავით განთიად და შევედრნა საცხოვარნი იგი მწყემსთა მათ, და ყო, რაჲცა-იგი უბრძანა მას იესემ, და მოვიდა ადგილსა მას ბრძოლისასა. და იყივლეს
და	მცხ.ესთ	ხოლო ძლიერმან ღმერთმან მიაქცია ბოროტი ამანის თავსავე მისსა და განაშორა ძილი მეფისაგან მას ღამესა და ეღვიძა. და ჰრქუა მოსაჴსენებელთმწერალსა მისსა შემოღებად წიგნები მოსაჴსენებელი დღეთა, რათა იკითხვიდეს მათ; და მოუწოდეს წიგნისმკითხველსა და მწიგნობართა და მოიღეს წიგნები
და	მცხ.ესთ	და აღმოიღო წიგნი იგი მარდოქესთჳს დაწერილი მეფისათჳს სპარსთასა და უჟიკთა და უკითხვიდა მეფესა დაწერილსა მას მარდოქესთჳს, ვითარ-იგი უთხრა მეფესა ორთა მათ საჭურისთათჳს, რომელნი სცვიდეს მას. ეგულვებოდათ დასხმად ჴელთა არტაქსექს მეფისა ზედა და მოკლვად მისა, და რომელი ქმნა მარდოქე ქველისსაქმე და განარინა მეფე, და დაიდვა იგი გონებასა
და	მცხ.ესთ	და თქუა მეფემან: რაჲ მადლი და დიდებაჲ მიმიცემიეს მარდოქესთჳს? ჰრქვეს მსახურთა მეფისათა: არარა, არცა ერთი, რომლისა მიერ იხილე სარწმუნო-ყოფა შენდა, ვითარ-იგი იზრუნა შენთჳს. და მოიწია განთიადი
და	მცხ.ესთ	ამან აქა არს გარემდგომარე და ჰრქუა მეფემან: შემოუწოდეთ! და ჰრქუა მეფემან ამანს: რაჲ უყო მე კაცსა, რომლისა მნებავს დიდ-ყოფა მისი? განიზრახა ამან გულსა თჳსსა, - ვისიმე ჰნებავს მეფესა განდიდება, არა თუ ჩემი?
და	მცხ.ესთ	მოიღონ სამოსელი სამეფო და საჴედარი, რომელსა მეფე აღჯდებოდეს, და მისცენ კაცსა მეფისა საყვარელსა, დიდებულსა მას.
და	მცხ.ესთ	და შეჰმოსონ სამოსელი იგი კაცსა მას, რომელი შეიყვანა მეფემან და აღსვან იგი საჴედარსა სამეფოსა და ქადაგი იზახდეს უბანთა შორის ქალაქისათა და იტყოდეს: ესრეთმცა არნ ყოველი კაცი, რომელი იყოს მეფისათჳს ერთგული და პატივის-მცემელი და უნდეს მეფესა დიდ-ყოფა მისი
და	მცხ.ესთ	წარვიდა და ინაჴ-იდგა ჟამსა მეფისა და ესთერს თანა, ვითარცა მოვიდოდა. და იყო სუმა.
და	მცხ.ესთ	ხოლო ამან თავდაკიდებული წარვიდა თჳსთა მისთა თანა მწუხარე. და მარდოქე მოიქცა ეზოდ მეფისა და აკურთხევდა ღმერთსა.
და	მცხ.ესა	მას ჟამსა შინა შესწირონ ძღუენი ღმერთსა საბაოთს ერისაგან შეიწრებულისა და განკაფულისა და ერისაგან დიდისა ამიერითგან და საუკუნომდე ჟამად; ერი მოსავი და დათრგუნვილი, რომელ არს ნაწილსა შინა მდინარისა სოფლისა მისისასა ადგილსა, რომელსა სახელი უფლისა საბაოთისი ზედწოდებულ არს - მთა სიონი.
და	მცხ.ესთ	და ვიდრე იგი ამას იტყოდა, მოიწივნეს ორნი საჭურისნი და ასწრაფებდეს ამანს მისლვად სმასა მას, რომელი მზა-ეყო ესთერს. და ესთერ გულდებულ იქმნა და განმხიარულდა.
და	მცხ.ეზრ2	და შეკრბა ყოველი იგი ერი. ვითარცა ერთი კაცი, ურაკპარაკსა მას წინაშე ბჭესა მას წყალთასა და ჰრქუეს ეზრას, მწერალსა მას სჯულისასა, რათამცა მოიღო სჯული იგი მოსესი, რომელ-იგი ბრძანა უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან.
და	მცხ.ეზრ2	და მოიღო ეზრა მღდელმან სჯული იგი წინაშე კრებულისა მის, სადა-იგი შეკრებილ იყუნეს მამანი და დედანი და ყოველივე, რომელი უნდა სმენისა თთჳსთავსა მას მეშჳდისა მის თთჳსასა.
და	მცხ.რომ	ხოლო აწ განთავისუფლებულ ვართ შჯულისა მისგან და მოვკუედით, რომლითა-იგი შეპყრობილ ვიყვენით, რაჲთა ვჰმონებდეთ ჩუენ განახლებულითა სულითა და არა დაძუელებულითა წიგნითა.
და	მცხ.ეზრ2	იწყო და უკითხვიდა მათ ცისკრითგან, რაჟამს აღმობრწყინდის მზე ვიდრე ექუს ჟამამდე, წინაშე მამათა და დედათა, და გულისხმა-ყოფდეს ყოველნი და ყური მიუპყრეს ყოველმან ერმან სმენად წიგნსა მას სჯულისა.
და	მცხ.ეზრ2	და დგა ეზრა მღდელი და მწერალი ზედა ბომონსა ძელისასა, და დგეს მის თანა მატათიას და სამეას, ანანიას და ურიას, ქელკია და მაასია მარჯუენით მისა და მარცხენით მისა - ფადია და მისაელ, მელქია და ასამ, და საბანა, ზაქარია და მოსულამ.
და	მცხ.რომ	მიზეზი უკუე პოვა ცოდვამან მცნებისა მისგან და შექმნა ჩემ თანა ყოველი გულის-თქუმაჲ: რამეთუ თჳნიერ შჯულისა ცოდვაჲ მკუდარ არს.
და	მცხ.ეზრ2	და რაჟამს განყუნა ეზრა წიგნნი იგი წინაშე ყოვლისა კრებულისა მის, რამეთუ იყო იგი ზედამდგომელ ყოვლისა მის ერისა. და იყო, ვითარცა განყუნა წიგნნი იგი, და დადგა ერი იგი მის წინაშე,
და	მცხ.რომ	ხოლო მე ცხოველ ვიყავ ოდესმე თჳნიერ შჯულისა, და ოდეს მოიწია მცნებაჲ იგი, ცოდვაჲ განცოცხლდა,
და	მცხ.რომ	და მე მოვკუედ; და მეპოვა მე მცნებაჲ იგი, რომელი იყო საცხორებელად, იგივე სიკუდილად.
და	მცხ.რომ	რამეთუ ცოდვამან მან მიზეზი მიიღო მცნებისა მისგან, მაცთუნა მე და მის მიერ მომკლა.
და	მცხ.ეზრ2	და აკურთხა ეზრა უფალი ღმერთი დიდი და თქუა ყოველმან ერმან: იყავნ, იყავნ! და აღიპყრნეს ჴელნი მათნი ზეცად და დამხედ თაყუანი-სცეს უფალსა ღმერთსა პირსა თჳსსა ზედა ქუეყანასა.
და	მცხ.რომ	ამიერითგან შჯული წმიდა არს, და მცნებაჲ იგი წმიდა და მართალ და კეთილ.
და	მცხ.რომ	ესე უწყით, რამეთუ შჯული სულიერ არს, ხოლო მე ჴორციელ ვარ და განფრდილ ცოდვასა შინა.
და	მცხ.ეზრ2	და ისუ და ბანეას და სარაბა, იამინ, აკუფ, სეფრაიმ, ოდა, მაასა, ელიტა, აზარია, იოსაფეთ, ანან, ფალაია და ლევიტელნი დაადუმებდენ კრებულთა სმენად შჯულისათჳს. და ერი იგი დგა თჳსად.
და	მცხ.ეზრ2	და წიგნი შჯულისა ღმერთისა განმარტებით და საჩინოდ აღმოიკითხეს, რათა გულისხმა-ყონ სიტყუაჲ იგი და სცნან
და	მცხ.ეზრ2	და თქუა ნეემი, რომელ არს ათერსათა, და ეზრა მღდელმან და მწერალმან სჯულისამან და ლევიტელნი იგი, რომელნი გულისხმა-უყოფდეს ერსა მას.
და	მცხ.რომ	ხოლო უკუეთუ, რომელი-იგი არა მნებავს და მას ვჰყოფ, თანა-მოწამე ვარ შჯულისა, რამეთუ კეთილ არს.
და	მცხ.ეზრ2	და თქუეს ყოველმან ერმან: დღე ესე დღე წმიდა არს უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, ნუ იგლოვთ, ნუცა სტირით, რამეთუ ტიროდა ერი იგი, რაჟამს ესმოდა სიტყუა იგი სჯულისა უფლისა და ჰრქუეს მათ: წარვედით და ჭამეთ და სუთ სიპოხე თქუენი და სიტკბოება თქუენ თანა და მიუძღუანეთ ნაწილნი მათ, რომელთაცა არა აქუნდეს, რამეთუ დღე ესე წმიდა არს უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, აწ განძლიერდით და ნუ შეაწუხებთ მათ
და	მცხ.ეზრ2	და ლევიტელნი იგი დაადუმებდეს ერსა მას და ეტყოდეს დუმენით და ნუ შესწუხდებით, რამეთუ დღე ესე წმიდა არს.
და	მცხ.რომ	ხოლო უკუეთუ, რომელი-იგი მე არა მნებავს და მას ვჰყოფ, არღარა მე ვიქმ მას, არამედ რომელი-იგი დამკჳდრებულ არს ჩემ თანა ცოდვაჲ.
და	მცხ.რომ	და ვხედავ სხუასა შჯულსა ასოთა შინა ჩემთა, რომელი-იგი წინა-განეწყვების შჯულსა მას გონებისა ჩემისასა და წარმტყუენავს მე შჯულითა მით ცოდვისაჲთა, რომელი-იგი არს ასოთა შინა ჩემთა.
და	მცხ.რომ	რამეთუ შჯულმან სულისა ცხორებისამან ქრისტე იესუჲს მიერ განმათავისუფლა მე შჯულისა მისგან ცოდვისა და სიკუდილისა.
და	მცხ.რომ	რამეთუ შეუძლებელი იგი შჯულისაჲ, რომლითა უძლურ იყო ჴორცთა მათთჳს, ღმერთმან ძე თჳსი მოავლინა, მსგავსად ჴორცთა მათ ცოდვისათა და ცოდვისათჳს, და საჯა ცოდვაჲ იგი ჴორცითა თჳსითა.
და	მცხ.ლუკა	და დადგა ფერჴთა თანა მისთა, ტიროდა და იწყო დალტობად ცრემლითა ფერჴთა მისთა და თმითა თავისა მისისაჲთა წარჰჴოცდა და ამბორს-უყოფდა ფერჴთა მისთა და სცხებდა ნელსაცხებელსა.
და	მცხ.ლუკა	ვითარცა იხილა ფარისეველმან მან, რომელმანცა იგი ჰხადა მას, თქუა გულსა თჳსსა: ესე უკუეთუმცა იყო წინაწარმეტყუელი, უწყოდამცა, ვინ და რაბამი დედაკაცი შეეხების მას, რამეთუ ცოდვილ არს.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: სიმონ, მაქუს რაჲმე შენდა სიტყუად. ხოლო მან თქუა: მოძღუარ, იტყოდე!
და	მცხ.ლუკა	და ვითარ არარაჲ აქუნდა მათ, ორთავე მიუტევა. აწ თქუ შენ: ვინ უფროჲს შეიყუაროს იგი?
და	მცხ.ეზრ2	და დღესა მას მეორესა, შეკრბეს მფლობელნი იგი და მამათმთავარნი ყოვლისა მის ერისა, მღდელნი იგი ლევიტელნი, ეზრა მწერალისა სჯულისასა, რაჲთა მეცნიერ იქმნან და ისწაონ მისგან ყოველი იგი სიტყუა სჯულისა.
და	მცხ.ეზრ2	და პოვეს დაწერილი იგი სჯულსა მას შინა, რამეთუ იყო ბრძანებულ უფლისა ღმრთისა მიერ მოსესა, ვითარ წეს არს დამკჳდრებად ძეთა მათ ისრაჱლისათა დღესასწაულსა მას ტალავრობისასა მეშჳდისა მის თთჳსასა.
და	მცხ.ეზრ2	ვითარსახედცა მოასწავებდეს ნესტჳთა მით ყოველთა მათ ქალაქთა და იერუსალჱმსა შინა. და ჰრქუა ეზრა: აღვედით მთად და მოიღეთ ფურცელი ზეთისხისა და ფურცელი ხისა ძელქვისა და ფურცელი მურტისა საკუმეველთა და ფურცელი ფინიკისა და ფურცელი ბროწეულისა, და იქმნეთ თქუენ ტალავრები მსგავსად წერილისა მაგის
და	მცხ.ეზრ2	და განვიდა ერი იგი და მოიღეს და იქმნა კაცად-კაცადმან ეზოსა შინა თჳსსა და ეზოსა სახლისა ღმრთისა თჳსისასა და ურაკპარაკთა ქალაქისათა ვიდრე ბჭემდე ეფრემისა.
და	მცხ.ეზრ2	და იქმნეს ტალავრები ყოველმან ერმან კრებულისამან, რომელნი მიქცეულ იყუნეს ტყუეობისაგან მათისა და დასხდეს ტალავართა მათ შინა ყოველნი იგი, რამეთუ არა სადა ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა ვიდრე დღედმდე ისო ძისა ნავესთა, და იყო სიხარული დიდი ფრიად.
და	მცხ.ეზრ2	და იკითხავნ იგი წიგნებსა სჯულისა ღმრთისასა დღითი დღედ, დღით პირველითგან ვიდრე დღემდე მეშჳდისა მის, და ყვეს დღესასწაული შჳდ დღე, და დღესა მერვესა დაასრულეს მსგავსად სჯულისა.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო სიმონ და თქუა: მე ეგრე ვჰგონებ, ვითარმედ რომელსაცა-იგი უფროჲსი მიუტევა. ხოლო თავადმან თქუა: სამართლად საჯე.
და	მცხ.ლუკა	და მიექცა დედაკაცსა მას და სიმონს ეტყოდა: ხედავა ამას დედაკაცსა? შემოვედ სახლსა შენსა, წყალი ფერჴთა ჩემთა არა მეც, ხოლო ამან ცრემლითა დაალტვნა ფერჴნი ჩემნი თმითა თჳსითა წარჴოცნა;
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მას: მიგეტევნენ შენ ცოდვანი შენნი!
და	მცხ.ლუკა	და იწყეს თანა-მეინაჴეთა მათ სიტყუად გულთა შინა მათთა: ვინ არს ესე, რომელი ცოდვათა მიუტევებს?
და	მცხ.ეზრ2	ოცდამეოთხესა მის თთჳსასა შეკრბეს ძენი ისრაჱლისანი და იწყეს მარხვად და შთაიცვეს ძაძა და გარდაისხეს ნაცარი თავსა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ2	და განეშორნეს ძენი ისრაჱლისანი ყოველთა ძეთა მათგან უცხოთესლათასა და ლხინება-ყვეს ცოდვათა მათთათჳს.
და	მცხ.ეზრ2	დადგეს ზედა წესთა თჳსთა და იკითხვიდა ეზრა წიგნთა სჯულისა უფლისა ღმრთისათა და თაყუანი-სცა ყოველმან ერმან უფალსა ღმერთსა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ2	დადგეს ადგილსა მაღალსა ლევიტელნი იგი და ისუ ისუდეკიანი და ძენი იგი კადიმელისნი: საქანია, ძე სარაბიასი, ძენი ანანიასნი და ღაღადყვეს ჴმითა დიდითა უფლისა მიმართ ღმერთისა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ2	შენ ხარ თავადი იგივე უფალი ღმერთი მხოლო, შენ შექმენ ცა და ცანი ცათანი და ყოველივე წესი მათი, ქუეყანასა, და რა არს ყოველი მას ზედა, ზღუაჲ და ყოველივე რა არს მას შინა. და შენ აცხოვნებ ყოველსა და შენ თაყუანის-გცემენ ერნი ზეცათანი, შენ გაქებენ ცანი ცათანი
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ შენ მხოლო ხარ უფალი ღმერთი ჩუენი, შენ გამოირჩიე აბრამ და გამოიყვანე იგი ქუეყანისა მისგან ქალდეველთასა, და უწოდე მას სახელი აბრაჰამ.
და	მცხ.ეზრ2	და იხილე ჭირი იგი მამათა მათ ჩუენთა ეგჳპტეს შინა და შეგესმა ღაღადებასა მათსა ზედა ზღუასა მას მეწამულსა.
და	მცხ.ეზრ2	და ჰყავ მათ თანა სასწაული ეგჳპტეს ფარაოს ზედა ყოველთა მონათა მისთა და ყოველსა ერსა მის ქუეყანისასა და გულისხმა-ყავ; ვითარმედ განლაღნა იგი ერსა შენსა ზედა და განადიდეს სახელი შენი მოდღენდელად დღემდე
და	მცხ.ეზრ2	და ზღუაჲ იგი მეწამული განაპე წინაშე მათსა და განვლეს შორის ზღუასა, ვითარცა ჴმელსა და მტერნი და მდევარნი მათნი დაანთქენ უფსკრულთა შინა, ვითარცა ლოდი წყალთა შინა მრავალთა.
და	მცხ.ეზრ2	და სუეტითა ღრუბლისათა უძღოდა მათ დღისი და ღამე სუეტითა ცეცხლისათა, რამეთუ განათლებდა გზათა მათთა, რომელსაც ვიდოდეს.
და	მცხ.ეზრ2	და მთასა მას სინასა გარდამოჴედ და ეტყოდე მათ ზეცით და მოსცენ მათ განკითხვანი სიმართლისა შენისანი და შჯული ჭეშმარიტი და ბრძანებანი და მცნებანი კეთილნი.
და	მცხ.ეზრ2	და შაბათნი შენნი წმიდანი ამცნობენ მათ, და მცნებანი და ბრძანებანი და სჯული მოეც მათ ჴელითა მოსესითა, მონისა შენისათა.
და	მცხ.ეზრ2	და პური ზეცით გარდამო მოეც მათ საზრდელად და წყალი გარდამოუდინე კლდისა მისგან და ასუ მათ და არქუ მათ შესლვად და დამკჳდრებად ქუეყანასა მას, რომლისათჳს აღიღე ჴელი შენი მიცემად.
და	მცხ.ეზრ2	და თჳთ მამანი ჩუენნი უსჯულო იქმნნეს და განლაღნეს და განიფიცხნეს ქედნი მათნი და არა მიხედეს შჯულსა შენსა და მირიდეს თუალნი შჯულსა შენსა
და	მცხ.ეზრ2	და არა მოიჴსენეს საკჳრველებანი შენნი, რომელ ჰყვენ შენ მათ თანა, არამედ განიფიცხნეს ქედნი მათნი და ზურგნი მათნი გარეშეგაქციეს და ინებეს მოქცევად და მონებად მუნვე ეგჳპტესა შინა, არამედ შენ, უფალო ღმერთო ჩუენო, სახიერ ხარ და სულგრძელ და დიდად მოწყალე. ქველისმოქმედ და არა სრულიად განიშორენ იგინი
და	მცხ.რომ	ხოლო უკუეთუ შვილ, მკჳდრცა, მკჳდრ ღმრთისა თანა და თანა-მკჳდრ ქრისტესა. უკუეთუ მის თანა ვივნოთ, მის თანაცა ვიდიდნეთ.
და	მცხ.რომ	უწყით, რამეთუ ყოველი დაბადებული თანა-კუნესის და თანა-ელმის მოაქამდე.
და	მცხ.რომ	არა ხოლო თუ იგი, არამედ თჳთ ჩუენცა, რომელთა- ესე პირველი ნაყოფი სულისაჲ გუაქუს, თჳთ ჩუენცა თავთა შინა ჩუენთა ვკუნესით და შვილებასა მას მოველით, გამოჴსნასა მას ჴორცთა ჩუენთასა,
და	მცხ.რომ	ხოლო რომელნი-იგი წინაწარ განაჩინნა, მათცა უწოდა; და რომელთა-იგი უწოდა, იგინიცა განამართლნა; და რომელნი-იგი განამართლნა, იგინიცა ადიდნა.
და	მცხ.რომ	და ვინ არს დამსჯელ? ქრისტე იესუ, რომელი მოკუდა, უფროჲს-ღა აღდგა; რომელი-იგი არს მარჯუენით ღმრთისა, რომელიცა-იგი მეოხ არს ჩუენთჳს.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან თქუა: არა, მამაო აბრაჰამ, არამედ უკუეთუ ვინმე მკუდრეთით აღდგეს და მივიდეს, მათ შეინანონ.
და	მცხ.რომ	რამეთუ შენთჳს მოვწყდებით ჩუენ მარადღე და შევირაცხებით ჩუენ, ვითარცა ცხოვარნი კლვადნი.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ამისა შემდგომად თავადი ვიდოდა ქალაქად-ქალაქად და დაბად-დაბად, ქადაგებდა და ახარებდა სასუფეველსა ღმრთისასა; და ათორმეტნი მოწაფენი მის თანა.
და	მცხ.ლუკა	და დედანი ვინმე, რომელნი განკურნებულ იყვნეს სულთაგან არაწმიდათა და უძლურებათა: მარიამ, რომელსა ერქუა მაგდალენელი, რომლისაგან შჳდნი ეშმაკნი განსრულ იყვნეს.
და	მცხ.ლუკა	იოანნა, ცოლი ქოზაჲსი, ეზოჲს-მოძღურისა ჰეროდესი, და სუსანა და სხუანი მრავანი, რომელნი ჰმსახურებდეს მას ნაყოფთაგან მათთა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელნი-იგი მისთანა იყვნეს ერნი მრავალნი და ქალაქად-ქალაქად რომელნი მოვიდოდეს მისა, ეტყოდა მათ იგავით:
და	მცხ.აბაკ	აღსასრული უღონოთა ზედა მოიწიოს, წინააღმდგომთა წინაშე პირთა მათ და შეკრიბოს ნატყუენავი, ვითარცა ქჳშაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და სხუაჲ დავარდა კლდესა ზედა, აღმოსცენდა და განჴმა, რამეთუ არა იყო სიღრმე მიწისაჲ.
და	მცხ.რომ	ჭეშმარიტსა ვიტყჳ ქრისტეს მიერ და არა ვტყუი თანამოწამებითა ჩემდა გონებისა ჩემისაჲთა სულითა წმიდითა,
და	მცხ.რომ	რამეთუ მწუხარება არს ჩემდა დიდ და მოუკლებელი სალმობაჲ გულისა ჩემისაჲ.
და	მცხ.რომ	რომელნი-იგი არიან ისრაიტელნი, რომელთაჲ იყო შვილებაჲ და დიდებაჲ და აღთქუმანი და სჯულის-დებანი და მსახურებანი და მითხრობანი;
და	მცხ.ლუკა	და რომელიმე დავარდა შორის ეკალთა; და აღმოსცენდეს ეკალნი და შეაშთვეს იგი.
და	მცხ.რომ	რომელთანი იყვნეს მამანი და რომელთაგან ქრისტე ჴორციელად, რომელი-იგი არს ღმერთი ყოველთა ზედა, კურთხეულ უკუნისამდე. ამინ.
და	მცხ.ლუკა	და სხუაჲ დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და აღმოსცენდა და ყო ნაყოფი ასი წელი. ამას ეტყოდა ჴმითა: რომელსა ასხენ ყურნი სმენად, ისმინენ.
და	მცხ.რომ	და არა ხოლო ესე, არამედ რებეკასცა ერთისაგან საწოლისა ესუა (ორ ძე) ისაკის მამისა ჩუენისა;
და	მცხ.ლუკა	ხოლო გზასა ზედა იგინი არიან, რომელთა ესმის, მერმე მოვიდის ეშმაკი და მოუღის სიტყუაჲ იგი გულისაგან მათისა, რაჲთა არა ჰრწმენეს და ცხოვნდენ.
და	მცხ.რომ	რამეთუ მოსეს ესრეთ ეტყჳს: შევიწყალო, რომელი-იგი შევიწყალო, და შევიწყნარო, რომელი-იგი შევიწყნარო.
და	მცხ.რომ	აწ უკუე რომელი ჰნებავს, შეიწყალებს, და რომელი ჰნებავს, განაფიცხებს.
და	მცხ.რომ	ნუუკუე მრქუა მე: და რაჲსა-ღა აბრალებს? რამეთუ ნებასა მისსა ვინ-მე წინა-აღუდგა?
და	მცხ.აბაკ	და მთოვარე მისი ვითარცა ნათელი იყოს, რქანი ჴელთა შინა მისთა.
და	მცხ.რომ	უკუეთუმცა უნდა ღმერთსა ჩუენებად რისხვაჲ თჳსი და უწყებად ძალი თჳსი, რომელი დაუთმენიეს მრავლითა სულგრძელებითა ჭურთა მათ ზედა რისხვისათა, განმზადებულთა წარსაწყმედელად,
და	მცხ.რომ	და რაჲთა აჩუენოს სიმდიდრე იგი დიდებისა მისისაჲ ჭურთა მათ ზედა წყალობისათა, რომელნი-იგი წინაწარ განჰმზადნა სადიდებელად,
და	მცხ.რომ	ვითარცა ოსეს შინა იტყჳს: უწოდო არა ერსა ჩემსა ერად ჩემდა და არა საყუარელსა ჩემსა საყუარელად.
და	მცხ.რომ	და იყოს ადგილსა მას, სადა-იგი ერქუა მათ: არა ერი ჩემი თქუენ, მუნ იწოდნენ ძედ ღმრთისა ცხოველისა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელი-იგი კლდესა ზედა, – რომელთა-იგი რაჟამს ისმინიან, სიხარულით შეიწყნარიან სიტყუაჲ იგი, და ამათ ძირი არა უბნ, რომელთა-იგი ჟამ ერთ ჰრწამნ და ჟამსა განსაცდელისასა განდგიან.
და	მცხ.რომ	რამეთუ სიტყუაჲ აღმასრულებელი და შემოკლებული სიმართლესა შინა, ვითარმედ სიტყუაჲ შემოკლებული ყოს უფალმან ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.რომ	და ვითარცა-იგი წინაწარ თქუა ესაია: არა თუმცა უფალმან საბაოთ დამიტევა ჩუენ თესლი, ვითარცა სოდომელნიმცა შევიქმნენით და გომორელთამცა მივემსგავსენით.
და	მცხ.რომ	ხოლო ისრაჱლი სდევდა შჯულსა მას სიმართლისასა და შჯულსა მას სიმართლისასა ვერ მისწუდა.
და	მცხ.რომ	ძმანო, ნებაჲ გულისა ჩემისაჲ და ვედრებაჲ ჩემი ღმრთისა მიმართ ისრაჱლისათჳს არს საცხორებელად.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელი-იგი კეთილსა ქუეყანასა დაეთესა, ესე არიან, რომელთა გულითა კეთილითა და სახიერითა ისმინიან სიტყუაჲ და შეიკრძალიან და ნაყოფი გამოიღიან მოთმინებითა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელი-იგი ეკალთა შორის დავარდა, ესე არიან რომელთა ისმინიან სიტყუაჲ და ზრუნვისაგან და სიმდიდრისა და გემოთაგან ამის სოფლისათა ვლენედ და შეაშთვიან და არა ნაყოფიერ იქმნიან.
და	მცხ.რომ	ვითარცა წერილ არს: აჰა ესერა დავსდებ სიონს შინა ლოდსა შებრკოლებისასა და კლდესა საცთურებისასა; და ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს იგი, არასადა ჰრცხუენეს.
და	მცხ.ლუკა	არავინ სანთელი აღანთის და დაფარის ჭურჭლითა, გინა ქუეშე ცხედარსა შედგიან, არამედ სასანთლესა ზედა დადგიან, რაჲთა შემავალნი იგი ნათელსა ხედვიდენ.
და	მცხ.ლუკა	იხილეთ უკუე, ვითარ-ეგე ისმენთ: რომელსა აქუნდეს, მიეცეს მას, და რომელსა არა აქუნდეს და რომელღა-იგი ჰგონიეს, ვითარმედ აქუს, მო-ვე-ეღოს მას.
და	მცხ.ლუკა	მოვიდეს მისა დედაჲ და ძმანი მისნი, და ვერ ეძლო შემთხუევად მისა ერისა მისგან.
და	მცხ.ლუკა	უთხრეს მას და ეტყოდეს: დედაჲ შენი და ძმანი შენნი გარე დგანან და ხილვაჲ შენი ჰნებავს.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ერთსა შინა დღესა თავადი შევიდა ნავსა, და მოწაფენი მისნი მის თანა, და ჰრქუა მათ: განვიდეთ წიაღკერძო ტბასა მას; და აღვიდეს.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: დედაჲ ჩემი და ძმანი ჩემნი ესე არიან, რომელთა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ ისმინონ და ყონ იგი.
და	მცხ.ლუკა	და მი-რაჲ-ვიდოდეს იგინი ნავითა, მიეძინა. და გარდამოჴდა არმური ქარისაჲ ტბასა მას ზედა, და აღივსებოდა ნავი იგი, და იურვოდეს.
და	მცხ.რიცხ	და წარვიდეს მიერ და მოვიდეს მოსესა და აჰრონისა და ყოვლისა მის კრებულისა ძეთა ისრაჱლისათა - უდაბნოდ ფარანისა, რომელ არს კადჱსაჲ, და მიუთხრეს მათ სიტყუაჲ ყოველსა მას კრებულსა, და უჩუენეს ნაყოფი იგი ქუეყანისაჲ მის, და უთხრეს მათ და ჰრქუეს მათ:
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან ესთერს მეორესაცა დღესა მის სუმისასა: რაჲ არს, ესთერ დედოფალო, ურვა შენი? ანუ რაჲ არს თხოვა შენი? ანუ რასათჳს არს ვედრება შენი? და გეყოს შენ ვიდრე ზოგადმდე სამეფოსა ჩემისა. ხოლო ესთერ ღვაწლსა შინა იყო და ვერ იკადრებდა თხრობად, რამეთუ მოსაჯული მისი წინაშე თუალთა მისთა იყო. და ღმერთმან მისცა მას კადნიერება ვედრებით, რომელი-იგი ხადოდა მას
და	მცხ.ესთ	მიუგო და ჰრქუა მეფესა: უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე მეფისა. და უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს, კეთილ არს სასჯელი ესე გულსა მისსა, მოემადლენ სული ჩემი სისხლთა, და სიტყუაჲ ჩემი ვედრებასა, და ერი ჩემი თხოვასა ჩემსა, და ნათესავი ჩემი ცხორებასა ჩემსა,
და	მცხ.ესთ	რამეთუ განვიფრდენით მე და ერი ჩემი წარწყმედულად. და ჩჩჳლნი მათნი აღსაჭრელად და ჭაბუკნი მათნი მონებად და ცოლნი მათნი მჴევლებად. და ვერ ვიკადრე თხრობად, რათა არა შევაწუხო უფალი ჩემი მეფე და არა ვისმინე, რამეთუ იქმნა განვრდომილ ბოროტისმყოფელი ჩემი, რამეთუ არა ღირს არს მსმენელი ეზოსა მეფისასა
და	მცხ.ესთ	და განრისხნა მეფე და თქუა: ვინ არს, რომელმან იკადრა საქმე ეგე ყოფად და აღდგა დამდაბლებად, ვითარმცა თანაწარჴდა შიშსა შენსა?
და	მცხ.ესთ	და თქუა ესთერ: კაცმან მტერმან ამან, მეგობარმან შენმან, მტყუარმან და უკეთურმან მაგან. ხოლო ამან შეძრწუნებულ იყო სიტყუათა მათ ზედა მეფისა და დედოფლისათა. და გული განუწყრა მეფესა.
და	მცხ.ესთ	და ზე ახლდნა სმისაგან, განვიდა მტილად. ხოლო ამანს შეეშინა და შეუვრდა ფერჴთა დედოფლისათა. და დავარდა ცხედარსა მისსა ზედა. და ევედრებოდა დედოფალსა, რამეთუ ჰხედვიდა თავსა თჳსსა ბოროტსა შინა.
და	მცხ.ესთ	ხოლო მეფემან მოაქცია მიერ მტილით სასმურადვე და იხილა ამან ცხედარსა ზედა დავრდომილი და ევედრებოდა დედოფალსა. ჰრქუა მეფემან: ვერ კმა-გეყოა შენ შეცოდება მეფისა, არამედ ცოლსაცა ჩემსა ჰმძლავრებ ჩემ წინაშე სახლსა შინა ჩემსა? ამანს რაჲ ესმა ესე; ჰრცხვენა პირსა წინაშე
და	მცხ.ესთ	და თქუა ბუგათან, ერთმან მონათგანმან მისმან, საჭურისმან: აჰა, ძელი ეზოსა შინა მისსა, რომელი მომზადა ამან ერგასის წყრთა, რამეთუ მოეკვეთა იგი, რათა აღაგოს მარდოქე, რომელი იტყოდა მეფისათჳს კეთილსა. და თქუა მეფემან: დამოჰკიდეთ იგი მას!
და	მცხ.ეზრ2	და მერმე იქმნეს თავისა მათისა ჴბო იგი გამობერვით და თქუეს: ესე არიან ღმერთნი, რომელთა გამოგჳყვანნეს ჩუენ ქუეყანით ეგჳპტით. და ყვეს დიდ-დიდი რისხვა.
და	მცხ.ესთ	და მოაბეს ამან მასვე ძელსა, რომელიცა მზა-ეყო მარდოქესთჳს. და მიაქცია ღმერთმან ზრახვა მისი მისავე და სახლსა ზედა მისსა. და წარიჴადა მეფემან ბეჭედი თჳსი ჴელისაგან მისისა და დაბეჭდეს ყოველსა საცხორებელსა ამანისასა. და მაშინ დასცხრა მეფე გულისწყრომისა მისისაგან
და	მცხ.ეზრ2	შენ მრავლითა წყალობითა და მოწყალებითა შენითა არა დაუტევენ, არცა განაბნიენ იგინი უდაბნოსა მას შინა და სუეტი იგი ღრუბლისა არა განაშორე მათგან, რომელი-იგი უძღოდა მათ დღისი და სუეტი იგი ცეცხლისა, რომელ განანათლებდა მათ ღამე გზითა მათითა, რომელთა ვიდოდეს.
და	მცხ.ეზრ2	და სული შენი სახიერი, წმიდაჲ მიეც მათ, რათამცა გულისხმა-ყვეს სჯული შენი და მანანა იგი არა განაშორე პირისაგან მათისა და ასუ მათ წყალი წყურიელისა კლდისაგან.
და	მცხ.ეზრ2	და ორმეოც წელ ავლინენ იგინი უდაბნოსა მას ზედა. სამოსელი მათი არა დაძველდა და ჴმალი მათი არა განკფდა.
და	მცხ.ეზრ2	და დასცენ წინაშე მათსა მეფენი და ერნი და განიყუნეს ქუეყანა იგი მათი სამკჳდრებელად - ქუეყანა იგი სეონ მეფისა ესებონელთასა და ქუეყანა ოგ მეფისა ბასანისა.
და	მცხ.ეზრ2	ძენი მათნი გახამრავლენ, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი და მოიყვანენ იგინი ქუეყანასა მას, რომელი-იგი აღუთქუ მამათა მათთა და დაიმკჳდრეს ესე.
და	მცხ.ეზრ2	და შემუსრენ მათ წინაშე მკჳდრნი იგი ქუეყანისა მის ქანანელთასა და მიეც იგინი ჴელთა მათთა და მეფენი მათნი და ერნი მის ქუეყანისანი და ყვეს მათ, რა-იგი უნდა მსგავსად ნებისა მათისა და კადნიერებისა თჳსისა.
და	მცხ.ესთ	მას დღესა შინა მიანიჭა ასვირეოს მეფემან ესთერს, რაოდენი მიენიჭა ამანისთჳს, და ყოველი მონაგები ამანისი. და ჰრქუა მეფემან ესთერს და მარდოქეს: რომელმან განმარინე მე ჴელთაგან მათ საჭურისთასა, და მისი ეზრახა წარწყმედა და არა იცოდა, რამეთუ მამა ჩემი არს. და მოუწოდა მარდოქეს მეფემან, რამეთუ უთხრა ესთერ მეფესა, ვითარმედ თჳსი მისი არს
და	მცხ.ესთ	და მოიღო ბეჭედი მეფემან იგი, რომელი მიეღო ამანს, და მისცა იგი მარდოქეს. და დაადგინა ესთერ მარდოქე ყოველსა ზედა ხვასტაგსა ამანისასა.
და	მცხ.ეზრ2	და განეშორნეს და განგეყუნეს შენგან და უკუნდგეს სჯულისა შენისაგან და წინასწარმეტყუელნი შენნი მოსწყჳდნეს, რომელნი უქადაგებდეს მათ მოქცევად შენდა მიმართ, და ყვეს გულისწყრომა დიდი შენ წინაშე.
და	მცხ.ესთ	ხოლო მეფემან მოიყვანა მარდოქე. და დაადგინა ყოველსა ეზოსა თჳსსა. ხოლო ესთერ და მარდოქე ეტყოდეს მეფესა და შეუვრდეს ფერჴთა. და ევედრებოდეს, რათა მოისპოს ბოროტი იგი ამანისი და რაოდენი-იგი უყო ჰურიათა.
და	მცხ.ესთ	და განირთხა მეფემან კვერთხი იგი და ოქროჲსა ქედსა ზედა ესთერისასა. და აღდგა ესთერ და წარდგა წინაშე მეფისა და ითხოა მისგან.
და	მცხ.ეზრ2	და მისცენ იგინი ჴელთა მაჭირვებელთა მათთასა და აჭირვებდეს მათ დიდ-დიდად და მაშინ ღაღად-ყვეს შენდა მიმართ ჟამსა მას ჭირისა მათისასა და შენ ზეცით გესმა მათი და მრავლითა მოწყალებითა და წყალობითა შენითა იჴსნენ იგინი და გამოიყვანენ იგინი ჴელთაგან მდევართა მათთასა
და	მცხ.ესთ	და თქუა ესთერ: უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს მეფესა და უკუეთუ ვპოე მადლი წინაშე შენსა, მიავლინე და მოაქციე როარტაგები, რომელი წარსცა ამან დაწერილი წარწყმედისათჳს ჰურიათასა, რომელნი არიან სამეფოსა შენსა,
და	მცხ.ესთ	ვითარმედ უკუე ვიხილო ძჳრი ერისა ჩემისა და ვითარ ძალ-მედვას. ცხორებად წარწყმედისა მამულისა ჩემისა?
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან ესთერს: უკუეთუ ყოველივე მონაგები ამანისა მიგანიჭე თქუენ და იგი აღვაბი ძელსა, რამეთუ ჴელნი მისნი განყვნა ჰურიათა ზედა (რაღასა ეძიებთ?)
და	მცხ.ესთ	მისწერეთ თქუენცა სახელითა ჩემითა, ვითარცა გნებავსთ, დაბეჭდეთ ბეჭდითა ჩემითა, და არარა არს მათი სიტყჳს-გება.
და	მცხ.ესა	და სირცხჳლეულ იქმნენ ძლეულნი მეგჳპტელნი ეთიოპელთა ზედა, რომელთა მიმართ იყვნეს მოსავ მეგჳპტელნი, რომელნი იყვნეს დიდება მათდა.
და	მცხ.ესთ	და დაიწერა ბრძანებითა მეფისათა და დაბეჭდეს ბეჭდითა მისითა და მიუძღვანეს წიგნები იგი მალემსრბოლთაგან, რამეთუ იდგნენ ჰურიანი მტკიცედ და უბიწოდ
და	მცხ.ესთ	ყოფად სჯულითა მათითა. და შეეწიენით მათ და იჴმიენით წინა-აღმდგომნი მათნი და მბრძოლნი, ვითარცა მათ უნდეს, ერთსა შინა დღესა ყოველსა სამეფოსა ასვირეოს მეფისასა.
და	მცხ.ესა	და ნეშტი მშჳლდვათა რისხვისა ძლიერთა ძეთა კედარისათა იყოს მცირე, რამეთუ უფალმან ღმერთმან ისრაელისამან ესრეთ ზრახა.
და	მცხ.ესთ	და ესე წიგნები მიმოედევინ თუალთა აღხილულად წინაშე ყოველთა ადგილთა სამეფოთა. და განმზადებულ იყუნედ ყოველნი ჰურიანი ამის დღისა ბრძოლისად მათდა, რომელნი-იგი წინააღუდგეს მათ ბრძოლად.
და	მცხ.ესთ	ხოლო აღმჴედრებულნი იგი განვიდეს მსწრაფლ მეფისა ბრძანებასა აღსრულებად. და მარდოქე გამოვიდა სამეუფოთა შემოსილი სამოსლითა ძოწეულითა და გვირგვინი ოქროსი თავსა მისსა. ვითარცა იხილეს იგი რომელნი იყვნეს შუშანს შინა, განიხარეს ჰურიათა.
და	მცხ.ესთ	და იყო ნათელ დიდ და მხიარულება ქალაქებსა და დაბნებსა,
და	მცხ.ესთ	ვიდრეცა მიეცა ბრძანება იგი, იყო სიხარულ და სუმა და განცხრომა ჰურიათა. და მრავალნი წარმართთაგანნი წინადაიცვეთდეს და ჰურია იქმნებოდეს. და არავინ წინაღუდგებოდა მათ, რამეთუ ეშინოდათ ჰებრაელთაგან.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: სადა არს სარწმუნოებაჲ თქუენი? ხოლო მათ შეეშინა და დაუკჳრდა და იტყოდეს ურთიერთას: ვინ-მე არს ესე, რამეთუ ქართაცა უბრძანებს და წყალთა, და ერჩიან მას?
და	მცხ.ლუკა	და განვიდეს სოფელსა მას გადარინელთასა, რომელ არს წიაღკერძო გალილეასა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა განვიდეს იგინი ქუეყანად, მო-ვინმე-ეგებვოდა კაცი ქალაქისასა, რომლისა თანა იყვნეს ეშმაკნი; და მრავალ ჟამ სამოსელი არა შეემოსა და სახლსა შინა არა იყოფოდა, არამედ საფლავებსა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა იხილა მან იესუ, ღაღატ-ყო და შეუვრდა ფერჴთა მისთა და ჴმითა დიდითა იტყოდა: რაჲ ძეს ჩემი და შენი, იესუ, ძეო ღმრთისა მაღლისაო? გევედრები, ნუ მტანჯავ მე.
და	მცხ.ლუკა	და ევედრებოდეს მას, რაჲთა არა უბრძანოს მათ უფსკრულთა შთასლვაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და იყო მუნ კოლტი ღორთაჲ მრავალი, მძოვარი მთასა ზედა; და ევედრებოდეს მას, რაჲთა უბრძანოს მათ ღორებსა მას შესლვაჲ. და თავადმან უბრძანა მათ.
და	მცხ.ლუკა	და გამოვიდეს ეშმაკნი იგი კაცისა მისგან და შევიდეს ღორთა მათ. და მიიმართა ყოველმან კოლტმან კბოდესა მას ტბად და დაიშთვნეს.
და	მცხ.ეზრ2	და რაჟამს განისუენეს, მერმე ყვესვე შენ წინაშე უკეთურება, მისცენ იგინი ჴელთა მტერთა მათთასა, და ძჳრსა შეაჩუენებდეს მათ და მერმეცა ღაღადებდეს და შენ ზეცით გესმა მათი და იჴსნენ იგინი მრავლითა წყალობითა შენითა.
და	მცხ.ეზრ2	შენ სულგრძელ იქმენ მათ ზედა, მიავლინენ საწამებელად წინაწარმეტყუელნი შენნი სულითა წმიდითა, და ესრეცა არა ვინ ისმინეს და მისცენ იგინი ერსა მას უცხოსა ქუეყანასა, რომელსა დაგლახაკნეს იგინი ფრიად.
და	მცხ.ეზრ2	და შენ მრავლითა მოწყალებითა და წყალობითა შენითა არა დასთხიენ იგინი სრულიად და არა განიშორენ და არცა განიყენენ იგინი შენგან, და შენ ძლიერ ხარ, მოწყალე, სულგრძელ და მრავალმოწყალე.
და	მცხ.რომ	რამეთუ უმეცარ იყვნეს იგინი სიმართლისა მისგან ღმრთისა და თჳსსა მას სიმართლესა ეძიებდეს დამტკიცებად და სიმართლესა ღმრთისასა არა დაემორჩილნეს,
და	მცხ.რომ	არამედ რასა იტყჳს: მახლობელ შენდა არს სიტყუაჲ ეგე პირსა შენსა და გულსა შენსა, ესე იგი არს სიტყუაჲ სარწმუნოებისაჲ, რომელსა ვქადაგებთ,
და	მცხ.ეზრ2	და შენ მართალ ხარ ყოვლისათჳს, რა-ესე მოავლინე ჩუენ ზედა ცოდვათა ჩუენთათჳს, რამეთუ ჭეშმარიტად ჰყავ.
და	მცხ.რომ	ვითარმედ აღ-თუ-იარო პირითა შენითა უფალი იესუ, და გრწმენეს გულითა შენითა, რამეთუ ღმერთმან აღადგინა იგი მკუდრეთით, სცხონდე.
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ შეგცოდეთ ჩუენ და მეფეთა ჩუენთა, და მთავართა ჩუენთა, და მღდელთა ჩუენთა, და მამათა ჩუენთა და არა ვყავთ მცნება შენი, რომელ გვამცენ ჩუენ, და არცა მივხედეთ სჯულსა შენსა და წამება შენი, რომელ დასდევ ჩუენ თანა.
და	მცხ.რომ	რამეთუ არა არს განწვალება ჰურიისა და წარმართისაჲ, რამეთუ თავადი არს უფალი ყოველთაჲ, რომელი განამდიდრებს ყოველთა, რომელნი ხადიან მას.
და	მცხ.ეზრ2	და სახიერება შენი და კეთილნი იგი შენნი მრავალნი, რომელ მოგუცენ ჩუენ, და ქუეყანა ესე ფართო და ვრცელი და პოხილი, რომელ მომეც ჩუენ, ვერ ვაგეთ ჩუენ შენდა მონებად მას ზედა, არამედ გარემოვაქციეთ გული ჩუენი სჯულისაგან შენისა, და მიგუცენ ჩუენ ტყუეობასა ცოდვათა ჩუენთათჳს
და	მცხ.ეზრ2	და, აჰა, ესერა, ვართ დღეს მონებასა შინა და ქუეყანა ესე, რომელ მიეც მამათა ჩუენთა ჭამად სიპოხე და საშვებელი მისი თავისუფლებით.
და	მცხ.ეზრ2	აწ დღეს უცხონი მეფენი უფლებენ ჩუენ ზედა და შესჭამენ ამას ცოდვათა ჩუენთათჳს და შევრდომილ ვართ მონებასა დიდსა და გვიმსახურებენ ჩუენ და პირუტყუთა ჩუენთა, და უხარკობთ მათ მონებით, ვითარცა მათ ჰნებავნ, და ვართ ჩუენ იწროებასა შინა და ჭირსა შინა დიდსა დღეს ცოდვათა ჩუენთათჳს
და	მცხ.რომ	ხოლო ესაია იკადრებს და იტყჳს: ვეპოვე მათ, რომელნი მე არა მეძიებდეს, და განვეცხადე მათ, რომელნი მე არა მიკითხვიდეს.
და	მცხ.ლუკა	ვითარცა იხილეს მწყემსთა მათ საქმე ესე, ივლტოდეს და შევიდეს და უთხრეს ქალაქსა და დაბნებსა.
და	მცხ.რომ	ვიტყჳ უკუე: ნუ განიშორა-მეა ღმერთმან ერი თჳსი? ნუ იყოფინ და რამეთუ მეცა ისრაიტელი ვარ თესლისაგან აბრაჰამისა, ტომისაგან ბენიამენისა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იყო ზედაწერილიცა, რომელი დაწერილ იყო მას ზედა წიგნითა ბერძულითა და ჰრომაელებრითა და ებრაელებრითა, ვითარმედ: ესე არს იესუ, მეუფე ჰურიათაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და გამოვიდეს ხილვად, რომელი-იგი იქმნა, და მოვიდეს იესუჲსა და იხილეს კაცი იგი მჯდომარე, რომლისაგან ეშმაკნი იგი განსრულ იყვნეს, შემოსილი და გონიერი, ფერჴთა თანა იესუჲსთა, და შეეშინა.
და	მცხ.ლუკა	და ევედრებოდეს მას ყოველი იგი სიმრავლე გარემო სოფლებისაჲ მის გადარინელთაჲსაჲ, რაჲთა წარვიდეს მათგან, რამეთუ შიშითა დიდითა შეპყრობილ იყვნეს. ხოლო თავადი შევიდა ნავსა და მიიქცა მუნვე.
და	მცხ.ლუკა	ევედრებოდა მას კაცი იგი, რომლისაგან ეშმაკნი განსრულ იყვნეს, რაჲთა იყოს მის თანა. ხოლო თავადმან განუტევა იგი და ჰრქუა:
და	მცხ.ლუკა	მიიქეც სახიდ შენდა და მიუთხარ, რაოდენი გიყო შენ ღმერთმან. და წარვიდა ყოველსა მას ქალაქებსა და ქადაგებდა, რაჲ-იგი ყო მისთჳს იესუ.
და	მცხ.ლუკა	და იყო მიქცევასა მას იესუჲსსა მუნვე შეიწყნარა იგი ერმან მან, რამეთუ ყოველნივე მოელოდეს მას.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა მოვიდა კაცი, და სახელი მისი იაიროს, და ესე მთავარი იყო შესაკრებელისაჲ; და დავარდა ფერჴთა თანა იესუჲსთა და ევედრებოდა მას, რაჲთა შევიდეს სახლსა მისსა.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ ასული მარტოჲ ესუა მას, რომელი იყო ათორმეტის წლის, და იგი მოკუდებოდა. და მისლვასა მას მისსა ერი იგი შეკრბებოდა მისა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ვინმე დედაკაცი წყაროჲთა სისხლისაჲთა ათორმეტით წლითგან, რომელსა ყოველი მონაგები მისი წარეგო მკურნალთა ზედა, და ვერვის განეკურნა.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდა ზურგით კერძო და შეახო ფესუსა სამოსლისა მისისასა. და მეყსეულად დასცხრა წყაროჲ იგი სისხლისა მისისაჲ.
და	მცხ.ესა	ესე ყოველნი იყვნენ ქუეყანისა შორის საშუალ წარმართთასა, ვითარსახედ უკეთუ ვინ მოიკუფხლნენ იგინი და უკეთუ დასცხრეს მსთულებელი.
და	მცხ.ლუკა	და თქუა იესუ: ვინ შემახო მე? და ვითარცა უვარ-ჰყოფდეს ყოველნი, ჰრქუა პეტრე და მისთანათა: მოძღუარ, ერნი გარე მოგადგან და შეგაიწრებენ შენ, და შენ იტყჳ: ვინ შემახო მე?
და	მცხ.ლუკა	და იხილა რაჲ დედაკაცმან მან, რამეთუ არა დაეფარა, მოვიდა ძრწოლით და შეუვრდა მას და, რომლისა ბრალისათჳს შეახო, უთხრა წინაშე ყოვლისა ერისა, და ვითარ-იგი მეყსეულად განიკურნა.
და	მცხ.ესა	და მოეცნენ მთასა ამას შორის განცემასა; მიეც ესე ყოველთა წარმართთა, რამეთუ ზრახვა ესე ყოველთა მიმართ წარმართთა
და	მცხ.ლუკა	და ვითარ-იგი ეტყოდა ოდენ, მო-ვინმე-ვიდა შესაკრებელისა მთავრისა მის და ჰრქუა მას, ვითარმედ: ასული შენი მოკუდა, ნუ დააშრობ მოძღუარსა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იესუს ვითარცა ესმა, ჰრქუა მას: ნუ გეშინინ, გარნა გრწმენინ, და ცხოვნდეს იგი.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა მოვიდა იესუ სახლსა მას, არავინ უტევა შესლვად მის თანა, გარნა პეტრე და იაკობ და იოვანე და მამაჲ და დედაჲ მის ყრმისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	სტიროდეს მას ყოველნი და ეტყებდეს. ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: ნუ სტირთ, რამეთუ ყრმაჲ ეგე არა მომკუდარ არს, არამედ სძინავს.
და	მცხ.ლუკა	და თავადმან გამოასხა ყოველი და უპყრა ჴელი ყრმისაჲ მის და ჴმა-უყო: ყრმაო, აღდეგ!
და	მცხ.ლუკა	და მოიქცა სული მისი, და მეყსეულად აღდგა. და უბრძანა, რაჲთა სცენ მას ჭამადი.
და	მცხ.ლუკა	და განუკჳრდებოდა მამა-დედათა მისთა. ხოლო თავადმან ამცნო მათ, რაჲთა არავის უთხრან საქმე იგი.
და	მცხ.ლუკა	და მოუწოდა იესუ ათორმეტთა მათ მოწაფეთა თჳსთა და მისცა მათ ძალი და ჴელმწიფებაჲ ყოველთა ზედა ეშმაკთა და სენთა განკურნებაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და წარავლინნა იგინი ქადაგებად სასუფეველსა ღმრთისასა და განკურნებად უძლურთა.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: ნურარაჲ გაქუნ გზასა ზედა, ნუცა კუერთხი, ნუცა ვაშკარანი, ნუცა პური, ნუცა ვეცხლი, ნუცა ორი სამოსელი გაქუნ.
და	მცხ.ლუკა	და რომელსა სახლსა შეხჳდეთ, მუნ დაადგერით და მიერ გამოვედით.
და	მცხ.ლუკა	და რაოდენთა არა შეგიწყნარნენ თქუენ, გამო-რაჲ-ხჳდოდით მიერ ქალაქით, მტუერი ფერჴთა თქუენთაგან განიყარეთ საწამებელად მათა.
და	მცხ.ლუკა	და გამო-რაჲ-ვიდეს, მიმოვიდოდეს დაბნებსა მას და ახარებდეს და განჰკურნებდეს სნეულთა ყოველთა ადგილთა.
და	მცხ.ლუკა	ესმნეს ჰეროდეს მეოთხედ მთავარსა ყოველნი იგი საქმენი, რომელნი მის მიერ იქმნებოდეს, და განიზრახვიდა, რამეთუ იტყოდეს ვინმე, ვითარმედ: იოვანე ნათლის-მცემელი აღდგომილ არს მკუდრეთით.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელნიმე იტყოდეს: ელია გამოჩნდა; და სხუანი იტყოდეს: წინაწარმეტყუელი ვინმე პირველთაგანი აღდგომილ არს.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ჰეროდე თქუა: იოვანეს მე თავი მოვჰკუეთე, ხოლო ესე ვინ არს, რომლისათჳს ესევითარი მესმის, არა ვიცი. და უნდა ხილვაჲ მისი.
და	მცხ.ლუკა	და მოიქცეს მოციქულნი და უთხრეს იესუს, რაოდენი ქმნეს. და წარიყვანნა იგინი და განეშორა თჳსაგან ადგილსა უდაბნოსა ქალაქისასა, რომელსა ჰრქჳან ბეთსაიდაჲ.
და	მცხ.ესთ	და ყოვლისა ქალაქებისაგან და სოფლებისაგან შეკრბენ ყოველნი ჰურიანი შურის-ძიებად მტერთა მათ თჳსთა და წინააღდგომად. და არავის ძალ-ედვა დაყენებად მათდა ამისთჳს, რამეთუ ეშინოდათ ყოველთა ერთა ჰურიათა სიმრავლისაგან.
და	მცხ.ესთ	ამისთჳსცა ყოველნი მსაჯულნი და სპასპეტნი და მთავარნი სათნოეყვნეს ჰურიათა, რამეთუ იცოდენ დიდებაჲ მარდოქესი, ეშინოდათ მისგან, რამეთუ მეფისა პალატისა მთავარი იყო და პატივსა უყოფდეს მისთჳს.
და	მცხ.ესთ	..და აქებდენ სახელსა მარდოქესასა ყოველთა დღეთა და აღემატებოდა და ყოველთა ენა მეტყუელებდა...
და	მცხ.ესთ	ფარასან და ნესტაინ, და დელფონ, და ფაგაფარ,
და	მცხ.ესთ	ნანაფარ, ათაბარას, და საბაქარ, და მარმასემ,
და	მცხ.ესთ	რუფეონ, არსეონ, და ზაბუფუთან,
და	მცხ.ესთ	და იავარ-ყვეს ყოველი ნაყოფი მათი მას დღესა შინა. მიეცა რიცხჳ მეფესა წარწყმედისა მათისა შუშანს ქალაქსა შინა.
და	მცხ.ესთ	და უბრძანა ეგრე ყოფად მეფემან. და მისცნეს გვამნი იგი და დამოჰკიდეს ბჭეთა ზედა შუშანისა მზისა დასლვადმდე.
და	მცხ.ესთ	სხვათა მათ ებრაელთა, რომელნი იყვნეს სამეფოსა მისსა ქუეშე. თავთა თჳსთა შეეწეოდეს და მოსრნეს მტერნი მათნი შვიდი ათასი კაცი და ასი.
და	მცხ.ესთ	მეათოთხმეტესა ადარისასა, და განისუენოს მისვე თთჳსა მეათოთხმეტესა და განაწესეს დღე იგი დღესასწაულად სიხარულად და მხიარულებად.
და	მცხ.ესთ	და ყოველნი ჰურიანი, რომელნი იყვნეს ასოცდაშვიდთა სამთავროთა და შუშანს შინა, და ყვეს დღესასწაული მეათხუთმეტესაცა მისვე თთვისასა.
და	მცხ.ესთ	და უძღუნობდენ ძღუენსა კაცად-კაცადი მოყუასსა თჳსსა, რომელნი იყვნეს დაბნებსა, და რომელნი მკჳდრ იყვნეს დედაქალაქსა, და სადა ვინ დაკლებულ იყვნეს, და ჰყოფდესვე მას დღესასწაულად ვიდრე დღეინდელად დღედმდე და მიმდემ.
და	მცხ.ესთ	და დაწერა მარდოქე სიტყუანი ესე წიგნსა საჴსენებელსა და მიუძღვანეს ყოველთა ჰურიათა, რომელნი იყვნეს სამეუფოსა ასვირეოს მეფისასა, რომელი არს არტაქსექს, რომელნი იყვნეს შორს და რომელნი იყვნეს მახლობელ,
და	მცხ.იოან	და შემდგომად მიღებისა იუდაჲსა პურისა მის შევიდა მისა ეშმაკი. და ჰრქუა მას იესუ: რომელი გეგულების საქმედ, ყავ ადრე.
და	მცხ.ესთ	დღესასწაულად უფლისა, რამეთუ ამათ დღეთა შინა განისუენეს მტერთაგან მათთა. და თთვესა, რომელსა მიწერა ადარსა, რომელ არს იგრიკა, და უბრძანა ყოვლად ყოფა კეთილისა - დღედ ქორწილთა და სიხარულისა, რომელთა უძღუნობდეს ძღვენსა მეგობართა და გლახაკთა.
და	მცხ.ესთ	და შეიწყნარეს ჰურიათა, ვითარცა-იგი მიწერა მათ მარდოქე.
და	მცხ.ესთ	ვითარ-იგი ამან ამადათისი მაკედონელი ჰბრძოდა მათ და მოსცა რიცხვი და წილი განრყუნად მათდა.
და	მცხ.ესთ	ვითარ-იგი შევიდა მეფისა გამოთხოვად მარდოქესა, რათა აღაბას ძელსა და რაოდენს ჴელი შეჰყო ჰურიათა ზედა მოწევნად ბოროტისა, და ვითარ-იგი მიაქცია ღმერთმან მის ზედავე. და დამოჰკიდეს ძელსა იგი და შვილნი მისნი.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, დათხარე ზღუდისა შორის! და დავთხარე და, აჰა, კარი ერთი ზღუდისა შორის!
და	მცხ.ესთ	და ვითარ-იგი მოელოდეს ჰურიანი მოსრვასა მათ ზედა ნათესავისა მათისასა გამოსრულისა მის ბრძანებისა მათისათჳს. ამის გამო იყვნენ მათა.
და	მცხ.ესთ	დღენი ესე დღესასწაული თთვესა ადარისა, თოთხმეტსა მისვე თთჳსასა, კრებითა და სიხარულითა და მხიარულებითა ღმრთისაჲთა თესლითი თესლად ერსა შორის მისსა ისრაჱლისასა ჴსენებულად. საუკუნოდ აღესრულებოდენ თესლითი თესლამდე ქალაქსა შინა, სოფლებსა და დაბნებსა, და იმარხონ ყოველთა ჟამთა და ჴსენება მათი არა მოაკლდეს ნათესავისაგან მათის
და	მცხ.ესთ	და დაწერეს ესთერ დედოფალმან, ასულმან აბიაილისამან. და მარდოქე ჰურიამან წიგნი მეორე: ფრურე დიდი დღესასწაული არს.
და	მცხ.ესთ	და ესე დღე იპყრეს დღესასწაულად - დღედ მხიარულებისა. მარდოქე და ესთერ დედოფალმან დაამტკიცეს თავისა თჳსისა, რათა ყოველთა ჰურიათა იმარხონ დღე იგი სრულიად მარხვით და ღაღადებით, რომელ არს ფრურე აღწერილი.
და	მცხ.რომ	უფალო, წინაწარმეტყუელნი შენნი მოსწყჳდნეს და საკურთხეველნი შენნი დაარღჳნეს; და მე დაშთომილ ვარ მარტოჲ, და ეძიებენ სულსაცა ჩემსა.
და	მცხ.რომ	ეგრეცა უკუე და აწცა ჟამსა ამას ნეშტი რჩევით მადლითა მით იქმნა.
და	მცხ.რომ	აწ უკუე რაჲ? რომელსა ეძიებს ისრაჱლი, ამას ვერ მიემთხჳა; ხოლო რჩეული იგი მიემთხჳა, და სხუანი იგი დაბრმეს.
და	მცხ.რომ	ვითარცა წერილ არს: მოსცა მათ ღმერთმან სული მწუხარებისაჲ, თუალნი, რაჲთა არა ჰხედვიდენ, და ყურნი, რაჲთა არა ესმოდის, ვიდრე დღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.რომ	და დავით იტყჳს: იქმენინ ტაბლაჲ მათი მათ წინაშე საფრჴე და სანადირო და მისაგებელ და საცდურ მათდა.
და	მცხ.რომ	დაუბნელდედ თუალნი მათნი, რაჲთა არა ხედვიდენ, და ზურგი მათი მარადის შედრიკე!
და	მცხ.რომ	ხოლო უკუეთუ შეცოდებაჲ იგი მათი სიმდიდრე სოფლისა, და ძლეულებაჲ იგი მათი სიმდიდრე წარმართთა, რაოდენ უფროჲს სავსებაჲ იგი მათი!
და	მცხ.რომ	ვაშურო ხოლო თუ ჴორცთა ჩემთა და ვაცხოვნნე ვინმე მათგანნი?
და	მცხ.რომ	ხოლო უკუეთუ დასაბამი იგი წმიდა არს, და თბეცა; და უკუეთუ ძირი იგი წმიდა არს, და რტონიცა მისნი.
და	მცხ.რომ	ხოლო უკუეთუ რტოთა მათგანნი ვინმე გარდასტყდეს, ხოლო შენ ველური ზეთის ხილი იყავ და დაემყენ მათ ზედა და თანა-ზიარ ძირისა და სიპოხისა ზეთის ხილისა იქმენ,
და	მცხ.რომ	აწ უკუე იხილე სიტკბოებაჲ და სასტიკებაჲ ღმრთისაჲ: დაცემულთა მათ ზედა - სასტიკებაჲ, ხოლო შენ ზედა - სიტკბოებაჲ, უკუეთუ ეგო სიტკბოებასა მას ზედა; უკუეთუ არა, შენცა მო-ვე-ეკუეთო.
და	მცხ.რომ	და იგინი, თუ არა დაადგრენ ურწმუნოებასა მათსა ზედა, და-ვე-ემყნენ; რამეთუ შემძლებელ არს ღმერთი კუალად დამყნად მათდა.
და	მცხ.რომ	უკუეთუ შენ ბუნებითისა მისგან მოეკუეთე ველურისა ზეთის ხილისა და გარეშე ბუნებისა დაემყენ კეთილსა ზეთის ხილსა, რავდენ უფროჲს იგინი ბუნებითსა მას დაემყნენ თჳსსავე მას ზეთის-ხილსა!
და	მცხ.რომ	და ესრეთ ყოველი ისრაჱლი ცხონდეს, ვითარცა წერილ არს: მოვიდეს სიონით მჴსნელი და მოაქციოს უღმრთოებისაგან იაკობი.
და	მცხ.რომ	და ესე არს ჩემ მიერი იგი მათდა მიმართ აღთქუმაჲ, რაჟამს მოვსპნე ცოდვანი მათნი.
და	მცხ.რომ	რამეთუ შეუნანებელ არიან მადლნი იგი და ჩინებანი ღმრთისანი.
და	მცხ.რომ	ჵ სიღრმე სიმდიდრისა და სიბრძნისა და მეცნიერებისა ღმრთისაჲ! ვითარ გამოუძიებელ არიან განკითხვანი მისნი და გამოუკულეველ არიან გზანი მისნი!
და	მცხ.რომ	ანუ ვინ წინაწარ მი-რაჲმე-სცა მას და კუალად მიეგოს მას?
და	მცხ.რომ	რამეთუ მისგან და მის მიერ და მისა მიმართ არს ყოველი. მისა დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ერმან მან აგრძნა და მისდევდეს მას. და შეიმთხჳნა იგინი და ეტყოდა მათ სასუფეველისათჳს ღმრთისა, და რაოდენთა უჴმდა განკურნებაჲ, განჰკურნებდა.
და	მცხ.რომ	და ნუ თანა-ხატ ექმნებით სოფელსა ამას, არამედ შეიცვალენით განახლებითა მით გონებისა თქუენისაჲთა, რაჲთა გამოიცადოთ თქუენ, რაჲ-იგი არს ნებაჲ ღმრთისაჲ: კეთილი, სათნოჲ და სრული.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა იწყო დღემან მიდრეკად, მოვიდეს ათორმეტნი იგი და ჰრქუეს მას: განუტევე ერი ესე, რაჲთა წარვიდენ გარემო დაბნებსა და აგარაკებსა და დაადგრენ მუნ და პოონ საზრდელი თავისა მათისაჲ, რამეთუ აქა უდაბნოსა ადგილსა ვართ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: თქუენ ეცით მაგათ ჭამადი. და მათ ჰრქუეს: არა არს ჩუენ თანა უფროჲს, გარნა ხუთი ჴუეზაჲ პური და ორი თევზი; გარნა თუ ჩუენ წარვიდეთ და უყიდოთ ყოველსა ამას ერსა საზრდელი?
და	მცხ.ეზრ2	და ესენი არიან, რომელთა დაბეჭდონ წიგნი ესე სარწმუნოებისა და შენდა მიმართ: ნეემია, ძემან აქალისმან, და სედეკა, ძემან
და	მცხ.ეზრ2	სარეასმან, და აზარია და იერემია,
და	მცხ.ეზრ2	და ფასურ, მიქია,
და	მცხ.ეზრ2	და ლევიტელნი: ისუ, ძე აზანიასი, ბანია ძეთა მათგან ენადადასთა, კადმელ,
და	მცხ.ეზრ2	და ძმანი მისნი: ზებანია, ოდოია, კალიტან, ფელია, ამაან,
და	მცხ.ეზრ2	და სხუანიცა ნეშტნი ერისანი მღდელნი და ლევიტელნი, მეკარენი, მგალობელნი, ნათანელნი და ყოველი ერი ესე ჩუენი, რომელთა გვესმის სჯული უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, დავსდებთ წამებასა დღეს შენ წინაშე, მამანი და დედანი, ძენი და ასულნი მათნი.
და	მცხ.ეზრ2	და რომელნი-იგი ერთკერძო გარდაჴდეს სჯულსა შენსა, ფიცით დავამტკიცებთ დღეს შენ წინაშე: იყავნ იგი შეჩუენებულ და დაწყეულ, რომელთა დაიმარხონ შჯული შენი, რომელ-იგი მოგუეც ჴელითა მონისა შენისა მოსესითა, არამედ ყოველთა ნებითა ჩუენითა დავიმახროთ, და ვყოთ ყოველივე ნება უფლისა ღმრთისა და განკითხვანი მისნი და ბრძანებანი
და	მცხ.ეზრ2	არა მივსცნეთ ასულნი ჩუენნი ერსა უცხოსა და ასულნი წარმართთანი არა მოვგუარნეთ ძეთა ჩუენთა.
და	მცხ.ეზრ2	და ერმან ამის ქუეყანისამან არა მოიღოს ჩუენდა სავაჭრი, დღესა შაბათსა და არა ვიყიდოთ მათგან შაბათსა რამეთუ დღე წმიდა არს და წმიდად ვიმარხოთ ყოველი იგი შჳდეული.
და	მცხ.ეზრ2	და პური იგი პირველი და შესაწირავი ჟამად და ჟამად, საკუერთხი ყოველთა დღესასწაულთა წელიწდისათა და შაბათთა და ყოველთა თვისთავთა და სატფურებისა და სიწმიდეთა და ცოდვათათჳს, რომელ-იგი არს სალხინებელად ისრაჱლისა და საქმე ტაძრისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
და	მცხ.ეზრ2	და წილ-ვიგდოთ მკჳდრობისათჳს ძელისა მისთჳს, რომელ მიუვლინა მღდელთა მათ და ლევიტელთა და ერმან მოიღენ სახლად უფლისა ღმრთისა ჩუენისა და სახლსა მამათა ჩუენთასა ჟამად და ჟამად და წლითი წლად, რომელი-იგი წეს იყოს, საგზებელად ზედა საკურთხეველსა შესაწირავთა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა, ვითარცა წერილ არს სჯულსა მოსესსა
და	მცხ.ეზრ2	და მივეცით ნაყოფისაგან პირველთა ქუეყანისათა ჩუენისაგანისათა და ნაყოფი ხეთაგან ჩუენთა წლითი წლად სახლსა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა,
და	მცხ.ეზრ2	დიდრაქმა პირმშოთა შვილთა ჩუენთა და პირმშოები საცხოვართა ჩუენთა. ვითარცა წერილ არს სჯულსა მოსესა, და პირმშოები ზროხათა ჩუენთა და არვეთა ჩუენთა მოვიღოთ სახლსა ღმრთისა ჩუენისასა, მღდელთა შენთა და ლევიტელთა, რომელნი დგანან მსახურებასა სახლისა უფლისასა
და	მცხ.ეზრ2	და პირველი იფქლისა ნაყოფი ხეთა ვენაჴისა და ზეთისხილისა მივართვათ მღდელთა მათ სახლისა საფასისა ღმრთისა ჩუენისასა და ათეული ქუეყანისა ჩუენისა, და ლევიტელნი იგი მივიდენ და მოიღონ ყოველი ერთბამად.
და	მცხ.ეზრ2	და იყავნ მღდელი ძეთა მათგან აჰრონისთა, რომელმან მოათეულნეს ლევიტელნი იგი. და ლევიტელთა მათ ათეულისა მისგან ჩუენისა მისცედ ათეული მღდელსა მას დიდსა სახლსა ღმრთისა ჩუენისასა, ადგილსა მას საფასისასა, რომელ არს ტაძარსა მას უფლისასა.
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ იდვა საფასედ და საუნჯედ ძეთა მათთჳს ლევიტელთასა და მსახურთა მათ ადგილსა მას, სადა არს ჭურჭელი იგი სიწმიდისა, და იყავნ მღდელთა მათ და ლევიტელთა და მეკარეთა და მეფსალმუნეთა, და ნუ სადამცა მოაკლდების მათ როჭიკი სახლისაგან ღმრთისა ჩუენისასა უკუნისამდე, ნუცამცა იგინი დააყენებენ მსახურებასა უფლისასა.
და	მცხ.რომ	სიყუარულითა შეუორგულებელითა. განეშორენით ბოროტსა და შეეყვენით კეთილსა;
და	მცხ.რომ	აკურთხევდით მდევართა თქუენთა, აკურთხევდით და ნუ სწყევთ;
და	მცხ.რომ	გიხაროდენ მოხარულთა თანა და ტიროდეთ მტირალთა თანა;
და	მცხ.რომ	ნუ თავით თჳსით შურსა ეძიებთ, საყუარელნო, არამედ ეცით ადგილ რისხვასა, რამეთუ წერილ არს: ჩემი არს შურის-გებაჲ, და მე მივაგო, იტყჳს უფალი.
და	მცხ.რომ	არამედ შიოდის თუ მტერსა შენსა, პური ეც მას; და, სწყუროდის თუ, ასუ მას; რამეთუ ესე რაჲ ჰყო, ნაკუერცხალი ცეცხლისაჲ შეჰკრიბო თავსა მისსა.
და	მცხ.რომ	ყოველი სული ჴელმწიფებასა მას უმთავრესისასა დაემორჩილენ, რამეთუ არა არს ჴელმწიფებაჲ, გარნა ღმრთისაგან, და რომელნი-იგი არიან ჴელმწიფებანი, ღმრთისა მიერ განწესებულ არიან.
და	მცხ.ლუკა	და მათ ყვეს ეგრე და დასხეს ყოველი იგი ერი.
და	მცხ.რომ	ვითარმედ: არა იმრუშო, არა კაც-ჰკლა, არა იპარო, არა გული გითქუმიდეს, და სხუაჲ თუ რაჲმე მცნებაჲ არს, ამითვე სიტყჳთა აღესრულების, ვითარმედ: შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან მოიღო ხუთი იგი პური და ორი თევზი და აღიხილნა თუალნი ზეცად და აკურთხნა იგინი და დამუსრა და მისცემდა მოწაფეთა, რაჲთა დაუგონ ერსა მას.
და	მცხ.ლუკა	და ჭამეს და განძღეს ყოველნი; და აღიღეს, რომელ-იგი დაუშთა მათ ნამუსრევი, ათორმეტი გოდორი.
და	მცხ.რომ	და ესე უწყოდეთ ჟამი, რამეთუ აწვე არს ჟამი განღჳძებად ჩუენდა ძილისაგან. აწ უმახლობელეს არს ჩუენდა ცხორებაჲ, ოდესღა-ესე გურწმენა.
და	მცხ.რომ	ღამე იგი განგუეშორა, და დღე შემოგუეახლა; განვიშორნეთ უკუე საქმენი ბნელისანი და შევიმოსოთ საჭურველი ნათლისაჲ.
და	მცხ.რომ	და ვითარცა დღესა შინა, შუენიერად ვიდოდით ნუ სიმღერითა და მთრვალობითა, ნუ საწოლითა და ბილწებითა, ნუ ჴდომითა და შურითა,
და	მცხ.რომ	არამედ შეიმოსეთ უფალი იესუ ქრისტე და ჴორცთა ზრახვასა ნუ ჰყოფთ გულის სათქუმელ.
და	მცხ.მარკ	და იყო კრებულსა მას შინა მათსა კაცი, რომლისა თანა იყო სული არაწმიდაჲ, ღაღატ-ყო
და	მცხ.მარკ	და განჴდა ჰამბავი მისი ყოველსა სოფლებსა გალილეაჲსასა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს: იოვანე ნათლის-მცემელი; და სხუათა − ელია; და რომელნიმე იტყჳან: წინაწარმეტყუელი ვინმე პირველთაგანი აღდგომილ არს.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: თქვენ ვინ გგონიე მე? მიუგო პეტრე და ჰრქუა: ცხებული ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან შეჰრისხნა მათ და ამცნო, რაჲთა არავის უთხრან ესე.
და	მცხ.ლუკა	და იტყოდა ყოველთა მიმართ: რომელსა უნებს შემოდგომად ჩემდა, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსი და მომდევდინ მე.
და	მცხ.მარკ	რაჲ უადვილეს არს სიტყუად განრღუეულისა ამის: მიგეტევნენ ცოდვანი შენნი, ანუ თქუმად: აღდეგ, აღიღე ცხედარი შენი და ვიდოდე?
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ რომელსა უნდეს განრინებად სულისა თჳსისა, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს სული თჳსი ჩემთჳს, მან პოოს იგი.
და	მცხ.მარკ	და მოვიდეს სახლსა, და შეკრბა კუალად მისა ერი, ვიდრემდის ვერ ჴელ-ეწიფებოდა მათ ვერცაღა პურისა ჭამად.
და	მცხ.მარკ	და უკუეთუ მეუფებაჲ მეუფებასა განევლთას, ვერ ჴელ-ეწიფების დამტკიცებად მეუფებაჲ იგი.
და	მცხ.ეზრ2	და სხდეს მთავარნი იგი ერისანი იერუსალჱმს და წილ-იგდეს, რაჲთა ერთსა ათისაგანსა ვის ხუდეს წილი, იგი დაჯდეს იერუსალჱმს ქალაქსა სიწმიდისასა და ცხრანი იგი მივიდენ თჳთეულად ქალაქსა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ2	და აკურთხნეს ერმან ესე კაცნი, რომელნი-იგი განეყენნეს და დასხდეს იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ2	და ესე არიან მთავარნი მის ქუეყანისანი, რომელნი დასხდეს იერუსალიმს, მღდელნი, და ლევიტელნი, და ნათანიმელნი და ძენი მონათა მათ სოლომონისანი.
და	მცხ.ეზრ2	და რომელნი სხდეს იერუსალჱმს, იყუნეს ნათესავისა მისგან იუდასთანი და ბენიამენისნი, და ესენი არიან ძეთაგან იუდასთა: ათერ, ძე ზაქარიასი, ძე სამარიასი, ძე საფატიასი, ძე მაელელისი, და ძეთაგან ფარეზისთა
და	მცხ.ეზრ2	და მალელისა, ძე ბარუქისი, და ძე ალაზასი, ძე ოზიასი, ძე ადაიასი, ძე იორიბისი, ძე ზიქარიასი, ძე ელონისი.
და	მცხ.ეზრ2	და ყოველნი ძენი ფარეზისნი, რომელნი დასხდეს იერუსალჱმს - ოთხასსამეოცდარვა, კაცნი ძლიერნი.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა გებეია სელეია - ცხრაასორმოცდარვა.
და	მცხ.ეზრ2	და მღდელთა მათ: აგდიდ, ძე იოარიბისი, იაქინ,
და	მცხ.ეზრ2	სარია, ძე მელქიასი, ძე მესულამისი, ძე სადუკისი, ძე მარაუთისი, ძე ეტობისი. და იყო სახლები მათი მახლობელად ტაძარსა მას უფლისასა.
და	მცხ.ეზრ2	და ძმანი მისნი, რომელნი იქმოდეს საქმესა მსახურებისასა სახლსა მას უფლისასა, იყუნეს რვაასოცდაორი, და ადა, ძე ემორისი, ძისა ფალაასისა, ძისა ამესისა, ძე ზაქარიასი, ძე ფესეურისი, ძე მელქისი.
და	მცხ.ეზრ2	და ძმანი მისნი მფლობელნი მამათმთავარნი მათ - ორასორმეოცდაორი და ამასია, ძე ეზრიელისი.
და	მცხ.ეზრ2	და ძმანი მისნი ძლიერნი ყოვლითურთ ასოცდარვა. და მოღუაწენი და ზედამდგომელნი მათნი ზექრიელ, რომელი-იგი იყო დიდთა მათ მთავართაგანი.
და	მცხ.ეზრ2	და ლევიტელთა მათგან: სამეა, ძე ასუბისი, ძე ეზრომისი,
და	მცხ.ესთ	და დაწერა მეფემანცა ასჳრეოს დასასრული ქუეყანისა და ჭალაკთა ზღჳსათა ჴელმწიფებისაებრ მისისა.
და	მცხ.ეზრ2	და საპატაბ, და იოსაბედ. ყოველნივე სამუშაკოდ იყუნენ სახლისა ღმრთისა გარემოთა, ლევიტელნი მთავართა მიერ
და	მცხ.ეზრ2	და ნათანიმელნი იგი: ძენი მიქესნი და იოაბ, ძე სამუისი, - ორას სამეოცდაათოთხმეტ.
და	მცხ.ესთ	სიმდიდრე სუფევისა მისისა და სიმჴნე ბრძოლათა მისთა... და მარდოქეოსთჳს და ორთა მათ საჭურისთა და ამანისთჳს ძჳრისმზრახველისა ჰურიათასა და ესთერისთჳს, და ვითარ-იგი იდიდა მარდოქე. ესე ყოველი წერილ არს წიგნსა სპარსთა და უჟიკთასა, წიგნისსამარხავთა შინა შუშანს, ქალაქსა სამეუფოსა სპარსთა და უჟიკთასა, ასოცდაშვიდთა სოფელთა მისთასა
და	მცხ.ესთ	და წინამძღვარ ჰურიათა და დიდებასა ყოველთა ნათესავთა მისთა მოატყუებდა.
და	მცხ.ესთ	და თქუა მარდოქე: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა, რამეთუ მის მიერ არს ესე ყოველი,
და	მცხ.ესთ	რამეთუ მომეჴსენა მე ჩვენებისა მის, რომელი ვიხილე, სიტყვათა ამათთჳს. და არა დააკლდა მათგანი სიტყვა ერთიცა,
და	მცხ.ეზრ3	ვითარმედ: ყოველი ჭურჭელი და სამსახურებელი იერუსალჱმისა მუნვე მივაქციო, რომელი-იგი განაშორა და გამოარჩია კჳროს, რაჟამს დასცა ბაბილოვანი და აღუთქვა მან სამსახურებელი იგი უფლისა კუალად-გებად.
და	მცხ.ესთ	და იჴსნა ღმერთმან ერი თჳსი და განმარინა ჩუენ უფალმან ყოველთა მათგან ბოროტთა. და განამართლა ღმერთმან სამკჳდრებელი თჳსი. და განარინა უფალმან ებრაელი, ერი თჳსი, რომელი გამოიყვანა ეგჳპტით ნათესავისაგან მაჭირვებელისა. ესე სასჯელი ღმრთისაგან იყო ჩუენდა მიმართ. და ქმნა ღმერთმან ნიშები და სასწაულები დიდ-დიდნი, რომელი არასადა ექმნა ნათესავთა შორის ქუეყანისათა
და	მცხ.ესთ	და ყვნა ნაწილნი ორნი: ერთი ერსა ღმრთისასა, და ერთი ყოველთა შორის წარმართთა.
და	მცხ.ესთ	და გამოჰჴდეს, ორნი ესე წელნი ჟამად და დღედ სასჯელისა საუკუნისა ყოველთა შორის წარმართთა.
და	მცხ.ესთ	მოიჴსენა უფალმან ერი თჳსი და სამკჳდრებელი თჳსი: და ყოველმან ერმან ღაღად-ყო ღმრთისა მიმართ და თქვეს ჴელითა დიდითა და იტყოდეს: კურთხეულ ხარ, უფალო, რომელმან მოიჴსენე აღთქუმა მამათა ჩუენთა მიმართ, ამინ.
და	მცხ.ესთ	წელსა მეოთხესა მეფობასა პტოლემეოსისასა და კლეოპატრასსა შემოიღო დოსითეოს, რომელი იტყოდა ყოფად თავსა მღდელად და ლევიტელად, და პტოლემეოს, ძემან მისმან, წინაშე ესე ეპისტოლე ფრურეთა, რომელ არს ნაწილთა, რომელი თქუეს თარგმანებულად ლუსიმაქოსისაგან, რომელი იყო იერუსალიმს
და	მცხ.ესთ	კაცმან ჰურიამან, რომელი მყოფ იყო შუშანსა ქალიქსა და მსახურებდა ეზოსა შინა მეფისასა. და კაცი იგი დიდ იყო და სარწმუნო.
და	მცხ.ესთ	და ნატყუენავისაგან იყო, რომელი წარეტყვენა ნაბუქოდონოსორ მეფესა ბაბილონელთასა იერუსალიმით იექონიას თანა, ძისა იოსია მეფისა ჰურიასტანისა.
და	მცხ.ესთ	და ესე იყო ჩუენება მისი, რომელი იხილა, აჰა ესერა, ჴმანი შფოთისანი და ძრვა და შეძრწუნება დიდი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ესთ	აჰა ესერა, ორნი ურჩხულნი დიდნი განმზადებულ იყვნეს განსლვად და მოვიდნენ ურთიერთს მბრძოლად.
და	მცხ.ესთ	და იყო ჴმაჲ მათი და ჴმაჲ სიტყჳსა მათისა განმზადებად ყოველთა ნათესავთა ბრძოლად.
და	მცხ.ესთ	და იყო დღე იგი ბნელ და წყუდიადისა, ჭირი და იწროება ბოროტი, შეძრწუნება დიდი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ესთ	და შეძრწუნდა ყოველი ნათესავი მართალი და ეშინოდა ბოროტისათჳს მათისა და განემზადნეს წარწყმედად და ღაღად-ყვეს ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.ესთ	და ჴმანი მათნი იქმნეს ვითარცა მცირის წყაროსაგან მდინარე დიდი და კამკამებული.
და	მცხ.ესთ	და გამობრწყინდა ნათელი და მდაბალნი აღმაღლდეს და შეჭამნეს მდიდარნი.
და	მცხ.ესთ	და აღდგა მარდოქე ძილისა მისგან, რომელმან-იგი იხილა ჩუენება ესე, და ზრუნვიდა, ვითარმედ: რაჲმე ჰნებავს ღმერთსა? ჩუენება იგი დაემარხა გულსა თჳსსა და გამოეძიებდა მას, რაჲძი უკუე იყოს ჩუენება იგი, რომელ იხილა.
და	მცხ.ესთ	და დადუმნა მარდოქე და იყო ეზოსა მეფისასა გაბათანსა და თარს თანა, ორთა მათ საჭურისთა მეფისათა, რომელნი იყვნეს მცველნი ეზოსა შინა მეფისასა.
და	მცხ.ესთ	და ესმეს სიტყუანი მათ საჭურისთანი და ზრუნვანი მათნი მარდოქეს, და გამოიკითხა და გულისხმა-ყო, რომელ განმზადეს ჴელნი მათნი დასხმად ასვირეოსის ზედა მეფისა. და კეთილი განიზრახა და უთხრა მეფესა მათი ძჳრისზრახვა.
და	მცხ.ესთ	და განიკითხა მეფემან ორნი იგი საჭურისნი და პოვა, ვითარმედ ჭეშმარიტ იყვნეს სიტყუანი იგი მარდოქესნი, აღიარეს და აღაბეს სიკუდიდ.
და	მცხ.ესთ	და დაწერა მეფემან ასვირეოს სიტყუანი ესე მარდოქესი მოსაჴსენებელად და მარდოქემაცა დაწერა მოხსენებისათჳს.
და	მცხ.ესთ	და უბრძანა მეფემან მარდოქეს, რათა მსახურებდეს ეზოსა შინა მეფისასა. და ანიჭა ნიჭი დიდი.
და	მცხ.ესთ	და ამან ამადოთელი ბუგანი დიდ იყო წინაშე მეფის და ენება მარდოქესი და ნათესავისა მისისა მოსრვა და უმზირდა მათ, რამეთუ უმძიმდა მოწყვედა საჭურისთა მათ.
და	მცხ.ეზრ2	და მეკარენი იგი აკუბ, ლეტემინ და ძმანი მისნი - ორასსამოცდაათორმეტ.
და	მცხ.ეზრ2	და ნათანელნი, რომელნი ოფელასა შინა და სანასა შინა და გასპასა შინა.
და	მცხ.რომ	და უძლური იგი სარწმუნოებითა შეიწყნარეთ, ნუ ორგულებით და გულის სიტყჳთა.
და	მცხ.ეზრ2	და ნეშტნი ისრაჱლისაგან მღდელნი და ლევიტელნი ყოველნივე ქალაქსა შინა იუდასა სამკჳდრებელსა თჳსთა.
და	მცხ.ესთ	ყოველი სოფელი. ესრეთ მენება, რათა არა სასტიკებასა ჴელმწიფებისასა, არამედ უსახიერეს და უმდოვრესად მარადის ყოფად დამორჩილებულთა მათ ზედა, უშფოთველად ოდესვე დაწყნარებულებით ცხორება და მეფობა მშჳდობით და განგებულებით სლვად, ვიდრე კიდედმდე ქუეყანისა მოცემად განახლებად და სასურველი იგი ყოველთა კაცთა მშჳდობისა
და	მცხ.რომ	მჭამელი იგი არა-მჭამელსა მას ნუ შეურაცხ-ჰყოფნ; და არა-მჭამელი იგი მჭამელსა მას ნუ განიკითხავნ, რამეთუ ღმერთმან იგი შეიწყნარა.
და	მცხ.ესთ	ვიკითხე მე თანამზრახველთა, ვითარძი გარდაჴდეს ესე სრულიად, რომელ-იგი ღირსებით ჩუენს წინაშე იქცევის და ერთგულებით უცვალებელად სარწმუნოება მტკიცე უჩუენებიეს? შემდგომი მეფისა პატივი მიუღებიეს ამანს.
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ ბრძანება მეფისა იყო მათ მიმართ ყოფად მუნ და დაუცხრომელად მსახურებად.
და	მცხ.ესთ	ხოლო ნათესავი მჴდომი ყოველთა კაცთა შჯული მისი უცხო ცვალებით და ძნიად საცნაურით საქმეთა ჩუენთა მარადის უძვირეს იქმან ბოროტსა, რათა მეფობა ესე ჩუენი არასადა მშჳდობით იყოს, არცა ბრძოლა ჩანს წარმართებული.
და	მცხ.ესთ	მარტოდ მთავრობისა თქუენდა მიწერილმან გაუწყოს ამანისმიერმან, რომელი განწესებულ არს საქმეთა ზედა მეორედ ჩუენსა შემდგომად მამისა ყოველთა ძირითურთ: ცოლით, შვილით, ტომითურთ, წარწყმედად მახჳლითა მტერთა თჳნიერ რომლისავე წყალობისა და რიდობისა. შუშანს ქალაქსა. საყოფელსა მეფისასა, განჰფინეს სახე ამის წერილისა. და აღმოიკითხა წერილი იგი მეათოთხმეტესა დღესა ადარისასა, რომელ არს იგრიკა
და	მცხ.ეზრ2	და დამკჳდრებულ იყო აგარაკსა თჳსსა და ძეთა მათგან იუდასთა, რომელნი დასხდეს კარიათარბას, დიბოს, და კაბსაელს და აგარაკთა მისთა,
და	მცხ.რომ	რომელი-იგი ზრახვიდეს დღესა მას, უფლისად ზრახავს; და რომელი არა ზრახვიდეს დღესა მას, უფლისადვე არა ზრახავს; და რომელი ჭამს, უფლისად ჭამს, რამეთუ ჰმადლობს ღმერთსა; და რომელი არა ჭამს, უფლისადვე არა ჭამს, და ჰმადლობს ღმერთსა.
და	მცხ.ეზრ2	და ისუს, და მოლოდას, და ბეთბალედ,
და	მცხ.ეზრ2	და ასერსავალს, და ბერსაბეს,
და	მცხ.ეზრ2	და სიკელექს და მოგონას,
და	მცხ.რომ	რამეთუ არავინ ჩუენგანი თავით თჳსით ცოცხალ არს, და არავინ თავით თჳსით მოკუდების;
და	მცხ.ეზრ2	და რემონს და სარას და იერმოთს,
და	მცხ.ეზრ2	ზანოას, ოდოლას, და დაბნებსა მათსა: ლაქისს და აგარაკთა მათთა, და ზეკას და დაემკჳდრნეს ბერსაბეს ვიდრე ღელემდე ენომისა.
და	მცხ.რომ	რამეთუ გინა თუ ცხოველ ვართ, უფლისად ცხოველ ვართ, და გინა თუ მოვსწყდებით, უფლისა მიერვე მოვსწყდებით; გინა თუ ცოცხალ ვიყვნეთ, გინა თუ მოვსწყდეთ, უფლისანი ვართ.
და	მცხ.ეზრ2	და ძენი ბენიამენისნი: გაბაით მაქმასს, და აინ მეთიელს,
და	მცხ.ეზრ2	ონოს და ღელე შუენიერთა,
და	მცხ.რომ	რამეთუ ამისთჳსცა ქრისტე მოკუდა და აღდგა და ცხონდა, რაჲთა მკუდართაცა და ცხოველთაცა ზედა უფლებდეს.
და	მცხ.ეზრ2	და ლევიტელნი მათგანნი ნაწილნი იუდასნი და ბენიამენისნი.
და	მცხ.ესთ	ხოლო დაწერილი იგი პაჭენისსა მიეცემოდა სოფლად და სოფლად და ბრძანება მიეცა ყოველსა თესლებსა და ასწავებდეს საქმესა შუშანს შინა ქალაქსა, ხოლო მეფე და ამან განსცხრებოდეს. და შეშფოთებულ იყო ქალაქსაცა ზედა. და იყო გლოვა დიდი და სიმწარე ყოველსა ქალაქსა შინა, სადაცა დამკჳდრებულ იყვნეს ჰურიანი და მარდოქე, ევედრებოდეს უფალსა და მოახსენებდეს ყოველთა საქმეთა მისთა მათთჳს და იტყოდეს
და	მცხ.რომ	რამეთუ წერილ არს: ცხოველ ვარ მე, იტყჳს უფალი, რამეთუ ჩემდა მოდრკეს ყოველი მუჴლი, და ყოველმან ენამან აღუაროს ღმერთსა.
და	მცხ.ესთ	უფალო ღმერთო, მეუფეო მეუფებათაო: მფლობელო, ყოვლისა მპყრობელო! რამეთუ ჴელმწიფებასა შენსა ქუეშე არს ყოველი და არავინ არს, რომელი წინააღდგიდგეს შენ, გინდეს თუ ჴსნა სახლისა ისრაჱლისა,
და	მცხ.ესთ	რამეთუ შენ, უფალო, შეჰქმენ ცანი და ქუეყანა და ყოველი განსაკჳრვებელი ცასა ქუეშე.
და	მცხ.ესთ	უფალი ხარ ყოველთა და არავინ არს წინააღმდგომ შენ უფლისა,
და	მცხ.ლუკა	რაჲ სარგებელ არს კაცისა, შე-თუ-იძინოს სოფელი ყოველი და თავი თჳსი წარიწყმიდოს, გინა იზღვიოს?
და	მცხ.ესთ	არამედ ვყავ ესე, რათა არა მივსცე დიდებაჲ კაცსა უწინარეს დიდებისა შენისა, ღმრთისა ჩემისა. არავის თაყუანის-ვეც შენსა გარეშე, უფლისა ჩემისა ჭეშმარიტისა, და არა თუ ვყავ იგი ამპარტავანებით.
და	მცხ.ესთ	და აწ, უფალო ღმერთო, რომელმან აღუთქუ აღთქუმა აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს, ჰრიდე ერსა შენსა ისრაჱლსა, რამეთუ განუჩინებიეთ ჩუენ განსარყუნელად და გული უთქუამსთ აღღებად და განრყვნად დასაბამითგან სამკჳდრებელი შენი.
და	მცხ.ესთ	შეგესემინ ვედრება ჩუენი და ლხინება-ყავ სამკჳდრებელისა შენისა, და ნუ განირყუნებიან პირნი მაქებელთა შენთა.
და	მცხ.ესთ	და ყოველმან ისრაჱლმან ძალითურთ მათით ღაღად-ყვეს ესე, რამეთუ სიკუდილსა ჰხედვიდეს წინაშე გულთა მათთა.
და	მცხ.ესთ	და ესთერცა დედოფალი შეევედრა უფალსა ღვაწლითა სიკუდილისათა შეძრწუნებული.
და	მცხ.ლუკა	რომელსა სირცხჳლ უჩნდეს ჩემდა მომართ და სიტყუათა ჩემთა, ამას ძემანცა კაცისამან არცხჳნოს, ოდეს მოვიდეს დიდებითა თჳსითა და მამისათა და წმიდათა ანგელოზთა თანა.
და	მცხ.ესთ	და განიძარცვა სამოსელი დიდებისა მისისა თავისაგან მისისა და ყოველი სამკაული წარჩინებულებისა თჳსისა და შეიმოსა სამოსელი იწროებისა და გლოვისა, და დიდად წარჩინებულთა სუნელთა წილ ნაცარი და სკორე გარდაისხა თავსა თჳსსა, და ჴორცნი თჳსნი დაიმდაბლა ფრიად და ყოველი ადგილი სიხარულისა მისისა აღავსო თხზულითა მით თმითა მისისათა
და	მცხ.ესთ	და ევედრებოდა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ისრაჱლისასა და იტყოდა: უფალო ღმერთო ჩუენო და მეუფეო ჩუენო, შენ ხარ ღმერთი მხოლო ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა. შემეწიე მე, მდაბალსა ამას მარტოსა, რომელსა არავინ მაქუს შემწე შენსა გარეშე,
და	მცხ.ესთ	მე მასმიეს, უფალო, ნათესავისაგან მამათა ჩემთასა მამულთაგან წიგნთა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი, რომელმან იჴსენ სხვათაგან თესლთა, რომელნი განიყოფდენ მათ სამკჳდრებელად, და ყავ მათ თანა, რაოდენსაცა იტყოდე. და აწ ვსცოდეთ წინაშე შენსა და მიმცენ ჩუენ ჴელთა მტერთა ჩუენთასა
და	მცხ.ესთ	და აწ ვერა სარგებელ გუეყუნეს ჟამსა განმწარებულად კირთებისა ჩუენისასა, არამედ დაასხნეს ჴელნი მათნი ჴელთა მტერთა მათთასა,
და	მცხ.ესთ	რათა აღიღონ ბრძანებული პირისა შენისა. და გარყვნენ სამკჳდრებელი შენი და დაუყონ პირი მაქებელთა შენთა. და დაშრიტონ დიდებაჲ სახელისა შენისა და საკურთხევლისა შენისა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ლოცვასა მას მისსა ხილვაჲ პირისა მისისაჲ სხუა და სამოსელი მისი სპეტაკ და ელვარე.
და	მცხ.ესთ	უფალო, შენ ყოველნი იცნი და უწყი, რამეთუ მძაგს საწოლი წინადაუცვეთელისა და მძულს დიდებაჲ უსჯულოჲსა.
და	მცხ.ესთ	და აღაღონ პირი წარმართთა სათნო-ყოფად ამაოთა და საკჳრველყოფად მეფე ჴორციელსა სწორად საუკუნოჲსა მის.
და	მცხ.ესთ	და ნუ მისცემ, უფალო, სამკჳდრებელსა შენსა, რომელნი-იგი არა არიან ღმერთ. და ნუცა მეცინიედ ჩუენ დაცემასა ჩუენსა, არამედ მიაქციე ზრახვანი მათნი მათთავე და რომელმან ესე ყო ჩუენ ზედა, განაოტე.
და	მცხ.ესთ	მოიჴსენე წყალობა შენი, უფალო, და გამოგჳჩნდი და გამოგჳცხადე ჩუენ ჟამსა ჭირისა ჩუენისასა. და ნუმცა მოვისრვით ჩუენ და მე კადნიერ მქმენ, მეუფეო ღმერთთაო და ყოვლისა მთავრობისა მპყრობელო,
და	მცხ.ესთ	მოეც სიტყუაჲ მარჯუჱ პირსა ჩემსა და მოეც მადლი სიტყუათა ჩემთა წინაშე ლომისა ამის და გარდააქციე გული მისი სიძულილად მბრძოლისა ამის ჩუენისა აღსასრულად მის თანა შეთქმულთა მისთა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო შემდგომად სიტყუათა ამათ ვითარ რვა ოდენ დღე, და წარიყვანნა იესუ პეტრე და იაკობ და იოვანე და აღვიდა მთასა ლოცვად.
და	მცხ.ესთ	ხოლო ჩუენ მიჴსნენ ჴელითა შენითა მტკიცითა და შემეწიე მე, მარტოსა, რომელსა არა მაქუს შემწე, არამედ შენ მხოლო, უფალო!
და	მცხ.ესთ	შენ იცი უნებელი ჩემი, რამეთუ მძაგს სახე ამპარტავანებისა. და აწ, უფალო, შენ ხარ ძლიერი ყოველთა ზედა, შეისმინე ჴმაჲ განწირულთა და მიჴსენ მე ჴელთაგან ბოროტისა!
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა ორნი კაცნი მის თანა ზრახვიდეს, რომელნი იყვნეს მოსე და ელია.
და	მცხ.ესთ	რომელმან არა ვჭამე ამანისა თანა და მეფისა სუმასა ზედა არა განვიხარე. და არცა ვსვი ღჳნო ნაზორევისაგან...
და	მცხ.ესთ	და მჴევალი შენი მარადის არა განვსცხრებოდი მათ თანა, არამედ მხოლოდ შენ ღმერთსა ჩემსა ზედა ვიხარებდი...
და	მცხ.ესთ	ღმერთო, ყოველთა ზედა ძლიერო. ვისმინე ჴმისა მათისა, რომელთა არა აქუს სასოება სხვა. ჩვენ გვიჴსენ ჴელთაგან ბოროტთასა. და მე შიშისა ჩემისაგან გამომიჴსენ..
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მას: ამცენ და ეტყოდე, რათა შევიდეს მეფისა და ევედროს მას ერისა ჩუენისათჳს.
და	მცხ.ესთ	აწ ევედრე უფალსა და ეტყოდე ჩუენთჳს მეფესა, მიჴსნენ ჩუენ სიკუდილისაგან.
და	მცხ.ესთ	დღესა მესამესა დასცხრა იგი ლოცვისაგან და განიძარცვა სამოსელი სიმდაბლისა და შეიმოსა სამოსელი დიდებისა. და იქმნა იგი განშვენებულ ფრიად.
და	მცხ.ესთ	და ხადა სახელსა ყოველთა მცნობელთასა, ღმერთსა მაცხოვარსა, და წარიყვანა მის თანა ორნი შიმუნვარნი.
და	მცხ.ესთ	ერთსა მას მისდევდა და ჴელი დაეყრდნა,
და	მცხ.ესთ	და მეორე იგი აღუმცირებდა სამოსელსა მისსა, ხოლო იგი მეწამულ იყო შვენიერებითა სიკეთისა მისისათა და პირი მისი მხიარულ იყო,
და	მცხ.ესთ	და განვლნა ყოველნი კარნი სამეფოსანი და დადგა წინაშე ასვირეოსის მეფისა; ხოლო იგი ჯდა საყდარსა ზედა სამეუფოსა მისსა და ყოველი სამოსელი წარჩინებული ემოსა ოქროჲთა ქსოვილი და ანთრაკი პატიოსანი.
და	მცხ.ესთ	და აღიპყრა პირი მისი განჴურვებული დიდებითა და მიჰხედნა გულისწყრომითა მისითა; და შეეშინა დედოფალსა და ექცა ფერი პირისა მისისა. და დაიჴსნეს ძარღუნი, დაიფარა პირი თჳსი მჴევლისა ზურგითა.
და	მცხ.ესთ	ხოლო ღმერთმან და უფალმან ყოვლისა დამბადებელმან რისხვა იგი მეფისა წყალობად გარდააქცია და ცვალა გულისწყრომა მისი მშჳდობად. და ნუგეშინის-სცემდა მას სიტყჳთა მშჳდობისათა და ეტყოდა მას:
და	მცხ.ესთ	არა მოჰკვდე, რამეთუ ზოგადთა არს ბრძანება ჩუენი და არა შენდა მიმართ, აჰა ესერა, კვერთხი ჴელთა შენთა.
და	მცხ.ესთ	და აღიღო კვერთხი იგი ოქროჲსა და დასდვა ქედსა მისსა და ამბორსუყოფდა მას.
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა: მეტყოდე მე, დედოფალო.
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მას ესთერ: გიხილე შენ, უფალო ჩემო, ვითარცა ანგელოზი ღმრთისაჲ და შემიძრწუნდა გული ჩემი შიშითა დიდებისა გულისწყრომისა შენისათა,
და	მცხ.ესთ	და ამას რაჲ იტყოდა იგი, ფერი პირისა მისისა გარდაეცვალა ყვითლად. და ესე იყო ღვაწლისაგან შიშისა მისისა და აღივსო პირი მისი ოფლითა, რაჟამს ეტყოდა იგი ამას, დაჴსნდა და მოაკლდა.
და	მცხ.ესთ	და მეფე ასჳრეოს შეძრწუნებულ იყო ფრიად და ყოველნი მსახურნი მისნი.
და	მცხ.ესთ	მეფე დიდი არტაქსექს ჰინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპადმდე ასოცდაშვიდთა სოფელთა და ჴელმწიფეთა, რომელნი ჩუენ კერძოსა ზრახავთ სიხარულით
და	მცხ.ლუკა	რომელნი გამოჩნდეს დიდებითა და იტყოდეს განსლვასა მას მისსა, რომელი ეგულებოდა აღსრულებად იერუსალჱმს.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო პეტრე და მისთანანი დამძიმებულ იყვნეს ძილითა; ხოლო გან-რაჲ-იღჳძეს, იხილეს დიდებაჲ მისი და ორნი კაცნი მის თანა მდგომარენი.
და	მცხ.ლუკა	და იყო განშორებასა მას მათსა მისგან ჰრქუა პეტრე იესუს: მოძღუარ, კეთილ არს ჩუენდა აქა ყოფაჲ, და ვქმნეთ აქა სამ ტალავარ: ერთი შენდა და ერთი მოსესა და ერთი ელიაჲსა, − რამეთუ არა იცოდა, რასა იტყოდა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა ამას იტყოდა, აჰა ღრუბელი აგრილობდა მათ, და შეეშინა მათ შესლვად ღრუბელსა მას.
და	მცხ.ლუკა	და ჴმაჲ იყო ღრუბლით გამო: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, ამისი ისმინეთ.
და	მცხ.ლუკა	და ესე რაჲ იყო ჴმაჲ, იპოვა იესუ მარტოჲ. და მათ დაიდუმეს და არაჲ ვის უთხრეს მათ დღეთა შინა, რომელ-იგი იხილეს.
და	მცხ.რომ	რამეთუ არა არს სასუფეველი ღმრთისაჲ საჭმელ და სასუმელ, არამედ სიმართლე და მშჳდობა და სიხარულ სულითა წმიდითა.
და	მცხ.რომ	აწ უკუე მშჳდობასა შეუდგეთ და აღშენებასა ურთიერთას.
და	მცხ.რომ	ხოლო რომელი-იგი ორგულებდეს, დაღაცათუ ჭამოს, და-ვე-სჯილ არს, რამეთუ არა სარწმუნოებით ჭამს; და ყოველი, რომელი არა სარწმუნოებით არს, იგი ცოდვა არს.
და	მცხ.რომ	ხოლო რომელი-იგი შემძლებელ არს დამტკიცებად თქუენდა, სახარებისაებრ ჩემისა და ქადაგებისა ქრისტე იესუჲსისა, გამოცხადებითა საიდუმლოჲსაჲთა, ჟამთა მათ საუკუნეთა დადუმებულსა,
და	მცხ.რომ	ხოლო თანა-გუაც ჩუენ ძლიერთა უძლურებათა მათ უსუსურთასა ტჳრთვად და არა თავთა თჳსთა სათნო-ყოფად.
და	მცხ.ეზრ2	იდაიას. ესე არიან მთავარნი მღდელნი და ძმანი მათნი ჟამსა ისოსასა.
და	მცხ.ეზრ2	და ლევიტელნი იგი: იესუვა, ბენუი, კადმელ, სარბა, იუდა და ათთანია და ძმანი მათნი, რომელნი-იგი განწესებულ იყუნეს დღითი დღე,
და	მცხ.ეზრ2	ბეთბეგას და ანი, და ძმანი მისნი ყოველნივე წესსა ზედა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ2	და დღეთა იოვაკიმისათა იყუნეს მღდელნი და მფლობელნი მამათმთავარნი და ესე ყოველნი მღდელნი იყუნეს: სარაია, მარაია, იერემია, ანანია,
და	მცხ.ლუკა	და იყო მერმესა დღესა გარდამოსლვასა მათსა მიერ მთით მოეგებვოდა მას ერი მრავალი.
და	მცხ.ეზრ2	აბია, ზეგრი, მიამინ, და მოადია და ფელდა,
და	მცხ.ლუკა	და აჰა კაცმან ვინმე ღაღატ-ყო ერსა მას შორის და ჰრქუა: მოძღუარ, გევედრები შენ, მოიხილე ძესა ზედა ჩემსა, რამეთუ ესე ხოლო მარტოჲ მივის.
და	მცხ.ეზრ2	და ლევიტელნი იგი დღეთა ელიასიბისთა: იოვადა და იოვა იოვანან და იდუა, შერაცხილნი იგი მფლობელნი მამათმთავარნი და ესე ყოველნი მღდელნი იყუნეს შარავანდედობასა მას დარეჰ მეფისასა.
და	მცხ.ეზრ2	და ძენი ლევისნი მფლობელნი და მამათმთავარნი აღწერილნი წიგნთა სიტყუათა დღეთა რიცხუთასა ვიდრე დღემდე იონან ძისა ელუასუბისა.
და	მცხ.ლუკა	და სულმან უკეთურმან შეიპყრის იგი, და მეყსეულად ღაღატ-ყვის, და დააკუეთის იგი, და პეროინ, და ძნიად განეშორის მისგან და შემუსრის იგი.
და	მცხ.ეზრ2	და სატფურებასა მას ზღუდისა მის იერუსალჱმისასა, მოიძიეს ლევიტელნი იგი ადგილსა მათსა და მოყვანებად მათა იერუსალჱმდ ყოფად სატფურსა მას სიხარულითა და მადლობითა და შესხმითა და ნოვაგითა და წინწილითა და ბობღნითა და ფსალმუნითა და ქებითა და ჴმითა ნესტჳსა რქისათა
და	მცხ.ეზრ2	და მთავარნი იგი ლევიტელთანი: ასაბია და სარაბია და ისუ და ძენი კადმელისნი და ძმანი მისნი მახლობელად მისა აკურთხევდეს და უგალობდეს, ვითარცა-იგი ბრძანა დავით, კაცმან მან უფლისამან.
და	მცხ.ლუკა	და ვევედრე მოწაფეთა შენთა, რაჲთამცა განაშორეს იგი, და ვერ შეუძლეს.
და	მცხ.ეზრ2	მათანიას, ბეთბეგა, ობედია, მოსოლამ, თელმონ, აკუბ და მეკარენი და მეწესენი და ძენი წინაშე კარისა.
და	მცხ.ეზრ2	ესენი იყუნეს დღეთა იოვაკიმისთასა. ძისა ისუასთა, ძისა იოსედეკისა, დღეთა ნეემიასთა და ეზრა მღდელისა და მწერალისა შჯულისა უფლისა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა: å ნათესავი ურწმუნოჲ და გულარძნილი! ვიდრემდე ვიყო თქუენ თანა და თავს-ვიდებდე თქუენსა? მომგუარე მე აქა ძე შენი!
და	მცხ.ლუკა	და ვიდრე იგი მოვიდოდა, დააკუეთა იგი ეშმაკმან მან და აძრწოლებდა მას. შეჰრისხნა იესუ სულსა მას არაწმიდასა და განკურნა ყრმაჲ იგი და მისცა მამასა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ2	და შეკრბეს ყოველნივე, რომელნი შეასხმიდეს და უგალობდეს გარემო ყოვლით კერძო იერუსალჱმსა დაბათაგან ნეფთუმაფისათა,
და	მცხ.ეზრ2	სახლისაგან გალგალისა და თემისაგან გებისა და ამალეთისა ამისთჳს, რამეთუ შემასხმელთა აღაშენეს დაბნები გარეშემო იერუსალჱმისა მათთჳს.
და	მცხ.ლუკა	და განუკჳრდებოდა ყოველთა დიდებასა მას ზედა ღმრთისასა, და ყოველნი დაკჳრვებულ იყვნეს ყოველსა მას ზედა, რომელსა იქმოდა იესუ. ხოლო იესუ ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა:
და	მცხ.ეზრ2	და განიწმინდეს ყოველნი იგი მღდელნი და ლევიტელნი და განწმინდეს ერი იგი და მეკარენი იგი დიდისა მის ზღუდისა ბჭისანი.
და	მცხ.ეზრ2	შემდგომად ამათსა: იოსია, ოზია და ზოგნი იგი მთავარნი მათნი იუდასნი,
და	მცხ.ეზრ2	და აღავლინნეს მთავარნი იგი იუდასნი ზედა ზღუდესა მას პირისპირ შესხმითა ნოვაგთათა ორ-ორი ვიდრე ბჭედმდე სანაგვისა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იგინი უმეცარ იყვნეს სიტყუასა ამას ზედა, და იყო დაფარულ მათგან, რაჲთა ვერ გულისჴმა-ყონ იგი, და ეშინოდა მათ კითხვად მისა სიტყჳსა ამისთჳს.
და	მცხ.ეზრ2	აზარია, ეზრა, და მოსულამ. იუდა და ბენიამენ და სამია და იერემია.
და	მცხ.ეზრ2	და ძეთა მათგან მღდელთანი იყუნეს, რომელნი ჰბერვიდეს ნესტუსა მას: ზაქარია, ძე იონანისი, ძე სალმიასი, ძე მათთანიასი, ძე მიქიასი, ძე ზაქარიასი, ძე ასაფისი.
და	მცხ.ეზრ2	და ძმანი მათნი: სამეია, იეზრიელ, მალალაილ, გალალაილ, მაალ, ნათანაელ და იუდა და ანანი, აკურთხევდეს და შეასხმიდეს გალობითა მით დავითისითა, კაცისა მის ღმრთისათა, რომელი-იგი გაენოაგა, და ეზრა მწერალი წინაუძღოდა მათ ზედა ბჭეთა მათ წყაროთასა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იესუ იცნოდა გულის ზრახვანი მათნი და მოიყვანა ყრმაჲ და დაადგინა იგი წინაშე მათსა
და	მცხ.ეზრ2	და რომელნი-იგი შეასხმიდეს, მივიდოდეს პირისპირ მისა და აღჴდეს აღსავალთა მათ ქალაქისა დავითისთა. და აღსლვასა მას ზღუდისასა ზემოკერძო ტაძართა მათ დავითისათა ვიდრე ბჭემდე წყალთა მათ ეფრემისათა მზისა აღმოსავლით კერძო.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: რომელმან შეიწყნაროს ესე ყრმაჲ სახელითა ჩემითა, მე შემიწყნარა; და რომელმან მე შემიწყნაროს, შეიწყნაროს მომავლინებელი ჩემი. ხოლო უმცირესი თქუენ ყოველთა შორის იგი არს დიდ.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იოვანე და ჰრქუა: მოძღუარ, ვიხილეთ ვინმე, რომელი სახელითა შენითა ეშმაკთა განასხმიდა, და ჩუენ ვაყენებდით მას, რამეთუ არა შემოგჳდგს ჩუენ.
და	მცხ.ლუკა	და იყო აღსრულებასა მას დღეთა ამაღლებისა მისისათა და თავადმან დაამტკიცა პირი თჳსი აღსლვად იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ლუკა	და წარავლინნა მოციქულნი წინაშე მისსა. და იგინი წარვიდეს და შევიდეს დაბასა სამარიტელთასა, რაჲთა მო-რაჲმე-უმზადონ მას.
და	მცხ.ეზრ2	და მეორენი ხორონი მადლობდენ და ვიდოდენ პირისპირ მათსა, და მე შეუდეგ უკანა მათსა და ზოგნი ერისა მის დგენ ზღუდესა ზედა და გოდოლსა ზედა ღუმელისასა ვიდრე ზღუდედ ვრცელამდე.
და	მცხ.ლუკა	და არა შეიწყნარეს იგინი, რამეთუ პირი მისი იყო მისლვად იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ეზრ2	და შეწირეს მას დღესა შინა საკუერთხები დიდ-დიდები და განმხიარულდეს ფრიად, რამეთუ ღმერთმან მხიარულ-ყუნა იგინი, სიხარულითა დიდითა, და ცოლები მათი, და ძენი მათნი და ასულნი მხიარულ-იყუნეს, და განისმა სიხარული იგი მათი იერუსალჱმისა შორიელთა ადგილთა.
და	მცხ.ლუკა	ვითარცა იხილეს მოწაფეთა მისთა იაკობ და იოვანე, თქუეს: უფალო, გნებავსა, რაჲთა ვთქუათ, და ცეცხლი გარდამოჴდეს ზეცით და აღჴოცნეს იგინი, ვითარცა ელია ყო?
და	მცხ.ლუკა	მიექცა იესუ და შეჰრისხნა მათ და ჰრქუა: არა იცით, რომლისა სულისანი ხართ თქუენ?
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ ძე კაცისაჲ არა მოვიდა წარწყმედად სულსა კაცთასა, არამედ ცხოვრებად. და წარვიდეს სხუასა დაბასა.
და	მცხ.ეზრ2	და დაადგინნეს მას დღესა შინა კაცნი ზედა ფასსა მას საფასისასა და პირველთა მათ ათეულთა. და რომელი-იგი ერთვე შეკრბებოდა მუნ მთავართა მათგან ქალაქისათა. ვითარცა ბრძანებულ იყო სჯულსა მეორესა მღდელთა მათ და ლევიტელთა, რამეთუ სიხარული დიდი იყო შორის იუდასა და შორის მღდელთა მათ და ლევიტელთა
და	მცხ.მარკ	და ესენი არიან კლდოვანსა მას დათესულნი, რომელთა-იგი რაჟამს ისმინიან სიტყუაჲ, მეყსეულად სიხარულით მიიღიან;
და	მცხ.ეზრ2	და ეკრძალნეს სიწმიდეთა მათ ღმრთისათა და დაიმარხეს სიწმიდე იგი, რომელ-იგი იყუნეს შემასხმელნი ფსალმუნთანი, და მეკარენი იგი, ვითარცა განაწესეს დავით და ძემან მისმან სოლომონ.
და	მცხ.მარკ	და რომელნი ეკალთა შორის დაეთესნეს, ესენი არიან, რომელთა სიტყუაჲ იგი ისმინიან,
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ დღეთა დავითისთა ასაფ იყო წინამძღურად და მთავრად შესხმასა მას გალობისასა, რომელნი-იგი ნოაგითა შეასხმიდეს და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო სლვასა მას მათსა გზასა ზედა ჰრქუა ვინმე მას: მიგდევდე შენ ვიდრეცა მიხუალ.
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მას იესუ: მელთა ჴურელი უჩნს და მფრინველთა ცისათა საყოფელი, ხოლო ძესა კაცისასა არა აქუს, სადა თავი მიიდრიკოს.
და	მცხ.ეზრ2	და ყოველი ისრაჱლი დღეთა მათ ზორობაბელისთა და დღეთა ნეემისთა მისცემდეს ნაწილსა და განყოფასა შემასხმელთა მათ და მეკარეთა. ვითარცა განაწესა დღითი დღედ და წმიდა-ჰყოფდეს ლევიტელთა მათ და ლევიტელნი იგი განსწმედდეს ძეთა მათ ქარონისათა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო სხუასა ჰრქუა: შენ მომდევდი მე. და მან ჰრქუა: უფალო, მიბრძანე მე პირველად მისლვად და დაფლვად მამისა ჩემისა.
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მას იესუ: აცადენ მკუდარნი დაფლვად თჳსთა მკუდართა; ხოლო შენ წარვედ და მიმოსდევ სასუფეველი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	ჰრქა მას იესუ: არავინ დასდვის ჴელი საჴნველსა, და ხედავნ იგი გარეუკუნ და წარმართებულ არნ სასუფეველსა ღმრთისასა.
და	მცხ.მარკ	და წაიღჴდა რაჲ კუალად იესუ მიერ კერძო, შეკრბა მისა ერი დიდძალი. და იყო ზღჳს კიდესა.
და	მცხ.მარკ	და დედაკაცი ვინმე იყო მუნ, რომელი იყო წყაროჲთა სისხლისაჲთა გუემულ ათორმეტ წელ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მოწაფენი მისნი ეტყოდეს მას: ხედავ ერსა ამას, რამეთუ შეგაჭირვებენ შენ, და შენ იტყჳ: ვინ შემახო მე?
და	მცხ.ეზრ2	დღესა მას შინა აღმოიკითხეს წიგნი მოსესი სასმენელთა მიმართ ერისათა. და იყო მას შინა წერილ ესრეთ, ვითარმედ: ნუმცა შევალს ამონიტელი მოაბელი ეკლესიასა ღმრთისასა უკუნისამდე ჟამთა.
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ არა მიეგებოდეს ძეთა ისრაჱლისათა პურითა და წყლითა, არამედ მოიყვანეს სასყიდლით ბალაამ მისანი, რათამცა წყევნა იგინი, გარდააქცია ღმერთმან წყევა იგი კურთხევად.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო, რაჟამს ესმა სჯულისა მისგან, განიშორნეს და განიყუნეს იგინი ყოველნი, რომელნი აღრეულ იყუნეს ისრაჱლთა.
და	მცხ.ლუკა	და ამისა შემდგომად გამოირჩინა უფალმან სხუანი სამეოც და ათნი და წარავლინნა იგინი ორ-ორნი წინაშე მისსა ყოველსა ქალაქებსა და დაბნებსა, ვიდრეცა ეგულებოდა მას მისლვად.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მათ: სამკალი ფრიად არს, ხოლო მუშაკნი მცირედ. ევედრენით უკუე უფალსა სამკალისასა, რაჲთა მოავლინნეს მუშაკნი სამკალსა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ2	და უწინარესსა მისსა ელიასუბ მღდელმან საფასესა სახლისა უფლისა ჩუენისასა სცა ადგილი ტობიას.
და	მცხ.მარკ	და რაოდენთა არა შეგიწყნარნენ თქუენ და არცა ისმინონ თქუენი, გამო-რაჲ-ხჳდოდით მიერ, განიყარეთ მტუერი ფერჴთაგან თქუენთა საწამებელად მათა. ამენ გეტყჳ თქუენ: უმოლხინეს იყოს სოდომისა და გომორისა დღესა მას სასჯელისასა, ვიდრე ქალაქისა მის.
და	მცხ.ეზრ2	და იშენა მუნ სახლი თავისა თჳსისა, საფასე დიდი და მუნ იყო. და პირველადცა სცემდეს მანანასა მას და ლიბანონსა და ჭურჭელსა სიწმიდისათა, და ათეულსა იფქლსა, და ღჳნისასა, და ზეთისასა, და ერბოსასა, და როჭიკსა ლევიტელთა, და შემასხმელთა, და მეკარეთა და მღდელთმოძღუართა
და	მცხ.მარკ	და სხუანი იტყოდეს: ელია არს გინა ვითარცა ერთი წინაწარმეტყუელთაგანი პირველთაჲ.
და	მცხ.ეზრ2	ვიდრე ესე ყოველი იყო, მე არა ვიყავ იერუსალჱმსა, რამეთუ წელსა მეათცამეტესა და მეორესა არტაშესსა მეფისა ბაბილოვანთასა შევედ წინაშე მეფისა, ხოლო შემდგომად მრავალთა დღეთა ვითხოე მეფისაგან.
და	მცხ.ლუკა	ნუ წარგაქუნ ბალანტი, ნუცა ვაშკარანი, ნუცა შესასხმელი ფერჴთაჲ და ნუცა ვის გზასა ზედა მოიკითხავთ.
და	მცხ.ლუკა	და რომელსაცა სახლსა შეხჳდეთ, პირველად თქუთ: მშჳდობაჲ სახლსა ამას!
და	მცხ.ეზრ2	ხოლო ბოროტად შემერაცხა წინაშე ჩემსა ფრიად და გარეგანვაგდე ყოველი ჭურჭელი ტობიასი სახლისაგან საფასისა უფლისათა.
და	მცხ.მარკ	და ეფუცა მას, ვითარმედ: რაჲცა ითხოო, მიგცე შენ, ვიდრე ზოგადმდე მეფობისა ჩემისა.
და	მცხ.ესთ	და მრავალთა უფროსითა ქველის-მოქმედთა სიტკბოებითა ზედასაზედა პატივ-ცემულნი უდიდესად განლაღნეს.
და	მცხ.ეზრ2	და ვბრძანე, რათა განწმიდონ სახლი საფასეთა, და მოვაქციე მუნითგანვე ჭურჭელნი და სამსახურებელნი სახლსა უფლისასა ყოველივე და ლიბანონი.
და	მცხ.ლუკა	მასვე სახლსა შინა იყვენით, ჭამდით და სუემდით მათ თანა, რამეთუ ღირს არს მუშაკი სასყიდლისა თჳსისა, ნუ მიხუალთ სახლითი სახლად.
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ გულისხმა-ვყავ და ზედამიწევნულ ვიქმენ, რამეთუ ნაწილნი ლევიტელთა არა მიეცა და იგინი წარსრულ იყუნენ აგარაკთა თჳსთა, ხოლო ლევიტელნი და შემასხმელნი იქმოდიან საქმეთა მუშაკობისათა,
და	მცხ.ესთ	მადლობა არა ხოლო კაცთაგან დააკლდეს, არამედ კეთილის უმეცრებისათჳს მონებით ამაღლდეს და ყოვლისმყოფელისა მარადის ღმრთისა წინაწარცნობისა საჯეს და ბოროტის სიძულილი განრინებად ვერ უძლეს,
და	მცხ.ესთ	და შეამთხვივეს ბოროტი მიუწდომელი ბოროტისა ჩვენებისა ტყუვილითა, რამეთუ შეურაცხ-ყვეს თჳთმპყრობელთა უმანკო და სახიერი გონიერება, ხოლო განზრახვა ჯერ-არს.
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ ვაბრალებდი მთავართა და ვეტყოდი: რასათჳს მოაკლდენ როჭიკნი სახლისაგან უფლისა? და შევკრიბე ყოველნი მსახურნი და დავაწესე იგინი ადგილსა მათსა.
და	მცხ.ლუკა	და რომელსა ქალაქსა შეხჳდეთ, და შეგიწყნარნენ თქუენ, ჭამდით წინა-დაგებულსა თქუენსა
და	მცხ.ესთ	არა ხოლო ესოდენ მიცემულთაგან ჩემ მიერ მიცემულთა ძველთა უწყებულთა, რაოდენ შემდგომთაგან არაღირსად აღსრულებული საქმისა, რომელნი უღირსად ჰმძლავრობდეს და ესევითართაგან უკეთურებისა მორჩილებად ამისა შემდგომად ბოროტის-ყოფადცა,
და	მცხ.ეზრ2	და ყოველნი ჰურიანი მოიტანდეს ათეულთა იფქლისათა და ღჳნისასა. და ზეთისასა საფასესა სახლსა უფლისასა.
და	მცხ.ესთ	არამედ სამეუფოსა დაწყნარება და ყოველთა კაცთა იყოს მშჳდობა. არღარა გვიჴმს უკეთურთა შესმენა; ხოლო პირსა წინაშე მხიარულსა სახიერებით ვსჯით მარადის.
და	მცხ.ესთ	ნუ ჰგონებთ, რამეთუ გონება ჩემი ცვალებადი იყოს, არამედ ჟამი ცვალებადი არს, და განვაჩინებ წყალობასა.
და	მცხ.ლუკა	და განჰკურნებდით მას შინა უძლურთა და ეტყოდეთ მათ: მოახლებულ არს თქუენ ზედა სასუფეველი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ესთ	ხოლო უცხოქმნილი ჩუენგან ამან ამადოთესი ბუგანი მაკედონელი უცხო სპარსთა სისხლისაგანი იყო და ფრიად, განშორებული ჩუენგან. სიტკბოებასა მიემთხვივა ჩუენ კაცთმოყვარებისა
და	მცხ.ესთ	ესეოდენ, ვიდრე მამადცა ჩუენდა სახელის-დებად და ყოველთა მიერ თაყუანის-იცემებოდა და შემდგომი სამეუფო საყდარი დაეპყრა.
და	მცხ.ესთ	რამეთუ ვერ თავს-იდვა სიმაძღრე და ჴელი შეჰყო მთავრობისაცა ჩუენისა დაკლებად ჩუენგან და ცხორებისაგან განშორება ჩუენი.
და	მცხ.ლუკა	და რომელსა ქალაქსა შეხჳდეთ, და არა შეგიწყნარნენ თქუენ, გამო-რაჲ-ხჳდოდით უბანთა მისთა, არქუთ მათ:
და	მცხ.ესთ	ხოლო ჩუენისა მაცხოვრისა და მარადის ქველისმოქმედისა მარდოქესი და უბიწოსა მეფობისა ჩუენისა ესთერისა და ყოვლითურთ ნათესავით მათით მრავლითა სახითა მანქანებისა ზრახვათაგან ითხოვა წარწყმედისა მიცემად.
და	მცხ.ესთ	რამეთუ ამათ სახეთაგან ჰგონებდა ყოფად ჩუენდა ოჴრად და უცხო საქმედ სპარსთა სიმტკიცისაგან მიქცევად იგი მაკედონიად.
და	მცხ.ესთ	და ძენი არიან მხოლოსა და ჭეშმარიტისა მაღლისანი და დიდისა და მარადის ცხოვლისა ღმრთისანი, რომელმან წარგვიმართა მეფობა ჩუენი აქამომდე.
და	მცხ.ესთ	კეთილთა აღთქმითა მამათა ჩუენთათა კეთილად უკუე ყავთ და ნუ ერჩით პირველ წარმოძღვანებულთა მათ თქუენდა წიგნთა ამანისმიერთა,
და	მცხ.ესთ	და თქუენ სახლისა თქუენისათჳს განჩინებული ესე დღე და წელიწადი ყოველთა სიხარულითა გეპყრენ,
და	მცხ.რომ	რამეთუ რაოდენი-იგი წინაწარ დაიწერა, ჩუენდა სამოძღურებელად დაიწერა, რაჲთა მოთმინებითა მით და ნუგეშინის-ცემითა წიგნთაჲთა სასოებაჲ გუაქუნდეს.
და	მცხ.ესთ	რამეთუ აწ და ამისა შემდგომად ცხორება იყოს თქუენი საუკუნოდ ებრაელთა და ქველისმეტყველთა მათთჳს სპარსთა.
და	მცხ.ლუკა	ვაჲ შენდა, ქორაზინ, და ვაჲ შენდა, ბეთსაიდა, რამეთუ ტჳროსს და სიდონს თუმცა იქმნნეს ძალნი, რომელ იქმნნეს თქუენ შორის, პირველვემცა ძაძითა და ნაცარსა ზედა მსხდომარეთა შეინანეს.
და	მცხ.ესთ	ხოლო ყოველმან ქალაქმან გინა სოფელმან, რომელნი არიან ქუეშე სამეფოსა ჩემსა ყოვლითურთ, რომელმან არა ყოს ამის ბრძანებისაებრ, ლახურითა და ცეცხლითა განილიოს რისხვით; და იყოს იგი არა ხოლო კაცთაგან უვალ, არამედ მჴეცთაგანცა და ფრინველთა მიმდემად ყოველთა ჟამთა გარდარეულებისაგან ოჴრებისა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ტჳროსი და სიდონი უმოლხინეს იყოს სასჯელსა მას, ვიდრე თქუენ.
და	მცხ.რომ	ხოლო ღმერთმან მოთმინებისამან და ნუგეშინის-ცემისამან მოგეცინ თქუენ იგივე ზრახვად ურთიერთარს ქრისტეს იესუჲს მიერ,
და	მცხ.რომ	რაჲთა ერთბამად ერთითა პირითა ადიდებდეთ ღმერთსა და მამასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა.
და	მცხ.ლუკა	და შენ, კაპერნაუმ, ნუ ცადმდე აჰმაღლდები, არამედ ჯოჯოხეთადმდე შთაჰჴდე.
და	მცხ.ლუკა	რომელმან თქუენი ისმინოს, ჩემი ისმინა; და რომელმან თქუენ შეურაცხ-გყვნეს, მე შეურაცხ-მყოფს; და რომელმან მე შეურაცხ-მყოს, შეურაცხ-ჰყოფს მომავლინებელსა ჩემსა.
და	მცხ.ლუკა	და მოიქცეს სამეოც და ათნი იგი სიხარულითა და იტყოდეს: უფალო, ეშმაკნიცა დაგუემორჩილებიან სახელითა შენითა.
და	მცხ.რომ	ხოლო წარმართნი - წყალობისათჳს სადიდებელად ღმრთისა, ვითარცა წერილ არს: ამისთჳს აღგიარო შენ წარმართთა შორის, უფალო, და სახელსა შენსა უგალობდე.
და	მცხ.ლუკა	აჰა მიგცემ თქუენ ჴელმწიფებასა დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა და ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა, და თქუენ არარაჲ გევნოს.
და	მცხ.ლუკა	მას ჟამსა შინა იხარებდა იესუ სულითა და თქუა: აღგიარებ შენ, მამაო, უფალო ცისა და ქუეყანისო, რამეთუ დაჰფარე ესე ბრძენთაგან და მეცნიერთა და გამოუცხადე ესე ჩჩჳლთა. ჰე, მამაო, რამეთუ ესრეთ სათნო-იყო შენ წინაშე.
და	მცხ.რომ	და კუალად იტყჳს: იხარებდით წარმართნი ერისა მისისა თანა.
და	მცხ.რომ	და კუალად იტყჳს: უგალობდით უფალსა ყოველი თესლები, და აქებდით მას ყოველი ერი.
და	მცხ.რომ	და მერმე ესაია იტყჳს: და იყოს ძირი იგი იესესი, და რომელი-იგი აღდგომად არს მთავრად წარმართთა; და მას წარმართნი ესვიდენ.
და	მცხ.რომ	ხოლო ღმერთმან სასოებისამან აღგავსენინ თქუენ ყოვლითა სიხარულითა და მშჳდობითა სარწმუნოებად და აღმატებად თქუენდა სასოებითა და ძალითა სულისა წმიდისაჲთა.
და	მცხ.რომ	მრწამს მე, ძმანო ჩემნო, თქუენთჳს, ვითარმედ თქუენცა სავსე ხართ სახიერებითა და აღსავსე ყოვლითა მეცნიერებითა და შემძლებელ ურთიერთასცა სწავლად.
და	მცხ.რომ	რამეთუ არა ვიკადრო რაჲსამე სიტყუად, რომელი-იგი არა ქმნა ქრისტემან ჩემ მიერ დასამორჩილებელად წარმართთა სიტყჳთა და საქმითა.
და	მცხ.რომ	ძალითა სასწაულებისა და ნიშებისაჲთა, ძალითა სულისა ღმრთისაჲთა, რაჲთა მე იერუსალჱმითგან და გარემო ვიდრე ილორიკიადმდე აღვასრულო სახარებაჲ იგი ქრისტესი.
და	მცხ.რომ	არამედ ვითარცა წერილ არს: რომელთა არა თხრობილ არს მისთჳს, იხილონ, და რომელთა არა სმენილ არს, გულისჴმა-ყონ.
და	მცხ.რომ	ხოლო აწ არღარა მაქუნდა მე ადგილი ამიერ კერძოთა ამათ ადგილთა და მსურის მოსლვად თქუენდა მრავლით წლითგან.
და	მცხ.რომ	და უკეთუ წარვიდოდი სპანიად, მოვიდე თქუენდა, რამეთუ ვესავ, ვითარმედ მი-რაჲ-ვიდოდი მუნ, გიხილნე თქუენცა, და თქუენ მიერ წარვიგზავნო მუნ, უკუეთუ თქუენითა ხილვითა ზოგს-რაჲმე განვძღე პირველად.
და	მცხ.რომ	რამეთუ ჯერ-იჩინეს მაკედონიამან და აქაჲამან ზიარებისა რაჲმე ყოფად გლახაკთა მათთჳს წმიდათა, რომელნი არიან იერუსალჱმს.
და	მცხ.რომ	ჯერ-იჩინეს და თანამდებცა არიან მათა. რამეთუ უკუეთუ სულიერთა მათ თანა-ეზიარნეს წარმართნი, თანა-აც და ჴორციელთა მათ შინა მსახურებად მათდა.
და	მცხ.რომ	ესე უკუე აღვასრულო და დავჰბეჭდო ნაყოფსა მას მათსა. და წარვიდე თქუენ მიერ სპანიად.
და	მცხ.რომ	ხოლო გლოცავ თქუენ, ძმანო, უფლისა ჩუენისა მიერ იესუ ქრისტესა და სიყუარულითა მით სულისაჲთა, თანა-მოღუაწე მექმნენით მე ლოცვათა შინა ჩემთჳს ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.რომ	რაჲთა განვერე ურჩთა მათგან ჰურიასტანს და რაჲთა მსახურებაჲ ჩემი იერუსალჱმს შეწირულ იყოს წმიდათა მიმართ,
და	მცხ.რომ	რაჲთა მხიარულებით მოვიდე თქუენდა ნებითა ღმრთისაჲთა და თქუენ თანა განვისუენო.
დასა	მცხ.რომ	შეგვედრებ თქუენ ფიბეს, დასა ჩუენსა, რომელი-იგი არს მსახურ ეკლესიისა მის კენქრელთაჲსა,
და	მცხ.რომ	რაჲთა იგი შეიწყნაროთ უფლისა მიერ ღირსად წმიდათა და თანა-დაუდეგით მას, რომელიცა რაჲმე საქმე უჴმდეს თქუენგან, და რამეთუ იგიცა მრავალთა თანა-მდგომ ექმნა და თჳთ მეცა.
და	მცხ.ეზრ2	და უბრძანე მიცემად ჴელთა ელიმა მღდელისა და სადუკა მწერალისასა და ფადიასა, რომელ იყო ლევიტელთაგან, და ჴელთა მათსა ანან, ძე ზაქარისა, ძე მათანისა, მით, რამეთუ სარწმუნონი იყუნეს იგინი, რომელნი განუყოფდეს და მისცემდენ ძმათა მათთასა.
და	მცხ.ეზრ2	მომიჴსენოს მე ღმერთმან მის ყოვლისათჳს და არა განმაშოროს მისი ჩემგან, რომლისათჳს ვყავ ესე ყოველი სახლსა უფლისასა, ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ ისხდენ ადგილთა სავაჭროთასა, რომელთა მოაქუნდათ თევზი და ყოველნი სავაჭრონი, და იყიდვიდენ დღესა შაბათსა ჰურიანი იერუსალჱმსა შინა,
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ ვაბრალებდი მე ძეთა ჰურიათასა, რომელნი იყუნენ იერუსალჱმსა შინა, და მთავართა იუდასთა და ვეტყოდი მათ: რა არს უსჯულოებაჲ ესე, რომელსა თქუენ ჰყოფთ და შეურაცხ-ჰყოფთ დღესა წმიდასა შაბათსა?
და	მცხ.ეზრ2	არა ესრეთ ჰყვესა მამათა თქუენთა და მოაწიაცა მათა ზედა ღმერთმან ბოროტნი ესე ყოველნი და ქალაქსა ამას ზედა? ხოლო თქუენ რაჲსათჳს მოაწევთ რისხვასა ისრაჱლთა ზედა და შეურაცხ-ყოფთ დღესა წმიდასა შაბათთასა?
და	მცხ.ეზრ2	იყო ოდეს აღვმართენ ბჭენი იერუსალჱმისანი, პირველ შაბათისა ვბრძანებდ დაჴშვად ბჭეთა და არა უტევებდი გაღებად მათა, ვიდრე გარდაჴდებოდა შაბათი. და კუალად დავადგინე ჭაბუკნი მცველად, რათა არავინ იკადროს შესლვად მძლავრობით დღესა შაბათსა ბჭეთა იერუსალჱმისათა.
და	მცხ.ეზრ2	და დაადგრიან ყოველნი, რომელნი გაჰყიდდენ გარეშე იერუსალჱმისა, ერთგზის და ორგზის.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს აღასრულონ წამებაჲ მათი, მჴეცმან მან, რომელი აღმოვალს უფსკრულით, ბრძოლა-ყოს მათ თანა და სძლოს და მოკლნეს იგინი.
და	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ ლევიტელთა, რომელნი იყუნენ განწმედილ, მოვიდოდენ და დაიცევდენ ბჭეთა, წმიდა-ყოფდენ დღესა შაბათსა და მიერითგან არღარა შეურაცხ-ყვეს შაბათი. და ამას ყოველსა ზედა მომიჴსენოს მე ღმერთმან და არა განმწიროს მე მრავლითა მოწყალებითა თჳსითა.
და	მცხ.ლუკა	და მიექცა მოწაფეთა და ჰრქუა: ყოველივე მომეცა მე მამისა ჩემისა მიერ, და არავინ იცის, ვინ არს მამაჲ, გარნა ძემან; და არცა ვინ იცის, ვინ არს ძე, გარნა მამამან; და ვისა უნდეს ძესა გამოცხადების, გამოუცხადოს.
და	მცხ.ეზრ2	და ძენი მათნი რომელნიმე დედათა ეტყოდენ აზოტელებრ და არა იცოდენ მეტყველებაჲ ებრაელებრ.
და	მცხ.ეზრ2	დავაბრკოლებდი მათ და დავსწყევდი მათ, და დავეც მათგანნი კაცნი მრავალნი და ვაფუცე მათ სახელი ღმრთისა, რათა არა მისცენ ასულნი მათნი ძეთა მათთა და არცა ასულნი მათნი მოიყვანონ ძეთა მათთათჳს და ვარქუ მათ:
და	მცხ.ეზრ2	არა მაგათ ყოველთათჳს შესცოდა სოლომონ, მეფემან ისრაჱლისამან? ხოლო ვინ იყო, ვითარცა-იგი ბრძენი ყოველთა მეფეთა ჩუენთა შორის? და საყუარელ იყო იგი ღმრთისა და დაადგინა იგი ღმერთმან მეფედ ყოველთა ზედა ისრაჱლთა და ესევითარი საყუარელი ღმრთისა და ბრძენი და დიდი მეფე აცთუნეს და გარდააქციეს დედათა ნათესავთა უცხოთა
და	მცხ.ეზრ2	და აწ არა ვისმინო, უკუეთუ ვინმე ყოს ეგევითარი დიდი ბოროტი და ცოდოს ღმრთისა მიმართ და ცოლად ისვას უცხოთესლი.
და	მცხ.ივდ	და ყო ბრძოლა მათ დღეთა შინა ნაბოქოდონოსორ მეფემან ასურასტანისამან მეფისა თანა არსაქსადისა ველსა მას დიდსა ზედა, ესე არს საზღვართა რაგავისთა.
და	მცხ.ივდ	რამეთუ მათ განარჩივნეს მოწყუედად ყოველი ჴორციელი, რომელნი არა ერჩდეს სიტყუათა პირისა მისისათა. და მოუწოდა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ასურასტანისამან, ჰოლომფორეს, ერისთავსა ძლიერებისა მისისასა, რომელი იყო შემდგომი მისი. ჰრქუა მას; ამას იტყჳს მეფე, უფალი ყოვლისა აჰა ესერა, შენ განხჳდე პირისაგან ჩემისა და განიყვანნე კაცნი მოსავნი ძალისა მათისანი და მკჳრცხლთა ასოც ათასი და სიმრავლე ჰუნეთა და მჴედართა ათორმეტი ბევრი.
და	მცხ.ივდ	და მოსრნა ფოდელნი და ლუდენი და წარმოტყუენა ყოველნი ძენი რასინისნი და ძენი ისმეილისნი, რომელნი მკჳდრ იყვნეს წინაშე პირისა უდაბნოსასა სამხრით კერძო ქუეყანისა მის ქელკონისასა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ ჰრქუა მას: მაცადე პირველად განძღებად შვილთა, რამეთუ არა კეთილ არს მოღებაჲ პურისაჲ შვილთაგან და დაგებად ძაღლთა.
და	მცხ.ივდ	და წარმოიყვანნა მათგანნი კაცნი ძლიერნი ბრძოლად.
და	მცხ.ივდ	და მოვიდეს წინაშე პირსა ეზრექოთისასა მახლობელად დოთეასა, რომელ არს წინაშე პრიონსა დიდსა იდუმიასასა.
და	მცხ.ივდ	და დაიბანაკეს შორის გებეესა საკჳთეპოლისასა, რომელი არს შიბანი. და იყო მუნ თუე ერთ, რათა შეიკრიბოს მუნ ყოველი გუნდი ძლიერებისა მისისა.
და	მცხ.მარკ	და ეტყოდა მათ: ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ არიან ვინმე აქა მდგომარეთაგანნი, რომელთა არა იხილონ გემოჲ სიკუდილისაჲ, ვიდრემდე იხილონ სასუფეველი ღმრთისაჲ, მომავალი ძალითა.
და	მცხ.მარკ	და ღაღატ-ყო და ფრიად გორვიდა და განვიდა მისგან; და იქმნა იგი, ვითარცა მკუდარი, ვითარმედ მრავალნი იტყოდესცა, ვითარმედ: მოკუდა.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა შევიდა იესუ სახიდ, მოწაფეთა მისთა თჳსაგან ჰკითხეს მას: რაჲსათჳს ჩუენ ვერ შეუძლეთ განძებად მას?
და	მცხ.მარკ	ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: ესე ნათესავი ვერ შესაძლებელ არს განსლვად, გარნა ლოცვითა და მარხვითა.
და	მცხ.მარკ	და რომელმან დააბრკოლოს ერთი მცირეთაგანი მორწმუნეთაჲ ჩემდა მომართ, უმჯობეს არს მისა გამო-თუმცა-იბა ქედსა მისსა წისქჳლის ქვაჲ ვირით საფქველი და შთავარდა ზღუასა.
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ ჰრქუეს: მოსე ბრძანა წიგნი განშორებისაჲ მიცემად და განტევებად.
და	მცხ.მარკ	და მერმე სახლსა რაჲ შინა იყო, კუალად მისვე სიტყჳსათჳს ჰკითხვიდეს მას მოწაფენი მისნი. ხოლო იესუ ჰრქუა მათ:
და	მცხ.მარკ	და მოჰგურიდეს მას ყრმებსა, რაჲთა ჴელი დასდვას მათ; ხოლო მოწაფენი აყენებდეს მათ, რომელნი-იგი მოჰგურიდეს.
და	მცხ.ლუკა	და მიექცა მოწაფეთა მისთა თჳსაგან და ჰრქუა: ნეტარ არიან თუალნი, რომელნი ხედვენ, რომელსა თქუენ ხედავთ, და ყურნი, რომელთა ესმის რომელი თქუენ გესმის.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო გეტყჳ თქუენ, რამეთუ: მრავალთა წინაწარმეტყუელთა და მეფეთა უნდა ხილვაჲ, რომელსა თქუენ ხედავთ, და ვერ იხილეს, და სმენად, რომელი თქუენ გესმის, და ვერ ესმა.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა სჯულის-მეცნიერი ვინმე აღდგა და გამოსცდიდა იესუს და ეტყოდა: მოძღუარ, რაჲ ვქმნე, რაჲთა ცხორებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳდრო?
და	მცხ.მარკ	ხოლო იესუ ჰრქუა მათ: არა იცით, რასა ითხოვთ. ძალ-გიცა სასუმელსა, რომელსა მე შევსუამ, შესუმად, და ნათლის-ღებასა, რომელსა მე ნათელ-ვიღებ, ნათლისღებად?
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან ჰრქუა: შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა სულითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა, და მოყუასი შენი − ვითარცა თავი თჳსი.
და	მცხ.ივდ	და ყო სუმა მოხუცებულთათჳს და მღდელთა და ხადოდეს უფალსა ისრაჱლისასა შემწედ მას დღესა ღამე ყოელ.
და	მცხ.ივდ	ხოლო ძეთა ისრაჱლისათა ვითარცა იხილეს სიმრავლე იგი მათი, შეშფოთნეს ფრიად და ჰრქუა კაცად-კაცადმან მოყუასსა თჳსსა: აწ აჴოცონ მათ პირი ყოვლისა ქუეყანისა, არცა მთანი მაღალნი, არცა ბორცუნი, არცა ჴევნები დაუდგეს მათსა დიდსა სიმრავლესა.
და	მცხ.ივდ	და აწ არა ვინ არს მწე ჩუენდა, არამედ მიგუცნა ჩუენ ღმერთმან ჴელთა მათთა დაცემად ჩუენდა წინაშე მათსა წყურილითა და წარწყმედითა დიდითა.
და	მცხ.ივდ	და აწ მოუვლინეთ მათ ყოველი ესე ქალაქი ტყვედ ერისა ჰოლომფორნესისა და ყოველსა ძალსა მისსა,
და	მცხ.მარკ	და ჰრისხვიდეს მას მრავალნი, რაჲთა დადუმნეს; ხოლო იგი უფროჲს ღაღადებდა: ძეო დავითისო, შემიწყალე მე!
და	მცხ.ივდ	გიწამებთ თქუენ ცასა და ქუეყანასა, ღმერთსა ჩუენსა და უფალსა მამათა ჩუენთასა, რომელმან შური იძიოს სულთა ჩუენთათჳს ცოდვათაებრ მამათა ჩუენთასა, რათა არა იყოს სიტყუათა მათთაებრ დღენდელსა ამას დღესა.
და	მცხ.რომ	კითხვაჲ არქუთ პრისკილას და აკჳლას, თანა-შემწეთა ჩემთა, ქრისტეს იესუჲს მიერ,
და	მცხ.რომ	რომელთა-იგი სულისა ჩემისათჳს ქედნი მათნი წარუპყრნეს, რომელთადა არა მე ხოლო მადლიერ ვარ, არამედ ყოველნი ეკლესიანი წარმართთანი და სახლად-სახლად კრებულნი მათნი.
და	მცხ.მარკ	და იხილა ლეღჳ ერთი შორით, რომელსა ესხა ფურცელი, და მოვიდა, უკუეთუმცა რაჲმე პოვა მას შინა. და მოვიდა რაჲ მისა, არარაჲ პოვა, გარნა ფურცელი ხოლო, რამეთუ არა იყო ჟამი ლეღჳისაჲ.
და	მცხ.რომ	კითხვაჲ არქუთ ანდრონიკეს და იუნიანს, ნათესავთა ჩემთა და თანა-ტყუეთა ჩემთა, რომელნი არიან შესწავებულ მოციქულთა შორის, რომელნი ჩემსა წინაჲთცა იყვნეს ქრისტეს მიერ.
და	მცხ.რომ	კითხვაჲ არქუთ ურბანოსს, თანა-შემწესა ჩუენსა ქრისტეს მიერ, და სტაქეს, საყუარელსა ჩემსა.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა იყო მწუხრი, განვიდოდა გარეშე ქალაქსა.
და	მცხ.მარკ	და რაჟამს სდგეთ ლოცვასა შინა, მიუტევეთ, უკუეთუ გაქუნდეს რაჲმე ბოროტი ვისთჳსმე, რაჲთა მამამანცა თქუენმან, რომელ არს ცათა შინა, მოგიტევნეს შეცოდებანი თქუენნი.
და	მცხ.რომ	კითხვაჲ არქუთ რუფოსს, რჩეულსა უფლისა მიერ, და დედასა მისსა და ჩემსა.
და	მცხ.რომ	კითხვაჲ არქუთ ასჳნკრიტეს, ფლეგონს, ერმეს, პატრობას, ერმის და მათ თანათა მათ ძმათა.
და	მცხ.რომ	რამეთუ ეგევითარნი იგი უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა არა ჰმონებენ, არამედ თჳსსა მუცელსა და ტკბილად მეტყუელებითა მით და კურთხევითა აცთუნნიან გულნი უმანკოთანი.
და	მცხ.რომ	კითხვაჲ არქუთ ფილოლოგეს და ივლიას, ნირეას და დასა მისსა და ულუმპას და მათ თანათა მათ ყოველთა წმიდათა.
და	მცხ.რომ	გლოცავ თქუენ, ძმანო, ეკრძალებოდეთ მათგან, რომელნი იგი წვალებასა და საცთურსა იქმან გარეშე მის მოძღურებისა, რომელი თქუენ გისწავიეს, და განეშორენით მათგან.
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მას იესუ: მართლ მომიგე, მაგას იქმოდე და სცხონდე.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მას უნდა განმართლებად თავი თჳსი და ჰრქუა იესუს: და ვინ არს მოყუას ჩემდა?
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა: კაცი ვინმე გარდამოვიდოდა იერუსალჱმით იერიქოდ, და ავაზაკნი დაესხნეს, განძარცუეს იგი, დაწყლეს და წარვიდეს და დაუტევეს მწყდარი.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო დამთხუევით მღდელი ვინმე შთავიდოდა მასვე გზასა და იხილა იგი და თანა-წარჰჴდა.
და	მცხ.ლუკა	და ეგრეთვე ლევიტელი მასვე ადგილსა მივიდა და იხილა იგი და თანა-წარჰჴდა.
და	მცხ.ლუკა	მერმე სამარიტელი ვინმე წარვიდოდა, მოვიდა მასვე ადგილსა, იხილა იგი და შეეწყალა.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდა მისა და შეუხჳა წყლული იგი და დაასხა ზეთი და ღჳნოჲ და აღსუა იგი კარაულსა თჳსსა და მოიყვანა იგი ყოველთასა მას სადგურსა და იღუაწა იგი.
და	მცხ.ლუკა	და ხვალისაგან, გამო-რაჲ-ვიდოდა, ორი დრაჰკანი მისცა ყოველთა სადგურისა მოღუაწესა მას და ჰრქუა: იღუაწე ეგე და, სხუაჲ თუ რაჲმე წარაგო უმეტესი, მო-რაჲ-ვიდე, მიგცე შენ.
და	მცხ.ეზრ2	და ძეთა იოვადისათა და ელიასიბისა დიდისა მღდელისა მესმა, რამეთუ იყო ცოლი მისი ასული სანაბალატისა და განძებით განვდევნე იგი ჩემგან.
და	მცხ.ეზრ2	მოიჴსენოს იგინი ღმერთმან სამკჳდრებელსა და აღთქმისა მღდელობისა მისისასა.
და	მცხ.ეზრ2	და ლევიტელნი განვწმიდენ ყოველთა უცხოთესლთაგან, განკარგვით განვაწესენ იგინი დღითი დღე, მღდელნი და ლევიტელნი, კაცად-კაცადი საქმეთა თჳსთა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან თრქუა: რომელმან ყო წყალობაჲ მის თანა. ჰრქუა მას იესუ: ვიდოდე და ჰყოფდ შენცა ეგრევე.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ვითარცა წარვიდეს ესენი, და თავადი შევიდა დაბასა რომელსამე. და იყო ვინმე მუნ დედაკაცი, რომლისა სახელი მართა, და შეიყვანა თავადი სახიდ თჳსა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო დაჲ მისი, რომელსა ერქუა მარიამ, რომელი დაჯდა ფერჴთა თანა იესუჲსთა და ისმენდა სიტყუათა მისთა.
დამან	მცხ.ლუკა	ხოლო მართა მიმოდაზრუნვიდა მრავლისა მსახურებისათჳს, ზედა მიადგა და ჰრქუა: უფალო, არა იღუწი, რამეთუ დამან ჩემმან მარტოჲ დამიტევა მე მსახურებად. არქუ მას, რაჲთა შემეწეოდის მე.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: მართა, მართა! ზრუნავ და შფოთ ხარ მრავლისათჳს, აქა ერთისაჲ არს საჴმარ.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ადგილსა რომელსამე თავადი ილოცვიდა. და ვითარცა დასცხრა ლოცვისაგან, ჰრქუა ვინმე მას მოწაფეთაგანმან: უფალო, გუასწავე ლოცვაჲ, ვითარცა იოვანე ასწავა მოწაფეთა თჳსთა.
და	მცხ.ლუკა	და მომიტევენ ჩუენ ცოდვანი ჩუენნი, და რამეთუ ჩუენცა მიუტევებთ ყოველთა თანა-მდებთა ჩუენთა, და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიჴსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მათ: ვის თქუენგანსა ესუას მეგობარი და მოვიდეს მისა შუვა-ღამეს და ჰრქუას მას: მეგობარო, მოვასხენ მე სამნი პურნი,
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ მეგობარი მოვიდა ჩემდა გზით, და არარაჲ მაქუს, რაჲ დაუგო მას.
და	მცხ.ლუკა	მან მიუგოს შინაჲთ გამო და ჰრქუას: ნუ შრომასა შემამთხუევ მე, რამეთუ კარი დაჴშულ არს და ყრმანი ჩემნი ჩემ თანა არიან სარეცელსა ზედა; ვერ ძალ-მიც აღდგომად და მიცემად შენდა.
და	მცხ.რომ	გიკითხვენ თქუენ ტიმოთე, შემწე ჩემი, და ლუკიოს და იასონ და სოსიპატროს, ნათესავნი ჩემნი.
და	მცხ.ეზრ3	და ყო იოსია მეფემან ზატიკი იგი უფლისა იერუსალჱმს და შეწირა შესაწირავი იგი უფლისა ათორმეტსა თთჳსა მის პირველისასა.
და	მცხ.ეზრ3	განაწესნა და დაადგინნა მღდელნი სახლსა უფლისასა ყოველთა დღჴეთა რიცხჳსაებრ და შთააცვა მათ კვართი სამღდელო.
და	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუა ლევიტელთა მსახურთა: განიწმიდენით თავნი თქუენნი და განემზადენით სიწმიდისა მისებრ კიდობნისა სჯულისა უფლისა ტაძარსა მას, რომელი-იგი აღაშენა სოლომონ მეფემან, ძემან დავითისამან.
და	მცხ.ეზრ3	და ნუმცა იპოვების თქუენ თანა ბიწოვანებაჲ და ბილწება და აწ მსახურებდით უფალსა ღმერთსა თქუენსა, და შემოკრიბეთ და განუმზადეთ ნათესავი ისრაჱლისა და განაწესეთ განწესებისა მისებრ მამათმთავართასა და ტომთა მისთასა,
და	მცხ.ეზრ3	ვითარცა განაწესა და დაწერა დავით, მეფემან ისრაჱლისამან, და ძემან მისმან დიდმან სოლომონ. და დადგეს ტაძარსა მას შინა ლევიტელნი განწესებისა მისებრ თჳთოეულად მამათა თჳსთასა წინაშე ძმათა თჳსთა, ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ეზრ3	და პირველისაებრ წესისა შეწირეთ ზატიკი და განმზადეთ შესაწირავი იგი სიტყჳსაებრ უფლისა, ვითარცა-იგი უბრძანა ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.ეზრ3	მიჰმადლა და მისცა იოსია ერსა მას კრავები და თიკანნი ოცდაათი ათასი, ჴბოები სამ ათასი.
და	მცხ.ეზრ3	ესე ყოველი მისცა მსგავსად ბრძანებისა მის მეფისასა ერთა და მღდელთა ლევიტელთა, და მერმე მისცა ქელკიასა და ზაქარია მღდელთმოძღუართა მათ, წინამძღუართა ერისათა და მღდელთა ცხოვარი ორ ათასი და ექუსასი და ჴბოები ექუსასი.
და	მცხ.ეზრ3	და იექონია, და სამეა, და ნათანაელ ძმა, და საბეა, და ოზიელ და იორამ ათასისთავთა მათ მისცეს ლევიტელთა ზატიკისა მისთჳს ცხოვარი ხუთ ათასი და ჴბოები ხუთასი.
და	მცხ.ეზრ3	და მიიღეს ესე ყოველი მღდელთა მათ და დიდ-დიდად დიდებითა და შუენიერებითა განმზადეს ზატიკი იგი ბალარჯობითა,
და	მცხ.ეზრ3	წესთა მათთაებრ და ტომთა მათთაებრ, მსგავსად მამათა მათთასა განწესებულად დგეს მღდელნი წინაშე კრებულისა და შესწირვიდეს უფალსა შესაწირავსა მას, ვითარცა წერილ არს წიგნსა მოსესსა.
და	მცხ.ეზრ3	და ესრეთ ცისკარსა მას შემწვარი ცეცხლითა განამზადეს ზატიკი იგი უფლისა შესაწირავი და ნედლნი სურნელებითურთ შეაგბეს სიავ-ქუაბთა შინა და ქვაბებთა.
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ მღდელნი იგი შესწირვიდეს ცმელსა მას ცეცხლისა მის დასაწველსა და ლევიტელნი განემზადნეს თჳთ და ძმანი თჳსნი მღდელად, ძენი აჰრონისნი,
და	მცხ.ეზრ3	და შესწირეს ყოვლისა მისთჳს ერისა და შემდგომად ამისა მღდელთმოძღუარნი იგი განემზადნეს თჳთ (ძმანი მათნი, ძენი იგი აჰრონისნი).
და	მცხ.ეზრ3	და ძენი აისაფისნი შემასხმელნი, მგალობელნი განემზადნეს, ვითარცა განაწესა დავით მეფემან ასაფი, და ზაქარია და ელდინუს.
და	მცხ.ეზრ3	და მეკარენი იგი თჳთეულად კართა მათ იყუნენ განკრძალულ წესთა მათთაებრ, რამეთუ იგინიცა იყუნენ ძეთაგან ლევის, განიმზადნეს თავნი თჳსნი.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველთა ერთბამად აღასრულეს ზატიკი უფლისა მას დღესა შინა.
და	მცხ.ეზრ3	და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა, რომელი იპოვეს მას ჟამსა შინა, ზატიკი უფლისა და დღესასწაული იგი ბალარჯობათა შჳდ დღე,
და	მცხ.იგავ	გამო-მე-ვის-ეკრისა ცეცხლი წიაღთა და სამოსელი მისი არა დაიწჳს?
და	მცხ.მარკ	და რაჟამს მიგიყვანნენ თქუენ მიცემად მათა, ნუ წინაჲსწარ ჰზრუნავთ, ნუცა იწურთით, რასა იტყოდით; არამედ რაჲ-იგი მოგეცეს თქუენ მას ჟამსა შინა, მას იტყოდეთ, რამეთუ არა თქუენ ხართ მეტყუელნი, არამედ სული წმიდაჲ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მე გეტყჳ თქუენ: ითხოვდით და მოგეცეს თქუენ, ეძიებდით და ჰპოოთ, ირეკდით და განგეღოს თქუენ.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ ყოველი რომელი ითხოვდეს, მოიღოს, და რომელი ეძიებდეს, პოოს, და რომელი ირეკდეს, განეღოს.
და	მცხ.ლუკა	და კაცისა ვისგანმე განაძო ეშმაკი, რომელი იყო ყრუჲ. და იყო განსლვასა მას ეშმაკისასა იტყოდა ყრუჲ იგი. და უკჳრდა ყოველსა მას ერსა.
და	მცხ.ეზრ3	არცაღა ყოველთა მეფეთა ისრაჱლისათა ყვეს ზატიკი ესე. ვითარი-იგი ყო იოსია მეფემან, მღდელთა მათ, და ლევიტელთა, და ჰურიათა და ყოველმან ისრაჱლმან, რომელნი-იგი იყუნეს დამკჳდრებულნი მას ჟამსა იერუსალჱმსა შინა.
და	მცხ.ეზრ3	და იყუნენ მართალ საქმენი იოსიასნი წინაშე უფლისა ღმრთისა თჳსისა და ჰმონებდა უფალსა ყოვლითა გულითა და გონებითა თჳსითა.
და	მცხ.ეზრ3	და სხუანიცა მეფენი იყუნეს უწინარეს მისა, რომლისათჳს წერილ არს, რომელთა-იგი შესცოდეს და უსჯულო იქმნნეს ყოველთა შინა ნათესავთა და შეაწუხეს უფალი და მჴდომად აღუდგეს სიტყვათა მისთა შორის ისრაჱლისა.
და	მცხ.ეზრ3	და შემდგომად ყოველთა მათ სიმართლეთა იოსიასთა მოვიდა ფარაო, მეფე მეგჳპტელთა, მბრძოლად ვარქამუსად ევფრატით კერძო და განვიდა ბრძოლად იოსია.
და	მცხ.ეზრ3	და მიავლინა მისა მეფემან მეგჳპტელთამან და ჰრქუა: რა ძეს შენი და ჩემი, მეფეო ჰურიასტანისაო?
და	მცხ.ეზრ3	და არა გარემოაქცივნა იოსია ეტლნი თჳსნი, არამედ ბრძოლად ჴელი შეყო მისა და არა ისმინნა სიტყუანი იერემია წინაწარმეტყუელისანი, რომელსა ეტყოდა მას პირითა უფლისათა,
და	მცხ.ლუკა	და სხუანი ვინმე გამოცდით სასწაულსა ზეცით ითხოვდეს მისგან.
და	მცხ.ეზრ3	არამედ შეიკრიბა და ზედამოუჴდა ველსა უდმაკედოვადაუს. და მიუჴდეს მთავარნი იგი მეფესა იოსიასა.
და	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუა იოსია მეფემან მონათა თჳსთა: განმიყვანეთ მე ველისა ამისგან, რამეთუ მოუძლურდი ფრიად. და მეყსეულად გამოიყვანეს იგი მონათა თჳსთა ბრძოლისა მისგან.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან იცნოდა ზრახვანი მათნი და ჰრქუა მათ: ყოველი მეუფებაჲ, რომელი თავსა თჳსსა განევლთის, მოოჴრდის, და სახლი სახლსა ზედა დაეცის.
და	მცხ.ეზრ3	და აღჴდა იგი ეტლთა მათ მეორეთა თჳსთა და აღიყვანეს იგი იერუსალჱმდ, მოკუდა და დაეფლა მამათა თჳსთა თანა.
და	მცხ.ეზრ3	და მეფე-ყვეს ნათესავისა მისგან იაქონია, ძე იოსიასი. მეფობდა იექონია მამისა თჳსისა იოსიას წილ და იყო ოცდასამ წლისა, რაჟამს დადგა იგი მეფედ .
და	მცხ.ლუკა	და უკუეთუ ეშმაკი თავსა თჳსსა განევლთა, ვითარ დამტკიცნეს მეუფებაჲ მისი? რამეთუ იტყჳთ ჩემთჳს, ვითარმედ: ბელზებულითა განვასხამ ეშმაკთა.
და	მცხ.ეზრ3	და მოჰჴადა მათ ასი ტალანტი ვერცხლი, ერთი ოქრო.
და	მცხ.ეზრ3	და შეკრა იოაკიმ დიდნი იგი მთავარნი სახლისა ისრაჱლისანი და ზარა, ძმა თჳსი, გამოიყვანა ქუეყანით ეგჳპტით და მოიყვანნა თავისა თჳსისა თანა.
და	მცხ.ლუკა	და ოდეს უძლიერესი მისი ზედა-მოუჴდის, სძლის მას და საჭურველი მისი მოუღის, რომელსა-იგი ესვიდა, და ნატყუენავი მისი განუყვის.
და	მცხ.ეზრ3	და იყო ოცდახუთ წლისა იოაკიმ, რაჟამს მეფე-ყვეს ჰურიასტანს, იერუსალჱმსა ზედა. და ქმნა მან ბოროტი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ლუკა	რომელი არა არს ჩემ თანა, მტერი ჩემი არს; და რომელი არა შეჰკრებს ჩემ თანა, იგი განაბნევს.
და	მცხ.ლუკა	რაჟამს სული არაწმიდაჲ განვიდის კაცისაგან, მიმოვალნ ურწყულთა ადგილთა და ეძიებნ განსუენებასა და არა პოვის, თქჳს: მივიქცე სახლსავე ჩემსა, ვინაჲცა გამოვედ.
და	მცხ.მარკ	ხოლო პილატე მიუგო და ჰრქუა მათ: გნებავსა, რაჲთა მიგიტეო თქუენ მეუფჱ ჰურიათაჲ?
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდის და პოვის იგი განშუენებული და შემკული.
და	მცხ.ლუკა	მაშინ წარვიდეს და მოიყვანნის სხუანი შჳდნი სულნი, უბოროტესნი მისსა, და შევიდის და დაიმკჳდრის მას შინა და იქმნის უკუანაჲსკნელი კაცისაჲ მის უძჳრეს პირველისა.
და	მცხ.მარკ	და მოიყვანეს იგი გოლგოთას, ადგილსა, რომელ არს გამოთარგმანებით: თხემისა ადგილი.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ვიდრე იტყოდაღა იგი ამას, აღ-ვინმე-იღო დედაკაცმან ჴმაჲ ერსა მას შორის და ჰრქუა მას: ნეტარ არს მუცელი, რომელმან გიტჳრთა შენ, და ძუძუნი რომელთა სწოვდი.
და	მცხ.მარკ	და აღესრულა წერილი იგი, რომელი იტყჳს, ვითარმედ: უსჯულოთა თანა შეირაცხა.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა იყო ჟამი მეექუსე, ბნელი იყო ყოველსა ქუეყანასა ვიდრე მეცხრედ ჟამადმდე.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან ჰრქუა: არამედ ნეტარ არიან, რომელთა ისმინონ სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და დაიმარხონ იგი.
და	მცხ.ლუკა	დედოფალი იგი სამხრისაჲ აღდგეს სასჯელსა მას კაცთა თანა ამის ნათესავისათა და დასჯიდეს მათ, რამეთუ მოვიდა კიდით ქუეყანისაჲთ სმენად სიბრძნესა სოლომონისსა; და აჰა ესერა უფროჲს სოლომონისსა არს აქა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა შეკრბებოდა ერი იგი, იწყო სიტყუად მათდა: ნათესავი ესე ნათესავი ბოროტი არს, სასწაულსა ითხოვს, და სასწაული არა ეცეს მას, არამედ სასწაული იონა წინაწარმეტყუელისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	კაცნი იგი ნინეველნი აღდგენ სასჯელსა მას ნათესავისა ამის თანა და დასჯიდენ მათ, რამეთუ შეინანეს ქადაგებასა მას იონაჲსსა; და აჰა ესერა უფროჲს იონაჲსსა არს აქა.
და	მცხ.ლუკა	არავინ აღანთის სანთელი და დადგის ფარულად, გინა ჴჳმირსა ქუეშე, არამედ სასანთლესა ზედა, რაჲთა შემავალნი ხედვიდენ ნათელსა.
და	მცხ.ლუკა	სანთელი გუამისაჲ არს თუალი; ოდეს თუალი შენნი განმარტებულ იყოს, ყოველი გუამი შენი ნათელ იყოს და უკუეთუ თუალი შენი ბოროტ იყოს, ყოველი გუამი შენი ბნელ იყოს.
და	მცხ.ლუკა	უკუკეთუ ყოველი გუამი შენი ნათელ არს და არა რაჲ აქუნდეს ადგილი რაჲმე ბნელისაჲ, იყოს იგი ყოვლად ნათელ, ვითარცა-იგი სანთელი ელვითა განგანათლოს შენ.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა იტყოდა ამას თავადი, ჰლოცვიდა ვინმე ფარისეველი, რაჲთა პური ჭამოს მის თანა; და შევიდა და დაჯდა.
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მას უფალმან: აწ თქუენ, ფარისეველთა, გარეშე სასუმელისაჲ და პინაკისაჲ განსწმიდით, და შინაგანი თქუენი სავსე არნ ნატაცებითა და უკეთურებითა.
და	მცხ.ლუკა	გარნა ესე, რომელი ჯერ არს, მიეცით მოწყალებაჲ, და აჰა თქუენი ყოველი წმიდა არს.
და	მცხ.ლუკა	არამედ ვაჲ თქუენდა, ფარისეველნო, რამეთუ ათეულსა აღიღებთ პიტნაკისა და ტეგანისასა და ყოვლისა მხლისასა და თანა-წარჰვალთ სამართალსა და სიყუარულსა ღმრთისასა. ესე ჯერ-იყო ყოფად და იგი არა დატევებად.
და	მცხ.ლუკა	ვაჲ თქუენდა, ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ გიყუარს თქუენ ზემოჯდომაჲ შესაკრებელთა შორის და მოკითხვაჲ უბანთა ზედა.
და	მცხ.ლუკა	ვაჲ თქუენდა, მწიგნობარნო და ფარისეველნო ორგულნო, რამეთუ ხართ, ვითარცა საფლავნი უჩინონი, და კაცნი ზედა ვლენან და არა იციან.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო სჯულის-მეცნიერმან ვინმე და ჰრქუა მას: მოძღუარ, მაგას რაჲ იტყჳ, ჩუენცა გუაგინებ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: თქუენდაცა, სჯულის-მეცნიერთა, ვაჲ არს, რამეთუ აღჰკიდით კაცთა ტჳრთი ძნიად სატჳრთავი და თქუენ ერთითაცა თითითა არა შეახით ტჳრთსა მას.
და	მცხ.ლუკა	ეწამებით სამე და თანა-სათნო-ეყოფვით საქმესა მამათა თქუენთასა, რამეთუ მათ მოსწყჳდნეს იგინი, და თქუენ საფლავთა მათთა აშენებთ.
და	მცხ.ლუკა	ამისთჳსცა-იგი სიბრძნემან ღმრთისამან თქუა: მოვავლინნე მათა წინაწარმეტყუელნი და მოციქულნი, და მათგანნი მოწყჳდნენ და დევნნენ.
და	მცხ.ლუკა	სისხლითგან აბელისით, ვიდრე სისხლადმდე ზაქარიაჲსა, რომელი წარწყმდა შორის საკურთხეველისა მის და ტაძრისა. ჰე, გეტყჳ თქუენ, იძიოს ნათესავისა ამისგან.
და	მცხ.ლუკა	ვაჲ თქუენდა, სჯულის-მოძღუარნო, რამეთუ დაჰმალენით კლიტენი მეცნიერებისანი; თქუენ არა შე-ხუალთ და შემავალთა აყენებთ.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარ-იგი თავადი ეტყოდა მათ ამას წინაშე ყოვლისა მის ერისა, იწყეს მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა განზრახვად ბოროტისა და უძნდა სიტყუაჲ იგი და ჰგმობდეს მას მრავლისა მისთჳს სიტყჳსა.
და	მცხ.ლუკა	და უმზირდეს მას პოვნად რასმე სიტყუასა პირისაგან მისისა, რაჲთა შეასმინონ იგი.
და	მცხ.ლუკა	რომელთა ზედა შეკრებულ იყო ბევრეული ერი, ვიდრემდე დასთრგუნვიდეს ურთიერთას. იწყო პირველად სიტყუად მოწაფეთა თჳსთა და ჰრქუა: ეკრძალენით თავთა თქუენთა ცომისაგან ფარისეველთაჲსა, რომელ არს ორგულებაჲ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო არარაჲ არს დაფარული, რომელი არა გამოცხადნეს, და დამალული, რომელი არა საცნაურ იყოს.
და	მცხ.ლუკა	ამისათჳს რომელი ბნელსა შინა სთქუათ, ნათელსა შინა ისმეს, და რომელსა ყურსა ეტყოდით საუნჯეთა შინა, იქადაგოს ერდოთა ზედა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო გეტყჳ თქუენ, მეგობართა ჩემთა: ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოსწყჳდნენ ჴორცნი და ამისა შემდგომად ვერარაჲ აქუს უმეტესი, რაჲ გიყონ თქუენ.
და	მცხ.ლუკა	ანუ არა ხუთი სირი განისყიდების ორის ასარის? და ერთიცა მათგანი არა არს დაფარულ წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლუკა	და რომელმან უვარ-მყოს მე წინაშე კაცთა, უვარ-იქმნეს იგიცა წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა.
და	მცხ.ლუკა	და ყოველმან რომელმან თქუას სიტყუჲ ძისა მიმართ კაცისა, მიეტეოს მას. ხოლო სულისა წმიდისა მგმობარსა არა მიეტეოს.
და	მცხ.ლუკა	და ოდეს შეგიყვანნენ თქუენ შესაკრებელთა და წინაშე მთავართა და ჴელმწიფეთა, ნუ ჰზრუნავთ, ვითარ, ანუ რაჲ სიტყუაჲ მიუგოთ, ანუ რაჲ სთქუათ,
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: კაცო, ვინ დამადგინა მე მსაჯულად და განმყოფელად თქუენდა?
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მათ: ეკრძალენით და დაიცვენით თავნი თქუენი ყოვლისაგან ანგაჰრებისა, რამეთუ არა ნამეტნავისაგან ვისამე არნ ცხორებაჲ მისი ნაყოფთა მისთაგან.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მათ იგავსაცა და ჰრქუა მათ: კაცისაჲ ვისიმე მდიდრისაჲ ნაყოფიერ იყო აგარაკი.
და	მცხ.ლუკა	და განიზრახვიდა გულსა შინა თჳსსა და თქუა: რაჲ-მე ვყო, რამეთუ არა მაქუს, სადა შევიკრიბო ნაყოფი ჩემი?
და	მცხ.ლუკა	და თქუა: ესე ვყო: დავარღჳნე საუნჯენი ჩემნი და უფროჲსნი აღვაშენნე და შევიკრიბო მუნ ყოველი ნაყოფი და კეთილი ჩემი.
და	მცხ.მარკ	და ღაღატ-ყო ერმან მან გამოთხოვად მისა, ვითარცა-იგი მიჰმადლის მათ მარადის.
და	მცხ.ლუკა	ეგრეცა, რომელი იუნჯებდეს თავისა თჳსისა და არა ღმრთისა მიერ განმდიდრდებოდის.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა იესუ მოწაფეთა თჳსთა: ამისთჳს გეტყჳ თქუენ: ნუ ჰზრუნავთ სულისა თქუენისა, რაჲ სჭამოთ, და ნუცა ჴორცთა თქუენთა, რაჲ შეიმოსოთ,
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ სული უფროჲს არს საზრდელისა და ჴორცნი სამოსლისა.
და	მცხ.ლუკა	განიცადენით ყორანნი, რამეთუ არა სთესვენ, არცა მკიან, რომელთა არა აქუს საუნჯე, ანუ სადა შეიკრიბონ, და ღმერთი ზრდის მათ. რაოდენ თქუენ უმჯობეს ხართ მფრინველთა?
და	მცხ.ლუკა	ვინ-მე უკუე თქუენგანი ზრუნვიდეს და შეუძლოს შეძინებად ჰასაკსა თჳსსა წყრთა ერთ?
და	მცხ.ლუკა	უკუეთუ ველსა გარე, რომელი დღეს თივაჲ არს და ხვალე თორნესა შთაეგზნეს, ღმერთმან ესრეთ შემოსის, რაოდენ უფროჲს თქუენ, მცირედ-მორწმუნენო?
და	მცხ.ლუკა	და თქუენ ნუ ეძიებთ, რაჲ სჭამოთ და რაჲ ჰსუათ, და ნუცა განსცხრებით,
და	მცხ.ეზრ3	და სამსახურებელი სახლისა უფლისა გამოიღო ნაბოქოდონოსორ, წარიღო და დადვა სახლსა კერპთა მისთასა ბაბილონს.
და	მცხ.ეზრ3	ესე ყოველი მისთჳს და უსჯულოებისა მისისათჳს, და სიბილწისა მისისა დაწერილ არს წიგნსა მეფეთასა.
და	მცხ.ეზრ3	და მეფობდა მის წილ იოაკიმ, ძე მისი, და იყო ოცდაათრვამეტისა წლისა.
და	მცხ.ეზრ3	და მეფობდა სამ თვე და ათ დღე იერუსალჱმს. და ქმნა მან ბოროტი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ივდ	და მოვიდეს მისა და ჰრქუა მათ: ისმინეთ ჩემი მთავართა მაგათ დამკჳდრებულთა ბეტულასთა, რამეთუ არა სამართალ არს სიტყუაჲ ეგე თქუენი, რომელსა იტყოდეთ წინაშე ერისა. დაამტკიცეთ ფიცით, რომელსა-იგი იტყოდეთ წინაშე ღმრთისა შორის თქუენსა და თქჳთ გაცემა ქალაქისა ღმრთისა ჩუენისა მტერთა ჩუენთა, უკუეთუ არა, მათ შინა მოაქციოს თქუენდა ღმერთმან შეწევნა.
და	მცხ.ეზრ3	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა და არა მოიქცა უკეთურებისაგან თჳსისა და არცა ისმინა სიტყუანი იერემია წინაწარმეტყუელისანი, რომელსა ეტყოდა მას პირითა უფლისათა,
და	მცხ.ეზრ3	და ფიცი იგი, რომლითა ეფუცა ნაბოქოდონოსორ მეფესა, სახელითა უფლისათა და არა დაადგრა ფიცსა მას, არამედ ეცრუვა და განეშორა ნაბოქოდონოსორს, და განიფიცხა ქედი თჳსი და გული თჳსი და გარდაჴდა სჯულსა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.ივდ	მწუხარებითა შევსტიროდეთ უფალსა და ვთქუათ: ვითარცა არს ნებაჲ შენი, ეგრეთვე გვეყავნ წყალობაჲ შენი, რამეთუ ვითარცა შემუსრავს გულთა ჩუენთა ამპარტავანებაჲ მათი, ეგრეთვე სიმდაბლითა ვიქადით
და	მცხ.ივდ	ხოლო ჩუენ არა შურისგებითა, არამედ სასწავლელად გუტანჯავს უფალი მახლობელთა მისთა, რომელი-იგი არს კურთხეულ და ქებულ ყოველსა ჟამსა საუკუნოდ, ამენ.
და	მცხ.ივდ	და არცა ნათესავისა ჩუენისაგან, რამეთუ მოცემასა ჩუენდა ეგრევე ეგოს იერუსალჱმი და ყოველი ჰურიასტანი და ყოველი ქუეყანა დამტკიცნეს. და წარმოჩნდეს სიწმიდე ჩუენი და გამოიძიოს უფალმან შეგინებისათჳს მათისა სისხლისაგან მათისა და მოწყუედისათჳს მამათა ჩუენთასა და ქუეყანისა მისთჳს ჩუენისა, მოოჴრებისათჳს სამკჳდრებელისა ჩუენისა. და მოაქციოს. ჩუენდავე წარმართთა შორის, სადა-იგი ვმონებდით მათ და ვიყვენით ჩუენ შეკრებილ და საყუედრელ წინაშე ყოველთა წარმტყუენველთა ჩუენთა, რამეთუ არა წარემართოს მონებაჲ ჩუენი მადლად, არამედ გინებულად დადვას იგი უფალმან ღმერთმან ჩუენმან.
და	მცხ.ეზრ3	და მიუვლინა ღმერთმან მამათა მათთა მოციქულად წინაწარმეტყუელი, რათამცა მოიქცეს, რამეთუ ჰრიდებდა მათ ტაძარსა სიწმიდისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და შეურაცხ-ყვეს მოციქულნი იგი მისნი და დღესა მას, რომელსა ეტყჳნ მას უფალი, იგინი ეკიცხევდეს წინაწარმეტყუელთა მისთა.
და	მცხ.ივდ	ამისთჳს, რათა იყოს საჴსენებელად სახელისა შენისა. დაამჴვენ და მოსარ ამათი აღმდგომი ჴელითა ქველისათა, რათა ცნან ყოველთა მეუფებათა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი.
და	მცხ.ეზრ3	და განრისხნა უფალი ნათესავსა ზედა მათსა უღმრთოებისა მისთჳს და მოავლინა მათ ზედა მეფენი იგი ქალდეველთანი.
და	მცხ.ლუკა	განყიდენით მონაგებნი თქუენნი და მიეცით ქველის-საქმე და ყავთ თავისა თქუენისა საფასე, რომელი არა დაძუელდეს, და საუნჯე მოუკლებელი ცათა შინა, სადა-იგი მპარავი არა მიეხების, არცა მღილმან განრყუნის.
და	მცხ.ეზრ3	და მათ მოსრნეს ჭაბუკნი მათნი მახჳლითა და დასთხიეს სისხლი მათი გარემოს ტაძარსა სიწმიდისასა და არა ჰრიდა ყრმათა ქალწულთა მოხუცებულთა და ჭაბუკთა მათთა,
და	მცხ.ეზრ3	არამედ ყოველივე მისცა ჴელთა მათთა და სამსახურებელი სახლისა უფლისა, დიდი და კნინი, და ჭურჭელი სამსახურებელი კიდობნისა მის უფლისა, და ყოველი ფასი მეფეთა ისრაჱლისათა აღიღეს და წარიღეს ბაბილონად.
და	მცხ.ეზრ3	და ცეცხლითა მოწვეს ტაძარი იგი უფლისა, დაარღჳეს და აღაოჴრეს ზღუდენი იერუსალჱმისანი, და გოდლები მისი მოწვეს ცეცხლითა.
და	მცხ.ლუკა	იყვნედ წელნი თქუენნი მორტყმულ და სანთელნი თქუენნი აღნთებულ.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მას ჰოლომფორე: ნუ გეშინინ, დედაკაცო, კადნიერ იყავ გულითა შენითა, რამეთუ მე არა ვის ბოროტი უყავ კაცსა, რომელმან ინება მონობა ნაბუქოდონოსორისა, მეფისა ყოვლისა ქუეყანისა.
და	მცხ.ივდ	და აწ, უფალო, სიტყუასა მას, რომელსა იტყოდა აქიორ ერსა შორის შენსა, გვესმნეს სიტყუანი იგი მისნი, რამეთუ შეიწყნარეს იგი კაცთა მათ ბეტულასათა და უთხრა მათ, რომელსა იტყოდა შენს წინაშე. ყოველნი სიტყუანი შენნი, რომელთა იტყოდე ამისთჳს, ჴელმწიფეო უფალო. ნუ თანაწარხვალ სიტყუათა მისთა, არამედ დაიდევ იგი გულსა შენსა, რამეთუ ჭეშმარიტ არს,
და	მცხ.იოან	და ვაუწყე სახელი შენი და ვაუწყო, რაჲთა სიყუარულითა მით რომლითა შემიყუარე მე, მათ შორის იყოს, და მე მათ თანა.
და	მცხ.ეზრ3	და იყო აღსრულება ყოვლისა დიდებისა მათისა და ნეშტნი იგი წინაწარიქცინეს და წარტყუენეს ბაბილონად.
და	მცხ.ივდ	და ვინაითგან განურისხნა მათ ღმერთი, ამისთჳს მოვივლინე თხრობად შენდა
და	მცხ.ივდ	არა არს ესევითარი დედაკაცი კიდითგან ქუეყანისათა ვიდრე კიდედმდე მის სიკეთითა პირისათა და გულისხმის-ყოფითა სიტყუათათა.
და	მცხ.ეზრ3	და დაემონნეს მათ და შვილთა მათთა ვიდრე მეფეთამდე სპარსთასა აღსრულებასა მას სიტყჳსა უფლისასა, რომელსა იტყოდა პირითა იერემია წინაწარმეტყუელისათა,
და	მცხ.ივდ	და თქუა ივდით: არა ვჭამო მათგანი, არც ვსუა, რათა არა მექმნეს მე საცთურ, არამედ რომელ-ესე მომიღებიეს, მეყოფის მე.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მას ჰოლომფორე: უკუეთუ მოგაკლდეს, რომელ-ეგე გაქუს შენ, ვინათ გცეთ შენ მსგავსი მათი, რამეთუ არავინ არს ჩუენ თანა კაცი ნათესავისაგან შენისა.
და	მცხ.ივდ	და უბრძანა ჰოლომფორე მცველთა მათ თჳსთა არა ყენებად მისა. და იყოფოდა ბანაკსა შინა სამ დღე.
და	მცხ.ივდ	და განვიდის ღამედ და ღამედ ჴევსა მას ბეტულასასა და იბანებინ წყაროსა მას წყლისასა, ვითარცა წეს იყო ურიათა.
და	მცხ.ივდ	და განუკჳრდა ფრიად ყოველსა მას ერსა და მუჴლნი მოუდრიკნეს და თაყუანი-სცეს ღმერთსა და თქუეს ერთბამად ყოველთა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო მამათა ჩუენთაო, რომელმან შეურაცხ-ჰყვენ დღევანდელსა ამას დღესა მტერნი ერისა შენისანი ჴელითა ქალისათა.
და	მცხ.ივდ	რამეთუ არა მოაკლდეს სახელი შენი გულთა კაცთასა და მოიჴსენებდენ ძალსა ღმრთისასა ვიდრე უკუნისამდე. და იყავნ შენდა იგი სიმაღლედ საუკუნოდ მოხედვად შენდა კეთილითა ამისთჳს, რამეთუ არა ჰრიდე სულსაცა შენსა სიმდაბლისათჳს ნათესავისა ჩუენისა, არამედ განხვედ დაცემისა ჩუენისათჳს. სიწრფოებით ხჳდოდე წინაშე ღმრთისა ჩუენისა
და	მცხ.ივდ	და თქუა ყოველმან ერმან: იყავნ, იყავნ!
და	მცხ.ივდ	წარავლინნა ოზია მოციქულნი ბეტომათემად და აბელმაემად და ქობად და კოლად და ყოველთა საზღვართა ისრაჱლისათა, რათა უთხრან ყოველი, რომელი იქმნა, რათა ყოველნი გამოეფინნენ მტერთა მათ თანა მოსრვად მათად.
და	მცხ.ესთ	და ვასტიანე დედოფალმან არა ისმინა მისი შესლვად მის წინაშე საჭურისთა მათ თანა ტაძრად, სადა-იგი იყო სუმა. ვითარცა ესმა მეფესა, რამეთუ შეურაცხ-ყო ვასტიანემ ნება მისი, შეწუხნა ფრიად.
და	მცხ.ესთ	და წარუძღვანეს წიგნები იგი ჴელითა მალედმსრბოლთაგან არტაქსექსისა სამეფოსა განრყვნად ყოველი ნათესავი ჰურიათა მეათოთხმეტესა თთვესა ადარისასა, რომელ არს იგრიკა, და იავარის-ყოფად ნაყოფთა მათთა.
და	მცხ.ესთ	და მოვიდა ვიდრე მეფისამდე და დადგა ბჭეთა წინაშე, რამეთუ არა ჯერ-იყო შესლვად მისი ძაძაშემოსილისა და ნაცარგარდასხმულისა.
და	მცხ.ლუკა	და თქუენცა იყვენით განმზადებულ, რამეთუ ჟამსა, რომელსა არა ჰგონებდეთ, ძე კაცისაჲ მოვიდეს.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა იესუ: ვინ-მე არს მნე იგი სარწმუნოჲ და გონიერი, რომელი დაადგინოს უფალმან მონათა თჳსთა ზედა მიცემად იფქლი ჟამსა თჳსსა?
და	მცხ.ლუკა	ნეტაო არს იგი მონაჲ, რომლისაჲ მოვიდეს უფალი მისი და პოოს იგი ესრეთ მოქმედი.
და	მცხ.ლუკა	უკუეთუ თქუას მონამან მან გულსა შინა თჳსსა: ყოვნის უფალი ჩემი მოსლვად, და იწყოს გუემად მონათა და მჴევალთა და ჭამად და სუმად და დათრობად.
და	მცხ.ლუკა	მოვიდეს უფალი იგი მონისაჲ მის დღესა, რომელსა არა მოელოდის, და ჟამსა, რომელი არა იცის, და ორგან განკუეთოს იგი და ნაწილი მისი დადვას ურწმუნოთა თანა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მონამან რომელმან იცის ნებაჲ უფლისა თჳსისაჲ და არა განემზადოს ნებისაებრ მისისა, იტანჯოს იგი ფრიად.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელმან არა იცის და ქმნეს რაჲმე ღირსი ტანჯვისაჲ, იგუემოს მცირედ. რამეთუ ყოველსა რომელსა მიეცა დიდად, დიდადცა იძიოს მისგან, და რომელსა მიეცა ფრიად, უმეტესი მოჰჴადონ მას.
და	მცხ.ლუკა	ცეცხლისა მოვედ მიფენად ქუეყანასა ზედა და რაჲ მნებავს, რაჲთა აწვე აღეგზნეს!
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ნათლის-ღებაჲ მაქუს ნათლის-ღებად და ვითარ შეურვებულ ვარ, ვიდრემდე აღესრულოს!
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ იყვნენ ამიერითგან ხუთნი სახლსა შინა ერთსა განყოფილ: სამნი ორთაგან და ორნი სამთაგან.
და	მცხ.ლუკა	განყოფად მამაჲ ძისაგან და ძე მამისაგან; და დედაჲ ასულისაგან და ასული დედისაგან; დედამთილი ძის-ცოლისაგან მისისა და სძალი დედამთილისაგან.
და	მცხ.ლუკა	ეტყოდა იესუ ერსაცა მას: რაჟამს იხილით ღრუბელი, აღმომავალი დასავალით, მეყსეულად სთქჳთ, ვითარმედ: წჳმაჲ მოაქუს, და არნ ეგრეთ.
და	მცხ.ეზრ3	აწ ვინცა იყოს, რომელსა თანა იყოს ნათესავთაგანი ჰურიათა, და უფალი ღმერთი იყოს მის თანა, და აღვიდენ იერუსალჱმდ ჰურიათა მათ თანა, და აღაშენეს ტაძარი იგი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, ესე არს უფალი, რომელი-იგი დამკჳდრებულ არს იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველნივე, რომელნი-იგი თჳთეულად თჳსთა ადგილთა დამკჳდრებულ იყუნენ, შეეწინედ მათ ოქროთა და ვეცხლითა.
და	მცხ.ეზრ3	ცხენებითა და საცხოვრითა და ყოვლითა განმზადებულებითა თჳსითა შეწირვად ტაძარსა უფლისა ღმრთისა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ3	და დაადგინეს მთავარნი იგი ნათესავთა და მამათა მთავართაებრ ნათესავისაებრ იუდასისა, ტომისაგან ბენიამენისი, მღდელთა და ლევიტელთა და ყოველთა, რომელთა განაღჳძა უფალმან სული მათი მისლვად აღშენებად ტაძრისა მის უფლისა იერუსალჱმს, რომელნი გარემოს იყუნენ.
და	მცხ.ეზრ3	შეეწივნენ ყოველნი ოქროთა და ვერცხლითა, ცხენებითა, საცხოვარითა და აღუთქუეს უფალსა, რაოდენი-რა შთაურდეს გონებასა.
და	მცხ.ეზრ3	და მეფემან კჳროს მოღებად-სცა სამსახურებელი იგი წმიდა უფლისა, რომელი-იგი წარეღო ნაბოქოდონოსორს იერუსალჱმით და დაედვა სახლსა მას კერპთა თჳსთასა.
და	მცხ.ლუკა	და რაჟამს სამხრით ქარი ქრინ, სთქჳთ, ვითარმედ: სიცხე იყოს, და არნ ეგრეთ.
და	მცხ.ლუკა	ორგულნო, პირი სამე ქუეყანისაჲ და ცისაჲ იცით გამოცდად, ხოლო ჟამი ესე ვითარ არა გამოიცადეთ?
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ ოდეს მიხუალ მოსაჯულისა შენისა თანა მთავრისა წინაშე გზასა ზედა, მიეც საქმარი განთავისუფლებად მისგან, ნუუკუე მიგიყვანოს შენ მსაჯულისა, და მსაჯულმან მიგცეს შენ მეხარკესა, და მეხარკემან მიგცეს შენ საპყრობილედ.
და	მცხ.ლუკა	მო-ვინმე-სრულ იყვნეს მას ჟამსა ოდენ და უთხრეს მას გალილეველთა მათთჳს, რომელთაჲ-იგი სისხლი პილატე შეჰრია მსხუერპლთა მათთა.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ეგრე გგონიეს, ვითარმედ გალილეველნი ესე უფროჲს ყოველთა გალილეველთა იყვნეს ცოდვილ, რამეთუ ესევითარი ევნო მათ?
და	მცხ.ლუკა	ანუ იგი, რომელ ათრვამეტთა ზედა სილოამს გოდოლი დაეცა და მოსწყჳდნა იგინი, ჰგონებთ, ვითარმედ იგინი ხოლო თანა-მდებ იყვნეს უფროჲს ყოველთა კაცთა, რომელნი მკჳდრ არიან იერუსალჱმს?
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მათ იგავსა ამას: ლეღჳ ვისმე ედგა ნერგი სავენაჴესა თჳსსა, მოვიდა და ეძიებდა ნაყოფსა მისგან და არა პოვა.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა ვენაჴის მოქმედსა მას: ესერა სამი წელი არს, ვინაჲთგან მოვალ და ვეძიებ ნაყოფსა ლეღუსა ამას შინა და არა ვჰპოვებ. მოჰკუეთე ეგე, რაჲსათჳს ქუეყანაჲცა დაუპყრიეს უქმად?
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: უფალო, უტევე ეგე ამასცა წელსა, ვიდრემდე მოუთოჴნო მას გარემო და სკორე დაუდვა,
და	მცხ.ლუკა	და ასწავებდა მათ იესუ შესაკრებელსა ერთსა შაბათსა შინა.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა დედაკაცი იყო, რომლისა თანა იყო სული უძლურებისაჲ ათრვამეტ წლითგან; და იყო იგი დაღონებულ და ვერ ეძლო ზე აღხილვად ყოვლითურთ.
და	მცხ.ლუკა	იხილა იგი იესუ, მოუწოდა და ჰრქუა მას: დედაკაცო, განტევებულ ხარ უძლურებისაგან შენისა.
და	მცხ.ლუკა	და დაასხნა მას ზედა ჴელნი, და მეყსეულად აღემართა და ვიდოდა და ადიდებდა ღმერთსა.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო მას იესუ და ჰრქუა: ორგულო, კაცად-კაცადმან თქუენმან არა აღჰჴსნისა შაბათსა შინა ჴარი გინა ვირი ბაგათაგან მათთა და წარიბის და ასჳს მას წყალი?
და	მცხ.ლუკა	და ამას რაჲ იტყოდა თავადი, ჰრცხუენოდა ყოველთა წინა-აღმდგომთა მისთა; და ყოველსა მას ერსა უხაროდა ყოველთა მათ ზედა დიდებულებათა მისთა, რომელნი იქმნებოდეს მის მიერ.
და	მცხ.ლუკა	და იტყოდა: რასა ვამსგავსო სასუფეველი ღმრთისაჲ, და ვისა მსგავს არს იგი?
და	მცხ.ლუკა	ვამსგავსო იგი ცომსა, რომელი მოიღო დედაკაცმან და შეჰრთო იგი ფქვილსა სამსა საწყაულსა, ვიდრემდე აღფუვნოს ყოველი.
და	მცხ.ლუკა	და მიმოვიდოდა ქალაქებსა და დაბნებსა და ასწავებდა და წარიგზავნებოდა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა ვინმე მას: უფალო, უკუეთუ მცირედ არიან ცხორებულნი? ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ:
და	მცხ.ლუკა	იღუაწეთ შესლვად იწროჲსა მისგან კარისა. ხოლო გეტყჳ თქუენ: მრავალნი ეძიებდენ შესლვად და ვერ უძლონ.
და	მცხ.ლუკა	მაშინ იწყოთ სიტყუად: ვჭამდით წინაშე შენსა და ვსუემდით, და უბანთა ჩუენთა ზედა გუასწავებდ.
და	მცხ.ლუკა	და გრქუას: არა გიცნი, ვინანი ხართ; განმეშორენით ჩემგან ყოვლნი მოქმედნი უსჯულოებისანი.
და	მცხ.ლუკა	მუნ იყოს ტირილი და ღრჭენაჲ კბილთაჲ, რაჟამს იხილოთ აბრაჰამი, ისაკი და იაკობი და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი სასუფეველსა ღმრთისასა და თქუენ განსხმულნი გარეშე.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდოდიან მზისა-აღმოსავალით და მზისა-დასავალით, ჩრდილოჲთ და სამხრით, და ინაჴ-იდგმიდენ სასუფეველსა ღმრთისასა.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა არიან უკუანაჲსკნელნი, რომელნი იყვნენ პირველ, და არიან პირველნი, რომელნი იყვნენ უკანაჲსკნელ.
და	მცხ.ლუკა	მას დღესა შინა მო-ვინმე-ვიდეს იესუჲსა ფარისეველნი და ეტყოდეს მას: განვედ და წარვედ ამიერ, რამეთუ ჰეროდე გეძიებს შენ მოკლვად.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მათ: მივედით და არქუთ მელსა მას: აჰა ესერა განვასხამ ეშმაკთა და კურნებათა აღვასრულებ დღეს და ხვალე, და ზეგე აღვესრულები.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ ჯერ-არს ჩემდა დღეს და ხვალე და ზეგე წარსლვად, რამეთუ ვერ ეგების წინაწარმეტყუელი გარეშე იერუსალჱმსა წარწყმედად.
და	მცხ.ესა	და იყოს ყუავილი დამოვრდომილი სასოებისა დიდებისა მისისა მწუერვალსა ზედა მთისა მაღლისასა, ვითარ წინამორბედი ლეღჳსა, რომლისა მხილველმან მისმან პირველ ჴელითა თჳსითა პყრობამდე ინების შთანთქმა მისი.
და	მცხ.ეზრ3	მოღებად-სცა კჳროს, მეფემან სპარსთამან, და უბრძანა მიცემად სამსახურებელი იგი მითრდატს, მეფასეთა მთავარსა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ3	და მიუთვალა მითრდატ და მისცა სამნასარს, მთავარსა იუდასასა.
და	მცხ.ეზრ3	და ესე იყო რიცხჳ სამსახურებელისა მის ჭურჭელისა უფლისა: სამსახურებელი ოქროსა ათას და სამსახურებელი ვეცხლისა ათას, გუარდაკები ვეცხლისა ოცდაცხრა და საფასები ოქროსა ოცდაათ და ვეცხლისა ორ ათას ოთხასდაოცი, სხუა ჭურჭელი ათას.
და	მცხ.ეზრ3	ხოლო ყოველი იგი ჭურჭელი ოქროსა და ვეცხლისა, რომელი მოიღეს ხუთ-ათას ოთხასსამეოცდაცხრა.
და	მცხ.სჯლ	და თუ ესუას მისგანი შვილი, დაადგინოს იგი სახელად ძმისა მის თჳსისა მომკუდრისა. მიუგოს და ჰრქუას: ესე ეყავნ კაცსა, რომელმან არა ინებოს აღშენებად სახლი ძმისა მის მისისაჲ და ერქუას მას სახელი შორის ისრაჱლსა სახლი ჴამლთწარჴდილისაჲ, იბრძოდიან თუ ორნი კაცნი ურთიერთას მოყუასნი და მივიდეს ცოლი ერთისა მის მათგანისაჲ განრინებად ქმრისა მისსა მგუემელისა მისგან, და მიყოს ჴელი მისი და შებმა-უყოს მჩობლთა მისთა, წარვჰკუეთო ჴელი მისი და არა შეიწყალოს იგი თუალმან შენმან.
და	მცხ.ეზრ3	აწმცა უწყებულ ხარ უფალი ჩუენი და მეფე ჰურიათა მათთჳს, რომელნი გამოვიდოდეს ჩემდა, მისრულ არიან იერუსალჱმდ, ქალაქსა განდგომილთასა და განმამწარებელთასა და აშენებენ მას და უბნებსა მისსა და ზღუდეთა მისთა ეგულების გამაგრება, ტაძრისა მის ნებავს აღშენება.
და	მცხ.ეზრ3	აწ უკეთუ ქალაქი ესე აღაშენონ და ზღუდენი ამათნი აღესრულნენ, ხარკსა არა ვინ უხარკებდენ, არამედ მეფეთაცა მჴდომად აღუდგენ,
და	მცხ.ლუკა	და იყო მო-რაჲ-ვიდა იესუ სახლსა ვისმე მთავრისა ფარისეველისასა დღესა შაბათსა ჭამად პურისა, და იგინი უმზირდეს მას.
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ იქადიან და ესვენ ტაძარსა მას თჳსსა. აწ კეთილ-მიჩნდა ჩუენდა, ვითარცა იზრუნა ამის საქმისათჳს
და	მცხ.ეზრ3	უფალმან ჩუენმან მეფემან. და გამოიძიე და იხილე, რომელი-იგი დაწერეს მამათა შენთა პირველთა.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა იყო ვინმე კაცი წყლით მანკიერი წინაშე მისსა.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა სჯულის-მოძღუართა მათ და ფარისეველთა: უკუეთუ ჯერ-არს შაბათსა განკურნებაჲ?
და	მცხ.ეზრ3	და ჰპოო წერილი საჴსენებელთა და სცნა, ვითარმედ ქალაქი ესე განდგომილთა არს და მეფენი ამისნი.
და	მცხ.ეზრ3	და ჰურიანი განდგომილ არიან და ცილფიც მკჳდრნი იგი მისნი უკუნისამდე, რომლისათჳსცა ქალაქი ესე აოჴრდა და უდაბნო იქმნა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იგინი დუმნეს. და მოიყვანა კაცი იგი, განკურნა და განუტევა.
და	მცხ.ეზრ3	აწ გაუწყებთ უფალსა ჩუენსა, შარავანდედსა, უკუეთუ ქალაქი ესე აიშენოს და ზღუდენი ამისნი აღემართნენ, ყოველი ჴელმწიფება და გზა ასურასტანით კერძო და ქანანით არ იყოს.
და	მცხ.ეზრ3	აღმოვიკითხეთ წიგნი იგი თქუენი, რომელი მოსწერეთ ჩემდა და ვბრძანე ხილვად მატიანთა საჴსენებელთასა. და იპოვა ქალაქი ეგე დასაბამითგან უკუნისამდე მჴდომ ყოველთა მეფეთა.
და	მცხ.ეზრ3	და ქუეყანა ულმო და ზესთამბრძოლ ყოველთა კერძო, რომელნი დამკჳდრებულან მას ზედა და მეფენი ძლიერნი და ფიცხელნი, რომელნი არიან იერუსალჱმსა, და უფლებდეს და ხარკსა მოაჴდიდეს ასურეთით და ქანანით კერძოთა.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: ვისი თქუენგანისაჲ შვილი გინა ჴარი შთავარდეს ჯურღმულსა, არა-მე მეყსეულად აღმოიქუას იგი დღესა შაბათსა?
და	მცხ.ეზრ3	აწ, ეგერა, გიბრძანებიეს კაცთა მაგათ, რათა არა აღაშენებდეს ქალაქსა მაგას და თქუენ გულს-იდგინეთ,
და	მცხ.ლუკა	და ვერარაჲ მიუგეს მას ამისთჳს.
და	მცხ.ეზრ3	რათა არა უფროს აღემატოს უკეთურება მაგათი, აღუდგენ და შრომა შეამთხჳონ მეფობასა ამას ჩუენსა.
და	მცხ.ეზრ3	და არა აუფლეს ჰურიათა მათ შენებად და დააყენეს შენება ტაძრისა უფლისა იერუსალჱმს, ვიდრე მეორედ წლადმდე შარავანდედობისა დარეჰ სპარსთა მეფისა.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა ჩინებულთა მათ იგავსა და შეასწავებდა, ვითარ-იგი ზემოჯდომასა ირჩევდეს, და ეტყოდა მათ:
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდეს, რომელმან-იგი შენ და მას გხადა, და გრქუას შენ: ადგილ-ეც ამას! მაშინ იწყო სირცხჳლით უკანაჲსკნელსა ადგილსა დაპყრობად.
და	მცხ.ლუკა	არამედ ოდეს გხადოს ვინმე, მივედ და დაჯედ უკანაჲსკნელსა ადგილსა, რაჲთა მოვიდეს, რომელმან-იგი გხადა შენ, და გრქუას: მეგობარო, აღმოგუალე ზემოკერძო! მაშინ იყოს შენდა დიდება წინაშე ყოველთა მეინაჴეთა შენთა.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ ყოველმან რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს; და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, ამაღლდეს.
და	მცხ.ლუკა	ეტყოდა მასცა, რომელმან-იგი ხადა მას: ოდეს ჰყოფდე სამხარსა გინა სერსა, ნუ ჰხადი მეგობართა შენთა, ნუცა ძმათა შენთა, ნუცა ნათესავთა შენთა, ნუცა მოძმეთა მდიდართა, ნუუკუე მათცა კუალად გხადონ შენ, და გექმნეს შენ მოსაგებელ.
და	მცხ.ლუკა	არამედ ოდეს ჰყოფდე შენ სამხარსა, ჰხადე გლახაკთა უმეცართა, მკელობელთა და ბრმათა,
და	მცხ.ლუკა	და ნეტარ იყო, რამეთუ არარაჲ აქუს, რაჲმცა მოგაგეს შენ, და მოგეგოს შენ აღდგომასა მას მართალთასა.
და	მცხ.ლუკა	ესმა ვისმე მის თანა მეინაჴესა ესე, და ჰრქუა მას: ნეტარ არს, რომელმან ჭამოს პური სასუფეველსა ღმრთისასა!
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: კაცმან ვინმე იყო პური დიდი და მოუწოდა მრავალთა.
და	მცხ.ლუკა	და წარავლინა მონაჲ თჳსი ჟამსა პურისასა, რაჲთა ჰრქუას ჩინებულთა მათ მოსლვად, რამეთუ: აჰა ესერა პური ჩემი მზა არს ყოველი.
და	მცხ.ლუკა	და იწყო თითოეულმან ყოველმან ჯმნად. პირველმან მან ჰრქუა მას: აგარაკი ვიყიდე და უნებელი ზედა-მაც მისლვად და ხილვად იგი. გლოცავ შენ, განმიტევე, ჯმნულმცა ვარ შენგან.
და	მცხ.ლუკა	და სხუამან თქუა: უღლეული ჴართაჲ ვიყიდე ხუთი და მივალ გამოცდად მათა. გლოცავ შენ, ჯმნულმცა ვარ.
და	მცხ.ლუკა	და მერმე სხუამან ჰრქუა: ცოლი შევირთე და მის გამო ვერ ჴელ-მეწიფების მოსლვად.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდა მონაჲ იგი და უთხრა ესე უფალსა თჳსსა. მაშინ განრისხნა სახლისა უფალი იგი და ჰრქუა მონასა მას თჳსსა: განვედ ადრე უბანთა და ყურეთა ქალაქისათა და გლახაკთა და უცხოთა და ბრმათა და მკელობელთა შემოჰხადე აქა.
და	მცხ.ლუკა	და თქუა მონამან მან: უფალო, იქმნა ბრძანებაჲ შენი, და ადგილი არსღა.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა უფალმან მან მონასა მას: განვედ გზათა ზედა და ფოლოცთა და აიძულე შემოსლვად, რაჲთა აღივსოს სახელი ჩემი.
და	მცხ.კორ1	რაჲთა თქუენ არარაჲთ ნაკლულევან იყვნეთ არცა ერთითა მადლითა და მოელოდით გამოჩინებასა მას უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო გლოცავ თქუენ, ძმანო, სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა, რაჲთა მასვე იტყოდით ყოველნი, და ნუ იყოფინ თქუენ შორის წვალება, არამედ იყვენით განმტკიცებულნი მითვე გონებითა და მითვე მეცნიერებითა.
და	მცხ.კორ1	ჰვმადლობ ღმერთსა, რამეთუ არავის თქუენგანსა ნათელ ვეც, გარნა კრისპოსს და გაიოსს,
და	მცხ.კორ1	რამეთუ წერილ არს: წარვწყმიდო სიბრძნე იგი ბრძენთაჲ და მეცნიერებაჲ იგი მეცნიერთაჲ შეურაცხ-ვყო.
და	მცხ.კორ1	ვინაჲთგან ჰურიანიცა სასწაულსა ითხოვენ, და წარმართნი სიბრძნესა ეძიებენ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ჩუენ ვქადაგებთ ქრისტესა ჯუარ-ცუმულსა: ჰურიათა სამე საცთურ, და წარმართთა სისულელე.
და	მცხ.კორ1	ხოლო მათვე ჩინებულთა ჰურიათა და წარმართთა ქრისტე ღმრთისა ძალ არს და ღმრთისა სიბრძნე.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ სულელი იგი ღმრთისაჲ უბრძნეს კაცთა არს, და უძლური იგი ღმრთისაჲ უძლიერეს კაცთა არს.
და	მცხ.კორ1	არამედ სულელნი იგი სოფლისანი გამოირჩინა ღმერთმან, რაჲთა არცხჳნოს ბრძენთა და უძლურნი იგი სოფლისანი გამოირჩინა ღმერთმან, რაჲთა არცხჳნოს ძლიერთა.
და	მცხ.კორ1	და უაზნონი იგი სოფლისანი და შეურაცხნი გამოირჩინა ღმერთმან და არა-არსნი იგი, რაჲთა არსნი იგი განაქარვნეს;
და	მცხ.კორ1	და მე მო-რაჲ-ვედ თქუენდა, ძმანო, არა მოვედ მეტნობისა სიტყჳთა სიბრძნისაჲთა მითხრობად თქუენდა წამებაჲ იგი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ არარაჲ სხუაჲ დავიდევ გულსა ჩემსა უწყებად თქუენდა, გარნა ქრისტე იესუ და ესეცა ჯუარ-ცუმული.
და	მცხ.კორ1	და მე უძლურებასა შინა და შიშსა და ძრწოლასა მრავალსა ვიყავ თქუენდა მიმართ.
და	მცხ.კორ1	და სიტყუაჲ ჩემი და ქადაგებაჲ ჩემი არა რწმუნებითა კაცობრივისა სიბრძნისა სიტყუათაჲთა, არამედ გამოცხადებითა სულისაჲთა და ძალითა,
და	მცხ.კორ1	არამედ ვითარცა წერილ-არს: რომელი თუალმან არა იხილა, და ყურსა არა ესმა, და გულსა კაცისასა არა მოუჴდა, რომელი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო მშჳნვიერი კაცი არა შეიწყნარებს სულისა ღმრთისაჲსა, რამეთუ სიცოფე უჩნნ მას, და ვერ შემძლებელ არს ცნობად, რამეთუ სულიერად განიკითხვინ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო სულიერი განიკითხავს ყოველსავე, და იგი არავისგან განიკითხვის.
და	მცხ.კორ1	და მე, ძმანო, ვერ უძლე სიტყუად თქუენდა, ვითარცა სულიერთა, არამედ ვითარცა ჴორციელთა, ვითარცა ჩჩჳლთა ქრისტეს მიერ.
და	მცხ.კორ1	სძე გასუ თქუენ და არა საჭმელი, რამეთუ არღა გეძლო, არამედ არცაღა აწ გიძლავს,
და	მცხ.კორ1	რამეთუ წუთღა ჴორციელვე ხართ. რამეთუ სადაღა თქუენ შორის შური და ჴდომაჲ და განწვალებანი, არა ჴორციელვეღა ხართა და კაცობრივ იქცევით?
და	მცხ.კორ1	რამეთუ რაჟამს ვინმე იტყოდის, ვითარმედ: მე პავლესი ვარ, და სხუაჲ იტყოდის: მე აპოლოჲსი ვარ, არა ჴორციელვეღა ხართა?
და	მცხ.კორ1	რამეთუ რაჲ არს პავლე? ანუ რაჲ არს აპოლო? არამედ მსახურნი, რომელთაგან თქუენ გრწმენა, და კაცად-კაცადსა, ვითარცა უფალმან მისცა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო დამსხმელი იგი და მომრწყველი ერთ არიან; და კაცად-კაცადმან თჳსი სასყიდელი მიიღოს თჳსისაებრ შრომისა.
და	მცხ.კორ1	რომლისა-იგი საქმე დაიწუეს, იზღვიოს; ხოლო იგი განერეს და ეგრეთ განერეს, ვითარცა ცეცხლისაგან.
და	მცხ.კორ1	კაცად-კაცადისა იგი საქმე გამოცხადნეს, რამეთუ დღემან მან გამოაცხადოს, რამეთუ ცეცხლითა გამოჩინებად არს; და კაცად-კაცადისა იგი საქმე, ვითარ-რაჲ იყოს, ცეცხლმან გამოცადოს.
და	მცხ.კორ1	არა უწყითა, რამეთუ ტაძარნი ღმრთისანი ხართ, და სული ღმრთისაჲ დამკჳდრებულ არს თქუენ შორის?
და	მცხ.კორ1	ესრეთ შემრაცხენინ ჩუენ კაცმან, ვითარცა მსახურნი ქრისტესნი და მნენი საიდუმლოთა ღმრთისათანი.
და	მცხ.კორ1	ამისთჳს ნუ წინაწარ ჟამსა რას განიკითხავთ, ვიდრემდის მოვიდეს უფალი, რომელმანცა განანათლოს დაფარული იგი ბნელისაჲ და განაცხადნეს ზრახვანი იგი გულთანი, და მაშინ ქებაჲ იყოს კაცად-კაცადისაჲ ღმრთისა მიერ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ესე, ძმანო, სახედ დავდევ თავისა ჩემისა და აპოლოჲსა თქუენთჳს, რაჲთა ჩუენ მიერ ისწაოთ არა უფროჲს წერილისა მის ზრახვად, რაჲთა არა ერთი-ერთსა ზედა განჰლაღნეთ მოყუსისათჳს.
და	მცხ.კორ1	აწვე განმაძღარ ხართ და აწვე განჰმდიდრდით და თჳნიერ ჩუენსა სუფევდით! და თუმცა სუფევდით, რაჲთა ჩუენცა თქუენ თანა ვსუფევდეთ!
და	მცხ.კორ1	ვიდრე აქა ჟამადმდე გუშიისცა და გუწყურისცა და შიშუელ ვართ და ვიქენჯნებით, და განუსუენებელ ვართ და ვშურებით,
და	მცხ.კორ1	ამისთჳს მივავლინე თქუენდა ტიმოთე, რომელ არს შვილი ჩემი საყუარელი და სარწმუნოჲ უფლისა მიერ, რომელმან მოგაჴსენნეს თქუენ გზანი ჩემნი ქრისტეს მიერ, ვითარცა-იგი ყოველთა ადგილთა, ყოველთა ეკლესიათა ვასწავებ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო მოვიდე ადრე თქუენდა, უფალსა თუ უნდეს, და ვცნა არა სიტყუაჲ იგი განლაღებულთაჲ მათ, არამედ ძალი,
და	მცხ.კორ1	ყოვლადვე ისმის, რაჲსა თქუენ შორის სიძვაჲ და ეგევითარი სიძვაი, რომელ არცა თუ წარმართთა შორის სახელ-ედების, ვითარმცა მამის ცოლი ვისმე ცოლად ესუა.
და	მცხ.კორ1	და თქუენ განლაღებულ ხართ და არა უფროჲსად იგლოვეთ, რაჲთა მოისპოს თქუენ შორის, რომელმან საქმე ესე ქმნა.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ მე შორს ღათუ ვარ ჴორცითა, ხოლო მახლობელ სულითა; და აწ ეგრეთ შემირაცხიეს, ვითარცა მანდა მყოფსა ეგევითარისა მისთჳს, რომელმან საქმე იგი ქმნა,
და	მცხ.კორ1	სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა, შეკრებასა სულისა ჩემისა და თქუენისასა, ძალითურთ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა
და	მცხ.კორ1	რაჲთა ვზატიკობდეთ არა ცომითა მით ძუელითა, არცა ცომითა მით სიბოროტისა და უკეთურებისაჲთა, არამედ უცომოებითა მით სიმართლისა და ჭეშმარიტებისაჲთა.
და	მცხ.კორ1	და არა თუ ყოველთა მეძავთა ამის სოფლისათა, გინა ანგაჰრთა, გინა მტაცებელთა, გინა კერპთ-მსახურთა; უკუეთუ არა, თანა-გაც სამე სოფლით გამოსლვაჲ.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ რაჲ ძეს ჩემი და გარეშეთა მათ განკითხვაჲ? ანუ არა შინაგანნი იგი თქუენ განიკითხნეთა?
და	მცხ.კორ1	ხოლო გარეშენი იგი ღმერთმან განიკითხნეს; და მოსპოთ უკეთური იგი შორის თქუენსა.
და	მცხ.კორ1	არა უწყითა, რამეთუ წმიდათა სოფელი განიკითხონ? და უკუეთუ თქუენგან განიკითხვის სოფელი, არა ჰღირთა სამსჯავროჲსა მის საწუნელისა?
და	მცხ.კორ1	არამედ ძმაჲ ძმისა თანა განისჯების, და ესე ურწმუნოთა წინაშე.
და	მცხ.კორ1	არამედ თქუენ ავნებთ და მოჰხუეჭთ, და ამას ძმათა.
და	მცხ.კორ1	და ესრეთ ოდესმე იყვენით, არამედ განიბანენით, არამედ განიწმიდენით, არამედ განჰმართლდით სახელითა უფლისა იესუჲსითა და სულითა ღმრთისა ჩუენისაჲთა.
და	მცხ.კორ1	საზრდელი მუცლისათჳს და მუცელი საზრდელისათჳს. ხოლო ღმერთმან იგიცა და ესეცა განაქარვოს. ხოლო ჴორცნი ესე არა სიძვისათჳს, არამედ უფლისათჳს, და უფალი ჴორცთათჳს.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ღმერთმან უფალიცა აღადგინა და ჩუენცა აღმადგინნეს ძალითა თჳსითა.
და	მცხ.კორ1	არა უწყითა, რამეთუ ჴორცნი ეგე თქუეენნი ასონი ქრისტესნი არიან? აღ-უკუე-ვიხუნეა ასონი იგი ქრისტესნი და ვყვნე ასო მეძვის? ნუ იყოფინ!
და	მცხ.კორ1	არა უწყითა, რამეთუ ჴორცნი ეგე თქუენნი ტაძარნი თქუენ შორის სულისა წმიდისანი არიან, რომელ-ეგე გაქუს ღმრთისაგან, და არა ხართ თჳსთა თავთანი?
და	მცხ.კორ1	რამეთუ სასყიდლით სყიდულ ხართ. ადიდეთ უკუე ღმერთი ჴორცითა მაგით თქუენითა და სულითა მაგით თქუენითა, რომელი-იგი არს ღმრთისაჲ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო სიძვისათჳს, კაცად-კაცადსა თჳსი ცოლი ესჳნ, და თჳთეულსა თჳსი ქმარი ესჳნ.
და	მცხ.კორ1	ცოლი თჳსთა ჴორცთა ზედა არა უფალ არს, არამედ ქმარი; ეგრეთცა და ქმარიცა თჳსთა ჴორცთა ზედა არა უფალ არს, არამედ ცოლი.
და	მცხ.კორ1	ნუ განეშორებით ურთიერთას, გარნა თუ შეთქუმით რაჲმე, ჟამ რაოდენმე, რაჲთა მოიცალოთ ლოცვად და მარხვად; და კუალად ურთიერთასვე იყვენით, რაჲთა არა განგცადნეს თქუენ ეშმაკმან უთმინოებითა თქუენითა.
და	მცხ.კორ1	ვეტყჳ უქორწინებელთა მათ და ქურივთა: კეთილ არს მათდა, უკუეთუ ეგნენ ესრეთ, ვითარცა მე.
და	მცხ.კორ1	ხოლო უკუეთუ განეშოროს, ეგენ უქორწინებელად, გინა ქმარსავე დაეგენ; და ქმარი ცოლსა ნუ დაუტევებნ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო სხუათა მათ ვეტყჳ მე, არა უფალი: უკუეთუ ძმასა ვისმე ესუას ცოლი ურწმუნოჲ და მას ჯერ-უჩნდეს ყოფაჲ მის თანა, ნუ დაუტეობნ ცოლსა მას.
და	მცხ.კორ1	და დედაკაცსა თუ ესუას ქმარი ურწმუნოჲ და მას ჯერ-უჩნდეს ყოფაჲ მის თანა, ნუ დაუტევებნ ქმარსა მას.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ განწმიდნების ქმარი იგი ურწმუნოჲ ცოლისა მისგან მორწმუნისა და განწმიდნების ცოლი იგი ურწმუნოჲ ქმრისა მისგან მორწმუნისა. უკუეთუ არა, შვილნიმცა თქუენნი არა-წმიდა იყვნეს, ხოლო აწ წმიდა არიან.
დაჲ	მცხ.კორ1	ხოლო უკუეთუ ურწმუნოჲ იგი განეყენებოდის, განეყენენ; არა დამონებულ არს ძმაჲ იგი გინა დაჲ იგი ესევითართა მათ, რამეთუ მშჳდობასა გჳწოდნა ჩუენ ღმერთმან.
და	მცხ.კორ1	არამედ კაცად-კაცადსა ვითარცა განუყო ღმერთმან, და კაცად-კაცადი, ვითარცა იჩინა უფალმან, ეგრეთცა ვიდოდენ. და ესრეთვე ყოველთა ეკლესიათა უბრძანებ.
და	მცხ.კორ1	წინადაცუეთილებაჲ არარაჲ არს და წინადაუცუეთელებაჲ არარაჲვე არს, არამედ დამარხვაჲ მცნებათა ღმრთისათაჲ.
და	მცხ.კორ1	იქორწინე თუ, არაჲ სცოდე; და თუ იქორწინოს ქალწული, არაჲ ცოდა. ჭირი ჴორცთაჲ თავს-იდვიან ეგევითართა მათ; ხოლო მე თქუენ გერიდები.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ამას გეტყჳ, ძმანო, ჟამი ესე შემოკლებულ არს ამიერითგან; და რაჲთა რომელთა ესხნენ ცოლ, ესრეთ იყვნენ, ვითარმცა არა ესხნეს;
და	მცხ.კორ1	და რომელნი ტიროდინ, ვითარმცა არა ტიროდეს; და რომელთა უხაროდის, ვითარმცა არა უხარის; და რომელნი იყიდდენ, ვითარმცა არაჲ აქუნდა;
და	მცხ.კორ1	და რომელი იმსახურებდენ სოფელსა ამას, ვითარმცა არა იმსახურებენ, რამეთუ წარმავალ არს ხატი ამის სოფლისაჲ.
და	მცხ.კორ1	და მნებავს თქუენი, რაჲთა უზრუნველ იყვნეთ. უქორწინებელი იგი ზრუნავს უფლისასა, ვითარ-ძი სათნო-ეყოს უფალსა,
და	მცხ.კორ1	განყოფილ არს დედაკაციცა იგი და ქალწული. უქორწინებელი იგი ზრუნავს უფლისასა, რაჲთა იყოს წმიდა ჴორცითაცა და სულითაცა; ხოლო ქორწინებული ზრუნავს სოფლისასა, ვითარ-ძი სათნო-ეყოს ქმარსა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ამას თქუენისა უმჯობესისათჳს ვიტყჳ, არა რაჲთა საფრჴე დაგიგო თქუენ, არამედ შუენიერად და კეთილად დადგრომად უფლისა მიმართ უზრუნველად.
და	მცხ.კორ1	უკეთუ ვისმე სარცხჳნელ უჩნდეს ქალწულებაჲ თჳსი, იყოს თუ გარდასრულ, და ეგრეთ ჯერ-უჩნდეს ყოფად, რომელი უნდეს, ყავნ, არა ცოდავს; იქორწინნედ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო რომლისასა დამტკიცებულ არს გულსა მისსა მტკიცედ და არა აქუს ურვაჲ და ჴელმწიფებაჲ აქუს თჳსსა ნებასა ზედა და ესე განაჩინა გულსა შინა თჳსსა დამარხვად თჳსი ქალწულებაჲ, კეთილად ჰყოფს.
და	მცხ.კორ1	და რომელმან იქორწინოს თჳსი იგი ქალწულებაჲ, კეთილად ჰყოფს. ხოლო რომელმან არა იქორწინოს, უმჯობესსა ჰყოფს.
და	მცხ.ეზრ3	და დარეჰ მეფემან ყო სიხარული დიდი და მოუწოდა ყოველთა მთავრებსა თჳსსა, შვილთა თჳსთა და ყოველთა დიდ-დიდთა მიდთასა და სპარსთასა, ქალდეველთასა.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველსა უფლებსა და ერისთავთა და სოფლისმპყრობელთა მათ თანა ჰინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპედმდე. და იყუნეს მთავრები იგი ასოცდაშჳდ.
და	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა სამნი იგი სენაკაპანნი მისნი, ვიდრე მეფესა ეძინა და იგინი სასუენებელსა მას შინა ეკრძალებოდეს და ჴუმილვიდეს და სიტყუად იწყეს ურთიერთას და თქუეს:
და	მცხ.ეზრ3	მოდით, თჳთეულად ვთქუათ სიტყუა ერთი, რომელმან უბრძანის და უძლიერეს თქუას მოყუასთა თჳსთა, უფროს მისცეს დარეჰ მეფემან ნიჭი დიდი და განადიდოს და სახელოვან-ყოს იგი უფროს ყოველთასა.
და	მცხ.ეზრ3	და მეორესა საყდარსა დარეჰისასა დაჯდეს სიბრძნისა მისისათჳს და ნათესავად დარეჰისად სახელ-ედვას.
და	მცხ.ეზრ3	და მაშინ თჳთეულად დაწერნეს სიტყუანი თჳსნი, შეაბეჭდეს, და დადვეს სასთუნალით კერძო დარეჰ მეფისა, და თქუეს:
და	მცხ.ეზრ3	რაჟამს აღდგეს, მიუპყრათ დაწერილი ესე, და იკითხოს მეფემან და მთავართა სპარსეთისათა, და რომლისა იპოოს სიტყუა უბრძნეს, მას მისცედ ძლევისა იგი პატივი.
და	მცხ.ეზრ3	და დაწერა პირველმან და თქუა: ძლიერ არს და მძლე უფროს ყოვლისა ღჳნო.
და	მცხ.ეზრ3	და დაწერა მეორემან და თქუა: მძლე არს და უძლიერეს უფროს ყოვლისა შარავანდოვანი.
და	მცხ.ეზრ3	და მესამემან დაწერა და თქუა: მძლე არიან და უძლიერეს უფროს ყოვლისა დედანი და ყოველსა სძლის ჭეშმარიტებამან.
და	მცხ.ეზრ3	და რაჟამს განიღჳძა მეფემან, მოიღეს წერილი იგი და მისცეს მეფესა და აღმოიკითხა.
და	მცხ.ეზრ3	და წარავლინა და მოუწოდა ყოველთა მთავართა სპარსეთისათა და უფლებასა, სპასპეტებსა და სოფლისმპყრობელთა და მფლობელთა.
და	მცხ.ეზრ3	და დაჯდა ადგილსა, სადაცა შეემთხჳნეს მას ყოველნი და აღმოიკითხეს წიგნი იგი ყოველთა წინაშე.
და	მცხ.ეზრ3	და თქუა მეფემან: მოუწოდეთ აქა სენაკაპანთა და მათ განგჳმარტენ სიტყუანი თჳსნი და ვითარცა მოუწოდეს, შეიყვანეს წინაშე.
და	მცხ.ეზრ3	და ეტყოდეს მათ: ყოველნივე გჳთხართ ჩუენ დაწერილნი. და იწყო სიტყუად პირველმან, რომელმან-იგი თქუნა ძლიერებისაგან ღჳნისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და თქუა ესრეთ: ჵ კაცო, ვითარ არა ძლიერ არს ღჳნო, რამეთუ ყოველთა კაცთა, რაოდენთა სვიან, შესულიბნის გონებანი.
და	მცხ.ეზრ3	მეფეთა და გლახაკთა ერთ ყვის გონება, ეგრეცა უფლისა და მონისა, მდიდრისა და მკოდოვისა.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველთა გონება დრიკის და გარდააქცივის სიხარულად, და არა მოიჴსენიან მწუხარება და სალმობა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო გეტყჳ თქუენ: არავინ მათ კაცთაგანმან გემოჲ იხილოს სერობისა ამის ჩემისაჲ, რამეთუ მრავალნი არიან ჩინებულ და მცირედნი რჩეულ.
და	მცხ.ლუკა	და შეკრბებოდა მისა ერი მრავალი, მიექცა და ჰრქუა მათ:
და	მცხ.ლუკა	რომელი მოვალს ჩემდა და არა მოიძულოს მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და ცოლი და შვილნი და ძმანი და დანი და მერმე კუალად სულიცა თჳსი, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე ყოფად ჩემდა.
და	მცხ.ლუკა	და რომელმან არა აღიღოს ჯუარი თჳსი და შემომიდგეს მე, ვერ ჴელ-ეწიფების მოწაფე ყოფად ჩემდა.
და	მცხ.ლუკა	ვის-მე უკუე თქუენგანსა უნდეს გოდოლი შენებად, არა-მეა პირველად დაჯდეს და აღრაცხოს, რაოდენი წარაგოს, უკუეთუ აქუს, რაჲთა კმა-ეყოს მას აღსრულებადმდე.
და	მცხ.ლუკა	ნუუკუე დადვას საფუძველი და ვერ შეუძლოს აღსრულებად მისა, და ყოველნი რომელნი ხედვიდენ მას, იწყონ კიცხევად მისა
და	მცხ.ლუკა	და თქუან, ვითარმედ: კაცმან ამან იწყო შენებად და ვერ შეუძლო აღსრულებად.
და	მცხ.ლუკა	ანუ რომელი მეფე მივალნ სხჳსა მეფისა ბრძოლად, არა-მე პირველად დაჯდის და განიზრახის, უკუეთუ შემძლებელ არს ათითა ათასითა შემთხუევად ოცითა ათასითა მომავალსა მის ზედა?
და	მცხ.ლუკა	უკუეთუ არა, ვიდრე შორსღა არნ, მოციქული მიუვლინის და მოიკითხის იგი მშჳდობით.
და	მცხ.რომ	და ესრეთ არს გულსმოდგინებაჲ ჩემი, რაჲთა თქუენცა, რომელნი ხართ ჰრომს შინა, გახარო.
და	მცხ.რომ	ხოლო აწ თჳნიერ შჯულისა სიმართლე ღმრთისაჲ გამოჩინებულ არს წამებული შჯულისა მიერ და წინაწარმეტყუელთა,
და	მცხ.რომ	ვინაჲთგან ერთ არს ღმერთი, რომელმან განამართლის წინადაცუეთილი სარწმუნოებითა და წინადაუცუეთელი მითვე სარწმუნოებითა.
და	მცხ.რომ	და სასწაულად მოიღო წინადაცუეთილებაჲ იგი ბეჭდად სიმართლისა სარწმუნოებისა მის წინადაუცუეთილებასა მას შინა, რაჲთა იყოს იგი მამად ყოველთა მორწმუნეთა წინადაუცუეთელთა, რაჲთა შეერაცხოს მათცა სიმართლედ.
და	მცხ.რომ	და გულ-სავსე იქმნა, ვითარმედ რომელმან-იგი აღუთქუა, შემძლებელ არს ყოფადცა.
და	მცხ.ეზრ3	და არა მოიჴსენნეს მეფენი და მთავარნი და ატყუებნ დიდ-დიდთა, და რაჟამს დაითურის, არა მოიჴსენის მეგობარნი და ძმანი და მტერნი და მრავალჯერ მახჳლიცა იჴადის.
და	მცხ.ეზრ3	და რაჟამს განქარდის ღჳნო, არა აჴსოვნ, რა უქმნიენ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ჭამისათჳს ნაკერპავთაჲსა უწყით, რამეთუ არარაჲ არს კერპ სოფელსა შინა, და ვითარმედ არავინ არს ღმერთ სხუაჲ, გარნა მხოლოჲ იგი ერთი ღმერთი.
და	მცხ.კორ1	არამედ ჩუენდა ერთ არს ღმერთი მამაჲ, რომლისაგან არს ყოველი, და ჩუენ - მისა მიმართ. და ერთ არს უფალი იესუ ქრისტე, რომლისა მიერ ყოველი და ჩუენ - მის მიერ.
და	მცხ.კორ1	არამედ არა ყოველთა თანა არს მეცნიერებაჲ; ხოლო რომელნიმე იჭჳთ ვიდრე აქამომდე კერპთასა მას, ვითარცა ნაკერპავსა, ჭამენ, და გონებაჲ იგი მათი უძლური შეიგინების.
და	მცხ.კორ1	ხოლო საჭმელმან ჩუენ არა წარგუადგინნეს ღმრთისა. რამეთუ დაღათუ ვჭამოთ, არაჲ გუემატოს; და არა თუ ვჭამოთ, არაჲ დაგუაკლდეს.
და	მცხ.კორ1	და წარწყმდეს ძმაჲ იგი უძლური შენითა მით მეცნიერებითა, რომლისათჳს ქრისტე მოკუდა.
და	მცხ.კორ1	ესრეთ რაჲ სცოდვიდეთ ძმათა მიმართ და ჰგუემდეთ გონებასა მათსა უძლურსა, ქრისტეს მიმართ სცოდავთ.
და	მცხ.ეზრ3	და იწყო სიტყუად მეორემან, თქუა ძლიერებისათჳს მეფისასა:
და	მცხ.ეზრ3	ჵ კაცნო, ანუ არა განძლიერებულ არიან კაცნი და უპყრიეს მათ ზღუა და ჴმელი და ყოველივე, რომელ არს მას შინა?
და	მცხ.ეზრ3	ხოლო მეფენი ძლიერებით უფლებენ ყოველსა ქუეყანასა ზედა, და თქვის და ბრძანის, და ადრე ყვიან (და თუ უბრძანის ბრძოლად მოყუასსა მოყუსისა თჳსისა, ვერ გარდაჴდის ბრძანებასა).
და	მცხ.ეზრ3	და თუ წარავლინის ღუაწლსა მტერთა მიმართ, და წარვიდიან და ადრე ქმნიან მანქანანი მათნი, ზღუდენი და გოდოლნი დაამჴუნიან.
და	მცხ.ეზრ3	და მოკლნიან და მოკუდებიან, და ბრძანებასა მეფისასა ვერ გარდაჴდიან, და თუ ერევიედ, ყოველივე კეთილი მოართჳან მეფესა.
და	მცხ.ეზრ3	და არა ხოლო ერისაგანნი მოღუაწენი, არამედ მუშაკნიცა, რომელნი ქუეყანასა იქმედ, რაჟამს დასთესიან და მკიან, ნაყოფი იგი თჳსი მოართვიან მეფესა და მერმე ხარკისმომჴდელთა ჰმძლავრიან სოფელსა და მოჴადიან ხარკი სამეფო.
და	მცხ.ეზრ3	და მეფენი ხოლო განძლიერებულნი უფლებენ მას ზედა და თუ უბრძანის მოკლვა, მოკლიან და თუ ცხორებად, აცხოვნიან,
და	მცხ.ეზრ3	და თუ აშენებად, ააშენიან,
და	მცხ.ეზრ3	და თუ დარღუევად, დაარღჳვიან და თუ დანერგვად დანერგიან.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველი სოფელი მეფისა ძლიერებისა ბრძანებასა ისმენნ და თუ მეფესა რაცა უნებნ, ქმნის და განსუენებულად ზინ სავენაჴესა, და ჭამნ და სუამნ და ეძინის.
და	მცხ.ეზრ3	და სხუანი ყოველნი გარემოს ჴუმილვედ მის და ბრძანებასა მისსა ელიედ და არა უფლიედ ნებასა მისლვად და საქმედ, და ვერცა იკადრიან და გარდაჴდიან ბრძანებასა მეფისასა.
და	მცხ.ეზრ3	აწ, ჵ კაცნო, ვითარ არა ძლიერ არს მეფე, რომლისა სიტყუა ბრძანებისა თჳსისა ესრეთ განძლიერებული უფლებს ყოველთა ზედა? ესე ვითარცა თქვა და დადუმნა.
და	მცხ.ეზრ3	და მესამემან თქუა ძლიერებისათჳს დედათასა და ჭეშმარიტებისათჳს, ესე არს ზორობაბელი, იწყო სიტყუად და თქვა:
და	მცხ.ეზრ3	ჵ კაცნო, უკუეთუ დიდ არს მეფე, ანუ სხუანი მრავალნი კაცნი და ანუ ძლიერ არს ღჳნო, ვინ არს, რომელსა უძლევიეს, დაუპყრიეს და უფლებს ყოველთა ზედა?
და	მცხ.ეზრ3	და არა უკუე დედათა, რამეთუ დედანი არიან, რომელთაგან იშუნეს მეფენი და ყოველნი კაცნი, რომელნი უფლებენ ზღუასა ზედა და ჴმელსა.
და	მცხ.ეზრ3	მათგანნი იშუნეს და განზარდნეს დედათა მუშაკნი, რომელთა დასხეს ვენაჴნი, ვინა იყოფის ღჳნო.
დათა	მცხ.კორ1	არა ნუ გუაქუსა ჴელმწიფებაჲ დათა მათ დედათა მიმოყვანებად, ვითარცა სხუათა მათ მოციქულთა და ძმათა უფლისათა და კეფას?
და	მცხ.კორ1	ანუ მე ხოლო და ბარნაბას არა გუაქუს ფლობაჲ საქმედ?
და	მცხ.კორ1	ვინ-მე სადა საგრობნ თჳსითა საგზლითა? ვინ დაასხის ვენაჴი და ნაყოფისა მისისაგან არა ჭამის? ანუ ვინ მწყსინ სამწყსოსა და სძისა მისგან სამწყსოთაჲსა არა ჭამის?
და	მცხ.კორ1	არამედ ჩუენთჳს სამე იტყჳს, რამეთუ ჩუენთჳს დაიწერა. რამეთუ სასოებით თანა-აც ჴნვაჲ მჴნველსა მას, და რომელი-იგი ლეწავნ სასოებითა მითვე, - შეკრებაჲ სასოებით.
და	მცხ.კორ1	არა უწყითა, რამეთუ რომელნი-იგი ბაგინსა ჰმსახურებენ, ბაგინისაგან ჭამიან? და რომელნი საკურთხეველსა წინაშე დგანედ, საკურთხეველისაგან ნაწილი განიღიან?
და	მცხ.კორ1	რამეთუ ვახარებ თუ, არა არს ჩემდა სიქადულ, რამეთუ უნებელი ზედა-მაც მე, და ვაჲ არს ჩემდა, არა თუ ვახარებდე.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ თავისუფალ ვიყავ ყოველთაგან და ყოველთა თავი ჩემი დავამონე, რაჲთა უმრავლესნი შევიძინნე.
და	მცხ.კორ1	არამედ აღვიკრძალავ ჴორცთა ჩემთა და დავიმონებ, ნუუკუე სხუათა უქადაგებდე და მე გამოუცდელ ვიყო.
და	მცხ.კორ1	და ყოველთა მოსეს მიერ ნათელ-იღეს ღრუბლითა მით და ზღჳთა;
და	მცხ.კორ1	და ყოველთა იგივე საზრდელი სულიერი ჭამეს;
და	მცხ.კორ1	და ყოველთა იგივე სასუმელი სულიერი სუეს; რამეთუ სუმიდეს იგინი სულიერისა მისგან კლდისა, რომელიცა შეუდგა; ხოლო კლდე იგი იყო ქრისტე.
და	მცხ.კორ1	და ესენი სახე ჩუენდა იქმნეს, რაჲთა არა ვიყვნეთ ჩუენ გულის მთქუმელ ბოროტისა, ვითარცა-იგი მათ გული უთქუმიდა.
და	მცხ.კორ1	ნუცა კერპთმსახურ იქნებით, ვითარცა-იგი მათგანნი ვინმე, ვითარცა წერილ არს: დასხდა ერი იგი ჭამად და სუმად და აღდგეს სიმღერად.
და	მცხ.კორ1	ნუცა ვისიძავთ, ვითარცა-იგი ვიეთმე მათგანთა ისიძვეს და დაეცნეს ერთსა შინა დღესა ოც და სამი ათასი.
და	მცხ.კორ1	ნუცა განვსცდით უფალსა, ვითარცა-იგი მათგანთა ვიეთმე გამოცადეს და გუელთა მიერ წარწყმდეს.
და	მცხ.კორ1	ნუცა ვდრტჳნავთ, ვითარცა-იგი მათგანნი ვინმე დრტჳნვიდეს და წარწყმდეს მომსრველისა მისგან.
და	მცხ.კორ1	არამედ, ვითარმედ რომელსა-იგი უგებენ წარმართნი, ეშმაკთა უგებენ და არა ღმერთსა; ხოლო მე არა მნებავს თქუენი ეშმაკთა ზიარებაჲ.
და	მცხ.კორ1	ვერ ჴელ-გეწიფების სასუმელი უფლისაჲ სუმად და სასუმელი ეშმაკთაჲ; ვერ ჴელ-გეწიფების ტაბლასა უფლისასა ზიარებაჲ და ტაბლასა ეშმაკთასა.
და	მცხ.კორ1	ყოველი, რომელი სამზარეულოს ისყიდებოდის, ჭამეთ და ნურარას განიკითხავთ იჭჳსათჳს.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ უფლისაჲ არს ქუეყანაჲ და სავსებაჲ მისი.
და	მცხ.კორ1	ხოლო უკუეთუ ვინმე გხადის თქუენ ურწმუნოთაგანი, და გნებავს მისლვაჲ, ყოველივე წინა-დაგებული თქუენი ჭამეთ და ნურარას განიკითხავთ იჭჳსათჳს.
და	მცხ.კორ1	ხოლო უკუეთუ ვინმე გითხრას თქუენ, ვითარმედ: ესე ნაკერპავი არს, - ნუ შჭამთ მის მაუწყებელისათჳს და იჭჳსა, რამეთუ უფლისაჲ არს ქუეყანაჲ და სავსებაჲ მისი.
და	მცხ.კორ1	დაუბრკოლებელ იყვენით ჰურიათა მიმართ და წარმართთა და ეკლესიათა ღმრთისათა,
და	მცხ.კორ1	ხოლო გაქებთ თქუენ, ძმანო, რამეთუ ჩემი ყოველივე გაჴსოვს, და ვითარცა-იგი მიგეც თქუენ, მოძღურებაჲ იგი შეიკრძალეთ.
და	მცხ.კორ1	და მნებავთ თქუენი უწყებაჲ, რამეთუ ყოვლისა მამაკაცისა თავ ქრისტე არს; ხოლო თავ დედაკაცისა - ქმარი; და თავ ქრისტესა - ღმერთი.
და	მცხ.კორ1	და ყოველივე დედაკაცი, რომელი ილოცვიდეს გინა წანაწარმეტყუელებდეს თავ-დაუბურველად, არცხუენს იგი თავსა თჳსსა, რამეთუ ერთ არს და იგივე არს დაყუენილიცა იგი.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ უკუეთუ არა დაიბურავს დედაკაცი იგი, და იკუეცენცა; ხოლო უკუეთუ საძაგელ არს დედაკაცისა კუეცაჲ გინა დაყუენვაჲ, დაიბურენ მან.
და	მცხ.კორ1	მამაკაცისაჲ უკუე არა ჯერ-არს დაბურვაჲ თავისაჲ, რამეთუ ხატი და დიდებაჲ ღმრთისაჲ არს, ხოლო დედაკაცი დიდებაჲ ქმრისა არს.
და	მცხ.კორ1	და რამეთუ არა დაებადა მამაკაცი დედაკაცისათჳს, არამედ დედაკაცი მამაკაცისათჳს.
და	მცხ.კორ1	პირველად უკუე, რამეთუ შეკრებასა მას თქუენსა ეკლესიად მესმის, ვითარმედ წვალება არიან თქუენ შორის, და ზოგს-რაჲმე მრწამს.
და	მცხ.კორ1	ნუუკუე სახლებ არა გიდგსა ჭამად და სუმად? ანუ ეკლესიასა ღმრთისასა შეურაცხ-ჰყოფთ და არცხუენთ მათ, რომელთა არარაჲ აქუს? რაჲ-მე გრქუა თქუენ? გაქებდეა ამისთჳს? არა გაქებ.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ რაოდენ-გზისცა შჭამდეთ პურსა ამას და სუმიდეთ სასუმელსა ამას, სიკუდილსა უფლისასა მიუთხრობდით, ვიდრემდის მოვიდეს.
და	მცხ.კორ1	ამიერითგან, რომელი ჭამდეს პურსა ამას და სუმიდეს სასუმელსა ამას უფლისასა უღირსებით, თანა-მდებ არს იგი ჴორცსა და სისხლსა უფლისასა.
და	მცხ.კორ1	გამო-ღა-იცადენ კაცმან თავი თჳსი და ესრეთ პურისა მისგან ჭამენ და სასუმელისა მისგან სუნ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო რომელი არა ღირსად ჭამდეს და სუმიდეს, დასაშჯელად თავისა თჳსისა ჭამს და სუამს, რამეთუ არა გამოიკითხნა ჴორცნი უფლისანი.
და	მცხ.კორ1	ამისთჳს მრავალ არიან თქუენ შორის უძლურ და სნეულ, და წვანან მრავალნი.
და	მცხ.რომ	რამეთუ ძნიად ვინმე მართლისათჳს მოკუდის, ხოლო კეთილისათჳს, ვინ უწყის, ნუუკუე და იკადრისცა ვინმე სიკუდილი.
და	მცხ.იერ	და მიმართება უფლისაჲ ნუ სახელ-იდებინ მერმე, რამეთუ მიმართება უფლისაჲ იყოს კაცისა სიტყვა მისი. გარდააქციენით სიტყუანი ღმრთისა ცხოველისანი, უფლისა ძალთაჲსა ღმრთისა ჩუენისანი.
და	მცხ.კორ1	ამისთჳს გაუწყებ თქუენ, რამეთუ არავინ სულითა ღმრთისაჲთა იტყოდის და თქუას: შეჩუენებულ იესუ; და არავის ჴელ-ეწიფების თქუმად უფალი იესუ, გარნა სულითა წმიდითა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო განყოფანი მადლთანი არიან, და იგივე სული არს.
და	მცხ.კორ1	და განყოფანი მსახურებათანი არიან, და იგივე თავადი უფალი არს.
და	მცხ.კორ1	და განყოფანი შეწევნათანი არიან, და იგივე თავადი ღმერთი არს, რომელი შეიქმს ყოველსა ყოველთა შორის.
და	მცხ.კორ1	და სხუასა სარწმუნოებაჲ მისვე სულისაგან, რომელსამე მადლი კურნებათაჲ მისგანვე სულისა,
და	მცხ.კორ1	რომელსამე შეწევნანი ძალთანი, რომელსამე წინაწარმეტყუელებაჲ, რომელსამე განკითხვაჲ სულთაჲ, და სხუასა თესლად-თესლადი ენათაჲ, და სხუასა თარგმანებაჲ ენათაჲ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ამას ყოველსა შეეწევის ერთი და იგივე სული, განუყოფს თჳთოეულად კაცად-კაცადსა, ვითარცა ჰნებავს.
და	მცხ.კორ1	ვითარცა-იგი გუამი ერთ არს, და მრავალი ასოები აქუს, და ყოველი იგი ასოები ერთისა მის გუამისაჲ მრავალ ღათუ არს, ერთგუამვე არს, ეგრეთცა ქრისტე.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ ერთითა სულითა ჩუენ ყოველთა ერთისა მიმართ გუამისა ნათელ-ვიღეთ, გინა თუ ჰუარიათა, გინა თუ წარმართთა, გინა თუ მონათა, გინა თუ აზნაურთა; და ყოველთავე ერთისა მიმართ სულისა გჳსუამს.
და	მცხ.რომ	და ცოდვაჲ თქუენ ზედა არა უფლებდეს, რამეთუ არა ხართ შჯულსა ქუეშე, არამედ მადლსა.
და	მცხ.კორ1	და რამეთუ გუამი იგი არა არს ერთ ასო, არამედ მრავალ.
და	მცხ.იერ	და არა ისმინეთ ჩემი, - იტყჳს უფალი, - რამეთუ განმარისხეთ მე საქმეთა მიერ ჴელთა თქუენთა განსაბოროტებელად თქუენდა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო აწ მრავალ არს ასოები და ერთ გუამი.
და	მცხ.კორ1	და რომლისასა ვჰგონებთ უპატიო-ყოფად გუამისაგან, ამათ პატივსა უმეტესსა მივსცემთ.
და	მცხ.კორ1	და უშუერსა მას ჩუენსა შუენიერებაჲ უმეტესი აქუს, ხოლო შუენიერსა მას ჩუენსა არარაჲ უჴმს. არამედ ღმერთმან შეზავა გუამი იგი და ნაკლულსა მას უმეტესი მისცა პატივი,
და	მცხ.კორ1	და თუ ევნებინ რაჲ ერთსა ასოსა, მის თანა ელმინ ყოველთა ასოთა; და თუ იდიდებინ ერთი ასოჲ, მის თანა იდიდებიედ ყოველნი ასონი.
და	მცხ.კორ1	თქუენ ხართ ჴორცნი ქრისტესნი და ასონი ასოთა მისთაგანნი.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ჰბაძევდით მადლთა მათ უფროჲსთა, და მერმე აღმატებული გზაჲ გიჩუენო თქუენ.
და	მცხ.კორ1	ენასა ღათუ კაცთასა და ანგელოზთასა ვიტყოდი, ხოლო სიყუარული არა მაქუნდეს, ვიქმენ მე, ვითარცა რვალი, რომელი ოხრინ, გინა წინწილანი, რომელნი ჴმობედ.
და	მცხ.კორ1	და მაქუნდეს ღათუ წანაწარმეტყუელებაჲ და უწყოდი ყოველი საიდუმლოჲ და ყოველი მეცნიერებაჲ, მაქუნდეს ღათუ ყოველივე სარწმუნოებაჲ ვიდრე მთათაცა ცვალებადმდე და სიყუარული თუ არა მაქუნდეს, არა-ვე-რაჲ ვარ.
და	მცხ.კორ1	და შე-ღათუ-ვაჭამო ყოველი მონაგები ჩემი და მივსცნე ჴორცნი ჩემნი დასაწუელად და სიყუარული არა მაქუნდეს, არარაჲვე სარგებელ არს ჩემდა.
და	მცხ.კორ1	სიყუარული სულგრძელ არს და ტკბილ; სიყუარულსა არა შურნ, სიყუარული არა მაღლოინ, არა განლაღნის,
და	მცხ.კორ1	რამეთუ მცირედ-რაჲმე ვიცით და მცირედ-რაჲმე ვწინაწარმეტყუელებთ.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ ვხედავთ აწ, ვითარცა სარკითა და სახითა, ხოლო მაშინ პირსა პირისპირ. აწ ვიცი მცირედ, ხოლო მერმე ვიცნა, ვითარცა შევემეცნე.
და	მცხ.კორ1	ხოლო აწ ესერა ჰგიეს სარწმუნოებაჲ, სასოებაჲ და სიყუარული, სამი ესე; ხოლო უფროჲს ამათსა სიყუარული არს.
და	მცხ.იერ	და დააცხრვნა კეთილნი მშჳდობისანი პირისაგან რისხვისა გულისწყრომისა უფლისა.
და	მცხ.იერ	დაუტევა კაცადმან, ვითარცა ლომმან, საყუდელი თჳსი, რამეთუ იქმნა ქუეყანა მათი უვალ პირისაგან რისხვისა მახჳლისა დიდისა და პირისაგან რისხვისა გულისწყრომისა მისისა.
და	მცხ.რომ	რამეთუ ზრახვაჲ იგი ჴორცთაჲ სიკუდილ არს, ხოლო ზრახვაჲ იგი სულისაჲ ცხორება არს და მშჳდობა.
და	მცხ.ეზრ3	იგინი არიან, რომელთა უქმნიან სამოსელი მამათა და მათ გამო შეიმკობიან და იდიდებიან კაცნი და ვერა ეგების თჳნიერ მათისა ყოფა კაცთა.
და	მცხ.ეზრ3	და თუ შეიკრიბიან ოქრო და ვეცხლი და ყოველი სიმრავლე, და იხილიან დედაკაცი ქმნულკეთილი,
და	მცხ.ეზრ3	და დაუტევის მამა და დედა თჳსი, რომელთა შუნეს და განზარდნეს იგინი, და სოფელი თჳსი და მისდევნ კვალსა ცოლისა თჳსისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და ესრეთ შეეყჳს მას და ერთ სულ იქმნის მის თანა და არა მოიჴსენის მამა თჳსი და არცა დედა თჳსი და არცა სოფელი თჳსი.
და	მცხ.ეზრ3	და ამისგან წეს არს თქუენდა ცნობად, ვითარმედ უფლებენ თქუენ ზედა ცოლნი თქუენნი, რამეთუ ყოველსავე რასა იქმთ და შურებით, მიიღით და მისცით ცოლთა თქუენთა.
და	მცხ.ეზრ3	და შეიბის კაცმან მახჳლი თჳსი და წარვიდის იგი შორსა გზასა, თუ შე-რა-იძინის, ანუ მოიავაზაკის, ანუ ზღუასა შინა გინა მდინარეთა ვალს.
და	მცხ.ეზრ3	გინა მჴეცთა შეემთხჳის, გინა თუ ბნელსა შინა ვალნ, რაჟამს იპარის და მოიტაცის, და ყოველსა ჭირსა განვლის, მოვიდის, მიართვის ყოველი იგი ნაშრომი ცოლსა თჳსსა,
და	მცხ.ეზრ3	და მრავალნი შესულბეს გონებითა თჳსითა და ცოლთა თჳსთათჳს შევარდეს მონებასა.
და	მცხ.ეზრ3	და მრავალნი მიეცნეს წარსაწყმედელად, მოსწყჳდეს და შესცდეს და შევარდეს დიდსა ცოდვასა დედათაგან.
და	მცხ.ეზრ3	და აწცა არა გრწამს ჩემი, არცაღა დიდსა მაგას შარავანდოსანსა თავსა თჳსსა უფლიეს და ყოველსა კაცსა არა უფლიეს მიახლებად მაგისა.
და	მცხ.ეზრ3	და ვხედევდ მე ასულსა ხარჭისა მის მეფისასა, რამეთუ ჯდა მარჯუენით მეფისა.
და	მცხ.ეზრ3	და აჰჴადა შარავანდი თავსა მაგისსა და დაიდგა თავსა თჳსსა, და სცა ყურიმალსა მეფისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და ამისთჳს გული არა განუწყრა მეფესა, არამედ პირი აიმტკმო და შეხედვიდა მას, და თუ იცინინ, იგიცა მის თანა იცინინ და, თუ მწუხარე არნ, მეფე ექენებინ ვიდრემდის განმხიარულდა იგი.
და	მცხ.ეზრ3	და მას ჟამსა მეფე იგი და დიდ-დიდნი, რომელნი მის თანა იყუნეს, იწყეს ხედვად კაცმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა. და იწყო სიტყუად ზორობაბელ ჭეშმარიტისათჳს და თქუა:
და	მცხ.ლუკა	და იყვნეს ყოველნი მეზუერენი და ცოდვილნი მახლობელად მისა და ისმენდეს მისსა.
და	მცხ.ლუკა	და დრტჳნვიდეს ფარისეველნი და მწიგნობარნი და იტყოდეს, ვითარმედ: ესე ცოდვილთა შეიწყნარებს და მათ თანა ჭამს და სუამს.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მათ იგავსა ამას და ჰრქუა:
და	მცხ.ლუკა	ვის თქუენგანსა კაცსა ედგას ასი ცხოვარი და წარუწყმდეს მას ერთი მათგანი, არა-მე დაუტევნესა ოთხმეოც და ათცხრამეტნი იგი უდაბნოსა ზედა და წარვიდეს წარწყმედულისა მისთჳს, ვიდრემდე პოოს იგი?
და	მცხ.ლუკა	და პოოს რაჲ, დაისუას იგი მჴართა თჳსთა ზედა სიხარულით;
და	მცხ.ლუკა	და მო-რაჲ-ვიდეს იგი სახედ თჳსა, მოუწოდოს მეგობართა და მოძმეთა და ჰრქუას მათ: ჩემ თანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე ცხოვარი ჩემი წარწყმედული.
და	მცხ.ლუკა	გეტყჳ თქუენ: ესრეთ იყოს სიხარული ცათა შინა ერთისათჳს ცოდვილისა, რომელმან შეინანოს, ვიდრეღა არა ოთხმეოც და ათცხრამეტთა მათ მართალთა, რომელთა არა უჴმს სინანული.
და	მცხ.ლუკა	გინა დედაკაცსა, რომელსა აქუნდა დრაქმაჲ ათი და წარწყმიდის ერთი, არა-მე აღანთისა სანთელი და მოჰმართის სახლი და ეძიებნ გულს-მოდგინედ, ვიდრემდე პოოს იგი?
და	მცხ.ლუკა	და პოოს რაჲ, მოუწოდის მეგობართა და მოძმეთა და ჰრქჳს მათ: ჩემ თანა გიხაროდენ, რამეთუ ვპოვე დრაქმაჲ იგი, რომელი წარვწყმიდე.
და	მცხ.ლუკა	მერმე იტყოდა და თქუა: კაცსა ვისმე ესხნეს ორ ძე.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა უმრწემესმან მან მამასა თჳსსა: მამაო, მომეც მე, რომელი მხუდების ნაწილი სამკჳდრებელისაჲ. და განუყო მათ საცხორებელი იგი.
და	მცხ.ლუკა	და შემდგომად არა მრავალთა დღეთა შეიკრიბა ყოველი უმრწემესმან მან ძემან და წარვიდა შორსა სოფელსა და მუნ განაბნია ნაყოფი იგი მისი, რამეთუ ცხოვნდებოდა იგი არაწმიდებით.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა წარაგო მან ყოველივე მისი, იყო სიყმილი ძლიერი მას სოფელსა, და იწყო მან მოკლებად.
და	მცხ.ლუკა	და მივიდა და შეუდგა ერთსა მოქალაქესა მის სოფლისასა, ხოლო მან წარავლინა იგი ველად თჳსა ძოვნად ღორთა.
და	მცხ.ლუკა	და გული-ეტყოდა განძღებად მუცლისა რქისა მისგან, რომელსა ჭამედ ღორნი, და არავინ სცის მას.
და	მცხ.ლუკა	და მოეგო რაჲ თავსა თჳსსა, თქუა: რაოდენთა სასყიდლით-დადგინებულთა მამისა ჩემისათა ჰმატს პური, და მე აქა სიყმილითა წარვწყმდები.
და	მცხ.ლუკა	აღვდგე და წარვიდე მამისა ჩემისა და ვჰრქუა მას: მამაო, ვცოდე ცად მამართ და წინაშე შენსა,
და	მცხ.ლუკა	და არღარა ღირს ვარ მე წოდებად ძედ შენდა, არამედ მყავ მე ვითარცა ერთი მუშაკთაგანი.
და	მცხ.ლუკა	და აღდგა და მოვიდა იგი მამისა თჳსისა. და ვიდრე შორსღა იყო, იხილა იგი მამამან მისმან და შეეწყალა. და მირბიოდა იგი და დავარდა ქედსა ზედა მისსა და ამბორს-უყოფდა მას.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მას ძემან მან: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა და არღარა ვარ მე ღირს წოდებად ძედ შენდა.
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მამამან მისმან მონათა თჳსთა: გამოიღეთ სამოსელი პირველი და შეჰმოსეთ მას და შეაცუთ ბეჭედი ჴელსა მისსა და ჴამლნი ფერჴთა მისთა.
და	მცხ.ლუკა	და მოიბთ ზუარაკი იგი ჭამებული და დაკალთ, და ვჭამოთ და ვიხარებდეთ,
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ ძე ესე ჩემი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა. და იწყეს განცხრომად.
და	მცხ.ეზრ3	ჵ კაცნო, არამე ძლიერ არიან დედანი? დიდ არს ქუეყანა, მაღალ არიან ცანი, მალედ რბის მზისთვალი, რამეთუ აქუს მას სრბა კამარისმსგავსსა მას კარავსა ცისასა და მერმე მეყსეულად განფრინდის, და მიიწიის ადგილსა თჳსსა ერთსა დღესა.
და	მცხ.ეზრ3	ანუ არამე დიდ არს იგი, რომელმან ესე ყოველი შექმნა? ნანდვილვე ჭეშმარიტებაჲ დიდ არს და ძლიერ უფროს ყოველსა.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველი ქუეყანა შეევედრების ჭეშმარიტებასა, და ცანი აკურთხევენ ჭეშმარიტებასა, და ყოველნი საქმენი იძრვიან და ძრწიან მის წინაშე და არა არს ჭეშმარიტებასა თანა სიცრუე არცა ერთ.
და	მცხ.ეზრ3	უწესო არს ღჳნო, უწესო არს მეფე, უწესო არიან დედანი, უწესო არიან ყოველნი ძენი კაცთანი, უწესო არიან ყოველნი საქმენი მათნი, და არა არს მათ თანა ჭეშმარიტება და უწესოებით წარწყმდიან.
და	მცხ.ეზრ3	ხოლო ჭეშმარიტება დგას და ჰგიეს და ძლიერ არს უკუნისამდე და ცხოველ არს და უპყრიეს ჴელმწიფობა მისი უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ეზრ3	და არა არს მის თანა თუალთ-ხუმა და არა სადა იცვალების, არამედ იქმს სიმართლესა, განშორებულ არს მისგან უსჯულოება და უკეთურება და ყოველნი საქმენი ჭეშმარიტებისანი სათნო არიან ყოვლითავე.
და	მცხ.ეზრ3	და არა იპოების სასჯელისა მისისა სიცრუე, რამეთუ ჭეშმარიტება არს ძლიერებაჲ მეფეთა და ჴელმწიფება და სიმდიდრე და არს კურთხეულ უფალი ღმერთი ჭეშმარიტებისა.
და	მცხ.ეზრ3	ესე თქუა და დადუმნა სიტყჳსაგან და ყოველმან კრებულმან მას ჟამსა ჴელითა დიდითა ღაღად-ყვეს და თქვეს: დიდ არს ჭეშმარიტება, მძლე არს და ძლიერ.
და	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა მეფემან ჰრქვა: ითხოვე, რაცა გნებავს და მიგცე შენ უფროს დაწერილისა მაგის, რამეთუ იპოვე ბრძენი უფროს ყოვლისა და შემდგომსა საყდარსა ჩემსა დასჯდე, ნათესავად ჩემდა სახელ-გედვას.
და	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა აღდგა დარეჰ მეფე და ამბორს-უყო ზორაბაბელს და დაუწერა მას წიგნები ყოველთა მიმართ სოფლისმპყრობელთა და მფლობელთა და ერისთავთა და უფლებასა, რათა წარგზავნონ იგი, რომელნი მის თანა იყუნეს მისლვად და აღშენებად იერუსალჱმისა.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველთა მფლობელთა ასურასტანით კერძო და ფინიკიანთ, რომელნი არიან ლიბანით კერძო, მიწერა მათა წიგნი, რათა გარდმოიღონ ნაძჳსძელი ლიბანით იერუსალჱმდ და აღაშენონ ზორაბაბელითურთ ქალაქი იგი.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ძე იგი მისი უხუცესი ველსა გარე. და ვითარცა მოვიდოდა და მოეახლა სახლსა მას, ესმა ჴმაჲ სიხარულისაჲ და განცხრომისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და მოუწოდა ერთსა მონათაგანსა და ჰკითხვიდა, ვითარმედ: რაჲ არს ესე?
და	მცხ.ეზრ3	და მიწერა ყოველთა მიმართ ჰურიათა, რომელნი-იგი განსრულ იყუნეს მეუფებასა მისსა და განათავისუფლნა იგინი ხარკისაგან და ჰრქუა ყოველთა მათ ძლიერთა და უფლებასა და მფლობელთა და სოფლისმპყრობელთა: ნუმცა ვინ ხარკისათჳს მიადგების კართა მათთა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან ჰრქუა მას, რამეთუ: ძმაჲ შენი მოსრულ არს, და მამამან შენმან დაკლა ზუარაკი იგი ჭამებული, რამეთუ ცოცხლებით მოვიდა იგი.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველი ადგილი, რაოდენიცა უპყრიეს უხარკოდ, თავისუფალმცა არს და ყოველთა იდუმელთა უკუნსცედ სოფლები და ადგილები, რომელ ეპყრა ურიათა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იგი განრისხნა და არა უნდა შინა შესლვად. ხოლო მამაჲ მისი გამოვიდა ჰლოცვიდა მას.
და	მცხ.ეზრ3	და საკურთხევლისათჳს საკვერთხელთასა მისცენ ყოველთა დღეთა, ვითარცა წერილ არს შჯულსა შჳდეული და ათეული დაუბრკოლებელად შეწირვად და სხუაცა ათი ტალანტი წელიწადსა.
და	მცხ.ლუკა	და მან მიუგო და ჰრქუა მამასა თჳსსა: აჰა ესერა ესოდენნი წელნი გმონენ შენ და არასადა მცნებასა შენსა გარდავჰჴედ, და არასადა მომეც ერთი თიკანი, რაჲთამცა მეგობართა ჩემთა თანა ვიხარე.
და	მცხ.ლუკა	და ოდეს ძე ესე შენი მოვიდა, რომელმან შეჭამა საცხორებელი შენი მეძავთა თანა, დაუკალ მას ზუარაკი იგი ჭამებული.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან ჰრქუა მას: შვილო, შენ მარადის ჩემ თანა ხარ, და ჩემი ყოველი შენი არს.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო აწ მხიარულებაჲ და სიხარული ჯერ-არს, რამეთუ ძმაჲ ესე შენი მომკუდარ იყო და განცოცხლდა, წარწყმედულ იყო და იპოვა.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მოწაფეთაცა: კაცი ვინმე იყო მდიდარი, რომელსა ესუა მნე. და ესე შეასმინეს მას, ვითარმედ განაბნია ნაყოფი მისი.
და	მცხ.ლუკა	და მოუწოდა კაცად-კაცადსა, თანა-მდებსა უფლისა თჳსისასა და ჰრქუა პირველსა მას: რაოდენი თანა-გაც უფლისა ჩემისაჲ?
და	მცხ.ლუკა	და მან თქუა: ასი საწნეხელი ზეთისაჲ. და ჰრქუა მას: მიიღე ჴელით-წერილი შენი და დაჯედ ადრე და დაწერე ერგასისი.
და	მცხ.ლუკა	მერმე სხუასა ჰრქუა: შენ რაოდენი თანა-გაც? ხოლო მან თქუა: ასი სათოელი იფქლისაჲ. ჰრქუა მასცა: მიიღე ჴელით-წერილი შენი და დაწერე: ოთხმეოცი.
და	მცხ.ლუკა	და აქო უფალმან მნე იგი სიცრუვისაჲ, რამეთუ გონიერად ყო. რამეთუ ძენი ამის სოფლისანი უგონიერეს არიან უფროჲს ძეთა ნათლისათა ნათესავსა შორის მათსა.
და	მცხ.ლუკა	და მე გეტყჳ თქუენ: ისხენით თავისა თქუენისა მეგობარნი მამონაჲსა მისგან სიცრუვისა, რაჲთა, რაჟამს მოაკლდეთ თქუენ ამიერ, შეგიწყნარნენ თქუენ საუკუნეთა მათ საყოფელთა.
და	მცხ.ლუკა	სარწმუნოჲ იგი მცირესა ზედა და მრავალსა ზედაცა სარწმუნო არს; და რომელი მცირესა ზედა ცრუ არს, მრავალსაცა ზედა ცრუ არს.
და	მცხ.ლუკა	და უკუეთუ სხჳსასა ამას სარწმუნო არა იქმნნეთ, თქუენი იგი ვინ მოგცეს თქუენ?
და	მცხ.ლუკა	არავის მონასა ჴელ-ეწიფების ორთა უფალთა მონებად: ანუ ერთი იგი მოიძულოს და ერთი შეიყუაროს, და ანუ ერთისაჲ თავს-იდვას და ერთი შეურაცხ-ყოს. ვერ ჴელ-ეწიფების ღმრთისა მონებად და მამონაჲსა.
და	მცხ.ლუკა	ესმოდა ესე ყოველი ფარისეველთაცა, რამეთუ ვეცხლის-მოყუარე იყვნეს და შეურაცხ-ჰყოფდეს მას.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მათ: თქუენ ხართ, რომელნი განიმართლებთ თავსა თჳსთა წინაშე კაცთა, ხოლო ღმერთმან იცნის გულნი თქუენნი, რამეთუ კაცთა შორის მაღალი საძაგელ არს წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ სჯული და წინაწარმეტყუელნი ვიდრე იოვანესამდე: მიერითგან სასუფეველი ღმრთისაჲ ეხარების, და ყოველივე მისა მიმართ იიძულების.
და	მცხ.ლუკა	უადვილეს არს ცისა და ქუეყანისა წარსლვაჲ ვიდრეღა სჯულისა ერთი რქაჲ დავრდომად.
და	მცხ.ლუკა	ყოველმან რომელმან განუტეოს ცოლი თჳსი და სხუაჲ შეირთოს, მან იმრუშა; და რომელმან განტევებული ქმრისაგან შეირთოს, მანცა იმრუშა.
და	მცხ.ლუკა	კაცი ვინმე იყო მდიდარი და იმოსებოდა ძოწეულითა და ბისონითა და იხარებდა დღითი-დღე ბრწყინვალედ.
და	მცხ.ლუკა	გლახაკი ვინმე იყო, სახელით ლაზარე, დავრდომილი წინაშე ბჭეთა მისთა და ქუე ძურებოდა.
და	მცხ.ლუკა	და ჯოჯოხეთს შინა აღიხილნა თუალნი თჳსნი, იყო რაჲ სატანჯველსა შინა, და იხილა აბრაჰამი შორით და ლაზარე წიაღთა მისთა.
და	მცხ.ლუკა	და მან ჴმა-ყო და თქუა: მამაო აბრაჰამ, შემიწყალე მე და მოავლინე ლაზარე, რაჲთა დააწოს მწუერვალი თითისა მისისაჲ წყალსა და განმიგრილოს ენაჲ ჩემი, რამეთუ ვიტანჯები მე ალითა ამით ცეცხლისაჲთა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო აბრაჰამ ჰრქუა მას: შვილო, მოიჴსენე, რამეთუ მიიღე კეთილი შენი ცხორებასა შენსა, და ლაზარე ეგრევე მსგავსად ბოროტი. და აწ ესერა აქა ესე ნუგეშინის-ცემულ არს, ხოლო შენ იტანჯები.
და	მცხ.რომ	ეგრეთვე და სულიცა იგი თანა-შეეწევის უძლურებათა ჩუენთა, რამეთუ რაჲმცა იგი ვილოცეთ, ვითარ-იგი ჯერ-არს, არა ვიცით; არამედ თჳთ იგი სული მეოხ არს ჩუენთჳს სულ-თქუმითა მით უსიტყუელითა.
და	მცხ.ლუკა	და ამას ყოველსა თანა შორის ჩუენსა და შენსა დანახეთქი დიდი დამტკიცებულ არს, რაჲთა რომელთა უნდეს წიაღსლვად ამიერ თქუენდა, ვერ ჴელ-ეწიფოს, არცა მაგიერ ჩუენდა წიაღმოსლვად.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ მისხენ ხუთნი ძმანი, რაჲთა აუწყოს მათ, და არა მოვიდენ იგინიცა ადგილსა ამას სატანჯველისასა.
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მას აბრაჰამ: ჰქონან მოსე და წინაჲსწარმეტუელნი, მათი ისმინედ.
და	მცხ.ლუკა	უადვილეს არს მისა, უკუეთუმცა ლოდი ვირით საფქველისაჲ ზედა ედვა ქედსა მისსა და შთავრდომილ იყო ზღუასა, ვიდრე არა დაბრკოლებად ერთსა ამას მცირეთაგანსა.
და	მცხ.რომ	ანუ არა ჴელ-ეწიფებისა მეკეცესა მას თიჴისა მის მისვე შეზელილისაგან შესაქმედ რომელიმე პატიოსნად ჭურჭლად და რომელიმე უპატიოდ?
და	მცხ.ლუკა	არამედ ეკრძალენით თავთა თქუენთა. უკუეთუ შეგცოდოს შენ ძმამან შენმან, შეჰრისხენ მას; და უკუეთუ შეინანოს, მიუტევე მას.
და	მცხ.ლუკა	დაღათუ შჳდ-გზის დღესა შინა შეგცოდოს და შჳდ-გზის მოაქციოს და გრქუას შენ: შევინანე, მიუტევე მას.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუეს მოციქულთა უფალსა: შემძინე ჩუენ სარწმუნებაჲ!
და	მცხ.რომ	არამედ ვთქუა: ნუუკუე არა ესმაა? არამედ იტყჳს, ვითარმედ: ყოველსა ქუეყანასა განჴდა ჴმაჲ მათი, და კიდეთა სოფლისათა - სიტყუანი მათნი.
და	მცხ.რომ	არამედ ვიტყჳ: ნუუკუე ისრაჱლმან არა ცნაა? პირველად მოსე იტყჳს: მე გაშურვო თქუენ არა ნათესავსა მას ზედა და ნათესავითა მით უგულისჴმოჲთა განგარისხნე თქუენ.
და	მცხ.რომ	ხოლო ისრაჱლისა მიმართ იტყჳს: დღესა ყოველსა განვიპყრენ ჴელნი ჩემნი ერისა მიმართ ურჩისა და მაცილობელისა.
და	მცხ.რომ	არა განიშორა ღმერთმან ერი თჳსი, რომელი-იგი წინაწარ იცნა. ანუ არა უწყითა ელიაჲსი, რასა-იგი იტყჳს წიგნი? ვითარ-იგი შეემთხუევის ღმერთსა შესმენად ისრაჱლისა და იტყჳს:
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველნი, რომელნი აღვიდენ იერუსალჱმად, აღაშენონ ქალაქი იგი და არიანმცა თავისუფალ და უხარკო თჳთ და ნათესავნი მათნი და ყოველნი მღდელნი.
და	მცხ.ეზრ3	და უბრძანა დაწერად და მიცემად ყოველი საღვაწი და კვართები მღდელთა მათ, რომელნი აღასრულებდეს მსახურებასა მას უფლისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და ლევიტელთა მათ დაუწერა როჭიკი მიმუნდღედმდე, ვიდრემდის აღასრულონ ტაძარი იგი უფლისა და იერუსალჱმი აღაშენონ.
და	მცხ.ეზრ3	ყოველთა, რომელნი სცვიდეს ქალაქსა მას, მიწერა მიცემად მათა სამკჳდრებელი ქუეყანისა მის და როჭიკი მათი.
და	მცხ.ეზრ3	და წარუძღუანა ყოველი იგი ჭურჭელი სამსახურებელი ტაძრისა მის, რომელი-იგი გამოიღო კჳროზ ბაბილოვნით და ყოველი, რაცა თქუა კჳროზ, დარეჰ იგი აღასრულა და მიუძღვანა ყოველი იგი სამსახურებელი უფლისა.
და	მცხ.ეზრ3	და რაჟამს გარეგამოვიდა მეფისა მისგან ზურობაბელ, აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად იერუსალჱმდ კერძო და აკურთხა უფალი მეუფე ცისა.
და	მცხ.ეზრ3	და გაკურთხებ შენ, რომელმან მე მომეც სიბრძნე და გმადლობ შენ, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.
და	მცხ.რომ	და მასვე ურთიერთას ზრახევდით; ნუ მაღალსა მას ჰზრახავთ, არამედ მდაბალსა მას შეეყვენით; ნუ იქმნებით ბრძენ თავით თჳსით
და	მცხ.ეზრ3	და მოიღო წიგნები იგი და წარვიდა და მოვიდა და შევიდა ბაბილოვნად და მიუთხრნა ყოველნი ძმათა თჳსთა.
და	მცხ.რომ	და ნუცა ვინ ბოროტსა ბოროტისა წილ მიაგებთ; წინაწარ განიზრახევდით კეთილსა წინაშე ყოველთა კაცთა.
და	მცხ.ეზრ3	და აკურთხევდეს ღმერთსა მამათა თჳსთასა, რამეთუ მომადლა მათ ფართოება და განტევება მათთჳს,
და	მცხ.ეზრ3	რათა მივიდენ და აღაშენონ იერუსალჱმი და ტაძარი იგი უფლისა, რომელსა ეწოდა სახელი მისი მის ზედა. და ყვეს სიხარული დიდი ყოვლით მენოაგითურთ შჳდ დღე.
და	მცხ.რომ	გიკითხავს თქუენ გაიოს, მესტუმრე ჩემი და ყოვლისა ეკლესიისაჲ, გიკითხავს თქუენ ერასტოს, მნე ქალაქისაჲ, და კუარტოს ძმაჲ.
და	მცხ.კორ1	შეუდეგით სიყუარულსა და ჰბაძევდით სულიერსა მას, უფროჲსღა, რაჲთა სწინაწარმეტყუელებდეთ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო რომელი წანაწარმეტყუელებნ, კაცთა ეტყჳს აღშენებასა, ვედრებასა და ნუგეშინის-ცემასა.
და	მცხ.კორ1	და უკუეთუ საყჳრმან უჩინოდ ჴმაჲ გამოსცეს, ვინ-მე განემზადოს ბრძოლად?
და	მცხ.კორ1	ესოდენნი სახენი თესლადნი ჴმათანი არიან სოფელსა შინა და არცა ერთი მათგანი არს უჴმო.
და	მცხ.კორ1	უკუეთუ არა ვიცოდი ძალი იგი ჴმისაჲ მის, ვიყო მე მეტყუელისა მის ჩემისა ვითარცა სხუაჲ ენაჲ, და რომელი-იგი მეტყოდის მე - ვითარცა სხუაჲ ენაჲ.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ შჯულსა წერილ არს, ვითარმედ: უცხოჲთა ენითა და ბაგითა უცხოჲთა ვეტყოდი ერსა ამას, და არცაღა ესრეთ ისმინონ ჩემი, იტყჳს უფალი.
და	მცხ.კორ1	აწ უკუეთუ შეკრბეს ყოველი კრებული ერთბამად, და ყოველნი ენითა იტყოდიან, და შევიდენ ვინმე ურწმუნონი გინა უცებნი, არა-მე თქუანა, ვითარმედ: სცთებით გინა ჰბორგთ?
და	მცხ.კორ1	და ესრეთ დაფარულნი გულისა მისისანი განცხადნენ, და ესრეთ დავარდეს პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანის-სცეს ღმერთსა და აღიაროს, ვითარმედ: ნანდჳლვე ღმერთი თქუენ შორის არს.
და	მცხ.კორ1	ხოლო უკუეთუ არა იყოს თარგმანი, დუმენინ ეკლესიასა შინა, თავსსა თჳსსა ეტყოდენ და ღმერთსა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო წანაწარმეტყუელნი ორნი გინა სამნი იტყოდედ, და სხუანი იგი სცნობედ.
და	მცხ.კორ1	და სულები წანაწარმეტყუელთა ისწავებდენ და ყოველნი დაემორჩილენ,
და	მცხ.ესა	რომელნი ვიდოდეს შთასვლად ეგჳპტედ, ხოლო მე არა მკითხეს შეწევნად ფარაოს მიერ და დაფარვად მეგჳპტელთა მიერ,
და	მცხ.კორ1	ვინაჲცა, ძმანო ჩემნო, გშურდინ წანაწარმეტყუელებად და სიტყუად ენათა ნუ დაეყენებით.
და	მცხ.კორ1	ყოველივე შუენიერად და წესიერად იქმნებოდენ.
და	მცხ.ეზრ3	და შემდგომად ამის ყოვლისა გამოარჩინეს ნახაპეტნი და წინამძღვარნი სახლთა ნათესავთა აღსლვად იერუსალჱმდ ცოლებით და ძეებით და ასულებით, მონებით და ყოვლით ჭურჭლებითა და საგებლითურთ მათით.
და	მცხ.ეზრ3	და დარეჰ მისცა მათ თანა ცხენები ათას, ვიდრემდე მივიდენ და მიიწივნენ იერუსალჱმდ მშჳდობით მენოაგითურთ, ბობღნითა და ნესტჳთა,
და	მცხ.ეზრ3	პარითა და როკვითა, და ყოვლითა სიხარულითა განუტევნა იგინი იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ეზრ3	და ესე სახელები არს კაცთა მათ, რომელნი აღვიდეს იერუსალჱმდ მსგავსად სახელებისა მამათა თჳსთასა ნათესავისაებრ ტომთა თჳსთა.
და	მცხ.ეზრ3	მღდელთა მათგანნი იყუნეს ძენი ფინეზისანი, ძისა ჰარონისნი: ისუ, იოსედეკეან და იოაკიმ, რომელ იყო ზორაბაბელ სალათიელენი, თესლისა მისგან დავითის, ტომისაგან ფარეზის, ნათესავისა მისგან იუდასი,
და	მცხ.ეზრ3	და დაემკჳდრნეს ურიასტანსა თჳთეულად ქალაქსა თჳსსა და იყუნეს წინამძღუარნი მათნი ზორაბაბელ და ისუ, იოსედეკეანი. და იყუნეს ნათესავისა მისგან მღდელთასა: ნეემი, სარიელ, ერესე, ანანია, მურთქე, ბელესარ, ასფარას, ბოროველ, ჰორომ ბანა.
და	მცხ.ეზრ3	და ესე არს რიცხჳ ნახაპეტთა და ნათესავთა მათ და მთავართა მათთა: ძენი ფარეზისნი ორ ათას ასსამეოცდათორმეტ, ძენი საფატისნი: ოთხასსამეოცდათორმეტნი.
და	მცხ.ეზრ3	ძენი ლეფთალემისანი, მოაბელისანი და ძეთა იუსთა და ჰროაბისთა ორ ათას რვაასდაათორმეტ,
და	მცხ.ეზრ3	ძენი კარიათორიმისნი: ოცდახუთ, ქაფირისგან და თერონისგან: შჳდასორმეოცდარვა, ქადიასგან და ამიდასგან: ოთხასოცდაორ,
და	მცხ.ეზრ3	კეიმარისგან და კაბესისგან: ექუსასოცდაერთ, მიაკალონისგან: ასოცდაორ,
და	მცხ.ეზრ3	ძენი კაილამოლასნი და ორნიასნი: შჳდასოცდახუთ.
და	მცხ.ეზრ3	ძენი ერექეასნი: სამასორმეოცდახუთ, ძენი სენასნი: სამ ათას სამას ოცდაათერთმეტ და ძენი მღდელთანი,
და	მცხ.ეზრ3	ხოლო ლევიტელთა ძენი ისუსნი ერთ და კუდუელისნი და ბანეასნი და სუდუასნი სამეოცდაათოთხმეტ.
და	მცხ.ეზრ3	ძენი და ასულნი და ცოლნი და ყოველნი რიცხუნი მათნი - ორმოცი ათას ორასორმოცდაორ.
და	მცხ.ეზრ3	და რომელნი იყუნეს ნათესავისა მისგან მღდელთასა, მგალობელნი ძენი ასაფისნი ასორმეოცდარვა.
და	მცხ.ეზრ3	და მეკარენი იგი ძენი სალამესნი, ძენი ატერარასნი, ძენი ტოლმანისნი, ძენი დაკაუბეასნი, ძენი ატეტასნი, ძენი საბეასნი და ყოველნი ესე ასოცდაცხრამეტ.
და	მცხ.ეზრ3	და მონანი იგი მღდელთანი: ძენი ასაფასნი, ძენი ტაბალასნი, ძენი კერრასნი, ძენი სივიასნი, ძენი ფალეასნი, ძენი ლაბილისნი, ძენი აგებასნი, ძენი აკუდისნი, ძენი უტოსნი, ძენი კედაბისნი, ძენი აგაბისნი, ძენი სობომისნი, ძენი ასტანისნი, ძენი კათუვათასნი, ძენი გედდუსნი
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მათ იესუ: უკუეთუ გაქუნდეს სარწმუნოებაჲ, ვითარცა მარცუალი მდოგჳსაჲ, არქუთმცა ლეღუსულელსა ამას: აღიფხუერ და დაენერგე ზღუასა შინა, ისმინამცა თქუენი.
და	მცხ.ეზრ3	ყოველნივე მონანი მღდელთანი და მონანი სოლომონისნი ოთხასსამეოცდაათორმეტ.
და	მცხ.ლუკა	ვის-მე თქუენგანსა მონაჲ ესუას მჴნველი გინა მწყემსი, რომელიმცა მოვიდა ველით, და მეყსეულად ჰრქუა მას: წარმოჴედ და დაჯედ!
და	მცხ.იერ	და სთქვა მათდა მიმართ: ესრეთ იტყჳს უფალი: არა თუ ისმინოთ ჩემი სლვად შჯულთა შინა ჩემთა, რომელნი მივსცენ წინაშე პირთა თქუენთა,
და	მცხ.რომ	რომელიმე იმარხავნ დღე-გამოღებით და რომელიმე იმარხავნ ყოველსა დღესა; კაცად-კაცადი თჳსითა გონებითა გულ-სავსე იყავნ.
და	მცხ.რომ	ვიცი და მრწამს უფლისა იესუს მიერ, რამეთუ არარაჲ შეგინებულ არს თავით თჳსით; გარნა თუ რომელი-იგი შე-ვინმე-ჰრაცხოს შეგინებულად, იგი არს შეგინებულ.
და	მცხ.იოან	ხოლო იყო ფილიპე ბეთსაიდაჲთ, ქალაქისაგან ანდრეაჲსა და პეტრესა.
და	მცხ.იოან	პოვა ფილიპე ნათანაელ და ჰრქუა მას: რომელი-იგი დაწერა მოსე სჯულსა და წინაწარმეტყუელთა, ვპოეთ: იესუ, ძე იოსებისი, ნაზარეთით.
და	მცხ.იოან	და ჰრქუა მას ნათანაელ: ნაზარეთით შესაძლებელ არსა კეთილისა რაჲსამე ყოფად? ჰრქუა მას ფილიპე: მოვედ და იხილე.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას ნათანაელ: ვინაჲ მიცი მე? მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: პირველ ფილიპეს ჴმობადმდე შენდა, იყავ რაჲ ლეღუსა ქუეშე, გიხილე შენ.
და	მცხ.იოან	მიუგო მას ნათანაელ და ჰრქუა: რაბი, შენ ხარ ძე ღმრთისაჲ, შენ ხარ მეუფჱ ისრაჱლისაჲ.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას, რამეთუ: გარქუ შენ, ვითარმედ: გიხილე შენ ლეღუსა ქუეშე, და გრწამს; უფროჲსი ამათსა იხილო.
და	მცხ.იოან	და ჰრქუა მათ: ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: ამიერითგან იხილნეთ ცანი განხუმულნი და ანგელოზნი ღმრთისანი, აღმავალნი და გარდამომავალნი ძესა ზედა კაცისასა.
და	მცხ.იოან	და მესამესა დღესა ქორწილი იყო კანას გალილეაჲსასა, და მუნ იყო დედაჲ იესუჲსი.
და	მცხ.იოან	მიჰხადეს იესუს და მოწაფეთა მისთა ქორწილსა მას.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: რაჲ არს ჩემდა და შენდა, დედაკაცო? არღა მოწევნულ არს ჟამი ჩემი.
და	მცხ.რომ	უმჯობეს არს არა-ჭამაჲ ჴორცისაჲ და არცა სუმაჲ ღჳნისაჲ, არცა რომლითა ძმაჲ იგი შენი შეჰბრკოლდების გინა დაჰბრკოლდების ანუ მოუძლურდების.
და	მცხ.რომ	კითხვაჲ არქუთ ტრჳფენას და ტრჳფოსას, რომელნი მაშურალ არიან უფლისა მიერ. კითხვაჲ არქუთ პერსიდას, საყუარელსა, რომელი ფრიად დაშურა უფლისა მიერ.
და	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან ჩემდამო: უქმნენ თავსა შენსა შესაკრავნი და საჴივნი, და მოისხენ გარემოჲს ქედსა შენსა,
და	მცხ.იოან	და ჰრქუა მათ იესუ: აღავსენით სარწყულნი ეგე წყლითა! და მათ აღავსნეს იგინი პირისპირ.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა გემოჲ იხილა პურისა უფალმან წყალი იგი, რომელი ღჳნო იქმნა, და არა უწყოდა, ვინაჲ იყო, გარნა მსახურთა მათ უწყოდეს, რომელთა აღავსნეს წყლითა, მოუწოდა პურისა უფალმან მას სიძესა
და	მცხ.იოან	და ჰრქუა მას: ყოველმან კაცმან კეთილი ღჳნოჲ პირველად წარმოდგის, და ოდეს დაითრვნიან, მაშინ უჯერესიცა. ხოლო შენ დაჰმარხე ღჳნოჲ კეთილი აქამომდე.
და	მცხ.იერ	და ნუ ისმენთ ცრუწინაწარმეტყუელთა მეტყუელთასა თქუენდამი: არა უქმოდით მეფესა ბაბილონისასა, რამეთუ ცრუთა გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ იგინი.
და	მცხ.იოან	ესე ქმნა დასაბამად სასწაულთა იესუ კანას გალილეაჲსასა და გამოუცხადა დიდებაჲ თჳსი, და ჰრწმენა მისი მოწაფეთა მისთა.
და	მცხ.კორ1	და რამეთუ დაეფლა და რამეთუ აღდგა მესამესა დღესა, ვითარცა წერილ არს,
და	მცხ.კორ1	და რამეთუ ეჩუენა კეფას და მერმე ათერთმეტთა მათ,
და	მცხ.იოან	ამისა შემდგომად შთავიდა იესუ კაპერნაუმდ, იგი და დედაჲ მისი და ძმანი მისნი და მოწაფენი მისნი მის თანა, და მუნ დაადგრა არა მრავალ დღე.
და	მცხ.იოან	და მოახლებულ იყო პასექი იგი ჰურიათაჲ, და აღვიდა იესუ იერუსალჱმდ.
და	მცხ.კორ1	და მერმე ეჩუენა უმრავლეს ხუთასისა ძმათა ერთ-გზის, რომელთაგანნი უმრავლესნი ცოცხალ არიან აქამომდე და რომელთამე შეისუენეს,
და	მცხ.კორ1	მერმე ეჩუენა იაკობს და მერმე მოციქულთა ყოველთა,
და	მცხ.იოან	და პოვნა ტაძარსა მას შინა მოფარდულნი ზროხათანი და ცხოვართანი და ტრედთანი და მეკერმენი მსხდომარენი.
და	მცხ.იოან	და შექმნა შოლტი საბლისაჲ და ყოველი იგი გამოასხა ტაძრით: ზროხაჲ და ცხოვარი; და კერმის-მსყიდველთა მათ დაუთხია კერმაჲ და ტაბლები იგი დაუმჴუა.
და	მცხ.კორ1	აწ უკუე გინა თუ მე, გინა თუ იგინი ესრეთ ვქადაგებთ, და ესრეთ გრწმენა თქუენ.
და	მცხ.კორ1	უკუეთუ ქრისტე არა აღდგომილ არს, ცუდად სამე არს ქადაგებაჲ ესე ჩუენი და ცუდად არს სარწმუნოებაჲ ეგე თქუენი.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ უკუეთუ მკუდარნი არა აღდგებიან, არცა ქრისტე აღდგომილ არს. და უკუეთუ ქრისტე არა აღდგომილ არს, ამაო არს სარწმუნოებაჲ ეგე თქუენი;
და	მცხ.იოან	და ტრედის-მოფარდულთა მათ ჰრქუა: აღიღეთ ესე ამიერ და ნუ ჰყოფთ სახლსა მამისა ჩემისასა სახლ სავაჭრო.
და	მცხ.კორ1	და შესუენებულნი იგი ქრისტეს მიერ წარ-ვე-სამე-წყმდენ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო აწ ქრისტე აღდგა მკუდრეთით და იქმნა იგი დასაბამ შესუენებულთა.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ კაცისა მიერ იყო სიკუდილი, და კაცისა მიერ - აღდგომაჲ მკუდართაჲ.
და	მცხ.კორ1	და ვითარცა-იგი ადამის გამო ყოველნი მოსწყდებიან, ეგრეთცა ქრისტეს მიერ ყოველნი ცხოველ იქმნენ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო თჳთოეული თჳსითა წესითა: პირველად ქრისტე და მერმე ქრისტესნი იგი მოსვლასა მას მისსა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო მისლვასა მას მისსა იერუსალჱმდ და თავადი განვიდოდა შორის სამარიასა და გალილეასა.
და	მცხ.იოან	და მოეჴსენა მოწაფეთა მისთა, რამეთუ წერილ არს: შურმან სახლისა შენისამან შემჭამა მე.
და	მცხ.კორ1	მაშინღა აღსასრული, რაჟამს მოსცეს სუფევაჲ ღმერთსა და მამასა, რაჟამს განაქარვნეს ყოველნი მთავრობანი და ყოველნი ჴელმწიფებანი და ძალნი.
და	მცხ.იოან	მიუგეს ჰურიათა და ჰრქუეს მას: რასა სასწაულსა მიჩუენებ ჩუენ, რამეთუ ამას იქმ?
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა: დაჰჴსენით ტაძარი ესე, და მესამესა დღესა აღვადგინეო ეგე.
და	მცხ.იოან	ჰრქუეს მას ტაძარი ესე, და შენ სამთა დღეთა აღადგინო იგი?
და	მცხ.იერ	და თქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან: ჭეშმარიტად ეგრეთ ყავნ უფალმან, დაამტკიცენ უფალმან სიტყვა შენი, რომელსა შენ წინაწარმეტყუელებ, მოქცევად ჭურჭელთა სახლისა უფლისათა და ყოვლისა განსახლებისათა ბაბილონით ადგილისა ამის მომართ.
და	მცხ.იერ	და ჰრქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან ანანიას ცრუწინაწარმეტყუელსა: ისმინე, ანანია, არა მოგავლინა შენ უფალმან და შენ მოსავ-ჰყავ ერი ესე ცრუთა ზედა.
და	მცხ.კორ1	უკუეთუ კაცობრივ მჴეცთა ბრძოლა-ვყავ ეფესოს, რაჲ-მე სარგებელ არს ჩემდა, უკუეთუ მკუდარნი არა აღდგენ? ვჭამოთ და ვსუათ, რამეთუ ხვალე მოვსწყდებით!
და	მცხ.კორ1	განიფრთხვეთ სიმართლით და ნუ სცოდავთ; რამეთუ უმეცრებაჲ ღმრთისაჲ ვიეთმე აქუს, საკდემელად თქუენდა ვიტყჳ.
და	მცხ.კორ1	და რომელი-იგი დასთესი, არა თუ იგი გუამი რომელ ყოფად არნ დასთესი, არამედ შიშუელი მარცუალი გინა თუ იფქლისაჲ, ანუ თუ სხუაჲ რომელიმე თესლი.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ღმერთმან მოსცის მას გუამი, ვითარცა უნებნ, და თჳთოეულსა თესლსა თჳსი გუამი.
და	მცხ.კორ1	არა ყოველი ჴორცი ერთ ჴორც არს, არამედ სხუა არს კაცთაჲ და სხუაჲ ჴორცი არს პირუტყუთაჲ და სხუაჲ ჴორცი არს მფრინველთაჲ და სხუაჲ ჴორცი არს თევზთაჲ,
და	მცხ.კორ1	და ჴორცნი იგი ზეცისათანი და ჴორცნი იგი ქუეყანისათანი; არამედ სხუა არს ზეცისათა მათ დიდებაჲ და სხუა არს ქუეყანისათაჲ.
და	მცხ.კორ1	სხუაჲ დიდებაჲ არს მზისაჲ და სხუა დიდებაჲ არს მთოვარისაჲ და სხუაჲ დიდებაჲ არს ვარსკულავთაჲ; რამეთუ ვითარცა-იგი ვარსკულავი ვარსკულავსა ჰმატს დიდებითა,
და	მცხ.კორ1	ეგრეთცა აღდგომაჲ მკუდართაჲ, დაეთესვის ხრწნილებით და აღდგების უხრწნელებით;
და	მცხ.კორ1	დაეთესვის გინებით და აღდგების დიდებით; დაეთესვის უძლურებით და აღდგების ძლიერებით;
და	მცხ.კორ1	დაეთესვის ჴორცი მშჳნვიერი და აღდგების ჴორცი სულიერი. არს ჴორცი მშჳნვიერი და არს ჴორცი სულიერი.
და	მცხ.ლუკა	და შე-რაჲ-ვიდა იგი დაბასა რომელსამე, მოეგებვოდეს მას ათნი კეთროვანნი კაცნი, რომელნი დადგეს შორს.
და	მცხ.ლუკა	და მათ აღიმაღლეს ჴმაჲ მათი და იტყოდეს: იესუ მოძღუარ, შემიწყალენ ჩუენ!
და	მცხ.ლუკა	და თავადმან ვითარცა იხილნა იგინი, ჰრქუა მათ: წარვედით და უჩუენენით თავნი თქუენნი მღდელთა. და იყო ვითარცა წარ-ოდენ-ვიდეს იგინი მისგან, განწმიდნეს კეთროვნებისა მისგან.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ერთმან მათგანმან იხილა, რამეთუ განიკურნა, მოიქცა და ჴმითა დიდითა ადიდებდა ღმერთსა.
და	მცხ.კორ1	ვითარცა-იგი მიწისაგანი, ეგრეთცა მიწისაგანნი, და ვითარცა იგი ზეცისაჲ, ეგრეთცა ზეცისაგანნი იგი.
და	მცხ.კორ1	და ვითარცა იგი შევიმოსეთ ხატი იგი მიწისაგანისაჲ, შევიმოსოთ ხატიცა იგი ზეცისაგანისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და დავარდა წინაშე ფერჴთა იესუჲსთა და ჰმადლობდა მას. და ესე იყო სამარიტელი.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: არა ათნივე განიკურნნესა? და ცხრანი იგი სადა არიან?
და	მცხ.რომ	და რამეთუ ქრისტჱცა არა თავსა თჳსსა სათნო-ეყო, არამედ ვითარცა წერილ არს: ყუედრებანი მაყუედრებელთა შენთანი დამეცნეს ჩემ ზედა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ამას ვიტყჳ, ძმანო, რამეთუ ჴორცთა და სისხლთა სასუფეველი ღმრთისაჲ დამკჳდრებად ვერ ძალ-უც, არცა ხრწნილებამან უხრწნელებაჲ დაიმკჳდროს.
და	მცხ.ლუკა	ვერ იპოვნეს ეგოდენ, რაჲთამცა მოიქცეს და მისცეს დიდებაჲ ღმერთსა, გარნა უცხო-თესლი ხოლო ესე?
და	მცხ.კორ1	მეყსა შინა წამსა თუალისა უკუანაჲსკნელითა მით საყჳრითა, რამეთუ საყჳრსა დაეცეს, და მკუდარნი იგი აღდგენ უხრწნელნი, და ჩუენ განვახლდეთ.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ ჯერ-არს ხრწნილისა ამის შემოსად უხრწნელებაჲ, და მოკუდავისა ამის შემოსად უკუდავებაჲ.
და	მცხ.კორ1	ხოლო რა ჟამს განხრწნადმან ამან შეიმოსოს უხრწნელებაჲ და მოკუდავმან ამან შეიმოსოს უკუდავებაჲ, მაშინ აღესრულოს სიტყუაჲ იგი წერილისაჲ: დაინთქა სიკუდილი ძლევითა.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მას: აღდეგ და წერვედ! სარწმუნოებამან შენმან გაცხოვნა შენ.
და	მცხ.კორ1	ამიერითგან, ძმანო ჩემნო საყუარელნო, მტკიცე იყვენით და შეურყეველ და ჰმატებდით საქმესა უფლისასა. მარადის უწყოდეთ, რამეთუ შრომაჲ ეგე თქუენი არა ცუდად იყოს უფლისა მიერ.
და	მცხ.ლუკა	ჰკითხეს მას ფარისეველთა: ოდეს მოიწიოს სასუფეველი ღმრთისაჲ? მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არა მოვიდეს სასუფეველი ღმრთისაჲ ზმნით;
და	მცხ.ლუკა	არცა თქუან: აჰა აქა, ანუ იქი. და აჰა ეგერა სასუფეველი ღმრთისაჲ შორის თქუენსა არს.
და	მცხ.კორ1	ერთშაბათად-ერთშაბათად კაცად-კაცადი თქუენი თჳს თანა დაიკრებდინ და იუნჯებდინ, რაჲცა-იგი განემარჯოს, რაჲთა არა, ოდეს მოვიდე, მაშინღა იქმნას შეკრებაჲ.
და	მცხ.კორ1	და უკუეთუ ღირდეს ჩემიცა წარსლვაჲ, ჩემ თანა მოვიდენ.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ კარი განმეღო მე დიდი და შემწე, და მჴდომნი მრავალ არიან.
და	მცხ.კორ1	და უკუეთუ მოვიდეს ტიმოთე, იხილეთ, რაჲთა უშიშად იყოს თქუენ თანა, რამეთუ საქმესა უფლისასა იქმს, ვითარცა-ესე მე.
და	მცხ.კორ1	ნუუკუე ვინმე შეურაცხ-ყოს იგი, და წარმომიგზავნეთ იგი მშჳდობით, რაჲთა მოვიდეს იგი ჩემდა, რამეთუ ველი მას ძმათა თანა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო აპოლოჲსთჳს ძმისა ფრიად ვჰლოცევდი მას, რაჲთამცა მოვიდა თქუენდა ძმათა თანა; და არა სამე იყო ნებაჲ, რაჲთამცა აწ მოვიდა, ხოლო მოვიდეს, ოდეს მოიცალოს.
და	მცხ.კორ1	მღჳძარე იყვენით, მტკიცედ დეგით სარწმუნოებასა ზედა, მჴნე იყვენით და განძლიერდით;
და	მცხ.კორ1	ხოლო გლოცავ თქუენ, ძმანო, რამეთუ იცით სახლი იგი სტეფანაჲსი, ვითარმედ არს პირველი აქაიაჲსი, და მსახურად წმიდათა დააწესნეს თავნი თჳსნი.
და	მცხ.კორ1	რაჲთა თქუენცა დაემორჩილნეთ ეგევითართა და ყოველსავე თანა-შემწესა და მშრომელსა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო მიხარის მოსლვასა მას ზედა სტეფანაჲსსა და ფურტონატესსა და აქაიკესსა, რამეთუ თქუენი იგი დაკლებული ამათ აღავსეს,
და	მცხ.კორ1	რამეთუ განუსუენეს ჩემსაცა სულსა და თქუენსაცა. იცნითმცა უკუე ეგევითარნი იგი.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მოწაფეთა: მოვლენან დღენი, ოდეს გული-გითქუმიდეს თქუენ დღეთათჳს ძისა კაცისათა ხილვად და არა იხილოთ.
და	მცხ.კორ1	გიკითხვენ თქუენ ეკლესიანი ასიისანი; გიკითხვენ თქუენ ფრიად უფლისა მიერ აკჳლა და პრისკილა თანა-მკჳდრითურთ მათით კრებულით.
და	მცხ.ლუკა	და გრქუან თქუენ: აჰა აქა არს, და: აჰა იქი არს, ნუ განხუალთ, ნუცა შეუდგთ.
და	მცხ.იერ	და იყო სიტყვა უფლისაჲ იერემიაჲს მიმართ მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	ესე სიტყვანი, რომელნი თქუნა უფალმან ისრაილსა ზედა და იუდასა:
და	მცხ.იერ	რამეთუ შენ თანა მე ვარ, - თქუა უფალმან, - განრინებად შენდა, რამეთუ ვყო მოკლება ყოველთა შორის წარმართთა, რომელთა მიმართ გაგაბნიე შენ, მუნ. გარნა შენ არა გყო მოკლებულად და გწუართო შენ მსჯავრითა და განმართლებით არა განგამართლო შენ,
და	მცხ.იოან	და ოდეს აღდგა მკუდრეთით, მოეჴსენა მოწაფეთა მისთა, რამეთუ ამისთჳს იტყოდა, და ჰრწმენა წიგნისაჲ და სიტყუაჲ იგი, რომელი ჰრქუა მათ იესუ.
და	მცხ.ეზრ3	ესენი იყუნეს, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ბაბილონით და თელმალეთ და თელეასიას, მთავარნი მათნი და ქართალან და ალლარ.
და	მცხ.ეზრ3	და სხუასა ვერავინ შეუძლო აღრაცხვად: ვერცა მამათა, ვერცა ნათესავთა, რომელნი იყუნეს ისრაჱლისაგან: ძენი გალანისნი, ძენი ტუაებენასნი, ძენი ნეკედონისნი, - ექუსასერგასისდაორ.
და	მცხ.ეზრ3	და სახელ-ედვა მათ სახელად და ეძიებდეს მათ და არა პოვნეს წიგნთა ნათესავთა რიცხუსა ადგილსა განაწილებულსა. და ვითარცა არა იპოვნეს იგინი, რიცხუსა ნათესავთასა, განაშორნეს იგინი და არა მიეახლნეს მღდელობასა.
და	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუეს მათ ნეემი და ატარი: ნუ მიეახლებით სიწმიდესა მას, ვიდრემდის აღდგეს მღდელთმოძღუარი, რომელსა შთაეცვას განცხადებულება და ჭეშმარიტება.
და	მცხ.ეზრ3	და იყო ყოველი ისრაჱლი ათორმეტ წლისაგან მიმართ გარნა მონათა და მჴევალთა ოთხ ბევრ სამ ათას სამასსამეოც.
და	მცხ.ეზრ3	მონანი და მჴევალნი მათნი - შჳდ ათას სამასოცდაათჩჳდმეტ. მგალობელნი და მსახურნი - ორასორმეოცდახუთ.
და	მცხ.ეზრ3	აქლემები - ოთხასოცდაათხუთმეტ და ცხენები - შჳდ ათას ორმეოც და ჯორები - ორასი ათას ორმეოცდახუთ და ვირები - ხუთ ათას ხუთასოცდახუთ.
და	მცხ.იოან	და ოდეს იყო იგი იერუსალჱმს პასქასა მას დღესასწაულსა, მრავალთა ჰრწმენა სახელისა მისისაჲ, რამეთუ ხედვიდეს სასწაულთა მისთა, რომელთა იქმოდა.
და	მცხ.ეზრ3	და მამათმთავარნი მსგავსად მამათმთავართა მათთასა მოვიდეს და შევიდეს ადგილსა მას ტაძრისა ღმრთისასა, რომელი იყო იერუსალჱმს, და აღუთქუეს აღთქმა, რათა აღემართოს ტაძარი იგი ადგილსავე თჳსსა, და წესისაებრ თჳსისა
და	მცხ.იოან	და რამეთუ არა უჴმდა, რაჲთა წამოს ვინმე კაცისა მისთჳს, რამეთუ მან თჳთ იცოდა, რაჲ იყო კაცისა მის თანა.
და	მცხ.ეზრ3	და დაემკჳდრნეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი, და ერი იგი იერუსალჱმს და ადგილთა მისთა, და მგალობელნი იგი და მსახურნი, მეკარენი იგი და ყოველი ისრაჱლი დაბნებსა და აგარაკებსა თჳსსა.
და	მცხ.იოან	ესე მოვიდა იესუჲსა ღამე და ჰრქუა მას: რაბი, უწყით, რამეთუ ღმრთისა მიერ მოსრულ ხარ მოძღურად, რამეთუ ვერვის ჴელ-ეწიფების სასწაულთა ამათ საქმედ, რომელთა შენ იქმ, უკუეთუ არა ღმერთი იყოს მის თანა.
და	მცხ.ეზრ3	და აღდგეს მეშჳდესა მას თთჳსა და ყოველნი იგი ძენი ისრაჱლისანი თჳთეულად ადგილთაგან თჳსთა, და შეკრბეს ერთბამად ფართოსა ადგილსა, ბჭესა მას პირველსა, მზისა აღმოსავლით კერძო.
და	მცხ.ეზრ3	და განეწყუნეს ისო სედეკიან და ძმანი მისნი და ყოველნი იგი სიმრავლე მღდელთა მათ და ზორაბაბელ სალათელეანი და ძმანი მისნი და განმზადეს საკურთხეველი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, რათამცა
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: უკუეთუ ვინმე არა იშვეს მეორედ, ვერ ჴელ-ეწიფების ხილვად სასუფეველი ცათაჲ.
და	მცხ.ეზრ3	და შეკრბეს იგინი და განეშორნეს სხუათა მათ წარმართთაგან მის ქუეყანისათა და აღმართეს საკურთხეველი შესაწირავთა ადგილსა თჳსსა, დაღათუ იყუნეს მათა მტერ წარმართნი იგი, არამედ შემწევე ეყოფვოდეს მათ ყოველნი იგი ნათესავნი მის ქუეყანისანი, და მოართუმიდეს ძღუენსა შესაწირავსა საკურთხეველად უფლისა ჟამად და ჟამად, განთიად და მწუხრ
და	მცხ.ეზრ3	და ყვეს დღესასწაული იგი ტალავრობისა, ვითარცა წერილ არს სჯულსა მოსესასა, და შესწირვიდეს მსხუერპლსა მიერ დღე, ვითარცა ბრძანებულ იყო.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: უკუეთუ ვინმე არა იშვეს წყლისაგან და სულისა, ვერ ჴელ-ეწიფების შესლვად სასუფეველსა ღმრთისასა.
და	მცხ.იოან	შობილი იგი ჴორცთაგან ჴორცი არს და შობილი იგი სულისაგან სული არს.
და	მცხ.ეზრ3	და ამისა შემდგომად შესწირვიდეს საკვერთხთა მათ ჟამად და ჟამად, შაბათთა, და თთვისთავთა და ყოველთა მათ წმიდათა დღესასწაულთა განაწესებდეს და აღასრულებდეს.
და	მცხ.იოან	სულსა ვიდრეცა უნებნ, ქრინ, და ჴმაჲ მისი გესმის, არამედ არა იცი, ვინაჲ მოვალს და ვიდრე ვალს. ესრეთ არს ყოველი შობილი სულისაგან.
და	მცხ.ეზრ3	და რომელსა-იგი ერთვე აღუთქმიდეს აღთქუმასა ღმერთსა, თთჳსა თავისაგან მეშჳდესა თთჳსათა იწყეს შეწირვად საკუერთხთა უფლისა ღმრთისა და ტაძარი იგი უფლისა ღმრთისა არღა აღშენებულ იყო.
და	მცხ.იოან	მიუგო ნიკოდიმოს და ჰრქუა მას: ვითარ შესაძლებელ არს ყოფად ესე?
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: შენ ხარ მოძღუარი ისრაჱლისაჲ და ესე არა იცია?
და	მცხ.იოან	ამენ, ამენ გეტყჳ შენ, რამეთუ: რომელი ვიცით, ვიტყჳთ, და რომელი ვიხილეთ, ვწამებთ, და წამებასა ჩუენსა არა შეიწყნარებთ.
და	მცხ.ეზრ3	და მისცეს სასყიდელი გალატოზთა და ხუროთა და საზრდელნი მათნი,
და	მცხ.იოან	უკუეთუ ქუეყანისაჲ გითხარ თქუენ, და არა გრწამს, ვითარ უკუე ზეცისაჲ გითხრა თქუენ, და გრწმენეს?
და	მცხ.ეზრ3	და ეგრეთვე სიდონელთა და ტჳრელთა, რათა გარდამოიღონ მათ ძელი ნაძჳსა ლიბანით. და მოიღეს ნავითა ნავთა სადგურთა მათ იოპეტისათა, ვითარცა უბრძანა და განუწესა მათ წინაწარ კჳროს, მეფემან სპარსთამან,
და	მცხ.იოან	და არავინ აღჴდა ზეცად, გარნა რომელი-იგი გარდამოჴდა ზეცით – ძე კაცისაჲ, რომელი არს ზეცათა შინა.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა-იგი მოსე აღამაღლა გუელი უდაბნოს, ეგრეთ ჯერ-არს ამაღლებაჲ ძისა კაცისაჲ.
და	მცხ.იოან	და იყო გამოძიებაჲ მოწაფეთაგან იოვანესთა ჰურიათა თანა განწმედისათჳს.
და	მცხ.ეზრ3	და დადვეს საფუძველი სახლისა მის უფლისა ღმრთისათჳს თავსა მას მეორისა თჳსასა, მეორესა წელსა აღსლვისა მათისასა ჰურიასტანად და იერუსალჱმდ.
და	მცხ.გამ	რამეთუ რაჟამს იქმნეს მათდა ცილობაჲ, და მოვიდენ ჩემდა, განუბჭობ თითოეულსა და შევაზავებ მათ ბრძანებასა ღმრთისასა და შჯულსა მისსა.
და	მცხ.ეზრ3	და განეწესნეს მღდელთმოძღუარნი იგი, და ეცვა მათ ბჭალამდისინ იგი ნოვაგითა და ნესტჳთურთ და ლევიტელთა მათ, ძეთა ასაფისთა აქუნდეს წინწილანი.
და	მცხ.ეზრ3	და შეასხმიდეს, უგალობდეს და აკურთხევდეს ღმერთსა, ვითარცა განაწესა შესხმა ნოაგთა დავით, მეფემან ისრაჱლისამან.
და	მცხ.ეზრ3	და დიდითა ჴელითა აკურთხევდეს და ჰმადლობდეს უფალსა ღმერთსა. ქველისსაქმე ღმრთისა და დიდებულებაჲ უკუნისამდე არს ყოველსა ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.ეზრ3	დიდითა ჴმითა ყოველი იგი ერი დაბერვიდა ნესტუებსა თჳსსა და ოხრიდეს ჴმითა დიდითა და აკურთხევდეს უფალსა, რომელმან აღმართა ტაძარი იგი თჳსი წმიდაჲ.
და	მცხ.ეზრ3	და მოვიდეს და შევიდეს მღდელთმოძღუარნი იგი და ლევიტელნი, რომელნი-იგი იყუნეს მთავარ და წინამძღუარნი მთავრობისა მისებრ მამათა თჳსთასა, რომელთა ეხილვა ტაძარი იგი უწინარეს ამისსა ბუნებისა,
და	მცხ.ეზრ3	დიდითა ჴმითა და ტირილითა და მრავლითა ნესტუებითა და სიხარულითა დიდითა,
და	მცხ.ლუკა	ხოლო პირველად ჯერ-არს მისა ფრიად ვნებად და შეურაცხ-ყოფად ნათესავისა ამისგან.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა-იგი იყო დღეთა მათ ნოესთა, ეგრეთ იყოს დღეთა მით ძისა კაცისათა:
და	მცხ.ეზრ3	და ესმა ჴმაჲ იგი მტერთა მათ ნათესავისა მის იუდასთა და ბენიამენისთა და მოვიდეს ხილვად და გულისხმის-ყოფად, ვითარმედ რამე არს ჴმაჲ იგი ნესტჳსა მის.
და	მცხ.ეზრ3	და მოუჴდეს ზორაბაბელს და ისუს იოსედეკეანსა და სხუათა მათ მთავართა, მამათა მთავართა და ჰრქუეს მათ: ვაშენებდეთ ჩუენცა თქუენ თანა ტაძარსა უფლისასა,
და	მცხ.ლუკა	ჭამდეს და სუმიდეს, იქორწინებოდეს და განჰქორწინებდეს ვიდრე დღედმდე შესლვად ნოესა კიდობნად. და მოიწია წყლით-რღუნაჲ და წარწყმიდნა ყოველნი.
და	მცხ.ლუკა	და ეგრევე ვითარცა-იგი იყო დღეთა ლოთისთა: ჭამდეს და სუმიდეს, იყიდდეს და განჰყიდდეს, ნერგსა ასხმიდეს და აშენებდეს;
და	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუეს მათ ზორაბაბელ და ისუ იოსედეკეანმან, სხუათა მათ მამათმთავართა ისრაჱლისათა: არა წეს არს ჩუენდა და თქუენდა შენებად სახლი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
და	მცხ.ლუკა	და რომელსა დღესა განვიდა ლოთ სოდომით, აწჳმა ცეცხლი და წუნწუბაჲ ზეცით და წარწყმიდნა ყოველნი.
და	მცხ.ლუკა	მას დღესა შინა რომელი იყოს ერდოსა ზედა და ჭურჭელი მისი სახლსა შინა, ნუ გარდამოვალნ აღებად მისა; და რომელი ველსა გარე იყოს, ნუ გარე-მოიქცევინ კუალად.
და	მცხ.ლუკა	რომელსა უნდეს სულისა თჳსისა განრინებაჲ, წარიწყმიდოს იგი; და რომელმან წარიწყმიდოს, მან აცხოვნოს იგი.
და	მცხ.ლუკა	გეტყჳ თქუენ: მას ღამესა ორნი იყვნენ ერთსა ცხედარსა: ერთი იგი წარიტაცოს, და ერთი იგი დაეტეოს.
და	მცხ.ლუკა	ორნი ფქვიდენ ერთად: ერთი იგი წარიტაცოს, და ერთი იგი დაშთეს.
და	მცხ.ლუკა	[ორნი იყვნეს ველსა: ერთი იგი წარიტაცოს, და ერთი იგი დაშთეს].
და	მცხ.ლუკა	და მიუგეს და ჰრქუეს მას: ვიდრე, უფალო? ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: სადაცა ჴორცი, მუნცა ორბები შეკრბეს.
და	მცხ.იოან	და ესე არს სასჯელი, რამეთუ ნათელი მოვიდა სოფლად, და შეიყუარეს კაცთა ბნელი, ვიდრე ნათელი, რამეთუ იყვნეს საქმენი მათნი ბოროტ.
და	მცხ.იოან	რამეთუ ყოველი რომელი ბოროტსა იქმს, სძულს მას ნათელი და არა მოვალს ნათელსა, რაჲთა არა ემხილნენ საქმენი მისნი.
და	მცხ.იოან	ამისა შემდგომად მოვიდა იესუ და მოწაფენი მისნი ქუეყანად ჰურიასტანისა და მუნ იყოფოდა მათ თანა და ნათელ-სცემდა.
და	მცხ.იოან	იყო იოვანეცა და ნათელ-სცემდა ენონს, მახლობელად სალიმსა, რამეთუ წყალნი ფრიად იყვნეს მუნ, და მოვიდოდეს და ნათელს-იღებდეს მისგან.
და	მცხ.იოან	და მოვიდეს იოვანესა და ჰრქუეს მას: რაბი, რომელი-იგი იყო შენ თანა წიაღ იორდანესა, რომლისათჳს შენ სწამე, აჰა იგი ნათელ-სცემს, და ყოველნი მივლენან მისა.
და	მცხ.იოან	მიუგო იოვანე და ჰრქუა მათ: ვერ ჴელ-ეწიფების კაცსა მოღებად თავით თჳსით არცა ერთი რაჲ, უკუეთუ არა არს მოცემულ მისა ზეცით.
და	მცხ.იოან	რომელსა აქუნდეს სძალი, იგი სიძე არს; ხოლო მეგობარი სიძისაჲ რომელი დგას და ესმის მისი, სიხარულით უხარის ჴმითა სიძისაჲთა. ესე უკუე სიხარული ჩემი აღსრულებულ არს.
და	მცხ.იოან	ზეგარდამომავალი იგი ყოველთა ზედა არს. და რომელი არს ქუეყანით, ქუეყანისაგანი არს და ქუეყანისასა იტყჳს, ხოლო ზეცით მომავალი ყოველთა ზედა არს.
და	მცხ.იოან	და რომელი იხილა და ესმა, ამას წამებს, და წამებასა მისსა არავინ მიიღებს.
და	მცხ.იოან	მამასა უყუარს ძე და ყოველივე მოსცა ჴელთა მისთა.
და	მცხ.იოან	ვითარცა გულისჴმა-ყო უფალმან, რამეთუ ესმა ფარისეველთა, ვითარმედ იესუს უმრავლესნი მოწაფენი უსხენ და ნათელ-სცემს, ვიდრე იოვანეს,
და	მცხ.იოან	დაუტევა ჰურიასტანი და წარვიდა გალილეად.
და	მცხ.იოან	და მივიდა ქალაქსა სამარიტელთასა, რომელსა ჰრქჳან სუქარ, მახლობელად დაბასა, რომელი მისცა იაკობ იოსებს, ძესა თჳსსა.
და	მცხ.იოან	და იყო მუნ წყაროჲ იაკობისი. ხოლო იესუ, მაშურალი გზისა სლვისაგან, ჯდა წყაროსა მას ზედა. ჟამი იყო ვითარ მეექუსე.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას დედაკაცმან მან სამარიტელმან: ვითარ, შენ ჰურიაჲ ხარ და ჩემგან წყალსა ითხოვ, სამარიტელისა დედაკაცისაგან? რამეთუ არა შეეხნიან ჰურიანი სამარიტელთა.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: უკუეთუმცა იცოდე შენ ნიჭი ღმრთისაჲ და ვინ არს, რომელი გეტყჳს შენ: „მეც მე წყალი, რაჲთა ვსუა“, შენმცა სთხოვე მას, და გცამცა წყალი ცხოველი.
და	მცხ.კორ2	პავლე, მოციქული იესუ ქრისტესი ნებითა ღმრთისაჲთა, და ტიმოთე ძმაჲ ეკლესიათა ღმრთისათა, რომელნი არიან კორინთეს შინა, ყოველთა თანა წმიდათა, რომელნი არიან ყოველსა აქაიასა:
და	მცხ.კორ2	მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა.
და	მცხ.კორ2	კურთხეულ არს ღმერთი და მამაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, მამაჲ მოწყალებათაჲ და ღმერთი ყოვლისა ნუგეშინის-ცემისაჲ.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ გინა თუ ვიჭირვით, თქუენისათჳს ნუგეშინის-ცემისა და ცხორებისა, რომელი შეიქმნების მოთმინებითა მათვე ვნებათაჲთა, რომელითა-ესე ჩუენცა გუევნების.
და	მცხ.კორ2	და სასოებაჲ ჩუენი მტკიცე არს თქუენთჳს. გინა თუ ნუგეშინის-ცემულ ვართ, თქუენისათჳს ნუგეშინის-ცემისა და ცხორებისა; უწყით, რამეთუ ვითარცა-იგი ზიარ ხართ ვნებათა მათ ჩუენთა, ეგრეთცა ნუგეშინის-ცემასა.
და	მცხ.კორ2	რომელმან ესევითარისა მის სიკუდილისაგან მიჴსნნა ჩუენ და მიჴსნის, რომელსა-იგი ვესავთ, ვითარმედ მერმეცა მიჴსნნეს.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ სიქადული ჩუენი ესე არს, წამებაჲ გონებისა ჩუენისაჲ, რამეთუ სიწრფოებითა და ჭეშმარიტებითა ღმრთისაჲთა და არა სიბრძნითა ჴორციელითა, არამედ მადლითა ღმრთისაჲთა ვიქცეოდეთ სოფელსა შინა, ხოლო უმეტესად-ღა თქუენდა მიმართ.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ არა თუ სხუასა რასამე მივსწერთ თქუენდა, არამედ რომელსაცა-იგი იკითხავთ და რომელიცა-იგი გიცნობიეს; ხოლო ვესავ, ვითარმედ სრულადცა გულისჴმა-ჰყოთ.
და	მცხ.კორ2	და ამით სასოებითა მინდა მისლვად თქუენდა პირველად, რაჲთა მეორე სიხარული გაქუნდეს,
და	მცხ.კორ2	და თქუენ მიერ წარსლვაჲ მაკედონიად და კუალად მაკედონიაჲთ მოსლვად თქუენდავე და თქუენ მიერ წარგზავნად ჰურიასტანად.
და	მცხ.კორ2	ამას უკუე რაჲ განვიზრახვედ, მცირედ რაჲ-მე ნუუკუე შემერაცხა? ანუ რომელსა-ესე ვზრახავ, ჴორციელად-მე რას ვზრახავა, რაჲთა იყოს ჩემ მიერ იგი ჰეჲ ჰე და არაჲ - არა?
და	მცხ.კორ2	ხოლო სარწმუნო არს ღმერთი, რამეთუ სიტყუაჲ იგი ჩუენი, რომელი იყო თქუენდა მიმართ, არა იყო ჰე და არა.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ ძე ღმრთისაჲ, იესუ ქრისტე, რომელი ჩუენ მიერ თქუენ შორის იქადაგა ჩემ მიერ, და ტიმოთეს და სილოანეს, არა იყო ჰე და არა, არამედ ჰე იგი მას შინა იქმნა.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ რაოდენნი იგი აღთქუმანი ღმრთისანი არიან, მას შინა არს ჰე იგი და მას შინა ამინი ღმრთისა სადიდებელად ჩუენ მიერ.
და	მცხ.კორ2	რომელმან-იგი განმამტკიცნა ჩუენ თქუენ თანა ქრისტეს მიმართ, და ცხებულ გუყვნა ჩუენ ღმერთმან,
და	მცხ.კორ2	და აღგუბეჭდნა ჩუენ და მომცა წინდი იგი სულისაჲ გულთა შინა ჩუენთა.
და	მცხ.ლუკა	ეტყოდა მათ იგავსაცა, ვითარ-იგი ჯერ-არს მათა მარადის ლოცვაჲ, და რაჲთა არა ეწყინებოდის ლოცვასა შინა.
და	მცხ.კორ2	ხოლო მე მოწამედ ღმერთსა ვხადი სულისა ჩემისა, რამეთუ გერიდებოდე თქუენ და მისთჳს არღარა მოვედ კორინთედ.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას დედაკაცმან მან: უფალო, არცა სავსებელი გაქუს, და ჯურღმული ესე ღრმა არს. ვინაჲ გაქუს შენ წყალი ცხოველი?
და	მცხ.კორ2	და ესე ვსაჯე თავისა ჩემისა, რაჲთა არა კუალად მწუხარებით მოვიდე თქუენდა.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ უკუეთუ მე შეგაწუხნე თქუენ, და ვინ არს იგი, რომელმან მახაროს მე, არა თუ მან, რომელი-იგი შეწუხებულ იყოს ჩემ მიერ?
და	მცხ.იოან	ნუუკუე შენ უფროჲს ხარა მამისა ჩუენისა იაკობისა, რომელმან ესე ჯურღმული მომცა ჩუენ? და იგი თავადი ამისგან სუმიდა და ძენი მისნი და საცხოვარი მისი.
და	მცხ.იოან	მიუო იესუ და ჰრქუა მას: ყოველი რომელი სუმიდეს წყლისა ამისგან, სწყუროდის კუალადცა,
და	მცხ.კორ2	და მივწერე თქუენდა ესევე, რაჲთა არა, რაჟამს მივიდე, მწუხარებაჲ მაქუნდეს, რომელთაგან ღირდა ჩემდა სიხარული; გესავ თქუენ ყოველთა, რამეთუ სიხარული ჩემი თქუენ ყოველთაჲ არს.
და	მცხ.ლუკა	და ქურივი ვინმე იყო მასვე ქალაქსა შინა. და მოვიდის მისა და ეტყჳნ: მისაჯე მე წინამოსაჯულისაგან ჩემისა.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ მრავლისაგან მწუხარებისა და შეურვებულისა გულისა მივწერე თქუენდა მრავლითა ცრემლითა, არა რაჲთა შესწუხნეთ, არამედ რაჲთა სცნათ სიყუარული იგი გარდარეული, რომელ მაქუს თქუენდა მიმართ.
და	მცხ.კორ2	ხოლო აწ წინააღმდგომი უფროჲსღა თქუენდა მიმადლებად და ნუგეშინის-ცემად, ნუუკუე უმეტესითა მწუხარებითა დაინთქას ეგევითარი იგი.
და	მცხ.ლუკა	და არა ისმინის მისი, ვიდრე რომლად ჟამადმდე. ამისა შემდგომად თქუა გულსა შინა თჳსსა: დაღათუ ღმრთისა არა მეშინის და კაცთაგან არა მრცხუენის,
და	მცხ.კორ2	ხოლო რაჲ-იგი მოჰმადლოთ თქუენ, და მეცა; და რამეთუ მეცა რაჲ-იგი მიმიმადლებიეს, მი-ვე-მიმადლებიეს თქუენ ძლით წინაშე პირსა ქრისტესსა,
და	მცხ.კორ2	ხოლო მო-რაჲ-ვედ ტროადად სახარებითა ქრისტესითა და კარი განმეღო მე უფლისა მიერ,
და	მცხ.კორ2	არა მაქუნდა ლხინებაჲ სულისა ჩემისაჲ, რამეთუ არა ვპოვე მე ტიტე, ძმაჲ იგი ჩემი, არამედ ვიჯმენ მათგან და გამოვედ მაკედონიად.
და	მცხ.კორ2	ხოლო მადლი ღმერთსა, რომელმან მარადის განმაცხადნის ჩუენ ქრისტეს მიერ და სული იგი მეცნიერებისა მისისაჲ გამოაჩინის ჩუენ მიერ ყოველსა ადგილსა.
და	მცხ.ლუკა	ამისთჳს, რამეთუ შრომასა შემამთხუევს მე მარადის ქურივი ესე, უსაჯო მას, რაჲთა არა მარადის მოვიდოდის და მაწყინებდეს მე.
და	მცხ.ისო	და იყო, ვითარ ესმა ყოველთა მათ მეფეთა ამორეველთა, რომელ იყვნეს წიაღ იორდანესა, და მეფეთა ფჳნიკისათა, რომელ იყვნეს ზღჳსკიდესა, რამეთუ განაჴმო უფალმან ღმერთმან იორდანე მდინარე წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა წიაღსლვასა მას მათსა და დადნეს გულნი მათნი, და ივლტნეს და არღარა იყო მათ თანა გონებაჲ არცა ერთ პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.კორ2	რომელთამე სულად სიკუდილითი სიკუდილად და რომელთამე სულად ცხორებითი ცხორებად. და ამის მიმართ ვინ-მე შემძლებელ არს?
და	მცხ.კორ2	ანუ არა წიგნ ჩუენდა თქუენ ხართა უფლისა მიერ, დაწერილ გულთა შინა ჩუენთა, უწყებულ და აღმოკითხულ ყოველთა მიერ კაცთა?
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: წარვედ და მოხადე ქმარსა შენსა და მოვედ აქა.
და	მცხ.კორ2	და რამეთუ არღა დიდებულ არს დიდებადი იგი ამით ჯერითა გარდარეულისა მისთჳს დიდებისა.
და	მცხ.იოან	მიუგო დედაკაცმან მან და ჰრქუა: არა მივის ქმარი. ჰრქუა მას იესუ: კეთილად სთქუ, ვითარმედ: არა მივის ქმარი,
და	მცხ.კორ2	და არა ვითარ-იგი მოსე საფარველი დაიბურის პირსა თჳსსა, რაჲთა არა ხედვიდენ ძენი ისრაჱლისანი დასასრულსა მას განქარვებისასა.
და	მცხ.იოან	რამეთუ ხუთ ქმარ გესხნეს, და აწ რომელი გივის, არა არს ქმარი შენი; ესე ჭეშმარიტი სთქუ.
და	მცხ.იოან	მამანი ჩუენნი მთასა ამას თაყუანის-სცემდეს, და თქუენ იტყჳთ, ვითარმედ: იერუსალჱმს არს ადგილი, სადა ჯერ-არს თაყუანის-ცემაჲ.
და	მცხ.იოან	არამედ მოვალს ჟამი, და აწვე არს, ოდეს ჭეშმარიტნი თაყუანის-მცემელნი თაყუანის-სცემდენ მამასა სულითა და ჭეშმარიტებითა, რამეთუ მამაჲცა ეგევითართა ეძიებს თაყუანის-მცემელთა მისთა.
და	მცხ.იოან	სულ არს ღმერთი, და თაყუანის-მცემელთა მისთა სულითა და ჭეშმარიტებითა თანა-აც თაყუანის-ცემაჲ.
და	მცხ.იოან	და ამას ოდენ სიტყუასა ზედა მოვიდეს მოწაფენი მისნი და უკჳრდა, რამეთუ დედაკაცისა თანა იტყოდა. და არავინ ჰრქუა მას: რასა ეძიებ, ანუ რასა იტყჳ მის თანა?
და	მცხ.იოან	დაუტევა უკუე სარწყული იგი მისი დედაკაცმან და წარვიდა ქალაქად და უთხრა კაცთა მათ:
და	მცხ.იოან	მოვედით და იხილეთ კაცი, რომელმან მითხრა მე ყოველი, რაჲცა ვქმენ. ნუუკუე იგი არს ქრისტე?
და	მცხ.იოან	გამოვიდეს ქალაქით და მოვიდოდეს მისა.
და	მცხ.იოან	და ვიდრე-იგი მოვიდოდეს, ამას ოდენ სიტყუასა ეტყოდეს მას მოწაფენი და ჰრქუეს: რაბი, ჭამე!
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ იესუ: ჩემი ჭამადი არს, რაჲთა ვყო ნებაჲ მომავლინებელისა ჩემისაჲ და აღვასრულო საქმე მისი.
და	მცხ.კორ2	არამედ განვიშორენით დაფარულნი იგი სირცხჳლისანი და არა ვალთ ჩუენ ვერაგობით, არცა ვზაკუავთ სიტყუასა ღმრთისასა, არამედ განცხადებულებითა ჭეშმარიტებისაჲთა წარუდგინებთ თავთა თჳსთა ყოვლისა მიმართ გონებისა კაცთაჲსა წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.იოან	არა თქუენ იტყჳთა, ვითარმედ: ოთხღა თუე არიან, და მოვალს მკაჲ? აჰა ესერა მე გეტყჳ თქუენ: აღიხილენით თუალნი თქუენნი და იხილეთ ყანები, რამეთუ სპეტაკ არიან სამკალად აწვე.
და	მცხ.იოან	და მომკალმან სასყიდელი თჳსი მოიღოს და შეიკრიბოს ნაყოფი ცხორებად საუკუნოდ, რაჲთა მთესვარსა და მომკალსა ერთბამად უხაროდის მის თანა.
და	მცხ.იოან	რამეთუ ამით არს ჭეშმარიტ სიტყუაჲ იგი, ვითარმედ სხუაჲ არს მთესვარი და სხუაჲ არს მომკალი.
და	მცხ.კორ2	ხოლო გუაქუს ჩუენ საფასე ესე კეცის ჭურებითა, რაჲთა გარდარეული იგი ძლიერებისაჲ იყოს ღმრთისაჲ და არა ჩუენგან.
და	მცხ.იოან	მე წარგავლინებ თქუენ მკად, რომელსა თქუენ არა დაშუერით, სხუანი დამაშურალ არიან, და თქუენ შრომილსა მათსა შემოხუედით.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა მოვიდეს მისა სამარიტელნი იგი, ევედრებოდეს მას, რაჲთა დაადგრეს მათ თანა. და დაადგრა მუნ ორ დღე.
და	მცხ.კორ2	ხოლო გუაქუს ჩუენ იგივე სული სარწმუნოებისაჲ, ვითარცა წერილ არს: მრწმენა მე, რომლისათჳსცა ვიტყოდე, და ჩუენცა გურწამს, რომლისათჳსცა ვიტყჳთ.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ ყოველივე თქუენთჳს არს, რაჲთა მადლი იგი აღემატოს მრავალთათჳს, და მადლობაჲ იგი გარდაერიოს სადიდებელად ღმრთისა.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ საწუთროჲ ესე მცირე ჭირი ჩუენი გარდამეტებულსა და გარდარეულსა დიდსა დიდებასა საუკუნესა შეიქმს ჩუენთჳს.
და	მცხ.იოან	და უფროჲსსა სიმრავლესა ჰრწმენა სიტყუათა მისთაჲ.
და	მცხ.იოან	და ეტყოდეს დედაკაცსა მას, ვითარმედ: არღარა სიტყჳთა შენითა გურწამს, რამეთუ ჩუენ თჳთ გუესმა მისგან და უწყით, რამეთუ ესე არს ჭეშმარიტად მაცხოვარი სოფლისაჲ, ქრისტე.
და	მცხ.იოან	შემდგომად ორისა მის დღისა გამოვიდა მიერ და წარვიდა გალილეად.
და	მცხ.იოან	და ოდეს მივიდა გალილეად, შეიწყნარეს იგი გალილეველთა, რამეთუ ყოველი ეხილვა, რაოდენი ქმნა იერუსალჱმს დღესასწაულსა მას და რამეთუ იგინიცა მოსრულ იყვნეს დღესასწაულსა მას.
და	მცხ.კორ2	და რამეთუ ამას შინა ვკუნესით და საყოფელი იგი ჩუენი ზეცით გამო შემოსად გუსურის;
და	მცხ.კორ2	და რამეთუ რომელნი-ესე ვართ საყოფელსა ამას შინა, ვკუნესით და დაგჳმძიმდების, რომელი-ესე არა გუნებავს განძარცუვად, არამედ შემოსად, რაჲთა დაინთქას მოკუდავი იგი ცხორებისაგან.
და	მცხ.კორ2	მინდობილ ვართ უკუე მარადის და უწყით, რამეთუ შემოვედით ჴორცითა ამით და განვიდეთ უფლისა მიერ.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ სარწმუნოებით ვიქცევით და არა იჭჳთ.
და	მცხ.კორ2	ხოლო ვიკადრებთ და ჯერ-გჳჩნს უფროჲსღა განსლვაჲ ჴორცთა ამათგან და მისლვად უფლისა.
და	მცხ.კორ2	უწყით უკუე შიში უფლისაჲ, კაცთა-მე ვერწმუნნეთა? რამეთუ ღმრთისა წინაშე განცხადებულ ვართ; და ვესავთ გონებათაცა თქუენთა შინა განცხადებად.
და	მცხ.კორ2	და არა თუ კუალად თავთა თჳსთა შეგასწავებთ თქუენ, არამედ მიზეზსა გცემთ თქუენ სიქადულისასა ჩუენთჳს, რაჲთა გაქუნდეს მათდა მიმართ, რომელნი-იგი პირსა წინაშე ხოლო იქადიან და არა გულითაცა.
და	მცხ.კორ2	და ქრისტე ყოველთათჳს მოკუდა, რაჲთა ცხოველნი იგი არღარა თავთა თჳსთათჳს ცხოველ იყვნენ, არამედ მათთჳს მომკუდრისა მის და აღდგომილისა.
და	მცხ.კორ2	და ყოველივე ღმრთისა მიერ, რომელმან-იგი დამაგნა ჩუენ თავსა თჳსსა ქრისტე იესუჲს მიერ და მომცა ჩუენ მსახურებაჲ იგი დაგებისაჲ.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ ღმერთი იყო ქრისტეს თანა, სოფელი დააგო თავსა თჳსსა და არა შეურაცხნა მათ ცოდვანი მათნი და დადვა ჩუენ თანა სიტყუაჲ იგი დაგებისაჲ.
და	მცხ.კორ2	არამედ ყოველსა შინა წარუდგინენით თავნი თქუენნი, ვითარცა ღმრთისა მსახურთა, მოთმინებითა მრავლითა, ჭირთა შინა და ურვათა, იწროებათა შინა
და	მცხ.კორ2	და ტანჯვათა, პყრობილებათა შინა და შფოთებათა, შრომითა და მღჳძარებითა, მარხვითა
და	მცხ.კორ2	და სიწმიდითა, მეცნიერებითა და სულგრძელებითა, სიტკბოებითა და სულითა წმიდითა, სიყუარულითა შეუორგულებელითა,
და	მცხ.კორ2	დიდებითა და გინებითა, გმობითა და ქებითა; ვითარცა მაცთურნი და ჭეშმარიტნი;
და	მცხ.კორ2	ვითარცა უცნაურნი და საცნაურნი; ვითარცა მოსიკუდიდნი, და აჰა ესერა ცხოველ ვართ; ვითარცა სწავლულნი, და არა სიკუდიდნი;
და	მცხ.კორ2	ვითარცა მწუხარენი, და მარადის გჳხარის; ვითარცა გლახაკნი, და მრავალთა განვამდიდრებთ; ვითარცა არარაჲ გუაქუს, და ყოველივე გუაქუს.
და	მცხ.კორ2	ნუ იქმნებით თანა-მეუღლე ურწმუნოთა, რამეთუ რაჲ მოყუსება არს სიმართლისა და უშჯულოებისა? ანუ რაჲ ზიარებაჲ არს ნათლისა და ბნელისა?
და	მცხ.კორ2	ანუ რაჲ სწორება არს ტაძრისა ღმრთისა კერპთა თანა? რამეთუ თქუენ ტაძარნი ღმრთისა ცხოველისანი ხართ, ვითარცა თქუა ღმერთმან: დავიმკჳდრო და ვიქცეოდი მათ შორის და ვიყო მე მათა ღმერთ და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად.
და	მცხ.კორ2	ამისთჳს გამოვედით შორის მათსა და გამოეშორენით, იტყჳს უფალი, და არა-წმიდასა ნუ შეეხებით, და მე შეგიწყნარნე თქუენ.
და	მცხ.კორ2	და ვიყო მე თქუენდა მამა და თქუენ იყვნეთ ჩემდა ძეებ და ასულებ, იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.კორ2	ესე რაჲ უკუე გუქონან აღთქუმანი, საყუარელნო, განვიწმიდნეთ თავნი ჩუენნი ყოვლისაგან შეგინებისა ჴორცთაჲსა და სულისა და აღვასრულებდეთ სიწმიდესა შიშითა ღმრთისაჲთა.
და	მცხ.კორ2	არა დასაშჯელად ვიტყჳ, რამეთუ წინაწარ ვთქუ, ვითარმედ: გულთა შინა ჩუენთა ხართ, თანა-მოსიკუდიდ და თანა-ცხორებად.
და	მცხ.კორ2	აწ მიხარის, არა თუ რომელ შესწუხენით, არამედ რამეთუ შესწუხენით სინანულად; და რამეთუ ღმრთისათჳს შესწუხენით, რაჲთა არარაჲთ იზღვინეთ ჩუენგან.
და	მცხ.კორ2	და ღაცათუ მივწერე თქუენდა, გარნა არა სამე მავნებელისა მისთჳს, არცა ვნებულისა, არამედ ამისთჳს, რაჲთა გამოჩნდეს მოსწრაფებაჲ თქუენი ჩუენდა მომართ წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.კორ2	და მოწყალებაჲ მისი უმეტესადღა თქუენდა მიმართ არს, მოეჴსენების თქუენ ყოველთა იგი მორჩილებაჲ, ვითარ-იგი შიშით და ძრწოლით შეიწყნარეთ იგი.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ უფალმან: ისმინეთ, რასა-იგი მსაჯული სიცრუვისაჲ იტყვს.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ღმერთმან არა-მე ყოსა შურის-გებაჲ რჩეულთა მისთაჲ, რომელნი ღაღადებენ მისა დღე და ღამე, და სულგრძელ არს მათ ზედა?
და	მცხ.ლუკა	თქუა ვიეთამე მიმართ იგავი ესე, რომელნი ესვენ თავთა თჳსთა, ვითარმედ მართალ არიან, და შეურაცხ-ჰყოფენ სხუათა,
და	მცხ.ეზრ3	და ჩუენ ვაშენოთ ტაძარი უფლისა ღმრთისა, ვითარცა მიბრძანა კჳროს, მეფემან სპარსთამან.
და	მცხ.ეზრ3	ჟამთა მათ კჳროს მეფისათა, რამეთუ უბრძანა მან შენება ტაძრისა მის ცხორებასა თჳსსა და შემდგომად სიკუდილისა მისისა. და აღაშენეს ათორმეტ წელ, ვიდრე მეორედ წლადმდე დარეჰისა.
და	მცხ.ლუკა	ვითარმედ: ორნი კაცნი აღვიდოდეს ლოცვად ტაძარსა მას: ერთი ფარისეველი და ერთი მეზუერე.
და	მცხ.იოან	მოვიდა იესუ მერმეცა კანად გალილეაჲსა, სადა-იგი ქმნა წყალი ღჳნოდ. და იყო ვინმე სამეუფოჲთ მოსრული კაცი, რომლისა ძე სნეულ იყო კაპერნაუმს.
და	მცხ.ლუკა	ფარისეველი იგი წარდგა და ამას ილოცვიდა თჳსაგან: ღმერთო, გმადლობ შენ, რამეთუ არა ვარ, ვითარცა სხუანი კაცნი, მტაცებელ, ცრუ და მემრუშე, გინა ვითარცა ესე მეზუერე,
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: უკუეთუ არა იხილოთ სასწაულები და ნიშები, არა გრწმენეს.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: ვიდოდე, ცოცხალ არს ძე შენი. და ჰრწმენა კაცსა მას სიტყუაჲ იგი, რომელი ჰრქუა მას იესუ, და წარვიდა.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა მი-ოდენ-ვიდოდა იგი, მონანი მისნი მოეგებვოდეს მას და უთხრეს და ჰრქუეს, ვითარმედ: ძე შენი ცოცხალ არს.
და	მცხ.იოან	მოეჴსენა მამასა მის ყრმისასა, რამეთუ მას ჟამსა ოდენ ჰრქუა მას იესუ, ვითარმედ: ძე შენი ცოცხალ არს. და ჰრწმენა მას და ყოველთა სახლეულთა მისთა.
და	მცხ.ლუკა	ვიმარხავ ორ-გზის შაბათსა შინა და ათეულსა შევსწირავ ყოვლისაგან მონაგებისა ჩემისა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მეზუერე იგი შორს დგა და არა იკადრებდა თუალთაცა ზე ახილვად, არამედ იცემდა მკერდსა და იტყოდა: ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას.
და	მცხ.ლუკა	გეტყჳ თქუენ: გარდამოვიდა ესე განმანათლებელი სახედ თჳსა, ვიდრე ფარისეველი იგი, რამეთუ ყოველმან რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, იგი დამდაბლდეს; და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, იგი ამაღლდეს.
და	მცხ.იოან	ამისა შემდგომად იყო დღესასწაული ჰურიათაჲ, და აღვიდა იესუ იერუსალჱმდ.
და	მცხ.იოან	რამეთუ ანგელოზი წლითი წლად გარდამოვიდოდა საბანელსა მას და აღამრღჳის წყალი იგი; და რომელიცა პირველ შთავიდის აღმრღუევასა მას წყლისასა, განიკურნის, რომლითაცა შეპყრობილ არნ სნეულებითა.
და	მცხ.ლუკა	მოჰგურიდეს მას ყრმებსაცა, რაჲთა მიეახლნენ მას. და ვითარცა იხილეს მოწაფეთა, აყენებდეს მათ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იესუ მოუწოდა მათ და ჰრქუა: აცადეთ ყრმებსა მაგას მოსლვად ჩემდა და ნუ აყენებთ მაგათ, რამეთუ ეგევითართაჲ არს სასუფეველი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ჰკითხა ვინმე მას მთავარმან და ჰრქუა: მოძღუარო სახიერო, რაჲ საქმე ვქმნე, რაჲთა ცხორებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳდრო?
და	მცხ.ლუკა	ესმა რაი ესე იესუს, ჰრქუა მას: ერთიღა გაკლს შენ: ყოველი, რაჲცა გაქუს, განყიდე და მიეც გლახაკთა და გაქუნდეს საუნჯე ცათა შინა და მოვედ და შემომიდეგ მე.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა ესმა ესე მას, მწუხარე იქმნა, რამეთუ იყო მდიდარ ფრიად.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელთა-იგი ესმა, ჰრქუეს მას: და ვის ჴელ-ეწიფების ცხორებად?
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მას პეტრე: აჰა ესერა ჩუენ დაუტევეთ ყოველი და შეგიდეგით შენ.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: შეუძლებელი კაცთაგან შესაძლებელ არს ღმრთისა მიერ.
და	მცხ.ეზრ3	და მეორესა წელსა დარეჰ მეფისასა წინაწარმეტყუელებდეს ანგეა და ზაქარია, და წინაწარმეტყუელებდეს ჰურიასტანს და იერუსალჱმს სახელითა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა ზორობაბელ სალეთეალეანმან და ისუ იოსედეკეანმან იწყო შენებად ტაძრისა მის უფლისა იერუსალჱმს წინაწარმეტყუელითურთ უფლისათა, რომელნი-ეგე შემწე იყუნეს მათა.
და	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა მოვიდეს მათა სისინე, მთავარი ასურასტანელთა და ფინიკელთა, და სართაბუზან და სხუანიცა მათ თანა მოყუასნი მათნი.
და	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუეს მათ: ვისითა ბრძანებითა აშენებთ ტაძარსა მაგას და ეზოთა მაგისთა? ანუ ვინმე არიან იგინი, რომელთა ჰნებავს აღშენება მაგისი და აღსრულება?
და	მცხ.ეზრ3	და არა დააყენნეს იგინი შენებისაგან ვიდრე მიწერადმდე დარეჰ მეფისა, და რათა მოიღონ ბრძანება მისგან - წიგნი, რომელი მიწერეს და მიუძღუანეს დარეჰ მეფესა:
და	მცხ.ეზრ3	სისინი, მთავარი ასურასტნელთა და ფინიკელთა, და სათარბუზან და რომელნი არიან მათ თანა ასურასტანელთა და ფინიკელთა და მოსაქმენი და მთავარნი დარეჰ მეფესა გიკითხავთ.
და	მცხ.ეზრ3	უწყებულმცა შენდა, უფალო ჩუენო მეფე, რამეთუ მივედით და მივიწივენთ ჩუენ ქუეყანასა მას ჰურიასტანისასა, და შევედით ქალაქსა იერუსალჱმსა და ვპოვენთ მუნ განსრულნი იგი ტყუეობისაგან მოძღუარნი მათნი ქალაქსა იერუსალჱმს და ვიხილეთ, რამეთუ აშენებდეს ტაძარსა უფლისასა დიდ-დიდსა
და	მცხ.ეზრ3	და საკურთხეველთა ქვათა გამოთლილთა, და ძელთა უპყრობდეს ზღუდეთა.
და	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა ვკითხეთ ჩუენ მოხუცებულთა მათ და ვარქუთ: ვისითა ბრძანებითა აშენებთ სახლსა მაგასა, ანუ ვისითა სიტყჳთა დასდევით საფუძველი მაგისი?
და	მცხ.ეზრ3	და ვკითხეთ მათ და აწ გაუწყოთ და გიჩუენოთ შენ კაცნი წინამძღუარნი მათნი და მიგწერნეთ სახელნი მათნი, რომელნი არიან მთავარნი საქმისა მათისანი.
და	მცხ.ეზრ3	მათ მოგჳგეს და გურქვეს: ჩუენ ვართ მონანი უფლისა ღმრთისანი, რომელმან ქმნა ცა და ქუეყანა.
და	მცხ.ეზრ3	და იყო აღშენებულ ტაძარი ესე უპირატეს მრავლისა ჟამისა ჴელითა დიდისა მის და ძლიერისა მეფისა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ეზრ3	ხოლო რაჟამს მამათა ჩუენთა განამწარეს და შესცოდეს უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა, რომელმან ქმნა ცა და ქუეყანა, და მისცნა იგინი ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფესა ბაბილოვანისათა, რომელ-იგი იყო მეფე ქალდეველთა.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველი ჭურჭელი და სამსახურებელი ტაძრისა ოქროსა და ვეცხლისა, რომელ წარიღო ნაბუქოდონოსორ მეფემან ტაძრისაგან უფლისა იერუსალჱმით და დადვა დასაცველად სახლსა კერპთა თჳსთა, და მერმე კჳროს გამოიღო სახლისა მისგან კერპთა და მისცა ზორაბაბელსა და სალმანასარსა
და	მცხ.ლუკა	რომელმან არა მიიღოს მრავალი წილი ჟამსა ამას და საუკუნესა მომავალსა ცხორებაჲ საუკუნოჲ.
და	მცხ.ლუკა	და წარიყვანნა ათორმეტნი იგი და ჰრქუა მათ: აჰა ესერა აღვალთ იერუსალჱმდ, და აღესრულნენ ყოველნი წერილნი წინაწარმეტყუელთანი ძესა ზედა კაცისასა:
და	მცხ.იერ	და არა ასწავებდეს კაცადი მოყუასსა თჳსსა, და კაცადი ძმასა თჳსსა მეტყუელი: იცან უფალი, რამეთუ ყოველთა მიცოდიან მე, მცირითგან მათით ვიდრე დიდადმდე მათდა, - თქუა უფალმან, - რამეთუ მლხინებელ ვეყო მე უსჯულოვებათა მათთა და ცოდვათა მათთაჲ არა მოვიჴსენო მერმე.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ მიეცეს ჴელთა წარმართთასა, და ეკიცხევდენ მას, და იგინოს, და ჰნერწყუვიდენ
და	მცხ.ლუკა	და ტანჯონ და მოკლან იგი, და მესამესა დღესა აღდგეს.
და	მცხ.ეზრ3	და უბრძანა მათ, მოიღონ და დადვან ჭურჭელი და სამსახურებელნი ტაძრისა უფლისა იერუსალჱმს და ტაძარი იგი უფლისა, ბრძანა, აღაშენონ ადგილსა თჳსსა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ვითარცა მიეახლნეს იერიქოდ, ბრმაჲ ვინმე ჯდა გზასა ზედა მთხოველად.
და	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა სალმანასარ აღვიდა იერუსალჱმდ და დადვა საფუძველი ტაძრისა მის, ვიდრე აქამომდე ვაშენეთ და არღარა აღსრულებულ არს.
და	მცხ.ეზრ3	და აწ, უფალო ჩუენო დარეჰ მეფე, ძიებად-ყავ და იხილე სახლსა მატიანეთასა, სადა ძეს წიგნები საჴსენებელთა დამარხულად მეფისა კჳროსისა.
და	მცხ.ეზრ3	თუ იპოოს ბრძანებითა კჳროს მეფისათა და სიტყჳთა მისითა, აღაშენონ ტაძარი ესე უფლისა იერუსალჱმს, და ზედმიიწიე ბრძანებასა კჳროს მეფისასა და გვაუწყე ჩუენ ამის ყოვლისა საქმისათჳს.
და	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა დარეჰ მეფემან უბრძანა ძიებად სახლსა მატიანთასა სამეუფოსათა, რომელი-იგი იდვა ბაბილონს და პოვა ბატანბარიტენისსა მართა სოფელსა, ადგილსა, სადა იდვა წიგნი საჴსენებელთაჲ, რომელსა წერილ იყო ესრეთ:
და	მცხ.ეზრ3	და უბრძანა ესე საზომისა სახე აღშენებად სიმაღლე მისი წყრთა ათი და სივრცე მისი სამეოც წყრთა, და ქვა და ძელი ყოველთავე ბრძანა მიცემად სამეუფოთა.
და	მცხ.ეზრ3	და ჭურჭელი სამსახურებელი სახლისა უფლისა ოქროსა და ვეცხლისა, რომელი-იგი მოეღო ნაბუქოდონოსორს ბაბილონად, რომელი იყო ტაძრისაგან უფლისა იერუსალჱმს, უბრძანა კჳროს მიღებად სახიდ უფლისა, რათა დადვან მუნ, ვითარცა იყო პირველ.
და	მცხ.ეზრ3	და შე-ღავე-სძინა ბრძანება დარეჰ მეფემან და ჰრქუა: სისინი მთავარი ყოველთა ასურთა და ფინიკელთა და სათრაბუზან და სხუანი მოდგმანი თქუენნი, რომელ განწესებულ არიან საქმესა ასურასტანელთასა და ფინიკელთასა, განეშორენით ადგილისა მაგისგან და ნუ მიეახლებით მონასა მაგას უფლისასა ზორაბაბელს, რომელი-იგი არს მთავარი ჰურიათა, და ნუცა მღდელთა, მოძღუართა ჰურიათასა, რომელნი აშენებენ სახლსა უფლისა ადგილსა თჳსსა
და	მცხ.ეზრ3	მე ვბრძანე, რომელ ყოვლადვე სრულიად აღეშენოს და ვეყო შემწე ჰურიათა მაგათ, რომელნი აღვიდოდეს იერუსალიმდ, ვიდრემდის აღასრულონ ტაძარი ეგე უფლისა ღმრთისა თჳსისა.
და	მცხ.ეზრ3	ხარკთაგან ასურეთით კერძოთა ფინიკელთა, მცნებით მიბრძანებიეს, რათა მისცენ კაცთა მაგათ შესაწირავისათჳს საკუერთხთა უფლისათა. და მოიბენინ ზორაბაბელ მთავარმან ზვარაკები და ვაცები და კრავები,
და	მცხ.ეზრ3	მისვე სახისაებრ იფქლი და მარილი, ღჳნო და ზეთი, და იყავნ ეგე ყოველი განწესებულ წლითი წლად, რაოდენ ჟამცა მღდელთა იერუსალჱმს ბრძანონ სამსახურებელად უფლისა, დღითი დღე დაუბრკოლებელად.
და	მცხ.ეზრ3	შე-რა-სწირონ მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა მაღლისა მეფისათჳს და ძლიერებათა მისთათჳს და ლოცვა-ყონ ცხორებისათჳს მეფისა.
და	მცხ.ეზრ3	და უბრძანა: უკუეთუ ვინმე უდებ-ყოს, ანუ გარდაჴდეს ბრძანებასა ჩემსა, რომელ-ესე მივსწერე, პატიჟზღუეულიმცა ზღავს ყოველსა თჳსით თავით და აღკიდებულიმცა იგუემების, და ყოველსამცა მონაგებსა მისსა სამეუფოდ მიიღებნ.
და	მცხ.ლუკა	და მან ღაღატ-ყო და თქუა: იესუ, ძეო დავითისო, შემიწყალე მე!
და	მცხ.ეზრ3	სადაცა წოდებულ არს სახელი უფლისა, მუნ ბრძანებულ იყო ყოველივე საღვაწი სამეუფო ნათესავთა, და მან იკადრა ჴელის განდგმად. და დაყენებად და იზრახა ბოროტი ტაძრისა მისთჳს უფლისა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ3	მე, დარეჰ მეფემან, დიდითა კრძალულებითა ვბრძანე ყოფად და აღსრულებად ამისა ყოვლისა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელნი წინა-უძღოდეს, ჰრისხვიდეს მას, რაჲთა დადუმნეს. ხოლო იგი უფროჲს ღაღადებდა და იტყოდა: იესუ, ძეო დავითისო, შემიწყალე მე!
და	მცხ.ლუკა	და დადგა იესუ და ბრძანა მოწოდებაჲ მისი. და ვითარცა მოეახლა იგი, ჰკითხა მას:
და	მცხ.ლუკა	და მეყსეულად აღიხილნა და მისდევდა მას და ადიდებდა ღმერთსა. და ყოველმან ერმან იხილეს და აქებდეს ღმერთსა.
და	მცხ.ლუკა	და შევიდა და განვიდოდა იერიქოჲთ.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ მრავალმან მან გამოცდილებამან ჭირისამან და უმეტესმან სიხარულმან მათმან და დიდძალმან სიგლახაკემან მათმან გადაჰმატა სიმდიდრესა მას უხუებისა მათისასა;
და	მცხ.კორ2	რამეთუ მსგავსად ძალისა მათისა, ვეწამები, და უფროჲს ძალისაცა ნეფსით თჳსით.
და	მცხ.კორ2	მრავლითა ვედრებითა გუევედრნეს მადლსა მას და ზიარებასა მსახურებისასა წმიდათა მიმართ.
და	მცხ.კორ2	და არა ხოლო ვითარ-იგი ვესევდით, არამედ თავნი თჳსნი მისცნეს პირველად უფალსა და მერმე ჩუენ ნებითა ღმრთისაჲთა.
და	მცხ.კორ2	არამედ ვითარცა-იგი ყოველსა შინა წარემატებით: სარწმუნოებითა და სიტყჳთა და მეცნიერებითა და ყოვლითა მოსწრაფებითა და ჩუენ მიერითა მით თქუენ შორის სიყუარულითა, რაჲთა ამითცა მადლითა აღემატნეთ.
და	მცხ.კორ2	და ამისათჳს გაზრახებ, რამეთუ ესე უმჯობეს არს თქუენდა, რომელთა-ეგე არა ხოლო თუ ყოფად, არამედ ნებადცა წინაწარ იწყეთ შრანდითგან.
და	მცხ.კორ2	ვითარცა წერილ არს: რომელმან ფრიად მიიღო, არაჲ ემატა, და რომელმან მცირედ, არაჲ დააკლდა.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ ვედრებაჲ იგი შეიწყნარა და უმოსწრაფეს რაჲ იყო, ნეფსით თჳსით განვიდა თქუენდა მიმართ.
და	მცხ.კორ2	და მის თანა მივავლინეთ ძმაჲ, რომლისა-იგი ქებაჲ სახარებასა შინა ყოველთა მიერ ეკლესიათა,
და	მცხ.კორ2	და არა ხოლო თუ ესე, არამედ ჴელთ-დასხმითაცა იკურთხა ეკლესიათაგან თანა-გუნდად ჩუენდა მადლითა ამით, რომელი იმსახურების ჩუენ მიერ თავადისა უფლისა სადიდებელად გულს-მოდგინებისა თქუენისათჳს.
და	მცხ.კორ2	და ამათ თანა მივავლინეთ ძმაჲ ჩუენი, რომელი გამოგუეცადა მრავალსა შინა მრავალ-გზის, და არს იგი მოსწრაფე, ხოლო აწ ფრიად უმოსწრაფეს სასოებითა მრავლითა თქუენდა მიმართ.
და	მცხ.კორ2	გინა თუ ტიტესთჳს, საქმისა ზიარისა მის ჩუენისა და თქუენისა შემწისა, გინა თუ ძმანი ჩუენნი, მოციქულნი ეკლესიათანი, დიდებანი ქრისტესნი.
და	მცხ.კორ2	აწ უკუე გამოჩინებაჲ იგი სიყუარულისა თქუენისაჲ და ჩუენისა სიქადულისაჲ თქუენთჳს მათა მიმართ აჩუენეთ წინაშე პირსა ეკლესიათასა.
და	მცხ.კორ2	უმჯობესად უკუე შევჰრაცხე, რაჲთა ვევედრო ძმათა, რაჲთა წინაწარ მივიდენ თქუენდა და წინაწარ განგაკრძალნენ და დაამტკიცონ პირველ აღთქუმული იგი ევლოგიაჲ თქუენი, რაჲთა ესე განმზადებულ იყოს, ვითარცა ევლოგიაჲ და არა ვითარცა ანგაჰრებაჲ.
და	მცხ.კორ2	ხოლო ესე: რომელმან სთესოს რიდობით, რიდობითცა მოიმკოს, და რომელმან სთესოს კურთხევით, კურთხევითცა მოიმკოს.
და	მცხ.კორ2	ხოლო ძალ-უც ღმერთსა ყოველივე საჴმარი გარდამატებად თქუენდა, რაჲთა ყოველსა შინა მარადის ყოველივე უნაკლულოდ გაქუნდეს, და ჰმატებდეთ ყოველსა ზედა საქმესა კეთილსა.
და	მცხ.კორ2	ვითარცა წერილ არს: განაბნია და მისცა იგი გლახაკთა, და სიმართლე მისი ჰგიეს უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.კორ2	ხოლო რომელმან იგი მოსცის თესლი მთესვარსა და პური საზრდელად, მოგეცინ და განამრავლენ თესლი თქუენი და აღაორძინენ ნაყოფი სიმართლისა თქუენისაჲ.
და	მცხ.კორ2	გამოცდილებითა მით ამის მსახურებისაჲთა ადიდებდით ღმერთსა, დამორჩილებითა მით აღსარებისა თქუენისაჲთა სახარებასა მას ქრისტესსა და უხუებითა მით ზიარებისაჲთა მათდა მიმართ და ყოველთა.
და	მცხ.კორ2	და მათი იგი ლოცვაჲ თქუენთჳს, ჰსურის მათ თქუენდა გარდარეულისა მისთჳს მადლისა ღმრთისა, რომელ არს თქუენ ზედა.
და	მცხ.ეზრ3	მაშინ სისინი მთავარმან და დიდმან, რომელი-იგი იყო ასურეთით კერძო და ფინიკიათ, და სათრაბუზან და სხუანი მოყუასნი მათნი, რომელ აყენებდეს საქმესა მის ტაძრისასა, რაჟამს მოიღეს ბრძანება დარეჰ მეფისაგან,
და	მცხ.ეზრ3	იწყეს ზედადგომად და ზრუნვიდეს საქმისა მისთჳს და ექმნეს საქმისა მოდგამთა მოხუცებულთა მათ ჰურიათასა და მღდელთმოძღუართა.
და	მცხ.ეზრ3	და განემარჯვებოდა საქმე იგი ტაძრისა მის, და რამეთუ წინაწარმეტყუელებდეს ანგეა და ზაქარია.
და	მცხ.ეზრ3	და აღასრულეს ტაძარი იგი ბრძანებისა მისებრ უფლისა მიერ ღმრთისა ისრაჱლისასა და ბრძანებისაებრ და ნიჭისა კჳროსისა და დარეჰისა და არტაშერსისა, მეფისა სპარსთასა, წელსა მას მეექუსესა დარეჰ მეფისასა.
და	მცხ.გალათ	პავლე მოციქული არა კაცთაგან, არცა კაცთა მიერ, არამედ იესუ ქრისტეს მიერ და ღმრთისა მამისა, რომელმან აღადგინა იგი მკუდრეთით,
და	მცხ.გალათ	მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა და უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა,
და	მცხ.ეზრ3	და ყვეს ძეთა მათ ისრაჱლისათა და მღდელთა და ლევიტელთა ყოველთა მათ გამოსრულთა ტყუეობისაგან, ვითარცა განწესებულ და ბრძანებულ იყო წიგნთა სჯულისა მოსესთა.
და	მცხ.ეზრ3	და შეწირეს სატფური იგი სახლისა უფლისა: ზუარაკები ას, და ვაცები ორას, და კრავები ოთხას
და	მცხ.ეზრ3	და წელიწდეულნი ცოდვათათჳს ყოვლისა ისრაჱლისათა თორმეტ, რიცხჳსა მისებრ ტომთა და მთავართა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ეზრ3	და განეწყუნეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი ნათესავთა მათებრ და ეცვა მათ ბრჭალამდისი იგი წინაშე უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა ბრძანებულთაებრ წიგნთა მოსესთა და მეკარენი იგი თჳთვეულად კართა.
და	მცხ.ეზრ3	და ყვეს ძეთა მათ ისრაჱლისათა, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ტყუეობისაგან, ზატიკი იგი უფლისა მეათოთხმეტესა დღესა თთჳსა მის პირველისასა, რამეთუ განწმიდეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი იგი ყოვლითურთ ერთბამად.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველნი, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ტყუეობისაგან. და ვითარცა განწმიდნეს ლევიტელნი იგი,
და	მცხ.ეზრ3	ყვეს ზატიკი იგი უფლისა ყოველთა მათ ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი-იგი გამოსრულ იყუნეს ტყუეობისაგან ძმათა თჳსთა, და თჳთ მღდელთა მათ.
და	მცხ.ეზრ3	და ჭამეს ძეთა მათ ისრაჱლისათა, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ტყუეობისაგან მათისა ყოველნივე, რომელნი განეშორნეს ბილწებისა მისგან წარმართთასა, და რომელთა გამოიძიეს უფალი ღმერთი.
და	მცხ.ეზრ3	და ყვეს ზატიკი იგი ბალარჯობისა შჳდ დღე და იხარებდეს წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ გარემიაქცია უფალმან ზრახვა მეფისა მის ასურთასა მათა მომართ და განაძლიერნა ჴელნი მათნი საქმესა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა კაცი ვინმე, და სახელი მისი ზაქე, და იყო იგი მთავარი მეზუერეთაჲ, და ესე იყო მდიდარ ფრიად.
და	მცხ.ლუკა	და უნდა ხილვაჲ იესუჲსი, ვინ-ძი არს, და ვერ უძლო ხილვად ერისა მისგან, რამეთუ ჰასაკითა იყო მცირე.
და	მცხ.ლუკა	და წარრბიოდა წინა და აღჴდა ლეღუსულელსა, რაჲთა იხილოს იგი, რამეთუ მიერ წარსლვად იყო.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდა ადგილსა მას, მიხედა იესუ და ჰრქუა მას: ზაქე, ისწრაფე და გარდამოჴედ, რამეთუ დღეს სახლსა შინა შენსა ჯერ-არს ჩემი ყოფაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ისწრაფა და გარდამოჴდა და შეიყვანა იგი სიხარულით.
და	მცხ.ლუკა	და იხილეს ყოველთა და დრტჳნვიდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: ცოდვილისა კაცისა თანა შევიდა დადგომად.
და	მცხ.ლუკა	აღდგა ზაქე და ჰრქუა უფალსა: აჰა, უფალო, ზოგი ნაყოფთა ჩემთაჲ მივსცე გლახაკთა; და უკუეთუ ვისმე ცილი დავსდევ, მივაგო ოთხი წილი.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ მოვიდა ძე კაცისაჲ მოძიებად და ცხორებად წარწყმედულისა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა ესმოდა ესე ერსა მას, შესძინა და თქუა იგავი ამისთჳს, რამეთუ მოახლებულ იყო იგი იერუსალჱმსა, და ჰგონებდეს იგინი, ვითარმედ მეყსეულად გამოჩნდეს სასუფეველი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: კაცი ვინმე აზნაური წარვიდა შორსა სოფელსა მოღებად თავისა თჳსისა მეუფებისა და მოქცევად.
და	მცხ.ლუკა	და მოუწოდა ათთა მონათა თჳსთა და მისცა მათ ათი მნაჲ და ჰრქუა მათ: ვაჭრობდით ამას, ვიდრემდე მოვიდე.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მოქალაქეთა მისთა სძულდა იგი და მიავლინნეს მოციქულნი შემდგომად მისა და ჰრქუეს მას: არა გუნებავს მაგისი მეუფებაჲ ჩუენ ზედა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო მოქცევასა მას მისსა, მო-რაჲ-აქუნდა მეუფებაჲ თჳსი, და ბრძანა მოწოდებაჲ მათ მონათაჲ, რომელთადა მიეცა ვეცხლი იგი, რაჲთა უწყოდის, რაჲ-იგი ივაჭრეს.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდა პირველი იგი და ჰრქუა: უფალო, შენმან ვეცხლმან ათი სხუაჲ შესძინა სასწორი.
და	მცხ.ლუკა	და მოვიდა მეორე იგი და ჰრქუა: უფალო, ვეცხლმან შენმან სხუაჲღა ხუთი სასწორი ყო.
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მასცა: და შენცა იყავ ხუთთა ზედა ქალაქთა.
და	მცხ.ლუკა	და მესამე იგი მოვიდა და ჰრქუა: უფალო, აჰა ვეცხლი შენი, რომელი მაქუნდა დაკრძალული სუდარსა,
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ შემეშინა, ვითარმედ კაცი ხარ სასტიკი: მოიღი, სადა არა დასდვი, და მოიმკი, სადა არა დასთესი.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მას: პირისა შენისაგან გსაჯო შენ, მონაო ბოროტო; იცოდე, რამეთუ მე კაცი ვარ სასტიკი: მოვიღი, სადა არა დავდვი, და მოვიმკი, სადა არა დავსთესი.
და	მცხ.ლუკა	და რაჲსათჳს არა დასდევ ვეცხლი ჩემი სავაჭროსა, მო-მცა-ვედ მე და ვახშითურთ ვქმენ იგი.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა წინაშე მდგომელთა მათ: მოუღეთ ვეცხლი იგი და მიეცით, რომელს-იგი აქუს ათი სასწორი ვეცხლი.
და	მცხ.ლუკა	და მათ ჰრქუეს მას: უფალო, აქუს ათი სასწორი.
და	მცხ.ლუკა	გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: ყოველსა რომელსა აქუნდეს, მიეცეს; ხოლო რომელსა არა აქუნდეს და რომელღა-იგი აქუნდეს, მო-ვე-ეღოს მისგან.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მტერნი იგი ჩემნი, რომელთა-იგი არა უნდა მეუფებაჲ ჩემი მათ ზედა, მომგუარენით მე აქა და მოწყჳდენით წინაშე ჩემსა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა ესე წართქუა, ვიდოდა წინაშე მათსა და აღვიდოდა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ლუკა	და იყო, ვითარცა მიეახლა ბეთბაგედ და ბეთანიად, მთასა თანა, რომელსა ჰრქჳან ზეთისხილთაჲ, წარავლინნა ორნი მოწაფეთაგანნი.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: წარვედით წინაშე დაბასა მაგას, რომელსა შეხჳდეთ და ჰპოოთ კიცჳ დაბმული, რომელსა კაცი არღავინ დაჯდომილ არს; აღჰჴსენით და მომგუარეთ მე.
და	მცხ.ლუკა	და უკუეთუ ვინმე გკითხვიდეს: რაჲსათჳს აღჰჴსნით? ესრეთ არქუთ, ვითარმედ: უფალსა უჴმს ეგე.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა წარვიდეს, რომელნი-იგი მიავლინნა, პოვეს ეგრეთ, ვითარცა-იგი ჰრქუა მათ.
და	მცხ.ლუკა	და აღ-რაჲ-ჰჴსნიდეს იგინი კიცუსა მას, ჰრქუეს მათ უფალთა მათ მისთა: რაჲსათჳს აღჰჴსნით კიცუსა მაგას?
და	მცხ.ლუკა	და მოჰგუარეს იგი იესუს და დაასხეს სამოსელი კიცუსა მას, და დაჯდა იესუ მას ზედა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარ შევიდოდა იგი, დაუფენდეს სამოსელსა მათსა გზასა ზედა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა მიიწია იგი შთასავალსა მას მთისა ზეთისხილთაჲსა, იწყო ყოველმან სიმრავლემან მოწაფეთამან სიხარულით ქებად ღმრთისა ჴმითა დიდითა ყოველთა მათთჳს, რომელნი იხილნეს ძალნი,
და	მცხ.ლუკა	და იტყოდეს: კურთხეულ არს მომავალი მეუფე სახელითა უფლისაჲთა! მშვდობაჲ ცათა ზედა და დიდებაჲ მაღალთა შინა!
და	მცხ.ლუკა	და ფარისეველნი ვინმე ერისა მისგანნი ეტყოდეს მას და ჰრქუეს: მოძღუარ, შეჰრისხენ მოწაფეთა შენთა!
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: გეტყჳ თქუენ: დაღათუ ესენი დუმნენ, ქვანი ღაღადებდენვე.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა მიეახლა, იხილა ქალაქი იგი და ტიროდა მას ზედა
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ მოვლენან დღენი შენ ზედა, და მოგადგან შენ მტერთა შენთა ლაშქარი და გარე-მოგადგენ შენ და შეგკრიბონ შენ ყოვლით კერძო.
და	მცხ.ლუკა	და იტყოდა, ვითარმედ: უკუეთუმცა გეცნა შენ დღესა ამას მშჳდობად შენდა! ხოლო აწ დაეფარა თუალთაგან შენთა.
და	მცხ.ლუკა	და დაგარღჳონ შენ, და შვილნი შენნი შენ შორის დაეცნენ, და არა დაშთეს ქვაჲ ქვასა ზედა შენ შორის ამისთჳს, რამეთუ არა გულისჴმა-ჰყავ ჟამი მოხედვისა შენისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა შევიდა ტაძარსა მას, იწყო გამოსხმად მსყიდელთა მათ და მომსყიდელთა
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: წერილ არს: სახლი ჩემი სახლ სალოცველ არს, ხოლო თქუენ ჰყავთ იგი ქუაბ ავაზაკთა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყვა უფლისაჲ იერემიას მიმართ მეტყუელი:
და	მცხ.ლუკა	და იყო მუნ და ასწავებდა დღითი-დღედ ტაძარსა მას შინა. ხოლო მღდელთ-მოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი და მთავარნი ერისანი ეძიებდეს მას წარწყმედად.
და	მცხ.ლუკა	და ვერარას ჰპოებდეს, რაჲ უყონ მას, რამეთუ ყოველი ერი დამორჩილებულ იყო სმენად მისგან.
და	მცხ.ლუკა	ეტყოდეს მას და ჰრქუეს: გჳთხარ ჩუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას იქმ, ანუ ვინ მოგცა შენ ჴელმწიფებაჲ ესე?
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ იერემიაჲს მიმართ მეტყუელი ესრეთ:
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: გკითხო თქუენ მეცა სიტყუაჲ ერთი, და მითხართ მე:
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იგინი შეიზრახნეს ურთიერთას და იტყოდეს: უკუეთუ ვთქუათ, ვითარმედ: ზეცით იყო, მრქუას ჩუენ: რაჲსათჳს არა გრწმენა მისი?
და	მცხ.ლუკა	და უკუეთუ ვთქუათ: კაცთაგან, ყოველმან ერმან ქვაჲ დამკრიბოს ჩუენ, რამეთუ სარწმუნო არს იოვანე წინაწარმეტყუელად.
და	მცხ.ლუკა	და მიუგეს და ჰრქუეს: არა ვიცით, ვინაჲ იყო.
და	მცხ.ლუკა	და იესუ ჰრქუა მათ: არცა მე გითხრა თქუენ, რომლითა ჴელმწიფებითა ამას ვიქმ.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყვა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყველი:
და	მცხ.იერ	და ძეთა იონადაბისთა, ძისა რექაბისთა, დაამტკიცეს მცნებაჲ მამისა მათისაჲ, რომელი ამცნო მათ, ხოლო ერმან ამან არა ისმინა ჩემი.
და	მცხ.ეზრ3	და რაჟამს იყო, დაესრულა ესე ყოველნი შარავანდედნი. შეიბნა არტაშეს მეფემან სპარსთა ზედა, რომლისაცა მივიდა ეზრა, ძე აზარიასი, რომელი იეზრასაგან, რომელი ქელეკენესაგან, რომელი სალემისაგან,
და	მცხ.ეზრ3	და მისცა მას მეფემან დიდებაჲ და პოვა მადლი მის წინაშე და განადიდა იგი დიდითა პატივითა.
და	მცხ.ეზრ3	და გამოვიდეს მის თანა ძეთა მათ ისრაჱლისათა და მღდელთა მათგანი, და ლევიტელთა და მსახურთა, მეფსალმუნეთა და მეკარეთა მათგანი და მონათა მღდელთაგანი იერუსალჱმად.
და	მცხ.ეზრ3	წელსა მეშჳდესა შარავანდედებასა არტაშე მეფისასა, თთუესა მეხუთესა, რომელი-იგი იყო წელი მეშჳდე მეფისა მის, და გამოვიდეს ბაბილონით თთჳსთავსა მას მეხუთესა პირველისა მის თთჳსასა,
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ სავსე იყო ეზრა ყოვლითა სიბრძნითა და არარა დაკლებულ იყო მისგან ყოველთაგან მცნებათა უფლისათა, მსგავსად შჯულისა ასწავებდა ისრაჱლსა განკითხვათა და სიმართლეთა.
და	მცხ.ეზრ3	მოიწია წიგნი ბრძანებისა მეფისა არტაშესი ეზრა მღდლისა, რომელი უთხრობდა სჯულსა უფლისასა, და მიწერა ესრესახედ:
და	მცხ.ეზრ3	მეფე არტაშეს ეზრა მღდელსა და მთხრობელსა სჯულისა უფლისასა გიკითხავ:
და	მცხ.ეზრ3	ყოვლითავე კაცთმპყრობისა ნიჭითა აღმიწონიეს მე და უბრძანებ ყოველთა ნათესავთა ურიათასა, რომელთა ენებოს აღსლვად იერუსალჱმდ და მღდელთმოძღუართა და ლევიტელთა, კადნიერებითმცა მივლენან შენ თანა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ეზრ3	და ვითარ სურის წადიერებით მისლვად ურიასტანად და იერუსალჱმდ, უბრძანეთ მე და შჳდთა თანამზრახველთა ჩემთა,
და	მცხ.ეზრ3	რომელ მივიდენ მსგავსად შჯულისა და აღასრულონ ყოველივე საცონი, ვითარცა გაქუსთ სჯული უფლისა
და	მცხ.ეზრ3	და შესწირონ შესაწირავი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, ვითარცა აღუთქუთ მე და მოყუარეთა ჩემთა იერუსალჱმსა, და ყოველივე ოქრო და ვეცხლი, რაოდენიცა იპოოს ქუეყანასა მას ბაბილოვანთასა, უფლისა ღმრთისა შეწირენ მსხუერპლი იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ3	და მიიღედ საწევნელი ქუეყანისა მისგან ბაბილონელთასა, მღდელთა მათ უფლისა ღმრთისა მოართვედ იერუსალჱმად: ოქრო და ვეცხლი, ზვარაკები და ვერძები, კრავები და სხუა იგი ყოველი საკუერთხი მსხუერპლთა
და	მცხ.ეზრ3	ყოველივე, რაცა გენებოს ძმებითურთ შენით, იგი ყავ ოქროსა და ვეცხლისა ხარკთათჳს, ნებისაებრ უფლისა ღმრთისა შენისა აღასრულე,
და	მცხ.ეზრ3	სამღდელო იგი ჭურჭელი და სამსახურებელი უფლისა მიიღე იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ეზრ3	და იყავნ, ვითარცა საჴმარ იყოს ტაძრისა მის უფლისა ღმრთისასა, და დადევ ყოველი წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ3	და სხუა იგი ნამეტნავი ნეშტი, რომელი-იგი იყოს საჴმარისაგან ტაძრისასა, დადევ იგი სახლსა საფასისა მეფეთასა.
და	მცხ.ეზრ3	და მე, არტაშეს მეფემან, უბრძანე მეფასეთა, რომელნი არიან ასურასტანს და ქანანელთა კერძო, რაოდენცა უნდა მოღებად ეზრა მღდელსა და მთხრობელსა სჯულსა უფლისა ღმრთისა მაღლისასა, დაუბრკოლებელადმცა მოეცემის ვეცხლი ასი ტალანტი, მისვე სახისაებრ ოქროცა,
და	მცხ.ეზრ3	იფქლი ასი საწყაული, ეგოდენცა ღჳნო და ზეთი.
და	მცხ.ეზრ3	და ყოველივე მსგავსად სჯულისა მის მიიღედ და მიუსრულედ უფალსა ღმერთსა მაღალსა, რათა არა იყოს შერისხვა ღმრთისა ზედა შარავანდედობასა ჩემსა და ძისა ჩემისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და მიბრძანებიეს თქუენ მღდელთათჳს, და ლევიტელთა, მეფსალმუნეთა მათ მსახურთა, და მეკარეთა, და მონათა მღდელთასა, და მსახურთა სახლისა უფლისათა.
და	მცხ.გალათ	რომელ სხუაჲ არა არს, გარნა არიან ვინმე, რომელნი აღგძრვენ თქუენ და ჰნებავს გარდაქცევად სახარებაჲ იგი ქრისტესი.
და	მცხ.გალათ	ვითარცა წინაწარ ვთქუ და აწ კუალად ვიტყჳ: უკუეთუ ვინმე გახარებდეს თქუენ მისა გარეშე, რომელი-იგი მიიღეთ, შეჩუენებულ იყავნ!
და	მცხ.ლუკა	და იწყო იგავით სიტყუად მათა: კაცმან ვინმე დაასხა ვენაჴი და მისცა იგი მოქმედთა და წარვიდა მრავალთა ჟამთა.
და	მცხ.ლუკა	და ჟამსა თჳსსა მიუვლინა მოქმედთა მათ მონაჲ, რაჲთა ნაყოფისა მისგან მოსცენ მას. ხოლო მოქმედთა მათ სცეს და ტანჯეს და წარავლინეს იგი ცალიერი.
და	მცხ.ლუკა	და შესძინა მივლინებად სხუაჲ მონაჲ. ხოლო მათ იგიცა გუემეს და წარავლინეს ცუდი.
და	მცხ.ლუკა	მერმე კუალად მიავლინა მესამე. ხოლო მათ შეიპყრეს და დასდვეს მას წყლულებაჲ და გამოაძეს იგი.
და	მცხ.ლუკა	და თქუა უფალმან მის ვენაჴისამან: რაჲ ვყო? მივავლინო ძე ჩემი საყუარელი, ვინ უწყის, შეიკდიმონ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ვითარცა იხილეს იგი ქუეყანის-მოქმედთა მათ, ზრახვა-ყვეს ურთიერთას და თქუეს: ესე არს მკჳდრი, მოვედით და მოვკლათ იგი, რაჲთა ჩუენდა იყოს სამკჳდრებელი.
და	მცხ.ლუკა	და განიყვანეს იგი გარეშე სავენაჴესა მას და მოკლეს. აწ რაჲ უყოს მათ უფალმან სავენაჴისამან?
და	მცხ.ლუკა	მოვიდეს და წარწყმიდნეს ქუეყანის-მოქმედნი იგი და მისცეს ვენაჴი იგი სხუათა. ხოლო მათ ესმა ესე და თქუეს: ნუ იყოფინ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან მან მიხედა მათ და ჰრქუა: ვითარ არს წერილი ესე: ლოდი, რომელ შეურაუხ-ყვეს მაშენებელთა, იგი იქმნა თავ კიდეთა?
და	მცხ.ლუკა	ყოველი, რომელი დაეცეს ლოდსა მას ზედა, შეიმუსროს; და რომელსა ზედა დაეცეს, განანქრიოს იგი.
და	მცხ.ლუკა	და უნდა მღდელთ-მოძღუართა მათ და მწიგნობართა დასხმად ჴელთა მათთა მას ჟამსა შინა და ეშინოდა ერისა მის, რამეთუ გულისჴმა-ყვეს, ვითარმედ მათთჳს თქუა იგავი ესე.
და	მცხ.ლუკა	და მზირ-უყვეს მას და მიავლინნეს მზირნი ორგულნი, რომელნი მართლად იტყოდეს თავთა თჳსთა, რაჲთა პოონ რაჲმე სიტყუაჲ მის თანა და მისცენ იგი მთავრობასა და ჴელმწიფებასა მთავრისასა.
და	მცხ.ლუკა	და ჰკითხეს მას და ეტყოდეს: მოძღუარ, ვიცით, რამეთუ მართალსა იტყჳ და ასწავებ და არავის თუალ-აღებ პირსა, არამედ ჭეშმარიტად გზასა ღმრთისასა ასწავებ.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა გულისჴმა-ყო ზაკულებაჲ იგი მათი, ჰრქუა მათ: რაჲსა გამომცდით მე?
და	მცხ.ლუკა	მიჩუენეთ მე დრაჰკანი! ხოლო მათ უჩუენეს და ჰრქუა: ვისი არს ხატი და ზედაწერილი? ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს: კეისრისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და იესუ ჰრქუა მათ: აწ უკუე მიეცით კეისრისაჲ კეისარსა და ღმრთისაჲ ღმერთსა.
და	მცხ.ლუკა	და ვერარაჲ პოვეს მისთჳს სიტყჳს-გებაჲ წინაშე ერისა მის. და უკჳრდა სიტყჳს-მიგებაჲ იგი მისი და დადუმნეს.
და	მცხ.ლუკა	მო-ვინმე-უჴდეს მას ჟამსა შინა სადუკეველნი, რომელნი აცილობენ, ვითარმედ აღდგომაჲ არა არს, და ჰკითხეს მას და ეტყოდეს:
და	მცხ.ლუკა	მოძღუარ, მოსე ესრეთ დამიწერა ჩუენ: უკუეთუ ვისმე ძმაჲ მოუკუდეს და ესუას მას ცოლი და იგი უშვილო იყოს, რაჲთა შეირთოს ცოლი იგი მისი ძმამან მისმან და აღუდგინოს თესლი ძმასა თჳსსა.
და	მცხ.ლუკა	შჳდნი უკუე ძმანი იყვნეს ჩუენ შორის. და პირველმან მან შეირთო ცოლი და მოკუდა უშვილოჲ.
და	მცხ.ლუკა	და მეორემან და მესამემან,
და	მცხ.ლუკა	და მოწყდეს უშვილონი. და ეგრეთვე ვიდრე მეშჳდედმდე, და არა დაშთა შვილი.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ნაშობნი ამის სოფლისანი იქორწინებიან და განჰქორწინებენ;
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რომელნი-იგი ღირს იქმნნენ საუკუნესა მას მიმთხუევად და აღდგომასა მას მკუდრეთით, არცა იქორწინებოდიან, არცა განჰქორწინებდენ,
და	მცხ.ლუკა	ხოლო რამეთუ აღდგენ მკუდარნი, მოსეცა აუწყა მაყულოვანსა მას ზედა, ვითარცა-იგი იტყჳს უფალსა ღმერთსა აბრაჰამისსა და ღმერთსა ისაკისსა და ღმერთსა იაკობისსა.
და	მცხ.ლუკა	მი-ვიეთმე-უგეს მწიგნობართა და ჰრქუეს: მოძღუარ კეთილად სთქუ.
და	მცხ.ლუკა	და ვერღარა იკადრეს კითხვად მისა მიერითგან. და ჰრქუა მათ უფალმან:
და	მცხ.ლუკა	თჳთ იგი დავით უფლით ხადის, და ვითარ ძე მისი არს?
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა ესმოდა ესე ყოველსა მას ერსა, ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა:
და	მცხ.ლუკა	ეკრძალენით მწიგნობართაგან, რომელთა ჰნებავს სამოსლითა სლვაჲ და რომელთა უყუარს უბანთა ზედა მოკითხვაჲ და პირველად ჯდომაჲ კრებულსა შორის და ზემჯდომაჲ პურსა ზედა,
და	მცხ.ლუკა	რომელნი შესჭამენ სახლებსა ქურივთასა და მიზეზით განგრძობილად ილოცვედ. ამათ მოიღონ უმეტესი სასჯელი.
და	მცხ.ლუკა	და მიჰხედა და იხილა, რომელნი-იგი დასდებდეს შესაწირავსა ფასის-საცავსა მას მდიდარნი.
და	მცხ.ლუკა	და იხილა ვინმე ქურივი გლახაკი, რომელმან დადვა ორი მწულილი,
და	მცხ.ლუკა	და თქუა: ჭეშმარიტად გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ქურივმან ამან გლახაკმან უმეტეს ყოველთასა შეწირა,
და	მცხ.ლუკა	და რომელნიმე იტყოდეს ტაძრისათჳს, ვითარმედ: ქვითა კეთილითა და პატიოსნითა შენებულ არს; და თქუა იესუ:
და	მცხ.ლუკა	ჰკითხეს მას მოწაფეთა: მოძღუარ, ოდეს უკუე იყოს ესე, და რაჲ არს სასწაული, რაჟამს ესე ყოფად არს?
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან თქუა: იხილეთ, ნუუკუე სცთეთ, რამეთუ მრავალნი მოვიდოდიან სახელითა ჩემითა და იტყოდიან, ვითარმედ: მე ვარ და ჟამი მოწევნულ არს, არამედ ნუ მიხუალთ შედგომად მათდა.
და	მცხ.ლუკა	და ოდეს გესმოდიან ბრძოლანი და შფოთნი, ნუ შესძრწუნდებით, რამეთუ ჯერ-არს ესე პირველად ყოფად, და არღა მეყსეულად იყოს აღსასრული.
და	მცხ.ლუკა	მაშინ ეტყოდა მათ: აღდგეს ნათესავი ნათესავსა ზედა და მეუფებაჲ მეუფებასა ზედა;
და	მცხ.ლუკა	და იყვნენ ძრვანი დიდ-დიდნი ადგილ-ადგილ, სიყმილნი და სრვანი; საშინელებანი ზეცით, და სასწაულნი დიდ-დიდნი იყვნენ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ამათ ყოველთა წინა დაგასხნენ თქუენ ზედა ჴელნი მათნი და გდევნიდენ და მიგცნენ თქუენ შესაკრებელთა და საპყრობილეთა, და მეფეთა წინაშე და მთავართა მიგიყვანნენ სახელისა ჩემისათჳს.
და	მცხ.ლუკა	და გექმნეს თქუენ ესე საწამებელ.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ მე მოგცე თქუენ პირი და სიბრძნე, რომელსა ვერ უძლონ წინა-აღდგომად და სიტყჳს-გებად ყოველთა წინა-აღმდგომთა თქუენთა.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ მიეცნეთ თქუენ მამა-დედათაგან და ძმათა და მეგობართა და ნათესავთა, და მოჰკლვიდენ თქუენგანთა.
და	მცხ.ლუკა	და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოველთაგან სახელისა ჩემისათჳს.
და	მცხ.ეზრ3	და შენ, ეზრა, სიბრძნისა შენისაებრ, რომელ მოცემულ არს შენდა ღმრთისაგან, დაადგინენ შენდა ზედამდგომელნი და მსაჯულნი, რომელნი სჯიდენ ასურასტანით კერძო და ფინიკიათ, და რომელთა ესწაოს სჯული უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.ლუკა	და თმაჲ თავისა თქუენისაჲ არა წარწყმდეს.
და	მცხ.ეზრ3	და რომელთა არა ესწაოს, ასწავე და ყოველნივე, რომელნი გარდაჴდენ სჯულსა უფლისა ღმრთისა შენისასა და სჯულსა ჩუენ მეფეთასა, მიმიცემიეს შენდა ჴელმწიფება პატიჟისა ყოფად და გუემად და, თუ სიკუდილისა თანამდებ იყუნენ, მოკლვად, გინა თუ საპატიჟებელ იყუნენ, პატიჟ-ყოფად და ზღუევა-მოჴდად
და	მცხ.ეზრ3	და თქუა ეზრა მწერალმან სჯულისა უფლისამან: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი მამათა ჩუენთა, რომელმან მოსცა ესე ყოველი გულსა მეფისასა, დიდებულ-ყოფად ტაძრისა ამის უფლისა, რომელ არს იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ3	და მე დიდებულ და პატიოსან-მყო წინაშე შარავანდედისა მის წინაშე ყოველთა თანამზრახველთა თანა მისთა და მოყუარეთა და ყოველთა დიდ-დიდთა მისთა.
და	მცხ.ეზრ3	მხიარულ ვიქმენ მეფედ შეწევნითა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა და შეკრიბნა ყოველნი იგი კაცნი ისრაჱლისანი, რომელნი-იგი აღსრულ იყვნეს მის თანა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ეზრ3	და ესენი არიან მთავარნი ნახპეტთა მათებრ მამათა თჳსთასა და განწილვისა მისებრ მამათა და ნათესავთასა, რომელნი გამოვიდეს ეზრას თანა ბაბილონით შარავანდედებასა არტაშეს მეფისასა,
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან ფურუსისთა - ზაქარია, და რომელნი მის თანა წერილ იყუნეს, კაცნი ასერგასის.
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან ფაათ-მოაბისთა - ელია, ონია, ზარია და მის თანა ორასი კაცი.
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან ზათოესთა: იექონია იეთერიასი და მის თანა კაცნი სამასნი.
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან ადინუბესთა - იონათან და მის თანა კაცნი სამასერგასისნი; ძეთა მათგან ელამისთა - გოთოლისა და მის თანა კაცნი სამეოცდაათ.
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან საფატიასთა: ზაქარია მიქელაიანი და მის თანა კაცნი სამეოცდაათ.
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან ოაბისთა - აბადისერ ეზელიანი და მის თანა კაცნი ორასდათორმეტ.
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან ბანესთა - ასალიმუთ ასაფეანი და მის თანა კაცნი ასსამეოც.
და	მცხ.ლუკა	და მოთმინებითა თქუენითა მოიპოვნეთ სულნი თქუენნი.
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან ბერისთა: ზაქარია, ბიერია და მის თანა კაცნი ოცდარვა.
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან ადომიკამისთა და ესფატისთა. და ესე სახელები მათი არს: ელიფატ გულუველ, და სამეას, და მათ თანა კაცნი სამეოცდაათ ძეთა მათგან ბენეასთა - უთიას ტაკურიანი და მის თანა კაცნი სამეოცდაათ.
და	მცხ.ლუკა	მაშინ ყოველნი იყვნენ ჰურიასტანს, ივლტოდედ მთად; და რომელნი იყვნენ შორის მისა, განივლტოდედ; და რომელნი ველსა იყვნენ, ნუ შევლენედ მუნ.
და	მცხ.ეზრ3	და შეკრიბნა იგინი კიდესა მას მდინარისასა, რომელსა სახელ-ედების თერა. და დაიდვეს მუნ სავანე სამ დღე ოდენ და ყვეს ახილვა ყოველთა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ვაჲ მუცელ-ქუმულთა და რომელნი აწოებდენ მათ დღეთა შინა, რამეთუ იყოს მაშინ ჭირი დიდი ქუეყანასა ზედა და რისხვაჲ ერსა ამას ზედა.
და	მცხ.ეზრ3	მივივლინე ელიაზარისსა და მოვიდეს ჩემდა: სამეა, და ორიბუნ, და ნათან, ენნატონ, ზაქარია და მოსოლობონ. ესე არიან მთავარნი და წინამძღუარნი შჯულისანი.
და	მცხ.ლუკა	და დაეცნენ პირითა მახჳილისაჲთა და წარიტყუენნენ ყოველთა მიერ წარმართთა; და იერუსალჱმი დათრგუნვილ იყოს წარმართთაგან, ვიდრემდე აღესრულნენ ჟამნი წარმართთანი.
და	მცხ.ლუკა	და იყოს სასწაული მზესა შინა და მთოვარესა და ვარსკულავთა, და ქუეყანასა ზედა შეკრებაჲ თესლებისაჲ განკჳრვებითა ოხრისაჲთა ზღჳსაგან და ძრვისა.
და	მცხ.ლუკა	სულითა კაცთაჲთა შიშისაგან და მოლოდებისა მომავალისა ზედა სოფელსა ამას, რამეთუ ძალნი ცათანი შეიძრნენ.
და	მცხ.ეზრ3	და ვამცენ მათ, რათა ჰრქუან ლოდეონს და ძმათა მისთა, რომელნი-იგი ერთვე არიან ადგილსა მას მეფარეშისასა, რათამცა მოავლინნეს ჩუენდა მღდელთა მათგანნი სახლისა უფლისა.
და	მცხ.ლუკა	და მაშინ იხილონ ძე კაცისაჲ, მომავალი ღრუბელთა ძალითა და დიდებითა მრავლითა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა იწყოს ამან ყოველმან ყოფად, აღიხილენით თუალნი და აღიპყრენით თავნი თქუენნი, რამეთუ მოწევნულ არს გამოჴსნაჲ თქუენი.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა მათ იგავსა: იხილეთ ლეღჳ და ყოველნი ხენი.
და	მცხ.ეზრ3	და მოიყვანნეს ჩუენდა კაცნი, რომელნი იყუნეს ძლიერ და მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა და მეცნიერ შჯულისა უფლისასა ძისა მოუოლისა, რომელი-იგი ლევისგან და ისრაჱლისგან - ასერევინ, და ძენი მისნი და ძმანი ათრვამეტ,
და	მცხ.ლუკა	ცანი და ქუეყანაჲ წარჴდენ, ხოლო სიტყუანი ჩემნი არა წარჴდენ.
და	მცხ.ეზრ3	და ასებიან და აუნონდა, ოსეტან და ძმა ძეთა მათგან ქანუნისთა და ძენი მისნი ოც კაც.
და	მცხ.ლუკა	ეკრძალენით თავთა თქუენთა, ნუუკუე დამძიმდენ გულნი თქუენნი შუებითა და მთრვალობითა და ზრუნვითა ამის სოფლისაჲთა, და მეყსეულად მოიწიოს თქუენ ზედა დღე იგი.
და	მცხ.ეზრ3	და მონათა მათგან მღდელთასა, რომელნი მოსცნა დავით მთავარმან საქმედ სამსახურებელად ლევიტელთასა, რომელთა დაიწერნეს სახელნი სახელოვანთა მათ ორასდაოც.
და	მცხ.ლუკა	იღჳძებდით უკუე ყოველსა ჟამსა და ევედრებოდეთ, რაჲთა ღირს იქმნნეთ განრინებად ამის ყოვლისაგან, რომელი ყოფად არს, და დადგომად წინაშე ძისა კაცისა.
და	მცხ.ლუკა	და იყოფვოდა თავადი ტაძარსა მას შინა დღისი და ასწავებდა; ხოლო ღამე განვიდის და იქცევინ მთასა მას, რომელსა ჰრქჳან ზეთისხილთაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ყოველმან ერმან აღიმსთჳს მისა ტაძარსა მას შინა სმენად სიტყუათა მისთა.
და	მცხ.გალათ	ხოლო რაჟამს სათნო-იყო ღმერთმან, რომელმან გამომირჩია მე დედის მუცლით ჩემითგან და მიწოდა მე მადლითა მისითა
და	მცხ.გალათ	არცა აღვედ იერუსალჱმდ მათდა, რომელნი-იგი იყვნეს უწინარეს ჩემსა მოციქულნი, არამედ მივედ არაბიად და კუალად მოვიქეც დამასკედ.
და	მცხ.გალათ	და მერმე შემდგომად სამისა წლისა აღვედ იერუსალჱმდ ხილვად პეტრესა და ვიყავ მის თანა ათხუთმეტ დღე.
და	მცხ.ეზრ3	და ვქადაგეთ მუნ მარხვა და ვილოცევდით წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა და ვეძიებდით ადვილსა განმარჯვებასა ჩუენდა და შვილთა ჩუენთათჳს და ყოვლისავეთჳს, რა-იგი იყო ჩუენ თანა,
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ მძიმე-გჳჩნდა თხოვა მეფისა მისგან მკჳრცხლებისა და მჴედრებისა, რათამცა გზად-მყვეს ჩუენ შემწეობისათჳს მათგან, რომელნი-იგი წინააღგჳდგეს,
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ ვარქუთ ჩუენ მეფესა ესრეთ, ვითარმედ: ძლიერებაჲ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა არს ჩუენ თანა და ყოველთა თანა, რომელნი ეძიებენ მას.
და	მცხ.ეზრ3	და გამოვირჩიენ მთავარნი ნათესავთა მათგან და მღდელთანი, კაცნი ათორმეტნი, და ესებიან და ესემინ და მათ თანა ძმათაგანნი მათთა ათ კაც.
და	მცხ.ეზრ3	და აღვწონეთ და მივეცით მათ ოქრო და ვეცხლი და სამსახურებელი სამღდელო და ჭურჭელი სახლისა უფლისა, რომელი-იგი მოგვანიჭა ჩუენ მეფემან და თანამზრახველთა მისთა და მთავართა და ყოველმან ისრაჱლმან.
და	მცხ.ეზრ3	და სხუა ჭურჭელი ოქროსა ოც და სპილენძისა წმიდაჲ რჩეული ოქროსფერი თორმეტ.
და	მცხ.ეზრ3	და ვარქუ მათ: თქუენ განწმედილ ხართ უფლისა მიერ და ყოველი სამსახურებელი წმიდაჲ უფლისა არს ოქროსანი და ვეცხლისანი, ილოცეთ უფლისა მიმართ და უფალმან ღმერთმან მამათა ჩუენთამან დაგჳცვნეს და მოგვაწივნეს ჩუენ მშჳდობით ადგილსა ამას სიწმიდისა თჳსისასა.
და	მცხ.ლუკა	და მოახლებულ იყო დღესასწაული იგი უცომოებისაჲ, რომელსა ჰრქჳან პასქაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ეძიებდეს მას მღდელთ-მოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი, რაჲთამცა მოკლეს იგი, ხოლო ეშინოდა ერისა მას.
და	მცხ.ეზრ3	მღჳძარედ დეგით და ეკრძალენით, ვიდრემდის მიიყვანნეთ და მიაწივნეთ იგინი მთავართა მიმართ მღდელთა და ლევიტელთასა, მთავართა და მღდელთმოძღუართა ისრაჱლისათა, რომელნი არიან იერუსალჱმს.
და	მცხ.ლუკა	და შეუჴდა ეშმაკი იუდას, რომელსა ერქუა ისკარიოტელ და იყო იგი რიცხჳსაგან ათორმეტთაჲსა.
და	მცხ.ეზრ3	და რომელ მოიღეს მცველთა ტაძრისა უფლისათა და მღდელთმოძღუართა მათ და ლევიტელთა ვეცხლი, ოქრო და ჭურჭელი სამსახურებელისაჲ, რომელ მოიღონ ტაძრად უფლისა, რომელი-იგი არს იერუსალჱმს.
და	მცხ.ლუკა	და მივიდა, ეზრახა მღდელთ-მოძღუართა და მწიგნობართა და ერისა წინამძღუართა, ვითარმცა იგი მისცა მათ.
და	მცხ.ეზრ3	და აღვდგეთ და წარვიდეთ თერა მდინარით, რომელსა დღესა ათორმეტი იყო თთჳსა მის პირველისა, მოდით და მივცენით იერუსალჱმდ დაცულნი ამაღლებულითა მით ძლიერითა მკლავითა ღმრთისათა, და გჳჴსნას ჩუენ ღმერთმან ჩუენმან ყოველთა მტერთაგან, მშჳდობით და ცოცხლებით მივიწივნეთ იერუსალჱმდ
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მათ განიხარეს და აღუთქუეს მას ვეცხლი მიცემად.
და	მცხ.ეზრ3	და რაჟამს განვისუენეთ სამ დღე ოდენ იერუსალჱმს, დღესა მეოთხესა აღვწონეთ და მივეცით ვეცხლი და ოქრო სახლად უფლისა ღმრთისა ჩუენისა მღდელსა მას მარმუთი ურიათაგანსა, და რომელნი-იგი მის თანა იყუნეს.
და	მცხ.ეზრ3	და იპოვა სასწორი რიცხჳსა მას დღესა შინა.
და	მცხ.ეზრ3	და რომელნი-იგი მოსრულ იყუნენ ჩემ თანა ტყუეობისა მისგან ბაბილოვნელთასა, შესწირეს მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა: ზვარაკი ათორმეტ, ყოვლისათჳს ისრაჱლისა, ვერძები ოთხმეოცდაათ,
და	მცხ.ეზრ3	და კრავები, სამეოცდაათორმეტ, ვაცები ამა ცხოვრებისათჳს ათორმეტ, ესე შესაწირავი შესწირეს წინაშე უფლისა ღმრთისა.
და	მცხ.ეზრ3	და მისცეს წიგნი ბრძანებისა მის მეფისა კარანთა მათ მეფისათა მფლობელთა და სოფლისმპყრობელთა ასურთასა და ფინიკისათა და დიდის პატივით იდიდა ნათესავი ჩუენი და ტაძარი უფლისა.
და	მცხ.ეზრ3	და ვითარცა აღესრულა ესე ყოველი, მოვიდეს ჩემ წინაშე ნახპეტნი და მთავარნი ძეთა ისრაჱლისათანი და თქვეს: ურიდ იქმნა ყოველი ნათესავი ძეთა ისრაჱლისა და მთავარნი მათნი, მღდელნი და ლევიტელნი.
და	მცხ.ეზრ3	აღერივნეს წარმართთა და უცხოთესლთა და სიბილწესა ყოველთა უცხოთესლთასა: ქანანელთა, და ქეტელთა, და ფერეზელთა, და იებოსელთასა, და მოაბელთა, და ამორეველთა, და ეგჳპტელთა, და იდუმელთა,
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ შეიბილწნეს ასულთა მათთა თანა იგი და ძენი მათნი და შეერია თესლი სიწმიდისა მათისა უცხოთესლთა და წარმართთა მის ქუეყანისათა და უსჯულო იქმნნეს მთავარნი და დიდ-დიდნი თჳთეულად თავით თჳსით, რამეთუ იგინი იქმნნეს წინამძღუარ ბოროტისა მის შერეულობისათჳს.
და	მცხ.ეზრ3	და იყო, რაჟამს მესმა სიტყუა ესე, დავიპე სამოსელი ჩემი, და ვგოდებდი და ვიფხურიდი თმათა თავისა ჩემისათა და წუერთა ჩემთა. და დავჯედი მგლოვარედ დიდად და მწუხარედ.
და	მცხ.ეზრ3	და მოკრბეს ჩუენდა ყოველნი, ვითარ ესმა გოდება ჩემი, რომელ იყო უფლისათჳს ღმრთისა ისრაჱლისა, და მიხილეს მე, რასა ვიქმოდე ზედა უსჯულოებათა მათთჳს, რამეთუ ვჯედ მწუხარედვე ვიდრე მწუხრადმდე და მოწევნამდე შესაწირავისა მის სამწუხროსა.
და	მცხ.ეზრ3	და აღვდეგ მე გლოვისა მისგან და ეგრევე დაპებულ იყო სამოსელი ჩემი, დაღონებულ ვიყავ გლოვითა და აღვიპყრენ ჴელნი ჩემნი უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა, ღაღად-ვყავ,
და	მცხ.ეზრ3	და ვთქუ: უფალო, გურცხუენის და ვძრწით წინაშე პირსა შენსა,
და	მცხ.ესა	მეფე დიდებით იხილოთ, და თუალთა თქუენთა იხილონ ქუეყანა შორიელი.
და	მცხ.ესა	წმიდა არს ღმერთი დამკჳდრებული მაღალთა შინა, აღივსო სიონი მშჯავრითა და სიმართლითა
და	მცხ.ესა	და შეემთხჳნენ ეშმაკნი ვირკენტავროსთა, და ჴმობდეს მოყვასი მოყვსისა მიმართ. მუნ განისუენებდენ ვირკენტავროსნი, რამეთუ პოვეს თავთა თჳსთა განსუენებაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და წარავლინნა პეტრე და იოვანე და ჰრქუა მათ: წარვედით და მომიმზადეთ ჩუენ პასქაჲ, რაჲთა ვჭამოთ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მათ ჰრქუეს: სადა გნებავს, და მოგიმზადოთ?
და	მცხ.კორ2	მე, თავადი პავლე, გლოცავ თქუენ სიმშჳდითა მით და სახიერებითა ქრისტესითა, რომელი-ესე პირისპირ მდაბალ თქუენ შორის, ხოლო შორით ვიკადრებ თქუენდა მიმართ.
და	მცხ.კორ2	და ყოველსა სიმაღლესა, ამაღლებულსა მეცნიერებასა ზედა ღმრთისასა, და წარმოვსტყუენავთ ყოველსავე ცნობასა მორჩილებად ქრისტესა,
და	მცხ.კორ2	და განმზადებულად გუაქუს შურის-გებად ყოვლისა ურჩებისა, რაჟამს აღესრულოს თქუენი ეგე მორჩილებაჲ.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ, უკუეთუ უმეტეს რაჲ ვიქადო ჴელმწიფებისა ამის ჩუენისა-თჳს, რომელი მომცა ჩუენ უფალმან აღსაშენებელად და არა დასარღუეველად თქუენდა, არა მრცხუენეს,
და	მცხ.კორ2	რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: წიგნები ესე რეცა მძიმე და ძლიერ, ხოლო მოსლვაჲ ჴორცითა უძლურ, და სიტყუაჲ შეურაცხ.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ ვერ ვიკადრებთ თავთა თჳსთა განკითხვად გინა შეტყუებად ვიეთმე თანა, რომელნი-იგი თავთა თჳსთა ეწამებიან. არამედ იგინი თჳთ თავთა თჳსთა განიზომენ და თანა-შეატყუებენ თავთა თჳსთა თავით თჳსით და ვერ გულისჴმა-ჰყოფენ.
და	მცხ.ლუკა	და არქუთ სახლისა უფალსა მას: გეტყჳს შენ მოძღუარი: სადა არს სავანე, რომელსა პასქაჲ ესე მოწაფეთა ჩემთა თანა ვჭამო?
და	მცხ.ლუკა	და მან გიჩუენოს თქუენ ქორი დაგებული დიდი; მუნ მზა-მიყავთ ჩუენ.
და	მცხ.კორ2	უკუეთუ რომელი-იგი მოვიდეს და სხუასა იესუს ქადაგებდეს, რომელი არა ვქადაგეთ, გინა სხუაჲ სული მოაქუნდეს, რომელი არა მიიღეთ, გინა სახარებაჲ სხუაჲ, რომელი არა შეიწყნარეთ, კეთილად სამე ჰყავთ.
და	მცხ.ლუკა	და წარვიდეს და პოვეს ეგრე, ვითარცა-იგი ჰრქუა მათ, და მოუმზადეს პასქაჲ იგი.
და	მცხ.ლუკა	და ოდეს იყო ჟამი, დაჯდა, და ათორმეტნი მოციქულნი მის თანა.
და	მცხ.კორ2	სხუანი ეკლესიანი წარმოვტყუენენ და მოვიღე საგზალი თქუენდა სამსახურებელად; და მო-რაჲ-ვედ თქუენდა და ნაკლულევან ვიქმენ, არავე-რაჲ ვის თქუენგანსა დაუმძიმე.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: გულის-სიტყჳთ გული-მითქუმიდა პასექსა ამას ჭამად თქუენ თანა ვიდრე ვნებადმდე ჩემდა.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ ნაკლულევანებაჲ ჩემი აღავსეს ძმათა, მო-რაჲ-ვიდეს მაკედონიაჲთ; და ყოვლითავე დაუმძიმებელად თქუენდა თავი ჩემი დავიმარხე და დავიმარხო.
და	მცხ.კორ2	რაჲსათჳს-მე? რამეთუ არა მიყუართ თქუენ? ღმერთმან იცის. ხოლო რომელსა-ესე ვჰყოფ, და ვყო,
და	მცხ.კორ2	და არა საკჳრველ არს, რამეთუ თჳთ იგიცა ეშმაკი იცვალვისვე ანგელოზად ნათლისა.
და	მცხ.ლუკა	და მოიღო სასუმელი და ჰმადლობდა და თქუა: მიიღეთ და განიყავთ თავისა თქუენისა.
და	მცხ.ლუკა	და მოიღო პური, ჰმადლობდა და განტეხა და მისცა მათ და თქუა: ესე არს ჴორცი ჩემი, თქუენთჳს მიცემული; ამას ჰყოფდით მოსაჴსენებლად ჩემდა.
და	მცხ.კორ2	სამ-გზის კუერთხითა ვიეც, ერთ-გზის ქვითა განვიტჳნე, სამ-გზის ნავი დამექცა, ღამე და დღე უფსკრულთა შინა დავყავ.
და	მცხ.კორ2	შრომითა და რუდუნებითა, მღჳძარებითა მრავალ-გზის, შიმშილითა და წყურილითა, მარხვითა მრავალ-გზის, ყინელითა და შიშლოებითა.
და	მცხ.ლუკა	ეგრეთვე სასუმელი შემდგომად სერობისა და თქუა: ესე სასუმელი ახალი სჯული სისხლისა ჩემისაჲ თქუენთჳს დათხეული.
და	მცხ.კორ2	ვინ უძლურ არნ, და მე არა უძლურ ვიყვი? ვინ დაჰბრკოლდებინ, და მე არა ვჴურვიდი?
და	მცხ.კორ2	ღმერთმან და მამამან უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესმან იცის, რომელი-იგი არს კურთხეულ უკუნისამდე, რამეთუ არა ვტყუი.
და	მცხ.კორ2	და სარკუმლით სარგნითა გარდავჰჴედ ზღუდესა და განვერი ჴელთაგან მისთა.
და	მცხ.ლუკა	და მათ იწყეს გამოძიებად ურთიერთას: ვინ-მე არს მათგანი, რომელსა ეგულების ესე ყოფად?
და	მცხ.კორ2	უკუეთუ სიქადული ჯერ-არს, შე-არა-ჰგავს ჩემდა, ხოლო მოვიდე ხილვასა და გამოცხადებასა უფლისასა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ცილობაჲცა მათ შორის, ვითარმედ: ვინ-მე იყოს დიდ მათ შორის?
და	მცხ.კორ2	და ვიცი ესევითარი კაცი, გინა თუ ჴორცითა გინა თუ გარეშე ჴორცთასა, არა ვიცი, ღმერთმან იცის,
და	მცხ.კორ2	რამეთუ მიიტაცა სამოთხედ და ესმნეს უთქუმელნი სიტყუანი, რომელ არა ჯერ-არიან კაცთა სიტყუად.
და	მცხ.კორ2	და ამისთჳს სამ-გზის ვევედრე უფალსა, რაჲთა განმაშოროს ჩემგან.
და	მცხ.კორ2	და მრქუა: კმა არს შენდა მადლი ჩემი, რამეთუ ძალი ჩემი უძლურებასა შინა სრულ იქმნების, უმჯობესღა უკუე და უფროჲს ვიქადი უძლურებათა შინა ჩემთა, რაჲთა დაიმკჳდროს ჩემთანა ძალმან ქრისტესმან.
და	მცხ.კორ2	ამისთჳს სათნო-მიჩნს უძლურებათა შინა, გინებათა, ჭირთა, დევნულებათა და იწროებათა ქრისტესთჳს, რამეთუ რაჟამს მოუძლურდე, მაშინ განვძლიერდები.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: მეფენი წარმართთანი უფლებენ მათ ზედა, და რომელთა ჴელმწიფებაჲ აქუნ მათ ზედა, ქველის-მოქმედ ჰრქჳან.
და	მცხ.მეფ1	და იონათან არა იცოდა წყევა იგი მამისა თჳსისა. ვითარცა მოვიდა იონათან ადგილსა მას თაფლოვანსა, მიყო ბუნი ოროლისა მისისა, დააწო გოლსა მას თაფლისასა და შესვა პირსა მისსა. და აღეხუნეს თუალნი მისნი და განძლიერდა.
და	მცხ.კორ2	არამედ სასწაული იგი მოციქულისაჲვე იქმნა თქუენ შორის ყოვლითა მოთმინებითა, სასწაულებითა და ნიშებითა და ძალითა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო თქუენ არა ეგრე იყვნეთ, არამედ უდიდესი იგი თქუენ შორის იყავნ მრწემ, და წინამძღუარი იგი ვითარცა მსახური.
და	მცხ.კორ2	აჰა ესერა მესამედ განმზადებულ ვარ მისლვად თქუენდა და არავე დაგიმძიმო თქუენ, რამეთუ არა ვეძიებ თქუენსა, არამედ თქუენ. რამეთუ არა შვილნი მამა-დედათა უუნჯებედ, არამედ მამა-დედანი შვილთა.
და	მცხ.სჯლ	ნუ ისმენთ სიტყუათა მის წინასწარმეტყუელისათა, ნუცა მის ჩუენებისმხილველისათა, რამეთუ გამოცდით გამოგცდის თქუენ უფალი ღმერთი თქუენი, გიყუარდეს თუ თქუენ უფალი ღმერთი თქუენი ყოვლითა გულითა თქუენითა და ყოვლითა გონებითა თქუენითა.
და	მცხ.კორ2	იყავნ უკუე, რამეთუ მე თჳთ არაჲ დაგიმძიმე თქუენ; არამედ ვიყავ მეცნიერ და ზაკუვით მოგიყვანენ თქუენ.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ მეშინის, ნუუკუე მოვიდე და არა ვითარ-იგი მნებავს, გპოვნე თქუენ, და მე გეპოო თქუენ, ვითარ-იგი თქუენ არა გნებავს, ნუუკუე იყვნენ თქუენ შორის ჴდომაჲ და შური, გულის წყრომანი, ძჳრის ზრახვანი, წვალებანი, ცუნდრუკებანი, განლაღებანი, შფოთებანი.
და	მცხ.კორ2	ნუ კუალად, მო-რაჲ-ვიდე, დამამდაბლოს მე ღმერთმან ჩემმან თქუენდა მიმართ, და ვეგლოვდე მრავალთა წინაწარ შეცოდებულთა მათ და არა შენანებულთა არა-წმიდებასა მათსა ზედა, სიძვასა და სიბილწესა, რომელ ქმნეს.
და	მცხ.კორ2	აჰა ესერა მესამედ მოვალ თქუენდა. პირითა ორისა და სამისა მოწამისაჲთა დაემტკიცების ყოველი სიტყუაჲ.
და	მცხ.კორ2	წინაწარ ვთქუ და აწცა წინაწარ ვიტყჳ, ვითარცა-იგი პირისპირ მეორედ მაშინ, და აწ შორით მივსწერ წინაწარ შეცოდებულთა მათდა და სხუათა ყოველთა: და რამეთუ უკუეთუ მოვიდე კუალად, არღარაჲ ვჰრიდო.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ დაღაცათუ ჯუარს-ეცუა უძლურებით, არამედ ცხოველ არს ძალითა ღმრთისაჲთა; და რამეთუ ჩუენცა უძლურ ვართ მისა მიმართ, არამედ ვცხონდეთ მის თანა ძალისაგან ღმრთისა თქუენითურთ.
და	მცხ.კორ2	მადლი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და სიყუარული ღმრთისა და მამისაჲ, და ზიარებაჲ სულისა წმიდისაჲ თქუენ ყოველთა თანა. ამინ.
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ ცოდვანი ჩუენნი განმრავლდეს უფროს თმათა თავისა ჩუენისათა და უსჯულოებანი ჩუენნი ამაღლდეს უზეშთაეს ცათასა.
და	მცხ.ეზრ3	წელთა მათგან და ჟამთა მამათა ჩუენთასა და ვართ ჩუენ ცოდვათა შინა დიდთა მოდღენდელად დღედმდე
და	მცხ.ლუკა	და თქუენ ხართ, რომელნი დაადგერით ჩემ თანა განსაცდელთა შინა ჩემთა.
და	მცხ.ლუკა	და მე აღგითქუამ თქუენ, ვითარცა მე აღმითქუა მამამან ჩემმან, სასუფეველსა,
და	მცხ.ეზრ3	და ცოდვათა ჩუენთა და მამათა ჩუენთასა, და მივეცით ტყუეობასა ჩუენ და ძმანი ჩუენნი და მეფენი ჩუენნი და მღდელთმოძღუარნი ჩუენნი და ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა შეგჳცუნეს ჩუენ მახჳლითა ჴრმლებისათა, წარგუტყუენეს ჩუენ, და აღჴოცნეს ადგილნი ჩუენნი, და ვიქმნენით ჩუენ სირცხჳლეულ ჟამთა მათ
და	მცხ.ლუკა	რაჲთა სჭამდეთ და სუმიდეთ ტაბლასა ზედა ჩემსა და სასუფეველსა შინა ჩემსა დასხდეთ ათორმეტთა საყდართა და სჯიდეთ ათორმეტთა ტომთა ისრაელისათა.
და	მცხ.ლუკა	და თქუა უფალმან: სიმონ, სიმონ, აჰა ესერა ეშმაკმან გამოგითხოვნა თქუენ აღცრად, ვითარცა იფქლი.
და	მცხ.ეზრ3	და აწ, რაოდენ იქმენ წყალობა შენი, უფალო, დატევებად ძირი და ნათესავი ადგილსა მას სიწმიდისა შენისასა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მე ვევედრე მამასა ჩემსა შენთჳს, რაჲთა არა მოგაკლდეს სარწმუნოებაჲ შენი, და შენ ოდესმე მიიქეც და განამტკიცენ ძმანი შენნი.
და	მცხ.ეზრ3	და გამოაბრწყინვე ნათელი ტაძარსა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა, და მომეც ჩუენ საზრდელი ჟამსა მონებისა ჩუენისა
და	მცხ.იერ	და დღეთა შინა იოაკიმისთა, ძისა იოსიასთა, მეფისა იუდასთა, და მიაღსასრულთამდე მეათერთმეტისა წლისა სედეკიასისა, ძისა იოსიასსა, მეფისა იუდაჲსსა, ვიდრე ტყუეობამდე იერუსალიმისა, მეხუთესა შინა თთუესა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან თქუა: უფალო, მე შენ თანა მზა ვარ საპყრობილედ და სიკუდილად მისლვად.
და	მცხ.ეზრ3	დიდებულ-ყო ტაძარი იგი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა და აღმართა და აღაშენა უდაბნო იგი სიონი და დაგუამკჳდრნა ჩუენ ჰურიასტანსა შინა და იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ3	აწ რამე ვთქუა წინაშე შენსა, უფალო, ამის ყოვლისათჳს? რამეთუ გარდავჴედით სჯულსა და ბრძანებათა შენთა, უფალო, რომელი-იგი მოგუეც ჩუენ ჴელითა მონათა შენთა წინაწარმეტყუელთათა.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: ოდეს-იგი წარგავლინენ თქუენ თჳნიერ ბალანტისა და ვაშკარანისა და ფერჴთა-შესასხმელთა, ნუ გაკლდა რაჲა თქუენ? ხოლო მათ ჰრქუეს: არარაჲ გუაკლდა.
და	მცხ.ეზრ3	და სთქუ ესრეთ: ქუეყანასა, რომელსა შეხჳდეთ დამკჳდრებად, მას ზედა არს ქუეყანა იგი შეგინებულ სიბილწითა მით ნათესავთა მათგან მის ქუეყანისათა და შეგინებითა მათითა აღივსნეს იგინი.
და	მცხ.ეზრ3	და აწ ნუ მოჰგური შენ ასულთა მათთაგან ცოლად ძესა შენსა და ასულთა შენთაგან ნუ მისცემ ცოლად ძეთა მათთა,
და	მცხ.ლუკა	და აღუვარა მათ და ეძიებდა ჟამსა მარჯუესა, რაჲთა მისცეს იგი მათ თჳნიერ ერისა.
და	მცხ.ეზრ3	ნუცა ჰყოფ მშჳდობასა მათ თანა ყოველთა ჟამთა, და იყავ შენ განძლიერებულ ჭამად სიპოხესა მის ქუეყანისასა და დაიმკჳდრედ ძეთა შენთა ქუეყანა იგი უკუნისამდე ჟამთა.
და	მცხ.ლუკა	და მერმე ჰრქუა მათ: არამედ აწ რომელსა აქუნდეს საქუფთე, აღიღენ; ეგრეთვე მსგავსად ვაშკარანიცა; და რომელსა არა აქუნდეს, განყიდენ სამოსელი თჳსი და იყიდენ მახჳლი.
და	მცხ.ეზრ3	და რა ესე წარგჳჴდა ჩუენ და უკეთურებისათჳს ცოდვათა ჩუენთათჳს,
და	მცხ.ლუკა	გეტყჳ თქუენ: ესე ხოლოღა წერილი ჯერ-არს ჩემ ზედა აღსრულებად, ვითარმედ: უსჯულოთა თანა შეირაცხა, და რამეთუ ჩემთჳს აღსასრული იყოს.
და	მცხ.ეზრ3	არამედ შენ, უფალო, მრავალგზის მოგჳტევენ ჩუენ ცოდვანი ჩუენნი და მოგუეც ჩუენ ესევითარი ნათესავი და ძირი, და ჩუენ მერმე გარდავაქციეთ და გარდავჴედით შჯულსა შენსა და აღვერიენით ბილწებასა ნათესავისა მის ქუეყანისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და არა განრისხენ ჩუენ ზედა წარსაწყმედელად ჩუენდა ვიდრე აქამომდე, უკუეთუ არა დაშთეს ძირი და თესლი და სახელი ჩუენი.
და	მცხ.ლუკა	და გამოვიდა მიერ და წარვიდა, ვითარცა ჩუეულებაჲ აქუნდა, მთასა მას ზეთისხილთასა, და მისდევდეს მას მოწაფენიცა მისნი.
და	მცხ.ეზრ3	შენ მართალ ხარ, უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, ჭეშმარიტ და არა მოასრულე ნათესავი ჩუენი, შენ მართალ, არამედ დავშთით ძირი და თესლი მოდღემდე.
და	მცხ.ლუკა	და მი-რაჲ-ვიდა ადგილსა მას, ჰრქუა მათ: ილოცევდით, რაჲთა არა შეხჳდეთ განსაცდელსა.
და	მცხ.ეზრ3	და აწ, აჰა, ესერა, ვართ დღეს წინაშე შენსა უსჯულოებათა შინა ჩუენთა და ვერ შემძლებელ ვართ დღეს წინაშე შენსა უსჯულოებათა შინა ჩუენთა, და ვერ შემძლებელ ვართ დადგომად წინაშე პირსა შენსა, რამეთუ განმრავლდეს უსჯულოებანი და უკეთურებანი ჩუენნი უმეტეს თმათა ჩუენთა
და	მცხ.ეზრ3	და რაჟამს ილოცვიდა ეზრა მით აღსარებითურთ და გოდებითა დიდითა, და დავრდომილი იდვა პირსა ზედა ქუეყანისასა წინაშე ტაძარსა მას უფლისასა, შეკრბეს მისსა ყოველნივე, რომელნი იყუნეს იერუსალჱმს, ერი მრავალი, მამანი და დედანი, ჭაბუკნი და ქალწულნი, რამეთუ გოდება დიდი იყო სიმრავლისა ერისა
და	მცხ.ლუკა	და თავადი განეშორა მათგან ვითარ ქვის-სატყორცებელ ოდენ და დაიდგა მუჴლნი, ილოცვიდა
და	მცხ.ლუკა	და იტყოდა: მამაო, უკუეთუ გნებავს თანა-წარსლვად სასუმელი ესე ჩემგან, ხოლო ნუ ნებაჲ ჩემი, არამედ ნებაჲ შენი იყავნ!
და	მცხ.ეზრ3	და განაწესა იაქონია და იელუ, ძეთაგან ისრაჱლისათა. და თქუა ეზრა: ვცოდეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა და ვისხნეთ ჩუენ ცოლნი უცხოთესლთაგან ამის ქუეყანისათა.
და	მცხ.ლუკა	და ეჩუენა მას ანგელოზი ზეცით, განაძლიერებდა მას.
და	მცხ.ლუკა	და იყო იგი ღუაწლსა შინა, უმეტესღა ილოცვიდა და იქმნა ოფლი მისი, ვითარცა ცუარი სისხლისაჲ გარდამომავალი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ლუკა	და აღდგა მიერ ლოცვისაგან და მოვიდა მოწაფეთა თჳსთა და პოვნა იგინი მძინარენი მწუხარებისა მისგან
და	მცხ.საქმ	და რომელთამე მათგანთა ჰრწმენა და შეუდგა პავლეს და შილას მორწმუნეთა წარმართთა სიმრავლე მრავალი და დედათა მთავართა არა მცირედთაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: რაჲსა გძინავს? აღდეგით, ილოცევდით, რაჲთა არა შეხჳდეთ განსაცდელსა.
და	მცხ.ესა	და იქმნა, ოთხდამეათესა წელსა მეფე-ყოფისა ეზეკიასსა აღმოვიდა სენაქირიმ, მეფე ასსურასტანელთა, ქალაქთა ზედა იუდეასათა მაგართა და გამოიხუნა იგინი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო შური აღიღეს, რომელნი-იგი ურწმუნონი ჰურიანი იყვნეს, და მოიყვანნეს სავაჭროთაგან კაცნი ვინმე ბოროტნი, და ერის კრება ყვეს და აღაშფოთებდეს ქალაქსა მათ ზედა. და ზედა მიადგეს სახლსა იასონისსა და ეძიებდეს მათ გამოყვანებად ერსა წინაშე.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა არა პოვნეს იგინი, მიითრევდეს იასონს და სხუათა ვიეთმე ძმათა მთავართა წინაშე ქალაქისათა და ღაღადებდეს, ვითარმედ: რომელთა ყოველი სოფელი აღუშფოთებიეს, იგინი აქაცა მოსრულ არიან,
და	მცხ.საქმ	რომელნი შეუწყნარებიან იასონს, და ესე ყოველნი წინააღმდგომსა კეისრისა ბრძანებათასა იქმან, მეუფესა სხუასა იტყჳან ყოფად, იესუს.
და	მცხ.ლუკა	და ვიდრე იგი ამას იტყოდაღა, აჰა ერი და, რომელსა ერქუა იუდა ისკარიოტელი, ერთი ათორმეტთაგანი, წინა-უძღოდა მათ და მიეახლა იესუს ამბორის-ყოფად მისა, რამეთუ ესე სასწაული მიეცა მათა და ჰრქუა: რომელსა მე ამბორს-უყო, იგი არს.
და	მცხ.საქმ	აღაშფოთეს ერი იგი და მთავარნი ქალაქისანი, ესმოდა რაჲ ესე.
და	მცხ.საქმ	და მოჰჴადეს თავს-მდები იასონს, და მაშინ-ღა განუტევნეს იგინი.
და	მცხ.საქმ	მრავალთა უკუე მათგანთაცა ჰრწმენა, და წარმართთაგანთა დედათა მრავალთა წესიერთა და მამებსა არამცირედსა.
და	მცხ.ესა	და ვითარ შემძლებელ ხართ გარემიქცევად პირისა მიმართ ადგილთმთავრისა ერთისა, მრწემებ არიან მოსავნი მეგჳპტელთა მიმართ ცხენისა და მჴედრისა.
და	მცხ.მეფ1	და იხილეს გუშაგთა მათ საულისათა, რომელნი იყვნეს გაბას ბენიამენისასა, აღტეხა იგი ბანაკისა მის უცხოთესლთასა, და აცნობეს ესე საულსაცა მეფესა, რამეთუ იგიცა მაღალსავე ზედა ჯდა და ხედვიდა აღტეხასა მას მათსა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ვითარცა აგრძნეს თესალონიკელთა მათ ჰურიათა, ვითარმედ ბერიასცა მიეთხრა პავლეს მიერ სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ, მოვიდეს მუნცა, აღსძრვიდეს და აღსტეხდეს ერსა მას.
და	მცხ.საქმ	მუნქუესვე განიყვანეს ძმათა მათ პავლე წარსლვად ზღჳთ კერძო; ხოლო შილა და ტიმოთე მუნვე დადგეს.
და	მცხ.ლუკა	და სცა ვინმე მათგანმან ერთმან მონასა მღდელთ-მოძღურისასა და წარჰკუეთა ყური მისი მარჯუენე.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: აცადეთ აქამომდე, და შეახო ჴელი ყურსა მისსა და განკურნა იგი.
და	მცხ.საქმ	და რომელთა-იგი მიჰყვანდა პავლე, წარიყვანეს იგი ვიდრე ათინადმდე, და მოიღეს მცნებაჲ შილაჲს და ტიმოთეს მიმართ, რაჲთა ადრე მივიდენ მისა, და გამოვიდეს.
და	მცხ.ფსალმ	შენ წინაშე არიან ყოველნი მაჭირვებელნი ჩემნი. ყუედრებაჲ დაითმინა სულმან ჩემმან და გლახაკობა; და ველოდე მე თანამჭუვარსა, და არა იყო; და ნუგეშინისმცემელსა, და არა ვპოე.
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა იესუ მოსრულთა მათ მის ზედა მღდელთ-მოძღუართა და ერისთავთა ტაძრისათა და ხუცესთა: ვითარცა ავაზაკსა ზედა გამოსრულ ხართ მახჳლითა და წათებითა.
და	მცხ.ლუკა	დღითი-დღე ვიყავ მე თქუენ თანა ტაძარსა მას შინა, და არა განჰყავთ ჴელი ჩემ ზედა; არამედ ესე არს ჟამი თქუენი და ჴელმწიფებაჲ ბნელისაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა შეიპყრეს იგი, წარიყვანეს და შეიყვანეს სახლსა მღდელთ-მოძღურისასა. ხოლო პეტრე მისდევდა შორით.
და	მცხ.ლუკა	და იხილა იგი მჴევალმან ვინმე მჯდომარე ნათელსა მას, მიჰხედა მას და თქუა: ესეცა მის თანა იყო.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან უვარ-ყო და თქუა: დედაკაცო, არა ვიცი იგი.
და	მცხ.ლუკა	და მცირედრე შემდგომად იხილა იგი სხუამან და თქუა: და შენცა მათთანაჲ ხარ. ხოლო პეტრე თქუა: კაცო, არა ვარ მათთანაჲ.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა წარჴდა ჟამი ერთი, სხუაჲ ვინმე დაამტკიცებდა და იტყოდა: ჭეშმარიტად ესეცა მის თანავე იყო, და რამეთუ გალილეველ არს.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო პეტრე ჰრქუა მას: კაცო, არა ვიცი, რასა იტყჳ. და მეყსეულად, ვიდრე იტყოდაღა იგი ამას, ქათამმან იყივლა.
და	მცხ.საქმ	ეტყოდა მარადის შესაკრებელსა შორის ჰურიათა და რომელნი ჰმსახურებდეს და უბანთა ზედა ყოველსა დღესა რომელთა-იგი შეემთხუეოდა.
და	მცხ.ლუკა	და მოიქცა უფალი და მიხედა პეტრეს. და მოეჴსენა პეტრეს სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ, რომელ ჰრქუა მას, ვითარმედ: ვიდრე ქათმისა ჴმობადმდე სამ-გზის უვარ-მყო მე.
და	მცხ.ლუკა	და განვიდა გარე და ტიროდა მწარედ.
და	მცხ.საქმ	რომელთამე ეპიკურელთა და სტოჲსა ფილოსოფოსთა სიტუა-ყვეს მის თანა, და რომელნიმე იტყოდეს: უცხოთა ეშმაკთა ჩანს მთხრობელ ესე. რამეთუ იესუს და აღდგომასა ახარებდა მათ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო კაცთა მათ რომელთა შეეპყრა იესუ, ეკიცხევდეს მას და სცემდეს.
და	მცხ.სჯლ	შესავედრებელად კაცისმკლველთა, რათა რომელმანცა მოკლა მოყუასი თჳსი იშჳდ და არა ნებსით თჳსით, არა ზრახვით და არცა სიძულილით იყო მისა მიმართ გუშინ, ანუ ძოღან და შევარდეს ეგევითარი იგი ერთსა მას ქალაქთაგანსა, განერეს და ცხონდეს.
და	მცხ.ეზრ1	აწ უწყებულ იყავნ შენდა, მეფისა, რამეთუ ჰურიანი ესე, რომელნი მოვიდეს აქა შენგან ჩუენდა, შევიდეს დაშთომილსა ამას ქალაქსა იერუსალჱმსა განდგომილსა და განმამწარებელსა, რომელსა აწცა აშენებენ, და ზღუდეთა მისთა აღმართება ჰნებავს და საფუძველსა მისსა აღამაღლებენ
და	მცხ.ლუკა	და დაჰბურეს მას თავსა და სცემდეს პირსა და ჰკითხვიდეს და ეტყოდეს: წინაწარმეტყუელებდ, ვინ არს, რომელმან გცა შენ.
და	მცხ.ლუკა	და სხუასა მრავალსა სიტყუასა ჰგმობდეს და იტყოდეს მისთჳს.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა განთენა დღე, შეკრბეს მოხუცებულნი ერისანი, მღდელთ-მოძღუარნი და მწიგნობარნი და აღიყვანეს იგი საკრებულოსა მას მათსა
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდეს: უკუეთუ შენ ხარ ქრისტე, მითხარ ჩუენ. ჰრქუა მათ იესუ: უკუეთუ გითხრა თქუენ, არა გრწმენეს ჩემი;
და	მცხ.ეზრ3	და აწ არიან დღეს უსჯულოებანი ჩუენ შორის, და აწ მოდით ყოველნივე და დავდვათ ფიცი წინაშე უფლისა და განვიყენნეთ ჩუენ ცოლნი ჩუენნი, რომელ ვისხენით უცხოთესლთაგან შვილითურთ მათით,
და	მცხ.ეზრ3	ვითარცა ბრძანებს სჯულსა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა: აღდეგ მეყსეულად და აღასრულე,
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ შენდა მიმართ არიან ყოველნი საქმენი ჩუენნი და ჩუენ შენ თანა ვართ, რაცა ჰბრძანო, ვყოთ.
და	მცხ.ეზრ3	და აღდგა ეზრა და აფუცნა მთავარნი ტომთა მღდელთანი და ლევიტელთანი და ყოველი ისრაჱლი, მსგავსად ამის სახისა ფუცეს.
და	მცხ.გალათ	და ვითარცა ცნეს მადლი იგი, რომელ მოცემულ იყო ჩემდა, იაკობ და კეფა და იოვანე, რომელნი-იგი ჰგონებდეს სუეტად თავთა თჳსთა, მარჯუენე მოგუცეს მე და ბარნაბას ზიარებისაჲ, რაჲთა ჩუენ წარმართთა მიმართ, ხოლო იგინი წინადაცუეთილებისა მიმართ.
და	მცხ.გალათ	და რამეთუ პირველ მოსლვადმდე ვიეთამე იაკობისგან წარმართთა თანა ჭამდა; ხოლო რაჟამს მოვიდეს, იჯმნა და განაშორა თავი თჳსი, რამეთუ ეშინოდა წინადაცუეთილთა მათგან.
და	მცხ.ეზრ3	და აღდგა ეზრა ეზოსა მისგან ტაძრისა უფლისა და მივიდა სახლსა იოანესასა და ელისაბენისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და მუნ დაადგრა და პური არა ჭამა და წყალი არა სვა და გოდებდა ზედა უსჯულოებათა დიდ-დიდთა ცოდვათა სიმრავლისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და ქადაგი ჴმობდა ყოველსა ურიასტანსა და იერუსალჱმსა, ყოველნი, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ტყუეობისაგან, და მოვიდეს და მოკრბეს იერუსალჱმს.
და	მცხ.გალათ	არამედ რაჟამს ვიხილე, ვითარმედ არა მართლ წარმართებულ არიან ჭეშმარიტებისა მიმართ სახარებისა, ვარქუ პეტრეს წინაშე ყოველთასა: უკუეთუ შენ ჰურია ხარ და წარმართებრ და არა ჰურიაებრ სცხონდები, ვითარ აიძულებ წარმართთა ჰურიაებად?
და	მცხ.გალათ	ჩუენ ბუნებით ჰურიანი ვართ და არა წარმართთაგანნი ცოდვილნი;
და	მცხ.ეზრ3	შემდგომად ორისა და სამისა დისა, რომელნი-იგი ვერ მიეწიფნეს მუნ განსჯილნი წინამძღუართა მათგან და მოხუცებულთა, და იავარ-ყვეს მონაგები მათი, და იგინი უცხო ქმნილნი გარეგანჴდეს სიმრავლესა ერისა მის წარტყუენულისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და შეკრბეს ყოველნი, რომელნი იყუნეს ნათესავისა მისგან იუდასნი და ბენიამენისნი ვიდრე მესამედ დღედმდე იერუსალჱმდ თთუესა მას მეცხრესა ოცსა მის თთჳსასა.
და	მცხ.ეზრ3	და დასხდეს მის თანა ყოველი იგი სიმრავლე სივრცესა მის ეზოსა სახლისა უფლისასა და განბრწყინვებულნი ძრწოდეს სიფიცხისა მისგან ზამთრისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და აღდგა ეზრა და თქუა: თქუენ ხართ, რომელთა სცოდეთ და ისხენით ცოლნი ასურთაგან უცხოთესლთასა და შესძინეთ უსჯულოებასა და ცოდვასა ზედა ისრაჱლსა.
და	მცხ.ეზრ3	და აწ მიეცით აღსარება და დიდებაჲ უფალსა ღმერთსა მამათა ჩუენთასა.
და	მცხ.ეზრ3	და ყავთ ნება მისი და განეყენენით ყოველთა წარმართთა ქუეყანისათა და ცოლთა მათგან უცხოთესლთასა, რომელნი-იგი ისხენით.
და	მცხ.ეზრ3	და ერთბამად ყოველი იგი სიმრავლე ღაღადებდა დიდითა ჴმითა და იტყოდა: ეგრეთვე ვყოთ, ვითარცა-ესე სთქუ,
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ ჟამი ესე ზამთარი არს, და ჩუენ მრავალ ვართ ფრიად და ვერ შეუძლოთ ესრეთ დათმენად ზამთრისა ამის იწროებასა, და საქმე ესე არა თუ ერთი დღე არს, ანუ ორი, რამეთუ ფრიად შევსცოდეთ ჩუენ საქმითა ამით.
და	მცხ.ეზრ3	აწ დადგედ მთავარნი და წინამძღუარნი ზედა სიმრავლესა ყოველსავე, რომლისა იყოს სახლსა თჳსსა დედაკაცი უცხოთესლი.
და	მცხ.ეზრ3	მივიდენ და მოჰჴადონ მას თჳთეულად ადგილსა, და დადგედ მოხუცებულნი იგი და მსაჯულნი და ლხინება-ყვედ და დააცხრვედ ჩუენგან რისხვა უფლისა დიდ-დიდთა უკეთურებათათჳს, რომელნი ჩუენ ვქმნენით.
და	მცხ.ეზრ3	და იონათან აზალეანმან და ეზეკია თოკუანმან თავს-იდვეს ყოფად ამისა მოსოლამიოს, და ლევია და საბატეოს, რომელნი-იგი ერთ-სიტყუა იყუნეს მათ თანა.
და	მცხ.ეზრ3	და ყვეს ყოვლისა მისებრ, ვითარცა-იგი უბრძანეს, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ტყუეობისაგან.
და	მცხ.გალათ	და უწყით, რამეთუ არა განმართლდების კაცი საქმეთაგან შჯულისათა, გარნა სარწმუნოებითა იესუ ქრისტესითა, და ჩუენ იესუ ქრისტეს მიმართ გურწმენა, რაჲთა განვმართლდეთ სარწმუნოებითა ქრისტესითა და არა საქმეთაგან შჯულისათა; რამეთუ საქმეთაგან შჯულისათა არა განმართლდეს ყოველი ჴორციელი.
და	მცხ.ეზრ3	და გამოირჩია ეზრა კაცნი მღდელნი და მფლობელნი და მამათმთავარნი მსგავსად სახელისა მათისა და დასხდეს თთჳსთავსა მას თთჳსასა მეათესსა, რათა აღასრულონ საქმე იგი.
და	მცხ.ეზრ3	და მოკრიბონ და მოიყვანნეს მამანი და დედანი, რომელთა ესხნეს ცოლნი უცხოთესლთაგან ვიდრე წელთა მათ თთუეთა პირველამდე.
და	მცხ.ლუკა	და უკუეთუ გკითხო თქუენ, ვერაჲვე მომიგოთ მე გინა განმიტეოთ.
და	მცხ.ეზრ3	და იპოვეს მღდელთაგანნი, რომელნი შეკრებულ იყუნეს, რომელთა ესხნეს ცოლნი უცხოთესლთაგანი და იყუნეს შერეულ უღმრთოთა,
და	მცხ.გალათ	რამეთუ უკუეთუ რომელი-იგი დავარღჳე და კუალად მასვე ვაშენებდე, გარდამავალად შჯულისა თავი ჩემი შევირაცხო.
და	მცხ.ეზრ3	და იწყეს განშორებად ცოლთა თჳსთა უცხოთესლთა და შეწირეს თჳთეულად ვერძები მოსატევებელად ცოდვათათჳს.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუეს მას ყოველთა: შენ უკუე ხარა ძე ღმრთისაჲ? ჰრქუა მათ იესუ: თქუენ იტყჳთ, ვითარმედ მე ვარ.
და	მცხ.გალათ	ესრეთ უცნობელ ხართ, იწყეთ სულიერად და აწ ჴორციელად აღასრულებთ?
და	მცხ.ლუკა	და მათ თქუეს: რაჲსაღა გჳჴმან მოწამენი? რამეთუ ჩუენ თჳთ გუესმის პირისაგან მაგისისა.
და	მცხ.გალათ	ესოდენი გევნო ცუდად? და თუმცა ცუდად!
და	მცხ.გალათ	აწ უკუე რომელმან-იგი მოგცა თქუენ სული და იქმს ძალთა თქუენ შორის, საქმეთაგან-მე შჯულისათა ანუ სმენითა მით სარწმუნოებისაჲთა?
და	მცხ.გალათ	ვითარცა აბრაჰამს ჰრწმენა ღმერთი და შეერაცხა მას სიმართლედ.
და	მცხ.გალათ	ქრისტემან ჩუენ მოგჳყიდნა წყევისა მისგან შჯულისა და იქმნა ჩუენთჳს წყევასა ქუეშე. რამეთუ წერილ არს: წყეულ იყავნ ყოველი, რომელი დამოეკიდოს ძელსა.
„და	მცხ.გალათ	ხოლო აბრაჰამის მიმართ ითქუნეს აღთქუმანი ესე და ნათესავისა მისისა. არა იტყჳს „და ნათესავთა“, ვითარცა მრავალთასა, არამედ ვითარცა ერთისასა; „და ნათესავისა შენისა“, რომელ არს ქრისტე.
და	მცხ.ნეშტ1	და კაცნი ქოზიბასანი და იოასისნი სალაფინელი, რომელნი დაეშენნეს მოაბს და კუალად მოაქცინა იგინი, აბედდერინ და ათუკიიმ.
და	მცხ.გალათ	ხოლო პირველ მოწევნადმდე სარწმუნოებისა შჯულსა ქუეშე მოცულ ვიყვენით და შეყენებულ მერმისა მისთჳს სარწმუნოებისა გამოჩინებადმდე.
და	მცხ.გალათ	ხოლო უკუეთუ თქუენ ქრისტესნი ხართ, აბრაჰამისნი ვიდრემე შვილნი ხართ და აღთქუმისა მისგან მკჳდრნი.
და	მცხ.გალათ	არამედ ეზოჲს-მოძღუართა და მნეთა ქუეშე არნ ვიდრე ადგილად მოდგომადმდე მამისა თჳსისა.
და	მცხ.გალათ	ხოლო ოდეს მოიწია აღსასრული ჟამთაჲ, მოავლინა ღმერთმან ძე თჳსი, შობილი დედაკაცისაგან, და იქმნა იგი შჯულსა ქუეშე,
და	მცხ.გალათ	რაჲთა შჯულსა ქუეშე მყოფნი გამოიჴსნნეს და რაჲთა შვილებაჲ იგი მოვიღოთ.
და	მცხ.გალათ	და რამეთუ ხართ შვილნი, გამოავლინა ღმერთმან სული ძისა თჳსისაჲ გულთა შინა ჩუენთა, რომლითა ვღაღადებთ: აბბა, მამაო.
და	მცხ.გალათ	არამედ მაშინ არა იცოდეთ ღმერთი და ჰმონებდით მათ, რომელნი-იგი არა იყვნეს ბუნებით ღმერთ.
და	მცხ.გალათ	ხოლო აწ იცანთ ღმერთი, უფროჲსღა გიცნნა თქუენ ღმერთმან, ვითარ მიიქცევით კუალად უძლურისა მის და გლახაკისა წესისა, რომელთაჲ კუალად ზემოჲთვე გნებავს მონებად?
და	მცხ.გალათ	დღეთა იზმნით და თთუეთა, ჟამთა და წელთა.
და	მცხ.გალათ	ხოლო კეთილ არს ბაძვაჲ კეთილისათჳს მარადის, და ნუ მისვლასა მას ხოლო ჩემსა თქუენდა მიმართ,
და	მცხ.ლუკა	და აღდგა ყოველი იგი სიმრავლე მათი და მოიყვანეს იგი პილატესა.
და	მცხ.გალათ	ხოლო მინდა მისლვად თქუენდა და აწ და ცვალებად ჴმაჲ ჩემი, რამეთუ განკჳრვებულ ვარ მე თქუენთჳს.
და	მცხ.ლუკა	და იწყეს შესმენად მისა და იტყოდეს: ესე ვპოეთ, რამეთუ გარდააქცევდა ნათესავსა ჩუენსა და აყენებდა ხარკსაცა მიცემად კეისრისა და იტყოდა თავსა თჳსსა ქრისტედ და მეუფე ყოფად.
და	მცხ.ლუკა	და ჰკითხა მას პილატე და ჰრქუა: შენ ხარა მეუფე ჰურიათაჲ? ხოლო თავადმან ჰრქუა მას: შენ იტყჳ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო პილატე ჰრქუა მღდელთ-მოძღუართა და ერსა მას: არარას ბრალსა ვჰპოებ კაცისა ამის თანა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იგინი უფროჲს განძლიერდებოდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: აღაშფოთებს ერსა და ასწავებს ყოველსა ჰურიასტანსა, უწყიეს გალილეაჲთ ვიდრე აქამომდე.
და	მცხ.გალათ	რამეთუ წერილ არს: იხარებდ, ბერწი ეგე, რომელი არა შობდ; აღიმაღლე და ჴმობდ, რომელსა არა გელმოდა, რამეთუ მრავალ არიან შვილნი ოჴრისანი უფროჲს, ვიდრე რომელსა-იგი ესუას ქმარი.
და	მცხ.გალათ	არამედ რასა იტყჳს წიგნი? განაძე მჴევალი ეგე და ძე მაგისი; რამეთუ არა დაიმკჳდროს შვილმან მჴევლისამან ძისა თანა აზნაურისაჲსა.
და	მცხ.დაბ	ვითარ-ცა ვჰყავ და ყოველთა დღეთა ქუეყანისათა თესვად და მკად, სიგრილე და სიცხე, ზაფხული და არე, და დღე და ღამე არა მოაკლდენ.
და	მცხ.ფსალმ	შენ შეჰქმენ ყოველნი საზღვარნი ქუეყანისანი; შენ დაჰბადე ზაფხული და არე.
და	მცხ.გალათ	აზნაურებითა მით, რომლითა ქრისტემან ჩუენ განგუააზნაურნა, მტკიცედ დეგით და ნუ კუალად უღელსა მას მონებისასა თავს-იდებთ.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ, მიმო-რაჲ-ვიქცეოდე და მოვიხილევდ სამსახურებელთა თქუენთა, ვპოვე ბომონიცა, რომელსა ზედა წერილ იყო: უცნაურსა ღმერთსა. აწ უკუე რომელსა-იგი უმეცარ ხართ და ჰმსახურებთ მას, მე გახარებ თქუენ,
და	მცხ.საქმ	არცა კაცობრივთა ჴელთა მიერ იმსახურების, ვითარმცა მოქენე ვისამე იყო, რამეთუ იგი თავად მოსცემს ყოველთა ცხორებასა და სულსა ყოვლით კერძო.
და	მცხ.საქმ	და უკუეთუმცა ვინ ეძიებდა, პოამცა იგი, და რამეთუ მის მიერ ცხოველ ვართ და ვიქცევით და ვართ, ვითარცა-იგი ვინმე თქუენგანნი სიტყჳს მოქმედნი იტყჳან: რომლისა-იგი ნათესავცა ვართო.
და	მცხ.საქმ	და ესრეთ გამოვიდა პავლე შორის მათსა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო რომელნიმე კაცნი მისდევდეს მას და ჰრწმენა, რომელთა თანა იყო დიონისიოს არეოპაგელი და დედაკაცი, სახელით დამარის, და სხუანი მათ თანა.
და	მცხ.ლუკა	და გულისჴმა-ყო, რამეთუ ჴელმწიფებისაგან ჰეროდესისა არს; მიუძღუანა იგი ჰეროდეს, რამეთუ იყო იგიცა მაშინ იერუსალჱმს მათ დღეთა შინა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ჰეროდე ვითარცა იხილა იესუ, განიხარა ფრიად, რამეთუ უნდა მისი ხილვაჲ მრავლით ჟამითგან ამისთჳს, რამეთუ ესმოდა მისთჳს და სწადოდა ხილვად რაჲსამე სასწაულისა ყოფასა მისგან.
და	მცხ.ლუკა	და ჰკითხვიდა მას სიტყჳთა მრავლითა, ხოლო თავადმან არარაჲ მიუგო მას.
და	მცხ.ლუკა	დგეს მღდელთ-მოძღუარნი იგი და მწიგნობარნი და განკრძალულად შეასმენდეს მას.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ჰეროდე შეურაცხ-ყო იგი და ერმან მისმან, და განკიცხეს იგი და შეჰმოსეს მას სამოსელი ბრწყინვალე და მიუძღუანეს პილატეს.
და	მცხ.ლუკა	და იქმნნეს მეგობარ პილატე და ჰეროდე ურთიერთას მას დღესა შინა, რამეთუ პირველ მტერ იყვნეს იგინი.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო პილატე მოუწოდა მღდელთ-მოძღუართა მათ და მთავართა და ერსა მას.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: მომგუარეთ მე კაცი ესე, ვითარცა გარდამაქცეველი ერისაჲ, და მე წინაშე თქუენსა განვიკითხე და არარაჲ ვპოე ბრალი კაცისა ამის თანა, რასა-იგი შეასმენდით მას.
და	მცხ.ლუკა	და არცა ჰეროდე, რამეთუ მიუძღუანე მას, და აჰა არარაჲ ღირსი სიკუდილისაჲ საქმე არს მის თანა.
და	მცხ.ლუკა	ვსწავლო იგი და განუტევო.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ემორისთა: ანანია, და ბადდიოს, და მანნეს, და სამმეს, და იერიელ და აზარიას.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ფასურისთა: ელიანას, და მასსიას, ისმაელ, და ნათანაელ, და სოკეთლედოს, და სალთოს.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ლევიტელთა: იაზაპტოს, და სემის, და კონოს, და ესე იგი არს სალვიტას, და ფათეოს, რომელი-იგიცა იყო იუდა და იონას.
და	მცხ.ეზრ3	მეფსალმუნეთა მათ მსახურთაგანი: ელიასიბოს და ბაქოროს.
და	მცხ.ეზრ3	მეკარეთა მათგანნი: სალმოს და ტოლბინეს.
და	მცხ.ეზრ3	და ისრაჱლისაგანნი: ძეთა მათგან ფეროსისთა: იერამოს, და იედდიოს, და მელქიას, და მალეს, და ელიაზაროს, და საბოს, და ბანეს.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ელიაკიმისთა: მატთანიას, ზაქარიას, იეზროლიელს, იოადიოს, და იერიმოთს, და აედიოს.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან მანისთა: ლამოს, ასმამუმოს, იეგეოს, იასუბოს, იასაელოს და იერემოთს.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ადდისთა: ნათოს, და მოოსიას, ლაკვინოს, ნაიდას, მატათიას, სესთელს, ბალუნოს და მანასეს.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ანნასთა: ელონას, და ასეას, და მელქიას, და საბეოს, სიმონოს და ქოსამეოს.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ასიმატისთა: ანნესოს, მატათიას, ბანეოს ელიფატანს, მანასეს, და სემეის.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ბაანისთა: ერემიას, მომფდის, ისმაეროს, და იოველს და მამბლეს, პერდას, ანოს, რაბასიოს, ანასიბოს, მამნიტანემოს, ელიასის, ბანუს, ელიალი, სომეია, სელემიას, ნათანიას, და ძეთა მათგან ეზორასთა: აემ, ეზრიელ, აზელ, სამატონ, ზამბრის, იოსებ.
და	მცხ.ეზრ3	და ძეთა მათგან ნაუმაასთა: ზაზეკიას, ზაბადის, ედესიუელ, ბენესეას.
და	მცხ.ეზრ3	ესე ყოველნი იყუნეს, რომელთა ესხნეს ცოლნი უცხოთესლთაგანი და განიშორეს ცოლები იგი თჳსი და შვილნი თჳსნი.
და	მცხ.ეზრ3	და დაიმკჳდრეს მღდელთა მათ და ლევიტელთა და იერუსალჱმით იერუსალჱმსა დაბნებსა მას თთჳსთავსა მას თთუესა მეშჳდესა და ძეთა მათ ისრაჱლისათა დაიმკჳდრეს სამკჳდრებელსა თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუეს ეზრას მღდელმოძღუარსა და მთხრობელსა სჯულისასა რათა მიიღოს სჯული იგი მოსესი მოცემული უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ეზრ3	და შუა წარმოიღო ეზრა სჯული იგი წინაშე ყოველთა მათ მამათა და დედათა და წინაშე ყოველთა მღდელთასა. და ისმინეს სჯული მოსესი, რომელი-იგი იყო უფლისა მიერ თთჳსთავისა მის თთვისა მეშჳდესასა.
და	მცხ.ეზრ3	და იკითხვიდა წიგნსა მას ბჭესა ტაძრისასა ფართოსა მას ცისკრითგან ვიდრე ექუს ჟამამდე წინაშე ყოველთა მამათა და დედათა, ისმენდეს და გულისხმა-ჰყოფდეს ყოველი იგი სიმრავლე სჯულისა მის უფლისა ღმრთისასა.
და	მცხ.ეზრ3	და დადგა ეზრა მღდელი და მთხრობელი სჯულისა უფლისა ზედა ძელისა ბემონსა, რომელი-იგი განემზადა.
და	მცხ.ეზრ3	და მარცხენით კერძო: ფალთოზ, მისაელ, მელქიას, ლოვთას, ობუს, ნაბადის, ზაქარიას.
და	მცხ.ეზრ3	და მოიღეს ჴელითა ეზრასითა წიგნი იგი სჯულისა, რამეთუ ჯდა იგი დიდითა დიდებითა წინაშე ყოველთასა და ყოველი იგი სიმრავლე სხდა წინაშე მისსა.
და	მცხ.ეზრ3	რაჟამს განყუნნა წიგნნი იგი სჯულისანი, ზეადგა ყოველი იგი სიმრავლე და აკურთხა ეზრა უფალი ღმერთი მაღალი, ღმერთი საბაოთ ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.ეზრ3	და ერთბამად ყოველმან სიმრავლემან თქუა: ამენ. და აღიპყრნეს ჴელნი თჳსნი ზე და დავარდეს ქუეყანასა პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანისცემდეს უფალსა ღმერთსა.
და	მცხ.ეზრ3	და ისუ, და ანნოს, და ასარაბიას, იადინოს, იაკობოს, საბატეოს, დოვდიას, მაანნეას, კალვიტას, აზარიას, იაზობდოს, ანანიას, ფილათას,
და	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუა ატტარატეს ეზრა მღდელსა და მთხრობელსა სჯულისა უფლისასა და ლევიტელთა, რომელნი ასწავებდეს სიმართლესა მას.
და	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუა მათ წინაშე ყოველთა: დღე ესე დღე არს სიწმიდისა უფლისა და ყოველნი დაჴსნილ არიან სმენით მით სჯულისა მის უფლისათა.
და	მცხ.ეზრ3	და წარვედით და ჭამეთ სიპოხე და სუთ სიტკბოება და მიუძღუანეთ მათ წიგნი, რომელთა არა აქუნდეს,
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ წმიდა არს დღე ესე უფლისა და ნუ შეაწუხებთ მათ, რამეთუ უფალი ღმერთი არს, რომელმან დიდებულ-გუყვნა ჩუენ.
და	მცხ.ეზრ3	და ლევიტელთა მათ ყოველთა უბრძანეს სიმრავლესა მას და ჰრქვეს: დღე ესე წმიდა არს და ნუ შეაწუხებთ მათ.
და	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუა სიმრავლესა მას, რომელსა აქუნდეს, ჭამენ და სუნ და მხიარულ იყავნ და ეცნ მას, რომელსა-იგი არა აქუნდეს. და იყუნენ ყოველნი მხიარულ მას დღესა შინა, რამეთუ აღივსენით და გულისხმა-ყვენით სიტყუანი სჯულისა უფლისანი, რომელსა თქუენ შეჰკრებთ და ჩუენ გასწავებთ თქუენ
და	მცხ.ესა	რამეთუ ნანდვილვე მოაოჴრეს მეფეთა ასსურასტანისათა მკჳდროანი ყოველი და სოფელი მათი
და	მცხ.გალათ	ხოლო უკუეთუ ურთიერთას იკბინებოდით და შეიჭამებოდით, იხილეთ, ნუუკუე ურთიერთას განილინეთ.
და	მცხ.გალათ	ხოლო ამას გეტყჳ: სულითა ვიდოდეთ და ჴორცთა გულის თქუმასა ნუ აღასრულებთ.
და	მცხ.გალათ	რამეთუ ჴორცთა გული უთქუამს სულისათჳს და სულსა - ჴორცთათჳს; და ესენი მჴდომ არიან ურთიერთარს, რაჲთა არა რაჲ-იგი გინდეს, მას ჰყოფდეთ.
და	მცხ.ეზრ2	და აღესრულა ზღუდე იგი ოცდამეხუთესა თთუესა მის ელუასა და ერგასისდაორ დღე.
და	მცხ.გალათ	ურთიერთარს სიმძიმე იტჳრთეთ და ესრეთ აღასრულეთ შჯული იგი ქრისტესი.
და	მცხ.გალათ	რამეთუ უკუეთუ ვისმე ეგონოს, ვითარმედ არს რაჲმე, და იგი არაჲ იყოს, თავსა თჳსსა აცთუნებს.
და	მცხ.გალათ	არამედ საქმენი თჳსნი გამოიცადენინ კაცად-კაცადმან, და მაშინ თავისა თჳსისა ხოლო ქებაჲ აქუნდეს, და არა მოყუსისა მიმართ,
და	მცხ.ლუკა	ღაღატ-ყვეს ყოველმან მან სიმრავლემან და იტყოდეს: აღიღე ეგე და მოგჳტევე ჩუენ ბარაბა,
და	მცხ.ლუკა	რომელი შფოთისა ყოფასა ქალაქსა შინა და კაცის-კლვისათჳს შეგდებულ იყო საპყრობილესა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იგინი ღაღადებდეს და იტყოდეს: ჯუარს-აცუ, ჯუარს-აცუ ეგე!
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან მესამედ ჰრქუა მათ: რაჲ ბოროტი უქმნიეს ამას? არარაჲ ბრალი სიკუდილისაჲ ვპოე ამის თანა. ვსწავლო ეგე და განუტევო.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იგინი ზედა დაესხმოდეს ჴმითა დიდითა და გამოითხოვდეს მას ჯუარ-ცუმად; და განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი და მღდელთ-მოძღუართანი.
და	მცხ.ლუკა	და მიუტევა მათ ბარაბა, რომელი-იგი შფოთისათჳს და კაცის-კლვისა შეგდებულ იყო საპყრობილესა, რომელსაცა ითხოვდეს, ხოლო იესუ მისცა ნებასა მათსა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა წარიყვანეს იგი, შეიპყრეს სიმონ ვინმე კჳრინელი, მომავალი ველით, და დასდევს მას ზედა ჯუარი იგი, და მიაქუნდა შემდგომად იესუჲსა.
და	მცხ.გალათ	და რაოდენნი წესსა ამას ზედა ეგნენ, მშჳდობაჲ მათ ზედა და წყალობაჲ და ისრაელსა ზედა ღმრთისასა.
და	მცხ.ეფეს	პავლე, მოციქული იესუ ქრისტესი ნებითა ღმრთისაჲთა, წმიდათა მაგათ, რომელნი ხართ ეფესოს შინა, და სარწმუნოთა ქრისტე იესუჲს მიერ:
და	მცხ.ეფეს	მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა.
და	მცხ.ეფეს	კურთხეულ არს ღმერთი და მამაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, რომელმან მაკურთხნა ჩუენ ყოვლითა კურთხევითა სულიერითა ცათა შინა ქრისტეს მიერ.
და	მცხ.ლუკა	და შეუდგა მას სიმრავლე ერისაჲ და დედებისაჲ, რომელნი ეტყებდეს და სტიროდეს მას.
და	მცხ.ლუკა	მიექცა მათ იესუ და ეტყოდა: ასულნო იერუსალჱმისანო, ნუ სტირთ ჩემ ზედა, არამედ თავთა თქუენთა სტიროდეთ და შვილთა თქუენთა.
და	მცხ.ლუკა	რამეთუ აჰა ესერა მოვლენან დღენი, რომელთა შინა თქუან: ნეტარ არიან ბერწნი და მუცელნი, რომელთა არა შვნეს, და ძუძუნი, რომელთა არა განზარდნეს
და	მცხ.ლუკა	მაშინ იწყონ სიტყუად მთათა: დამეცენით ჩუენ ზედა! და ბორცუთა: დამფარენით ჩუენ!
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა მოჰყვანდეს ადგილისა მას, რომელსა ჰრქჳან თხემისა ადგილი, და მუნ ჯუარს-აცუეს იგი და ძჳრის-მოქმედნიცა იგი მის თანა, რომელიმე მარჯუენით და რომელიმე მარცხენით მისა ჯუარს-აცუნეს.
და	მცხ.ლუკა	და დგა ერი იგი და ხედვიდა. ხოლო შეურაცხ-ჰყოფდეს მას მთავარნიცა იგი მათ თანა და იტყოდეს: სხუანი აცხოვნნა, იცხოვნენ თავიცა თჳსი, უკუეთუ ეგე არს ქრისტე, რჩეული ღმრთისჲ.
და	მცხ.ლუკა	ემღერდეს მას ერის-კაცნიცა იგი, მოუჴდიან მას და ძმარი მოართჳან
და	მცხ.გალათ	და რამეთუ არცაღა მე კაცისა მიერ მოვიღე იგი გინა ვისწავე, არამედ გამოცხადებითა იესუ ქრისტესითა.
და	მცხ.გალათ	და რომელსა-ესე მივსწერ თქუენდა, აჰა ესერა წინაშე უფლისა, რამეთუ არა ვტყუვი.
და	მცხ.გალათ	და მერმე მოვედ ადგილთა მათ ასურეთისა და კილიკიაჲსათა.
და	მცხ.გალათ	და ადიდებდეს ჩემთჳს ღმერთსა.
და	მცხ.გალათ	და რაჟამს მოვიდა პეტრე ანტიოქიად, წინაშე პირსა მისსა აღუდეგ, რამეთუ შეკდებულ იყო.
და	მცხ.გალათ	და მის თანა ორგულ იქმნნეს სხუანიცა ჰურიანი, ვიდრე ბარნაბაცა მიერჩდა მათსა მას ორგულებასა.
და	მცხ.გალათ	და რამეთუ შჯულითა არავინ განმართლდების ღმრთისა წინაშე, ცხად არს, რამეთუ: მართალი სარწმუნოებითა ცხონდეს.
და	მცხ.ეზრ2	და წარვიდა ერი იგი ჭამად და სუმად და მიუძღუანეს, რომელთა-იგი არა აქუნდა ნაწილი მათი და ყვეს სიხარული დიდი, რამეთუ გულისხმა-ყვეს სიტყუანი იგი სჯულისანი, რომელ აღმოუკითხა მათ.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყჳედ: შენ თუ ხარ მეუფე ჰურიათაჲ, იჴსენ თავი შენი.
და	მცხ.გამოც	გამოცხადებაჲ იესუ ქრისტესი, რომელ-იგი მოსცა მას ღმერთმან, ჩუენებად მონათა მისთა, საქმეთა მათ, რომელთაჲ ჯერ-არს ადრე აღსრულებაჲ, და გამოუცხადა მოვლინებითა ანგელოზისა მისისაჲთა მონასა მისსა იოვანეს,
და	მცხ.გამოც	რომელმანცა წამა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ და წამებაჲ იესუ ქრისტესი, რაოდენიცა იხილა და რომელიცა არს და რომელსა ეგულების ყოფად.
და	მცხ.გამოც	ნეტარ არს, რომელი იკითხვიდეს და რომელნი ისმენდენ სიტყუათა ამის წინაწარმეტყუელებისათა და დაიმარხონ, რაჲ-იგი მას შინა წერილ არს, რამეთუ ჟამი ახლოს არს.
და	მცხ.გამოც	იოვანე, შჳდთა ეკლესიათა ასიაჲსათა: მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისაგან, რომელი არს და რომელი იყო და რომელი მომავალ არს, და შჳდთა მათ სულთაგან, რომელნი წინაშე საყდარსა მისსა არიან.
და	მცხ.გამოც	და იესუ ქრისტესგან, მოწამისა მის სარწმუნოჲსა, პირმშოჲსა შესუენებულთაჲსა და მთავრისა მეფეთა ქუეყნისათა, რომელმან შემიყუარნა ჩუენ და განგუბანნა ცოდვათა ჩუენთაგან სისხლითა თჳსითა.
და	მცხ.გამოც	და მყვნა ჩუენ სამეუფო მღდელ ღმრთისა და მამისა თჳსისა, რამეთუ მისი არს დიდებაჲ და სიმტკიცე უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.
და	მცხ.გამოც	აჰა ესერა მოვალს ღრუბელთა თანა, და იხილოს იგი ყოველმან თუალმან და რომელთა-იგი უგუმირეს მას; და გოდებდენ ტომნი ქუეყანისანი: ჰე, ამინ.
და	მცხ.გამოც	მე ვარ ანი და ჵ, იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელი არს და რომელი იყო და რომელი მომავალ არს, ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.გამოც	მე, იოვანე, ძმაჲ თქუენი და ზიარი ჭირსა და სუფევასა და მოთმინებასა თქუენსა ქრისტე იესუს მიერ, ვიყავ ჭალაკსა მას, რომელსა ეწოდების პატმო, სიტყჳსათჳს ღმრთისა და წამებისათჳს იესუ ქრისტესისა.
და	მცხ.გამოც	ვიქმენ სულითა დღესა კჳრიაკესა და მესმა უკუანაჲთ კერძო ჩემსა ჴმაჲ დიდი, ვითარცა საყჳრისაჲ,
და	მცხ.გამოც	რომელი მეტყოდა, ვითარმედ: რომელსა-ესე ჰხედავ, დაწერე წიგნსა შინა და წარეც შჳდთა მათ ეკლესიათა: ეფესოს და ზმირნას და პერღამოს და თჳატრის და სარდეს და ფილადელფიას და ლავდიკის.
და	მცხ.გამოც	და მივიქეც მუნ ხილვად ჴმისა მის, რომელი მეტყოდა მე. და ვითარცა მივიქეც, ვიხილენ შჳდნი სასანთლენი ოქროჲსანი;
და	მცხ.გამოც	და შორის შჳდთა მათ სასანთლეთა მსგავსი ძისა კაცისაჲ, შემოსილი ზეწრითა, და ერტყა სარტყელი ოქროჲსაჲ ძუძუთა თანა მისთა.
და	მცხ.გამოც	და თავი და თმანი მისნი სპეტაკ, ვითარცა მატყლი სპეტაკი, ვითარცა თოვლი, და თუალნი მისნი, ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ
და	მცხ.გამოც	და ფერჴნი მისნი მსგავს იყვნეს რვალსა გუნდრუკსა, ვითარცა ცეცხლსა შინა გამოჴურვებულნი, და ჴმაჲ მისი, ვითარცა ჴმაჲ წყალთა მრავალთაჲ.
და	მცხ.გამოც	და მარჯუენესა ჴელსა მისსა აქუნდეს ვარსკულავნი შჳდნი, და პირისა მისისაგან გამოვიდოდა მახჳლი ორპირი აღლესული; და პირი მისი, ვითარცა მზე, ბრწყინავს ძალითა თჳსითა.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს ვიხილე იგი, დავვარდი ფერჴთა თანა მისთა, ვითარცა მკუდარი. და დადვა მან მარჯუენე მისი ჩემ ზედა და თქუა: ნუ გეშინინ, მე ვარ პირველი და უკუანაჲსკნელი;
და	მცხ.გამოც	და რომელი ცხოველ ვარ; და ვიქმენ მკუდარ და, აჰა ესერა ცხოველ ვარ უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. და მქონან კლიტენი სიკუდილისა და ჯოჯოხეთისანი.
და	მცხ.გამოც	საიდუმლოჲ შჳდთა ამათ ვარსკულავთაჲ, რომელნი იხილენ მარჯუენესა ზედა ჩემსა, და შჳდნი ესე სასანთლენი ოქროჲსანი. შჳდნი ესე ვარსკულავნი ანგელოზნი შჳდთა ეკლესიათანი არიან, და შჳდნი ესე სასანთლენი შჳდნი ეკლესიანი არიან.
და	მცხ.საქმ	ამისა შემდგომად გამოვიდა პავლე ათინელთა მათგან და მოვიდა კორინთედ;
და	მცხ.საქმ	და, რამეთუ ერთი ჴელოვნებაჲ იცოდეს, იყოფოდა მათ თანა და იქმოდა, რამეთუ იყვნეს ჴელოვნებით მეპრატაკე.
და	მცხ.საქმ	და ეტყოდა შესაკრებელსა მას ყოველსა შაბათსა და არწმუნებდა ჰურიათა და წარმართთა.
და	მცხ.საქმ	და ოდეს მოვიდეს მაკედონიაჲთ შილა და ტიმოთე, აწუევდა სული პავლეს და უწამებდა ჰურიათა მათ ქრისტე იესუს.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იგინი ვითარ უჴდებოდეს და ჰგმობდეს, განიყარა მათ ზედა სამოსელი თჳსი და ჰრქუა მათ: სისხლი თქუენი თავთა ზედა თქუენთა! უბრალომცა ვარ მე! ამიერითგან წარმართთა მიმართ მივიდე.
და	მცხ.საქმ	ხოლო კრისპოსს შესაკრებელის მთავარსა ჰრწმენა უფალი ყოვლითურთ სახლეულით მისით, და მრავალნი კორინთელნი ისმენდეს და ჰრწმენა და ნათელს-იღებდეს.
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა უფალმან ჩუენებით ღამე პავლეს: ნუ გეშინინ, არამედ იტყოდე და ნუ სდუმი,
და	მცხ.საქმ	რამეთუ მე ვარ შენ თანა, და არავინ შეუძლოს ბოროტის ყოფად შენდა, რამეთუ ერი მრავალი არს ჩემდა ქალაქსა ამას შინა.
და	მცხ.საქმ	და იტყოდეს, ვითარმედ: თჳნიერ სჯულისა ურჩ იქმს ესე კაცთა მსახურებად ღმრთისა.
და	მცხ.საქმ	და განასხნა იგინი საყდრისაგან.
და	მცხ.ნეშტ1	და არქუა (!) საულ ნიჯოგარსა მას თჳსსა, რომელსა-იგი აქუნდა საჭურველი მისი: იჴადე მახჳლი შენი და განმგუმირე მე! ნუუკუე მოვიდენ წინადაუცვეთელნი იგი და მეკიცხევდენ მე. და არა ინება ნიჯოგარმან, რამეთუ შეეშინა მოკლვად მისა. და მოიღო საულ ჴმალი თჳსი და დაეცვა მას ზედა
და	მცხ.საქმ	და მიიწია ეფესოდ, იგინი დაუტევნა მუნ, და იგი შევიდა შესაკრებელსა და ეზრახა ჰურიათა მათ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ იგინი ჰლოცვიდეს უმეტესსა-რე ჟამსა დადგრომად მათ თანა, არა ინება,
და	მცხ.საქმ	არამედ იჯმნა მათგან და თქუა: ჯერ-არს ჩემდა დღესასწაულსა ამას მომავალსა იერუსალჱმს აღსრულებად და კუალად მოვიდე თქუენდა ნებითა ღმრთისაჲთა. შევიდა ნავსა ეფესოჲთ
და	მცხ.საქმ	და შთავიდა კესარიად. აღვიდა და მოიკითხა ეკლესიაჲ და შთავიდა ანტიოქიად,
და	მცხ.საქმ	და დაყო ჟამი რაოდენმე და განვიდა და მიმოვიდოდა შემდგომითი-შემდგომად გალატელთა სოფელსა და ფრიგჳაჲსსა და განამტკიცებდა ყოველთა მოწაფეთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ნათესავისაგან ასერისა მასალი და გარემო სათესავი მისი და ოდონი და გარემო სათესავი მისი,
და	მცხ.გოდ	ოავ. აღმოფხურნა ქვითა კბილნი ჩემნი. და მაჭამა მე ნაცარი. , , , , , , , , ,
და	მცხ.საქმ	რამეთუ ძლიერად ჰურიათა მათ ამხილებდა ერსა წინაშე და უჩუენებდა წიგნთაგან, ვითარმედ არს ქრისტე იესუ.
და	მცხ.ლუკა	მიუგო ერთმან მან მოყუასმან, შეჰრისხნა მას და ეტყოდა: არცაღა გეშინის შენ ღმრთისა, რამეთუ მასვე სასჯელსა შინა ხარ?
და	მცხ.საქმ	იყო აპოლოჲსსა მას ყოფასა კორინთეს შინა პავლეს მოევლო ზემო კერძო იგი ადგილი და მოიწია ეფესოდ და პოვნა ვინმე მოწაფეთაგანნი
და	მცხ.ლუკა	და ჩუენ სამართლად ღირსი, რომელი ვქმენით, მოგუეგების, ხოლო ამან არარაჲ უჯეროჲ ქმნა.
და	მცხ.ლუკა	და ეტყოდა იესუს: მომიჴსენე მე, უფალო, ოდეს მოხჳდე სუფევითა შენითა.
და	მცხ.საქმ	და დასხმითა ჴელთა პავლესთაჲთა მათ ზედა მოვიდა მათ ზედა სული წმიდაჲ, იტყოდეს ენათა და წინაწარმეტყუელებდეს.
და	მცხ.გალათ	და განსაცდელი იგი ჴორცთა ჩემთაჲ არა შეურაცხ-ჰყავთ, არცა მოიძაგეთ, არამედ, ვითარცა ანგელოზი ღმრთისაჲ, შემიწყნარეთ მე, ვითარცა ქრისტე იესუ.
და	მცხ.გამოც	ვიცნი საქმენი შენნი და შრომაჲ შენი და მოთმინებაჲ შენი და ვითარმედ ვერ ძალ-გიც ტჳრთვად უკეთურთა მათ და გამოსცადენ იგინი, რომელნი იტყჳან თავთა თჳსთა მოციქულად, და არა არიან, და ჰპოვენ იგინი მტყუვარ.
და	მცხ.გამოც	და მოთმინებაჲ გაქუს და იტჳრთე სახელისა ჩემისათჳს და არა დაშუერ.
და	მცხ.გამოც	მოიჴსენებდ, უკუეთუ სადაჲთ დაეცი, და შეინანე და პირველნივე საქმენი ქმნენ; უკუეთუ არა, მოვალ ადრე და აღვძრა სასანთლე შენი ადგილისაგან თჳსისა, უკუეთუ არა შეინანო.
და	მცხ.გამოც	და ანგელოზსა ზმირნისა ეკლესიისასა მიუწერე: ამას იტყჳს პირველი და უკუანაჲსკნელი იგი, რომელი იქმნა მკუდარ და ცხონდა:
და	მცხ.გამოც	ვიცნი საქმენი შენნი და ჭირი და სიგლახაკე, არამედ მდიდარ ხარ. და გმობაჲ იგი მათი, რომელნი იტყჳან თავთა თჳსთა ჰურიად, და არა არიან, არამედ შესაკრებელი ეშმაკისაჲ.
და	მცხ.გამოც	ნუ გეშინის საქმეთაგან, რომელთა ეგულების მოწევნად შენ ზედა, რამეთუ აჰა ესერა ეგულების ეშმაკსა თქუენგანთა შთაგდებად საპყრობილესა, რაჲთა გამოიცადნეთ ათ დღე. იქმენ მორწმუნე ვიდრე სიკუდილადმდე, და მოგცე შენ გჳრგჳნი იგი ცხორებისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და ანგელოზსა პერღამისა ეკლესიისასა მიუწერე: ამას იტყჳს, რომელსა-იგი აქუს მახჳლი ორპირი აღლესული:
და	მცხ.გამოც	ვიცნი საქმენი შენნი, და თუ სადა მკჳდრ ხარ, სადა-იგი არს საყდარი ეშმაკისაჲ, და გიპყრიეს სახელი ჩემი და არა უარ-ჰყავ სარწმუნოებაჲ ჩემი დღეთა მათ ანტიპაჲს, მოწამისა ჩემისა სარწმუნოჲსათა, რომელი-იგი მოიკლა თქუენ შორის, სადა-იგი ეშმაკი მკჳდრ არს.
და	მცხ.გამოც	არამედ მაქუს შენდა მომართ მცირედი, რამეთუ გყვანან ვინმე, რომელთა უპყრიეს სწავლაჲ იგი ბალამისი, რომელი ასწავა ბალაკს, რაჲთა დადვას დაბრკოლებაჲ წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა, და ჭამად კერპთა ნაზორევისა და სიძვად.
და	მცხ.გამოც	შეინანე; უკუეთუ არა, მოვალ შენდა ადრე და ბრძოლა-ვყო მათ თანა მახჳილითა პირისა ჩემისაჲთა.
და	მცხ.გამოც	რომელსა ჰქონან ყურნი, ისმინენ, რასა ეტყჳს სული ეკლესიათა, ვითარმედ: რომელმან სძლოს, მივსცე მას მანანაჲსა მისგან დაფარულისა და მივსცე რიცხჳ სპეტაკი და რიცხუსა მას თანა სახელი ახალი დაწერილი, რომელი არავინ უწყის, გარნა რომელმან მიიღოს.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ-იგი ვინმე განფიცხნებოდეს და ურჩ იქმნებოდეს და ძჳრსა იტყოდეს გზისა მისთჳს წინაშე სიმრავლისა მის, განეყენა მათგან და განაშორნა მოწაფენი იგი და დღითი-დღე ეტყოდა მათ სამწიგნობრესა მას ტჳრანეს ვისსამე.
და	მცხ.საქმ	და ესე იყო ორ წელ, ვიდრემე ყოველთა დამკჳდრებულთა ასიისათა ესმა სიტყუაჲ უფლისა იესუჲსი, ჰურიათა და წარმართთა.
და	მცხ.საქმ	ვიდრეღა უძლურთაცა ზედა მიაქუნდა ოფლისა მისისაგან ვარშამაგებითა და ოლარებითა, და განეყენებოდა მათ სენი იგი და სულები არაწმიდაჲ განვიდოდა.
და	მცხ.საქმ	იწყეს ვიეთმე მიმომავალთა ჰურიათა, მაფუცებელთა, სახელის-დებად სახელსა უფლისა იესუჲსსა მათ ზედა, რომელთა თანა იყო სულები უკეთურები, და იტყოდეს: გაფუცებთ თქუენ იესუს, რომელსა პავლე ქადაგებს.
და	მცხ.საქმ	და ახლდნა კაცი იგი, რომლისა თანა იყო სული არაწმიდაჲ, სძლო მათ და ერეოდა, ვიდრემდე შიშუელნი და წყლულნი ივლტოდეს მიერ სახლით.
და	მცხ.საქმ	და მრავალნი მორწმუნეთაგანნი მოვიდოდეს და აღუარებდეს საქმეთა მათთა.
და	მცხ.საქმ	და მრავალთა გრძნების მოქმედთა მოკრიბნეს წიგნები მათი და დასწუვიდეს წინაშე ყოველთასა, და აღრაცხეს სასყიდელი მათი და პოვეს ვეცხლი ხუთი ბევრი.
და	მცხ.პეტრ2	არამედ აღორძნდებოდეთ მადლითა და მეცნიერებითა უფლისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა. მისა დიდებაჲ აწ და დღეთა მათ საუკუნეთაჲსა. ამინ.
და	მცხ.საქმ	და ესრეთ მტკიცედ სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ აღორძნდებოდა და განმტკიცნებოდა.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ დემეტრეოს ვინმე სახელით, ვეცხლის მჭედელი, იქმოდა ტაძართა ვეცხლისათა ატრემისთა და მისცემდა ხუროთა მათ სარეწავსა არა მცირედსა,
და	მცხ.საქმ	რომელნი შეკრიბნა და ჰრქუა: კაცნო, იცით, რამეთუ ამის საქმისაგან არს სარეწავი ჩუენი;
და	მცხ.საქმ	და ხედავთ და გესმის, რამეთუ არს ხოლო თუ ეფესოსა, არამედ კნინღა-და ყოველსა ასიასა ამან პავლე არწმუნა და გარდააქცია ერი მრავალი და იტყჳს, ვითარმედ: არა არიან ღმერთნი ჴელით ქმნულნი.
და	მცხ.საქმ	და არა ხოლო ესე ჭირი არს ჩუენ ზედა ადგილად მხილებისა მოწევნად ჩუენდა, არამედ დიდისა ღმრთისა არტემის ტაძარიცა არადვე შერაცხად ყოფად არს და დარღუევად სიმდიდრე მისი, რომელსა ყოველი სოფელი და ასიაჲ ჰმსახურებს.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ არღარა განცხადებულად ვიდოდა ჰურიათა შორის, არამედ წარვიდა მიერ სოფელსა, მახლობელად უდაბნოსა, ქალაქსა, რომელსა ჰრქჳან ეფრაიმ, და მუნ დაადგრა მოწაფითურთ თჳსით.
და	მცხ.საქმ	და აღივსო ყოველი ქალაქი შფოთითა და მიიმართეს და მივიდეს ერთბამად სახილველსა მას, თანა წარსრულნი.
და	მცხ.საქმ	და რომელნიმე ასიაჲსა მთავარნი მეგობარ იყვნეს მისა, მიავლინნეს მისა და ჰლოცვიდეს, რაჲთა არა მისცეს თავი თჳსი სახილველსა მას.
და	მცხ.საქმ	სხუანი უკუე სხუასა რასმე ღაღადებდეს, რამეთუ იყო კრებული იგი შეშფოთებულ და უმრავლესთა მათგანთა არა უწყოდეს, რაჲსათჳს შეკრებულ იყვნეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და შემდგომად მრავლისა წლისა შთავიდა აქაბისა სამარიად და დასწყჳდა აქაბ იოსაფატისთჳს და ერისა მისისათჳს ცხოვარი და ზროხა მრავალი, რამეთუ უყუარდა და ინება მის თანა შთასლვად რემონად გალაადისასა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ერისაგან წარმოადგინეს ალექსანდრე, რამეთუ ჰურიათა წარმოადგინეს იგი. ხოლო ალექსანდრე განუყარა ჴელი და უნდა სიტყჳს მიგებაჲ ერისაჲ მის.
და	მცხ.საქმ	მათ ვითარცა გულისჴმა-ყვეს, ვითარმედ ჰურიაჲ არს, იქმნა ერთი ჴმაჲ ყოველთაგან, ვიდრე ორ ჟამადმდე ღაღადებდეს და იტყოდეს: დიდ არს არტემი ეფესელთაჲ!
და	მცხ.საქმ	დააცხრვო მწიგნობარმან მან ერი იგი და ჰრქუა: კაცნო ეფესელნო, ვინ-მე არს კაცთაგანი, რომელმან არა იცის ეფესელთა ქალაქი, რამეთუ მსახური არს დიდისა არტემისი და დიოპეტისი?
და	მცხ.საქმ	და ესე უცილობელ არს, ჯერ-არს თქუენდა, რაჲთა დაწყნარებულ იყვნეთ და ნურარას იქმთ წარმდებებით.
და	მცხ.იოან	იყო ვინმე მუნ კაცი, რომელსა ოც და ათრვამეტი წელი დაეყო უძლურებასა შინა.
და	მცხ.სჯლ	რათა უფალმან ღმერთმან შენმან შეგიყვანოს შენ ქუეყანასა მას დიდსა და კეთილსა, სადა-იგი მდინარენი წყალთანი და წყარონი უბსკრულთანი დიან მთათა და ველთა,
და	მცხ.საქმ	და რამეთუ ვიურვით ბრალობად შფოთისა ამისთჳსცა დღენდელისა, რამეთუ არარაჲ მიზეზი იყო, რომლისათჳსცა ვერცა სიტყჳს მიგებად ჴელ-მეწიფების შეკრებულისა ამისთჳს ერისა. და ესე ვითარცა თქუა, განუტევა კრებული იგი.
და	მცხ.იოან	ესე იხილა იესუ მდებარე და გულისჴმა-ყო, რამეთუ მრავალი წელი აქუს უძლურებასა შინა. ჰრქუა მას იესუ: გნებავსა, რაჲთა განიკურნო?
და	მცხ.იოან	და მეყსეულად განცოცხლდა კაცი იგი და აღიღო ცხედარი თჳსი და წარვიდა. ხოლო იყო შაბათი დღე იგი.
და	მცხ.იოან	ეტყოდეს მას ჰურიანი იგი: შაბათი არს, და არა ჯერ-არს შენდა აღებად ცხედარი შენი.
და	მცხ.იოან	ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა მათ: რომელმან-იგი განმკურნა მე, მან მჰრქუა: აღიღე ცხედარი შენი და ვიდოდე!
და	მცხ.იოან	ჰკითხვიდეს უკუე მას ჰურიანი იგი და ჰრქუეს: ვინ არს კაცი იგი, რომელმან გრქუა შენ: აღიღე ცხედარი შენი და ვიდოდე?
და	მცხ.იოან	ამისსა შემდგომად პოვა იგი იესუ ტაძარსა მას შინა და ჰრქუა მას: აჰა ცოცხალ იქმენ, ნუღარა სცოდავ, რაჲთა არა უძჳრესი რაჲმე გეყოს შენ.
და	მცხ.იოან	წარვიდა კაცი იგი და უთხრა ჰურიათა მათ, ვითარმედ: იესუ არს, რომელმან განმკურნა მე.
და	მცხ.იოან	და ამისთჳს სდევნიდეს ჰურიანი იგი იესუს და ენება მოკლვაჲ მისი, რამეთუ ამას იქმოდა შაბათთა შინა.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: მამაჲ ჩემი მოაქამომდე იქმს, და მეცა ვიქმ.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: არა ჴელ-ეწიფების ძესა კაცისასა საქმედ თავით თჳსით არცა ერთი რაჲ, უკუეთუ არა იხილოს რაჲმე მამისაგან საქმე, რამეთუ რავდენსა-იგი მამაჲ იქმს, მას ძე ეგრეთვე მსგავსად იქმს.
და	მცხ.იოან	რამეთუ მამასა უყუარს ძე და ყოველსავე უჩუენებს მას, რაოდენსაცა იგი იქმს, და უფროჲსიცა ამისა უჩუენოს მას საქმე, რაჲთა თქუენ გიკჳრდეს.
და	მცხ.იოან	რამეთუ ვითარცა-იგი მამაჲ აღადგინებს მკუდართა და აცხოვნებს, ეგრეცა ძე, რომელთაჲ ჰნებავს, აცხოვნებს.
და	მცხ.იოან	ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ რომელმან სიტყუანი ჩემნი ისმინნეს და ჰრწმენეს მომავლინებელი ჩემი, აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, და სასჯელსა იგი არა შევიდეს, არამედ გარდაიცვალოს იგი სიკუდილისაგან ცხორებად.
და	მცხ.იოან	ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მოვალს ჟამი, და აწვე არს, ოდეს მკუდართა ისმინნენ სიტყუანი ძისა ღმრთისანი; და რომელთა ისმინნენ, ცხონდენ.
და	მცხ.იოან	და ჴელმწიფებაჲ მოსცა მას სასჯელისაცა ყოფად, რამეთუ ძე კაცისაჲ არს.
და	მცხ.იოან	და გამოვიდოდიან კეთილის-მოქმედნი აღდგომასა ცხორებისასა, ხოლო ბოროტის-მოქმედნი აღდგომასა სასჯელისასა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მოვლო ადგილები იგი და ნუგეშინის-სცა მათ სიტყჳთა მრავლითა, წარვიდა ელადად.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ჩუენ ნავითა წარვედით შემდგომად დღეთა მათ უცომოებისათა ფილიპიაჲთ და მოვედით მათ თანა ტროადად მეხუთესა დღესა, და ვიყვენით ჩუენ მუნ შჳდ დღე.
და	მცხ.საქმ	და მის თანა ჰყვანდეს ვიდრე ასიადმდე სოსიპატრე პჳრესი, ბერიელი, და თესალონიკელი არისტარქოს და სეკუნდოს და გაიოს დერბელი და ტიმოთე და ასიელნი ტჳქიკოს და ტროფიმოს.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა მოვიდეს იერუსალჱმდ და თაყუანის-სცეს ღმერთსა, რაჟამს განწმიდნა ერი იგი არაწმიდებისაგან მათისა, მაშინ შეწირეს ნამსხუერპლები მათი უფლისა და აღნათქვემნი მათნი და ნეფსით შესაწირავნი მათნი და ნიჭნი მათნი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ჯდა ჭაბუკი ვინმე ერთი, სახელით ევტჳქოს, სარკუმელსა ზედა. და ვითარცა მიერულა მას ძილითა ჴშირითა სიტყუასა მას პავლესსა მრავალ ჟამ, გარდავარდა მძინარე და დაეცა სამ სართულისა მისგან ქუეყანად და იდვა მკუდარი.
და	მცხ.საქმ	გარდავიდა პავლე და დავარდა მას ზედა, შეიტკბო იგი და თქუა: ნუ აღშფოთნებით, რამეთუ სული მისი მის თანა არს.
და	მცხ.საქმ	აღდგა მიერ და აღვიდა, განტეხა პური და ჭამა, და მრავალ ჟამ ზრახვიდა-ღა ვიდრე განთენებადმდე და ესრეთ განვიდა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მოიყვანეს ყრმაჲ იგი ცოცხალი და ნუგეშინის-იცეს არა მცირედ.
და	მცხ.საქმ	და მიერ ნავითა წარმოვედით და ხვალისაგან მივიწიენით წინაშე ქიონისა. და მიერ მივედით სამონდ და დავადგერით ტრონგჳლიას შინა, და მეორესა დღესა მოვედით მელიტონდ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მელიტონით მიავლინა ეფესოდ და მოუწოდა ხუცესთა ეკლესიისათა.
და	მცხ.საქმ	და ვჰმონებდ უფალსა ყოვლითა სიმდაბლითა და მრავლითა ცრემლითა და განსაცდელითა, რომელნი შემემთხუეოდეს მე ძჳრის ზრახვათაგან ჰურიათაჲსა.
და	მცხ.საქმ	ვითარ-იგი არარაჲ დავაყენე უმჯობესი თქუენი, რომელიმცა არა გითხარ და გასწავე თქუენ ერსა წინაშე და სახლსა შინა.
და	მცხ.საქმ	გარნა სული წმიდაჲ ქალაქად-ქალაქად მიწამებს მე და მეტყჳს, რამეთუ კრულებანი და ჭირნი მელიან მე.
და	მცხ.საქმ	და აწ აჰა-ესერა მე უწყი, რამეთუ არღარა იხილოთ პირი ჩემი თქუენ ყოველთა, რომელთა შორის ვიქცეოდე და ვქადაგებდ სასუფეველსა ღმრთისასა.
და	მცხ.საქმ	და აჰა მე უწყი ესე, რამეთუ შემოვიდენ თქუენდა შემდგომად განსლვისა ჩემისა მგელნი მძიმენი, რომელნი არა ერიდებოდიან სამწყსოსა.
და	მცხ.საქმ	ამისთჳს იღჳძებდით და მოიჴსენეთ, რამეთუ სამსა წელსა ღამით და დღით არა დავსცხრებოდე ცრემლით სწავლასა კაცად-კაცადისა თქუენისასა.
და	მცხ.ეზრ1	და მე მიბრძანებიეს, რათა არღარავინ აყენებდეს მოხუცებულთა ჰურიასტანისათა ისრაჱლისათა აღშენებად სახლისა უფლისა ღმრთისა თჳსისასა და ჴელმწიფებისაგან სუფევისა ჩემისასა; რომელ არიან ხარკისა მომჴდელნი მდინარითკერძონი, ყოვლითა კრძალულებითა მისცენ საჴმარი კაცთა მაგათ და ნუმცა დააბრკოლებენ
და	მცხ.საქმ	ვეცხლისა და ოქროჲსა და სამოსლისა არავისი გულმან მითქუა.
და	მცხ.საქმ	თქუენ თჳთ უწყით, რამეთუ საჴმარსა მას ჩემსა და რომელნი იყვნეს ჩემ თანა, ჴელნი ესე ჩემნი ჰმსახურებდეს.
და	მცხ.თეს2	ხოლო ჩუენ თანა-გუაც მადლობაჲ ღმრთისაჲ მარადის თქუენთჳს, ძმანო საყუარელნო, უფლისა მიერ, რამეთუ გამოგირჩინა თქუენ ღმერთმან პირველად ნაყოფად ცხოვრებისად განწმედითა სულისაჲთა და სარწმუნოებითა ჭეშმარიტებისაჲთა,
და	მცხ.საქმ	და ესე რაჲ თქუა, დაიდგინა მუჴლნი მათ ყოველთა თანა და ილოცა.
და	მცხ.საქმ	იყო ტირილი დიდი მათ ყოველთაჲ და მოეხჳნეს ქედსა პავლესსა, ამბორს-უყოფდეს მას.
და	მცხ.საქმ	და ელმოდა უფროჲს-ღა სიტყჳსა მისთჳს, რომელი თქუა, ვითარმედ: არღარა იხილონ პირი მისი. და წარჰგზავნიდეს მას ნავად.
და	მცხ.გამოც	ვიცნი საქმენი შენნი და სიყუარული შენი, და სარწმუნოებაჲ და მსახურებაჲ და მოთმინებაჲ და საქმენი შენნი უკუანაჲსკნელნი უმრავლეს პირველისა.
და	მცხ.გამოც	არამედ მაქუს შენდა მომართ, რამეთუ უტევე ცოლი შენი იეზაბელ, რომელი იტყჳს თავსა თჳსსა წინაწარმეტყუელად და ასწავლის და აცთუნებს ჩემთა მონათა სიძვად და ჭამად კერპთა ნაზორევისა.
და	მცხ.გამოც	და მივეც მას ჟამი, რაჲთა შეინანოს, და არა ჰნებავს სინანულად სიძვისაგან მისისა.
და	მცხ.გამოც	აჰა ესერა დავამჴუა იგი სარეცელსა ზედა, და რომელნი იმრუშებდეს მის თანა, შთავყარნე ჭირსა დიდსა, უკუეთუ არა შეინანონ საქმეთაგან მათთა.
და	მცხ.გამოც	და შვილნი მისნი მოვსწყჳდნე სიკუდილითა, და ცნან ყოველთა ეკლესიათა, ვითარმედ მე ვარ, რომელი განვიკითხავ გულსა და თირკუმელთა; და მიგცე თქუენ თითოეულსა საქმეთა თქუენთაებრ.
და	მცხ.გამოც	და რომელმან სძლოს და დაიმარხნეს ვიდრე აღსასრულადმდე საქმენი ჩემნი, მივსცე ჴელმწიფებაჲ წარმართთა ზედა,
და	მცხ.გამოც	და ჰმწყსიდეს მათ კუერთხითა რკინისაჲთა; ვითარცა ჭურნი იგი მეკეცეთანი შეიმუსრნიან, ვითარცა მე მოვიღე მამისაგან.
და	მცხ.გამოც	და მივსცე მას ვარსკულავი იგი განთიადისაჲ.
და	მცხ.ეფეს	ვითარცა-იგი გამოგჳრჩინა ჩუენ მის მიერ უწინარეს სოფლის დაბადებისა, რაჲთა ვიყვნეთ ჩუენ წმიდა და უბიწო წინაშე მისსა სიყუარულით.
და	მცხ.ეფეს	რომლისა მიერ გუაქუს ჩუენ გამოჴსნაჲ სისხლითა მისითა და მოტევებაჲ ცოდვათა ჩუენთაჲ სიმდიდრისაებრ მადლისა მისისა,
და	მცხ.ეფეს	რომელი-იგი გარდაჰმატა ჩუენდა მომართ ყოვლითა სიბრძნითა და გონიერებითა.
და	მცხ.ეფეს	მისა მიმართ, რომელსა შინაცა განვეწესენით და წინაწარ ვიჩინენით ნებითა ღმრთისაჲთა, რომელმან-იგი ყოველივე შექმნა ზრახვისაებრ ნებისა მისისა,
და	მცხ.ეფეს	რომლისა მიერ და თქუენცა გესმა სიტყუაჲ იგი ჭეშმარიტებისაჲ, სახარებაჲ იგი ცხორებისა თქუენისაჲ, რომლითაცა-იგი გრწმენა და აღიბეჭდენით სულითა მით წმიდითა აღთქუმისაჲთა.
და	მცხ.ეფეს	ამისთჳს მეცა მესმა თქუენი ეგე სარწმუნოებაჲ უფლისა იესუჲს მიერ და სიყუარული იგი, რომელ გაქუს ყოველთა მიმართ წმიდათა.
და	მცხ.ეფეს	რაჲთა ღმერთმან და მამამან უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტემან, ღმერთმან დიდებისამან, მოგცეს თქუენ სული სიბრძნისა და გამოცხადებისაჲ მეცნიერებითა მისითა.
და	მცხ.ეფეს	და განანათლნეს თუალნი გულისა თქუენისანი, რაჲთა იცოდით თქუენ, რაჲ-იგი არს სასოებაჲ ჩინებისა მისისაჲ, და რაჲ-იგი არს სიმდიდრე დიდებისა მკჳდრობისა მისისაჲ წმიდათა შორის,
და	მცხ.ეფეს	და რაჲ-იგი არს გარდამატებული სიმდიდრე ძლიერებისა მისისაჲ ჩუენდა მომართ მორწმუნეთა შეწევნისაებრ სიმტკიცისა ძლიერებისა მისისა,
და	მცხ.ეფეს	რომელ ქმნა ქრისტეს თანა, რამეთუ აღადგინა იგი მკუდრეთით და დასუა მარჯუენით მისა ზეცათა შინა,
და	მცხ.ეფეს	უზეშთაეს ყოველთა მთავრობათა და ჴელმწიფებათა და ძალთა და უფლებათა და ყოვლისავე სახელისა, რომელ სახელ-დებულ არს არა ხოლო თუ ამას სოფელსა, არამედ მერმესაცა მას.
და	მცხ.ეფეს	და ყოველივე დაამორჩილა ქუეშე ფერჴთა მისთა და იგი მოსცა მთავრობად ზეშთა ყოველთა ეკლესიასა,
და	მცხ.ეფეს	და თქუენცა, რომელნი-ეგე მკუდარ იყვენით ბრალითა და ცოდვითა თქუენითა,
და	მცხ.პეტრ1	რამეთუ ამისთჳს ეხარა მკუდართა, რაჲთა ისაჯნენ კაცობრივ ჴორცითა და ცხონდენ ღმრთისა მიერ სულითა.
და	მცხ.პეტრ1	ხოლო ყოველთაჲ აღსასრული მოახლებულ არს, განიწმიდენით უკუე და განიფრთხვეთ ლოცვად.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა იყო შესლვაჲ ჩუენი, განვეშორენით მათგან მართლ წარმოვედით და მივიწიენით კონდ, და კუალად ხვალისაგან – როდედ და მიერ – პატრად.
და	მცხ.პეტრ1	უკუეთუ იყუედრებოდით სახელისათჳს ქრისტესისა, ნეტარ ხართ, რამეთუ დიდებისაჲ იგი და ღმრთისაჲ სული თქუენ ზედა განსუენებულ არს, რამეთუ ვითარ იგინი ჰგონებენ, იგმობვით, ხოლო ვითარ-იგი თქუენ გნებავს, იდიდებით.
და	მცხ.საქმ	და ვპოვეთ ნავი, რომელი წიაღვიდოდა ფინიკედ, აღვჴედით და შევსხედით მას.
და	მცხ.პეტრ1	და უკუეთუ მართალი ძნიად განერეს, უღმრთოჲ იგი და ცოდვილი სადა-ღა იპოოს?
და	მცხ.საქმ	და მოვიძიენით მოწაფენი და დავადგერით მუნ შჳდ დღე, რომელნი-იგი პავლეს ეტყოდეს სულითა, რაჲთამცა არა აღვიდა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.პეტრ1	ხუცესთა მათ თქუენ შორის ვჰლოცავ, ვითარცა თანა-ხუცესი და მოწამე ვნებათა ქრისტესთაჲ, და მერმისა მის გამოჩინებადისა დიდებისა ზიარი; მწყსიდით თქუენ შორის სამწყსოსა მას ღმრთისასა.
და	მცხ.საქმ	რომელი ამას გზასა ვსდევნიდ ვიდრე სიკუდილადმდე, შევჰურვედ და მივსცემდ საპყრობილედ მამათა და დედათა,
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა აღვასრულენით ჩუენ დღენი იგი, გამოვედით და წარვიდოდეთ. და იგინი წარმგზავნიდეს ჩუენ სახლეულებითურთ და შვილით ვიდრე გარეშე ქალაქისა მის, და დაიდგნეს მუჴლნი ზღჳს კიდესა და ილოცეს.
და	მცხ.საქმ	და მოვიკითხენით ურთიერთას და აღვედით ნავსა, და იგინი მიიქცეს თჳსსა ადგილსა.
და	მცხ.პეტრ1	და გამოჩინებასა მას მწყემსთ მთავრისასა მოიღოთ დაუჭნობელი იგი დიდებისა გჳრგჳნი.
და	მცხ.პეტრ1	ეგრეთვე ჭაბუკნი დაემორჩილენით მოხუცებულთა; და ყოველთავე ურთიერთას მორჩილებითა სიმდაბლე შეიმოსეთ, რამეთუ ღმერთი ამპარტავანთა შეჰმუსრავს, ხოლო მდაბალთა მოსცის მადლი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ხვალისაგან გამოვედით მიერ და შევედით კესარიად და მივედით სახლსა ფილიპე მახარებელისასა, რომელი-იგი იყო შჳდთაგანი, და დავადგერით მის თანა.
და	მცხ.საქმ	და ვიყოფოდეთ რაჲ მუნ მრავალ დღე, გარდამო-ვინმე-ვიდა ჰურიასტანით წინაწარმეტყუელი, სახელით აგაბოს.
და	მცხ.საქმ	და მოვიდა ჩუენდა და აღაღო სარტყელი პავლესი და შეიკრნა ფერჴნი და ჴელნი მისნი და თქუა: ამას იტყჳს სული წმიდაჲ: კაცისა რომლისაჲ არს სარტყელი ესე, ესრეთ შეკრან იერუსალჱმს ჰურიათა და მისცენ იგი ჴელსა წარმართთასა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ჩუენ ვითარცა გუესმა ესე, ვევედრებოდეთ მას და მის ადგილისანი იგი, რაჲთამცა არა აღვიდა იგი იერუსალჱმდ.
და	მცხ.საქმ	მაშინ მოგჳგო პავლე და გურქუა: რასა იქმთ, სტირთ და შეაურვებთ გულსა ჩემსა? რამეთუ მე არა ხოლო შეკრვად, არამედ მოსიკუდიდცა მზა ვარ იერუსალჱმს სახელისათჳს უფლისა იესუჲსსა.
და	მცხ.პეტრ1	მისა დიდებაჲ და სიმტკიცე უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	მცხ.საქმ	შემდგომად ამათ დღეთა განვემზადენით და აღვიდოდეთ იერუსალჱმდ.
და	მცხ.საქმ	და მოიკითხვიდეს მას. და მიუთხრობდა კაცად-კაცადსა, რომელი-იგი ქმნა ღმერთმან წარმართთა შორის მსახურებითა მისითა.
და	მცხ.პეტრ1	სილოანეს მიერ, ძმისა თქუენისა, სარწმუნოჲსა, ვითარ ვჰგონებ, მცირედ მივწერე, გლოცევდ და გიწამებდ, ვითარმედ ესე არს ჭეშმარიტი მადლი ღმრთისაჲ, რომელსაცა ზედა სდგათ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე, ადიდებდეს ღმერთსა და ჰრქუეს მას: ჰხედავა ძმაო, რაოდენნი ბევრნი არიან ჰურიათა შორის მორწმუნენი! და ყოველნივე მოშურნე სჯულისა არიან.
და	მცხ.საქმ	ესმა ვიეთგანმე შენთჳს, ვითარმედ განდგომასა ასწავებ მოსესგან, რომელნი-იგი წარმართთა შორის ჰურიანი არიან, და ეტყჳ, რაჲთა არა წინა-დასცჳთონ შვილთა მათთა და არცა ჩუეულებათა ვიდოდიან.
და	მცხ.პეტრ2	სჳმეონ-პეტრე, მონაჲ და მოციქული იესუ ქრისტესი, რომელთა-ეგე სწორი ჩუენდა პატივი ხუედრებულ არს სარწმუნოებაჲ სიმართლითა ღმრთისა ჩუენისა და მაცხოვრისა იესუ ქრისტესითა.
და	მცხ.მათე	იყავ კეთილად მცნობელ წინამოსაჯულისა მის შენისა ადრე, ვიდრემდე ხარ მის თანა გზასა ზედა, ნუუკუე მიგცეს შენ წინამოსაჯულმან მან შენმან მსაჯულსა და მსაჯულმან – მსახურსა, და საპყრობილედ შეჰვარდე.
და	მცხ.ლევ	ორბი და ყანჩი, და ძერი, და ზარნასოვი, და ძერქორი და მსგავსი მათი, და ყორანი და მსგავსი მისი, და სირი და ჭაჰრი და მსგავსი მისი, და ქორი და მსგავსი მისი;
და	მცხ.პეტრ2	მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ განმრავლდინ მეცნიერებითა ღმრთისაჲთა და უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა!
და	მცხ.საქმ	ესენი წარიყვანენ და განწმდი მათ თანა და იკუეცე მათ თანა, რაჲთა დაიყჳნნენ თავნი მათნი და ცნან ყოველთა, ვითარმედ რომლისათჳს იგი ესმა შენთჳს, არარაჲ არს, არამედ ჰგიე შენცა და იმარხავ სჯულსა.
და	მცხ.პეტრ2	რომელმან-იგი ყოველივე თჳსისა ღმრთეებისა ძალი საცხორებელად და ღმრთისა სამსახურებელად მოგუანიჭა ჩუენ მეცნიერებითა მისითა, რომელმან-იგი მიჩინნა ჩუენ თჳსსა მას დიდებასა და სათნოებასა;
და	მცხ.საქმ	ხოლო მორწმუნეთა წარმართთათჳს ჩუენ მივწერეთ და უბრძანეთ, რაჲთა არარას ეგევითარსა იმარხვიდენ იგინი, არამედ რაჲთა ეკრძალენ კერპთა კლულისაგან და სისხლისა დამშთვრისა და სიძვისა.
და	მცხ.პეტრ2	რომელთაგან დიდ-დიდნი და პატიოსანნი აღთქუმანი ჩუენ მოგუანიჭნა, რაჲთა ამის მიერ იქმნეთ საღმრთოჲსა მის ზიარ ბუნებისა და ევლტოდით სოფლისა ამის გულის თქუმისა ხრწნილებასა.
და	მცხ.საქმ	მაშინ პავლე წარიყვანნა კაცნი იგი მეორესა დღესა და მათ თანა განწმიდნა. და შევიდოდა ტაძარსა მითხრობად აღსრულებასა შჳდთა მათ დღეთა განწმედისათა, ვიდრემდის შეიწირა კაცად-კაცადისა მათისათჳს შესაწირავი.
და	მცხ.პეტრ2	და თქუენცა ესევე მოსწრაფებაჲ ყოვლითურთ მოიპოეთ და ყავთ სარწმუნოებასა შინა თქუენსა სათნოებაჲ და სათნოებასა შინა – მეცნიერებაჲ,
და	მცხ.პეტრ2	და მეცნიერებისა შინა – მარხვაჲ, მარხვასა შინა – მოთმინებაჲ, მოთმინებისა შინა – ღმრთის მსახურებაჲ
და	მცხ.საქმ	ვითარცა აღესრულებოდეს შჳდნი იგი დღენი, რომელნი-იგი იყვნეს ასიაჲთ ჰურიანი, იხილეს იგი ტაძარსა შინა, შეაშფოთეს ყოველი იგი ერი და დაასხნეს მის ზედა ჴელნი მათნი.
და	მცხ.პეტრ2	და ღმრთის მსახურებასა შინა – ძმათ მოყუარებაჲ და ძმათ მოყუარებასა შინა – სიყუარული.
და	მცხ.პეტრ2	რამეთუ ესე რაჟამს იყოს თქუენ თანა და გარდაგემატოს არა უქმად, არცა უნაყოფოდ იპოვნეთ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს მეცნიერებასა.
და	მცხ.საქმ	და ღაღადებდეს და იტყოდეს: კაცნო ისრაიტელნო, შემეწიენით ჩუენ! ესე არს კაცი იგი, რომელი ერისა ამისთჳს და სჯულისა და ადგილისა ამისთჳს ყოველთა ყოველსა ადგილსა ასწავებს. და მერმე კუალად წარმართნიცა შეიყვანნა ტაძრად და შეაგინა ადგილი ესე წმიდაჲ.
და	მცხ.პეტრ2	ხოლო რომელსა თანა ესე არა არს, ბრმა არს და ვერ ხედავს იგი, რამეთუ დაავიწყდა განწმედაჲ იგი პირველთა მათ ცოდვათა მისთაჲ.
და	მცხ.პეტრ2	ამისთჳს, ძმანო, უფროჲსღა ისწრაფეთ, რაჲთა კეთილთაგან საქმეთა მტკიცე ჰყოთ ჩინებაჲ იგი თქუენი და რჩეულებაჲ; რამეთუ ამას რაჲ იქმოდით, არასადა სცთეთ ყოვლადვე.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ეგულებოდა მოკლვაჲ მისი, მიიწია ჰამბავი ათასისთავისა მის გუნდისა, ვითარმედ ყოველი იერუსალჱმი შეკრებულ არს.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან მეყსეულად წარიყვანნა მჴედარნი და ასისთავნი და მიიწია მათ ზედა. ხოლო მათ ვითარცა იხილეს ათასისთავი იგი და მჴედარნი, დააცადეს ცემაჲ პავლესი.
და	მცხ.პეტრ2	რომლისათჳსცა არა უდებ ვიქმნე მარადის მოჴსენებად თქუენდა ამისთჳს, დაღაცათუ იცით და მტკიცე ხართ მოწევნულსა ამას ზედა ჭეშმარიტებასა.
და	მცხ.საქმ	მაშინ მიეახლა ათასისთავი იგი და გამოიყვანნა იგი, და ბრძანა შეკრვაჲ მისი მრჩობლითა ჯაჭვითა და ჰკითხვიდა: ვინ არს ანუ რაჲ უქმნიეს?
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მიიწია იგი აღსავალსა მას, ზე აქუნდა პავლე მჴედართა მათ სიმრავლესა მისთჳს ერისა,
და	მცხ.პეტრ2	რამეთუ არა სიბრძნისა ზღაპართა შეუდეგით და გაუწყეთ თქუენ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს ძალი და მოსლვაჲ, არამედ თჳთ-მხილველ ვიქმნენით მისისა მის დიდებულებისა.
და	მცხ.პეტრ2	რამეთუ მოიღო ღმრთისაგან მამისა პატივი და დიდებაჲ, ჴმაჲ, რომელი მოიწია მისსა ესევითარისგან დიდად შუენიერებისა დიდებისა: ესე არს ძე ჩემი საყუარელი, რომელი მე სათნო-ვიყავ.
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მას პავლე: მე კაცი ვარ ჰურიაჲ, ტარსელი კილიკიისაჲ, არა უცნაურისა ქალაქისა მოქალაქე; და გევედრები შენ: მიბრძანე მე ერისა მიმართ სიტყუად.
და	მცხ.პეტრ2	და ესე ჴმაჲ ჩუენ გუესმა ზეცით მოსრული მის ზედა, მის თანა რაჲ ვიყვენით მთასა მას წმიდასა.
და	მცხ.საქმ	და მან ვითარცა უბრძანა, დადგა პავლე აღსავალსა მას და განუყარა ჴელი ერსა მას; და ვითარ მრავალი დადუმებაჲ იყო, ეტყოდა მათ ებრაელებრითა სიტყჳთა და ჰრქუა:
და	მცხ.პეტრ2	და მაქუს ჩუენ უმტკიცესი საწინაწარმეტყუელოჲ სიტყუაჲ; რომელი კეთილად ჰყოთ, ეკრძალნეთ, თუ ვითარცა სანთელსა მნთებარესა ადგილსა შინა წყუდიადსა, ვიდრემდის დღე განათლდეს და მთიები აღმობრწყინდეს გულთა შინა თქუენთა.
და	მცხ.პეტრ2	იყვნეს ცრუ-წინაწარმეტყუელნი ერსა შორის, ვითარცა-იგი თქუენ შორისცა ყოფად არიან ცრუ-მოძღუარნი, რომელთა შემოიღონ წვალებაჲ წარწყმედისაჲ და განმათავისუფლებელსა მათსა უფალსა უარ-ჰყოფდენ და მოიზიდვიდენ თავისა მათისათჳს მსთუად წარწყმედასა.
და	მცხ.პეტრ2	და მრავალნი შეუდგენ მათსა მას არაწმიდებასა, რომელთაგან გზაჲ იგი ჭეშმარიტებისაჲ იგმებოდის.
და	მცხ.პეტრ2	უკუეთუ ღმერთმან ანგელოზთა მათ შეცოდებულთა არა ჰრიდა, არამედ ჯაჭუებითა მით წყუდიადისაჲთა ტარტაროზსა შეაყენნა და მისცნა იგინი სატანჯველად და საშჯელად დამარხვად.
და	მცხ.პეტრ2	და პირველსა მას სოფელსა არავე ჰრიდა, არამედ მერვე ნოე, სიმართლისა ქადაგი, დაჰმარხა და წყლით რღუნაჲ იგი უღმრთოთა სოფელსა ზედა მოაწია.
და	მცხ.პეტრ2	და ქალაქები იგი სოდომელთა და გომორეველთაჲ დაწუა და დააქცია და დასაჯა და სახედ მერმეთა მათ უღმრთოთა დადვა.
და	მცხ.პეტრ2	და მართალი ლოთ, დაწუნებული უშჯულოთა მათ სიბილწით მრავალთაგან, იჴსნა.
და	მცხ.პეტრ2	რამეთუ ხედვითა და სმენითა მართალი იგი დამკჳდრებულ რაჲ იყო მათ შორის, დღითი-დღედ სული იგი მისი მართალი უშჯულოთა მათ საქმეთაგან იტანჯებოდა.
და	მცხ.პეტრ2	უფროჲს-ღა, რომელნი-იგი კუალსა მას ჴორცთა გულის თქუმისასა სიბილწით შეუდგან და უფლებასა შეურაცხ-ჰყოფენ, კადნიერნი და თავჴედნი, დიდებათათჳს არა ძრწიან, არამედ ჰგმობენ.
და	მცხ.პეტრ2	სადა-ღა ანგელოზნი, რომელნი ძლიერებითა და ძალითა უფროჲს არიან, არა მოაწევენ მათ ზედა საშჯელსა გმობისასა უფლისა მიერ.
და	მცხ.პეტრ2	ხოლო ესენი, ვითარცა პირუტყუნი საცხოარნი, შობილნი ბუნებით მოსასრველად და განსარყუნელად, რომელთა-იგი უმეცარ არიან, ჰგმობენ, ხრწნილებასა მათსა შინა განიხრწნენ.
და	მცხ.პეტრ2	და მოიღონ სასყიდელი სიცრუისაჲ. გულის თქუმაჲ იგი შეურაცხიეს, ვითარცა დღე შუებისაჲ. შეგინებულნი და ბილწნი იშუებენ საცთურსა შინა მათსა და თქუენ თანა-შეგცხრებიან.
და	მცხ.პეტრ2	თუალნი ასხენ სავსენი მრუშებითა და დაუცხრომელითა ცოდვითა და აცთუნებენ სულთა დაუმტკიცებელთა, გულნი ჰქონან წურთილნი ანგაჰრებითა, შვილნი წყევისანი.
და	მცხ.პეტრ2	დაუტევეს წრფელი იგი გზაჲ, შესცთეს და შეუდგეს გზასა მას ბალამ ბოსორელისასა, რომელმან-იგი სასყიდელი სიცრუისაჲ შეიყუარა.
და	მცხ.პეტრ2	თავისუფლებასა აღუთქუმენ მათ და იგინი თჳთ მონა არიან ხრწნილებისა, რამეთუ რომლისაგანცა ვინ ძლეულ არნ, მისდაცა დამონებულ არნ.
და	მცხ.პეტრ2	რამეთუ რომელნი-იგი განერნეს შეგინებათაგან ამის სოფლისათა მეცნიერებითა უფლისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა, მათვე კუალად აღერინეს და იძლინეს, ექმნა მათ უკუანაჲსკნელი იგი უძჳრეს პირველისა.
და	მცხ.პეტრ2	უმჯობეს იყო მათდა, ეცნავე თუმცა არა გზაჲ იგი სიმართლისაჲ, ვიდრე ცნობასა და მართლუკუნ ქცევასა მოცემულისა მისგან მათდა წმიდისა მცნებისა.
და	მცხ.პეტრ2	შეემთხჳა მათ ჭეშმარიტისა მისებრ იგავისა: ძაღლი მიექცა ნათხევარსა თჳსსა და ღორი ინწუბა სანგორელსა მწჳრისასა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ესმა, რამეთუ ებრაელებრითა სიტყჳთა ეტყოდა მათ, უფროჲს დადუმება-სცეს. და თქუა:
და	მცხ.საქმ	ვითარცა-ეგე მღდელთ მოძღუარი მეწამების მე და ყოველნი მოხუცებულნი, რომელთაგან წიგნებიცა მოვიღე ძმათათჳს, რომელნი იყვნეს დამასკეს, და მოვიდოდე მოყვანებად მუნ მყოფთა მათ კრულთა იერუსალჱმდ, რაჲთა იტანჯნენ.
და	მცხ.იოან	არა ჴელ-მეწიფების მე საქმედ თავით თჳსით არარაჲ, არამედ ვითარცა მესმის, ვსჯი, და სასჯელი ჩემი მართალ არს, რამეთუ არა ვეძიებ ნებასა ჩემსა, არამედ ნებასა მომავლინებელისა ჩემისა მამისასა.
და	მცხ.იოან	სხუაჲ არს, რომელი წამებს ჩემთჳს, და უწყი, რამეთუ ჭეშმარიტ არს წამებაჲ მისი, რომელსა წამებს ჩემთჳს.
და	მცხ.იოან	თქუენ მიავლინეთ იოვანესა, და წამა ჭეშმარიტი.
და	მცხ.იოან	იგი იყო სანთელი აღნთებული და საჩინოჲ, ხოლო თქუენ ინებეთ ჟამ ერთ სიხარული ნათელსა მისსა.
და	მცხ.იოან	და რომელმან მომავლინა მე, მამამან, მან წამა ჩემთჳს. თქუენ არცა ჴმაჲ მისი გესმა სადამე, არცა ხატი მისი იხილეთ.
და	მცხ.იოან	და სიტყუაჲ მისი არა არს თქუენ თანა დადგრომილ, რამეთუ რომელი-იგი მოავლინა ღმერთმან, ესე თქუენ არა გრწამს.
და	მცხ.იოან	გამოიძიებდით წიგნთა, რამეთუ თქუენ ჰგონებთ, ვითარმედ გაქუს ცხორებაჲ საუკუნოჲ მათ შინა; და იგინი არიან, რომელნი წამებენ ჩემთჳს.
და	მცხ.იოან	და თქუენ არა გნებავს მოსლვად ჩემდა, რაჲთა ცხორებაჲ გაქუნდეს.
და	მცხ.იოან	მე მოვედ სახელითა მამისა ჩემისაჲთა, და არა შემიწყნარებთ. უკუეთუ სხუაჲ მოვიდეს სახელითა თჳსითა, იგი შეიწყნაროთ.
და	მცხ.იოან	ვითარ უკუე ჴელ-გეწიფების თქუენ რწმუნებად, რამეთუ დიდებასა ურთიერთას მიიღებთ და დიდებასა მხოლოჲსა ღმრთისასა არა ეძიებთ.
და	მცხ.გამოც	და ანგელოზსა სარდისა ეკლესიისასა მიუწერე, ვითარმედ: ამას იტყჳს, რომელსა ჰქონან შჳდნი იგი სულნი ღმრთისანი და შჳდნი იგი ვარსკულავნი: ვიცნი საქმენი შენნი, რამეთუ სახელი გაქუს და ცხოველ ხარ და მკუდარ ხარ.
და	მცხ.გამოც	იქმენ მღჳძარე და დაამტკიცენ სხუანი იგი, რომელთაჲ გეგულებოდა განგდებაჲ, რამეთუ არა მიპოვნიან საქმენი შენნი აღსრულებულად წინაშე ღმრთისა ჩემისა.
და	მცხ.გამოც	იჴსენებდ, უკუეთუ ვითარ მიიღე და შეინანე. ხოლო უკუეთუ არა მღჳძარე იყო, მოვიდე შენ ზედა, ვითარცა მპარავი, და ვერ სცნა, რომელსა ჟამსა მოვიდე შენ ზედა.
და	მცხ.გამოც	არამედ მცირედი სახელები გყავს სარდეს შინა, რომელთა არა შეუგინებიეს სამოსლები მათი, და ვიდოდიან იგინი ჩემ თანა სამოსლითა სპეტაკითა, რამეთუ ღირს არიან.
და	მცხ.გამოც	რომელმან სძლოს, ესრეთ შეიმოსოს სამოსელი სპეტაკი და არა აღვჴოცო სახელი მისი წიგნისაგან ცხოველთაჲსა და აღვიარო სახელი მისი წინაშე მამისა ჩემისა და წინაშე ანგელოზთა მისთა.
და	მცხ.გამოც	და ანგელოზსა ფილადელფიისა ეკლესიისასა მიუწერე: ამას იტყჳს წმიდაჲ იგი და ჭეშმარიტი, რომელსა აქუს კლიტე დავითისი, რომელი-იგი განაღებს, და არავინ დაჰჴშას, გარნა განმღებელმან მან, და არავინ განაღოს დაჴშული იგი.
და	მცხ.გამოც	ვიცნი საქმენი შენნი. აჰა ესერა მიმიცემია წინაშე შენსა კარი განღებული, რომლისა დაჴშვად ვერვინ შემძლებელ არს, რამეთუ მცირე ძალი გაქუს, და დაიმარხე სიტყუაჲ ჩემი და არა უარ-ჰყავ სახელი ჩემი.
და	მცხ.გამოც	აჰა ესერა მიგცემ კრებულისაგან ეშმაკისა, რომელნი იტყჳან თავსა თჳსსა ჰურიად, და არა არიან, არამედ ტყუვიან; აჰა ესერა ვყვნე იგინი, რაჲთა მოვიდენ და თაყუანის-გცენ წინაშე ფერჴთა შენთა და ცნან, რამეთუ შეგიყუარე შენ.
და	მცხ.გამოც	რამეთუ დაიმარხე შენ სიტყუაჲ მოთმინებისა ჩემისაჲ, და მეცა დაგიცვა შენ ჟამისა მისგან განსაცდელისა, რომელსა ეგულების მოსლვად ყოვლსა ზედა სოფელსა გამოცდად მკჳდრთა მათ ქუეყანისათა.
და	მცხ.გამოც	და ანგელოზსა ლავდიკიისა ეკლესიისასა მიუწერე, ვითარმედ: ამას იტყჳს ამინ, მოწამე იგი სარწმუნოჲ და ჭეშმარიტი, დასაბამი დაბადებულთა ღმრთისათაჲ:
და	მცხ.საქმ	იყო უკუე ჩემსა მას სლვასა და მიახლებასა დამასკისასა, შუა სამხრის, მეყსეულად ზეცით გამობრწყინდა ნათელი დიდი ჩუენ ზედა.
და	მცხ.საქმ	და რომელნი-იგი ჩემ თანა იყვნეს, ნათელი იგი იხილეს და შიში დაეცა მათ ზედა, ხოლო ჴმაჲ იგი არა ესმა, რომელი მეტყოდა მე.
და	მცხ.საქმ	და მე ვარქუ: რაჲ-მე ვყო, უფალო? ხოლო უფალმან მრქუა მე: აღდეგ და შევედ დამასკედ, და მუნ გეთხრას შენ ყოვლისათჳს, რომელი ბრძანებულ არს შენდა ყოფად.
და	მცხ.რომ	ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: მამად მრავალთა თესლთა დაგადგინე შენ წინაშე პირსა, რომლისაჲ-იგი ჰრწმენა ღმრთისაჲ, რომელმან-იგი განაცხოველნის მკუდარნი და უწესნ არა-არსსა მას, ვითარცა არსსა.
და	მცხ.საქმ	მოვიდა ჩემდა, ზედა მომადგა და მრქუა მე: საულ ძმაო, აღიხილენ! და მე მასვე ჟამსა შინა აღვიხილენ და მივხედენ მას.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან მრქუა მე: ღმერთმან მამათა ჩუენთამან გამოგირჩია შენ ცნობად ნებისა მისისა და ხილვად მართლისა მის და სმენად ჴმაჲ პირისა მისისაჲ,
და	მცხ.საქმ	რამეთუ იყო მოწამე მისა ყოველთა მიმართ კაცთა, რომელი-იგი იხილე და გესმა.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო ვირთა მათთჳს ნურას ზრუნავ, რამეთუ დღე სამ არს, ვინათგან უპოვნიან ვირები იგი. ამიერითგან კეთილსა ზრახევდ, რამეთუ ვისამე არს სიხარული დღეს ისრაჱლსა შორის ვითარ შენდა და სახლისათჳს მამისა შენისა?
და	მცხ.საქმ	და აწ ნურას ეურვი, აღდეგ და ნათელ-იღე და განიბანენ ცოდვანი შენნი და ხადოდე სახელსა მისსა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იყო მოქცევასა ჩემსა იერუსალჱმს და ლოცვასა ჩემსა ტაძარსა შინა, ვიყავ განკჳრვებასა შინა
და	მცხ.საქმ	და ვიხილე უფალი, და მრქუა მე: ისწრაფე და განვედ ადრე იერუსალჱმით, რამეთუ არა თავს-იდვან წამებაჲ შენი ჩემთჳს.
და	მცხ.სჯლ	ვიდრემდე განსასუენებელი სცეს უფალმან ღმერთმან თქუენმან ძმათა თქუენთა, ვითარცა-ეგე თქუენ და დაემკჳდრნენ იგინიცა ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მისცეს მათ წილი იორდანესა მდინარესა და მიიქცეს კაცად-კაცადი თითოეულად სამკჳდრებელთავე თჳსთა, რომელ მიგეც თქუენ.
და	მცხ.საქმ	და მრქუა მე: წარვედ, რამეთუ ნათესავთა შორიელთა მიგავლინო შენ.
და	მცხ.გამოც	არამედ ესრეთ ნელ-ტფილი ხარ და არცა გრილი, არცა ტფილი. მეგულების აღმოგდებაჲ შენი პირისაგან ჩემისა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ღაღადებდეს იგინი უმეტეს, და დაჰყრიდეს სამოსელსა მათსა, და მტუერსა ზე აღაფრქუევდეს ჰაერსა,
და	მცხ.საქმ	ბრძანა ათასისთავმან მან შეყვანებაჲ მისი ბანაკად და თქუა: ტანჯვით განვიკითხო ეგე, რაჲთა ვცნა, რომლისა ბრალისათჳს ესრეთ ჴმობენ მისთჳს.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა განართხმიდეს მას ღუედებითა, ჰრქუა პავლე ასისთავსა მას ზედამდგომელსა: უკუეთუ კაცისა ჰრომისა და უბრალოჲსა ჯერ-არს თქუენდა ტანჯვად?
და	მცხ.საქმ	ესმა რაჲ ესე ასისთავსა მას, მოვიდა და უთხრა ათასისთავსა მას და ჰრქუა: იხილე, რაჲ გეგულების ყოფად, რამეთუ კაცი ესე ჰრომი არს.
და	მცხ.საქმ	მოუჴდა ათასისთავი იგი და ჰრქუა პავლეს: მითხარ მე, ჰრომი ხარა შენ? ხოლო მან ჰრქუა: ჰე.
და	მცხ.საქმ	მაშინ მეყსეულად განეშორნეს მისგან, რომელთა-იგი ეგულებოდა ტანჯვაჲ მისი, და ათასისთავსა მასცა შეეშინა, ცნა რაჲ, რამეთუ ჰრომი არს და რამეთუ მისა იყო შევედრებულ.
და	მცხ.იაკ	რომელთა-ეგე არა იცით ხვალისაჲ, რამეთუ ვითარი არს ცხორებაჲ თქუენი? ვითარცა კუამლი ხართ, რომელნი მცირედ ჟამ ჩანნ და მერმე განქარდის.
და	მცხ.საქმ	ხვალისაგან უნდა გულისჴმის-ყოფად უკრძალულესად-რე, რაჲსათჳს-ძი შეასმენენ მას ჰურიანი იგი. განჴსნა იგი და ბრძანა შეკრებაჲ მღდელთ მოძღუართაჲ და ყოვლისა მის კრებულისაჲ, და მოიყვანა პავლე და დაადგინა შორის მათსა.
და	მცხ.გამოც	რამეთუ იტყჳ: მდიდარ ვარ და განვმდიდრდი და არარაჲ მეჴმარების. და არა უწყი, რამეთუ შენ ხარ უბადრუკ და საწყალობელ და გლახაკ და ბრმა და შიშუელ.
და	მცხ.იოან	და მისდევდა მას ერი მრავალი, რამეთუ ხედვიდეს სასწაულთა მათ, რომელთა იქმოდა უძლურთა ზედა.
და	მცხ.იოან	და აღვიდა მთასა და მუნ დაჯდა მოწაფითურთ თჳსით.
და	მცხ.იოან	და იყო მოახლებულ პასქაჲ, დღესასწაული იგი ჰურიათაჲ.
და	მცხ.იოან	აღიხილნა თუალნი თჳსნი იესუ და იხილა, რამეთუ მრავალი ერი მოვალს მისა. ჰრქუა ფილიპეს: ვინაჲ ვიყიდოთ პური, რაჲთა ჭამონ ამათ?
და	მცხ.გამოც	განგაზრახებ შენ, რაჲთა იყიდო ჩემგან ოქროჲ გამოჴურვებული ცეცხლითა, რაჲთა განჰმდიდრდე, და სამოსელი სპეტაკი, რაჲთა შეიმოსო, და არა გამოცხადნეს სირცხჳლი სიშიშულისა შენისაჲ და საოლავი, რაჲთა იოლნე თუალნი შენნი და ჰხედვიდე.
და	მცხ.იოან	არს აქა ყრმაჲ, რომელსა აქუს ხუთი პური ქრთილისაჲ და ორი თევზი, არამედ ესე რაჲ არს ესოდენთა წინაშე?
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ იესუ: დასხით კაცები ესე. და იყო თივაჲ ფრიად ადგილსა მას, და დასხდა კაცები იგი, რიცხჳთ ვითარ ხუთ ათას ოდენ.
და	მცხ.გამოც	მე რომელნიცა მიყუარდენ, ვამხილებ და ვასწავებ. ეშურებოდე უკუე და შეინანე.
და	მცხ.გამოც	აჰა ესერა ვდგა კარსა ზედა და ვჰრეკ, უკუეთუ ვინ ისმინოს ჴმისა ჩემისაჲ და განაღოს კარი, და შევიდე მის თანა და ვჭამო მის თანა სერი, და მან - ჩემ თანა.
და	მცხ.გამოც	რომელმან სძლოს, მივსცე მას დაჯდომაჲ ჩემ თანა საყდარსა ჩემსა, ვითარცა-იგი მე ვსძლე და დავჯედ მამისა ჩემისა თანა საყდარსა მისსა,
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: მარიამ! მიიხილა მან გარეთ და ჰრქუა ებრაელებრ: რაბბუნი! რომელსა ჰრქჳან მოძღუარ, და მირბიოდა შემთხუევად მისა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო ყოველმან ერმან სამოველს და ჰრქუა: არასადა არავის ჩუენგანსა აჭირვე, არცა მი-რა-გუხვეჭე და არცაღა მი-რა-ვის-გჳღე ჴელთაგან ჩუენთა არარა!
და	მცხ.საქმ	მაშინ პავლე ჰრქუა მას: ცემაჲ შენი ეგულების ღმერთსა, კედელო განგოზილო! და შენ ჰზი მსაჯულად ჩემდა მსგავსად სჯულისა, და უსჯულოდ ჰბრძანებ ცემად ჩემდა.
და	მცხ.იოან	მე მათ შორის, და შენ ჩემ თანა, რაჲთა იყვნენ სრულ ერთობითა, და რაჲთა უწყოდის სოფელმან, რამეთუ შენ მომავლინე მე და შეიყუარენ იგინი, ვითარცა მე შემიყუარე.
და	მცხ.რიცხ	და იყოს ერთკერძოჲ იგი, რომელ არს ბღუარით კერძო უდაბნოჲთგან სინაჲთ მიმახლობელადმდე ედომისა. და იყუნენ საზღუარნი თქუენნი ბღუარითნი ზღჳთ კერძო მარილოვნით და აღმოსავალით კერძო.
და	მცხ.საქმ	ვითარცა გულისჴმა-ყო პავლე, ვითარმედ ერთ-კერძოჲ იგი კრებული ფარისეველთაჲ არს და ერთკერძოჲ – სადუკეველთაჲ, ჴმა-ყო კრებულსა მას შორის: კაცნო ძმანო, მე ფარისეველი ვარ და ძე ფარისეველისაჲ, და სასოებისათჳს და აღდგომისა მკუდართაჲსა მე ვისაჯები.
და	მცხ.საქმ	ესე ვითარცა თქუა მან, იყო შფოთი სადუკეველთა და ფარისეველთაჲ და განივლთა სიმრავლე იგი.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ მრავალი შფოთი იყო, შეეშინა ათასისთავსა მას, ნუუკუე განიჭრას პავლე მათგან, უბრძანა მჴედრობასა შთასლვაჲ და გამოტაცებაჲ მისი შორის მათსა და მიყვანებაჲ მისი ბანაკად.
და	მცხ.საქმ	რომელნი მოუჴდეს მღდელთ მოძღუართა და ხუცესთა და ჰრქუეს: შეჩუენებით შეჩუენებულ ვყვნეთ თავნი თჳსნი არარაჲსა გემოჲს ხილვად, ვიდრემდე მოვკლათ პავლე.
და	მცხ.საქმ	ესმა დისწულსა პავლესსა სიტყუაჲ ესე, მივიდა და შევიდა ბანაკად და უთხრა პავლეს.
და	მცხ.იოან	და მოიხუნა იესუ პურნი იგი და ჰმადლობდა და მისცემდა მოწაფეთა, და მოწაფენი მისცემდეს ერსა მას, რომელნი-იგი დასხდეს. ეგრეცა თევზთა მათგანი, რაოდენი-იგი უნდა მათ.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა განძღეს, ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: შეკრიბეთ ნეშტი ეგე ნამუსრევი, რაჲთა ნუმცა რაჲ წარწყმდების.
და	მცხ.იოან	ხოლო მათ შეკრიბეს და აღავსეს ათორმეტი გოდორი ნამუსრევითა ხუთთა მათ პურთაგან ქრთილისათა, რომელ-იგი დაუშთა მათ, რომელთა-იგი ჭამეს.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ გულისჴმა-ყო, რამეთუ მოვიდოდეს წარტაცებად, რაჲთამცა ყვეს იგი მეფე, და განეშორა და წარვიდა მთად იგი ხოლო მარტოჲ.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა შემწუხრდა, შთავიდეს მოწაფენი მისნი ზღუად.
და	მცხ.იოან	და შევიდეს ნავსა და მოვიდოდეს წიაღ ზღუასა მას კაპერნაუმდ. და ვითარ შე-ოდენ-რიჟუდებოდა, და არღა მოსრულ იყო მათა იესუ,
და	მცხ.იოან	და ზღუაჲ იგი ქარისაგან დიდისა აღიძრვოდა.
და	მცხ.იოან	და შე-ოდენ-სრულ იყვნეს ვითარ ოც და ხუთ უტევან გინა ოც და ათ, იხილეს იესუ, ვიდოდა რაჲ ზღუასა ზედა; და მოეახლა რაჲ ნავსა მას, შეეშინა მათ.
და	მცხ.იოან	უნდა მათ, რაჲთამცა შეიყვანეს იგი ნავსა მას. და მეყსეულად იპოვა ნავი იგი ქუეყანასა მას, ვიდრეცა მივიდოდეს.
და	მცხ.იოან	ხვალისაგან ერი იგი რომელი დგა წიაღ ზღუასა მას, უწყოდეს, რამეთუ სხუაჲ ნავი არა იყო მუნ, გარნა ერთი იგი ხოლო, რომელსა შესრულ იყვნეს მოწაფენი იესუჲსნი, და რამეთუ არა შევიდა იესუ მოწაფეთა თანა ნავსა მას, არამედ მოწაფენი ხოლო მისნი შევიდეს.
და	მცხ.იოან	მოვიდეს უკუე სხუანიცა ნავნი ტიბერიით, მახლობელად ადგილსა მას, სადა-იგი ჭამეს პური, რომელი-იგი აკურთხა უფალმან და ჰმადლობდა.
და	მცხ.იოან	ვითარცა იხილა ერმან მან, ვითარმედ იესუ არა მუნ არს, არცა მოწაფენი მისნი, მოადგინეს მათ ნავები იგი და მოვიდეს კაპერნაუმდ და ეძიებდეს იესუს.
და	მცხ.იოან	და პოვეს იგი წიაღ ზღუასა მას და ჰრქუეს მას: რაბი, ოდეს მოუხუედ აქა?
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: მეძიებთ მე, არა თუ რამეთუ იხილენით სასწაულნი, არამედ რამეთუ სჭამეთ პურთა მათგან და განსძეღით.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ესე არს საქმე ღმრთისაჲ, რაჲთა გრწმენეს, რომელი-იგი მან მოავლინა.
და	მცხ.იოან	და მათ ჰრქუეს მას: რასა სასწაულსა იქმ, რაჲთა ვიხილოთ და გურწმენეს შენი? რასა იქმ?
და	მცხ.იოან	რამეთუ პური ღმრთისაჲ არს, რომელი გარდამოჴდა ზეცით და მოსცა ცხორებაჲ სოფელსა.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ იესუ: მე ვარ პური ცხორებისაჲ; რომელი მოვიდეს ჩემდა, არა შიოდის, და რომელსა ჰრწმენეს ჩემი, არასადა სწყუროდის.
და	მცხ.იოან	არამედ გარქუ თქუენ, ვითარმედ: მიხილეთ მე და არა გრწამს.
და	მცხ.იოან	ყოველი რომელი მომცა მე მამამან ჩემმან, ჩემდა მოვიდეს; და რომელი მოვიდეს ჩემდა, არა განვაძო გარე.
და	მცხ.იოან	რამეთუ ესე არს ნებაჲ მომავლინებელისა ჩემისაჲ, რაჲთა ყოველი რომელი ხედვიდეს ძესა და ჰრწმენეს მისი, აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, და მე აღვადგინო იგი უკუანაჲსკნელსა მას დღესა.
და	მცხ.იოან	და იტყოდეს: არა ესე არსა იესუ, ძე იოსებისი, რომლისა მამაჲ და დედაჲ ჩუენ ვიცით? ვითარ უკუე იტყჳს ესე, ვითარმედ: ზეცით გარდამოვჴედ?
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ნუ სდრტჳნავთ ურთიერთას.
და	მცხ.იოან	ვერვის ჴელ-ეწიფების მოსლვად ჩემდა, უკუეთუ არა მამამან, მომავლინებელმან ჩემმან, მოიყვანოს იგი ჩემდა, და მე აღვადგინო იგი უკუანაჲსკნელსა მას დღესა.
და	მცხ.იოან	წერილ არს წინაწარმეტყუელთა შინა, ვითარმედ: იყვნენ ყოველნი ღმრთივ სწავლულ. ყოველსა რომელსა ესმეს მამისა ჩემისაგან და ისწავოს, მოვიდეს ჩემდა.
და	მცხ.იოან	მამათა თქუენთა ჭამეს მანანაჲ უდაბნოსა და მოწყდეს.
და	მცხ.იოან	მე ვარ პური ცხოველი, რომელი ზეცით გარდამოვჴედ. უკუეთუ ვინმე ჭამდეს ამის პურისაგან, არა მოკუდეს, არამედ ცხოვნდეს უკუნისამდე. და პური, რომელი მე მივსცე, ჴორცი ჩემი არს, რომელსა მე მივსცემ ცხორებისათჳს სოფლისა.
და	მცხ.იოან	ილალვიდეს ურთიერთას ჰურიანი იგი და იტყოდეს: ვითარ-მე ჴელ-ეწიფების ამას მოცემად ჩუენდა ჴორცი თჳსი ჭამად?
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ იესუ: ამენ, ამენ გეტყვი თქუენ: უკუეთუ არა სჭამოთ ჴორცი ძისა კაცისაჲ და სუათ სისხლი მისი, არა გაქუნდეს ცხორებაჲ თავთა შორის თქუენთა.
და	მცხ.იოან	ხოლო რომელი ჭამდეს ჴორცსა ჩემსა და სუმიდეს სისხლსა ჩემსა, აქუნდეს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, და მე აღვადგინო იგი უკუანაჲსკნელსა მას დღესა.
და	მცხ.იოან	რამეთუ ჴორცი ჩემი ჭეშმარიტი საჭმელი არს, და სისხლი ჩემი ჭეშმარიტი სასუმელი არს.
და	მცხ.იოან	და რომელი ჭამდეს ჴორცსა ჩემსა და სუმიდეს სისხლსა ჩემსა, იგი ჩემ თანა დადგომილ არს, და მე მის თანა.
და	მცხ.იოან	ვითარცა მომავლინა მე ცხოველმან მამამან, და მეცა ცხოველ ვარ მამისა თანა; და რომელი ჭამდეს ჩემგან, იგიცა ცხონდეს ჩემ მიერ.
და	მცხ.იოან	რამეთუ ესე არს პური, რომელი ზეცით გარდამოჴდა. არა ეგრეთ, ვითარ-იგი ჭამეს მამათა თქუენთა მანანაჲ და მოსწყდეს. ხოლო რომელი ჭამდეს ამას პურსა, ცხონდეს უკუნისამდე.
და	მცხ.იოან	ესე თქუა შესაკრებელსა შორის და ასწავებდა კაპერნაუმს.
და	მცხ.იოან	მრავალთა უკუე მოწაფეთა მისთაგანთა ესმა ესე და იტყოდეს: ფიცხელ არს სიტყუაჲ ესე: ვის ჴელ-ეწიფების სმენად მისა?
და	მცხ.იოან	იცოდა იესუ თავით თჳსით, რამეთუ დრტჳნვენ მოწაფენი მისნი ამისჳს, და ჰრქუა მათ: ესე დაგაბრკოლებსა თქუენ?
და	მცხ.იოან	ამის გამო მრავალნი მოწაფეთა მისთაგანნი უკუნიქცეს და არღარა ვიდოდეს მის თანა.
და	მცხ.იოან	მიუგო მას სიმონ-პეტრე და ჰრქუა: უფალო, ვისა მივიდეთ ჩუენ? რამეთუ სიტყუანი ცხორებისა საუკუნოჲსანი გქონან შენ.
და	მცხ.იოან	და ჩუენ გურწმენა და გჳცნობიეს, რამეთუ შენ ხარ ქრისტე, ძე ღმრთისა ცხოველისაჲ.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არა-მე ათორმეტნი გამოგირჩიენა? და ერთი თქუენგანი ეშმაკი არს.
და	მცხ.იოან	ამისა შემდგომად იქცეოდა იესუ გალილეას და არა უნდა მისლვად ჰურიასტანს, რამეთუ ეძიებდეს მას ჰურიანი იგი მოკლვად.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან წარიყვანა იგი და მიიყვანა ათასისთავისა მისთჳს და ჰრქუა: კრულმან პავლე მიწოდა და მრქუა მე ჭაბუკისაჲ ამის მოყვანებად შენდა, რამეთუ აქუს რაჲმე სიტყუაჲ თხრობად შენდა.
და	მცხ.საქმ	უპყრა ჴელი ათასისთავმან და განიყვანა თჳსაგან და ჰკითხჳდა, ვითარმედ: რაჲ არს, რაჲ გიჴმს თხრობად ჩემდა?
და	მცხ.ეფეს	რომელთა შინა და ჩუენცა ყოველნი ვიქცეოდეთ ოდესმე გულის თქუმათა შინა ჴორცთა ჩუენთასა, ვჰყოფდით ნებასა ჴორცითა და გონებათასა და ვიყვენით ბუნებით შვილნი რისხვისანი, ვითარცა-იგი სხუანი.
და	მცხ.ეფეს	და თანა-აღმადგინნა და თანა-დამსხნა ზეცათა შინა ქრისტე იესუჲს მიერ,
და	მცხ.ეფეს	რამეთუ მადლითა ხართ გამოჴსნილ სარწმუნოებისა მიერ, და ესე არა თქუენგან, არამედ ღმრთისა ნიჭი არს:
და	მცხ.ეფეს	რამეთუ მისნი შექმნულნი ვართ და დაბადებულნი ქრისტე იესუჲს მიერ საქმეთათჳს კეთილთა, რომელთათჳს წინაწარ განჰმზადა ღმერთმან, რაჲთა მათ შინა ვიდოდით.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან თქუა, ვითარმედ: ჰურიანი შეითქუნეს, რაჲთა ითხოონ შენგან და პავლე შთაიყვანონ ხვალე კრებულსა მათსა, რეცა თუ უჭეშმარიტესად-რე კითხვად მისთჳს.
და	მცხ.იოან	ჰრქუეს მას ძმათა მისთა: გარდაგუალე ამიერ და წარვედ ჰურიასტანად, რაჲთა მოწაფეთაცა შენთა იხილნენ საქმენი შენნი, რომელთა იქმ.
და	მცხ.საქმ	შენ უკუე ნუ ერჩი მათ, რამეთუ უმზირიან მას მათგანნი კაცნი უმრავლეს ორმეოცისა, რომელთა შეუჩუენნეს თავნი თჳსნი არა ჭამად, არცა სუმად, ვიდრემდე მოკლან პავლე, და აწ განმზადებულ არიან და ელიან შენსა ბრძანებასა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მანოეს ცოლმან თჳსმან: უკუეთუმცა უნდა უფალსა სიკუდილი ჩუენი. არამცა შეიწირა ჴელთაგან ჩუენთა მსხუერპლი ესე და შესაწირავი; და არამცა მაუწყა ჩუენ ესე ყოველი, და არამცა მასმინა ჩუენ.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო სამოველ და ჰრქუა საულს: რასათჳს შემაურვე მე? აღმომიყვანე მე შენდა? მიუგო საულ და ჰრქუა: ურვილ ვარ მე ფრიად და უცხოთესლნი იგი მბრძვანან მე. და ღმერთმან განმაგდო მე ჴელთაგან მისთა და არა ისმინა ჩემი, ვკითხე ღათუ ჩუენებათა მიერ და წინაწარმეტყუელთა და უწყებათა მიერ, და არავე ისმინა ჩემი. ამისთჳს აღმოგიწოდე შენ, რათა მაუწყო მე, რა ვყო.
და	მცხ.იოან	რამეთუ არავინ ფარულად რასმე იქმნ და ეძიებნ, რაჲთამცა განცხადებულ იყო. უკუეთუ ამას იქმ, გამოუცხადე თავი შენი სოფელსა.
და	მცხ.საქმ	და საჴედარი ერთი, რაჲთა აღსუან პავლე და მიიყვანონ იგი ფელიქს მთავრისა.
და	მცხ.იოან	ესე ჰრქუა მათ და დაადგრა გალილეას.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა აღვიდეს ძმანი მისნი დღესასწაულსა მას, მაშინ თავადიცა იესუ აღვიდა არა განცხადებულად, არამედ ვითარცა ფარულად.
და	მცხ.საქმ	და მიწერა წიგნი, რომელსა წერილ იყო სახჱ ესევითარი:
და	მცხ.იოან	ხოლო ჰურიანი იგი ეძიებდეს მას დღესასწაულსა მას და იტყოდეს: სადა-მე არს იგი?
და	მცხ.მეფ1	მე არა მივყო ჴელი ცხებულსა ზედა უფლისასა, ხოლო აწ მიიღე ჰოროლი ეგე და გოვზაკი სასთუნალით მაგისა და წარვიდეთ!
და	მცხ.იოან	და იყო მრავალი დრტჳნვაჲ მისთჳს ერსა შორის. რომელნიმე იტყოდეს: კეთილ არს; ხოლო სხუანი იტყოდეს: არა, არამედ აცთუნებს ერსა.
და	მცხ.იოან	და არავინ განცხადებულად იტყოდა მისთჳს შიშისათჳს ჰურიათაჲსა.
და	მცხ.საქმ	და ვპოე, რამეთუ აბრალებდეს მას ძიებათათჳს სჯულისა მათისათა, და არარაჲ ღირსი სიკუდილისა გინა კრულებისა ბრალი იპოა მაგის თანა.
და	მცხ.სჯლ	და წარდგენ ლევიტელენი იგი მღდელნი, რამეთუ იგინი გამოირჩინა უფალმან ღმერთმან წარდგომად წინაშე მისა და კურთხევად სახელისა მის მისისა პირითა მათითა ყოვლისათჳს იჭვისა და ყოვლისათჳს ჴდომისა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მეუწყა, რამეთუ უმზირდეს ჰურიანი მოკლვად კაცისა მაგის, მუნქუესვე წამოვავლინე შენდა. მიბრძანებიეს შემასმენელთა მათდაცა სიტყუად მაგისა შენ წინაშე. და ცოცხლებით იყავ!
და	მცხ.საქმ	ხოლო სტრატიოტთა მათ მსგავსად ბრძანებულისა მათისა წარიყვანეს პავლე და მიიყვანეს ღამე ანტიპატრიადმდე.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა დღესასწაული იგი გან-ოდენ-ზოგებულ იყო, აღვიდა იესუ ტაძრად და ასწავებდა.
და	მცხ.საქმ	რომელნი-იგი მო-რაჲ-ვიდეს კესარიად, მისცეს წიგნი იგი მთავარმან მან და ჰკითხა, თუ რომლისა სამთავროჲსაჲ არს. და ისწავა, რამეთუ კილიკიაჲთ არს, და ჰრქუა:
და	მცხ.იოან	უკჳრდა ჰურიათა მათ და იტყოდეს: ვითარ უკუე ამან წიგნი იცის უსწავლელად?
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა: ჩემი ესე მოძღურებაჲ არა არს ჩემი, არამედ მომავლინებელისა ჩემისაჲ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მოუწოდეს მას, იწყო ტერტჳლოს შესმენად მისა და თქუა:
და	მცხ.საქმ	რამეთუ ვპოეთ კაცი ესე ბილწი და შფოთის აღმძრველი ყოველთა შორის ჰურიათა, რომელნი არიან ყოველსა სოფელსა, წინამძღუარი გალილეველთა წვალებისაჲ,
და	მცხ.საქმ	რომელმან ტაძარსაცა აზმნო შეგინებად, რომელიცა შევიპყართ და მსგავსად სჯულისა ჩუენისა ვინებთ განკითხვაჲ.
და	მცხ.საქმ	ზედა მოგჳჴდა ლუსია ათასისთავი და მრავლითა იძულებითა ჴელთაგან ჩუენთა წარიყვანა და შენ წინაშე წარმოავლინა.
და	მცხ.იოან	რომელი თავით თჳსით იტყჳნ, დიდებასა თავისა თჳსისასა ეძიებნ; ხოლო რომელი ეძიებნ დიდებასა მომავლინებელისა თჳსისასა, იგი ჭეშმარიტ არს, და სიცრუჱ არა არს მის თანა.
და	მცხ.საქმ	და ბრძანა შემასმენელთაცა მისთაჲ შენ თანავე მოსლვად, რომლისა მიერ შეუძლო შენ განკითხვად და ცნობად ამის ყოვლისა, რომელსა ჩუენ ვსწამებთ მაგას თანა.
და	მცხ.საქმ	ეწამებოდეს ჰურიანიცა წამის ყოფითა მთავრისაჲთა და თქუა:
და	მცხ.საქმ	მიუგო პავლე წამის ყოფითა მთავრისაჲთა და თქუა: მრავლით წლითგან გიცოდე შენ მსაჯულად ამის ნათესავისა, გულს-მოდგინებით თავისა ჩემისათჳს სიტყუაჲ მიუგო.
და	მცხ.რიცხ	და მოღუაწემან ელიაზარ, ძემან აჰრონის მღდელისამან, ზეთი იგი სანთლისა და საკუმეველი იგი შეზავებული და შესაწირავი იგი დღითი დღედი, და ზეთი იგი ცხებისაჲ და საღუაწოჲ იგი ყოველი კარვისაჲ მის, და რაოდენი არს სიწმიდესა მას შინა, და ყოველივე საქმარი მისი.
და	მცხ.საქმ	და არცა ტაძარსა შინა მპოეს მე მეტყუელად ვის თანამე, გინა თუ ამბოხისათჳს ერის კრებად, გინა შესაკრებელთა შორის ანუ თუ ქალაქსა შინა,
და	მცხ.იოან	ანუ არა მოსე მოგცა თქუენ სჯული? და არავინ თქუენგანი ჰყოფს სჯულსა. რაჲსათჳს მეძიებთ მე მოკლვად?
და	მცხ.საქმ	ხოლო ამას აღგიარებ შენ, რამეთუ ვჰმსახურებ მამათა ღმერთსა და მრწამს ყოვლისა მისებრ, რომელი სჯულსა და წინაწარმეტყუელთა წერილ არს.
და	მცხ.იოან	მიუგო ერმან მან და ჰრქუა: ეშმაკი არს შენ თანა. ვინ გეძიებს შენ მოკლვად?
და	მცხ.მეფ1	ხოლო მან ჰრქუა: მშჳდობით არს, რამეთუ მსხუერპლისა შეწირვად მოვსრულ ვარ უფლისა! არა განწმიდენით თავნი თქუენნი და ჩემ თანა ინაჴ-იდგით დღეს, მსხუერპლისა ამის ჟამსა. და განწმიდნა მან იესე და ძენი მისნი, მიუწოდა მათ მსხუერპლთა მათ ზედა.
და	მცხ.საქმ	სასოებაჲ მაქუს ღმრთისა მიმართ, რომელსა ეგენიცა მოელიან, აღდგომაჲ ყოფად არს მკუდართაჲ, მართალთაჲცა და ცოდვილთაჲცა.
და	მცხ.საქმ	ამას ზედა ვიღუწი, დაუბრკოლებელი გონებაჲ მაქუს ღმრთისა მიმართ და კაცთა მარადის.
და	მცხ.საქმ	მრავლისა წლისა შემდგომად ქველის საქმესა ყოფად მოსრულ ვიყავ ნათესავისა ჩემისა და შესაწირავისა,
და	მცხ.საქმ	ასიაჲთ ვინმე ჰურიათა, რომელთაჲ ჯერ-იყო შენ წინაშე მოსლვაჲ და შესმენად, რაჲ-იგი აქუს ჩემდა მომართ სიტყუაჲ.
და	მცხ.საქმ	და უბრძანა ასისთავსა მას დამარხვაჲ პავლესი და რაჲთა იყოს იგი მოლხინედ და ნუვისა ყენებად თჳსთა მისთა მსახურებისა ანუ შესლვად მის თანა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ-იგი იტყოდა სიმართლისათჳს და მოთმინებისა და სარჩელისათჳს მერმისა, შეეშინა ფელიქსს და ჰრქუა პავლეს: აწ ამას ჟამსა წარვედ, და ჟამსა მოცალესა მოგიწოდო შენ.
და	მცხ.საქმ	და ამას თანა ჰგონებდა, ვითარმედ ფასი მოიღოს მან პავლესგან, რაჲთა განჰჴსნას იგი. ამისთჳს ზედაჲსზედა მოუწოდნ და ზრახავნ მას.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ვითარ ორი წელი აღესრულა, გარდაიდგინა ფელიქს და ნაცვლად მისა მოვიდა პორკიონი ფესტოს, და, რამეთუ ენება ფელიქსს მომადლებაჲ ჰურიათაჲ, დაუტევა პავლე კრულებათა შინა.
და	მცხ.ეფეს	რამეთუ იგი თავადი არს მშჳდობაჲ ჩუენი, რომელმან შექმნა ორივე ერთად და შუა-კედელი ზღუდისაჲ მის დაჰჴსნა,
და	მცხ.ეფეს	და მოვიდა და გახარა მშჳდობაჲ თქუენ, შორიელთა და მახლობელთა,
და	მცხ.ეფეს	ამიერითგან უკუე არღარა ხართ უცხო და მწირ, არამედ თანა-მოქალაქე წმიდათა და სახლეულ ღმრთისა,
და	მცხ.ეფეს	აღშენებულ საფუძველსა ზედა მოციქულთასა და წინაწარმეტყუელთასა, რომლისა თავ საკიდურთა მისთა არს ქრისტე იესუ,
და	მცხ.რომ	რამეთუ არა მრცხუენის მე სახარებაჲ იგი ქრისტესი, რამეთუ ძალი ღმრთისაჲ არს მაცხოვრად ყოვლისა მორწმუნისა, ჰურიისა პირველად და მერმე წარმართისა.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ერთი საქმე ვქმენ თქუენ შორის, და ყოველთა გიკჳრს.
და	მცხ.იოან	აჰა ესერა განცხადებულად იტყჳს, და არარას ეტყჳან მას. ნუუკუე ჭეშმარიტად ცნეს მთავართა მათ, ვითარმედ ესე არს ჭეშმარიტად ქრისტე?
და	მცხ.იოან	ღაღად-ყო იესუ ტაძარსა მას შინა, ასწავებდა და ეტყოდა: მეცა მიცით და იცით, ვინაჲ ვარ; და თავით ჩემით არა მოსრულ ვარ, და არს ჭეშმარიტ, რომელმან-იგი მომავლინა მე, რომელი თქუენ არა იცით.
და	მცხ.იოან	ხოლო მე ვიცი იგი, რამეთუ მის მიერ ვარ, და მან მომავლინა მე.
და	მცხ.იოან	ეძიებდეს მას შეპყრობად, და არავინ დაასხნა მას ჴელნი, რამეთუ არღა მოწევნულ იყო ჟამი მისი.
და	მცხ.საქმ	აუწყეს მას მღდელთ მოძღუარმან და მთავართა ჰურიათამან პავლესთჳს და ევედრებოდეს მას
და	მცხ.საქმ	და ითხოვდეს მადლსა მისთჳს, რაჲთა მოუწოდოს მას იერუსალჱმდ, და უმზირდეს გზასა ზედა მოკლვად.
და	მცხ.იოან	და მრავალთა ერისა მისგანთა ჰრწმენა მისა მიმართ და იტყოდეს: ქრისტე ოდეს მოვიდეს, ნუუკუე უმრავლესნი სასწაულნი ქმნნესა, რომელნი ამან ქმნნა?
და	მცხ.საქმ	აწ უკუე რომელნი შემძლებელ არიან თქუენგანნი, ჩემ თანა შთამოვიდენ და, რაჲ-იგი არს უჯეროჲ კაცისა მის თანა, შესწამონ მას.
და	მცხ.იოან	და ესმა ფარისეველთა ერისა მის დრტჳნვაჲ მისთჳს. და მიავლინნეს მღდელთ-მოძღუართა მათ და ფარისეველთა მსახურნი, რაჲთა შეიპყრან იგი.
და	მცხ.იოან	და თქუა იესუ: მცირედ ჟამ თქუენ თანა ვარ და წარვალ მომავლინებელისა ჩემისა.
და	მცხ.იოან	მეძიებდეთ მე და არა მპოვოთ; და სადა-იგი მე ვიყო, თქუენ ვერ ძალ-გიც მოსლვად.
და	მცხ.იოან	იტყოდეს ურთიერთას ჰურიანი იგი: ვიდრე-მე ეგულების ამას წარსლვად, და ჩუენ არა ვპოოთ იგი? ნუუკუე განთესულთა მათ წარმართთასა ეგულების მისლვად და სწავლად მუნ წარმართთა?
და	მცხ.იოან	რაჲ არს სიტყუაჲ ესე, რომელსა იტყჳს: მეძებდეთ მე და არა მპოვოთ, და სადა მე ვიყო, თქუენ ვერ ჴელ-გეწიფების მოსლვად?
და	მცხ.საქმ	იქცეოდა იგი მუნ არა უმრავლეს ათისა დღისა, და შთავიდა კესარიად, და ხვალისაგან დაჯდა საყდართა ზედა და ბრძანა მოყვანებაჲ პავლესი.
და	მცხ.მათე	აჰა ესერა ძე ჩემი, რომელი მე სათნო-ვიყავ, საყუარელი ჩემი, რომელი სთნავს სულსა ჩემსა. დავდა სული ჩემი მის ზედა, და სამართალი წარმართთა მიუთხრას.
და	მცხ.იოან	და დასასრულსა მას დიდისა მის დღესასწაულისასა დადგა იესუ, ღაღატ-ყო და თქუა: უკუეთუ ვისმე სწყუროდის, მოვედინ ჩემდა და სუემდინ.
და	მცხ.ფილიპ	ხოლო შეპყრობილ ვარ ორთა ამათგან: გული მეტყჳს განსლვად და ქრისტეს თანა ყოფად, უფროჲს და უმჯობეს ფრიად,
და	მცხ.საქმ	უკუეთუ რასმე ვავნებ და ღირსი სიკუდილისაჲ მიქმნიეს, არა ვევლტი სიკუდილსა; უკუეთუ არარაჲ არს, რომელსა ესენი შემასმენენ მე, ვერვის ჴელ-ეწიფების მიმადლებაჲ ჩემი მათა, კეისარსა უღაღადებ.
და	მცხ.საქმ	მაშინ ფესტოს ზრახვა-ყო თანამზრახველისა თჳსისა თანა და თქუა: კეისარსა უღაღადებ, კეისრისაცა წარხჳდე.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ მრავალ დღე იქცეოდეს მუნ, ფესტოს უთხრა მეფესა პავლესთჳს და ჰრქუა: კაცი ვინმე დაშთომილ არს ფელიქსისგან კრული,
და	მცხ.საქმ	რომლისათჳს, ვიყავ რაჲ იერუსალჱმს, მითხრეს მე მღდელთ მოძღუართა და მოხუცებულთა ჰურიათა და ითხოვდეს მისთჳს სასჯელსა.
და	მცხ.საქმ	რომელთა მიუგე და ვარქუ, ვითარმედ: არა არს ჩუეულებაჲ ჰრომთაჲ მიმადლებად ვისამე კაცისაჲ წარწყმედად, ვიდრემდე, რომელსა-იგი შეასმენდენ, პირისპირ აქუნდენ შემასმენელნი იგი, და ადგილი სიტყჳს-გებისაჲ მიიღოს ბრალისა მისთჳს.
და	მცხ.იოან	ხოლო ესე არა ეცნა მოწაფეთა მისთა პირველად, არამედ ოდეს იდიდა იესუ, მაშინ მოეჴსენა, რამეთუ ესრეთ წერილ იყო მისთჳს, და ესე უყვეს მას.
და	მცხ.საქმ	ძიებანი რაჲმე თჳსისა ეშმაკეულებისანი აქუნდეს მისა მიმართ და იესუჲს ვისთჳსმე მომკუდრისა, რომელსა იტყოდა პავლე ცხოველად.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ ვერარას ვჰპოებდ მე ამის ძიებისათჳს, ვეტყოდე მას, უკუეთუმცა უნდა მისლვად იერუსალჱმდ და მუნ განკითხვაჲ ამისთჳს.
და	მცხ.მათე	და მერმე გეტყჳ თქუენ: უადვილეს არს აქლემი განსლვად ჴურელსა ნემსისა, ვიდრე მდიდარი შესლვად სასუფეველსა ცათასა.
და	მცხ.საქმ	და ხვლისაგან მოვიდა აღრიპა და ბერენიკე მრავლითა საუცრებითა. და შევიდა განსაკითხავსა მას ათასისთავთა თანა და კაცთა მათ, მთავართა ქალაქისათა. და ვითარცა ბრძანა ფესტოს, მოუყვანეს პავლე.
და	მცხ.საქმ	და თქუა ფესტოს: აღრიპა მეფე და ყოველნი კაცნი, რომელნი ჩუენ თანა ხართ, ჰხედავთა ამას? ამისთჳს ყოველი სიმრავლე ჰურიათაჲ შემემთხჳა მე იერუსალჱმს და აქაცა ღაღადებდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: არა ჯერ-არს ეგე ცხორებად ამიერითგან.
და	მცხ.იოან	გულისჴმა-ყო იესუ, რამეთუ უნდა კითხვის, და ჰრქუა მათ: ამისთჳს გამოეძიებთა ურთიერთას, რამეთუ ვთქუ: მცირედღა, და არღარა მხედვიდეთ მე; და კუალად მცირედ, და მიხილოთ მე?
და	მცხ.საქმ	რომლისათჳს განკრძალულად ვერარაჲ მაქუს, რაჲ მივსწერო უფლისა ჩემისა; ამისთჳს მოვიყვანე ეგე თქუენ წინაშე და უფროჲსღა შენ წინაშე, მეფე აღრიპა, რაჲთა განიკითხო ეგე, და უწყოდი, რაჲ მივწერო.
და	მცხ.საქმ	ხოლო აღრიპა ჰქუა პავლეს: ბრძანებულ არს შენდა თავისა შენისათჳს სიტყუად. მაშინ პავლე განყო ჴელი, მიუგებდა და თქუა:
და	მცხ.იოან	და სხუანიცა ცხოვარნი მიდგან, რომელნი არა არიან ამის ეზოჲსაგანნი, იგინიცა ჯერ-არიან მოყვანებად ჩემდა, და ჴმისა ჩემისაჲ ისმინონ და იყვნენ ერთ სამწყსო და ერთ მწყემს.
და	მცხ.ნეშტ1	დამცირებული ესე შენ წინაშე, ღმერთო, რამეთუ იტყოდე სახლისათჳს მონისა შენისა პირველითგან და მომხედე მე, ვითარცა ხილვა კაცისა და აღმამაღლე მე, უფალო ღმერთო!
და	მცხ.საქმ	და აწ სასოებისათჳს მამათა ჩუენთა აღთქუმულისა, რომელი იყო ღმრთისა მიერ, ვდგა და განვიკითხვი,
და	მცხ.საქმ	რომლისა მიმართ ათორმეტი ნათესავი ჩუენი განკრძალული დღე და ღამე ჰმსახურებს და ესავს მიწევნასა, რომლისა სასოებისათჳს ვიბრალები ჰურიათაგან, მეფე აღრიპა.
და	მცხ.საქმ	რომელი-იგი ვყავცა იერუსალჱმს შინა: და მრავალნი წმიდათაგანნი მე საპყრობილესა შევაყენენ, რამეთუ ჴელმწიფებაჲ მოვიღე მღდელთ მოძღუართაგან მოსრვად მათდა და მომეღო რიცხჳ.
და	მცხ.მსაჯ	და ბარაკ დევნა შემდგომად ეტლთა მათ მისთა და შემდგომად ბანაკისა მის ვიდრე მაღნარადმდე წარმართთასა; და დაეცა ყოველივე იგი ბანაკი სისარასი პირითა მახჳლისათა და არა დაშთა ერთიცა.
და	მცხ.საქმ	და ყოველთა შესაკრებელთა შორის მრავალ გზის ვსტანჯევდ მათ და ვაიძულებდ გმობად, უმეტესად-ღა ვბორგდ მათ ზედა და ვსდევნიდი ვიდრე გარემოთა ქალაქამდეცა.
და	მცხ.საქმ	რომელთა შინა მივიდოდე მე დამასკედ ჴელმწიფებითა და ბრძანებითა მღდელთ მოძღუართაჲთა.
და	მცხ.საქმ	შუა დღე გზასა ზედა ვიხილე, მეფეო, ზეცით გარდამო უბრწყინვალესი მზისაჲ, გამომიბრწყინდა მე ნათელი და ჩემ თანა მოგზაურთა მათ.
და	მცხ.იოან	დგა მუნ ჭურჭელი ძმრითა სავსე. და მათ ღრუბელი აღავსეს ძმრითა მით უსუპსა თანა და დაადგეს ლერწამი და მიუპყრეს პირსა მისსა.
და	მცხ.საქმ	არამედ აღდეგ და დადეგ ფერჴთა შენთა ზედა, რამეთუ ამისთჳს გეჩუენე შენ, რაჲთა დაგადგინო შენ მსახურად და მოწამედ, რომელი იხილე და რომელი გიჩუენო შენ,
და	მცხ.საქმ	განრინებად შენდა ერისაგან და ნათესავთაგან, რომელთა მე მიგავლინო შენ,
და	მცხ.საქმ	ახილვად თუალთა მათთა და მოქცევად ბნელისაგან ნათლად და ჴელმწიფებისაგან ეშმაკისა ღმრთისა მიმართ მიღებად მათდა მიტევებაჲ ცოდვათაჲ და ნაწილი განწმედილთა შორის სარწმუნოებითა ჩემდა მომართ.
და	მცხ.საქმ	არამედ რომელნი იყვნეს დამასკეს შინა პირველად და იერუსალჱმს შინა და ყოველსა სოფელსა ჰურიასტანისასა და წარმართთა მიუთხრობდ სინანულსა და მოქცევად ღმრთისა მიმართ და ღირსი სინანულისა საქმე ქმნად.
და	მცხ.საქმ	ამისთჳს შემიპყრეს მე ჰურიათა ტაძარსა შინა და აზმნობდეს მოკლვად ჩემდა.
და	მცხ.საქმ	შეწევნითა ღმრთისაჲთა, რომელსა ღირს ვიქმენ, ვიდრე აქა დღედმდე ვდგა და უწამებ მცირესა და დიდსა, არარას გარეშესა ვიტყჳ წინაწარმეტყუელთა თქუმულისასა, რომელსა ეგულებოდა ყოფად, და მოსესსა,
და	მცხ.საქმ	ვითარმედ ვნებად იყო ქრისტესა და ვითარმედ პირველ მკუდართა აღდგომისა ნათლისა ეგულების მითხრობად ერთა და ნათესავთა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ-იგი ამას ეტყოდა, ფესტოს დიდითა ჴმითა თქუა: ჰბორგი პავლე, რამეთუ მრავალნი წიგნნი შენნი სიცბილად მიგაქცევენ შენ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პავლე ჰრქუა: არა ვბორგი, მჴნეო ფესტოს, არამედ ჭეშმარიტებისა და სიწმიდისა სიტყუათა ვიტყჳ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პავლე ჰრქუა მას: ვილოცავ ღმრთისა მიმართ მცირეთათჳსცა და მრავალთა, არა ხოლო თუ შენდა, არამედ ყოველთა, რომელთა ესმის ჩემი დღეს ყოფად ესრეთ, ვითარცა მე ვარ, თჳნიერ კრულებათა ამათ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ეზარელისნი: ეთერი, მოლარი, და ფერ. და იაღონ შვა იეთერ, და მარო, და სემაი, და იესბა, მამა სესთემონისა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ესე თქუა მან, აღდგა მეფე და მთავარი და ბერენიკე და მათ თანა მსხდომარენი იგი,
და	მცხ.საქმ	წარვიდეს და იტყოდეს ურთიერთას, ვითარმედ: არარას სასიკუდინესა გინა კრულებათა საქმესა იქმს კაცი ესე.
და	მცხ.იოან	და რომელსა ჰრწმენეს ჩემი, ვითაცა თქუა წიგნმან, მდინარენი მუცლისა მისისაგან დიოდიან წყლისა ცხოველისანი.
და	მცხ.იოან	მრავალთა ერისა მისგანთა ისმინეს სიტყუაჲ ესე და იტყოდეს: ესე არს ჭეშმარიტად წინაწარმეტყუელი.
და	მცხ.იოან	არა წიგნი იტყჳსა, ვითარმედ თესლისაგან დავითისა და ბეთლემით დაბით, სადა იყო დავით, მოვიდეს ქრისტე?
და	მცხ.იოან	და განწვალებაჲ იყო მისთჳს ერსა შორის.
და	მცხ.იოან	და რომელთამე მათგანთა უნდა შეპყრობაჲ მისი, და არავინ მიყვნა ჴელნი მის ზედა.
და	მცხ.იოან	მოვიდეს მსახურნი იგი მღდელთ-მოძღუართანი და ფარისეველთანი, და ჰრქუეს მათ: რად არა მოიყვანეთ იგი?
და	მცხ.იოან	მიუგეს მსახურთა მათ და ჰრქუეს: არასადა ვინ იტყოდა კაცი ესრეთ, ვითარ ესე კაცი.
და	მცხ.იოან	მიუგეს ფარისეველთა მათ და ჰრქუეს: თქუენცა ნუუკუე შე-ვე-ცთომილ ხართა?
და	მცხ.იოან	ნუუკუე სჯული ჩუენი დასჯის კაცსა, უკუეთუ არა პირველად ისმინოს მისგან და ცნას, რასა იქმს?
და	მცხ.იოან	მიუგეს მათ და ჰრქუეს მას: ნუ შენცა გალილეაჲთ ხარ? გამოიძიე და იხილე, რამეთუ გალილეაჲთ წინაწარმეტყუელი არა აღდგომილ არს.
და	მცხ.იოან	და წარვიდა კაცად-კაცადი სახიდ თჳსად.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ჟამი მეექუსე, და ბნელი იყო ყოველსა ქუეყანასა ვიდრე მეცხრედ ჟამადმდე.
და	მცხ.ლუკა	და დაბნელდა მზე, და განიპო კრეტსაბმელი ტაძრისაჲ მის შორის.
და	მცხ.ლუკა	და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა იესუ და თქუა: მამაო, ჴელთა შენთა შევჰვედრებ სულსა ჩემსა. და ესე რაჲ თქუა, განუტევა სული.
და	მცხ.პეტრ2	მოჴსენებად პირველ თქუმულთა მათ სიტყუათა წმიდათა წინაწარმეტყუელთა მიერ და მოციქულთა მათ თქუენთა მცნებათა უფლისა და მაცხოვრისათა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა იხილა ასისთავმან მან საქმე ესე, ადიდებდა ღმერთსა და იტყოდა: ჭეშმარიტად კაცი ესე მართალი იყო.
და	მცხ.პეტრ2	რამეთუ დაავიწყდეს მათ ესე ნებსით, ვითარმედ ცანი იყვნეს პირველითგან და ქუეყანაჲ წყალთაგან და წყალთა მიერ შეიქმნა სიტყჳთა ღმრთისაჲთა.
და	მცხ.ლუკა	და ყოველნი მათ თანა მოსრულნი და რომელთა იხილეს ხილვაჲ ესე და საქმენი ესე, იცემდეს მკერდსა მათსა და წარვიდოდეს.
და	მცხ.პეტრ2	ხოლო აწ ცანი და ქუეყანაჲ მითვე სიტყჳთა დაუნჯებულ არიან, ცეცხლისა დამარხულნი დღედ საშჯელისა და წარწყმედისა უღმრთოთა კაცთაჲსა.
და	მცხ.ლუკა	და დგეს ყოველნი მეცნიერნი მისნი შორით; და დედანი, რომელნი შეუდგეს მას გალილეაჲთ, ხედვიდეს მას.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა კაცი, სახელით იოსებ, მზრახვალი, იყო კაცის სახიერი და მართალი;
და	მცხ.პეტრ2	ახალთა ცათა და ახალსა ქვეყანასა მსგავსად აღთქუმისა მისისა მოველით, რომელსა შინა სიმართლე დამკჳდრებულ არს.
და	მცხ.პეტრ2	ამისთჳს, საყუარელნო, ამას მოელოდეთ, და ისწრაფეთ შეუგინებელთა და უბიწოთა მისა პოვნად მშჳდობით.
და	მცხ.პეტრ2	და ისწრაფდეთ მოსლვასა მას დღისა მის ღმრთისასა, რომელსა შინა ცანი მჴურვალენი დაიჴსნენ და წესნი დაიწუნენ და დადნენ.
და	მცხ.ლუკა	ესე არა თანა-შერთულ იყო ზრახვასა მათსა და საქმესა. იყო იგი არიმათიაჲთ, ქალაქისაგან ჰურიათაჲსა, რომელი-იგიცა მოელოდა სასუფეველსა ღმრთისასა.
და	მცხ.პეტრ2	და უფლისა ჩუენისა იგი სულ-გრძელებაჲ ცხორებად შეჰრაცხეთ, ვითარცა-იგი საყუარელმან ძმამან ჩუენმან პავლე, მსგავსად მოცემულისა მის მისდა სიბრძნისა მიწერა თქუენდა.
და	მცხ.პეტრ2	ვითარცა-იგი ყოველთა შინა წიგნთა მისთა იტყჳს ამისათჳს, რომელნი-იგი არიან ძნიად საცნაურ რაჲმე, რომელსა-იგი უსწავლელნი და დაუმტკიცებელნი გარდააქცევენ, ვითარცა სხუათა მათცა წიგნთა მსგავსად, მათისავე მის წარწყმედისა.
და	მცხ.ლუკა	ესე მივიდა პილატესა და მოითხოვა გუამი იგი იესუჲსი.
და	მცხ.ლუკა	და გარდამოჰჴსნა იგი და შეჰმოსა მას არდაგი და დადვა იგი საფლავსა გამოკუეთილსა კლდისაგან, სადა არავინ დადებულ იყო.
და	მცხ.ლუკა	და დღე იგი იყო პარასკევი, შაბათად განთენდებოდა.
და	მცხ.ლუკა	შეუდგეს მას დედანიცა, რომელნი მის თანა მოსრულ იყვნეს გალილეაჲთ, და იხილეს საფლავი და ვითარ დასდებდეს გუმასა მისსა.
და	მცხ.ლუკა	და წარვიდეს და მოჰმზადეს საკუმეველი სულნელი და ნელსაცხებელი და შაბათი იგი და-ღა-იდუმეს მცნებისა მისთჳს.
და	მცხ.ეფეს	რომელი ნათესავსა სხუასა არა გამოეცხადა ძეთა კაცთასა, ვითარ-ესე აწ გამოეცხადა წმიდათა მისთა მოციქულთა და წინაწარმეტყუელთა სულითა წმიდითა,
და	მცხ.ეფეს	რაჲთა იყვნენ წარმართნი თანა-მკჳდრ და თანა-ჴორც და თანა-მყოფ აღთქუმისა მის ღმრთისა იესუ ქრისტეს მიერ სახარებითა მით,
და	მცხ.იოან	და განთიად კუალად მოვიდა ტაძრად. და ყოველი ერი მოვიდოდა მისა მიართ, და დაჯდა და ასწავებდა მათ.
და	მცხ.იოან	ხოლო მწიგნობართა მათ და ფარისეველთა მოიყვანეს მისა დედაკაცი, რომელი ცხადად ერსა ზედა დაეპყრა მრუშებასა, და დაედგინეს იგი შორს.
და	მცხ.იოან	და მოსე ამცნო სხულსა შინა ჩუენსა ესევითართა ქვისა დაკრებაჲ. შენ უკუე რასა იტყჳ?
და	მცხ.იოან	და ვითარ მყოვარ დგეს და ჰკითხვიდეს მას, აღემართა ზე და ჰრქუა მათ: ვინ უცოდველ არს თქუენგანი, პირველად მან დაუტევენ ქვაჲ მაგას ზედა.
და	მცხ.იოან	და კუალად ქუე დადრკა და წერდა ქუეყანასა.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ აღემართა და არავინ იხილა, გარნა დედაკაცი იგი და ჰრქუა მას: სადა არიან შემასმენელნი შენნი? არავინ განგიკითხა შენ?
და	მცხ.იოან	ხოლო მან ჰრქუა: არავინ, უფალო! ხოლო იესუ ჰრქუა მას: არცა მე განგიკითხავ შენ; წარვედ და ამიერითგან ნუღარა სცოდავ.
და	მცხ.იოან	მერმეცა ეტყოდავე იესუ და ჰრქუა მათ: მე ვარ ნათელი სოფლისაჲ. რომელი შემომიდგეს მე, არა ვიდოდის ბნელსა, არამედ აქუნდეს ნათელი ცხორებისაჲ.
და	მცხ.იოან	ჰრქუეს მას ფარისეველთა: შენ თავისა შენისათჳს სწამებ, და წამებაჲ შენი არა არს ჭეშმარიტ.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: დაღაცათუ მე ვწამო თავისა ჩემისათჳს, ჭეშმარიტ არს წამებაჲ ჩემი, რამეთუ ვიცი, ვინაჲ მოსრულ ვარ და ვიდრე მივალ; ხოლო თქუენ არა იცით, ვინაჲ მოვედ და ვიდრე ვალ.
და	მცხ.საქმ	და მეორესა დღესა შთავედით სიდონდ. კაცთ მოყუარებაჲ აჩუენა ივლიოს პავლესთჳს და უბრძანა მეგობართა თჳსთა თანა მისლვად და მოღუაწებისა მიმთხვევად.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო მე არა ესრე აღვთქუა, ვითარმედ ულხინო უსჯულოებათა სახლისა მის ელისთა მსხუერპლითა მით და საკუმეველითა უკუნისამდე ჟამთა.
და	მცხ.იოან	მე ვარ, რომელი ვწამებ ჩემთჳს, და წამებს ჩემთჳს მომავლინებელი ჩემი მამაჲ.
და	მცხ.საქმ	და მუნ პოა ასისთავმან მან ნავი ალექსანდრიისაჲ, რომელი მივიდოდა იტალიად, და შემსხნა ჩუენ მას შინა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მრავალთა დღეთა მძიმედ ვიდოდეთ და ძნიად მივიწიენით კნიდონდ, რამეთუ არა გჳტევებდა ჩუენ ქარი იგი, და თანაწარვლეთ კრიტი სალმონით კერძო.
და	მცხ.მსაჯ	და შეთქმულ იყუნეს კაცნი ისრაჱლისანი მზირთა მათ თანა მაჱჳლითა აღდებად ცეცხლისა და კუამლისა ქალაქსა მას შინა.
და	მცხ.იოან	ჰრქუეს მას ჰურიათა მათ: სადა არს მამაჲ შენი? მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არცა მე მიცით, არცა მამაჲ ჩემი. უკუეთუმცა მიცოდეთ მე, მამაჲცამცა ჩემი იცოდეთ.
და	მცხ.იოან	ამას სიტყუასა ეტყოდა ფასის საცავსა მას თანა და ასწავებდა ტაძარსა შინა. და არავინ შეიპყრა იგი, რამეთუ არღა მოსრულ იყო ჟამი მისი.
და	მცხ.საქმ	და ეტყოდა: კაცნო ძმანო, ვხედავ, რამეთუ ჭირი და ზღვევაჲ მრავალი ყოფად არს არა ხოლო თუ ტჳრთისა და ნავისაჲ, არამედ თავნიცა ჩუენნი წარწყმედად არიან ნავისა თანა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ასისთავი იგი მენავეთ მოძღუარსა მას და ნავის უფალსა ერჩდა უფროჲს, ვიდრე-ღა პავლეს სიტყუათა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ უმარჯუ იყო ნავთსადგური იგი დასაზამთრებლად, უმრავლესთა მათგანთა დაიდვეს გულსა წარსლვად მიერ, უკუეთუმცა ვითარ უძლეს მისლვად ფინიკედ და მუნ დაზამთრებად ტბასა მას კრიტისასა, რომელი ხედვიდა ჩრდილოდ და სოფლად.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ-იგი ქროდა ქარი სამხრისაჲ, ჰგონებდეს, ვითარმედ ნებისაებრ მათისა იყოს, აღდგეს ასონით და წარირჩევდეს კრიტით.
და	მცხ.იოან	შვილნო, მცირედ ჟამ თქუენ თანა ვარ. და მეძიებდეთ მე, და ვითარცა-იგი ვარქუ ჰურიათა, ვითარმედ: ვიდრე-იგი მე მივალ, თქუენ ვერ ჴელ-გეწიფების მოსლვად; და აწ თქუენ გეტყვ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ შეაცთუნა ნავი იგი და ვერ ეძლო პირსა მიქცევად ქარისა მის, მიუტევეთ და მიმოვაქუნდით.
და	მცხ.საქმ	რომელი აღიღეს და შესაწევნელად იჴუმევდეს და შემოსწებეს ნავსა. ხოლო ეშინოდა, ნუუკუე კბოდოანსა განცჳვენ, გარდაუტევეს ჭურჭელი და ესრეთ მიმოაქუნდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ბოროტი უჩნდა წინაშე ღმრთისა საქმისა ამისთჳს, და მოსრა ისრაჱლი.
და	მცხ.საქმ	და ფრიადი უზმობაჲ იყო. მაშინ პავლე აღდგა შორის მათსა და თქუა: ჯერ-იყო, ჵ კაცნო, რაჲთამცა მერჩდით მე და არა წარხუედით კრიტით და შეიძინეთ ჭირი ესე და ზღვევაჲ.
და	მცხ.საქმ	და აწცა გეტყჳ თქუენ, გულ-დებულ იყვენით, რამეთუ განჴუებაჲ სულისაჲ არცა ერთისაჲ იყოს თქუენგან, თჳნიერ ხოლო ნავისა.
და	მცხ.საქმ	და მრქუა: ნუ გეშინინ, პავლე! კეისრისა ჯერ-არს შენდა წარდგომაჲ და აჰა ესერა მიგმადლნა შენ ღმერთმან ყოველნი, რომელნი არიან შენ თანა ნავსა მაგას.
და	მცხ.სჯლ	ჭამა იაკობ, განძღა და შეჰზრიობდა საყუარელი იგი, განსუქნა, განსხუა, განიშუა, დაუტევა ღმერთი შემოქმედი თჳსი და განუდგა ღმერთსა მაცხოვარსა თჳსსა.
და	მცხ.იოან	მერმე ჰრქუა მათ იესუ: მე წარვალ, და მეძიებდეთ მე და არა მპოოთ და ცოდვათა შინა თქუენთა მოსწყდეთ; და ვიდრე-იგი მე მივალ, თქუენ ვერ ჴელ-გეწიფების მოსლვად.
და	მცხ.საქმ	და გარდაუტევეს საზომი და პოვეს ოც მჴარ. და მცირედ და-რე-ყოვნეს და კუალად მოზომეს და პოვეს ათხუთმეტი მჴარი.
და	მცხ.საქმ	და ეშინოდა, ნუუკუე კბოდოანსა ადგილსა განცჳვენ, ბოლოჲთ კერძო ნავისა მის გარდასთხინეს ოთხნი კავნი და ილოცვიდეს განთენებასა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მენავეთა მათ ეგულებოდა სივლტოლაჲ ნავისა მისგან და გარდაუტევეს ჴუამალდი იგი ზღუად, მიზეზად რეცა თუ თავით კერძო ნავისა მის განჰმარტებენ კავთა.
და	მცხ.საქმ	მაშინ პავლე ჰრქუა ასისთავსა მას და ერის კაცთა: უკუეთუ ესენი არა იყვნენ ნავსა შინა, თქუენ განრინებად ვერ ჴელ-გეწიფების.
და	მცხ.საქმ	მაშინ ერისგანთა მათ განუკუეთნეს საბელნი იგი ჴუამალდისანი და მიუშუეს იგი წარტაცებად ღელვათა.
და	მცხ.ეზრ1	და მივაწვიეთ მუნ მარხვა კიდესა მას მდინარისა აკუთაისსა და ვილოცევდით წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა და ვითხოვდით მისგან გზასა სიწრფოებისასა ჩუენთჳს და შვილთა ჩუენთათჳს და ყოვლისათჳს, რომელი იყო ჩუენ თანა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა განთენდებოდა, ჰლოცვიდა ყოველთა პავლე მიღებად საზრდელისა და ჰრქუა: მეათოთხმეტე დღე არს დღეს, ვინაჲთგან უზმათა დაგიყოფიეს და არარაჲ მიგიღებიეს.
და	მცხ.საქმ	და ესე ვითარცა თქუა, მოიღო პური, ჰმადლობდა ღმერთსა წინაშე ყოველთასა და განტეხა და იწყო ჭამად.
და	მცხ.საქმ	გულს-მოდგინე იქმნეს ყოველნი და მათცა მიიღეს საზრდელი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ვიყვენით ნავსა მას შინა ყოველნი კაცნი ორას სამეოც და ათექუსმეტი სული.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა განძღეს საზრდელითა, აღუმცირებდეს ნავსა მას და გარდასდებდეს იფქლსა ზღუად.
და	მცხ.საქმ	და რაჟამს განთენა, ქუეყანაჲ იგი ვერ იცნეს, ყურესა რასმე განიცდიდეს, რომლისა იყო ზღჳს კიდე, სადა-იგი ეგულებოდა, უკუეთუმცა ვითარ შეუძლეს, განდგინებაჲ ნავისაჲ მის.
და	მცხ.საქმ	მოჰჴსნნეს კავნიცა იგი და მიუტევნეს ზღუად, და მათ თანა მიუტევნეს შესაუღლველნიცა იგი საჭეთანი და აღუპყრეს აფრაჲ მცირე, და ქარით კერძო ეპყრა ზღჳს კიდით კერძო.
და	მცხ.იოან	და ვითარ მოაკლდა ღჳნოჲ, ჰრქუა იესუს დედამან მისმან: ღჳნოჲ არა აქუს.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ერის კაცთა მათ ზრახვა-ყვეს, რაჲთა მოსწყჳდნენ პყრობილნი იგი, ნუუკუე განვინმე-ცურდეს და ივლტოდის.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ასისთავსა მას უნდა განრინებაჲ პავლესი და დააბრკოლნა იგინი ზრახვისა მისგან და უბრძანა, რომელნი-იგი ცურვით შემძლებელ იყვნეს, განსლვად ქუეყანად,
და	მცხ.საქმ	და სხუანი იგი რომელნიმე ფიცრითა და რომელნიმე ჭურჭლითა ნავისაჲთა რომლითამე. და ესრეთ განვერენით ყოველნივე და გამოვედით ქუეყანად.
და	მცხ.საქმ	და გამო-რაჲ-ვჴედით, მაშინ იცნეს, რამეთუ მელიტონი ერქუა ჭალაკსა მას.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ბარბაროზთა მათ წინა-მიყვეს ჩუენ არა მცირედი კაცთ მოყუარებაჲ, რამეთუ აღაგზნეს ცეცხლი და შემიწყნარნეს ჩუენ ყოველნი წჳმისა მისგან და ყინელისა, რომელი იყო.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ შეჰკრებდა პავლე ფრიადსა ქარქუეტსა და დაასხმიდა ცეცხლსა მას ზედა, იქედნე სიტფოჲსა მისგან გამოჴდა და მოეხჳა ჴელსა პავლესსა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან ჴელი განყარა და შეაგდო გუელი იგი ცეცხლსა, და არარაჲ ბოროტი ევნო მას.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იგინი ჰგონებდეს, ვითარმედ განსივნეს და დაეცეს მეყსეულად მკუდარი. და ვითარ-იგი მყოვარ ჟამ ჰგებდეს და ჰხედვიდეს, რამეთუ არარაჲ ბოროტი შეემთხჳა მას, მოიქცეს და იტყოდეს, ვითარმედ ღმერთი არს.
და	მცხ.სჯლ	აწ-მე ვითარ შეუძლია თავს-დებად ურვასა მაგას თქუენსა და სიმძიმესა და ჴდომასა სასჯელისასა განგებად?
და	მცხ.სჯლ	რაჟამს დასცა მან სეონ მეფჱ იგი ამორეველთა, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ესებონს, და ოგ მეფჱ იგი ბასაანისაჲ, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ასტაროთს და ლედრაინს.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ადგილთა მათ იყო სოფლები მთავრისა ვისიმე მის ჭალაკისაჲ, რომელსა სახელი ერქუა პოპლიოს, რომელმან შემიწყნარნა ჩუენ და სამ დღე სიყუარულით მოწლედ მისტუმრნა.
და	მცხ.საქმ	და იყო მამაჲ პოპლიოჲსი სიცხითა და ნაწლევითა სნეულ და მწოლარე, რომლისა შევიდა პავლე და ულოცა და დაასხნა მის ზედა ჴელნი მისნი და განკურნა იგი.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ესე იქმნა, სხუანიცა, რომელნი იყვნეს ჭალაკსა მას შინა და აქუნდა უძლურებაჲ, მოვიდოდეს და განიკურნებოდეს ძალითა ღმრთისაჲთა,
და	მცხ.საქმ	სადა-იგი ვპოენით ძმანი, და ნუგეშინის-ცემულ ვიქმნენით მათ ზედა და დავადგერით მუნ შჳდ დღე. და ესრეთ მოვედით ჰრომედ.
და	მცხ.საქმ	და მიერ ძმათა ესმა ჩუენთჳს და გამოვიდეს შემთხუევად ჩუენდა ვიდრე აპპიოფოროდმდე და მესამედ ღჳნის საფარდულად, რომელნი იხილნა რაჲ პავლე, ჰმადლობდა ღმერთსა და ნუგეშინის-იცა.
და	მცხ.საქმ	და ოდეს შევედით ჰრომედ, ასისთავმან მან მისცნა პყრობილნი იგი ერის მთავარსა მას, ხოლო პავლეს ებრძანა ყოფაჲ თჳსაგან მცველისა მისისა ერის კაცისა თანა.
და	მცხ.იოან	თქუენ მამისა ეშმაკისანი ხართ და გულის-თქუმათა მამისა თქუენისათა გნებავს ყოფად; რამეთუ იგი კაცის-მკვლელი იყო დასაბამითგან და ჭეშმარიტებასა არა დაადგრა, რამეთუ ჭეშმარიტებაჲ არა არს მის თანა. ოდეს იტყჳნ ტყუვილსა, თჳსისაგან გულისა იტყჳნ, რამეთუ მტყუვარ არს, და რამეთუ მამაჲცა მისი მტყუვარი არს.
და	მცხ.საქმ	და იყო შემდგომად სამისა დღისა მოუწოდა პავლე, რომელნი-იგი იყვნეს მუნ ჰურიანი მთავარნი. და ვითარ მოკრბეს იგინი, ეტყოდა მათ: კაცნო ძმანო, მე არაჲ ბოროტი ვქმენ ერისა მის თანა გინა სჯულისა მამულისა, და კრული იერუსალჱმით მივეცი ჴელთა ჰრომთასა,
და	მცხ.საქმ	ამის უკუე მიზეზისათჳს გლოცევდ თქუენ, რაჲთა მოხჳდეთ და გიხილნე და გეტყოდი, რამეთუ სასოებისათჳს ისრაჱლისა ჯაჭჳ ესე ზედა-მაც მე.
და	მცხ.მსაჯ	და მადიამი და ამალეკი და ყთველნივე ძენი მზისაღმოსავალისანი დაბანაკებულ იყვნენ ღელესა მას შიდა, ვითარცა მკალი სიმრავლითა და აქლემებისა მათისა არა იყო რიცხჳ, არამედ იყვნეს, ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ სიმრავლითა.
და	მცხ.ნეშტ1	ოთხთა მათ კერძოთა ცისათა იყუნეს ბჭენი იგი მზისა აღმოსავალითა, ზღჳთ, და ჩრდილოთ და სამხრით,
და	მცხ.საქმ	და განუჩინეს მას დღე და მოვიდეს ვანად მისა მრავალნი, რომელთა ასწავებდა და მიუთხრობდა სასუფეველისათჳს ღმრთისა და არწმუნებდა მათ იესუჲსთჳს სჯულისაგან მოსესა და წინაწარმეტყუელთა განთიადითგან ვიდრე მიმწუხრადმდე.
და	მცხ.საქმ	და რომელნიმე ერჩდეს სიტყუათა მათ და რომელნიმე არა ერჩდეს.
და	მცხ.საქმ	და შეუთქუმელ იყვნეს ურთიერთას და განვიდოდეს. თქუა პავლე სიტყუაჲ ერთი, ვითარმედ: კეთილად იტყოდა სული წმიდაჲ ესაიაჲს მიერ წინაწარმეტყუელისა მამათა თქუენთა მიმართ
და	მცხ.საქმ	და თქუა: მივედ ერისა ამის და არქუ მათ: სმენით გესმოდის და არა გულისჴმა-ჰყოთ, და ხედვით ჰხედვიდეთ და არა იხილოთ.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ განზრქნა გული ერისაჲ ამის, და ყურითა მძიმედ ისმინეს და თუალნი მათნი დაიწუხნეს, ნუსადა იხილონ თუალითა და ყურითა ისმინონ და გულითა გულისჴმა-ყონ და მოიქცენ და განვკურნე იგინი.
და	მცხ.საქმ	და ესე რაჲ თქუა, წარვიდეს ჰურიანი იგი და ფრიადი გამოძიებაჲ აქუნდა თავთა შორის თჳსთა.
და	მცხ.იერ	რამეთუ მე შთამოვამჴუ ესავი, გამოვაცხადენ დაფარულნი მათნი. დაფარვად ვერ უძლონ, წარწყმედად თესლი მისი ჴელითა ძმისა მისისათა და მეზობლისათა.
და	მცხ.იოან	და ეტყოდა მათ იესუ: თქუენ ქუეყანისაგანნი ხართ, ხოლო მე ზეცისაგანი ვარ; თქუენ ამის სოფლისაგანნი ხართ, ხოლო მე არა ამის სოფლისაგანი ვარ.
და	მცხ.იოან	ეტყოდეს მას: და შენ ვინ ხარ? ჰრქუა მათ იესუ: პირველად, რამეთუ მე გეტყჳ თქუენ.
და	მცხ.იოან	მრავალი მაქუს თქუენდა სიტყუად და განკითხვად, არამედ რომელმან მომავლინა მე, ჭეშმარიტ არს, და რაჲ-იგი მესმა მისგან, მას ვიტყჳ სოფელსა ამას შინა.
და	მცხ.იოან	მერმე ჰრქუა მათ იესუ: ოდეს აღამაღლოთ ძე კაცისაჲ, მაშინ სცნათ, რამეთუ მე ვარ და თავით ჩემით არას ვიქმ, არამედ ვითარცა მასწავა მე მამამან, მასცა ვიტყჳ.
და	მცხ.იოან	და რომელმან მომავლინა მე, ჩემ თანა არს; არა დამიტევა მე მარტოჲ მამამან, რამეთუ მე სათნოებასა მისსა ვიქმ მარადის.
და	მცხ.იოან	და ეტყოდა იესუ მორწმუნეთა მათ მისთა ჰურიათა: უკუეთუ თქუენ დაადგრეთ სიტყუათა ჩემთა, ჭეშმარიტად მოწაფენი ჩემნი ხართ.
და	მცხ.ეფეს	რომლითა მაქუს ჩუენ განცხადებულებაჲ და მოსლვაჲ სასოებით სარწმუნოებითა მისითა.
და	მცხ.ეფეს	რომლისაგან ყოველნი ნათესავნი ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა სახელ-დებულ არიან,
და	მცხ.ეფეს	სიყუარულითა დამტკიცებულნი და დაფუძნებულნი, რაჲთა შეუძლოთ წარწევნად ყოველთა თანა წმიდათა, რაჲ-იგი არს სივრცე და სიგრძე, სიმაღლე და სიღრმე,
და	მცხ.იეზ	და თქუა კაცისა მიმართ, მოსილისა სამოსლითა: შევედ საშუალ ეტლისთუალთა, ქუეშე კერძოთა ქეროვიმთასა, და აღივსენ მჭელნი შენნი ნაკუერცხლებითა ცეცხლისაჲთა საშუალისაგან ქეროვიმთასა და განაბნიე ქალაქსა ზედა. და შევიდა წინაშე ჩემსა.
და	მცხ.იეზ	და გამოყო ქეროვიმმან ჴელი თჳსი საშუალისაგან ქეროვიმთასა საშუალ ცეცხლისა, რომელი იყო შორის ქეროვიმთაჲსა, და მოიღო და მისცა ჴელთა შემოსილისათა სამოსლითა წმიდითა, და მიიღო და გამოვიდა.
და	მცხ.იეზ	და ოთხნი პირნი აქუნდეს თითოეულსა ცხოველთაგანსა. პირი ერთი - პირი ქეროვიმისაჲ, და პირი მეორე - პირი კაცისაჲ, და მესამე - პირი ლომისაჲ, და მეოთხე - პირი არწივისაჲ.
და	მცხ.იოან	და სცნათ ჭეშმარიტი, და ჭეშმარიტებამან განგათავისუფლნეს თქუენ.
და	მცხ.იოან	მიუგეს ჰურიათა მათ და ჰრქუეს მას: ჩუენ ნათესავნი აბრაჰამისნი ვართ და არასადა ვის ვჰმონებდით; ვითარ-ეგე შენ იტყჳ, ვითარმედ: განსთავისუფლდეთ?
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ ყოველმან რომელმან ქმნეს ცოდვაჲ, მონაჲ არს იგი ცოდვისაჲ.
და	მცხ.იოან	და მონამან არა დაიმკჳდროს სახლსა შინა უკუნისამდე, ხოლო ძემან დაიმკჳდროს უკუნისამდე.
და	მცხ.იოან	მე რომელი ვიხილე მამისა ჩემისა თანა, მას ვიტყჳ; და თქუენ რომელი იხილეთ მამისა თქუენისა თანა, მას ჰყოფთ.
და	მცხ.იოან	მიუგეს და ჰრქუეს მას: მამაჲ ჩუენი აბრაჰამი არს. მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: უკუეთუმცა შვილნი აბრაჰამისნი იყვენით, საქმეთამცა აბრაჰამისთა იქმოდეთ.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ იესუ: უკუეთუმცა ღმერთი მამაჲ თქუენი იყო, გიყუარდიმცა მე, რამეთუ ღმრთისაგან გამოვედ და მოსრულ ვარ, რამეთუ არა თავით თჳსით მოსრულ ვარ, არამედ მან მომავლინა მე.
და	მცხ.იოან	ხოლო მე ჭეშმარიტსა გეტყჳ თქუენ, და არა გრწამს ჩემი.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: ჩემ თანა ეშმაკი არა არს, არამედ პატივ-ვსცემ მამასა ჩემსა, და თქუენ მაგინებთ მე.
და	მცხ.იოან	ხოლო მე არა ვეძიებ დიდებასა ჩემსა; არს, რომელი ეძიებს და სჯის.
და	მცხ.იოან	ჰრქუეს მას ჰურიათა: აწ გჳცნობიეს, რამეთუ ეშმაკეულ ხარ: აბრაჰამ მოკუდა და წინაწარმეტყუელნიცა, და შენ იტყჳ: უკუეთუ ვინმე სიტყუაჲ ჩემი დაიმარხოს, არა იხილოს გემოჲ სიკუდილისაჲ უკუნისამდე.
და	მცხ.იოან	ნუუკუე შენ უფროჲს ხარა მამისა ჩუენისა აბრაჰამისა, რომელი მოკუდა, და წინაწარმეტყუელნი მოწყდეს? შენ ვის ჰყოფ თავსა შენსა?
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: უკუეთუ მე ვადიდებდე თავსა ჩემსა, დიდებაჲ ჩემი არარაჲ არს; არამედ არს მამაჲ ჩემი, რომელი მადიდებს მე, რომელი თქუენ სთქუთ, ვითარმედ: ღმერთი ჩუენი არს იგი.
და	მცხ.იოან	და არა იცით იგი, ხოლო მე ვიცი იგი. და უკუეთუ ვთქუა, ვითარმედ: არა ვიცი იგი, ვიყო მეცა მსგავს თქუენდა მტყუვარ, არამედ ვიცი იგი და სიტყუასა მისსა ვიმარხავ.
და	მცხ.იოან	აბრაჰამს, მამასა თქუენსა, უხაროდა, რაჲთა იხილოს დღე ესე ჩემი, იხილა და განიხარა.
და	მცხ.იოან	ჰრქუეს მას ჰურიათა მათ: ერგასის წლის არღა ხარ და შენ აბრაჰამი გიხილავსა?
და	მცხ.იოან	და ვითარცა წარვიდოდა იესუ, იხილა კაცი, ბრმაჲ შობითგან.
და	მცხ.იოან	ჰკითხვიდეს მოწაფენი მისნი და ეტყოდეს: რაბი, ვინ ცოდა: ამან ანუ მშობელთა ამისთა, რამეთუ ბრმაჲ იშვა?
და	მცხ.იოან	და ჩემდა ჯერ-არს საქმედ საქმესა მომავლინებელისა ჩემისასა, ვიდრე დღე არსღა; მოვალს ღამე, ოდეს ვერვის ჴელ-ეწიფოს საქმედ.
და	მცხ.იოან	და ესე ვითარცა თქუა ჰნერწყუა ქუეყანასა და შექმნა თიჴაჲ ნერწყჳსაგან და სცხო თიჴაჲ იგი თვალთა მის ბრმისათა7
და	მცხ.იოან	ხოლო მოძმენი და რომელთა ეხილვა იგი პირველად, რამეთუ მთხოველი იყო, იტყოდეს: არა ესე არსა, რომელი ზინ და ითხოვნ?
და	მცხ.იოან	იყო შაბათი, ოდეს-იგი თიჴაჲ შექმნა იესუ და აღუხილნა თვალნი მისნი.
და	მცხ.იოან	კუალად ჰკითხვიდეს მას ფარისეველნიცა იგი: ვითარ აღიხილენ? ხოლო მან ჰრქუა მათ: თიჴაჲ დამდვა თუალთა ჩემთა, და დავიბანე და აწ ვხედავ.
და	მცხ.იოან	იტყოდეს ვინმე ფარისეველთაგანნი: ესე კაცი არა არს ღმრთისაგან, რამეთუ შაბათსა არა იმარხავს. სხუანი იტყოდეს: ვითარ ჴელ-ეწიფების კაცსა ცოდვილსა ესევითარისა სასწაულისა საქმედ? და ცილობაჲ იყო მათ შორის.
და	მცხ.იოან	არა ჰრწმენა ჰურიათა მისთჳს, ვითარმედ ბრმაჲ იყო და აღიხილნა თუალნი, ვიდრემდე მოუწოდეს მამა-დედათა მისთა, რომელმან-იგი აღიხილნა,
და	მცხ.იოან	ჰკითხვიდეს მათ და ჰრქუეს: ესე არსა ძჱ იგი თქუენი, რომელისაჲ თქუენ სთქუთ, ვითარმედ: ბრმაჲ იშვა? აწ უკუე ვითარ ხედავს?
და	მცხ.იოან	მიუგეს მამა-დედათა მისთა და ჰრქუეს: უწყით, რამეთუ ესე არს ძჱ ჩუენი და რამეთუ ბრმაჲ იშვა.
და	მცხ.იოან	მოუწოდეს კაცსა მას მეორედ, რომელი-იგი პირველ ბრმაჲ იყო, და ჰრქუეს მას: მიეც დიდებაჲ ღმერთსა; ჩუენ უწყით, რამეთუ კაცი ესე ცოდვილ არს.
და	მცხ.იოან	ხოლო მან მიუგო და ჰრქუა: ცოდვილი თუ არს, მე არა უწყი; ხოლო ერთი ესე უწყი, რამეთუ ბრმაჲ ვიყავ და აწ ვხედავ.
და	მცხ.იოან	მიუგო და ჰრქუა მათ: გარქუ თქუენ პირველვე, და არა გესმა; რაჲსაღა გნებავს კუალად სმენად? ანუ თქუენცა გნებავს მოწაფე ყოფად მისა?
და	მცხ.იოან	ხოლო იგინი აგინებდეს მას და ჰრქუეს: შენ ხარ მოწაფე მისი, ხოლო ჩუენ მოწაფენი მოსესნი ვართ.
და	მცხ.იოან	მიუგო კაცმან მან და ჰრქუა მათ: საკჳრველი ესე არს, რამეთუ თქუენ არა იცით, ვინაჲ არს, და მე აღმიხილნა თუალნი.
და	მცხ.იოან	ესე უწყი, რამეთუ ცოდვილისაჲ არა ისმინის ღმერთმან, არამედ უკუეთუ ვინმე არნ ღმრთის-მსახურ და ნებასა ღმრთისასა ჰყოფნ, ამისი ისმინის ღმერთმან.
და	მცხ.იოან	მიუგეს და ჰრქუეს მას: ცოდვათა შინა შობილ ხარ შენ ყოვლად და შენ გუასწავებ ჩუენ? და განჴადეს იგი გარე.
და	მცხ.იოან	ესმა იესუს, რამეთუ განაძეს იგი გარე, პოვა იგი და ჰრქუა მას: შენ გრწამსა ძე ღმრთისაჲ?
და	მცხ.იოან	მან მიუგო და ჰრქუა: ვინ არს იგი, უფალო, რაჲთა მრწმენეს იგი?
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: იხილე იგი, და რომელი იტყჳს შენ თანა, იგი არს.
და	მცხ.იოან	ხოლო მან ჰრქუა მას: მრწამს, უფალო, და თაყუანის-სცა მას.
და	მცხ.იოან	ესმა ესე ფარისეველთაგანთა, რომელნი იყვნეს მის თანა, და ჰრქუეს: ნუუკუე ჩუენცა ბრმანი ვართა?
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ იესუ: უკუეთუმცა ბრმანი იყვენით, ცოდვაჲმცა არა გაქუნდა; ხოლო აწ იტყჳთ, ვითარმედ: ვხედავთ, და ცოდვანი თქუენნი ჰგიან.
და	მცხ.იოან	ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: რომელი არა შევალს კარით ეზოსა ცხოვართასა, არამედ სხჳთ კერძო შევალს, იგი მპარავი არს და ავაზაკი.
და	მცხ.იოან	ამას მეკარემანცა განუღის, და ცხოვართა ჴმისა მისისაჲ ისმინიან, და თჳსთა ცხოვართა უწესნ სახელით და განიყვანნის იგინი.
და	მცხ.იოან	და ოდეს თჳსნი იგი ყოველნი განიყვანნის, წინაშე მათსა ვიდოდის, და შეუდგენ მას ცხოვარნი იგი, რამეთუ იციან ჴმაჲ მისი.
და	მცხ.იოან	ამას იგავსა ეტყოდა მათ იესუ, და მათ არა გულისჴმა-ყვეს, რასა-იგი ეტყოდა მათ.
და	მცხ.იოან	ყოველნი, რომელნი ჩემსა პირველად მოვიდეს, მპარავნი იყვნეს და ავაზაკნი, არამედ არა ისმინეს მათი ცხოვართა.
და	მცხ.იოან	ხოლო მპარავი იგი არა მოვიდის, არამედ რაჲთა იპაროს და დაკლას და წარწყმიდოს. ხოლო მე მოვედ, რაჲთა ცხორებაჲ აქუნდეს და უმეტესი აქუნდეს.
და	მცხ.იოან	ხოლო სასყიდლით-დადგინებულმან და რომელი არა არნ მწყემსი, რომლისა არა არიედ ცხოვარნი თჳსნი, იხილის რაჲ მგელი მომავალი, დაუტევნის ცხოვარნი და ივლტინ, და მგელმან წარიტაცნის იგინი და განაბნინის ცხოვარნი.
და	მცხ.იოან	ხოლო სასყიდლით დადგინებული იგი ივლტინ, რამეთუ სასყიდლით დადგინებული არნ და არარაჲ სჭირნ მას ცხოვართათჳს.
და	მცხ.იოან	მე ვარ მწყემსი კეთილი და ვიცნი ჩემნი იგი, და მიციან ჩემთა მათ.
და	მცხ.იოან	ვითარცა მიცის მე მამამან, ვიცი მეცა მამაჲ და სულსა ჩემსა დავსდებ ცხოვართათჳს.
და	მცხ.იოან	არავინ მიმიღოს იგი ჩემგან, არამედ მე დავსდებ მას თავით ჩემით. ჴელ-მეწიფების დადებად მისა და ჴელ-მეწიფების კუალად მოღებად მისა. ესე მცნებაჲ მომიღებიეს მამისა ჩემისაგან.
და	მცხ.იოან	და იყო განწვალებაჲ კუალად ჰურიათა მათ შორის ამის სიტყჳსათჳს.
და	მცხ.იოან	და იტყოდეს მრავალნი მათგანნი: ეშმაკეულ არს და ცბის. რაჲსა ისმინეთ მისსა?
და	მცხ.იოან	და სხუანი იტყოდეს: ესე სიტყუანი არა ეშმაკეულისანი არიან. ნუუკუე ეშმაკსა ჴელ-ეწიფების ბრმისა თუალთა ახილვად?
და	მცხ.იოან	და იყო მაშინ სატფურებაჲ იერუსალჱმს; ზამთარი იყო.
და	მცხ.იოან	და იქცეოდა იესუ ტაძარსა მას შინა და სტოასა სოლომონისსა.
და	მცხ.იოან	გარე მოადგეს მას ჰურიანი იგი და ეტყოდეს: ვიდრემდის სულთა ჩუენთა წარგუჴდი? უკუეთუ შენ ხარ ქრისტე, გჳთხარ ჩუენ განცხადებულად.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა: გარქუ თქუენ, და არა გრწამს; საქმეთა, რომელთა ვიქმ სახელითა მამისა ჩემისაჲთა, ესენი წამებენ ჩემთჳს.
და	მცხ.იოან	და თქუენ არა გრწამს ჩემი, რამეთუ არა ხართ ცხოვართა ჩემთაგანნი, ვითარცა გარქუ თქუენ.
და	მცხ.იოან	ცხოვართა ჩემთა ჴმისა ჩემისაჲ ისმინიან, და მე ვიცნი იგინი, და მომდევენ მე.
და	მცხ.იოან	და მე ცხორებაჲ საუკუნოჲ მივსცე მათ, და არა წარწმყდენ უკუნისამდე, და არავინ მიმტაცნეს იგინი ჴელთაგან ჩემთა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ერთსა მას შაბათსა, ცისკარსა მსთუად მოვიდეს საფლავსა მას და მოაქუნდა, რაჲ-იგი მოემზადა სულნელი და ნელსაცხებელი, და სხუანი ვინმე მათ თანა.
და	მცხ.იოან	მამაჲ ჩემი, რომელმან მომცნა იგინი, უფროჲს ყოველთასა არს, და არავის ჴელ-ეწიფების მიტაცებად მათა ჴელთაგან მამისა ჩემისათა.
და	მცხ.იოან	მე და მამაჲ ჩემი ერთ ვართ.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: მრავალი საქმე კეთილი გიჩუენე თქუენ მამისა ჩემისა მიერ; რომლისა მათგანისა საქმისათჳს ქვასა დამკრებთ მე?
და	მცხ.იოან	მიუგეს ჰურიათა და ჰრქუეს მას: კეთილისა საქმისათჳს ქვასა არა დაგკრებთ შენ, არამედ გმობისათჳს, და რამეთუ კაცი ხარ შენ და გიყოფიეს თავი შენი ღმერთ.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არა წერილ არსა სჯულსა, ვითარმედ: მე ვთქუ: ღმერთნი სამე ხართ?
და	მცხ.ლუკა	და პოვეს ლოდი იგი გარდაგორვებული საფლავისა მისგან.
და	მცხ.იოან	უკუეთუ იგინი თქუნა ღმრთად, რომელთა მიმართ იყო სიტყუაჲ ღმრთისაჲ, და ვერ ჴელ-ეწიფების დაჴსნად წერილი.
და	მცხ.ლუკა	და შე-რაჲ-ვიდეს შინა, არა პოვეს გუამი იგი უფლისა იესუჲსი.
და	მცხ.ლუკა	და იყო განზრახვასა მას მათსა ამისთჳს, და აჰა ესერა ორ კაც ზედა მოადგეს მათ სამოსლითა ელვარითა.
და	მცხ.იოან	და რომელი-იგი მამამან წმიდა-ყო და მოავლინა სოფლად, თქუენ იტყჳთ, ვითარმედ: გმობს, რამეთუ ვთქუ, ვითარმედ: ძე ღმრთისაჲ ვარი მე.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარ შეშინებულ იყვნეს იგინი და დაედრიკნეს პირნი მათნი ქუეყანად, ჰრქუეს მათ: რაჲსა ეძიებთ ცხოველსა მას მკუდართა თანა?
და	მცხ.იოან	უკუეთუ ვიქმ, დაღაცათუ ჩემი არა გრწამს, საქმენი გრწმენედ, რაჲთა სცნათ და უწყოდით, რამეთუ მამაჲ ჩემ თანა არს, და მე მამისა თანა.
და	მცხ.იოან	ეძიებდეს კუალად შეპყრობად მას, და განვიდა ჴელთაგან მათთა.
და	მცხ.იოან	და წიაღჴდა მიერ იორდანესა, ადგილსა მას, სადა ნათელ-სცემდა პირველად იოვანე, და დაადგრა მუნ.
და	მცხ.იოან	და მრავალნი მოვიდოდეს მისა და იტყოდეს, ვითარმედ: იოვანე სასწაული არარჲ ქმნა; ხოლო ყოველი, რომელი თქუა იოვანე ამისთჳს, ჭეშმარიტ იყო.
და	მცხ.იოან	და მრავალთა ჰრწმენა მისი მუნ.
და	მცხ.იოან	იყო ვინმე უძლური ლაზარე ბეთანიაჲთ, დაბისაგან მარიამისა და მართაჲსა, დისა მისისა.
და	მცხ.ლუკა	და თქუა, ვითარმედ: ჯერ-არს ძისა კაცისა მიცემად ჴელთა კაცთა ცოდვილთასა და ჯუარ-ცუმად და მესამესა დღესა აღდგომად.
და	მცხ.ლუკა	და მოეჴსენნეს სიტყუანი მისნი.
და	მცხ.ლუკა	და მიიქცეს საფლავით და უთხრეს ესე ყოველი ათერთმეტთა მათ და სხუათა ყოველთა.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იყვნეს მაგდალენელი მარიამ და იოანნა და მარიამ იაკობისი და სხუანი მათ თანა, რომელნი უთხრობდეს მოციქულთა ამას.
და	მცხ.ლუკა	და უჩნდეს სიტყუანი მათნი, ვითარცა სიჩქურისანი, მათ წინაშე და არა ჰრწმენა მათი.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო პეტრე აღდგა და მირბიოდა საფლავად და შთაჰხედნა საფლავსა მას და იხილნა ტილონი იგი ხოლო მდებარენი და წარვიდა თჳსაგან და დაუკჳრდა საქმე ესე.
და	მცხ.იოან	ესე იყო მარიამ, რომელმან სცხო ნელსაცხებელი უფალსა და თმითა თჳსითა წარჰჴოცნა ფერჴნი მისნი, რომლისაჲ ძმაჲ მისი ლაზარე სნეულ იყო.
დათა	მცხ.იოან	მიუვლინეს იესუს დათა მისთა და ჰრქუეს: უფალო, აჰა, რომელი გიყუარს, სნეულ არს.
და	მცხ.იოან	უყუარდა იესუს მართა და დაჲ მისი და ლაზარე.
და	მცხ.ეფეს	ყოვლითა სიმდაბლითა და სიმშჳდითა და სულგრძელებითა, თავს-იდებდით ურთიერთარს სიყუარულითა,
და	მცხ.ეფეს	ერთ ჴორც და ერთ სულ, ვითარცა-იგი იჩინენით ერთითა მით სასოებითა ჩინებისა თქუენისაჲთა;
და	მცხ.ეფეს	ერთ არს ღმერთი და მამაჲ ყოველთაჲ, რომელი ყოველთა ზედა არს და ყოველთა მიერ და ჩუენ ყოველთა შორის.
და	მცხ.ეფეს	რომლისათჳს იტყჳს: აღჴდა მაღალსა, წარმოტყუენა ტყუე და მისცა იგი ნიჭად კაცთა.
და	მცხ.ეფეს	და მან მოსცნა, რომელნიმე მოციქულნი, რომელნიმე წინაწარმეტყუელნი, რომელნიმე მახარებელნი, რომელნიმე მწყემსნი და მოძღუარნი
და	მცხ.ეფეს	ვიდრემდე მივიწინეთ ყოველნი ერთობასა სარწმუნოებისასა და მეცნიერებასა ძისა ღმრთისასა, მამაკაცად სრულად, საზომად ჰასაკისა სავსებისა მის ქრისტესისა,
და	მცხ.იოან	და უკუეთუ ვინმე ვიდოდის ღამესა შინა, უბრკუმეს მას, რამეთუ ნათელი არა არს მას შინა.
და	მცხ.იოან	ესე თქუა და ამისა შემდგომად ჰრქუა მათ: ლაზარე, მეგობარმან ჩემმან, დაიძინა, არამედ მე მივიდე და განვაღჳძო იგი.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ ჰრქუა სიკუდილისა მისისათჳს, და მათ ეგონა, ვითარმედ მძინარებისათჳს ძილისა თქუა.
და	მცხ.იოან	და მე მიხარის თქვენთჳს, რაჲთა გრწმენეს ჩემი, რამეთუ არა ვიყავ მუნ. არამედ მოგუალედ, მივიდეთ მისა.
და	მცხ.ეფეს	რაჲთა არღარა ვიყვნეთ ყრმა ჩჩჳლ, ღელვა-აღტეხილ და მიმოტაცებულ ყოველსა მას ქარსა მოძღურებისასა სივერაგითა კაცათაჲთა და ზაკულებითა მანქანებისა მის მიმართ საცთურებისა,
და	მცხ.ეფეს	არამედ ჭეშმარიტ ვიყვნეთ სიყუარულსა ზედა და აღვაორძინებდეთ მისა მიმართ ყოველსა, რომელ არს თავ მისა ქრისტე,
და	მცხ.იოან	და ვითარცა მოვიდა იესუ ბეთანიად, პოვა იგი, რამეთუ ოთხი დღე აქუნდა საფლავსა შინა.
და	მცხ.იოან	და მრავალნი ჰურიათაგანნი მოსრულ იყვნეს მართაჲსა და მარიამისა, რაჲთა ნუგეშინის-სცენ მათ ძმისა მათისათჳს.
და	მცხ.ეფეს	რომელთა წარიწირნეს თავნი მათნი და მისცნეს ბილწებასა საქმედ არაწმიდებისა ყოვლისა ანგაჰრებისა.
და	მცხ.ეფეს	უკუეთუ გასმიეს იგი და მისა მიმართ გისწავიეს, ვითარცა-იგი არს ჭეშმარიტებაჲ იესუჲს თანა,
და	მცხ.ეფეს	და განახლდებოდეთ თქუენ სულითა მით გონებისა თქუენისაჲთა
და	მცხ.ეფეს	და შეიმოსეთ ახალი იგი კაცი, ღმრთისა მიერ დაბადებული, სიმართლითა და სიწმიდითა ჭეშმარიტებისაჲთა.
და	მცხ.იოან	არამედ და აწცა უწყი, ვითარმედ: რაჲცა-იგი სთხოო ღმერთსა, მოგცეს შენ ღმერთმან.
და	მცხ.ეფეს	მპარავი იგი ნუღარა იპარავნ, არამედ უფროჲსღა შურებოდენ და იქმოდენ კეთილსა თჳსითა ჴელითა, რაჲთა აქუნდეს მიცემად, ვის-იგი უჴმდეს.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: მე ვარ აღდგომაჲ და ცხორებაჲ. რომელსა ჰრწმენეს ჩემი, მო-ღათუ-კუდეს, ცხონდესვე.
და	მცხ.ეფეს	და ნუ შეაწუხებთ სულსა წმიდასა ღმრთისასა, რომლითაცა-იგი აღიბეჭდენით დღედ გამოჴსნისა.
და	მცხ.ეფეს	ყოველი სამწარე და რისხვაჲ და გულის წყრომაჲ და ღაღადებაჲ და გმობაჲ მოისპენ თქუენ შორის ყოვლითურთ უკეთურებით.
და	მცხ.იოან	და ყოველი რომელი ცოცხალ არს და ჰრწმენეს ჩემი, არა მოკუდეს იგი უკუნისამდე. გრწამსა ესე?
და	მცხ.იოან	და ვითარცა ესე თქუა, წარვიდა და მოუწოდა მარიამს, დასა თჳსსა, იდუმალ და რქუა მას: მოღძუარი მოსრულ არს და გიწესს შენ.
და	მცხ.იოან	ხოლო მას ვითარცა ესმა, აღდგა ადრე და მივიდოდა მისა.
და	მცხ.იოან	ხოლო ჰურიანი იგი, რომელნი იყვნეს მისთანა სახლსა შინა და ნუგეშინის-სცემდეს მათ, ვითარცა იხილეს მარიამ, რამეთუ ადრე აღდგა და გამოვიდა, მისდევს მას, ჰგონებდეს, ვითარმედ საფლავად მივალს ტირილდ მისა.
და	მცხ.ესა	და აწ ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი, რომელმან შეგქმნა შენ, იაკობ, რომელმან აღგზილა შენ, ისრაჱლ: ნუ გეშინინ, რამეთუ გამოგიჴსენ შენ, გიწოდე სახელი შენი, ჩემი ხარ შენ.
და	მცხ.იოან	ხოლო მარიამ ვითარცა მოვიდა, სადა-იგი იყო იესუ, ვითარცა იხილა იგი, დავარდა ფერჴთა მისთა თანა და ჰრქუა მას: უფალო, უკუეთუმცა აქა ყოფილ იყავ, არამცა მომკუდარ იყო ძმაჲ იგი ჩემი.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ ვითარცა იხილა იგი, რამეთუ ტიროდა, და მის თანა მოსრულნი იგი ჰურიანიცა ტიროდეს, შეძრწუნდა სულითა, ვითარცა რისხვით,
და	მცხ.იოან	და ჰრქუა მათ: სადა დასდევით იგი? ჰრქუეს მას: მოვედ და იხილე.
და	მცხ.იოან	და ცრემლოოდა იესუცა.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ კუალად, ვითარცა განრისხებული თავსა შორის თჳსსა, მოვიდა საფლავსა მას. ხოლო იყო ქუაბი, და ლოდი ზედა ედვა მას.
დამან	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ იესუ: აღიღეთ ლოდი ეგე. ჰრქუა მას მართა, დამან მის მკუდრისამან: უფალო, ყროდისღა, რამეთუ მეოთხე დღე არს.
და	მცხ.იოან	აღიღეს უკუე ლოდი იგი, სადა მდებარე იყო მკუდარი იგი. ხოლო იესუ აღიხილნა თუალნი ზეცად და თქუა: მამაო, გმადლობ შენ, რამეთუ ისმინე ჩემი.
და	მცხ.იოან	და მე ვიცი, რამეთუ მარადის ისმენ ჩემსა, არამედ ერისა ამისთჳს, რომელი გარე მომადგს მე, ვთქუ, რაჲთა ჰრწმენეს, რამეთუ შენ მომავლინე მე.
და	მცხ.იოან	და ესე ვითარცა თქუა, ჴმითა დიდითა ღაღატ-ყო: ლაზარე, გამოვედ გარე!
და	მცხ.იოან	და გამოვიდა მკუდარი იგი შეკრული ჴელით და ფერჴით სახუევლითა, და პირი მისი დაბურვილ იყო სუდარითა. ჰრქუა მათ იესუ: განჰჴსენით ეგე და უტევეთ, ვიდოდის.
და	მცხ.იოან	მრავალთა უკუე ჰურიათაგანთა, რომელნი მოსულ იყვნეს მარიამისა და მართაჲსა, იხილეს, რომელ-იგი ქმნა იესუ, და ჰრწმენა მისა მიმართ.
და	მცხ.იოან	ხოლო რომელნიმე მათგანნი წარვიდეს და უთხრეს ფარისეველთა მათ, რაჲ-იგი ქმნა იესუ.
და	მცხ.იოან	და შეკრბეს მღდელთ-მოძღუართა მათ და ფარისეველთა კრებული და იტყოდეს: რაჲ-მე ვყოთ, რამეთუ კაცი ესე მრავალსა სასწაულსა იქმს?
და	მცხ.იოან	უკუეთუ დაუტეოთ იგი ესრეთ, ყოველთა ჰრწმენეს მისა მიმართ, და მოვიდენ ჰრომნი და მიგჳღონ ჩუენ ადგილიცა ჩუენი და ნათესავიცა.
და	მცხ.იოან	ესე თავით თჳსით არა თქუა, არამედ მღდელთ-მოძღუარი იყო მის წელიწადისაჲ და წინაწარმეტყუელა, რამეთუ ეგულებოდა იესუს მოსიკუდიდ ნათესავთათჳს.
და	მცხ.იოან	და არა ხოლო ნათესავთათჳს, არამედ რაჲთა შვილნიცა ღმრთისანი განბნეულნი შეკრიბნეს ერთად.
და	მცხ.იოან	ხოლო იყო მახლობელ პასექი იგი ჰურიათაჲ, და აღვიდეს მრავალნი იერუსალჱმდ სოფლებისაგან უწინარეს მის პასექისა, რაჲთა განიწმიდნენ თავნი თჳსნი.
და	მცხ.იოან	ხოლო ჰურიანი ეძიებდეს იესუს და იტყოდეს ურთიერთას, დგეს რაჲ ტაძარსა შინა: ვითარ ჰგონებთ თქუენ, არა-მე მოვიდესა დღესასწაულსა ამას?
და	მცხ.იოან	რამეთუ მიეცა მცნებაჲ მღდელთ-მოძღუართა მათ და ფარისეველთა, რაჲთა, უკუეთუ ვინმე უწყოდის, სადა არს, აუწყოს მათ, რაჲთა შეიპყრან იგი.
და	მცხ.იოან	და მოუმზადეს მას მუნ სერი, და მართა ჰმსახურებდა მას, ხოლო ლაზარე იყო ერთი მეინაჴეთაგანი მის თანა.
და	მცხ.იოან	ხოლო მარიამ მოიღო ლიტრაჲ ერთი ნელსაცხებელი ნარდისა სარწმუნოჲსაჲ მრავალ-სასყიდლისაჲ და სცხო ფერჴთა იესუჲსთა და თმითა თჳსითა წარჰჴოცნა ფერჴნი მისნი, და სახლი იგი ყოველი აღივსო სულნელებითა მის ნელსაცხებელისაჲთა.
და	მცხ.იოან	რაჲსათჳს ნელსაცხებელი ესე არა განისყიდა სამასის დრაჰკნის და მიეცა გლახაკთა?
და	მცხ.იოან	ხოლო ესე თქუა, არა თუ გლახაკთაჲ რაჲმე ზრუნვაჲ ედვა გულსა მისსა, არამედ რამეთუ მპარავი იყო და გუადრუცი იგი მას აქუნდა და შთასადებელი იგი მას ჰკიდავნ.
და	მცხ.იოან	და თქუა იესუ: უტევე მაგას, დღედ დაფლვისა ჩემისა დამიმარხა ეგე.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ორნი მათგანნი მოვიდოდეს მასვე დღესა შინა დაბასა, რომელი შორავს იერუსალჱმსა სამეოც უტევან, რომლისა სახელი ემმაოს.
და	მცხ.ლუკა	და ესენი ზრახვიდეს ურთიერთას ყოვლისა ამისთჳს, რომელი იქმნა.
და	მცხ.ეფეს	და ვიდოდეთ სიყუარულით, ვითარცა-იგი ქრისტემან შეიყუარნა ჩუენ და მისცა თავი თჳსი ჩუენთჳის შესაწირავად და მსხუერპლად ღმრთისა, სულად სულნელად.
და	მცხ.ეფეს	ხოლო სიძვაჲ და ყოველი არა-წმინდებაჲ გინა ანგაჰრებაჲ ნურცაღა სახელ-ედებინ თქუენ შორის, ვითარცა ჰშუენის წმიდათა,
და	მცხ.ეფეს	და საძაგელებაჲ და სიტყუაჲ სიცოფისაჲ გინა ლაღობაჲ, რომელი არა ჯერ-არს, არამედ უფროჲსად მადლობაჲ.
და	მცხ.ეფეს	და ესემცა უწყით, რამეთუ ყოველსა მეძავსა და არაწმიდასა და ანგაჰრსა, რომელ არს კერპთ-მსახური, არა აქუს მკჳდრობა სასუფეველსა ქრისტესსა და ღმრთისასა.
და	მცხ.ეფეს	რამეთუ ნაყოფი სულისაჲ ყოვლითა კეთილითა და სიმართლითა და ჭეშმარიტებითა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ზრახვასა მას მათსა და გამოძიბასა, და თავადი იესუ მიეახლა მათ და თანა-უვიდოდა.
და	მცხ.იოან	რამეთუ მრავალნი ჰურიათაგანნი მისთჳს მოვიდოდეს და ირწმუნებდეს იესუჲსსა.
და	მცხ.იოან	მოიღეს რტოები დანაკისკუდთაგან და განვიდეს მიგებებად მისა, ღაღადებდეს და იტყოდეს: ოსანა! კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა, მეუფე ისრაჱლისაჲ!
და	მცხ.იოან	და პოვა იესუ ვირი და დაჯდა მას ზედა, ვითარცა წერილ არს:
და	მცხ.იოან	ნუ გეშინინ, ასულო სიონისაო! აჰა ესერა მეუფე შენი მოვალს შენდა და ზე ზის იგი კიცუსა ვირისასა.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ: რაჲ არიან სიტყუანი ესე, რომელთა იცილობთ ურთიერთას სლავსა შინა და ხართ თქუენ მწუხარე?
და	მცხ.ლუკა	მიუგო ერთმან მათგანმან, რომლისა სახელი კლეოპა, და ჰრქუა მას: შენ ხოლო მწირ ხარ იერუსალჱმს და არა სცანა, რაჲ-ესე იქმნა მას შინა ამათ დღეთა?
და	მცხ.ლუკა	და მან ჰრქუა მათ: რომელი? ხოლო მათ ჰრქუეს: იესუჲსთვს ნაზარეველისა, რომელი იყო კაცი წინაწარმეტყუელი, ძლიერი საქმითა და სიტჳთა, მისითა წინაშე ღმრთისა და ყოვლისა ერისა;
და	მცხ.ლუკა	ვითარ-იგი მისცეს მღდელთ-მოძღუართა და მთავართა ჩუენთა სასჯელსა სიკუდილისასა და ჯუარს-აცუეს იგი.
და	მცხ.იოან	ესენი მოვიდეს ფილიპესა, რომელი-იგი იყო ბეთსაიდაჲთ გალილეაჲსაჲთ, და ეტყოდეს მას: უფალო, გუნებავს იესუჲსი ხილვაჲ.
და	მცხ.იოან	მივიდა ფილიპე და ჰრქუა ანდრეას; და მოვიდეს ანდრეა და ფილიპე და ჰრქუეს იესუს.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ მიუგო და ჰრქუა მათ: მოიწია ჟამი, რაჲთა იდიდოს ძე კაცისაჲ.
და	მცხ.იოან	ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: უკეთუ არა მარცუალი იფქლისაჲ დავარდეს ქუეყანასა და მოკუდეს, იგი მარტოჲ ხოლო ეგოს; ხოლო უკუეთუ მოკუდეს, მრავალნ ნაყოფნი გამოიღოს.
და	მცხ.იოან	რომელსა უყვარდეს სული თჳსი, წარიწყმიდოს იგი; და რომელსა სძულდეს სული თჳსი ამას სოფელსა, ცხორებად საუკუნოდ დაიმარხოს იგი.
და	მცხ.იოან	უკუეთუ ვინმე მე მმსახურებდეს, მე შემომიდეგინ; და სადაცა მე ვიყო, მუნცა მსახური ჩემი იყოს. და უკუეთუ ვინმე მე მმსახურებდეს, პატივ-სცეს მას მამამან ჩემმან.
და	მცხ.იოან	აწ სული ჩემი შეძრწუნებულ არს და რაჲ-მე ვთქუა? მამაო, მიჴსენ მე ჟამისა ამისაგან. არამედ ამისთჳს მოვედ ჟამსა ამას.
და	მცხ.იოან	მამაო, ადიდე ძე შენი. მოიწია მისა ჴმაჲ ზეცით: და ვადიდე და კუალადცა ვადიდო.
და	მცხ.იოან	ხოლო ერი იგი, რომელი დგა და ესმა, იტყოდეს, ვითარმედ: ქუხილი იყო; ხოლო სხუანი იტყოდეს: ანგელოზი ეტყოდა მას.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: არა ჩემთჳს იყო ჴმაჲ ესე, არამედ თქუენთჳს.
და	მცხ.იოან	და მე ოდეს ავმაღლდე ქუეყანით, ყოველნი მოვიზიდნე ჩემდა.
და	მცხ.იოან	მიუგო მას ერმან მან და რქუა: ჩუენ გუასმიეს სჯულისაგან, ვითარმედ ქრისტე უკუნისამდე ეგოს. და შენ ვითარ იტყჳ, ვითარმედ ჯერ-არს ამაღლებაჲ ძისა კაცისაჲ? ვინ არს ესე ძე კაცისაჲ?
და	მცხ.იოან	ვიდრე ნათელი გაქუს, გრწმენინ ნათელი, რაჲთა ძე ნათლის იყვნეთ. ამას ეტყოდა იესუ და წარვიდა და დაეფარა მათგან.
და	მცხ.იოან	და ესოდენნი სასწაულნი ქმნნა წინაშე მათსა, და არა ჰრწმენა მისა მიმართ.
და	მცხ.იოან	რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი ესაია წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელსა იტყჳს: უფალო, ვის-მე ჰრწმენა სასმენელი ჩუენი? და მკლავი უფლისაჲ ვის გამოეცხადა?
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით მერმეთა მათთჳს ისაკმან აკურთხა იაკობი და ესავი.
და	მცხ.სჯლ	მოუწოდა მოსე ყოველსა მას ისრაჱლსა და ჰრქუა მათ: გესმოდენ ისრაჱლსა ყოველი ესე სამართალი და მშჯავრი, რომელთა-ესე გეტყჳ თქუენ ყურთა თქუენთა დღესდღე, დაისწავეთ დამარხვად და ყოფად მაგისა.
და	მცხ.იოან	დაუბრმეს მათ თუალნი მათნი, რაჲთა ვერ იხილონ თუალითა, და დაუსულბეს გულნი მათნი, რაჲთა არა გულისჴმა-ყონ გულითა და მოიქცენ, და მე განვკურნნე იგინი.
და	მცხ.იოან	ესე თქუა ესაია, ოდეს-იგი იხილა დიდებაჲ მისი და იტყოდა მისთჳს.
და	მცხ.იერ	და მიუთხრნა მათ მიქეა ყოველნი სიტყვანი, რომელნი ესმნეს, აღმოიკითხვიდა რაჲ ბარუქ ყურთა მიმართ ერისათა.
და	მცხ.იერ	და თქუა ბარუქმან: პირისაგან იერემიაჲსისა, რამეთუ მომითხრობდა იგი ჩემდამო ყოველთა ამათ სიტყუათა, და მე ვწერდ წიგნსა შინა მელნითა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყვა უფლისაჲ იერემიაჲს მიმართ შემდგომად დაწვისა მეფისა მიერ ქარტასა, მქონებელსა ყოველთა ამას სიტყუათასა, რომელნი დაწერნა ბარუქმან პირისაგან იერემიასსა მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	და თქვა მეფემან სედეკია: აჰა, ეგე ჴელთა შინა თქუენთა, რამეთუ ვერ ეძლო მათდა მიმართ მეფესა სიტყვა.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ ღაღატ-ყო და თქუა: რომელსა ვჰრწმენე მე, არა მე ვჰრწმენე, არამედ მომავლინებელი ჩემი.
და	მცხ.იოან	და რომელმან მიხილა მე, იხილა მომავლინებელი ჩემი.
და	მცხ.იოან	და რომელმან ისმინნეს სიტყუანი ჩემნი და არა ჰრწმენენ, მე არა ვსაჯო იგი, რამეთუ არა მოვედ მე სჯად სოფლისა, არამედ რაჲთა ვაცხოვნო სოფელი.
და	მცხ.იოან	ხოლო რომელმან შეურაცხ-მყოს მე და არა შეიწყნარნეს სიტყუანი ჩემნი, აქუს მსაჯული თჳსი: სიტყუასა რომელსა ვიტყოდე, მან საჯოს იგი უკუანაჲსკნელსა დღესა.
და	მცხ.იოან	რამეთუ მე თავით თჳსით არარას ვიტყოდე, არამედ რომელმან მომავლინა მე, მამამან, მან მომცა მე მცნებაჲ, რაჲ ვთქუა და რასა ვიტყოდი.
და	მცხ.იერ	და იერემიაჲს მიმართ იქმნა სიტყვა უფლისაჲ ყოფასაღა მისსა შეწყინებით ეზოსა შინა საპყრობილისასა მეტყველი:
და	მცხ.იოან	და ვითარცა სერობაჲ იგი იყო, და ეშმაკი შესრულ იყო გულსა იუდაჲსსა, სიმონ ისკარიოტელისასა, რაჲთა განსცეს იგი.
და	მცხ.იოან	იცოდა იესუ, რამეთუ ყოველივე მოსცა მას მამამან ჴელთა მისთა, და რამეთუ ღმრთისაგან გამოვიდა და ღმრთისა მივალს.
და	მცხ.იოან	აღდგა სერობისა მისგან და დადვა სამოსელი თჳსი და მოიღო არდაგი და მოირტყა იგი.
და	მცხ.იეზ	და დავარდა ჩემ ზედა სული უფლისაჲ. და თქუა ჩემდამო: თქუ, ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ესრეთ არქუ სახლსა ისრაჱლისასა: და განზრახვათაცა სულისა თქუენისათა მეცნიერ ვარ მე.
და	მცხ.იერ	და თქუა გოდოლია, ძემან აქიკამისმან, იონანის მიმართ, ძისა კარესა: ნუ ჰყოფთ სიტყჳსაებრ შენისა, რამეთუ ტყუილსა იტყჳ შენ ძჳნად ისმაილისსა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მკუდარნი თქუენნი, რომელნი დაჰსრენით საშუალ მისსა, იგინი არიან ჴორცნი, ხოლო თჳთ იგი - სიავი და თქუენცა გამო-ვე-გიყვანნე საშუალისაგან მისისა.
და	მცხ.იეზ	და თქუენცა გამო-რაჲვე-გიყვანნე საშუალისაგან მისისა, და მიგცნე თქუენ ჴელებსა უცხოთასა და ვყუნე შორის თქუენსა მშჯავრნი.
და	მცხ.იეზ	და მივსცე მათ გული სხუაჲ და სული ახალი მივსცე მათ შორის და გამოვჰფხურა გული მათი ქვისაჲ და მივსცე მათ გული ჴორცისაჲ ჴორცისაგან მათისა.
და	მცხ.იეზ	რათა ბრძანებათა შინა ჩემთა ვიდოდიან და სამართალთა ჩემთა იმარხვიდენ და ჰყოფდენ მათ; და იყუნენ ჩემდა ერად და მე ვიყო მათდა ღმერთად.
და	მცხ.იეზ	წინაშე თუალთა მათთა და შენ გამოხჳდე მიმწუხრი წინაშე მათსა, ვითარცა განვალნ ტყუე, დასთხარო თავისა შენისად ზღუდისა შორის და განხჳდე მის მიერ.
და	მცხ.იოან	და მოიღო წყალი და შთაასხა საბანელსა მას და იწყო ბანად ფერჴთა მოწაფეთა თჳსთა და წარჰჴოცდა არდაგითა მით, რომელი მოერტყა.
და	მცხ.იოან	და მოვიდა სიმონ-პეტრესა. ჰრქუა მას პეტრე: უფალო, შენ დამბანა ფერჴთა ჩემთა?
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა: რომელსა მე ვიქმ, არა იცი აწ, ხოლო სცნა ამისა შემდგომად.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას სიმონ-პეტრე: უფალო, ნუ ხოლო ფერჴნი ჩემნი, არამედ ჴელნიცა და თავიცა ჩემი.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: განბანილსა მას არა უჴმს, გარნა ფერჴნი ხოლო დაბანად, რამეთუ ყოვლად წმიდა არს იგი, და თქუენცა წმიდა ხართ, არამედ არა ყოველნი.
და	მცხ.იოან	და ოდეს დაჰბანნა ფერჴნი მათნი, მოიღო სამოსელი თჳსი და ინაჴ-იდგა და მერე ჰრქუა მათ: უწყითა, რაჲ-ესე გიყავ თქუენ?
და	მცხ.იოან	თქუენ მხადით მე: მოძღუარო და უფალო, და კეთილად სთქუთ, რამეთუ ვარ.
და	მცხ.იოან	უკუეთუ მე დაგბანენ ფერჴნი, უფალმან და მოძღუარმან, თქუენცა თანა-გაც ურთიერთას დაბანად ფერჴთა.
და	მცხ.იოან	ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: უკუეთუ ვინმე შეიწყნაროს, რომელი მე მივავლინო, მე შემიწყნარებს; და რომელმან მე შემიწყნაროს, შეიწყნარებს მომავლინებელსა ჩემსა.
და	მცხ.იოან	ესე თქუა იესუ და შეძრწუნდა სულითა და წამა და თქუა: ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: ერთმან თქუენგანმან მიმცეს მე.
და	მცხ.იოან	ხედვიდეს უკუე ურთიერთას მოწაფენი და არა იცოდეს, ვისთჳს იტყოდა.
და	მცხ.იოან	და იყო ერთი მოწაფეთა მისთაგანი მიყრდნობილ წიაღთა თანა იესუჲსთა, რომელი-იგი უყუარდა იესუს.
და	მცხ.იოან	ხოლო იგი მიეყრდნა მკერდსა იესუჲსსა და ჰრქუა მას: უფალო, ვინ არს?
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა: რომელსა მე დავაწო პური და მივსცე, იგი არს. და დააწყო პური იგი და მისცა იუდას სიმონისსა, ისკარიოტელსა.
და	მცხ.ესთ	დაწესებად წესნი ესე საგალობელად, სიხარულად, გოდებისა წილ და გლოვისა ყოფად მეათოთხმეტე და მეათხუთმეტე დღე თთჳსა მის ადარისა.
და	მცხ.იოან	ხოლო მან მიიღო პური იგი და მეყსეულად განვიდა. და იყო ღამე.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა განვიდა იუდა, თქუა იესუ: აწ იდიდა ძე კაცისაჲ, და ღმერთიცა იდიდა მის თანა.
და	მცხ.იოან	უკუეთუ ღმერთი იდიდა მის თანა, ღმერთმანცა ადიდოს იგი თავისა თჳსისა თანა და მეყსეულად ადიდოს იგი.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: სული შენი ჩემთჳს დასდვაა? ამენ, ამენ გეტყჳ შენ: არღარა ეყივლოს ქათამსა, ვიდრემდის უვარ-მყო მე სამ-გზის.
და	მცხ.იოან	ნუ შეძრწუნდებიან გულნი თქუენნი, გრწმენინ ღმრთისაჲ და გრწმენინ ჩემდა მომართ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო ჩუენ ვესავთ, ვითარმედ იგი არს, რომელმან იჴსნეს ისრაელი; და ამას ყოველსა თანა ესე მესამე დღე არს, ვინაჲთგან ესე იქმნა.
და	მცხ.ლუკა	და არა პოვეს გუამი მისი. მოვიდეს და თქუეს, ვითარმედ ხილვაჲცა ანგელოზთაჲ იხილეს, რომელთა ჰრქუეს მათ, ვითარმედ: ცხოველ არს იგი.
და	მცხ.ლუკა	და მი-ვინმე-ვიდეს ჩუენგანნიცა საფლავად და პოვეს ეგრე, ვითარცა დედათა მათ თქუეს, ხოლო იგი თავადი ვერ იხილეს.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მან ჰრქუა მათ: ჵ უცნობელნო და მძიმენო გულითა სარწმუნოებისათჳს ყოველსა ზედა, რომელსა იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი!
და	მცხ.ლუკა	ანუ არა ესრეთ ჯერ-იყო ვნებად ქრისტესა და შესლვად დიდებასა თჳსსა?
და	მცხ.ლუკა	და იწყო მოსესითაგან და წინაწარმეტყუელთა და გამოუთარგმანებდა მათ ყოველთაგან წიგნთა მისთჳს.
და	მცხ.იოან	სახლსა მამისა ჩემისასა სავანე მრავალ არიან. უკუეთუ არა, გარქუმცა თქუენ, ვითარმედ: მე წარვიდე და განგიმზადო თქუენ ადგილი.
და	მცხ.იოან	და უკუეთუ წარვიდე და განგიმზადო თქუენ ადგილი, კუალად მოვიდე და წარგიყვანნე თქუენ თავისა ჩემისა თანა, რაჲთა სადაცა მე ვიყო, მუნცა თქუენ იყვნეთ.
და	მცხ.იოან	და ვიდრე-იგი მე მივალ, უწყით და გზაჲცა იგი იცით.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას თომა: უფალო, არა ვიცით, ვიდრე ხუალ, და ვითარ შემძლებელ ვართ გზისა მის ცნობად?
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: მე ვარ გზაჲ და მე ვარ ჭეშმარიტებაჲ და ცხორებაჲ; არავინ მოვიდეს მამისა, გარნა ჩემ მიერ.
და	მცხ.იოან	უკუეთუმცა მიცოდეთ მე, მამაჲცამცა ჩემი იცოდეთ. ამიერითგან იცით იგი და გიხილავს იგი.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას ფილიპე: უფალო, მიჩუენე ჩუენ მამაჲ შენი, და კმა არს ჩუენდა.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: ესოდენ ჟამ თქუენ თანა ვარ, და არა მიცი მე, ფილიპე? რომელმან მიხილა მე, იხილა მამაჲ ჩემი, და შენ ვითარ მეტყჳ მე: მიჩუენე ჩუენ მამაჲ შენი?
და	მცხ.იოან	არა გრწამსა, რამეთუ მე მამისა თანა ვარ, და მამაჲ ჩემ თანა არს? სიტყუათა რომელთა გეტყჳ თქუენ, თავით ჩემით არა გეტყჳ, არამედ მამაჲ ჩემი, რომელი ჩემ თანა არს, იგი იქმს საქმესა.
და	მცხ.იოან	გრწამსა, რამეთუ მე მამისა თანა ვარ, და მამაჲ ჩემ თანა არს? უკუეთუ არა, საქმეთა ამათგან გრწმენინ ჩემი.
და	მცხ.იოან	ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: რომელსა ჰრწმენეს ჩემი, საქმესა რომელსა მე ვიქმ, მანცა ქმნეს და უფროჲსიღა ამისსა ქმნეს, რამეთუ მე მამისა მივალ.
და	მცხ.იოან	და რაჲცა ითხოვოთ სახელითა ჩემითა, იგი ვყო, რაჲთა იდიდოს მამაჲ ძისა თანა.
და	მცხ.იოან	და უკუეთუ რაოდენი ითხოვოთ სახელითა ჩემითა, მე ვყო.
და	მცხ.ეფეს	რომლისათჳს იტყჳს: განიღჳძე, რომელსა-ეგე გძინავს, და აღდეგ მკუდრეთით, და განგანათლოს შენ ქრისტემან.
და	მცხ.იოან	და მე ვჰკითხო მამასა ჩემსა, და სხუაჲ ნუგეშინის-მცემელი მოგივლინოს თქუენ, რაჲთა თქუენ თანა დაადგრეს უკუნისამდე.
და	მცხ.იოან	მცირედღა, და სოფელი ესე არა მხედვიდეს, ხოლო თქუენ მხედვიდეთ მე, რამეთუ მე ცხოველ ვარ, და თქუენცა ცხოველ იყვნეთ.
და	მცხ.იოან	მას დღესა შინა სცნათ თქუენ, რამეთუ მე მამისა ჩემისა თანა, და თქუენ ჩემ თანა, და მე თქუენ შორის.
და	მცხ.იოან	რომელსა აქუნდენ მცნებანი ჩემნი და დაიმარხნეს იგინი, იგი არს, რომელსა უყუარ მე. ხოლო რომელსა უყუარდე მე, საყუარელ იყოს მამისა ჩემისა მიერ, და მეცა შევიყუარო იგი და გამოუცხადო მას თავი ჩემი.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იუდა, არა ისკარიოტელმან: უფალო, რაჲ არს, რამეთუ ჩუენ გამოგჳცხადებ თავსა შენსა და არა სოფელსა?
და	მცხ.იერ	ხოლო ისმაილ, ძე ნათანისი, განერა რვათა კაცთა თანა პირისაგან იოანნანისსა, და მივიდა ძეთა მიმართ ამმონისთა.
და	მცხ.იერ	და იქმნა შემდგომად დღეთა ათთასა, იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ იერემიას მიმართ.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: უკუეთუ ვისმე უყუარდე მე, სიტყუანი ჩემნი დაიმარხნეს, და მამამანცა ჩემმან შეიყუაროს იგი, და მოვიდეთ მისა და მის თანა დავადგრეთ.
და	მცხ.იოან	ხოლო რომელსა არა უყუარდე მე, სიტყუანი ჩემნი არა დაიმარხნეს; და სიტყუანი, რომელ გესმიან, არა ჩემნი არიან, არამედ მომავლინებელისა ჩემისა მამისანი.
და	მცხ.იოან	ხოლო ნუგეშინის-მცემელი იგი სული წმიდაჲ, რომელი მოავლინოს სახელითა ჩემითა მამამან, მან გასწაოს თქუენ ყოველი და მოგაჴსენოს თქუენ ყოველი, რაოდენი გარქუ თქუენ.
და	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისა იერემიაჲს მიმართ ტაფნას შინა მეტყუელი:
და	მცხ.იოან	გესმა, რამეთუ გარქუ თქუენ: წარვალ და მოვიდე თქუენდა. უკუეთუმცა გიყუარდი მე, გიხაროდამცა, რამეთუ მივალ მამისა ჩემისა, რამეთუ მამაჲ ჩემი უფროჲს ჩემსა არს.
და	მცხ.იოან	და აწ გარქუ თქუენ, ვიდრე ყოფადმდე, რაჲთა, რაჟამს იყოს, გრწმენეს.
და	მცხ.იოან	არღარა მრავალსა ვიტყოდი თქუენ თანა, რამეთუ მოვალს მთავარი იგი ამის სოფლისაჲ და ჩემ თანა პოოს არარაჲ.
და	მცხ.იოან	არამედ რაჲთა ცნას სოფელმან, რამეთუ მიყუარს მე მამაჲ, და ვითარცა მამცნო მე მამამან, ეგრეთცა ვყო. აღდეგით და წარვიდეთ ამიერ.
და	მცხ.იოან	მე ვარ ვენაჴი ჭეშმარიტი, და მამაჲ ჩემი მოქმედი არს.
და	მცხ.იოან	ყოველმან რტომან რომელი ჩემ თანა არს და არა მოიღოს ნაყოფი, აღიღოს იგი; და ყოველმან რომელმან მოიღოს ნაყოფი, განწმიდოს იგი, რაჲთა უფროჲსი ნაყოფი გამოიღოს.
და	მცხ.იოან	დაადგერით თქუენ ჩემთანა, და მე თქუენ თანა: ვითარცა-იგი ნასხლევსა ვერ ჴელ-ეწიფების ნაყოფისა გამოღებად თავით თჳსით, უკუეთუ არა ეგოს ვენაჴსა ზედა, ეგრეთვე არცა თქუენ, უკეთუ არა დაადგრეთ ჩემთანა.
და	მცხ.იოან	მე ვარ ვენაჴი და თქუენ რტონი. რომელი დაადგრეს ჩემ თანა, და მე მის თანა, ამან მოიღოს ნაყოფი მრავალი, რამეთუ თჳნიერ ჩემსა არარაჲ ძალ-გიც ყოფად არცა ერთი.
და	მცხ.იოან	უკუეთუ ვინმე არა დაადგრეს ჩემ თანა, განვარდეს გარე, ვითარცა ნასხლევი, და განჴმეს, და შეკრიბონ იგი და ცეცხლსა დაასხან, და დაიწუას.
და	მცხ.იოან	უკეთუ დაადგრეთ ჩემ თანა, და სიტყუანი ჩემნი თქუენ თანა ეგნენ, რაჲცა გინდეს, ითხოვეთ, და გეყოს თქუენ.
და	მცხ.იოან	ამით იდიდოს მამაჲ ჩემი, რაჲთა ნაყოფი მრავალი გამოიღოთ და იყვნეთ ჩემდა მოწაფე.
და	მცხ.იოან	უკუეთუ მცნებანი ჩემნი დაიმარხნეთ, ჰგიეთ სიყუარულსა ზედა ჩემსა, ვითარცა მე მცნებანი მამისა ჩემისანი დავიმარხენ და ვჰგიე სიყუარულსა ზედა მისსა.
და	მცხ.იოან	ამას გეტყოდე თქუენ, რაჲთა სიხარული ჩემი თქუენ თანა ეგოს, და სიხარული თქუენი სავსებით იყოს.
და	მცხ.იერ	და შენ ნუ გეშინინ, ყრმაო ჩემო იაკობ, იტყჳს უფალი, რამეთუ შენ თანა მე ვარ. უშიში, და შუებული განცემულ იქმნა, რამეთუ ვყო აღსასრული შორის ყოველსა ნათესავსა, რომელთა მიმართ განგაგარეე შენ მუნ, ხოლო შენი არა ვყო მოკლება. და გწუართო შენ მსჯავრით, და უბრალოობით არ უბრალოგყო შენ.
და	მცხ.იოან	არა თქუენ გამომირჩიეთ მე, არამედ მე გამოგირჩიენ თქუენ და დაგადგინენ თქუენ, რაჲთა თქუენ წარხჳდეთ და ნაყოფი გამოიღოთ, და ნაყოფი თქუენი ეგოს სავსებით, რაჲთა, რაჲ-იგი სთხოოთ მამასა ჩემსა სახელითა ჩემითა, მოგცეს თქუენ.
და	მცხ.იოან	უკუეთუმცა არა მოვედ და ვეტყოდე მათ, ცოდვაჲმცა არა აქუნდა; ხოლო აწ მიზეზი არა აქუს ცოდვათა მათთათჳს.
და	მცხ.იოან	უკეთუმცა არა ვქმნენ საქმენი იგი მათ შორის, რომელნი სხუამან არავინ ქმნნა, ცოდვაჲმცა არა აქუნდა. ხოლო აწ მიხილეს და მომიძულეს მეცა და მამაჲცა ჩემი.
და	მცხ.იოან	და თქუენცა მოწამე ხართ, რამეთუ დასაბამითგან ჩემ თანა ხართ.
და	მცხ.იერ	მახჳლო უფლისაო, ვიდრემდის არა დაჰყუდნები, კუალად ეგე ქარქაშსა შენსა, განისუენე და დაყუდენ,
და	მცხ.იოან	და ესე გიყონ თქუენ, რამეთუ არა იციან მომავლინებელი ჩემი მამაჲ, არცა მე.
და	მცხ.იოან	ხოლო აწ მივალ მომავლინებელისა ჩემისა, და არავინ თქუენგანი მკითხავს მე, ვითარმედ: ვიდრე ხუალ?
და	მცხ.იოან	და მოვიდეს იგი და ამხილოს სოფელსა ცოდვისათჳს და სიმართლისათჳს და სასჯელისათჳს:
და	მცხ.იოან	ხოლო სიმართლისათჳს, რამეთუ მე მამისა ჩემისა მივალ, და არღარა მხედვიდეთ მე;
და	მცხ.იოან	ხოლო ოდეს მოვიდეს სული იგი ჭეშმარიტებისაჲ, გიძღოდის თქუენ ჭეშმარიტებასა ყოველსა, რამეთუ არა იტყოდის თავით თჳსით, არამედ რაოდენი-რაჲ ესმეს, იტყოდის და მომავალი იგი გითხრას თქუენ.
და	მცხ.იოან	მან მე მადიდოს, რამეთუ ჩემგან მიიღოს და გითხრას თქუენ.
და	მცხ.იოან	ყოველი, რაოდენი აქუს მამასა, ჩემი არს; და ამისთჳს გარქუ თქუენ, რამეთუ: ჩემგან მიიღოს და გითხრას თქუენ.
და	მცხ.იოან	მცირედღა, და არღარა მხედვიდეთ მე; და კუალად მცირედღა, და მიხილოთ მე, რამეთუ მე მივალ მამისა ჩემისა.
და	მცხ.იოან	ჰრქუეს უკუე მოწაფეთა მისთა ურთიერთას: რაჲ არს, რომელსა-ესე მეტყჳს ჩუენ: მცირედღა, და არღარა მხედვიდეთ მე; და კუალად მცირედღა, და მიხილოთ მე, და რამეთუ მე მივალ მამისა ჩემისა?
და	მცხ.იოან	და იტყოდეს უკუე: რაჲ არს ესე „მცირედ“? არა უწყით, რასა იტყჳს.
და	მცხ.იოან	ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ სტიროდით და ჰგოდებდეთ თქუენ, ხოლო სოფელსა უხაროდის, და თქუენ სწუხდეთ, არამედ მწუხარებაჲ თქუენი სიხარულად გარდაიქცეს.
და	მცხ.იოან	ხოლო თქუენ აწ ჭირი გაქუს. და მერმე კუალად გიხილნე თქუენ, და უხაროდის გულთა თქუენთა, და სიხარული თქუენი არავინ მიგიღოს თქუენგან.
და	მცხ.ეფეს	ეტყოდეთ თავთა თჳსთა ფსალმუნითა და გალობითა და შესხმითა სულიერითა, უგალობდით და აქებდით გულითა თქუენითა უფალსა.
და	მცხ.ეფეს	რამეთუ ქმარი არს თავ ცოლისა, ვითარცა ქრისტე თავ არს ეკლესიისა, და იგი თავადი არს მაცხოვარი გუამისაჲ.
და	მცხ.ეფეს	ქმართა გიყუარდედ ცოლნი თჳსნი, ვითარცა ქრისტემან შეიყუარა ეკლესიაჲ და თავი თჳსი მისცა მისთჳს,
და	მცხ.ეფეს	რამეთუ არავინ სადა თავი თჳსი მოიძულის, არამედ ზრდინ და ჰფუფუნებნ მას, ვითარცა ქრისტე ეკლესიასა,
და	მცხ.ეფეს	რამეთუ ასონი ვართ გუამისა მისისანი, ჴორცითა მისთაგანნი და ძუალითა მისთაგანნი.
და	მცხ.ეფეს	ამისთჳს დაუტეოს კაცმან მამაჲ თჳსი და დედაჲ თჳსი და შეეყოს ცოლსა თჳსსა და იყვნენ ორნივე იგი ერთ ჴორც.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იგინი აიძულებდეს მას და ეტყოდეს: დაადგერ ჩუენ თანა, რამეთუ მწუხრ არს, და მიდრეკილ არა დღე. და შევიდა დადგომად მათ თანა.
და	მცხ.ლუკა	და იყო ინაჴით-ჯდომას მას მისსა მათ თანა მოიღო პური, აკურთხა და განტეხა და მისცემად მათ.
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მათ თუალნი მათნი განეხუნეს და იცნეს იგი. და თავადი მიეფარა მათგან.
და	მცხ.ლუკა	და იგინი იტყოდეს ურთიერთას: ანუ არა გულნი ჩუენნი განჴურვებულ იყვნეს ჩუენ შორის, ვითარ-იგი მეტყოდა ჩუენ გზასა ზედა და ვითარ-იგი გამომითარგმანებდა ჩუენ წიგნთა?
და	მცხ.ლუკა	და აღდგეს მასვე ჟამსა შინა და მოიქცეს იერუსალჱმდ და პოვნეს კრებულად ათერთმეტნი იგი და სხუანი მათთანანი,
და	მცხ.ლუკა	იტყოდეს რაჲ, ვითარმედ: ნანდჳლვე აღდგა უფალი და ეჩუენა სიმონს.
და	მცხ.ლუკა	და იგინი უთხრობდეს გზისასა მას და ვითარ იგი გამოეცხადა მათ განტეხასა მას პურისასა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარ იგინი ამას იტყოდეს ოდენ, და თავადი იესუ დადგა შორის მათსა და ჰრქუა მათ: მშჳდობაჲ თქუენ თანა!
და	მცხ.ლუკა	ხოლო იგინი შეძრწუნდეს და შეეშინა, ეგონა, ვითარმედ სული რაჲმე იხილეს.
და	მცხ.ლუკა	და თავადმან ჰრქუა მათ: რაჲსა შეძრწუნებულ ხართ, და რაჲსათჳს გულის-სიტყუანი მრავალნი მოვლენან გულთა თქუენთა?
და	მცხ.იოან	და მას დღესა შინა მე არარაჲ მკითხოთ. ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ, რამეთუ რაოდენიცა-რაჲ სთხოოთ მამასა სახელითა ჩემითა, მოგცეს თქუენ.
და	მცხ.იოან	აქამომდე არარაჲ გითხოვიეს სახელითა ჩემითა. ითხოვდით და მოიღოთ, რაჲთა სიხარული თქუენი სავსებით იყოს.
და	მცხ.იოან	მას დღესა შინა ითხოოთ სახელითა ჩემითა, და არა გეტყჳ თქუენ, ვითარმედ: მე ვჰკითხო მამასა ჩემსა თქუენთჳს.
და	მცხ.იოან	რამეთუ თჳთ მამასა ჩემსა უყუართ თქუენ, რამეთუ თქუენ მე შემიყუარეთ და გრწმენა რამეთუ მე ღმრთისაგან გამოვედ.
და	მცხ.იოან	გამოვედ მამისაგან და მოვედ სოფლად და კუალად დაუტეობ სოფელსა და მივალ მამისა.
და	მცხ.იოან	ჰრქუეს მას მოწაფეთა მისთა: აჰა აწ განცხადებულად იტყჳ და იგავსა არცა ერთსა რას იტყჳ.
და	მცხ.იოან	და აწ უწყით ჩუენ, რამეთუ ყოველივე იცი და არა გიჴმს, რაჲთა გკითხოს ვინმე. ამის გამო გურწამს, რამეთუ ღმრთისაგან გამოხუედ.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: აწ სამე გრწამს?
და	მცხ.იოან	აჰა მოვალს ჟამი და მოწევნულ არს, რამეთუ განიბნინეთ კაცად-კაცადი თჳსად ადგილად და მე მარტოჲ დამიტეოთ; და არა ვარ მე მარტოჲ, არმედ მამაჲ ჩემი ჩემ თანა არს.
და	მცხ.იოან	ამას იტყოდა იესუ და აღიხილნა თუალნი თჳსნი ზეცად და თქუა: მამაო, მოიწია ჟამი ჩემი, ადიდე ძე შენი, რაჲთა ძემანცა შენმან გადიდოს შენ.
და	მცხ.იოან	და ესე არს ცხორებაჲ საუკუნოჲ, რაჲთა გიცოდიან შენ მხოლოჲ ჭეშმარიტი ღმერთი და რომელი მოავლინე იესუ ქრისტე.
და	მცხ.იოან	და აწ მადიდე მე, მამაო, თავისა შენისა თანა დიდებითა მით, რომელი მაქუნდა წინაშე შენსა უწინარეს სოფლის დაბადებისა.
და	მცხ.იოან	და აწ უცნობიეს, რამეთუ ყოველი, რომელი მომეც მე, შენგან არს.
და	მცხ.იოან	რამეთუ სიტყუანი, რომელნი მომცენ მე, მივსცენ მათ, და მათ მიიხუნეს და ცნეს ჭეშმარიტად, რამეთუ შენგან გამოვედ, და ჰრწმენა, რამეთუ შენ მომავლინე მე.
და	მცხ.იოან	და ჩემი ყოველი შენი არს, და შენი ჩემი არს, და დიდებულ ვარ მე მათ შორის.
და	მცხ.იოან	და არღარა ვარ მე სოფელსა ამას, და ესენი სოფელსა შინა არიან, და მე შენდა მოვალ. მამაო წმიდაო, დაიცვენ ესენი სახელითა შენითა, რომელნი მომცენ მე, რაჲთა იყვნენ ერთობით, ვითარცა ჩუენ.
და	მცხ.იოან	ოდეს ვიყავ მათ თანა სოფელსა შინა, მე ვსცევდ მათ სახელითა შენითა; რომელნი მომცენ მე, დავიცვენ, და არავინ მათგანი წარწყმდა, გარნა ძე იგი წარწყმედისაჲ, რაჲთა წერილი აღესრულოს.
და	მცხ.იოან	ხოლო აწ შენდა მოვალ და ამას ვიტყჳ სოფელსა შინა, რაჲთა აქუნდეს მათ სიხარული ჩემი სავსებით.
და	მცხ.იოან	მე მივსცენ მათ სიტყუანი შენნი, და სოფელმან მოიძულნა იგინი, რამეთუ არა არიან სოფლისა ამისგანნი, ვითარცა მე არა ვარ სოფლისა ამისგან.
და	მცხ.იოან	და მათთჳს წმიდა-ვჰყოფ თავსა ჩემსა, რაჲთა იგინიცა იყვნენ წმიდა ჭეშმარიტებით.
და	მცხ.იოან	რაჲთა ყოველნი ერთ იყვნენ, ვითარცა შენ, მამაო, ჩემდამო, და მე შენდამი, რაჲთა იგინიცა ჩუენ შორის ერთ იყვნენ, რაჲთა სოფელსა ჰრწმენეს, რამეთუ შენ მომავლინე მე.
და	მცხ.იოან	და მე დიდებაჲ, რომელი მომეც მე, მივეც მათ, რაჲთა იყვნენ ერთ, ვითარცა ჩუენ ერთ ვართ.
და	მცხ.იოან	მამაო მართალო, და სოფელმან შენ არა გიცნა, ხოლო მე გიცან შენ, და მათცა ცნეს, რამეთუ შენ მომავლინე მე.
და	მცხ.იოან	ესე თქუა იესუ და გამოვიდა მოწფითურთ თჳსით წიაღ ჴევსა მას ნაძოვანსა, სადაცა-იგი იყო მტილი, რომელსა შევიდა თავადი და მოწაფენი მისნი.
და	მცხ.ეფეს	პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა, რომელ-ესე არს მცნებაჲ პირველი აღთქუმასა შინა.
და	მცხ.ეფეს	რაჲთა კეთილი გეყოს შენ, და იყო დღეგრძელ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ეფეს	და მამანი ნუ განრისხდებით შვილთა თქუენთა, არამედ განზარდენით იგინი სწავლითა და მოძღურებითა უფლისაჲთა.
და	მცხ.ეფეს	მონანი ერჩდით ჴორციელთა უფალთა თქუენთა შიშით და ძრწოლით, სიწრფოებითა გულისა თქუენისაჲთა, ვითარცა ქრისტესა,
და	მცხ.იოან	ხოლო იუდა წარიყვანა ერი და მღდელთ-მოძღუართა და ფარისეველთაგან მსახურნი და მოვიდა მუნ სანთლებითა და ლამპრებითა და საჭურველითა.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ იცოდა ყოველი იგი მომავალი მის ზედა, გამოვიდა და ჰრქუა მათ: ვის ეძიებთ?
და	მცხ.იოან	მიუგეს და ჰრქუეს მას: იესუს ნაზარეველსა. ჰრქუა მათ იესუ: მე ვარ. დგა იუდაცა, მიმცემელი იგი მისი, მათ თანა.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა ჰრქუა მათ: მე ვარ, გარეუკუნიქცეს და დაეცნეს ქუეყანასა.
და	მცხ.იოან	მერმე კუალად ჰკითხა მათ: ვის ეძიებთ? და მათ ჰრქუეს მას: იესუს ნაზარეველსა.
და	მცხ.იოან	ხოლო სიმონ-პეტრეს აქუნდა მახჳლი, აღმოიჴადა იგი და სცა მონასა მღდელთ-მოძღურისასა და წარჰკუეთა ყური მისი მარჯუენე. ხოლო იყო სახელი მონისაჲ მის მალქოზ.
და	მცხ.იოან	ხოლო კრებულმან მან და ათასისთავმან და მსახურთა მათ ჰურიათამან შეიპყრეს იესუ და შეკრეს იგი.
და	მცხ.იოან	და მიიყვანეს იგი პირველად ანნაჲსა, რამეთუ იყო სიმამრი კაიაფაჲსი, რომელი იყო მღდელთ-მოძღუარი მის წელიწადისაჲ.
და	მცხ.იოან	მისდევდა იესუს სიმონ-პეტრე და სხუაჲ იგი მოწაფჱ. ხოლო მოწაფე იგი ერთი მეცნიერ იყო მღდელთ-მოძღურისა და შევიდა იესუჲს თანა ეზოსა მღდელთ-მოძღურისასა.
და	მცხ.იოან	ხოლო პეტრე დგა კარსა თანა გარეშე. განვიდა ერთი იგი მოწაფე, რომელი იყო მეცნიერ მღდელთ-მოძღურისა, და ჰრქუა მეკარესა მას დედაკაცსა და შეიყვანა პეტრე.
და	მცხ.იოან	დგეს მონანი იგი და მსახურნი მღდელთ-მოძღუართანი, და ნაკუერცხალი აღეგზნა, რამეთუ ყინელი იყო, და ტფებოდეს. დგა მათ თანა პეტრეცა და ტფებოდა.
და	მცხ.იოან	ხოლო მღდელთ-მოძღუარმან მან ჰკითხა იესუს მოწაფეთა მისთათჳს და მოძღურებისა მისისათჳს.
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: მე განცხადებულად ვეტყოდე სოფელსა და მე მარადის ვასწავებდ შესაკრებელსა და ტაძარსა შინა, სადა-იგი ყოვლადვე ჰურიანი შეკრბიან, ხოლო ფარულად არარას ვეტყოდე.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა ესე თქუა იესუ, ერთმან მსახურთაგანმან მუნ მდგომარემან სცა ყურიმალსა იესუს და ჰრქუა: ესრეთ სიტყუას-უგება მღდელთ-მოძღუარსა?
და	მცხ.იოან	და მიავლინა იგი ანა კრული კაიაფაჲსა, მღდელთ-მოძღურისა.
და	მცხ.იოან	ხოლო სიმონ-პეტრე დგა და ტფებოდა. ჰრქუეს მას მუნ მდგომარეთა მათ: ნუუკუე შენცა მოწაფეთა მისთაგანი ხარ? ხოლო მან უვარ-ყო და თქუა: არა ვარ.
და	მცხ.იოან	და კუალად უვარ-ყო პეტრე. და მეყსეულად ქათამმან იყივლა.
და	მცხ.იოან	და მოიყვანეს იესუ კაიაფაჲსით ტაძრად. და იყო განთიად. და იგინი არა შევიდეს ტაძრად, რაჲთა არა შეიგინნენ, არამედ რაჲთა ჭამონ პასექი.
და	მცხ.იოან	გამოვიდა პილატე მათა გარე და ჰრქუა მათ: რასა შესმენასა მოიღებთ კაცისა ამისა ზედა?
და	მცხ.იოან	მიუგეს და ჰრქუეს მას: უკუეთუმცა არა ბოროტის-მოქმედი იყო, არამცა მიგეცით შენ ეგე.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ პილატე: მიიყვანეთ ეგე თქუენ და სჯულისა თქუენისაებრ განიკითხეთ ეგე. ჰრქუეს მას ჰურიათა მათ: ჩუენდა არავისი ჯერ-არს მოკლვაჲ.
და	მცხ.იოან	რაჲთა აღესრულოს სიტყუაჲ იგი იესუჲსი, რომელ თქუა და აუწყებდა, რომლითა სიკუდილითა ეგულებოდა მოსიკუდიდ.
და	მცხ.იოან	კუალად უკუე შევიდა პილატე ტაძრად და შეხადა იესუს და ჰრქუა მას: შენ ხარა მეუფჱ ჰურიათაჲ?
და	მცხ.იოან	მიუგო პილატე და ჰრქუა მას: ნუუკუე მე ჰურიაჲ ვარა? ნათესავთა შენთა და მღდელთ-მოძღუართა მოუცემიხარ შენ ჩემდა. რაჲ გიქმნიეს?
და	მცხ.იოან	მიუგო იესუ და ჰრქუა მას: მეუფებაჲ ჩემი არა ამის სოფლისაგანი არს. უკუეთუმცა ამის სოფლისაგანი იყო მეუფებაჲ ჩემი, მსახურნიმცა ჩემნი იღუწიდეს ჩემთჳს, რაჲთა არამცა მივეცი ჰურიათა. ხოლო აწ მეუფებაჲ ჩემი არა არს ამიერ სოფლით.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ისმინეთ განზრახვა უფლისაჲ, რომელი განიზრახა იდუმეას ზედა და გულისსიტყუაჲ მისი, რომელი სიტყუა დამკჳდრებულთა ზედა თემანისათა? არა თუ თანაღირიცხუნენ მათსა უუნდოესნი ცხოვართანი? არა თუ უვალ იქმნნეს მათ ზედა სავანე მათი?
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას პილატე: უკუეთუ მეუფჱ ხარ შენ? ჰრქუა მას იესუ: შენ იტყჳ, რამეთუ მეუფე ვარ მე. ამისთჳს შობილ ვარ და ამისათჳს მოვივლინე სოფლად, რაჲთა ვწამო ჭეშმარიტი. ყოველი რომელი ჭეშმარიტებისგან იყოს, ისმინოს ჴმისა ჩემისაჲ.
და	მცხ.იერ	სიტყუა, რომელი იქმნა უფლისა მიერ იერემიაჲს მიმართ წინაწარმეტყუელისა, ელამისათჳს დასაბამსა მეფობისა სედეკიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა და თქუა:
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას პილატე: რაჲ არს ჭეშმარიტებაჲ? და ვითარცა ესე თქუა, კუალად გამოვიდა და ჰრქუა ჰურიათა მათ: მე არცა ერთსა ბრალსა ვჰპოებ ამის თანა.
და	მცხ.იერ	და დაიპყართ მის ზედა გარემოჲს, დაიჴსნნეს ჴელნი მისნი, დაეცნეს დაეფანნი მისნი, დაირღვა ზღუდე მისი, რამეთუ შურისგება ღმრთისა მიერ არს. შური იძიეთ მის ზედა, ვითარცა ყო, უყავთ მას.
და	მცხ.იოან	მაშინ მოიყვანა პილატე იესუ და ტანჯა იგი.
და	მცხ.იოან	და ერისაგანთა მათ შეთხზეს გჳრგჳნი ეკალთაგან და დაადგეს თავსა მისსა და სამოსელი ძოწეული შეჰმოსეს მას.
და	მცხ.იოან	და მოვიდიან მისა და ეტყჳედ მას: გიხაროდენ, მეუფეო ჰურიათაო! და სცემდეს ყურიმალსა.
და	მცხ.იოან	გამოვიდა უკუე კუალად გარე პილატე და ჰრქუა მათ: აჰა გამოვიყვანო იგი გარე თქუენდა, რაჲთა სცნათ, რამეთუ მის თანა არცა ერთი ბრალი ვპოე.
და	მცხ.იოან	გამოვიდა იესუ გარე, და ედგა ეკლისა იგი გჳრგჳნი და ძოწეული სამოსელი. და ჰრქუა მათ პილატე: აჰა კაცი იგი!
და	მცხ.იოან	და ვითარცა იხილეს იგი მღდელთ-მოძღუართა მათ და მსახურთა, ღაღად-ყვეს და თქუეს: ჯუარს-აცუ, ჯუარს-აცუ ეგე! ჰრქუა მათ პილატე: მიიყვანეთ ეგე თქუენ და ჯუარს-აცუთ, რამეთუ მე მაგის თანა ბრალსა არარას ვჰპოებ.
და	მცხ.იოან	მიუგეს ჰურიათა და ჰრქუეს მას: ჩუენ სჯული გუაქუს და, სჯულისა ჩუენისაებრ თანა-აც სიკუდილი, რამეთუ თავი თჳსი ძედ ღმრთისა ყო.
და	მცხ.იოან	და შევიდა კუალად მუნვე ტაძრად და ჰრქუა იესუს: ვინაჲ ხარ შენ? ხოლო იესუ სიტყუაჲ არა მიუგო მას.
და	მცხ.იოან	ამის გამო პილატეს უნდა განტევებაჲ მისი, ხოლო ჰურიანი იგი ღაღადებდეს და იტყოდეს: უკუეთუ ეგე განუტეო, არა ხარ მოყუარე კეისრისაჲ, რამეთუ ყოველი, რომელი მეუფედ იტყჳნ თავსა თჳსსა, სიტყუას-უგებნ კეისარსა.
და	მცხ.იოან	ხოლო პილატეს რაჲ ესმა სიტყუაჲ ესე, გამოიყვანა იესუ გარე და დაჯდა იგი საყდართა ზედა, ადგილსა მას, რომელსა ჰრქჳან ქვაფენილ, ხოლო ებრაელებრ კაპპათა.
და	მცხ.იოან	და იყო პარასკევი პასქაჲსაჲ, და ჟამი იყო მეექვსე. ჰრქუა პილატე ჰურიათა მათ: აჰა მეუფჱ თქუენი!
და	მცხ.იოან	ხოლო იგინი ღაღადებდეს და იტყოდეს: აღიღე, აღიღე და ჯუარს-აცუ ეგე! ჰრქუა მათ პილატე: მეუფე თქუენი მე ჯუარს-ვაცუაა? მიუგეს მღდელთ-მოძღუართა მათ და ჰრქუეს: არა გჳვის ჩვენ მეუფჱ, გარნა კეისარი.
და	მცხ.იოან	და ეკიდა თჳთ ჯუარი თჳსი, და განვიდა ადგილსა მას თხემისა, რომელსა ჰრქჳან ებრაელებრ გოლგოთა.
და	მცხ.იოან	და მუნ ჯუარს-აცუეს იგი, და მის თანა სხუანი ორნი ამიერ და იმიერ და შორის იესუ.
და	მცხ.იოან	და დაწერა პილატე ფიცარი და დასდვა ჯუარსა მას ზედა. და იყო წერილი ესრე: იესუ ნაზარეველი, მეუფჱ ჰურიათაჲ.
და	მცხ.იოან	და ერისაგანთა მათ, რომელთა ჯუარს-აცუეს იესუ, მოიღეს სამოსელი მისი და განიყვეს ოთხად ნაწილად, თითოეულმან ერისაგანმან ნაწილი. ხოლო კუართი იგი, რომელი იყო უკერველ, ზეით გამოქსოვილ ყოვლად.
და	მცხ.იოან	თქუეს უკუე ურთიერთას: არა განვხიოთ ესე, არამედ წილ-ვიგდოთ ამას ზედა, ვისაცა იყოს, რაჲთა აღესრულოს წერილი იგი: განიყვეს სამოსელი ჩემი თავისა მათისა და კუართსა ჩემსა ზედა განიგდეს წილი. ერისაგანთა მათ ესე ყვეს.
და	მცხ.ლუკა	იხილენით ჴელნი ჩემნი და ფერჴნი, რამეთუ თავადი მე ვარ; ჴელი შემახეთ მე და იხილეთ, რამეთუ სულსა ჴორც და ძუალ არა ასხენ, ვითარცა-ესე მე მხედავთ, რამეთუ მასხენ.
და	მცხ.ლუკა	და ესე რაჲ თქუა, უჩუენნა მათ ჴელნი და ფერჴნი მისნი.
და	მცხ.ლუკა	და ვიდრე-იგი არღა ჰრწმენა მათ სიხარულისა მისგან და საკჳრველებისა, ჰრქუა მათ იესუ: გაქუს რაჲ აქა ჭამადი?
და	მცხ.ლუკა	ხოლო მათ მიუპყრეს მას თევზისა მწურისა ნახევარი და თაფლისაგან გოლი.
და	მცხ.ლუკა	და ჭამა წინაშე მათსა და მოიღო ნეშტი იგი და მისცა მათ
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა: ესე იგი სიტყუანი არიან, რომელთა გეტყოდე თქუენ, ვიდრე-იგი ვიყავღა თქუენ თანა, ვითარმედ: ჯერ-არს აღსრულებად ყოველი წერილი სჯულსა მოსესსა და წინაწარმეტყუელთასა და ფსალმუნთა ჩემთჳს.
და	მცხ.ლუკა	და ჰრქუა მათ, რამეთუ: ესრეთ ჯერ-იყო ვნებად ქრისტესა და აღდგომად მკუდრეთით მესამესა დღესა.
და	მცხ.ლუკა	და ქადაგებად სახელითა მისითა სინანული და მოტევებაჲ ცოდვათაჲ ყოველთა მიმართ წარმართთა, იწყეთ იერუსალჱმით,
და	მცხ.იერ	მით, რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ძალთაჲ, ღმერთი ისრაილისაჲ: სახლნი ბაბილონისანი, ვითარცა კალოჲ ოჴერი, მოოჴრდენ. მერმე მცირედღა, და მოიწიოს ღალვაჲ მისი.
და	მცხ.იერ	და სუეტთა ორთაჲ და ზღჳსა ერთისაჲ და ზუარაკთა ათორმეტთა რვალისათა ქუეშე კერძოთა ზღჳსათა, რომელნი ქმნნა მეფემან სოლომონ სახლსა შინა უფლისასა, არა იყო სასწორი რვალისა ყოველთა ამათ ჭურჭელთა.
დაჲ	მცხ.იოან	ხოლო დგეს ჯუარსა მას თანა იესუჲსსა დედაჲ მისი დაჲ დედისა მისისაჲ, მარიამ კლეოპაჲსი, და მარიამ მაგდალენელი.
და	მცხ.იოან	ხოლო იესუ ვითარცა იხილა დედაჲ თჳსი და მოწაფე იგი, რომელი უყუარდა, წინაშე მდგომარენი, ჰრქუა დედასა თჳსსა: დედაკაცო, აჰა ძე შენი!
და	მცხ.იოან	და მერმე მოწაფესა მას ჰრქუა: აჰა დედაჲ შენი! და მიერითგან წარიყვანა იგი მოწაფემან მან თჳსთა თანა.
და	მცხ.იოან	ამისა შემდგომად იხილა იესუ, რამეთუ ყოველივე აღსრულებულ არს. და რაჲთა აღესრულოს წერილი იგი, თქუა: მწყურის.
და	მცხ.იოან	და ოდეს მიიღო ძმარი იგი იესუ, თქუა: ესეცა წერილი აღსრულებულ არს. და მიიდრიკა თავი და განუტევა სული.
და	მცხ.იოან	ხოლო ჰურიათა მათ, რამეთუ პარასკევი იყო, რაჲთა არა დაადგრეს გუამი მისი ჯუარსა ზედა შაბათადმდე, რამეთუ იყო დიდ დღე იგი შაბათისაჲ მის, ჰკითხეს პილატეს, რაჲთა წჳვნი მათნი განუტეხნენ და გარდამოიხუნენ.
და	მცხ.იოან	მოვიდეს ერისაგანნი იგი და პირველისანი მის განუტეხნეს წჳვნი, და ერთისაჲ მის ეგრეთვე, რომელნი ჯუარ-ცუმულ იყვნეს მის თანა.
და	მცხ.იოან	ხოლო მო-რაჲ-ვიდეს იესუჲსა და იხილეს იგი, რამეთუ მომკუდარ იყო, არა განუტეხნეს წჳვნი მისნი,
და	მცხ.იოან	არამედ ერთმან ერისაგანმან ლახურითა უგუმირა გუერდსა მისსა, და მეყსეულად გარდამოჴდა სისხლი და წყალი.
და	მცხ.იოან	და რომელმან იხილა, წამა, და ჭეშმარიტ არს წამებაჲ მისი, და მან უწყის, რამეთუ ჭეშმარიტსა იტყჳს, რაჲთა თქუენცა გრწმენეს.
და	მცხ.იოან	და სხუაჲ წერილი იტყჳს: იხილონ, რომელსა-იგი უგმირეს.
და	მცხ.იოან	ამისა შემდგომად ჰკითხა პილატეს იოსებ, რომელი იყო არიმათიაჲთ, რამეთუ იყო იგი მოწაფე იესუჲსი ფარულად, შიშისათჳს ჰურიათაჲსა რაჲთა აღიღოს გუამი იესუჲსი. და უბრძანა მას პილატე, მოვიდა და აღიღო გუამი მისი.
და	მცხ.იოან	მოვიდა ნიკოდიმოსცა, რომელი-იგი მოსრულ იყო იესუჲსა ღამე პირველ, და მოიღო აღრეული მურისა და ალოჲსაჲ ვითარ ასი ლიტრაჲ.
და	მცხ.იოან	და მოიღეს გუამი იესუჲსი და შეგრაგნეს იგი ტილოებითა სულნელთა მათ თანა, ვითარცა ჩუეულებაჲ არს ჰურიათა დაფლვისაჲ.
და	მცხ.იოან	იყო ადგილსა მას, სადა ჯუარს-ეცუა, მტილი, და მტილსა მას შინა საფლავი ახალი, რომელსა არავინ დადებულ იყო.
და	მცხ.იოან	ერთსა მას შაბათსა მოვიდა მარიამ მაგდალენელი განთიად, ვიდრე ბნელღა იყო, საფლავსა მას ზედა და იხილა ლოდი იგი აღებული კარისა მისგან საფლავისა.
და	მცხ.იოან	რბიოდა და მოვიდა სიმონ-პეტრესა და სხჳსა მის მოწაფისა, რომელი უყუარდა იესუს, და რქუა მათ: აღიღეს უფალი საფლავისაგან, და არა უწყი, სადა დადვეს იგი.
და	მცხ.იოან	გამოვიდა პეტრე და სხუაჲ იგი მოწაფჱ და მოვიდოდეს საფლავად.
და	მცხ.იოან	რბიოდეს ორნივე ზოგად. ხოლო სხუაჲ იგი მოწაფე წინა რბიოდა უადრეს პეტრესსა და მოვიდა პირველად საფლავად.
და	მცხ.იოან	და შთახედა საფლავსა მას და იხილნა ტილონი იგი ხოლო მდებარენი და შინა არა შევიდა.
და	მცხ.იოან	მოვიდა სიმონ-პეტრეცა შემდგომად მისა და შევიდა საფლავად და იხილნა ტილონი იგი მდებარენი.
და	მცხ.იოან	და სუდარი იგი, რომელი იყო თავსა მისსა არა ტილოთა თანა მდებარე, არამედ თჳსაგან შეკეცილი ერთსა ადგილსა.
და	მცხ.იოან	მაშინ შევიდა სხუაჲცა იგი მოწაფე, რომელი მოვიდა პირველად პეტრესა საფლავად. და იხილეს და ჰრწმენა.
და	მცხ.იოან	ხოლო მარიამ დგა გარეშე საფლავსა მას თანა და ტიროდა. და ვითარ ტიროდა, შთახედა საფლავსა მას.
და	მცხ.იოან	და იხილნა ორნი ანგელოზნი, სპეტაკითა მოსილნი, მსხდომარენი ერთი თავით და ერთი ფერჴით, სადა-იგი იდვა გუამი უფლისა იესუჲსი.
და	მცხ.იოან	და ჰრქუეს მას ანგელოზთა მათ: დედაკაცო, რაჲსა სტირ? ხოლო მან ჰრქუა მათ, რამეთუ აღიღეს უფალი ჩემი საფლავით და არა უწყი, სადა დადვეს იგი.
და	მცხ.იოან	ესე რაჲ თქუა, მიიქცა გარე და იხილა იესუ მდგომარე და არა უწყოდა, რამეთუ იესუ არს.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: დედაკაცო, რაჲსა სტირ? ვის ეძიებ? მას ეგონა, ვითარმედ მემტილე იგი არს, და ჰრქუა მას: უფალო, უკუეთუ შენ აღიღე იგი, მითხარ მე, სადა დასდევ, და მე წარმოვიღო იგი.
და	მცხ.იოან	რქუა მას იესუ: ნუ შემომეხები მე, რამეთუ არღა აღსრულ ვარ მამისა ჩემისა; წარვედ ძმათა ჩემთა და არქუ მათ: აღვალ მამისა ჩემისა და მამისა თქუენისა, ღმრთისა ჩემისა და ღმრთისა თქუენისა.
და	მცხ.იოან	მოვიდა მარიამ მაგდალენელი თხრობად მოწაფეთა მისთა, რამეთუ იხილა უფალი და ესრეთ ჰრქუა მას.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა შემწუხრდა დღე იგი ერთშაბათისაჲ მის, და კარნი იგი დაჴშულ იყვნეს, სადა-იგი იყვნეს მოწაფენი შეკრებულ შიშისათჳს ჰურიათაჲსა, მოვიდა იესუ და დადგა შორის მათსა და ჰრქუა მათ: მშჳდობაჲ თქუენ თანა!
და	მცხ.იოან	და ვითარცა ესე თქუა, უჩუენა მათ ჴელნი თჳსნი და გუერდი მისი. და განიხარეს მოწაფეთა, იხილეს რაჲ უფალი.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა ესე თქუა შეჰბერა მათ და რჰქუა: მიიღეთ სული წმიდაჲ.
და	მცხ.იოან	უკუეთუ ვიეთნიმე მიუტევნეთ ცოდვანი, მიეტევნენ მათ; და უკუეთუ ვიეთნიმე შეიპყრნეთ, შეპყრობილ იყვნენ.
და	მცხ.იოან	უთხრობდეს მას სხუანი იგი მოწაფენი, ვითარმედ: ვიხილეთ ჩვენ უფალი. ხოლო მან ჰრქუა მათ: უკუეთუ არა ვიხილო ჴელთა მისთა სახე იგი სამსჭუალთაჲ და დავსხნე თითნი ჩემნი ადგილსა მას სამსჭუალთასა და დავსდვა ჴელი ჩემი გუერდსა მისსა, არასადა მრწმენეს.
და	მცხ.იოან	და შემდგომად რვისა დღისა კუალად იყვნეს მოწაფენი მისნი შინაგან, და თომაცა მათ თანა. და შევიდა იესუ კართა ჴშულთა და დადგა შორის მათსა და ჰრქუა მათ: მშჳდობაჲ თქუენ თანა!
და	მცხ.იოან	მერმე ჰრქუა თომას: მოყვენ თითნი შენნი და იხილენ ჴელნი ჩემნი და მოიღე ჴელი შენი და დამდევ გუერდსა ჩემსა და ნუ იყოფი ურწმუნო, არამედ გრწმენინ.
და	მცხ.იოან	მიუგო თომა და ჰრქუა: უფალი ჩემი და ღმერთი ჩემი!
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: რამეთუ მიხილე და გრწამს; ნეტარ არიან, რომელთა არა უხილავ და ვჰრწმენე.
და	მცხ.იოან	ხოლო ესე დაიწერა, რაჲთა გრწმენეს, რამეთუ იესუ არს ქრისტე, ძჱ ღმრთისაჲ, და რაჲთა გრწმენეს და ცხორებაჲ გაქუნდეს სახელითა მისითა.
და	მცხ.იოან	იყვნეს ზოგად სიმონ-პეტრე და თომა, რომელსა ერქუა მარჩბივ, და ნათანაელ, რომელი იყო კანაჲთ გალილეაჲსაჲთ, და ძენი ზებედესნი და სხუანი მოწაფეთაგანნი ორნი.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ სიმონ-პეტრე: წარვიდე სათხევლობად. ჰრქუეს მას: მოვიდეთ ჩუენცა შენ თანა. განვიდეს და შევიდეს ნავსა. და მას ღამესა არარაჲ იპყრეს.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა განთენდებოდა, დგა იესუ კიდესა ზედა, და არა უწყოდეს მოწაფეთა, ვითარმედ უფალი არს.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ იესუ: ყრმანო, საჭმელი ნუ გაქუს რაჲა? მიუგეს და ჰრქუეს: არა.
და	მცხ.იოან	ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: სდევით ბადე ეგე მარჯუენით კერძო ნავისა მაგის და ჰპოოთ. ხოლო მათ სდევს ბადე იგი და ვერღარა ეძლო გამოთრევად სიმრავლისა მისგან თევზთაჲსა.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა პეტრეს მოწაფემან მან, რომელი უყუარდა იესუს, ვითარმედ: უფალი არს. ხოლო სიმონ-პეტრეს ვითარცა ესმა, ვითარმედ უფალი არს, მოირტყა შესამოსელი თჳსი, რამეთუ შიშუელი იყო, და შთაიგდო თავი თჳსი ზღუად.
და	მცხ.ეფეს	გონიერად ჰმონებდით ვითარცა უფალსა, და არა კაცთა;
და	მცხ.ეფეს	და უფალნი ეგე ეგრეთვე ჰყოფდით მათა მიმართ, შეუნდობდით რისხვასა, უწყოდეთ, რამეთუ თქუენი და მათი უფალი ცათა შინა არს, და თუალთ-ღება არა არს მის თანა.
და	მცხ.ეფეს	ამიერითგან, ძმანო ჩემნო, განძლიერდით უფლისა მიერ და სიმტკიცითა ძლიერებისა მისისაჲთა,
და	მცხ.ეფეს	რამეთუ არა არს ბრძოლაჲ ჩუენი სისხლითა მიმართ და ჴორცითა, არამედ მთავრობათა მიმართ და ჴელმწიფებათა, სოფლის მპყრობელთა მიმართ ბნელისა ამის საწუთროჲსათა, სულთა მიმართ უკეთურებისათა, რომელნი არიან ცასა ქუეშე.
და	მცხ.ეფეს	მტკიცედ უკუე დეგით, მოირტყენით წელნი თქუენნი ჭეშმარიტებითა და შეიმოსეთ ჯაჭჳ იგი სიმართლისაჲ.
და	მცხ.ეფეს	და შეიხსენით ფერჴთა თქუენთა განმზადებულებაჲ სახარებისა მის მშჳდობისაჲ.
და	მცხ.ეფეს	და ჩაფხუტი იგი ცხორებისაჲ დაიდგთ და მახჳლი იგი სულისაჲ, რომელ არს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ;
და	მცხ.ეფეს	ყოვლითა ლოცვითა და ვედრებითა ილოცევდით ყოველსა ჟამსა სულითა და მებრვე ამისთჳს იღჳძებდით ყოვლითა კრძალულებითა და ვედრებითა ყოველთა წმიდათათჳს
და	მცხ.ეფეს	და ჩემთჳსცა, რაჲთა მომეცეს მე სიტყუაჲ აღებასა პირისა ჩემისასა განცხადებულად უწყებად საიდუმლოჲ იგი სახარებისაჲ,
და	მცხ.ეფეს	რომელი-იგი მივავლინე თქუენდა ამისთჳს მებრ, რაჲთა უწყოდით ჩუენთჳს და ნუგეშინის-სცეს გულთა თქუენთა.
და	მცხ.ეფეს	მშჳდობაჲ ძმათა და სიყუარული სარწმუნოებითურთ ღმრთისა მიერ მამისა და უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა.
და	მცხ.ფილიპ	პავლე და ტიმოთე, მონანი იესუ ქრისტესნი, ყოველთა წმიდათა ქრისტე იესუჲს მიერ, რომელნი ხართ ფილიპეს შინა, ეპისკოპოსთა თანა და დიაკონთა:
და	მცხ.ფილიპ	მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა.
და	მცხ.ლოც	მოიჴსენე, უფალო, რაჲ გუეყო ჩუენ. მოიხილე და იხილე ყუედრება ჩუენი.
და	მცხ.ლოც	ხოლო შენ, უფალო, საუკუნომდე მკჳდრ ხარ. საყდარი შენი ნათესავად და ნათესავად.
და	მცხ.იოან	ხოლო სხუანი მოწაფენი ნავითა მოვიდოდეს, რამეთუ არა შორს იყვნეს ქუეყანისაგან, არამედ ორას წყრთა ოდენ, და გამოითრევდეს ბადესა მას თევზითა სავსესა.
და	მცხ.იოან	და ვითარცა გამოჴდეს ქუეყანად, იხილეს ნაკუერცხალი მდებარე და თევზი მას ზედა და პური.
და	მცხ.იოან	აღვიდა სიმონ-პეტრეცა და გამოითრევდა ბადესა მას ქუეყანად, სავსესა დიდ-დიდითა თევზითა, რომელი იყო ას ერგასის და სამ. ესოდენ იყო, და არა განსთქდა ბადე იგი.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მათ იესუ: მოვედით და ისადილენით. და არავინ მოწაფეთაგანმან კითხვად მისა, ვითარმედ: შენ ვინ ხარ? იცოდეს ყოველთა, რამეთუ უფალი არს.
და	მცხ.იოან	მოვიდა იესუ და მოიღო პური იგი და მისცა მათ, და თევზი იგი ეგრეთვე.
და	მცხ.იოან	და ოდეს ისადილნეს, ჰრქუა სიმონ-პეტრეს იესუ: სიმონ იონაჲსო, გიყუარ მეა უფროჲს ამათსა? ჰრქუა მას პეტრე: ჰე, უფალო, შენ უწყი, რამეთუ მიყუარ შენ. ჰრქუა მას იესუ: აძოენ კრავნი ჩემნი.
და	მცხ.იოან	კუალად ჰრქუა მას იესუ მესამედ: სიმონ იონაჲსო, გიყუარ მეა? შეწუხნა პეტრე, რამეთუ ჰრქუა მას მესამედ: გიყუარ მე? და ჰრქუა მას: უფალო, შენ ყოველი უწყი და ყოველი იცი, რამეთუ მიყუარ შენ. ჰრქუა მას იესუ: დამწყსენ ცხოვარნი ჩემნი.
და	მცხ.დაბ	და აღმო-ვე-აცენა ღმერთმან მერმე ქვეყანით ყოველი ხე შუენიერი ხილვად და კეთილი საჭმელად და ხე ცხოვრებისა - შორის სამოთხესა და ხე იგი - ცნობად კეთილისა და ბოროტისა.
და	მცხ.სოფ	შეკერბით და თან შეიკრენით ნათესავი უწურთელი.
და	მცხ.დაბ	და დაასხა ღმერთმან სამოთხე ედემისა აღმოსავალით და დადვა მუნ კაცი იგი, რომელ შექმნა.
და	მცხ.დაბ	და შექმნა უფალმან ღმერთმან კაცი მტუერისა მიმღებელმა ქვეყანისაგან. და შთაბერა პირსა მისსა სული სიცოცხლისაჲ და იქმნა კაცი იგი სულად ცხოველად.
და	მცხ.დაბ	ხოლო წყარო აღ-მო-ვიდოდა ქვეყანით და რწყვიდა პირსა ყოვლისა ქვეყანისასა
და	მცხ.დაბ	ყოველი მწვანვილი ველისა პირველ ყოფად ქუეყანასა ზედა და ყოველი თივა ველისა პირველ აღმოცენებადმდე, რამეთუ არ-ღა ეწვიმა ღმერთსა ქუეყანასა ზედა და კაცი არა იყო მოქმედ ქუეყანისა.
და	მცხ.დაბ	ესე წიგნი შესაქმისა ცისა და ქვეყანისაჲ, ოდეს შეიქმნნეს დღესა მას, რომელსა შექმნნა ღმერთმან ცაჲ და ქვეყანაჲ და.
და	მცხ.დაბ	და აკურთხა ღმერთმან დღე მეშჳდე და წმიდა-ყო იგი, რამეთუ მას შინა დასცხრა ყოველთაგან საქმეთა მისთა, რომელთა იწყო ღმერთმან ქმნად.
და	მცხ.დაბ	და განასრულა ღმერთმან დღესა მეექუსესა საქმენი მისნი, რომელნი ქმნნა. და დასცხრა დღესა მეშვიდესა ყოველთაგან საქმეთა მისთა, რომელნი ქმნნა.
და	მცხ.დაბ	და სრულ იქმნეს ცაჲ და ქვეყანა და ყოველი სამკაული მათი.
და	მცხ.დაბ	და აკურთხნა იგინი ღმერთმან მეტყუელმან: აღორძნდით და განმრავლდით. და აღავსეთ ქუეყანაჲ და ეუფლენით მას. და მთავრობდით თევზთა ზღჳსათა, და მფრინველთა ცისათა, და ყოველთა პირუტყუთა, და ყოველსა ქვეყანასა და ყოველთა ქუეწარმავალთა, მავალთა ქვეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და იხილნა ღმერთმან ყოველნი, რაოდენნი ქმნნა, და აჰა კეთილ ფრიად. და იყო მწუხრი და იქმნა განთიად დღე მეექუსე.
და	მცხ.დაბ	და ყოველთა მჴეცთა ქვეყანისათა და ყოველთა მფრინველთა ცისათა. და ყოვლისა ქუეწარმავალისა, რომელი ვალს ქვეყანასა ზედა, რომელსა აქუს თავსა შორის თვისსა სული სიცოცხლისა, და ყოველი თივა მწვანვილისა საჭამადად და იქმნა ეგრეთ.
და	მცხ.დაბ	და თქვა ღმერთმან: აჰა, მიგცე თქვენ ყოველი თივა სათესავი მთესველი თესლისაჲ, რომელ არს ზედა ყოვლისა ქვეყანისა. და ყოველი ხე, რომელსა აქუს თავსა შორის თჳსსა ნაყოფი თესლისაჲ სათესავი, თქუენდა იყოს საჭმელად.
და	მცხ.დაბ	და შექმნა ღმერთმან კაცი სახედ თჳსად და ხატად ღმრთისა შექმნა იგი, მამაკაცად და დედაკაცად ქმნა იგინი.
და	მცხ.დაბ	და თქვა ღმერთმან: ვქმნეთ კაცი ხატებისაებრ ჩვენისა და მსგავსებისაებრ. და მთავრობდეს თევზთა ზღჳსასა და მფრინველთა ცისათა და პირუტყუთა და მჴეცთა ყოვლისა ქუეყანისა ყოველთა ქუეწარმავალთა მავალთა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და შექმნა ღმერთმან მჴეცნი ნათესაობითნი და საცხოვარნი ნათესაობისაებრ მათისა და ყოველი ქუეწარმავალი ქუეყანისა ნათესაობისაებრ მათისა და იხილა ღმერთმან, რამეთუ კეთილ.
და	მცხ.დაბ	და თქვა ღმერთმან: გამოიღედ ქუეყანამან სამშჳნველი ცხოველი ნათესაობისაებრ ოთხფერჴთა და ქუეწარმავალთა და მჴეცთა ქუეყანისათა ნათესაობითი. და იქმნა ეგრე.
და	მცხ.დაბ	და იქმნა მწუხრი და იქმნა განთიად დღე მეხუთე.
და	მცხ.დაბ	და აკურთხნა იგინი ღმერთმან მეტყუელმან: აღორძნდით და განმრავლდით. და აღავსენით წყალნი ზღჳსანი. და მფრინველნი განმრავლდედ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.იგავ	უმჯობეს არს ყოფაჲ ქუეყანასა უდაბნოსა, ვიდრე დედაკაცისა თანა მოლალისა და ენოვნისა და გულმწყრალისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო ოცდახუთის წლისა იოაკიმ მეფობასა მისსა და ათერთმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა ზექორ, ასული ნერისი, არამათ. და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, რაოდენ ქმნეს მამათა მისთა, და მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა მის ქუეყანისა და ჰმონებდა მას იოაკიმ სამ წელ. და მერმე მოავლინა უფალმან მათ ზედა ქალდეველნი, და ავაზაკნი ასურეთისანი, და ავაზაკნი მოაბელთანი, და ძენი ამონისთანი, და სამარიასნი, და განდგეს სიტყჳთა მით, სიტყჳსაებრ უფლისა, ჴელითა მონათა მისთა წინაწარმეტყუელთათა. ხოლო გულისწყრომაჲ უფლისაჲ იყო იუდასა ზედა, რათა განიშოროს პირისა მისისაგან ცოდვათათჳს მანასესთა, რაცა ქმნა სისხლი უბრალო, რომელ დასთხია იოაკიმ და აღავსო სისხლითა იერუსალჱმი და არა ინება უფალმან აჴოცა მათი
და	მცხ.მსაჯ	და მიუვლინნა ისრაჱლმან მოციქულნი მეფესა ედომისა და ჰჱქუა, ვითარმედ: წარვიდე ქუეყანით შენით. და არა ისმინა მეფემან ედომისამან მათი. და მერმე მეფესა მოაბისასა მიუვლინა და არავე ინება.
და	მცხ.მეფ1	და შევიდეს დავით და აბესა შორის ბანაკსა მას საულისასა ღამე, და საულს ეძინა და სანთელი და ჰოროლი დგა წინაშე მისსა, და აბენეზერს და ყოველსა ერსა მისსა ეძინა გარემოს მისსა.
და	მცხ.იგავ	ბრძენთა და გონიერთა გულისხმის-მყოფელ ჰრქჳან, ხოლო ტკბილნი იგი სიტყჳთა უმეტეს სასმენელღა იყვნენ.
და	მცხ.იგავ	მიაგორვენ და მიაქციენ უფლისა მიმართ საქმენი შენნი, რათა დაემტკიცნენ გულისსიტყუანი შენნი.
და	მცხ.იგავ	კაცმან ბრძენმან განსაჯნეს ნათესავნი, ხოლო კაცსა უგუნურსა განრინებასა შინა ეკიცხევედ, და არა შეიკდიმის.
და	მცხ.ნეშტ1	და დავითს შეემოსა სამოსელი ბისონისა, და ყოველთა ლევიტელთა აღიღეს კიდობანი იგი შჯულისა უფლისაჲ და ვიდოდეს თანა მგალობელნი და ქონენია მთავარი გალობათა მგალობელთა. და დავითს ემოსა სამოსელი ბისონი.
და	მცხ.მეფ1	რამეთუ ცხოველ არს უფალი, რომელმან იჴსნა ისრაჱლი. იონათანისგანღა თუ იყოს, ძისა ჩემისა, შეცოდება ესე, სიკუდილითვე მოვაკუდინო იგი! და ვერავინ იკადრა სიტყჳს-მიგებად მისა.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ აუწყეს საულს, ვითარმედ შესცოდა ერმან მან უფალსა, რამეთუ ჭამეს ჴორცი სისხლითურთ. ვითარცა ესმა საულს ესე, შერისხნა ერსა მას და ჰრქუა: უსჯულო ვიქმნენით და ვსცოდეთ, აღმოაგორვეთ ჩემ ზედა ლოდი ერთი დიდი.
და	მცხ.მეფ1	მი-ვინმე-უგო ერთმან ერისაგანმან და ჰრქუა მას: ფიცით აფუცა მამამან შენმან ერი იგი და ჰრქუა, ვითარმედ: წყეულ იყავნ კაცი იგი, რომელმან ჭამოს პური დღეს მწუხრამდის! და აწ დაჴსნილ არს ყოველი კაცი.
და	მცხ.მეფ1	სიტყუად იწყო დავით საულისა და ჰრქვა: ოდეს ვმწყსიდი საცხოვართა მამისა ჩუენისათა უდაბნოსა ზედა, მოვიდის ლომი, ანუ თუ დათჳ და წარიღის კრავი, ანუ თუ ვაცი,
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა ესმა სიტყუაჲ ესე დავითისი ელიაბს, ძმასა მისსა უხუცესსა, რომელსა ეტყოდა კაცთა მათ, განრისხნა ფრიად დავითისათჳს და ჰრქუა: შენ მო-ვე-რა-ხვედ აქა, ანუ ვის დავედრენ უბადრუკნი იგი საცხოვარნი უდაბნოსა? მე უწყი ამპარტავანება ეგე შენი და სიბოროტე, რასა იქ სილაღითა, რამეთუ მოსრულ ხარ აქა ხილვად ღუაწლსა ბრძოლისასა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა კაცმან ვინმე ერთმან ისრაიტელთამან მოყუასსა თჳსსა: მე უწყი, ვითარღა ყუედრებად გამოსრულ არს კაცი ესე უცხოთესლი ისრაჱლისა, ხოლო რომელმან მოკლას ეგე, მე ვიცი, რამეთუ მეფემან განამდიდროს, ასული თჳსი მისცეს მას ცოლად და სახლი მამისა განათავისუფლოს ისრაჱლსა შორის.
და	მცხ.მეფ1	და კუალად თქუა უცხოთესლმან: აჰა, ესერა, მე გაყუედრებ განწყობილსა მაგას ისრაჱლისასა, დღესდღე გამოვედინ კაცი ერთი თქუენგანი და განვიდეთ ახოვნად ურთიერთსა მარტოდ!
და	მცხ.მეფ1	ხოლო ბუნი ჰოროლისა მისისა, ვითარცა ავლი ქსელთა, პირი ჰოროლისა მისისა - ექუსასის სასწორისა, და მეაბჯრე ერთი წინაშე მისა.
და	მცხ.მეფ1	საულ და ერი იგი ისრაჱლისა შეკრბა, და მოვიდა და დაიბანაკეს ღელესა მას მაღნარისასა პირისპირ მათსა, და განეწყვნენ ურთიერთსა ამიერ და იმიერ.
და	მცხ.მეფ1	და აჰკიდა იესე კარაულსა ცხოვარი ერთი, პური, თხიერი ერთი ღჳნო და ერთი თიკანი და მიუძღვანა იგი იესე დავითის მიერ, ძისა თჳსისა, საულს. და შემოვიდა დავით და დადგა მის წინაშე და შეიყვარა იგი საულ ფრიად. და იყო დავით მომრთმელი მშჳლდ-კაპარჭთა მისსა.
და	მცხ.მეფ1	და თქუა საულ მონათა მისთა მიმართ: მიძიეთ მე კაცი ერთი, რომელი კეთილად გალობდეს უფლისასა, და მოიყვანეთ იგი ჩემდა.
და	მცხ.მეფ1	და მოიღო სამოველ რქა იგი საცხებელისა მის და სცხო მას წინაშე ძმათა მისთა, და მოვიდა სული უფლისა დავითის ზედა მიერ დღითგან მყოვარ ჟამ და წარვიდა სამოველ არმათემადვე.
და	მცხ.მეფ1	და აწ მომიტევე მე შეცოდება ესე ჩემი და მოვედ ჩემ თანა და მოვიდეთ და თაყუანის-ვსცეთ უფალსა ღმერთსა შენსა!
და	მცხ.მეფ1	მიუგო სამოველ საულს და ჰრქუა: არა უჴმან უფალსა საკუერთხნი მსხუერპლად, არამედ აღსრულებად ბრძანება უფლისა! რამეთუ ფრიად უმჯობეს არს მსხუერპლთა დამორჩილება და სმენად ბრძანება უფლისა უფროს ცმელისა ვერძთასა!
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა დავით და დაადგრა უდაბნოსა ძნელოვანსა მას ზიფელთასა, მთასა მას არმუროვანსა, და ეძიებდა საულ დავითს ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა. და არა მოსცა იგი უფალმან ჴელთა მისთა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ კინეველსა: წარვედ შენ ამალეკისაგან და ნუღარა მიეახლები მას, რათა არა მოსწყდე მათ თანა ამისთჳს, რამეთუ კეთილ უყავ შენ ძეთა ისრაჱლისათა, რაჟამს განვიდოდეს იგინი ქუეყანით ეგჳპტით. და განეშორა კინეველი იგი ამალეკისაგან.
და	მცხ.მეფ1	და აღიზახნეს ერმან მან ისრაიტელთამან, შევიდეს და დადგეს თჳთეულად ადგილთა თჳსთა განმზადებულნი ბრძოლად, ეგრეცა უცხოთესლნი იგი მოვიდეს და დადგეს წინაშე ისრაიტელთა მათ.
და	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა დარეჰ მეფემან ძიება-ყო და პოვა სახლსა მეფეთა წიგთა მატიანთასა ბაბილონელთასა.
და	მცხ.დაბ	და შექმნნა ღმერთმან ვეშაპნი დიდნი და ყოველი სული ცხოველთა ქუეწარმავალთაჲ, გამოიღეს წყალთა ნათესაობისაებრ მათისა ყოველი მფრინველი მფრინვალენი ნათესაობისაებრ. და იხილა ღმერთმან, რამეთუ კეთილ.
და	მცხ.დაბ	და თქვა ღმერთმან: გამოიღედ წყალთა ქუეწარმავალები სამშჳნველთა ცხოველთაჲ და მფრინველნი ფრინვალენი ქუეყანასა ზედა ჩემისაებრ ცისა. და იქმნა ეგრეთ.
და	მცხ.დაბ	და იქმნა მწუხრი და იქმნა განთიად დღე იგი მეოთხე.
და	მცხ.დაბ	და მთავრობდენ დღესა და ღამესა და განწვალებდენ შორის ნათლისა და შორის ბნელისა. და იხილა ღმერთმან ნათელი, რამეთუ კეთილ.
და	მცხ.დაბ	და დასხნა იგინი ღმერთმან სამყაროსა ცისასა, რათა ჩნდენ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და შექმნა ღმერთმან ორნი მნათობნი დიდნი: მნათობი დიდი მთავრობად დღისა. და მნათობი უმრწემესი - მთავრობად ღამისა. და ვარსკულავნი.
და	მცხ.დაბ	და იყუნედ განმანათლებელად სამყაროსა ცისა, რათა ჩნდეს ქუეყანასა ზედა. და იქმნა ეგრეთ.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ღმერთმან იქმენინ მნათობნი სამყაროსა შინა ცისასა მნათობად ქუეყანისა განსაყოფელად შორის დღისა და შორის ღამისა. და იყუნედ სასწაულებად დღეებად და ჟამებად და წელიწადებად.
და	მცხ.დაბ	და იქმნა მწუხრი და იქმნა განთიად დღე მესამე.
და	მცხ.დაბ	და გამოიღო ქუეყანამან მწუანვილი თივისაჲ, მთესველი თესლსა ნათესავობისაებრ და მსგავსებისაებრ და ხე ნაყოფიერი, მყოფი ნაყოფისაჲ, რომლისა თესლი მისი მის თანა ნათესავობისაებრ ქუეყანასა ზედა. და იხილა ღმერთმან, რამეთუ კეთილ.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ღმერთმან: აღმოამორჩენ ქუეყანამან მწუანვილი თივისაჲ. მთესველი თესლისაჲ, ნათესავობისაებრ და მსგავსებისა და ხე ნაყოფიერი მყოფელი ნაყოფისა, რომლისა თესლი მისი მის თანა მსგავსებისაებრ ქუეყანასა ზედა. და იქმნა ეგრეთ.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა ღმერთმან ჴმელსა ქუეყანაჲ და შესაკრებელსა წყალთასა უწოდა ზღუებ. და იხილა ღმერთმან, რამეთუ კეთილ.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ღმერთმა შეკერბინ წყალი ქუეშე კერძო ცისა შესაკრებელსა ერთსა, და გამოჩნდინ ჴმელი. და იქმნა ეგრეთ. და შეკრბა წყალი ქუეშე კერძო ცისა შესაკრებელთა მათთა. და გამოჩნდა ჴმელი.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა ღმერთმან სამყაროსა ცაჲ და იხილა ღმერთმან, რამეთუ კეთილ. და იქმნა მწუხრი და იქმნა განთიად დღე მეორე.
და	მცხ.დაბ	და განყო ღმერთმან შორის წყლისა, რომელი იყო ქუეშე კერძო სამყაროჲსა და შორის წყლისა ზედა კერძო სამყაროჲსა.
და	მცხ.ლევ	და უწოდდა ღმერთი მოსეს. და ეტყოდა მას უფალი კარვისა მისგან საწამებელისა და ჰრქუა: ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ:
და	მცხ.ლევ	კაცი თქუენგანი უკეთუ შემოსწირვიდეს შესაწირავსა მსხუერპლად ღმრთისა, საცხოვართაგან და ზროხათაგან და ცხოვართაგან შეწირეთ მსხუერპლი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ მრგულიად მწუარი იყოს მსხუერპლი იგი მისი: ჴარი ჴბოჲ უბიწოჲ ზროხათაგან, მოიბას იგი კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა და შეწიროს იგი სათნოდ წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ლევ	და დასდვას ჴელი მისი თავსა ზედა მის შესაწირავისასა სათნოდ მისა და სალხინებელად მისთჳს.
და	მცხ.ლევ	და განჰჴადოს მრგულიად შესაწირავი იგი, და განაგონ იგი ასოდ-ასოდ.
და	მცხ.ლევ	და დადგან ძეთა აჰრონისთა მღდელთა ცეცხლი საკურთხეველსა მას ზედა და დაასხან შეშაჲ ცეცხლსა მას ზედა.
და	მცხ.ლევ	და დააგონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა დრონეული იგი, და თავი და ცმელი შეშასა მას ზედა, რომელი იყო საკურთხეველსა მას ზედა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ცხოვართაგანი იყოს შესაწირავი იგი მისი ღმრთისა კრავთაგან და თიკანთაგან მრგულიად მწუარად, ვერძი უბიწოჲ მოიბას იგი.
და	მცხ.ლევ	და შეწირონ იგი ძეთა აჰრონისთა მღდელთა საკურთხეველსა მას ზედა შესაწირავთასა, შეშასა მას და ცეცხლსა, ნაყოფად, სულად სულნელად ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და დასდვან ჴელი მისი თავსა მისსა ზედა და დაკლან იგი გუერდით საკურთხეველსა მას, ბღუარით კერძო წინაშე უფლისა და მოაპკურონ მღდელთა, ძეთა აჰრონისთა, სისხლი მისი გარემო საკურთხეველსა მას.
და	მცხ.ლევ	და განყონ იგი ასოდ-ასოდ, თავი და ცმელი დააგონ მღდელთა მათ შეშასა მას ზედა.
და	მცხ.ლევ	ხოლო ნაწლევნი და ფერჴნი განრცხნეს წყლითა, შეწიროს მღდელმან მან ყოველი ესე და დადგას საკურთხეველსა მას ზედა, ნაყოფი არს შესაწირავი სული სულნელებისა უფლისა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ მფრინველთაგან ნაყოფი მსხუერპლად შეწიროს ღმრთისა, და შეწიროს გურიტთაგან, ანუ მართუეთაგან ტრედთაჲსა შესაწირავი მისი.
და	მცხ.ლევ	და მოიღოს მღდელმან მან საკურთხეველსა თანა და წარჰკუეთოს მღდელმან მან თავი და დადვას საკურთხვველსა ზედა და დასწრიდოს სისხლი მისი ხარისხსა მას საკურთხეველისასა.
და	მცხ.ლევ	და წარჰკუეთნეს შეწებულად ფრთითურთ და გამოიხუნეს იგი საკურთხეველისაგან აღმოსავალად ადგილსა მსხუერპლისასა.
და	მცხ.ლევ	და მოსტეხნეს იგი ფრთეთა მათგან, და არა განყოს და დასდვას იგი მღდელმან მან საკურთხეველსა მას ზედა შეშასა მას და ცეცხლსა. ნაყოფი არს შესაწირავი სული სულნელებისა ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ სულსა შესწირვიდეს ძღუნად შესაწირავად ღმრთისა, სამინდოჲ იყოს შესაწირავი მისი, და დაასხას მას ზედა ზეთი და დასდვას მას ზედა გუნდრუკი. შესაწირავი არს ესე.
და	მცხ.ლევ	და მოართუას ძეთა აჰრონისთა მღდელთა და აღიღოს მისგან სავსე მჭელი სამინდოჲსა მისგან ზეთითურთ და ყოველივე იგი გუნდრუკი მისი დასდვას მღდელმან მან საჴსენებელი მისი საკურთხეველსა მას სულად სულნელებად ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და სხუაჲ იგი მსხუერპლისაჲ მის აჰრონისა და ძეთა მისთა იყოს, წმიდათა მათგან მსხუერპლთა ღმრთისათა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ შესწირვიდეს ძღუენსა შესაწირავად, გამოცხობილი თორნითა სამინდოჲსაგან პურნი უცომონი, ზეთითა შესუარულნი და ლელანგოჲ უცომოჲ ცხებული ზეთით.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ შესაწირავი იგი ტაპაკისაგან იყოს, ძღუენი იგი შენი სამინდოჲ შესუარული ზეთითა უცომოჲ იყოს.
და	მცხ.ლევ	და დაალტვო იგი დამუსრვილი და დასხა მას ზეთი: შესაწირავი არს ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს მსხუერპლი იგი, რომელი ექმნეს ერთი ამათგანი, ღმრთისა, და მოართვას იგი მღდელსა. და მიეახლოს მღდელი იგი საკურთხეველსა მას.
და	მცხ.ლევ	და აღიღოს მსხუერპლისა მისგან მოსაჴსენებელი მისი, და დადვას მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა, ნაყოფად, სულად სულნელებისა ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	ხოლო ნეშტი იგი შესაწირავისაჲ მის აჰრონისა და ძეთა მისთა იყოს, წმიდაჲ წმიდათაჲ ნაყოფთა მათგან ღმრთისათა.
და	მცხ.ლევ	ყოველსა მას შესაწირავსა, რომელსა შესწირვიდეთ ღმრთისა, არა ჰყოთ ცომოვანი, რამეთუ ყოველივე ცომი და ყოველივე თაფლი არა შესწიროთ მათგანი ნაყოფად ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და ძღუნად პირველად შესაწირავად იგი ღმრთისა და საკურთხეველსა ზედა არა აღვიდეს სულად სულნელად ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე შესაწირავი მსხუერპლისა თქუენისაჲ მარილითა დაიმარილენ. არა დააცადოთ მარილი შჯულისა ღმრთისა შესაწირავთაგან თქუენთა და ყოველსა ზედა შესაწირავსა თქუენსა მარილი დაასხით.
და	მცხ.ლევ	და დაასხა მას ზედა ზეთი და დასდვა მას ზედა გუნდრუკი. შესაწირავი არს ესე.
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს მღდელმან მან საჴსენებელი მისი ეტერთა მათგან ზეთითურთ, და ყოველივე გუნდრუკი მისი. შესაწირავი არს ესე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და დაასხნენ ჴელნი მისნი თავსა მას ზედა მის შესაწირავისასა, და დაკლას იგი კართა თანა კარვისა მის საწამებელისასა, და დასთხიონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი საკურთხეველსა მას მრგულიად დასაწველთასა გარემოჲს.
და	მცხ.ლევ	და მოიღონ შესაწირავისა მისგან ცხორებისაჲსა ნაყოფად ღმრთისა ცმელი იგი გარდაბურვილი ქუსეტსა და ყოველი ცმელი მუცლისაჲ.
და	მცხ.ლევ	და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მას ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ და ღჳძლის ყურნი იგი თირკმელთა თანა მოჰკუეთოს.
და	მცხ.ლევ	და დაკლას იგი კართა თანა კარვისა საწამებელისათა,
და	მცხ.ლევ	და დასთხიონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი გარემო საკურთხეველსა მას. და შეწიროს შესაწირავი იგი ცხორებისაჲ მსხუერპლად ღმრთისა, ცმელი და წელნი უბიწოჲ, თეძოჲთურთ მოჰკუეთოს იგი და ცმელი იგი გარდაბურვილი ქუსეტსა და ყოველი ცმელი მუცლისაჲ და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ და ღჳძლის ყურნი იგი თირკუმლითურთ მოჰჴადოს.
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა სულად სულნელებისა მსხუერპლად ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	ანუ თუ თხათაგანი იყოს შესაწირავი იგი მისი და მოჰგუაროს იგი წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და დაასხნეს ჴელნი მისნი თავსა ზედა მისსა და დაკლან იგი წინაშე ღმრთისა კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა და დასთხიონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი გარემო საკურთხეველსა მას.
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს მას ზედა მსხუერპლად ღმრთისა ცმელი იგი გარდაბურვილი მუცელსა და ყოველი ცმელი მუცლისაჲ.
და	მცხ.ლევ	და ორნი თირკუმელნი და ცმელნი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ და ღჳძლის ყურნი იგი ღჳძლისაჲ თირკუმელთა თანა მოჰკუეთოს,
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	შჯულად საუკუნოდ ნათესავსა შორის თქუენსა, ყოველი ცმელი და ყოველი სისხლი არა ჰჭამოთ.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ მღდელთმოძღუარმან მან ცხებულმან ცოდოს ესე ერისა ცოდვაჲ და მოიბას ცოდვისა მისთჳს, რომელ ცოდა, ჴბოჲ ზროხათაგან უბიწო ღმრთისა წინაშე ცოდვისა მისთჳს.
და	მცხ.ლევ	და წარმოიბას კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა წინაშე ღმრთისა და დასდვას ჴელი მისი თავსა ზედა მის ჴბოჲსასა წინაშე ღმრთისა და დაკლას ჴბოჲ იგი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ლევ	და მოიღოს მღდელმან მან ცხებულმან, განსრულებულმან, ჴელითა მისითა სისხლი იგი ჴბოჲსაჲ მის და შეიღოს იგი კარავსა მას საწამებელისასა.
და	მცხ.ლევ	და დააწოს თითი მღდელმან მან სისხლსა მას და აპკუროს სისხლისა მისგანი შჳდგზის თითითა მისითა წინაშე ღმრთისა კრეთსაბმელსა მას თანა წმიდასა.
და	მცხ.ლევ	და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთა თანა და ძირი იგი ღჳძლისაჲ თირკმელთა თანა მოჰჴადოს.
და	მცხ.ლევ	ვითარცა-იგი მოჰჴადეს ჴბოსა მას შესაწირავისა საცხორებელისასა და შეწიროს მღდელმან მან საკურთხეველსა მას ზედა ნაყოფთასა.
და	მცხ.ლევ	და ტყავი ჴბოჲსაჲ მის და ყოველი ჴორცი მისი თავ-ფერჴითურთ და ნაწლევით და ფუშნიერით.
და	მცხ.ლევ	და ყოვლადვე ჴბოჲ იგი განიღოს გარეშე ბანაკსა მას ადგილსა წმიდასა, სადა-იგი დასხიან ნაცარი და დაწჳან იგი შეშასა ზედა ცეცხლითა და სათხეველსა თანა ნაცრისასა და დაიწუეს იგი.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ ყოველმან კრებულმან ისრაჱლისამან უმეცრებაჲ ქმნეს არა ნეფსით, და დაეფაროს სიტყუაჲ იგი თუალთაგან კრებულისათა, და ყონ ერთი რაჲმე მცნებათაგანი ღმრთისათაჲ, რომელ არა ყოფად ჯერ-იყო,
და	მცხ.ლევ	და განცხადნეს მათი იგი ცოდვაჲ, რომელ ცოდეს მას შინა, მოიბას კრებულმან მან ზროხათაგან უბიწოჲ ცოდვისა მისთჳს და მოჰგუარონ იგი კართა მათ თანა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.ლევ	და დაასხნენ ჴელნი მოხუცებულთა მათ ერისათა თავსა მას ზედა ჴბოჲსა წინაშე ღმრთისა და დაკლან იგი წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და შეიღოს მღდელმან მან ცხებულმან სისხლისა მისგანი ჴბოჲსაჲ კარვად საწამებელისა.
და	მცხ.ლევ	დააწოს მღდელმან მან თითი სისხლსა მას ჴბოჲსასა და აპკუროს შჳდგზის წინაშე ღმრთისა პირისპირ კრეთსაბმელსა მას სიწმიდისასა.
და	მცხ.ლევ	და მისვე სისხლსგანი სცხოს რქათა მათ საკურთხეველისა საკმეველისათა წინადაგებულისათა წინაშე ღმრთისა, რომელ არს კარავსა მას შინა საწამებელისასა, და ყოველი იგი სისხლი დასთხიოს ხარისხსა თანა საკურთხეველისა მის ნაყოფთაჲსა, რომელ არს კართა მათ ზედა კარვისა მის საწამებელისათა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი ცმელი მოიღოს მისგან და შეწიროს იგი საკურთხეველსა ზედა.
და	მცხ.ლევ	და ყოს ჴბოჲ ესე, ვითარცა სახედ ყო ჴბოჲ იგი ცოდვისაჲ, ეგრევე იყოს ესე. და ლხინება-ყოს მათთჳს მღდელმან მან და მიეტევნენ მათ ცოდვანი მათნი.
და	მცხ.ლევ	და განიღონ ჴბოჲ იგი გარეშე ბანაკსა მას და დაწუან იგი, ვითარცა სახედ დაწუეს ჴბოჲ იგი პირველი: ცოდვისა მისთჳს, კრებულისა არს ესე.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ მთავარმან მან ცოდოს და ქმნეს ყოველთა მათგან მცნებათა უფლისა ღმრთისა მისისათა არა ნეფსით, რომელ არა ჯერ-იყო ყოფად,
და	მცხ.ლევ	და ცოდოს და განცხადნეს ცოდვაჲ იგი მისი, რომელსა შინა ცოდა, მოიბას შესაწირავად მისა თიკანი თხათაგან, ვაცი უბიწოჲ.
და	მცხ.ლევ	და დასდვას ჴელი მისი თავსა ზედა მის ვაცისასა, და დაკლან იგი ადგილსა მას წინაშე ღმრთისა, სადაცა დაკლნიან ყოვლად დასაწუველნი იგი, რამეთუ ცოდვისაჲ არს.
და	მცხ.ლევ	და სცხოს მღდელმან მან სისხლისა მისგან ცოდვისაჲსა თითითა მისითა რქათა მათ საკურთხეველისა ყოვლად დასაწუველთაჲსა და ყოველი სისხლი მისი დასთხიოს კედელსა მას თანა საკურთხეველისა ყოვლად დასაწუველთაჲსა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი ცმელი მისი შეწიროს საკურთხეველსა ზედა, ვითარცა ცმელი იგი საკლველისაჲ მის ცხორებისაჲ და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან ცოდვისაგან მისისა, და მიეტეოს მას.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ კაცმან ერთმან ერისა მის ქუეყანისამან ცოდოს ცოდვაჲ არა ნებსით და ყოს ერთი რაჲმე მცნებათაგან ღმრთისათა, რომელ არა ჯერ-იყო ყოფად, და ქმნეს,
და	მცხ.ლევ	და განცხადნეს ცოდვაჲ იგი მისი, რომელ ცოდა და მოიბას თიკანი თხათაგანი, ნეზჳ უბიწოჲ, ცოდვისა მისთჳს, რომელ ცოდა
და	მცხ.ლევ	და დასდვას ჴელი მისი თავსა მას ზედა, რომელ-იგი არს ცოდვისათჳს, და დაკლან თიკანი იგი ცოდვისაჲ ადგილსა მას, სადაცა დაკლნიან ყოვლად დასაწუველნი იგი.
და	მცხ.ლევ	და მოიღოს მღდელმან მან სისხლისა მისგანი თითითა და სცხოს რქათა მათ საკურთხეველისათა ყოვლად დასაწველთასა და ყოველი სისხლი მისი დასთხიოს ხარისხთა თანა საკურთხეველისათა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე ცმელი მისი მოჰჴადოს, ვითარცა-სახედ მოჰჴადიან ცმელი შესაწირავსა და შეწიროს იგი მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა სულად სულნელად ღმრთისა; და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან, და მიეტეოს მას.
და	მცხ.ლევ	და დასდვას ჴელი მისი თავსა მას ზედა ცოდვისასა, და დაკლან იგი ადგილსა მას, სადაცა დაკლნიან ყოვლად დასაწველნი იგი.
და	მცხ.ლევ	და მოიღოს მღდელმან მან სისხლისა მისგან ცოდვისაჲ თითითა და სცხოს რქათა მათ საკურთხეველისა ყოვლად დასაწველთასა, და ყოველივე სისხლი მისი დასთხიოს ხარისხსა თანა საკურთხეველისასა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი ცმელი მისი მოჰჴადოს, ვითარცა მოჰჴადიან ცმელი ცხოვარსა მას შესაწირავისა ცხორებისასა, და სცხოს მღდელმან მან საკურთხეველსა მას მსხუერპლთასა წინაშე ღმრთისა. და ულხინოს მღდელმან მან ცოდვაჲ იგი მისი და მიეტეოს მას.
და	მცხ.ლევ	გინა თუ შეეხოს არაწმიდებასა რასმე კაცისასა, ყოველივე არაწმიდებასა მისსა, რომელსა შეეხოს, და შეგინებულ იქმნა და დაავიწყდა, და ამისა შემდგომად ცნა და ცოდა,
და	მცხ.ლევ	და კაცმან, რომელმან ფუცოს და გან-რაჲმე-აჩინოს პირითა თჳსითა ბოროტისა ყოფად, გინა კეთილის ყოფად ყოვლისა მისებრ, რომელი აღუთქუა კაცმან ფიცით და დაავიწყდა იგი, და ესრეთ ცნა და ცოდა ერთი რაჲმე მათგანი,
და	მცხ.ლევ	და ცოდა, სიწმიდეთა შინა მისთა, ზღოს ესე და მეხუთე შესძინოს მას ზედა და მისცეს იგი მღდელსა მას. და მღდელმან ლხინება-ყოს მისთჳს ვერძითა მით ბრალისაჲთა და მიეტეოს მას.
და	მცხ.ლევ	და მიუთხრას მისთჳს ცოდვაჲ იგი, რომელ ცოდა,
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს ღმრთისა, რომელთათჳს ცოდა, ნეზჳ ცხოვართაგან ტარიგი, გინა ვაცი თხათაგან ცოდვისათჳს. და ლხინება-ყოს მღდელმან მან ცოდვისა მისთჳს და მიეტეოს მას ცოდვაჲ იგი.
და	მცხ.ლევ	და მოართუნეს იგინი მღდელსა და შეწიროს იგი მღდელმან მან ცოდვისა მისისათჳს პირველად, და წარჰკუეთოს მღდელმან თავი მისი საქციელითგან და არა განახევროს.
და	მცხ.ლევ	ხოლო მეორე იგი ყოს ყოვლად დასაწველ, ვითარცა-იგი ჯერ-არნ და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან ცოდვისა მისისაგან, რომელ ცოდა და მიეტეოს მას.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ არა პოვოს ჴელმან მისმნ წყვილნი გურიტთანი, გინა მართუენი ტრედთანი, შეწიროს მსხუერპლად მისა ცოდვისა მისთჳს მეათე სათველი სამინდოჲ ცოდვისა მისისათჳს, და არა დაასხას მას ზედა ზეთი, და არა დასდვას მას ზედა გუნდრუკი, რამეთუ ცოდვისაჲ არს.
და	მცხ.ლევ	და მოართუას იგი მღდელსა მას და აღიღოს მისგანი მღდელმან მან სავსე მჭელი და მოსაჴსენებელად მისა დადვას იგი საკურთხეველსა ზედა მსხუერპლთასა წინაშე ღმრთისა, ცოდვისაჲ არს.
და	მცხ.ლევ	და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან ცოდვისა მისისათჳს, რომელ ცოდა, ერთი რაჲმე ამათგანი, რომელ-რაჲ პოვა და შეწირა, მიეტეოს მას; ხოლო ნეშტი იგი იყოს მღდელისა მის, ვითარცა მსხუერპლი ქებისაჲ.
და	მცხ.ლევ	ეტყდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	კაცსა უკეთუ და-რაჲმე-ავიწყდა დავიწყებაჲ და ცოდა არა ნეფსით სიწმიდეთა შინა ღმრთისათა, და შეწიროს ცოდვისა მისისათჳს ღმრთისა ვერძი უბიწოჲ ცხოვართაგან სასყიდლითა ვეცხლისაჲთა სასწორთაგან სასწორითა წმიდითა, რომლისათჳს-იგი ბრალი ქმნა.
და	მცხ.ლევ	მოჰგუაროს მღდელსა ვერძი უბიწოჲ ცხოვართაგან სასყიდლითა ვეცხლისაჲთა ბრალისა მისთჳს; და ლხინება-ყოს მღდელმან მან
და	მცხ.ლევ	უმეცრებისა მისისათჳს, რომელ ვერ ცნა და მან არა იცოდა ცოდვაჲ წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	კაცმან უკკუეთუ ცოდოს და უგულებელობით უგულებელს-ყვნეს მცნებანი უფლისანი და ჰტყუოს მოყუასსა ვედრებისათჳს, გინა ზიარებისათჳს, გინა ტაცებისათჳს, გინა თუ ავნო რაჲმე მოყუასსა,
და	მცხ.ლევ	ანუ თუ პოვა წარწყმედული, და ტყუვა მისთჳს და ფუცა ნაცულად ერთისა ამათგანისათჳს, რომელი ყვის კაცმან
და	მცხ.ლევ	და ცოდის ამათ შინა, და ყოს, რაჟამს ცოდა და ბრალი ქმნა, და მისცა მუნ ნატაცები იგი, რომელ მოსტაცა,
და	მცხ.ლევ	გინა ვნებისა მისთჳს, რომელ ავნო გინა ვედრებისა მისთჳს, რომელი ვედრად აქუნდა მას, გინა წარწყმედულისა მისთჳს, რომელ პოვა ყოვლისაგან საქმისა, რომლისათჳს ფუცა ნაცულად და მისცეს მას თავადი იგი და მეხუთე იგი შესძინოს მას ზედა. ვისაცა იყოს, მასვე მისცეს, რომელსაცა დღესა ემხილოს.
და	მცხ.ლევ	და ბრალისა მისთჳს შეწიროს ღმრთისა ვერძი უბიწოჲ სასყიდლითა, რომლისათჳს ბრალი ქმნა.
და	მცხ.ლევ	და მიეტეოს მას ერთისა მათგანისათჳს, რომელ ქმნა საცოდავსა მას შინა და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	ამცენ შენ აჰრონს და ძეთა მისთა და არქუ: ესე არს შჯული ყოვლად დასაწველისაჲ: ესე ყოვლად დაწუვაჲ დაწვასა მისსა ზედა საკურთხეველსა ზედა ეგზნებოდის ღამე ყოველ განთიადმდე, და არა დაშრტეს, და ცეცხლი იგი საკურთხეველისაჲ ეგზნებოდის მას ზედა და არა დაშრტეს
და	მცხ.ლევ	და შეიმოსოს მღდელმან მან სამოსელი სელისაჲ, და ნიფხავი შეიმოსოს სხეულთა მისთა და აღიღოს შეწირული იგი, რომელ განლია ცეცხლმან ყოვლად დამწვარი იგი საკურთხეველისა მისგან და დადგას იგი მახლობელად საკურთხეველსა მას.
და	მცხ.ლევ	და განიძარცოს სამოსელი მისი, და შეიმოსოს სხუაჲ და განიღოს ნაყოფად შეწირული იგი გარეშე ბანაკსა მას ადგილსა წმიდასა.
და	მცხ.ლევ	და ცეცხლი ეგზებოდის საკურთხეველსა მას ზედა და არა დაშრტეს, და აგზებდეს მღდელი იგი შეშასა განთიად-განთიად, და დაზჳნოს მას ზედა ყოვლად დასაწველი იგი და დასდვას მას ზედა ცეცხლი იგი ცხოვრებისაჲ.
და	მცხ.ლევ	და ცეცხლი მარადის ეგზებოდის საკურთხეველსა ზედა და არა დაშრტეს.
და	მცხ.ლევ	და აღიღოს სამინდოჲსა მისგან შესაწირავისა მჭელითა ზეთითურთ მისით გუნდრუკსა თანა მისსა, რომელი-იგი იყოს შესაწირავსა მას ზედა და შეწიროს საკურთხეველსა მას ზედა ნაყოფად, სულად სულნელად, საჴსენებელი მისი უფლისა ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	ხოლო ნეშტი იგი მისგანი შეჭამოს აჰრონ და ძეთა მისთა; უცომოჲ შეჭამოს იგი ადგილსა წმიდასა ეზოსა კარვისა საწამებელისასა, სადა შეჭამონ იგი.
და	მცხ.ლევ	არა შეიცხოს ცომოვანი; ნაწილად მივსცე იგი მათ ნაყოფთაგან ღმრთისათა: წმიდაჲ წმიდათაჲ არს, ვითარცა ცოდვისაჲ იგი და ვითარცა ბრალისაჲ იგი.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	ესე არს შესაწირავი აჰრონისი და ძეთა მისთაჲ, რომელი შეწირონ ღმრთისა დღესა მას, რომელსა ვცხო მათ: მეათე სათველისაჲ სამინდოჲ - მსხუერპლად სამარადისოდ, ზოგი მისი განთიად და ზოგი მისი მწუხრი.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი მსხუერპლი მღდლისაჲ ყოვლად დამწვარ იყოს და არა იჭამოს.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	მღდელმან მან, რომელმან შეწიროს იგი, მანვე შეჭამოს იგი ადგილსა წმიდასა და შეჭამოს იგი, ეზოსა მას კარვისა საწამებელისასა.
და	მცხ.ლევ	ყოველი, რომელი შეეხოს ჴორცსა მას, განწმიდნეს, და რომელსა ასხურეს სისხლისა მისისაგანი სამოსელსა და დაბღალოს, გამორცხენ იგი ადგილსა წმიდასა.
და	მცხ.ლევ	და ჭურჭერი კეცისაჲ, რომლითა შეიგბას იგი, შეიმუსრენ, უკუეთუ ჭურჭრითა რვალისათა შეიგბას, მოხუეტენ იგი, და დაწონ და ჭურჭელი განრცხენ წყლითა.
და	მცხ.ლევ	და ესე არს შჯული ვერძისაჲ მის, რომელი იყოს ცოდვისათჳს: რამეთუ წმიდაჲ წმიდათა არს.
და	მცხ.ლევ	ადგილსა მას, სადაცა დაკლიან ყოვლად დასაწველები იგი და დაკლან ვერძი იგი ცოდვისაჲ წინაშე ღმრთისა და სისხლი მისი მოაპკურონ ხარისხსა თანა საკურთხეველისასა.
და	მცხ.ლევ	და ცმელი მისი მოიღოს მისგან მუცლისა და ყოველივე ცმელი, გარდაბურვილი შინაგან, და ყოველივე ცმელი, რომელ არს ნაწლევთაჲ.
და	მცხ.ლევ	და ორნი იგი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა, რომელ არს ბარკალთაჲ, და ღჳძლის ყური იგი თირკუმლითურთ მოჰჴადოს.
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე შესაწირავი ქმნილი ზეთითა, გინა უქმნელი ზეთითა, ყოველთავე კაცად-კაცადისა სწორად.
და	მცხ.ლევ	პურთა თანა ცომოვანთა შეწიროს შესაწირავი იგი მისი მსხუერპლსა მას ზედა ქებისასა. და მოართუას მისგანი თითოჲ ყოვლისა ამისგან შესაწირავისა მისისა ნაყოფად პირველად უფალსა ღმერთსა.
და	მცხ.ლევ	მღდელმან მან, რომელმან აპკუროს სისხლი იგი ცხორებისაჲ, მისა იყოს იგი და მსხუერპლი იგი და ჴორცი ქებისა ცხორებისა მისავე იყოს
და	მცხ.ლევ	და რომელსა დღესა შეწიროს იგი, შეჭამოს, არა დაუტეონ იგი განთიადმდე.
და	მცხ.ლევ	და ჴორცსა, რომელმან შეახოს ყოვლისა არაწმიდებისასა, არა იჭამოს, ცეცხლითა დაიწონ! ყოველი არაწმიდაჲ ჭამდეს ჴორცსა.
და	მცხ.ლევ	და კაცი, რომელი შეეხოს საქმესა არაწმიდასა, არაწმიდებითგან კაცისაჲთ, გინა თუ ოთხფერჴთა არაწმიდათა, გინა საძაგელსა, ყოველსა არაწმიდასა და ჭამოს შესაწირავისაგან მის ჴორცისა ცხოვრებისა, რომელ არს უფლისა, წარწყმდეს კაცი იგი ერისაგან თჳსისა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: ყოველივე ცმელი ზროხათაჲ და ცხოვართაჲ და თხათაჲ არა ჰჭამოთ!
და	მცხ.ლევ	და ცმელი მკუდრისაჲ და ნამჴეცავისაჲ არა ემსახუროს ყოველსა საქმესა, ჭამით არა იჭამოს.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	ჴელითა თჳსითა მოართუას ნაყოფი იგი მისი ღმერთსა: ესე არს, ცმელი მკრდისაჲ და ღჳძლის ყური. მოართვას იგი, რათა დადვას დასადებელად წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს მღდელმან ცმელი იგი საკურთხეველსა ზედა და მკერდი იგი იყოს აჰრონისა და ძეთა მისთა.
და	მცხ.ლევ	და მჴარი იგი მარჯუენე მისცეთ შესაწირავისათჳს მღდელსა მას შესაწირავთაგან ცხორებისა თქუენისათა.
და	მცხ.ლევ	რომელი შესწირვიდეს სისხლსა მას ცხორებისასა და ცმელსა, ძეთაგანი აჰრონისთაჲ, მისა იყოს მჴარი იგი მარჯუენე ნაწილად.
და	მცხ.ლევ	რამეთუ მკერდი იგი დაგებისაჲ და მჴარი იგი შესაწირავისაჲ მოვიღე ძეთაგან ისრაჱლისათა მსხუერპლთაგან ცხორებისა თქუენისათა და მივეც იგი აჰრონს და ძეთა მისთა შჯულად საუკუნედ ძეთაგან ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ლევ	ესე არს შჯული ყოვლად დასაწუელთაჲ მათ და შესაწირავთაჲ და რომელ ცოდვათათჳს არნ და ბრალისათჳს და სრულებისათჳს და მსხუერპლთათჳს ცხორებისა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	და ყოველი იგი ერი შეკრიბე კართა თანა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.ლევ	და ყო მოსე, ვითარცა-იგი უბრძანა ღმერთმან და მოუწოდა ყოველსა მას კრებულსა ერისასა კარად კარვისა მის საწამებელისა.
და	მცხ.ლევ	და ჰრქუა მოსე კრებულსა მას: ესე სიტყუაჲ არს, რომელი მამცნო ღმერთმან ყოფად.
და	მცხ.ლევ	და მოიყვანნა მოსე აჰრონ და ძენი მისნი და განბანნა იგინი წყლითა.
და	მცხ.ლევ	და შეჰმოსა მათ სამოსელი იგი და შეარტყა მათ სარტყლები და შეასხა მათ ჴამლები და გარდასდვა მათ ზედა სამჴრე
და	მცხ.ლევ	და შეარტყა მსგავსად ქმნულებისა მისისა და შეამტკიცა იგი მით. და დასდვა სამჴრეთა მათ ზედა საკითხავი იგი და დაადგა საკითხავსა მას ზედა გამოცხადებაჲ იგი და ჭეშმარიტებაჲ
და	მცხ.ლევ	და დაჰბურა ვარშამაგი თავსა მისსა და დასდვა ვარშამაგსა მას ზედა წინაშე პირსა მისსა პეპელი იგი ოქროჲსაჲ განწმედილი იგი წმიდაჲ, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.
და	მცხ.ლევ	და მოიღო მოსე ზეთისა მისგან საცხებელისა და აპკურა მათ და საკურთხეველსა მას შჳდგზის
და	მცხ.ლევ	და სცხო საკურთხეველსა მას და განწმიდა იგი და ყოველივე ჭურჭერი მისი, და ენბაზი იგი და ხარისხნი მისნი, და განწმიდა იგი და სცხო კარავსა მას და ყოველსა მას, რაჲცა იყო მას შინა და განწმიდა იგი.
და	მცხ.ლევ	და დაასხა მოსე ზეთისა მისგან ცხებისა თავსა აჰრონისსა, სცხო მას და განწმიდა იგი.
და	მცხ.ლევ	მოიყვანნა მოსე ძენი აჰრონისნი და შეჰმოსა მათ სამოსელი და შეარტყა მათ სარტყლები და დაჰბურა მათ ვარშამაგები, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.
და	მცხ.ლევ	და მოიბა ზუარაკი იგი, რომელ არნ ცოდვისათჳს და დაასხნეს აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი თავსა ზედა ზვარაკისა მის ცოდვისასა და დაკლა იგი.
და	მცხ.ლევ	და მოიღო მოსე სისხლისაგან მისისა და სცხო რქათა მათ საკურთხეველისათა თითითა თჳსითა გარემოჲს
და	მცხ.ლევ	და განწმიდა საკურთხეველი იგი და სისხლი იგი დასთხია ხარისხსა თანა საკურთხეველისასა და განწმიდა იგი ლხინებისა ყოფად მას ზედა. და მოიღო ყოველივე ცმელი ნაწლევთაჲ, და ძირი იგი ღჳძლისაჲ, და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა და შეწირა მოსე საკურთხეველსა მას ზედა.
და	მცხ.ლევ	და ზუარაკი იგი და ტყავი მისი და ყოველი ჴორცი მისი და ფუშნიერი მისი დაწუას ცეცხლითა გარეშე ბანაკსა მას, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.
და	მცხ.ლევ	და მოიბა მოსე ვერძი იგი ყოვლად დასაწველი და დაასხნეს აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი მათნი თავსა ზედა მის ვერძისასა.
და	მცხ.ლევ	და დაკლა მოსე ვერძი იგი და მოაპკურა სისხლი იგი მისი გარემო საკურთხეველსა მას.
და	მცხ.ლევ	და ვერძი იგი განყო ასოდ-ასოდ და შეწირა მოსე თავი მისი, და ასოები მისი, და ცმელი, და ნაწლევნი მისნი
და	მცხ.ლევ	და ფერჴნი მისნი განრცხა წყლითა. და შეწირა მოსე ყოვლადვე ვერძი იგი საკურთხეველსა ზედა: მრგულიად დასაწველი არს, სული სულნელებისაჲ, ნაყოფად შეწირული არს ღმერთისა, ვითარცა ამცნო ღმერთმან მოსეს.
და	მცხ.ლევ	და მოჰგუარა მოსე ვერძი იგი მეორე - ვერძი სრულებისაჲ. და დაასხნეს აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი მათნი თავსა ზედა მის ვერძისასა.
და	მცხ.ლევ	და დაკლა იგი და მოიღო მოსე სისხლისაგან მისისა და სცხო ყურისა ძირსა მარჯუენესა აჰრონისსა, და მწუერვალთა თითთა მარჯუენისათა და მწუერვალთა თითთა ფერჴისა მარჯუენისათა.
და	მცხ.ლევ	და მოიყვანნა მოსე ძენი აჰრონისნი. და სცხო მოსე მის სისხლისაგანი ყურის ძირთა მარჯუენისა მათისათა და თითთა ჴელისა მარჯუენისა მათისათა და თითთა ფერჴისა მარჯუენისა მათისათა. და მოაპკურა მოსე სისხლი იგი საკურთხეველსა მას გარემოჲს.
და	მცხ.ლევ	და მოიღო ცმელი, და მუცელი, და ცმელი იგი ქუსეტისაჲ, და ძირი იგი ღჳძლისაჲ და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მათ ზედა და მჴარი იგი მარჯუენე
და	მცხ.ლევ	და ლანკლითა მისგან სრულებისა, რომელ-იგი იყო წინაშე ღმრთისა, მოიღო პური ერთი უცომოჲ და პური ზეთითა ქმნული ერთი და ლელანგოჲ ერთი და დასდვა ცმელსა მას ზედა და მჴარსა მას ზედა მარჯუენესა
და	მცხ.ლევ	და დაასხა ესე ყოველი ჴელსა ზედა აჰრონისასა და ჴელთა ზედა ძეთა მისთასა და აღიღო შესაწირავად წინაშე ღმრთისა
და	მცხ.ლევ	და მოიღო იგი მოსე ჴელთაგან მათთა და შეწირა იგი საკურთხეველსა ზედა ყოვლად დასაწველთასა სრულებისა. სულად სულნელად მსხუერპლი არს ესე ღმრთისა
და	მცხ.ლევ	და მოიღო მოსე მკერდი იგი და მოჰჴადა იგი შესაწირავად წინაშე ღმრთისა ვერძისა მისგან სრულებისა და იყო მოსე მონაწილედ, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს
და	მცხ.ლევ	და მოიღო მოსე ზეთისა მისგან ცხებისა და სისხლისა მისგან საკურთხეველისა და აპკურა აჰრონს და სამოსელსა მისსა, და ძეთა მისთა და სამოსელსა მათსა
და	მცხ.ლევ	და განწმიდა აჰრონ სამოსელი მისი, და ძენი მისნი და სამოსელი მათი მათ თანა. და ჰრქუა მოსე აჰრონს და ძეთა მისთა: შეაგბეთ ჴორცი იგი ეზოსა მას კარვისა მის საწამებელისასა, ადგილსა წმიდასა, და მუნ შეჭამეთ იგი და პურნი იგი, რომელ არიან ლანკლასა მას ზედა სრულებისასა, ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან და მრქუა: აჰრონ და ძენი მისნი ჭამდენ მას.
და	მცხ.ლევ	და ნეშტი იგი ჴორცისაჲ მის და პურისაჲ ცეცხლითა დაწუთ.
და	მცხ.ლევ	და იყო, დღესა მას მერვესა მოუწოდა მოსე აჰრონს და ძეთა მისთა და მოხუცებულთა ისრაჱლისათა. და ჰრქუა მოსე აჰრონს:
და	მცხ.ლევ	და კართა ზედა კარვისა საწამებელისათა სხდეთ შჳდ დღე და ღამე, სცჳდეთ საცოსა მას ღმერთისასა, რათა არა მოსწყდეთ, რამეთუ ესრე მამცნო მე ღმერთმან.
და	მცხ.ლევ	და ყუნეს აჰრონ და ძეთა მისთა ყოველნივე სიტყუანი, რომელნი უბრძანა ღმერთმან მოსეს.
და	მცხ.ლევ	მოიბ თავისა შენისა ჴბოჲ ზროხათაგან ცოდვისათჳს და ვერძი იგი ყოვლად დასაწველი უბიწოჲ და შეწირე იგი წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და მოხუცებულთა ისრაჱლისათა ეტყოდე და არქუ: მოიბთ ვაცი ერთი თხათაგან ცოდვისათჳს და ვერძი და ჴბოჲ და ტარიგი წელიწდეული მსხუერპლად, ყოველივე უბიწოჲ.
და	მცხ.ლევ	და ზვარაკი და ვერძი შესაწირავად ცხორებისა წინაშე ღმრთისა და სამინდოჲ შესუარული ზეთითა, რამეთუ უფალი გამოჩნდეს თქუენ შორის.
და	მცხ.ლევ	და მოიღეს, ვითარცა-იგი ამცნო მოსე წინაშე კარავსა მას საწამებელისასა და ყოველივე იგი, მოვიდა კრებული და დადგეს წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და ჰრქუა მათ მოსე: ესე იგი სიტყუაჲ არს, რომელ თქუა ღმერთმან, რაჲთა ჰყოთ და გამოჩნდეს თქუენ შორის დიდებაჲ ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და ჰრქუა მოსე აჰრონს: წარმოდეგ წინაშე საკურთხეველსა ღმრთისასა და შეწირე ცოდვისა შენისაჲ და მსხუერპლი შენი და ლხინება-ყავ თავისა შენისა და სახლისა შენისა, და შეწირე მსხუერპლი ერისა და ლხინება-ყავ მათთჳს, ვითარცა-იგი ბრძანა ღმერთმან.
და	მცხ.ლევ	და წარდგა აჰრონ წინაშე საკურთხეველსა მას და დაკლა ჴბოჲ იგი ცოდვისაჲ.
და	მცხ.ლევ	და მოართუეს ძეთა აჰრონისთა სისხლი იგი მას. და დააწო თითი მისი სისხლსა მას და სცხო რქათა მათ საკურთხეველისათა, და სისხლი იგი სხუაჲ დასთხია ხარისხსა თანა მის საკურთხეველისასა.
და	მცხ.ლევ	და ცმელი, და თირკუმელნი და ძირი იგი ღჳძლისაჲ, რომელ არს ცოდათათჳს, შეწირა საკურთხეველსა ზედა, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.
და	მცხ.ლევ	და ჴორცი, და ტყავი და ფუშნიერი მისი დაწუეს გარეშე ბანაკსა მას.
და	მცხ.ლევ	და დაკლა მრგულიად დასაწველი იგი და მოართუეს ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მამასა მათსა და მოაბკურა გარემო საკურთხეველსა მას.
და	მცხ.ლევ	და მრგულიად დასაწველი იგი მოართუეს მას ასოდ-ასოდ და თავი იგი მისი, და დააგო იგი საკურთხეველსა ზედა.
და	მცხ.ლევ	და განრცხნეს ნაწლევი და ფერჴნი მისნი წყლითა და დააგო იგიცა საკურთხეველსა ზედა ყოვლად დასაწველთასა.
და	მცხ.ლევ	და მოჰგუარეს ვაცი იგი ცოდვისათჳს ერისა. და დაკლა, ვითარცა-იგი პირველი, და მოართუეს ყოვლად დასაწველი იგი
და	მცხ.ლევ	და ყო იგი ეგრევე, ვითარცა ჯერ-არნ. და მოართუეს შესაწირავი და აღივსნეს ჴელნი მისგან და დააგო საკურთხეველსა მას ზედა თჳნიერ მსხუერპლისა მის განთიადისა.
და	მცხ.ლევ	და დაკლა ჴბოჲ იგი და ვერძი შესაწირავისაჲ ცხორებისათჳს ერისა. და მოართუეს ძეთა აჰრონისთა სისხლი იგი მათი მამასა მათსა.
და	მცხ.ლევ	და ცმელი იგი ჴბოჲსა მისგან და ვერძისა მისგან, მუცელი და ცმელი იგი გარდაბურვილი ქუსეტსა და ყოველი ცმელი ნაწლევთაჲ და ორნი თირკუმელნი, და ცმელი იგი მათ ზედა და ძირი იგი ღჳძლისაჲ.
და	მცხ.ლევ	და დასდვა ცმელი იგი მკერდსა მას ზედა და შეწირა ცმელები ესე საკურთხეველსა ზედა.
და	მცხ.ლევ	და მკერდი იგი და მჴარი მარჯუენე მოჰჴადა აჰრონ აღსაღებელად წინაშე ღმრთისა, ვითარცა-იგი უბრძანა ღმერთმან მოსეს.
და	მცხ.ლევ	და აღიპყრნა აჰრონ ჴელნი თჳსნი ერსა მას ზედა და აკურთხნა იგინი და გარდამოჴდა შემდგომად შეწირვისა მის მსხუერპლისა და რომელი-იგი ცოდვათათჳს არნ, და რომელი-იგი ცხორებისათჳს არიან.
და	მცხ.ლევ	და შევიდეს მოსე და აჰრონ კარავსა მას საწამებელისასა, და ვითარცა მიერ გამოვიდეს, აკურთხეს ერი იგი და გამოჩნდა დიდებაჲ ღმრთისა ყოველსა მას ერსა.
და	მცხ.ლევ	და გამოჰჴდა ცეცხლი ღმრთისა მიერ და შეჭამა ყოველივე, რაჲცა იყო საკურთხეველსა მას ზედა, ყოვლად დასაწველი იგი და ცმელები. და იხილა ყოველმან ერმან და განუკჳრდა და დაეცნეს პირსა თჳსსა ზედა და თაყუანი-სცეს.
და	მცხ.ლევ	და მიიღეს ორთა მათ ძეთა აჰრონისათა, ნადაბ და აბიუდ, კაცად-კაცადმან საცეცხური თჳსი, და დადვეს მათ ზედა ცეცხლი და დაასხეს საკუმეველი
და	მცხ.ლევ	და მოიღეს ცეცხლი უცხოჲ წინაშე ღმრთისა, რომელი არა უბრძანა მათ ღმერთმან და გამოჴდა ცეცხლი ღმრთისა მიერ, და შეწუნა იგინი და მოწყდეს წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და ჰრქუა მოსე აჰრონს: ესე იგი არს, რომელსა ეტყოდა ღმერთი და თქუა: რომელნი მომეახლებოდიან, მათ ზედა განვწმიდნე და ყოველსა კრებულსა შორის ვიდიდო. და წუხნა აჰრონ ფრიად
და	მცხ.ლევ	და მოუწოდა მოსე მისადეს და ელისაფანს, ძეთა ოზიელისთა, ძეთა მამის ძმისა აჰრონისთა, და ჰრქუა მათ: მოდით და აღიხუენით ძმანი თქუენნი პირისაგან სიწმიდეთაჲსა და განიხუენეთ გარეშე ბანაკსა.
და	მცხ.ლევ	და მოვიდეს და აღიხუნეს იგინი სამოსლითა მათითა და განიხუნეს გარეშე ბანაკსა მას, ვითარცა-იგი უბრძანა მათ მოსე.
და	მცხ.ლევ	ღჳნოჲ და თაფლუჭი არა ჰსუათ შენ და ძეთა შენთა, რაჟამს შეხჳდოდით კარავსა მას საწამებელისასა, ანუ თუ წარსდგებოდით წინაშე საკურთხეველსა და არა მოსწყდეთ: შჯულად საუკუნედ ნათესავსა შორის თქუენსა
და	მცხ.ლევ	და ჰრქუა მოსე აჰრონს, და ელიაზარს და ითამარს, ძეთა აჰრონისთა, რომელნი დაშთომილ იყვნეს: თავსა თქუენსა არა აღძარცუთ ვარშამაგი და სამოსელი თქუენი არა დაიპოთ, რაჲთა არა მოსწყდეთ და ყოველსავე კრებულსა ზედა იყოს რისხვაჲ. ხოლო ძმანი თქუენნი, ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ, ტიროდიან დაწვასა მას, რომელ დაიწუნეს ღმრთისა მიერ.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	გამორჩევად შორის წმიდათა და შეგინებულთა და შორის არაწმიდათა და ღირსთა,
და	მცხ.ლევ	და ჰრქუა მოსე აჰრონს და ელიაზარს და ითამარს, ნეშტთა მისთა: მოიღეთ შესაწირავი იგი, რომელი დაშთომილ არს ნაყოფად შეწირულთაგან ღმრთისათა,
და	მცხ.ლევ	და შეჭამეთ უცომოჲ იგი წინაშე საკურთხეველსა, რამეთუ წმიდაჲ წმიდათაჲ არს და ჭამდით მას ადგილსა წმიდასა, რამეთუ შჯულად შენდა ეგე არს და შჯულად ძეთა შენთა ესე წმიდათაგან ნაყოფთა ღმრთისათა, რამეთუ ესრეთ ბრძანებულ არს ჩემდა.
და	მცხ.ლევ	და მკერდსა მას განჩემებულსა და მჴარსა მას შესაწირავსა ჭამდით ადგილსა წმიდასა შენ, და ძენი შენნი და სახლეულნი შენნი შენ თანა, რამეთუ შჯულად შენდა და შჯულად ძეთა შენთა მოგეცა შესაწირავთაგან ცხორებისათა ძეთაგან ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ლევ	მჴარი იგი შესაწირავისაჲ და მკერდი იგი განჩემებისაჲ ნაყოფთა თანა ცმელთასა შეწიროდიან, განჩემებად განჩინებული იგი წინაშე ღმრთისა. და იყოს შენდა და ძეთა შენთა შენ თანა შჯულად საუკუნედ, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.
და	მცხ.ლევ	და ვაცსა მას ცოდვისასა ძიებით ეძიებდა მოსე და იგი დამწუარ იყო. და განურისხნა მოსე ელიაზარს და ითამარს, ძეთა აჰრონისთა, რომელ დაშთომილ იყუნეს,
და	მცხ.ლევ	და ჰრქუა მათ: რაჲსა არა შეჰჭამეთ ცოდვისაჲ ესე ადგილსა წმიდასა? რამეთუ წმიდაჲ წმიდათაჲ არს ესე, და მოგცა თქუენ ჭამად, რაჲთა მოუსპნეთ ცოდვანი ერისანი და ლხინება-ჰყოფდით მათთჳს წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა აჰრონ მოსეს და ჰრქუა: უკუეთუ დღეს-ღა მოუღებიეს ცოდვისა მათისაჲ და მსხუერპლები იგი წინაშე ღმრთისა, და შემხუედა მე ესევითარი და ვჭამო ცოდვისაჲ ესე დღეს, ნუუკუე არა სათნო იყოს ღმრთისა?
და	მცხ.ლევ	და ესმა ესე მოსეს და სთნდა მას.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	ეტყოდეთ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: ესე არიან საცხოვარნი, რომელსა ჰჭამდეთ ყოველთაგან საცხოვართა ქუეყანისათა:
და	მცხ.ლევ	ყოველსა საცხოვარსა, რომელსა განყოფილ იყოს ჭლაკი და ფრჩხილითა ფრცხენდეს და აღმოიცოხნიდეს საცოხნელსა საცხოვართა შორის ესე ჭამეთ.
და	მცხ.ლევ	ხოლო მათგანი არა ჰჭამოთ, რომელნი არა აღმოიცოხნიან, და რომელთაჲ არა განყოფილ არს ჭლაკი და რომელნი ფრცხენენ ფრცხილითა: აქლემი, რამეთუ აღმოიცოხნის და ჭლაკი მისი არა განპებულ არს, არაწმიდაჲ არს ესე თქუენდა;
და	მცხ.ლევ	და ყურგდელი, რამეთუ აღმოიცოხნის და ჭლაკი არა განპებულ არს, არაწმიდაჲ არს ესე თქუენდა;
და	მცხ.ლევ	და მაჩჳ, რამეთუ აღმოიცოხნის ესე და ჭლაკი არა განპებულ არს. არა არს წმიდაჲ ესე თქუენდა;
და	მცხ.ლევ	და ღორი, რამეთუ განპებულ არს ჭლაკი მისი და ფრცხენს ფრცხილითა ჭლაკისაჲთა და ესე არა აღმოიცოხნის, არაწმიდაჲ არს თქუენდა;
და	მცხ.ლევ	ჴორცი მათი არა ჰჭამოთ და მძორსა მათსა არა შეეხნეთ, რამეთუ არაწმიდა არიან ესენი თქუენ შორის.
და	მცხ.ლევ	ყოველსა, რომელსა არს მათ თანა ფრთე და ქეცი წყალთა შიდა, და ზღუათა შინა და მდინარეთა, მას ჭამდით.
და	მცხ.ლევ	და ყოველსა, რომელსა არა ესხას ფრთე და არცა ქეცი წყალთა შინა, გინა თუ ზღუასა შინა, გინა მდინარეთა, რომელთა გამოსცემენ წყალნი, ყოვლისაგან სულისა ცხოველისა, რომელნი არიან წყალთა შინა, საძაგელ არს და საძაგელ იყვნენ თქუენდა
და	მცხ.ლევ	ჴორცი მათი არა ჰჭამოთ და მძორი მათი გძაგდინ.
და	მცხ.ლევ	და ყოველსა, რომელსა არა არს ფრთეებ და ქეც წყალთა შინა, საძაგელ არს ესე თქუენდა.
და	მცხ.ლევ	და ესე გძაგდინ მფრინველთაგან და არა ჰჭამოთ, რამეთუ საძაგელ არს:
და	მცხ.ლევ	ბუვი, და ღამის მჴმობარი და მინინოჲ
და	მცხ.ლევ	და ძენძერუკი და დედამთრვალი
და	მცხ.ლევ	და ვარჴჳ, და მღრინავი, და ტივყუავი, და ბუკიოტი და მსგავსი მისი;
და	მცხ.ლევ	და ოფოფი და მღამიობი.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი ქუეწარმავალი ფრინველთა, რომელი ვალს ოთხითა, საძაგელ არს თქუენდა.
და	მცხ.ლევ	მფრინველთაგან, რომელთა ასხენ ოთხ ფერჴ, საძაგელ არს თქუენდა და მით არა შეიგინნეთ.
და	მცხ.ლევ	ესე არს, რომელსა სჭამდეთ მათგან: ბოცომკალი და ყოველი მსგავსი მისი, მჭრინავი და ყოველი მსგავსი მისი, [გველისმბრძოლი] და ყოველი მსგავსი მისი, მკალი და ყოველი მსგავსი მისი.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი რომელი შეეხოს მძორსა მას მათსა, განირცხენ სამოსელი მისი და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი რომელი ვალს ჴელითა, ყოველთა შორის მჴეცთა, რომელი ვალს ოთხითა, არაწმიდა არს იგი თქუენდა. ყოველი რომელი შეეხოს მძორსა მათსა, არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და რომელმან აღიღოს ჴელითა მკუდარი მათგანი, განირცხეს სამოსელი მისი, და იბანენ წყლითა და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	რამეთუ არაწმიდა არს ესე ყოველი თქუენდა. და ესეცა თქუენდა არაწმიდა არს ქუეწარმავალთაგანი, რომელნი ძურებიან ქუეყანასა ზედა:
და	მცხ.ლევ	ქურცინი, და თაგჳ, და ხჳთქი, და თაგჳ ქურცინი, და მსუენ-ლომი, და მხულივი და მსუენი და მთხუნველი. ესე ყოველი არაწმიდა არს თქუენდა ყოველთაგან ქუეწარმავალთა, რომელნი ძურებიან ქუეყანასა ზედა. ყოველი რომელი შეეხოს მათგანსა მძორსა, არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და ყოველსა, რომელსა შთავარდეს მკუდარი ამათგანი, არაწმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	ყოველივე ჭურჭელი, რომლითა იქმნების საქმე, წყლითა განირცხეს და არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე და არაწმიდა იყოს. და ყოველი ჭურჭერი კეცისაჲ, რომელსა შთავარდეს მათგანი შიდა, რაოდენ-რაჲ იყოს მას შინა, არაწმიდა არს და იგი შეიმუსრენ.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი საჭმელი, რომელი იჭამების, რომელსა მივიდეს წყალი, არაწმიდა იყოს, და ყოველი სასუმელი, რომელი ისუმების ყოვლითა ჭურჭრითა, არაწმიდა არს იგი.
და	მცხ.ლევ	და ყოველსავე ზედა, რომელსა დავარდეს მკუდარი მათგანი, არაწმიდა იყოს: თორნენი და ყუერბნი დაირღუედ, რამეთუ არაწმიდა არს და არაწმიდა იყოს თქუენდა,
და	მცხ.ლევ	თჳნიერ წყაროთა წყალთასა და ჯურღმულისა და დასაკრებელისა წყალთასა, ესე ხოლო წმიდა არს.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ბრწყინვალებაჲ იგი იყოს სპეტაკ ტყავსა მას ფერისა მისისასა და მწუხარე არა იყოს ფერი იგი პირისა მისისა, ტყავი მისგან და თმაჲ მისი არა ფერქცეულ იყოს და თმაჲ სპეტაკ, არამედ მოშავე, და განავლინოს იგი გარე მღდელმან მან, რომელსა-იგი შეედების კეთროვანებაჲ, შჳდ დღე.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ დაესხას წყალი ყოველსა მას ზედა თესლსა და დავარდეს მათგანი მძორი მას ზედა, არაწმიდა იყოს იგი თქუენდა.
და	მცხ.ლევ	და რომელმან ჭამოს მკუდარი ამათგან, განირცხეს სამოსელი მისი და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე. და რომელმან აღიღოს მძორი ამათგანისაჲ, განირცხეს სამოსელი მისი და არაწმიდა იყოს იგი მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე ქუეწარმავალი, რომელი ძურების პირსა ზედა ქუეყანისასა, საძაგელ არს ესე თქუენდა, არა იჭამოს. ყოველი, რომელი ვალს მუცლითა
და	მცხ.ლევ	და ყოველი, რომელი ვალს ოთხითა მარადის, რომელი მრავალფერჴ არს ყოველთა შორის ქუეწარმავალთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა, არა ჰჭამოთ იგი, რამეთუ საძაგელ არს.
და	მცხ.ლევ	და არა საძაგელ-იყვნეთ სულნი თქუენნი ყოველთა ამათგან ქუეწარმავალთა, რომელნი ძურებიან ქუეყანასა ზედა, არა შეიგინნეთ ამით და არა არაწმიდა იყუნეთ ამით.
და	მცხ.ლევ	რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, და განწმიდენით და იყვენით წმიდაჲ,
და	მცხ.ლევ	რამეთუ წმიდა ვარ მე, უფალი თქუენი და არა შეაგინნეთ სულნი თქუენნი ყოველთა ამათგან ქუეწარმავალთა, რომელნი იძრვიან ქუეყანისა ზედა, რამეთუ მე ვარ ღმერთი შენი, რომელმან გამოგიყვანენ თქუენ ქუეყანით ეგჳპტით, რათა ვიყო მე თქუენდა ღმერთ და იყვენით წმიდაჲ, რამეთუ წმიდა ვარ მე უფალი.
და	მცხ.ლევ	ესე შჯული არს საცხოვართათჳს და მფრინველთათჳს და ყოვლისა სულისა ქუეწარმავლისა ქუეყანასა ზედა
და	მცხ.ლევ	განშორებად შორის არაწმიდათა და შორის წმიდათა და სწავლად ძეთა ისრაჱლისათა შორის მაცხოვნებელთა საჭმელთა და შორის არამაცხოვნებელთა საჭმელთა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა
და	მცხ.ლევ	და არქუ მათ: დედაკაცმან, რომელმან მუცლად-იღოს თესლი და შვეს წული, არაწმიდა იყოს იგი შჳდ დღე, მუნ დღედმდე განწმედისა წიდოვანებისა მისისა არაწმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	და ჯდეს იგი ოცდაათცამეტ დღე სისხლითა არაწმიდითა მისითა და ყოველსა წმიდასა არა შეეხოს და სიწმიდესა არა შევიდეს ვიდრემდე აღესრულნენ დღენი იგი განწმედისა მისისანი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ქალი შვეს, არაწმიდა იყოს იგი ორწილ შჳდ დღე მსგავსად წიდოვანებისა მისისა და სამეოცდაექუს დღე ჯდეს იგი სისხლითა არაწმიდითა მისითა.
და	მცხ.ლევ	და რაჟამს აღესრულნენ დღენი იგი განწმედისა მისისანი ძესა ზედა, გინა ასულსა, შეწიროს ტარიგი წელიწდეული უბიწოჲ მსხუერპლად და მართუენი ტრედისანი, გინა გურიტნი ცოდვისათჳს კართა თანა კარვისა საწამებელისათა მღდელისა მიერ.
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს წინაშე ღმრთისა და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან და განწმიდნეს წყაროჲსა მისგან სისხლისა მისისა. ესე არს შჯული მშობიერისაჲ წულსა ზედა გინა ქალსა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ვერ პოვოს ჴელმან მისმან ტარიგი, მოიქუნეს ორნი გურიტნი, ანუ მართუენი ტრედისანი: ერთი ყოვლად დასაწუველად და ერთი ცოდვისათჳს და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან და განწმიდნეს.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	კაცისა უკეთუ იყოს ვისსამე სხეულსა ფერისა მისისასა ბრძჳრი, ნიში, ანუ თუ თეთრი, და იყოს ჴორცსა ფერისა მისისასა სახე კეთროვანებისაჲ და მოიყვანოს იგი აჰრონის მღდელისა, გინა ერთისა ძისა მისისა მღდელისა.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს მდღელმან მან ნიში იგი, ჰგიესღა მის თანა და არა მოიქცა ნიში იგი ფერსავე თჳსსა, და კუალად განავლინოს იგი მღდელმან მან მეორედ შჳდ დღე.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს იგი მღდელმან მან დღესა მეშჳდესა მეორედ და აჰა, ესერა, მოშავე არს ნიში იგი, არა იცვალა სხეულისაგან თჳსისა. განწმიდოს იგი მღდელმან მან, რამეთუ სასწაულად არს და განირცხეს სამოსელი თჳსი და არაწმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	და კუალაღ შეგინებულ-ყოს იგი მღდელმან, რამეთუ კეთროვანებაჲ არს.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს მღდელმან და აჰა, ესერა, ბრძჳრი სპეტაკი არს ჴორცთა მისთა და იგი გარდაიქცა თმად თეთრად ცოცხლისა მისგან ჴორცისა, ცხოველისა ბრძჳრსა მას,
და	მცხ.ლევ	კეთროვანებაჲ დაძუელებული არს ჴორცსა ფერისა მისისასა. და შეგინებულ-ყოს იგი მღდელმან მან და განჴადოს იგი გარე, რამეთუ არაწმიდა არს.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ყუავილით ყუაოდის სისპეტაკე იგი სხეულთა მისთა და დაფაროს სისპეტაკემან მან ყოველივე სხეული ხილვისა მისისაჲ თავითგან ვიდრე ფერჴადმდე
და	მცხ.ლევ	ყოვლადვე ხილვად მღდელისა მის, და აჰა, ესერა, დაფარა სისპეტაკემან მან ყოველივე სხეული ფერისა მისისაჲ, და განწმიდოს მღდელმან მან შეხებაჲ იგი, რამეთუ ყოვლადვე გარდაიქცა სპეტაკად, წმიდა არს იგი.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს მღდელმან მან ფერი იგი ცოცხალი, და შეაგინოს ფერმან მან ცოცხალმან და არაწმიდა არს იგი.
და	მცხ.ლევ	და რომელსა დღესა გამოაჩნდეს მას ფერი ცოცხალი, შეიგინა იგი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ კუალად ეგოს, ფერი იგი ცოცხალი და გარდაიქცეს სპეტაკად,
და	მცხ.ლევ	მოვიდეს იგი მღდელისა მის. და იხილოს მღდელმან მან და, აჰა, ესერა, გარდაიქცა შეხებაჲ იგი სპეტაკად, და განწმიდოს მღდელმან მან შეხებაჲ იგი და წმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს იგი მღდელმან მან და, აჰა, ესერა, პირი მისი უმდაბლე ტყავისა მის და თმაჲ მისი გარდაიქცა თეთრად, და შეგინებულ-ყოს მღდელმან, რამეთუ კეთროვნებაჲ არს, რამეთუ წყლულსა მას გამოაჩნდა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ იხილოს მღდელმან მან და არა იყოს მას ზედა თმაჲ სპეტაკი და უმწუხარეს არა იყოს ფერისაგან მისისა, და იგი იყოს მოშავე, და განავლინოს იგი გარე მღდელმან მან შჳდ დღე.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ განეფინოს ტყავსა მას შინა, შეგინებულ-ყოს იგი მღდელმან მან, რამეთუ შედებაჲ არს კეთროვანებისაჲ და წყლულსა მას გამოაჩნდა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ადგილობანს ეგოს ბრწყინვალებაჲ იგი და არა განეზაოს, ბრძჳლი წყლულებისაჲ არს იგი, განწმიდოს იგი მღდელმან მან.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ იყოს ჴორცი გუამსა მისსა დამწუარი ცეცხლითა და იყოს ტყავსა მას მისსა განგებულსა ნაწუევისასა მონათლედ ბრწყინვალე, სპეტაკად მოწითლედ, გინა მოთეთრედ.
და	მცხ.ლევ	იხილოს იგი მღდელმან მან და, აჰა, ესერა, გარდაიქცა თმაჲ იგი სპეტაკად ბრწყინვალედ და პირი მისი უმდაბლეს ტყავისაგან, კეთროვანება არს, დამწუარსა მას გამოაჩნდა და შეგინებულ-ყოს იგი მღდელმან, რამეთუ შეხებაჲ კეთროვანებისაჲ არს.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ იხილოს მღდელმან მან და არა იყოს მოთეთრესა მას თმაჲ სპეტაკი და მდაბალ არა იყოს ტყავისაგან და იყოს მოშავე.
და	მცხ.ლევ	განჴადოს იგი გარე მღდელმან მან შჳდ დღე და იხილოს მღდელმან დღესა მეშჳდესა, უკუეთუ განფენით განფენილ იყოს ტყავსა მას ზედა, შეგინებულ-ყოს იგი მღდელმან მან, რამეთუ შეხებაჲ კეთროვანებისაჲ არს, წყლულსა მას გამოაჩნდა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ადგილობანს ეგოს ბრწყინვალებაჲ იგი და არა განეზაოს ტყავსა მას ზედა, და იგი იყოს მოშავე, ბრძჳლი დამწუარისაჲ არს. და განწმიდოს იგი მღდელმან მან, რამეთუ ხატი ნამწუარევისაჲ არს.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ მამაკაცსა, გინა დედაკაცსა იყოს მათ თანა შედებაჲ კეთროვანებისაჲ, თავსა გინა წუერსა, და იხილოს მღდელმან მან შედებაჲ იგი მისი
და	მცხ.ლევ	და, აჰა, ესერა, პირი მისი უდაკლებულე არს ტყავისა და მას ზედა არს თმაჲ მოწითურე, გინა მოწითლე მწულილი. და შეგინებულ-ყოს იგი მღდელმან მან: დასჳრინგებულ არს კეთროვანებაჲ თავისაჲ გინა კეთროვანებაჲ წუერისაჲ.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ იხილოს მღდელმან მან შედებაჲ იგი დასჳრინგებისაჲ იგი, და არა იყოს პირი მისი უდაკლებულე ტყავისა და თმაჲ მოწითლე არა იყოს მას შინა, განავლინოს გარე მღდელმან მან შედებული იგი დასჳრინგებისაჲ მის შჳდ დღე.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს მღდელმან მან შეხებაჲ იგი დღესა მეშჳდესა, და არა განეზავა დასჳრინგებაჲ იგი და თმაჲ მოწითლე არა არს მას შინა და პირი სჳრინგებისაჲ მის არა დაკლებულ არს ტყავისაგან,
და	მცხ.ლევ	და დაიყჳნოს ყოველივე გუამი მისი, ხოლო სჳრინგებული იგი არა დაიყჳნოს და განავლინოს მღდელმან მან დასჳრინგებული იგი შჳდ დღე მეორედ. და იხილოს მღდელმან მან დასჳრინგებული იგი დღესა მას მეშჳდესა
და	მცხ.ლევ	და არა განეზავა დასჳრინგებაჲ იგი ტყავსა მას მისსა ზედა შემდგომად დაყუენვისა მისისა და პირი დასჳრინგებისაჲ მის არა უდარე არს ტყავისაგან, და განწმიდოს იგი მღდელმან მან, განირცხეს სამოსელი მისი წყლითა და წმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს მღდელმან მან და, ესერა, განფენილ არს დასჳრინგებაჲ იგი ტყავსა მას მისსა ზედა, არა მიხედოს მღდელმან მან თმისა მისთჳს მწითურისა, რამეთუ არაწმიდა არს.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ წინაშე ეგოს ადგილობანს დასჳრინგებაჲ იგი და თმაჲ შავი აღმოსცენდეს მას ზედა, განიკურნა დასჳრინგებაჲ იგი და წმიდა არს და განწმიდოს იგი მღდელმან მან.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს მღდელმან მან და, აჰა, ესერა, ტყავსა მას ჴორცისა მისისასა მბრწყინვალე მობრწყინვალედ მოთეთრედ არს, მძოვარი არს ყუავილად ტყავისა ჴორცისა მისისა, წმიდა არს იგი.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს იგი მღდელმან მან და, აჰა, ესერა, პირი შედებისაჲ მის თეთრ არს გინა მოწითლე სიმტიერესა მას მისსა გინათუ სიშლუესა მას მისსა,
და	მცხ.ლევ	კაცი არს იგი კეთროვანი. შეგინებით შეგინებულ-ყოს იგი მღდელმან მან, თავსა მისსა ზედა არს შედებაჲ იგი კეთროვანებისაჲ და კეთროვანსა მას, რომელსა იყოს შედებაჲ იგი, კუართი მისი იყავნ წარჴსნილ და თავი მისი დაუბურველ და პირი მისი დაიხურენ, არაწმიდა ეწოდოს მას.
და	მცხ.ლევ	ყოველთა დღეთა, რაოდენ ჟამ იყოს იგი მის თანა, შედებაჲ იგი კეთროვანებისაჲ, არაწმიდა არს და არაწმიდა იყოს, განშორებულად ჯდეს იგი, გარეშე ბანაკსა იყოს მყოფებაჲ მისი.
და	მცხ.ლევ	გინათუ ტყავისასა, გინათუ ყოველსავე საქმარსა ტყავისასა, იყოს შედებაჲ იგი კეთროვანებისაჲ მომწუანედ გინა მოწითლედ ტყავსა მას ზედა, გინა სამოსელსა, გინა საგუასლსა, ანუ თუ ფესუსა, ანუ თუ ყოველსა საქმარსა ტყავისასა, და იყოს შეხებაჲ იგი მიმწუანე, ანუ მოწითლე, შედებაჲ კეთროვნებისაჲ არს და უჩუენოს მდღელსა მას.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს მღდელმან მან შედებაჲ იგი და განაშოროს.
და	მცხ.ლევ	და უბრძანოს მღდელმან მან და განრცხეს, რომელსა ზედა იყოს შედებაჲ იგი. და განაშოვროს იგი მღდელმან შჳდ დღე მეორედ.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს მღდელმან მან შემდგომად განრცხისა მის შედებაჲ იგი და შედებამან მან არა იცვალა ფერი პირისა მისისაჲ და შედებაჲ იგი არა განეფინა, არაწმიდა არს, ცეცხლითა დაიწუნ. მტკეცელი არს სამოსელსა მას, ანუ სავაღლსა, ანუ თუ ფესუსა, ანუ თუ ტყავსა.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ იხილოს მღდელმან მან და იყოს შედებაჲ იგი მოშავე შემდგომად განრცხისა მისისა, გამოჰხიოს იგი სამოსლისა მისგან,
და	მცხ.ლევ	ანუ ყოველსა ჭურჭერსა ტყავისასა, კეთროვანებაჲ აღმოცენებულ არს, ცეცხლითა დაიწუეს, რომელსა თანა არს შეხებაჲ იგი. და სამოსელი, ანუ ფესჳანი ჭურჭერი ტყავისაჲ, რომელი განირცხეს, და გარდაადგინოს იგი მღდელმან მან და განირცხეს მეორედ და წმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ცოდოს კაცმან და ესმეს ჴმაჲ ფიცისაჲ და ესე წამებდეს გინათუ იხილა, გინათუ თავად იცის და უკუეთუ არა უთხრა, მოიღო მან ცოდვაჲ მისი.
და	მცხ.ლევ	ესე არს შჯული კეთროვნისაჲ, რომელსა დღესა განწმიდნეს, და მოიყვანოს იგი მღდელისა მის
და	მცხ.ლევ	და განვიდეს მღდელი იგი გარეშე ბანაკსა მას და იხილოს მღდელმან მან და, აჰა, განკურნებულ არს შედებაჲ იგი კეთროანებისაჲ კეთროვნისა მისგან.
და	მცხ.ლევ	და ქათამი იგი ცოცხალი სისხლსა მას ქათმისა დაკლულისასა წყალსა ზედა ცხოველსა.
და	მცხ.ლევ	და აპკუროს განწმედილსა მას კეთროვნებისაგან შჳდგზის და წმიდა იყოს და განავლინოს ქათამი იგი ცოცხალი ველად.
და	მცხ.ლევ	და იყოს, შემდგომად შჳდისა დღისა დაიყჳნოს ყოველივე თმაჲ მისი, თავი მისი და წარბნი და ყოველივე თმა მისი დაიყჳნოს, და განირცხეს სამოსელი მისი, დაიბანოს გუამი მისი წყლითა და წმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	დღესა მერვესა მოიბნეს ორნი ტარიგნი უბიწონი წელიწდეულნი და ცხოვარი ერთი წელიწდეული უბიწოჲ და სამი ათეულისაგანი სამინდოჲ შესაწირავად შესუარული ზეთითა და საწყაული ერთი ზეთისაჲ.
და	მცხ.ლევ	და დაადგინოს მღდელმან მან განმწმედელმან კაცი იგი განწმედილი და ესე ყოველი წინაშე ღმრთისა კართა თანა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.ლევ	და მოიბას მღდელმან მან ტარიგი ერთი და მოჰგვაროს, რომელ-იგი ბრალისათჳს არს და საწყაული იგი ზეთისაჲ და განაჩინოს განჩემებით წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და დაკლან ტარიგი იგი ადგილსა მას, სადა-იგი დაკლიან მრგულიად დასაწუელები, და რომელ-იგი ცოდვისათჳს ადგილსა წმიდასა, რამეთუ არს იგი ცოდვისაჲ და ბრალისაჲ მღდელისა მის: წმიდაჲ წმიდათაჲ არს.
და	მცხ.ლევ	და მოიღოს მღდელმან მან სისხლისა მისგან ბრალისაჲსა და სცხოს მღდელმან მან ყურის ძირსა განწმედილსა მარჯუენესა და მწუერვალთა ჴელისა მისისა მარჯუენისათა და მწუერვალთა ფერჴისა მისისა მარჯუენისასა.
და	მცხ.ლევ	და მოიღოს მღდელმან მან საწყაულისა მისგან ზეთისა ჴელსა მღდელისა მარცხენესა და დააწოს თითი მარჯუენე ზეთისა მისგან, რომელ იყოს ჴელსა მას მისსა მარცხენესა.
და	მცხ.ლევ	და მწუერვალსა ჴელისა მისისა მარჯუენისასა და მწუერვალთა ფერჴისა მისისა მარჯუენისათა სისხლისა მისგან ბრალისაჲსა.
და	მცხ.ლევ	და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან წინაშე ღმრთისა, და ყოს მღდელმან მან ცოდვისაჲ იგი, და ლხინება-ყოს მღდელმან განწმედილისა მისთჳს ცოდვისაგან მისისა
და	მცხ.ლევ	და ამისა შემდგომად დაკლას მღდელმან მან ყოვლად დასაწველი იგი და შესაწირავი საკურთხეველსა ზედა წინაშე ღმრთისა, და ლხინება-ყოს და განწმიდნეს.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ გლახაკ იყოს და ჴელმან მისმან არარაჲ პოვოს, მოიბას ტარიგი ერთი წელიწდეული, რომლისათჳს-იგი ცოდა, შესაწირავად და მეათე სამინდოჲსაჲ შესუარული ზეთითა, მსხუერპლად დასაწუელი იგი ზეთისაჲ ერთი.
და	მცხ.ლევ	და მოიღოს მღდელმან მან ტარიგი იგი ბრალისაჲ და საწყაული ზეთისაჲ და დადვას დასადებელად წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და დაკლას ტარიგი იგი, რომელ არს ბრალისათჳს, და მოიღოს მღდელმან სისხლისა მისგან ბრალისაჲსა და სცხოს ძირსა ყურისასა მის განწმედილისასა მარჯუენესა
და	მცხ.ლევ	და მწუერვალთა ჴელისა მარჯუენისა მისისათა და მწუერვალთა ფერჴისა მარჯვენისა მისისათა.
და	მცხ.ლევ	და ზეთისა მისგან დაასხას მღდელმან ჴელსა მღდელისა მის მარცხენისა და აპკუროს მღდელმან მან თითითა მარჯვენითა ზეთისა მისგან, რომელ იყოს ჴელსა მისსა მარცხენესა, შჳდგზის წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და დაასხას მღდელმან მან ზეთისა მისგანი, რომელ იყოს ჴელსა მას მისსა მარცხენესა, ყურისა ძირსა მის განწმედილისასა მარჯუენესა და მწუერვალთა ჴელისა მისისა მარჯუენისათა და მწუერვალთა ფერჴისა მისისა მარჯუენისათა ადგილსა მას სისხლისასა, რომელ-იგი არნ ბრალისაჲ მის.
და	მცხ.ლევ	და ყოს ერთი იგი გურიტთაგანი, ანუ ერთი იგი ტრედისა მართუეთაგანი, რაჲცა-იგი პოვა ჴელმან მისმან,
და	მცხ.ლევ	ერთი ცოდვისათჳს და ერთი იგი მრგულიად დასაწველად და შესაწირავსა თანა და ლხინება-ყოს მღდელმან მან განწმედილისა მისთჳს წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	ესე არს შჯული, რომლისა თანა იყოს შეხებაჲ იგი კეთროვანებისაჲ, და რომელმან არა პოვოს ჴელითა თჳსითა განსაწმედელად თავისა თჳსისა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	რაჟამს შეხჳდეთ ქუეყანასა მას ქანანელთასა, რომელსა მე მიგეც თქუენ ნაწილად და მოვსცე შეხებაჲ კეთროვანებისაჲ სახლთა მათ ქუეყანისათა მონაგებისა თქუენისათა,
და	მცხ.ლევ	და თუ იყოს სახლსა ვისსამე და უთხრას მღდელსა მას და ჰრქუას, ვითარმედ: შეხებაჲ კეთროვანებისაჲ ვიხილე სახლსა ჩემსა,
და	მცხ.ლევ	და უბრძანოს მღდელმან მან გამოკრებაჲ ჭურჭრისა სახლისა მისგან შესულადმდე მღდელისა მის და ხილვად სახლისა მის, და რათა არაწმიდა იქმნეს, რაოდენი-რაჲ იყო სახლსა მას შინა.
და	მცხ.ლევ	და ამისა შემდგომად შევიდეს მღდელი იგი ხილვად სახლისა მის. და იხილოს მღდელმან მან შეღებაჲ იგი კედელთა მის სახლისათაჲ ჴჳფლოვნად მომწუანედ გინა მოწითლედ, პირი უმდაბლეს კედელთა მათ.
და	მცხ.ლევ	გამოვიდეს მღდელი იგი სახლისა მისგან კართა ზედა მის სახლისათა და განაშოროს სახლი იგი შჳდ დღე.
და	მცხ.ლევ	და კუალად მოვიდეს მღდელი იგი დღესა მეშჳდესა და იხილოს სახლი იგი და, აჰა, ესერა, განფენილ არს შეხებაჲ იგი კედელთა მის სახლისათა.
და	მცხ.ლევ	და უბრძანოს მღდელმან მან და გამოიხუნეს ქვანი იგი, რომელთა არს შეხებაჲ იგი და განიხუნენ იგინი გარეშე ქალაქსა მას ადგილსა არაწმიდასა და სახლი იგი მოხუეტონ გარემოჲსი და შინაგანი და განსთხიოს მტუერი იგი გარეშე ქალაქსა მას, ადგილსა არაწმიდასა.
და	მცხ.ლევ	და მოიხუნენ ლოდნი გამოთლილნი და კუალად შეუსხნენ ლოდთა მათ წილ პირველთა და განგოზონ სახლი იგი, უკუეთუ მოუჴდეს კუალად შეხებაჲ იგი სახლსა მას.
და	მცხ.ლევ	და აღმოსცენდეს კუალად სახლსა მას შინა შემდგომად გამოღებისა მის ლოდთაჲსა, და შემდგომად მოხუეტისა მის სახლისა და შემდგომად გაგოზისა მის მისისა,
და	მცხ.ლევ	და მოიხუნეს განსაწმედელად
და	მცხ.ლევ	წმიდანი და ძელი ნაძჳსაჲ და შესთული მეწამული და უსუპი
და	მცხ.ლევ	და დაკლან ქათამი იგი ერთი ჭურჭელსა კეცისასა ტყავსა ზედა ცხოველსა
და	მცხ.ლევ	და მოიღოს ძელი იგი ნაძჳსაჲ და შეძახილი იგი მეწამული და უსუპი, და ქათამი იგი ცოცხალი, და დააწოს სისხლსა მას ქათმისა მის დაკლულისასა წყალსა ზედა ცხოველსა და აპკუროს ამით სახლსა მას შჳდგზის.
და	მცხ.ლევ	და განწმიდოს სახლი იგი სისხლითა მით ქათმისაჲთა და წყლითა მით ცხოველითა და ძელითა მით ნაძჳსაჲთა და უსუპითა და შეგრაგნილითა მით მეწამულითა.
და	მცხ.ლევ	და განუტეოს ქათამი იგი ცოცხალი გარეშე ქალაქსა მას ველად და ლხინება-ყოს სახლისა მისთჳს და განწმიდნეს.
და	მცხ.ლევ	და სჳრინგისასა და კეთროვანებასა სამოსლისასა და სახლისა და ბრძჳლისასა და ნიშისასა და ბრწყინვალისასა
და	მცხ.ლევ	და მითხრობისათჳს, რომელსა დღესა არაწმიდა იყოს, და რომელსა დღესა განწმიდნეს. ესე არს შჯული კეთროვანებისათჳს.
და	მცხ.ლევ	ყოველი საწოლი, რომელსა დაწვეს მას ზედა თესლმდინარე იგი, არაწმიდა იყოს და ყოველსა ჭურჭელსა, რომელსა ზედა დაჯდეს თესლმდინარე იგი, არაწმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	და კაცი რომელი შეეხოს საწოლსა მისსა, განირცხეს სამოსელი მისი და დაიბანოს წყლითა და არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე
და	მცხ.ლევ	და რომელი დაჯდეს ჭურჭელსა ზედა, რომელსა ზედა ჯდა თესლგამომდინარე იგი, განირცხეს სამოსელი მისი, დაიბანოს წყლითა და არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და რომელი შეეხოს სხეულსა მის თესლმდინარისსა, განირცხეს სამოსელი თჳსი, და იბანოს წყლითა და არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ჰნერწყოს თესლმდინარემან მან წმიდასა ვისმე, განირცხენ სამოსელი მისი და იბანოდ წყლითა და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და ყოველსა, რომელსა შეეხოს ყოვლისაგანსა, რომელი იყოს ქუეშე მისსა, არაწმიდა იყოს. და რომელმან აღიღოს იგი, განირცხეს სამოსელი მისი, და იბანოს წყლითა და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და რაოდენსა შეეხოს თესლმდინარე იგი და ჴელნი არა დაიბანნენ წყლითა, განირცხენ სამოსელი მისი და იბანოს წყლითა და არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და ჭურჭელსა კეცისასა, რომელსა შეეხოს თესლმდინარე იგი, შეიმუსრენ და ჭურჭელი ძელისაჲ გაირცხეს წყლითა და წმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ განწმიდეს თესლმდინარე იგი გინებისაგან მისისა და აღირაცხნეს შჳდნი დღენი განწმედისა მისისანი, და განირცხეს სამოსელი მისი, და დაიბანოს გუამი მისი წყლითა ცხოველითა და წმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	და დღესა მერვესა მოიხუნეს თავისა თჳსისა ორნი გურიტნი, ანუ თუ ორნი მართუენი ტრედისანი და მოართუნეს იგინი წინაშე ღმრთისა კართა ზედა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.ლევ	და მისცეს იგი მღდელსა მას და შეწიროს იგი მღდელმან მან ერთი - ცოდვისათჳს და ერთი იგი - მრგულიად დასაწველად. და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან წინაშე ღმრთისა დინებისა მისთჳს თესლისა მისისა.
და	მცხ.ლევ	და კაცისაგან რომლისაჲ გამოჴდეს მისგან საწოლი თესლისაჲ და არა დაიბანოს გუამი მისი წყლითა, არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და დედაკაცი რომელი იყოს წიდოვანებასა შინა მისსა და წიდოვნებაჲ იგი იყოს მის თანა, შჳდ დღე იყოს ჯდომასა მას მისსა ზედა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი რომელი შეეხოს საწოლსა მისსა, განირცხეს სამოსელი მისი და განიბანოს გუამი მისი წყლითა და არაწმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი რომელი შეეხოს ყოველსა ჭურჭელსა, სადა-იგი დაჯდა, განირცხეს სამოსელი და დაიბანოს გუამი წყლითა. და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ დაწვეს იგი რასმე ზედა, რომელსა ზედა დაჯდა იგი შეხებასა მას მისსა, არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე. უკეთუ დაწოლით ვინმე დაწვეს მის თანა და არაწმიდებაჲ იგი იყოს მის თანა, არაწმიდა იყოს იგი შჳდ დღე. და ყოველი საწოლი, რომელსა ზედა დაწვეს, არაწმიდა არს.
და	მცხ.ლევ	და ცოლისა თანა უკუეთუ დაწვეს ქმარი მისი საწოლითა თესლისაჲთა, განიბანოს წყლითა და არაწმიდა იყოს ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და ყოველსა საწოლსა რომელსა დაწვეს მას ზედა ყოველთა დღეთა დინებისა მისისათა დღეთა მათებრვე საწოლისა არაწმიდებისა მისისა, შეერაცხნენ მას და ყოველსა ჭურჭელსა, რომელსა ზედა დაჯდეს არაწმიდა იყოს მსგავსად არაწმიდებისა მისებრვე დაჯდომისა.
და	მცხ.ლევ	ყოველი, რომელი შეეხოს მას, არაწმიდა იყოს და განირცხეს სამოსელი და დაიბანოს გუამი მისი წყლითა და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.მსაჯ	რომელნი აღირაცხნეს; და იყვნეს შჳდას კაცნი რჩეულნი ყოვლისაგან ერისა ორითავე მარჯუენი ყოველი. ყიველნივე ესე მეშურდულენი, რომელნი ესროდეს ქვითა თმასა და არა შესცოდებდეს.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ განწიდნეს გინებისაგან მისისა, და აღირაცხნენ შჳდნი იგი დღენი მისნი და ამისა შემდგომად განწმიდნეს.
და	მცხ.ლევ	და დღესა მერვესა მოიქუნეს ორნი გურიტნი, ანუ ორნი მართუენი ტრედისანი და მოართუნეს იგინი მღდელსა მას კართა თანა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს მღდელმან მან ერთი იგი - ცოდვისათჳს და ერთი იგი - მრგულიად დასაწველად და ლხინება-ყოს მისთჳს წინაშე ღმრთისა დინებისა მისთჳს არაწმიდებისა მისისა.
და	მცხ.ლევ	და მოშიშ ქმნენით ძენი ისრაჱლისანი არაწმიდებათაგან მათთა და არა მოწყდენ არაწმიდებათა მათგან შეგინებითა მით მათითა კარავი იგი ჩემი, რომელ არს მათ შორის.
და	მცხ.ლევ	ესე არს შჯული თესლმდინარისაჲ მის და უკუეთუ ვისიმე გამოჴდეს საწოლი თესლისაჲ და შეიგინოს მით.
და	მცხ.ლევ	და დედაკაცსა, რომლისა თანა იყოს წიდოვანებაჲ, და თესლმდინარესა დინებითა მისითა მამაკაცსა.
და	მცხ.ლევ	გინა თუ დედაკაცსა და ქმარი, რომელი დაწვეს არაწმიდათა თანა.
და	მცხ.ლევ	და მაშინღა ესრე შევიდეს აჰრონ სიწმიდესა მას ჴბოჲთა ერთითა ზროხათაგან ცოდვისათჳს და ვერძითა მრგულიად მწუარითა.
და	მცხ.ლევ	და სამოსელი სელისაჲ განწმედილი შეიმოსოს, და ნიფხავი სელისაჲ იყოს სხეულსა მისსა: და სარტყელი სელისაჲ შეირტყას და ვარშამაგი სელისაჲ დაიბუროს, რამეთუ სამოსელი წმიდა არს, და დაიბანოს წყლითა ყოველი გუამი მისი და მაშინღა შეიმოსოს იგი.
და	მცხ.ლევ	და კრებულისაგან ძეთა ისრაჱლისათა მოიბნეს ორნი ვაცნი თხათაგან ცოდვისათჳს და ვერძი ერთი მრგულიად დასაწველად. მოიბას აჰრონ ჴბოჲ ერთი ცოდვისათჳს თავისა თჳსისა და ლხინება-ყოს თავისა თჳსისათჳს და სახლისა თჳსისათჳს.
და	მცხ.ლევ	და მოიბნეს ორნი ვაცნი და წარადგინნეს წინაშე ღმრთისა კართა თანა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.ლევ	დაასხნეს აჰრონ ორთა მათ ვაცთა ზედა წილი: წილი ერთი - ღმერთსა და წილი - ერთი გამომყვანებელსა ველად.
და	მცხ.ლევ	და მოიბას აჰრონ ვაცი იგი, ერთი, რომელსა ზედა გამოჴდა წილი იგი ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	შეწიროს იგი ცოდვისათჳს, და ვაცი იგი ერთი,
და	მცხ.ლევ	და მოიბას აჰრონ ჴბოჲ იგი ცოდვისათჳს თავისა თჳსისა და ლხინება-ყოს თავისა თჳსისათჳს და სახლისა მისისათჳს და დაკლას ჴბოჲ იგი ცოდვისათჳს თავისა თჳსისა.
და	მცხ.ლევ	და მოიღოს სავსე საცეცხლური ნაკუერცხალი ცეცხლისაგან საკურთხეველისა, რომელ არს წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და აღივსნეს ჴელნი საკუმეველითა შეზავებულითა მწულილითა და შეიღოს შინაგანსა მას კრეთსაბმელსა მას და დაასხას საკუმეველი იგი ცეცხლსა მას ზედა წინაშე ღმრთისა და დაფაროს კუამლმან მან სალხინებელი იგი, რომელ არს საწამებელთა ზედა და არა მოკუდეს.
და	მცხ.ლევ	და მოიღოს სისხლისა მისგან ჴბოჲსა თითითა მისითა და აპკუროს სალხინებელსა მას მზისაღმოსავალით კერძო, წინაშე სალხინებელსა მას აპკუროს სისხლისა მისგანი შჳდგზის თითითა მისითა.
და	მცხ.ლევ	და დაკლას ვაცი იგი ცოდვისაჲ წინაშე ღმრთისა ერისა მისთჳს და შეიღოს სისხლისა მისგანი შინაგან კრეტსაბმელსა მას და ყოს სისხლი იგი მისი, ვითარცა ყო სისხლი იგი ჴბოჲსა მის და აპკუროს სისხლი მისი სალხინებელსა მას წინაშე პირსა სალხინებელისასა.
და	მცხ.ლევ	და კაცი ნუ ვინ არნ კარავსა მას საწამებელისასა, შე-რაჲ-ვიდოდის იგი ყოფად ლხინებისა სიწმიდესა მას შინა ვიდრე გამოსლვადმდე და ლხინება-ყოს მისთჳს და სახლისა მისისათჳს და ყოვლისათჳს კრებულისა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ლევ	და გამოვიდეს საკურთხეველად, რომელ-იგი არს წინაშე ღმრთისა და ლხინება-ყოს მისთჳს და მოიღოს სისხლისა მისგან ჴბოჲსა და სისხლისა მისგან ვაცისა და სცხოს გარემო რქათა მათ საკურთხეველისათა.
და	მცხ.ლევ	და აპკუროს მას სისხლისა მისგან გარემო თითითა შჳდგზის და განწმიდოს იგი და წმიდა იყოს იგი არაწმიდებათაგან ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ლევ	და დაასხნეს აჰრონ ჴელნი მისნი თავსა მას ზედა ვაცისა მის ცოცხალისასა და მიუთხრნეს მას ზედა ყოველნივე უშჯულოებანი ძეთა ისრაჱლისათანი, და ყოველნი სიცრუენი და ყოველნი ცოდვანი მათნი, და დაჰკრიბნეს ცოდვანი მათნი თავსა მას ზედა ვაცისა ცოცხალისასა.
და	მცხ.ლევ	და განავლინოს იგი ჴელითა კაცისა განმზადებულისაჲთა უდაბნოდ და მოიხუნეს ვაცმან მან მის ზედა სიცრუვენი მათნი ქუეყანად უვალად, განგზავნოს ვაცი იგი უდაბნოდ.
და	მცხ.ლევ	და შევიდეს აჰრონ კარავსა მას საწამებელისასა და განირცხოს სამოსელი იგი სელისაჲ, რომელ-იგი ემოსა შესლვასა მას მისსა სიწმიდესა მას, და დაასხას იგი მუნ.
და	მცხ.ლევ	და დაიბანოს გუამი მისი წყლითა ადგილსა წმიდასა, და შეიმოსოს სამოსელი თჳსი, და გამოვიდეს და შეწიროს მრგულიად დასაწველი იგი მისი და ყოვლად სანაყოფე იგი ერისაჲ და ლხინება-ყოს მისთჳს და სახლისა მისისათჳს, და ერისათჳს, ვითარცა-იგი მღდელთათჳს.
და	მცხ.ლევ	და ცმელი იგი ცოდვათაჲ შეწიროს საკურთხეველსა ზედა.
და	მცხ.ლევ	და რომელმან განავლინა ვაცი იგი განჩინებული განტევებად, განირცხეს სამოსელი და დაიბანოს გუამი მისი წყლითა, და ამისა შემდგომად გამოვიდეს იგი ბანაკად.
და	მცხ.ლევ	და რომელმან დაწუნეს იგინი, განირცხენ სამოსელი მისი და დაიბანოს გუამი მისი წყლითა და ამისა შემდგომად შევიდეს ბანაკად.
და	მცხ.ლევ	და იყოს ესე თქუენდა შჯულად საუკუნედ: თთუესა მას მეშჳდესა, ათსა თთჳსასა, დაიმდაბლნეთ სულნი თქუენნი, ყოველივე საქმე თქუენი არა ჰქმნეთ მას შინა მკჳდრმან და მწირმან, რომელი მოსრულ იყოს თქუენ შორის.
და	მცხ.ლევ	შაბათ განსუენების იყუნედ ესე თქუენდა და დაიმდაბლნეთ სულნი თქუენნი შჯულად საუკუნედ.
და	მცხ.ლევ	და ლხინება-ყოს მღდელმან მან, რომელსა-იგი სცხო მას და რომლისანი-იგი სრულ იყუნეს ჴელნი მათნი მღდელობად შემდგომად მამათა მისთა და შეიმოსოს სამოსელი იგი სელისაჲ სამოსელი წმიდაჲ.
და	მცხ.ლევ	და ლხინება-ყოს წმიდისა მისთჳს წმიდათაჲსა და კარვისა მისთჳს საწამებელისა და საკურთხეველისა მისთჳს ლხინება-ყოს, და მღდელთათჳს და ყოვლისათჳს კრებულისა ლხინება-ყოს.
და	მცხ.ლევ	და იყოს ესე თქუენდა შჯულად საუკუნედ და ლხინება-ჰყვით ძეთათჳს ისრაჱლისათა ყოველთაგან ცოდვათა მათთა. ერთგზის წელიწადსა იყოს ესე, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა: ეტყოდე აჰრონს და ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ლევ	და არქუ მათ: ესე სიტყუაჲ არს, რომელ ამცნო ღმერთმან.
და	მცხ.ლევ	და ჰრქუა: კაცმან ძეთა ისრაჱლისათამან და მწირმან მან, რომელი მოსრულ იყოს თქუენ შორის, რომელმან დაკლას ზუარაკი, გინა ცხოვარი, ანუ თუ თხაჲ ბანაკსა შინა და რომელმან დაკლას გარეშე ბანაკსა.
და	მცხ.ლევ	და კარად კარვისა საწამებელისა არა მოიღოს ყოფად მისა მსხუერპლად ცხორებისა, უფლისა სათნოდ სულად სულნელად და დაკლას გარეშე ბანაკსა და კარად კარვისა საწამებელისა, არა მოიღოს იგი შესაწირავად ძღუნად ღმრთისა წინაშე კარავსა ღმრთისსა, სისხლად შეერაცხოს მას კაცსა, იგი სისხლი დასთხია მან, მოისპოს სული იგი ერისაგან მისისა.
და	მცხ.ლევ	არამედ რათა მოიღოდიან ძეთა ისრაჱლისათა მსხუერპლები მათი, რაოდენი-რაჲ დაკლან ველსა ზედა, მოიღედ იგი ღმრთისა კარად კარვისა საწამებელისა მღდელისა მის და შეწიროს იგი მსხუერპლად ცხორებისა წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და მოასხუროს სისხლი იგი გარემო საკურთხეველსა მას წინაშე უფლისა, კართა თანა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს ცმელი მისი სულად სულნელად ღმრთისა და არღარა შესწირვიდენ მსხუერპლთა მათთა ამაოთა მიმართ, რათა არა ისიძვიდენ შემდგომად კვალსა მათსა, შჯულად საუკუნოდ იყოს, ესე თქუენდა და ნათესავსა შორის თქუენსა.
და	მცხ.ლევ	რამეთუ სული ყოვლისა ჴორციელისაჲ სისხლი თჳსი არს და იგი მიგცე თქვენ საკურთხეველსა ზედა სალხინებელად სულთა თქუენთათჳს, რამეთუ სისხლი მისი არს სალხინებელად სულთა თქუენთა წილ.
და	მცხ.ლევ	ამისთჳს ვარქუ ძეთა ისრაჱლისათა: ყოველმან კაცმან თქუენგანმან არა ჭამოს სისხლი და მწირმან მან, რომელი მოსრულ იყოს თქუენ შორის, არა ჭამოს სისხლი.
და	მცხ.ლევ	და კაცმან-კაცმან ძეთა ისრაჱლისათამან და მწირმან მან, რომელი-იგი იყოს თქუენ შორის, რომელმან ინადიროს ნადირი მჴეცი, გინა თუ მფრინველი, რომელი იჭამების, დასთხიოს სისხლი მისი, დაფარენ იგი მიწითა, რამეთუ სული ყოვლისა ჴორციელისაჲ სისხლი თჳსი არს. და ვარქუ ძეთა ისრაჱლისათა: სისხლისა ყოვლისა ჴორციელისაჲ არა ჰჭამოთ.
და	მცხ.ლევ	უკეთუ არა განირცხეს სამოსელი თჳსი და არა დაიბანოს გუამი თჳსი წყლითა, მოიღოს მან უშჯულოებაჲ თჳსი.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	მსგავსად საზღვართა მათ ქუეყანისა ეგჳპტელთაჲსა, რომელთა შორის დამკჳდრებულ იყვენით თქუენ, ეგრე არა ჰყოთ და მსგავსად სლვისა მის ქუეყანისა ქანანელთაჲსა, ვიდრე-იგი შეგიყვანნე თქუენ მუნ, არა ჰყოთ და შჯულსა მას მათსა არა ხჳდოდით.
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	სამართალთა ჩემთა ჰყოფდით და ბრძანებათა ჩემთა იმარხევდით და ვიდოდეთ მათ შინა: მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	სარცხჳნელი მამისა შენისაჲ და სარცხჳნელი დედისა შენისაჲ არა გამოაცხადო, რამეთუ დედაჲ შენი არს, და არა გამოაცხადო სარცხჳნელი მათი.
დისა	მცხ.ლევ	სარცხჳნელი დისა შენისაჲ არა გამოაცხადო მამით, ანუ დედით, შინაგან ნათესავისაჲ, რომელი განსრულ იყოს გარე, არა გამოაცხადო სარცხჳნელი მისი.
და	მცხ.ლევ	სარცხჳნელი მამისძმისა შენისაჲ არა გამოაცხადო და ცოლსა მისსა არა მოუჴდე, რამეთუ ნათესავი შენი არს.
და	მცხ.ლევ	სარცხჳნელი სძლისა შენისაჲ არა გამოაცხადო, რამეთუ ძისცოლი შენი არს და არა გამოაცხადო სარცხჳნელი მისი, ასული ძისა მისისაჲ და ასული წული მისი არა მოიყვანნე გამოცხადებად სარცხჳნელისა მათისა, რამეთუ თჳსნი შენნი არიან და უღმრთოება არს.
და	მცხ.ლევ	და დედაკაცსა განშორვებასა არაწმიდებისა მისისასა არა მოუჴდე გამოცხადებად სარცხჳნელისა მისისა.
და	მცხ.ლევ	და ცოლისა მოყუსისა შენისა არა შეხჳდე დაწოლად და შეგინებად მისა.
და	მცხ.ლევ	და ნათესავისა შენისაგან არა მისცე მსახურებად იგი მთავარსა და არა შეაგინოთ სახელი წმიდაჲ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	და წულისა თანა არა დასწვე საწოლითა დედებრითა, რამეთუ საძაგელ არს.
და	მცხ.ლევ	და ნუ შიეგინებით ამას ყოველსა შინა, რამეთუ ამას ყოველსა შინა შეიგინნეს წარმართნი, რომელნი მე განვასხნი პირისაგან თქუენისა, რომელთაგან შეიგინა ქუეყანაჲ.
და	მცხ.ლევ	და მივაგე მას სიცრუჱ მისი ამისთჳს, და მოიწყინა ქუეყანამან დამკჳდრებულნი მისნი მას ზედა.
და	მცხ.ლევ	დაიმარხეთ ყოველივე შჯული ჩემი და ყოველნივე ბრძანებანი ჩემნი და სამართალნი ჩემნი და არა ჰყოთ ამათ ყოველთაგანი საძაგელთაჲ მსოფლელმან, და რომელი მოსრულ იყოს მწირი, თქუენ შორის.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	და დაიცუნეთ მცნებანი ჩემნი, რათა არა ჰყოფდეთ უშჯულოებათა მათგან საძაგელთა, რომელნი იქმნეს უწინარეს თქუენსა და არა შეიგინნეთ მათ შინა, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	და რომელმან არა მოგიძაგოს თქუენ ქუეყანამან შეგინებითა მით მისითა თქუენ მიერ, ვითარცა-იგი მოიძაგნა უწინარესნი თქუენსა.
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ კრებულსა მას ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: წმიდა იყვენით, რამეთუ მე წმიდა ვარ, უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	კაცად-კაცადსა მამისა თჳსისა და დედისა თჳსისა ეშინოდენ და შაბათნი ჩემნი დაიმარხენით. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	არა შეუდგეთ თქუენ კერპთა და ღმერთნი გამოდნობილნი არა ჰქმნნეთ თქუენ. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ შეწიროთ შესაწირავი ცხორებისაჲ უფლისა ღმრთისა, სათნოჲ შეწირეთ თქუენ.
და	მცხ.ლევ	და რომელსა დღესა შესწიროთ, იჭამენ ხვალისაგანცა და რომელი დაშთეს მესამედ დღემდე, ცეცხლითა დაიწუნ, უკუეთუ ჭამით იჭამოს დღესა მესამესა, უკლველი არს, არა შეიწიროს.
და	მცხ.ლევ	ხოლო რომელმან ჭამოს იგი, ცოდვაჲ თავისა თჳსისა მოიღოს, რამეთუ სიწმიდე უფლისა ღმრთისა შეაგინა და მოისპნენ სულნი იგი.
და	მცხ.ლევ	რომელთა ჭამონ ერისაგან მათისა და რომელთა მომკონ სამკალი იგი ქუეყანისა მის თქუენისაჲ, არა მოასრულოთ სამკალი იგი თქუენი ქუეყანისა თქუენისაჲ მომკად.
და	მცხ.ლევ	და რომელი დაცჳოდის სამკალისა თქუენისაჲ, არა შეჰკრიბოთ.
და	მცხ.ლევ	და ვენაჴსა შენსა არა შეიქცე მეორედ მოხილვად და არცაღა მარცვალი ვენაჴსა შენსა აღკრიბო, გლახაკთა და მწირთა დაუტევო იგი, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	არა იპარვიდეთ და არცაღა სტყუოდით, ნუცა ცილსა შესწამებნ კაცი მოყუასსა თჳსსა.
და	მცხ.ლევ	და არა ჰფუცვიდეთ სახელითა ჩემითა ნაცვლად და არა შეაგინოთ სახელი უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	არა ავნო მოყუასსა შენსა და არცაღა მო-რაჲ-სტაცო. და ნუცაღა დაადგრებინ სასყიდელი მორეწისაჲ შენ თანა განთიადმდე.
და	მცხ.ლევ	არარაჲ ბოროტი ჰრქუა ყრუსა და წინაშე ბრმისა არა დასდვა საცთური და გეშინოდენ უფლისა ღმრთისა შენისა. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	არა გძულდეს ძმაჲ შენი გონებითა შენითა, მხილებით ამხილო მოყუასსა შენსა და არა მოიღო მისთჳს ცოდვაჲ.
და	მცხ.ლევ	და არცა შური იძიოს ჴელმან შენმან და არცა ძჳრი იჴსენო ძეთათჳს ერისა შენისათა და შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	შჯული ჩემი დაიმარხეთ, საცხოვარი შენი არა შეაყო სხუასა მეუღლედ და ვენაჴოვანსა შენსა არა სთესო თითოფერი თესლი და სამოსელი ორთაგან ქსოვილი რეული არა შეიმოსო.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ ვინმე დაწვეს დედაკაცისა თანა საწოლითა თესლისაჲთა, და იგი იყოს მჴევალი თხოვილ კაცისა, დაჴსნით არა ჴსნილ იყოს და განთავისუფლებულ არა იყოს, მოხედვაჲ იყავნ მათა, არა მოწყდენ, რამეთუ არა განთავისუფლებულ იყოს.
და	მცხ.ლევ	და შეიწიროს უფლისა შეცოდებისა მისთჳს მისისა კართა თანა კარვისა საწამებელისათა - ვერძი შეცოდებისათჳს.
და	მცხ.ლევ	და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან ვერძითა მით შეცოდებათათჳს წინაშე ღმრთისა ცოდვისა მისისათჳს, რომელ ცოდა და მიეტეოს მას ცოდვაჲ იგი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ შეხჳდეთ ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცეს თქუენდა, დაასხათ ყოველი ხე საჭმელი, და განწმიდოთ არაწმიდებაჲ მისი, და ხილი მისი სამ წელ იყოს თქუენდა განუწმედელ და არა იჭამოს.
და	მცხ.ლევ	და წელსა მეოთხესა იყოს ყოველი ნაყოფი მისი წმიდაჲ საქებელად ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და მეხუთესა წელსა ჰჭამოთ ნაყოფი, შესაძინელად თქუენდა ნაყოფი მისი. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	ნუ ჰჭამთ მთასა ზედა და ნუცა იზმნით და ნუცა ქათმითა იმისნით, არა ჰყოთ
და	მცხ.ლევ	სასწორი თმისაგან თავისა თქუენისა, არა განირყუნეთ პირი წუერთა თქუენთაჲ და ნაჭერი აღთქუმისა ჴორცთა ზედა თქუენთასა არა ჰყოთ.
და	მცხ.ლევ	არა შეაგინო ასული შენი, სიძვად იგი, და არა ისიძვიდეს ქუეყანაჲ და აღივსოს იგი უშჯულოებითა.
და	მცხ.ლევ	და შაბათნი ჩემნი დაიმარხნეთ და წმიდათა ჩემთათჳს გეშინოდენ, რამეთუ მე ვარ ღმერთი.
და	მცხ.ლევ	არა შეუდგეთ თქუენ მუცლითმეზღაპრეთა და მსახრვალთა, არა შეეყენნეთ შეგინებად მათ შორის. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	წინაშე პირსა მჴცოვანისასა ზე აღუდგე და პატივ-სცე პირსა მოხუცებულისასა და გეშინოდენ ღმრთისა ცხოველისა. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	არამედ ვითარცა მკჳდრი თქუენ შორის იყოს მწირი იგი, რომელი მოვიდეს თქუენდა და შეიყვარო იგი, ვითარცა თავი თჳსი, რამეთუ მწირ იყვენით თქუენცა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	არა ჰქმნე სიცრუჱ სარჩელსა შინა საწყაულითა, და სასწორთა და ნედლთა ზედა უღელი მართალი იყავნ.
და	მცხ.ლევ	სასწორი სიმართლისაჲ და საწყაული მართალი და საწყაული კეცი იყავნ მართალი თქუენ შორის. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, რომელმან გამოგიყვანენ თქუენ ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.ლევ	და დაიმარხეთ ყოველივე შჯული ჩემი და ყოველნი სამართალნი ჩემნი და ჰყოფდით მათ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	და კაცი, რომელი შეუდგის მუცლითმეზღაპრედ, გინა მსახრვალად, რათა ისიძვიდენ იგინი მთავართა მიმართ, ერისა მათისაგანნი და დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა და წარვწყმიდო იგი ერისაგან თჳსისა და იყუნეთ თქუენ წმიდა, რამეთუ მე წმიდა ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ უგულებით უგულებელ-ყონ თუალითა მათითა მკჳდრთა მათ ქუეყანისათა კაცისა მისთჳს, რომელმან მისცა ნათესავი თჳსი მთავარსა და არა მოკლან იგი.
და	მცხ.ლევ	და დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა და ნათესავსა მისსა.
და	მცხ.ლევ	და წარწვწყმიდო იგი და ყოველნივე მის თანა შეთქმულნი, ვითარცა ისიძვიდეს მთავართა მიმართ, ერისაგან მათისანი.
და	მცხ.ლევ	და დაიმარხნეთ ბრძანებანი ჩემნი და ჰყუნეთ იგინი, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი განგწმედ თქუენ. უკუეთუ კაცმან-კაცმან ბოროტი ჰრქუას მამასა თჳსსა, გინა დედასა თჳსსა, სიკუდილით მოკუედინ, რამეთუ მამასა თჳსსა და დედასა თჳსსა ბოროტი ჰრქუა, თანამდებ არს სიკუდილისა.
და	მცხ.ლევ	სიკუდილით მოკუედინ მრუშავი იგი და რომლისა თანა იმრუშა.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ ვინმე დაწვეს მამისცოლისა თანა, რამეთუ სარცხჳნელი მამისა თჳსისა გამოაცხადა, სიკუდილით მოკუედინ ორნივე, რამეთუ უღმრთოებაჲ ყვეს, ამისთჳს თანამდებ არიან.
და	მცხ.ლევ	რომელმან შეირთოს ასული და დედაჲ მისი, რამეთუ უშჯულოებაჲ არს,
და	მცხ.ლევ	ცეცხლითა დაწჳთ იგი და იგინი მის თანა, და არა იყოს ურჩულოებაჲ თქუენ შორის.
და	მცხ.ლევ	და რომელი დაწვეს პირუტყუსა თანა, სიკუდილით მოკუედინ და ოთხფერჴი იგი მოკალთ.
და	მცხ.ლევ	და დედაკაცი, რომელი მოუჴდეს ყოველსა პირუტყუსა ცოდვად მისგან, მოკალთ დედაკაცი იგი და პირუტყჳცა იგი. სიკუდილით მოწყდენ, რამეთუ თანამდებ არიან.
და	მცხ.ლევ	რომელმან შეირთოს დაჲ თჳსი მამით, გინა დედით და იხილოს სარცხჳნელი მისი და მან იხილოს სარცხჳნელი თჳსი, რამეთუ საყუედრელ არს, მოისპედ იგინი წინაშე ძეთა ნათესავისა მათისათა, რამეთუ სარცხჳნელი დისა თჳსისაჲ გამოაცხადა, ცოდვაჲ მოიღონ მათ.
და	მცხ.ლევ	და მამაკაცი, რომელი დაწვეს დედაკაცისა თანა გამოჯდომილისა და გამოაცხადოს სარცხჳნელი მისი, წყაროჲ მისი გამოაცხადა და დედაკაცმან, გამოაცხადა მდინარე სისხლისა მისისაჲ, მოისპენ ორნივე ნათესავისაგან მათისა.
დისა	მცხ.ლევ	და სარცხჳნელი მამისდისა თჳსისაჲ და დედისა დისა თჳსისაჲ არა გამოაცხადო, რამეთუ თჳსებაჲ გამოაცხადა, ცოდვაჲ მოიღონ.
და	მცხ.ლევ	და დაიმარხნეთ ყოველნივე ბრძანებანი ჩემნი და სამართალნი ჩემნი და ყვენით იგინი. და არა მოგიძაგნეს თქუენ ქუეყანამან, რომელსა მე შეგიყვანენ თქუენ დამკჳდრებად მას ზედა.
და	მცხ.ლევ	რამეთუ ამას ყოველსა იქმოდეს იგინი და მოვიძაგენ იგინი და გარქუ თქუენ, ვითარმედ თქუენ დაიმკჳდრეთ ქუეყანაჲ, რომელ არს მდინარე სძისა და თაფლისაჲ. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, ვითარცა-იგი მე გამოგირჩიენ თქუენ ყოველთაგან ნათესავთა.
და	მცხ.ლევ	გამოირჩიეთ თქუენცა შორის საცხოვართა მათ წმიდათა და შორის არაწმიდათა და შორის მფრინველთა წმიდათა და არაწმიდათა, და არა საძაგელ იყუნენ სულნი თქუენნი საცხოვართაგან და მფრინველთაგან და ყოველთაგან ქუეწარმავალთა ქუეყანისათა, რომელნი მე განგიჩინენ თქუენ არაწმიდად.
და	მცხ.ლევ	და იყუნეთ თქუენ ჩემდა წმიდა, რამეთუ მე წმიდაჲ ვარ. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, რომელმან გამოგიყვანენ თქუენ ყოველთაგან ნათესავთა, რათა იყუნეთ ჩემდად.
და	მცხ.ლევ	და მამაკაცი, ანუ თუ დედაკაცი იყუნენ თუ მისან, გინა მსახრვალ, სიკუდილით მოწყდედ, ქვითა დაქოლენით იგინი, რამეთუ თანამდებ არიან.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა: ეტყოდე შენ ძეთა აჰრონისთა და არქუ მათ: რათა სულთაგან არა შეიგინებოდიან შორის ნათესავთა მათთა,
და	მცხ.ლევ	არამედ თჳსთა და მახლობელთა მათთა თანა, არამედ მამისა და დედისა შევიდედ.
და	მცხ.ლევ	და ძეთა და ასულთა და ძმისა და დისა ქალწულისა, რომელი მახლობელ იყოს მისა და რომელი არა მიცემულ იყოს ქმარსა, ამათა შევიდედ.
და	მცხ.ლევ	და არა შეიგინნენ მეყსეულად ერსა შორის თჳსსა შეგინებად მათა და შიშულად
და	მცხ.ლევ	ნუ აღპარსვედ თმათა მკუდარსა ზედა და წვერსა ნუ დაიყჳნვედ ჴორცთა მათთაგან და ნუცა განიკუეთედ ჭრით.
და	მცხ.ლევ	არამედ წმიდა იყუნედ ღმრთისა მათისსა და არა შეიგინონ სახელი ღმრთისა მათისაჲ, რამეთუ შესაწირავსა ღმრთისა მათისსა იგინი შესწირვენ და იყუნედ იგინი წმიდა.
და	მცხ.ლევ	და დედაკაცსა მეძავსა და შეგინებულსა ნუ შეირთვედ და დედაკაცსა განტევებულსა ქმრისაგან თჳსისა ნუ მოიყვანებედ, რამეთუ წმიდა არიედ უფლისა ღმრთისა მათისა.
და	მცხ.ლევ	და წმიდა-ჰყო იგი, რამეთუ მსხუერპლსა უფლისა ღმრთისა თქუენისასა იგი შესწირავს და წმიდა იყავნ, რამეთუ წმიდა ვარ მე უფალი ღმერთი, რომელი განვსწმედ მათ.
და	მცხ.ლევ	და ასული თუ მღდელისაჲ შეიგინოს სიძვითა, სახელი მამისა თჳსისა შეაგინა, ცეცხლითა დაიწუნ.
და	მცხ.ლევ	და მღდელმან დიდმან ძმათაგან მისთა რომელსა ზედა დაესხა თავსა მისსა ზეთი ცხებისაჲ და სრულ ქმნულ არს შემოსად სამოსელისა მის თავსა ვარშამაგი, აღძარცუენ, ხოლო სამოსელსა ნუ დაიპებნ.
და	მცხ.ლევ	ქურივი და განტევებული და მეძავი ვერ მოიყვანოს, არამედ ქალწული ნათესავისაგან თჳსისა მოიყვანედ ცოლად.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	და სიწმიდეთაგან ნუ გამოვალნ, რათა არა შეაგინოს სიწმიდე იგი ღმრთისა მისისაჲ, რამეთუ წმიდაჲ, იგი ზეთი ცხებულებისაჲ ღმრთისამიერი არს მის ზედა. მე ვარ უფალი ღმერთი.
და	მცხ.ლევ	ყოველი კაცი, რომლისა თანა იყოს ბიწი, ნუ მოვალნ კაცი ბრმაჲ და მკელობელი, გინა ცხჳრმოკლე, გინა ყურკუეთილი,
და	მცხ.ლევ	და ყოვლისა თანა, რომლისა თანა იყოს ბიწი ნათესავსა აჰრონის მღდელისასა, ვერ მიეახლოს იგი შეწირვად მსხუერპლსა ღმრთისა შენისასა, რამეთუ ბიწი არს მის თანა, მსხუერპლსა ღმრთისა მისისასა ვერ მოუჴდეს შეწირვად წმიდასა წმიდათასა.
და	მცხ.ლევ	გარნა კრეთსაბმელას ნუ მოვალნ, ნუცა საკურთხეველსა შევალნ, რამეთუ ბიწი არს მის თანა, და ვერ მივიდეს იგი შეგინებად მისა სიწმიდესა ღმრთისა მისისასა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი განვსწმედ მათ.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა მოსე აჰრონს და ძეთა მისთა და ყოველთა მიმართ ძეთა ისრაჱლისათა ყოველთა მათ სიტყუათა.
და	მცხ.ლევ	და მერმე ეტყოდა ღმერთი მოსეს
და	მცხ.ლევ	არქუ მათ ნათესავთა შორის თქუენთა: ყოველი კაცი, რომელი მოვიდეს ყოვლისაგან ნათესავისა თქუენისა სიწმიდესა მას, რაოდენ-რაჲ განწმიდონ ძეთა ისრაჱლისათა, ღმრთისა და არაწმიდებაჲ იგი მის თანა იყოს, მოისპოს სული იგი ჩემგან, მე ვარ უფალი.
და	მცხ.ლევ	კაცი, რომელი იყოს ნათესავისა აჰრონის მღდელისა კეთროვან, ანუ თუ თესლმდინარე, სიწმიდისაგან არა ჭამოს ვიდრე განწმედამდე და რომელი შეეხოს ყოველსა არაწმიდებასა სულისასა ანუ კაცსა, რომლისაგან გამოჴდეს საწოლი თესლისაჲ,
და	მცხ.ლევ	არა ჭამოს მან სიწმიდეთაგან, ვიდრე არა დაიბანოს გუამი მისი წყლითა და დაჰჴდეს მზე და წმიდა იყოს და მაშინღა ჭამოს სიწმიდეთაგანი,
და	მცხ.ლევ	რამეთუ პური მისი არს იგი, მკუდრისაჲ და ნამჴეცავისაჲ არა ჭამოს შეგინებად მისა მათგან. მე ვარ უფალი ღმერთი.
და	მცხ.ლევ	დაიმარხედ დასაცავნი ჩემნი, რათა არა მოიღონ ამისთჳს ცოდვაჲ და მოწყდენ მისთჳს, უკუეთუ შეაგინონ იგი. მე ვარ უფალი ღმერთი, რომელი განვსწმედ მათ.
და	მცხ.ლევ	და ყოველმან უცხოთესლმან არა ჭამოს წმიდაჲ იგი და შემყოფმან მღდელისამან და სასყიდლით დადგინებულმან არა ჭამოს სიწმიდისაგანი.
და	მცხ.ლევ	უკეთუ მღდელმან მან მოიგოს კაცი სასყიდლით ვეცხლითა, ამან ჭამოს პური მისი და შვილთა, მონათა მისთა, ამათცა ჭამონ პური მისი.
და	მცხ.ლევ	და კაცმან რომელმან ჭამოს წმიდაჲ იგი უმეცრებით, დაურთოს ნახუთალი მისი მას ზედა, და მისცეს მღდელსა მას წმიდაჲ იგი.
და	მცხ.ლევ	და არა მოავლინონ მათ ზედა უშჯულოებაჲ იგი შეცოდებისაჲ ჭამასა მას მათსა წმიდათაგან მათთა, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი, განვსწმედ მათ.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ აჰრონს და ძეთა მისთა და ყოველსა კრებულსა ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: კაცმან-კაცმან ძეთა ისრაჱლისათამან, ანუ ძეთაგანმან მწირთამან, რომელი მოსრულ იყოს მათა ისრაჱლსა შორის, რომელმან შეწიროს მსხუერპლი მისი მსგავსად ყოვლისავე აღსაარებისა მათისა.
და	მცხ.ლევ	მრგულიად დასაწველად სათნოჲ თქუენი უბიწოჲ ვერძი ზროხათაგან და თხათაგან ყოველსა მას, რომელსა შინა იყოს ბიწი, ნუ შესწირვედ ღმრთისა, რამეთუ არა შევიწირო მათგან.
და	მცხ.ლევ	ბრმაჲ, ანუ ყურკუეთილი, ანუ განტეხილი, ანუ ჭლაკითა ბრმაჲ, ანუ მღიერი, ანუ მეფხანოვანი, არა შეწირონ ესევითარი ღმრთისა და ნაყოფად არა მოსცეთ მათგან საკურთხეველსა ზედა ღმრთისასა.
და	მცხ.ლევ	გამოტეხილი და შეჭყლემული და მოკუეთილი და აღმოტაცებული არა შესწირო იგი ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და ქუეყანასა თქუენსა არა ჰყოთ, ჴელისაგან უცხოთესლთაჲსა არა შესწიროთ შესაწირავად ღმრთისა თქუენისა ამათ ყოველთაგანი, რამეთუ ხრწნილებაჲ არს მათ თანა და ბიწი არს მათ თანა, არა შეიწიროს ესე თქუენდა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	ჴბოჲ, ანუ თუ ცხოვარი, ანუ თუ თხაჲ, რომელი იშვეს, იყოს იგი შჳდ დღე დედისა თანა, ხოლო მერვით დღითგან და წამართ შეიწიროს მსხუერპლად ნაყოფად უფლისა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ შეწირვიდეს შესაწირავსა აღთქმისასა სიხარულისა თქუენისასა ღმრთისა შესაწირველად თქუენდა და დაკალთ იგი.
და	მცხ.ლევ	და ჴბოჲ და ცხოვარი და დედაჲ და შვილი მისი არა დაჰკლა დღესა ერთსა.
და	მცხ.ლევ	და მას დღესა შეიჭამენ, არა გაუტეოთ ჴორცისა მისგანი განთიადმდე.
და	მცხ.ლევ	მე ვარ უფალი და დაიმარხნეთ მცნებანი ჩემნი და ჰყოფდით მათ.
და	მცხ.ლევ	და არა შეაგინოთ სახელი წმიდაჲ და წმიდაჲ ვიყო მე შორის ძეთა ისრაჱლისათა. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	და მეათოთხმეტესა დღესა ამის თთჳსსა - დღესასწული უცომოთაჲ უფლისა, შჳდ დღე შჭამდეთ უცომოსა.
და	მცხ.ლევ	და დღე იგი პირველი წმიდაჲ წოდებულ იყოს თქუენდა და ყოველი საქმე მსახურებისაჲ არა ჰქმნეთ. და შესწირვიდით
და	მცხ.ლევ	მრგულიად დასაწველთა ღმრთისა შჳდ დღე და დღე იგი მეშჳდე წმიდაჲ წოდებულ იყოს თქუენდა, ყოველი საქმე სამსახურებელი არა ჰქმნეთ.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: რაჟამს შეხჳდეთ თქუენ ქუეყანასა მას, რომელ მე მიგცე თქუენ და მომკოთ სამკალი მის ქუეყანისაჲ,
და	მცხ.ლევ	და მოართუათ მჭელეულები პირველისა ყანისა თქუენისაჲ მღდელსა მას და შეწიროს მჭელეული იგი წინაშე ღმრთისა სათნოდ თქუენდა, ხვალისაგან პირველისა მის დღისა შეწიროს მღდელმან მან:
და	მცხ.ლევ	და ჰყუნეთ პურთა მათ თანა შჳდნი ტარიგნი წელიწდეულნი უბიწონი და ჴბოჲ ერთი მროწლისაგან და ორნი ვერძნი უბიწონი ჰყუნე მრგულიად მწურად ღმრთისა და შესაწირავნი მათნი და ღჳნოჲ მათი მსხუერპლად სულნელად უფლისა.
და	მცხ.ლევ	და მსხუერპლი მისი ორი ათისაგანი სამინდოჲ აღსუარული ზეთითა მსხუერპლად ღმრთისა სულად სულნელად ღმრთისა - და შესაწირავი მის თანა ნაოთხალი მერისაჲ ღჳნოჲ.
და	მცხ.ლევ	უკანასკნელ შაბათისა აღრაცხნე ერგასისნი დღენი და შესწიროთ შესაწირავი ახალი ღმრთისა. სამკჳდრებელისაგან თქუენისა შესწიროთ
და	მცხ.ლევ	და ჰყოთ ვაცი ერთი თხათაგან ცოდვათათჳს და ორნი ტარიგნი წელიწდეულნი უბიწონი შესაწირავად ცხორებისა.
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: დღესასწაულთა, რომელთა ჰხადოთ მათ - წოდებულ წმიდაჲ, ესე იგი არიან დღესასწაულნი ჩემნი.
და	მცხ.ლევ	რაჟამს მოჰმკიდეთ სამკალსა თქუენსა ქუეყანასა თქუენისასა, არა ყოვლად მოასრულოთ ნეშტი იგი სამკალისაჲ ყანისა მის თქუენისაჲ მკასა მას თქუენსა და დანაცჳვნები იგი სამკალისა თქუენისაჲ არა აღკრიბოთ, გლახაკსა და მწირსა დაუტეოთ იგი. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: თთუესა მეშჳდესა ერთსა მის თთჳსასა იყავნ თქუენი განსუენებაჲ, საჴსენებელი საყჳრთა დაბერვისაჲ, წოდებულ - წმიდაჲ უფლისა.
და	მცხ.ლევ	ყოველი საქმე მსახურებისაჲ არა ჰქმნეთ და შესწიროთ მსხუერპლები ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	და მეათესა დღესა თთჳსა ამის მეშჳდისასა დღე ლხინებისაჲ ჩინებული წმიდაჲ იყავნ თქუენდა. და დაიმდაბლნეთ სულნი თქუენნი მეცხრით დღითგან მის თთჳსაჲთ და შეწირეთ თქუენ მსხუერპლები ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველმან კაცმან რომელმან ქმნეს საქმე მას შინა, დღესა მას წარწყმდეს სული იგი ერისაგან თჳსისა.
და	მცხ.ლევ	შაბათი შაბათთაჲ იყავნ ესე თქუენდა და დაიტანჯნეთ სულნი თქვენნი. მეცხრითგან თთჳსაჲთ მწუხრითგან ვიდრე მწუხრადმდე, ჰშაბათობდეთ შაბათსა მას თქუენსა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	შჳდ დღე შესწირვიდე მსხუერპლსა ღმრთისა და დღე იგი მერვე წმიდა წოდებულ იყავნ თქუენდა, და შეწირეთ მსხუერპლები თქუენი ღმრთისა, განსლვაჲ დღესასწაულთაჲ არს, ყოველი საქმე მსახურებისა არა ჰქმნე.
და	მცხ.ლევ	თჳნიერ შაბათთა მათ ღმრთისათა, თჳნიერ დასადებელთა თქუენთა და თჳნიერ ყოველთა მათ აღნათქვემთა თქუენთა და ნეფსით შესაწირავთა თქუენთა, რაოდენი-რაჲ მისცეთ ღმერთსა.
და	მცხ.ლევ	და მეთხუთმეტესა დღესა თთჳსა მის მეშჳდისასა, რაჟამს მოასრულოთ ნაყოფი ქუეყანისა თქუენისაჲ და დღესასწაულსა ჰყოფდით უფლისასა შჳდ დღე, და დღე იგი პირველი განსუენება არს.
და	მცხ.ლევ	და მოიღოთ დღესა მას პირველსა ნაყოფი ხისაჲ შუენიერი და ფურცელი დანაკისკუდთაჲ და რტოები ხეთა ბორობანთაჲ, ძეწნი და ტირიფისაგან რტოები ჴევთაგან, რათა იხარებდეთ თქუენ წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა მოსე დღესასწაულთა ამათ ღმრთისათა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	გარეშე კრეთსაბმელსა მას კარვისა საწამებელისასა და ჰნათებდენ მას აჰრონ და ძენი მისნი მწუხრითგან განთიადმდე წინაშე ღმრთისა მოუკლებელად შჯულად საუკუნედ ნათესავსა შორის თქუენსა.
და	მცხ.ლევ	და მოიღეთ სამინდოჲ და ჰქმნეთ იგი ათორმეტად პურად. მეორე ათეულისაგან იყოს პური იგი ერთი.
და	მცხ.ლევ	და დააგნეთ იგინი ორად წინაშე დასაგებელად, ექუს-ექუსი პური დააგეთ ლანკლასა ზედა წმიდასა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ლევ	და დასდვა მას ზედა დასადებელი გუნდრუკი წმიდაჲ და მარილი. და იყუნენ პურნი ესე მოსაჴსენებელად წინაშე დაგებულ ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და იყოს იგი აჰრონისა და ძეთა მისთა და ჭამდენ მას ადგილსა წმიდასა, რამეთუ არს წმიდაჲ წმიდათაჲ ესე მათა შესაწირავთაგან ღმრთისათა შჯულად საუკუნედ.
და	მცხ.ლევ	და სახელ-სდვა ძემან მან მის დედაკაცისამან სახელსა და სწყევა. და მოიყვანეს მოსესა და სახელი დედისა მისისაჲ ალამით, ასული ზამბრესი, ტომისა მისგან დანისა.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	გამოიყვანე, რომელმან იგი სწყევა გარეშე ბანაკსა და დაასხნენ ყოველთა, რომელთა ესმა, ჴელნი მათნი თავსა ზედა მისსა და ქვაჲ დაჰკრიბენ მას ყოველმან კრებულმან.
და	მცხ.ლევ	და ძეთა ისრაჱლისათა ეტყოდე და არქუ მათ: კაცმან, რომელმან სწყეოს ღმერთსა, ცოდვაჲ მოიღო მან.
და	მცხ.ლევ	და კაცმან უკუეთუ სცეს ყოველსავე კაცსა და მოკუდეს, სიკუდილით მოკუედინ იგი და პირუტყუმან თუ ვისმანმე სცეს კაცსა და მოკუდეს, ზღოს სული სულისა წილ, უკუეთუ ვინმე დასდგას გერში მოყუასსა თჳსსა, ვითარცა-იგი მან უყო, ეგრევე უყავთ მას.
და	მცხ.ლევ	განტეხაჲ განტეხისა წილ, თუალი თუალისა წილ, კბილი კბილისა წილ, და, რაჲცა გერში დასდვა კაცმან კაცსა, ეგრევე უყავთ მას.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ვინმე სცეს კაცსა და მოკუდეს, სიკუდილით მოკუედინ.
და	მცხ.ლევ	სამართალი ერთი იყავნ მწირისაჲ მის და მსოფლელისაჲ და ეტყოდა მოსე ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ლევ	და გამოიყვანეს კაცი იგი, რომელმან სწყევა გარეშე ბანაკსა და დაჰკრიბეს ქვაჲ ყოველმან კრებულმან და ძეთა ისრაჱლისათა, ეგრე ყვეს, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს მთასა ზედა სინასა და ჰრქუა მას:
და	მცხ.ლევ	ექუს წელ სთესო ყანაჲ შენი და ექუს წელ მოსთულო ვენაჴი შენი და შეიკრიბო ნაყოფი შენი,
და	მცხ.ლევ	ხოლო წელსა მეშჳდესა შაბათი განსუენებაჲ იყოს ქვეყანისაჲ - შაბათი უფლისა: ყანაჲ შენი არა სთესო და ვენაჴი შენი არა განსხლა.
და	მცხ.ლევ	და თჳთ აღმოსრული სამკალისა შენისაჲ არა მომკო და ყურძენი სიწმიდისა შენისაჲ არა მოსთულო, წელიწად განსუენებისა არს ქუეყანისა.
და	მცხ.ლევ	და იყოს შაბათი ქუეყანისაჲ თქუენდა და საჭმლად შენდა და მონისა შენისა და სასყიდლითდადგინებულისა შენისა და შემყოფისა მის, რომელი მოსრულ იყოს შენდა.
და	მცხ.ლევ	და აღირაცხო თავისა შენისა შჳდი განსუენებაჲ წელთა მათ, შჳდი წელი შჳდგზის, და იყუნენ შენდა შჳდნი იგი შჳდეულნი წელიწადთანი ორმეოცდაცხრა წელ.
და	მცხ.ლევ	და წმიდა-ყავთ წელი იგი მეერგასისე წელიწადი, მიმოითქუას მიტევებაჲ იგი ქუეყანასა ყოველსა დამკჳდრებულსა მას ზედა, წელიწადი მიტევებისაჲ შესაწირავებისა მისისაჲ იყოს თქუენდა. და წარვიდეს კაცად-კაცადი მონაგებსა თჳსსა და კაცად-კაცადი - მამულსა თჳსსა.
და	მცხ.ლევ	წარხჳდეთ, მიტევებაჲ უწყებისაჲ ესე იყოს თქუენდა. და წელი მეერგასისე წელიწადი იყოს თქუენდა, არა სთესოთ, არცაღა ლეწოთ ნეფსით აღმოსრული მისი და არცა მოსთულოთ განწმედილი იგი მისი.
და	მცხ.ლევ	და საცხოვართა შენთა და მჴეცთა ქუეყანისა შენისათა იყოს ყოველივე ნაყოფი მისი საჭმელად.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ მისცე სასყიდელად მოყუასსა შენსა აგარაკი და მოიგო მოყუსისაგან შენისა, ნუმც ვინ აჭირებს კაცი მოყუასსა თჳსსა.
და	მცხ.ლევ	ნუ ვინ აჭირვებნ კაცი მოყუასსა თჳსსა და გეშინოდენ ღმრთისა შენისა. მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	და ყავთ ყოველივე მსჯავრი ჩემი და დაიმარხეთ და ყავთ იგი და დაემკჳდრნეთ ქვეყანასა ზედა სასოებით.
და	მცხ.ლევ	და გამოსცეს ქუეყანამან ნაყოფი მისი და ჰჭამდეთ მაძღრივ და დაემკჳდრნეთ სასოებით მას ზედა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ სთქუათ, რაჲ ვჭამოთ წელსა მას მეშჳდესა, უკუეთუ არა ვსთესოთ და არა შევიკრიბოთ ნაყოფი ჩუენი.
და	მცხ.ლევ	და მოვავლინო კურთხევაჲ ჩემი თქუენ ზედა წელსა მას მეექუსესა და ყოს ნაყოფი მისი სამისა წლისაჲ.
და	მცხ.ლევ	და სთესოს წელსა მას მერვესა და ჰჭამდეთ ნაყოფთა მათგან ძუელთა ვიდრე მეცხრედ წლადმდე, ვიდრემდე მოჴდეს ნაყოფი მისი, ჰჭამდეთ ძუელისძუელსა.
და	მცხ.ლევ	და ქუეყანაჲ არა განჰყიდოთ სრულიად, რამეთუ ჩემი არს ქუეყანა, რამეთუ მწირ და მსხემ ხართ თქუენ წინაშე ჩემსა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველსავე ქუეყანასა, რომელი გიპყრიეს თქუენ, საჴსარი მოსცით ქუეყანისაჲ.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ გლახაკ იყოს ძმაჲ შენი, რომელ არს შენ თანა და განყიდოს ქუეყანისა მისისაგანი და მოვიდეს ნათესავი, რომელი მახლობელ იყოს მისა და იჴსნეს განსყიდული იგი ძმისა თჳსისაჲ.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ვისმე არა ესუას ნათესავი და პოვნიერ იყოს ჴელითა და ეპოვოს მას ნოყიერად საჴსრად მისა.
და	მცხ.ლევ	და შეჰრაცხოს წელი იგი განსყიდისა მისისაჲ და მისცეს, რომელი-იგი აქუს კაცსა მას, რომელსა მიჰყიდა იგი და წარვიდეს ქუეყანასა მას მკჳდრობისა თჳსისასა.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ ვინმე მიჰყიდოს სახლი მონასა ქალაქსა შინა მოზღუდვილსა და იყოს საჴსარი მისი, ვიდრემდე აღესრულოს წელიწადი იგი, ზოგი სასყიდლისაჲ იყოს საჴსრად მისა.
და	მცხ.ლევ	ხოლო სახლნი, რომელნი იყუნენ აგარაკსა, რომელთა არა აქუს ზღუდე გარემო, მსგავსად აგარაკისა მის ქუეყანისა შეირაცხენ, და საჴსარ მარადის იყუნენ და მიტევებასა მას გამოვიდენ.
და	მცხ.ლევ	და ქალაქნი ლევიტელთანი და სახლნი ქალაქთა სამკჳდრებელისა მათისანი იჴსენებოდიან მარადის ლევიტელთა შორის.
და	მცხ.ლევ	და ქუეყანა იგი განჩემებული ქალაქთა მათთაჲ არა განიყიდოს, რამეთუ სამკჳდრებელი საუკუნე ესე არს მათი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ გლახაკ იყოს ძმაჲ შენი და ვერ შემძლებელ იყოს ჴელითა შენ შორის, ჴელი აღუპყარ მას, ვითარცა-იგი მწირსა და მსხემსა, და ცხონდეს ძმაჲ იგი შენი შენ თანა.
და	მცხ.ლევ	არა მოიღო მისგან ვახში და აღნადგინები და გეშინოდენ ღმრთისა შენისა, მე ვარ უფალი ღმერთი, და ცხონდეს ძმაჲ იგი შენი შენ შორის.
და	მცხ.ლევ	ვეცხლი შენი არა მისცე მას ვახშად და განსამრავლებლად, არა ავასხო მას საზრდელი შენი,
და	მცხ.ლევ	რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, რომელმან გამოგიყვანენ თქუენ ქუეყანით ეგჳპტით, რათა მიგცე თქუენ ქუეყანაჲ ქანანისაჲ და ვიყო მე თქუენდა ღმერთ.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ დავარდეს ძმაჲ შენი შენ შორის და მოგყიდოს თავი მისი შენ, არა გმონებდეს შენ მონებასა კირთებრ,
და	მცხ.ლევ	არამედ ვითარცა სასყიდლითდადგინებული და მწირი იყოს შენ თანა, ვიდრე წლადმდე მიტევებისა გიქმოდის შენ.
და	მცხ.ლევ	და განვიდეს თავისუფლად მიტევებასა მას და შვილნი მისნი მის თანა და მივიდეს ნათესავსა თჳსსა, სამკჳდრებელსა მამულსა მისსა შევიდეს.
და	მცხ.ლევ	არა დაამძიმო მას შრომითა და გეშინოდენ ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.ლევ	და მონანი და მჴევალნი, რაოდენნი გესხნენ შენ, ყოველთაგან ნათესავთა, რომელნი არიან გარემო შენსა, მათგანნი მოიგნეთ.
და	მცხ.ლევ	და ნათესავთაგან მათთა, რაოდენნი იყუნენ ქუეყანასა თქუენსა, იყუნედ იგინი თქუენდა სამკჳდრო.
და	მცხ.ლევ	და განუყუნეთ იგინი ძეთა თქუენდა შემდგომად თქუენსა, და იყუნედ იგინი მონა თქუენდა საუკუნედ, რამეთუ ძმანი თქუენნი ძენი ისრაჱლისანი, კაცად-კაცადმან ძმაჲ თჳსი დაიდგინენ ვითარცა მოქმედი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ პოვოს ჴელმან მის მწირისამან, რომელი მსხემობდეს შენ შორის, და შეჰჭირდეს ძმასა შენსა და მიჰყიდოს თავი თჳსი მწირსა, გინათუ შემყოფსა მისსა, ნაშობსა მწირისასა.
და	მცხ.ლევ	და აღირაცხენ მომგებელისა მისისასა თანა მიერ წლითგან, ვინათგან მიჰყიდა მას თავი თჳსი ვიდრე წლადმდე მიტევებისა, იყოს ვეცხლი იგი სასყიდლისა მისისაჲ ვითარცა მორეწისა, წლითი წლად იყოს მის თანა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ვერ იჴსნეს თავი თჳსი, ეგრევე განვიდეს წელსა მას მიტევებისა მისისასა და ყრმანი მისნი მის თანა, რამეთუ ჩემნი არიან ძენი ისრაჱლისანი მსახლობნი
და	მცხ.ლევ	და მონანი ჩემნი ესენი არიან, რომელნი გამოვიყვანენ ქუეყანით ეგჳპტით, მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	და დაკლან ჴბოჲ იგი წინაშე უფლისა. და შეწირონ ძეთა აჰრონისთა მღდელთა სისხლი იგი მისი და მოაპკურონ სისხლი იგი მისი გარემოს საკურთხეველსა მას, რომელ-იგი არს კართა მათ თანა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.ლევ	შაბათნი ჩემნი დაიმარხენით და წმიდათა ჩემთაგან გეშინოდენ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ბრძანებათა ჩემთა ხჳდოდით, და მცნებათა ჩემთა იმარხჳდეთ და ჰყოფდეთ მათ, მოგცე თქუენ წჳმაჲ ჟამსა თჳსსა.
და	მცხ.ლევ	და ქუეყანამან გამოსცეს ნაყოფი თჳსი და ხეთა ველისათა მოსცენ ხილი მათი.
და	მცხ.ლევ	და მიიწიოს სალეწავი თქუენი ვიდრე სთულებადმდე და სთველი მიიწიოს თესვადმდე და ჰჭამდეთ პურსა თქუენსა მაძღრივ და დაემკჳდრნეთ კრძალულებით ქუეყანასა თქუენსა.
და	მცხ.ლევ	და მოვსცე მშჳდობაჲ ქუეყანასა თქუენსა და დაიძინოდით უზრუნველად და არა ვინ იყოს მაშინებელ თქუენდა, და წარვწყმიდო მჴეცი ბოროტი ქუეყანისაგან თქუენისა და ბრძოლა არა იყოს ქუეყანასა თქუენსა.
და	მცხ.ლევ	და სდევნიდეთ მტერთა თქუენთა და დაეცნენ წინაშე თქუენსა მომწყდარნი მახჳლითა.
და	მცხ.ლევ	და წარიქციოს ხუთმან თქუენგანმან ასი და ასმან თქუენგანმან წარიქციოს ბევრეული და დაეცნენ მტერნი თქუენნი წინაშე თქუენსა მახჳლითა.
და	მცხ.ლევ	და მოვიხილო თქუენ ზედა და გაკურთხნე თქუენ და აღგაორძინნე თქუენ და განგამრავლნე თქუენ და დავამტკიცო აღთქმაჲ ჩემი თქუენ თანა.
და	მცხ.ლევ	და ჰჭამდეთ ძუელსა და ძველისძველსა და ძუელი წინაშე პირსა ახალთასა გამოსდვათ.
და	მცხ.ლევ	და აღუმართო კარავი ჩემი თქუენ შორის და არა მოგიძაგნეს თქუენ სულმან ჩემმან.
და	მცხ.ლევ	და ვიქცეოდი მე თქუენ შორის, და ვიყო მე თქუენდა ღმერთ და თქუენ იყუნეთ ჩემდა ერად.
და	მცხ.ლევ	მე ვარ ღმერთი, რომელმან გამოგიყვანენ თქუენ ქუეყანით ეგჳპტით, რამეთუ იყვენით თქვენ მონა და განვხეთქენ საკრველნი უღლისა თქუენისანი და მოგიყვანენ თქუენ განცხადებულად.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ არა ისმინოთ ჩემი და არცა ჰყოფდეთ ბრძანებათა ჩემთა,
და	მცხ.ლევ	და დავამტკიცო პირი ჩემი თქუენ ზედა და დაეცნეთ წინაშე მტერთა თქუენთა, და გდევნიდენ თქუენ მოძულენი თქვენნი და ივლტოდით თქუენ თჳნიერ მდევართა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ აქამომდე არა ისმინოთ ჩემი და შევსძინო სწავლად თქუენდა შჳდწილ ცოდვათა თქუენთა ზედა.
და	მცხ.ლევ	და შევმუსრო გინებაჲ იგი ამპარტავნებისაჲ და ვყო ცაჲ თქუენ ზედა ვითარცა რკინაჲ და ქუეყანა ვითარცა რვალი.
და	მცხ.ლევ	და ცუდად იყოს ძალი თქუენი და ქუეყანამან არა მოგცეს თესლი მისი და ხემან ველისა თქუენისამან არა მოგცეს ნაყოფი მისი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ამისა შემდგომად ხვიდოდითღა თქუენ დრკუდ ჩემდა მომართ და არა ინებოთ სმენად ჩემი, შეგძინო თქუენ ტანჯვაჲ შჳდი ცოდვათა თქუენთაებრ.
და	მცხ.ლევ	და მოვავლინო თქუენ ზედა მჴეცი მძჳნვარე ქუეყანისაჲ და შეგჭამდეს თქუენ, და აღჴოცოს საცხოვარი თქუენი და შეგამცირნეს თქუენ და ოჴერ იყუნენ გზანი თქუენნი.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ ამითცა ვერ განისწავლნეთ თქუენ,
და	მცხ.ლევ	არამედ ხჳდოდითღა ჩემდა მომართ გულარძნილად, ვიდოდი მეცა თქუენ თანა გულისწყრომითა გულარძნილითა და გგუემნე თქუენ შჳდ წელ ცოდვათა მათ თქუენთათჳს.
და	მცხ.ლევ	და გჭირდეს თქუენ იფქლისა და პურისათჳს და აცხობდენ ათნი დედანი თქუენგანნი პურსა ერთსა შიდა თორნესა და მოგცემდენ თქუენ პურსა თქუენსა სასწორით, ჰჭამდეთ და ვერ განძღებოდით.
და	მცხ.ლევ	მეცა ვიდოდე თქუენ თანა გულისწყრომითა დრკუჲთა და გასწავლნე თქუენ შჳდ წელ ცოდვათა თქუენთათჳს.
და	მცხ.ლევ	და ჰჭამდეთ თქუენ ჴორცთა ძეთა თქუენთასა და ჴორცთა ასულთა თქუენთასა.
და	მცხ.ლევ	და მოვიხუნე ძელისანი ჴელითქმნილნი თქუენნი და დავსხნე გუამნი თქუენნი გუამთა თანა კერპთა თქუენთასა, და მოგიწყინნეს თქუენ სულმან ჩემმან
და	მცხ.ლევ	და დავსხნე ქალაქნი თქუენნი ოჴრად და მოვაოჴრო სიწმიდე თქუენი, და არა ვიყნოსო სულნელებაჲ მსხუერპლთა თქუენთაჲ.
და	მცხ.ლევ	და მოვაოჴრო ქუეყანა თქუენი და უკჳრდეს ამას ზედა მტერთა თქუენთა, რომელნი მკჳდრ იყუნენ მას ზედა.
და	მცხ.ლევ	და მიმოდაგთესნე თქუენ წარმართთა შორის, და აღგჴოცნეს თქუენ მომავალმან მან მახჳლმან თქუენ ზედა და იყოს ქუეყანა თქუენი უდაბნო და ქალაქნი თქუენნი - ოჴერ.
და	მცხ.ლევ	და მაშინ სათნო იყოს ქუეყანამან შაბათი თჳსი ყოველთა მათ დღეთა ოჴრებისა მისისათა.
და	მცხ.ლევ	და თქუენ იყუნეთ ქუეყანასა მტერთა თქუენთასა. და მაშინღა შაბათობდეს ქუეყანა და სათნო იყოს შაბათი მისი. ყოველსა ჟამსა ოჴრებისა მისისასა შაბათობდეს, რომელ არა შაბათობდა შაბათთა მათ შინა თქუენთა, რაჟამს მკჳდრ იყვენით მას ზედა.
და	მცხ.ლევ	და უგულებელ-ყოს ძმამან ძმაჲ, ვითარცა ბრძოლასა შინა, დაღათუ არა ვინ სდევნიდეს მათ და ვერ გეძლოს წინადადგომად მტერთა თქუენთა.
და	მცხ.ლევ	და წარსწყმდეთ თქუენ წარმართთა შორის და შეგჭამდეს თქუენ ქუეყანაჲ იგი მტერთა თქუენთაჲ.
და	მცხ.ლევ	და რომელნი დაშთნენ თქუენგანნი, განიჴრწნენ ცოდვითა თქუენითა და დადნებოდიან ქუეყანასა მტერთა მათთასა.
და	მცხ.ლევ	და მეცა ვიდოდე მათა მიმართ დრკუდ და წარვწყმიდნე იგინი ქვეყანასა მას მტერთა მათთასა. და მაშინ ჰრცხუენოდის გულსა მათსა წინადაუცუეთელსა, და მაშინ სათნო იყუნენ ცოდვანი მათნი.
და	მცხ.ლევ	და ქუეყანა იგი თქუენი დაშთეს. და მაშინ შეიწყნაროს ქუეყანამან შაბათი მისი მოოჴრებითა მით მისითა ამისთჳს და მათ მოიხუნენ თჳსნი იგი უშჯულოებანი ამისთჳს, რამეთუ სამართალნი ჩემნი უგულებელს-ყუნეს, ბრძანებანი ჩემნი მოიწყინნა გულმა მათმან.
და	მცხ.ლევ	და იყუნეს ღათუ ქუეყანასა მტერთა მათთასა, არა უგულებელ-ვყვენ იგინი და არცა მოვიწყინე მოჴოცად მათა და განქარვებად აღთქმათა ჩემთა მამათა მიმართ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: რომელმან ილოცოს ლოცვაჲ მიცემად სასყიდელი სულისა თჳსისაჲ ღმერთსა,
და	მცხ.ლევ	ხოლო ქალისაჲ - ათი სატირი. და თთჳთ ერთითგან ვიდრე ხუთად წლადმდე იყოს სასყიდელი იგი წულისაჲ ხუთი სატირი ვეცხლისაჲ,
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ქალი იყოს - ათ სატირ. უკუეთუ უპოვარ იყოს სასყიდლისა, დადგეს წინაშე მღდელისა მის და დასდვას მღდელმან მან სასყიდელი, რაოდენცა შემძლებელ იყოს ჴელი მისი, რომელმან-იგი აღუთქვა, ეგრეცა დასდვას სასყიდელი მღდელმან მან.
და	მცხ.ლევ	არა განსცვალო კეთილი ხენეშად, უკუეთუ განცვალებით განსცვალო იგი საცხოვარი საცხოვრად და ნაცვალიცა იგი მისი იყოს წმიდაჲ.
და	მცხ.ლევ	და დასდვას სასყიდელი მღდელმან მან შორის კეთილსა და შორის ხენეშსა მას, რაჲცა-იგი დასდვას მღდელმან მან, იგიცა ეგენ.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ჴსნით იჴსნეს იგი, შესძინენ მეხუთე იგი სასყიდელსა მისსა. და უკუეთუ კაცმან განწმიდოს სახლი თჳსი წმიდად უფლისა, დასდვას სასყიდელი შორის ხენეშსა, რაჲცა-იგი დასდვას მღდელმან მან, იგიცა დაემტკიცენ.
და	მცხ.ლევ	და იყოს სასყიდელი მისი მსგავსად სათესავისა მისისა ოცდაათისა გრივისა ქრთილისაჲ ერგასისი სატირი ვეცხლი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ არა იჴსნეს ყანაჲ თჳსი და მისცეს იგი კაცსა სხუასა, არღარა იჴსნეს იგი.
და	მცხ.ლევ	და იყოს სასყიდელი იგი წულისაჲ ოცით წლითგან ვიდრე სამეოც წლადმდე, იყოს სასყიდელი მისი ერგასისი სატირი ვეცხლისაჲ სასწორითა წმიდითა
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ყანაჲ იგი, სადა მოუგიეს, რომელ არა არს სამკჳდრებელისაგან მისისა და იგი წმიდა-ყოს ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	შეურაცხოს მას მღდელმან მან სასყიდელისაგან მისისა ვიდრე წელიწადადმდე მიტევებისა მის და მისცეს სასყიდელი იგი მისი მას დღესა, წმიდა-ყოს ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და წელიწადსა მას მიტევებისასა კუალად მოეგოს ყანაჲ იგი კაცსა მას, რომლისაგან მოიყიდა, რომლისაჲცა იყო ქუეყანაჲ იგი სამკჳდრებელად.
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე სასყიდელი იყოს სასწორთა წმიდათა, ოცი დანგი იყოს სატირი იგი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ოთხფერჴთაგანი არაწმიდათაჲ შესცვალო, შემსგავსებულად სასყიდელისა მისისა შესძინოს ნახუთალი მისი მას ზედა. და იყოს იგი მისავე, უკუეთუ არა იჴსნეს, განიყიდოს მსგავსად სასყიდელისა მისისა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე აღნათქუემი, რომელი აღუთქვას კაცმან ღმერთსა ყოველთა მათგან, რაოდენი-რაჲ არს მისი კაცითგან მიპირუტყუადმდე და ქუეყანითგან სამკჳდრებელისა მისისაჲთ, არა განყიდოს, არცა იჴსნეს იგი, ყოველივე შენაჩუენები წმიდაჲ წმიდათა იყოს უფლისა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ჴსნით იჴსნეს კაცმან ათეული თჳსი, მეხუთე იგი შესძინოს მას ზედა, და იყოს იგი მისა.
და	მცხ.ლევ	ყოველივე ათეული ზროხათა და ცხოვართაჲ და ყოველივე, რაოდენი განვიდეს რიცხუსა მას კუერთხსა ქუეშე, ათეული იგი იყოს წმიდაჲ უფლისა.
და	მცხ.ლევ	და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან წინაშე ღმრთისა
და	მცხ.ლევ	და მოიღეს შესაწირავი იგი ერისაჲ
და	მცხ.ლევ	ყოველთა შორის პირუტყუთა, რომელთა ჭლაკი განყოფილ არს და ფრცხილითა ფრცხენს და აღმოცოხნით არა აღმოიცოხნის, არაწმიდა იყოს თქუენდა. ყოველი რომელი შეეხოს მძორსა მათგანსა, არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ იყოს ჴორცსა ტყავისა მისისასა წყლულებაჲ იგი რაჲმე და განცოცხლდეს
და	მცხ.ლევ	და იყოს ადგილსა მას წყლულებისასა ბრძჳლი სპეტაკი გინა ბრწყინვალე მოთეთრედ, გინა მოწითლედ, ეჩუენოს იგი მღდელსა მას.
და	მცხ.ფსალმ	აქებდით სახელსა უფლისასა, რამეთუ მან თქუა, და იქმნეს, თავადმან ბრძანა, და დაებადნეს
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო საუნჯეთა ზედა მეფისათა ასმოთ, ძე მოდიელისი, და საუნჯეთა ზედა მერცხლისათა და დაბნებისათა და აგარაკებისათა და გოდლებსა ზედა იონათან, ძე ოზიასი;
და	მცხ.ისო	დედა-წული თქუენი და საცხოვარი თქუენი შეიყვანენ ქუეყანასა მას, რომელ მიგცე თქუენ. ხოლო თქუენ წიაღხჳდეთ, ჭაბუკნი, პირველად ძმათა თქუენთა ყოველსა, რომელსა უძლავს, და შეეწინეთ მათ,
და	მცხ.აბაკ	და გამოხუედ მაცხოვარებად ერისა შენისა. ცხოვნებად ცხებულთა შენთა მოხუედ. მიავლინე თავთამი უსჯულოთასა სიკუდილი, აღადგინენ საკრველნი ვიდრე ქედამდე სრულიად. (განსვენება).
და	მცხ.ფსალმ	გამოავლინე ნათელი შენი და ჭეშმარიტებაჲ შენი, ესენი მიმიძღუეს და მიმიყვანეს მე მთასა წმიდასა შენსა და საყოფელთა შენთა.
და	მცხ.რიცხ	იქმნენ თავისი შენისა ორნი ნესტუნი, ჭედილნი ვეცხლისანი ჰქმნე იგინი და იყუნენ შენდა მოწოდებად კრებულისა და ტრვად ბანაკისა.
და	მცხ.მსაჯ	და იქმნა აოდ თავისა თჳსისა მახჳლი ორპირი, სიგრძე ყო მტკაველ ერთ და შეიბა იგი ბარკალთა ქუეშე ბარკლისა მარჯუენისა მისისასა და წარვიდა.
და	მცხ.ისო	და წარვიდეს და მივიდეს მთად და იყვნეს მუნ სამ დღე და ეძიებდეს მდევარნი იგი ყოველთა გზათა და არა პოვნეს იგინი.
და	მცხ.ისო	და წარავლინნა ისო, ძემან ნავესმან, სატიმით ორნი ჭაბუკნი მსახურად და ჰრქუა მათ: აღვედით და იხილეთ ქუეყანა იგი და იერიქოჲ. და წარვიდეს ორნი იგი ჭაბუკნი და მოვიდეს იერიქოდ და შევიდეს სახლსა დედაკაცისა მეძავისასა, რომელსა სახელი ერქუა ჰრააბ. და იყვნეს მუნ.
და	მცხ.ისო	და ვითარცა დაასრულა ყოველმან ერმან წიაღსლვად იორდანესა, მიუგო უფალან ისოს და ჰრქუა:
და	მცხ.ისო	და ყვეს ეგრე ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა უბრძანა უფალმან ისოს. და აღიხუნეს ათორმეტნი საშუვალ იორდანესა, ვითარცა უბრძანა უფალმან ისოს დასრულებასა მას წიაღსლვისასა ძეთა ისრაჱლისათასა და წიაღიხუნეს მათ თანა ბანაკად. და დასხნეს იგინი მუნ.
და	მცხ.ისო	და დადგეს მღდელნი იგი, რომელთა აქუნდა კიდობანი იგი შჯულისაჲ, იორდანესა შინა, ვიდრე დაასრულა ისო ყოველი, რავდენი ამცნო უფალმან ისოს თხრობად ერსა მას, და ისწრაფა ერმან მან და წიაღჴდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესევე იყო დავითის თანა ფასოდომინს, და უცხოთესლნი შეკრბეს მუნ ბრძოლად, და იყო მუნ ნაწილი აგარაკისა სავსე ქრთილითა, და ერი იგი ივლტოდა პირისაგან უცხოთესლთასა.
და	მცხ.ისო	და იყო ვითარ გამოჴდეს მღდელნი იგი, რომელთა აქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა, იორდანისაგან. და დაიდგნეს ფერჴნი მათნი ჴმელსა ზედა. და წარმოემართა წყალი იგი იორდანისა ადგილსავე თჳსსა და ვიდოდა, ვითარცა გუშინ და ძოღან დღეთა ყოლად კიდესა.
და	მცხ.ისო	რამეთუ ორმეოცდაორ წელ იქცეოდა ისრაჱლი უდაბნოსა მას მადბარიტისადისასა. ამისთჳს წინადაუცუეთელ იყვნეს მრავალნი მბრძოლთა მათგანნი, რომელნი გამოსრულ იყვნეს ქუეყანით ეგჳპტით, რომელნი-იგი არა ერჩდეს ბრძანებათა ღმრთისათა, რომელნი-იგი განაჩინნა უფალმან არა ხილვად მათა ქვეყანა იგი, რომლისათჳს ეფუცა უფალი მამათა მათთა მოცემად ჩუენდა ქუეყანა, რომლისგან გამოსდის სძე და თაფლი.
და	მცხ.ტობ	და მესამისა ღამისა შემდგომად შეხჳდე საწოლსა და ქალწული იპყარ სიყუარულად შიშითა უფლისათა წადილისათჳს შვილთა სხმისა, ვიდრეღა ჴორცთა მოსურნეობისათჳს ამისთჳს, რამეთუ კურთხევა აბრაჰამის ნათესავთა მოიღების ძეთა შენთა ზედა.
და	მცხ.ისო	არა დაგიდგეს კაცი წინაშე თქუენსა ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა. და ვითარ ვიყავ მოსეს თანა, ეგრეცა შენ თანა ვიყო. და არა დაგაგდო შენ და არცა უგულებელს-გყო შენ.
და	მცხ.ისო	და არა განგეშოროს შენ წიგნი ესე ამის შჯულისა პირისაგან შენისა და იწურთიდე მას დღე და ღამე, რათა გულისხმა-ჰყო ყოფად ყოველი წერილი. მაშინ წარგემართოს და წარჰმართნე გზანი შენნი და მაშინ გულისხმა-ჰყო.
და	მცხ.ისო	ხოლო კაცმან, რომელმან გაცილოს შენ, და რომელმან არა ისმინოს სიტყუათა შენთა, ამცნებდეთ თუ რასმე მას, მოკუედინ იგი, არამედ განძლიერდი და მჴნე იყავ.
და	მცხ.ისო	და მიიყვანნა მან დედაკაცმან კაცნი იგი და დამალნა იგინი. და მათ მიუგო და ჰრქუა:
და	მცხ.ისო	და გუასმიეს, რამეთუ განაჴმო უფალმან ღმერთმან ზღუაჲ იგი ერუთრაჲსაჲ პირისაგან თქუენისა, რაჟამს გამოხჳდოდეთ ეგჳპტით, და რავდენი-იგი უყო ორთა მათ მეფეთა ამორეველთა, რომელ-იგი იყვნეს წიაღ იორდანესა: სეონ და ოგ, რომელ-იგი მოსრენით.
და	მცხ.ისო	და იყო აღძრვაჲ ერისაჲ და შვიდთა მათ მღდელთა, რომელთა აქუნდა შვიდნი ნესტუნი სამღდელონი, წარმოვიდენ ეგრეთვე წინაშე უფლისა, ასმინედ მაგრიად და კიდობანი შჯულისა უფლისა შეუდეგინ.
და	მცხ.ისო	ხოლო ერსა მას ამცნო ისო და ჰრქუა: ნუ ჰჴმობთ, ნუცაღა ვის ესმინ ჴმაჲ თქუენი ვიდრე დღედმდე, რომელსა გიბრძანა თქუენ ჴმობად, და მაშინ ჴმა-ჰყოთ.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღიმსთუე განთიად და წარდეგ შენ წინაშე ფარაოჲსა და მუნთქუესვე გამოვიდოდეს იგი წყლის კიდედ, ჰრქუა შენ მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი: გამოავლინე ერი ჩემი, რათა მოვიდენ და მმსახურონ მე.
და	მცხ.ლევ	და მსგავსად რიცხუთა მათ წელიწადისათა შემდგომად სასწაულისა მის დღისა მოიგე მოყუსისაგან, რიცხჳსაებრ წელიწადისა ნაყოფთაჲსა მოგცეს შენ.
და	მცხ.ლევ	და შესუეს იგი საპყრობილესა, რათა განიკითხნენ იგინი ბრძანებითა ღმრთისათა.
და	მცხ.ლევ	ამცენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ, მოგართუედ შენ ზეთი ზეთთაგან წმიდაჲ წნეხილი ნათლად ნათებად სანთლისა მის.
და	მცხ.ისო	ხოლო თქუენ ეკრძალენით შესაჩუენებელსა მისგან. ნუსადა გულსა მოგიჴდეს თქუენ და აღიღოთ შესაჩუენებელისა მისგან და ჰყოთ ბანაკი ძეთა ისრაჱლისათა შეჩუენებულ და მოგუსრნეთ ჩუენ.
და	მცხ.ისო	და დაჰბერეს ნესტჳთა მღდელთა მათ. და რაჟამს ესმა ერსა მას ჴმაჲ იგი ნესტჳთა, ღაღად-ყო ყოველმან ერმან ერთბამად ღაღადებითა დიდითა და ძლიერებითა და დაეცა ზღუდე გარემოს და აღჴდა ყოველი იგი ერი ქალაქად კაცად-კაცადი პირისპირ და იპყრეს ქალაქი იგი,
და	მცხ.ისო	და აფუცა ისო მას დღესა შინა წინაშე უფლისა და თქუა: წყეულ იყავნ წინაშე უფლისა კაცი იგი, რომელმან აღჰმართოს, ანუ აღაშენოს ქალაქი იგი იერიქოჲ პირმშოსა ზედა თჳსსა. და დადვას საძირკველი მისი და უმწემესსა ზედა მისსა აღმართნეს ბჭენი მისნი (და ეგრე ყო ოზან ბეთელმან აბირონს ზედა, პირმშოსა ზედა, დადვა საძირკველი მისი. და რომელ დაუშთა უმწემესი, მის ზედა აჰმართნა ბჭენი მისნი).
და	მცხ.ისო	და წარავლინნა ისო კაცნი იგი იერიქოთ გაიდ, რომელ არს პირისპირ ბეთელისა, და ჰრქუა მათ: აღვედით და მოისტუანეთ გაიდ. და აღვიდეს კაცნი იგი და მოისტუანეს ქუეყანაჲ გაისაჲ.
და	მცხ.ისო	და მოსწყჳდნეს მათგანნი კაცთა გაისათა ოცდაათექუსმეტ კაც და დევნა-უყვეს მათ ბჭითგან, ვიდრემდის შემუსრნეს იგინი შთამართებსა და შეძრწუნდა გული ერისა მის და იქმნა, ვითარცა წყალი.
და	მცხ.ისო	და მიავლინნა ისო მოციქულნი. და მირბიოდეს კარავსა მას ბანაკად და ესე დამალულ იყო კარავსა შინა მისსა და ვეცხლი იგი ქუეშე მათსა.
და	მცხ.ისო	და მოიყვანა ისო აქარ, ძე ზარაჲსი, და აღიყვანა იგი ჴევსა აქორისასა, და ძენი მისნი და ასულნი მისნი, და ზროხანი მისნი და კარაულნი მისნი, და ცხოვარი მისი და კარავი მისი და ყოველი ნაყოფი მისი და ყოველი ისრაჱლი მის თანა. და აღიყვანეს იგი სურმექარონდ.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო: რად აღგუჴოცენ ჩვენ? და აღგჴოცოს შენ უფალმან ვითარცა-ესე დღეს. და განტჳნა იგი ყოველმან ისრაჱლმან ქვითა და დაწვეს იგი ცეცხლითა.
და	მცხ.ისო	და აღდგა ისო და ყოველი ერი მბრძოლი აღსლვად გაიდ და წარარჩია ისო ოცდაათი ათასი კაცი ძლიერი ძალითა და წარავლინნა იგინი ღამე.
და	მცხ.ისო	ამცნო მათ და ჰრქუა: თქუენ უმზირდით უკუანა ქალაქსა და ნუ განეშორებით ქალაქსა და მზა იყვენით ყოველნი. და მე
და	მცხ.ისო	და ყოველი ერი ჩემ თანაჲ მიუჴდეთ ქალაქსა. და იყოს ვითარ გამოვიდენ მკჳდრნი გაისანი შემთხუევად ჩუენდა, ვითარცა-იგი პირველად იყო, და ვივლტოდით ჩუენ პირისაგან მათისა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღიმსთო იერობოალ, (ესე იგი თავადი არს გედეონ), და ყოველმან ერმან მის თანა და დაიბანაკეს წყაროსა მას ზედა არედისასა; და მადიამი იყო ბღუარით და ამალეკ იყო ჩრდილოთ გაბთანისა ველსა.
და	მცხ.ისო	და ყოველი ერი მბრძოლი მის თანა აღვიდა, მივიდეს და მიიწინეს წინაშე ქალაქსა მას აღმოსავალით კერძო. და დადარნებულნი იგი ქალაქსა ზღჳთ კერძო იყვნეს. და დაიბანაკეს ჩრდილოთ კერძო გაისსა.
და	მცხ.მეფ1	და მასვე ღამესა წარავლინა საულ ერი რჩეული სახიდ დავითისა, რათა მოიცვან იგი სახლსა შინა მისსა, და განთიად მოკლან იგი. და უთხრა სიტყუაჲ იგი მელქოლ, ცოლმან თჳსმან, დავითს და ჰრქუა: არა თუ წარხჳდე შენ ამას ღამესა და არა აცხოვნო თავი შენი, ხვალე სიკუდიდ ხარ.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, დღესა მეოთხესა აღიმსთუეს განთიად და აღდგა და განემზადა წარსლვად. და ჰრქუა მამამან მის ქალისამან სიძესა თჳსსა: განიმაგრე გული შენი პურითა და ამისა შემდგომად წარვედით.
და	მცხ.ისო	და დადარანებულნი იგი აღდგეს ადგილით მათით. და გამოჴდეს, ვითარცა განყარა ჴელი, და შევიდეს ქალაქად და დაიპყრეს იგი, და ისწრაფეს და მოწუეს ქალაქი იგი ცეცხლითა.
და	მცხ.ისო	და იგინი გამოჴდეს ქალაქისაგან და მიეგებვოდეს და იქმნეს იგინი საშუვალ ბანაკსა, ესენი ერთკერძო და ესენი ერთკერძო. და მოსრნეს იგინი, ვიდრემდის რაჲთურთით არა დაშთა მათი განრინებული და მეოტი.
და	მცხ.ისო	და ვითარ დააცადეს ძეთა ისრაჱლისათა მოსრვაჲ ყოველთა მყოფთა გაისა და რომელ იყვნეს ველთა და მთისა დამოსავალთა, ვიდრემდის სდევდეს მათ. და შევიდეს ყოველნი პირსა მახჳლისასა სრულიად. და მოიქცა ისო გაისად და მოსრნა იგინი პირითა მახჳლისათა.
და	მცხ.ისო	რამეთუ ამცნო მოსე, მონამან უფლისამან, ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა წერილ არს შჯულსა მოსესსა, საკურთხეველი ქვათა ცოცხალთაჲ, რომელთა ზედა არა დაცემულ არს რკინაჲ. და შეწირა მუნ მრგულიად დასაწველი უფლისა და მსხუერპლი ცხორებისაჲ.
და	მცხ.ისო	და ვითარ ესმა ყოველთა მეფეთა ამორეველთა, რომელ იყვნეს წიაღ იორდანესა, და რომელ იყუნეს მთათა და ველთა, და რომელ იყვნეს ყოველსა კიდესა ზღჳსა დიდისასა, და რომელ იყვნეს წინალიბანესა და ქეტელთა, და ამორეველთა და გერგესეველთა და ქანანელთა და ფერეზელთა და ეველთა და იებოსელთა.
და	მცხ.მეფ1	და თქუა სამოველ: არა დავსცხრები ლოცვასა უფლისა მიმართ თქუენთჳს! და მოიქვა სამოველ კრავი ერთი მწოვარი და შესწირა მსხუერპლად უფლისა ყოვლისათჳს ერისა ისრაჱლისა. და ისმინა უფალმან ლოცვა იგი სამოველისა.
და	მცხ.ისო	და ყვეს მათცა ზაკუვით, და მოვიდეს და იმზადეს საგზალი. და მოიღეს თხიერები ძუელები და აღიკიდეს ზურგებსა მათსა და ღჳნოჲ თხიერებითა ძუელითა და დახეთქილებითა,
და	მცხ.ისო	და სადგმელი ჴამლთა მათთა და სანდალნი მათნი დაძუელებულ და დაბებკულ იყვნეს ფერჴთა შინა მათთა. და სამოსელი მათი დაძუელებულ იყო მათ ზედა და პური საგზლისა მათისა განჴმელ იყო და დამღილულ.
და	მცხ.ეზრ2	და ჴელისაგან მისისა დაიპყრა სალუმან, ძემან ალულესამან, მთავარმან ზოგისა იერუსალემითკერძომან, თვით და ასულთა მისთა.
და	მცხ.ტიმ1	ნუ წყალსა ხოლო სუამ, არამედ ღჳნოჲცა მცირედ იჴუმიე სტომაქისათჳს და ზედაჲსზედა უძლურებისა შენისათჳს.
და	მცხ.ისო	და რავდენი უყო ორთა მათ მეფეთა ამორეველთა, რომელ იყვნეს წიაღ იორდანესა სეონს, მეფესა ესებონისასა, და ოგ მეფესა ბასანისასა, რომელ მკჳდრ იყო ასტაროდს შინა და ედრაინს.
და	მცხ.ესა	და იყვნენ, რჩეულნი ჴევნებნი შენნი აღივსნენ ეტლებითა, ხოლო ცხენთა აღმოყორნენ ბჭენი შენნი.
და	მცხ.ისო	და აღდგენ ძენი ისრაჱლისანი და მივიდვეს ქალაქებსა მათსა. ხოლო ქალაქები მათი არს გაბაონი და კეფირაჲ, და ბეთორი და ქალაქი იარიმი.
და	მცხ.ესა	არა ესრეთ, - ვალალაებს მოაბ, - რამეთუ მოაბელას თანა ყოველნი ვალალაებენ დამკჳდრებულთა სელეკისათა წურთასა, და არა ჰრცხუენეს.
და	მცხ.ესა	და დაშთის მას შინა ლელწამი, ანუ ვითარცა კუფხალნი მოსთულებულისა ზეთისხილისანი ორნი, ანუ სამნი მწუერვალსა ზედა ზენაკიდესა, ანუ ოთხნი, ანუ ხუთნი, რომელთა ზედა მისთა დაშთომილნი ზენაკიდეთა, - ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა:
და	მცხ.ისო	და დაადგინნა იგინი ისო მას დღესა შინა მრეშუელად და მერწყულად ყოვლისა კრებულისა და საკურთხეველისა ღმრთისა. ამისთჳს იქმნენ მკჳდრნი გაბაონისანი მრეშუელ და მერწყულ საკურთხეველისა ღმრთისა მოდღენდელად დღედმდე. და ადგილსა, რომელსა გამოირჩია უფალმან.
და	მცხ.ისო	და განარინეთ სახლი მამისა ჩემისაჲ და დედაჲ ჩემი, ძმანი ჩემნი და დანი ჩემნი. და ყოველივე, რაცა არს მათი, და იჴსენით სული ჩემი სიკუდილისაგან.
და	მცხ.ისო	და ვიდრე დაწოლადმდე მათა აღვიდა იგი თავადი მათა სჴუენად და ჰრქუა მათ:
და	მცხ.ისო	და ამცნეს ერსა მას და ჰრქუეს: რაჟამს იხილოთ კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ. და მღდელნი ჩუენნი და ლევიტელნი, რომელთა აღეღოს იგი, წარემართენით ადგილთაგან თქუენთა და შეუდეგით უკუანა მათსა.
და	მცხ.ისო	ამით გულისხმა-ჰყოთ, რამეთუ ღმერთი ცხოველი არს ჩუენ შორის და მოსრვით მოსრნეს პირისაგან თქუენისა ქანანელნი და ქეტელნი და ეველნი და ფარეზელნი და გერგესეველნი და იებოსელნი.
და	მცხ.ისო	დადგეს წყალნი იგი ზენადამომავალნი. დგა მკდნარად განყენებულად შორს ჯეკმა ფრიად ადამინითაგან ვიდრე კარიათიმდმდე, ხოლო შთამავალი იგი შთაჴდა ზღვასა მარილოვანსა და სრულიად მოაკლდა და ერი იგი დგა მართლ იერიქოჲსა.
და	მცხ.ისო	და აღჰმართნა ისო სხუანი ათორმეტნი ქვანი იორდანესა შინა ადგილსა, მას, სადა დადგეს ფერჴნი მღდელთანი, რომელთა აქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა და არიან მუნ დღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.ისო	და იყო, რაჟამს აღასრულა ერმან მან წიაღსლვაჲ, წიაღჴდა კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა და ქვანი იგი წინა მათსა.
და	მცხ.ისო	და ჭამეს იფქლისაგან ქუეყანისასა ხვალისაგან უფუველი და ახალი.
და	მცხ.ისო	ამას დღესა შინა მოაკლდა მანანაჲ შემდგომად ჭამისა მის მათისა იფქლისაგან ქუეყანისასა. და არღარაჲ ეპოვა ძეთა ისრაჱლისათა მანანაჲ და დაიკრიბეს ნაყოფი იგი ფჳნიკელთა მას წელსა.
და	მცხ.ისო	და იყო, ვითარ იყო ისო იერიქოს, აღიხილნა თუალნი თჳსნი და იხილა კაცი ერთი მდგომარე წინაშე მისსა და მახჳლი ჴდილი ჴელთა შინა მისთა. და მოვიდა ისო და ჰრქუა მას: ჩუენი ხარ, ანუ მტერთა ჩუენთაჲ?
და	მცხ.ისო	და შე-გარე-ვლო კიდობანმან შჯულისა უფლისამან ქალაქი და მუნთქუესვე მივიდა ბანაკად და იყო მუნ.
და	მცხ.ლევ	და მიმოდასდვათ ნესტჳსა ჴმითა ყოველსა ქუეყანასა თქუენსა თთუესა მას მეშჳდესა, ათსა თთჳსასა, დღესა მას ლხინებისსა, მიმოაუწყეთ ნესტჳთა ყოველსა ქუეყანასა თქუენსა.
და	მცხ.მსაჯ	გალად წიაღ იორდანესა დაიმკჳდრა. და დან რაჲსათჳს მკჳდრ ხარ ნავთა შინა? ასერ დაეშენა კიდეთა ზღუათასა და განშორებულსა მისსა დაემკჳდროს.
და	მცხ.ისო	და შევიდეს ჭაბუკნი იგი მსტოარნი მის ქალაქისანი სახლსა მას დედაკაცისასა და გამოიყვანეს რააბ მეძავი და მამაჲ მისი და დედაჲ მისი და ძმანი მისნი და ყოველი, რაჲცა იყო მათი და ყოველი ნათესავი მისი და დაადგინეს იგი გარეშე ბანაკსა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.ისო	და თქუა ისო: გევედრები, უფალო, უფალო! რაჲსათჳს წიაღმოიყუანა მონამან შენმან ერი ესე იორდანესა მიცემად იგი ამორეველსა და წარწყმედად ჩუენდა? და-თუმცა-ვეშენენით და დავემკჳდრენით წიაღ იორდანესა
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო აქარს: შვილო, მიეც დიდებაჲ უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა, და ეც აღსარებაჲ, და მითხარ მე, რაჲ ჰყავ, და ნუ დაჰმალავ ჩემგან.
და	მცხ.ისო	და მიუგო აქარ ისოს და ჰრქუა: ჭეშმარიტად მე ვცოდე წინაშე უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, ესრე და ესრე ვყავ.
და	მცხ.ისო	და აღიმსთო ისო განთიად და წარმოადგინა ერი იგი ნათესავად-ნათესავად მათად. და გამოჩნდა ნათესავი იუდასი.
და	მცხ.ისო	და მოვიდეს ისოსსა, ბანაკსა ისრაჱლისასა გალგალად და ჰრქუეს ისოს და ყოველსა ისრაჱლსა: ქუეყანით შორით მოვალთ და აწ ყავ ჩუენდამო აღთქუმაჲ, და ჰრქუეს ძეთა ისრაჱლისათა ქორეველსა:
და	მცხ.ისო	და ჰრქუეს მას: ქუეყანით შორით მოსრულ ვართ, მონანი შენნი სახელითა უფლისა ღმრთისა შენისათა, რამეთუ გუესმა სახელი მისი და რავდენი უყო ეგჳპტესა.
და	მცხ.ისო	და გურქუეს ჩუენ მოხუცებულთა ჩუენთა. და ყოველთა მკჳდრთა მოხუცებულთა ქუეყანისა ჩუენისათა თქუეს: აღიღეთ თქუენდა საგზალი გზად, წარვედით და მიეგებვოდეთ მათ და არქუთ მათ: მონანი თქუენნი ვართ, და აწ აღთქუმა-ყავ ჩუენდა მომართ.
და	მცხ.ისო	რამეთუ ესე პური ტფილი გამოგუცეს ჩუენ თანა დღესა მას, რომელსა გამოვედით მოსლვად თქუენდა, აწ განჴმეს და დამღილულ იქმნნეს.
და	მცხ.მეფ1	და აღდგა დავით სწრაფით, და წავიდა და ერი იგი, რომელ მის თანა იყო, ვითარ ოთხას ოდენ კაცი, ვიდრეცა ვიდოდეს და უთხრეს საულს, ვითარმედ: განერა დავით, და განერა და გავიდა კეილაჲთ. და ადგილობანს ფერჴი დაიპყრა საულ.
და	მცხ.ისო	და იყო, მესამესა დღესა შემდგომად აღთქუმისა მის მათა მიმართ ესმა, ვითარმედ მახლობელ არიან მათა და შორის მათსა შენ არიან.
და	მცხ.ისო	და მიუგეს ისოს და ჰრქუეს: რამეთუ თხრობით მოგუეთხრა ჩუენ, რავდენი უბრძანა უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოსეს, მონასა თჳსსა, მიცემად თქუენდა ქუეყანაჲ ესე და მოსპოლვად ჩუენდა ყოველნი მკჳდრნი მისნი პირისაგან თქუენისა. და შეგუეშინა ჩუენ თავთა ჩუენთათჳს ფრიად და პირისაგან თქუენისა და ვქმენით საქმე ესე.
და	მცხ.ისო	და შეაჩუენეს იგი და რაიცრა იყო ქალაქსა მას შინა მამაკაცითგან ვიდრე დედაკაცმდე და ჭაბუკითგან მიმოხუცებულადმდე და ვიდრე ჴბოდ და ცხოვრადმდე და მი-კარაულადმდე პირითა მახჳლისათა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა უფალმან ისოს: ნუ გეშინინ, ნუცა შესძრწუნდები! წარიყვანენ შენ თანა ყოველნი კაცნი მბრძოლნი. აღდეგ და აღვედ გაიდ. აჰა, ესერა, მე მიმიცემიეს ჴელთა შენთა მეფე გაისაჲ და ქუეყანაჲ მისი.
და	მცხ.ისო	და წარავლინნა იგინი ისო ღა მივიდეს სადარანოდ დაიმალნეს საშუვალ ბეთელსა და საშუვალ გაისა ზღჳთგან გაისით. და ისო იყო მას ღამესა საშუვალ ერსა მას.
და	მცხ.ისო	და არა ლალვიდეს მათ ძენი ისრაჱლისანი, რამეთუ ეფუცნეს მათ ყოველნი მთავარნი კრებულისანი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა. და დრტჳნვიდა ყოველი კრებული იგი მთავართათჳს.
და	მცხ.ეზრ1	და იპოვნეს ძეთა მათგან მღდელნი, რომელთა ესხნეს ცოლნი უცხოთესლთაგან ძეთა მათგან ისოს იოსედეკიანისათა და ძმათა მისთა მანასეს და ელიეზერ და იარირ და გადალიმ. ,
და	მცხ.ისო	და აღვიდეს ხუთნი ესე მეფენი იებოსელთანი: მეფე იერუსალჱმისა, და მეფე ქებრონისაჲ, და მეფე იერემოთისაჲ, და მეფე ლაქისაჲ და მეფე ოდოლამისაჲ, იგინი და ყოველი ერი მათი, და გარე მოადგეს გაბაონსა და ჰბრძოდეს მათ.
და	მცხ.ისო	და ვითარ ესმა ადონიბეზეკს, მეფესა იერუსალჱმისასა, ვითარმედ: ისო დაიპყრო გაჲ და მოსრნა იგინი, ვითარცა ყო იერიქოჲ და მეფე მისი, ეგრე უყო გაის მეფესა მისსა. და რამეთუ მიადგეს მკჳდრნი გაბაონისნი ისოს და ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ისო	და მიავლინეს მკჳდრთა გაბაონისათა ისოჲსა ბანაკსა ისრაჱლისასა გალგალად და ჰრქუეს: ნუ დაალტობ ჴელთა შენთა მონათა შენთათჳს. აღმოვედით ჩუენდა მსთუად და განგუარინენ ჩუენ და შეგუეწიე ჩუენ, შეკრებულ არიან ჩუენ ზედა ყოველნი მეფენი ამორეველთანი და მკჳდრნი მთისანი.
და	მცხ.ისო	და შესულიბნა იგინი პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა და შემუსრნა იგინი უფალმან შემუსრვითა დიდითა გაბაონს შინა და დევნა-უყვეს მათ გზასა აღსავალსა ბეთორონისასა და მუსრვიდეს მათ მიაზეკადმდე და მაკედადმდე.
და	მცხ.ისო	მაშინ იტყოდა ისო უფლისა მიმართ დღესა მას, რომელსა მოსცა უფალმან ღმერთმან ამორეველი ჴელთა ისრაჱლისათა, რაჟამს შემუსრნა იგინი გაბაონს შინა და შეიმუსრნეს პირისაგან ისრაჱლისა, და თქუა ისო: დადეგინ მზე გაბაონსა ზედა და მთოვარე ჴევსა ზედა იალონისასა, ვიდრემდის უბრძანო ერსა ამას.
და	მცხ.მსაჯ	და ფინეეზ, ძე ელიაზარისი, ძისა აჰრონისი, დგა იგი წინაშე მისა მათ დღეთა შინა. და იკითხეს ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა მიერ და თქუეს: უკუეთუ შე-ღა-ვსძინოთ მერმე განსლვად და ბრძოლად ბენიამენის თანა, ძმისა ჩუენისა, გინა თუ დავაცადოთ? და ჰრქუა უფალმან: ხვალე მოგცნე იგინი ჴელთა თქუენთა!
და	მცხ.ისო	და გამოიყვანნეს ხუთნი ესე მეფენი მიერ ქუაბით: მეფე იერუსალიმისაჲ, და მეფე ქებრონისაჲ, და მეფე იერიმოთისაჲ, და მეფე ლაქისაჲ, და მეფე ოდალომისაჲ.
და	მცხ.ისო	და რამეთუ გამოიყვანნეს იგინი ისოჲსსა, მოუწოდა ისო ყოველსა ისრაჱლსა და წინამძღუართა ბრძოლისათა, რომელნი თანაუვიდოდეს მას და ჰრქუა მათ: მიდით და დაადგემდით ფერჴთა თქუენთა ქედთა ზედა მათთა. და მივიდეს და დაადგნეს ფერჴნი მათნი ქედთა ზედა მათთა.
და	მცხ.ისო	და მაკედაჲ დაიპყრეს მას დღესა შინა და მოსრნეს იგინი პირითა მახჳლისათა და აჴოცნეს იგინი და ყოველი მშუმინვიერი, რომელ იყო მას შინა, არავინ განრინებულნი და ოტებულნი. და უყვეს მეფესა მაკედასასა, ვითარცა უყვეს მეფესა იერიქოჲსასა.
და	მცხ.ისო	და წარვიდა ისო და ყოველი ისრაჱლი მის თანა ლებნაჲთ ლაქისა და მოადგეს მას.
და	მცხ.დან	და ოთხნი მჴეცნი დიდნი აღმოვიდოდეს ზღჳსაგან, განსხუაებულნი ურთიერთას,
და	მცხ.ისო	და დაიპყრეს და მოსრეს იგი პირითა მახჳლისათა და ყოველი მშუმინვიერი, რავდენი იყო მას შინა, არა იყო მას შინა განრინებულ, ვითარცა უყვეს ოდოლამსა, აჴოცეს იგი და რაჲცა იყო მას შინა.
და	მცხ.ისო	და დაიპყრეს იგი და მეფე მისი და დაბნები მისი და მოსრეს იგი პირთა მახჳლისათა. და აღჴოცეს იგი და ყოველი მშუმინვიერი მის თანა, და არა დაუტევეს რაჲთურთით განრინებული, ვითარცა უყვეს ქებრონსა, ეგრე უყვეს დაბირსა და მეფესა მისსა, ვითარცა უყვეს ლებნასა და მეფესა მისსა.
და	მცხ.ტიმ2	მოვიჴსენებ, რომელ-ეგე არს შენ თანა შეუორგულებელი სარწმუნოებაჲ, რომელმან დაიმკჳდრა პირველად დედის დედისა შენისა ლუდიაჲს თანა და დედისა შენისა ევნიკის თანა; და მრწამს, რამეთუ შენ თანაცა.
და	მცხ.დაბ	და წარემართა იაკობ და წარვიდა ქუეყანად მზისა აღმოსავალად ლაბანის, ასურისა, ძისა ბათოელ ასულისა, ხოლო ძმისა რებეკასა, დედისა იაკობისა და ესავისა.
და	მცხ.ესა	და იყოს ბაბილონი, რომელი იწოდების დიდებულ მეფისაგან ქალდეველთასა, ვითარსახედ დააქცინა უფალმან სოდომაჲ და გომორრაჲ.
და	მცხ.ისო	და მისცნა იგინი უფალმან ჴელთა ისრაჱლისათა და მოსწყუედდეს მათ და სდევნიდეს მათ სიდონადმდე დიდად და მასრეფოთ მაიდმდე და ვიდრე ველთა მოსეფათისათა აღმოსავალით კერძო. და მოსრნეს იგინი და არა დაუტევეს მათგანი განრინებული.
და	მცხ.ესა	და არარაჲ ძვირი უყონ, არცა არ შეუძლონ წარწყმედად ვერცა ერთისა მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა, რამეთუ აღივსო თანა ყოველი ქვეყანაჲ მეცნიერებითა უფლისათა, ვითარცა წყალმან მრავალმან და-რაჲ-ფარნის ზღუანი.
და	მცხ.ესა	ამას იტყვის უფალი: ნუ იდიდოს ცული თჳნიერ მკუეთელისა მის მიერ, ანუ ამაღლდეს ხერხი თჳნიერ მზიდველისა მისისა? ეგრეთვე უკუეთუ ვინ აღიღოს კუერთხი, ანუ ხე, და არა ესრეთ,
და	მცხ.ისო	და დაიპყრა ისო ყოველი ქუეყანა ნაგებისაჲ, და ყოველი ქუეყანა გოსომისაჲ, და ველი დასავალით კერძო, და მთაჲ ისრაჱლისა,
და	მცხ.რიცხ	და ქმნა მოსე გუელი რვალისაჲ და აღმართა იგი საზღვართა ზედა. და იყო, რაჟამს უკბინის გუელმან კაცსა, და მიჰხედის გუელსა მას რვალისასა და ცხონდის.
და	მცხ.რიცხ	და იყო დღესა მას, რომელსა აღასრულა მოსე, რათა აღმართოს კარავი იგი და სცხო მას და განწმიდა იგი.
და	მცხ.ისო	და ღელენი მთათა ქუეშენი მთიდგან ალაკისათ და რომელ აღჰმართეს სეირასა და გალგალდმდე და ველი ლიბანისა მთასა ქუეშე აერმონსა. და მეფენი მათნი ყოველნი მოსრნა და მოწყჳდნა იგინი.
და	მცხ.ისო	და მოვიდა ისო მას ჟამსა შინა და მოსრნა, რომელნი იყვნეს აკიმს შინა მთისაგან ქებრონისა და დაბირით, და ანობით და ყოვლისაგან საზღვრისა ისრაჱლისა ქალაქებითურთ მათით. და მოსრნა იგინი ისო.
და	მცხ.ისო	მთათა შინა და ველთა, და არაბიას შინა და ესედოთს შინა და უდაბნოსა ზედა და ნაგებსა შინა ქეტელი და ამორეველი და ქანანელი... და ფერეზელი და ეველი და იებოსელი.
და	მცხ.მსაჯ	და მისცნა იგინი უფალმან ჴელთა იაბისსა, მეფისა ქანანელთასა, რომელი მეფობდა ასურს შინა, და მთავარ ერისა მისისა იყო სისარაჲ. და დამკჳდრებულ იყო არისოთს წარმართთასა.
და	მცხ.ლუკა	და თქუა: ორნი თანა-მდებნი იყვნეს მასესხებელისა ვისნიმე: ერთსა თანა-ედვა ხუთასი დრაჰკანი, ხოლო ერთსა მას – ერგასისი.
და	მცხ.რომ	და ესავ თავსა შენსა წინამძღურად ბრმათა, ნათლად, რომელნი არიან ბნელსა შინა,
და	მცხ.რიცხ	ნათესავისა მის ზაბულონსი - ორმეოცდააჩჳდმეტ ათას და ოთხას.
და	მცხ.ისო	აროერითგან, რომელ არს კიდესა ნაღუარევისა არნონისასა და ქალაქი, რომელ არს საშუვალ ჴევსა, და ყოველი მისორიმე დაბათგან.
და	მცხ.ისო	ყოველი სამეუფოჲ ოგისი ბასანს შინა, რომელ მეფობდა ასტაროთს და ედრაინს შინა, ესე დაშთომილ იყო გმირთაგანი, და მოკლა იგი მოსე და აღჴოცა,
და	მცხ.მსაჯ	და წარმოვიდეს მიერ ძენი ისრაჱლისანი მას ჟამსა შინა. და მივიდა კაცად-კაცადი ტომსა თჳსსა და ნათესავსა თჳსსა და მიეგო კაცად-კაცადი სამკჳდრებელსა თჳსსა. მათ დღეთა შინა არა იყო მეფე ისრაჱლსა შორის და კაცად-კაცადი ნებასა თავისა თჳსისასა თუალთა წინაშე მისთა ჰყოფდა.
და	მცხ.ისო	და ყოველი მისურიმი ესებონმდე და ყოველი ქალაქი, რომელ არს მისურს შინა, და დებონი, და ბამოთი, ბაალი და სახლნი ბელმონისნი,
და	მცხ.ნეშტ1	და დაემკჳდრნეს ბერსაბეეს და სამაას, და მოლაადს, და სერასულას,
და	მცხ.ეზრ3	და მეფობდა ჰურიასტანსა და იერუსალჱმსა სამ თვე და აყენებდა მეფე იგი მეგჳპტელთა, რათამცა არა ვინ მეფობდენ იერუსალჱმსა.
და	მცხ.ისო	და ყოველი სამეუფოჲ სეონ მეფისა ამორეველთაჲსაჲ, რომელ მეფობდა ესებონს შინა, რომელ მოკლა მოსე იგი, და წინამძღუარნი მადიამისანი და ები, და ჰროკამ, და სურ, და ჰრუბენ მთავარი სეონისაჲ, რომელ მკჳდრ იყო ქუეყანასა.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი რუბენისნი იორდანე საზღვრად, ესე სამკჳდრებელი ძეთა რუბენისთა, ტომად-ტომად მათა ქალაქები და ვანები მათი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა დედაკაცი იგი განთიად და დაეცა იგი კართა ზედა სახლისა მის კაცისათა, სადაცა იყო უფალი იგი მისი, და სულნი წარჰჴდეს.
და	მცხ.ისო	და ესენი არიან, რომელთა დაიმკჳდრეს ძეთა ისრაჱლისათა ქუეყანა ქუეყანასა ქანანისასა, რომელ დაუმკჳდრეს ელიაზარ მღდელმან და ისო ნავესმან და მთავართა ტომთა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მათე	აჰა მე მიგავლინებ თქუენ, ვითარცა ცხოვართა შორის მგელთა. იყვენით უკუე მეცნიერ, ვითარცა გუელნი, და უმანკო, ვითარცა ტრედნი.
და	მცხ.ისო	და აწ გამომზარდა მე უფალმან, ვითარცა თქუა ესე, მეორმეოცდამეხუთე წელი არს, ვინათგან თქუა უფალმან ღმერთმან სიტყუაჲ ესე მოსეს მიმართ და ვიდოდა ისრაჱლი უდაბნოსა ზედა და აწ, აჰა, ესერა, მე დღეს ოთხმეოცდახუთ წლის ვარღა, დღეს მიძლავს.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა მათ: მთად წარვედით, ნუუკვე შეგემთხჳნენ მდევარნი იგი თქუენნი და დაემალენით მუნ სამ დღე ვიდრე უკმოქცევადმდე, რომელთა დევნა-უყოფიეს უკუანა თქუენსა. და ამისა შემდგომად წარხჳდეთ გზასა თქუენსა.
და	მცხ.ისო	და მოსცა იგი უფალმან ჴელთა ისრაჱლისათა. და დაიპყრეს ლემნაჲ და მეფჱ მისი. და მოსრნეს იგინი პირითა მახჳლისათა და ყოველი მშუმინვიერი მას შინა. და არა დაშთა მისგანი არცა ერთ განრინებული და ოტებული და ეგრე უყვეს მეფესა მას, ვითარცა უყვეს მეფესა იერიქოჲსასა.
და	მცხ.ისო	და ვითარ ესმა იაბინს, მეფესა ასურისასა, მიუვლინა იობაბს, მეფესა მარდონისასა, და მეფესა სუმერონისასა, და მეფესა აქიფისასა.
და	მცხ.ისო	და მეფესა სიდინით კერძოთა დიდსა მთისასა და რაბათდ, რომელ იყო მართლ ქენერეთსა, და ველსა და ნაფეთდორდ და ზღჳსკიდისათა.
და	მცხ.ისო	ქანანელთა აღმოსავალით და ზღჳსკიდისათა და ამორეველთა და ქეტელთა და ფერეზელთა და იობოსელთა, რომელ იყვნეს მთასა შინა და ეველთა, რომელ იყვნეს ქუეშე აერმონსა, და მასეფათდ.
და	მცხ.ისო	და გამოვიდეს იგინი და მეფენი მათნი მათ თანა, ვითარცა ქჳშაჲ, რომელ არს კიდესა ზღჳსასა, სიმრავლით და ცხენები და ეტლები დიდად ფრიად.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა უფალმან ისოს: ნუ გეშინინ პირისაგან მათისა, რამეთუ ხვალე ამას ჟამსა მიგცნე იგინი დაცემულნი წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა. ჰუნებსა მათსა დაჰკუეთნეთ კირნი და ეტლები მათი დასწუათ ცეცხლითა.
და	მცხ.ისო	რამეთუ უფლისა მიერ იყო განძლიერებაჲ ისრაჱლისაჲ და გული მათი შეემთხუეოდა ბრძოლად ისრაჱლისა, რათა მოსრნეს, რათა არა იყოს მას ზედა წყალობაჲ, და მოისრნეს იგინი, ვითარცა ჰრქუა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.ისო	ესე სამკჳდრებელი ძეთა გადისთა ტომად-ტომად მათა და ქალაქად-ქალაქად მათა და ვანები მათი.
და	მცხ.ისო	და მოვიდეს ძენი იუდაჲსნი ისოჲსა გალგალს შინა და ჰრქუა მას ქალებ იეფონისმან კენეზელმან: შენ უწყი სიტყუაჲ, რომელ თქუა უფალმან მოსეს მიმართ, კაცისა ღმრთისა, ჩემთჳს და შენთჳს კადჱს ბარნჱს შინა.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი მათნი ბღუარით კერძო ვიდრე ზღუად კერძო მარილოვნად, ცხჳრითგან, რომელ მიიწევის ბღუარით კერძო მისსა და განვალს აკრამბი და გარემოვალს სეენასა და აღვალს ბღუარით კადედ ბარნედ.
და	მცხ.ისო	და საზღუარნი მათნი აღმოსავალითნი: ყოველი ზღუაჲ მარილოვანი იორდანედმდე და საზღვარნი ჩრდილოჲთ კერძონი ცხჳრითგან ზღჳსაჲთ და ერთკერძო იორდანითგან.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძე მისი პირმშო აბდონ, და ისირ, და კის, და ბაალ, და ნერ, და ნაბად.
და	მცხ.ისო	და აღვალს საზღვარი მეოთხესა ოდენ ნაწილსა ჴევისა აქორისასა და შთავალს გალგალდ კერძო, რომელ არს მართლ გამოსავალსა ადომისასა, რომელ არს ბღუარით კერძო ჴევსა და განიწევის წყლად კერძო წყაროჲსა ლელიუსად, და იყოს გამოსავალად მისა წყაროჲ ჰრუგელისაჲ.
და	მცხ.ისო	და მი-გარე-ვლოს საზღვარმან ბაალით ზღუად კერძო მთასა სეირასა, და გარეწარვლოს ზურგით კერძო ქალაქი იარიმი ჩრდილოჲთ კერძო (ესე არს ქასალონი) და შთავიდეს მზისქალაქად კერძო და გარეწარვლოს ბღუარით კერძო.
და	მცხ.მეფ1	და მოიღეთ კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა, დადევით ურემსა მას ზედა, და ჭურჭელი ოქროსა თანაწარეცით გვემულებისათჳს და შთადევით იგი ჩაჴვსა და დადევით გვერდით კერძო მისა, და წარავლინენით იგი და განიყვანენით, რათა წარვიდეს.
და	მცხ.ისო	და მიაწიოს საზღვარი ზურგით აკარონსა ჩრდილოჲთ კერძო, და მიაწინეს საზღვარნი საქქარონადმდე და თანაწარვლოს მთაჲ ქუეყანისა ბაალისაჲ. და მიაწიოს იაბნეამდე და იყოს გარემოსავალი საზღვართა ზღუად კერძო
და	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდეს ესენი დაწერილნი სახელით დღეთა ეზეკია მეფისა ჰურიასტანისათა, და მოსრნეს მკჳდრნი მათნი და მინელნი იგი, რომელნი პოვნეს მუნ, და შეჩუენებულ-ყუნეს იგინი ვიდრე აქა დღედმდე და დაემკჳდრნეს მათ წილ, რამეთუ საძოვარი საცხოვართა მათთათჳს იყო მუნ.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა მას: მეც მე კურთხეული, რამეთუ ქუეყანად ნაგებდ მიმცემ მე. მომეც მე გოლადმაიმი. და მისცა მას ქალებ გოლათი ზენაჲ და გოლათი ქუეყანაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და უბრძანა ბარაკ ზაბულონსა და ნეფთალიმსა კედეს შინა. და მივიდეს მის თანა ათ ათასოდენ კაც, და მივიდა დებორაცა მის თანა.
და	მცხ.ისო	და ესთლადი, და ქესილილი, და ერმაი,
და	მცხ.ისო	ველსა ზედა ესთაორისასა: და სარააჲ, და ასნაჲ.
და	მცხ.ისო	და იერიმოთი, და ოდოლამი, და ნემრაჲ, და სოქოჲ, და აზექაჲ,
და	მცხ.მსაჯ	და აგრძნა ესე იუათარ. და წარვიდა და დადგა იგი თხემსა მას ზედა მთისა გარიზინისასა. და აღიღო ჴმაჲ თჳსი, და ეტყოდა მათ და ჰრქუა: ისმინეთ ჩემი კაცთა სიკიმისათა, და ისმინოს თქუენი ღმერთმან!
და	მცხ.ისო	და ლაქისი, და ბაზკათაჲ, და აგლომი,
და	მცხ.ისო	და იეფთაჲ, და ასენნაჲ, და ნესები, და კაილაჲ, და აქზიფი, და მარესაჲ, და ელომი, ქალაქები ცხრა და დაბნები მათი.
და	მცხ.ისო	და აკარონითგან იემნაჲ და ყოველნი, რავდენნიცა არიან მახლობელად ასდოდსა და დაბნებსა მათსა: ასდოდი და დაბნები მისი.
და	მცხ.ისო	და მთათა საფარისათა, და იეთერი და სოქოი.
და	მცხ.ისო	და ანობი, და ესთემონი, და იამინი.
და	მცხ.ისო	და იანუმი, და ბეთთააფუეაჲ, და აფაკაჲ,
და	მცხ.ისო	და ქამმატაჲ, და ქალაქები არბოჲ. (ესე არს ქებრონი) და სიორი, და ქალაქები ცხრაჲ და დაბნები მათი.
და	მცხ.ისო	და ჵნი, და ქერმელი, და ზიფი: და ეტტაჲ,
და	მცხ.მალ	ხოლო თქუენ მისდერკით გზისგან და უძლურ-ჰყვენით მრავალი შჯულსა შინა და განხრწენით აღთქმაჲ ლევისი, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი,
და	მცხ.ისო	და მაროთი, და ბეთნოთი, და ეზთეკენი, ქალაქები ექუსი და დაბნები მათი. თეკჱ, და ეფრათაჲ, (ესე არს ბეთლემი), და ფაგორი, და ეტამი, და კოლონი, და ტატამი, და სურესი, და კარიმი, და გალლიმი, და ბბეთერი, და მონოქოჲ, ქალაქები ათერთმეტი და დაბნები მათი.
და	მცხ.ისო	კარიათბაალი (ესე არს ქალაქი იარიმისი) და რებაჲ, ქალაქნი ორნი და დაბნები მათი და ვანები მათი.
და	მცხ.ისო	და ნებსანი, და ქალაქნი მათილთანი, და ენგადი, ქალაქები შჳდნი და დაბნები მათი.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი ძეთა იოსებისთანი იორდანითგან, რომელ არს იერიქოჲთ კერძო, აღმოსავალით უდაბნოდ და აღვიდეს იერიქოჲთ მთით პირსა უდაბნოჲთ ბეთელად. და განვიდეს ბეთელით ლუზად,
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი ტომად-ტომად მათა: აღმოსავალით ასტაროთი და ადარი ვიდრე ზენა ბეთორონდმდე და გაზარაჲ.
და	მცხ.ისო	და ქალაქები, რომელ განიკუთნეს ძეთა ეფრემისთა შორის სამკჳდრებელისა, ძეთა მანასესთანი ყოველი ქალაქები და დაბნები მათი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მისცეს მას ქალაქნი შესავედრებელნი მეოტთანი: სჳქემი და გარემო სათესავი მისი საზღვართა ეფრემისთა, და გაზირი და გარემო სათესავი მისი.
და	მცხ.ისო	და არა მოსპო ეფრემ ქანანელი, რომელ მკჳდრ იყო გაზერს შინა, და შენ იყო ქანანელი შორის ეფრემისა მოაქადღედმდე ვიდრე აღმოსავალადმდე ფარაო მეფისა ეგჳპტისაჲ. და დაიპყრა ქალაქი და მოწუა იგი ცეცხლითა, და ქანანელნი და ფერეზელნი, და მკჳდრნი გაზერისანი და გმირნი, და მისცა იგი ფარაო ზითვად ასულსა თჳსსა.
და	მცხ.კოლ	რამეთუ ვეწამები მას, ვითარმედ აქუს შური ფრიადი თქუენთჳს და ლავდიკელთა მათთჳს და იერაპოლელთა.
და	მცხ.ისო	და სალფაათს, ძესა სოფერისსა, არა ესხნეს მას ძეებ, არამედ ასულებ. და ესე არს სახელები ასულთა სალპაადისთა: მაალი, და ნუსა და ეგლა, და მელქა და თესრა.
და	მცხ.ნეშტ1	და შვა მოოქა, ცოლმან მაქირისმან, ძე და უწოდა სახელი მისი ფარეს; და სახელი ძმისა მისისა სოროს და ძენი ამისი - ულამ და რეკემ.
და	მცხ.ისო	ჩრდილოჲთ კერძო ნაღუარევისა და იყოს გამოსავალად მისა ზღუაჲ ჩრდილოჲთ კერძო და იზაქარისა აღმოსავალით.
და	მცხ.ისო	იყოს მანასესი შორის იზაქარისა და შორის ასერისა, ბეთსანს და დაბნები მათი, და მკჳდრნი დორისანი, დაბნები მისი, და მკჳდრნი მაგედოჲსანი და დაბნები მისი, და მკჳდრნი თანაქისანი და დაბნები მისი, და მესამე ნაწილი ნაფეთისი და დაბნები მისი.
და	მცხ.იოან	ჰკითხეს მას და ჰრქუეს: და რაჲსათჳს ნათელ-სცემ, უკუეთუ არა ხარ შენ ქრისტე, არცა ელია, არცა წინაწარმეტყუელი იგი?
და	მცხ.ისო	სიტყუას უგებდეს ძენი იოსებისნი ისოს და ჰრქუეს: რაჲსათჳს დაგჳმკჳდრე ჩუენ ნაწილი ერთი და საზომი ერთი? ხოლო მე ერმრავალ ვარ და ღმერთმან მაკურთხა მე.
და	მცხ.მეფ1	და დადგა დავით ანქუშის თანა გეთსა შინა, იგი თავადი და ერი იგი და ყოველი სახლი მათი და ორნივე იგი ცოლნი მისნი: აქინამ იზრაიტერი და აბგეა, ცოლი იგი ნაბალისი კარმელელისა.
და	მცხ.ისო	და განკრბა ყოველი კრებული ძეთა ისრაჱლისათა სელომდ. და აღდგეს მუნ კარავი საწამებელისაჲ და ქუეყანაჲ დაიპყრა მათგან.
და	მცხ.მსაჯ	და გამოვიდა გაალ, ძე აბედისი, და დადგა იგი კართა თანა ბჭეთა მის ქალაქისათა. და წარმოიძრა აბიმელექ და ერი მის თანა ადგილისა მისგან სამზიროჲსა და მოვიდოდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღწერნა იგინი სემაია, ძემან ნათანელისამან, მწიგნობარმან ლევისგანმან, წინაშე მეფისა და მთავართა, და სადუკის მღდელსა და აქიმელიქისასა. ძისა აბიათარისასა, მთავართა მამადმამათა მღდელთასა და ლევიტელთა, სახლისა მამულისათა, ერთ-ერთი ძეთაგან ელიეზარისა და ერთ-ერთი ძეთაგან ითამარისა
და	მცხ.ისო	და აღდგეს კაცნი იგი და წარვიდეს. და ამცნო ისო, რომელნი-იგი წარვიდეს განზომად ქუეყანისა მის და ჰრქუა: წარვედით და განზომეთ ქუეყანაჲ და მოვედით ჩემდა აქა და მოგცე თქუენ სამკჳდრებელი წინაშე უფლისა სელომს შინა.
და	მცხ.ისო	და წარვიდეს, და განზომეს ქუეყანაჲ და იხილეს იგი და აღწერეს ქალაქად-ქალაქად შჳდად ნაწილად წიგნსა და მოართუეს ისოს სელომდ.
და	მცხ.ისო	და აღმოუჴდა წილი ნათესავსა ბენიამენისსა პირველად ტომად-ტომად მათა. და აღმოუჴდა საზღვარი ნაწილისა მათისა საშუვალ იუდაჲსა და საშუვალ ძენი იოსებისნი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოციქულნი წარავლინნა გედეონ ყოველთა საზღუართა ეფრემისათა და ჰრქუა: გარდამოვედით შემთხუევად მადიამისა და დაიპყართ წიაღსავალი იგი ვიდრე ბეთბერადმდე და იორდანე. და აღიზახა ყოველმან კაცმან ეფრემისმან, და უსწრეს და დაიპყრეს წყალი იგი ვიდრე ბეთბერადმდე და იორდანე.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი მათნი ჩრდილოჲთ კერძო იორდანით. და აღვიდეს საზღვარნი ზურგით იერიქოჲსა ჩრდილოჲთ კერძო და აღვიდეს მთასა ზღუად კერძო. და იყოს გამოსავალი მისი მადბარიტის ბეთავნი.
და	მცხ.ისო	და შთავიდეს საზღვარნი ზოგსა ზედა მთისასა, რომელ არს პირით კერძო მაღნარსა ძისა ენუმისთა, რომელ არს ერთკერძო ემეკრაფაინსა: ჩრდილო და შთავიდეს გეონომდ, ზურგით კერძო იებუსისსა, ბღუარით კერძო და შთავიდეს წყაროსა ჰრუგელისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ესრეთ მოციქულთა მათ მთავართა ბაბილოვნით, რომელნი მოივლინნეს მისა კითხვად მის მიერ ნიში, რომელი იქმნა ქუეყანასა ზედა და დაუტევა იგი უფალმან, რათა გამოსცადოს იგი და იცოდის გულისა მისისა.
და	მცხ.ისო	გაბაონი, და ჰრამაჲ, და ბეროთი.
და	მცხ.ისო	და მასფაჲ, და კეფირაჲ, და ამოსაჲ.
და	მცხ.ისო	და რეკიმი, და იერფაელი, და თარალაჲ.
და	მცხ.ისო	და იყო მათა სრულიად ბერსაბე, და საბეჱ და მოლადამ,
და	მცხ.ისო	და სეკელა და ბეთამმარქაგოთი, და ასერსურიმი.
და	მცხ.გამ	აღიპყრნა მოსე ჴელნი თჳსნი ზეცად და მიავლინა უფალმან ქარი ბღუარისაჲ ყოველსა მას ზედა ქუეყანასა დღე ყოველ და ღამე ყოველ. განთიადითგან შემწუხრებადმდე და მიცისკრადმდე ქარნი იგი ქროდა და აღმოადინებდა მკალსა.
და	მცხ.ისო	და ბეთლაბათი, და აგარაკნი მათნი. და ქალაქები ათცამეტი და დაბნები მათი, იანი, და ჰრემონი, და იეთერი, და ასანი, ქალაქები ოთხი და დაბნები მათი,
და	მცხ.ისო	და მიიქცეს სარითით მართლ აღმოსავალით ბეთსამონსა საზღვართა ზედა ქასალოთ თაბორისათა და განვიდეს
და	მცხ.ისო	დაბრათდ კერძო და აღვიდეს იაფგაიდდ კერძო და მიერ მი-გარე-ვიდეს მართლ აღმოსავალად გათად კერძო ქალაქად კასიმდ და განვიდეს ჰერმოთამმათარინ ანნუათდ.
და	მცხ.ისო	ესე არს სამკჳდრებელი ნათესავისა ძეთა ზაბულონისათა, ტომად-ტომად მათა ქალაქები ესე არს და დაბნები მათი.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი მათნი: იეზრაელი, და ქასელოთი,
და	მცხ.დან	და გულისხმის-მყოფელნი განბრწყინდენ, ვითარცა ბრწყინვალება სამყაროჲსა და მართალთაგანნი მრავალთანი, ვითარცა ვარსკულავნი, საუკუნეთადმი და მერმეცა.
და	მცხ.ისო	და სუნამი და აფერაიმი, და სიანი, და ჰრნათი, და ანარეთი, და რაბბოთი და კესიონი და აემსი,
და	მცხ.ისო	და რაბბოთ, და კესიონ და აიემის რაჲენოთ და ენგდის და ენგდდო, და ჰრეთფასჱ.
და	მცხ.ისო	ესე არს სამკჳდრებელი ნათესავისა ძეთა იზაქარისთა ტომად-ტომად მათა, ქალაქები და ვანები მათი.
და	მცხ.ფსალმ	კაცი პატივსა შინა იყო და არა გულისჴმა-ყო, ჰბაძვიდა იგი პირუტყუთა უგუნურთა და მიემსგავსა მათ. დიდება
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი მათნი: ქელკათი და ოული, და ბატნაჲ, და აქსაფი, და ლიმელიქი,
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო კიდობანი იგი ღმრთისაჲ სახლსა აბედადარისასა სამ თვე. და აკურთხა ღმერთმან აბედადარისი და ყოველივე მისი.
და	მცხ.ისო	და ამადი და მასალი და მიიწიოს კარმელად ზღჳთ კერძო და სიურდ, და ლაბანაოდ, და სამდ.
და	მცხ.ისო	და მიიქცეს აღმოსავალით კერძო მზისათ ბეთაგონდ და მიიწიოს ზაბულონდ და ქუეყანად იეთფალისად ჩრდილოჲთ კერძო და შევიდეს საზღვართა ასაფთაისათა ბეთაემიკდ და მივიდეს გარეშე საზღუართა ანიელისთა და შევიდეს ქაბოლდ, მარცხლ კერძო.
და	მცხ.ისო	ესე სამკჳდრებელი ნათესავისა ძეთა უერისთაჲ ტომად-ტომად მათა, ქალაქები მათი და დაბნები მათი.
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე, რომელი შეიწიროს კაცთაგან, არა იჴსნეს ჴსნით, არამედ სამკჳდრებელით მოკუდეს.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ალფადისნი: ოედ და მისაალ და სეამერ. ამან აღაშენა ონაა და ლოოდი და დაბნები მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და სამკჳდრებელი მათი და საყოფლები მათი: ბეთელი და დაბნები მისი, მზისა აღმოსავალით, და აზერი და დაბნები მისი, და სჳქემი და დაბნები მისი ვიდრე გაზადმდე და სოფლები მისი.
და	მცხ.ისო	და ქალაქი ზღჳსკიდები ტჳრელთაჲ, ტჳროსი, და ამათი.
და	მცხ.ისო	და იარიონი და მაგდალიჱლი, ორამი და ბეთანათი, და თასმოსი, ქალაქები ათცხრამეტი და ვანები მათი.
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე პირმშოჲ საცხოვართა შორის, რომელი იყო ღმრთისა, ნუ ვინ შესცვალებნ გინა თუ ჴბოჲ, გინა თუ ცხოვარი უფლისად იყოს.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი სამკჳდრებელისა მათისანი: სარააჲ და ესთაული, და ქალაქი სამესი.
და	მცხ.ისო	და სალაბინი, და იაალომი, და ითლაჲ, და ელონი, და თამნაჲ, და კარონი,
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა საულ ერსა მას: ისმინეთ ესე, ნაშობნო ბენიამენისანო! უკუეთუ ნანდვილვე ძემან იესესმან მოგცეს თქუენ დაბნები და აგარაკები, გინა ზვრები ვენაჴთა, ანუ თუ დაგადგინეს თქუენ ასისთავად და ათასისთავად?
და	მცხ.ისო	და აღმოუჴდა საზღვარი ძეთა დანისთა მათგან. ესე არს სამკჳდრებელი ნათესავისა ძეთა დანისთა ტომად-ტომად მათა, ქალაქები და დაბნები მათი. და აჭირეს ძეთა დანისთა ამორეველსა, მაჭირებელსა მათსა, მთასა შინა. და არა უტევებდეს მათ ამორეველნი შთასლვად ველად და იჭირვოდა მათგან საზღვარი ნაწილისა მათისა. და წარვიდეს ძენი დანისნი და ჰბრძოდეს ლესემსა, და დაიპყრეს იგი და მოსრნეს იგინი პირითა მახჳლისათა და დაეშენნეს მუნ და უწოდეს სახელი მისი ლესენდან მსგავსად სახელისა მის მთისაჲსა.
და	მცხ.ისო	ესე არს სამკჳდრებელი ნათესავისა ძეთა დანისთა ტომად-ტომად მათა, ქალაქები ესე და დაბნები მათი.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ შემდგომად განწმედისა მის იჴსნიდეს სახლსა მას თჳსსა, შესძინოს ნახუთალი ვეცხლისა სასყიდელსა მისსა და იყოს მისა სახლი იგი.
და	მცხ.ისო	და დაასრულეს ქუეყანაჲ იგი დამკჳდრებად საზღვრად-საზღვრად მათა. და ამორეველი დაშთა დამკჳდრებად აელომს და სალამიდს შინა. და დამძიმდა ჴელი ეფრემისი მათ ზედა. და ექმნეს მათ იგი მოჰარკე და წარვიდეს მოხილვად ქუეყანისა და საზღვართა მათთა. და სცეს ძეთა ისრაჱლისათა ნაწილი ისოს ძეთა ნავესთა მათ შორის ბრძანებითა უფლისათა.
და	მცხ.ისო	და მისცა მას ქალაქი, რომელ ითხოვა, თამნათსარაჲ, რომელ არს მთასა ეფრემისასა და აღაშენა ქალაქი და დაეშენა მუნ.
და	მცხ.ისო	ესე არს განყოფაჲ, რომელ დაუმკჳდრეს ელიაზარ მღდელმან და ისო, და ისო ნავესი და მთავართა ტომთა ნათესავთა ისრაჱლისათა წილით სედომს შინა წინაშე უფლისა კართა ზედა კარვისა მის საწამებელისათა და წარვიდეს მოხილვად ქუეყანისა.
და	მცხ.იერ	და თქუენ ისმინეთ სიტყუა უფლისაჲ ყოველმან განსახლვამან, რომელი განვავლინე იერუსალიმით ბაბილონად, რამეთუ სთქუთ: დაადგინნა უფალმან ჩვენ ზედა წინაწარმეტყუელნი ბაბილონს შინა.
და	მცხ.ისო	მიივლტოდეს ერთსა მას ქალაქთაგანსა და დადგეს შესავალთა მათ ბჭეთა ქალაქისათა და ეტყოდეს ყოველთა მოხუცებულთა მის ქალაქისათა სიტყუათა თჳსთა და შეწყნარებულ იყოს იგი ერისა მის თანა. და სცენ მას ადგილ და დაემკჳდროს მათ თანა.
და	მცხ.ისო	და თუ სდევდეს მას მახლობელი სისხლისაჲ მის, ნუ მისცემედ ჴელთა მისთა მომკლველსა მას, რამეთუ არა ნებსით სცა მოყუასსა მას თჳსსა და არა მტერად იყო მისა გუშინ და ძუღუან.
და	მცხ.ისო	და დაემკჳდრენ ქალაქსა მას ვიდრე წარდგომადმდე წინაშე ერსა მის საშჯელად ვიდრე სიკუდიდმდე მღდელისა მის დიდისა, რომელი იყოს დღეთა მათ და მაშინღა მოიქცეს მკლველი იგი ადგილად თჳსა და ქალაქად, რომლისაგან ივლტოდა.
და	მცხ.მეფ1	და ამისა შემდგომად მოსწყჳდა იონათამ ერი იგი განდგომილი ფილისტიმელთა, რომელი იყო ბორცუსა მას. და ესე მიესმა უცხოთესლთა მათ და უბრძანა საულ ნესტვისა დაბერვა ყოვლისა მიმართ სოფლისა და თქუა: უწყოდენ ყოველმან სოფელმან ებრაელთამან, ვითარმედ განდგეს მონანი იგი!
და	მცხ.ესა	და შემდგომად ჟამისა არა იყოს მისსა არარაჲ მწუანე განჴმობისათჳს, დედანი მომავალნი ხილვისაგან მოვედით, რამეთუ არა ერი არს მქონებელი გულისჴმის-ყოფისა. ამისთჳს არ შეიწყალნეს იგინი, რომელმან შექმნნა იგინი, არცა რომელმან აღზილნა იგინი, არ მოწყალე ექმნეს მათ.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა ელისე: ცხოველ არს უფალი, რომელმან განმაძლიერა მე წინაშე მისა, უკუეთუმცა არა თუალ-ვასხენ იოსაფატს, მეფესა იუდასსა, არცაღამცა მიგხედე და გიხილე შენ.
და	მცხ.იობ	შიშითა და ოხრითა ღამისათა დაეცის შიში კაცთა ზედა.
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: კაცმან თუ ცოდოს წინაშე ღმრთისა არა ნეფსით ყოველთა მათგან ბრძანებათა ღმრთისათა, რომელ არა ჯერ-არს ყოფად, და ყოს ერთი რაჲმე მათგანი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი სემიონისნი: ამნონ და რანო და ძე ანანისი - თილონ. და ძენი ესთესნი: ბენზჰეთ და ზოქათ. და ძენი ზოქათისნი
და	მცხ.ებრ	ვითარცა-იგი დღეთა მათ ჴორცთა მისთასა ვედრებასა და ლოცვასა შემძლებელისა მის მიმართ ჴსნად მისა სიკუდილისაგან ჴმითა მაღლითა და ცრემლითა შესწირვიდა, და შეისმინა მისი მოშიშებისა მისგან.
და	მცხ.ისო	და ნათესავისაგან დანისისა ელთეკოჲ და განკუთნებული გარემოჲს მისსა, გებეთონი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა, იალონ და განკუთნებული გარემოჲს მისსა,
და	მცხ.ლევ	და კაცმან უკუეთუ შეწიროს ძღუენი მისი მსგავსად ყოვლისავე აღსაარებისა მათისა და ყოვლისავე ნებისა მათისა მსხუერპლი ცხორებისაჲ ღმრთისა, რომელი განაჩინა აღთქმით დღესასწაულთა მათ თქუენთა მროწ[ლე]თაგან, ანუ თუ არვისაგან, უბიწო იყოს, შეწიროს, ყოველიმცა ბიწი ნუ არს მის თანა,
და	მცხ.ისო	და ძეთა გესონისთა ლევიტელთა ზოგისაგან ნათესავისა მანასესისა ქალაქნი განკუთნებულნი კაცისმკლველთა, გოლანი ბასანიტიდს და განკუთნებული გარემოჲს მისსა, და ბეესთენაჲ და განკუთნებული გარემოჲს მისსა, ქალაქნი ორნი.
და	მცხ.დაბ	და მიიყუანეს აბრაამ და ნაქორ თავისა თჳსისათჳს ცოლნი, სახელი ცოლისა აბრაამისისა - სარაჲ და სახელი ცოლისა ნაქოერრისისა მელქა, ასული აჰრონისი, მამისა მელქასი, და მამისა იესტანისი.
და	მცხ.ისო	და ნათესავისაგან ასერისა მასაალი და განკუთნებული მისა და აბდონ და განკუთნებული მათი,
და	მცხ.დან	და შენ, დანიელო, დაჰმარხენ სიტყუანი და დაჰბეჭდე წიგნსა ვიდრე ჟამამდე აღსასრულისა, ვიდრემდის განისწავლნენ მრავალნი და განმრავლდეს მეცნიერება.
და	მცხ.ისო	და ნათესავისაგან ნეფთალემისი ქალაქი განკუთნებული კაცისმკლველისათჳს კედესი გალილეას შინა და განკუთნებული გარემოჲს მისა, და აენმათდორი და განკუთნებული მათდა მიმართ, და ნოთმონი და განკუთნებული გარემო მისა, ქალაქები სამი.
და	მცხ.ისო	და ტომთა ძეთა მერარისთა ლევიტელთა სხუათა ნათესავისაგან ძეთა ზაბულონისთა იეკნამი და გარემო სათესავი მისი, და დემნაჲ.
და	მცხ.იერ	ხოლო დავრდომილთაგან ქუეყანისათა დაუტევნა ნაბუზარდინ, მთავარქონდაქარმან, ვენაჴისმოქმედად და ქუეყანისმოქმედად.
და	მცხ.ივდ	და წელსა მეთურამეტესა, ოცდაორსა პირველისა მის თთჳსასა იყო სიტყუაჲ სახლსა შინა ნაბოქოდონოსორისა, მეფისა ასურასტანისსა, შურისგებად ყოვლისა ქუეყანისა, ვითარცა-იგი იტყოდა.
და	მცხ.ისო	და წიაღ იორდანესა იერიქოჲთ კერძო ნათესავისაგან რუბენისი ქალაქი შესავედრებელი კაცისმკლველთაჲ. ბოსორი უდაბნოსა ზედა მისურურისასა და გარემო სათესველნი მისნი,
და	მცხ.ისო	ნათესავთა გაადისთა ქალაქი კაცისმკლველთათჳს რამოთ, გალდ და, გარემოჲს სათესველი მათი, მანაიმ და გარემოჲს სათესველი მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და მისცა იოაბ მეფესა რიცხჳ ახილვისა მის ერისა. და იყო ისრაჱლი ათას ათასეულ და ას ათას კაცთა მახჳლოსანთა, და იუდა ოთხასორმეოცდაათას მახჳლოსანი კაცი.
და	მცხ.ისო	ესებონი და გარემოჲს სათესველი მისი, ოზერ და გარემოჲს სათესველი მისი, და იაზეირი და გარემოჲს სათესველნი მისნი. ყოველი ქალაქები ოთხი.
და	მცხ.ივდ	და სადა სდევნიდეს მეგჳპტელნი, მოაქცია და წყალმან დაანთქნა იგინი, რომელ არცაღა თუ ერთი განერა მოსაჴსენებელად შემდგომთათჳს.
და	მცხ.რიცხ	ესე რიცხჳ ძეთა ისრაჱლისათაჲ და სახლად-სახლად მამათა მათთაჲ და ყოველი აღხილვაჲ ბანაკთა მათთა ძალითურთ მათით ექუსას ათას და სამ ათას და ხუთას და ერგასის.
და	მცხ.ისო	და ეკრძალენით ფრიად ყოფად მცნებათა შჯულისათა, რომელ გუამცნო ჩუენ მოსე, მონამან უფლისამან. და გიყუარდინ უფალი ღმერთი თქუენი ყოველთა გზათა მისთა, ეკრძალენით მცნებათა მისთა და შეუდეგით მას მსახურებად მისა ყოვლითა გულითა თქუენითა და ყოვლითა სულითა თქუენითა.
და	მცხ.ისო	აკურთხნა იგინი ისო და წარავლინნა იგინი და წარვიდეს სახიდ თჳსა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ აოდ: მოდით ჩემ თანა, რამეთუ მოგცნა უფალმან ღმერთმან თქუენმან მტერნი თქუენნი მოაბელნი ჴელთა თქუენთა. და მივიდეს მის თანა და დაიპყრეს წიაღსავალი იგი იორდანისაჲ, რომელ არს მოაბელთა, და არა უტევეს კაცი წიაღსლვად.
და	მცხ.ეზრ3	და ვარქუ მათ, რათამცა მივიდეს ლოდეონ მთავრისა მეფასეთასა.
და	მცხ.რიცხ	და მსხუერპლი მათი და შესაწირავი მათი. და მოიღოს იგი მღდელმან მან წინაშე უფლისა და ყოს იგი ცოდვისათჳს და მსხუერპლი იგი ყოვლად მწუარი მისი.
და	მცხ.ისო	ესრე იტყჳს ყოველი კრებული უფლისა: რაჲ არს ცოდვაჲ ესე, რომელ სცოდეთ წინაშე ღმრთისა ისრაჱლისა უკუნქცევად დღეთა უფლისაგან, რამეთუ ჰქმნენით თქუენდად ბომონნი და განსდეგით უფლისაგან?
და	მცხ.დან	და მე არა სიბრძნისა მიერ მყოფისა ჩემ შორის უფროს ყოველთა ცოცხალთასა საიდუმლოჲ ესე გამომიცხადა, არამედ თანშეტყუებასა უწყებისათჳს მეფესა, რაჲთა გულისზრახვანი გულისა შენისანი სცნნე.
და	მცხ.გამ	მოიჴსენე აბრაჰამისი, ისაკისი და იაკობისი, მსახურთა შენთა, რომელთა-იგი ეფუცა თავისა შენისა, ეტყოდე და ჰრქჳ: ფრიად განვამრავლო ნათესავი თქუენი, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი სიმრავლითა და ყოველი ესე ქუეყანაჲ, რომელ სთქუ, მიცემად ნათესავსა მათსა, და დაიპყრან იგი უკუნისამდე.
და	მცხ.ამოს	და მე აღმოგიყუანენ თქუენ ქუეყანისაგან ეგჳპტისა. და მიმოგიყუანენ თქუენ უდაბნოს ზედა ორმეოც წელ დამკჳდრებად ქუეყანასა ამორრეველთასა.
და	მცხ.მათე	რამეთუ შესაძლებელ იყო ესე განსყიდად დადძალის და მიცემად გლახაკთა.
და	მცხ.ისო	არამედ რათა იყოს საწამებელად საშუვალ თქუენსა და საშუვალ ჩუენსა და საშუვალ შჳლთა ჩუენთა შემდგომად ჩუენსა, რათა ჰმსახურებდენ მსახურებასა უფლისასა წინაშე მისსა შესაწირავითა ჩუენითა და საკუერთხთა ჩუენთასა და მსხუერპლითა ცხორებისა ჩუენისათა. და არა ჰრქუან შჳლთა თქუენთა შჳლთა ჩუენთა ხვალე, ვითარმედ არა არს თქუენდა ნაწილი უფლისა.
და	მცხ.ისო	და ვთქუ: იყოს თუ სადამე და გვეტყოდიან ჩუენ და ნათესავთა ჩუენთა ხვალე და ჰრქუან: იხილეთ მსგავსი ესე საკურთხეველი უფლისა, რომელ ქმნეს მამათა ჩუენთა არა შესაწირავთათჳს და არცა მსხუერპლთათჳს, არამედ შუვა ჩუენსა და შუვა ნათესავისა ჩუენისა.
და	მცხ.სჯლ	აწ თქუენ, ეგერა, წიაღხუალთ იორდანესა შესლვად და დამკვიდრებად ქუეყანისა მის, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცეს თქუენ და დაიმკვიდროთ იგი, და დაეშენეთ მუნ.
და	მცხ.ისო	და ესმა ფინეეზ მღდელსა და ყოველთა მათ მთავართა ერისათა ათასისთავთა ისრაჱლისათა, რომელ იყვნეს მის თანა სიტყუანი ესე, რომელ თქუნეს ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგთა ნათესავთა მანასესთა, და სთნდა მათ.
და	მცხ.სჯლ	და გულისხმა-ჰყო დღეს, ვითარმედ არა თუ ყრმანი თქუენნი, რომელთა არარაჲ უწყიან და არცა იხილეს სწავლაჲ იგი უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ და საკჳრველებანი მისნი, ჴელი იგი მტკიცე და მკლავი იგი მაღალი,
და	მცხ.დან	და ვიხილე მიწევნული ვიდრე ვერძისამდე, და განველურნა მისსა მიმართ, ეკუეთა ვერძსა და შემუსრნა ორნივე რქანი მისნი, და არა იყო ძალი ვერძისა დადგრომად წინაშე მისსა, და დააგდო იგი ქუეყანასა ზედა და დათრგუნა იგი, და არა იყო განმარინებელი ვერძისა ჴელისაგან მისისა.
და	მცხ.ისო	და მიუთხრნეს მათ სიტყუანი ესე და სთნდა ძეთა ისრაჱლისათა. და ეტყოდეს ძეთა ისრაჱლისათა და ჰრქუეს: ნუღარა მიხუალთ ბრძოლად მათა მოსრვად ქუეყანისა ძეთა რუბენისთასა, ძეთა გადისთასა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა და დაეშენნეს მას ზედა.
და	მცხ.ისო	და იყო შემდგომად დღეთა მრავალთა, ოდეს განუსუენა უფალმან ისრაჱლსა ყოველთაგან მტერთა გარემოჲს და ისო მოხუცებულ იყო და მოდგომილ დღეთა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო ნაას ამმანიტელმან და ჰრქუა: რა აღთქმა აღგითქუა თქუენ, გარნა თუ ესე აღმოღება თუალისა მარჯუენისა? და იგი იყოს აღთქუმად თქუენ ზედა და იყოს იგი საყუედრელად ისრაჱლსა შორის უკუნისამდე.
და	მცხ.მეფ1	და იყო თვესა ერთსა მას დღეთასა და მოვიდა ნაას ამმანიტელი და მოიცვა ერითა თჳსითა იაბისი გალადას. და ჰრქუეს კაცთა მათ იაბისელთა ნაას ამმანიტელსა: აღთქმა აღგჳთქუ და პაიმანი დადევ ჩუენ შორის და გმონებდეთ შენ.
და	მცხ.ისო	უკუეთუ მოიქცეთ და შეერთნეთ დაშთომილთა და წარმართთა ამათ, რომელ არიან თქუენ თანა, და მზა-უყოთ მათა მიმართ, და აღერინეთ მათ და იგინი თქუენ,
და	მცხ.ისო	და შეკრიბნა ისო ყოველნი ნათესავნი ისრაჱლისანი სელომდ და მოუწოდა ყოველთა მოხუცებულთა ისრაჱლისათა და მთავართა მათთა და მწიგნობართა მათთა და მსაჯულთა მათთა და დადგეს წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ისო	და მიუგო ისო ყოველსა ერსა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: წიაღ მდინარესა შენ იყუნეს მამანი თქუენნი პირველად: თარაჲ, მამაჲ აბრაჰამისი, და მამაჲ ნაქორისი და ჰმსახურებდეს ღმერთთა უცხოთა.
და	მცხ.ისო	და მივეც მას ისაკი, და ისაკს იაკობი და ესავი. და მივეც ესავსა მთაჲ სეირი სამკჳდრებელად მისა. და იაკობ და ძენი მისნი შთავიდეს ეგჳპტედ და იქმნნეს მუნ ნათესავად დიდად და მრავალ და ძლიერ, და ჰბრძოდეს მათ ეგჳპტელნი.
და	მცხ.ისო	და მოგჳყვანნა ჩუენ ქუეყანასა ამორეველთასა, რომელ მკჳდრ იყვნეს წიაღ იორდანესა, და განგეწყუნეს თქუენ და მოგცნა იგინი უფალმან ჴელთა თქუენთა და დაიმკჳდრეთ ქუეყანაჲ მათი, და მოსრენით იგინი პირისაგან თქუენისა.
და	მცხ.ისო	და არა ინება უფალმან ღმერთმან შენმან წარწყმედად შენდა და კურთხევით გაკურთხნა თქუენ და გიჴსნნა თქუენ ჴელისაგან მათისა და მოგცნა იგინი.
და	მცხ.ისო	და წიაღმოხუედით იორდანესა და მოხუედით იერიქოდ. და გბრძოდეს თქუენ მკჳდრნი იგი იერიქოჲსანი: ამორეველი, და ფერეზელი, და ქანანელი, და ქეტელი, და გერგესეველი, და ეველი და იებოსელი. და მოგცნა იგინი უფალმან ჴელთა თქუენთა.
და	მცხ.მსაჯ	და უკუეთუ ჭეშმარიტად სრულითა გულითა ჰყავთ იერობოალის თანა და სახლისა მისისა თანა ამას დღესა, იხარეთ აბიმელექის თანა და იხარენ აბიმელექ თქუენდა მიმართ.
და	მცხ.ისო	და მოგცა თქუენ ქუეყანა, რომელსა ზედა არა დამაშურალ იყვენით, და ქალაქები, რომელ არა გეშენა, დაეშენენით მათ შინა, და ვენაჴები და ზეთისხილოვანები, რომელ არა დაჰნერგეთ თქუენ, და სჭამთ.
და	მცხ.მეფ1	და მოვლეს მთანი საირისნი და ვერა პოვნეს; და მოვლეს ყოველი ქუეყანა სალიმისნი და არა პოვნეს; და მოვიდეს ქვეყანასა იემინელთასა და არცა მუნ პოვეს.
და	მცხ.მეფ1	და დღეთა მათ შინა წყობისათა მაქმასს ყოვლადვე არა იყო მახჳლი, არცა ჴმალი და არცა ჰოროლი ჴელთა შინა მის ერისათა, რომელ-იგი იყვნეს საულის თანა და იონათანისა, ძისა მისისა, გარნა საულის თანა და იონათანის თანა, ძისა მისისა.
და	მცხ.ისო	უკუეთუ გთნავს თქუენ მსახურებად უფლისა, ირჩიეთ თქუენ დღეს, რომელთა ჰმსახურებდეთ, გინა თუ ღმერთთა მამათა თქუენთასა, რომელ იყვნეს წიაღ იორდანესა, გინათუ ღმერთთა ამორეველთა, რომელთა თანა შენ ხართ ქუეყანასა ზედა მათსა, ხოლო მე და სახლი ჩემი ვჰმსახურებდეთ უფალსა, რამეთუ. წმიდა არს.
და	მცხ.ისო	რამეთუ უფალი ღმერთი ჩუენი არს და მან აღგჳყვანნა ჩუენ და მამანი ჩუენნი ქუეყანით ეგჳპტით სახლით მონებისაჲთ და გჳყო ჩუენ სასწაული დიდ-დიდი და დაგჳცვნა ჩუენ ყოველსა გზასა, რომელსა ვიდოდეთ მას შინა და შორის ყოველთა ნათესავთა, რომელთა თანა წარვიდოდეთ მათ.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო ერსა მას: ვერ უძლოთ მსახურებად უფლისა, რამეთუ ღმერთი წმიდა არს და აღიშუროს ამან და არა გილხინოს ცოდვათა თქუენთა და უშჯულოებათა თქუენთა,
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს მიქას: რაჲ ჰყავ შენ, რამეთუ ჰღაღადებ? და ჰრქუა მათ მიქა: რამეთუ ღმერთნი ჩემნი, რომელ ვიქმნენ თავისა ჩემისად, წარიხუენათ და მღდელი იგი წარიყუანეთ, და წარხუალთ და ჩემდა რაჲღა აწ? და მეტყჳ მე, რაჲსა ჰღაღადებ?
და	მცხ.იოან	და ეტყოდა: ამისთჳს გარქუ თქუენ: ვერვის ჴელ-ეწიფების მოსლვად ჩემდა, უკუეთუ არა არს მოცემულ მისა მამისაგან ჩემისა.
და	მცხ.იობ	და არა ვის ვპოებთ სხუასა მსგავსსა მისსა ძლიერებითა, რომელი-იგი სიმართლისა მსაჯული არს. არა ჰგონება, ვითარმცა ისმინა მისი?
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ დაბრკოლებით დააბრკოლოს ქმარმან მან მისმან დღესა მას, რომელსა ესმეს ყოველი, რავდენი აღმოთქუა ბაგითა თჳსითა მსგავსად აღთქმისა მის თჳსისა და დროებისა მისისა თავისა თჳსისათჳს, არა მტკიცე იყოს მისა, რამეთუ ქმარმან მისმან დააბრკოლა იგი და უფალმან განწმიდოს იგი.
და	მცხ.მსაჯ	და რამეთუ აღუდგინის მათ უფალმან მსაჯული და არნ უფალი მსაჯულისა მის თანა. და იჴსნეს იგი ჴელთაგან მტერთა მისთასა ყოველთა დღეთა მის მსაჯულისათა: და ნუგეშინის-სცის უფალმან სულთქუმისათჳს მათისა პირისაგან მათისა, რომელთა გარემოიცვნიან იგინი და ბოროტსა უყოფედ მათ.
და	მცხ.ნეშტ1	ქებრონისი: ასდიას და ძმანი მისნი, ძენი ძლიერებისნი, ათას შჳდას აღხილვასა ზედა ისრაჱლისასა წიაღ კერძო იორდანესა მზისა დასავლით ყოველსა მას მსახურებასა უფლისასა და საქმესა მეფისასა,
და	მცხ.მეფ1	და იყუნეს ვინმე მუნ ბეთსამას, ვითარცა იხილეს მომკალთა მათ კიდობანი იგი ღმრთისა მომავალი, განიხარეს ფრიად და წინამოეგებვოდეს მას.
და	მცხ.ნეშტ1	და წარმოტყუენეს ჭურჭელი მათი, აქლემი ხუთი ათასი, და ცხოვარი ორას და ერგასისი ათასი, ვირი ორი ათასი, და სულები მამათა ასი ათასი.
და	მცხ.ისო	და იყო, შემდგომად ამისსა ელიაზარცა, ძე აჰრონისი, მღდელი აღესრულა და დაეფლა გაბაარს შინა ფინეზის, ძისა თჳსისა, რომელ მისცა მას მთასა მას ეფრემისასა. მას დღესა შინა მოიღეს ძეთა ისრაჱლისათა კიდობანი შჯულისა ღმრთისა და მიმოდააქუნდა მათ შორის. და ფინეეზ მღდელობდა ელიაზარის წილ მამისა თჳსისა ვიდრე მოსიკუდიმდე. და დაეფლა გაბაათს შინა თჳსსავე, ხოლო ძენი ისრაჱლისნი წარვიდეს კაცად-კაცადი ადგილად თჳსა და ქალაქად თჳსა. და ჰმსახურებდეს ძენი ისრაჱლისნი ასტარტეს და ასტაროთს ღმერთთა წარმართთასა, რომელ იყვნეს გარემოჲს მათსა. და მისცნა იგინი უფალმან ჴელთა ეგლომისა მეფისა მოაბისათა და ეუფლა მათ ათურამეტ წელ.
და	მცხ.ისო	ანუმცა ვყავთ მას ზედა მსხუერპლი ცხორებისა, უფალმან თავადმან იძიენ, არამედ კრძალულებისათჳს სიტყჳსა ვყავთ ესე. და ვთქუთ: რათა არა ჰრქუან ხვალე შჳლთა თქუენთა შჳლთა ჩუენთა: რაჲ ძეს თქუენი და უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისაჲ?
და	მცხ.ისო	ქალაქი და სათესველი გარემოჲს ქალაქსა ყოველსა ქალაქსა ამას, და დაასრულა ისო და ქუეყანა იგი განუყო საზღვრებსა შინა მისსა და სცეს ნაწილი ძეთა ისრაჱლისათა ისოს ბრძანებითა უფლისათა, სცეს მას ქალაქი, რომელცა ითხოვა, თამნასაქარი მისცეს მას მთასა ეფრემისასა. და აღაშენა ისო ქალაქი იგი და დაეშენა მას შინა და მოიხუნა ისო დანაკნი იგი ქვისანი, რომლითა წინადასცჳთა ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი-იგი იშვნეს გზასა უდაბნოსა ზედა, და დასხნა იგინი თამნასაქარს შინა.
და	მცხ.ისო	და გარეაღიქცევის საზღვარი ჰრამად ვიდრე ქალაქადმდე ძნელად ხჳრელთად და აღვალს საზღვარი ოსად კერძო და იყოს გამოსავალი მისი ზღუაჲ და ნაწილისაგან იაქსიფისა.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი მათნი მეელეფი, და მაელოჲ, და ბესენანი, და არმჱ, და ნაკები, და იაბნელი ლაკუმდე და იყვნეს გამოსავალნი მათნი იორდანედ.
და	მცხ.მსაჯ	და ეფრემ არა აღჴოცა ქანანელი იგი, რომელი დამკჳდრებულ იყო გაზერს შინა. და დაემკჳდრა ქანანელი იგი შორის მისსა გაზერს შინა და იყო იგი მისი მოხარკე.
და	მცხ.მსაჯ	და უჩუენა მათ შესავალი ქალაქისა მის, და მოსრეს ქალაქი იგი პირითა მახჳლისათა, ხოლო კაცი იგი და ნათესავი მისი გამოიყუანეს და განუტევეს.
და	მცხ.მსაჯ	და პოვეს ოდონიბეზეკ ბეზეკს შინა და ჰბრძოდეს მას და მოსრნეს ქანანელნი იგი და ფერეზელნი.
და	მცხ.მსაჯ	და დაიმკჳდრა იუდა აზეროჲ და საზღვარნი მისნი, და აკარონი და საზღვარნი მისნი, და აზოტე და გარვმო ნათესავი მისი.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, რაჟამს შევიდოდა იგი, აბირა იგი გოთონიელ, ცოლი თჳსი, რათა სთხოოს მამასა თჳსსა აგარაკი. და დრტჳნვიდა იგი და ჴმობდა კარაულსა მას ზედა, ვითარმედ: ქუეყანად სამხრით კერძო მიმეც მე. და ჰრქუა მას ქალებ: რასა მთხოვ მე?
და	მცხ.მსაჯ	და მისა შემდგომად შთავიდეს ძენი იუდასნი ბრძოლად ქანანელისა მის, რომელი დამკჳდრებულ იყო მთათა შინა და სამხრით და ველით.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა იუდა ქანანელისა მის, რომელი დამკჳდრებულ იყო ქებრონს შინა; და გამოჴდა ქებრონი წინაშე პირისპირ ბრძოლად მათა, ხოლო სახელი ქებრონისა იყო პირველ კარიათარბოკსეფერ; და მოსრეს ესესი და აქიმან, და თოლმი, ნაშობნი ენაკისნი.
და	მცხ.მსაჯ	და აღმოვიდეს დამკჳდრებულთა მათ ზედა დაბირისთა და სახელი დაბირისაჲ იყო პირველად ქალაქი მწიგნობართაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუა ქალებ: რომელმან მოსრას ქალაქი ესე მწიგნობართა და პირველად დაიპყრას იგი, მივსცე მას ასული ჩემი ცოლად.
და	მცხ.მსაჯ	და დაიპყრა იგი გოთონიელ, ძემან კვნეზისმან, ძმისწულმან ქალებისმან უმრწემესმან და მისცა მას ქალებ ასქან, ასული თჳსი, ცოლად.
და	მცხ.მსაჯ	და მისცეს ქალებს ქებრონი, ვითარცა ეტყოდა მოსე და დაიმკჳდრნეს მუნ სამნი იგი ქალაქნი ძეთა ენაკისთანი და აღჴოცნეს მიერ სამნი იგი ძენი ენაკისნი.
და	მცხ.მსაჯ	და იებოსელი იგი, რომელი დამკჳდრებულ იყო იჱრუსალამს, არა დაიმკჳდრეს ძეთა ბენიამენისთა, და მკჳდრ იყო იებოსელი იგი ძეთა თანა ბენიამენისთა იჱრუსალიმს, ვიდრე აქა დღედმდე.
და	მცხ.მსაჯ	და აღმოვიდვს ძენიცა იოსებისნი ბეთლემდ და უფალი იყო მათ თანა
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა კაცი იგი ქუეყანასა მას ქეთემისასა და აღაშენა მუნ ქალაქი. და უწოდა სახელი მისი ლუზა. ესე არს სახელი მისი დღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, რაჟამს განძლიერდა ისრაჱლი და ყო ქანანელი იგი მოხარკე, ხოლო მოსრვით არა მოსრა იგი
და	მცხ.მსაჯ	და ზაბულონ არა აღჴოცნა დამკჳდრებულნი კედარისანი და დამკჳდრებულნი იგი ამონისანი: და დაემკჳდრა ქანანელი იგი შორის მისსა. და იყო იგი მისსა მოხარკე.
და	მცხ.მსაჯ	და დაემკჳდრა ასერ შორის ქანანელისა მის, რომელი მკჳდრ იყო ქუეყანასა მას, რამეთუ ვერ ეძლო წარწყმედად მისა.
და	მცხ.მსაჯ	და აჭირებდა ამორეველი იგი ძეთა დანისთა მთასა მას შინა, რამეთუ არა უტევებდა მათ შთასლვად ღელესა მას.
და	მცხ.მსაჯ	და საზღვარნი ამორეველთანი ზემო კერძო აღსავალსა მას აკრიბინისასა კლდითგან უზეშთაეს იყო.
და	მცხ.მსაჯ	ამისთჳს ეწოდა სახელი ადგილსა მას ტირილისა და შეწირეს მუნ მსხუერპლი უფლისა.
და	მცხ.მსაჯ	და წარავლინა ისო ერი იგი და წარვიდეს ძენი ისრაჱლისანი კაცად-კაცადი სამკჳდრვბელსა თჳსსა დაპყრობად ქუეყანისა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰმონებდა ერი იგი უფალსა ყოველთა დღეთა მათ მოხუცებულთასა, რომელნი დღეგრძელ იყვნეს ისოჲს თანა, და რომელთა იცნოდეს ყოველნი საქმენი უფლისანი, და დიდნი, რომელ იყო ისრაჱლსა თანა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღესრულა ისო, ძე ნავესი, მონაჲ უფლისაჲ, ასდაათისა წლისა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგა ნათესავი სხუაჲ შემდგომად მათსა, რომელთა არა იცოდეს [უფალი] და საქმენი. რომელ ქმნნა ისრაჲლსა თანა.
და	მცხ.მსაჯ	და ქმნეს ძეთა ისრაჱლისათა ბოროტი წინაშე უფლისა და ჰმსახურებდეს ბაალიმსა.
და	მცხ.მსაჯ	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი და მისცნა იგინი ჴელთა წარმტყუენველთა მათთასა. და წარტყუენნეს იგინი გარემოჲს და ვერ ეძლო დადგომად წინაშე პირსა მტერთა მათთასა ყოველთავე მით, რომელსა იქმოდეს.
და	მცხ.მსაჯ	და ჴელი უფლისა იყო მათ ზედა ბოროტისა საქმედ, ვითარცა ეტყოდა უფალი, და ვითარცა-იგი ფუცა უფალმან, და აჭირებდა მათ ფრიად
და	მცხ.მსაჯ	და აღადგინნის უფალმან მსაჯულნი, და განარინნის იგინი უფალმან ჴელთაგან წარმტყუენველთა მათთასა და მათცა არავე ისმინეს.
და	მცხ.მსაჯ	და ისიძვიდეს შემდგომად ღმერთთა უცხოთა და თაყუანის-სცემდეს მათ. და განარისხეს უფალი და გარდაჴდეს ადრე გზისა მისგან, რომელსა ვიდოდეს მამანი მათნი არა სმენად მცნებათა უფლისათა, არცა ყვეს ეგრეთ.
და	მცხ.მსაჯ	და არნ, ვითარცა მოკუდის მსაჯული იგი, გარდაიქციან და კუალად განიხრწნიან უფროს მამათა მათა მისლვად კუალსა მათსა ღმერთთა უცხოთასა. და ჰმსახურებედ და თაყუანის-სცემედ მათ და არა განიშორნეს სლვანი გზისა მისგან მათისა.
და	მცხ.მსაჯ	და განრისხნა გულის წყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და თქუა: ამისთჳს, რამეთუ დაუტევა ნათესავმან ამან შჯული ჩემი, რომელ ვამცენ მამათა მათთა, და არა ისმინეს ჴმისა ჩემისა.
და	მცხ.მსაჯ	და დააცადა გამოცდად მათ შორის ისრაჱლისა, და-თუ-იმარხნენ გზანი უფლისანი, და ვიდოდიან მას, ანუ თუ არა, ვითარცა-იგი დაიმარხნეს მამათა მათთა.
და	მცხ.მსაჯ	და დაუტევნა უფალმან ნათესავნი ჱსე და არა აღჴოცნა ადრე, არა მისცნა იგინი ჴელთა ისოჲსსთა.
და	მცხ.მსაჯ	ხუთნი ესე სამთავრონი უცხოთესლთანი და ყოველნივე ქანანელნი და სიდონელნი და ეველნი, და რომელი დამკჳდრებულ იყო ლიბანესა ზედა, მთითგან აერმონით ვიდრე ლაბკმათმდე.
და	მცხ.მსაჯ	და ძენი ისრაჱლისანი დაემკჳდრნეს შორის ქანანელისა მის, და ქეტელისა, და ამორეველისა, და ფერეზელისა, და ეველისა, და იებოსელისა და გერგესელისა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოიყვანნეს ასულნი მათნი თავისა თჳსისა ცოლად და ასულნი მათნი მისცნეს ძეთა მათთა, და ჰმსახურებდეს ღმერთთა მათთა.
და	მცხ.მსაჯ	და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა ბოროტი წინაშე უფლისა, და დაივიწყეს უფალი ღმერთი მათი და ჰმსახურებდეს ბაალსა და სერტყებსა.
და	მცხ.მსაჯ	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და მისცნა იგინი ჴელსა ქუსარსათემისასა, მეფისა ასურეთისასა, და ჰმონებდეს მათ რვა წელ.
და	მცხ.მსაჯ	და ისმინა მათი უფალმან. და შჯიდა იგი ისრაჱლსა და განვიდა ბრძოლად ქუსარსათემისა; და მოსცა უფალმან ჴელთა მისთა ქუსარსათემ, მეფე ასურეთისაჲ. და განმტკიცნა ჴელი მისი ქუსარსათემის ზედა.
და	მცხ.მსაჯ	და დამშჳდნა ქუეყანა ორმეოც წელ. და მოკუდა გოთონიელ, ძე კენეზისი.
და	მცხ.მსაჯ	და შესძინნეს ძეთა ისრაჱლისათა ყოფად ბოროტისა წინაშე უფლისა. და განაძლიერა უფალმან ეგლომ, მეფე მოაბისაჲ, ისრაჱლსა ზედა ამისთჳს, რამეთუ ყვეს ბოროტი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მსაჯ	და შეიკრიბნა მან ყოველნი ძენი ამასისნი და ამალეკი, და მოვიდა და მოსრა ისრაჱლი, და მოვიდა და დაიმკჳდრა ქალაქები იგი დანაკისკუდოვანთაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და ღაღად-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა მიმართ და აღუდგინა მათ უფალმან მჴსნელად აოდ, ძე გერაჲსი. ძისა იემენელისაჲ, კაცი ორითავე ჴელითა მარჯუენე. და მიუძღუანეს ძეთა ისრაჱლისათა ჴელითა მისითა ძღუენი ეგლომს, მეფესა მოაბისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და ვითარცა აღასრულა აოდ შეწირვად ძღუენი იგი, და წარავლინნა კაცნი იგი, რომელთა აქუნდა ძღუენი იგი.
და	მცხ.მსაჯ	და ეგლომ გამო-ოდენ-სრულ იყო კერპთა მისთაგან გალგალის თანა და ჰრქუა აოდ ეგლომს: სიტყუაჲ მიჴმს ფარულად შენდამი, მეფე. და ჰრქუა ეგლომ: დადუმენ! და გამოვიდეს წინაშემდგომელნი იგი მისგან.
და	მცხ.მსაჯ	და იგი ჯდა ქორსა მას საზაფხულოსა მარტო. და ჰრქუა აოდ: სიტყუაჲ ღმრთისაჲ მიჴმს მე რქუმად შენდა, მეფე, და აღდგა ეგლომ საყდრისაგან თჳსისა.
და	მცხ.მსაჯ	და შთააგდო ტარიცა შემდგომად მახჳლისა. და დაყო პოზანმან პირი მისი და არა გამოჴადა მახჳლი იგი მუცელსა მისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და გამოვიდა კარსესა და გამოვლნა განწესებულნი იგი. და დაჰჴშნა კარნი ქორისანი მის მის ზედა და დამშჭუალნა, და აოდ გამო-ოდენ-ვიდა.
და	მცხ.მსაჯ	და შევიდეს მონანი მისნი და იხილეს და კარნი მის ქორისანი დაჴშულ იყვნეს, და თქუეს: ნუუკუე საჯდომელთა ჯდეს განშორებულად სასუენებელსა მისსა?
და	მცხ.მსაჯ	და ელოდეს და ეშინოდა რეკად კარისა და, აჰა ესერა, არა ვინ იყო, რომელმანცა განახუნა კარნი მის ქორისანი და მოიღეს კლიტე. და განაღეს კარნი მის ქორისანი და იხილეს და უფალი მათი იდვა ქუეყანასა ზედა მკუდარი.
და	მცხ.მსაჯ	და აოდ განერა და შევარდა ტიროთად, ვიდრე იგინი შფოთსაღა შინა იყვნეს. და არავინ იყო, რომელმანცა გულისხმა-ყო მისთჳს. და იგი თანაწარჰჴდა გამოქანდაკებულთა მათ, და განერა და შევარდა ტიროთად.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, რაჟამს მოვიდა აოდ ქუეყანასა ისრაჱლისასა, და დაჰბერეს ნესტუსა მთასა მას ეფრემისასა. და შეკრბეს მის თანა ძენი ისრაჱლისანი და იგი წინაშე მათსა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოსრეს მოაბელთაგანი მას დღესა შინა ათი ათასი კაცი ყოველნივე მბრძოლნი მათ შორის და ყოველი კაცი ძლიერი. და არავინ განერა ერთიცა მათგანი.
და	მცხ.მსაჯ	და იძლია მოაბი მას დღესა შინა ჴელსა ქუეშე ისრაჱლისასა; და დამშჳდნა ქუეყანა ოთხმეოც წელ. და შჯიდა აოდ ვიღრე დღედმდე სიკუდილისა მისისა.
და	მცხ.მსაჯ	და ამისა შემდგომად აღდგა სემეგარ, ძე ამათისი, და მოსრნა უცხოთესლნი ექუსასნი კაცი ერქუნითა საჴნველისა ჴართათა. და იჴსნა ისრაჱლი ჴელთაგან უცხოთესლთასა.
და	მცხ.მსაჯ	და შესძინეს ძეთა ისრაჱლისათა ყოფად ბოროტისა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მსაჯ	და ღაღად-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა მიმართ, რამეთუ ცხრაასი ეტლი რკინისა იყო მისი, და იგი აჭირვებდა ისრაჱლსა ფრიად ოც წელ.
და	მცხ.მსაჯ	და დებორა იყო დედაკაცი წინასწარმეტყუელა, ცოლი ლაფიჭუდისი და იგი შჯიდა ისრაჱლსა მას ჟამსა შინა.
და	მცხ.მსაჯ	და დამკჳდრებულ იყო იგი დანაკისკუდსა მას ქუეშე დებორასა შორის რამასა და შორის ბეთელსა, მთასა ეფრემისსა. მოვიდიან მისა ძენი ისრაჱლისანი საშჯელად.
და	მცხ.მსაჯ	და წარავლინა დებორა და მოუწოდა ბარაკს, ძესა აბინოემისსა, კედენეთ, რომელ არს ლეფთალიმისი, და ჰრქუა მას: ანუ არა, აჰა ეგერა, გიბრძანა შენ უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან და წარხვიდე შენ მთასა მას თაბორსა და მიიყვანო შენ თანა ათ ათასი კაცი ძეთაგანი ლეფთალემისთაჲ და ძეთაგანი ზაბულონისაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და მიიყვანო შენ ჴევსა მას კიშოვნისასა სისარაჲს ზედა, ერისთავისა მის იაბინისა, და ეტლებსა მისსა და სიმრავლესა მისსა ზედა. და მოგცე იგი ჴელსა შენსა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას ბარაკ: უკუეთუ მოხჳდე შენ, მოვიდე მეცა და უკუეთუ არა მოხჳდე ჩემ თანა, მე არა წარვიდე; რამეთუ არა ვიცი დღე იგი, რომელსა წარმოუმართოს ანგელოზსა მას უფალმან ჩემ თანა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას დებორა: მოსლვით მოვიდე შენ თანა, ხოლო უწყოდე, რამეთუ არა იყოს პირველი ჴელის-ყოფაჲ შენი გზასა მაგას, რომელსა შენ წარხუალ, და ჴელსა დედაკაცისასა მოსცეს უფალმან სისარა. და აღდგა დებორა და წარვიდა ბარაკის თანა კედემით.
და	მცხ.მსაჯ	და მახლობელნი იგი კენეველთანი გამოეშორნეს კინევეთ ძეთაგან იობაბესთა, სიმამრისა მოსესისა, და აღმართა კარავი თჳსი მუხასა მას თანა განსასუენებელთასა, რომელ არს მახლობელად კადესა.
და	მცხ.მსაჯ	და უთხრეს სისარას, ვითარმედ: აღმოვიდა ბარაკ, ძე აბინუმისი, მთასა მას თაბორსა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოუწოდა სისარა ყოველსა ეტლებსა მისსა, ცხრაასსა ეტლსა რკინისასა, და ყოველსა ერსა მისსა თანა არისოთით რომელ არს წარმართთა, ჴევად კიშოვნისა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა დებორა ბარაკს: აღდეგ აწ, რამეთუ ესე არს დღე, რომელსა მოგცეს უფალმან სისარა ჴელთა შენთა, რამეთუ უფალი არს წინამძღუარად შენდა და შთავიდა ბარაკ მთისაგან თაბორისა და ათი ათასი კაცი მის თანა.
და	მცხ.მსაჯ	და განაკრთო უფალმან სისარა წინაშე ბარაკისა და ყოველი ეტლები მისი და ყოველივე ბანაკი მისი. და დაეცნეს იგინი პირითა მახჳლისათა წინაშე ბარაკისა, და გარდამოჴდა სისარა ეტლისაგან თჳსისა და ევლტოდა იგი ფერჴითა თჳსითა.
და	მცხ.მსაჯ	და სისარა ივლტოდა ფერჴითა თჳსითა კარვად იაელისაჲ, ცოლისა ქაბერისა კინეველისა, რამეთუ მშჳდობაჲ იყოს შორის იაბენისა, მეფისა ასურისა, და შორის სახლისა ქაბერისა კინეველისა.
და	მცხ.მსაჯ	და გამოვიდა იაჱლ შემთხუევად სისარასა და ჰრქუა მას: მოაქციე ჩემდა, და ნუ გეშინინ! და მიაქცია კარვად მისა და დამალა იგი მაშკსა ქუეშე მისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას სისარა: მასუ მე წყალი მცირედ, რამეთუ მწყურის. და განჰჴსნა თხიერსა სასძეურსა და ასუა მას. და დაჰბურა სამუმლელი პირსა მისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას სისარა: დეგ შენ კართა ზედა კარვისათა. და იყოს, უკუეთუ ვინმე მოვიდეს შენდა და გრქუას შენ: არს ვინა კაცი აქა? შენ არქუ: ვითარმედ არავინ არს.
და	მცხ.მსაჯ	და აჰა ესერა, ბარაკ სდევდა სისარას; და მოიწია მუნ, და იაელ განვიდა გარე, და მიეგებვოდა მას და ჰრქუა: ბარაკ, მოვედ და გიჩუენო შენ კაცი, რომელსა შენ ეძიებ! და შევიდა იგი მისსა და იხილა, და სისარა იდვა მკუდარი, და მანაჲ იგი განწონილი ყურიმალსა მისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და დაამდაბლა უფალმან იაბინი, მეფე ქანაანისაჲ, მას დღესა შინა წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და ვიდოდა ჴელი ძეთა ისრაჱლისათა სლვით და აღმაღლდებოდა იაბინის, ზედა, მეფისა ქანანელთასა, ვიდრემდე. მოსრნეს იგინი სრულიად.
და	მცხ.მსაჯ	და გალობდეს დებორა და ბარაკ, ძე აბინოემისი, მის დღესა შინა და თქუეს,
და	მცხ.მსაჯ	და ყურად-იღეთ მთავართა, რამეთუ უფალსა ვაქებდე და უგალობდე ღმერთსა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.მსაჯ	უფალო, გამოსლვასა შენსა სეირით და აღმაღლებასა შენსა ველთაგან ედომისათა ქუეყანაჲ შეიძრა და ცანი შეძრწუნდეს. და ღრუბელნი ცროდეს წყალთა.
და	მცხ.მსაჯ	და მთანი შეიძრნეს პირისაგან უფლისა ელოისა, პირისაგან ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.მსაჯ	დღეთა სემეგარისთა, ძისა ანათისთა, დღეთა იაელისთა მოაკლდეს გზანი და ვიდოდეს ალაგებსა, ვიდოდეს გზათა გულარძნილთა.
და	მცხ.მსაჯ	შეჰრაცხნეს, ვითარცა პურნი ქრთილისანი, კერპნი მათნი ცუდნი. მაშინ ჰბრძოდეს ქალაქნი მთავართანი ფარითა ჭაბუკთაჲთა და ლახურითა ორმეოცითა ათასითა ისრაჱლისა.
და	მცხ.მსაჯ	რომელნი ზესხედთ ცხენებსა შუვასამხრის და საჴედრებსა საგრილითა სამშჯავროდ მიმავალნი შესაკრებელთასა, იტყოდეთ ჴმითა სახიობისათა.
და	მცხ.მსაჯ	აღდეგ, დებორა, აღდეგ, აღდეგ, აღდეგ და იტყოდე გალობით. აღდეგ, ბარაკ, და წარმოიღე ტყუჱ შენი, ძეო აბინოემისო.
და	მცხ.მსაჯ	ერმან უფლისამან ტანჯნა იგინი ღელეთა შინა და ძმაჲ შენი ბენიამენ ერისა შენისა თანა. ჩემგან მაქირ გამოვიდა გამოძიებად და ზაბულონისგან განძლიერებულნი ტომითა მითხრობისა მწიგნობრისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და ერისთავნი იზაქარისნი დებორაჲს თანა და ბარაკის თანა, ესრეთ ბარაკ ღელეთა შიდა განირთხა ფერჴი თჳსი განყოფასა რუბენისსა. დიდ-დიდნი განკითხვანი არიან გულისანი.
და	მცხ.მსაჯ	ზაბულონ ერმან აყუედრა სულსა მისსა სიკუდიდმდე; და ლეფთალიმს სიმაღლესა ზედა ველისასა, მოუჴდეს მას მეფენი და ეწყვნეს.
და	მცხ.მსაჯ	მაშინ ძარღუნი დაჰკუეთნეს ტერფსა ცხენთასა და დატკებნეს იგინი ბრჭყალმან ჩემმან, გინებანი იგი განკრთომისა მათისანი.
და	მცხ.მსაჯ	ჴელი მარცხენე მისი მიყო მანასა და მარჯუენე მიყო ჴუედასა, რათა სრულიად უჴმარ ქმნეს, და აღასრულა სისარა და დაასვა ყურიმალსა მისსა, და განავლინა თავსა მისსა და მოკლა.
და	მცხ.მსაჯ	ბრძენნი დედანი მთავარნი მისნი მიეგებვოდეს მას. და იგი იტყოდა სიტყუათა მისთა თავით თჳსით.
და	მცხ.მსაჯ	არა პოონ იგი განყოფასა ნატყუენავისასა? და სიყუარულსა მეგობართასა თავისა კაცისათა. ნატყუენავი ღებილთა სისარას, ნატყუენავი ღებილთა თითოფერთაჲ, ღებილი ჭრელთა იგი ქედსა მისსა ნატყუენავითურთ.
და	მცხ.მსაჯ	და უყვეს ბოროტი ძეთა ისრაჱლისათა წინაშე უფლისა და მისცნა იგინი უფალმან ჴელთა მადიამისასა შჳდ წელ.
და	მცხ.მსაჯ	და განძლიერდა ჴელი მადიამისაჲ ისრაჱლსა ზედა, და იქმნეს თავისა თჳსისა ძეთა ისრაჱლისათა პირისაგან მადიამისა საყოფლები მთათა შინა, და ქუაბთა და ძნელოვანთა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, რაჟამს სთესის თესლი კაცმან ისრაჱლისამან, აღმოვიდის მადიამი და ამალეკი და ყოველნივე ძენი მზის აღმოსავალითისანი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდეს და დაიბანაკეს მათ ზედა, და განრყუნიან ჯეჯილი ქუეყანისა ვიდრე მოსლვადმდე გაზად. და არა დაუტევიან ძალი ცხორებისაჲ ისრაჱლისა შორის, რამეთუ იგინი და სამწყსოჲ და ზროხაჲ და ცხოვარი მათი.
და	მცხ.მსაჯ	აღმოვიდიან და კარვები მათი მოიწინიან, ვითარცა მკალნი სიმრავლითა და რემაკები მათი და აქლემებისა მათისა არა არნ რიცხჳ, და მოვიდიან ქუეყანასა ისრაჱლისასა და განხრწნიან იგი.
და	მცხ.მსაჯ	და დაგლახაკნა ისრაჱლი ფრიად პირისაგან მადიამისა და ძეთა ისრაჱლისათა ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ.
და	მცხ.მსაჯ	და განგარინენ თქუენ ჴელთაგან მეგჳპტელთასა და ჴელთაგან ყოველთა მაჭირვებელთა თქუენთასა, და განვასხენ იგინი პირისაგან თქუენისა და მიგეც თქუენ მათი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა ანგელოზი უფლისა და დაჯდა იგი მუხასა მას ქუეშე, რმელი-იგი იყო ეფრაასიოსისსა, მამისა ეზრისსა, და გედეონ, ძე მისი, გამოძეგუდა იფქლსა კუერთხითა საწნეხელსა შინა, რათა მოსტაცოს წინაშე პირსა მადიამისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და ეჩუენა მას ანგელოზი უფლისა და ჰრქუა მას: უფალი შენ თანა ძლიერი ძალითა!
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას გედეონ: ჩემდა მოიხილე, უფალო, და უკუეთუ არს უფალი ჩუენ თანა, რაჲსათჳს მპოვნა ჩუენ ყოველმანვე ამან ბოროტმან? და სადა არიან ყოველნი იგი საკჳრველებანი მისნი, რავდენთა მითხრობდეს ჩუენ მამანი ჩუენნი? და თქუან, ვითარმედ: ეგჳპტით გამომიყვანნა ჩუენ. ხოლო აწ განგჳშორნა ჩუენ და მიგუცნა ჩუენ ჴელთა მადიამისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა იუდა სჳმეონს, ძმასა თჳსსა: აღმოვედ ჩემ თანა ნაწილსა მას ჩემსა და ვჰბრძოდით ქანანელსა მას და მოვიდე მეცა შენ თანა ნაწილსა შენსა, და წარვიდა მის თანა სჳმეონ.
და	მცხ.მსაჯ	და ივლტოდა იდონიბეზეკ და დევნა-უყვეს შემდგომად მისსა, ეწინეს და შეიპყრეს იგი და მოჰკუეთნეს ჴელნი და ფერჴნი მისნი.
და	მცხ.მსაჯ	და ღაღად-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა მიმართ. და აღუდგინა უფალმან მჴსნელი ისრაჱლსა და იჴსნნა იგინი გოთონიელ, ძემან კენეზისმან, ძისა ქალებისმან უმრწემესისამან.
და	მცხ.მსაჯ	და მიართუა ძღუენი იგი ეგლომს, მეფესა მოაბისასა. და ეგლომ იყო კაცი სასტიკი ფრიად.
და	მცხ.მსაჯ	შორის ფერჴთა მისთა დაეცა და დაიძინა შორის ბარკალთა მისთა. რომელთა ზედა მოდრკა, ვითარცა-იგი მიდრკა მუნ, დაეცა უბადრუკი იგი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოიხილა მისსა ანგელოზმან მან უფლისამან და ჰრქუა მას: წარვედ ძლიერებითა შენითა და იჴსენ ისრაელი: აჰა ეგერა, წარგავლინე შენ.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას გედეონ: ჩემდა მოიქეც, უფალო, რათა ვიჴსნე მე ისრაჱლი. აჰა ესერა, ათასეული ჩემი უმდაბლეს არს მანასესა შორის და მე უმცირეს ვარ სახლსა შინა მამისა ჩემისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას: უფალი შენ თანა! და მოსრა შენ მადიამი, ვითარცა ერთი კაცი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას გედეონ: და უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე თუალთა შენთა.
და	მცხ.მსაჯ	ნუ განმეშორები ამიერ ვიდრე მოსლვამდე ჩემდა წინაშე შენსა და მოგართუა მსხუერპლი ჩემი, დავაგო წინაშე შენსა. და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან: მე ვარ, გგებდე შენ ვიდრე მოსლვადმდე შენდა.
და	მცხ.მსაჯ	წყალსა სთხოვდა და სძე მოართუა მას ფილითა წყლისათა, და მოართუა მას ერბოჲ.
და	მცხ.მსაჯ	ესრეთ წარწყმდედ ყოველნი მტერნი შენნი, უფალო, და მოყუარენი შენნი, ვითარცა აღმოსავალი მზისა ძლიერებითა შენითა, და დამშჳდნა ქუეყანაჲ ორმეოც წელ.
და	მცხ.მსაჯ	და გედეონ შევიდა და შეაგბო თიკანი თხათა და საწყაული ერთი ფქჳლი უცომოთა. და ჴორცი იგი დააგო ლანკლასა ზედა. და წუენი იგი მისი შთაასხა ქოთანსა და გამოართუა მას მუხასა მას ქუეშე და თაყუანის-სცა მას.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან უფლისამან: მოიღე ჴორცი ეგე და უცომონი ეგე პურნი და დააგენ კლდესა იმას ზედა, და წუენი ეგე, დაასხ, ხოლო მან ყო ეგრე.
და	მცხ.მსაჯ	და განირთხა ანგელოზმან მან უფლისამან წუერი იგი კუერთხისაჲ, რომელ იყო ჴელსა მისსა, და შეახო ჴორცსა მას და უცომოთა მათ პურთა. და ააღატყდა ცეცხლი კლდისა მისგან და შეჭამა ჴორცი იგი და უცომონი იგი და პურნი. და ანგელოზი იგი უფლისაჲ წარვიდა და მიეფარა თუალთაგან მისთა.
და	მცხ.მსაჯ	და გულისჴმა-ყო გედეონ, რამეთუ ანგელოზი უფლისაჲ არს. და თქუა: აჰა, უფალო, რამეთუ ვიხილე ანგელოზი უფლისაჲ პირისპირ.
და	მცხ.მსაჯ	და უშენა მუნ გედეონ საკურთხეველი უფალსა. და უწოდა მას „მშჳდობაჲ უფლისაჲ“ ვიდრე დღეინდელად დღედმდე. და ვიდრე იყოღა იგი მუნ იეფორას მამისა ეზრისსა.
და	მცხ.მსაჯ	იყო მას ღამესა მისა მიმართ სიტყუაჲ უფლისაჲ და ჰრქუა მას: მოიბ ზუარაკი იგი ჭამებული მამისა შენისა და ზუარაკი სხუაჲ შჳდ წელისაჲ, დაარღჳე საკურთხეველი იგი ბაალისი, რომელ არს მამისა შენისა და სერტყები იგი მისი მოკაფე.
და	მცხ.მსაჯ	და აღაშენე საკურთხეველი უფლისა ღმრთისა შენისაჲ თხემსა მას ზედა მანოზ მთისასა განსაწყობელსა; და მოიბ ზუარაკი იგი და შეწირე მსხუერპლად შეშითა მით მის სერტყებისაჲთა, რომელ მოჰკაფო.
და	მცხ.მსაჯ	და წარიყუანა გედეონ ათი კაცი მონათაგან თჳსთა ყოფად ეგრე, ვითარცა ეტყოდა მას უფალი; და რამეთუ ეშინოდა მას, სახლისათჳს მამისა თჳსისა და კაცთათჳს მის ქალაქისათა, არა ყო დღისი, არამედ ღამე.
და	მცხ.მსაჯ	და აღიმსთუეს კაცთა მის ქალაქისათა განთიად და იხილეს, რამეთუ დარღუეულ იყო საკურთხეველი იგი ბაალისი და სერტყები იგი მისი მოკაფულ იყო და ზუარაკი იგი ჭამებული შეიწირა საკურთხეველსა მას ზედა, რომელი ეშენა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა კაცად-კაცადმან მოყუასსა თჳსსა ვინმე ქმნა საქმე ესე? და გამოიკითხეს და გამოიძიეს და უთხრეს, ვითარმედ გედეონ, ძემან იოასისმან, ქმნა საქმე ესე.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს კაცთა მის ქალაქისათა იოასს: გამოიყვანე ძე შენი და მოკუედინ რამეთუ დაარღჳა საკურთხეველი ბაალისი და მოჰკაფა სერტყები იგი მას ზედა.
და	მცხ.მსაჯ	და უწოდა მას სახელი მას დღესა შინა სამშჯავროჲ ბაალისი, რამეთუ დაარღჳა გედეონ საკურთხეველი მისი.
და	მცხ.მსაჯ	და ყოველი მადიამი და ამალეკი და ძენი იგი მზისაღმოსავალისათანი შეკრებილ იყუნეს ერთბამად, და მოვიდეს და დაიბანაკეს ღელესა მას იეზრაელისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და სულმან უფლისამან განაძლიერა გედეონ, დაჰბერა ნესტუსა რქისასა, და აღიზახა აბიეზერ შემდგომად მისა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოციქულნი წარავლინნა ყოველსა მანასესა, და აღიზახეს მათცა შემდგომად მისა და მოციქულნი წარავლინნა ასერისა და ზაბულონისა და ლეფთალემისა; და გამოვიდეს და მიეგებვოდეს მას.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა გედეონ უფალსა: უკუეთუ იჴსნე ჴელითა ჩემითა ისრაჱლი, ვითარცა-იგი იტყოდე.
და	მცხ.მსაჯ	აჰა ესერა, მე დავდვა საწმისი ერთი მატყლისაჲ კალოსა ზედა; და უკუეთუ იყოს ცუარი საწმისსა მას ხოლო ზედა და ყოველი ქუეყანაჲ ჴმელი იყოს, უწყოდი, რამეთუ ჴელითა ჩემითა იჴსნე შენ ისრაჱლი, ვითარცა-იგი იტყოდის უფალი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა გედეონ ღმერთსა: ნუ განრისხნებინ გულისწყრომაჲ შენი ჩემ ზედა და ვიტყოდიღა ერთგზის; და გამოვცადოღა ერთგზის საწმისითა ამით და თქუა: იყავნ სიჴმელე საწმისსა ამას ხოლო ზედა და ყოველსა ქუეყანასა ზედა იყავნ ცუარი.
და	მცხ.მსაჯ	და ყო ღმერთმან ეგრეთ მას ღამესა შინა, და იყო ჴმელი საწმისსა მას ხოლო ზედა და ყოველსა ქუეყანასა ზედა იყო ცუარი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა უფალმან გედეონს: ფრიად არს ერი ეგე შენ თანა, რათა არა მივსცე მე მადიამი ჴელთა მათთა, ნუუკუე იქადოს ჩემ ზედა ისრაჱლმან, ვითარმედ ჴელმან ჩემმან მიჴსნა მე.
და	მცხ.მსაჯ	ეტყოდე შენ ყურთა მიმართ მაგის ერისათა და არქუ: უკუეთუ ვინმე არს მოშიში გულითა, უკუნიქეცინ და განვიდეს მთისა მისგან გალადისა. და უკუნიქცა ერი მისგანი ოცდაორი ათასი, და ათ ათასნი დაშთეს.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა უფალმან გედეონს: ფრიადღა არს ერი ეგე შენ თანა. შთაიყვანენ ეგენი მდინარესა მას და გამოცადენ ეგენი მუნ, და იყოს, რომლისა გრქუა შენ, ვითარმედ: ესე წარვიდეს შენ თანა, იგი წარვედინ, და ყოვლისა, რომლისა გრქუა შენ, ვითარმედ: არა წარვიდეს შენ თანა, იგი ნუ წარვალნ შენ თანა.
და	მცხ.მსაჯ	და შთაიყვანა ერი იგი წყალსა მას და ჰრქუა უფალმან გედეონს: ყოველმან, რომელმან წბას ენითა თჳსითა წყლისა მისგან, იგი წბის ძაღლმან. დაადგინნე იგინი თჳსაგან და ყოველი, რომელი მოდრკეს მუჴლთა თჳსთა ზედა სუმად წყლისა, გან-რე-ადგინო იგი.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო ყოველი რიცხჳ, რომელთა წბეს ენითა მათითა, სამას ოდენ კაც, და სხუაჲ იგი ყოველი ერი მოდრკა მუჴლთა თჳსთა ზედა სუმად წყლისა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა უფალმან გედეონს: სამასითა ამით კაცითა, რომელთა წბეს ენითა მათითა, გიჴსნე თქუენ და მოვსცე მადიამი ჴელთა შენთა; და ყოველივე იგი ერი წარვედინ ადგილად თჳსა.
და	მცხ.მსაჯ	მოიღეს საგზალი ერისაჲ მის ჴელითა მათითა და ნესტუები იგი მათი რქისაჲ და ყოველი ისრაჱლი წარავლინა კაცად-კაცადი საყოფლად თჳსა, ხოლო სამასნი იგი კაცნი დაიყენნა და ბანაკი იგი მადიამაჲსი იყო ქუემო კერძო მისა ღელესა მას შიდა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო მას ღამესა და ჰრქუა უფალმან გედეონს: აღდეგ და შთავედ ბანაკსა მას მადიამისა, რამეთუ მიგეც იგი ჴელთა შენთა.
და	მცხ.მსაჯ	უკუეთუ გეშინის შენ მარტოსა, შთავედ შენ და ფარა, მონაჲ ეგე შენი, ბანაკად.
და	მცხ.მსაჯ	და გესმეს, რასა-იგი იტყოდიან, და ამისსა შემდგომად განძლიერდენ. ჴელნი შენნი და მიუჴდენ ბანაკსა მას. და შთავიდა იგი და ფარა, მონაჲ მისი, ერთკერძოჲსა მისგან ერგასისისა, რომელნი იყვნეს მის ბანაკისანი.
და	მცხ.მსაჯ	და შევიდა გედეონ ბანაკსა მას. და, აჰა ესერა, კაცი უთხრობდა ჩუენებასა მოყუასსა თჳსსა, ვითარმედ: ვიხილე ჩუჱნებაჲ და, აჰა ესერა, ჴუეზაჲ პური ქრთილისაჲ გორვიდა ბანაკსა მადიამისასა და მოიწია ვიდრე კარვებადმდე მადიამისა, და ეკუეთა და დაამჴუნა იგინი.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, ვითარცა ესმა გედეონს თხრობაჲ იგი ჩუენებისაჲ მის და შეტყუებაჲ მისი, თაყუანის-სცა უფალსა და მოაქცია ბანაკად ისრაჱლისა და ჰრქუა მათ: აღდეგით, რამეთუ მოსცა უფალმან ბანაკი მადიამისაჲ ჴელთა ჩუენთა.
და	მცხ.მსაჯ	და განყო სამასი იგი კაცი სამად გუნდად და მისცა ნესტუ რქისა ჴელთა მათ ყოველთასა და ჩაფები ახლები და ლამპრები ჩაფებსა მას შიდა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ: ჩემგან იხილეთ, ვითარ-იგი ვყო და თქუენცა ეგრევე ყავთ, და მე შევიდე შორის ბანაკსა მას, და იყოს, ვითარ-იგი ვყო, და თქუენცა ეგრევე ყავთ.
და	მცხ.მსაჯ	დავჰბერო ნესტუსა მას რქისასა და ყოველთავე ჩემ თანა დაჰბერეთ ნესტუსა თქუენსა გარემოჲს და თქუან: მახჳლი უფლისაჲ და გედეონისი.
და	მცხ.მსაჯ	და დაჰბერა სამმანვე მან გუნდმან ნესტუსა მას რქისასა. და შემუსრეს ჩაფები იგი და მიიღეს ჴელითა მარცხენითა მათითა ლამპრები იგი აღნთებული და ჴელითა მარჯუენითა ნესტუები იგი რქისაჲ. და ჰბერვიდეს, ღაღადყუეს და თქუეს: მახჳლი უფლისაჲ და გედეონისი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰბერვიდეს სამასსავე მას ნესტუსა რქისასა. და დასდვა უფალმან მახჳლი კაცისაჲ მოყუასსა თჳსა ზედა ყოველსავე მას ბანაკსა.
და	მცხ.მსაჯ	და ივლტოდა ბანაკი იგი ვიდრვ ბეთასეპადმდე და ვიდრე კიდედმდე საბილმაულისა და ტაბეთად. და აღიზახა კაცმან ისრაჱლისამან ლეფთალემით გამო და ასერით და ყოვლისაგან მანასესა და დევნა-უყუეს შემდგომად მადიამისა.
და	მცხ.მსაჯ	და შეიპყრნეს ორნი იგი მთავარნი მადიამისანი: ორებ და ზებ. და მოკლეს ორებ სურს შინა და ზებ მოკლეს იაკებზებს შინა და სდევდეს მადიამსა. და თავი ორებისი და ზეებისი მოართუეს გედეონს კაცთა მათ წიაღ იორდანესა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა გედეონ იორდანედ და წიაღჴდა იგი და სამასნი იგი კაცნი მის თანა სულშემოკლებულნი და მშიერნი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა გედეონ კაცთა მათ სოქოთისათა: ეცით პური საზრდელად ერსა ამას ჩემსა, რომელ არს ჩემ თანა, რამეთუ ჰშის. და მე ვსდევნი ზეებს და სალმანას, მეფეთა მადიამისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს მას მთავართა მათ სოქოთისათა: აწ ნუ თავი ზებესი და სალმანასი ჴელსა შენსა არს? და ვსცეთ ერსა შენსა პური.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა გედეონ: არა ეგრე, არამედ რაჟამს მომცნეს უფალმან ზებეე და სალმა ჴელთა ჩემთა, მე დავწერტნე ჴორცნი თქუენნი ეკლითა უდაბნოჲსაჲთა და კუროჲსთავითა.
და	მცხ.მსაჯ	და წარმოვიდა მიერ და მოვიდა ფანუელდ და ეტყოდა მათ ეგრევე. და მიუგეს მას კაცთა მათ ფანუელისათა, ვითარცა-იგი ეტყოდეს კაცნი იგი სოქოთისანი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა გედეონ კაცთა მათ ფანუელისთა: რაჟამს მოვიქცე მე მშჳდობით ბრძოლისა ამისგან, დავარღჳო გოდოლი ესე.
და	მცხ.მსაჯ	და ზებეე და სალმანა იყვნეს კარკარას შინა და ბანაკი მათი მათ თანა, ვითარ ათხუთმეტ ათას ოდენ, რომელნი განრინებულ იყუნეს ყოვლისა მისგან ბანაკისა, ძეთა მზისაღმოსავლისათა, და რომელნი დაცემულ იყვნეს მახჳლითა. იყვნეს ას და ოც ათას კაცნი მახჳლოსანნი.
და	მცხ.მსაჯ	და აღვიდა გედეონ გზასა მას დამკჳდრებულთა კარვებისათა მზისაღმოსავალით ნაბაისა და წინაშე ნაბესა და დაესხა ბანაკსა მას და მოსრა იგი, ხოლო ბანაკი იგი მათი უზრუნველ იყო მიერითგან, და მეყსეულად დაესხნეს იგინი
და	მცხ.მსაჯ	და ევლტოდეს ზებეე და სალმანა, და დევნა-უყო გედეონ, და შეიპყრნა ორნი იგი მეფენი მადიამისანი, ზვბეე და სალმანა და ყოველი ბანაკი მათი განიბნია.
და	მცხ.მსაჯ	და შეიპყრა ყრმაჲ ერთი კაცთაგან სოქოთისათა და ჰკითხა მას სახელები კაცთა სოქოთისათა და აღწერნა გედეონ მთავარნი და მოხუცებულნი იგი სოქოთისანი სამეოცდათჩჳდმეტნი კაცნი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა გედეონ მთავართა მათ ზედა სოქოთისათა და ჰრქუა მათ: აჰა, ზებეე და სალმანა ჴელთა ჩემთა არიან, რომელთათჳს მაყუედრეთ მე და სთქუთ: ნუ თავი ზებეესი და სალმანასი ჴელთა შენთა არიან? და ვსცეთ ერსა შენსა პური მაშინ.
და	მცხ.მსაჯ	შეიპყრნა გედეონ მთავარნი იგი და მოხუცებულნი ქალაქისანი, და მოიღო ეკალი და კუროჲსთავი და ტანჯნა იგინი მით, კაცნი იგი სოქოთისანი.
და	მცხ.მსაჯ	და გოდოლი იგი ფანოველისაჲ დაარღჳა და კაცნი იგი მის ქალაქისანი მოწყჳდნა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰბრძოდეს ძენი იუდასნი იერუსალჱმსა. და დაიპყრეს იგი და მოსრეს იგი პირითა მახჳლისათა და ქალაქი იგი მოწუეს ცეცხლითა.
და	მცხ.მსაჯ	და დაიბანაკა სახლმან ისრაჱლისამან გარემო ბეთელსა, ხოლო სახელი ქალაქისა მის იყო პირველად ლუზა.
და	მცხ.მსაჯ	და ლეფთალიმ არა აღჴოცნა მკჳდრნი იგი ბეთსამისანი, არცა მკჳდრნი იგი ბენეთისანი, დაემკჳდრა ლეფთალიმს შორის ქანანელისა მის, რომელი-იგი მკჳდრ იყო ქუეყანასა მას. ხოლო მკჳდრნი იგი ბეთსამისანი და ბეთანათისანი იყვნეს მისა მოხარკე.
და	მცხ.მსაჯ	მიუგო მოყუასმან მან თჳსმან და ჰრქუა: არა არს ეგე სხუაჲ, არამედ მახჳლი გედეონისი, ძისა იოასისი, კაცისა ისრაიტელისა, რამეთუ მისცა ღმერთმან ჴელსა მისსა მადიამი და ყოველი ესე ბანაკი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ გედეონ: რაჲ ვქმენ მე აწ, ვითარ-ეგე თქუენ? ანუ არა უმჯობეს არს საკუფხლებელი ეგე ეფრემისი ვიდრეღა სასთულებელი აბიეზერისი?
და	მცხ.მსაჯ	და მოიქცა გედეონ. ძე იოასისი, ბრძოლისა მისგან [აღ]მართსა მას თანა არერისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა ზებეეს და სალმანას: ვირე. ადგენით კაცნი იგი, რომელ მოსწყჳდენით ბათორს შინა? და ჰრქუეს მას: ვითარცა-ეგე შენ, ეგრეცა იგინი იყვნეს მსგავს და შენ მსგავს მათა ხარ, ხატნი მათნი ეგრე იყვნეს, ვითარცა ძენი მეფეთანი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ გედეონ: ძმანი ჩემნი იყვნეს და ძენი დედისა ჩემისანი. ცხოველ არს უფალი, უკუეთუმცა არა მოგეწყჳდნეს იგინი, არამცა მოგწყჳდენ თქუენ.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა გედეონ იეთერს, ძესა თჳსსა: აღდეგ და მოწყჳდენ ეგენი! და ვერ იჴადა ყრმამან მახჳლი შიშითა, რამეთუ ყრმაღა იყო.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას ზებეე და სალმანა: აღდეგ შენ და მომწყჳდენ ჩუენ! რამეთუ ვითარცა კაცი, ეგრეცა ძალი მისი არს და აღდგა გედეონ და მოწყჳდნა ზებეე და სალმანა. და მოიღო მანიაკები იგი, რომელ იყო ყელსა აქლემებსა მათსა.
და	მცხ.მსაჯ	ჰრქუეს კაცთა ისრაჱლისათა გედეონს: მთავრობდ შენ ჩუენ ზედა და ძენი შენნი, და ძენი ძეთა შენთანი, რამეთუ შენ განმარინენ ჩუენ ჴელთაგან მადიამისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს მათ: მიცემით მიგცეთ და განიპყრნა გედეონ სამოსელნი თჳსნი და შთაუგდებდა კაცად-კაცადი მუნ საყურსა ოქროჲსასა ნატყუენავისა მისგან.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო სასწორი საყურებისაჲ მის ოქროჲსა, რომელ ითხოვა მათგან ათას და შჳდას სასწორ, თჳნიერ მანიაკებისა მის და მძივისა და სამოსლისა ძოწეულისა. და რაჲ-იგი იყო მეფეთა მათ მადიამისათაჲ, გარნა ფარიელებისა მის, რომელ-იგი იყო ყელსა აქლემებსა მათსა.
და	მცხ.მსაჯ	და შექმნა იგი გედეონ ევფუთად და დადგა იგი ქალაქსა თჳსსა ეფრაას, და მიიქცა ყოველი ისრაჱლი მსახურებად მუნ და ექმნა იგი გედეონს სახლსა მისსა საცთურ დიდ.
და	მცხ.მსაჯ	და დამდაბლდა მადიამი წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა. და ვერღარა შესძინეს აღებად თავისა მათისა. და დამშჳდნა ქუეყანაჲ ორმეოც წელ დღეთა გედეონისთა.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა იერობოალ, ძე იოასისი, ესე თავადი არს გედეონ, და დაემკჳდრა სახლსა თჳსსა.
და	მცხ.მსაჯ	და გედეონისნი იყუნეს ძენი სამეოცდაათ, რომელნი გამოსრულ იყუნეს წყჳლთაგან მისთა, რამეთუ ცოლნი მრავალნი ესხნეს მას.
და	მცხ.მსაჯ	და მოკუდა გედეონ, ძე იოასისი, სიბერითა კეთილითა და დაეფლა საფლავსა იოასისსა მამისა თჳსისასა ეფრაას, მამისა ეზრისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, ვითარცა მოკუდა გედეონ, გარდაიქცეს ძენი ისრაჱლისანი, და ისიძვიდეს კუალსა ბაალიმისსა და დაიდვეს თავისა თჳსისა ბალბერეთის თანა აღთქმაჲ, რათა იყოს იგი მათდა ღმერთად.
და	მცხ.მსაჯ	და არა მოიჴსენეს ძეთა ისრაჱლისათა უფალი ღმერთი მათი, რომელმან იჴსნნა იგინი ჴელთაგან მტერთა მათთასა გარემოჲს.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა აბიმელექ, ძე იერობოალისი, ძმათა თანა დედისა მისისათა, და ეტყოდა მათ და ყოველსა ნათესავსა სახლისა მამის-დედისა მისისათა და ჰრქუა მათ.
და	მცხ.მსაჯ	ეტყოდეთ თქუენ ყურთა მიმართ კაცთა სიკიმელთასა! რომელი უმჯობეს არს თქუენდა, რათა გმთავრობდენ თქუენ სამეოცდაათნი კაცნი ყოველნი ძენი იერობოალისნი, ანუ რათა უფლებდეს თქუენ ზედა კაცი ერთი? და მოიჴსენეთ, რამეთუ ჴორცი თქუენი ვარ, და ძუალი ძუალთა თქუენთაგანი.
და	მცხ.მსაჯ	და ეტყოდეს მისთჳს ძმანი დედისა მისისანი ყურთა მიმართ კაცთა სიკიმელთასა ყოველთავე ამათ სიტყუათა. და მოაქციეს გული მათი შემდგომად აბიმელექისა, რამეთუ თქუეს, ვითარმედ: ძმაჲ ჩუენი არს!
და	მცხ.მსაჯ	და მისცეს მას სამეოცდაათი სასწორი ვეცხლისაჲ სახლისაგან ბაალბერეთით აღთქმისა და მოინადნა მით აბიმელექ კაცნი უკეთურნი და განკრთომილნი და შეუდგეს მას.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდეს სახლსა მამისა თჳსისასა ეფრაად და მოსრნა ძმანი თჳსნი ძენი იერობოალისნი, სამეოცდაათნი კაცნი ერთითა ლოდითა და დაშთა იოათარ, ძე იერობოალისი, უმწემესი ივლტოდა და დაემალა.
და	მცხ.მსაჯ	და შეკრბეს ყოველნი კაცნი სიკიმელნი და ყოველი სახლი მაალოაჲსი. და მოვიდეს და მეფე-ყვეს აბიმელექ მუხასა მას თანა, რომელი-იგი იყო სიკიმას.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს ზეთისხილსა: მეფობდ ჩუენ ზედა! და ჰრქუა მათ ზეთისხილმან: აწ და-მე-უტეო სიპოხე ჩემი, რომელ ადიდა ჩემ თანა ღმერთმან და კაცთა, და მოვიდე და ვმთავრობდე ხეთა?
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს ყოველთა მათ ხეთა ლეღუსა: მოვედ და მეფობდ შენ ჩუენ ზედა!
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ ლეღუმან: და აწ და-მე-უტეო სიტკბოებაჲ ჩემი და ნაყოფი ჩემი კეთილი, და მოვიდე და ვმთავრობდე ხეთა?
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს ხეთა მათ ვენაჴსა: მოვედ, მეფობდ შენ ჩუენ ზედა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ ვენაჴმან: აწ და-მე-უტეოა ღჳნოჲ ჩემი, სიხარული კაცთაჲ, მოვიდე და ვმთავრობდე ხეთა?
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს ყოველთა მათ ხეთა ძეძუსა: მოვედ და მეფობდ შენ ჩუენ ზედა!
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა ძეძუმან ხეთა მათ: უკუეთუ ჭეშმარიტად მცხებთ მე თქუენ ზედა მეფედ, მოვედით და მესევდით საფარველსა ჩემსა ქუეშე. და აწ უკუეთუ ეგრე არს, გამოვედინ ცეცხლი ძეძჳსა მისგან და შეჭამენინ ნაძუნი ლიბანისანი.
და	მცხ.მსაჯ	და თუ ჭეშმარიტად და სრულითა გულითა ჰქმენით თქუენ და მეფე-ჰყავთ აბიმელექ, და ვითარცა-იგი ჰყავთ იერობოალის თანა, და უკუეთუ მსგავსად მოგებისა მის ჴელისა მისისა მოაგეთ მათ.
და	მცხ.მსაჯ	ვითარ-იგი ჰბრძოდა მამაჲ ჩემი თქუენთჳს, და დადვა სული მისი წინაშე მის და გიჴსნნა თქუენ ჴელისაგან მადიამისა.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუენ აღსდეგით სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა დღეს და მოსრენით ძენი მისნი სამეოცდაათნი კაცნი ლოდითა ერთითა და მეფე-ჰყავთ აბიმელექ, ძე მჴევლისა მისისაჲ, კაცთა ზედა სიკიმელთა, რამეთუ ძმაჲ თქუენი არს.
და	მცხ.მსაჯ	უკუეთუ არა, გამოვედინ ცეცხლი აბიმელექისგან და შეგჭამენინ კაცნი სიკიმაისანი და სახლი მაალოჲსი, და გამოვედინ ცეცხლი კაცთაგან სიკიმაჲსათა და სახლისაგან მაალოჲსა და შეჭამენ აბიმელექ.
და	მცხ.მსაჯ	და მოუვლინა ღმერთმან სული უკეთური შორის აბიმელექისა და. შორის კაცთა მათ სიკიმისათა. და შეურაცხ-ყვეს კაცთა მათ სიკიმელთა სახლისა მიმართ აბიმელექისა.
და	მცხ.მსაჯ	რათა მოაწიოს უფალმან სიცრუვისა მისთჳს მისისა სამეოცდათთა მათთჳს ძეთა იერობოალისთა და სისხლი იგი მათი დაკრებად აბიმელექის ზედა, ძმისა მათისა, რამეთუ მოსრნა იგინი.
და	მცხ.მსაჯ	და კაცთა მათ ზედა სიკიმაჲსათა, რამეთუ განაძლიერნეს ჴელნი მისნი მოწყუედად ძმათა თჳსთა. და უმზირდეს მას კაცნი იგი სიკემელნი და ქმნეს მისთჳს სამზიროჲ თავთა ზედა მთათასა და მოიტაცებდეს ყოველსა ჟამსა წარმავალთა გზისათა და უთხრეს ესე აბიმელექს.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა გაალ, ძჱ აბედისი, და ძმანი მისნი და შევიდეს სიკემად. და მოსავ იყუნეს მის კაცნი იგი სიკემელნი.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუა ბაალ, ძემან აბედისმან: ვინ არს აბიმელექ და ვინ არს ძე, სუქემისი, რამეთუ ვჰმონებდეთ მას? ანუ არა ძე არს იერობოალისი და ზებულ მოღუაწე მისი და მონაჲ მისი კაცთა თანა ემორისთა, მამისა სჳქემისთა? და რაჲსათჳს ვჰონებდეთ მას ჩუენ?
და	მცხ.მსაჯ	და ესმეს ზებულს, მთავარსა მის ქალაქისასა, სიტყუანი ესე გაალისნი, ძისა აბედისნი, და განრისხნა გულისწყრომითა ფრიად.
და	მცხ.მსაჯ	და მოუვლინნა მოციქულნი და ძღუენი აბიმელექისა და ჰრქუა: აჰა ესერა, გაალ, ძე აბედისი, და ძმანი მისნი მოსრულ არიან სიკიმად და იგინი აშფოთებენ ქალაქსა შენსა ზედა.
და	მცხ.მსაჯ	და აწ აღდეგ ღამე და ერი ეგე, რომელ არს შენ თანა, და უმზირე მათ ველსა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყოს, განთიად აღმოსლვასა ოდენ მზისასა აღიმსთო და განირთხა ჴელი შენი ქალაქსა ამას ზედა. და იგი და ერი მისი მის თანა განგივლენ შენ და უყავ მას, რაჲ-იგი ძალ-გედვას ჴელსა შენსა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგა აბიმელექ და ყოველი ერი, რომელ იყო მის თანა ღამე და უმზირდეს სიკიმასა ოთხი გუნდი ოთხად განყოფილი.
და	მცხ.მსაჯ	და მიჰხედა და იხილა გაალ, ძემან აბედიმან, ერი იგი და ჰრქუა ზებულს: აჰა ესერა, რომელი გარდამოვალს თავთაგან მთისათა. და ჰრქუა მას ზებულს: აჩრდილსა მთათასა ხედავ. შენ კაცად.
და	მცხ.მსაჯ	და შესძინა გაალ მერმე სიტყუად და თქუა: ერი გარდამოვალს ზღჳთ კერძო მახლობლად ღელესა მას ქუეყანისასა. და გუნდი ერთი მოვალს გზისა მისგან მაღნარისა სამსტროთაჲსა.
და	მცხ.მსაჯ	და განვიდა გაალ წინამძღუარად კაცთა მათ სიკიმელთა და ჰბრძოდა აბემელიქს.
და	მცხ.მსაჯ	და დევნა-უყო მას აბემელიქ და ივლტოდა გაალ პირისაგან მისისა. და დაეცნეს წყლულებითა მრავალნი ვიდრე ბჭედმდე მის ქალაქისა.
და	მცხ.მსაჯ	და შევიდა აბიმელიქ არიმად და იყო იგი მუნ და განაძო ზებულ გაალი და ძმანი მისნი, რათა არა მკჳდრობდენ სიკიმას შინა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო ხვალისაგან, განვიდა ერი იგი ველად და უთხრეს აბიმელექს:
და	მცხ.მსაჯ	ვითარმედ ზედა მოგივლენ. ხოლო მან წარმოიყვანა ერი თჳსი და განყო იგი სამად გუნდად და დაემალა მათ. და ვითარცა იხილა, რამეთუ ერი გამოჴდა ქალაქით, დაესხა მათ და მოსრნა იგინი.
და	მცხ.მსაჯ	და აბიმელექ და გუნდი იგი მისი მოიწინეს და გადგეს ბჭეთა თანა მის ქალაქისათა და ორი იგი გუნდი განეფინა მათ ზედა ყოველნი, რომელნი იყუნეს ველსა მას, დამუსრჳდეს მათ.
და	მცხ.მსაჯ	და ესმეს სიტყუანი ესე ყოველნი ყოველთავე მათ კაცთა გოდლისა სიკიმისათა და შევიდეს იგინი მოზღუდვილსა მას ტაძარსა ბაალბერითისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღვიდა აბიმელექ მთასა მას ევმონსა, იგი და ყოველი ერი მისი მის თანა. და მოიღო აბიმელექ ცული ჴელითა თჳსითა და მოკაფა ტჳრთი ერთი შეშაჲ, და აღიდვა იგი მჴარსა და ჰრქუა ერსა მას თჳსსა: ვითარცა-ესე მიხილეთ მე, რაჲ-ესე ვყავ. თქუენცა ესრეთ ყავთ ადრე, ვითარცა-ესე მე ვყავ.
და	მცხ.მსაჯ	და მოკაფა კაცად-კაცადმან ტჳრთი და შეუდგა აბიმელექს. და დაზჳნეს იგი გარემოს მოზღუდვილსა მას და დაწუეს იგი ცეცხლითა. და მოწყჳდა ყოველი კაცი გოდლისა მის სიკიმელთაჲსა, ვითარ ათას ოდენ მამაკაცი და დედაკაცი.
და	მცხ.მსაჯ	და წარმოვიდა აბიმელექ თებედდ და გარე მოადგა მას.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო გოდოლი დიდი შორის ქალაქსა მას, და შეივლტოდეს მუნ მამანი და დედანი და ყოველნივე მთავარნი მის ქალაქისანი და დაჰჴშეს კარი და აღვიდეს იგინი ერდოსა მის გოდლისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და ღაღად-ყო მეყსეულად და ჰრქუა მონასა მას ნიჟოგარსა თჳსსა: იჴადე მახჳლი შენი და მომკალ მე, რათა არა თქუან, ვითარმედ დედაკაცმან მოკლა იგი, და განგუმირა იგი მონამან მან თჳსმან და მოკუდა.
და	მცხ.მსაჯ	და იხილეს კაცთა მათ ისრაჱლისათა, რამეთუ მოკუდა აბიმელექ, და ივლტოდა და წარვიდა კაცად-კაცადი ადგილსა თჳსსა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოაქცია ღმერთმან უკეთურებაჲ იგი აბიმელექესი თავსა ზედა მისსა, რომელ-იგი უყო მამასა თჳსსა, ვითარ-იგი მოწყჳდნა სამეოცდაათნი ძმანი თჳსნი.
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგა აბიმელექს შემდგომად ცხორებად ისრაჱლსა თოლა, ძე ფოლაჲსი, ძე მამისძმისა მისისა, კაცი ისაქარისაჲ და იგი მკუდრ იყო სამარიას მთასა მას ეფრემისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და ამისა შემდგომად აღდგა იარ გალაადელი და სჯიდა ისრაჱლსა ოცდაორ წელ.
და	მცხ.მსაჯ	და ესხნეს მას ოცდათორმეტ ძენი, აღსხდებოდეს ოცდაათორმეტსა საჴედარსა. და ოცდაათორმეტი ქალაქი იყო მათი. და უწოდა მათ საყოფლები იარისი ვიდრე დღენდელად დღედმდე, რომელ-იგი არიან ქუეყანასა გულაადისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოკუდა იარ და დაეფლა იკამონსა.
და	მცხ.მსაჯ	და შესძინეს ძეთა ისრაჱლისათა ყოფად ბოროტისა წინაშე უფლისა და ჰმსახურებდეს ბაალის, და ასტაროთსა და ღმერთთა ასურეთისათა. და ღმერთთა სიდონისათა და ღმერთთა მოაბისათა და ღმერთთა ძეთა ამონისთასა და ღმერთთა უცხოთესლთასა. და დაუტევეს ღმერთი მათი და არა ჰმონებდეს მას.
და	მცხ.მსაჯ	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და მისცნა იგინი ჴელთა უცხოთესლთასა და ჴელთა ძეთა ამონისთასა.
და	მცხ.მსაჯ	და დაგლახაკნეს იგინი და დაამდაბლნეს ძენი ისრაჱლისანი მას ჟამსა შინა ათრვამეტ წელ ყოველნივე, რომელნი იყუნეს წიაღ იორდანეს და ქუეყანასა ამორეველთასა და ბალაადისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და წიაღმოჴდეს ძენი ამონისნი იორდანესა ბრძოლად, იუდაჲსსა და ბენიამენისსა და სახლისა ეფრემისა, და სჭირდა ფრიად ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მსაჯ	ღაღად-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა მიმართ და თქუეს: შეგცოდეთ შენ, რამეთუ დაგიტევეთ უფალი ღმერთი ჩუენი და ვჰმსახურებდით ბაალსა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა უფალმან ძეთა ისრაჱლისათა: ანუ არა ეგჳპტელნი და ამორეველნი.
და	მცხ.მსაჯ	და ძენი ამონისნი, ამალეკი, და ქანანელნი გაჭირვებდეს და ჰღაღადყავთ ჩემდა მომართ და გიჴსენ თქუენ ჴელისაგან მათისა?
და	მცხ.მსაჯ	და თქუენ დამიტევეთ მე და ჰმონებდით ღმერთთა უცხოთა, ამისთჳს არღარა შევსძინო ჴსნად თქუენდა.
და	მცხ.მსაჯ	ვიდოდით და ღაღადებდით ღმერთთა მიმართ, რომელნი გამოირჩიენით თავისა თჳსისა და მათ გიჴსნენ თქუენ ჟამსა ჭირისა თქუენისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და განშორნეს ძეთა ისრაჱლისათა ღმერთნი უცხონი შორის მათსა და ჰმსახურებდეს ღმერთსა მხოლოსა და სულმოკლე იქმნა შრომითა ისრაჱლი.
და	მცხ.მსაჯ	და აღმოვიდეს ძენი ამონისნი და დაიბანაკეს გალაადით კერძო. და გამოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი და დაიბანაკეს სამსტროსა მას ზედა.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუა ერმან მან, რომელნი იყვნეს მთავარნი გალაადისანი, კაცად-კაცადმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა: ვინმე იყოს კაცი, რომელმან იწყოს ბრძოლად ძეთა ამონისთა? და იყოს იგი მთავარ ყოველთა ზედა დამკჳდრებულთა გალაადისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და იეფთაელ გალაადელი იყო კაცი ძლიერი ძალითა, და ესე იყო ძე დედაკაცისა მეძჳსაჲ; და უშვა გალადს იეფთაე.
და	მცხ.მსაჯ	და მერმე უშვნა ცოლმან გალადისმან მას ძეებ. და განორძინდეს ძენი იგი ცოლისა მისისანი და გამოაძეს იეფთა და ჰრქუეს მას: ვერ დაემკჳდრო სახლსა შინა მამისა ჩუენისასა, რამეთუ დედაკაცისა უცხოჲსა ძე ხარ შენ.
და	მცხ.მსაჯ	და წარივლტოდა იეფთაე პირისაგან ძმათა თჳსთაჲსა და დაეშენა ქუეყანასა ტობისასა. და შეკრბებოდეს იეფთაეს თანა კაცნი წრფელნი და იყოფოდეს მის თანა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, შემდგომად დღეთა მათ ჰბრძოდეს ძენი ამონის ისრაჱლსა და ვითარ-იგი ჰბრძოდეს ძენი ამონის ისრაჱლსა,
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს იეფთაეს: მოვედ და იქმენ ჩუენდა მთავარ და ვჰბრძოთ ძეთა ამონისთა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა იეფთაე მოხუცებულთა მათ გალაადისათა: თქუენ მომიძულეთ მე და გამომაძეთ მე სახლისაგან მამისა ჩემისა და წარმომგზავნეთ თქუენგან. და აწ მოსრულ ხართ ჩემდა, რაჟამსღა გჭირს?
და	მცხ.მსაჯ	მიუგეს და ჰრქუეს მოხუცებულთა მათ გალაადისათა იეფთაეს: ეგრე, არამედ წარმოსრულ ვართ შენდა, რათა წარმოხჳდე და ვჰბრძოდით ძეთა ამონისთა და იყავ შენ ჩუენდა მთავარ ყოველთა დამკჳდრებულთა გალაადისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა იეფთაე მოხუცებულთა მათ გალაადისათა: უკუეთუ მხადით მე თქუენ ბრძოლად ძეთა ამონისთა, და მომცნეს იგინი უფალმან წინაშე ჩემსა, ვიყო თქუენდა მთავარ.
და	მცხ.მსაჯ	მიუგეს და ჰრქუეს მოხუცებულთა მათ გალაადისათა იეფთაეს: უფალი იყავნ ჩუენ შორის, რომელსა-ესე ესმეს ჩუენი, ვითარმედ სიტყჳსა შენისაებრ ვყოთ.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა იეფთაე მოხუცებულთა თანა გალაადისსა და დაადგინეს იგი ერსა ზედა მათსა მთავრად და წინამძღურად. და იტყოდა იეფთეა ყოველთავე ამათ სიტყუათა მისთა წინაშე უფლისა მასეფატს.
და	მცხ.მსაჯ	და წარავლინნა იეფთაე მოციქულნი წინაშე მეფისა ძეთა ამონისთა და ჰრქუა: რაჲ ძეს შენი და ჩემი, რამეთუ მოსრულ ხარ ბრძოლად ქუეყანასა ჩემისა?
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მეფემან ძეთა ამონისთამან მოციქულთა მათ იეფთაესთა: რაჲსათჳს მიმიღო მე ისრაჱლმან ქუეყანა ჩემი გამოსლვასა მას მისსა ეგჳპტით არნონითგან ვიდრე იაბოკდმდე, და იორდანედ? და კუალად მომაგე იგი მშჳდობით და წარვიდე შენგან. და შესძინა მერმე იეფთაე
და	მცხ.მსაჯ	და მიავლინნა მოციქულნი მეფისა ძეთა ამონისთასა
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას: ესრეთ იტყჳს იეფთაე: არა მოუღო ისრაელმან ქუეყანაჲ მოაბისაჲ და ქუეყანაჲ ძეთა ამონისთაჲ;
და	მცხ.მსაჯ	აღმოსლვასა მათსა ეგჳპტით, არამედ წარმოვიდა ისრაჱლი უდაბნოსა მას ვიდრე ზღუადმდე მეწამულად და მოიწია ვიდრე კადედმდე.
და	მცხ.მსაჯ	და დადგა ისრაჱლი კადესა შინა და განვლო უდაბნოჲ იგი და არა გარემოვლო ქუეყანაჲ ედომისაჲ და ქუეყანაჲ მოაბიჱსაჲ. და მოვიდა მზისა აღმოსავალით კერძო და დაიბანაკა წიაღკერძო არონისა, და არა შევიდა საზღუართა მოაბისათა, რამეთუ არონი არს საზღუარი მოაბისაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და მიუვლინნა ისრაჱლმან მოციქულნი სეონისა, მეფისა ამორეველთასა, მეფისა ესებონისა. და ჰრქუა მას ისრაჱლმან: წარვლო ქუეყანით შენით ვიდრე ადგიდმდე ჩემდა.
და	მცხ.მსაჯ	და არა ინება სეონ წარსლვად ისრაჱლი საზღუართაგან მისთა შეკრიბა სეონ ყოველი ერი თჳსი და დაიბანაკა იასას და ჰბრძოდა ისრაჱლსა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოსცა უფალმან ღმერთმან სეონ და ყოველი ერი მისი ჴელსა ისრაჱლისსა და მოსრნეს იგინი და დაიმკჳდრა ისრაჱლმან ყოველი ქუეყანაჲ ამორეველთაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და აწ უფალმან ღმერთმან აღიღო ამორეველი იგი ერისაგან თჳსისა ისრაჱლისა. და შენ დაიმკჳდრო იგია?
და	მცხ.მსაჯ	ანუ არა, რაოდენ დაგიმკჳდრა შენ ქამოს, ღმერთმან შენმან, იგი დაიმკჳდრო შენ? და ყოველი რომელი დაგჳმკჳდრა ჩუენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან წინაშე პირსა თქუენსა. იგი დავიმკჳდროთ ჩუენ.
და	მცხ.მსაჯ	რაჟამს იყოფოდა ისრაჱლი იესებონს და ასულთა მისთა და ყოველსავე ქალაქებსა მისსა იორდანით კერძო სამას წელ, რაჲსათჳს არა იჴსნნეს იგინი მას ჟამსა შინა?
და	მცხ.მსაჯ	ხოლო მე არარაჲ შეგცოდე შენ და შენ იქმ ჩემდა მომართ ბოროტსა, და მბრძავ მე. საჯენ უფალმან, რომელმან საჯოს დღეს შორის ძეთა ისრაჱლისათა და შორის ძეთა ამონისთა.
და	მცხ.მსაჯ	და ილოცა იეფთაე ლოცვაჲ უფლისა მიმართ და თქუა: უკეთუ მოცემით მოსცნე ძენი ამონისნი ჴელთა ჩემთა,
და	მცხ.მსაჯ	და იყოს, ყოველივე, რომელი გამოვიდეს კართაგან სახლისა ჩემისათა შემთხუევად ჩემდა, მო-რა-ვიქცე მე მშჳდობით ძეთაგან ამონისთა, იყავნ იგი უფლისაჲ და შევწირო იგი მსხუერპლად მისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა იეფთაე ძეთა ამონისთა ბრძოლად მათა. და მოსცნა იგინი უფალმან ჴელსა მისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოსრნა იგინი არონითგან ვიდრე მოსლვადმდე სემინნდ ოცი ქალაქი და ვიდრე აბელდმდე ვენაჴოანისა წყლულებითა დიდითა ფრიად. და ჰრცხუენა ძეთა ამონისთა პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა იეფთაე მასეფად სახიდ თჳსა და ასული მისი გამოვიდოდა შემთხუევად მისა ბობღნითა და მძნობრითა. და იგი იყო იამავრი მისი და არა ესუა მას მისა გარეშე ძე გინა ასული.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, იგი ვითარცა იხილა მან, დაიპო სამოსელი თჳსი და თქუა: ვაჲმე ასულო ჩემო, ვაჲმე, რამეთუ ბორკილ მექმენ მე და საწერტელ თუალთა ჩემთა. და მე აღვაღე პირი ჩემი უფლისა მიმართ და ვერ ჴელ-მეწიფების მე ქცევად.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მამასა თჳსსა: მიყავ მე სიტყჳსაებრ მის და მაცადე მე ორ თვე ოდენ და განვიდე მთად და ვტიროდი მე ქალწულებასა ჩემსა მოყუასთა ჩემთა თანა.
და	მცხ.მსაჯ	ხოლო მან ჰრქუა მას: განვედ! და განვიდა იგი და მის თანა სხუანი ქალწულნი. და სტიროდა ქალწულებასა თჳსსა მთათა გარე.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, შემდგომად აღსრულებისა ორთა თუეთაჲსა მოვიდა იგი მამისა თჳსისა. და აღასრულა მის ზედა აღთქუმაჲ იგი თჳსი იეფთაე, რიმელ-იგი აღუთქუა ღმერთსა, ხოლო მან არა იცოდა მამაკაცი და დამტკიცნა სიტყუაჲ ესე ბრძანებად ისრაჱლსა შორის.
და	მცხ.მსაჯ	ხოლო იეფთაე ჰრქუა მათ: კაცი მსაჯული ვიყავ მე, და ერი ჩემი და ძენი ამონისნი მაჭირვებდეს მე ფრიად, და ვღაღადებდ მე თქუენდა მიმართ და არა მიჴსენით მე ჴელთაგან მათთა.
და	მცხ.მსაჯ	და ვითარცა ვიხილე, რამეთუ არავინ იყო მჴსნელ ჩემდა, წარვიღე თავი ჩემი სიკუდილად ჴელითა ჩემითა და წიაღუჴედ ძეთა ამონისთა. და მოსცნა უფალმან ძენი ამონისნი ჴელთა ჩემთა და თქუენ მოსრულ ხართ ბრძოლად ჩემდა?
და	მცხ.მსაჯ	და შეიკრიბა იეფთა ყოველი ერი გალაადისაჲ და ჰბრძოდა ძეთა ეფრემისთა. და მოსრეს კაცთა ბალაადისათა ძეთაგანი ეფრემისთა მახჳლითა.
და	მცხ.მსაჯ	და წინაწარ დაიპყრეს გალაადელთა წიაღსავალი იგი იორდანისაჲ ეფრემისი. და იყო, რაჟამს-იგი თქუეს განრინებულთა მათ ეფრემისთა, ვითარმედ: წიაღვჴდეთ იორდანესა: ჰრქუეს გალაადელთა მათ: ნუუკუე ეფრემისგანი იყუნეთ თქუენ? ხოლო მათ ჰრქუეს: არა ვართ ეფრემისგანნი.
და	მცხ.მსაჯ	და მათ ჰრქუეს: გჳთხარ ნუ რაჲ სასწაული და მათ ვერ წარიმართეს სიტყუად სიტყუად ეგრესახედ. და აღიპყრობდეს მათ და მოსწყუედდეს წიაღსავალსა მას ზედა იორდანისასა და დაეცნეს მას დღესა შინა ერისაგან ეფრემისი ორმეოცდაორი ათასი.
და	მცხ.მსაჯ	და სჯიდა იეფთაე ისრაჱლსა ექუს წელ. და მოკუდა იეფთაე გალაადელი, და დაფლეს იგი ქალაქსა თჳსსა გალაადს.
და	მცხ.მსაჯ	და სჯიდა მისსა შემდგომად ისრაჱლსა ესებონ ბეთლემელი.
და	მცხ.მსაჯ	და ესხნეს მას ოცდაათ ძე ოცდაათ ასულ, რომელნი მიეცნეს ქმართა ოცდაათნი ცოლნი შემოჰგუარნეს ძეთა თჳსთა, და სჯიდა ისრაჱლსა შჳდ წელ.
და	მცხ.მსაჯ	და მოკუდა ესებონ და დაფლეს იგი ბეთლემს.
და	მცხ.მსაჯ	და მოკუდა და დაჰფლეს ქუეყანასა ზაბულონისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და ესხნეს მას ორმეოც ძე და ოცდაათ ძისწულ, რომელნი აღსხდებოდეს სამეოცდაათთა საჴედართა; და სჯიდა იგი ისრაჱლსა რვა წელ.
და	მცხ.მსაჯ	და მოკუდა აბოდონ, ძე ელექისი, ფარათონელი, და დაფლეს იგი ფარათონს, მთასა ამალეკისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო კაცი სარაჲთ ტომისგან დანისა, და სახელი მისი მანოე. და ცოლი მისი იყო ბერწ და არა შობდა.
და	მცხ.მსაჯ	და გამოეცხადა დედაკაცსა მას ანგელოზი უფლისაჲ და ჰრქუა მას: შენ, ეგერა ბერწ ხარ და არა გიშობიეს, ხოლო აწ მიუდგე და შვე ძე.
და	მცხ.მსაჯ	არამედ ეკრძალე და ნუ ჰსუამ ღჳნოსა და თაფლუჭსა, ნუცა სჭამ ყოველსავე არაწმიდასა.
და	მცხ.მსაჯ	რამეთუ შენ მუცლად-იღო და ჰშვე ძე. და მახჳლი თავსა მისსა ნუ შეეხებინ, რამეთუ წმიდაჲ ღმრთისაჲ იყოს ყრმაჲ იგი შობითგან მისით. და მან იწყოს განრინებად ისრაჱლისა ჴელისაგან უცხოთესლთა, ფილისტიმელთასა.
და	მცხ.მსაჯ	და მრქუა მე: ეგერა, შენ მუცლად-იღო და ჰშვე ძე. და მრქუა მე: ნუ სუამ ღჳნოსა და თაფლუჭსა და ნუ სჭამ ყოველსავე არაწმიდასა, რამეთუ წმიდაჲ ღმრთისაჲ იყოს ყრმაჲ იგი საშოჲთგანვე სიკუდიდმდე მისა.
და	მცხ.მსაჯ	და ევედრებოდა უფალსა მანოე და იტყოდა: მოიხილე ჩემდა, უფალო! და კაცი იგი ღმრთისაჲ, რომელი მოავლინე ჩუენდა, მერმეცა მოვედინ ჩუენდა, და მაუწყენ ჩუენ, რაჲ უყოთ ყრმასა მას. რომელ იგი იშვეს!
და	მცხ.მსაჯ	და შეისმინა ღმერთმან ვედრებაჲ იგი მანოესი, და მოვიდა ანგელოზი იგი უფლისაჲ დედაკაცისა მის. ხოლო დედაკაცი იგი ჯდა ველსა გარე, და მანოე, ქმარი მისი, არა იყო მის თანა.
და	მცხ.მსაჯ	და ისწრაფა დედაკაცმან მან და მირბიოდა და უთხრა ქმარსა თჳსსა და ჰრქუა მას: აჰა ესერა, მეჩუენა მე კაცი იგი, რომელი მოვიდა მას დღესა ჩემდა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგა მანოე და შეუდგა ცოლსა თჳსსა და მოვიდა კაცისა მის და ჰრქუა მას: უკუეთუ შენ ხარა კაცი იგი, რომელ ეტყოდე ცოლსა ჩემსა? და მან ჰრქუა: მე ვარ.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას მანოე: აწ, რაჟამს მოიწიოს სიტყუაჲ შენი, რაჲმე იყოს სამართალი ყრმისა მის და საქმე მისი?
და	მცხ.მსაჯ	და ყოველივე რომელი გამოვალს ვენაჴისგან, ნუ ჭამნ; და ღჳნოსა და თაფლუჭსა ნუ სუამნ და ყოველსავე არაწმიდასა ნუ ჭამნ; და ყოველივე რომელი ვამცენ მას, ეკრძალენ.
და	მცხ.მსაჯ	მიუგო და ჰრქუა მანოე ანგელოზსა მას უფლისასა: გაიძულოთ შენ და მოვჰმზადოთ შენ წინაშე თიკანი ერთი თხათაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და მოიღო მანოე თიკანი იგი თხათაჲ და შესაწირავი. და შეწირა იგი უფლისა საკჳრველმოქმედისა კლდესა მას ზედა; და მანოე და ცოლი მისი ჰხედვიდეს.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, ვითარ-იგი აღვიდოდა ალი იგი ზედა კერძო საკურთხეველსა მას ზეცად, თანააღვიდა ანგელოზი იგი უფლისაჲ ალსა მას. და მანოე და ცოლმან მისმან იხილეს და დაცჳვეს იგინი პირსა ზედა თჳსსა ქუეყანად.
და	მცხ.მსაჯ	და არღარა შესძინა ანგელოზმან უფლისამან ჩუენებად მანოესა და ცოლსა მისისა. მაშინ გულისჴმა-ყო მანოე, ვითარმედ ანგელოზი უფლისაჲ არს.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მანოე ცოლსა თჳსსა: სიკუდილით მოვსწყდეთ, რამეთუ ღმერთი ვიხილეთ.
და	მცხ.მსაჯ	და შვა დედაკაცმან მან ყრმაჲ იგი და უწოდა სახელი მისი სამსონ და აკურთხა იგი უფალმა.
და	მცხ.მსაჯ	და შთავიდა სამსონ თამნთად და იხილა მუნ დედაკაცი ასულთაგან უცხოთესლთასა. და სათნო-უჩნდა იგი წინაშე მისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა და უთხრა მამასა და დედასა თჳსსა და ჰრქუა მათ: ვიხილე დედაკაცი თამნათას ასულთაგან უცხოთესლთაჲსა, და აწ მომგუარეთ მე იგი ცოლად.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს მას მამამან და დედამან: არა ნუ არიანა დედანი ძმათა შორის შენთა და ერსა შორის შენსა. და აწ შენ მიხუალ მოყვანებად ცოლად ასულთაგან უცხოთესლთაჲსა წინადაუცუეთელთა? და ჰრქუა მამასა თჳსსა სამსონ: იგი მომგუარეთ, რამეთუ იგი სთნავს თუალთა ჩემთა.
და	მცხ.მსაჯ	და შთავიდა სამსონ და დედაჲ და მამაჲ მისი თამნათად და მიაქციეს ვენაჴოანსა მას თამნათაჲსსა, და აჰა ესერა, ლეკჳ ლომისა იზახებდა და მოეგებვოდა მას.
და	მცხ.მსაჯ	და წარიმართა მის ზედა სულმან უფლისმან და დააკუეთა იგი, ვითარცა თიკანი თხათაჲ და არა რაჲ იყო ჴელთა შინა. ხოლო მან არა უთხრა მამა-დედასა მისსა, რაჲ-იგი ყო.
და	მცხ.მსაჯ	და შთავიდეს და ეტყოდეს დედაკაცსა მას და სათნო-უჩნდა იგი წინაშე თუალთა სამსონისთა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდეს შემდგომად დღეთა მათ მოყვანებად მისსა და მიაქცია სამსონ ხილვად ლომის ლეკჳ, ესერა, ფუტკარი შეკრებილ იყო პირსა მის ლომისასა და გოლი თაფლისა.
და	მცხ.მსაჯ	გამოიღო პირისა მის ლომისაგან და ვიდოდა სლვით და ჭამდა და სცა მამა-დედასა თჳსსაცა და ჭამეს და არა უთხრა, ვიდრე მოიღო თაფლი იგი.
და	მცხ.მსაჯ	და შთავიდეს იგინი დედაკაცისა მის და ყო მუნ სამსონ სუმაჲ შჳდ დღე, რამეთუ ესრეთ ყჳან ჭაბუკთა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ სამსონ: დაგიდვა თქუენ იგავი და, უკუეთუ მითხრათ მე შჳდთა ამათ დღეთა სუმისათა, მოგცე თქუენ ოცდათი არდაგი და ოცდათი კუართი.
და	მცხ.მსაჯ	და უკუეთუ ვერ მითხრათ მე, თქუენ მომეცით ოცდაათი არდაგი კუართი. ხოლო მათ ჰრქუეს: გჳთხარ ჩუენ იგავი შენი და ვისმინოთ იგი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს ცოლსა სამსონისსა: გამოჰკითხე შენ ქმარსა შენსა და გითხრას შენ იგავი იგი, რათა არა დაგწუათ შენ და სახლი მამისა შენისა ცეცხლითა.
და	მცხ.მსაჯ	და ტიროდა იგი შჳდთა მათ დღეთა, რომელთა შინა იყო სუმაჲ იგი. და იყო, დღესა მას მეშჳდესა უთხრა მას იგავი იგი, რამეთუ შეაურვა მას და მოაწყინა. და მან უთხრა ძეთა დედისა თჳსისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუეს კაცთა მათ მის ქალაქისათა დღესა მას მეშჳდესა ვიდრე დასლვად მზისა: რაჲ უტკბილეს არს თაფლისა, ანუ რაჲ უძლიერეს არს ლომისა? მიუგო სამსონ და ჰრქუა მათ: არა თუმცა დასაჯეთ დიაკეული ჩემი, ვერმცა ჰპოეთ იგავი ჩემი.
და	მცხ.მსაჯ	და წარიმართა მის ზედა სულმან უფლისამან, და შთავიდა ასკალონდ და დაესხა მუნ ოცდაათსა კაცსა. და მოიღო და მისცა მათ სამოსელი იგი, რომელთა უთხრეს მას იგავი იგი მისი. და განრისხნა გულისწყრომით სამსონ და წარვიდა სახიდ მამისა თჳსისა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, შემდგომად დღეთა რავდენთამე დღეთა მკისა იფქლისათა მივიდა სამსონ ცოლისა თჳსისა და მიართუა მას თიკანი თხათაჲ და თქუა: შევიდე მე ცოლისა ჩემისა სასუენებელად.
დაჲ	მცხ.მსაჯ	ხოლო მამამან მის დედაკაცისამან არა უტევა იგი შესლვად და ჰრქუა მას: მე ვჰგონებდ და ვთქუ, ვითარმედ სიძულილით მოიძულე იგი. და მივეც იგი მოყუასსა შენსა! აწ, ესერა, დაჲ მისი უმრწემესი უმჯობეს მისა არს, იგი იყავნ შენდა ცოლად მის წილ!
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ სამსონ: უბრალომცა ვარ მე ამიერითგან უცხოთესლთაგან, რამეთუ ყოფით ვყო მათ თანა ბოროტი!
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა სამსონ და შეიპყრა სამასი მელი და მოიღო ლამპრები, და შეუკრა კუდი კუდსა თანა და გამოაბა ლამპარი ერთი შორის ორთა კუდთა და შეკრა მაგრად.
და	მცხ.მსაჯ	და აღუდვა ცეცხლი ლამპრებსა მას და განუტევნა იგინი შორის მჭელეულებსა მას უცხოთესლთასა. და მოწუა ჴუვილი ზჳნითგან ვიდრე უმკალადმდე და ვენაჴი და ზეთისხილი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს უცხოთესლთა მათ: ვინმე ქმნა საქმე ესე? და თქუეს: სამსონ, ძემან მანოელისმან, რამეთუ მოუღო ცოლი მისი, და მისცა მოყუასსა მისსა. და აღმოვიდეს უცხოთესლნი იგი და დაწუეს იგი და სახლი მამისა მისისა ცეცხლითა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ სამსონ: დაღათუ ჰყავთ ესე, არავე სათნო-მიჩნს მე, არამედ შურისგებაჲ ჩემისა კაცად-კაცადისაგან ვიძიო თქუენისა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოსრნა იგინი წყლვითა ბარკალსხჳლითა გუემითა დიდითა ფრიად და წარვიდა იგი და დაემკჳდრა ჴევსა მას ქუაბსა ეტამისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღმოვიდეს უცხოთესლნი და დაიბანაკეს იუდასა შორის და მოიწინეს ლექიდმდე.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა კაცმან იუდაჲსმან უცხოთესლთა მათ: რაჲსათჳს აღმოსრულ ხართ ჩუენდა? და თქუეს უცხოთესლთა მათ: შეპყრობად და შეკრვად სამსონისა აღმოსრულ ვართ, რათა უყოთ მას, ვითარცა იგი ჩუენ მიყო მან.
და	მცხ.მსაჯ	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: შეკრვად შენდა მოსრულ ვართ და მიცემად ჴელსა უცხოთესლთასა! ხოლო სამსონ ჰრქუა მათ: მეფუცენით, რათა არა მომკლათ მე თქუენ! და მიმეცით ჴელთა მათთა, ნუუკუე თქუენ მემთხჳნეთ მე.
და	მცხ.მსაჯ	და ეფუცნეს მას და ჰრქუეს: არა! არამედ შე-ხოლო-გკრათ შენ და მიგცეთ ჴელთა მათთა, ხოლო სიკუდილითა არა მოგკლათ შენ! და შეკრეს იგი ორითა საბლითა ახლითა მანქანისათა და წარიყვანეს იგი კლდისა მისგან ეტამისა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა იგი ვიდრე ადგიდმდე მის ღაწჳსა, ხოლო უცხოთესლთა მათ აღიზახეს და მოიმართეს შეპყრობად მისა, და წარიმართა მის ზედა სულმან უფლისამან. და იქმნნეს საბელნი იგი მანქანისანი მკლავთა შინა მისთა, ვითარცა ნაძეძი, რაჟამს ეცის ცეცხლი, ეგრეთ დადნეს საკრველნი იგი მკლავთაგან მისთა.
და	მცხ.მსაჯ	და პოვა ღაწჳ ვირისა მდებარე, მიყო ჴელი მისი და მოიღო იგი და მოსრა მით ათასი კაცი.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, რაჟამს აღასრულნა სიტყუანი ესე, დააგდო ღაწჳ იგი ჴელისაგან მისისა და უწოდა აღგილსა მას მუსრვაჲ ღაწჳთა.
და	მცხ.მსაჯ	და შეეწყურა, მას ფრიად, და ღაღად-ყო უფლისა მიმართ და თქუა: შენ წარუმართე ჴელსა მონისა შენისასა ცხოვრებაჲ ესე დიდი; და აწ, ესერა, მოვკუდები წყურილითა, დავვარდი მე ჴელთა წინადაუცუეთელთასა?
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა სამსონ გაზად და იხილა მუნ დედაკაცი მეძავი და მივიდა მისა.
და	მცხ.მსაჯ	და დაიძინა სამსონ ვიდრე შუაღამეს ოდენ. და შებმა-უყო, კართა მის ქალაქისათა და აღიხუნა იგინი წყირთხლითურთ და მოქლონით, და დაისხნა იგინი ბეჭთა ზედა თჳსთა და აღიხუნა იგი თხემსა ზედა მის მთისასა, რომელ არს წინაშე ქებრონსა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო ამისა შემდგომად, და შეიყუარა სამსონ დედაკაცი იგი ჴელსა მას სორექისასა, რომელსა სახელი ერქუა დალილა.
და	მცხ.მსაჯ	და მიერითგან იწყო დალილა სიტყუად სამსონისა და ჰრქუა: მითხარ მე, რაჲთა არს ძალი ეგე შენი დიდი და რაჲთა შეიკრა და დამსდაბლდე?
და	მცხ.მსაჯ	მიუგო სამსონ და ჰრქჱუა მას: უკუეთუ შემკრა მე შვიდითა ძარღჳთა ნედლითა, რომელი არღა განრყუნილ იყოს, მაშინ მოუძლურდე მე და ვიქმნე მე, ვითარცა ერთი კაცთაგანი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოართუეს მას მთავართა მათ უცხოთესლთა შჳდი ძარღჳ ნედლი, რომელი არა განრყუნილ იყო. და შეკრა იგი მით და მზირნი.
და	მცხ.მსაჯ	იგი სხდეს სენაკსა შინა. და ჰრქუა მას დალილა: უცხოთესლნი შენ ზედა, სამსონ! და აღდგა და განხეთქნა ძარღუნი იგი, ვითარცა განწყდეს მკედი, რაჟამს ეცის სული ცეცხლისაჲ და ვერ საცნაურ იქმნა ძალი იგი მისი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა დალილა სამსონს: აჰა ესერა, შეურაცხ-მყავ, მეტყოდე მე ტყუვილით, აწ მითხარ მე, რაჲთა შეიკრა შენ!
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას სამსონ: უკუეთუ შემკრან მე საბლითა ახლითა მანქანისათა. რომლითა არა ქმნილ იყოს საქმე, მოუძლურდე და ვიქმნე მე, ვითარცა ერთი კაცთაგანი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოიღო დალილა საბელი მანქანისაჲ ახალი და შეკრა იგი მით და ჰრქუა მას: უცხოთესლნი შენ ზედა სამსონ! და მზირნი იგი სხდეს დამალულნი სენაკსა შინა. და აღდგა სამსონ და განხეთქნა იგინი მკლავითგან მისთა, ვითარცა მკედი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა დალილა სამსონს: აქამომდე შეურაცხ-მყავ მე და მეტყოდე მე ტყუილით. აწ მითხარ მე, რაჲთა შეიკრა შენ! და ჰრქუა მას სამსონ: უკუეთუ დაქსოვო შჳდი ესე კოწოლი თავისა ჩემისაჲ საგუსალსა თანა და დამსჭუალო მანებითა კედელსა, და მაშინღა მოუძლურდე მე, ვითარცა ერთი კაცთაგანი.
და	მცხ.მსაჯ	და დააწუნა იგი დალილა და მოიხუნა შჳდნი იგი კოწოლნი თავისა მისისანი და დააქსოვნა იგინი ვარჯითურთ და დამსჭუალა იგი მანებითა კედელსა და ჰრქუა: უცხოთესლნი შენ ზედა, სამსონ! და აღდგა იგი ძილისაგან და გამოჰჴადა მანები იგი დაქსოვილითურთ კედლისა მისგან და საგუსლით და არა საცნაურ იქმნა ძალი იგი მისი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას დალილა: ვითარ სთქუ, ვითარმედ შეგიყუარე შენ და გული შენი არა არს ჩემ თანა. ესე სამგზის შეურაცხ-მყავ მე და არა მითხარ მე, რაჲსაგან არს ძალი ესე შენი დიდი.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო რაჟამს მოაშრო იგი სიტყჳთა მისითა ღამე ყოელ და შეაურვა მას, და სულმოკლე იქმნა იგი ვიდრე სიკუდიდმდე.
და	მცხ.მსაჯ	და ვითარცა იხილა დალილა, რამეთუ უთხრა მას ყოველივე გულისა მისისაჲ, მიავლინა და მოუწოდა ყოველთა მათ მთავართა უცხოთესლსთასა და ჰრქუა, ვითარმედ: მოვედით აწ, რამეთუ მითხრა მე ყოველივე გულისა მისისაჲ. და მოვიდეს მისა ყოველნი მთავარნი უცხოთესლთანი და მოართუეს ვეცხლი იგი ჴელითა მათითა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა დალილა: უცხოთესლნი შენ ზედა, სამსონ! და განიღჳძა ძილისა თჳსისაგან სამსონ და თქუა: განვიდე და განვყარნე მტერნი ჩემნი და უყო, ვითარცა იგი პირველ! და მან არა უწყოდა, რამეთუ განეშორა მისგან ძალი მისი.
და	მცხ.მსაჯ	და შეიპყრეს იგი უცხოთესლთა მათ და აღმოჰჴადნეს თუალნი მისნი და წარიყვანეს იგი გაზად და შეკრეს იგი ბორკილითა რვალისაჲთა, და ფქჳდა იგი სახლსა შინა საპყრობილისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და ვითარცა იწყო თმამან თავისა მისისამან აღმოსლვად, რომელ-იგი დაეყჳნა;
და	მცხ.მსაჯ	და შეკრბეს მთავარნი უცხოთესლთანი შეწირვად მსხუერპლისა დიდისა დაგონის ღმრთისა მათისა, და იხარებდეს და თქუეს: მოგუცა ღმერთმან ჩუენმან ჴელთა ჩუენთა სამსონ, მტერი ჩუენი.
და	მცხ.მსაჯ	და იხილა იგი ერმან მან და აქებდეს ღმერთთა, რამეთუ თქუეს: მოგუცა ღმერთმან ჩუენმან მტერი ჩუენი ჴელთა ჩუენთა, რომელი მოაოჴრებდა და ქუეყანასა ჩუენსა, რომელმან განამრავლნა წყლულებანი ჩუენნი.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, რაჟამს განმხიარულდა გული მათი ღჳნითა, თქუეს: მოუწოდეთ სამსონს სახლისაგან საპყრობილისა და იმღერდინ წინაშე ჩუენსა. და მოუწოდეს სამსონს სახლისაგან საპყრობილისა და ემღერდეს და დაადგინეს იგი შორის ორთა მათ სუეტთა.
და	მცხ.მსაჯ	ხოლო ტაძარი იგი სავსე იყო მამებითა და დედებითა და მუნ იყუნეს ყოველნი მთავარნი უცხოთესლთანი. და ერდოსა ზედა დგა ვითარ სამ ათას ოდენ მამაკაცი და დედაკაცი, და ხედჳდეს და ემღერდეს იგინი სამსონს.
და	მცხ.მსაჯ	და ღაღად-ყო უფლისა მიმართ სამსონ: უფალო ღმერთო ძალთაო, მომიჴსენე მე, მონაჲ შენი, და განმარინე მე ერთგზისღა-ესე აწ, ღმერთო, და შურ-ვიგო მე შურის-გებაჲ ერთი ორთა ამათ წილ თუალთა ჩემთა უცხოთესლთა ამათგან.
და	მცხ.მსაჯ	და შებმა-უყო სამსონ ორთა მათ სუეტთა, რომელნი დგეს შორის, რომელთა ზედა ტაძარი იგი დამტკიცებულ იყო, და მოსდვა მათ ერთსა ჴელი მარჯუენაჲ მისი და ერთსა ჴელი მარცხენე მისი.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუა სამსონ: მოკუედინ თავი ჩემი უცხოთესლთა ამათ თანა! მოზიდა ძალითა და დაეცა ტაძარი იგი მთავართა მათ ზედა უცხოთესლთასა და ყოველსავე მას ერსა, რომელნი იყვნეს მას შინა. და იყვნეს მომწყდარი იგი, რომელნი მოსრნა სამსონ სიკუდილსა უფროს, რომელნი მოსრნა ცხორებასა მისსა.
და	მცხ.მსაჯ	და შთავიდეს ძმანი მისნი და ყოველი სახლი მამისა მისისაჲ და წარმოიღეს იგი და დაფლეს შორის სარასა და შორის ერთაულსა საფლავსა მის თანა მანუესა, მამისა თჳსისა. და იგი შჯიდა ისრაჱლსა ოც წელ.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო კაცი მთისა ეფრემისი და სახელი მისი მიქა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა დედასა თჳსსა: ათასი იგი ფასი, რომელი მოგართუეს შენ, და მაფუცე და მარქუ ყურთა ჩემთა, აჰა ესერა, ვეცხლი იგი ჩემ თანა არს, მე მოვიღო იგი. და ჰრქუა დედამან თჳსმან: კურთხეულ არს ძე ჩემი უფლისა მიერ!
და	მცხ.მსაჯ	და მოიღო დედამან მისმან ორასი ვეცხლი და მისცა იგი მჭედელსა და შექმნა იგი კერპად გამობერილად. და იყო იგი სახლსა შინა მიქაჲსსა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო ყრმაჲ ერთი ბეთლემელი იუდასაჲ ნათესავისაგან ტომისა იუდაჲსი. და ესე იყო ლევიტელი და მწირობდა იგი მუნ.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა კაცი იგი ქალაქისაგან იუდაჲსა ბეთლემით მწირობად, სადაცამცა პოვა და მოვიდა ვიდრე მთადმდე ეფრემისა და ვიდრე სახიდმდე მიქაჲსა მიგზავნებით გზისა თჳსისა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას მიქა: ვინა მოხვალ? და მან ჰრქუა: მე ვარ ლევიტელი ბეთლემით, რომელ არს იუდაჲსა, მივალ მწირობად.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას მიქა: დაადგერ შენ ჩემ თანა და მექმენ მე მამაჲ და მღდელ და მე მიგცე შენ ათი ვეცხლი დღეთა წელიწადისათა და სამოსელი და საზრდელი შენი.
და	მცხ.მსაჯ	და შევიდა ლევიტელი იგი და დაადგრა მკუდრობად კაცისა მის თანა და იყო ყრმაჲ იგი მისა, ვითარცა ერთი ძეთა მისთაგანი.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუა მიქა: აწ გულისჴმა-ვყავ, ვითარ კეთილი მიყო მე უფალმან, რამეთუ მექმნა მე ლევიტელი ესე.
და	მცხ.მსაჯ	და კაცმან ისრაჱლისამან ფუცა მასეფას მას დღესა შინა და თქუა: კაცმან ჩუენგანმან არა მისცეს ასული თჳსი ბენიამენს ცოლად.
და	მცხ.ისო	და წიაღ იორდანესა იერიქოჲსა აღმოსავალით მისცეს ბოსორი და უდაბნოჲსა ველსა შინა ნათესავისაგან რუბენისისა და ჰრამოთი გალაადს შინა და გავლანი ბასანიტიდს შინა ნათესავისაგან მანასესისა.
და	მცხ.მსაჯ	და წარავლინეს ძეთა დანისთა გუნდისაგან მათისა ხუთნი კაცნი ძენი ძლიერებისანი სასარაჲთ და ესთაულით განმსტურობად ქუეყანისა და ძიებად მისა. და ჰრქუეს მათ: წარვედით და იძიეთ ქუეყანაჲ! და მიიწინეს მთასა ეფრემისსა ვიდრე სახლადმდე მიქაჲსა და დაადგრეს მუნ.
და	მცხ.მსაჯ	და ვითარ იყვნეს იგინი სახლსა შინა მიქაჲსსა, იცნეს მათ ჴმაჲ იგი ყრმისა მის ლევიტელისაჲ, და მიაქციეს მუნ და ჰრქუეს: ვინ მოგიყვანა შენ აქა? და შენ რასა ზამ და რაჲ ძეს შენი აქა?
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ: ესრე და ესრეთ მიყო მიქა და სასყიდლით დამიდგინა მე და ვიქმენ მისა მღდელად.
და	მცხ.მსაჯ	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: გჳკითხეღა ჩუენ ღმერთისა მიერ და ვცნათ, უკუეთუ წარგუემართოს ჩუენ გზაჲ იგი ჩუენი, რომელსა მივალთ ჩუენ მუნ!
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდეს ხუთნი ესე კაცნი ძმათა მათთა სარაად და ესთაოლდ. და ჰრქუეს ძმათა მათთა: რაჲსათჳს სდუმთ თქუენ და სხედთ?
და	მცხ.მსაჯ	აღდეგით და აღხჳდეთ მათ ზედა და რამეთუ ვიხილეთ ჩუენ ქუეყანაჲ იგი და იგი კეთილ არს ფრიად. და თქუენ სდუმთ და სხედთ, ნუ გცონის მისლვად და შესლვად. ქუეყანასა მას და დამკჳდრებად მისა.
და	მცხ.ისო	და მოვიდეს ტომთმთავარნი ძეთა ლევისთანი ელიაზარ მღდელისა და ისო ნავესა და ნათესავთმთავართა ტომთა და ნათესავთაგანთა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ისო	და მისცეს მათ კარიათაბოკი დედაქალაქი ენაკიმისი (ესე არს ქებრონი), მთა ადასი და საყანურნი გარემოს მისა
და	მცხ.მსაჯ	და რაჟამს მიხჳდეთ თქუენ, მიუჴდეთ ერსა, რომელი სასოებით სხდეს, და ქუეყანაჲ იგი ფართო არს ფრიად, რამეთუ მოგცა იგი უფალმან ჴელთა თქუენთა ადგილი ეგე, რომლისა ნაკლულევანებაჲ არა არს მუნ ყოვლისავე კეთილისაჲ, რავდენ-რაჲ არს ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.მსაჯ	და წარმოიძრნეს მიერ ნათესავისაგან ტომისა დანისნი სარაჲთ და ესთუალთ ექუსასნი კაცნი შეჭურვილნი ჭურჭლითა საბრძოლისაჲთა.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდეს მიერ ვიდრე მთადმდე ეფრემისა.
და	მცხ.მსაჯ	და მიიწინეს ვიდრე სახლადმდე მიქაჲსა. და მიუგეს და ჰრქუეს ხუთთა მათ კაცთა, რომელნი წარსულ იყუნეს განმსტურობად ქუეყანისა და უთხრეს ძმათა მათთა: უკუეთუ უწყით, რამეთუ არს სახლთა ამათ შინა ევფუდი და თერაფინი და გამოქანდაკებული და შებერული? და აწ განიზრახეთ, რაჲ ვყოთ!
და	მცხ.მსაჯ	და მიაქციეს მუნ და შევიდეს სახლსა მას ყრმისა მის ლევიტელისა სავანედ მიქაჲსა და მოიკითხეს იგი მშჳდობით.
და	მცხ.მსაჯ	და აღვიდეს ხუთნი იგი კაცნი, რომელნი წარსრულ იყუნეს განმსტურობად ქუეყანისა და შევიდეს მუნ და გამოიღეს ევფუდი იგი და თერაფინი და კერპი იგი გამობერული. და მღდელი დგა წინაშე კართა ზედა მის ბჭისათა და ექუსასნი კაცნი, რომელთა ემოსა საჭურველი ბრძოლისაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და ესენი შესრულ იყუნეს სახლსა მიქაჲსსა და გამოიღეს კერპი იგი და ევფუდი და თერაფინი და გამობერული იგი. და ჰრქუა მათ მღდელმან მან: რად ეგრე, ანუ რაჲსა ეგრე ჰზამთ?
და	მცხ.მსაჯ	ხოლო მათ ჰრქუეს: დუმენ და დაიდევ ჴელი პირსა შენსა და მოვედ შენ ჩუენ თანა, და მექმენ ჩუენ მამა და მღდელ! ესე ნუ უმჯობეს არსა შენდა მღდელობაჲ სახლისა კაცისა ერთისაჲ, ანუ მღდელობაჲ ტომისა თავადისაჲ და ნათესავისა ერისა ისრაჱლსა შორის?
და	მცხ.მსაჯ	და განმხიარულდა გული მღდელისაჲ მის და მოიღო ევფუდი იგი და თერაფინი და გამოქანდაკებული იგი და გამობერული, და შევიდა იგი შორის ერისა მის.
და	მცხ.მსაჯ	და მიაქციეს და წარვიდეს და დასცეს ყოვლად სახლი იგი და მონაგები მისი დიდებული, რომელი იყო წინაშე მათსა.
და	მცხ.მსაჯ	და იგინი ვითარ გან-ოდენ-ეშორნეს სახლსა მას მიქაჲსა, ღაღადებდეს და ეწეოდეს ძეთა დანისთა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოიქცინეს ძეთა დანისთა პირნი მათნი, და დადგეს
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს მას ძეთა დანისთა: ნუღარა ისმის ჴმაჲ შენი, ნუუკუე გემთხჳნენ თქუენ კაცნი ტკივნეულნი გულითა და დართო თავი შენი და თავი სახლისა შენისაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდეს ძენი დანისნი გზასა თჳსსა და ვითარცა იხილა მიქა, რამეთუ უძლიერეს არიან მისა, და მოიქცა იგი სახიდ თჳსა.
და	მცხ.მსაჯ	და მათ წარიღეს, რავდენ-რაჲ ექმნა მიქას, და მღდელი იგი მისი და მივიდეს იგინი ლესად ერსა ზედა დაყუდებულსა და მსხდომარესა სასოებით. და მოსრეს იგი პირითა მახჳლისაჲთა და ქალაქი იგი მოწუეს ცეცხლითა.
და	მცხ.მსაჯ	და არა ვინ იყო მათა განმარინებელ, რამეთუ შორს იყუნეს სიდონელთაგან. და სიტყუაჲ არა დაედვა მათ კაცისა ვის თანამე. და ესე იყო ღელესა მას შიდა სახლისა ჰროობისსა და აღაშენეს ქალაქი იგი და დაემკჳდრნეს მას შინა.
და	მცხ.მსაჯ	და უწოდეს სახელი ქალაქისა მის დანისი მსგავსად სახელისა მის დანისი, მამისა მათისა, რომელი-იგი იქმნა ისრაჱლისად და იყო პირველ სახელი ქალაქისაჲ მის ლეს.
და	მცხ.მსაჯ	და აღმართეს თავისა თჳსისა ძეთა დანისთა გამოქანდაკებული იგი მათი. და იონათან და ძენი მისნი იყუნეს მღდელ ტომისა მის დანისა ვიდრე წარტყუენადმდე ქალაქისა და აღჰმართეს და დააწესეს თავსა მათისა გამოქანდაკებული იგი მიქაჲსა, რომელი-იგი ექმნა მას ყოველთა, რავდენთა იყო ტაძარი იგი ღმრთისაჲ სელომს.
და	მცხ.მსაჯ	და ამათ დღეთა შინა არა იყო მეფე ისრაჱლსა შორის. და იყო კაცი ლევიტელი, რომელი მწირობდა ადგილთა მთისა ეფრემისათა და მოიყვანა თავისა თჳსისა ცოლად დედაკაცი ბეთლემელი, რომელ არს იუდაჲსი.
და	მცხ.მსაჯ	და განურისხნა მას ცოლი იგი მისი და წარვიდა იგი მისგან და მივიდა სახიდ მამისა თჳსისა ბეთლემდ. და იყო იგი მუნ ოთხ თუე.
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგა ქმარი იგი მისი და წარვიდა შედგომად მისა სიტყუად მისა მსგავსად ნებისაებრ გულისა მისისა, რათა დაიგოს იგი მუნ, და მონაჲ იგი მისი თანა და ორი კარაული და მოვიდა იგი სახლსა მამისა მის დედაკაცისასა. და იხილა იგი მამამან მის ქალისამან და გამოვიდა შემთხუევად მისა.
და	მცხ.მსაჯ	და დასხდეს, ყოველნი ერთბაშად და ჭამეს და სუეს. და ჰრქუა მამამან მის ქალისამან კაცსა მას: აღდეგ და მიმოვლე და განსცხერ და განმხიარულდინ გული შენი!
და	მცხ.მსაჯ	და არა ინება კაცმან მან დადგრომად, და აღდგა და წარვიდა და მოვიდა მახლობელად წინაშე იებუსსა, ესე იგი არს იჱრუსალემი, და მის თანა ორნი იგი კარაულნი დასხმულნი, და ცოლი იგი მისი მის თანა.
და	მცხ.მსაჯ	და იგინი მი-ოდენ-იწინეს იებუსად და დღე მიდრეკილ იყო ფრიად, ჰრქუა მონამან მან უფალსა თჳსსა: მოვედ და მივაქციოთ ქალაქსა ამას იებუსელთასა, და დავადგრეთ მუნ!
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას უფალმან მისმან: არა შევიდეთ ჩუენ ქალაქსა მას უცხოთესლთასა, სადა-იგი არავინ არს ძეთაგან ისრაჱლისათა, არამედ თანაწარვჰჴდეთ და მივიდეთ ვიდრე გაბადმდე.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მონასა მას თჳსსა: მოგუალე და მივეახლნეთ ერთსა ადგილთაგანსა ჩუენსა და ვიყუნეთ გაბაას გინა რამას!
და	მცხ.მსაჯ	და თანაწარჴდეს და წარვიდეს და დაუჴდა მათ მზე მახლობელად გაბაასა, რომელ არს ბენიამენისი.
და	მცხ.მსაჯ	და მიაქციეს და შევიდეს მუნ და დაადგრეს გაბაას. და შერ-რაჲ-ვიდა იგი, სხდეს უბანთა ზედა ქალაქისათა და არავინ იყო კაცი, რომელმანცა შეიყვანა იგი სახიდ და და-მცა-ადგინა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღიხილნა თუალნი მოხუცებულმან მან და იხილა კაცი იგი მოგზაური უბანთა ზედა ქალაქისათა. და ჰრქუა მოხუცებულმან მან: ვინაჲ მოხუალ, ანუ ვიდრე ხუალთ?
და	მცხ.მსაჯ	ხოლო მან ჰრქუა მას: მოვალთ ჩუენ ბეთლემით, რომელ არს იუდაჲსი, და მოვალთ ვიდრე ადგილმდე მთისა ეფრემისა, რამეთუ მე მიერ ვალ და წარსრულ ვიყავ ვიდრე ბეთლემდმდე იუდაჲსსა, და აწ წარვალ სახლად ჩემდა და არა ვინ არს, რომელმანცა ჩუენ სახლსა შემიყვანნა და დამადგინნა.
და	მცხ.მსაჯ	და ბზე და საზრდელი მაქუს ჩუენ კარაულთა ჩუენთათჳს და პური და ღჳნოჲ, ჩუენთჳს, და მჴევლისა შენისა და ჭაბუკისა მისთჳს და მონათა შენთა, არა რაჲ არს ნაკლულევანებაჲ ყოვლისაგან საჴმრისა.
და	მცხ.მსაჯ	და შეიყვანა იგი სახიდ თჳსა და დაუდვა კარაულთა მათთა; და დაჰბანნა ფერჴნი მათნი, და ჭამდეს და სუმიდეს.
და	მცხ.მსაჯ	და ვითარცა გა-ოდენ-მხიარულდეს გულითა მათითა, და აჰა ესერა, კაცნი იგი მის ქალაქისანი ძენი უსჯულოებისანი გარემოადგეს სახლსა მას მისსა, ჰრეკდეს კარსა მას და ეტყოდეს კაცსა მას მოხუცებულსა უფალსა მის სახლისასა და ჰრქუეს: გამოიყვანე კაცი იგი, რომელი შევიდა სახლსა შენსა, რათა ვიცნათ იგი!
და	მცხ.მსაჯ	და გამოვიდა კაცი იგი უფალი მის სახლისაჲ და ჰრქუა მათ: ნუსადა ნურას ბოროტსა იქმთ, ვინაჲთგან ერთვე შემოვიდა კაცი ესე სახლსა ჩემსა, ნუ იქმთ უგუნურებასა მაგას.
და	მცხ.მსაჯ	აჰა ესერა, ასული ჩემი ქალწული და ხარჭი მისი, გამოგგუარნე იგინი თქუენ, და დამდაბლენით იგინი თქუენ, და ყავთ, რაჲ-იგი სათნო არს წინაშე თუალთა თქუენთა, ხოლო კაცსა მას ნურას უყოფთ სიტყუასა უგნურებისასა!
და	მცხ.მსაჯ	ხოლო მათ არა ინებეს სმენად მისი. და კაცმან მან უპყრა ჴელი ცოლსა თჳსსა და გამოჰგუარა იგი მათ გარე; და იცნეს და დაამდაბლეს იგი და მოკიცხეს იგი ღამე ყოველ ვიდრე განთიადმდე, და განუტევეს იგი აღმოსლვასა ოდენ ცისკრისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას: აღდეგ და წარვიდეთ! და არა რაჲ მიუგო მას სიტყუაჲ, რამეთუ მომკუდარ იყო და აღიღო იგი და აღჰკიდა კარაულსა. და აღდგა კაცი იგი და წარვიდა სახიდ თჳსა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოიღო მახჳლი და უპყრა ცოლსა მას მისსა და განყო იგი ასოდ-ასოდ ათორმეტად ნაწილად და მიუძღუანა იგი ყოველსა ტომსა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, ყოველმან, რომელმან იხილის იგი, თქჳს: არცა ყოფილ სადა იყო და არცა ეხილვა ესრეთ, ვინაჲთგან გამოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი ქჳეყანით ეგჳპტით და ვიდრე აქა დღედმდე! აწ ყავთ ზრახვაჲ ამისთჳს და თქუთ: რაჲ ვყოთ?
და	მცხ.მსაჯ	და გამოვიდეს ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი, და გამოკრბა კრებული, ვითარცა კაცი ერთი დანითგან ვიდრე ბერსაბედმდე და ქუეყანაჲ იგი გალაადისაჲ, და მოვიდეს უფლისა მასეფად.
და	მცხ.მსაჯ	და დადგეს ადგილსა ერთსა ყოველივე ერი და ყოველნივე ტომნი ისრაჱლისანი კრებული ღმრთისაჲ ოთხას ათასი კაცი მკჳრცხლი მახჳლოსანი.
და	მცხ.მსაჯ	და ესმა ძეთა ბენიამენისთა, რამეთუ აღმოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი მასეფად და თქუეს ძეთა ისრაჱლისათა: გჳთხარ, სადა იქმნა ბოროტი ესე საქმე?
და	მცხ.მსაჯ	და შებმა-უყავ და განვყავ ასოდ-ასოდ და მიუძღუანე იგი ყოველთა საზღუართა სამკჳდრებელისა ისრაჱლისათა, რამეთუ ქმნეს უგნურებაჲ ესე ისრაჱლსა შორის.
და	მცხ.მსაჯ	აჰა ესერა, აქა ხართ ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი, ყავთ მათთჳს სიტყუაჲ და ზრახვაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგა ყოველი იგი ერი, ვითარცა კაცი ერთი, და თქუეს: არა წარვიდეთ კაცი საყოფლად თჳსა, და არცა მივიქციოთ კაცმან სახიდ თჳსა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიყვანოთ ათი კაცი ასმან და ასი ათასმან და ათასი ბევრმან, რათა მოართუან საზრდელი ერსა აღსრულებად, რომელნი-იგი შევიდენ გაბაად ბენიამენისა ყოვლისავე მისთჳს უგნურებისა, რომელ ქმნეს ისრაჱლსა შორის.
და	მცხ.მსაჯ	და მიავლინნეს ტომთა ისრაჱლთა ძეთა მიმართ ბენიამენისთა და ჰრქუეს: რაჲ არს უკეთურებაჲ ესე, რომელი იქმნა თქუენ შორის?
და	მცხ.მსაჯ	და აწ მოგუცენით ჩუენ კაცნი იგი უღმრთონი გაბაჲსანი, და მოვწყჳდნეთ, იგინი და აღვიღოთ უკეთურებაჲ იგი ისრაჱლისაგან! და არა ინებეს ძეთა ბენიამენისთა სმენად ჴმისა ძმათა მათთა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღიხილნეს თუალნი თჳსნი ძეთა ბენიამენისთა მას დღესა შინა, რომელნი მოსრულ იყუნეს ქალაქებისაგან. და იყუნეს ოცდახუთი ათას კაცნი მახჳლოსანნი გარეშე მკჳდრთა გაბაჲსათა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღიხილეს ყოველი კაცი ისრაჱლისაჲ თჳნიერ ძეთა ბენიამენისთა. და იყუნეს ოთხას ათას კაცნი მახჳლოსანნი, ყოველნივე კაცნი მბრძოლნი.
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგეს და აღვიდეს ბეთლემდ და იკითხეს ღმრთისა მიერ და თქუეს ძეთა ისრაჱლისათა: ვინ აღვიდეს წინამძღურად ჩუენდა და ბრძოლად ძეთა ბენიამენისთა? და თქუა უფალმან: იუდა აღვიდეს მთავრად.
და	მცხ.მსაჯ	და აღდგეს ძენი ისრაჱლისანი განთიად და დაიბანაკეს გაბაასა თანა.
და	მცხ.მსაჯ	და განვიდა კაცი ისრაჱლისაჲ ბრძოლად ბენიამენისა და ეწყო კაცი ისრაჱლისა ბრძოლად გაბაასა.
და	მცხ.მსაჯ	და გამოვიდეს ძენი ბენიამენისნი ქალაქით და მოსრეს ისრაჱლისაგანი მას დღესა შინა ოცდაორი ათასი კაცი ადგილობანს.
და	მცხ.მსაჯ	და განძლიერდეს ძენი ისრაჱლისანი და შესძინეს წყობად ბრძოლისა ადგილსავე მას, სადაცა-იგი ეწყვნეს დღესა მას პირველსა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი და ტიროდეს წინაშე უფლისა ვიდრე მწუხრადმდე. და მერმე იკითხეს უფლისა მიერ და რქუეს: უკუეთუ შევსძინოთ მიახლებად და ბრძოლად ბენიამენისა, ძმისა ჩუენისა? და ჰრქუა უფალმან: აღვედით მისა!
და	მცხ.მსაჯ	და მოუჴდეს ძენი ისრაჱლისანი ძეთა ბენიამენისთა დღესა მეორესა.
და	მცხ.მსაჯ	და გამოუჴდა ბენიამენი გაბაჲთ წყობად მათა დღესა მეორესა და დასხეს ერისაგანი ისრაჱლისაჲ ათურამეტი ათასი კაცი ადგილობანს ყოველნივე, რომელთა ეჴადა მახჳლი.
და	მცხ.მსაჯ	და აღმოვიდეს ყოველნივე ძენი ისრაჱლისანი და ყოველი იგი ერი, და მოვიდეს იგინი ბეთლემდ და ტიროდეს წინაშე უფლისა, და იმარხეს მას დღესა შინა და შეწირეს მსხუერპლი ცხორებისაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და მუნ იყო კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა ღმრთისაჲ მათ დღეთა შინა.
და	მცხ.მსაჯ	და ყუეს ძეთა ისრაჱლისათა მზირი გარემოჲს გაბაასა.
და	მცხ.მსაჯ	და აღმოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი ბენიამენისა დღესა მას მესამესა და განეწყვნეს წინაშე გაბასა, ვითარცა-იგი პირველ და მეორედ.
და	მცხ.მსაჯ	და გამოუჴდეს ძენი ბენიამენისნი ბრძოლად ერსა მას, და გამოაშორნეს ქალაქისა მისგან, და იწყეს მოსრვად ერისა მისგანთა წყლულებითა, ვითარცა პირველ, და მერმე გზასა ზედა, რომელი-იგი აღვალს ერთი ბეთლემდ და ერთი გაბაად ველსა ზედა. და დაეცნეს ვითარ ოცდაათ ოდენ კაც ისრაჱლისაგან.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუეს ძეთა ბენიამენისთა: დაეცნეს წინაშე ჩუენსა, ვითარცა-იგი პირველ! და ძეთა ისრაჱლისათა თქუეს: ვივლტოდეთ და გამოვაშორნეთ იგინი ქალაქისაგან გზათა ზედა! და ყვეს ეგრე.
და	მცხ.მსაჯ	და ყოველი კაცი ისრაჱლისაჲ აღდგეს ადგილით მათით და ეწყვნეს ბალთაბარს, და მზირი იგი ისრაჱლისაჲ ჰბრძოდა ადგილობანს დასავალით კერძო გაბაასა.
და	მცხ.მსაჯ	და მოექცეს იგინი პირისპირ წინაშე, გაბაასათ ათასი კაცი რჩეული ყოვლისაგან ისრაჱლისა, და ბრძოლაჲ იგი დამძიმდა მათ ზედა, და მათ არა უწყოდეს, რამეთუ მოწევნულ არს ბოროტი მათ ზედა.
და	მცხ.მსაჯ	და დასცა უფალმან ბენიამენ წინაშე პირსა ისრაჱლისასა და მოსრეს ძეთა ისრაჱლისათა ბენიამენი მას დღესა შინა ოცდახუთი ათასი და ასი კაცი ყოველნივე ესე, რომელთა ეჴადა მახჳლი.
და	მცხ.მსაჯ	და იხილა ბენიამენ, რამეთუ იძლია და კაცმან ისრაჱლისამან ადგილსცა ბენიამენს, რამეთუ ესვიდეს იგინი მზირთა მათ, რომელნი დაედგინნეს გარემო გაბაასა,
და	მცხ.მსაჯ	და მზირთა მათ შეიმართეს და განეფინნეს გაბაასა შინა და შევიდეს და მოსრეს ყოველი იგი ქალაქი პირითა მახჳლისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და სასწაული იგი აღვიდოდა უფროჲს ქალაქისა მისგან სუეტი იგი კუამლისაჲ და მოიხილა ბენიამენ ზურგით კერძო მისა და, აჰა ესერა, აღვიდოდა აღსასრული ქალაქისაჲ მის ზეცად.
და	მცხ.მსაჯ	და ძეთა ისრაჱლისათა მიაქციეს და ისწრაფეს, და ივლტოდეს ძენი ბენიამენისნი წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მსაჯ	ვითარცა იხილეს, რამეთუ მოწევნულ არს მათ ზედა ბოროტი იგი, და მიაქციეს გზასა მას უდაბნოსასა და მბრძოლნი იგი ეწინეს მათ, და რომელნი-იგი იყუნეს ქალაქთა მათ შინა და მოსრვიდეს. მათ შორის მათსა.
და	მცხ.მსაჯ	და დაეცნეს ბენიამენისაგანნი ათურამეტ ათასნი კაცნი, ყოველნივე იგი ძლიერნი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოიხილეს გარე ნეშტთა მათ და ივლტოდეს უდაბნოდ კლდესა მას რემონისასა, და მო-ღავე-სრეს მერმე გზათა ზედა ხუთ ათასი კაცი, და დევნა-უყუეს კუალსა მათსა ვიდრე. გაბადმდე და მერმე მოსრეს მათგანი ორ ათასი კაცი.
და	მცხ.მსაჯ	და მიაქციეს ნეშტთა მათ და ივლტოდეს უდაბნოდ კლდესა მას რემონისასა ოთხ თუე, და ძენი ისრაჱლისანი მოიქცეს
და	მცხ.მსაჯ	ძეთაგან ბენიამენისთა, და მოსრნეს იგინი პირითა მახჳლისაჲთა ქალაქისაგან შემდგომითი შემდგომად ვიდრე საცხოვრადმდე. და ყოველი, რომელი იპოვა ყოველსა მას ქალაქებსა, და ყოველივე ქალაქები, რომელი დაშთომილ იყო, დაწუეს ცეცხლითა.
და	მცხ.მსაჯ	და წარმოვიდა ერი იგი და მოვიდეს ბეთლემდ. და დასხდა მუნ წინაშე უფლისა ვიდრე მწუხრადმდე და აღიღეს ჴმაჲ მათი და ტიროდეს ტირილითა დიდითა.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუეს: რაჲსა, უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, იქმნა ესე ისრაჱლსა შორის, აჴოცად დღეს ისრაჱლსა შორის ნათესავი ერთი?
და	მცხ.მსაჯ	და იყო ხვალისაგან, და აღიმსთო ერმან მან და აღაშენეს საკურთხეველი და შეწირეს მსხუერპლები ცხორებისაჲ,
და	მცხ.მსაჯ	და თქუეს ძეთა ისრაჱლისათა: ვინ არა მოვიდა კრებულსა ამას ყოველთაგან ტომთა ისრაჱლისათა უფლისა? რამეთუ ფიცი იყო დიდი, რომელი არა მოვიდეს უფლისა მასეფად და თქუეს: სიკუდილით მოკუედინ იგი.
და	მცხ.მსაჯ	და ნუგეშინის-იცეს ძეთა ისრაჱლისათა ბენიამენისთჳს, ძმისა მათისა, და თქუეს: აღებულ არს დღეს ტომი ერთი ისრაჱლისაგან.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუეს: ვინმე არს ერთი ტომი ნათესავისაგან ისრაჱლისა, რომელი არა მოვიდა უფლისა მასეფად? და არა მოსრულ იყო კაცი ბანაკად
და	მცხ.მსაჯ	იაბის გალაადისა კრებულსა მას და აღიხილეს ერი იგი. და არა იყო მუნ კაცი მკუდრთაგან იაბის გალაადისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და მიავლინნა მუნ ერმან მან ათორმეტი ათასი კაცი ძეთაგან ძლიერებისათა და ამცნეს მათ და ჰრქუეს: წარვედით და მოსრენით ყოველნი დამკჳდრებულნი იაბის გალაადისანი პირითა მახჳლისათა, დედანი და ერი მათი.
და	მცხ.მსაჯ	და ესე სიტყუაჲ არს, რომელი ჰყოთ: ყოველივე მამაკაცი და ყოველივე დედაკაცი, რომელმან იცის საწოლი მამაკაცისაჲ, შეჩუენებულ-ყავთ, ხოლო ქალწულნი განარინენით! და მათ ყვეს ეგრეთ.
და	მცხ.მსაჯ	და პოვეს მკჳდრთაგან იაბის გალაადისათა ოთხასი ქალწული ქალი, რომელთა არა იცოდეს მამაკაცი საწოლითა მამაკაცისაჲთა, და მოიყვანნეს იგინი ბანაკად სელომდ, რომელ არს ქალაქსა ქანაანისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და მიავლინნეს ყოველმან კრებულმან და ეტყოდეს ძეთა ბენიამენისთა, რომელნი-იგი იყუნეს კლდესა მას რემონისასა, და მოუწოდეს მათ მშჳდობად.
და	მცხ.მსაჯ	და მოიქცა ბენიამენ ძეთა ისრაჱლისათა მას ჟამსა შინა, და მისცეს მათ ცოლები, რომელნი იყუნეს დედათაგან იაბის გალაადისათანი, და სათნო-უჩნდა მათ ესრე.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს: სამკჳდრებელ განრინებულ ბენიამენს და არა აღიჴოცოს ტომი ისრაჱლსა შორის.
და	მცხ.მსაჯ	და ჩუენ ვერ ჴელ-გუეწიფების მიცემად მათა ცოლი ასულთაგან ჩუენთა, რამეთუ ვფუცეთ ძეთა ისრაჱლისათა და ვთქუთ: წყეულ იყავნ, რომელმან მისცეს ცოლი ბენიამენს.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუეს: ესერა, დღესასწაული არს უფლისაჲ სელომს დღეთა წელიწადისათა, რომელ არს ბღუარით კერძო ბეთლემსა მზისაღმოსავალით მებოძირთა მათ, რომელი აღვალს ბეთლემით სიკიმად, და სამხრით კერძო ლებონასა.
და	მცხ.მსაჯ	და ამცნეს ძეთა მათ ბენიამენისთა და ჰრქუეს: წარვედით და მზირ-უყავთ ვენაჴოვანსა შინა.
და	მცხ.მსაჯ	და იხილეთ, რაჟამს გამოვიდენ ასულნი იგი მკჳდრთა სელომისთანი და მძნობრები მძნობრად, გამოეტევენით ვენაჴოვანთა მათგან! და იტაცენ კაცად-კაცადმან თავისა თჳსისა ცოლი ასულთაგან სელომისთა, და წარიყვანეთ და წარვედით ქუეყანად ბენიამენისა.
და	მცხ.მსაჯ	და ყვეს ეგრე ძეთა ბენიამენისთა და მოიყვანეს ცოლები მსგავსად რიცხჳსა მის მათისა მძნობართა მათგანი, რომელნი იტაცნეს, და წარვიდეს და მოიქცეს სამკჳდრებელსა მათსა და აღაშენეს ქალაქები და დაემკჳდრნეს მათ შინა.
და	მცხ.მსაჯ	და უთხრეს გაზელთა და ჰრქუეს, ვითარმედ მოსრულ არს სამსონ აქა! და გარემოადგეს და უმზირდეს მას ღამე ყოელ ბჭეთა ზედა ქალაქისათა. და დადუმნეს ღამე ყოელ და თქუეს: ვიდრე განთენებადმდე ხვალისა ვჰგებდეთ, მოვკლათ იგი.
და	მცხ.ისო	და იყო, შემდგომად აღსასრულისა მის მოსესი, მონისა მის უფლისა, ჰრქუა უფალმან ისოს, ძესა ნავესა, მსახურსა მოსესა.
და	მცხ.ისო	მოსე, მონაჲ ჩემი, აღესრულა. აწ შენ აღდეგ და წიაღვედ იორდანესა, შენ და ყოველი ერი ესე ქუეყანასა მას, რომელსა მე მიგცემ თქუენ.
და	მცხ.ისო	უდაბნოჲ და წინაჲ ლიბანე, მიმდინარედმდე დიდად მდინარედ ევფრატისად და ყოველი ქუეყანა ქეტელთა ვიდრე ზღუადმდე დასასრულისად, მზისა დასავლადმდე იყვნენ საზღვარნი თქუენნი.
და	მცხ.ისო	აწ განძლიერდი და მჴნე იყავ დამარხვად და ყოფად, რაჲ-იგი გამცნო შენ მოსე, მონამან ჩუენმან. და არა გარდააქციო შენ მათგან მარჯულ, არცაღა მარცხულ, რათა გულისხმა-ჰყო ყოველი, რასაცა იქმოდი.
და	მცხ.ისო	აჰა, ესერა, მე გამცნებ შენ: განძლიერდი და მჴნე იყავ, ნუ შესძრწუნდები, ნუცაღა გეშინინ. რამეთუ მე შენ თანა ვარ, უფალი ღმერთი შენი, ყოველსა ადგილსა, ვიდრეცა ხჳდოდი.
და	მცხ.ისო	და რუბენს და გადს და ზოგსა ნათესავსა მანასესსა ჰრქუა ისო:
და	მცხ.ისო	მოიჴსენეთ სიტყუაჲ, რომელ გამცნო თქუენ მოსე, მონამან უფლისამან, და გრქუა: უფალმან ღმერთმან თქუენმან დაგადგინა თქუენ და მიგცა ქუეყანა ესე.
და	მცხ.ისო	ვიდრემდის დაფუძნეს უფალმან ღმერთმან თქუენმან ძმანი ეს თქუენნი, ვითარცა-ეგე თქუენ. და დაიმკჳდრონ მათცა ქუეყანა იგი, რომელ უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოსცეს მათ. და მაშინ წარხჳდეთ კაცად-კაცად სამკჳდრებელად თჳსად, რომელი მიგცა თქუენ მოსე წიაღ იორდანესა მზის აღმოსავალით.
და	მცხ.ისო	და მიუგეს ისოს და ჰრქუეს: ყოველი, რავდენიცა გუამცნო, ჩუენ ვყოთ.
და	მცხ.ისო	და მიეთხრა მეფესა იერიქოჲსასა, ვითარმედ: აჰა, ესერა, კაცნი შემუსრულ არიან აქა ძეთა ისრაჱლისათანი მოხილვად ქუეყანისა.
და	მცხ.ისო	და მიავლინა მეფემან იერიქოჲსამან, ეტყოდა ჰრააბს და ჰრქუა: გამოიყვანენ კაცნი იგი, რომელ შემოსრულ არიან სახიდ შენდა ღამე, რამეთ მსტოვრად მოსრულ არიან.
და	მცხ.ისო	და კაცთა დევნა-უყვეს უკუანა მათსა გზასა იორდანისასა წიაღსავალით კერძო და ბჭენი დაუჴშნეს. და იყო, რაჟამს განვიდეს მდევარნი იგი უკუანა მათსა.
და	მცხ.ისო	და, ესერა, გუესმა ჩუენ, უგონ ვიქმნენით გულითა ჩუენითა. და არღარა არს სულ არავის თანა პირისაგან თქუენისა, რამეთუ უფალი ღმერთი თქუენი ღმერთი არს ცასა შინა ზესკნელს და ქუეყანასა ზედა ქუე.
და	მცხ.ისო	და აწ მეფუცენით მე უფლისა ღმრთისა, რამეთუ ვჰყოფ თქუენთჳს წყალობასა. და თქუენცა ყავთ წყალობაჲ სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუეს მას კაცთა მათ: სული ჩუენი თქუენ წილ იყავნ სიკუდიდ. და მან ჰრქუა მათ: რაჟამს მიგცეს თქუენ უფალმან ქალაქი ესე, ყავთ ჩემთჳს წყალობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ.
და	მცხ.ისო	და იყოს, ყოველი, რომელი გამოვიდეს სახლით შენით გარე, თანამდებ იყოს თავისა თჳსისა. ხოლო ჩვენ უბრალო ვიყუნეთ ფიცსა ამას შენსა. და რავდენნივე იყვნენ სახლსა შენსა, ჩუენ თანამდებ ვიყვნეთ,
და	მცხ.ისო	უკუეთუ ვინმე გუავნოს ჩუენ და განცხადნენ სიტყუანი ესე ჩუენნი უბრალო ვიყვნეთ ფიცსა ამას შენსა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა მათ: მსგავსად სიტყჳსა თქუენისა, ეგრეცა ყავთ. და განავლინნა იგინი და წარვიდეს. და მოაბა სასწაული იგი მეწამული სარკუმელსა.
და	მცხ.ისო	და მოიქცეს ორნი იგი ჭაბუკნი და მოვიდეს მთით და წიაღვიდეს ისოჲსა, ძისა ნავესისა, და მიუთხრეს ყოველი, რაჲცა-იგი შეემთხჳა მათ,
და	მცხ.ისო	და აღიმსთო ისო განთიად. და წარმოიძრნეს სატიმით და მოვიდეს იორდანედ ოდენ. და დადგეს მუნ წიაღსლვადმდე.
და	მცხ.ისო	და იყავნ განშორებაჲ საშუვალ თქუენსა და მისსა ორ ათასითა ოდენ წყრთითა, ადგილ-იპყართ ნუ შეეახლებით მას არამედ რათა უწყოდით ოდენ გზაჲ, რომელსა ხჳდოდით, რამეთუ არა სრულ ხართ გზასა ამას გუშინ და ძუღან დღეთა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო მღდელთა: აღიღეთ კიდობანი იგი შჯულისაჲ და წარუძეღუთ ერსა ამას. და აღიღეს მღდელთა მათ კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა და ვიდოდეს წინა ერისა მის.
დ	მცხ.ისო	აწ ამან მღდელთა, რომელთა აღიღეს კიდობანი იგი შჯულისაჲ დ არქუ: რაჟამს შეხჳდეთ ზოგსა წყალსა იორდანისასა, იორდანესა შინა ადგილ-იპყართ.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო ძეთა ისრაჱლისათა: მოკერბით აქა და ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ.
და	მცხ.ისო	და ვითარცა შევიდოდეს მღდელნი იგი, რომელთა აქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა იორდანედ, და ფერჴნი მღდელთანი მათ კიდობნისა აღმღებელთანი შეისოლვნენ მცირედ წყალსა იორდანისასა, ხოლო იორდანე სავსე იყო რაჲთურთით კიდემდე მისად, ვითარცა დღეთა იფქლის მკისათა.
და	მცხ.ისო	და დგეს მღდელნი იგი, რომელთა აქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა ჴმელსა ზედა შორის იორდანესა. და ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი წიაღვიდოდეს ჴმელსა, ვიდრემდის დაასრულა ყოველმან ერმან წიაღსლვად იორდანესა.
და	მცხ.ისო	უბრძანე მათ და არქუ: აღიღეთ ამიერ საშუვალ იორდანესა, სადა ქუე დადგეს ფერჴნი მღდელთანი, მზანი ქვანი ათორმეტნი. და ესენი წიაღიხვენით თქუენ თანა და დასხენით იგინი საბანაკესა თქუენსა, სადა დაიბანაკოთ მუნ ამას ღამესა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა მათ ისო: მოდით წინაშე ჩემსა. წინაშე პირსა უფლისასა საშუვალ იორდანესა. და აღებით აიღენ კაცად-კაცადმან ქვაჲ ერთი ზედა ბჭეთა თჳსთა მსგავსად რიცხჳსა მის ნათესავთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ისო	რათა იყვნენ ესენი თქუენდა სასწაულად მარადის. და რაჟამს გკითხვიდეს შენ ძე შენი ხვალე და გრქუას: რა არიან ქვანი ესე თქუენდა?
და	მცხ.ისო	და შენ აუწყო ძესა შენსა და ჰრქუა, ვითარმედ: დასწყდა იორდანე მდინარე პირისაგან კიდობნისა შჯულისა უფლისა ყოვლისა ქუეყნისასა, რაჟამს წიაღვიდოდა მას. და იყვნენ თქუენდა ქვანი იგი საჴსენებელად ძეთა ისრაელისათა მიუკუნისამდე.
და	მცხ.ისო	ოთხი ბევრი ჭურვილი ბრძოლად და წიაღჴდეს წინაშე უფლისა ბრძოლად იერიქოსა ქალაქისა.
და	მცხ.ისო	მას დღესა შინა აღამაღლა უფალმან წინაშე ყოვლისა ნათესავისა ისრაჱლისა, და ეშინოდა მისგან, ვითარცა ეშინოდა მოსესგან, რავდენ ჟამ ცხოველ იყო იგი.
და	მცხ.ისო	და უბრძანა მღდელთა მათ ისო და ჰრქუა: გამოვედით იორდანით.
და	მცხ.ისო	და ერი იგი აღმოჴდა იორდანით მეათესა თთუესა პირველისასა და დაიბანაკეს ძეთა ისრაჱლისათა გალგალს შინა მიერ კერძო მზის აღმოსავლით იერიქოჲსა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა: რაჟამს გკითხვიდენ თქუენ შვილნი თქუენნი და გქუან: რა არიან ქვანი ესე?
და	მცხ.ისო	ვიდრემდის წიაღვჰჴდით, რათა ცნან ყოველთა ნათესავთა ქუეყანისათა, რამეთუ ძალი უფლისა ძლიერ არს, და ჰმსახურებდეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, ყოველსა ჟამსა.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ ქრისტეს სურნელებანი ვართ ღმრთისა მიერ ცხორებულთა მათ შორის და წარწყმედულთა:
და	მცხ.ისო	მას ჟამსა შინა ჰრქუა უფალმან ისოს: იქმნენ შენ დანაკნი ქვისანი ქვისა ცისნატეხისანი და დაჯედ და წინადასცჳთე ძეთა ისრაჱლისათა მეორედ.
და	მცხ.ისო	და შექმნნა ისო დანაკნი ცისნატეხისანი. და წინადასცჳთა ძეთა ისრაჱლისათა ადგილსა მას, რომელსა ერქუა ბორცჳ წინადაცუეთილთაჲ.
და	მცხ.ისო	და ვითარცა განწმიდნა ისო ძენი იგი ისრაჱლისანი, რომელნი-იგი იყვნეს ოდესმე გზასა ზედა და რომელნი იგი ოდესმე წინადაუცვეთელ იყვნეს გამოსრულთაგანნი ეგჳპტით. ყოველსა ამას წინადასცჳთა ისო ყოველსა გამოსრულსა ეგჳპტით წულსა ყრმასა, რამეთუ ყოველნი კაცნი მბრძოლნი მოსწყდეს მუნვე უდაბნოსა გზას შემდგომად გამოსლვისა მათისა ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.ისო	რამეთუ წინადაცუეთილ იყო ყოველი იგი ერი, რომელ გამოსრულ იყო და ყოველი იგი ერი, რომელი ეშვა უდაბნოჲსა გზას შემდგომად გამოსლვისა მათისა ქუეყანით ეგჳპტით, წინადასცჳთეს.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა უფალმან ისოს: დღესდღესა შინა განგაშოვრე ყუედრებაჲ ეგჳპტელთა თქუენგან. და უწოდა სახელი მის ადგილისა გალგალა მოდღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.ისო	და რაჟამს წინადაიცჳთეს ყოველთა მათ ნათესავთა, ყუედრებით იყვნეს მუნვე მსხდომარენი ბანაკსა მას შინა, ვიდრემდის განეგნეს.
და	მცხ.ისო	და დაიბანაკეს ძეთა ისრაჱლისათა გალგალს შინა. და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა ზატიკი მეათოთხმეტესა დღესა თთჳსასა მწუხრითგან დასავალით კერძო იერიქოსა ველსა ზედა.
და	მცხ.ისო	და მან ჰრქუა მას: მე ვარ ერისთავი ძალისა უფლისაჲ და აწ მოსრულ ვარ.
და	მცხ.ისო	და ისო დავარდა პირსა თჳსსა ქუეყანასა ზედა, თაყუანის-სცა მას და ჰრქუა: უფალო, რაჲ უბრძანო შენსა მონასა?
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ერისთავმან უფლისამან ისოს: განიჴსნენ ჴამლნი შენნი ფერჴთაგან შენთა, რამეთუ ადგილი ეგე, რომელსა შენ სდგა, წმიდა არს. და ყო ეგრე ისო.
და	მცხ.ისო	და იერიქოჲ შეყენებულ იყო და განძლიერებულ პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა. და არა ვინ გამოვიდოდა მისგან, არცა შევიდოდა.
და	მცხ.ისო	ხოლო შენ მოადგინენ მას ყოველნი მბრძოლნი გარემოჲს იობელითა მით სმენად თქუენდა ჴმაჲ ნესტჳსა და იყოს, ვითარცა დაჰბეროთ ნესტუსა მას, მოადგეთ ქალაქსა მას ყოველნი კაცნი მბრძოლნი გარემო ქალაქსა მას ერთჯერ, ესრე ჰყოთ ექუს დღე.
და	მცხ.ისო	და შჳდთა მღდელთა აღეხუნედ შჳდნი ნესტუნი იობელისნი წინაშე კიდობნისა მის და დღესა მას მეშჳდესა მოადგეთ ქალაქსა მას შჳდგზის და მღდელთა მათ დაჰბერონ ნესტუსა მას რქისასა.
და	მცხ.ისო	და იყოს, რაჟამს დაჰბეროთ ნესტუთა მათ, ღაღად-ყავნ ყოველმან ერმან. და ღაღადებასა შინა მათსა დაეცნენ თჳთ ზღუდენი იგი ქალაქისანი და შევიდეს ყოველი ერი, შეიმართოს კაცად-კაცადმან პირისპირ ქალაქად.
და	მცხ.ისო	განძლიერდი და მჴნე იყავ, რამეთუ შენ განუყო ერსა მას ქუეყანაჲ იგი, რომლისათჳს-იგი ვეფუცე მამათა თქუენთა მიცემად მათა.
და	მცხ.ისო	შემოვიდეს ჩემდა კაცნი იგი და, რაჟამს დაჰჴშვიდეს ბჭეთა შერიჟუებასა, კაცნი იგი განვიდეს. არა უწყი, ვიდრე ვიდეს. დევნა-უყავთ უკუანა მათსა, ეწივნეთ ხოლო თუ მათ.
და	მცხ.ისო	ხოლო მან აღიყვანნა იგინი სჴუენად და დამალნა იგინი სელსა შინა ძნეულსა, რომელ დაზჳნებულ იყო სჴუენსა შინა მისსა.
და	მცხ.ისო	აჰა, ესერა, ჩუენ შემოვიდოდით ზოგსა ქალაქისასა და დასდვა შენ სასწაულად: შტანგი ესე მეწამული გამოაბა სარკუმელსა, ვინა-იგი გარდამოგუსხენ ჩუენ მას ზედა. და მამაჲ შენი და დედაჲ შენი და ძმანი შენნი და ყოველი სახლი მამისა შენისაჲ შეჰკრიბნე. შენ თანა სახლსა შინა შენსა.
და	მცხ.ისო	და ეტყოდა მათ და ჰრქუა: ამცენით ესა გარემო მოსლვად და მოდგომად ქალაქსა მას. და მბრძოლნი თანავიდოდედ. შეჭურვილნი წინაშე კიდობნისა მის უფლისა.
და	მცხ.ისო	ხოლო მბრძოლნი იგი თანაუვიდოდედ წინ და მღდელნი იგი, რომელნი ჰბერვიდენ ნესტუსა და რომელნი შეუდგენ უკუანა კიდობანსა მას შჯულისა უფლისასა, გარეწარვიდოდედ და ჰბერვიდედ ნესტუსა.
და	მცხ.ისო	და დღესა მეორესა აღდგა ისო განთიად და აღიღეს მღდელთა კიდობანი უფლისა
და	მცხ.ისო	და მღდელთა მათ შჳდთა, რომელთა აქუნდეს კიდობანი, ნესტუნი, წინავიდოდეს წინაშე უფლისა. და მღდელნი იგი ჰბერვიდეს ნესტუთა ღა სხუაჲ იგი ყოველი ერი შევიდეს კუალად ბანაკად. და მისა შემდგომად შევიდენ მბრძოლნი და სხუანიცა ერნი შეუდგენ კიდობანსა აღთქმისა უფლისასა, და ვიდოდენ და ჰბერვიდენ ნესტვთა რქისათა.
და	მცხ.ისო	და გარემოიცუეს ქალაქი დღესა მეორესა ერთბამად და კუალად წარჴდენ ბანაკადვე და ესრეთ ყუეს ექუს დღე.
და	მცხ.ისო	და დღესა მას მეშჳდესა აღდგეს აღმოსლვასა ცისკრისასა და შე-გარე-ვლეს ქალაქი შჳდგზის.
და	მცხ.ისო	და მეშჳდესა მას გარეშესლვასა დაჰბერეს მღდელთა ნესტუთა მათ და ჰრქუა ისო ძეთა ისრაჱლისათა: ღაღატ-ყავთ, რამეთუ მოგცა თქუენ ქალაქი ესე.
და	მცხ.ისო	და იყოს ქალაქი ესე შეჩუენებულ და ყოველი, რაჲ არს მის შინა ძალითა უფლისათა, ხოლო რააბ მეძავი განარინეთ და ყოველივე, რომელნი იყონ სახლსა შინა მისსა, რამეთუ დამალნა მსტოვარნი, რომელნი მივავლინენი.
და	მცხ.ისო	და ყოველი ვეცხლი და ოქროჲ, და ყოველი რვალი და რკინაჲ წმიდა იყოს უფლისა, საფასედ უფლისად შეიღოს.
და	მცხ.ისო	და რააბ მეძავი და სახლი მისი და მამული განარინა ისო. და დაეშენა შორის ისრაჱლსა მოდღეინდელად დღედმდე, რამეთუ დამალნა მსტოარნი იგი, რომელ მოავლინა ისო სტუანვად იერიქოჲსა.
და	მცხ.ისო	და ცოდეს ძეთა ისრაჱლისათა ცოდვაჲ. და იპარეს შენაჩუენებისა მისგანი: და აღიღო აქარ, ძემან ქარმისმან, ძისა ზამბრისმან, ძისა ზარასმან, ნათესავისაგან იუდასმან, შენაჩუენებისა მისგან. და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ძეთათჳს ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ისო	და ესმას ესე ქანანელთა და ყოველთა მკჳდრთა ქუეყანისათა, გარემოგუადგენ ჩუენ და მოგუსრნენ ჩუენ ქუეყანით. და ვითარ ჰყო სახელი იგი შენი დიდი?
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა: აღდეგით და აღმოვედით ჩემდა და შემეწიენით მე და ვჰბრძოდით გაბაონსა, რამეთუ მიადგეს იგინი ისოს და ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ისო	და მოიქცეს ისოჲსა და ჰრქუეს მას: ნუ აღმოვალნ ყოველი ერი! არამედ ვითარ ორ ათას ოდენ, ანუ სამ ათას კაც აღვიდედ და მოიცვან ქალაქი. ნუ აღიყვანებთ მუნ ყოველსა ერსა, რამეთუ მცირედ არიან.
და	მცხ.ისო	და აღვიდეს მუნ ვითარ სამ ათას კაც. და ივლტოდეს პირისაგან კაცთა გალილეველთასა.
და	მცხ.ისო	და ჩამოიპო ისო სამოსელი თჳსი და დავარდა ქუეყანასა ზედა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე უფლისა მიმწუხრადმდე, იგი და მოხუცებულნი ისრაელისანი და გარდაისხეს მიწაჲ თავსა ზედა მათსა.
და	მცხ.ისო	ცოდა ერმან მაგან და გარდაჴდა შჯულსა ჩემსა რომელ დავდევ მათა მიმართ. და იპარეს შესაჩუენებელისა მისგან და შთაიდვეს ჭურჭელსა მათსა.
და	მცხ.ისო	ვერ უძლონ ძეთა ისრაჱლისათა დადგომად წინაშე პირსა მტერთა მათთასა. და დაიდრიკონ ქედი მათი წინაშე მტერთა მათთასა, რამეთუ შეჩუენებულ იქმნნეს. არღარა შევსძინო მერმე ყოფად თქუენ თანა, არა თუ განიშოროთ თქუენგან შესაჩუნებელი იგი.
და	მცხ.ისო	და შეკრიბენით ყოველნი დილითი ნათესავად-ნათესავადი თქუენი. და იყოს, ნათესავი, რომელი გამოირჩიოს უფალმან, წარმოადგინოთ ნათესავად-ნათესავად სახლად. და სახლი, რომელ გამოირჩიოს უფალმან, წარმოადგინოთ კაცად-კაცადი.
და	მცხ.ისო	და იყოს, რომელი გამოჩნდეს შენაჩუენებსა მას ზედა, დაიწუას ცეცხლითა იგი და ყოველი, რაჲცა არს მისი, რამეთუ გარდაჰჴდა აღთქუმასა უფლისასა და ყო ურჩულოებაჲ შორის ისრაჱლისა.
და	მცხ.ისო	და წარმოადგინეს ტომად-ტომადი იუდაჲსი: და გამოჩნდა ტომი ოზარაჲსი და წარმოადგინეს ტომი ოზარაჲსი სახლად-სახლად და გამოჩნდა სახლი ზამბრისი.
და	მცხ.ისო	და წარმოადგინეს სახლი მისი კაცად-კაცადი. და გამოჩნდა აქარ, ძე ქარმისი, ძისა ზამრისი, ძისა ზარაჲსი, ნათესავისაგან იუდაჲსისა.
და	მცხ.ისო	ვიხილე ტყუენვასა მას შინა შატროვანი ერთი ჭრელი და ორასი სატირი ვეცხლი და ენაჲ ერთი ოქროჲსაჲ ერგასის სატირ სასწორით. გულმან მითქუა მათგანი და მოვიღე. და აჰა, ესერა, ესე დამიმალავს მიწასა ქუეშე კარავსა შინა ჩემსა და ვეცხლი იგი დამიმალავს ქუეშე მათსა.
და	მცხ.ისო	და გამოიღეს იგი კარვით და მოიღეს იგი ისოსა. და მოხუცებულთა ისრაჱლისათა დადვეს იგი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ისო	და აღდგეს მის ზედა ჭორტი ქვისაჲ დიდი მოდღენდელად დღედმდე. და დასცხრა უფალი რიცხვისაგან გულისწყრომისაჲსა, ამისთჳს უწოდეს მას ემეკაქორ მოაქადღედმდე.
და	მცხ.ისო	და ჰყო გაი და მეფე მისი, ვითარცა ჰყავ იერიქოსა და მეფესა მისსა. და ნატყუენავი მისი და ცხოვარი მისი მოიტყუენო შენდად, ხოლო დაადგინენ შენ მზირნი უკუანა ქალაქისა.
და	მცხ.ისო	და თქუან: აღსდგეთ სადარანოჲსა მისგან და შეხჳდეთ ქალაქად და მოსრათ ქალაქი იგი. და მოგცეს იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან, ჴელთა თქუენთა.
და	მცხ.ისო	და რაჟამს დაიპყრათ ქალაქი იგი, აღუდვათ მას ცეცხლი და მსგავსად მის სიტყჳსა ყავთ. აჰა, ესერა, გამცნებ თქუენ.
და	მცხ.ისო	და აღიმსთო ისო განთიად და აღიხილა ერი. და აღვიდა იგი და მოხუცებულნი ისრაჱლინი პირისპირ ერისა მის გაის ზედა.
და	მცხ.ისო	და იყო ჴევი საშუვალ მათსა გაისსა. და წარიყვანა ხუთი ათასი კაცი, დამალნა იგინი საშუვალ ბეთნავსა და საშუვალ ზღუასა გაისსა.
და	მცხ.ისო	და იყო, ვითარ იხილა მეფემან მან გაისამან, ისწრაფა, აღიმსთო და გამოჴდა შემთხუევად მათა პირისპირ ბრძოლად, იგი და ერი მისი. და მან არა უწყოდა, რამეთუ დადარანებულ იყვნეს მისთჳს უკუანა ქალაქსა მას.
და	მცხ.ისო	არა დაშთა არავინ გაისს შინა, რომელმან არა დევნა-უყო უკუანა ისრაჱლსა და დაუტევეს ქალაქი იგი განღებული და სდევდეს უკუანა ისრაჱლსა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა უფალმან ისოს: მიყავ ჴელი შენი გეონითა, ლახურითა, ჰორლითა, რომელ არს ჴელსა შინა შენსა ქალაქსა ზედა. რამეთუ ჴელთა შენთა მიმიცემიეს იგი (დადარანებულნი იგი აღდგენ ადრე ადგილით მათით). და მიყო ისო გეონი და ჴელი მისი ქალაქსა ზედა.
და	მცხ.ისო	და უკუნიხილეს მკჳდრთა გაისთა უკუანა მათსა და ხედვიდეს კუამლსა აღმავალსა ქალაქისასა ზეცად. და არღარა უღირდა, ვიდრემცა ივლტოდეს აქა, ანუ იქი და ერი იგი, რომელ ივლტოდა უდაბნოდ, აღდგეს მდევართა მათ ზედა.
და	მცხ.ისო	და ისო და ყოველმან ისრაჱლმან იხილეს, რამეთუ დაიპყრეს დადარანებულთა ქალაქი და რამეთუ აღჴდა კუამლი ქალაქისა ზეცად, მოაქციეს და მოსრნეს კაცნი იგი გაისისანი.
და	მცხ.ისო	და მეფე გაისაჲ შეიპყრეს ცოცხალი და მოჰგუარეს ისოს
და	მცხ.ისო	და მოწუა ისო ქალაქი იგი ცეცხლითა და ქმნა იგი ბორცუ მიწის უშენებელ უკუნისამდე მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.ისო	და მეფე გაისაჲ დამოჰკიდეს ძელსა ბორჯღლედსა და იყო ძელსა მას ზედა დამოკიდებულ მიმწუხრადმდე. და დასლვასა მზისასა უბრძანა ისო და გარდამოიღეს გუამი მისი ძელისა მისგან და შთააგდეს იგი გუბსა ბჭეთა თანა ქალაქისათა და აღადგინეს მის ზედა ღუერფი დიდი ქჳშისაჲ მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.ისო	და დაწერა ისო ქვათა მათ ზედა მეორე შჯული, შჯული მოსესი, რომელ დაწერა წერითა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ისო	და ყოველი ისრაჱლი და მოხუცებულნი მათნი და მსაჯულნი მათნი და მწიგნობარნი მათნი თანაუვიდოდეს იმიერ და ამიერ წინაშე კიდობნისა. და მღდელთა ლევიტელთა აღიღეს კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა და მოქცეულნი და მკჳდრნი, და იყვნეს ზოგნი მახლობელად მთასა ბარიზინსა და ზოგნი მათნი მახლობელად მთასა გებალსა, ვითარცა ამცნო მოსე, მონამან უფლისამან, კურთხევად უფლისა ისრაჱლისა პირველად.
და	მცხ.ისო	და ამისა შემდგომად წარიკითხნა ყოველნი სიტყუანი ამის შჯულისანი, კურთხევანი და წყევანი რაჲთურთით, დაწერილნი შჯულსა შინა მოსესსა.
და	მცხ.ისო	არა იყო სიტყუაჲ ყოველთაგან, რომელ ამცნო მოსე ისოს, რომელ არა აღმოიკითხა ისო ყურთა ყოვლისა კრებულისა ისრაჱლისათა, მამათასა და დედათასა და ყრმათასა და მოქცეულთა, რომელნი მოადგებოდეს ისრაჱლსა.
და	მცხ.ისო	შეკრბეს ერთბამად ბრძოლად ისოსა და ისრაჱლისა თანად ყოველნი.
და	მცხ.ისო	და მკჳდრთა გაბაონისათა ესმა ყოველი, რავდენი უყო უფალმან იერიქოსა და გაის.
და	მცხ.ისო	იგულე, ნუუკუე ჩემ შორის შენ ხარ, და ვითარ დავდვა შენ თანა აღთქუმაჲ?
და	მცხ.ისო	და ჰრქუეს ისოს: მონანი შენნი ვართ. და ჰრქუა მათ ისო: ვინანი ხართ და ვინა მოსრულ ხართ?
და	მცხ.ისო	და ესე თხიერები, რომელ ღჳნით გუევსო, ახლები იყო და, ესე, განხეთქილ არიან და სამოსელი ჩუენი დაძუელებულ არს გზისაგან დიდისა ფრიადისა
და	მცხ.ისო	და მოიღეს მთავართა საგზალი მათი და უფალსა არა ჰკითხეს.
და	მცხ.ისო	და აწ ვერ შემძლებელ ვართ ჴელსა შეხებად მათა, რამეთუ ესე ჰყოთ, დაიცვნეთ იგინი და განვარინნეთ იგინი და არა იყოს ჩვენ ზედა რისხვაჲ ფიცისა მისთჳს, რომელ ვეფუცენით მათ, და ცხონდენ.
და	მცხ.ისო	და იყვნენ იგინი მრეშველ და მერწყულე ყოველსა ამას კრებულსა. და ყო ეგრე ყოველმან კრებულმან, ვითარცა ჰრქუეს მათ მთავართა.
და	მცხ.ისო	და შეკრიბნა იგინი ისო და ჰრქუა მათ: რად შეურაცხ-მყავთ მე და სთქუთ, ვითარმედ: შორს ვართ შენგან ფრიად და თქუენ მსოფლელ ხართ, რომელნი დამკჳდრებულ ხართ ჩუენ შორის?
და	მცხ.ისო	და აწ ჩუენ, ესერა, ჴელთა შინა თქუენა ვართ. ვითარცა გთნავს და ვითარცა გნებავს ყოფად ჩუენდა, გჳყავთ.
და	მცხ.ისო	და ყო მათთჳს ესრე და განარინნა იგინი ისო მას დღესა შინა ჴელთაგან ძეთა ისრაჱლისათა და არა მოსრნეს იგინი.
და	მცხ.ისო	და ყოველსა ადგილსა, რომელსა მიგუავლინნე ჩუენ, მივიდეთ; ყოვლითა, რავდენითა ვერჩდით მოსეს, გერჩდეთ შენცა, გარნა უფალი ღმერთი ჩუენი იყავნ შენ თანა, ვითარცა იყო მოსეს თანა.
და	მცხ.ისო	და გარდასხნა სარკუმლით
და	მცხ.ისო	და იყო, შემდგომად სამისა დღისა გამოვლეს მწიგნობართა მათ ბანაკი იგი
და	მცხ.ისო	და ათორმეტნი ესე ქვანი, რომელნი აღმოიხუნეს იორდანით, დასხნა ისო გალგალს შინა.
და	მცხ.ისო	და ქალაქი იგი დაწვეს ცეცხლითა ყოვლითურთ, რაჲცა იყო მას შინა, გარნა ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ, რვალისა, რკინისაჲ, მისცეს იგი შეღებად საფასედ უფლისად.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა უფალმან ისოს: აღდეგ! რაჲსათჳს-ეგე დაცემულ ხარ შენ პირსა ზედა შენსა?
და	მცხ.ისო	და დაიბანაკა ერმან ყოველი ბანაკი ჩრდილოთ კერძო ქალაქისა მის. წიაღჴდა ისო მას ღამესა ჴევსა მას.
და	მცხ.ისო	და ყო ისო მათა მიმართ მშჳდობაჲ და აღუთქუა მათ აღთქუმაჲ განრინებად მათა და ეფუცნეს მათ მთავარნი კრებულისანი.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო ერსა: განწმიდენით ხვალისა რამეთუ ხვალე ყოს უფალმან თქუენ შორის საკჳრველი.
და	მცხ.ისო	და წარიძრა ერი იგი საყოფელთაგან მათთა წიაღსლვად იორდანესა. ხოლო მღდელთა აღიღეს კიდობანი იგი შჯულისაჲ წარძღუანვად ერისა.
და	მცხ.ისო	აღდეგ და განწმიდე ერი ეგე და არქუ წმიდა-ყოფად ხვალისა, რამეთუ ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: შენაჩუენები თქუენ შორის არს ისრაჱლ. ვერ შეუძლოთ წინადადგომად წინაშე მტერთა თქუენთა, ვიდრემდის არა მოსპოთ შენაჩუენები იგი თქუენგან.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს ყოველნი დაცემულნი მას დღესა შინა მამაკაცითგან მიდედაკაცადმდე ათორმეტ ათას ყოველნი მკჳდრნი გაისნი, გარნა საცხოვრისა.
და	მცხ.ისო	და შეიშინეს მათგან ფრიად, რამეთუ უწყოდეს, ვითარმედ ქალაქი დიდი იყო გაბაონი, ვითარცა ერთი დედაქალაქთაგანი, და ყოველნი კაცნი მისნი ძლიერნი.
და	მცხ.ისო	და მიუვლინა, ადონიბეზეკ, მეფემან ისრაჱლისამან, ელამს, მეფესა ქებრონისასა, და აფიდომს, მეფესა ლაქისასა, და დაბირს, მეფესა ადოლანისასა
და	მცხ.ისო	და იყოს, რამეთუ დადგენ ფერჴნი მღდელთანი, რომელთა აღეღოს კიდობანი იგი შჯულისა უფლისა ყოვლისა ქუეყანისაჲ წყალსა შინა იორდანისასა, წყალი იორდანისა დასწდეს, ხოლო წყალი იგი დამომავალი დადგეს.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს და აჰრონს: რამეთუ არა გრწმენა თქუენ ჩემი წმიდა-ყოფად წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა, ამისთჳს არა შეიყვანოთ კრებული ესე ქუეყანასა მას, რომელ მივეც მათ.
და	მცხ.ისო	და რაჟამს ივლტოდეს იგინი პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა შთამართსა მას ბეთორონისასა, და უფალმან დასდვა მათ ზედა ქვაჲ სეტყჳსაჲ ზეცით გარდამო ვიდრე აზეკადმდე. და იყვნეს უმრავლეს მომკუდარნი იგი ქვითა სეტყჳსათა, ვიდრე რომელნი-იგი მოწყჳდნეს ძეთა ისრაჱლისათა მახჳლითა ბრძოლასა შინა.
და	მცხ.ისო	და დადგა მზე და მთოვარე დადგომით, ვიდრემდის სძლო უფალმან მტერთა მათთა. არა, აჰა, ესერა, ესე ყოველი წერილ არს წიგნსა სიმართლისასა? და დადგა მზე საშუვალ ცასა, არა ვიდოდა დასლვად სრულიად დღის ერთის.
და	მცხ.ისო	და არა იყო ესე მლევანი დღე პირველი, არცა დასასრული, ვითარმცა ისმინა ღმერთმან კაცისაჲ, რამეთუ უფალი ჰბრძოდა ისრაჱლისა თანა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო: მიაგორვეთ ქვები პირსა ზედა ქუაბისასა და დაადგინენით მას ზედა კაცნი მცველად მათ.
და	მცხ.ისო	ხოლო თქუენ ნუ დასცხრებით უკუანა მტერთა თქუენთათა და ეწიენით ბუნაურსა მათსა. და ნუ აუფლებთ შესლვად ქალაქად მათა. რამეთუ მოგუცნა იგინი უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ჴელთა ჩუენთა.
და	მცხ.ისო	და იყო, რაჟამს დააცადა ისო და ძეთა ისრაჱლისათა მოსრვაჲ მათი ფრიად სრულიად და განრინებულნი განერნეს ქალაქებსა.
და	მცხ.ისო	და მოიქცა ყოველი ერი ისოჲსა მაკედად ცოცხალნი. და არავინ აღიკუმინა ძეთა ისრაჱლისათამან ენითა თჳსითა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო: აღიღეთ ქუაბსა მას და გამოიყუანენით ხუთნი ესე მეფენი მიერ ქუაბით.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა მათ ისო: ნუ გეშინინ მათგან, ნუცა შესძრწუნდებით! მჴნე იყვენით და განძლიერდით! რამეთუ ესრე უყოს უფალმან ყოველთა მტერთა თქუენთა, რომელთა ჰბრძავთ თქუენ მათ.
და	მცხ.ისო	და იყო, დასლვასა მზისასა უბრძანა ისო და გარდამოიხუნეს ძელთაგან. და შთასთხინა იგინი ქუაბსა მას, რომელსაცა შეივლტოდეს მუნ და მიაგორეს ქვები დიდ-დიდი მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.ისო	და წარვიდა ისო და ყოველი ისრაჱლი მის თანა მაკედაჲთ ლომნად და ჰბრძოდა იგი ლომნასა.
და	მცხ.ისო	და მისცა უფალმან ლაქისი ჴელთა ისრაჱლისათა. და დაიპყრეს იგი დღესა მეორესა და მოსრნეს იგინი პირითა მახჳლისათა და აღჴოცნეს იგინი, ვითარცა ყვეს ლებნასა მაშინ.
და	მცხ.ისო	და წარვიდა ისო და ყოველი ისრაჱლი მის თანა ლაქისით ოდოლამდ. და გარე მოადგეს მას და ჰბრძოდეს მათ. და მოსცა იგი უფალმან ჴელთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ისო	და დაიპყრეს იგი მას დღესა შინა და მოსრეს იგი პირითა მახჳლისათა. და ყოველი მშუმინვიერი მას შინა მოსრეს, ვითარცა უყვეს ლაქისსა.
და	მცხ.ისო	და წარვიდა ისო და ყოველი ისრაჱლი მის თანა ქებრონდ და გარე მოადგეს მას.
და	მცხ.ისო	და მოაქცია ისო და ყოველმან ისრაჱლმან დაბირდ და გარე მოადგეს მას.
და	მცხ.ისო	და მოსრა ისო ყოველი ქუეყანაჲ მთისაჲ და ნაგები და ველი და აჰლოთი და მეფენი მისნი და არა დაუტევეს მუნ განრინებული და ყოველი მშუმინვიერი მისგან აჴოცეს, ვითარცა ამცნო უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისა მას.
და	მცხ.ისო	და მოსრნა იგინი ისო კადჱს ბარნეთგან ვიდრე გაზედმდე, ყოველი ქუეყანაჲ გოსომისაჲ მიგაბაონდმდე.
და	მცხ.ისო	და მოაქცია ისო და ყოველმან ისრაჱლმან მის თანა გალგალდ.
და	მცხ.ისო	და უყო მათ ისო, ვითარცა ამცნო მას უფალმან, და ჰუნეთა მათთა დაჰკუეთნა კირნი და ეტლები მათი დაწუა ცეცხლითა.
და	მცხ.ისო	და მოიქცა ისო მას ჟამსა შინა და დაიპყრა ასური და მეფე მისი, რამეთუ ასური მთავრობდა პირველად ყოველთა მეფეთა ამათ.
და	მცხ.ისო	და მოსრეს ყოველი მშჳნვიერი მას შინა პირითა მახჳლისათა და აღჴოცეს ყოველი და არა დაშთა მას შინა მშჳნვიერი. და ასური მოწუა ცეცხლითა
და	მცხ.ისო	ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს, მონასა თჳსსა, და მოსე ეგრევე ამცნო ისოს. და ეგრე ყო ისო. არა გარდაჴდა არარას ყოველთაგან, რომელ ამცნო უფალმან ისოს.
და	მცხ.ისო	არა ვინ დაშთა, რომელნი იყვნეს აკიმს შინა ძეთაგან ისრაჱლისათა, გარნა გაზს შინა და გეთს შინა და ასერის შინა დაშთეს.
და	მცხ.ისო	და დაიპყრა ისო ყოველი ქალაქი, ვითარცა ამცნო უფალმან მოსეს. და მისცა მათ ისო სამკჳდრებელად ისრაჱლსა განყოფით ნათესავთა მათთა და ქუეყანაჲ დასცხრა ბრძოლისაგან.
და	მცხ.ისო	და ესე მეფენი მის ქუეყანისანი, რომელ მოსრნა მოსე: და ძეთა ისრაჱლისათა დაიმკჳდრეს ქუეყანა მათი წიაღ იორდანესა მზის აღმოსავალით კერძო, ჴევითგან არნონით ვიდრე მთადმდე აერმონდ და ყოველი არაბიაჲ აღმოსავალით კერძო.
და	მცხ.ისო	სეონ მეფე ამორეველთა, რომელ დამკჳდრებულ იყო ესებონს შინა, რომელ უფლებდა აროჱრითგან, რომელ არს ჴევსა შინა არნონისასა საშუვალ ჴევსა, და ზოგი გალადისაჲ ვიდრე იაბოკდმდე, საზღვარნი ძეთა ამონისთანი.
და	მცხ.ისო	და ოგ, მეფე ბასანისა, დაშთომილ იყო გმირთაგანი, რომელ მკჳდრ იყო ასტაროთს შინა.
და	მცხ.ისო	მთავარი იყო ერმონით და სელქაჲთგან და ყოველი ბანაკი ვიდრე საზღვრადმდე გესორისა და მაქატი, და ზოგი გალაადისა საზღვარი სეონ მეფისა ესებონისანი.
და	მცხ.ისო	და ისო მოხუცებულ იყო, გარდასრულ დღეთა და ჰრქუა უფალმან ისოს: შენ მოხუცებულ ხარ და მოყოფილ ხარ დღეთა შენთა და ქუეყანაჲ მრავალი დატევებულ არს სამკჳდრებელად.
და	მცხ.ისო	და ესე არს ქუეყანაჲ, რომელ დატევებულ არს - ყოველი საზღვარნი ფილისტიმისანი: გესორი
და	მცხ.ისო	და ქანანელი უდაბნოთაგან, რომელ არს წინაშე პირსა ეგჳპტისასა მისაზღვრადმდე აკარონისად მარცხლ ქანანელთასა, შერაცხილ არს ხუთთა მათ სანახპეტოთა ფილისტიმისათა: გაზეულსა, და აზოტელსა, ასკანოლიტელსაჲ, და აკარონელსა და ეველსა თემანითგან,
და	მცხ.ისო	და ყოველსა ქალაქსა ქანანისასა წინაშე გაზასა, და სიდონელნი აფეკადმდე ვიდრე საზღვრად ამორეველთა,
და	მცხ.ისო	და ყოველი ქუეყანა ფილისტიმისაჲ, და ყოველი ლიბანი მზისაღმოსავლითგან, გალგალითგან მთასა ქუეშე აერმონსა ვიდრე შესავალადმდე ემათისად.
და	მცხ.ისო	ყოველი, რომელნი მკჳდრ არიან მთასა შინა ლიბანითგან ვიდრე სერეფოთ მაიდმდე, ყოველნი სიდონელნი, მე ავჴოცნე იგინი პირისაგან ისრაჱლისა და განუყავ იგი წილით ისრაჱლსა, ვითარცა გამცნებ შენ.
და	მცხ.ისო	და აწ განუყავ ქუეყანაჲ ესე სამკჳდრებელად ცხრათა მათ ნათესავთა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა (იორდანითგან ვიდრე ზღუადმდე დიდად ზღჳს დასავალი მისცეს მათ, ზღუაჲ დიდი ეზღუანვის),
და	მცხ.ისო	ხოლო ორთა მათ ნათესავთა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა, რომელ არიან მათ თანა რუბენსა და გადს, რომელ მისცა მოსე წიაღ იორდანესა, აღმოსავლით კერძო, მისცა იგი მოსე, მონამან უფლისამან.
და	მცხ.ისო	და არა აღჴოცეს ძეთა ისრაჱლისათა გესური და მაქატი და ქანანელი და შენი, მეფჱ გესურისა და მაქათისაჲ შორის ძეთა ისრაჱლისათა მოდღენდელად დღედმდე.
(და	მცხ.ისო	ხოლო ნათესავსა ლევისსა არა სცა სამკჳდრებელი, რამეთუ ღმერთი ისრაჱლისა იგი თავადი იყო მათა სამკჳდრებელ, ვითარცა ჰრქუა მათ უფალმან (და ესე არს განყოფაჲ, რომელ განუყო მოსე ძეთა ისრაჱლისათა, არაბოთ მოაბისასა წიაღ იორდანესა იერიქოჲთ კერძო).
და	მცხ.ისო	და მისცა მოსე ნათესავსა რუბენისსა ტომად-ტომად მათა.
და	მცხ.ისო	და იყო საზღვარი მათი აროერითგან, რომელ არს წინაშე ჴევსა არნონისასა, და ქალაქი, რომელ არს ჴევსა შინა არნონისასა,
და	მცხ.ისო	და ისაჲსაჲ და კედმოთი, და სებამაჲ, და მაფაათი,
და	მცხ.ისო	და კარიათაიმი, და სართი, და სეორი მთასა შინა ენაკისასა,
და	მცხ.ისო	და ბითფოგორი, და ასედორი, ფასგაჲ და ბეთსიმოთი, და ყოველი ქალაქი მისურისაჲ,
და	მცხ.ისო	და ბალაამ ბეორისი მისანი მოკლეს ბრძოლასა.
და	მცხ.ისო	და იყო საზღვრად მათა იარჱსი, ყოველი ქალაქები გალაადისაჲ და ზოგი ქუეყანაჲ ძეთა ამონისთაჲ არუერმდე, რომელ არს წინაშე პირსა ლაბბოჲსასა.
და	მცხ.ისო	და ესებონითგან ჰრამოთდმდე მართლ მასფასა, და ბოანიმი და მანაიმი ვიდრე საზღვართა დაბირისათა,
და	მცხ.ისო	და ემეკს ბეთარამ ბეთისამნა, და სოქო, და საფონ და სხუა იგი სამეუფოჲ სეონისი მეფისა ესებონისაჲ. იორდანჱ იზღუანის ვიდრე ზღუადმდე ქენეროთისად წიაღ იორდანესა აღმოსავლით.
და	მცხ.ისო	და მისცა მოსე ზოგსა ნათესავსა მანასესა და იყო ზოგთა ძეთა მანასჱსთა ტომად-ტომად მათა.
და	მცხ.ისო	და იყო საზღვარი მათი მანაიმითგან: და ყოველი ბასანი, და ყოველი სამეუფოჲ ოგისი, მეფისა ბასანისაჲ, და ყოველი დაბნები იაჲრისი, რომელ არიან ბასანიტითს შინასა, სამეოცი ქალაქი.
და	მცხ.ისო	და ნათესავსა ლევისსა არა სცა მოსე მკჳდრობაჲ, რამეთუ უფალი ღმერთი ისრაჱლისა, იგი სამკჳდრებელ იყო მათა, ვითარცა ეტყოდა მათ.
და	მცხ.ისო	ნაწილად-ნაწილად დაიმკჳდრეს. ვითარცა ამცნო უფალმან ჴელითა ისოჲსითა. ცხრათა ნათესავთა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა წიაღ იორდანითგან.
და	მცხ.ისო	ვითარცა ამცნო უფალმან მოსეს, ეგრე ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა და განიყვეს ქუეყანაჲ.
და	მცხ.ისო	და მიუგეს მათ სიტყუაჲ გონებით თჳსით ძმათა ჩემთა, რომელ აღმოვიდეს ჩემდა და გარდაცვალეს გონებაჲ ერისაჲ. ხოლო მე შევეყავ შემდგომად უფლისა, ღმრთისა ჩემისა.
და	მცხ.ისო	და ფუცა მოსე მას დღესა შინა და თქუა: ქუეყანასა რომელსა მიხუედ, შენდად იყოს სამკჳდრებელად და შვილთა შენთა უკუნისამდე. რამეთუ შევეყავ შემდგომად უკუანა უფლისა ღმრთისა ჩემისა.
და	მცხ.ისო	ვითარცა რაჟამს წარმავლინა მოსე, ეგრეთვე მიძლავს აწ განსლვად და შესლვად ბრძოლად.
და	მცხ.ისო	და აწ გთხოვ შენ მთასა ამას, ვითარცა თქუა უფალმან მას დღესა, რამეთუ შენ გესმა სიტყუაჲ ესე მას დღესა შინა. აწ, ესერა, აკიმელნი მუნ არიან ქალაქნი. ძნელნი და დიდნი, უკუეთუ უფალი იყოს ჩემ თანა, მოვსრნე იგინი,
და	მცხ.ისო	ვითარცა მრქუა მე ისო. და მისცა ქებრონი ქალებს, ძესა იეფონჱსა, კენეზიელსა სამკჳდრებელად.
და	მცხ.ისო	ხოლო სახელი ქებრონისი იყო პირველად არაბოკ ქალაქი, დედაქალაქი არანაკიმელთაჲ ესე, და ქუეყანაჲ დასცხრა ბრძოლისაგან.
და	მცხ.ისო	და ისო არა გარემოაქცია ჴელი თჳსი, რომელ მიყო გეონითა ვიდრე შეჩუენებადმდე ყოველთა მკჳდრთა გაისათა.
და	მცხ.ისო	და ნატყუენავი, რომელ იყო ქალაქსა შინა, აღიჭრეს ძეთა ისრაჱლისათა ბრძანებითა უფლისათა, ვითარცა უბრძანა უფალმან ისოს.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა უფალმან ისოს: ნუ გეშინინ მათგან, რამეთუ ჴელთა შენთა მიმიცემიან იგინი, არა დაგიდგეს მათგანი არა ვინ წინაშე თქუენსა.
და	მცხ.ისო	და ყოველი ნატყუენავი მისი განიყვეს თავისა თჳსისად ძეთა ისრაჱლისათა, ხოლო იგინი ყოველნი პირითა მახჳლისათა წარწყმიდნეს, არა დაშთა მათგანი რაჲთურთით მშჳნვიერი.
და	მცხ.ისო	და დაყვნა მრავალნი დღენი ისო მეფეთა ამათ მიმართ ბრძოლად.
და	მცხ.ისო	და არაბიაჲ მისაზღვარადმდე, არაბად ზღუასა მარილოვანსა აღმოსავალით გზასა ისიმოთისასა, თემანსა ქუეშე ასიდოთს ფაგას.
და	მცხ.ისო	და მისცა მოსე ძეთა გადისთა ტომად-ტომად მათა.
და	მცხ.ისო	და ლევიტელთა არა სცა ნაწილ მათ შორის.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი ნათესავისანი ძეთა იუდაჲსთანი ტომად-ტომად მათა საზღვართაგან იუდაჲსთა უდაბნოჲთგან სინით ვიდრე კადედმდე, ბღუარით კერძო.
და	მცხ.ისო	და განვალს სოროდმდე, და აღიწევის ადდარად და გარემოვალს დასავალით კადესა,
და	მცხ.ისო	და მივალს ასემონად კერძო და განვარდების პირსა ზედა ეგჳპტისასა, და იყოს მისი განსავალი ზღუად კერძო, ესე არს საზღუარი მათი ბღუარით.
და	მცხ.ისო	მიიწევიან საზღვარნი ბეთაგლად კერძო და გარეწარვალს ჩრდილოჲთ კერძო ბეთარაბად კერძო. და აღჰმართებს საზღვარი ქვად კერძო ბჳონისა ძისა რუბენისა.
და	მცხ.ისო	და აღვალს საზღვარი ჴევსა ენომისასა იებულსთად, ესე არს იერუსალჱმი, და განვლენ საზღვარნი თხემით კერძო მთისად, რომელ არს პირით კერძო ჴევსა ენომისა ზღუად მიმართ, რომელ არს ერთკერძო ქუეყანასა ჰრაფაინისასა ჩრდილოჲთ კერძო.
და	მცხ.ისო	და განვალს საზღვარი თავისაგან მთათასა წყაროსა ზედა წყლისა აფთოჲსასა და განვლენ საზღვარნი ეფრონისნი, და განაწიოს საზღვარი ბალად (ესე არს ქალაქი იარიმი).
და	მცხ.ისო	და საზღუარნი მათნი ზღჳთგან, ზღუაჲ დიდი ეზღუანვის. ესე საზღუარი ძეთა იუდაჲსთანი გარემოჲს ტომად-ტომად მათა.
და	მცხ.ისო	და ქალებს, ძესა იეფონესსა, მისცა ნაწილი შორის ძეთა იუდაჲსთა ბრძანებითა ღმრთისაჲთა და მისცა ისო მას ქალაქი ერბოკი, დედაქალაქი ენანისი (ესე არს ქებრონი).
და	მცხ.ისო	და აღვიდა მიერ ქალებ მკჳდრთა ზედა დაბირისათა. და სახელი დაბირისაჲ პირველად იყო ქალაქი მწიგნობართაჲ.
და	მცხ.ისო	და იყო, შესლვასა მისსა, აზრახა მას და ჰრქუა: უთხოვო მამასა ჩემსა აგარაკი. და ჴმა-ყო კარაულით და ჰრქუა მას ქალებ: რაჲ არს შენდა?
და	მცხ.ისო	და კედე და იონან,
და	მცხ.ისო	სიფი, და ხელემი, და ბალოთი,
და	მცხ.ისო	და ქალაქი ესერონი (და [ესე] არს ასური),
და	მცხ.ისო	და ამამი, და სამააჲ, და მოლადაჲ,
და	მცხ.ისო	და სერგადაჲ, და ბეთფალეთი,
და	მცხ.ისო	და ასარსუდაჲ, და ბერსაბე, და ბერსაბე და დაბნები მათი. და ვანები მათი,
და	მცხ.ისო	ბაალი, და ევიმი, და ასემი,
და	მცხ.ისო	და სიკილენი, და მედებენაჲ, და სანსანაჲ.
და	მცხ.ისო	და ლაბოთი, და სელემი, და რემონი. ქალაქები ოცდაცხრა და დაბნები მათი:
და	მცხ.ისო	და ილრამენი, და ზანაჲ, და ადიათაიმი,
და	მცხ.ისო	და სარგარიმი, და გადერაჲ და აჳანბიმისი, ქალაქები ათორმეტი და დაბნები მათი.
და	მცხ.ისო	სენნანი, და ადასაჲ, და მაგდალგადი,
და	მცხ.ისო	და ლაანი, და მასფაჲ, და იექთაელი,
და	მცხ.ისო	და გადეროთი, და ბეთდაგონი, და ნომქაჲ და მაკადჱ, ქალაქები ათექუსმეტი და დაბნები მათი.
და	მცხ.ისო	ლუბნაჲ და ათერი,
და	მცხ.ისო	აკკარონი და დაბნები მისი,
და	მცხ.ისო	და ვანები მისი მიჴევადმდე ეგჳპტისა. და დიდი ზღუაჲ განსაზღურებს.
და	მცხ.ისო	და აჰრენა ქალაქი მწიგნობართა (ესე არს დაბირი).
და	მცხ.ისო	და გოსომი, და ქილუჵნი, და გელონი, ქალაქები ათერთმეტი და დაბნები მათი.
და	მცხ.ისო	ებერი, და ესანი, და რუმაჲ,
და	მცხ.ისო	და იეზრაელი, და იეკდაამი, და ზანო,
და	მცხ.ისო	ეკიმი, და გაბაჲ, ქალაქები ცხრაჲ და დაბნები მათი.
და	მცხ.ისო	ალული, და ბეთსური, და გედორი,
და	მცხ.ისო	და ბდარბისი, და ბეთარაბოჲ, და მადნი, და სოქოზაჲ.
და	მცხ.ისო	და იებოსელი დამკჳდრებულ იყო იერუსალჱმს. და ვერ შეუძლეს ძეთა იუდასთა ბრძოლად მათა, დაეშენნეს იებოსელნი მიმუნდღედმდე.
და	მცხ.ისო	და წარვიდეს საზღვართა ზედა არაქიასხ ტაუთისთა.
და	მცხ.ისო	და განვიდეს ზღუად კერძო საზღვართა ზედა იეფალთისთა მისაზღუართამდე ბეთორონისათა. და იყოს გამოსავალი მათი ზღჳთ კერძო.
და	მცხ.ისო	და განვიდეს საზღვარნი ზღუად კერძო მაქთულდდ, ჩრდილოჲთ, მივიდეს აღმოსავალად თენად სელოთად და წარვიდეს აღმოსავალით იანოქად.
და	მცხ.ისო	და დანაართად ატაროთდ, და დაბნები მათი და განვლოს იერიქოჲ და მიიწიოს იორდანედ.
და	მცხ.ისო	და თაქუესა გარეწარვლნეს საზღუარნი ზღუად კერძო ჴევსა კანაჲსასა. და იყოს გამოსავალი მისი ზღჳთ კერძო. ესე არს სამკჳდრებელი ნათესავისა ძეთა ეფრემისთაჲ ტომად-ტომად მათა.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს საზღვარნი ნათესავისა ძეთა მანასესთანი, რამეთუ ესე პირმშოჲ იყო იოსებისი, და მაქირს პირმშოსა მანასესა, მამასა გალაადისსა, რამეთუ კაცი მბრძოლი იყო გალაადიტს შინა და ბასანიტიდს შინა.
და	მცხ.ისო	და იყო ძეთა მანასესთა სხუათა ტომად-ტომად მათა ძეთა აქიეზერისთა, და ძეთა ქეზეკისთა, და ძეთა იერეელისთა, და ძეთა სექემისთა, და ძე სემემირაესთა. ესე იყვნეს ძენი ტომად-ტომად მათა.
და	მცხ.ისო	და წარდგეს წინაშე ელიაზარ მღდელისა და წინაშე ისოჲსა, ძისა ნავჱსა, და წინაშე მთავართა და თქუეს: ღმერთმან ამცნო ჴელითა მოსესითა ცემად ჩუენდა სამკჳდრებელი შორის ძმათა ჩუენთა და სცეს მათ ნაწილი ბრძანებითა უფლისათა შორის ძმათა მამისა მათისათა.
და	მცხ.ისო	საზღვარნი ძეთა მანასესთანი ასერ მაქთოჲთგან, რომელ არს პირისპირ სუქემსა. და მივლენ საზღვარნი იამინდ კერძო და იასებდ წყაროდ კერძო თაფოჲსა მანასჱსთა.
და	მცხ.ისო	ჴევსა ზედა კანესასა ჩრდილოჲთ კერძო ჴევსა ზედა იარისასა, რომელ არს ბელეკუნი ეფრემისი, შუვა ქალაქსა მანასესა და საზღვარნი მანასესნი.
და	მცხ.ისო	[და] ვერ შეუძლეს ძეთა მანასესთა მოსრვად ამის ქალაქებისა. და იწყო ქანანელმან დაშენებად ქუეყანასა მას.
და	მცხ.ისო	და იყო, რამეთუ სძლეს ძეთა ისრაჱლისათა და მორჩილ იყვნეს ქანანელნი, ხოლო მოსრვით არა მოსრნეს იგინი.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა მათ ისო: ერმრავალ თუ ხარ შენ, აღგუალე მაღნარად და განკაფე თავისა შენისად. გიწრობს თუ შენ მთა ეფრემისი.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუეს ძეთა იოსებისთა: ვერ კმა არს ჩუენდა მთა, რამეთუ ცხენი რჩეული და მახჳლი აქუს ქანანელთა, რომელი მკჳდრ არს ბეთსანს შინა და დაბნებსა მისსა ღელესა შინა იზრაჱლისასა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო ძეთა იოსებისთა: ერმრავალ თუ ხარ შენ და ძალი დიდი გაქუს, არა იყოს შენდა ნაწილი ერთი.
და	მცხ.ისო	რამეთუ მაღნარი შენდა იყოს და რაჟამს აჰჴოცო ქანანელი, რამეთუ ცხენი რჩეული არს მისი, შენ ვერ სძლო მას.
და	მცხ.ისო	და დაშთეს ძენი ისრაჱლისანი, რომელთა არღა დაემკჳდრა შჳდნი ნათესავნი.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა მათ ისო: ვიდრემდის აჰხუმიდეთ დამკჳდრებად ქუეყანისა, რომელ მიგცა თქუენ უფალმან ღმერთმან მამათა ჩუენთამან.
და	მცხ.ისო	მომცენით მე თქუენნი სამნი კაცნი ნათესავისაგან და წარვავლინნე იგინი. და აღდგენ და მოვლონ ქუეყანაჲ და აღწერედ იგი წინაშე ჩემსა, ვითარცა ჯერ-არს განყოფაჲ მისი.
და	მცხ.ისო	და მოვიდეს მისსა და განუყვეს მათ შჳდად ნაწილად იუდაჲ. დადგეს საზღვრად მათა ბღუარით კერძო. და ძენი იოსებისნი დადგეს საზღვართა ზედა მათთა, ჩრდილოჲთ კერძო.
და	მცხ.ისო	რამეთუ არა არს ნაწილი ძეთა ლევისთა თქუენ შორის. და მღდელობაჲ უფლისა ნაწილად მათა არს: და გად და რუბენ და ზოგმან ნათესავმან ძეთა მანასესთამან მიიღეს სამკჳდრებელი მათი წიაღ იორდანესა. აღმოსავალით, რომელ მისცა მათ მოსე, მონამან უფლისამან.
და	მცხ.ისო	და შთაუთხინა მათ ისო წილნი სელომს წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ისო	და განვიდეს მიერ საზღვართა ლუზასათა ზურგით კერძო ლუზასა ბღუარით (ესე არს ბეთელი).
და	მცხ.ისო	და შთავიდეს საზღვარნი ატაროთით ადარდ მთად კერძო, რომელ არს ბღუარით კერძო ბეთორონი ქუეყანაჲ. და განვლნეს საზღვარნი და გარეწარვიდეს ერთკერძო, რომელ მიაქცევს ზღუად კერძო ბღუარით კერძო მთისა პირთა ბეთორონ ლიბანსა. და იყოს გამოსავალი მისი კარითბაალდ (ესე არს კარითიმი, ქალაქი ძეთა იუდაჲსთა), ესე არს ნაწილი ზღჳთ კერძო.
და	მცხ.ისო	და ნაწილი ბღუარით კერძო ნაწილად კარიათბაალით. და განვიდეს საზღვარნი გაიდდ წყაროსა ზედა წყლისასა ნაფთოჲსასა.
და	მცხ.ისო	და განვიდეს წყაროსა ზედა სამოჲსასა.
და	მცხ.ისო	და განვიდეს გალილოთად, რომელ არს მართლ აღსავალსა ედომისასა, და შთავიდეს ქვად კერძო ბეან ძისა რუბენისსა და განვიდეს ზურგით ბეთაბრა ჩრდილოჲთ კერძო.
და	მცხ.ისო	და შთავიდეს ზურგით კერძო ბეთაგლად, ჩრდილოჲთ კერძო. და იყო საზღვარი გამოსავალთაჲ ცხჳრად კერძო ზღუად მარილოვნისა ჩრდილოჲთ ნაწილსა იორდანისასა,
და	მცხ.ისო	ბღუარით კერძო. ესე საზღვარნი ბღუარით კერძონი და იორდანე ეზღუანვის ნაწილითგან აღმოსავალით, ესე არს სამკჳდრებელი ძეთა ბენიამენისთა, საზღვარნი მისნი გარემო ტომად-ტომად მათა.
და	მცხ.ისო	და იყვნეს ქალაქნი ძეთა ბენიამენისთა ტომად-ტომად მათა: იერიქოჲ,
და	მცხ.ისო	და ბეთაგლაჲ, და ამეკანი, და თარაბაჲ, და სემბრიმი, და ბეთელი,
და	მცხ.ისო	და აჳმმი, და აფარი,
და	მცხ.ისო	და სჱ, და ლიფი, და იებუსი (და ესე არს იერუსალჱმი) და გაათი, და ქალაქი იარემი, და ქალაქები ათცამეტი და დაბნები მათი. ესე არს სამკჳდრებელი ძეთა ბენიამენისთა: ტომად-ტომად მათა.
და	მცხ.ისო	და ასერსუალი და ბათული, და ბოლოჲ და ასუმი,
და	მცხ.ისო	რამეთუ იყოს ნაწილი ძეთა იუდაჲსთაჲ უფროჲს მათსა. და დაიმკჳდრეს ძეთა სჳმეონისთა შორის მათსა.
და	მცხ.ისო	და აღმოუჴდა მესამე ნაწილი ზაბულონისი ტომად-ტომად მათა, და იყვნეს საზღვარნი სამკჳდრებელისა მათისანი სართითმდე.
და	მცხ.ისო	საზღვარად მათა ზღუაჲ: და მიიწიოს...დმდე ჴევსა, რომელ არს პირისპირ იეკნამსა.
და	მცხ.ისო	და მი-გარე-ვლოს საზღვართა ზედა ჩრდილოჲსათა ენათონდ კერძო. და იყოს გამოსავალი მათი გეითიეფთაელდ კერძო,
და	მცხ.ისო	და კატტათი, და ნაალოლი, და სერმონი, და იადელაჲ, და ბეთლემი.
და	მცხ.ისო	და ჰრამათი და ენგანნიმი, და რინთ, და ენადაჲ,
და	მცხ.ისო	და მიიწინეს საზღვარნი თაბორდ და სასიმად კერძო ზღჳთ და ბეთსამდ. და იყოს გამოსავალი საზღვართა მათთა იორდანჱ.
და	მცხ.ისო	და აქრანი, და ჰროობი, და ამმონი, და კანაჲ, და სიდონდმდე დიდად.
და	მცხ.ისო	და იზაქარს აღმოუჴდა წილი მეოთხე ძეთა იზაქარისთა ტომად-ტომად მათა
და	მცხ.ისო	და აღმოუჴდა მეხუთე წილი ნათესავსა ძეთა ასერისთასა ტომად-ტომად მათა.
და	მცხ.ისო	და მოიქცევის საზღუარი ზღუად კერძო აზანოთ თაბორდ, განვალს მიერ იაკოკდ, და მიიწიოს ზაბულონისა ბღუარით კერძო და ასერისა მიიწიოს ზღჳთ კერძო და იორდანე იყოს აღმოსავალით კერძო.
და	მცხ.ისო	და ადამი, და ჰრამაჲ, და ასორი.
და	მცხ.ისო	და კედესი, და ედრაინი, და წყაროჲ ასორი,
და	მცხ.ისო	და ელთეკლაჲ და გაბათონი, და აბალოთი, და ისუთი.
და	მცხ.ისო	და ბანებარა, და ქალაქი მისი, და იალონ,
და	მცხ.ისო	და გრემონი, და ზღჳთგან სოქორით საზღვარი მახლობელად იოპესა.
და	მცხ.ისო	ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: მისცენით ქალაქნი შესავედრებელთანი, რომელ გარქუ თქუენ ჴელითა მოსესითა,
და	მცხ.ისო	შესავედრებელად კაცისმკლველისა, რომელმან მოკლას სული არა ნეფსით და იყვნენ თქუენდა ქალაქნი იგი შესავედრებელ. და არა მოკუდეს კაცისმკლველი იგი მეძიებელისაგან სისხლისასა, ვიდრე წარდგომადმდე წინაშე კრებულისა განკითხვად.
და	მცხ.ისო	და დადვეს კედელი გალილეას საზღვარსა ნეფთალემისასა და სჳქემი მთასა ეფრემისასა და ქალაქი არბოკი (ესე არს ქებრონი), საზღვარსა იუდაჲსსა,
და	მცხ.ისო	ესე ქალაქნი განჩინებულნი ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათანი და მწირისა, რომელ შევედრებულ იყოს მათ შორის შევედრებად მუნ. ყოველმან, რომელმან სცეს კაცსა, არა ნებსით, რათა არა მოკუდეს ჴელისაგან სისხლისმეძიებელისაჲსა, ვიდრემდე არ დადგეს წინაშე კრებულსა განკითხვად.
და	მცხ.ისო	და მისცეს ძეთა ისრაჱლისათა ლევიტელთა, რაჟამს დაგიმკჳდრებდენ იგინი ბრძანებითა უფლისათა, ქალაქები და გარემო სათესველი მათი.
და	მცხ.ისო	და აღმოუჴდა წილი ტომსა კაათისსა. და იყო ძეთა აჰრონისთა მღდელთა ლევიტელთა ნათესავისაგან იუდასისა და ნათესავისაგან სჳმეონისა და ნათესავისაგან ბენიამენისი, წილით ქალაქები ათცამეტი.
და	მცხ.ისო	და ძეთა გესონისთა ნათესავისაგან იზაქარისთა და ნათესავისაგან ასერისთა და ნათესავისაგან ნეფთალემისთა და ზოგისაგან ნათესავისა მანასესთა ბასანს შინა წილით ქალაქები ათცამეტი.
და	მცხ.ისო	და ძეთა მერარისთა ტომად-ტომად მათა ნათესავისაგან რუბენისთა და ნათესავისაგან გადისთა და ნათესავისაგან ზაბულონისთა წილით ქალაქები ათორმეტი.
და	მცხ.ისო	და აგარაკები ქალაქებისა და დაბნები მისი მისცა ისო ქალებს; ძესა იაფონესსა, სამკჳდრებელად.
და	მცხ.ისო	და ბელნაჲ და განკუთნებულნი გარემოჲსს მისსა, და ესთემონი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა,
და	მცხ.ისო	და ოლონი და განკუთნებული მისი, და დიბირი და განკუთნებული მისი,
და	მცხ.ისო	და იანი, და განკუთნებული გარემოჲს მისა, და იეხტოჲ და განკუთნებული გარემოჲს მისა, ქალაქები ცხრა ორთა ამათ ნათესავთაჲ.
და	მცხ.ისო	ყოველი ქალაქი ძეთა აჰრონისთა მღდელთა ქალაქები ათცამეტ და გარემო სათესველი მათი.
და	მცხ.ისო	და ტომთა ძეთა კაათისთა ლევიტელთა, რომელ დაშთომილ იყვნეს ძეთაგანნი კაათისნი. და იყვნეს საზღვარნი ქალაქთა მათთანი ნათესავისაგან ეფრემისთა.
და	მცხ.ისო	და ბაკსემი ღა განკუთნებული გარემოჲს მისსა, და ზენა ბეთმონი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა, ქალაქები ოთხი.
და	მცხ.ისო	მანასჱსისა - თანაქი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა, ბეთაანი და განკუთნებული მისი, ქალაქნი ორნი.
და	მცხ.ისო	და ნათესავისაგან იზაქარისთა კესიონი და განკუთნებული გარემოჲს მისსა,
და	მცხ.ისო	და იერმოთი და განკუთნებული გარემო მისსა, და წყაროჲ მწიგნობართა და განკუთნებული მისა, ქალაქი ოთხი.
და	მცხ.ისო	ქელკათ და განკუთნებული მათი, რაუბ და განკუთნებული მისა მიმართ, ქალაქი ოთხი.
და	მცხ.ისო	და გარემო სათესავი მისი, და კაროაჲ გარემო სათესავი მისი, და ნაალრონი და გარემო სათესველი მისი, ქალაქები ოთხი.
და	მცხ.ისო	კედსონ და გარემოჲს სათესველი მისი, მასფე და გარემოჲს სათესველი მისი, ქალაქი ოთხი.
და	მცხ.ისო	ყოველი ქალაქები ძეთა მერარისთა ტომად-ტომად მათა, რომელ დაშთომილ იყვნეს ნათესავისაგან ლევისნი. და იყვნეს საზღვრად ქალაქნი ათორმეტნი.
და	მცხ.ისო	ყოველი ქალაქები ლევიტელთა შორის სამკჳდრებელსა ძეთა ისრაჱლისათა იყო ორმეოცდარვა ქალაქი და გარემო სათესველი მისი გარემო ქალაქებსა ამას,
და	მცხ.ისო	და განუსუენა მათ უფალმან გარემო, რამეთუ ეფუცა მამათა მათთა. არა ვინ წინა დაუდგა მათ ყოველთაგანი მტერთა მათთა. ყოველნი მტერნი მათნი მისცნა უფალმან ჴელთა მათთა, არა დააკლდა ყოველთაგან სიტყუათა კეთილთა, რომელ თქუა უფალმან ძეთა ზედა ისრაჱლისათა, ყოველი მოჴდა.
და	მცხ.ისო	მაშინ შეკრიბნა ისო რუბენეანნი და ძენი გადისნი და ზოგისა ნათესავისა მანასესნი.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა მათ: თქუენ გესმა ყოველი, რავდენი გუამცნო ჩუენ მოსე, მონამან უფლისამან, და ისმინეთ ჴმისა ჩემისა ყოვლადვე, რავდენიცა გამცენ თქუენ.
და	მცხ.ისო	არა დაუტევენით ძმანი თქუენნი ამათ დღეთა და უფროჲს მოდღენდელად დღედმდე ღაიმარხენით მცნებანი უფლისა ღმრთისა თქუენისანი.
და	მცხ.ისო	ხოლო აწ განუსუენა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ძმათა თქუენთა, ვითარცა ჰრქუა მათ: აწ მიიქეცით და მივედით სახიდ თქუენდა. და ქუეყანად სამკჳდრებელისა თქუენისად, რომელ მიგცა თქუენ მოსე წიაღ იორდანესა.
და	მცხ.ისო	და ზოგთა ნათესავთა მანასესთა მისცა მოსე ბასანი და ზოგთა მისცა ისო მამათა მათთა წიაღმო იორდანესა ზღჳსკიდესა. და რაჟამს წარავლინნა იგინი ისო სახიდ მათა, აკურთხნა იგინი.
და	მცხ.ისო	და თქუა: ფასითა მრავლითა წარვიდენ სახიდ მათა. და საცხოვარი მრავალი ფრიად, და ვეცხლი, და ოქროჲ, და რვალი, და რკინა და სამოსელი ჯეკმა ფრიად განიყვეს ნატყუენავი მტერთა მათთა ძმათა მათ თანა.
და	მცხ.ისო	და წარვიდეს ძენი რუბენისნი და ძენი გადისნი და ზოგი ნათესავისა მანასესნი ძეთა ისრაჱლისათაგან სელოჲთ ქუეყანით ქანაანისათ მისლვად ქუეყანად გალადისად სამკჳდრებელად მათა, რომელ-იგი დაემკჳდრა ბრძანებითა უფლისათა ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.ისო	და მოვიდეს გალილოთდ იორდანისად, რომელ არს ქუეყანასა ქანაანისასა, და ქმნეს ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგმან ნათესავმან მანასესმან მუნ ბომონი იორდანესა ზედა, ბომონი დიდი ხილვით.
და	მცხ.ისო	და ესმა ძეთა ისრაჱლისათა, რომელ იტყოდეს: აჰა, ესერა, ქმნეს ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგმან ნათესავმან მანასესმან ბომონი საზღვარსა ზედა ქუეყანასა ქანაანისასა ზედა გალილოთს იორდანისასა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ისო	და შეკრბეს ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი სელომდ, რათამცა აღვიდეს და ჰბრძოდეს მათ.
და	მცხ.ისო	მცირედ ნურაჲ არს თქუენდა ცოდვაჲ იგი ფოგორისი, რამეთუ არა განწმენდილ ვართ მისგან მოაქადღედმდე? და იყო წყლულებაჲ კრებულსა ზედა უფლისასა.
და	მცხ.ისო	და თქუა: უკუნიქეცით დღეს უფლისაგან. და იყოს, უკუეთუ განსდგეთ თქუენ უფლისაგან ხვალე, ყოველსა ზედა ისრაჱლსა იყოს რისხვაჲ.
და	მცხ.ისო	და აწ მცირე თუ რაჲ არს თქუენდა ქუეყანაჲ ეგე სამკჳდრებელისა თქუენისაჲ, წიაღმოვედით ქუეყანასა ამას სამკჳდრებელსა უფლისასა. სადა დამკჳდრებულ არს კარავი უფლისაჲ, დაემკჳდრენით ჩუენ თანა და ნუ განსდგებით უფლისაგან და ჩუენგან ნუ განსდგებით საქმითა მით ბომონისათა გარეშე საკურთხეველსა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა.
და	მცხ.ისო	არა ხედავთა, აქა არს, ზარასა ცთომით სცა შესაჩუენებელისა მისგან და ყოველთა ზედა კრებულსა ისრაჱლისასა, და იყოს რისხვაჲ? და ესე ერთი მარტოჲ იყო, მარტო ხოლო ნუ ესე მოკუდა ცოდვასა მას შინა თჳსსა?
და	მცხ.ისო	ღმერთი, ღმერთი უფალი არს და ღმერთმან, ღმერთმან უფალმან მან უწყის და ისრაჱლმან თავადმან ცნას, უკუეთუ განდგომით ვცოდეთ წინაშე უფლისა, ნუ გჳჴსნინ ჩუენ დღესა ამას შინა.
და	მცხ.ისო	და თუ ვქმენით თავისა ჩუენისა ბომონი განსადგომელად უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, რათამცა შევწირეთ მას ზედა მსხუერპლი მრგულიადდასაწველთაჲ.
და	მცხ.ისო	რამეთუ საზღვარნი დასხნა უფალმან საშუალ ჩუენსა და თქუენსა იორდანე და არა არს თქუენდა ნაწილ უფლისა? და უცხო ქმნენ შჳლთა თქუენთა შჳლნი ჩუენნი, რათა არა ჰმსახურებდენ უფალსა.
და	მცხ.ისო	და ვთქუათ ყოფად ესრე აღშენებად მის ბომონისა არა შესაწირავთათჳს, არცა მსხუერპლთათჳს,
და	მცხ.ისო	ნუ იყოფინ ჩუენდა განდგომად უფლისაგან დღენდელსა ამას დღეს შინა, რათამცა ვქმნენით საკურთხეველი შესაწირავთათჳს და მსხუერპლთა სალამისთა და საკუერთხთა ცხორებისათჳს გარეშე საკურთხეველისა უფლის ღმრთისა ჩუენისასა, რომელ არს წინაშე კარავსა მისსა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ფინეეზ მღდელმან, ძემან ელიაზარისმან, ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა: დღეს გულისხმა-ყავთ, რამეთუ ჩუენ თანა არს უფალი, რამეთუ არა სცოდეთ წინაშე უფლისა ცოდვა ეგე, რამეთუ იჴსნენით ძენი ისრაჱლისანი ჴელთაგან უფლისათა.
და	მცხ.ისო	და უწოდა ისო სახელი ბომონსა მას ბომონი რუბენისი და გადისი დ ზოგისა ნათესავისა მანასესი. და თქუა: ვითარმედ საწამებელ არს საშუვალ მათსა, რამეთუ უფალი ღმერთი მათი არს.
და	მცხ.ისო	იხილეთ, რამეთუ დაგიტევენ თქუენ ნათესავნი ესე დაშთომილნი შორის ნაწილთა ნათესავთა თქუენთასა იორდანითგან ყოველნი ნათესავნი, რომელ მოვსრენ, და ზღჳთ დიდითგან იზღუანვის მზისდასავალადმდე.
და	მცხ.ისო	ხოლო უფალმან ღმერთმან ჩუენმან მან მოსრნეს იგინი პირისაგან ჩუენისა, ვიდრემდის წარწყმდენ და მიუვლინნეს მათ მჴეცი ველურნი, ვიდრემდის მოისრნენ იგინი და მეფენი მათნი პირისაგან თქუენისა. და დაიმკჳდრეთ ქუეყანაჲ იგი მათი, ვითარცა გრქუა თქუენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან.
და	მცხ.ისო	განძლიერდით აწ ფრიად დამარხვად და ყოფად ყოველთა წერილთა წიგნსა შინა შჯულისა მოსესისათა, რათა არა გარდაიქციოთ მისგან მარჯულ ანუ მარცხლ.
და	მცხ.ისო	რათა არა შეერთნეთ ნათესავთა ამათ დაშთომილთა, და სახელები ღმერთთა მათთა არა ითქუას თქუენ შორის. და ნუ ჰფუცავთ მათ, ნუცა ჰმსახურებთ მათ, ნუცა თაყუანის-სცემთ მათ.
და	მცხ.ისო	და მოსრნეს იგინი უფალმან პირისაგან თქუენისა ნათესავნი დიდ-დიდნი და ძლიერნი, და თქუენ არა ვინ დაგიდგეს წინაშე თქუენსა მოაქადღედმდე.
და	მცხ.ისო	უწყებით უწყოდეთ, რამეთუ არღარა შესძინოს უფალმან ნათესავი ესე მოსრვად პირისაგან თქუენისა. და იყვნენ იგინი თქუენდა საფრჴე და საცთურ და პატნეზ ფერჴთა თქუენთა და ისარ თუალთა თქუენთა, ვიდრემდის წარსწყმდეთ ქუეყანისა ამისგან კეთილისა, რომელ მიგცა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან.
და	მცხ.ისო	ხოლო მივალ გზასა ჩემსა, ვითარცა ყოველნი, რომელ არიან ქუეყანასა ზედა და სცნათ გულითა თქუენითა და სულითა თქუენითა, რამეთუ არა დააკლდა სიტყუაჲ ერთი ყოველთაგან სიტყუათა, რომელნი თქუნა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან თქუენდამო. ყოველი მოიწია თქუენდა, ერთიცა არა დააკლდა მათგანი.
და	მცხ.ისო	და იყოს, ვითარცა მოვიდეს თქუენ ზედა ყოველი ესე სიტყუაჲ კეთილი, რომელი თქუა უფალმან ღმერთმან თქუენ ზედა; ეგრეთვე მოავლინოს თქუენ ზედა უფალმან ყოველი სიტყუაჲ ბოროტი, ვიდრემდის არა მოისრნეთ თქუენ ქუეყანისა ამისგან კეთილისა, რომელ მიგცა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან.
და	მცხ.ისო	რაჟამს გარდაჰჴდეთ თქუენ აღთქუმასა უფლისა ღმრთისა თქუენისასა, რომელი გამცნო თქუენ და მიხჳდეთ მსახურებად ღმერთთა უცხოთა, თაყუანის-ცემად მათა, და განრისხნეს თქუენ ზედა უფალი და წარსწყმდეთ ადრე-ადრე ქუეყანით.
და	მცხ.ისო	და ვგუემე ეგჳპტელნი სასწაულითა და ნიშითა, რომელ ვყავ მათ შორის.
და	მცხ.ისო	შემდგომად გამოგიყვანნა თქუენ ეგჳპტით ზღუასა და დევნა-უყვეს უკუანა მამათა თქუენთა ეტლებითა და ჰუნებითა ზღუასა შინა ერჳთრასა.
და	მცხ.ისო	და ღაღად-ვყავთ და მოავლინა ღრუბელი და ნისლი საშუვალ ჩუენსა და საშუვალ ეგჳპტელთასა. და მოაქცია მათ ზედა ზღუაჲ, დაფარნა იგინი და იხილეს თუალთა ჩუენთა, რავდენი უყო უფალმან ქუეყანასა ეგჳპტისასა. და ვიყვენით უდაბნოსა ზედა მრავალ დღე.
და	მცხ.ისო	და აღდგა ბალაკ ზეფორისი, მეფე მოაბისაჲ, და ეწყო ისრაჱლსა. და მიავლინა და უწოდა ბალამს, ძესა ბეორისასა, წყევად თქუენდა.
და	მცხ.ისო	და მიუვლინა პირველად თქუენსა ბზიკი და განასხნა იგინი პირისაგან ჩუენისა, ათორმეტნი მეფენი, პირისაგან ჩუენისა მრავალნი არა მახჳლითა შენითა, არცა მშჳლდითა შენითა.
და	მცხ.ისო	და მიუგო ერმან მან და ჰრქუა: ნუ იყოფინ ჩუენდა დატევებად უფლისა, რათამცა ვჰმსახურებდით ჩუენ ღმერთთა უცხოთა.
და	მცხ.ისო	და განასხნა უფალმან ამორეველნი და ყოველნი ნათესავნი, რომელ მკჳდრ იყვნეს ქუეყანასა ზედა პირისაგან ჩუენისა, არამედ ჩუენცა ვჰმსახურებდეთ უფალსა, რამეთუ ესე არს ღმერთი ჩუენი.
და	მცხ.ისო	რაჟამს დაუტეოთ უფალი და ჰმსახურებდეთ ღმერთთა უცხოთა, და მოვიდეს და ბოროტი გიყოს თქუენ და მოგსრნეს თქუენ მის წილ, რამეთუ კეთილი გიყო თქუენ.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ერმან მან ისოს: არამედ უფალსა ვჰმსახურებდეთ!
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო ერსა მას: მოწამე ხართ თქუენ თავთა თქუენთა, რამეთუ თქუენ გამოირჩიეთ უფალი მსახურებად მისა!
და	მცხ.ისო	და აწ განიშორენით ღმერთნი უცხონი, რომელ არიან, და წრფელ-ჰყვენით გულნი თქუენნი უფლისა მიმართ ისრაჱლისა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ერმან მან ისოს: უფალსა ვჰმსახურებდეთ და ჴმისა მისისა ვისმინოთ.
და	მცხ.ისო	დადვა ისო აღთქუმაჲ ერისა მიმართ მას დღესა შინა და მისცა მათ შჯული და სამართალი სელომს შინა წინაშე კარავსა ღმრთისა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.ისო	დაწერნა სიტყუანი ესე წიგნსა შჯულისა ღმრთისასა: და მოიღო ქვაჲ დიდი და დადგა იგი ისო ბელეკუნსა ქუეშე წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო ერსა მას: აჰა, ესერა, ქვაჲ ესე იყავნ თქუენდა საწამებელად, რამეთუ ამას ესმნეს ყოველნი თქუმულნი უფლისა მიერ, რავდენნი თქუნა თქუენდამო დღეს. და ესე იყოს თქუენ შორის საწამებელად აღსასრულთა დღეთა, რაჟამს ეცრუვნეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა.
და	მცხ.ისო	და ჰმსახურებდა ისრაჱლი უფალსა ყოველთა დღეთა ისოსთა და ყოველთა დღეთა მოხუცებულთა, რომელთა ჟამნი მიაწინეს ისოს თანა, და რომელთა იხილნეს ყოველნი საქმენი უფლისანი, რომელ ქმნა შორის ისრაჱლსა.
და	მცხ.ისო	და შემდგომად ამათსა მოკუდა ისო ნავესი, მონაჲ უფლისა, ასდაათ წლისა.
და	მცხ.ისო	დაჰფლეს იგი საზღვართა შინა ნაწილისა მისისათა თამნასაქარს შინა, მთასა ეფრემისსა, ჩრდილოთ მთასა გალადსა. და მუნ დასხნეს მის თანა სამარესა მას, რომელსა დაჰფლნეს იგინი მუნ, დანაკი ქვისანი, რომლითა-იგი წინადასცჳთა ძეთა ისრაჱლისათა გალგალს შინა, რაჟამს გამოიყვანა იგინი ეგჳპტით, ვითარცა უბრძანა უფალმან მან, არიან მოდღენდელად დღემდე.
და	მცხ.ისო	და ძუალნი იოსებისნი გამოიხუნეს ძეთა ისრაჱლისათა ეგჳპტით და დაჰფლნეს იგინი სიკიმას შინა ნაწილსა მას აგარაკისასა, რომელ მოიგო იაკობ ამორეველთაგან, რომელ იყვნეს სიკიმას შინა, ასითა ტარიგითა და მისცა იგი იოსებს ნაწილად.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა უფალმან იუდა აღვიდეს. აჰა ესერა, მივეც ქუეყანაჲ იგი ჴელთა მისთა.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა იუდაცა. და მოსცა უფალმან ქანანელი იგი და ფერეზელი ჴელთა მისთა და მოსრნა იგინი ბეზეკს შინა, ათი ათასი კაცი.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუა ოდონიბეზეკ: სამეოცდაათორმეტნი მეფენი, რომელთანი ჴელნი მათნი და ფერჴნი მათნი მოკუეთილ იყუნეს, და კრებდეს ნაბიჭევსა ტაბლასა ჩემსა ქუეშე, რამეთუ ვითარცა-იგი უყავ მათ, ეგრეცა მომაგო მე ღმერთმან, და მოიყუანეს იგი იერუსალჱმდ, და მოკუდა მუნ.
და	მცხ.რუთ	და სახელი მისი ელიმელექ და სახელი ცოლისა მისისაჲ ნოომინ, და სახელი ორთა მათ ძეთა მისთა: მაალონ და ქელეონ ეფრათელი ბეთლემით ჰურიასტანისაჲთ, და წარვიდეს ქუეყანასა მას მოაბისასა, იყოფოდეს მუნ.
და	მცხ.მეფ3	და იყო ქალი იგი შუენიერ ფრიად და ატფობდის მეფესა და მსახურებდა მას, და მეფემან არა რა იცოდა მის თანა.
და	მცხ.მეფ3	ადონია აგითასმან აღიღო თავი თჳსი მეფედ დავითის წილ და მოიგო ეტლები და მჴედრები და წინამცორვალები ერგასის ოდენ.
და	მცხ.მეფ3	და მამამან არასადა შერისხნა, ვითარმედ: რად ეგრე ჰყავ, ანუ რად იქმ მაგასა? და იყო იგი ქმნულკეთილ პირითა, რამეთუ აბესალომის შემდგომად შობილ იყო.
და	მცხ.მეფ3	და ზრახვა მისი იყო იოაბის თანა ძისა შარუასსა, და აბიათარცა მღდელი შემწე იყო მისა.
და	მცხ.რუთ	და აღდგა დედაკაცი იგი და ორნივე იგი ძის ცოლნი მისნი და მოიქცეს იგინი ქუეყანით მოაბისაჲთ სოფლად ჰურიასტანისა, რამეთუ ესმა მათ ქუეყანასა მას მოაბისასა, ვითარმედ მოჰხედა უფალმან ერსა თჳსსა მოცემად ნაყოფისა.
და	მცხ.რუთ	და გამოვიდა იგი მიერ ქუეყანით და ორნი ძის ცოლნი მისნი მის თანა. და მოვიდეს იგინი გზასა მოქცევად ქუეყანას მას ჰურიასტანისასა.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუეს მას: არა ეგრე, არამედ შენ თანა მივიდეთ ერისა შენისა.
და	მცხ.რუთ	და ამათ ელოდით თქუენ, ვიდრემდე განორძნდენ, და დაგიყენნე თქუენ, რათა არა ისხნეთ ქმარ? ნუ ეგრე, ასულნო ჩემნო, რამეთუ განმწარდა ჩემთჳს უფროჲს თქუენსა, რამეთუ ჴელი უფლისაჲ გამოვიდა ჩემ ზედა.
და	მცხ.მეფ3	და სადუკ მღდელი და ბანეა, ძე იოადისი, და ნათან წინაწარმეტყუელი და სემეი და რეი და ძენი ძლიერებისა დავითისანი არა იყუნეს ადონიასა თანა.
და	მცხ.მეფ3	ხოლო იყუნეს ადონიასნი ცხოვარნი, ზროხანი და კრავნი ფრიად ლოდსა მას თანა სელათისასა, რომელი-იგი არს მახლობელად ჰრობელსა, და უწოდა ყოველთა ძმათა მისთა, ძეთა მეფისათა, ყოველსა კაცსა იუდასასა, მსახურთა მეფისათა.
და	მცხ.მეფ3	და ნათან წინაწარმეტყუელსა და ბანასე და ძლიერთა დავითისთა და სოლომონს, ძმასა თჳსსა, არა მიჰხადა.
და	მცხ.მეფ3	აწ ისმინე სიტყუაჲ ესე ჩემი, რომლითა სცხონდე შენ და ძე შენი სოლომონ.
და	მცხ.მეფ3	დავარდა ბერსაბე და დამხედ თაყუანი-სცა მეფესა. და ჰრქუა მეფემან: რა გიჴმს შენ?
და	მცხ.მეფ3	მიუგო ბერსაბე მეფესა და ჰრქუა: უფალო ჩემო მეფე, შენ ჰფუცე უფლისა მიმართ ღმრთისა და სთქუ, ვითარმედ: ძე შენი, სოლომონ, მეფობდესო შემდგომად ჩემსა, და იგი დაჯდესო საყდართა ჩემთა.
და	მცხ.მეფ3	და აწ, ეგერა, ადონია მეფედ დადგა და შენ, უფალმან ჩემმან, მეფემან, არა უწყი.
და	მცხ.მეფ3	ფიცად იწყო მეფემან და თქუა: ცხოველ არს უფალი ჩემი, რომელმან მიჴსნა მე ყოველთაგან ჭირთა ჩემთა.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა ნოომინ რუთს: აჰა ეგერა, მიიქცა მოყუასი შენი ერისა თჳსისა და ღმერთთა თჳსთა, მიიქეც შენცა მოყუსისა შენისა თანა!
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა მათ: ნუ მრქუათ მე ნოომინ, არამედ მარქუთ მე სიმწარე, რამეთუ განამწარა ძლიერმან ჩემ ზედა,
და	მცხ.რუთ	და მოიქცა ნოომინ და მოვიდა და რუთ მოაბელი, ძის ცოლი მისი მის თანა, მოვიდეს ქუეყანით მოაბისაჲთ. და ესენი მოვიდეს ბეთლემდ დასაბამსა ოდენ მკისასა ქრთილისასა.
და	მცხ.რუთ	და განვიდა და მივიდა და შეკრიბა თავი ჴუვილისაჲ ყანასა შიდა შემდგომად მომკალთასა. და მიემთხჳა იგი მიმთხუევით ნაწილსა მას ყანასა ბოოზისსა, რომელი-იგი იყო ნათესავისაგან ელიმელექისი.
და	მცხ.რუთ	და, აჰა ესერა, ბოოზ მოვიდა ბეთლემით და ჰრქუა მომკალთა მათ: უფალი თქუენ თანა! და მათ ჰრქუეს მას: გაკურთხენინ შენ უფალმან!
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა ბოოზ მონათა მას მისსა, ზედა-მდგომელსა მას მომკალთასა: ვინ არს ჭაბუკა ესე?
და	მცხ.რუთ	მიუგო მონამან მან, რომელი-იგი ზედაადგა მომკალთა მათ და ჰრქუა ბოოზს: დედაკაცი ეგე არს მოაბელი, რომელი მოვიდა ნოომისის თანა ქუეყანით მოაბისაჲთ.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა ბოოზ რუთს: შენ გეტყჳ, ასულო: ნუ წარხუალ კრებად სხჳსა ყანასა და ნუცა განეშორები, არამედ აქა შეეყავ მჴევალთა ჩემთა თანა.
და	მცხ.რუთ	და თუალნი შენნი იგენ ყანასა მას, სადაცა მკიდენ, შეუდეგ მათ. აჰა ესერა, მიბრძანებიეს მონათა ჩემთა, რათა არა გეტყოდიან შენ. და ოდეს გწყუროდის, მიხჳდე ჭურჭლად და ჰსუა, ვინაჲცა სუან მონათა ჩემთა.
და	მცხ.რუთ	მიუგო მას ბოოზ და ჰრქუა: თხრობით მითხრეს მე, რავდენი უყავ დედამთილსა მას შენსა შემდგომად სიკუდილისა ქმრისა შენისა და დაუტევე მამაჲ შენი და დედაჲ შენი და ქუეყანაჲ შობისა შენისა და მოხუედ ერისა, რომელი არა იცოდე გუშინ და ძუღუან?
და	მცხ.რუთ	მოგაგენ შენ უფალმან საქმისა წილ შენისა და იყავნ სასყიდელი შენი სავსებით უფლისა მიერ ღმრთისა ისრაჱლისა, რომლისა მოხუედ სასოებად ქუეშე ფრთეთა მისთა.
და	მცხ.რუთ	ხოლო მან თქუა: მიპოვნიესმცა მადლი წინაშე თუალთა შენთა, უფალო, რამეთუ ნუგეშინის-მეც მე და ეტყოდე გულსა მჴევლისა შენისსა, და მე ვიყო ამიერითგან, ვითარცა ერთი მჴევალთა შენთაგანი.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა მას ბოოზ: ჟამთა პურის ჭამისასა მოვედ აქა და ჭამე პური, და დააწე პური შენი ძმარსა. და დაჯდა რუთ ერთ კერძო მომკალთა მათ და შეუსუარა მას ბოოზ ჴალი და ჭამა და განძღა და დაუშთა.
და	მცხ.რუთ	და თავს-დებით თავს-იდევით ეგე! და მისცით მაგას საჭმლისაგან თქუენისა და უტევეთ იგი, და ჭამდეს და კრებდეს თავსა და ნუ რისხავთ მაგას.
და	მცხ.რუთ	და კრიბა ყანასა მას შიდა ვიდრე მწუხრადმდე და გამოწმიდა, რომელი-იგი შეეკრიბა და იყო სათხოელ ერთ ქრთილი იგი.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა დედამთილმან მან მისმან: სადა ჰკრიბე დღეს, ასულო? და სადა დაჰყავ ესოდენი ესე? კურთხეულმცა არს, რომელმან-იგი გიცნა შენ! და უთხრა რუთ დედამთილსა თჳსსა, სადა-იგი კრიბა, და უთხრა სახელი კაცისა მის, რომლისა თანა ვკრიბე დღეს, ჰრქჳან ბოოზ.
და	მცხ.რუთ	ჰრქუა ნოომინ ძის ცოლსა თჳსსა: კურთხეულ იყავნ კაცი იგი უფლისა მიერ, რამეთუ არა დაუტევა წყალობაჲ მისი ცოცხალთა თანა და მკუდართა თანა. და ჰრქუა ნოომინ: მახლობელ არს კაცი იგი ჩუენდა და ნათესავცა ჩუენდა არს.
და	მცხ.რუთ	ჰრქუა რუთ დედამთილსა თჳსსა: და მრქუაცა მე, ვითარმედ: შეეყავ მჴევალთა ჩემთა, ვიდრემდე აღასრულონ ყოველი სამკალი, რავდენიცა არს ჩემი.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა ნოომინ რუთს, ძის ცოლსა თჳსსა: კეთილ, ასულო, რამეთუ განხუედ მჴევალთა მისთა თანა და არა მიხუედ შენ სხჳსა ყანასა.
და	მცხ.რუთ	და შეეყო რუთ მჴევალთა მათ ბოოზისთა კრებად თავისა, ვიდრემდე დაასრულეს მკაჲ ქრთილისაჲ, და შევიდა რუთ და იყოფოდა დედამთილისა თჳსისა თანა.
და	მცხ.რუთ	და, ეგერა, ბოოზ მეცნიერი ჩუენი არს, სადა-იგი მჴევალთა მისთა თანა იყავ შენ! და იგი შეჰკრებს ქრთილსა კალოსა თჳსსა ამას ღამესა.
და	მცხ.რუთ	და შენ იბანე და იცხე და შეიმოსე სამოსელი თჳსი და აღვედ შენ კალოდ მისა, და ნუ გამოეცხადები შენ კაცსა მას, ვიდრე აღსრულებადმდე ჭამისა და სუმისა.
და	მცხ.რუთ	და იყოს, რაჟამს დაწუეს იგი, და დაისწავე ადგილი იგი, სადა დაწვეს მუნ და მივედ მახლობელად მისა და დაწევ ფერჴთა თანა მისთა! და მან გითხრას შენ, რაჲ-იგი ჯერ-არს ყოფად შენდა.
და	მცხ.რუთ	და აღვიდა იგი კალოდ მისა და ყო ეგრე, ვითარცა-იგი ამცნო მას დედამთილმან თჳსმან.
და	მცხ.რუთ	და ჭამა ბოოზ და სუა და განმხიარულდა გული მისი და მივიდა და დაწვა იგი ზჳნსა მას წერეულისა მისისასა, ხოლო რუთ მივიდა მისა ფარულად და დაწვა იგი მახლობელად ფერჴთა თანა მისთა.
და	მცხ.რუთ	და იყო შუვა ღამეს ოდენ განიღჳძა და განჰკრთა კაცი იგი და შეძრწუნდა, რამეთუ დედაკაცი წვა ფერჴთა თანა მისთა.
და	მცხ.რუთ	ჰრქუა მას ბოოზ: ვინ ხარ შენ? ხოლო მან ჰრქუა მას: მე ვარ რუთ, მჴევალი შენი. და გარდამომდევ სამოსელი მჴევალსა შენსა, რამეთუ შენ ნათესავ ჩემდა ხარ.
და	მცხ.რუთ	და დაიძინა ფერჴთა თანა მისთა ვიდრე ხვალისადმდე. და აღდგა იგი უადრეს, ვიდრემდე იცნას კაცმან მოყუასი თჳსი, და თქუა ბოოს: ნუმცა ვინ უწყის, რამეთუ მოვიდა დედაკაცი კალოსა ამას.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა ბოოს: მოიპყარ სამოსელი შენი აქა, რომელ გმოსიეს შენ, და განჰმარტე იგი! ხოლო მან მოუპყრა მას, და გარდაუწყო მას ექუსი საწყაული ქრთილი და დასდვა იგი მას ზედა. და შევიდა იგი ქალაქად.
და	მცხ.რუთ	და ვითარცა შევიდა რუთ დედამთილისა თჳსისა და ჰრქუა მას: რაჲ არს, ასულო? ხოლო მან უთხრა ყოველივე, რაჲცა უყო კაცმან მან.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა მას: ექუსი ესე საწყაული ქრთილი მომცა მე და მრქუა მე: ნუ შეხუალ ცალიერი დედამთილისა შენისა.
და	მცხ.რუთ	და მოიყვანა ბოოზ ათი კაცი მოხუცებულთაგან ქალაქისათა და ჰრქუა მათ: დასხედით! დასხდეს.
და	მცხ.რუთ	და მე ვთქუ, ვითარმედ: ვაუწყო ყურთა შენთა. და ჰრქუა მას: მოიგე ამათ წინაშე, რომელნი სხენან, და მოხუცებულთა წინაშე ერისა ჩემისათა. უკუეთუ ეშჳლები, ეშჳლე. უკუეთუ არა ეშჳლები, მითხარ მე, რათა ვცნა, რამეთუ არავინ არს შენსა გარეშე ნათესავ, და შემდგომად შენსა ვარ. ხოლო მან ჰრქუა: მე ვერ ვეშჳლო.
და	მცხ.რუთ	და თქუა ბოოზ: დღესა მას, რომელსა მოიგო ქუეყანაჲ იგი ჴელისაგან ნოომინისა და რუთისგან მოაბელისა, ძის ცოლისა მისისა, რომლისა მოკუდა ქმარი, სამკჳდრებელი იგი მისი მოიგო თავისა შენისა. და იგიცა მოიყვანე თავისა შენისა, რომლისაგან აღუდგინო მკჳდრი მკუდარსა მას სამკჳდრებელსა მას მისსა ზედა.
და	მცხ.რუთ	ჰრქუა ნათესავმან მან: ვერ ჴელ-მეწიფების თავისა ჩემისა შჳლებად მისა, ნუუკუე განვრყუნე სამკჳდრებელი ჩემი და ეშჳლე შენ საშჳლებელსა მას ჩემსა ზედა, რამეთუ მე ვერ ძალ-მიც შვილებად.
და	მცხ.რუთ	და ესე სამართალი იყო პირველ ისრაჱლსა შორის საშვილებელსა ზედა და ცვალებასა ზედა, რათა დაემტკიცოს ყოველი სიტყუაჲ, განიძარცჳს კაცმან ჴამლი თჳსი და მისცის მოყუასსა თჳსსა, რომელი ეშჳლებინ საშჳლებელსა თჳსსა ზედა. და ესე იყო საწამებელი ისრაჱლსა შორის.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა ნათესავმან მან ბოოზს: მიიღე თავისა შენისა საშჳლებელი იგი ჩემი! და განიძარცუა ჴამლი თჳსი და მისცა მას.
და	მცხ.რუთ	ჰრქუა ბოოზ მოხუცებულთა მათ და ყოველსა ერსა: მოწამე ხართ თქუენ დღეს, რამეთუ მომიგებიეს ყოველივე ელიმელიქისი და ყოველი, რავდენი არს ქელეონისი და მალოონისი, ჴელისაგან ნოომისი
და	მცხ.რუთ	და რუთი მოაბელისა, ცოლი მაალონისი, მოვიგე თავის ჩემისა ცოლად აღდგინებად სახელი მკჳდრისა მის სამკჳდრებელსა მისსა ზედა. და არა აღიჴოცოს სახელი მკჳდრისაჲ მის ძმათაგან მისთა და ტომთაგან ადგილისა მისისათა, მოწამეცა ხართ თქუენ დღეს.
და	მცხ.რუთ	და იყავნ სახელი შენი ვითარცა სახელი ფარეზისი, რომელმან უშვა თამარ იუდას ნათესავისაგან შენისა. და მოგეცინ შენ უფალმან მჴევლისა მაგისგან შენისა შვილი! დ
და	მცხ.რუთ	და მოიყვანა ბოოზ რუთ და იყო მისა ცოლად. და შევიდა მისა და მოსცა მას უფალმან მიდგომილებაჲ.
და	მცხ.რუთ	და ეტყოდეს დედანი იგი ნოომინს და ჰრქუეს: კურთხეულ არს უფალი, რომელმან დაგიმტკიცა შენ დღეს შჳლებულებაჲ წოდებად სახელი შენი ისრაჱლსა შორის.
და	მცხ.რუთ	და მოიქუა ნოომინ ყრმაჲ იგი და დაისუა იგი წიაღთა თჳსთა და ექმნა მას მპოხელ.
და	მცხ.რუთ	და უწოდეს მას მოძმეთა სახელი და თქუეს: ესუა ძე ნოომინს! და უწოდეს სახელი მისი იობედ. ესე არს მამაჲ იესესი, მამისა დავითისი.
და	მცხ.რუთ	და ესე არიან შობანი ფარეზისნი: ფარეზ შვა ესრომ,
და	მცხ.რუთ	და ამინადაბ შვა ნაასონ, და ნაასონ შვა სალმუნ,
და	მცხ.რუთ	და სალმუნ შვა ბოოზ, და ბოოზ შვა იობედ,
და	მცხ.რუთ	და იობედ შვა იესე და იესე შვა დავითი.
და	მცხ.მეფ1	და ესხნეს მას ორ ცოლ და სახელი ერქვა ერთსა მას ანნა და მეორეს - ფენნა. და ესხნეს ფენნას ყრმები, ხოლო ანნას არა ესვა.
და	მცხ.მეფ1	და აღვიდის კაცი იგი დღითი დღე ქალაქით თჳსით არმათემით წესისაებრ თაყუანის-ცემად უფლისა ღმრთისა ძალთასა და მსხუერპლის შეწირვად სელომს შინა. და მუნ იყო ელი და ორნი იგი ძენი მისნი: ოფნი და ფინეზ, მღდელნი იგი უფლისანი.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა მოვიდა დღე შეწირვისა მათისა, შეწირა ელკანა და სცა ფენნას, ცოლსა თჳსსა, და ძეთა თჳსთა და ასულთა თჳსთა ნაწილები.
და	მცხ.მეფ1	რამეთუ არა ესვა მას შვილი და გულისსიტყუათა გულისა მისისათა იურვოდა იგი ამისთჳს, რამეთუ ბრძანა უფალმან დაჴშვა საშოსა მისისა და არა მოსცა შვილი.
და	მცხ.მეფ1	ესრე ყვის წლითი წლად აღსლვასა მისსა ტაძარსა მას უფლისასა, წუხნ და ტირნ და არა რას სჭამნ.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა მას ელკანა, ქმარმან მისმან, ანნას. და ჰრქუა მას: აჰა, აქა ვარ, უფალო! ჰრქუა მას ელკანა: რა არს, რამეთუ სტირ და არა სჭამ და განიკაფები? მე არა უმჯობეს ვარა შენთჳს ვიდრეღა ათთა შვილთასა?
და	მცხ.მეფ1	და აღდგა ანნა შემდგომად პურის ჭამისა მათისა სელომს შინა, წარდგა წინაშე უფლისა და ელი, მღდელი უფლისა, ჯდა საყდართა ზღურბლთა ზედა ტაძრისა მის უფლისათა.
და	მცხ.მეფ1	და ანნა ურვითა გულისათა ილოცვიდა უფლისა მიმართ ტირილითა და იტყოდა:
და	მცხ.მეფ1	უფალო ღმერთო, უკუეთუ ხილვით მომხედო მწუხარებასა ამას მჴევლისა შენისასა და მცე მე მკჳდრი მამაკაცი, განგიკუთნო იგი წინაშე შენსა მსახურ აღთქუმისად დღედმდე სიკუდილისა მისისა, ღვინო და მთრვალობისა გემო ვერა იხილოს, მახჳლი ვარსამით არა აღვიდეს თავსა მისსა.
და	მცხ.მეფ1	და რაჟამს განაგრძო ანნა თაყუანის-ცემა წინაშე უფლისა და ელი მღდელი არა უტევებდა მას სიტყუად, ხოლო იგი ეტყოდა გულსა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ1	და ბაგენი მისნი იძრვოდეს ოდენ, ხოლო ჴმაჲ მისი არა ისმოდა, შეესმა მისი უფალსა და ელის მთურალობა ეგონა.
და	მცხ.მეფ1	ჰრქუა მას ყრმამან ერთმან ელისმან: გთროდის ხოლო? არამედ მირიდე პირისაგან უფლისა და განაქარვე ღჳნო ეგე.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო ანნა და ჰრქუა: არა ეგრე არს, უფალო, არამედ მე დედაკაცი ვარ ურვილი გულითა, რამეთუ ღჳნისა და მთურალობისა გემო ვერა მიხილავს, არამედ განვფენ წინაშე უფლისა ლოცვათა ჩემთა.
და	მცხ.მეფ1	აღიმსთვეს განთიად თაყუანის-ცემად უფლისა და შეუდგეს გზასა თჳსსა არმათემად და შევიდა ელკანა ცოლისა თჳსისა ანნას თანა, რამეთუ მოიჴსენა იგი უფალმან და მიუდგა.
და	მცხ.მეფ1	და ჟამსა თჳსსა შვა ძე და უწოდეს სახელი მისი სამოველ, რამეთუ თქუა: უფლისაგან ღმრთისა ძალთასა ვითხოვე ესე.
და	მცხ.მეფ1	და აღვიდა კაცი იგი ელკანა და ყოველი სახლი მისი შეწირვად მსხუერპლისა სელომსა შინა წესთა მათ ჩუეულებისა მათისათა აღნათქვემთა თჳსთა და ყოველთა ათეულთა ქუეყანისა მისისა შეწირვად, ხოლო ანნა არა აღვიდა მის თანა, რამეთუ ჰრქუა ქმარსა თჳსსა, ვითარმედ მე არა აღვიდე ვიდრე განყენებადმდე ყრმისა ამის ძუძუსაგან, და მაშინ წარვადგინო იგი წინაშე უფლისა და ჯდეს მუნ უკუნისამდე ჟამთა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა მას ელკანა, ქმარმან მისმან: ეგრე ყავ, რაჲცა სათნო-გიჩნს; ჯედ, ვიდრემდე განაყენო იგი ძუძუსა; ხოლო აღასრულენ უფალმან ყოველი თხოვა შენი! და დაჯდა დედაკაცი იგი და პოხდა ყრმასა მას ვიდრე განყენებადმდე ძუძუსა.
და	მცხ.მეფ1	და შემდგომად მისა აღვიდა იგი სელომად და თანაწარიბა მან ზვარაკი ერთი სმნიერი და პური და გრივი ერთი სამინდო და საწდითა ღჳნო და შევიდეს ტაძარსა მას უფლისასა სელომს და ყრმაცა იგი მათ თანა.
და	მცხ.მეფ1	და წარუდგინეს წინაშე უფლისა და დაკლა მამამან მისმან ზვარაკი იგი და შესწირეს მსხუერპლი უფლისა წესისაებრ პირველისა, რომელ შესწირიან წინაშე უფლისა და წარუდგინეს ყრმა იგი უფალსა, და რამეთუ დაიკლა ზვარაკი იგი ცხოვრებად ყრმისა მისთჳს.
და	მცხ.მეფ1	და მიიყვანა დედამან მისმან ყრმა იგი ელი მღდელისა და ჰრქუა: გევედრები, უფალო ჩემო, ცხოველ არს სული შენი; მე ვარ დედაკაცი იგი, რომელი წარმოდგომილ ვიყავ შენ წინაშე
და	მცხ.მეფ1	შეწირვად ლოცვათა ჩემთა უფლისა მიმართ, რამეთუ ვილოცევდი ყრმისა ამისთჳს. და მომცა მე უფალმან თხოვა იგი ჩემი, რომელი ვითხოვე მისგან.
და	მცხ.მეფ1	აჰა ესერა, დგეს ესე წინაშე უფლისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა მსახურებად უფლისა და თაყუანი-სცეს უფალსა! და ილოცა ანნა და თქუა:
და	მცხ.მეფ1	რამეთუ არა ვინ არს წმიდა, ვითარ შენ, უფალი, და არა ვინ არს მართალ ღმრთისა ჩუენისაებრ! და არა ვინ არს წმიდა შენსა გარეშე.
და	მცხ.მეფ1	შვებულთა პური მოაკლდა და მშიერთა დაიპყრეს ქუეყანა; რამეთუ ბერწსა მას ესხნეს შჳდ შვილ და შვილმრავალი იგი მოუძლურდა!
და	მცხ.მეფ1	ნუ იქადინ, ნუცა იტყჳნ მაღალსა გარდარეულად, ნუცა აღმოვალნ მდიდრად სიტყუაჲ პირისაგან თქუენისა! რამეთუ ღმერთი არს მეცნიერებათა უფალი და ღმერთმან განამზადნეს საქმენი თჳსნი.
და	მცხ.მეფ1	მშჳლდები ძლიერთა მოუძლურდა, და უძლურნი შეიმოსნეს ძალითა.
და	მცხ.მეფ1	უფალმან მოაკუდინის და აცხოვნის; შთააგდის ჯოჯოხეთად და აღმოიყვანის!
და	მცხ.მეფ1	უფალმან დააგლახაკის და განამდიდრის, დაამდაბლის და აღამაღლის!
და	მცხ.მეფ1	აღადგინის ქუეყანისაგან გლახაკი და სკორეთაგან აღამაღლის დავრდომილი, რათა დასვას იგი ძლიერთა თანა ერისა მისისათა და საყდარნი დიდებისანი დაუმკჳდრნეს მას;
და	მცხ.მეფ1	უფალი ამაღლდა ცათა შინა და იქუხა, თავადმან განსაჯნეს კიდენი ქუეყანისანი სიმართლითა თჳსითა, მოსცეს ძალი მეუფესა ჩუენსა და აღიმაღლოს უფალმან რქა ცხებულისა თჳსისა!
და	მცხ.მეფ1	და ძენი იგი ელისნი, ნაშობნი უძღებნი და უსჯულონი, რომელთა არა გულისჴმა-ყვეს შიში უფლისა,
და	მცხ.მეფ1	და შთაყვის იგი სიავსა შიგან, ქოთანსა, გინა ქვაბსა და, პირველად რაჲცა მოემთხჳვის ფუცხუსა მას, იგიცა წარიღის ნაწილად მღდელისა მის. და ესე სახედ უყოფდეს ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი მოვიდიან შეწირვად მსხუერპლისა უფლისა მიმართ სელომად.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ რქუა კაცმან მან, რომელი მოსრულ არნ შეწირვად მსხუერპლისა: პირველად შე-ღა-ვსწიროთ საკუმეველი და მსხუერპლი უფლისა, ვითარცა ჯერ-არს და მაშინ მიიღე ყოვლისაგან, რომლისათჳს გული უთქმიდეს სულსა შენსა. და ჰრქუას მან: არა, არამედ მომეც აწ, უკუეთუ არა, მოვიღო მძლავრ.
და	მცხ.მეფ1	და იყო ცოდვა იგი ყრმათა მათ დიდ წინაშე უფლისა, რამეთუ შეურაცხ-ყოფდეს მსხუერპლსა უფლისასა.
და	მცხ.მეფ1	და ყრმა იგი სამოველ იყო მსახურებად წინაშე უფლისა და ემოსა მას ევფუდ ბარი.
და	მცხ.მეფ1	და აკურთხა ელი ელკანა და ცოლი მისი და ჰრქუა: მოგეცინ შენ უფალმან თესლი ცოლისა მაგისგან შენისა ამის წილ თანანადებისა, რომელ-იგი მსახურეთ წინაშე უფლისა! და წარვიდა კაცი იგი ადგილად თჳსად.
და	მცხ.მეფ1	და მიხედნა უფალმან ანნას, და შვა სამ ძე და სამ ასულ. და განდიდნა ყრმა იგი სამოელ წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ1	და ელი მოხუცებულ იყო ფრიად და ესმოდა, რასა-იგი უყოფდეს ძენი მისნი ძეთა ისრაჱლისათა, და ვითარ-იგი დააძინებდეს დედათა აღთქუმულთა ბჭეთა თანა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა მათ: რომლისათჳს ეგრე იქმთ სიტყჳსა ამისებრ, რომელი მესმის პირისაგან ერისა უფლისა?
და	მცხ.მეფ1	უკუეთუ შეცოდებით შესცოდის კაცმან კაცისა მისთჳს უფლისა მიმართ, უკეთუ უფალსა შესცოდოს, ვინ ლოცვიდეს მისთჳს? და არა ისმენდეს ჴმასა მამისა მათისასა, რამეთუ ნეფსით უნდა უფალსა განრყუნა მათი.
და	მცხ.მეფ1	და ყრმა იგი სამოველ ვიდოდა და განდიდნებოდა. და იყო იგი სათნო ღმრთისა და კაცთა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა კაცი ღმრთისა ელისა და ჰრქუა: ამას იტყჳს უფალი: გამოცხადებით გამოვეცხადე სახლსა მამისა შენისასა, ვიდრე იყუნესღა იგინი ეგჳპტესა მონად ფარაოსა.
და	მცხ.მეფ1	და გამოვირჩიე სახლი მამისა შენისა ყოველთაგან ტომთა ისრაჱლისათა ჩემდა მღდელად და აღსვლად საკურთხეველსა და აღღებად ევფუდისა. და მივეც სახლსა მამისა შენისასა ყოველი იფქლი ძეთა ისრაჱლისათა საჭმელად,
და	მცხ.მეფ1	და რომლისათჳს მიხედეთ თქუენ საკურთხეველსა ჩემსა მსხუერპლსა ჩემსა ურცხჳნოთა თუალითა და ადიდენ ძენი შენნი უფროს ჩემსა, კურთხევად მათთჳს პირველად ყოველი ნაყოფი მსხუერპლთა სახლისა ისრაჱლისა?
და	მცხ.მეფ1	ამისთჳს ამას იტყჳს ღმერთი ისრაჱლისა: ვთქუ, ვითარმედ: სახლი შენი და სახლი მამისა შენისა ვიდოდიან წინაშე ჩემსა უკუნისამდე. და აწ იტყჳს უფალი: ნუსადა იყოფინ, არამედ მადიდებელნი ჩემნი ვადიდნე და შეურაცხ-მყოფელნი ჩემნი შეურაცხ იქმნენ.
და	მცხ.მეფ1	აჰა ესერა, დღენი მოვლენან, - იტყჳს უფალი, - და მოვსრა ნათესავი შენი და თესლი სახლისა მამისა შენისა, და არა იყოს მოხუცებული შენი ტაძარსა შინა ჩემსა.
და	მცხ.მეფ1	და იხილოს მეყსა შინა განცჳფრებით ყოველივე კეთილი, რომელ ყოს უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან და არა იყოს მოხუცებული სახლსა შინა შენსა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო არა ავჴოცო შენგან კაცი საკურთხეველისაგან ჩემისა, რათა ეჴუებოდის თუალთა მისთა და დასდნებოდეს გული მისი, და ყოველი დაშთომილი სახლისა შენისა დაეცეს მახჳლითა კაცთათა.
და	მცხ.მეფ1	და ესე იყავნ სასწაულად შენდა, რომელი მოიწიოს ორთა მათგან ძეთა შენთა: ერთსა შინა დღესა მოსწყდენ ოფნი და ფინეზ ერთბამად ორნივე.
და	მცხ.მეფ1	და აღვადგინო ჩემდა მღდელი სარწმუნო, რომელმან ყოველივე გულისა ჩემისა და სულისა ჩემისა ყოს; და უშენო მას სახლი სარწმუნო; და ვიდოდის იგი წინაშე ცხებულისა ჩემისა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.მეფ1	და იყოს, ყოველი ნეშტი სახლისა შენისა მოვიდოდის თაყუანის-ცემად მისა დანგითა ვეცხლისათა და ერთითა ჴუეზითა პურითა და რქუას: დამადგინე ერთსა ოდენ სამღდელოსა შენსა ჭამად პურისა.
და	მცხ.მეფ1	და ყრმა იგი სამოველ იყო მსახურებად უფლისა წინაშე ელი მღდელისა და სიტყუაჲ უფლისა საძიებელ იყო მათ დღეთა შინა, რამეთუ არა იყო ჩუენებაჲ, არცა განცხადებაჲ წინასწარმეტყუელებათა.
და	მცხ.მეფ1	და იყო მას დღესა შინა, ეძინა ელის ადგილსა თჳსსა და იწყეს თუალთა მისთა დამძიმებად და ვერ ხედვიდა
და	მცხ.მეფ1	და უწოდა უფალმან სამოველს და ჰრქუა: სამოველ, სამოველ! მიუგო და რქვა სამოველ: აქა ვარ, უფალო.
და	მცხ.მეფ1	და მირბიოდა სამოველ ელისა და ჰრქუა: რომლისათჳს მიწოდე მე? ჰრქუა მას ელიმ: არას გიწოდე შენ, მივედ და დაიძინე ადგილსავე შენსა, შვილო! და მივიდა სამოველ და დაიძინა ადგილსავე თჳსსა.
და	მცხ.მეფ1	და შესძინა უფალმან წოდებად ყრმისა მის მეორედ და ჰრქუა: სამოველ, სამოველ! განჰკრთა სამოველ და მირბიოდა ელისაკე და ჰრქვა: რომლისათჳს მიწოდე მე? და რქუა მას ელიმ. არას გიწოდდი შენ, შვილო, მივედ და დაიძინე ადგილსავე თჳსსა.
და	მცხ.მეფ1	და სამოველ არა უწყოდა, ვითარმედ უფლისა რამე განცხადებულებაჲ არს მისა მიმართ.
და	მცხ.მეფ1	და შესძინა უფალმან წოდებად სამოველისა მესამედ, და აღდგა სამოველ და მირბოდა ელისაკე და ჰრქუა: აქა ვარ! რაჲსა მიწოდე მე? და გულისჴმა-ყო ელიმ, ვითარმედ უფალი უწოდდა მას.
და	მცხ.მეფ1	და რქუა მას: მოვედ და დაიძინე ადგილსავე შენსა, შვილო! და უკუეთუ შესძინოს წოდებად შენდა, რქვა მას, ვითარმედ: ისმენს მონა შენი, იტყოდე, უფალო. და წარვიდა სამოველ და დაიძინა ადგილსავე თჳსსა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა უფალი და დაადგა მას ზედა და უწოდა მას, ვითარცა-იგი პირველად და რქუა: სამოველ, სამოველ! მიუგო სამოველ და ჰრქუა: იტყოდენ უფალი, რამეთუ ესმის მონასა შენსა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა უფალმან სამოველს: აჰა ესერა, მე აღვასრულებ ყოველთა სიტყუათა ჩემთა ისრაჱლსა ზედა, რათა ყოველსა, რომელსა ესმეს, ოხრიდენ ორნივე ყურნი მისნი.
და	მცხ.მეფ1	დღესა მას, რომელსა აღვადგინო, ელის ზედა დავდვა, რასაცა ვიტყოდე და ყოველსა სახლსა მისსა ზედა დავდვა, და აღვასრულო.
და	მცხ.მეფ1	და უთხრა მას: რამეთუ მოვიგო შური სახლისა ჩემისა სახლსა მისსა ზედა უკუნისამდე ჟამთა უსჯულოებათათჳს ძეთა მისთასა, რამეთუ ძჳრსა იტყოდეს ღმრთისათჳს ძენი მისნი და არა განსწავლნა.
და	მცხ.მეფ1	დაიძინა სამოველ მუნვე ვიდრე ცისკრადმდე და აღიმსთო განთიად და განახუნა კარნი იგი ტაძრისანი. და ვერ იკადრა სამოველ თხრობად ელისა ჩუენებაჲ იგი, რამეთუ ეშინოდა, რომელი იხილა მისთჳს.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო ელიმ სამოველს და ჰრქუა: შვილო! ხოლო მან რქუა მას: აქა ვარ!
და	მცხ.მეფ1	რქუა მას ელი: მითხარ მე სიტყუაჲ იგი, რომელი იყო შენდა მომართ ამას ღამესა, და ნუ დამიმალავ მე ერთსაცა სიტყუასა! ესე რაჲმე გიყავნ შენ უფალმან და ესე დაგირთენ, უკუეთუ დამიმალო ერთიცა სიტყუაჲ.
და	მცხ.მეფ3	და ვიდრე შენ მაგასა იტყოდი ოდენ, მე შემოვიდე შენ თანა და დავამტკიცო სიტყუაჲ შენი.
და	მცხ.მეფ3	მე მივალ გზასა ყოველთა კაცთასა, ხოლო შენ განძლიერდი და იყავ მამაკაც ძლიერ.
და	მცხ.მეფ3	და ვიდრე იგი ამას იტყოდა ოდენ, მი-ხოლო-ვიდა ნათან წინაწარმეტყუელი კართა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ უთხრა მას სამოველ ყოველი იგი სიტყუაჲ, რომელსა ეტყოდა უფალი და არა დაუმალა ერთიცა სიტყუაჲ. და თქუა ელი: აღასრულენ უფალმან ყოველივე, რაჲცა სათნო-უჩნს, რამეთუ იგი მხოლო უფალ არს.
და	მცხ.მეფ1	და განძლიერდა სამოველ და უფალი იყო მის თანა და არა დავარდებოდა ქუეყანასა ზედა ყოველთაგან სიტყუათა მისთა არცა ერთი სიტყუაჲ.
და	მცხ.მეფ1	და სცნა ესე ყოველმან ისრაჱლმან დანითგან ვიდრე ბერსაბედამდე, ვითარმედ სარწმუნო არს სამოველ წინაწარმეტყუელად უფლისა.
და	მცხ.მეფ1	აუწყა უფალმან სამოველს სელომს შინა, ოდეს გამოეცხადა უფალი სიტყჳსაებრ უფლისა. და სარწმუნო იყო სამოველ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა კიდითგან ვიდრე კიდემდე ქუეყანისა. და ელი მოხუცებულ იყო ფრიად და ძენი მისნი ვიდოდეს გზასა უსჯულოებისათა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ1	და იყო მათ დღეთა შინა და შეკრბეს უცხოთესლნი იგი წყობად ისრაჱლისა. და ისრაიტელნი განემზადნეს ბრძოლად და ისრაიტელნი იგი მოვიდეს და დაიბანაკეს აბეზენერს. და უცხოთესლთა მათ დაიბანაკეს აფეკს.
და	მცხ.მეფ1	და შეიქმნა ბრძოლა დიდი მათ შორის და ძლევასა მიეცა ისრაჱლი. და დაეცეს ბრძოლასა მას შინა უცხოთესლთა მათ მიერ ვითარ ოთხ ათას ოდენ მამაკაცი.
და	მცხ.მეფ1	და სხვა ერი იგი ისრაჱლისა მეოტ იქმნა და შემოვიდა ბანაკსა თჳსსა. და ზრახვიდეს ურთიერთას მოხუცებულნი ისრაჱლისანი: რაჲსათჳსმე განგუწირნა უფალმან დღეს უცხოთესლთა თანა? აწ მოდით და გამოვიღოთ კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა სელომით და წინაწარვიძღვანოთ იგი და ვსძლიოთ მტერთა ჩუენთა!
და	მცხ.მეფ1	და მაშინ წარმოიღეს კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა, და რამეთუ დგეს კიდობანსა მას ზედა ქერობინნი; და ორნი იგი ძენი ელისნი ოფან და ფინეზ მოვიდეს კიდობანსა მას თანა სჯულისასა.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა შეიღეს კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა ბანაკად, იზახეს ისრაიტელთა მათ ჴმითა დიდითა, და ოხრიდა ქუეყანა იგი.
და	მცხ.მეფ1	ესმა რაჲ ესე უცხოთესლთა, შეძრწუნდეს და იტყოდეს ურთიერთას: რაჲმე არს ჴმაჲ ესე ღაღადებისა ბანაკსა მას ებრაელთასა? და სცნეს ყოველთა, ვითარმედ კიდობანი იგი სჯულისა მოსრულ არს ბანაკსა მათსა.
და	მცხ.მეფ1	და შეეშინა ფრიად და იტყოდეს ურთიერთას: ვაჲ ჩუენდა, ვაჲ ჩუენდა, რამეთუ ღმერთი იგი მათი მოსრულ არს შემწედ მათად! და იტყოდეს: უფალო, განმარინენ ჩუენ ჴელთაგან მათთა! რამეთუ არა იყო შორის მათსა გუშინ და ძოღან ჴმაჲ ესე საშინელი.
და	მცხ.მეფ1	მერმე იწყეს ნუგეშინის-ცემად ურთიერთას და თქუეს: განძლიერდით უცხოთესლნი ეგე. არა დავემორჩილნეთ ებრაელთა, ვითარცა იგინი ჩუენ გუმონებდეს, მჴნე იყვენით და ჰბრძოდით! და ნუგეშინის-იცეს უცხოთესლთა მათ.
და	მცხ.მეფ1	ვაჲ ჩუენდა, ვინ განმარინნეს ჩუენ ჴელთაგან ღმრთისა ძლიერებისათა? ესე იგი ღმერთი არს, რომელმან დასცა ქუეყანა იგი ეგჳპტისა, და გუემა უდაბნოსა შინა იგი!
და	მცხ.მეფ1	და ბრძოლა-ყვეს, სძლიეს და ძლევასა მიეცა ისრაჱლი უცხოთესლთა მათ, და ივლტოდა ისრაჱლი ბანაკად თჳსა. და იყო დაცემა დიდი, დაეცა ისრაჱლისაგან ოცდაათი ათასი კაცი განწყობილი.
და	მცხ.მეფ1	და წარიღეს კიდობანი იგი სჯულისა, და ორნი იგი ძენი ელისნი დაეცნეს მახჳლითა - ოფნი და ფინეზ.
და	მცხ.მეფ1	და ივლტოდა კაცი ერთი იემინელი ბენიამენისა წყობისა მისგან ბრძოლისა. და მოვიდა სელომად მას დღესა კვართდაპებული და მიწაგარდასხმული თავსა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	და ელი ჯდა სავარძელსა ზედა მისსა და იხედვიდა გზად მიმართ, რამეთუ იურვოდა კიდობნისათჳს უფლისა. და მოვიდა კაცი იგი ქალაქად და შეიქმნა ღაღადებაჲ.
და	მცხ.მეფ1	და ესმა ელის ჴმაჲ იგი და იკითხჳდა: რაჲ არს ღაღადებაჲ იგი? ამას ოდენ სიტყუასა ზედა მოვიდა კაცი იგი ელისსა და უთხრა ყოველივე, რაჲ-იგი იქმნა.
და	მცხ.მეფ1	და ელი მოხუცებული იყო, რამეთუ იყო იგი ოთხმეოცდათურამეტ წლისა, და თუალნი მისნი დადგომილ იყუნეს, და ვერა ხედვიდა.
და	მცხ.მეფ1	ჰკითხჳდა ელი კაცთა მათ და ჰრქუა: რა არს ჴმაჲ ესე ამბოხისა ამისი? რქუა მას კაცმან მან: მე ვარ, რომელი მოსულ ვარ ბანაკით ისრაიტელთათა ოტებული.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო ელიმ და ჰრქუა მას: რა იქმნა, შვილო? მან უთხრა მას: ძლევასა მიეცა ისრაჱლი უცხოთესლთა მათ, და მეოტ იქმნა ყოველი კაცი მებრძოლი და დაეცა სიკუდილითა მახჳლისათა, და ორნივე ძენი შენნი მოკლეს; და კიდობანი იგი სჯულისა სიწმიდისა წარიღეს.
და	მცხ.მეფ1	და ელის რაჲ ესმა კიდობნისა მის ღმრთისა წაღებაჲ, ზეუკუნიჭრა სავარძელისაგან თჳსისა და დაეცა ზღურბლთა მათ ზედა მართლუკუნ და განიტეხა ზურგი და მოკუდა, რამეთუ მოხუცებულ იყო. და იგი სჯიდა ისრაჱლსა ოც წელ.
და	მცხ.მეფ1	და უჴმობდეს ყრმასა მას სახელით ბექაბოდ: კიდობანსა მას ზედა სჯულისასა მამამთილსა და ქმარსა მისსა ზედა, რამეთუ მომკუდარ იყო.
და	მცხ.მეფ1	სიტყუად იწყეს და თქუეს: მიღებულ არს ჩუენდა დიდებაჲ ისრაჱლისა მიღებითა კიდობნისა ღმრთისათა.
და	მცხ.მეფ1	და შეიღეს სახლსა მას დაგონისასა, დადგეს იგი მახლობელად დაგონისასა.
და	მცხ.მეფ1	და აღიმსთვეს აზოტელთა მათ და შევიდეს დაგონისა და იხილეს დაგონი, რამეთუ დაცემულ იყო და პირდაქცევით ქუეყანასა ზედა წინაშე კიდობნისა მის უფლისა. და აღადგინეს დაგონი და დადგეს ადგილსავე თჳსსა.
და	მცხ.მეფ1	და მერმე ხვალისგან იხილეს დაგონი დაცემული პირდაქცევით წინაშე კიდობნისა მის ღმრთისასა და თავი დაგონისი და ორნივე ჴელნი და ბრჭალნი მისნი მოვრდომილ იყუნეს, გარნა გუამი ხოლო მისი დაშთომილ იყო ზღურბლთა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	და დამძიმდა ჴელი უფლისა აზოტელთა ზედა და გვემნა იგინი სენითა საგურკველისათა. და განამრავლა მათ ზედა თაგვი და აღივსო სარწყულები მათი, ყანობირი და უბანნი მათნი თაგვითა და განმრავლდა სიკუდილი ქალაქთა ზედა მათთა.
და	მცხ.მეფ1	და მოუწოდეს მთავართა მათ უცხოთესლთა აზოტელთა მათ და ჰრქუეს: რაჲმე ვყოთ კიდობანი იგი ღმრთისა მის ისრაჱლისა? მიუგეს გეთეელთა მათ და რქუეს: მოგუეცით ჩუენ! და წარიღეს კიდობანი იგი ღმრთისა გეთეელთა.
და	მცხ.მეფ1	და მისლვასა მას მათსა იყო ჴელი უფლისა ქალაქსა მას ზედა და შეძრწუნებაჲ დიდი ფრიად. და ტანჯნა კაცნი მის ქალაქისანი მცირითგან ვიდრე დიდადმდე და გვემნა იგინი საგურკუელითა მათითა. და იქმნეს გეთეელთა მათ საგურკველები ოქროსა.
და	მცხ.მეფ1	და წარიღის კიდობანი იგი ღმრთისა ისრაჱლისა ასკალონდ, და ვითარცა მიიღეს კიდობანი იგი, ეტყოდეს ასკალონელნი იგი: რაჲსათჳს მოიღეთ კიდობანი ეგე აქავე მოსასრველად ჩუენდა და ერისა ჩუენისა?
და	მცხ.მეფ1	და წარავლინეს და გამოჰკრიბეს ყოველი ჴრმლოსანი უცხოთესლთა მათ, რქუეს: წარიღეთ კიდობანი ეგე ღმრთისა ისრაჱლისა და მიიღეთ [თჳ]სისავე ადგილსა, რათა აღარა მოვისრნეთ ჩუენ და ერი ჩუენი, რამეთუ დაეცა შიში სიკუდილისა ქუეყანასა ჩუენსა, ვინათგან შემოვიდა კიდობანი ესე ღმრთისა ისრაჱლისა აქა.
და	მცხ.მეფ1	რამეთუ ცოცხალნი და მკუდარნიცა ჩუენნი იგუემნესვე სენითა მით საგურკველისათა, და მიიწია სიტყუაჲ იგი ღაღადებისა ცადმდე.
და	მცხ.მეფ1	და დადგა კიდობანი იგი ღმრთისა ქუეყანასა მას უცხოთესლთასა შვიდ თვე და აღმოაცენა ქუეყანამან მათმან თაგვი.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ მოუწოდეს უცხოთესლთა მათ ქურუმთა მათთა და მისანთა და ულუკთა: რაჲ ვყოთ კიდობანი ესე უფლისა? მითხართ ჩუენ, რათა მივიღოთ ეგე ადგილსავე თჳსსა. ხოლო მათ რქუეს:
და	მცხ.მეფ1	უკუეთუ წარავლინებთ კიდობანსა მაგას შჯულისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა, ნუ წარიღებთ მაგას ეგრე, არამედ წარიღეთ მის თანა გვემისა თქუენისათჳს ნიჭად მისად და გელხინოს თქუენ, უკუეთუ არა აღიღოს ჴელი მისი დამძიმებული თქუენ ზედა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგეს და თქუეს: რაჲ მივსცეთ კურნებისა ჩუენისათჳს? ხოლო მათ თქუეს: რიცხჳსაებრ ჴლმოსანთა უცხოთესლთა ხუთნი საგურკველნი ოქროსნი ჰქმენით და ხუთი თაგჳ ოქროსა, რამეთუ გვემანი არიან თქუენ ზედა და მთავართა თქუენთა ზედა და ერთა ზედა თქუენთა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰქმენით მსგავსი საგურკველთა თქუენთა და მსგავსი თაგუთა მათ და მიეცით უფალსა დიდებაჲ, რათა განგაშოროს თქუენ გვემა იგი და აღიღოს ჴელი მისი ძლიერი თქუენ ზედა და ქუეყანისა თქუენისაგან.
და	მცხ.მეფ1	რაჲსათჳს განაფიცხებთ გულთა, ვითარცა-იგი ეგჳპტელნი და ფარაო განაფიცხნეს გულნი მათნი? და გვემნა იგინი გუემითა მით სასტიკითა, მაშინვე განუტევეს ერი იგი და წარვიდეს.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო აწ ქმენით თქვენ ურემი ახალი და შეაბენით ორნი დიაკეულნი პირმშონი და უმწყსნი და ჴბონი მათნი შინა დაიყენენით.
და	მცხ.მეფ1	და ყვეს ეგრე უცხოთესლთა მათ. და მოიბნეს დიაკეულნი იგი პირმშონი და უმწყსნი, და შეაბნეს იგინი ურემსა მას და ჴბონი მათნი შინა დააყენნეს.
და	მცხ.მეფ1	და დადგეს კიდობანი იგი ღმრთისა ურემსა მას ზედა და თაგუნი იგი ოქროსანი და საგურკველნი იგი, და ჩაასხნეს იგინი ჩაჴვსა, და დასხნეს გვერდით მისა.
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდეს დიაკეულნი იგი გზასა მას ბეთსამისით კერძო, მართლ გზასა მივიდოდეს, არა დაშვრენ და არა გარდააქცივეს გზასა, არცა მარჯულ და არცა მარცხულ. და მთავარნი უცხოთესლთანი შეუდგეს უკანა საზღვრადმდე ბეთსამისა.
და	მცხ.მეფ1	მოვიდა ურემი იგი და დადგა იგი ლოდსა მას თანა დიდსა. და ურემი იგი დაკოდეს და დიაკეულნი იგი დაკლნეს და შესწირნეს მსხუერპლად უფლისა.
და	მცხ.მეფ1	და ლევიტელთა მათ აღიღეს კიდობანი იგი უფლისა და ჩაჴჳ იგი და ჭურჭელი იგი ოქროსა, და დადგეს იგი ლოდსა მას ზედა დიდსა. და კაცთა მათ ბეთსამითელთა შესწირეს საკურთხი მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა მას დღესა შინა.
და	მცხ.მეფ1	და ხუთნივე იგი მთავარნი უცხოთესლნი ხედვიდეს და წარვიდეს ასკალონად.
და	მცხ.მეფ1	ეგრეცა ხუთნი იგი თაგუნი ოქროსანი მსგავსად რიცხჳსა მის ქალაქთასა ხუთთა თავადთა და მთავართა ქალაქთა განმაძნელებელთა დაბადმდე ფერეზისა და ვიდრე ლოდადმდე დიდად, რომელსა ზედა დადგეს კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა, რომელი დადგა ადგილსა მას ოსესა ბეთსაბილესისასა.
და	მცხ.მეფ1	მიავლინნეს მოციქულნი მკჳდრთა მიმართ კარიათიმსათა და რქუეს მათ, ვითარმედ: აქავე მოიღეს კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა უცხოთესლთა მათ. აწ მოდით და წარიღეთ თქუენდა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდნეს კარიათიმელნი და წარიღეს მათ კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა, შეიღეს იგი სახლსა მას ამინადაბისა, რომელი დაშენებულ იყო ბორცუსა მას ზედა, და გამოირჩიეს ძე მისი, ელიაზარ, და დაადგინეს მცველად კიდობანსა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ1	და რქუა სამოველ ყოველსა ისრაჱლსა: უკუეთუ მოიქცეთ უფლისა ყოვლითა გულითა თქუენითა, და განიშოროთ კერპთმსახურებაჲ და მონებდეთ უფალსა ღმერთსა, და მან გიჴსნნეს თქუენ ჴელთაგან უცხოთესლთასა.
და	მცხ.მეფ1	და რქუა მას სამოველ: შეკრბით ყოველი ერი ისრაჱლისა მასეფათდ, და ვილოცო თქუენთჳს უფლისა მიმართ!
და	მცხ.მეფ1	და შემოკრბა ყოველი ერი მასეფათდ და მოიღეს წყალი და მოაპკურეს ქუეყანას წინაშე უფლისა და იმარხეს მას დღესა და თქუეს: ვსცოდეთ წინაშე უფლისა! რამეთუ შჯიდა სამოველ მასეფათს ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მეფ1	და ესმა უცხოთესლთა მათ, რამეთუ შეკრბეს მასეფათდ ძენი ისრაჱლისანი და შეკრბეს უცხოთესლნიცა იგი და მოვიდეს ისრაჱლისა და გამოვიდნენ ისრაჱლნი უცხოთესლთა მათ ზედა. და ესმა რაჲ ესე ძეთა მათ ისრაჱლისათა, შეეშინათ ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	და რქუეს ძეთა ისრაჱლისათა სამოელს: ნუ დასცხრები ლოცვასა უფლისა ღმრთისა მიმართ ჩუენთჳს, რათა გჳჴსნეს ჩუენ ჴელთაგან უცხოთესლთასა.
და	მცხ.მეფ1	და ვიდრე შესწირვიდა სამოველ მსხუჱრპლსა მას, უცხოთესლნი იგი მი-ხოლო-ვიდეს განმზადებულნი ბრძოლად ისრაჱლისა. და ქუხდა უფალი უცხოთესლთა მათ ზედა ჴმითა კრჩხიალებისათა, და შეძრწუნდეს და ძლევასა მიეცნეს წინაშე ისრაიტელთა მათ. და გამოვიდეს ისრაიტელნი იგი მასეფათით.
და	მცხ.მეფ1	და დევნა-უყვეს, და ეწივნეს, მოსრნეს უცხოთესლნი იგი და ნეშტი იგი მეოტად წარიქციეს ბეთსაბემდე.
და	მცხ.მეფ1	და მოიღო სამოველ ლოდი ერთი და აღმართა იგი შორის მასეფათსა და შორის განსაწყობელსა მას, და უწოდა სახელი მისი აბენეზერ, რომელ არს თარგმანებით ლოდი შეწევნისა, რამეთუ თქუეს, ვითარმედ: აქამომდე შეგვეწია ჩუენ უფალი.
და	მცხ.მეფ1	და დაამდაბლნა უფალმან უცხოთესლნი იგი. და არღარა შესძინეს ზედამისლვად ისრაჱლისა. და იყო ჴელი უფლისა უცხოთესლთა მათ ზედა ყოველთა დღეთა სამოველისათა.
და	მცხ.მეფ1	და შჯიდა სამოველ ყოველთა ადგილთა წმიდათა მათთა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდის იგი არმათემადვე, რამეთუ საყოფელი მისი მუნ იყო; და მუნ განიკითხავნ ისრაჱლსა და აღაშენა მუნ სამოველ საკურთხეველი უფლისა.
და	მცხ.მეფ1	და არა ვიდოდეს ძენი იგი მისნი გზათა მისთა, არამედ შეუდგეს იგინი ანგაჰარებასა, მიიღებდეს ქრთამსა და სამართალი არა უყვიან.
და	მცხ.მეფ1	და შეკრბა ყოველი ნათესავი ისრაჱლისა, მოვიდეს სამოველისა არმათემად.
და	მცხ.მეფ1	და რქუეს მას: შენ, ესერა, დაბერებულ ხარ, და ძენი შენნი არა ვლენან გზათა შენთა. აწ მოგუეც ჩუენ მეფე, რათა სჯიდეს სამართალსა, ვითარცა სხუათა ნათესავთა არს!
და	მცხ.მეფ1	და შეუძნდა სიტყუაჲ ესე სამოელს, რამეთუ რქუეს მას, ვითარმედ: მოგუეც მეფე, რომელი წინაგჳძღოდის ჩუენ! და ილოცვიდა სამოველ უფლისა მიმართ.
და	მცხ.მეფ1	ყოველთა ზედა საქმეთა თჳსთა, ვინათგან მოვიყვანნეთ იგინი ეგჳპტით ვიდრე დღევანდელად დღედმდე, რამეთუ დამიტევეს მე და მსახურებდეს კერპთა უცხოთა, ეგრეცა შენ გიყვეს.
და	მცხ.მეფ1	აწ შენ ისმინე მათი; აღთქმა დავდვა მათ შორის და უთხრა წესი და სამართალი სამეფო, რომელი მეფობდეს მაგათ ზედა.
და	მცხ.მეფ1	და უთხრა სამოველ ყოველი იგი სიტყუაჲ ღმრთისა ერსა მას, რომელნი ითხოვდეს მისგან მეფესა.
და	მცხ.მეფ1	და რქუა მათ: ესე წესი არს მეფისა, რომელი მეფობდეს თქუენ ზედა: მიგიხუნეს შვილნი თქუენნი და ყვნეს მჴედრებად, რომელნიმე მეეტლედ და წინამცორვალად,
და	მცხ.მეფ1	და რომელნიმე დაადგინნეს ათასისთავად და ასისთავად, მჴნველად და მომკალად, და მწველელად და მეზუერედ, და ყუნეს მათგანნი რომელიმე ჯაჭჳსმოქმედად და საჭურველისა.
და	მცხ.მეფ1	და ასულნი თქუენნი მიგიხუნეს და ყვნეს საცხებელისმგბოლველ და მექოთნედ და მეპურე.
და	მცხ.მეფ1	და მიგიღოს ყანები და ვენაჴები თქუენი და ზეთისხილები კეთილ-კეთილი და ნაყოფიერი, და მისცეს იგი მონათა თჳსთა.
და	მცხ.მეფ1	და ნაყოფისაგანი ყანათა და ვენაჴთა თქუენთა ათეული მიიღოს, და მისთა საჭურისთათჳს და მონათა.
და	მცხ.მეფ1	მონანი და მჴევალნი თქუენნი, მროწეულნი და კარაულნი და ჴარნი თქუენნი მოგიხუნეს და დაადგინნეს საქმესა მას სამეფოსა.
და	მცხ.მეფ1	და საცხოვართა თქუენთა ათეული მიიღოს და იყვნეთ თქვენ მონად და მსახურად.
და	მცხ.მეფ1	და ღაღადებდით მეფისა მის, და არა ისმინოს თქუენი უფალმან, რამეთუ თქუენ თჳთ გამოირჩიეთ მეფე.
და	მცხ.მეფ1	და მორჩილ ვიყუნეთ მისა, ვითარცა სხუანი ნათესავნი და განგვიკითხევდეს ჩუენ მეფე და ბრძოდეს მტერთა ჩუენთა.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ისმინა სამოველ სიტყუაჲ იგი მათი და უთხრა ყოველი უფალსა.
და	მცხ.მეფ1	და რქუა უფალმან სამოველს: ისმინე მათი და დაადგინე მათ ზედა მეფე, რათა მეფობდეს მათ ზედა! და გამოვიდა სამოველ და უბრძანა ერსა მას: წარვედით თქუენთჳს ქალაქად!
და	მცხ.მეფ1	და იყო მუნ კაცი ერთი ნათესავისაგან ბენიამენისა, და სახელი მისი კისი, ძე აქელისი, ძისა საბიგასი, ძისა ზაქესი, ძისა აფეკისი, კაცისა იემენელისი. და იყო კაცი იგი ძლიერი.
და	მცხ.მეფ1	და ესვა მას ძე, სახელი მისი საულ. და იყო იგი ჰასაკითა დიდ და ქმნულკეთილი. და არა ვინ იყო უმაღლეს მისა ასაკითა ისრაჱლსა შორის, რამეთუ მჴრითგან უმაღლეს იყო ყოველსა კაცსა.
და	მცხ.მეფ1	და წარუწყმდეს მამასა მისსა კარაულნი და რქუა კისი ძესა თჳსსა საულს: წარიყვანე შენ თანა ყრმა ერთი, წარვედით და მოიძიენით კარაულნი იგი! და წარვიდეს და გარდავლეს მთა ეფრემისი.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ მოვიდეს სიფასა, რქუა საულ ყრმასა მას: გვალე და მივიქცეთ ჩუენდავე მამისა ჩუენისა, ნუუკუე დაეტეოს ზრუნვა, ვითარ მათ, და იურვოდის იგი ჩუენთჳს?
და	მცხ.მეფ1	მიუგო ყრმამან მან და რქუა: მესმა მე, ვითარმედ კაცი არს აქა, ღმრთისა ქალაქსა მას, პატიოსანი და დიდებული, და რაჲცა თქჳს, ყოველივე აღესრულის. აწ მივიდეთ მისა, რათა ვკითხოთ, თუ რომელსა კერძოსა უმჯობეს არს, და წარვიდეთ.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო მეორედ ყრმამან მან და ჰრქუა საულს: არს აქა ჩემ თანა მეოთხე ნაწილი სასწორი ვეცხლისა, იგი მიიღე და მიეც კაცსა მას ღმრთისასა, რათა გჳთხრას ჩუენ გზა იგი ჩუენი, რომელსა ვიდოდით.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ რქუა საულ ყრმასა მას: კეთილ, გვალე, მივიდეთ! და მივიდოდეს ქალაქსა მას, სადა-იგი იყო კაცი ღმრთისა.
და	მცხ.მეფ1	ვითარცა მიიწინეს იგინი შესავალსა ქალაქისასა, შეემთხჳა მათ ქალები, რომელი გამოვიდოდა ვსებად წყლისა. და რქუეს მათ: აქამე არს მხილველი იგი?
და	მცხ.მეფ1	და ოდეს შეხჳდეთ ქალაქად, ჰპოოთ კაცი იგი, ესრეთ ერი კრებულ იყოს, რამეთუ მას ელიან და არა ჭამონ პური, ვიდრე ერმან შესწირნეს მსხუერპლნი იგი უფლისა, მაშინღა ჭამონ პური. და აწ თქუენ ადრე აღვედით და ჰპოოთ იგი ქალაქსა შინა, რამეთუ დღეს ამისთჳს მოსრულ არს მსხუერპლისა შეწირვად.
და	მცხ.მეფ1	ხვალე ამას ჟამსა მოვავლინო შენდა კაცი ქუეყანისა მისგან ბენიამენისა და სცხე მას მეფედ ერსა მას ჩემსა ზედა ისრაჱლსა. და მან იჴსნეს ერი იგი ჩემი ისრაჱლი ჴელთაგან უცხოთესლთასა, რამეთუ მოვხედო სიმდაბლესა მას ერისა ჩემისასა, რამეთუ მოვიდა ჩემდა ღაღადებაჲ იგი მათი.
და	მცხ.მეფ1	და სამოველ ვითარცა იხილა საულ და ჰრქუა მას მეუფემან: ესე არს კაცი იგი, რომლისათჳს გარქუ შენ. ესე მეფობდეს ერსა მას ჩემსა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო სამოველ და რქუა: მე თავადი ვარ! არამედ აღვედ შენ ჩემსა წინა ბამად; და ჭამე დღეს ჩემ თანა პური და ხვალე წარგავლინო შენ და გითხრა ყოველივე ნება გულისა შენისა!
და	მცხ.მეფ1	ხოლო ანნას მისცა ერთი ნაწილი, რამეთუ არა ესვა შვილი, და უყუარდა ელკანას ანნა უფროს ფენნაჲსა ამისთჳს, რამეთუ უფალმან დაჴშა საშო მისი,
და	მცხ.მეფ1	განძლიერდა გული ჩემი უფლისა მიმართ, და ამაღლდა რქა ჩემი ღმრთისა მიმართ, მაცხოვარისა ჩემისა: განვრცნა პირი ჩემი ზედა მტერთა ჩემთა; განვიხარე მე მაცხოვარებითა შენითა!
და	მცხ.მეფ1	მიუგო საულ და რქუა: არამე ძე კაცისა იემენელისა ვარ უმრწემესი ნათესავთა შორის ისრაჱლისასა და ტომი იგი ჩემი უმცირეს ყოველსა შორის ტომსა ბენიამენისასა? აწ რად მარქუ მე, უფალო, სიტყუაჲ ეგე?
და	მცხ.მეფ1	მოიღო სამოველ რქა იგი საცხებელისა და დაასხა თავსა ზედა და ამბორს-უყო მას და რქუა: გცხო შენ მეფედ უფალმან ერსა მას თჳსსა ზედა ისრაჱლსა! და შენ უძღოდი ერსა მას უფლისასა, და იჴსნნე იგინი ჴელთაგან მტერთა მათთასა! და ესე სასწაულ იყოს შენდა, რამეთუ გცხო შენ უფალმან შენმან და დაგადგინა შენ სამკჳდრებელსა თჳსსა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	და ესე სასწაულ იყოს შენდა: ვითარცა წარხჳდე დღეს ჩემგან, შეგემთხჳვნენ მუნ ორნი კაცნი საფლავსა მას თანა რაქაელისასა, საზღვართა მათ ბენიამენისათა, სამხრით ოდენ, და იწყონ ვლდომად შენს წინაშე და გითხრან შენ, ვითარმედ: ვიპოვნეთ ვირნი იგი, რომელთა შენ ეძიებდი და მამასა დაუვიწყებიეს ზრუნვა კარაულისა მის და თქუენთჳს იურვის, ვითარმედ: ვიდრემე ჴდა შვილი იგი ჩემი?
და	მცხ.მეფ1	და ვითარ წარხჳდე მცირედ მახლობელად მუხასა მას თანა შუენიერსა, და შეგემთხჳნენ მუნ სამნი კაცნი, აღმავალნი ღმრთისა ბეთელად. ერთსა ჰქონდენ სამნი თიკანნი, და ერთსა ჰქონდეს ტიკით ღჳნო და ერთსა ჰქონდეს კიშტე, სავსე პურითა.
და	მცხ.ტობ	ყოფად ჩემგან და მამათა ჩუენთა ცოდვათათჳს, რამეთუ არა ვყვენით მცნებანი შენნი, რამეთუ არა ვიდოდით ჭეშმარიტებით წინაშე შენსა.
და	მცხ.მეფ1	და მოგიკითხონ შენ მშჳდობით და მოგიპყრან და გრქვან შენ, ვითარმედ: ნაწილ-იღე ამისგან და შენ ნაწილ-იღო ყოვლისა მისგან.
და	მცხ.მეფ1	და მისა შემდგომად ახჳდე შენ ბორცუსა მას ღმრთისასა, სადა-იგი არს გუნდი უცხოთესლთა. და რაჟამს შეხჳდე ქალაქად, შეგემთხჳოს შენ დასი ერთი წინაწარმეტყველთა, გარდამომავალი ბამით, და წინაშე მათსა პარით მემღერნი და ქნარით, ნესტჳ და ბობღანი. და იგინი წინაწარმეტყუელებდენ მათ თანა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდეს შენ ზედა სული ღმრთისა, და შენცა წინაწარმეტყუელებდე მათ თანა და გარდაიცვალო შენ ახალ კაცად.
და	მცხ.მეფ1	და იყოს, რაჟამს აღესრულოს ესე ყოველი სასწაული შენ ზედა, ჰქმენ ყოველი, რაჲცა გინდეს, რამეთუ უფალი შენ თანა არს.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა გარემოიქცა და ზურგი შეაქცია, ვითარცა წარ-ოდენ-ვიდა სამოველისგან, გარდაცვალა გული მისი ღმერთმან და განახლდა და მოიწია ყოველი ესე სასწაული მის ზედა მას დღესა შინა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა იგი ბორცუსა მას თანა და მოეგებოდეს მას დასნი იგი წინაწარმეტყუელთანი. და მოეფინა მის ზედა სული იგი ღმრთისა და იწყო მანცა წინაწარმეტყუელებად მათ შორის.
და	მცხ.მეფ1	და დაასრულა წინაწარმეტყუელება და მოვიდა ბორცუსა მას ოდენ.
და	მცხ.მეფ1	ჰრქუა მამისძმამან მისმან ყრმასა მას: ვიდრე ოდენ სრულ იყვენით? ხოლო მან რქუა მას: ვირთა ძებნასა, და არასადა ვპოენით და მოვედით ჩუენ სამოველისა.
და	მცხ.მეფ1	და რქუა სახლისწულმან მან საულს: მითხარ მე, რაჲცა გითხრა შენ სამოველ.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ სახლისწულსა თჳსსა: მან მომითხრა პოვნა კარაულისა, ხოლო მეფობისათჳს სიტყუაჲ არა აჴსენა მის თანა, რომელი ჰრქუა მას სამოელ.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა ძეთა მათ ისრაჱლისათა: ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა, მე გამოვიყვანენ ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით და გიჴსნენ თქუენ ჴელისაგან ფარაოსთა, რომელი-იგი გაჭირვებდა თქუენ.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო თქუენ დღეს შეურაცხ-ყავთ ღმერთი თქუენი, რომელი-იგი იყო მჴსნელი თქუენი ყოვლისაგან ჭირისა და ძჳრთასა, და სთქუთ, ვითარმედ, მეფე დაადგინე ჩუენ ზედა! აწ წამოდეგით წინაშე უფლისა ნათესავად-ნათესავადი თქუენი ათასეულებითა მით თქუენითა!
და	მცხ.მეფ1	და შეკრიბა სამოველ ყოველი იგი ნათესავები ისრაჱლისა და განაწილა და აღმოუჴდა წილი იგი ბენიამენს.
და	მცხ.მეფ1	და მიირბინა სამოველ და გამოიყვანა საულ მიერ და წარმოადგინა შორის მათსა. და უმაღლეს იყო იგი ყოვლისა მის ერისა ბეჭითგან აღმართ.
და	მცხ.მეფ1	და იკითხა კუალად სამოველ უფლისა მიმართ და თქუა: იპოვოსმე სადა კაცი იგი ჩუენ შორის? და ჰრქუა უფალმან სამოველს: აჰა ეგერა, დამალულ არს ჭურსა შორის!
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა სამოველ ყოველსა მას ერსა: იხილეთღა, რამეთუ გამოირჩია უფალმან! არა ვინ არს თქუენ შორის მსგავსი ამისა რაჲთურთით! და იხილა ყოველმან ერმან და თქუეს: უკუნისამდინ ცხონდინ მეფე!
და	მცხ.მეფ1	და ეტყოდა სამოველ ყოველსა მას ერსა მისსა და განაგო ყოველივე წესი საშარავანდო: და დაწერა წიგნი და დადვა წინაშე უფლისა; და განუჯმნა ყოველსა ერსა და წარვიდეს თჳთოეულად ადგილსა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ1	და საულცა წარვიდა სახიდ თჳსად გაბაას და წარმო-ვინმე-დგეს შვილნი მდიდართანი, რომელთანი განარისხნა გულნი მათნი უფალმან საულის მიმართ.
და	მცხ.მეფ1	შვილნი უშჯულოებისანი შეურაცხ-ყოფდეს საულს და თქუეს: არამე უკუჱ მაცხოვნნეს ჩუენ ამან? და არასადა მიართვეს ამას ძღუენი. ხოლო იგი დუმნა და არა იტყოდა.
და	მცხ.მეფ1	შვილი იყო საულ წელიწადისა ერთისა, ვინათგან დაჯდა იგი მეფედ და მეორესა წელსა მეფობისა მისისასა ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	გამოირჩია საულ თავისა თჳსისათჳს სამ ათასი მამაკაცი ძეთა ისრაჱლისათა, ორი ათასი იგი საულისა თანა იყო მაქმასს მთასა მას ბეთელისასა, და ხოლო ათასი იგი ყო ნათანისა თანა ბორცუსა მას გაბაონსა ბენიამენისსა. და სხუასა მას ერსა განუჯმნა თჳთეულად სოფლად თჳსა.
და	მცხ.მეფ1	და სცნა ესე ყოველმან ისრაჱლმან, ვითარმედ მოსრა, მოსწყჳდა ყოველი იგი ერი უცხოთესლთა და დაწუნეს ისრაიტელთა მათ უცხოთესლნი იგი. და მოკრბა ყოველი იგი ერი საულს გალგალად.
და	მცხ.მეფ1	და უცხოთესლნი იგი შეკრბეს და ბრძოლად მივიდეს ისრაჱლისა სამ ათასითა ეტლითა და ექუს ათასითა მჴედრითა. ხოლო სხუაჲ ერი ურიცხჳ იყო ვითარცა ქჳშა ზღჳსა კიდისა. და აღვიდეს იგინი და დაიბანაკეს მაქმასსა ზურგით კერძო ბეთორს.
და	მცხ.მეფ1	და კაცთა მათ ისრაჱლისათა ვითარცა იხილეს, რამეთუ შემოაჭირვებდეს მათ უცხოთესლნი იგი, მოჰრიდეს და დაემალნეს ქვაბებსა და ნაპრალებსა კლდეთასა, ორმოებსა და ჯურღმულებსა წყლისასა.
და	მცხ.მეფ1	რომელნიმე წიაღვიდოდეს იორდანეს ქუეყანად გადისა და გალადისა; საულ მუნვე იყო გალგალს, და ყოველნი ერნი განცჳვნეს მისგან.
და	მცხ.მეფ1	და საულ დაშთა მარტო გალგალს, და დგა და ელოდა შჳდ დღე წამებასა მას ზედა სამოველისასა. და სამოველ არღა მოსულ იყო გალგალად. სიტყვად იწყო საულ და თქუა: სამოველ არა მოვიდა გალგალად და ერი ესე განიჭრა ჩემგან.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა სამოველ: რა ჰყავ ეგე? მიუგო საულ და ჰრქუა: რაჟამს ვიხილე, რამეთუ ერი იგი განიჭრა ჩემგან და შენ დაგეყოვნა, და არა მოხვედ აღთქმისა მისებრ, რომელ სთქუ ჩემ თანა, და უცხოთესლნი იგი მოსრულ იყუნეს მაქმასად.
და	მცხ.მეფ1	და მე ვთქუ: ნუუკუე ჩამო-ნუუკუე-ჴდენმეა უცხოთესლნი იგი გალგალად? და უფალი არა ვაშურო მე! არამედ განვიწმიდე თავი ჩემი და შევსწირე მსხუერპლი ესე.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო აწ მეფობა ეგე არა დაადგრეს შენ თანა, არამედ მოიძიოს უფალმან კაცი, სათნო გულისა თჳსისა და დაადგინოს იგინი მთავრად ერსა თჳსსა ზედა, რამეთუ არა დაიმარხე მცნება იგი, რომელ გამცნო შენ უფალმან.
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა სამოველ გალგალით გზასა თჳსსა (და ნეშტნი იგი ერისანი აღვიდეს საულის თანა შემთხუევად ერისა მის განწყობილისა). და ვითარცა მოვიდეს გალგალად ბორცუსა მას ბენიამენისასა, და ახილვა-ყო საულ ერისა მისთჳს, რომელნი-იგი მის თანა იყვნეს, და იპოვა მუნ ვითარ ექუსასი კაცი.
და	მცხ.მეფ1	და საულ და იონათან, ძე მისი, და ერი იგი, რომელ მის თანა იყო გაბაონს ბენიამენისსა, და უცხოთესლთა მათ დაიბანაკეს მაქმასს.
და	მცხ.მეფ1	და მჭკუერველი, რომელი გამოვიდოდა უცხოთესლთა მათ, სამად გუნდად განიყოფოდა: ერთი იგი გუნდი მსტუანვად გოფერით კერძო გზასა მას წყაროსასა სოგალიმით;
და	მცხ.მეფ1	და ერთი იგი გუნდი წარმართებულ იყო გზასა მას ბეთორისასა, და მესამე იგი გუნდი მივიდოდა გაბაონად, და რომელი შთაიყვანების გაჲდ საბასსა, რომელ არს უდაბნოთ კერძო.
და	მცხ.მეფ1	და ოდეს მკა გარდაჴდის, მაშინღა სასყიდელი მისციან სამი სასწორი საჴნისისათჳს ცულისა, და ცელისა, მანგლისა და სასხლევისა, და დეზიღა ზედა მოირთიან.
და	მცხ.მეფ1	და გამოვიდეს ფილისტიმელნი და გუნდნი, რათა მაქმასა განვიდენ.
და	მცხ.მეფ1	და საულ ჯდა ბორცუსა მას ზედა ხესა ქუეშე ბროწეულსა მაგდოსს, და ექუსას ოდენ კაცი მის თანა.
და	მცხ.მეფ1	და იყო, დღესა ერთსა ჰრქუა იონათან, ძემან საულისამან, ნიჟორგალსა მას თჳსსა, რომელსა ჰქონდა მშჳლდ-კაპარჭი მისი: მოგვალე, წიაღვჴდეთ ბანაკსა მას წინადაუცვეთელთასა, რომელ არს პირისპირ ჩუენსა! და მამასა თჳსსა არა აუწყა.
და	მცხ.მეფ1	და აქია, ძე აქიტობელისი, ძმისა იოაქებელისი, ძისა ფინეზისი, ძისა ელი მღდელთმოძღურისა მის ღმრთისა სელომისა, რომელსა აქუნდა სამკაული სამღდელო, და არცაღა ერმან მან უწყოდა წიაღსლვად იგი იონათანისი.
და	მცხ.მეფ1	და აღსავალსა, რომელსა უმზირდა იონათან ფილისტიმელთა, დასხმად იყო ორ კონცხ კლდისა, ერთი იმიერ და ერთი ამიერ და სახელი ერთისა მის კონცხისა ბაზეთ და მეორისა მის სენაჰარ.
და	მცხ.მეფ1	ერთი იგი კონცხი იყო ჩრდილოთ მაქმასით და ერთი იგი კონცხი იყო სამჴრით გაბაონით.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა იონათან ნიჟორგალსა მას თჳსსა, რომელსა აქუნდა საჭურველი მისი: მოგვალე, წინაღვჴდეთ ბანაკსა მას წინადაუცვეთელთასა შეწევნითა ღმრთისა ჩუენისათა, რამეთუ ადვილ არს წინაშე ღმრთისა ჴსნა ჩუენი მტერთაგან ჩუენთა მცირითა, გინათუ დიდითა ერითა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა იონათან: აჰა, ესერა, ჩუენ წიაღვჴდეთ და შევეპარებოდით მათ!
და	მცხ.მეფ1	გურქუას თუ ვინმე ჩუენ მათგანმან: დადეგით წუთ მანდა, და გიხილნეთ, რაძი ვინ ხართ თქუენ! მაშა, ფერჴი დავიპყრათ.
და	მცხ.მეფ1	და შევიდეს ორნივე იგი ბანაკსა მას უცხოთესლთასა, სიტყუად იწყეს უცხოთესლთა მათ და თქუეს ებრაელთა იმათ: ვითარ გამოვლენან ჴურელებით მათით, სადა-იგი დამალულ იყუნეს?
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუეს მიერ მომართ უცხოთესლთა მათ იონათანს: მოგვალეთ, წარმოიმართეთ და გიჩვენო თქუენ, რა-იგი ჯერ-იყოს თქუენდა უწყებად ჩუენგან. მაშინ ჰრქუა იონათან კაცსა მას, რომელსა ჰქონდა საჭურველი მისი: შემომიდეგ მე! აწ უწყი, რამეთუ უფალსა განუწირვან იგინი ჴელთა მომართ ჩუენთა.
და	მცხ.მეფ1	და აღემართა იონათან ჴელთაგან და ფერჴთა მისთა და ნიჟორგალი იგი მის თანა. და შეეტევნეს მათ ზედა.
და	მცხ.მეფ1	და შეიმუსრნეს, რომელნი წინაეტევებოდეს მას და ბანაკი იგი, და, რომელნი აღუდგებოდეს გარემოს, ყოველნი ერთბამად შეიმუსროდეს. და კაცსა გული ბრძოლად ვერ შეუვიდოდა. და შეშინდა ყოველი ქუეყანა, რამეთუ მოვიდა მათ ზედა შეძრწუნება უფლისა მიერ.
და	მცხ.მეფ1	სიტყუად იწყო საულ და ჰრქუა ერსა მას, რომელი იგი მის თანა იყო: ძიებაღა ყავთ და იხილეთ, ნუთუ ჩუენგანი ვინმე წიაღსულ არს მუნ? და ვითარცა მოიხილეს, არა ჰპოეს იონათან და მემშჳლდკაპარჭე იგი მისი.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ აქიას, მღდელთმოძღუარსა მას: განიპყარ ევფუდი ეგე და იკითხე უფლისა მიერ! რამეთუ კიდობანი ღმრთისა იყო წინაშე ისრაჱლთა მას დღესა შინა.
და	მცხ.მეფ1	და ამჴედრდა საულ და ყოველი ერი მის თანა და მივიდეს ადგილსა მას განსაწყობელსა. და უცხოთესლნი იგი შერეულ იყვნეს ერთიერთსა და კაცად-კაცადისა ჴმალი თავსა ზედა მოყუასისასა იყო. და შეიქმნა შემუსრვა დიდი ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	და მონანი იგი საულისანი, რომელ განქცეულ იყვნეს უცხოთესლთაგან, მოვიდეს და შეერთნეს მუნვე ერსა მას ისრაიტელთასა საულის თანა და იონათანის თანა.
და	მცხ.მეფ1	და ყოველნი ისრაჱლთაგანი, რომელნი დამალულ იყუნეს მთასა მას ეფრემისსა, მოვიდეს და ჴელი შეყვეს საქმესა ბრძოლისასა მეოტთა მათ ზედა.
და	მცხ.მეფ1	და იჴსნა უფალმან ისრაჱლი მას დღესა შინა ჴელთაგან უცხოთესლთასა.
და	მცხ.მეფ1	და ყოველი ქუეყანა სადილსა შინა იშვებდა, და იყო მუნ მაღნარი ერთი და ფუტკარი ფრიად იყო.
და	მცხ.მეფ1	და განვიდოდა მისა ყოველი ერი და ვერავინ იკადრა ჭამად თაფლისა მის, და დრტჳნვიდეს და არავინ მიაქცია ჴელი თჳსი პირით კერძო, რამეთუ ეშინოდა წყევისა მისგან.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა ესმა იონათანს სიტყუაჲ ესე, შეუძნდა და თქუა: წარწყმიდა მამამან ჩემმან ყოველი ქუეყანა, რამეთუ მცირედ ვიხილე გემო თაფლისა ამის და აღმეხუნეს თუალნი ჩემნი, განვძლიერდი.
და	მცხ.მეფ1	აწ უკუე ერსა ამას თუმცა ეჭამა ნატყუენავისა მისგან მტერთასა, უმეტესიმცა ვნება შეამთხჳეს მტერთა მათ და უფროსიმცა ვნება შეიქმნა დღეს უცხოთესლთა მათ შორის,
და	მცხ.მეფ1	ვიდრე მაქმასისა. და აწ, ესერა, ყოველნი დაჴსნილ, დამშეულ არნ შიმშილითა ერი ესე ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	და აღაშენა მუნ საულ საკურთხეველი უფლისა. ესე პირველად აღაშენა საულ საკურთხეველი უფლისა.
და	მცხ.მეფ1	და წარდგა საულ კითხვად უფლისაგან და თქუა: მო-თუ-მცნე იგინი ჴელთა ჩემთა? და არა მიუგო მას უფალმან მაშინ.
და	მცხ.მეფ1	და უბრძანა საულ ყოველსა ერსა შემოკრებად თესლად-თესლად წინაშე მისა და ჰრქვა მათ: იკითხეთ და მოიკითხეთ, ვისგან-ძი იყოს შეცოდება ესე დღეს?
და	მცხ.მეფ1	მიუგო საულ და ჰრქუა: ესე და ესე მიყავნ მე უფალმან, არა თუ მოგაკუდინო შენ!
და	მცხ.მეფ1	მაშინ აღმჴედრნეს და შეიჭურნეს და დევნა-უყვეს უცხოთესლთა მათ და შეაწყუდივნეს იგინი თჳთეულად ადგილად თჳსა.
და	მცხ.მეფ1	და მოსრა მასვე ჟამსა ამალიკი და იჴსნა ისრაჱლი ჴელთაგან მტერთა მათთასა.
და	მცხ.მეფ1	და კის - მამა საულისა და ნერ - მამა აბენერისა, და ძენი ამინასნი, ძისა აბიელისნი, - ოცდაათრვამეტნი.
და	მცხ.მეფ1	და ცოლისა მისისა - აქია, ასული აქიმასისი, და სახელი სპასპეტისა მისისა - აბენერ, ძე ნერისი, მონისა საულისი,
და	მცხ.მეფ1	და განძლიერებულ იყო ღუაწლი ბრძოლისა დიდად ფრიად უცხოთესლთა მიმართ ყოველთა დღეთა საულისათა. და იხილნა საულ ყოველნი ძლიერნი და ყოველნი კაცნი ძლიერებისანი ქველნი შეკრიბნა წინაშე მისსა ყოფად.
და	მცხ.მეფ1	მას ჟამსა მოვიდა სამოველ საულისა და ჰრქუა მას: მომავლინა უფალმან ცხებად შენდა მეფედ ისრაჱლსა ზედა, ერსა მისსა! აწ ისმინე ბრძანება უფლისა!
და	მცხ.მეფ1	დაესხა საულ ამალეკსა და მოსრა ამალეკი ევილათითგან მისუდამდე, რომელ არს წინაშე პირსა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.მეფ1	და შეიპყრა აგაგ, მეფე ამალეკთა, ცოცხალი და ყოველი ნათესავნი არიმისნი მოსწყჳდა.
და	მცხ.მეფ1	და განარინეს საულ და ყოველმან ერმან აგაგ ცოცხლად, ხოლო კაცი ჭაბუკოვანი და კეთილ-კეთილი ტყუედ წარმოიტყუენა და საცხოვარი რჩეულ-რჩეული წარმოასხა და ყოველი კეთილი მის ქუეყანისა, ხოლო შეურაცხი ოდენ მოსწყჳდეს.
და	მცხ.მეფ1	და იყო ბრძანება უფლისა სამოველსა ზედა და თქუა:
და	მცხ.მეფ1	შემინანებიეს მე, რამეთუ დავადგინე საულ მეფედ. რამეთუ გარდაჴდა იგი ბრძანებასა ჩემსა და არა ქმნა, რომელ-იგი ვამცენ. და შეუძნდა სამოველს სიტყუაჲ იგი და გოდებდა ღმრთისა მიმართ ღამე ყოელ.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა მოვიდა სამოველ საულისა თანა, და ჰრქუა მას საულ: კურთხეულო უფლისაო, აჰა, ესერა, აღვასრულე ყოველი ბრძანება უფლისა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო სამოელ და ჰრქუა: რომელი არს ჴმაჲ ესე საცხოვარისა, რომელი მესმის ყურთა ჩემთა, ღრიალი ზროხათა ამათ?
და	მცხ.მეფ1	მიუგო საულ და ჰრქუა: ეგე რჩეულ-რჩეული შესაწირავად უფლისა, რომელი განარინა ყრმამან მან, ზროხა და ცხოვარი ამალიკისი, ხოლო სხუაჲ იგი მოსრეს.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო სამოველ საულს და ჰრქუა: აწ ისმენდი და გითხრა შენ ბრძანება უფლისა, რომელსა მეტყოდა მე უფალი ღამესა ამას! და ჰრქუა მას საულ: იტყოდე!
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა სამოველ: არა შენ უმრწემეს იყავ ნათესავსა შორის ისრაჱლთასა და გცხო შენ უფალმან მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა?
და	მცხ.მეფ1	და წარგავლინა შენ უფალმან გზასა ერთსა და გრქვა, ვითარმედ: მივედ, მოსარ ამალეკი შეცოდებული იგი ჩემდა მომართ, მოსწყჳდო მისრულიადმდე!
და	მცხ.მეფ1	ხოლო შენ არა ჰყავ ბრძანება უფლისა, არამედ განუტევენ თუალნი შენნი ნატყუენავსა მას ზედა და ჰყავ შენ ბოროტი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ1	და კეთილ-კეთილი იგი ცხოვარი და ზროხა მოასხეს ერმან ამან შესაწირავად უფლისა ღმრთისა გალგალად.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო სამოველ საულს და ჰრქუა: არა მივიდე მე შენ თანა, რამეთუ შეურაცხ-ყავ შენ ბრძანებაჲ უფლისა, და აწ შეურაცხ-გყო შენ უფალმან, რათა არღარა მეფობდე შენ ქუეყანასა ზედა!
და	მცხ.მეფ1	და განხეთქოს ისრაჱლი ორგან, და არღარა მოიქცეს და არცა შეინანოს უფალმან ისრაჱლისამან, რამეთუ არა ვითარცა კაცი არს იგი, ვითარცა შეინანა რისხვა იგი!
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა სამოველ საულის თანა და თაყუანი-სცეს უფალსა
და	მცხ.მეფ1	მიუგო მას სამოველ და ჰრქუა: ვითარ-იგი უშვილო ქმნნა დედანი იგი მახჳლმან შენმან, ეგრე უშვილო იქმნეს დედათა შორის შენთა დედაჲ შენი. და სცა და მოკლა აგაგ წინაშე უფლისა გალგალას.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა სამოველ: მომგვარეთ მე აგაგ, მეფე იგი ამალეკისა! და მოჰგუარეს მას აგაგ და ძრწოლა შეედვა მას და თქუა: უკუეთუ ესრე მწარე არს სიკუდილი?
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა სამოველ არმათემად. და საულ წარვიდა სახლით თჳსა გაბაას. და არღარა შევიდა სამოველ ხილვად საულისა ვიდრე დღემდე სიკუდილისა თჳსისა, რამეთუ ეგლოვდა სამოველ საულს. და უფალმანცა შეინანა, რამეთუ დაადგინა იგი მეფედ ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა უფალმან სამოველს: ვიდრემდე ეგლოვდე შენ საულს? რამეთუ განმიგდებიეს იგი, რათა არღარა მეფობდეს იგი ისრაჱლსა ზედა, არამედ აღავსე რქა ეგე შენი ზეთითა და წარგავლინო შენ ბეთლემად იესესა, რამეთუ გამოვირჩიე ჩემდად ძეთაგანი იესესთა მეფედ!
და	მცხ.მეფ1	და ყო სამოველ ყოველივე, რაჲცა უბრძანა მას უფალმან, და მოვიდა იგი ბეთლემად. და განიკჳრვეს მოხუცებულთა მათ ქალაქისათა შესლვა იგი მისი და ჰრქუეს მას: მშჳდობით არს შემოსლვა ეგე შენი ჩუენდა, მხილველო? ბ
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდეს იგინი მის წინაშე. და ვითარცა იხილა მან ელიაბ, თქუა წინაშე უფლისა: ესე-მე იყოს ცხებული მისი?
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა უფალმან სამოველს: ნუ ხედავ შენ ქმნულებასა მაგისსა, ნუცა სიმწჳსესა ჰასაკისა მაგისისასა, რამეთუ არა მთნავს ეგე. რამეთუ არა ვითარცა კაცი ხედავნ, და იხილის ეგრე ღმერთმან, რამეთუ კაცი პირსა ოდენ ხედავნ, ხოლო ღმერთი გულთმეცნიერი არს.
და	მცხ.მეფ1	მერმე წარმოუდგინა მას იესე სამაა და თქუა სამოველ: არცაღა ეგე გამოირჩია უფალმან!
და	მცხ.მეფ1	და წარმოუდგინა იესე შჳდნივე იგი ძენი მისნი წინაშე სამოველისა და ჰრქუა სამოველ იესეს: არა ვინ გამოირჩია უფალმან ამათგანი.
და	მცხ.მეფ1	მერმე ჰრქუა სამოველ იესეს: ეგოდენ არიან ძენი შენნი? ხოლო მან ჰრქუა: არსღა ერთი სხვა უმცირესი ამათსა სამწყსოსა გარე ცხოვართასა. და ჰრქუა სამოველ იესეს: წარავლინე მსწრაფლ და მოიყვანე იგი აქა, რამეთუ ვერ ეგების ჩუენდა ინაჴით დასხდომა, ვიდრე არა მოვიდეს იგი აქა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგეს მონათა საულისათა და ჰრქუეს: ესერა, სული უკეთური შეგაშფოთებს შენ უფლისა მიერ;
და	მცხ.მეფ1	და წარავლინა საულ მოციქული იესესა თანა და ჰრქუა: მომივლინე მე დავით, ძე შენი, რომელი არს სამწყსოსა ცხოვართა შენთასა!
და	მცხ.მეფ1	და მიავლინა საულ კაცი ერთი იესესა და ჰრქუა: რათა დგეს დავით ჩემ წინაშე მარადის, რამეთუ პოვა მადლი წინაშე თუალთა ჩემთა!
და	მცხ.მეფ1	სპარაზენად ჭურვილი ჯაჭჳთ ჩაბალახითურთ, და იყო სასწორი საჭურველისა მისისა ხუთ ათას სიკილა რკინით და რვალითურთ;
და	მცხ.მეფ1	და ფარი ბარკალთა მისთა რვალისა პოლოტიკნი და ფარი რვალისა ბჭეთა მისთა,
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა ესმა საულს და ყოველთა ისრაიტელთა მათ სიტყუაჲ იგი უცხოთესლისა მის, ზარი განჰჴდა, რამეთუ შეშინდეს ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდეს ძენი იგი მისნი სამნივე უმრწემესნი საულის თანა ღუაწლსა ბრძოლისასა. და ესე სახელები არს სამთა მათ ძეთა იესესთა: ელიაბ პირმშო, ამინადაბ, სამაა.
და	მცხ.მეფ1	დავით - უმრწემესი მათსა, და ესე სამნი მივიდეს საულისსა.
და	მცხ.მეფ1	და უცხოთესლმან მან აღიმსთვის და წარმოუდგის დილითგან ვიდრე მწუხრადმდე, აყუედრის ორმეოც დღე.
და	მცხ.მეფ1	ჰრქუა იესემ დავითს, ძესა თჳსსა: მიიღე შენ თანა გრივი ერთი ჴალი, ათი ჴუეზა პური, და მიისწრაფე ბანაკად და მიართუ ძმათა შენთა.
და	მცხ.მეფ1	და საულ და ყოველი ერი განწყობილად დგა მუხასა მას ქუეშე, რომელი იყო უბესა მას ბრძოლისასა წინაშე უცხოთესლთა მათ.
და	მცხ.მეფ1	და ვიდრე იგი ამას იტყოდა ოდენ, აჰა, ესერა, გამოუჴდა კაცი იგი ამინელი, ფილისტიმელი გეთელი, რომელსა ერქუა გოლიად, უცხოთესლი, და ესმა დავითს და ყოველსა ერსა ისრაჱლისასა, რომელი იტყოდა სიტყუასა ამპარტავანებისასა სილაღით.
და	მცხ.მეფ1	და რაჟამს იხილეს მათ კაცი იგი, შეშინდეს ფრიად და სივლტოლად მიიქცეს პირისაგან მისისა.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა ესმა სიტყუა ესე დავითს, და ჰრქუა კაცთა მათ, რომელნი გარემოს იყვნეს მისა: რაჲმემცა კეთილი უყვეს კაცსა მას, რომელმანცა მოკლა უცხოთესლი ესე, რომელი აყუედრებს ერსა ისრაჱლისა? ანუ ვინ არს წინადაუცვეთელი ისი, რომელი გამოსრულ არს მაყუედრებელად ერსა უფლისა ცხოველისასა?
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით და ჰრქუა: რაჲ მიყოფიეს, ანუ რაჲ გავნე, ანუ სიტყუანი არიანა სამე?
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა დავით სხუასა ადგილსა და მასვე იტყოდა, და მიერ ერისაგან მიუგეს პირველისაებრვე სიტყჳსა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო საულ დავითს და ჰრქუა: შენ ყრმაღა ხარ და იგი განსრულებული კაცი არს და მბრძოლი სიჭაბუკითგან მისით. ვერ შემძლებელ ხარ წინადადგომად მისა.
და	მცხ.მეფ1	და აწ შერაცხილ იყავნ უცხოთესლი იგი წინადაუცუეთელი, ვითარცა ერთი ბოროტთა მჴეცთაგანი. ვითარ არა მოვიდე და მოვჰკლა იგი და აღვჴოცო ყუედრება ისრაჱლსა შორის დღეს? რამეთუ ვინ არის წინადაუცვეთელი ესე, რომელი აყუედრებს ბანაკსა ღმრთისა ცხოველისასა?
და	მცხ.მეფ1	და შთააცვა დავითს ჯაჭვი ჯაჭუსა მას ზედა იალმაგი და ჩაფხუტი სპილენძისა დაადგა თავსა მისსა.
და	მცხ.მეფ1	და მიერ წარმოემართა უცხოთესლი იგი და მოუვიდოდა დავითს და ვითარცა მოეახლა მას, ფერჴი დაიპყრა, და მეფარე ერთი წინაუფარებდა მას.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა იხილა უცხოთესლმან მან დავით, რამეთუ ჭაბუკი იყო შუენიერ და მწითურ, შეურაცხ-ყო იგი.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა უცხოთესლმან: მოგვალე და დავსხნე ჴორცნი შენნი საჭმელად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა!
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით და ჰრქუა: მოგვალე შენ, ეგერა, ჩემ ზედა მოხვალ ჯაჭჳთა, ჰოროლითა და ფარი[თა], ხოლო მე მოგივალ შენდა სახელითა უფლისა ღმრთისა ძალითა და, ესერა, ამისგან ისრაჱლისა, რომელსა-იგი შენ აყუედრებდი დღეს!
და	მცხ.მეფ1	რამეთუ შემოგაწყჳდა უფალმან დღეს ჴელთა ჩემთა და მოგკლა შენ ადგილობანსა, მახჳლითავე შენითა მოგკვეთო თავი შენი და დავსხნე ფერჴნი შენნი და ჴორცნი შენნი და ჴორცნი ერისა მაგის უცხოთესლთანი საჭმელად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა! და სცნან ყოველთა ნათესავთა ქუეყანისათა, ვითარმედ არს ღმერთი ისრაჱლსა შორის!
და	მცხ.მეფ1	და სცნას ყოველმან ამან ერმან, რამეთუ არა მახჳლითა, არცა ჰოროლითა და ჯაჭვითა იჴსნის უფალმან, არამედ უფლისა მიერ არის ძლევა ბრძოლასა შინა! და განგწირნეს თქუენ უფალმან ჴელთა მომართ ჩუენთა!
და	მცხ.მეფ1	და მოეახლებოდა უცხოთესლი იგი დავითს და დავით ისწრაფა და განვიდა შემთხუევად უცხოთესლისა მის.
და	მცხ.მეფ1	და შთაყო ჴელი თჳსი დავით ვაშკარანსა მას და აღმოიტაცა ქვა ერთი, და შთადვა იგი შურდულთა მას მისთა და განსტყორცა და მიამთხჳა შუბლსა უცხოთესლსა მას, და შევიდა ჩაფხუტით, შუბლი ჩასტეხა და ტვინად ჩაუგდო და პირდაქვე ზედა ქუეყანასა დასცა.
და	მცხ.მეფ1	და განძლიერდა დავით უფროს უცხოთესლთა მათ ზედა მას დღესა შინა, რამეთუ შურდულითა და ქვითა მოკლა უცხოთესლი იგი, და მახჳლი საჭურველი და ჰოროლი არა აქუნდა მას.
და	მცხ.მეფ1	ფერჴნი განუტევნა დავით და მოვიდა უხცოთესლისა მის, მუჴლი ყელსა დაადგა და აღმოჰჴადა ჴმალი მისი და თავი ჩაფხუტითურთ მოჰკუეთა. ვითარცა იხილეს უცხოთესლთა მათ, ვითარმედ მოკლა ძლიერი იგი მათი, მეოტ იქმნნეს.
და	მცხ.მეფ1	და მოიქცა ერი ისრაჱლთა, დაესხა ნატყუენავსა და ნაყარსა ბანაკისა მათისასა და სცარცვიდეს მძორებსა მათსა.
და	მცხ.მეფ1	და წარიღო დავით თავი იგი უცხოთესლისა მის, და შეიღო იგი იერუსალჱმად და ჯაჭჳ და საჭურველი მისი მოიღო საყოფელად თჳსა.
და	მცხ.მეფ1	რაჟამს იხილა საულ ზედამისლვა დავითისა უცხოთესლისა მის, ჰრქუა აბენერს, სპასპეტსა თჳსსა: ვისიმე რა შვილი არს ჭაბუკი ისი? მიუგო აბენერ და ჰრქუა: ცხოველ არს სული შენი, უფალო ჩემო მეფე, არა უწყი.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქვა მეფემან: ჰკითხე მას, უკუეთუ ვისი ძე არს ჭაბუკი ეგე?
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა მოვიდა დავით ახოვანებისა მისგან, რამეთუ მოეკლა უცხოთესლი იგი, უპყრა ჴელი აბენერ და შეიყვანა იგი წინაშე საულისა, და თავი იგი ახოვანისა მის ჴელთა შინა დავითისათა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავითს საულ და ჰრქუა მას: ვისი შვილი ხარ, ჭაბუკო? მიუგო დავით და ჰრქუა: ძე ვარი მე მონისა შენისა იესესი ბეთლემელისა.
და	მცხ.მეფ1	და დაიყენა საულ დავით მიერ დღითგან და არღარა განუტევის სახედ მამისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ1	და აღთქმა-ყო იონათან დავითის თანა ესე, რამეთუ შეიყუარა იგი სწორად თავისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ1	და განიძარცვა იონათან ვარში მისი, ჯაჭვი და ჴმალი და მშჳლდ-კაპარჭი და ყოველი საჭურველი მისი მისარტყელამდე და მისცა დავითს.
და	მცხ.მეფ1	და დაიდგინა დავით საულ კაცთა თანა ზედამოღუაწეთა მის ერისათა, და შემომავალ და გამომავალ იყო დავით მეცნიერებით წინაშე უფლისა და მბრძანებელ მის წინაშე, და სათნო იყო იგი საულისა წინაშე ყოვლითა საქმითა მისითა, წინაშე ყოვლისა ერისა საულისა.
და	მცხ.მეფ1	პირი აღეღო და მიეგებოდეს მათ, სახიობდეს, აქებდეს და იტყოდეს: საულ მოსწყჳდა ათასები, ხოლო დავით დასცა ბევრები!
და	მცხ.მეფ1	განრისხნა საულ, რამეთუ შეძრწუნდა, შეუძნდა სიტყუაჲ იგი და თქუა: ვითარ მისცეს დავითს მოწყუედა ბევრეულთა და მე ათასეულთა? აწ სხუაჲ რაღა აკლს მას, გარნა შარავანდობაჲ?
და	მცხ.მეფ1	და იყო ხვალისგან, ვითარცა მოვიდა სული უკეთური უფლისა მიერ საულის ზედა და იგვემებოდა სახლსა შინა თჳსსა. და დავით ახიობდა სახიობასა მას, ვითარცა მარადის ჩუეულ იყო, და საულს აქუნდა ჴელთა მისთა ჰოროლი.
და	მცხ.მეფ1	და ეგულებოდა განგურემა დავითისი და შემსჭვალვა კედელსა ლახურითა მით. და დავით მიჰრიდა პირისაგან მახჳლისა ორჯერ.
და	მცხ.მეფ1	შეეშინა საულს დავითისგან, რამეთუ დაეტევა იგი უფალსა და დავითის თანა იყო. დ
და	მცხ.მეფ1	და განიშორა საულმან დავითი თჳსაგან და დაადგინა იგი ერისთავად ერსა მას თჳსსა ზედა; და შევიდოდა და გამოვიდოდა წინაშე ერისა.
და	მცხ.მეფ1	და იყო დავით მცნობელ ყოველთა გზათა მისთა, რამეთუ უფალი იყო მის თანა.
და	მცხ.მეფ1	და ხედვიდა საულ სიბრძნესა მას დავითისსა და ეშინოდა ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	და ყოველი ისრაჱლი და იუდა ჰყუარობდა დავითს, რამეთუ შინაგანმავალ იყო იგი წინაშე ერისა.
და	მცხ.მეფ1	და შეიყუარა დავით მელქოლ, ასულმან საულისამან. და ვითარ სცნა საულ სიტყუაჲ იგი, სათნო-უჩნდა ფრიად წინაშე თუალთა მისთა.
და	მცხ.მეფ1	და თქუა საულ: მივსცე იგი ცოლად. და იყოს იგი მისა საცთურ და ჴელი უცხოთესლთა იყოს მის ზედა. და ჰრქუა საულ დავითს შორის ერსა მას: სიძე გერქუნ შენ ჩემდა დღესდღითგან!
და	მცხ.მეფ1	და ამცნო საულ მონათა თჳსთა და ჰრქუა: მივედით და არქუთ დავითს იდუმალ: აჰა, ესერა, მეფესა ჰნებავს სიძედ-ყოფად შენი მისა და ყოველნი მონანი მისნი გყუარობენ შენ, აწ ჯერ-იჩინე შენ სიძობა მეფისა!
და	მცხ.მეფ1	მოვიდეს და ჰრქუეს დავითს მონათა მათ, ვითარცა უბრძანა მათ მეფემან ყოვლისავე სიტყჳსა მისებრ. მიუგო დავით და ჰრქუა: მცირე ნურა გიჩნდეს წინაშე თუალთა თქუენთა სიძე-ყოფად მეფისა? რამეთუ მე კაცი მკოდოვი ვარ და არა დიდებულ.
და	მცხ.მეფ1	და უთხრეს მათ საულს ყოველი იგი სიტყუაჲ დავითისი.
და	მცხ.მეფ1	და მივიდეს და უთხრეს დავითს ყოველი იგი სიტყუაჲ საულისა. და სათნო-უჩნდა დავითს სიძე-ყოფად მეფისა და მორთმა, რაჲსაცა-იგი სთხოვდა მას. და ვიდრე არღარა მცირედნი ჟამნი წარსრულ იყუნეს,
და	მცხ.მეფ1	წარვიდა დავით რაოდენითამე კაცითა და დასცნა უცხოთესლნი იგი, ვითარ ორასი ოდენ კაცი და მიუთვალა მათ კაცთა, რასა სთხოვდა მას მეფე; და მიერითგან ესიძა იგი მეფესა. და მისცა საულ ასული თჳსი მელქოლ ცოლად.
და	მცხ.მეფ1	რაჟამს სცნა საულ, რამეთუ უფალი დავითის თანა იყო და მელქოლ, ასული მისი, და ყოველი ისრაჱლი ჰყვარობს მას,
და	მცხ.მეფ1	უფროს ეჭუდა საულ დავითს და უფროს ემტერებოდა საულ დავითს ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.
და	მცხ.მეფ1	გამოვიდეს მთავარნი იგი უცხოთესლთანი უჟამოდ და დავით უფროს შერაცხილ იყო ყოველთა მონათა საულისათა. და დიდებულ იქმნა სახელი მისი ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	ამისა შემდგომად ზრახვა-ყო საულ იონათანის თანა, ძისა თჳსისა, და ყოველთა თანა მონათა მისთა, რათამცა მოკლეს დავით.
და	მცხ.მეფ1	და მე შევიდე თავით ჩემით მამისა ჩემისა და გამოვიკითხო, რაჲ გულსა ედვას და გაუწყო შენ!
და	მცხ.მეფ1	და თავი თჳსი მისცა ჴელთა მტერთასა, და მოკლა უცხოთესლი იგი შენსა წინაშე და ქმნა უფალმა ცხორებაჲ დიდი ჴელითა მისითა ისრაჱლსა ზედა; და იხილა ყოველმან ისრაჱლმან და განიხარა. აწ რაჲსა სცოდავ შენ და დასთხევ სისხლსა მართლისასა და მოაკუდინებ დავითს უბრალოდ?
და	მცხ.მეფ1	ვითარცა ესმა სიტყუაჲ ესე იონათანისი საულს, ფიცა და თქუა: ცხოველ არს უფალი ჩემი, ვითარმედ არა მოკუდეს დავით!
და	მცხ.მეფ1	მაშინ მოუწოდა იონათან დავითს და ჰრქუა, რასა-იგი იტყოდა საულ მისთჳს და შეიყვანა იონათან დავით წინაშე საულისა. და იყო იგი მის წინაშე, ვითარცა გუშინ და ძოღან.
და	მცხ.მეფ1	და მოიწია სული იგი უკეთური უფლისამიერი საულისა ზედა და ჯდა იგი სახლსა შინა თჳსსა, და ლახვარი ჴელთა აქუნდა და დავით წინაშე მისსა ქნარითა განაცხრობდა ნელიად.
და	მცხ.მეფ1	და საულ ემარჯვებოდა განგმირად დავითისა და შესტყორცა ლახვარი იგი დავითს და ვერ მიამთხჳა, რამეთუ დავით მიჰრიდა და ლახვარი იგი შეამსჭვალა კედელსა. და დავით გამოვიდა და წარვიდა მისგან.
და	მცხ.მეფ1	და გარდამოსვა მელქოლ დავით სარკმლით და წარვიდა სივლტოლით და განერა. გ
და	მცხ.მეფ1	და შექმნა მელქოლ ცხედარსა მისსა ზედა კაცისსახედ ღჳძლი თხისა და ბირთჳ ერთი თმა სასთუნალით დაუდვა, დაბურა იგი სამოსლითა.
და	მცხ.მეფ1	მერმე მიავლინა კუალად შეპყრობად დავითისა და ჰრქვა მელქოლ მოციქულთა მათ: იგი ჭირვეული ძეს ცხედარსა ზედა და სულთა ბრძავს. და უთხრეს ესე საულს.
და	მცხ.მეფ1	და კუალად მიავლინა საულ მოციქულნი დავითისა და ჰრქუა: მითვე ცხედრითურთ მომართუთ მე იგი აქა, რათა მოვკლა იგი!
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდეს მოციქულნი იგი და იხილეს ცხედარი იგი სამარის მსგავსად შემკული და ღვიძლი თხისა და თმანი. მივიდეს და უთხრეს საულს.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ მელქოლს: რაჲსათჳს განმარინე მე და წარავლინე მტერი ჩემი და განმერა? მიუგო მელქოლამ საულს და ჰრქუა: მან ესრე მრქუა: უკუეთუ არა წარმგზავნო, მოგკლა შენო.
და	მცხ.მეფ1	ივლტოდა და განერა დავით და მოვიდა სამოველისა არმათემად და უთხრა ყოველი, რაჲცა უყო მას საულ. და წარვიდეს დავით და სამოველ ნავათად ჰარამასასა და მუნ იყოფებოდეს.
და	მცხ.მეფ1	და უთხრეს საულს და ჰრქუეს, ვითარმედ: აჰა, ესერა, არს დავით ნავათს ჰარამასასა!
და	მცხ.მეფ1	ვითარცა ესმა ესე საულს, მიავლინნა სხუანი მოციქულნი და იგინიცა წინაწარმეტყველებდესვე, და შესძინა საულ სხუანი მოციქულნი და იგინიცა წინაწარმეტყუელებდესვე.
და	მცხ.მეფ1	და განრისხნა საულ გულისწყრომითა დიდითა, აღდგა და მივიდოდა იგი თჳთ არმათემად. და მოვიდა იგი ვიდრე დიდ ჯურღმულამდე, რომელი იყო სოქოთს. და იკითხჳდა საულ და თქვა: სადა არიან სამოველ და დავით? მიუგეს და ჰრქვეს: ნავათს ჰრამასასა!
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდოდა საულ ნავათად ჰრამასასა და მოიწია მის ზედა სული ღმრთისა, და სლვით ვიდოდა, და იგიცა წინასწარმეტყველებდავე, ვიდრემდი მოვიდა ნავათად ჰრამასსა.
და	მცხ.მეფ1	და განიძარცვა სამოსელი თჳსი წინაშე სამოველისა და წინაწარმეტყველებდა. და მივარდა შიშველი ღამე ყოელ და დღე ყოელ, ამისთჳს სიტყჳს ჯერად თქჳან: აწ საულცა წინაწარმეტყველთა თანავე!
და	მცხ.მეფ1	და წარმოვიდა დავით ნავათით არამასისით და შეემთხჳა იონათანს და ჰრქუა: რა შევსცოდე, ანუ რა ბოროტი ვყავ მამისა შენისა მიმართ, რამეთუ მეძიებს მე მოკლვად?
და	მცხ.მეფ1	მიუგო იონათან დავითს და ჰრქუა: ნუ იყოფინ! რამეთუ არა მოჰკუდე! რამეთუ არა იყოს სიტყუაჲ მამისა, რომელიმცა არა ვსცან კეთილი, გინა ბოროტი. და ყოველივე გაცნობო შენ.
და	მცხ.მეფ1	ჰრქუა დავით იონათანს: აჰა, ესერა, ხვალე დღესასწაული არს თთვისთავისა. და ჩემდა ჯერ-არს პურის რთვა მეფისა, და შენ განმავლინე მე, და მე მივიდე და დავემალო ველსა გარე სამ დღე!
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით იონათანს და ჰრქუა: რამეთუ უწყის მამამან შენმან, ვითარღა მიპოვნიეს მადლი წინაშე შენსა და ესრე ჰნებავს, ვითარმედ, ნუმცა უწყის იონათან სიტყუაჲ ესე, რათა არა უმხილოს დავითს. ხოლო ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი, რამეთუ ჭეშმარიტად განმზადებულ არს სიკუდილი წინაშე მამისა შენისა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდეს მოციქულნი იაბისანი ბორცუსა მას, სადა-იგი იყო საულ, და უთხრეს სიტყუაჲ ესე ყოველსა ერსა. და აღიმაღლეს ჴმაჲ თჳსი და ტიროდა და იურვოდა ყოველი იგი ერი.
და	მცხ.მეფ1	და ხვალისაგან, ცისკარს ოდენ, მოიწია საულ, და მოესხნეს ჴარნი აგარაკით და თქუა: რა არს, ანუ რაჲსა სტირ? მაშინ უთხრეს მას ყოველი იგი სიტყუაჲ იაბისელთა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა სული ღმრთისა საულსა ზედა და განრისხნა ფრიად სიტყჳთა მათთჳს.
და	მცხ.მეფ1	და ახილვა-ყო მათდა ბეზეკსა შინა. ანდეზობით იყუნეს ვითარ ექუს ათას კაცი სახლისა მისგან ისრაჱლისანი, ხოლო სახლისა მის იუდასნი იყუნეს ვითარ სამეოცდაათი ათასი კაცი.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუეს იაბისელთა მათ ამანიტელსა: ხვალე გამოვიდეთ თქუენდა და ვყოთ, რაც სათნო-გიჩნდეს!
და	მცხ.მეფ1	მიუგო საულ და ჰრქუა: არა ვინ მოკუდეს აქა დღეს არცა ერთი კაცი, რამეთუ დღეს ყო უფალმან მაცხოვარებაჲ თჳსი ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	სიტყუად იწყო სამოველ ერისა მიმართ და თქუა: მოგუალე, შევიდეთ ჩუენ გალგალად და განვაახლოთ ჩუენ შარავანდობა ეგე მაგისი!
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა სამოველ ერსა მას: აჰა ესერა, მე ვისმინე თქუენი, რომელი მითხართ მე და დავადგინე თქვენ ზედა მეფე, ვითარცა-იგი თქუენ ითხოვეთ.
და	მცხ.მეფ1	აწ, ეგერა, მეფე თქუენი თქუენ წინაშე არს! და მე დაბერებულ ვარ და ძენი ჩემნი თქუენ შორის არიან სიყრმით მათითგან, და თქუენ თჳთ უწყით, რამეთუ თქუენ წინაშე დამაშურალ ვარ სიყრმითგან ვიდრე დღევანდელად დღედმდე.
და	მცხ.მეფ1	აწ შემეწიენით მე წინაშე უფლისა და წინაშე ცხებულისა მისისა: და თუ მო-რა-ვის-ეღოს ჴბო, ანუ კარაული, ანუ მო-რაჲმე-მეხვეჭოს თქუენგანისა ვისიმე, ანუ თუ ვაჭირვე ვის რა, ანუ თუ ჴელთა ვისთა რა გამოვსტაცე, ანუ თუ სამოსელი, ანუ თუ საჴამლე, გინა თუ თუალნი სადამე განუტევენ თქუენ ზედა, შემწამეთ მე წინაშე უფლისა და ყოველივე მიგაგო თქუენ.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო სამოველ ერსა მას და ჰრქუა: მოწამე იყავნ უფალი თქუენ შორის და მოწამე იყავნ ცხებული მისი, რამეთუ არა ჰპოეთ ბოროტი ჩემ თანა! მიუგო ყოველმან ერმან და ჰრქუა: ჰე, მოწამე იყავნ!
და	მცხ.მეფ1	თქუა სამოველ ერისა მიმართ: მოწამე იყავნ უფალი ღმერთი ისრაჱლისა, რომელმან შექმნა მოსე და ჰარონ, რომელმან გამოიყვანნა მამანი ჩუენნი ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო მათ დაივიწყეს უფალი ღმერთი მათი, და მისცა იგინი ჴელთა სისარასთა, მთავრისა მის ძლიერისა აბინაჲსა, მეფისა მის ასურთასა, და ჴელთა უცხოთესლთასა და მეფისა მის მოაბელთასა. და იგინი ავნებდეს მათ.
და	მცხ.მეფ1	ჟამსა მას, რომელსა შევიდა იაკობ და ძენი მისნი ეგჳპტესა და ვითარ-იგი აჭირვებდეს მათ ეგჳპტელნი იგი, და მამანი იგი ჩუენნი ღაღადებდეს უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა. და მოავლინა უფალმან მოსე და ჰარონ და გამოიყვანნა მამანი იგი ჩუენნი ეგჳპტით და დაამკჳდრნა იგინი ადგილსა ამას.
და	მცხ.მეფ1	აწ წარმომიდეგით და სამართალი ვაჩუენო თქუენთჳს წინაშე უფლისა და გითხრა თქუენ სამართალი უფლისა და ყოველი, რაჲ-იგი მიყო ჩუენ.
და	მცხ.მეფ1	და მათ ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ და თქუეს: ვსცოდეთ წინაშე შენსა, უფალო, რამეთუ დაგიტევეთ შენ, უფალი ჩუენი, და ვმონებდით ჩუენ ბალიმსა და სერტყთა მათ ასტაროთისათა. აწ მიჴსნენ ჩუენ ჴელთაგან მტერთა ჩუენთასა და გმონებდეთ შენ.
და	მცხ.მეფ1	და მოუვლინა უფალმან იორობთელი და ბარაკ და იეფთე და სამფსონ. და გიჴსნა თქუენ უფალმან ჴელთაგან მტერთა თქუენთასა, რომელნი გარემოს იყუნეს თქუენსა, და დაგამკჳდრნა თქუენ მშჳდობით და სასოებით.
და	მცხ.მეფ1	და აწ, აჰა ეგერა, არს შარავანდოსანი იგი თქუენი, რომელ გამოირჩიეთ და მოითხოვეთ, რომელი მოგცა თქუენ უფალმან თქუენმან.
და	მცხ.მეფ1	უკუეთუ გეშინოდის უფლისა, და მსახურებდეთ მას და დაემორჩილნეთ ბრძანებასა მისსა და არა მჴდომად აღუდგეთ სიტყუათა უფლისათა, და იყვნეთ თქუენ და მეფე თქუენი მორჩილ მცნებათა უფლისა თქუენისათა. და იგი იყოს მჴსნელი თქუენდა!
და	მცხ.მეფ1	ხოლო აწ უფროსღა დაემტკიცენით და დაეწყნარენით დიდთა მათ სიტყუათა უფლისათა, რომელ ყოს უფალმან წინაშე თუალთა თქუენთა.
და	მცხ.მეფ1	არამე იფქლისა მკა არს დღეს? და თუ გნებავს თქვენ, ვითხოოთ უფლისაგან, და მოგცეს თქუენ წჳმა მძაფრი სავსე ქუხილითა და გულისხმა-ყოთ, რამეთუ განძლიერდეს უკეთურებანი თქუენნი წინაშე უფლისა, რამეთუ ითხოვდით თქუენ მეფესა.
და	მცხ.მეფ1	და ითხოვა სამოველ უფლისაგან. და მოსცა მას უფალმან წჳმა მძაფრი, სავსე ქუხილითა საშინელითა.
და	მცხ.მეფ1	და შეეშინა ყოველსა ისრაჱლსა უფლისაგან ფრიად და სამოველისა; და რქუა ყოველმან ერმან სამოველს: ილოცე შენ უფლისა მიმართ ღმრთისა შენისა მონათა ამათ შენთათჳს, რათა არა მოვსწყდეთ დღეს, რამეთუ გარდავამეტეთ ჩუენ ცოდვათა ჩუენთა თხოვად თავისა ჩუენისა მეფე!
და	მცხ.მეფ1	მიუგო სამოველ ერსა მას და რქუა: ნუ გეშინინ თქუენ! რამეთუ თქუენგან ღათუ იყოს უკეთურება ეგე, ხოლო თქუენ ნუვე გარდააქცევთ გზათა მათგან უფლისათა, არამედ მონებდით უფალსა ყოვლითა გულითა თქუენითა.
და	მცხ.მეფ1	და ნუ შეუდგებით უნდოთა, რომელნი არა სარგებელ-გეყუნენ თქუენ და არცა გიჴსნნეს თქუენ, რამეთუ იგინი უნდო არიან!
და	მცხ.მეფ1	ხოლო ჩუენდა ნუ იყოფინ შეცოდება უფლისა, ანუ დაკლებად თქუენდა უფლისა მიმართ ლოცვათა ჩემთა და უწყებად თქუენდა გზა იგი სიმართლისა და სიწრფოებისა!
და	მცხ.მეფ1	ხოლო თქუენ გეშინოდესვე უფლისა და მონებდეთ მას ჭეშმარიტებითა ყოვლითა გულითა თქუენითა, რამეთუ გიხილავს, ვითარ განადიდა უფალმან ყოფა მისი ჩუენ თანა.
და	მცხ.მეფ1	უკუეთუ ბოროტსა იქმოდით თქუენ და შარავანდოსანი თქუენი, წარსწყმდეთ.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა იონათან დავითს: და რა გნებავს, თქუ, და იგიცა ვყო.
და	მცხ.მეფ1	და უკუეთუ მიკითხევდეს მამა შენი, ჰრქუა მამასა შენსა, ვითარმედ: იჯმნა დავით ჩემგან და მივიდა ბეთლემად, ქალაქად თჳსა, რამეთუ დღესასწაული არს მსხუერპლთა შესაწირავისა ნათესავ-ტომითურთ მისით.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო შენ წყალობა-ყავ ჩემთჳს, მონისა შენისა, რამეთუ აღთქმით წინაშე ღმრთისა მომიყვანე მე დღესა, და უკუეთუ შეცოდება რაჲმე ჰპოო ჩემ თანა, მონისა შენისა, შენ მომკალ მე და ნუ შემიყვანებ მე წინაშე მამისა შენისა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო იონათან დავითს და ჰრქუა: ნუ იყოფინ ეგე! უკეთუ ვსცნა, ვითარმედ ჭეშმარიტად განრისხებულ არს მამა ჩემი შენთჳს, მოვიდე და გაუწყო შენ და მეოტ იქმნა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა დავით იონათანს: და აწ ვინმე მოვიდეს და მითხრას მე ფიცხლად, თუ რაჲმე მოგაგოს შენ მამამან შენმან ჩემთჳს?
და	მცხ.მეფ1	მიუგო იონათან დავითს და ჰრქუა: მოგვალე და განვიდეთ ველად! და განვიდეს.
და	მცხ.მეფ1	რქვა იონათან დავითს: უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან უწყის, გამოვკითხო მამასა ჩემსა შენთჳს, რაჟამს მარჯვე იყოს ორგზის და სამგზისცა. და თუ კეთილი რაჲმე თქუას შენთჳს, გინა ბოროტი, გამოგივლინო კაცი და გაუწყო შენ.
და	მცხ.მეფ1	ესე და ესე უყავნ, უფალო, იონათანს, უკუეთუ ყოველივე ადრე არა გაუწყო შენ და წარგავლინო შენ ჩემგან მშჳდობით. და იყავნ უფალი ღმერთი შენ თანა, ვითარცა იყო მამისა ჩემისა თანა.
და	მცხ.მეფ1	ნუვე დააყენებ წყალობასა სახლისა ჩემისათჳს უკუნისამდე ჟამთა და რომელსა ჟამსა მოჰჴოცნეს უფალმან ყოველნი მტერნი დავითისანი თითოეულად პირისაგან ქუეყანისა!
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა მას იონათან: ხვალე დღესასწაული არს თთვისთავისა და
და	მცხ.მეფ1	ხილვით იხილოს საჯდომელი შენი და შენ სამგზის იხილო, და მოხჳდე ადგილსა მას, სადაცა დამალულ იყო დღესა მას საქმისასა მაგას ქვეშე.
და	მცხ.მეფ1	და მე მოვიდე და განვსტყორცნე სამნი ისარნი უტევნად.
და	მცხ.მეფ1	და მივავლინო ყრმა ჩემი, და ვრქვა ყრმასა მას, ვითარმედ: მომართვენი ისი ისარნი ჩემნი, რომელ შევსტყორცენ! უკუეთუ ვრქვა, ვითარმედ: ეგერა, ისარნი იგი შენ კერძო! მაშინ უწყოდე, რამეთუ მშჳდობა არს და არა არს სიტყუაჲ ბოროტი. ცხოველ არს უფალი!
და	მცხ.მეფ1	უკუეთუ ესრე ვრქვა ყრმასა მას, ვითარმედ შენითგან მიმართ მი-რე-იძიე, აღდეგ და ივლტოდე, რამეთუ წარგგზავნა შენ უფალმან.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო სიტყჳსა მისთჳს, რომელსა ვიტყოდეთ შენ და მე, მოწამე არს შორის ჩემდა და შორის შენსა ღმერთი, ნათესავისა ჩემისა შორის და ნათესავისა შენისა უკუნისადმე ჟამთა!
და	მცხ.მეფ1	და დაემალა დავით ველსა მას შინა, და იყო დღესასწაული იგი თთვისთავისა. და მოვიდა მეფე ტაძრად პურის-ჭამად.
და	მცხ.მეფ1	და დაჯდა მეფე საინაჴესსა თჳსსა და შემდგომად მისა დაჯდა იონათან, და მოვიდა აბენერ და დაჯდა გუერდით კერძო საულისსა, ხოლო ადგილი იგი დავითისი ცუდად დაშთომილ იქმნა.
და	მცხ.მეფ1	და საულ არა თქუა მას დღესა შინა, რამეთუ ესრე ჰგონებდა, ვითარმედ ნუთუ ზრუნვასა რასმე შეპყრობილ იყოს გული მისი და არა განწმედილ იყოს.
და	მცხ.მეფ1	და იყო ხვალისაგან, მეორესა დღესა მის თვისასა მიხედა საულ და იხილა ადგილი იგი დავითისი ცალიერადვე და ჰრქუა იონათანს, ძესა მისსა: რადმე არა შემოვიდა ძე იესესი გუშინ, ანუ დღეს პურის-ჭამად?
და	მცხ.მეფ1	და განრისხნა საულ ფრიად იონათანის ზედა და ჰრქუა: შობილო ქალო, გულ-დედალო, მდედრ გაზრდილო! მე არა ვიცი, რამეთუ შენ ერთგულ ხარ ძისა იესესისა სირცხჳლად შენდა და საგინებელად გამოჩინებისა სარცხჳნელისა დედისა შენისა?
და	მცხ.მეფ1	რამეთუ ყოველთა დღეთა, ვიდრე ცოცხალ იყოს ძე იესესი ქუეყანასა ზედა, არა განგემარჯოს მეფობაჲ შენი. აწ წარავლინე ადრე და შეპყრობად-ეც იგი და მოყვანებად, რამეთუ შვილი სიკუდილისა არს იგი!
და	მცხ.მეფ1	მიუგო იონათან მამასა თჳსსა და ჰრქვა: რასათჳს მოკუდების იგი, რა შეუცოდებიეს?
და	მცხ.მეფ1	აღდგა იონათან ტაბლისა მისგან გულისწყრომით, გამოვიდა და არა ჭამა პური, რამეთუ განტყდა გული მისი დავითისათჳს, რამეთუ განიზრახა მამამან მისმან მოკულა დავითისი.
და	მცხ.მეფ1	და იყო ხვალისაგან, გამოვიდა იონათან ველად პაიმანისა მისებრ, რომელ დაედვა დავითის თანა და ყრმა ერთი მცირე მის თანა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა იონათან ყრმასა მას: გვალე, მომართვენ ისარნი ჩემნი, რომელ გავსტყორცნო! და წარვიდა ყრმა იგი და განსტყორცნა ისარნი მოღებად.
და	მცხ.მეფ1	და მირბიოდა ყრმა იგი ადგილსა მას ისართასა, რომელ-იგი სტყორცნა იონათან და უჴმო უკანა ყრმისა მის იონათან და ჰრქუა: შენსა მიმართრე არს ისარნი.
და	მცხ.მეფ1	და აღჴსნა იონათან მშჳლდი იგი და ისარნი და მისცა ყრმასა და ჰრქუა: გვალე, ადრე მიისწრაფე ქალაქად!
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა ყრმა, და აღდგა დავით სამალველით და თაყუანი-სცა იონათანს სამგზის; და პირსა აკოცნეს ურთიერთას და ტიროდეს განყენებისა მათისათჳს მყოვარ ჟამ.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა იონათან დავითს: აწ გვალე, ვიდოდე შენ მშჳდობით! და ვითარცა ვფუცეთ ურთიერთარს სახელსა მას უფლისასა და ვთქუ, ვითარმედ მოწამე არს უფალი შორის შენსა და ჩემსა და შორის ნათესავისა ჩუენისა, ეგრეცა იყავნ ვიდრე საუკუნომდე!
და	მცხ.მეფ1	და აღდგა დავით და წარვიდა, და იონათან შევიდა ქალაქად თჳსსა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით და ჰრქუა აბიმელიქს, მღდელსა ღმრთისასა: სიტყუაჲ ერთი მიბრძანა მე მეფემან საიდუმლო და მომავლინა, და მონანი ჩემნი განვიშვენ, და მელიან მე ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან სარწმუნო ღმრთისა.
და	მცხ.მეფ1	და აწ თუ გიც ხუთი ჴვეზა პურისა და სხუაცა თუ რამე არს ჴელთა შენთა, მომეც.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით მღდელსა და ჰრქუა: დედათაგან წმიდა ვართ, გუშინდლითგან და ძოღანდლითგან, ვინათგან გამოვედით გზასა ამას, წმიდა ვართ, და გზათა, თუ ესე საეჭველ არს, ხოლო დღეს წმიდა ვართ, და ყრმანიცა ჩემნი განწმედილ არიან.
და	მცხ.მეფ1	და იყო ვინმე მუნ მონათა მათგანი საულისთა კაცი ერთი, სულით სნეული, შეკრული წინაშე უფლისა, და სახელი მისი დოიკ იდუმელი, მეჯორე საულისი.
და	მცხ.მეფ1	ამოიღო პური იგი აბიმელიქ და მისცა მას პური იგი, რომელ დაგებულ იყო წინაშე უფლისა, რამეთუ სხუაჲ პური შერეული არა იდვა, გარნა პური იგი, რომელ დაგებულ იყო წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა დავით აბიმელიქს: იხილე შენ, არს თუ სადა შენ თანა ჰოროლი, ანუ ჴმალი, ანუ ლახვარი, რამეთუ ჴმალი ჩემი და საჭურველი ჩემი არა მოვიღე ჩემ თანა, რამეთუ ბრძანებაჲ იგი მეფისა მსწრაფლ იყო.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო მღდელმან მან და ჰრქვა: აჰა, ეგერა, ჴმალი იგი გოლიადისა, უცხოთესლისა მის, რომელ შენ მოჰკალ ღელესა მას ელისსა, წარგრაგნილი სამოსლითა ძეს, იგი თუ მიგაქუს, მიიღე; ხოლო მახჳლი არა არს ჩემ თანა, თჳნიერ მისა. მიუგო დავით და ჰრქუა: მომართუ მე იგი, რამეთუ არა არს მისა უმჯობესი! მოიღო აქიმელექ ჴმალი იგი და მისცა მას.
და	მცხ.მეფ1	და ადგა დავით სწრაფით და ივლტოდა საულისგან, და მოვიდა იგი ანქუშისა, მეფისა მის გეთელთასა.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა ესმა დავითს სიტყუაჲ ესე, შეეშინა ფრიად ანქუშისა, მეფისა გეთელისა.
და	მცხ.მეფ1	და განიმრუდა პირი მისი წინაშე მათსა და მოიცოფა თავი თჳსი, როკავნ და იქცევინ იგი კარით კარად მიბჭედმდე ქალაქისა, მერმე იწყო ოთხითა სლვად, გორვად და პეროად და აღავსებდა პერითა მით წვერთა მისთა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა ანქუშ მონათა თჳსთა: სადა ჰპოვეთ კაცი ეგე სულითა სნეული, რამეთუ მოიყვანეთ ეგე ჩემ წინაშე?
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა დავით მშჳდობით, განერა და მივიდა იგი ქვაბთა მათ ოდოლონისათა. ესმა რა უკუე ძმათა მისთა და ყოველსა სახლსა მამისა მისისასა, და მოვიდეს მუნ.
და	მცხ.მეფ1	და შემოუკრბებოდა მას ყოველი ჭირვეული და იყო მათა ერისთავ და იყუნეს იგინი ვითარ ოთხას ოდენ კაცი.
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა იგი მასეფთად მოაბელთა და ჰრქუა დავით მეფესა მას მოაბელთასა: იყუნედ მამა ჩუენი და დედა ჩუენი შენ თანა, ვიდრემდის ვსცნა, თუ რა ყოს ღმერთმან ჩუენთჳს.
და	მცხ.მეფ1	და შეეაჯა მეფესა მას მოაბელთასა. და იყუნეს მის თანა, ვიდრე იყო დავით ჭირსა მას შინა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა მას გაად წინაწარმეტყუელმან: ნუ ჰზი შენ ქალაქსა ამას, არამედ წარვედ შენ ქუეყანად იუდაისა! და წარვიდა დავით მიერ და მივიდა და დაემკჳდრა ქალაქსა მას სართისა.
და	მცხ.მეფ1	და ესმა საულს, ვითარმედ დავით გამოჩნდა და კაცებიცა იგი, რომელ იყო მის თანა. და საულ ჯდა ბორცუსა მას ზედა საჴნველთასა, და ჰოროლი ჴელთა ჰქონდა მას, და მონანი იგი მისნი დგეს წინაშე მისსა.
და	მცხ.მეფ1	რამეთუ ყოველნი სდგათ და არა ვინ იპოვა კაცი ერთი თქუენგანი, რომელმანცა მიმხილა მე, რაჟამს-იგი შეიყოფვოდეს, აღთქუმასა ჰყოფდეს ძე იგი ჩემი იონათან ძისა თანა იესესისა; და არა ვინ იყო თქუენგანი, რომელსამცა გული ელმოდა ჩემთჳს, და მიმხილა მე, რაჟამს აღადგინებდა ძე იგი ჩემი მონასა ჩემსა მტრად ჩემდა, ვითარცა-ესე დღესდღე.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დოიკ იდუმელმან, მეჯორემან საულისამან, და ჰრქუა: ვიხილე მე ძე იესესი, რაჟამს მოსრულ იყო ნოაბად აქიმელექისსა, ძისა აქიტობისა, მღდელისა მის.
და	მცხ.მეფ1	და იკითხჳდა იგი მის მიერ უფლისაგან, და საგზალი მისცა მას და ჴმალი იგი გოლიადისა მისცა მას.
და	მცხ.მეფ1	და წარავლინა საულ მოწოდებად აქიმელექ მღდელისა, ძისა აქიტობისა, და ყოველთა მამისა მისისათა მღდელთა მათ, რომელნი იყუნეს ნობას. და მოკრბეს ყოველნი საულისა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა მას საულ: შენ გეტყჳ, აქიმელექ, ძეო აქიტობისაო! და ჰრქუა მან: აჰა, აქა ვარ! იტყოდეს უფალი!
და	მცხ.მეფ1	ჰრქუა მას საულ: რაჲსათჳს შეეზრახე შენ ძესა იესესსა ჩემთჳს და მიეც მას საგზალი და ჴმალი იგი გოლიადისა? და იკითხვიდიღა მისთჳს უფლისაგან აღდგომად მისა მტერად ჩემ ზედა. ვითარცა ესე დღესდღე.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო აქიმელექ და ჰრქუა: ვინ სარწმუნო იყო მონათა შენთაგანი, ვითარ დავით, არამედ სიძეცა გეყო იგი მეფესა და ჴელმწიფე და განმგებელ ყოველსა განსაგებელსა სამეფოსა.
და	მცხ.მეფ1	და დღეს არარომელ მიც კითხვად მისთჳს უფლისაგან, ნუ იყოფინ, მეფე, და ნუ დაჰკრებ მონასა შენსა ზედა ბრალსა, ნუცა სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა, რამეთუ არა ვიცი მე ზაკვა მაგას შინა, დიდი სიტყუაჲ ანუ მცირე.
და	მცხ.მეფ1	ჰრქუა მას საულ მეფემან: სიკუდილით მოჰკუდე შენ, აქიმელექ, და ყოველი სახლი მამისა შენისა!
და	მცხ.მეფ1	ჰრქუა საულ მსახურთა მათ მისთა, რომელნი დგეს წინაშე მისსა: წარიყვანენით მღდელნი ეგე უფლისანი და მოსწყჳდენით ყოველნი! რამეთუ ჴელი მაგათი დავითის თანა არს და უწყოდეს მაგათ სივლტოლა იგი მისი და არა მაუწყეს მე. ხოლო მათ არა ჯერ-იჩინეს მოკლვა მღდელთა მათ უფლისათა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ დოიკ იდუმელსა: მივედ და მოსწყჳდენ მღდელნი ეგე უფლისანი მახჳლითა! მივიდა დოიკ იდუმელი და მოსწყჳდნა მღდელნი იგი უფლისანი მახჳლითა, და მოსრნა მან მას დღესა შინა სამასოთხმოცდახუთი კაცნი, რომელნი-იგი წარდგებოდეს მსახურებასა მას უფლისასა.
და	მცხ.მეფ1	ნობა, ქალაქი იგი მღდელთა, მოსრა მახჳლითა მამაკაცითგან მიდედაკაცამდე, ყრმა და ძუძუსმწოვარი, ზროხა და ცხოვარი ყოველი მოსრა პირითა მახჳლისათა.
და	მცხ.მეფ1	და განერა მუნ ძე ერთი აქიმელიქისა, ძისა აქიტობისა, რომლისა სახელი აბიათარ, ივლტოდა და მივიდა დავითისა და იყო მის თანა.
და	მცხ.მეფ1	და უთხრა მას ამოწყუედა იგი მღდელთა მათ.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა დავით აბიათარს: ვსცან მასვე დღესა, რაჟამს ვიხილე მე დოიკ იდუმელი იგი, მეჯორე, და ვთქუ-მეთქი: მიუთხრას ესე ყოველი საულს. აწ მე თანამდებ არა ვარ სისხლთა მათთა და ყოვლისა მის სახლისა მამისა შენისასა.
და	მცხ.მეფ1	აწ იყავ შენ ჩემ თანა და ნუ გეშინინ! რამეთუ ვიძიო შური შენი, ვითარ თავისა ჩემისა, ხოლო აწ შენ განრინებულ ხარ და იყავ ჩემ თანა!
და	მცხ.მეფ1	და იკითხა დავით უფლისაგან და თქუა: მიბრძანო თუ, მივიდე და მოვსრნე უცხოთესლნი იგი! და ჰრქუა უფალმან დავითს: მივედ და მოსრენ უცხოთესლნი იგი და განარინე კეილა!
და	მცხ.მეფ1	მიუგო ერმან მან, რომელი იყო დავითის თანა და ჰრქუეს: ჩვენ ჰურიასტანს ვართ შიშსა შინა, აწ ვერ მივიდეთ კეილად ღელესა მას უცხოთესლთასა.
და	მცხ.მეფ1	მერმე შე-ღავე-სძინა დავით კითხვად უფლისაგან და ჰრქუა უფალმან დავითს: გვალე, მივედ შენ ადრე, რამეთუ მიმიცემიან იგინი ჴელთა შენთა!
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა დავით კაცითურთ, რომელნი იყუნეს მის თანა კეილად, და ბრძოლა-ყო უცხოთესლთა მათ თანა. და ერეოდა დავით, და მეოტ იქმნნეს იგინი პირისაგან მათისა, და მოსრნა იგინი წყლულებითა დიდითა და დაყარა ნატყუენავი იგი ერსა მას და განარინა მკჳდრნი კეილოს.
და	მცხ.მეფ1	და იყო, რაჟამს ივლტოდა აბიათარ, ძე აქიმელექისა, და მივიდა დავითისა და შთავიდა კეილად და აქუნდა ეფუდი იგი.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ უთხრეს საულს, ვითარმედ: ესერა, მივიდა დავით კეილად! და თქუა: აწ უწყი, რამეთუ განწირა უფალმან ჴელთა მიმართ ჩემთა, რამეთუ შევიდა იგი ქალაქსა მას მოზღუდვილსა და განკრძალულსა ბჭითა და მოქლონებითა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ ყოველსა ერსა მოსლვად მის თანა, რათა შთავიდეს და ჰბრძოდიან კეილასა შეცვად დავითისა და ერისა მის, რომელ მის თანა იყო.
და	მცხ.მეფ1	და აგრძნა დავით ზედამისლვა იგი საულისი, რამეთუ არღა დაევიწყა საულს უკეთურებაჲ იგი, რომელ ეზრახა დავითისთჳს, და ჰრქუა დავით აბიათარს მღდელსა: განიპყარ ევფუდი ეგე წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ1	და თქუა დავით: და მი-მე-მცნეა კეილელთა და ერი ესე ჩემი ჴელთა საულისათა? და ჰრქუა უფალმან: მიგცნე.
და	მცხ.მეფ1	რაჟამს სცნა დავით, ვითარმედ ეძიებს მას საულ, და დავით ჯდა მთასა მას არმუროვანსა ზიფელთასა.
და	მცხ.მეფ1	და აღდგა იონათან, ძე საულისი, და მივიდა დავითისა და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი უფლისა მიმართ.
და	მცხ.მეფ1	და თქუა: ნუ გეშინინ შენ, დავით, რამეთუ არა გპოოს შენ მამამან ჩემმან, და შენ მეფობდე ისრაჱლსა ზედა, და მე ვიყო შემდგომად შენსა, და საულცა, მამამან ჩემმან, უწყის ესე, რამეთუ ესრე არს.
და	მცხ.მეფ1	და აღთქმა აღთქვეს და წამება დადვეს წინაშე უფლისა. და დავით დაადგრა მუნვე ახალთა მათ და იონათან წარვიდა სახიდ თჳსა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდეს ზიფელნი იგი საულისა ბორცვად და ჰრქუეს: აჰა, ესერა, დავით დამალულ არს ჩვენ შორის მესერამს, ძნელოვანსა მას, ახალთა მათ ოდენ ბორცუსა მას ქელას, რომელ არს მარჯულ კერძო ესემონსა.
და	მცხ.მეფ1	არამედ ჭეშმარიტად დაისწავეთ ადგილი იგი, სადა დამალულ იყოს. და მოდით და მითხართ ჩუენ, და ჩუენ მოვიდეთ განმზადებულნი და მოვიძიოთ იგი, სადაცა დამალულ იყოს ათასითა ამით ერითა იუდასითა.
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდეს ზიფელნი იგი საულისგან, და დავით და ერი მისი ჯდა მარჯულ კერძო ესემონისა.
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა საულ ერითურთ ძიებად დავითისა და უთხრეს დავითს გუშაგთა მათ მისთა, ვითარმედ: აჰა, ეგერა, საულ ერითურთ მისით გეძიებს შენ! ვითარცა ესმა დავითს, შთავიდა მას, რომელ-იგი იყო უდაბნოსა მას მაონათ კერძო. და საულ დევნა-უყო დავითს უდაბნოსა მას მაონისასა.
და	მცხ.მეფ1	და საულ ვიდოდა ერითურთ მისით მიერ კერძო მთასა მას. და დავით ერითურთ გარდაფარულ იყო სივლტოლასა მას პირისაგან საულისა. და საულ და ერმან მისმან შეიცვეს დავით და ერი მისი, რომელ მის თანა იყო. და ვითარ შე-ოდენმცა-იპყრეს იგინი,
და	მცხ.მეფ1	მეყსეულად მოციქული ხოლო ვიდა სოფლით საულისა და ჰრქუა: მოიქეც ადრე, რამეთუ, აჰა, ესერა, უცხოთესლნი მოეტევნეს სოფლად ჩუენდა!
და	მცხ.მეფ1	და მუნთქუესვე ხოლო იქცა საულ და დაუტევა დევნა იგი დავითისი, და მოვიდა შემთხუევად უცხოთესლთა მათ. ამის გამო ერქუმის ადგილსა მას "კლდე განსაყენებელი".
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა დავით და დაადგრა ძნელოვანსა მას გადდესა.
და	მცხ.მეფ1	და წარიყვანა საულ მის თანა სამი ათასი კაცი რჩეული ყოველთაგან ისრაჱლთასა და მივიდა ძიებად დავითისა და ესეკ სადამისისა ადგილთა კაპანთა ფრიალოთა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა იგი ადგილსა მას მწყემსთასა. და იყო მუნ ქვაბი ერთი. და შევიდა მუნ საულ განსვენებად მას შინა. და დავით ერითურთ მისით დამალულ იყო შინაგან ქვაბთა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუეს კაცთა მათ დავითს, რომელნი მის თანა იყუნეს: ესე დღე მათ დღეთაგანი არს, რომელსა დღესა აღგითქვა ღმერთმან მოცემად მტერთა შენთა ჴელთა შინა შენთა. აწ ყავ, რომელი კეთილ არს შენ წინაშე! და მოვიდა დავით მსწრაფლ საულისა და მოჰკუეთა ფრთე ერთი ქლამინდისა მისისისა.
და	მცხ.მეფ1	და შეაჯერა დავით სიტყჳთა ამით ერსა მას მისსა და არა ვის უტევა მოკლვად საულისა. და გამოვიდა საულ ქვაბისა მისგან და წარვიდა გზასა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ1	შემდგომად მისა გამოვიდა დავითცა და უჴმობდა მიმართ და თქუა: უფალო ჩემო მეფე! და გარეუკმოიხედნა საულ და დადრკა დავით და დამხედ თაყუანი-სცა მას.
და	მცხ.მეფ1	აჰა, ესერა, იხილეს თუალთა შენთა, რამეთუ განგწირა შენ უფალმან დღეს ჴელთა ჩემთა ქვაბსა ამას შინა და მე არა მოგკალ, რამეთუ ვთქუ, ვითარმედ: არა მივყო ჴელი ცხებულსა ზედა უფლისასა, რამეთუ უფალი არს ჩემი.
და	მცხ.მეფ1	და აწ იხილე, რამეთუ კიდე ქლამინდისა შენისა არს ჴელთა შინა ჩემთა, რომელი მოვკუეთე, და შენ არა მოგკალ. და აწ გულისხმა-ყავ, რამეთუ არა არს უკეთურება ჩემ თანა და არცა შეურაცხება და უთნოობა, და არცა გავნე შენ, და შენ მდევნი მე.
და	მცხ.მეფ1	და აწ საჯენ უფალმან ჩემ შორის და შენ შორის! და სამართალი გამომეცინ მე უფალმან შენგან, რამეთუ ჴელმან ჩემმან არა გავნო შენ.
და	მცხ.მეფ1	და ვის შეუდგნ და სდევნ მეფე ეგე ისრაჱლისა, ძაღლსა ერთსა მკუდარსა უკანაშეუდგ და სდევნი, ანუ თუ გრწყილსა ერთსა დასდევ უდაბნოსა ამას ზედა?
და	მცხ.მეფ1	საშჯელი ყავნ უფალმან შენდა და ჩემ შორის და სამართალი გამომეცინ ჴელთაგან შენთა!
და	მცხ.მეფ1	და იყო, ვითარცა დაასრულნა სიტყუანი ესე დავით, ჰრქუა საულ: ესე შენი ჴმა არს, შვილო ჩემო დავით? და ტიროდა საულ ჴმითა მაღლითა.
და	მცხ.მეფ1	და თქუა: ყოველი სამართალი შენი უფროს არს, ვიდრე ჩემი, შვილო! რამეთუ შენ მომაგე მე კეთილი და მე მიგაგე შენ ბოროტი კეთილისა წილ.
და	მცხ.მეფ1	და ვინმე არს, რომელმანცა პოვა მტერი იწროებასა შინა და არა მოკლა იგი, არამედ განუტევა იგი გზასა თჳსსა კეთილობითა? უფალმან მიაგოს მას კეთილი, ვითარცა ესე შენ ყავ დღეს ჩემთჳს!
და	მცხ.მეფ1	და აწ ჭეშმარიტად უწყი, რამეთუ მეფობით მეფობდე შენ და მიიწიოს უფლება შენი ყოველსა ზედა ისრაჱლსა!
და	მცხ.მეფ1	და აწ მოვედ და მეფუცე მე უფალსა, რათა არა აღჴოცო შემდგომად ჩემსა ნათესავი ჩემი და არა წარსწყმიდო სახელი ჩემი სახლისაგან მამისა ჩემისა!
და	მცხ.მეფ1	და ეფუცა დავით საულს. და წარვიდა საულ სახიდ თჳსა და დავით და მისთანანი იგი აღვიდეს მასეფთად იწროსა მას.
და	მცხ.მეფ1	და მას ჟამსა მოკუდა სამოველ და შეკრბა ყოველი ისრაჱლი. და დაიტყებეს იგი და დაფლეს საფლავსა თჳსსა არმათემს და დავით შთავიდა უდაბნოსა მას მაონისასა.
და	მცხ.მეფ1	და იყო მუნ კაცი ერთი მაონას და არვე მისი კარმელს; და კაცი იგი მდიდარი იყო ფრიად და ედგა მას სამ ათასი ცხოვარი და ათასი თხა და რისვიდა იგი ცხოვარსა მას მისსა კარმელს.
და	მცხ.მეფ1	სახელი კაცისა - მის ნაბალ და ცოლისა მისისა აბეგა. და ცოლი იგი მისი იყო სახიერ გონებითა და კეთილ ქმნულებითა, ხოლო ქმარი იგი მისი ფიცხელ და ბოროტ და ბილწ გზათა მისთა და უღირს გონებითა თჳსითა.
და	მცხ.მეფ1	და ესმა დავითს, ვითარმედ რისავს ნაბალ კარმელს საცხოვარსა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ1	და წარავლინა დავით მონანი თჳსნი ათნი და ჰრქუა: მივედით თქუენ კარმელად ნაბაალისსა და არქუთ მას კითხვად მშჳდობისა ჩუენ მიერ.
და	მცხ.მეფ1	და არქუთ მას, ვითარმედ, ესრე თქუა დავით: მშჳდობა და სიცოცხლე შენ თანა იყავნ და სახლისა შენისა და ყოველი, რაჲცა იყოს შენი.
და	მცხ.მეფ1	და შენცა ჰკითხე მწყემსთა მაგათ და გითხრან შენ. და აწ პოვედ მონათა მათგან ჩემთა მადლი წინაშე შენსა, რამეთუ ჟამსა დღესა კეთილსა მიმთხუეულ ვართ, აწ მო-რა-მეც შვილსა ამას შენსა, რაჲცა გეპოოს ჴელთა შენთა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდეს მონანი იგი დავითისნი ნაბალისა და უთხრეს მას ყოველი იგი სიტყუაჲ დავითისი.
და	მცხ.მეფ1	და განჰკრთა ნაბალ და ჰრქუა მონათა მათ დავითისთა რისხჳთ: ვინ არს დავით, ანუ ვინ არს ძე იგი იესესი? აწ დღეს გან-რამე-მრავლებულ არიან, დაუტეობიან თჳთეულად თჳსნი უფალნი და განძლიერებულ არიან თჳსთა უფალთაგან!
და	მცხ.მეფ1	და აწ მოვიღო პური ჩემი და ღჳნო ჩემი და პატრუჭაკი იგი ჩემი, რომელ დაუკალ მრისველთა ჩემთა და მივსცე კაცთა მათ, რომელ არა ვიცნი, ვინანი არიან?
და	მცხ.მეფ1	და წარმოვიდეს მონანი იგი ცალიერნი და უთხრეს დავითს ყოველი იგი სიტყუაჲ ნაბალისი.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა დავით კაცთა მათ, რომელნი მის თანა იყუნეს: აღიღეთ კაცად-კაცადმან თქუენმან მახჳლი თჳსი თჳთეულად! და დავითცა შეირტყა მახჳლი თჳსი და წარვიდეს დავითის თანა, ვითარ ოთხასი კაცი, და ორასნი შინა დადგეს ვანისმცველად.
და	მცხ.მეფ1	და მუნთქუესვე მირბიოდა ყრმა ერთი აბგეასა, ცოლისა მის ნაბალისა, და უთხრა ყოველი იგი, რაჲცა ჰრქუა ნაბალ მონათა მათ დავითისთა, და ჰრქუა: მე ვსცან, ვითარმედ მოუვლინნა დავით უდაბნოთ მოციქულნი ქმარსა შენსა და მან არად შერაცხნა იგინი.
და	მცხ.მეფ1	და კაცნი იგი კეთილ იყუნეს ჩუენთჳს და ფრიად, არას გვავნებდეს ჩუენ, ვიდრე-იგი ვიყვენით ჩუენ არეობად.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა ზღუდე იყუნეს ჩუენთჳს დღე და ღამე ყოველთა დღეთა, ვიდრე-იგი მათ თანა ვიყვენით მთასა მას, შეგვეწეოდეს დღით და ღამით, ვიდრე-იგი ვმწყსიდით საცხოვარსა ამას.
და	მცხ.მეფ1	აწ განიზრახე გონებასა შენსა, რაჲ ყო, რამეთუ მოწევნად არს ბოროტი უფალსა ჩუენსა ზედა და სახლსა ზედა ნაბალისასა, რამეთუ იგი კაცი ჯერკვალი არს და არა ჯერ-არს სიტყჳს-გებად მისა!
და	მცხ.მეფ1	განკრთა აბგეა და აღდგა მსწრაფლ და მოიღო მან ორასი ჴუეზა პური, ორი საწყული ღჳნო და ხუთი ცხოვარი მომზადებული და ხუთი ჴჳმირი ჴალი და ჴჳმირი ერთი სკიჭი, ორასი ლეღვისკვერი, და აჰკიდა იგი კარაულთა.
და	მცხ.მეფ1	და წარსცა იგი წინა მონათა მისთა და ჰრქუა: ვიდოდით თქვენ და მე გეწიო უკანა! და ქმარსა მას მისსა არა უთხრა.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა-იგი აღჯდა კარაულსა თჳსსა, შთავიდოდა იგი შთამართ მთისასა. და, აჰა, დავით ერითურთ აღმოვიდოდა და შეემთხჳვნეს გზასა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	სიტყუად იწყო დავით მიერვე და თქუა: ცუდად ვიდრემე ვსცევდ ყოველსა მას საცხოვარსა ნაბალისასა უდაბნოსა მას ზედა და არა ვის უტევე დაჭირვება მისა და აწ მან მომაგო მე ბოროტი კეთილისა წილ?
და	მცხ.მეფ1	ესე რაჲმე უყავნ ღმერთმან დავითს და ესე შესძინენ, უკუეთუ დაუტეო მე სახლისა მის ნაბალისი ვიდრე განთენებადმდე ყრმაცა ერთი, რომელიმცა მიექცა კედელსა!
და	მცხ.მეფ1	ვითარ იხილა აბგეა დავით, გარდაჴდა სწრაფით კარაულსა თჳსსა, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე დავითისა და თაყუანი-სცა მას.
და	მცხ.მეფ1	უპყრა ფერჴთა და ჰრქუა: ჩემდა მომართ არს, უფალო, შეცოდება ესე! აწ იტყოდის მჴევალი ესე შენდა მიმართ და ისმინე მჴევალისა შენისა.
და	მცხ.მეფ1	და ნუ ჰყოფს ბოროტსა უფალი ჩემი კაცისა მისთჳს ბილწისა, რამეთუ შემსგავსებულად საქმისა მისისა არს სახელიცა მისი, რამეთუ ნაბალ ითქმის უწესობა და უგუნურება, ხოლო მე, მჴევალმან შენმან, არა ვიხილენ მონანი იგი შენნი, რომელ აღმოგევლინნეს მუნ.
და	მცხ.მეფ1	და აწ, უფალო ჩემო, ცხოველ არს უფალი და ცხოველ არს სული შენი! რამეთუ დაგაყენა შენ უფალმან, რათამცა არა მოვიდა შენ ზედა სისხლი უბრალო და დაიცვა ჴელი შენი შენ თანა. აწ ნაბალისებრ შეიქმნედ ყოველნი მტერნი უფლისა მაგის ჩუენისანი, რომელთა უნდა ბოროტი უფლისა მაგის ჩუენისა.
და	მცხ.მეფ1	და აწ მოიღე კურთხევა ეგე, რომელ მიგიპყარ მჴევალმან შენმან უფალსა ჩემსა და მიეც მონათა მაგათ შენთა, რომელნი დგანან წინაშე უფლისა ჩემისა.
და	მცხ.მეფ1	და მიუტევე შეცოდება მჴევალსა შენსა და ყოს უფალმან უფლისა ჩემისა სახლი სარწმუნო და ღუაწლი იგი უფლისა ჩემისა. და უფალმან ღმერთმან მოიღუაწოს და ბოროტი შენ თანა არა იპოოს.
და	მცხ.მეფ1	და ყოს უფალმან უფლისა ჩემისათჳს კეთილი, რომელიცა-იგი აღგითქუა შენ და დაგამტკიცოს შენ უფალმან მთავრად და წინამძღურად ისრაჱლსა ზედა!
და	მცხ.მეფ1	და აღ-თუ-დგეს ვინმე მბრძოლად უფლისა ჩემისა და ვინმე დგეს, ეძიებდეს სულსა შენსა და იყოს სული იგი უფლისა ჩემისა შეკრულ კრულებითა მით ცხორებისათა უფლისა ღმრთისათა და თავი მტერთა შენთა შემუსრო შურდულთა შინა შენთა.
და	მცხ.მეფ1	და ნუ შეგემთხუევინ შენ ესე ბილწება და საცთური, უფალსა ჩემსა, დათხევად სისხლისა მართლისა უბრალო! დაიცვეს უფალმან ჴელი უფლისა ჩემისა ბოროტისაგან და ახაროს უფალმან უფალსა ჩემსა და მოიხსენო შენ მჴევალი შენი და კეთილი უყო მას.
და	მცხ.მეფ1	და კურთხეულ ხარ შენ და სახეცა შენი და კურთხეულ იყავ შენ, რამეთუ დამაყენე მე დღესდღე, რათა არა მივიდე მე დათხევად სისხლისა უბრალოსა ჴელითა ჩემითა!
და	მცხ.მეფ1	და მიიღო დავით ყოველი, რაჲცა მოერთვა აბგეასა, და ჰრქუა მას დავით: წარვედ შენ მშჳდობით სახიდ შენდა და გულისხმა-ყავ, რამეთუ ვისმინე შენი და თუალ-გახვენ შენ.
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა აბგეა მუნვე ნაბალისა, რამეთუ სმა ეყო მას და იშვებდა იგი ტაძრობასა მას სამეფოსა და გული ნაბალისი მხიარულ იყო ფრიად, სთროდა. და მას დღესა არა უთხრა აბგეა სიტყუაჲ დიდი, არცა მცირე ვიდრე განთიადმდე.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა განთენა და ღჳნო იგი გამოჰქარდა ნაბალს, უთხრა ცოლმან მისმან ყოველი იგი სიტყვა. და მუნთქუესვე მოკუდა გული ნაბალისი და შეიქმნა ვითარცა ქვა.
და	მცხ.მეფ1	და ესმა დავითს სიკუდილი ნაბალისი და თქუა: კურთხეულ იყავნ უფალი, რომელმან საჯა სასჯელი იგი ნებისა ჩემისა ჴელთაგან ნაბალისათა და მონა მისი ბოროტის-ყოფისგან დაიცვა და უკეთურება იგი ნაბალისი დაჰკრიბა თავსა მისსა! და მიავლინა დავით აბგეასა მოყვანებად იგი მისა ცოლად.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა მოვიდეს მოციქულნი დავითისა აბგეასსა კარმელად და ჰრქუეს მას: დავით მოგვავლინნა ჩუენ შენდა მიყვანებად ცოლად მისა!
და	მცხ.მეფ1	ვითარცა ესმა აბგეას, დამხედ თაყუანი-სცა და ჰრქუა მათ: მჴევლებად ღირს ვარ მე და დაბანად ფერჴთა მონათა მათ უფლისა ჩემისათა.
და	მცხ.მეფ1	აღდგა აბგეა სწრაფით და აღჯდა კარაულსა თჳსსა და თანაწარიყვანნა ხუთნი მჴევალნი, აღეგო და წარვიდა მოციქულთა მათ თანა დავითისთა, და ცოლ-ეყო დავითს.
და	მცხ.მეფ1	და მერმე აქინამ იზრაიტელი მოიყვანა დავით. და იყუნეს ორნივე იგი ცოლად დავითისა.
და	მცხ.მეფ1	და საულ მისცა ასული თჳსი მელქოლ, ცოლი დავითისი, ფალტიას, ძესა ამოსიასა.
და	მცხ.მეფ1	მას ჟამსა მოვიდეს ზიფეანი არმურისა მისგან ბორცვად საულისსა და ჰრქუეს მას: ესერა, დავით დამალულ არს ჩუენ შორის ბორცუსა მას ექელაკისსა, რომელ არს წინაშე პირსა ესემონისასა.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა საულ უდაბნოსა მას არმუროვანსა და მის თანა სამი ათასი კაცი რჩეული ისრაჱლისა მოძიებად დავითისა უდაბნოსა მას ზიფისასა.
და	მცხ.მეფ1	მოვიდა და დაიბანაკა ბორცუსა მის თანა ექელაკიას, რომელ არს წინაშე პირსა ესემონისასა, მახლობელად გზასა მას. და დავით ჯდა უდაბნოსა მას და ვითარცა ესმა დავითს, ვითარმედ საულ მოსულ არს ერითურთ ძიებად დავითისა,
და	მცხ.მეფ1	და აღდგა დავით ფარულად და მოვიდა საულისა. და მას ეძინა და აბენერს, ძესა ნერისსა, ერისთავსა მას მისსა, და სანთელი ერთი ენთებოდა წინაშე მისსა. და ერი იგი ყოველი წვა გარემოს მისა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით და ჰრქვა აბიმელექს ქეტელსა და აბესეს, ძესა შარუელისასა, ძმასა მას იოაბისსა: ვინ შემოვიდეს ჩემ თანა ბანაკსა მას საულისასა? და ჰრქუა აბესა დავითს: მე შემოვიდე შენ თანა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო აბესა დავითს და ჰრქუა: დღეს შემოაწყუდინა უფალმან მტერნი შენნი ჴელთა შენთა, ვსცე და მოვკლა იგი ჰოროლითავე მისითა, და დავმსჭვალო იგი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	და თქუა დავით: ცხოველ არს უფალი ჩემი! არა თუ უფალმან მოაკუდინოს იგი, გინა თუ დაეცეს ბრძოლასა შინა.
და	მცხ.მეფ1	და აღიღო მან ჰოროლი იგი და გოზაკი და წარვიდეს და არა ვინ სცნა საქმე იგი, არცა ვინ განიღჳძა, რამეთუ ყოველნი დასულებულ იყუნეს ძილისა მისგან, რამეთუ თლემულება ძილისა დადებულ იყო მათ ზედა უფლისა მიერ.
და	მცხ.მეფ1	და უჴმობდა დავით მიმართ ერსა მას საულისასა და თქუა: აბენერ, შენ გეტყჳ, არას მომიგებ? მიუგო აბენერ და ჰრქუა: ვინ ხარ შენ, რომელი-ეგე მიჴმობ მე?
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით და ჰრქუა: არა შენ აბენერ ხარა, რომელი-ეგე კაცი შერჩეული ხარ ისრაჱლსა შორის? და რასათჳს არა იჴმილვე უფალი ეგე შენი მეფე, რამეთუ შევიდა კაცი ერთი ბანაკსა მაგას მოკლვად უფლისა მაგის შენისა მეფისა?
და	მცხ.მეფ1	არა კეთილ არს საქმე ეგე თქუენი, რომელ ჰყავით, ხოლო ცხოველ არს უფალი ჩემი, რამეთუ სიკუდილისა თანა-მდებ ხართ მცველნი ეგე უფლისა თქუენისა მეფისანი, ცხებულისა უფლისა! აწ აღდეგით და იხილეთ თქუენ ჰოროლი იგი და გოვზაკი მეფისა, რომელი იყო სასთუნალით კერძო მისა!
და	მცხ.მეფ1	და იცნა საულ ჴმაჲ იგი დავითისი და თქუა: ეგე ჴმაჲ შენი არს, შვილო ჩემო დავით! და თქუა დავით: აქა ვარ მონა შენი, მეფე!
და	მცხ.მეფ1	და აწ ისმინე, უფალო ჩემო მეფე, სიტყუაჲ მონისა შენისა! უკუეთუ ღმერთსა აღუდგინებიე შენ მდევრად ჩემ ზედა, იყავნ ნება ღმრთისა. უკუეთუ კაცთა მიერ არს, წყეულ იყუნედ იგინი წინაშე უფლისა! რამეთუ დღეს გამომჴადეს მე მაგათ, რათა არა დავემტკიცო მე სამკჳდრებელსა უფლისასა, და თქუეს: უტევეთ და მივიდეს და ჰმონოს კერპთა მათ უცხოთა!
და	მცხ.მეფ1	და უფალმან მიაგენ თჳთეულად სამართალი სიმართლისა თჳსისაებრ, ვითარცა განგწირა შენ უფალმან ჴელთა მომართ ჩემთა, და მე არა მოგკალ, რამეთუ ცხებული უფლისა ხარ.
და	მცხ.მეფ1	და აწ ვითარცა დიდებულ და ჰაეროვან ხარ წინაშე თუალთა ჩუენთა, ეგრე მხიარულ იპოვენ სული ჩემი წინაშე უფლისა და მფარველ მეყავნ, და მიჴსენინ მე და განმარინენ ყოვლისაგან ჭირისა!
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ დავითს: კურთხეულ ხარ შენ, შვილო დავით! და ყავნ უფალმან წყალობაჲ მისი შენ ზედა და განგაძლიერენ შენ! და წარვიდა დავით გზასა თჳსსა და საულ მიაქცია ადგილად თჳსა.
და	მცხ.მეფ1	განიზრახა დავით გულსა თჳსსა და თქუა: მე უწყი, რამეთუ შე-სამე-ვარდე დღესა ერთსა ჴელთა საულისთა, და არა კეთილ იყოს იგი ჩემდა, არამედ წარვიდე მე ქუეყანასა მას უცხოთესლთასა. და თუ მეძიებდეს მე საულ ყოველთა მათ საზღვართა ისრაჱლისათა, ხოლო მე განვერე ჴელთაგან მისთა.
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა დავით ექუს ათასითა მით კაცითა და მივიდა იგი ანქუშისა, ძისა მის მოაქისა, მეფისა მის გეთელთასა.
და	მცხ.მეფ1	და უთხრეს საულს, ვითარმედ: წარვიდა დავით სივლტოლით გეთად, ქუეყანასა მას უცხოთესლთასა, და არღარა შესძინა საულ ძიებად დავითისა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქვა დავით ანქუშს: უკუეთუ მიპოვნიეს მადლი მონასა შენსა წინაშე შენსა, მიბოძე მე ადგილი ქალაქსა ერთსა და მუნ დავჯდე და რასა ვზი მონა შენი ქალაქსა სამკჳდრებელსა სამეფოსა შენსა?
და	მცხ.მეფ1	და გამოვიდეს დავით და კაცნი იგი, რომელნი მის თანა იყუნეს, და დაესხნეს მახლობელსა მას სოფლებსა გესირს და ამალეკსა და ყოველსა ქუეყანასა, რომელ-იგი მკჳდრ იყუნეს მშჳდობით გესურითგან ვიდრე ქუეყანამდე ეგჳპტისა.
და	მცხ.მეფ1	მოსრვიდეს ქუეყანასა მათსა და არა აცხოვნებდეს მამაკაცსა, არცა დედაკაცსა; და წარმოსტყუენვიდეს ცხოვარსა და მროწეულსა მათსა, რემაკებსა აქლემთა, ვირთა, სამოსელთა და მოვიდეს ანქუშისავე.
და	მცხ.მეფ1	და მოსრვიდა დავით მამაკაცსა და დედაკაცსა ერთბამად და არა შეუტევებდა მთხრობელსა გეთად, რამეთუ ესრეთ თქუეს: ნუუკუე უთხრან გეთელთა, ვითარმედ დავით ამას იქსო. და ესე საქმე იყო დავითისი ყოველთა დღეთა, ვიდრე იგი დამკჳდრებულ იყო ადგილსა მას უცხოთესლთასა.
და	მცხ.მეფ1	და იყო, მათ დღეთა შინა შეკრბეს უცხოთესლნი იგი წყობად ისრაიტელთა მათ. და ჰრქუა ანქუშ დავითს: უწყოდე, რამეთუ დღეს ჩემ თანა ყოფად ხარ ერითურთ შენით წყობად ისრაჱლისა!
და	მცხ.მეფ1	და თქუა დავით: აქა ვარ, აწ სცან, რასა იქმოდის მონა შენი წინაშე შენსა! და ჰრქუა ანქუშ დავითს: მაგასა ზედა დაემტკიცე და ჴელმწიფედ უფალ-გყო შენ სახლსა ზედა ჩემსა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.მეფ1	და მოკუდა სამოველ და დაიტყება ყოველმან ისრაჱლმან. და დაფლეს იგი არმათემს ქალაქსავე თჳსსა. და საულ მოსრა ყოველი მისანი გრძნეული და ულუკი სოფლისაგან თჳსისა ქვეყანასა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	და უცხოთესლნი იგი შეკრბეს და მოვიდეს და დაიბანაკეს სომანს, და შეკრბა ყოველი ერი ისრაჱლისა და დაიბანაკეს გელბუეს.
და	მცხ.მეფ1	რაჟამს იხილა საულ ბანაკი იგი უცხოთესლთა, შეეშინა ფრიად და განვარდა გული მისი.
და	მცხ.მეფ1	და იწყო კითხვად უფლისაგან და არა მიუგო მას უფალმან. და იკითხჳდა ჩუენებათაგან და წინასწარმეტყუელთა და არა ვინ ყო მისა სიტყჳსგება.
და	მცხ.მეფ1	მაშინღა ჰრქუა საულ მონათა მათ თჳსთა: მიძიეთ მე დედაკაცი ერთი ულუკი, მივიდე და ვიკითხო მისგან სიტყუაჲ. და ჰრქუეს მონათა მისთა: აჰა, ესერა, არს დედაკაცი ერთი ულუკი აენდორსა შინა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა დედაკაცმან მან: შენ თჳთ უწყი, რაჲ ყო საულ, რამეთუ მოსრნა მან ყოველნი მეცნიერნი და მისანნი და ულუკნი და ქუეყანით მეტყუელნი. აწ შენ რად მოინადირებ სულსა ჩემსა, რათამცა მომაკუდინა მე?
და	მცხ.მეფ1	ეფუცა მას საულ ღმრთისა მიმართ და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი ჩემი! არა შეგემთხჳოს შენ ბოროტი სიტყუასა ამას ზედა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა დედაკაცმან მან: ვინ აღმოვიყვანო შენდა? და ჰრქუა მას საულ: სამოველ აღმომგვარე მე!
და	მცხ.მეფ1	და იხილა დედაკაცმან სიკრულასა მას შინა თჳსსა პირველად საულ, ჴმაო ჴმითა დიდითა დედაკაცმან და ჰრქუა საულს: რაჲსათჳს შემიტყუე მე, რამეთუ შენ თავადი თვით საულ ხარ?
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქვა საულ: რა გულისხმა-ყავ? რქვა დედაკაცმან: ვხედავ მე კაცსა ერთსა მაღალსა აღმომავალსა ქუეყანით და ჩუდკეცი სამოსელი მოუბლარდნიეს მას! და გულისხმა-ყო საულ, ვითარმედ სამოველ იყო იგი, დადრკა ქუეყანასა ზედა და თაყუანი-სცა მას.
და	მცხ.მეფ1	და გიყო შენ უფალმან, ვითარცა-იგი გეტყოდა ჩემ მიერ. და განხეთქოს უფალმან ღმერთმან მეფობა შენი და მისცეს მოყუასსა შენსა დავითს!
და	მცხ.მეფ1	და მისცეს უფალმან შენითურთ ისრაჱლი უცხოთესლთასა და ხვალე ამას ჟამსა შენ და ძენი შენნი დაეცეთ პირითა მახჳლისათა, და ერი იგი ისრაჱლისა მიეცეს ჴელთა უცხოთესლთასა.
და	მცხ.მეფ1	რამეთუ არა ისმინე შენ ბრძანება იგი უფლისა და არცა დააცხრევ რისხვა გულისწყრომისა მისისა ამალეკსა ზედა. ამისთჳს ყო ეგე შენ ზედა უფალმან.
და	მცხ.მეფ1	დაეცა საულ ქუეყანასა ზედა პირდაქცევით, რამეთუ ზარი გაჰჴდა მას სიტყუათა მათგან სამოველისათა, და ძილი არღარა იყო მის თანა, რამეთუ არცა ეჭამა რა მას დღესა და ღამესა, არცა ესვა რა.
და	მცხ.მეფ1	და დედაკაცმან მან იხილა საულ, რამეთუ შეურვებულ იყო ფრიად და ჰრქუა მას: აჰა, ესერა, ისმინა მჴევალმან შენმან ჴმისა შენისა და შევიპყრენ სულნი იგი ჴელთა შინა ჩემთა და ვისმინენ სიტყუანი შენნი!
და	მცხ.მეფ1	აწ შენცა ისმინე მჴევლისა შენისა, და დაგიგო პური და ჭამე, რამეთუ მოგზაურ ხარ შენ.
და	მცხ.მეფ1	და დაკლა დედაკაცმან ჴბო ერთი მწოვარი და შექმნა პური უფუველად ტაფილად.
და	მცხ.მეფ1	და შეკრბეს უცხოთესლნი იგი, მოვიდეს და დაიბანაკეს აფეკს და ისრაჱლმან აენდომს, რომელ-იგი არს იეზრაელით კერძო.
და	მცხ.მეფ1	და მთავარნი იგი უცხოთესლთანი წარმოვიდოდეს ათასნი ათასებითა და ბევრნი ბევრეულითა და დავით გუნდითურთ მოვიდოდა ანქუშის თანა.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ თქუეს მთავართა მათ უცხოთესლთა: ვინ არიან ესენი, რომელნი მჴრით ვლენან გუნდსა ამას ჩუენსა? მიუგო ანქუშ და ჰრქუა: არა ესე თვით დავით არს, მონა იგი საულისი, მეფისა მის ისრაჱლისა, და ესე ორი წელი არს, ვინათგან ჩუენ თანა არს, და არა ვპოვე მაგის თანა ბიწი არცა ერთი.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა ესმა უცხოთესლთა მათ, შეძრწუნდეს ფრიად და ჰრქუეს მას: უკუნაქციე კაცი ეგე და მივიდეს ადგილსა თჳსსა, სადაცა დაგიდგინებიეს და ნუ მოვალნ ჩუენ თანა ღუაწლსა ამასა, რათა არა შინაგამცემელ ეყოს ერსა ამას ჩუენსა და ბოროტი დიდი შეგვამთხჳოს ჩუენ! და აწ დაეგოს უფალსა მას თჳსსა თავებითა ამათ კაცთათა, რომელ-ესე ჩუენ თანა არიან?
და	მცხ.მეფ1	ანუ არა ესე იგი დავით არს, რომელსა-იგი გამოეგებვოდეს მაქებელნი იგი და იტყოდეს, ვითარმედ: საულ დასცნა ათასეულნი და დავით დასცნა ბევრეულნი?
და	მცხ.მეფ1	და მოუწოდა ანქუშ დავითს და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი! რამეთუ წრფელ და კეთილ-მიჩნ წინაშე ჩემსა მშჳდობასაცა და ღუაწლსაცა, და არა ვპოვე შენ თანა საქმე უკეთური ჩემდა მომართ და ამათ მთავართაცა კეთილვე უჩნ შენ.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით ანქუშს და ჰრქუა: რა შეგცოდე შენ, ანუ რა ჰპოვე ბოროტი მონისა შენისა თანა, ვინათგან მოვედ მე შენ წინაშე, რამეთუ არა მიტევებ მე მისლვად შენ თანა მოსრვად მტერთა მათ უფლისა ჩემსა მეფისათა?
და	მცხ.მეფ1	და რაჟამს შევიდა დავით და ერი მისი სეკელად დღით მესამით, ამალეკი დაესხა სეკელასა სამხრით კერძო და დასცა სეკელა და მოწვა იგი ცეცხლითა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო ანქუშ დავითს და ჰრქუა: მე თჳთ უწყი, რამეთუ სათნო ხარ ჩემდა მომართ, ხოლო მთავარნი ესე უცხოთესლთანი ესრე იტყჳან, ვითარმედ: ნუ მოვალს დავით ჩუენ თანა ღვაწლსა ამას ბრძოლისასა!
და	მცხ.მეფ1	აწ აღიმსთუე განთიად და შევედ ერითურთ შენით ადგილსა მას, რომელსაცა დაგადგინენ თქუენ და სიტყუასა ბოროტსა გულსა შენსა ნუ დაიდებ, რამეთუ სათნო-მიჩნ წინაშე თუალთა ჩუენთა ყოვლით კერძოვე, ვითარცა მოციქული ღმრთისა გზასა. აწ აღიმსთვე და წარვედ და გზასამცა განგითენდების.
და	მცხ.მეფ1	და წარვიდა დავით ერითურთ, განთიად დაცვად ქუეყანისა მის უცხოთესლთასა და უცხოთესლნი ბრძოდეს ისრაჱლთა.
და	მცხ.მეფ1	და წარეტყუენათ დედა-წული და ყოველი, რაცა იყო მას შინა, მცირითგან ვიდრე დიდამდე, ხოლო არა მოესრათ მამაცნი და დიაცნი, არამედ წარეტყუენათ. და წარსრულ იყუნეს გზათა თჳსთა.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა მოიწინეს დავით და ერი მისი ქალაქად და იხილა, რამეთუ ქალაქი მომწვარ იყო, და ცოლნი და შვილნი მათნი წარტყუენილ იყუნეს.
და	მცხ.მეფ1	და აღიმაღლეს დავით და ერმან მისმან ჴმა მათი და ტიროდეს ფრიად, ვიდრემდე მოაკლდა ძალი მათი და ვერღარა შემძლებელ იყუნეს ტირილად.
და	მცხ.მეფ1	და ორნივე ცოლნი მისნი წარტყუენულ იყვნეს: აქინამ იეზრაიტელი და აბგეა, ცოლი ნაბალისი, კარმელელისა.
და	მცხ.მეფ1	და მწუხარე იყო დავით ფრიად, რამეთუ შეიზრახა ერი იგი, რათამცა ქვა დაკრიბეს დავითს, რამეთუ განრისხებულ იყო ერი იგი ცოლთა და შვილთა მათთათჳს. და განძლიერდა დავით უფლისა მიერ ღმრთისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა დავით აბიათარს მღდელსა, ძესა აქიმელექისასა: წარმოიპყარ ევფუდი! და მოიღო აბიათარ ევფუდი დავითისა თანა.
და	მცხ.მეფ1	და იკითხა დავით უფლისა მიერ: უკუეთუ ვდევნო და ვეწიო ერსა მას? და ჰრქუა უფალმან: დევნა-უყავ, რამეთუ ეწიო და მოუღო ნატყუენავი იგი!
და	მცხ.მეფ1	და დევნა-უყო დავით ექუსასითა მით ერითა და, ვითარცა მოვიდა იგი ნაღვარევსა მას ბოსორისასა, დაუტევა მუნ ორასი კაცი მცველი ვანისა.
და	მცხ.მეფ1	და ოთხასითა მით სდევდა დავით და ორასი კაცითა დაშთა წიაღ კერძო ნაღვარევსა მას ბოსორისასა.
და	მცხ.მეფ1	და პოვეს მუნ კაცი ერთი ეგჳპტელი ველსა მას და შეიპყრეს იგი, მოიყვანეს დავითისა და სცეს მას პური და წყალი, ჭამა და სვა.
და	მცხ.მეფ1	და მოსცეს მას ლეღვისკვერი და სკიჭი. და მოექცეს მას სულნი, რამეთუ სამ დღე და სამ ღამე პური არა ეჭამა და არცა ესვა წყალი.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰკითხა დავით და ჰრქუა: ვისი ხარ, ანუ ვიდრე ხვალ? ხოლო მან ჰრქუა: მონა ვარ მე კაცისა ერთისა ამალეკელისა და დამაგდო მე უფალმან ჩემმან, რამეთუ შემყმა მე შიმშილმან, რამეთუ ესე სამი დღე არს.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა მას დავით: და აწ შენ შემძლებელ ხარა, რათა შემიყვანო ბანაკსა მათსა? ხოლო მან ჰრქუა დავითს: მეფუცო თუ მე ღმერთსა შენსა, და არა მომკლა მე და არცა მიმცე ჴელთა უფლისა ჩემისათა, შეგიყვანო შენ ბანაკსა მათსა. და ეფუცა დავით მას.
და	მცხ.მეფ1	და შეიყვანა იგი ბანაკსა მათსა და იხილა დავით, რამეთუ განბნეულ იყუნეს ჟამსა მას ქუეყანასა, ჭამდეს, სუმიდეს და იხარებდეს დიდძალსა მას ზედა ნატყუენავსა, რომელ მოეღო ქუეყანისა მისგან უცხოთესლთასა და ჰურიასტანისა.
და	მცხ.მეფ1	და დაჰყარა დავით ყოველი იგი ნატყუენავი და ორნივე იგი ცოლნი მისნი.
და	მცხ.მეფ1	და არა დაუტევა მათგან მცირითგან ვიდრე დიდამდე ვაჟნი და ქალნი და ნატყუენავი ყოველნი, რომელიცა წარეღოთ მათგან, ყოველივე მოუღო დავით.
და	მცხ.მეფ1	და მოუღო დავით ყოველი საცხოვარი, მროწეულნი და არვენი და წარიქცინა წინაშე იავარისა მის. და წარვიდა დავით და ერქვა მას მიერითგან "ნატყუენავი დავითისა".
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა მივიდა დავით ორასთა მათ თანა კაცთა, რომელნი ვანისმცველად დაედგინნეს და იგინი მოეგებვოდეს დავითს და ერსა მას და ჰკითხვიდა მათ დავით მშჳდობით სიცოცხლესა.
და	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუეს კაცთა მათ უღირსთა და უცებთა, რომელნი იყუნეს ღვაწლსა მას დავითისათა, ვითარმედ არა მიიღონ ნაწილი კაცთა მათ, რომელნი აქა დადგეს, გარნა ცოლნი და შვილნი მათნი მიიყვანნედ და სხუასა ნატყუენავსა განვეყენნეთ ჩუენგან.
და	მცხ.მეფ1	და ყო ეგრე, და დაიდვა სჯულად მიერითგან ბრძანებისაებრ და სამართლისა შორის ისრაჱლსა ვიდრე დღევანდელად დღემდე.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდა დავით სეკელად და წარავლინნა მოციქულნი და მოუძღუანნა ნაწილნი ყოვლისა მისგან ნატყუენავისა მოხუცებულთა იუდასთა და ყოველსა გარემოს მისსა და თქუა: ესე ნაწილი იყავნ თქუენდა ნატყუენავისა ამისგან მტერთა უფლისათასა,
და	მცხ.მეფ1	რომელნი-იგი ბეთორს იყუნეს და რომელნი არემათს იყუნეს სამხრით კერძო და რომელნი-იგი იეთერს იყუნეს,
და	მცხ.მეფ1	და რომელნი არუერს იყუნეს, და რომელნი-იგი სეფომორს იყუნეს, და რომელნი ესთამოს იყუნეს,
და	მცხ.მეფ1	და რომელნი-იგი ჰრამას იყუნეს, და რომელნი-იგი ლაქაისასანს იყუნეს, და რომელნი - ანათაგს,
და	მცხ.მეფ1	და რომელნი-იგი რაქათს იყუნეს, და რომელნი ქალაქთა ერამელთასა იყუნეს, და რომელნი-იგი ქალაქთა მათ კინეველთასა იყუნეს,
და	მცხ.მეფ1	და მიიწინეს უცხოთესლნი იგი საულის ზედა და ძეთა მისთა და მოკლეს ონათან და ამინადაბ და მელქისაკე, ძენი საულისანი.
და	მცხ.მეფ1	და ქებრონს და ყოველთა მათ ქალაქთა, რომელთა მისმენილ იყო დავით და კაცნი იგი, რომელ მის თანა იყვნეს.
და	მცხ.მეფ1	და უცხოთესლნი იგი ებრძოდეს ისრაიტელთა მათ. და ძლევასა მიეცა ისრაელი და მეოტ იქმნა ყოველი კაცი მბრძოლი ისრაჱლისა პირისაგან უცხოთესლთასა და დაეცნეს წყლულნი მთასა მას ზედა გელბუესა.
და	მცხ.მეფ1	დამძიმდა ღუაწლი იგი საულს ზედა და ჰპოვეს იგი კაცთა მოისართა, და წყლეს იგი ძნიად, რამეთუ სცეს მას გულისეზოთა და ნესტუსა მიუწიეს.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ მენიჟაგორესა თჳსსა: იჴადე მახჳლი შენი და მომკალ მე, ნუუკუე მოვიდენ წინადაუცუეთელნი იგი და მომკლან მე, და სულთა აღმოსლვასა კიცხევით დამწერტდენ მე. და არა უნდა მემშჳლდკაპარჭესა მას მიყოფად ჴელი მისი საულისა, რამეთუ ეშინოდა ფრიად და აღმოიჴადა საულ ჴმალი თჳსი და დაეცვა მას ზედა.
და	მცხ.მეფ1	ვითარცა იხილა მემშჳლდკაპარჭემან მან მისმან, რამეთუ მოკუდა საულ, იჴადა მანცა ჴმალი თჳსი და დაეცვა და მოკუდა იგიცა მის თანა.
და	მცხ.მეფ1	და მოკუდა საულ და სამნი ძენი მისნი და მემშჳლდკაპარჭე იგი მისი მის თანა და ყოველნი კაცნი მისნი ერთბამად.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა იხილეს კაცთა მათ ისრაჱლისათა, რომელნი-იგი მიერ იყუნეს ღელესა მას, და რომელნი-იგი წიაღ იყვნეს იორდანესა, რამეთუ ივლტოდა ისრაჱლი, და მოკუდა საულ და ძენი მისნი, დაუტევეს ქალაქები იგი მათი და ივლტოდეს. და მოვიდეს უცხოთესლნი იგი, დაემკჳდრნეს მათ შინა.
და	მცხ.მეფ1	და ხვალისაგან მოიქცეს უცხოთესლნი იგი დაძარცვად მძორებისა მის, და ჰპოვეს საულ და სამნივე ძენი მისნი მთასა მას ზედა გელბუესა.
და	მცხ.მეფ1	განსძარცვეს სამოსელი მას, მოჰკუთეს თავი მისი და წარიღეს საჭურველი მისი და წარავლინეს მახარობელი კერპთა მიმართ მათთა და ერისა მიმართ მათისა და ყოველსა ქუეყანასა მათსა.
და	მცხ.მეფ1	და მოიღეს საჭურველი მათი და დადვეს ბაგინსა მათსა კერპთა მათთასა, და გუამი მისი დამოჰკიდეს ზღუდესა მას ზედა ბელსანისასა.
და	მცხ.მეფ1	აღდგეს ყოველნი კაცნი ძლიერნი, წარვიდეს და წარმოიღეს გვამი საულისი და იონათანისი, ძისა მისისა, ბეთსანით და აღიხუნეს იგინი იაბის და დაწუნეს ჴორცნი მათნი ცეცხლითა.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო ძვალნი იგი მათნი დაფლეს ყანასა მას იაბისა და იმარხვიდეს შჳდ დღე.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა სოლომონ შენება სახლისა სახელისათჳს უფლისა და სახლი სამეუფო თჳსი.
და	მცხ.ნეშტ2	და წარვიდა სოლომონ და ყოველი იგი კრებული ისრაჱლისა მაღალსა მას მთასა, რომელი არს გაბაონს, სადა-იგი იყო კარავი საწამებელი ღმრთისაჲ, რომელი ქმნა მოსემ, მონამან უფლისამან, უდაბნოსა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იწყო სოლომონ შენებად სახლისა უფლისა იერუსალჱმს, მთასა მას ამორიასა, სადა-იგი ეჩუენა უფალი დავითს, მამასა მისსა, ადგილსა მას, რომელი განმზადა დავით, კალოსა ორნიასსა, იებუსელისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა განემზადა მეფობა რობოამისი და განმტკიცნა მაშინ. და დაუტევნა მცნებანი უფლისა ღმრთისანი და ყოველმან ისრაჱლმან მის თანა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მეათვრამეტესა წელსა მეფობისა იორობოამისა მეფობდა აბია იუდასა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოკუდა აბია მამათა მისთა თანა და დაფლეს იგი ქალაქსა დავითისასა. და მეფობდა ასა, ძე მისი, მის წილ და დღეთა ასასიასთა დამშჳდნა ქუეყანა ათ წელ.
და	მცხ.ნეშტ2	და აზარიას ზედა, ძისა ადიდისა, იყო სული უფლისაჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მეფობდა იოსაფატ, ძე მისი, მის წილ და განძლიერდა იოსაფატ ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	მოიქცა იოსაფატ, მეფე იუდასი, და შევიდა სახიდ თჳსა მშჳდობით იერუსალიმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამისა შემდგომად მოვიდეს ძენი მოაბისნი და ძენი ამონისნი და მათ თანა მინელელთაგანნი იოსაფატისა ბრძოლად.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაიძინა იოსაფატ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა მამათა თჳსთა თანა ქალაქსა დავითისსა. და მეფობდა იორამ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	მას ღამესა ეჩუენა ღმერთი სოლომონს და ჰრქუა მას: ითხოე, რაჲცა გნებავს და მე მიგცე შენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ, უფალო ღმერთო, სარწმუნო იყავნ სახელი შენი დავითის თანა, მამისა ჩემისა! და შენ მყავ მე მეფე ერსა ამას ზედა მრავალსა, ვითარცა მიწასა ქუეყანისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ სიბრძნე და გულისხმის-ყოფა მომეც მე, რათა განვიდოდი წინაშე ამის ერისა და შევიდოდი, რამეთუ ვინ შჯიდეს ერსა ამას შენსა დიდსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა უფალმან სოლომონს: ამისთჳს, რამეთუ იყო ესე გულსა შენსა და არა ითხოე სიმდიდრე საფასეთა, არცა დიდებაჲ, და არცა თავნი მტერთანი, არცა ითხოენ დღენი მრავალნი, და ითხოე თავის შენისა სიბრძნე და გულისხმის-ყოფა, რათა განიკითხვიდე ერსა ჩემსა, რომელსა ზედა ჰმეფობ შენ
და	მცხ.ნეშტ2	და გამოსლვა ცხენებისა სოლომონისათა ეგჳპტით და სასყიდელი ვაჭართა მეფისათა,
და	მცხ.ნეშტ2	და სახლსა, რომელსა ვაშენებ მე, დიდ არს, რამეთუ დიდია ღმერთიცა ჩუენი უფროს ყოველთა ღმერთთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვინმე შეუძლოს შენებად მისა სახლი? რამეთუ ცანი და ცანი ცათანი ვერ იტჳრთვენ დიდებასა მისსა და ვინ ვარ მე, რომელი უშენებ მას სახლსა? არამედ კუმევად ხოლო საკუმეველისა წინაშე მისსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მომიძღუანე მე ძელი ნაძჳსა, ფიჭჳსა და საროსა ლიბანით, რამეთუ მე ვიცი, ვითარმედ მონათა შენთა იციან კაფა ლიბანით. აჰა, ესერა, მონანიცა ჩემნი მონათა შენთა თანა მივიდენ,
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა ქირამ, მეფემან ტჳროსისამან, წიგნითა და მოუძღუნა სოლომონს, ვითარმედ: სიყუარულითა უფლისა ერისა მისისათა მოგცა შენ მეფედ მათ ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ მიგივლინე შენ კაცი ბრძენი და რომელმან იცის მეცნიერებაჲ - ქირამ, მონა ჩემი.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ იფქლი და ქრთილი და ზეთი და ღჳნო, რაოდენი თქუა უფალმან ჩემმან, მონათა შენთათჳს მოუძღუანენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყო მათგან სამეოცდაათი ათასი ზურგით მოტჳრთე და ოთხმეოცი ათასი მკუეთელი ქვისა და სამ ათას ექუსასი მაწუეველი მოქმედთა ზედა ერსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იწყო შენებად თთუესა მეორესა, წელსა მეოთხესა მეფობისა მისისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და წინაშე ბჭეთა ელამი-წინაშე პირსა მის ტაძრისასა და სიგრძე წინაშე სივრცესა მის ტაძრისასა ოც წყრთა და სიმაღლე წყრთითა ას და ოც. და მორჩუნა იგი შინაგან ოქროთა წმიდითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეამკო ტაძარი იგი ქვითა პატიოსნითა დიდებულად. და ოქროთა განრჩუნა იგი ფარუემისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოქმნა ოქროთა სახლი იგი და კედელნი. და ბჭენი და სართულები და კარები ოქროთა და გამოქანდაკა ქერობინები კედელთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა სახლი იგი წმიდა: სიგრძე მისი წინაშე პირისპირ ოც წყრთა, და სივრცე მისი ოც წყრთა. და მოლესა იგი ოქროთა წმიდითა ქერობინებად ექუსასითა ტალანტითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და სასწორი სამსჭუალთა სასწორი ერთისა ერგასის სიკილა ოქროსა და ქორი იგი მოქმნა ოქროთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მსგავსება ზვარაკთა ქუეშე მისა გარემოს ათსა წყრთასა და გარემოადგს საბანელსა მას გარემო, რამეთუ გარემოადნეს ზუარაკნი იგი გარემოდნობასა მას მისსა, ოდეს იქმოდეს მათ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ზღუაჲ დადგა კიდით კერძო ტაძარსა მას მარჯვენით მზისა აღმოსავლით წინაუკუნ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ქირამ ფუცხუები და საცეცხურები და ლანძჳ იგი საკურთხევლისა და ყოველი ჭურჭელი მისი. და აღასრულა ქირამ საქმედ ყოველი საქმარი სამსახურებელი, რომელი უქმნა სოლომონ მეფესა სახლისათჳს უფლისა,
და	მცხ.ნეშტ2	ორნი იგი სუეტნი მათ ზედა გოლოლათნი და ხარისხნი და სუეტთა ზედა სამაგდრები ქოთარეთსა მას და თავთა ზედა სასვეტთა მათ ორთასავე ორი ბადისსახე დაფარვად თავთა მათ ქოთარეთთასა, რომელი-იგი თავთა მათ ზედა სუეტთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ეჟუნები ოქროსა ოთხასი ესხა ორთა მათ ბადეთა და ორი სახე მროწეულაკები თჳთო მას ბადესა ესხა დასაფარველად ორთა მათ გოლოლათთა ქოთარეთთასა, რომელი-იგი იყუნეს ზედა კერძო სუეტთა მათ
და	მცხ.ნეშტ2	და მექონოთთა მათ ქმნნა ხარისხნი ათნი. საბანელნი იგი, რომელ ქმნა მექონოთთა მათ ზედა,
და	მცხ.ნეშტ2	და ზღუაჲ იგი ერთი და ზვარაკები იგი ათორმეტი ქუეშე მისსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა სოლომონ ყოველივე ჭურჭელი სიმრავლედ ფრიად, რამეთუ არა დააკლდა სასწორი რვალისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და სასანთლები მათ ზედა სანათებელად მსგავსად სამართლისა და წინაშე პირსა დაბირისასა ოქროსაგან წმიდისა,
და	მცხ.ნეშტ2	და ფიალები და ფილები და საცეცხურები ყოველივე ქმნა ოქროსაგან წმიდისა, და კარი იგი შინაგანი სახლისა მის წმიდისა წმიდათასა კართა ტაძრისა და მის სახლისათანი ოქროსანი.
და	მცხ.ნეშტ2	მაშინ შეკრიბნა სოლომონ ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი და ყოველნი მთავარნი ტომებისანი, წინამძღუარნი ნათესავისა ისრაჱლისანი იერუსალჱმდ აღმოღებად კიდობნისა შჯულისა უფლისა ქალაქით დავითისით, ესე არს სიონი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდეს და მოკრბეს მეფისა ყოველნი კაცნი ისრაჱლისანი დღესასწაულსა მას. ესე არს თუე მეშჳდე.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდეს ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისა და აღიღეს ყოველთა ლევიტელთა კიდობანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და არა რა იყო სხუა კიდობანსა მას შინა, გარნა ორნი იგი ფიცარნი, რომელნი დასხნა მოსე ქორებს, რომელი-იგი მოსცა სჯული უფალმან გამოსლვასა მას ძეთა ისრაჱლისათა ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო, რაჟამს გამოვიდეს მღდელნი იგი სიწმიდეთა მათგან, რამეთუ ყოველნი, რაოდენნი იპოვნეს მუნ, განწმიდნეს, რამეთუ არა იყუნეს განწესებულ დღითიდღედსა მას მსახურებასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვერ ეძლო მღდელთა მათ დგომად და მსახურებად პირისაგან მის ღრუბლისა, რამეთუ აღავსო დიდებამან უფლისამან სახლი იგი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	და გამოვირჩიე იერუსალჱმი ყოფად სახელი ჩემი მუნ და გამოვირჩიე დავითის შორის, რათა იყოს ზედა ერსა ჩემსა ისრაჱლსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო გულსა დავითის, მამისა ჩემისასა, შენებად სახლი სახელისათჳს უფლისა ღმრთის ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა უფალმან დავითს, მამასა ჩემსა: ამისთჳს, რამეთუ იყო გულსა შენსა შენებად სახლი სახელისა ჩემისათჳს, კეთილად ყავ, რამეთუ იყო გულსა შენსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღადგინა უფალმან სიტყუაჲ თჳსი, რომელსა იტყოდა: დავდეგ მე დავითის წილ, მამისა ჩემისა, და დავჯედ საყდარსა ისრაჱლისასა, ვითარცა იტყოდა უფალი და ვაშენე სახლი ესე სახელისათჳს უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დავდგი კიდობანი შჯულისა უფლისაჲ, რომელი მოსცა ისრაჱლსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა: უფალო ღმერთო ისრჱლისაო! არა ვინ არს მსგავს შენდა ღმერთი ცათა შინა და არცა ქუეყანასა ზედა, რომელმან დაუმარხი აღთქმა და წყალობა მონათა შენთა წინაშე, რომელნი ვლენან შენსა ყოვლითა გულითა,
და	მცხ.ნეშტ2	რომელი დაუმარხე დავითს, მონასა შენსა, მამასა ჩემსა, რომელსა ეტყოდე მას და სთქუ, და იტყოდე პირითა შენითა, და ჴელითა შენითა აღასრულე, ვითარცა-ესე დღეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ ღმერთო, ღმერთო ისრაჱლისაო! დაუმარხე მონასა შენსა დავითს, მამასა ჩემსა, რომელსა ეტყოდე მას და სთქუ: არა მოაკლდეს კაცი შენი, მდგომარე ჩემ წინაშე და მჯდომარე საყდარსა ისრაჱლისასა, არამედ ძეთა შენთა დაიმარხნენ გზანი მათნი, რათა ვიდოდიან შჯულსა ჩემსა, ვითარცა-იგი ხჳდოდე შენ წინაშე ჩემსა
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ, უფალო, ღმერთო ისრაჱლისაო, სარწმუნო იქმენინ სიტყუაჲ შენი, ვითარცა ეტყოდე მონასა შენსა დავითს.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ მოხედო ლოცვასა მონისა შენისასა და ვედრებასა ჩემსა, უფალო ღმერთო, სმენად ვედრებისა და ლოცვისა, რომელსა მონა შენი ილოცავს შენ წინაშე დღეს,
და	მცხ.ნეშტ2	რათა იყუნენ თუალნი შენნი ახილულ სახლსა ამას ზედა დღე და ღამე ადგილსა ამას, რომლისა სთქუ წოდებაჲ სახელი შენი მუნ, რათა ისმინო ლოცვა, რომელსა ილოცავს მონა შენი ადგილსა ამას.
და	მცხ.ნეშტ2	და შენ შეისმინე მისი ზეცით, გამზადებულით შენით სამკჳდრებელით, და ულხინო და მისცე კაცსა გზისაებრ თჳსისა, ვითარცა სცნა გული მისი, რამეთუ შენ მხოლომან იცნი გულნი ძეთა კაცთანი,
და	მცხ.ნეშტ2	და შეისმინენ ზეცით, განმზადებულით სამკჳდრებელით შენით, და ჰყო ყოვლისა მისებრ, რაჲსათჳსცა გხადოდის შენ უცხოთესლი იგი, რათა იცნან სახელი შენი ყოველთა ერთა ქუეყანისათა და ეშინოდის შენდა, ვითარცა ერსა შენსა ისრაჱლსა, რათა საცნაურ იყოს, რამეთუ წოდებულ არს სახელი შენი სახლსა ამას ზედა, რომელი ვაშენე
და	მცხ.ნეშტ2	და შენ შეისმინე ვედრებისა მათისა და ლოცვისა მათისა და ყავ ზეცით სამართალი მათი.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ შეგცოდონ შენ, რამეთუ არავინ არს კაცი, რომელმან არა ცოდოს, და მოსრნე იგინი და მისცნე იგინი წინაშე პირსა მტერთასა, და წარტყუენნენ იგინი წარმტყუენველთა მათთა ქუეყანად მტერთა, ქუეყანად შორად, გინა მახლობელად.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ იყუნენ, უფალო, თუალნი შენნი ახილულ და ყურნი შენნი მსმენელ ვედრებასა ამის ადგილისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მღდელთა მათ უფლისათა ვერ ეძლო შესლვად სახლსა უფლისასა მას ჟამსა შინა, რამეთუ აღავსო დიდებამან უფლისამან სახლი იგი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მეფე და ყოველი ერი დასწყუედდეს საკლავებსა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყო სოლომონ დღესასწაული მას ჟამსა შჳდ დღე და ყოველი ისრაჱლი იყო მის თანა, და კრებული დიდი ფრიად შესავალთაგან ემათისად ვიდრე ჴევადმდე ეგჳპტისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყო დღესა მას მერვესა განსლვა, რამეთუ სატფურებაჲ იგი საკურთხევლისა ყო შჳდ დღე დღესასწაული.
და	მცხ.ნეშტ2	და ეჩუენა ღმერთი სოლომონს ღამესა და ჰრქუა მას: ვისმინე ლოცვისა შენისა და გამოვირჩიე ადგილი ესე თავისა ჩემისა სახლად შესაწირავთა.
და	მცხ.ნეშტ2	უკუეთუ შევიპყრა ცა და არა იყოს წჳმა, უკუეთუ უბრძანო მკალსა შეჭმად ხეთა, უკუეთუ მოვავლინო სიკუდილი ერსა ზედა ჩემსა,
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ თუალნი ჩემნი იყუნედ ახილულ და ყურნი ჩემნი მსმენელ ლოცვასა ამის ადგილისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მე აღუმართო საყდარი მეფობისა შენისა, ვითარცა აღუთქუ დავითს, მამასა შენსა, და ვარქუ: არა მოაკლდეს კაცი შენი წინამძღუარი ისრაჱლისაგან.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუან: რამეთუ დაუტევეს უფალი, ღმერთი მამათა მათთა, რომელმან გამოიყვანნა იგინი ქუეყანით ეგჳპტით, და ჰმსახურებდეს ღმერთთა უცხოთა და თაყუანის-სცემდეს მათ და ჰმონებდეს მათ, რომელ-იგი არა იცოდეს, ამისთჳს მოაწია მათ ზედა ყოველი ესე ბოროტი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქალაქნი იგი, რომელნი მოსცნა ქირამ სოლომონს, და აღაშენა იგინი სოლომონ და დაამკჳდრნა მათ შინა ძენი იგი ისრაჱლისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა სოლომონ ემათად სობაკისა და განამტკიცა იგი,
და	მცხ.ნეშტ2	და აღაშენა თოდომოსი უდაბნოსა და ყოველი ქალაქები ძნელი, რომელ აღაშენა ემათ,
და	მცხ.ნეშტ2	აღაშენნა ბეთრონი ზემო კერძო, ბეთრონი ქუემო, ქალაქნი ძნელნი, ზღუდე და ბჭენი მოქლონებით,
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი ერი, რომელი დაშთომილ იყო ქეტელისგან და ამორეველისგან და ფერეზელისა და ეველისა და იებუსელისა, რომელნი არა იყუნეს ძეთა ისრაჱლისაგანნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ასული იგი ფარაოსი აღმოიყვანა სოლომონ ქალაქით დავითისით სახიდ, რომელი-იგი უშენა მას, რამეთუ თქუა: ვერ დაეშენოს ცოლი ჩემი ქალაქსა ისრაჱლისასა, დავითის მეფისა, რამეთუ წმიდა არს, ვიდრე-იგი შევიდა მუნ კიდობანი იგი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინნა სიმართლისაებრ დავითისა დასნი იგი მღდელთანი მსახურებასა მათსა და ლევიტელნი იგი საცავსა მათსა მსახურებად და ქებად წინაშე მღდელთა სიტყჳსა, მისებრ დღითიდღედისა და მეკარენი განტოლვებისაებრ მათისა ბჭით - ბჭედ, რამეთუ ესრეთ იყო მცნებაჲ დავითისი, კაცისა მის ღმრთისაჲ
და	მცხ.ნეშტ2	და მოემზადა ყოველივე საქმარი, ვინა დღითგან დაეფუძნა, ვიდრე აღასრულა სოლომონ სახლი იგი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	მაშინ წარვიდა სოლომონ გასიონგაბერად, და ელამად - ზღჳსკიდესა ჰურიასტანად.
და	მცხ.ნეშტ2	და უთხრა მას სოლომონ ყოველნი სიტყუანი მისნი და არა თანაწარჴდა სიტყუასა სოლომონ, რომელი არა უთხრა მას.
და	მცხ.ნეშტ2	და იხილა დედოფალმან საბასმან სიბრძნე იგი სოლომონისი და სახლი იგი, რომელი აღაშენა,
და	მცხ.ნეშტ2	და არა მრწმენა სიტყუათაგან მათთა, ვიდრე მოვედ და ვიხილე თუალითა ჩემითა, და არა მითხრეს მე ზოგიცა სიმრავლისა ამის სიბრძნისა შენისა, რამეთუ უფროს შევიძინე იგი აწ სმენად, რომელი მესმოდა მე პირველ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოსცა მეფესა ასდაოცნი ტალანტნი ოქრო და სულნელი მრავალი ფრიად და ანთრაკი პატიოსანი და არა იყო ეგევითარი სულნელი, რომელი მოართუა დედოფალმან საბასმან მეფესა სოლომონს.
და	მცხ.ნეშტ2	და მონანიცა სოლომონისნი და მონანი ქირამისნი მოართმიდეს ოქროსა სოლომონს სოფერით და ძელსა ნაძჳსასა ანთრაკსა პატიოსანსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა მეფემან ძელითა ნაძჳსათა აღსავალი იგი სახლისა უფლისაჲ და სახლისა სამეფოსა ქნარები, ებნები გალობათა. და არასადა ხილულ იყო ეგევითარი ძელი, უპირატეს ქუეყანასა იუდასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო სასწორი ოქროსა, რომელსა მოართმიდეს სოლომონს წელიწადსა ერთსა, ექუსას სამეოცდაექუსი ტალანტი ოქრო.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა მეფემან სოლომონ ორასი ფარი ჭედილი ოქროსა, ექუსასი დრაკანი წმიდა იყო ერთსა მას ფარსა
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა მეფემან საყდარი პილოსძუალისა შუათა დიდი და შემოსა იგი ოქროთა რჩეულითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ათორმეტნი ლომნი დგეს ექუსთა მათ აღსავალთა იმიერ და ამიერ და არასადა იქმნა ესრეთ ყოველსა სამეფოსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი ჭურჭელი სოლომონისა იყო ოქროსაგან, და ყოველი ჭურჭელი სახლისა მის მაღნარისა ლიბანისა იყო ოქრო ხვეწილ, არად შერაცხილ იყო ვეცხლი დღეთა სოლომონისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი ეძიებდეს პირსა სოლომონისსა სმენად სიბრძნისა მისისა, რომელი მოსცა ღმერთმან გულსა მისსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო იგი მთავარ ყოველთა ზედა მეფეთა მდინარითგან ევფრატით ვიდრე ქუეყანადმდე უცხოთესლთა, ვიდრე საზღვრამდე ეგჳპტისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოსცა მეფემან ოქრო და ვეცხლი, ვითარცა თქუა, იერუსალჱმდ და ნაძჳ, ვითარცა ლეღუსულელი ველისა სიმრავლედ,
და	მცხ.ნეშტ2	გამოსლვა ცხენებისა ეგჳპტით სოლომონისა და ყოვლისაგან ქუეყანისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მეფობდა სოლომონ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა ორმეოც წელ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოკუდა სოლომონ და დაფლეს იგი ქალაქსა დავითის, მამისა მისისასა. და მეფობდა რობოამ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა რობოამ სჳქემად, რამეთუ სჳქემად მოვიდოდა ყოველი ისრაჱლი მეფობად მისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბნა რობოამ მოხუცებულნი, რომელნი დგეს წინაშე სოლომონისა, მამისა მისისა, ცხორებასა მისსა და ჰრქუა მათ: ვითარ გნებავს თქუენ, რა სიტყუა მიუგო ერსა ამას?
და	მცხ.ნეშტ2	და იგინი ეტყოდეს მას და ჰრქუეს: უკეთუ დღეს ექმნე სახიერ ერსა ამას და სათნო-იყო და ეტყოდი მათ სიტყუათა კეთილთა, იყუნენ შენდა მონა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.ნეშტ2	დაუტევა რობოამ ზრახვა იგი მოხუცებულთა, რომელთა-იგი აზრახეს მას კეთილად, და აზრახა ყრმათა, რომელნი აღზრდილ იყუნეს მის თანა, რომელნი-იგი დგეს მის წინაშე.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მათ: რა გნებავს თქუენ? მიუგო სიტყუა ერსა მას, რომელნი მეტყოდეს მე, და მრქუეს: შენ გჳლხინე უღლისა ამისგან, რომელი დაგვდვა მამამან შენმან.
და	მცხ.ნეშტ2	და ეტყოდეს ყრმანი იგი მის თანა აღზრდილნი: ესრეთ ეტყოდე ერსა მას, რომელნი გეტყოდეს შენ და თქუეს: მამამან შენმან დაგჳმძიმა უღელი ჩუენ ზედა, და შენ აღგჳმცირე ჩუენ, და აწ, ესერა, არქუ მათ: მცირე თითი ჩემი უმსხო არს წელთა მამისა ჩემისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ, მამამან ჩემმან გსწავლნა თქუენ უღლითა მძიმითა, და მე დაგირთო უღელსა თქუენსა. მამამან ჩემმან გსწავლნა თქუენ კუერთხითა, ხოლო მე გსწავლნე თქუენ ღრიაკალითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა იორობოამ და ყოველი იგი ერი რობოამისა მესამესა დღესა, ვითარცა-იგი ეტყოდა მათ მეფე, რამეთუ არქუა, ვითარმედ: მოდით ჩემდა მესამესა დღესა.
და	მცხ.ნეშტ2	მიუგო და ჰრქუა მათ მეფემან ფიცხლად და დაუტევა რობოამ მეფემან ზრახვა იგი მოხუცებულთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და არა ისმინა მეფემან ერისა მის, რამეთუ ღმრთისა მიერ იყო გარდაქცევა იგი, ვითარცა თქუა და დაამტკიცა იგი უფალმან სიტყუაჲ თჳსი, რომელსა იტყოდა ჴელითა აქია სელონელისითა რობოამისთჳს, ძისა ნაბატისა, და ყოვლისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.იობ	მერმე კუალად შესძინა იობ და თქუა იგავით:
და	მცხ.ნეშტ2	კაცნი ისრაჱლისნი ნეშტნი ქალაქებსა იუდასა საყოფლად თჳსა და მეფედ დაიდგინეს თავისა თჳსისა იერობოამ, ძე ნაბატისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეურაცხ-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა სახლი დავითისი ვიდრე აქა დღედმდე.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო სიტყუაჲ უფლისაჲ სამეას მიმართ, კაცისა ღმრთისა, ჰრქუა:
და	მცხ.ნეშტ2	და დაემკჳდრა რობოამ იერუსალჱმს და აღაშენა ქალაქები ზღუდოანი ჰურიასტანს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ადორაიმი, და ლაქისი, და აზეკა,
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ გამოასხნა იგინი იორობოამ და ძეთა მისთა, რათა არა ჰმსახურებდენ უფალსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და გამოასხნა იგინი ტომთაგან ისრაჱლისათა, რომელთა მოსცნეს გულნი მათნი გამოძიებად უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, და მოვიდეს იერუსალჱმდ შეწირვად მსხუერპლისა უფლისა ღმრთისა მამათა მათთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიყვანნა რობოამ თავისა თჳსისა ცოლად მოლათ, ასული იერიამუთისი, ძისა დავითისი და აბიათა, ასული ელიაბისი, იესესისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინნა რობოამ მთავრად აბია, ძე მააქაისი, წინამძღურად ძმათა მისთა, რამეთუ მეფობა გულსა ედვა მისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო მეხუთესა წელსა მეფობასა რობოამისა, აღმოვიდა სუსაკიმ, მეფე ეგჳპტისა, იერუსალჱმდ, რამეთუ შესცოდეს წინაშე უფლისა,
და	მცხ.ნეშტ2	და არცხჳნა მთავართა მათ ისრაჱლისათა და მეფისა, და თქუეს: მართალ არს ღმერთი.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ იყუნეს იგინი მონა და ცნან მონებაჲ ჩემი და მონებაჲ მეფეთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა რობოამ ფარები და ლახურები რვალისა მათ წილ, და დაადგინნა მათ ზედა სუსაკიმ და მთავარნი იგი თანამცორვალთანი, რომელნი სცვიდეს ბჭეთა მეფისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა-იგი შეიკდიმეს მათ, გარემიიქცა მათგან რისხვა უფლისაჲ, რათა არა განირყუნენ იგინი სრულიად, რამეთუ იუდასცა შორის იყუნეს სიტყუანი კეთილნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ბოროტი, რამეთუ არა წარემართა გული მისი გამოძიებად უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და სიტყუანი რობოამისნი პირველნი და უკუანაისკნელნი ანუ არა, აჰა ესერა, წერილ არიან სიტყუათა შინა სამეას წინაწარმეტყუელისათა და ადდოს მხილველისათა და საქმენი მისნი, ვითარ-იგი ჰბრძოდა რობოამ იორობოამს ყოველთა დღეთა მეფობდა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ეწყო აბია ბრძოლად ძალითა მბრძოლთა ძლიერთა ოთხას ათასითა კაცითა ძლიერითა და იორობოამ ეწყო მას რვაასი ათასითა ძლიერითა მბრძოლითა ძალითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ იტყჳთ თქუენ წინადადგომად პირსა სამეუფოსა უფლისასა ჴელითა ძეთა დავითისთა და თქუენ მრავალ ხართ ფრიად და თქუენ თანა ჴბონი ოქროსანი, რომელნი გიქმნნა თქუენ იორობოამ ღმერთად.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჩუენ უფალი ღმერთი ჩუენი არა დაგჳტევებიეს და მღდელნი მისნი მსახურებენ უფალსა, ძენი არონისნი და ლევიტელნი სამდღევროსა მათ ზედა შესწირვენ საკურთხეველსა ზედა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და, აჰა, ესერა, ჩუენ თანა მთავრად უფალი, მღდელნი მისნი და ნესტუები უწყებისა უწყებად თქუენ ზედა და თქუენ, ძენი ეგე ისრაჱლისანი, ჰბრძოდეთ აწ უფალსა ღმერთსა მამათა ჩუენთასა. უწყოდეთ, რამეთუ არა წარგემართოს თქუენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ივლტოდეს ძენი ისრაჱლისანი პირისაგან იუდასა და მოსცნა იგინი უფალმან ჴელთა მათთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოსრეს აბია და ერმან მისმან წყლულებითა დიდითა. დაეცნეს ისრაჱლისაგანნი წყლულნი ხუთი ათასი კაცთა ძლიერთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაამდაბლნა უფალმან ძენი ისრაჱლისანი მას დღესა შინა და განძლიერდეს ძენი იუდასნი, რამეთუ ესვიდეს იგინი უფალსა ღმერთსა მამათა მათთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და სხუანი სიტყუანი აბიასნი და საქმენი მისნი დაწერილ არიან წიგნსა ადადოს წინაწარმეტყუელისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა კეთილი სიწრფოება წინაშე უფლისა ღმრთისა თჳსისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და განიშორნა საკურთხეველნი უცხონი და მაღალნი, და შემუსრნა ძეგლები და მოკაფა სერტყები.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა იუდასა გამოძიებად უფლისა ღმრთისა მამათა მათთასა, რათა ჰყოფდენ შჯულთა მცნებათა უფლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ დამშჳდნა ქუეყანა და არა იყო ბრძოლა მათ წელთა შინა, დაუცხრო მათ უფალმან.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო ერი ასასი ჭურვილი და ფაროსანი, რომელთა აქუნდა ფარი და ლახუარი ქუეყანასა იუდისასა სამასი ათასი და ქუეყანასა ბენიამენისასა მშჳლდოსან-კაპარჭოსანი ორას ოთხმეოცი ათასი, ესე ყოველი მბრძოლნი ძლიერებისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და განვიდა ასა მიგებებად მისა და ეწყო მას ჴევსა მას ჩრდილოთ კერძო მარესასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ღაღად-ყო ასა უფლისა მიმართ ღმრთისა მისისა და თქუა: უფალო, არა-რა შეუძლებელ არს შენ მიერ განრინებად მრავალთა და მცირეთა და აწ განმაძლიერენ ჩუენ, უფალო ღმერთო ჩუენო, რამეთუ ჩუენ შენ გესავთ და სახელითა შენითა მოვედით სიმრავლესა ამას დიდსა ფრიად; უფალო, ღმერთო ჩუენო, ნუ განძლიერდებინ შენდა მიმართ კაცი
და	მცხ.ნეშტ2	და მოსრნა უფალმან ეთიოპელნი წინაშე იუდასა და ივლტოდეს ეთიოპელნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოსრეს დაბნები მათი გარემო გედორსა და იყო მათ ზედა განკრთომაჲ უფლისა მიერ და წარმოტყუენეს ყოველი ქალაქები მათი, რამეთუ მრავალი ნატყუენავი იყო მათი
და	მცხ.ნეშტ2	და მას ჟამსა შინა არა იყოს მშჳდობა შემავალისა და გამომავალისა, რამეთუ განკჳრვება იყოს ყოველსა ზედა სოფლებსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰბრძოდის თესლები თესლებსა და ქალაქი ქალაქსა, რამეთუ ღმერთმან განაკრთნეს იგინი ყოვლითა ჭირითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუენ განძლიერდით. და ნუ ეხსნებიედ ჴელნი თქუენნი, რამეთუ არს სასყიდელი საქმისა თქუენისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბა მეფემან იუდა და ბენიამენი და მწირნი იგი, რომელნი მწირობდეს მათ შორის ეფრემითგან და მანასეთ და სჳმეონით, რამეთუ შემოერთნეს მას და მოადგეს მრავალნი ისრაჱლისაგანნი, რაჟამს იხილეს მათ, რამეთუ უფალი ღმერთი მისი მის თანა არს.
და	მცხ.ნეშტ2	და განვიდა აღთქმით გამოძიებად უფლისა ღმრთისა მამათა მათთასა ყოვლითა გულითა და ყოვლითა სულითა.
და	მცხ.ნეშტ2	ხოლო მღდელნი იგი არა განაშორნა, მერმე იყუნეს ვეღარა იუდასა შორის და ისრაჱლსა, არამედ გული ასასი არა იყო სავსე ყოველთა დღეთა მისთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ბრძოლა არავინ იყო მისა, ვიდრე ოცდამეათხუთმეტედ წლამდე მეფობისა მისისა.
და	მცხ.ნეშტ2	აღვთქუ აღთქმა შორის შენსა და ჩემსა და შორის მამისა ჩემისა და შორის მამისა შენისა; და აჰა, ეგერა, მიგიძღუანე შენ ოქრო და ვეცხლი, მოვედ და განმაყენე მე ბაასა, მეფე ისრაჱლისა, რათა წარვიდეს იგი ჩემგან.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ თუალნი უფლისანი ხედვენ ყოველსა ქუეყანასა განძლიერებად ყოვლითა გულითა სავსითა მისა მიმართ, და აწ უმეცარ იქმენ ფრიად ამას ზედა, ამიერითგან იყოს ბრძოლა შენ ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	და განურისხნა ასა წინაწარმეტყუელსა მას და მისცა იგი საპყრობილედ, რამეთუ გული განუწყრა ამის სიტყჳსათჳს და განაქარვა ასა სიტყუაჲ იგი ერსა შორის მას ჟამსა შინა.
და	მცხ.ნეშტ2	დასნეულდა ასა ოცდამეცხრამეტესა წელსა მეფობისა მისისასა ფერჴნი ელმოდეს, და დასნეულდა ფრიად, და სნეულებასა მისსა არა ეძიებდა უფალსა, არამედ მკურნალთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაიძინა ასა მამათა თჳსთა თანა და აღესრულა ოცდამეათცხრამეტესა წელსა მეფობისა მისისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოსცა ძალი ყოველსა ქალაქებსა იუდასა ძნელოვანსა და დაადგინნა ერისთავნი ქალაქთა იუდასთა და ქალაქთა ეფრემისათა, რომელნი-იგი დაიპყრნა ასა, მამამან მისმან.
და	მცხ.ნეშტ2	არამედ უფალსა ღმერთსა მამისა თჳსისასა ეძიებდა, და მცნებათა მამისთა თჳსისათა ვიდოდა, და არა იყუნენ ვითარ ისრაჱლისანი საქმენი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამაღლდა გული მისი გზასა უფლისასა და აღ-ვეღა-იხუნა მღდელნი იგი და სერტყნი ქუეყანით იუდასით.
და	მცხ.ნეშტ2	და ესე არს რიცხჳ მათი სახლად და სახლად ტომებისა მათისა, ათასისთავნი იუდასნი, ედნა მთავარი და მის თანა ძენი ძლიერებისანი სამასი ათასნი;
და	მცხ.ნეშტ2	და ამისა შემდგომად იონან მთავარი და მათ თანა ორასოთხმოცი ათასი;
და	მცხ.ნეშტ2	და მისა შემდგომად იოზაბალ და მის თანა ასოთხმეოც ათასნი ძლიერნი ბრძოლასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მერმე ჰრქუა იოსაფატ მეფესა ისრაჱლისასა: გამოვიძიოღა დღეს უფლისა მიერ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს: არსღა კაცი ერთი კითხვად მის მიერ უფალსა და მე მოვიძულე იგი, რამეთუ არა წინაწარმეტყუელებს იგი ჩემთჳს კეთილსა, არამედ ყოველნი დღენი მისნი არიან ჩემთჳს ბოროტ. და ესე არს მიქეა, ძე იემლისი, და ჰრქუა იოსაფატ: ნუ იტყჳ ეგრე, მეფე
და	მცხ.ნეშტ2	და მოუწოდა მეფემან ისრაჱლისამან საჭურისსა ერთსა და ჰრქუა: სწრაფით მომგუარე მიქეა, ძე იემლისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და აქაბ, მეფე ისრაჱლისა და იოსაფატ, მეფე იუდასი, ჯდა კაცად-კაცადი საყდარსა თჳსსა შემოსილი სამკაულითა ფართოთა მათ კართა ბჭისათა სამარიასთა და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებდეს წინაშე მათსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნნა სედეკია, ძემან ქანაანისამან, ცრუწინაწარმეტყუელმან რქანი რკინისანი და თქუა: ესრე იტყჳს უფალი, ამით ურქენდე ასურეთსა, ვიდრე მოესრულოს.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა მიქეა: ცოცხალ არს უფალი, რამეთუ რასაცა მეტყოდის მე უფალი, მასცა ვიტყოდი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მას მეფემან: რაოდენგზის გაფუცე შენ, რათა არა მეტყოდი მე ცრუსა, გარნა ჭეშმარიტსა სახელითა უფლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა მიქეა: ვიხილე ისრაჱლი განთესილი მთათა ზედა, ვითარცა ცხოვარი, რომელსა არა არიან მწყემსი და თქუა უფალმან: არა აქუს წინამძღუარი, აწ მიიქეცინ კაცად-კაცადი სახიდ თჳსა მშჳდობით.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისმან იოსაფატს: არა გითხარა შენ, რამეთუ არა წინაწარმეტყუელებს ესე ჩემთჳს კეთილსა, არამედ ბოროტსა?
და	მცხ.ნეშტ2	და გამოვიდა სული და დადგა წინაშე უფლისა და თქუა: მე ვაცთუნო იგი და ჰრქუა მას უფალმან: რათა?
და	მცხ.ნეშტ2	და, აჰა ესერა, მოსცა უფალმან სული ტყუილისა პირსა ყოელთა წინაწარმეტყუელთა ამათ შენთასა და უფალი იტყოდა შენთჳს ბოროტსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მას მიქეა: აჰა, შენ იხილო მას დღესა შინა, რომელსა შეხჳდოდი საუნჯითი საუნჯედ დამალვად.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მას მიქეა: უკუეთუ მოქცევით მოიქცე მშჳდობით, არა ვიდრემე მეტყოდა მე უფალი, ისმინეთ ყოველმან ერმან.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღვიდა მეფჱ ისრაჱლისა და იოსაფატ, მეფჱ იუდასი, რემონად გალაადისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა იხილეს მთავართა მათ ეტლისათა, რამეთუ არა არს იგი მეფჱ ისრაჱლისა გარეწარჴდეს მას.
და	მცხ.ნეშტ2	არამედ სიტყუანიცა კეთილნი იპოვნეს შენ თანა, რამეთუ აღიხუნეს სერტყნი ქუეყანისაგან იუდასა და განამარტე გული შენი გამოძიებად უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაემკჳდრა იოსაფატ იერუსალჱმს და კუალად გან-ვე-ღა-ვიდა იოსაფატ ბერსაბეთაგან, ვიდრე მთადმდე ეფრემისა და მოაქცინა იგინი უფლისა მიმართ ღმრთისა მამათა მათთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინა მსაჯულები ყოველსა ქუეყანასა იუდასასა ძნელოვანთა ქალაქად.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ იყავნ შიში უფლისაჲ თქუენ ზედა, დაიმარხეთ და იქმოდეთ კეთილსა, რამეთუ არა არს უფლისა ღმრთისა ჩუენისა თანა სიცრუე, არცა თუალთ-ღება, არცა მიღება ქრთამისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იერუსალჱმსაცა დაადგინნა იოსაფატ მღდელთაგანნი და ლევიტელთაგანნი და ტომთაგანნი მთავარნი ისრაჱლისანი მსაჯულად უფლისა მიერ, რათა შჯიდენ სამართლად იერუსალჱმისა დამკჳდრებულთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამცნო მათ და ჰრქუა: ესრეთ იქმოდეთ შიშითა უფლისათა ჭეშმარიტებით და სრულითა გულითა.
და	მცხ.ნეშტ2	ყოვლისათჳს კაცისა, რომელი სარჩელად მოვიდოდის თქუენ წინაშე ძმათა თქუენთაგანნი, რომელნი მკჳდრ არიან ქალაქთა მათთა შორის სისხლისა და შორის ბრძანებასა და მცნებასა და სამართალსა და მსჯავრსა და განუჩინებდით მათ, რათა არა ცოდვიდენ უფლისა მიმართ და არა იყოს რისხვა თქუენ ზედა და ძმათა თქუენთა ზედა, ესრეთ იქმოდეთ და არა სცოდოთ
და	მცხ.ნეშტ2	და აჰა, ესერა, ამარია მღდელი თქუენ ზედა მთავრად და ყოველსავე სიტყუასა უფლისასა ზაბადია, ძე ისმაელისი, მთავარი სახლსა იუდასასა ყოვლისა მიმართ სიტყჳსა მეფისასა და მწიგნობარნი და ლევიტელნი წინაშე თქუენსა განძლიერდით და იქმოდეთ, და იყოს უფალი თქუენ თანა ყოვლისათჳს კეთილისა
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდეს და უთხრეს იოსაფატს და ჰრქუეს: მოვალს შენ ზედა ერი მრავალი წიაღკერძონი ზღჳსა ასურეთით, და აჰა, არიან იგინი ასარსათანს, რამეთუ ესე არს გადდი.
და	მცხ.დაბ	და მერმე კუალად შჳდნი თავნი აღმოსცენდეს მათვე თანა, წულილნი და ხორშაკეულნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეეშინა იოსაფატს ფრიად და მისცა გული თჳსი გამოძიებად უფლისა მიმართ სიტყჳსა მეფისასა და მწიგნობარნი და ლევიტელნი წინაშე
და	მცხ.ნეშტ2	და აღდგა იოსაფატ კრებულსა შორის იუდასსა, სახლსა შინა უფლისასა, წინაშე ეზოსა მას კარვისასა,
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა: უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო! შენ ხარ ღმერთი ცათა შინა და შენ უფლებ ყოველთა ზედა მეფეთა თესლთასა და ჴელთა შინა შენთა არს ძალი ძლიერებისა და არა ვინ არს წინააღმდგომ შენდა.
და	მცხ.ნეშტ2	შენ ხარ ღმერთი, რომელმან მოსრენ მკჳდრნი ამის ქუეყანისანი წინაშე ერისა შენისა ისრაჱლისა და მიეც იგი ნათესავსა აბრაჰამისსა, საყუარელისა შენისასა, საუკუნოდ,
და	მცხ.ნეშტ2	და დაემკჳდრნეს მას ზედა და აღაშენეს მას შინა სიწმიდე სახელისა შენისათჳს და თქუეს:
და	მცხ.ნეშტ2	უკუეთუ მოიწიოს ჩუენ ზედა ბოროტი, ანუ მახჳლი, ანუ სასჯელი, ანუ სიკუდილი, ანუ სიყმილი, ვდგეთ წინაშე სახლისა ამის და წინაშე შენსა, რამეთუ სახელი შენი წოდებულ არს სახლსა ამას და ვღაღადებდეთ შენდა მიმართ ჭირისა ამისთჳს მომავლისა ჩუენ ზედა და ისმინო და მიჴსნნე ჩუენ
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ, ესერა, ძენი ამონისნი და მოაბ და მთისა სეირისანი, რომელნი არა მოსცენ ისრაჱლსა განსლვად მათ მიერ და მოსლვასა მას მათსა ეგჳპტით, რამეთუ მოიქცეს მათგან და არა მოსრნეს იგინი.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ, აჰა, ესერა, მათ იწყეს ჩუენ ზედა მოსლვად და განსხმად ჩუენდა სამკჳდრებელით ჩუენით, რომელი-იგი მომეც ჩუენ.
და	მცხ.ნეშტ2	უფალო, ღმერთო ჩუენო! არა საჯო მათ შორის, რამეთუ არა არს ჩუენდა ძალ წინააღმდგომად მათა ესეოდენსა ამას სიმრავლესა დიდსა, რომელნი ესე მოსრულ არიან ჩუენ ზედა და არა ვიცით, რაჲ ვყოთ მათთჳს, არამედ შენდა მიმართ მხედვარ არიან თუალნი ჩუენნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი იუდა დგა წინაშე უფლისა და ყრმანი მათნი და ცოლნი მათნი,
და	მცხ.ნეშტ2	და ოზიელის ზედა, ძისა ზაქარიასა, ძეთაგან ბანესთა, ძეთა ელეელისთა, ძეთა მათთანისასათა და ლევიტელისათა ძეთაგანთა ისაფისთა. და იყო მის ზედა სული უფლისაჲ კრებულსა მას შორის
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა: ისმინეთ იუდამან და მკჳდრთა იერუსალჱმისათა, მეფემან იოსაფატ! ამას იტყჳს უფალი, ნუ გეშინინ თქუენ მათთჳს და ნუცა შეძრწუნდებით პირისაგან ერისა ამის მრავლისა, რამეთუ არა თქუენი არს ბრძოლა, არამედ უფლისაჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	ხვალე გარდავედით მათა, აჰა, ეგერა, აღმოვლენ იგინი აღმოსლვასა მას გამომატებულსა ასერისასა და პოვნეთ იგინი თავსა მას ზედა მძინარისა მის უდაბნოსა იერიელისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	არა არს თქუენი ბრძოლა ესე, გულისხმა-ყავთ და იხილეთ მაცხოვარებაჲ უფლისა თანა, იუდა და იერუსალიმ! ნუ გეშინინ, ნუცა შეძრწუნდებით ხვალე განსლვად და წყობად მათა, რამეთუ უფალი არს თქუენ თანა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოდრკა იოსაფატ პირსა ზედა თჳსსა და ყოველი იუდა, მკჳდრნი იერუსალჱმისანი, დაცჳვეს წინაშე უფლისა და თაყუანი-სცეს უფალსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღდგეს ლევიტელნი, ძეთაგანი კაათისნი და ძეთაგანი კორესნი, ქებად უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა ჴმითა დიდითა მაღლად.
და	მცხ.ნეშტ2	აღიმსთუეს განთიად და განვიდეს უდაბნოსა მას თეკვასასა და განსლვასა მას დადგა იოსაფატ, ღაღად-ყო და თქუა: ისმინეთ ჩემი იუდამან და მკჳდრთა იერუსალჱმისათა! ერწმუნენით უფალსა, ღმერთსა ჩუენსა, გერწმუნოს თქუენ, გრწმენინ წინაწარმეტყუელისა მისისა და წარგემართოს თქუენ
და	მცხ.ნეშტ2	და ზრახვა-ყო იოსაფატ ერისათჳს და დაადგინნა მგალობელნი და მაქებელნი აღსარებად და ქებად სიწმიდესა განსლვასა მას წინაშე ერისა და იტყოდეს: აუარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუე არს წყალობაჲ მისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა იწყეს ესეოდენ გალობად აღსარებისა, მოსცა უფალმან ბრძოლად ძეთა ამონისთა მოაბსა ზედა და მთისა სეირისათა, რომელნი გამოსრულ იყუნეს იუდასა ბრძოლად და ივლტოდეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღდგეს ძენი მოაბისნი და ძენი ამონისნი მკჳდრთა მათ ზედა მთისა სეირისათა მოჴოცად და შემუსრვად მათა. და მოასრულნეს მკჳდრნი სეირისნი, რამეთუ აღდგეს იგინი ურთიერთას, და მოისრნეს იგინი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იუდა მოვიდა სამსტროსა მას უდაბნოსასა და მოიხედეს და იხილეს სიმრავლე იგი ერისა მის და, აჰა, ესერა, ყოველნივე მომწყდარ იყუნეს და დაცემულ ქუეყანასა ზედა, და არა ვინ იყო განრინებულ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა იოსაფატ და ერი მისი ტყუენვად ნატყუენავისა მათისა და პოეს საცხოვარი ფრიად და ჭურჭელი და იავარი და ჭურჭელი გულისსათქმელი. და წარმოიღეს იგი და ყვეს სამი დღე ტყუენვასა მათსა ნატყუენავისასა, რამეთუ მრავალ იყო.
და	მცხ.ნეშტ2	და შევიდეს იერუსალჱმდ ებნითა და ქნარითა და ნესტჳთა სახლსა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაამკჳდრნა ქუეყანა მეფობასა იოსაფატისასა და დააცხრვნა ღმერთმან ყოველნი გარემონი მისნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მეფე იქმნა იოსაფატ იუდასა ზედა, ოცდაათხუთმეტისა წლისა იყო მეფობასა მისსა და ოცდახუთ წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისა აზუბა, ასული სალისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვიდოდა იგი გზასა ასასა, მამისა მისისასა, და არა გარდააქცია სიწრფოებისაგან ყოფად წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	არამედ მაღალნი იგი იყუნესვეღა, და მერმეცა ერსა მას არღავე წარემართა გული მათი უფლისა მიმართ ღმრთისა მამათა მათთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუანი იოსაფატისნი, პირველნი და შემდგომნი, აჰა, ესერა, წერილ არიან სიტყუათა იეუსთა, ძისა ანანისთა, რომელმან აღწერა წიგნი მეფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამისა შემდგომად ეზიარა იოსაფატ, მეფე იუდასი, ოქოზიას, მეფესა ისრაჱლისასა, და ამან უსჯულოებაჲ ქმნა ყოფად
და	მცხ.ნეშტ2	და მისლვად მისა და საქმედ ნავებისა და წარსლვად თარშიდ, და ქმნა ნავები გასიონგაბერს.
და	მცხ.ნეშტ2	და წინაწარმეტყუელებდა ელიეზარ, ძე ოდრიასი, რომელი იყო მარისით, იოსაფატს. ჰრქუა, რამეთუ დაეგე შენ ოქოზიას, აჰა, მოსრა უფალმან საქმე შენი და შეიმუსრა ნავები შენი და ვერ უძლო წარსლვად თარშიდ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ძმანი იორამისნი, ძენი იოსაფატისნი, ექუსნი: ეზრიელ, და იეელ, ზაქარია, და მისელ, და საფატია, და აზარია. ესე ყოველნი ძენი იოსაფატისნი, მეფისა იუდასნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მეფედ ყვეს მკჳდრთა იერუსალჱმისათა ოქოზია, ძე მისი უმრწამესი, მის წილ, რამეთუ ყოველნი ძენი მისნი უხუცესნი მოსწყჳდნეს ავაზაკთა, რომელნ-იგი მოუჴდეს მათ ზედა, არაბიელნი და ალიმაზონელნი, და მეფე იქმნა ოქოზია, ძე იორამის, მეფისა იუდასი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო ოქოზია ოცდაორისა წლისა, ოდეს დადგა იგი მეფედ და ერთ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისა გოთოლია, ასული ზამბრისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ზრახვასა მათსა ვიდოდა და წარვიდა იორამ თანად ძისა აქაბისა ბრძოლად აზაელისა, მეფისა ასურეთისა, რემოთ გულაადისასა, და სცეს ისრითა მეისართა იორამს.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიქცა იგი კურნებად იეზრაელად წყლულებისა მისგან, რომელ წყლეს ასურთა რამოთს შინა აზაელის, ბრძოლასა მას, მეფისა ასურეთისასა, და ოქოზია, ძე იორამისი, მეფე იუდასი, შთავიდა ხილვად იორამისა, ძისა აქაბისა, იაზარელად, რამეთუ სნეულ იყო.
და	მცხ.ნეშტ2	და ღმრთისა მიერ იყო გარდაქცევა და მოსლვა ოქოზიასი იორამისა და მი-რა-ვიდა, განვიდა მის თანა იორამ იეუისა, ძისა ნამესისა, ცხებულისა უფლისა მიერ.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა შურის-გებად იეუასა სახლსა ზედა აქაბისსა, პოვნა მთავარნი იუდასნი და ძმანი ოქოზიასნი, მსახურებდეს რა ოქოზიას და მოსწყჳდნა იგინი.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა იეუ მოძიება ოქოზიასი და პოეს იგი, რამეთუ იკურნებოდა სამარიას შინა და მოიყვანეს იგი იეუასა და მოკლა იგი და დაფლეს იგი, რამეთუ თქუეს, ვითარმედ: ძე იოსაფატისი არს, რომელი ეძიებდა უფალსა ყოვლითა გულითა მისითა და არა ვინ იყო სახლსა ოქოზიასასა, რომელმანმცა განამტკიცა ძალი მეფობისა
და	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა იხილა გოთოლია, დედამან მისმან, რამეთუ მოკუდა ძე მისი, აღდგა და წარწყმიდა ყოველი თესლი მეფეთა იუდასთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიყვანა იოსაბედ, ასულმან მეფისამან იოას, ძე ოქოზიასი, და გამოიპარა შორის ძეთა მეფისათა მოკლულთა და მისცა იგი და მზარდული მისი მაწოვნებელი საუნჯესა მას ცხედართასა. და დამალა იგი იოსაბედ, ასულმან იოსაფატისა მეფისამან, დამან ოქოზიასამან, ცოლმან იოვდაეს მღდლისამან, და დამალა იგი პირისაგან გოთოლიასა, და არა მოკლა იგი
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო მის თანა დამალული სახლსა შინა ღმრთისასა ექუს წელ. და გოთოლია მეფობდა ქუეყანასა იუდასასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და წელსა მეშჳდესა განძლიერდა იოდაე და მოიყვანა ასისთავები: აარია, ძე იორამისი, და ისმაელ, ძე იონანისი, და აზარია ძე ობედისი, და მასეა ძე ადაიაისი, და ელისაფან, ძე ზაქარიასი, მის თანა სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოადგეს იუდასა და შემოკრიბნეს ყოველნი ლევიტელნი ყოველთაგან ქალაქთა იუდასთა და მთავარნი ტომთა ისრაჱლისათანი და მოვიდეს და შემოკრბეს იერუსალიმად.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღთქუმა აღუთქუა ყოველმან კრებულმან იუდასამან სახლსა შინა უფლისა ღმრთისა მეფისა თანა. და მაშინ უჩუენა მათ ძე მეფისა და ჰრქუა მათ: აჰა, ძე მეფისა, ესე მეფობდინ, ვითარცა იტყოდა უფალი სახელისათჳს დავითისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ ესე სიტყუაჲ არს, რომელი ჰყოთ: მესამე თქუენგანი შევედინ შაბათსა მღდელთაგანნი და ლევიტელთაგანნი ბჭეთა მათ შესავალთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მესამე თქუენგანი სახლსა მეფისასა გარემოადეგინ და მესამე თქუენგანი დეგინ ბჭესა მას საშუალსა, და ყოველი ერი იყავნ ეზოსა სახლისა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ნუ ვინ შევალნ სხუაჲ სახლსა უფლისასა, გარნა მღდელნი და ლევიტელნი და მსახურნი იგი ლევიტელთანი. ესენი შევიდენ, რამეთუ წმიდა არიან და ყოველი ერი სცევდინ საცავსა მას უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და გარემოადგედ ლევიტელნი მეფესა გარემო და კაცად-კაცადსა მახჳლი ჴელსა მისსა და სხუაჲ, რომელი შევიდოდის სახლსა უფლისასა, მოკუედინ და იყუნედ კაცნი იგი მეფისა თანა შესლვასა და გამოსლვასა მისსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყვეს ლევიტელთა მათ და ყოველმან იუდამან ყოვლისა მისებრ, ვითარცა-იგი ამცნო იოდაე მღდელმან და წარიყვანა კაცად-კაცადმან ერი თჳსი დასაბამსა შაბათისასა, რამეთუ არა განაქარვა იუდაე მდღევარი იგი მსახურებაჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	და გამოიყვანა ძე იგი მეფისა და მოსცა მის ზედა შარავანდი იგი სამეფო და საწამებელნი და მეფე-ყვეს იგი და სცხეს მას იოედაე და ძეთა მისთა და თქუეს: ცხონდინ მეფე!
და	მცხ.ნეშტ2	და ესმა გოთოლიას ჴმაჲ იგი ერისა, რომელნი რბიოდეს და აღუარებდეს და აქებდეს მეფესა. და შევიდა მეფისა სახლსა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იხილა და, აჰა, ესერა, მეფე დგა სადგომელსა თჳსსა და შესლვასა მას დგეს მთავარნი და ნესტუები და მთავრები გარემო მეფისა და ყოველსა ერსა უხაროდა და სცემდეს ნესტუებსა და შემასხმელნი იგი სტჳრითა შესხმასა და ახიობდეს ქებასა და დაიპო გოთოლია სამოსელი თჳსი, ღაღად-ყო და თქუა: დასხმით დამესხმით
და	მცხ.ნეშტ2	და ამცნო იოდაე მღდელმან ასისთავთა მათ და მთავართა მათ ძლიერთასა და ჰრქუა მათ: გაიყვანეთ ეგე გარეშე ტაძრით და განვედით შემდგომად მისა და მოკუედინ მახჳლითა, რამეთუ თქუა მღდელმან მან: ნუ მოკუდებინ ეგე სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და სცეს მას შენდობა, და განვიდა ბჭეთა მათ საცხენოსათა სახლისა მეფისათა და მოკლეს იგი მუნ.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღუთქუა იუდაე აღთქმა შორის მისსა და შორის ერისა და მეფისა, რათა იყუნენ ერად უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შევიდა ყოველი ერი ქუეყანისა სახლსა მას ბაალ კერპისასა. და დაარღჳეს იგი და საკურთხევლები მისი და ძეგლები მისი და მოსრეს და დააწვლილეს, და მათ თანა ქურუმი იგი ბაალისი მოკლეს წინაშე საკურთხეველსა მისსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიყვანნა მამათმთავარნი იგი და ძლიერნი და მთავარნი ერისანი და ყოველი ერი ქუეყანისა და აღიყვანეს მეფე ტაძრად უფლისა, და შევიდა ბჭისა მისგან შინაგანისა ტაძრად მეფისა და დასვეს მეფე საყდარსა ზედა სამეუფოსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და განიხარა ყოველმან ერმან ქუეყანისამან, და ქალაქი დაყუდნა, და გოთოლია მოკლეს მახჳლითა.
და	მცხ.ნეშტ2	იყო იოას შჳდისა წლისა მეფობასა მისსა, და ორმეოც წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა საბია ბერსაბეთ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა იოას სიწრფოება წინაშე უფლისა ყოველთა დღეთა იოდაეს მღდლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიყვანნა თავისა თჳსისა იუას ორნი ცოლნი და ისხნა ძეებ და ასულებ.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო ამისა შემდგომად და განიზრახა იუას გულსა თჳსსა განგებისათჳს აღშენებად სახლისა უფლისათჳს.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბნის მღდელნი და ლევიტელნი და ჰრქუა მათ: განვედით ქალაქებსა იუდასა და მოკრიბეთ ვეცხლი ყოვლისაგან ისრაჱლისა განსაძლიერებლად სახლისათჳს უფლისა წლითი წლად და ისწრაფეთ სიტყუად. და არა ჰრწმენა ლევიტელთა ესე.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ გოთოლია იყო უსჯულო და ძეთა მისთა დაარღჳეს სახლი ესე ღმრთისაჲ და სიწმიდე სახლისა ამის ყვეს ბაალიმისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა მეფემან: ქმენით გუადრუცი და დადგით იგი ბჭეთა თანა სახლისა უფლისათა გარეშე.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოსცეს ყოველთა მთავართა, ყოველმან ერმან და შეიღებდეს გვადრუცსა მას, ვიდრე აღივსო.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა შემოაქუნდა გუადრუცი წინაშემდგომელთა მათ მეფისა მიმართ ჴელითა ლევიტელთათა და ვითარცა იხილეს, რამეთუ ფრიად იყო ვეცხლი იგი, მოვიდა მწიგნობარი მეფისა, წინაშემდგომელი იგი მღდელისა მის დიდისა, და წარმოიღეს ვეცხლი იგი გვადრუცისა მისგან და დადვეს თჳსსავე ადგილსა. ესრეთ ყოფდეს დღითი დღედ და შეკრიბეს ვეცხლი დიდძალი
და	მცხ.ნეშტ2	და მისცეს იგი მეფემან და იოდაე მღდელმან მოქმედთა მათ საქმისათა, საქმისა მის ტაძრისა უფლისათა, და დაადგინნეს სასყიდლითა ქვისმკუეთელნი და ხურონი განსაგებელად ტაძრისა მის უფლისა და იქმოდეს მოქმედნი იგი საქმესა მას.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა აღასრულეს, მოიღეს მეფისა და იოდაესა ნეშტი იგი ვერცხლისა მის და შექმნეს იგი ჭურჭლად ტაძრისათჳს უფლისა, ჭურჭლად სამსახურებელად მსხუერპლთათჳს და ფიალები ოქროსა და ვეცხლისა. და შეიწირვოდა მსხუერპლები სახლსა უფლისასა მარადის ყოველთა დღეთა იოდაესთა
და	მცხ.ნეშტ2	დაბერდა იოდაე სავსებითა და აღესრულა ასოცდაათისა წლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღსრულებასა მისსა დაფლეს იგი ქალაქსა დავითისა საფლავსა მეფეთასა, რამეთუ ქმნა კეთილი ისრაჱლისა თანა და ღმრთისა მიმართ სახლისა მისისათჳს.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო, შემდგომად აღსრულებისა მის იოდაესა შევიდეს მთავარნი იგი იუდასნი და თაყუანის-სცეს მეფესა. მაშინ ერჩდა მათ მეფე.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაუტევეს უფალი ღმერთი მამათა მათთა და მსახურებდეს კერპთა და ასტრატეთა, და იყო რისხვა უფლისა იუდას ზედა და იერუსალჱმსა მათ დღეთა შინა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მიივლინნეს მათა წინაწარმეტყუელნი, რათამცა მოიქცეს უფლისა და არა ისმინეს და უწამებდეს მათ და არავე ისმინეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და სულმან უფლისამან განაძლიერა აზარია, ძე იოდაესი, მღდელი და აღდგა ერსა წინაშე და თქუა: ამას იტყჳს უფალი, რასათჳს თანაწარვლით მცნებათა უფლისათა, აჰა, არა წარგემართოს, რამეთუ დაუტევეთ უფალი და მანცა დაგიტევნეს თქუენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაესხნეს მას და ქვა დაკრიბეს ბრძანებითა იუას მეფისათა ეზოსა შინა სახლისა უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და არა მოიხსენა იუას წყალობისა მის, რომელი ყო მის თანა იოდაე, მამამან მისმან, და მოკლა ძე მისი და, ვითარცა მოკუდებოდა, თქუა: იხილენ უფალმან და საჯენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო აღსრულებასა მას წელიწადისასა, აღმოვიდა მათ ზედა ერი ასურეთისა, და მოუჴდეს იუდასა და იერუსალჱმსა და მოსრნეს ყოველნი მთავარნი ერისანი ერსა შორის, და ყოველი მონაგები და საფასე მათი წარუძღუნეს მეფესა დამასკისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ მცირედითა კაცითა მოვიდა ერი ასურეთისა და ღმერთმან მისცნა იგინი ჴელთა მათთა, ერი იუდასი დიდძალი ფრიად, რამეთუ დაუტევეს უფალი ღმერთი მამათა მათთა და იოასის თანაცა იყო სასჯელი.
და	მცხ.ნეშტ2	და შემდგომად წასლვისა მის მათისა მისგან დატევებისა მისთჳს უფლისა დასცა იგი უფალმან სენითა დიდითა და დაესხნეს მას მონანი მისნი სისხლისა მისთჳს ძისა იოადესა მღდელისა და მოკლეს იგი ცხედარსა თჳსსა ზედა და დაფლეს იგი ქალაქსა დავითისასა, ხოლო მეფეთა საფლავსა არა დაფლეს იგი
და	მცხ.ნეშტ2	და რომელთა მოკლეს იგი, იყუნეს ერნი და ზაბელ, ძე ამეათისა, ამანიტელი, და იოზაბედ, ძე სამარითისი, მოაბელი
და	მცხ.ნეშტ2	და სამნი ძენი მისნი. ესე ხუთნი მოუჴდეს მას და მოკლეს იგი, რამეთუ ამასია, ძე იოასისა, მეფობდა ოცდაცხრა წელ, მეათე დავითისითგან და ნეშტნი სიტყუანი იოადისნი, აჰა, ესერა, წერილი არიან წიგნთა მეფეთასა და მეფობდა ამასია, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	და დადგა იორამ მეფობასა თჳსსა ზედა და განძლიერდა და მოსწყუდნა ყოველნი ძმანი მისნი მახჳლითა და მთავართაგანნი ისრაჱლისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო იორამ ოცდათორმეტისა წლისა, ოდეს დადგა იგი მეფობასა ზედა თჳსსა, და რვა წელ მეფობდა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და არა ინება უფალმან აჴოცად სახლი დავითისი აღთქმისა მისთჳს, რომელი აღუთქუა დავითს და ვითარცა-იგი ჰრქუა მას მიცემად სანთლად ძეთა მისთა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.ნეშტ2	მათ დღეთა შინა განდგა ედომი იუდასაგან და დაიდგინეს თავისა თჳსისა ზედა სხუაჲ მეფე.
და	მცხ.ნეშტ2	და წარვიდა იორამ მთავართა თჳსთა თანა და ყოველი ცხენები მისი მის თანა. და იყო, ვითარცა აღდგა იგი ღამე და მოსრა ედომმან, რომელთა გარემოეცვა იგი და მთავარნი იგი ეტლებისანი, და ივლტოდა ერი იგი საყოფლად თჳსა.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ ამანცა ქმნნა მაღალნი ქალაქებსა იუდასასა და აცოდვნა მკჳდრნი იერუსალჱმისანი და აცთუნა იუდა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოუჴდა მას წიგნი ელიასგან წინაწარმეტყუელისა და თქუა: ამას იტყჳს უფალი, ღმერთი დავითის, მამისა შენისაჲ, რამეთუ არა ხჳდოდე შენ გზასა იოსაფატის, მამისა შენისა, და გზასა ასასასა, მეფისა იუდასასა.
და	მცხ.ნეშტ2	არამედ მიხუედ შენ გზათა მეფეთა ისრაჱლისათა და აცოდვე იუდა და მკჳდრნი იერუსალჱმისანი, ვითარცა-იგი ცოდა სახლმან აქაბისმან, და ძმანი შენნი, ძენი მამისა შენისანი, მოსწყჳდენ მახჳლითა, უმჯობესნი შენსა.
და	მცხ.ნეშტ2	აჰა, ესერა, დაგცეს შენ უფალმან წყლულებითა დიდითა და ერი შენი, და ძენი შენნი, და ცოლნი შენნი და ყოველი მონაგები შენი.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღადგინნა უფალმან იორამის ზედა უცხოთესლნი არაბიელნი და მოზღუანენი ეთიოპელნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოუჴდეს იუდას ზედა და ჰმძლავრობდეს და წარიღეს ყოველი საფასე, რაოდენი პოეს სახლსა შინა მეფისასა, და ძენი მისნი და ასულნი მისნი წარიყვანნეს. და არა დაურჩა მას ძეთაგან, გარნა ოქოზია, ხოლო უმრწამეს ძეთა მისთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იგუემებოდა დღითი დღე და ვითარცა მოიწია ჟამი დღეთა მისთა, მეორესა დღესა გამოვიდა ნაწლევი მისი სენითურთ და მოკუდა იგი სენითა მით ბოროტითა და არა ყო ერმან მან განღება პატივითა, ვითარცა განღება მამათა მისთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო იგი ოცდაათორმეტისა წლისა ოდენ, ოდეს დადგა მეფედ, და რვა წელ მეფობდა იერუსალჱმს და ვიდოდა იგი არაქებულად. და მოკუდა იორამ და დაეფლა იგი ქალაქსა დავითისასა, ხოლო არა საფლავსა მეფეთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	ოცდახუთის წლისა იყო ამასია, ოდეს მეფე იქმნა. და ოცდაცხრა წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისა იოადიმ იერუსალიმით.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა სიწრფოებაჲ წინაშე უფლისა, არამედ არა გულითა სავსითა.
და	მცხ.ნეშტ2	ხოლო ძენი მათნი არა მოსწყჳდნა სჯულისა მისებრ ბრძანებულისა უფლისა მიერ, ვითარცა წერილ არს, რომელ-იგი ამცნო უფალმან და ჰრქუა: არა მოსწყჳდნე მამანი შვილთათჳს და არცა მოსწყჳდნე შვილნი მამათათჳს, არამედ კაცად-კაცადი თჳსითა ცოდვითა მოკუდეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბა ამასია ყოველი სახლი იუდასი და დაადგინნა იგინი სახლად და სახლად მამულებისა მათისაებრ ათასისთავებად, ასისთავებად ყოველსა იუდასა ზედა და იერუსალჱმსა, და აღრაცხნა იგინი ოცით წლითგან და უზეშთაესი და იყუნეს იგინი სამასი ათას ძლიერნი, რომელნი განმზადებულ იყუნეს ბრძოლად და რომელთა აქუნდა ლახვარი ფარი
და	მცხ.ნეშტ2	და ვეცხლისფრდილნი ისრაჱლისაგანი ასი ათასი ძლიერი ძალითა ასითა ტალანტითა ვეცხლითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და კაცი ღმრთისაჲ ვინმე მოვიდა ამასიასა და ჰრქუა მას: მეფე, არა მოვიდეს შენ თანა ერი ისრაჱლისა, რამეთუ არა არს უფალი ისრაჱლისა თანა და ყოველთა თანა ძეთა ეფრემისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	უკუეთუ ჰგონებდე ძლევად მათგან, გარცხჳნოს შენ უფალმან წინაშე მტერთა შენთა, რამეთუ უფლისა მიერ არს განძლიერება და გარეშექცევა სივლტოლად.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა ამასია კაცსა მას ღმრთისასა: რაჲ ვყო ასისა მისთჳს ტალანტისა ვეცხლისა, რომელ მივეც ერსა ისრაჱლისასა? და ჰრქუა კაცმან მან ღმრთისამან: შესაძლებელ არს უფლისა მიერ მოცემად შენდა უმრავლესი მისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და გააშორა ამასია ერი იგი, რომელ მოსრულ იყო მისა ეფრემისგანი, რათა წარვიდენ ადგილსა თჳსსა. და განრისხდეს იუდასა ზედა ფრიად და მიიქცეს ადგილად თჳსსა რისხვითა გულისწყრომისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	ხოლო ამასია განძლიერდა და წარიყვანა ერი თჳსი და წარვიდა ღელესა მარილთასა და მოსრნა მუნ ძენი სეირისნი ათი ათასი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ათი ათასიცა ცოცხალი აღიპყრეს ძეთა იუდასთა და მოიყვანნეს იგინი მწვერვალსა მას კლდისასა და გარდააჭრნეს იგინი მწვერვალსა მას კბოდისასა და ყოველნი განსქდეს.
და	მცხ.ნეშტ2	ხოლო ძენი იგი ძლიერებისანი, რომელნი გარეწარიქცივნა ამასია და არა წარიყვანნა მის თანა ბრძოლად, დაესხნეს ქალაქებსა იუდასასა სამარიათგან ბეთრონამდე და მოსრეს მათ შორის სამ ათასი კაცი და წარიღეს ნატყუენავი მრავალი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო შემდგომად მოქცევისა მის ამასიასა მოსრვისაგან ედომისა, მოიხუნა მათგან კერპნი იგი ძეთა სეითისთანი და დაიდგნა იგინი თავისა თჳსისა ღმერთად, მათ წინაშე თაყუანის-სცემდა და მათ უზორვიდა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო რისხვა უფლისაჲ ამასიას ზედა და მოუვლინნა მას წინაწარმეტყუელნი და ჰრქუა მას: რასათჳს მოიძიენ კერპნი ერისანი მის, რომელთა ვერ განარინეს ერი მათი ჴელთაგან შენთა?
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო სიტყუასა მას მათსა მისა მიმართ და მან ჰრქუა მას: ნუუკუე თანამზრახველ მეფისა გყავ, ეკრძალე თავსა შენსა, რათა არა გტანჯო შენ. და დადუმნა წინაწარმეტყუელი იგი და თქუა, რამეთუ ვიცი, ვითარმედ ეგულებოდა მოკლვა შენი უფალსა, რამეთუ ჰყავ ესე და ისმინე ზრახებისა ჩემისა
და	მცხ.ნეშტ2	და მოუვლინა იუდას, მეფემან ისრაჱლისამან, ამასიას, მეფესა იუდასასა და ჰრქუა: ოქოზი, რომელ არს ლიბანესა ზედა, და ჰრქუა: მოეც ასული შენი ძესა ჩემსა ცოლად და, აჰა, ესერა, მოვიდენ მჴეცნი ველისანი, რომელ არიან ლიბანესა და მოვიდეს მჴეცნი იგი და დათრგუნეს აქუქი, რომელ არს ეკალი. და სთქუ შენ
და	მცხ.ნეშტ2	ვითარმედ: აჰა, ესერა, მოვსარ მე იდუმეა, და აღგამაღლა შენ გულმან შენმან მძიმემან აწ ჯედ სახლსა შენსა მშჳდობით და რასათჳს აღგაზრზენს შენ ბოროტი, დაეცე შენ და იუდა შენ თანა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღმოვიდა იოას, მეფე ისრაჱლისა, და შეიმთხჳვნეს ერთიერთსა იგი და ამასია, მეფე იუდასი, ბეთსამუსსად, რომელ არს იუდასი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იძლია იუდა წინაშე პირსა ისრაჱლისასა და ივლტოდა კაცად-კაცადი საყოფელად თჳსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამასია, მეფე იუდასი, ძე იოასისი, ივლტოდა და ეწია და შეიპყრა იგი იოას, მეფემან ისრაჱლისამან, ბეთსამუსს და შეიყვანა იგი იერუსალიმს და დაარღჳა ზღუდისაგანი იერუსალჱმისა ბჭითგან ეფრემისით ვიდრე ბჭემდე საკიდურისა სამასი წყრთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო ოქრო და ვეცხლი და ყოველი ჭურჭელი, რაოდენი იპოა სახლსა შინა ღმრთისასა და აედომსა თანა და საუნჯეთა სახლისა მეფისათა და ძენი იგი მწირთანი წარიხუნა და წარვიდა სამარიად.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველნი სიტყუანი ამასიასნი პირველნი და უკანასკნელნი, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა მეფეთა იუდასათა და ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიყვანა ყოველმან ერმან ქუეყანისამან ოზია, ძე მისი, და იყო იგი ათექუსმეტის წლისა და მეფე ყვეს იგი ამასიას წილ, მამისა მისისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამან აღაშენა აელათი და მოაქცია იგი იუდასსა და შემდგომად სიკუდილისა მამისა მისისა მეფისა.
და	მცხ.ნეშტ2	ძე ათექუსმეტისა წლისა მეფე იქმნა ოზია, ერგასისდაორ წელ იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა იექელია იერუსალჱმით.
და	მცხ.ნეშტ2	და განვიდა და ჰბრძო უცხოთესლთა და დაარღჳვნა ზღუდენი გეთისა, იაბისნი და ზღუდენი აზოტესანი, და აღაშენნა ქალაქნი აზოტესანი უცხოთესლთა შორის.
და	მცხ.ნეშტ2	და განაძლიერა იგი უფალმან უცხოთესლთა ზედა და არაბიელთა, რომელნი მკჳდრ იყუნეს პეტრას და მივნეელთა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოართმიდეს მინეველნი ძღუენსა ოზიასა, და ითქმოდა სახელი მისი ვიდრე შესავალადმდე ეგჳპტისა, რამეთუ განძლიერდა იგი, ვითარცა სიმაღლედ.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღაგო ოზია გოდლები იერუსალჱმს ბჭესა მას ზედა საკიდურისასა და ბჭესა მას ზედა ჴევისასა და ყოველთა კიდეთა და განამტკიცა ქალაქი.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღაშენა გოდლები უდაბნოს და აღმოკუეთა ჯურღმულები მრავალი, რამეთუ იყო საცხოვარი მრავალ ვაკესა მისა სეფელას, ერი და ვენაჴისმოქმედნი მთათა გარე და კარმელის ზედა, რამეთუ ქუეყანისსაქმესა მოყვარე იყო.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო ოზიასი ერი, რომელი ჰყოფდა ბრძოლასა განმავალნი წყობასა რიცხჳთ. და იყო რიცხჳ იგი იერუსალჱმით მწიგნობრისათა და მასეა მსაჯულისათა და ჴელითა ანანიასითა, მსახურისა მის მეფისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მათ თანა ძალი მბრძოლთა სამასშჳდ ათას და ხუთას: ესენი იყუნეს, რომელნი ჰყოფდეს ბრძოლასა ძლიერებისასა ძალითა შემწედ მეფისა მტერთა მიმართ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოუმზადებნ ოზია ყოველსა მას ერსა ფარსა, და ლახუარსა, ჯაჭუსა, და ჩაფხუტსა, მშჳლდსა, და ისარსა, და შურდულსა სისრად ქვისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა იერუსალჱმს მანქანები მანქანებად რჩეულად, რათა იყუნენ გოდოლთა ზედა სისრად ისრითა და ქვებთა დიდ-დიდთა და განითქუა მომზადება იგი ამათ საქმეთა შორად, რამეთუ საკჳრველი ქმნა საშინელად ვიდრე განძლიერდა ფრიად.
და	მცხ.ნეშტ2	და შევიდა მისა აზარია მღდელი და მის თანა მღდელნი უფლისანი ოთხმეოცნი, ძენი ძლიერებისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მიიქცა მისა მღდელი იგი მთავარი და სხუანი იგი და, აჰა ესერა, მას აჩნდა კეთროვნებაჲ შუბლსა მისსა და ასწრაფებდეს მას მღდელნი იგი გარდამოსლვად მიერ და თჳთ იგიცა ისწრაფდა გარდამოსლვად, რამეთუ ამხილა მას უფალმან.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო ოზია მეფე კეთროვან ვიდრე დღემდე სიკუდილისა მისისა და სახლსა შინა აფუთიოსისასა ჯდა განკეთროვნებული, რამეთუ განეშორა სახლისაგან უფლისა. და იოთამ იყო ძე მისი მეფობასა მისსა ზედა, და სჯიდა ერსა ქუეყანისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და სიტყუანი ოზიასნი პირველნი და შემდგომნი წერილ არიან ესაიას მიერ წინაწარმეტყუელისა, ძისა ამოსისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაიძინა ოზია მამათა მისთა თანა ველსა მას საფლავისა მის მეფეთასა, რამეთუ თქუეს, ვითარმედ: კეთროვან არს, და მეფობდა იონათამ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	ძე ოცდახუთისა წლისა იყო იონათამ მეფობასა მისსა და ათექუსმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისა იერუსა, ასული სადუკისი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იწყო სიწრფოებაჲ წინაშე უფლისა ყოვლისა მისებრ, ვითარცა ქმნა ოზია, მამამან მისმან, არამედ არა შევიდა ტაძრად უფლისა. და მერმე ერი იგი გან-ვე-იხრწნებოდა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამან აღაშენა ბჭე იგი სახლისა უფლისაჲ მაღალი და ზღუდესა ოფლასასა აშენა ფრიად.
და	მცხ.ნეშტ2	ქალაქები აღაშენა მთასა იუდასასა და მაღნართა შინა საყოფლები და გოდლები.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამან ჰბრძო მეფესა ძეთა ამონისთასა და განძლიერდა მის ზედა და მოსცემდეს მას ძენი ამონისნი წლითი წლად ასსა ტალანტსა ვერცხლსა, რომელ არს ასი ქანქარი და ასი ათასსა საწყავსა იფქლსა და ათი ათასსა ქრთილსა. ამას მოართმიდეს მას მეფე ამონ წლითი წლად პირველსა წელსა და მეორესა და მესამესა
და	მცხ.ნეშტ2	და სხუანი სიტყუანი იონათამისნი და ბრძოლანი და საქმენი მისნი, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა მეფეთა იუდასთა და ისრაჱლისთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო წლისა ოცდახუთისა, ოდეს დაჯდა მეფედ, და იმეფა ათექუსმეტ წელ იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაიძინა იონათამ მამათა მისთა თანა და დაეფლა ქალაქსა დავითისსა და მეფობდა აქაზ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	ძე ოცისა წლისა იყო აქაზ მეფობასა მისსა და ათექუსმეტ წელ მეფობდა იერუსალემს და არა ქმნა სიწრფოება წინაშე უფლისა, ვითარცა-იგი დავით, მამამან მისმან.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვიდოდა იგი გზათა მათებრ მეფეთა ისრაჱლისათა და რამეთუ გამოქანდაკებულნიცა ქმნნა.
და	მცხ.ნეშტ2	ხატთა მათთა უზორვიდა ქუეყანასა ბენიამენისასა და განყვანდეს შვილნი მისნი ცეცხლსა საძაგელებათაებრ წარმართთასა, რომელნი მოსრნა უფალმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა,
და	მცხ.ნეშტ2	და უკმევდა მაღალთა ზედა და ერდოებსა ზედა ქუეშე და ყოველსა ხესა მაღნარისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამისთჳს მოსცა იგი უფალმან ჴელთა მეფისა ასურისათა და მოსრა და წარტყუენა ტყუედ მრავალნი დამასკედ და შეასმინა მეფესა ისრაჱლისასა და ტანჯნა იგინი დიდად წყლულებითა დიდითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოკლა ეზექრი ძლიერმან ეფრემისთამან ამასია, ძე მეფისა, და ეზრიკამ, მთავარი სახლისა მისისა, და ელკანა, მსახური მეფისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და წარტყუენეს ძეთა ისრაჱლისათა ძმათაგან მათთა სამ ათასი დედაკაცი და ძენი, ასულნი მათნი და ნატყუენავი მრავალი წარტყუენეს მათგან და შეიღეს ნატყუენავი იგი სამარიად.
და	მცხ.ნეშტ2	და მუნ იყო წინაწარმეტყუელი უფლისაჲ, ოდედ სახელი მისი, და განვიდა შემთხუევად ერისა მის, რომელი მოვიდოდა სამარიად, და ჰრქუა მათ: აჰა, ესერა, რისხვაჲ უფლისა ღმრთისა მამათა თქუენთასა იუდასა ზედა. და მოგცნა იგინი ჴელთა თქუენთა და მოსრენით მათ შორის რისხვით და ვიდრე ცადმდე მიიწია ესე
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ თქუენ იტყჳთ იუდასა და იერუსალჱმსა დამონებად და მჴევლებად დაპყრობასა, აჰა, ესერა, მე თქუენ თანა ვარ მოწამედ უფლისა ღმრთისა თქუენისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღდგეს მთავარნი ძეთაგან ეფრემისათანი: აზარია, ძე იონანისი, და ბარაქია, ძე მოსოლამოთისი, და ეზეკია, ძე იელემისი, და ამასია, ძე ადაასი, მომავალთა მათ წინაშე ბრძოლით.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუეს მათ: არა შემოიყვანოთ აქა ჩემდა ტყუე, რამეთუ ცოდვა არს ესე ჩუენდა უფლისა მიმართ და თქუენ იტყჳთ დართვად ცოდვა ცოდვასა ზედა ჩუენსა და უმეცრებაჲ უმეცრებასა ზედა ჩუენსა, რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩუენნი და რისხვა გულისწყრომისა უფლისაჲ არს ისრაჱლსა ზედა
და	მცხ.ნეშტ2	და მერმეცა იდუმელნი და-ვე-ესხნეს და მოსრეს იუდას შორის მრავალი, და წარიღეს ტყუჱ.
და	მცხ.ნეშტ2	და უცხოთესლნი მოეტევნეს ქალაქებსა მას ვაკისასა და ჩრდილოთ კერძო იუდასა, და დაიპყრეს ბეთსამუსი, და იალონი, და გადეროთი, და სიოქოა და დაბნები მისი, და თამნა, დაბნები მისი, და გამეზა და დაბნები მისი, და დაემკჳდრნეს მათ შინა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა მის ზედა თაგალათფალნასარ, მეფე ასურეთისა, და მოსრა იგი.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიღო აქაზ, რაჲ-იგი იყო საფასე სახლისა უფლისაჲ, და სახლისა სამეფოსა, და მთავართა, და მისცა იგი მეფესა ასურეთისასა და არად შესაწევნელ ექმნა მას, არამედ უფროსღა საჭირველ.
და	მცხ.ნეშტ2	და თქუა აქაზ მეფემან: გამოვიძინე ღმერთნი დამასკისანი, რომელნი მგუემენ. და თქუა, ვითარმედ: ღმერთნი, მეფისა ასურეთისანი, იგინი განაძლიერებენ მათ, აწ მათ უგო მეცა და შემეწეოდიან მე და ესენი ექმნნეს მათ საწერტელ ყოველსა ისრაჱლსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და განაშორა აქაზ ჭურჭელი სახლისა უფლისაჲ. და დაარღჳა იგი და დაჰჴსნნა კარნი სახლისა უფლისანი, და ქმნა იგინი საკურთხეველებად ყოველთა ყურეთა იერუსალჱმისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველთა ქალაქ-ქალაქად იუდასთა ქმნნეს მაღალნი კუმევად ღმერთთა უცხოთესლთასა და განარისხეს უფალი, ღმერთი მამათა მათთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუანი აქაზისნი და საქმენი მისნი პირველნი და უკანასკნელნი, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნსა მეფეთა იუდასთა და ისრაჱლისათა. და მოკუდა აქაზ მამათა მისთა თანა და დაეფლა ქალაქსა დავითისსა, ხოლო არა დაფლეს იგი საფლავსა მეფესა იუდასთასა და მეფობდა ეზეკია, ძე მისი, მის წილ
და	მცხ.ნეშტ2	და ეზეკია მეფე რაჲ იქმნა, იყო იგი ოცდახუთის წლისა და ოცდა-ცხრა წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისა აბაუთა, ასული ზაქარიასი.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეიყუანნა მღდელნი და ლევიტელნი და დაადგინნა იგინი ადგილსა მას ზედა მზისა აღმოსავლით კერძო.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მათ: ისმინეთ, ლევიტელნო! აწ განიწმიდენით და განწმიდეთ სახლი უფლისა ღმრთისა მამათა თქუენთასა და განაბნიეთ ყოველი არაწმიდაჲ სიწმინდეთაგან.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ განდგეს მამანი ჩუენნი და ქმნეს ბოროტი წინაშე უფლისა და დაუტევეს იგი და გარემიიქციეს პირი მათი კარვისაგან უფლისა და ზურგი შეაქციეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაჴსნეს ბჭენი ტაძრისანი და დაშრიტნეს სანთელნი, და საკმეველი არა აკმიეს, და ყოვლად დასაწველნი არა შეწირნეს წმიდისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი იუდასა ზედა და იერუსალჱმსა ზედა და მისცნა იგინი განსაკრთოლველად და განსარყუნელად, და დასატჳნველად, ვითარცა-ეგე ხედავთ თუალითა თქუენითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აჰა, ესერა, წყლულ არიან მამანი თქუენნი, და ცოლნი თქუენნი, და შვილნი თქუენნი ტყუეობითა ქუეყანასა არა მათსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწცა არს მათ ზედა აღთქუმად აღთქუმა გულითად სჯულისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, და გარეწარაქციოს რისხვა გულისწყრომისა მისისა ჩუენგან.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ ნუ დააკლებთ, რამეთუ თქუენი სათნო იყო უფალმან წარდგომად წინაშე მისსა მსახურებად და ყოფად და კუმევად საკუმეველისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ძეთაგან ელისაფანისთა: ზამბრი და იაიელ; და ძეთაგან ასაფისთა: ზაქარია და მატთანია;
და	მცხ.ნეშტ2	და ძეთაგან ემანისთა: იეიელ და სემეი; და ძეთაგან იდუთუმისთა: სამაია და ოზიელ.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბნეს ძმანი მათნი და განწმიდნეს მსგავსად მცნებისა მის მეფისა ბრძანებითა უფლისათა განწმედად სახლი იგი უფლისაჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	და შევიდეს მღდელნი იგი შინაგან სახლსა მას უფლისასა წმიდა-ყოფად მისა, და გამოიღეს ყოველი არაწმიდაჲ, რომელი იპოა სახლსა შინა უფლისასა, და ეზოსა სახლისა უფლისასა, და იწყეს ლევიტელთა მათ განღებად გარე ჴევსა მას ნაძუთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჴელ-ყვეს დღესა მას პირველსა თჳსთავსა თთჳსა მის პირველისასა განწმედად. და დღესა მერვესა მის თთჳსასა შევიდეს ტაძრად უფლისა. და წმიდა-ყვეს ტაძარი უფლისაჲ რვასა დღესა, და დღესა მეათექუსმეტესა თთჳსა მის პირველისასა აღასრულეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და შევიდა ეზეკია მეფე და ჰრქუა: განსწმიდეთ ყოველი, რა არს სახლსა უფლისასა, საკურთხეველი ყოვლად დასაწველთა და ჭურჭელი მისი, საკურთხეველი პირველი და ჭურჭელნი მისნი
და	მცხ.ნეშტ2	და აღიმსთო ეზეკია მეფემან და შეკრიბნა მთავარნი ქალაქისანი და აღვიდა ტაძრად უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შესწირა ზუარაკები შჳდი, ვერძები შჳდი, ტარიგები შჳდი, ვაცები თხათა შჳდი ცოდვისათჳს, მეფობისათჳს, სიწმიდისა და ისრაჱლისათჳს, და ჰრქუა ძეთა ჰარონისთა მღდელთა აღსლვა საკურთხეველსა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაკლეს ზურაკები იგი, და მოიღეს მღდელთა სისხლი იგი მათი. და მოაპკურეს გარემო საკურთხეველსა, და დაკლეს ტარიგები იგი, და მოაპკურეს სისხლი მათი გარემო საკურთხეველსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოასხეს ვაცები იგი, რომელი იყო ცოდვათათჳს წინაშე მეფისა და კრებულისა მის და დასხნეს ჴელნი მათნი მათ ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინნა ლევიტელნი იგი სახლსა შინა უფლისასა წინწილითა და ებნითა და სტჳრითა მეცნიერებისა მისებრ დავითის მეფისა და გადის მხილველისა, რომელი იყო მეფისა და ნათან წინაწარმეტყუელისა, რამეთუ მეცნიერებისაებრ უფლისა იყო ბრძანებაჲ ესე ჴელსა წინაწარმეტყუელთათა
და	მცხ.ნეშტ2	და დადგეს ლევიტელნი იგი სტჳრითა დავითისითა და მღდელნი იგი ნესტჳთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და უბრძანა მეფემან შეწირვა ყოვლად დასაწველთა მათ და იწყეს მათცა გალობად უფლისა და საყჳრნი იგი სტჳრთა თანა დავითის მეფისა ისრაჱლისთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი იგი კრებული თაყუანის-ცემად და მეფსალმუნენი იგი გალობდეს, და ნესტუებსა მას სცემდეს, ვიდრე დაესრულნეს ყოვლად დასაწველნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა აღასრულეს შეწირვა იგი, დამოდრკა მეფე და ყოველნი, რომელნი იყუნეს, და მუნ თაყუანის-სცეს უფალსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა ეზეკია მეფემან და ყოველთა მთავართა ლევიტელთა მათ, რათა უგალობდენ უფალსა სიტყუათა დავითისათა და ასაფის წინაწარმეტყუელისათა და გალობდეს სიხარულით და დავარდეს და თაყუანის-სცეს უფალსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მიუგო ეზეკია და ჰრქუა: აწ აღასრულენით ჴელნი თქუენნი უფლისა მიმართ; მოიღეთ აწ და შესწირეთ მსხუერპლები და ქება იგი სახლსა უფლისასა. და მოართვა კრებულმან საკლავები და ქებისა იგი შესაწირავი ტაძრად უფლისა და ყოველმან გულთ-მოდგინემან გულითა, და ყოვლად დასაწველები
და	მცხ.ნეშტ2	და შეწირეს ზვარაკები ექუსასი და ცხოვარი სამათასი.
და	მცხ.ნეშტ2	არამედ მღდელნი მცირედ იყუნეს და ვერ ეძლო განჴდად ყოვლად დასაწველები იგი და შეეწეოდეს მათ ძმანი მათნი ლევიტელნი, ვიდრე აღესრულა საქმე იგი, და ვიდრე განწმიდეს მღდელნი, ლევიტელნი, განწმიდეს გულსმოდგინედ უწინარეს მღდელთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოვლად დასაწველი იგი ფრიად იყო ცმელთა თანა სრულებისა მის ცხორებისათა დასაწუელი იგი ყოვლად მწვართასა და წარმოემართა საქმე იგი სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და წარავლინა ეზეკია ყოვლისა ისრაჱლისა და იუდასა და წიგნები მისწერა ეფრემსა და მანასესა, რათა მოვიდენ სახლსა უფლისასა იერუსალჱმდ ყოფად პასექისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იზრახა მეფემან და მთავართა და ყოველმან კრებულმან, რომელი იყო იერუსალჱმს ყოფად პასქა თვესა მას მეორესა.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ ვერ ეძლო ყოფად იგი მას ჟამსა, რამეთუ მღდელნი მრავალნი არღა განწმედილ იყუნეს და არცა ერი შეკრებილ იყო იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ნეშტ2	და სათნო-უჩნდა სიტყუაჲ ესე მეფისა და წინაშე კრებულისა მის.
და	მცხ.ნეშტ2	და განაჩინეს სიტყუაჲ განსლვად ქადაგი ყოველსა ისრაჱლსა ბერსაბეთგან ვიდრე დანამდე, რათა მოვიდენ და ყონ პასექი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა იერუსალჱმს, რამეთუ სიმრავლემან არა ყო წერილისა მისებრ.
და	მცხ.ნეშტ2	და წარვიდეს მალედმსრბოლნი იგი წიგნებითა მეფისა მიერ და მთავართა მიერ ყოვლისა მიმართ ისრაჱლისა და იუდასა ბრძანებისაებრ მეფისა, და იტყოდეს ძენი იგი ისრაჱლისანი: მოიქეცით მიმართ ღმრთისა აბრაჰამისა, ისაკისა და იაკობისა და მოაქციენით განრინებულნი იგი ნეშტნი ჴელისაგან მეფისა ასურთასა
და	მცხ.ნეშტ2	და ნუ იყოფით, ვითარცა მამანი თქუენნი და ძმანი თქუენნი, რომელნი განდგენ უფლისაგან ღმრთისა მამათა თქუენთასა, და მისცნა იგინი ოჴრებად, ვითარცა-ესე ხედავთ თქუენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და აწ ნუ განიფიცხებთ ქედთა თქუენთა, არამედ მიეცით დიდებაჲ უფალსა ღმერთსა და შევედით სიწმიდესა მისსა, რომელი განმზადა საუკუნოდ, და ჰმონებდით უფალსა ღმერთსა თქუენსა, და გარემიაქციოს რისხვა გულისწყრომისა მისისა თქუენგან.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ მოქცევითა თქუენითა უფლისა მიმართ ძმანი და შვილნი თქუენნი წყალობასა შინა იყუნეს წინაშე ყოველთა წარმტყუენელთა მათთა და მოაქცივნეს იგინი ქუეყანად თჳსა, რამეთუ მოწყალე არს და მწყალობელ უფალი ღმერთი ჩუენი, და არა გარემიაქციოს პირი მისი ჩუენგან, უკუეთუ მოიქცეთ მისა
და	მცხ.ნეშტ2	და მალედმსრბოლნი იგი ვიდოდეს ქალაქით ქალაქად მთასა ეფრემისა და მანასესა და ვიდრე ზაბულონადმდე და იგინი ბასრობდეს მათ და შეურაცხ-ყუნეს იგინი.
და	მცხ.ნეშტ2	ხოლო კაცთა მათ ასერისთა და მანასესა, და ზაბულონისთა შეიკდიმეს და მოვიდეს იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ნეშტ2	და იუდად იყო ჴელი უფლისაჲ მიცემად მათა გული ერთი მოსლვად და ყოფად ბრძანებისა მისებრ მეფისა და მთავართასა სიტყუათა უფლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღდგეს და დაარღჳეს ბომონები იგი საკერპო იერუსალჱმს და ყოველივე, სადა-იგი უკუმევდეს ტყუილისათა მათ კერპთა. დაარღჳეს და შთააბნიეს ჴევსა მას გედრონისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაკლეს პასექი იგი მეათორმეტესა დღესა თჳსასა მის მეორისასა, და მღდელთა მათ და ლევიტელთა შეიკდიმეს და განწმიდნეს თავნი თჳსნი და შეიღეს მრგულიადმწურები იგი სახლად უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დადგეს სადგურსა თჳსსა მცნებისაებრ მოსესა, კაცისა ღმრთისასა, და მღდელნი იგი მოიღებდეს სისხლსა ჴელთაგან ლევიტელთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ მრავალი ერი ეფრემისგანი და მანასესი, და იზაქარისი, და ზაბულონი არა განწმედილ იყუნეს, არამედ ჭამეს პასქა იგი თჳნიერ წერილისა. და ილოცა ეზეკია ერისათჳს და თქუა: უფალმან სახიერმან ლხინება-უყავნ
და	მცხ.ნეშტ2	და შეისმინა უფალმან ლოცვა ეზეკიასი და ლხინება-ყო ერისა მისთჳს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყვეს ძეთა ისრაჱლისთა, რომელნი იპოვნეს იერუსალჱმს, დღესასწაული უცომოთა შჳდ დღე სიხარულითა დიდითა და უგალობდეს ღმერთსა დღითი დღედ და მღდელნი და ლევიტელნი სტჳრითა უფალსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ეტყოდა ეზეკია ყოველთა გულთა ლევიტელთასა და ყოველთა გულისხმისმყოფელთა გულისხმისყოფისა კეთილისათა უფლისა მიმართ და აღასრულეს დღესასწაული იგი უცომოებისა და შჳდ დღე შესწირვიდეს მსხუერპლსა ცხორებისასა და აღუარებდეს უფალსა ღმერთსა მამათა მათთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ ეზეკიამ შეუწირა იუდასსა კრებულსა ზუარაკი ათასი, ცხოვარი შჳდ ათასი. და მთავართა მათ შეწირეს ერისათჳს ზუარაკი ათასი, და ცხოვარი ათი ათასი, და სიწმიდე იგი მღდელთა მრავლად ფრიად.
და	მცხ.ნეშტ2	და იხარებდა ყოველი იგი კრებული, მღდელნი და ლევიტელნი, და ყოველი იგი ერი იუდასი, და რაოდენნი იპოვნეს ისრაჱლისგანნი, და მწირნი, რომელნი მოსრულ იყუნეს ქუეყანით ისრაჱლისათ და რომელნი მკჳდრ იყუნეს იუდასა შორის.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღდგეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი და აკურთხეს ერი იგი. და სასმენელ იქმნა ჴმაჲ მათი და მიიწია ლოცვა მათი სამკჳდრებელსა წმიდასა უფლისასა ზეცად.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა აღესრულა ესე ყოველი, განვიდა ყოველი ისრაჱლი, რაოდენნი იპოვნნეს ქალაქებსა იუდასასა, შემუსრეს ძეგლები იგი, და მოკაფეს სერტყები, და დაარღჳნეს მაღალნი და ბომონნი ყოვლისაგან ქუეყანისა იუდასა და ბენიამენისა, და ეფრემისისა, და მანასესისა ვიდრე სრულიადმდე და მიიქცა ყოველი ისრაჱლი კაცად-კაცადი სამკჳდრებელსა თჳსსა და ქალაქსა თჳსსა
და	მცხ.ნეშტ2	და განუწესა ეზეკია მდღევრი მსახურებაჲ მღდელთა და ლევიტელთა, და მდღევრი მსახურებაჲ კაცად-კაცადისაებრ მსახურებისა მღდელთასა და ლევიტელთა ყოვლად დასაწველთა დასაკლველთა მათ ცხორებისათა, და ქებად და აღსარებად და მსახურებად ეზოთა სახლისა უფლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ნაწილი მეფისა ნაყოფთაგან მისთა ყოვლად დასაწველად განთიადისა და მწუხრისა, ყოვლად დასაწველი შაბათთა და თთჳსთავთა, და დღესასწაულთა და წერილთა სჯულსა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა ერსა მას, რომელნი მკჳდრ იყვნეს იერუსალჱმს, რათა მისცენ ნაწილი მღდელთა და ლევიტელთა, რათა განძლიერდენ მსახურებასა სახლისა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვითარ-იგი უბრძანა სიტყუაჲ ესე, გარდარიეს ძეთა ისრაჱლისათა პირველი ნაყოფი იფქლისა, და ღჳნისა, და ზეთისა, და თაფლისა, და ყოველი ნაყოფი ველისა, და ათეული ყოველი მოიღეს მრავლად ფრიად
და	მცხ.ნეშტ2	ძეთა ისრაჱლისათა და იუდასთა, რომელნი მკჳდრ იყუნეს ქალაქებსა იუდასასა და მათცა მოასხეს ათეული ზროხათა და ცხოვართა და ათეული თხათა, წმიდა-ყვეს უფლისა ღმრთისა მათისა და შეიღეს და დადვეს ხვავად და ხვავად.
და	მცხ.ნეშტ2	თუესა მესამესა იწყეს მოღებად ხუავებისა მის და მეშჳდესა აღასრულეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა ეზეკია და მთავარნი იგი და იხილეს ხუავები იგი და აკურთხეს ღმერთი და ერი მისი ისრაჱლი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰკითხვიდა ეზეკია მღდელთა მათ და ლევიტელთა ხვავებისა მისთჳს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა აზარია მღდელმან, მთავარმან სახლისა სადუკისამან: ვინათგან იწყეს პირველ ნაყოფსა მას შემოღებად სახლსა უფლისასა, ვჭამეთ და ვსუთ, და დაგჳშთა, რამეთუ უფალმან აკურთხა ერი თჳსი და დაშთა ესოდენი ესე სიმრავლე.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მათ ეზეკია მერმე: გან-ვე-მზადეთ სენაკები სახლსა უფლისასა. და მზა-ყვეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეიღეს მუნ პირველი ნაყოფთა და ათეული სარწმუნოებით. და მას ზედამდგომელ ქოვქენიას ლევიტელი და სემეი, ძმა მისი, ნაცვლად მისა,
და	მცხ.ნეშტ2	იეიელ, და აზარია, ნათან, და აზაელ, და იერიმოთ, და იოაზაბათ, და ელიელ, და სამაქია და მაათ და ბანაია, ძენი მისნი, დადგინებულნი, რომელნი იყუნენ ჴელთა ქონენიეს და სემეის მიერ, ძმისა მისისა, ვითარცა-იგი უბრძანა ეზეკია მეფემან, და აზარია მთავარმან სახლისა უფლისამან
და	მცხ.ნეშტ2	ჴელითა ოდომისითა და ბენიამენისითა, და იეუ, და სემეი, და მარეა, და სექონია, ჴელითა მღდელთა სარწმუნოებით მიცემად ძმათა მათთა მსგავსად მდღევრისა მის მსახურებისა დიდისაებრ და მცირისა,
და	მცხ.ნეშტ2	გარნა ნაშობთა მათ წულთა სამისა წლითგანისა და უზეშთაესისა ყოვლისა შემავალისა სახლსა უფლისასა და სიტყუად დღითიდღედისა და მსახურებისა მის მდღევრისა ბრძანებულისა მათისა,
და	მცხ.ნეშტ2	ესე არს ნაწილად ხუედრებაჲ მღდელთა სახლად-სახლად მამათასა და ლევიტელნი დღითიდღედსა მსახურებასა თჳსსა ოცით წლითგანი და უზეშთაესი განწესებით ხვედრებით,
და	მცხ.ნეშტ2	ყოველსა ნაშობსა ძეთა მათთასა და ასულთა მათთასა და ყოველსა მას სიმრავლესა, რამეთუ სარწმუნოებით განწმიდეს სიწმიდე იგი ძეთა ჰარონისთა,
და	მცხ.ნეშტ2	რომელნი მღდელობდეს ყოველსა ქალაქად და ქალაქად, კაცნი, რომელთა სახელ-ედვა სახელით, რათა მისცემდენ ნაწილსა ყოველსა წელსა მღდელთა შორის და ყოველსა აღრაცხილსა ლევიტელთა შორის.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყო ესრეთ ეზეკია ყოველსა შორის იუდასა და ქმნა კეთილი და სიწრფოებაჲ წინაშე უფლისა ღმრთისა თჳსისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველსა საქმესა, რომელსა იწყო საქმედ სახლსა უფლისასა, და შჯულსა უფლისა და ბრძანებასა, ყოველსავე შინა ეძიებდა ღმერთსა ყოვლითა გულითა მისითა, ყო და წარემართა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შემდგომად სიტყუათა მათ და ჭეშმარიტებისა ამის მოვიდა სენაქირიმ, მეფე ასურეთისა, მოიწია ჰურიასტანად და დაესხა ქალაქსა მას მოზღუდვილსა და იტყოდა დაპყრობად მათდა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იხილა ეზეკია, რამეთუ მოვალს სენაქირიმ და პირი მისი მოუქცევიეს ბრძოლად იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ნეშტ2	და განძლიერდეს მთავარნი იგი და დაყუნეს წყალნი იგი წყაროთანი და მდინარე იგი, რომელი განიყოფოდა შორის ქალაქსა და თქუა: ნუუკუე მოვიდეს მეფე ასურთა და პოოს წყალი ფრიად და განძლიერდეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და განძლიერდა ეზეკია და აღაშენა ყოველი ზღუდე დარღუეული და გოდლები და გარეშე ზღუდისზღუდე სხუა, და განამტკიცა აღსავალი იგი ქალაქისა დავითისი და მომზადა საჭურველი მრავალი.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინნა მთავარნი ბრძოლისანი ერსა ზედა, და შეკრბეს მისა უბანსა ზედა ბჭისა მის ჴევისასა, და ეტყოდა ყურთა მიმართ მათთა და თქუა:
და	მცხ.ნეშტ2	მათ თანა მკლავნი ჴორციელნი, ხოლო ჩუენ თანა უფალი ღმერთი ჩუენი ცხორებად ჩუენდა და ბრძოლად ბრძოლასა ჩუენსა და ნუგეშინის-იცა ერმან მან სიტყუასა მას ზედა ეზეკიასასა, მეფისა იუდისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამისა შემდგომად მოავლინნა სენაქირიმ, მეფემან ასურეთისამან, მონანი თჳსნი იერუსალჱმდ და იგი თავადი იყო ლაქისს და ყოველი ერი მისი მის თანა. მოავლინა ეზეკიასა, მეფისა იუდისასა და ყოვლისა იუდისასა, რომელნი იყუნეს იერუსალჱმს და ჰრქუეს:
და	მცხ.ნეშტ2	ესრეთ იტყჳს სენაქირიმ, მეფე ასურთა: ვის ესავთ თქუენ და სხედხართ მაგრად მოზღუდვილსა იერუსალიმს?
და	მცხ.ნეშტ2	ანუ ეზეკიელ გაცთუნებს თქუენ, რათა მიეცნეთ თქუენ სიკუდილსა და სიყმილსა და წყურვილსა და გეტყჳს: უფალმან ღმერთმან თქუენმან გიჴსნნეს თქუენ ჴელისაგან მეფისა ასურეთისა?
და	მცხ.ნეშტ2	არა ეგე არს ეზეკია, რომელმან მოსპნა საკურთხეველნი მისნი და მღდელნი მისნი, და ჰრქუა იუდასა და მკჳდრთა იერუსალჱმისათა და იტყჳს: წინაშე ამის საკურთხეველისასა თაყუანის-სცემდით და ამას ზედა შესწირვიდით?
და	მცხ.ნეშტ2	არა უწყითა, რაოდენი ვყავთ მე და მამათა ჩემთა ყოველთა ზედა ერთა სოფლებისათა? ნუუკუე შეუძლეს წარმართთა ყოვლისა ქუეყანისათა განრინებად ერი თჳსი ჴელთაგან ჩემთა?
და	მცხ.ნეშტ2	ვინ ამათ ღმერთთა ნათესავთაგანმან, რომელნი მოსრნეს მამათა ჩუენთა? ნუუკუე შეუძლეს განრინებად ერი თჳსი ჴელთაგან ჩუენთა და ვითარმე შეუძლოს ღმერთმან თქუენმან განრინებად თქუენდა ჴელთაგან ჩემთა?
და	მცხ.ნეშტ2	აწ ნუ გაცთუნებნ თქუენ ეზეკია და ნუ მოსავ-გიქმნ თქუენ ესრესახედ და ნუ გრწმენინ მისი, რამეთუ ვერ შემძლებელ არს ღმერთი ყოველთა ნათესავთა და მეფობათა განრინებად ერი თჳსი ჴელთაგან ჩემთა და ჴელთაგან მამათა ჩემთასა, ეგრევე ღმერთმან თქუენმან ვერ გიჴსნნეს თქუენ ჴელთა ჩემთაგან
და	მცხ.ნეშტ2	და მერმე იტყოდესვეღა მონანი მისნი უფლისა მიმართ ღმრთისა და ეზეკიას მიმართ, მონისა მისისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და წიგნი მოწერა ყუედრებისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა და იტყოდა მისთჳს და თქუა: ვითარცა-იგი ღმერთთა წარმართთა ქუეყანისათა ვერ განარინნეს ერი თჳსი ჴელთაგან ჩემთა, ეგრეთ ვერ განარინოს ღმერთმან ეზეკიასმან ერი თჳსი ჴელთაგან ჩემთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა ჰურიაებრ რაფსაკ ერისა მიმართ იერუსალჱმისა, რომელი იყო ზღუდესა ზედა, რათა შეეწივნენ მათ და დაარღჳონ იგი, რათამცა დაიპყრეს ქალაქი.
და	მცხ.ნეშტ2	და იტყოდა ღმრთისა მიმართ იერუსალჱმისა, ვითარცა ღმრთისა ერისა ქუეყანისა ქმნილსა ჴელითა კაცთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ილოცვიდა ეზეკია მეფე და ესაია, ძე ამოსისი, წინაწარმეტყუელი ამათთჳს და ღაღად-ყვეს ცად მიმართ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოავლინა უფალმან ანგელოზი და შემუსრნა ყოველნი ძლიერნი, და მებრძოლნი, და მთავარნი, და ერისთავნი ბანაკსა შინა მეფისა ასურეთისასა და გარემიიქცია პირი თჳსი სირცხჳლით ქუეყანად თჳსა მეფემან ასურთამან და მოვიდა სახლსა ღმრთისა თჳსისასა და გამოსრულთა მუცლისა მისისაგან დასცეს იგი მახჳლითა
და	მცხ.ნეშტ2	და იჴსნა უფალმან ეზეკია და მკჳდრნი იერუსალჱმისანი ჴელისაგან სენაქერემისა, მეფისა ასურთასა, და ჴელისაგან ყოველთა მტერთასა და დაუმშჳდნა მას ყოველნი გარემონი.
და	მცხ.ნეშტ2	მათ დღეთა შინა დასნეულდა ეზეკია ვიდრე სიკუდილადმდე და ილოცა უფლისა მიმართ და შეისმინა მისი და სასწაული მოსცა მას.
და	მცხ.ნეშტ2	და არა მოსაგებელისათჳს მისისა, რომელი მოსცა ღმერთმან ეზეკიას, მიაგო ეზეკია, არამედ აღმაღლდა გული მისი და იყო მის ზედა რისხვა და იუდასა ზედა და იერუსალჱმსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დამდაბლდა ეზეკია სიმაღლისაგან გულისა მისისა და მკჳდრნი იერუსალჱმისანი, ხოლო არა მოვიდა მათ ზედა რისხვა უფლისაჲ დღეთა ეზეკიასთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო ეზეკიასა სიმდიდრე და დიდებაჲ დიდი ფრიად და საუნჯენი ქმნა თავისა თჳსისა: ვეცხლისა, და ოქროსა, და ქვისა პატიოსნისა, და ნელსაცხებელთა, და საკუმეველთა, და საჭურველთა დასაკრებელი, და ჭურჭელი გულისსათქმელი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქალაქნი ნაყოფთათჳს იფქლისათა და ზეთისა და ღჳნისათა, და დაბნები, და ბაგანი ყოვლისათჳს საცხოვარისა, და ბაკები სამწყსოთათჳს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქალაქნი, რომელნი იშენნა თავისა თჳსისა, და განმზადა საცხოვრე და საძროხე დიდად ფრიად, რამეთუ მოსცა მათ უფალმან ხუასტაგი მრავალი ფრიად.
და	მცხ.ნეშტ2	ამან ეზეკია დაყო გამოსავალი წყლისა მის გესონისა ზემოსი და წარუმართა მას ქუემო ბღუარით ქალაქად კერძო დავითისა და წარემართა ეზეკიას ყოველსა შინა საქმესა მისსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუანი ეზეკიასნი და წყალობათა მისთანი, აჰა, ესერა, წერილ არიან წინაწარმეტყუელებასა ესაიასა, ძისა ამონისასა, წინაწარმეტყუელთა და წიგნთა მეფეთა იუდასთა და ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაიძინა ეზეკია მამათა მისთა თანა და დაფლეს იგი აღსავალსა მის საფლავისა ძეთა დავითისთასა, და დიდებაჲ და პატივი მისცეს მას სიკუდილსა მისსა ყოველმან იუდამან და მკჳდრთა იერუსალჱმისათა და მეფობდა მანასე, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	იყო ათორმეტისა წლისა მანასე მეფობასა მისსა და ერგასისდახუთ წელ მეფობდა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და დადგა გამოქანდაკებულნი და გამოდნობილნი ხატნი, რომელნი ქმნნა სახლსა შინა უფლისასა, რომლისათჳს რქუა ღმერთმან დავითს და სოლომონს, ძესა მისსა: სახლსა ამას და იერუსალჱმს, რომელი გამოვირჩიე ყოველთაგან ტომთა ისრაჱლისათა, დაუდვა სახელი ჩემი საუკუნოდ.
და	მცხ.ნეშტ2	და აცთუნა მანასე იუდა და მკჳდრნი იერუსალჱმისანი ყოფად ბოროტისა უფროს ყოველთა წარმართთა, რომელნი აიხუნა უფალმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იტყოდა უფალი ბოროტსა მანასესათჳს და ერისა მისისათჳს, და არა ისმინა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოავლინნა უფალმან მათ ზედა მთავარნი ძლიერებისანი მეფისა ასურასტანელისანი და შეიპყრეს მანასე და შეაბორკილეს ბორკილითა და წარიყვანეს ბაბილონად.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვითარ-იგი ჭირსა შინა იყო მანასე, ეძიებდა პირსა უფლისა ღმრთისა თჳსისასა და დამდაბლდა ფრიად წინაშე ღმრთისა მამათა მისთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ილოცა მისა მიმართ და ისმინა მისი და შეისმინა ღაღადება მისი და კუალად მოაქცია იგი იერუსალჱმდ მეფობასავე თჳსსა და ცნა მანასე, რამეთუ უფალი ესე არს თავადი ღმერთი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ამისა შემდგომად აღაშენა ზღუდენი გარეშე ქალაქსა დავითისსა დასავლითგან სამხრით კერძო ჴევსა მას და მისლვად ბჭისა მის გარემო და მოსცა ოფლასა და აღამაღლა ფრიად და დაადგინნა მთავარნი ძლიერებისანი ყოველთა ქალაქთა მოზღუდვილთა, რომელნი იყუნეს იუდასნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღმართა საკურთხეველი უფლისა და შესწირა მას ზედა მსხუერპლი ცხორებისა და ქებისა და ჰრქუა იუდასა, რათა ჰმონებდენ უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	ნეშტნი სიტყუანი მანასესი და ლოცვა მისი ღმრთისა მიმართ, და სიტყუანი მხილველთანი, რომელნი ეტყოდეს მას სახელითა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისათა, აჰა, ესერა წერილ არიან სიტყუათა შინა მეფეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და სიტყუანი ლოცვათა მისთასა, და ვითარ-იგი ისმინა მისი და ყოველნი ცოდვანი მისნი და განდგომილება მისი და ადგილნი, რომელთა ზედა აშენნა მაღალნი და დაასხა სერტყები და გამოქანდაკებულნი ვიდრე მოქცევადმდე მისა, აჰა, ესერა, წერილ არიან სიტყუათა მხილველთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაიძინა მანასე მამათა მისთა თანა და დაფლეს იგი სამოთხესა სახლისა მისისასა, და მეფობდა ამოს, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო ამოს ოცდაორის წლისა მეფობასა მისსა და ორ წელ მეფობდა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაესხნეს მას მონანი მისნი, სცეს და მოკლეს იგი სახლსა შინა თჳსსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოსწყჳდნა ერმან ქუეყანისამან, რომელნი-იგი დაესხნეს და მოკლეს ამოს მეფე, და მეფე-ყო ერმან ქუეყანისამან იოსია, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	იყო რვის წლისა იოსია მეფობასა მისსა და ოცდაათერთმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა სიწრფოება წინაშე უფლისა. და ვიდოდა იგი გზათა დავითისათა, მამისა თჳსისათა, და არა გარდააქცია მარჯვენით და არცა მარცხენით.
და	მცხ.ნეშტ2	და მერვესა წელსა მეფობისა მისისასა, ვიდრე იყოღა ჩჩჳლ, იწყო ძიებად უფლისა ღმრთისა დავით მამისა თჳსისასა და მეათორმეტესა წელსა მეფობასა მისისასა, იწყო განწმედად იუდასა და იერუსალჱმითგან და სერტყთა და გამოდნობილთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაარღჳეს წინაშე პირსა მისსა ბომონები ბაალისნი და მაღალნი იგი მას ზედა, და მოკაფეს სერტყები იგი, და გამოქანდაკებულნი იგი, და გამოდნობილნი, და შემუსრნა და დააწულილნა და დასთხია წინაშე პირსა საფლავისა მათისასა, რომელნი უზორვიდეს მათ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ძუალნი იგი ქურუმთანი დაწუნა ბომონებსა მას ზედა და განწმიდა იუდა და იერუსალჱმი
და	მცხ.ნეშტ2	და ქალაქები: ეფრემისი, და მანასესი, და სჳმეონისი, და ნეფთალემისნი და ადგილები მათი გარემო.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაამჴუნა სერტყები და საკურთხეველი და კერპები შემუსრა წულილად და ყოველი სერტყები მოკაფა ქუეყანასა ისრაჱლისასა და მოიქცა იერუსალიმდ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მეთურამეტესა წელსა მეფობისა მისისასა, ვითარცა აღასრულა განწმედად ქუეყანა და სახლი მეფისა, მიავლინა საფან, ძე სელიასი, და ამასიას, მთავარი ქალაქისა, და ოსია, ძე იოაქაზისი, მოსაჴსენებელად მწერალი მისი განმტკიცებად სახლისა უფლისა ღმრთისა დავითისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მისცეს იგი ჴელთა მოქმედთა მის საქმისათა და დადგინებულთა მათ სახლსა უფლისასა. და მათ მისცეს მოქმედთა საქმეთა, რომელნი იქმოდეს სახლსა მას უფლისასა შემზადებად და განმაგრებად სახლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მისცეს ხუროთა და მაშენებელთა რათა იყიდონ ქვა მოთხვითი და ძელი მოსლვად და დართვად სახლები, რომელი დაარღჳეს მეფეთა იუდასთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და კაცნი სარწმუნოებით იყუნეს საქმესა მას ზედა და მათ ზედა მოღუაწენი: იეთ და აბდიას, ლევიტელნი, ძეთაგან მერარისთა, ზაქარია და მოსოლონ, ძეთაგან კათისთანი ზედამდგომელად და ყოველი ლევიტელი გულისხმის-მყოფელი სტჳრითა გალობათათა,
და	მცხ.ნეშტ2	და ზურგით მოტჳრთეთა ზედა და ყოველთა ზედა მოქმედთა საქმისათა ლევიტელთაგანნი მწიგნობარნი და მსაჯულნი და ბჭეთა მცველნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და გამოღებასა მას მათსა ვეცხლისა მის შეწირულისასა სახლსა უფლისასა პოვა ქელკია მღდელმან წიგნი სჯულისა უფლისა ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და რქუა ქელკია საფან მწიგნობარსა: წიგნი ესე ვპოე სახლსა შინა უფლისასა, და ქელკიმ მისცა წიგნი იგი საფანს.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეიღო საფან წიგნი იგი მეფისა და მიართვა სიტყუაჲ იგი მეფისა და რიცხჳ ყოველივე მიცემული ვეცხლისა ჴელთა მონათა მისთასა, რომელნიცა იქმოდეს საქმესა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოადვნეს ვეცხლი იგი, რომელი იპოა სახლსა უფლისასა, და მისცეს ჴელთა მოღუაწეთა და ჴელთა მოქმედთა საქმისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და უთხრა საფან მწიგნობარმან მეფესა და ჰრქუა: წიგნი სჯულისა მომცა მე ქალკია მღდელმან და აღმოიკითხა საფან წინაშე მეფისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და უბრძანა მეფემან ქელკიას და აქიკამს, ძესა საფანისასა, და აბდონს, ძესა მიქესასა, და საფანს მწიგნობარსა, და ასაიას, მონასა მეფისასა, და ჰრქუა მათ:
და	მცხ.ნეშტ2	და წარვიდა ქელკია და რომელთა-იგი უბრძანა მეფემან და მივიდეს ოლდასა წინაწარმეტყუელასა, ცოლისა სელემისა, ძისა თაკუათისა, ძისა სელლესისა, რომელი იყო მცველი მცნებათა. და ესე დამკჳდრებულ იყო იერუსალიმს მასანაინს შინა და ეტყოდეს მას მსგავსად სიტყჳსა ამის.
და	მცხ.ნეშტ2	ხოლო მან რქუა მათ: ამას იტყჳს უფალი, ღმერთი ისრაჱლისა: და არქუთ კაცსა მას, რომელმან მოგავლინნა თქუენ ჩემდამო.
და	მცხ.ნეშტ2	ამისთჳს დამიტევეს მე და უზორვიდეს ღმერთთა უცხოთა, რათა განმარისხონ მე საქმითა მით ბოროტითა ჴელთა მათთა, აღგზებულ არს წყრომა ჩემი მათთჳს და არა დაშრტეს.
და	მცხ.ნეშტ2	შეიკდიმა გულმან შენმან და დამდაბლდენ წინაშე ჩემსა სმენად სიტყუათა ჩემთა ადგილსა მაგას ზედა მკჳდრთა მაგას ზედა და შენ დამდაბლდე და სტიროდე წინაშე ჩემსა, და დაიპენ სამოსელნი შენნი და მე მესმა სიტყუაჲ უფლისაჲ.
და	მცხ.ნეშტ2	აჰა, ესერა, მე შეგიძინო მამათა შენთა და დაგდვა შენ საფლავთა მამათა შენთასა და არა იხილონ თუალთა შენთა ბოროტი, რომელი მე მოვჴადო ადგილსა ამას და მკჳდრთა მათთა. და მოართვეს მეფესა სიტყუაჲ ესე.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღვიდა მეფე იუდასი ტაძრად უფლისა და ყოველი იუდა და მკჳდრნი იერუსალიმისანი და მღდელნი ლევიტელნი და ყოველი ერი მცირითგან ვიდრე დიდადმდე და აღმოიკითხა წიგნი სჯულისაჲ, რომელი იპოა სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღდგა მეფე სუეტსა მას ზედა. და დადვა აღთქმა წინაშე უფლისა შედგომად უფლისა, რათა იმარხვიდეს მცნებათა მისთა და წამებათა მისთა ყოვლითა გულითა სიტყჳსა მის სჯულისათა, რომელი წერილ იყო წიგნსა მას.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველნი დაადგინნა იერუსალჱმსა და ბენიამენსა და ყვეს მკჳდრთა იერუსალჱმისათა აღთქმა სახლსა უფლისა ღმრთისა მამათა მათთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აიხუნა იოსია ყოველნი საძაგელებანი ყოვლისა ქუეყანისაგან, რომელნი იყუნეს ძეთა ისრაჱლისანი და ქმნეს ყოველთა მყოფთა იერუსალჱმისათა, და ისრაჱლნი ჰმონებდეს უფალსა ღმერთსა მათსა ყოველთა დღეთა და არა მიაქციეს გზათაგან უფლისა ღმრთისა მამათა მათთაგან.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყო ოსია პასექი უფლისა ღმრთისა თჳსისა და დაკლეს პასექი იგი მეათოთხმეტესა წელსა თთჳსა მის პირველისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინნა მღდელნი საცოსა თჳსსა ზედა და განაძლიერნა იგინი საქმესა ზედა სახლსა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დადეგით ტაძარსა მას შინა ტომად-ტომად თქუენნი წინაშე ძმათა თქუენთა და ნაწილი სახლისა ტომისა ლევიტელთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შესწირა იოსია ძეთათჳს ერისათა ცხოვარი, და ტარიგები, და თიკნები, ნაშობი თხათა; ყოველი, რაცა პოვა პასექად ოცდაათი ათასი და ჴბო სამ ათასი, ესე ნაქონი ძეთაგან მეფისთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მთავართა მისთა იწყეს მიცემად ერისათჳს, მღდელთა და ლევიტელთა და მისცეს ქელკია და ზაქარია, და იეიელ, მთავარი სახლისა ღმრთისა; მღდელთა მისცეს პასექად მას ცხოვარი, და ტარიგი, და თიკანი ორ ათას ექუსასი, ჴბო სამასი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქონენია, და ბასანია, და სამეა, და ნათანაელ, ძმამან მისმან და ასაბია და იეიელ, და იოზაბად, მთავართა ლევიტელთა, შესწირეს პასექსა მას ცხოვარი ხუთი ათასი და ჴბო ხუთასი.
და	მცხ.ნეშტ2	და წარემართა მსახურება იგი და დადგეს მღდელნი განწესებისაებრ და ლევიტელნი განაწილებდეს მცნებისა მისებრ მეფისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაკლეს პასექი და მოაპკურეს ჴელითა მღდელთა მათთათა და ლევიტელნი განჴდიდეს ტყავსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეწვეს პასექი ცეცხლითა მსგავსად და წმიდად, შეაგბეს ქვაბებითა და სიავებითა, და წარემართა და წარდგენ ყოველნი ძენი ერისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	შემდგომად განმზადებისა მათისა და მღდელთასა, რამეთუ მღდელნი შესწირვიდეს ცმელსა და ყოვლად დასაწველებსა ვიდრე მწუხრამდე და ლევიტელნი მოუმზადებდეს მათ და ძმათა მათთა და ძეთა არონისათა,
და	მცხ.ნეშტ2	და მეფსალმუნენი, ძენი ასაფისნი, სადგურსა თჳსსა ზედა მსგავსად ბრძანებისა მის დავითისსა და ასაფ, და ემან, და იდითუმ წინაწარმეტყუელნი მეფისანი და მთავარნი და მეკარენი ბჭისათა თითოეულისა, არა იყო შეძრვა მათი მსახურებისაგან წმიდათასა, რამეთუ ძმანი მათნი ლევიტელნი მოუმზადებდეს
და	მცხ.ნეშტ2	და წარემართა ყოველი მსახურება უფლისაჲ მათ დღეთა შინა ყოფად პასექისა და მიღებად ყოვლად დასაწველები საკურთხეველსა უფლისასა და მცნებისა მისებრ ოსია მეფისა იუდასსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და უყვეს ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი იყუნეს მუნ, პასექი და დღესასწაული უცომოებისა შჳდ დღე,
და	მცხ.ნეშტ2	რომელ არა ყოფილ იყო მისებრ პასექი ისრაჱლსა დღეთაგან ვითარ სამოელ წინაწარმეტყუელისათა, და მეფეთა ისრაჱლისათა არა ყვეს პასექი, რომელ ყო იოსია მეფემან და მღდელთა და ლევიტელთა და ყოველმან იუდამან და ისრაჱლმან, რომელნი იყუნეს მუნ და მკჳდრმან იერუსალჱმისამა
და	მცხ.ნეშტ2	მეათურამეტესა წელსა იოსია მეფისასა, და მუცლითმეზღაპრენი, და მცნობელნი, და თერაფინნი, და კერპნი, და რომელნი იყუნეს ქუეყანასა იუდასა, და იერუსალჱმს, დაწვა ოსია მეფემან, რათა დაამტკიცნეს სიტყუანი, იგი მისისა სჯულისანი და წერილი წიგნსა მას, რომელ-იგი პოვა ქელკია სახლსა შინა უფლისასა, რამეთუ მსგავსი იოსია მეფისა არა იყო უწინარეს მისა მეფე, რომელი მოიქცა უფლისათჳს ყოვლითა გულითა მისითა სჯულისა მოსესითა. და შემდგომად აღარა აღდგა მეფე სხუაჲ მისი მსგავსი, ხოლო არავე გარემიიქცა უფალი რისხვისაგან გულისწყრომისა მისისა, რომელ განრისხდა უფალი იუდასა ზედა, რომელ განარისხა მანასე, და თქუა უფალმან: იუდაცა განვიშორო პირისაგან ჩემისა, ვითარცა განვიშორე ისრაჱლი, განვიშორო ქალაქი, რომელი გამოვირჩიე, იერუსალჱმი, და სახელი ვთქუ დამტკიცებად სახლი ჩემი მუნ
და	მცხ.ნეშტ2	და აღმოვიდა ფარაო ნექაო, მეფე ეგჳპტისა, მეფისა ზედა ასურეთისასა მდინარედ ევფრატად. და გამოვიდა იოსია მეფე შემთხუევად მისა, რათა ბრძოლა-სცეს.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოუვლინა მოციქული ფარაო ნექაო და ჰრქუა მას: რაჲ ძეს შენი და ჩემი, მეფეო იუდასო? არა შენ ზედა მოვალ ბრძოლისა ყოფად, ღმერთმან მრქუა მე, რათა ვისწრაფო მე, აწ ეკრძალე ღმრთისაგან, რომელი არს ჩემ თანა, ნუუკუე განგრყუნეს შენ.
და	მცხ.ნეშტ2	და არა გარემიიქცია იოსია პირი მისგან, არამედ ბრძოლად მისა განეწყო და არა ისმინნა სიტყუანი ნექაოსისნი პირისაგან უფლისა და მოვიდა მისა ბრძოლად ველსა მას მაგედონისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და გამოიყვანეს იგი მონათა მისთა ეტლისა მისგან და აღსუეს იგი ეტლსა მას მეორესა მისსა და მოიყვანეს იგი იერუსალჱმდ და მოკუდა. და დაფლეს იგი მამათა მისთა თანა და ყოველი იუდა და იერუსალჱმი იგლოვდა იოსიას ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰგოდებდა იერემია იოსიას და თქუეს ყოველთა მთავართა, მამათა და დედათა, ჰგოდებდენ იოსიას ზედა, ვიდრე დღევანდელად დღემდე და მისცეს იგი ბრძანებაჲ ისრაჱლსა და, აჰა, ესერა, წერილ არიან გოდებათა შინა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყუნეს სიტყუანი იოსიასნი და სასოება მისი დაწერილ სჯულსა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუანი მისნი პირველნი და უკუანაისკნელნი, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა მეფეთა ისრაჱლისათა და იუდასასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოიყვანა ერმან ქუეყანისამან იოქაზ, ძე იოსიასი, და სცხეს მას მეფედ მამისა მისისა წილ იერუსალჱმსა.
და	მცხ.ნეშტ2	ძე ოცდასამისა წლისა იყო იოაქაზ მეფობასა მისსა, და სამ თვე მეფობდა იერუსალიმსა. და სახელი დედისა მისისა ამიტალ, ასული იერემიასი, ლობნათ. და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ყოვლისა მისებრ, რაოდენიცა ქმნეს მამათა მისთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრა იგი ფარაო ნექაო დებლათას, ქუეყანასა ემათისასა, რათა არა მეფობდეს იგი იერუსალჱმსა და მის თანა წარიყვანა ეგჳპტედ და დასდვა ხარკი ქუეყანასა მას ასი ტალანტი ვეცხლისა და ერთი ტალანტი ოქროსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინა ფარაო ნექაო ელიაკიმ, ძე იოსიასი, მეფისა იუდასი, იოსიას წილ, მამისა მისისა, გარდაუცვალეს სახელი მისი იოაკიმ და იოაქაზ, ძმა მისი, წარიყვანა ფარაო ნექაო და შეიყვანა იგი ეგჳპტედ და მოკუდა იგი მუნ.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღმოვიდა მას ზედა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა, და შეკრა იგი რვალის ბორკილითა და წარიყვანა იგი ბაბილონად.
და	მცხ.ნეშტ2	და ნაწილნი ჭურჭელთანი სახლისა უფლისანი წარიღო ბაბილონად და დადვა იგი ტაძარსა თჳსსა შინა, რომელი იყო ბაბილონს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუათანი იოაკიმისნი და ყოველი რაოდენი ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნსა სიტყუათა მეფეთა იუდასთასა და ისრაჱლისთა. და დაიძინა იოაკიმ მამათა მისთა თანა და დაეფლა განოსს მამათა მისთა თანა და მეფობდა იექონია, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ2	ათურამეტისა წლისა იყო იექონია მეფობასა მისსა, სამ თვე და ათ დღე მეფობდა იერუსალიმს და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოქცევასა მის წელიწდისასა მოავლინა ნაბუქოდონოსორ მეფემან და შეიყვანა იგი ბაბილონად ჭურჭელსა თანა და გულისსათქმელსა სახლსა უფლისასა, და მეფედ დაადგინა სედეკია, მამისძმა მისი, იუდასა ზედა და იერუსალჱმსა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ოცდაერთისა წლისა იყო სედეკია, და ათერთმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა ღმრთისა თჳსისა და არა შეიკდიმა პირისაგან იერემია წინაწარმეტყუელისა და სიტყუათა უფლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეურაცხ-ყო ნაბუქოდონოსორ მეფე და გარდაჴდა ფიცსა, რომელ ეფუცა ღმერთი თჳსი, და განიფიცხა ქედი თჳსი და არა მოაქცია გული თჳსი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველთა დიდებულთა იუდასთა, და მღდელთა, და ერმან ქუეყანისამან განამრავლეს უსჯულოებაჲ უსჯულოებათა საძაგელთა მათ ნათესავთა და შეაგინეს ტაძარი უფლისაჲ იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და გამოავლინა უფალმან ღმერთმან მამათა მათთამან ჴელითა წინაწარმეტყუელთა და მოუვლინა მოციქულნი თჳსნი, რამეთუ განწირა ერი თჳსი და სიწმიდე თჳსი.
და	მცხ.ნეშტ2	შეურაცხ-ყვეს წინაწარმეტყუელნი მისნი და ეკიცხევდენ სიტყუათა მისთა და ემღერდენ მათ, ვიდრე აღსტყდა გულისწყრომა უფლისაჲ ერსა ზედა მისსა, და არღარა იქმნეს შემდგომად საკურნებელ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოავლინა მათ ზედა მეფე ქალდეველთა და მოსწყჳდნა ჭაბუკნი მათნი მახჳლითა სახლსა შინა სიწმიდისა მათისათა და არა ერჩდა სედეკიას და ქალწულნი მათნი არა შეიწყნარნა, და მოხუცებულნი მათნი წარიყვანეს და უფალმან მისცა ჴელთა მათთა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი ჭურჭელი სახლისა ღმრთისაჲ, დიდნი და მცირენი, ყოველნი საუნჯენი მეფისანი და მთავართანი წარიღო ბაბილონად.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოწვა სახლი უფლისაჲ და დაარღჳა ზღუდე იერუსალჱმისა და ტაძრები მისი, რომელი იყო მათ შორის, დაწვა ცეცხლითა და ყოველნი ჭურჭელნი გულისსათქმელნი შეაგინა.
და	მცხ.ნეშტ2	და წარიტყუენა ნეშტნი ბაბილონად და იყუნეს მუნ მონად მისა და ძეთა მისთა ვიდრე მეფობადმდე ხუჟიკთა,
და	მცხ.ნეშტ2	რათა აღესრულოს სიტყუაჲ უფლისაჲ პირითა იერემიასითა, ვიდრე შეიწყნაროს ქუეყანა შაბათად თჳსა და შაბათობად. ყოველთა დღეთა ოჴრებისა მისისა შაბათ იქმნა აღსრულებადმდე სამეოცდაათ წელ.
და	მცხ.ნეშტ2	ამას იტყჳს კჳროს, მეფე სპარსთა: ყოველი სამეფო ქუეყანისაი მომცა მე უფალმან ღმერთმან ცათამან, და მან მიბრძანა მე შენებად მის სახლისა იერუსალჱმს ჰურიასტანისასა, აწ ვინ არის თქუენგანი ყოვლისაგან ერისა მისისა, იყოს ღმერთი მის თანა, და აღვედინ.
და	მცხ.ეზრ1	პირველსა მას წელსა კჳროს მეფისა სპარსთასა, აღსრულებასა მას სიტყჳსა უფლისასა პირითა იერემია წინაწარმეტყუელისათა, განაღჳძა უფალმან სული კჳროსისი, მეფისა სპარსთასა, და მისცა ბრძანება მეცნიერებისა ყოველსა საშარავანდედოსა თჳსსა და მიწერა ყოველთა მიმართ სახე ესრე
და	მცხ.ეზრ1	და აღდგეს მფლობელნი იგი მამამთავართა ძეთა იუდასთა და ბენიამენისთა, მღდელნი იგი და ლევიტელნი და ყოველნი, რომელთა განაღჳძა უფალმან ღმერთმან სული მათი აღსლვად და აღშენებად ტაძრისა უფლისა ღმრთისა იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ეზრ1	და ყოველნი, რომელნი იყუნეს გარემოს მისსა, შემწე ეყოფოდეს და განაძლიერებდეს ჴელთა მათთა, მისცემდეს ოქროსა და ვეცხლსა, ჭურჭელსა და საცხოვარსა და ძღუნითა და შესაწირავითა აღავსებდეს.
და	მცხ.ფსალმ	მამათა ჩუენთა ეგჳპტეს შინა არა გულისჴმა-ყვნეს საკჳრველებანი შენნი, არცა მოიჴსენეს მრავალნი წყალობანი შენნი და გაგამწარეს წიაღ სლვასა ზღჳსა მის მეწამულისასა.
და	მცხ.ფსალმ	ვცოდეთ მამათა ჩუენთა თანა, უსჯულო ვიქმნენით და გეცრუენით შენ.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს წიაღხვიდოდი შენ იორდანესა, ქუეყანასა მას, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ, აღჰმართნე შენ თავისა შენისა ქვანი დიდ-დიდნი და აღმოჰკოდნე იგინი.
და	მცხ.ეზრ1	ძენი ლეფთალემისანი, მოაბელისნი, და ძეთა ისუთა, და აროაბისთა, ორ ათას რვაასდაათორმეტ.
და	მცხ.დან	და ღმერთი მაუზნი ადგილსა შორის თჳსსა ადიდოს და ღმერთი, რომელი არა იცნეს მამათა მისთა, ადიდოს ოქროჲსა მიერ და ვეცხლისა და ქვითა პატიოსნითა და გულისსათქმელთა მიერ.
და	მცხ.ეზრ1	და ლევიტელთანი იგი ძენი ისუასნი, კადმიოელ ძისა სუდიასი სამეოცდაათოთხმეტ.
და	მცხ.იოვ1	ამით აღსრულებულ არს სიყუარული ჩუენ შორის, რაჲთა განცხადებულებაჲ გუაქუნდეს დღესა მას საშჯელისასა, რამეთუ ვითარცა იგი იყო, და ჩუენცა ვართ სოფელსა ამას შინა.
და	მცხ.ეზრ1	და მერმე მივსდრკით და გარდავაქციეთ სჯულსა შენსა და აღვირიენით სიბილწესა და მწიკულევანსა ნათესავთა მის ქუეყანისათა, და არა განრისხენ ჩუენ ზედა წარსაწყმედელად ჩუენდა მოაქამდე, ვიდრემდის არა დაშთეს ძირი და ნათესავი და სახელი ჩუენი.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს მივსცნე ცოლნი მათნი სხუათა და აგარაკნი მათნი მემკჳდრეთა უცხოთა, რამეთუ მცირითგან მათით ვიდრე დიდადმდე მათა ყოველნივე ჰანგრობენ ანგარებასა, წინაწარმეტყუელთაგან ვიდრე მღდელამდე მათა ყოველივე იქმან სიცრუესა.
და	მცხ.ეზრ1	გარნა მონათა და მჴევალთა მათთა და მწყემსნი მათნი - ათას სამასოცდაათჩჳდმეტ და შემსხმელნი მეფსალმუნენი მათნი, მამანი და დედანი ორას;
და	მცხ.ეზრ1	და აქლემები მათი ოთხასოცდაოხუთმეტი და ვირები მათი ექუს ათას შჳდასდაოც;
და	მცხ.ეზრ1	რაოდენიცა იყო ძალი მათი, მისცეს აღსაგებელად საფასე საჴმრისა: ოქრო დიდრაქმა ექუსი ბევრი და ათას და ასი, და ვეცხლი ხუთ ათასი ქანქარი და კუართები სამღდელო ასერგასის.
და	მცხ.ეზრ1	და ნათანისგანნი, რომელნი-იგი მისცნა დავითმან და მთავართა მათ მონებად, განცდად ლევიტელთა და ნათანიმ ორასდაოც, და ყოველნივე შეკრბეს მსგავსად სახელისა მათისა.
და	მცხ.ეზრ1	და განამზადეს საზორველნი წესისაებრ თჳსისა. რამეთუ ეშინოდა ნათესავთაგან მის ქუეყანისათა, და შესწირეს საკუერთხი მეყსეულად უფლისა ღმრთისა მათისა: ერთი ცისკარს და ერთი მწუხრი.
და	მცხ.ეზრ1	და შესწირვიდეს სხუათაცა საკუერთხთა თვისთავთა და შაბათთა და ყოველთა დღესასწაულთა წლისათა უფლისა სიწმიდეთა ყოველთა უნებელთა, რომელთა შესცოდეს უფალსა.
და	მცხ.ეზრ1	და მეორესა წელსა გამოსლვისა მათისასა, რაჟამს მოვიდეს ტაძარსა უფლისასა იერუსალჱმად თთუესა მას მეორესა, იწყეს ზორაბაბელ სალათიელმან და ისუ იოსედეკიანმან და ძმათა მათთა მღდელთა ლევიტელთა ყოველთა მოსლვად ტყუეობისა მისგან იერუსალჱმდ, და დაადგინებდეს ლევიტელთა ოც წლითგან ზედამდგომელად საქმისათჳს სახლისა უფლისასა
და	მცხ.ეზრ1	და მეფენი ფიცხელნი და ძლიერნი დადგომილა იერუსალჱმს და განძლიერდეს, დაიპყრეს ყოველი ქუეყანა მზისდასავლით კერძო წიაღ ეფრატსა მდინარესა, და აწ დასდევით მას ზედა ხარკი და ზუერი, რათა არა მერმეცა თავს მოთნებით განლაღდენ.
და	მცხ.ეზრ1	ისუ და ძენი მისნი, მდგომელნი ზედა საქმისა სახლისა მის უფლისასა, ძენი ენადისანი და ძმანი მისნი და ლევიტელნი.
და	მცხ.დან	და ჩემ მიერ დაიდვა რწმენაჲ შემოყვანებად წინაშე ჩემსა ყოველთა ბრძენთა ბაბილონისათა, რაჲთა თანშეტყუებაჲ ძილისშორისისაჲ მაუწყონ მე.
და	მცხ.ეზრ1	და მრავალნი მღდელთაგანნი და ლევიტელთაგანნი და მფლობელთა მათ მამათმთავართა და მოხუცებულთა, რომელთა ეხილვა ტაძარი იგი უფლისაჲ, და აწ იხილეს თუალითა თჳსითა საფუძველი მისი, ტიროდეს დიდითა ჴმითა; და ყოველი ერი სასწაულსა ჰყოფდა სიხარულისასა და აღამაღლებდეს ჴმასა მათსა
და	მცხ.ეზრ1	და არა ვინ იყო კრებულისა მისგან, რომელმანცა შეუძლო ცნობად და სმენად ჴმა სიხარულისა. ერი იგი ღაღადებდეს ჴმითა დიდითა და მიესმოდა ჴმაჲ იგი შორიელთა ადგილთა.
და	მცხ.ეზრ1	და ესმა, რომელნი აჭირვებდეს იუდასა და ბენიამენსა, ვითარმედ ძენი ისრაჱლისანი მოქცეულ არიან ტყუეობისაგან და აშენებენ სახლსა უფლისსა ღმრთისა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.დან	მეცნიერება და გულისხუმის-ყოფაჲ და გამოსლვითგან სიტყუათათ მიგებად და აღშენებად იერუსალჱმისა ვიდრე ქრისტესადმე წინამძღუარისა შჳდეულნი შჳდ და შჳდეულნი სამეოცდაორ, და მოაქციოს და აღეშენნენ უბანნი და ზღუდე, და განახლდენ ჟამნი.
და	მცხ.ეზრ1	შარავანდობასა ასარსურაჲსსა სპარსთა ზედა, დასაბამსა შარავანდობისა მისისა, და მიუწერეს წიგნი, რომელნი დამკჳდრებულ იყუნეს ჰურიასტანსა შინა და იერუსალჱმს,
და	მცხ.ეზრ1	ესე არიან ბრძანებანი იგი, რომელი მისცა არტაშეს მეფემან ეზრას მღდელსა და მწერალსა წიგნთასა და სიტყუათა უფლისათა და ბრძანებისა სჯულისა უფლისათა და ბრძანებითა მით, რომელი იყო ზედა ისრაილსა.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ფადასისა-მოაბეისათა: ადენე და ქალიელ, ბანააია, და მასუახ, მათანაია, ბესელელის, ბანუვილ და მანასე.
და	მცხ.ეზრ1	და სხუანი იგი დაშთომილნი ნათესავნი, რომელნი დაამკჳდრნა ასენაფარ დიდმან და პატიოსანმან ქალაქსა სომონორსა, ესე არს სამარია. და ნეშტნი იგი წიაღ მდინარესა მას.
და	მცხ.ეზრ1	და დაწერეს დღეთა არტაშესის მითრადატის ტაბელითურთ და სხუათაცა მონათა მისთა მოხარკეთა. და მიუწერეს წიგნი ასურულითა ენითა, და იყო გამოთარგმანებული ჰრემ ბალატის მიერ,
და	მცხ.ეზრ1	მიუწერა მეფემან არეუმ ბალტემისა და სამაიასა მწერალსა და სხუათა მონათა და მოდგამთა მათთა, რომელნი დამკჳდრებულ იყუნეს სამარიას და ნეშტთა მათ წიაღ მდინარისათა: მშჳდობა თქუენდა,
და	მცხ.ეზრ1	და ხარკისმომჴდელნი ესე, რომელ მოავლინენით ჩუენდა, მივიდეს ჩემ წინაშე და მითხრეს ყოველივე.
და	მცხ.ეზრ1	და მივწერე და ვპოე, რამეთუ ქალაქი ეგე საუკუნითგან ჟამთასა განდგომილ არს, და მჴდომ მეფეთა ყოფილან.
და	მცხ.ეზრ1	ნუ შეუნდობთ მათ, ნუცა მიუტეობთ, არამედ გულსა დაიდევით და მოჰჴადეთ ყოველი ხარკი მათი და ზუერი, რათა არა განმრავლდენ და განძლიერდენ და იყონ მჴდომ მეფეთა.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო თვესა მას ნისანსა, მეოცესა წელსა არტაშეს მეფისასა, და მიითხოვა ჩემგან ღვინო, და მოვიღე ღვინო და ვასუ მეფესა. და იყო მეფე იგი მარტო. რაჟამს შესუა ღვინო იგი,
და	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა ხარკისმომჴდელმან არსას მეფისამან, რომელ არს არტაშესი, მოიღო და აღმოიკითხა წიგნი წინაშე არეუმის და საის მწერალისა და მონათა მათთა. აღვიდეს მსწრაფლ იერუსალჱმად და ჰურიასტანად დიდითა ძლიერებითა და მჴედრებითა და დააბრკოლეს ურიანი იგი შენებისაგან
და	მცხ.ეზრ1	და ყოველი განმზადებულებაჲ მისი მიიღოს მის თანა, წარიღენ ადგილსა მას, სადა-იგი თჳთ დამკჳდრებულ არს და თანაწარიღენ კაცად-კაცადმან ყოველივე აღსაგებელი თჳსი, რომელ-რა იყოს: ოქროსა და ვეცხლსა და ჭურჭელსა და საცხოვარსა, მოყუსიანად მიიღონ განმზადებულობა ტაძრისა უფლისა ღმრთისა იერუსალიმს
და	მცხ.ეზრ1	და მეფემან კჳროს მოღებად-სცა ყოველი იგი სამსახურებელი სახლისა მის უფლისაჲ, რომელ გამოიღო ნაბუქოდონოსორ მეფემან იერუსალჱმით, და მოსცა დამარხვად სახლსა ღმრთისა თჳსისასა.
და	მცხ.ოსე	რომელი მომნადირებელთა ნადირისათა დაარწყუეს, ხოლო მე მწურთელი თქუენი. ვიცან ეფრემ და ისრაელი არ განმეყენა ჩემგან მით, რამეთუ აწ განმეძჳნა ეფრემ, შეიბილწა ისრაჱლ.
და	მცხ.ესა	ვაჲ, რომელმან ჰრქვას მამასა: რა არს შობაჲ? და დედასა: რაჲ სალმობაჲ?
და	მცხ.ესა	მე შევქმენ ქვეყანა და კაცი მას ზედა, მე ჴელითა ჩემითა დავამყარე ცაჲ, მე ყოველთა ვარსკულავთა ვამცენ.
და	მცხ.ესა	მე აღვადგინებ სიმართლისა თანა მეფედ. და ყოველნი გზანი მისნი წრფელებენ. ამან აღაშენოს ქალაქი ჩემი და ტყუეობაჲ ერისა ჩემისა მოაქციოს არა საჴსართა მიერ, არცა ქრთამითა, თქუა უფალმან საბაოთ.
და	მცხ.ესა	რამეთუ შენ ხარ ღმერთი და არა უწყოდეთ ღმერთი ისრაელისა მაცხოვარი.
და	მცხ.ესა	სირცხჳლეულ და კდემულ იქმნენ ყოველნი წინააღმდგომნი მისნი და ვიდოდიან სირცხჳლსა შინა, განახლდებოდეთ ჩემდამო ჭალაკნი.
და	მცხ.ესა	შეკერბით და მოვედით, განიზრახეთ ერთბამად, რომელნი სცხოვნდით წარმართთაგან ვერ ცნეს აღმღებელთა ძელისათა ქანდაკებული მათი და მლოცველთა ღმერთთა მიმართ, რომელნი ვერ აცხოვნებენ.
და	მცხ.ესა	თავისა მიმართ ჩემისა ვფუცავ: გამოვიდეს თქუენდა პირისა ჩემისაგან სიმართლე, და სიტყვანი ჩემნი არა გარემიიქცენ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ჩემდა მოდრკეს ყოველი მუჴლი და ფუცვიდეს ყოველი ენა ღმერთსა,
და	მცხ.ესა	ისმინეთ ჩემი, სახლო იაკობისაო და ყოველო ნეშტო ისრაჱლისაო, აღღებულთა მუცლითგან და განსწავლულთა სიყრმითგან
და	მცხ.ესა	აღიღებენ მას მჴართა ზედა და ვლენან. და უკეთუ დადვან იგი მჴართა ზედა, ეგოს და არა შეიძრას, და ვინცავინ ჴმა-ყოს მისდამი, არ შეისმინოს, ძჳრთაგან ვერ იჴსნის იგი.
და	მცხ.ესა	მოიჴსენენით ესენი და სულთ-ითქუენით, შეინანეთ, ცთომილნი, მოიქეცით გულითა.
და	მცხ.ესა	და გეჴსენნედ პირველნი საუკუნითგანნი, რამეთუ მე ვარ ღმერთი და არა სხვა თჳნიერ ჩემსა.
და	მცხ.ესა	მივაახლე სიმართლე ჩემი, და არღარა განშორდეს ჭეშმარიტება და მაცხოვარება ჩემმიერი არ მივამყოვრო, მივეც შორის სიონისა მაცხოვარება ისრაელისა სადიდებელად.
და	მცხ.ესა	და სთქუ: უკუნისამდე ვიყო მმთავრობი, არ გულისხმა-ჰყვენ ესენი გულსა შინა შენსა, არცა მოიჴსენენ უკანასკნელნი.
და	მცხ.ესა	ხოლო აწ ისმინენინ ესენი შუებულმან მჯდომარემან სასოებით, მეტყუელმან გულსა შინა მისსა. მე ვარ და არა არს სხუაჲ, არა დავჯდე ქურივად, არცა ვაგრძნა სიობლე.
და	მცხ.ესა	დადეგ აწ სახრვათა მიერ შენთა და მრავლისა მწამლველობისა შენისა, რომელთა ისწავებდ სიჭაბუკით შენითგან, უკუეთუ შეუძლო რგებად შენდა.
და	მცხ.ესა	უკეთუ ვითარ უძლო განძლიერებად, დაჰშუერ განზრახვათა შინა შენთა, დადგე და განგამართლედ შენ ვარსკულავთმეტყუელთა ცისათა, ამღებელთა ვარსკულავთასა, მიგითხრედ შენ, რაჲ გულვებად არს მოსლვად შენ ზედა.
და	მცხ.ესა	და უკუეთუმცა გესმნნეს მცნებანი ჩემნი, ქმნილ იყომცა, ვითარცა მდინარე, მშჳდობაჲ შენი, და სიმართლე შენი, ვითარცა ღელვანი ზღჳსანი.
და	მცხ.ესა	აჰა, ყოველნი, ვითარცა ქარქუეტნი, ცეცხლისა მიერ დაიწუნენ და ვერ განარინონ მათ ალისაგან, რამეთუ გქონან ნაკუერცხალნი ცეცხლისანი დაჯდომად მათ ზედა. ესენი იყვნენ შენდა შეწევნა.
და	მცხ.ესა	ისმინენით ესენი სახლმან იაკობისმან, წოდებულთა სახელსა ზედა ისრაილისასა და წელისაგან იუდასსა გამოსრულთა, რომელნი ჰფუცავთ სახელსა უფლისა ღმრთისა ისრაილისასა, მომჴსენებელნი არა ჭეშმარიტებით, არცა სიმართლით
და	მცხ.ესა	ისმინენით ყოველნი და თქუენ არა სცნენით, არამედ სასმენელ შენდა ვყვენ ახალნი ამიერითგან, რომელთა ეგულვების ქმნა.
და	მცხ.ესა	და არა სთქვა: აწ იქმნების და არა ძუელად და არა პირველთა დღეთა ისმინენ იგინი, ნუ იტყჳ: ჰე, უწყნი იგინი.
და	მცხ.ესა	არცა სცან, არცა უწყოდე, არცა დასაბამითგან განახუენ ყურნი შენნი, რამეთუ უწყოდე, ვითარმედ შეურაცხ-მყოფელი შეურაცხ-ჰყოფ და უშჯულოდ მერმე მუცლითგანვე გეწოდოს.
და	მცხ.ესა	სახელისათჳს ჩემისა გიჩვენო შენ გულისწყრომაჲ ჩემი და დიდებულნი ჩემნი მოვაწინე შენ ზედა, რაჲთა არა მოგასრულო შენ.
და	მცხ.ესა	თჳთ ჩემთჳს გიყო შენ, რამეთუ სახელი ჩემი შემწიკულებულ არს და დიდებაჲ ჩემი სხვასა არა მივსცე.
და	მცხ.ესა	ისმინე ჩემი, იაკობ და ისრაილ, რომელსა მე გიწოდ. მე ვარ პირველი და მე ვარ უკუნისამდე.
და	მცხ.ესა	და ჴელმან ჩემმან დააფუძნა ქუეყანაჲ და მარჯუენემან ჩემმან დაამყარა ცაჲ, უწოდო მე მათ და დადგენ ერთბამად.
და	მცხ.ესა	და შეკრბენ ერთბამად ყოველნი და ისმინონ, ვინ მიუთხრნა მათ ესენი? სიყვარულითა შენითა ვყავ ნება შენი ბაბილონსა ზედა აღებად თესლი ქალდეველთა.
და	მცხ.ესა	და იქმნამცა, ვითარცა ქჳშა, თესლი შენი და ნაშობნი შენნი, ვითარცა მიწა ქუეყანისა. არცა აწ არა მოისრას, არცა წარწყმდეს სახელი შენი წინაშე ჩემსა.
და	მცხ.ესა	და უკეთუ სწყუროდის, უდაბნოთა მოიყვანნეს იგინი. წყალი კლდისაგან გამოიყვანოს მათდა. განიპოს კლდე და დიოდის წყალი. და სუმიდეს ერი ჩემი, არა არს სიხარული უთნოთა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ესა	ისმინეთ ჭალაკთა და მოიხილეთ წარმართთა, მრავლით ჟამითგან დეგით, - იტყჳს უფალი, - მუცლითგან დედისაისათ გიწოდა შენ სახელი ჩემი.
და	მცხ.ესა	და მრქუა მე: მონაჲ ჩემი ხარ, ისრაილ, და შენ შორის ვიდიდო.
და	მცხ.ესა	და მე ვთქუ: ცუდად დავშუერ, ამაოთა მიმართ და არარათა მიმართ მივეც ძალი ჩემი, ამისთჳს საშჯელი ჩემი უფლისა მიერ და შრომა ჩემი წინაშე ღმრთისა ჩემისა.
და	მცხ.ესა	და აწ ესრეთ იტყჳს უფალი, აღმზელელი ჩემი, მუცლითგან მონად თავისა თჳსისა: შესაკრებელი იაკობისი, და ისრაილ მის თანა შევკრიბო, და ვიდიდო მე წინაშე უფლისა. და ღმერთი ჩემი იყოს ძალ ჩემდა.
და	მცხ.ესა	და თქუა ჩემდამო: დიდ არს შენდა ესე წოდებაჲ შენი მონად ჩემდა დადგენად ტომთა იაკობისთა და განთესულებასა ისრაილისასა მოქცევაჲ. აჰა, დაგდევ შენ აღთქუმად ნათესავთა, ნათლად წარმართთა, ყოფად მაცხოვარებად ვიდრე უკუანასკნელამდე ქუეყანისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და სუფირ, ზევი და იორამ. და ყოველნი ესე ძენი იეკტანისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა ატად. და იყუნეს მთავარნი ედომს:
და	მცხ.ესა	და დავდვა ყოველი მთაჲ გზად და ყოველი ალაგი საძოვრად მათდა.
და	მცხ.ესა	აჰა, ესენი შორით მოვლენ, ესენი ჩრდილოსაგან და ზღჳსა, ხოლო სხვანი ქუეყანისაგან სპარსთასა.
და	მცხ.ესა	იხარებდით ცანი და იშუებდით ქუეყანა, დამოადინეთ მთათა შუებაჲ და ბორცუთა სიმართლე, რამეთუ შეიწყალა ღმერთმან ერი თჳსი, და მდაბალთა ერისა მისისათა ნუგეშინის-სცა.
და	მცხ.ესა	აჰა, ჴელითა ჩემითა გამოვხატენ ზღუდენი შენნი და წინაშე ჩემსა ხარ მარადის.
და	მცხ.ესა	აღიხუენ გარემოს თვალნი შენნი და იხილენ ყოველნი: აჰა, შეკრბეს და მოვიდეს შენდამო. ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს უფალი, - ვითარმედ ყოველნი იგი გარეშეიმოსნეს და მოიბლარდნნეს იგინი, ვითარცა სამკაული სძლისა.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ოჴერნი შენნი. განხრწნილნი და დაცემულნი, აწ შეიწრდენ დამკჳდრებულთა მიერ. და განგეშორნეს შენგან შთამთქმელნი შენნი,
და	მცხ.ესა	და თქუ გულსა შინა შენსა: ვინ მიშვნა მე ესენი? რამეთუ მე უშვილო ვარ და ქურივ, მწირ და მოკლებულ, ხოლო ესენი ვინ აღმიზარდნა მე? რამეთუ მე დავშთი მარტოჲ. ხოლო ესენი ჩემდა სადა იყვნეს?
და	მცხ.ესა	და იყვნენ მეფენი მძუძე შენდა. ხოლო მმთავრობნი მზარდულ შენდა. პირსა ზედა ქუეყანისასა თაყვანის-გცემდენ შენ და მიწასა ფერჴთა შენთასა ლოშნიდენ და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, და არა ჰრცხუენეს, რომელთა დამითმონ მე.
და	მცხ.ესა	შევჰმოსო ცასა ბნელი და, ვითარცა ძაძა შევქმენ, შესამოსელი მისი.
და	მცხ.ესა	ზურგი ჩემი მივეც გუემათა და ღაწუნი ჩემნი ყურიმლის-ცემათა, ხოლო პირი ჩემი არ განვაყენე სირცხჳლისაგან ნერწყუვათასა.
და	მცხ.ესა	და უფალი შემწე ჩემდა იქმნა, ამისთჳს არა მრცხუენა, არამედ დავდევ პირი ჩემი, ვითარცა მყარი კლდე, და ვაგრძენ, ვითარმედ არა მრცხუენეს,
და	მცხ.ესა	ვინ არს თქუენ შორის მოშიში უფლისაჲ? ისმინედ ჴმისა მონისა მისისა, რომელნი ვლენან ბნელსა შინა, არა არს მათდა ნათელი. ესევდით სახელისა მიმართ უფლისა და განმტკიცდით ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.ესა	აჰა, ყოველნი თქუენ ცეცხლსა აღაგზებთ და განაძლიერებთ ალსა. ვიდოდეთ ნათლითა ცეცხლისა თქუენისაჲთა და ალითა, რომელი აღაგზენით ჩემთჳს. იქმნეს თქუენდა ესენი, მწუხარებასა შინა დაიძინოთ.
და	მცხ.ესა	ისმინეთ ჩემი, რომელნი სდევთ სამართალსა და ეძიებთ უფალსა. მიხედენით მყარისა მიმართ კლდისა, რომელი გამოჰკუეთეთ და მთხრებლად მღჳმესა, რომელი აღმოჰჴნარცუეთ.
და	მცხ.ესა	ისმინეთ ჩემი ერმან ჩემმან და მეფეთა ჩემდამო ყურად-იღეთ, რამეთუ შჯული ჩემ მიერ გამოვიდეს და სასჯელი ჩემი ნათლად წარმართთა.
და	მცხ.ესა	მოახლებულ არს ადრე სიმართლე ჩემი და გამოვიდეს ნათლად მაცხოვარებაჲ ჩემი, და მკლავისა მიმართ ჩემისა წარმართნი ესვენ. მე ჭალაკნი მელიან და მკლავისა მიმართ ჩემისა ესვენ.
და	მცხ.ესა	ისმინეთ, რომელთა იცით შჯაჲ, ერო ჩემო, რომლისა შჯული ჩემი გულსა შინა არს თქუენსა! ნუ ეშიშვით ყუედრებასა კაცთასა და გიობასა მათსა ნუ იძლევით,
და	მცხ.ესა	აღდეგ, აღდეგ, იერუსალიმ, და შეიმოსე ძალი მკლავისა შენისა, აღდეგ ვითარცა დასაბამისშორისსა დღესა, ვითარცა ნათესავი საუკუნე, არა შენ ხარა უამპარტავნო იგი, რომელმან მოსწყალ ვეშაპი?
და	მცხ.ესა	მე ვარ, მე ვარ ნუგეშინისმცემელი შენი; ცან, ვითარად მყოფი შიშნეულ იქმენ კაცისაგან მოკუდავისა და ძისაგან კაცისა, რომელნი ვითარცა თივანი განჴმეს.
და	მცხ.ესა	რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, რომელი შევძრავ ზღუასა და ვაოჴრებ ღელვათა მისთა - უფალი, უფალი საბაოთ, - სახელი ჩემი.
და	მცხ.ესა	დავსხნე სიტყუანი ჩემნი პირსა შინა შენსა და საგრილსა ქუეშე ჴელისა ჩემისასა დაგფარო შენ, რომლისა მიერ დავამტკიცე ცაჲ და დავაფუძნე ქუეყანაჲ და ვარქუ სიონსა: ერი ჩემი ხარ.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი, განმკითხუველი ერისა მისისა: აჰა, მოვიღე ჴელისაგან შენისა სასუმელი დაკუეთებისა, ბარძიმი გულისწყრომისა ჩემისა, და არა შესძინო სუმად მისსა.
და	მცხ.ესა	და არა იყო ნუგეშინისმცემელი შენი ყოველთაგან შვილთა შენთა, რომელნი ჰშვენ. და არა იყო შემწე ჴელისა შენისა, არცა ყოველთაგან ძეთა შენთა, რომელნი აღამაღლენ.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს ისმინე დამდაბლებულმან და მთრვალმან არღვინისგან.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე ანგელოზი ძლიერი, გარდამომავალი ზეცით, და ემოსა ღრუბელი; და ირისე, რომელ არს მშჳლდი ცისაჲ ბერძლებრ, იყო თავსა ზედა მისსა; და პირი მისი, ვითარცა მზე; და ფერჴნი მისნი, ვითარცა სუეტნი ცეცხლისანი.
და	მცხ.ესა	მერმე მივსცე იგი ჴელებსა მიმმძლავრებელთა შენთასა და დამამდაბლებელთა შენთასა, რომელთა ჰრქუეს სულსა შენსა: მოდერკ, რაჲთა წარჰვლოთ და დაჰსხენ სწორად ქუეყანისა საშუალნი შენნი გარეშე თანწარმავალთათჳს.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: მედად განისყიდენით და არა ვეცხლისა მიერ გამოიჴსნნეთ.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი: ეგჳპტედ შთავიდა ერი ჩემი პირველად მსხემობად მუნ და ასსურასტანელთადმი იძულებით მიყვანებულ იქმნეს.
და	მცხ.ესა	და აწ რად აქა ხართ? - ამათ იტყჳს უფალი: რამეთუ ერი ჩემი წარიტყუენა მედად, გიკჳრსყე და ჰვალალაებთ, - ამათ იტყჳს უფალი: თქუენ მიერ მარადის სახელი ჩემი იგმობვის წარმართთა შორის.
და	მცხ.ესა	რამეთუ ჴმაჲ მცველთა შენთაჲ ამაღლდა და ჴმითა ერთბამად იხარებდენ, რამეთუ თვალნი თუალთა მიმართ ხედვიდენ, ოდესცა შეიწყალოს უფალმან სიონი.
და	მცხ.ესა	და იხილონ ყოველთა მწუერვალთა ქუეყანისათა მაცხოვარებაჲ ღმრთისა ჩუენისამიერი. განეშორენით, განეშორენით, გამოვედით მიერ, არაწმიდასა ნუ შეეხებით. გამოვედით საშუალ მისსა, განესაზღურენით მომღებელნი ჭურჭელთა უფლისათა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ არა შფოთებით გამოხჳდეთ, არცა სივლტოლით ხჳდოდით, რამეთუ წინავიდოდის უპირველეს თქუენსა უფალი და რომელმან შეგკრიბნა თქუენ, ღმერთი ისრაჱლისა.
და	მცხ.ესა	აჰა, გულისხმა-ყოს ყრმამან ჩემმან და ამაღლდეს და იდიდოს და განიცხროს ფრიად,
და	მცხ.ესა	მიუთხართ წინაშე მისსა, ვითარცა ყრმაჲ და ვითარცა ძირი ქუეყანასა წყურიელსა; არა არს სახე მისი, არცა დიდებაჲ, და ვიხილეთ იგი და არა აქუნდა სახე მისი, არცა სიკეთე,
და	მცხ.ესა	ხოლო იგი იწყლა ცოდვათა ჩუენთათჳს და გუემულ არს უსჯულოებათა ჩვენთათჳს, წურთა მშჳდობისა ჩუენისა მის ზედა, წყლულებითა მისითა ჩუენ განვიკურნენით.
და	მცხ.ესა	და იგი განბოროტებისათჳს არა აღაღებს პირსა თჳსსა, ვითარცა ცხოვარი, კლვად მიმართ მიიყვანა და, ვითარცა კრავი, წინაშე მრისველისა თჳსისა უჴმოჲ, ეგრეთ არა აღაღებს პირსა თჳსსა.
და	მცხ.ესა	და მივსცნე უკეთურნი დაფლვისა მისისა წილ და მდიდარნი სიკუდილისა მისისა წილ, რამეთუ უსჯულოებაჲ არა ქმნა, არცა იპოვა ზაკვაჲ პირსა შინა მისსა.
და	მცხ.ესა	და უფალსა ჰნებავს განწმედაჲ მისი წყლულებისაგან, უკუეთუ მისცნეთ ცოდვათა ძლითნი. სულმან თქვენმან იხილოს თესლი გრძელსაწუთოჲ და ჰნებავს უფალსა ჴელითა მისითა მოსპობაჲ ტკივილისაგან სულისა მისისა,
და	მცხ.ესა	ჩუენებად მისსა ნათელი და აღზელად გულისხმის-ყოფითა, განმართლებად მართალი კეთილმმონებელი მრავალთა, და ცოდვანი მათნი მან აღიხუნეს.
და	მცხ.ესა	იხარებდ, ბერწი არმშობელი, ღაღადებდ და ჴმობდ, არმლმობელ, რამეთუ მრავალ არიან შვილნი ოჴრისანი უფროს, ვიდრე მქონებელისანი ქმარსა, რამეთუ თქუა უფალმან:
და	მცხ.ესა	მერმეცა მარჯუენით კერძო და მარცხენით კერძო განჰფინენ, და თესლმან შენმან წარმართნი დაიმკჳდრნეს და ქალაქნი მოოჴრებულნი დაიმკჳდრნე.
და	მცხ.ესა	ნუ გეშინინ, რამეთუ გრცხუენა, ნუცა გეკდიმების, რამეთუ იყუედრე, რამეთუ სირცხჳლი საუკუნოჲ დაივიწყოს და ყუედრებაჲ ქურიობისა შენისა არა მოიჴსენოს მერმე,
და	მცხ.ესა	რამეთუ უფალი შემოქმედი შენი, უფალი, საბაოთ სახელი მისი, და გამომჴსნელი შენი, თჳთ იგი ღმერთი ისრაილისა, ყოველსა ქუეყანასა იწოდოს.
და	მცხ.ესა	არა ვითარცა დედაკაცსა დატევებულსა და სულმოკლესა გიწოდა შენ უფალმან, არცა ვითარცა დედაკაცსა სიჭაბუკითგან მოძულებულსა. თქუა ღმერთმან შენმან:
და	მცხ.ესა	არამცირედსა ჟამსა დაგიტევე შენ და წყალობისა მიერ დიდისა შეგიწყალო შენ.
და	მცხ.ესა	გულისწყრომისა მიერ მცირისა გარემივიქციე პირი ჩემი შენგან და წყალობისა მიერ საუკუნოსა შეგიწყალო შენ. თქუა მჴსნელმან შენმან უფალმან:
და	მცხ.ნეშტ1	და ამისა შემდგომად შევიდა ესრომ ასულისა მის მაქირისა, მამისა გალაამისა. და ამან შეირთო იგი. და იყო სამეოცისა წლისა და უშვა მას სერგუბ.
და	მცხ.ნეშტ1	და დაიპყრეს გესურ და არამ დაბნები იარისი, და კანათი და დაბნები მისი, სამეოცი ქალაქი, ყოველი ძეთა მაქირისთა მამისა გალადისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და შემდგომად სიკუდილისა ესრომისა მოვიდა ქალებ ეფრათად და უშვა მას ასდოდ, მამა თეკვსისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო ცოლი ირამელისი, და სახელი მისი ატარა; ესე არს დედა უონომისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ქალებისნი, ძმისა იერიმელისნი: მარსა, პირმშო მისი. ესე არს მამაჲ ზიფისა, და ძენი მარსასნი, მამისა ქებრონისნი.
და	მცხ.ესა	ლხინება იყავ შენდა მდაბალ და დაუწყნარებელ-მყოფად იწოდო, ვიდრე ნუგეშინის-გცეს შენ. აჰა, განგიმზადო შენ ანთრაკი ქვად და საფუძველთა შენთა საპფირონი.
და	მცხ.ესა	და სიმართლისა მიერ აღეშენო, განეყენე უსამართლოსაგან, და არ შეგეშინოს, და ძრწოლა არ მიგეახლოს შენ.
და	მცხ.ესა	აჰა, მწირნი მოვლენ შენდა ჩემ მიერ, და გემსხემნენ შენ, და შენდა მიმართ მოილტოდიან.
და	მცხ.ესა	ეკრძალენით ყურითა თქუენითა და შეუდეგით გზათა ჩემთა. შეისმინეთ ჩემი და ცხონდეს კეთილთა შინა სული თქუენი და აღგითქუა თქუენ აღთქმაჲ საუკუნო, ღირსნი დავითისნი სარწმუნონი.
და	მცხ.ესა	აჰა, წარმართნი, რომელთა არა გიცოდეს შენ, გიწოდდენ შენ და ერნი, რომელნი არა გიცნობდეს შენ, შენდამი მოივლტოდიან, უფლისათჳს ღმრთისა შენისა და წმიდისა ისრაჱლისა, რამეთუ გადიდა შენ.
და	მცხ.ესა	იძიეთ უფალი და ჰპოოთ, რაჲ მოხადეთ, ხოლო რაჟამს მოგეახლოს თქვენ,
და	მცხ.ესა	დაუტევენ უთნოომან გზანი მისნი და კაცმან უშჯულომან განზრახვანი მისნი, და მოიქეცინ უფლისა მომართ და შეწყალებულ იქმნეს, რამეთუ ფრიად მიგიტევნეს ცოდვანი თქუენნი.
და	მცხ.ესა	არამედ ვითარცა განშორებულ არს ცაჲ ქუეყანისაგან, ეგრეთ განშორებულ არს გზაჲ ჩემი გზათაგან თქუენთა და გაგონებანი თქვენნი გაგონებისაგან ჩემისა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ნაქორ სამეოცდაათცხრამეტ წელ და შვა თარრა.
და	მცხ.ესა	ნეტარ არს მამაკაცი, რომელმან ყუნეს ესენი და კაცი ჴელმყოფი ამათი და დამცველი შაბათთაჲ არშეგინებად და დამცველი ჴელთა მისთა არაქმნად ცრუთა.
და	მცხ.ესა	ნუ იტყჳნ სხვა ნათესავი შეახლებული უფლისა მიმართ მეტყუელი: გამოსაზღურებით გამომისაზღურებს მე უფალი ერისაგან ჩემისა. და ნუ იტყჳნ საჭურისი, ვითარმედ: მე ვარ ხე ჴმელი,
და	მცხ.ესა	შევიყუანნე იგინი მთად წმიდად ჩემდა და ვახარო მათ სახლსა შინა ლოცვისა ჩემისასა, ყოვლად დასაწუელნი მათნი და მსხუერპლნი მათნი იყუნენ მითუალულ მსხუერპლისსაცავსა ზედა ჩემსა, რამეთუ სახლი ჩემი სახლ ლოცვის იწოდოს ყოველთათჳს წარმართთა.
და	მცხ.ესა	და ძაღლნი ურცხჳნონი სულითა, არმეცნიერნი განძღომად და არიან უკეთურნი, არმცოდნელნი გულისხმის-ყოფასა, ყოველნი გზათა თჳსთა შეუდგეს. თითოეული ძჳნად თჳსსა ანგაჰრებს კიდითგან მისით.
და	მცხ.ესა	მოვედით, მოვიღოთ ღჳნოჲ და ვიჴუმიოთ იგი სიმთრვალედ და არს ესევითარი დღე ხვალე დიდ შენთჳს, ვითარ ფრიად.
და	მცხ.ესა	იხილეთ, ვითარ წარწყმდა მართალი, და არა ვინ მოელის გულითა და კაცნი მართალნი აღიხუმიან, და არა ვინ გულისხმა-ჰყოფს, რამეთუ პირისაგან სიცრუისასა აღებულ არს მართალი.
და	მცხ.ესა	და მრავალნი ჰყუენ მრუშებად შორიელნი შენგან. მიავლინენ მოციქულნი მიერ კერძო საზღუართა შენთა და გარემიიქეც და დაჰმდაბლდი ვიდრე ჯოჯოხეთამდე.
და	მცხ.ესა	მრავალგზობათა შენთა დაჰშუერ და არა სთქუ: დავსცხრე. განძლიერებული იქმოდე ამათ, ამისთჳს არმემოქენე მე.
და	მცხ.ესა	ოდეს ჴმა-ჰყო, განგარინედ შენ ჭირსა შინა შენსა, რამეთუ ესე ყოველნი ქარმან მიიხუნეს და არარა-ყუნეს იგინი ნიავქარმან, ხოლო შემოდგომილთა ჩემთა მოიგონ ქუეყანაჲ და დაიმკჳდრონ მთა წმიდაჲ ჩემი.
და	მცხ.ესა	და თქუენ განწმიდენით პირისაგან მისისა გზანი და აღიღეთ საბრჴე გზისაგან ერისა ჩემისა.
და	მცხ.ესა	არა საუკუნომდე შურ-ვიგო თქუენგან, არცა მიმდემად განგარისხნე თქუენ, რამეთუ სული ჩემგან გამოვიდეს და მშჳნვაჲ ყოველი მე შევქმენ.
და	მცხ.ესა	ცოდვისათჳს მცირისა შევაწუხე იგი და დავეც იგი, და მივიქციე პირი ჩემი მისგან, და შეწუხნა და ვიდოდა მჭმუნვარე წინაშე ჩემსა, გზათა შორის გულისა მისისათა.
და	მცხ.ესა	გზანი მისნი ვიხილენ, და განვკურნე იგი და ნუგეშინის-ვეც მას. და მივეც მას ნუგეშინის-ცემა ჭეშმარიტი მგლოვარეთა მათ.
და	მცხ.ესა	სასჯელთამი და ლალვათა იმარხავთ და ჰგუემთ თითთმწყლველობით მდაბალსა, რაჲსა იმარხავთ ჩემდად? რაჲთა დღეს სასმენელ იქმნეს ღაღადებისა მიერ ჴმაჲ თქუენი?
და	მცხ.ესა	არა ეგევითარი მარხვა გამოვირჩიე მე, - იტყჳს უფალი, - არამედ განჴსენ ყოველი საკრველი სიცრუისა, დაარღჳენ გულარძნილებანი მძლავრებითთა თანცვალებათანი, განავლინენ შეპყრობილნი მიტევებით და ყოველი აღწერილი უსამართლოჲ განხეთქე.
და	მცხ.ესა	დაუნეცვე მშიერსა პური შენი და გლახაკნი უსართულონი შეიყვანენ სახიდ შენდა, იხილო თუ შიშუელი, შეჰმოსე და თჳსთაგანი თესლისა შენისათა არა უგულებელს-ჰყო.
და	მცხ.ესა	და სცე მშიერსა პური სულით გამო შენით, და სული დამდაბლებული აღავსო, მაშინ აღმობრწყინდეს ბნელსა შინა ნათელი შენი, და ბნელი შენი, ვითარცა შუადღე.
და	მცხ.ესა	უკუეთუ მოაქციო ფერჴი შენი შაბათთაგან არაქმნად ნებათა შენთა დღესა შინა წმიდასა, და უწოდი შაბათთა ფუფუნეულ წმიდა ღმრთისა შენისა, არა აღიღო ფერჴი შენი საქმესა ზედა, არცა სთქუა სიტყუაჲ რისხვით პირისაგან შენისა.
და	მცხ.ესა	და იყო მოსავ უფლისა მიმართ და აღგიყვანოს შენ კეთილთა ზედა ქუეყანისათა, და გაჭამოს შენ სამკჳდრებელი იაკობ მამისა შენისაჲ, რამეთუ პირი უფლისაჲ იტყოდი ამათ.
და	მცხ.ესა	არც ერთი იტყჳს სიმართლეთა, არცა არს სასჯელი ჭეშმარიტი. მოსავ იქმნეს ამაოთა მიმართ და ზრახვენ ცუდთა, რამეთუ მიუდგებიან ტკივილსა და შობენ უსჯულებასა.
და	მცხ.ესა	ხოლო ფერჴნი მათნი უკეთურებასა შინა რბიან, მალენი დათხევად სისხლსა უმიზეზოსა, და გულისსიტყუანი მათნი გულისსიტყუანი უცნობოთანი, შემუსრვაჲ და საარსებულება გზათა შორის მათთა.
და	მცხ.ესა	ამისთჳს განეყენა სამართალი მათგან და არა ეწიოს მათ სიმართლე. მორა-ელოდეს იგინი ნათელსა, იქმნა მათდა ბნელი. მომლოდენი ცისკრისანი უჟამოსა შინა ვიდოდეს.
და	მცხ.ესა	ეძიებენ, ვითარცა ბრმაჲ, კედელსა და, ვითარცა არმქონებელნი თუალთანი. ეძიებენ. დაეცნენ შუასამხრის, ვითარცა შუაღამე, ვითარცა მოსიკუდიდნი, სულთითქუმენ,
და	მცხ.ესა	ვითარცა დათჳ და ვითარცა ტრედი, ერთბამად ვიდოდიან. ვჰგებდით მსჯავრსა და არა არს მაცხოვარება, შორად განდგა ჩუენგან,
და	მცხ.ესა	რამეთუ მრავალ არს უსჯულოება ჩუენი წინაშე შენსა, და ცოდვანი ჩუენნი აღმიდგეს ჩუენ, რამეთუ უსჯულოებანი ჩუენნი ჩუენ შორის და სიცრუენი ჩუენნი ვცნენით.
და	მცხ.ესა	ვიუთნოეთ, ვეცრუენით უფალსა, განუდეგით წინაშედგომისაგან ღმრთისა ჩუენისა. ვზრახენით ცრუნი და ვიურწმუნოეთ, მიუდეგით და ვიწუართენით გულისაგან ჩუენისა სიტყუანი ცრუნი.
და	მცხ.ესა	და განვდეგით უკანაგან მსჯავრისა, და სიმართლე შორად განგუწუართა, რამეთუ განკფდა გზათა შორის მათთა ჭეშმარიტებაჲ და უგულარძნილოსა მიერ ვერ ეძლო განვლად.
და	მცხ.ესა	და ჭეშმარიტებაჲ მოეღო და გარდააქციეს გაგონება მათი გულისხმისყოფისაგან, და იხილა უფალმან და არა სთნდა მას, რამეთუ არა იყო მსჯავრი.
და	მცხ.ესა	და შეიმოსა სიმართლე; ვითარცა ჯაჭუ-ჭური, და გარემოიდვა თავის გარემო, ჩაფხუტი მაცხოვარებისა თავსა ზედა მისსა, და მოიბლარდნა შესამოსელი შურისძიებისა და გარემოსასხმელი, ვითარცა შურის-გებაჲ,
და	მცხ.ესა	და ყუედრება წინააღმდგომთა, და ჭალაკთა შური იძიონ შურის-გებითა.
და	მცხ.ესა	და ეშიშვოდიან დასავალითნი სახელსა უფლისასა და მზისაღმოსავალითნი სახელსა დიდებულისასა, რამეთუ მოვიდეს, ვითარცა მდინარე მაიძულებელი, რისხვაჲ უფლისა მიმართ, მოვიდეს გულისწყრომისა თანა.
და	მცხ.ესა	და მოვიდეს სიონისათჳს მჴსნელი და გარეწარაქციოს უთნოობაჲ იაკობისაგან, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ესა	განათლდი, განათლდი, იერუსალიმ! რამეთუ მოიწია ნათელი შენი, და დიდებაჲ ღმრთისაჲ შენ ზედა აღმობრწყინდა.
და	მცხ.ესა	აღიხილენ, აღიხუენ გარემოს თვალნი შენნი, და იხილენ შეკრებულნი შვილნი შენნი. მოვიდნენ ძენი შენნი შორით, და ასულნი შენნი მჴართა ზედა აღებულ იქმნენ.
და	მცხ.ესა	ვინ არიან ესენი, რომელნი, ვითარცა ღრუბელნი, ფრინვენ და, ვითარცა ტრედნი, მართუეთა თანა ჩემდა მომართ არს სიონ.
და	მცხ.ესა	მე ჭალაკნი მელოდეს, და ნავნი თარშისანი პირველთა შორის მოყვანებად შვილთა შენთა შორით, და ოქროსა და ვეცხლსა მათსა მათ თანა სახელისათჳს უფლისა წმიდისათჳს ისრაილისა დიდებულ-ყოფად,
და	მცხ.ესა	და აღაშენნენ უცხოტომთა ზღუდენი შენნი, და მეფენი მათნი წარმოგიდგენ შენ, რამეთუ რისხვითა ჩემითა დაგეც, და წყალობითა ჩემითა შეგიყუარენ შენ.
და	მცხ.ესა	ქმნისათჳს შენისა დატევებულ და მოძულებულ, და არა იყო შემწე, და დაგდვა შორის სიხარულ საუკუნო მხიარულება ნათესავთასა,
და	მცხ.ესა	და მოვიდოდიან შენდამი ძენი დამამდაბლებელთა შენთანი და განმაძჳნებელთა შენთანი შეშინებულნი, თაყუანის-სცემენ კუალთა ფერჴთა შენთასა ყოველნი, რომელნი გაჭირვებდენ შენ, და გეწოდოს ქალაქ უფლისა, სიონ, წმიდისა ისრაილისა,
და	მცხ.ესა	და არა ისმეს ქუეყანასა შინა შენსა უსამართლოებაჲ, არცა შემუსრვაჲ, არცა საარებაჲ საზღუართა შორის შენთა, არამედ ეწოდოს მაცხოვარება ზღუდეთა შენთა და ბჭეთა შენთა წახნაგებულ.
და	მცხ.ესა	შემცირებული იყოს ათასეულად და კნინი ნათესავად დიდად. მე, უფალმან, ჟამად-ჟამად შევკრიბნე იგინი.
და	მცხ.ესა	წოდებად წელიწადი უფლისაჲ შეწყნარებული, და დღე ნაცვლისმოგებისა ღმრთისა ჩემისა, ნუგეშინის-ცემად ყოველთა მგლოვარეთა,
და	მცხ.ესა	მიცემად მგლოვარეთა სიონი დიდებად, ნაცრისა წილ საცხებელი შუებისაჲ მგლოვარეთა, სამკაული დიდებისაჲ სულისა წილ მოწყინებისა, და იწოდნენ: ნათესავებ სიმართლისა, დანერგულ უფლისა სადიდებელად.
და	მცხ.ესა	იხარებს სული ჩემი უფლისა მიმართ, რამეთუ შემმოსა მე სამოსელი საცხოვარებისაჲ და კუართი მხიარულებისაჲ, ვითარცა სიძესა, გარემომდვა მიტრაჲ და, ვითარცა სძალი, შემამკო მე სამკაულითა.
და	მცხ.ესა	სიონისათჳს არა დავდუმნე და იერუსალიმისათჳს არ დავაცადო, ვიდრემდისცა გამოვიდეს, ვითარცა ნათელი, სიმართლე ჩემი, ხოლო მაცხოვარება ჩემი, ვითარცა ლამპარი, აღენთოს.
და	მცხ.ესა	და ვითარცა ჭაბუკმან დამკჳდრებულმან ქალწულსა თანა, ეგრეთ დაიმკჳდრონ ძეთა შენთა შენ თანა. და იყოს, ვითარსახედ იხარებს სიძე სძალსა ზედა, ეგრეთ იხარებდეს უფალი შენ ზედა.
და	მცხ.ესა	და ზღუდეთა შენთა ზედა, იერუსალიმ, დავადგინნე მცველნი სრულსა დღესა და სრულსა ღამესა, რომელნი სრულიად არა დადუმნენ, მომჴსენებელნი უფლისანი.
და	მცხ.ესა	ფუცა უფალმან დიდებისა მიმართ თჳსისა და ძალისა მიმართ მკლავისა თჳსისა, უკეთუ მერმე მივსცე იფქლი შენი და ჭამადნი შენნი მტერთა შენთა, და უკეთუ მერმე სუმიდენ ძენი უცხონი ღჳნოსა შენსა, რომელსა ზედა დაჰშუერ,
და	მცხ.ესა	არამედ შემკრებელნი ჭამდენ მათ და აქებდენ უფალსა, და შემკრებელნი სუმიდენ მათ ეზოთა შინა ჩემთა წმიდათა,
და	მცხ.ესა	განვედით ბჭეთა მიერ ჩემთა, და გზა-უყავთ ერსა ჩემსა, და ქვანი გზისაგან განასრიენით, აღიღეთ სასწაული წარმართთა მიმართ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ, აჰა, უფალმან ყო სასმენელ, ვიდრე დასასრულამდე ქვეყანისა. არქუთ ასულსა სიონისასა: აჰა, მაცხოვარი მოვიდა შენდა, მქონებელი სასყიდელსა თჳსსა, და საქმე მისი წინაშე პირსა მისსა.
და	მცხ.ესა	რაჲსათჳს შენნი მეწამულ შესამოსელნი და საბლარდნელნი შენნი, ვითარცა წნეხისაგან საწნეხლისა, სავსედ დათრგუნვილისა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ დღე მისაგებელისა მოიწია მათ ზედა, და წელიწადი გამოჴსნისა წარმოდგა.
და	მცხ.ესა	და დავთრგუნენ იგინი რისხვითა ჩემითა, და შთავიყვანე სისხლი მათი ქუეყანად მიმართ.
და	მცხ.ესა	და თქუა: არა ერი ჩემი არსა შვილებ? არა უარ იქმნენ, და ექმნა მათ მაცხოვარება
და	მცხ.ესა	ყოვლისაგან ჭირისა მათისა; არცა მოციქულმან, არცა ანგელოზმან, არამედ თჳთ უფალმან აცხოვნნა იგინი სიყუარულისათჳს მათისა და რიდებისა მათისა, თჳთ მან იჴსნნა იგინი და აღიხუნა იგინი და აღამაღლნა იგინი ყოველთა დღეთა საუკუნოჲსათა.
და	მცხ.ესა	მოიქეც ცით გამო, და იხილე სახლით გამო წმიდით შენით და დიდებით. სადა არს შური შენი და ძალი შენი, სადა არს სიმრავლე წყალობისა შენისა და შემწყნარებელობათა შენთა, რამეთუ თავს-მისხენ ჩვენ?
და	მცხ.ესა	რამეთუ შენ ხარ მამა ჩუენი, რამეთუ აბრაჰამმან არა მიცნა ჩუენ, და არცა ისრაილ შემისწავლნა ჩუენ, არამედ შენ, უფალო მამაო ჩუენო, მიჴსნენ ჩუენ, დასაბამითგან სახელი შენი ჩვენ ზედა არს.
და	მცხ.ესა	რაჲსა შემაცთუნენ ჩუენ, უფალო, გზისაგან შენისა, განაფიცხენ გულნი ჩუენნი არშეშინებად შენგან, მოიქეც მონათა შენთათჳს და ნათესავისათჳს სამკჳდრებელისა შენისა.
და	მცხ.ესა	საუკუნითგან არა გუესმა, არცა თვალთა ჩუენთა იხილეს ღმერთი თჳნიერ შენსა და საქმენი შენნი, რომელთა ჰყოფ მომლოდეთათჳს წყალობისათა,
და	მცხ.ესა	და ვიქმნენით, ვითარცა არაწმიდანი, ჩუენ ყოველნი და ვითარცა ძონძი დაშტანისაჲ, ყოველი სიმართლე ჩვენი. და დამოვსცჳვნით, ვითარცა ფურცელნი უსჯულოებათა ჩუენთათჳს. ესრეთ ქარმან წარმიხუნეს ჩუენ და არა არს მხდელი სახელისა შენისაჲ
და	მცხ.ესა	და მომჴსენებელი შედგომისა შენისა, რამეთუ მიიქციე პირი შენი ჩუენგან და გუამცენ ჩუენ ცოდვათა ჩუენთათჳს.
და	მცხ.ესა	ნუ მრისხავ ჩუენ, უფალო, ფრიად და ნუ ჟამსა შინა მოიჴსენებ ცოდვათა ჩუენთასა. და აწ მოიხილე, უფალო, რამეთუ ერი შენი ვართ ჩუენ ყოველნი.
და	მცხ.ესა	და ამათ ყოველთა ზედა თავს-იდევ, უფალო, და დაიდუმე და დამამდაბლენ ჩუენ ფრიად.
და	მცხ.ესა	ერი ესე განმაძჳნნებელი ჩემი წინაშე ჩემსა, მარადის ესენი აკუმევენ მტილებთა შინა და უკმევენ ალიზთა შინა
და	მცხ.ესა	აჰა, დაწერილ არს წინაშე ჩემსა: არ დავიდუმო, ვიდრემდისცა მივაგო და კუალად ვაგე წიაღთა მათთა
და	მცხ.ესა	ცოდვანი მათნი და მამათა მათთანი ერთბამად, - იტყჳს უფალი, - რომელნი უკუმევდეს მთათა ზედა და ბორცუთა ზედა, მაყუედრეს მე; კუალად ვაგნე საქმენი მათნი წიაღსა მათსა.
და	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი: ვითარსახედ იპოვების კუფხალი ტევანსა შინა და იტყჳან: ნუ განჰრყუნი მას, რამეთუ კურთხევა უფლისაჲ არს მის შორის, ეგრეთ ვყო მმონებელისათჳს ჩემისა, ამისათჳს არა წარვწყმიდნე ყოველნი,
და	მცხ.ესა	ხოლო თქუენ, დამტევებელნი ჩემნი და დამვიწყებელნი მთისა წმიდისა ჩემისანი და განმზადებულნი ეშმაკისათჳს ტაბლისანი და აღმავსებელნი ბედისათჳს განზავებულისანი,
და	მცხ.ესა	მე განგცნე თქუენ მახჳლისა მიმართ, ყოველნი კლვითა დაეცნეთ, რამეთუ გიწოდე თქუენ და არ შეისმინეთ. ვიტყოდე და ურჩ იქმნენით და ჰყავთ ბოროტი წინაშე ჩემსა, და რომელნი არ მინდეს, გამოირჩიენით.
და	მცხ.ესა	აჰა, მმონებელნი ჩემნი იხარებდენ მხიარულებით, ხოლო თქუენ ჰღაღადებდეთ ტკივილისათჳს გულისა თქუენისა და შემუსრვისაგან სულისა ჰვაებდეთ.
და	მცხ.ესა	რამეთუ იყოს ცაჲ ახალი და ქუეყანა ახალი. და არღა მოიჴსენონ პირველთა მათ, არცა არა მოუჴდეს გულსა მათსა ზედა,
და	მცხ.ესა	არამედ შუებაჲ და მხიარულებაჲ პოონ მას შინა, რამეთუ, აჰა, მე ვჰყოფ იერუსალიმსა სიხარულად და ერსა ჩემსა შუებად.
და	მცხ.ესა	და ვიხარებდე იერუსალიმსა ზედა, და ვიშუებდე ერსა ჩემსა ზედა, და არღა ისმეს მის შორის მერმე ჴმაჲ ტირილისა, არცა ჴმაჲ ყივილისა.
და	მცხ.ესა	არცა იქმნეს მუნ უჟამოჲ და მოხუცებული, რომელმან არა აღავსოს ჟამი თჳსი, რამეთუ იყოს ჭაბუკი ასთა წელთა, ხოლო, რომელი მოკუდეს ცოდვილი, არა ასთა წელთა დაწყეულ იყოს.
და	მცხ.ესა	და არა აღაშენნენ და სხვანი დაემკჳდრნენ, და-არა-ჰნერგვიდენ და სხვანი ჭამდენ, რამეთუ დღეთაებრ ხისა ცხოვრებისათა იყვნენ დღენი ერისა ჩემისანი, საქმეთა ნაშრომთა მათთასა დააძუელებენ,
და	მცხ.ესა	რამეთუ რჩეულნი ჩემნი არ დაშურებიან ცუდად, არცა შვილ-ისხმენ საწყევარად, რამეთუ თესლი კურთხეული არს ღმრთისა მიერ და შვილისწულნი მათნი მათ თანა იყუნენ.
და	მცხ.ესა	და იყოს, პირველ, ვიდრე ჴმობადმდე მათდა, მე ვისმინო მათი, ჯერეთ თქუმასაღა მათსა ვჰრქუა: რაჲ არს?
და	მცხ.ესა	მაშინ მგელნი და კრავნი ძოვდენ ერთბამად და ლომი, ვითარცა ჴარი ბზესა ჭამდეს. ხოლო გუელი ქუეყანასა, ვითარცა პურსა, და არა ავნებდენ, არცა განჰრყუნიდენ მთასა წმიდასა ჩემსა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ოსე	და აღღებულ იქმნენ ბომონნი ონისნი, ცოდვანი ისრაჱლისანი. ეკალნი და კუროსთავნი აღდგენ მსხუერპლისსაცავთა მათთა ზედა. და ჰრქუან მთათა: დამფარენით ჩუენ; ბორცუთა - დამეცენით ჩუენ ზედა,
და	მცხ.ესა	იხარებდ, იერუსალიმ, და კრება-ყავთ მას შინა ყოველთა მოყვარეთა მისთა და დამკჳდრებულთა მისთა. იხარეთ სიხარული ყოველთა, რავდენნი ჰგოდებდეთ მის ზედა,
და	მცხ.ესა	რამეთუ ცეცხლითა უფლისათა ისაჯოს ყოველი ქუეყანაჲ და მახჳლისა მიერ მისისა ყოველი ჴორცი, მრავალნი წყლულნი იყვნენ უფლისა მიერ,
და	მცხ.ესა	უბიწოქმნილნი და განწმედილნი მტილთა შორის და წინა ბჭეთა შორის მჭამელნი ჴორცსა ღორისასა, და საძაგელებანი და თაგუნი ერთბამად აღიჴოცნენ, თქუა უფალმან.
და	მცხ.ესა	და მათგანცა მოვიყვანნე ჩემდა მღდელნი და ლევიტელნი, - თქვა უფალმან, -
და	მცხ.ესა	რამეთუ ვითარსახედ ცაჲ ახალი და ქუეყანაჲ ახალი, რომელთა მე ვიქმ, რაჲთა ეგოს მარადის წინაშე ჩემსა - იტყჳს უფალი, - ეგრეთვე ეგოს თესლი თქუენი და სახელი თქუენი.
და	მცხ.ესა	და იყოს თთუჱ თთჳსაგან და შაბათი შაბათისაგან, მოვიდეს ყოველი ჴორცი თაყუანის-ცემად წინაშე ჩემსა იერუსალიმს შინა, - თქვა უფალმან, -
და	მცხ.ფსალმ	და იჴსენ მკლავითა შენითა ერი შენი, ძენი იაკობისნი და იოსებისნი.
და	მცხ.იეზ	და ვიხილე, და, აჰა, სული აღმღებელი მოვიდოდა ჩრდილოთ და ღრუბელი დიდი მას ზედა და ნათელი გარემოჲს მისსა, და ცეცხლი ელვარე; და საშუალ მისსა, ვითარცა ხილვაჲ ილეკტროჲსაჲ, საშუალ ცეცხლისა, და ნათელი მის შორის.
და	მცხ.იეზ	და ოთხნი პირნი ერთსა, და ოთხნი ფრთენი - ერთსა.
და	მცხ.დაბ	და დავარდა აბრაჰამ პირსა ზედა თჳსსა და განიცინნა და თქუა გონებასა თჳსსა: უკუეთუ ასისა წლისასა ესუას ძე და სარრა ოთხმეოცდაათისა წლისამან შუეს.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ვაკურთხო იგი და მოგცე მისგან შვილი და ვაკურთხო იგი და იყოს ნათესავად და მეფენი ნათესავთანი მისგან გამოვიდენ.
და	მცხ.იეზ	ესე ხილვაჲ მსგავსებისა დიდებისა უფლისაჲ; და ვიხილე და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა და მესმა ჴმაჲ მეტყუელისაჲ ჩემდამო. და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო! დადეგ ფერჴთა ზედა შენთა და ვიტყოდი შენდამი.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, ნუ ეშიშვი მათ, ნუცა განჰკრთები პირისაგან მათისა მით, რამეთუ განკსუვდენ და ზედშეკრბენ შენ ზედა გარემოჲს და საშუალ ღრიაკალთასა მკჳდრ ხარ შენ; სიტყუათა მათთაგან ნუ გეშინინ და პირისაგან მათისა ნუ განჰკრთები,
და	მცხ.იეზ	და ვიხილე და, აჰა, ჴელი განმარტებული ჩემდამო, და მას შინა თავი წიგნისაჲ. და განგრაგნა იგი წინაშე ჩემსა და იყვნეს მას შინა დაწერილებ წინა და უკან, და იყო მის შორის გოდება, და გურინვაჲ და კილოვნობა და ვაებაჲ.
და	მცხ.იეზ	და ვიდოდე, შევედ ტყუეობისადმი, ძეთა მიმართ ერისა შენისათა, და იტყოდი მათდამი და სთქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი! ისმინონ ღათუ სადამე და შეიკდიმონ ღათუ სამე.
და	მცხ.იაკ	ხოლო მოთმინებასა მას საქმე სრული აქუნდინ, რაჲთა იყვნეთ სრულ და ყოვლად ცოცხალ და არარაჲთ ნაკლულევან.
და	მცხ.საქმ	და თანა-ექცეოდა მათ და ამცნებდა: იერუსალჱმით ნუ განეშორებით, არამედ მოელოდეთ აღთქუმასა მამისასა, რომელი გესმა ჩემგან.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან ჰრქუა მათ: არა თქუენი არს ცნობაჲ ჟამთა და წელთაჲ, რომელნი-იგი მამამან დასხნა თჳსითა ჴელმწიფებითა,
და	მცხ.საქმ	და ჰრქუეს მათ: კაცნო გალილეველნო, რაჲსა სდგათ და ჰხედავთ ზეცად? ესე იესო, რომელი ამაღლდა თქუენგან ზეცად, ეგრეთვე მოვიდეს, ვითარცა იხილეთ აღმავალი ზეცად.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ წერილ არს წიგნსა მას ფსალმუნთასა: იყავნ სამკჳდრებელი მისი ოჴერ და ნუ იყოფინ მკჳდრი მას შინა, და განსაგებელი მისი სხუამან მიიღენ.
და	მცხ.საქმ	და მისცნეს წილნი მათ. და გამოუჴდა წილი მატათიას და თანა-აღირაცხა ათერთმეტთა მოციქულთა.
და	მცხ.საქმ	და აღსრულებასა მას დღისა მეერგასისასა, იყვნეს ყოველნი ერთბამად ურთიერთას,
და	მცხ.საქმ	და ეჩუენნეს მათ განყოფანი ენათანი ვითარცა ცეცხლისანი, და დაადგრა თითოეულად კაცად-კაცადსა მათსა ზედა.
და	მცხ.საქმ	განჰკრთეს ყოველნი და დაუკჳრდა ერთსა-ერთისა თანა და იტყოდეს: ანუ არა ესე ყოველნი არიანა, რომელნი იტყჳან გალილეველ?
და	მცხ.საქმ	ხოლო განჰკრთეს ყოველნი და გამოეძიებდეს ერთი-ერთისა თანა და იტყოდეს: რაჲმე ჰნებავს ამას ყოფად?
და	მცხ.საქმ	კაცნო ისრაიტელნო, ისმინენით სიტყუანი ესე: იესუ ნაზარეველი, კაცი განჩინებული ღმრთისა მიერ თქუენდა მიმართ, ძალითა და ნიშებითა და სასწაულებითა, რომელნი-იგი ქმნნა ღმერთმან მის მიერ შორის თქუენსა, ვითარცა-იგი თქუენცა უწყით,
და	მცხ.საქმ	ამისთჳს განიხარა გულმან ჩემმან და გალობდა ენაჲ ჩემი, უფროჲს ჴორცთაცა ჩემთა დაიმკჳდრონ სასოებით.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ არა დაუტეო სული ჩემი ჯოჯოხეთს და არცა სცე წმიდასა შენსა ხილვად განსახრწნელი,
და	მცხ.საქმ	მაუწყენ მე, უფალო, გზანი ცხორებისანი და აღმავსო მე სიხარულითა პირისა შენისაჲთა.
და	მცხ.საქმ	განცხადებულად უკუე უწყოდენ ყოველმან სახლმან ისრაჱლისამან, რამეთუ უფალ და ცხებულ ყო იგი ღმერთმან, ესე იესუ, რომელი თქუენ ჯუარს-აცუთ.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ თქუენი არს აღთქუმაჲ და შვილთა თქუენთაჲ და ყოველთა შორიელთაჲ, რაოდენთა მოუწოდის უფალმან ღმერთმან ჩუენმან.
და	მცხ.საქმ	და სხჳთაცა მრავლითა სიტყჳთა უწამებდა, ჰლოცვიდა მათ და ეტყოდა: ცხოვნდით ნათესავისა ამის დრკუჲსაგან.
და	მცხ.საქმ	და იყო ყოველსა ზედა სულსა შიში, და მრავალნი ნიშები და სასწაულები მოციქულთა მიერ იქმნებოდა.
და	მცხ.საქმ	ყოველნივე მორწმუნენი იყვნეს ერთბამად, და აქუნდა ყოველივე ზოგად.
და	მცხ.საქმ	აქებდეს ღმერთსა, და აქუნდა მადლი ყოვლისა მიმართ ერისა. ხოლო უფალი შესძინებდა ცხოვნებულთა დღითი-დღედ ეკლესიასა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იგი ჰხედვიდა მათ და ელოდა მოღებად რასმე მათგან.
და	მცხ.საქმ	ღმერთმან აბრაჰამისმან და ისაკისმან და იაკობისმან, ღმერთმან მამათა ჩუენთამან ადიდა ძე თჳსი იესუ, რომელი თქუენ მიეცით და უარ-ჰყავთ წინაშე პილატესა, რომელმან საჯა განტევებაჲ მისი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო თქუენ წმიდაჲ იგი და მართალი უარ-ჰყავთ და ითხოვეთ კაცი იგი კაცის მკვლელი მიმადლებად თქუენდა.
და	მცხ.საქმ	შეინანეთ უკუე და მოიქეცით, რაჲთა აღიჴოცნენ ცოდვანი თქუენნი,
და	მცხ.იაკ	რამეთუ აღმოჰჴდა მზე სიცხითა თჳსითა და განაჴმო თივაჲ იგი და ყუავილი მისი დასცჳვა და შუენიერებაჲ პირისა მისისაჲ წარჴდა. ეგრეცა მდიდარი სლვასა შინა თჳსსა დაჭნეს.
და	მცხ.იაკ	ნეტარ არს კაცი იგი, რომელმან დაუთმოს განსაცდელსა, რამეთუ გამოცდილ იქნეს და მოიღოს გჳრგჳნი ცხორებისაჲ, რომელი აღუთქუა ღმერთმან მოყუარეთა მისთა.
და	მცხ.იაკ	ყოველივე მოცემული კეთილი და ყოველივე ნიჭი სრული ზეგარდამო არს გარდამოსრულ მამისაგან ნათლისა, რომლისა თანა არა არს ცვალება, გინა თუ ქცევისა აჩრდილ.
და	მცხ.საქმ	და იყოს ყოველმან სულმან რომელმან არა ისმინოს მის წინასწარმეტყუელისაჲ, მოისპოს იგი ერისაგან.
და	მცხ.იაკ	მას უნდა და გუშვნა ჩუენ სიტყჳთა ჭეშმარიტებისაჲთა, რაჲთა ვიყვნეთ ჩუენ დასაბამ რაჲმე მისთა დაბადებულთა.
და	მცხ.საქმ	და ყოველნი წინასწარმეტყუელნი სამოელისითგან და შემდგომითი-შემდგომად რაოდენნი იტყოდეს და წინაჲსწარ უთხრობდეს დღეთა ამათ.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ თქუენ ხართ შვილნი წინასწარმეტყუელთანი და აღთქუმისანი, რომელი-იგი აღუთქუა ღმერთმან მამათა ჩუენთა და ჰრქუა აბრაჰამს, ვითარმედ: ნათესავისა შენისა მიმართ იკურთხეოდიან ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი.
და	მცხ.საქმ	ლმობილნი და მკსინვარენი სწავლისა მისთვის ერისა და მითხრობისა იესუჲს მიერ აღდგომისათჳს მკუდრეთით,
და	მცხ.საქმ	და დაასხეს მათ ზედა ჴელნი მათნი და მისცნეს იგინი დამარხვად ხვალისა, რამეთუ შემწუხრდებოდა.
და	მცხ.იაკ	ამისთჳს განიშორეთ ყოველი მწიკულევანებაჲ და მეტი იგი სიბოროტისაჲ, სიმშჳდით შეიწყნარეთ ნერგი იგი სიტყჳსაჲ, რომელი შემძლებელ არს ცხორებად სულთა თქუენთა.
და	მცხ.საქმ	და ანა მღდელთ მოძღუარი და კაიაფა, და იოჰანე და ალექსანდრე და რაოდენნი იყვნეს ნათესავისაგან მღდელთ მოძღუართაჲსა.
და	მცხ.იაკ	უკუეთუ ვინმე მსმენელ ხოლო იყოს სიტყჳსა მის და მყოფელ არა, ესევითარი იგი მსგავს არს კაცისა მის, რომელმან განიცადის პირი ქმნულებისა თჳსისაჲ სარკითა.
და	მცხ.იაკ	რამეთუ განიცადა თავი თჳსი და წარვიდა და მეყსეულად დაავიწყდა, რაბამ-რაჲ იყო.
და	მცხ.იაკ	ხოლო რომელმან მიჰხედა სჯულსა მას სრულსა აზნაურებისასა და დაადგრა მას, ესე არა მსმენელ და დამვიწყებელ იქმნა, არამედ მყოფელ საქმისა; ესე ნეტარ იყოს ქმნითა მით მისითა.
და	მცხ.საქმ	და არავინაჲ არს სხჳთ ცხორებაჲ და არცაღა არს სახელი სხუაჲ ცისა ქუეშე მოცემული კაცთა, რომლითამცა ჯერ-იყო ცხორებაჲ ჩუენდა.
და	მცხ.იაკ	რომელსა ეგონოს თქუენ შორის, ვითარმედ ღმრთის მსახურ არს და არა აღჳრ-ასხმიდეს ენასა თჳსსა, არამედ აცთუნებდეს გულსა თჳსსა, ამისი ამაო არს მსახურებაჲ.
და	მცხ.საქმ	და კაცსა მას ხედვიდეს მათ თანა მდგომარესა განკურნებულსა და ვერ ეძლო მათა ცილობად.
და	მცხ.საქმ	და მოუწოდეს მათ და ამცნეს ყოვლითურთ არა სიტყუად, არცა სწავლად სახელითა იესუჲსითა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო სიმრავლისა მის მორწმუნეთაჲსა იყო გული და გონებაჲ ერთ, და არცა ერთმან ვინ თქჳს მონაგები მისი თჳსად, არამედ იყო ყოველივე მათდა ზოგად.
და	მცხ.საქმ	და ძალითა დიდითა ჰყოფდეს მოციქულნი წამებასა მას აღდგომისასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსსა. და მადლი დიდი იყო მათ ყოველთა ზედა,
და	მცხ.საქმ	ხოლო პეტრე ჰრქუა მას: ანანია, რაჲსათჳს აღავსო გული შენი ეშმაკმან ცრუებად სულისა წმიდისა და გამოჴუებად სასყიდელსა მის დაბისასა?
და	მცხ.საქმ	ვითარცა ესმინეს სიტყუანი ესე ანანიას, დაეცა და სული წარჰჴდეს. და დაეცა შიში დიდი ყოველთა, რომელთა ესმა ესე.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ჴელითა მოციქულთაჲთა იქმნებოდა სასწაულები და ნიშები მრავალი ერსა შორის და იყვნეს ყოველნი ერთბამად სტოასა მას სოლომონისსა.
და	მცხ.საქმ	ვითარმედ უბანთაცა ზედა გამოაქუნდეს უძლურნი და დასდგმიდეს ცხედრებითა და საკაცებითა, რაჲთა მოსლვასა მას პეტრესსა აჩრდილი ოდენ მისი შეადგეს მათგანსა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ერისთავსა მას ტაძრისასა და მღდელთ მოძღუართა, განიზრახვიდეს მათთჳს ვითარმედ: რაჲმე იქმნა ესე?
და	მცხ.იოვ1	რომელი იყო პირველითგან, რომელი გუესმა და ვიხილეთ თუალითა ჩუენითა, რომელი ვიხილეთ და ჴელნი ჩუენნი ჰმსახურებდეს სიტყუასა მას ცხორებისასა.
და	მცხ.იოვ1	და ამას მივსწერ თქუენდა, რაჲთა სიხარული იგი ჩუენი სავსებით იყოს.
და	მცხ.საქმ	და ჰრქუა: არა მცნებით გამცენით თქუენ, რაჲთა არღარა ასწავებდეთ სახელითა ამით, და აჰა-ესერა აღგივსიეს იერუსალჱმი მოძღურებითა თქუენითა და გნებავს მოწევნად ჩუენ ზედა სისხლი კაცისაჲ ამის?
და	მცხ.საქმ	და ჩუენ ვართ მოწამე მისა სიტყუათა ამათ და სული წმიდაჲ, რომელ მოსცა ღმერთმან მორწმუნეთა მისთა.
და	მცხ.საქმ	აწ გამოირჩიენით, ძმანო, კაცნი თქუნგანნი, რომელნი წამებულ იყვნენ შჳდნი, სავსენი სულითა წმიდითა და სიბრძნითა, რომელნი დავადგინნეთ საჴმარსა ამას ზედა,
და	მცხ.საქმ	ხოლო ჩუენ ლოცვასა და მსახურებასა ამის სიტყვისასა განვეკრძალნეთ.
და	მცხ.საქმ	და სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ აღორძნდებოდა და განმრავლდებოდა რიცხჳ იგი მოწაფეთაჲ იერუსალჱმს შინა ფრიად და მრავალი ერი მღდელთაჲ მათ ერჩდა სარწმუნოებასა.
და	მცხ.იოვ1	ყმანო, უკუანაჲსკნელი ჟამი არს და, ვითარცა-იგი გასმიეს, ვითარმედ ანტიქრისტე მოვალს და აწცა ანტიქრისტენი მრავალნი არიან, ვინაჲცა უწყით, ვითარმედ უკუანაჲსკნელი ჟამი არს.
და	მცხ.საქმ	და მოიხუნეს იგინი სჳქემდ და დაისხნეს საფლავსა მას, რომელ მოიგო აბრაჰამ სასყიდლითა ვეცხლისაჲთა ძეთაგან ემორისთა სჳქემს.
და	მცხ.საქმ	ესე ჰმძლავრობდა ნათესავსა ჩუენსა და ბოროტსა უყოფდა მამათა ჩუენთა და გარე-განუთხევდა ყრმათა მათთა, რაჲთა არა ცხოვნდენ,
და	მცხ.საქმ	ესე მოსე, რომელი უარ-ყვეს და თქუეს: ვინ დაგადგინა შენ მთავრად და მსაჯულად ჩუენ ზედა, ესე ღმერთმან მთავრად და მჴსნელად მოუვლინა ჴელითა მის ანგელოზისაჲთა, რომელი ეჩუენა მაყულოვანსა მას შინა.
და	მცხ.საქმ	ესე არს, რომელი იყო კრებულსა მას თანა უდაბნოსა ზედა ანგელოზისა მის თანა, რომელი ეტყოდა მას მთასა სინასა და მამათა ჩუენთა, რომელმან შეიწყნარა სიტყუანი იგი ცხორებისანი მოცემად ჩუენდა.
და	მცხ.საქმ	რომელთაჲ არა ინებეს დამორჩილებად მამათა მათ ჩუენთა, არამედ განიშორნეს და მიიქცეს გულითა მათითა ეგჳპტედ.
და	მცხ.საქმ	მიაქცინა და მისცნა იგინი ღმერთმან მსახურებად ძალთა ცისათა, ვითარცა წერილ არს წიგნსა წინასწარმეტუელთასა: საკლველებსა ნუ და მსხუერპლებსა შესწირევდით ჩემდა უდაბნოსა ზედა ორმეოც წელ, სახლო ისრაჱლისაო?
და	მცხ.საქმ	ქედ-ფიცხელნო და წინა-დაუცუეთელნო გულითა და სასმენელითა, თქუენ მარადის სულსა წმიდასა ანტაკრად წინა-აღუდგებით, ვითარცა მამანი თქუენნი, ეგრეცა თქუენ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ ჴმითა მაღლითა ღაღად-ყვეს და ჴელნი ყურთა შეისხნეს და მიჰმართეს ერთბამად მის ზედა;
და	მცხ.საქმ	და რომელნი-იგი მიმოდაიბნინეს, ვიდოდეს და ახარებდეს სიტყუასა მას ცხოვრებისასა.
და	მცხ.საქმ	შეინანე უკუე უკეთურებისა ამისგან შენისა და ევედრე უფალსა, მი-ხოლო-თუ-გეტეოს შენ უსჯულოებაჲ ეგე გულისა შენისაჲ,
და	მცხ.საქმ	ანგელოზი უფლისაჲ ეტყოდა ფილიპეს და ჰრქუა: აღდეგ და მივედ შენ სამხრით კერძო, გზასა მას, რომელი შთავალს იერუსალჱმით გაზად. ესე არს უდაბნოჲ.
და	მცხ.საქმ	და აღდგა და წარვიდა. და აჰა ესერა კაცი ჰინდოჲ საჭურისი ძლიერი კანდაკესი დედოფლისა მის ჰინდოეთისაჲ, რომელი იყო ყოველსა ზედა საფასესა მისსა, რომელი-იგი მოსრულ იყო თაყუანის-ცემად იერუსალჱმდ,
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა სულმან წმიდამან ფილიპეს: მივედ და შეეახლე შენ ეტლთა იმათ.
და	მცხ.საქმ	და მივიდა ფილიპე და ისმენდა მისსა, ვითარ-იგი იკითხვიდა ესაია წინასწარმეტყუელსა; და ჰრქუა: უწყი-მეა, რასა-ეგე იკითხავ?
და	მცხ.საქმ	ხოლო თავი საკითხავისაჲ მის, რომელსა იკითხვიდა, იყო ესე: ვითარცა ცხოვარი კლვად მიიგუარა და ვითარცა ტარიგი წინაშე მრისუველისა უჴმობელად, ესრეთ არა აღაღებს პირსა თჳსსა.
და	მცხ.საქმ	აღაღო პირი თჳსი ფილიპე და იწყო თხრობად მისა და ხარებად წიგნთაგან იესუჲსთჳს.
და	მცხ.საქმ	და ფილიპე იპოა აზოტით კერძო, მიმოვიდოდა და ახარებდა ყოველსა მას ქალაქებსა ვიდრე მოსლვადმდე მისა კესარიად.
და	მცხ.საქმ	ხოლო სავლე უფროჲსად განრისხნებოდა და სავსე იყო გულის წყრომითა და კლვითა მოწაფეთა მათ ზედა უფლისათა, მოუჴდა მღდელთ მოძღუარსა მას
და	მცხ.საქმ	და მი-ოდენ-რაჲ-ვიდოდა იგი და მიეახლნეს დამასკესა, მეყსეულად იყო გარემოჲს მისსა ბრწყინვალებაჲ ნათლისაჲ ზეცით გარდამო.
და	მცხ.საქმ	და იგი დაეცა ქუეყანასა ზედა და ესმა ჴმაჲ, რომელმან ჰრქუა მას: საულ, საულ, რაჲსა მდევნი მე? ფიცხელ არს შენდა წიხნაჲ დეზისაჲ.
და	მცხ.საქმ	მიუგო ანანია და ჰრქუა: უფალო, მასმიეს მრავალთაგან მის კაცისათჳს, რაოდენი ძჳრი შეაჩუენა წმიდათა შენთა იერუსალჱმს შინა,
და	მცხ.საქმ	და მოიღო საზრდელი და განძლიერდა. და იყო მუნ მოწაფეთა მათ თანა დამასკოს დღე რაოდენმე;
და	მცხ.საქმ	ხოლო სავლე უფროჲს განძლიერდებოდა და შეჰკრებდა ჰურიათა, რომელნი მყოფ იყვნეს დამასკეს შინა და გულისჴმა-უყოფდა ვითარმედ: ესე არს ქრისტე.
და	მცხ.საქმ	და მოიყვანეს იგი მოწაფეთა ღამე და ზღუდით გარდაუტევეს იგი სფჳრიდითა.
და	მცხ.საქმ	და მი-რაჲ-ვიდა სავლე იერუსალჱმდ, აზმნობდა შედგომად მოწაფეთა მათ; და ყოველთა ეშინოდა მისგან, რამეთუ არა ჰრწმენა, ვითარმედ არს იგი მოწაფე.
და	მცხ.იაკ	რამეთუ, უკუეთუ შევიდეს შესაკრებელსა თქუენსა კაცი ოქროჲსა ბეჭდითა და სამოსლითა ბრწყინვალითა, და შევიდეს გლახაკიცა სამოსელითა შეურაცხითა.
და	მცხ.იაკ	და მიჰხედოთ მას, რომელსა-იგი ემოსოს სამოსელი ბრწყინვალე, და ჰრქუათ მას: შენ დაჯედ აქა კეთილად, და გლახაკსა მას ჰრქუათ: შენ დეგ იქი, ანუ დაჯედ აქა ქუეშე ფერჴთა ჩუენთა
და	მცხ.იაკ	და არა განიკითხენით თავთა შორის თქუენთა და იქმენით მსაჯულ გულის სიტყჳთა ბოროტითა?
და	მცხ.იაკ	ისმინეთ, ძმანო ჩემნო საყუარელნო: ანუ არა გლახაკნი სოფლისანი გამოირჩინაა ღმერთმან, მდიდარნი სარწმუნოებითა და მკჳდრნი სასუფეველისანი, რომელ-იგი აღუთქუა მოყუარეთა თჳსთა?
და	მცხ.იაკ	ხოლო თქუენ შეურაცხ-ჰყავთ გლახაკი. ანუ არა მდიდარნი გმძლავრობენა თქუენ, და იგინივე მიგიზიდვენ თქუენ სამსჯავროდ?
და	მცხ.იაკ	ხოლო უკუეთუ თუალთ-ღებით, ცოდვასა იქმთ და იმხილებით სჯულისაგან, ვითარცა გარდამავალნი სჯულისანი.
და	მცხ.იაკ	რამეთუ რომელმან ყოველი სჯული დაიმარხოს და სცთეს ერთითა, იქმნა იგი ყოვლისავე თანამდებ.
და	მცხ.იაკ	რამეთუ რომელმან-იგი თქუა: ნუ იმრუშებ, მანვე თქუა: ნუ კაც-ჰკლავ, ხოლო უკუეთუ იმრუშო არა და კაც-ჰკლა, იქმენ გარდამავალ სჯულისა.
და	მცხ.იაკ	ესრეთ იტყოდეთ და ესრეთ ჰყოფდით, ვითარცა სჯულისაგან აზნაურებისა განსჯადნი.
და	მცხ.იაკ	რაჲ სარგებელ არს, ძმანო ჩემნო, უკუეთუ ვინმე თქუას: სარწმუნოებაჲ მაქუს, და საქმენი არა ჰქონდინ? ნუ ძალ-უც-მეა სარწმუნოებასა ხოლო ცხოვნებად მისა?
და	მცხ.იაკ	რამეთუ უკუეთუ ძმაჲ გინა დაჲ შიშველ იყვნენ და ნაკლულევან მდღევრისა საზრდელისა
და	მცხ.იაკ	და ჰრქუას ვინმე თქუენგანმან: წარვედით მშჳდობით, განძეღით და განტეფით, და არა სცეთ მათ საჴმარი ჴორცითაჲ, რაჲ სარგებელ არს?
და	მცხ.იაკ	არამედ თქუას თუ ვინმე: შენ სარწმუნოებაჲ გაქუს და მე საქმენი მქონან, მიჩუენე მე სარწმუნოებაჲ შენი საქმეთაგან შენთა, და მე გიჩუენო შენ საქმეთაგან ჩემთა სარწმუნოებაჲ ჩემი.
და	მცხ.იაკ	შენ გრწამს, ვითარმედ ერთ არს ღმერთი, კეთილად იქმ, და ეშმაკთაცა ჰრწამს და ძრწიან მისგან.
და	მცხ.იაკ	ჰხედავა, რამეთუ სარწმუნოებაჲ შეეწია საქმეთა მისთა და საქმეთაგან სარწმუნოებაჲ იგი სრულ იქმნა?
და	მცხ.იაკ	ჰხედავთა, რამეთუ საქმეთაგან განმართლდების კაცი და არა სარწმუნოებისაგან ხოლო?
და	მცხ.იაკ	ეგრეთვე რააბცა, მეძავი, არა საქმეთაგან განმართლდაა, რამეთუ შეიწყნარნა მსტოვარნი იგი და სხჳთ გზით წარავლინნა?
და	მცხ.იაკ	უკუეთუ ცხენსა აღჳრნი აღუსხნით დამორჩილებად ჩუენდა იგი, და ყოველი გუამი მისი მოვაქციით.
და	მცხ.იაკ	აჰა ესერა, ნავებიცა იგი დიდ-დიდები და ფიცხელთაგან ქართა მიმოტაცებულნი მოიქცევიან მცირისაგან საჭისა, ვიდრეცა-იგი ჰნებავნ მისლვად მმართებელსა მას მათსა.
და	მცხ.იაკ	ეგრეცა, ენაჲ მცირე ასოჲ არს და დიდად მაღლოის. აჰა ესერა, მცირემან ცეცხლმან რავდენი ნივთი აღაგზნის!
და	მცხ.იაკ	რამეთუ მით ვაკურთხევთ ღმერთსა და მამასა. და მითვე ვსწყევთ კაცთა, რომელნი მსგავსად ღმრთისა შექმნულ არიან.
და	მცხ.იაკ	მიერვე პირით გამოვალს კურთხევაჲ და წყევაჲ. არა ჯერ-არს, ძმანო ჩემნო საყუარელნო, ესე ესრეთ ყოფად.
და	მცხ.იაკ	ეგების-მეა, ძმანო ჩემნო, ვითარმცა ლეღვმან ზეთის ხილი გამოიღო, გინა ვენაჴმან ლეღჳ? ეგრეთვე ვერცა ერთი წყაროჲ მარილიანსა და ტკბილსა წყალსა აღმოცენებად.
და	მცხ.იაკ	ნუუკუე წყაროჲსაგან მისვე თუალისა აღმოდინ ტკბილი და მწარე?
და	მცხ.იაკ	ვინ არს ბრძენ და მეცნიერ თქუენ შორის, აჩუენენ კეთილად სლვისაგან საქმენი თჳსნი სიმშჳდითა სიბრძნისაჲთა.
და	მცხ.იაკ	არა არს ესე სიბრძნე ზეგარდამოსრული, არამედ ქუეყანისჲ, მშჳნვიერი და საეშმაკოჲ.
და	მცხ.იაკ	რამეთუ სადა არს შური და ჴდომაჲ, მუნ შფოთი და ყოველი ბოროტისა საქმჱ.
და	მცხ.საქმ	და იხილეს იგი ყოველთა მკჳდრთა ლუდიისათა და სარონოსათა, რომელთა-იგი მოაქციეს უფლისა.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ ახს ლუდიაჲ იოპესა, ესმა მოწაფეთა, ვითარმედ პეტრე მუნ არს, და მიავლინნეს მისა ორნი კაცნი და ჰლოცვიდეს, ვითარმედ: ნუ გცონის მოსლვად ვიდრე ჩუენდამდე.
და	მცხ.საქმ	და ხვალისაგან მი-რაჲ-ვიდოდეს იგინი გზასა ზედა, ქალაქსა მიეახლნეს, აღჴდა პეტრე ერდოსა ზედა ლოცვად ჟამსა მეექუსესა,
და	მცხ.საქმ	მიუგო პეტრე და ჰრქუა: ნუ იყოფინ, უფალო, რამეთუ არასადა შეგინებული და არაწმიდაჲ შესრულ არს პირსა ჩემსა.
და	მცხ.საქმ	და მერმე კუალად მეორედ ჴმაჲ იყო მისა მიმართ და თქუა: რომელი-იგი ღმერთმან წმიდა ყო, შენ ნუ შეგინებულ გიჩნს.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ესე იყო სამ გზის, და კუალად ამაღლდა ჭურჭელი იგი მუნვე ზეცად.
და	მცხ.საქმ	არამედ აღდეგ და გარდაგუალე და მივედ მათ თანა და ნურარას ორგულებ, რამეთუ მე მომივლინებიან იგინი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მან შეუწოდა მათ და მუნ დაიყენნა და ისტუმრნა იგინი. და ხვალისაგან აღდგა პეტრე და განვიდა მათ თანა, და ვიეთნიმე ძმათაგანნიცა იოპით მიჰყვეს მის თანა.
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მას კორნილიოს: მეოთხით დღითგან ვიდრე აქა ჟამადმდე ვიყავ მარხული და მეცხრესა ჟამსა ვილოცევდ რაჲ სახლსა შინა ჩემსა, და აჰა-ესერა დადგა კაცი წინაშე ჩემსა სამოსლითა ბრწყინვალითა
და	მცხ.საქმ	და მრქუა მე: კორნილიე, შეისმეს ლოცვანი შენნი, და ქველის საქმენი შენნი მოიჴსენნეს წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.იაკ	ვინაჲ არიან ბრძოლანი და ლალვანი თქუენ შორის? ანუ არა მიერვე გულის თქუმათაგან თქუენთა, რომელნი განწყობილ არიან ასოთა შინა თქუენთა?
და	მცხ.იაკ	გული გითქუამს და არა გაქუს, კაც-ჰკლავთ და იშურებით და ვერ ძალ-გიც მიმთხუევად, ილალვით და იბრძვით და არა გაქუს, რამეთუ არა ითხოვთ.
და	მცხ.იაკ	ითხოვთ და ვერ მიიღებთ, რამეთუ ბოროტად ითხოვთ, რაჲთა გულის თქუმათა შინა თქუენთა განილინეთ.
და	მცხ.იაკ	მიეახლენით ღმერთსა, და მოგეახლოს თქუენ. განიწმიდენით ჴელნი, ცოდვილნო, და უბიწო ყვენით გულნი, ორგულნო.
და	მცხ.იოვ1	ყოველი რომელი მის თანა ეგოს, არცა ცოდოს და ყოველი რომელი ცოდვიდეს, მას არა უხილავს იგი, არცა იცის იგი.
და	მცხ.იაკ	დამდაბლდით და ტიროდეთ და იგლოვდით. სიცილი თქუენი გლოვად გარდაიქეცინ და სიხარული თქუენი მწუხარებად.
და	მცხ.იაკ	დამდაბლდით წინაშე უფლისა, და აღგამაღლნეს თქუენ.
და	მცხ.იაკ	ნუ ძჳრსა იტყჳთ, ძმანო ჩემნო, ურთიერთას. რომელი ძჳრსა იტყოდის ძმისათჳს და განიკითხვიდეს ძმასა თჳსსა, განიკითხავს სჯულსა და სჯის სჯულსა; უკუეთუ სჯულსა ჰსჯი, არა ხარ მყოფელ სჯულისა, არამედ განმკითხველ.
და	მცხ.იაკ	ერთი არს სჯულის მდებელი და განმკითხველი, რომელი შემძლებელ არს ცხორებად და წარწყმედად. შენ ვინ ხარ, რომელი განიკითხავ მოყუასსა?
და	მცხ.იაკ	ამის წილ რომელი გიღირს თქუენ თქუმად: უკუეთუ უფალსა უნდეს და ვცხონდეთ და ვყოთ ესე გინა იგი.
და	მცხ.იაკ	რომელმან იცოდის კეთილი საქმე და არა ქმნეს, ცოდვა არს მისა.
და	მცხ.იაკ	აწ უკუე თქუენცა, მდიდარნო, ტიროდეთ და გოდებდით უბადრუკებათა მათთჳს თქუენ ზედა მომავალთა.
და	მცხ.იაკ	ოქროჲ თქუენი და ვეცხლი თქუენი დაგესლებულ არს და გესლი იგი მათი საწამებელად თქუენდა იყოს და შესჭამდეს ჴორცთა თქუენთა ვითარცა ცეცხლი. დაიუნჯეთ დღეთა მათ უკუანაჲსკნელთა.
და	მცხ.იაკ	აჰა ესერა, სასყიდელი მოქმედთაჲ მათ, რომელთა განლეწეს ყანაჲ თქუენი, დაკლებული იგი თქუენგან ღაღადებს და ღაღადებაჲ იგი მომკალთაჲ მათ ყურთა უფლისა საბაოთისათა მიიწევის.
და	მცხ.იაკ	იშუებდით ქუეყანასა ზედა და განსცხრებოდეთ. განჰზარდენით ჴორცნი თქუენნი ვითარცა დღედ დაკლვისა.
და	მცხ.იაკ	დასაჯეთ და მოჰკალთ მართალი იგი და არა წინა-აღგიდგა თქუენ.
და	მცხ.იაკ	სახედ გაქუნდინ, ძმანო ჩემნო, ძჳრის ხილვისა და სულგრძელებისა წინაწარმეტყუელნი, რომელნი იტყოდეს სახელითა უფლისაჲთა.
და	მცხ.იაკ	ყოვლისა წინა, ძმანო ჩემნო, ნუ ჰფუცავთ ნუცა ცასა, ნუცა ქუეყანასა, ნუცა სხუასა რომელსა ფიცსა, არამედ იყავნ თქუენი ჰეჲ ჰე და არაჲ არა, რაჲთა არა ორგულებასა შესცჳვეთ.
და	მცხ.იაკ	და ლოცვამან სარწმუნოებისამან აცხოვნოს სნეული იგი და აღადგინოს იგი უფალმან. დაღაცათუ ცოდვაჲ რაჲმე ექმნეს, მო-ვე-ეტეოს მას.
და	მცხ.იაკ	აღუარებდით ურთიერთას ცოდვათა და ულოცევდით ერთი-ერთსა, რაჲთა განიკურნნეთ, რამეთუ ფრიად შემძლებელ არს ლოცვაჲ მართლისაჲ შეწევნად.
და	მცხ.იაკ	და კუალად ილოცა და ცამან მოსცა წჳმაჲ და ქუეყანამან აღმოაცენა ნაყოფი თჳსი.
და	მცხ.იაკ	ძმანო, უკუეთუ ვინმე თქუენ შორის შესცთეს ჭეშმარიტებისაგან და თუ ვინმე მოაქციოს იგი,
და	მცხ.იაკ	უწყოდენ, რამეთუ რომელმან მოაქციოს ცოდვილი გზისაგან საცთურისა მისისა, იჴსნეს სული თჳსი სიკუდილისაგან და დაფაროს სიმრავლე ცოდვათაჲ.
და	მცხ.საქმ	აღაღო პეტრე პირი თჳსი და თქუა: ჭეშმარიტად ვიცი, რამეთუ არა არს თუალთ-ღება ღმრთისა თანა,
და	მცხ.საქმ	არამედ ყოველთა შორის თესლთა რომელსა ეშინის მისა და იქმს სიმართლესა, სათნო მისა არს.
და	მცხ.საქმ	და ჩუენ მოწამე ვართ ყოველთათჳს, რომელნი ქმნნა სოფელსა მას ჰურიასტანისასა და იერუსალჱმს შინა, რომელცა-იგი მოკლეს დამოკიდებითა ძელსა ზედა.
და	მცხ.საქმ	არა ყოვლისა ერისაჲ, არამედ მოწამეთა ამათ, რჩეულთა წინაჲსწარვე ღმრთისა მიერ, ჩუენ, რომელნი მის თანა ვჭამდით და ვსუემდით შემდგომად მკუდრეთით აღდგომისა მისისა.
და	მცხ.საქმ	რომელმან იგი გრქუნეს შენ სიტყუანი, რომლითა სცხონდე შენ და ყოველი სახლი შენი.
და	მცხ.საქმ	და რომელნი-იგი მიმოდაიბნინეს ჭირისა მისგან, რომელი იყო სტეფანეს ზედა, მივიდეს ვიდრე ფინიკედმდე და კჳპრედ და ანტიოქიად, არარას ვის ეტყოდეს სიტყუასა, გარნა ჰურიათა მათ ხოლო.
და	მცხ.საქმ	ესმა სიტყუაჲ ესე ყურთა კრებულისათა, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს მათთჳს და მიავლინეს ბარნაბა, რაჲთა განვიდეს ვიდრე ანტიოქიადმდე,
და	მცხ.საქმ	და გამოვიდა ბარნაბა ტარსუნდ მოძიებად სავლესა, და პოა და მოიყვანა ანტიოქიად.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა იხილა, რამეთუ სათნო უჩნდა ჰურიათა მათ, შესძინა შეპყრობაჲ პეტრესიცა. ხოლო იყვნეს დღენი იგი უცომოებისანი.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა იცნა ჴმაჲ იგი პეტრესი, სიხარულითა არა განუღო მას კარი, არამედ შინა შერბიოდა და უთხრა, ვითარმედ: პეტრე კართა ზედა დგას.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ ჰრქუეს: ჰბორგი. და იგი დაამტკიცებდა, ვითარმედ: ესრეთ არს. ხოლო იგინი იტყოდეს, ვითარმედ: ანგელოზი მისი არს.
და	მცხ.საქმ	ხოლო იყო ჰეროდე გულ-მწყრალ ტჳრელთა და სიდონელთათჳს. და იგინი მოსრულ იყვნეს ერბამად მისა და ქველის-მეტყუელ იყოფდეს ვლასტონს, რომელი იყო სასუენებელსა ზედა მეფისასა, და ითხოვდეს მშჳდობასა, რამეთუ ქუეყანაჲ იგი მათი იზარდებოდა სამეუფოჲსაგან მისისა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო უჴდებოდა მას ელჳმას, მოგჳ იგი, რამეთუ ესრეთ გამოითარგმანების სახელი მისი, და ეძიებდა გარდაქცევასა ანთჳპატისასა სარწმუნოებისაგან.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა აღმოიკითხეს სჯული და წინაწარმეტყუელნი, მიავლინნეს მათდა შესაკრებელის მთავართა მათ და ჰრქუეს: კაცნო ძმანო, უკუეთუ არს თქუენ თანა სიტყუაჲ ნუგეშინის-ცემისაჲ ერისა ამის მომართ, იტყოდეთ.
და	მცხ.საქმ	აღდგა პავლე და განუყარა ჴელი, რაჲთა დადუმნენ, და თქუა: კაცნო ისრაიტელნო და რომელნი მოშიშნი ღმრთისანი ხართ, ისმინეთ!
და	მცხ.საქმ	მიერითგან ითხოვეს მეფე, და მოსცა მათ ღმერთმან საულ, ძე კისისი, კაცი ნათესავისაგან ბენიამენისა, ორმეოც წელ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო რამეთუ აღადგინა იგი მკუდრეთით და არღარა ეგულებოდა მიქცევაჲ განსახრწნელად, ესრეთ თქუა, ვითარმედ: მიგცე თქუენ წმიდაჲ იგი დავითისი სარწმუნოჲ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ეგულებოდა მათ განსლვაჲ შესაკრებელისაგან ჰურიათაჲსა, ჰლოცვიდეს მათ წარმართნი და ევედრებოდეს მერმესაცა შაბათსა თხრობად მათდა სიტყუათა ამათ.
და	მცხ.საქმ	განეცხადნეს ბარნაბა და პავლე და თქუეს: თქუენდა ჯერ-იყო პირველად რქუმად სიტყუაჲ ესე ღმრთისაჲ. ხოლო ვინაჲთგან განიშორებთ მას და არა ღირსად გისჯიან თავნი თჳსნი ცხოვრებისა საუკუნოჲსა, აჰა-ესერა მივიქცევით წარმართთა მიმართ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იუდასნი: ფარეზ, ესრომ, ქარიმ, და ორ და უბარ.
და	მცხ.ნეშტ1	ესენი ესხნეს ქებრონს; და იმეფა მუნ შჳდ წელ და ექუს თთუე და ოცდაათცამეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესენი ესხნეს მას იერუსალჱმს: სამაა, სობაბ, ნათან და სოლომონ ბერსაბესგან, ასულისა ამელისა,
და	მცხ.ნეშტ1	იებაარ, და ელისაუ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ელიფალეტ, და ნაგებ, და ნაფეკ, და ნაფია,
და	მცხ.ნეშტ1	ყოველნი ესე ძენი დავითისნი ცხრა გარეშე ძეთა ხარჭთა მისთასა,- და თამარ, დაჲ მათი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იოვაკიმისანი: იექონია, ძე მისი, და სედეკია, ძე მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ასება, და ოლ, და ბარაქია, და ასადია, და სობედ, - ხუთნი ესე.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ანანიასნი: ფალატია და იესეი, ძე მისი, და რაფაია, ძე მისი, ორნა, ძე მისი, აბდია, ძე მისი, სექენია, ძე მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ნოადიასნი: ელიონე, და ეზეკია და ეზრიკამ, სამნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ფანელ, მამა გედირისა, და ეზელ, მამა სოსანისა. ესე ძენი ორისნი, პირმშოსა ეფრათაისნი, მამისა ბეთლაემისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და საურ, მამისა თეკუესა, იყუნეს ორნი ცოლნი: აალა და ნოორა.
და	მცხ.ნეშტ1	უშვა მას ნოორა: ოქსამ, და ეფად, და თემან და ასთერა. ყოველნი ესე ძენი ნორასნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და კორე შვა ენონ და სობება. და ესე შობანი არიან ძმისა რექაბისნი, ძისა იარიმისნი:
და	მცხ.საქმ	და მუნ ახარებდეს.
და	მცხ.საქმ	და კაცი ვინმე იყო ლუსტრას შინა, უძლური ორითავე ფერჴთა, და ჯდა მკელობელი დედის მუცლით მისითგან, რომელსა არასადა ევლო.
და	მცხ.ნეშტ1	და ქალებ, მამამან ასქანასისმან, შვა მაქირ, ესე - მამა ასათონისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ასათონ შვა ფათრეფი, და ფესეე, და თანა და მამა ქალაქისა ნაას, ძმისა ასალონისი, კენეზიანი. ესე არიან კაცნი რეფესანი.
და	მცხ.საქმ	და უკურთხნეს მათ ეკლესიად-ეკლესიად ხუცესნი, და ლოცვითა და მარხვითა შეჰვედრნეს იგინი უფალსა, რომლისაცა მიმართ ჰრწმენა.
და	მცხ.საქმ	და იგინი წარმოგზავნნეს კრებულისა მისგან. და გან-რაჲ-ჰვლიდეს ფინიკესა და სამარიასა, მიუთხრობდეს მათ მოქცევასა წარმართთასა და ჰყოფდეს სიხარულსა დიდსა ყოველთა შორის ძმათა.
და	მცხ.იოვ1	ყოველსა რომელსა ჰრწმენეს, ვითარმედ იესუ არს ქრისტე, იგი ღმრთისაგან შობილ არს და ყოველსა რომელსა უყუარდეს მშობელი, უყუარს შობილიცა იგი მისგან.
და	მცხ.საქმ	და გულთ მეცნიერი ღმერთი ეწამა მათ და მისცა მათ სული წმიდაჲ, ვითარცა-იგი ჩუენ;
და	მცხ.იოვ1	რამეთუ ესე არს სიყუარული ღმრთისაჲ, რაჲთა მცნებათა მისთა ვიმარხვიდეთ და მცნებანი მისნი მძიმე არა არიან.
და	მცხ.საქმ	და შემდგომად დადუმებისა მათისა მიუგო იაკობ და ჰრქუა: კაცნო ძმანო, ისმინეთ ჩემი:
და	მცხ.საქმ	ამისთჳს მე ესრეთ ვსჯი და ჯერ-მიჩნს, რომელნი წარმართთაგანნი მოქცეულ არიან ღმრთისა მიმართ, რაჲთა არა ვაურვებდეთ მათ,
და	მცხ.საქმ	არამედ მიწერად მათდა, რაჲთა განეყენნენ იგინი ჭამად ნაზორევისაგან კერპთაჲსა და სიძვისაგან, დამშთვარისა და სისხლისა, და რაჲთა, რაოდენი მათ არა უნებს, რაჲთამცა ეყო, იგინი სხუასა ნუ უყოფენ.
და	მცხ.საქმ	ვინაჲთგან გუესმა ჩუენ, რამეთუ ჩუენგანნი ვინმე განვიდეს და აღგძრნეს თქუენ სიტყჳთა და აღაშფოთებდეს სულთა თქუენთა და გეტყოდეს წინა-დაცუეთად და დამარხვად სჯულსა, რომელთადა ჩუენ არაჲ გუემცნო.
და	მცხ.იოვ1	რამეთუ სამნი არიან, რომელნი წამებენ: სული და წყალი და სისხლი; და სამნივე ესე ერთისა მიმართ არიან.
და	მცხ.საქმ	იუდა და შილა, რამეთუ იგინი წინაწარმეტყუელნი იყვნეს, მრავლითა სიტყჳთა ნუგეშინის-სცეს ძმათა მათ და დაამტკიცნეს.
და	მცხ.საქმ	და დაყვეს მუნ ჟამი მრავალი და წარიგზავნნეს მშჳდობით ძმათაგან მოციქულთა მიმართ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პავლე და ბარნაბა იქცეოდეს ანტიოქიას შინა და ასწავებდეს და ახარებდეს სხუათაცა მრავალთა თანა სიტყუასა მას უფლისასა.
და	მცხ.საქმ	რომელი იწამებოდა ლუსტრელთაგან და იკონიელთა ძმათა.
და	მცხ.საქმ	და მოვლეს ფრიგჳაჲ და გალატელთა სოფელი და დაყენებულ იქმნეს სულისა მიერ წმიდისა სიტყუად სიტყჳსა მის ასიას შინა,
და	მცხ.საქმ	მო-რაჲ-ვიდეს იგინი მისუნდ, აზმნობდეს წარსლვად ბითჳნიად, და არა უტევა მათ სულმან უფლისამან.
და	მცხ.საქმ	აღვჴედით ნავსა ტროადას და მართლ მივისწრაფეთ სამუთრაკედ, და ხვალისაგან – ახალქალაქად,
და	მცხ.საქმ	და დედაკაცი ერთი სახელით ლუდია, ძოწეულის მოფარდული ქალაქისა თჳატირისაჲ, მსახური ღმრთისაჲ და იყო მუნ და ესმოდა, რომლისა-იგი უფალმან განუღო გული მორჩილებად სიტყუათა პავლეს მიერ თქუმულთა.
და	მცხ.საქმ	ესე მისდევდა პავლეს და ჩუენ, ჴმობდა და იტყოდა: ესე კაცნო მონანი არიან ღმრთისა მაღლისანი, რომელნი გახარებენ თქუენ გზათა ცხორებისათა.
და	მცხ.საქმ	და შუა ღამეს ოდენ პავლე და შილა ილოცვიდეს და უგალობდეს ღმერთსა; და ისმენდეს მათსა სხუანი იგი პყრობილნი.
და	მცხ.იოვ2	მოხუცებული რჩეულსა დედოფალსა და შვილთა მისთა, რომელნი მიუყარან მე ჭეშმარიტებით და არა ხოლო მე, არამედ ყოველთავე, რომელთა უცნობიეს ჭეშმარიტებაჲ.
და	მცხ.საქმ	და გამოიყვანნა იგინი გარე და ჰრქუა: უფალნო, რაჲ მიღირს მე ყოფად, რაჲთა ვცხონდე?
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ ჰრქუეს: გრწმენინ უფალი იესუ ქრისტე, და სცხონდე შენ და ყოველი სახლი შენი.
და	მცხ.საქმ	მეყსეულად აღიყვანნა იგინი სახედ თჳსა და დაუგო მათ ტაბლაჲ. და უხაროდა მას ყოვლითურთ სახლეულით, რომელთა ჰრწმენა ღმერთი.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მოვლეს ამფიპოლი და აპოლონიაჲ, მოვიდეს იგინი თესალონიკედ, სადა-იგი იყო შესაკრებელი ჰურიათაჲ.
და	მცხ.იოვ2	და აწ გიკითხავ შენ, დედოფალო, არა ვითარცა მცნებასა ახალსა მივსწერ შენდა, არამედ რომელი მაქუნდა დასაბამითგან, რაჲთა ვიყუარებოდით ურთიერთას.
და	მცხ.იოვ2	რომელი მოვიდეს თქუენდა და ესე მოძღურებაჲ არა მოაქუნდეს, ნუ შეიწყნარებთ მას სახლთა თქუენთა და „გიხაროდენ“ ნუ ეტყჳთ მას.
და	მცხ.იოვ2	მრავალი მინდა მიწერად თქუენდა, არამედ არა ვინებე ქარტითა და მელნითა, რამეთუ ვესავ მოსლვად თქუენდა და პირისპირ სიტყუად, რაჲთა სიხარული იგი ჩუენი სავსებით იყოს.
და	მცხ.იოვ3	დიმიტრი* წამებულ არს ყოველთაგან და თჳთ მის ჭეშმარიტებისაგანცა და ჩუენცა ვწამებთ და იცით, რამეთუ წამებაჲ ჩუენი ჭეშმარიტ არს.
და	მცხ.იოვ3	მრავალი მინდა მიწერად შენდა, არამედ არა მნებავს მელნითა და კალმითა მიწერად შენდა.
და	მცხ.იოვ3	რამეთუ ვესავ ადრე ხილვასა შენსა და პირისპირ ვიტყოდით.
და	მცხ.იობ	ვერცა ესწოროს მას ოქროჲ ოფაზისაჲ: ფრცხილი, ანთრაკი და საფირონი,
და	მცხ.იეზ	მესამედი ცეცხლითა დასწუა საშუალ ქალაქისა დასასრულსა თანა დღეთა შეყენებულებისა შენისათასა, და მოიღო მესამედი და დასწუა იგი საშუალ მისსა და მეოთხე დაშჭრა მახჳლითა გარემოჲს მისსა და მესამედი განუბნიო ქარსა და მახჳლი წარმოვსცალო შემდგომად მათსა.
და	მცხ.იეზ	და იყო გმობა სულთმთქმელ და შიში, წურთა და უჩინოქმნულება და ასულნი შენნი, გარემონი შენნი, წარმართთა შორის გარემოთა შენთა ქმნასა შინა ჩემგან შენ თანა მშჯავრთასა რისხვით და გულისწყრომით, შურისძიებითა გულისწყრომისაჲთა და მხილებათა მიერ,
და	მცხ.იეზ	ყოველსა შინა სამკჳდრებელსა თქუენსა, და ქალაქნი მოოჴრდენ და მაღალნი უჩინო იქმნენ, რაჲთა მოესრულოს და ცოდოს მსხუერპლისსაცავებმან თქუენმან, და შეიმუსროს და განიბძაროს კერპები თქუენი, და მოისპოს ტაძრები თქუენი და აღიჴოცოს საქმეები თქუენი.
და	მცხ.იეზ	და გარემივიქციო პირი ჩემი მათგან და შეაბილწონ ზედხედვაჲ ჩემი; და შევიდოდიან მათ ზედა უმცველოდ და შეაგინებდენ მათ.
და	მცხ.იეზ	და ვაებაჲ ვაებასა ზედა და ჰამბავი ჰამბავსა ზედა იყოს; და იძიებოდის ხილვაჲ წინაწარმეტყუელისაგან, და შჯული წარწყმდეს მღდლისაგან და განზრახვაჲ - მოხუცებულისაგან, და არა ჰპოებდენ.
და	მცხ.იეზ	და სამეოცდაათნი კაცნი მოხუცებულთაგან სახლისა ისრაჱლისათა და იეზონია, ძე საფანისი, საშუალ მათსა დგა წინა პირისა მათისა; თითოეულსა მათსა სასაკუმევლე აქუნდა ჴელსა შინა თჳსსა. და ორთქლი საკუმეველისაჲ აღვიდოდა, აღბორქუნებოდა და მიმოეფინებოდა.
და	მცხ.საქმ	გამოუთარგმანებდა მათ და წინა-დაუდებდა, რამეთუ ქრისტესა ჯერ-იყო ვნებაჲ და აღდგომაჲ მკუდრეთით და ვითარმედ: ესე არს იესუ ქრისტე, რომელსა მე გახარებ თქუენ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ძმათა მეყსეულად ღამე წარგზავნნეს პავლე და შილა ბერიად, რომელნი-იგი, ვითარცა მიიწინეს, შესაკრებელთა ხოლო ჰურიათასა შევიდეს.
და	მცხ.საქმ	შეიპყრეს იგი და არიოპაგედ მიიყვანეს და ეტყოდეს: შემძლებელ ვართ ცნობად, რაჲ არს ახალი ესე შენ მიერ თქუმული მოძღურებაჲ?
და	მცხ.საქმ	ხოლო ათინელნი ყოველნი და რომელნი მოსრულ იყვნეს უცხონი, სხუად არად მოცალე იყვნეს, გარნა სიტყუად რაჲსამე და სმენად უახლესისა.
და	მცხ.საქმ	მაშინ დადგა პავლე შორის არიოპაგისა და თქუა: კაცნო ძმანო ათინელნო, ყოვლითურთ ვითარცა მრჩობლ ეშმაკეულთა გხედავ თქუენ.
და	მცხ.საქმ	ღმერთსა, რომელმან შექმნა სოფელი და ყოველი, რაჲ არს მას შინა. ესე ცისა და ქუეყანისაჲ არს უფალი, არა ჴელით ქმნულთა ტაძართა შინა დამკჳრდებულ არს,
და	მცხ.საქმ	და შექმნნა ერთისაგან სისხლისა ყოველნი ნათესავნი კაცთანი დამკჳდრებად ყოველსავე ზედა პირსა ქუეყანისასა, განაჩინნა დაწესებულნი ჟამნი და საზღვრის დადებანი დამკჳდრებისა მათისანი მოძიებად ღმრთისა;
და	მცხ.საქმ	რამეთუ ჟამნი იგი უმეცრებისანი უგულებელს-ყვნა ღმერთმან და აწ ამცნებს ყოველთა კაცთა ყოველსა ადგილსა შენანებად;
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ ვითარცა ესმა აღდგომაჲ მკუდართაჲ, რომელნიმე ეკიცხევდეს და რომელთამე თქუეს: ვისმინოთ შენი ამისთჳს კუალადცა.
და	მცხ.გამოც	დაწერე უკუე, რაჲ-ესე იხილე და რაჲ-ესე არს და რაჲ ეგულების ყოფად შემდგომად ამისა.
და	მცხ.საქმ	და პოა ვინმე ჰურიაჲ, სახელით აკჳლა, პონტოელი ნათესავით, რამეთუ მაშინ ოდენ მოსრულ იყო იგი იტალიაჲთ, და პრისკილა, ცოლი მისი, – რამეთუ ებრძანა კლავდის კეისარსა განშორებად ყოველნი ჰურიანი ჰრომით, – მოვიდა მათა
და	მცხ.საქმ	და დაყო მუნ ერთ წელ და ექუს თუე და ასწავებდა მათ შორის სიტყუასა ღმრთისასა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო გალიონ მთავარი იყო აქაიაჲსაჲ, ზედა მიუჴდეს ყოველნი ჰურიანი ერთბამად პავლეს და მოიყვანეს საყდარსა წინაშე
და	მცხ.საქმ	უკუეთუ ძიებაჲ რაჲმე არს სიტყჳსათჳს და სახელებისა და სჯულისა თქუენისა, თქუენ იხილეთ, რამეთუ მე მსაჯულ ეგევითართათჳს არა მნებავს ყოფად.
და	მცხ.საქმ	მაშინ შეიპყრეს ყოველთა წარმართთა სოსთენი, შესაკრებელის მთავარი, და სცემდეს საყდარსა წინაშე; და არარას ზრუნვიდა ამათგანსა გალიონ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პავლე და-ვეღა-ადგრა მუნ მრავალ დღე ძმათა თანა, და მერმე იჯმნა და განვიდა ნავითა ასურეთად, და მის თანა პრისკილა და აკვილა. ხოლო იკუეცა მან თმაჲ კენქრეს, რამეთუ აღთქუმაჲ აღეთქუა.
და	მცხ.საქმ	ესე იყო სწავლულ გზათა უფლისათა და მდუღარე სულითა, ეტყოდა და ასწავებდა ჭეშმარიტად იესუჲსთჳს, და იცოდა ნათლის-ცემაჲ ხოლო იოვანესი.
და	მცხ.საქმ	ამან იწყო განცხადებად შესაკრებელსა შორის. ესმა მისი აკჳლას და პრისკილას და მოიყვანეს იგი და უჭეშმარიტესად-რე უთხრეს მას გზაჲ იგი უფლისაჲ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ-იგი ეგულებოდა მას აქაიად წიაღ-სვლად, უბრძანეს ძმათა და მიუწერეს მოწაფეთა მათ შეწყნარებაჲ მისი, რომელი მივიდა და შეეწეოდა მორწმუნეთა მათ ფრიად მადლისა მის მიერ,
და	მცხ.საქმ	და ჰრქუა მათ: უკუეთუ სული წმიდაჲ მიგიღებიეს და გრწამს? ხოლო მათ ჰრქუეს მას: არამედ არცაღა არს, თუ სული წმიდაჲ გუასმიეს.
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მათ პავლე: რაჲთა უკუე ნათელ-გიღებიეს? და მათ ჰრქუეს: იოვანეს ნათლის-ცემითა.
და	მცხ.საქმ	ჰრქუა მათ პავლე: იოვანე ნათელ-სცემდა ნათლის-ცემასა სინანულისასა ერსა და ეტყოდა მომავალისა მისთჳს შემდგომად მისა, რაჲთა ჰრწმენეს, ესე იგი არს იესუ ქრისტე.
და	მცხ.საქმ	მიუგო სულმან მან უკეთურმან და ჰრქუა მათ: იესუ ვიცი და პავლესთჳსცა მეცნიერ ვარ, ხოლო თქუენ ვინ ხართ?
და	მცხ.საქმ	ვითარცა აღესრულა ესე, დაიდვა პავლე გულსა თჳსსა, მო-რაჲ-ევლო მაკედონიაჲ და აქაიაჲ, მისლვად იერუსალჱმდ და თქუა, ვითარმედ: შემდგომად მისლვისა ჩემისა მუნ ჯერ-არს ჩემდა ჰრომეცა ხილვად.
და	მცხ.საქმ	და მიავლინნა მაკედონიად ორნი მსახურნი მისნი, ტიმოთე და ერასტოს, ხოლო იგი დაადგრა ჟამ რავდენმე ასიას შინა.
და	მცხ.საქმ	მათ ვითარცა ესმა ესე, აღივსნეს გულის წყრომითა, ღაღადებდეს და იტყოდეს: დიდ არს არტემი ეფესელთაჲ!
და	მცხ.საქმ	უკუეთუ დემეტრიოსს და მის თანა ხუროთა მათ უც ვიეთ თანამე სიტყუაჲ, უბანთა ვაჭარნი მოიყვანნედ, და მთავარნი არიან, და აბრალებედ ურთიერთას.
და	მცხ.საქმ	ხოლო შემდგომად დაცხრომისა მის შფოთისა, მოუწოდა პავლე მოწაფეთა მათ და ნუგეშინის-სცა და მოიკითხნა, და იჯმნა მათგან და განვიდა მისლვად მაკედონიად.
და	მცხ.საქმ	ესენი წინა-წარგჳძღუეს და გუელოდეს ჩუენ ტროადას შინა.
და	მცხ.საქმ	და ერთსა მას შაბათსა შეკრებულ რაჲ იყვნეს მოწაფენი იგი განტეხად პურისა, ხოლო პავლე ეტყოდა მათ სიტყუასა მოძღურებისათა, რამეთუ განსლვად იყო ხვალისაგან, და განაგრძო სიტყუაჲ იგი ვიდრე შუა ღამედმდე.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ჩუენ წინა წარუძეღჳთ ნავითა და აღვედით ასსონდ; მიერ გუეგულებოდა წარყვანებაჲ პავლესი, რამეთუ ეგრეთ განეწესა რამეთუ მკჳრცხლ ეგულებოდა მოსლვაჲ.
და	მცხ.საქმ	ვითარცა მოვიდა ჩუენდა ასსონდ, წარმოვიყვანეთ იგი და მოვედით მიტჳლინდ.
და	მცხ.საქმ	და უწამებდ ჰურიათა და წარმართთა ღმრთისა მიმართ სინანულსა და სარწმუნოებასა უფლისა მიმართ ჩუენისა იესუ ქრისტესა.
და	მცხ.საქმ	და აწ ესერა კრული სულითა მივალ იერუსალჱმს და, მუნ თუ რაჲ შემთხუევად არს ჩემდა, არაჲ ვიცი;
და	მცხ.საქმ	არამედ არარას ვზრუნავ ამისთჳს, არცა უპატიოსნეს სულისა ჩემისა შემირაცხიეს თავი ჩემი, ვითარმცა არა აღვასრულე სრბაჲ ჩემი სიხარულით და მსახურებაჲ, რომელი მოვიღე უფლისა იესუ ქრისტესგან წამებად სახარებაჲ იგი მადლისა ღმრთისაჲ.
და	მცხ.საქმ	ეკრძალენით უკუე თავთა თქუენთა და ყოველსავე სამწყსოსა, რომელსა-ეგე თქუენ სულმან წმიდამან დაგადგინნა მოღუაწედ და მწყსად ეკლესიასა უფლისა ღმრთისასა, რომელი მოიგო სისხლითა თჳსითა.
და	მცხ.საქმ	და აწ შეგვედრებ თქუენ ღმერთსა, ძმანო, და სიტყუასა მას მადლისა მისისასა, რომელი შემძლებელ არს აღშენებად და მოცემად თქუენდა მკჳდრობისა ყოველთა შორის წმიდათა.
და	მცხ.საქმ	და ყოველივე გიჩუენე თქუენ, რამეთუ ესრეთ მშრომელთა მათდა ჯერ-არს შეწყნარებაჲ უძლურთა მათ და მოჴსენებად სიტყუაჲ იგი უფლისა იესუჲსი, რამეთუ თავადმან თქუა: ნეტარ არს მიცემაჲ უფროჲს მოღებისა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო აღ-რაჲ-ჩნდა კჳპრე, დაუტევეთ იგი მარცხენით და მივიდოდეთ ასურეთა, და მივიწიენით ტჳრედ, რამეთუ მუნ გარდაყრად იყო ნავისა მის ტჳრთი.
და	მცხ.საქმ	და ჩუენ ნავითა წარმოვედით ტჳრეთ და მივიწიენით პტოლემაიდად, მოვიკითხენით ძმანი და დავადგერით მათ თანა ერთ დღე.
და	მცხ.საქმ	ვითარ-იგი ვერ ვარწმუნეთ მას, დავდუმენით და ვთქუთ: ნებაჲ უფლისაჲ იყავნ!
და	მცხ.საქმ	აღიძრა ყოველი იგი ქალაქი და იყო შეკრებაჲ ერისაჲ და შფოთი დიდი, და შეიპყრეს პავლე და გამოითრევდეს გარე ტაძრისა მისგან, და მეყსეულად დაეჴშნეს კარნი.
და	მცხ.საქმ	სხუანი იგი სხუასა რასმე ჴმობდეს ერსა შორის. და ვითარ-იგი ვერ გულისჴმა-ყო გამოწულილვით შფოთისა მისგან, ბრძანა შეყვანებაჲ მისი ბანაკად.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ შეუდგა მას სიმრავლე იგი ერისაჲ და ჴმობდეს: აღიღე ეგე!
და	მცხ.საქმ	ანუ არა-მე შენ ხარა მეგჳპტელი იგი, რომელმან უწინარეს დღეთა ამათ აღსძარ და განიყვანენ უდაბნოდ ოთხ ათასნი იგი კაცნი საკარიელნი?
და	მცხ.საქმ	კაცნო, ძმანო და მამანო! ისმინეთ ჩემი თქუენდა მიმართისა სიტყჳს გებისათჳს.
და	მცხ.საქმ	და დავვარდი ქუეყანასა ზედა და მესმა ჴმაჲ, რომელმან მრქუა მე: საულ, საულ, რაჲსა მდევნი მე?
და	მცხ.საქმ	და მე მიუგე მას: ვინ ხარ, უფალო? და მრქუა მე: მე ვარ იესუ ნაზარეველი, რომელსა შენ მდევნი.
და	მცხ.საქმ	და მე ვთქუ: უფალო, მათ თჳთ იციან, რამეთუ მე ვიყავ, რომელი მივსცემდ საპყრობილედ და ვსტანჯევდ შესაკრებელსა შორის მორწმუნეთა შენთა.
და	მცხ.საქმ	და რაჟამს დაითხეოდა სისხლი მოწამისა შენისა სტეფანესი, მე ვიყავ ზედამდგომელ და თანა-ჯერმჩინებელ მოკლვასა მისსა და მცველ სამოსელსა მკვლელთა მისთასა.
და	მცხ.საქმ	ისმენდეს მისსა ვიდრე ამის სიტყჳსამდე და აღიღეს ჴმაჲ მათი და თქუეს: აღიღე ქუეყანით ეგევითარი ეგე, რამეთუ არა ღირს არს ცხორებად.
და	მცხ.საქმ	და იყო ღაღადებაჲ დიდი. და აღ-ვინმე-დგეს მწიგნობარნი კრებულისაგან ფარისეველთაჲსა, ილალვიდეს და იტყოდეს: არარას ბოროტსა ვჰპოებთ კაცისა ამის თანა, გინა სული ეტყოდა მას, გინა ანგელოზი; ნუ ღმრთისა მბრძოლ ვართ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მეორესა ღამესა დაადგრა მას უფალი და ჰრქუა: ნუ გეშინინ, პავლე, რამეთუ, ვითარცა-ეგე სწამე ჩემთჳს იერუსალჱმს, ეგრეცა ჯერ-არს შენდა ჰრომესცა შინა წამებაჲ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა განთენა, ყვეს ვიეთმე ჰურიათა შეთქმულებაჲ, შეჩუენებულ ყვნეს თავნი თჳსნი და თქუეს არა ჭამად, არცა სუმად, ვიდრემდე მოკლან პავლე.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პავლე მოუწოდა ასისთავსა ერთსა და ჰრქუა: ჭაბუკი ესე მიიყვანე ათასისთავისა, რამეთუ უნებს რაჲმე თხრობად მისა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ათასისთავმან განუტევა ჭაბუკი იგი და ამცნო, რაჲთა არავის უთხრას, ვითარმედ: ესე მაუწყე მე.
და	მცხ.საქმ	და მოუწოდა ორთა მიეთმე ასისთავთა და ჰრქუა: განჰმზადეთ ორასი ერისაგანი, რაჲთა მივიდენ კესარიადმდე, და მჴედარი სამეოც და ათი და ფაროსანი ორასი მესამით ჟამითგან ღამისაჲთ.
და	მცხ.საქმ	კაცი ესე შეეპყრა ჰურიათა და ეგულებოდა მოკლვაჲ მაგისი, ზედა მიუჴედ მჴედრებითურთ და განვარინე ეგე, ვცან-ღა, რამეთუ ჰრომი არს.
და	მცხ.საქმ	და მინდა გულისჴმის-ყოფად ბრალი იგი, რომლისათჳს შეასმენდეს მას ჰურიანი, და შთავიყვანე იგი კრებულსა მათსა
და	მცხ.საქმ	და ხვალისაგან განუტევნეს მჴედარნი იგი მისლვად მის თანა, და იგინი მოიქცეს ბანაკად.
და	მცხ.საქმ	ვისმინო შენი, რაჟამს შემასმენელნიცა შენნი მოვიდენ. და უბრძანა ტაძარსა მას ჰეროდესსა დამარხვაჲ მისი.
და	მცხ.საქმ	შემდგომად ხუთისა დღისა შთავიდა მღდელთ მოძღუარი ანანია ხუცესთა თანა და მეტყუელისა ვისმე ტერტჳლოჲს თანა, რომელთა აუწყეს მთავარსა მას პავლესთჳს.
და	მცხ.საქმ	მრავალსა მშჳდობასა შინა ვართ შენ ძლით და განგებულებასა, რომელ იქმნების ნათესავსა ამას შინა მოღუაწებითა შენითა, სადავე და ყოველთა ადგილთა, შევიწყნარებთ, მჴნეო ფილიქს, ყოვლითა მადლობითა.
და	მცხ.საქმ	ესმა რაჲ ესე ფელიქსს, დრო-იყო მათ, ჭეშმარიტებით იცოდა გზისა მისთჳს და თქუა: რაჟამს ლუსია ათასისთავი მოვიდეს, მაშინ ვცნა თქუენთჳს.
და	მცხ.საქმ	ხოლო შემდგომად დღეთა რაოდენთამე მოვიდა ფელიქს დროსილაჲს თანა, ცოლისა თჳსისა, ჰურიისა, მოუწოდა პავლეს და ისმინა მისი იესუ ქრისტეს სარწმუნოებისათჳს.
და	მცხ.საქმ	ხოლო ფესტოს მიუგო და ჰრქუა მათ, ვითარმედ: ადრე ჰნებავს მას განსლვაჲ იერუსალჱმით.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მოვიდა იგი, გარე მოადგეს მას იერუსალჱმით შთასრულნი იგი ჰურიანი, მრავალსა და მძიმესა ბრალსა დასდებდეს პავლეს ზედა, რომლისა ვერ ეძლო გამოჩინებად.
და	მცხ.საქმ	ფესტოს უკუე უნდა მომადლებაჲ ჰურიათაჲ, მიუგო პავლეს და ჰრქუა: გნებავსა იერუსალჱმდ აღსლვაჲ და მუნ ამისთჳს განკითხვაჲ ჩემ წინაშე?
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა დღენი რაოდენნიმე წარჴდეს, აღრიპა მეფე და ბერენიკე მიიწინეს კესარიად მოკითხვად ფესტოჲსა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა შემოკრბეს იგინი აქა, არცა ერთი რაჲ დროჲ ვყავ, ხვალისაგან დავჯედ საყდართა ზედა და ვბრძანე მოყვანებაჲ კაცისაჲ მის.
და	მცხ.საქმ	რომლისათჳს წარმოდგეს შემასმენელნი და არცა ერთი რაჲ ბრალი აჩინეს, რომელსა ვჰგონებდ მე ბოროტსა;
და	მცხ.საქმ	ხოლო პავლე ღაღადებდა დამარხვად მისა, რაჲთა კეისარმანცა აგრძნეს, და ვბრძანე დამარხვაჲ მისი ვიდრემდე მიუძღუანო იგი კეისარსა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მე გულისჴმა-ვყავ, ვითარმედ არაჲ ღირსი სიკუდილისაჲ უქმნიეს ამას; და ვითარ-იგი თჳთ ესე უღაღადებდა კეისარსა, ვსაჯე წარვლინებაჲ მისი.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ უჯერო მიჩნს მე მიძღუანებაჲ პყრობილისაჲ და ბრალთაცა მისთა არა უწყებად.
და	მცხ.საქმ	რამეთუ მეცნიერ ხარ შენ ყოველთა მათ ჩვეულებათა და ძიებათა ჰურიათასა. ამისთჳს გევედრები, სულგრძელებით ისმინე ჩემი.
და	მცხ.საქმ	ხოლო აღრიპა ჰრქუა პავლეს: მცირედ-ღა და მარწმუნო მე ქრისტეანე ყოფად.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა განაჩინეს ნავითა წარსლვაჲ ჩუენი იტალიად, მისცეს პავლე და სხუანი ვინმე პყრობილნი ასისთავსა, სახელით ივლიოსს, გუნდისა სევასტიელისაჲ.
და	მცხ.საქმ	შევედით ნავსა ადრამიტჳნელსა, რომელი მიმავალ იყო ადგილთა მათ ასიაჲსათა, და, აღვჴედით რაჲ, ჩუენ თანა იყო არისტარხოს მაკედონელი, თესალონიკელი.
და	მცხ.საქმ	და მიერ შევსხედით და თანა-წარვლეთ კჳპრე წინააღმდგომებითა ქართაჲთა.
და	მცხ.საქმ	მაშინ უფსკრული იგი კილიკიისაჲ და პამფილიისაჲ განვლეთ და შთავედით მჳრა ქალაქად ლუკიისა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მრავალი ჟამი წარჴდა, და იყო-ღა ნავი საცთომელ სავალად, რამეთუ მარხვანი წარ-ოდენ-სრულ იყვნეს, ამცნებდა მათ პავლე
და	მცხ.საქმ	ხოლო ვითარცა მეათოთხმეტე ღამე მოიწია და მიმოვეტაცენით ჩუენ ანდრიასა შინა, შუა ღამეს ოდენ ჰგონებდეს მენავენი იგი მიწევნად რომელსამე სოფელსა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა შეცჳვეს უმძაფრესსა ადგილსა, დაჰკიდეს ნავი იგი. და, რამეთუ თავით კერძოჲ იგი უმაგრესად დგა, ეგო უძრავად, ხოლო ბოლოჲთ კერძო იგი დაირღუეოდა სიმძაფრითა ღელვათაჲთა.
და	მცხ.საქმ	რომელთაცა მრავლითა პატივითა პატივ-გუცეს ჩუენ და წარსლვასა ჩუენსა აღგუაგნეს საგზლითა.
და	მცხ.საქმ	და შთავედით სჳრაკოსად და დავადგერით მუნ სამ დღე,
და	მცხ.საქმ	ვინაჲ-იგი მოვლეთ და მოვიწიენით რეგონდ. და შემდგომად ერთისა დღისა იყო სამხრით ნიავი, და ორ დღე მოვედით პონტიოლს,
და	მცხ.საქმ	რომელთა განმიკითხეს მე და უნდა განტევებაჲ ჩემი, ამისთჳს რამეთუ არცა ერთი ბრალი სიკუდილისაჲ იყო ჩემ თანა.
და	მცხ.საქმ	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: ჩუენ არცა წიგნი მოგჳჴდა შენთჳს ჰურიასტანით, არცა მო-ვინ-ვიდა ძმათაგანი და გჳთხრა, გინა იტყოდა შენთჳს ბოროტსა.
და	მცხ.საქმ	საცნაურ უკუე იყავნ თქუენდა, რამეთუ წარმართთათჳს მოივლინე მაცხოვარებაჲ ღმრთისაჲ, და მათცა ისმინონ.
და	მცხ.საქმ	ხოლო პავლე დაადგრა მუნ ორ წელ ყოვლად თჳსითა სასყიდლითა და შეიწყნარებდა ყოველთა, რომელნი მოვიდოდეს მისა.
და	მცხ.იოან	ხოლო ესე თქუა და აუწყებდა, რომლითა სიკუდილითა ადიდოს ღმერთი. და ვითარცა ესე თქუა, ჰრქუა მას: შემომიდეგ მე.
და	მცხ.იოან	მოიქცა პეტრე და იხილა მოწაფე იგი, რომელი უყუარდა იესუს, მისდევდა რაჲ, რომელი-იგი მიეყრდნა სერობასა მას მკერდსა მისსა და ჰრქუა მას: უფალო, ვინ არს, რომელი მიგცემს შენ?
და	მცხ.იოან	და განჴდა სიტყუაჲ ესე ძმათა შორის, ვითარმედ: მოწაფე იგი არა მოკუდეს. და არა ჰრქუა მას იესუ, ვითარმედ: არა მოკუდეს, არამედ: უკუეთუ მინდეს მაგისი ყოფაჲ, ვიდრე მოსლვად ჩემდამდე, შენდა რაჲ?
და	მცხ.იოან	ესე არს მოწაფე იგი, რომელი წამებს ამათთჳს და რომელმან დაწერა ესე. და უწყით, რამეთუ ჭეშმარიტ არს წამებაჲ მისი.
და	მცხ.ებრ	რომელი-იგი არს ბრწყინვალებაჲ დიდებისაჲ და ხატი ძლიერებისა მისისაჲ, უტჳრთვან ყოველნივე სიტყჳთა მით ძლიერებისა მისისაჲთა, თავისა მიერ თჳსისა განწმედაჲ ცოდვათა ჩუენთაჲ ყო; და დაჯდა იგი მარჯუენით სიმდიდრესა მისსა მაღალთა შინა;
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ოდეს-სადა ვის ჰრქუა ანგელოზთაგანსა: ძე ჩემი ხარი შენ, და მე დღეს მიშობიე შენ? და მერმე იტყჳს: მე ვიყო მისა მამა, და იგი იყოს ჩემდა ძე.
და	მცხ.ებრ	და ოდეს კუალად შემოჰყავს პირმშოჲ იგი სოფლად, იტყჳს: და თაყუანის-სცემდენ მას ყოველნი ანგელოზნი ღმრთისანი.
და	მცხ.ებრ	ხოლო ანგელოზთათჳს იტყჳს: რომელმან შექმნნა ანგელოზნი მისნი სულად და მსახურნი მისნი ალად ცეცხლისა.
და	მცხ.ებრ	ხოლო ძისათჳს იტყჳს: საყდარი შენი, ღმერთო, უკუნითი უკუნისამდე; კუერთხი განგებისაჲ და კუერთხი სუფევისა შენისაჲ.
და	მცხ.ებრ	შეიყუარე სიმართლე და მოიძულე უშჯულოებაჲ. ამისთჳს გცხოს შენ ღმერთმან, ღმერთმან შენმან საცხებელი სიხარულისაჲ უმეტეს მოყუასთა შენთა.
და	მცხ.ებრ	და: შენ დასაბამსა, უფალო, ქუეყანაჲ დააფუძნე, და ქმნულნი ჴელთა შენთანი ცანი არიან;
და	მცხ.ებრ	იგინი წარჴდენ, ხოლო შენ ეგო უკუნისამდე; და ყოველნი ვითარცა სამოსელნი დაძუელდენ,
და	მცხ.ებრ	და ვითარცა შესამოსელნი სცვალნე იგინი, და იცვალნენ. ხოლო შენ თავადი იგივე ხარ, და წელიწადთა შენთა არაჲ მოაკლდეს.
და	მცხ.იოან	და არიან სხუანიცა მრავალ, რომელ ქმნნა იესუ, რომელნი თუმცა დაიწერებოდეს თითოეულად, არცაღა ვჰგონებ, ვითარმცა სოფელმან ამან დაიტია აღწერილი წიგნები.
და	მცხ.ფილიპ	ვითარცა არს სამართალ ჩემდა ზრახვად ესე თქუენ ყოველთათჳს, რამეთუ მაჴსოვთ მე თქუენ გულსა ჩემსა კრულებათა შინა ჩემთა და სიტყჳს-გებათა და დამტკიცებასა მას სახარებისასა, რაჲთა ზიარ ჩემ თანა მადლისა მის თქუენ ყოველნი იყვნეთ.
და	მცხ.ლუკა	და აჰა ესერა მე მოგივლინო თქუენ აღთქუმაჲ იგი მამისა ჩემისაჲ. ხოლო თქუენ დასხედით ქალაქსა ამას შინა იერუსალჱმსა, ვიდრემდე შეიმოსოთ ძალი მაღლით.
და	მცხ.ლუკა	და განიყვანნა იგინი გარე ვიდრე ბეთანიადმდე და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი და აკურთხნა იგინი.
და	მცხ.ლუკა	და იყო კურთხევასა მას იესუჲსსა მათა მიმართ განეშორა მათგან და აღვიდოდა ზეცად.
და	მცხ.ლუკა	და იგინი თაყუანის-სცემდეს მას და მოიქცეს იერუსალჱმდ სიხარულითა დიდითა.
და	მცხ.საქმ	და საცნაურ იქმნა ყოველთა მკჳდრთა იერუსალჱმისათა, ვიდრეღა ეწოდაცა დაბასა მას თჳსითა სიტყჳთა მათითა აკელდამა, ესე იგი არს დაბაჲ სისხლისაჲ.
და	მცხ.საქმ	და ილოცვიდეს და თქუეს: შენ უფალო, ყოველთა გულთა მეცნიერო, გამოაჩინე ერთი ამათ ორთაგანი, რომელიცა გამოირჩიე,
და	მცხ.საქმ	წინაჲსწარ იცოდა და იტყოდა აღდგომისათჳს ქრისტესისა, რამეთუ არა დაშთა სული მისი ჯოჯოხეთს, არცა ჴორცთა მისთა იხილეს განსახრწნელი.
და	მცხ.ფილიპ	და ამას ვილოცავ, რაჲთა სიყუარული ეგე თქუენი უფროჲს და უმეტეს გარდაერიოს მეცნიერებითა და ყოვლითა ფრთხილებითა,
და	მცხ.ფილიპ	რაჲთა გამოიცადოთ თქუენ უმჯობესი იგი, რაჲთა იყვნეთ თქუენ ჭეშმარიტ და დაუბრკოლებელ დღედმდე ქრისტე იესუჲსა,
და	მცხ.ფილიპ	ვიდრეღა კრულებანი ესე ჩემნი განცხადებულ იქმნნეს ქრისტეს მიერ ყოველსა მას ტაძარსა და სხუათა მიმართ ყოველთა,
და	მცხ.ფილიპ	და უმრავლესთა ძმათა უფლისა მიერ, მოსავთა მათ ჩემთა კრულებათასა, უმეტესღა ვიკადრებ უშიშად სიტყუასა მას ღმრთისასა სიტყუად.
და	მცხ.ფილიპ	რომელნიმე შურით და ჴდომით, რომელნიმე და სათნოებისათჳსცა ქრისტესა ქადაგებენ.
და	მცხ.ლუკა	და იყოფვოდეს ტაძარსა მას შინა მარადის, აქებდეს და აკურთხევდეს ღმერთსა. ამინ.
და	მცხ.ფილიპ	რამეთუ უწყი, ვითარმედ ესე მექმნას მე საცხორებელად თქუენითა ვედრებითა და შეწევნითა სულისა ქრისტე იესუჲსითა,
და	მცხ.ფილიპ	მოსალოდებელითა მით და სასოებითა ჩემითა, რამეთუ არარაჲ მრცხუენის მე, არამედ ყოვლითა კადნიერებითა, ვითარცა მარადის და აწცა იდიდოს ქრისტე ჴორცთა ზედა ჩემთა, გინა თუ ცხორებით გინა თუ სიკუდილით.
და	მცხ.ფილიპ	რამეთუ ჩემდა ცხორებაჲ ქრისტე არს, და სიკუდილი – შესაძინელ.
და	მცხ.ფილიპ	ხოლო ცხორებაჲ ესე ჴორცითა ამის ესე არს ჩემდა ნაყოფ საქმისა, და რომელი გამოვირჩიო, არა უწყი.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ უკუეთუ რომელი-იგი ანგელოზთა მიერ ითქუა სიტყუაჲ, იქმნა მტკიცე და ყოველმან შჯულისა გარდამავალმან და ურჩმან მიიღო საშჯელი კუალად-გებისაჲ,
და	მცხ.ებრ	თანა-მოწამებითა ღმრთისაჲთა, სასწაულებითა და ნიშებითა და ფერად-ფერადითა ძალითა და სულისა წმიდისა განყოფითა ნებისაებრ მისისა?
და	მცხ.ებრ	ხოლო უწამებიეს სადამე ვისმე და იტყჳს: რაჲ არს კაცი, რამეთუ მოიჴსენე იგი? ანუ ძე კაცისაჲ, რამეთუ მოხედე მას?
და	მცხ.ებრ	დააკლე იგი მცირედ რაჲმე ანგელოზთა შენთა; დიდებითა და პატივითა გჳრგჳნოსან ჰყავ იგი,
და	მცხ.ებრ	ხოლო მცირედ რაჲმე ანგელოზთა დაკლებულად ვხედავთ იესუს ვნებითა მით სიკუდილისაჲთა და დიდებითა და პატივითა გჳრგჳნოსანსა, რაჲთა მადლითა ღმრთისაჲთა ყოვლისავეთჳს იხილოს გემოჲ სიკუდილისაჲ.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ შე-ვე-მისა-ჰგვანდა მისა, რომლისათჳს არს ყოველი და რომლისაგან არს ყოველი, რომელმან მრავალნი შვილნი დიდებად მოიყვანნა, და წინამძღუარი იგი ცხორებისა ჩუენისაჲ ვნებითა სრულ ყოფად.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ განმწმედელი იგი და განწმედილნი იგი ერთისაგან არიან ყოველნი, რომლისათჳსაცა არა ჰრცხუენის ძმად წოდებაჲ მათი და იტყჳს:
და	მცხ.ებრ	მიუთხრა სახელი შენი ძმათა ჩემთა და შორის კრებულსა გიგალობდე შენ.
და	მცხ.ებრ	და მერმე იტყჳს: მე ვიყო მოსავ მისსა; და კუალად: აჰა ესერა მე და ყრმანი, რომელნი მომცნა მე ღმერთმან.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ყრმათაცა ეზიარა ჴორცითა და სისხლითა, და თავადმან მსგავსად მოიღო მათივე, რაჲთა სიკუდილითა მით განაქარვოს, რომლისა-იგი ჴელმწიფებაჲ აქუნდა სიკუდილისაჲ, ესე იგი არს ეშმაკი,
და	მცხ.ებრ	და განათავისუფლნეს ესენი, რაოდენნი შიშითა სიკუდილისაჲთა სამარადისოდ ცხორებად თანა-მდებ იყვნეს კირთებისა.
და	მცხ.ებრ	ამისთჳს ჯერ-იყო მისა ყოვლითავე ძმათა მსგავსებაჲ, რაჲთა მოწყალე ექმნეს და სარწმუნო მღდელთმოძღუარ ღმრთისა მიმართ, რაჲთა ულხინებდეს ცოდვილთა ერისათა.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ რომლითა-იგი ივნო თავადმან და გამოიცადა, ძალ-უც, რომელნი-იგი განიცადებოდიან, მათდაცა შეწევნად.
და	მცხ.ებრ	ვინაჲცა, ძმანო წმიდანო, ჩინებისა მის ზეცათაჲსა ზიარნო, განიცადეთ მოციქული იგი და მღდელთმოძღუარი აღსარებისა ჩუენისაჲ, იესუ ქრისტე,
და	მცხ.ებრ	და მოსეცა სარწმუნო იყო ყოველსავე სახლსა მისსა, ვითარცა მსახური მოწამედ თქმულთა მათ.
და	მცხ.ებრ	ხოლო ქრისტე, - ვითარცა ძე სახლსა ზედა მისსა; რომლისა სახლ ვართ ჩუენ, უკუეთუ კადნიერებაჲ იგი და სიქადული სასოებისაჲ მის ვიდრე აღსასრულადმდე მტკიცედ შევიკრძალოთ.
და	მცხ.ებრ	სადა-იგი განმცადეს მე მამათა თქუენთა; გამომცადეს მე და იხილნეს საქმენი ჩემნი ორმეოც წელ.
და	მცხ.საქმ	პეტრე და იოვანე აღვიდოდეს ტაძარსა მას ჟამსა ოდენ ლოცვისასა, ცხრა ჟამს.
და	მცხ.ებრ	ამისთჳს მოვიწყინე ნათესავი იგი და ვთქუ: მარადის სცთებიან იგინი გულითა მათითა და მათ არა იცნნეს გზანი ჩემნი.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ესმა ვიეთმე და განამწარეს, არამედ არა ყოველთა, რომელნი გამოვიდეს ეგჳპტით მოსეს მიერ.
და	მცხ.ებრ	და ვხედავთ, რამეთუ ვერ შეუძლეს შესლვად ურწმუნოებითა.
და	მცხ.საქმ	ცხად იყავნ თქუენ ყოველთა და ყოვლისა ერისა ისრაჱლისა, ვითარმედ სახელითა იესუ ქრისტე ნაზარეველისაჲთა, რომელი თქუენ ჯუარს-აცუთ, რომელი-იგი ღმერთმან აღადგინა მკუდრეთით, ამის მიერ დგას ესე წინაშე თქუენსა ცოცხალი.
და	მცხ.ებრ	ხოლო ჩუენ შევიდეთ განსასუენებელსა მას, მორწმუნენი ესე, ვითარცა-იგი თქუა: ვითარცა ვფუცე რისხვითა ჩემითა, ვერ შევიდენ იგინი განსასუენებელსა ჩემსა; და დაღათუ საქმენი იგი დასაბამითგან სოფლისაჲთ ქმნულ იყვნეს.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ უთქუამს სადამე მეშჳდისა მისთჳს ესრეთ: და განისუენა ღმერთმან დღესა მას მეშჳდესა ყოველთაგან საქმეთა მისთა.
და	მცხ.ებრ	და ამისა შემდგომად კუალად იტყჳს: ვერ შევიდენ იგინი განსასუენებელსა ჩემსა.
და	მცხ.ებრ	ვინაჲთგან უკუე და-ვიეთმე-აკლებს შესლვად მას შინა, და რომელნი-იგი წანაწარ ხარებულ იქმნეს, ვერ შევიდეს ურწმუნეობითა.
და	მცხ.ებრ	კუალად რასმე განაჩინებს დღესა დავითის მიერ და იტყჳს, შემდგომად ესოდენისა ჟამისა, ვითარცა-იგი თქუმულ არს: დღეს თუ ჴმისა მისისაჲ ისმინოთ, ნუ განიფიცხებთ გულთა თქუენთა.
და	მცხ.საქმ	და ჰრქუა მათ: კაცნო ისრაიტელნო, ეკრძალენით თავთა თქუენთა კაცთა ამათგან, რაჲ გეგულებით ყოფად?
და	მცხ.გამოც	შემდგომად ამისა ვიხილე, და აჰა კარი განღებული ცათა შინა, და ჴმაჲ იგი, რომელ მესმა პირველ, ვითარცა საყჳრისაჲ, მეტყოდა მე, ვითარმედ: აღმოვედ აქა, და გიჩუენო, რაჲ-იგი ყოფად არს შემდგომად ამისა.
და	მცხ.გამოც	მეყსეულად ვიქმენ სულითა, და აჰა დგა საყდარი ცათა შინა და საყდარსა ზედა მჯდომარე.
და	მცხ.გამოც	და მჯდომარე იგი იყო მსგავსი ქვასა მას იასპსა და სარდიონსა; და ირისე იყო გარემო საყდრისა მის, და ეგრეთვე ხილვაჲ სამარაგდეთაჲ.
და	მცხ.გამოც	გარემო საყდრისა საყდარნი ოც და ოთხნი, და საყდართა მათ ზედა ოც და ოთხნი მღდელნი მსხდომარენი, შემოსილნი სამოსლითა სპეტაკითა, და თავთა მათთა ზედა გჳრგჳნნი ოქროჲსანი.
და	მცხ.გამოც	და საყდრისა მისგან გამოვლენ ელვანი და ჴმანი და ქუხილნი; და შჳდნი ლამპარნი ცეცხლისანი იწუებოდეს წინაშე საყდარსა მისსა, რომელნი არიან შჳდნი იგი სულნი ღმრთისანი.
და	მცხ.გამოც	და წინაშე საყდარსა მისსა, ვითრაცა ზღუაჲ ჭიქისაჲ, მსგავსი ბროლისაჲ; და შორის საყდრისა და გარემო საყდრისა ოთხნი ცხოველნი, სავსენი თუალითა წინაჲთ და უკუანაჲთ.
და	მცხ.გამოც	და პირველი იგი ცხოველი მსგავსი იყო ლომისაჲ, და მეორე ცხოველი მსგავსი იყო კუროჲსაჲ, და მესამესა ცხოველსა აქუნდა პირი კაცისაჲ, და მეოთხე მსგავსი არწივსა მფრინვალესა.
და	მცხ.გამოც	და ოთხთა მათ ცხოველთა თითოეულსა აქუნდეს ექუსნი ფრთენი გარემო, და შინაგან სავსე არიან თუალითა. და განსუენებაჲ არა აქუს დღე და ღამე, არამედ იტყჳან: წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს უფალი ღმერთი, ყოვლისა მპყრობელი, რომელი იყო და რომელი არს და რომელი მომავალ არს.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს მისცენ ცხოველთა მათ დიდებაჲ და პატივი და მადლობაჲ მჯდომარესა მას საყდარსა ზედა, რომელი ცხოველ არს უკუნითი უკუნისამდე,
და	მცხ.გამოც	დავარდებიან ოც და ოთხნი იგი მღდელნი წინაშე საყდარსა ზედა მჯდომარისა მის და თაყუანის-სცემენ მას, რომელი-იგი ცხოველ არს უკუნითი უკუნისამდე, და დასხმენ გჳრგჳნთა მათთა წინაშე საყდრისა მის და იტყჳან:
და	მცხ.გამოც	ღირს ხარ შენ, უფალო ღმერთო ჩუენო წმიდაო, მიღებად დიდებისა და პატივისა და ძლიერებისა, რამეთუ შენ დაჰბადენ ყოველნივე, და ნებითა შენითა იყვნეს და დაიბადნეს.
და	მცხ.ფილიპ	და ესე სასოებით უწყი, რამეთუ დავადგრე და გგებდე თქუენ ყოველთა წარმატებისა თქუენისათჳს და სიხარულისა მის სარწმუნოებისა,
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ცხოველ არს სიტყუაჲ ღმრითსაჲ და ძლიერ და უმკუეთელეს უფროჲს ყოვლისა მახჳლისა ორპირისა: და მისწუდების იგი ვიდრე განსაყოფელადმდე სამშჳნველისა და სულისა, ნაწევართა და ტჳნთა, და განმკითხველ გონებათა და ზრახვათა გულისათა.
და	მცხ.ებრ	და არარაჲ არს დაბადებული დაფარულ წინაშე მისსა, არამედ ყოველივე შიშუელ და ქედ-დადრეკილ არს წინაშე თუალთა მისთა, რომლისათჳს არს სიტყუაჲ ესე ჩუენი.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა აღესრულნეს ორმეოცნი წელნი ჟამთა მისთანი, მოუჴდა გულსა მისსა მიხედვად ძმათა თჳსთა ძეთა ისრაჱლისათა,
და	მცხ.ებრ	მოუჴდეთ უკუე განცხადებულად საყდართა მათ მადლისასა, რაჲთა მოვიღოთ წყალობაჲ და ვპოოთ მადლი ჟამსა შეწევნისასა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა აღსრულნეს ორმეოცნი წელნი, ეჩუენა მას უდაბნოსა მთისა სინისასა ანგელოზი უფლისაჲ ალითა ცეცხლისაჲთა მაყულოვანით.
და	მცხ.საქმ	ცანი საყდარნი ჩემნი და ქუეყანაჲ კუარცხლბერკი არს ფერჴთა ჩემთაჲ. ვითარი სახლი მიშენოთ მე, თქუა ღმერთმან, ანუ რაჲ-მე ადგილი იყოს განსასუენებელისა ჩემისაჲ?
და	მცხ.საქმ	მან მიუგო და ჰრქუა: შენ ვინ ხარ, უფალო? ჰრქუა მას: მე ვარ იესუ, რომელსა შენ მდევნი.
და	მცხ.საქმ	და იყო, იქცეოდა რაჲ პეტრე ყოველთა მათ ადგილთა, შთავიდა წმიდათა მათცა, რომელნი მკჳდრ იყვნეს ლჳდიას.
და	მცხ.საქმ	და პოა მუნ კაცი ვინმე, რომელსა სახელი ერქუა ენეა, რვა წლითგან ქუემდებარე ცხედარსა ზედა, რომელი იყო განრღვეულ.
და	მცხ.ებრ	და სწორად წყალობად შემძლებელ არს უმეცართა მათ და შეცთომილთა, ვინაჲთგან მასცა ზედა-აც უძლურებაჲ;
და	მცხ.ებრ	და ამისთჳს თანა-აც ვითარცა ერისათჳს, ეგრეცა თავისა თჳსისათჳს შეწირვად მსხუერპლი ცოდვათათჳს.
და	მცხ.ებრ	ეგრეთცა ქრისტე არა თავი თჳსი ადიდა ყოფად იგი მღდელთმოძღუარად, არამედ რომელი-იგი ეტყოდა მას: ძე ჩემი ხარი შენ, და მე დღეს მიშობიე შენ.
და	მცხ.ებრ	და რამეთუ ძეღა იყო, ისწავა, ვინაჲთგან იგი ივნო მორჩილებაჲ.
და	მცხ.ებრ	და სრულ იქმნა და ექმნა ყოველთა მორჩილთა მისთა მიზეზ ცხორებისა საუკუნოჲსა;
და	მცხ.ებრ	რომლისათჳს მრავალ არს ჩუენდა სიტყუად და ძნიად სათარგმანებელ თქუმად, ვინაჲთგან უძლურ იქმნენით სასმენელითა.
და	მცხ.ებრ	და რამეთუ თანა-გედვა, რაჲთამცა იყვენით მოძღუარ ჟამისა ამისგან; კუალად გიჴმს-ვე-ღა მოძღურებაჲ თქუენ ასოთა რათმე დასაბამისა სიტყუათა ღმრთისათა; და იქმნენით მოქენე სიძისა და არა მტკიცისა საზრდელისა.
და	მცხ.ებრ	ამისთჳს დაუტეოთ დასაბამისა მის ქრისტეს სიტყუათაჲ და სისრულისა მიმართ მოვიდეთ; ნუ კუალად საძირკუელსა დავსდებთ სინანულისასა მკუდართაგან საქმეთა და სარწმუნოებისა ღმრთისა მიმართ,
და	მცხ.ებრ	ნათლის-ღებისა სწავლისა, დასხმისა ჴელთაჲსა და აღდგომისა მკუდართაჲსა და საშჯელისა მის საუკუნოჲსა.
და	მცხ.ებრ	და ესე ვყოთ, უკუეთუ გჳბრძანოს ღმერთმან.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ შეუძლებელ არს ერთ-გზის განათლებულთა მათ, რომელთა გემოჲ ეხილვოს ნიჭთა მათ ზეცისათაჲ და ზიარ-ქმნულ იყვნენ სულისა წმიდისა
და	მცხ.ებრ	და კეთილი გემოჲ ეხილვოს სიტყჳსა ღმრთისაჲ და ძალი იგი მერმისა მის საუკუნოჲსაჲ
და	მცხ.ებრ	და დაცემულთა კუალად განახლებაჲ სინანულად, თანა-ჯუარს-ცუმად თავთა მათთა ძესა ღმრთისასა და განქიქებად.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ქუეყანამან რომელმან სჳს მარავალ გზის მის ზედა მოსრული წჳმაჲ და გამოიღის მწუანვილი, სარგებელი მათთჳს, რომელთათჳსცა იქმნების, მიიღებს კურთხევასა ღმრთისა მიერ.
და	მცხ.ებრ	ხოლო უკუეთუ მოიღის ეკალი და კუროჲსთავი ურგები და წყევისა მახლოებლი, რომლისა უკუანაჲსკნელი დასაწუველად არნ.
და	მცხ.ებრ	ხოლო ჩუენ გურწამს თქუენთჳს, საყუარელნო, უმჯობესი და მახლოებლი ცხორებისაჲ, ესრეთ ღათუ ვიტყჳთ.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ არა არს სიცრუე ღმრთისა თანა, ვითარმცა დაივიწყნა საქმენი თქუენნი და შრომაჲ სიყუარულისა თქუენისაჲ, რომელი აჩუენეთ სახელისა მისისათჳს, რამეთუ ჰმსახურებდით წმიდათა მათ და ჰმსახურებთცა.
და	მცხ.ებრ	რაჲთა არა მოჰმედგრდეთ, არამედ მობაძავ იყვნეთ მათდა, რომელთა-იგი სარწმუნეობითა და სულგრძელებითა დაიმკჳდრნეს აღთქუმანი.
და	მცხ.ებრ	და თქუა, ვითარმედ: კურთხევით გაკურთხო შენ და განმრავლებით განგამრავლო შენ.
და	მცხ.ებრ	და ესრეთ სულგრძელ იქმნა და მიემთხჳა აღთქუმასა.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ კაცთა უფროჲსისა მიმართ ფუციან და ყოვლისა ცილობისა მათისა დასასრულსა დასამტკიცებელად ფიცი არს.
და	მცხ.ებრ	რომელი ვითარცა ხარისხი გჳპყრიეს სულისაჲ კრძალული და მტკიცე და შემავალი შინაგანსა მას კრეტსაბმელსა,
და	მცხ.ებრ	და არავინ თავით თჳსით მოიღის პატივი, არამედ რომელი წოდებულ არნ ღმრთისა მიერ, ვითარცა-იგი აჰრონ.
და	მცხ.ებრ	და სახელ-ედვა ღმრთისა მიერ მღდელთმოძღუარ წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა.
და	მცხ.ებრ	რომელსაცა-იგი ათეული მისცა ყოვლისა მისგან ნაწილად აბრაჰამ, პირველად უკუე ითარგმანების „მეუფე სიმართლისაჲ“, და მერმე - „მეფე სალემისაჲ“, რომელ არს მეუფე მშჳდობისაჲ,
და	მცხ.ებრ	უმამო, უდედო, ნათესავ-მოუჴსენელებელ; არცა დასაბამი დღეთაჲ, არცა აღსასრული ცხორებისაჲ აქუს, ხოლო მიმსგავსებულ არს იგი ძესა ღმრთისასა და ჰგიეს იგი მღდელად სამარადისოდ.
და	მცხ.ებრ	და რომელნი-იგი ლევის ძეთაგანნი მღდელობასა მიიღებენ, მცნებაჲ აქუს ათეულისა მიღებად ერისაგან მსგავსად რჩულისა, ესე იგი არს, ძმათაგან თჳსთა, და გამოსრულთა მათგანღა წელთაგან აბრაჰამისთა.
და	მცხ.ებრ	და აქა რომელნი-იგი მოსწყდებიან კაცნი, ათეულსა მიიღებენ; ხოლო მუნ წამებულ არს, ვითარმედ ცხოველ არს.
და	მცხ.ებრ	და, რაჲთა მოკლედ ვთქუათ, აბრაჰამისთჳს და ლევისთჳს, და რომელი ათეულსა მიიღებს, ათეულადვე შეწირულ არს;
და	მცხ.ებრ	და უმეტესადღა ცხად არს, უკუეთუ მსგავსად მელქისედეკისა აღდგეს სხუაჲ მღდელთმოძღუარი,
და	მცხ.ებრ	და რაოდენ-იგი არა თჳნიერ ფიცისა, - რამეთუ რომელნიმე თჳნიერ ფიცისა არიან მღდელ ყოფილ;
და	მცხ.ებრ	ხოლო ესე - ფიცით მის მიერ, რომელმან-იგი ჰრქუა მას: ფუცა უფალმან და არა შეინანოს; შენ ხარ მღდელ უკუნისამდე წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა, -
და	მცხ.ებრ	და რომელნიმე მრავალნი არიან მღდელად დადგინებულნი სიკუდილისაგან დაყენებითა დადგრომად.
და	მცხ.ებრ	ვინაჲცა ყოვლითურთ ცხორებად შემძლებელ არს მათდა, რომელნი-იგი მის მიერ მოუჴდებიან ღმერთსა, და სამარადისოდ ცხოველ არს მეოხად მათთჳს.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ შე-ვე-ესევითარი-ჰგვანდა ჩუენდა მღდელთმოძღუარი: წმიდაჲ, უმანკოჲ, შეუგინებელი, განშორებული ცოდვათაგან და უმაღლესი ცათაჲ.
და	მცხ.ებრ	რომელსა არა უჴმს დღითი დღედ, ვითარცა მღდელთმოძღუართა მათ, პირველად თჳსთა ცოდვათათჳს მსხუერპლისა შეწირვაჲ და მერმე ერისათჳს, რამეთუ თავადმან ერთგზის ყო ესე და თავი თჳსი შეწირა.
და	მცხ.ებრ	წმიდათა მსახური და კარვისა მის ჭეშმარიტისაჲ, რომელი აღაშენა უფალმან და არა კაცმან.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ყოველივე მღდელთმოძღუარი შეწირვად მსხუერპლისა და შესაწირავისა დადგინებულ არს, ვინაჲცა უღირს მასცა, რაჲთა აქუნდეს რაჲმე, რომელი-იგი შეწიროს თავისა თჳსისათჳს.
და	მცხ.ებრ	რომელნი-იგი სახედ და აჩრდილად ჰმსახურებენ ზეცისაჲსა მას, ვითარცა-იგი ბრძანებაჲ მოიღო მოსე საქმესა მას კარვისასა, რამეთუ იტყჳს, ვითარმედ: იხილე და ქმენ ყოველივე მსგავსად სახისა მის, რომელი გიჩუენეს შენ მთასა ზედა.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ აბრალებს მათ და ეტყჳს: აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღვასრულო სახლსა ზედა ისრაჱლისასა და სახლსა ზედა იუდაჲსსა აღთქუმაჲ ახალი.
და	მცხ.ებრ	არა აღთქუმისა მისებრ, რომელი-იგი აღუთქუ მამათა მათთა დღესა მას, რომელსა უპყარ ჴელი მათი გამოყვანებად მათდა ქუეყანით ეგჳპტით, რამეთუ იგინი არა დაადგრეს შჯულსა ჩემსა, და მე შეურაცხ-ვყვენ იგინი, იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ესე არს აღთქუმაჲ, რომელი აღუთქუა სახლსა ისრაჱლისასა შემდგომად დღეთა მათ, იტყჳს უფალი: მივსცნე შჯულნი ჩემნი გონებათა მათთა და გულთა მათთა ზედა გამოვწერნე იგინი; და ვიყო მათდა ღმერთად, და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად.
და	მცხ.ებრ	და არა ასწავებდეს კაცად-კაცადი მოქალაქესა თჳსსა და კაცად-კაცადი ძმასა თჳსსა და ჰრქუას: „იცან უფალი“, რამეთუ ყოველთა მიცოდიან მე მცირითგან მათით ვიდრე დიდად მათამდე.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ულხინო სიცრუვეთა მათთა და უშჯულოებანი მათნი და ცოდვანი მათნი არღარა მოვიჴსენნე მერმე,
და	მცხ.ებრ	რაჟამს-იგი თქუას: „ახალიო“, დააძუელა პირველი იგი; ხოლო დაძუელებადი იგი და დაბერებადი მახლობელ არს განრყუნისა.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ კარავი შეიმზადა პირველი, რომელსა შინა იყო სასანთლე იგი და ტაბლაჲ და დაგებაჲ იგი პურთაჲ, რომელსა ერქუა „წმიდა“.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე მარჯუენით საყდარსა ზედა მჯდომარისა მის წიგნი, დაწერილი შინაგან და გარეგან, დაბეჭდული ბეჭდითა შჳდითა.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე ანგელოზი ძლიერი, რომელი ქადაგებდა ჴმითა დიდითა, ვითარმედ: ვინ-მე ღირს არს განღებად წიგნისა ამის და განჴსნად ბეჭედთა მისთა?
და	მცხ.გამოც	და მე ვტიროდე ფრიად, რამეთუ არავინ იპოვა, რომელსამცა განეღო წიგნი იგი, ანუმცა მიეხედნეს მისა.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე შორის საყდრისა და ოთხთა მათ ცხოველთა და მღდელთაჲსა კრავი მდგომარე, ვითარცა დაკლული. და აქუნდეს შჳდნი რქანი და შჳდნი თუალნი, რომელ არიან შჳდნი იგი სულნი ღმრთისანი, რომელნი მოივლინებიან ყოველსავე ქუეყანასა.
და	მცხ.გამოც	და მოვიდა და მიიღო წიგნი მარჯუენისაგან საყდარსა ზედა მჯდომარისა.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს მიიღო მან წიგნი იგი, ოთხნი იგი ცხოველნი და ოც და ოთხნი მღდელნი დავარდეს წინაშე კრავისა მის. და აქუნდა თითოეულსა ათძალი და ლანკნანი ოქროჲსანი, სავსენი საკუმეველითა, რომელ არიან ლოცვანი წმიდათანი.
და	მცხ.გამოც	და ჰყვენ იგინი ღმრთისა ჩუენისა მეფედ და მღდელად, და სუფევდენ იგინი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე და მესმა, ვითარცა ჴმაჲ ანგელოზთა მრავალთაჲ გარემო საყდრისა და ცხოველთა და მღდელთაჲსა. და იყო რიცხჳ მათი ბევრნი ბევრთანი და ათასნი ათასთანი,
და	მცხ.გამოც	რომელნი იტყოდეს ჴმითა დიდითა: ღირს არს კრავი იგი დაკლული მიღებად ძალისა და სიმდიდრისა და სიბრძნისა, და პატივისა და დიდებისა და კურთხევისა.
და	მცხ.გამოც	და ოთხთა მათ ცხოველთა თქუეს: ამინ! და მღდელნი იგი დავარდეს და თაყუანის-სცეს.
და	მცხ.კოლ	პავლე, მოციქული იესუ ქრისტესი ნებითა ღმრთისაჲთა, და ტიმოთე ძმაჲ
და	მცხ.კოლ	კოლასეს შინა წმიდათა და მორწმუნეთა ძმათა ქრისტე იესუჲს მიერ:
და	მცხ.კოლ	მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა. ვჰმადლობ ღმერთსა და მამასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა, მარადის თქუენთჳს ვილოცავთ.
და	მცხ.კოლ	გუესმა სარწმუნოებაჲ ეგე თქუენი ქრისტე იესუჲს მიმართ და სიყუარული ყოველთა მიმართ წმიდათა
და	მცხ.კოლ	რომელი-იგი მოიწია თქუენდა, ვითარცა ყოველსა შინა სოფელსა, და არს ნაყოფიერ და აღორძინებულ, ვითარცა-ეგე თქუენ შორის, ვინაჲ დღითგან გესმა და სცანთ მადლი იგი ღმრთისაჲ ჭეშმარიტებით,
და	მცხ.კოლ	ამისთჳს ჩუენცა, ვინაჲთ დღითგან გუესმა, არა დავსცხრებით თქუენთჳს ლოცვითა და თხოვითა, რაჲთა აღივსნეთ მეცნიერებითა ნებისა მისისაჲთა, ყოვლითა სიბრძნითა და გულისხმის-ყოფითა სულიერითა,
და	მცხ.კოლ	ყოვლითა ძალითა განძლიერებულნი სიმტკიცისაებრ დიდებისა მისისა, ყოვლისა მიმართ მოთმინებისა და სულგრძელებისა, სიხარულით,
და	მცხ.კოლ	რომელმან მიჴსნნა ჩუენ ჴელმწიფებისა მისგან ბნელისა და მიმცვალნა ჩუენ სასუფეველსა ძისა მისისა საყუარელისასა,
და	მცხ.კოლ	რომლისაგან მაქუს ჩუენ გამოჴსნაჲ და მოტევებაჲ ცოდვათა ჩუენთაჲ,
და	მცხ.კოლ	რამეთუ მის მიერ დაებადა ყოველივე ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ხილულნი და არა-ხილულნი, ანუ თუ საყდარნი, ანუ თუ უფლებანი, გინა თუ მთავრობანი, გინა თუ ჴელმწიფებანი, - ყოველივე მის მიერ და მისა მიმართ დაებადა.
და	მცხ.ფილიპ	და არა ჰფრთხებით არარაჲთ მჴდომთა მათგან, რომელი-იგი არს მათდა სახე წარწყმედისაჲ, ხოლო თქუენდა – ცხორებისა; და ესე ღმრთისა მიერ.
და	მცხ.ფილიპ	იგივე ღუაწლი გაქუნდინ, რომელი იხილეთ ჩემ თანა და აწ გესმის ჩემ მიერ.
და	მცხ.ფილიპ	რაოდენი რაჲ ნუგეშინის-ცემაჲ არს ქრისტეს მიერ, და რაოდენი ნუგეშინის-ცემაჲ სიყუარულისაჲ, რაოდენი რაჲ ზიარებაჲ სულისაჲ, რაოდენი რაჲ მოწყალებაჲ და წყალობაჲ,
და	მცხ.ფილიპ	აღავსეთ სიხარული ჩემი, რაჲთა მასვე ჰზრახვიდეთ და იგივე სიყუარული გაქუნდეს; ერთ-სულ და ერთ-ზრახვა იყვენით,
და	მცხ.კოლ	და იგი თავადი არს ყოველთა წინა, და ყოველივე მის მიერ დამტკიცნა.
და	მცხ.კოლ	და იგი არს თავი გუამისა მის ეკლესიისაჲ, რომელი არს დასაბამი, პირმშოჲ მკუდრეთით, რაჲთა იყოს იგი თავადი ყოველსა შინა მთავარ;
და	მცხ.თეს1	პავლე და სილოანე და ტიმოთე ეკლესიასა თესალონიკელთასა ღმრთისა მიერ მამისა და უფლისა იესუ ქრისტესა: მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა.
და	მცხ.საქმ	და უბრძანა მათ ნათლის-ღებად სახელითა იესუ ქრისტესითა. მაშინ ევედრნეს მას, რაჲთა დაადგრეს მათ თანა დღე რაოდენმე.
და	მცხ.თეს1	მოუკლებელად მოვიჴსენებთ თქუენთა მათ საქმეთა სარწმუნოებისათა და შრომასა სიყუარულისასა და მოთმინებასა მას სასოებისასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა წინაშე ღმრთისა და მამისა ჩუენისა.
და	მცხ.ფილიპ	არამედ თავი თჳსი დაიმდაბლა და ხატი მონისაჲ მიიღო და მსგავს კაცთა იქმნა და ხატითა იპოვა ვითარცა კაცი;
და	მცხ.თეს1	რამეთუ სახარებაჲ ესე ჩუენი არა იყო თქუენდა მიმართ სიტყჳთ ხოლო, არამედ ძალითაცა და სულითა წმიდითა და გულ-სავსებითა მრავლითა, ვითარცა-იგი იცით, რაბამ ვიქმნენით ჩუენ თქუენდა მიმართ თქუენთჳსვე.
და	მცხ.თეს1	და თქუენ მობაძავ ჩუენდა იქმნენით და უფლისა, და შეიწყნარეთ სიტყუაჲ იგი ჭირსა შინა მრავალსა სიხარულითა სულისა წმიდისაჲთა,
და	მცხ.ებრ	ოქროჲსაჲ აქუნდა სასაკუმევლე და კიდობანი იგი შჯულისაჲ შემოსილი გარეთ და შინაჲთ ოქროჲთა, რომელსა შინა იყო ტაკუკი იგი ოქროჲსაჲ, სავსე მანანაჲთა, და კუერთხი იგი აჰრონისი, რომელი განედლდა, და ფიცარნი იგი შჯულისანი,
და	მცხ.კოლ	და მის მიერ დაგებად ყოველი მისა მიმართ, მშჳდობა-ყო სისხლითა მით ჯუარისა მისისაჲთა მის მიერ, გინა თუ ქუეყანასა ზედა, გინა თუ ცათა შინა.
და	მცხ.კოლ	და თქუენ ოდესმე იყვენით უცხო-ქმნულ და მტერ გონებითა თქუენითა საქმეთა მათ შინა ბოროტთა,
და	მცხ.ებრ	ხოლო შინაგანსა მას ერთგზის წელიწადსა მღდელთმოძღუარი იგი ხოლო შევიდის და არა თჳნიერ სისხლისა, რომელი-იგი შეწირის თავისა თჳსისათჳს და ერისა უმეცრებისათჳს.
და	მცხ.ებრ	და ესე უწყებითა სულისა წმიდისაჲთა, რამეთუ არღა გამოჩინებულ იყო წმიდათა იგი გზაჲ, არამედ პირველისა მისღა კარვისაჲ აქუნდა წესი.
და	მცხ.ებრ	რომელი-იგი იგავი იყო ჟამისა მის მოწევნადისაჲ, რომელსა შინა მსხუერპლნი და შესაწირავნი შეიწირვოდეს, რომელნი ვერ შემძლებელ იყვნეს გულითად სრულყოფად შემწირველთა მათ,
და	მცხ.თეს1	ვიდრეღა იქმნენითცა თქუენ სახე ყოველთა მათ მორწმუნეთა, რომელნი არიან მაკედონიას შინა და აქაჲას.
და	მცხ.ებრ	გარნა საჭმელთა ხოლო ზედა და სასუმელთა და პირად-პირადთა ბანათა და სამართალითა ჴორცთაჲთა ვიდრე ჟამადმდე განგებისა მის მოწევნადისა.
და	მცხ.თეს1	რამეთუ თქუენ მიერ განეფინა სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ არა ხოლო მაკედონიას შინა და აქაიას, არამედ ყოველთა ადგილთა სარწმუნოებაჲ თქუენი ღმრთისა მიმართ განჴდა, ვიდრემდის არღარა გჳჴმს ჩუენ სიტყუად რაჲმე.
და	მცხ.ებრ	ხოლო ქრისტე მოვიდა, მღდელთმოძღუარი იგი ყოფადთა მათ კეთილთაჲ, უფროჲსითა მით და უსრულესითა კარვითა ჴელით უქმნელითა, ესე იგი არს, არა ამის დაბადებულისაჲთა.
და	მცხ.თეს1	მაგათ თჳთ გითხრან ჩუენთჳს, ვითარი შესლვაჲ გუაქუნდა თქუენდა მიმართ, და ვითარ მოიქეცით კერპთაგან ღმრთისა მიმართ მონებად ღმრთისა ცხოველისა და ჭეშმარიტისა
და	მცხ.თეს1	და მოლოდებად ძისა მისისა ზეცით, რომელი-იგი აღადგინა მკუდრეთით, იესუ, მჴსნელი ჩუენი, რისხვისა მისგან მომავალისა.
და	მცხ.ებრ	არცა სისხლითა ვაცთა და ზუარაკთაჲთა, არამედ თჳსითა სისხლითა შევიდა ერთ-გზის სიწმიდესა მას და საუკუნოჲ გამოჴსნაჲ პოვა.
და	მცხ.თეს1	არამედ წინაწარ ვივნეთ და ვიგინენით, ვითარცა-იგი უწყით, ფილიპეს შინა, განვეცხადენით ღმრთისა ჩუენისა მიერ სიტყუად თქუენდა მიმართ სახარებასა მას ღმრთისასა მრავლითა ღუაწლითა.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ უკუეთუ სისხლი იგი ვაცთა და ზუარაკთაჲ და ნაცარი იგი დიაკეულთაჲ, რომელი ეპკურებოდა შეგინებულთა მათ და განსწმედდა მსგავსად ჴორცთა მათ განწმედისათა,
და	მცხ.თეს1	არცა ვეძიებთ კაცთაგან დიდებასა, არცა თქუენგან და არცა სხუათაგან; და ესეღა ჴელ-გუეწიფების, და- თუმცა რაჲმე-გამძიმეთ, ვითარცა ქრისტეს მოციქულთა,
და	მცხ.თეს1	არამედ ვიქმნენით ჩუენ მშჳდ და მყუდრო თქუენ შორის, ვითარცა მზრდელი რაჲ ჰფუფუნებენ თჳსთა შვილთა.
და	მცხ.თეს1	ეგრეთ მოსურნე ვიყვენით თქუენდა და ჯერ-გჳჩნდა მიცემად თქუენდა არა ხოლო სახარებაჲ იგი ღმრთისაჲ, არამედ თჳსთაცა სულთა, რამეთუ საყუარელ ჩუენდა იქმნენით.
და	მცხ.თეს1	მოიჴსენენით, ძმანო, შურომანი ჩუენნი და რუდუნებანი, რამეთუ ღამე და დღე ვიქმოდეთ, რაჲთა არავის დაუმძიმოთ თქუენგანსა, და ესრეთ ვქადაგეთ თქუენდა მიმართ სახარებაჲ იგი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.თეს1	თქუენ მოწამე ხართ და ღმერთი, ვითარ-იგი ღირსად და მართლად და უბიწოდ თქუენ მორწმუნეთა მიმართ ვიყვენით,
და	მცხ.ებრ	და ამისთჳს ახლისა აღთქუმისა შუა-მდგომელ არს, რაჲთა სიკუდილიღა მოიწიოს გამოსაჴსრად პირველისა მის შჯულისა გარდასრულთა, აღთქუმაჲ იგი მოიღონ ჩინებულთა მათ საუკუნოჲსა მის მკჳდრობისათა.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ითქუნეს ყოველნი იგი მცნებანი მსგავსად შჯულისა მოსეს მიერ ყოვლისა მიმართ ერისა, მოიღის სისხლი იგი ზუარაკთა და ვაცთაჲ წყალსა თანა მატყლითა მეწამულითა და უსუპითა, თჳთ მასვე წიგნსა და ყოველსა ერსა აპკურის
და	მცხ.ებრ	და თქჳს: ესე სისხლი აღთქუმისაჲ, რომელი გამცნო თქუენ ღმერთმან.
და	მცხ.ებრ	თჳთ მას კარავსა და ყოველსა მას ჭურჭელსა სამსახურებელისასა ეგრეთვე მსგავსად სისხლი ასხურის.
და	მცხ.ებრ	და კნინღა ყოველივე იგი სისხლითა განწმდებოდა მსგავსად შჯულისა მის, და თჳნიერ სისხლის დათხევისა არა იყო მოტევებაჲ.
და	მცხ.ებრ	და ვითარცა-იგი წინა-უც კაცთა ერთგზის სიკუდილი და მისა შემდგომად საშჯელი,
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ვერ შემძლებელ არს სისხლი ვაცთა და კუროთაჲ აჴოცად ცოდვათა.
და	მცხ.ებრ	ამისთჳს შემო-რაჲ-ვალს სოფლად, იტყჳს: შესაწირავი და მსხუერპლი არა გთნდა, ხოლო ჴორცნი დამამტკიცენ მე.
და	მცხ.ებრ	ზემო კერძო იტყჳს, ვითარმედ: მსხუერპლი და შესაწირავი და საკუერთხი, და ცოდვათათჳს არა ინებე, არცა სათნო-იყავ, რომელნი-იგი მსგავსად შჯულისა შეიწირვიან,
და	მცხ.ებრ	და ყოველი იგი მღდელი დგან დღითი დღე მსახურებასა მას და მათვე მსხუერპლთა შესწირავნ მრავალ-გზის, რომელნი-იგი არასადა შემძლებელ არიან აჴოცად ცოდვათა.
და	მცხ.ებრ	ხოლო თავადმან ერთ-გზის შეწირა მსხუერპლი ცოდვათათჳს სამარადისოდ და დაჯდა იგი მარჯუენით ღმრთისა
და	მცხ.ებრ	და მიერითგან მოელის, ვიდრემდის დაისხნენ მტერნი მისნი ქუეშე ფერჴთა მისთა.
და	მცხ.ებრ	ვითარმედ: ესე არს აღთქუმაჲ ჩემი, რომელი აღვთქუა მათა მიმართ შემდგომად დღეთა მათ, იტყჳს უფალი, მივსცენ შჯულნი ჩემნი გულთა მათთა და გონებათა მათთა ზედა გამოვწერნე იგინი
და	მცხ.ებრ	და უშჯულოებანი მათნი და ცოდვანი მათნი არღარა მოვიჴსენნე.
და	მცხ.ებრ	რომელ-იგი განგჳახლა ჩუენ გზაჲ ახალი და ცხოველი კრეტსაბმელითა მით, ესე იგი არს ჴორცითა მისთაჲთა,
და	მცხ.ებრ	და მღდელთმოძღუარი დიდი სახლსა შინა ღმრთისასა,
და	მცხ.ებრ	და განბანილნი გუამითა წყლითა წმიდითა, შევიკრძალოთ აღსარებაჲ იგი სასოებისაჲ მოუდრეკელად, რამეთუ სარწმუნო არს, რომელმან-იგი აღმითქუა.
და	მცხ.ებრ	და განვიცდიდეთ ურთიერთას აღბაძვებად სიყუარულსა და კეთილთა საქმეთა.
და	მცხ.ებრ	ნუ დაუტევებთ შესაკრებელსა თჳსსა, ვითარცა-იგი ჩუეულებაჲ არს ვიეთიმე, არამედ ნუგეშინის-სცემდით და ესოდენ უფროჲს, რაოდენ-ესე ხედავთ მოახლებულსა ამას დღესა.
და	მცხ.ებრ	არამედ საშინელი რაჲმე მოლოდებაჲ საშჯელისაჲ და ცეცხლისა შური შესჭამდეს მტერთა მათ.
და	მცხ.ებრ	რაოდენ ჰგონებთ უძჳრესისა ტანჯვისა ღირს-ყოფად, რომელმან ძე ღმრთისაჲ დათრგუნოს და სისხლი იგი აღთქუმისაჲ არა-ღირსად შეჰრაცხოს, რომლითა განწმიდნა, და სული იგი მადლისაჲ აგინა?
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ვიცით, რომელმან-იგი თქუა: ჩემი არს შურის-გებაჲ, და მე მივაგო, იტყჳს უფალი. და კუალად იტყჳს, რამეთუ: განიკითხოს უფალმან ერი თჳსი.
და	მცხ.ებრ	მოიჴსენებდით პირველთა მათ დღეთა, რომელთა-იგი შინა ნათელ-იღეთ და მრავალი ღუაწლი დაითმინეთ ვნებათაჲ,
და	მცხ.ებრ	ესე არს, ყუედრებათა და ჭირთა შინა სოფლის სახილველ იქმნენით და ესე, რამეთუ ეზიარენით მათ, რომელნი-იგი მათ შინა იქცეოდეს;
და	მცხ.ებრ	და რამეთუ კრულებათა მათ ჩემთათჳს გელმოდა, და იავარის-ყოფაჲ იგი მონაგებთა თქუენთაჲ სიხარულით შეიწყნარეთ; უწყით, რამეთუ გაქუს თავისა თქუენისა საუნჯე უმჯობესი, ცათა შინა დადგრომილი.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ მოთმინებაჲ გიჴმს თქუენ, რაჲთა ნებაჲ ღმრთისაჲ ჰყოთ და მოიღოთ აღნათქუემი იგი.
და	მცხ.ებრ	ხოლო მართალი სარწმუნოებით ცხონდეს; და უკუეთუ იჯმნეთ მისგან, არა სთნავს სულსა ჩემსა მას შინა.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე, რამეთუ აღაღო კრავმან მან ერთი შჳდთა მათ ბეჭედთაგანი, და მესმა ერთისა ცხოველთა მათგანისაჲ, რომელი იტყოდა, ვითარცა ჴმითა ქუხილისაჲთა, ვითარმედ: მოვედ და იხილე.
და	მცხ.გამოც	და აჰა ცხენი სპეტაკი, და მჯდომარესა მას ზედა აქუნდა მშჳლდი, და მიეცა მას გჳრგჳნი, და განვიდა ძლევითა, და სძლოსცა.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს აღაღო მეორე ბეჭედი, მესმა მეორისა მის ცხოველისაჲ, რომელი იტყოდა, ვითარმედ: მოვედ!
და	მცხ.გამოც	და გამოვიდა სხუაჲ ცხენი წითელი, და მჯდომარესა მას ზედა მიეცა აღებად მშჳდობაჲ ქუეყანით, რაჲთა ერთმანერთი მოსწყჳდონ, და მიეცა მას მახჳლი დიდი.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს აღაღო მესამე ბეჭედი, მესმა მესამისა მის ცხოველისაჲ, რომელი იტყოდა: მოვედ და იხილე! და აჰა ცხენი შავი, და მჯდომარესა მას ზედა აქუნდა ჴელთა მისთა უღელი.
და	მცხ.გამოც	და მესმა ჴმაჲ შორის ოთხთა მათ ცხოველთაჲსა, რომელი იტყოდა: სამადგანი იფქლი - დრაჰკნის, და სამი სამადგანი ქერი - დრაჰკნის, და ღჳნოსა და ზეთსა ნუ ავნებ.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს აღაღო მეოთხე ბეჭედი, მესმა მეოთხისა ცხოველისაჲ, რომელი იტყოდა: მოვედ და იხილე,
და	მცხ.გამოც	და აჰა ცხენი მწუანე, და მჯდომარესა მას ზედა სახელი მისი სიკუდილი; და ჯოჯოხეთი შეუდგა მას, და მიეცა მას ჴელმწიფებაჲ მეოთხედსა ზედა ქუეყანისასა მოსრვად მათდა მახჳლითა და სიყმილითა და სიკუდილითა და მჴეცთა მიერ ქუეყანისათა.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს აღაღო მეხუთე ბეჭედი, ვიხილენ საკურთხეველსა ქუეშე სულნი იგი მკუდართანი სიტყჳსათჳს ღმრთისა და წამებისათჳს კრავისა მის, რომელ აქუნდა.
და	მცხ.გამოც	და ჴმა-ყვეს ჴმითა დიდითა და თქუეს: ვიდრემდის, მეუფეო წმიდაო და ჭეშმარიტო, არა სჯი სისხლსა ჩუენსა მკჳდრთაგან ქუეყანისათა?
და	მცხ.გამოც	და მიეცა მათ სამოსლები სპეტაკები და ითქუა მათდა მიმართ, რაჲთა განისუენონ მცირედ ჟამღა, ვიდრემდის აღესრულნენ მათ თანა მონანი და ძმანი მათნი და რომელთა ეგულებოდა სიკუდილი, ვითარცა მათ.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე, რაჟამს აღაღო მეექუსე ბეჭედი, და ძრვაჲ იქმნა დიდი, და მზე შავ იქმნა, ვითარცა ძაძაჲ ბალნისაჲ, და მთოვარე ყოვლითურთ იქმნა, ვითარცა სისხლი.
და	მცხ.გამოც	და ვარსკულავნი ცისანი გარდამოცჳვეს ქუეყანად, ვითარცა ლეღუმან რაჲ დაყარის ყუავილი თჳსი, ქარისაგან დიდისა შერყეულმან.
და	მცხ.გამოც	და ცაჲ წარიგრაგნა, ვითარცა წიგნი წარგრაგნილი. და ყოველნი მთანი და ბორცუნი ადგილთა თჳსთაგან შეიძრნეს.
და	მცხ.გამოც	და მეფეთა ქუეყანისათა და მთავართა და ათასისთავთა და მდიდართა და ძლიერთა და ყოველმან მონამან და აზნაურმან დამალნეს თავნი მათნი ქუაბთა შინა და კლდეთა შინა მთათასა.
და	მცხ.ტიმ1	პავლე, მოციქული იესუ ქრისტესი, ბრძანებითა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისაჲთა, და უფლისა იესუ ქრისტეს – სასოებისა ჩუენისაჲთა,
და	მცხ.გამოც	და ეტყოდეს მთათა და კლდეთა: დამეცენით ჩუენ ზედა და დაგუფარენით ჩუენ პირისაგან საყდართა ზედა მჯდომარისა და რისხვისაგან კრავისა.
და	მცხ.გამოც	რამეთუ მოვიდა დღე იგი დიდი რისხვისა მისისაჲ და ვინ შემძლებელ არს დადგომად?
და	მცხ.ტიმ1	ტიმოთეს, ერთგულსა შვილსა სარწმუნოებით, მადლი, წყალობაჲ და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და ქრისტე იესუჲს მიერ, უფლისა ჩუენისა.
და	მცხ.ტიმ1	არცა ერჩდენ ზღაპართა და ტომის-რაცხათა დაუსრულებელთა, რომელთა-იგი ძიებაჲ შეამთხჳან უფროჲს, ვიდრე მოღუაწებაჲ ღმრთისაჲ, რომელ არს სარწმუნოებით.
და	მცხ.ტიმ1	ხოლო დასასრული მცნებისაჲ არს სიყუარული გულისაგან წმიდისა და გონებისა კეთილისა და სარწმუნოებისა შეუორგულებელისა,
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით ენუქ გარდაიცვალა, რაჲთა არა იხილოს სიკუდილი; და არა იპოვა, რამეთუ გარდაცვალა იგი ღმერთმან. რამეთუ პირველ გარდაცვალებისა მისისა წამებულ არს, ვითარმედ სათნო-იყო იგი ღმერთმან.
და	მცხ.ტიმ1	რომელსა-იგი ვინმე ვერ მიემთხჳნეს და გარდაიქცეს ამაოჲსა სიტყუად.
და	მცხ.ტიმ1	უნდა მათ, რაჲთამცა იყვნეს შჯულის მოძღუარ, და არა იცოდეს, არცა რასა-იგი იტყჳან, არცა ვიეთთჳს დაამტკიცებენ.
და	მცხ.ებრ	ხოლო თჳნიერ სარწმუნოებისა ვერ შესაძლებელ არს სათნო-ყოფაჲ; რამეთუ სარწმუნოებაჲ უღირს რომელი მოუჴდების ღმერთსა, რამეთუ არს, და მეძიელებლთა მისთა სასყიდლის მიმცემელ ექმნების.
და	მცხ.ტიმ1	მეძავთა, მამათმავალთა, კაცის მსყიდელთა, მტყუართა, ცრუფიცთა და სხუაჲ, რომელ რაჲმე სიცოცხლისა ამის მოძღურებასა უჴდების,
და	მცხ.ტიმ1	რომელი პირველად ვიყავ მგმობარ და მდევნელ და მაგინებელ, არამედ შევიწყალე, რამეთუ უმეცრებით ვიყავ ურწმუნოებასა შინა.
და	მცხ.ტიმ1	ხოლო უფროჲს გარდაემატა მადლი იგი უფლისა ჩუენისაჲ სარწმუნოებითურთ და სიყუარულით ქრისტე იესუჲს მიერ.
და	მცხ.ტიმ1	სარწმუნო არს სიტყუაჲ და ყოვლისა შეწყნარებისა ღირს, რამეთუ ქრისტე იესუ მოვიდა სოფლად ცოდვილთათჳს ცხორებად, რომელთაჲ პირველი მე ვარ.
და	მცხ.ტიმ1	ხოლო მეუფესა მას საუკუნეთასა უხრწნელსა, უხილავსა, მხოლოსა ბრძენსა ღმერთსა პატივი და დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.
და	მცხ.ტიმ1	და გაქუნდეს სარწმუნოებაჲ და კეთილი გონებაჲ, რომელი-იგი ვიეთმე განიშორეს და სარწმუნოებისაგან განცჳვეს;
და	მცხ.ტიმ1	რომელ არიან ჳმენოს და ალექსანდროს, რომელნი-იგი მივსცენ ეშმაკსა, რაჲთა განისწავლნენ არა-გმობად.
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით ბრძანებაჲ მოიღო ნოვე არღასადა ხილულთა მათთჳს, შეეშინა და ქმნა კიდობანი საცხორებელად სახლისა თჳსისა, რომლითა დასაჯა სოფელი, და სარწმუნოებითა მით სიმართლისაჲთა იქმნა იგი მკჳდრ.
და	მცხ.ტიმ1	გლოცავ უკუე ყოვლისა წინა, რაჲთა ჰყოფდე ვედრებასა, ლოცვასა, თაყუანის-ცემასა და მადლობასა ყოველთა კაცთათჳს,
და	მცხ.ტიმ1	მეფეთათჳს და ყოველთა მთავართა, რაჲთა მშჳდობით და მყუდროებით ვცხონდებოდით ყოვლითა ღმრთის მსახურებითა და სიწმიდითა,
და	მცხ.ტიმ1	რამეთუ ესე არს კეთილ და სათნო წინაშე მაცხოვრისა ჩუენისა ღმრთისა,
და	მცხ.ტიმ1	რომელსა ყოველთა კაცთაჲ ჰნებავს ცხორებაჲ და მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა მოსლვაჲ.
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით იწოდა რაჲ აბრაჰამ, ერჩდა გამოსლვად ადგილსა მას, რომელი დაპყრობად იყო მისა სამკჳდრებელად; და გამოვიდა და არა უწყოდა, ვიდრე მოვიდოდა.
და	მცხ.ტიმ1	რამეთუ ერთ არს ღმერთი და ერთ არს შუა-მდგომელ ღმრთისა და კაცთაჲ, კაცი იესუ ქრისტე,
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით მწირობდა ქუეყანასა მას აღთქუმისასა, ვითარცა უცხოსა, კარავსა შინა მკჳდრობდა ისააკ და იაკობის თანა, მკჳდრთა მათ თანა მისვე აღთქუმისათა;
და	მცხ.ებრ	რამეთუ მოელოდა მას, რომელსა-იგი საფუძველ უსხენ ქალაქსა, რომლისა-იგი ხუროთმოძღუარ და შემოქმედ ღმერთი არს.
და	მცხ.ტიმ1	რამეთუ ადამ პირველად დაებადა და მერმე - ევა.
და	მცხ.ტიმ1	და ადამ არა სცთა, ხოლო დედაკაცი იგი სცთა და შჯულსა გარდაჰჴდა,
და	მცხ.ტიმ1	არამედ ცხონდების შვილთა სხმისაგან, უკუეთუ ეგნენ სარწმუნოებით და სიყუარულით და სიწმიდით ღირსებასა ზედა.
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით იგიცა სარრა, ბერწ ღათუ იყო, ძალი მიიღო შესაწყნარებელად თესლისა და ჟამთა გარდასრულმან შვა, რამეთუ სარწმუნოდ შეჰრაცხა, რომელმან-იგი აღუთქუა მას.
და	მცხ.ებრ	ვინაჲცა ერთისაგან იშვნეს და ესე მკუდრისა მისგან, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი სიმრავლითა და ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ ურიცხჳ.
და	მცხ.ტიმ1	ნუ ახალნერგ, რაჲთა არა განლაღნეს და საშჯელსა შევარდეს ეშმაკისასა.
და	მცხ.ებრ	სარწმუნობით მოსწყდეს ესე ყოველნი და არღა მოეღო მათ აღნათქუემი იგი, არამედ შორით იხილეს იგი და მოიკითხეს და აღიარეს, რამეთუ სტუმარ და წარმავალ არიან იგინი ქუყანასა ზედა.
და	მცხ.ებრ	და თუმცა მას მოიჴსენებდეს, ვინაჲ-იგი გამოვიდეს, აქუნდამცა ჟამი მიქცევისაჲ.
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით შეწირა აბრაჰამ ისაკი გამოცდასა მას და მხოლოდშობილსა მას შესწირვიდა, რომელმან აღთქუმაჲ იგი მოიღო,
და	მცხ.ტიმ1	და ესენი გამო-ღა-იცადნენ პირველად, და მაშინღა დიაკონებდედ, უბრალომცა არიან.
და	მცხ.ტიმ1	დიაკონნიმცა არიან ერთის ცოლის ქმარ, შვილთა კეთილად ზედამდგომელ და თჳსისა სახლისა.
და	მცხ.ტიმ1	რამეთუ რომელნი კეთილად დიაკონობდენ, პატივი თავთა თჳსთა კეთილი მოუგონ და მრავალი განცხადებულებაჲ სარწმუნოებითა ქრისტე იესუჲსითა.
და	მცხ.ტიმ1	ამას მივსწერ შენდა და ვესავ ადრე მოსლვასა ჩემსა;
და	მცხ.ტიმ1	ხოლო უკუეთუ ვყოვნო, რაჲთა უწყოდი, ვითარ-იგი ჯერ-არს სახლსა შინა ღმრთისასა სლვაჲ, რომელ არს ეკლესიაჲ ღმრთისა ცხოველისაჲ, სუეტი და სიმტკიცე ჭეშმარიტებისაჲ.
და	მცხ.ტიმ1	და, აღსარებულად, დიდ არს ღმრთის მსახურებისა საიდუმლოჲ; ღმერთი გამოჩნდა ჴორცითა და განმართლდა სულითა, ეჩუენა ანგელოზთა, იქადაგა წარმართთა შორის, ჰრწმენა სოფელსა და ამაღლდა დიდებითა.
და	მცხ.ტიმ1	ხოლო სული წმიდაჲ ცხადად იტყჳს, რამეთუ უკუანაჲსკნელთა ჟამთა გან-ვინმე-დგენ სარწმუნოებისაგან და ერჩდენ იგინი სულთა მათ მაცთურთა და მოძღურებასა ეშმაკთასა
და	მცხ.ტიმ1	აყენებდენ ქორწილსა და განაშორებდენ საჭმელთა, რომელნი ღმერთმან დაჰბადნა მისაღებელად მადლობით მორწმუნეთათჳს და რომელთა იციან ჭეშმარიტებაჲ.
და	მცხ.ტიმ1	რამეთუ ყოველი დაბადებული ღმრთისაჲ კეთილ არს, და არარაჲ არს განსაგდებელ, მადლობით მიღებული,
და	მცხ.ტიმ1	რამეთუ განწმიდნების სიტყჳთა ღმრთისაჲთა და ლოცვითა.
და	მცხ.ტიმ1	ამას ასწავებდ ძმათა და იყო კეთილად მსახურ ქრისტე იესუჲსა და იზარდებოდი სიტყჳთა სარწმუნოებისაჲთა და კეთილითა მოძღურებითა, რომელსაცა შეუდგ.
და	მცხ.ტიმ1	ხოლო შეგინებულთა მათ და დედაბერებრთა ზღაპართაგან იჯმენ. ხოლო იწუართე თავი შენი ღმრთის მსახურებასა,
და	მცხ.ტიმ1	რამეთუ ჴორციელი წურთილებაჲ წუთერთ ჟამ სარგებელ არს; ხოლო ღმრთის მსახურებაჲ ყოვლითავე სარგებელ არს, რამეთუ აღთქუმაჲ აქუს ცხორებისაჲ აწინდელისა და მერმისაჲ.
და	მცხ.ტიმ1	სარწმუნო არს სიტყუაჲ და ყოვლისა შეწყნარებისა ღირს.
და	მცხ.ტიმ1	რამეთუ ამისთჳს ვშურებით და ვიყუედრებით, რამეთუ ვესავთ ღმერთსა ცხოველსა, რომელ არს მაცხოვარი ყოველთა კაცთაჲ, უფროჲსღა მორწმუნეთაჲ.
და	მცხ.ტიმ1	ამცნებდ ამას და ასწავებდ.
და	მცხ.ტიმ1	ამას იწურთიდ და ამას შინა იყავ, რაჲთა წარმატებულებაჲ ეგე შენი ცხად იყოს ყოველსა შინა.
და	მცხ.ტიმ1	ეკრძალე თავსა შენსა და მოძღურებითა მით დაადგერ მათ ზედა, რამეთუ ამას რაჲ ჰყოფდე, თავიცა შენი აცხოვნო და მორჩილნიცა შენნი.
და	მცხ.საქმ	და მე ვთქუ: ნუ იყოფინ, უფალო, რამეთუ ბილწი რაჲვე გინა არაწმიდაჲ არასადა შესრულ არს პირსა ჩემსა. რომელი ღმერთმან წმიდა ყო, შენ ნუ ბილწ გიჩნ.
და	მცხ.საქმ	და აღდგა ერთი მათგანი, რომელსა სახელი ერქუა აღაბოს, რომელი-იგი აუწყებდა სულითა წმიდითა, ვითარმედ: სიყმილი დიდი ყოფად არს ყოველსა ზედა სოფელსა, რომელი-იგი იყო დღეთა მათ კლავდის კეისრისათა.
და	მცხ.საქმ	და პეტრე ცვულ იყო საპყრობილესა მას შინა. ხოლო ლოცვაჲ გულს-მოდგინედ იყოფოდა ეკლესიათა მიერ ღმრთისა მიმართ მისთჳს.
დათა	მცხ.ტიმ1	მოხუცებულთა დედათა – ვითარცა დედათა, ჭაბუკთა –ვითარცა დათა, ყოვლითა სიწმიდითა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ჰრეკა პეტრე კარსა ბჭისასა, გამოვიდა მჴევალი ერთი სმენად, რომელსა სახელი ერქუა როდი.
და	მცხ.ტიმ1	ხოლო ჭეშმარიტი ქურივი და მარტო-ქმნული ესავს უფალსა და დადგრომილ არს ვედრებასა და ლოცვასა ღამე და დღე.
და	მცხ.ტიმ1	და ამას ამცნებდ, რაჲთა უბრალო იყვნენ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა განთენა, არა მცირედი შეზრუნებაჲ იყო ერის კაცთაჲ მათ, ვითარმე: რაიმე იქმნა პეტრე?
და	მცხ.ტიმ1	ხოლო უკუეთუ ვინმე თჳსთა და უფროჲსღა სახლეულთა არა მოღუაწე იყოს, სარწმუნოებაჲ უარ-უყოფიეს და არს იგი ურწმუნოჲსა უძჳრეს.
და	მცხ.ტიმ1	და საქმეთა შინა კეთილთა წამებულ: უკუეთუ შვილნი განზარდნა, უკუეთუ სტუმარნი ისტუმრნა, უკუეთუ წმიდათა ფერჴნი დაჰბანნა, უკუეთუ ჭირვეულთა შეეწია, უკუეთუ ყოველსა საქმესა კეთილსა შეუდგა.
და	მცხ.ტიმ1	და ამას თანა უქმობასა ისწავებენ და მიმოსლვასა სახლითი სახლად, არა ხოლო უქმობასა, არამედ სიჩქურესა და გამოწულილვასა და იტყჳედ უჯეროსა.
და	მცხ.ტიმ1	მნებავს უკუე ჭაბუკთა ქორწინებაჲ, შვილთა სხმაჲ, სახლისა პყრობაჲ და არცა ერთისა მიზეზისა ცემად მჴდომსა ადგილად გინებისა.
და	მცხ.ტიმ1	უკუეთუ ვინმე მორწმუნე ესუას ქურივთა, იგი კმა-ეყავნ მათ და ნუ დაუმძიმებედ ეკლესიასა, რაჲთა სხუათა ქურივთა კმა-ეყოს.
და	მცხ.ტიმ1	რამეთუ იტყჳს წიგნი: ჴარსა მეკალოესა არა დაუკრა პირი; და: ღირს არს მუშაკი სასყიდლისა თჳსისა.
და	მცხ.ტიმ1	ხუცისათჳს შესმენასა ნუ თავს-იდებ, გარნა ორითა და სამითა მოწამითა.
და	მცხ.ტიმ1	და რომელნი-იგი ცოდვიდენ, წინაშე ყოველთაჲსა ამხილე, რაჲთა სხუათა მათ ეშინოდის.
და	მცხ.ტიმ1	ვწამებ წინაშე ღმრთისა და უფლისა იესუ ქრისტესა და რჩეულთა ანგელოზთასა, რაჲთა-ესე დაიმარხო თჳნიერ ორგულებისა, ნურარას ჰყოფ თუალთ-ღებით.
და	მცხ.თეს1	ვითარცა-ეგე იცით, ვითარ კაცად-კაცადსა თქუენსა, ვითარცა მამაჲ თჳსსა შვილსა, ეგრეთ გლოცევდით თქუენ და ნუგეშინის-გცემდით
და	მცხ.ტიმ1	ეგრევე საქმენი კეთილნი წინაწარ ცხად არიან; და სხუებრ თუ ვისმე აქუნდეს, დაფარვად ვერ ჴელ-ეწიფების.
და	მცხ.თეს1	და გიწამებდით, რაჲთა ხჳდოდით თქუენ ღირსად ღმრთისა, რომელმან-იგი გიჩინნა თქუენ თჳსსა მას სასუფეველსა და დიდებასა.
და	მცხ.თეს1	ამისთჳს ჩუენცა ვჰმადლობთ ღმერთსა მოუკლებელად, რამეთუ მიიღეთ თქუენ სიტყუაჲ იგი სმენისა ღმრთისაჲ ჩუენ მიერ და შეიწყნარეთ არა თუ სიტყუაჲ კაცთაჲ, არამედ ვითარცა არს ჭეშმარიტად სიტყუაჲ ღმრთისაჲ, რომელიცა-იგი შეწევნასა აჩუენებს თქუენ შორის მორწმუნეთა მაგათ.
და	მცხ.თეს1	რომელთა-იგი უფალი მოკლეს იესუ და თჳსნი წინაწარმეტყუელნი და ჩუენ გამოგუდევნნეს და ღმერთსა არა სათნო-ეყვნეს და ყოველთა კაცთა წინააღმდგომ არიან
და	მცხ.თეს1	და ჩუენ მაბრკოლებენ წარმართთა მიმართ სიტყუად, რაჲთა ცხონდენ, რაჲთა აღესრულნენ ცოდვანი მათნი მარადის; რამეთუ მოიწია მათ ზედა რისხვაჲ სრულიად.
და	მცხ.თეს1	ხოლო ჩუენ, ძმანო, ობოლ ღათუ ვიქმნენით თქუენგან წუთერთ ჟამ პირითა და არა გულითა, უმეტესად ვისწრაფეთ პირისა თქუენისა ხილვად მრავლითა წადიერებითა.
და	მცხ.თეს1	ვინაჲცა ვინებეთ მისლვაჲ თქუენდა მე, პავლე, ერთ-გზის და ორ-გზის, და დამაბრკოლნა ჩუენ სატანა.
და	მცხ.თეს1	რამეთუ თქუენ ხართ დიდებაჲ ჩუენი და სიხარული.
და	მცხ.თეს1	და მივავლინეთ ტიმოთე, ძმაჲ ჩუენი და მსახური ღმრთისაჲ და თანა-შემწე ჩუენი სახარებასა მას ქრისტესსა, რაჲთა დაგამტკიცნეს თქუენ და ნუგეშინის-გცეს თქუენ სარწმუნოებისა მაგის თქუენისათჳს,
და	მცხ.თეს1	და ვიდრე-იგი თქუენ თანა ვიყვენით, წინაწარ გითხრობდით თქუენ, ვითარმედ ჭირთა შესლვად ვართ, ვითარცა-ესე იქმნაცა და იხილეთ.
და	მცხ.თეს1	ამისთჳს მეცა ვერღარა დავთმე და მივავლინე ტიმოთე, რაჲთა ვცნა თქუენი ეგე სარწმუნოებაჲ, ნუუკუე განგცადნა თქუენ განმცდელმან მან, და ცუდად იყოს შრომაჲ იგი ჩუენი.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მოვლეს ყოველი იგი ჭალაკი ვიდრე პაფოდმდე, პოვეს კაცი ვინმე მოგჳ, ცრუ წინაწარმეტყუელი, ჰურიაჲ, რომლისა სახელი ბარიისუ,
და	მცხ.საქმ	და შემდგომად ამისა ვითარ ოთხას ერგასის წელ ოდენ მოსცა მათ მსაჯულებ მიდღედმდე სამოელ წინაწარმეტყუელისა.
და	მცხ.თეს1	ხოლო აწღა მოვიდა ტიმოთე თქუენით და მახარა ჩუენ სარწმუნოებაჲ და სიყუარული თქუენი, და რამეთუ გაქუს ჴსენებაჲ ჩუენი კეთილი მარადის და გსურის ხილვად ჩუენდა, ვითარცა-ესე ჩუენ თქუენდა.
და	მცხ.თეს1	ამისთჳს ნუგეშინის-ცემულ ვიქმნენით, ძმანო, თქუენ ზედა ყოველთა მათგან ურვათა და ჭირთა ჩუენთა თქუენითა მაგით სარწმუნოებითა,
და	მცხ.თეს1	ღამე და დღე უფროჲს და უმეტეს ვევედრებით ხილვად პირისა თქუენისა და განმტკიცებად დაკლებული იგი სარწმუნოებისა თქუენისაჲ.
და	მცხ.თეს1	ხოლო თავადმან ღმერთმან და მამამან ჩუენმა და უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან წარჰმართენ გზაჲ ჩუენი თქუენდა მიმართ.
და	მცხ.თეს1	ხოლო თქუენ უფალმან გარდაგრიენ და გარდაგმატენ სიყუარულითა ურთიერთარს და ყოველთა მიმართ, ვითარცა-ესე ჩუენ თქუენდა მიმართ,
და	მცხ.თეს1	განმტკიცებად გულთა თქუენთა სიწმიდით და უბიწოდ წინაშე ღმრთისა და მამისა ჩუენისა მოსლვასა მას უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა ყოველთა თანა წმიდათა მისთა.
და	მცხ.თეს1	ამიერითგან, ძმანო ჩემნო, გიკითხავთ და გლოცავთ უფლისა მიერ იესუ ქრისტესა, რაჲთა ვითარცა-იგი ისწავეთ ჩუენგან, ვითარ ჯერ-არს თქუენდა სლვაჲ და სათნო-ყოფაჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა უფროჲს ჰმატებდეთ;
და	მცხ.საქმ	და მერმესა მას შაბათსა კნინღა-და ყოველი იგი ქალაქი შეკრბა სმენად სიტყუასა მას უფლისასა.
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით იაკობმან, მო-რაჲ-კუდებოდა, თჳთოეულად ძენი იოსებისნი აკურთხნა და თაყუანის-სცა წუერსა ზედა კუერთხისა მისისასა.
და	მცხ.საქმ	და მიმოეფინებოდა სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ ყოველსა მას სოფელსა.
და	მცხ.თეს1	და მაშინღა ჩუენ, ცხოველნი ესე, რომელნი დაშთომილ ვიყვნეთ, მათ თანავე აღვიტაცნეთ ღრუბლითა შემთხუევად უფლისა ჰაერთა ზედა და ესრეთ მარადის უფლისა თანა ვიყოფვოდით.
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით იოსებ, აღ-რაჲ-ესრულებოდა, გამოსლვისათჳს ძეთა ისრაჱლისათა მოიჴსენა და ძუალთა თჳსთათჳს ამცნო.
და	მცხ.თეს1	ცნობად კაცად-კაცადისა თქუენისა თავისა თჳსისა ჭურჭელი მოგებად სიწმიდით და პატივით,
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით მოსე, იშვა რაჲ, დამალეს სამ თუე მამა-დედათა მისთა, რამეთუ იხილეს მკჳრცხლ ყრმაჲ იგი, და არა შეიშინეს ბრძანებისა მისგან მეფისა.
და	მცხ.თეს1	არა გარდასლვად და მოანგაჰრებად საქმესა ძმისა თჳსისასა, რამეთუ შურის-მეძიებელ არს ღმერთი ამათ ყოველთათჳს, ვითარცა-იგი წინაწარ გარქუთ თქუენ და გიწამებდით.
და	მცხ.თეს1	და რამეთუ ჰყოფთცა მას ყოველთა მიმართ ძმათა, რომელნი არიან ყოველსა მაკედონიასა. ხოლო გლოცავ თქუენ, ძმანო, გარდამატებად უფროჲსღა
და	მცხ.თეს1	და პატივის-ცემის მოყუარე იყვენით და მყუდრო და იქმოდეთ თჳსსა და შურებოდეთ ჴელითა თქუენითა, ვითარცა-იგი გამცენით თქუენ,
და	მცხ.თეს1	რაჲთა ხჳდოდით შუენიერად გარეშეთა მათ მიმართ, და ნურარაჲ ვის გიჴმნ.
და	მცხ.თეს1	რამეთუ უკუეთუ გურწამს, ვითარმედ იესუ მოკუდა და აღდგა, ეგრეცა ღმერთმან შესუენებულნი იგი იესუჲს მიერ მოიყვანნეს მის თანა.
და	მცხ.თეს1	რამეთუ თავადი უფალი ბრძანებითა და ჴმითა ანგელოზთ მთავრისაჲთა და საყჳრითა ღმრთისაჲთა გარდამოჴდეს ზეცით, და მკუდარნი იგი ქრისტეს მიერნი აღდგენ პირველად;
და	მცხ.თეს1	ხოლო ჟამთა მათთჳს და წელთა, ძმანო, არა გჳჴმს მიწერად თქუენდა,
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით დაუტევა ეგჳპტე და არა შეიშინა გულის წყრომისა მისგან მეფისა, რამეთუ უხილავი იგი ვითარცა ხილული შეჰრაცხა.
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით ყო ზატიკი იგი და პკურებაჲ იგი სისხლისაჲ, რაჲთა არა მომსრველი იგი პირმშოთაჲ შეეხოს მათ.
და	მცხ.თეს1	რამეთუ რაჟამს თქუან: „მშჳდობაჲ და კრძალულებაჲ“, მაშინ მეყსეულად მოიწიოს მათ ზედა მომსრველი, ვითარცა სალმობაჲ შობადისაჲ, და ვერ განერნენ.
და	მცხ.თეს1	რამეთუ თქუენ ყოველნი შვილნი ნათლისანი ხართ და შვილნი დღისანი, და არა ვართ ღამისანი, არცა ბნელისანი.
და	მცხ.თეს1	აწ უკუე ნუმცა გუძინავს, ვითარცა-იგი სხუათა, არამედ მღჳძარე ვიყვნეთ და განვიფრთხოთ.
და	მცხ.თეს1	რამეთუ რომელთა-იგი სძინავნ, ღამე სძინავნ, და რომელნი-იგი დაითრვნიან, ღამე დაითრვნიან.
და	მცხ.თეს1	ხოლო ჩუენ, რამეთუ დღისანი ვართ ნაშობნი, განვიფრთხოთ, შევიმოსოთ ჯაჭჳ იგი სარწმუნოებისაჲ და სიყუარულისაჲ და ჩაფხუტი იგი სასოებისაჲ და ცხოვრებისაჲ.
და	მცხ.თეს1	ამისთჳს ნუგეშინის-სცემდით ურთიერთას და აღაშენებდით ურთიერთსა, ვითარცა-ეგე ჰყოფთცა.
და	მცხ.თეს1	ხოლო გლოცავთ თქუენ, ძმანო, იცნითმცა მშრომელნი იგი თქუენ შორის და წინამძღუარნი იგი თქუენნი უფლისა მიერ და მასწავლელნი იგი თქუენნი.
და	მცხ.თეს1	და უმეტესად შეჰრაცხენით იგინი სიყუარულით უფროჲს საქმისათჳს მათისა; და მშჳდობასა ჰყოფდით მათ თანა.
და	მცხ.კოლ	ხოლო აწ დაგიგნა გუამითა მით ჴორცთა მისთაჲთა სიკუდილისა მიერ და წარგადგინნა თქუენ წმიდად და უბიწოდ და უბრალოდ წინაშე მისსა,
და	მცხ.ებრ	და რაჲღა-მე ვთქუა? რამეთუ დამაკლებს მე ჟამი ესე მითხრობად გედეონისთჳს, ბარაკისთჳს და სამფსონისთჳს და რეფთაჲსთჳს, დავითისთჳს და სამოელისთჳს და წინაწარმეტყუელთა,
და	მცხ.ებრ	მოიყვანნეს დედათა აღდგომილნი მკუდარნი მათნი; ხოლო სხუანი წარკუეთითა თავთაჲთა აღესრულნეს; და არა მოიღეს მათ გამოჴსნაჲ, რაჲთა უმჯობესსა აღდგომასა ღირს იქმნენ.
და	მცხ.ებრ	ხოლო სხუანი ტანჯვითა და გუემითა განიცადნეს; მერმე კუალად ბორკილებითა და საპყრობილებითა;
და	მცხ.ებრ	ქვითა განიტჳნნეს; განიხერხნეს; განიცადნეს; სიკუდილითა მახჳლისაჲთა მოსწყდეს; იქცეოდეს ხალენებითა და თხის ტყავებითა ნაკლულევანნი, ჭირვეულნი, ძჳრ-ხილულნი,
და	მცხ.ებრ	რომელთა ღირსვე არა იყო სოფელი ესე, უდაბნოთა ზედა შეცთომილნი, მთათა და ქუაბთა შინა და ჴურელთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ებრ	და ესე ყოველნი იწამნეს სარწმუნოებით და არა მოიღეს აღნათქუემი იგი,
და	მცხ.ებრ	აწ უკუე ჩუენცა, ესოდენი მაქუს გარე-მოდგომილი ჩუენდა სიმრავლე წმიდათა მოწამეთაჲ, სიმძიმე ყოველი განვიშოროთ და მსწრაფლ მომავალი იგი ცოდვაჲ და მოთმინებით ვრბიოდით წინა-განმზადებულსა მას ჩუენსა ღუაწლსა.
და	მცხ.ებრ	და ვხედვიდეთ სარწმუნოებისა ჩუენისა წინამძღუარსა და სრულებისა მოქმედსა იესუს, რომელმან-იგი წინა-განმზადებულისა მის წილ სიხარულისა დაითმინა ჯუარი და სირცხჳლი შეურაცხ-ყო და მარჯუენით საყდართა ღმრთისათა დაჯდა.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ რომელი უყუარნ უფალსა, სწავლის; და ტანჯის ყოველი შვილი, რომელი შეიწყნარის.
და	მცხ.ებრ	ხოლო უკუეთუ შორს ხართ სწავლასა, რომლისა ზიარ-ქმნულ არიან ყოველნი, მწირნი ვიდრემე ხართ და არა შვილნი.
და	მცხ.თეს1	ყოველივე გამოიცადეთ და უკეთესი იგი შეიკრძალეთ.
და	მცხ.თეს1	ხოლო თავადმან ღმერთმან მშჳდობისამან წმიდა გყვენინ თქუენ ყოვლითა სრულებითა და ყოვლითა სიცოცხლითა, სული თქუენი, სამშჳნელი და გუამი უბიწოდ მოსლვასა მას უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა დაჰმარხენინ.
და	მცხ.ებრ	ამისთჳს დაშთომილნი ჴელნი და დაჴსნილნი მუჴლნი აღემართენით
და	მცხ.ებრ	და ალაგნი მართლ ყვენით ფერჴთა თქუენთანი, რაჲთა არა მკელობელი იგი დაეცეს, არამედ უფროჲსღა განიკურნოს.
და	მცხ.ებრ	მშჳდობასა შეუდეგით ყოველთა თანა და სიწმიდესა, რომლისა თჳნიერ ვერვინ იხილოს უფალი.
და	მცხ.გამოც	და შემდგომად ამისა ვიხილენ ოთხნი ანგელოზნი, მდგომარენი ოთხთა კიდეთა ქუეყანისათა. და ეპყრნეს ოთხნი იგი ქარნი ქუეყანისანი, რაჲთა არა ქროდიან ქუეყანასა ზედა, არცა ზღუასა, არცა ხეთა.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე სხუაჲ ანგელოზი, აღმომავალი აღმოსავალით მზისაჲთ, და აქუნდა ბეჭედი ღმრთისა ცხოველისაჲ. და ჴმა-უყო ჴმითა დიდითა ოთხთა მათ ანგელოზთა, რომელთა მიეცა ვნებაჲ ქუეყანისა და ზღჳსაჲ, ვითარმედ:
და	მცხ.გამოც	და მესმა რიცხჳ დაბეჭდულთაჲ მათ: ას ორმეოცდაოთხი ათასი დაბეჭდულთაჲ ყოვლისაგან ტომისა ძეთა ისრაჱლისათა:
და	მცხ.გამოც	და შემდგომად ამისა ვიხილე: და აჰა ერი ფრიადი, რომლისა აღრიცხუვად ვერვინ შემძლებელ იყო, ყოველთაგან წარმართთა და ტომთა და ერთა და ენათა, მდგომარენი წინაშე საყდრისა და წინაშე კრავისა, შემოსილნი სამოსლითა სპეტაკებითა და ჴელთა მათთა აქუნდა ფინიკები.
და	მცხ.გამოც	და ჴმობდეს ჴმითა დიდითა და იტყოდეს: მაცხოვარებაჲ ღმრთისა ჩუენისაჲ, მჯდომარისა საყდარსა ზედა, და კრავისა.
და	მცხ.გამოც	და ყოველნივე ანგელოზნი დგეს გარემოჲს საყდრისა და მღდელთაჲსა და ოთხთა მათ ცხოველთაჲსა და დავარდეს წინაშე საყდრისა მისისა პირთა ზედა მათთა და თაყუანის-სცეს ღმერთსა
და	მცხ.გამოც	და იტყოდეს: ამინ. კურთხევაჲ და დიდებაჲ და სიბრძნე და მადლობაჲ და პატივი და ძალი ღმრთისა ჩუენისაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
და	მცხ.გამოც	და მომიგო ერთმან მღდელთაგანმან და მრქუა: ესენი, რომელთა ჰმოსიეს სამოსლები სპეტაკები, ვიეთნი არიან, ანუ ვინაჲ მოსრულ არიან?
და	მცხ.გამოც	და ვარქუ მას: უფალო ჩემო, შენ უწყი. და მრქუა მე: ესენი არიან, რომელნი მოსრულ არიან ჭირისა მისგან დიდისა, და განრცხნეს მათ სამოსელნი მათნი და განასპეტაკნეს სისხლითა მით კრავისაჲთა.
და	მცხ.გამოც	ამისათჳს, არიან წინაშე საყდარსა ღმრთისასა, და ჰმსახურებენ მას დღე და ღამე ტაძარსა შინა მისსა. და მჯდომარემან მან საყდართა ზედა დაიმკჳდროს მათ შორის.
და	მცხ.გამოც	რამეთუ კრავი იგი, რომელ არს შორის საყდრისა, ჰმწყსის მათ და უძღჳს წყაროთა მიმართ წყლისა ცხოველისათა, და აღჴოცოს ღმერთმან ყოველივე ცრემლი თუალთაგან მათთა.
და	მცხ.ებრ	ნუვინ მეძავ და ბილწ არნ, ვითარცა-იგი ესავ, რომელმან ერთისა წილ საჭმლისა განყიდა პირმშოებაჲ თჳსი.
და	მცხ.ტიმ1	რაოდენნი-იგი არიან უღელსა ქუეშე მონებისასა, თჳსნი იგი უფალნი ყოვლისავე პატივისა ღირსად შეჰრაცხნედ, რაჲთა არა სახელი ღმრთისაჲ და მოძღურებაჲ ესე იგემოს.
და	მცხ.ტიმ1	რომელთა მორწმუნენი ესხნენ უფალნი, ნუ შეურაცხ-ჰყოფედ, რამეთუ ძმანი არიან; არამედ უფროჲსად ჰმონებდედ, რამეთუ მორწმუნენი არიან და საყუარელნი და ქველის საქმესა შემწენი. ამას ასწავებდ და ნუგეშინის-სცემდ.
და	მცხ.ებრ	უწყით, რამეთუ ამისა შემდგომად უნდა დამკჳდრებად კურთხევაჲ და შეურაცხ-იქმნა, რამეთუ სინანულისა ადგილი არა პოვა, და ცრემლით ღათუ ითხოვდა მას.
და	მცხ.ტიმ1	უკუეთუ ვინმე სხუასა მოძღურებდეს და არა მოვიდეს სიცოცხლისა მათ მოძღურებათა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესთა და ღმრთის მსახურებისა ამის მოძღურებასა ზედა,
და	მცხ.ტიმ1	განლაღებულ არს, არარაჲ იცის. არამედ სნეულ არს ძიებისათჳს და სიტყუათა ლალვისათა, რომლისაგან იქმნებიან შურნი, ჴდომანი, გმობანი, იჭუნი ბოროტნი,
და	მცხ.ტიმ1	გულის წყრომანი, განხრწნილთა კაცთა გონებაჲ და ნაკლულევანთაჲ ჭეშმარიტებისაგან, რომელნი ჰგონებენ, ვითარმედ სარეწავ არს ღმრთის მსახურებაჲ. განეშორე ესევითართა მათგან.
და	მცხ.ტიმ1	ხოლო მაქუნდეს თუ საზრდელ და საფარველ ჴორცთა, ამათ კმა-ვიყოფდეთ ჩუენ.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ არა მოსრულ ხართ თქუენ მთასა მას ჴელით შესახებელსა და აღგზებულსა ცეცხლითა და წყუდიადითა და ბნელითა და ნისლითა
და	მცხ.ტიმ1	ხოლო რომელთა ჰნებავს სიმდიდრე, შეცჳვიან განსაცდელსა და საფრჴესა და გულის თქუმათა მრავალთა უცნაურთა და მავნებელთა, რომელთა დაანთქნიან კაცნი მოსასრველად და წარსაწყმედელად.
და	მცხ.ტიმ1	რამეთუ ძირი არს ყოველთა ბოროტთაჲ ვეცხლის მოყუარებაჲ, რომლისა-იგი ვიეთმე გული უთქუმიდა და შესცთეს სარწმუნოებისაგან და თავნი თჳსნი შესთხინეს სალმობათა მრავალთა.
და	მცხ.ებრ	და საყჳრისა ოხრასა და ჴმასა სიტყუათასა, რომელთა-იგი ესმა, იჯმნეს, რაჲთა არღარა შეეძინოს მათ სიტყუაჲ.
და	მცხ.ტიმ1	მოიღუაწე ღუაწლი იგი კეთილი სარწმუნოებისაჲ, შეიტკბე საუკუნოჲ იგი ცხორებაჲ, რომელსაცა იჩინე, და აღიარე კეთილი იგი აღსარებაჲ წინაშე მრავალთა მოწამეთა.
და	მცხ.ტიმ1	გამცნებ შენ წინაშე ღმრთისა, რომელმან ცხოველ ყვნის ყოველნი, და ქრისტე იესუჲსა, რომელმან-იგი წამა პონტოელისა პილატეს ზე კეთილი იგი აღსარებაჲ
და	მცხ.ტიმ1	დამარხვად შენდა მცნებაჲ იგი უბიწოდ და უბრალოდ ვიდრე გამოჩინებადმდე უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა,
და	მცხ.ტიმ1	რომელსა მხოლოსა აქუს უკუდავებაჲ და ნათელსა მყოფ არს მიუწდომელსა, რომელი არავინ იხილა კაცთაგანმან, არცა ხილვად ჴელ-ეწიფების, რომლისაჲ არს პატივი და ძალი საუკუნოჲ. ამინ.
და	მცხ.ტიმ1	რომელ-იგი ჟამთა თჳსთა აჩუენოს ნეტარმან მან და მხოლომან ძლიერმან მეუფემან მეუფეთამან და უფალმან უფლებათამან,
და	მცხ.ტიმ1	და იუნჯებდინ თავისა მათისა საფუძველსა კეთილსა მერმისა მისთჳს ჟამისა, რაჲთა შეეკრძალნენ საუკუნესა მას ცხორებასა.
და	მცხ.ტიმ1	ჵ ტიმოთე, ვედრი იგი დაიმარხე და განეშორე ბილწთა მათგან ცუდთა ჴმათა და სიტყჳს-გებათა მათგან ტყუვილით სახელის მეცნიერებისასა,
და	მცხ.ტიმ1	რომელსა-იგი ვიეთნიმე აღუთქუმიდეს და სარწმუნოებისაგან ცუდნი განვარდეს.
და	მცხ.ტიმ2	ტიმოთეს, საყუარელსა შვილსა, მადლი, წყალობაჲ, მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა და ქრისტე იესუჲს მიერ უფლისა ჩუენისა.
და	მცხ.ტიმ2	ვჰმადლობ ღმერთსა, რომელსა ვჰმსახურებ დასაბამითგან წმიდითა გონებითა, ვითარ-იგი მოუკლებელად მაქუს შენთჳს ჴსენებაჲ ლოცვათა შინა ჩემთა ღამე და დღე,
და	მცხ.ტიმ2	და მსურის ხილვაჲ შენი, - მომეჴსენებიან ცრემლნი ეგე შენნი, - რაჲთა სიხარულითა აღვივსო.
და	მცხ.ტიმ2	რამეთუ არა მომცა ჩუენ ღმერთმან სული მოშიშებისაჲ, არამედ ძლიერებისაჲ და სიყუარულისა და სიწმიდისაჲ.
და	მცხ.ებრ	და ესრეთ საშინელ იყო საუცრებაჲ იგი, მოსე თქუა: შეშინებულ ვარ და შეძრწუნებულ.
და	მცხ.ებრ	არამედ მოსრულ ხართ თქუენ მთასა სიონსა და ქალაქსა ღმრთისა ცხოველისასა, იერუსალჱმსა ზეცისასა, და ბევრეულსა ანგელოზთა კრებულსა
და	მცხ.ებრ	და ეკლესიასა პირმშოთასა, აღწერილსა ცათა შინა, და ღმრთისა მსაჯულისა ყოველთაჲსა და სულებისა მართალთა მათ აღსრულებულთაჲსა.
და	მცხ.ებრ	და შჯულისა მის საღმრთოჲსა შუა-მდგომელისა იესუჲსა და სისხლითა პკურებასა, უმჯობესსა თქუმულისა მის აბელის მიერ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა აღმოიკითხეს, განიხარეს ნუგეშინის-ცემასა მას ზედა.
და	მცხ.ებრ	რომლისა ჴმამან ქუეყანაჲ შეძრა მაშინ, და აწ აღუთქუამს და იტყჳს: მერმე ერთ-გზისღა შევძრა მე არა ხოლო ქუეყანაჲ, არამედ ცანიცა.
და	მცხ.ებრ	მოიჴსენენით კრულებანი იგი, ვითარცა მათ თანავე კრულთა, და ძჳრ-ხილულნი იგი, რამეთუ თქუენცა ჴორცნივე გასხენ.
და	მცხ.ებრ	პატიოსან არს ქორწილი ყოვლითავე და საწოლი შეუგინებელ; ხოლო მეძავნი და მემრუშენი საჯნეს ღმერთმან
და	მცხ.ებრ	მოიჴსენენით წინამძღუარნი იგი თქუენნი, რომელნი გეტყოდეს თქუენ სიტყუათა მათ ღმრთისათა, და ჰხედევდით გამოსლვასა მას ცხორებისა მათისასა და ჰბაძევდით სარწმუნოებასა მათსა.
და	მცხ.ებრ	იესუ ქრისტე გუშინ და დღეს და იგი თავადი არს უკუნისამდე.
და	მცხ.ებრ	მოძღურებასა მრავალ-სახესა და უცხოსა ნუ შეიწყნარებთ, რამეთუ კეთილად მადლითა განმტკიცებულ ხართ გულთა და არა საჭმლითა, რომლითა ვერაჲ ირგეს, რომელნი ვიდოდეს მას შინა.
და	მცხ.ტიმ2	რომელმან-იგი მიჴსნნა ჩუენ და მიჩინნა ჩუენ ჩინებითა მით წმიდითა არა საქმეთა ჩუენთათჳს, არამედ თჳსითა ნებითა და მადლითა, რომელი მომცა ჩუენ ქრისტე იესუჲს მიერ უპირატეს ჟამთა მათ საუკუნეთა,
და	მცხ.ტიმ2	რომელ გამოცხადნა აწ გამოჩინებითა მით მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა, რომელმან-იგი განაქარვა სიკუდილი და განანათლა ცხორებაჲ და უხრწნელებაჲ სახარებითა მით,
და	მცხ.ტიმ2	რომლისათჳს დადგინებულ ვარ მე ქადაგად და მოციქულად და მოძღურად წარმართთა.
და	მცხ.ტიმ2	რომლისათჳსცა ესე მევნების, არამედ არა მრცხუნის. რამეთუ ვიცი, რომელი-იგი მრწმენა და მრწამს, რამეთუ ძალ-უც ვედრისა მის ჩემისა დამარხვად მერმესა მას დღესა.
და	მცხ.ტიმ2	მოეცინ უფალმან წყალობაჲ ონისიფორეს სახლსა, რამეთუ მრავალ-გზის მე განმისუენა, და ჯაჭჳ ესე ჩემი არა სირცხჳლ-უჩნდა;
და	მცხ.ტიმ2	არამედ მოვიდა ჰრომედ და მოსწრაფედ მეძიებდა მე და მპოვა.
და	მცხ.ტიმ2	მოეცინ მას უფალმან პოვნად წყალობაჲ უფლისა მიერ მას დღესა შინა; და რაოდენი-იგი ეფესოს შინა მმსახურა, უმჯობეს შენ უწყი.
და	მცხ.ტიმ2	და რაჲ-იგი გესმა ჩემგან მრავლითა მოწამებითა, ესე შეჰვედრე მორწმუნეთა კაცთა, რომელნი შემძლებელ იყვნენ სხუათაცა სწავლად.
და	მცხ.ტიმ2	და უკუეთუ ვინმე იღუწიდესცა, არა გჳრგჳნოსან იქმნების, არა თუ შჯულიერად იღუაწოს.
და	მცხ.ებრ	აწ უკუე განვიდეთ მისა გარე ბანაკსა მას და ყუედრებაჲ იგი მისი მოვიღოთ.
და	მცხ.ტიმ2	ამას მოაჴსენებდ წინაშე ღმრთისა და უწამებდ ნუ სიტყჳთა ლალვისაჲთა არად საჴმარად, განსადრეკელად მსმენელთა მათ.
და	მცხ.ტიმ2	ხოლო ბილწთა მათ და ცუდთა ჴმათა განეშორე, რამეთუ უმეტეს წარემატნიან უშჯულოებითა,
და	მცხ.ტიმ2	და სიტყუამან მათმან, ვითარცა სრსჳლმან, საძოვარი პოვოს. რომელ არიან ჳმენოს და ფილიტოს,
და	მცხ.ტიმ2	რომელნი-იგი ჭეშმარიტებასა განუდგეს, იტყჳან, ვითარმედ: აღდგომაჲ აწვე იყოო, და გარდააქცევენ რომელთამე სარწმუნოებასა.
და	მცხ.ტიმ2	ხოლო მტკიცე იგი საფუძველი ღმრთისაჲ ჰგიეს და აქუს ბეჭედი ესე: „იცნის უფალმან, რომელნი-იგი არიან მისნი“ და: „განეშორენ სიცრუისაგან ყოველი, რომელი სახელ-სდებდეს სახელსა უფლისასა“.
და	მცხ.ტიმ2	სახლსა შინა დიდსა არა არს ჭურჭელი ოქროჲსაჲ ხოლო და ვერხლისაჲ, არამედ ძელისაჲცა და კეცისაჲცა, რომელნიმე პატიოსნად და რომელნიმე უპატიოდ.
და	მცხ.ტიმ2	უკუეთუ ვინმე განიწმიდოს თავი თჳსი ამათგან, იყოს იგი ჭურ პატიოსან, წმიდა და საჴმარ უფლისა, ყოვლისავეთჳს საქმისა კეთილისა განმზადებულ.
და	მცხ.ტიმ2	ხოლო მონისა უფლისა არა ჯერ-არს ლალვაჲ, არამედ რაჲთა იყოს მყუდრო და სახიერ ყოველთა მიმართ, მასწავლელ, უმანკო,
და	მცხ.ტიმ2	და განიფრთხონ საფრჴისა მისგან ეშმაკისა მონადირებულთა მათ მის მიერ ნებისაებრ მისასა.
და	მცხ.ტიმ2	და იყვნენ კაცნი თავის მოყუარე, ვეცხლის მოყუარე, ლაღ, თავმოთნე, ამპარტავან, მგმობარ, მამა-დედისა ურჩ, უმადლო, უღირს, უყუარულ,
და	მცხ.ტიმ2	აქუნდეს ხატი ღმრთის მსახურებისაჲ და ძალსა მისსა უარ-ჰყოფდენ. და ამათგანცა განეშორე.
და	მცხ.ტიმ2	რამეთუ ამათგანნი არიან, რომელნი შევლენან სახლებსა და გამოსტყუენვენ დედათა, შეკრებულთა ცოდვითა, მოიპოვებენ გულის თქუმათა თჳთო-სახეთა
და	მცხ.ტიმ2	და ყოვლადვე ისწავებენ და არასადა მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა შემძლებელ არიან მოსვლად.
და	მცხ.ტიმ2	ვითარცა-იგი იანე და იამბრე უჴდებოდეს მოსეს, ეგრეთცა ესენი უჴდებიან ჭეშმარიტებასა, კაცნი განხრწნილნი გონებითა, გამოუცდელნი სარწმუნოებითა.
და	მცხ.ტიმ2	და ყოველთავე რომელთა ჰნებავს ღმრთის მსახურებით ცხორებაჲ ქრისტე იესუჲს მიერ, იდევნენ.
და	მცხ.ტიმ2	ხოლო უკეთურნი კაცნი და გრძნეულნი წარემატებოდიან უძჳრესისა მიმართ, აცთუნებდენ და სცთებოდიან.
და	მცხ.ტიმ2	ხოლო შენ დაადგერ მას ზედა, რომელიცა გისწავიეს და გრწმენა, უწყი, ვისგან გისწავიეს;
და	მცხ.ტიმ2	და რამეთუ სიყრმითგან საღმრთონი წიგნნი იცნი, რომელნი შემძლებელ არიან განბრძნობად შენდა ცხორებისათჳს სარწმუნოებითა ქრისტე იესუჲსითა.
და	მცხ.ტიმ2	ყოველი წიგნი ღმრთივ სულიერი და სარგებელი სამოძღურებელად არს და სამხილებელად და განსამართლებელად და სასწავლელად სიმართლისა,
და	მცხ.ტიმ2	ვწამებ მე წინაშე ღმრთისა და უფლისა იესუ ქრისტესა, რომელმან განსაჯნეს ცხოველნი და მკუდარნი გამოჩინებისაებრ მისისა და სუფევისა მისისა.
და	მცხ.ტიმ2	ქადაგე სიტყუაჲ, ზედა-ადეგ ჟამითი-უჟამოდ, ამხილე, შეჰრისხენ და ნუგეშინის-ეც ყოვლითა სულგრძელებითა და მოძღურებითა.
და	მცხ.ტიმ2	და ჭეშმარიტებისაგან სასმენელნი თჳსნი გარე-მიიქცინენ და ზღაპრებასა მიექცენ.
და	მცხ.ებრ	ამისთჳს შევსწირავთ მსხუერპლსა ქებისასა მარადის ღმრთისა, ესე იგი არს ნაყოფსა ბაგეთა და აღსარებასა სახელისა მისისასა.
და	მცხ.ებრ	ხოლო კეთილისა საქმესა და ზიარებასა ნუ დაივიწყებთ, რამეთუ ესევითარნი მსხუერპლნი სათნო არიან ღმრთისა.
და	მცხ.ტიმ2	რამეთუ მე აწ ესერა შევიწირვი, და ჟამი იგი მიქცევისა ჩემისაჲ მოიწია.
და	მცხ.ებრ	დაემორჩილენით წინამძღუართა თქუენთა და ერჩდით მათ, რამეთუ იგინი იღჳძებენ სულთა თქუენთათჳს, ვითარცა-იგი სიტყუაჲ მისცენ; რაჲთა სიხარულით ამას ჰყოფდენ და არა სულთ-ითქუმიდენ, რამეთუ არა ადვილ არს ესე თქუენდა.
და	მცხ.ტიმ2	მარკოზ აღადგინე და მოიყვანე შენ თანა, რამეთუ საჴმარ არს იგი ჩემდა მსახურებასა.
და	მცხ.ტიმ2	ფელონი, რომელ დაუტევე ტროადას კარპოსს თანა, მო-რაჲ-ხჳდოდი, მოიღე და წიგნებიცა იგი, უფროჲსღა წიგნის ტყავები.
და	მცხ.ებრ	კითხვაჲ არქუთ ყოველთა წინამძღუართა თქუენთა და ყოველთა წმიდათა. გიკითხვენ თქუენ, რომელნი-იგი არიან იტალიაჲთ.
და	მცხ.ტიმ2	ხოლო უფალი თანა-დამიდგა და განმაძლიერა მე, რაჲთა ჩემ მიერ ქადაგებაჲ ესე აღესრულოს და ესმეს ყოველთა წარმართთა, და განვერი პირისაგან ლომისა.
და	მცხ.ტიმ2	და მიჴსნეს მე უფალმან ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა და მაცხოვნოს მე სასუფეველსა მისსა ზეცათასა, რომლისაჲ არს დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.
და	მცხ.ტიმ2	კითხვაჲ არქუ პრისკილას და აკჳლას და ონესიფორეს სახლსა.
და	მცხ.ტიმ2	გიკითხვენ შენ ევვულოს და პუდის და ლინოს და კლავდია და ძმანი ყოველნი.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს აღაღო მეშჳდე ბეჭედი, იქმნა დუმილი ცათა შინა, ვითარ ნახევარსა ჟამისასა.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილენ შჳდნი იგი ანგელოზნი, რომელნი წინაშე ღმრთისა დგანან, და მიეცნეს მათ შჳდნი საყჳრნი.
და	მცხ.გამოც	და სხუაჲ ანგელოზი მოვიდა და დადგა საკურთხეველსა ზედა, რომელსა აქუნდა სასაკუმევლე ოქროჲსაჲ; და მიეცა მას საკუმეველი ფრიადი, რაჲთა მისცეს იგი ლოცვასა წმიდათასა საკურთხეველსა მას ზედა ოქროჲსასა, რომელი არს წინაშე საყდარსა.
და	მცხ.გამოც	და აღჴდა კუამლი იგი საკუმეველთაჲ ლოცვისა მიმართ წმიდათაჲსა ჴელისაგან ანგელოზისა მის წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.გამოც	და აღიღო ანგელოზმან მან სასაკუმევლე იგი და აღავსო ცეცხლისა მისგან საკურთხეველისა და დაასხა იგი ქუეყანასა ზედა, და იქმნნეს ქუხილნი და ჴმანი და ელვანი და ძრვაჲ.
და	მცხ.გამოც	და ანგელოზთა მათ, რომელთა აქუნდეს შჳდნი იგი საყჳრნი, განჰმზადნეს თავნი თჳსნი ცემად.
და	მცხ.გამოც	და პირველმან მან დასცა, და იქმნა სეტყუაჲ და ცეცხლი, შეერთებული სისხლითა, და მოვიდა ქუეყანად, და მესამედი ქუეყანისაჲ დაიწუა და მესამედი ხეთაჲ დაიწუა და ყოველივე თივაჲ ნედლი დაჲწუა.
და	მცხ.გამოც	და მეორემან ანგელოზმან დასცა საყჳრსა და, ვითარცა მთაჲ დიდი, მოტყინარე ცეცხლითა, შთავარდა ზღუად, და მესამედი ზღჳსაჲ იქმნა სისხლ,
და	მცხ.გამოც	და მოსწყდა მესამედი დაბადებულთა ზღჳსათაჲ, რომელთა თანა არს სული, და მესამედი ნავთაჲ განიხრწნა.
და	მცხ.გამოც	და მესამემან ანგელოზმან დასცა, და გარდამოვარდა ზეცით ვარსკულავი დიდი, მოტყინარე ვითარცა ლამპარი, და დავარდა მესამედსა ზედა მდინარეთასა და წყაროთა ზედა წყალთასა.
და	მცხ.გამოც	და სახელი ვარსკულავისაჲ მის არს აფსინთი. და გარდაიქცა მესამედი წყალთაჲ აფსინთად, და მრავალნი კაცთაგანნი მოსწყდეს წყალთა მიერ, რამეთუ დამწარდეს.
და	მცხ.კოლ	უკუეთუ ეგნეთ სარწმუნოებასა ზედა დაფუძნებულნი და დამტკიცებულნი და შეურყეველნი სასოებისა მისგან სახარებისა, რომლისაჲ გესმა, ქადაგებულისაჲ ყოვლისა შორის დაბადებულისა ცასა ქუეშე, რომლისა ვიქმენ მე, პავლე, მსახურ.
და	მცხ.გამოც	და მეოთხემან ანგელოზმან დასცა საყჳრსა, და იწყლა მესამედი მზისაჲ და მესამედი მთოვარისაჲ და მესამედი ვარსკულავთაჲ, რაჲთა დაბნელდეს მესამედი მათი, და მესამედი მათი არღარა გამოჩნდეს. და დღე და ღამე ეგრეთვე.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე და მესმა ერთისა არწივისა მფრინვალისაჲ ჰაერთა შინა, რომელი იტყოდა ჴმითა დიდითა: ვაჲ არს, ვაჲ არს, ვაჲ არს მკჳდრთა ქუეყანისათა სხუათა მათ ჴმათაგან საყჳრთაჲსა სამთა მათ ანგელოზთა, რომელთა ეგულების ჴმობად!
და	მცხ.კოლ	აწ მიხარის ვნებათა მათ შინა თქუენთჳს და აღვასრულებ დაკლებულთა მათ ჭირთა ქრისტესთა ჴორცითა ჩემითა გუამისათჳს მისისა, რომელ არს ეკლესიაჲ,
და	მცხ.კოლ	საიდუმლოჲ იგი, დაფარული საუკუნითგან და ნათესავითგან, ხოლო აწ გამოეცხადა წმიდათა მისთა,
და	მცხ.კოლ	რომელსა-ესე ჩუენ ვქადაგებთ, ვასწავებთ ყოველსა კაცსა და ვჰმოძღურით ყოველსა კაცსა ყოვლითა სიბრძნითა, რაჲთა წარუდგინოთ ყოველი კაცი სრული ქრისტე იესუჲს მიერ.
და	მცხ.კოლ	რომლისათჳსცა ვშურები და ვიღუწი შეწევნისაებრ მისისა, შეწევნულისა ჩემ შორის ძალითა.
და	მცხ.კოლ	რამეთუ მნებავს უწყებად თქუენდა, რაბამი ღუაწლი მაქუს თქუენთჳს და ლავდიკელთა მათ და რაოდენთა არა უხილავს პირი ჩემი ჴორციელად,
და	მცხ.ფილიპ	დაიმდაბლა თავი თჳსი და იქმნა იგი მორჩილ ვიდრე სიკუდიდმდე და სიკუდილითა მით ჯუარისაჲთა.
და	მცხ.ფილიპ	ამისთჳსცა იგი ღმერთმან უმეტესად აღამაღლა და მიანიჭა მას სახელი უზეშთაესი უფროჲს ყოველთა სახელთაჲსა,
და	მცხ.ფილიპ	რაჲთა სახელისა მიმართ იესუ ქრისტესისა ყოველი მუჴლი მოდრკეს ზეცისათანი და ქუეყანისათანი და ქუესკნელთანი,
და	მცხ.ფილიპ	და ყოველმან ენამან აღუაროს, რამეთუ უფალი იესუ ქრისტე სადიდებელად ღმრთისა მამისა.
და	მცხ.ფილიპ	ყოველსავე იქმოდეთ თჳნიერ დრტჳნვისა და გულის სიტყუათა,
და	მცხ.კოლ	რაჲთა ნუგეშინის-ცემულ იქმნენ გულნი მათნი, თანა-შეტყუებულნი სიყუარულით ყოვლისა მიმართ სიმდიდრისა გულ-სავსებისა, გულისჴმის-ყოფისა მეცნიერად საიდუმლოსა მას ღმრთისასა და მამისასა და ქრისტესსა,
და	მცხ.კოლ	რომელსა შინა არიან ყოველნი საუნჯენი სიბრძნისანი და მეცნიერებისანი დაფარულნი.
და	მცხ.ფილიპ	რაჲთა იყვნეთ უბრალო და უმანკო, შვილ ღმრთისა, შეუგინებელ შორის ნათესავსა დრკუსა და გულარძნილსა, რომელთა მიერ შჩნდეთ, ვითარცა მთიებნი სოფელსა შინა.
და	მცხ.კოლ	რამეთუ დაღათუ ჴორცითა შორს ვარ, არამედ სულითა თქუენ თანა ვარ; მიხარის და ვხედავ თქუენსა მაგას წესიერებასა და სიმტკიცესა მაგას ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებისა თქუენისასა.
და	მცხ.ფილიპ	არამედ დაღათუ შევიწირვი მსხუერპლსა მას ზედა და მსახურებასა სარწმუნოებისა თქუენისისა, მიხარის და მიხაროდისცა თქუენ ყოველთა თანა.
და	მცხ.კოლ	დაფუძნებულნი და აღშენებულნი მას ზედა და დამტკიცებულნი სარწმუნოებითა, ვითარცა-იგი ისწავეთ, აღემატებოდეთ მას შინა მადლობითა.
და	მცხ.ფილიპ	ეგრეთვე და თქუენცა გიხაროდენ და ჩემ თანა გიხაროდენ.
და	მცხ.კოლ	ეკრძალენით, ნუ ვინმე იყოს წარმტყუენველ თქუენდა სიბრძნის მოყუარებითა და ცუდითა საცთურითა მოძღურებისა მისებრ კაცთაჲსა, წესთა მათებრ ამის სოფლისათა და არა ქრისტეს მიერ,
და	მცხ.ფილიპ	რამეთუ ყოველნი თავთა თჳსთასა ეძიებენ და არა ქრისტე იესუჲსასა.
და	მცხ.კოლ	და ხართ თქუენ მას შინა აღსავსე, რომელი-იგი არს თავი ყოვლისა მთავრობისა და ჴელმწიფებისაჲ,
და	მცხ.ფილიპ	უმჯობესადრე შევჰრაცხე ეპაფროდიტეს ძმისა ჩემისა და თანა-შემწისა და თანა-მოსაგრისა ჩემისა, ხოლო თქუენისა მოციქულისა და მსახურისა მის საჴმართა ჩემთაჲსა, მოვლინებად თქუენდა,
და	მცხ.ფილიპ	ვინაჲთგან სურვიელცა იყო თქუენ ყოველთა ხილვად და ზრუნვიდა, რამეთუ გასმიოდა, ვითარმედ დასნეულდა.
და	მცხ.ფილიპ	და ნანდჳლვე დასნეულდა ვიდრე სიკუდიდმდე; არამედ ღმერთმან შეიწყალა იგი და არა ხოლო თუ იგი, არამედ მეცა, რაჲთა არა მწუხარებაჲ მწუხარებასა ზედა დამერთოს.
და	მცხ.ფილიპ	მოსწრაფედ უკუე მივავლინე ეგე, რაჲთა იხილოთ ეგე და კუალად გიხაროდის, და მე უჭუვარ ვიყო.
და	მცხ.ფილიპ	შეიწყნარეთ ეგე უფლისა მიერ ყოვლითა სიხარულითა, და ეგევითარნი ეგე პატიოსნად იპყრენით,
და	მცხ.კოლ	და თქუენცა მკუდარ იყვენით შეცოდებათა შინა და წინადაუცუეთელებითა მით ჴორცთა თქუენთაჲთა, მის თანა განგაცხოველნა თქუენ, მოგჳტევნა ჩუენ ყოველნი შეცოდებანი.
და	მცხ.კოლ	და აჴოცა ჩუენთჳს ჴელით წერილი ბრძანებით, რომელი იყო ანტაკრად ჩუენდა, და იგი აღიღო შორის და შეჰმსჭუალა ჯუარსა,
და	მცხ.კოლ	განძარცუნა მთავრობანი იგი და ჴელმწიფებანი და საჩუენებელ ქმნნა იგინი კადნიერებით და განაქიქნა იგინი მას შინა.
და	მცხ.კოლ	ნუმცა ვინ უკუე განგიკითხავს თქუენ საჭმლითა და სასუმლითა, გინა კერძო დღესასწაულისაჲთა, გინა თჳს-თავითა, გინა შაბათობითა,
და	მცხ.კოლ	ნუვინ თქუენ მძლე გექმნებინ, უნდეს თუ სიმდაბლითა და წესითა ანგელოზთაჲთა, რომელი-იგი არა იხილა, განიკითხვიდეს ამაოდ განლაღებული გონებითა მით ჴორცთა მისთაჲთა
და	მცხ.კოლ	და არა შეეკრძალოს თავი, რომლისაგან ყოველი გუამი, სხეულთაგან და ნაწევართა შექმნული და შეერთებული, ორძის სიორძილსა მას ღმრთისასა.
და	მცხ.კოლ	რომელი-იგი არს ყოველივე განსარყუნელად ჴუმევითა მით მცნებისა მისებრ და მოძღურებისა კაცთაჲსა?
და	მცხ.კოლ	რომელ-იგი არს, რეცა სიტყუაჲ რაჲმე აქუს სიბრძნისაჲ ნეფსითათა მით წესითა და სიმდაბლითა და ურიდებითა ჴორცთაჲთა, არა თუ პატივითა რაჲთმე განსაძღებელად ჴორცთა.
და	მცხ.კოლ	ზეცისასა ზრახევდით და ნუ ქუეყანისასა.
და	მცხ.ესა	და სწავლა უფლისაჲ განახუამს ყურთა ჩემთა, ხოლო მე არა ურჩ ვარ, არცა ვაცილობ.
და	მცხ.გამოც	და მეხუთემან ანგელოზმან დასცა საყჳრსა, და ვიხილე ვარსკულავი, რომელი გარდამოვარდა ზეცით ქუეყანად, და მიეცა მას კლიტე ჯურღმულისა მის უფსკრულისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და აღჴდა კუამლი ჯურღმულისა მისგან, ვითარცა კუამლი ცეცხლისა მოტყინარისაჲ, და დაბნელდა მზე და ჰაერი კუამლისა მისგან ჯურღმულისა.
და	მცხ.გამოც	და კუამლისა მისგან გამოვიდეს მკალნი ქუეყანად. და მიეცა მათ ჴელმწიფებაჲ, ვითარცა აქუს ჴელმწიფებაჲ ღრიაკალთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.გამოც	და ითქუა მათა მიმართ, რაჲთა არა ავნონ თივასა ქუეყანისასა, არცა ყოველსა მწუანვილსა, არცა ხეთა, არამედ კაცთა, რომელთა არა აქუს ბეჭედი ღმრთისაჲ შუბლთა ზედა მათთა.
და	მცხ.გამოც	და მიეცა მათ, რაჲთა არა მოკლნენ იგინი, არამედ რაჲთა იტანჯნენ ხუთ თუე. და ტანჯვაჲ მათი, ვითარცა ტანჯვაჲ ღრიაკალისაჲ, რაჟამს უცის კაცსა.
და	მცხ.გამოც	და მათ დღეთა შინა ეძიებდენ კაცნი სიკუდილსა და ვერ პოონ, და სუროდის მოკუდომად და ივლტოდის მათგან სიკუდილი.
და	მცხ.გამოც	და მსგავსებაჲ იგი მკალთაჲ ესევითარი იყო: მსგავს იყვნეს ცხენთა, განმზადებულთა ბრძოლად. და თავთა ზედა მათთა, ვითარცა გჳრგჳნნი ოქროჲსანი, და პირნი მათნი, ვითარცა პირნი კაცთანი.
და	მცხ.გამოც	და აქუნდა თმები, ვითარცა თმანი დედათანი; და კბილნი მათნი, ვითარცა ლომთანი იყვნეს.
და	მცხ.გამოც	და აქუნდა ჯაჭუები, ვითარცა ჯაჭუები რკინისაჲ, და ჴმაჲ ფრთეთა მათთაჲ, ვითარცა ჴმაჲ ეტლთა ცხენთა მრავალთაჲ, რომელნი რბიოდიან ბრძოლად.
და	მცხ.გამოც	და აქუს კუდები, მსგავსი ღრიაკალთაჲ და საწერტელები. და კუდებითა მათითა აქუს ჴელმწიფებაჲ ვნებად კაცთა ხუთ თუე.
და	მცხ.გამოც	და აქუს მათ ზედა მეფედ ანგელოზი იგი უფსკრულისაჲ. სახელი მისი ებრაელებრ: ავადონ, ხოლო ბერძლებრ აქუს სახელი აპოლიონ.
და	მცხ.გამოც	მეექუსემან ანგელოზმან დასცა საყჳრსა თჳსსა, და მესმა ჴმაჲ ერთი ოთხთა მათ რქათაგან საკურთხეველისა მის ოქროჲსათა, რომელ არს წინაშე ღმრთისა,
და	მცხ.გამოც	და განიჴსნნეს ოთხნი იგი ანგელოზნი, განმზადებულნი ჟამისა მისთჳს და დღისა და თჳსა და წელიწადისა, რაჲთა მოსრან მესამედი კაცთაჲ.
და	მცხ.გამოც	და რიცხჳ მჴედრობათაჲ მათ ცხენთაჲ ბევრნი ბევრთანი, მესმა რიცხჳ მათი.
და	მცხ.გამოც	და ესრეთ ვიხილენ ცხენნი იგი ხილვითა; და მსხდომარეთა მათ ზედა აქუნდა ჯაჭუები ცეცხლისა და ვაკინთისა და წუმწუბის სახენი; და თავნი ცხენთანი, ვითარცა თავნი ლომთანი; და პირთა მათთაგან გამოვალს ცეცხლი და კუამლი და წუმწუბაჲ.
და	მცხ.გამოც	სამთა ამათ წყლულებათაგან მოსწყდა მესამედი კაცთაჲ - ცეცხლისაგან და კუამლისა და წუმწუბისა, რომელ-იგი გამოვიდოდეს პირთაგან მათთა.
და	მცხ.გამოც	რამეთუ ჴელმწიფებაჲ იგი ცხენთაჲ მათ პირთა შინა მათთა არს და კუდთა, რამეთუ კუდნი მათნი მსგავს არიან გუელთა, და აქუს თავები და მით ავნებენ.
და	მცხ.გამოც	და სხუათა მათ კაცთა, რომელნი-იგი არა მოიკლნეს ამათ წყლულებათაგან, არა შეინანეს მათ საქმეთაგან ჴელთა მათთაჲსა, რაჲთამცა არა თაყუანის-სცემდეს ეშმაკთა და კერპთა ოქროჲსა და ვეცხლისა და ქვისა და შეშისათა, რომელთა ვერცა ხედვად ძალ-უც, ვერცა სმენად, ვერცა სლვად.
და	მცხ.გამოც	და არა შეინანეს კაცის-მკლველობათა მათთაგან და არცა მწამლველობათა მათთაგან, არცა სიძვისა მათისაგან, არცა მპარაობათა მათთაგან.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ თანა-წარჰჴდეს მისუნს, შთავიდეს ტროადად.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ჩუენებაჲ იგი იხილა პავლე, ვისწრაფეთ მეყსეულად განსლვად მაკედონიად, გულისჴმა-ვყავთ, რამეთუ მუნ მიჩინნა ჩუენ უფალმან ხარებად მათდა.
და	მცხ.კოლ	რამეთუ მოჰკუედით, და ცხორებაჲ თქუენი დაფარულ არს ქრისტეთურთ ღმრთისა თანა.
და	მცხ.კოლ	მოაკუდინენით უკუე ასონი თქუენნი ქუეყანასა ზედა: სიძვაჲ, არა-წმიდებაჲ, ვნებაჲ, გულის თქუმაჲ ბოროტი და ანგაჰრებაჲ, რომელ არს კერპთ-მსახურებაჲ,
და	მცხ.კოლ	და შეიმოსეთ ახალი იგი განახლებული მეცნიერებაჲ მსგავსად ხატისა მის დამბადებელისა მისისა,
და	მცხ.გამოც	და აქუნდა ჴელთა მისთა წიგნი განღებული. და დადვა ფერჴი მისი მარჯუენე ზღუასა ზედა და მარცხენე - ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.გამოც	და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა, ვითარცა ლომი რაჲ ყჳრინ. და რაჟამს ჴმა-ყო, თქუნეს შჳდთა ქუხილთა ჴმანი მათნი.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს თქუეს შჳდთა მათ ქუხილთა, მეგულებოდა წერად. და მესმა ჴმაჲ ზეცით, რომელი მეტყოდა: დაჰბეჭდე, რაჲ-ეგე თქუეს შჳდთა მათ ქუხილთა, და ნუ დასწერ.
და	მცხ.გამოც	და ანგელოზმან მან, რომელი-იგი ვიხილე ქუეყანასა ზედა და ზღუასა ზედა მდგომარე, აღიღო ჴელი თჳსი მარჯუენე ზეცად
და	მცხ.გამოც	და ფუცა მისა, რომელი-იგი ცხოველ არს უკუნითი უკუნისამდე, რომელმან დაჰბადა ცაჲ და რაჲ არს მას შინა, და ქუეყანაჲ და რაჲ არს მას შინა, და ზღუაჲ და რაჲ არს მას შინა, ვითარმედ: ჟამი არღა იყოს.
და	მცხ.გამოც	არამედ დღეთა მათ ჴმისა მეშჳდისა ანგელოზისა, რომელსა ეგულების დაცემად საყჳრისა, და აღესრულა საიდუმლოჲ ღმრთისაჲ, ვითარცა ახარა მონათა თჳსითა წინაჲსწარმეტყუელთა.
და	მცხ.გამოც	და ჴმაჲ იგი, რომელი მესმა პირველ, კუალად მეტყოდა მე, ვითარმედ: წარვედ და აღიღე წიგნი იგი განღებული ჴელთა შინა ანგელოზისა მის, მდგომარისა ზღუასა ზედა და ჴმელსა.
და	მცხ.გამოც	და წარვედ ანგელოზისა მის და ვარქუ მას მოცემად ჩემდა წიგნი იგი. და მრქუა მე, ვითარმედ: აღიღე და შეჭამე წიგნი ესე, და დაამწაროს მუცელი შენი, არამედ პირსა შენსა ტკბილ იყოს ვითარცა თაფლი.
და	მცხ.გამოც	და აღვიღე წიგნი იგი ჴელთაგან ანგელოზისათა და შევჭამე. და იყო პირსა შინა ჩემსა ტკბილ ვითარცა თაფლი. და რაჟამს შევჭამე იგი, დაამწარა მუცელი ჩემი.
და	მცხ.გამოც	და მრქუა მე: ჯერ-არს შენდა კუალად წინაწარმეტყუელებაჲ ერთა ზედა და წარმართთა და ენათა და მეფეთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.გამოც	და მომეცა მე ლერწამი, მსგავსი კუერთხისაჲ, და მრქუა: აღდეგ და განზომე ტაძარი ღმრთისაჲ და საკურთხეველი და თაყუანის-მცემელნი მას შინა.
და	მცხ.გამოც	და ეზოჲ იგი, რომელი არს გარეგან ტაძრისა, განაგდე გარე და ნუ განჰზომ მას, რამეთუ მიეცა იგი წარმართთა, და ქალაქი იგი წმიდაჲ დათრგუნონ ორმეოცდაორ თთუე
და	მცხ.გამოც	და მივსცე ორთა მათ მოწამეთა ჩემთა, და წინაწარმეტყუელებდენ ათას ორას და სამეოც დღე, შემოსილნი ძაძითა.
და	მცხ.გამოც	ესენი არიან ორნი იგი ზეთისხილნი და ორნი სასანთლენი, მდგომარენი წინაშე უფლისა ყოვლისა ქუეყანისა.
და	მცხ.გამოც	და რომელსა უნდეს ვნებად მათა, ცეცხლი გამოვალს პირისაგან მათისა და შესჭამს მტერთა მათთა; და რომელსაცა ენებოს ვნებაჲ მათი, ესრეთ ჯერ-არს მოკუდომაჲ მისი.
და	მცხ.გამოც	ამათ აქუს ჴელმწიფებაჲ დაჴშვად ცათა, რაჲთა არა წჳმდეს დღეთა მათ წინაწარმეტყუელებისა მათისათა; და ჴელმწიფებაჲ აქუს წყალთა ზედა, რაჲთა გარდააქციონ სისხლად და რაჲთა შემუსრონ ქუეყანაჲ, რაოდენ-გზისცა ენებოს, ყოვლითავე წყლულებითა.
და	მცხ.გამოც	და მძორები მათი უბანთა ზედა ქალაქისა მის დიდისათა, რომელსა ეწოდების სულიერად სოდომი და ეგჳპტე, სადა-იგი უფალი მათი ჯუარს-ეცუა.
და	მცხ.გამოც	და იხილონ ერთა და ტომთა და ენათა და წარმართთა მძორები მათი სამ დღე და ნახევარ, და არა უტეონ მძორებსა მათსა დადებად სამარებსა შინა.
და	მცხ.გამოც	და მკჳდრთა ქუეყანისათა განიხარონ მათ ზედა და იშუებდენ და ძღუენი მისცენ ურთიერთას, რამეთუ ამათ ორთა წინაჲსწარმეტყუელთა ტანჯნეს მკჳდრნი ქუეყანისანი.
და	მცხ.გამოც	და შემდგომად სამისა მის და ნახევრისა დღისა სული ღმრთისაჲ ცხოველი შევიდა მათ თანა; და აღდგეს ფერჴთა ზედა მათთა. და შიში დიდი დაეცა მათ ზედა, რომელნი ჰხედვიდეს მათ.
და	მცხ.გამოც	და მესმა ჴმაჲ დიდი ზეცით, რომელი ეტყოდა მათ: აღმოვედით აქა! და აღვიდეს ზეცად ღრუბლითა. და იხილნეს იგინი მტერთა მათთა.
და	მცხ.გამოც	მას დღესა შინა იქმნა ძრვაჲ დიდი, და მეათედი ქალაქისაჲ დაეცა, და მოსწყდეს ძრვისა მისგან კაცნი შჳდ ათასნი, და სხუანი იგი შეშინებულ იქმნეს და მისცეს დიდებაჲ ღმერთსა ცათასა.
და	მცხ.გამოც	ვაებაჲ იგი მეორე წარჴდა, და აჰა ესერა ვაებაჲ იგი მესამე მოვალს ადრე.
და	მცხ.გამოც	და მეშჳდემან მან ანგელოზმან დასცა საყჳრსა, და იქმნეს ჴმანი დიდნი ცათა შინა, რომელნი იტყოდეს: იქმნა სუფევაჲ სოფლისაჲ უფლისა ჩუენისაჲ და ქრისტჱს მისისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და კუალად ოც და ოთხნი იგი მღდელნი, რომელნი სხენან წინაშე საყდარსა ღმრთისასა საყდართა ზედა მათთა, დავარდეს პირსა ზედა და თაყუანის-სცეს ღმერთსა,
და	მცხ.კოლ	სადა-იგი არა არს წარმართ და ჰურია, წინადაცუეთილება და წინადაუცუეთილება, ბარბაროზ, სკჳთელ, მონება, აზნაურება, არამედ ყოვლად ყოველსა შინა ქრისტე.
და	მცხ.კოლ	შეიმოსეთ უკუე, ვითარცა რჩეულთა ღმრთისათა, წმიდათა და საყუარელთა, მოწყალებაჲ, შეწყნარებაჲ, სიტკბოებაჲ, სიმდაბლე, სიმშჳდე, სულგრძელებაჲ,
და	მცხ.კოლ	თავს-იდებდით ურთიერთას და მიჰმადლებდით თავთა თჳსთა, უკუეთუ ვისმე აქუნდეს ვისთჳსმე ბრალი. ვითარცა-იგი ქრისტემან მიგმადლა თქუენ, ეგრეთცა თქუენ მიჰმადლეთ მათ.
და	მცხ.კოლ	და ამას ყოველსა ზედა სიყუარული, რომელ-იგი არს სიმტკიცე სრულებისაჲ,
და	მცხ.კოლ	და მშჳდობაჲ იგი ღმრთისაჲ განმტკიცენინ გულთა შინა თქუენთა, რომლისა მიმართცა-იგი ჩინებულ ხართ ერთითა ჴორცითა, და მადლის მიმცემელ იყვენით.
და	მცხ.კოლ	და სიტყუაჲ იგი ქრისტესი დამკჳდრებულ იყავნ თქუენ თანა მდიდრად ყოვლითა სიბრძნითა; ასწავებდით და ჰმოძღურიდით თავთა თქუენთა ფსალმუნითა და გალობითა და შესხმითა სულიერითა, მადლითურთ უგალობდით გულთა შინა თქუენთა უფალსა;
და	მცხ.კოლ	და ყოველსავე, რასაცა იქმოდით სიტყჳთ გინა თუ საქმით, ყოველსავე სახელითა უფლისა იესუჲსითა ჰმადლობდით ღმერთსა და მამასა მის მიერ.
და	მცხ.კოლ	ქმართა გიყუარდედ ცოლნი თჳსნი და ნუ განჰმწარდებით მათა მიმართ.
და	მცხ.კოლ	და ყოველსავე, რასაცა იქმოდით, გულითად იქმოდეთ ვითარცა უფლისასა, და ნუ ვითარცა კაცთასა.
და	მცხ.კოლ	ხოლო რომელი-იგი მავნებელ იყოს, მოეგოს რაჲცა-იგი ავნო, და არა არს თუალთ-ხუმა.
და	მცხ.კოლ	უფალნი ეგე სამართალსა და სწორსა მისცემდით მონათა მათ; უწყოდეთ, რამეთუ თქუენცა უფალივე გივის ცათა შინა.
და	მცხ.კოლ	ილოცევდით მის თანა და ჩუენთჳსცა, რაჲთა ღმერთმან განმიღოს ჩუენ კარი სიტყჳსაჲ სიტყუად საიდუმლოთა მათ ქრისტესთა, რომლისათჳსცა პყრობილ ვარ,
და	მცხ.კოლ	ჩემთჳს ყოველივე გაუწყოს თქუენ ტჳქიკოს, საყუარელმან ძმამან და სარწმუნომან მსახურმან და თანა-მონამან ჩუენმან უფლისა მიერ,
და	მცხ.კოლ	რომელი მივავლინე თქუენდა მებრვე ამისთჳს, რაჲთა ცნას თქუენთჳს და ნუგეშინის-სცეს გულთა თქუენთა,
და	მცხ.კოლ	ონისიმეს თანა, სარწმუნოჲსა და საყუარელისა ძმისა, რომელ-იგი არს თქუენგანი; ყოველივე აქაჲ გაუწყოს თქუენ.
და	მცხ.კოლ	გიკითხავს თქუენ არისტარხოს, თანა-ტყუე ჩუენი, და მარკოზ, მამის ძმის წული ბარნაბაჲსი, - რომლისათჳს მიიღეთ მცნებაჲ; უკუეთუ მოვიდეს თქუენდა, შეიწყნარეთ იგი, -
და	მცხ.კოლ	და ისუ, რომელსა-იგი ერქუა იოსტოს, რომელნი-იგი იყვნეს წინადაცუეთილებისაგანნი; ესენი ხოლო შემწე არიან ჩემდა სასუფეველისათჳს ღმრთისა, რომელნი მექმნნეს მე ნუგეშინის-მცემელ.
და	მცხ.კოლ	გიკითხავს თქუენ ეპაფრა თქუენგანი, მონაჲ ქრისტესი, მარადის იღუწის თქუენთჳს ლოცვათა შინა მისთა, რაჲთა მტკიცედ სდგეთ სრულნი და აღვსებულნი ყოვლითა ნებითა ღმრთისაჲთა.
და	მცხ.ტიმ2	რამეთუ დიმა დამიტევა მე და შეიყუარა სოფელი ესე და წარვიდა თესალონიკედ, კრისტე - გალატიად, ტიტე - დალმატიად, ლუკა არს მარტოჲ ჩემ თანა.
და	მცხ.კოლ	გიკითხავს თქუენ ლუკა, მკურნალი საყუარელი, და დიმა.
და	მცხ.კოლ	კითხვაჲ არქუთ ლავდიკელთა მათ ძმათა და ნუმფას და სახლად-სახლად სახლისა მათისა კრებულთა.
და	მცხ.გამოც	და თქუეს: გმადლობთ შენ, უფალო ღმერთო, ყოვლისა მპყრობელო, რომელი ხარ, და რომელი-ეგე იყავ, რამეთუ მიიღე ძალი ეგე შენი დიდი და ჰსუფევ.
და	მცხ.გამოც	და განეღო ტაძარი ღმრთისაჲ ცათა შინა, და იხილვა კიდობანი იგი აღთქუმისა ღმრთისაჲ ტაძარსა შინა მისსა. და იქმნნეს ელვანი და ქუხილნი და ჴმანი და სეტყუაჲ დიდი.
და	მცხ.გამოც	და სასწაული დიდი გამოჩნდა ცათა შინა: დედაკაცი, რომელსა ემოსა მზე, და მთოვარე იყო ქუეშე ფერჴთა მისთა, და თავსა ზედა მისსა გჳრგჳნი ვარსკულავთა ათორმეტთაჲ,
და	მცხ.გამოც	და მუცლად-ეღო და ღაღადებდა, რამეთუ ელმოდა და იგუემებოდა შობად.
და	მცხ.გამოც	და იხილვა სხუაჲ სასწაული ცათა შინა: და აჰა ვეშაპი ცეცხლისაჲ დიდი, რომელსა ედგნეს თავნი შჳდნი და რქანი ათნი, და თავთა ზედა მისთა შჳდნი გჳრგჳნნი.
და	მცხ.გამოც	და კუდი მისი მიითრევდა მესამედსა ვარსკულავთა ცისათა, და გარდამოყარნა იგინი ქუეყანად. და ვეშაპი იგი დგა წინაშე დედაკაცისა მის, რომელსა ეგულებოდა შობაჲ, რაჲთა ოდეს შვეს, შთანთქას შვილი მისი.
და	მცხ.გამოც	და შვა მან ძე წული, რომელსა ეგულების მწყსაჲ ყოველთა წარმართთაჲ კუერთხითა რკინისაჲთა, და წარტაცებულ იქმნა შვილი მისი ღმრთისა მიმართ და საყდრისა მიმართ მისისა.
და	მცხ.გამოც	და დედაკაცი იგი ივლტოდა უდაბნოდ, სადა-იგი აქუს მუნ ადგილი განმზადებული ღმრთისა მიერ, რაჲთა მუნ გამოზარდონ იგი ათას ორას და სამეოც დღე.
და	მცხ.გამოც	და იქმნა ბრძოლაჲ ცათა შინა: მიქაელ და ანგელოზნი მისნი ჰბრძოდეს ვეშაპსა მას, და ვეშაპი და ანგელოზნი მისნი ებრძოდეს მათ.
და	მცხ.გამოც	და ვერ შეუძლო და არცაღა ეპოვა მას ადგილი ცათა შინა.
და	მცხ.გამოც	და გარდამოვარდა ვეშაპი იგი დიდი, გუელი დასაბამისაჲ, რომელსა ეწოდების ეშმაკი და სატანა, რომელი აცთუნებს ყოველსა სოფელსა; გარდამოვარდა ქუეყანად და ანგელოზნი მისნი მის თანა გარდამოცჳვეს.
და	მცხ.გამოც	და მესმა ჴმაჲ დიდი ცათა შინა, რომელი იტყოდა, ვითარმედ: აწ იქმნა მაცხოვარებაჲ და ძალი და სუფევაჲ ღმრთისა ჩუენისაჲ და ჴელმწიფებაჲ ქრისტეს მისისაჲ, რამეთუ გარდამოვარდა შემასმენელი ძმათა ჩუენთაჲ, რომელი შეასმენდა მათ წინაშე ღმრთისა ჩუენისა დღე და ღამე.
და	მცხ.გამოც	და მათ სძლეს მას სისხლითა მით კრავისაჲთა და სიტყჳთა წამებისა მისისაჲთა და არა შეიყუარნეს სულნი მათნი ვიდრე სიკუდილადმდე.
და	მცხ.გამოც	ამისათჳს იხარებდით ცანი და ყოველნი დამკჳდრებულნი მას შინა. ვაჲ არს ქუეყანისა და ზღჳსა, რამეთუ გარდამოჴდა ეშმაკი თქუენდა მომართ სავსე გულისწყრომითა დიდითა, რამეთუ უწყის, ვითარმედ მცირედი ჟამი უც მას.
და	მცხ.გამოც	და მიეცნეს დედაკაცსა მას ორნი ფრთენი არწივისა მის დიდისანი, რაჲთა ფრინვიდეს უდაბნოდ ადგილსა მისსა, რაჲთა გამოიზარდოს მუნ წელსა და წელთა და კერძოსა წელიწდისასა პირისაგან გუელისა მის.
და	მცხ.გამოც	და აღმოასხა გუელმან მან პირისაგან თჳსისა წყალი, ვითარცა მდინარე, შემდგომად დედაკაცისა მის, რაჲთამცა წარიღო დედაკაცი იგი მდინარემან მან.
და	მცხ.გამოც	და შეეწია ქუეყანაჲ დედაკაცსა მას. და აღაღო ქუეყანამან პირი თჳსი და შთანთქა მდინარე იგი, რომელი აღმოასხა ვეშაპმან მან პირით თჳსით.
და	მცხ.გამოც	და განრისხნა ვეშაპი იგი დედაკაცისა მისთჳს და წარვიდა ბრძოლის-ყოფად სხუათა მათ თანა თესლისა მისისათა, რომელნი იმარხვენ მცნებასა ღმრთისასა და აქუს წამებაჲ იესუჲსი.
და	მცხ.კოლ	და რაჟამს აღმოიკითხოთ თქუენ წიგნი ესე, ეგრეთ ყავთ, რაჲთა ლავდიკელთაცა ეკლესიასა აღმოიკითხოს, და ლავდიკიაჲთ კუალად რაჲთა თქუენვე აღმოიკითხოთ.
და	მცხ.კოლ	და არქუთ არქიპოსს: ეკრძალე მსახურებასა მას, რომელი მიიღე უფლისა მიერ, რაჲთა იგი აღასრულო.
და	მცხ.საქმ	და წარმოვიდა მიერ და შევიდა სახლსა ვისსამე, რომელსა სახელი ერქუა ტიტოს, ძისა იოსტოჲსსა, ღმრთის მსახურისა, რომლისა სახლი ეზღვრებოდა შესაკრებელსა მას.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ეგულებოდა პავლეს აღებად პირისა, ჰრქუა გალიონ ჰურიათა მათ: უკუეთუმცა იყო შეცოდებათაგანი რაჲმე ძჳრის საქმე ბოროტი, ჵ ჰურიანო, სიტყჳსა მისებრმცა თავს-ვიდევ თქუენი;
და	მცხ.ფილიპ	რამეთუ ჩუენ ვართ წინადაცუეთილებაჲ იგი, რომელნი სულითა ღმრთისა ვჰმსახურებთ და ვიქადით ქრისტე იესუჲს მიერ და არა ჴორცთა ვესავთ,
და	მცხ.ფილიპ	და ღათუ მაქუს მე ჴორცთაგანცა სასოებაჲ, უკუეთუ ვინმე ჰგონებდეს სხუად სასოებად ჴორცითა, მე - უფროჲსღა:
და	მცხ.ფილიპ	შურით ვსდევნიდ ეკლესიათა და სიმართლითა შჯულისაჲთა ვიყავ მე უბრალო.
და	მცხ.ფილიპ	არამედ და შე-ცა-ვჰრაცხო ყოველივე ზღვევად გარდამატებულისა მისთჳს მეცნიერებისა ქრისტე იესუჲს უფლისა ჩუნისაჲთა, რომლისათჳს ყოვლისაგან ვიზღვიე და შემირაცხიეს იგი ნაგევად, რაჲთა ქრისტე შევიძინო.
და	მცხ.ფილიპ	და ვიპოო მას შინა, რაჲთა არა მაქუნდეს ჩემი სიმართლე შჯულისაგან, არამედ სარწმუნოებითა ქრისტესითა, ღმრთისა მიერი იგი სიმართლე სარწმუნოებით,
და	მცხ.ფილიპ	ცნობად მისა და ძალსა მას აღდგომისა მისისასა და ზიარებასა მას ვნებათა მისთასა, თანა-ხატ ქმნად სიკუდილსა მას მისსა,
და	მცხ.ფილიპ	ძმანო, მე არღარა შემირაცხიეს თავი ჩემი წარწევნულად; ხოლო ერთი ესე: უკუანასა მას დავივიწყებ და წინასა მას მივსწუდები,
და	მცხ.ფილიპ	და კრძალულებით ვსდევ გჳრგჳნსა მას ზეცისა ჩინებისა ღმრთისასა ქრისტე იესუჲს მიერ.
და	მცხ.ფილიპ	რაოდენნი უკუე სრულნი ვართ, ამას ვზრახვიდეთ; და სხუასა თუ რასმე ზრახვიდეთ, და იგიცა ღმერთმან გამო-ვე-გიცხადოს თქუენ.
და	მცხ.ფილიპ	გარნა, რომელსა-ესე მივსწუეთით, მასვე ვზრახვიდეთ და მასვე წესსა ზედა ვეგნეთ.
და	მცხ.ფილიპ	მობაძავ ჩემდა იქმნენით, ძმანო, და ხედევდით, რომელნი-იგი ესრეთ ვლენან, ვითარცა-ესე ვართ ჩუენ სახე თქუენდა.
და	მცხ.ფილიპ	რომელთა აღსასრული წარწყმედაჲ არს, რომელთა ღმერთ მუცელი არს და დიდებაჲ - სირცხჳლსა შინა მათსა, რომელნი ქუეყანისასა ზრახვენ.
და	მცხ.ფილიპ	ვინაჲცა, ძმანო ჩემნო საყუარელნო და სასურველნო, სიხარულნო და გჳრგჳნნო ჩემნო, ესრეთ მტკიცედ დეგით უფლისა მიერ, საყუარელნო.
და	მცხ.ფილიპ	ევვოდიას გლოცავ და სჳნტჳქოს გლოცავ, რაჲთა მასვე ჰზრახვიდეთ უფლისა მიერ;
და	მცხ.ფილიპ	ჰე, გლოცავ შენცა, ერთგულსა თანა-მეუღლესა, შეიწყნარენ ეგენი, რომელნი-ეგე სახარებასა მას თანა-მოღუაწე მექმნეს მე კლემენტოსითურთ, და სხუათა მათ თანა-შემწეთა ჩემთა, რომელთა სახელები წერილ არს წიგნსა მას ცხორებისასა.
და	მცხ.ფილიპ	და მშჳდობამან ღმრთისამან, რომელი ჰმატს ყოველთა გონებათა, შეზღუდენინ გულნი თქუენნი და გონებანი თქუენნი ქრისტე იესუჲს მიერ.
და	მცხ.ფილიპ	ამიერითგან, ძმანო, რაოდენი არს ჭეშმარიტ, რაოდენი პატიოსან, რაოდენი მართალ, რაოდენი წმიდა, რაოდენი საყუარელ, რაოდენი საქებელ, რაოდენი სათნო და რაოდენი ქებულ, მას ზრახევდით.
და	მცხ.ფილიპ	რომელცა-იგი ისწავეთ და მიიღეთ და გესმა და იხილეთ ჩემ თანა, მას იქმოდეთ; და ღმერთი მშჳდობისაჲ იყავნ თქუენ თანა.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან იუდაჲსთა აღმოსავალთათკერძოთგან ვიდრე ზღუადმიმართამდე იყოს დასაბამი განჩინებისაჲ ხუთ და ოც ათასეულნი სივრცით და სიგრძით, ვითარცა ერთი ნაწილთაგანი აღმოსავალთაჲთკერძოთგან ვიდრე ზღუადმიმართამდე, და იყოს წმიდაჲ შორის მათსა.
და	მცხ.იეზ	დასაბამი, რომელსა განუჩინებენ უფალსა, სიგრძე ხუთ და ოც ათასეული და სივრცე ათი ათასეულ.
და	მცხ.იეზ	და ესე იყავნ დასაბამ წმიდათა მღდელთათჳს ჩრდილოდ მიმართ ხუთ და ოც ათასეულ და ზღუად მიმართ სივრცე ათი ათასეული და აღმოსავალთაჲთ მიმართ ათი ათასეული და ჩრდილოდ მიმართ სიგრძე ხუთ და ოც ათასეული და უფლისაჲ წმიდაჲ იყოს შორის მათსა.
და	მცხ.იეზ	ხოლო ლევიტელთა მახლობელნი საზღვრებსა მღდელთასა, სიგრძე ყოველი ხუთი და ოც ათასეული და სივრცე ათი ათასეული.
და	მცხ.იეზ	ხოლო ხუთთა ათასეულთასა მეტნი სივრცესა შინა ხუთთა ზედა და ოცთა ათასეულთა გარემოზღუდვილობა იყავნ ქალაქისა სამკჳდრებელად და ხანად მისსა. და იყოს ქალაქი შორის მისსა.
და	მცხ.იეზ	და ესე საზომნი მისნი აღმოსავალითკერძოთაგან - ხუთას და ოთხ ათასეულ და ჩრდილოჲთკერძოთგან - ხუთას და ოთხ ათასეულ. და სამხრითკერძოთგან - ხუთას და ოთხ ათასეულ და ზღჳთკერძოთგან - ხუთას და ოთხ ათასეულ.
და	მცხ.იეზ	და ნამეტნავი სიგრძისა, მახლობელი დასაბამისა წმიდათაჲსა, ათი ათასეული აღმოსავალთაჲთ კერძო, და ათი ათასეული ზღუად მიმართ, და იყვნენ წინაშე დასაბამისა წმიდისაჲსა, და იყვნენ ნაშრომნი მათნი პურებად მოქმედთათჳს ქალაქისათა.
და	მცხ.იეზ	ხოლო ნამეტნავი - წინამძღუარსა ამისგან და იმისგან, დასაბამი წმიდათაჲ დასაპყრობელად ქალაქისა პირისპირ ხუთ და ოც ათას სიგრძით, საზღვართაგან აღმოსავალადმიმართთა და ზღუადმიმართთა პირსა ზედა ხუთ და ოც ათასეულთასა ვიდრე საზღვართამდე ზღუადმიმართთა, მახლობელთა ნაწილებსა წინამძღვრისასა, და იყოს დასაბამი წმიდისა და სიწმიდე სახლისა შორის მათსა.
და	მცხ.იეზ	და დაპყრობისაგან ლევიტელთასა და დაპყრობისაგან ქალაქისა საშუალ წინამძღვრისა იყოს, საშუალ საზღვართა იუდაჲსთა და საშუალ საზღვართა ბენიამენისთა წინამძღუარსა ეყოს.
და	მცხ.იეზ	- და ესე განსავალნი ქალაქისანი ჩრდილოთ კერძონი - ხუთას და ოთხგზის ათასნი საზომით.
და	მცხ.იეზ	და ბჭეები ქალაქისა სახელ-სდვეს ტომთა ისრაჱლისათა: ბჭენი სამნი ჩრდილოჲთ კერძო, ბჭე რუბენისი - ერთი, ბჭე იუდაჲსი - ერთი, და ბჭე ლევისი - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და სამხრადმიმართნი ოთხ ათასდახუთას საზომით, და ბჭენი სამ: ბჭე სჳმეონისი - ერთი, ბჭე იზაქარისი - ერთი, და ბჭე ზაბულონისი - ერთი.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა მოვიდეს მისა, ჰრქუა მათ: თქუენ იცით პირველ დღითგან, ვინაჲთგან შემოვედ ასიად, თუ ვითარ ვიყავ თქუენ თანა ყოველსა ჟამსა,
და	მცხ.საქმ	და თჳთ თქუენგანნი აღდგენ კაცნი, რომელნი იტყოდიან გულარძნილსა, რაჲთა განადგინნენ მოწაფენი შემდგომად მათდა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა შეჰყვანდა ბანაკად, ჰრქუა პავლე ათასისთავსა მას: უკუეთუ ჯერ-არს რაჲსამე ჩემდა სიტყუად შენდა მიმართ? ხოლო მას ჰრქუა: ბერძლ იცია?
და	მცხ.იეზ	და განზომნა ათასნი და, აჰა, განვლო წყლისა შორის წყალი ვიდრე ბარკალსხჳლთამდე, და განზომნა ათასნი, და განვლო წყალი ვიდრე წელამდე.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: უკუეთუ იხილე, ძეო კაცისაო? და წარმიყვანა მე და მომაქცია მე ბაგისა მიმართ მდინარისაჲსა მოქცევასა შინა ჩემსა, და, აჰა, ბაგესა ზედა მდინარისასა ხენი მრავალნი ფრიად ამიერ და იმიერ.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: წყალი ესე, გამომავალი გალილეაჲთ აღმოსავალთა მიმართ და შთამავალი დაუმკჳდრებელსა ზედა, დამოვიდოდა ვიდრე ზღვისზედამდე წყალსა თანა წიაღსავლელსა ზღჳსასა და განსწმედს წყალთა.
და	მცხ.იეზ	და იყოს ყოველი სული ცხოველთა გარდამდუღართაჲ ყოველთა ზედა, რომელსაცა ზედა მივიდეს მუნ მდინარე, ცხონდეს და იყოს მუნ თევზი მრავალი ფრიად, რამეთუ მივიდეს მუნ, წყალი ესე განწმდეს და ცხონდეს ყოველი, რომელსაცა ზედა მივიდეს მდინარე, და ცხონდეს.
და	მცხ.იეზ	ხოლო მდინარესა ზედა აღმოჰჴდეს, ბაგესა თანა მისსა ამიერ და იმიერ, ყოველი ხე საჭამადი, რომელმან არ განიყაროს ფურცელი მისი და არა დაძუელდეს მის ზედა, არცა მოაკლდეს ნაყოფი მისი სიახლისა მისისაჲ თუეთა მისთასა, წინაწარ გამოიღოს მით, რამეთუ წყალნი მათნი წმიდათაგან მათთა გამოვლენ, და იყოს ნაყოფი მათი საჭამადად და აღმოცენებაჲ მათი სიმართლედ.
და	მცხ.რიცხ	და ამალეკი დამკჳდრებულ არს ქუეყანასა მას სამხრით კერძო და ქეტელი იგი, და ეველი, და იებოლელი და ამორეველი დამკჳდრებულ არიან მთით კერძო. და ქანანელი იგი მკჳდრ არს ზღჳსკიდესა და იორდანით კერძო.
და	მცხ.ამოს	ამათ იტყჳს უფალი: ვითარსახედ ოდეს გამოსტაცის მწყემსმან პირისაგან ლომისა ორნი წჳვნი, ანუ ნაჴლესი ყურისაჲ, ეგრეთ გამოტაცებულ იქმნენ ძენი ისრაილისანი, დამკჳდრვბულნი სამარიას შინა წინაშე ტომისა და დამასკოს შინაცა.
და	მცხ.იეზ	და დაიმკჳდროთ იგი თითოეულმან, ვითარცა ძმამან მისმან, რომლისა მიმართ აღვიღე ჴელი ჩემი მიცემად იგი მამათა მათთა, და დავარდეს ქუეყანაჲ ესე თქუენდა სამკჳდრებელად.
და	მცხ.მეფ1	მოანიჭის თხოვა მლოცველთა მისთა და აკურთხნის წელიწადნი მართლისანი, რამეთუ არა არს სიმტკიცე ძლიერებაჲ კაცისა. უფალმან უძლურ-ყვნის მჴდომნი თჳსნი. უფალი წმიდა არს! (ნუ იქადინ ბრძენი სიბრძნითა თჳსითა, ნუცა იქადინ ძლიერი ძალითა თჳსითა, ნუცა იქადინ მდიდარი სიმდიდრითა თჳსითა, არამედ ამას ზედა იქადოდენ, რომელი-იგი იქადოდის გულისჴმის-ყოფასა და ცნობასა უფლისასა ყოფად სასჯელი სიმართლისა ქუეყანასა ზედა).
და	მცხ.გამოც	და დავდეგ მე ქჳშასა ზედა ზღჳსასა და ვიხილე მჴეცი ერთი აღმომავალი ზღჳთ, რომელსა აქუნდეს ათნი რქანი და შჳდნი თავნი, და რქათა ზედა მისთა ათნი გჳრგჳნნი, და თავთა ზედა მისთა სახელნი გმობისანი.
და	მცხ.გამოც	და მჴეცი იგი, რომელ ვიხილე, იყო მსგავსი ვეფხისაჲ, და ფერჴნი მისნი, ვითარცა დათჳსანი, და პირი მისი, ვითარცა პირი ლომისაჲ. და მისცა მას ვეშაპმან მან ძალი თჳსი და საყდარი თჳსი და ჴელმწიფებაჲ დიდი.
და	მცხ.გამოც	და ერთი თავთა მისთაგანი, რომელი-იგი დაკლულ იყო სიკუდილდ, და წყლულებაჲ იგი სიკუდილისა მისისაჲ განიკურნა. და დაუკჳრდა ყოველსავე ქუეყანასა მჴეცისა მისთჳს.
და	მცხ.გამოც	და თაყუანის-სცეს ვეშაპსა მას, რომელმანცა მისცა ჴელმწიფებაჲ იგი მჴეცსა მას; და თაყუანის-სცეს მჴეცსა და იტყოდეს: ვინ არს მსგავს მჴეცისა მის? ვინ შემძლებელ არს ბრძოლად მისა?
და	მცხ.გამოც	და მიეცა მას პირი დიდადმეტყუელი და მგმობარი, და მიეცა მას ჴელმწიფებაჲ ყოფად ბრძოლისა ორმეოც და ორ თთუე.
და	მცხ.გამოც	და აღაღო პირი თჳსი გმობად ღმრთისა მიმართ, გმობად სახელისა მისისა და სამკჳდრებელისა მისისა, და ცათა შინა დამკჳდრებულთა მათ.
და	მცხ.გამოც	და მიეცა მას ბრძოლისაცა ყოფად წმიდათა მიმართ და ძლევად მათდა; მიეცა მას ჴელმწიფებაჲ ყოველსა ზედა ტომსა და ერსა, და ენასა და ნათესავსა.
და	მცხ.გამოც	და თაყუანის-სცენ მას ყოველთა მკჳდრთა ქუეყანისათა, რომელთა სახელები არა დაწერილ არს დასაბამითგან სოფლისაჲთ წიგნსა მას ცხორებისასა კრავისა მის დაკლულისა.
და	მცხ.გამოც	რომელსა აქუს ტყუეობაჲ, წარვალს ტყუეობად; რომელი მახჳლითა ჯერ-არს მისი მოკლვაჲ, მახჳლითა თჳსითა მოიკლას. აქა არს მოთმინებაჲ და სარწმუნოებაჲ წმიდათაჲ.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე სხუაჲ მჴეცი, აღმომავალი ქუეყანით, და აქუნდეს რქანი, მსგავსნი კრავისა, და ზრახვიდა, ვითარცა ვეშაპი.
და	მცხ.გამოც	და ჴელმწიფებასა პირველისა მის მჴეცისასა ყოველსა იქმნ წინაშე მისსა და ჰყოფდა ქუეყანასა და ყოველთა მკჳდრთა მისთა, რაჲთა თაყუანის-სცენ მჴეცსა მას პირველსა, რომლისა წყლულებაჲ სიკუდილისა მისისაჲ განიკურნა.
და	მცხ.გამოც	და იქმნ სასწაულთა დიდთა, და რაჲთა ცეცხლი გარდამოჴდეს ზეცით წინაშე კაცთა.
და	მცხ.გამოც	და აცთუნებს მკჳდრთა მათ, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა, სასწაულთა მათთჳს, რომელ მიეცნეს მას ქმნად წინაშე მჴეცისა მის, და ეტყჳს მკჳდრთა ქუეყანისათა, რაჲთა ქმნან ხატი მჴეცისაჲ მის, რომელსა-იგი აქუნდა წყლულებაჲ და ცხოვნდა მახჳლისგან.
და	მცხ.გამოც	და მიეცა მას სული მიცემად ხატსა მას მჴეცისასა, რაჲთა იტყოდის ხატი მჴეცისაჲ მის და ქმნას. ყოველნი, რომელთა არა თაყუანის-სცენ ხატსა მჴეცისასა, მოიკლნენ.
და	მცხ.გამოც	და ყვნეს ყოველნივე - მცირენი და დიდნი, და მდიდარნი და გლახაკნი, და აზნაურნი და მონანი, - რაჲთა მიიღონ ბეჭედი ჴელსა მათსა მარჯუენესა ზედა, ანუ შუბლსა ზედა მათსა.
და	მცხ.გამოც	და რაჲთა არავის ჴელ-ეწიფებოდის სყიდად, ანუ განსყიდად, გარნა რომელთა აქუნდეს ბეჭედი სახელისა მჴეცისა მის, ანუ რიცხჳ სახელისა მისისაჲ.
და	მცხ.გამოც	აქა არს სიბრძნე; რომელსა აქუს გონებაჲ, აღიპყარნ რიცხჳ იგი მჴეცისაჲ, რამეთუ რიცხჳ კაცისაჲ არს რიცხჳ მისი ექუსას სამეოც და ექუს.
და	მცხ.დან	და მესმა ჴმაჲ სიტყუათა მისთაჲ და სმენასა შინა ჩემდა ჴმისა სიტყვათა მისთაჲსასა ვიყავ შეჭმუნვილ პირითა ჩემითა, და პირი ჩემი დამედრიკა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დან	და იყო სიმაგრეთა შორის მისალტოლველთა ღმრთისა თანა უცხოჲსა, და განამრავლოს დიდებაჲ, და დაიმორჩილნეს მათ მრავალნი და ქუეყანა განყოს ნიჭთა მიერ.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი: ბჭე იგი ეზოსა შინა შინაგანსა, მხედველი აღმოსავალთა მიმართ, იყოს დაჴშულ ექუსთა დღეთა საქმისათა, ხოლო დღესა შინა შაბათთასა განეღებოდის და დღესა ახალთთჳსასა განეღებოდის.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ბალესნი: ეასებონ, და ოზი, და ოზიელ და იარიმუთ და ური, ხუთნი ესე მთავარნი სახლთა მამულთანი ძლიერნი ძალითა და რიცხჳ მათი ოცდაორ ათას და ოცდათორმეტ.
და	მცხ.მეფ1	სიტყუად იწყო საულ დავითისა და ჰრქუა: აჰა, ესერა, ასული ჩემი მერობ მიმიცემიეს ცოლად შენდა! და იყავ შენ ჩემად შვილ და ძალ და მბრძოლ მტერთა მიმართ უფლისათა. რამეთუ ესრე გულსა-ედვა საულს, ვითარმედ მებრვე რაჲსა შევახებ ჴელსა ჩემსა, არამედ ჴელი უცხოთესლთა იყავნ მის ზედა. ე
და	მცხ.იეზ	და თაყვანის-სცეს ერმან ქუეყანისამან წინაკართა თანა მის ბჭისათა შაბათთა შინა და ახალთუეთა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.იეზ	და ყოვლადდასაწუელნი მოართუნეს წინამძღუარმან უფლისა დღესა შინა შაბათთასა: ექუსნი ტარიგნი უბიწონი და ვერძი უბიწოჲ
და	მცხ.იეზ	და ცხობილი ჴბოსა და ცხობილი ვერძსა ეყოს მანააჲ, და ტარიგთა მათ, ვითარ-იგი ყოს ჴელმან მისმან, და ზეთისა ინი ცხობილსა.
და	მცხ.იეზ	და მანააჲ, ჳფი ვერძსა და ტარიგთა მსხუერპლი, საცემელი ჴელისა თჳსისაჲ, და ზეთისა ინი ცხობილსა.
და	მცხ.იეზ	და შევიდეს წინამძღუარი გზისაგან ელამისა ბჭისა მის გარეშისა, და დადგეს წინაკართა ზედა ბჭისათა, და ჰყოფდენ მღდელნი ყოვლადდასაწუელთა მისთა, და მაცხოვარებისა მისისათა და თაყუანის-სცეს წინაკარსა ზედა ბჭისასა. და შევიდეს და არა დაეჴშას ბჭე ვიდრე მწუხრამდე.
და	მცხ.ეფეს	გული გიწყრებოდენ, და ნუ სცოდავთ: მზე ნუ დაჰვალნ განრისხებასა თქუენსა.
და	მცხ.იეზ	და ოდეს შევიდოდის ერი ქუეყანისაჲ წინაშე უფლისა დღესასწაულთა შინა, შემავალი გზისაგან ბჭისა ჩრდილოჲთკერძისა, თაყუანის-ცემად გამოვიდეს გზისაგან ბჭისა სამხრადმიმართისა, და შემავალი, გზისაგან ბჭისა სამხრითკერძოჲსა გამოვიდეს გზისაგან ბჭისა ჩრდილოთმიმართისა, და არა მიიქცეს გზად მიმართ ბჭისა, რომელსა შევიდა, არამედ დამართით მისსა განვიდეს.
და	მცხ.იეზ	და წინამძღუარი იგი საშუალ მათსა შესლვასა შინა მათსა შევიდეს მათ თანა და გამოსლვასა შორის მათსა გამოვიდეს.
და	მცხ.იეზ	დღესასწაულთა და კრებათა იყოს მსხუერპლი: ჳფი ზუარაკსა და ჳფი ვერძსა და ტარიგთა, ვითარსახედცა ყოს ჴელმან მისმან, და ზეთისა ინი ცხობილსა თანა.
და	მცხ.ნეშტ1	და წიაღ იორდანესა და იერიქო, დასავლით იორდანესა, ნათესავისაგან რუბენისა - ბოსორი უდაბნოს და გარემო სათესავი მისი, და იასაა და გარემო სათესავი მისი,
და	მცხ.გამ	ქმენ ემბაზი რვალისა და ხარისხი მისი რვალისა დასაბანელად დასდგა იგი შორის კარვისა საწამებელისა და შთაასხა მას შინა წყალი.
და	მცხ.იეზ	ხოლო უკეთუ უქმნას წინამძღუარმან ნეფსითი ყოვლადდასაწუელი მაცხოვარებისაჲ უფალსა და განუღოს თავსა თჳსსა ბჭე, მხედველი აღმოსავალთა მიმართ, და ქმნას ყოვლადდასაწუელი მისი და მაცხოვარებისა მისისანი, ვითარსახედ ჰყოფს დღესა შინა შაბათისასა, და გამოვიდეს და დაჰჴშნეს კარნი შემდგომად გამოსლვისა მისისა.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე შესავალისა მიერ ჩრდილოჲთკერძისა ბჭისასა, საყდრისა მიმართ წმიდისა წმიდათასა მღდელთაჲსა, მხედველისა ჩრდილოჲთ კერძო, და აჰა, მუნ ადგილი განშორებულ ზღჳთ კერძო.
და	მცხ.მათე	მაშინ მღდელთ-მოძღუარმან მან დაიპო სამოსელი თჳსი და თქუა, ვითარმედ: გმო; აწ უკუე რაჲსაღა გჳჴმან მოწამენი? აჰა ესერა გესმა გმობაჲ მაგისი.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე, და აჰა კრავი იგი მდგომარე მთასა ზედა სიონსა, და მის თანა რიცხჳ ას ორმეოც და ოთხი ათასი, რომელთა აქუნდა სახელი მისი და სახელი მამისა მისისაჲ დაწერილი შუბლთა ზედა მათთა.
და	მცხ.გამოც	და მესმა ზეცით ჴმაჲ, ვითარცა ჴმაჲ წყალთა მრავალთაჲ და ვითარცა ჴმაჲ ქუხილისა დიდისაჲ; და ჴმაჲ იგი, რომელი მესმა, ვითარცა მეათძალეთაჲ, რომელნი სცემდეს ათძალთა მათთა.
და	მცხ.გამოც	და გალობდეს გალობასა ახალსა წინაშე საყდრისა და წინაშე ოთხთა მათ ცხოველთა და მღდელთასა. და ვერვინ შემძლებელ იყო ცნობად გალობისა მის, გარნა ას ორმეოც და ოთხნი იგი ათასნი სყიდულნი ქუეყანისაგან.
და	მცხ.გამოც	და არა იპოვა პირსა მათსა ტყუვილი, რამეთუ უბიწო არიან წინაშე საყდრისა ღმრთისაჲსა.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე ანგელოზი მფრინვალე შორის ცისა და ქუეყანისა, და აქუნდა სახარებაჲ საუკუნოჲ ხარებად მკჳდრთა ქუეყანისათა და ყოველსა ერსა ზედა და ტომთა, და ენათა და წარმართთა.
და	მცხ.გამოც	და სხუაჲ, მეორე ანგელოზი შეუდგა მას და იტყოდა: დაეცა, დაეცა ბაბილონი იგი დიდი, რამეთუ ღჳნისა მისგან გულის-წყრომისა სიძვისა მისისა ასუა ყოველთა წარმართთა.
და	მცხ.გამოც	და სხუაჲ ანგელოზი მესამე შეუდგა მას და იტყოდა ჴმითა დიდითა: რომელმანცა თაყუანის-სცეს მჴეცსა მას და ხატსა მისსა და მიიღოს ბეჭედი შუბლსა მისსა, ანუ ჴელსა მისსა,
და	მცხ.გამოც	მანცა სუას ღჳნისა მისგან გულისწყრომისა ღმრთისა, რომელი-იგი წდეულ არს ურწყულად სასუმელსა მას შინა რისხვისა მისისასა, და იტანჯოს ცეცხლითა და წუმწუბითა წინაშე წმიდათა ანგელოზთა და წინაშე კრავისა.
და	მცხ.გამოც	და კუამლი ტანჯვისა მისისაჲ უკუნითი უკუნისამდე აღვიდოდის, და არა აქუნდეს განსუენებაჲ დღე და ღამე, რომელთაცა თაყუანის-სცენ მჴეცსა მას და ხატსა მისსა, ანუ მიიღონ ბეჭედი სახელისა მისისაჲ.
და	მცხ.გამოც	აქა არს მოთმინებაჲ წმიდათაჲ, რომელთა დაიცვნენ მცნებანი ღმრთისანი და სარწმუნოებაჲ იესუჲსი.
და	მცხ.გამოც	და მესმა ჴმაჲ ზეცით, რომელი მეტყოდა, ვითარმედ: დაწერე: ნეტარ არიან მკუდარნი იგი, რომელნი უფლისა მიერ მოკუდენ ამიერითგან. იტყჳს სული: ჰე, რაჲთა განისუენონ შრომათაგან მათთა, და საქმე მათი შეუდგეს მათ თანა.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე, და აჰა ღრუბელი სპეტაკი, და ღრუბელსა მას ზედა მჯდომარე, მსგავსი ძისა კაცისაჲ. და აქუნდა თავსა ზედა თჳსსა გჳრგჳნი ოქროჲსაჲ და ჴელთა მისთა მანგალი აღლესული.
და	მცხ.გამოც	და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა ტაძრისაგან და ჴმა-უყო ჴმითა დიდითა მჯდომარესა მას ღრუბელსა ზედა: მიყავ მანგალი ეგე შენი და მომკე, რამეთუ მოვიდა ჟამი მკისაჲ, და განჴმა სამკალი იგი ქუეყანისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და მიყო მჯდომარემან მან ღრუბელსა ზედა მანგალი თჳსი ქუეყანად და მომკო ქუეყანაჲ.
და	მცხ.გამოც	და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა ტაძრისა მისგან ზეცათაჲსა, და აქუნდა მასცა მანგალი მახჳლი.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა-იგი მე არას ვხედევდი დიდებისა მისგან ნათლისა მის, ჴელის პყრობითა თანა მყოფთა მათ ჩემთაჲთა შევედ დამასკედ.
და	მცხ.გამოც	და სხუაჲ ანგელოზი გამოვიდა საკურთხეველისაგან, რომელსა აქუნდა ჴელმწიფებაჲ ცეცხლსა ზედა და ჴმა-უყო ჴმითა დიდითა, რომელსა-იგი აქუნდა მანგალი მახჳლი, ვითარმედ: მიყავ მანგალი ეგე მახჳლი და მოისთულენ ტევანნი იგი ვენაჴისა მის ქუეყანისანი, რამეთუ დამწიფებულ არს ყურძენი იგი ქუეყანისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და გამოიღო ანგელოზმან მან მანგალი თჳსი ქუეყანად და მოკრიბა ვენაჴი ქუეყანისაჲ და შთადვა საწნეხელსა მას გულისწყრომისა ღმრთისა დიდისასა.
და	მცხ.გამოც	და დაიწნიხა საწნეხელი იგი გარეშე ქალაქისა, და გამოჴდა სისხლი საწნეხელისა მისგან ვიდრე აღვირადმდე ცხენთა ათას ექუსასით უტევანით შორს.
და	მცხ.საქმ	მიჰხედა პავლე შესაკრებელსა მას და თქუა: კაცნო ძმანო, მე ყოვლითა გონებითა კეთილითა ვმოქალაქობდ ღმრთისა მიმართ ვიდრე აქა დღედმდე.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე სხუაჲ სასწაული ცათა შინა დიდი და საკჳრველი: ანგელოზნი შჳდნი, რომელთა აქუნდეს შჳდნი იგი წყლულებანი უკუანაჲსკნელნი, რამეთუ მათ წყლულებათა ზედა აღესრულა გულისწყრომაჲ ღმრთისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე, ვითარცა ზღუაჲ ჭიქისაჲ, შერეული ცეცხლითა. და რომელთაცა სძლიან ხატსა მას და მჴეცსა და რიცხუსა მას სახელისა მისისასა, მდგომარე იყვნეს ზღუასა მას ზედა ჭიქისასა და აქუნდა ათძალები ღმრთისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და გალობენ გალობასა მოსეს, მონისა ღმრთისასა, და გალობასა მას კრავისასა და იტყჳან: დიდ და საკჳრველ არიან საქმენი შენნი, უფალო ღმერთო, ყოვლისა მპყრობელო; მართალ და ჭეშმარიტ არიან გზანი შენნი, მეუფეო წმიდათაო.
და	მცხ.გამოც	ვინ არა შეუშინდეს, უფალო, და ადიდებდეს სახელსა შენსა? რამეთუ შენ მხოლოჲ ხარ წმიდა, და ყოველნი წარმართნი მოვიდენ და თაყუანის-გცენ წინაშე შენსა, რამეთუ სიმართლენი შენნი გამოცხადნეს.
და	მცხ.გამოც	და შემდგომად ამისა ვიხილე, რამეთუ განეღო ტაძარი კარვისაჲ მის საწამებელისაჲ ცათა შინა.
და	მცხ.გამოც	და გამოვიდეს შჳდნი იგი ანგელოზნი, რომელთა აქუნდეს შჳდნი იგი წყლულებანი, რომელთა ემოსა სამოსელი სელისაჲ წმიდაჲ და ბრწყინვალე, და მკერდთა მათთა ზედა ერტყა სარტყელები ოქროჲსაჲ.
და	მცხ.გამოც	და ერთმან ოთხთა მათ ცხოველთაგანმან მისცნა შჳდთა მათ ანგელოზთა შჳდნი ლანკნანი ოქროჲსანი, სავსენი გულის-წყრომითა ღმრთისაჲთა, რომელი-იგი ცხოველ არს უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.გამოც	და აღივსო ტაძარი იგი კუამლითა დიდებისაგან ღმრთისა და ძლიერებისაგან მისისა. და ვერვინ შემძლებელ იყო შესლვად ტაძარსა, ვიდრემდის აღესრულნეს შჳდნი იგი წყლულებანი შჳდთა მათ ანგელოზთანი.
და	მცხ.გამოც	და მესმა ჴმაჲ დიდი, რომელი ეტყოდა შჳდთა მათ ანგელოზთა, ვითარმედ: წარვედით და დასთხიენით შჳდნი ეგე ლანკნანი გულისწყრომისა ღმრთისანი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.გამოც	და ერთი იგი წარვიდა და დასთხია ლანკნაჲ თჳსი ქუეყანასა ზედა, და იქმნა შალალი ბოროტი კაცთა ზედა, რომელთაცა აქუნდა ბეჭედი იგი მჴეცისაჲ მათ ზედა; და თაყუანის-სცემდეს ხატსა მისსა.
და	მცხ.გამოც	და მეორემან ანგელოზმან დასთხია ზღუასა ზედა, და იქმნა სისხლი, ვითარცა მკუდრისაჲ; და ყოველი სული, რომელი იყო ზღუასა შინა, მოკუდა.
და	მცხ.გამოც	და მესამემან დასთხია მდინარეთა ზედა და წყაროთა ზედა წყალთასა, და გარდაიქცეს სისხლად.
და	მცხ.გამოც	და მესმა ანგელოზისა მისგან წყალთაჲსა, რომელი იტყოდა: მართალ ხარ, რომელი-ეგე ხარ და იყავ წმიდა, რამეთუ ესე საჯე.
და	მცხ.გამოც	რამეთუ სისხლი წმიდათაჲ და წინაწარმეტყუელთაჲ დასთხიეს, და სისხლი ასუ მათ, რამეთუ ღირს არიან.
და	მცხ.გამოც	და მესმა საკურთხეველისაჲ, რომელი იტყოდა: ჰე, უფალო ღმერთო, ყოვლისამპყრობელო, მართალ და ჭეშმარიტ არიან საშჯელნი შენნი.
და	მცხ.გამოც	და მეოთხემან ანგელოზმან დასთხია ლანკნაჲ თჳსი მზესა ზედა, და მიეცა მას ცეცხლითა დაწუვად კაცთა.
და	მცხ.გამოც	და დაიწუნეს კაცნი სიცხითა დიდითა; და ჰგმობდეს კაცნი სახელსა ღმრთისასა, რომელსა-იგი აქუს ჴელმწიფებაჲ წყლულებათა ზედა მათთა, და არა შეინანეს, რაჲთამცა მისცეს მას დიდებაჲ.
და	მცხ.გამოც	და მეხუთემან დასთხია საყდარსა მას ზედა მჴეცისა მის, და იქმნა მეუფებაჲ მისი დაბნელებულ, და იცოხნიდეს ენათა თჳსთა ტკივილისაგან
და	მცხ.გამოც	და ჰგმობდეს ღმერთსა ცათასა ტკივილთა მათთაგან და წყლულებათა, და არა შეინანეს საქმეთა მათთაგან.
და	მცხ.გამოც	და მეექუსემან დასთხია მდინარესა ზედა დიდსა ევფრატსა, და განჴმა წყალი მისი, რაჲთა განემზადოს გზაჲ მეფეთაჲ მათ, აღმოსავალით მზისაჲთ მომავალთაჲ.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილენ პირისაგან ვეშაპისა და პირისაგან მჴეცისა და პირისაგან ცრუწინაჲსწარმეტყუელისა მის სულნი არაწმიდანი სამნი, ვითარცა მყუარნი.
და	მცხ.გამოც	აჰა ესერა მოვალ, ვითარცა მპარავი. ნეტარ არს, რომელმან იღჳძოს და დაიმარხოს სამოსელი თჳსი, რაჲთა არა შიშულად ვიდოდის, და ჰხედვიდენ უშუერებასა მისსა.
და	მცხ.გამოც	და შემოკრიბნა იგინი ადგილსა მას, რომელსა ეწოდების ებრაელებრ მაგედონ.
და	მცხ.გამოც	და მეშჳდემან მან ანგელოზმან დასთხია ლანკნაჲ თჳსი ჰაერსა ზედა, და გამოჴდა ჴმაჲ დიდი ტაძრისაგან ზეცათაჲსა და საყდრისაგან, რომელი იტყოდა, ვითარმედ: იქმნა.
და	მცხ.გამოც	და იქმნეს ელვანი და ქუხილნი და ჴმანი და ძრვაჲ დიდი, რომელ არა ქმნულ არს, ვინაჲთგან კაცნი დაებადნეს ქუეყანასა ზედა, ესევითარი ძრვაჲ, ესრეთ დიდი.
და	მცხ.გამოც	და განიყო ქალაქი იგი დიდი სამად, და ქალაქნი წარმართთანი დაეცნეს, და ბაბილოვნი დიდი მოჴსენებულ იქმნა წინაშე ღმრთისა მიცემად მისა სასუმელი იგი ღჳნისაჲ გულისწყრომისა რისხვისა მისისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და ყოველივე ჭალაკი ლტოლვილ იქმნა, და მთანი არა იპოვნეს.
და	მცხ.გამოც	და სეტყუაჲ დიდი მოვიდა ზეცით კაცთა ზედა და გმეს კაცთა სახელი ღმრთისაჲ წყლულებისა მისგან სეტყჳსა მის, რამეთუ დიდ არს წყლულებაჲ მისი ფრიად.
და	მცხ.ფილიპ	და თუ ნაკლულევანებისათჳს რაჲსმე გეტყჳ თქუენ, რამეთუ მე მისწავიეს: რომელთა შინა ვარ, რაჲთა კმა-ვიყო.
და	მცხ.ფილიპ	ვიცი დამდაბლებაჲცა და ვიცი გარდამატებაჲცა; ყოველთა მიმართ და ყოველსა შინა შეზმნილ ვარ: განძღებად და შიმშიდ, აღმატებად და დაკლებად.
და	მცხ.ფილიპ	რამეთუ თესალონიკედცა ერთ-გზის და ორ-გზისცა საჴმრად ჩემდა მომიძღუანეთ.
და	მცხ.ფილიპ	მაქუს მე ყოველი და გარდამრევიეს; და აღსავსე ვარ მოღებითა ეპაფროდიტესგან თქუენ მიერ სულითა სურნელებისაჲთა, მსხუერპლითა მით შეწირულითა სათნოთა ღმრთისაჲთა.
და	მცხ.ფილიპ	ხოლო ღმერთსა და მამასა ჩუენსა დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.
და	მცხ.დან	და მე ვიყავ გულისხმა-მყოფელ. და, აჰა, ვაცი თხათაჲ მოვიდოდა სამხრისაგან პირსა ზედა ქუეყანისა ყოვლისასა, და არა იყო შემხებელ ქუეყანისა. და ვაცსა მას რქაჲ სახილველი საშუალ თუალთა მისთა.
და	მცხ.დან	და მოვიდა ვაცი ვიდრე ვერძისადმე რქათა მქონებელისა, რომელი ვიხილე მდგომარედ წინაშე უბალსა. და მორბიოდა მისსა მიმართ მიმართებითა ძალისა მისისაჲთა.
და	მცხ.დან	და ვაცი თხათაჲ განდიდნა ვიდრე ფრიად და განძლიერებასა შინა მისსა შეიმუსრა რქაჲ მისი დიდი. და აღმოჴდეს ოთხნი რქანი ქუეშე კერძო მისსა ოთხთა მიმართ ქართა ცისათა.
და	მცხ.დან	და ერთისა მათგანისაგან გამოვიდა რქაჲ ერთი ძლიერი და განდიდნა ნამეტნავად სამხრად მიმართ,
და	მცხ.დან	და აღმოსავალად მიმართ და ძალისა მიმართ, და განდიდნა ვიდრე ძალისამდე ცისაჲსა, და დაეცა ქუეყანასა ზედა ძალისაგან და ვარსკულავთაგან, და დათრგუნეს იგი.
და	მცხ.დან	და ვიდრე მთავრისამდე ძალისაჲსა განმტკიცნა და ვიდრემდის მთავარსპათმძღუარმან იჴსნას ტყუეობა, და მისთჳს მსხუერპლი, შეშფოთნა შეცოდებითა, და იქმნა, და წარემართა მას და წმიდაჲ მოოჴრდეს.
და	მცხ.დან	და მოეცა მსხუერპლსა ზედა ცოდვაჲ, და-მე-ვარდა სიმართლე მიწად, და ქმნა და წარემართა.
და	მცხ.დან	და მესმა ერთისა წმიდისა სიტყჳსა მზრახვალისაჲ, და ჰრქუა ერთმან წმიდამან ფილმონსა, მზრახვალსა: ვიდრემდის ხილვაჲ დადგეს და მსხუერპლი უქმქმნილი, და ცოდვა იგი მოოჴრდეს, რომელ მოეცა, და წმიდაჲ და ძალი დაითრგუნოს?
და	მცხ.დან	და ჰრქუა მას: ვიდრე მწუხრამდე და განთიად დღენი ორ ათას და სამასნი, და განწმედს წმიდასა.
და	მცხ.დან	და მოვიდა და დადგა მახლობელად დგომისა ჩემდა. და მოსლვასა ოდენ მისსა დავსულბი და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა. და თქუა ჩემდამო: გულისხუმა-ყავ, ძეო კაცისაო, რამეთუ მერმე ჟამად მიმართ დასასრულისა ხილვაჲ.
და	მცხ.დან	და იყო მხედველობასა შინა ჩემსა მე დანიელისგან ხილვისასა, ვეძიებდ გულისხუმის-ყოფასა, და, აჰა, დადგა წინაშე ჩემსა, ვითარცა ხილვაჲ მამაკაცისა.
და	მცხ.დან	და მესმა ჴმაჲ მამაცისაჲ საშუალ უბალსა. და უწოდა და თქუა: გაბრიელ, გულისხუმა-უყავ იმას ხილვაჲ!
და	მცხ.დან	და ზრახვასა შინა მისსა ჩემ თანა შევსულბი, და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა ქვეყანასა ზედა, და შემახო მე და დამადგინა ფერჴთა ზედა ჩემთა.
და	მცხ.დან	ვერძი, რომელი იხილე მქონებელი რქათაჲ, მეფე არს მიდთა და სპარსთაჲ.
და	მცხ.დან	და ვაცი თხათაჲ - მეფე იონთა, და რქა, რომელი იყო საშუალ თუალთა მისთა, თჳთ იგი არს მეფე პირველი.
და	მცხ.დან	და რამეთუ შეიმუსრა და აღდგეს ოთხნი რქანი ქუეშე კერძო მისსა, ოთხნი მეფენი აღდგენ ნათესავისაგან მისისა და არა ძალისაებრ მისისა.
და	მცხ.დან	და უკანაჲსკნელთა ზე მეფობისა მათისათა განსრულებასა ცოდვათა მათთასა აღდგეს მეფე ურცხჳნოჲ პირითა და გულისხუმის-მყოფელი წინდადებათაჲ,
და	მცხ.დან	და მტკიცე იყოს ძალი მისი და არა ძალითა მისითა, და საკჳრველნი განხრწნნეს, და წარემართოს, და ყოს, და განხრწნნეს ძლიერნი და ერი წმიდაჲ,
და	მცხ.დან	და ხილვაჲ მწუხრისა და ცისკრისაჲ, თქუმული, ჭეშმარიტ არს. და შენ დაჰბეჭდე ხილვაჲ, რამეთუ დღემდე მრავალ არს.
და	მცხ.დან	და მე, დანიილ, დავწევ და დავსუსტენ დღეთა, და აღვდეგ და ვიქმოდე საქმეთა მეფისათა, და საკჳრველ-მიჩნდა ხილვაჲ, და არა იყო გულისხუმის-მყოფელ.
და	მცხ.იობ	დაღათუ ვცოდე, და-ვე-მიცევ მე და უსჯულოებისაგან არა უბრალომყავ მე.
და	მცხ.იეზ	და წინამძღუარსა მას ამისგან და მისგან და ამისგან დასაბამად წმიდათა და დასაპყრობელად ქალაქისა პირისპირ დასაბამებისა წმიდათაჲსა და პირისპირ დასაპყრობელსა ქალაქისასა ზღუადმიმართთა, ზღჳთ კერძო და ზღჳსა მიმართთაგან აღმოსავალთადმი, და სიგრძე ვითარცა ერთი ნაწილთაგანი საზღვართაგან ზღუადმიმართთა, სიგრძე საზღვართა კერძო აღმოსავალთაჲთმიმართთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.თეს1	ეკრძალენით, ნუუკუე ბოროტისა წილ ბოროტი ვისმე მიაგოთ; არმედ მარადის კეთილსა შეუდეგით ურთიერთარს და ყოველთა მიმართ.
და	მცხ.იეზ	და ცხოვარი ერთი ცხოვართა ათთაგან, მოსაღებელი ყოველთაგან ტომობათა ისრაჱლისათა, სამსხუერპლოდ და ყოვლადდასაწუელად და მაცხოვარებად, სალხინებლად თქუენთჳს, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და წინამძღუარისათჳს იყვნენ ყოვლადდასაწუელნი და მსხუერპლნი და გებანი დღესასწაულთა შინა და ახალთთუეთა და შაბათთთა და ყოველთა შინა დღესასწაულთა სახლისა ისრაჱლისათა. და მან ყვნეს ცოდვისა ძლითნი და მსხუერპლი და ყოვლადდასაწუელნი და მაცხოვარებითნი ლხინებად სახლისათჳს ისრაჱლისა.
და	მცხ.იეზ	და მოიღოს მღდელმან სისხლისაგან სალხინებელისაჲსა და მისცეს წყირთლთა ზედა სახლისათა და ოთხთა ზედა ყურეთა ტაძრისათა და საკურთხეველსა ზედა და წყირთლთა ზედა ეზოჲსა შინაგანისათა.
და	მცხ.ეზრ1	და იყო, რაჟამს მესმეს მე სიტყუანი ესე, დავიპე სამოსელი ჩემი, დავიფხურენ თმანი და წვერნი ჩემნი, და ესრეთ დავჯედ მგლოვარედ.
და	მცხ.იეზ	და შჳდთა დღეთა შინა დღესასწაულისათა უყვნეს ყოვლადდასაწუელნი უფალსა - შჳდნი ზუარაკნი და შჳდნი ვერძნი უბიწონი, დღითა დღე შჳდთა შინა დღეთა. და ცოდვისათჳს ვაცი თხათაჲ დღითი დღე
და	მცხ.იეზ	და მეშჳდესა თთუესა, მეათხუთმეტესა დღესა თთჳსასა, დღესასწაულსა შინა ჰყო ამათებრვე შჳდთა დღეთა, ვითარ-იგი ცოდვისა ძლითნი და ვითარ-იგი ყოვლადდასაწუელნი და ვითარ-იგი მანააჲ და ვითარ-იგი ზეთი.
და	მცხ.რიცხ	ესე დასნი მანასესნი აღხილვისაგან მათისა - ერგასისადაორ ათას და შჳდას.
და	მცხ.იეზ	და მომაქცია მე გზისა მიმართ ბჭისა წმიდათაჲსა გარეშისა, რომელი ჰხედავს აღმოსავალთა მიმართ, და იგი იყო დაჴშულ.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო უფალმან: ბჭე ესე დაჴშულ იყოს, არა განეღოს და არცა ერთი ვინ არა განვიდეს მის მიერ, რამეთუ უფალი ღმერთი ისრაილისაჲ შევიდეს მის მიერ, და იყოს დაჴშულ.
და	მცხ.იეზ	წინამძღურისა მით, რამეთუ თჳთ წინამძღუარი დაჯდეს მას შინა ჭამად პურისა წინაშე უფლისა; გზისაგან ელამისა ბჭისა შევიდეს და მისვე გზისაგან გამოვიდეს.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე გზისა მიერ გზისა მიმართ, ჩრდილოდმიმართისა, წინაშე სახლისა; და ვიხილე და აჰა სავსე დიდებითა უფლისაჲთა სახლი უფლისაჲ და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა.
და	მცხ.ნეშტ1	იელიელ მაოინელი, აირაბ და ოსოია, ძენი მისნი, ელნამელნი; და იეთემა მოაბელი; ალიელ, და ობედ და იესიელ მოასათელნი.
და	მცხ.გამოც	და მოვიდა ერთი შჳდთა მათ ანგელოზთაგანი, რომელთა აქუნდა შჳდი იგი ლანკნები, და იტყოდა ჩემ თანა და თქუა: მოვედ და გიჩუენო შენ საშჯელი იგი მეძვისა მის დიდისაჲ, რომელი-იგი ზის წყალთა მათ ზედა მრავალთა,
და	მცხ.გამოც	რომლისა თანა ისიძვეს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა, და დაითრვნეს მკჳდრნი ქუეყანისანი ღჳნისა მისგან სიძვისა მისისა.
და	მცხ.გამოც	და წარმიყვანა მე სულითა უდაბნოს, და ვიხილე დედაკაცი, მჯდომარე მჴეცსა ზედა წითელსა, სავსესა სახელებითა გმობისაჲთა, რომელსა ედგნეს შჳდნი თავნი და ათნი რქანი.
და	მცხ.გამოც	და დედაკაცსა მას ემოსა პორფირი და ძოწეული, შემკული ოქროჲთა და ქვითა პატიოსნითა და მარგალიტითა. და აქუნდა ჴელთა მისთა ბარძიმი ოქროჲსაჲ, სავსე საძაგელებითა და არაწმიდებითა სიძვისა ქუეყანისაჲთა.
და	მცხ.გამოც	და შუბლსა მისსა ზედა სახელი დაწერილი: საიდუმლოჲ, ბაბილონი დიდი დედაჲ მეძავთაჲ და საძაგელებათა ქუეყანისათაჲ.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე დედაკაცი იგი დამთრვალი სისხლითა წმიდათაჲთა და სისხლითა მით მოწამეთა იესუჲსთაჲთა. და დამიკჳრდა, ვიხილე რაჲ იგი, საკჳრველებითა დიდითა.
და	მცხ.გამოც	მჴეცი ეგე, რომელ იხილე, იყო და არა არს, და ეგულების აღმოსლვაჲ უფსკრულით და წარსაწყმედელად წარსლვაჲ. და დაუკჳრდეს მკჳდრთა ქუეყანისათა, რომელთა სახელები არა წერილ არს წიგნსა მას ცხორებისასა დასაბამითგან სოფლისაჲთ, რაჟამს-იგი ჰხედვიდენ, რამეთუ იყო მჴეცი იგი და არა არს, და მოვიდეს.
და	მცხ.გამოც	და მეფენი არიან შჳდნი: ხუთნი იგი დაეცნეს, და ერთი არს, და სხუაჲ იგი არღა მოსრულ არს, და მო-რაჲ-ვიდეს, მცირედ ჯერ-არს მისი ყოფაჲ.
და	მცხ.გამოც	და მჴეცი იგი, რომელი იყო და არა არს, და ესე მერვე არს, და შჳდთაგანი არს და წარსაწყმედელად წარვალს.
და	მცხ.გამოც	და ათნი იგი რქანი, რომელ იხილენ, ათნი მეფენი არიან, რომელთა მეფობაჲ არღა მიუღია, არამედ ჴელმწიფებასა, ვითარცა მეფენი, ერთსა ჟამსა მიიღებენ მჴეცისა მის თანა.
და	მცხ.გამოც	ამათ ერთი ნებაჲ აქუს და ძალსა და ჴელმწიფებასა მათსა მჴეცსა მისცემენ.
და	მცხ.გამოც	ესენი კრავსა მას ებრძოლნენ, და კრავმან სძლოს მათ, რამეთუ უფალი უფლებათაჲ არს და მეუფე მეუფეთაჲ, და მის თანა წოდებულნი იგი და რჩეულნი და მორწმუნენი.
და	მცხ.გამოც	და მრქუა მე: წყალნი იგი, რომელ იხილენ, ერნი არიან და წარმართნი და ენანი.
და	მცხ.გამოც	და ათნი იგი რქანი, რომელ იხილენ, და მჴეცი - მათ მოიძულონ მეძავი იგი, განრყუნილ და შიშუელ ყონ იგი, და ჴორცნი მისნი შეჭამნენ და იგი დაწუან ცეცხლითა.
და	მცხ.გამოც	რამეთუ ღმერთმან მოსცა გულთა მათთა ყოფად ნებისა მისისა და ყოფად ნებისა ერთისა და მიცემად მეფობაჲ მათი მჴეცსა, ვიდრემდის აღესრულნენ სიტყუანი ღმრთისანი.
და	მცხ.გამოც	და დედაკაცი იგი, რომელ იხილე, არს ქალაქი იგი დიდი, რომელსა აქუს მეფობაჲ მეფეთაჲ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.საქმ	მიუგო აღრიპა და ჰრქუა ფესტოსს: მინდა მეცა კაცისა მისგან სმენად. ხოლო მან ჰრქუა მას: ხვალე ისმინო მისი.
და	მცხ.დან	და მივეც პირი ჩემი უფლისა მიმართ ღმრთისა გამოძიებად ლოცვითა და ვედრებითა მარხვათა მიერ და ძაძისა და ნაცრისა.
და	მცხ.დან	ვცოდეთ, ვიუსამართლოეთ, ვიუთნოეთ, და განვსდეგით და მივსდერკით მცნებათაგან შენთა და მსჯავრთაგან შენთა.
და	მცხ.დან	და არა ვისმინეთ მონათა შენთა წინაწარმეტყუელთაჲ, რომელნი იტყოდეს სახელისა მიერ შენისა მეფეთა მიმართ ჩუენთა, და მთავართა მიმართ ჩუენთა, და მამათა ჩუენთა და ყოვლისა მიმართ ერისა ქუეყანისაჲსა.
და	მცხ.დან	შენდა, უფალო, სიმართლე და ჩუენდა სირცხჳლი პირისაჲ, ვითარცა დღესა ამას კაცისა იუდაჲსასა, და დამკჳდრებულთა იერუსალჱმისათა, და ყოვლისა ისრაჱლისა მახლობელთა და შორიელთა, ყოვლისა შორის ქუეყანისა, სადა განსთესენ იგინი, მუნ, შეურაცხებისათჳს მათისა, რომელ იშეურაცხეს შენდამი.
და	მცხ.დან	უფალო, ჩუენდა სირცხჳლი პირსა, და მეფეთა ჩუენთა, და მთავართა ჩუენთა, და მამათა ჩუენთა, რომელთა ვცოდეთ შენდამი.
და	მცხ.დან	უფალსა ღმერთსა ჩუენსა წყალობანი, და შეწყნარებანი და ლხინებანი, რამეთუ განვდეგით.
და	მცხ.დან	და არა ვისმინეთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა სლვად შჯულთა შორის მისთა, რომელნი მოსცნა წინაშე პირსა ჩუენსა ჴელისა მიერ მონათა მისთა წინაწარმეტყუელთაჲსა.
და	მცხ.დან	და ყოველი ისრაილი გარდაჰჴდეს შჯულსა შენსა და მიდრკეს არსმენად ჴმისა შენისა. და მოიწია ჩუენ ზედა წყევაჲ და ფიცი დაწერილი შჯულსა შინა მოსეს, მონისა ღმრთისასა, რამეთუ ვცოდეთ მისსა,
და	მცხ.დან	და დაადგინნა სიტყუანი მისნი, რომელნი თქუნა ჩუენ ზედა და მსაჯულთა ჩუენთა ზედა, რომელნი მშჯიდეს ჩუენ მოწევნად ჩუენ ზედა ძჳრნი დიდნი, ვითარნი არა იქმნეს ქუეშე კერძო ყოვლისა ცისა ქმნილთაებრ იერუსალიმს შინა,
და	მცხ.დან	ვითარ-იგი წერილ არს შჯულსა შინა მოსესსა. ყოველნი ესე ბოროტნი მოიწინეს ჩვენ ზედა და არ ვევედრენით პირსა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა მოქცევად უსამართლოებათაგან ჩუენთა და გულისხუმის-ყოფად ყოვლისა შორის ჭეშმარიტებისა.
და	მცხ.იეზ	და იყვნეს სიწმიდესა შინა ჩემსა მსახურნი, მეკარენი ბჭეთა ზედა სახლისათა, და მსახურნი სახლისათანი, ესენი დაჰკლვიდეს ყოვლადდასაწუელსა და მსხუერპლსა ერისასა, და ესენი დგეს წინაშე მისსა მსახურებად მისსა,
და	მცხ.იეზ	მის წილ, რომელ ჰმსახურებდეს იგინი წინაშე კერპებისა მათისა; და იქმნეს სახლისა ისრაილისა ტანჯვა სიცრუჲს, ამისთჳს აღვიღე ჴელი ჩემი მათ ზედა, - იტყჳს ადონაი უფალი, - და მიიღონ უსჯულოება მათი;
და	მცხ.იეზ	და არ მომეახლებიან ჩემდამო მღდელობად ჩემდა, არცა შეეხნენ ყოველთა წმიდათა ძეთა ისრაილისათასა, არცა ყოველთა წმიდათა წმიდათა ჩემთასა, და მიიღონ შეურაცხება თავთა მათთაჲ და საძაგელებანი თავთა მათთანი ცთომასა შინა, რომელსა სცთეს.
და	მცხ.იეზ	ხოლო მღდელნი ლევიტელნი, ძენი სადუკისნი, რომელთა დაიცვნეს საცავნი წმიდათა ჩემთანი, ოდეს შესცთეს ძენი ისრაილისანი ჩემგან, იგინი მომეახლნენ ჩემდამო მსახურებად ჩემდა და დადგენ წინაშე პირსა ჩემსა შეწირვად ჩემდა მსხუერპლისა, ცმელსა და სისხლსა, იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.ებრ	და მოჰმედგრდეთ ნუგეშინის-ცემისაგან, რომელი ვითარცა შვილთა გეტყჳს თქუენ: შვილო ჩემო, ნუ სულ-მოკლე იქმნები სწავლასა უფლისასა, ნუცაღა დაჰჴსნდები მის მიერ მხილებასა.
და	მცხ.იეზ	კიდარნი სელისანი აქუნდენყე თავთა ზედა მათთა და წჳვისგარემონი სელისანი აქუნდენ წელთა ზედა მათთა და არ მოირტყმიდენ მჭირსიედ.
და	მცხ.იეზ	და გა-რაჲ-ვიდოდიან იგინი გარეშედ ეზოდ ერისა მიმართ, განიძარცუვიდენ შესამოსელთა მათთა, რომელთა მიერ ჰმსახურებენ მათ, და დასხმიდენ მათ საყდრებისა შორის წმიდათაჲსა და შეიმოსდენ სამოსელთა სხუათა. და არა წმიდა-ვყო ერი შესამოსელთა მათთა მიერ.
და	მცხ.რიცხ	და ესმეს ქმარსა მას მისსა და დაუდუმნეს მას და თავს-იდვას მისი, დაემტკიცნენ ყოველნივე აღთქმანი იგი მისნი და ყოველნივე დროებანი იგი მისნი, რომელ დრო-ყო თავსა თჳსისათჳს და დადგენ იგინი მის ზედა.
და	მცხ.იეზ	და სასჯელსა შინა სისხლისასა ესენი დადგენ განსჯად; სამართალთა ჩემთა განამართლებდენ და საშჯელთა ჩემთა შჯიდენ და შჯულთა ჩემთა და ბრძანებათა ჩემთა, ყოველთა შინა დღესასწაულთა ჩემთა დაიცვიდენ და შაბათთა ჩემთა წმიდა-ჰყოფდენ.
და	მცხ.ბარ	და რამეთუ ოდეს დავარდეს სახლსა ღმერთთა ძელისათასა, ანუ მოვეცხლულთა, ანუ მოოქროვილთასა ცეცხლი, მღდელნი უკუე მათნი ივლტიან და განერებიან, ხოლო იგინი, ვითარცა მოსელნი, საშუალ დაიწჳან.
და	მცხ.მსაჯ	რამეთუ ჴელსა თქუენსა მოსცნა უფალმან მთავარნი იგი მადიამისანი: ორებ და ზებ. და რაჲ შევსძინე მე ყოფად, ვითარ-ესე თქუენ? მაშინ დააცხრვნა გულნი მათნი სიტყჳთა ამით მისითა.
და	მცხ.გამოც	შემდგომად ამისა ვიხილე სხუაჲ ანგელოზი, გარდამომავალი ზეცით, რომელსა აქუნდა ჴელმწიფებაჲ დიდი. და ქუეყანაჲ განათლდა დიდებისაგან მისისა.
და	მცხ.გამოც	და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა, ვითარმედ: დაეცა ბაბილონი დიდი, და იქმნა სამკჳდრებელ ეშმაკთა, და საყოფელ ყოვლისავე სულისა არაწმიდისა, და საყოფელ ყოვლისა მფრინველისა არაწმიდისა და მოძულებულისა,
და	მცხ.გამოც	რამეთუ ღჳნისა მისგან გულის-წყრომისა სიძვისა მისისა სუეს ყოველთა წარმართთა; და მეფეთა ქუეყანისათა მის თანა ისიძვეს, და ვაჭარნი ქუეყანისანი ძალისაგან სიბორგილისა მისისა განმდიდრდეს.
და	მცხ.გამოც	და მესმა სხუაჲ ჴმაჲ ზეცით, რომელი იტყოდა: გამოვედით მისგან, ერო ჩემო, რაჲთა არა ეზიარნეთ ცოდვათა მისთა, და წყლულებათა მისთაგან არა მიიღოთ.
და	მცხ.გამოც	რამეთუ მისწუდეს ცოდვანი მისნი ცადმდე, და მოიჴსენნა ღმერთმან უსჯულოებანი მისნი.
და	მცხ.გამოც	მიაგეთ მას, ვითარცა-იგი მან მოგაგო, და შეკეცეთ ორკეცი იგი, ვითარცა მან ქმნა, და საქმეთა მისთაებრ ბარძიმსა შინა მისსა, რომელ გიწდია, უწდიეთ მას ორკეცი.
და	მცხ.გამოც	ვითარ-იგი ადიდა თავი თჳსი და განცოფნა, ესეზომად მიეცა მას ტანჯვაჲ და ტკივილი, რამეთუ გულსა თჳსსა იტყჳს, ვითარმედ: ვზი დედუფლად და ქურივ არა ვარ, და გლოვაჲ არა ვიხილო.
და	მცხ.გამოც	ამისთჳს ერთსა დღესა მოვიდენ წყლულებანი მისნი, სიკუდილი, გლოვაჲ და სიყმილი, და ცეცხლითა დაიწუას, რამეთუ ძლიერ არს უფალი ღმერთი, რომელმან განიკითხა იგი.
და	მცხ.გამოც	და ტიროდიან და გოდებდენ მის ზედა მეფენი ქუეყანისანი, რომელთა მის თანა ისიძვეს და განჴურდეს, რაჟამს ჰხედვიდენ კუამლსა მას ჴურვებისა მისისასა.
და	მცხ.გამოც	და ვაჭარნი ქუეყანისანი ტიროდიან და იგლოვდენ მის ზედა, რამეთუ ტჳრთსა მათსა არღარავინ იყიდდეს.
და	მცხ.გამოც	არღარა იყოს ტჳრთები ოქროჲსა და ვეცხლისაჲ და ქვისა პატიოსნისა და მარგალიტისაჲ და ბისონისა და პორფირისა და მეწამულისა და ძოწეულისაჲ და ყოველივე შეშაჲ სულნელი და ყოველივე ჭურჭელი პილოჲს-ძულისაჲ, და ყოველივე ჭურჭელი შეშისა პატიოსნისაჲ და რვალისა და რკინისა და მარმარილოჲსა
და	მცხ.გამოც	და კილამონისა და საკუმეველნი და მიჰრონი და გუნდრუკი და ზეთი და სიმინდი და იფქლი და ცხოვარი და ზროხაჲ და ცხენნი და ეტლნი და ჴორცნი და სულნი კაცთანი.
და	მცხ.გამოც	და ხილი გულის-თქუმისაჲ სულისა შენისაჲ წარვიდა შენგან და ყოველი პოხილი და ბრწყინვალე წარჴდა შენგან, და ვერღარა ჰპოვნე ესე ყოველნი.
და	მცხ.გამოც	ვაჭარნი ამის ყოვლისანი, რომელნი განმდიდრდეს მისგან, შორს დადგენ შიშისათჳს ტანჯვისა მისისა და ტიროდიან და იგლოვდენ
და	მცხ.გამოც	და იტყოდიან: ვაჲ ქალაქი იგი დიდი, შემოსილი ბისონითა და პორფირითა და ძოწეულითა და შემკული ოქროჲთა, და ქვითა პატიოსნითა და მარგალიტითა!
და	მცხ.გამოც	რამეთუ ერთსა ჟამსა განირყუნა ესოდენი იგი სიმდიდრე. და ყოველივე წყალთა ზედა მავალი და მენავენი, და რომელნიცა შურებიან ზღუასა ზედა, შორით დგეს.
და	მცხ.გამოც	და ხედვიდეს კუამლსა მას ჴურვებისა მისისასა და იტყოდეს: ვინ არს მსგავს ქალაქსა მას დიდსა?!
და	მცხ.გამოც	და დაისხეს მიწაჲ თავთა ზედა მათთა და ღაღადებდეს ტირილით და გლოვით და იტყოდეს: ვაჲ, ვაჲ ქალაქი იგი დიდი, რომელსა შინა განმდიდრდეს ყოველნი, რომელთა აქუნდა ნავები ზღუასა შინა პატიოსნებისაგან მისისა! რამეთუ ერთსა ჟამსა აღოჴრდა.
და	მცხ.გამოც	იხარებდი მის ზედა, ცაო და წმიდანო მოციქულნო და წინაჲსწარმეტყუელნო, რამეთუ საჯა ღმერთმან სასჯელი თქუენი მისგან.
და	მცხ.გამოც	და აღიღო ერთმან ანგელოზმან ძლიერმან ქვაჲ, ვითარცა წისქჳლი დიდი, და შთააგდო იგი ზღუასა და თქუა: ესრეთ შთავარდეს ბაბილონ, ქალაქი იგი დიდი, და არღარა იპოოს.
და	მცხ.გამოც	და ჴმაჲ მეათძალეთაჲ და მეწინწილეთაჲ, და მესტჳრეთაჲ, და მესაყჳრეთაჲ არღარა ისმეს შორის შენსა, და ყოველი ჴელოვანი ყოვლისა ჴელოვნებისაჲ არღარა იპოოს შენ შორის, და ჴმაჲ წისქჳლისაჲ არღარა ისმეს შენ შორის.
და	მცხ.გამოც	და ნათელი სანთლისაჲ არღარა იხილვოს შენ შორის, და ჴმაჲ სიძისა და სძლისაჲ არღარა ისმეს შენ შორის, რამეთუ ვაჭარნი შენნი იყვნეს მთავარნი ქუეყანისანი, რამეთუ მწამლველობითა შენითა სცთეს ყოველნი წარმართნი.
და	მცხ.გამოც	და შენ შორის სისხლნი წინაწარმეტყუელთანი და წმიდათანი იპოვნეს და ყოველთა მოკლულთაჲ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ჩუენ ყოველნი ქუეყანად დავცჳვენით, მესმა ჴმაჲ, რომელმან მრქუა მე ებრაელებრითა სიტყჳთა: საულ, საულ, რაჲსა მდევნი მე? ფიცხელ არს შენდა წიხნვაჲ დეზისაჲ.
და	მცხ.საქმ	და მე ვარქუ: შენ ვინ ხარ, უფალო? ხოლო მან მრქუა მე: მე ვარ იესუ, რომელსა შენ მდევნი.
და	მცხ.საქმ	და შემდგომად არა მრავლისა ჟამისა იწყო ქროლად მის თანა ქარმან მან ბორბალმან, რომელსა ჰრქჳან ვრცელ ღელვა.
და	მცხ.საქმ	და ვითარცა ძლით წარმოვირჩიეთ იგი, მოვედით ადგილსა რასმე, რომელსა ერქუა ტბები კეთილი, რომელსა ეახლა ქალაქი ლასიაჲ.
და	მცხ.საქმ	და ვითარ დიდსა ზამთარსა შინა ვიყვენით, ხვალისაგან გარდასდებდეს ტჳრთსა.
და	მცხ.საქმ	და მესამესა დღესა ჭურჭელი ნავისაჲ თჳსითა ჴელითა გარდააბნიეს.
და	მცხ.იეზ	და ხილვაჲ, რომელი ვიხილე, ხილვისაებრ, რომელ ვიხილე, ოდეს შევიდოდე ცხებად ქალაქისა, და ხილვაჲ ეტლისაჲ, რომელ ვიხილე, ხილვისაებრ, რომელ ვიხილე მდინარესა ზედა ქობარისსა, და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა.
და	მცხ.იეზ	და აღმიღო მე სულმან და შემიყვანა მე ეზოდ უშინაგანესად; და, აჰა, სავსე დიდებითა უფლისაჲთა სახლი იგი. და დავდეგ
და	მცხ.იეზ	და დადგომასა შინა მათსა წინაშე კართა ჩემთა, წინაკართა თანა მათთა, და ზღურბლნი ჩემნი მახლობელნი ზღურბლთა მათთანი; და მისცეს კედელი ჩემი, ვითარცა თანაქონებული ჩემდა მათი, და შეაგინეს სახელი ჩემი წმიდაჲ უსჯულოებათა მიერ მათთა, რომელთა ჰყოფდეს. და განვმუსრენ იგინი გულისწყრომითა ჩემითა და კლვითა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: უკუეთუ მიხილე მე, ძეო კაცისაო, ადგილი საყდრისა ჩემისაჲ და ადგილი კუალისა ფერჴთა ჩემთაჲსა, რომელთა შინა დაიმკჳდროს მუნ სახელმან ჩემმან შორის სახლსა ისრაჱლისასა უკუნისამდე? და არ შეაგინონ არღა მერმე სახლმან ისრაჱლისამან სახელი ჩემი წმიდაჲ, მან და წინამძღუართა მისთა, სიძვათა მიერ მათთა და მკლველობათა მიერ წინამძღუართა მათთა, შორის მათსა მომკუდართაჲთა,
და	მცხ.იეზ	და აწ განიშორნენ სიძვაჲ მათი და მკლველობანი მთავართა მათთანი ჩემგან. და დავიმკჳდრო შორის მათსა უკუნისამდე.
და	მცხ.საქმ	და შემდგომად სამისა თჳსა შევედით ნავსა, რომელსა დაეზამთრა მას ჭალაკსა ალექსანდრიაჲსასა, სახელით დიოსკორესსა.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, უჩუენე სახლსა ისრაჱლისასა სახლი, და დასცხრენ ცოდვათაგან მათსა და უჩვენე მათ სახე მისი და განწესება მისი,
და	მცხ.საქმ	და ვითარ-იგი სიტყუას-უგებდეს ჰურიანი, ვიიძულე ღაღადის-გდებაჲ კეისრისაჲ, არა თუ ვითარმცა შესმენაჲ რაჲმე მედვა ნათესავისა ჩემისაჲ.
და	მცხ.საქმ	ქადაგებდა სასუფეველსა ღმრთისასა და ასწავებდა უფლისა იესუ ქრისტჱსთჳს ყოვლითა განცხადებულებითა დაუბრკოლებელად.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას ისრაჱლ: ვინათგან ეგრე არს, ესე ყავთ: მიიღეთ ნაყოფისაგან ამის ქუეყანისა ჭურჭელთა შინა თქუენთა და შთაართუთ ძღუენი კაცსა მის ღმრთისასა: რეტინე და თაფლი და საკუმეველი და შტახსი და ბელეკონი და ნიგოზი.
და	მცხ.ტიმ2	ხოლო სიცოფისათა მათ და უსწავლელთა ძიებათაგან იჯმენ, უწყი, რამეთუ შვნიან ლალვანი.
და	მცხ.იეზ	ნუ ვითარ ჰრცხუენეს? და მიიღონ მათ ტანჯვაჲ მათი ყოველთათჳს, რომელნი ქმნნეს; და გამოსწერო სახლი და განმზადებულებაჲ მისი, და გამოსავალნი მისნი, და შესავალნი მისნი, და ყოველი გუამოვნებაჲ მისი, და ყოველნი ბრძანებანი მისნი, და ყოველნი შჯულვილნი მისნი, და ყოველნი შჯულნი მისნი აცნობნე მათ; და გამოსწერნე წინაშე მათსა, და დაიცვნენ ყოველნი სამართალნი ჩემნი და ყოველნი ბრძანებანი ჩემნი, და ჰყოფდენ მათ.
და	მცხ.იეზ	და ესე საზომნი საკურთხეველისანი წყრთისა შორის წყრთისაჲ და წყრთისა და გოჯეულისაჲ წიაღეული სიღრმე წყრთასა ზედა და წყრთაჲ სივრცე, და ძგიდებ ბაგესა თანა მისსა მრგულივ მტკავლეული; და ესე სიმაღლე საკურთხევლისა,
და	მცხ.იეზ	სიღრმისაგან დასაწყისისა წიაღისა მისისა, სალხინებელისა მიმართ დიდისა ამის ქუეშე კერძო, წყრთათა ორთაჲ და სივრცე წყრთისაჲ და სალხინებელისაგან მცირისა სალხინებელისა მიმართ დიდისა წყრთანი ოთხნი და სივრცე წყრთისაჲ.
და	მცხ.მათე	და შე-რაჲ-ვიდა იგი კაპერნაუმდ, მოუჴდა მას ასისთავი, ევედრებოდა მას
და	მცხ.იეზ	და სალხინებელისა წყრთათა ათორმეტთაჲ სიგრძე წყრთათა ზედა ათოთხმეტთა სივრცით ოთხთავე კერძოთა მისთა; და ძგიდე მისი და მოგარვებული მისი გარემო კერძოჲ წყრთისაჲ და მრგულივ მისა წყრთა გარეშემო და კიბეებნი მისნი, მხედველნი აღმოსავალთა მიმართ.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაილისა: ესე არიან ბრძანებანი საკურთხეველისანი დღესა შინა ქმნისა მისისასა აღხუმად მის ზედა ყოვლადდასაწველნი და დათხევად მის ზედა სისხლი.
და	მცხ.სჯლ	არამედ მასვე დღესა მისცე მას სასყიდელი იგი მისი, ნუ დააღამებ მას მას ზედა, რამეთუ უპოვარ არს იგი და იგი არს სასო მისა, ნუუკუე ღაღადბდეს შენთჳს უფლისა მიმართ და შეგერაცხოს იგი ცოდვად.
და	მცხ.იგავ	ვინ აღჴდა ცად და გარდამოჴდა? ვინ შეკრიბნა ქარნი უბეთა თჳსთა, ანუ ვინ შეიკრძალნა წყალნი სამოსელსა თჳსსა? ვინ დაიპყრნა კიდენი ქუეყანისანი? რა არს სახელი მისი, ანუ რა არს სახელი ძისა მისისა, რათა უწყოდი?
და	მცხ.იეზ	და მოიღონ სისხლისაგან მისისა და ზედადასცხონ ოთხთავე რქათა საკურთხეველისათა და ოთხთა ყურეთა ზედა სალხინებელისათა და ხარისხსა ზედა გარემო, და გარემოასხურონ მას და ალხინონ მას.
და	მცხ.იეზ	შჳდთა დღეთა, და ულხინებდენ საკურთხეველსა, და განსწმედდენ მას, და აღივსებდენ ჴელთა მათთა
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ მცირედ დაშთეს წელთა მათგანნი, წელიწადადმდე მიტევებისა შეერაცხოს მას წელიწადი იგი და მისცეს მას საჴსარი მისი.
და	მცხ.თეს2	პავლე და სილოანე და ტიმოთე ეკლესიასა თესალონიკელთასა ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა:
და	მცხ.თეს2	მადლი თქუენდა და მშჳდობაჲ ღმრთისა მიერ მამისა ჩუენისა და უფლისა იესუ ქრისტესა.
და	მცხ.თეს2	მადლობაჲ გჳღირს ღმრთისა მარადის თქუენთჳს, ძმანო, ვითარცა-იგი ღირს არს, რამეთუ უმეტესად აღორძნდების სარწმუნოებაჲ ეგე თქუენი და განმრავლდების სიყუარული კაცად-კაცადისა თქუენისაჲ ურთიერთარს,
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე ეზოდ გარეშედ აღმოსავალით კერძოდ, პირისპირ ბჭისა ჩრდილოდმიმართისა, და შემიყვანა მე და, აჰა, საყდარნი ხუთნი, მახლობელნი ნეშტისანი და მახლობელნი განმაზღვრებელისანი ჩრდილოჲთ კერძო პირისპირ.
და	მცხ.თეს2	ვიდრეღა ჩუენ თჳთ თქუენთჳს ვიქადეთ ეკლესიათა შინა ღმრთისათა მოთმინებისა მის თქუენისათჳს და სარწმუნოებისა ყოველთა მათ შინა დევნულებათა თქუენთა და ჭირთა, რომელთა თავს-იდებთ
და	მცხ.თეს2	და თქუენ, ჭირვეულთა, ლხინი ჩუენ თანა გამოჩინებასა მას უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა ზეცით ანგელოზთა თანა ძლიერებისა მისისათა,
და	მცხ.თეს2	ცეცხლითა ალისაჲთა მიგებად შურის-გებისა, რომელთა-იგი არა იციან ღმერთი და რომელნი-იგი არა დაემორჩილებიან სახარებასა მას უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა,
და	მცხ.თეს2	რომელთა-იგი საშჯელი მიეჴადოს, მომსრველი საუკუნოჲ, პირისაგან უფლისა და დიდებისაგან ძლიერებისა მისისა,
და	მცხ.თეს2	რაჟამს მოვიდეს დიდებად შორის წმიდათა მისთა და საკჳრველებად ყოველთა შორის მორწმუნეთა მისთა, რამეთუ სარწმუნო იქმნა წამებაჲ ჩუენი თქუენდა მიმართ მას დღესა შინა,
და	მცხ.თეს2	რომლისათჳს ვილოცავთ მარადის თქუენთჳს, რაჲთა ღირს გყვნეს თქუენ ღმერთმან ჩინებისა მის და აღგავსნეს ყოვლითა სათნოებითა სახიერებისაჲთა, საქმითა სარწმუნოებისაჲთა და ძალითა,
და	მცხ.თეს2	რაჲთა იდიდოს სახელი უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი თქუენ შორის, და თქუენ მის მიერ, მადლითა მით ღმრთისა ჩუენისაჲთა და უფლისა იესუ ქრისტესითა.
და	მცხ.თეს2	ხოლო გეტყჳთ თქუენ, ძმანო, მოსლვისა მისთჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა და ჩუენისა შეკრებისათჳს მისა მიმართ,
და	მცხ.თეს2	მჴდომი იგი და განლაღებული ყოველთა ზედა, რომელნი სახელ-დებულ არიან ღმრთად გინა სამსახურებელად, ვითარმედ და-ცა-ჯდეს იგი ტაძარსა მას ღმრთისასა და გამოაჩინებდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა ღმერთი.
და	მცხ.თეს2	და აწ, რომელი-იგი დაგისწავიეს, იცით გამოჩინებადი იგი თჳსსა მას ჟამსა.
და	მცხ.თეს2	და მაშინ გამოჩნდეს უშჯულოჲ იგი, რომელი-იგი უფალმან აღჴოცოს სულითა პირისა მისისაჲთა და განაქარვოს იგი გამოჩინებითა მით მოსლვისა მისისაჲთა,
და	მცხ.თეს2	რომლისა-იგი მოსლვაჲ არს შეწევნითა ეშმაკისაჲთა, ყოვლითავე ძალითა და ნიშებითა და სასწაულებითა ტყუილისაჲთა
და	მცხ.თეს2	და ყოვლითავე საცთურითა სიცრუისაჲთა და წარწყმედულთა მათ შორის, რამეთუ ვინაჲთგან სიყუარული იგი ჭეშმარიტებისაჲ არა შეიწყნარეს, რაჲთამცა ცხონდეს იგინი,
და	მცხ.თეს2	ამიერითგან, ძმანო, მტკიცედ დეგით და შეიკრძალეთ მოძღურებაჲ ესე, რომელიცა გისწავიეს გინა სიტყჳთა, გინა წიგნითა ჩუენითა.
და	მცხ.თეს2	ხოლო თავადმან უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან და ღმერთმან და მამამან ჩუენმან, რომელმან შემიყუარნა ჩუენ და მოგუცა ნუგეშინის-ცემაჲ საუკუნოჲ და სასოებაჲ კეთილი მადლითა მით,
და	მცხ.თეს2	ნუგეშინის-ეცინ გულთა თქუენთა და განგამტკიცენინ თქუენ ყოვლითა სიტყჳთა და საქმითა კეთილითა.
და	მცხ.თეს2	ამიერითგან, ძმანო, ილოცევდით ჩუენთჳს, რაჲთა სიტყუაჲ ღმრთისაჲ რბიოდეს და იდიდებოდის, ვითარცა-იგი თქუენდა მიმართ,
და	მცხ.თეს2	და რაჲთა განვერნეთ უწესოთა და უკეთურთა კაცთაგან, რამეთუ არა ყოველთაჲ არს სარწმუნოებაჲ.
და	მცხ.თეს2	გამცნებ თქუენ, ძმანო, სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა განშორებად თქუენდა ყოვლისავე მისგან ძმისა, რომელი უწესოდ ვიდოდის, და არა მოძღურებისა მისებრ, რომელი ისწავა ჩუენგან.
და	მცხ.თეს2	და არცაღა ცუდად პური ვისგანმე ვჭამეთ, არამედ შრომითა და რუდუნებითა ღამე და დღე ვიქმოდეთ, რაჲთა არავის თქუენგანსა დაუმძიმოთ,
და	მცხ.გამოც	შემდგომად ამისა მესმა, ვითარცა ჴმაჲ დიდი ერისა მრავლისაჲ ცათა შინა, რომელნი იტყოდეს: ალელუჲაჲ, მაცხოვარებაჲ და ძალი და დიდებაჲ ღმრთისა ჩუენისაჲ!
და	მცხ.გამოც	რამეთუ ჭეშმარიტებით და სიმართლით არიან საშჯელნი მისნი, რამეთუ საჯა მეძავი იგი დიდი, რომელმან განხრწნა ქუეყანაჲ სიძვითა თჳსითა, და გამოიძია სისხლი მონათა თჳსთაჲ ჴელისაგან მისისა.
და	მცხ.გამოც	და მეორედ თქუეს: ალელუჲაჲ. და კუამლი მისი აღვალს უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.გამოც	და დავარდეს ოც და ოთხნი იგი მღდელნი და ოთხნი ცხოველნი და თაყუანის-სცეს ღმერთსა, მჯდომარესა საყდართა ზედა, და თქუეს: ამინ! ალელუჲა!
და	მცხ.გამოც	და ჴმაჲ გამოვიდა საყდრით, რომელი იტყოდა: აქებდით ღმერთსა ჩუენსა ყოველნი მონანი მისნი და მოშიშნი მისნი - მცირენი და დიდნი.
და	მცხ.გამოც	და მესმა ვითარცა ჴმაჲ ერისა მრავლისაჲ, და ვითარცა ჴმაჲ წყალთა მრავალთაჲ, და ვითარცა ჴმაჲ ქუხილთა ძლიერთაჲ, რომელნი იტყოდეს: ალელუჲა! რამეთუ სუფევს უფალი ღმერთი ჩუენი, ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.გამოც	ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ და მივსცეთ მას დიდებაჲ, რამეთუ მოვიდა ქორწილი კრავისაჲ, და ცოლმან მისმან განმზადა თავი თჳსი,
და	მცხ.გამოც	და მიეცა მას, რაჲთა შეიმოსოს ძოწეული წმიდაჲ და ბრწყინვალე. რამეთუ ძოწეული სიმართლენი წმიდათანი არიან.
და	მცხ.გამოც	და მრქუა მე: დაწერე, ვითარმედ: ნეტარ არიან წოდებულნი სერობასა მას კრავისასა, და მრქუა მე: ესე სიტყუანი ჭეშმარიტნი ღმრთისანი არიან.
და	მცხ.გამოც	და დავვარდი წინაშე ფერჴთა მისთა თაყუანის-ცემად მისა, და მრქუა მე: იხილე ნუ, შენ თანა მონაჲ ვარ მე და ძმათა შენთა, რომელთა აქუს წამებაჲ იესუჲსი; ღმერთსა თაყუანის-ეც, რამეთუ წამებაჲ იესუჲსი არს სული იგი წინაწარმეტყუელებისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილენ ცანი განხუმულნი. და აჰა ცხენი სპეტაკი, და მჯდომარესა მას ზედა ეწოდებოდა სარწმუნოჲ და ჭეშმარიტი, და სიმართლით შჯის და იბრძვის.
და	მცხ.გამოც	და თუალნი მისნი იყვნეს ვითარცა ალი ცეცხლისაჲ, და თავსა ზედა მისსა გჳრგჳნნი მრავალნი, რომელთა ზედა წერილ იყო სახელები, და სახელი წერილი, რომელი არავინ უწყის, გარნა მან თავადმან.
და	მცხ.გამოც	და ემოსა სამოსელი შეღებული სისხლითა, და წოდებულ არს სახელი მისი: სიტყუაჲ ღმრთისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და მჴედრობანი ცათანი შეუდგეს მას, მსხდომარენი ცხენთა ზედა სპეტაკთა, შემოსილნი ბისონითა სპეტაკითა და ბრწყინვალითა.
და	მცხ.გამოც	და პირისაგან მისისა გამოვიდოდა მახჳლი ორპირი აღლესული, რაჲთა მით მოსრნეს წარმართნი, და იგი ჰმწყსიდეს მათ კუერთხითა რკინისაჲთა. და იგი დასწნეხს საწნეხელსა მას ღჳნისა მის გულის-წყრომისა და რისხვისა ღმრთისა, ყოვლისა მპყრობელისასა.
და	მცხ.გამოც	და არს წერილ სამოსელსა მისსა ზედა და თეძოსა მისსა სახელი, ვითარმედ: მეუფე მეუფეთაჲ და უფალი უფლებათაჲ.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე ანგელოზი, მდგომარე მზესა ზედა, და ეტყოდა ყოველთა მფრინველთა, მფრინვალეთა ცათა შინა: მოვედით და შემოკერბით სერსა მას დიდისა ღმრთისასა,
და	მცხ.გამოც	რაჲთა შჭამნეთ ჴორცნი მეფეთანი და ჴორცნი ათასის-თავთანი, და ჴორცნი ძლიერთანი, და ჴორცნი ცხენთანი და მათ ზედა მსხდომარეთანი, და ჴორცნი ყოველთა აზნაურთა და მონათა, და მცირეთა და დიდთანი.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე მჴეცი იგი და მეფენი ქუეყანისანი და მჴედრობანი მათნი, შეკრებულნი ბრძოლის-ყოფად მჯდომარისა მის ცხენსა ზედა და მჴედრობისა მისისა მიმართ.
და	მცხ.გამოც	და შეპყრობილ იქმნა მჴეცი იგი და მის თანა ცრუწინაწარმეტყუელი იგი, რომელმან ქმნნა წინაშე მისსა სასწაულნი, რომლითა აცთუნნა იგინი, რომელთა მიიღეს ბეჭედი იგი მჴეცისაჲ და თაყუანის-სცეს ხატსა მისსა. და ცოცხლივ შთავარდეს ორნივე იგი ტბასა მას ცეცხლისასა, რომელი-იგი იწუების წუმწუბითა.
და	მცხ.გამოც	და სხუანი იგი მოისრნეს მახჳლითა ცხენსა მას ზედა მჯდომარისაჲთა, რომელი გამოვიდოდა პირით მისით, და ყოველნი მფრინველნი განძღეს ჴორცითა მათითა.
და	მცხ.იაკ	იაკობ, ღმრთისა და უფლისა იესუ ქრისტეს მონაჲ, ათორმეტთა ნათესავთა, – გიხაროდენ!
და	მცხ.თეს2	და რამეთუ რაჟამს-იგი ვიყავ თქუენ თანა, ამასვე გამცნებდი თქუენ, ვითარმედ: უკუეთუ ვისმე არა უნებს საქმის, ნუცა ჭამნ.
და	მცხ.იაკ	მეძავნო და მემრუშენო, არა უწყითა, რამეთუ სიყუარული სოფლისაჲ ამის მტერობა არს ღმრთისაჲ? აწ უკუე რომელსა უნდეს მეგობარ ყოფად ამის სოფლისა, მტერად ღმერთსა აღუდგების.
და	მცხ.თეს2	ესევითართა უკუე მათ ვამცნებთ და ვჰლოცავთ უფლისა ჩუენისა მიერ იესუ ქრისტესა, რაჲთა მყუდროებით შურებოდინ და თჳსსა პურსა ჭამდენ.
და	მცხ.თეს2	და უკუეთუ ვინმე არა ერჩის სიტყუასა ჩუენსა წიგნითა ამით, იგი შეისწავეთ და ნუ თანააღერევით მას, რაჲთა შეიკდიმოს.
და	მცხ.თეს2	და ნუ ვითარცა მტერსა შეჰრაცხთ მას, არამედ ასწავებდით ვითარცა ძმასა.
და	მცხ.დან	და იღჳძა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სიბოროტესა ზედა ჩუენსა და მოაწია ესე ჩუენ ზედა, რამეთუ მართალ არს უფალი ჩუენი ყოველსა ზედა ქმნასა მისსა, რომელი მიქმნა მით, რამეთუ არ შევისმინეთ ჴმისა მისისაჲ.
და	მცხ.დან	და აწ, უფალო ღმერთო ჩუენო, რომელმან გამოიყვანე ერი შენი ქუეყანისაგან ეგჳპტისაჲსა ჴელითა მტკიცითა და ჰყავ თავისა შენისა სახელი, ვითარცა დღესა ამას ვცოდეთ, ვიუსჯულოეთ.
და	მცხ.დან	უფალო, ყოვლისა მიმართ წყალობისა შენისა გარემიიქეცინ გულისწყრომაჲ შენი ქალაქისაგან შენისა იერუსალიმისა, მთისა წმიდისა შენისა, რამეთუ ვცოდეთ უსამართლოებათა მიერ ჩუენთა და მამათა ჩუენთასა. იერუსალიმი და ერი შენი საყუედრელად შეიქმნა ყოველთა შორის გარემოჲსთა ჩუენთა.
და	მცხ.დან	და აწ შეისმინე, უფალო ღმერთო ჩუენო, ლოცვისა მონისა შენისა და ვედრებისა მისისა და ზედგამოაჩინე პირი შენი სიწმიდესა შენსა ზედა, რომელ მოოჴრებულ არს შენთჳს, უფალო!
და	მცხ.დან	მოყავ, ღმერთო, ყური შენი და ისმინე, განახუენ თუალნი შენნი და იხილე უჩინოქმნულებაჲ ჩუენი, და სახელი შენი და ქალაქისა შენისაჲ, რომელსა ზედა წოდებულ არს სახელი შენი მას ზედა, რამეთუ რა სიმართლეთა ზედა ჩუენთა მივაგდებთ ჩუენ შეწყნარებასა ჩუენსა წინაშე შენსა, არამედ წყალობათა შენთა ზედა მრავალთა.
და	მცხ.დან	უფალო, შეისმინე, უფალო, ლხინება-ყავ! უფალო, მოიხილე, უფალო, ყავ, და ნუ ჰყოვნი შენთჳს, ღმერთო ჩემო, რამეთუ სახელი შენი ზედწოდებულ არს ქალაქსა ზედა შენსა და ერსა შენსა ზედა.
და	მცხ.დან	და მერმე მზრახვალობასაღა ჩემსა და მლოცველობასა და აღმსაარებელობასა ცოდვათა ჩემთა, და ცოდვათა ერისა ჩემისა ისრაჱლისათა და დაგდებასა შეწყალებისა ჩემისასა წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩემისა.
და	მცხ.დან	მთისათჳს წმიდისა ღმრთისა ჩემისაჲსა და მერმე მზრახვალობასაღა ლოცვასა შინა. და, აჰა, მამაკაცი გაბრიელ, რომელი ვნახე ხილვასა შინა ჩემსა დაწყებისა შორის მომფრინვალე და შემახო მე, ვითარ ჟამსა მსხუერპლისა სამწუხროჲსასა.
და	მცხ.დან	და გულისხუმა-მიყო მე და სიტყუა-ყო ჩემ თანა და თქუა: დანიელო, აწ გამოვედ დაზავებად შენდა გულისხუმის-ყოფისა.
და	მცხ.დან	სამეოცდაათნი შჳდეულნი შემოკლებულნი ერსა შენსა ზედა და ქალაქსა ზედა წმიდასა, ვიდრე დაძუელებამდე შეცოდებისა, და დასრულებად ცოდვისა, და დაბეჭდვად ცოდვათა და აღჴოცად უსჯულოებათა, და ლხინებად უსამართლოებათა, და აღმოყვანებად სიმართლესა საუკუნესა, და დაბეჭდვად ხილვაჲ და წინაწარმეტყუელი და ცხებად წმიდაჲ წმიდათა,
და	მცხ.დან	და განაძლიეროს აღთქმაჲ მრავალთა შჳდეულსა ერთსა და კერძოსა შჳდეულისასა აღებულ იქმნეს მსხუერპლი ჩემი და შესაწირავი და ამათ თანა შორის ტაძრისა საძაგელი მოოჴრებისა იყოს და ვიდრე დასასრულამდე ჟამისაჲსა დასასრული მოეცეს მოოჴრებასა შინა.
და	მცხ.დან	წელსა შინა მესამესა კჳროს მეფისასა სპარსთაჲსასა სიტყუაჲ გამოეცხადა დანიელსა, რომელსა სახელად ზედეწოდა ვალტასარ, და ჭეშმარიტ არს სიტყუაჲ, და ძალი დიდი და გულისხუმის-ყოფა მოეცა ჩუენებასა შინა.
და	მცხ.დან	პური გულისსათქმელი არა ვჭამე, და ჴორცი და ღჳნო არ შევიდა პირად ჩემდა და საცხებელი არ ვიცხე ვიდრე დასასრულამდე სამთა შჳდეულთა დღეთასა.
და	მცხ.იეზ	და განმიყვანა მე გზისაგან ბჭისა ჩრდილოდმიმართისა და მომავლო მე გზასა ზედა ბჭისა გარეშესა, ბჭესა თანა ეზოჲსა, მხედველისასა აღმოსავალთაჲთ კერძო. და, აჰა, წყალი შთამოვიდოდა კედლისაგან მარჯუენისა.
და	მცხ.დან	და დღესა შინა მეოცდამეოთხესა თთჳსა პირველისასა მე ვიყავ მახლობელად მდინარისა დიდისა, რომელ არს ტიგრისი ედდეკელ.
და	მცხ.იეზ	და არდაბაგები; ქორედები ეგრეთვე, რამეთუ გამოემატებოდა გარემოჲ სუეტი მისგან ქუეშეკერძოჲსაგან გარემოჲსისა სუეტისა, და ხანი ესრეთგამოჲ სუეტი და ხანი და ესრეთ სტოანი.
და	მცხ.იეზ	ნათლისაებრ დასაწყისსა შორის არდაბაგისასა და სამხრად მიმართ, პირისპირ სამხრისაჲსა, პირისპირ დანეშტებულისა და პირისპირ განმსაზღურებელისა, და საყდარნი და არდაბაგაჲ
და	მცხ.ნეშტ1	და აჰა, ესერა, ყოვლისაებრ ძალისა ჩემისა მოუმზადე სახლისათჳს უფლისა ღმრთისა ჩემისა ოქრო და ვეცხლი, პილენძი და რკინა, ძელი და ქვა, და სოომი და აღსრულებისა ქვები მრავალი და პატიოსანი და თჳთოფერი. და ყოველი ქვა პატიოსანი და მარმარილო მოღებულ არს ფრიად.
და	მცხ.იეზ	პირისპირ მათსა საზომთაებრ საყდართაჲსა, გზათა ჩრდილოდმიმართთა, და სიგრძისაებრ მათისა და სივრცისაებრ მათისა და ყოველთაებრ გამოსავალთა მათთა და ყოველთაებრ ქცეულებათა მათთა, და ნათელთაებრ მათთა
და	მცხ.იეზ	და განსაზიდთაებრ მათთა საყდართა სამხრადმიმართაჲსა, და განსაზიდთაებრ არდაბაგის დასაწყისთაჲსა, ვითარცა ნათლად მიმართ, ხანი ლელწმისაჲ; და აღმოსავალით კერძო შესლვად მის მიერ.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: დასასხდომელნი ესე ჩრდილოჲთკერძნი და დასასხდომელნი სამხრითკერძნი, მყოფნი პირისპირ ხანებისა, ესე არიან საყდარნი წმიდისანი, რომელთა შინა ჭამოდიან მღდელნი მუნ, (ძენი სადუკისნი) მახლობელნი უფლისა მიმართ წმიდათა წმიდათასა, და მუნ დადვოდიან წმიდათა წმიდათასა ძღუენთაცა და მსხუერპლსა და ცოდვისა ძლითთა და უმეცრებისა ძლითთა მით, რამეთუ ადგილი წმიდაჲ არს.
და	მცხ.ეზრ3	ვითარმედ სთნდეს უფალსა ქუეყანა იგი და ცალიერად შაბათ-ყო იგი ყოველთა მათ ჟამთა, რაოდენ ჟამ იყო უდაბნოსა, შეერაცხა მათ შაბათობად, ვიდრემდის აღესრულა სამეოცდაათშჳდმეტი წელი.
და	მცხ.იეზ	არ შევიდოდიან მუნ გარეშე მღდელთაჲსა; და არ გამოვიდოდიან წმიდათაგან გარეშედ მიმართ ეზოდ, რაჲთა მარადის წმიდა იყვნენ შემწირველნი და მუნ დაჰკრებდენ სამოსელთა მათთა, რაჲთა არა შეეხებოდენ შესამოსელსა მათსა, რომელნი მწირველობენ მათ, რამეთუ წმიდა არიან; და შეიმოსედ შესამოსელთა სხუათა, ოდეს შეეხებოდიან ერსა.
და	მცხ.იეზ	და დასრულდა განზომაჲ სახლისაჲ შინაგან, და განმიყვანა მე გზისაგან ბჭისა, მხედველისა აღმოსავალით კერძო, და განზომა მაგალითი სახლისა მრგულივ განწესებით.
და	მცხ.იეზ	და დადგა სამხრით კერძო ბჭისა, მხედველისა აღმოსავლით კერძო, და განზომა ხუთასი საზომითა ლელწმისაჲთა. და მოიქცა ჩრდილოდ მიმართ.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით და ჰრქუა: აჰა, ესერა, დამიც ჰოროლი იგი მეფისა ველსა ამასა ზედა. აწ მო-ვინ-ვედინ მონათა შენთაგანი და წარიღენ!
და	მცხ.იეზ	ოთხთავე მიმართ განზომა კერძოთა მითვე ლელწმითა და განაწესა იგი და ზღუდე მისი მრგულივ ხუთასნი წყრთანი აღმოსავალით კერძო; და ხუთასთა წყრთათა სივრცე განსაწვალებელად საშუალ წმიდათა და საშუალ წინმოზღუდვილობისა, განწესებისაებრ სახლისაჲსა.
და	მცხ.იეზ	და ელამისაჲ სივრცე კარისა და სიფართე ბჭისა წყრთათა ათთაჲ და სამჴარნი ბჭისანი ხუთ წყრთაებ ამიერ და ხუთ წყრთაებ იმიერ; და განზომა სიგრძე მისი წყრთათა ორმეოცთაჲ და სივრცე წყრთათა ოცთაჲ.
და	მცხ.იეზ	და შევიდა ეზოდ უშინაგანესად და განზომა ელამი სიფართისაჲ წყრთათა ორთაჲ და კარი წყრთათა ექუსთაჲ, და სამჴარნი სიფართისანი წყრთა შჳდთაჲ ამიერ და წყრთა შჳდთაჲ იმიერ.
და	მცხ.იეზ	და სივრცე გუერდისა ზენაკერძოჲსაჲ შედგმულებისაებრ გუერდთაჲსა ზღუდისაგან უზენაესისა მიმართ გარემოჲს სახლისა, რაჲთა განვრცნებოდის ზენაჲთ და ქუენათაგან აღვიდოდიან ქორედთა მიმართ და საშუალთაგან სამსართულთა მიმართ.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე ანგელოზი, გარდამომავალი ზეცით, და აქუნდა კლიტე უფსკრულისაჲ და ჯაჭჳ დიდი ჴელსა მისსა.
და	მცხ.გამოც	და შეიპყრა ვეშაპი იგი - გუელი დასაბამისაჲ, რომელი არს ეშმაკი და სატანა, რომელი აცთუნებს ყოველსა სოფელსა, და შეკრა იგი ათას წელ.
და	მცხ.გამოც	და შთააგდო იგი უფსკრულსა შინა და დაჰჴშა კარი და დაჰბეჭდა მის ზედა, რაჲთა ვერღარა აცთუნებდეს წარმართთა, ვიდრემდე აღესრულოს ათასი წელი. შემდგომად ამისა ჯერ-არს განჴსნაჲ მისი მცირედ ჟამ.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილენ საყდარნი, და დასხდეს მათ ზედა, და საშჯელი მიეცა მათ და სულნი იგი მოკლულთანი წამებისათჳს იესუჲსა და სიტყჳსათჳს ღმრთისა, და რომელთაცა არა თაყუანის-სცეს ხატსა მას მჴეცისასა და არცა მიიღეს ბეჭედი მისი შუბლთა ზედა, ანუ ჴელთა მათთა, და ცხოვნდეს და სუფევდეს ქრისტეს თანა ათასსა მას წელსა.
და	მცხ.გამოც	და სხუანი იგი მკუდარნი არა ცხოვნდეს ათასსა მას წელსა. ესე არს აღდგომაჲ იგი პირველი.
და	მცხ.გამოც	ნეტარ არს და წმიდა, რომელსა აქუნდეს ნაწილი აღდგომასა მას შინა პირველსა. მათ ზედა მეორესა მას სიკუდილსა არა აქუს ჴელმწიფებაჲ, არამედ იყვნენ მღდელ ღმრთისა და ქრისტესა, და სუფევდენ მის თანა ათასსა მას წელსა.
და	მცხ.გამოც	და შემდგომად ათასისა მის წლისა განიჴსნას ეშმაკი საპყრობილისაგან თჳსისა.
და	მცხ.გამოც	და გამოვიდეს ცთუნებად წარმართთა, რომელნი არიან ოთხთა კიდეთა ქუეყანისათა, გოგს და მაგოგს, შემოკრებად მათა და ბრძოლად, რომელთა სიმრავლე ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ.
და	მცხ.გამოც	და აღმოვიდეს სივრცესა ზედა ქუეყანისასა და გარე-მოადგეს ბანაკსა წმიდათასა და ქალაქსა მას შეყუარებულსა. და გარდამოჴდა ცეცხლი ზეცით და შეჭამნა იგინი.
და	მცხ.გამოც	და ეშმაკი, რომელი-იგი აცთუნებდა მათ, შთავარდა ტბასა მას ცეცხლისა და წუმწუბისასა, სადა იყვნეს მჴეცი იგი და ცრუწინაწარმეტყუელი, და იტანჯებოდიან დღე და ღამე უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე საყდარი დიდი სპეტაკი და მჯდომარე მას ზედა, რომლისა პირისაგან ლტოლვილ იქმნა ქუეყანაჲ და ცაჲ, და ადგილი არა ეპოვა მათ.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილენ მკუდარნი, მდგომარენი წინაშე საყდრისა მის. და წიგნნი განეხუნეს და სხუაჲ წიგნი განეღო, რომელ არს ცხორებისაჲ. და განისაჯნეს მკუდარნი წერილთა მათგან წიგნთა მათ შინა საქმეთაებრ მათთა.
და	მცხ.გამოც	და მოსცნა ზღუამან მკუდარნი, რომელნი იყვნეს მას შინა; და სიკუდილმან და ჯოჯოხეთმან მოსცნეს მკუდარნი, რომელნი იყვნეს მათ შორის. და განისაჯა თითოეული საქმეთაებრ თჳსთა.
და	მცხ.გამოც	და სიკუდილი და ჯოჯოხეთი შთავარდეს ტბასა მას ცეცხლისასა. ესე სიკუდილი მეორე არს ტბაჲ იგი ცეცხლისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და რომელიცა არა იპოვა წიგნსა მას ცხორებისასა დაწერილ, შთავარდა ტბასა მას ცეცხლისასა.
და	მცხ.დან	და აღვიხუენ თუალნი ჩემნი და ვიხილე: და, აჰა, დადგა კაცი ერთი შემოსილი ბადენითა და წელნი მისნი გარემორტყმულ ოქროთა, ოფაზითა.
და	მცხ.დან	და სხეული მისი, ვითარცა თარშე, და პირი მისი, ხილვა ვითარცა ელვისაჲ, და თუალნი მისნი, ვითარცა ლამპარნი ცეცხლისანი, და მკლავნი მისნი და წჳვნი მისნი, ვითარცა ხილვაჲ რვალისა აელვებულისა, და ჴმაჲ სიტყვათა მისთაჲ, ვითარცა ჴმაჲ ერისაჲ.
და	მცხ.დან	და ვიხილე მე, დანიელ, მარტომან ჩუენება და ჩემთანათა კაცთა არა იხილეს ჩუენება, არამედ, განცჳბრება დიდი დაეცა მათ ზედა და ივლტოდეს შიშისაგან.
და	მცხ.დან	და შესძინა და შემახო მე, ვითარცა ხილვამან კაცისამან, და განმაძლიერა მე.
და	მცხ.დან	და მე დავშთი მარტოჲ და ვიხილე ჩუენება ესე დიდი და არა დაშთა ჩემ შორის ძალი, და დიდებაჲ ჩემი გარდაიქცა განხრწნილებად და ვერ ვიპყარ ძალი.
და	მცხ.დან	და, აჰა, ჴელი შემხები ჩემი, და აღმადგინა მე მუჴლთა ჩემთა ზედა და კუალთა ზედა ფერჴთა ჩემთასა.
და	მცხ.დან	და თქუა ჩემდამო: დანიელ, კაცო გულისსათქმელო, გულისხუმა-ყუენ სიტყუანი, რომელთა მე ვიტყჳ შენდამი და თქუმასა შინა მისსა ჩემდამო დადეგ დგომასა ზედა შენსა, რამეთუ აწ მოვივლინე შენდამი, და თქმასა შინა მისსა ჩემდამო სიტყჳსა ამისსა აღვდეგ მძრწოლარე.
და	მცხ.დან	და თქუა ჩემდა მომართ: ნუ გეშინინ, დანიელ, რამეთუ დღითგან პირველით, რომლით მიეც გული შენი გულისხუმის-ყოფად და ძჳრის-ხილვად წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა, სასმენელ ექმნეს სიტყუანი შენნი. და მე მოვედ სიტყუათა შინა შენთა.
და	მცხ.დან	და მთავარი მეფობისა სპარსთაჲსაჲ დგა წინააღმდგომად ჩემდა ოცდაერთსა დღესა. და, აჰა, მიხაილ, ერთი მთავართაგანი პირველთაჲ მოვიდა შეწევნად ჩემდა. და იგი დაუტევე მუნ მთავარსა თანა მეფობისა სპარსთაჲსასა.
და	მცხ.დან	და მოვედ გულისხუმის-ყოფად შენდა, რაოდენნი შეემთხჳნენ ერსა შენსა უკანაჲსკნელთა დღეთა ზე, რამეთუ მერმე ხილვაჲ დღეთა მიმართ.
და	მცხ.დან	და, აჰა, ვითარცა მსგავსება ძისა კაცისა, შემახო ბაგეთა ჩემთა, და აღვაღე პირი ჩემი, და ვზრახევდ და ვთქუ მდგომარისა მიმართ წინაშე ჩემსა: უფალო, ჩუენებასა შინა შენსა მოიქცეს შინაგანნი ჩემნი ჩემ შორის, და, აჰა, არა მაქუს ძალი.
და	მცხ.დან	და ვითარ შემძლებელ იქმნეს მონაჲ შენი, უფალო, ზრახვად უფლისა ამის თანა ჩემისა? და ამიერითგან არ დადგეს ჩემ შორის ძალი და მშჳნვაჲ არ დაშთა ჩემ თანა.
და	მცხ.დან	და მრქუა მე: ნუ გეშინინ, მამაკაცო გულისსათქმელთაო, მშჳდობაჲ შენდა, მჴნობდ და განძლიერდი! და ზრახვასა მისსა ჩემ თანა განვძლიერდი და ვთქუ: იტყოდედ უფალი, რამეთუ განმაძლიერე მე.
და	მცხ.დან	და მრქუა მე: უკუეთუ უწყი, ვითარმედ მოვედ შენდა მომართ და აწ მივიქცე ბრძოლად მთავრისა თანა სპარსთასა, და მე განვიდოდე და მთავარი ელლინთაჲ მოვიდოდა,
და	მცხ.დან	არამედ ანუ მიგითხრა შენ შორის დაწესებული წერილსა შორის ჭეშმარიტებისასა. და არა არს ერთიცა თანმოქმედი ჩემ თანა ამათთჳს, გარნა ხოლო მიქაილ, მთავარი თქუენი.
და	მცხ.იეზ	და ვყავ ეგრეთ ყოველთაებრ, რაოდენნი მამცნო მე უფალმან: და მოვიხუჱნ ჭურჭელნი, ვითარცა ჭურჭელნი დღისა ტყუეობისანი, და მიმწუხრი დაუთხარე თავსა ჩემსა ზღუდე ჴელითა, და დაფარულად ფიჩვითა გამოვედ მღუნვარედ მათ წინაშე.
და	მცხ.იეზ	თქუ მათდა მიმართ, ვითარმედ: მე ნიშებსა ვჰყოფ, ვითარსახედ ვყავ, ესრეთ ყონ მათ, გარდასახლებად და ტყუეობად განვიდენ.
და	მცხ.იეზ	და მთავარნი მათნი შორის მათსა მღუნვარედ ვიდოდიან და დაფარულად ფიჩვითა განვიდენ ზღუდით; და განთხაროს, გამოსლვასა მისსა მიერ პირი მისი დაიბუროს, რაჲთა არა იხილოს თუალითა, და მან ქუეყანაჲ არა იხილოს.
და	მცხ.ეზრ1	უფალო ღმერთო ისრაელისაო, შენ მართალ ხარ და ჭეშმარიტ, და ჩუენ შეცოდებულ შენდამი, და არა მოასრულე ნათესავი ჩუენი ქუეყანისაგან, არამედ დაშთა ძირი და თესლი ერისა ჩუენისა მოდღენდელად დღემდე. აწ, აჰა, ესერა, ვართ დღესა წინაშე შენსა, უფალო, უსჯულოებასა შინა ჩუენთა და ვერღარა შემძლებელ ვართ დადგომად წინაშე პირსა შენსა, რამეთუ განმრავლდეს უსჯულოებანი ჩუენნი და უკეთურებანი ჩუენნი უფროს თმათა თავისა ჩუენისათა
და	მცხ.იეზ	და ყოველნი გარემოჲსნი მისნი შემწენი მისნი და ყოველნი მეშუელნი მისნი განვსთესნე ყოვლისა მიმართ ქარისა და მახჳლი განვჰფინო უკანა მათსა.
და	მცხ.ეზრ1	და აწ ნუ მოჰგური შენ ასულთა მათთაგანსა ცოლად ძესა შენსა და ასულთა თქუენთა ნუ მისცემთ ცოლად ძეთა მათთა, და ნუცა ეძიებ ყოფად მშჳდობასა მათ თანა ყოველთავე ჟამთა. და იყავ შენ განძლიერებულ ჭამად სიპოხესა მის ქუეყანისასა და დაიმკჳდრედ შვილთა შენთა ქუეყანა იგი უკუნისამდე ჟამთა
და	მცხ.იეზ	და ცნან, რამეთუ მე ვარ უფალი, განვაბნინე რაჲმე იგინი წარმართთა შორის და განვსთესნე სოფლებსა შორის.
და	მცხ.ეზრ1	და აწ რამე მოგიგოთ შენ წინაშე შენსა, უფალო ჩუენო, ამის ყოვლისათჳს? რამეთუ გარდავჴედით სჯულსა შენსა, უფალო ჩუენო, და ბრძანებასა შენსა,
და	მცხ.ნეშტ1	ვინ ვარ მე, ანუ ვინ არს ერი შენი, რამეთუ განვძლიერდით ესოდენ გულსმოდგინედ შენდა მომართ? რამეთუ შენი არს ყოველი და შენგანივე მიგეცით შენ.
და	მცხ.იეზ	და მოვიხუნე მათგან კაცნი რიცხუეულნი მახჳლისაგან და სიყმილისაგან და სიკუდილისა, რაჲთა მიუთხრობდენ ყოველთა უსჯულოებათა მათთა წარმართთა შორის, სადა მივიდენ, მუნ, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იოან	მიუგეს ჰურიათა მათ და ჰრქუეს მას: არა კეთილად ვთქუთა, ვითარმედ: სამარიტელ ხარ შენ, და ეშმაკი არს შენ თანა?
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, პური შენი ნაკლულევანებითა შენითა შჭამო და წყალი შენი ტანჯვით და ჭირით ჰსუა.
და	მცხ.ბარ	და აღგუეწებნეს ჩუენდამი ძჳრნი და წყევაჲ, რომელი შეუწყო უფალმან მოსეს, მონასა თჳსსა, დღესა შინა, რომელსა გამოიყვანნა უფალმან მამანი ჩუენნი ეგჳპტით, მოცემად ჩუენდა ქუეყანაჲ, მდინარი სძესა და თაფლსა, ვითარცა დღე ესე.
და	მცხ.იგავ	რაჟამს მიიწიის უღმრთოჲ სიღრმესა უკეთურებისასა, მაშინ შეურაცხყვის. ხოლო მოუჴდეს მას შეურაცხებაჲ და ყუედრებაჲ.
და	მცხ.მალ	მით, რამეთუ შემო-თუ-სწიროთ ბრმაჲ მსხუერპლისა საცავად, არა ბოროტ არსა? და უკეთუ შემოსწიროთ მკელობელი ანუ სნეული, არა ბოროტ არსა? შესწირე იგი წინამძღვარსა შენსა, უკეთუ მიითვალოს იგი, ანუ ათნოს პირსა შენსა? - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.ლუკა	და აღაგზნეს ცეცხლი შორის ეზოსა მას და გარე მოასხდეს იგინი; დაჯდა პეტრეცა შორის მათსა.
და	მცხ.ქებ	ვითარცა საბელი ძოწეული, ბაგენი შენნი და სიტყუაჲ შენი შუენიერ, ვითარცა ნაქურცენი ბროწეულისა, საკეთენი შენნი გარეშე დუმილისა მაგის შენისა;
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს თქუ მათდამი: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: არა განგრძნენ მერმე ყოველნი სიტყუაჲნი ჩემნი, რომელთაცა ვიტყოდი, რამეთუ ვთქუა სიტყუაჲ და ვყო იგი, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ წინაწარმეტყუელთა ზედა ისრაჱლისათა, რომელნი წინაწარმეტყუელებენ, და ჰრქუა წინაწარმეტყუელთა რომელნი წინაწარმეტყუელებენ გულით გამო მათით: წინაწარმეტყუელებდე და სთქუა მათდამი: ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ!
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ვაჲ, რომელნი წინაწარმეტყუელებენ გულით გამო მათით, რომელნი ვლენან უკუანა სულისა მათისა და ყოვლითურთ არა ჰხედვენ!
და	მცხ.ტობ	ძენი ვართ წმიდათანი და მათსავე ცხორებასა მოველით, რომელ ღმერთი მინიჭებად არს, რომელნი არა მიდრკენ სარწმუნოებისა მისისაგან.
და	მცხ.რუთ	და დავარდა რუთ პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა. და ჰრქუა მან ბოოზს: რაჲ არს, რამეთუ ვპოე მადლი წინაშე თუალთა შენთა და მიცან მე, და მე ვარ უცხოჲ?
და	მცხ.იეზ	მხედველნი ცრუთა, მემისნენი ამაოთა, რომელნი იტყოდეს, - იტყჳს უფალი, - და უფალმან არ მოავლინნა იგინი; და იწყეს აღდგინებად სიტყჳსა.
და	მცხ.იეზ	არა ხილვა ცრუჲ იხილეთა და მისნობანი ამაონი სთქუენით? და სთქუთ: იტყჳს უფალი; და მე არა მეთქუა.
და	მცხ.იეზ	მის წილ, რამეთუ შეაცთუნეს ერი ჩემი, მეტყუელთა: მშჳდობა, მშჳდობა და არა იყო მშჳდობა; და ესე აშენებს კედელსა, და იგინი ჰგოზდეს მას, უკუეთუ დაეცა,
და	მცხ.იეზ	თქუეს მგოზელთა მიმართ მისთა, ვითარმედ: დაეცა. და იყოს წჳმაჲ წარმრღუნელი და მივსცნე ლოდნი კლდისსასროლნი, საკრველისშინათა მათთა დაეცნენ და სული აღმღებელი მოვიდეს და განიბძაროს.
და	მცხ.თეს2	ხოლო ვესავთ უფალსა თქუენთჳს, რამეთუ რომელსა-ესე გამცნებთ თქუენ, და ჰყოფთცა და ჰყოთცა.
და	მცხ.იეზ	და აღმოვჴუარდო ზღუდე, რომელსა სცხეთ, და დაეცეს და დავდვა იგი ქუეყანასა ზედა, და გამოჩნდენ საფუძველნი მისნი, და დაეცნენ და მოჰსრულდეთ მხილებითა და სცნათ, რამეთუ მე ვარ ადონაი უფალი.
და	მცხ.ტიმ2	უწყი სამე ესე, რამეთუ დამიტევეს მე ყოველთა, რომელნი არიან ასიას შინა, რომელ არიან ფიგელოს და ერმოგენი.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი ასულთა ზედა ერისა შენისათა, რომელნი წინაწარმეტყუელებენ გულით გამო მათით, და წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა.
და	მცხ.ტიმ1	რომელთამე კაცთა ცოდვანი წინაწარ ცხად არიან და წინა უძღჳან საშჯელად, ხოლო რომელთამე უკუანა შეუდგან.
და	მცხ.იეზ	და სთქუა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი; ვაჲ, რომელნი შეაკერვენ სასთაულებსა ყოველსა ქუეშე იდაყუსა ჴელისასა და ჰყოფენ სადგმელებსა ყოველსა ზედა თავსა ყოვლისა ჰასაკისასა გარდასაქცეველად სულთა; სულნი გარდაიქცეს ერისა ჩემისანი და სულთა იღუწიდეს.
და	მცხ.ტიმ1	და მადლიერ ვარ მისა, რომელმან-იგი განმაძლიერა მე, ქრისტე იესუჲს უფლისა ჩუენისა, რამეთუ სარწმუნოდ შემრაცხა მე და დამადგინა მე მსახურებასა ამას,
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე თავისსაცოებსა თქვენსა ზედა, რომელთა ზედა თქუენ მიმოიქცევით მუნ სულთა დასარღუეველად; და განვხეთქნი იგინი მკლავთა თქუენთაგან და განვავლინნე სულნი, რომელთა თქუენ გარდააქცევთ სულთა მათთა განბნეულებად.
და	მცხ.იეზ	და განვხეთქო სადგმელები თქუენი და ვიჴსნა ერი ჩემი ჴელთაგან თქუენთა, და არღა მერმე იყვნენ ჴელთა შინა თქუენთა მიმოსაქცეველად და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	მის წილ, რომელ გარდააქციეთ გული მართლისაჲ უსამართლოდ, და მე არა გარდამექცია იგი, და განაძლიერებდით ჴელთა უსჯულოჲსათა ყოვლითურთ არა მოქცევად მისსა გზისაგან მისისა უკეთურისა და ცხოვნებად მისსა,
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ტყუილით ხილვაჲ არა იხილოთ და მისნობათა არღა იმისნებდეთ მერმე; და ვიჴსნა ერი ჩემი ჴელისაგან თქვენისა და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.მეფ3	და ორთავე მათ სუეტთა ბროწეულისსახედ სპილენძისა გარემო სატიხარსა მას მოაქმნა დამოკიდებით შემდგომით შემდგომად, ეგრევე სახედ იქმნა მეორესა მას სუეტისთავსა.
და	მცხ.იეზ	და განმზღვრებელისაჲ პირისპირ დანეშტებულისა გზისაჲ, ვითარცა ზღჳსა მიმართ - წყრთათა სამეოცდაათთაჲ და სივრცე ზღუდისა და განმზღვრებელისა წყრთათა ხუთთა სივრცე გარემოჲს; და სიგრძე მისი ოთხმეოცდაათთა წყრთათაჲ.
და	მცხ.კორ2	ხოლო მე ჯეროვნად განვილიო და განვკფდე სულთა თქუენთათჳს; რაოდენ უფროჲს მიყუართ თქუენ, უმცირეს გიყუარ მე.
და	მცხ.იეზ	და განზომა სიგრძე განმასაზღვრელებისაჲ პირისპირ დანეშტებულისა უკანაკერძოჲსა სახლისა მის. და დანეშტებულნი აქაჲთ და იქით წყრთათა ასთანი სიგრძედ და ტაძარი შინაგანი და კუთხნი და ელამი გარეშემობაგულნი.
და	მცხ.იეზ	და სარკუმელნი ბადეედნი და განსანათლებელი მრგულივ სამთასა, რაჲთა იჭჳრებოდის სახლიცა და მახლობელნი, მომსჭუალულ გარემოჲს მრგულივ და იატაკი და იატაკითგან ვიდრე სარკუმელთამდე და სარკუმელნი განხმულ სამწილად საჭჳრობელად.
და	მცხ.იეზ	იატაკითგან ვიდრე მობაგულამდე ქეროვიმნი და ფინიკნი წახნაგებულნი. და სიწმიდე და ტაძარი
და	მცხ.იეზ	ვითარცა შესახედავი საკურთხეველისა ძელისაჲსა, წყრთათა სამთაჲ სიმაღლე მისი და სიგრძე წყრთათა ორთაჲ და სივრცე წყრთათა ორთაჲ; და რქანი აქუნდეს, ხარისხი მისი და ზღუდენი მისნი ძელისანი. და თქუა ჩემდამო: ესე ტრაპეზი წინაშე პირსა უფლისასა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო მღდელმან მან და ჰრქუა: არა არს პური შერეული ჴელთა შინა ჩემთა, გარნა პური იგი შესაწირავისანი. აწ წმიდა თუ არიან ყრმანი შენნი დედათაგან, მიიღეთ და ჭამეთ.
და	მცხ.იეზ	და ნაწახნაგები მის ზედა და კარებთა ზედა ტაძრისათა, ქეროვიმი და ფინიკნი ნაწახნაგებისაებრ წმიდათაჲსა, და მწრაფლები ძელები წინაშე პირსა ელამისასა გარეთ.
და	მცხ.იეზ	და სარკუმელნი ფარულნი, და განზომა ამიერ და იმიერ სართულებთა მიმართ ტაძრისა ელამისაჲსათა: და გუერდნი სახლისანი შეუღლვილებ.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს თქუ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მოიქეცით სიმარჯუეთაგან თქუენთა და ყოველთაგან უთნოობათა თქუენთა და მოაქციენით პირნი თქუენნი ჩემდა
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე მუნ და, აჰა, კაცი და ხილვაჲ მისი იყო, ვითარცა ხილვაჲ რვალისა მბზინვარისაჲ და იყო საბელი მაშენებლისაჲ ჴელსა შორის მისსა და ლელწამი საზომისაჲ ჴელსა შინა მისსა, და იგი დგა ბჭესა ზედა.
და	მცხ.იეზ	და დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა, და დავდვა იგი ოჴრად და უჩინოსაქმნელად და აღვიღო იგი საშუალ ერისა ჩემისა, და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, ქუეყანამან, რომელმან მე თუ შემცოდოს შთავრდომაჲ შეცოდებასა, და მივყო ჴელი ჩემი მის ზედა, და შევმუსრნე მისგან სიმტკიცენი პურისანი, და გამოვავლინო მას ზედა სიყმილი და აღვიღო მისგან კაცი და საცხოვარი.
და	მცხ.იეზ	ხოლო უკუეთუ მჴეცნიცა ბოროტნი მოვჰჴადნე ქუეყანასა მას ზედა და ვტანჯო იგი და იყოს უჩინოსაქმნელად და არა იყოს, რომელმან განვლოს პირისაგან მჴეცთაჲსა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო კაცმან: იხილეა, ძეო კაცისაო? განიცადე თუალთა მიერ შენთა და ყურთა მიერ შენთა ისმინე და დააწესენ გულსა შენსა ყოველნი, რავდენთა მე გიჩუენებ შენ მით, რამეთუ ჩუენებისათჳს შენისა შემოვედ აქა; და უჩუენო, რავდენთა შენ ჰხედავ, ყოველსა სახლსა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.იეზ	ანუ მახჳლი თუ მოვჰჴადო ქუეყანასა მას ზედა და ვთქუა: მახჳლმან მოიარენ ქუეყანასა ზედა! - და აღვიღო მისგან კაცი და საცხოვარი;
და	მცხ.იეზ	და მომიყვანა მე მუნ ხილვასა შორის ღმრთისასა, შემიყვანა მე ქუეყანად ისრაჱლისა და დამდვა მე მთასა ზედა მაღალსა ფრიად და მას ზედა, ვითარცა დაშენებულებაჲ ქალაქისაჲ პირისპირ.
და	მცხ.იეზ	და, აჰა, ეზოჲ გარეშე სახლისა გარემო და ჴელსა შინა კაცისასა ლელწამი ზომით წყრთათა ექუსთაჲ წყრთითა და გოჯეულითა; და განზომა წინმოზღუდულობაჲ, სივრცე სწორი ლელწმისაჲ და სიმაღლე მისი სწორი ლელწმისაჲ.
და	მცხ.იეზ	ანუ სიკუდილი თუ მოვავლინო ქუეყანასა მას ზედა და განვფინო გულისწყრომაჲ ჩემი მის ზედა სახლისა მიერ მოსრულებად მისგან კაცი და საცხოვარი.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ ერთ პურ და ერთ ჴორც ჩუენ მრავალნი ესე ვართ, რამეთუ ყოველთა ერთისა მისგან პურისა მოგუაქუს.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და უკუეთუ ოთხნი შურისგებანი ჩემნი: მახჳლი და სიყმილი და მჴეცნი ბოროტნი და სიკუდილი გამოვავლინო იერუსალჱმსა ზედა მოსრულებად მისგან კაცი და საცხოვარი.
და	მცხ.სჯლ	ღმერთი ჩუენი, ჭეშმარიტებით არიან საქმენი მისნი და ყოველნი გზანი მისნი სიმართლით არიან, ღმერთი სარწმუნო არს და არა არს სიცრუვე მის თანა, მართალ და წრფელ არს უფალი.
და	მცხ.კორ1	და კუალად იტყჳს: უფალმან უწყნის ზრახვანი ბრძენთანი, რამეთუ არიან ამაო.
და	მცხ.იეზ	და უნდონი დაშთომილნი მის შორის, განრინებულნი მისგან, რომელნი გამოიყვანებენ მისგან ძეთა და ასულთა; და, აჰა, იგინი გამოვლენ თქუენდამო და იხილნეთ გზანი მათნი და მოგონებანი მათნი და შეინანოთ ბოროტთა ზედა, რომელნი მოვჰჴადენ იერუსალჱმსა ზედა, ყოველთა ზედა ძჳრთა, რომელნი მოვაწიენ მის ზედა.
და	მცხ.იეზ	და თეეი მეორე სწორი ლელწმისაჲ სივრცედ და სწორი ლელწმისაჲ სიგრძედ და ელამი წყრთათა ხუთთა.
და	მცხ.კორ1	მისგან თქუენ ხართ ქრისტე იესუს მიერ, რომელი-იგი იქმნა ჩუენდა სიბრძნე ღმრთისა მიერ, სიმართლე, სიწმიდე და გამოჴსნა,
და	მცხ.იეზ	და ელამი ბჭისაჲ, მახლობელად ელამსა ბჭისასა, წყრთათა რვათაჲ და ელევნი წყრთათა ორთანი და ელამნი შინაგან ბჭისა.
და	მცხ.იეზ	და თეენი პირისპირ ბჭისა, სამნი ამიერ და სამნი იმიერ, გზისა კერძ აღმოსავალითისა, და საზომი სამთავე შორის; და საზომი ელამთა შორის ამიერ და იმიერ.
და	მცხ.იეზ	და წყრთისა შემოკრებული საზღვარი პირსა წინაშე თეეთასა წყრთისა ერთისაჲ და წყრთისა ერთისა საზღვარი ამიერ და იმიერ და თეეი წყრთათა ექუსთაჲ აქაჲთ და იქით.
და	მცხ.იეზ	და ურთავი ელამისა ბჭისაჲ სამეოც წყრთაებ და თეისნი ბჭისაჲ მრგულივ გარემოთა ეზოჲსათა და ურთავი გარეშე ბჭისა.
და	მცხ.გამოც	და ვიხილე ცაჲ ახალი და ქუეყანაჲ ახალი, რამეთუ პირველი იგი ცაჲ და პირველი ქუეყანაჲ წარჴდეს, და ზღუაჲ არღარა არს.
და	მცხ.გამოც	და ქალაქი იგი წმიდაჲ, იერუსალჱმი ახალი, ვიხილე გარდამომავალი ზეცით ღმრთისაგან, განმზადებული, ვითარცა სძალი შემკული ქმრისა მიმართ თჳსისა.
და	მცხ.გამოც	და მესმა ჴმაჲ დიდი ზეცით, რომელი იტყოდა: აჰა, სამკჳდრებელი ღმრთისაჲ კაცთა თანა, და დაიმკჳდროს მათ თანა, და იგინი იყვნენ ერ მისა, და იგი ღმერთი თავადი მკჳდრ იყოს მათ შორის.
და	მცხ.გამოც	და აჴოცოს ყოველივე ცრემლი თუალთაგან მათთა, და სიკუდილი არღარა იყოს, არცა გლოვაჲ, არცა ღაღადებაჲ, არცა ტკივილი, რამეთუ პირველნი იგი წარჴდეს.
და	მცხ.გამოც	თქუა მჯდომარემან მან საყდარსა ზედა: აჰა ესერა ყოველსავე ახალ-ვჰყოფ. და თქუა: დაწერე, ვითარმედ ესე სიტყუანი სარწმუნონი და ჭეშმარიტნი ღმრთისანი არიან.
და	მცხ.გამოც	და მრქუა მე: ვიქმენ მე ანი და ჵ, დასაბამი და დასასრული. მე წყურიელსა მივსცე წყაროჲსა მისგან წყლისა ცხოველისა უსასყიდლოდ.
და	მცხ.გამოც	რომელმან სძლოს, მივსცე მას ესე ყოველი და ვიყო მისა ღმერთ, და იგი იყოს ჩემდა ძე.
და	მცხ.გამოც	ხოლო მოშიშთა და ურწმუნოთა და ცოდვილთა და საძაგელთა და კაცისმკლველთა და მეძავთა და მწამლველთა და კერპთმსახურთა და ყოველთა მტყუვართაჲ ნაწილი მათი იყოს ტბასა მას ცეცხლითა და წუნწუბითა მოტყინარესა, რომელ არს სიკუდილი იგი მეორე.
და	მცხ.გამოც	და მოვიდა ერთი შჳდთა მათ ანგელოზთაგანი, რომელთა-იგი აქუნდეს შჳდნი იგი ლანკნანი, სავსენი წყლულებათა მათ მიერ უკუანაჲსკნელთა, და იტყოდა ჩემ თანა და მრქუა მე: მოვედ, და გიჩუენო შენ დედაკაცი იგი, სძალი კრავისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და წარმიყვანა მე სულითა მთასა მაღალსა და დიდსა და მიჩუენა მე ქალაქი წმიდაჲ იერუსალჱმი, გარდამომავალი ზეცით ღმრთისაგან.
და	მცხ.გამოც	და აქუნდა დიდებაჲ ღმრთისაჲ. მნათობი მისი მსგავს იყო ქვასა პატიოსანსა, ვითარცა ქვასა იასპსა ბროლის-სახესა.
და	მცხ.გამოც	და აქუნდა ზღუდე დიდი და მაღალი და ბჭენი ათორმეტნი და სახელები წერილი, რომელ არს სახელები ძეთა ისრაჱლისათაჲ.
და	მცხ.გამოც	აღმოსავალით ბჭენი სამნი, და სამხრით სამნი და ჩრდილოჲთ სამნი, და დასავალით სამნი.
და	მცხ.გამოც	და ზღუდესა მას ქალაქისასა აქუნდეს ათორმეტნი საფუძველნი და მათ ზედა ათორმეტნი სახელნი ათორმეტთა მათ მოციქულთა კრავისათანი.
და	მცხ.გამოც	და რომელი-იგი იტყოდა ჩემ თანა, აქუნდა საზომი ლერწამი ოქროჲსაჲ, რაჲთამცა განზომა ქალაქი იგი და ბჭენი მისნი და ზღუდენი მისნი.
და	მცხ.გამოც	და ქალაქი იგი მოთხვითად არს; და სიგრძე მისი, ვითარცა სივრცე. და განზომა ქალაქი იგი ლერწმითა მით ათორმეტსა ათასსა უტევანსა. ათორმეტი სიგრძე და სივრცე და სიმაღლე მისი სწორ არიან.
და	მცხ.გამოც	და ზღუდე მისი ას ორმეოც და ოთხი წყრთაჲ საზომითა კაცისაჲთა, რომელ არს ანგელოზისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და იყო მოსწორებაჲ ნაშენები ზღუდისა მისისაჲ იასპი, და ქალაქი იგი ოქროჲ წმიდაჲ, მსგავსი ჭიქასა წმიდასა.
და	მცხ.გამოც	და საფუძველნი ზღუდისანი ყოვლითა ქვითა პატიოსნითა შემკულნი. საფუძველი პირველი იასპი, მეორე საფირონი, მესამე ქალკიდონი, მეოთხე სამარაგდე,
და	მცხ.გამოც	და ათორმეტნი იგი ბჭენი იყვნეს ათორმეტნი მარგალიტნი. თითოეული ბჭე იყო ერთისა და ერთისა მარგალიტისაჲ. და უბანი ქალაქისაჲ მის - ოქროჲ წმიდაჲ და ჭიქაჲ ბრწყინვალე.
და	მცხ.გამოც	და ტაძარი არა მიხილავს მას შორის, რამეთუ უფალი ღმერთი, ყოვლისა მპყრობელი, ტაძარ მისა არს, და კრავი იგი.
და	მცხ.გამოც	და ქალაქსა მას არა უჴმს მზე, ანუ მთოვარე მნათობად, რამეთუ დიდებამან ღმრთისამან განანათლა იგი, და სანთელ მისა არს კრავი იგი.
და	მცხ.გამოც	და ვიდოდიან წარმართნი ნათლითა მისითა, და მეფეთა ქუეყანისათა დიდებაჲ და პატივი წარმართთაჲ მისა მიიღონ.
და	მცხ.გამოც	და ბჭენი მისნი არა დაეჴშნენ დღისი, რამეთუ ღამე მუნ არა იყოს.
და	მცხ.გამოც	და მიიღონ დიდებაჲ და პატივი წარმართთაჲ მუნ, რაჲთამცა შევიდეს.
და	მცხ.გამოც	და არა შევიდეს მუნ ყოველივე შეგინებული და მოქმედი ბოროტისაჲ და ტყუვილისაჲ, გარნა დაწერილნი იგი წიგნსა მას ცხორებისა კრავისასა.
და	მცხ.დან	და აწ მე გითხრობ შენ ჭეშმარიტსა: აჰა, სამნი მეფენი აღდგენ მერმე სპარსეთს შინა, და მეოთხე განძლიერდეს სიმდიდრითა დიდთა უფროს ყოველთასა, და შემდგომად დაპყრობისა მისგან სიმდიდრესა მისსა ზედააღუდგეს ყოველთა მეფობათა ელლინთასა.
და	მცხ.დან	და აღდგეს მეფე ძლიერი, და ეუფლოს უფლებათა მრავალთა და ქმნას ნებისაებრ მისისა.
და	მცხ.დან	და განძლიერდეს მეფე სამხრისა, და ერთი მთავართა მისთაგანი განძლიერდეს მის თანა და ეუფლოს უფლებათა მრავალთა გარეშე ჴელმწიფებისა მისისა.
და	მცხ.დან	და აღდგეს ყუავილისაგან ძირისა მისისა განმზადებულებასა ზედა მისსა და მოვიდეს ძალისა თანა და შევიდეს სიმტკიცეთა მიმართ მეფისა ჩრდილოსათა, და ქმნას მათ შორის და განძლიერდეს.
და	მცხ.ესთ	და ყოველივე აღწერილ არიან წიგნსა მას შინა, რომელ არს ესთერისა.
და	მცხ.იეზ	და სარკუმელნი დაფარულნი თეჲმთაჲთ კერძო შინაგან და ელამით კერძო, ბჭესა ეზოჲსასა მრგულივ, და ეგრეთვე ელამისა სარკუმელნი მრგულივ, შინაგან და ელამით კერძო, შეწებვით ფინიკნი სამ-სამნი აქეთ და იქით. და შემიყვანა მე ეზოდ უშინაგანესად
და	მცხ.სჯლ	ესხნენ თუ ვისმე კაცსა ორ ცოლ, და ერთი მათგანი საყუარელ იყოს და ერთი საძულელ, და უსხნენ მათ ორთავე ნაშობ, საძულელმანცა და საყუარელმანცა. და პირმშო უხუცეს იყოს საძულელისაჲ მის დღესა მას განყოფისასა და წილის-გდებისასა.
და	მცხ.გალათ	რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: აბრაჰამს ორ ძე ესხნეს: ერთი მჴევლისგან და ერთი აზნაურისაგან.
და	მცხ.იობ	და შეშინებულ არიან იგინი საწოლსა თჳსსა ზედა, სხენან იგინი მაღნართა შინა და მზირიან.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე ჩრდილოდ მიმართ. და, აჰა, ბჭე, მხედველი ჩრდილოთ კერძო ეზოჲსა გარეშისაჲ, და განზომა იგი, სიგრძეცა მისი და სივრცე მისი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაკ ბალაამს: რაჲ მიყავ მე ესე? წყევად მტერთა ჩემთა მოგხადე შენ და, აჰა, ესერა, აკურთხე კურთხევით?
და	მცხ.იეზ	და თეი სამნი, სამნი ამიერ და სამნი იმიერ; და ელაჲ და ელამონი და ფინიკნი მისნი და იყო საზომთაებრ ბჭისა, მხედველისათა აღმოსავალით კერძო, ერგასისთა წყრთაჲ სიგრძე მისი და სივრცე მისი წყრთათა ოცდახუთთაჲ.
და	მცხ.იეზ	და სარკუმელნი მისნი და ელამმონნი მისნი და ფინიკნი მისნი, ვითარ-იგი ბჭე, მხედველი აღმოსავალით კერძო, და შჳდთა აღხარისხულთა მიერ აღვიდოდეს მის ზედა და ელამმონნი მისნი შინაგან მათსა.
და	მცხ.იეზ	და სთქუა: ამათ ეტყჳს ადონაი უფალი იერუსალჱმსა: ძირი შენი და შობა შენი ქვეყანისაგან ქანაანისსა, მამაჲ შენი ამორეველი და დედაჲ შენი ქეტტელა.
და	მცხ.იეზ	და შობა შენი, რომელსა დღესა იშევ, არა შეიკრნეს ძუძუნი შენნი, უპე შენი არა მეტკუეთილ-ყვეს. და წყლითა არა განიბანე საცხოვნებელად, არცა მარილითა შეიმარილე და სახუევლებითა არ შეიხჳე.
და	მცხ.მეფ1	და მოვიდეს დასასრულსა ქალაქისასა, რქუა სამოველ საულს: არქუ ჭაბუკსა მაგას, და წაგჳძღვეს ჩუენ წინა და შენ ფერჴი დაიპყარ და ისმინე ბრძანებაჲ უფლისა.
და	მცხ.იეზ	და მიმიყვანა მე გზისა მიმართ სამხრითკერძისა და, აჰა ბჭე, მხედველი სამხრად მიმართ, და განზომა იგი და თეენი და ელანი და ელამმონნი საზომთაებრ ამათ.
და	მცხ.იეზ	და შვიდნი აღკიბულნი მისნი და ელამმონნი მისნი შინაგან მისსა და ფინიკნი მისნი, ერთი ამიერ და ერთი იმიერ ელევით კერძო.
და	მცხ.იეზ	და განვლე შენ მიერ და გიხილე შენ; და, აჰა, ჟამი შენი და ჟამი დამარღუეველთაჲ; და განვიფრთენ ფრთენი ჩემნი შენ ზედა და დავბურე უშუერებაჲ შენი, და გეფუცე შენ და შემოვედ აღთქმისა მიერ შენ თანა, - იტყჳს ადონაი უფალი, - და იქმენ ჩემდად.
და	მცხ.იეზ	და ბჭე პირისპირ ბჭესა ეზოჲსა შინაგანისასა ჩრდილოდ მიმართ; და განზომა ეზოჲ ბჭისაგან ბჭისა მიმართ გზისა სამხრადმიმართისაჲ წყრთაებ ას და სივრცე წყრთაებ ოცდახუთ.
და	მცხ.იეზ	და განგბანე შენ წყლითა და წარგრეცხე სისხლი შენი შენგან და გცხე შენ ზეთითა.
და	მცხ.იეზ	და თეენი და ელევნი და ელამმონნი საზომთაებრ ამათ; და სარკუმელნი მისნი და ელამმონი გარემოჲს ერგასის წყრთაებ - სიგრძე მისი და სივრცე მისი - წყრთაებ ოცდახუთ.
და	მცხ.იეზ	და შეგმოსე შენ ჭრელებნი და შეგასხ შენ ჳაკინთი და მოგარტყ შენ ბისონი და გარემოგასხ შენ ტრიხაპტონი.
და	მცხ.იეზ	და შეგამკვე შენ სამკაულითა და შეგასხენ სავლტენი გარე ჴელთა შენთა და მანიაკი გარემოჲს ქედისა შენისა.
და	მცხ.იეზ	და თეენი და ელევნი და ელამმონნი საზომთაებრ ამათ; და სარკუმელნი მისნი და ელამმონნი გარემოჲს ერგასის წყრთაებ - სიგრძე მისი და სივრცე მისი - წყრთაებ ოცდახუთ.
და	მცხ.იეზ	და ელამმონნი მისნი უშინაგანესსა შინა ეზოსა და ფინიკნი ელევთა ზედა მისთა ამიერ და იმიერ და რვანი აღხარისხვანი მისნი.
და	მცხ.იეზ	და შეიმკვე ოქროჲთა და ვერცხლითა, და იქმნეს გარემოსასხმელნი შენნი ბისონისანი და ტრიხაპტანი და ჭრელნი ჭიჭნაუხტითა შეგასხენ; და მიგეც საჭმლად შენდა სემიდალი და თაფლი და ზეთი, შეჭამე და იქმენ შუენიერ ფრიად ფრიად და წარემართე მეფობად.
და	მცხ.იეზ	და თეენი და ელევნი და ელამმონნი და სარკუმელნი მისნი გარემოჲს; და ელამმონნი მისსა გარემო ერგასის წყრთაებ - სიგრძე მისი, და სივრცე მისი - ოცდახუთ წყრთაებ.
და	მცხ.იეზ	და ელამმონნი მისნი ეზოსა შინა გარეშესა და ფინიკნი ელევისა ამიერ და იმიერ და რვანი აღხარისხულნი მისნი.
და	მცხ.იეზ	და მოიხუენ ჭურჭელნი სიქადულისა შენისანი ოქროჲსაგან ჩემისა და ვერცხლისაგან ჩემისა, რომელნი მიგცენ შენ, და უქმნენ თავსა შენსა ხატნი წულებრნი და განჰმეძვენ მათდამი.
და	მცხ.იეზ	და კრეტსაბმელნი მისნი და თითოეულისა კრეტსაბმელისა იყო კარი და ელამმონნი მისნი კართა ზედა ბჭეთასა. და მუნ რცხედ ყოვლადდასაწუელთა.
და	მცხ.იეზ	ხოლო წინაკარსა თანა ბჭისასა ორნი ტაბლანი ამიერ და იმიერ, ტაბლანი ამიერ მეორისა გამოსადინელისა, რაჲთა დაიკლოდიან მათ ზედა ყოვლადდასაწუელი და ცოდვისა ძლითნი და უმეცრებისა ძლითნი.
და	მცხ.იეზ	და სამხრით კერძო სადინელისა ყოვლადდასაწუელთაჲსა, კარსა თანა ბჭისა მხედველისასა ჩრდილოჲთ კერძო, ორნი ტაბლანი აღმოსავალთაჲთ კერძო; სამხრით კერძო მეორისა ელამისაჲსა და ბჭისა ორნი ტაბლანი აღმოსავალით კერძო; და რვანი ტაბლანი აღმოსავალთაჲთ კერძო,
და	მცხ.გამოც	და მიჩუენა მდინარე ერთი წყლისა ცხოველისაჲ, ბრწყინვალე, ვითარცა ბროლი, გამომავალი საყდრისაგან ღმრთისა და კრავისა.
და	მცხ.გამოც	შორის სივრცესა მის ქალაქისასა, და მდინარისა მის ამიერ და წიაღ, ძელი ცხორებისაჲ, გამომღებელი ათორმეტსა ნაყოფსა, ყოველთა თუეთა მომცემელი თჳსისა მის ნაყოფისაჲ, და ფურცელნი იგი მის ხისანი საკურნებელად წარმართთა.
და	მცხ.გამოც	და ყოველი წყევაჲ არა იყოს მუნ. და საყდარი იგი ღმრთისაჲ და კრავისაჲ მას შინა იყოს. და მონანი მისნი ჰმსახურებდენ მას.
და	მცხ.გამოც	და იხილონ პირი მისი, და სახელი მისი შუბლთა ზედა მათთა.
და	მცხ.გამოც	და მრქუა მე: ესე სიტყუანი სარწმუნო და ჭეშმარიტ არიან, და უფალმან ღმერთმან სულთა წინაწარმეტყუელთამან მოავლინა ანგელოზი თჳსი ჩუენებად, რაჲ-იგი ყოფად არს ადრე.
და	მცხ.გამოც	და მე, იოვანე, რომელსა მესმოდა და ვხედევდი ამას ყოველსა, და რაჟამს მესმა და რაჟამს ვიხილე, დავვარდი თაყუანის-ცემად წინაშე ფერჴთა ანგელოზისა მის, რომელი მიჩუენებდა ამათ.
და	მცხ.გამოც	და მრქუა მე: იხილე ნუ, რამეთუ შენ თანა მონაჲ ვარ და ძმათა შენთა თანა წინაწარმეტყუელთა, და რომელთა დაიცვნენ სიტყუანი ამის წიგნისანი. ღმერთსა თაყუანის-ეც.
და	მცხ.გამოც	და მრქუა მე: ნუ დაჰბეჭდავ სიტყუათა წინაწარმეტყუელებისა ამის წიგნისათა, რამეთუ ჟამი ახლოს არს.
და	მცხ.გამოც	უსამართლოჲ იგი უსამართლოებდინ ჯერეთ, და შეგინებული შეიგინებოდენ ჯერეთ, და მართალი სიმართლესა იქმოდენ ჯერეთ, და წმიდაჲ იგი წმიდა იქმნებოდენ ჯერეთ.
და	მცხ.გამოც	და აჰა ესერა მოვალ ადრე, და სასყიდელი ჩემი ჩემ თანა მიგებად თითოეულსა, ვითარცა საქმე მისი იყოს.
და	მცხ.გამოც	მე ვარ ანი და ჵ, პირველი და უკუანაჲსკნელი, დასაბამი და დასასრული.
და	მცხ.გამოც	ნეტარ არიან, რომელნი იქმოდიან მცნებათა მისთა, რაჲთა იყოს ჴელმწიფებაჲ მათი ძელსა მას ზედა ცხორებისასა, და ბჭეთა მათ მიერ შევიდენ ქალაქად.
და	მცხ.გამოც	გარე იყვნენ შეგინებულნი და მწამლველნი და მეძავნი და კაცის-მკლველნი და კერპთმსახურნი და ყოველი მოყუარე და მოქმედი ტყუვილისაჲ.
და	მცხ.გამოც	მე, იესუ, მოვავლინე ანგელოზი ჩემი, რაჲთა გიწამოს ესე ყოველი თქუენ, ეკლესიათა. მე ვარ ძირი და ნათესავი დავითისი, ვარსკულავი ბრწყინვალე განთიადისაჲ.
და	მცხ.გამოც	და, აჰა ესერა მოვალ ადრე. ნეტარ არს, რომელმან დაიმარხნეს სიტყუანი წინაწარმეტყუელებისა ამის წიგნისანი.
და	მცხ.გამოც	და სული და სძალი იტყჳან: მოვიდოდე! და რომელსა ესმას, თქუნ: მოვიდოდე! და რომელსა სწყუროდის, მოვიდოდენ, რომელსა ჰნებავს მიღებად წყლისა მის ცხოველისა უსასყიდლოდ.
და	მცხ.გამოც	და უკუეთუ ვინ მოაკლოს სიტყუათა წიგნისა ამის წინაწარმეტყუელებისათა, მოაკლენ ღმერთმან ნაწილი მისი ძელისა მისგან ცხორებისა. და ქალაქისა მისგან წმიდისა, რომელ წერილ არიან ამას წიგნსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და შეკრიბნა დავით ყოველნი ძენი აჰრონისნი და ლევიტელნი,
და	მცხ.იეზ	და გისოსი გოჯეულსა მქონებელი, გამოთლილსა შინაგან მრგულივ და ტაბლასა ზედა, ზენაკერძო სართულნი დამფარველად წჳმისაგან და სიჴმელისაგან.
და	მცხ.მეფ1	და შეკრიბა სამოველ ყოველი იგი ერი უფლისად მასეფათდ
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე ეზოდ უშინაგანესად; და, აჰა, საყდარნი ორნი გზათანი ეზოსა შინა უშინაგანესსა, ერთი სამჴრით კერძო ბჭისა, მხედველისა ჩრდილოდ მიმართ, და მეორე ჩრდილოდ კერძო ბჭისა, მხედველისა სამხრისა მიმართ.
და	მცხ.იეზ	და განზომა ეზოჲ სიგრძით წყრთათა ასთაჲ და სივრცით წყრთათა ასთაჲ ოთხთა ზედა კერძოთა მისთა და საკურთხეველი დამართებით სახლისა.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე ელამად მიმართ სახლისა და განზომა; და განზომეს ელამი, წყრთათა ხუთთა სივრცე ამიერ, და ხუთთა წყრთათაჲ იმიერ, და სიბრტყე სიფართისა წყრთათა ათოთხმეტთაჲ, და სამჴარნი კარისა ელამისანი წყრთათა სამთანი ამიერ და წყრთათა სამთანი იმიერ.
და	მცხ.დაბ	და ძენი გადისნი: საფონ და ანგის და სავნის და თასუბამ და აედის არუჱლის და არჱილის.
და	მცხ.იეზ	და სივრცე სიფართისაჲ წყრთათა ათოთხმეტთაჲ და სამჴარნი კარისა ელამისანი წყრთათა სამთანი ამიერ და წყრთათა სამთანი იმიერ.
და	მცხ.იეზ	და სიგრძე ელამისაჲ წყრთათა ოცთაჲ და სივრცე წყრთათა ათერთმეტთაჲ; და ათთა აღხარისხულთა მიერ აღვიდოდეს მის ზედა და სუეტნი იყვნეს ელამსა ზედა, ერთი ამიერ და ერთი იმიერ.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ გოგსა ზედა და არქუ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, გოგ, მთავარსა როსისსა, მოსოქს და თოველს
და	მცხ.იეზ	და შეგკრიბო შენ და წარგიძღუე შენ და აღმოგიყვანო შენ დასასრულსა ზედა შორირაჲსასა, და მიგიყვანო შენ მთათა ზედა ისრაილისათა.
და	მცხ.დან	და ღმერთნიცა მათნი გამოდნობილთა თანა მათთა, ყოველი ჭურჭელი გულისსათქმელი მათი ვეცხლისა და ოქროჲსა ნატყუენავისა თანა შეიღოს ეგჳპტედ, და იგი დადგეს ზედა მეფისა ჩრდილოსასა.
და	მცხ.დან	და შევიდეს სამეფოდ მეფისა სამხრისასა და მოიქცეს ქუეყანად თჳსსა.
და	მცხ.დან	და ძეთა მისთა შეკრიბონ ერი ძალთა მრავალთაჲ და თანშეაყონ, და შევიდეს მომავალი და წარმღუნელი, და წარმოჴდეს, და დაჯდეს და თანშეთხზნას ვიდრე ძალისამდე მისისა.
და	მცხ.დან	და განველურდეს მეფე სამხრისაჲ, და გამოვიდეს, და ბრძოლა-სცეს მეფესა თანა ჩრდილოჲსასა, და დაადგინოს ერი მრავალი და მისცეს ერი ჴელსა შინა მისსა,
და	მცხ.დან	და მიიღოს ერი, და ამაღლდეს გული მისი, და დააქუევნეს ბევრნი და ვერ უძლონ.
და	მცხ.დან	და შევიდეს მეფე ბღუარისაჲ, და მოადგას პატნეზი, და მოიპყრნეს ქალაქნი ძლიერნი და მკლავნი მეფისა სამხრისანი ვერ დადგენ. და აღდგენ რჩეულნი მისნი და არა იყოს ძალი მისი დადგომად.
და	მცხ.დან	და ქმნას შემავალმან მისდა მიმართ ნებისაებრ მისისა, და არა იყოს დამდგომ პირისპირ მისსა, და დადგეს ქუეყანასა შინა საბირისსა და მოსრულდეს ჴელისა მიერ მისისა.
და	მცხ.დან	და დააწესოს პირი მისი შესლვად ძალითა ყოვლისა მეფობისა მისისათა, და სიწრფოებანი ყოველნი ყუნეს მის თანა, და ასული დედათაჲ მისცეს მას განხრწნად იგი, და არა დაადგრეს და არა იყოს მისსა.
და	მცხ.დან	და მოაქციოს პირი თჳსი ჭალაკთა მიმართ, და დაიპყრნეს მრავალნი და დაწუნეს მთავარნი ყუედრებითა მათითა. ყოველი ყუედრება მისი მიექცეს, მან მოაქციოს პირი მისი
და	მცხ.დან	ძალისა მიმართ ქუეყანისა მისისაჲსა, და მოუძლურდეს და დაეცეს და არა იპოოს.
და	მცხ.დან	და აღდგეს ძირისაგან მისისა ნერგი მეფობისაჲ განმზადებულებასა ზედა მისსა წარმდროებელი და მოქმედებასა მეფობისასა. და მათ დღეთა შინა შეიმუსროს და არა პირითა და არცა ბრძოლისა მიერ.
და	მცხ.იერ	რამეთუ აღივსო ალაოთი ტირილითა, რამეთუ აღსავალისა მიერ ფიქლოანისა აღვიდეს მტირალი ტირილისა მიერ, გზასა ზედა მთათა ორონაიმისათასა. ღაღადებაჲ შემუსრვილებისაჲ და ჭირი მტერთა ესმა.
და	მცხ.ივდ	ჩუენცა და ძენიცა ჩუენნი მონანი შენნი ვართ.
და	მცხ.იეზ	და დასაბამსა ზედა ყოვლისა ბზისასა აღაშენენ სიძვანი შენნი, და განჰრყუენ სიკეთე შენი და განუმარტენ წჳვნი შენნი ყოველსა წარმვლელსა გზისასა და განამრავლენ სიძვანი შენნი.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა მას: ასულო, პატივ-ეც მამამთილსა შენსა და დედამთილსა შენსა, რამეთუ ამიერითგან იგინი არიან დედა-მამანი შენნი, ვითარცა ჩუენ ვიყვენით შენდა, ვიდოდე, ასულო, ცოცხლებით.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა მას რაგუელ: მიმიცემიეს იგი შენდა სჯულისაებრ, რამეთუ ძმა ხარ ქალისა, და შენი არს.
და	მცხ.იეზ	უთნო იქმენ და განჰმეძვენ ძეთა მიმართ ასსურისათა და არცა ეგრეთ განსძეღ, და განჰმეძვენ და არა აღივსე.
და	მცხ.იეზ	და განამრავლენ სიძვანი შენნი ქუეყანისა მიმართ ქანანისსა და ქალდეველთა მიმართ და არცა ამათგან აღივსე.
და	მცხ.იეზ	რაჲთა განვწმიდო გული შენი, - იტყჳს ღმერთი უფალი, - ქმნასა შინა შენგან ამათ ყოველთა საქმეთა დედაკაცისა მეძვისა განკადნიერებულისათა, და განჰმეძვენ სამ წილ ასულთა შორის შენთა?
და	მცხ.იეზ	აღაშენე რაჲ სასიძველი შენი დასაბამსა ყოვლისა გზისასა და განმონადები შენი ჰყავ ყოველსა ზედა უბანსა, და არა იქმენ, ვითარცა მეძავი შემკრებელი სასყიდელთა,
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო მოწევნასა მას მეორისა წელიწადისასა განსლვასა ოდეს მეფეთასა, და მოიყვანა იოაბ ყოველი ძლიერისა. და განრყუნეს ყოველი სოფელი ძეთა ამონისთა, და მოვიდეს და გარემოადგეს არაბათსა. და დავით იყოფოდა იერუსალჱმს. და მოსრა იოაბ არაბათი და დაარღჳა იგი.
და	მცხ.მეფ1	ჰრქუა დავით აბესას: ნუ იყოფინ, ვითარმცა მოკალ ცხებული უფლისა, და განმართლდეს!
და	მცხ.იეზ	და იქმნა შენ შორის განდრეკილება უფროს დედათასა სიძვასა ზედა შენსა და შენ თანა არა ისიძვეს, მი-რაჲ-სცემდ შენ სასყიდელთა, და შენ სასყიდელნი არა მოგეცნეს და იქმნა შენ შორის განდრეკაჲ.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მის წილ, რომელ მიჰფენ რვალსა შენსა და გამოცხადნეს სირცხჳლი შენი ტრფიალთა მიმართ შენთა და ყოველთა მიმართ გულისზრახვათა უსჯულოებათა შენთასა და შორის სისხლებისა შვილთა შენთაჲსა, რომელნი მისცენ მათ,
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს, აჰა, მე შენ ზედა შევკრიბნე ყოველნი ტრფიალნი შენნი, რომელთა შორის აღერიე მათ შორის, და ყოველნი, რომელნი შეიყუარენ, ყოველთა თანა, რომელთა სძულობდ; და შევკრიბნე იგინი შენ ზედა გარემოჲს, და გამოვაცხადნე სიბოროტენი შენნი მათდამი, და იხილონ ყოველი სირცხჳლი შენი.
და	მცხ.იეზ	და შურ-ვიგო შენგან შურის-გებაჲ მემრუშისაჲ და გარდაცემულისაჲ სისხლითა და დაგდვა შენ სისხლითა გულისწყრომისა ჩემისა და შურისაჲთა.
და	მცხ.გამ	და თქუა უფალმან მოსეს და აჰრონის მიმართ: ესე შჯული არს პასექისაჲ, ყოველმან უცხონათესავმან არა ჭამოს მისგანი. და ყოველსა მონასა ვისსამე და ვეცხლით ფრდილსა წინა-დასცჳთო მას, და მაშინ ჭამოს მისგან.
და	მცხ.იეზ	და მიგცე შენ ჴელთა მათთა და დაარღჳონ სიძვაჲ შენი და დაამჴუან ხარისხი შენი; და განგძარცუნენ შენ სამოსელნი შენნი და დაუტევნენ ჭურჭელნი სიქადულისა შენისანი და დაგიტეონ შენ შიშუელი და უშუერი.
და	მცხ.იეზ	და დაწუნენ სახლნი შენნი ცეცხლითა და ყონ შენ შორის შურისძიებაჲ წინაშე დედათა მრავალთასა; და მოგაქციო შენ სიძვისაგან და სასყიდელნი არ მისცნე არღა მერმე.
და	მცხ.სჯლ	რათამცა მოგსრნა თქუენ, რაჟამს აღვიდოდე მთასა მას მოღებად ფიცართა მათ ქვისათა, ფიცართა მათ შჯულისათა, რომელ-იგი მომცნა მე და ვიყავ მე მთასა მას ზედა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე, პური არ ვჭამე და არცა წყალი ვსუ.
და	მცხ.იეზ	და მოვავლინო გულისწყრომაჲ ჩემი შენ ზედა და აღებულ იქმნეს შური ჩემი შენგან, და განვისუენო და არღა ვზრუნვიდე მერმე.
და	მცხ.იეზ	ასული დედისა შენისაჲ შენ ხარ, განმშორებელი ქმრისა თჳსისაჲ და შვილთა თჳსთაჲ, და დაჲ დათა შენთაჲ, რომელთა განიშორნეს ქმარნი მათნი და შვილნი მათნი, დედაჲ თქუენი ქეტტელა და მამა თქვენი - ამორეველი.
და	მცხ.იეზ	დაჲ თქვენი უხუცესი - სამარიაჲ, იგი, ასულნი მისნი, დამკჳდრებულნი მარცხენით შენსა; და დაჲ შენი უმრწემესი შენი, დამკჳდრებული მარჯუენით შენსა - სოდომაჲ, და ასულნი მისნი.
და	მცხ.იეზ	ცხოველ ვარ მე, - ადონაი იტყჳს უფალი, - უკუეთუ ყო სოდომამან, დამან შენმან მან, და ასულთა მისთა, ვითარსახედ ჰყავ შენ და ასულთა შენთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰყოფდეს ბოროტსა აგარელთა თანა, და იტურელთა, და ნაფისელთა, და ნადაბელთა.
და	მცხ.იეზ	გარნა ესე უსჯულოებაჲ სოდომისა, დისა შენისა, ამპარტავანებაჲ და სისავსითა პურისაჲთა და იეფობითა ნუკვეულობდა იგი და ასულნი მისნი. ესე იყო მის შორის და ასულთა მისთა და ჴელსა გლახაკისა და დავრდომილისასა არა უპყრობდეს,
და	მცხ.იეზ	და დიდმოქადულობდეს და ყვნეს უსჯულოებანი წინაშე ჩემსა და აღვიხუენ იგინი, ვითარცა იხილე.
და	მცხ.იეზ	და სამარიამან ნახევართაებრ ცოდვათა შენთასა არ ცოდა; და განამრავლენ უსჯულოებანი შენნი უფროს მათსა და განამრავლენ დანი შენნი ყოველთა მიერ ცოდვათა შენთა და ყოველთა მიერ უსჯულოებათა შენთა, რომელნი ჰქმნენ.
დათა	მცხ.იეზ	და შენ მოიღე ტანჯვაჲ შენი გარდარეული, რომლითა განხრწნენ დანი შენნი ცოდვათა შინა შენთა, რომელნი იუსჯულოენ უფროს მათსა და განამართლენ იგინი უფროჲს თავისა შენისა, შენ შეირცხჳნე და მიიღე უპატიოება შენი განმართლებითა შენგან დათა შენთაჲთა.
და	მცხ.იეზ	დაგყარო მშჳლდი შენი ჴელისაგან შენისა მარცხენისა და ისარნი შენნი ჴელისაგან შენისა მარჯუენისა და დაგამჴუა შენ
და	მცხ.იეზ	და დაჲ შენი სოდომაჲ და ასულნი მისნი კუალადეგნენ, ვითარცა იყვნეს დასაბამითგან. და სამარიაჲ და ასულნი მისნი კუალად მოეგნენ, ვითარცა იყვნეს დასაბამითგან; და შენ და ასულნი შენნი კუალად ეგნეთ, ვითარცა იყვენით დასაბამითგან.
და	მცხ.იეზ	და მოიჴსენნე გზანი შენნი და უპატივო იქმნე მოხუმასა შენგან დათა შენთა, უხუცესთა შენთასა, უმრწემესთა თანა შენთა, და მიგცნე იგინი შენ გამოსაცდელად და არა აღთქმად შენდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე არს რიცხჳ ძალთა მათ დავითისთა: ისბაამ, ძე აქიმანისი, უმთავრესი მათ სამთა. ამან იჴადა მახჳლი თჳსი ერთგზის სამასთა ზედა წყლვად ერთსა შინა ჟამსა და მოსწყჳდნა იგინი.
და	მცხ.იეზ	ესე უფროს ყოვლისა სიძვისა შენისა და საძაგელებათა შენთა; და არ მოიჴსენე დღისა სიჩჩოებისა შენისაჲ, ოდეს იყავ შიშუელ და უშუერ და შებღალულ სისხლითა შენითა და სცხოვნდი.
და	მცხ.ფილიპ	ნურარას ჰზრუნავთ, არამედ ყოვლითა ლოცვითა და ვედრებითა მადლობით თხოვანი ეგე თქუენნი საცნაურ იყვნედ ღმრთისა მიმართ,
და	მცხ.იეზ	მთათა ზედა ისრაილისათა და დაეცე შენ და ყოველნი შენთანანი და მრავალნი ნათესავნი შენ თანა; მფრინველთა ცისათა და ყოველთა ფრთოვანთა მიეცნეთ და ყოველთა მჴეცთა ქვეყანისათა მიგეც შენ შესაჭმელად.
და	მცხ.მსაჯ	და შესძინეს ძეთა ისრაჱლისათა მერმე ყოფა ბოროტისა წინაშე უფლისა. და მისცნა იგინი უფალმან ჴელთა უცხოთესლთასა ორმეოც წელ.
და	მცხ.იეზ	და გამოვიდენ დამკჳდრებულნი ისრაჱლისანი ქალაქთაგან, და დასწჳდენ და აღაგზნებდენ საჭურველთა მიერ ფარებისა და ჰოროლებისა და შუბებისა და მშჳლდებისა და ისრებისა. და კუერთხებისა ჴელთაჲსა და ლახურებისა და აღაგზებდენ მათ მიერ ცეცხლსა შჳდთა წელიწადთა.
და	მცხ.იეზ	და არა მოიღონ შეშაჲ ველით, არცა მოჰკუეთონ მაღნართაგან, არამედ საჭურველთა წუვიდენ ცეცხლითა; და ტყუე-ჰყოფდენ წარმტყუენველთა მათთა და იავარ-ჰყოფდენ იავარმქმნელთა მათთა, - იტყჳს ადონაჲ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და იყოს, მას დღესა შინა მიეცეს გოგს ადგილი სახელოანი, საფლავი ისრაჱლსა შორის, სამრავალკაცოჲ მომავალთაჲ აღმოსავალით ზღჳსაჲთ, და გარემოაშენონ პირისგარე ჴევისაჲ; და დაჰფლან მუნ გოგ და ყოველი სიმრავლე მისი და ეწოდოს მრავალსაკაცო გოგისა.
და	მცხ.მსაჯ	და იყვნეს, რათა გამოცადოს მათ შორის ისრაჱლი, და რათა უწყოდის, უკუეთუ ისმინნეს, მცნებანი უფლისანი, ანუ არა, რომელი-იგი ამცნო მამათა მათთა ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.გალათ	ხოლო ჩემდა ნუ იყოფინ სიქადულ, გარნა ჯუარითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა, რომლისათჳს სოფელი ჩემდამო ჯუარ-ცუმულ არს და მე - სოფლისა.
და	მცხ.იეზ	და რამეთუ სახელი ქალაქისაჲ დაცემულება და მრავალსაკაცო და განწმდეს ქუეყანაჲ.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი, - არქუ ყოველსა მფრინველსა და ყოველსა ფრთოანსა და ყოველთა მჴეცთა ველისათა: შეკერბით და მოვედით. და კრება-ყავთ ყოველთაგან გარემოთა მსხუერპლსა ზედა ჩემსა, რომელი მე დაგიდევ თქუენ, მსხუერპლი დიდი მთათა ზედა ისრაჱლისათა, და ჭამეთ ჴორცი და სუთ სისხლი.
და	მცხ.იოან	ჰრქუეს მას მოწაფეთა: მოძღუარ, აწღა გეძიებდეს შენ ჰურიანი ქვისა დაკრებად, და კუალად მუნვე მიხუალა?
და	მცხ.იეზ	ჴორცი გმირთაჲ ჭამეთ და სისხლი მთავართა ქუეყანისათა სუთ, ვერძნი და ზუარაკნი და ვაცნი და ზუარაკნი, ჭამებულნი ყოველნი.
და	მცხ.იეზ	და აჰა, განპოხნების, ნუსადა წარიმართოს, არა მობერვასა თანა ქარისა ცხელისასა განჴმესა სიჴმელითა მასკნესა თანა აღმოსავალისა მისისასა და ნერგობაჲ მისი განჴმეს?
და	მცხ.მეფ4	და ყოველი იგი სახლები მაღალთა, რომელი იყო ქალაქებსა მას სამარიას, რომელი ქმნნეს მეფეთა ისრაჱლისათა განსარისხებელად უფლისა, დაარღჳა იოსია, მეფემან ისრაჱლისამან, და უყო მათ ყოვლისა მისებრ საქმისა, ვითარცა-იგი ყო ბეთელს.
და	მცხ.დან	და მეუსჯულოსა ზედშეამთხჳონ აღთქმაჲ შებრკოლებისა მათისა, და ერსა, მეცნიერსა ღმრთისა თჳსისასა, არ განაძლიერებენ და ჰყოფენ.
და	მცხ.იეზ	არქუ უკუე სახლსა ამას განმამწარებელსა; არა უწყით, რაჲ არიან ესენი? თქუ მათდამი: აჰა, მოვალს მეფე ბაბილონისაჲ ისრაჱლსა ზედა და მიიღოს მეფე მისი და მთავარნი მისნი და წარიყვანნეს იგინი თავისა თჳსისა თანა ბაბილონდ.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ესაია: ესე სასწაული იყოს უფლისა მიერ, რამეთუ ყოს უფალმან სიტყუაჲ იგი, რომელცა თქუა: შთავლოს აჩრდილმან ათსა მენაკსა.
და	მცხ.იეზ	და ცნას სახლმან ისრაჱლისამან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი დღითგან ამით და წამართ.
და	მცხ.იეზ	და ცნან ყოველთა წარმართთა, ვითარმედ ცოდვათა მათთათჳს ტყუე იქმნეს სახლი ისრაჱლისაჲ, მის წილ, რომელი შეურაცხეს ჩემდამო, და მოვიქციე პირი ჩემი მათგან, და მივსცენ იგინი ჴელთა მტერთა მათთასა, და დაეცნეს ყოველნი მახჳლითა.
და	მცხ.იეზ	და მიიღონ უპატიობაჲ მათი და ყოველნი უსამართლოებანი მათნი, რომელნი იუსამართლოვნეს ჩემდამო, დამკჳდრებასა შინა მათსა ქუეყანასა ზედა მათსა მშჳდობით, და არა იყოს მაშინებელი.
და	მცხ.იეზ	და მიიღოს თესლისაგან მეფობისაჲსა და დადვას მის თანა აღთქმაჲ და შეიყვანოს იგი წყევასა შინა და წინამძღუარნი ქუეყანისანი მიიხუნეს.
და	მცხ.დან	და შევიდენ მის თანა გამომავალნი კიტელნი, დაიმორჩილონ და დამდაბლდეს, და მიიქცეს და საკჳრველებდეს აღთქმასა ზედა წმიდასა. და იყოს და მოიქცეს, და გულისხუმა-ყოს დამტევებელთა ზედა აღთქმისა წმიდისათა.
და	მცხ.იეზ	ქმნად სამეფოდ უძლურად ყოვლითურთ არამაღლებად, არამედ დამარხვად აღთქმაჲ მისი და დამტკიცებად იგი.
და	მცხ.დან	და მიიქცეს ქუეყანად თჳსსა სიმდიდრისა თანა მრავლისა და გული მისი აღთქმასა ზედა წმიდასა, და ყოს და მიიქცეს ქუეყანად თჳსსა.
და	მცხ.იეზ	და განდგეს მისგან განვლინებად მიმთხრობელთა ეგჳპტედ, რაჲთა მოსცენ მას ცხენები და ერი მრავალი. უკუეთუ წარემართოს, ანუ განერეს მოქმედი წინააღმდგომთაჲ? და გარდამავალი აღთქმისაჲ უკუეთუ ცხონდეს?
და	მცხ.იეზ	ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაჲ უფალი, - არა თუ ადგილსა შინა, რომელსა მეფე, მეფემყოფელისა მისისა, რომელმან უპატივო-ყო ფიცი ჩემი და რომელი გარდაჰჴდა აღთქმასა ჩემსა, მის თანა საშუალ ბაბილონისა აღესრულოს.
და	მცხ.მათე	ანუ არა აღმოგიკითხავსა შჯულსა, რამეთუ შაბათთა შინა მღდელთა ტაძარსა მას შინა შაბათი შეურაცხ-ყვიან და უბრალო იყვნიან?
და	მცხ.იეზ	და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი, გამო-რაჲ-უჩნდე მე მათ წარმართთა შორის, და შევკრიბნე იგინი ქუეყანასა ზედა თჳსსა და არა ვინ დაუტეო მათგანი მათ თანა
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ვთქუ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ცხოველ ვარ მე? უკუეთუ არა აღთქუმაჲ ჩემი, რომელსა გარდაჰჴდა, და ფიცი ჩემი, რომელი შეურაცხყო, და მივსცე იგი თავისა მიმართ მისისა.
და	მცხ.მიქ	ერო ჩემო, მოიჴსენე, რაჲ იზრახა ძჳნად შენდა ბალაკ, მეფემან მოაბისმან და რაჲ-იგი მიუგო მას ბალაამ, ძემან ბეორისამან, საზომელთაჲთგან ვიდრე ბალგალამდე, რათა საცნაურ იქმნეს სიმართლე უფლისაჲ
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და მივიღო მე რჩეულთაგან ნაძჳსა, მაღლისა თხემისაგან, და მივსცე თავისაგან მწუერვალთა მისთაჲსა, გულისაგან თხემისა მისისა მოვკაფო და დავჰნერგო მთასა ზედა მაღალსა მე.
და	მცხ.ეზრ1	რამეთუ დამონებულ ვიყვენით ჩუენ, და მონებასა შინა ჩუენსა არა დაგუთხიენ ჩუენ, უფალო ღმერთო ჩუენო, და მოსდრიკენ ჩუენდა წყალობანი შენნი წინაშე მეფისა მის სპარსთასა მოცემად ჩუენდა მაცხოვარება შენი, ამაღლებად სახლი ღმრთისა ჩუენისა და აღშენებად მოოჴრებულსა ამას უდაბნოსა და მოზღუდვად სიძნელისა იუდასი და იერუსალჱმისა
და	მცხ.იეზ	და გამოვჰკიდო იგი მთასა ზედა განსაცხრომელსა ისრაჱლისასა და დავჰნერგო იგი, და გამოიღოს მორჩი, და ყოს ნაყოფი და იყოს ნაძუად დიდად. და განისუენებდეს ქუეშე მისსა ყოველი ქათამი და ყოველმან მფრინველმან ქუე საგრილსა რტოთა მისთასა განისუჱნოს და რტონი მისნი კუალად მოეგნენ.
და	მცხ.იეზ	და ცნან ყოველთა ხეთა ველისათა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, რომელი დავამდაბლებ ხესა მაღალსა და აღვამაღლებ ხესა მდაბალსა, და განვაჴმობ ხესა ნედლსა და განვამორჩებ ხესა ჴმელსა, მე უფალმან ვთქუ და ვყო.
და	მცხ.იეზ	და უშჯულომან უკუეთუ მოაქციოს ყოველთაგან უშჯულოებათა, რომელნი ქმნნა, და დაიცვნეს ყოველნი მცნებანი ჩემნი, და ყოს მსჯავრი და სიმართლე და წყალობაჲ, ცხოვნებით ცხოვნდეს და არა მოკუდეს.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, რაჲ არს თქუენდა იგავი ესე ძეთა შორის ისრაჱლისათა, მეტყუელთა: მამათა ჭამეს კაწახი და კბილნი შვილთანი მობრყჳლდეს?
და	მცხ.იეზ	ხოლო კაცი, რომელი იყოს მართალ, რომელმან ყოს მსჯავრი და სიმართლე,
და	მცხ.იეზ	მთათა ზედა არა ეზორა, და თუალნი მისნი არა აღიხუნეს კერპთა მიმართ სახლისა ისრაილისათა და ცოლი ქმრისა თჳსისაჲ არ შეაგინოს და დედაკაცისა მიმართ, დაშტანობასა შინა მყოფისა, არ მიეახლოს;
და	მცხ.იეზ	და კაცსა არა ჰმძლავროს, ნაჴუთევი თანამდებსა უკუნსცეს, და ტაცებაჲ არა იტაცოს, პური მისი მშიერსა მისცეს, და შიშუელსა შეჰმოსოს სამოსელი;
და	მცხ.იეზ	და ვეცხლი მისი აღნადგინებად არ მისცეს და განნამრავლები არ მიიღოს, სიცრუისაგან მიაქციოს ჴელი თჳსი, და მშჯავრი მართალი ყოს შორის კაცისა და შორის მოყუსისა მისისა;
და	მცხ.გამ	და მიიწია ღაღადებაჲ მათი წინაშე ღმრთისა და შეისმინა სულთქუმანი მათნი და მოიჴსენა ღმერთმან აღთქუმაჲ იგი თჳსი აბრაჰამის მიმართ, ისაკ და იაკობისა.
და	მცხ.იეზ	და უკუეთუ შვეს ძე ბუგრიანი, დამთხეველი სისხლისა და მოქმედი ცოდვისა,
და	მცხ.იეზ	გზასა შინა მამისა მისისა მართალისასა არა ვლო, არამედ მთათა ზედა ეზორა, და ცოლი მოყუსისაჲ შეაგინა.
და	მცხ.იეზ	ხოლო უკუეთუ შვას ძე და იხილნეს ყოველნი ცოდვანი მამისა მისისანი, რომელნი ქმნნა, და შეიშინოს და არა ყოს მათებრ:
და	მცხ.იეზ	მთათა ზედა არა ეზოროს, და თუალნი მისნი არა დასხნა გულისსათქმელთა ზედა სახლისა ისრაჱლისათა, და ცოლი მოყუსისაჲ არ შეაგინა.
და	მცხ.გამ	ხოლო აღიტრნეს ძენი ისრაჱლისანი რამესით სოქოთდ ექუსასი ათასი მკჳრცხლი მამაკაცი, თჳნიერ ყრმა - დედებისა და ნართაული მრავალი თანა-აღვიდა მათ თანა და ცხოვარი და ზროხაჲ და პირუტყჳ მრავალი ფრიად.
და	მცხ.იეზ	და სთქუთ: რად, რამეთუ არა მიიღო ძემან სიცრუე მამისა მისისაჲ? რამეთუ ძემან მშჯავრი და სიმართლე და წყალობა ქმნა, ყოველნი შჯულვილნი ჩემნი დაიცვნა და ქმნნა იგინი, ცხოვრებით ცოცხალ იყოს.
და	მცხ.იეზ	ასული მცოდველი იგი მოკუდეს: ძემან არა მოიღოს სიცრუე მამისა მისისაჲ, არცა მამამან მოიღოს სიცრუჱ ძისა მისისაჲ, სიმართლე მართლისაჲ მის ზედა იყოს და უსჯულოება უსჯულოჲსაჲ მის ზედა იყოს.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა მეფემან დავით ყოველსა მას კრებულსა: სოლომონ, ძე ჩემი, რომელი სათნო-იყო უფალმან, ყრმა არს და ჩჩჳლ და საქმე დიდ არს, რამეთუ არა კაცთა შენება არს, არამედ უფლისა ღმრთისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მერმეცა სათნო-ყოფისათჳს ჩემდა სახლსა უფლისა ღმრთისა ჩემისასა არს ჩემი, რომელი მომიგიეს მე, ოქრო და ვეცხლი. და, აჰა, ეგერა, მივეც სახლისათჳს ღმრთისა ჩემისა სიმაღლედ თჳნიერ მისა, რომელი მოუმზადე სახელისათჳს წმიდათასა,
და	მცხ.ნეშტ1	და ვინ არს გულსმოდგინე აღვსებად ჴელი მისი დღესა უფლისა?
და	მცხ.ნეშტ1	და გულსმოდგინე იქმნნეს მთავარნი ტომთანი და მთავარნი ძეთა ისრაჱლისათა ათასისთავნი და ასისთავნი, და ზედმდგომელნი საქმისანი და მნენი მეფისანი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოსცეს საქმესა მას სახლისა უფლისასა ოქრო ტალანტი ხუთი ათასი და ბევრი დრაკანი და ვეცხლის ტალანტი ათი ათასი და პილენძი ტალანტი ბევრი და რვა ათასი, და რკინის ტალანტი ასი ათასი.
და	მცხ.ნეშტ1	და რომელთა თანა იპოვა მათ შორის ანთრაკი, მოსცეს საუნჯესა უფლისასა ჴელითა ერიელისითა, ძისა ესრომისითა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აკურთხევდა დავით მეფე ღმერთს წინაშე კრებულისა მის და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, მამათა ჩუენთაო, საუკუნითგან და ვიდრე საუკუნეთამდე.
და	მცხ.ნეშტ1	შენდა, უფალო, დიდებაჲ, ძალი და სიქადული, ძლიერებაჲ და სიმტკიცე, რამეთუ შენ უფლებ ყოველთა ზეცისათა და ქუეყანისათა, და პირისა შენისაგან ძრწიან ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი და თესლები.
და	მცხ.ნეშტ1	შენ მიერ დიდებაჲ და სიმდიდრე! შენ ყოველთა ჰმოს, მთავრობათა უფალო და მთავარო ყოვლისა მთავრობისაო; და ჴელსა შენსა არს ყოვლისა შეწევნა და სიდიდე განდიდებად და განძლიერებად ყოველთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აწ, უფალო, აღგიარებთ შენ და ვაქებთ სახელსა სიქადულისა შენისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	რამეთუ მწირ ვართ ჩუენ შენს წინაშე და წარმავალ, ვითარცა ყოველნი მამანი ჩუენნი, ვითარცა აჩრდილნი არიან დღენი ჩუენნი შენს წინაშე და არა არს დადგომა,
და	მცხ.დან	და მკლავნი წარმღუნელისანი წარირღუნენ პირისაგან მისისა, და შეიმუსრნენ და წინამძღუარმანცა აღთქმისამან
და	მცხ.დან	და თანაშემყოფელთაგანმან მისა მიმართ ზაკუვაჲ, და აღვიდეს და ზეშთა განაძლიეროს მცირედისა მიერ ძალისა და ნათესაობისა.
და	მცხ.დან	და მრავლითა სოფლებითა მოვიდეს და ქმნეს, რომელი არა ქმნეს მამათა მისთა და არცა მამათა მამათა მისთასა, ავარი და ნატყუენავი და სიმდიდრე მათი განაბნიოს და ეგჳპტესა ზედა ისიტყუნეს სიტყვანი მისნი და ვიდრე ჟამისა.
და	მცხ.დან	და აღდგეს ძალი მისი და გული მისი მეფესა ზედა სამხრისასა ძალისა მიერ დიდისა, და მეფემან სამხრისამან შეამტკიცოს ბრძოლაჲ ძალისა მიერ დიდისა და ძლიერისა ფრიად, და ვერ დადგეს, რამეთუ სიტყუედ მას ზედა გულისსიტყვათა,
და	მცხ.დან	და ჭამენ სათანადოთა მისთა და შემუსრვენ მას, და ძალი თჳსი წარღუნას და დაეცნენ წყლულნი მრავალნი.
და	მცხ.დან	და ორნივე მეფენი, გულნი მათნი უკეთურებისა თანა და ტაბლასა ზედა ერთსა ცრუსა ზრახვიდენ და არ წარემართოს, რამეთუ არსღა დასასრულამდე ჟამი.
და	მცხ.დან	ჟამად მოიქცეს და მოვიდეს სამხრად მომართ, და არა იყოს, ვითარცა პირველი და ვითარცა უკუანადი.
და	მცხ.დან	და ნათესავისა მისგან აღდგენ და შეაგინონ სიწმიდე მძლავრებისაჲ, და გარდაადგინონ სამარადისოდ და მისცენ საძაგელი უჩინოქმნილი.
და	მცხ.იეზ	არა ნებით მნებავს სიკუდილი უშჯულოჲსაჲ, - იტყჳს უფალი უფალი, - ვითარ მოქცევაჲ მისი გზისაგან ბოროტისა და ცხოვნებაჲ მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	ამრამიმი და ისაარ, ქებრონ და ოზიელ,
და	მცხ.იეზ	და მიქცევასა შინა მართლისასა სიმართლისაგან მისისა და ქმნასა უსამართლოებათასა ყოველთაებრ უსჯულოებათა, რომელნი ქმნნა უშჯულომან, ყვნეს თუ არა, ცხოვნდეს; ყოველნი სიმართლენი მისნი, რომელნი ქმნნა, არმოჴსენებულ იქმნენ დაცემასა შინა მისსა, რომელ დაეცა; და ცოდვათა შინა მისთა, რომელნი ცოდნა, მათ შინა მოკუდეს.
და	მცხ.იეზ	მი-თუ-აქციოს მართალმან სიმართლისაგან თჳსისა და ყოს შეცოდება და მოკუდეს, ცოდვასა შინა თჳსსა, რომელ ქმნნა, მას შინაცა მოკუდეს. და მოთუ-აქციოს უსჯულომან უსჯულოებათაგან თჳსთა, რომელნი ქმნნა, და იქმოდის განკითხვასა და სიმართლესა, ამან სული თჳსი დაიცვა.
და	მცხ.იეზ	და იხილა და მოაქცია ყოველთაგან უსჯულოებათა თჳსთა, რომელნი ქმნნა, ცხოვნებით ცხოვნდეს და არა მოკუდეს.
და	მცხ.მათე	და სამოსლისათჳს რაჲსა ჰზრუნავთ? განიცადენით შროშანნი ველისანი, ვითარ-იგი აღორძნდის! არა შურებინ, არცა სთავნ.
და	მცხ.იეზ	მოიქეცით თავით თჳსით და განიშორენით თქუენგან ყოველნი უსჯულოებანი თქუენნი, რომლითა უსჯულო იქმნენით ჩემდამო, და ყავთ თავისა თქუენისა გული ახალი და სული ახალი, და რაჲსათჳს მოსწყდებით, სახლო ისრაჱლისაო?
და	მცხ.იეზ	რამეთუ არა მნებავს სიკუდილი მოსიკუდიდისა მის, - იტყჳს ადონაი უფალი, ვითარ მოქცევაჲ მისი გზისაგან მისისა და ცხოვნებად სული მისი, - იტყჳს ადონაი უფალი, - და მოიქეცით და ცხოვნდით.
და	მცხ.დან	და იყო კაცი დამკჳდრებული ბაბილონს შინა, და სახელი მისი იოაკიმ.
და	მცხ.დან	და მშობელნი მისნი მართალნი. და ასწავეს ასულსა მათსა სჯულისაებრ მოსესისა.
და	მცხ.დან	და იყო იოაკიმ მდიდარ ფრიად; და იყო მისსა სამოთხე მეზობლად სახლისა მისისა, და მისსა მიმართ მივიდოდეს იუდეანნი ყოფისათჳს მისისა უდიდებულეს ყოველთასა.
და	მცხ.იეზ	და დედაჲ შენი, ვითარცა ვენაჴი, ვითარცა ყუავილი ბროწეულთა შორის წყალთა ზედა დანერგულთა; ნაყოფი მისი და მორჩი მისი იქმნა წყალთაგან მრავალთა.
და	მცხ.დან	და გამოჩინებულ იქმნნეს ორნი მოხუცებულნი ერისაგან მსაჯულად მას წელიწადსა შინა, რომელთათჳს თქუა მეუფემან, ვითარმედ: გამოვიდა უსჯულოებაჲ ბაბილონით მოხუცებულთაგან მსაჯულთა, რომელნი ჰგონებდეს მართებასა ერისასა.
და	მცხ.დან	ესენი დადგრომილ იყუნეს სახლსა შორის იოაკიმისსა და მოვიდოდეს მათდამი ყოველნი შჯადნი.
და	მცხ.დან	და იქმნა, ოდეს წარვიდის ერი საშუალსა დღისასა, შევიდის სუსანნა და ვიდოდის სამოთხესა შორის ქმრისა მისისასა,
და	მცხ.დან	და გულისხუმიერნი ერისა ჩემისანი გულისხუმა-ჰყოფენ მრავლად, და მოუძლურდებიან მახჳლისა მიერ, და ალისა მიერ და ტყუეობისა მიერ და იავრობისა მიერ დღეთაჲსა.
და	მცხ.დან	და ხედვიდიან მას მოხუცებულნი ორნი დღითი დღე შესრულად და მავალად და იქმნეს გულისთქმისა შორის მისსა.
და	მცხ.დაბ	და ყოველივე სახლი იოსებისი და ყოველნივე ძმანი მისნი და ყოველნივე სახლი მამულისა მისისანი და ნათესავი. და ცხოვარი და ზროხა დაუტევეს ქუეყანასა გესემისასა.
და	მცხ.იეზ	და აწ დანერგეს იგი უდაბნოსა შინა, ქუეყანასა ურწყულსა და წყურიელსა. და გამოვიდეს ცეცხლი კუერთხისაგან რჩეულისა მისისა და შეჭამოს იგი, და არა იყოს მის შორის კუერთხი ძალისაჲ, ტომი იგავად გოდებისა არს და იყოს გოდებად.
და	მცხ.დან	და გარდააქციეს გონება თავთა მათთაჲ და მიდრიკნეს თვალნი მათნი არახედვად ცად მიმართ, არცა მოჴსენებად სასჯელთა მართალთა.
და	მცხ.დან	და იყუნეს ორნივე ლმობიერ მისთჳს და არა მიუთხრეს ურთიერთას ლმობა მათი,
და	მცხ.დან	და მოუძლურებასა შინა მათსა შეწევნულ იქმნეს შეწევნითა მცირითა და შესძინენ მათ ზედა მრავალი შებრკოლებისა მიერ.
და	მცხ.დან	და უმზირდეს დღითი დღე პატივისმოყუარებით ხედვად მისსა, და ჰრქუა მოყუასმან მოყუასსა:
და	მცხ.დან	და გულისხმისმყოფელთაგანნი მოუძლურდენ გამოჴურვებად მათ შინა და გამორჩევად და გამოცხადებად ვიდრე ჟამამდე გამოჴურვებისა მცირესა ჟამადმდე.
და	მცხ.დან	და ქმნას ნებისაებრ თჳსისა, და მეფე ამაღლდეს, და განდიდნეს ყოველთა ზედა ღმერთთა და ღმერთსა ღმერთთა ზედა, და თქუნეს ზეშთა ძალისანი, და წარემართოს ვიდრე აღსრულებადმდე რისხვისა, რამეთუ დასასრულისა თანა იქმნეს.
და	მცხ.დან	წარვიდეთ სახიდ, რამეთუ სამხრისა ჟამი არს, და გამოსრულნი განიყუნეს ურთიერთას.
და	მცხ.დან	და ყოველთა მიმართ ღმერთთა მამათა მისთასა არა გულისხუმა-ყოს და გულისთქმასა დედათასა და ყოველთა ზედა ღმერთთა არ გულისხმა-ყონ, რამეთუ ყოველთა ზედა განდიდნეს.
და	მცხ.დან	და კუალად ქცეულნი შეკრბეს ერთბამად და გამომწულილველთა ურთიერთას მიზეზისათა აღიარეს გულისთქმაჲ მათი და მაშინ ზოგადი დააწესეს ჟამი, ოდეს მარტოჲსა შეუძლონ პოვნა მისი.
და	მცხ.დან	და იქმნა მზერასა შინა მათსა ჟამი, შევიდა სამოთხედ ოდესმე, ვითარცა გუშინ და ძოღანდელსა დღესა, და მხოლოთა ორთა თანა ქალთა და გულმან უთქუა ბანად სამოთხესა შინა, რამეთუ სიცხე იყო.
და	მცხ.დან	და არავინ არ იყო მუნ, თჳნიერ ორნი მოხუცებულნი დამალულნი და მომზირალნი მისნი.
და	მცხ.დან	და ჰრქუა ქალთა მათ: მომართჳთ მე ზეთი და შენაზავები და კარნი სამოთხისანი დაჰჴშენით, რაჲთა ვიბანო.
და	მცხ.დან	და ჟამსა დასასრულისასა მრქენალ იქმნას მეფისა თანა სამხრისათა; და შეკრბეს მის ზედა მეფე ბღუარისა ეტლებისა მიერ და ცხენებისა და ნავებისა მრავლებისა, და შევიდეს ქუეყანად დასავანებელთა შორის, და შემუსროს და თანაწარჰჴდეს.
და	მცხ.დან	და ყვეს, ვითარცა თქუა, და დაჰჴშნეს კარნი სამოთხისანი, და გამოვიდეს იგურდივთა კართაჲთ მირთმად ბრძანებულთა მათდა და არა უწყოდეს, ვითარმედ იყვნეს დამალულ მოხუცებულნი.
და	მცხ.დან	და იყო, ვითარცა განვიდეს ქალნი, და აღდგეს ორნი მოხუცებულნი და ზედმირბიოდეს მისსა და ჰრქუეს:
და	მცხ.დან	აჰა, კარნი სამოთხისანი ჴშვანან და არავინ მხედავს ჩუენ და გულისთქმასა შინა შენსა ვართ, რომლისათჳს თანადამყევ ჩუენ და იქმენ ჩუენ თანა;
და	მცხ.დან	და შევიდეს ქუეყანად საბაინისა და მრავალნი მოუძლურდენ. და ესენი განერნენ ჴელისაგან მისისა - ედომი და მოაბი და მთავარნი ძეთა ამმონისთა.
და	მცხ.დან	და განირთხას ჴელი მისი ქუეყანასა ზედა და ქუეყანა მისი არა იყოს საცხოვნებელად.
და	მცხ.დან	ხოლო უკეთუ არა, დაგწამოთ შენ, ვითარმედ იყო შენ თანა ჭაბუკი და ამისთჳს განავლინენ ქალნი შენგან.
და	მცხ.დან	და აღმოისულთქუნა სუსანნა და თქუა: იწრო არს ჩემდა ყოვლით კერძო, რამეთუ, უკეთუ ეგე ვქმნა, სიკუდილი არის ჩემი, და, უკეთუ არა ვქმნა, ვერ განვერე ჴელთაგან თქუენთა.
და	მცხ.დან	და აღიღაღადა ჴმითა დიდითა სუსანნა, ხოლო აღიღაღადეს ორთაცა მოხუცებულთა წინააღმდგომად მისსა.
და	მცხ.დან	და მსრბოლმან ერთმან განიხუნა კარნი სამოთხისანი.
და	მცხ.დან	და ეუფლოს დაფარულთა შორის ოქროჲსა და ვეცხლისათა და ყოველთა შორის გულისსათქუმელთა ეგჳპტის და ლიბიისა და ეთიოპელთასა და სიმაგრეთა შორის მისთა.
და	მცხ.დან	და ჰამბავნი და სისწრაფენი შეაშფოთებდენ მას და აღმოსავალისაგან და ბღუარისა, და მოვიდეს გულისწყრომითა მრავლითა განყოფად და შეჩუენებად მრავალთა.
და	მცხ.დან	და აღდგას კარავი თჳსი ფადანოს შინა, საშუალ ზღუათასა, მთასა საბირისა წმიდასა, და მოვიდეს ვიდრე კერძოდმდე მისსა, და არა არს გამომჴსნელი მისი.
და	მცხ.დან	და თქუეს წინაშე ერისა: მიავლინეთ სუსანნასა, ასულისა ქელკაჲსსა, რომელ არს ცოლი იოაკიმისი! ხოლო მათ მიავლინეს.
და	მცხ.დან	და მოვიდა იგი, და მშობელნი მისნი, და შვილნი მისნი და ყოველნი ნათესავნი მისნი.
და	მცხ.დან	ხოლო სუსანნა იყო ჩჩჳლ და შუენიერ სახითა.
და	მცხ.დან	და უსჯულოთა ბრძანეს უსაბურველო-ქმნა, რამეთუ იყო იგი მობურვილ, რაჲთა აღივსნენ შუენიერებისაგან მისისა.
და	მცხ.დან	და მოვიდა მისსა მიმართ ჭაბუკი, რომელი დამალულ იყო, და დაწვა მის თანა.
და	მცხ.დან	ხოლო ამისთა შემპყრობელთა ვჰკითხეთ: ვინ იყო ჭაბუკი? და არა ინება თხრობა ჩუენი, ამათ ვწამებთ.
და	მცხ.დან	და ემოწმა მათ შესაკრებელი ერისა, ვითარცა მოხუცებულთა და მსაჯულთა, და დასაჯეს იგი სიკუდიდ.
და	მცხ.დან	ხოლო აღიღაღადა სუსანნა ჴმითა დიდითა და თქუა: ღმერთო საუკუნეო, დაფარულთა მეცნიერო, რომელმან უწყნი ყოველნი პირველ ქმნისა მათისა,
და	მცხ.დან	შენ მეცნიერ ხარ, ვითარმედ ცრუჲ დამწამეს მე, და, აჰა, მოვკუდები არმოქმედი არარაჲსაჲ, რომელნი ამათ მოიბოროტნეს ძჳნად ჩემდა.
და	მცხ.დან	და შეისმინა უფალმან ჴმისა მისისაჲ.
და	მცხ.დან	და მიიყვანებოდა რაჲ იგი წარწყმედად, აღადგინა ღმერთმან სული წმიდაჲ ყრმისა ჭაბუკისა, სახელით დანიელისა.
და	მცხ.დან	და დადგა ყოველი ერი მისდამი და ჰრქუეს: რაჲ არს სიტყუა ეგე შენი, რომელსა იტყჳ?
და	მცხ.დან	და აღიღაღადა ჴმითა დიდითა: წმიდა ვარ მე სისხლისა ამისგან.
და	მცხ.დან	და მიიქცა ერი სწრაფისა თანა, და ჰრქვეს მას მოხუცებულთა: მოვედ, დაჯედ საშუალ ჩუენსა და მომითხარ ჩუენ, რამეთუ შენ მოგცა ღმერთმან მოხუცებულობა.
და	მცხ.დან	და თქუა ერისა მიმართ დანიილმან: განყვენით იგინი ურთიერთას შორად და განვსაჯნე იგინი.
და	მცხ.დან	და ვითარცა განყვნეს ერთიერთისაგან, მიუწოდა ერთსა მათგანსა და თქუა მისდა მიმართ: დაძუელებულო ბოროტთა დღეთაო, აწ გეწინეს ცოდვანი შენნი, რომელთა ჰყოფდი პირველად.
და	მცხ.დან	მშჯელი შჯათა ცრუთაჲ და უბრალოთა უკუე დამსჯელი, ხოლო განმტევებელი მიზეზიანთა, იტყოდის რაჲ უფალი: უბრალოჲ და მართალი არ მოაკუდინო.
და	მცხ.დან	და თქუა დანიელმან: მართლიად სიტყუე თავისა მიმართ შენისა, რამეთუ, ეგერა, ანგელოზი ღმრთისაჲ, მიმღებელი ღმრთისაგან განჩინებასა, განგხეთქს შენ შუა.
და	მცხ.დან	და გარდამადგინებელმან მისმან ბრძანა მოყვანება სხჳსა და ჰრქუა მას: თესლო ქანანისაო და არა იუდასო, შუენიერებამან შეგაცთუნა შენ და გულისთქმამან გარდააქცია გული შენი.
და	მცხ.დან	და მას ჟამსა შინა აღდგეს მიქაილ, მთავარი დიდი, რომელი დგას ზედა ძეთა ერისა შენისათა, და იყოს ჟამი ჭირისა, ჭირი, რომელი არა იყო, ვინათგან იქმნა ნათესავი ქუეყანასა ზედა და ვიდრე ჟამამდე, და მას ჟამსა განერეს ერი შენი, ყოველი პოვნილი დაწერილ წიგნსა შინა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა წელსა შინა მეშჳდესა, მეხუთესა თთუესა, ათსა თთჳსასა, მოვიდეს კაცნი მოხუცებულთაგან სახლისა ისრაჱლისათა გამოკითხვად უფლისა და დასხდეს წინაშე პირსა ჩემსა.
და	მცხ.იეზ	და ვეძიებდ მათგან კაცსა, მქცევსა მართლიად და მდგომსა წინაშე პირისა ჩემისა ყოვლითურთ ჟამსა შინა რისხვისასა, რაჲთა არა სრულიად მოისპოს იგი, და ვერ ვპოე.
და	მცხ.იეზ	და სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: დღით რომლითგან სათნო ვიყავ სახლი ისრაჱლისაჲ და ვეცნობე თესლსა სახლისა იაკობისსა და ვეცნობე მათ ქუეყანასა შინა ეგჳპტისასა და შევეწიე მათ ჴელითა ჩემითა მეტყუელი: მე უფალი ღმერთი თქუენი,
და	მცხ.ფსალმ	ყოველივე, რაოდენი ინება უფალმან, ქმნა ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ზღუათა შინა და ყოველთა უფსკრულთა;
და	მცხ.რიცხ	და სუეტები იგი ეზოჲსა მის გარემო და ხარისხები მათი და სუეტნი იგი კრეთსაბმელისა ბჭისა მის ეზოჲსანი და ხარისხები მათი და მანაები მათი და საბლები იგი მათი და ყოველი სამსახურებელი მათი, სახელად-სახელად აღიხილნეთ იგინი და ყოველივე ჭურჭერი საცავი აღსაღებელი მათ მიერ.
და	მცხ.რიცხ	და ესე არს საცავი აღსაღებელი მათ მიერ ყოვლისავე მისებრ საქმისა მათისა კარავსა მას შინა წამებისა, სუეტისთავნი იგი კარვისანი და მოქლონები იგი და სუეტები იგი და ხარისხები მისი გარდასაბურველი და ხარისხები მათი და სუეტები იგი მათი და საბურველი იგი კარისა მის კარვისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდეს ძენი ისრაჱლისანი მოსეს და ჰრქუეს: აჰა, ესერა, აღვიჴოცენით და წარვწყმდით, აღვესრულენით.
და	მცხ.იეზ	და მივსცენ მათ ბრძანებანი ჩემნი და სამართალნი ჩემნი ვაუწყენ მათ, რაოდენნი ყუნეს იგინი კაცმან, და ცხოვნდეს მათ შინა.
და	მცხ.იეზ	და შაბათნი ჩემნი მივსცენ მათ ყოფად იგინი სასწაულად შორის ჩემსა და შორის მათსა, რაჲთა ცნან მათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი წმიდამყოფელი მათი და ვთქუ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა: უდაბნოს ბრძანებათა შინა ჩემთა ვიდოდეთ, და არა ვიდოდეს, და სამართალნი ჩემნი განიშორნეს, რომელნი ყუნეს იგინი კაცმან და ცხოვნდეს მათ შინა,
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ დღე იგი მეშვიდე შაბათი არს უფლისა ღმრთისა შენისაჲ, არა იქმოდე შენ ყოველსავე საქმესა შენსა, ნუცა შენ, ნუცაღა ძე შენი, ნუცა ასული შენი, ნუცა მონა შენი, ნუცა მჴევალი შენი, ნუცა ჴარი შენი, ნუცა კარაული შენი, ნუცაღა ყოველივე საცხოვარი შენი, ნუცა მწირი შენი, ნუცა მსხემი შენი, რომელი შეყოფილ იყოს, და ჯდეს შინაგან ბჭეთა შენთა.
და	მცხ.გამ	ყოველივე სვეტები ეზოჲსა მის და დასახურველი ბჭისა მის ეზოჲსაჲ - ქმნული ჭრელებულად იაკინთისაგან და ძოწეულისა და მეწამულისა სთულისა და ზეზისა ძახილისა, ოც წყრთა - სიგრძე და სივრცე - ათხუთმეტ წყრთა, სწორედ ეზოებისა მის წარმოსატევებელისა ეზოჲსა დიდისა.
და	მცხ.გამ	ყოვლისაებრ სიტყჳსა უსამართლოჲსა ზუარაკისათჳს და კაჰრაულისა და ცხოვრისა და შესამოსლისა და ყოვლისა წარწყმედისა სასარჩლოჲსა მის, რაჲცა რაჲმე იყოს იგი და წინაშე ღმრთისა გამოვიდეს საშჯელი ორთავე და მხილებულმან ღმრთისა მიერ ორწილ მიაგოს მოყუასსა.
და	მცხ.იეზ	და ვთქუ შვილთა მათთა მიმართ უდაბნოსა შინა: შჯულებთა შორის მამათა თქუენთაჲსა ნუ ხუალთ, და სამართალთა მათთა ნუ დაიმარხავთ, და სიმარჯუეთა მათთა ნუ თანაღერევით და ნუ შეიგინებით.
და	მცხ.იეზ	მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი: ბრძანებათა შინა ჩემთა ვიდოდეთ და სამართალნი ჩემნი დაიმარხენით და ყვენით იგინი.
და	მცხ.გამ	და გამოვიდა პირისაგან ფარაოსა სავსე გულისწყრომითა და ჰრქუა უფალმან მოსეს: არა ყოფად არს, არა ისმინოს შენი ფარაო, არა თუ აღვავსო და აღვასრულო ყოველივე იგი ნიშები ჩემი და სასწაულები ქუეყანასა მას ზედა ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.დაბ	და ყოველივე, რაჲცა არს მისი, მომცა ჴელთა ჩემთა და არარაჲთ ვინ მმატს მე სახლსა ამას შინა და არცა გარეშე, რაჲ არს ჴელსა ჩემსა, არცა თჳნიერ ხოლო შენსა, რამეთუ ცოლი ხარ შენ მისი, და ვითარ ვქმნე საქმე ბოროტი და ვცოდო წინაშე ღმრთისა?
და	მცხ.ეზრ1	მეფსალმუნეთა და შემასხმელთაგანი იელისაბ და მეკარეთაგანნი სელომისა და თელემისა და უჰრიისა.
და	მცხ.იეზ	და შევიყვანენ იგინი ქუეყანად, რომლისა მიმართ აღვიღე ჴელი ჩემი მიცემად იგი მათ, და იხილეს ყოველი ბორცჳ მაღალი და ყოველი ხე ჩრდილოანი და უზორეს მუნ ღმერთთა მათთა და დააწესეს მუნ საკუმეველი ძღუენთა მათთაჲ, და დადვეს მუნ საყნოსი სულნელებისა მათისაჲ, და უგეს მუნ გებანი მათნი.
და	მცხ.ივდ	და არავის ესმინა მათთჳს სიტყუაჲ ბოროტი, რამეთუ მოშიშ იყო ღმრთისა ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	მერმე შე-ღავე-სძინეს ღვაწლი ბრძოლისა უცხოთესლთა მათ მიმართ და დავით უფროს განძლიერდებოდა და მოწყუედდა უცხოთესლთა მათ წყლულებითა დიდ-დიდითა, ნეშტთა მათ მეოტად წარიქცევდა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს თქუ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი ღმერთი: უსჯულოებათა შინა მამათა თქუენთასა შეიგინებით თქუენ, და უკუანა საძაგელთა მათთა ისიძავთ თქუენ.
და	მცხ.იეზ	და აღვიდეს სულსა თქუენსა ზედა ესე. და არა იყოს, ვითარსახედ თქუენ იტყჳთ: ვიყუნეთ, ვითარცა წარმართნი და ვითარცა ტომნი ქვეყანისანი, დაკუთნვად ძელთა და ქვათა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაჲ უფალი; არა თუ ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა და გულისწყრომითა განფენილითა ვმეფობდე თქუენ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და გამოგიყვანნე თქუენ ერთაგან და შეგიწყნარნე თქუენ სოფლებთაგან, სადა განიბნიენით მათ შორის, ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა და გულისწყრომითა განფენილითა.
და	მცხ.იეზ	და მოგიყვანნეთ თქვენ ქუეშე კუერთხსა ჩემსა, და შეგიყვანნე თქუენ რიცხუსა შორის აღთქუმისასა. და გამოვარჩინე თქუენგან უთნონი და განდგომილნი
და	მცხ.იეზ	მით, რამეთუ ქუეყანისაგან მსხემობისა მათისა გამოვიყვანენ იგინი და ქუეყანად ისრაჱლისა არა შევიდენ, და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.ეზრ1	და ნუმცა ვინ წინააღუდგების ბრძანებასა მეფისასა. ყოველივე, რაცა ვბრძანე, სახელითა უფლისა ღმრთისა ზეცათა და ქუეყანისა, ეგრეცა იყავნ, და ნუ ვინ ჴელსა ჰყოფნ დაბრკოლებად სახლისაგან უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, რათა არა იყოს რისხვა უფლისა ღმრთისა ზედა მეფობასა ჩემსა და ძისა ჩემისასა
და	მცხ.იეზ	ხოლო თქუენ სახლო ისრაჱლისაო, - ამათ იტყჳს ადონაი უფალი, კაცადმან სიმარჯუენი თჳსნი მოისპენით და ამათს შემდგომად, უკუეთუ თქუენ ისმინოთ ჩემი და სახელი მისი წმიდაჲ შეაგინოთ, არღა მერმე ძღუენთაებრ თქუენთა და სიმარჯუეთაებრ თქუენთა გიყო თქუენ
და	მცხ.იეზ	მით, რამეთუ მთასა ზედა წმიდასა ჩემსა, მთასა ზედა მაღალსა ისრაჱლისასა, - იტყჳს ადონაი უფალი, - მუნ მმსახურებდეს მე ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ სრულიად ქუეყანასა ზედა, და მუნ შევიწყნარნე მე იგინი, და მუნ ზედმივიხილო დასაბამთა თქუენთა და დასაბამთა განნაჩინებთა თქუენთასა, ყოველთა შორის სიწმიდეთა თქუენთა?
და	მცხ.იეზ	საყნოსად სულნელებისად შეგიწყნარნე თქუენ, გამოგიყვანნე რაჲ თქუენ ერთგან, და შეგიწყნარნე თქუენ სოფლებთაგან, რომელთა შორის განიბნიენით მათ შორის, და წმიდა ვიყო თქუენ შორის წინაშე თუალებსა ერთასა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო უკუეთუ ყოველნი წანაწარმეტყუელებდენ, და შე-ვინმე-ვიდეს ურწმუნოჲ გინა უცები, ეხმილოს ყოველთა მიერ, განიკითხოს ყოველთა მიერ.
და	მცხ.იეზ	და ჰრქუა მაღნარსა ნაგევისა: ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი: აჰა მე აღვაგზნა შენ შორის ცვცხლი და შეჭამოს შენ შორის ყოველი ხე ნედლი და ყოველი ხე ხმელი, არა დაშრტეს ალი აღტყინებული და დაიწვას მის შორის ყოველი პირი მზის აღმოსავალითგან ვიდრე ჩრდილოდმდე.
და	მცხ.ნეშტ1	უფალო, ღმერთო ჩუენო, და ყოვლისა ამისთჳს სიმრავლისა მოუმზადე შენებად სახლი სახლისათჳს წმიდისა შენისა, და ჴელისაგან შენისა არს, და შენგან არს ყოველი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ვიცი, უფალო, რამეთუ შენ ხარ განმკითხველი გულისა და სიმართლე გიყუარს. და განმარტებულითა გულითა გულს-ვიდგინე მე ესე ყოველი. და აწ, უფალო, ერი ესე შენი, რომელი იპოვა აქა, ვიხილე, რამეთუ სიხარულით გულსმოდგინე არს შენდა მიმართ.
და	მცხ.ნეშტ1	და აწ, უფალო, ღმერთო აბრაჰამისო, ისაკ და ისრაჱლისო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო, დაუმარხე ესე გონებასა გულისა ერისა შენისასა უკუნისამდე და წარმართე გულსა მათსა შენდამი.
და	მცხ.ნეშტ1	და სოლომონ ძესა ჩემსა, მოეც გული კეთილი ყოვლად მცნებათა შენთა, და წამებათა შენთა და ბრძანებათა შენთა, და სრულიად აღსრულებად საქმე სახლისა შენისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა დავით ყოველსა მას კრებულსა: აკურთხეთ უფალი, ღმერთი ჩუენი! და აკურთხა ყოველმან მან ერმან უფალი, ღმერთი მამათა მათთა, და მოიდრიკნეს მუჴლნი და თაყუანი-სცეს უფალსა მეუფესა მათსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და შეწირა დავით მსხუერპლები და მოართვა ყოვლად დასაწველები ღმერთსა ხვალისაგან პირველსა დღესა ზვარაკი: ათასი ვერძი, ათასი კრავი, ათასი ღჳნო, შესაწირავი სიმრავლედ მოართვა ყოველსა მას ერსა.
და	მცხ.ნეშტ1	ჭამეს და სუეს წინაშე უფლისა სიხარულით მას დღესა შინა და მეფედ ყვეს მეორედ სოლომონ, ძე დავითისი, და სცხეს მას წინაშე მეფედ და სადუკს მღდლად.
და	მცხ.ნეშტ1	დაჯდა სოლომონ საყდარსა დავითის, მამისა თჳსისა, და წარემართა მეფობა მისი და ერჩდა მას ყოველი ისრაჱლი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მთავარნი ძლიერნი და ყოველნი ძენი დავითის მეფისანი, მამისა მისისანი, დაემორჩილნეს მას.
და	მცხ.ნეშტ1	და განადიდა უფალმან სოლომონ ზემო კერძო წინაშე ყოვლისა ისრაჱლისა და მოსცა მას დიდებაჲ მეფობისა, რომლისა თანა არა იყო ყოვლისა მეფობისა უწინარესისა მისისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღესრულა დავით მეფე სიბერითა კეთილითა სავსე დღითა სიმდიდრითა და დიდებითა. და მეფობდა სოლომონ, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ1	ხოლო სხუანი დავითის მეფისანი, პირველნი და უკუანასკნელნი წერილ არიან სიტყუათა შინა სამოელ წინაწარმეტყუელისათა, სიტყუათა შინა ნათანის წინაწარმეტყუელისათა და სიტყუათა შინა გადისთა მხილველისათა.
და	მცხ.ნეშტ1	ყოვლისათჳს მეფობისა მისისა და ყოვლისა ძლიერებისა მისისა და ჟამნი, რომელნი იყუნეს მას შინა და ისრაჱლსა ზედა. და ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა. დაესრულა ნეშტთა თავი.
და	მცხ.დან	და ვიხილე მე, დანიელმან, და აჰა, სხუანი ორი დადგეს: ერთი - ამიერ ბაგესა მდინარისასა და ერთი - იმიერ.
და	მცხ.დან	და ვარქუ მას კაცსა მოსილსა ბადენით, რომელი იყო ზემოჲთ წყლისა მდინარისასა: ვიდრე იყოს დასასრული, რომელნი სთქუენ საკჳრველებანი?
და	მცხ.დან	და მესმა კაცისა მის მოსილისა ბადენითა, რომელი იყო ზედა წყალსა მდინარისასა, და აღიმაღლა მარჯუენე თჳსი და მარცხენე ზეცად მიმართ და ფუცა ცხოველისა მიმართ საუკუნოდ, ვითარმედ ჟამისა მიმართ და ჟამთა და კერძოსა ჟამისასა, დასასრულისა შორის განბნეულებისა ჴელისა წერისა განწმედილისასა აცნობნენ ყოველნი ესენი.
და	მცხ.დან	და მესმა, და ვერ გულისხუმა-ვყავ და ვარქუ: უფალო, რამე იყოს უკანასკნელნი ამათნი?
და	მცხ.დან	და თქუა: წარვედ, დანიელ, რამეთუ დაჴშულნი და დაბეჭდულნი არიან სიტყუანი ვიდრე დასასრულამდე ჟამამდე.
და	მცხ.დან	გამოირჩინენ, და გამოსპეტაკნენ, და გამოჴურდენ, და განწმდენ მრავალნი; და უსჯულო იქმნენ უსჯულონი, და ვერ გულისხუმა-ყონ ყოველთა უთნოთა, და გონიერთა გულისხუმა-ყონ.
და	მცხ.დან	და ჟამისაგანცა ცვალებისასა მიმდემადისა და მოცემისა საძაგელსა მოოჴრებისასა დღენი ათას ორასოთხმეოცდაათნი.
და	მცხ.დან	ნეტარ არს მოთმინე და მიწევნილი დღეთა მას ათას სამასოცდაათხუთმეტთა.
და	მცხ.დან	და შენ მოვედ და განისუენე, რამეთუ მერმე არიანღა დღენი აღსავსებადმდე და დასასრულისა, და განისუენო და აღსდგე ნაწილსა შენსა აღსრულებასა თანა დღეთასა.
და	მცხ.დან	და იყო დანიელი თანმემცხოვრებელ მეფისა და დიდებულ უფროს ყოველთა მოყვარეთა მისთა.
და	მცხ.დან	და იყო კერპი ბაბილოვნელთაჲ, რომლისა სახელი ბილ. და წარაგებდეს მისა მიმართ თითოეულსა დღესა სემიდალსა გრივსა ათორმეტსა, და ცხოვართა ორმეოცთა, და ღჳნოსა საწყაულსა ექუსთა.
და	მცხ.დან	და მეფე ჰმსახურებდა მას. და მივიდოდა მეფე თითოეულსა დღესა თაყუანის-ცემად მისსა, ხოლო დანიელ თაყუანის-სცემდა ღმერთსა თჳსსა. და ჰრქუა მას მეფემან: რასათჳს არ თაყვანის-სცემ ბილს?
და	მცხ.იეზ	და იყოს სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო და თქუა:
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი იერუსალჱმსა ზედა და მიიხილე სიწმიდეთა მიმართ მათთა და წინაწარმეტყუელებდ ქუეყანად ისრაჱლისა.
და	მცხ.იეზ	და თქუ: ამას იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, ესერა, მე შენდამი და გამოვიტაცო ჴელისსაპყრობი ჩემი ბუდისაგან მისისა და მოვსრა შენგან ყოველი ცრუჲ და უსჯულოჲ;
და	მცხ.იეზ	და ცნას ყოველმან ჴორციელმან, რამეთუ მე ვარ უფალი, გამოვიტაცე ჴელისაპყრობი ჩემი ქარქაშით მისით, და არღა მიიქცეს არღა მერმე.
და	მცხ.იეზ	და იყოს, უკუეთუ თქუან შენდამი: ვისთჳს სულთითქუამ შენ? და ჰრქუა: ბავთსა ზედა, რამეთუ მოვალს და შეიმუსროს ყოველი გული, და დაიჴსნენ ყოველნი ჴელნი, და განცივნეს ყოველი ჴორცი და ყოველი სული, და ყოველნი ბარკალნი შეიგინნენ სინედლითა; აჰა, მოვალს და იყოს, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.დან	ხოლო მან ჰრქუა მას: რამეთუ არა ვმსახურებ კერპთა ჴელითქმნულთა, არამედ ღმერთსა ცხოველსა, ამგებელსა ცისა და ქუეყანისასა და მქონებელსა უფლებისა ყოვლისა ჴორცისასა.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ და სთქუა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი, თქუ: მახჳლო, მახჳლო, აღიმახუე და განწყერ,
და	მცხ.დან	და ჰრქუა მეფემან: არ საგონებელ არს შენდა ბილ ყოფად ცხოვლად ღმერთად, ანუ არა ხედავა, რაოდენთა სუამსა და ჭამს თითოეულსა დღესა? და ჰრქვა
და	მცხ.იეზ	ღაღად-ყავ და ვალალაებდ, ძეო კაცისაო! რამეთუ ესე იქმნა ერსა შორის ჩემსა, ესე ყოველთა შორის მისათხრობელთა მათ ერთა ისრაჱლისათა, მოახლენი ჩემნი სამახჳლოდ იქმნეს ერისა ჩემისა. და ამისთჳს დაიტყუელენ ჴელითა შენითა,
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელე, დაიტყუელე ჴელი ჴელსა ზედა და ამრჩობლწილე მახჳლი, მესამე მახჳლი წყლულებათაჲ არს, მახჳლი წყლულებათაჲ დიდი, და განაკრთვნე იგინი,
და	მცხ.დან	დანიელ განმცინებელმან: ნუ სცთები, მეფე, რამეთუ ესე შინაგანი უკუე თიჴა არსა, ხოლო გარეგანი რვალი. და არა უჭამიეს, არცა უსუამს ოდესმე.
და	მცხ.დან	ესრეთ უყოფდით ასულთა ისრაჱლისათა და იგინი შიშნეულნი გზრახვიდეს თქუენ, გარნა არა ასულმან იუდაჲსამან დათმო უსჯულოებაჲ თქუენი.
და	მცხ.დან	ხოლო აწ მითხარ მე, ქვეშე რომელსა ხესა დააპყრენ იგინი მზრახვალნი ურთიერთას? და მან თქუა: ხერხულსა ქუეშე.
და	მცხ.იეზ	მით, რამეთუ დადგეს მეფე ბაბილონისაჲ დასაბამისასა ზედა გზასა, დასაწყისსა ზედა ორთა გზათასა მისნობად მისნობისა და აღმოდუღებად კუერთხი და გამოკითხვად ქანდაკებულთა მათ და ღჳძლისმსტრობად.
და	მცხ.იეზ	და მარჯუენით მისსა იქმნა სამისნოჲ იერუსალჱმსა ზედა მოდგმად პატნეზი, აღებად პირი ღაღადებითა და ამაღლებად ჴმაჲ ყივილისა თანა ნესტჳსასა, მოდგმად პატნეზი ბჭეთა ზედა მისთა, და მოდებად მიწაჲ და აღშენებად საისართა.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აღიძარცუე კიდარი და მოიჴადე გჳრგჳნი, ესე არა ეგევითარი იყოს, დაამდაბლე მაღალი და აღამაღლე მდაბალი.
და	მცხ.იეზ	სიცრუვედ სიცრუვედ, სიცრუვედ დავდვა იგი, არცა იგი ეგევითარი იყოს, ვიდრემდის მოვიდეს, რომლისა ჯერ-არს მსჯავრი, და მივსცე მას.
და	მცხ.დან	ხოლო ჰრქუა მას დანიელმან: მართლად სიტყუე და შენცა თავისა მიმართ შენისა, რამეთუ დგას ანგელოზი ღმრთისაჲ მქონებელი მახჳლსა განხერხვად შენდა საშუალ, რაჲთა მოგსპნეს თქუენ.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ და სთქუა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი ძეთა მიმართ ამმონისთა და ყუედრებათა მიმართ მათთა, და სთქუა: მახჳლო, მახჳლო, ჴდილო მკლველობად. და აღმოწუდილო მოსრულებად.
და	მცხ.დან	და აღიღაღადა ყოველმან შესაკრებელმან ჴმითა დიდითა და აკურთხეს ღმერთი მაცხოვნებელი მოსავთაჲ მისდამი.
და	მცხ.დან	და აღდგეს მოხუცებულთა ზედა, რამეთუ შეაყენნა იგინი დანიელ თქმულთაგან მათთა ცილისდამწამებელნი და ყვეს მათდა, ვითარცა-იგი ბოროტი იზრახეს ყოფად მოყუსისა,
და	მცხ.დან	შჯულისაებრ მოსესსა, და მოკლნეს იგინი, და ცხონდა სული უმიზეზოჲ მას დღესა შინა.
და	მცხ.დან	ხოლო ქელკაჲ და ცოლი მისი მაქებლობდეს უფლისა, ასულისა მათისა სუსანაჲსთჳს, იოაკიმისის თანა, ქმრისა მისისა, და თანმონათესავეთა ყოველთა, რამეთუ არა იპოვა მის შორის უშუერი საქმე.
და	მცხ.დან	და დანიელ იქმნა დიდ წინაშე ერისა მიერ დღითგან წამართ.
და	მცხ.დან	ხოლო მათ შთააგდეს იგი მღჳმესა მას ლომთასა, და იყო მუნ დღეთა ექუსთა.
და	მცხ.დან	ხოლო იყვნეს მღჳმესა მას შინა შჳდნი ლომნი. და მიეცემოდა მათ დღივ ორი კაცისა გუამნი და ორნი პატრუჭაკნი. ხოლო მაშინ არა მიეცა მათ, რაჲთა შეჭამონ დანიილი.
და	მცხ.დან	იყო ამბაკომ წინაწარმეტყუელი იუდეასით, და მან შეაგბო გბოლვილი, და შთაანეცუნა პურნი ვარცლსა და განვიდოდა ველად მირთუმევად მომკალთა.
და	მცხ.დან	და თქუა ამბაკომმან: უფალო, ბაბილონი არ მიხილავს და მღჳმე იგი არ ვიცი.
და	მცხ.დან	და უპყრა ანგელოზმან უფლისამან თხემისა მისისა და მტჳრთველმან თმითა თავისა მისისათა დადვა იგი ბაბილონს მღჳმესა ზედა და განკრთომილებასა შინა სულისა მისისასა.
და	მცხ.დან	და ჴმა-ყო ამბაკუმ მეტყუელმან: დანიელ, დანიელ, მიიღე სამხარი, რომელ წარმოგცა შენ ღმერთმან.
და	მცხ.დან	და ჰრქუა დანიელმან: რამეთუ მომიჴსენე, მე, ღმერთო, და-არც-უტევენ მოყუარენი შენნი.
და	მცხ.დან	ხოლო მეფე მოვიდა დღესა მეშჳდესა გოდებად დანიილისსა და მივიდა მღჳმესა ზედა და შთაიჭჳრა, და, აჰა, დანიელ მჯდომარე.
და	მცხ.დან	და განმწყრალმან მეფემან მიუწოდა მღდელთა მისთა და ჰრქუა მათ: არა თუ მითხრათ მე, ვინ არს შემჭმელი წარსაგებელისაჲ ამის, მოჰკუდეთ.
და	მცხ.დან	და მღაღადებელმან მეფემან ჴმითა დიდითა თქუა: დიდ ხარ შენ, უფალო ღმერთო დანიელისო, და არა ვინ არს თჳნიერ შენსა. და აღმოიქუეს იგი მღჳმისაგან.
და	მცხ.დან	ხოლო მიზეზნი წარწყმედისა მისისანი შთათხინნა მღჳმედ და შეიჭამნეს მეყსეულად წინაშე მისსა.
და	მცხ.დან	მაშინ თქუა მეფემან: რაჲთა დაამტკიცონ ყოველთა დამკჳდრებულთა ყოვლისა ქუეყანისათა ღმერთი დანიელისი, რამეთუ იგი არს მაცხოვარი და მოქმედი ნიშებთა საკჳრველთა ქუეყანასა ზედა, რომელმან განარინა დანიელ მღჳმისაგან ლომთასა.
და	მცხ.დან	ხოლო უკეთუ მიჩუენოთ მე, ვითარმედ ბილ შესჭამს ამათ, მოკუდეს დანიელ, რამეთუ გმო ბილის მიმართ. და ჰრქუა დანიელმან მეფეს: იყავნ სიტყჳსაებრ შენისა!
და	მცხ.დან	ხოლო შენ, მეფეო, მომეც ჴელმწიფება და მოვაკუდინო ვეშაპი თჳნიერ მახჳლთა და კუერთხთასა. და ჰრქუა მეფემან: მიგცენ შენ.
და	მცხ.დან	და მოიღო დანიელმან ფისი, და ცმელი, და ბალანი და შეაგბნა ერთბამად, და შექმნა გუნდად, და მისცა პირსა ვეშაპისასა და განიბძარა ვეშაპი იგი. თქუა: იხილეთ სამსახურებელნი თქუენნი.
და	მცხ.დან	და იყო, ვითარცა ესმა ბაბილოვნელთა, შეეწყინავე ფრიად, და შეკრბეს მეფისა ზედა და თქუეს: ჰურია იქმნა მეფე, ბილი შემუსრა, და ვეშაპი მოკლა და მღდელნი მოსრნა, მოვიდეს
და	მცხ.დან	და თქუეს მეფისა მიმართ: მოგუეც ჩუენ დანიილ, უკუეთუ არა, მოგკლავთ შენ და სახლი შენი იავარ-ვჰყოთ.
და	მცხ.დან	და იხილა მეფემან, რამეთუ ზედდაესხმიან მას ფრიად და იძულებულმან მისცა მათ დანიილ.
და	მცხ.დან	და ჰრქუა ანგელოზმან უფლისამან ამბაკუმს: მიართუ სამხარი, რომელი გაქუს ბაბილონად დანიელს მღჳმესა მას შინა ლომთასა.
და	მცხ.დან	და განრისხებულმან მეფემან შეიპყრნა მღდელნი, და ცოლნი, და შვილნი მათნი, და უჩუენეს დაფარულნი სარკმელნი, რომელთა მიერ შევიდოდეს და განლევდეს ტაბლისზედათა.
და	მცხ.დან	და მოსწყჳდნა იგინი მეფემან, და მისცა ბელი საჴელმწიფოდ დანიელს, და დაამჴუა იგი და ტაძარი მისი.
და	მცხ.დან	და იყო ვეშაპი დიდი მასვე ადგილთა შინა და ჰმსახურებდეს მას ბაბილოვნელნი იგი.
და	მცხ.დან	და თქუა დანიელმან: უფალსა ღმერთსა ჩემსა თაყუანის-ვსცე, რამეთუ იგი არს ღმერთი ცხოველი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი სოლომონისნი: რობოამ, აბია, ძე მისი, ასა, ძე მისი, იოსაფატ, ძე მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იოქონისნი: ასირ, სალათიელ, ძე მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესენი იყუნეს ძენი დავითისნი, რომელნი ესხნეს მას ქებრონს: პირმშო ამონ აქინამასაგან იეზრაიტელისა; მეორე - დალუა, აბიგეასგან კარმელისა.
და	მცხ.დან	და იყუნეს მღდელნი ბილისნი სამეოცდაათ გარეშე დედათა და შვილთასა, და მოვიდა მეფე დანიელის თანა სახიდ ბილისა.
და	მცხ.დან	და თქუეს მღდელთა ბილისთა, ვითარმედ: აჰა, ჩუენ განვიდეთ გარე, ხოლო შენ, მეფე, დააგე ჭამადი, და ღჳნისა განმზავებელმან დადგი, და დაჰკლიტნე კარნი, და დაბეჭდე ბეჭდითა შენითა,
და	მცხ.იეზ	სისხლთა მიერ მათთა, რომელთა დასთხევდ, გიბრკუმა და გულისზრახვათა შინა შენთა, რომელთა ჰყოფდ, შეიგინებოდე; და მიეახლე დღეთა შენთა და მოიყვანე ჟამი წელიწადთა შენთაჲ; ამისთჳს მიგეც შენ საყუედრელად წარმართთა და სამღერელად ყოველთა სოფლებთა,
და	მცხ.დან	და მოსრულმან განთიად, უკუეთუ არა ჰპოვნე ყოველნი შეჭმულად ბილის მიერ, მოვჰკუდეთ, ანუ დანიილ მტყუარი ძჳნად ჩუენდა.
და	მცხ.იეზ	მახლობელთა შენდამი და შორად განშორებულთა შენგან, და იმღეროდიან შენდამი, და ჴმა-ყონ შენ ზედა, არაწმიდა ხარ სახელოანი და ფრიადი უსჯულოებათა შინა შენთა!
და	მცხ.დან	ხოლო იგინი შეურაცხ-ჰყოფდეს, რამეთუ ექმნაყე ქუეშე ტრაპეზისა დაფარულ შესავალი და მის მიერ შევიდოდეს მარადის, და იგინი სჭამდიან მათ.
და	მცხ.იეზ	მამასა და დედასა ძჳრსიტყუვიდეს შენ შორის და მწირისა მიმართ გარემიიქცეოდეს უსამართლოდ შენ შორის, ობოლსა და ქურივსა ჰმძლავრობდეს შენ შორის.
და	მცხ.გამ	და მოიღებდეს კაცად-კაცადი, რომელი უნდა გულსა მათსა, და რომელი ჯერ-უჩნდა სულსა მათსა, მოიღებდენ შესაწირავად უფლისა ყოველსავე საქმესა კარვისა მის საწამებელისასა, ყოველსავე მას საქმარსა მისსა და ყოველსავე
და	მცხ.იეზ	კაცნი ავაზაკნი იყვნეს შენ შორის, რაჲთა დასთხევდენ შენ შორის სისხლსა, მთათა ზედა ზორვიდეს შენ შორის და არა ღირსთა ჰყოფდეს შორის შენსა,
და	მცხ.დან	და იმსთო განთიად მეფემან და დანიელმან მის თანა.
და	მცხ.მეფ1	და დაუგო იგი წინაშე მათსა, და ჭამეს იგი და წარვიდეს გზასა თჳსსა ღამე ყოელ.
და	მცხ.დან	და ჰრქუა მეფემან: ჰგიანა ბეჭედნი, დანიელო? და თქუა დანიელმან: ჰგიან, მეფე.
და	მცხ.დაბ	და წარმოიყუანეთ მამაჲ თქუენი და ყოველი მონაგები თქუენი, და მოდით ჩემდა და მიგცე თქუენ ყოველივე კეთილი ეგჳპტისაჲ და შჭამდეთ თქუენ ტჳნსა ქუეყანისასა.
და	მცხ.დაბ	უთხართ მამასა ჩემსა ყოველივე დიდებაჲ ეგჳპტეს შინა და რაოდენი-ესე იხილეთ და ადრე ყავთ და მოიყვანეთ მამა ჩემი აქა.
და	მცხ.იეზ	უკუეთუ მოთმინე იქმნეს გული შენი, უკუეთუ უძლონ ჴელთა შენთა დღეთა შინა, რომელთა მე ვჰყოფ შენ შორის, მე უფალმან ვთქუ და ვყო.
და	მცხ.დან	და იყო, ვითარცა განხუმასა თანა კართასა მიმხედველმან მეფემან ტაბლისა მიმართ ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: დიდ ხარ, ბილ, და არა არს შენ თანა ზაკუად არცა ერთი.
და	მცხ.დაბ	და ყოველივე მონაგები მათი, რაოდენი-რაჲ მოეგო ქუეყანასა ქანანისასა. და შევიდეს ეგჳპტედ იაკობ და ნათესავი მისი მის თანა.
და	მცხ.დან	და განიცინა დანიელმან, და იპყრა მეფესა შესლვად შინა და ჰრქუა: იხილე უკუე იატაკი და ცან, ვისნი არიან კუალნი ესე.
და	მცხ.დან	და თქუა მეფემან: ვხედავ კუალთა მამათასა და დედათასა და ყრმათასა.
და	მცხ.იეზ	ხოლო სახელნი მათნი ოოლა - უხუცესი, და ოოლიბა - დაჲ მისი უმრწემესი, და იქმნნეს ჩემდად და შუნეს ძენი და ასულნი და სახელნი მათნი: სამარიაჲ - იოოლა, და იერუსალჱმი იოოლიბა.
და	მცხ.ნეშტ1	და უთხრეს დავითს. და შეიკრიბა ყოველი ისრაჱლი წიაღ იორდანესა და მოვიდა მათ ზედა და ეწყო მათ. და განეწყო დავით წინაშე ასურთა მათ და ჰბრძოდა მათ.
და	მცხ.ნეშტ1	და იხილა იოაბ, რამეთუ იყუნეს იგინი წინაშე პირისპირ ბრძოლად მისა წინა და უკანა კერძო. და გამოირჩია ყოველთაგან ჭაბუკთა ისრაჱლისათა და ეწყო წინაშე ასურისა მის.
და	მცხ.იეზ	და შეგკრიბნე და დაგადვნე თქუენ. და მოვჰბერო თქუენდამი ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲთა და გამოიდვნეთ შორის მისსა.
და	მცხ.გამ	ქმნა მისგან ხარისხები იგი ბჭეთა მათ კარვისა მის საწამებელისათა ტაბლა პილენძისა და მარჯუენით კერძო ტაბლისა მის პილენძისა და ყოველივე ტაბლა და ხარისხნი გარეგან კრეტსაბმელისად.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი გოგსა ზედა და ქუეყანასა ზედა მაგოგოთასა მთავარსა როსს, მოსოხს და თობელსა, და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა.
და	მცხ.იეზ	და არქუ მას: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, გოგ, მთავარსა როსს, მოსოხს და თობელს,
და	მცხ.იეზ	რომლისა მიმთხრობელნი შორის მისსა, ვითარცა ლომნი მყჳრალნი, მტაცებელნი ნატაცებთანი, შემჭამელნი სულთანი მძლავრებით, სიმდიდრესა და პატივთა მიიხუმენ სიცრუჲთ, და ქურივნი შენნი განმრავლდეს შენ შორის.
და	მცხ.იეზ	და მღდელთა მისთა შეურაცხ-ყვეს შჯული ჩემი და მწიკულევან-ჰყოფდეს წმიდათა ჩემთა, შორის წმიდისა და ბილწისა არ განარჩევდეს და შორის წმიდისა და არაწმიდისა არ განარჩევდეს; და შაბათთაგან ჩემთა დაიფარვიდეს თუალთა მათთა და შევიგინებოდე შორის მათსა.
და	მცხ.კორ2	ამისთჳს მაქუს ჩუენ მსახურებაჲ ესე, ვითარცა შევიწყალენით და არა გუეწყინების,
და	მცხ.იეზ	და წინაწარმეტყუელნი მისნი მცხებელნი მათდა ვეცხლისანი დაეცნენ, მხედველნი ამაოთანი მემისნენი ცრუთანი, ამათ იტყჳს ადონაი უფალი, და უფალი არა იტყოდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ვითარცა იხილა ყოველმან კაცმან ისრაჱლისმან, რომელი იყუნეს ღელვასა მას, რამეთუ ივლტოდა ისრაჱლი და მოკუდა საულ და ძენი მისნი, დაუტევეს ქალაქები მათი და ივლტოდეს. და მოვიდეს უცხოთესლნი იგი და დაემკჳდრნეს მათ შინა.
და	მცხ.იეზ	და გარემოგაქციო შენ მრგვლივ და მივსცე აღჳრი ღაწუთა მიმართ შენთა და შეგკრიბო შენ და ყოველი ძალი შენი, და ცხენნი და ცხენოსანნი, შემმოსელნი საჭურველთანი, ყოველნი მთავარნი, შესაკრებელი მრავალი, მშჳლდებისა და ჩაფხუტებისა და ფარებისა მქონებელნი, ყოველნი იგი
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს შეგიყვანოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანასა მას, რომელსა შეხუალ დამკვიდრებად მუნ და მისცე კურთხევაჲ იგი მთასა მას ზედა გარიზინსა და წყევაჲ იგი მთასა მას ზედა გებალსა.
და	მცხ.სჯლ	გამოირჩიე შენ უფალი ღმერთი შენი ყოფად შენდა ღმრთად და ვიდოდე ყოველთა გზათა მისთა და დაიმარხენ ყოველნი სიმართლენი და მშჯავრი მისნი.
და	მცხ.იეზ	და განმეძვნეს ეგჳპტეს შინა, სიჭაბუკესა მათსა შინა განმეძვნეს, მუნ დაითხინეს ძუძუნი მათნი და მუნ გარდაიქალწულეს.
და	მცხ.იოან	არცა განგიზრახავს, რამეთუ უმჯობეს არს ჩუენდა, რაჲთა ერთი კაცი მოკუდეს ერისათჳს, და არა ყოველი ნათესავი წარწყმდეს.
და	მცხ.იეზ	გომერ და ყოველნი გარემოჲსნი მისნი, სახლი თერგამოჲსი, დასასრულისაგან ჩრდილოჲსა, და ყოველნი სიმტკიცენი მისნი და ნათესავნი მრავალნი მის თანა.
და	მცხ.იეზ	და სიძვაჲ მისი ვგჳპტითგანი არა დაუტევა, რამეთუ მის თანა წვებოდეს სიჭაბუკესა შინა მისსა, და მათ გარდააქალწულეს იგი და გარდაჰფინეს სიძვაჲ მათი მის ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	პირველ მთათა დაბადებადმდე, შექმნად ქუეყანისა და სოფლისა და საუკუნითგან და უკუნისამდე შენ ხარ.
და	მცხ.იეზ	განემზადენით, განჰმზადე თავი შენი; შენ და ყოველმან შესაკრებელმან შენმან, შემოკრებულთა შენდამი, და მექმნენით ძე წინადასაცველად.
და	მცხ.იეზ	დღეთაჲთგან უმრავლესთაჲთ განმზადებულ და უკუანაჲსკნელსა წელთასა მოხჳდე; და მოხჳდე ქუეყანად, ქუეყანად გარმიქცეულად მახჳლისაგან, შეკრებულად ერთგან მრავალთა ქუეყანად, ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა, რომელი იქმნა ოჴერ ყოვლითურთ და ესენი წარმართთაგან გამოვიდეს და დაემკჳდრნენ მშჳდობით ყოველნი იგი.
და	მცხ.ფსალმ	მაცხოვნე მე, ღმერთო, რამეთუ შევიდეს წყალნი სულად ჩემდამდე. დავინთქ მე უყსა უფსკრულისასა, და არა არს დათმენა;
დისა	მცხ.იეზ	და იხილა დამან მისმან, ოოლიბა, და განხრწნა მან ზედდართვაჲ თჳსი უფროს მისსა, და სიძვაჲ მისი უფროს სიძვისა დისა მისისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ სიმრავლე კრებულისა მის არღარა განწმედილ იყო, და ლევიტელნი იგი დაკლვიდეს პასექსა ყოვლისათჳს, რომელ ვერ შემძლებელ იყუნეს წმიდა-ყოფად წინაშე უფლისა.
და	მცხ.იეზ	და მოვიდეს მისდამი ძენი ბაბილოვნელთანი საწოლად მედგურთა და, შეაგინებდეს მას სიძვისა მიერ მისისა. და შეიბილწა მათ თანა, და განდგა სული მისი მათგან,
დისაგან	მცხ.იეზ	და გამოაცხადა სიძვაჲ მისი, და გამოაცხადა უშუერებაჲ მისი და განეშორა სული ჩემი მისგან, ვითარსახედ განეშორა დისაგან მისისა.
და	მცხ.იეზ	და ზედდაერთე ქალდეველთა მიმართ, რომელთა ჴორცნი იყვნეს, ვითარცა ვირთა ჴორცნი, და ქუქუნი ცხენთანი - ქუქუნი მათნი.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს, ოოლიბა, - ამათ იტყჳს ადონაი უფალი, - აჰა, მე აღვადგინნე ტრფიალნი შენნი შენ ზედა, რომელთაგან განდგა სული შენი მათგან და მოვხადნე შენ ზედა გარემოს.
და	მცხ.ნეშტ1	ხოლო ლევიტელნი ექუსნი დღესა და ჩრდილოთ დღესა ოთხნი და სამხრით დღესა ოთხნი და ასაფინს ორ-ორი მსხორით,
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა მეფემან დავით იოაბს და მთავართა მათ ძლიერებისათა: წარვედით და აღრაცხეთ ისრაჱლი ბერსაბეთგან ვიდრე დანადმდე, და მომართუთ მე, რათა უწყოდი რიცხჳ მათი.
და	მცხ.იეზ	და მოვიდენ შენ ზედა ყოველნი ჩრდილოჲთ ჯაჭუ-ჭურთა თანა და საჭურველთა და ეტლისთუალთა და სიმრავლეთა ერთასა, და ფარები, და ჩელთები და ჩაფხუტები გარემოიდვან შენ ზედა; და მოგადგან შენ ზედა მცველი გარემო და მივსცე წინაშე პირსა მათსა მშჯავრი და შური იძიონ შენგან მშჯავრთა მიერ მათთა.
და	მცხ.იეზ	და მივსცე შური ჩემი შენ ზედა და ჰყოფდენ შენ თანა რისხვითა გულისწყრომისა ჩემისაჲთა. ცხჳრნი შენნი და ყურნი შენნი მიგიხუნენ, დაშთომილნი შენნი მახჳლითა დაამჴუნენ, თჳთ იგი ძენი შენნი და ასულნი შენნი წარიყვანნენ და ნეშტნი შენნი ცეცხლმან შეჭამნეს.
და	მცხ.იეზ	და ყონ შენ თანა სიძულილით და მიიხუნენ ყოველნი ნაშრომნი შენნი და ნარუდუნებნი შენნი, და იყო შიშუელი და უშუერი, და გამოცხადნეს სირცხჳლი სიძვისა შენისა და უთნოობისა შენისაჲ; სიძვამან შენმან
და	მცხ.იეზ	და მივაქცინე უთნოობანი შენნი შენგან და სიძვაჲ შენი ქუეყანისა ეგჳპტისაგან, და არა აღიხუნე თუალნი შენნი მათდამი, და ეგჳპტისაჲ არღა მოიჴსენო მერმე
და	მცხ.იეზ	წარტყუენვად ნატყუენავთა და იავარ-ყოფად იავარისა მისისა, მოქცევად ჴელი ჩემი ქუეყანასა ზედა მოოჴრებულსა, რომელსა დაეშენოს ნათესავსა ზედა შეკრებულსა ნათესავთაგან მრავალთა, მოქმედსა მოგებისა და მყოფობისასა, დამკჳდრებულსა უპესა ზედა ქუეყანისასა.
დისა	მცხ.იეზ	და დაჴსნილობითა აღივსო სასუმელი უჩინოობისა და უჩინოქმნისაჲ, სასუმელი დისა შენისა სამარიაჲსაჲ.
და	მცხ.მეფ3	და მონა შენი შორის ერსა შენსა არს, რომელ გამოირჩიე ერი შენი სიმართლითა ურიცხუ, ვითარცა ქჳშა ზღჳსა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: მათ წილ, რომელ დამივიწყე მე და განმაგდე მე უკანა სხეულისა შენისა, შენცა მიიღე უთნოობა შენი და სიძვა შენი.
და	მცხ.იეზ	საბა და დადან და ვაჭარნი კარქიდონელნი და ყოველთა დაბათა მათთა გრქუან: სადმე იავარ-ყოფად იავარისა მოხუალ შენ და ტყუე-ყოფად ნატყუენავისა. შეჰკრიბე შესაკრებელი შენი, ეკლესია-ჰყავ ერი შენი მოღებად ვეცხლი და ოქროჲ, და გამოღებად მოგებაჲ და მყოფობაჲ, წარმოტყუენვად ნატყუენავთა დიდ-დიდთა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: ძეო კაცისაო, უკუეთუ შჯი ოოლას და ოოლიბას და მიუთხრობ მათ უსჯულოებათა მათთა,
და	მცხ.იეზ	ვიდრემდის ესენიცა მიყვნეს მე, შეაგინებდეს წმიდათა ჩემთა მას დღესა შინა და შაბათთა ჩემთა შეამწიკულებდეს
და	მცხ.იეზ	და დაკლვისა მიერცა მათგან შვილთა მათთაჲსა კერპთა მათთათჳს და შესლვითა მათითა წმიდათა მიმართ ჩემთა მას დღესა შინა შეაგინებდეს მათ, და, აჰა, ესრეთ ჰყოფდეს შორის სახლისა ჩემისა!
და	მცხ.ნეშტ1	და გუშინ და ძოღან ვიდრე იგი იყოღა საულ მეფე, და შენვე იყავ შემომყვანებელ და გამომყვანებელ ისრაჱლისა. და გრქუა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან: შენ დამწყსო ერი ჩემი ისრაჱლი, და შენ იყო წინამძღუარი ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.იეზ	და მიუმცნებდეს კაცთა, მომავალთა შორით, რომელთა მოციქულთა მიავლინებდეს მათდამი, და მყის მოსლვასა მათსა მეყსეულად იბანებოდე, და იგრემლებდ თუალთა შენთა, და იმკვებოდე სამკაულითა.
და	მცხ.იეზ	და მოხჳდე ადგილით შენით, დასასრულისაგან ჩრდილოჲსა, შენ და ნათესავნი მრავალნი შენ თანა, აღმავალნი ცხენთა ყოველნი, შესაკრებელი დიდი და ძალი მრავალი.
და	მცხ.იეზ	და დაშჯედ ცხედარსა ზედა გარდაგებულსა, და ტაბლაჲ შემკული წინაშე შენსა და საკუმეველი ჩემი და ზეთი ჩემი დასდევ წინაშე მათსა და იშუებდეს მათ მიერ.
და	მცხ.ლევ	და დაიმარხენით ყოველნივე ბრძანებანი ჩემნი და მშჯავრნი ჩემნი და ჰყოფდით მათ. რომელმან ყუნეს იგი კაცმან, ცხონდეს მათ შინა, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.იეზ	და ჴმითა შენაწევრებისაჲთა უცემდეს კაცთა მიერ სიმრავლისაგან კაცთა, მოსრულთა შეერთებულთაჲსა უდაბნოჲთ, და მისცემდეს სავლტესა ჴელთა მიმართ მათთა და გჳრგჳნსა სიქადულისასა თავთა ზედა მათთა.
და	მცხ.ლევ	და კაცმან-კაცმან ძეთა ისრაჱლისათამან, გინათუ მწირმან მან, რომელი მოსრულ იყოს თქუენ შორის, რომელმან ჭამოს ყოველივე სისხლი, დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა, რომელმან ჭამოს სისხლი და წარვწყმიდო იგი ერისაგან თჳსისა.
და	მცხ.იეზ	და ვთქუ: არა ამათ შინა იმრუშებენ, და საქმეებ მეძვის ესენი, და იგი განმეძვნა?
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე სამოსელი და ყოველივე ტყავი, რომელსა ზედა იყოს საწოლი იგი თესლისაჲ, განირცხეს წყლითა და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.იეზ	და კაცთა ამათ მართალთა შური მიჰჴადონ მათ შურის-გებითა მემრუშეთაჲთა და მსჯავრითა დამთხეველთა სისხლისათაჲთა, რამეთუ მემრუშე არიან, და სისხლი ჴელთა შინა მათთა:
და	მცხ.იეზ	რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: არამედ მოიყვანე მათ ზედა ერი და მიეც მათ ზედა შფოთი და დატაცებაჲ.
და	მცხ.იეზ	და ქვაჲ დაჰკრიბონ ქვებითა საჭურველთაჲთა და დაწერტნენ იგინი მახჳლთა მიერ მათთა. ძენი მათნი და ასულნი მათნი მოსრნენ, და სახლნი მათნი დაწუნენ ცეცხლითა.
და	მცხ.ლევ	და სცხოს მღდელმან მან სისხლისა მისგან ჴბოჲსა რქათა მათ საკურთხეველისათა საკმეველისა მის აღზავებულისათა წინაშე ღმრთისა, რომელ არს კარავსა მას შინა საწამებელისასა, და ყოველივე იგი სისხლი ჴბოჲსაჲ მის მოაპკუროს წინაშე ხარისხსა მას საკურთხეველისა მის ნაყოფთაჲსა, რომელ არს წინაშე კართა მათ კარვისა საწამებელთა.
და	მცხ.იეზ	დღითგან დღესისაჲსა, და თქუ სახლისა მიმართ განმამწარებელისა იგავი და სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი, უფალი: ზედდადგი სიავი და შთაასხ მას წყალი;
და	მცხ.იეზ	რჩეულთაგან საცხოვართა მართებულთა, და ქუეშე დასწვა ძუალები ქუეშჱ კერძო მათსა; დუღილით იდუღოს და შეგბეს ძუალებიცა მისი შორის მისსა.
და	მცხ.ეფეს	ჰმადლობდით ყოვლადვე ყოველთათჳს სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა ღმერთსა და მამასა.
და	მცხ.იეზ	და დადგეს ნაკუერცხალთა მისთა ზედა ცალიერი და აღეგზნა, რაჲთა დაიწვას და განჴურდეს, და განქარდეს რვალი მისი, და დადნეს შორის მისსა არაწმიდებაჲ მისი და მოაკლდეს გესლი მისი,
და	მცხ.იეზ	დამდაბლდეს გესლი მისი. და არ გამოვიდეს მისგან, მრავალ არს გესლი მისი და ჰრცხუენეს გესლსა მისსა.
და	მცხ.იეზ	მე, უფალი, ვიტყოდე და მოვაწიო და ვყო, არ დავაყენო, არცა ვერიდო; და არა ვედრებულ ვიქმნე გზათაებრ შენთა და გულისზრახვათაებრ შენთა გსაჯო შენ, - იტყჳს ადონაი უფალი, - ამისთჳს მე გსაჯო შენ სისხლთაებრ შენთა და გულისზრახვათაებრ შენთა გსაჯო შენ, არაწმიდაჲ სახელოანი და ფრიადი განმამწარებლობითა.
და	მცხ.კორ2	და დაღათუ უცებ ვარ სიტყჳთა, არამედ არა ცნობითაცა, არამედ ყოვლითავე განვცხადენით ყოველსა შინა თქუენდა მიმართ.
და	მცხ.მათე	რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი ესაია წინასწარმეტყუელისაჲ, რომელ თქუა: მან უძლურებანი ჩემნი მიიხუნა და სნეულებანი ჩუენნი იტჳრთნა.
და	მცხ.იეზ	სულთითქუენ, მდუმარო, სულთქმაჲ სისხლისაჲ, გოდებაჲ წელთაჲ არს, კაცობრივი გოდებაჲ არა ჰყო; არა იყოს თმიანობაჲ შენი შეთხზულ შენ ზედა, და ჴამლნი შენნი ფერჴთა ზედა შენთა, და არ ნუგეშინის-იცე ბაგეთა მიერ მათთა და პური კაცთაჲ არა შჭამო.
და	მცხ.იეზ	თქუ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შევაგინებ წმიდათა ჩემთა, ფრტჳნვაჲ ძალისა თქუენისაჲ, გულისსათქმელნი თუალთა თქუენთანი და რომელთათჳს მორიდ არიან სულნი თქუენნი და ძენი თქუენნი და ასულნი თქუენნი, რომელნი დაიშთინენით, მახჳლითა დაეცნენ.
და	მცხ.იეზ	და ვარჯნი თქუენნი თავთა ზედა თქუენთა და ჴამლნი თქუენნი ფერჴთა შორის თქუენთა, არცა იტყებნეთ, არცა იტირნეთ და დასდნეთ სიცრუეთა შინა თქუენთა, და ნუგეშინის-ეცით კაცადმან ძმასა თჳსსა.
და	მცხ.გამ	ყოველნი სუეტნი ეზოჲსანი გარემოჲს - რვალისანი და მოვეცხლილნი ვეცხლითა, სუეტის თავნი მათნი - ვეცხლისანი და ხარისხნი მათნი - რვალისანი.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, არა დღესა შინა, ოდეს მოვიღო ძალი მათი მათგან და სიმაღლე სიქადულისა მათისაჲ, გულისსათქმელნი თუალთა მათთანი და ამაღლებაჲ სულისა მათისაჲ, ძენი მათნი და ასულნი მათნი
და	მცხ.იეზ	მას დღესა შინა აღეღოს პირი შენი განრინებულისა მიმართ, და ისიტყო და არა დაჰყრუვდე მერმე და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი, და ვიყო მე მათდა ნიშად.
და	მცხ.იეზ	და ჰრქუა ძეთა ამმონისთა: ისმინეთ სიტყუაჲ ადონაი უფლისაჲ, ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მათ წილ, რომელ მოსცხრებოდეთ წმიდათა ზედა ჩემთა, რამეთუ შეიგინა და ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა, რამეთუ უჩინო იქმნა, და სახლსა ზედა იუდაჲსასა, რამეთუ წარვიდა ტყუეობად.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს, აჰა, მე მიგცემ თქუენ ძეთა კედემისთა სამკჳდრებელად, და დაიკარვონ ბანაკითა მათითა შენ შორის, და მისცენ შენ შორის კარვები მათი; იგინი ჭამდენ ნაყოფთა შენთა, და იგინი წოვდენ სიპოხესა შენსა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს, აჰა, მე განვირთხამ ჴელსა ჩემსა შენ ზედა და მიგცე შენ დასატაცებლად წარმართთა შორის, და მოგსრა შენ ერთგან და წარგწყმედ შენ ერთაგან წარწყმედითა და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	ამას იტყჳს ადონაი უფალი: მის წილ, რამეთუ თქუა მოაბმან და სეირმან: აჰა, ვითარსახედ ყოველნი ნათესავნი, სახლიცა ისრაჱლისაჲ და იუდაჲსი.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს, აჰა, მე დავარღუევ მჴარსა მოაბისასა ქალაქთაგან მისთა, ქალაქთაგან მწუერვალთა მისთაჲსა, ქუეყანასა რჩეულსა, სახლსა ბეთასსიმუთისსა, ზედაჲთ ქუეყანასა ქალაქისასა ზღჳსკიდესა, ვაელმიონსა და კარიათემსა,
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მის წილ, რომელ ქმნა იდუმეამან, რამეთუ შურისგებასა შინა მათგან შურისგებისასა სახლსა ზედა იუდაჲსასა და ძჳრისმოჴსენე იქმნეს და ისაჯეს სჯაჲ მათგან.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და განვირთხამ ჴელსა ჩემსა იდუმეას ზედა და მოვსრავ მისგან კაცსა და საცხოვარსა; და დავდვა იგი ოჴრად, და თემანით და დედანით დევნულნი ძახჳლითა დაეცნენ.
და	მცხ.იეზ	და მივსცე შურისგებაჲ ჩემი იდუმეასა ზედა ჴელითა ერისა ჩემისა ისრაჱლისაჲთა და ქმნან იდუმეასა ზედა რისხვისაებრ ჩემისა და გულისწყრომისაებრ ჩემისა, და ცნან შურისგებაჲ ჩემი, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.ეზრ3	რამეთუ ყოველთავე გონება აღავსის მხიარულებითა და სიმდიდრითა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე განვირთხამ ჴელსა ჩემსა უცხოტომთა ზედა და მოვსრნე მსაჯულნი, და წარვსწყმედ დაშთომილთა, დამკჳდრებულთა ზღჳსკიდისათა.
და	მცხ.იეზ	რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე მოვავლენ შენ ზედა, სორ, ნაბუქოდონოსორს მეფესა ბაბილოანისასა, ჩრდილოჲთ, მეფე მმეფობთაჲ არს ცხენებისა თანა და ეტლებისა და ცხენოსნებისა და შესაკრებელისა ნათესავთა მრავალთაჲსა ფრიად.
და	მცხ.კორ1	ხოლო ჩუენ ღმერთმან გამოგჳცხადა სულისა მიერ თჳსისა; რამეთუ სული ყოველსავე გამოეძიებს და სიღრმესაცა ღმრთისასა.
და	მცხ.მსაჯ	და განაღო ღმერთმან წყლული იგი ღაწჳსაჲ მის და გამოეცა მისგან წყალი, და სუა და მოიქცია სული თჳსი და განისუენა. ამისთჳს ერქუა სახელი მისი წყაროჲ წოდებული ღაწჳსაჲ ვიდრე აქა დღედმდე.
და	მცხ.იეზ	და დაამჴუნენ ზღუდენი სორისანი და დაარღჳნენ გოდოლნი, და განფიწლონ მტუერი მისი მისგან და მივსცე იგი წყლტუკლდეობად.
და	მცხ.იეზ	ესე ასულთა შენთა, ველისზედათა, მახჳლითა მოსრავს, და მისცეს შენ ზედა წინ საჴმილავი და გარემოგაშენოს შენ და გარემოგავლოს საფლავი და გარემოგაშენოს შენ ზედა გარემოჲს პატნეზი და გარემოდგომაჲ ჯაჭუჭურთაჲ.
და	მცხ.მათე	მიჰხედა იესუ და ჰრქუა მათ: კაცთაგან შეუძლებელ არს ესე, ხოლო ღმრთისა მიერ ყოველივე შესაძლებელ არს.
და	მცხ.იეზ	და წარტყუენოს ძალი შენი და ტყუე-ყუნეს მონაგებნი შენნი, და დასცნეს ზღუდენი შენნი და სახლნი შენნი გულისსათქუმელნი დაარღჳნეს, და ქვანი შენნი და ძელნი შენნი და მტუერი შენი შორის ზღჳსა შთააბნიოს
და	მცხ.ნეშტ1	და შეკრიბნა დავით ყოველნი მთავარნი ისრაჱლისანი, და მთავარნი მსაჯულთანი და ყოველნი მთავარნი მდღევართმსახურთანი, და გარემოსმცველნი მეფისანი, და მთავარნი ათასეულთანი, ასეულთანი, და საფასეთმცველნი, და რაოდენნი იყუნეს მონაგებთა მისთა ზედა, და ყოველნი ძლიერნი მისნი, და მოღუაწენი ერისანი, რომელნი იყუნეს იერუსალჱმს
და	მცხ.იეზ	და შთამოვიდენ საყდართაგან მათთა ყოველნი მთავარნი ნათესავთა ზღჳსათანი, და აღიჴადნენ მიტრანი თავთაგან მათთა და შესამოსელნი მათნი ჭრელნი განიძარცუნენ, განკრთომით განჰკრთენ ქუეყანასა ზედა, დასხდენ და ეშიშოდიან წარწყმედასა მათსა და სულთითქმიდენ შენ ზედა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღდგა დავით მეფე შორის კრებულისა მის და თქუა: ისმინეთ ჩემი, ძმანო, და ერო ჩემო! გულსა ჩემსა იყო ზრახვა - შენებად სახლი განსასუენებელი კიდობნისა შჯულისა უფლისა, დასადგმელი ფერჴთა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა. და მოუმზადე მე საქმისა მისთჳს, საჴმარი: ოქრო, ვეცხლი, პილენძი, რვალი, რკინა და ძელნი მრავალნი
და	მცხ.იოან	ყოველივე მის მიერ შეიქმნა, და თჳნიერ მისა არცა ერთი რაჲ იქმნა, რაოდენი-რაჲ იქმნა.
და	მცხ.ნეშტ1	და თქუა ღმერთმან: არა მიშენო მე შენ სახლი, სახელის-დებად ჩემდა, რამეთუ კაცი მბრძოლი ხარ შენ და სისხლი მრავალი დასთხიე!
და	მცხ.იეზ	რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ოდეს დაგდვა შენ, ქალაქი მოოჴრებული, ვითარცა ქალაქნი არდამკჳდრებულნი. აღმოყვანებასა შინა ჩემგან შენ ზედა უფსკრულისასა, და დაგფაროს შენ წყალმან მრავალმან.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნა სამართალი წინაშე უფლისა მსგავსად ყოვლისავე, რომელ ქმნა ოზია, მამამან მისმან.
და	მცხ.იეზ	და შთაგიყვანო შენ შთამავალთა თანა მღჳმისათა ერისა მიმართ საუკუნოჲსა, და დაგამკჳდრო შენ სიღრმეთა შინა ქუეყანისათა, ვითარცა ოჴერი საუკუნოჲ, შთამავალთა თანა მღჳმედ, რაჲთა არდამკჳდრებულ იქმნე, არცა აღსდგე ქუეყანასა ზედა ცხორებისასა წარსაწყმედელსა მიგცე შენ და არა იყო მერმე, და იძიო და არა იპოო საუკუნოდ, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.ნეშტ1	და გამომირჩია მე უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან ყოვლისაგან სახლისა მამისა ჩემისა ყოფად მეფედ ისრაჱლსა ზედა უკუე და სათნო იყო სახლი იუდასი და სახლისაგან იუდასისა სახლი მამისა ჩემისა და ძეთაგან მამისა ჩემისათა ჩემდა ინება, რათა ვიყო მე მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა
და	მცხ.ნეშტ1	და ყოველთაგან ძეთა ჩემთა, რამეთუ მრავალნი ძენი მომცნა მე ღმერთმან, გამოირჩია ძე ჩემი სოლომონ დაჯდომად იგი საყდართა ზედა სუფევისა უფლისასა ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მრქუა მე ღმერთმან: სოლომონ, ძემან შენმან, აღაშენოს სახლი ჩემი და ეზო ჩემი, რამეთუ სათნო-ვიყავ იგი, რათა იყოს იგი ძედ ჩემდა და მე ვიყო მისა მამა.
და	მცხ.იეზ	მოხუცებულნი წიგნთანი და ბრძენნი მათნი, რომელნი იყვნეს შენ შორის, იგინი განაძლიერებდეს განზრახვასა შენსა. და ყოველნი ნავნი ზღჳსანი და ნიჩბის-მცემელნი მათნი იყვნეს შენ შორის მიმგებელ შერევნასა შენსა, და გექმნნეს შენ დასავალთა ზედა დასავალთასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და წარმოუმართო მეფობა მისი ვიდრე საუკუნოდ, უკუეთუ უძლოს დაცვად მცნებათა ჩემთა და სამართალთა ჩემთა, ვითარცა-ესე დღეს.
და	მცხ.სჯლ	ეკრძალე თავსა შენსა, ნუუკუე დაივიწყო უფალი ღმერთი შენი, რომელმან გამოგიყვანა შენ ქუეყანით ეგჳპტით სახლისა მისგან კირთებისაჲსა, უფლისა ღმრთისა შენისა გეშინოდენ და მას მხოლოსა ჰმსახურებდე და მას მხოლოსა ესვიდე და სახელსა მისასა ჰფუცვიდე.
და	მცხ.ნეშტ1	და აწ წინაშე ყოვლისა კრებულისა უფლისა და სასმენელთა მიმართ ღმრთისა ჩუენისათა დაიმარხნოთ ყოველნი მცნებანი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, რათა დაიმკჳდროთ თქუენ ქუეყანა ესე კეთილი და დაუმკჳდრეთ ძეთა თქუენთა შემდგომად თქუენსა უკუნისამდე.
და	მცხ.იეზ	ვაჭართა შენთა, სიმრავლისაგან შემყოფისა შენისა შტახსი და პორფირი და ბისონი დაჭრელებულნი თარშით და რამოთით და ხორხორით მოსცნეს საფარდულსა შენსა.
და	მცხ.იეზ	იუდა და ძენი ისრაჱლისანი, ესენი ვაჭარ შენდა იფქლისა ფრდასა შინა; და მიჰრონნი და კასიანი და პირველი თაფლი და ზეთი და რეტინი მისცეს შემყოფისა მიმართ შენისა.
და	მცხ.იეზ	დამასკოჲ - სავაჭრო შენდა სიმრავლითა საქმეთა შენთაჲთა, სიმრავლისაგან ყოვლისა ძალისა შენისა, ღჳნოჲ ქელბონით და მატყლი მელიტონით.
და	მცხ.ნეშტ1	და აწ, სოლომონ, ძეო ჩემო, იცან ღმერთი მამათა შენთა და ჰმონებდ მას სრულითა გულითა და სულისა ნებითა შენითა, რამეთუ ყოველთა გულთა განმკითხველი არს ღმერთი და ყოველნი გულისზრახვანი იცნის. უკეთუ ეძიებდე მას, გეპოოს შენ იგი და უკუეთუ დაუტეო იგი, დაგიტეოს შენცა მან სრულიად
და	მცხ.ნეშტ1	და, აჰა, ესერა, სათნო-გიყო შენ უფალმან შენებად მისა სახლი სიწმიდისა, განძლიერდი და იქმოდე.
და	მცხ.იეზ	ვაჭარნი საბაჲსანი და რათმაჲსანი - იგინი ვაჭარ შენდა პირველთა თანა სულნელთა და ქვათა კეთილთა, რომელთა ოქროჲცა მოსცეს სავაჭროსა შენსა. ხარრანი და ქალანი და დადანი,
და	მცხ.ნეშტ1	და მისცა დავით სოლომონს, ძესა თჳსსა, სახე ტაძრისა და სახლისა მისისა, და ქორებისა მის ზაკქოსა მისისა და ქორთა მათ, და საუნჯეთა მათ შინაგანთა და სახლისა სალხინებელისა
და	მცხ.იეზ	და ნავთა შინა კჳპაროზისათა, მათ შორის ვაჭარნი შენნი. კარქიდონელნი ვაჭარნი შენდა; სიმრავლისა თანშემყოფისა შორის შენისა და აღივსე და დაჰმძიმდი ფრიად გულსა შინა ზღჳსასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და სახე, რომელი აქუნდა გონებასა შინა თჳსსა ეზოთა მათ სახლისა უფლისათა და ყოვლისა მის სენაკებისა გარემო საუნჯეთა მათ წმიდათა.
და	მცხ.ნეშტ1	და საყოფელთა მათ მღდელთა და სამსახურებელთა მათ მღდელთა და ლევიტელთა და ყოველსა მას საქმესა მსახურებისასა სახლისა უფლისასა,
და	მცხ.ნეშტ1	და სასწორითა მით ოქროსათა და ვეცხლისათა,
და	მცხ.ნეშტ1	და სასანთლეთა აღწონილი მისცა მას ეგრევე მსგავსად,
და	მცხ.ნეშტ1	სასწორი ტაბლებისა შესაწირავთასა, თჳთოეულისა ტაბლისა ოქროსასა და ეგრეთვე ვეცხლისათა,
და	მცხ.იეზ	მოუძლურებული არ განაძლიერეთ, და სნეული არ განამრთელეთ, და შემუსრვილი არ შეჰკართ, და ბოროტად მყოფსა არა უსხეულსაქმეთ, და ცთომილი არ მოაქციეთ და წარწყმედული არ მოიძიეთ, და ძლიერი იქმნეთ შრომით და სიმტკიცით სწუართენით იგინი და ლაღობით.
და	მცხ.იეზ	და ნაცარნი დაირეცონ, და იმტიერნენ შენ ზედა მტიერობანი; და გარემოირტყან ძაძაჲ და ტიროდიან შენ ზედა სიმწარითა სულისათა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ფუცხუებისა, და შესაწირავად ღჳნისათა, და ფიალებისა მის ოქროსათა და ვეცხლისათა, პარაფსიტებისა თჳთვეულისა სასწორისა,
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, აღიღე გოდება მეფობასა ზედა ფარაო ეგჳპტისაჲსასა და ჰრქუა მას: ლომსა წარმართთასა ემსგავსე შენ; და ვითარცა ვეშაპი ზღჳსშინაჲ, და ურქენდი მდინარეთა შორის შენთა და აღამრღჳე წყალი ფერჴებითა შენითა და დასთრგუნევდ მდინარეთა შენთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და საკურთხეველისა მის საკუმეველთასა ოქროსაგან გამოცდილისა სასწორი უჩუენა მას, და ხატი იგი ეტლისა მის ქერობინთასა, განმარტებულ ფრთენი მათნი, რათა აგრილობდენ კიდობანსა მას სჯულისა უფლისასა.
და	მცხ.იეზ	ყოველნი მკჳდრნი ჭალაკთანი დაჭმუნდეს შენ ზედა და მეფენი მათნი. განკრთომით განჰკრთეს, და ცრემლოოდა პირი მათი შენ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, არქუ მთავარსა ტჳროსისასა: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი, მის წილ, რომელ ამაღლდა გული შენი და თქუა: ღმერთი ვარ მე, საყოფელი ღმრთისაჲ დავიმკჳდრე გულსა შორის ზღჳსასა; შენ კაცი ხარ და არა ღმერთი, და მიეც გული შენი გულად ღმრთისა.
და	მცხ.იეზ	ნუ ზედმიწევნულობისა მიერ შენისა, ანუ ცნობისა მიერ შენისა ჰყავ თავისა შენისა ძალი და დაიკრიბე ვეცხლი და ოქროჲ საუნჯეთა შინა შენთა.
და	მცხ.მარკ	და მისცემდეს მას სუმად შემურვილსა ღჳნოსა, ხოლო მან არა მიიღო.
და	მცხ.იეზ	ამის წილ, აჰა, მე მოვაწინე შენ ზედა უცხოთა ბუგრებრთა ნათესავნი და წარმოსცალნენ მახჳლნი მათნი შენ ზედა და სიკეთესა ზედა ზედმიწევნულობისა შენისასა და ჯუარს-აცუან სიკეთე შენი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა დავით სოლომონს, ძესა თჳსსა: განძლიერდი და მჴნე იყავ, ნუ გეშინინ და ნუცა შესძრწუნდები, რამეთუ უფალი ღმერთი ჩემი შენ თანა არს. არა დაგაგდოს შენ და არცა დაგიტეოს შენ, ვიდრემდე აღასრულო შენ ყოველივე საქმარი სამსახურებისა მის სახლისა მისისა უფლისა. და, აჰა, ესერა, სახე ტაძრისა და სახლისა მისისა და ზაკქო და ქორებისა და საუნჯეთა მათ შინაგანთა, და სახლისა მის სალხინებელისა და სახე სახლისა უფლისაჲ
და	მცხ.იერ	სახიდ ანკანაკობისა მათისა არა შეხჳდე ოდესცა თანდაჯდომად მათ თანა, ჭამად და სუმად,
და	მცხ.იეზ	და არქუ მას: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: შენ ხარ აღმონაბეჭდავ, სავსე სიბრძნითა მსგავსებისაჲთა და გჳრგჳნ სიკეთისა.
და	მცხ.იეზ	საშუებელსა შინა სამოთხისა ღმრთისასა იშევ: ყოველი ქვაჲ კეთილი შეგემოსა: სარდიონი, და პაზიონი, და სამარაგდოჲ, და ანთრაკი, და საპფირონი, და იასპი, და ვეცხლი, და ოქროჲ, და ლიგჳრიონი, და აქატი, და ამეთჳსტონი, და ოქროქვაჲ, და ვირილლჳონი, და ფრცხილი. და ოქროჲთა აღავსენ საუნჯენი შენნი და ფასისსაცავნი შენნი შენ შორის. დღით, რომლითგან აღეგე.
და	მცხ.სჯლ	და წინაწარმეტყუელი იგი, გინა ჩუენებისმხილველი იგი სიკუდილით მოკუედინ, რამეთუ საცთურსა იტყოდა, რათამცა გაცთუნა შენ უფლისაგან ღმრთისა შენისა, რომელმან გამოგიყვანა შენ ქვეყანით ეგჳპტით და გიჴსნა შენ სახლისაგან კირთებისაჲსა, რათამცა განგაშორა შენ მან გზისა მისგან, რომელ გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, რათამცა ხვიდოდე შენ მას და აღიჴოცენ უკეთურებანი იგი თქუენ შორის.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მათ: არა მოვჰკლათ იგი მოკლვით, ნუ დასთხევთ სისხლსა. შთააგდეთ ეგე ჯურღმულსა უდაბნოსასა, ხოლო ჴელსა ნუ მიჰყოფთ მის ზედა, რათამცა განარინა იგი ჴელთაგან მათთა და მისცა მამასა თჳსსა.
და	მცხ.მსაჯ	და შეკრბეს და მოვიდეს ძენი ეფრემისნი სეფინად და ჰრქუეს იეფთაეს: რაჲსათჳს განხუედ შენ ბრძოლად ძეთა ამონისთა და ჩუენ არა გუაუწყე, რათამცა ვჰბრძოლეთ ჩუენცა შენ თანა? აწ სახლი შენი დაგაწუათ ცეცხლითა შენ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და ყოველნი მეცნიერნი შენნი წარმართთა შორის დაჭმუნდენ შენ ზედა; წარსაწყმედელ იქმნე და არა იყო მერმე უკუნისამდე.
და	მცხ.გამ	და ვითარ-იგი ვერღარა ეძლო დამალვად, მოიღო დედამან მისმან კიდობანაკი და მოფისა იგი და შთააწვინა ყრმაჲ იგი მას შინა და დადგა იგი შამბსა შინა მდინარის კიდესა მას.
და	მცხ.იეზ	და თქუ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, სიდონ, და ვიდიდო შენ შორის და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი ქმნასა შინა ჩემგან შენ შორის მსჯავრთასა, და ვიდიდო მე შენ შორის.
და	მცხ.იეზ	და გამოვავლინო შენ ზედა სიკუდილი და სისხლი უბანთა შორის შენთა, და დაეცნენ წყლულნი მახჳლებითა შენ შორის, გარემოჲს შენსა, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და არა იყვნენ არა მერმე სახლისა ისრაჱლისა საქენჯნელ, საწერტელ სიმწარის და ეკალ სალმობის ყოველთაგან გარემოთა მათთა, უპატიომყოფელთა მათთა, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ ადონაი უფალი.
და	მცხ.გამ	და ემოსნენ იგინი აჰრონს და ძეთა მისთა, რაჟამს შევიდოდიან კარავსა საწამებელსა, და ანუ რაჟამს შევიდოდიან მსახურებად საკურთხეველსა წმიდისა, და არა აღიღონ თავთა მათთა თანა ცოდვაჲ, რათა არა მოკუდენ შჯულად საუკუნოდ მისსა და თესლისა მისისა მის თანა.
და	მცხ.იეზ	და დაემკჳდრნენ მის ზედა სასოებით და აღაშენნეს სახლნი, და დაჰნერგნენ ვენაჴოანნი და დაემკჳდრნენ სასოებით, ოდეს ვყო მსჯავრი ყოველთა თანა შეურაცხისმყოფელთა მათთა, გარემოსნი შორის მათთა და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი და ღმერთი მამათა მათთა.
და	მცხ.იეზ	და მე ვსცე მახე ღაწუთა მიმართ შენთა და მოვაბნე თევზნი მდინარისა შენისანი ფრთეთა მიმართ შენთა, და აღმოგიყვანო შენ შორის მდინარისაგან შენისა; და ყოველნი თევზნი მდინარისა შენისანი და ქეცთა შენთა აღეწებნენ.
და	მცხ.იეზ	და განგაგდო შენ უდაბნოდ მიმართ, შენ და ყოველნი თევზნი მდინარისა შენისანი. და დაგამჴუა სწრაფით და პირსა ზედა ველისასა დაჰვარდე, და არღარა შემოჰკრბე და აღარა კრება-ჰყო; მჴეცთა ქუეყანისათა და მფრინველთა ცისათა მიგცე შენ შესაჭმელად.
და	მცხ.იეზ	ოდეს გიპყრეს შენ ჴელითა მათითა, შეიმუსრე და ოდეს ეზედმპყრობელა მათ ზედა ყოველი ჴელი და ოდეს ზედგანისუენა შენ ზედა, შეიმუსრე და შეჰფქევ ყოველი ძალი მათი.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა მე მოვაწევ შენ ზედა მახჳლსა და წარვსწყმედ კაცთა შენგან და საცხოვართა.
და	მცხ.იეზ	და იყო ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ წარსაწყმედელად და მოსაოჴრებელად და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ნაცვლად თქმისა შენგან: მდინარენი ჩემნი არიან და მე შევქმენ იგინი,
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს, აჰა, მე შენ ზედა და ყოველთა ზედა მდინარეთა შენთა, და მივსცე ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ ოჴრებად და წარწყმედად მაგდალოჲთგან და სჳნით და ვიდრე საზღვართამდე ეთიოპისათა.
და	მცხ.იეზ	არა განვლოს მის მიერ ფერჴმან კაცისამან და ყოველმან საცხოვარმან არა განვლოს იგი და არდამკჳდრებულ იქმნეს ორმეოც წელ.
და	მცხ.იეზ	და მივსცე ქუეყანა მისი წარსაწყმედელად შორის ქუეყანისა მოოჴრებულისა და ქალაქნი მისნი შორის ქალაქთა მოოჴრებულთასა იყვნენ ორმეოც წელ. უჩინოქმნილ იყოს და განვსთესო ეგჳპტე წარმართთა შორის, და განვფიწლნე იგინი სოფლებსა შორის.
და	მცხ.იეზ	და არღა იყვნენ მერმე სახლისათჳს ისრაჱლისა სასოებად, აღსაჴსენებელად უსჯულოებისა შედგომასა შინა მათსა უკანა გულთა მათთა და ცნან, ვითარმედ მე ვარ ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილონისამან დაამონა ძალი თჳსი მონებითა დიდითა ტჳროსსა ზედა; ყოველი თავი მტიერ და ყოველი მჴარი მოშუე და სასყიდელი არა იქმნა მისსა და ძალი მისი ტჳროსსა ზედა დამონებასა, რომელი ჰმონეს მის ზედა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: მიცემით მივსცე მე ნაბუქოდონოსორ მეფესა ბაბილონისასა ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ და წარიღოს სიმრავლე მისი და წარიტყუენოს ტყუე მისი და იავარ-ყვნეს იავარნი მისნი, და იყოს სასყიდელ ძალისა მისისა.
და	მცხ.იეზ	მას დღესა შინა აღმოსცენდეს რქაჲ ყოვლისა სახლისა ისრაჱლისაჲ და შენ მიგცე პირი აღებული შორის მათსა, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.ამოს	და ვალალებდენ სართულნი ტაძრისანი. და მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - მრავალი დაცემული ყოველსა ზედა ადგილსა, ზედა მივაგდო დუმილი.
და	მცხ.იეზ	რამეთუ ახლოს არს დღე უფლისაჲ, და მოახლებულ არს დღე ღრუბლისაჲ, და ჟამი წარმართთაჲ იყოს.
და	მცხ.იეზ	და მოიწიოს მახჳლი მეგჳპტელთა ზედა, და იყო შფოთი ეთიოპიას შინა, და დაეცნენ წყლულნი ეგჳპტეს შინა, და წარიღონ სიმრავლე მისი და დაეცნენ საფუძველნი მისნი.
და	მცხ.იობ	კეთილმე არსა, უკუეთუ გამოიკულიოს თქუენიცა, დაღათუ ყოველივე ჰყოთ და შეეძინნეთ მას?
და	მცხ.იეზ	და შეიძრნენ პირისაგან ჩემისა თევზნი ზღჳსანი, და მფრინველნი ცისანი, და მჴეცნი ველისანი, და ყოველნი ქუეწარმავალნი, რომელნი ვლენან ქუეყანასა ზედა, და ყოველნი კაცნი, მყოფნი პირსა ზედა ქუეყანისასა, და განსქდენ მთანი და დაეცნენ ჴევნი და ყოველი ზღუდე ქუეყანასა ზედა დაეცეს.
და	მცხ.იეზ	და ვსაჯო იგი სიკუდილისა მიერ და სისხლისა და წჳმითა წარმღუნელითა, და ქვანი სეტყჳსანი და წუნწუბაჲ ვწვიმო მის ზედა და ყოველთა ზედა მისთანათა და ნათესავთა ზედა მრავალთა მის თანა.
და	მცხ.იეზ	და განვდიდნე და წმიდა ვიქმნე და დიდებულ ვიქმნე, და ვიცნობო წინაშე ნათესავთა მრავალთასა და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.ნეშტ1	მთავარნი აქიეზერ და იოას - ძენი სამეასნი, გაბაათელნი; იაზელ და ფალეტ, ძენი ამოთისნი: ბარაქია და იეულ, ანათოთელნი,
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ და არქუ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ნაცვალად ქმნისა თქუენისა განსაქარვებელად ყოველთა მიერ წარმართთა და ნაცვალად შეურაცხქმნისა თქუენისა ყოველთა მიერ გარემოჲსთა თქუენთა, ქმნად თქუენდა დასაპყრობელად ყოველთაგან ნეშტთა წარმართთა, და აღხუედით სასიტყუელ ენისა ბაგეთა ზედა და საყუედრელად წარმართთა,
და	მცხ.იეზ	და იქმნა ჩემ ზედა უფლისაჲ ჴელი და განმიყვანა მე სულითა უფლისაჲთა და დამდვა მე შორის სულსა ველისასა; და ესე იყო სავსე ძუალებითა კაცთათა.
და	მცხ.იეზ	და მომავლო მე მათ ზედა გარემო მრგულივ; და, აჰა, მრავლებ ფრიად პირსა ზედა ველისასა და, აჰა, ჴმელ ფრიად იგინი.
და	მცხ.იეზ	და ვიხილე და, აჰა, ზედდაექმნეს მათ ძარღუნი, და ჴორცნი აღმოსცენდებოდეს და აღმოვიდოდეს მათ ზედა, და გარემოერთხა მათ ზედა ტყავი ზედა კერძო, და სული არა იყო მათ შორის.
და	მცხ.იეზ	და თქვა ჩემდამო: წინაწარმეტყუელებდ სულისა ზედა, წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო, და ვარქუ სულსა: ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: ოთხთაგან სულთა მოვედინ სული, და მიებერენ მკუდართა ამათ მიმართ და განცოცხლდენ.
და	მცხ.კორ2	ვჰლოცევდ ტიტეს და თანამივაყვანე ძმაჲ: ნუ მო-მე-რაჲ-გხუეჭა ტიტე? ანუ არა მითვე სულითა ვიდოდეთა? ანუ არა მათვე კუალთა შეუდეგითა?
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო, და თქუ მათდამი: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, მე აღვახუნე სამარენი თქუენნი, ერო ჩემო, და აღმოგიყვანნე თქუენ საფლავთაგან თქუენთა და შეგიყვანნე თქუენ ქუეყანად ისრაილისა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო აწ, ძმანო, მო-თუ-ვიდე თქუენდა და ენათა ვიტყოდი, რაჲ-მე გარგო თქუენ, არა თუ გეტყოდი თქუენ გამოცხადებითა ანუ მეცნიერებითა ანუ წანაწარმეტყუელებითა ანუ მოძღურებითა?
და	მცხ.იეზ	და მივსცე სული ჩემი თქუენ ზედა და განსცოცხლდეთ და დაგსხნე თქუენ ქუეყანასა ზედა თქუენსა და სცნათ, ვითარმედ მე, უფალი, ვიტყოდე და ვყო, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისა კუერთხი ერთი და დაწერე მას ზედა იუდაჲ და ძენი ისრაჱლისანი, თანმდებარენი მისსა მიმართ და კუერთხი მეორე მოიღე თავისა შენისად, და დასწერო მას იოსებ, კუერთხი ეფრემისი და ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი, თანმდებარენი მისდამი.
და	მცხ.მარკ	ხოლო იგინი მოვიდეს და ჰკითხვიდეს მას: მოძღუარ, ვიცით, რამეთუ ჭეშმარიტ ხარ და არარაჲ ზრუნვაჲ გაქუს ვისთჳსმე, რამეთუ არა ხედავ პირსა კაცისასა, არამედ ჭეშმარიტად გზასა ღმრთისასა ასწავებ. ჯერ-არსა ხარკი მიცემად კეისრისა ანუ არა? მივსცეთ ანუ არა მივსცეთ?
და	მცხ.იეზ	და სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, მე მოვიღო ტომი იოსებისი ჴელისა მიერ ეფრემისისა და ტომნი ისრაჱლისანი, თანმდებარენი მის თანა, და მივსცნე იგინი მის თანა ტომსა ზედა იუდაჲსსა და იყვნენ კუერთხად ერთად ჴელსა შინა იუდასსა.
და	მცხ.იეზ	და ჰრქუა მათ: ამათ იტყვის ადონაი უფალი აჰა, მე მოვიღებ ყოველსა სახლსა ისრაჱლისასა საშუალისაგან წარმართთაჲსა, სადა შევიდეს მუნ, და შევკრიბნე იგინი ყოველთაგან გარემოჲსთა მათთა და შევიყვანნე იგინი ქუეყანად ისრაილისა.
და	მცხ.იერ	რომელსა შინა შეაყენა იგი მეფემან სედეკია მეტყუელმან: რად წინაწარმეტყველებ შენ მეტყუელი? ესრეთ თქუა უფალმან: აჰა, მივსცემ ქალაქსა ამას ჴელსა შინა მეფისა ბაბილოანისასა, და დაიპყრეს იგი.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: მიცემით მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა ძალისა მეფისა ბაბილოანისათა, და დაიპყრას იგი.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს უფალი ადონაი: და წარვწყმიდნე საძაგელნი და დავაცხრვნე დიდებულნი მემფისაგან და მთავარნი ქუეყანისაგან ეგჳპტისა, და არა იყვნენ მერმე. და დავჰკრიბო შიში და ზარი ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.იეზ	და მივსცე ცეცხლი ეგჳპტესა ზედა და აღძრვით აღიძრას საისი და სჳნი, და დიოსპოლის შინა იყოს განხეთქილებაჲ და გარდაითხინენ წყალნი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, მკლავნი ფარაო მეფისა ეგჳპტისანი შევმუსრენ და, აჰა, არ შეიხჳნეს მიცემად მისსა კურნებაჲ, დადებად მის ზედა სალბუნი, მიცემად და განძლიერებად მისსა პყრობად მახჳლისა.
და	მცხ.იეზ	რაჲთა არ შეიგინებოდიან მერმე კერპთა მიერ მათთა და მოსაწყინელთა მიერ მათთა და ყოველთა შინა უთნოობათა მათთა, და ვიჴსნნე იგინი ყოველთაგან უთნოობათა მათთა, რომელთა ცოდეს მათ შინა, და განვწმიდნე იგინი, და იყვნენ ჩემდა ერად, და მე ვიყო მათდა ღმრთად.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე ფარაოს ზედა, მეფისა ეგჳპტისასა და შევმუსრნე მკლავნი მისნი ძლიერნი და მორთხმულნი და შემმუსრველნი, და შთამოვაგდო მახჳლი მისი ჴელისაგან მისისა.
და	მცხ.იეზ	და განვაძლიერნე მკლავნი მეფისა ბაბილოვნისანი და მივსცე მახჳლი ჩემი ჴელსა მისსა. და მოაწიოს იგი ეგჳპტესა ზედა და წარტყუენოს ტყუე მისი და იავარ-ყოს იავარი მისი.
და	მცხ.იეზ	და მონაჲ ჩემი დავით მთავარი შორის მათსა. და მწყემსი ერთი იყოს ყოველთაჲ მათი და ბრძანებათა შინა ჩემთა ვიდოდიან და მსჯავრნი ჩემნი დაიცვნენ და ჰყოფდენ მათ.
და	მცხ.იეზ	და განვაძლიერნე მკლავნი მეფისა ბაბილონისანი, ხოლო მკლავნი ფარაოჲსნი დავარდენ, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი, მი-რაჲ-ვსცე მე მახჳლი ჩემი ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა და განჰმარტოს იგი ქუეყანასა ზედა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.ეზრ2	და ესმა სანაბანატს, ჰარონის და ტობის, მონათა ამონისთა, და გესამს არაბიელსა და გვეკიცხევდეს ჩუენ. და მოვიდეს ჩუენდა, მრქუეს ჩუენ: რაჲ არს საქმე ეგე, რომელსა თქუენ იქთ? და გნებავს მეფისაგან განდგომა?
და	მცხ.ტიმ1	მნებავს უკუე ლოცვაჲ მამათაჲ ყოველსა ადგილსა აპყრობად წმიდად ჴელთა თჳნიერ რისხვისა და გულის ზრახვისა;
და	მცხ.ნეშტ1	და ყოველი საყოფელები მათი გარემო ქალაქებსა ამას ვიდრე ბაალადმდე; ესე არს სამკჳდრებელი მათი და ნაწილად ხუედრებული მათი:
და	მცხ.იეზ	და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა ზედა მათსა, რომელი მივეც მე მონასა ჩემსა იაკობსა, სადა მკჳდრობდეს მუნ მამანი მათნი, და დაემკჳრნენ მას ზედა იგინი და ძენი მათნი და ძენი ძეთა მათთანი ვიდრე საუკუნომდე; და დავით, მონაჲ ჩემი, მთავარ მათდა იყოს უკუნისამდე.
და	მცხ.იეზ	აჰა, ასსურ-კჳპაროსი შორის ლიბანსა, და კეთილ რტოებითა, და მაღალ სიდიდითა, და ჴშირ ჩრდილითა და საშუალ ღრუბელთა მთავრობაჲ მისი.
და	მცხ.ებრ	ეკრძალენით, ნუ ვინმე დაკლებულ იყოს მადლისაგან ღმრთისა; ნუ ვისმე თანა ძირი სიმწარისაჲ აღმოცენებულ იყოს შემაურვებელი, და მის მიერ შეიგინნენ მრავალნი.
და	მცხ.იეზ	და აღუთქუა მათ აღთქმაჲ მშჳდობისაჲ, აღთქმაჲ საუკუნოჲ იყოს მათ თანა, და მივსცე მათ და განვამრავლნე იგინი, და დავსხნე წმიდანი ჩემნი შორის მათსა საუკუნოდ.
და	მცხ.იოან	და არა ამათთჳს ხოლო გკითხავ, არამედ ყოველთათჳს, რომელთა ჰრწმენეს სიტყჳთა მათითა ჩემდა მომართ;
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: ამის წილ, რომელ იქმენ დიდ სიდიდითა, და მიეც მთავრობა შენი საშუალ ღრუბელთასა, და ვიხილე სიმაღლესა შინა მისსა.
და	მცხ.იეზ	და მოასრულეს იგი უცხოთა ბუგრთა წარმართთაგანთა და დაამჴუეს იგი მთათა ზედა; ყოველთა შინა ჴევნებთა დაცჳვეს რტონი მისნი, და დაიმუსრნეს კეწერნი მისნი ყოველსა ზედა ველსა ქუეყანისასა, და შთამოვიდეს საფარველისაგან მისისა ყოველნი ერნი წარმართთანი და დააქუეყანეს იგი.
და	მცხ.დან	ვიდრე არა სხუაჲ ვინმე შემოვიდა წინაშე ჩემსა დანიილი, რომლისა სახელი ვალტასარ, სახელისაებრ ღმრთისა ჩუენისა, რომელსა სული ღმრთისა წმიდაჲ აქუს მის შორის და მე ძილისშორისი წინაშე მისსა ვთქუ.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: დღესა, რომელსა შინა შთაყვანებულ იქმნა ჯოჯოხეთად, ეგლოვდა მას უფსკრული, დაფარა და ზედდაადგინნა მდინარენი მისნი და დააყენა სიმრავლე წყლისაჲ და დააბნელა მის ზედა ლიბანმან, ყოველნი ხენი ველისანი მის ზედა დაიჴსნნეს.
და	მცხ.იეზ	ჴმისაგან და კუეთებისა მისისა შეირყინეს ყოველნი წარმართნი, ოდეს შთამიყვანდა ჯოჯოხეთად, შთამავალთა თანა მღჳმედ, და ნუგეშინის-სცემდეს მას უქუესთა შინა ყოველნი ხენი საშუებელისანი და ურჩეულესნი და უკეთესნი ლიბანისანი, ყოველნი მსუმელნი წყალსა;
და	მცხ.იეზ	ვის ემსგავსე ძალისა მიერ, და დიდებისა მიერ და სიდიდისა მიერ? ხეთა შორის საშუებელისათა შთამოვედ და შთაყვანებულ იქმენ ხეთა თანა საშუებელისათა, სიღრმედ ქუეყანისა; შორის წინდაუცუეთელთასა დაიძინო, წყლულთა თანა მახჳლისათა. ესრეთ ფარაო და ყოველი სიმრავლე ძალისა მისისაჲ, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	ამას იტყჳს ადონაი უფალი: და გარემოვასხნე შენ ზედა ბადენი ჩემნი შესაკრებელსა ერთა მრავალთასა და აღმოგიღო შენ სამჭედურითა ჩემითა
და	მცხ.იეზ	და განგართხა შენ ქუეყანასა ზედა, პირსა ზედა ველისასა დაგამჴუა შენ, ველნი განძღენ შენგან. და დაგასხნე შენ ზედა ყოველნი მფრინველნი ცისანი და განვაძღნე შენგან ყოველნი მჴეცნი ყოვლისა ქუეყანისანი.
და	მცხ.იეზ	და დავფარო ცაჲ დაშრეტასა შინა შენსა და დავაბნელნე ვარსკულავნი მისნი, მზე ღრუბლისა მიერ დავფარო და მთოვარემან არა აჩუენოს ნათელი თჳსი.
და	მცხ.კორ1	უკუეთუ ენითა ვინმე იტყოდის, ორნი გინა თუ უმრავლეს სამნი, და ერთი გამოსთარგმანებდინ.
და	მცხ.ნეშტ2	და მრავალნი მოართმიდეს ძღუენსა უფალსა იერუსალჱმდ და ნიჭსა ეზეკია მეფესა იუდისასა. და უმეტეს აღმაღლდა წინაშე თუალთა ყოველთა თესლთასა ამისა შემდგომად.
და	მცხ.იეზ	არცა ჰრიდა შენ ზედა თუალმან ჩემმან ყოფად შენდა ერთიცა ამათ ყოველთაგანი, ვნებად რაჲმე შენ ზედა; და განიგდე პირსა ზედა ველისასა გულარძნილებითა სულისა შენისაჲთა, რომელსა დღესა იშევ.
და	მცხ.იეზ	მახჳლებითა გმირთაჲთა და შთამოვაქუეო ძალი შენი, ბუგრნი წარმართთაგან ყოველთა, და წარწყმიდონ გინებაჲ ეგჳპტისა და შეიმუსროს ყოველი ძალი მისი.
და	მცხ.იეზ	ოდეს მივსცე ეგჳპტე წარსაწყმედელად და მოვაოჴრო ქუეყანაჲ სავსებითურთ მისით, ოდეს განვსთესნე ყოველნი დამკჳდრებულნი მის შორის, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.რიცხ	და ესე იყოს თქვენდა განწმედილთაგან წმიდათა ნაყოფთა ყოველთაგან შესაწირავთა მათთა და ყოველთაგან მსხუერპლთა მათთა, და ყოვლისაგან ბრალისა მათისა და ყოვლისაგან ცოდვისა მათისა, რაოდენ მომცენ მე, ყოველთაგანი სიწმიდეთაჲ შენდა იყოს და ძეთა შენთა.
და	მცხ.იეზ	მიეცეს საფლავი მათი სიღრმესა შინა მთხრებლისასა; და იყოს შესაკრებელი მისი გარემოჲს საფლავისა მისისა, ყოველნი წყლულნი დაცემულნი მახჳლითა, რომელთა მისცნეს საფლავნი მათნი ნაწილთა შორის ჴნარცჳსათა. და იქმნა შესაკრებელი გარემო, შორის საფლავისა მისისა; ყოველთა მათ წყლულთა, დაცემულთა მახჳლითა, იხილეს საფლავი მისი ქუეყანასა შინა ცხორებისასა და მოიღონ ტანჯვაჲ მათი შთაყვანებადთა თანა მთხრებლად.
და	მცხ.იეზ	მუნ ელამ და ყოველი ძალი მისი გარემოჲს საფლავისა მისისა და ყოველი სიმრავლე მისი, ყოველნი წყლულნი, დაცემულნი მახჳლებითა, და შთამავალნი, წინადაუცვეთელნი ქუეყანად სიღრმესა, რომელთა მისცეს შიში მათი ქუეყანასა ზედა ცხოვრებისასა და მოიღეს ტანჯვაჲ მათი შთამავალთა თანა მღჳმედ, საშუალ წყლულთასა
და	მცხ.გამ	და მოჰგვარნეთ ასულნი მათნი ძეთა თქუენთა, და ასულნი თქუენნი მისცნეთ ძეთა მათთა, და ისიძჳდენ ასულნი შენნი შემდგომად კერპთა მათთა, და ძენი შენნი ისიძჳდენ შედგომად კერპთა მათთა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო, და არქუ გოგს: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: არა დღესა მას შინა დამკჳდრებულ რაჲ იყო ერი ჩემი ისრაჱლი მშჳდობით; სცნა და აღსდგე
და	მცხ.იეზ	და დაიძინეს გმირთა თანა, დაცემულთა საუკუნეთა და საუკუნითგან, რომელნი შთავიდეს ჯოჯოხეთად საჭურველთა მათთა თანა საბრძოლელთა; და დასხნეს მახჳლნი მათნი ქუეშე თავთა მათთა, და იქმნეს უსჯულოებანი მათნი ძუალთა ზედა მათთა, რამეთუ ეშიშვოდეს გმირთა ცხორებასა შინა მათსა, და შიში მძლავრთაჲ იყო ქუეყანასა შინა ცოცხალთასა.
და	მცხ.იეზ	მუნ მთავარნი ჩრდილოჲსანი, ყოველნი იგი, ყოველნი ლაშქრის მძღუარნი ასსურისანი, შთამავალნი წყლულნი შიშისა თანა მათისა და ძალისა მათისა, დაიძინეს წინადაუცუეთელთა წყლულთა თანა მახჳლისათა, და წარიღეს ტანჯვაჲ მათი შთამავალთა თანა მთხრებლად.
და	მცხ.სჯლ	და რომელ-იგი ფუფუნეულ იყოს და ნუკეულ შენ შორის, რომელმან რაჲთურთით არა იცოდის გამოცდილებაჲ სიფიცხლისაჲ და არცა დაედგას ფერჴი ქუეყანასა ზედა სიჩჩოით ფუფუნეულებისა მისისაჲთ, თუალძჳრ იქნეს ქმრისათჳს მკერდისა თჳსისა და შვილთა თჳსთათჳს და ასულთა თჳსთათჳს,
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, არქუ ძეთა ერისა შენისათა და სთქუა მათდამი: ქუეყანასა, რომელსაცა ზედა მოვჴადო მახჳლი მე, და მოიყვანოს ერმან ქუეყანისამან კაცი ერთი მათგანი და მისცენ იგი თავთა მათთა ებგურად.
და	მცხ.იეზ	და უკუეთუ იხილოს ებგურმან მახჳლი მომავალი ქუეყანასა ზედა, და საყჳრ-სცეს საყჳრსა და დაუნიშნოს ერსა.
და	მცხ.მეფ1	და გარდამოვიდეს ბამით ქალაქად და დაუგეს საულს სარეცელი ერდოსა ზედა და დაწვა.
და	მცხ.იეზ	რამეთუ ჴმასა საყჳრისასა მსმენელმან არა დაცვა-ყო, სისხლი მისი მას ზედა იყოს; და ესრეთ და რამეთუ დაცვა-ყო, სული თჳსი განირინა.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, ებგურად მიგეც შენ სახლსა ისრაჱლისასა. და ისმინო პირისა ჩემისაგან სიტყუაჲ და წინდაცვულ ყუნე იგინი ჩემ მიერ.
და	მცხ.იეზ	და შენ ძეო, კაცისაო, არქუ სახლსა ისრაჱლისასა: ესრეთ ჰზრახეთ მეტყუელთა: ცთომანი ჩუენნი და უსჯულოებანი ჩუენნი ჩუენ თანა არიან და მათ შინა დავდნებით და ვითარ ვცხოვნდეთ?
და	მცხ.ივდ	და ესმა მათ დღეთა შინა ივდითს, ასულსა მერარისასა, ძისა ოქოზიასა, ძისა იოსეფისსა, ძისა ოზიელისასა, ძისა ელკიასსა, ძისა ანანიასსა, ძისა გედეონისსა, ძისა რაფინისსა, ძისა აქიტობისსა, ძისა ელიესისა, ძისა ქელკიასსა, ძისა ელიაბისსა, ძისა ნათანაელისსა, ძისა სალმელისსა, ძისა სარადაისსა, ძისა სჳმეონისსა, ძისა ისრაჱლისსა.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, არქუ ძეთა ერისა შენისათა: სიმართლემან მართლისამან ვერ განარინოს იგი, რომელსაცა დღესა სცთეს; და უსჯულოებამან უსჯულოჲსამან ვერ მოკლას, რომელსაცა დღესა მოაქციოს უსჯულოებისაგან მისისა, და მართალსა ვერ ძალ-უც ცხოვნებად სიმართლისათჳს თჳსისა, რომელსაცა დღესა ცოდოს.
და	მცხ.იეზ	და ვჰრქუა რაჲ მე უთნოსა: სიკუდილით მოჰკუდე, და მოიქცეს უსჯულოებისაგან თჳსისა და ყოს მსჯავრი და სიმართლე,
და	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ მათ: რასათჳს დაადგრებით თქუენ გარეშე ზღუდისა მაგის? და უკუეთუ კუალადცა ვიხილო უშჯულოებაჲ ეგე, ვბრძანო, რათა ვერღარა შეხჳდეთ თქუენ შაბათსა შინა ქალაქსა ამას.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ისრაჱლისნი რიცხჳსაებრ მათისა, მთავარნი ტომებისანი, ათასისთავები და ასისთავები, მწიგნობარნი, რომელნი მსახურებდეს ერსა და ყოვლისა მიმართ სიტყჳსა მეფისასა განყოფისა მისებრ ყოვლისა სიტყჳსა, შემავალისა და გამომავალისა თთჳთ თთუედ, ყოველთა თუეთა წელიწდისათა განყოფა
და	მცხ.ნეშტ1	განყოფასა მას პირველსა პირველისა მის თთჳსასა აესბალა და ბაზელ და განყოფასა მას მისსა ოცდაოთხი ათასი,
და	მცხ.ნეშტ1	და განყოფასა მას თთჳსა მეორისასა დოდი და დაქოთი და მაგალოთ, წინამძღუარნი მათნი, განყოფასა მას მისსა ზედა ოცდაოთხი ათასთა,
და	მცხ.ნეშტ1	ესე ბანეა უძლიერეს იყო ოცდაათთა მათ ზედა და ოცდაათთა ნაწილთა რჩეულთა მას მისსა,
და	მცხ.ნეშტ1	მეოთხედ, თთუესა მეოთხესა ასაელ, ძმა იოაბისი, და აბდია, ძე მისი, და ძმანი მისნი და განყოფასა მისსა ოცდაოთხ ათასი,
და	მცხ.ნეშტ1	მეექუსედ, თთუესა მეექუსესა იებას, ძე ეკესი, თეკონელი, და ნაწილად განყოფილი მისი ოცდაოთხი ათასი,
და	მცხ.ნეშტ1	მეშჳდედ, თთუესა მეშჳდესა ქელელეს ფალლუსით, ძეთაგანი ეფრემისთა, და განყოფილსა მას მისსა ზედა ნაწილსა ოცდაოთხი ათასი,
და	მცხ.ნეშტ1	მერვედ, თთუესა მას მერვესა უსაქ იეკესთელთა ზარიასი, და განყოფასა მას ზედა ნაწილსა ოცდაოთხი ათასი,
და	მცხ.ნეშტ1	მეცხრედ, თთუესა მას მეცხრესა აბიეზერ ანათოთელი, ქუეყანისაგან ბენიამენისა, და განყოფილი ნაწილი მისი ოცდაოთხი ათასი,
და	მცხ.ნეშტ1	მეათედ, თთუესა მეათესა მარინოს ტოფატელი ზარაისი, და განყოფილი ნაწილი მისი ოცდაოთხი ათასი,
და	მცხ.ნეშტ1	მეთერთმეტედ, თთუესა მას მეთერთმეტესა ბანეა ფარათონელი, ძეთაგან ეფრემისთა, და განყოფილი ნაწილი მისი ოცდაოთხი ათასი,
და	მცხ.ნეშტ1	მეთორმეტედ, თთუესა მეთორმეტესა ქოდაი ნეტოფადით, ძე გოთონიელისი, და განყოფილი ნაწილი მისი ოცდაოთხი ათასი:
და	მცხ.ნეშტ1	და ტომთა ზედა ისრაჱლისათა: რუბენის მთავარი - ელიეზერ, ძე ზექრისი; სჳმეონისი - საფატია, ძე მექასი,
და	მცხ.ნეშტ1	ზაბულონისი - სამიას, ძე აბდიმიასი, და ნეფთალიმისი - არიმოთ, ძე ოზიელისი,
და	მცხ.ნეშტ1	ეფრემისი - ოსე, ძე ოზიასი, და კერძოსა ნათესავისა მანასესი იოელ, ძე ფადალისი;
და	მცხ.ნეშტ1	და ერთისა კერძოსა ნათესავისა მანასესი გალადს - ილადაი, ძე ზაბდისი, და ძეთა ბენიამენისთა - ასერ, ძე აბენერისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და დანის - აეზრიელ, ძე იორამისი. ესე ტომთა მთავარნი ისრაჱლისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და არა მოიღო დავით რიცხჳ მათი ოცით წლითგან და ქვემო კერძოთა, რამეთუ უფალმან თქუა განმრავლებაჲ ისრაჱლისა, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იოაბ, ძემან სარუსმან, იწყო აღრაცხვად ერისა, ვერა სრულად აღრაცხა. და იყო ამისთჳს რისხვა ისრაჱლსა ზედა და არა დაიწერა რიცხჳ წიგნსა მას სიტყუათასა დღეთა დავითის მეფისათა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ყანებსა ზედა - სემეი, რომელი იყო რამათით საუნჯეთა ზედა დაბნებისა ღჳნისასა და ზაბდი, ძე საფინისი;
და	მცხ.ნეშტ1	და ზროხათა ზედა, რომელნი იყუნეს ღელეთა, - სოფატ, ძე ადაისი;
და	მცხ.ნეშტ1	და აქლემებსა ზედა - იუბია ისმაელატელი; ხოლო ვირებსა ზედა აიდია მარათონელი
და	მცხ.ნეშტ1	და ცხოვარსა ზედა - იაზისა აგარეელი. ესე ყოველნი ზედამდგომელნი ნაყოფთა დავითის მეფისანი;
და	მცხ.ნეშტ1	და იონათან, მამისძმა დავითისი, - თანამზრახვალ, რამეთუ იყო კაცი იგი გულისხმის-მყოფელ და მწიგნობარ. ეიეელი, ძე აქამინისი, - ძეთა თანა მეფისათა;
და	მცხ.ნეშტ1	და აქიტობელ - თანამზრახვალ მეფისა და ქუსი - პირველი მეგობარი მეფისა;
და	მცხ.ნეშტ1	და ამისა შემდგომად აქიტობელ, მახლობელი იოდაესა, ძისა ბანეასა და აბიათარ და იოაბ - ერის წინამძღუარი მეფისა;
და	მცხ.რიცხ	ესე ჰყოთ უფლისა დღესასწაულთა თქუენთა ნეფსითნი თქვენნი და მრგულიად დასაწველნი თქვენნი, შესაწირავნი თქუენნი და მსხუერპლნი თქუენნი და საჴსრადნი თქუენნი.
და	მცხ.ივდ	და ვითარცა დასცხრა აქიორ სიტყუათაგან, დრტჳნვიდა ყოველი ერი, რომელი გარემო იყო კარავსა ჰოლომფორესა.
და	მცხ.ლევ	გინათუ დედაკაცი, რომელსა სდიოდის დინებაჲ სისხლისაჲ დღეთა მრავალთა და ჟამსა განსლვისა მისისასა, დაღათუ სდიოდის შემდგომად დაჯდომისა მისისა ყოველნი დღენი დინებისა არაწმიდებისა მისისანი, ვითარცა დღენი დაჯდომისა არაწმიდებისა მისისანი, იყუნენ არაწმიდაჲ.
და	მცხ.ნეშტ1	და თქუა დავით: სოლომონ, ძე ჩემი, ყრმა არს ჩჩჳლ. და სახლისა შენებად უფლისა სიდიდედ და სიმაღლედ სახელად და დიდებად ყოვლისა ქუეყანისა მოუმზადო მას და მოამზადა დავით სიმრავლედ უწინარეს აღსრულებისა მისისა.
და	მცხ.იეზ	და ჴელი უფლისაჲ იქმნა ჩემ ზედა მიმწუხრი, პირველ მოსლვისა განრინებულისა მის, და აღმიღო პირი ჩემი, ვითარცა მოვიდა ჩემდა განთიად, და აღ-რაჲ-ეღო პირი ჩემი, არღარა დაიპყრა მერმე.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს თქუ მათდამი: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ვინაჲთგან სისხლსა სჭამთ და თუალნი თქუენნი აღგიხუმან კერპთა მიმართ თქუენთა, და სისხლსა დასთხევთ და ქუეყანაჲ დაგიმკჳდრებიეს.
და	მცხ.იეზ	და სდგათ მახჳლსა ზედა თქუენსა, ჰქმნენით საძაგელნი და კაცადი ცოლსა მოყუსისა თჳსისასა შეაგინებთ და ქუეყანაჲ დაიმკჳდრეთ.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ბანისთა: მოსულამ და მალუქს, ადაიას, იოსაბაინ, და საალ და ჰრემეოთ.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა ამათგან ბანიისთა: მოდია, ამრამა და ველისა,
და	მცხ.იეზ	ესრეთ სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ცხოველ ვარ მე, უკუეთუ არა მოოჴრებულთა შინა მახჳლითა დაეცნენ და, რომელნი არიან პირსა ზედა ველისასა, მჴეცთა ველისათა მიეცნენ შესაჭმელად და მოზღუდვილთშინათა და ქუაბთშინათა სიკუდილით მოვსწყვედ.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, ძენი ერისა შენისანი მომზრახობენ შენთჳს კედელთა თანა და ბჭეთა წინა სახლთასა, და ეზრახებინ კაცადი მოყუასსა თჳსსა და კაცადი ძმასა თჳსსა, მეტყუელნი: შევკრბეთ და ვისმინოთ, რაჲ არს სიტყუაჲ, გამომავალი უფლისაგან.
და	მცხ.იეზ	და მოვლენ შენდა, ვითარცა შემოკრბების ერი, და დასხდენ წინაშე შენსა ერი ჩემი და ისმენენ სიტყუათა შენთა და არა ჰყოფენ მათ, რამეთუ სიცრუე პირთა შინა მათთა. და კვალსა მას უსჯულოებისა და ბილწობისასა შეუდგენ გულნი მათნი.
და	მცხ.იეზ	და შენ ექმენ მათ, ვითარცა ჴმაჲ იგი სახიობისაჲ და ჴმაჲ ნესტჳსა მის, და ესმოდეს სიტყუაჲ შენი და არა ყონ.
და	მცხ.გამოც	და რაჟამს იხილა ვეშაპმან მან, ვითარმედ გარდამოვარდა ქუეყანად, დევნა-უყო დედაკცსა მას, რომელმან შვა ძჱ იგი წული.
და	მცხ.ესთ	ხოლო ორნი იგი ურჩხულნი - დევნა - მე ვარ მარდოქე და ამან, ნათესავისა ჩუენისა მბრძოლი, ოდეს-იგი იზრახა დამოკიდება ჩემი ძელსა, ხოლო ღმერთმან მიაქცია ბოროტი მისი მისავე ვიდრე აქა დღედმდე.
და	მცხ.იეზ	და განიბნინეს ცხოვარნი ჩემნი არყოფისათჳს მწყემსთაჲსა და იქმნეს დასაჭმელ ყოველთა მჴეცთა ველისათა, და განითესნეს
და	მცხ.ნეშტ1	და მოიყვანნა ანან მონანი იგი დავითისნი და დაჰყჳნა მათ წუერი, და მოკუეთა სამოსლისა მათისა ზოგი ვიდრე სარტყლამდე და განუტევნა იგინი.
და	მცხ.იეზ	და შესცთეს ცხოვარნი ჩემნი ყოველსა ზედა მთასა და ყოველსა ზედა ბორცუსა მაღალსა და პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა, განითესნეს ცხოვარნი ჩემნი, და არა იყოს გამომეძიებელი და არცა მომაქცეველი.
და	მცხ.იობ	რომელი დააძუელებს მთათა და არა იციან, რომელმან დააქცინის იგინი რისხვითა.
და	მცხ.კორ2	და გარდარეულებითა ამით გამოცხადებათაჲთა რაჲთა არა აღვიმაღლო, მომეცა მე საწერტელი ჴორცთაჲ - ანგელოზ სატან, რაჲთა დამქენჯნიდეს მე, რაჲთა არა აღვიმაღლო.
და	მცხ.ლუკა	იყო სიკუდილი გლახაკისაჲ მის და მიიყვანა იგი ანგელოზთაგან წიაღთა აბრაჰამისთა. მოკუდა მდიდარიცა იგი და დაეფლა.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მწყემსთა ზედა და გამოვიძინე ცხოვარნი ჩემნი ჴელთაგან მათთა და დავაცადნე იგინი არმწყსად ცხოვართა ჩემთა: და არა ჰმწყსიდენ მათ მერმე მწყემსნი, და გამოვიჴსნე ცხოვარნი ჩემნი პირისაგან მათისა, და არა მერმე იყუნენ მათდა შესაჭმელ.
და	მცხ.მათე	და აჰა ესერა აღძრვაჲ იყო დიდი ზღუასა შინა, ვიდრე დაფარვადმდე ნავისა ღელვათაგან. ხოლო თავადსა ეძინა.
და	მცხ.იეზ	ვითარ-იგი მოიხილავს მათ მწყემსი დღესა შინა, ოდეს იყოს ალმური და ღრუბელი, შორის ცხოვართა მისთა განშორებულთა, ეგრეთ გამოვიძინე ცხოვარნი ჩემნი და ვიჴსნნე მე იგინი ყოვლისა ადგილისგან, სადა განითესნეს, მუნ, დღესა შინა ალმურისა და ღრუბლისასა.
და	მცხ.იეზ	და ჴევნებთა შინა და ყოველსა შინა მკჳდრობასა ქუეყანისასა კეთილსა ზედა საძოვარსა ვაძოვნე იგინი, მთასა ზედა მაღალსა ისრაჱლისასა იყოს შუენიერებაჲ მათი, და იყვნენ ბაკნი მათნი მუნ, და დაიძინონ, და განისუენონ შუებასა შინა კეთილსა და საძოვარსა შინა პოხიერსა ძოვდენ მთათა ზედა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.იეზ	წარწყმედული გამოვიძიო და შეცთომილი მოვაქციო, და შემუსრვილი შევხჳო, და მოუძლურებული განვაძლიერო, და პოხიერი და ძლიერი დავიცვა და ვაძოვნე იგინი მსჯავრისა მიერ.
და	მცხ.იეზ	და თქუენ ცხოვარნო ჩემნო, - ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე ვსაჯო საშუალ ცხოვართა ჩემთა და ცხოვრისა და ვერძთა და ვაცთასა.
და	მცხ.რიცხ	ესე დასნი ზაბულონისნი აღხილვისაგან მათისა - სამეოც ათას და ხუთას.
და	მცხ.იეზ	და არა კმა არს თქვენდა, რამეთუ კეთილსა საძოვარსა სძოვდით, არამედ დანაშთომსა საძოვრისა თქუენისასა დასთრგუნევდით ფერჴითა თქუენითა და დაწმედილსა წყალსა სუემდით და ნეშტსა ფერჴითა თქუენითა აღამრღვევდით.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე თქუენდამი და განვსაჯო შორის ცხოვრისა ძლიერისა და შორის ცხოვრისა უძლურისა,
და	მცხ.იეზ	ვინაჲთგან გუერდებითა თქუენითა და მჴრებითა თქუენითა აჭენებდით და რქებითა თქუენითა ურქენდით, ხოლო ყოველსა მოკლებულსა აჭირვებთ, ვიდრე არა განაგარეენით იგინი გარე; და განითესნეს ცხოვარნი ჩემნი ყოვლისა თანწარმავალისად.
და	მცხ.იეზ	და აღვადგინო მათ ზედა მწყემსი ერთი, რომელი ჰმწყსიდეს მათ, მონაჲ ჩემი დავითი, მან მწყსნეს იგინი, და მან განუსუენოს მათ და იყოს იგი მწყემს.
და	მცხ.ეზრ1	და ღმერთმან, რომლისა დამკჳდრებულ არს სახელი მისი მას ზედა, განხრწნენინ და დაარღვიენ მეფობა და ერი, რომელი წარმდებ იქმნა და აღყო ჴელი თჳსი დაყენებად და განრყუნად სახლისა მის უფლისა ღმრთისა, რომელი-იგი არს იერუსალჱმს. მე, დარეჰ მეფემან, დავდევ ბრძანება ესე და ნუვის უფლიეს გარდასლვად
და	მცხ.იეზ	და აღუთქუა დავითსა აღთქმაჲ მშჳდობისაჲ და უჩინო-ვყუნე მჴეცნი ბოროტნი ქუეყანისაგან და დაემკჳდრნენ უდაბნოსა შინა სასოებით და დაიძინონ მაღნართა შორის.
და	მცხ.ლუკა	და იყო მისა უწყებულ სულისაგან წმიდისა არა ხილვად სიკუდილი, ვიდრემდე იხილოს ცხებული უფლისაჲ.
და	მცხ.იეზ	და ხეთა ველისათა მოსცენ ნაყოფი მათი და ქუეყანამან მოსცეს ძალი მისი; და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა ზედა მათსა სასოებითა მშჳდობისათა და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი, შე-რა-ვმუსრნე საჴივნი უღლისა მათისანი, და გამოვიჴსნნე იგინი ჴელისაგან დამმონებელთა მათთაჲსა.
და	მცხ.იეზ	და არა იყვნენ მერმე წარსატყუენველ წარმართთა და მჴეცთა ქუეყანისათა, არღა მერმე დაჭამნენ იგინი და დაემკჳდრნენ სასოებით და არა იყოს, რომელი აშინებდეს მათ.
და	მცხ.იეზ	და აღუდგინო მათ ნერგი მშჳდობისა სახლად, და არა მერმე იყვნენ მცირეებ რიცხჳთა ქუეყანასა ზედა, და არა მერმე იყვნენ წარწყმედილ სიყმილითა ქუეყანასა ზედა, და არა მოიღონ მერმე ყუედრებაჲ წარმართთაჲ.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, მიიქციე პირი შენი მთისა მიმართ სიირისა და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა და არქუ მას:
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შენ ზედა მთასა სიირსა და განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა და მიგცე შენ ოჴრად, და მოოჴრდე.
და	მცხ.ეზრ1	და დგედ მთავარნი ყოველთა ადგილთა და ქალაქთა, რომელთა ესხნენ ცოლნი უცხოთესლთანი, მოვიდედ ჟამსა მას, რომელ-იგი მოხუცებულთა განაწესეს ქალაქად და ქალაქად, და დაისაჯნედ და განუქარვედ ცოდვა იგი ჩუენგან, და გარეწარაქციედ რისხვა იგი ღმრთისა ჩუენგან ამის სიტყჳსათჳს ,
და	მცხ.იეზ	ნაცვლად ქმნისა შენისა მტერად საუკუნოდ და დაშჯდე სახლსა ზედა ისრაჱლისასა ზაკუვით, ჴელსა შინა მტერთასა მახჳლად ჟამსა შინა ჭირისა მათისასა და ჟამსა შინა სიცრუჲსასა უკანასკნელსა შორის,
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაი უფალი, - უკუეთუ არა, სისხლისა მიერ სცოდე და სისხლმან გდევნოს შენ, რამეთუ სისხლი შენი მოიძულე, და სისხლმან შენმან გდევნოს შენ.
და	მცხ.იეზ	და მივსცე მთაჲ სიირისი საოჴროდ და მოოჴრებულად, და წარვწყმიდნე მისგან კაცნი და საცხოვარნი.
და	მცხ.ეზრ1	და აწ მიეცით დიდება უფალსა ღმერთსა მამათა ჩუენთასა და ყავთ სათნოებაჲ წინაშე მისსა და განეყენენით და განეშორენით ყოველთაგან წარმართთა მის ქუეყანისათა და ცოლთაგან უცხოთესლთასა, რომელნი ისხენით. ,
და	მცხ.ეზრ1	და აღდგა ეზრა და ჰრქვა მათ: თქუენ ხართ, რომელთა სცოდეთ და ისხენით ცოლნი ასულთაგან უცხოთესლთასა და შესძინეთ უსჯულოებაჲ და ცოდვა ზედა ისრაელსა. ,
და	მცხ.ეზრ1	და შეკრბა ყოველი კაცი იუდასი და ბენიამენისი იერუსალჱმად ვიდრე მესამედ დღემდე მეცხრესა მას თთვესა, რომელსა დღესა ოცი იყო თვისა მის, და სხდა ყოველი იგი ერი ურაკპარაკსა სახლისა უფლისასა, და იყვნეს შეძრწუნებულ ყოველნი სიტყუათაგან მისთა და ყინელისა მისგან ზამთრისა ,
და	მცხ.იეზ	თქუმისათჳს შენგან ორნივე ნათესავნი და ორნივე სოფელნი ჩემნი იყვნენ, დავიმკჳდრნე იგინი და უფალი მუნ არს.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაი უფალი, - და გიყო შენ მტერობისაებრ შენისა და შურისაებრ შენისა, რომელი ჰყავ მოძულეობისაგან შენისა მათ შორის, და გეცნობო შენ, ოდეს-იგი გსჯიდე შენ.
და	მცხ.ეზრ1	და ფუცეს და აღდგა ეზრა პირისაგან სახლისა უფლისა, და მოვიდა სახლსა საფასისა იოანეს, ძისა ელისუბისასა, პური არა ჭამა და წყალი არა სვა, და გოდებდა ზედა უსჯულოებათა მათ დიდ-დიდთა ცოდვათა სიმრავლისა. ,
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს, მთანო ისრაჱლისანო, ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მთათა და ბორცუთა და ნაღუარევთა და ჴევნებთა, და დანახეთქთა და მოოჴრებულთა და უჩინოქმნილთა და ქალაქთა დარღუეულთა, რომელნი იქმნნეს წარსატყუენველ და დასათრგუნველ დაშთომილთა წარმართთა გარემოჲსთა თქუენთა,
და	მცხ.იეზ	წინაწარმეტყუელებდ ამისთჳს ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისა და არქუ მთათა და ბორცუთა და დანახეთქთა და ჴევნებთა: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, მე შურითა ჩემითა და გულისწყრომითა ვთქუ ნაცვლად ყუედრებასა წარმართთასა თავს-დებისა თქუენგან.
და	მცხ.იეზ	აჰა, მე თქუენ ზედა და ზედმოვიხილო თქუენ ზედა, და მოიქმნნეთ და დაითესნეთ.
და	მცხ.იეზ	და განვამრავლნე თქვენ ზედა კაცნი, ყოველი სახლი ისრაჱლისა სრულიად და დამკჳდრებულ იქმნენ ქალაქნი და ოჴერქმნილნი აღეშენნენ.
და	მცხ.იეზ	და განვამრავლო თქუენზედა კაცნი და საცხოვარნი, და აღორძნდენ და განმრავლდენ და დაგამკჳდრნე თქუენ, ვითარცა დასაბამსა თქუენსა, და კეთილი გიყო თქუენ, ვითარ-იგი წელიწადთა წინაჲსწართა თქუენთა, და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.რიცხ	ქუეყანასა მას მდინარისა სძისა და თაფლისასა შემიყვანენ ჩუენ და მომეც ჩუენ ნაწილები აგარაკთაჲ და საყურძენთაჲ, თუალნი მათ კაცთანი აღმოჰჴდეს, არა აღვალთ. და დამძიმდა
და	მცხ.ლუკა	ჰრქუა მას აბრაჰამ: უკუეთუ მოსესი და წინაწარმეტყუელთაჲ არა ისმინონ, არცაღა, მკუდრეთით თუ ვინმე აღდგეს, ჰრწმენეს მათ.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, სახლი ისრაჱლისაჲ დაემკჳდრა ქუეყანასა ზედა მათსა, და შეაგინეს იგი გზათა მიერ მათთა, და კერპთა მიერ მათთა, და არაწმიდებათა მიერ მათთა არაწმიდებისაებრ დაშტანეულისა, და იქმნა გზაჲ მათი წინაშე პირსა ჩემსა.
და	მცხ.იეზ	და განვჰფინე გულისწყრომაჲ ჩემი მათ ზედა მის წილ, რომელ განჰფინეს სისხლი ქუეყანასა ზედა, და კერპთა მათთა მიერ შეაგინეს იგი.
და	მცხ.იეზ	და განვაბნიენ იგინი წარმართთა შორის, და განვფიწლენ იგინი სოფლებთა შორის და გზისაებრ მათისა. და სიმარჯუეთაებრ მათთა ვსაჯენ იგინი.
და	მცხ.მეფ1	სარწმუნო ეყო დავით ანქუშს ფრიად და თქუა ანქუშ: სირცხჳლ-უჩნდეს დავითს მისლვად აწ ერისა მის ისრაჱლისა, არამედ იყოს ესე ჩემდა მონა უკუნისამდე ჟამთა.
და	მცხ.იეზ	და შევიდეს იგინი წარმართთა მიმართ, რომელთა მიმართ შევიდეს მუნ და მუნ შეაგინეს სახელი ჩემი წმიდაჲ თქმასა შინა მათთჳს, - ერი უფლისაჲ ესენი, და ქუეყანისაგან მისისა გამოვიდეს.
და	მცხ.რიცხ	და რაჲ არს ქუეყანა იგი, ანუ თუ პოხილ არს, ანუ მჭლე, ანუ თუ არს ხე მას ზედა, ანუ თუ არა, და განეკრძალენით და მოიღეთ ნაყოფისა მისგან მის ქუეყანისა. და დღენი იგი იყუნეს დღენი ზაფხულისანი და ჟამი მსთჳსა ყურძნისა.
და	მცხ.სჯლ	ნუ უგულებელს-ჰყოფ კარაულსა ძმისა შენისა, ანუ თუ ვირსა, ანუ თუ ჴარსა, რომელი დაცემულ იყოს გზასა ზედა, არამედ შეეწიო მას და აღადგინო იგი.
და	მცხ.იეზ	და მიგიყვანნე თქუენ წარმართთაგან, და შეგკრიბნე თქუენ ყოველთა ქუეყანათაგან და შეგიყვანნე თქუენ ქუეყანად თქუენდა.
და	მცხ.იეზ	და მიგცე თქუენ გული ახალი და სული ახალი მივსცე თქუენ შორის; და მოგიღო გული ქვისაჲ ჴორცისაგან თქვენისა და მიგცე თქვენ გული ჴორციელი.
და	მცხ.იეზ	და სული ჩემი მივსცე თქვენ შორის და ვყო, რაჲთა სამართალთა შინა ჩემთა ხჳდოდით, და მსჯავრნი ჩემნი დაიცუნეთ და ჰყოფდეთ მათ.
და	მცხ.იეზ	და დაემკჳდრნეთ ქუეყანასა ზედა, რომელი მივეც მამათა თქუენთა, და იყუნეთ ჩემდა ერად, და მე ვიყო თქუენდა ღმრთად.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ვინმე მისცეს მოყუასსა კაჰრაული, ანუ ცხოვარი, ანუ ზუარაკი, ანუ ყოველი საცხოვარი დასამარხველად და მოკუდეს, ანუ დაიმუსროს, ანუ ტყუე იქმნას და ვერვინ ცნას.
და	მცხ.იეზ	და განგწმიდნე თქუენ ყოველთაგან ცოდვათა თქუენთა, და მოუწოდო იფქლსა, და განვამრავლო იგი და არა მივსცე თქუენ ზედა სიყმილი.
და	მცხ.იეზ	და აღიჴსენნეთ გზანი თქუენნი ბოროტნი და სიმარჯუენი თქუენნი არაკეთილნი და მოიწყინნეთ წინაშე პირებსა თავთა თქუენთასა უსჯულოებათა თქუენთათჳს და საძაგელებათა თქუენთათჳს.
და	მცხ.ნეშტ1	გინა სამ წელ სიყმილი, ანუ სამ თვე სივლტოლა შენი წინაშე მტერთა შენთა, მახჳლი მტერთა მოსრვად შენდა, ანუ სამ დღე მახჳლი უფლისაჲ და სიკუდილი ქუეყანასა ზედა, და ანგელოზი უფლისაჲ მოსრვად ყოველსა შორის სამკჳდრებელსა ისრაჱლისასა. და აწ იხილე და ცან, რაჲ სიტყუაჲ მიუგო მომავლინებელსა ჩემსა
და	მცხ.ტიმ1	ეგრეთვე დედათაჲ წესიერებისა სამკაულითა მორცხუად და ღირსებით შემკობად თავთა თჳსთა, არა განთხზვითა, ანუ ოქროჲთა ანუ მარგალიტითა ანუ სამოსლითა დიდფასისაჲთა,
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: დღესა, რომელსა შინა განგწმიდნე თქუენ ყოველთაგან უსჯულოებათა თქუენთა, და დავამკჳდრნე ქალაქნი და აღეშენნენ ოჴერნი.
და	მცხ.იეზ	და თქუან: ქუეყანაჲ იგი, რომელი იყო უჩინოქმნული, იქმნა ვითარცა სამოთხე შუებისაჲ, და ქალაქნი ოჴერნი უჩინოქმნულნი და დათხრილნი ზღუდეთა შინა განმაგრებულთა, დასხდეს.
და	მცხ.იეზ	და ცნან წარმართთა, რაოდენნიცა დაშთენ გარემოსნი. თქუენსა, ვითარმედ მე უფალმან აღვაშენენ დარღუეულნი და დავჰნერგენ უჩინოქმნილნი, მე უფალმან, ვთქუ და ვქმნე.
და	მცხ.იეზ	ვითარცა ცხოვარნი წმიდანი, ვითარცა ცხოვარნი იერუსალიმისანი დღესასწაულთა შინა მისთა, ეგრეთ იყვნენ ქალაქნი ოჴერნი, სავსენი ცხოვრებითა კაცთაჲთა და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი კენეზისნი: გოთონიელ და სარაია. და ძე გოთოლიისი: - ათათ.
და	მცხ.ნეშტ1	და მანათი შვა გეფორა, და სარაია შვა იობაბ, მამა გერსასიმისა, რამეთუ ხურონი იყუნეს.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ქალებისა იეფონესნი: ერალა, და ნაამ. და ძე არამისი: -კენეეზ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ცოლმან მისმან ადა უშვა მას იარედი, მამა გედორისა, და აბერი, მამა სოქოასა, და იეთიელ, მამა ზანოისი. და ესე არიან ძენი ბეთთასი, ასულისა ფარაოსი, რომელი მოიყვანა მეორედ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი სჳმეონისნი: ნამუელ და იამინ, იარიმ, ზარა, საულ,
და	მცხ.ნეშტ1	და სემეემისნი ძენი - ათექუსმეტ და ასულნი ექუს; და ძმათა მათთა არა ესხნეს ძენი მრავალ, და ყოველნი ნათესავნი მათნი არა განმრავლდეს, ვითარ-იგი ძენი იუდასნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ბალაას, და ასომს, და სთოლად,
და	მცხ.ნეშტ1	ბათულს, და ერმას და სიკელაკს.
და	მცხ.ნეშტ1	ბეთმაქაბოროს და კერძოსა სესომისისასა. და სახლი ბარუმისი -სეორიმი. ესე იყუნეს ქალაქნი მათნი ვიდრე დავითის მეფისამდე.
და	მცხ.ნეშტ1	და საყოფელნი მათნი: ერამინი, და ერემონი, და თოკანი, და ესანი და თეკანი - ქალაქები ხუთი.
და	მცხ.ნეშტ1	მოსობაბი, და ამალეკი და იოსია, ძე ამასიასი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იოელ და იესუ, ძე იოსაბიასი, და ძე სარაიასი, ძე ასიელისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ელიონეი, და იეკებ, და იასოილ, და ასაიაი, და ედიელ, და ისმაელ და ბანეა.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე არიან, რომელნი განვიდეს სახელებითა მთავართათა ნათესავთა შორის მათთა, და სახლთა შორის მამათა მათთა განმრავლდეს ფრიად სიმრავლედ.
და	მცხ.ნეშტ1	და პოეს საძოვარი კეთილი და პოხილი, და ქუეყანა ვრცელი წინაშე მათსა, მშჳდობა და მყუდროება, რამეთუ ძეთაგან ქამისთანი იყუნეს მუნ პირველ დამკჳდრებულ.
და	მცხ.ნეშტ1	და მათთაგანვე, ძეთა სჳმეონისთანი, წარვიდეს მთასა სეირსა კაცნი ხუთასნი: ფალეტია და ნოადია და რაფადია და ოზიელ, ძენი ესთისნი და მთავარნი მათნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოსრნეს დაშთომილნი იგი ნეშტნი ამალეკისანი და დაემკჳდრნეს მუნ ვიდრე აქა დღედმდე.
და	მცხ.ნეშტ1	და სალიმ, ძე მისი, მაბესან, ძე მისი, ასემან, ძე მისი, მაზბან, ძე მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ზოზა, ძე სეფეისი, ძისა ალონისი, ძისა იედიასი, ძისა სამარიასი, ძისა სამეასი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მასელემიასნი ძენი: ზაქარია, პირმშო, იასიელ მეორე, აზაბად მესამე, ნათან მეოთხე, იოველ
და	მცხ.ნეშტ1	და იდუთუმასნი ძენი: სემია, პირმშო, იოზაბათ მეორე, იოალ მესამე, ზაქარ მეოთხე, ნათანაელ მეხუთე,
და	მცხ.ნეშტ1	და სამეას, ძესა მისსა, ესხნეს ძეები, პირმშონი ძენი ძლიერნი სახლსა მამულსა მისსა, რამეთუ ძლიერ იყუნეს.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი სამეასნი: აგონი, და რაფაელ, და ობედ, და ელზაბად და აქიუდ, ძმანი მისნი, და ძენი ძლიერნი ძალითა: ელიუ, და სამაბაქია და ისბაკობ.
და	მცხ.ნეშტ1	ყოველნი ესე ძენი აბდედონისი, ესენი და ძმანი მათნი, და ძენი მათნი ძლიერნი ძალითა იყოფოდეს ძლიერად საქმესა, ყოველნი სამეოცდაორი აბდედომს.
და	მცხ.ნეშტ1	და სელემიას ესხნეს ძენი და ძმანი ათხუთმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ეოსამ, ძეთაგან მერარისთა, ძე ერთი შამორისა. და სცვიდეს დასაბამსა, რამეთუ არა ესუა მას პირმშო და ყო იგი მამამან მისმან მთავარ.
და	მცხ.ნეშტ1	ქელკი მეორე, ტაბელია მესამე, ზაქარია მეოთხე; ესე ყოველნი ძენი და ძმანი უსაისნი ათოთხმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	განიგდეს წილი მცირითგან ვიდრე მწვისამდე, სახლად და სახლად მამათა მათთა ბჭეთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და გამოუჴდა წილი მზისა აღმოსავლისა ბჭისა სემიას და ზაქარიას, ძესა მისსა. იოვადს, გულით მზრახველსა გულთა თჳსთა, განუგდეს წილი და გამოუჴდა წილი ჩრდილოთ,
და	მცხ.ნეშტ1	მესამესა ბჭისა იოვასისა დასავლით კერძო ბჭითურთ მსხორით აღსავალსა მას საპყრობილედ და წინაშე საპყრობილესა მას მზისა აღმოსავლით.
და	მცხ.ნეშტ1	დასავლით ოთხნი და ალაგსა ორ-ორი მსხორით,
და	მცხ.ნეშტ1	და ლევიტელნი, ძმანი მათნი, საუნჯეთა ზედა წმიდასა განწმედილთასა,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იეიელისანი: ზეთამ და იოელ, ძმა მისი, საუნჯეთა ზედა სახლისა უფლისათა,
და	მცხ.ნეშტ1	და სებიელ, ძე გერსამისი, ძისა მოსესის, მთავარი საუნჯეთა ზედა,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძმასა მისსა ელიეზერს რაბია, ძე მისი, და ოსია, ძე მისი, და ზექრი, ძე მისი, და ზეჰალმოთ, ძე მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	ესე სალომოთ და ძმანი მისნი ყოველთა ზედა საუნჯეთა წმიდათასა მათ ტომთასა, რომელნი განწმიდნა დავით მთავართა მათ ტომთა, და ათასისთავთა, და ასისთავთა და ერისთავთა ერისათა,
და	მცხ.ნეშტ1	რომელ-იგი მოიღო ქალაქთაგან და ნატყუენავთაგან და განწმიდა მათგანი, რათა არა რა აკლდეს შენებასა მას სახლისა ღმრთისასა,
და	მცხ.ნეშტ1	და რომელი შესწირავს ჟამთა სამოელ წინაწარმეტყუელისათა. და საულის, ძის კისისათა, და აბინერ, ძისა ნერისათა. და იოაბ, ძისა სარუასთასა, ყოველი, რაოდენი წმიდა-ყო ჴელითა სოლომონისათა და ძმათა მისთათა,
და	მცხ.ნეშტ1	ისაარისი: ქონენი და ძენი მისნი საქმესა ზედა გარეშესა და ისრაჱლსა ზედა მწიგნობრებად და მსაჯულად,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძმანი მისნი, ძენი ძლიერებისნი, ორ ათას და შჳდას მთავარნი ტომებისანი. და დაადგინნა იგინი დავით მეფემან რუბენსა ზედა და გადსა და კერძოსა ნათესავსა მანასესასა ყოველსა ზედა სიტყუასა ღმრთისასა და სიტყუასა მეფისასა.
და	მცხ.იეზ	და შევიდა ბჭედ, მხედველად აღმოსავალით კერძო, შჳდთა შორის აღხარისხულთა და მოზომა თეეაჲ ექუს-ექუსი და ელამი ბჭისაჲ, სწორი ლელწმისაჲ სიგრძე და სწორი ლელწმისაჲ სივრცე. და თეეაჲ სწორი ლელწმისაჲ სიგრძედ და სწორი ლელწმისაჲ სივრცედ და ელამი საშუალ ელამისა წყრთეებ ექუს;
და	მცხ.ნეშტ1	და დაადგინნა მეფემან დავით მთავართა ძლიერებისათა საქმესა ზედა ძეთა თანა ასაფისთა ემან და იდითუმ, შემასხმელნი ქნარითა და ებნითა და წინწილითა. და იყო რიცხჳ მათი თავად-თავადისა მათისა, მოქმედთა საქმისა მათისთა.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ასაფისნი: ზაქურ და იოსეფ და ნათანა და იესიელ, ძენი ასაფისნი, მახლობელად მეფისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იდითუნს და ძენი იდითუნისნი: გოდოლია და სური, და ეიმ და სემეი, და ასაბია და მატათია ექუსნი მამისა მათისა თანა იდითუმისა ქნარითა ცემად, აღსარებად და ქებად უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე ყოველნი ძენი ემანისნი ქნარითა ცემასა წინაშე მეფისა და სიტყჳთა ღმრთისაჲთა აღმაღლებად რქა. და მისცნა ღმერთმან ემანს ძენი ათხუთმეტნი და სამნი ასულნი,
და	მცხ.ნეშტ1	ესე ყოველნი მამისა მათისა თანა გალობად სახლსა შინა უფლისასა წინწილითა, ნესტჳთა და ებნითა მახლობელად მეფისა, ასაფ და იდითუნ და ემან.
და	მცხ.ნეშტ1	და განიგდეს ამათაცა წილი დღითიდღედ მსახურებისა მცირისაებრ და დიდისა სრულთა და მოსწავლეთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და გამოუჴდა წილი პირველი ასაფსა და ძეთა მისთა და ძმათა მისთა. იოსეფ პირველი, გოდოლია მეორე და ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ,
და	მცხ.ნეშტ1	მესამე ზაქურ, ძმანი მისნი და ძენი მისნი - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეოთხე იეზრი, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	და მეხუთე ნათანია და ძენი მისნი და ძმანი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეექუსე ბოკიას და ძენი მისნი და ძმანი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეშჳდე ესოელ, ძენი მისნი და ძმანი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მერვედ იოსია, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეცხრედ მათანი, ძმანი მისნი და ძენი მისნი - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეათედ სემეი, ძმანი მისნი და ძენი მისნი - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეათერთმეტედ ეზდრიელ, ძმანი მისნი და ძენი მისნი - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეათორმეტედ ასაბია, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეათცამეტედ სუბაელ, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეათოთხმეტედ მატთა, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეათხუთმეტედ იერიმუთ, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეათექუსმეტედ ანანია, ძმანი მისნი და ძენი მისნი - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეათჩჳდმეტედ იეზბაკათან, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეათურამეტედ ანანია, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეათცხრამეტედ მალეთი, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	მეოცედ ელიათ, ძმანი მისნი და ძენი მისნი - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	ოცდამეერთედ იეთირი, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	ოცდამეორედ გეელოი, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	ოცდამესამედ მააზოთ, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	ოცდამეოთხედ რომიეთეზე, ძმანი მისნი და ძენი მისნი, - ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი რუბენისნი, პირმშოსა ისრაჱლისა, რამეთუ ესე იყო პირმშო, აღსვლისა მისთჳს საწოლსა მამისა თჳსისა მისცა კურთხევა მისი ძესა მისსა იოსებს, ძესა ისრაჱლისასა, და არა შეერაცხა ნათესავად პირმშოდ.
და	მცხ.ნეშტ1	რამეთუ იუდა იყო ძლიერ ძალითა ძმათა შორის მისთა, და იყუნეს მთავრად მისგანნი. ხოლო კურთხევა იგი იყო იოსებისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი რუბესნი, პირმშოსა ისრაჱლისანი: ენოქ და ფალუს, ასრომ და ქარმი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იოელისნი: სემეი და ბანეა, ძე მისი, და ძენი გეგისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძმანი მისნი იყუნეს მამულსა მათსა და ნაწილსა მათსა ნათესავთაებრ მათთა: მთავარი იოელ და ზაქარია.
და	მცხ.ნეშტ1	და დღეთა საულისთა ყვეს ბრძოლა მკჳდრთა მათ მიმართ მის ქუეყანისათა. და დასცნეს ჴელითა მათითა დამკჳდრებულნი იგი კარვებსა ყოველნივე აღმოსავლად კერძო გალადისსა.
და	მცხ.ნეშტ1	იოელ, პირმშო, და საფან, მეორე, და ანა მწიგნობარი, ბასანს.
და	მცხ.ნეშტ1	და დაემკჳდრნეს გალაადს და ბასანსა შინა და დაბნებსა მათსა და ყოველსა გარემო სოფლებისა სარონისასა, ვიდრე განსლვადმდე
და	მცხ.ნეშტ1	ყოველთა ნაწილად ხუედრებულისა დღეთა იოათამისთა, მეფისა იუდასათა, და დღეთა იორობოამისათა, მეფისა ისრაჱლისთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და განძლიერდეს მათ ზედა, და მოეცნეს ჴელთა მათთა აგარელნი იგი და ყოველი საყოფლები მათი, რამეთუ ღმრთისა მიმართ ღაღად-ყვეს ბრძოლასა შინა და ისმინა მათი ღმერთმან, რამეთუ ესვიდეს მას.
და	მცხ.ნეშტ1	რამეთუ მრავალი წყლულებაჲ ყვეს და მოსრეს. რამეთუ უფლისა მიერ იყო ბრძოლა და დაემკჳდრნეს მათ წილ ვიდრე წარტყუენვადმდე მათისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ზოგი ნათესავი მანასესი დაემკჳდრა ქუეყანასა ბასანითგან ვიდრე ბაალერმონადმდე, და სანირდ, და მთად აერმონისა და ლიბანესა, ესენი განმრავლდეს.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესენი იყუნეს მთავარნი და წინამძღუარნი სახლთა მამულთა მათთანი: ოფერ და იესსი, და ელიელ, და ეზრიელ, და იერმია, და ოდუი, და იედიელ, კაცნი ძლიერნი ძალითა და კაცნი სახელოვანნი, მთავარნი სახლთა მამათა მათთანი.
და	მცხ.ნეშტ1	და შეურაცხება ქმნეს ღმრთისა მიმართ მამათა მათთასა და ისიძვიდეს შემდგომად ღმერთთა ერისა მის ქუეყანისათა, რომელნი-იგი აღჴოცნა ღმერთმან პირისაგან მათისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღუდგინა ღმერთმან ისრაჱლისამან სული ფალუქისი, მეფისა ასურეთისა, და სული თალგათფალსარისი, მეფისა ასუბისა, და წარტყუენეს რუბენ და გადი და ზოგი ნათესავი მანასესი, და წარიყუანნა ქალად და ქაბორად და მდინარესა მას ქუზასტანისასა ვიდრე აქა დღედმდე.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთა აჰრონისთა განყოფად: ნადაბ და აბიუდ და ელეაზარ და ითამარ
და	მცხ.ნეშტ1	და მოსწყდეს ნადაბ და აბიუდ წინაშე მამისა მათისა და შვილნი არა ესხნეს მათ და მღდელობდეს ელეაზარ და ითამარ, ძენი აჰრონისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და განყუნა იგინი დავით - სადუკ. ძეთაგან ელიეზარისათა, და აქიმელექ, ძეთა ითამარისთა, ახილვისაებრ მათისა და მსახურებად სახლად და სახლად მამულთა მათთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იპოვნეს ძენი ელიეზერისნი უმრავლეს მთავრად ძლიერთა და უფროს ძეთა ითამარისათა და განყუნა იგინი, და ძენი ელიეზერისნი დაადგინა მთავრად სახლთა მამულთა მათთა ათექუსმეტ და ძეთა ითამარისთა სახლად მამათა რვა.
და	მცხ.ნეშტ1	და გამოუჴდა წილი პირველი არიმას, მეორე ანინას, მესამე ქალებს, მეოთხე სეორიმს,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთა ლევისთა, ნეშტთა ძეთა აბრამისთა: სუბაელ, იადაია, არადია.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან იესარაისთა: ალმოთ და ძეთაგან სალომომისათა: ანოთ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან ქებრონისთა: იედუთისა პირმშო, ამასია მეორე, იაზიელ მესამე, იეკემია მეოთხე.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან ოზიელისთა: მიქა პირმშო და უსა მეორე. ძე მიქასი: სამერ.
და	მცხ.ნეშტ1	ძეთაგან მერარისთა: მოოლი და მუსი, ოზიანის ძეთაგან ბონი.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი მისნი: ზაკქუ და ობდია.
და	მცხ.ნეშტ1	მოოლის ელეზარ და კის, ძე მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან მუსისთა: მოოლი, და ედერ, და იერმოთაეს. ესენი ძენი ლევიტელთანი სახლად და სახლად მამულთა მათთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და განიგდეს მათცა წილი ვითარცა ძმათა მათთა და ძეთა არონისთა წინაშე მეფისა, და სადუკისსა და აქიმელიქისასა და მთავართა ტომთასა მღდელთასა და ლევიტელთასა, ტომნი პირველნი, ვითარცა ძმანი მისნი უმრწემესნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ლევისნი: გესრომ, და კაათ, და მერარი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი კათისნი: ამრამ და ისარ, და ქებრონ და ოზიელ.
და	მცხ.ნეშტ1	ხოლო ელიაზარ შვა ფინეზ, და ფინეზ შვა აბისუე.
და	მცხ.ნეშტ1	და იოანა შვა აზარია - ესე მღდელობდა სახლსა ღმრთისასა მას, რომელი აღაშენა სოლომან იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ1	და აზარია შვა ამარია და ამარია შვა აქიტობ.
და	მცხ.ნეშტ1	და აქიტობ შვა სადუკ, და სადუკ შვა სელუმ.
და	მცხ.ნეშტ1	და სალუმ შვა ქელკია, და ქელკია შვა აზარია.
და	მცხ.ნეშტ1	და აზარია შვა სარეა, და სარეა შვა იოსედეკ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ლევისნი: გაერსომ, და კაათ და მერარი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე არს სახელები ძეთა გერსონისთა: ლობენი და სემი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი კაათისნი: ამრაამ და ისაარ, ქებრონ და ოზიელ.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი მერარისნი: მოოლი და ომუსი. და ესე არს ტომი ლევისი მამად ნათესავისაებრ მათისა,
და	მცხ.ნეშტ1	და ესებონი და გარემო სათესავი მისი, და იაზერი და გარემო სათესავი მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ნათესავისაგან გადისა - რამოთი გაალადისა და გარემო სათესავი მისი, და მანაიმი და გარემო სათესავი მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და კადემოთი და გარემო სათესავი მისი, და მოფათი და გარემო სათესავი მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთა მერარისთა, ნეშტთა ნათესავისაგან ზაბულონისა - იეკომ და გარემო სათესავი მისი, და კადესი და გარემო სათესავი მისი, და რემონი და გარემო სათესავი მისი, და თობორა და გარემო სათესავი მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ტომისაგან ნეფთალიმისა - კედესენი გალილეას და გარემო სათესავი მისი და ქარმონი და გარემო სათესავი მისი და კარიათემი და გარემო სათესავი მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და იკაკი და გარემო სათესავი მისი, და როობი და გარემო სათესავი მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და რამოთი და გარემო სათესავი მისი, და ანამ და გარემო სათესავი მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ტომისაგან ისაქარისა - კედესი და გარემო სათესავი მისი, და გადირი და გარემო სათესავი მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და გეთრემონი და გარემო სათესავი მისი, და ზოგისაგან ნათესავისა მანასესა - ენარი და გარემო სათესავი მისი, და იბლანმი და გარემო სათესავი მისი, ტომად-ტომად ძეთა კაათისთა ნეშტთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იკნამი და გარემო სათესავი მისი, და ბეთორონი და გარემო სათესავი მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	ნათესავისაგან ძეთაგან კაათისთა და იყუნეს ქალაქნი საზღვართა მათთანი ტომისაგან ეფრემისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მისცეს ტომისაგან ძეთა იუდასა, ტომისაგან ძეთა სემიონისთა და ტომისაგან ძეთა ბენიამენისათა ქალაქები ესე, რომელთა ეწოდა სახელებითა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთა გეთსონისთა ტომთაებრ მათთა ტომისაგან ისაქარისა და ტომისაგან ასერისი და ტომისაგან ნეფთალიმისა და ტომისაგან მანასესა - ბასაანს შინა ქალაქები ათცამეტ,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთა კაათისთა, ნეშტთა ტომთაგან და ნათესავისაგანთა კერძოსა ნათესავისაგან მანასესისა ქალაქი ათ ნაწილად,
და	მცხ.ნეშტ1	და ტომისაგან ბენიამენისა - გაბე და გარემო სათესავი მისი, და გალემოთი და გარემო სათესავი მისი, და ლაბეე და გარემო სათესავი მისი, და ანათოთი და გარემო სათესავი მისი და ანქოსი, და გარემო სათესავი მისი, ყოველი ქალაქები მათი ათცამეტ ქალაქ ტომთაებრ მათთა,
და	მცხ.ნეშტ1	და ასან და გარემო სათესავი მისი და ბეთსამუსი და გარემო სათესავი მისი, და ბეთერ და სათესავი მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იეთერი და გარემო სათესავი მისი, დაბირი და გარემო სათესავი მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ველნი ქალაქისანი და დაბნები მისი მისცეს ქალებს, ძესა იეფონესასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე არს დამკჳდრება მათი დაბნებსა მათსა და საზღვართა მათთა ძეთა აჰრონისთა და ტომთა მისთა კათიანთა, რამეთუ იგი იქმნა მთავარი მძლავრი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძმანი მათნი სახლად და სახლად მამათა მათთა ლევიტელნი მიცემულ არიან ყოველსა საქმესა მსახურებისასა კარავისა სახლისა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყუნეს ესენი მსახურ წინაშე კარავსა მას სახლისა საწამებელისასა სტჳრითა და ებნითა ვიდრე შენებადმდე სოლომონისსა ტაძრისა მის უფლისა იერუსალიმს, და დადგეს სამართლისაებრ მათისა მსახურებასა მათსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი მერარისნი: მოსოლი, ნაბარი და ლუბენი, ძე მისი, სემეი, ძე მისი, ოზია, ძე მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	ტათი, ძე მისი; ურიელ, ძე მისი; და საულ, ძე მისი;
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ელკანასი: ამასი და აქამოთ,
და	მცხ.ნეშტ1	და ესენი არიან ძენი ისაქარისნი: თოლა, და ფუა, და იასუფ და სამბრამ, ოთხნი ესე,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი თოლასნი: ოზი და რაფე და იერიელ და იემუ და იებასან და სამუელ, თავადნი სახლად ტომთა მათთა თოლასნი, ძლიერნი ძალითა ნათესავებისაებრ მათისა. და რიცხჳ მათი დღეთა დავითისათა ოცდაორ ათას და ექუსას,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ოზისნი: იეზრაია; და ძენი იეზრაასანი: მიქაელ და ობდია და იოელ და იესია, ხუთნი, მთავარნი ყოველნი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ბენიამენისნი: ბალე და ქობორ და იადიელ, სამნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ბოქოქრისნი: ზამრია, და იოას, და ელიეზერ, და ელიოენი, და ნადავ და ამარია, და იერიმოთ, და აბიუდ, და ანათოთ და ელმეთემ, ესე ყოველნი ძენი ბოქორისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ადიელისნი: ბაალან. და ძენი ბაალანისნი: იაიოს, და ბენიამენ, და იაოთ, და ქაანა, და იეთან, და თარსის და აქისაარ.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე ყოველნი ძენი ადიელისნი, მთავარნი ტომთანი, ძლიერნი ძალითა; ათჩჳდმეტ ათას და ორას, რომელნი გამოვიდოდეს ძლიერებით ბრძოლად:
და	მცხ.ნეშტ1	და საფი და აფიმ და ძე ოვრასი. ასობ, ძე მისი - ათერ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ლეფთალიმისნი: ასელ, და გუვინი, და ისაარ, და სელუმ, ძე ბალასი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მაქირ მოიყვანა ცოლი აფინ და სეფიმ. და სახელი დისა მისისა მოოქა, და სახელი მეორისა სალფაად, და ესხნეს სალფაადს ასულნი.
და	მცხ.ნეშტ1	დამან მისმან მალექეთ უშვა ისუდ და აბიეზერ და მაოლა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყუნეს ძენი სემირასნი: აინ, და სჳქემ, და ლაკეი და ანანიამ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ეფრემისნი: სოთოლა და ბარად, ძე მისი, ათათ, ძე მისი, ელეა, და ძე მისი, ნომეე, ძე მისი, ნაბედ, ძე მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	სოთოლე, ძე მისი, იეზერ, ძე მისი, ელდად, ძე მისი. და მოსრნეს იგინი კაცთა გესელთა, ნაშობთა მის ქუეყანისათა, რამეთუ გარდასულ იყუნეს იგინი ტაცებად საცხოვარისა მათისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ეგლოვდა მათ ეფრემ, მამა მათი, დღეთა მრავალთა და მოვიდეს ძმანი მისნი ნუგეშინის-ცემად მისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და შევიდა ცოლისა თჳსისა, და მუცლად-იღო, და შვა ძე, და უწოდა სახელი მისი ბარია, რამეთუ თქუა, ვითარმედ: ბოროტსა ჟამსა მეშვა, იქმნა ბოროტი სახლსა ჩემსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ასული მისი სარრა, და სხუათა მათ ნეშტთათჳს აღაშენა ბეთორონი ქვემო კერძო და ზემო. და ძენი ოზანისნი: სეერა,
და	მცხ.ნეშტ1	და რაფე, ძე მისი, და რასეფ, და თალე, ძე მისი, და ლაადან, ძე მისი, ნაათაან, ძე მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ვიდრე ზღუარადმდე ძეთა მანასესა და დაბნები მათი, ბეთსანი და დაბნები მისი, თანაქი და დაბნები მისი, გეგალაადი და დაბნები მისი, მეგედონი და დაბნები მისი, დორი და დაბნები მისი. ამათ შინა დაემკჳდრნეს ძენი იოსებისნი, ძისა ისრაჱლისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ასერისნი: იორმინა და ესულ და იესუი და ბარია, და სარია - და მათი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ქაბერ შვა იაფალეტი, და სომერ, და ქოთამი და სოლა, დაჲ მათი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იაფალეტისნი: ფესექი, და ნაბელი და ასითი: ესე ძენი იაფალეტისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი სომერისნი: აქურ და ობა, და ოგა და არამ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი სოფასნი: სუე, არნაფარ, და სუალ, და ბარი, და იემრა,
და	მცხ.ნეშტ1	და ბასარ, და ოდ, და სამა, და სალისა, და იეთერა და აბერა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი იეთერისნი: იეფინა და ფასფე და არიან.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ოლისნი: ორექ, ანიელ და რასია.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე ყოველნი ძენი ასერისნი: ყოველნივე მთავარნი ტომთანი რჩეულნი, ძლიერნი ძალითა, მთავარნი და წინამძღუარნი: წყობასა ბრძოლისასა კაცნი რიცხჳთ ოცდაექუს ათასნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ბენიამინ შვა ბალე, პირმშო მისი, და იასბელ, მეორე, და ზარა, მესამე,
და	მცხ.ნეშტ1	და იოვა, მეოთხე, და რაფე, მეხუთე.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყუნეს ძენი ბალესნი: იარედ, და გერა, და აბიუდ,
და	მცხ.ნეშტ1	და აბისუე და ნამან, და გერა,
და	მცხ.ნეშტ1	და სოფან, და აქირამ და ოიმ.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე ძენი ადოდისნი, ესე არიან მთავარნი ტომთანი მკჳდრთა გაბესანი. და მიიყვანნა იგინი მანაქადით:
და	მცხ.ნეშტ1	ნოომა, და აქია, და გერა, ესე არს ეგლაამ, და შვა მან აზა და იაბიქად.
და	მცხ.ნეშტ1	და იეუს, და სებია, და მარმა. ესენი იყუნეს მთავარნი ტომთანი იოსიმისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ბარიგა და საამა - ესე მთავარნი ტომთანი მკჳდრთა აილამისათა, და ამათ განასხნეს დამკჳდრებულნი გედისანი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძმანი მისნი: მოსექ, და არიმუთ,
და	მცხ.ნეშტ1	და აზაბადია, და მარედიმ და ადერ,
და	მცხ.ნეშტ1	და მიქაელ და იესფაგ, და იოაქა, და იეზია - ძენი ბარიადისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ზაბადია, და მოქოლამ, და აზაკი, და აბარ,
და	მცხ.ნეშტ1	და იესამარი, და იეზრია და იობაბ. ესე იყუნეს ძენი ელფაასნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იაკიმ, და ზექრი, და ზაბდი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იელიოენე და სალთი და ელიელი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ალაია, და ბერიგია, და ბარეა და სამარათ - ძენი სამაითისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იესფან, და ობედ, და ელელ,
და	მცხ.ნეშტ1	აბდონ, და მექრი, და ანან,
და	მცხ.ნეშტ1	და ანანაია, და ამბრი, და ელამ, და ანათოთია,
და	მცხ.ნეშტ1	და ათინ, და იეფადია და ფანუელ - ძენი სოსეკისნი,
და	მცხ.ნეშტ1	და იარასია, და ელია და ზექრი - ძენი ქერომისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და სამარია, და სარაია, და გოთოლია,
და	მცხ.ნეშტ1	ესე მთავარნი ტომთანი მსგავსად ნათესავისა მათისა, მთავარნი და წინამძღუარნი დაემკჳდრნეს იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ1	და გაბონს შინა დაემკჳდრა მამა გაბოანისი, და სახელი ცოლისა მისისა - მააქა
და	მცხ.ნეშტ1	და გედურ და ძმანი მისნი: ზაქურ და მალალოთ,
და	მცხ.ნეშტ1	და ნერ შვა კისი, და კისი შვა საულ, და საულ შვა იონათან, და მელქისუე, და ამინადაბ და ისბალ.
და	მცხ.ნეშტ1	და იონათან შვა მემფიბაალ და მემფიბაალ შვა მიქა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი მიქასნი: ფითონ, და მალქოთ, და თარე და აქაზ.
და	მცხ.ნეშტ1	და აქაზ შვა ოვიდა, და ოვიდა შვა გალემათ, და აზმოთ და აზამბრი, და აზამბრი შვა მესა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ესეელისნი ძმისაგან მისისა: ულამ, პირმშო მისი, და აეას, მეორე, და ელიფალეტ, მესამე.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყუნეს ძენი ელიკამისნი ძლიერნი კაცნი ძალითა და მომრთხმელ მშჳლდისა და მრავალ ძეებ ესხა და შჳლისშჳლ, ძისწულებ, ასერგასის იყუნეს ყოველნი ესე, ყოველნი ძეთაგან ბენიამენისთანი.
და	მცხ.ნეშტ1	დავით მოხუცებულ იყო დღეთა და სავსე სიბერითა. და მეფე ყო სოლომონ, ძე მისი, მის წილ ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ1	და შეკრიბნა ყოველნი მთავარნი ისრაჱლისანი, მღდელნი და ლევიტელნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღრიცხეს ლევიტელნი ოცდაათით წლითგანნი და უჟეშთაესი. და იყო რიცხჳ მათი თავად-თავადისა მათისა კაცისა ოცდაათურამეტ ათას.
და	მცხ.ნეშტ1	ამათგანნი იყუნეს საქმესა ზედა მდგომელნი საქმესა მას სახლისა უფლისასა ოცდაოთხი ათასი, და მწიგნობარნი და მსაჯულნი ექუს ათასნი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ოთხ ათასნი მეკარენი და ოთხ ათასნი მაქებელად უფლისა ქნარითა, რომელნი იყუნეს მაქებელად უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და განუყუნა იგინი დავით უფალსა მდღევრად მსახურებად ძეთა ლევისთა: გეთსონს, კაათს და მერარის,
და	მცხ.ნეშტ1	და გერსონს და ელიადა და სემის,
და	მცხ.ნეშტ1	ძესა ლეადასსა, მთავარსა ისრაჱლისსა, და ზეთომს და იოელს;
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი სემესნი: სალომილ და ზიელ და არან. სამნი ესე იყუნეს მთავარნი ტომთანი ელიადანისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთა სემეისთა: იეთ და ზიზა და იოას, და ბერია. ესენი სემეისნი ოთხნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო იეთ მთავარ და ზიზა შემდგომ, და იოას და ბერია. არა მრავალ იყუნეს შვილითა და იყუნეს სახლად მამულთა აღსახილავად ერთად.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი კაათისნი: ამბრამ, და ისარ, და ქებრონ, და ოზიელ - ოთხნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ამბრამისნი: ჰარონ და მოსე. და განიჩინა აარონ სიწმიდედ წმიდაჲ წმიდათასა იგი და ძენი მისნი ვიდრე საუკუნოდ კმევად საკუმევლისა წინაშე უფლისა და მსახურებად და ლოცვად სახელითა მისითა ვიდრე საუკუნოდ საუკუნედმდე;
და	მცხ.ნეშტ1	და მოსე, კაცი ღმრთისაჲ, და ძენი მისნი იწოდნეს ტომად ლევისა.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი მოსესნი: გერსამ და ელიეზარ;
და	მცხ.ნეშტ1	და იყუნეს ძენი ელიეზარისნი: რაბია მთავარი და არა იყუნეს ელიეზარისნი ძენი სხუანი. ძენი რაბიასნი აღორძინდეს სიმაღლედ;
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი საარისნი: საულ და მოე მთავარნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ქებრონისნი: იერია მთავარი, ამარია შემდგომი, იაზიელ მესამე, იეკემიეს მეოთხე;
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ოზიელისნი: მიქა მთავარი და ესეა შემდგომი;
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი მერაარისნი: მოოლი და მუსი. და ძენი მოოლისნი: ელეაზარ და კის.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა ელეაზარ. და არა ესხნეს მას ძენი, არამედ ასულნი. და მიიყუანნეს იგინი ძეთა კისისთა, ძმათა მათთა;
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი მუსისნი: მოლი, და ედერ, და არიმოთ - სამნი.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე ძენი ლევისნი სახლად და მამათა მათთა. მთავარნი ტომთანი იყუნეს ესენი ახილვისაებრ მათისა, მსგავსად რიცხჳსა სახელებისა მათისა თავად-თავადისა მათისა ჰყოფდეს საქმესა მსახურებისა სახლისა უფლისასა, ოცით წლითგან და უზეშთაესი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა დავით: განუსუენა უფალმან ღმერთმან ერსა თჳსსა ისრაჱლსა და დაემკჳდრა ისრაჱლი ვიდრე საუკუნედ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ლევიტელთა მათ არა მოვლო კარავი იგი, არცა ყოველი ჭურჭელი სამსახურებელად მისა;
და	მცხ.ნეშტ1	პურთა წინაშე დასაგებელთა და სამინდოსა შესაწირავისა და ლელანგოსა, უცომოსა ტაბაკსა და შესვარულსა ზეთითა სამინდოსა, და ყოველსა საწყაულსა,
და	მცხ.ნეშტ1	და წარდგომად განთიად და ქებად და აღსარებად უფლისა, და ეგრეცა მწუხრი
და	მცხ.ნეშტ1	ყოველთა ზედა შესაწირავთა ყოვლად დასაწველთა უფლისათა, შაბათთა შინა, და ახალთათჳს თავთა და დღესასწაულთა რიცხჳსაებრ და სამართლისაებრ მათ ზედა მარადის უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და სცვიდეთ საცავსა მას კარვისა საწამებელისასა და ძეთა არონის, ძმისა მათისათა, ხოლო მსახურებდეს სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა დავითს: ესე არს სახლი უფლისა ღმრთისა და ესე საკურთხეველი ყოვლად დასაწველთა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და უბრძანა დავით შეკრებაჲ ყოველთა მწირთა, რომელნი იყუნეს ქუეყანასა ისრაჱლისასა და დაადგინნა ქვისმკუეთელნი და ქვის თლილისა შენებად სახლსა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და რკინა ფრიად სამჭუალად კარებისა და ბჭეთა და კურტიმლები მომზადა დავით, და რვალი ფრიად, რომელსა არა იყო სასწორი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძელი ნაძჳსა, რომლისა არა იყო რიცხჳ, რომელსა მოიღებდეს სიდონელნი და ტჳროსელნი ძელსა ნაძჳსასა მრავალსა დავითისსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოუწოდა სოლომონს, ძესა თჳსსა, და ამცნო მას შენებად სახლი სახელისათჳს უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა დავით სოლომონს: შვილო, გულსა ჩემსა იყო შენებად სახლისა სახელისათჳს უფლისა ღმრთისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო ჩემდა მომართ სიტყუაჲ უფლისაჲ, და მრქუა: სისხლი ფრიად დასთხიე და ბრძოლანი დიდნი ჰყვენ, არა მიშენო მე სახლი სახელისათჳს ჩემისა, რამეთუ სისხლი მრავალი დასთხიე წინაშე ჩემსა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ1	და, აჰა, ეგერა, ძე გეშვების შენ, ესე იყოს კაცი განსვენებისა. და განუსუენო მას მტერთაგან გარემო, რამეთუ სოლომონ იყოს სახელი მისი, მშჳდობაჲ, და დაყუდებაჲ მოსცეს ისრაჱლსა დღეთა მისთა.
და	მცხ.ნეშტ1	მაშინ მიშენოს სახლი სახელისათჳს ჩემისა. და იგი იყოს ჩემდა ძე და მე მისად მამა. და აღუმართო საყდარი სუფევისა მისისა ისრაჱლსა ზედა ვიდრე საუკუნომდე.
და	მცხ.ნეშტ1	და აწ, შვილო, იყოს უფალი შენ თანა. და წარგიმართოს შენ და უშენო სახლი უფალსა ღმერთსა შენსა, ვითარცა-იგი იტყოდა შენთჳს.
და	მცხ.ნეშტ1	არამედ მოგეცინ შენ უფალმან სიბრძნე და გულისხმის-ყოფა, და განძლიერდი ისრაჱლსა ზედა დამარხვად და ყოფად სჯულსა უფლისა ღმრთისა შენისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მაშინ წარგიმართოს, უკუეთუ დაიმარხნე ყოფად ბრძანებანი და სამართალნი, რომელი ამცნო მოსეს უფალმან ისრაჱლისა მიმართ: მჴნე იყავ და განძლიერდი, ნუ გეშინინ და ნუცა შეძრწუნდები.
და	მცხ.ნეშტ1	აჰა, ესერა, მე სიმკოდოვნობისაებრ ჩემისა განუმზადე სახლისათჳს უფლისა ტალანტი ასი ათასი და ვეცხლი ტალანტი ათასი ათასეული და რვალი და რკინა, რომლისა არა არს სასწორი, რამეთუ მრავალ არს, ძელი და ქვა მოუმზადე. და ამას ზედა შენ შესძინე.
და	მცხ.ნეშტ1	და შენ თანაშერთე სიმრავლედ მოქმედთათჳს საქმისათა, ხურონი და მაშენებელნი ქვისანი. და მოქმედნი ძელისანი და ყოველი ბრძენი ყოველსა საქმესა.
და	მცხ.ნეშტ1	ოქროთა, ვეცხლითა, რვალითა და რკინითა, რომლისა არა არს რიცხჳ. აღდეგ და იმოქმედე და უფალი შენ თანა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ამცნო დავით ყოველთა მთავართა ისრაჱლისთა, რათა შეეწეოდიან სოლომონს, ძესა მისსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა მათ: ანუ არა უფალი თქუენ თანა არს? და განგისუენა თქუენ გარემოთგან, რამეთუ მოგცნა ჴელთა თქუენთა მკჳდრნი ქვეყანისანი და დამორჩილებულ არს ქუეყანა წინაშე უფლისა, წინაშე ერისა მისისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აწ მოსცენით გულნი თქუენნი და სულნი თქვენნი გამოძიებად უფლისა ღმრთისა თქუენისა. აღდეგით და აშენებდით სიწმიდესა უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა შეღებად მუნ კიდობანი შჯულისა უფლისაჲ და ჭურჭელი იგი წმიდაჲ ღმრთისაჲ სახლსა მას, რომელი იშენოს სახელისათჳს უფლისა
და	მცხ.ნეშტ1	და მზისა აღმოსავლით დაეშენა, ვიდრე ამოსლვადმდე უდაბნოდ მდინარითგან ევფრატით, რამეთუ საცხოვარი მათი ფრიად იყო ქუეყანასა გალადისსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღდგა შემასმენელი ეშმაკი ისრაჱლსა ზედა და აღძრა დავით აღრაცხად ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა იოაბ მეფესა: შესძინენ უფალმან ერსა თჳსსა, რაოდენ არიან აწ ასიღა წილი, თუალნიმცა უფლისა ჩემისა, მონანი. და რასათჳს უფალი ჩემი ეძიებს ამას, რათა არა იყოს ესე ცოდვა ერისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	ხოლო სიტყუაჲ იგი მეფისა განძლიერდა უფროს იოაბის მიმართ. და განვიდა იოაბ და განავლინა ყოველნი საზღუარნი ისრაჱლისანი და მოვიდა იერუსალჱმად.
და	მცხ.ნეშტ1	და ლევი და ბენიამინ არა აღრაცხნა მათ შორის, რამეთუ განძლიერდა სიტყუა მეფისა იოაბისა მიმართ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა დავით ღმერთსა: ვცოდე ფრიად, რამეთუ ვყავ საქმე ესე. და აწ აღიღე ჩემგან ბოროტი ესე მონისა შენისა, რამეთუ ამაო ვქმენ ფრიად.
და	მცხ.ნეშტ1	და ეტყოდა უფალი გადსა მხილველსა: მივედ დავითისა და ეტყოდე მას.
და	მცხ.ნეშტ1	წარვედ და არქუ დავითს: ესრე იტყჳს უფალი: სამი ესე მოვჴადო შენ ზედა. და გამოირჩიე თავისა შენისა ერთი მათგანი და გიყო შენ.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდა გად დავითისა და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს უფალი: გამოირჩიე თავისა შენისა:
და	მცხ.ნეშტ1	და მოსცა უფალმან სიკუდილი ისრაჱლსა ზედა და დაეცნეს ისრაჱლისგანნი სამეოცდაათი ათასნი კაცნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოავლინა უფალმან ანგელოზი იგი იერუსალჱმდ მოსრვად მათა და ვითარ-იგი მოსრვიდა, იხილა უფალმან და შეინანა ბოროტისა მისთჳს, და ჰრქუა ანგელოზსა მას მომსრველსა: კმა იყავნ შენდა, დააცადე ჴელი შენი და ანგელოზი უფლისაჲ დგა კალოსა ზედა ურნიასა იებუსელისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღიხილნა დავით თუალნი თჳსნი და იხილა ანგელოზი უფლისაჲ მდგომარე შორის ცასა და შორის ქუეყანასა, და მახჳლი მისი ჴდილი ჴელსა მისსა, განმრთხმელი ისრაჱლსა ზედა. და დავარდა ქუეყანასა ზედა დავით და მოხუცებულნი ისრაჱლისანი შემოსილნი ძაძითა პირსა ზედა მათსა
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა დავით ღმერთსა: მე ვთქუ აღრაცხვა ერისა და მე ვარ, რომელმან ვცოდე და ბოროტის-ყოფით ბოროტი ვქმენ მწყემსმან. და ამათ ცხოვართა რაჲ ყვეს? უფალო ღმერთო, იყავნ ჴელი შენი ჩემ ზედა, და სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა და ნუ ერსა შენსა ზედა წარწყმედად, უფალო
და	მცხ.ნეშტ1	და ანგელოზმან უფლისამან ჰრქუა გაადს, რათა უთხრას დავითს, რათა აღვიდეს და დადგას საკურთხეველი უფლისაჲ კალოსა მას ურნიას იებუსელისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღვიდა დავით სიტყჳსა მისებრ გადისა, რომელსა იტყოდა სახელითა უფლისაჲთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოიქცა ურნია და იხილა მეფე და ოთხნი ძენი მისნი მის თანა დაბურვილი და ურნია ლეწვიდა კალოსა ზედა იფქლსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და უცხოთესლნი ებრძოდეს ისრაელსა, და ივლტოდეს პირისაგან უცხოთესლთასა, და დაეცნეს წყლულნი მთასა მას ზედა გელბუესა.
და	მცხ.ნეშტ1	და სდევდეს უცხოთესლნი იგი შემდგომად საულისა და შემდგომად ძეთა მისთა, და მოსრნეს უცხოთესლთა იონათან, და ამინადაბ და მელქისუე, ძენი საულისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	დამძიმდა ბრძოლა იგი საულის ზედა, და პოვეს იგი მეისართა კაცთა და მშჳლდოსანთა და წყლეს; და შეელმა ისართა მათგან.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა საულ და სამნივე ძენი მისნი მას დღესა შინა, და ყოველი სახლი მისი ერთბაშად მოსწყჳდეს.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო ხვალისაგან, და მოვიდეს უცხოთესლნი იგი ტყუენვად და განცრცვად წყლულთა მათ და პოეს საულ და ძენი მისნი დაცემულნი მთასა ზედა გელბუესა.
და	მცხ.ნეშტ1	და განძარცვეს იგი და წარიღეს თავი მისი და საჭურველი მისი და მიუძღუანეს იგი გარემო ყოველსა ქუეყანასა უცხოთესლთასა და კერპებთა მათთა და ერთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და დასდვეს საჭურველი მისი სახლსა შინა ღმრთისა მათისასა და თავი მისი დადვეს სახლსა დაგონის.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღდგეს გალადით ყოველნი კაცნი ძლიერებისანი და წარიღეს გუამი საულისი და გუამნი ძეთა მისთანი, და მიიხუნეს იგინი იაბინად და დაფლეს ძუალნი მათნი ქუეშე მუხასა მას იაბინისასა და იმარხვიდეს შჳდ დღე.
და	მცხ.ნეშტ1	და არა გამოიძია უფალი, და მოკლა იგი, და მოაქცია მეფობაჲ იგი დავითისა, ძისა იესესი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ყოველი ისრაჱლი და განყოფანი მათნი, და ესენი არიან დაწერილი წიგნსა მეფეთა ისრაჱლისათა იუდასთა წარტყუენილთა მათ თანა ბაბილონად უსჯულობითა მათითა,
და	მცხ.ნეშტ1	რომელნი მკჳდრ იყუნეს პირველ სამკჳდრებელთა მათთა და ქალაქთა მათ ისრაჱლისთა მღდელნი და ლევიტელნი, რომელნი-იგი განჩემებულ იყუნეს.
და	მცხ.ნეშტ1	და იერუსალჱმს შინა მკჳდრ იყუნეს იუდას ძეთაგანნი და ბენიამენის ძეთაგანნი, და ეფრემის ძეთაგანნი და ძენი მანასესნი:
და	მცხ.ნეშტ1	და სელონისგან: ასაია, პირმშო მისი, და ძენი მისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან ზარასთა: იეიელ და ძმანი მათნი ექუსასოთხმეოცდაათ.
და	მცხ.ნეშტ1	და იემნან, ძე იერემუასი, და ელ, ძე ოზიასი, ძისა მოქორესი, და მასალამ, ძე საფატიასი, ძისა რაგუელისი, ძისა იბანიისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძმანი მათნი ნათესავად-ნათესავადი მათი - ცხრაასერგასისექუსი, და ყოველნი კაცნი მთავარნი ტომთანი სახლად და სახლად მამათა მათთა
და	მცხ.ნეშტ1	და მღდელთაგანი: იუდაე, და იოიარებ, და იაქიმ,
და	მცხ.ნეშტ1	და ადაია, ძე იერაამისი, ძისა პასქორისი, ძისა მალაქიასი, და ამასია, ძე ადიელისი, ძისა მოსოლამისი, ძისა მოთოლამოთისი, ძისა ეზარიასი, ძისა ემერისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძმანი მათნი სახლისა მამულთანი ათასშჳდას და ოთხმეოცდაათი, ძლიერნი ძალითა საქმესა მსახურებისასა სახლსა შინა ღმრთისასა
და	მცხ.ნეშტ1	და ბაკბაკარ, და არეს, და გოელ, და მათთანაიას, ძე მიქასი, ძისა ზექრისი, ძისა ასაფისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ბჭეთმცველნი: სალიომ, და აკობ, და გელმან, და ემან, და ძმანი მათნი, და სალომ იყო მთავარი მათ ზედა.
და	მცხ.ნეშტ1	და საჰალომ, ძე ქორებისი, ძისა აბისაფისი, ძისა კორესი, და ძმანი მისნი სახლსა მამისა მისისასა, და ძენი კორესნი ზედა საქმესა მას მსახურებისასა, რომელნი სცვიდეს საცავსა მას კარვისასა, და მამანი მათნი ბანაკსა ზედა უფლისასა სცვიდეს შესავალსა ბჭეთასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ფინეზ იყო მთავარ მათ ზედა, ძე ელეაზარისი, პირველად და ესენი იყუნეს მის თანა,
და	მცხ.ნეშტ1	ესენი და ძენი ამათნი ბჭეთა ზედა სახლისა უფლისათა, და სახლსა მას კარავისა უფლისასა ცვად.
და	მცხ.ნეშტ1	რამეთუ სარწმუნოებით იყუნეს ძლიერნი იგი ბჭეთანი. და ლევიტელნი იგი იყუნეს ტაძრებსა ზედა და საუნჯეთა ზედა სახლისა უფლისა ღმრთისათა.
და	მცხ.ნეშტ1	და გარემო დაიბანაკიან, რამეთუ მათ ზედა რწმუნებულ იყო ცვა იგი. და ესენივე იყუნეს კლიტეებსა ზედა განთიად და განთიად გაღებად კარებსა მას ტაძრისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ბანეა კათეანი ძმათაგან მათთა იყო პურთა ზედა შესაწირავთა, რათა მზა-ყოს შაბათი შაბათად.
და	მცხ.ნეშტ1	ესენი იყუნეს მგალობელნი მთავარნი ტომთა ლევიტელთანი დაწესებულნი მსახურებასა დღეთასა, რამეთუ დღე და ღამე იყუნეს მსახურებასა შინა.
და	მცხ.ნეშტ1	დაემკჳდრა მამა გაბონისი იეიელ, და სახელი ცოლისა მისისა მოოქა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მაკელოთ შვა საამა. და ამათ ძმათა შორის მათთა დაიმკჳდრეს იერუსალჱმს ძმათა თანა თჳსთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ნერ შვა კის, და კის შვა საულ, და საულ შვა იონათან, პირმშო, და მელქისუე, და ამინადაბ, და ბაალ,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძე იონათანისი - მემფიბალ, და მემფიბალ შვა მიქა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი მიქასნი: ფიონ, და მალოქ, და თარა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მესა შვა ბაანა და რაფია, ძე მისი; ელეასა, ძე მისი; ესაელ, ძე მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	ესაელს ესხნეს ექუს ძე და ესე არს სახელები მათი: ეზრიკამ, პირმშო მისი, ისმაელ და სარაია, და აბდია, და ამარია და ანან. ესე ძენი ესაილისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი გადისნი წინაშე მათსა დაემკჳდრნეს ბასანს შინა ვიდრე ზელაქადმდე:
და	მცხ.ნეშტ1	და იოსედეკ წარვიდა ტყუედ იუდას თანა იერუსალჱმს ჴელითა ნაბუქოდონოსორისათა.
და	მცხ.ნეშტ1	გერსაონისი და ლობენისი, ძისა მისისა; იეთ, ძე მისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ელკანა, ძე მისი, სუფი, ძე მისი, კანათ, ძე მისი;
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი სამოელისნი: პირმშო მისი იოველ და მეორე აბია.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესენი, რომელნი დგეს, და ძენი მათნი ძეთაგანნი კაათისთანი, ძისა? ემან მეფსალმუნე, ძისა იოელისნი, ძისა სამუელისნი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძმა მისი ასაფ, რომელი დგა მარჯვენით მისა, ასაფ, ძე ბარაქიასი, ძე სამაასი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ეგლომი და გარემო სათესავი მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მისცეს ძეთა ისრაჱლისთა ლევიტელთა მათ ქალაქები ესე და გარემო სათესავი მათი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთა მერარისათა ტომად-ტომადსა მათსა ნათესავისაგან რუბენისი, ნათესავისაგან გადისა, ნათესავისაგან ზაბულონისა - ნაწილად ქალაქები ათორმეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	და მისცეს მათ ქებრონი ქუეყანასა იუდასსა და გარემო ნათესავი მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე არიან ძენი აჰრონისნი: ელიეზერ, ძე მისი; ფინეზ, ძე მისი; აბისუ, ძე მისი;
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი მერარისნი, ძმანი მისნი, მარცხენით - ეთან, ძე კაინანისი, ძისა აბდისი, ძისა მალუქისი,
და	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდა დავით ურნიასა და ურნია გამოვიდა კალოსა მისგან, და თაყუანის-სცა პირსა ზედა თჳსსა ქუეყანასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა დავით ურნიას: მომეც მე ადგილი ესე კალოსა სყიდვით ვეცხლითა, რასა ღირდეს, და ვაშენო მას ზედა საკურთხეველი უფლისაჲ რათა დასცხრეს ტანჯვა ესე ერისა ამისგან.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა ორნა დავითს: მიიღე ეგე შენდად. და ყავნ უფალმან ჩემმან მეფემან კეთილი, ვითარცა სათნო-უჩნდეს წინაშე მისსა. აჰა, ესერა, მიმიცემიან ზროხანი მსხუერპლად და საჴნველი, და ურემნი შეშად და იფქლი შესაწირავად. ყოველივე ეგრეთ მიგცე და ყავ, ვითარცა გნებავს
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა მეფემან დავით ურნიას: არა, არამედ სყიდვით მოვიყიდო ეგე ვეცხლითა, რაცა ღირდეს, რამეთუ არა მოვიღო ეგრეთ, რაჲ არს შენი უფლისად შეწირვად მსხუერპლი უსასყიდლოდ.
და	მცხ.ნეშტ1	და მისცა დავით ურნიას ადგილისა მისთჳს ოქრო სიკლისა სასწორი ექუსასი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა უფალმან ანგელოზსა მას, და მიაქცია მახჳლი იგი ქარქაშსავე თჳსსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და კარავი იგი უფლისაჲ, რომელი ქმნა მოსე უდაბნოსა ზედა, და საკურთხეველი ყოვლად დასაწველთა მას ჟამსა შინა ბამასა შინა რომელი არს გაბაონს.
და	მცხ.ნეშტ1	და ვერ ჴელ-ეწიფა დავითს წარსლვად წინაშე მისსა და გამოძიებად ღმრთისაგან, რამეთუ ისწრაფოდა პირსა წინაშე მახჳლისა მის ანგელოზისა უფლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოიღო დავით გჳრგჳნი მოლქომისა, მეფისა მათისა, თავისაგან მისისა. და იყო სასწორი მისი ტალანტი ოქროსა. და მას შინა იყო ანთრაკი პატიოსანი და დაიდგა იგი თავსა დავით და ნატყუენავი იგი ქალაქისა გამოიღო მრავალი ფრიად.
და	მცხ.ნეშტ1	და ერი იგი მას შინა გამოიყვანა და განხერხნა იგინი ხერხითა რკინისათა. ესრეთ უყო დავით ყოველთა ძეთა ამონისთა. და მოიქცა დავით და ყოველი ერი მისი იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო ამისა შემდგომად ბრძოლა გაზერს შინა უცხოთესლთა თანა. მაშინ მოკლა სობოქე უსთელმან სეფი ძეთაგან გმირთა და დასცა იგი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მერმე კუალად იყო ბრძოლა უცხოთესლთა თანა და მოკლა ელენან, ძემან იათისმან, ლეიმი, ძმა გოლიადი გეთელისა და ტარი ლახურისა მისისა, ვითარცა ლვილი ქსელთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო მერმე ბრძოლა გეთსა, და იყო კაცი უფროსად მწვისე და ესხა თითები ჴელთა და ფერჴთა მისთა ექუს-ექუს - ოცდაოთხი. იგი იყო ძე გმირთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აყუედრა ისრაჱლსა და მოკლა იგი იონათან, ძემან სამაასმან, ძმისწულმან დავითისამან. ესენი ესხნეს რაფას გეთსა შინა. ყოველნი ესე იყუნეს კაცნი გმირნი. დაეცნეს ესენი ჴელითა დავითისათა და ჴელითა მონათა მისთათა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იქმნა თავისა თჳსისა სახლები ქალაქსა დავითისსა და განმზადა ადგილი კიდობნისა მისთჳს უფლისა და უქმნა მას კარავი.
და	მცხ.ნეშტ1	მაშინ თქუა დავით: არა ვისი არს აღება კიდობნისა მის ღმრთისა, არამედ ლევიტელთა, რამეთუ იგინი გამოირჩივნა უფალმან აღებად კიდობნისა მის უფლისა და მსახურებად ღმრთისა მისა საუკუნოდ.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი კაათისნი: ურიელ მთავარი და ძმანი მისნი ასოცნი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან მერარისთანი - საიას მთავარი და ძმანი მისნი ორასერგასისნი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან გერსონისნი - იოელ მთავარი და ძმანი მისნი ასოცდაათნი,
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან ელისაფასნი - სემეა მთავარი და ძმანი მისნი ორასნი,
და	მცხ.ნეშტ1	ძეთაგანნი ქებრონისნი - ელიელ მთავარი და ძმანი მისნი ოთხმეოცნი,
და	მცხ.ნეშტ1	ძეთაგან ოზიელისთა - ამინადაბ მთავარი და ძმანი მისნი ასდათორმეტნი,
და	მცხ.ნეშტ1	და მოუწოდა დავით სადუკს და აბიათარს მღდელთა და ლევიტელთა: ურიელს, და საიას, და იოელს, და სემეიას, და ელიელს და ამინადაბს,
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა მათ: თქუენ ხართ მთავარნი ტომთა ლევიტელთანი, განიწმიდენით თქუენ და ძმანი თქუენნი და აღიღეთ კიდობანი ღმრთისა ისრაჱლისა, სადა-იგი განუმზადე მას.
და	მცხ.ნეშტ1	და განწმიდნეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი, რათა აღიღონ კიდობანი იგი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისაჲ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა დავით მთავართა მათ და ლევიტელთა: დაადგინენით ძმანი თქუენნი მგალობელნი ფსალმუნითა, სტჳრითა და საგალობელითა, ნესტჳთა, და ფანდურითა, და წინწილითა, ჴმითა მაღლითა და ჴმითა სიხარულისაჲთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მის თანა ძმანი მათნი მეორენი: ზაქარია, და იოელ, და სემირანოთ, და იელიელ, და ანანია, და ელიაბ, და ბანეა, და მაასია, და მატათია, და ელიფალა, და მაზელია, და აბდედომ, და იელიელ და ოოზია, მეკარენი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მგალობელნი: ემან, და ასაფ, და ეთან წინწილითა რვალისათა სასმენელ-ყოფად,
და	მცხ.ნეშტ1	და ზაქარია, და ოზიელ, და სემირამოთ, და იელიელ, და ანანია, და ელიაბ, და მასეა, და ნათია ნესტჳთა, და ალემოთად,
და	მცხ.ნეშტ1	და მატათია, და ელიფანეა, და მაკელია, და აბდედომ, და იეიელ, და ოზია ამასენით ებნითა განძლიერებად,
და	მცხ.ნეშტ1	და ბარაქია და ელკანა, მეკარე კიდობნისა,
და	მცხ.ნეშტ1	და სობია, და იოსაფატ, და ნათანაელ და ამან, და ზაქარია, და ბანანია; და ელიეზერ და მღდელნი იგი ჰბერვიდეს ნესტუსა წინაშე კიდობნისა მის ღმრთისა: და აბდედომ და იეია მეკარე კიდობნისა მის ღმრთისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და წინავიდოდა დავით და მოხუცებულნი ისრაჱლისანი და ათასისთავნი აღმოყვანებად კიდობნისა მის შჯულისა უფლისა სახლისაგან აბედადარისა სიხარულით.
და	მცხ.ნეშტ1	და ყოველსა ისრაჱლსა აღმოაქუნდა კიდობანი იგი სჯულისა უფლისაჲ სასწაულითა და ჴმითა, სოფერითა, და საყჳრითა და წინწილითა, ჴმა-სცემდეს ნესტჳთა, ებნითა და სტჳრითა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო კიდობნისა მის სჯულისა უფლისა მისლვასა მის ვიდრე ქალაქადმდე დავითისა და მელქოლ, ასულმან საულისმან, გარდამოიხილა სარკუმელით და იხილა მეფე დავით, როკვიდა რა და იმღერდა და შეურაცხ-ყო იგი გულსა თჳსსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოავლინნა მოციქულნი ქირამ, მეფემან ტჳროსისამან დავითისა და მოსცა ძელი ნაძჳსა და მაშენებელნი ზღუდეთანი და ხურონი ძელისანი, რათა უშენონ მას სახლი.
და	მცხ.ნეშტ1	და გულისხმა-ყო დავით, რამეთუ განუმზადა მას უფალმან ისრაჱლსა ზედა. და აღორძინდა სიმაღლედ მეფობაჲ მისი ერისა მისთჳს ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	მო-ვეღა-იყუნნა დავით ცოლნი იერუსალჱმს, და უშვნესვე მერმე დავითს ძეები და ასულები.
და	მცხ.ნეშტ1	და იებაარ, ელისაუ, ელიფალეტ,
და	მცხ.ნეშტ1	ელისამ, ბაელია და ელიბალეტ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესმა უცხოთესლთა, რამეთუ ცხებულ არს დავით მეფედ ყოველსა ისრაჱლსა ზედა. და აღმოვიდეს ყოველნი უცხოთესლნი მოძიებად დავითისა და განვიდა მიგებებად მათა.
და	მცხ.ნეშტ1	და უცხოთესლნი იგი მოვიდეს და შესცჳვეს ღელესა მას გმირთასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და დაუტევნეს მათ კერპნი მათნი, და ივლტოდეს და უბრძანა დავით დაწვა მათი ცეცხლითა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მერმე შე-ვეღა-სძინეს უცხოთესლთა მათ და მუნვე შესცჳვეს ღელესა მას გმირთასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იკითხა მერმეცა დავით ღმრთისაგან და ჰრქუა მას ღმერთმან: არა აღხჳდე შედგომად მათსა, გარემოიქეც აწ მათგან და აცადენ იგინი მახლობელად სხალოვანსა მას.
და	მცხ.ნეშტ1	და ყო ეგრე დავით, ვითარცა უბრძანა მას ღმერთმან. და მოსრა ბანაკი იგი უცხოთესლთა გაბაონითგან ვიდრე გაზერადმდე.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო სახელი დავითისი ყოველსა ქუეყანასა. და უფალმან მოსცა შიში მისი ყოველთა ნათესავთა.
და	მცხ.ესა	და მოვიდენ უცხონათესავნი, მმწყსელნი ცხოვართა შენთანი, და უცხოტომნი მჴნველნი და ვენაჴისმოქმედნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო, ამისა შემდგომად მოკუდა ნაას, მეფე ძეთა ამონისათა. და მეფობდა ანან, ძე მისი, მის წილ.
და	მცხ.ნეშტ1	და თქუა დავით: ვყო წყალობაჲ ანანის თანა, ძისა ნაასისა, ვითარცა ყო მამამან მისმან ჩუენ თანა წყალობაჲ. და მიავლინნა მოციქულნი დავით, რათა ნუგეშინის-სცეს მას მამისა მისისათჳს. და მივიდეს მონანი იგი დავითისნი ქუეყანად ძეთა ამონისთა, ნუგეშინის-ცემად მისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუეს მთავართა ამონისთა ანანს: ნუუკუე დიდებად მამისა შენისა დავით წინაშე შენსა მონანი მისნი მოავლინნა ნუგეშინის-ცემად შენდა? არამედ რათა გამოიკულიონ ქალაქი და განიმსტრონ ესე ქუეყანა, ამისთჳს მოავლინნა შენდა?
და	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდეს და უთხრეს დავითს კაცთა მათთჳს. და წარავლინნა მიგებებად მათდა, რამეთუ იყუნეს გინებულ ფრიად და ჰრქუა მათ მეფემან: დასხედით იერიქოდ ვიდრე აღმოგესხას თმა და წუერი თქუენი, და მაშინღა აღმოვედით.
და	მცხ.ნეშტ1	და იხილეს ძეთა ამონისთა, რამეთუ ჰრცხვენა მონათა დავითისთა. და წარავლინნა ანან და ძეთა ამონისთა და მიუძღუანეს ათასი ტალანტი ვეცხლისა, რათა მოინადონ ასურეთით შუამდინარისით ერი. და მოინადეს ასურეთით, და მააქათ და რასუბათ ეტლები და მჴედრები.
და	მცხ.ნეშტ1	და დაიდგინეს ვეცხლითა თავისა მათისა ოცდაათორმეტი ათასი ეტლები, და მეფე იგი მოაბ და ერი მისი მოვიდეს და დაიბანაკეს წინაშე მედაბასი და ძენი ამონისნი შეკრბეს ქალაქებისაგან მათისა და მოვიდეს ბრძოლად.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესმა დავითს და მიავლინა იოაბ და ყოველი ერი ძლიერთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და გამოვიდა ძენი ამონისნი და განეწყუნეს ბრძოლად ბჭეთა თანა ქალაქისთა. და მეფენი იგი, რომელნი მოსულ იყუნეს, განეწყუნეს თჳსაგან ველსა გარე.
და	მცხ.ნეშტ1	და მათ თანა ნათესავთაებრ მათთა სახლად ტომთა მათთა ძლიერნი წყობასა ბრძოლისასა ოცდაათექუსმეტ ათას, რამეთუ განიმრავლეს ცოლები და ძეები.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი მათნი ყოველთა მიმართ ტომთა ისაქარისათა ძლიერნი ძალითა, ოთხმეოცდაშჳდ ათას იყო რიცხჳ მათ ყოველთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი მანასესნი: ასიელ, რომელი უშვა ხარჭმან მისმან ასურმან; შვა მაქირ, მამა გაალადისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძე ულამისა: ბადან. ესენი არიან ძენი გაალადისნი, ძისა მაქირისნი, ძისა მანასესნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი ბარიასნი: ქაბელ, მელქიელ, ესე არს მამა ბერზეთისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძენი სელამისნი, ძმისა სოფორისა: იმანა და სელეს, და ამალ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ნეშტი იგი ერი მისცა ჴელსა აბესასა, ძმისა მისისასა. და განეწყო ძეთა ამონისთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა: უკუეთუ განძლიერდეს ასური იგი უფროს ჩემსა, მეყავ მე შემწე, და უკეთუ განძლიერდენ ძენი ამონისნი უფროს შენსა, მე მოვიდე შემწედ შენდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მჴნე განძლიერდი ერისათჳს ჩუენისა და ქალაქისათჳს ღმრთისა ჩუენისა, და უფალმან ყავნ კეთილი წინაშე თუალთა მისთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და განეწყო იოაბ და ერი იგი მის თანა წინაშე ასურთა მათ ბრძოლად და ივლტოდეს მისგან ასურნი იგი.
და	მცხ.ნეშტ1	და იხილეს ძეთა ამონისთა, რამეთუ ივლტიან ასურნი იგი და ივლტოდეს იგინიცა პირისაგან იოაბისა და პირისაგან აბესასა, ძმისა მისისა, და შევიდეს ქალაქად. და მოვიდა იოაბ იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ნეშტ1	და იხილა ასურმან, რამეთუ იოტა იგი ისრაჱლმან. და მიავლინეს მოციქულნი და მოიყვანნეს ასურნი იგი წიაღ მდინარით და სობოქა ერისმთავარი იგი ძლიერებისა ადრააზარისა წინაშე მათსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ივლტოდეს ასურნი იგი პირისაგან დავითისა და მოსრა დავით ასურთა მათგანი შჳდ ათასი ეტლი და ორმეოცი ათასი კაცი და სოფაქ, ერისმთავარი იგი ძლიერებისა ადრააზარისი, მოკლა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იხილეს მონათა მათ ადრააზარისათა, რამეთუ იძლინეს წინაშე პირისაგან ისრაჱლისა. და აღუთქუეს აღთქმა დავითის თანა და ჰმონებდეს მას. და აღარა ინებეს ასურთა მათ მერმე შეწევნად ძეთა ამონისთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო ამისა შემდგომად და მოსრნა დავით უცხოთესლნი და იოტნა იგინი და დაიპყრა გეთი და დაბნები მისი ჴელისაგან უცხოთესლთასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოსრა მოაბი, და იყუნეს მოაბელნი მონა დავითისი და მოართმიდეს ძღუენსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოსრა დავით ადრაზარისი, ერი მეფისა სუბასი, რომელი არს ემათისა, მი-რა-ვიდოდა იგი დადგმად ჴელისა ევფრატსა ზედა მდინარესა.
და	მცხ.ნეშტ1	და პირველად დაიპყრა დავით ათასი ეტლები მათი და შჳდ ათასი ცხენები და შჳდ ათასი კაცი მკჳრცხლი. და დაჴსნა დავით ყოველი იგი ეტლები და დაუტევა მათგანი ასი ეტლი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდა ასური იგი დამასკელი შემწედ ადრაზარისა, მეფისა მის სუბასა, და მოსრა დავით ასურისა მის ოცდაორი ათასი კაცი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოადგა დავით ზღუდე ასურეთს დამასკეთ კერძო და დაიპყრა იგი. და იყუნეს დავითის მონა და მოართმიდეს ძღუენსა და ხარკსა. და აცხოვნებდა უფალი დავითს ყოველსა შინა, ვიდრეცა ვიდოდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოიღო დავით მანიაკები იგი ოქროსა, რომელნი იყუნეს მონათა ადრაზარისთა, და მოიღო იგი იერუსალიმად.
და	მცხ.ნეშტ1	და მატეფაით და რჩეულთაგან ქალაქთა ადრაზარისათა მოიღო დავით რვალი ფრიად მრავალი. და მისგან ქმნა სოლომონ ზღუაჲ იგი რვალისა, და სვეტნი და ჭურჭელნი იგი რვალისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესმა თოლაას, მეფესა ემათისასა, რამეთუ მოსრა დავით ყოველი ძალი ადრაზარისა, მეფისა მის სუბასი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოავლინა თოა ადურამ, ძე მისი, მეფისა დავითისა, მოკითხვად მისა მშჳდობით და კითხვად მისა ამისთჳს, რამეთუ ებრძოდა ადრაზარს და მოსრა იგი, რამეთუ კაცი მტერ იყო თოეს ადრაზარ, და ყოველი ჭურჭელი ვეცხლისა და ოქროსა მოუძღუანა მას.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე განწმიდა დავით უფლისად ვეცხლისა მის თანა და ოქროსა, რომელი მოიღო ყოველთა მათგან ნათესავთა იდუმიათ და მოაბით, და ძეთაგან ამონისთა და უცხოთესლთაგან და ამალეკით.
და	მცხ.ნეშტ1	და აბესა, ძემან სარუიასმან, შემუსრა იდუმია ღელესა ალონისასა, ათურამეტი ათასი.
და	მცხ.ნეშტ1	და დადვა ღელესა მას სიმაგრე და იყუნეს ყოველნი ედომელნი მონად დავითისა. და აცხოვნებდა უფალი დავითს ყოველსა შინა, ვიდრეცა ვიდოდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მეფობდა დავით ყოველსა ზედა ისრაჱლსა და იქმოდა მსჯავრსა და სიმართლესა ყოვლისა მიმართ ერისა მისისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იოაბ, ძე სარუასი, იყო ერსა ზედა და იოსაფატ, ძე აქილუდისი, მოსახსენებელთმწერალ.
და	მცხ.ნეშტ1	და სადუკ, ძე აქიტობისი, და აბიმელიქ, ძე აბიათარისი, მღდელნი და სუსა მწიგნობარი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ბანეა, ძე იუდაესი, ქერეთსა ზედა და ფელეთსა. და ძენი დავითისნი პირველნი მსახურნი მეფისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მესა შვა ბაანა. რაფაეა, ძე მისი, ელეასა, ძე მისი, ესეელ, ძე მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	რომელ შვა სემაა. და ამათ წინაშე ძმათა მათთა დაიმკჳდრეს იერუსალჱმს ძმათა თჳსთა შორის.
და	მცხ.ნეშტ1	და შვა მოსიმ აქიტობი და ალფადი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან ბენიამენისთანი: სალონ, ძე მოსოლამისი, ძისა ოდუიასი, ძისა ასანუასი.
და	მცხ.ნეშტ1	და აზარია, ძე ქელკიასი, ძისა მოსოლამისი, ძისა სადუკისი, ძისა მარიოთისი, ძისა აქიტობისი, წინამძღვარი სახლისა მისი ღმრთისაჲ
და	მცხ.ნეშტ1	და ლევიტელთაგანნი: სამაია, ძე ასობისა, ძისა ეზრიკამისი, ძისა ასაბისი, ძისა ძეთა მარარისთა,
და	მცხ.ნეშტ1	და ობდია, ძე ოსსასი, ძისა ელკანასი, რომელი მკჳდრ იყო დაბნებსა მას ნეტოფატიასსა,
და	მცხ.ნეშტ1	და არს ვიდრე აქამომდე ბჭე მეფისა მის აღმოსავლით. ესე არიან ბჭენი ბანაკთა მათ ლევიტელთანი:
და	მცხ.ნეშტ1	და შეიღეს კიდობანი იგი ღმრთისაჲ და დადგეს იგი შორს კარავსა მას, რომელი-იგი აღმართა დავით. და შეწირეს ყოვლად დასაწველები ცხორებისა წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ყოველნი რჩეულნი ბჭეებისანი, ბჭეთა ზედა კაცნი ორას და თორმეტ: ესენი იყუნეს ეზოთა მათ ზედა ნაწილად ხუედრებულთა მათთა: ესენი დაადგინნეს დავით და სამუელ მხილველმან სარწმუნოებისათა მათთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგანნი მღდელთანი იყუნეს ნელსაცხებელის-მგებელნი, ნელსაცხებელის სულნელისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და დაასრულა დავით შეწირვად ყოვლად დასაწველები იგი ცხორებისა და აკურთხა ერი იგი სახელითა უფლისაჲთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და განუყო ყოველსა კაცსა ისრაჱლისასა მამაკაცითგან ვიდრე დედაკაცადმდე კაცსა პური ერთი პურისმოქმედთაგან ლელანგო.
და	მცხ.ნეშტ1	და დაუწესნა წინაშე კიდობნისა შჯულისა უფლისა ლევიტელთაგანნი მსახურად გალობად, და აღსარებად და ქებად უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ბანეა და ოზიელ, მღდელნი ნესტჳთა დავითის წინაშე კიდობნისა მის სჯულისა ღმრთისა მის.
და	მცხ.ნეშტ1	გალობაჲ ესე: აუარებდით უფალსა და ხადოდეთ მას, სახელითა მისითა აუწყეთ ერთა შორის სლვანი მისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	აქებდით მას და უგალობდით მას, მიუთხრობდით ყოველთა ერთა შორის საკჳრველებათა მისთა, რომელი ქმნა უფალმან.
და	მცხ.ნეშტ1	ეძიებდით უფალსა და განძლიერდით. და ეძიებდით პირსა მისსა მარადის,
და	მცხ.ნეშტ1	და ნათესავნი ისრაჱლისანი, მონანი მისნი, ძენი იაკობისნი, რჩეულნი მისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე არს უფალი ღმერთი ჩუენი და ყოველსა ქუეყანასა ზედა არიან სამართალნი მისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	რომელი აღუთქუა აბრაჰამს, და ფიცი მისი ისაკს.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღუდგინა იგი იაკობს ბრძანებად ისრაჱლისა აღთქმად საუკუნოდ
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა: თქუენ მიგცე ქუეყანა ქანანისა ნაწილად მკჳდრებისა თქუენისა,
და	მცხ.ნეშტ1	რამეთუ იყუნნეს იგინი რიცხჳთ მცირე, ვიდრე შემცირდეს და მწირ იქმნნეს მას ზედა.
და	მცხ.ნეშტ1	და წარვიდეს ნათესავითი ნათესავად და სამეუფოთ სხუად ერად.
და	მცხ.ნეშტ1	არა უტევა კაცსა მძლავრობად მათა. და ამხილა მათთჳს მეფეთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ამცნო: ნუ შეეხებით ცხებულთა ჩემთა და წინაწარმეტყუელთა ჩემთა ნუ ბოროტსა უყოფთ.
და	მცხ.ნეშტ1	მიუთხრენით წარმართთა დიდებაჲ მისი და ყოველსა ერსა საკჳრველებაჲ მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	რამეთუ დიდ არს უფალი ქებულ ფრიად. და საშინელ არს ყოველთა ზედა ღმერთთა.
და	მცხ.ნეშტ1	რამეთუ ყოველნი ღმერთნი წარმართთანი კერპნი არიან. და ღმერთმან ჩუენმან ცანი შექმნნა.
და	მცხ.ნეშტ1	დიდებაჲ და ქებაჲ წინაშე პირსა მისსა, ძალი და სიქადული ადგილსა მისსა
და	მცხ.ნეშტ1	მიეცით უფალსა დიდებაჲ სახელსა მისსა. მოიღეთ ძღუენი და შეიღეთ წინაშე პირსა მისსა და თაყუანის-ეცით უფალსა ეზოსა წმიდასა მისსა.
და	მცხ.ნეშტ1	იხარებდინ ცაჲ და მხიარულ იყავნ ქუეყანა. და თქუედ წარმართთა შორის, რამეთუ უფალი მეუფებს.
და	მცხ.ნეშტ1	ოხრიდეს ზღუაჲ სავსებითურთ და ხე ველისა და ყოველი, რომელი არს მას შინა.
და	მცხ.ნეშტ1	და თქუთ: გუაცხოვნენ ჩუენ, ღმერთო ცხორებისა ჩუენისაო, და განმარინენ ჩუენ წარმართთაგან ქებად სახელსა წმიდასა შენსა და სიქადულად ქებათა შენთა.
და	მცხ.ნეშტ1	კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა საუკუნეთა მიმართ ვიდრე საუკუნოდმდე. და თქუას ყოველმან ერმან ამინ და აქებდეს უფალსა.
და	მცხ.ნეშტ1	დაუტევეს მუნ წინაშე კიდობნისა უფლისასა ასაფ და ძმანი მისნი მსახურებად წინაშე კიდობნისა მის ყოველსა ჟამსა დღითი დღე.
და	მცხ.ნეშტ1	და სადუკ მღდელი და ძმანი მისნი მღდელნი წინაშე კარვისა უფლისა ბამას, რომელ არს გაბაონს.
და	მცხ.ნეშტ1	შეწირვად მრგულიად დასაწველთა უფლისათა საკურთხეველსა ზედა ყოვლად დასაწველთასა მარადის განთიად და მწუხრი ყოვლისა მისებრ წერილისა სჯულსა უფლისასა, რაოდენი ამცნო უფალმან ძეთა ისრაჱლისათა ჴელითა მოსესითა, მსახურისა უფლისათა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მის თანა ემან და იდითუმ და სხუანი, რომელნი გამორჩეულ იყუნეს სახელით ქებად უფლისა, რამეთუ საუკუნესა არს წყალობაჲ მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მათ თანა საყჳრები და წინწილები ჴმობდა გალობასა და სტჳრები გალობათა ღმრთისათა და ძენი იდითუმისნი ბჭეთა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ1	და წარვიდა კაცად-კაცადი ყოველი ერი სახლად თჳსა. და მოიქცა დავით კურთხევად სახლისა თჳსსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო, ვითარცა დაემკჳდრა დავით სახლსა შინა თჳსსა. და ჰრქუა დავით ნათანს, წინაწარმეტყუელსა: აჰა, ესერა, მე დამკჳდრებულ ვარ სახლსა შინა ნაძჳსასა და კიდობანი შჯულისა ღმრთისაჲ ქუეშე კარავთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და რქუა ნათან დავითს: ყოველი, რაჲცა არს გულსა შენსა, იქმოდი, რამეთუ ღმერთი შენ თანა არს.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო მას ღამესა სიტყუაჲ უფლისა ნათანისა
და	მცხ.ნეშტ1	და ზრახვა-ყო დავით ათასისთავთა თანა და ასისთავთა თანა და ყოვლისა თანა, რომელსა სათნო-უჩნდა.
და	მცხ.ესა	რაჲთა სწოვდეთ და განძღეთ ძუძუჲსაგან ნუგეშინის-ცემისა მისისა, რაჲთა მწოვნელნი იშუებდეთ. შემოსლვისაგან დიდებისა მისისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე არს სახელები მათი, რომელნი ესხნეს იერუსალჱმს: სამმა, სობაბ, ნათან, სოლომონ,
და	მცხ.ნეშტ1	და აღვიდა დავით ბაალფარასინად და მოსრნა იგინი დავით მუნ. თქუა დავით: განკუეთნა ღმერთმან მტერნი ჩემნი ჴელითა ჩემითა, ვითარცა განკუეთს წყალი. ამისთჳს უწოდა ადგილსა მას განკუეთა - ფარასინს.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყოს, რაჟამს გესმეს ჴმა ძრვისა მწვერვალთა მას სხალისათა, მაშინ გამოხჳდე და ღმერთი წინაშე შენსა ბრძოლად მათად, რამეთუ მაშინ გამოვიდა ღმრთის წინაშე მოსრვად ბანაკისა მის უცხოთესლთასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და არქუა დავით ყოველსა მას კრებულსა ისრაჱლისასა: უკუეთუ ესე თქუენდა სათნო არს, და უფლისა ღმრთისა ჩუენისა მიერ წარემართოს, მივავლინოთ ძმათაცა ჩუენთა ნეშტთა ყოველთა ქუეყანასა ისრაჱლისასა და მათ თანა მღდელნი იგი და ლევიტელნი ქალაქთაგან სამკჳდრებელთა მათთა შემოკრბედ ჩუენდა
და	მცხ.ნეშტ1	და მოვიღოთ კიდობანი იგი ღმრთისა ჩუენისა ჩუენდა, რამეთუ არა ეძია იგი დღითგან საულისით.
და	მცხ.ნეშტ1	და თქუა ყოველმან მან კრებულმან ყოფად ეგრეთ, რამეთუ სათნო-უჩნდა სიტყუაჲ ესე წინაშე თუალთა ყოვლისა ამის ერისათა.
და	მცხ.ნეშტ1	და შეკრიბა დავით ყოველი ისრაჱლი საზღუარითგან ეგჳპტისთა ვიდრე შესლვადმდე ემათისა, შემოღებად კიდობნისა მის ღმრთისა ქალაქით იარიმით.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღმოიღო იგი დავით. და ყოველი ისრაჱლი აღმოვიდოდა ქალაქად დავითისა, რომელი იყო იუდასი, აღმოღებად მიერ კიდობანი იგი ღმრთისაჲ, მჯდომარე ქერობინსა ზედა, სადა-იგი წოდებულ იყო სახელი მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და დადგეს კიდობანი იგი ღმრთისაჲ ურემსა ზედა ახალსა, სახლისაგან ამინადაბისა. და ოზიას და ძმათა მისთა მოჰყვანდა ურემი იგი.
და	მცხ.ნეშტ1	და დავით და ყოველი ისრაჱლი იმღერდა წინაშე ღმრთისა ყოვლითა ძალითა, გალობითა, და ქნარითა, ებნითა, ბობღნითა, და წინწილითა და ნესტჳთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდეს ვიდრე კალოდმდე ქელონისა და განყო ოზია ჴელი თჳსი დაპყრობად კიდობნისა, რამეთუ გარეშეაქცია იგი ზუარაკმან.
და	მცხ.ნეშტ1	და გულისწყრომით განრისხნა უფალი ოზიას ზედა და მოკლა იგი მუნ განყოფისა მისთჳს ჴელისა მისისა კიდობანსა ზედა. და მოკუდა იგი მუნ წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და შეწუხნა დავით, რამეთუ განკუეთა უფალმან, განკუეთა იგი ოზიას ზედა და ჰრქჳან ადგილსა მას ,,განკუეთა ოზიასი`` ვიდრე აქა დღედმდე.
და	მცხ.ნეშტ1	და შეიშინა დავით მას დღესა შინა ღმრთისა და თქუა: ვითარ შევიღო კიდობანი ესე ღმრთისაჲ ჩემდა.
და	მცხ.ნეშტ1	და არა შეიღო დავით კიდობანი იგი ღმრთისაჲ ქალაქად დავითისა. და მისცა იგი სახიდ აბედასა ქეტელისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და შეკრიბა დავით ყოველი ისრაჱლი იერუსალჱმად აღმოღებად კიდობნისა მის უფლისა ადგილსა მას, რომელი განმზადა მისთჳს.
და	მცხ.ნეშტ1	და ქონენია, მთავარი ლევიტელთა, მთავარი გალობათა, რამეთუ გულისხმის-მყოფელ იყო,
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო განძლიერებასა მას ღმრთისა მიერ მთავართა, რომელთა აქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა უფლისაჲ და შესწირვიდეს შჳდსა ზვარაკსა და შჳდსა ვერძსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და თქუა: მივედ და არქუ დავით მონასა ჩემსა: ესრე იტყჳს უფალი: არა შენ მიშენო სახლი სამკჳდრებელად ჩემდა მას შინა,
და	მცხ.ნეშტ1	რამეთუ არა დავიმკჳდრე სახლსა შინა, ვინათ დღითგან გამოვიყვანე ისრაჱლი ეგჳპტით ვიდრე აქა დღედმდე, და ვიყოფოდე კარავსა და სადგურთა
და	მცხ.ნეშტ1	ყოველთასა შინა, რომელთა ვიქცეოდე. ყოველსა შინა, სადა იქცეოდენ ძენი ისრაჱლისა, უკუეთუ სიტყუათაღა ვეტყოდე ერთსა ოდენ ტომსა ისრაჱლისასა და მსაჯულთა მისთა, რომელთა ვამცენ მწყსა ერისა ჩემისა და ვარქუ, ვითარმედ: რად არა მიშენეთ მე სახლი ნაძჳსა?
და	მცხ.ნეშტ1	და აწ ესრეთ არქუ მონასა ჩემსა დავითს: ამას იტყჳს უფალი ყოვლისა მპყრობელი: გამოგიყვანე შენ ბაკისაგან უკუანაჲსაგან სამწყსოთა, რათა იყო შენ წინამძღუარი ერისა ჩემისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ვიყავ მე შენ თანა ყოველსა შინა, ვიდრეცა ხჳდოდე, და მოვსრენ ყოველი მტერნი შენნი პირისაგან შენისა. და გყავ შენ სახელოვან სახელისაებრ დიდისასა, რომელნი იყუნეს ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მივსცე ადგილი ერსა ჩემსა ისრაჱლსა და დავნერგო იგი დასაბამსა, დაიმკჳდროს თჳსაგან და არღარა ზრუნვიდეს მერმე, და არღარა შესძინოს სიცრუემან დამდაბლებად მისა, ვითარცა-იგი დასაბამსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყოს, რაჟამს აღივსნეს დღენი შენნი და დაიძინო მამათა შენთა თანა, და აღვადგინო თესლი შენი შემდგომად შენსა, რომელი იყოს მუცლისა შენისა, და განუმზადო მეფობაჲ მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	მან მიშენოს მე სახლი და აღუმართო საყდარი მისი ვიდრე საუკუნოდ
და	მცხ.ეზრ2	მრქვა მე მეფემან: რად მწუხარე არს პირი შენი? და არარა არს მისთჳს მიზეზი, გარნა უკჯურება და შემეშინა მე ფრიად.
და	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ მეფესა მას: მეფე, უკუნისამდე ცხოვნდი, რასათჳს არა იყოს მჭმუნვარე და მწუხარე პირი ჩემი, რამეთუ ქალაქი იგი და სახლი მამათა ჩუენთა უდაბნო არს? ბჭენი მისნი განრყუნილ არიან ურიდად ცეცხლითა.
და	მცხ.ეზრ2	და მრქვა მე მეფემან: რომლისა საქმისათჳს ეძიებ ამას? და ვილოცევდ უფლისა მიმართ ღმრთისა ზეცათასა.
და	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ მეფესა მას: იყავნ ზედა მეფობასა შენსა კეთილ, და თუ ვპოვე მონამან შენმან წინაშე პირსა შენსა მადლი, და მნებავს მივლინება ჩემი ურიასტანად, ქალაქსა საჴსენებელთა მათ მამათა ჩუენთასა, და მე სიტყჳთა შენითა აღვაშენო იგი.
და	მცხ.ეზრ2	და მრქვა მე მეფემან და ხარჭმან მისმან, რომელი ჯდა მის თანა: რაჟამს ოდენ მიგცალდეს შენ, ანუ ოდეს მოიქცე შენ მუნით? და ყო კეთილი ჩემდა მომართ მეფემან, და განმიტევა მე, და მე დაუდევ მას დრო.
და	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ მეფესა მას: უკეთუ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა, მეც მე წიგნი მთავართა მათ მისთა მიერ კერძო მდინარისა მის, და მიმიყვანონ მე, ვიდრემდის მივიდე ურიასტანად,
და	მცხ.ეზრ2	და წიგნი ერთი ასაფისა, რომელ-იგი არს მცველ ბოსტნისა მის სამეფოსა, რათა მცეს მე ძელი განსაგებელად ბჭეთა მათთჳს ზღუდეთა მათ განსაგებელად მის ქალაქისათა და სახლისა მისთჳს, რომელსა შევიდე მე მუნ. და მომცა მე მეფემან, რამეთუ ჴელი ღმრთისა ჩემისა იყო ჩემ თანა კეთილობით
და	მცხ.ეზრ2	და მოვედ მთავართა მათ მდინარითკერძოთა და მივეც მათ წიგნები იგი მეფისა, და წარმაყვანნა მე მეფემან წინამძღუარნი ძლიერნი და ცხენოსნები.
და	მცხ.ეზრ2	და ესმა ანბალატს მთავარსა და ტობიას, მონასა ამონისასა, და ბოროტი უჩნდა წინაშე მათსა, რამეთუ ვითხოვენ მე კაცნი კეთილობით საჴმრად ისრაელისათჳს.
და	მცხ.ეზრ2	და მოვედით იერუსალემად, და ვიყავ მუნ სამ დღე ოდენ.
და	მცხ.ეზრ2	და აღვდეგ ღამე მე და მცირედნი კაცნი ჩემ თანა იყვნენ, და არა უთხარ კაცთა მათ, ვითარმედ რა შთამიგდო ღმერთმან გულსა ჩემსა ყოფად ისრაელისათჳს, და კარაული არა იყო ჩემ თანა, გარნა მარტო იგი კარაული, რომელსა ზედა ვჯედი.
და	მცხ.ეზრ2	და გამოვედ მე ბჭესა მას ნაღვარევისასა, პირსა ზედა ქუეყანისა მის ლელოვანისასა, ვიდრე ბჭედმდე წყაროთასა და შეურვებულ ვიყავ იწროებითა მით წარსავალისათა ზღუდესა თანა იერუსალემისასა, რომელი-იგი მათ განეწმინდა და ბჭენი მისნი განრყუნილ იყუნეს ცეცხლითა.
და	მცხ.ეზრ2	და განვლე მე ბჭესა მას წყაროსასა წყალთა გარდამოსაქანელთა თანა მეფისათა, და არა იყო მუნ ადგილი კარაულისა მის ჩემისათჳს, ვითარმცა განვლე იგი ადგილი მჴედრ.
და	მცხ.ეზრ2	და აღვჴედ ზედა ზღუდესა მას ნაღვარევით კერძოსა ღამე, და ვიყავ იწროებითა მით შეურვებულ ზღუდესა მას ზედა და ვიყავ ბჭესა მის თანა ჴევისასა და მოვიქეც.
და	მცხ.ეზრ2	და არა აგრძნეს მჴუმილავთა მათ, ვიდრე არა მისრულ ვიყავ, ანუ რასა ვიქმოდე ურიათა მათ და მღდელთა პატიოსანთა და ერისთავთა და სხვათაცა, რომელნი აღასრულებდეს ღვაწლსა მას საქმისასა, ვიდრე აქა ოდენ არა მეთხრა მათა.
და	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ მათ: თქუენ იხილეთ უკეთურებაჲ ესე, რომელსა შინა ვართ აწ, და ვითარ არს იერუსალემი უდაბნო და ბჭენი მისნი ცეცხლითა მომწვარ, მოვედით და აღვაშენოთ ზღუდენი იერუსალჱმისანი, და არღარა ვიყვნეთ საყუედრელ.
და	მცხ.ეზრ2	და უთხარ მათ, ვითარმედ: ჴელი უფლისა იყო ჩემ თანა კეთილობით, და სიტყუანი იგი მეფისანი, რომელ მრქუნა მე, და ვარქუ მათ: და აღვდგეთ, ვიქმოდეთ და აღვაშენოთ და განძლიერდეს ჴელნი მათნი კეთილობად.
და	მცხ.ეზრ2	მიუგე და ვარქუ მათ: ღმერთმან ცათამან წარგვიმართა ჩუენ, და ჩუენ მონანი მისნი ვართ წმინდანი, და აღვაშენოთ, და თქუენ არა გიც ნაწილი და საჴსენებელი და სამართალი იერუსალემს.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდა ყოველი კაცი ისრაჱლისა დავითისა ქებრონად და არქუეს: აჰა, ესერა, ჩუენ ძუალნი შენნი და ჴორცნი შენნი ვართ.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდეს ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი დავითის მეფისა ქებრონად, და აღუთქუა აღთქმა დავით მეფემან წინაშე უფლისა, და სცხეს დავითს მეფედ ისრაჱლსა ზედა სიტყჳსა მისებრ უფლისა ჴელითა სამუელ წინაწარმეტყუელისათა.
და	მცხ.ნეშტ1	და წარვიდა დავით მეფე და კაცნი ისრაჱლისანი იერუსალჱმდ, ესე იგი არს იებუსი, და მუნ იებუსელნი მკჳდრობდეს ქუეყანასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და არქუეს მკჳდრთა მათ იებუსელისათა დავითს: არა შემოხჳდე აქა! და დაიპყრა დავით გარემოზღუდვილი იგი სიონისა, ესე არს ქალაქი დავითისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და თქუა დავით: ყოველმან, რომელმან სცეს პირველად იებუსელსა, იყოს იგი მთავრად და ერისთავად. და აღჴდა პირველად იოაბ, ძე სარუიასი, და იქმნა იგი მთავარ.
და	მცხ.ნეშტ1	და აღაშენა ქალაქი იგი გარემოს, და ბრძოდა და დაიპყრა ქალაქი იგი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ვიდოდა დავით და განდიდნებოდა. და უფალი ყოვლისა მპყრობელი იყო მის თანა.
და	მცხ.ნეშტ1	ესენი იყუნეს მთავარნი და ძლიერნი დავითისნი, რომელნი განძლიერდებოდეს მის თანა მეფობასა მისსა ყოვლისა თანა ისრაელისა, რომელნი ამეფებდეს მას სიტყჳსა მისებრ უფლისა ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ1	და მე ვიყო მისად მამად და იგი იყოს ჩემდა ძედ. და მე შევიწყნარო იგი და წყალობაჲ ჩემი არა განვაყენო მისგან, ვითარცა-იგი განვაყენე მათგან, რომელნი-იგი იყუნეს უწინარეს შენსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და სარწმუნო-ვყო იგი სახლსა ჩემსა და მეფობასა მისსა ზედა ვიდრე საუკუნოდ. და საყდარი მისი იყოს აღმართულ ვიდრე საუკუნოდ.
და	მცხ.ნეშტ1	მსგავსად ყოველთა მათ სიტყუათა და ხილვისა ამისებრ ყოვლისა. ესრეთ ეტყოდა ნათან დავითს.
და	მცხ.ნეშტ1	მოვიდა დავით მეფე და დაჯდა წინაშე უფლისა და თქუა: ვინ ვარ მე, უფალო, ღმერთო? და რა არს სახლი ჩემი, რამეთუ შემიყვარე მე ვიდრე საუკუნედ,
და	მცხ.ნეშტ1	რაღა შესძინოს მერმე დავით დიდებად შენდა? და შენ მონა შენი იცი!
და	მცხ.ნეშტ1	და გულისაებრ შენისა ჰყავ ყოველივე დიდებულებაჲ, უფალო!
და	მცხ.ნეშტ1	არავინ არს მსგავს შენდა. და არავინ არს შენსა გარეშე ყოვლისა მისებრ, რომელი ისმინეს ყურთა ჩუენთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და არავინ არს, ვითარ ერი შენი ისრაჱლი, სხუაჲ ნათესავი ქუეყანასა ზედა, ვითარ-იგი უძღოდე მას ღმერთი ჴსნად თავისა თჳსისა ერად და დადებად თავისა თჳსისა სახელი დიდი და გამოჩინებული განსხმად პირისაგან ერისა შენისა, რომელ იჴსნენ და გამოიყვანნე ეგჳპტით ნათესავნი
და	მცხ.ნეშტ1	და მოეც ერსა შენსა ისრაჱლსა ყოფად თავისა შენისა ერად საუკუნედ. და შენ ხარ უფალი მათი ღმერთად.
და	მცხ.ნეშტ1	და აწ, უფალო, სიტყუასა, რომელსა იტყოდე მონისა შენისათჳს და ნათესავისა სახლისა მისისა, სარწმუნო იყავნ ვიდრე საუკუნედმდე,
და	მცხ.იეზ	და იქმნა ოცდამეათესა წელსა, მეოთხესა თთუესა, ხუთსა თთჳსასა, და მე ვიყავ საშუალ ტყუეობისა მდინარესა ზედა ქობარისასა; და განეხუნეს ცანი, და ვიხილე ხილვაჲ ღმრთისაჲ;
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ეზეკიელის მიმართ, და ძისა ვუზისსა, მღდელისა, ქუეყანასა შინა ქალდეველთასა, მდინარესა ზედა ქობარისასა, და იქმნა მუნ ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ.
და	მცხ.იეზ	და წჳვნი მათნი მართლებ და ფრთოვნებ ფერჴნი მათნი და ნაბერწყალნი, ვითარცა აელვებული რვალი, და სუბუქებ ფრთენი მათნი,
და	მცხ.იეზ	და ჴელი კაცისაჲ ქუეშე კერძო ფრთეთა მათთასა, ოთხთა ზედა კერძოთა მათთა, და პირნი მათნი
და	მცხ.იეზ	და მსგავსება პირთა მათთაჲ: პირი კაცისაჲ და პირი ლომისაჲ მარჯუენით ოთხთასა და პირი ზუარაკისაჲ მარცხენით ოთხთასა და პირი არწივისაჲ ოთხთაჲვე ესრეთ არს - პირნი არიან ქმნულებისა მათისანი.
და	მცხ.ნეშტ1	რომელ იტყოდი, უფალო, უფალო, ყოვლისა მპყრობელო ღმერთო ისრაჱლისო, და სახლი დავითისი, მონისა შენისა, იყავნ აღმართებულ წინაშე შენსა.
და	მცხ.იეზ	და თითოეული წინაშე პირსა თჳსსა ვიდოდა; სადაცა იყო სული მავალი, ვიდოდეს და არა შეიქცეოდეს.
და	მცხ.იეზ	და საშუალ ცხოველთასა ხილვაჲ, ვითარცა ნაკუერცხალთა ცეცხლისათა მგზებარეთაჲ, ვითარცა შესახედავი ლამპართა მმიმოობთაჲ საშუალ ცხოველთასა, და ნათელი ცეცხლისაჲ და ცეცხლისაგან გამოვიდოდა ელვაჲ.
და	მცხ.იეზ	და ვიხილე და, აჰა, ურმისთუალი ერთი ქუეყანასა ზედა, მახლობელად ცხოველთა ოთხთა. და სახე ურმისთუალთაჲ და ქმნილება მათი, ვითარცა სახე თარშისაჲ.
და	მცხ.ნეშტ1	და აწ, უფალო, შენ ხარ თავადი უფალი ღმერთი და იტყოდე მონისა შენისათჳს კეთილსა ამას.
და	მცხ.ნეშტ1	და აწ გიწყიეს კურთხევად სახლისა მონისა შენისა, რათა იყოს შენ წინაშე უკუნისამდე, რამეთუ შენ, უფალო, აკურთხე და აკურთხე ვიდრე საუკუნედმდე.
და	მცხ.იეზ	და ვიხილე, ვითარცა ხილვაჲ ილეკტროჲსაჲ, ვითარცა ხილვაჲ ცეცხლისაჲ შინაგან მისსა, მრგულივ, ხილვითგან წელთაჲთ და ვიდრე ზემდე და ხილვითგან წელთაჲთ და ვიდრე ქუემდე; ვიხილე, ვითარცა ხილვაჲ ცეცხლისაჲ, და ნათელი მრგულივ მისსა,
და	მცხ.იეზ	და მოვიდა ჩემ ზედა სული, და აღმიღო მე, და აღმადგინა მე, და დამადგინა მე ფერჴთა ჩემთა ზედა და მესმოდა მისი, მეტყუელისაჲ ჩემდამო;
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, ისმინე მეტყუელისაჲ შენდამი: ნუ იქმნები განმამწარებელ, ვითარცა სახლი განმამწარებელი; აღყავ პირი შენი და ჭამე, რომელთა მე მიგცემ შენ.
და	მცხ.ნეშტ1	და დადგა შორის ნაწილსა მას და განარინნა იგინი და მოსრნა უცხოთესლნი იგი. და ყო უფალმან მის მიერ მაცხოვარება დიდი.
და	მცხ.ნეშტ1	და შთავიდეს სამნი მათ ოცდაათთა მთავართაგანნი კლდესა მას დავითისსა ქუაბსა ოდოლამისასა და ბანაკი იგი უცხოთესლთა დაბანაკებულ იყო ღელესა მას გმირთასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და დავით იყო მაშინ გარემოცულსა მას, და ძალი იგი უცხოთესლთა დგა მაშინ ბეთლემს.
და	მცხ.ნეშტ1	და შეეწყურვა დავითს და თქუა: ვინმცა მასუა მე წყალი ჯურღმულისა მისგან ბეთლემისა, რომელ არს ბჭეთა ბჭეთასა?
და	მცხ.ნეშტ1	და განაპეს სამთა მათ ბანაკი იგი უცხოთესლთა და ივსეს წყალი ჯურღმულისა მისგან, რომელი იყო ბეთლემს ბჭეთა ზედა, წარიღეს და მოვიდეს დავითისა, და არა ინება დავით სუმად იგი, არამედ შეწირა იგი უფალსა.
და	მცხ.ნეშტ1	და თქუა: ლხინება იყავნ ჩემდა ღმერთო, ყოფად სიტყუაჲ ესე! უკუეთუ სისხლი კაცთა ამათ ვსუა სულთა მათთა? რამეთუ სულითა მათითა მოიღეს იგი. და არა ინება სუმად წყალი იგი. ესე ყვეს სამთა მათ ძლიერთა.
და	მცხ.ნეშტ1	და აბესა, ძმა იოაბისი, ესე იყო მთავარ სამთა მათ. ამან იჴადა მახჳლი თჳსი ზედა ექუსასთა მათ წყლვად, და მოსწყჳდნა იგინი ერთსა ჟამსა შინა. და ესე იყო სახელოვან სამთა მათ შორის
და	მცხ.ნეშტ1	და სამთა მათგან უფროს, ორთა მათ დიდებულ, და იყო მათ ზედა მთავარ, და სამთამდე არა მოვიდა.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე ქმნა ბანეა ძემან იოდაესმან, და იყო მისი სახელი სამთა მათ შორის ძლიერთა
და	მცხ.ნეშტ1	უფროს მათ სამთა, და უდიდებულეს იყო ესე და სამთა მათ არა მოვიდა. და დაადგინა იგი დავით მამულსა მისსა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძლიერნი ძლიერთანი: ასაელ, ძმა იოაბისი; ელეანანი, ძე გოვდიასი, ბეთლემელი;
და	მცხ.ნეშტ1	ოზია ასტაროთელი; სამაა და იეელ - ძენი კოთაბელისნი, არარელნი;
და	მცხ.ნეშტ1	ედიელ, ძე ასამარიასი; და იოვზაე, ძმა მისი, ოთოსაელნი;
და	მცხ.ნეშტ1	და ესენი მოვიდეს დავითისა სეკელაკად, ვიდრე შე-ღა-წყუდეულ იყო საულის მიერ, ძისა კისისა, და ესენი ძლიერთა მათ თანა შეეწეოდეს ბრძოლასა,
და	მცხ.ნეშტ1	მშჳლდითა მარჯვენითა და მარცხენითა, და მეშურდულენი ქვითა და შჳლდითა - ძმათაგან საულისთანი და ბენიამენისგანნი:
და	მცხ.ნეშტ1	და საბეა, გაბაონელი, ძლიერი ოცდაათთა შორის და ოცდაათთა თანა; იერემია, და იეზეკიელ და იონან, და იოზაბად, გათეროთელნი,
და	მცხ.ნეშტ1	ელიოზი, და არიმუთ, და ბაალია, და სამარია, და საფატია, არიფელნი,
და	მცხ.ნეშტ1	იოველ და ზაბათია, ძენი ჰეროამისნი, გედურელისნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და გადისაგანნი შეუდგეს დავითს უდაბნოს, ძლიერნი ძალითა კაცნი, წყობასა ბრძოლისასა, რომელნი აღიღებდეს ფარსა და ლახვარსა; ვითარცა პირი ლომისა - პირები მათი და მალენი ფერჴთა მათთა ზედა, ვითარცა ქურციკნი სიმალითა.
და	მცხ.ნეშტ1	და დაიპყრა დავით გარემოზღუდვილი იგი. ამისთჳს უწოდა მას ქალაქი დავითისი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მის თანა ელეაზარ, ძე გოდასი, აქოქელი, ესე იყო სამთა მათ შორის ძლიერთა დავითისათა.
და	მცხ.ნეშტ1	ესენი, რომელნი წიაღმოჴდეს იორდანესა თვესა მას პირველსა, და ესენი დაემკჳდრნეს ყოველსა ნადინებსა მისსა, და ამათგან დევნეს ყოველნი დამკჳდრებულნი ღელესა მას, მზისა აღმოსავლითგან ვიდრე მზისა დასავლადმდე.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდეს ძეთაგან იუდასთა და ბენიამენისნი შემწედ დავითისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და სულმან უფლისამან განაძლიერა ამასია, მთავარი იგი ოცდაათთა, და თქუა: ვიდოდე, დავით, ძეო იესესო, მშჳდობა შენდა და მშჳდობაჲ შემწეთა შენთა! რამეთუ შეგეწია შენ ღმერთი შენი. და შეიერთნა იგინი დავით მის თანა და დაადგინნა იგინი მთავრად ძლიერებისა.
და	მცხ.ნეშტ1	მისულასა მას მისსა სეკელაკად მოადგეს მას მანასესგანი: იდანა, და იოზაბად, და იედიელ, და მიქაელ და იოზაბედ, და ელიუ, და სელათი, მთავარნი ათასეულთანი მანასესნი.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესენი ბრძოდეს დავითის თანა გედდურს, ისწრაფეს, რამეთუ ძლიერ იყუნეს ყოველნი ძალითა და იყუნეს წინამძღუარ ერსა მას ზედა ძალითა.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი იუდასნი, ფაროსანნი და ლახუროსანნი ექუს ათას და რვაასნი, ძლიერნი ძალითა წყობასა;
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი ლევისნი - ოთხ ათას და ექუსას;
და	მცხ.ნეშტ1	და სადუკ, ჭაბუკი ძლიერი ძალითა, და მამულისაგან მისისა მთავარნი ოცდაორი;
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან ბენიამენისთა, ძმათა საულისთა, რიცხჳ სამ ათას; - და მერმე სხუანი უმრავლესნი მათგანნი ხედვიდესღა საცოსა სახლისა საულისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	და სახლისაგან ეფრემისი ოცი ათასი და რვაასი, ძლიერნი ძალითა კაცნი სახელოვანნი სახლად მამათა მათთა;
და	მცხ.ნეშტ1	და ძეთაგან ისაქარისთა, რომელთა იცოდეს გულისხმის-ყოფა ჟამთა და უწყოდეს, რაჲ-იგი ყოფად ღირს არს ისრაჱლთა სამთავროსა თჳსსა ორასნი, და ყოველნი ძმანი მათნი მათ თანა;
და	მცხ.ნეშტ1	და ზაბულონისგანნი, რომელნი გამოვიდოდეს წყობასა ბრძოლისასა ყოვლითა საჭურველითა და საბრძოლითა ერგასის ათას, შეწევნად დავითისა არა ჴელითა ცალიერითა.
და	მცხ.ნეშტ1	ყოველნი ესე კაცნი მბრძოლნი, რომელნი ეწყვებოდეს წყობასა სულითა მშჳდობისათა და მოვიდეს ქებრონად მეფობად დავითისა ყოველსა ისრაჱლსა ზედა. და ნეშტი იგი ისრაჱლისა გულითა ერთითა იყუნეს მეფობად დავითისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყუნეს მუნ სამ დღე. ჭამდეს და სუმიდეს, რამეთუ მოუმზადეს მათ ძმათა მათთა
და	მცხ.იეზ	ხოლო სახლმან ისრაჱლისამან არა ინებონ სმენად შენდა მით, რამეთუ არა ჰნებავსყე დამორჩილება ჩემი, რამეთუ ყოველი სახლი ისრაჱლისა მაცილობელ არიან და გულფიცხელ.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, ყოველნი სიტყუანი, რომელნი ვთქუენ შენ თანა, მიიხუენ გულსა შენსა და ყურებითა შენითა ისმინე.
და	მცხ.იეზ	და ვიხილე ჴმაჲ ფრთეებისა ცხოველთაჲსა მფრთეებელთასა სხჳსაგან სხჳსა მიმართ, და ჴმაჲ ურმისთუალთაჲ, მახლობელი მათი, და ჴმაჲ ძრვისა დიდი.
და	მცხ.იეზ	და სულმან უფლისამან აღმიღო მე და აღმამაღლა მე. და ვიდოდე, განმცხრომელი, მიმართებითა სულისა ჩემისაჲთა; და ჴელი უფლისაჲ იყო ჩემ ზედა ძლიერი.
და	მცხ.იეზ	და შევედ ტყუეობისა მიმართ აღტაცებული და მიმოვვლენ დაშენებულნი მდინარესა ზედა ქობარსა, მყოფნი მუნ, და დავჯედ მუნ შჳდთა დღეთა და ვიქცეოდე მე შორის მათსა.
და	მცხ.იეზ	ვრქუა რაჲ მე უშჯულოსა სიკუდილით მოკუდომაჲ, და არა თუ განამკაცრო იგი, არცა ჰრქუა განმკაცრება უსჯულოსა მოქცევად მისა გზათაგან მისთა, ცხოვნებად მისსა, უსჯულოჲ იგი უსჯულოებითა მისითა მოკუდეს, და სისხლი მისი ჴელისაგან შენისა გამოვიძიო.
და	მცხ.იეზ	ხოლო უკუეთუ შენ განამკაცრო უსჯულოჲ და არა მოქცევით მოიქცეს უსჯულოებისაგან მისისა და გზისაგან მისისა, უსჯულოჲ იგი უსამართლოებასა შინა მისსა მოკუდეს, და შენ სული შენი განირინო.
და	მცხ.იეზ	და მი-რაჲ-იქცეს მართალი სიმართლეთაგან თჳსთა და ქმნას შეცოდება, და მივსცე ტანჯვაჲ წინაშე პირსა მისსა, იგი მოკუდეს, რამეთუ არა განამკაცრე იგი, ცოდვათა შინა მისთა მოკუდეს მით, რამეთუ არმოჴსენებულ იქმნენ სიმართლენი მისნი, რომელნი ქმნნა, და სისხლი მისი ჴელისაგან შენისა გამოვიძიო.
და	მცხ.იეზ	და უკუეთუ შენ განამკაცრო მართალი არაცოდვად და მან არა ცოდოს, მართალი ცხორებით ცხონდეს, რამეთუ განამკაცრე იგი, და შენ სული შენი განირინო.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ და თქუა ჩემდამო: აღდეგ და განვედ ველად, და მუნ ითქუას შენდამი.
და	მცხ.იეზ	და აღვდეგ და განვედ ველად და, აჰა, მუნ დიდებაჲ უფლისაჲ დგა, ვითარ-იგი ხილვაჲ და ვითარცა დიდებაჲ, რომელი ვიხილე მდინარესა ზედა ქობარისასა, და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა.
და	მცხ.იეზ	და მოვიდა ჩემ ზედა სული და აღმადგინა მე ფერჴთა ზედა ჩემთა და იტყოდა ჩემდამო და მრქუა მე: შევედ და შეეყენე სახლსა შინა შენსა.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, აჰა, მიგეცემიან შენ ზედა საკრველნი და შეგკრან შენ მათ მიერ, და არ გამოხვიდე საშუალისაგან მათისა;
და	მცხ.იეზ	და მისცე მას ზედა გარემოცვაჲ და აღაშენნე მას ზედა წინასაბრძოლებნი, და გარემოადგა მას ზედა პატნეზი, და მისცე მის ზედა ბანაკები და განაწყო მის ზედა მოისრები გარემოჲს;
და	მცხ.იეზ	და შენ მოიღე თავისა შენისა ტაფაკი რკინისაჲ, და დასდვა იგი, ვითარცა ზღუდე რკინისაჲ საშუალ შენსა და საშუალ ქალაქისა; და განჰმზადო პირი შენი მის ზედა და იყოს შეყენებულობასა შინა, და შეაყენო იგი, სასწაულ არს ესე ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.იეზ	და შენ დასწვე გუერდსა შენსა ზედა მარცხენესა და დაჰსხნე სიცრუენი სახლისა ისრაჱლისათანი მას ზედა რიცხჳსაებრ დღეთასა ასერგასისათა, რომელთა სწვე მას ზედა, და მოიხუნე სიცრუენი მათნი.
და	მცხ.იეზ	და შეყენებად იერუსალჱმისა განჰმზადო პირი შენი და მკლავი შენი განიმტკიცო და წინაწარჰმეტყუელებდე მის ზედა.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისა იფქლნი და ქრთილნი და ცერცჳ და ოსპნი და ფეტჳ და ასლი, და შთაასხნე იგინი ჭურჭელსა კეცისასა, და შეჰქმნნე იგინი თავისა შენისა პურად რიცხჳსაებრ დღეთასა, რომელთა შენ სწვე გუერდსა შენსა ზედა; ოთხმეოცდაათთა და სამასთა დღეთა შჭამდე შენ მათ.
და	მცხ.იეზ	და ვთქუ: ნუსადა, უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, აჰა, სული ჩემი არშეგინებულ არს არაწმიდებისა მიერ, და მძორი და ნამჴეცავი არ მიჭამიეს შობით ჩემითგან ვიდრე აქამდე, არცა შესრულ არს პირსა ჩემსა ყოველი ჴორცი ბილწი და შეგინებული.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: აჰა, მიგეც შენ ფუნე ზროხათაჲ ფუნისა წილ კაცობრივისა, და შეჰქმნნე პურნი შენნი მას ზედა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, აჰა მე შევმუსრო ძალი პურისაჲ იერუსალჱმს შინა, და ჭამდენ პურსა სასწორით და ნაკლულევანებით და წყალსა წყვით და უჩინო-ქმნით სუმიდენ,
და	მცხ.ნეშტ1	და მანასესგანნი მოადგეს დავითს, მოსლვასა მას უცხოთესლთასა საულის ზედა ბრძოლად და არა შეეწივნეს მათ, რამეთუ ზრახვა ესრეთ იყო ერისთავთა მათგან უცხოთესლთასა, რამეთუ თქუეს: თავებითა მათ კაცთათა მივიქცეთ უფლისა ჩუენისა საულისა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ესე არს სახელები მთავართა მათ ერისათა, რომელნი მოვიდეს დავითისა ქებრონად, მოქცევად მეფობაჲ საულისა მისა, სიტყჳსა მისებრ უფლისა:
და	მცხ.ნეშტ1	და იუდა, მთავარი აჰრონისი, ძეთა მისთა თანა სამ ათას და შჳდასნი;
და	მცხ.ნეშტ1	და კერძოსაგან ნათესავისა მანასესისა ათურამეტი ათასი, რომელთა სახელ-ედვა მათ სახელით მეფე-ყოფა დავითისა;
და	მცხ.ნეშტ1	დანის ნათესავისაგანნი განწყობილნი ბრძოლასა ოცდარვა ათას და ექუსას;
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისად მახჳლი ლესული, უფროჲს საყუენველისა მკუეცრისა, და მოიგე იგი თავისა შენისად, და აღიღო იგი თავსა შენსა ზედა, და წუერთა შენთა ზედა, და მოიღო თავისა შენისა უღელი სასწორისაჲ და აღწონნე იგინი.
და	მცხ.იეზ	და ჰრქუა ყოველსა სახლსა ისრაჱლისასა: ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: ესე იერუსალჱმი, საშუალ წარმართთასა დავდევ იგი და გარემო სოფლები მისი.
და	მცხ.იეზ	და ჰრქუა, შეცვალნა სამართალნი ჩემნი უშჯულოებად წარმართთაგან და შჯულიერნი ჩემნი სოფლებთაგან გარემოთა მისთა მით, რამეთუ სამართალნი ჩემნი განიშორნეს იგინი და შჯულთა ჩემთა შინა არა ვიდოდეს მათ შინა.
და	მცხ.იეზ	და ვყუნე შენ შორის, რომელნი არა ვყვენ, და არა ვყუნე მსგავსნი მათნი მერმე და ყოველთათჳს საძაგელებათა შენთა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაი უფალი, ნაცვლად რომელ სიწმიდეთა ჩემთა შეაგინებდი ყოველთა მიერ მოსაწყინელობათა შენთა და ყოველთა მიერ საძაგელებათა შენთა, მეცა განგიშორო შენ, არა ერიდოს თუალი ჩემი, და მე არ შევიწყალო.
და	მცხ.იეზ	მესამედი შენი სიკუდილითა აღიჴოცოს და მესამედი შენი სიყმილითა მოესრულოს შორის შენსა; და მესამედი შენი მახჳლითა დაეცეს გარემოჲს შენსა; და მესამე შენი ყოველსა ქარსა, განვაბნინე იგინი და მახჳლი წარმოვაცალიერო შემდგომად მათსა.
და	მცხ.იეზ	მე, უფალი ვიტყოდე, გამოვლენასა შინა სატყორცთა ჩემთა ბოროტთა სიყმილისათასა მათ ზედა, და იყვნენ ნაკლულევანებად და შევმუსრნე სიმტკიცენი პურისა შენისანი;
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი მთათა ზედა ისრაჱლისათა და წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და სთქუა: მთათა ისრაჱლისათა ისმინეთ სიტყუა ადონაი უფლისაჲ! ამათ ეტყჳს ადონაი უფალი მთათა და ბორცუთა და მთხრებლთა და ღელეთა: აჰა, მე მოვჰჴადო თქუენ ზედა მახჳლი და მოისრას მაღალნი თქუენნი;
და	მცხ.იეზ	ამით იტყჳს ადონაი უფალი, დაიტყუელენ ჴელითა შენითა და იბგერენ ფერჴითა შენითა და თქუ: ვაშა, ვაშა ყოველთა ზედა საძაგელებათა სიბოროტისა სახლისა ისრაჱლისათა! მახჳლისა მიერ და სიყმილისა და სიკუდილისა მიერ დაეცნენ.
და	მცხ.იეზ	და განვირთხა ჴელი ჩემი მათ ზედა და დავდვა ქუეყანაჲ უჩინოსაქმნელად და მოსასრველად უდაბნოჲთგნ დევლათაჲსათ, ყოვლისაგან სამკჳდრებელისა მათისა, და შეემეცნენ, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	მოიწიოს აღსასრული აწ, და მოვიდეს აღსასრული შენ ზედა და შურვიგო შენგან გზათათჳს შენთა, და მიგცნე შენ ზედა ყოველნი საძაგელებანი შენნი.
და	მცხ.იეზ	აწ ახლოჲთ განვჰფენ რისხვასა ჩემსა შენ ზედა და აღვასრულო გულისწყრომაჲ ჩემი შენ შორის, და გსაჯო შენ გზათა შინა შენთა, და მიგცნე შენ ზედა ყოველნი საძაგელებანი შენნი.
და	მცხ.იეზ	არა ჰრიდოს თუალმან ჩემმან, არცა შევიწყალო მით, რამეთუ გზანი შენნი შენ ზედა მივსცნე და საძაგელებანი შენნი შენ შორის იყუნენ და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, რომელი ვსცემ.
და	მცხ.იეზ	და მომგებელმან განმსყიდელისა მიმართ არღა მერმე მიაქციოს და არღა მერმე ცხორებასა შინა ცხორებად მისსა, რამეთუ ხილვაჲ ყოვლისამი სიმრავლისა მისისა არ მოაქციოს, და კაცმან თუალთა მისთა წინა ვერ იპყრას.
და	მცხ.იეზ	ბრძოლაჲ მახჳლითა - გარეშე, და სიყმილი და სიკუდილი - შინაგან. ველისზედაჲ მახჳლითა აღესრულოს, ხოლო ქალაქისშინანი სიყმილითა და მახჳლითა მოესრულნენ.
და	მცხ.იეზ	და გარემოირტყნენ ძაძანი და დაფარნეს იგინი საკჳრველებამან და დასულებამან; და ყოველსა პირსა ზედა სირცხჳლი მათ ზედა და ყოველსა თავსა ზედა სიმტიერე.
და	მცხ.იეზ	ვეცხლი მათი დაისრიოს უბანთა ზედა და ოქროჲ მათი შეურაცხ იქმნეს. ვეცხლი მათი და ოქროჲ მათი ვერ შემძლებელ იქმნეს განრინებად მათდა დღესა შინა რისხვისა უფლისასა. და სულნი მათნი ვერ განძღენ და მუცელნი მათნი ვერ აღივსნენ, რამეთუ ტანჯვაჲ უსამართლოობათა მათთა იქმნა.
და	მცხ.იეზ	და განვსცნე იგინი ჴელთა უცხოთასა დატაცებად იგინი და ბუგრთა ქუეყანისათა - ტყუედ და შეამწიკულნეს იგინი.
და	მცხ.იეზ	და მოვიყვანნე ბილწნი იგი წარმართნი და დაუმკჳდრო ტაძრები იგი მათი, დავამჴუა სილაღე ამპარტავანებისა სილაღისა მის მათისა, და შეიგინნენ სიწმიდენი მათნი.
და	მცხ.იეზ	მეფე იგლოვდეს და მთავარმან შეიმოსოს უჩინოქმნილება და ჴელნი ერისა ქუეყანისაჲსანი დაიჴსნენ; გზათაებრ მათთა უყო მათ და მსჯავრითა მათითა შური ვიძიო მათგან; და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და იყო წელსა მეექუსესა, მეხუთესა თთუესა, ხუთსა თთჳსასა, მე ვჯედ სახლსა შინა ჩემსა, და მოხუცებულნი იუდაჲსნი სხდეს წინაშე ჩემსა. და იქმნა ჩემ ზედა ჴელი ადონაი უფლისაჲ.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე ეზოსა სახლისა უფლისასა უშინაგანესსა და, აჰა, წინაბჭესა თანა ტაძრისა უფლისასა, საშუალ ელამისა და საშუალ მსხუერპლისსაცავისა, ვითარ ოცნი და ხუთნი კაცნი, ზურგთა მათთა ტაძრისა მიმართ უფლისა მქონებელნი და პირთა მათთა - პირისპირ აღმოსავალად მიმართ, და ესენი თაყუანის-სცემდეს აღმოსავალით კერძო მზესა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: იხილეა, ძეო კაცისაო? ნუ მცირე არსა სახლისა იუდაჲსსა ქმნაჲ უსჯულოებათაჲ, რომელნი ყუნეს აქა მით, რამეთუ აღავსეს ქუეყანაჲ უსჯულოვებითა და მიიქცეს განრისხებად ჩემდა? და, აჰა, ესენი განავრცობენ ნერგსა, ვითარცა მოკიცხარნი ჩემნი;
და	მცხ.იეზ	და მეცა უყო მათ გულისწყრომით; არა ერიდოს თუალი ჩემი, არცა შევიწყალო. და უწოდდენ ჴმითა დიდითა ყურთა შორის ჩემთა, და არა შევისმინო მათი.
და	მცხ.იეზ	და ვიხილე: და, აჰა, მსგავსება კაცისაჲ წელითგან მისით და ვიდრე შთამართ - ცეცხლი, და წელითგან მისით ზეშთა ზედანი მისნი, ვითარცა ხილვაჲ ნიავისაჲ და ვითარცა სახე ილეკტრიოჲსაჲ,
და	მცხ.იეზ	და, აჰა, ექუსნი კაცნი მოვიდოდეს გზით ბჭისა მაღლისა, მხედველისაჲთ ჩრდილოდ მიმართ, და კაცადსა ცული ჴელსა შინა მისსა; და კაცი ერთი საშუალ მათსა, შემოსილი პოდირითა და სარტყელი საპფირისაჲ წელთა ზედა მისთა, და შევიდეს და დადგეს მახლობელად მსხუერპლისსაცავსა რვალისასა.
და	მცხ.იეზ	და მათ ჰრქუა სასმენელად ჩემდა: შევედით შემდგომად მისსა ქალაქად, და ჭრიდით, ნუ ერიდებით თუალითა თქუენითა და ნუ შეიწყალებთ.
და	მცხ.იეზ	მოხუცებულსა და ჭაბუკსა და ქალწულსა და ჩჩჳლთა და დედათა მოჰკლევდით აღსაჴოცელად. ხოლო ყოველთა ზედა, რომელთა იყოს ნიშანი, ნუ მიეახლებით და წმიდათა ჩემთაგან იწყეთ. და იწყეს კაცთაგან მოხუცებულთა, რომელნი იყუნეს სახლსა შინა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა მათდა მიმართ: შეაგინეთ სახლი და აღავსენით გზანი მკუდრებითა, გამოვიდოდეთ და შჭრიდით და გამოსრულნი სცემდეს ქალაქსა.
და	მცხ.რომ	რაჲთა ვიყო მე მსახურ იესუ ქრისტესა წარმართთა მიმართ, მღდელობის მოღუაწე სახარებისა მის ღმრთისა, რაჲთა იყოს მსხუერპლი იგი წარმართთაჲ შეწირულ და განწმედილ სულითა წმიდითა.
და	მცხ.ლევ	და დააპკუროს ზეთითა შჳდგზის წინაშე ღმრთისა, ხოლო ნეშტი იგი ზეთი, რომელი ჴელსა ზედა ედგას მღდელსა მას, სცხოს ყურისა ძირსა განწმედილისასა მას მარჯუენესა
და	მცხ.გალათ	შურნი, კაცის-კლავნი, ლირწებანი, მთრვალობანი, სიღოდანი და მსგავსნი ამათნი. რომელსა წინაწარ გეტყჳ თქუენ, ვითარცა პირველ გარქუ, ვითარმედ ესევითარისა მოქმედთა სასუფეველი ღმრთისაჲ ვერ დაიმკჳდრონ.
და	მცხ.გალათ	და ჩემ თანა ყოველი ძმანი ეკლესიათა გალატიაჲსათა:
და	მცხ.გალათ	რომელმან მისცა თავი თჳსი ცოდვათა ჩუენთათჳს, რაჲთა განმარინნეს ჩუენ სოფლისა ამის ბოროტისაგან ნებითა ღმრთისა და მამისა ჩუენისაჲთა,
და	მცხ.გალათ	ხოლო აღვედ გამოცხადებით და ვაუწყე მათ სახარებაჲ იგი, რომელსა ვქადაგებდ წარმართთა შორის, ხოლო თჳსაგან მათ, რომელნი-იგი საგონებელ იყვნეს, ნუუკუე ცუდად ვრბიოდე ანუ ვრბი.
და	მცხ.გალათ	ხოლო ცხოველ არღარა მე ვარ, არამედ ცხოველ არს ჩემ თანა ქრისტე. ხოლო რომელ-ესე აწ ცხოველ ვარ ჴორცითა, სარწმუნოებითა ცხოველ ვარ ძისა ღმრთისაჲთა, რომელმან შემიყუარა მე და მისცა თავი თჳსი ჩემთჳს.
და	მცხ.სოფ	ვაჲ დამამკჳდრებელთა თანა ნაწილის საზომსა ზღჳსასა, მსხემთა კრიტელთა სიტყუა უფლისაჲ თქუენ ზედა. ქანაან, ქუეყანაჲ უცხო ტომითაჲ და წარგწყმედ თქუენ მკჳდრობისაგან.
და	მცხ.სოფ	და თქუენცა, ეთიოპნი, წყლულებ მახჳლისა ჩემისა იყვნეთ.
და	მცხ.ანგ	მეორესა შინა წელსა დარიოსის ზე მეფისა, მეექუსესა თუესა, ერთსა თჳსასა, იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ჴელითა ანგეა წინაწარმეტყუელისათა მეტყუელი: თქუ ზორობაბელის მიმართ, სალათიილისასა, ტომისაგან იუდაჲსსა და იისუჲს მიმართ იოსედეკისისა, მღდელისა დიდისა მეტყველმან:
და	მცხ.ანგ	და ჰრქუა ანგეს ანგელოზმან უფლისამან: არქუ ერსა: მე თქუენ თანა ვარ, იტყჳს უფალი,
და	მცხ.ანგ	თქუ ზორაბებელის მიმართ სალათელისისა, ტომისაგან იუდაჲსით: მე შევძრა ცაჲ ქუეყანაჲ და ზღვაჲ და ჴმელი.
და	მცხ.მალ	და აწ დაიგეთ პირი ღმრთისაჲ თქუენისაჲ, და ევედრენით მას; რამეთუ ჴელთა შინა თქუენთა იქმნეს ესენი, უკეთუ მე ვიპოო თქუენგან პირი თქუენი? - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი.
და	მცხ.მალ	და შეემეცნნეთ, ვითარცა მე მოვავლინე თქუენდა მცნება ესე ყოფად აღთქმა ჩემი ლევიტელთა მიმართ, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი,
და	მცხ.მალ	მოიჴსენეთ შჯული მოსესი, მონისა ჩემისაჲ, ვითარ-იგი ვამცენ მას ქორებს შინა ყოვლისა მიმართ ისრაჱლისა ბრძანებანი და სამართალნი.
და	მცხ.პეტრ2	არამედ ესრეთ მდიდრად წარგემართოს თქუენ შესავალი იგი საუკუნესა მას სასუფეველსა უფლისა ჩუენისა და მაცხოვრისა იესუ ქრისტესა,
და	მცხ.პეტრ2	და ვისწრაფო, რაჲთა კაცად-კაცადსა თქუენსა აქუნდეს შემდგომად განსლვასა ჩემისა ამათი მოჴსენებისა ყოფაჲ.
და	მცხ.პეტრ2	რამეთუ გარდარეულად ამაოებისა ზრახვითა მიიზიდვენ გულის თქუმასა ჴორცთა ბილწებისასა, რომელნი-იგი ჭეშმარიტებით ლტოლვილ არიან და რომელნი-იგი საცთურსა შინა იქცევიან.
და	მცხ.პეტრ2	და იტყოდიან: სადა არს აღთქუმაჲ იგი მოსლვისა მისისაჲ? რამეთუ ვინაჲთგან მამათა შეისუენეს, ყოველივე ესრეთ ჰგიეს დასაბამითგან დაბადებისაჲთ.
და	მცხ.პეტრ2	რომლისაგან მაშინდელი იგი სოფელი წყლითა წარირღუნა და წარწყმდა.
და	მცხ.პეტრ2	ერთიმცა ესე ნუ დაგავიწყდების, საყუარელნო, რამეთუ ერთი დღე უფლისა მიერ ვითარცა ათასი წელი და ათასი წელი ვითარცა ერთი დღე.
და	მცხ.პეტრ2	თქუენ უკუე, საყუარელნო, წინაწარ რაჲ უწყით ესე, ეკრძალენით, რაჲთა არა უჯეროთასა მას საცთურსა თანა-აღერინეთ და განსცჳვეთ სიმტკიცისა მისგან თჳსისა.
და	მცხ.პეტრ1	კურთხეულ არს ღმერთი და მამაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, რომელმან-იგი მრავლითა მით წყალობითა თჳსითა კუალად გუშვნა ჩუენ სასოებად ცხოველად აღდგომითა იესუ ქრისტესითა მკუდრეთით,
და	მცხ.პეტრ1	რაჲთა გამოცდილებაჲ იგი სარწმუნოებისა თქუენისაჲ უპატიოსნეს უფროჲს ოქროჲსა მის წარწყმედადისა, ცეცხლისა მიერ გამოცდილისა იპოვოს საქებელად და დიდებად და პატივად გამოჩინებასა იესუ ქრისტესსა.
და	მცხ.პეტრ1	და უკუეთუ მამით ხადით მას, რომელი-იგი თუალ-უხუავად მსაჯული არს თითეულისა საქმეთაჲ, შიშით მწირობისა მაგის თქუენისა ჟამნი აღასრულენით.
და	მცხ.პეტრ1	განიფრთხვეთ, მღჳძარე იყვენით, რამეთუ წინა-მოსაჯული თქუენი ეშმაკი ვითარცა ლომი მყჳრალი მიმოვალს და ეძიებს, ვინმცა შთანთქა.
და	მცხ.პეტრ1	გიკითხავს თქუენ, რომელ არს ბაბილოვნს შინა რჩეულისა მის თანა და მარკოს, ძე ჩემი,
და	მცხ.გალათ	და წარვემატებოდე ჰურიაებასა შინა უფროჲს მრავალთა ჰასაკისა სწორთა ჩემთა ნათესავთა შინა ჩემთა, უმეტეს მოშურნე ვიყავ მამულთა ჩემთათჳს მოძღრუებათა.
და	მცხ.გალათ	ხოლო ქრისტესთა მათ ჴორცნი თჳსნი ჯუარს-აცუნეს ვნებითურთ და გულის თქუმით.
და	მცხ.ეფეს	განგებულად აღვსებისა მის ჟამთაჲსა, თავ-ყოფად ყოველივე ქრისტეს მიმართ, რაჲ-იგი არს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა;
და	მცხ.ეფეს	და რამეთუ ვიყვენით ჩუენ მკუდარ შეცოდებითა, ქრისტეს თანა განგუაცხოველნა, - მადლითა ხართ თქუენ გამოჴსნილ, -
და	მცხ.ეფეს	და დააგნეს ორნივე იგი ერთითა მით ჴორცითა ღმერთსა ჯუარისა მიერ, მოკლა მტერობაჲ იგი მას შინა,
და	მცხ.ეფეს	და განათლებად ყოველთა, რაჲ-იგი არს განგებულებაჲ იგი საიდუმლოჲსაჲ მის დაფარულისაჲ საუკუნითგან ღმრთისა თანა, რომელმან ყოველივე დაჰბადა იესუ ქრისტეს მიერ,
და	მცხ.ეფეს	რომლისაგან ყოველი გუამი შენაწევრებულ და შემტკიცებულ არს ყოვლითა შეახლებითა უხუებისაჲთა შეწევნისაებრ საზომისა თჳთოეულისა ასოჲსა; სიორძილსა მას გუამისასა ჰყოფდით აღსაშენებელად თავისა თქუენისა სიყუარულით.
და	მცხ.ეფეს	ამას უკუე ვიტყჳ და ვწამებ უფლისა მიერ, რაჲთა ნუღარამცა ხუალთ, ვითარცა სხუანი იგი წარმართნი ვლენან ამაოებითა გონებისა მათისაჲთა,
და	მცხ.პეტრ1	რომელსა-იგი მოუჴედით ლოდსა ცხოველსა, რომელი-იგი კაცთაგან შეურაცხ-იქმნა, ხოლო ღმრთისაგან რჩეულ და პატიოსან.
და	მცხ.პეტრ1	თქუენდა უკუე არს პატივ, მორწმუნეთა მაგათ, ხოლო ურჩთათჳს - ლოდი, რომელ შეურაცხ-ყვეს მაშენებელთა, იგი იქმნა თავ საკიდურთა და ლოდ შებრკოლების და კლდე საცთურების,
და	მცხ.პეტრ1	სლვაჲ თქუენი წარმართთა შორის გაქუნდინ კეთილი, რაჲთა, რომლითა-იგი ძჳრსა იტყოდიან თქუენთჳს, ვითარცა ძჳრის მოქმედთასა, კეთილთა საქმეთაგან შეიკდიმონ და ადიდებდენ ღმერთსა დღესა მას მოხედვისასა.
და	მცხ.პეტრ1	მონანი დაემორჩილენით ყოვლითა მოშიშებითა თჳსთა უფალთა, ნუ ხოლო სახიერთა და ტკბილთა, არამედ უსახურთაცა.
და	მცხ.პეტრ1	რამეთუ იყვენით, ვითარცა ცხოარნი შეცთომილნი, არამედ აწ მოიქეცით მწყემსისა მის მიმართ და მოღუაწისა სულთა თქუენთაჲსა.
და	მცხ.პეტრ1	მოიქეცინ ბოროტისაგან, ქმენინ კეთილი, მოიძიენ მშჳდობაჲ და მისდევდინ მას,
და	მცხ.პეტრ1	არამედ უფალი ღმერთი წმიდა ყავთ გულთა შინა თქუენთა; განმზადებულ იყვენით მარადის სიტყჳს მიგებად ყოვლისა, რომელი ეძიებდეს თქუენგან სიტყუასა თქუენ შორის სასოებისა მისთჳს, სიმშჳდით და შიშით.
და	მცხ.პეტრ1	რამეთუ ქრისტემანცა ერთ გზის ცოდვათა ჩუენთათჳს ივნო, მართალმან მან ცრუთათჳს, რაჲთა ჩუენ წარგუადგინნეს ღმრთისა, მოკუდა ჴორცითა და ცხოველ იქმნა სულითა,
და	მცხ.პეტრ1	რომლითაცა საპყრობილესა მას სულთა მივიდა და ქადაგა.
და	მცხ.პეტრ1	რამეთუ კმა არიან ჩუენდა წარსრულნიცა იგი ჟამნი ამის ცხორებისანი ნებისა მისებრ წარმართთაჲსა აღსრულებად, რომელი-იგი ვლენან არაწმიდებითა გულის თქუმათაჲთა, მთრვალობითა, სიმღერითა, შუებითა და უჯეროჲთა კერპთ-მსახურებითა.
და	მცხ.პეტრ1	რომლისაგან უკჳრს არა სლვაჲ თქუენი მასვე არაწმიდებისა აღრევასა და გგმობენ.
და	მცხ.პეტრ1	რომელთა სიტყუაჲ მიუგონ მას, რომელნი-იგი განმზადებულ არს განშჯად ცხოველთა და მკუდართა.
და	მცხ.პეტრ1	რომელი იტყოდის, ვითარცა სიტყუათა ღმრთისათა; რომელი ჰმსახურებდეს, ვითარცა ძალისაგან, რომელსა მოსცემს ღმერთი, რაჲთა ყოველსა შინა იდიდებოდის ღმერთი იესუ ქრისტეს მიერ, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და სიმტკიცე უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
და	მცხ.პეტრ1	არამედ რაოდენ-ეგე ეზიარებით ვნებათა ქრისტესთა, გიხაროდენ, რაჲთა გამოჩინებასაცა დიდებისა მისისასა გიხაროდის და მხიარულ იყვნეთ.
და	მცხ.ეფეს	და ნუ თანა-ეზიარებით საქმეთა მათ უნაყოფოთა ბნელისათა, არამედ უფროჲსღა ამხილებდითცა.
და	მცხ.ეფეს	და ნუ დაითრვებით ღჳნითა, რომლითა არს სიბილწე, არამედ აღივსენით სულითა,
და	მცხ.ეფეს	რაჲთა იგი წმიდა-ყოს, განწმიდა საბანელითა მით წყლისაჲთა და სიტყჳთა,
და	მცხ.ეფეს	რაჲთა წარუდგინოს თავადმან თავსა თჳსსა დიდებულად ეკლესიაჲ, რაჲთა არა აქუნდეს მწინკულევანებაჲ არცა ნაოჭ ბრძჳლისა, არცა სხუაჲ რაჲ ესე-ვითარი, არამედ რაჲთა იყოს წმიდა და უბიწო.
და	მცხ.ეფეს	საიდუმლოჲ ესე დიდ არს; ხოლო მე ვიტყჳ ქრისტესთჳს და ეკლესიისა.
და	მცხ.ფილიპ	და ამის მებრვე სასოებისათჳს, ვითარმედ რომელმან იწყოს თქუენ შორის საქმე კეთილისაჲ, აღასრულენ ვიდრე დღედმდე უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა.
და	მცხ.ფილიპ	აღსავსენი ნაყოფითა სიმართლისაჲთა იესუ ქრისტეს მიერ სადიდებელად და საქებელად ღმრთისა.
და	მცხ.ფილიპ	ხოლო ესე თქუენცა უწყით, ფილიპელნო, რამეთუ დასაბამსა მას სახარებისასა, რაჟამს გამოვედ მაკედონიაჲთ, არცა ერთი ეკლესიაჲ მეზიარა მე მოცემისათჳს და მოღებისა, გარნა ხოლო თქუენ მარტოდ.
და	მცხ.ფილიპ	ამიერითგან, ძმანო, გიხაროდენ უფლისა მიერ! იგივე მიწერად თქუენდა ჩემდა არა სიცონილ არს, და თქუენდა კრძალულება არს.
და	მცხ.ფილიპ	ვინაჲცა, საყუარელნო ჩემნო, ვითარცა-ეგე ყოვლადვე მორჩილ ხართ, ნუ ხოლო მისლვასა მას ჩემსა, არამედ აწ უფროჲსღა შორს ყოფასა ამას ჩემსა შიშით და ძრწოლით თჳსსა ცხორებასა იქმოდეთ.
და	მცხ.მსაჯ	და მე არღარა შევსძინო აღჴოცად კაცისა პირისაგან მათისა წარმართთა მათგანი, რომელნი დაუტევა ისო, ძემან ნაჱესმან.
და	მცხ.მსაჯ	და ესე ნათესავნი დაუტევნა უფალმან, რათა გამოცადნეს მათგან ძენი ისრაჱლისანი, ყოველნივე იგი, რომელთა არა იცნოდეს ბრძოლანი ქანანელთანი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰმონებდეს ძენი ისრაჱლისანი ეგლომს, მეფესა მოაბისასა, ათურამეტ წელ.
და	მცხ.ზაქ	ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: აჰა, მე აღმოუწოდო ერსა ჩემსა ქუეყანისაგან აღმოსავალთასა და ქუეყანისაგან დასავალთაჲსა.
და	მცხ.ზაქ	ამათ იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი: განძლიერდინ ჴელნი თქუენნი მსმენელთანი ამათ დღეთა შინა. სიტყუათა ამათ პირისაგან წინაწარმეტყუელთაჲსა, რომლით დღითგან დაფუძნებულ არს სახლი უფლისაჲ, ყოვლისა მპყრობელისაჲ, და ტაძარი ოდითგან აღშენებულ არს.
და	მცხ.ზაქ	და მოვიდნენ ერნი მრავალნი ძიებად პირისა უფლისა, ყოვლისა მპყრობელისა, იერუსალჱმს შინა ლხინებად-ყოფად პირი უფლისაჲ.
და	მცხ.ზაქ	და შენ სისხლითა აღთქმისა შენისათა განავლინენ კრულნი შენნი მღჳმისაგან არმქონებელისა წყალსა.
და	მცხ.ზაქ	და ვთქუ მათდა მიმართ: უკეთუ კეთილ არს წინაშე თქუენსა, მოეცით, აღწონეთ სასყიდელი ჩემი, ანუ უკუნ თქჳთ.
და	მცხ.ზაქ	და იტყოდიან ათასისთავნი იუდაჲსნი გულთა შინა მათთა: ვპოვნეთ თავთა თჳსად დამკჳდრებულნი იერუსალჱმს უფლისა მიერ, ყოვლისა მპყრობელისა, ღმრთისა მათისა.
და	მცხ.ზაქ	და იტყებდეს ქუეყანაჲ ტომად-ტომად თჳსაგან:
და	მცხ.მსაჯ	და იყო, რაჟამს ღაღად-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა მიმართ მადიამისთჳს.
და	მცხ.მსაჯ	და გარქუ თქუენ: მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი: და არა გეშინოდის თქუენ ღმერთთათჳს ამორეველთასა, რომელთა შორის თქუენ დამკჳდრებულ ხართ ქუეყანას მათსა! და ისმინეთ ჴმისა ჩემისაჲ.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას უფალმან: მშჳდობაჲ შენ თანა! ნუ გეშინინ, არა მოჰკუდე.
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: კაცსა უკუეთუ შეხუდეს დინებაჲ თესლისაჲ ჴორცთაგან მისთა, დინებაჲ იგი მისი არაწმიდა არს.
და	მცხ.ზაქ	და თქუას: არა ვარ მე წინაწარმეტყუელი მით, რამეთუ კაცი ქუეყანისმოქმედი ვარ მე, რამეთუ კაცმან მშვა მე სიჭაბუკით ჩემითგან.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა იოას კაცთა მათ, რომელნი აღდგომილ იყვნეს მის ზედა: აწ თქუენ უშჯითა ბაალსა? ანუ თქუენმე იჴსნეთა იგი, რომელმან-იგი ავნო მას? მოკუდეს იგი განთიადმდე, უკუეთუ ღმერთი არს, შურ-აგოს თავსა თჳსსა, რამეთუ დაამჴუა საკურთხეველი მისი.
და	მცხ.მსაჯ	ჰრქუეს გედეონს მთავართა ეფრემისთა: რაჲ არს სიტყუაჲ ესე, რომელი მიყავ ჩუენ, რამეთუ არა მხადენ ჩუენ, რაჟამს განხჳდოდე შენ წყობად მადიამისა? და ესჯოდეს მას ფრიად.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ გედეონ: არა გმთავრობდე მე თქუენ ზედა, არცა გმთავრობდეს თქუენ ძე ჩემი, არამედ უფალი გმთავრობდეს თქუენ.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ გედეონ: ვითხოვ მე თქუენგან თხოვასა ერთსა: მომეცინ კაცად-კაცადმან თქუენმან საყური ერთი ნატყუენავისაგანი! რამეთუ საყური ოქროსაჲ ესხა მათ, რამეთუ ისმაიტელ იყვნეს.
და	მცხ.მსაჯ	და არა ყვეს წყალობაჲ სახლსა იერობოალისსა, ესე იგი არს გედეონ ყოვლისა მისებრ, რომელ ყო კეთილი ისრაჱლსა თანა.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუა: წარსლვით წარვიდეს ხენი მაღნარისანი ცხებად თავისა თჳსისა მეფესა.
და	მცხ.მსაჯ	და წარვიდა და ივლტოდა იოათარ და მივიდა იგი ბეჰრად და იყოფოდა მუნ პირისაგან აბიმელექისა, ძმისა თჳსისა.
და	მცხ.მსაჯ	და მთავრობდა აბიმელექ ისრაჱლსა ზედა სამ წელ.
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: რომელი შესწირვიდეს მსხუერპლსა ცხორებისასა ღმრთისა, მოართუის შესაწირავი იგი მისი ღმერთსა მსხუერპლისაგან ცხორებისა.
და	მცხ.ეკლ	და რამეთუ არს უმეტეს სიბრძნე უფროჲს უგუნურებისა, ვითარცა უმეტეს არს ნათელი ბნელისა
და	მცხ.ეკლ	და მოვიძულე ყოვლითურთ რუდუნებაჲ ჩემი, რომელსა ვრუდუნებდი მზესა ქუეშე, რამეთუ დაუტეო იგი კაცსა, რომელი იყოს ჩემსა შემდგომად
და	მცხ.რუთ	და იყოს იგი შენდა მოსაქცეველ სულისა და გამომზრდელ სიბერესა შენსა, რამეთუ სძალმან შენმან, რომელმან შეგიყუარა შენ, შვა ძე, რომელ არს უმჯობეს შენდა უფროჲს შჳდთა ძეთა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას ზებულ: სადა არს პირი შენი, რომელი იტყოდა, ვითარმედ: ვინ არს აბიმელექ, რამეთუ ვჰმონებდეთ? აჰა ეგერა, ეგე არს ერი იგი, რომელ შენ შეურაცხ-ჰყავ. აწ განვედ და ჰბრძოდე მას.
და	მცხ.მსაჯ	და უთხრეს აბიმელექს, ვითარმედ: შეკრბეს ყოველნი იგი კაცნი გოდლისა სიკიმაჲსანი.
და	მცხ.მსაჯ	და მოვიდა აბიმელექ გოდოლსა მას თანა და ჰბრძოდეს მას. და მიეახლა აბიმელექ ვიდრე კარადმდე მის გოდლისა, რათამცა დაწუა იგი ცეცხლითა.
და	მცხ.მსაჯ	და გარდამოუტევა დედაკაცმან ნატეხი ფქჳლისა საფქუელისა თავსა ზედა აბიმელექისსა და შთატეხა თხემი მისი.
და	მცხ.მსაჯ	და ყოველივე უკეთურებაჲ კაცთა მათ სუქემისათა შეაქცია ღმერთმან თავთა მათთა ზედა წყევაჲ იგი იოათამისი, ძისა იორობოალისი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუეს ძეთა ისრაჱლისათა უფალსა: ვცოდეთ, აწ მიყავ ჩუენ ყოვლისაებრ, რაჲ-იგი სათნო არს წინაშე თუალთა შენთა.
და	მცხ.მსაჯ	და ერმან, რომელმან ნუგეშინის-იცა ბენიამენის ზედა, რამეთუ ყო უფალმან განკუეთაჲ ტომთა შორის ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუეს მოხუცებულთა მის კრებულისათა: რაჲმე ვყოთ ნეშტთა ამათთჳს, რომელნი დაშთეს უცოლოდ, რამეთუ აღიჴოცა ბენიამენისგან დედაკაცი?
და	მცხ.მსაჯ	და იყოს, რაჟამს მოვიდენ მამანი მათნი, გინათუ ძმანი მათნი სასჯელად თქუენდა, ჰრქუათ მათ: შეიწყალენით იგინი, რამეთუ არა გამოიყვანა კაცმან ცოლი თჳსი ბრძოლასა მას შინა; არა თუ თქუენ მისცნეთ მათ და არცაღა ბრალი რაჲ ჰქმენით თქუენ.
და	მცხ.ეკლ	ჟამი არს სიყუარულისაჲ და ჟამი არს სიძულილისაჲ და ჟამი მშჳდობისაჲ
და	მცხ.ეკლ	და უმჯობეს ამათ ორთასავე, რომელი არღა იყოს, რომელმან არღა იხილა ქმნილი ესე ბოროტი, რომელნი იქმნებიან ცასა ქუეშე
და	მცხ.მსაჯ	და აწ შენ უმჯობეს ხარა ბალაკისა, ძისა სეფორისსა, მეფისა მოაბისასა? ლალვით ნუ ჰლალვიდა ისრაჱლსა, ანუ ბრძოლით ნუ ჰბრძოდა მას?
და	მცხ.მსაჯ	და არა ისმინნა მეფემან ძეთა ამონისთამან სიტყუანი იგი იეფთაესნი, ვითარ-იგი მიუვლინა მას.
და	მცხ.მსაჯ	სიტყჳსა ჩემისა. და ჰრქუა მას ასულმან: უკუეთუ. ჩვმთჳს აღაღე პირი შენი უფლისა მიმართ, მიყავ მე, ვითარცა აღმოჰჴდა პირისაგან შენისა ამისთჳს, რამეთუ ჰყავ შენ უფალი შურისმეძიებელად მტერთა შენთათა ძეთათჳს ამონისთა.
და	მცხ.მსაჯ	და ამისა შემდგომად სჯიდა ისრაჱლსა ელომ ზაბულონელი ათ წელ
და	მცხ.მსაჯ	და ამისა შემდგომად სჯიდა ისრაჱლსა აბოდონ, ძე ელექისი, ფარათონელი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა ანგელოზმან მან უფლისამან მანოეს: დაღათუ მაიძულოთ, მე არა ვჭამო პური შენი. ხოლო შე-თუ-სწირავ მსხუერპლსა, უფლისა შეწირე იგი, რამეთუ. ვერ გულისჴმა-ყო მანოე, ვითარმედ ანგელოზი უფლისაჲ არს.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მანოე ანგელოზსა მას უფლისასა. რაჲ არს სახელი შენი? რათა, რაჟამს მოიწიოს სიტყუაჲ შენი, გადიდებდე შენ!
და	მცხ.მსაჯ	ჰრქუა მას ანგელოზმან უფლისამან: რაჲსათჳს ესრეთ მკითხავ მე სახელსა ჩემსა? და იგი არს საკჳრველ.
და	მცხ.მსაჯ	ხოლო მამასა და დედასა მისსა ვერ გულისჴმა-ეყო, რამეთუ უფლისა მიერ არს. რამეთუ შურისგებასა ეძიებდა უფალი უცხოთესლთაგან, ხოლო მათ ჟამთა შინა უფლებდეს ისრაჱლთა ზედა.
და	მცხ.მსაჯ	და თქუა სამსონ: ღაწვითა ვირისაჲთა აღჴოცით აღვჴოცნე იგინი, რამეთუ ღაწჳთა ვირისაჲთა მოვსარ ათასი კაცი.
და	მცხ.მსაჯ	და შჯიდა ისრაჱლსა სამსონ დღეთა მათ უცხოთესლთასა ოც წელ.
და	მცხ.მსაჯ	და დღეთა მათ ოდენ ტომი დანისი ეძიებდა სამკჳდრებელსა თავისა თჳსისასა დამკჳდრებად, რამეთუ არღა ეცა მათ ნაწილი ვიდრე მოდღენდელად დღედმდე შორის ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მათ მღდელმან მან: წარვედით მშჳდობით, რამეთუ წინაშე უფლისა არს გზაჲ თქუენი, რომელსა მიხუალთ თქუენ მუნ.
და	მცხ.მსაჯ	და აღმოვიდეს და დაიბანაკეს კარიათიარიმს, ქუეყანასა იუდაჲსა, ამისთჳს ეწოდა სახელი ადგილისაჲ მის საბანაკოჲ დანისი ვიდრე აქა დღედმდე, რომელ-იგი არს ზურგით კერძო კარიათიარიმსა.
და	მცხ.მსაჯ	და ექუსასნი იგი კაცნი ჭურვილნი საჭურველითა საბრძოლისა მათისაჲთა დგეს ბჭეთა ზედა სახლისა მისისაჲთა ძეთაგან დანისთა.
და	მცხ.მსაჯ	და აჰა, კაცი მოხუცებული შემოვიდოდა ველით სიქმისაგან თჳსისა მწუხრი და კაცი იგი იყო მთისაგან ეფრემისი, მკჳდრობდა იგი გაბაას შინა, ხოლო კაცნი იგი მის ადგილისანი იყვნეს ძენი ბენიამენისნი.
და	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მას კაცმან მან მოხუცებულმან: მშჳდობაჲ იყავნ! დაღათუ რაჲმე გაკლს შენ, ჩემდამო იყავნ, გარნა უბანთა ზედა ნუ იყოფი.
და	მცხ.მსაჯ	მიუგო კაცმან მან ლევიტელმან, ქმარმან მის დედაკაცისა მოკლულისამან, და თქუა: მოვედ მე და ხარჭი ჩემი
და	მცხ.მსაჯ	და აწ ესე სიტყუაჲ ვყოთ, გაბაასა ზედა მიუჴდეთ მას წილის-გდებით.
და	მცხ.მსაჯ	და შეკრბეს ძენი ბენიამენისნი ქალაქთა მათგან გაბაად განსლვად და ბრძოლად ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.მსაჯ	და აქცია კაცმან ისრაჱლისამან ბრძოლად, და ბენიამენს ეწყო ოდენ მურვად წყლულებითა კაცთა ზედა ისრაჱლისათა ვითარ ოცდაათ ოდენ კაც, რამეთუ თქუეს: სივლტოლით ივლტოდიან წინაშე ჩუენსა, ვითარცა-იგი პირველ.
და	მცხ.მსაჯ	და დაეცნეს ძენი ბენიამენისნი, და დევნა-უყვეს... შემდგომად კუალსა მათსა ვიდრე წინაშე პირისპირ გაბაანსა მზის აღმოსავალით.
და	მცხ.მსაჯ	და იყუნეს ყოველნი, რავდენნი დაეცნეს შორის ბენიამენისა ოცდახუთი ათასი კაცნი მახჳლოსანნი მას დღესა შინა, ყოველნივე ესე კაცნი ძლიერებისანი.
და	მცხ.სიბრ	შეიყუარეთ სიმართლე მსაჯულთა მაგათ ქუეყანისათა, ზრახევდით უფლისათჳს სახიერითა და განმარტებულითა გულითა ეძიებდით მას.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ კაცთმოყუარე არს სული სიბრძნისა, არა უბრალო უვის მგმობარი იგი ბაგეთაგან მისთა, რამეთუ თირკუმელთაგან მისთა მოწამე არს ღმერთი და გული მსახურ ჭეშმარიტ, და ენა მსმენელ.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ თჳთ ჴელმწიფედ შევიქმნენით, ვითარცა არა ყოფილნი, რამეთუ კუამლ არს სული ცხჳრთა შინა ჩუენთა, და სიტყუანი ნაბერწყალ ძრვითა გულისათა,
და	მცხ.სიბრ	ვნებითა და ტანჯვითა განვიკითხოთ იგი, რათა ვცნათ სახიერება მისი და გამოვსცადოთ თავს-დება განბოროტებისა მისისა.
და	მცხ.სიბრ	და კლდისა საისრითა გულისწყრომითა სავსედ დაეცემოდიან სეტყუანი, განრისხნეს მათ ზედა წყალი ზღჳსა და მდინარენი წარღუნიდენ სასტიკად.
და	მცხ.სიბრ	კაცთმოყუარე, მტკიცე, კრძალულ, უზრუნველ ყოვლად, ძლიერ, ყოვლისა მსახურ, და ყოველთა სულთა მიერ დაეტევის მეცნიერებითა წმიდათა მწულილთა,
და	მცხ.ლევ	ხოლო ნაწლევნი და ფერჴნი განჰრცხნე წყლითა და დააგოს მღდელმან მან ყოველი ესე საკურთხეველსა ზედა, ნაყოფი არს ესე შესაწირავი სული სულნელებისაჲ უფლისა.
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს იგი მღდელმან მან საკურთხევვლსა ზედა, ნაყოფად, სულად სულნელად ღმრთისა ყოველივე ცმელი ღმერთსა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველი ცმელი ჴბოჲსაჲ მის ცოდვათაჲსაჲ მოჰჴადოს მისგან, ცმელი იგი ნაწლევთაჲ
და	მცხ.იობ	და ჰრქუა მას უფალმან მიჰხედეა გონებითა შენითა მონასა ჩემსა იობს, რამეთუ არავინ არს მისებრ ქუეყანასა ზედა კაცი უბრალო, ჭეშმარიტ, ღმრთისმსახურ, განშორებულ ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა.
და	მცხ.იობ	და ჰრქუა უფალმან ეშმაკსა მას: ვინა მოხუალ შენ? მაშინ თქუა ეშმაკმან წინაშე უფლისა: გამივლიეს ცასა ქუეშე და მომიხილავს ყოვლითურთ და აწ შენ წინაშე ვარ.
და	მცხ.იობ	ხოლო იობ მიჰხედა მას და ჰრქუა: რაჲსათჳს ვითარცა ერთი უგუნურთაგანი დედათასა იტყჳ? უკუეთუ კეთილი იგი მოვიღეთ ჴელისაგან უფლისა, ბოროტი ესე ვერ მოვითმინოთა? ამას ყოველსა ზედა რავდენი შეემთხჳა მას, არა რაჲ ცოდა იობ ბაგითა თჳსითა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.იობ	უკუეთუმცა სიტყუაჲ რაჲმე ჭეშმარიტი ყოფილ იყო თქმულთა შინა შენთა, არამცა რაჲ ბოროტი შემთხუეულ იყო შენდა. აწ არა ნუ უფალი არს, რომელმან ასწავის გულისჴმის-ყოფაჲ და მეცნიერებაჲ.
და	მცხ.იობ	და მოხჳდე საფლავად, ვითარცა იფქლი ჟამისაჲ ჟამსა თჳსსა მომკილი, ანუ ვითარცა ზჳნი კალოსაჲ ჟამად-ჟამად შეკრებილი.
და	მცხ.იობ	ხოლო აწ თქუენცა, ეგერა, მეტად მექმნენით მე უწყალო მის წილ, რამცა იხილეთ წყლულებაჲ ესე ჩემი და შეგეშინა.
და	მცხ.იობ	მასწავეთ მე და მე დავდუმნე. უკუეთუ რას ცთომილ ვარ, მითხართ მე ?
და	მცხ.იობ	უკუეთუ მე ვცოდე, რაჲმე ძალ-მიც შენდა ყოფად, რომელმან-ეგე იცნი გონებანი კაცთანი. რაჲსათჳს მყავ მე მოქენე შენდა? და ვარ შენდა ტჳრთად!
და	მცხ.იობ	და იყოს პირველი იგი შენი მცირედ, ხოლო უკუნასკნელი შენი ურიცხჳ.
და	მცხ.იობ	და უმკჳდრო იყვნენ სახლნი მათნი, დედაზარდლის ქსელ იყვნენ სახლნი მათნი.
და	მცხ.იობ	დაღათუ ვიტყოდე, და-ვე-მავიწყდის სიტყუად, დავიკიდო პირი ჩემი და სულთვითქუნე.
და	მცხ.იობ	მიუგო სოფარ მინეველმან და ჰრქუა:
და	მცხ.ლევ	და აპკუროს სისხლისა მისგან, რომელ-იგი არს ცოდვისაჲ, კედელსა საკურთხეველისასა, ხოლო ნეშტი იგი სისხლი დაწრიდოს ხარისხსა თანა საკურთხეველისასა, რამეთუ ცოდვისაჲ არს.
და	მცხ.იობ	რამეთუ მან იცნის საქმენი უსჯულოთანი, იხილა უჯეროებაჲ და არა უგულებელს-ჰყო.
და	მცხ.იობ	და ესრეთ გამობრწყინდეს პირი შენი, ვითარცა წყალი წმიდაჲ. განიძარცო მწიკულევანებაჲ და არა გეშინოდის.
და	მცხ.ლევ	ეტყოდე შენ აჰრონს და ძეთა მისთა და არქუ: ესე არს შჯული ცოდვისაჲ: ადგილსა მას, სადა-იგი დაჰკლვიდენ ყოვლად დასაწველთა, დაკლან ცოდვისაჲ იგი წინაშე ღმრთისა: წმიდაჲ წმიდათაჲ არს.
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე, რომელ ცოდვისათჳს არს, რომელი შეიწიროს სისხლისა მათისაგანი კარავსა მას საწამებელისასა სალხინებელად სიწმიდესა შინა, არა იჭამოს, ცეცხლითა დაიწუეს იგი.
და	მცხ.ქებ	სიძე ეტყჳს სძალსა სულისა თჳსისათჳს: მე - ყუავილი ველისაჲ და შროშანი ღელეთაჲ.
და	მცხ.ქებ	და ვითარცა შროშანი შორის ეკალთა, ესრეთ არს მახლობელი ჩემი შორის ასულთა;
და	მცხ.ქებ	და ყუავილი გამოჩნდა ქუეყანასა ჩუენსა, ჟამი სხლვისაჲ მოიწია, ჴმაჲ გურიტისაჲ ისმა ქუეყანასა ჩვენსა.
და	მცხ.ქებ	ვითარცა გოდოლი დავითისი - ქედი შენი, რომელი-იგი აღშენებულ არს თალპიოდს, ათასი ფარი დამოკიდებულ არს ზედა და ყოველი ისარი ძლიერთაჲ.
და	მცხ.იობ	და ვიცი, რავდენიცა თქუენ გიცნობიეს და არა უუგულისჴმოეს ვარ თქუენსა.
და	მცხ.იობ	ანუ თუ მერიდებით თქუენ? და თჳთ მსაჯულ იქმნებით.
და	მცხ.იობ	რავდენ არიან ცოდვანი ჩემნი და უსჯულოებანი ჩემნი, მასწავე მე, ვინ არიან.
და	მცხ.იობ	რამეთუ აღსწერენ ჩემ ზედა ყოველნი ძჳრნი და გარემომადგინენ მე სიჭაბუკისა ჩემისა ცოდვანი.
და	მცხ.იობ	რამეთუ კაცი ნაშობი დედათაჲ, მცირედ ცხორებული და სავსე რისხვითა,
და	მცხ.იობ	აწ უკუე ბრძენმან სიტყუაჲ მოუბის გულისჴმის-ყოფისა სულისაჲ და აღავსო სალმობითა მუცლისათა.
და	მცხ.იობ	და განჩემებულ არს საჭმლად ორბთა და იცის თავისა თჳსისაჲ, რამეთუ ელის დაცემად, და დღემან ბნელისამან შეაძრწუნოს იგი.
და	მცხ.იობ	და მუცლად-იღენ სალმობანი, შეემთხჳენ მას ცუდი ცუდსა ზედა და მუცელმან მისმან შთაიკრიბოს ზაკუაჲ.
და	მცხ.ქებ	ღაწუნი მისნი, ვითარცა ფიალნი ნელსაცხებელთანი, ფშჳან სულნელებასა ნელსაცხებელთმგბოლველთასა, ბაგენი მისნი - შროშან და მომწთოლვარე მურითა სავსედ.
და	მცხ.ქებ	წჳვნი მისნი - სუეტნი მარმარილოსანი, დაფუძნებულნი ხარისხსა ზედა ოქროჲსასა; ხილვაჲ მისი, ვითარცა ლიბანი რჩეული და ვითარცა ნაძუნი;
და	მცხ.ქებ	ჰკითხვიდეს ასულნი იერუსალიმისანი, სადა წარვალს ძმისწული მისი: ვიდრე ვიდა ძმისწული შენი, შუენიერო დედათა შორის? ვიდრე მიიმართა ძმისწულმან შენმან? და ვიძიოთ იგი შენ თანა?
და	მცხ.ქებ	კბილნი შენნი, ვითარცა არვე მორისულთა, რომელნი აღმოვიდეს საბანელით, ყოველნი ორთმსხმელ და ბერწი არა არს მათ შორის;
და	მცხ.ქებ	სასა შენი, ვითარცა ღჳნო კეთილი. მომვლელი ძმისწულისა მიერ ჩემისა სიწრფოებად, კმასაყოფელად ბაგეთა ჩემთა და კბილთა.
და	მცხ.იონ	და შეეშინა კაცთა შიში დიდი და თქუეს მისდამი: რაჲ ესე ჰყავ მით, რამეთუ აგრძნეს კაცთა, ვითარმედ: პირისაგან უფლისაჲ იყო მლტოლვარე, რამეთუ მიუთხრა მათ).
და	მცხ.იონ	და ილოცა იონა უფლისა მიმართ ღმრთისა მისისა მუცლით გამო ვეშაპისთჳს.
და	მცხ.იონ	და მე ვთქუ: განვიგდე თუალთა შენთაგან, სადმე შე-ღა-ვსძინო მიხედვად ტაძრისა მიმართ წმიდისა შენისა.
და	მცხ.იონ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ იონას მიმართ მეორედ მეტყუელი:
და	მცხ.იონ	და აღდგა იონა და წარვიდა ნინევად, ვითარცა თქუა უფალმან. ხოლო ნინევი იყო ქალაქი დიდი ღმრთისაჲ, ვითარცა სავალი გზისა სამთა დღეთასა.
და	მცხ.იონ	და შეწუხნა იონაჲ მწუხარებითა დიდითა და შეირია.
და	მცხ.იონ	და აწ, მეუფეო, უფალო, მიმიღე სული ჩემი ჩემგან, რამეთუ კეთილ არს ჩემდა სიკუდილი, ვიდრე სიცოცხლე.
და	მცხ.იობ	მოვისპები მე სულითა მიმოტაცებულითა, ვევედრები დაფლვად და ვერ მივემთხუევი.
და	მცხ.იობ	დღენი ჩემნი წარჴდეს მყრალობასა შინა და განსთქდა აპკაჲ გულისა ჩემისაჲ.
და	მცხ.იობ	მიუგო ბალდად სავქელმან და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	და გიჴმევიეს შენ რისხვაჲ! აწ რაჲ? უკუეთუ შენ მოჰკუდე, უშენი დაშთესა ცასა ქუეშე, ანუ დაიქცენ მთანი საფუძვლითურთ?
და	მცხ.იობ	და არცა განრინებულ ცასა ქუეშე სახლი მისი, არამედ მისთა მათ შინა ცხონდებოდიან უცხონი.
და	მცხ.იობ	აცადეთ, რამეთუ ჩემ ზედა განსიტყუდებით და ზედამომივალთ მე ყუედრებით.
და	მცხ.იობ	და დიდებაჲ ჩემი განმძარცუა ჩემგან. მიმიღო გჳრგჳნი თავისაგან ჩემისა.
და	მცხ.იობ	მსახურსა ჩემსა უწოდე და არა ისმინა ჩემი, პირი ჩემი ევედრებოდა.
და	მცხ.იობ	და ბოროტად ჩემ ზედა რისხვა მოაწია, შეურაცხიე მე ვითარცა მტერი
და	მცხ.იობ	დამარღჳა მე გარემოჲს და წარვჴედი, მოეკუეთა ვითარცა ხე სასოებაჲ ჩემი.
და	მცხ.იობ	და ვერ უძლოს შეწევნად თავისა თჳსისა, ნავღელი ასპიდისაჲ მუცელსა მისსა.
და	მცხ.იობ	ნუ იხილოს წუელაჲ მძოვართაჲ, ნუცა ნაყოფი თაფლისა და ერბოჲსაჲ
და	მცხ.იობ	ცუდად და ამაოდ დაშურა სიმდიდრესა, რომლისაგან გემო არა იხილოს, ვითარცა ხეკერი განუცოხნელი და შთაუთქამი.
და	მცხ.იობ	რამეთუ მრავალთა უძლურთა სახლნი დაარღჳნა, როჭიკი მისტაცა და არა მისცა;
და	მცხ.იობ	მოაკლდეს ძეთა მისთა ნაყოფი მისი, მიაგოს მათ და ცნას.
და	მცხ.იობ	ვითარმედ სთქუათ სამე, ვითარმედ: სადა არს სახლი იგი მთავრისა? და სადა არს საყოფელი იგი უღმრთოთა?
და	მცხ.იობ	და უღმრთონი საზღვართა გარდაჴდეს, სამწყსოჲ მწყემსითურთ წარიტაცეს.
და	მცხ.იობ	მიუგო ბალდად სავქელმან და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	და აღრაცხენ თთუენი შობისა მათისანი სავსებით, ანუ სალმობანი მათნი შენ განჰჴსნენა?
და	მცხ.იობ	ფრთითა განსცხრებინ მჭურინავი, უკუეთუ მიუდგეს სირაქლემი და იხჳ,
და	მცხ.იობ	და მიუგო უფალმან ღმერთმან იობს და ჰრქუა:
და	მცხ.იობ	და გეტყოდის შენ ვედრებით, მოქენებით ქუემო? ანუ დადვას აღთქმაჲ შენ თანა.
და	მცხ.იობ	და მოიყვანთ იგი მონად საუკუნოდ?
და	მცხ.ნეშტ2	და გამოვიდა იეუ შემთხუევად მისა, ძე ანანიასი წინაწარმეტყუელისა, და ჰრქუა მას მეფე იოსაფატ: უკუეთუ ცოდვილსა შენ შეეწევი, რამეთუ მოძულებულსა უფლისა მიერ დაემოყურე, ამისთჳს იყო შენ ზედა რისხვაჲ უფლისაჲ.
და	მცხ.იობ	პირისა მისისაგან გამოვლენ ლამპარნი მგზებარენი, და გამოსცჳვიან შანთნი ცეცხლისანი.
და	მცხ.იობ	სათხედი და თორნი? (!) შეურაცხიეს მას რკინაჲ ბზედ, ხოლო რვალი ვითარცა ძელი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მსაჯულთა მათ: იხილეთ თქუენ, რასაცა იქმოდით, რათა არა კაცთა სასჯელსა სჯიდეთ თქუენ, არამედ ღმრთისასა და თქუენ თანა იყუნედ სიტყუანი სასჯელისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბა ყოველი იუდა გამოძიებად უფლისა
და	მცხ.ნეშტ2	მოიქცა ყოველი კაცი იუდასი იერუსალჱმდ და იოსაფატ, წინამძღუარი მათი, სიხარულითა დიდითა, რამეთუ ახარა მათ უფალმან მტერთა მათთა ზედა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო განკჳრვებაჲ უფლისა მიერ ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა, ვითარცა ესმა მათ, რამეთუ უფალი ბრძოდა მტერთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დღესა მას მეოთხესა შეკრბეს ღელესა მას კურთხევისასა, რამეთუ მუნ აკურთხეს უფალი, ამისთჳს დასდვეს ადგილსა მას სახელი ღელე კურთხევისა ვიდრე აქა დღემდე.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვიდოდა გზასა მეფეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა ყო სახლმან აქაბისმან, რამეთუ ასული აქაბისი იყო მისა ცოლად და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა
და	მცხ.ნეშტ2	და ამის ყოვლისა შემდგომად დასცა უფალმან მუცლისა სენითა, რომლისა არა იყო კურნება.
და	მცხ.ნეშტ2	და შენ სენითა ბოროტითა დასნეულდე მუცლისათა, ვიდრე განვიდენ ნაწლევნი შენსა სენსა თანა დღითი დღე.
და	მცხ.იგავ	და ეგევითარი ეგე წამს-უყოფნ თუალითა, და აუწყებნ ფერჴითა და მოასწავებნ ხრითა თითთათა,
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ვითარცა სახლმან აქაბისმან, რამეთუ იგინი იყუნეს შემდგომად სიკუდილისა მის მისისა მზრახებელ მოსასრველად მისსა.
და	მცხ.იგავ	რომელნი ვლიედ უბანთა მიერ სიახლესა სახლისა მისისათა და ზრახავნ,
და	მცხ.იგავ	ამისთვის მოგეგებვი შენ ტრფიალი პირისა შენისა და სანატრელი გპოვე.
და	მცხ.იგავ	საგებელთა ჩემთა უკმიე მური, შტახსი და კასია.
და	მცხ.ნეშტ2	და მისცა მახჳლი და საჭურველი და ფარები, რომელი იყო დავითის მეფისა სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინა ყოველი ერი კაცად-კაცადი საჭურველითა თჳსისათა მჴარითგან ტაძრისათა მარჯუენით ვიდრე მჴარადმდე ტაძრისა მარცხენითისა საკურთხევლისა და ტაძრის გარემო მეფისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და დადგეს მეკარენი იგი ბჭეთა ზედა სახლისა უფლისათა, რათა არა შევიდეს მუნ არაწმიდაჲ ყოვლისა მიმართ საქმისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოუწოდა იუას მეფემან იოდაეს მღდელმთავარსა და ჰრქუა მას: რასათჳს არა იღუაწე ლევიტელთათჳს შემოღებად იუდასაგან იერუსალჱმისა ბრძანებული იგი მოსეს მიერ კაცისა მის ღმრთისა, რამეთუ შეკრიბა ისრაჱლნი კარავსა მას საწამებელისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა დამტკიცნა მეფობაჲ იგი ჴელთა მისთა, მოსწყჳდნა მონანი იგი მისნი მომკლველნი მეფისა, მამისა მისისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ზრახვა-ყო ამასია და მიუვლინა იოას, ძესა იოაქაზისა, ძისა იეუისასა, მეფისა ისრაჱლისასა, და ჰრქუა: მოვედ და ვეჩუენნეთ პირისპირ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ცხონდა ამასია, ძე იოასისი, მეფისა იუდასი, შემდგომად სიკუდილისა იოასისა, ძისა იოაქაზისა, მეფისა ისრაჱლისა, ათხუთმეტ წელ.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა სიწრფოება წინაშე უფლისა ყოვლისა მისებრ, ვითარცა ქმნა ამასია, მამამან მისმან.
და	მცხ.ნეშტ2	და ეძიებდა უფალსა დღეთა ზაქარიასთა გულისხმის-მყოფელისათა შიშითა უფლისათა, დღეთა მისთა ეძიებდა უფალსა და წარუმართა მას უფალმან.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი რიცხჳ ძლიერთა მათ ტომისა მთავართა ბრძოლად ორ ათას და ექუსას.
და	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა განძლიერდა, ამაღლდა გული მისი და განიხრწნა და ცოდა უფლისა მიმართ ღმრთისა თჳსისა, რამეთუ შევიდა ტაძრად უფლისა კუმევად საკუმეველისა საკურთხეველსა მას საკუმეველთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მიადგეს ოზია მეფეს და ჰრქუეს მას: არა არს, ოზია მეფე, შენი კმევად საკუმევლისა წინაშე უფლისა, არამედ მღდელთა ძეთა აჰრონისთა, რომელნი განწმედილ არიან, კუმევად, გამოვედ სიწმიდისაგან, რამეთუ განსდეგ უფლისაგან და არა იყოს ესე შენდა დიდებაჲ უფლისა მიერ ღმრთისა
და	მცხ.ნეშტ2	და განრისხნა ოზია და ჴელსა მისსა ეპყრა სასაკუმევლე კუმევად ტაძარსა შინა უფლისასა და ვითარ-იგი განრისხნა მღდელთათჳს, კეთროვნება გამოჩნდა შუბლსა მისსა წინაშე მღდელთა მათ სახლსა შინა უფლისასა ზედა საკურთხეველსა მას საკუმეველთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მოსრა ფაკე, ძემან ჰორომელისმან იუდასაგანი ერთსა დღესა შინა ასდაორი ათასი კაცთა ძლიერთა ძალითა დატევებისა მისთჳს უფლისა ღმრთისა მამათა მათთასა.
და	მცხ.ნეშტ2	მაშინ განუტევეს მბრძოლთა მათ კაცთა ტყუჱ იგი ნატყუენავი წინაშე მთავართა მათ და ყოვლისა კრებულისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მერმე შე-ღავე-სძინა აქაზ განდგომად უფლისაგან.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა სიწრფოება წინაშე უფლისა ყოვლისა მისებრ, ვითარცა ქმნა დავით, მამამან მისმან.
და	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი სამსახურებელი მისი, რამეთუ შეაგინა აქაზ მეფემან მეფობასა თჳსსა, განდგომასა მას მისსა, აწ მზა-გჳყოფიეს და განგჳწმედიეს. და, აჰა, ესერა, არს წინაშე საკურთხეველსა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და განიხარა ეზეკია და ყოველმან ერმან მისთჳს, რამეთუ განემზადა ერი იგი უფლისაჲ, რამეთუ მეყსეულად იქმნა საქმე იგი.
და	მცხ.ნეშტ2	და შემოკრიბეს იერუსალჱმდ, მრავალნი ერნი ყოფად დღესასწაულისა მის უცომოებისათა, მეორესა მას თვესა კრებული დიდ ფრიად.
და	მცხ.ნეშტ2	ყოვლისათჳს გულისა, რომელსა წარუმართებიეს გამოძიებად უფლისა ღმრთისა მამათა მათთასა და არა განწმედისაებრ წმიდათასა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იზრახა კრებულმან ყოველმან ერთბამად ყოფად შჳდ დღე სხვა, და ყვეს შჳდ დღე სიხარული.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო სიხარული დიდი იერუსალჱმს, რამეთუ დღითგან სოლომონისითა, ძისა დავითის მეფისა ისრაჱლისა, არა იყო ეგევითარი დღესასწაული იერუსალჱმს.
და	მცხ.ნეშტ2	და ზრახვა-ყო მოხუცებულთა თანა მისთა ძლიერთა, და-რათა-ყუნენ წყარონი იგი წყალთანი, რომელნი იყუნეს გარეშე ქალაქსა, და დაყუნეს იგინი.
და	მცხ.ნეშტ2	განძლიერდით და მჴნე იყვენით, ნუ გეშინინ პირისაგან მეფისა ასურეთისა, და პირისაგან ნათესავთასა, რომელნი არიან მის თანა, რამეთუ ჩუენ თანა უმრავლეს არიან ვიდრე მათ თანა.
და	მცხ.რუთ	და აღიღო და შევიდა ქალაქად. და იხილა დედამთილმან მან მისმან, რომელი-იგი შეეკრიბა. და გამოიღო რუთ და მისცა მას, რომელი-იგი დაუშთა ნეშტი, რომლისაგან განძღა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა ყოველთაგან საძაგელებათა საწარმართოთა, რომელნი მოსრნა უფალმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აღაშენა ბომონები საკერპო სახლსა შინა უფლისასა, რომლისათჳს თქუა უფალმან: იერუსალიმს იყოს სახელი ჩემი საუკუნოდ.
და	მცხ.რუთ	და აწ ნუ გეშინის ყოვლისავე, რაჲცა მრქუა მე, ვყო შენთჳს, რამეთუ იცის ყოველმან ნათესავმან ერისა ჩემისამან, რამეთუ დედაკაცი ძლიერებისაჲ ხარ შენ.
და	მცხ.რუთ	და აწ ჭეშმარიად ნათესავ ვარ მე, არამედ არს ნათესავი სხუაჲ უმახლობელესი ჩემსა,
და	მცხ.რუთ	აღვიდა ბოოზ ბჭეთა ზედა და დაჯდა მუნ. და, აჰა ესერა, ნათესავი იგი წარმოვიდოდა, რომლისათჳს თქუა ბოოზ. და ჰრქუა ბოოზ: მოაქციე და დაჯედ აქა საჲდუმლოო! და მოაქცია და დაჯდა მუნ.
და	მცხ.ნეშტ2	და განიშორნა ღმერთნი უცხონი გამოქანდაკებულნი სახლისაგან უფლისა და ყოველი ბომონები, რომელ აღაშენა მთასა მას სახლისა უფლისასა და იერუსალჱმს და გარეშე ქალაქსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ვითარცა ქმნა მანასე, მამამან მისმან, უზორვიდა ამოსცა და ჰმონებდა მათ.
და	მცხ.ნეშტ2	და არა დამდაბლდა წინაშე უფლისა, ვითარცა დამდაბლდა მანასე, მამა მისი, რამეთუ ძემან მისმან ამოს განამრავლა ცოდვა.
და	მცხ.რუთ	და ჰრქუა ბოოზ ნათესავსა მას: ნაწილი იგი ქუეყანისაჲ მის, რომელ არს ძმისა ჩემისა ელიმელიქისი, მიეცინ ნოომინს, რომელ-იგი მოვიდა ქუეყანის მოაბისაჲთ
და	მცხ.იგავ	და უწინარეს უფსკრულთა ყოფისა, ვიდრე გამოსლვადმდე წყაროჲსა წყალთასა,
და	მცხ.იგავ	მობერვასა ნიავქარისასა წარსწყმედს უღმრთოჲ, ხოლო მართალმან მოჰრიდოს და ცხონდეს უკუნისამდე.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო ელი და ჰრქუა მას: გუალე, ვიდოდე შენ მშჳდობით! ღმერთმან ისრაჱლისამან მოგეცინ შენ ყოველი თხოვა გულისა შენისა, რაჲცა ითხოო მისგან.
და	მცხ.მეფ1	და ჟამსა მას სიკუდილისასა ჰრქუეს მას დედათა მათ, რომელნი მახლობელ იყუნეს: ნუ გეშინის, ძე შევ. ხოლო მან არა მიუგო, არცა ცნა, რამეთუ დასულებულ იყო.
და	მცხ.მეფ1	და უცხოთესლთა წარიღეს კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა, აბენეზერით აზოტად.
და	მცხ.მეფ1	და ამისთჳს მღდელთა მათ დაგონისათა და ყოველმან შემავალმან სახლსა მას დაგონისასა აზოტს შინა არა დაადგნის ფერჴნი ზღურბლთა ზედა, არამედ ბიჯებით გარდააბიჯიან ვიდრე მოაქაჟამამდე.
და	მცხ.მეფ1	და იხილეთ, უკუეთუ წარვიდეს საზღვართა მისთა ბეთსამიით კერძო. მაშა სცანით, რამეთუ მას მოუვლინებიეს გუემაჲ ესე. უკუეთუ არა წარვიდეს, უწყოდით, რამეთუ ჴელი მისი არა გვავნებს ჩუენ, არამედ შემთხუევით რაჲმე შეგუემთხჳა ჩუენ ესენი ესე.
და	მცხ.მეფ1	და დასცნა მათგანი ღმერთმან ერგასის ათას სამეოცდაათი კაცი. იწყეს გლოვად ერმან მან, რამეთუ დასცნა იგინი უფალმან გუემითა დიდითა ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	და თქუეს კაცთა მათ ბეთსამისელთა: ვინმე შემძლებელ არს დადგომად წინაშე პირსა უფლისა ღმრთისა წმიდისასა? ანუ ვისსამე მოიქცეს კიდობანი ესე უფლისა?
და	მცხ.ნეშტ2	მივედით და იკითხეთ ჩემთჳს უფლისაგან და ყოველთა დაშთომილთა ისრაჱლსა შორის და იუდასა სიტყუათა მათთჳს წიგნისათა, რომელი იპოვა, გულისწყრომა უფლისაჲ აღგზებული არს ჩემდა, რამეთუ არა ისმინეს მამათა ჩუენთა სიტყუაჲ უფლისაჲ ყოფად წერილისა მისებრ წიგნისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მეფემან შეკრიბნა მოხუცებულნი იუდასანი და ისრაჱლისანი.
და	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა ლევიტელთა ძლიერთა მათ და ყოველთა ისრაჱლთა, რათა წმიდა იყუნენ იგინი უფლისათჳს. და დადგეს კიდობანი იგი წმიდაჲ სახლსა შინა, რომელი აშენა სოლომონ, ძემან დავითისმან, მეფისა ისრაჱლისამან, თქუა მეფემან: არა არს აღება მჴრითა, არამედ ჰმსახურებდით უფალსა ღმერთსა თქუენსა ერი მისი ისრაჱლი
და	მცხ.ნეშტ2	და განემზადენით სახლად ტომთა თქუენთა დღითი დღე სამსახურებელთა თქუენთა, მცნებისაებრ დავითის მეფისა და სოლომონ ძისა მისისათა.
და	მცხ.ნეშტ2	დაკალით პასექი და სიწმიდე მზა-უყავთ ძმათა თქუენთა სიტყჳსა მისებრ უფლისა ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.ნეშტ2	და მომზადეს ყოვლად დასაწველნი მსგავსად განნაწილებისად სახლად და სახლად მამათა მათთასა, ძეთა ერისათა, მორთმად უფლისათა, ვითარცა წერილ არს წიგნსა სჯულისა მოსესასა, ეგრეთვე განთიადისა.
და	მცხ.ნეშტ2	და სცეს ისრითა მეფესა იოასსა და ჰრქუა მონასა თჳსსა: განმიყვანეთ მე ამიერ, რამეთუ მელმის მე ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	და უკმოიღეს ქალაქები იგი, რომელი დაეპყრა უცხოთესლთა მათ ძეთაგან ისრაჱლისათა, აკარონითგან ვიდრე გეთადმდე დაიპყრეს საზღვარი იგი ისრაჱლისა ჴელთაგან უცხოთესლთასა. და იყო მშჳდობაჲ შორის ისრაჱლსა და ამორეველთა მათ.
და	მცხ.მეფ1	და ესე სახელები არს ძეთა მისთა: პირმშო მისი იოელ, შემდგომი მისი აბა, მსაჯულნი ბერსაბესანი.
და	მცხ.მეფ1	და უფალმან რქუა მას: ისმინე სიტყუაჲ ერისა მაგის, რამეთუ არა შენ შეურაცხ-გყვეს, არამედ მე, ვინათგან იყავ მათ ზედა მეფედ.
და	მცხ.მეფ1	და არა უნდა ერსა მას სმენად სიტყუაჲ იგი სამოველისა. მაშინ რქუეს მას: არა ეგრე არს, არამედ დაადგინე ჩუენ ზედა მეფე
და	მცხ.მეფ1	მიუგო საულ ყრმასა მას და რქუა: მისლვით მივიდეთ, გარნა რაჲ მივართვათ კაცსა მას ღმრთისასა, რამეთუ პურიცა მოკლებულ არს საგზლისაგან ჩუენისა და ამისა უფროს არა გვაქუს, რომელსა-ესე ხედავ?
და	მცხ.მეფ1	მიუგეს ქალთა მათ და რქუეს: აწღა თქუენსა წინა შემოვიდა ქალაქად, რამეთუ შეწირვად მოსრულ არს მსხუერპლისა ერისა მის ბამას.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა შევიდოდეს იგინი საშუალ ქალაქსა მას, შეემთხჳა მათ სამოველ, რამეთუ მოვიდოდა ბამად.
და	მცხ.მეფ1	და წარიყვანა სამოველ საულ და ყრმა იგი, რომელ მის თანა იყო, და შეიყვანა იგი ვანად თჳსა და უბრძანა მას დაჯდომა ოცდაათსა მეინაჴესა ზემო კერძო.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა სამოველ მზარეულსა მას: მომართუ მე ნაწილი იგი, რომელ მიგეც დამარხვად!
და	მცხ.მეფ1	და მზარეულმან მოართვა ბარკალი ერთი კუნთითურთ, დაუგო წინაშე მისა, და რქუა სამოველ საულს: აჰა ეგერა, ეგე საწამებელი არს შენდა წინაშე ყოვლისა ერისა მაგის! და მოიღო იგი საულ და შეჭამა სამოველითურთ მას დღესა შინა.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარ ცისკარი განეღებოდა, გარდამოუწოდა სამოველ საულს მიერ ერდოთ და რქუა: აღდეგ და გარდამოჴედ და წარგავლინო შენ. და აღდგა საულ და გამოვიდეს ორნივე გარეშე ქალაქსა მას.
და	მცხ.მეფ1	და რაჟამს იხილეს, რამეთუ გუშინ და ძოღანცა ეხილვა, რამეთუ წინაწარმეტყუელებდა წინაწარმეტყველთა შორის, თქუეს ერთა მათ მოყვასმან მოყუსისა მიმართ: ესეღა სამე ელოდა ძესა კისისასა, აწ საულცა წინაწარმეტყუელთა თანავე?
და	მცხ.იგავ	უმჯობეს არს კაცი, რომელი შეურაცხებასა შინა ჰმონებდეს თავსა თჳსსა, ვიდრე რომელი პატივსა ეძიებდეს თავისა თჳსისასა და ნაკლულევან იყოს პურითა.
და	მცხ.იგავ	სიმდიდრე უშჯულოებით შეკრებული მოაკლდეს, ხოლო სარწმუნოებით შემყარებულნი განუმრავლებენ თავთა თვისთა; მართალი დგეს სასოებით, ეწყალინ და ავასხის.
და	მცხ.იგავ	შეურაცხის-მყოფელნი შეურაცხ იქმნენ, და რომელთა ეშინის მცნებისა ღმრთისა, ლხინებულ იყოს; ძესა მზაკვარსა ნუ რამე კეთილი იყოს, ხოლო მონასა ბრძენსა განემარჯოს საქმენი და წარემართნეს გზანი მისნი.
და	მცხ.იგავ	სახლნი მაგინებელთანი დაამჴუნეს უფალმან; დაამტკიცნა საზღვარნი ქვრივთა და ობოლთანი.
და	მცხ.იგავ	გულითა მართალთა უყუარს სარწმუნოებაჲ, ხოლო პირმან უღმრთოთამან მოიღოს ბოროტი. შეწყნარებულ უფლისა მიერ გზანი კაცთა მართალთანი და მათ მიერ მტერნიცა მოყუარე იქმნებიან.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუეს მას კაცთა მათ იაბისელთა: დრო-გვეც ჩუენ შჳდ დღე ოდენ და მივავლინნეთ მოციქულნი ყოველთა საზღვართა ისრაჱლისათა. და თუ არა ვინ იყოს შემწე ჩემდა, გამოვიდეთ თქუენდა.
და	მცხ.მეფ1	უკეთუ არა ისმინოთ ბრძანება უფლისა თქუენისა და მჴდომად აღუდგეთ მცნებათა მისთა, იყოს ჴელი უფლისა თქუენ ზედა და მეფეთა თქუენთა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო უფალმან არა განიშოროს ერი თჳსი სახელისა მისისათჳს დიდისა, რამეთუ შეგიწყნარნა თქვენ უფალმან და გამოგირჩივნა თქუენ ერად საზეპუროდ.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა შე-ოდენ-სწირა მსხუერპლი იგი, მოვიდა სამოველ. გამოვიდა საულ შემთხუევად მისა, რათამცა აკურთხა იგი.
და	მცხ.მეფ1	და მჭედელი რკინისამებრვე არა იპოებოდა მათ ჟამთა ქუეყანასა მას ისრაჱლისასა, რამეთუ ესრე თქჳან უცხოთესლთა მათ: ნუუკუე იქმოდიან ებრაელნი იგი ჰოროლსა, ჴრმალსა? და ურიდად მოვიდოდიან ქუეყანასა მას ჩუენსა.
და	მცხ.მეფ1	არამედ შთავიდიან ისრაიტელნი იგი ქუეყანასა მას უცხოთესლთასა ჭედად თჳთეულად საქმრისა თჳსისა საჴმართა: საჴნისისა, მანგლისა, ცელისა, ცულისა, სასხლევისა, და ქმნიან იგი რეწვით სასყიდლით.
და	მცხ.მეფ1	და ვითარცა უთხრა დავით სიტყუაჲ ესე მეფესა მას, შეიყვარა იგი იონათან, ძემან მეფისამან, სიყუარულითა დიდითა, ვითარცა თავი თჳსი.
და	მცხ.მეფ1	და იყო შემდგომად რაოდენისამე ჟამისა, რაჟამს მითხოვილ იყო მერობ, ასული იგი საულისა, ცოლად დავითისა, არა ინება ქალმან მან ცოლებად დავითისა, რამეთუ თხოვილ იყო იგი ედრიელ მოლოთელისა ცოლად.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ მონათა მათ თჳსთა: ესრე არქუთ დავითს: არა თუ სათხოველისა რა სიტყუაჲ არს აქა, ძნელღა თუ რაჲმე გიჩნს? უჴმდეს ღათუ რაჲმე მას, გარნა თუ ესე მორთმად მისა ასი სხეული მამაკაცისა ერთბამად მტერთა მათგან მეფისათა. რამეთუ ესრე განეზრახა საულს, ვითარმცა შე-ვითარ-რათა-აგდო დავით ჴელთა უცხოთესლთასა.
და	მცხ.მეფ1	და შევიდა იონათან საულ მამისა თჳსისა კეთილის-თხოვად დავითისათჳს, ჰრქუა მას: ნუ უყოფ ბოროტსა, მეფე, დავითს, რამეთუ არა შეუცოდებიეს შენდა, არამედ ყოველნი საქმენი მისნი კეთილ არიან შენდა!
და	მცხ.ეზრ2	და მოვიდა ერთი ძმათა ჩემთაგანი ჩემდა, იგი და კაცნი იუდასნი, და ვკითხე მათ ჴსნილთა მათთჳს, განრინებულთა ტყვეობისა მისგან იერუსალემისათჳს.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო თვესა მას ქასლევსა, წელსა მას მეოცესა არტაშეს მეფისასა, მე ვიყავ შუშ დედაქალაქთა მათ აბირაასთა.
და	მცხ.ეზრ2	და მრქვა მე: განრინებულნი იგი ტყვეობისაგან მათისა მუნ არიან სოფელსა თჳსსა დიდსა ჭირსა და ყვედრებასა, და ზღუდენი იერუსალემისანი დგანან ეგრევე დაჴსნილნი და დარღვეულნი, და ბჭენი მისნი მომწვარ არიან ცეცხლითა.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო, რაჟამს მესმეს მე სიტყუანი ესე, დავჯედ და ვსტიროდე და ვიგლოვდი მრავალ დღე, ვიმარხევდი და თაყუანის-ვსცემდი წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩემისა ზეცათასა.
და	მცხ.ეზრ1	და წინასწარმეტყუელობდეს ანგეა და ზაქარია ადდოვისა, წინასწარმეტყუელებდენ ზედა ჰურიასტანსა და იერუსალემსა სახელითა უფლისა ღმრთისათა ისრაელისათა.
და	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა აღდგეს ზორობაბელ სალათიელეანი და ისუ იოსედეკეანი და იწყეს შენებად სახლისა მის უფლისა ღმრთისა ისრაილისა იერუსალჱმს. და ერთსიტყვა იყვნეს მათ თანა წინასწარმეტყუელნი ღმრთისანი და შეეწეოდეს მათ.
და	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა მოვიდა თათანი მთავარი ევფრატით მდინარით კერძო და სათრაბუზან და მონათმოდგამნი მათნი და ჰრქუეს მათ: ვინ გიბრძანა შენება სახლისა მაგის თქუენ, ანუ ვისითა სიტყჳთა აღმართენით გოდოლი მაგისი?
და	მცხ.ეზრ1	და იყვნეს თუალნი უფლისა ღმრთისა ზედა ჰურიათა მოქცეულთა ტყუეობისაგან, და არა დაუყვნეს იგინი, ვიდრემდის აუწყონ დარეჰ მეფესა. მაშინ წარავლინეს ხარკისმომჴდელნი იგი ამის საქმისათჳს, რათა მეცნიერ იქმნნენ წიგნთა.
და	მცხ.ეზრ1	თქუენდა უწყებულ იყავნ, მეფისა, რამეთუ მოვედით ჩვენ ქუეყანად ურიასტანისა, ქალაქად იერუსალიმად და ვიხილეთ ტაძარი უფლისა ღმრთისა დიდსა, რამეთუ აშენებდეს რჩეულითა ქვითა, ძელსა სათხეპელად უპყრობდეს კედელთა მისთა, და საქმე წარუმართებელ იყო ჴელთა შინა მათთა.
და	მცხ.ეზრ1	მაშინ ვკითხეთ მოხუცებულთა და ვარქვით: ვინ გიბრძანა თქუენ სახლისა ამის აშენებაჲ, ანუ ვისითა სიტყჳთა აშენებთ?
და	მცხ.ეზრ1	და ვკითხეთ სახელი წინამძღუართა მათთა, რათამცა გვაუწყნეს, რამეთუ აღვწეროთ სახელნი კაცთა მფლობელთა მათთანი.
და	მცხ.ეზრ1	და პირველსა წელსა კჳროს მეფისა ბაბილოვნელისა კვიროს მეფემან ბრძანა შენება სახლისა უფლისა ღმრთისა.
და	მცხ.ეზრ1	და ჰრქვა: ყოველივე სამსახურებელი ჭურჭელი სახლისა უფლისა აღიღე და მიიღე სახლსა უფლისასა, რომელ-იგი არს იერუსალიმსა. მიიღე ეგე ადგილსავე თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა სამნასარ მოვიდა და დადვა საფუძველი სახლისა უფლისა ღმრთისა იერუსალემს, და მიერითგან ვაშენებთ და არა აღგჳსრულებიეს
და	მცხ.ეზრ1	წელსა პირველსა კჳროსისა, კჳროს მეფემან უბრძანა სახლისა უფლისა, რომელ არს იერუსალჱმს, და თქუა: აღეშენენ ტაძარი უფლისა და ადგილი, სადა შეწირონ შესაწირავი უფლისა. და მისცა ზომი სიმართლისა სამეოც წყრთაი და სივრცისა - სამეოც წყრთა.
და	მცხ.ეზრ1	და განუწესა სამი ჯერი ქვათაგან ძლიერთა და ჯერი ერთი ძელი. ესრეთ აღიშენენ და მიეცინ ყოველივე ტაძრად.
და	მცხ.ეზრ1	და ჭურჭელი სახლისა უფლისა - ვეცხლისანი და ოქროჲსანი, რომელი მოიღო ნაბუქოდონოსორ სახლისაგან უფლსა იერუსალიმით და დაყო ბაბილონს, აწ შეაქციეთ და მიეცით და მიიღონ ტაძრად უფლისა იერუსალიმს, და წარვიდენ და წარიღონ ადგილსა თჳსსა, სადა დადებულ იყო.
და	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა მისცა დარეჰ წიგნი ბრძანებისა მთავრისა მის მდინარისა კერძოჲსა სათრაბუზანს და მონათმოდგამთა თჳსთა მდინარითკერძოჲსა და უფროსღა შორიელთა ადგილთა.
და	მცხ.ეზრ1	აწ ამიერითგან მიუშჳთ შენება სახლისა მის ღმრთისა მთავართა მათ ჰურიათა და მოხუცებულთა ისრაჱლისათა, და აღაშენონ სახლი იგი ღმრთისა ადგილსავე თჳსსა.
და	მცხ.ეზრ1	შვილნი კუროთანი და ვერძთანი წელიწდეულნი საკუერთხად უფლისა ღმრთისა ზეცათასა, იფქლი, და მარილი, და ღჳნოჲ და ზეთი, ვითარცა გიბრძანონ მღდელთმოძღვართა იერუსალჱმისათა, იყავნ დაუბრკოლებელად მიცემულ დღითი დღე, ვითარცა მიიღებდენ.
და	მცხ.ეზრ1	და შესწირედ მსხუერპლი სულნელი უფლისა ღმრთისა ზეცათასა და ლოცვა-ყონ ცხოვრებისათჳს მეფისასა და ძეთა მისთათჳს.
და	მცხ.ეზრ1	და ჩემგან განვიდა ბრძანება ესე, და ყოველი კაცი, რომელი წინააღუდგეს ბრძანებასა ჩემსა, დაარღვიეთ სახლი მისი და მოიღეთ ძელი სახლისა მისისაგან და აღმართეთ ძელი იგი და დამსჭუალეთ კაცი იგი მას ზედა, რომელი წინააღუდგეს ბრძანებასა ჩემსა, იყავნ მისად საყუედრელად საუკუნოდ
და	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა მთავარი იგი მდინარეთკერძოთა სათრაბუზან და მონათმოდგამნი მათნი, რომელ-იგი მიწერა დარეჰ მეფემან, მსწრაფლ აღასრულეს ბრძანება იგი მისი.
და	მცხ.ეზრ1	და მოხუცებულნი იგი ურიათანი აშენებდეს და ლევიტელნი იგი ჟამთა მათ წინასწარმეტყუელებისათა ანგეასთა და ზაქარიასათ, ძისა ადდოვეასსა. აღაშენეს და დაამტკიცეს ბრძანებისა მისებრ უფლისა ისრაელისა, ვითარცა უბრძანა კვიროს მეფემან და დარეჰ და ჟამთა არტარასისთა, მეფისა სპარსთასა
და	მცხ.ეზრ1	და ყვეს ძეთა ისრაელისათა, მღდელთა მათ და ლევიტელთა, რომელნი-იგი გამოსრულ იყუნეს ტყუეობისა მისგან, სატფური სახლისა უფლისა დიდითა სიხარულითა.
და	მცხ.ეზრ1	დაადგინნეს მღდელნი იგი თითოეულად ადგილთა თჳსთა და ლევიტელნი იგი განწილვისა მისებრ განყოფისა მათისასა მსახურებასა მას უფლისასა იერუსალჱმს, ვითარცა წერილ არს წიგნსა მას მოსესსა.
და	მცხ.ეზრ1	და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა, გამოსრულთა მათ ტყვეობისაგან, ზატიკი იგი უფლისა დღესა მეათოთხმეტესა თთვისა მის პირველისასა.
და	მცხ.ეზრ1	და განწმიდნეს მღდელნი იგი და ლევიტელნი იგი, და იყუნეს იგინი წმიდა, და შეწირეს ზატიკი იგი უფლისა ყოველთა, რომელნი-იგი გამოსრულ იყუნეს ტყვეობისა მისგან, ძმათა მათთა და მღდელთა.
და	მცხ.ეზრ1	და შეჭამეს ძეთა ისრაჱლისათა ზატიკი იგი, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ტყვეობისაგან, და ყოველნივე, რომელნი განშორებულ იყუნეს სიბილწისა მისგან ნათესავთა მათ მის ქვეყანისათა, რომელნი-იგი მოსრულ იყუნეს მათა გამოძიებად უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ეზრ1	და ყვეს დღესასწაული ბალარჯობისა შვიდ დღე და გახმხიარულდეს იერუსალჱმს, რამეთუ მხიარულ-ყუნა იგინი უფალმან ღმერთმან და მოაქცია უფალმან გული მეფისა მის ასურთა მათდა მომართ, რათა შეეწიოს და განაძლიერნეს ჴელნი მათნი საქმედ ტაძრისა მის უფლისა, ღმრთისა ისრაილისა
და	მცხ.ეზრ1	და შემდგომად სიტყჳსა მათ შარავანდობისა არტახშესის, მეფისა სპარსთასა, გამოვიდა ეზრა, ძე სარუველისი, ძისა აზრიასი, ძისა ქელკიასი,
და	მცხ.ეზრ1	და გამოვიდეს მის თანა ძეთა მათგან ისრაელისათა მღდელთა მათგანნი და ლევიტელთა და შემსხმელთა მათგანნი მსახურთა და მეკარეთა მათგანნი და ნათანაელთა მათგანნი იერუსალიმად წელსა მეშჳდესა არტაშესის მეფისასა.
და	მცხ.ეზრ1	და თთჳსთავსა მის მეშჳდისა თთჳსასა მოვიდა ეზრა იერუსალიმად, რამეთუ ჴელი უფლისა ღმრთისა ამაღლებულ იყო მის თანა.
და	მცხ.ეზრ1	და დაიდვა ეზრა გულსა თჳსსა მოძიებად სჯულისა მის უფლისა და აღწერად მისა და სწავლად ისრაელისა ბრძანებანი და მსჯავრნი.
და	მცხ.ეზრ1	ყოვლითა სიმტკიცითა მივეც მე ბრძანება ყოველთა ზედა, რომელნი არიან სუფევასა ჩემსა ერისა მისგან ისრაელისასა მღდელთა მათგან და ლევიტელთა, რათა აღვიდენ ყოველნი იერუსალჱმად შენ თანა.
და	მცხ.ეზრ1	პირისაგან მეფისასა და შჳდთა თანამზრახველთა მიწერა წიგნი ესე მოძიება ჰურიათა და იერუსალჱმელთა წინამძღურებითა ეზრასითა, რომლისა იყო სული ღმრთისა ჴელთა შინა მისთა.
და	მცხ.ეზრ1	და უბრძანა მეფემან მიცემად სახლსა უფლისასა ვეცხლი და ოქრო თანამზრახველითურთ თჳსით იერუსალჱმს და დადება ტაძარსა მას შინა წინაშე უფლისა ღმრთისა ისრაელისა.
და	მცხ.ეზრ1	და ყოველივე, რაოდენიცა იპოვოს ვეცხლი და ოქროჲ, რომელნი მიიტყვენნეს ჰურიანი მსხემობით ბაბილონად, ერთა და მღდელთა მათ თანაწარიღედ და მიიღედ სახლსა მას უფლისასა იერუსალჱმად.
და	მცხ.ეზრ1	და ყოველთავე, რომელნი განვიდენ, იგინი განმზადნნედ ესრეთ სახედ, ვითარცა ვწერეთ, ზვარაკები, ვერძები და კრავები და საკვერთხნი და შესაწირავნი მათნი და შეწირედ ზედა საკურთხეველსა უფლისა ღმრთისა თჳსისასა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ1	უფროს და უმეტეს შენთჳს და ძმათა შენთათჳს ვყავ ქველის-საქმე, დაუტევე ოქრო და ვეცხლი, ვითარცა შეაშუს ღმრთისა, თქუენცა ეგრეცა ყავთ.
და	მცხ.ეზრ1	და ჭურჭელი იგი მიგცეს შენ სამსახურებელად სახლისა უფლისა, წარიღე შენ თანა და მიეც იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ1	და ნეშტი იგი მიეც დამარხვად საფასესა სახლსა სამეუფოსა.
და	მცხ.ეზრ1	მე, არტახშეს მეფემან, მივეც ბრძანება ყოველთა მეფასეთა, რომელნი იყვნეს მიერ კერძო მდინარით ევფრატით, ყოველსავე, რასაცა ითხოვდეს თქუენგან ეზრა მღდელი და მწერალი სჯულისა უფლისა ღმრთისა ზეცათასა, მიეცით სახლსა უფლისა ღმრთისა ზეცათასა.
და	მცხ.ეზრ1	და მზა-უყავთ ვეცხლი ასი ტალანტი და იფქლი ასი საწყაული და ღჳნო იგივე საწყაული და ზეთი იგივე ზომი.
და	მცხ.ეზრ1	გაუწყებთ თქუენ, რათა ყოველი, რომელი იყოს მღდელთა მაგათგანი და ლევიტელთა და ფსალმუნთშემსხმელთა და მეკარეთა და ნათანაელთა, რომელნი-იგი იყუნეს მსახურნი სახლისა უფლისანი, ნუმცა მისცემენ ხარკსა, ნუმცა ვის უფლიეს დამონება მათი.
და	მცხ.ეზრ1	და შენ, ეზრა, რომლისა სიბრძნე ღმრთისა შენისა ჴელთა შინა შენთა არს, დაადგინენ მწერალნი და მსაჯულნი მათ ზედა, რომელნი სჯიდენ ყოველსა მას ერსა, რომელნი არიან მდინარესა მას მიერ კერძო და ასწავებდენ ყოველთა, რომელთა არა იციან სჯული ღმრთისა შენისა, რომელთა-იგი არა იცოდიან, ყოველთა
და	მცხ.ეზრ1	ყოველთავე, რომელთა არა ყონ მსგავსად სჯულისა მის უფლისა და ბრძანებისა მისებრ მეფისასა, მი-მცა-ეცემიან მსაჯულსა საქმეთა მათებრ თჳსთა, გინა თუ სიკუდილსა, გინა თუ სატანჯველსა, გინა თუ ზღვევად, გინა თუ პყრობილებად.
და	მცხ.ეზრ1	კურთხეულ არს უფალი ღმერთი მამათა ჩუენთა, რომელმან შთაუგდო გულსა მეფისასა, და დიდებულ-ყავნ სახლი იგი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, რომელ არს იერუსალჱმს.
და	მცხ.ეზრ1	და ყო ჩემ თანა წყალობა, და პატიოსან-მყო მე წინაშე მეფისა და თანამზრახველთა მისთა და წინაშე ყოველთა მთავართა მეფისათა, და მე განვძლიერდი, რამეთუ ჴელი უფლისა ყოვლითურთ აღმაღლებული ჩემ თანა, შევკრიბენ ყოველნი მთავარნი ისრაჱლისანი, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ჩემ თანა
და	მცხ.ეზრ1	ძეთაგან ფინეზისათა გერსონ, და ძეთა მათგან ითამარისთა დანიელ, და ძეთა მათგან დავითისთა ატუუს.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ნააქისთა ნია, და ძეთა მათგან ფოროსისთა ზაქარია, და მის თანა ასერგასის კაცი.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ფაათ ელიანი, ძე ზარესი, და მის თანა ორასი კაცთა მათგანი.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ზათუფელისთა სექენია, ძე აზილისი, და მის თანა სამასი კაცთა მათგანი.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ადეასთა ობენ, ძე იონათანისნი, და მის თანა ერგასისი კაცთა მათგანი.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ელამისთა ესაია, ძე ათალიასი, და მის თანა სამეოცდაათი კაცთა მათგანი.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან საფატიასთა ზამბდია, ძე მიქაელისი, და მის თანა სამეოცდაათი კაცთა მათგანი.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან იოაბადია, ძე იეელისი, და მის თანა ორასდაათრვამეტი კაცთა მათგანი.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ბაანისთა სელიმოთ, ძე იოსებისი, და მის თანა ასსამეოცი კაცი მათგანი.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთაგან ბაბეისთა ზაქარია, ძე ბაბესი, და მის თანა ოცდარვა კაცთა მათგანი.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ადონიკამისთა და აზდადისთა იოენან, ძე ზაკატანისი, და მის თანა ასდაათი კაცთა მათგანნი.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ადონიკამისთა ესქატი. და ესე არს სახელები ამათ ყოველთა: ელიფალათ, იეიელ და სამეა და მის თანა სამეოცი კაცთა მათგანი;
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ბაგუისთა უთაია და ზაბუთ და მის თანა სამეოცდაათი კაცთა მათგანი.
და	მცხ.ეზრ1	და შევკრიბენ იგინი კიდესა მდინარისასა, რომელი ვალს იევის, და მოვიღე მუნ სავანე სამ დღე და სიმრავლე იგი ერისა მის, და ძეთა მათგან მღდელთა, და ძეთა მათგან ლევიტელთა არავინ ვპოვე.
და	მცხ.ეზრ1	და მივავლინენ ელიაზარისა და არიელისა და სემისა მარასა და ზარიბ და ზეილა, ნათან და ზაქარია და მესოლამ და იარიბ და ელმათა.
და	მცხ.ეზრ1	და გულისჴმა-უყო და მოიყუანნეს იგინი წინაშე მთავართა მათ, რომელნი-იგი იყვნეს ადგილსა მეფასეთასა და მისცნეს სიტყუანი პირსა მათსა. რათა ეტყოდიან ძმათა თჳსთა თანა ნათანიმს, რომელი-იგი არს ადგილსა მეფასეთასა, რომელნი-იგი მოიყვანნეს ჩუენდა, რომელნი-იგი შეასხმიდეს სახლსა ღმრთისასა ჩუენისასა
და	მცხ.ეზრ1	და მოვიდეს ჩუენდა, რამეთუ იყო ჴელი ღმრთისა ჩუენისა აღსამაღლებელად ჩუენ თანა მარადის ძეთა მათგან ლევიტელთა და ძეთა მათგან ისრაჱლისათა. და პირველად მოვიდეს ჩუენდა ძენი მისნი და ძმანი მისნი ათვრამეტ;
და	მცხ.ეზრ1	და ასებია და იესეა და ძეთა მათგან მერარისთა და ძმანი მისნი და ძენი მისნი - ოც კაც;
და	მცხ.ეზრ1	და ვიმარხევდით და ვითხოვდით ღმრთისაგან ჩუენისა ამის ყოვლისათჳს, და ისმინა ჩუენი უფალმან.
და	მცხ.ეზრ1	და წარვავლინეთ მთავართა მათგანი მღდელთასა ათორმეტნი, სარაბია და ასაბია და მათ თანა ძმათა მათგანნი ათნი.
და	მცხ.ეზრ1	და აღვწონეთ და მივეცით მათ ვეცხლი და ოქროჲ და სამსახურებელი პირველთა სახლსა მას ღმრთისა ჩუენისა, რომლითა აღგვამაღლნა ჩუენ მეფემან და თანამზრახველთა მისთა და ყოველმან ისრაჱლმან, რომელნი-იგი იყვნეს მუნ.
და	მცხ.ეზრ1	და აღვწონეთ და მივეცით მათ ვეცხლი ექუსასდაერგასისი ტალანტი და ჭურჭელი ვეცხლისაჲ ასი და ოქროსაჲ ასი ტალანტი.
და	მცხ.ეზრ1	და სხვა ჭურჭელი ოქროსაჲ ოცდასამი და ჭურჭელი სპილენძისა წმინდა, რჩეული, ოქროცხებული.
და	მცხ.ეზრ1	და ვარქუ მათ: თქუენცა განწმედილ ხართ უფლისა ღმრთისა მიერ, და ყოველი ჭურჭელი წმინდა უფლისა არს, ოქროსა და ვეცხლისა რჩეული, უფლისა ღმრთისა მამათა ჩუენთასა.
და	მცხ.ეზრ1	მღვიძარედ დეგით და ჴუმილევდით, ვიდრემდის აღსწონოთ ეგე წინაშე მთავართა მათ მღდელთა და ლევიტელთა და მფლობელთა მათ მამათა მთავართა ისრაჱლისათა, რომელნი არიან იერუსალჱმს, კარავთა შინა სახლისა უფლისათა.
და	მცხ.ეზრ1	და აღიღეს მღდელთა მათ და ლევიტელთა რიცხჳ იგი ოქროსა და ვეცხლისაჲ და ჭურჭლისა, და მიიღეს იერუსალჱმად სახლსა შინა ღმრთისა ჩუენისასა.
და	მცხ.ეზრ1	და აღვდეგით და წარვიძრენით იაოს მდინარით, რომელსა დღესა ათორმეტ იყო თთვე, და მოვედით მის პირველისა და მოვიწიენით იერუსალჱმად, ჴელი ღმრთისა ჩუენისა იყო ჩუენ თანა და მიჴსნნა ჩუენ ჴელთაგან მტერთა ჩუენთასა და მბრძოლთა ჩუენთაგან, რომელნი იყვნეს გზასა მას.
და	მცხ.ეზრ1	და მოვედით იერუსალჱმად და განვისვენეთ მუნ სამ დღე ოდენ.
და	მცხ.ეზრ1	და დღესა მას მეოთხესა აღვწონეთ და მივეცით ვეცხლი იგი და ოქრო და ჭურჭელი სახლსა მას უფლისა ღმრთისა ჩუენისასა ჴელთა მარემოთ ძისა ჰურიასა მღდელისათა, რომელი-იგი იყო მის თანა ელიეზერ, ძე ფინეზისი, და იოაბად, ძე ისუასი, და ნოადია, ძე ბანესი, და სხვანი ლევიტელნი
და	მცხ.ეზრ1	და იყო აღთუალვა რიცხჳსა მის ყოვლისა, დაიწერა ყოველი იგი წონით რიცხჳსა მის სრულისა.
და	მცხ.ეზრ1	და მისცეს აღწერილი იგი წიგნი ჭურჭლისა მის, რომელი-იგი ებრძანა მეფესა მას, ნახპეტთა და მთავართა მათ მდინარითკერძოთა ევფრატისათა, და დიდებულ-ყვეს ერი იგი და ტაძარი იგი ღმრთისა.
და	მცხ.მეფ1	და ცოცხალიღა თუ ვიყო მე, ყავ ჩემდა მომართ წყალობაჲ! უკუეთუ მოვკუდე,
და	მცხ.მეფ1	და შე-ღავე-სძინა იონათან ფიცად დავითის მიმართ, რამეთუ უყუარდა იგი ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო იონათან და ჰრქუა: იჯმნა ჩემგან მისლვად ბეთლემად, ქალაქად თჳსა.
და	მცხ.მეფ1	რამეთუ ესრე მრქუა, ვითარმედ: განმიტევე მე, რამეთუ შესაწირავი უყოფიეს ნათესავთა ჩემთაო და კაცი მომივლინესო ძმათა ჩემთა, რათა მივიდეო.აწ მიპოვნიეს თუ მადლი წინაშე შენსა, მივიდეო და ვიხილნე ძმანი ჩემნი და მის გამო არა შემოვიდა პურის-ჭამად შენს წინაშე.
და	მცხ.მეფ1	და აღიტაცა საულ ლახვარი იგი, რათამცა მოკლა იონათან, და სცნა იონათან, განაღაობით ნებავს მამასა მისსა მოკლვა დავითისი.
და	მცხ.მეფ1	ხოლო ყრმამან მან არა იცოდა ზრახვა იგი მათი, გარნა იონათან და დავით.
და	მცხ.ეზრ1	და ისხნეს ცოლნი ასულთა მათთაგანნი. და შვილთა მათთა შეერია და შეიბილწა თესლი სიწმიდისა მათისა ერისა მის ქვეყანისასა. და იქმნა დასაბამი უსჯულოებისა ამის მთავართა მათგან.
და	მცხ.ეზრ1	და მოკრბეს ჩემდა ყოველნი, რომელთა ეშინოდა ღმრთისაგან ისრაელისა, რომელნი-იგი იყუნეს შეკრებილ, გამოსრულნი იგი მწირობისაგან. და მე ვჯედ ეგრეთვე მგლოვარედ, ვიდრე მოწევნამდე შესაწირავისა მის სამწუხროსა.
და	მცხ.ეზრ1	და შეწირვასა მას მწუხრისასა აღვდეგ ურვისაგან ჩემისა და დაპებულითა მით სამოსლითა ჩემითა დაღონებულ ვიყავ და დადრეკილ ზედა მუჴლთა ჩემთა, და განვმარტენ და აღვიპყრენ ჴელნი ჩემნი უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩემისა
და	მცხ.ეზრ1	და ვთქუ: ღმერთო ჩემო და უფალო, გურცხვენის, და გვეშინის ჩუენ შენგან, აღამაღლე, ღმერთო ჩემო, პირი ჩემი შენდა მიმართ, რამეთუ უსჯულოებანი ჩუენნი განმრავლდეს ზედა თავთა ჩუენთა, და ცოდვანი ჩნენნი განდიდნეს, და ამაღლდეს ვიდრე ცადმდე
და	მცხ.ეზრ1	წელთა მათგან და ჟამთა მამათა ჩუენთასა ვართ ჩუენ ცოდვათა შინა დიდ-დიდთა მოდღენდელად დღედმდე, და ცოდვათა ჩუენთათჳს მიგუცენ ჩუენ და მეფენი ჩუენნი და შვილნი ჩუენნი ჴელთა მეფეთა წარმართთასა, და მახვილსა და ტყვეობასა და წარსატაცებელად, და სირცხვილსა პირისა ჩუენისასა ვართ მოდღენდელად დღემდე
და	მცხ.ეზრ1	და აწ მოწყალებანი შენნი იყვნენ ჩუენ ზედა, უფალო ღმერთო ჩუენო, და მოგუმადლე ჩუენ ცხორება, და დაგვამტკიცენ ჩუენ ადგილსა სიწმინდისა შენისასა და განანათლენ თვალნი გულისა ჩუენისანი დღეს, უფალო ღმერთო ჩუენო, და მოგვეც მაცხოვარება შენი ჩუენ მცირისა ამის მსახურებისა ჩუენისათჳს
და	მცხ.ეზრ1	რომელი მოგვეც ჩუენ, ჴელთა მონათა შენთა წინასწარმეტყუელთათა და სთქუ ესრე, ვითარმედ: ქუეყანასა მას, რომელსა შეხვიდეთ თქუენ დამკჳდრებად მას ზედა, არს ქუეყანა იგი შეგინებულ, შეგინებითა მით ნათესავთა მათგან მის ქუეყანისათა, და ბილწებითა თჳსითა აღავსეს იგი
და	მცხ.ბარ	წელსა მეხუთესა, შჳდსა თჳსასა, ჟამსა, რომელსა წარიღეს ქალდეველთა იერუსალჱმი და მოწუეს იგი ცეცხლითა.
და	მცხ.ბარ	და შეკრიბეს ვეცხლი, ვითარცა თჳთეულისაჲ შემძლებელ იყო ჴელი.
და	მცხ.ეზრ1	და რაჟამს თაყუანის-სცა ეზრა აღსარებითურთ ამით და გოდებითა დიდითა, დავრდომილი იდვა ზედა პირსა ქუეყანისასა წინაშე უფლისასა, შეკრბეს მისა ყოველნი, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს, ერი მრავალი: მამანი და დედანი, ჭაბუკნი და ქალწულნი, და გოდებდა ერი იგი და აღიმაღლეს ჴმა ტირილისა მათისა
და	მცხ.ეზრ1	და მიუგო იოქონია, ძემან ელიასამან, ძეთა მათგან ელამისთა და ჰრქვა ეზრას: ჩუენ ვცოდეთ უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა და ვისხენით ცოლნი უცხოთესლთაგან მის ქუეყანისათა და აწ არიან დღეს უსჯულოებანი შორის ისრაელსა.
და	მცხ.ეზრ1	და აწ აღვთქვათ აღთქმა წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა: განჴდა ყოვლისა დედაკაცისა და ნათესავისა მათგანისა. და აწ, ვითარცა გნებავს, აღდეგ და შეაშინე მათ სჯულითა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა, ვითარცა მცნება ბრძანებს:
და	მცხ.ეზრ1	აღდეგ და ვისმინოთ პირისაგან შენისა, და ჩუენ შენ თანა ვართ, და განძლიერდი და ყავ, ვითარცა ბრძანებულ არს უფლისა მიერ ღმრთისა ჩუენისა. ,
და	მცხ.ეზრ1	და აღდგა ეზრა და აფუცნა მამათმთავარნი იგი ტომთა მათ და ლევიტელთა ყოველი ისრაელი ყოფად ამის სახისაებრ, ,
და	მცხ.ეზრ1	და ქადაგი იგი ჴმობდა იერუსალემს და ურიასტანს და თქუა: ყოველივე, რომელი არა მოვიდეს იერუსალემად ვიდრე მესამედ დღემდე მთავართა მათგან და მოხუცებულთა, იყავნ შეჩვენებულ ყოვლითურთ მონაგებით მისით, და იგი თავადი განჴედინ კრებულისა მისგან ერისა ისრაელისა
და	მცხ.ეზრ1	და მიუგო ყოველმან კრებულმან და ჰრქვა: დიდ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელი სთქუ შენ ჩუენ ზედა. ,
და	მცხ.ეზრ1	რამეთუ ერი მრავალი ვართ ჩუენ, და ჟამი არს ზამთრისა და ვერ ვდეგით გარეშე, და საქმე ეგე არა არს ერთ დღე, ანუ თუ ორ დღე რამეთუ ფრიად შევცოდეთ ჩუენ ამით საქმითა). ,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ უძღოდის ღმერთი ისრაჱლსა მხიარულებითა ნათლისა დიდებისა მისისათა მოწყალებისა თანა და სიმართლისა მისმიერისა.
და	მცხ.ეზრ1	და იონათან, ძე აზელისა, და იოვასია, ძე თეკუასი, დაადგინეს საქმისა ამის ზედა და მეზოლამ და საბათი ლევიტელნი შეეწეოდეს მათ. ,
და	მცხ.ეზრ1	და განაშორეს ყოველი კაცი, რომელსა ესვა ცოლი უცხოთესლი, ვიდრე თთვისთავადმდე თთვისა მის პირველისა. ,
და	მცხ.ეზრ1	და იწყეს განყენებად ცოლთა მათთა უცხოთესლთა მათთაგან და შეწირეს თჳთეულად ვერძები ცოდვათათჳს უმეცრებისა თჳსისათა: ,
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ემერისა: ანანია, და ზებედია და ძეთა მათგან არამისთა: ელია, სამელ და ელოზია. ,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ განაძჳნეთ შემოქმედი თქუენი, უმსხუერპლებდით რა ეშმაკთა და არა ღმერთსა.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ფასურისთა: ელიანას, მასია, მისაელ, ნათანაელ, იოსაფატ და ელასა.
და	მცხ.ეზრ1	და ისრაილისაგან - ძეთა ფსოროპისა: ჰრშეიას, და აზია, და მელქია, და მეამიმ, ელიაზარ, მელქია და აბანია.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ელამისთა: მატთონია, ზაქარია, იაელ, ბაბდია, ერიმოოთ და ელია.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ზათუვასთა: ელიონე, ელიასაფ, მატთანა, იარომოთ, ზაბაათ, უაზაია.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ბაბეისთა: იოანან, ანანია და ზაბაის ათალოეს.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ერამისთა: ელიეზარ, ესსაია, მელქია, სამერას, სიმეონ,
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ასუმისთა: მათანაი, მატათი, საპათ, ელიფალეთ, იერემია. მანასე, სემის.
და	მცხ.ეზრ1	ბანია, და ბადიას, ქელია,
და	მცხ.ბარ	რამეთუ ვითარცა აწ იხილეს მსხემთა სიონისათა ტყუეობაჲ თქუენი, ეგრეთ იხილონ მსთუად ღმრთისამიერი მაცხოვარებაჲ თქუენი. რომელი მოვიდეს თქუენდა დიდებითა დიდითა და ბრწყინვალებითა საუკუნოჲსაჲთა.
და	მცხ.ეზრ1	სელიმიას, და ნათანის ედიას, მაქნადადუის, ზესიასე, სარაი,
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან ნაგუისთა: ივიელ, მათათიეს,
და	მცხ.ეზრ1	იადიი, იოველ და ბანაია.
და	მცხ.ეზრ1	ესე ყოველნი იყუნეს, რომელთა ესხა ცოლები უცხოთესლები და შობდეს მათგან ძეებსა და ასულებსა.
და	მცხ.ეზრ2	ვცოდეთ და გარდასლვით გარდავჴედით და არა დავიმარხეთ სჯული შენი და ბრძანებანი და განკითხვანი შენნი, რომელნი-იგი მამცენ ჩუენ ჴელითა მონისა შენისა მოსესითა.
და	მცხ.ეზრ2	მოიჴსენე, უფალო, სიტყუანი, რომელ ამცენ მოსეს, მონასა შენსა, სთქუ: უკეთუ არა დაიმარხოთ სჯული ჩემი, და მე განგაბნინე თქუენ წარმართთა შორის.
და	მცხ.ეზრ2	უკუეთუ მოიქცეთ და დაიმარხოთ სჯული ჩემი, და ჰყვნეთ იგინი, და თუ იყვნეთ განბნეულ ვიდრე კიდედმდე ქუეყანისა და მიერცა, შეგიკრიბნე თქუენ და მოგიყვანნე თქუენ ადგილსა მას, რომელი-იგი გამოვირჩიე და სადა დამკჳდრებულ არს სახელი ჩემი მას ზედა.
და	მცხ.ეზრ2	და აწ, ესერა, მონანი შენნი და ერი შენი, რომელი იჴსენ ძლიერებითა შენითა და დიდითა ძალითა შენითა და მაღლითა მკლავითა
და	მცხ.ეზრ2	ნუ დაგუთხევ ჩუენ ჴელთაგან შენთასა, არამედ იყვნედ ყურნი შენნი მოხედვად ლოცვასა მონათა შენთასა და ისმინე ვედრება მათი, რომელთა ეშინის, უფალო, და წარმართე თხოვა ესე მონათა შენთა დღეს შენ წიაღ და მეც მე პოვნად წყალობისა წინაშე ამის კაცისა, და ვიყავ მე ღვინისმნე მეფისა მის
და	მცხ.მეფ1	და თქუა დავით: უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, სმენით მესმა მონასა შენსა, რამეთუ ზედამომივალს მე საულ კეილად მოსრვად ქალაქისა ამის ჩემ გამო!
და	მცხ.მეფ1	და აწ აღესრულა ყოველი ნება გულისა შენისა, მეფე, რამეთუ შემოყენებულ არს იგი ჴელთა შენთა.
და	მცხ.მეფ1	სიტყუად იწყო საულ ერისა მის მიმართ და ჰრქუა: კურთხეულ ხართ თქუენ უფლისა მიერ, რამეთუ გელმოდა თქუენ ჩემთჳს!
და	მცხ.მეფ1	და აწ მოვედით და მზა იყვენით, და მოიხილეთ ადგილი იგი და ჭეშმარიტად მაუწყეთ მე, ნუუკუე მო-რამე-გერგოს თქუენ ზაკულებითა მისითა.
და	მცხ.მეფ1	და იყო, ვითარცა მოიქცა საულ უცხოთესლთა მათგან, უთხრეს მას, ვითარმედ: აჰა, ესერა, დავით მოსრულ არს უდაბნოსა მას გადესსა!
და	მცხ.მეფ1	და შეინანა ფრიად დავით გულსა შინა თჳსსა, რამეთუ მოჰკუეთა ქლამინდსა მისსა.
და	მცხ.მეფ1	და დღესცა შენვე მომაგე კეთილი, ვითარ-იგი შენ მითხარ, რამეთუ შემომამწყუდია უფალმან დღეს ჴელთა შენთა, და შენ არა მომკალ მე.
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა დავით აბგეასა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა, რომელმან მოგავლინა შენ დღეს აქა შემთხუევად ჩემდა!
და	მცხ.მეფ1	და მისა შემდგომად ვითარცა ათი ოდენ დღე წარჴდა, მოაკუდინა უფალმან ნაბალ.
და	მცხ.მეფ1	და წიაღჴდა დავით მიერ ჴევსა მას განშორებულადრე, პირისპირ წინაშე მათსა, დადგა იგი თხემსა ზედა მის მთისასა.
და	მცხ.მეფ1	და კუალად თქუა: რასათჳს მდევნი მე, მონასა ამას შენსა, მეფე? რა შეგცოდე, ანუ რაჲ იპოვა ჩემ თანა ბრალი?
და	მცხ.მეფ1	და ნუ დავარდებინ სისხლი ჩემი წინაშე უფლისა, რამეთუ გამოსრულ არს მეფე ისრაჱლისა ძიებად სულისა ჩემისა, ვითარცა ვინ ეძიებნ გრწყილსა ერთსა, ანუ თუ მღამიობსა ერთსა უდაბნოსა ზედა!
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ დავითს: ვცოდე, შვილო დავით. აწ მოიქეც ჩემდა, რამეთუ არარა გავნო ამისთჳს, ვინათგან საყვარელ არს სული ჩემი შენ წინაშე. ხოლო მე ვიდრე დღეინდელამდე ცილისმეძიებელ ვიყავ და დაუდგრომელ ფრიად.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო მეფემან დედაკაცსა მას და ჰრქუა: გარქვი შენ პირველვე, ვითარმედ, ნუ გეშინინ შენ, არამედ რა იხილო, მითხარ მე! რქვა დედაკაცმან საულს: ვხედავ მე კერპთა მრავალთა აღმომავალთა ქუეყანით.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით და ჰრქუა: არა ეგრე არს, ძმანო ჩემნო, არამედ ესრე ვყოთ, ოდესღა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან მოგუცნა მტერნი ჩუენნი ჴელთა ჩუენთა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან, მიაგდე ეგე ქუეყანასა! ხოლო მან მიაგდო იგი და იქმნა გუელ. და ივლტოდა მოსე გუელისა მისგან.
და	მცხ.რიცხ	იწყე შენ აღრაცხად ყოველთა კრებულთა ძეთა ისრაჱლისათა, ნათესავთა მათთა და სახლთა მამათა მათთა, რიცხჳ სახელთა მათთაჲ და თავად-თავადისა მათისაჲ.
და	მცხ.სჯლ	ესე სიტყუანი არიან, რომელთა ეტყოდა მოსე ყოველსა ისრაჱლსა წიაღ იორდანესა უდაბნოსა დასავალით კერძო მახლობელად ევრთრასა ზღუასა, შორის ფარანს და ტოფოლს, და ლობონს, და ასეროთს და სადა-იგი ოქროჲ იყო,
და	მცხ.ბარ	აღახუენ თვალნი შენნი და იხილე, რამეთუ არა მომკუდართა ჯოჯოხეთს შინათა, რომელთაჲ მიეღო სული მათი ნაწლევთაგან მათთა, მიგცენ შენ დიდებაჲ და სამართალნი, უფალსა,
და	მცხ.ბარ	ხოლო ვარსკულავნი განბრწყინდეს საჴმილავთა მისთა ზედა და იშუებდეს.
და	მცხ.ბარ	ეკრძალენით უკუე, ნუსადა თქუენცა, მსგავსებულნი უცხოთესლთანი, შეშინდეთ მათგან და შიშმან შეგიპყრნეს თქუენ მათმან.
და	მცხ.ბარ	სამოსელთაგან მათთა წარმღებელნი მღდელნი შეჰმოსენ ცოლთა მათთა და ყრმათა,
და	მცხ.ბარ	ხუროთა მიერ და ოქრომჭედელთა შემზადებულ არიან, ვერარა სხუად ვერ იქმნებიან, გარნა რომელი ჰნებავნ
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა დაიპყრა ბანაია, ძემან ენადადისმან, საზომი მეორითგან ბეთაზარით და ვიდრე საკიდურადმდე.
და	მცხ.ეზრ2	და ას ოდენ კაც ურიათგანი და სხუანი, რომელნი-იგი მოვიდოდეს წარმართთაგანნი ჩუენდა, რომელნი იყუნეს გარემოს ჩუენსა, მე მოვიყვანნი. და დავირთნი პურსა ჩემსა.
და	მცხ.ეზრ2	და მეკარენი იგი ძენი ელომაასნი, ძენი ატტერისნი, ძენი ტემეონისნი, ძენი ავუბისნი, ძენი ატიტასნი, ძენი საბეისნი: ასოცდაათრვამეტნი.
და	მცხ.ეზრ2	და ჰრქუა მათ ათერსასთა: ნუ ჭამედ იგინი სიწმიდისა მისგან წმიდათასა, ვიდრემდის აღდგეს მღდელი და განანათლნეს იგინი განცხადებულად.
და	მცხ.ეზრ2	და იყო ყოველი იგი ერი კრებულისა მის ოთხი ბევრი ორ ათას და სამეოც.
და	მცხ.აბდ	უკუეთუ აღიმაღლო, ვითარცა არწივმან, და უკეთუ შორის ვარსკულავთა დაიდგა ბუდე შენი, მიერ გარდამოგაგდო შენ, - იტყჳს უფალი,
და	მცხ.ეზრ2	და იოსეს, ძე ზექრისი, მეძიებელ და ზედამდგომელ იყო მათ ზედა, იუდა, ძე ასანიასი, რომელი-იგი იყო მეორისა მისგან ქალაქისა.
და	მცხ.ეზრ2	და მოღუაწენი და ზედამდგომელნი იგი ლევიტელთანი იერუსალჱმს: აზა, ძე განისი, ძე ასაბიასი, ძე მატთანისი, ძე მიქეასი, ძეთა მათგან ასაფისთა, შემასხმელნი მახლობელად სახლსა უფლისა ჩუენისასა.
და	მცხ.ეზრ2	და ფაათია, ძე მესია ზაბილისი ზარჱსგან, ძისა იუდასი, რომელსა ჴელისაგან მეფისასა აქუნდა ყოველივე განსაგებელი.
და	მცხ.ეზრ2	რამეთუ შთავედი იერუსალჱმდ და გულისხმა-ვყავ ყოველი ბოროტი, რომელიცა ყო ელიასი ტობიასათჳს, რამეთუ მისცა მას აღშენებად სახლი საფასეთა ეზოსა შინა სახლისა უფლისასა.
და	მცხ.ეზრ2	მათ დღეთა შინა ვხედევდი ჰურიასტანს შინა, რამეთუ სწნეხდენ საწნეხელთა დღესა შაბათსა და მოაქუნდათ მჭელეულნი ბჭეთა იერუსალჱმისათა და აღსტჳრთვიდენ კარაულთა ღჳნოსა, და ყურძენისა და ლეღჳსა ტჳრთნი მოაქუნდათ იერუსალჱმსა დღესა შაბათსა, ხოლო ვიპყარ მოწამენი, რამეთუ ჰყიდდენ დღესა შაბათსა
და	მცხ.ეზრ2	და მივეც განკარგულთა მოღებად ყოველი შეშა დასაწველთა თჳთეულთა ჟამთასა და პირველთა ნაყოფთა მათთასა მომიჴსენოს. მე ღმერთმან ჩუენმან ყოველსა კეთილსა სიმართლისა ჩემისასა, კურთხეულ არს იგი, რომელი არს უკუნისამდე ამინ.
და	მცხ.მიქ	ვითარმედ ყოველნი ერნი ვიდოდიან - თითოეული გზასა თჳსსა, ხოლო ჩუენ ვიდოდით სახელითა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა საუკუნოდ და მიერ კერძო.
და	მცხ.მიქ	და აწ რაჲსათჳს სცნენ ბოროტნი? ნუ მეფე არა იყო შენდა, ნუ განზრახვა შენი წარწყმდა, რამეთუ დაგიპყრეს შენ სალმობათა, ვითარცა მშობისათა.
და	მცხ.მიქ	მწყსე ერი შენი კუერთხითა შენითა, ცხოვარნი სამკჳდრებლისა შენისანი დამკჳდრებულნი მარტოობით მაღნარსა საშუალ კარმელისა, ძოვდენ ბასანელსა და გალაადელსა დღეთაებრ საუკუნოჲსათა.
და	მცხ.მიქ	ლოშნიდენ მტუერსა ვითარცა გუელნი მთრევნი ქუეყანად. შეირინენ წყუდეულებასა მათსა. უფლისა მიმართ ღმრთისა ჩუენისა განჰკჳრდენ და შეაშინონ შენგან.
და	მცხ.ლევ	და შეწიროს მღდელმან მან საკურთხეველსა ზედა ნაყოფად სულად სულნელად ღმრთისა, რამეთუ ცოდვისაჲ არს.
და	მცხ.ლევ	და ყოველივე შესაწირავი, რომელი იქმნეს თორნესა და ყოველივე, რომელი იქმნეს ლანძუსა, გინა ტაპაკსა, მღდელისა მის შემწირველისა იყოს იგი.
და	მცხ.ამოს	და იპოოს გული მისი ძლიერთა შორის შიშუელი, სდევნიდეს მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.ლევ	და უკუეთუ აღთქმით, გინათუ ნეფსით შეწიროს მსხუერპლი მისი, რომელსაცა დღესა შეწიროს მსხუერპლი იგი მისი, შეჭამონ ხვალისაგანცა.
და	მცხ.ლევ	და კარისა მისგან კარვისა საწამებელისა არა გამოხჳდეთ შჳდ დღე ვიდრე დღედმდე აღსასრულთა სრულებისა თქვენისათა, რამეთუ შჳდთა დღეთა სრულ-იქმნენ ჴელნი თქუენნი,
და	მცხ.ლევ	და კარისაგან კარვისა საწამებელისა არა გამოხჳდეთ, რათა არა მოსწყდეთ, რამეთუ ზეთი იგი ცხებისაჲ ღმრთისამიერი არს თქუენ ზედა. და მათ ეგრე ყვეს, ვითარცა უბრძანა მოსე.
და	მცხ.ლევ	და ამათ ჭამდით ყოველთაგან, რომელნი არიან წყალთა შინა:
და	მცხ.ლევ	და დღესა მერვესა წინადასცჳთოს სხეული წინადაცუეთილებისა მისისაჲ.
და	მცხ.ლევ	და იხილოს მღდელმან მან შედებაჲ იგი კეთროვანებისაჲ დღესა მეშჳდესა, უკეთუ განფენილ იყოს შედებაჲ იგი სამოსელსა მას, გინა სავაღლსა, გინა ფესუსა, ანუ თუ ტყავსა ყოვლისაებრვე, რაოდენ იქმნეს ტყავის საქმარსა შინა, კეთროვანებაჲ დადგრომილ არს. შედებაჲ იგი არაწმიდა არს.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ იხილოს მღდელმან მან და არა განეფინა შედებაჲ იგი კეთროვანებისაჲ სამოსელსა მას, ანუ სავაღლსა, ანუ თუ ფესუსა, ანუ თუ ყოველსავე ჭურჭერსა ტყავისასა,
და	მცხ.ამოს	და გარდაგასახლნე თქვენ მიერ, კერძო დამასკისა, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელ - სახელი მისი.
და	მცხ.ამოს	რომელნი მტყუელვარეობენ ჴმისა მიმართ ორღანოთასა, ვითარცა მდგომარენი შეჰრაცხნეს და არა ვითარცა მლტოლვარენი
და	მცხ.ამოს	და იყოს, უკეთუ დაშთენ ათნი მამაკაცნი ერთსა შინა სახლსა და მოკუდენ
და	მცხ.ამოს	და ვთქუ: უფალო, უფალო, დააცხრვე! ვინ აღადგინოს იაკობი, რამეთუ შემცირებულ არს?
და	მცხ.ამოს	და განავლინა ამასია მღდელმან ბეთელისამანი ერობოამის მიმართ, მეფისა ისრაილისა, მეტყუელმან: მიმოქცეულებათა ჰყოფს ძჳნად შენდა ამოსს შორის სახლსა ისრაჱლისსა. ვერ შემძლებელ არს ქუეყანა დათმენად ყოველთა ამათ სიტყუათა
და	მცხ.ამოს	მიუგო ამმოს და თქუა ამასიაჲს მიმართ: არა ვიყავ წინაწარმეტყუელი მე, არცა ძე წინაწარმეტყუელისაჲ, არამედ თხათ მეკოლტე ვიყავ, მსხეპელი ლეღუსულელთა.
და	მცხ.ლევ	და მოართვას იგი დღესა მეშჳდესა განსაწმედელად თჳსა მღდელსა მას კარად კარვისა საწამებელისა წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	ხოლო ნეშტი იგი ზეთისაჲ მის, რომელ-იგი იყოს ჴელსა მის მღდელისასა, დაასხას თავსა ზედა მის განწმედილისასა, და ლხინება-ყოს მისთჳს მღდელმან მან წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.ამოს	და აწ ისმინე სიტყუაჲ უფლისა - შენ იტყჳ: ნუ წინაწარმეტყუელებდ სახლსა ზედა ისრაჱლისასა და ნუ ერისკრება-ჰყოფ სახლსა ზედა იაკობისსა.
და	მცხ.ამოს	უკუეთუ დაჰჴდენ თუალთაგან ჩემთა სიღრმეთა შინა ზღჳსათა, მუნ ვამცნებ ვეშაპსა და შესთქრეს მათ.
და	მცხ.ლევ	და ესე შჯული არს არაწმიდებისა მისისაჲ, რომელსა სდიოდის შობადი ჴორცთაგან მისთა დინებისა მისგან, რომლითა შეიქმნა ჴორცი მისი გამოდინებითა მით, ესე არს არაწმიდებაჲ მისი მის თანა. ყოველნი დღენი დინებისა ჴორცთა მისთანი, რომლითა შეიქმნა გუამი მისი დინებისა მისგან, არაწმიდებისა მისისა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველსავე უნაგირსა კარაულისასა, რომელსა ზედა დაჯდეს თესლმდინარე იგი, არაწმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	და ყოველსა რომელსა ზედა დაწვეს განსლვასა მას მისსა, არაწმიდა იყოს.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს შემდგომად სიკუდილისა ორთა მათ ძეთა აჰრონისთა, რაჟამს მოიღეს ცეცხლი იგი უცხოჲ წინაშე ღმრთისა და მოწყდეს.
და	მცხ.ლევ	და ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა: ეტყოდე შენ აჰრონს, ძმასა შენსა, რათა არა შევიდოდის იგი ყოველსა ჟამსა სიწმიდესა მას შინა შინაგან კრეთსაბმელისა მის წინაშე პირსა სალხინებელისასა, რომელ არს პირისპირ კიდობანსა მას საწამებელისასა, რათა არა მოკუდეს, რამეთუ ღრუბლითა გამოვჩნდე მე სალხინებელსა მას ზედა.
და	მცხ.ლევ	რომელსა ზედა გამოჴდა წილი განმყვანებელისა, დაადგინოს ცოცხალი წინაშე ღმრთისა, რათა ლხინება-ყოს მას ზედა, ვითარმედ განვლინებად იგი განყვანებასა მას და განუტეოს იგი უდაბნოდ.
და	მცხ.ლევ	და ლხინება-ყოს წმიდათათჳს არაწმიდებათათჳს ძეთა ისრაჱლისათა და სიცრუეთაგან მათთა და ყოველთათჳს ცოდვათა მათთა და ესრეთ უყოს კარავსა მას საწამებელისასა შჱნებულსა მას შორის შინაგან კარავსა მას საწამებელისასა არაწმიდებისაგან მათისა.
და	მცხ.ლევ	რამეთუ ამას დღესა ლხინებაჲ თქუენთჳს იყოს განწმედად თქუენდა ყოველთაგან ცოდვათა თქუენთა წინაშე ღმრთისა და განიწმიდნეთ.
და	მცხ.ლევ	და არქუ მათ: კაცმან-კაცმან ძეთა ისრაილისათამან, ანუ თუ მწირთაგანმან, რომელი მოსრულ იყოს თქუენ შორის, რომელმან ყოს მსხუერპლი, გინა შესაწირავი,
და	მცხ.ლევ	და კარად კარვისა საწამებელისა არა მოიღოს შეწირვად იგი ღმრთისა, მოისპოს კაცი იგი ერისაგან თჳსისა.
დაჲ	მცხ.ლევ	და ცოლად დაჲ მისი არა მოიყვანო მოშურნედ, გამოცხადებად სარცხჳნელი მისი მის თანა ცხორებასა მისსა.
და	მცხ.ლევ	და წერილი დაწერტით არა ჰყოთ თქუენ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.ლევ	და მე დავამტკიცო პირი ჩემი კაცსა მას ზედა და წარვწყმიდო იგი ერისაგან თჳსისა, რამეთუ მისცა მთავარსა, რათა შეაგინოს სიწმიდე ჩემი და შეაბილწოს სახელი განწმედილთა ჩემდამო.
და	მცხ.ლევ	და არა ხჳდოდით თქუენ შჯულსა მას წარმართთასა, რომელნიმე განვასხნე პირისაგან თქუენისა.
და	მცხ.ლევ	და ყოველსა ზედა სულსა აღსრულებულსა ნუ შევალნ ნუცა მამისა, ნუცა დედისა მისისა ზედა შეიგინებინ.
და	მცხ.სჯლ	და ისმინო ჴმისა ამისაჲ, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე და ჰყო იგი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს მოიწინენ შენ ზედა ყოველნი ესე სიტყუანი კურთხევისა და წყევისანი, რომელ-ესე მიგცე შენ წინაშე თქუენსა. შეიწყნარნე ეგენი გულსა შენსა ყოველთა შორის წარმართთა და მოიქცე შენ უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ღმერთმან: იქმენინ სამყარო შორის წყლისა და იყავნ განმყოფელ შორის წყლისა და წყლისა. და იქმნა ეგრეთ.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა ღმერთმან ნათელსა დღე და ბნელსა უწოდა ღამე. და იქმნა მწუხრი და იქმნა განთიად დღე ერთი.
და	მცხ.დაბ	და იხილა ღმერთმან ნათელი, რამეთუ კეთილ. და განწვალა ღმერთმან შორის ნათლისა და შორის ბნელისა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ღმერთმან: იქმენინ ნათელი და იქმნა ნათელი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ქუეყანაჲ იყო უხილავ და განუმზადებელ და ბნელი ზედა უფსკრულთა. და სული ღმრთისაჲ იქცეოდა ზედა წყალთა.
და	მცხ.ლევ	და ჰრქუა: არქუ შენ აჰრონს და ძეთა მისთა და ეკრძალნედ სიწმიდეთა მათგან ძეთა ისრაჱლისათა, რათა არა შეიგინონ სახელი ჩემი წმიდაჲ, რაოდენ-რაჲ განწმიდონ მათ ჩემდა მომართ, მე ვარ უფალი.
და	მცხ.ლევ	და ასული კაცისა მღდელისაჲ იყოს თუ ქმრისა უცხოთესლისა, პირველ ნაყოფი შესაწირავთაჲ არა ჭამოს.
და	მცხ.ლევ	და ასული კაცისა მღდელისაჲ უკუეთუ იყოს ქურივ და გამოაძონ და ნაშობი არა ესვას მას, მოიქცეს სახლსავე მამისა თჳსისასა, ვითარცა პირველ სიჭაბუკესა მას მისსა, პურსა მამისა მისისასა ჭამდეს იგი, ხოლო ყოველმან უცხოთესლმან არა ჭამოს მისგან.
და	მცხ.ლევ	და არა შეაგინოს სიწმიდე იგი ძეთა ისრაჱლისათა, რომელსა იგინი შეწირვენ უფლისა.
და	მცხ.ლევ	და ჴბოჲ, ანუ თუ ცხოვარი ყურკუეთილი, ანუ თუ კუდმოკლე საკლველად ჰყო იგი თავისა შენისა, ხოლო აღნათქუემად შენდა არა შეიწიროს.
და	მცხ.ლევ	და ჰყოთ დღესა მას, რომელსა შესწირვიდეთ მჭელეულსა მას ცხოვარი წელიწდეული უბიწოჲ მრგულიად მწურად ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	და პური და ტუსვილი ეტერი ახალი არა ჰჭამოთ იგი მასვე დღესა ვიდრე შეწირვად თქუენდა მსხუერპლისა ღმრთისა თქუენისა შჯულად საუკუნოდ ნათესავსა შორის თქუენსა ყოველსავე სამკჳდრებელსა თქუენსა.
და	მცხ.ლევ	და აღირაცხოთ თქუენ ხვალისაგან შაბათთაჲსა, ვინაჲთ დღითგან შესწიროთ მჭელეული იგი, წინაშე დაგებისა შჳდნი შაბათნი სავსედ აღირაცხნე ვიდრე ხვალისაგან.
და	მცხ.ლევ	და ჰხადოთ დღესა მას, წოდებულ წმიდა იყოს იგი თქუენდა, ყოველი საქმე მსახურებისაჲ არა ჰქმნეთ მას შინა, შჯულად საუკუნოდ იყოს ნათესავსა შორის თქუენსა ყოველსავე სამკჳდრებელსა თქუენსა.
და	მცხ.ლევ	და დღე იგი პირველი წმიდა წოდებულ იყოს, ყოველი საქმე მსახურებისაჲ არა ჰქმნეთ.
და	მცხ.დაბ	და მდინარე მესამე - ტიგრისი. ესე ვალს წინაშე ასურეთსა, ხოლო მდინარე მეოთხე ევფრატი.
და	მცხ.დაბ	და მოიყვანა უფალმან ღმერთმან კაცი, რომელი შექმნა, და დაადგინა იგი სამოთხესა მას საშვებელისასა საქმედ მისა და დაცვად.
და	მცხ.დაბ	და ამცნო უფალმან ღმერთმან ადამს და ჰრქუა: ყოვლისაგან ხისა სამოთხისა ჭამით შჭამო.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ხისა მისგან ცნობადისა კეთილისა და ბოროტისა არა შჭამოთ მისგან, რამეთუ, რომელსა დღესა შჭამოთ მისგან, სიკუდილითა მოსწყდეთ.
და	მცხ.დაბ	და და-ვე-ჰბადა უფალმან ღმერთმან ყოველი მჴეცი ველისაჲ ყოველი მფრინველი ცისაჲ და მოიყვანნა იგინი ადამისა ხილვად და ყოველთა მშჳნვიერთა ცხოველთა, რომელიცა უწოდა ადამ, იგი არს სახელი მათი, რაჲძი უწოდოს მათ.
და	მცხ.დაბ	და ყოველი, რომელი უწოდა მათ ადამ სახელები ყოველთა საცხოვართა და ყოველთა მფრინველთა ცისათა და ყოველთა მჴეცთა ქვეყანისათა, ხოლო ადამისი არა ეპოვა შემწე მსგავსი მისი.
და	მცხ.დაბ	დასდვა ღმერთმან განკჳრვებაჲ ადამს და დააძინა: მოიღო ფერცხალი ერთი გუერდისა მისისა. და აღმოუვსო ჴორცითა მის წილ.
და	მცხ.დაბ	და აღუშენა უფალმან ღმერთმან გუერდი, რომელ მოიღო ადამისგან, ცოლად და მოიყვანა იგი ადამისსა:
და	მცხ.დაბ	და თქვა ადამ: აწ ესე ძუალი ძუალთა ჩემთაგანი და ჴორცი ჴორცთა ჩემთაგანი. ამას ეწოდოს ცოლ, რამეთუ ქმრისა მისისაგან გამოღებულ იქმნა იგი.
და	მცხ.დაბ	ამისთჳს დაუტეოს კაცმან მამაჲ თვისი და დედა თვისი და შეეყოს ცოლსა თვისსა
და	მცხ.დაბ	და იყვნენ ორნივე იგი ერთ ჴორც. და იყვნეს ორნივე შიშუელ: ადამ და ცოლი მისი, და არა ჰრცხუენოდა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო გუელი იყო უგონიერეს უფროჲს ყოველთა მჴეცთა ქუეყანასა ზედა, რომელნი ქმნნა უფალმან ღმერთმან და ჰრქუა გუელმან დედაკაცსა: რად რამეთუ თქუა უფალმან ღმერთმან: არა სჭამოთ ყოვლისაგან ხისა სამოთხისა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა დედაკაცმან გუელსა: ყოვლისაგან ნაყოფისა ხისა სამოთხისა ვჭამოთ.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ უწყოდა ღმერთმან, ვითარმედ: რომელსა დღესა სჭამოთ მისგანი, განგეხუნენ თქუენ თუალნი და იყვნეთ, ვითარცა ღმერთნი, მეცნიერ კეთილისა და ბოროტისა.
და	მცხ.დაბ	და იხილა დედაკაცმან, რამეთუ კეთილ არს ხე ჭამად და სათნო თვალთათჳს ხილვად და შუენიერ განცდად. და მიმღებელმან დედაკაცმან ნაყოფისაგან ჭამა და მისცა ქმარსა-ცა მისსა მის თანა და ჭამეს.
და	მცხ.დაბ	და განეხუნეს თუალნი ორთა-ნი-ვე და აგრძნეს, რამეთუ შიშუელ იყვნეს. და შეკერეს ფურცელი ლეღჳსა და ქმნეს თავთა თჳსთა გარემოსარტყმელნი.
და	მცხ.დაბ	და ესმათ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა, მავალისაჲ სამოთხეს შინა, მიმწუხრი და დაიმალნეს ადამ-ცა და ცოლი მისი პირისაგან უფლისა ღმრთისა საშუალ ხესა სამოთხისასა.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა უფალმან ღმერთმან ადამს და ჰრქუა მას: ადამ: სადა ხარ?
და	მცხ.დაბ	და მან თქუა: ჴმისა შენისა მესმა, მავალისა შორის სამოთხესა, რამეთუ შიშუელ ვარ და დავიმალე.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ადამ: დედაკაცი, რომელი მომეც ჩემ თანა, მან მომცა მე ხისაგან და ვჭამე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან დედაკაცსა: რაჲ ესე ჰყავ? და თქუა დედაკაცმან: გუელმან მაცთუნა მე და ვჭამე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა უფალმან გუელსა: რამეთუ ჰყავ ესე, წყეულ იყავ შენ ყოველთაგან პირუტყუთა და ყოველთაგან მჴეცთა ქუეყანისა ზედათა, მკერდსა ზედა და მუცელსა ხჳდოდი და მიწასა სჭამდე ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა.
და	მცხ.დაბ	ეკალსა და კუროჲსთავსა აღმოგიცენებდეს შენ და სჭამდე თივასა ველისასა,
და	მცხ.დაბ	და უწოდა ადამ სახელი ცოლსა თჳსსა: ცხორებაჲ. რამეთუ იგი არს დედა ყოველთა მაცხორებელთა.
და	მცხ.დაბ	და უქმნა უფალმან ღმერთმან ადამს და ცოლსა მისსა სამოსელნი ტყავისანი და შეჰმოსნა მათ.
და	მცხ.დაბ	და თქუა უფალმან ღმერთმან: აჰა, ადამ იქმნა, ვითარცა ერთი ჩუენგანი, მეცნიერ კეთილისა და ბოროტისა. და აწ ნუსადა მიყოს ჴელი თჳსი და მოიღოს ხისაგან ცხორებისა, და ჭამოს და ცხონდეს უკუნისამდე.
და	მცხ.დაბ	და განავლინა იგი უფალმან ღმერთმან სამოთხისაგან საშუებელისა საქმედ ქუეყანისა, რომლისაგან მოღებულ იქმნა.
და	მცხ.დაბ	და განჴადა ადამ და დაამკჳდრა იგი წინაშე საშუებელსა სამოთხისასა და დააწესა ქერობინი და მოტყინარე მახჳლი იქცევისი დაცვად გზასა ხისა ცხორებისასა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ადამ იცნა ევაჲ ცოლი თჳსი. და მიდგომილმან შვა კაინ. და თქუა: მოვიგეთ კაცი ღმრთისა მიერ.
და	მცხ.დაბ	და შესძინა შობად ძმაჲ მისი აბელ და იქმნა იგი მწყემს ცხოვართა; ხოლო კაინ - მშრომელ ქუეყანისა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას უფალმან ღმერთმან: ვინ გითხრა შენ, რამეთუ შიშუელ ხარ? უკუეთუ არა ხისაგან, რომლისა გამცენ შენ მისგან ხოლო არა ჭამაჲ, მისგან სჭამე-ა ?
და	მცხ.დაბ	და იყო შემდგომად დღეთა მოართუა კაინ ნაყოფთაგან ქუეყანისათა მსხუერპლი უფალსა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან კაინს: რათა რად შეიჭუვინ პირი შენი, არცა მართლიად შემოწირე.
და	მცხ.დაბ	და თქუა უფალმან ღმერთმან კაინის მიმართ: სადა არს აბელ, ძმაჲ შენი? და თქუა: არა უწყი, ნუ მცველი ძმისა ჩემისა ვარ მე?
და	მცხ.დაბ	და თქუა ღმერთმან: რაჲ ესე ჰყავ? ჴმაჲ სისხლისა ძმისა შენისა ღაღადებს ჩუენდამო ქუეყანით.
და	მცხ.დაბ	და აწ წყეულ იყავ შენ ქუეყანისაგან, რომელმან განაღო პირი თჳსი შეწყნარებად სისხლისა ძმისა შენისასა ჴელისაგან შენისა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა კაინ უფლისა მიმართ ღმრთისაჲ: უფროჲს არს ცოდვაჲ ჩემი მოტევებისა ჩემისა.
და	მცხ.დაბ	და უკუეთუ განმაძებ მე დღეს, პირისაგან ქუეყანისა და პირისაგან შენისა დავიმალო და იყოს, ყოველმან მპოვნელმან ჩემმან მომკლას მე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას უფალმან ღმერთმან: არა ეგრეთ ყოველმან მომკლველმან კაინისმან შჳდნი შურის-ძიებანი დაჴსნნეს. და დასდვა უფალმან ღმერთმან სასწაული კაინს არა მოკლვად მისა ყოვლისაგან მპოვნელისა მისისა.
და	მცხ.დაბ	და გამოვიდა კაინ პირისაგან ღმრთისა და დაემკჳდრა ქუეყანასა ნაიდს წინაშე ედემისა.
და	მცხ.დაბ	და იცნა კაინ ცოლი თჳსი. და მუცლად-მღებელმან შვა ენოს. და აღაშენა ქალაქი და უწოდა სახელად ძისა თჳსისა ენოს.
და	მცხ.დაბ	და მოიყვანა ლამექ თავისა თჳსისა ორ ცოლ. სახელი ერთისა - ადა და სახელი მეორისა - სელა.
და	მცხ.დაბ	და შვა ადა იობელ. ესე იყო მამაჲ მკჳდრთა კარვებისათა, საცხოვართმზრდელთა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ადამ იცნა ცოლი თჳსი ევა. და მიდგომილმან შვა ძე და უწოდა სახელი მისი სით მეტყუელმან: რამეთუ აღმიდგინა მე ღმერთმან თესლი სხუაჲ ნაცულად აბელისსა, რომელი მოკლა კაინ.
და	მცხ.დაბ	და სით შვა ძე და უწოდა სახელი მისი ენოს. ესე ესვიდა ხადად სახელსა უფლისა ღმრთისასა.
და	მცხ.დაბ	შექმნა იგი, მამაკაცად და დედაკაცად შექმნნა იგინი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ცხოვნდა სით ორას და ხუთ წელ. და შვა ენოს.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა კაინან ასსამეოცდაათ წელ. და შვნა მალელეილ.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა კაინან შემდგომად შობისა მის მალელეილისსა შვიდასორმეოც წელ. და შვნა ძენი და ასულნი.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა მალელეილ ასსამეოცდახუთ წელ და შვა იარედ.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა მალელეილ შემდგომად შობისა მის იარედისსა შვიდასოცდაათ წელ. და შვნა ძენი და ასულნი.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა იარედ ასსამეოცდაორ წელ და შვა ენუქ.
და	მცხ.დაბ	და იქმნნეს ყოველნი დღენი იარედისნი რვაასსამეოცდაორ წელ და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და იქმნნეს ყოველნი დღენი ენუქისნი სამასსამეოცდახუთ წელ.
და	მცხ.დაბ	და სათნო ეყო ენუქ ღმერთსა და არა იპოვა, რამეთუ გარდაცვალა იგი ღმერთმან.
და	მცხ.დაბ	და თქუა უფალმან ღმერთმან: არა დაადგრეს სული ჩემი კაცთა ამათ შორის უკუნისამდე ყოფისათჳს მათისა ჴორც, ხოლო იყვნენ ასოც წელ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იხილა რაჲ უფალმან ღმერთმან, ვითარმედ განმრავლდეს უსჯულოებანი კაცთანი ქუეყანასა ზედა. და ყოველი ვინ გონებს გულსა შინა თჳსსა მოსწრაფებით ბოროტთა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ქუეყანა განიხრწნა წინაშე ღმრთისა და აღივსო ქუეყანა უსამართლოებითა.
და	მცხ.დაბ	და იხილა უფალმან ღმერთმან ქუეყანა და იყო განხრწნილ, რამეთუ განხრწნა ყოველმან ჴორციელმან გზაჲ თჳსი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და ესრეთ ჰქმნა კიდობანი, სამასი წყრთა - სიგრძე კიდობნისა და ერგასისი წყრთა - სივრცე. და ოცდაათი წყრთა - სიმაღლე მისი.
და	მცხ.დაბ	და დავამტკიცო აღთქმაჲ ჩემი შენ თანა, ხოლო შეხჳდე კიდობნად შენ და ძენი შენნი და ცოლი შენი. და ცოლნი ძეთა შენთანი, შენ თანა.
და	მცხ.დაბ	ყოველთაგან ფრთოანთა მფრინველთა ცისათა ნათესაობისაებრ და ყოველთაგან ქუეწარმავალთა, რომელნი ვლენან ქუეყანასა ზედა ნათესაობისაებრ მათისა, ორ-ორი ყოველთაგან შევიდეს შენ თანა ზრდად შენ თანა - მამალი და დედალი.
და	მცხ.დაბ	და ქმნნა ნოე ყოველნი, რაოდენნი ამცნო მას უფალმან ღმერთმან, ეგრეთ ქმნნა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა უფალმან ღმერთმან ნოეს მიმართ: შევედ შენ და ყოველი სახლი შენი კიდობნად, რამეთუ შენ გიხილე მართლად წინაშე ჩემსა ნათესავსა ამას შინა.
და	მცხ.დაბ	და მფრინველთაგან ცისათა წმიდათაგან შვიდ-შვიდი მამალი და დედალი და მფრინველთაგან არაწმიდათ ორ-ორი მამალი და დედალი დამარხვად თესლი ყოველსა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ მერმე-ღა შჳდნი დღენი მოვჰჴადო მე წვიმაჲ ქუეყანასა ზედა ორმეოცთა დღეთა და ორმეოცთა ღამეთა. და აღვჰჴოცო ყოველი აღმდგომი, რომელი შევქმენ პირისაგან ყოვლისა ქუეყანისა.
და	მცხ.დაბ	და ქმნა ნოე ყოველნი, რაოდენნი ამცნო უფალმან ღმერთმან.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ნოე იყო ექუსასთა წელთა. და წყალი რღუნისა იქმნა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და შევიდა ნოე და ძენი მისნი მის თანა და ცოლი მისი და ცოლნი ძეთა მისთანი კიდობნად წყლისათჳს რღუნისა.
და	მცხ.დაბ	და იყო შემდგომად შვიდთა დღეთასა, და წყალი რღუნისა იქმნა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და იქმნა წჳმა ქუეყანასა ზედა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე.
და	მცხ.დაბ	ამას დღესა შევიდა ნოე, სემ, ქამ და იაფეთ, ძენი ნოესნი, და ცოლი ნოესი, და სამნი ცოლნი ძეთა მისთანი მის თანა კიდობნად.
და	მცხ.დაბ	და ყოველნი მჴეცნი ქუეყანისანი ნათესაობით, და ყოველნი ქუეწარმავალნი ნათესაობით, და ყოველნი საცხოვარნი ნათესაობით, და ყოველნი მფრინველნი ნათესაობით მისით, ყოველი მფრინვალე, ყოველი ფრთოსანი.
და	მცხ.დაბ	და შევიდა კიდობნად ნოეს თანა ორ-ორი ყოვლისაგან ჴორცისა, რომლისა თანა არს სული სიცოცხლისაჲ.
და	მცხ.დაბ	და შემავალი მამალი და დედალი ყოვლისაგან ჴორცისა შევიდა, ვითარცა ამცნო ღმერთმან ნოეს.
და	მცხ.დაბ	და დაიპყრო წყალმან და განმრავლდებოდა ფრიად ქუეყანასა ზედა. და ზე მოაქუნდა კიდობანი ზედა კერძო წყლისა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო წყალი განძლიერდა ფრიად-ფრიად ქუეყანასა ზედა და დაფარნა ყოველნი მთანი მაღალნი, რომელნი იყვნეს ქუეშე ცისა.
და	მცხ.დაბ	ათხუთმეტ წყრთა ზედა კერძო ამაღლდა წყალი და დაფარნა ყოველნი მთანი.
და	მცხ.დაბ	და მოკუდა ყოველი ჴორცი მოკუდავი ქუეყანასა ზედა და ყოველი კაცი.
და	მცხ.დაბ	და ყოველი, რაოდენსა აქუნდა სული სიცოცხლისაჲ, და ყოველი, რაოდენი იყო ჴმელსა ზედა, მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ამაღლდა წყალი ქუეყანასა ზედა ასერგასის დღე.
და	მცხ.დაბ	და მოეჴსენა ღმერთსა ნოესი და ყოველთა მჴეცთა, და ყოველთა საცხოვართა, და ყოველთა მფრინველთა და ყოველთა ქუეწარმავალთა, რაოდენნი იყვნეს მის თანა კიდობანსა შინა.
და	მცხ.დაბ	და შემცირდებოდა წყალი შემდგომად ასერგასისთა დღეთასა.
და	მცხ.დაბ	და დადგა კიდობანი თთუესა მეშჳდესა ოცდაშჳდისა მის თთჳსასა მთათა ზედა არარატისასა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო წყალი მავალი შემცირდებოდა ვიდრე მეათედ თთუემდე და მეთერთმეტესა თთუესა, პირველსა თთჳსასა, გამოჩნდეს თავნი მთათანი.
და	მცხ.დაბ	და განავლინა ყორანი ხილვად, უკუეთუ მოაკლდა წყალი და განსრული არა კუალად იქცა ვიდრე განჴმობადმდე წყლისა ქუეყანისაგან.
და	მცხ.დაბ	და განავლინა ტრედი უკუანა მისა, უკუე-თუ მოაკლდა წყალი პირისაგან ქუეყანისა.
და	მცხ.დაბ	და მოაქცია მისა მიმართ ტრედმან მიმწუხრი და აქუნდა ზეთისხილისა ფურცელი რტოჲთა პირსა შინა მისსა და ცნა ნოე, რამეთუ მოაკლდა წყალი პირისაგან ქუეყანისა.
და	მცხ.დაბ	და მერმე და-ღა-ითმინა შჳდ დღე. და კუალად განავლინა ტრედი და არ-ღა-რა შესძინა მოქცევად მისსა მომართ მერმე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან ნოეს.
და	მცხ.დაბ	და გამოვიდა ნოე და ცოლი მისი, ძენი მისნი და ცოლნი ძეთა მისთანი.
და	მცხ.დაბ	და ყოველნი მჴეცნი და ყოველნი საცხოვარნი, და ყოველი მფრინველი და ყოველი ქუეწარმავალი მოძრავი ქუეყანასა ზედა ნათესაობისაებრ მათისა გამოვიდეს კიდობნისაგან.
და	მცხ.დაბ	და აღუშენა ნოე საკურთხეველი ღმერთსა და მოიღო ყოველთაგან საცხოვართა წმიდათა და ყოველთაგან მფრინველთა წმიდათა და შეწირნა იგინი ყოვლად ნაყოფებად საკურთხეველსა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და აკურთხნა ღმერთმან ნოე და ძენი მისნი და ჰრქუა მათ აღორძნდით, და განმრავლდით და აღავსეთ ქუეყანა და ეუფლენით მას.
და	მცხ.დაბ	და შიში თქუენი და ძრწოლაჲ თქუენი იყოს ყოველთა ზედა მჴეცთა ქუეყანისათა, და ყოველთა ზედა მფრინველთა ცისათა.
და	მცხ.დაბ	და ყოველთა ზედა იძრვისთა ქუეყანისათა. და ყოველნი თევზნი ზღჳსანი ჴელის ქუეშე მიგცე თქუენ და ყოველი ქუეწარმავალი, რომლისა არს სიცოცხლე, თქუენდა იყოს საჭამადად ვითარ-ცა მხალი თივისაჲ, მიგცენ თქუენ ყოველნი.
და	მცხ.დაბ	და რამეთუ სისხლიცა თქუენი სულთა თქუენთა გამოვიძიო ჴელისაგან მჴეცთასა და გამოვიძიო იგი ჴელისაგან კაცისა ძმისა მისისა გამოვიძიო სული კაცისა.
და	მცხ.დაბ	და დამთხეველისა სისხლსა კაცისასა ნაცვლად სისხლისა მისისა დაითხიოს, რამეთუ ხატად ღმრთისა შევქმენ კაცი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო თქუენ აღორძნდით და განმრავლდით და განავსეთ ქუეყანა და ეუფლენით მას.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან ნოეს და ძეთა მისთა მეტყუელმან:
და	მცხ.დაბ	აჰა, მე აღვადგენ აღთქუმასა ჩემსა თქუენდა და თესლისა თქუენისა შემდგომად თქუენსა.
და	მცხ.დაბ	და ყოვლისა სულისა ცხოველისა თქუენ თანა მფრინველთაგან და საცხოვართაგან და ყოველთაგან მჴეცთა ქუეყანისათა, რაოდენნი არიან თქუენ თანა, ყოველთა თანა გამოსრულთა კიდობნით და ყოველთა პირუტყუთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.დაბ	და დავამტკიცო აღთქუმაჲ ჩემი თქუენდა მიმართ და არ-ღა-რა მოჰკუდეთ ყოველი ჴორცი წყლისა მიერ რღუნისა და არ-ღა-რა იყოს მერმე რღუნა წყლისა განხრწნად ყოვლისა ქუეყანისა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა უფალმან ღმერთმან ნოეს და ძეთა მისთა: ესე სასწაული აღთქუმისა ჩემისაჲ, რომელსა მე მოვსცემ შორის ჩემსა და შორის თქუენსა და შორის ყოვლისა სულისა ცხოველისა, რომელი არს თქუენ თანა ნათესავად საუკუნოდ.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ მშვილდსა ჩემსა დავსდებ ღრუბელთა შინა და იყოს სასწაულად აღთქუმისა შორის ჩემსა და ქუეყანისა.
და	მცხ.დაბ	და იყოს, რაჟამს მოვავლინო ღრუბელი შორის ქუეყანასა, გამოჩნდეს მშჳლდი იგი ღრუბელთა შინა.
და	მცხ.დაბ	და მოვიჴსენო აღთქუმაჲ ჩემი, რომელ არს შორის ჩემსა და თქუენსა და შორის ყოვლისა ჴორციელისა ცხოველისა ყოვლისა მიმართ ჴორცისა და არ-ღა-რა იყოს წყალი იგი რღუნისა მოსპოლვად ყოველსა ჴორციელსა.
და	მცხ.დაბ	და იყნოსა უფალმან ღმერთმან სული სულნელებისაჲ. და თქუა უფალმან ღმერთმან: შევინანე, არ-ღა შევსძინო მერმე წყევად ქუეყანისა საქმეთათჳს კაცთასა, რამეთუ შეყოფილ არს მომგონებელობაჲ კაცისა მოსწრაფებით ბოროტთა და სიჭაბუკითგან მისით, არ-ღა შევსძინო უკუე მოსპოლვად მერმე ყოვლისა ჴორცისა ცხოველისა.
და	მცხ.დაბ	და იყოს მშვილდი იგი ღრუბელთა შინა და ვიხილო და მოვიჴსენო აღთქუმაჲ საუკუნო შორის ჩემსა. და შორის ყოვლისა ცხოველისა და ყოვლისა ჴორციელისა, რომელ არს ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა უფალმან ნოეს: ესე სასწაული არს აღთქუმისა ჩემისაჲ, რომელი დავდევ შორის ჩემსა და შორის ყოვლისა ჴორციელისა, რომელ არს ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იყუნეს ძენი ნოესნი გამოსრულ კიდობნისაგან: სემ, ქამ, და იაფეთ, ხოლო ქამ იყო მამაჲ ქანანისი.
და	მცხ.დაბ	და იწყო ნოე, კაცმან საქმედ ქუეყანისა და დაასხა ვენაჴი.
და	მცხ.დაბ	და სუა ღჳნისაგან და დაითრო და განშიშულდა სახლსა შინა თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	და იხილა ქამ, მამამან ქანანისამან, სიშიშულე მამისა თჳსისა და გამოსრულმან მიუთხრა ძმათა თჳსთა გარე.
და	მცხ.დაბ	და მიიღეს სემ და იაფეთ სამოსელი და დაიდვეს ორთავე მჴართა მათთა ზედა. და ვიდოდეს ზურგ უკუნქცევით და შიშლოებაჲ მამისა მათისა არა იხილეს.
და	მცხ.დაბ	და განიფრთხო ნოე ღჳნისაგან და ცნა, რაოდენ უყო მას ძემან მისმან უჭაბუკესმან.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი სემისი და იყოს ქანან მონა მისსა.
და	მცხ.დაბ	განავრცენ ღმერთმან იაფეთ და დაემკჳდრენინ საყოფელთა შინა სემისთა. და იქმენინ ქანან მონა მისა.
და	მცხ.დაბ	ესე შობანი ძეთა ნოესთანი: სემ, ქამ და იაფეთ. და იყვნეს მათდა ძენი შემდგომად წყლით რღუნისა.
და	მცხ.დაბ	ძენი იაფეთისანი ღამერ, და მაგოგ, და მადიმ, და ავან და ელიოსან, და თობელ და მოსოქ და თირას.
და	მცხ.დაბ	და ძენი ღამერისანი: ასქანაზ და რიფათ და თორღამა.
და	მცხ.დაბ	და ძენი ავანისნი: ელისა და თარშის კიტელნი.
და	მცხ.დაბ	როდელნი, ამათგან განიყვნეს ჭალაკნი წარმართთანი ქუეყანასა მათსა, თჳთეულნი ენად-ენად ტომთა შინა მათთა და ნათესავთა შინა მათთა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ძენი ქამისნი: ხუს, და მესარაიმ, ფუდ და ქანან.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ძენი ხუსისნი: სავა, და ლვილატ, და სავათა, და რეღმაჲ და სავაკათა, ხოლო ძენი რეღმასნი: სავან და დათან.
და	მცხ.დაბ	და იქმნა დასაბამ მეფობისა მისისა ბაბილონი, ორექი, აქადი და ტალანი ქუეყანასა სენარისსა.
და	მცხ.დაბ	ქუეყანისა მისგან გამოვიდა ასურ და აღაშენა ნინევი, და ქალაქი რომოთი, და ხალანი.
და	მცხ.დაბ	და დასე, საშუალ ნინევისა და საშუალ ხალანისა, ესე ქალაქი დიდი.
და	მცხ.დაბ	და მესარიმ შვნა ლუდიიმელნი, და ემატიიმელნი, და ლავიიმელნი, და ნეფთალიმელნი.
და	მცხ.დაბ	და პატროსონიმელნი და ხასლორიმელნი, ვინა გამოვიდა მიერ ფილისტიმ და კაფთორიიმელნი.
და	მცხ.დაბ	და იებოსლელი, და ამორეველი, და გერგესეველი.
და	მცხ.დაბ	და ეველი, და არუკეველი, და ასენეველნი.
და	მცხ.დაბ	და არადელნი, და სამარეელნი, და ამათეფელნი და ამაათი, შედგომად მათსა განეთესნეს, ტომნი ქანანელთანი.
და	მცხ.დაბ	და იქმნნეს საზღვარნი ქანანელთანი სიდონისაგან და ვიდრე შესლვადმდე გერარად და ღაზად, და ვიდრე შესლვადმდე სოდომად და გომორად.
და	მცხ.დაბ	ადად და სებვომად - ესე ძენი ქამისნი ტომთა შინა მათთა და ენათა მათთა და სოფელთა მათთა.
და	მცხ.დაბ	ძენი სემისნი: ალიმ, და ასსურ, და არფაქსად, და ლუდდა, არამ და კაინან.
და	მცხ.დაბ	და ძენი არამისნი: ოს, და იულ, და ღათერ და მოსოხ.
და	მცხ.დაბ	და არფაქსად შვა სალაჲ. და სალა შვა ებერ.
და	მცხ.დაბ	და ებერისსა იშვნეს ორნი ძენი: სახელი ერთისა მის ფალეკ, რამეთუ დღეთა მისთა განინაწილა ქუეყანა და სახელი ძმისა მისისა იეკტან.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იეკტან შვა ელმოდად, და სალეფ, და ასარმოთ, და იერარ.
და	მცხ.დაბ	და დორრა, და ღაზილ, და დეკლაჲ.
და	მცხ.დაბ	და გებარ, და აბიმეილ, და სავარ.
და	მცხ.დაბ	და უფირ, და ევილატ, და იობაბ ესე ყოველნი - ძენი იეკტანისნი.
და	მცხ.დაბ	და იქმნა დამკჳდრებაჲ მათი მასისითგან ვიდრე მოსულადმდე სოფირად, მთად აღმოსავლისად.
და	მცხ.დაბ	ესე ძენი სემისნი - ტომთა შინა მათთა, სოფელთა შინა მათთა და ნათესავთა შინა მათთა.
და	მცხ.დაბ	და იყო ყოველი ქუეყანა - ბაგე ერთ და ჴმა ერთ ყოველთა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, ძრვასა მათსა აღმოსავლით გამო პოვეს ველი ქუეყანასა სენარისასა და დაემკჳდრნენ მუნ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა კაცმან მოყუასსა: მოვედით, გამოვზილნეთ ალიზნი და გამოვაცხუნეთ იგინი ცეცხლითა. და იყო მათდა ალიზი ქვაჲ და ასფალტოსი იყო მათდა თიჴაჲ.
და	მცხ.დაბ	და თქუეს: მოვედით, ვიშენოთ თავთა თჳსთათჳს ქალაქი და გოდოლი, რომლისა თავი იყოს ვიდრე ცადმდე. და ვყოთ თავთა თჳსთად სახელი პირველ განთესვისა ჩუენისა პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა.
და	მცხ.დაბ	და გარდამოვიდა უფალი ხილვად ქალაქისა და გოდლისა, რომელი აღაშენეს ძეთა კაცთასა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა უფალმან ღმერთმან: აჰა ნათესავი ერთ და ბაგენი - ერთ ყოველთა, და ამის იწყეს ქმნად და აწ არა დააკლდეს მათგან ყოველნი, რაოდენთაცა ინებონ ქმნად.
და	მცხ.დაბ	მოვედით, გარდავიდეთ და შეურინეთ მათ ენანი მუნ, რათა არა ესმოდის თჳთოეულსა ჴმაჲ მოყუსისა.
და	მცხ.დაბ	და განთესნა იგინი უფალმან მუნით პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა. და დასცხრეს მაშენებელნი ქალაქისა და გოდლისანი.
და	მცხ.დაბ	ამისთჳს ეწოდა სახელი მისი შერევნა, რამეთუ მუნ შეურივნა უფალმან ბაგენი ყოვლისა ქუეყანისანი და მუნით განთესნა იგინი უფალმან ღმერთმან პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა არფაქსად ასოცდაათხუთმეტ წელ და შვა სალა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა არფაქსად შემდგომად შობისა მის სალასა, სამასოცდაათ წელ, და შუნა ძენი და ასულნი, და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა სალა ასოცდაათ წელ და შვა ებერ.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა სალა შემდგომდა შობისა მის ებერისსა სამასერგასის წელ, და შვნა ძენი და ასულნი, და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ებერ ასოცდაათოთხმეტ წელ, და შვა ფალეგ.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ებერ შემდგომად შობისა მის ფალეგისსა ორასსამეოცდაათ წელ, და შვნა ძენი და ასულნი, და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ფალეგ ასოცდაათოთხმეტ წელ და შვა რაგავ.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ფალეგ შემდგომად შობისა მის რაგავისა ორასდაცხრა წელ, და შვნა ძენი და ასულნი, და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა რაგავ შემდგომად შობისა მის სერუქისსა ორასდაშჳდ წელ, და შვნა ძენი და ასულნი, და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა რაგავ ასოცდაათოთხმეტ წელ და შვა სერუქ.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა სერუქ შემდგომად შობისა მის ნაქორისსა ორას წელ, და შვნა ძენი და ასულნი, და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა ნაქორ შემდგომად შობისა მის თარრასა ასოცდაცხრა წელ, და შვნა ძენი და ასულნი, და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა თარრა სამეოცდაათ წელ და შვა აბრაამ, და ნაქორ და არრან.
და	მცხ.დაბ	და ესე შობანი სემისნი : სემ ძე ასის წლის იყო, ოდეს შვა არფაქსად მეორესა წელსა შემდგომად წყლით რღუნისა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ესე შობანი თარრაჲსნი. თარრა შვა აბრაამ, და ნაქორ და არრან: ხოლო არრან შვა ლოთ.
და	მცხ.დაბ	და მოკუდა არრან წინაშე თარრასა, მამისა თჳსისა, ქუეყანასა, რომელსა იშვა სოფელსა ქალდეველთასა.
და	მცხ.დაბ	და იყო სარა ბერწ და არა შვილისმშობელ.
და	მცხ.დაბ	და მოიყვანნა თარრა აბრაამ და ნაქორ, ძენი თჳსნი, და ლოთ, ძე არრანისი, ძისა თჳსისა და გამოიყვანნა იგინი სოფლისაგან ქალდეველთასა წარსლვად ქუეყანად ქანანისა და მოვიდა ვიდრე ხარრანადმდე და დაემკჳდრა მუნ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა უფალმან აბრაჰამს: გამოვედ ქუეყანისაგან შენისა, და ნათესავისაგან შენისა და სახლისაგან მამისა შენისა და მოვედ ქუეყანად, რომელიცა გიჩუენო შენ.
და	მცხ.დაბ	და გყო შენ ნათესავად დიდად, და გაკურთხო შენ, და განვადიდო სახელი შენი და იყო კურთხეულ.
და	მცხ.დაბ	და ვაკურთხნე მაკურთხეველნი შენნი და მწყევარნი შენნი ვწყევნე. და იკურთხეოდიან შენდამი ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი.
და	მცხ.დაბ	და გამოვიდა აბრაამ, ვითარცა ამცნო მას უფალმან, და ჰყუა მის თანა ლოთ, ხოლო აბრაამ იყო წლისა სამეოცდაათხუთმეტისა, რაჟამს გამოვიდა ხარანით.
და	მცხ.დაბ	და მიიყუანა აბრაამ სარა, ცოლი თჳსი, და ლოთ ძე, ძმისა თჳსისა, და ყოველი საქონელი მათი, რაოდენი მოიგეს. და ყოველი სული, რომელი მოიგეს ხარანს, და გამოვიდეს წარსლვად ქუეყანად ქანანისა და მოვიდეს ქუეყანად ქანანისა.
და	მცხ.დაბ	და გამოუჩნდა უფალი აბრაამს და ჰრქუა მას: თესლსა შენსა მივსცე ქუეყანა ესე და აღუშენა მუნ აბრაამ საკურთხეველი უფალსა გამოჩინებულსა მისდა.
და	მცხ.დაბ	და განვლო აბრაამ ქუეყანაჲ იგი სიგრძედ მიმართ მისა ვიდრე ადგიდმდე სჳქემისა, მუხასა თანა მაღალსა, ხოლო ქანანელნი მკჳდრ იყვნეს მაშინ მას ქუეყანასა.
და	მცხ.დაბ	წარიტრა მუნ მთად მიმართ აღმოსავალით კერძო ბეთელს და აღდგა მუნ კარავი თჳსი ბეთელს შინა ზღჳთ კერძო და ანგეთ, აღმოსავლით კერძო. და აღუშენა მუნ საკურთხეველი უფალსა და ხადოდა სახელსა ზედა უფლისასა:
და	მცხ.დაბ	და აღიტრა აბრაამ და წარსლვით ილაშქრა უდაბნოსა შინა.
და	მცხ.დაბ	და იქმნა სიყმილი ქუეყანასა ზედა და შთავიდა აბრაამ შთასლვად ეგჳპტეს მსხემობად მუნ, რამეთუ განძლიერდა სიყმილი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	იყოს უკუე, ვითარცა გიხილონ შენ მეგჳპტელთა, თქუან, ვითარმედ: ცოლი მისი არს ისი და მომკლან მე, ხოლო შენ გიგულონ.
დაჲ	მცხ.დაბ	თქუ, უკუე ვითარმედ: დაჲ მისი ვარ, რათა კეთილი მეყოს შენ მიერ და ცხონდეს სული ჩემი შენ ძლით.
და	მცხ.დაბ	და მხილველთა მისთა მთავართა ფარაოჲსთა აქეს იგი წინაშე ფარაოსა, და შეიყუანეს იგი სახლსა ფარაოსსა.
და	მცხ.დაბ	და აბრაამს კეთილსა უყოფდეს მის ძლით და იქმნნეს მისსა ცხოვარი და ზროხები და ვირნი და მონანი და მჴევალნი, კერძოვირნი და აქლემნი.
და	მცხ.დაბ	და განცადა უფალმან ფარაოჲ განცდითა დიდ-დიდებითა და ბოროტებითა და სახლი მისი სარრასთჳს, ცოლისა აბრაამისისა.
და	მცხ.დაბ	და იქმნნეს ყოველნი დღენი თარრასნი ქარანს შინა ორასდახუთ წელ და მოკუდა თარრა ხარანს შინა.
და	მცხ.დაბ	და მოუწოდა ფარაო აბრაამს და ჰრქუა მას: რაჲ ესე მიყავ მე? რამეთუ არა მითხარ მე, ვითარმედ ცოლი ჩემი არს.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა ფარაო კაცთა აბრაამისთა თანა განვლინებად მისსა ცოლი-ცა მისი და ყოველნი, რაოდენნი იყუნეს მისნი, და ლოთ მის თანა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო გამოვიდა აბრაამ ეგჳპტით, იგი და ცოლი მისი და ყოველნი მისნი, და ლოთ მის თანა უდაბნოდ.
და	მცხ.დაბ	და აბრაამ იყო მდიდარ ფრიად საცხოვრითა და ვეცხლითა და ოქროჲთა.
და	მცხ.დაბ	და ვიდოდა, ვინაჲ მოვიდა უდაბნოდ, ვიდრე ბეთელამდე, ვიდრე ადგიდმდე, რომელსა იყო კარავი მისი პირველ საშუალ ბეთელსა და საშუალ ანგესა.
და	მცხ.დაბ	ადგილსა საკურთხეველისასა, რომელი ქმნა მუნ პირველ და უწოდა. მუნ აბრაამ სახელსა უფლისასა ღმრთისასა.
და	მცხ.დაბ	და ლოთის თანა-მავლისანი აბრაამის თანა იყვნეს ცხოვარნი და ზროხანი და კარვები.
და	მცხ.დაბ	და არა იტევდა მათ ქუეყანა იგი დამკჳდრებად ზოგად, რამეთუ იყო მონაგები მათი ფრიად. და ვერ შემძლებელ იყვნეს დამკჳდრებად ზოგად.
და	მცხ.დაბ	და იქმნა ბრძოლაჲ შორის მწყემსთა საცხოვართა აბრაამისთა და შორის მწყემსთა ლოთისთასა. ხოლო ქანანელნი და ფერეზელნი მკჳდრ იყუნეს მაშინ ქუეყანასა მას.
და	მცხ.დაბ	და თქუა აბრაამ ლოთს: ნუ არს ბრძოლაჲ შორის ჩემსა და შენსა და შორის მწყემსთა ჩუენთა, რამეთუ კაცნი ძმანი ვართ ჩუენ.
და	მცხ.დაბ	და აღმხუმელმან თუალთა თჳსთამან ლოთ იხილა ყოველი გარემო სოფლები იორდანისაჲ, რამეთუ ყოველი იყო სარწყავ, პირველ დაქცევადმდე ღმრთისა მიერ სოდომისა და გომორისა, ვითარცა სამოთხე ღმრთისაჲ და ვითარცა ქუეყანა ეგჳპტისა, ვიდრე მოსლვადმდე ზოღორად.
და	მცხ.დაბ	და გამოირჩია ლოთ თავისა თჳსისად ყოველი სოფელი იორდანისაჲ. და წარიტრა ლოთ აღმოსავალით კერძო და განიყუნეს თითოეული ძმისაგან თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	აბრაამ დაემკჳდრა ქუეყანასა ქანანისსა, და ლოთ დაემკჳდრა ქალაქსა გარემო სოფლებთასა და დაიკარვა სოდომთა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო კაცნი სოდომთანი ბოროტნი და ცოდვილნი ფრიად წინაშე ღმრთისაჲ.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ ყოველი ქუეყანაჲ, რომელსა შინა ჰხედავ შენ, მიგცე იგი შენ და თესლსა შენსა უკუნისამდე.
და	მცხ.დაბ	და ვყო თესლი შენი ვითარცა ქჳშაჲ ქუეყანისაჲ, უკუეთუ ვისმე ძალ-უც აღრიცხუად ქჳშაჲ ქუეყანისაჲ, და თესლიცა შენი აღრიცხოს.
და	მცხ.დაბ	აღდეგ, მოვლე ქუეყანა, სიგრძედ მიმართ მისა, და სივრცედ მისსა, რამეთუ შენ მიგცე იგი.
და	მცხ.დაბ	და აღიკარვა აბრაამ და მოვიდა, დაიკარვა მუხასა თანა მამბრესა, რომელი იყო ქებრონს, და აღუშენა მუნ საკურთხეველი უფალსა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იქმნა მეფობასა არმაფალისასა მეფისა სენარისასა, არიოქ, მეფემან სალასარისამან, და ქოდოლ, გომორის მეფემან, ელამისმან და თარგალ მეფემან წარმართთამან.
და	მცხ.დაბ	ყვეს ბრძოლაჲ ვარლას თანა, მეფისა სოდომთასა, და ვარსას თანა, მეფისა გომორისა, და სენნარისა, მეფისა ადამისა, და სჳმოვორის, მეფისა სებომისა, და მეფისა ვალასა: ესე არს სეგორი.
და	მცხ.დაბ	და ხორრეველნი მთათა შინა სეირისათა ვიდრე ტერევინთამდე ფარანისა, რომელ არს უდაბნოს.
და	მცხ.დაბ	ხოლო გამოვიდა მეფე სოდომთა და მეფე გომორისაჲ და მეფე ადამასა და მეფე სებომისა და მეფე ვალასა, ესე არს სეგორი, და განეწყუნეს იგინი ბრძოლად ღელესა შინა მარილოანსა,
და	მცხ.დაბ	ქოდოლოგომორის მიმართ, მეფისა ელამისა, მეფისა სენარისა, და არიოქის მეფისა სელილასარისა. და თარგალ მეფისა წარმართთასა - ოთხნი მეფენი ხუთთა მიმართ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ღელე მარილოვანი მთხრებლ-მთხრებლოვან არს ასფალტოსითა. და შეივლტოდა მეფე სოდომისა ჴევად და მეფე გომორისაჲ. და დაეცნეს მუნ, ხოლო დაშთომილნი მთად კერძო ივლტოდეს.
და	მცხ.დაბ	და წარიყუანეს ლოთ-ცა, ძე აბრაამის ძმისა, და ჭურჭელი მისი. და წარვიდეს, რამეთუ მკჳდრ იყო სოდომს.
და	მცხ.დაბ	და დევნა-უყო უკანა მათისა ვიდრე დაანადმდე. და დაესხა მათ ზედა ღამე, იგი და ყრმანი, მისნი, და დასცნა იგინი. და სდევდეს ვიდრე ქობალადმდე, რომელ არს მარცხენით დამასკისა.
და	მცხ.დაბ	და გამოვიდა მეფე სოდომისა შემთხუევად მისსა, შემდგომად მოქცევისა მისისა ჭირისაგან ქოდოლგომორისა და მის თანა მეფეთასა ღელესა შინა საბისსა, რომელ არს ველი მეფისაჲ.
და	მცხ.დაბ	და მელქიზედეკ-ცა, მეფემან სალომისმან, გამოართუნა პურნი და ღჳნოჲ. ხოლო იყო მღდელი ღმრთისა მაღლისა.
და	მცხ.დაბ	და აკურთხა აბრაამ და თქუა:
და	მცხ.დაბ	ჭამეს ჭაბუკთა და ნაწილი კაცთა თანამავალთა ჩემ თანა: ესხოლ, ავან, მამბრესი, ამათთჳს მოვიღო ნაწილი.
და	მცხ.დაბ	და თქუა აბრაამ: მეუფეო, რაჲ მომცენ? რამეთუ მე წარვწყმდები უშვილოდ, ხოლო ძე მასეკის, სახლისწულისა ჩემისა, ესე დამასკოჲს ელიეზერ.
და	მცხ.დაბ	და მეყსეულად იქმნა ჴმაჲ მისსა მისდა მიმართ მეტყუელი: არა დაგიმკჳდრებს შენ, არამედ, რომელი გამოვიდეს შენგან, მან დაგიმკჳდროს შენ.
და	მცხ.დაბ	და განიყუანა იგი გარე და ჰრქუა მას: აღიხილენ თუალნი ცად მიმართ და აღრაცხენ ვარსკულავნი, უკუეთუ ძალ-გიც აღრაცხვაჲ მათი. ესრეთ იყოს თესლი შენი.
და	მცხ.დაბ	და ჰრწმენა აბრაამს ღმრთისაჲ და შეერაცხა მას სიმართლედ.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: მეუფეო უფალო, რაჲთა ვცნა, ვითარმედ დავიმკჳდრო იგი.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას: მომგუარე მე დიაკეული სამისა წლისაჲ და ვაცი სამისა წლისაჲ და ვერძი სამისა წლისა და გურიტი და ტრედი.
ღა	მცხ.დაბ	ხოლო მან მოიხუნა ესე ყოველნი და განყუნა იგინი შუა ღა დასხნა იგინი პირისპირ ურთიერთას, ხოლო მფრინველნი არა განყუნა.
და	მცხ.დაბ	და გარდამოვიდეს მფრინველი მძორთა მათ ზედა ორად განკუეთილებათა მათთა. და თანა-უჯდა მათ აბრაამ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო დასლვასა მზისასა განკჳრვებაჲ დაეცა აბრაამს და, აჰა, შიში ბნელი დიდი დაეკუეთა მას.
და	მცხ.დაბ	და თქუა აბრაამის მიმართ: ცნობით უწყოდე, ვითარმედ მსხემ იყოს თესლი შენი ქუეყანასა არა თჳსსა და დაიმონებდენ მათ. და განაშორებდენ მათ და დაამდაბლებდნენ მათ ოთხას წელ.
და	მცხ.დაბ	და ნათესავი, რომელსაცა ჰმონონ, ვსაჯო მე ხოლო შემდგომად ამათსა გამოვიდენ აქა განმზადებულებითა მრავლითა.
და	მცხ.დაბ	და მეოთხე ნათესავი მოიქცეს აქა, რამეთუ არ-ღა სრულ ქმნილ არიან ცოდვანი ამორეველთანი აქამომდე.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ვინათგან დასლვად მიიწია მზე იქმნა ალი და აჰა საჴმილი და ლამპარნი ცეცხლისანი, რომელნი განვიდეს შორის ორ განკუეთილებათა მათ.
და	მცხ.დაბ	კინეველნი და კინეზელნი და კედმაზელნი.
და	მცხ.დაბ	და ქეტელნი და ფერეზელნი და რაფიმელნი.
და	მცხ.დაბ	და ამორეველნი და ქანანელნი და გერგესეველნი და იებოოსლელნი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო სარრაჲ, ცოლი აბრაამისი, არა უშობდა მას. და იყო მისი მჴევალი მეგჳპტელი, რომლისა სახელი აგარ.
და	მცხ.დაბ	და თქუა სარრა აბრაამის მიმართ ქუეყანასა ქანანისასა: აჰა ეგერა, დამჴშა მე უფალმან არა შობად. შევედ უკვე მჴევლისა მიმართ ჩემისა, რათა შვილიერ ვიქმნნეთ მისგან. და ისმინა აბრაამ ჴმისა სარასა.
და	მცხ.დაბ	და მოიყუანა სარა, ცოლმან აბრაამისმან, მჴევალი მისი, მეგჳპტელი აგარ, შედგომად ათისა წლისა დამკჳდრებისა აბრამისა ქუეყანასა ქანანისსა, და მისცა იგი აბრაამს, ქმარსა თჳსსა, ცოლად მისსა.
და	მცხ.დაბ	და შევიდა აგარის მიმართ და მიუდგა. და იხილა, რამეთუ მუცელქმულ არს. და უპატიო იქმნა დედოფალი მისი მის წინაშე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა სარრა აბრაამის მიმართ: ვიუსამარლოები შენგან, მე მოგეც შენ მჴევალი ჩემი წიაღთა შენთა. ხოლო მან იხილა რაჲ, ვითარმედ მუცელქმულ არს, უპატიო-ვიქმენ წინაშე მისსა. საჯენ ღმერთმან შორის ჩემსა და შენსა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა აბრაამ სარრას მიმართ: აჰა, მჴევალი შენი ჴელთა შინა შენთა. იჴუმიე იგი, ვითარ-რაჲმეცა სათნო არს შენდა. და ძჳრი შეაჩუენა მას სარრა. და წარვიდა პირისაგან მისისა
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას ანგელოზმან უფლისამან: აგარ, მჴევალო სარასო, ვინაჲ მოხუალ? და სადაჲ წარხუალ? და თქუა: პირისაგან სარას, დედოფლისა ჩემისა, ვივლტი მე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას ანგელოზმან უფლისამან: მიიქეც დედოფლისა შენისა მიმართ და დამდაბლდი ქუეშე ჴელსა მისსა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას ანგელოზმან უფლისამან: განმრავლებით განვამრავლო თესლი შენი და არა აღირაცხოდის სიმრავლისაგან.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას ანგელოზმან უფლისამან: აჰა შენ მუცელქმულ ხარ და ჰშვე ძე, და უწოდი სახელი მისი ისმაილ, რამეთუ შეისმინა უფალმან სიმდაბლისა შენისაჲ.
და	მცხ.დაბ	ესე იყოს ველური კაცი. ჴელნი მისნი ყოველთა ზედა და ჴელნი ყოველთანი მის ზედა და წინაშე პირსა ყოველთა ძმათა მისთასა დაიმკჳდროს.
და	მცხ.დაბ	ამისთჳს უწოდა ჯურღმულსა მას ჯურღმული, წინაშე ვიხილე, აჰა, საშუალ კადისა და საშუალ ვარადისა.
და	მცხ.დაბ	და უშვა აგარ აბრაამს ძე და უწოდა აბრაამ სახელი ძისა თჳსისა შობილისაჲ მისდა, რომელი შვა აგარ, ისმაილ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იქმნა აბრაამ წელთა ოთხმეოცდაათცხრამეტთაჲ. და გამოუჩნდა უფალი აბრაამს და ჰრქუა მას: მე ვარ ღმერთი შენი. სათნო იყავ წინაშე ჩემსა და იქმენ უბრალოჲ.
და	მცხ.დაბ	და დავდვა აღთქუმაჲ ჩემი შორის შენსა და განგამრავლო ფრიად ფრიად.
და	მცხ.დაბ	და დავარდა აბრაამ პირსა ზედა თჳსსა და ჰრქუა მას ღმერთმან მეტყუელმან:
და	მცხ.დაბ	და აჰა, აღთქუმაჲ ჩემი შენ თანა და იყო შენ მამაჲ მრავალთა თესლთა.
და	მცხ.დაბ	და არა გეწოდოს მერმეცა სახელი შენი აბრამ, არამედ იყოს სახელი შენი აბრაჰამ, რამეთუ მამად მრავალთა თესლთა დაგდევ შენ.
და	მცხ.დაბ	და აღგაორძინო შენ ფრიად ფრიად და დაგდვა შენ ნათესავად, და მეფენი შენგან გამოვიდენ.
და	მცხ.დაბ	და დავადგინო აღთქუმაჲ ჩემი შორის ჩემსა და შორის შენსა და შორის თესლისა შენისა ნათესავთა მიმართ მათთა აღთქუმად საუკუნოდ, ყოფად შენდა მე ღმრთად და თესლისა შენისა შენ თანა ქუეყანასა, რომელსა ჰმსხემობ, ყოველი ქუეყანაჲ ქანანისაჲ.
და	მცხ.დაბ	მიგცე შენ და თესლსა შენსა შენ თანა სამკჳდრებელად საუკუნოდ და ვიყო მათდა ღმერთ.
და	მცხ.დაბ	და თქუა უფალმან აბრაჰამის მიმართ ხოლო შენ აღთქუმაჲ ჩემი დაიცვა, შენ და თესლმან შენმან ნათესავთა შინა მათთა.
და	მცხ.დაბ	და ესე არს აღთქუმაჲ, რომელ დაიმარხო შორის ჩემსა და თქუენსა და შორის ნათესავისა შენისა შემდგომად შენსა ვიდრე ნათესავთამდე,
და	მცხ.დაბ	წინა-დაიცჳთოს თქუენმან ყოველმან წულმან. და წინა-დაიცჳთოთ ჴორცი წინა-დაუცვეთელობისა და იყოს სასწაულ აღთქუმისა ჩემდა და თქუენდა.
და	მცხ.დაბ	და იყოს აღთქუმაჲ ჩემი ჴორცსა ზედა თქუენსა აღთქუმაჲ საუკუნოჲ.
და	მცხ.დაბ	და წულმან რომელმან არა წინა-დაიცვითოს ჴორცი წინა-დაუცვეთელობისა მისისა, მოისპოს სული იგი ნათესავისაგან მისისა, რამეთუ აღთქუმაჲ ჩემი განაქარვა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ღმერთმან აბრაჰამს: სარას ცოლსა შენსა არა ეწოდოს სარაჲ, არამედ სარრაჲ იყოს სახელი მისი.
და	მცხ.დაბ	და თქუა აბრაჰამ ღმრთისა მიმართ: ისმაილ ესე ცხოვნდინ წინაშე შენსა.
და	მცხ.დაბ	დაასრულა მეტყუელმან მისსა მიმართ და ამაღლდა უფალი აბრაჰამისაგან.
და	მცხ.დაბ	და მოიყუანა აბრაჰამ ისმაილ, ძე თჳსი, და ყოველნი სახლისწულნი და ყოველნი ვეცხლით ფრდილნი თჳსნი და ყოველი წული მამათა სახლსა შინა აბრაჰამისსა და წინა-დასცჳთა დაუცვეთელებაჲ მათი ჟამსა მის დღისასა, ვითარცა ჰრქუა მას ღმერთმან.
და	მცხ.დაბ	ჟამსა მას მის დღისასა წინა-დაიცჳთა აბრაჰამ და ისმაელ, ძემან მისმან.
და	მცხ.დაბ	და ყოველთა კაცთა სახლისა მისისათა და სახლის ნაშვთა და ვეცხლით ფრდილთა უცხოთესლთაგან ნათესავთა წინა-დასცჳთა მათ.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: უფალო, უკუეთუ ვპოვე სადამე მადლი წინაშე შენსა, და ნუ თანა-წარჰჴდები მონასა შენსა.
და	მცხ.დაბ	მოვიღეთ წყალი და დაიბანნეთ ფერჴნი თქუენნი, და დაიგრილეთ ხესა ქუეშე.
და	მცხ.დაბ	და მოიღო ერბოჲ და სძე და ჴბოჲ, რომელი შექმნა, და დაუგო მათ და ჭამეს. ხოლო თჳთ წინა უდგა მათ ხესა ქუეშე.
და	მცხ.დაბ	და თქუა მისსა მიმართ: სადა არს სარრაჲ, ცოლი შენი? ხოლო მან მიუგო: ესერა კარავსა შინა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: შემოქცეული მოვიდე შენდა ჟამსავე ამას. და ესვას ძე სარრას, ცოლსა შენსა. ხოლო სარრას ესმა კარსა ზედა კარვისა მისისასა მყოფსა უკუანა მისსა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო აბრაჰამ და სარრა მოხუცებულ იყვნეს, გარდასრულ დღეთა. და მოკლებულ იყო სარრა წესისაგან დედათასაჲ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა უფალმან ღმერთმან აბრაამს: რად განიცინნა სარრა თავსა შორის თჳსსა მეტყუელმან: აწ სადამე ჭეშმარიტად შვა, რამეთუ მე დაბერებულ ვარ?
და	მცხ.დაბ	ხოლო უარ-ყო სარრა მეტყუელმან: არა განვიცინენ, რამეთუ შეეშინა. და თქუა: არა, არამედ განიცინენ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო აღდგეს კაცნი იგი მიერ და შთახედნეს პირსა ზედა სოდომთა და გომორთასა და აბრაჰამ თანა-ვიდოდა მათ თანა, წარმგზავნელი მათი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო აბრაჰამ ქმნილ იყოს ნათესავად დიდად და მრავლად და იკურთხეოდიან მის-და-მი ყოველნი წარმართნი ქუეყანისანი.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ უწყოდეს, ვითარმედ ამცნოს ძეთა მისთა და სახლსა მისსა მის თანა და იცნან გზანი უფლისანი, რამეთუ ძეთა მისთა ქმნად სიმართლისა და მშჯავრისა, რათა მოაწივნეს უფალმან აბრაჰამის ზედა ყოველი, რაოდენი თქუნა მისსა მიმართ.
და	მცხ.დაბ	და თქუა უფალმან ღმერთმან: ღაღადებაჲ სოდომთა და გომორთა განმრავლდა ჩემდა მომართ, ცოდვანი მათნი დიდ არიან ფრიად.
და	მცხ.დაბ	და მოაქციეს კაცთა მიერ და მოვიდეს სოდომად. და აბრაჰამ მერმე იყო-ღა მდგომარე წინაშე უფლისა ღმრთისა.
და	მცხ.დაბ	და მიეახლა აბრაჰამ და ჰრქუა: ნუ თანა წარსწყმედ მართალსა უღმრთოთა თანა და იყოს მართალი, ვითარცა უღმრთოჲ?
და	მცხ.დაბ	არა სადა ჰყო შორის სიტყჳსა მისებრ მოკუდინებაჲ მართლისა უღმრთოთა თანა და იყოს მართალი, ვითარცა უღმრთოჲ? ნუ სადა რომელი სჯი ყოველსა ქუეყანასა, ნუ ჰყოფ სასჯელსა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა უფალმან ღმერთმან: უკუეთუ იყვნენ ერგასისნი მართალნი სოდომთ ქალაქთა შინა, დაუტეო ყოველი ადგილი მათთჳს.
და	მცხ.დაბ	უკუეთუ შემცირდენ ერგასისნი მართალნი ორმეოცდახუთად, წარსწყმიდო-ა ორმეოცდახუთთათჳს ყოველი ქალაქი? და თქუა: უკუეთუ ვპოვნე მუნ ორმეოცდახუთნი, არა წარვწყმიდო.
და	მცხ.დაბ	და შესძინა მერმე სიტყუად მისსა მიმართ და თქუა: უკუეთუ იყვნენ ორმეოცნი? და თქუა: არა წარვწყმიდო ორმეოცთათჳს.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მოვიდეს ორნი ანგელოზნი მიმწუხრი და ლოთ ჯდა წინაშე ბჭეთა სოდომისთა. და იხილნა რაჲ ლოთ, აღდგა მიგებებად მათდა და თაყუანის-სცა პირითა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და კაცთა ქალაქისათა სოდომელთა გარე მოიცვეს სახლი ჭაბუკითგან ვიდრე მოხუცებულადმდე ყოველმან ერმან ერთბამად.
და	მცხ.დაბ	და განუწოდდეს ლოთს და იტყოდეს მისა მიმართ: სადა არიან კაცნი, მოსრულნი შენდა ღამით? გამოიყუანენ იგინი ჩუენდა, რამეთუ თანა-ვეყუნეთ მათ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო გამოვიდა ლოთ მათდა მიმართ წინაშე კართა და კარი განიჴშა უკუანა თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მათ: ნუ სადა, ძმანო, ნუ უკეთურებთ.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ არიან ჩემნი ორნი ასულნი, რომელთა არღა უცნიეს მამაკაცნი. გამოვიყუანნე იგინი თქუენდა და იჴმიენით იგინი, ვითარცა გთნავს, მხოლოდ კაცთა ამათ მიმართ ოდენ ნურარას ჰყოფთ უსამართლოსა, ვინათგან შემოვიდეს სართულსა ქუეშე მოსრულთა ჩემთასა.
და	მცხ.დაბ	და თქუეს კაცთა მათ ლოთის მიმართ: არს ვინა შენი აქა სიძენი, ანუ ძენი, ანუ ასულნი, ანუ ვინცა ვინ შენი არს სხუაჲ ქალაქსა შინა, განიყვანენ იგინი ადგილით ამით.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ წარვსწყმედთ ჩუენ ადგილსა ამას, რამეთუ ამაღლდა ღაღადებაჲ მათი წინაშე უფლისა და მომავლინნა ჩუენ უფალმან აჴოცად მისსა.
და	მცხ.დაბ	გამოვიდა ლოთ და თქუა: სიძეთა მიმართ თჳსთა, მიმყუანებელთა ასულთა მათთასა, და ჰრქუა: აღდეგით და გამოვედით ადგილისა ამისგან, რამეთუ აჰჴოცს უფალი ქალაქსა ხოლო საცინელად შეირაცხა წინაშე სიძეთა მისთა.
და	მცხ.დაბ	და ვითარ ცისკარი იქმნა, და ასწრაფობდეს ანგელოზნი ლოთს მეტყუელნი: აღდეგ, მიიყუანე ცოლი შენი და ორნი ასულნი შენნი, რომელნი გისხენ, და განვედ, რათა არა თანა წარსწყმდე უსჯულოებათა ქალაქისათა.
და	მცხ.დაბ	და აღშფოთნეს და უპყრეს ანგელოზთა ჴელსა მისა და ჴელსა ცოლისა მისისასა და ჴელსა ასულთა მისთასა რიდებასა მას უფლისასა მათ ზედა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, რაჟამს გამოიყუანეს იგინი გარე და ჰრქუეს: ცხოვნებით იცხოვნე სული შენი, ნუ უკმოიხედავ უკუღმართ. ნუცა დასდგები ყოველსა შინა გარემო სოფლებთა, არამედ მთად კერძო ივლტოდე, ნუუკუე თანა შეეპყრა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ლოთ მათდა მიმართ: გევედრები, უფალო.
და	მცხ.დაბ	და თქუა მან: აჰა, დამიკჳრდა პირი შენი ამასცა ზედა სიტყუასა, არა დავაქციო ქალაქი, რომლისათჳს სთქუ.
და	მცხ.დაბ	და მზე მოეფინა ქუეყანასა ზედა და ლოთი შევიდა სეგორად.
და	მცხ.დაბ	და უფალმან აწჳმა სოდომსა და გომორსა ზედა წუნწუბაჲ და ცეცხლი უფლისა მიერ ზეცით.
და	მცხ.დაბ	და მიიხილა ცოლმან ლოთისამან მართლუკუღმართ და იქმნა იგი ძეგლ მარილისა.
და	მცხ.დაბ	და მიჰხედა პირსა ზედა სოდომისასა და გომორისასა და პირსა ყოვლისა ქუეყანისა სანახებისასა და იხილა: და აჰა ესერა, აღვიდოდა ალი ცეცხლისა ქუეყანით, ვითარცა არმური საჴმილისა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, დაქცევასა მას უფლისა მიერ ქალაქებისა მის სანახებისასა მოეჴსენა ღმერთსა აბრაჰამ და გამოიყუანა ლოთ შორის დაქცევისა მის, რაჟამს დააქცია უფალმან ქალაქები იგი, რომელსა შინა დამკჳდრებულ იყო ლოთ.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა უხუცესმან უმრწემესსა მას: მამაჲ ჩუენი მოხუცებულ არს და ქუეყანასა ზედა არა არს, ვინმცა შემოვიდა ჩუენდა, ვითარცა-იგი არს წესი, რათა მკჳდროან იქმნეს ყოვლისა ქუეყანისაჲ.
და	მცხ.დაბ	მოვედ და ვასუათ ღჳნოჲ მამასა ჩუენსა და დავწვეთ მის თანა და აღვადგინოთ თესლი მამისაგან ჩუენისა.
და	მცხ.დაბ	და მიუდგეს ორნივე იგი ასულნი ლოთისანი მამისაგან თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	და შვა უხუცესმან მან ძე და უწოდა სახელი მისი მოაბ და თქუა: მამისა ჩემისაგანი. ესე არს, მამაჲ მოაბელთა ვიდრე დღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.დაბ	ხოლო შვა უმრწემესმან მანცა ძე და უწოდა სახელი მისი ამან, მეტყუელმან: ძე თესლისაგან მამისა. ესე არს მამაჲ ამანელთა ვიდრე დღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.დაბ	მოვიდა ღმერთი აბიმელიქისა ძილსა შინა ღამე და ჰრქუა მას: აჰა ეგერა, შენ მოჰკუდე დედაკაცისა მაგის ძლით, რამეთუ ეგე შეყოფილ არს ქმარსა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას ღმერთმან: მეცა ვიცი, რამეთუ გულითა წმიდითა ჰყავ ეგე და გერიდე შენ, რათა არა სცოდო ჩემდა მომართ, ამისთჳს არა გიტევე შენ შეხებად მისსა.
და	მცხ.დაბ	და მოუწოდა აბიმელიქ აბრაჰამს და ჰრქუა მას: რაჲ ესე მიყავ ჩუენ, შე-მე-რა-გცოდეთა შენ, რამეთუ მოაწიე ჩემ ზედა და სამეფოსა ჩემსა ზედა ცოდვა დიდი, საქმე, რომელ არა ვინ ქმნის, მაქმნიე ჩუენ.
და	მცხ.დაბ	და იყო, ოდეს გამომიყუანა მე სახლისაგან მამისა ჩემისა და ვარქუ მას: ესე სიმართლე ჰყო ჩემდა მომართ ყოველსავე ადგილსა, ვიდრეცა შევიდეთ მუნ, თქუ ჩემთჳს, ვითარმედ ძმაჲ ჩემი არს.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა აბიმელიქ აბრაჰამს: აჰა ესერა, ქუეყანა ესე წინაშე შენსა არს, სადაცა გთნავს, დაეშენე.
და	მცხ.დაბ	ხოლო სარრას ჰრქუა: აჰა ეგერა, მივეც ათასი სასწორ ძმასა შენსა. ესე გეყავნ შენ პატივ პირისა შენისა და ყოველთავე დედათა შენთანათა და ყოველივე ჭეშმარიტი ჰყვი.
და	მცხ.დაბ	და მოჰხედა უფალმან სარრას, ვითარცა ჰრქუა და უყო ღმერთმან სარრას, ვითარცა ეტყოდა მას.
და	მცხ.დაბ	და მიუდგა და უშვა აბრაჰამს ძე სიბერისა ოდენ ჟამსა, ვითარცა ეტყოდა მას ღმერთი.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა აბრაჰამ სახელი ძისა მისისა, რომელ-იგი უშვა სარრა, ისაკ.
და	მცხ.დაბ	და წინა-დასცჳთა აბრაჰამ ისაკს, ძესა თჳსსა, დღესა მერვესა, ვითარცა ამცნო მას უფალმან ღმერთმან.
და	მცხ.დაბ	და თქუა სარრა: საცინელ მიქმნა მე ღმერთმან: ვის ესმეს, უხაროდის, ჩემ თანა.
და	მცხ.დაბ	და თქუას: ვინ უთხრას აბრაჰამს, ვითარმედ აწოებს ყრმასა სარრა, რამეთუ უშევ ძე სიბერესა ჩემსა.
და	მცხ.დაბ	და განორძნდა ყრმაჲ იგი და განეყენა სძესა და ყო აბრაჰამ სერი დიდი, რომელსა დღესა განეყენა სძესა ისაკ, ძე მისი.
და	მცხ.დაბ	და იხილა სარრა ძე აგარისი მეგჳპტელისა. რომელ-იგი ესვა აბრაჰამს, იმღერდა ისაკის თანა, ძისა მისისა.
და	მცხ.დაბ	მიუგო და ჰრქუა აბრაჰამს: განაძე მჴევალი ეგე და ძე მისი, რამეთუ არა დაიმკჳდროს ძემან მჴევლისამან ძისა ჩემისა ისაკის თანა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ღმერთმან აბრაჰამს: ნუ ფიცხელ გიჩნს წინაშე შენსა ყრმისა მაგისთჳს და მჴევლისა, ყოველივე, რაჲცა გრქუას შენ სარრა. ისმინე ჴმისა მისისაჲ, რამეთუ ისაკისგან გეწოდოს შენ ნათესავად.
და	მცხ.დაბ	მოაკლდა წყალი იგი თხიერისაჲ მისგან და დააგდო ყრმაჲ იგი ქუეშე ნერგსა ერთსა.
და	მცხ.დაბ	შეისმინა ღმერთმან ჴმაჲ ყრმისაჲ მის ადგილით, სადა-იგი იყო, და უწოდა ანგელოზი უფლისა აგარს ზეცით და ჰრქუა: რაჲ არს, აგარ? ნუ გეშინინ, რამეთუ შეისმინა ღმერთმან ჴმაჲ ვედრებისა ყრმისა მაგის შენისა მიერ ადგილით, სადა-იგი არს.
და	მცხ.დაბ	აღდეგ უკუე და შეიყუარე ყრმაჲ შენი და უპყრა მას ჴელითა შენითა, რამეთუ ნათესავად დიდად ვყო ესე.
და	მცხ.დაბ	და აღორძნდა და დაეშენა უდაბნოსა და იყო იგი მეისარ.
და	მცხ.დაბ	და დაემკჳდრა უდაბნოსა მას ფარანისა, და მოჰგუარა მას დედამან მისმან ცოლი ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.დაბ	მას ჟამსა ოდენ მიუგო აბიმელექ და ოქოზათ, ეზოჲსმოძღუარმან და ფიქოლ, ერისთავმან ერისა მისისამან, აბრაჰამს და ჰრქუა: ღმერთი შენ თანა არს ყოველსავე, რასაცა იქმ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას აბრაჰამ: მე უკუე გეფუცო შენ.
და	მცხ.დაბ	და ამხილა აბრაჰამ აბიმელექს ჯურღმულთა მათთჳს წყლისათა, რომელ-იგი მოუღიეს მწყემსთა მათ აბიმელექისთა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა აბრაჰამს აბიმელექ: რაჲ არიან შჳდნი ესე ტარიგნი ცხოვართანი, რომელ-ესე დაადგინენ თჳსაგან?
და	მცხ.დაბ	მიუგო აბრაჰამ და ჰრქუა: რამეთუ შჳდნი ესე ტარიგნი მიიბნე ჩემგან. რათა იყვნენ ჩემდა საწამებელად, რამეთუ მე ვთხარე ჯურღმული ესე.
და	მცხ.დაბ	დაასხა აბრაჰამ ყანაჲ ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა და ჰხადა მუნ სახელი უფლისა ღმრთისა საუკუნოჲ.
და	მცხ.დაბ	და დაემკჳდრა აბრაჰამ ქუეყანასა მას ფილისტიმისასა დღეთა მრავალთა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, შემდგომად სიტყჳსა ამის ღმერთმან გამოსცადა აბრაჰამ და ჰრქუა მას: აბრაჰამ, აბრაჰამ. ხოლო მან თქუა: აჰა, მე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას: მოიყუანე ძე შენი ისაკი და წარვედ ქუეყანასა მაღალსა და შეწირე იგი მუნ ყოვლად დასაწველად ერთსა ზედა მთათაგანსა, რომელსა მე გრქუა შენ.
და	მცხ.დაბ	აღდგა აბრაჰამ განთიად და აღსხნა კარაულსა თჳსსა და წარიყვანნა მის თანა ორნი მონანი და ისაკ, ძე თჳსი, და დაკოდა შეშაჲ მსხუერპლისათჳს, და აღდგა და წარვიდა, და მოვიდა ადგილსა მას, რომელსაცა ჰრქუა მას ღმერთმან მესამესა დღესა.
და	მცხ.დაბ	და აღიხილნა აბრაჰამ თუალნი თჳსნი და იხილა ადგილი იგი შორით.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა ისაკ აბრაჰამს, მამასა თჳსსა: თქუ, მამაო. ხოლო მან ჰრქუა: რაჲ არს, შჳლო? და ისაკ ჰრქუა: აჰა ცეცხლი და შეშაჲ; სადა არს ცხოვარი მსხუერპლისაჲ?
და	მცხ.დაბ	და განყო ჴელი თჳსი მოღებად მახჳლისა დაკლვად ძისა თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას. ნუ მიჰყოფ ჴელსა შენსა ყრმისა მაგის ზედა, ნუ-ცა რას უყოფ მას. აწ უწყი, რამეთუ გეშინის შენ ღმრთისაჲ და არა ჰრიდე ძესა შენსა საყუარელსა ჩემთჳს.
და	მცხ.დაბ	და აღიხილნა თუალნი თჳსნი აბრაჰამ და იხილა: და აჰა, ვერძი ერთი გამოკიდებულ იყო რქათაგან ნერგსა საბეკსა, რქათა მიერ. და მივიდა აბრაჰამ და მოიბა ვერძი იგი და შეწირა იგი მსხუერპლად უფლისა ისაკის წილ, ძისა თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა აბრაჰამ სახელი ადგილსა მას "უფალმან იხილა", რომელსა ჰრქჳან დღესა მთასა მას "უფალი გამოჩნდა".
და	მცხ.დაბ	და უწოდა ანგელოზი უფლისა აბრაჰამს მეორედ ზეცით და ჰრქუა.
და	მცხ.დაბ	თავსა ჩემსა ვფუცე, თქუა უფალმან, ვინათგან ჰყავ სიტყუაჲ ესე. და არა ჰრიდე ძესა შენსა საყუარელსა ჩემთჳს.
და	მცხ.დაბ	კურთხევით გაკურთხო შენ და განმრავლებით განვამრავლო ნათესავი შენი, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი და ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსკიდისაჲ. და დაიმკჳდროს ნათესავმან შენმან ქალაქები იგი მტერთა.
და	მცხ.დაბ	და იკურთხეოდიან შენდა მომართ და ნათესავისა შენისა მომართ ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი, ამისთჳს რამეთუ ისმინე ჴმისა ჩემისა.
და	მცხ.დაბ	და მიიქცა აბრაჰამ მონათა თჳსთა თანა. და აღდგეს და წარვიდეს. ერთბამად ჯურღმულად ფიცისა და დაეშენა აბრაჰამ ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, შემდგომად სიტყუათა ამათ უთხრეს აბრაჰამ და ჰრქუეს: აჰა ესერა, უშვა მელქამანცა ძეებ ნაქორს, ძმასა შენსა.
და	მცხ.დაბ	ოქს პირმშოჲ და კავქს, ძმაჲ მისი, და კამოელ მამაჲ ასურთაჲ.
და	მცხ.დაბ	და ქაზათ და აზავ და ფალდას და ალაბ და ბათოელ.
და	მცხ.დაბ	და ხარჭმან მისმან, რომელსა ერქუა რეჰმა, შვა მანცა, ბაეკ და ტაბეკ და ტოქოს და მუქან.
და	მცხ.დაბ	და მოკუდა სარრა ქალაქსა შინა არბოკსა, რომელ არს ღელოვანსა მას, ესე იგი არს, ქებრონი ქუეყანასა ქანანისსა. მოვიდა აბრაჰამ ტყებად სარრასა და გლოვად.
და	მცხ.დაბ	და აღდგა აბრაჰამ მკუდრისა მისგან და ჰრქუა ძეთა ქეტისთა მეტყუელმან:
და	მცხ.დაბ	მწირ და წარმავალ ვარ მე თქუენ თანა. მომეცით მე ადგილი საფლავისაჲ თქუენ შორის და დავფლა მკუდარი ჩემი ჩემგან.
და	მცხ.დაბ	აღდგა აბრაჰამ და თაყუანი-სცა ერსა მას მის ქუეყანისასა, ძეთა ქეტისთა.
და	მცხ.დაბ	და ეტყოდა მათ და ჰრქუა: უკუეთუ გულითად გნებავს, რათა დავჰფლა მკუდარი ჩემი პირისაგან ჩემისა; ისმინეთ ჩემი და ეტყოდეთ ჩემთჳს ეფრონს, ძესა სარასსა.
და	მცხ.დაბ	და მომეცინ მე ქუაბი მრჩობლი. რომელ არს მისი, რომელ-იგი არს ერთკერძო აგარაკსა მისსა, ვეცხლის რაჲ ღირდეს, მომეცინ მე იგი თქუენ შორის მონაგებად საფლავისა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ეფრონ ჯდა შორის ძეთა ქეტისთა, მიუგო ეფრონ ქეტელმან აბრაჰამს და ჰრქუა წინაშე ძეთა ქეტისთა და ყოველთა, რომელნი შევიდეს ქალაქად.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა: ჩემდა მოიხილე, უფალო და ისმინე ჩემი: აგარაკსა მას და ქუაბსა, რომელ არს მას შინა, შენ მიგცემ, წინაშე ყოველთა მოქალაქეთა ჩემთა დაჰფალ მუნ მკუდარი შენი.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ეფრონს ყურთა მიმართ ყოვლისა ერისა მის ქუეყანისათა: რამეთუ ჩემ კერძო ხარ, ისმინე ჩემი, ვეცხლი აგარაკისა მის მიიღე ჩემგან და დავფლა მკუდარი ჩემი მუნ.
და	მცხ.დაბ	და მიუგო ეფრონ აბრაჰამს და ჰრქუა:
და	მცხ.დაბ	არა, უფალო, რამეთუ მასმიეს, ვითარმედ ქუეყანა ოთხასისა დიდრაქმისა ვეცხლისა არს, არამედ შენ შორის და ჩემ შორის რაჲ არს ესე? ხოლო შენ დაჰფალ მკუდარი შენი.
და	მცხ.დაბ	და ისმინა აბრაჰამ ეფრონისი და მისცა აბრაჰამ ეფრონს ვეცხლი იგი, რომელ თქუა ეფრონ წინაშე ძეთა ქეტისთა, ოთხას დიდრაქმაი ვეცხლი გამოცდილითა სავაჭროჲთა.
და	მცხ.დაბ	და დაამტკიცა აგარაკი იგი ეფრონისი, რომელი იყო ქუაბსა მას მრჩობლსა, რომელ არს პირისპირ წინაშე მამბრესსა აგარაკი იგი და ქუაბი, რომელი იყო მას შინა და ყოველი ხე, რომელი იყო აგარაკსა შინა, რომელ არს საზღვართა მისთა გარემო.
და	მცხ.დაბ	ესე მოიგო აბრაჰამ წინაშე ძეთა ქეტისთა და ყოველთა შემავალთა ქალაქისათა.
და	მცხ.დაბ	და დაამტკიცნა აგარაკი იგი და ქუაბი, რომელ იყო მას შინა აბრაჰამისად, მოსაგებად საფლავი ძეთაგან ქეტისთა.
და	მცხ.დაბ	და იყო აბრაჰამ მოხუცებულ და გარდასრულ დღეთა და უფალმან აკურთხა აბრაჰამ ყოვლითა-ვე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა აბრაჰამ მონასა თჳსსა უხუცესსა სახლისა მისისასა, მთავარსა მას ყოვლისასა, რომელ-რაჲ იყო მისი: დამდევ ჴელი შენი წყვილთა ჩემთა.
და	მცხ.დაბ	და გაფუცო შენ უფალსა ღმერთსა ცათასა და ქუეყანისასა, რათა არა მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა ისაკს ასულთაგან ქანანელთასა, რომელთა თანა მე დამკჳდრებულ ვარ მათ შორის.
და	მცხ.დაბ	არამედ ქუეყანით ჩუენით, ვინა-იგი ვიყავ მე, მუნ წარხჳდე ნათესავთა ჩემთა და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა ისაკს მიერ.
და	მცხ.დაბ	უფალმან ღმერთმან ცისამან და ღმერთმან ქუეყანისამან, რომელმან გამომიყუანა მე სახლისაგან მამისა ჩემისა და ქუეყანისა მისგან, რომელსა ვიშევ, რომელ-იგი მეტყოდა მე და მეფუცა და მრქუა: შენ მიგცე ქუეყანაჲ ესე და ნათესავსა შენსა, მან წარავლინოს ანგელოზი მისი წინაშე შენსა და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა მუნით.
და	მცხ.დაბ	და დასდვა ჴელი მონამან მან წყჳლთა აბრაჰამისთა, უფლისა თჳსისათა, და ეფუცა მას სიტყჳსა ამისთჳს.
და	მცხ.დაბ	და წარიყუანა მონამან მან ათი აქლემი აქლემთაგან უფლისა თჳსისათა და ყოვლისაგან კეთილისა უფლისა თჳსისა თავისა თჳსისა თანა და აღდგა და წარვიდა შუამდინარედ ქალაქად ნაქორისაჲ.
და	მცხ.დაბ	და დააწვინნა აქლემნი იგი გარეშე ქალაქსა ჯურღმულსა მას თანა მიმწუხრი, რაჟამს გამოვლენედ მერწყულნი.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: უფალო ღმერთო, უფლისა ჩემისა აბრაჰამისო, წარმიმართე მე წინაშე ჩემსა დღეს და ყავ წყალობაჲ უფლისა ჩემისა აბრაჰამის თანა.
და	მცხ.დაბ	აჰა ესერა, ვდგა მე წყაროსა ამას ზედა წყლისასა და ასულნი ამის ქალაქისა მკჳდრნი გამოვლენ ვსებად წყლისა.
და	მცხ.დაბ	და იყოს ქალწული. რომელსა ვჰრქუა მე: მომიდრიკე მე სარწყული შენი, რათა ვსუა მე. ხოლო მან მრქუას: შენცა სუ და აქლემთაცა შენთა ასუ, ესე არს დედაკაცი, რომელი განუმზადე მონასა შენსა ისაკს. და ამით ვცნა, რამეთუ ჰყავ წყალობაჲ უფლისა ჩემისა აბრაჰამის თანა.
და	მცხ.დაბ	და ვიდრე აღსრულებადმდე სიტყუათა ამათ გონებასა შინა. მუნთქუეს-ვე რებეკა გამოვიდოდა, შობილი ბათოელისი, ძისა მელქასი, ცოლისა ნაქორისა, ძმისა აბრაჰამისაჲ, და აქუნდა სარწყული მჴართა თჳსთა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ქალწული შუენიერ იყო ხილვითა ფრიად, და ქალწული იყო, მამაკაცი არა უწყოდა მან. და შთავიდა წყაროსა მას და აღმოავსო სარწყული და აღმოვიდა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მირბიოდა ყრმაჲ მიგებებად მისსა და ჰრქუა მას: მეც მე წყალი, ისწრაფა და გარდამოიღო სარწყული იგი მისგან.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: სუ, უფალო. და ასუა.
და	მცხ.დაბ	ვიდრე განძღებოდა სმითა. და თქუა: აქლემთაცა შენთა ვასუა, ვიდრემდის ყოველთა სუან.
და	მცხ.დაბ	ისწრაფა და წარმოაცალიერა სარწყული ისარნებსა შინა. და მირბიოდა მერმეცა ჯურღმულისა მიმართ აღმოვსებად წყლისა და ასვა ყოველთავე აქლემთა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო კაცი შეისწავლიდა მას და ზომდა ცნობად, უკუეთუ კეთილ-ყო ღმერთმან გზაჲ მისი, ანუ არა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, ვითარცა დასცხრეს ყოველნი აქლემნი სმისაგან, მოიხუნა კაცმან საყურნი ოქროჲსანი თითოჲ დიდრაქმისა საწონისანი და ორნი სალტენი ჴელთა მისთა ოქროჲ საწონი მათნი.
და	მცხ.დაბ	და ჰკითხა მას და ჰრქუა: ასული ვისი ხარ. შენ? მითხარ მე. უკუეთუ არს მამისა შენისა თანა ადგილი ჩემთჳს დავანებად.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მან მას: ასული ბათოელისი ვარ მე მელქაჲსისაჲ, რომელი უშვა მან ნაქორს.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას: ბზე-ცა და თივაჲ არს ჩუენდა და ადგილი დავანებად.
და	მცხ.დაბ	და სთნდა კაცსა მას და თაყუანის-სცა უფალსა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი უფლისა ჩემისა აბრაჰამისი. რომელმან არა დამაკლო სიმართლე მისი და ჭეშმარიტებაჲ უფლისა ჩემისა აბრაჰამისგან, მე მომიძღუა უფალი სახიდ ძმისა უფლისა ჩემისა
და	მცხ.დაბ	და მირბიოდა ქალი და მიუთხრა სახლსა დედისა თჳსისასა მსგავსად სიტყუათა ამათ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო რებეკას ძმაჲ იყო, რომლისა სახელი ლაბან. და მირბიოდა კაცისა მიმართ გარე წყაროსა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და იყო ვითარცა იხილნა სალტენი და საყურნი ჴელთა ზედა დისა თჳსისათა, რამეთუ ესმნეს სიტყუანი დისა მისისა რებეკას მეტყუელისანი: ესრეთ მეტყოდა მე კაცი, და მოვიდა კაცისა მომართ, დგა რა იგი აქლემთა თანა წყაროსა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას: მოედ, შემოვედ კურთხეულ არს უფალი, რაჲსათჳს სდგა გარე? რამეთუ მე განმიმზადებიეს სახლი ღა ადგილი აქლემთა.
და	მცხ.დაბ	და შევიდა კაცი სახიდ და გარდატჳრთნა აქლემნი და მისცა ბზე და თივაჲ აქლემთა და წყალი დასაბანელად ფერჴთა მისთა და ფერჴთა მისთანათა კაცთასა.
და	მცხ.დაბ	და დაუგნა მან პურნი ჭამად. და თქუა მან: არა ვჭამო ვიდრე თქუმადმდე სიტყუათა ჩემთა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მონაჲ აბრაჰამისი ვარ მე.
და	მცხ.დაბ	უფალმან აკურთხა უფალი ჩემი ფრიად, და ამაღლდა. და მისცნა მას ცხოვარნი და ზროხანი, ოქროჲ და ვეცხლი, აქლემი და ვირნი.
და	მცხ.დაბ	და უშვა სარრა, ცოლმან უფლისა ჩემისამან, ძე ერთი უფალსა ჩემსა შემდგომად დაბერებისა მისისა და მისცა მას ყოველი, რაოდენი-რაჲ იყო მისი.
და	მცხ.დაბ	და მაფუცა მე უფალმან ჩემმან მეტყუელმან: არა მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა ასულთაგან ქანანელთასა, რომელთა თანა მე მკჳდრ ვარ ქუეყანასა მათსა.
და	მცხ.დაბ	არამედ სახიდ მამისა ჩემისა წარხჳდე და ტომისა მიმართ ჩემისა და მოჰგუარო ცოლი ძესა ჩემსა, ისაკს, მუნით.
და	მცხ.დაბ	და მრქუა მე უფალმან ღმერთმან, რომლისა სათნო-ვიქმენ წინაშე მისსა, მან წარმოავლინენ ანგელოზი თჳსი შენ თანა და წარმართენ გზა შენი და მოგუარო ცოლი ძესა ჩემსა ტომისაგან ჩემისა და სახლისაგან მამისა ჩემისა.
და	მცხ.დაბ	მაშინ უბრალო იყო წყევისაგან ჩემისა, ხოლო რაჟამს წარხჳდე ტომისა მიმართ ჩემისა და არა მოგცენ შენ და იყო უბრალო ფიცისაგან.
და	მცხ.დაბ	და მო-რა-ვედ მე დღეს წყაროსა ზედა, ვთქუ: უფალო ღმერთო უფლისა ჩემისა აბრაჰამისო! უკუეთუ შენ გზა კეთილ ჰყოფ გზასა ჩემსა, რომელსა ზედა ვალ მე.
და	მცხ.დაბ	აჰა, მე ვდგა წყაროსა ზედა წყლისასა, ხოლო ასულნი კაცთა ქალაქისათანი გამოვლენ ვსებად წყლისა. და იყოს ქალწული, რომელსაცა ვჰრქუა მე: მასუ მცირედი წყალი სარწყულისაგან შენისა.
და	მცხ.დაბ	და მრქუას მე: და შენ სუ და აქლემთაცა შენთა ვასუა, ესე დედაკაცი არს, რომელი განუმზადა უფალმან მსახურსა თჳსსა ისაკს, და ამით ვცნა, ვითარმედ უყავ წყალობაჲ უფალსა ჩემსა აბრაჰამს.
და	მცხ.დაბ	და იყო პირველ დასრულებისა ჩემგან, მეტყუელისა გონებასა შინა, მეყსეულად რებეკა გამოვიდოდა მქონებელი სარწყულისა მჴართა ზედა. და შთავიდა წყაროსა ზედა და აღმოივსო. ხოლო ვარქუ მას: მასუ მე.
ღა	მცხ.დაბ	და მოსწრაფე ქმნილმან შთა-მოიღო სარწყული თავისაგან თჳსისა და თქუა: სუ შენცა ღა აქლემთაცა შენთა ვასუა. და აქლემთაცა ასუა.
და	მცხ.დაბ	და ვჰკითხე მას და ვარქუ: ვისი ხარ ასული? ხოლო მან თქუა: ასული ბათოელისი, რომელი უშვა მელქა. და შეუსხენ მას საყურნი და სალტენი ჴელთა მისთა.
და	მცხ.დაბ	და სათნო ჩენილმან თაყუანის-ვეც უფალსა და ვაკურთხე უფალი ღმერთი უფლისა ჩემისა აბრაჰამისი, რომელმან წარმიმართა მე გზასა ჭეშმარიტებისასა მიყვანებად ასულისა ძმისა უფლისა ჩემისა ძისა მისისათჳს.
და	მცხ.დაბ	აწ უკუეთუ ჰყოფთ ვიდრემე თქუენ წყალობასა და სიმართლესა უფლისა თანა ჩემისა, მითხართ მე, ხოლო უკუეთუ არა, რათა მივაქციო მარჯუენით, ანუ მარცხენით.
და	მცხ.დაბ	მიუბეს ლაბან და ბათოელ და თქუეს: უფლისაგან გამოვიდა ბრძანებაჲ ესე. ვერ ძალ-გჳც უკუე წინააღდგომად, თქუმად ჰავ-კარგობისა.
და	მცხ.დაბ	აჰა, რებეკა წინაშე შენსა, მიიყუანე და განისწრაფე და ეყავნ ცოლ ძესა უფლისა შენისასა, ვითარცა თქუა უფალმან.
და	მცხ.დაბ	და გამომღებელმან ყრმამან ჭურჭლისა ოქროჲსა და ვეცხლისა და შესამოსლისა და მისცნა რებეკას. და ძღუენი მისცა ძმასა მისსა და დედასა მისსა.
და	მცხ.დაბ	და ჭამეს და სუეს მან და მისთანათა მყოფთა კაცთა. და დაიძინეს და აღ-რაჲ-დგა განთიად ყრმაჲ იგი და თქუა: განმავლინე მე, რათა წარვიდე უფლისა ჩემისა.
და	მცხ.დაბ	მიუგეს ძმათა რებეკასთა და დედამან და ჰრქუეს: იყავნ ჩუენ თანა ქალწული ესე ვითარ აწ დღე ოდენ ათთა და ამისსა შემდგომად წარვიდეთ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ ჰრქუეს: მოუწოდეთ ქალწულსა მასცა და ვჰკითხოთ პირსა მისსა.
და	მცხ.დაბ	და მოუწოდეს რებეკას და ჰრქუეს: წარხჳდეა კაცისა ამის თანა? ხოლო მან თქუა: წარვიდე.
და	მცხ.დაბ	და წარგზავნეს რებეკა, დაჲ მათი, და ზითევი მისი და მონაჲ იგი აბრაჰამისი და მისთანანი ყოველნი.
და	მცხ.დაბ	და აკურთხეს რებეკა, დაჲ მათი, და ჰრქუეს: დაჲ ჩუენი ხარ შენ, იყავ ათასეულად ბევრეულთა და დაიმკჳდრონ ნათესავმან შენმან ქალაქები მტერთაჲ.
და	მცხ.დაბ	აღდგა რებეკა და შიმუნვარნი მისნი და აღსხდეს აქლემებსა ზედა და წარვიდეს, კაცისა მის თანა და წარიყუანა მონამან მან რებეკა და წარვიდა.
და	მცხ.დაბ	და განსრულ იყო იგი ველად განცხრომად მიმწუხრი. და აღმხილველმან თუალთამან იხილნა აქლემნი მომავალნი ათნი.
და	მცხ.დაბ	და მიადგნა რებეკა თუალნი თჳსნი და იხილა ისაკ შთამავალი სწრაფი აქლემთა მომართ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მონასა მას: ვინ არს კაცი ესე, რომელი მოგებებად ჩუენდა? ხოლო მან ჰრქუა: ესე უფალი ჩემი. და გარდამოჴდა იგი აქლემისა მისგან და მოიღო თერისტროჲ და გარე მოისხა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო შევიდა ისაკ სახიდ დედისა თჳსისასა და შეიყუანა რებეკა და იყო იგი მისა ცოლად. და შეიყუარა იგი და ნუგეშინის-იცა ისაკ სარრაჲსთჳს დედისა თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	მერმე შესძინა აბრაჰამ და მოიყუანა ცოლი, რომელსა სახელი ერქუა ქეტურა.
და	მცხ.დაბ	და უშვა მას ზემბრან და იეკტან და მანადან და მადიამ, იესბოკამ და სუვიე.
და	მცხ.დაბ	და იეკტან შვა სამან და თემან და დედან. და ძენი დედანისნი იყუნეს: რაგველ და ნაბდიელ და სურინ და ლატუსინ და ლომიმ.
და	მცხ.დაბ	და ძენი მადიამისნი: გეფარ და აფერ და ენოქ და აბიდრა და სერგამაჲ. ესე ყოველნი იყვნეს ძენი ქეტურაჲსნი.
და	მცხ.დაბ	და მისცა აბრაჰამ ყოველივე მონაგები ისაკს, ძესა თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	და ძეთა მათ ხარჭთა მისთასა სცა საცემელი და განავლინნა იგინი ისაკისგან, ძისა თჳსისა, ცხორებასავე თჳსსა აღმოსლვად ქუეყანად აღმოსავალთასა.
ღა	მცხ.დაბ	და მოკუდა აბრაჰამ სიბერითა კეთილითა მოხუცებული ღა დღითა სავსე და შეეძინა ერსა თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	და დაფლეს იგი ისაკ და ისმაელ, ძეთა მისთა, ქუაბსა მრჩობლსა, აგარაკსა მას ეფრონისსა, ძისა საარისსა ქეტელისასა, რომელ არს წინაშე მამბრესსა.
და	მცხ.დაბ	აგარაკი იგი და ქუაბი, რომელ მოიგო აბრაჰამ ძეთაგან ქეტისთა, მუნ დაჰფლეს აბრაჰამ და სარრა, ცოლი მისი.
და	მცხ.დაბ	და იყო, შემდგომად სიკუდილისა აბრაჰამისა აკურთხა ღმერთმან ისაკი, ძე მისი. და დაემკჳდრა ისაკ ჯურღმულსა მას თანა ხილვისასა.
და	მცხ.დაბ	და ესე შობანი არიან ისმაელისნი, ძისა აბრაჰამისნი, რომელ უშვა აგარ მეგჳპტელმან, მჴევალმან აბრაჰამს.
და	მცხ.დაბ	და მასონ და იდუმა და მასე.
და	მცხ.დაბ	და ქოლდადად და თემან, და ესტურ და ნაფეს და კედნაჲ.
და	მცხ.დაბ	ესე არიან ძენი ისმაელისნი ესე არს სახელები მათი კარვებსა მათსა და ეზოთა შინა მათსა, ათორმეტნი მთავარნი ნათესავთა მათთანი.
და	მცხ.დაბ	და ესე არიან წელნი დღეთა ცხორებისა ისმაელისანი: ასოცდაჩჳდმეტ წელ. და მოკლებით მოკუდა და შეეძინა ნათესავსა თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	და დაეშენა ევლათიდგან ვიდრე სურდამდე, რომელ არს წინაშე პირსა ეგჳპტისასა ვიდრე მოსულადმდე ასურასტანელთა წინაშე, პირსა ყოველთა ძმათა მისთასა დაემკჳდრა.
და	მცხ.დაბ	და ესე შობანი არიან ისაკისნი, ძისა აბრაჰამისნი: აბრაჰამ შვა ისაკ.
და	მცხ.დაბ	და იყო ისაკ ორმეოცდასამთა წლისა, ოდეს მოიყუანა რებეკა, ასული ბათოელისი, ასურისა შუამდინარით, დაჲ ლაბანისი, თჳსსა ცოლად
და	მცხ.დაბ	და ევედრებოდა ისაკ ღმერთსა, ცოლისა თჳსისა რებეკასთჳს, რამეთუ ბერწ იყო. და შეისმინა მისი ღმერთმან და მუცლად-იღო ცოლმან მისმან, რებეკა
და	მცხ.დაბ	და ჰკრთებოდეს ყრმანი მუცელსა მისსა და თქუა: უკუეთუ ესრეთ ყოფად არს ჩემდა, რაჲსათჳსმე ესე ჩემდა? და წარვიდა იგი კითხვად უფლისა მიერ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას უფალმან: აჰა ეგერა, ორი ნათესავი არს მუცელსა შენსა და ორნი ერნი მუცლისა შენისაგან გამოვიდენ. და ერი ერსა წარემატოს და უხუცესი ჰმონებდეს მრწემსა.
და	მცხ.დაბ	და აღივსნეს დღენი იგი შობისა მისისანი და იყვნეს მარჩბივნი მუცელსა მისსა.
და	მცხ.დაბ	და გამოვიდა პირმშოჲ იგი მწითური ყოვლად, ვითარცა ტყავი ფაჩუნიერი. და დასდვა მას სახელი ესავ. და ამისსა შემდგომად გამოვიდა ძმაჲ მისი და ჴელი მისი მოხუეული იყო ბრჭალსა ესავისსა და უწოდა სახელი მისი იაკობ.
და	მცხ.დაბ	და ისაკ იყო სამეოცსა წელსა, რომელსა ჟამსა შვნა იგინი რებეკა
და	მცხ.დაბ	უყვარდა ისაკს ესავ, რამეთუ ნადირი მისი იყო საზრდელად მისა, და რებეკას უყვარდა იაკობ.
და	მცხ.დაბ	შეგბოლა იაკობ გბოლვილი. და მოვიდა ესავ ველით დამაშურალი.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ესავ იაკობს: გემო მაჩუენე მე მგბარისა მისგან ოსპისანი, რამეთუ მოუძლურდი. ამისთჳს ეწოდა სახელი მისი ედომ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იაკობ ესავს: მომეც მე დღეს პირმშოებაჲ შენი.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას ესავ: აჰა ესერა, მე მივახ აღსრულებად და ჩემდა რაჲ სარგებელ არს პირმშოებაჲ ესე?
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას იაკობ: მეფუცე მე დღეს. და ეფუცა მას და მისცა პირმშოებაჲ თჳსი იაკობს.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იაკობ სცა ესავს პური და მგბარი ოსპნისა. ჭამა და სუა, აღდგა და წარვიდა. და განაქარვა ესავ პირმშოებაჲ თჳსი.
და	მცხ.დაბ	და იქმნა სიყმილი ქუეყანასა ზედა თჳნიერ მის სიყმილისა, რომელ-იგი იყო ჟამთა აბრაჰამისთა. და მივიდა ისაკ აბიმელექისა, მეფისა ფილისტიმელთასა, გერარდ.
და	მცხ.დაბ	ეჩუენა მას უფალი და ჰრქუა: ნუ შთახუალ ეგჳპტედ. არამედ დაემკჳდრე ქუეყანასა მას, რომლისა მე გრქუა შენ.
და	მცხ.დაბ	და მწირობდ მუნ შინა და ვიყო მე შენ თანა და გაკურთხო შენ, და რამეთუ შენ და ნათესავსა შენსა მივსცე ესე ყოველი და დავამტკიცო ფიცი იგი, რომელ ვეფუცე აბრაჰამს, მამასა შენსა.
და	მცხ.დაბ	და განვამრავლო ნათესავი შენი ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი, და მიგცე შენ და ნათესავსა შენსა ყოველი ესე ქუეყანაჲ. და იკურთხეოდიან ნათესავისა შენისა მიმართ ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი.
და	მცხ.დაბ	ამისთჳს რამეთუ ერჩდა აბრაჰამ ჴმასა ჩემსა, რამეთუ დაიმარხა მცნებანი ჩემნი და ბრძანებანი ჩემნი და სჯულნი ჩემნი.
და	მცხ.დაბ	და დაეშენა ისაკ გერარეთს.
დაჲ	მცხ.დაბ	ჰკითხეს კაცთა მის ადგილისათა რებეკაჲსთჳს, ცოლისა მისისა, და თქუა: დაჲ ჩემი არს. რამეთუ შეეშინა თქუმად, ვითარმედ: ცოლი ჩემი არს, ნუუკუე-მცა მოკლეს იგი კაცთა მის ადგილისათა რებეკაჲსთჳს, ცოლისა მისისა, რამეთუ შუენიერ იყო იგი პირითა.
და	მცხ.დაბ	და იყო იგი მუნ მრავალ ჟამ. და შთახედა აბიმელექ მეფემან გერარელთამან სარკუმლით და იხილა ისაკ, იმღერდა რებეკაჲს თანა, ცოლისა თჳსისა.
დაჲ	მცხ.დაბ	მოუწოდა აბიმელექ ისაკს და ჰრქუა: ცოლი სამე შენი არს. რაჲსათჳს სთქუ, დაჲ ჩემი არს? ჰრქუა მას ისაკ: ვთქუ, ნუუკუემცა მოვჰკუედ მაგის ძლით.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას აბიმელექ: რაჲ ესე მიყავ ჩუენ? მცირედღა და წარ-მცა-იტაცა ვინმე იგი ნათესავისა ჩუენისაგანმან ცოლი შენი და მო-მცა-ჰჴადე ჩუენ ზედა უმეცრებაჲ. და უბრძანა აბიმელექ ყოველსა ერსა თჳსსა
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა: ყოველი, რომელი შეეხოს კაცსა მას და ცოლსა მისსა, სიკუდილისა თანა-მდებ იყოს.
და	მცხ.დაბ	სთესა ისაკ მას წელსა და იყო ას ასეული ქრთილისაჲ. აკურთხა იგი უფალმან.
და	მცხ.დაბ	და ამაღლდა კაცი იგი და ვიდოდა და უფროჲს იქმნებოდა, ვიდრემდე დიდ იქმნა ფრიად.
და	მცხ.დაბ	და იყო მისი სამწყსოჲ ცხოვართაჲ და მროწლე ზროხათაჲ და ქუეყანისა საქმე ფრიად. ეშურებოდეს მას ფილისტიმელნი იგი.
და	მცხ.დაბ	და ყოველივე ჯურღმულები, რომელი თხარეს მონათა მამისა მისისათა, დაყვეს იგი ფილისტიმელთა და აღავსეს მიწითა.
და	მცხ.დაბ	და წარვიდა ისაკ და დაივანა ჴევსა მას გერარისასა და დაეშენა მუნ.
და	მცხ.დაბ	და მერმე მო-ვე-თხარა ისაკ ჯურღმულები იგი წყალისა, რომელ თხარეს მონათა აბრაჰამ მამისა მისისათა და დაყუეს იგი ფილისტიმელთა მათ შემდგომად სიკუდილისა მამისა მისისა აბრაჰამისა და დასდვა მათ სახელები, რაჲცა-იგი დაედვა აბრაჰამს, მამასა მისსა.
და	მცხ.დაბ	და თხარეს მონათა ისაკისთა ჯურღმული ჴევსა მას გერარისასა და პოვეს მუნ ჯურღმული წყლისა ცხოველისაჲ.
და	მცხ.დაბ	და ჰლალვიდეს მწყემსნი იგი გერარელთანი მწყემსთა მათ ისაკისთა და იტყოდეს, ვითარმედ: მათი არს წყალი იგი. და უწოდა სახელი ჯურღმულსა მას "ვნებაჲ", რამეთუ ავნეს მას.
და	მცხ.დაბ	წარმოვიდა მიერ ისაკ და თხარა ჯურღმული სხუაჲ. და ესჯოდეს მას იგინი მისთჳსცა და დასდვა მას სახელი "მტერობაჲ".
და	მცხ.დაბ	და წარვიდა იგი მიერ-ცა და თხარა ჯურღმული სხუაჲ და არა ჰლალვიდეს მისთჳს და დასდვა მას სახელი "ფართოებაჲ" და თქუა: რამეთუ განგჳფართა ჩუენ უფალმან აწ და აღგუაორძინა ჩუენ ქვეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და ეჩუენა მას უფალი ღამესა მას და ჰრქუა: მე ვარ ღმერთი მამისა შენისა აბრაჰამისი. ნუ გეშინინ, რამეთუ მე შენ თანა ვარ. და გაკურთხო შენ და განვამრავლო ნათესავი შენი აბრაჰამისთჳს, მამისა შენისა.
და	მცხ.დაბ	და აღაშენა მუნ საკურთხეველი და ხადა სახელი უფლისა და აღმართა მუნ კარავი თჳსი. თხარეს მონათა ისაკისთა ჯურღმული ჴევსა მას გერარონისასა.
და	მცხ.დაბ	და აბიმელექ მოვიდა გერარონით და ოქოზათ, ეზოჲსმოძღუარი მისი, და ფიქოლ, ერისთავი ძლიერებისა მისისაჲ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მათ ისაკ: რაჲსათჳს მოხუედით ჩემდა, რამეთუ თქუენ მომიძულეთ მე? და გამომავლინეთ თქუენგან.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ ჰრქუეს: ხილვით ვიხილეთ, უფალი, რამეთუ შენ თანა არს, და ვთქუთ: იყავნ ფიცი შორის შენსა და ჩუენსა და აღვთქუათ შენ თანა აღთქუმაჲ.
და	მცხ.დაბ	რათა არა ჰყო ბოროტი ჩუენდა მომართ, ვითარცა-იგი ჩუენ არა მოგიძაგეთ შენ, ვითარცა-იგი გიყავთ ჩუენ კეთილად და წარმოგავლინეთ მშჳდობით. და აწ შენ კურთხეულ ხარ უფლისა მიერ.
და	მცხ.დაბ	და უმზადა ისაკ სერი. ჭამეს და სუეს.
და	მცხ.დაბ	და აღდგეს განთიად და ეფუცა კაცი მოყუასსა თჳსსა. და წარგზავნა იგინი ისაკ და წარვიდეს მისგან ცოცხლებით.
და	მცხ.დაბ	და მათ დღეთა ოდენ მოვიდეს მონანი ისაკისნი და უთხრეს ჯურღმულისა მისთჳს, რომელ თხარეს, და ჰრქუეს: არა ვპოვეთ წყალი.
და	მცხ.დაბ	და ფიცისა მისთჳს უწოდა ქალაქსა მას "ჯურღმული ფიცისა", ვიდრე დღეინდელად დღემდე.
და	მცხ.დაბ	იყო ესავ ორმეოცის წლის და მოიყუანა ცოლი იუდინა, ასული ბეჰრისი ქეტელისა, და ბასემათ, ასული ელონისი ეველისაჲ.
და	მცხ.დაბ	და იყვნეს მჴდომ ისაკისა და რებეკასა.
და	მცხ.დაბ	და შემდგომად სიბერისა მის ისაკისა დაუბრყჳლდეს თუალნი მისნი ხედვად. და მოუწოდა ძესა თჳსსა უხუცესსა და ჰრქუა მას: ძეო ჩემო. და მან თქუა: აჰა, მე.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას: აჰა ესერა, მე დავბერდი და არა ვიცი დღე აღსრულებისა ჩემისა.
და	მცხ.დაბ	აწ აღიღე ჭურჭელი შენი, მშჳლდ-კაპარჭი და განვედ ველად და მინადირე მე ნადირი.
და	მცხ.დაბ	და მიქმენ მე სანოვაგენი, ვითარ-იგი მე მიყუარს. და მომართუ მე და ვჭამო, რათა გაკურთხოს სულმან ჩემმან ვიდრე სიკუდილადმდე ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო რებეკას ესმოდა, ეტყოდა რაჲ ისაკ ესავს, ძესა თჳსსა და ვითარცა განვიდა ესავ ველად და ნადირობად ნადირისა მამისათჳს თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	მოუწოდა რებეკა იაკობს, ძესა თჳსსა უმრწემესსა, და ჰრქუა: ესერა, მესმა, ვითარ-იგი ეტყოდა მამაჲ შენი ესავს, ძმასა შენსა, და ჰრქუა:
და	მცხ.დაბ	მინადირე მე ნადირი და მიქმენ მე ჭამადი. და ვჭამო და გაკურთხო შენ წინაშე უფლისა ვიდრე სიკუდილადმდე ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	და წარვედ არვედ და მომართუენ მიერ ორნი თიკანნი ჩჩჳლნი და კეთილნი.
და	მცხ.დაბ	და უქმნე იგი სანოვაგედ მამასა შენსა, ვითარ-იგი უყუარს მას. და შეართვი იგი მამასა შენსა, ჭამოს და გაკურთხოს შენ მამამან შენმან ვიდრე სიკუდილადმდე მისსა.
და	მცხ.დაბ	ნუუკუე ჴელი შემახოს მე მამამან ჩემმან და ვიყო წინაშე მისსა ვითარცა შეურაცხის-მყოფელი და მოვიღო თავისა ჩემისა წყევაჲ და არა კურთხევაჲ.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას დედამან მისმან: ჩემ ზედა იყავნ, შვილო, წყევაჲ იგი. გარნა შენ ისმინე ჴმისა ჩემისა და წარვედ და მომართუ მე, რაჲ-იგი გარქუ შენ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იგი წარვიდა და მოიყუანნა და მოართუა დედასა თჳსსა. და უქმნა დედამან მისმან სანოვაგენი, ვითარცა უყვარდა მამასა მისსა.
და	მცხ.დაბ	და მოიღო რებეკა სამოსელი ესავისი, ძისა თჳსისა, კეთილი, რომელი ედვა მის თანა სახლსა შინა, და შეჰმოსა იგი იაკობს, ძესა თჳსსა უმრწემესსა.
და	მცხ.დაბ	და ტყავნი იგი თიკანთანი მოხჳნა მკლავთა მისთა და შიშუელსა ქედსა მისსა.
და	მცხ.დაბ	და მისცა საჭმელი იგი, რომელ ქმნა და პური ჴელთა იაკობისთა, ძისა თჳსისათა.
და	მცხ.დაბ	და შეართუა იგი მამასა თჳსსა და ჰრქუა: მამაო და მან ჰრქუა: აჰა, მე, ვინ ხარ შენ, შჳლო?
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იაკობ მამასა თჳსსა: მე ვარ ესავ, პირმშოჲ შჳლი შენი. ვყავ, ვითარ-იგი მეტყოდე მე. აღდეგ და დაჯედ და ჭამე ნადირებულისა ჩემისა, რათა მაკურთხოს მე სულმან შენმან.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა ისაკ ძესა თჳსსა: რაჲ არს, შჳლო, რამეთუ ადრე ჰპოვე, შჳლო? და მან ჰრქუა: რამეთუ მომცა მე უფალმან ღმერთმან შენმან წინაშე ჩემსა.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა ისაკ იაკობს: მომეახლე მე და ჴელი შეგახო. უკეთუ შენ ხარ შჳლი ჩემი ესავ, ანუ არა.
და	მცხ.დაბ	და მიეახლა იაკობ ისაკს, მამასა თჳსსა და მან ჴელი შეახო და თქუა: ჴმაჲ ესე - ჴმაჲ იაკობისი, ხოლო ჴელნი - ესავისნი.
და	მცხ.დაბ	და ვერ იცნა იგი, რამეთუ იყვნეს ჴელნი მისნი ვითარცა ჴელნი ესავის, ძმისა მისისანი, ფაჩუნიერ და აკურთხა იგი.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: შენ ხარ ძე ჩემი ესავ? და თქუა: მე ვარ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ისაკ: მომართუ მე ნადირებულისა შენისა და ვჭამო, და გაკურთხოს შენ სულმან ჩემმან. და მოართუა მას და ჭამა და ღჳნოჲ სუა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას ისაკ, მამამან მისმან: მომეახლე მე და ამბორს-გიყო შენ, შჳლო.
და	მცხ.დაბ	და მიეახლა და ამბორს-უყო მას. და ეცა სულნელებაჲ სამოსლისა მისისაჲ აკურთხა იგი და თქუა: აჰა ესერა, სულნელებაჲ ძისა ჩემისაჲ, ვითარცა სულნელებაჲ ველისა სავსისა, რომელი აკურთხა უფალმან.
და	მცხ.დაბ	მოგეცინ შენ უფალმან ცუარისაგან ზეცისა და სიპოხისაგან ქუეყანისა სიმრავლე იფქლისა და ღჳნისაჲ.
და	მცხ.დაბ	და გმონებდენ შენ თესლები და თაყუანის-გცემდენ შენ მთავარნი, და იყავ შენ უფალ ძმისა შენისა და თაყუანის-გცემდენ შენ ძენი მამისა შენისანი; მწყევარნი შენნი წყეულ იყვნენ და მაკურთხეველნი შენნი კურთხეულ იყვნენ.
და	მცხ.დაბ	და იყო, ვითარცა დასცხრა ისაკ კურთხევისაგან იაკობისა, ძისა თჳსისა, გამოვიდა იაკობ პირისაგან ისაკისა, მამისა თჳსისა, და მოვიდა ესავ, ძმაჲ მისი, ნადირობით.
და	მცხ.დაბ	და უქმნა საჭმელი და შეართუა მამასა თჳსსა და ჰრქუა: აღდეგინ მამაჲ ჩემი და ჭამენ ნადირებულისაგან ძისა თჳსისა, რათა მაკურთხოს მე სულმან შენმან.
და	მცხ.დაბ	განცჳფრდა ისაკ განცჳფრებითა დიდითა და თქუა: ვინ იყო, რომელმან მინადირა მე ნადირი, შემომართუა და ვსჭამე მისგან ვიდრე მოსლვადმდე შენდა? და ვაკურთხე იგი და იყავნ კურთხეულ.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა ესმეს სიტყუანი ესე ესავს ისაკისგან, მამისა თჳსისა, ღაღად-ყო მწარედ ჴმითა დიდითა ფრიად და თქუა: მაკურთხე მეცა, მამაო.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას ისაკ: მოვიდა ძმაჲ შენი ზაკჳთ და მიიღო კურთხევაჲ შენი.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ესავ: სამართლად ეწოდა სახელი მისი იაკობ, რამეთუ განმწიხნა მე, ესერა, მეორედ. პირველად პირმშოებაჲ ჩემი მიმიღო და აწ ესერა კურთხევაჲ ჩემი მიმიღო. და ჰრქუა ესავ მამასა თჳსსა ისაკს: არა დამიშთინე-ა მე კურთხევაჲ, მამაო?
და	მცხ.დაბ	მიუგო ისაკ და ჰრქუა ესავს: ვინათგან უფალ-ვყო იგი შენ ზედა და ყოველნი ძმანი მისნი ვყუენ მისა მრწემ, იფქლითა და ღჳნითა განვამტკიცე იგი, აწ შენ რაჲ გიყო, შჳლო?
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა ესავ მამასა თჳსსა: ერთი ხოლო ნუ არსა კურთხევაჲ შენი, მამაო? მაკურთხე მეცა. და ვითარცა შეწუხნა ისაკ, ღაღად-ყო ესავ ჴმითა დიდითა და ტიროდა ფრიად.
და	მცხ.დაბ	მიუგო ისაკ და ჰრქუა: აჰა ესერა, სიპოხისაგან ქუეყანისა იყოს მკჳდრობაჲ შენი და ცუარისაგან ცისა ზეგარდამო.
და	მცხ.დაბ	და მახჳლითა შენითა სცხოვნდებოდი და ძმასა შენსა ჰმონებდე. ხოლო იყოს ოდესმე, რაჟამს განიჴსნენ უღელი მისი ქედისაგან შენისა.
და	მცხ.დაბ	და ძჳრსა უთქმიდა ესავ იაკობს კურთხევისა მისთჳს, რომლითა აკურთხა იგი ისაკ, მამამან მისმან, და თქუა ესავ გონებასა თჳსსა მოიწინენ დღენი სიკუდილისა მამისა ჩემისანი, და მოვკლა იაკობ, ძმაჲ ჩემი.
და	მცხ.დაბ	უთხრეს რებეკას სიტყუაჲ ესე ძისა თჳსისა უხუცესისა. და მიავლინა და მოუწოდა ძესა თჳსსა უმრწემესსა და ჰრქუა მას: აჰა ესერა, ძმაჲ შენი ესავ გითქუამს შენ მოკლვად.
და	მცხ.დაბ	აწ უკუე, შჳლო, ისმინე ჴმისა ჩემისა: და აღდეგ და წარივლტოდე შუამდინარედ ლაბანისა, ძმისა ჩემისა, ქარანად.
და	მცხ.დაბ	და იყავ მის თანა რაოდენმე დღე, ვიდრემდე გარე მიიქცეს გულისწყრომაჲ და რისხვაჲ ძმისა შენისა შენგან.
და	მცხ.დაბ	და დავიწყდეს, რაჲ-იგი უყავ მას. და მოვავლინო და მოგიწოდო შენ მიერ, ნუუკუე უშვილო ვიქმნე თქუენ ორთაგან-ვე ერთსა შინა დღესა.
და	მცხ.დაბ	მოუწოდა ისაკ იაკობს და აკურთხა იგი და ამცნო მას და ჰრქუა: არა მოიყუანო ცოლი ასულთაგან ქანანისათა.
და	მცხ.დაბ	არამედ აღდეგ და წარვედ შუამდინარედ, სახიდ ბათოელისა, დედის მამისა შენისა, და მიერ მოიყვანე თავისა შენისა ცოლი, ასულთაგან ლაბანისათა, დედისძმისა შენისათა.
და	მცხ.დაბ	და მოგეცინ შენ კურთხევაჲ აბრაჰამისი, მამისა ჩემისაჲ, შენ და ნათესავსა შენსა შემდგომად შენსა და დაიმკჳდრენ ქუეყანაჲ ესე მწირობისა შენისა, რომელი მოსცა ღმერთმან აბრაჰამს.
და	მცხ.დაბ	და რამეთუ ერჩდა იაკობ მამასა თჳსსა და დედასა, და წარვიდა შუამდინარედ ასურეთისა.
და	მცხ.დაბ	და იხილა ესავ, რამეთუ ბოროტ არიან ასულნი ქანანელთანი წინაშე ისაკისა, მამისა მისისა.
დაჲ	მცხ.დაბ	წარვიდა ესავ ისმაელისა, ძისა აბრაჰამისა, და მოიყვანა მაელეთ, ასული ისმაელისი, დაჲ ნაბეოთისი, ცოლთა მისთა თანა თჳსა ცოლად.
და	მცხ.დაბ	და განვიდა იაკობ ჯურღმულისა მისგან ფიცისა და წარვიდა ქარრანად.
და	მცხ.დაბ	და მიემთხჳა ადგილსა ერთსა და დაიძინა მუნ, რამეთუ დაჰვიდოდა მზე. და მოიღო ლოდი ლოდთაგან მის ადგილისათა და დაიდვა სასთუნალად და დაწვა ადგილსა მას.
და	მცხ.დაბ	და ჩუენებასა იხილვიდა. და აჰა ესერა, კიბენი აღმართებულნი ქუეყანით, რომლისა თავი მიწდომილ იყო ცად და ანგელოზნი ღმრთისანი აღვიდოდეს და გარდამოვიდოდეს მას ზედა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო უფალი დამტკიცებულ იყო მას ზედა. და თქუა: მე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი და ღმერთი ისაკისი მამისა შენისა, ნუ გეშინინ. ქუეყანაჲ ეგე, რომელსა გძინავს, შენ მიგცე და ნათესავსა შენსა.
და	მცხ.დაბ	და იყოს ნათესავი შენი, ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსა და განვრცნეს ჩრდილოდ და ბღუარად და აღმოსავლად. და იკურთხეოდიან შენდამი ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი და ნათესავისა შენისა მიმართ.
და	მცხ.დაბ	და, აჰა, მე შენ თანა ვარ დაცვად შენდა ყოველსავე გზასა შენსა, ვიდრეცა ხჳდოდი. და მოგაქციო შენ ამასვე ქუეყანასა, რამეთუ არა დაგიტეო, შენ, ვიდრემდე ვჰყო მე იგი, რაოდენსა გეტყოდე შენ.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა განიღჳძა იაკობ ძილისა მისგან, თქუა, რამეთუ: არს უფალი ადგილსა ამას და მე არა ვიცოდე.
და	მცხ.დაბ	და შეეშინა და თქუა: ვითარ საშინელ არს ადგილი ესე. არა არს სხუაჲ ესე, გარნა სახლი ღმრთისაჲ და ესე ბჭე ზეცისაჲ.
და	მცხ.დაბ	აღდგა იაკობ განთიად და აღიღო ლოდი იგი, რომელი ედვა სასთუნალად. და აღმართა იგი ძეგლად და დაასხა ზეთი თავსა ზედა მის ლოდისასა.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა სახელი ადგილსა მას "სახლი ღმრთისა", რამეთუ უალამ იყო სახელი ქალაქისა მის პირველად.
და	მცხ.დაბ	და აღთქუა აღთქუმაჲ ახალი და თქუა: უკუეთუ იყოს ღმერთი ჩემ თანა და დამიცვეს მე გზასა მას, რომელსა მე მივალ, და მცეს მე პური ჭამად და სამოსელი შემოსად.
და	მცხ.დაბ	და ლოდი ესე, რომელ აღვდგი ძეგლად, იყოს სახლად ღმრთისა ჩემისა, და ყოვლისაგანი, რაოდენი-რაჲ მომცეს მე. ათეული მივსცე მას.
და	მცხ.დაბ	და მიჰხედა, და იხილა ჯურღმული ველსა ზედა. და იყვნეს მუნ სამნი მწყემსნი ცხოვართანი და განისუენებდეს მუნ, რამეთუ მის ჯურღმულისაგან ასჳან წყალი სამწყსოსა მათსა. და ქვაჲ დაედვა პირსა ზედა ჯურღმულისასა.
და	მცხ.დაბ	და შეკრბის მუნ ყოველი სამწყსოჲ და მწყემსები და გარდააგორიან ლოდი იგი პირისა მისგან ჯურღმულისა და ასჳან ცხოვარსა და კუალად დასდვიან ლოდი იგი პირსა-ვე მის ჯურღმულისსა ადგილსა თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მათ: იცით-ა ლაბან, ძე ნაქორისა? და მათ ჰრქუეს: ვიცით.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მან ჰრქუა: ცოცხლებით არს-ა? და მათ ჰრქუეს: ცოცხლებით არს. და ვიდრე იგინი ამას იტყოდეს, აჰა, რაქელ მოვიდოდა ცხოვართა თანა მამისა თჳსისათა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა იაკობ: დღე დგას-ღა ფრიად და არ-ღა არს შეკრებაჲ სამწყსოთაჲ; ასუთ ცხოვართა, წარვედით და აძოებდით.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ ჰრქუეს: ვერ შემძლებელ ვართ, ვიდრე შეკრებადმდე ყოველთა მწყემსთა, და გარდააგორვონ ლოდი ესე პირისაგან ჯურღმულისა ამის და მაშინ-ღა ვასუათ საცხოვარსა ჩუენსა.
და	მცხ.დაბ	ჯერეთ ზრახვიდა იგი მათ, და რაქელ მოვიდოდა ცხოვართა თანა მამისა მისისათა, რამეთუ აძოებდა ცხოვართა მამისა მისისათა.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა იხილა იაკობ რაქელ, ასული ლაბანისი. დედისძმისა თჳსისა, მოვიდა და გარდააგორვა ლოდი იგი პირისაგან მის ჯურღმულისა და სუა ცხოვართა მათ ლაბანისთა, დედისძმისა თჳსისათა.
და	მცხ.დაბ	და ამბორს-უყო რაქელს და ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა და ტიროდა.
და	მცხ.დაბ	და უთხრა რაქელს, ვითარმედ ძმაჲ არს მამისა მისისა და ვითარმედ ძე არს რებეკასი. და წარვიდა რაქელ და უთხრა მამასა თჳსსა სიტყჳსა მისებრ იაკობისა
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა ესმა ლაბანს სახელი იაკობისი, დისწულისა თჳსისა, სრბით გამოვიდა შემთხუევად მისა და ვითარცა იხილა იგი, მოეხჳა მას და ამბორს-უყო. და შეიყვანა სახიდ თჳსა და უთხრა ლაბან ყოველთა სიტყუანი ესე.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას ლაბან: ძუალთა ჩემთაგანი და ჴორცთა ჩემთაგანი ხარ შენ. და იყო მის თანა თთვეთა და დღეთა მრავალთა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ლაბან იაკობს: რამეთუ ძმაჲ ჩემი ხარი შენ. აჰა მმონო მე მედად. მითხარ მე, რაჲ არს სასყიდელი შენი?
და	მცხ.დაბ	ხოლო ლაბანს ესხნეს ორ ასულ. სახელი უხუცესისა ლია და სახელი უმრწემესისა მის რაქელ.
და	მცხ.დაბ	და იყვნეს თუალნი ლიასნი უძლურ, ხოლო რაქელ იყო კეთილ ხილვითა და შუენიერ პირითა.
და	მცხ.დაბ	და უყვარდა იაკობს რაქელ და თქუა: გმონებდე შენ შჳდ წელ რაქელისთჳს, ასულისა შენისა უმრწემესისა.
და	მცხ.დაბ	და ჰმონებდა იაკობ შჳდ წელ რაქელისთჳს და იყუნეს წინაშე მისსა ვითარცა დღენი მცირენი სიყვარულისა მისისათჳს. და ვითარცა წარჰჴდეს შჳდნი წელნი,
და	მცხ.დაბ	და შეკრიბნა ლაბან ყოველნი კაცნი მის ადგილისანი და ყო ქორწილი.
და	მცხ.დაბ	და იყო მწუხრი. და მოიყვანა ლაბან ლია, ასული თჳსი, და შეიყვანა იაკობისა და შევიდა მისსა იაკობ.
და	მცხ.დაბ	და მისცა ლაბან ლიას, ასულსა თჳსსა, ზელფა მჴევალი თჳსი, მისა მჴევლად. და ვითარცა იყო განთიადი და, აჰა ესერა, იყო იგი ლია.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იაკობ ლაბანს: რაჲ ესე ჰყავ, ანუ აჰა რაქელისთჳს გმონებდ? რაჲსათჳს შეურაცხ-მყავ მე.
და	მცხ.დაბ	აღასრულენ სხუანი-ღა წელნი და მიგცე იგი შენ საქმისა მისთჳს. რომელსა იქმოდი ჩემ თანა მერმეცა შჳდ წელ.
და	მცხ.დაბ	და ყო იაკობ ეგრეთ და აღასრულნა სხუანი წელნი.
და	მცხ.დაბ	და მისცა მას ლაბან ასული თჳსი რაქელ ცოლად მისა და რაქელს მისცა ბალა, მჴევალი თჳსი, მისა მჴევლად.
და	მცხ.დაბ	და შევიდა იაკობ რაქელისა და შეიყუარა იგი უფროჲს ლიასსა და ჰმონებდა მას შჳდ წელ-ღა სხუა.
და	მცხ.დაბ	და იხილა ღმერთმან, რამეთუ სძულს ლია. განაღო საშოჲ მისი. ხოლო რაქელ იყო ბერწ.
და	მცხ.დაბ	მიუდგა ლია და უშვა იაკობს ძე. და უწოდა სახელი მისი რუბენ და თქუა: რამეთუ იხილა უფალმან სიმდაბლე ჩემი და მომცა მე შვილი და აწ შემიყუაროს მე ქმარმან ჩემმან.
და	მცხ.დაბ	და მერმე მიუდგა ლია და უშვა ძე მეორე იაკობს და თქუა: რამეთუ ისმინა უფალმან ვედრებისა ჩემისა და იხილა, ვითარმედ ვსძულ მე, და მომცა მე შვილი მეორე. და უწოდა სახელი მისი სჳმეონ.
და	მცხ.დაბ	და მერმე მიუდგა და შვა ძე და თქუა: ამიერითგან ჩემდამო იყოს ქმარი ჩემი, რამეთუ უშვენ მას სამ ძე და უწოდა სახელი მისი ლევი.
და	მცხ.დაბ	და მერმე მიუდგა და შვა ძე და თქუა: აწ უკვე აღუვარო უფალსა და. უწოდა სახელი მისი იუდა. და დადგა შობისაგან.
და	მცხ.დაბ	აღიხილნა თუალნი თჳსნი იაკობ და იხილა, აჰა, ესავ, ძმაჲ მისი, მომავალი და ოთხასი კაცი მის თანა.
და	მცხ.დაბ	და იაკობ წარუძღუა წინაშე მათსა და თაყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა შვიდგზის ვიდრე მიახლებადმდე ძმისა თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	და მირბიოდა ესავ შემთხუევად მისა და მოეხჳა და ამბორს-უყო და დასდვა პირი მისი ზედა ქედსა იაკობისასა; და ტიროდეს ორნივე.
და	მცხ.დაბ	და მიხედა და იხილნა ცოლნი მისნი და ყრმანი და ჰრქუა: რაჲ გეყვიან ესენი? და მან ჰრქუა: ყრმანი ესე, რომელ მე შემიწყალა ღმერთმან, მონაჲ შენი.
და	მცხ.დაბ	და მოეახლნეს მჴევალნი იგი და ყრმანი მათნი და თაყუანის-სცეს.
და	მცხ.დაბ	და მოეახლა ლია და შვილი მისნი და თაყუანის-სცეს, და ამისა შემდგომად მოეახლნეს რაქელ და იოსებ და თაყუანის-სცეს.
და	მცხ.დაბ	მიუგო და ჰრქუა ესავ: შენი არსა ყოველნი ესე ბანაკები, რომელ შემემთხჳა? და მან მიუგო მას: რათა პოვოს მადლი მონამან შენმან წინაშე შენსა.
და	მცხ.დაბ	და მიიღე კურთხეული ესე, რომელ მოგართუ შენ, რამეთუ შემიწყალა მე ღმერთმან და არს ჩემი ფრიად. და აიძულა მას და მიიღო.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას ესავ: აღვდგეთ და წარვიდეთ მართლ.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას მან: უფალმან ჩემმან იცის, რამეთუ ყრმანი ჩემნი ჩჩჳლ არიან და ზროხა და ცხოვარი ჩემნი შობენ ოდენ. უკუეთუ წარვიქცინე იგინი დღე ერთ, გინა თუ ორ დღე, მოსწყდეს ყოველნი საცხოვარნი ჩემნი.
და	მცხ.დაბ	წარვედინ უფალი ჩემი წინაშე მონისა თჳსისა და მე შეუძლო გზასა ზედა მოცალედ სლვით წინაშე ჩემსა და შემდგომად ყრმათა მისლვადმდე ჩემდა უფლისა ჩემისა სეირად.
და	მცხ.დაბ	და მიაქცია ესავ მას დღესა შინა გზასა თჳსსა სეირად.
და	მცხ.დაბ	და იაკობ წარმოვიდა კარვობად და იქმნა მუნ სახლი და საცხოვარსა თჳსსა უქმნა საყოფელი. ამისთჳს უწოდა სახელი ადგილისა მის "კარვებ".
და	მცხ.დაბ	და მოვიდა იაკობ სალემ ქალაქად სიკიმიელთა, რომელ არს ქუეყანასა ქანანისასა, ოდეს-იგი მოვიდოდა შუა მდინარით ასურეთისათ, და დაიბანაკა წინაშე პირისპირ ქალაქსა მას.
და	მცხ.დაბ	და მოიგო ნაწილი იგი ველისაჲ, სადა-იგი აღდგა კარავი თჳსი, ემორისგან, მამისა სჳქემისა, ასის ტარიგისა.
და	მცხ.დაბ	და აღმართა მუნ საკურთხეველი და ხადა სახელსა ღმრთისა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა იხილა რაქელ, რამეთუ არა უშვა ძე იაკობს, და ეშურებოდა რაქელ ლიას, დასა თჳსსა, და ჰრქუა იაკობს: მეც მე შვილი; უკუეთუ არა, მოვკუდე მე.
და	მცხ.დაბ	განურისხნა იაკობ რაქელს და ჰრქუა: ნუუკუე, ნაცუალი ღმრთისა ვარი მე, რომელმან დაგაკლო შენ ნაყოფი მუცლისა შენისა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო რაქელ ჰრქუა იაკობს: აჰა ეგერა, ბალა, მჴევალი ჩემი შევედ უკუე მისა და მიშუეს მე მუჴლთა ჩემთა ზედა და შვილიერ ვიქმნე მეცა მისგან.
და	მცხ.დაბ	და მისცა მას რაქელ ბალა, მჴევალი თჳსი, ცოლად და შევიდა მისა იაკობ.
ღა	მცხ.დაბ	და მიუდგა ბალა, მჴევალი რაქელისი, ღა უშვა ძე იაკობს.
და	მცხ.დაბ	და თქუა რაქელ: მისაჯა მე ღმერთმან და ისმინა ვედრებისა ჩემისა და მომცა მე შვილი. ამისთჳს უწოდა სახელი მისი დაან.
და	მცხ.დაბ	და მერმე მიუდგა ბალა, მჴევალი რაქელისი, და შვა ძე მეორე.
და	მცხ.დაბ	და თქუა რაქელ: შემეწია მე ღმერთი და მივესწორე დასა ჩემსა და უწოდა სახელი მისი ლეფთალემ.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა იხილა ლია, რამეთუ დადგა შობისაგან, მოიყუანა ზელფა, მჴევალი თჳსი, და მისცა იგი იაკობს ცოლად და შევიდა მისა მიმართ იაკობ.
და	მცხ.დაბ	და მიუდგა ზელფა, მჴევალი ლიასი, და უშვა იაკობს ძე.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: კეთილ და ბედნიერ, და უწოდა სახელი მის გაად.
და	მცხ.დაბ	და მერმე მიუდგა ზელფა, მჴევალი ლიასი, და შვა ძე მეორე.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ლია: ნეტარ ვარ მე, რამეთუ მნატრიდენ მე დედანი. და უწოდა სახელი მისი ასერ.
და	მცხ.დაბ	განვიდა რუბენ დღესა ზაფხულისასა ცხელსა და პოვა ვაშლი მანდრაგორი ველსა ზედა და მოართუა იგი ლიას, დედასა თჳსსა. და ჰრქუა რაქელ დასა თჳსსა: მომეც მანდრაგორი ძისა შენისანი.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას ლია: ვერ კმა არს შენდა, რამეთუ მიმიღე ქმარი ჩემი? და აწ მანდრაგორიცა ძისა ჩემისა მი-ვე-იღო-ა? ჰრქუა მას რაქელ: აჰა ეგერა, შევედინ შენდა ამას ღამესა მანდრაგორთა წილ ძისა შენისათა.
და	მცხ.დაბ	შემოვიდა იაკობ ველით მიმწუხრი. და განვიდა ლია მიგებებად მისა და ჰრქუა: ჩემდა შემოხჳდე დღეს, რამეთუ მომიყიდიე შენ მანდრაგორთა წილ ძისა შენისათა. და შევიდა მისა მას ღამესა.
და	მცხ.დაბ	და ისმინა ღმერთმან ლიასი. და მიუდგა და უშვა იაკობს ძე მეხუთე.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ლია: მომცა მე ღმერთმან სასყიდელი ჩემი ამისთჳს, რამეთუ მივეც მჴევალი ჩემი ქმარსა. და უწოდა სახელი მისი იზაქარ, რომელ არს სასყიდელი.
და	მცხ.დაბ	და მიუდგა ლია და უშვა იაკობს, ძე მეექუსე.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ლია: მომანიჭა მე ღმერთმან ნიჭი კეთილი. ამიერითგან სათნო-მიყოს მე ქმარმან ჩემმან, რამეთუ უშვენ ძენი ექუსნი. და უწოდა სახელი მისი ზაბულონ.
და	მცხ.დაბ	და ამისა შემდგომად შვა ასული და უწოდა სახელი მისი დინა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მოეჴსენა ღმერთსა რაქელ და შეისმინა მისი და განაღო საშოჲ მისი.
და	მცხ.დაბ	მიუდგა და უშვა იაკობს ძე და თქუა რაქელ: მომისპო მე ღმერთმან ყუედრებაჲ ჩემი.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა სახელი მისი იოსებ. და თქუა რაქელ: შემძინა მე ღმერთმან შჳლი სხუაჲ.
და	მცხ.დაბ	და იყო, ვითარცა შვა რაქელ იოსები, ჰრქუა იაკობ ლაბანს: წარმავლინე მე, და წარვიდე ქუეყანად ჩემდა, და ადგიდ ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	და მომცენ მე ცოლნი ჩემნი და შვილნი ჩემნი, რომელთათჳს გმონებდ შენ, რათა წარვიდე, რამეთუ შენ იცი მონებაჲ ჩემი, რომელ გმონე შენ.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: განიჩინე სასყიდელი შენი ჩემ თანა და მე მიგცე შენ.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას იაკობ: შენ იცი, რამეთუ გმონე შენ და რაოდენ იყო საცხოვარი შენი ჩემ თანა, რამეთუ მცირედ იყვნეს, რაოდენ-იგი იყვნეს ჩემ წინაშე.
და	მცხ.დაბ	და აღგაორძინა სიმრავლედ და გაკურთხა შენ უფალმან ღმერთმან ფერჴსა ჩემსა, აწ უკუე ოდეს-ღა ვიშენო თავისა ჩემისა სახლი.
და	მცხ.დაბ	წარმოავლინე ყოველი ცხოვარი შენი დღეს და გამოარჩიე მიერ ყოველი ცხოვარი ფერით ტარიგთაგან და ყოველი სპეტაკი და სხურებული თხათაგან. ესე იყო სასყიდელად ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	და შეისმინოს ჩემი სიმართლემან ჩემმან ამას დღესა შინა ხვალე, რამეთუ არს სასყიდელი ჩემი შენ თანა: ყოველი, რომელი არა იყოს სხურებულ და მოთეთრე თხათა შორის და სპეტაკ და ფეროჲ კრავთა შორის, წოდებულ იყავნ ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	და განარჩია მას დღესა შინა ვაცები სხურებული და სპეტაკი და ყოველი თხაჲ ნეზჳ ჭრელი და სპეტაკი, და ყოველი-ვე, რომელი იყო თეთრ მათ შორის, და ყოველივე, რომელი იყო ფეროჲ კრავთა შორის, და მისცა მას, ჴელითა ძეთა თჳსთათა და სამწყსოჲ თჳს-თჳსად.
და	მცხ.დაბ	განაშორა გზასა სამისა დღისასა შორის მათსა და შორის იაკობისა. და იაკობ ჰმწყსიდა ცხოვართა ლაბანისთა ნეშტთა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იაკობ მოიღო კუერთხი ბრაწისა და ნიგუზისაჲ და ძელქჳსაჲ ნედლი და გამოქურთნა იგი იაკობ, ნაქრთუენად თეთრად, გარე შემძრველმან სიმწვანისამან, ხოლო დააჩნდა კუერთხთა მათ თეთრი იგი, რომელ გამოქურთნა ჭრელად.
და	მცხ.დაბ	მიხედოდიან ცხოვართა მათ და ისახოდიან კუერთხებსა მას და შობდეს სპეტაკსა და ჭრელსა და ნაცრისფერად სხურებულსა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ტარიგები იგი დაარჩია იაკობ და დაადგინა წინაშე ცხოვართა მათ ვერძი მოსპეტაკე და ყოვლად ჭრელი ტარიგთა შორის და განაშორვა სამწყსო იგი თჳსაგან და არა შერთო იგი ცხოვართა ლაბანისთა.
და	მცხ.დაბ	და იყო მას ჟამსა შინა, ოდეს მაკდებიედ ცხოვარნი და მუცლად-იღებდენ, დაასხის იაკობ კუერთხები იგი წინაშე ცხოვართა მათ ისარნებსა შორის წყლის სასხმელსა მას, რათა მუცლად-იღონ მათ კუერთხებისა მის სახედ.
და	მცხ.დაბ	და რაჟამს შობედ, არა დაასხის. და იყო უნიშნოჲ იგი ლაბანისაჲ, ხოლო ნიშნოანი იგი იაკობისა.
და	მცხ.დაბ	და განმდიდრდა კაცი იგი ფრიად ფრიად და იყო მისი საცხოვარი ფრიად: ზროხაჲ, და მონაჲ და მჴევალი, აქლემი და ვირები.
და	მცხ.დაბ	და ესმა იაკობს სიტყუაჲ ძეთა ლაბანისთა, ვითარ-იგი ეტყოდეს: მიგვიღო იაკობ ყოველივე მამისა ჩუენისა და მამისა ჩუენისათა მოიგო ყოველი ესე დიდებაჲ.
და	მცხ.დაბ	და იხილა იაკობ პირი ლაბანისი და არა იყო მისა მიმართ, ვითარ-იგი გუშინდელსა და ძოღანდელსა დღესა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა უფალმან იაკობს: მიიქეც ქუეყანად მამისა შენისა და ქუეყანად ნათესავისა შენისა და ვიყო მე შენ თანა.
და	მცხ.დაბ	მიავლინა იაკობ და მოუწოდა ლიას და რაქელს ველად, სადა-იგი იყო სამწყსოჲ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მათ: ვხედავ მე პირსა მამისა თქუენისა, რამეთუ არა არს ჩემდა მომართ, ვითარ-იგი გუშინ და ძოღან. და ღმერთი მამისა ჩემისა იყოს ჩემ თანა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მამამან თქუენმან დამაკლო და ცვალა სასყიდელი ჩემი ათისა ტარიგისაჲ და არა უტევა მას ღმერთმან ბოროტის-ყოფად ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	უკუეთუ თქუას: ვითარმედ ჭრელი იგი იყავნ შენდა სასყიდელად, შობდენ ყოველნივე ცხოვარნი ჭრელსა. და უკუეთუ ესრეთ თქუას: იყვნედ სპეტაკნი სასყიდელად შენდა, შობდენ ყოველნივე ცხოვარნი სპეტაკსა.
და	მცხ.დაბ	და მოუღო ღმერთმან ყოველივე იგი საცხოვარი მამისა თქუენისა და მომცა მე.
და	მცხ.დაბ	და იყო, რაჟამს მაკდებოდეს ცხოვარნი და მუცლად-იღებდეს, ვიხილე თუალითა ჩემითა ძილსა შინა: და აჰა, ვაცები და ვერძები აღვიდოდა ცხოვართა და თხათა სპეტაკი და ჭრელი და ნაცრისფერად სხურებული.
და	მცხ.დაბ	და მრქუა მე ანგელოზმან უფლისამან ძილსა შინა: იაკობ, იაკობ. მე ვარქუ ვითარმედ: რაჲ არს? და თქუა:
და	მცხ.დაბ	აღიხილენ თუალნი შენნი და იხილენ ვაცები ესე და ვერძები, აღმავალი ცხოვართა და თხათა სპეტაკთა და ჭრელთა და ნაცრისფერად სხურებულთა, რამეთუ მე ვიხილე, რასა-იგი ლაბან გიყოფს შენ.
და	მცხ.დაბ	მე ვარ ღმერთი შენი, რომელი გეჩუენე შენ ადგილსა ღმრთისასა, სადა-იგი სცხე ჩემდა ძეგლსა და აღმითქუ მე აღთქუმაჲ. აწ აღდეგ და განვედ ამიერ ქუეყანით და მივედ შენ ქუეყანასა შობისა შენისასა და ვიყო მე შენ თანა.
და	მცხ.დაბ	მიუგეს ლია და რაქელ და ჰრქუეს მას: ნუუკუე ამიერითგან არს ნაწილ და სამკჳდრებელ სახლსა შინა მამისა შენისასა?
და	მცხ.დაბ	ყოველივე სიმდიდრე და დიდებაჲ, რომელი მოუღო ღმერთმან მამისაგან ჩუენისა, ჩუენდა იყოს და შჳლთა ჩუენთა. აწ რაჲ-იგი გრქუა შენ ღმერთმან შენმან, ეგრეცა ყავ:
და	მცხ.დაბ	აღდგა იაკობ და წარიყვანნა ცოლნი თჳსნი და ყრმანი და აღსხნა იგინი აქლემებსა.
და	მცხ.დაბ	და წარიღო ყოველივე მონაგები მისი და ყოველი ჭურჭელი მისი, რომელ მოიგო შუამდინარეს და ყოველივე, რაჲცა იყო მისი. და წარმემართა მისლვად ისაკისასა, მამისა თჳსისა, ქუეყანად ქანანისა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ლაბან მივიდოდა რისვად ცხოვართა თჳსთა. და მოიპარნა რაქელ კერპნი მამისა თჳსისანი.
და	მცხ.დაბ	და დაუმალა იაკობ ლაბანს ასურსა და არა უთხრა, რამეთუ წარივლტის.
და	მცხ.დაბ	და წარივლტოდა იგი და ყოველივე მისი. და წიაღჴდა მდინარესა და მიმართა მთასა მას გალადისასა.
და	მცხ.დაბ	და წარიყუანნა მის თანა ყოველნი ძენი მისნი, ლაბან დევნა-უყო იაკობს გზასა შჳდისა დღისასა და ეწია მას მთასა გალადისასა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მოვიდა ღმერთი ლაბანისა ჩუენებად ღამე და ჰრქუა მას: ეკრძალე, ნუუკუე ეტყოდე იაკობს ფიცხელად და ეწია ლაბან იაკობს.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იაკობს აღედგა კარავი მთასა მას ზედა, და ლაბან დაადგინა ძმანი თჳსნი მთასა მას ზედა გალაადისა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ლაბან იაკობს: რაჲ ესე მიყავ? რაჲსა იდუმალ წარმოივლტოდე? დამპარენ-ცა და წარმოიყუანენ ასულნი ჩემნი, ვითარცა ტყუენი მახჳლითა.
და	მცხ.დაბ	და თუმცა მითხრა მე, წარმო-მცა-გგზავნე შენ სახიობითა, ბობღნითა და ქნარითა.
და	მცხ.დაბ	და აწცა შემძლებელ არს ჴელი ჩემი ბოროტის-ყოფად შენდა. არამედ ღმერთმან მამისა შენისამან მრქუა მე გუშინ: ეკრძალე თავსა შენსა, ნუუკუე ეტყოდი იაკობს ბოროტსა.
და	მცხ.დაბ	და აწ წარმოსრულ ხარ, გულის თქუმით გულმან გითქუა წარსლვად სახედ მამისა შენისა. გარნა რაჲსათჳს წარმოიპარენ ღმერთნი ჩემნი?
და	მცხ.დაბ	მიუგო იაკობ და ჰრქუა ლაბანს: რამეთუ შემეშინა და ვთქუ: ნუუკუე მიმიხუნე ასულნი შენნი და ყოველივე ჩემი.
და	მცხ.დაბ	მიუგო იაკობ და ჰრქუა: რომლისა თანა ჰპოვნე ღმერთნი შენნი, არა ცხონდეს წინაშე ძმათა ჩემთა აწ უკუე იცან ყოველი, რაჲ არს შენი ჩემ თანა, და მიიღე. და ვერარაჲ იცნა მის თანა არცა ერთი რაჲ. არა იცოდა იაკობ, რამეთუ რაქელ, ცოლმან მისმან, წარმოიპარნა იგინი.
და	მცხ.დაბ	შევიდა ლაბან და აღიხილა სახლი ლიასი და არა პოვა, გამოვიდა სახლისაგან ლიაჲსა და აღიხილა სახლი იაკობისი და არა პოვა, და სახლები ორთავე მჴევალთა და არა პოვა. და შევიდა სახლსა რაქელისსა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო რაქელ მოიხუნა კერპნი იგი და ქუე შესხნა იგინი პალანთა აქლემისათა და დაჯდა მათ ზედა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მამასა თჳსსა: ნუ მძიმე-გიჩნ, უფალო, ვერ ძალ-მიც აღდგომად შენ წინაშე, რამეთუ ჩუეულებათა დედათასა ვარ მე. აღიხილა ლაბან ყოველივე სახლნი და არა პოვა კერპნი იგი.
და	მცხ.დაბ	განრისხნა იაკობ და ჰლალვიდა ლაბანს. და ჰრქუა: რაჲ არს ბრალი ჩემი და შეცოდებაჲ ჩემი. რამეთუ მდევნი?
და	მცხ.დაბ	და აღიხილე ყოველი ჭურჭელი სახლისა ჩემისა? რაჲ ჰპოვე ყოვლისაგან ჭურჭლისა სახლსა შენისასა? დადევ აქა წინაშე ყოველთა ძმათა შენთა და ჩემთა და გუამხილონ საშუალ ორთავე.
და	მცხ.დაბ	ესე ოცი წელ არს, ვინათგან ვარ მე შენ თანა. ცხოვარნი შენნი და თხანი შენნი არა უშვილო იქმნნეს, ვერძნი ცხოვართა შენთანი არა შევჭამენ.
და	მცხ.დაბ	ნამჴეცავი არა სადა მოგართვი შენ; მე ვზღევდ თავით ჩემით ნაპარევსა დღისასა და ნაპარევსა ღამისასა; ვიქმენ ისართა თანა.
და	მცხ.დაბ	შევიწვებოდე სიცხითა დღისათა და ნეფხვითა ღამისათა და განყენებულ იყო ძილი თუალთაგან ჩემთა.
და	მცხ.დაბ	ესე ოცი წელი არს ჩემი, ვინათგან ვარ მე სახლსა შენსა. გმონე შენ ათოთხმეტი წელი ორთა ასულთა შენთათჳს და ექუს წელ ცხოვართა შენთა ზედა და შეურაცხ-ჰყავ ყოველი სასყიდელი ჩემი ათთა მათ ტარიგთათჳს.
და	მცხ.დაბ	არა თუმცა ღმერთი მამისა ჩემისა აბრაჰამისა იყო ჩემ თანა და შიში ისაკისი, აწ ცალიერი-მცა გამომავლინე მე. სიმდაბლე ჩემი და შრომაჲ ჴელთა ჩემთა იხილა ღმერთმან და გამხილა გუშინ.
და	მცხ.დაბ	მიუგო ლაბან და ჰრქუა იაკობს: ასულნი ესე - ასულნი ჩემნი და ძენი ესე - ძენი ჩემნი და საცხოვარი ესე - საცხოვარი ჩემი. და ყოველსა ამას რომელსა ჰხედავ, ჩემი არს, და ასულთა ამათ ჩემთათჳს რაჲ ვჰყო დღეს, ანუ შვილთა მათთა, რომელნი შვენ?
და	მცხ.დაბ	აწ მოვედ და აღვითქუათ აღთქუმაჲ მე და შენ და იყოს საწამებელ შორის შენსა და ჩემსა. და ჰრქუა მას: აჰა ესერა, არა ვინ არს ჩუენ თანა, აჰა ესერა. ღმერთი არს მოწამე შორის შენსა და ჩემსა.
და	მცხ.დაბ	და მოიღო იაკობ ლოდი და აღდგა იგი ძეგლად.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იაკობ ძმათა თჳსთა: შეკრიბეთ ლოდები. და შეკრიბეს ლოდები და აღდგეს ბორცუსა. და ჭამეს ბორცუსა მის თანა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა და უწოდა ლაბან "ბორცჳ მოწმობათა" და იაკობ უწოდა "ბორცუ მოწამე", თჳთოეულმან განმარტებით ენათა თჳსთათა.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა ლაბან იაკობს: ბორცჳ ესე მოწამე არს შორის ჩემსა და შენსა დღეს. და უწოდა მას ლაბან "ბორცუ წამებისაჲ", ხოლო იაკობ უწოდა "ბორცუ მოწამე". და ჰრქუა ლაბან იაკობს: აჰა ესერა, ბორცჳ ესე და ძეგლი, რომელი აღმართე შორის ჩემსა და შენსა, წამებს ბორცჳ ესე და ძეგლიცა ესე წამებს. ამისთჳს ეწოდა სახელი მისი "ბორცუ წამებისაჲ".
და	მცხ.დაბ	და ხილვაჲ იგი, რომელ იხილე, იხილენ ღმერთმან შორის ჩემდა და შენსა, რამეთუ განვეშორებით მოყუასი მოყუასისა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ლაბან იაკობს: აჰა, ბორცჳ ესე და ძეგლი. რომელი დავაფუძენით შორის ჩემსა და შორის შენსა.
და	მცხ.დაბ	იყოს მოწამედ ბორცჳ და მოწამედ ძეგლი, რამეთუ არცა მე წიაღ-მოვიდე ძეგლსა ამას, და ნურცა შენ წიაღმოხვალ ჩემდა ბორცუსა ამას და ძეგლსა ბოროტებით.
და	მცხ.დაბ	ღმერთმან აბრაჰამისმან და ღმერთმან ნაქორისმან საჯენ შორის ჩუენსა, ღმერთმან მამათა მათთამან. და ფუცა იაკობ შიშსა მამისა თჳსისა ისაკისსა.
და	მცხ.დაბ	და შეწირა მსხუერპლი იაკობ მთასა მას თანა და ხადა ყოველთა ძმათა თჳსთა. ჭამეს და სუეს და დაიძინეს მთასა მას.
და	მცხ.დაბ	და აღდგა ლაბან განთიად და ამბორს-უყო ძეთა მისთა და ასულთა თჳსთა და აკურთხნა იგინი და მიიქცა ლაბან და წარვიდა ადგიდ თჳსა. და იაკობ წარვიდა გზასა თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	და აღიხილნა იაკობ თუალნი და იხილა ბანაკი ღმრთისაჲ დაბანაკებული და შეემთხჳნეს მას ანგელოზნი ღმრთისანი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იაკობ თქუა, რაჟამს იხილნა იგინი: ბანაკი წმიდაჲ არს ესე და უწოდა ადგილსა მას "ბანაკებ".
და	მცხ.დაბ	ამცნო მათ და ჰრქუა: ესრე არქუთ უფალსა ჩემსა ესავს: ესრე იტყჳს მონა შენი იაკობ: ლაბანის თანა ვმწირობდ და ვყოვნე ვიდრე აქამომდე.
და	მცხ.დაბ	და მოვიგე ზროხაჲ და ვირები და ცხოვარი, მონები და მჴევლები. და მივავლინე უფლისა ჩემისა ესავისა თხრობად, რათა პოოს მონამან შენმან მადლი წინაშე შენსა.
და	მცხ.დაბ	და მოიქცეს და მოვიდეს მაუწყებელნი იგი იაკობისა და ჰრქუეს: მივედით ესავისა, ძმისა შენისა, და აჰა, იგიცა მოვალს შემთხუევად შენდა და ოთხასნი კაცნი მის თანა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იაკობს შეეშინა ფრიად და უღონოებად. განყო ერი მისი მის თანა და ცხოვარი და ზროხა და აქლემი ორად ბანაკად.
და	მცხ.დაბ	და თქუა იაკობ: უკუეთუ მოვიდეს და ბანაკი ესე ერთი მოსრას, განერეს მეორე იგი ბანაკი საცხორებელად.
და	მცხ.დაბ	და თქუა იაკობ: ღმერთო მამისა ჩემისა აბრაჰამისო და ღმერთო ისაკისო, უფალო, რომელმან მარქუ მე: წარვედ ქუეყანად საშოჲსა შენისა, კეთილი გიყო შენ.
და	მცხ.დაბ	კმა არს ჩემდა ყოვლისაგან სიმართლისა და ყოვლისაგან ჭეშმარიტებისა, რომელი უყავ მონასა შენსა, რამეთუ ამით კუერთხითა წიაღმოვჰჴედ იორდანესა ამას და, აწ ესერა, ვიქმენ ორად ბანაკად.
და	მცხ.დაბ	განმარინე მე, ჴელთაგან ძმისა ჩემისა ესავისთა, რამეთუ მეშინის მე მისგან, ნუუკუე მოვიდეს და მომკლას მე და დედანი შვილთა ზედა.
და	მცხ.დაბ	შენ სთქუ: კეთილად კეთილი გიყო შენ და ვყო ნათესავი შენი ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსაჲ, რომელი არა აღირაცხების სიმრავლისაგან.
და	მცხ.დაბ	და დაიძინა მუნ ღამესა მას. და მოიღო რომელ-იგი მოაქუნდა ძღუენი, და მიუძღუანა ესავს, ძმასა თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	და აქლემი ჴდალი და კიცვები მათი ოცდაათი, ზროხაჲ ორმეოცი და კუროჲ ათი, ვირნი ოცნი და კარაულნი ათნი.
და	მცხ.დაბ	და მისცა იგი ჴელთა მონათა მისთასა სამწყსო თჳს-თჳს და ჰრქუა მათ: წარვედით წინაშე ჩემსა და ხანი დაუტევეთ სამწყსოჲ და სამწყსოსა.
და	მცხ.დაბ	და ამცნო პირველსა მას და ჰრქუა: უკუეთუ შეგემთხჳოს შენ ესავ, ძმაჲ ჩემი, და გკითხოს შენ და გრქუას: ვისი ხარ, ანუ ვიდრე ხუალ და ვისი არს, რომელი-ესე ვალს წინაშე შენსა?
და	მცხ.დაბ	არქუ შენ: მონისა შენისა იაკობისი; ძღუენი რომელი მიუძღუანა უფალსა ესავს და აჰა, იგი შემდგომად ჩუენსა მოვალს.
და	მცხ.დაბ	ესრეთ ამცნო პირველსა და მეორესა და მესამესა და ყოველთავე, რომელნი ვიდოდეს წინაშე მისა, და ამის სიტყჳსაებრ ეტყოდეთ თქუენ ესავს, რაჟამს გპოვნეს მან.
და	მცხ.დაბ	და არქუთ: აჰა, მონა შენი იაკობ მოვალს შემდგომად ჩუენსა. რამეთუ თქუა: მოვამშჳდო ძღუენითა ამით, წინაჲსწარ ჩემსა წარძღუანულითა, და მისა. შემდგომად ვიხილო პირი მისი; ვინ იცის, შემიწყნაროს.
და	მცხ.დაბ	და შემიმთხჳოს მე. და წინა უძღოდა ძღუენი იგი წინაშე მისა. ხოლო მან დაიძინა ღამესა მას სავანესა მას.
და	მცხ.დაბ	და აღდგა მას ღამესა და მოიყვანნა ორნი იგი ცოლნი თჳსნი რა ორნი მჴევალნი და ათორმეტნი ძენი მისნი და წიაღმოჴდა წიაღმოსლვასა მას რაბოკისასა და წარმოიყუანნა იგინი.
და	მცხ.დაბ	და წიაღმოჴდა ნაღუარევსა მას და წიაღმოიკრიბა ყოველივე, რა-ცა იყო მისი.
და	მცხ.დაბ	და დადგა იგი მარტოჲ მუნ. და ერკინებოდა მას კაცი ვიდრე განთიადმდე.
და	მცხ.დაბ	და ვითარ იხილა, რამეთუ ვერ უძლავს მისსა მიმართ, შეახო ვრცელსა ბარკლისა მისისასა და დაუბუშა ვრცელი ბარკლისაჲ იაკობისი ბრძოლასა მას მისსა მის თანა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: განმიტევე მე, რამეთუ აღმოჴდა ცისკარი, ხოლო მან ჰრქუა მას: არა განგიტეო შენ, ვიდრემდე მაკურთხო მე.
და	მცხ.დაბ	და მან ჰრქუა: რაჲ არს სახელი შენი? ხოლო მან ჰრქუა: იაკობ.
და	მცხ.დაბ	და მან ჰრქუა: არღარა გერქუას შენ ამიერითგან იაკობ, არამედ ისრაჱლ იყოს სახელი შენი. რამეთუ განსძლიერდი ღმრთისა თანა და კაცთა თანაცა ძლიერ იყო.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ჰკითხა იაკობ და ჰრქუა: რაჲ არს სახელი შენი? და მან ჰრქუა: რაჲსათჳს იკითხავ სახელსა ჩემსა? და იგი არს საკჳრველ. და აკურთხა იგი მუნ.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა იაკობ ადგილსა მას "ხილვაჲ ღმრთისაჲ", რამეთუ "ვიხილე ღმერთ პირისპირ და ცხოვნდა სული ჩემი".
და	მცხ.დაბ	და აღმოუჴდა მას მზე. და ვითარცა წარვიდა ხილვაჲ იგი ღმრთისაჲ, კელობდა იგი ბარკლითა მით.
და	მცხ.დაბ	და იხილა იგი სჳქემ, ძემან ემორისმან, ქორეველმან, მთავარმან მის ქუეყანისამან და მიიყვანა იგი მისდა და დაწვა მის თანა და დაამდაბლა იგი.
და	მცხ.დაბ	და შეეყო სული მისი დინას, ასულსა იაკობისასა, და შეიყუარა ქალი იგი და ეტყოდა გონებისაებრ მისისა.
და	მცხ.დაბ	მიუგო სჳქემ მამასა თჳსსა და ჰრქუა: მომგუარე მე ყრმაჲ ესე ცოლად.
და	მცხ.დაბ	იაკობს ესმა, რამეთუ შეაგინა ასული მისი ძემან ემორისმან, დინა, ასული მისი. ხოლო ძენი მისნი იყვნეს საცხოვარსა მისსა თანა ველსა გარე, და დაიდუმა იაკობ ვიდრე მოსლვადმდე მათა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ძენი იაკობისნი მოვიდეს ველით. ვითარცა ესმა ესე, შეწუხნეს იგინი და მწუხარებაჲ იყო მათა დიდად, რამეთუ სარცხჳნელ იქმნა ისრაჱლსა შორის, ვითარმედ დაწვა ასულისა თანა იაკობისა, და არა ეგრე იყოს.
და	მცხ.დაბ	ეტყოდა მათ ემორ და ჰრქუა: ძემან ჩემმან, სჳქემ, აღირჩია სულითა ასული თქუენი. მოეცით მას იგი ცოლად.
და	მცხ.დაბ	გუემზახენით ჩუენ და ასულნი თქუენნი მომცენით ჩუენ და ასულნი ჩუენნი მიუთხოენით ძეთა თქუენთა.
და	მცხ.დაბ	და ჩუენ შორის დაემკჳდრენით, რამეთუ, აჰა ესერა, ქუეყანა ჩუენი ფართო არს წინაშე თქუენსა, დაეშენენით, და ივაჭრებდით მას ზედა და მოიგებდით მას შინა.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა სჳქემ მამასა მისსა და ძმათა მისთა: ვჰპოებმცა მადლსა თქუენ წინაშე და, რაჲ-იგი სთქუთ, მიგცე.
და	მცხ.დაბ	განამრავლეთ სათხოველი ფრიად და მიგცე, რაჲცა მრქუათ მე, და მომეცით მე ქალი ესე ცოლად ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	მიუგეს ძეთა იაკობისთა სჳქემს და ემორს, მამასა მისსა, ზაკჳთ, რამეთუ შეაგინა დაჲ იგი მათი, და ეტყოდეს მათ სჳმეონ და ლევი, ძმანი დინასნი, ძენი ლიასნი:
დაჲ	მცხ.დაბ	ვერ ჴელ-გეწიფების სიტყუაჲ ეგე, მიცემად დაჲ ჩუენი კაცსა წინა-დაუცუეთელსა, რამეთუ საყუედრელ არს იგი ჩუენდა.
და	მცხ.დაბ	მაშინ მიგცნეთ ასულნი ჩუენნი თქუენ და ასულნი თქუენნი მივიყუანნეთ ჩუენდა. და დავიმკჳდროთ თქუენ შორის და ვიყოთ ვითარცა ერთი ნათესავი.
და	მცხ.დაბ	უკუეთუ არა ისმინოთ ჩუენი, რაჲთამცა წინა-დაიცჳთეთ, წარვიყუანნეთ ასულნი ჩუენნი და წარვიდეთ.
და	მცხ.დაბ	და სთნდეს სიტყუანი წინაშე ემორისა და წინაშე სჳქემისა, ძისა ემორისა.
და	მცხ.დაბ	მოვიდეს ემორ და სჳქემ, ძე მისი, ბჭეთა თანა ქალაქისა მათისათა და ეტყოდეს კაცთა მათ მის ქალაქისათა და ჰრქუეს:
და	მცხ.დაბ	კაცნი ესე მშჳდობისანი არიან ჩუენ თანა, დაემკჳდრნედ ამას ქუეყანასა და ვაჭრობდედ. ესერა, ქუეყანაჲ ფართო არს წინაშე მათსა. ასულნი მათნი მოვიყუანნეთ ჩუენდა ცოლად და ასულნი ჩუენნი მივსცნეთ მათ.
და	მცხ.დაბ	და საცხოვარი მათი და ყოველივე მონაგები მათი ჩუენდა იყოს, გარნა ამით ხოლო ვემსგავსნეთ მათ და დაემკჳდრნენ ჩუენ თანა.
და	მცხ.დაბ	და ისმინეს ემორისი და სჳქემისი, ძისა მისისაჲ, ყოველთავე გამომავალთა ბჭეთა ზედა მის ქალაქისათა და წინა-დაიცუეთდეს წინა-დაცვეთილებასა მათსა ყოველივე წული.
და	მცხ.დაბ	და იყო დღესა მესამესა, ვითარ იყვნეს ოდენ სალმობასა შინა. მოიღეს ძეთა იაკობისთა: სჳმეონ და ლევი, ძმათა დინასთა, კაცად-კაცადმან მახჳლი თჳსი და შევიდეს ქალაქად განკრძალულებით და მოსრეს ყოველივე მამაკაცი.
დაჲ	მცხ.დაბ	და ემორ და სჳქემ, ძე მისი, მოსწყჳდეს პირითა მახჳლისათა და გამოიყუანეს დინა, დაჲ მათი, სახლისაგან სჳქემისა და გამოვიდეს.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ძენი იაკობისნი შევიდეს წყლულებასა მას ზედა და აღიჭრეს ყოველივე იგი ქალაქი ამისთჳს, რამეთუ შეაგინეს დინა, დაჲ მათი.
და	მცხ.დაბ	ცხოვარი და ზროხაჲ მათი, და ვირები მათი, რაოდენი იყო ქალაქსა მას შინა, რაოდენი იყო ველსა ზედა.
და	მცხ.დაბ	წარმოიღეს ყოველივე დედა-წული მათი და ყოველი ჭურჭელი მათი და ცოლნი მათნი წარმოსტყუენეს, და, რაოდენი-რაჲ იყო სახლებსა შინა, იავარ-ყვეს.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იაკობ სჳმეონს და ლევის: საძულელ მქმენით მე, რათა ვიყო ვითარცა ბოროტი ყოველთა მკჳდრთა შორის ამის ქუეყანისათა, ქანანელთა შორის და ფერეზელთა და მე მცირე ვარ რიცხჳთ და შეკრბენ ჩემ ზედა და მომსრან მე და აღვიჴოცო მე და სახლი ჩემი.
დაჲ	მცხ.დაბ	ხოლო მათ ჰრქუეს: არამედ, ვითარცა მეძავი იჴმიონა დაჲ ჩუენი?
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა ღმერთმან იაკობს: აღდეგ და აღვედ შენ ბეთელდ და დაემკჳდრე მუნ და აღუშენე მუნ საკურთხეველი ღმერთსა, რომელი გეჩუენა შენ, ოდეს-იგი ივლტოდე შენ პირისაგან ესავისა, ძმისა შენისა
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა იაკობ სახლსა თჳსსა და ყოველთა მისთანათა: აღიხილენით ღმერთნი ეგე უცხოთესლთანი, რომელ არიან თქუენ შორის, და განწმიდენით და შეიცვალეთ სამოსლები თქუენი.
და	მცხ.დაბ	და აღდეგით და აღვიდეთ ბეთელდ და უქმნეთ მუნ საკურთხეველი ღმერთსა, რომელმან შეისმინა ჩემი ყოველსა შინა ჭირსა ჩემსა, რომელი იყო ჩემ თანა და მიჴსნა მე გზასა ზედა, რომელსა ვიდოდე.
და	მცხ.დაბ	და მოსცნეს იაკობს კერპნი იგი უცხოთესლთანი, რომელნი იყვნეს ჴელთა შინა მათთა და საყურები იგი ყურთა მათთა. და დამალნა იგინი იაკობ ქუეშე ბელეკონსა მას, რომელი იყო სიკიმას, და წარწყმიდნა იგინი ვიდრე დღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.დაბ	და წარმოვიდა ისრაჱლ სიკიმათ და იყო შიში ღმრთისაჲ ქალაქებსა მას მათსა ზედა გარემოს და არა დევნა-უყვეს უკუანა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.დაბ	და აღაშენა მუნ საკურთხეველი და უწოდა სახელი ადგილსა მას ბეთელ, რამეთუ მუნ ეჩუენა ღმერთი, რაჟამს ივლტოდა იგი პირისაგან ესავისა, ძმისა თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	მოკუდა დებორა, მზარდული რებეკასი, და დაეფლა იგი ქუემოკერძო ბეთელსა ქუეშე მუხასა. და უწოდა სახელი მუხასა მას "მუხაჲ გლოისაჲ".
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა. არღარა გერქუას სახელი შენი იაკობ, არამედ ისრაჱლ იყოს სახელი შენი.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას ღმერთმან: მე ვარ ღმერთი შენი, აღორძნდი და განმრავლდინ ნათესავი შენი, შესაკრებელნი თესლთანი იყვნენ შენგან და მეფენი წელთა შენთაგან გამოვიდენ.
და	მცხ.დაბ	და ქუეყანა, რომელი მივეც აბრაჰამს და ისაკს, შენ მიგცე იგი, და შენდა იყოს და ნათესავისა შენისა შემდგომად შენსა.
და	მცხ.დაბ	და აღმართნა იაკობ ძეგლნი ადგილსა მას, სადა-იგი იტყოდა ღმერთი მის თანა, და შეწირა მას ზედა შესაწირავი და დაასხა მას ზედა ზეთი.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა სახელი ადგილსა მას ბეთელ და გამოვიდა მუნით, ჟამსა ზამთრისასა.
და	მცხ.დაბ	და შობასა მისსა ძნიად შობდა. და იყო ფიცხლად შობასა მისსა. ჰრქუა მას ყრმისა აღმქმელმან მან: ნუ გეშინინ, რამეთუ ესეცა ძე გესვა შენ.
და	მცხ.დაბ	და იყო აღმოსლვასა ოდენ სულისა მისისასა. რამეთუ მოკუდებოდა, უწოდა სახელი მისი "ძე სალმობისა ჩემისა". ხოლო მამამან უწოდა მას ბენიამენ.
და	მცხ.დაბ	და აღმართა იაკობ ძეგლი საფლავსა ზედა რაქელისსა, ესე არს ძეგლი საფლავისა რაქელისი ვიდრე დღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.დაბ	და წარვიდა ისრაჱლ და დასცა კარავი თჳსი დამართებით გოდლისა მის გადერისასა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, რაჟამს დაემკჳდრა ისრაჱლ ქუეყანასა მას, მივიდა რუბენ და დაწვა ბალას თანა, ხარჭისა მამისა თჳსისა, იაკობისა. და ვითარცა ესმა ესე ისრაჱლს, ბოროტ-უჩნდა წინაშე მისსა. იყუნეს ძენი იაკობისნი ათორმეტ.
და	მცხ.დაბ	და ძენი რაქელისნი: იოსებ და ბენიამენ.
და	მცხ.დაბ	და ძენი ბალასნი, მჴევლისა რაქელისნი: დაან და ნეფთალიმ.
და	მცხ.დაბ	და ძენი ზელფასნი, მჴევლისა ლიასნი: გაად და ასერ. ესე ძენი იაკობისნი, რომელნი ესხნეს მას შუამდინარეს ასურეთისასა.
და	მცხ.დაბ	და მოაკლდა ისაკ და მოკუდა და შეეძინა მამათა თჳსთა მოხუცებული და სავსე დღითა და დაჰფლეს იგი ესავ და იაკობ, ძეთა მისთა.
და	მცხ.დაბ	და მოიყვანნა ესავ თავისა თჳსისა ცოლნი მისნი ასულთაგან ქანანისთა: ადან, ასული სელონისი ქეტელისა, და ოლიბემან, ასული ენანისი, ძისა სებეგონისი ეველისა.
და	მცხ.დაბ	და ბასემათ, ასული ისმაელისი, დაჲ ნაბეოთისი.
და	მცხ.დაბ	და უშვა მას - ადან ესავს ელიფას და ბასიმათ უშვა რაგოელ.
და	მცხ.დაბ	და ოლიბემან უშვა იეულ და ეგლომ და კორე. ესე ძენი ესავისნი, რომელნი ესხნეს მას ქუეყანასა ქანანისასა.
და	მცხ.დაბ	წარიყუანა ესავ ცოლნი თჳსნი, ძენი და ასულნი თჳსნი და ყოველი კაცი სახლისა თჳსისა და ყოველივე მონაგები მისი და ყოველი საცხოვარი და ყოველი ძენი თჳსნი და ყოველივე, რაჲცა მოეგო ქუეყანასა ქანანისსა, და წარვიდა ქუეყანით ქანანისათ პირისაგან იაკობისა, ძმისა თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ იყო მონაგები მათი ფრიად და ვერ ეძლო მკჳდრობად ერთად და ვერ ეძლო ქუეყანასა მწირობისა მათისასა ტჳრთვად მათა სიმრავლისაგან მონაგებთა მათთასა.
და	მცხ.დაბ	და დაეშენა ესავ მთასა სეირსა, და ესე იგი არს, ედომ.
და	მცხ.დაბ	და ესე არიან ძენი რაგოელისნი: ნაქეთ, ზარეთ, ბოსრ და მოზე. ესე იყვნეს ძენი ბასემათისნი, ცოლისა ესავისნი.
და	მცხ.დაბ	და ესე იყვნეს ძენი ოლიბემასნი, ასულისა ენანისნი, ძისა სებეგორისა; ცოლისა ესავისნი. და უშვა ესავს იეოლ და იეგლონ და კორე.
და	მცხ.დაბ	და ესე ძენი რაგოელისნი, ძისა ესავისნი: მთავარი ნაქეთ, მთავარი ზარეთ, მთავარი ომეთ, მთავარი მოზე. ესე მთავარნი რაგოელისნი ქუეყანასა ედომისასა. ესე ძენი ბასემათისნი, ცოლისა ესავისნი.
და	მცხ.დაბ	და ესე ძენი ილიბემასნი, ცოლისა ესავისნი: მთავარი იულ, მთავარი ეგლომ, და მთავარი კორე. ესე მთავარნი ილიბემასნი. და ესე ძენი ესავისნი.
და	მცხ.დაბ	და ესე მთავარნი მათნი. ესე არიან ძენი ედომისნი.
და	მცხ.დაბ	და დესონ, ასარ და რისონ. ესე მთავარნი სეირის ქორელისანი. ქუეყანასა ედომისსა.
დაჲ	მცხ.დაბ	ხოლო იყვნეს ძენი, ლოტანისანი: ქორრი და ემან, ხოლო დაჲ ლოტანისნი თამნა.
და	მცხ.დაბ	და ესე ძენი სობალისნი: გოლომ და მანაქათ, და გებელ, სოფ და ონან.
და	მცხ.დაბ	და ესე ძენი ენანისნი: დესონ და ელიბემა, ასული ინანისი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ესე ძენი დესონისნი: ამა და აბამა და იეთრამ და ქარრან.
და	მცხ.დაბ	ესე ძენი ასარისნი: ბალაამ და ზუკამ და იოვიკამ და ოკამ.
და	მცხ.დაბ	და ესე ძენი რისუნისნი: ოს და არრან.
და	მცხ.დაბ	და ესე მეფენი, რომელნი მეფობდეს ქუეყანასა ედომისასა ვიდრე მეფისა ყოფადმდე ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და მეფობდა ედომს ბალაკ, ძე ბეორისი, და სახელი ქალაქისა მისისა დენნაბა.
და	მცხ.დაბ	მოკუდა ბალაკ და მეფობდა მის წილ იობაბ, ძე ზარასი, ბოსორელი.
და	მცხ.დაბ	მოკუდა იობაბ და მეფობდა მის წილ ასონ ქუეყანისაგან თემანელთასა.
და	მცხ.დაბ	მოკუდა ასონ და მეფობდა მის წილ ადად, ძე ბარადისი, რომელმან მოსრა მადიამი ველსა მას მოაბისასა და სახელი ქალაქისა მისისა გეთემ.
და	მცხ.დაბ	მოკუდა ადად და მეფობდა მის წილ სამალაკ, რომელი იყო მასეკათ.
და	მცხ.დაბ	მოკუდა სამალაკ და მეფობდა მის წილ საულ, რომელი იყო რობოთით, რომელ არს მდინარესა ზედა.
და	მცხ.დაბ	მოკუდა საულ და მეფობდა მის წილ ბალაენონ, ძე აქაბრისი.
და	მცხ.დაბ	მოკუდა ბალაენონ და მეფობდა მის წილ ადად, ძე ბარადისი, და სახელი ქალაქისა მისისა ფოგორ, და სახელი ცოლისა მატებელ, ასული მატრადისი, ძისა მეზოფისი.
და	მცხ.დაბ	და ესე სახელები მთავართა მათ ესავისთა ტომთა მათთა და ადგიდ-ადგილსა მათსა და სოფლებსა მათსა და ნათესავსა შორის მათსა: მთავარი თამნა, მთავარი გოლა, მთავარი იეთომ.
და	მცხ.დაბ	მთავარი მეგედიელ, მთავარი ზეფოიმ. ესე მთავარნი ედომისნი და შენებულთა შინა ქუეყანისა მის მონაგებისა მათისასა. ესე არს ესავ, მამაჲ ედომისაჲ.
და	მცხ.დაბ	ესე შობანი არიან იაკობისანი: იოსებ აჩჳდმეტის წლის იყო და ჰმწყსიდა ძმათა თჳსთა თანა ცხოვართა მამისა თჳსისათა. ყრმა-ღა იყო ძეთა თანა ბალასთა, და ძეთა თანა ზელფასთა, ხარჭთა მამისა თჳსისა თანა. და დასდვეს ბრალი ბოროტი იოსებს ისრაჱლისა მიმართ, მამისა თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა იხილეს ძმათა მისთა, რამეთუ მამასა უყვარს იგი უფროჲს ყოველთა ძეთა მისთა, მოიძულეს იგი ძმათა თჳსთა და ვერ ეძლო მათ მშჳდობისა სიტყუად მის თანა რაჲთურთით.
და	მცხ.დაბ	ჩუენებაჲ იხილა იოსებ და უთხრა ძმათა თჳსთა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა: იხილეთ ჩუენებაჲ ესე, რომელი მეჩუენა.
და	მცხ.დაბ	მეგონა მე, ვითარმედ თქუენ ჰკრევდით მჭელეულსა შორის ველსა და აღდგა მჭელეული ჩემი და აღემართა. და მოიქცეს მჭელეულნი თქუენნი და თაყუანის-სცეს მჭელეულსა ჩემსა.
და	მცხ.დაბ	და ესე ძენი სებეგონისნი: ეე და ესან. ესე იგი არს ენან, რომელმან პოვა იამინი უდაბნოსა, რაჟამს-იგი აძოებდა კარაულთა სებეგონისთა, მამისა თჳსისათა.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუეს მას ძმათა თჳსთა: აწ მეფობით ნუ მეფობდი-ა ჩუენ ზედა, ანუ უფლებით უფლებდე ჩუენ ზედა? და შესძინეს მერმე სიძულილი მისი ჩუენებათა მათ მისთათჳს და სიტყუათათჳს მისთა.
და	მცხ.დაბ	მერმე იხილა ჩუენებაჲ სხუაჲ და უთხრა იგი მამასა და ძმათა და თქუა: აჰა მეჩუენა მე ჩუენებაჲ სხუაჲ, ვითარმედ მზე და მთოვარე და ათერთმეტნი ვარსკულავნი თაყუანის-მცემდეს.
და	მცხ.დაბ	შერისხნა მამამან მისმან და ჰრქუა: რაჲ არს ჩუენებაჲ ესე, რომელ გეჩუენა შენ? აწ უკუე მო-მე-ვიდეთა მოსლვით მე და დედაჲ შენი და ძმანი შენნი თაყუანის-ცემად შენდა ქუეყანასა ზედა?
და	მცხ.დაბ	და ეშურებოდეს მას ძმანი მისნი ხოლო მამასა მისსა დაემარხა სიტყუაჲ ესე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ისრაჱლ იოსების მიმართ: ანუ არა ძმანი შენნი მწყსიან სჳქემს? მოვედ და წარგავლინო შენ მათდა მიმართ.
და	მცხ.დაბ	და წარვიდეს ძმანი მისნი ძოვნად ცხოვართა მამისა თჳსისათა სჳქემად.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მან ჰრქუა: აჰა, მე. და ჰრქუა მის ისრაჱლ: წარვედ და იხილენ ძმანი შენნი, ვითარძი ცოცხლებით არიან, საცხოვარი, და მითხარ მე. და წარავლინა იგი ღელეთაგან ქებრონისთა და მივიდა სჳქემად.
და	მცხ.დაბ	და პოვა იგი კაცმან შეცთომილი ველსა ზედა. და ჰკითხა მას: ვის ეძიებ?
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას კაცმან მან: წარვიდეს ამიერ, რამეთუ მესმა მათი, იტყოდეს რაჲ, ვითარმედ წარვიდეთ დოთაიმად. და წარვიდა იოსებ კუალსა ძმათა თჳსთასა და პოვნა იგინი დოთაიმს.
და	მცხ.დაბ	აწ მოვედით და მოვკლათ იგი და შთავაგდოთ იგი ერთსა ჯურღმულთაგანსა და ვთქუათ, ვითარმედ მჴეცმან ბოროტმან შეჭამა იგი. და ვიხილოთ, რაჲძი იყოს ჩუენებაჲ იგი მისი.
და	მცხ.დაბ	ესმა ესე რუბენს და განარინა იგი ჴელისაგან მათისა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, რაჟამს მოვიდა იოსებ ძმათა თჳსთა, განძარცუეს მას სამოსელი იგი ჭრელი, რომელ ემოსა.
და	მცხ.დაბ	და მიიყუანეს და შთააგდეს იგი ჯურღმულსა მას. ხოლო ჯურღმული იგი ცალიერ იყო, წყალი არა დგა.
და	მცხ.დაბ	და დასხდეს ჭამად პურისა და აღიხილნეს თუალნი მათნი და იხილნეს, და, აჰა ესერა, მოგზაურნი ისმაელიტელნი ვაჭარნი მოვიდოდეს გალათით. და აქლემნი მათნი სავსე იყვნეს საკუმეველითა, შტახსითა და მკურისკევითა და მივიდოდეს შთასლვად ეგჳპტედ.
და	მცხ.დაბ	და წარმოვიდეს კაცნი იგი მადიამელნი ვაჭარნი, და აღმოიყუანეს იოსებ მიერ ჯურღმულით და მიჰყიდეს ისმაელიტელთა მათ ოც დრაჰკნისა.
და	მცხ.დაბ	და შთაიყუანეს იგი ეგჳპტედ. მოაქცია რუბენ ჯურღმულსა მას და არა პოვა იოსებ ჯურღმულსა მას.
და	მცხ.დაბ	და დაიპო სამოსელი თჳსი და მიაქცია ძმათა თჳსთა და ჰრქუა მათ: ყრმაჲ იგი აქა არა არს და მე ვიდრე მივიდე?
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ მოიღეს სამოსელი იოსებისი და დაკლეს თიკანი თხათაჲ და შებღალეს სამოსელი იგი სისხლითა.
და	მცხ.დაბ	და სამოსელი ჭრელი მიუძღუანეს მამასა თჳსსა და ჰრქუეს: ესე ვპოვეთ. იცან, უკუეთუ სამოსელი ძისა შენისა არს, ანუ არა.
და	მცხ.დაბ	და იცნა იგი და თქუა: სამოსელი ძისა ჩემისა არს ესე. მჴეცმან ბოროტმან შეჭამა იოსებ, მჴეცმან ბოროტმან მიმტაცა იოსებ.
და	მცხ.დაბ	და დაიპო იაკობ სამოსელი თჳსი და შეიმოსა ძაძა წელთა მისთა და ეგლოვდა ძესა თჳსსა დღეთა მრავალთა.
და	მცხ.დაბ	შეკრბეს ყოველნი ძენი მისნი და ასულნი და მოვიდეს ნუგეშინის-ცემად მისა. და არა უნდა ნუგეშინის-ცემისა და თქუა, ვითარმედ: შთავიდე ძისა ჩემისა თანა გლოვით ჯოჯოხეთად. და ტიროდა მამა თჳსი.
და	მცხ.დაბ	და იყო მას ჟამსა, ოდენ წარმოვიდა იუდა ძმათა თჳსთაგან და მოვიდა ვიდრე კაცისა ვისამე ოდოლამელისა, რომელსა სახელი ერქუა ირას.
და	მცხ.დაბ	და იხილა მუნ იუდა ასული კაცისა ქანანელისაჲ, რომელსა სახელი ერქუა სავანა, და მოიყუანა იგი და შეირთო.
და	მცხ.დაბ	და მიუდგა და შვა ძე და უწოდა სახელი მისი ჱერ.
და	მცხ.დაბ	და მერმე მიუდგა და შვა ძე და უწოდა სახელი მისი ავნან.
და	მცხ.დაბ	და შესძინა მერმე და შვა ძე და უწოდა სახელი მისი სელომ. ესე იყო ქაზბის, რაჟამს შვნა იგინი.
და	მცხ.დაბ	და მოჰგუარა იუდა ცოლი ჰერს, პირმშოსა ძესა თჳსსა, რომელსა სახელი ერქუა თამარ.
და	მცხ.დაბ	და იყო პირმშო იგი ჰერ, ძე იუდასი, უკეთურ წინაშე უფლისა და მოკლა იგი უფალმან.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იუდა ავნანს: შევედ ცოლისა ძმისა შენისა და ესიძე მას და აღუდგინე თესლი ძმასა შენსა.
და	მცხ.დაბ	გულისჴმა-ყო ავნან, ვითარმედ არა მისსა იყოს თესლი იგი. და იყო, ვითარცა შევიდა ცოლისა მის ძმისა თჳსისა, დასთხია ქუეყანასა, რათა არა მისცეს თესლი ძმასა თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	ბოროტ-უჩნდა წინაშე ღმრთისა საქმე, ესე, რამეთუ ყო ესრეთ, და მოაკუდინა ესეცა უფალმან.
და	მცხ.დაბ	აღესრულნეს დღენი და მოკუდა სავანა, ცოლი იუდასი, და ნუგეშინის-იცა გლოისაგან იუდა და მივიდა მრისველთა ცხოვართა მისთასა და ირა, მწყემსი იგი ოდოლამელი, თამნად.
და	მცხ.დაბ	და უთხრეს თამარს, სძალსა მისსა, და ჰრქუეს: ესერა, მამამთილი შენი აღვალს თამნად რისვად ცხოვართა თჳსთა და ირას, მწყემსი მისი.
და	მცხ.დაბ	განიძარცუა თამარ სამოსელი ქურიობისა მისგან და გარემოისხა თერისტროჲ და შეიმკო და დაჯდა იგი ბჭეთა თანა ენანისთა, რომელ არს თანაწარსავალსა თამნასასა, რამეთუ იხილა, ვითარმედ განჰმწჳსნა სელომ, ძე მისი, და მან არა მისცა იგი მას ცოლად.
და	მცხ.დაბ	და ვითარ იხილა იგი იუდა, აგონა, ვითარმედ მეძავი ნუ იყოს, რამეთუ დაიფარა პირი და ვერ იცნა იგი.
და	მცხ.დაბ	და მიაქცია მისა გზისა მისგან და ჰრქუა მას: მიტევე მე შესლვად შენდა. რამეთუ ვერ იცნა იგი, ვითარმედ ძის ცოლი მისსა არს. ხოლო მან ჰრქუა მას: რაჲ მომცე მე, უკუეთუ შემოხჳდე ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	და იუდა ჰრქუა: რაჲ წინდი მიგცე შენ? ხოლო მან ჰრქუა: ბეჭედი შენნი და მძივი და კუერთხი ეგე, რომელ გაქუს ჴელსა შენსა. და მან მისცა იგი და შევიდა მისა, და მიუდგა მისგან.
და	მცხ.დაბ	და იგი აღდგა და მოიძარცვა თერისტრა თავისაგან თჳსისა და შეიმოსა სამოსელი იგი ქურიობისა მისისა.
და	მცხ.დაბ	და მათ ჰრქუეს: არა არს მეძავი აქა. და მიიქცა მწყემსი იგი იუდასა და ჰრქუა: არა ვპოვე; და კაცთა მის ადგილისათა თქუეს: არა არს აქა მეძავი.
და	მცხ.დაბ	და შემდგომად სამისა თთჳსა უთხრეს იუდას და ჰრქუეს, ვითარმედ ისიძა თამარ, სძალმან შენმან, და მიდგომილ არს იგი სიძვით. თქუა იუდა: გამოიყუანეთ იგი და დაწვით ცეცხლითა.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა გამოჰყვანდა, მიუვლინა მამამთილსა თჳსსა და ჰრქუა: კაცისა მისგან, რომლისა არს ესე წინდი, მისგან მიდგომილ ვარ; და თქუა: იცან, ვისი არს ბეჭედი ესე და მძივი და კუერთხი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იუდა იცნა იგი და თქუა: მართალ არს თამარ, ვიდრე-ღა მე რამეთუ არა მივეც სელომს, ძესა ჩემსა. და არღარა შესძინა მერმე ცნობად მისა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, რაჟამს შობდა იგი, იყვნეს მარჩბივნი მუცელსა მისსა. და შობასა მისსა ერთმან მან პირველ გამოყო ჴელი მისი. მოიღო ამქუმელმან და გამოაბა მეწამული ჴელსა მისსა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: ესე გამოვიდეს პირველად.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა შეყო ჴელი მისი, მეყსეულად გამოვიდა ძმაჲ მისი და აღმქუმელმან თქუა: რაჲსა განეღო შენთჳს ღობე? და უწოდა სახელი მისი ფარეზ.
და	მცხ.დაბ	და მისა შემდგომად გამოვიდა ძმაჲ მისი, რომლისსა იყო ჴელსა მისსა ზედა მეწამული და უწოდა სახელი მისი ზარა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იოსებ შთაიყუანეს ეგჳპტედ და მიიყიდა იგი პეტეფრი, საჭურისმან ფარაოსმან, მზარაულთა მთავარმან, კაცმან ეგჳპტელმან, ჴელთაგან ისმაელიტელთასა, რომელთა შთაიყვანეს იგი მუნ.
და	მცხ.დაბ	და იყო უფალი იოსების თანა. და იყო კაც მაგებელ, და იყო სახლსა შინა კაცისა მის ეგჳპტელისა წინაშე.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იცოდა უფალმან მისმან, რამეთუ ღმერთი იყო მის თანა, და რაოდენსა-რას იქმს, უფალი წარმართებს ჴელთა შინა მისთა.
და	მცხ.დაბ	და პოვა იოსებ მადლი წინაშე უფლისა თჳსისა და სათნო-ეყო იგი მას. და დაადგინა იგი სახლსა ზედა თჳსსა და ყოველივე რაჲცა იყო, მისცა ჴელთა იოსებისთა, და იყო შემდგომად დადგინებისა მისისა სახლსა ზედა მისსა, რაჲცა იყო მისი, აკურთხონ სახლი ეგჳპტელისა მის იოსებისათჳს.
და	მცხ.დაბ	და იყო კურთხევაჲ უფლისაჲ ყოველთა ზედა მონაგებთა მისთა. სახლსა შინა და აგარაკსა. და მისცა ყოველივე, რაჲცა იყო მისი, ჴელთა იოსებისთა.
და	მცხ.დაბ	და არღარა იცოდა, რასა იქმოდა იოსებ, გარნა პური, რომელ ჭამის მან. და იყო იოსებ კეთილ სახითა, შუენიერ ქმნულობითა.
და	მცხ.დაბ	და იყო შემდგომად სიტყჳსა ამის, თუალ-აგნა ცოლმან უფლისა თჳსისამან იოსებს და ჰრქუა მას: დაწევ ჩემ თანა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მან არა ინება და ჰრქუა ცოლსა მას უფლისა თჳსისასა: უკუეთუ უფალმან ჩემმან არა უწყის ჩემთჳს სახლსა შინა მისსა.
და	მცხ.დაბ	და რაჟამს ეტყჳნ იგი დღითი დღედ, არა ერჩდა იოსებ დაწოლად მის თანა და თანა-ყოფად მას.
და	მცხ.დაბ	და იყო ეგე ვითარ რაჲმე დღე და შევიდა იოსებ სახიდ საქმედ საქმესა თჳსსა, და არა ვინ იყო სახლსა მას შინა.
და	მცხ.დაბ	შებმა-უყო სამოსელსა მისსა და ეტყოდა: დაწევ ჩემ თანა. ხოლო იოსებ მიუტევა სამოსელი თჳსი ჴელთა მისთა და ივლტოდა და განვიდა გარე.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა იხილა, რამეთუ დაუტევა სამოსელი მისი ჴელთა მისთა და ივლტოდა და განვიდა გარე.
და	მცხ.დაბ	მოუწოდა, რომელნი-იგი იყვნეს სახლსა შინა, და ეტყოდა მათ და ჰრქუა: იხილეთ აწ, რამეთუ შემომგუარა ჩუენ მონაჲ ებრაელი საკიცხევად ჩუენდა: შემოვიდა დაწოლად ჩემ თანა. და მე ღაღად-ვყავ ჴმითა დიდითა.
და	მცხ.დაბ	მას ვითარცა ესმა, რამეთუ აღვიმაღლე ჴმაჲ ჩემი და ღაღად-ვყავ, დაუტევა სამოსელი მისი ჩემ თანა, და ივლტოდა და განვიდა გარე.
და	მცხ.დაბ	და დაიყენა სამოსელი იგი მის თანა, ვიდრემდე მოვიდა უფალი იგი სახიდ თჳსად. და უთხრა მას მსგავსად სიტყჳსა ამის და ჰრქუა:
და	მცხ.დაბ	შემოვიდა ჩემდა მონაჲ ესე ებრაელი, რომელი შემოიყვანე, კიცხევად შენდა, და მრქუა მე: დავწვე შენ თანა.
და	მცხ.დაბ	ვითარცა ესმა, რამეთუ ღაღად-ვყავ და აღვიმაღლე ჴმაჲ ჩემი, დაუტევა სამოსელი თჳსი და ივლტოდა და განვიდა გარე.
და	მცხ.დაბ	და იყო, ვითარცა ესმა უფალსა მისსა სიტყუანი იგი ცოლისა მისისანი, რაოდენ-იგი უთხრა მას და ჰრქუა, ვითარმედ ესე მიყო მე მონამან შენმან, განრისხნა პეტეფრე გულისწყრომით.
და	მცხ.დაბ	და მოიყუანა იოსებ და შესუა იგი საპყრობილესა, სადაცა პყრობილნი იგი მეფისანი იყვნეს საპყრობილესა შინა.
და	მცხ.დაბ	და იყო უფალი იოსების თანა და მოსცემდა წყალობასა და პოვა მადლი წინაშე მისა მესაპყრობილეთა მოძღურისა მის.
და	მცხ.დაბ	და მისცა მესაპყრობილეთ მთავარმან მან საპყრობილე იგი ჴელთა იოსებისთა და ყოველნი იგი პყრობილნი, რაოდენნი იყვნეს საპყრობილესა შინა, რა ყოველივე, რაჲცა ქმნიან მუნ შინა.
და	მცხ.დაბ	არარაჲ იცოდა მესაპყრობილეთმთავარმან მან არცა ერთი რაჲ, რამეთუ ყოველივე იყო ჴელთა შინა იოსებისთა, ამისთჳს რამეთუ უფალი იყო მის თანა. და რაოდენსა-იგი იქმოდა, უფალი წარუმართებდა ჴელთა შინა მისთა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, შემდგომად სიტყუათა ამათ შესცოდა მთავარღჳნისმწდემან მეფისა ეგჳპტისამან და მეპურეთ მოძღუარმან უფალსა მათსა მეფესა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.დაბ	და განურისხნა ფარაო ორთავე მათ საჭურისთა, ღჳნისმნესა მას და მეპურეთმოძღუარსა.
და	მცხ.დაბ	და მისცნა იგინი საპყრობილესა, სადაცა-იგი იოსებ პყრობილ იყო.
და	მცხ.დაბ	და შეჰვედრნა იგინი მესაპყრობილეთმთავარმან მან იოსებს. და დგა იგი წინაშე მათსა და იყუნეს იგინი საპყრობილესა შინა მრავალ დღე.
და	მცხ.დაბ	და იხილეს ჩუენებაჲ ორთავე, კაცად-კაცადმან მათმან ღამესა ერთსა, ხილვაჲ იგი ჩუენებისა მათისა, ღჳნისმნემან მან და მეპურეთმოძღუარმან მან, რომელ-იგი იყვნეს მეფისა მის ეგჳპტელისანი. და ესენი იყვნეს საპყრობილესა შინა.
და	მცხ.დაბ	შევიდა მათა იოსებ განთიად და იხილნა იგინი, რამეთუ იყვნეს შეძრწუნებულ.
და	მცხ.დაბ	და ჰკითხვიდა საჭურისთა მათ ფარაოსთა, რომელნი იყვნეს საპყრობილესა მას შინა უფლისა თჳსისასა, და ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს პირნი თქუენნი მწუხარე არიან დღეს.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ ჰრქუეს მას: ჩუენებაჲ ვიხილეთ და გამომეტყუელ მისა არა ვინ არს. ჰრქუა მათ იოსებ: ანუ არა ღმრთისა მიერ არს გამოთქმაჲ მათი? მითხართ იგი მე.
და	მცხ.დაბ	და უთხრა ღჳნისმნემან მან ჩუენებაჲ იგი თჳსი იოსებს და თქუა: ვხედევდ ძილსა შინა ჩემსა.
და	მცხ.დაბ	და იყო ვენაჴი წინაშე ჩემსა და ვენაჴსა მას სამნი ძირნი ჯდა. იგი ცენდა და აღმოორძნდა მორჩი და მწიფე იყვნეს ტევანნი მისნი.
და	მცხ.დაბ	და სასუმელი ფარაოჲსი ჴელსა ჩემსა და მოვიღე ყურძენი, იგი და გამოვწურე სასუმელსა შინა ფარაოჲსსა და მივეც სასუმელი იგი ჴელთა ფარაოსთა.
და	მცხ.დაბ	სამნი დღენი წარჴდენ, მოეჴსენოს ფარაოს სამთავროჲ შენი და კუალად დაგადგინოს შენ მთავრად ღჳნისმნეობასავე შენსა და მისცე სასუმელი ფარაოჲსი ჴელსა მისსა, პირველისაებრ მთავრობისა შენისა, ვითარცა-იგი იყავ პირისმწდე.
და	მცხ.დაბ	არამედ მომიჴსენე მე თავით შენით, რაჟამს კეთილი გიყოს შენ, და ყავ ჩემ ზედა წყალობაჲ და მოიჴსენე ჩემთჳს წინაშე ფარაოჲსა და განმიყვანოს მე საპყრობილისა ამისგან.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ პარვით წარმომიპარეს მე ქუეყანით ებრაელთაჲთ და აქა-ცა არარაჲ ვქმენ ბოროტი და შემომაგდეს მე სახლსა ამას ჯურღმულისასა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ლაკანსა მას ზედა კერძოჲსა იყო ყოვლისაგან სანოვაგისა, რომელსა ჭამნ მეფე ფარაო, ქმნული მეპურეთ მოძღურისა. და მფრინველნი ცისანი შესჭამდეს მას ლაკნისა მისგან, რომელ იყო თავსა ზედა ჩემსა.
და	მცხ.დაბ	მიუგო მას იოსებ და ჰრქუა: ესე არს შეტყუებაჲ მაგისი: სამნი ეგე ლაკანნი სამნი დღენი არიან.
და	მცხ.დაბ	სამნი-ღა დღენი წარჴდენ, მოგკუეთოს ფარაო თავი შენი შენგან და დამოგკიდონ შენ ძელსა. და მოვიდენ მფრინველნი ცისანი და შეჭამონ ჴორცნი შენნი.
და	მცხ.დაბ	და იყო, მესამესა დღესა დღე იყო შობისა ფარაოსი და ყო სმა დიდი ყოველთა მონათა თჳსთა თანა და მოეჴსენა პატივი ღჳნისმნისა მის და პატიჟი მეპურეთმოძღურისა მის შორის მონათა თჳსთა.
და	მცხ.დაბ	და კუალად დაადგინა ღჳნისმნე იგი მთავრობასავე თჳსსა ზედა და მისცა სასუმელი ჴელთა ფარაოჲსთა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, შემდგომად ორისა წლისა მათ დღეთასა ფარაო იხილა ჩუენებაჲ: ეგონა, ვითარმედ დგა იგი მდინარესა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და, აჰა ესერა, ვითარცა მდინარისა მისგან გამოვიდოდეს შჳდნი ზროხანი, შუენიერნი პირითა და მსუქანნი ჴორცითა, და ძოვდეს მდინარისა კიდესა.
და	მცხ.დაბ	და სხუანი შჳდნი ზროხანი აღმოვიდოდეს შემდგომად მათსა მიერ მდინარით, საძაგელნი ხილვითა და მჭლენი ჴორცითა და ძოვდეს ზროხათავე მათ თანა კეთილსახისათა მდინარისკიდესა მას.
და	მცხ.დაბ	და შეჭამნეს შჳდთა მათ ზროხათა, საძაგელთა, ხილვითა და მჭლეთა ჴორცითა, შჳდნი იგი ზროხანი, კეთილნი ხილვითა და კეთილნი ჴორცითა. და არა ცხად იქმნა, ვითარმედ შევიდეს მუცელთა მათთა. განიღჳძა ფარაო.
და	მცხ.დაბ	და მეორე ჩუენებასა იხილვიდა: აჰა ესერა, შჳდნი თავნი ჴუვილისანი აღმოვიდოდეს ძირსა ერთსა ზედა, რჩეულნი და კეთილნი.
და	მცხ.დაბ	და შეჭამნეს შჳდთა მათ წულილთა და ხორშაკეულთა შჳდნი იგი თავნი სავსენი და კეთილნი. და განიღჳძა ფარაო და, აჰა ესერა, იყო იგი ჩუენებაჲ.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა განთენა, შეძრწუნებულ იყო სული მისი მის თანა. და მიავლინა და მოუწოდა ყოველთავე გამომეტყუელთა ეგჳპტისათა და ყოველთა ბრძენთა მისთა და უთხრა მათ ფარაო ჩუენებაჲ იგი მისი. და არა ვინ იყო მათგანი, რომელმან-ცა უთხრა ფარაოს ჩუენებაჲ იგი.
და	მცხ.დაბ	და ეტყოდა ღჳნისმნე იგი ფარაოს და ჰრქუა: ცოდვაჲ ჩემი მოვიჴსენო დღეს.
და	მცხ.დაბ	ფარაო ჰრისხვიდა მონათა თჳსთა და შემსხნა ჩუენ საპყრობილესა, სახლსა მას მზარეულთმოძღურისა, მე და მეპურეთმოძღუარი.
და	მცხ.დაბ	და ვიხილეთ ჩუენებაჲ ღამესა ერთსა მე და მან. კაცად-კაცადმან ჩუენმან მსგავსად თჳსისაებრ ჩუენებისა ვიხილეთ.
და	მცხ.დაბ	და იყო მუნ ჩუენ თანა ჭაბუკი ებრაელი, მონაჲ მზარაულთა მოძღურისაჲ, და უთხართ მას ჩუენებაჲ იგი და განგჳმარტა ჩუენ.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა განგჳმარტა ჩუენ, ეგრეცა იყო: მე კუალად მოვედ ჩემსავე ამას პატივსა, ხოლო იგი დამოეკიდა ძელსა და მოკუდა.
და	მცხ.დაბ	მიავლინა ფარაო და მოუწოდა იოსებს და გამოიყუანა იგი საპყრობილისა მისგან. დაუკვეცეს მას თმაჲ და შეუცვალეს მას სამოსელი მისი და მოვიდა წინაშე ფარაოჲსა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ფარაო იოსებს: ჩუენებაჲ ვიხილე და არა ვინ არს, რომელმან-ცა განმიმარტა იგი, ხოლო მე მასმიეს შენთჳს ვითარმედ თქჳან, გესმის რაჲ ჩუენებაჲ, განჰმარტი იგი.
და	მცხ.დაბ	მიუგო იოსებ და ჰრქუა ფარაოს: თჳნიერ ღმრთისა ვერ მიეგოს სიტყუაჲ, მეფე, მაცხოვარებასა შენსა.
და	მცხ.დაბ	ეტყოდა ფარაო იოსებს და ჰრქუა: ძილსა შინა მეგონა, ვითარმედ ვდეგ კიდესა მდინარისასა.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა მიერ მდინარით გამოვიდოდეს შჳდნი ზროხანი რჩეულნი ჴორცითა და შუენიერნი ხილვითა, და ძოვდეს კიდესა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და მერმე კუალად სხუანი ზროხანი შჳდნი აღმოვიდოდეს, შემდგომად მათსა მიერ-ვე მდინარით, ხენეშნი და საძაგელნი ხილვითა და მჭლენი ჴორცითა, რომელ, არა სადა მეხილვნეს ეგევითარნი საძაგელნი ყოველსა ეგჳპტესა უუშვერესი.
და	მცხ.დაბ	და შეჭამნეს შჳდთა მათ ზროხათა, მჭლეთა და საძაგელთა, შჳდნი იგი ზროხანი, კეთილნი და რჩეულნი.
და	მცხ.დაბ	და შევიდეს მუცელთა მათთა და არა რაჲ აჩნდა, ვითარმედ შევიდეს მუცელთა მათ თანა. და პირნი მათნი საძაგელ იყვნეს, ვითარცა-იგი პირველ.
და	მცხ.დაბ	განვიღჳძე და კუალად დავიძინე. და ვიხილე მერმე ჩუენებასა: და ვითარცა შჳდნი თავნი ჴუვილისანი, აღმოვიდოდეს ადგილსა ერთსა, სავსენი და კეთილნი.
და	მცხ.დაბ	და მერმე კუალად სხუანი შჳდნი თავნი წულილნი და ხორშაკეულნი აღმოსცენდებოდეს მათ თანავე.
და	მცხ.დაბ	და შთანთქნეს შჳდთა მათ თავთა ხორშაკეულთა შჳდნი იგი თავნი, კეთილნი და სავსენი. უთხარ ესე გამომეტყუელთა და არა ვინ არს. რომელმან-ცა მითხრა მე.
და	მცხ.დაბ	შჳდნი იგი ზროხანი კეთილნი შჳდნი წელნი არიან და შჳდნი იგი თავნი ჴუვილისანი კეთილნი შჳდნი წელნი არიან. ჩუენებაჲ ფარაოჲსა ორი-ვე ერთ არს.
და	მცხ.დაბ	შჳდნი იგი ზროხანი, რომელნი აღმოვიდოდეს შემდგომად მათსა მჭლენი, შჳდნი წელნი არიან; და შჳდნი იგი თავნი ჴუვილისანი წულილნი და ხორშაკეულნი - იყოს შჳდ წელ სიყმილი.
და	მცხ.დაბ	და მოიწინენ შჳდნი წელნი სიყმილისანი შემდგომად მისა და დაივიწყონ ნაყოფიერებაჲ იგი მაძღრობისა ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. და აღჴოცოს სიყმილმან ქუეყანაჲ.
და	მცხ.დაბ	და არ-ღა-რა საცნაურ იყოს ნაყოფიერებაჲ ქუეყანასა ზედა სიყმილისა მისგან, რომელ იყოს შემდგომად მისა, რამეთუ სასტიკ იყოს ფრიად.
და	მცხ.დაბ	აწ შენ იხილე კაცი ბრძენი და დაადგინე ყოველსა ქუეყანასა ზედა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.დაბ	და ყავნ ესრეთ ფარაო, დაადგინენინ ადგილთმთავარნი ქუეყანასა ზედა და ხუთეული აღიღეთ ყოვლისაგან ნაყოფისა ქუეყანისა ეგჳპტისა შჳდთა მათ წელთა ნაყოფიერებისათა.
და	მცხ.დაბ	და შეკრიბედ ყოველივე საზრდელი შჳდთა მათ წელთა მომავალთა კეთილთა და შეკრიბედ იფქლი ჴელსა ქუეშე ფარაოსსა, საზრდელი ქალაქთა შინა.
და	მცხ.დაბ	და დამარხულ იყავნ ქუეყანისათჳს საზრდელი იგი შჳდთა მათთჳს წელთა სიყმილისათა, რომელნი ყოფად არიან ქუეყანასა ეგჳპტისასა, და არა მოისრას ქუეყანა სიყმილითა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო სათნო-უჩნდეს სიტყუანი ესე წინაშე ფარაოჲსა და წინაშე ყოვლისა ერისა მისისა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ფარაო ყოველთა მონათა თჳსთა: ვინა ვპოოთ ჩუენ სხვაჲ კაცი ესევითარი, რომლისა თანა არს სული ღმრთისაჲ თავისა თჳსისა შორის?
და	მცხ.დაბ	შენ იყავ სახლსა ზედა ჩემსა და პირსა შენსა ერჩდეს ერი ჩემი, გარნა ხოლო საყდრითა გმატდე მე შენ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ფარაო იოსებს, აჰა ესერა, დამიდგინებიე შენ დღესითგან ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.დაბ	და წარიჴადა ფარაო ბეჭედი ჴელისა თჳსისა და შეაცუა ჴელსა იოსებსა და შეჰმოსეს მას სამოსელი ბისონი და გარდააცუეს მანიაკი ოქროჲსა ყელსა მისსა.
და	მცხ.დაბ	და აღსუეს იგი ეტლსა შემდგომსა მისსა და ქადაგებდა წინაშე მისსა ქადაგი და დაადგინა იგი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ფარაო იოსებს: მე, ფარაო, გეტყჳ შენ: თჳნიერ შენსა არავინ აღყოს ჴელი ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა ფარაო სახელი იოსებს ფსომთოფანი და მისცა მას ასენექ, ასული პეტეფრესი, მღდელისა მის მზისქალაქისა, მისა ცოლად.
და	მცხ.დაბ	და ყო ქუეყანამან შჳდთა მათ წელთა ნაყოფიერებისათა ნაყოფი.
და	მცხ.დაბ	და შეკრიბა ყოველი საზრდელი შჳდთა მათ წელთა ნაყოფიერებისათა, ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა. და დადვა საზრდელი ქალაქთა შინა, საზრდელი ველთა მათ ქალაქისა გარემოთა.
და	მცხ.დაბ	და უწოდა სახელი იოსებ პირმშოსა მას მანასე და თქუა: დამავიწყა მე ღმერთმან ყოველი სალმობაჲ ჩემი და ყოველი მამისა ჩემისა.
და	მცხ.დაბ	და სახელი მეორისა მის უწოდა ეფრემ და თქუა: რამეთუ აღმაორძინა მე ღმერთმან სიმდაბლესა შინა ჩემსა.
და	მცხ.დაბ	და იწყეს შჳდთა მათ წელთა სიყმილისათა მოსლვად, ვითარცა-იგი თქუა იოსებ. და იყო სიყმილი ყოველსა ქუეყანასა, და ყოველსა ეგჳპტესა არა იყო პური.
და	მცხ.დაბ	და შეემშია ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა და ღაღად-ყო ყოველმან ერმან პურისათჳს ფარაოს მიმართ. ჰრქუა ფარაო ყოველთა მეგჳპტელთა: მივედით იოსებისა და რაჲ-იგი გრქუას, იგი-ცა ყავთ.
და	მცხ.დაბ	და სიყმილი იყო პირსა ზედა ყოვლისა ქუეყანისასა, განახუნა იოსებ ყოველნი იგი იფქლისა საუნჯენი და ჰყიდდა ყოველთა ეგჳპტელთა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა იხილა იაკობ, რამეთუ არს სასყიდელი ეგჳპტეს, ჰრქუა ძეთა თჳსთა: რაჲსა უდებ ხართ.
და	მცხ.დაბ	აჰა, მესმა, ვითარმედ არს იფქლი ეგჳპტედ, შთავედით მუნ და მიყიდეთ ჩუენ მცირედ საზრდელი, რათა ვცხოვნდეთ და არა მოვსწყდეთ.
და	მცხ.დაბ	და შთავიდეს ძმანი იოსებისნი ათნი ეგჳპტედ სყიდად იფქლისა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იოსებ იყო მთავარ ქუეყანასა მას და ესე მიჰყიდდა ყოველსა ერსა ქუეყანისასა. და მოვიდეს ძმანი იოსებისნი და თაყუანის-სცეს მას პირსა ზედა ქუეყანისასა.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა იხილა იოსებ ძმანი თჳსნი, იცნა იგინი და არა გამოეცხადა მათ, არამედ ეტყოდა ფიცხელად და ჰრქუა მათ: ვინა მოხუალთ? ხოლო მათ ჰრქუეს: ქუეყანით ქანანისათ სყიდად საზრდელისა.
და	მცხ.დაბ	მოეჴსენა იოსებს ჩუენებაჲ იგი, რომელ იხილა მან და ჰრქუა მათ: მსტოარნი ხართ და ალაგთა სოფლისათა მისრულ ხართ ხილვად.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ ჰრქუეს: არა, უფალო, მონანი შენნი ვართ და მოვედით სყიდად საზრდელისა.
და	მცხ.დაბ	ჩუენ ყოველი ძმანი ვართ და ძენი ერთისა კაცისანი მშჳდობისანი ვართ და არა მსტოვარნი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ ჰრქუეს: ათორმეტნი ვიყვენით ჩუენ ძმანი, მონანი შენნი, ქუეყანასა ქანანისსა. და ერთი უმრწემესი ჩუენი მამისა თანა არს დღეს, ხოლო ერთი იგი არა არს ჩუენ შორის.
და	მცხ.დაბ	და შესხნა იგინი საპყრობილესა სამ დღე.
და	მცხ.დაბ	და მესამესა დღესა ჰრქუა მათ: ესე ჰყავთ და სცხოვნდეთ, რამეთუ მე ღმრთისა მეშინის.
და	მცხ.დაბ	უკუეთუ ხართ მშჳდობისანი. ძმაჲ თქუენი ერთი დავიყენო საპყრობილესა შინა, ხოლო თქუენ წარვედით და წარიღეთ სყიდული ეგე იფქლი თქუენი
და	მცხ.დაბ	და ძმა იგი თქუენი მოიყუანეთ ჩემდა, და მაშინ-ღა თუ სარწმუნო იყვნენ სიტყუანი ეგე თქუენნი; უკეთუ არა, მოსწყდეთ. ხოლო მათ ჰრქუეს: ეგრე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა კაცად-კაცადმან ძმასა თჳსსა: ჰე, ცოდვასა შინა ვართ ძმისათჳს ჩუენისა, რამეთუ უგულებელს-ვყავთ ჭირი სულისა მისისა, რაჟამს-იგი გვევედრებოდა ჩუენ და არა ვისმინეთ მისი. ამისთჳს მოიწია ჩუენ ზედა ყოველი ესე ჭირი.
და	მცხ.დაბ	მიუგო რუბენ და ჰრქუა მათ: არა გეტყოდი-ა თქუენ და გარქუ: ნუ ავნებთ ყრმასა მაგას? და არა ისმინეთ ჩემი, აწ, ესერა, სისხლი მისი იძიების.
და	მცხ.დაბ	მიიქცა გარე მათგან იოსებ და ტიროდა. მერმე მოუჴდა და ჰრქუა მათ ეგრევე.
და	მცხ.დაბ	და შეიპყრა სჳმეონ და შეკრა მათ წინაშე. და უბრძანა იოსებ აღვსებად ჭურჭელნი მათნი იფქლითა და მიცემად კაცად-კაცადისა ვეცხლი ძაძასა თჳსსა და მიცემად საგზალი გზასა ზედა და უყვეს მათ ეგრე.
და	მცხ.დაბ	და აღჰკიდეს იფქლი ვირთა მათთა და წარვიდეს მიერ.
და	მცხ.დაბ	განჴსნა ერთმან ტჳრთსა, რათა-მცა სცა საზრდელი ვირთა სადგურსა ზედა, და იხილა კრული იგი ვეცხლი თჳსი, რამეთუ იყვა ზედა კერძო ძაძასა მისსა
და	მცხ.დაბ	მიუგო და ჰრქუა ძმათა თჳსთა: კუალად მომეცა მე ვეცხლი ჩემი და, აჰა, იგი ვაშკარანსა ჩემსა არს. და განუკრთა გული მათი და შეშფოთნეს ურთიერთას და იტყოდეს: რაჲ ესე მიყო ჩუენ ღმერთმან?
და	მცხ.დაბ	და მოვიდეს იგინი იაკობისა, მამისა მათისა, ქუეყანად ქანანისა, უთხრეს მათ ყოველი, რაჲცა შეემთხჳა და ეტყოდეს:
და	მცხ.დაბ	მეტყოდა ჩუენ კაცი იგი, უფალი მის ქუეყანისა ფიცხლად და შემსხნა საპყრობილესა, ვითარცა მსტოვარნი ქუეყანისანი.
და	მცხ.დაბ	და მრქუა ჩუენ კაცმან მან, უფალმან მის ქუეყანისამან: ამით ვცნა, რამეთუ მშჳდობისანი ხართ, ძმაჲ ერთი თქუენგანი აქა დაუტევეთ ჩემ თანა და სყიდულიცა იგი იფქლი, რომელი მიგიღებიეს, მიართჳთ ვანსა თქუენსა და წარვედით.
და	მცხ.დაბ	და ძმაჲ იგი თქუენი უმრწემესი მოიყუანეთ ჩემდა და ვცნა, რამეთუ არა მსტოვარნი ხართ, არამედ მშჳდობისანი, მიგცე ძმაჲ ესე თქუენი და ქუეყანასა ამას იქცეოდეთ და ვაჭრობდეთ.
და	მცხ.დაბ	და იყო, ვითარცა წარმოაცალიერებდეს ძაძათა მათთა, იპოვა შეკრული ვეცხლი კაცად-კაცადისა ძაძასა თჳსსა. და ვითარცა იხილეს შეკრულები იგი ვეცხლი მათი და შეეშინათ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იაკობ, მამამან მათმან: მე უშვილო მქმენით, იოსებ არა არს, სჳმეონ არა არს და ბენიამენ-ღა მიმიღოთ, ჩემ ზედა იქმნა ესე ყოველი.
და	მცხ.დაბ	მიუგო რუბენ მამასა თჳსსა და ჰრქუა: ორნი ესე ძენი ჩემნი მოსწყჳდენ, უკუეთუ არა მოვიყვანო ეგე შენდა. მომეც მე ეგე ჴელთა ჩემთა და მე აღმოგგუარო ეგე შენ.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას იაკობ: არა შთავიდეს ძე ჩემი თქუენ თანა, რამეთუ ძმაჲ მაგისი მოკუდა და ეგე მარტოჲ დაშთომილ არს და შეემთხჳოს რაჲმე სნეულებაჲ გზასა ზედა, რომელსა მიხუალთ და შთაავლინოთ სიბერე ჩემი მწუხარებით ჯოჯოხეთად.
და	მცხ.დაბ	და იყო, რაჟამს შეასრულეს იფქლი იგი შეჭმად, რომელ მიეღო ეგჳპტით, ჰრქუა მათ მამამან მათმან: კუალად წარვედით და მიყიდეთ ჩუენ მცირედ საზრდელი.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას იუდა: წამებით მიწამებდა ჩუენ კაცი იგი, უფალი ქუეყანისა მის, და თქუა: ვერ იხილოთ პირი ჩემი, უკუეთუ არა ძმაჲ იგი თქუენი უმრწემესი იყოს თქუენ თანა.
და	მცხ.დაბ	უკუეთუ არა მოავლინებ ძმასა ჩუენსა ჩუენ თანა, არა შთავიდეთ, რამეთუ კაცი იგი გვეტყოდა ჩუენ და გურქუა: არა იხილოთ პირი ჩემი, უკუეთუ არა ძმაჲ იგი თქუენი უმრწმესი იყოს თქუენ თანა.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა დადგა მეფობასა თჳსსა ზედა და პირველსა თუესა განახუნა კარნი სახლისა უფლისანი და განაგნა იგინი.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მათ ისრაჱლ: რაჲ ესე ბოროტი მიყავთ მე? რაჲსათჳს უთხართ, კაცსა მას, რამეთუ გივის თქუენ ძმაჲ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ ჰრქუეს: კითხჳთ მკითხვიდა ჩუენ კაცი იგი ნათესავსა ჩუენსა: უკეთუ მამაჲ თქუენი ცოცხალ-ღა არს, ანუ თუ გივის ძმაჲ? და ჩუენ უთხართ მას კითხჳსა მისისაებრ. ჩუენ რაჲ უწყოდეთ, თუ მრქუას ჩუენ: ვითარმედ მოიყუანეთ ძმაჲ თქუენი?
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას იუდა: მოავლინე ყრმაჲ ეგე ჩემ თანა და აღვდგეთ და წარვიდეთ, რათა ვსცხოვნდეთ და არა მოვსწყდეთ ჩუენ-ცა და შენ-ცა და ვანი-ცა შენი.
და	მცხ.დაბ	მე თავს-ვიდვა ეგე და ჴელთა ჩემთაგან იძიე, უკუეთუ არა მოვიყუანო და დავადგინო ეგე შენ წინაშე, შეცოდებულ ვიყო შენდა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.დაბ	და ძმაჲ თქუენი წარიყუანეთ, და აღდეგით და წარვედით მის კაცისა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ღმერთმან ჩემმან მოგეცინ თქუენ მადლი წინაშე მის კაცისა, მოავლინენ ძმაჲ იგი თქუენი ერთი და ბენიამენ, რამეთუ მე ერთ-ვე უშვილო ვიქმენ.
და	მცხ.დაბ	მიიღეს კაცთა მათ ძღუენი იგი და ვეცხლი ორი წილი მიიღეს ჴელთა მათთა და ბენიამენ, და აღდგეს და შთავიდეს ეგჳპტედ და წარდგეს წინაშე იოსებისა.
და	მცხ.დაბ	ვითარცა იხილნა იგინი იოსებ და ბენიამენ, ძმაჲ იგი თჳსი ერთისა დედისაჲ, ჰრქუა ეზოჲსმოძღუარსა თჳსსა: შეიყუანენ კაცნი ეგე სახიდ და დაკალ საკლველები და მზა-ყავ, რამეთუ ჩემ თანა ჭამონ პური კაცთა მაგათ სამხრის.
და	მცხ.დაბ	ყო ეგრე კაცმან მან, ვითარცა უბრძანა მას იოსებ და შეიყუანნა იგინი ვანად იოსებისა.
და	მცხ.დაბ	ვითარცა იხილეს, რამეთუ შეიყუანეს კაცნი იგი სახიდ იოსებისა და თქუეს ვეცხლისა მისთჳს, რაჟამს იპოვა ჭურჭელთა ჩუენთა პირველად, მისთჳს შევჰყავთ ჩუენ შეწამებად დაცვისა და დადებად ბრალისა და მიყუანებად ჩუენდა მონად და კარაულთა ჩუენთა.
და	მცხ.დაბ	ბჭეთა სახლისათა და ჰრქუეს: გევედრებით, უფალო, მოვედით პირველად სყიდად საზრდელისა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, ვითარცა მივედით სადგურსა და აღვაღეთ ძაძათა ჩუენთა, კაცად-კაცადისა ვეცხლი იპოვა ძაძათა ჩუენთა ვეცხლი ჩუენი, სასწორით მოგვიღებიეს ჴელთა ჩუენთა აწ.
და	მცხ.დაბ	და ვეცხლი სხუაჲ მოგჳღებიეს სყიდად საზრდელისა და არა ვიცით, ვინ შთადვა იგი ძაძათა ჩუენთა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მან ჰრქუა მათ: შენდობა იყავნ თქუენდა. ნუ გეშინინ, ღმერთმან თქუენმან და ღმერთმან მამათა თქუენთამან გცა საფასე ჭურჭელთა თქუენთა. ხოლო მე ვეცხლი თქუენი გამოცდილი მომიღებიეს და გამოგუარა მათ სჳმეონ და შეიყუანნა იგინი შინაგან.
და	მცხ.დაბ	და მოართუა წყალი დაბანად ფერჴთა მათთა და სცა საზრდელი ვირთა მათთა.
და	მცხ.დაბ	შევიდა იოსებ სახიდ თჳსა და შეართუეს მის ძღუენი, რომელ აქუნდა ჴელთა მათთა და თაყუანი-სცეს მას თავითა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	ჰკითხა მათ იოსებ და ჰრქუა: ვითარ-რაჲ ცოცხლებით იყუენით? და მერმე ჰრქუა მათ: ცოცხლებით არს-ა მამაჲ იგი თქუენი მოხუცებული, რომლისა სთქუთ: ცოცხალ-ღა არს?
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ ჰრქუეს: ცოცხლებით არს მონაჲ შენი, მამაჲ ჩუენი, ცოცხალ-ღა არს. და თქუა იოსებ: კურთხეულ არს კაცი იგი ღმრთისა მიერ და იგინი მოდრკეს და თაყუანის-სცეს.
და	მცხ.დაბ	აღიხილნა თუალნი თჳსნი იოსებ და იხილა ბენიამენ, ძმაჲ თჳსი, ერთისა დედისაჲ და ჰრქუა: ესე არსა ძმაჲ თქუენი მრწემი, რომლისა სთქუთ ჩემდა მოყვანებაჲ? და ჰრქუა: ღმერთმან შეგიწყალენ შენ, შვილო.
და	მცხ.დაბ	შეძრწუნდა იოსებ, რამეთუ, შეიწვებოდეს ნაწლევნი მისნი ძმასა მისსა ზედა და ეგულებოდა ტირილად, შევიდა საუნჯედ და ტიროდა მუნ.
და	მცხ.დაბ	და დაიბანა პირი თჳსი და დაითმინა ტირილი და უბრძანა დაგება პურისა.
და	მცხ.დაბ	და დასხდეს წინაშე მისსა უხუცესი უხუცესად და უმრწემესი უმრწემესად, განუკჳრდებოდა კაცთა მათ კაცად-კაცადისა ძმისა მიმართ თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ მიიღებდეს იგინი ბოძსა კაცად-კაცადი, მიიხუენ თავისა თჳსისა, ხოლო დიდად განდიდნებოდა ბოძი ბენიამენისი უფროჲს მათსა ხუთ წილ, ვიდრე მათი, სუეს ღჳნოჲ და დაითვრნეს მის თანა.
და	მცხ.დაბ	და უბრძანა იოსებ ეზოჲსმოძღუარსა თჳსსა და ჰრქუა: აღავსენით ძაძანი მაგათ კაცთანი საზრდელითა, რაოდენ რომელ ედვას აღებად და შთაუდევით ვეცხლი კაცად-კაცადისა პირსა ზედა ძაძისა თჳსისასა.
და	მცხ.დაბ	და ბარძიმი იგი ჩემი ვეცხლისა შთაუდევით ძაძასა უმრწემესისასა და სასყიდელი-ცა იფქლისა მისისაჲ, ხოლო მათ ყუეს სიტყჳსა მის იოსებისსა, ვითარ-იგი უბრძანა მათ.
და	მცხ.დაბ	ღამე იგი განთენა და კაცნი იგი წარიგზავნნეს და კარაულნი მათნი
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა განვლეს ქალაქი, არღა განშორებულ იყვნეს შორად, ჰრქუა იოსებ ეზოსმოძღუარსა თჳსსა: აღდეგ, დევნა-უყავ კაცთა მათ, ეწიე და არქუ მათ: რაჲსათჳს მომაგეთ მე ბოროტი კეთილისა წილ?
და	მცხ.დაბ	რასა მიმპარეთ მე ბარძიმი ვეცხლისაჲ, ანუ არა ესე არს-ა, რომლითა სუამნ უფალი ჩემი და იგი ზმნით იზმნიან მაგით? ბოროტი აღასრულეთ რომელ ესე ჰყავთ.
და	მცხ.დაბ	და ვითარ ეწია იგი, ჰრქუა მათ სიტყჳსა მისებრ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს: რად იტყჳს უფალი ჩუენი სიტყუასა მაგას? ნუ იყოფინ ჩუენდა, მონათა შენთა სიტყჳსა მაგისებრ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო რომლისაცა თანა იპოოს მონათა შენთაგანისა ბარძიმი იგი მოკუედინ და ჩუენმცა ვართ უფლისა შენისა მონა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მან ჰრქუა: და აწ ვითარ იტყჳთ, ეგრე იყავნ. ვის თანა-ცა იპოოს ბარძიმი იგი, იყავნ ჩუენდა მონა. ხოლო თქუენ უბრალო იყვნეთ.
და	მცხ.დაბ	და ისწრაფეს და გარდაჰჴადეს კაცად-კაცადმან ტჳრთი თჳსი და განჴსნეს თითოეულად ძაძა თჳსი.
და	მცხ.დაბ	და იწყო და აღიხილვიდა უხუცესითგან, ვიდრემდე მოვიდა უმრწემესისა და პოვა ბარძიმი იგი ტჳრთსა შინა ბენიამენისსა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მათ დაიპეს სამოსელი მათი და აჰკიდეს კაცად-კაცადმან ტჳრთი თჳსი კარაულსა მათსა და მიიქცეს ქალაქად.
და	მცხ.დაბ	შევიდა იუდა და ძმანი მისნი იოსებისა, ვიდრე სახლსა-ღა შინა იყო და დაცჳვეს წინაშე მისსა ქუეყანისა ზედა.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას იუდა: რაჲ სიტყუაჲ მიუგოთ უფალსა ჩუენსა, ანუ რასა ვიტყოდით, ანუ რასა ვიმართლობდეთ, რამეთუ ღმერთმან პოვნა მონანი თჳსნი ცოდვასა შინა. აჰა ესერა, ვართ ჩუენ მონა უფლისა ჩუენისა და რომლისა თანა იპოვა ბარძიმი იგი.
და	მცხ.დაბ	მი-რე-ეახლა მას იუდა და ჰრქუა: გევედრები უფალო, იტყოდი მონა შენი წინაშე შენსა და ნუ განჰრისხნები მონისა შენისათჳს, რამეთუ შენ ხარ შემდგომი ფარაოსა.
და	მცხ.დაბ	შენ გვკითხე მონათა შენთა და სთქუ: უკუეთუ გივის მამაჲ, გინათუ ძმაჲ?
და	მცხ.დაბ	და გარქუთ უფალსა ჩუენისა, ვითარმედ გჳვის ჩუენ მამაჲ მოხუცებული და ძე სიბერისა მისისა. ძმაჲ მისი მოკუდა და იგი მარტო დაშთა დედასა მისსა და მამამან მისმან შეიყუარა იგი.
და	მცხ.დაბ	და იყო, ვითარცა აღვედით მონისა შენისა, მამისა ჩუენისა, უთხართ მას სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩუენისა.
და	მცხ.დაბ	და მრქუა ჩუენ მონამან შენმან, მამამან ჩუენმან: წარვედით, და მიყიდეთ ჩუენ კუალად მცირედ საზრდელი.
და	მცხ.დაბ	და ერთი იგი წარწყმდა, განვიდა ჩემგან და სთქუთ: მჴეცმან შეჭამა იგი და არ-ღა-რა ვიხილე.
და	მცხ.დაბ	აწ უკუე ესე-ღა თუ წარიყუანოთ პირისაგან ჩემისა და შეხუდეს მაგას სნეულებაჲ გზასა ზედა, შთაავლინოთ სიბერე ჩემი მწუხარებით ჯოჯოხეთა.
და	მცხ.დაბ	აწ უკუეთუ შევიდე მონისა შენისა, მამისა ჩუენისა, და ყრმაჲ ეგე არა იყოს ჩუენ თანა, რამეთუ სულნი მისნი გამოაბენ სულთა მაგისთა.
და	მცხ.დაბ	და იყოს, რაჟამს იხილოს, ვითარმედ ყრმაჲ ეგე არა არს ჩუენ თანა, აღესრულოს და შთავიდეს სიბერე მამისა ჩუენისა მწუხარებით ჯოჯოხეთა.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ მონასა შენსა თავს-მიდებიეს ყრმაჲ ეგე მამისაგან და ვარქუ: უკუეთუ არა მოვიყუანო შენ წინაშე და დავადგინო, შეცოდებულ ვიყო მე მამისა ყოველთა დღეთა.
და	მცხ.ეზრ1	ესრეთ იტყჳს კჳროს, მეფე სპარსთა: ყოველი შარავანდედები ქუეყანისა მომცა მე უფალმან ღმერთმან ზეცისამან და მან მიბრძანა მე მოძიება, რათა უშენო მას ტაძარი იერუსალიმს ჰურიასტანისასა.
და	მცხ.ეზრ1	და თუ ვინმე იყოს თქუენგანი ყოველსა ერსა უფლისასა, რომლისა თანა იყოს ღმერთი მისი მის თანა, და აღვედინ იერუსალჱმდ ჰურიასტანისა, და აღაშენენ სახლი იგი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, და თავადი ღმერთი, რომელი-იგი დამკჳდრებულ არს იერუსალჱმს, იყავნ მის თანა.
და	მცხ.ეზრ1	მოღებად-სცა კჳროს, მეფემან სპარსთამან, ჴელითა მითრადატ მეფასისათა და მიუთვალა სამნასარს, მთავარსა იუდასსა.
და	მცხ.ეზრ1	და ესე არს რიცხჳ აღთვალვისა: საზორველნი იგი ოქროსა ოცდაათ და საზორველნი იგი სამსახურებელთა ვეცხლისათანი ათას ოცდაცხრა;
და	მცხ.ეზრ1	და პინაკები ოქროსა ოცდაათ და ვეცხლისანი ორგზის ათას.
და	მცხ.ეზრ1	ძენი კარიათირიმისნი ქაფირა და ბეროთ, შჳდასორმოცდასამ.
და	მცხ.ეზრ1	ძენი რასამისნი და გებასნი ათას ოცდაერთ.
და	მცხ.ეზრ1	ძენი ბეთელისნი და იედეასნი ოთხასოცდასამ.
და	მცხ.ეზრ1	ძენი ლიდლონისნი ლოვდადიდ და ონა, შჳდასოცდახუთ.
და	მცხ.ეზრ1	და ძენი მღდელთანი და ძენი ედდოასნი სახლისა ისოსნი იოესედეკეანისნი ცხრაას სამეოცდაცამეტ.
და	მცხ.ეზრ1	და რომელნი-იგი იყუნეს მეფსალმუნენი და შემასხმელნი და ძენი იგი ასაფისნი ასოცდარვა.
და	მცხ.ეზრ1	და ძენი მეკარეთანი, ძენი ელუმასნი, ძენი ატერისნი, ძენი ტელმონისნი და ძენი აკაკბობისნი, ძენი ატიტასნი, ძენი სობასნი, ყოველივე ასოცდააცხრამეტ.
და	მცხ.ეზრ1	და ნათანისგან თესლნი: ძენი არალისნი, ძენი ასუფასნი, ძენი ტაბაოტისნი.
და	მცხ.ეზრ1	ყოველნი იგი ძენი ნათანისნი და ძენი მონათა მათ სოლომონისათანი სამასოთხმეოცდაათორმეტ.
და	მცხ.ეზრ1	და ესენი არიან გამოსრულნი თელმელექად, თელარესად, ქერობად, ედარ და ემერად, და ვერ შეუძლეს თხრობად სახელთა მამათა თჳსთასა, უკუეთუ არს ნათესავი მათი ისრაჱლისაგან.
და	მცხ.ეზრ1	და ძეთა მათგან მღდელთასა: ძენი აბაასნი, ძენი აკოსისნი, ძენი ბერზელესნი, ვითარცა მოიყვანნა ასულთა მათგან ბერზულოსთა გალაადიტელისა თჳსა ცოლად, იყო დავიწყება სახელთა მათთა.
და	მცხ.ეზრ1	და ეძიებდეს ნათესავთა რიცხუსა წიგნთა მათსა და არა იპოვა. და განაშორნეს იგინი მღდელთაგან.
და	მცხ.ეზრ1	და ჰრქუა ანამესითა მათ: არა წეს არს თქუენდა ჭამად სიწმიდისა მისგან წმიდათასა, ვიდრემდის აღდგეს მღდელთმოძღუარი და განცხადებულად უჩუენოს, მის მიერ განათლდენ ყოველნი სრულიად.
და	მცხ.ეზრ1	და იყო ყოველი იგი კრებული ერთბამად ოთხ ბევრი ორ ათას სამასსამეოც.
და	მცხ.ეზრ1	ცხენები მათი შჳდასოცდათექუსმეტ და ჯორები მათი ორასორმეოცდაშვიდ.
და	მცხ.ეზრ1	და მფლობელნი იგი მამათმთავარნი, რომელნი მოვიდეს სახლსა უფლისასა იერუსალჱმდ, შეწირეს სახლსა ღმრთისასა განმზადებულება საშენებელად მისა,
და	მცხ.ეზრ1	დასხდეს მღდელნი და ლევიტელნი და ერისა მისგანნი შემასხმელნი და მეკარენი ნათანელნი ქალაქთა თჳსთა და ყოველნი ისრაჱლნი ქალაქთა თჳსთა.
და	მცხ.ეზრ1	და მოიწია თთუჱ მეშჳდე და იყუნეს ძენი ისრაჱლისანი თჳთეულად ქალაქსა და შეკრბა ყოველი ერი ერთბამად, ვითარცა ერთი კაცი იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ეზრ1	და აღდგა ისუ იოსედეკიანი და ძმანი მისნი მღდელნი და ზურობაბელ, ძე სალათიელისი, და ძმანი მისნი ექუსნი. და აღაშენეს საკურთხეველი საზორველისა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა შეწირვად მას ზედა საკუერთხი, ვითარცა წერილ არს სჯულსა მოსესა, კაცისა ღმრთისა.
და	მცხ.ეზრ1	და ყვეს დღესასწაული ტაძრობისა, ვითარცა წერილ არს, საკუერთხი დღითი დღე ერთ რიცხვად, ვითარცა ამცნო მათ.
და	მცხ.ეზრ1	და პირველსა მას თთჳსასა მეშჳდისა იწყეს შეწირვად საკუერთხთა უფლისა ღმრთისა და სახლისა მის აღარ დადებულ იყო საფუძველი.
და	მცხ.ეზრ1	და მისცა ვეცხლი ქვისმჴდელთა და ხუროთა სასმელი და საჭმელი და ზეთი სიდონელთა და ტჳრელთა, და მოაქუნდა ნაძჳსძელი ლიბანით ზღჳთ იოპეთ, ვითარცა უბრძანა მათ კჳროს, მეფემან სპარსთამან.
და	მცხ.ეზრ1	და დადვეს საფუძველი და იწყეს შენებად სახლისა უფლისა; დგეს მღდელნი, და შთაეცვა კუართები, და ჰბერვიდეს ნესტუებსა თჳსსა ლევიტელნი და ძენი ასაფისნი წინწილითა აკურთხევდეს უფალსა ღმერთსა, ვითარცა განაწესა დავით, მეფემან ისრაჱლისამან.
და	მცხ.ეზრ1	და ჰრქუა კაცმან მოყუასსა თჳსსა: აუარებდით უფალსა და აქებდით, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუე არს წყალობაჲ მისი ისრაჱლსა ზედა, და ყოველი იგი კრებული დიდითა ჴმითა აკურთხევდეს უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა. რამეთუ დაიდვა საფუძველი სახლისა უფლისაჲ.
და	მცხ.ეზრ1	და მიეახლნეს ზორობაბელს და მფლობელთა და მამამთავართა და ჰრქუეს მათ: ვაშენებდეთ ჩუენცა თქუენ თანა, ვითარცა თქუენ, ვითხოვთ უფლისაგან ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ ჩუენცა, ეგრეთვე შევსწირავთ შესაწირავსა, ვინათგან ასარდან, მეფემან ასურასტანისამან, მოგჳყვანნა ჩუენ აქა
და	მცხ.ეზრ1	და რქუა მათ ზორაბაბელ და ისუ იოსედეკიანმან და ნეშტთა მათ მფლობელთა მამამთავართა ისრაჱლისათა: არა წეს არს ჩუენდა და თქუენდა ერთბამად აღშენებად სახლი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა. ჩუენ თჳთ აღვაშენოთ სახლი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, ვითარცა გჳბრძანა ჩუენ კჳროს, მეფემან სპარსთამან
და	მცხ.ეზრ1	და დაიდგინეს მორეწენი და ზრახვიდეს, ვითარმცა დააბრკოლნეს იგინი ყოველთა დღეთა კჳროს მეფისა სპარსთასა ვიდრე დღემდე დარეჰ მეფისა სპარსთასა.
და	მცხ.ეზრ1	და ესე არიან სიტყუანი წერილისა მის, რომელი მიუვლინეს: მონანი არსა მეფისა ესე მონანი შენნი, რომელნი მკჳდრ ვართ კიდესა ამის მდინარისასა?
და	მცხ.ეზრ1	ჰრეუმ ბაალტამ და სამაი მწერალმან და სხუათა მონათა ჩუენთა: დენეეს, სფარსათაქაიეს, ტარფალიე, ალფასიე, აქუვე, ბაბილოვნელნი, სუსან, ქეედე.
და	მცხ.ეზრ1	აროსას მეფისა მშჳდობა! და აწ უწყებულ იყავნ შენდა, მეფე, უკუეთუ ქალაქი ესე აღიშენოს და ზღუდენი მისნი აღემართნენ, ხარკი შენ არავინ მოგცეს.
და	მცხ.ეზრ1	და მჴდომ ექმნენ მეფეთა და ჩუენ არა გუნებავს ხილვად, და მის ყოვლისათჳს მივსწერეთ შენდა, მეფე.
და	მცხ.ეზრ1	და ძიება-ჰყო მატიანთა საჴსენებელსა მამათა შენთასა, და ჰპოვო, გულისხმა-ჰყო, ვითარმედ ქალაქი ესე განდგომილთა არს და ყოველსა ჟამსა წინააღუდგების მეფეთა, შესავედრებელ არიან ყოველთა მეოტთათჳს ყოველთა ჟამ, უკუე ამისთჳსცა ქალაქი ესე აღიოჴრა.
და	მცხ.ეზრ1	აწ გაუწყებ თქუენ, მეფესა: უკუეთუ ქალაქი ესე აღეშენოს და ზღუდენი აღემართნენ, არა იყოს შენდა მშჳდობა.
და	მცხ.ეზრ1	აწ გაუწყებ თქუენ, მივედით და დააყენენით იგინი და დააბრკოლეთ საქმე იგი მათი, რომელ არა აღიშენონ ქალაქი მათი.
და	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა დაბრკოლებულ, მოცალე იქმნა საქმე იგი ტაძრისა უფლისა ღმრთისა იერუსალჱმს და იყო მოცალებულ ვიდრე მეორე წლადმდე დარეჰ მეფისა სპარსთასა.
და	მცხ.ეზრ1	და ყოველი ჭურჭელი ოქროსა და ვეცხლისა ხუთ ათას ოთხას ყოვლითურთ, რომელნი გამოვიდოდეს სამნასარის თანა ტყვეობისაგან ბაბილონით იერუსალჱმდ.
და	მცხ.ეზრ1	და ესე არიან ძენი ისრაჱლისანი თჳთეულად ადგილთაგან, რომელნი გამოვიდოდეს ტყუეობისაგან, რომელი წარტყუევნა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილონად, რომელნი მიაქცია კჳროს ბაბილოვნით იერუსალჱმდ ჰურიასტანად, კაცნი თჳთეულად ქალაქსა თჳსსა,
და	მცხ.ეზრ1	და ერი იგი მის ქუეყანისა დააშთინებდა ჴელთა კრებულისა ჰურიასტანისათა და დააბრკოლებდეს მათ შენებისაგან.
და	მცხ.ეზრ1	აწ, თუ ჯერ-გიჩნდეს შენ, მეფესა, ძიება-ყავ და იხილე სახლთა დასამარხველთა წიგნთა საჴსენებელთა მეფეთა ბაბილოვნელთასა, რათა გულისხმა-ყო, უკეთუ ნანდვილვე კჳროს მეფემან ბრძანა შენება სახლისა უფლისა ჰურიასტანს და იერუსალემს, და მეცნიერ იქმენ შენ, მეფე, ამის საქმისათჳს მოწერე ჩვენდა.
და	მცხ.გამ	იზაქარ, ზაბულონ და ბენიამენ.
და	მცხ.გამ	დაან და ლეფთალემ, გაად და ასერ.
და	მცხ.გამ	აღესრულა იოსებ და ყოველნი ძმანი მისნი და ყოველივე იგი ნათესავი.
და	მცხ.გამ	ხოლო ძენი ისრაჱლისანი აღორძნდეს და განმრავლდეს და ამრღუე იქმნეს და განძლიერდებოდეს დიდად ფრიად, რამეთუ განამრავლებდა მათ ქუეყანა იგი.
და	მცხ.გამ	მოდით და ვისიბრძნოთ დამჴობად მათდა, ნუუკუე განმრავლდენ და ოდეს, თუ სადმე შეგვემთხჳოს ჩუენ ბრძოლაჲ, შეერთნენ იგინიცა მტერთა მათ ჩუენთა და გუბრძოდიან ჩუენ და ეგრეთ განვიდენ ქუეყანით.
და	მცხ.გამ	და დაადგინნა მათ ზედა ზედამდგომელნი საქმისანი, რათა ძჳრსა შეაჩუენებდენ მათ საქმითა და უშენნენ ქალაქნი ძლიერნი ფარაოს: პითოფი და რამესე და ონი, რომელ არს მზის ქალაქი.
და	მცხ.გამ	და რაოდენ იგინი დაამდაბლებდენ, ეგოდენ ესენი განმრავლდებოდეს და განძლიერდებოდეს დიდად ფრიად.
და	მცხ.გამ	და საძაგელ იყვნეს ეგჳპტელნი ძეთაგან ისრაჱლისათა და მსძლავრობდეს მეგჳპტელნი იგი ძეთა ისრაჱლისათა ძლით.
და	მცხ.გამ	და აჭირვებდეს სალმობით ცხორებასა მათსა საქმითა მით ფიცხელითა თიჴისა და ალიზისათა და ყოვლითავე საქმითა, რომლითა დაიმონებდეს მათ სასტიკად.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მათ: ოდეს შეხჳდეთ შჳნებად ებრაელთა მათ და შობასა იყუნენ, უკუეთუ წული იყოს, მოკალით იგი და, უკუეთუ ქალი იყოს, განარინეთ იგი.
და	მცხ.გამ	შეეშინა ღმრთისა ყრმისა აღმქუმელთა მათ და არა ყვეს ეგრე, ვითარ-იგი უბრძანა მათ მეფემან ეგჳპტელთამან და აცხოვნებდეს წულსა.
და	მცხ.გამ	მოუწოდა მეფემან ეგჳპტელთამან ყრმისა აღმქუმელთა მათ და ჰრქუა: რაჲსათჳს ჰყავთ საქმე ესე და აცხოვნებდით ყოველსა წულსა?
და	მცხ.გამ	კეთილსა უყოფდა ღმერთი ყრმისა აღმქუმელთა მათ და განმრავლდა ერი იგი და განძლიერდებოდა ფრიად.
და	მცხ.გამ	რამეთუ ეშინოდა ღმრთისა ყრმისა აღმქუმელთა მათ და იშენეს მათ თავისა მათისა სახლებ.
და	მცხ.გამ	უბრძანა ფარაო ყოველსა ერსა თჳსსა და ჰრქუა: ყოველი წული, რომელი შვიან ებრაელთა, მდინარესა შთასთხევდით და ყოველსა ქალსა აცხოვნებდით.
და	მცხ.გამ	ხოლო იყო ვინმე ტომისაგან ლევისა, რომელმან გამოიყუანა ცოლი ასულთაგან ლევისთა და ესუა იგი ცოლად.
და	მცხ.გამ	მუცლად-იღო და შვა მან წული, ვითარცა იხილა იგი მკჳრცხედ, მალვიდეს მას სამ თუე.
დაჲ	მცხ.გამ	და ხედვიდა დაჲ მისი შორით, რათა უწყოდის, რაჲძი შეემთხჳოს მას.
და	მცხ.გამ	შთავიდოდა ასული ფარაოჲსი ბანად მდინარესა მას და შიმუნვარნი მისნი უვიდოდეს იმიერ და ამიერ მდინარის კიდესა მას. და იხილა კიდობანი იგი შამბისა შორის და მიავლინა შიმუნვარი თჳსი და მოიღო იგი.
და	მცხ.გამ	აღაღო და იხილა ყრმაჲ იგი, ტიროდა კიდობანსა მას შინა და განარინა ასულმან ფარაოსმან და თქუა: ყრმათაგანი ებრაელთასა არს ესე.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა ასულსა ფარაოსსა დამან მის ყრმისამან: გნებავს, მოგიხადო დედაკაცსა მზარდულსა ებრაელთაგანსა და გიწოებდეს ყრმასა მაგას?
და	მცხ.გამ	ხოლო ასულმან ფარაოსმან ჰრქუა: წარვედ, უწოდე. წარვიდა ქალი იგი და უწოდა დედასა მის ყრმისასა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მას ასულმან ფარაოჲსმან: დამიმარხე მე ყრმაჲ ესე, აწოებდ მაგას და მე მიგცე სასყიდელი შენი. მიიქუა დედაკაცმან მან ყრმაჲ იგი და აწოებდა მას და, ვითარცა აღორძნდა ყრმაჲ იგი, შეჰგუარა იგი ასულსაა ფარაოსსა.
და	მცხ.გამ	და იყო იგი მისსა შვილად და დასდვა სახელი მისი მოსე და თქუა: წყლისაგან გამოვიღე ეგე.
და	მცხ.გამ	და იყო, დღეთა მრავალთა განჰმწჳსნა მოსე და განვიდა ძმათა მისთა ძეთა ისრაჱლისათა ხილვად ჭირისათჳს მათისა. და იხილა კაცი ეგჳპტელი, სცემდა რაჲ კაცსა ვისმე ებრაელსა ძმათაგან მისთა, ძეთა ისრაჱლისაგანისა.
და	მცხ.გამ	მიიხილა აქა და იქი და არა ვინ იხილა, მოკლა ეგჳპტელი იგი და დაფლა ქჳშასა შინა.
და	მცხ.გამ	ხოლო გამო-რა-ვიდა იგი მეორესა დღესა და იხილნა ორნი კაცნი ებრაელნი, იბრძოდეს და ჰრქუა: რომელ-იგი ავსებდა მოყუასსა თჳსსა, რაჲსათჳს, სცემ შენ მოყუასსა თჳსსა?
და	მცხ.გამ	ესმა ფარაოს სიტყუაჲ ესე და ეძიებდა მოკლვად მოსეს, წარივლტოდა მოსე პირისაგან ფარაოჲსსა და დაემკჳდრა ქუეყანასა მადიამისასა, და მოვიდა იგი ქუეყანასა მადიამისასა და დაჯდა ჯურღმულსა ზედა.
და	მცხ.გამ	და მათ ჰრქუეს: კაცმან მეგჳპტელმან განმარინნა ჩუენ მწყემსთაგან და მივსო ჩუენ წყალი და ასუა ცხოვართა ჩუენთა.
და	მცხ.გამ	ხოლო მან ჰრქუა ასულთა თჳსთა: სადა არს? და რაჲსათჳს დაუტევეთ კაცი იგი? მოუწოდეთ მას, რათა ჭამოს პური.
და	მცხ.გამ	და დაემკჳდრა მოსე კაცისა მის თანა და მისცა სეფორა, ასული თჳსი, მოსეს ცოლად.
და	მცხ.გამ	მიუდგა დედაკაცი იგი და შვა ძე და სახელი უწოდა მას გერსამ და, თქუა: რამეთუ მწირ ვარი მე ქუეყანასა უცხოსა, ხოლო სახელი მეორისა მის უწოდა ელიეზერ და თქუა: ღმერთი მამისა ჩემისა შემწე ჩემდა და მიჴსნა მე ჴელთაგან ფარაოჲსთა.
და	მცხ.გამ	შემდგომად დღეთა მრავალთა მოკუდა მეფე იგი ეგჳპტელთა და სულთ-ითქუმიდეს ძენი ისრაჱლისანი საქმეთა მათგან ფიცხელთა და ღადადებდეს.
და	მცხ.გამ	და მოსე მწყსიდა ცხოვართა იოთორ სიმამრისა თჳსისათა მღდელისა მის მადიამელთასა და მოჰყვანდეს ცხოვარნი იგი უდაბნოდ და მოვიდა მთასა მას ღმერთისასა ქორებად.
და	მცხ.გამ	ეჩუენა მას ანგელოზი უფლისა ცეცხლითა ალისათა მაყლოვანით გამო, და იხილა, ვითარმედ მაყლოვანსა მას აღატყდების ცეცხლი და მაყუალი იგი არა შეიწვების.
და	მცხ.გამ	თქუა მოსე: წარვიდე და ვიხილო, ხილვა ესე დიდი რაჲ არს, რამეთუ მაყუალი არა დაიწუების?
და	მცხ.გამ	ვითარცა იხილა უფალმან, რამეთუ მოვალს ხილვად, უწოდა მას უფალმან მაყლოვანით გამო და ჰრქუა: მოსე, მოსე! ხოლო მან ჰრქუა: რაჲ არს?
და	მცხ.გამ	და თქუა: მე ვარ ღმერთი მამისა შენისა, ღმერთი აბრაჰამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი. გარე-მიიქცია პირი მისი მოსე, რამეთუ ეშინოდა მიხედვად წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.გამ	და ღაღადებაჲ მათი მესმა საქმის მაწვეველთა მათგან, რამეთუ ვიცი იგი ჭირი მათი, და გარდამოვედ განრინებად მათა ჴელისაგან მეგჳპტელთასა, გამოყუანებად მათა მიერ ქუეყანით და შეყვანებად მათა ქუეყანასა კეთილსა და ფრიადსა, ქუეყანასა მას გამომადინებელსა სძისა და თაფლისასა, ადგილსა მას ქანანელთასა და ქეტელთასა, ამორეველთასა და ეველთასა, ფერეზელთასა და გერგესველთასა და იებოსელთასა.
და	მცხ.გამ	და აწ ესერა, ღაღადებაჲ ძეთა ისრაჱლისათა მოიწევის ჩემდა და მე ვიხილე ჭირი მათი, რომელსა ეგჳპტელნი აჭირვებდეს მათ.
და	მცხ.გამ	აწ უკუე მოვედ და მიგავლინო შენ ფარაოჲსა, მეფისა მის ეგჳპტელთასა, და გამოიყუანო ერი ჩემი - ძენი ისრაჱლისანი - ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე ღმერთსა: ვინ ვარ მე, რამეთუ მივიდე ფარაოჲსა მეფისა მის ეგჳპტისა და გამოვიყუანნე ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით?
და	მცხ.გამ	ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა, ვითარმედ: მე ვიყო შენ თანა და ესე იყავნ სასწაულად შენდა, რამეთუ მე მიგავლინო შენ, რათა გამოიყვანო ერი ჩემი ქუეყანით ეგჳპტით და ჰმსახურებდენ ღმერთსა მათსა ამას ზედა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე ღმერთსა: აჰა ესერა, მე მივიდე ძეთა ისრაჱლისათა და ვჰრქუა მათ: ღმერთმან მამათა თქუენთამან მომავლინა მე თქუენდა და მკითხვიდენ, თუ რაჲ არს სახელი მისი, რაჲ ვჰრქუა მათ?
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა ღმერთმან მოსეს: მე ვარ ღმერთი, მყოფი რომელი ვარ, და ესრე არქუ ძეთა ისრაჱლისათა: რომელ-იგი არს, მან მომავლინა მე თქუენდა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა ღმერთმან მერმე კუალად მოსეს: ესრე არქუ ძეთა ისრაჱლისათა: უფალმან ღმერთმან მამათა თქუენთამან, ღმერთმან აბრაჰამისმან, ღმერთმან ისაკისმან და ღმერთმან იაკობისმან, მომავლინა მე თქუენდა. ესე არს სახელი ჩემი საუკუნე და საჴსენებელი ჩემი თესლითი თესლადმდე.
და	მცხ.გამ	მი-რა-ხჳდე უკუე და შეკრიბენ მოხუცებულთა ძეთა ისრაჱლისათანი და არქუ მათ: უფალი ღმერთი მამათა თქუენთა მეჩუენა მე, ღმერთი აბრაჰამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი და მრქუა მე: მოხედვით მოგხედო თქუენ და რაოდენი შეგემთხჳა თქუენ ეგჳპტეს.
და	მცხ.გამ	და ვთქუ გამოყვანება თქუენი ბოროტის ყოფისაგან ეგჳპტელთასა და შეყვანებად ქუეყანასა მას ქანანელთასა და ქეტელთასა, ამორეველთასა, ფერეზელთასა და გერგესეველთასა და ეველთა და იებოსელთასა, ქუეყანასა მას მდინარისა სძისა და თაფლისა.
და	მცხ.გამ	განვყო ჴელი ჩემი და ვსცე ეგჳტელთა ყოვლითა საკჳრველებითა ჩემითა, რაოდენი იყო მათ შორის, და ამისა შემდგომად განგიტევნეს თქუენ.
და	მცხ.გამ	და მოვსცე მადლი ერსა ამას წინაშე მეგჳპტელთა და, რაჟამს გამოხჳდოდით, არა გამოხჳდეთ ცალიერნი.
და	მცხ.გამ	არამედ ითხოვენ დედაკაცმან მეზობლისაგან და შემყოფისა თჳსისა ჭურჭელი ვეცხლისაჲ და ოქროჲსა და სამოსელი და შეჰმოსეთ იგი ძეთა თქუენთა და ასულთა თქუენთა და გამოტყუენენით ეგჳპტელნი იგი.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: მიყავ ჴელი შენი და უპყარ ბოლოჲ. მიყო ჴელი მისი მოსე და უპყრა მას ბოლოჲ. და იქმნა იგი კუერთხი ჴელსა მისსა.
და	მცხ.გამ	მერმე ჰრქუა მას უფალმან ღმერთმან: შეყავ ჴელი შენი წიაღსა შენსა. ხოლო მან შეყო ჴელი მისი წიაღსა თჳსსა. და ჰრქუა: გამოიღე ჴელი შენი. და გამოიღო და იქმნა ჴელი მისი სპეტაკ, ვითარცა თოვლი.
და	მცხ.გამ	და მერმე კუალად ჰრქუა: შეყავ ჴელი შენი წიაღადვე შენდა. და შეყო ჴელი მისი წიაღადვე თჳსა და გამოყო ჴელი მისი წიაღისაგან და კუალად მოეგო ფერსავე ჴორცთა მისთასა.
და	მცხ.გამ	და იყოს უკუეთუ არა ჰრწმენეს შენი ორთა ამათ სასწაულთა, არცა ისმინონ ჴმისა შენისაჲ, მოიღო წყლისა მისგან მდინარისა და დასთხიო ჴმელსა ზედა. და იყოს წყალი, რომელიცა მოიღო მდინარისაგან, სისხლ ჴმელსა ზედა
და	მცხ.გამ	ჰრქუა მოსე უფალსა: გევედრები, უფალო, ვერ შემძლებელ ვარ პირველ გუშინდლითგან და ძუღანდლის დღის წინათგანვე, არცა ვინათგან იწყე სიტყუად მსახურისა შენისა, რამეთუ ჴმაწულილ და ენამძიმე ვარ მე.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: ვინ მოსცა პირი კაცსა, ანუ ვინ შექმნა მსმენელი და ყრუ მხედველი და ბრმაჲ, ანუ არამეა უფალმან ღმერთმან?
და	მცხ.გამ	ხოლო აწ შენ ვიდოდე და მე აღვაღო პირი შენი და გასწაო შენ. რასა-იგი იტყოდი.
და	მცხ.გამ	და უთხრნე მას სიტყუანი ესე და მისცნე მას სიტყუანი ჩემნი პირსა მისსა და მე აღვაღო პირი შენი და პირი მისი და გასწაო თქუენ, რაჲ ჰყოთ.
და	მცხ.გამ	და იგი ეტყოდის შენ წილ ერსა მას და იგი იყოს პირ შენდა და შენ ეყო მას ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა: გევედრები, უფალო, გამო-ვინ-ირჩიე შემძლებელი სხუაჲ, რომელი მიავლინო.
და	მცხ.გამ	და განრისხნა უფალი გულისწყრომით მოსეს ზედა და თქუა: ანუ არა, ეგერა, აჰრონ ძმაჲ შენი ლევიტელი, ვიცი, რამეთუ სიტყჳთ გეტყოდის იგი შენ, აჰა ეგერა იგი მოგეგებვოდის შენ შემთხუევად შენდა და გიხილოს შენ და განიხაროს გულსა თჳსსა.
და	მცხ.გამ	წარმოვიდა მოსე და მიიქცა იოთორისა, სიმამრისა თჳსისა, და ჰრქუა მას: წარვიდე მე და მივიქცე ძმათა ჩემთა, რომელნი არიან ეგჳპტეს, და ვიხილნე იგინი, ცოცხალ-ღა თუ არიან, და ჰრქუა იოთორ მოსეს: გუალე, ვიდოდე ცოცხლებით!
და	მცხ.გამ	შემდგომად დღეთა მრავალთა მოკუდა მეფე იგი ეგჳპტისაჲ. ჰრქუა უფალმან მოსეს მადიამს შინა: გუალე და მივედ შენ ეგჳპტედ, რამეთუ მოსწყდეს ყოველნი, რომელნი ეძიებდეს სულსა შენსა
და	მცხ.გამ	წარმოიყუანა მოსე ცოლი თჳსი და ძენი თჳსნი და აღსხნა იგინი კარაულებსა და მოიქცა ეგჳპტედ და მოიღო მოსე კუერთხი იგი ღმრთისამიერი ჴელითა თჳსითა.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: მი-რა-ხჳდე შენ ეგჳპტედ და მიიქცე, იხილე ყოველი იგი ნიშები, რომელ მიგეც ჴელთა შენთა, ქმენ იგი წინაშე ფარაოჲსა. ხოლო მე განვაფიცხო გული მისი და არა გამოუტეოს ერი იგი.
და	მცხ.გამ	და იყო გზასა ზედა სავანესა მას შეემთხჳა მას ანგელოზი უფლისაჲ და ეგულვა მოკლვაჲ მისი.
და	მცხ.გამ	და მოიღო სეფორა ბასრი და წინადასცჳთა წინადაცუეთილებაჲ ძისა თჳსისაჲ და შეუვრდა ფერჴთა მისთა და თქუა: დადეგინ სისხლი წინადაცუეთისა ძისა ჩემისა.
და	მცხ.გამ	და უთხრა მოსე აჰრონს: ყოველნი ესე სიტყუანი უფლისანი, რომლისათჳს მოავლინა და ყოველნივე იგი სასწაულნი, რომელ ამცნო მას.
და	მცხ.გამ	მოვიდეს მოსე და აჰრონ და შეკრიბნეს მოხუცებულნი ძეთა ისრაჱლისათანი.
და	მცხ.გამ	და ეტყოდა აჰრონ ყოველთავე მათ სიტყუათა, რომელთა ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ქმნნა სასწაულნი იგი წინაშე ერისა მის.
და	მცხ.გამ	და ჰრწმენა ერსა მას და განიხარეს, რამეთუ მოხედა უფალმან ერსა თჳსსა ძეთა ისრაჱლისათა, და რამეთუ იხილა ჭირი იგი მათი. და მოდრკა ერი იგი და თაყუანი-სცეს ღმერთსა.
და	მცხ.გამ	და ამისა შემდგომად შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოჲსსა და ჰრქუეს მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: გამოავლინე ერი ჩემი, რათა მმსახურებდენ მე უდაბნოსა ზედა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუეს მას: ღმერთი ებრაელთა მიწესს ჩუენ, განვიდი გზასა სამისა დღისასა უდაბნოდ, რათა მსხუერპლი შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, ნუუკუე შემემთხჳოს ჩუენ სიკუდილი, გინა მახჳლი.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა მათ მეფემან ეგჳპტისამან: რაჲსათჳს თქუენ, მოსე და აჰრონ, გარდააქცევთ ერსა საქმისაგან მათისა? წარვედით კაცად-კაცადი თქუენი საქმესა თჳსსა.
და	მცხ.გამ	ნუღარა შესძინებთ ცემად ბზესა ალიზისა საქმედ რად, ვითარცა გუშინ და ძოღან, იგინი წარვიდედ და შეიკრიბედ თავისა თჳსისა ბზე.
და	მცხ.გამ	და ბრძანებული იგი ალიზი, რომელსა იქმან დღითი-დღედ იგივე დასდევით მათ, ნუმცა რას დააკლებენ, რამეთუ სცალს და ამისთჳს ღაღადებენ და იტყჳან: განვიდეთ და შევწიროთ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
და	მცხ.გამ	დაუმძიმდინ საქმე კაცთა ამათ და მას ზრუნვიდენ და ნუ ზრუნვედ სიტყუასა ცუდსა.
და	მცხ.გამ	ასწრაფდეს მათ საქმის მწუეველნი იგი ერისანი და მწიგნობარნი იგი და ეტყოდეს ერსა: ამას იტყჳს ფარაო, არარა გცემ თქუენ ბზესა.
და	მცხ.გამ	წარვედით თქუენ და შეკრიბეთ ბზე, სადაცა ჰპოოთ და არარაჲ დააკლოთ თქუენ დაწესებულსა მას არცაღა ერთ.
და	მცხ.გამ	ხოლო საქმის მწვეველნი იგი ასწრაფებდეს მათ და ეტყოდეს: აღასრულეთ საქმე დაწესებული თქუენი დღითი-დღედ, ვითარცა-იგი რაჟამს ბზე გეცემოდა თქუენ.
და	მცხ.გამ	და იტანჯნენ მწიგნობარნი იგი ნათესავისა მის ძეთა ისრაჱლისათანი, რომელნი-იგი დაედგინნეს მათ ზედა ზედამდგომელთა მათ ფარაოჲსთა და ეტყოდეს: რაჲსათჳს არა აღასრულეთ დაწესებული იგი ალიზისა საქმე თქუენი გუშინდელისა და ძოღანდელისა დღისა დღესცა ეგრევე?
და	მცხ.გამ	შევიდეს მწიგნობარნი იგი ძეთა ისრაჱლისათანი, ღაღადებდეს წინაშე ფარაოსსა და იტყოდეს: რაჲსათჳს ესრეთ უყოფ მონათა შენთა?
და	მცხ.გამ	ბზესა არა გუცემენ მონათა შენთა და ალიზსა მასვე გვეტყჳან საქმედ და, აჰა ესერა, მონანი შენნი ტანჯულ არიან, ავნებ ეგრე ერსა შენსა?
და	მცხ.გამ	ჰრქუა მათ ფარაო: გცალს, მოცალე ხართ და მისთჳს იტყჳთ: განვიდეთ და ემსახურეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა.
და	მცხ.გამ	აწ უკვე წარვედით და იქმოდეთ, ხოლო ბზე არა გცეს თქუენ და დაწესებული იგი ალიზი მოსცეთ.
და	მცხ.გამ	და შეემთხჳნეს მოსეს და აჰრონს, მო-რა-ვიდოდეს მათა, ვითარ-იგი გამოვიდოდეს ფარაოჲსგან.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუეს მათ: იხილენ ღმერთმან თქუენი და საჯენ, რამეთუ საძაგელ ჰქმენით სულნელებაჲ ჩუენი წინაშე ფარაოჲსა და წინაშე მსახურთა მისთა მიცემად მახჳლი ჴელთა მისთა და მოკლვად ჩუენდა.
და	მცხ.გამ	მოიქცა მოსე უფლისა და ჰრქუა: უფალო, რაჲსა განაბოროტე ერი ესე. რაჲსა მომავლინე მე?
და	მცხ.გამ	და ვინათგან შევედ მე ფარაოჲსა სიტყუად სახელითა შენითა, ბოროტსა უყოფს ერსა შენსა და არა იჴსენ ერი შენი.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: აწ იხილო, რაჲ-იგი უყო ფარაოს, რამეთუ ჴელითა მტკიცითა გამოავლინნეს იგინი და მკლავითა მაღლითა გამოასხნეს იგინი ქუეყანით მათით.
და	მცხ.გამ	ეტყოდა ღმერთი მოსეს და ჰრქუა: მე ვარ უფალი,
და	მცხ.გამ	რომელი ვეჩუენე აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს, რომელთა ღმერთი მე ვარ და სახელი ჩემი უფალ არა ვაუწყეა მათ?
და	მცხ.გამ	და მესმნეს სულთქუმანი იგი ძეთა ისრაჱლისათანი, რომლითა ეგჳპტელნი იგი დაიმონებენ მათ და მოვიჴსენე აღთქუმაჲ იგი თქუენი.
და	მცხ.გამ	წარვედ, ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: მე ვარ უფალი და გამოგიყუანნე თქუენ მძლავრებისაგან ეგჳპტელთასა და გიჴსნნე თქუენ კირთებისაგან მათისა და განგარინნე თქუენ მკლავითა მაღლითა და სასჯელითა დიდ-დიდითა.
და	მცხ.გამ	და შეგიყვანნე თქუენ ქუეყანასა მას, რომელსა განვირთხ ჴელი ჩემი მიცემად იგი აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს და მიგცე იგი თქუენ ნაწილად მე უფალმან.
და	მცხ.გამ	და მოგიყუანნე თქუენ ერად ჩემდა და ვიყო მე თქუენდა ღმერთ და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი, რომელმან გამოგიყვანნე თქუენ ქუეყანით ეგჳპტით მძლავრებისაგან ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	ეტყოდა ესრეთ მოსე ძეთა ისრაჱლისათა და არა ისმინეს მოსესი სულმოკლებისა მისგან და საქმეთა მათგან ფიცხელთა.
და	მცხ.გამ	იტყოდა მოსე წინაშე უფლისა და თქუა: აჰა ესერა, ძეთა ისრაჱლისათა არა ისმინეს ჩემი და ვითარ ისმინოს ჩემი ფარაო. რამეთუ მე უსიტყუ ვარ?
და	მცხ.გამ	ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: არქუთ ძეთა ისრაჱლისათა და ფარაოს, რათა გამოუტევნეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	და ესე არიან მთავარნი სახლთა მამულთა მათთანი, ძენი რუბენისნი, პირმშოჲსა ისრაჱლისანი: ენუქ და ფალუს, ასრონ და ქარმი.
და	მცხ.გამ	ესე არიან ნათესავნი რუბენისნი და ძენი სჳმეონისნი: იჱმუელ, და იამინ, და ოდ, და იაქიმ, და საარ და საულ, რომელი იყო ფინიკიელისა მისგან. ესე არიან ტომნი ძეთა სჳმეონისთანი.
და	მცხ.გამ	და ესე სახლები არს ძეთა ლევისთა ნათესავებისაებრ მათისა: გეთსონ და კაათ და მერარი, და წელნი ცხორებისა ლევისნი ასოცდაათჩჳდმეტ წელ.
და	მცხ.გამ	და ძენი კათისნი: ამბრამ და ისაჰრ, ქებრონ და ოზიელ. და წელნი ცხორებისა კაათისნი ასოცდაათსამეტ წელ.
და	მცხ.გამ	და ძენი მერარისნი: მოოლი და ომუსი, ესე სახლისა მამათმთავართა ლევისნი ნათესავად-ნათესავადი მათი.
დაჲ	მცხ.გამ	და მოიყუანა ამბრაამ იოქაბედ, ასული მამის ძმისა თჳსისა, თავისა თჳსისა ცოლად და უშვნა მას: აჰრონ, და მოსე და მარიამ, დაჲ მათი, ხოლო წელნი ცხორებისა ამბრამისნი ასოცდაათშჳდმეტ წელ.
და	მცხ.გამ	და ძენი ესაარისნი: კორე და ნაფეგ და ზექრი.
და	მცხ.გამ	და ძენი ოზიელისნი: მისაელ, ელისაფან და სეთრი.
და	მცხ.გამ	და მოიყუანა აჰრონ ელისაბეთ, ასული ამინადარისი და დაჲ ნაასონისი, თჳსა ცოლად და უშვნა მას ნადაბ და აბიუდ და ელიეზერ და იათამარ.
და	მცხ.გამ	და ძენი კორესნი: ასერ და ელკანა და აბიასარ - ესე შობანი კორესნი.
და	მცხ.გამ	და ელიაზარ, ძემან აჰრონისმან, მოიყუანა ასულთაგანი ფუტიელისთა თჳსა ცოლად და უშვა მას ფინეზ. ესე მთავარნი ტომთა ლევიტელთანი მსგავსად შობისა მათისა.
და	მცხ.გამ	ესენი არიან აჰრონ და მოსე, რომელთა ჰრქუა ღმერთმან გამოყვანებაჲ ძეთა ისრაჱლისათა ეგჳპტით ძალითურთ მათით.
და	მცხ.გამ	ესენი არიან, რომელნი ეტყოდეს ფარაოს, მეფესა ეგჳპტისასა, და გამოიყვანეს ძენი ისრაჱლისანი ეგჳპტით. ესე არიან აჰრონ და მოსე.
და	მცხ.გამ	და თქუა მოსე წინაშე უფლისა: აჰა ესერა, მე ჴმა-წულილ ვარ და ვითარ ისმინოს ჩემი ფარაო?
და	მცხ.გამ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: აჰა ეგერა, მიგეც შენ ღმერთად ფარაოს, და აჰრონ, ძმაჲ შენი, იყოს შენდა წინაწარმეტყუელ.
და	მცხ.გამ	შენ ეტყოდი მას ყოველსავე, რაოდენსა გამცნებდე შენ და აჰრონ, ძმაჲ შენი, ეტყოდის ფარაოს, რათა გამოავლინნეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	ხოლო მე განვაფიცხო გული ფარაოსი და განვამრავლნე სასწაულნი და ნიშნი ჩემნი ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა.
და	მცხ.გამ	და არა ისმინოს თქუენი ფარაო და მივყო ჴელი ჩემი ეგჳპტესა ზედა და გამოვიყუანო ძალითა ჩემითა ერი ჩემი, ძენი ისრაჱლისანი, ქუეყანით ეგჳპტით შურისგებითა დიდითა.
და	მცხ.გამ	და ცნან ყოველთავე ეგჳპტელთა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელმან მივყავ ჴელი ჩემი ეგჳპტესა ზედა და გამოვიყუანნე ძენი ისრაჱლისანი შორის მათსა.
და	მცხ.გამ	და ყვეს ეგრე მოსე და აჰრონ, ვითარცა ამცნო მათ უფალმან, ეგრეცა ყვეს.
და	მცხ.გამ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს მეტყუელი,
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა: უკუეთუ გეტყოდის თქუენ ფარაო და გრქუას: ყავთ სასწაული, ანუ ნიში უფლისა მიერ, შენ ჰრქუა აჰრონს, ძმასა შენსა: მოიღე კუერთხი ეგე და მიაგდე ქუეყანასა წინაშე ფარაოსა და მსახურთა მისთა და იქმნეს ვეშაპ.
და	მცხ.გამ	და მიაგდო კაცად-კაცადმან კუერთხი თჳსი და იქმნა იგი ვეშაპებ. და შთანთქა კუერთხმან მან აჰრონისმან კუერთხები იგი მათი.
და	მცხ.გამ	და განიმტკიცა გული თჳსი ფარაო და არა ისმინა მათი, ვითარცა-იგი ეტყოდა მათ უფალი.
და	მცხ.გამ	მივედ ფარაოჲსა ხვალე. აჰა ეგერა, იგი გამოვალს მდინარესა მას წყალთასა და შეემთხჳე მას მდინარის კიდესა მას. და კუერთხი იგი, რომელ გარდაიქცა გუელად, მოიღე ჴელითა შენითა.
და	მცხ.გამ	და არქუ მას: უფალმან ღმერთმან ებრაელთამან მომავლინა მე შენდა და თქუა: გამოავლინე ერი ჩემი, რათა მმსახურებდენ მე უდაბნოსა ზედა. და, აჰა ეგერა, არა ისმინე აქამომდე.
და	მცხ.გამ	ამას იტყჳს უფალი: ამით ცნან, რამეთუ მე ვარ უფალი: აჰა ესერა, მე ვსცე კუერთხით ამით, რომელ არს ჴელსა ჩემსა, წყალსა ამას მდინარისასა და გარდაიქცეს სისხლად.
და	მცხ.გამ	და თევზნი იგი მდინარისანი მოსწყდენ და დაყროლდეს მდინარე იგი და ვერ ეძლოს ეგჳპტელთა მათ სუმად წყალი მდინარისა მისგან.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ აჰრონს, ძმასა შენსა: მოიღე კუერთხი ეგე შენი და განირთხ წყალთა ზედა ეგჳპტისათა და მდინარეთა ზედა მათთა და გამოსადინელსა წყალთა მათთასა. და იყუნენ სისხლ. და იყოს სისხლ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა ხეთა და ქვათა.
და	მცხ.გამ	და ყვეს ეგრე მოსე და აჰრონ, ვითარცა უბრძანა მათ უფალმან და განიპყრა აჰრონ კუერთხი იგი მისი და სცა წყალსა მას მდინარისა წინაშე ფარაოჲსა და წინაშე მსახურთა მისთა. და გარდაიქცეს ყოველნი წყალნი მდინარისანი სისხლად.
და	მცხ.გამ	და თევზნი იგი მდინარისანი მოსწყდეს და დაყროლდა მდინარე იგი და ვერ ეძლო ეგჳპტელთა მათ წყალი იგი მდინარისა მის სუმად. და იყო სისხლი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.გამ	მიიქცა ფარაო და შევიდა სახიდ თჳსად და არა დააყოვნა გონებაჲ თჳსი არცა ამას ზედა.
და	მცხ.გამ	თხარეს ყოველთა ეგჳპტელთა გარემო მდინარესა მას, რათამცა სუეს წყალი და ვერ ეძლო წყალი სუმად მდინარისა მისგან. და აღესრულნეს შჳდ დღენი შემდგომად გუემისა მის მდინარისა მისგან უფლისა მიერ.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: შევედ ფარაოსა და არქუ მას: ამას იტყჳს უფალი: გამოუტევე ერი ჩემი, რათა მმსახურებდენ მე.
და	მცხ.გამ	და გამოსცეს მდინარემან მყუარი და აღმოჴდეს და შევიდეს სახლთა შენთა და საუნჯეთა სასუენებელთა შენთასა და ცხედართა შენთა და სახლთა მსახურთა შენთასა და ყოვლისა ერისა შენისასა და საპურესა შენსა და თორნეთა შენთა.
და	მცხ.გამ	და შენ ზედა და მსახურთა შენთა ზედა და ერსა შენსა ზედა აღმოჴდეს მყუარნი.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ აჰრონს, ძმასა შენსა: განირთხ ჴელითა შენითა კუერთხი ეგე მდინარესა მაგას ზედა და ჴევნებსა და წყურნებსა და აღმოიყვანე მყუარი ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა.
და	მცხ.გამ	ყვეს ეგრევე გრძნეულთა მათ ეგჳპტისათა გრძნებითა მათითა და აღმოავლინნეს მყვარი ყოველსა მას ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.გამ	მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა მათ: ლოცვა-ყავთ ჩემთჳს ღმრთისა მიმართ თქუენისა, რათა განმაყენოს ჩემგან მყუარი ესე და ერისა ამის ჩემისგან და განვავლინო ერი ესე. რათა მივიდენ და ჰმსახურონ უფალსა ღმერთსა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე ფარაოს: დრო-მეც, ოდეს ვილოცო შენთჳს და ერისა მაგის შენისათჳს და მსახურთა შენთათჳს, და მოისპოს მყუარი ესე შენგან და ერისა მაგის შენისაგან და ტაძრებისა მაგისგან თქუენისა, გარნა მდინარესა მაგას ხოლო დაშთეს.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა ფარაო: ხვალისა. და ჰრქუა მოსე: აჰა, ვითარცა სთქუ, რათა უწყოდე, ვითარმედ არა არს სხუა ღმერთი უფლისა გარეშე.
და	მცხ.გამ	და მოაკლდეს მყუარები ეგე შენგან და ტაძრებისა მაგის შენისაგან და ეზოებისა შენისაგან და მსახურთა მაგათ შენთაგან და სოფლებისა შენისა, გარნა მდინარესა მაგას ხოლო დაშთეს.
და	მცხ.გამ	უბრძანა უფალმან, ვითარცა-იგი ჰრქუა მოსე და მოსწყდა მყუარი იგი ტაძრებისა მისგან და არეთაგან მათთა და ეზოებისა მისგან.
და	მცხ.გამ	და შეკრიბეს მყუარი იგი ყოველი ზჳნად და დალპა ყოველი იგი ქუეყანა.
და	მცხ.გამ	იხილა რაჲ იგი ფარაო, რამეთუ განქარდა მყუარი იგი სოფლებისაგან მისისა, მერმე გან-ვე-იფიცხა გული თჳსი და არა ისმინა მან ბრძანებაჲ იგი ღმრთისაჲ.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ შენ აჰრონს, რათა განირთხას ჴელი თჳსი და აღირთხას კუერთხი იგი მისი და სცეს სიზრქესა ქუეყანისასა. და გამოჴდეს მიერ მუმლი, დაეცეს ზედა კაცსა და საცხოვარსა ერთბამად ყოველსა ქუეყნასა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.გამ	აღირთხა აჰრონ ჴელითა თჳსითა კუერთხი იგი და სცა სიზრქესა მას ქუეყანისასა, დაჰკრბა მუმლი კაცსა და საცხოვარსა. და ყოველივე ნაპრალი მის ქუეყანისა აღივსო მუმლითა მით.
და	მცხ.გამ	ყვიანღა თუ გრძნეულთა მათ მისნობითა მით მათითა გამოყვანებაჲ მუმლისა, განა-ვერ-ვე-აძლიან და განმრავლდა მუმლი იგი ზედა კაცსა და საცხოვარსა.
და	მცხ.გამ	ღაღად-ყვეს გრძნეულთა მათ და ქურუმთა წინაშე ფარაოსა და ჰრქუეს: თითი ღმრთისაჲ არს ეგე. და განუფიცხნა გული ფარაოსი და არავე ისმინა, რაჲ-იგი უბრძანა უფალმან.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ არა ინებო გამოვლინება ერისა ჩემისა, აჰა ეგერა, მოვავლინო შენ ზედა და მსახურთა შენთა ზედა და ზედა ერსა შენსა და ყოველსა ზედა სახლებსა თქუენსა ძაღლის მწერი. და აღივსოს ძაღლის მწერითა ყოველივე სახლები ეგჳპტელთა და ქუეყანასა მას, რომელსა იყვნენ იგინი მას ზედა.
და	მცხ.გამ	და დავდვა სარიდებელი შორის ერსა ჩემსა და შორის ერსა შენსა. და ხვალე იყოს სასწაული ესე ქუეყანასა მაგას ზედა.
და	მცხ.გამ	და ყო უფალმან ღმერთმან ეგრე და მოუჴდა ძაღლის მწერი ძლიერი ტაძრებსა მას ფარაოსასა და ყოველსა სახლებსა ერისა მისისასა და ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა. და მოისრა ყოველი ქუეყანა ძაღლის მწერითა მით.
და	მცხ.გამ	მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: მივედით ქუეყანასა მასვე და შეწირეთ მსხუერპლი თქუენი უფლისა ღმრთისა თქუენისა.
და	მცხ.გამ	არამედ წარვიდეთ ჩუენ გზასა სამ დღისა სავალსა უდაბნოდ და მუნ შევწიროთ მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, ვითარცა მიბრძანა ჩუენ უფალმან.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა მოსე: მისლვად შევიდე და ვილოცო შენთჳს ღმრთისა მიმართ, რათა განგეყაროს შენგან ძაღლის მწერი ეგე, მონათა შენთა და ერსა შენსა ხვალევე. ხოლო მერმე ნუ განჰფიცხნე და არა გამოუტეო ერი ეგე მსხუერპლისა შეწირვად უფლისა.
და	მცხ.გამ	გამოვიდა მოსე ფარაოსგან და ილოცვიდა უფლისა მიმართ.
და	მცხ.გამ	და ყო უფალმან, ვითარცა იგი ჰრქუა მას მოსე, და მოუსპო ძაღლის მწერი იგი ფარაოსგან და მონათა მისთა და ერისა მისისაგან და არა დაშთა არცაღა ერთ.
და	მცხ.გამ	მერმეცა გან-ვე-იფიცხა ფარაო გული თჳსი და მას ჟამსაცა არავე ისმინა, არცა ინება გამოვლინებაჲ ერისაჲ მის.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: გუალე შენ, შევედ ფარაოჲსა და არქუ მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთაჲ: გამოუტევე შენ ერი ეგე ჩემი, რათა გამოვიდენ უდაბნოდ და მმსახურონ მე.
და	მცხ.გამ	აჰა ეგერა, ჴელი უფლისა იყოს ყოველსა ზედა საცხოვარსა შენსა ველისასა და ყოველთა ზედა ჰუნეთა შენთა და ყოველსა ზედა კარაულებსა შენსა და აქლემებსა შენსა და ზედა ზროხასა და ცხოვარსა შენსა სიკუდილი სასტიკი და ფრიადი.
და	მცხ.გამ	და ვისაკვირველო მე მას ჟამსა შინა ქუეყანა იგი ძეთა ისრაჱლისათა ქუეყანასა მას ზედა ეგჳპტელთასა, რათა საცხოვრისა მათისაგანი არა მოკუდეს არცაღა ერთი და საცხოვრისა მისგან ეგჳპტელთასა არა დაშთეს არცაღა თუ ერთ.
და	მცხ.გამ	და დრო-უყო ღმერთმან და თქუა: ხვალისა დღესა ყოს ღმერთმან სიტყუაჲ ესე ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.გამ	და ხვალისაგან ყო უფალმან სიტყუაჲ იგი და მოიწია სიკუდილი ყოველსა ზედა პირუტყუსა ეგჳპტელთასა და პირუტყუთა მათგან ძეთა ისრაჱლისათა არა განეჴუა არცაღა ერთ.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს და აჰრონს: აღიღეთ თქუენ და აღივსენით ჴელნი თქუენნი ნაცრითა თორნისათა და აღაფქურიეთ ცად აღმართ წინაშე ფარაოსა, წინაშე ყოვლისა მის ერისა მისისა.
და	მცხ.გამ	და იყოს მტუერი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა და აღმოესხას ყოველსა კაცსა და ყოველსა საცხოვარსა ფაქლი გამომტკუფოლვარე გამოსხმით ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	და მოიღეს ნაცარი იგი თორნისაჲ და აღაცრა მოსე ზეცად წინაშე ფარაოსა და იწყო გამოსხმად ფაქლმან და აღდუღებად ნატკუფოლავსა მას ზედა კაცსა და პირუტყუსა.
და	მცხ.გამ	და განუფიცხა უფალმან გული ფარაოსი და არა ერჩდა მათ, ვითარცა-იგი უბრძანებდა უფალი.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღიმსთუე შენ ცისკარსა წინაშე ფარაოჲსა და არქუ ესრე: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ებრაელთა: გამოუტევე ერი ჩემი და მმსახურონ მე ამას ჟამსა.
და	მცხ.გამ	და მე მიუტეო ყოველი შესამთხუეველი, რაჲ-იგი შეგემთხჳოს გულსა შენსა და გულსა მონათა შენთასა და ყოვლისა ერისა შენისასა, რათა უწყოდით, რამეთუ არა ვინ არს სხუა ჩემებრ ყოველსა ზედა ქუეყანასა.
და	მცხ.გამ	რამეთუ აწ მივყო ჴელი ჩემი და გგუემო შენ გუემითა მრავლითა და ერი ეგე შენი მოვსრა სიკუდილითა და აღგჴოცო შენ ქუეყანისაგან.
და	მცხ.გამ	აწ უკუე შენ იპყრობვეღა ერსა მაგას ჩემსა და არა გამოუტევებ მაგათ.
და	მცხ.გამ	აწ უკვე სწრაფით უბრძანე შემოკრებად საცხოვრისა, რომელ-იგი იყოს ველსა გარე, რამეთუ ყოველი კაცი და პირუტყჳ, რომელ იპოოს ველსა და არა შევიდეს სახიდ, დაეცემოდის მას ზედა სეტყუაჲ იგი და მოსპოლვიდეს მას.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღყავ ჴელი ეგე შენი ზეცად და მოჴდეს სეტყუაჲ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა ზედა კაცთა, საცხოვართა და ყოველსა ზედა თივასა, რომელ არს ველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.გამ	აღირთხა მოსე ჴელი თჳსი ცად და უფალმან მოსცა ჴმაჲ ზეცით გარდამო და იყო ქუხილი და მოჴდა სეტყუაჲ იგი სასტიკი და რბიოდა ნაბერწყალები ზედა ქუეყანასა მას. და აწჳმა უფალმან სეტყუაჲ იგი სასტიკი ყოველსა მას ზედა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	და გუემა სეტყუამან ყოველი იგი ქუეყანაჲ ეგჳპტელთა მათ კაცითგან მიპირუტყუთადმდე. და ყოველი თივაჲ ველისა მოსპო სეტყუამან მან და ყოველი ხე ველისაჲ შემუსრა.
და	მცხ.გამ	მიავლინა ფარაო და მოუწოდა მაოსეს და აჰრონს და ჰრქუა მათ: აწ შეცოდებულ ვარ მე ამიერითგან, რამეთუ უფალი მართალ არს, მე და ერი ჩემი ცრუ ვართ.
და	მცხ.გამ	ილოცეთ ჩუენთჳს უფლისა მიმართ ღმრთისა და დასცხრეს ჴმაჲ ესე სეტყჳსა და ცეცხლისაჲ და ნაბერწყალი ესე და განგავლინნე თქუენ, რათა მერმე არღარა დაჰყუდნეთ.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა მას მოსე: აწ ვითარცა განვიდე ქალაქსა ამას, განვიპყრნე ჴელნი ჩემნი უფლისა მიმართ ღმრთისა. და ჴმაჲ ეგე ქუხილისა მაგის დაყუდნეს და სეტყუაჲ ეგე დასცხრეს და დადგეს წჳმაჲ ეგე, რათა უწყოდი, რამეთუ უფლისაჲ არს ქუეყანაჲ.
და	მცხ.გამ	არამედ შენ და ერი ეგე შენი, ესოდენ უწყი, ვითარმედ არღა გეშინის უფლისა.
და	მცხ.გამ	რამეთუ სელი იგი და ქრთილი იგუემა, რამეთუ ქრთილი იგი გოდლოოდა ოდენღა და სელი თესლოოდა.
და	მცხ.გამ	ხოლო იფქლი იგი და ასლი არა იგუემა, რამეთუ მცხუედ იყო.
და	მცხ.გამ	და გამოვიდა მოსე ფარაოჲსაგან ქალაქსა მას, აღიპყრა ჴელნი თჳსნი უფლისა მიმართ და ქუხილნი იგი და ელვანი, წჳმაჲ იგი და სეტყუაჲ დასცხრეს და არღარა დასწუთა ნაწუეთი ერთი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.გამ	იხილა რაჲ ფარაო. რამეთუ დასცხრეს წჳმანი იგი და სეტყუაჲ და დაყუდნეს ჴმანი იგი ქუხილისანი მის, შე-ვეღა-სძინა შეცოდებაჲ.
და	მცხ.გამ	და განიფიცხა გული მისი და გული ერისა მისისა და არღარა განუტევნა ძენი ისრაჱლისანი. ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და სასწაულები იგი და ნიშები ჩემი, რომელ ვყავ მაგათ ზედა გულისჴმა-ჰყოთ და უწყოდეთ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი. შევიდეს მოსე და აჰრონ წინაშე ფარაოსა და ჰრქუეს მას: ამას იტყჳს უფალი, ღმერთი ებრაელთა: ვიდრემდის არა გრცხუენოდის, გამოუტევე შენ ერი ეგე ჩემი, რათა მსახურებაჲ მმსახურონ მე.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ არა გნებავს გამოტევებაჲ ერისა მაგის ჩემისა, ხვალე და მასვე ჟამსა შინა მოვჰჴადო საზღვართა შენთა ზედა მკალი.
და	მცხ.გამ	და დაფაროს პირი ქუეყანისა მაგის შენისაჲ და ვერ იხილო ქუეყანაჲ იგი შენი და შეჭამოს ყოველივე იგი ნეშტი ქუეყანისა მაგის, რომელი დაშთომილ იყოს სეტყჳსა მისგან და შეჭამოს ყოველივე მცენარე ქუეყანისა მაგის შენისაჲ.
და	მცხ.გამ	აღივსოს საუნჯეები შენი და ტაძრები ეგე შენი და სახლები და ყოველი საუნჯეები მონებისა მაგის შენისა და ყოველივე სახლები აღივსოს ყოველსა მაგას ქუეყანასა ეგჳპტელთასა, რომელ ეგევითარი არა სადა ეხილვოს მამათა თქუენთა ჟამითგან, რომლით დაბადებულ იყვნეს იგინი ქუეყანასა ზედა მოდღენდელად დღედმდე, მიჰრიდა მოსე და გამოვიდა პირისაგან ფარაოჲსა მთავართა თჳსთა.
და	მცხ.გამ	ჰრქუეს მონათა ფარაოს: ვიდრემდე იყოს გუემა ესე ჩუენ ზედა, განუტევე ერი ეგე, რათა მივიდენ და მსახურებაჲ ჰმსახურონ უფალსა თჳსსა, ანუ არა უწყი, რამეთუ წარწყმდა ეგჳპტე?
და	მცხ.გამ	და მოაქციეს მოსე და აჰრონ მუნვე ფარაოსა და ჰრქუა მათ: გუალეთ, წარვედით და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, და აწ ვინ და ვინ მისლვად ხართ?
და	მცხ.გამ	მიუგო მოსე და ჰრქუა: მოხუცებულითურთ და ჭაბუკითურთ მივალთ, ძეებით და ასულებით, ცოლით და შჳლითურთ, ზროხით და ცხოვარით, და ყოვლით საცხოვარითურთ, რამეთუ დღესასწაული არს უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲ.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მათ ფარაო: ეგრე იყავნ, უფალი თქუენ თანა, და თქუენ განგიტევნე, სახლითურთ თქუენით გნებავს წარსლვის? ჰხედავთ, რამეთუ ზრახვაჲ ბოროტებისა ძეს გულსა შინა თქუენსა.
და	მცხ.გამ	არა ეგრე არს. ნუ მიხუალთ, არამედ მამანი ხოლო მივიდე და მსახურებაჲ თჳსი ჰმსახურედ უფალსა ღმერთსა მათსა, სადა მაგას რასა ეძიებდი თქუენ. და გამოასხნეს იგინი პირისაგან ფარაოსა.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: მიყავ ჴელი შენი ქუეყანასა მაგას ეგჳპტელთასა და აღმოვედინ მკალი ქუეყანასა ზედა და შეჭამოს ყოველი მხალი ნედლი და ყოველივე ნაყოფი ხისა, რომელ დაშთომილ იყოს სეტყჳსაგან
და	მცხ.გამ	და აღავსებდა ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა და მოაქცია ყოველივე საზღვარი ქუეყანისა ეგჳპტისა მკალმან დიდად ფრიად, რამეთუ არასადა იყო დასაბამითგან აქამომდე.
და	მცხ.გამ	და დაფარა ყოველი პირი ქუეყანისაჲ და განრყუნა ყოველი ქუეყანა ეგჳპტელთაჲ და შეჭამა ყოველი მწუანვილი ველისაჲ და ყოველი ნაყოფი ხისაჲ, რომელ განრინებულ იყო სეტყჳსაგან სასტიკისა და არა დაშთა რაჲთურთით მხალი ნედლი ველისა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	სწრაფით მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: ვცოდე მე წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა და თქუენცა.
და	მცხ.გამ	ამას ჯერსა შე-ღა-მიწყნარეთ მე ამას უნასსა ზედა. და ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ, ღმრთისა თქუენისა, რათა განაქარვოს ჩემგან მკალი ესე.
და	მცხ.გამ	და გამოვიდა მოსე პირისაგან ფარაოჲსა და ილოცვიდა უფლისა მიმართ.
და	მცხ.გამ	და გარდააქცია უფალმან ქარი იგი უსასტიკესად ზღჳთ, და აღიღო და აღუმაღლა მკალსა მას და შთადვა იგი ზღუასა მას მეწამულსა და არა დაშთა რაჲთურთით მკალი იგი არცა ერთ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	მერმე განუფიცხა უფალმან გული ფარაოსი, და არავე უნდა განტევებაჲ ძეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღირთხ ჴელი შენი და იყავნ ბნელ უღაღ, ჴშირ, ჴელით შესაპყრობელ ქუეყანასა მაგას ზედა ეგჳპტელთასა!
და	მცხ.გამ	აღირთხა მოსე ჴელი თჳსი ზეცად და იქმნა ბნელი წყუდიადი, ნისლი და არმური ყოველსა ზედა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა სამ დღე.
და	მცხ.გამ	და ვერ იხილა კაცმან მოყუასი თჳსი, ვერცა ძმაჲ თჳსი და არა ვის ეძლო ყოვლად აღდგომად სარეცელით თჳსით სამთა მათ დღეთა. ხოლო ძეთა მათ ისრაჱლისათა იყო ნათელ ყოველთავე საყოფელთა მათთა.
და	მცხ.გამ	მოუწოდა ფარაო მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა: გუალე, წარვედით და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, გარნა ცხოვარი და ზროხაჲ ადგილობანს იყავნ და ყოვლითა სიმრავლითა წარვედით.
და	მცხ.გამ	მიუგო მოსე და ჰრქუა: არა ეგრე, არამედ ცხოვრით და ზროხით და ყოვლითურთ ჭურჭლით ჩვენით წარვიდეთ და ზედა შენცა მეც ჩუენ საწევნელი მსხუერპლთა მათ, რომელ-იგი შევწიროთ ჩუენ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა.
და	მცხ.გამ	მერმე გან-ვე-უფიცხა უფალმან გული ფარაოჲსი, და არავე უნდა გამოტევებაჲ მათი.
და	მცხ.გამ	და განრისხნა ფარაო და თქუა: წინა განმეშორენით, წარვედით ჩემგან და ნუღარა შესძინებთ ხილვად პირსა ჩემსა, რამეთუ რომელსა დღესა მეჩუენო მე შენ, მუნთქუესვე მოჰკუდე!
და	მცხ.რიცხ	ხოლო ლევიტელნი იგი და ნათესავნი იგი მათნი არა შეარაცხნეს შოვრის ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: გუალე, შევედ შენ ფარაოჲსა, რამეთუ მე განმიფიცხებიეს გული მისი და გული ერისა მისისაჲ და გული მთავართა მისთა, რათა აწ ცხადად მოვიდეს ყოველი ესე სასწაული მის ზედა.
და	მცხ.გამ	რათა თქუენცა უთხრათ შჳლთა თქუენთა და შვილის შვილთა თქუენთა - ნაშობთა მათ თჳსთა, რაოდენი უყო მე ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	ხოლო იოსებ იყოვე ეგჳპტეს და იყო ყოველი სული იაკობისითაგანი სამეოცდაათხუთმეტ.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა ნათესავსა თჳსსა: აჰა ესერა, ნათესავი ესე ძეთა ისრაჱლისათაჲ დიდი სიმრავლე არს და ძლიერ არს უფროჲს ჩუენსა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მეფემან მან მეგჳპტელთამან ყრმისა ამქუმელთა მათ ებრაელთასა, სახელი ერთისა მის სეფორა და ერთისა - ფოა
და	მცხ.გამ	ხოლო მან ჰრქუა: ვინ დაგადგინა შენ მთავრად და მსაჯულად ჩუენ ზედა, ანუ მოკლვაჲ ჩემი გნებავს შენ, ვითარცა მოჰკალ გუშინ ეგჳპტელი იგი? შეეშინა მოსეს და თქუა: უკუეთუ ესრეთ განცხადნა სიტყუაჲ ესე?
და	მცხ.გამ	ხოლო მღდელსა მადიამისასა ესხნეს შჳდ ასულ და მწყსიდეს ცხოვართა მამისა მათისა იოთორისთა, ვითარცა მოვიდეს, აღმოავსებდეს, წყალსა, ვიდრემდე აღავსეს ისარნები იგი, რათა ასუან ცხოვართა მამისა მათისათა.
და	მცხ.გამ	და შევიდეს იგინი რაგოელ, მამისა მათისა, ხოლო მან ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს ისწრაფეთ შემოსლვად დღეს?
და	მცხ.გამ	და მოხედნა ღმერთმან ძეთა ისრაჱლისათა და გამოეცხადა მათ.
და	მცხ.გამ	და ისმინონ ჴმისა შენისა შეხჳდე შენ და მოხუცებულნი ძეთა ისრაჱლისათანი ფარაოჲსა, მეფისა ეგჳპტელთასა, და არქუ მას: უფალი ღმერთი ებრაელთა მიწესს ჩუენ, განვიდეთ უკუე გზისა სამისა დღისასა უდაბნოდ, რათა ვჰმსახუროთ ღმერთსა ჩუენსა.
და	მცხ.გამ	მიუგო მოსე და ჰრქუა: უკუეთუ არა ჰრწმენეს ჩემი, არცა ისმინონ ჴმისა ჩემისა, რამეთუ მრქუან, ვითარმედ: არა გეჩუენა შენ ღმერთი, რაჲ ვჰრქუა მათ?
და	მცხ.გამ	და წარვიდა მისგან ანგელოზი იგი, რამეთუ თქუა: დადგა სისხლი წინადაცუეთისაჲ ყრმისა ჩემისაჲ.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან აჰრონს: განვედ შენ უდაბნოდ და მიეგებვოდე მოსეს, და განვიდა და შეემთხჳა მას მთასა მას ზედა ღმრთისასა და ამბორს-უყვეს ურთიერთას.
და	მცხ.გამ	და უბრძანა ფარაო მას დღესა შინა საქმის მაწუეველთა მათ ერისათა და მწიგნობართა და ჰრქუა:
და	მცხ.გამ	და განიბნია ერი იგი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა შეკრებად წუელისა ბზედ.
და	მცხ.გამ	შევედ შენ და ეტყოდე ფარაოს, მეფესა ეგჳპტისასა, რათა გამოავლინნეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	და ესე არიან ძენი გეთსონისნი: ლობენი და სემეი, სახლისა მამათმთავართა მათისანი.
და	მცხ.გამ	მოუწოდა ფარაო ბრძენთა ეგჳპტისათა და გრძნეულთა და ყვეს გრძნეულთა მათ ეგჳპტისათა გრძნებითა მათითა ეგრევე.
და	მცხ.გამ	ყვეს ეგრევე გრძნეულთა მათ ეგჳპტისათა და განიფიცხა გული ფარაო და არა ინება გამოვლინებად ერი იგი, ვითარცა-იგი ჰრქუა მათ უფალმან.
და	მცხ.გამ	და გამოვიდეს მოსე და აჰრონ პირისაგან ფარაოჲსა და ღაღადებდეს უფლისა მიმართ ღმრთისა განქარვებისათჳს მის მყუარისა, ვითარცა-იგი დრო-იღეს მათ ფარაოსგან.
და	მცხ.გამ	და საკჳრველ-ვყო ქუეყანაჲ იგი გესემი მას დღესა შინა, რომელსა-იგი ერი ჩემი დაშენებულ არს მუნ, რამეთუ მუნ არა იყოს ძაღლის მწერი იგი, რათა ცნან, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი ყოვლისა ქუეყანისა.
და	მცხ.გამ	და თქუა ფარაო: მე განგიტევნე თქუენ უდაბნოდ, გარნა შორად ხოლო ნუვე ხუალთ, არამედ აწ მივედით და ილოცეთ ჩემთჳს უფლისა მიმართ.
და	მცხ.გამ	და ვერღარა დაუდგებოდეს გრძნეულნი იგი წინაშე მოსესა ფაქლისა მისთჳს, რომელი-იგი გამოსხმულ იყო მათ ზედა, რამეთუ ეგრე სასტაკად გამოესხმოდა პირველად გრძნეულთა მათ და მერმეღა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	და ყოველთა, რომელთა შეეშინა სიტყჳსა მისგან უფლისა მონათა მისთაგან ფარაოსთა, შემოკრიბეს საცხოვარი იგი მათი სახლებსა და განერა.
და	მცხ.გამ	და რომელთა-იგი არა მიხედეს სიტყუასა მას უფლისასა, დაუტევეს ველსა გარე და მოისრა.
და	მცხ.გამ	და სეტყუდა სეტყუაჲ იგი და შესტუსვიდა ცეცხლი შორის სეტყუასა მას და იყო სეტყუაჲ იგი სასტიკ ფრიად, რომელ არა ოდეს ყოფილ იყო ეგევითარი დასაბამითგან ჟამთა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ერთიღა გუემაჲ მივავლინო მე. ფარაოს ზედა და ეგჳპტელთა მაგათ, და მაშინღა თუ გამოგავლინნეს თქუენ, არამედ რაჟამს გამოგავლინებდეს თქუენ, ყოვლითურთ გამოგასხნეს თქუენ მაგიერ.
და	მცხ.გამ	ეტყოდე შენ ფარულად ყურთა ერისათა, რათა მივიდენ და სამკაული შესასხმელად მოითხოვონ ეგჳპტელთა მათგან მამაკაცმან მოძმისაგან თჳსისა და ეგრეთვე დედაკაცმან მახლობელისაგან თჳსისა ჭურჭელი ოქროჲსა და ვერცხლისა და სამოსელი პატიოსანი.
და	მცხ.გამ	და უფალმან მისცა მადლი ერსა თჳსსა წინაშე ეგჳპტელია მათ და განუჴსნა გული მათი მოცემად მათდა სამკაული იგი შესხმად, ვითარცა-რას ითხოვდეს იგინი მათგან. და კაცი იგი მოსე განდიდნა და ამაღლდა დიდად ფრიად წინაშე მეგჳპტელთა მათ და წინაშე ფარაოჲსა და ყოვლისა ერისა მისისა.
და	მცხ.რიცხ	ძალი მისი აღხილული - ორმეოცდაექუს ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	ძალი მისი აღხილული - ორმეოცდახუთ ათას ექუსას და ერგასის.
და	მცხ.გამ	სიტყუად იწყო მოსე და თქუა: ამას იტყჳს უფალი: შუაღამესა ოდენ მე მოვიდე და შევიდე შორის ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	ვგუემო და მოვსპო ყოველი პირმშოჲ ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა კაცითგან მიპირუტყუადმდე, პირმშოჲთგან ფარაოჲსით, რომელი ზის სასთაულთა საერკოლოტოთა მიპირმშოდმდე მჴევლისა, რომელი-იგი გამოჰკრავს ფქჳლთა მათ,
და	მცხ.გამ	და მოვიდენ ყოველნი ეგე მონანი შენნი ჩემდა და თაყუანის-მცენ მე და თქუან: განვედ შენ და ყოველი ეგე ერი შენი, რომელსა შენ უძღჳ! და მაშინღა წარვიდე. ესე თქუა მოსე.
და	მცხ.გამ	ყვეს მოსე და აჰრონ ყოველივე სასწაულები და ნიშები ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა წინაშე ფარაოსა; ხოლო უფალმან განაფიცხა გული ფარაოსი, და არავე გამოუტევებდა ძეთა ისრაჱლისათა ქუეყანისაგან ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	სიტყუად იწყო უფალმან მოსესა და აჰრონისა ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა და ჰრქუა:
და	მცხ.გამ	და ეტყოდე ყოველსა მას კრებულსა ძეთა ისრაჱლთასა: ათსა მის თთჳსასა მოიღედ თჳთეულად კრავი ერთი თესლად-თესლად და ტომად-ტომად, განიყონ კრავი, სახიდ გამოიღონ.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ უმცირეს იყვნენ სახლსა მის და ვერ შემძლებელ იყუნენ კრავისა მის, შეიყონ მეზობელი და მოყუასი სახლად მსგავსად რიცხჳსა მის კაცთასა, მიიღედ თითოეულად, ვითარ ეყოფოდის კრავი იგი, განითუალონ კრავი.
და	მცხ.გამ	ვერძი მოზუერი იყავნ სრულად თქუენდა, საცხოვარისა მისგან ცხოვართასა და თხათასა მოიღოთ.
და	მცხ.გამ	და იყოს იგი თქუენდა დამარხულ კრძალვით ვიდრე მეათოთხმეტედმდე თთჳსა მის, და დაკლას იგი ყოველმან ერმან, კრებულმან ძეთა ისრაჱლისათამან მიმწუხრი.
და	მცხ.გამ	და მოიღონ სისხლისა მისგან და გამონიშნონ ორთავე მათგან წყირთლთა მათ ზედა კართასა და ზღურბლთა მათ ზედა სახლებისა მათისათა, რომელთა შინა შეჭამონ იგი მათ.
და	მცხ.გამ	და შეჭამონ კრავი იგი მასვე ღამესა მწუარი ცეცხლითა, და უფუველი პური და ველისყრდელი ჭამონ, ხოლო შეჭამონ კრავი იგი ესრე სახედ.
და	მცხ.გამ	ნუ უმწუარი ჭამონ, ნუცა წყლითა მგბარი ჭამონ, არამედ მწუარი ცეცხლითა ტფილად ჭამონ, და ადრე შეჭამონ თავფერჴი იგი, ნაწლევითურთ შეჭამონ.
და	მცხ.გამ	და ჭამდენ ესრე სახედ: კუერთხები ჴელთა, სარტყელი - წელთა, ჴამლი - ფერჴთა, მალიად-მალიად მსწრაფლ შეჭამონ, რამეთუ ზატიკი არს უფლისა.
და	მცხ.გამ	და განვლო მე ქუეყანაჲ ეგჳპტელთა მას ღამესა და ვგუემო ყოველი პირმშოჲ კაცითგან მიპირუტყუადმდე და ზედა ყოველსა მას ქუეყანასა ეგჳპტელთასა აღვადგინო შური შურისძიებათა, რამეთუ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.გამ	და იყოს სისხლი იგი თქუენდა აღსანიშნველად ზედა სახლებსა მას, რომელსა შინა იყვნეს ძენი ისრაჱლისანი, რომელთა შინა დაშენებულ იყვნეთ, მუნ ვიხილო მე სისხლი იგი აღნიშნული ზედა ბჭეთა მათ და დაგიფარნე თქუენ დაცვად თქუენდა გუემისა მისგან რისხვისა, რაჟამს გარდამოსრულ ვიყო და მოვსრვიდე პირმშოსა მას ეგჳპტისასა.
და	მცხ.გამ	და იყოს სისხლი იგი თქუენდა საჴსენებელად დღესასწაულად ზატიკობისა უფლისა თესლთა მიმართ ყოველთა შჯული სიხარულისა უკუნისამდე თავი დღესასწაულთა მათ წელიწდეულთა.
და	მცხ.გამ	შჳდ დღე უფუველი ჭამეთ და პირველით დღითგანვე ბალარჯობათა მათ განაქარვეთ ყოველივე ცომი სახლებისაგან თქუენისა და ყოველმან, რომელმან ჭამოს თბისაგან მფუვილისა, მოსპოლვით მოისპოს იგი კაცი ისრაჱლისაგან პირველით დღითგან დღედმდე, მეშჳდედ.
და	მცხ.გამ	ეკრძალენით მცნებასა ამას, რამეთუ დღესა ამას გამოგიყუანებ თქუენ ქუეყანისა ამისგან ეგჳპტელთასა, და გეპყრან თქუენ დღე იგი თესლითი თესლადმდე თქუენდა შჯულად საუკუნოდ.
და	მცხ.გამ	და მოიღეთ თქუენ უსუპი კონაჲ ერთი საპკურებელი და დააწეთ სისხლსა მას კრავისასა და აღნიშნეთ თქუენ ზედა წყირთლთა მათ ბჭეთასა და ზღურბლსა მას, ხოლო თქუენ ნუ გამოხუალთ კართა მათ სახლისა თქუენისათა მიგანთიადმდე რომელსა ჟამსა
და	მცხ.გამ	შჳდ დღე ნუ იპოებინ ცომი სახლებსა თქუენსა, ყოველმან, რომელმან ჭამოს ცომოვანი, მოისპოს იგი კაცი ერისა მისგან ძეთა ისრაჱლისათა გარეშე მოსრულთა მათ მწირთა და შიშუელთა ბუნაკთა მათ მონათაგან სოფლისა მის თქუენისათა რაჲთურთით.
და	მცხ.გამ	მოუწოდა მოსე მოხუცებულთა ძეთა ისრაჱლისათა და ჰრქუა მათ: გუალეთ, მოიღეთ თქუენდა თჳთო კრავი ტომად-ტომადმან თქუენმან და დაკალთ იგი ზატიკად უფლისა!
და	მცხ.გამ	გარდამოვიდეს უფალი მოსპოლვად ეგჳპტელთა მათ, იხილოს სისხლი იგი სამსავე მას კერძოსა ბჭეთასა და თანა-წარჴდეს ბჭეთა მათ თქუენთა და არა აუფლოს მომსრველსა სიკუდილისა მტარვალსა შესლვად სახლებსა მას თქუენსა და მოსრვად პირმშოჲსა მის თქუენისა.
და	მცხ.გამ	ეკრძალენით და დაიცევით სიტყუაჲ ესე წესად შჯულიერად თქუენდა და ნაშობთა თქუენთა მიუკუნისამდე!
და	მცხ.გამ	და იყოს, გკითხვიდენ თუ ძენი იგი თქუენნი: რაჲ არს მსახურებაჲ ესე?
და	მცხ.გამ	ჰრქუათ თქუენ: ესე მსხუერპლი შეწირვისა ზატიკისა უფლისა, რამეთუ დაიცვა სახლები ძეთა მათ ისრაჱლისათა ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა, რაჟამს-იგი ჰგუემდა ეგჳპტელთა მათ გუემითა მით განუგებელითა და სახლები იგი ჩუენი განარინა. დადრკა ყოველი იგი ერი ძეთა ისრაჱლისათა პირსა ზედა თჳსსა და დამხედ თაყუანის სცეს.
და	მცხ.გამ	და სწრაფით წარვიდოდეს აღსრულებად ქუეყანისა მის ბრძანებულისა, რომელ-იგი ამცნეს მოსე და აჰრონ სიტყჳთა უფლისათა.
და	მცხ.გამ	აღდგა სწრაფით ფარაო ღამე და ყოველნივე იგი მთავარნი მისნი და ყოველი ერი ქუეყანისა მის ეგჳპტისაჲ. და იყო გოდებაჲ და ღაღადება დიდ ყოველსა მას ქუეყანასა ეგჳპტისასა. რამეთუ არა იყო სახლი, რომელსა შინა არა იდვა მკუდარი.
და	მცხ.გამ	უწოდა მუნთქუესვე ფარაო მოსეს და აჰრონს ღამე და ჰრქუა: აღდეგით და წარვედით აწვე ერისაგან ჩემისა თქუენ და ძენი იგი ისრაჱლისანი, გუალეთ და ჰმსახურეთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა,
და	მცხ.გამ	ვითარცა-იგი სთქუთ, კაცით, საცხოვარით და ყოვლით აგებულებითურთ თქუენით, გარნა მე ხოლო მაკურთხევდით.
და	მცხ.გამ	და აღიღო ერმან მან თბე იგი აღსუარული მჩურითა განუყოფელი და გარდაიკიდეს მჴართა მათთა და განვიდეს.
და	მცხ.გამ	და ყვეს ეგრე ძეთა მათ ისრაჱლისათა, ვითარცა-იგი უბრძანა მათ მოსე და მოითხოვეს სამოსელი იგი შესხმად მამაკაცმან მოყუსისაგან თჳსისა და დედაკაცმან მეზობლისაგან თჳსისა, ჭურჭელი ოქროჲსა და ვერცხლისაჲ და სამოსელი პატიოსანი.
და	მცხ.გამ	და უფალმან მოსცა მადლი ერსა თჳსსა წინაშე ეგჳპტელთა მათ, რამეთუ განუჴსნნა გულნი მათნი და მისცეს, ვითარცა იგინი სთხოვდეს, და მოიღეს და შეუკრიბეს ყოველივე ძეთა მათ ისრაჱლისათა. და ესრეთ განძარცული და განშიშულებული დაუტევეს ქუეყანა იგი ეგჳპტელთა მათ.
და	მცხ.გამ	და შექმნეს იფქლი იგი, რომელი გამოიტანეს ეგჳპტით ყუერბეულებად უცომოდ, რამეთუ არა შეზელილ იყო. და გამოჴადნეს იგინი მეგჳპტელთა და ვერ შემძლებელ იქმნნეს დათმენად, არცა საგზაული უქნეს, თავთა თჳსთა გზისათჳს.
და	მცხ.გამ	ხოლო მსხემობაჲ ძეთა ისრაჱლისათა, რაოდენი იმსხემეს ქუეყანასა ეგჳპტისასა და ქუეყანასა ქანანისასა, მათ და მამათა მათთა წელნი - ოთხას ოცდაათ. და იყო შემდგომად ოთხასოცდაათისა წლისა,
და	მცხ.გამ	მსხემმან და მოსასყიდელმან არა ჭამოს მისგანი.
და	მცხ.გამ	სახლსა შინა ერთსა იჭამოს, და არა დაუტეოთ ჴორცთაგანი განთიადმდე, და აჰა განიღოთ ჴორცთაგანი გარე, და ძუალი არა შეჰმუსროთ მისი.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ ვინმე მოვიდეს თქუენდა მწირი და იქმოდის პასექსა უფლისასა, წინა-დასცჳთო მას, ყოველსა წულსა. და მაშინ მოვიდეს ქმნად მისსა და იყოს ვითარცა მკჳდრი ქუეყანისაჲ. ყოველმან წინა-დაუცვეთელმან არა ჭამოს მისგან.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდეს მთავარნი ტომთა ნათესავსა ძეთა გალადისთანი ძისა მაქირისნი, ძისა მანასესნი, ნათესავისაგან ძეთა იოსებისთანი, და იტყოდეს წინაშე მოსესა და წინაშე ელიაზარ მღდელისა და წინაშე მთავართასა სახლებისა ტომთა ძეთა ისრაჱლისათასა
და	მცხ.გამ	შჯული ერთი იყოს მსოფლელისაჲ და მწირისაჲ, მოსრულისა თქუენ თანა.
და	მცხ.გამ	და ქმნეს ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა ამცნო უფალმან მოსეს და აჰრონს მათდა მიმართ, ეგრეთ ყვეს.
და	მცხ.გამ	და იყო, მას დღესა შინა განიყვანნა უფალმან ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით ძალისა თანა მათისა.
და	მცხ.გამ	და თქუა მოსე ერისა მიმართ: იჴსენებდით დღესა ამას, რომელსა შინა გამოხუედით ეგჳპტით სახლისაგან მონებისა, რამეთუ ჴელითა მტკიცითა განგიყუანა თქუენ უფალმან ამიერ და არა შჭამოთ ცომი.
და	მცხ.გამ	და შჳდ დღე შჭამდეთ უცომოსა, ხოლო მეშჳდესა დღესა დღესასწაული არს უფლისაჲ.
და	მცხ.გამ	და იყოს შენდა სასწაულად ჴელსა ზედა შენსა და მოსაჴსენებლად წინაშე. თუალთა შენთა, რათა იყოს შჯული უფლისაჲ პირსა შინა შენსა, რამეთუ ჴელითა მტკიცითა გამოგიყუანა შენ უფალმან ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	და იყოს, ვითარცა შეგიყვანოს შენ უფალმან ქუეყანასა ქანანელთასა, ვითარ სახედ ეფუცა მამათა შენთა, და მიგცეს იგი შენ.
და	მცხ.გამ	და განუჩინო ყოველი განმღებელი საშოჲსა წული უფალსა და ყოველი განმღებელი საშოჲსაჲ სამროწლეთაგან შენთა ანუ საცხთვართა შორის შენთა. წმიდა-ჰყო უფლისად, რაოდენი-რაჲ იყოს შენდა წული.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ გკითხოს შენ ამისსა შემდგომად ძემან შენმან მეტყუელმან: რაჲ არს ესე? და ჰრქუა მას, ვითარმედ: ჴელითა მტკიცითა გამომიყუანნა ჩუენ უფალმან ქუეყანით ეგჳპტით სახლისაგან მონებისა.
და	მცხ.გამ	და იყოს სასწაულად ჴელსა ზედა შენსა და შეურყეველ წინაშე თუალთა შენთა, რამეთუ ჴელითა მტკიცითა გამოგიყვანა შენ უფალმან ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	და არა მოაკლდა სუეტი იგი ღრუბლისა დღისი და სუეტი ცეცხლისა ღამე წინაშე ყოვლისა ერისა.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი ზროხაჲ შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული - ოცდაოთხ, ვერძი უბიწოჲ - სამეოც. ესე არს სატფურებაჲ საკურთხეველისაჲ შემდგომად აღვსებისა ჴელთა მისთაჲსა და შემდგომად ცხებისა მისისა.
და	მცხ.გამ	არქუთ ძეთა ისრაჱლისათა და მიიქცენ და წყობა-ყონ წინაშე ეპავლეოჲსა საშუალ მაგდალოსა და საშუალ ზღუასა პირისპირ ბეელსეფონსა, და წინაშე მათსა წყობას-ჰყოფდე ზღუად მიმართ.
და	მცხ.გამ	ხოლო მე განვაფიცხო გული ფარაოსი და დევნა-უყოს შემდგომად მათსა.
და	მცხ.გამ	და ვიდიდო მე ფარაოს ზედა და ყოველსა ზედა მჴედრობასა მისსა და ცნან ყოველთა მეგჳპტელთა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, და ყვეს ეგრეთ.
და	მცხ.გამ	და მიეთხრა მეფესა მეგჳპტელთასა, ვითარმედ ივლტოდა ერი, და გარდაიქცა გული ფარაოსი და მსახურთა მისთა ერსა მას ზედა, და თქუეს: რაჲ-ესე ვყავთ განვლინებაჲ ძეთა ისრაჱლისათაჲ არღარა მონებად ჩუენდა?
და	მცხ.გამ	და შეაუღლნა ფარაო ეტლები თჳსნი და ყოველი ერი თჳსი წარიყუანა თავისა თჳსისა თანა და აღიხუნა ექუსასნი ეტლნი რჩეულნი და ყოველი ცხენი მეგჳპტელთა და სამმდგომნი ყოველთა ზედა.
და	მცხ.გამ	და განაფიცხა უფალმან გული ფარაოსი მეფისა მეგჳპტელთასა, და დევნა-უყო შემდგომად ძეთა ისრაჱლისათა, ხოლო ძენი ისრაჱლისანი განვიდოდეს ჴელითა მაღლითა.
და	მცხ.გამ	და სდევდეს მეგჳპტელნი შემდგომად მათსა და პოვნეს იგინი დაბანაკებულნი ზღჳს კიდესა, და ყოველი ცხენი და ეტლები ფარაოსი და ცხენნი მათნი და ლაშქარი მისი წინაშე ეპავლეოსა პირისპირ ვეელსეფონსა.
და	მცხ.გამ	და ფარაო წინა ვიდოდა და აღიხილნეს ძეთა ისრაჱლისათა თუალნი და იხილეს, და მეგჳპტელნი განწყობილ იყუნეს უკუანა მათსა, და შეეშინა ფრიად.
და	მცხ.გამ	და ღაღად-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა მიმართ და ჰრქუეს მოსეს: არა ყოფისათჳს საფლავთასა ეგჳპტეს გამომიყუანენა ჩუენ მოსიკუდიდ უდაბნოსა ზედა? რაჲ-ესე მიყავ ჩუენ გამოყვანებაჲ ჩუენი ეგჳპტით?
და	მცხ.გამ	და თქუა მოსე ერისა მიმართ: მინდობილ იყუენით, დეგით და იხილოთ მაცხოვარებაჲ უფლისამიერი, რომელი გიყოს თქუენ დღეს, რამეთუ ვითარ სახედ იხილენით მეგჳპტელნი დღეს, არღა შესძინოთ მერმე ხილვად მათდა საუკუნესა ამსა.
და	მცხ.გამ	უფალი ებრძოლოს თქუენ წილ, და თქუენ დუმენით.
და	მცხ.გამ	და შენ აღიღე კუერთხი შენი და განირთხ ჴელი შენი ზღუასა ზედა და განაღე იგი, და შევიდენ ძენი ისრაჱლისანი საშუალ ზღუასა ვითარცა ჴმელსა.
და	მცხ.გამ	და აჰა, მე განვაფიცხო გული ფარაოსი და მეგჳპტელთა ყოველთა და შევიდენ შემდგომად მათსა და ვიდიდო მე ფარაოს ზედა და ყოველსა მჴედრობასა მისსა ზედა და ეტლთა მისთა ზედა და ცხენთა მისთა ზედა.
და	მცხ.გამ	რათა გულისხმა-ყონ ყოველთა მეგჳპტელთა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი ვიდიდო ფარაოს ზედა და ეტლებსა მისსა და ჰუნებსა ზედა მისსა.
და	მცხ.გამ	ხოლო აღიძრა ანგელოზი იგი წინამავალი ბანაკისა ძეთა ისრაჱლისათასა და ვიდოდა უკუანაგან, და აღიძრა სუეტიცა ღრუბლისა პირისაგან მათისა და დადგა უკუანაგან მათსა.
და	მცხ.გამ	და შევიდა საშუვალ ბანაკსა მეგჳპტელთასა და საშუვალ ძეთა ისრაჱლისათასა და იყო ალმური და ბნელი, და წარჴდა ღამე, და არა აღერინეს ურთიერთას ყოველსა მის ღამესა.
და	მცხ.გამ	ხოლო განირთხა მოსე ჴელი თჳსი ზღუასა ზედა, და მოაწია უფალმან ქარი სამხრისა მაიძულებელი ღამე ყოველ ზღუასა ზედა და ყო ზღუაჲ იგი ჴმელ, და განიპო წყალი.
და	მცხ.გამ	და შევიდეს ძენი ისრაჱლისანი შორის ზღუასა ჴმელებრ, და წყალი მათდა ზღუდე მარჯუენით და ზღუდე მარცხენით.
და	მცხ.გამ	ხოლო სდევდეს მეგჳპტელნი და შევიდეს შემდგომად მათსა, ყოველი ჰუნე ფარაოსი და ეტლები და მჴედრები შუა ზღჳსასა.
და	მცხ.გამ	და იყო საჴუმილავსა განთიადისასა და მიჰხედა უფალმან ბანაკსა მეგჳპტელთასა სუეტითა ცეცხლისა და ღრუბლისათა და განაწყო ბანაკი მეგჳპტელთაჲ.
და	მცხ.გამ	და შეუკრა ღერძები ეტლებისა მათისა და მოჰყუანდეს იგინი იძულებით და თქუეს მეგჳპტელთა: ვევლტოდით პირისაგან ისრაჱლისა, რამეთუ უფალი ჰბრძავს მათ წილ მეგჳპტელთა.
და	მცხ.გამ	და თქუა უფალმან მოსეს მიმართ: განირთხ ჴელი შენი ზღუასა ზედა, და კუალად მოეგენ წყალი, და დაფარნეს მეგჳპტელნი ეტლებსა ზედა და მჴედრებსა ზედა.
და	მცხ.გამ	და განირთხა მოსე ჴელი ზღუასა ზედა, და კუალად მოეგო წყალი იგი დღეულად ადგილსა მასვე ზედა, ხოლო მეგჳპტელნი ივლტოდეს წყალსა ზედა, და შთაყარნა უფალმან მეგჳპტელნი შუა ზღუასა.
და	მცხ.გამ	და მოაქცია წყალმან და დაფარნა ეტლნი და მჴედარნი და ყოველი ძალი ფარაოსი შესრული შემდგომად მათსა ზღუად, და არა დაშთა მათგანი არცა ერთი.
და	მცხ.გამ	ხოლო ძენი ისრაჱლისანი ვიდოდეს ჴმელად შუა ზღუასა, და იყო წყალი მათდა ზღუდე მარჯუენით და ზღუდე მარცხენით.
და	მცხ.გამ	და იჴსნა უფალმან ისრაჱლი მას დღესა შინა ჴელისაგან მეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	და იხილნა ისრაჱლმან მეგჳპტელნი მომწყუდარნი კიდესა თანა ზღჳსასა, ხოლო იხილა ისრაჱლმან ჴელი დიდი, რომელი უყო უფალმან მეგჳპტელთა. და შეეშინა ერსა უფლისა და ჰრწმენა ღმრთისა და მოსესი, მსახურისა მისისა.
და	მცხ.გამ	უგალობდეთ უფალსა, რამეთუ დიდებით დიდებულ არს, ცხენები და მჴედრები შთასთხია ზღუასა.
და	მცხ.გამ	შემწე და მფარველ მექმნა მე მაცხოვარებად ესე ღმერთი ჩემი, ვადიდო ესე ღმერთი მამისა ჩემისა და აღვამაღლო ესე.
და	მცხ.გამ	და სიმრავლითა დიდებისა შენისათა შეჰმუსრენ წინააღმდგომნი, მიავლინე რისხვაჲ შენი და შეჭამნა იგინი, ვითარცა ლერწამი.
და	მცხ.გამ	და სულისაგან გულისწყრომისა შენისა განიყო წყალი, შეჰყინდეს ვითარცა ზღუდენი წყალნი, შეჰყინდეს ღელვანიცა შუა ზღუასა.
და	მცხ.გამ	თქუა მტერმან: ვდევნო, ვეწიო და განვიყო ნატყუენავი და განვიძღო სული ჩემი, მოვსრა მახჳლითა ჩემითა, ეუფლის ჴელი ჩემი.
და	მცხ.გამ	მიავლინე სული შენი, და დაფარნა იგინი ზღუამან, დაჴდეს ვითარცა ბრპენი წყალსა შინა ფრიადსა.
და	მცხ.გამ	ესმა წარმართთა და განრისხნეს და სალმობამან შეიპყრნა მკჳდრნი ფილსტიმისანი.
და	მცხ.გამ	მაშინ ისწრაფეს მთავართა ედომისათა, და მთავართა მოაბელთამან, ძრწოლამან შეიპყრნა იგინი, და დადნეს ყოველნი მკჳდრნი ქანანისანი.
და	მცხ.გამ	შეიყვანენ და დაჰნერგენ იგინი მთასა მკჳდრობისა შენისასა განმზადებულსა სამკჳდრებელსა შენსა, რომელ ჰქმენ, უფალო, სიწმიდე, უფალო, რომელ განჰმზადეს ჴელთა შენთა, უფალო.
და	მცხ.გამ	უფალი მეფე არს საუკუნე და საუკუნესა და მერმეცა.
და	მცხ.გამ	რამეთუ შევიდა ჰუნე ფარაოჲსი ეტლებითურთ და მჴედრებით ზღუად, და მოაქცია მათ ზედა უფალმან წყალი იგი ზღჳსაჲ. ხოლო ძენი ისრაჱლისანი ვიდოდეს ჴმელად შუა ზღუასა.
და	მცხ.გამ	და მოიღო მარიამ წინასწარმეტყუელმან, დამან აჰრონისმან, ებანი ჴელითა მისითა და განვიდეს ყოველნი დედანი შემდგომად მისსა ბობღნებისა თანა და მწყობრებისა.
და	მცხ.გამ	უგალობდეთ უფალსა, რამეთუ დიდებით დიდებულ არს. ცხენი და მჴედარი შთასთხია ზღუასა. და აღიხუნა მოსე ძენი ისრაჱლისანი ზღჳით მეწამულით და მოიყუანნა იგინი უდაბნოდ სურდ. და ვიდოდეს სამთა დღეთა უდაბნოსა მას შინა და არა ჰპოებდეს წყალსა, რათამცა სუეს.
და	მცხ.გამ	ხოლო მოვიდეს მერრანდ და ვერ ეძლო სუმად წყალი მერრანისაგან, რამეთუ იყო მწარე.
და	მცხ.გამ	და დრტჳნვიდა ერი მოსესთჳს და იტყოდეს: რაჲ ვსუათ?
და	მცხ.გამ	ხოლო ღაღად-ყო მოსე უფლისა მიმართ და უჩუენა მას უფალმან ძელი და შთააგდო იგი წყალსა და დატკბა წყალი. მუნ დაუსხნა ღმერთმან სამართალნი და მსჯავრი და მუნ გამოსცდიდა მას.
და	მცხ.გამ	და თქუა: უკუეთუ სმენით ისმინო ჴმისა უფლისა, ღმრთისა შენისა, და სათნონი წინაშე მისსა ჰყვნე და ყურად-იხუნე მცნებანი მისნი და დაიცვნე ყოველნი სამართალნი მისნი, ყოველი სნეულებაჲ, რომელი მოვაწიე მეგჳპტელთა ზედა, არა მოვაწიე შენ ზედა, რამეთუ მე ვარ უფალი, განმკურნებელი შენი.
და	მცხ.გამ	და მოვიდეს ელიმდ, და იყვნეს მუნ ათორმეტნი წყარონი წყალთანი და სამეოცდაათნი ხენი დანაკისკუდთანი და დაიბანაკეს მუნ წყალთა მათ ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და ერი იგი დრტჳნვიდა ბოროტად წინაშე უფლისა და ესმა უფალსა და განრისხნა გულისწყრომით და აღატყდა ცეცხლი მათ შორის უფლისა მიერ და შეჭამა რაოდენიმე ბანაკისაჲ მის.
და	მცხ.გამ	და იტყოდეს მათდა მიმართ ძენი ისრაჱლისანი: ჰე, თუმცა მომკუდარ ვიყუენით მოწყლულნი უფლისა მიერ ქუეყანასა შინა ეგჳპტისასა, რაჟამს ვსხედით სიავთა ზედა ჴორცისათა და ვჭამდით პურსა მაძღრივ. რამეთუ გამომიყუანენით ჩუენ უდაბნოსა ამას მოსიკუდიდ სიყმილითა, ყოველი ესე შესაკრებელი.
და	მცხ.გამ	ხოლო უფალმან ჰრქუა მოსეს: აჰა, მე გიწჳმებ თქუენ პურსა ზეცით, და განვიდეს ერი და შეკრიბონ დღისაჲ დღესა შინა, რათა გამოვცადნე იგინი, უკუეთუ ვლენან შჯულსა ჩემსა, ანუ არა.
და	მცხ.გამ	და იყოს, დღესა მეექუსესა განჰმზადონ, რომელსაცა დღესა შინა შეჰკრებდენ. და იყოს ორ წილ მისსა, რომელსა შეჰკრებენ დღითი-დღედისა დღისათჳს.
და	მცხ.გამ	და განთიად იხილოთ დიდებაჲ უფლისა სმენითა დრტჳნვისა თქუენისათა ღმრთისა მიერ. ხოლო ჩუენ რანი ვართ, რამეთუ სდრტჳნავთ ჩუენდა მომართ?
და	მცხ.გამ	ხოლო რაჟამს ეტყოდა აჰრონ ყოველსა შესაკრებელსა ძეთა ისრაჱლისათასა, და მიიქცეს უდაბნოდ, და დიდებაჲ უფლისა გამოჩნდა ღრუბელსა შინა.
და	მცხ.გამ	და იტყოდა უფალი, მოსეს მიმართ მეტყუელი:
და	მცხ.გამ	მესმა დრტჳნვაჲ ძეთა ისრაჱლისათა, თქუ მათდა მიმართ მეტყუელმან: მიმწუხრი შჭამოთ ჴორცი და განთიად განსძღეთ პურითა; და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი!
და	მცხ.გამ	და იქმნა მწუხრი და აღმოვიდა მწყერმარჴილი და დაფარა ბანაკი.
და	მცხ.გამ	ხოლო განთიად იქმნა დაცხრომაჲ ცუარისაჲ გარემოჲს ბანაკისა, და აჰა, პირსა ზედა უდაბნოსასა მწულილი, ვითარცა ქინძის მარცუალი სპეტაკი, ვითარცა მყინვარი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.გამ	და ყვეს ესრეთ ძეთა ისრაჱლისათა და შეკრიბეს, რომელმანმე ფრიადი და რომელმანმე მცირედი.
და	მცხ.გამ	და აღწყეს ღომორი, და არა დაჰმატდა ფრიადსა, და მცირედსა არა დააკლდა, თითოეულმან მახლობელთა თჳსთათჳს ჯეროვნად შეიკრიბა.
და	მცხ.გამ	და არა ისმინეს მოსესი; არამედ დაუტევეს ვიეთმე მისგანი განთიადმდე და გარდაეცა მატლი და აღყროლდა. და განმწარდა მოსე მათთჳს.
და	მცხ.გამ	და შეკრიბეს იგი განთიად თჳთოეულმან წესად თავისა თჳსისა. ხოლო, რაჟამს დატფის მზე, დადნებოდა.
და	მცხ.გამ	და თქუა მოსე მათდა მიმართ: ესე არს სიტყუაჲ, რომელი თქუა უფალმან: შაბათი განსუენებისა წმიდაჲ უფლისაჲ ხვალე, რაოდენიცა შესწუათ, შეიწუას, და რაოდენიცა შეაგბოთ, შეგბეს; და ყოველი ნამეტავი დაუტევეთ იგი შთასადებელსა შინა ვიდრე განთიადმდე!
და	მცხ.გამ	და დაუტევეს მისგან ვიდრე განთიადმდე, ვითარცა ამცნო მათ მოსე: და არა აღყროლდა, არცა მატლი შეიქმნა მას შინა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მათ მოსე: ჭამეთ დღეს, რამეთუ შაბათი არს უფლისაჲ; დღეს არა ჰპოოთ ველსა ზედა.
და	მცხ.გამ	და იყო დღესა მეშჳდეს, განვიდეს ვინმე შეკრებად და ვერ პოვეს,
და	მცხ.გამ	ხოლო თქუა უფალმან მოსეს მიმართ: ვიდრემდის არა გნებავს სმენაჲ მცნებათა ჩემთა და შჯულისა ჩემისა?
და	მცხ.გამ	და სახელ-სდვეს ძეთა ისრაჱლისათა სახელი მისი მანანა. ხოლო იყო, ვითარცა თესლი ქინძისა სპეტაკი და გემოჲ მისი - ვითარცა კიპრუჭი თაფლსა შინა.
და	მცხ.გამ	და თქუა მოსე აჰრონის მიმართ: მოიღე ტაკუკი ოქროჲსა ერთი და შთაასხ მას შინა ღომორი სავსე მანანათა და დასდგა იგი წინაშე უფლისა ღმრთისა დასამარხველად ნათესავთათჳს თქუენთა!
და	მცხ.გამ	ვითარსახედ უბრძანა ღმერთან მოსეს, და დადვა აჰრონ წინაშე საწამებელისა დასამარხველად.
და	მცხ.გამ	და აღიტრა ყოველი შესაკრებელი ძეთა ისრაჱლისათაჲ უდაბნოთ სინით დაბანაკებისაებრ მათისა სიტყჳთა უფლისათა და დაიბანაკეს რაფიდინს შინა; ხოლო არა იყო წყალი სასუმელად ერისა.
და	მცხ.გამ	და ჭუოდა ერი მოსეს მიმართ და იტყოდა: მეც ჩუენ წყალი, რათა ვსუათ! და ჰრქუა მათ მოსე: რაჲსა სჭუით ჩემდა მომართ? და რაჲსა განსცდით უფალსა?
და	მცხ.გამ	ხოლო მოეწყურა მუნ ერსა წყალი, და დრტჳნვიდეს მოსეს ზედა და იტყოდეს: რაჲსათჳს აღმომიყვანენ ჩუენ ეგჳპტით მოწყუედად ჩუენდა და შვილთა ჩუენთა და საცხოვარსა ჩუენსა წყურილითა?
და	მცხ.გამ	და ღაღად-ყო მოსე უფლისა მიმართ მეტყუელმან: რაჲ უყო ერსა ამას? მერე მცირედღა, და ქვაჲ დამკრიბონ მე!
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: წინა წარუძეღუ ერსა ამას, ხოლო მიიყვანენ შენ თანა მოხუცებულთაგან ერისათა და კუერთხი, რომლითა ეც მდინარესა, მიიღე ჴელსა შენსა და მოვედ აქა.
და	მცხ.გამ	რამეთუ მე ვდგე პირველ მოსლვისა შენისა მუნ კლდესა ზედა ქორებს; და სცე კლდესა და გამოვიდეს წყალი, და სუას ერმან, და ქმნა მოსე ეგრეთ წინაშე ძეთა ისრაჱლისათასა.
და	მცხ.გამ	და უწოდა სახელი ადგილსა მას "განცდა და დრტჳნვაჲ" დრტჳნვისა მისთჳს ძეთა ისრაჱლისათისა და გამოცდისათჳს უფლისა და თქუმისა: უკუეთუ არს უფალი ჩუენ შორის, ანუ არა.
და	მცხ.გამ	ხოლო მოვიდა ამალეკი და ებრძოლა ისრაჱლსა რაფიდინს.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე ისოს: გამოირჩიენ თავისა შენისა მამაკაცნი და განსრული ეწყვე ამალეკსა ხვალე! და აჰა, მე ვდგე თხემსა ზედა ბორცჳსასა და კუერთხი ღმრთისაჲ ჴელსა შინა ჩემსა.
და	მცხ.გამ	და იყო ისო, ვითარ-იგი ჰრქუა მას მოსე, და განეწყო ამალეკსა. და მოსე და აჰრონ და ორ აღვიდეს თხემსა ზედა ბორცჳსასა.
და	მცხ.გამ	და იყვის, რაჟამს აღიხუნის მოსე ჴელნი, განძლიერდის ისრაჱლი, ხოლო რაჟამს შთამოიხუნის ჴელნი, განძლიერდის ამალეკი.
და	მცხ.გამ	ხოლო ჴელნი მოსესნი იყვნეს მძიმე, და მოიღეს ქვაჲ, და დადვეს ქუეშე მისსა, და დაჯდა მას ზედა. ხოლო აჰრონ და ორ განამტკიცებდეს ჴელთა მისთა, ერთი ამიერ და ერთი იმიერ. და იყვნეს ჴელნი მოსესნი განპყრობილ ვიდრე დასლვადმდე მზისა.
და	მცხ.გამ	და განაქცია ისო ამალეკი და ყოველი ერი მისი სიკუდილითა მახჳლისათა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: დაწერე ესე საჴსენებელად წიგნსა შინა და მიეც ყურთა ისოჲსთა, ვითარმედ: აღჴოცით აღვჴოცო საჴსენებელი ამალეკისა ცისქუეშისაგან.
და	მცხ.გამ	და აღაშენა მოსე საკურთხეველი და უწოდა სახელი მისი `უფალი ჩემი და შესავედრებელი ჩემი".
და	მცხ.გამ	და მოიყუანა იოთორ, სიმამრმან მოსესმან, სეპფორა, ცოლი მოსესი, განსავლინებელისა თანა შემდგომად განტევებისა მისისა
და	მცხ.გამ	და ორნი ძენი მისნი: სახელი ერთისა მის - გერსამ, მეტყუელი: მსხემ ვარ ქუეყანასა უცხოსა;
და	მცხ.გამ	და სახელი მეორისაჲ - ელიეზერ, რამეთუ ღმერთი მამისა ჩემისა შემწე ჩემდა და განმარინა მე ჴელისაგან ფარაოსსა.
და	მცხ.გამ	და მოვიდა იოთორ, სიმამრი მოსესი, და ძენი და ცოლი მისი მოსეს მომართ უდაბნოსა, სადა დაბანაკებულ იყვნეს მთასა თანა ღმრთისასა.
და	მცხ.გამ	ხოლო მიუთხრეს მოსეს მეტყუელთა: აჰა, იოთორ, სიმამრი შენი, მოვალს შენდა და ცოლი შენი და ორნი ძენი შენნი მის თანა.
და	მცხ.გამ	და განვიდა მოსე მიგებებად სიმამრისა თჳსისა, და თაყუანი-სცა მას და ამბორს-უყო მას, და შეიტკბნეს ურთიერთას, და შეიყვანა იგი კარავსა შინა.
და	მცხ.გამ	და მიუთხრა მოსე სიმამრსა ყოველნი, რაოდენნი უყვნა უფალმან ფარაოს და მეგჳპტელთა ისრაჱლისათჳს, და ყოველი ჭირი შემთხუეული გზასა ზედა, და ვითარმედ გამოიჴსნნა იგინი უფალმან ჴელისაგან ფარაოჲსსა და ჴელისაგან მეგჳპტელთასა.
და	მცხ.გამ	და თქუა იოთორ: კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ იჴსნა ერი თჳსი ჴელისაგან მეგჳპტელთასა და ჴელისაგან ფარაოჲსსა!
და	მცხ.გამ	და მოართუნა იოთორ, სიმამრმან მოსესმან, ყოვლად დასაწუველნი და მსხუერპლნი ღმერთსა. ხოლო მოვიდეს აჰრონ და ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი ჭამად პურისა სიმამრსა თანა მოსესსა წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.გამ	და იყო, შემდგომად ხვალისა დაჯდა მოსე შჯად ერისა; და წინაშე უდგა ყოველი ერი მოსეს განთიადითგან ვიდრე მწუხრადმდე.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე სიმამრსა: რამეთუ მოვალს ჩემდა ერი გამოძიებად მშჯავრსა ღმრთისა მიერ.
და	მცხ.გამ	და თქუა სიმამრმან მოსესმან მისსა მიმართ: არა მართლად ჰყოფ შენ სიტყუასა ამას!
და	მცხ.გამ	აწ უკუე ისმინე ჩემი, და განგზრახო შენ, და იყოს ღმერთი შენ თანა, ექმენ შენ ერსა ღმრთისა მიმართ და შესწირენ სიტყუანი მათნი წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.გამ	და უწამებდ მათ ბრძანებათა ღმრთისათა და შჯულსა მისსა, და უნიშნევდ მათ გზათა, რომელთა ზედა ვიდოდინ მათ ზედა და საქმეთა, რომელთა ჰყოფდენ.
და	მცხ.გამ	და შენ თავსა შენსა ეკრძალე და გამოირჩიენ ყოვლისაგან ერისა კაცნი ძლიერნი, ღმრთის მსახურნი, კაცნი მართალნი, მოძულენი ამპარტავანებისანი; და დაადგინენ იგინი მათ ზედა ათასისთავად და ასისთავად და ერგასისთავად და ათისთავად
და	მცხ.გამ	და წერილის შემომყვანებელად და შჯიდენ ერსა ყოველსა ჟამსა, ხოლო სიტყუასა უზეშთაესსა ძალისასა მოაწევდენ შენდა, ხოლო მცირეთა საშჯელთა შჯიდენ იგინი, და აღასუბუქებდენ შენგან და თანაშეგეწეოდინ შენ.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ სიტყუაჲ ესე ჰყო, განგაძლიეროს შენ ღმერთმან, და შემძლებელ იყო წინაშე დგომად; და ყოველი ესე ერი მივიდეს ადგილსა თჳსსა მშჳდობით.
და	მცხ.გამ	და ისმინა მოსე ჴმაჲ სიმამრისა და ქმნა, რაოდენიცა მან თქუა.
და	მცხ.გამ	და გამოირჩინა მოსე კაცნი ძლიერნი ყოვლისაგან ისრაჱლისა და ყვნა იგინი მათ ზედა ათასისთავ და ასისთავ და ერგასისთავ და ათისთავ
და	მცხ.გამ	და წერილის შემომყუანებელ, და შჯიდეს ერსა ყოველსა ჟამსა, ხოლო სიტყუასა უზეშთაესსა ძალისსა მიაწევდეს მოსეს მიმართ და ყოველსა სიტყუასა სუბუქსა შჯიდენ იგინი.
და	მცხ.გამ	ხოლო წარგზავნა მოსე სიმამრი თჳსი და წარვიდა ქუეყანად თჳსსა.
და	მცხ.გამ	და თთუესა მესამესა გამოსლვისა ძეთა ისრაელისათასა ქუეყანით ეგჳპტით, ამას დღესა მოვიდეს უდაბნოდ სინად.
და	მცხ.გამ	და იტრნეს რაფიდინით და მოვიდეს უდაბნოდ სინაჲსა და დაიბანაკა მუნ ისრაჱლმან წინაშე მთისა.
და	მცხ.გამ	და მოსე აღვიდა მთასა ღმრთისასა და უწოდა მას ღმერთმან მთით გამომეტყუელმან: ესე ჰრქუენ სახლსა იაკობისასა, მიუთხრენ ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.გამ	თჳთ იხილენით, რაოდენნი უყვენ მეგჳპტელია და აღგიხუენ თქუენ ვითარცა ფრთეთა ზედა არწივისათა და შემოგკრიბენ თქუენ თავისა მიმართ ჩემისა.
და	მცხ.გამ	და აწ უკუეთუ სმენით ისმინოთ ჴმისა ჩემისა და დაიცვათ აღთქუმაჲ ჩემი, იყვნეთ ჩემდა ერ საზეპუროჲ ყოველთაგან ნათესავთა, რამეთუ ჩემი არს ყოველი ქუეყანაჲ.
და	მცხ.გამ	ხოლო მოვიდა მოსე და მოუწოდა ყოველთა მოხუცებულთა ერისათა და წინა დაუგნა მათ ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელნი მიუმცნნა მათ ღმერთმან.
და	მცხ.გამ	და მიუგო ყოველმან ერმან ერთბამად და თქუა: ყოველი, რაოდენი თქუა ღმერთმან, ვყოთ და ვისმინოთ. და მიაწინა მოსე სიტყუანი ერისანი ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.გამ	ხოლო უფალმან ჰრქუა მოსეს: აჰა, მე მოვალ შენდა სუეტითა ღრუბლისათა, რათა ესმას ერსა. ვიტყოდი მე შენდა მომართ და ჰრწმენეს შენი უკუნისამდე. და მიუთხრობდა მოსე სიტყუათა ერისათა უფალსა.
და	მცხ.გამ	ხოლო უფალი ეტყოდა მოსეს: შთავედ და უწამე ერსა და განწმდენ იგინი დღეს და ხვალე და განირცხნენ სამოსელნი მათნი.
და	მცხ.გამ	და იყვნენ მზა დღესა მესამესა, რამეთუ დღესა მესამესა გარდამოვიდეს უფალი მთასა ზედა სინასა წინაშე ყოვლისა ერისა.
და	მცხ.გამ	და განაყენო ერი გარემოჲს მეტყუელმან: ეკრძალენით თავთა თქუენთა აღსლვად მთად და შეხებად რასმე მისსა. ყოველი, რომელი შეეხოს მთასა, სიკუდილითა აღესრულოს.
და	მცხ.გამ	არა შეეხოს მას ჴელი, რამეთუ ქვითა დაიქოლოს, ანუ სატყორცნითა განიშურდლოს, უკუეთუ საცხოვარი, უკუეთუ კაცი არა ცხოვნდეს, რაჟამს ჴმანი და საყჳრნი და ღრუბელი წარვიდენ მთით, მაშინ აღვიდენ იგინი მთად.
და	მცხ.გამ	და შთამოვიდა მოსე მთით ერისა მომართ და განწმიდნა იგინი და განირცხნეს სამოსელნი მათნი.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა ერსა: იყვენით მზა, სამთა დღეთა ნუ შეხუალთ დედაკაცისა.
და	მცხ.გამ	ხოლო იყო მესამესა დღესა, იქმნა რაჲ ცისკარი, იქმნეს ჴმანი და ელვანი და ღრუბელი ალმურიანი მთასა ზედა სინასა, ჴმაჲ საყჳრისა ოხრიდა დიდად და შეშინდა ყოველი ერი ბანაკსა შინა.
და	მცხ.გამ	ხოლო მთაჲ სინა მკმოლვარე იყო ყოვლად გარდამოსლვისათჳს ღმრთისა მას ზედა ცეცხლითა. და აღვიდოდა კუამლი ვითარცა კუამლი საჴუმილისა.
და	მცხ.გამ	და განკჳრდა ყოველი ერი ფრიად და იყვნეს ჴმანი იგი საყჳრისანი, რაოდენ ვიდოდეს, უძლიერეს იქმნებოდეს ფრიად და მოსე იტყოდა, ხოლო ღმერთი მიუგებდა მას ჴმითა.
და	მცხ.გამ	და გარდამოვიდა უფალი მთასა ზედა სინასა, თხემსა ზედა მთისასა, და უწოდდა უფალი მოსეს მიმართ თხემსა ზედა მთისასა და აღვიდა მოსე.
და	მცხ.გამ	და თქუა უფალმან მოსეს მიმართ მეტყუელმან: შთავედ, უწამე ერსა, ნუსადა მიეახლნენ ღმრთისა მიმართ განცდად მთასა ზედა და დაეცეს მათგანი სიმრავლე.
და	მცხ.გამ	და მღდელნი, მახლობელნი უფლისა ღმრთისანი, წმიდა იყვნენ, ნუსადა მოაკუდინოს მათგან უფალმან.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მას უფალმან: ვიდოდე, შთავედ და აღმოხჳდე შენ და აჰრონ შენ თანა, ხოლო მღდელნი და ერნი ნუ იიძულებიან აღსლვად ღმრთისა მიმართ, ნუსადა წარწყმიდოს მათგანი უფალმან.
და	მცხ.გამ	და იტყოდა უფალი ყოველთა ამათ სიტყუათა, მეტყუელი.
და	მცხ.გამ	არა ჰქმნე თავისა შენისა კერპი, არცა ყოველი მსგავსებაჲ, რაოდენი ცათა შინა-ზე და რაოდენი ქუეყანასა ზედა-ქუე და რაოდენნი წყალთა ქუეშეთ ქუეყანისა.
და	მცხ.გამ	არა თაყუანის-სცე მათ, არცა ჰმსახურო მათ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, ღმერთი მოშურნე, მიმგებელი ცოდვათა მამათასა შვილთა მიმართ მესამედ და მეოთხედ ნათესავადმდე მოძულეთა ჩემთა.
და	მცხ.გამ	და მოქმედი წყალობისა ათასთამდე მოყუარეთა ჩემთა და რომელი, დაიმარხნიან მცნებანი ჩემნი.
და	მცხ.გამ	ექუსთა დღეთა იქმოდე და ჰქმნე ყოველნი საქმენი.
და	მცხ.გამ	ხოლო დღე მეშჳდე შაბათი არს უფლისა, ღმრთისა შენისა, არა ჰქმნე მას შინა ყოველი საქმე შენ და ძემან შენმან და ასულმან შენმან და მონამან შენმან და მჴევალმან შენმან, ჴარმან შენმან და კარაულმან შენმან და ყოველმან საცხოვარმან შენმან და მწირმან, რომელი მკჳდრ არს შენ შორის.
და	მცხ.გამ	პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა, რათა კეთილი იქმნეს შენდა და რათა გრძელ ჟამ იყო ქუეყანასა ზედა კეთილისასა, რომელი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ.
და	მცხ.გამ	და ყოველი ერი ხედვიდა ჴმასა და ლამპართა და ჴმასა საყჳრისასა და მთაჲ მკუმოლვარე იყო, ხოლო შეშინებულნი ყოველნი ერნი დგეს შორს.
და	მცხ.გამ	და იტყოდეს მოსეს მიმართ: შენ გუეტყოდე ჩუენ და ნუ იტყჳს ჩუენდა მომართ ღმერთი, რათა არა მოვკუდეთ.
და	მცხ.გამ	და ეტყოდა მათ მოსე: მინდობილ იყვენით, გამოცდისა თქუენისათჳს მოვიდა ღმერთი თქუენდა, რათა იქმნეს შიში მისი თქუენ შორის, რათა არა სცოდოთ.
და	მცხ.გამ	და დგა ყოველი ერი შორს. ხოლო მოსე შევიდა ნისლსა, სადა იყო ღმერთი.
და	მცხ.გამ	და თქუა უფალმან მოსეს მიმართ: ესე ჰრქუნე სახლსა იაკობისსა და მიუთხრნე ძეთა ისრაჱლისათა: თქუენ იხილეთ, რამეთუ ცით გამო ვიტყოდე თქუენდა მიმართ.
და	მცხ.გამ	საკურთხეველი ქუეყანისაგან მიქმენით მე. და შეწირენით მას ზედა ყოვლად-დასაწველნი და საცხოვრებელნი თქუენნი, ცხოვარი და ზუარაკნი თქუენნი ყოველსა ადგილსა, რომელსა სახელ-სდვათ სახელსა ჩემსა მუნ და მოვიდე შენდა და გაკურთხო შენ.
და	მცხ.გამ	და ესე აღრიცხვაჲ სამართალთა ჩემთა წინაშე მათსა.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ უფალმან მისმან უსუას მას ცოლი და უშვნეს მას ძენი, ანუ ასულნი, ცოლი და შჳლნი იყვნედ უფლისა მათისად და იგი მხოლოჲ განვიდეს.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ მიუგოს და ჰრქუას მონამან: შევიყუარე უფალი ჩემი და ცოლი ჩემი და შვილნი ჩემნი და არა განვალ თავისუფალი.
და	მცხ.გამ	მიიყუანოს იგი უფალმან მისმან სამშჯავროსა ღმრთისასა და მერმე მიიყუანოს იგი კარად ზღურბლსა თანა და განუჴურიტოს მას უფალმან მისმან ყური სადგისითა და ჰმონებდეს მას უკუნისამდე.
და	მცხ.გამ	და უკუეთუ სხუაჲ მიიყვანოს მან, სათანადოთაგან და შესამოსლისა და ზრახვისა მისისა არა დააკლოს იგი.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ სცეს ვინმე ვისმე და მოკუდეს, იგიცა მოკუედინ.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ ვინმე ზედა დაესხას მოყუასსა მოკლვად მისა ზაკვითა და მოივლტოდის იგი საკურთხეველისა მიმართ ჩემისა, გამოიყვანო იგი მოკლვად.
და	მცხ.გამ	რომელმან მოჰპაროს ვისმე რაჲმე ძეთა ისრაჱლისათაგანსა და ჰმძლავროს მას მიხუეჭად და იპოოს მის თანა, სიკუდილით მოკუედინ.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ილალებოდინ ორნი მამაკაცნი და სცეს ვინმე მოყუასსა ქვითა, ანუ მჯიღითა და არა მოკუდეს, გარნა დავარდესვე ცხედარსა ზედა.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ აღდგეს კაცი იგი და ვიდოდეს გარე კუერთხითა, უბრალო იყოს მცემელი იგი, გარნა უქმებისათჳს მისისა მიაგოს მისდა კურნებისაჲ.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ ვინმე სცეს მონასა თჳსსა, ანუ მჴევალსა კუერთხითა და მოკუდეს ჴელთა მიერ მისთა, პატიჟი მიეჴადოს,
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ვინმე იბრძოდინ ორნი კაცნი და დასცეს დედაკაცი მუცელქუმული და განვიდეს ყრმაჲ მისი დაუხატველი, ზღვევით იზღვიოს, ვითარცა ინებოს ქმარმან მის დედაკაცისამან და მისცეს პატივისა თანა.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ვინმე სცეს თუალსა მონისა ანუ მჴევლისა თჳსისასა და დააბრმოს, თავისუფლად განავლინნეს იგინი ნაცულად თუალთა მათთა.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ურქინოს კურომან მამაკაცსა ანუ დედაკაცსა და მოკუდეს, ქვა-დაკრებულ იქმნეს კუროჲ და არა იჭამოს ჴორცი მისი, ხოლო უფალი კუროსა უბრალო იყოს.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ კურო მრქენალი იყოს უწინარეს გუშინდლისა და უწინარეს ძოღანდლითგან, და უწამებდენ უფალსა მისსა და არა უჩინო-ყოს იგი, ხოლო მოკლას მამაკაცი, ანუ დედაკაცი, კუროჲ ქჳთა განიტჳნოს და უფალი მისი თანა მოკუდეს.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ვინმე განაღოს ჯურღმული, ანუ აღმოჰკუეთოს ჯურღმული და არა დაბუროს იგი და შთავარდეს მას შინა ზუარაკი, ანუ ვირი,
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ურქინოს კურომან ვისმანმე კუროსა მეზობლისასა და მოკუდეს, განსცეს კუროჲ იგი ცოცხალი და განიყონ ვეცხლი მისი და მომკუდარი იგიცა კუროჲ განიყონ.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ ცნობილ იყოს, ვითარმედ მრქენალი არს პირველ გუშინდლისა და პირველ ძოღანდლისა და ეწამოს უფლისა მისისადა და არა უჩინო-ეყოს მას, მისცეს კუროჲ ნაცვლად კუროჲსა უფალსა მისსა, ანუ მისცეს ვეცხლი ნაცვლად კუროჲსა, ხოლო მომკუდარი იგი მისდა იყოს.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ვინმე მოიპაროს ზუარაკი, ანუ ცხოვარი და დაკლას იგი, ანუ განყიდოს, ხუთნი ზუარაკნი მისცნეს ზუარაკისათჳს და ოთხნი ცხოვარნი ცხოვარისათჳს.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ ნათხარსა შინა იპოოს მპარავი და მოწყლული მოკუდეს, არა არს ესე კაცის-კლვაჲ.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ დაშთეს და იპოოს, ჴელსა შინა მისსა ნაპარევი ვირითგან ვიდრე ცხოვრადმდე, ორ წილად გარდაიჴადოს იგი.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ გამოსრულმან ცეცხლმან პოვნეს ეკალნი და მოწუას კალოჲ, ანუ ჴუვილნი, ანუ ველი, აღმატყინებელმან ცეცხლისამან გარდაიჴადოს.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ვინმე მისცეს მოყუასსა ვეცხლი, ანუ ჭურჭელი დასამარხველად და მოპარულ იქმნეს სახლისაგან კაცისა მის, უკუეთუ იპოოს მპარავი, გარდაიჴადოს ორ წილ.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ არა იპოოს მპარავი, შევიდეს უფალი სახლისაჲ წინაშე ღმრთისა და ფუცოს, ვითარმედ მას არა უზაკუავს ყოველსავე დანადებსა ზედა მოყუსისასა
და	მცხ.გამ	ფიცი ღმრთისაჲ იყოს შორის ორთავე, ვითარმედ მას არა რაჲ უზაკუავს რაჲთურთით დანატეობისა მისთჳს მოყუსისა და ესრეთ შეიწყნაროს იგი უფალმან, არა მისცეს.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ვინმე ითხოოს მოყუსისაგან და დაიმუსროს, ანუ მოკუდეს, ანუ მჴეცის შესაჭმელ იქმნეს, ხოლო უფალი მისი არა იყოს მის თანა, უზღოს მას.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ვინმე შეაცთუნოს ქალწული დაუწინდებელი და დაწვეს მის თანა, მიყვანებით მიიყვანოს იგი თავისა თჳსისა ცოლად.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ განფრთხობით განიფრთხოს და არა ენებოს მამასა მისსა მიცემად მისდა ცოლად, ვეცხლი მისცეს მამასა მისსა, რაოდენი მოღებად არს ქალწულთაგან.
და	მცხ.გამ	ყოველი ქურივი და ობოლი არა დაჰქენჯნოთ.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ ქენჯნით დაჰქენჯნნეთ იგინი და იწყონ ჴმობად ჩემდამო, სმენით ვისმინო ჴმისა მათისა.
და	მცხ.გამ	და განვრისხნე გულისწყრომით თქუენდა მომართ და მოგწყჳდნე თქუენ მახჳლითა და იყვნენ ცოლნი თქუენნი ქურივ და შვილნი თქუენნი ობოლ.
და	მცხ.გამ	რამეთუ იგი ხოლო მარტო არს შესამოსელი მისი, ესე არს სამოსელი უშუერებისა მისისა, რომლითა დაიძინის და უკუეთუ ჴმა-ყოს ჩემდა მომართ, მე ვისმინო მისი, რამეთუ მოწყალე ვარ.
და	მცხ.გამ	ღმერთთათჳს ძჳრი არა სთქუა და მთავარსა ერისა შენისასა არა ჰრქუა ძჳრი.
და	მცხ.გამ	დასაბამნი კალოსა და საწნეხელისანი არა დააკლნე, პირმშონი ძეთა შენთანი მომცე მე.
და	მცხ.გამ	ესრეთ უყო ზუარაკსა შენსა და ცხოვარსა შენსა და კაჰრაულსა შენსა, შჳდღა დღეთა იყოს დედისა თანა, ხოლო დღესა მერვესა მომცე მე იგი.
და	მცხ.გამ	და კაცნი წმიდანი იყვნეთ და ჴორცი ნამჴეცავი არა შჭამოთ, ძაღლსა მიუგდოთ იგი.
და	მცხ.გამ	ყოვლისაგან სიტყჳსა ცრუჲსა განეშორო, უბრალოჲ და მართალი არა მოაკუდინო და უღმრთოჲ არა განამართლო ქრთამისათჳს.
და	მცხ.გამ	და ქრთამი არა მიიღო, რამეთუ ქრთამი დააბრმობს თუალთა მხედველთასა და განაბოროტებს სიტყუათა მართალთა.
და	მცხ.გამ	და მწირი არა შეაწუხოთ, არცა შეაურვოთ, რამეთუ თქუენ უწყით სული მწირისაჲ, რამეთუ თქუენცა მწირ იყვენით ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.გამ	ექუს წელ სთესვიდე ქუეყანასა შენსა და შეჰკრებდე ნაშრომთა მისთა.
და	მცხ.გამ	ხოლო მეშჳდესა წელსა განტევებაჲ ჰყო და განუსუენო მას და ჭამდენ გლახაკნი ნათესავისანი, ხოლო დანაშთომთა მისთა ჭამდენ მჴეცნი ველურნი. ესრეთ უყო ვენაჴსა შენსა და ზეთის ხილოანსაცა შენსა.
და	მცხ.გამ	ექუს დღე იქმოდი საქმესა შენსა, ხოლო დღესა მეშჳდესა განისუენო, რათა განისუენოს ჴარმან შენმან და კარაულმან შენმან და რათა ილხინოს ძემან მჴევლისა შენისამან და მწირმან.
და	მცხ.გამ	და დღესასწაული მკისა პირველისა ნაშრომთასაჲ ჰყო საქმეთა შენთა, რომელნიცა სთესნე აგარაკსა შენსა და დღესასწაული დასასრულისაჲ განსლვასა წელიწდისასა, შეკრებასა საქმეთა შენთასა აგარაკისაგან შენისა.
და	მცხ.გამ	და აჰა, მე წარვავლენ ანგელოზსა ჩემსა წინაშე პირსა შენსა, რათა დაგიცვას შენ გზასა ზედა, რათა შეგიყვანოს შენ ქუეყანასა, რომელი განგიმზადე შენ.
და	მცხ.გამ	ეკრძალე თავსა შენსა და ისმინე მისი. და ნუ ურჩ ექმნები მას, რამეთუ არა გრიდოს შენ, რამეთუ სახელი ჩემი არს მას ზედა.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ სმენით ისმინოთ ჴმისა ჩემისა და ჰყუნეთ ყოველი, რაოდენნიცა გრქუნე თქუენ. უკუეთუ ისმინნე სიტყუანი ჩემნი და ჰყვნე ყოველნი, რაოდენთა გეტყოდე შენ, მტერ ვექმნე მტერთა შენთა და წინა-აღუდგე წინააღმდგომთა შენთა.
და	მცხ.გამ	რამეთუ ვიდოდის ანგელოზი ჩემი წინამძღურად შენდა და შეგიყვანოს შენ აღმორეველისა მიმართ და ქეტელისა და ფერეზელისა და ქანანელისა და გერგესეველისა და ეველისა და იებოსელისა და აღვჴოცნე იგინი.
და	მცხ.გამ	არა თაყუანი-სცე ღმერთთა მათთა, არამედ დამჴობით დაამჴუნე იგინი და შემუსრვით შეჰმუსრნე სუეტნი მათნი.
და	მცხ.გამ	და ჰმსახურო უფალსა ღმერთსა შენსა და ვაკურთხო პური შენი და ღჳნოჲ შენი და წყალი შენი და გარე-მოვაქციო ყოველი დაჴსნილობაჲ შენგან.
და	მცხ.გამ	და შიში ჩემი წარვავლინო წინამძღურად შენდა და განვაცჳბრნე ყოველნი წარმართნი, რომელთაცა მიერ შენ განხჳდე მათ მიერ და მოგცნე წინააღმდგომნი შენნი მეოტად.
და	მცხ.გამ	და წარვავლინნე ბზიკნი უპირატეს შენსა და განასხნეს აღმორეველნი და ეველნი და ქანანელნი და ქეტელნი შენგან და ფერეზელნი და გერგესეველნი და იებოსელნი.
და	მცხ.გამ	არა განვჴადნე იგინი პირისაგან შენისა წელიწადსა ერთსა, რათა არა დაშთეს ქუეყანა ოჴრად და მრავალ იქმნენ შენ ზედა მჴეცნი მის ქუეყანისანი.
და	მცხ.გამ	მცირედ-მცირედ განვჴადნე იგინი შენგან, ვიდრემდის აღორძინდე და დაიმკჳდრო ქუეყანაჲ.
და	მცხ.გამ	და დავსხნე საზღვარნი შენნი ზღჳთ მეწამულით ვიდრე ფილისტიმისათ და უდაბნოჲთ ვიდრე მდინარედ დიდად ევფრატადმდე და მოგცნე ჴელთა თქუენთა მსხდომარენი ქუეყანასა მას და განვასხნე იგინი შენგან.
და	მცხ.გამ	არა დასდვა მათ თანა და ღმერთთა მათთა თანა აღთქუმაჲ.
და	მცხ.გამ	და არა დაადგრენ ქუეყანასა შენსა, რათა არა შემცოდე-გყონ შენ ჩემდა მომართ, რამეთუ უკუეთუ ჰმსახურო ღმერთთა მათთა, იგინი იყვნენ შენდა შესაბრკოლებელ.
და	მცხ.გამ	და მოსეს ჰრქუა: აღმოვედით ჩემდა შენ და აჰრონ და ნადაბ და აბიუდ და სამეოცდაათნი მოხუცებულთაგან ისრაჱლისათა და თაყუანის-სცენ შორით უფალსა.
და	მცხ.გამ	და მიეახლოს მოსე ხოლო ღმერთსა, ხოლო იგინი არა მიეახლნენ და ერი არა თანააღმოვიდეს მათ თანა.
და	მცხ.გამ	ხოლო შევიდა მოსე და მიუთხრნა ერსა ყოველნი სიტყუანი ღმრთისანი და სამართალნი. და მიუგო ყოველმან ერმან ერთითა ჴმითა მეტყუელმან: ყოველნი სიტყუანი, რომელთა იტყოდა უფალი, ვყვნეთ და ვისმინნეთ.
და	მცხ.გამ	და დაწერნა მოსე ყოველნი სიტყუანი უფლისანი, აღიმსთო მოსე განთიად და აღაშენა საკურთხეველი ქუეშე მთასა მას და დასხნა ათორმეტნი ქვანი ათორმეტთაებრ ტომთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.გამ	და წარავლინნა ჭაბუკნი ძეთა ისრაჱლისათანი და მოიხუნეს ყოვლად დასაწველნი და ამსხუერპლნეს მსხუერპლად მაცხოვარებისად ღმერთსა ჴბონი.
და	მცხ.გამ	და მოიღო მოსე ზოგი იგი სისხლისა მის და შთაასხა ტაკუკსა, ხოლო ზოგი იგი აპკურა საკურთხეველსა.
და	მცხ.გამ	და მოიღო წიგნი აღთქუმისაჲ და წარიკითხა ყურთა მიმართ ერისათა. და თქუეს: ყოველი, რაოდენი თქუა უფალმან, ვყოთ და ვისმინოთ.
და	მცხ.გამ	ხოლო მოიღო მოსე სისხლი, აპკურა ერსა და თქუა: აჰა სისხლი აღთქუმისა, რომელი აღთქუმა-ყო ღმერთმან თქუენდა მომართ ყოველთა ამათ სიტყუათათჳს.
და	მცხ.გამ	და აღვიდა მოსე და აჰრონ და ნადაბ და აბიუდ და სამეოცდათნი მოხუცებულთაგან ისრაჱლისათა.
და	მცხ.გამ	და იხილეს ადგილი, რომელსა დგა მუნ ღმერთი ისრაჱლისა და ქუეშე ფერჴთა მისთა, ვითარცა ნაქმარი ქვისა საპფირონისაჲ და ვითარცა სახე სამყაროჲსა ცისაჲ სიწმიდითა.
და	მცხ.გამ	და რჩეულთაგანი ისრაჱლისათა არა ჴუებულ იქმნა არცა ერთი, და იხილეს ადგილი ღმრთისაჲ და ჭამეს და სუეს.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აღმოვედ ჩემდა მომართ მთად და იყავ მუნ და მიგცნე შენ ფიცარნი ქვისანი, შჯული და მცნებანი, რომელნი დავწერენ შჯულისდებად მათდა.
და	მცხ.გამ	და აღდგა მოსე და ისო, წინაშემდგომი მისი, აღვიდეს მთასა ღმრთისასა.
და	მცხ.გამ	და მოხუცებულთა ჰრქუა: და დაყუდენით მანდა, ვიდრემდის მოვიქცეთ თქუენდა მომართ და აჰა, აჰრონ და ორ თქუენ თანა, უკუეთუ რაჲმე დაემთხჳოს საშჯელი, მივიდოდე მათდა მიმართ.
და	მცხ.გამ	და აღვიდა მოსე მთად და დაფარა ღრუბელმან მთაჲ.
და	მცხ.გამ	და გარდამოჴდა დიდებაჲ ღმრთისაჲ მთასა ზედა სინასა და დაფარა იგი ღრუბელმან ექუს დღე. და უწოდდა უფალი მოსეს დღესა მეშჳდესა საშუალით ღრუბლისათ.
და	მცხ.გამ	და შევიდა მოსე საშუალ ღრუბლისა და აღვიდა მთად და იყო მუნ მთასა ზედა ორმეოცთა დღეთა და ორმეოცთა ღამეთა.
და	მცხ.გამ	და იტყოდა უფალი მოსეს მიმართ მეტყუელი:
და	მცხ.გამ	და ესე არს ნაყოფი, რომელი მიიღო მათგან: ოქროჲ, ვეცხლი, რვალი,
და	მცხ.გამ	ჳაკინთი, პორფირი, ძოწეული ორკეცი, და ბისონი ძახილი და ბალანი თხათაჲ,
და	მცხ.გამ	და ტყავნი მეწამულ-ქმნილნი და ტყავნი ჳაკინტინი და შეშანი ულპოლველნი,
და	მცხ.გამ	ზეთი და სასაკუმევლე, ნელსაცხებელი და საკუმეველი,
და	მცხ.გამ	და ქვანი სარდიონნი და ქვანი საწახნაგებელნი სამჴართათჳს და პოდირისაჲ.
და	მცხ.გამ	და მიქმნე მე სიწმიდე და გეჩუენებოდი თქუენ შორის.
და	მცხ.გამ	და მიქმნე მე ყოვლისა მისებრ, რაოდენი მე გიჩუენო შენ მთასა ზედა მაგალითი კარვისაჲ და მაგალითი ჭურჭელთა მისთაჲ.
და	მცხ.გამ	ეგრეთ ჰქმნა. და ჰქმნა კიდობანი წამებისა ძელთაგან ულპოლველთა ორი წყრთა და ნახევარი სიგრძე და წყრთა და ნახევარი სივრცე მისი და წყრთა და ნახევარი სიმაღლე მისი.
და	მცხ.გამ	და ოქრომოსილ-ჰყო იგი ოქროჲთა წმიდითა შინათ და გარეთ, ოქრომოსილ-ჰყო იგი და ჰყვნე თხზულნი ოქროჲსანი ქცეულნი გარემოჲს მისსა.
და	მცხ.გამ	და განშჭედნე იგინი ოთხად ბეჭდად ოქროსად და დაჰსხნე ოთხთა კიდეთა ზედა ორნი ბეჭედნი ერთსა კიდესა ზედა და ორნი ბეჭედნი სხუასა კიდესა ზედა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე აღსაღებელნი ძელთაგან ულპოლველისა და ოქრომოსილ-ჰყვნე იგინი ოქროჲთა.
და	მცხ.გამ	და შთაჰსხნე კიდობანსა შინა წამებანი, რომელნიცა მოგცნე შენ.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნა სალხინებელი ზედა დასადებელი ოქროჲსა წმიდსაჲ ორი წყრთა და ნახევარი სიგრძე მისი და წყრთა და ნახევარი სივრცე მისი.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე ორნი ქერობინნი ოქროჲსანი წახნაგებულნი და დაჰსხნე იგინი ორკერძოთაგანვე კიდეთა სალხინებელისათა.
და	მცხ.გამ	და იქმნნენ ქერობინი ერთი კიდისა ამისგან და ქერობინი ერთი კიდისაგან მეორისა სალხინებელისა მის.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე ორნი ქერობინნი ორთა ზედა კიდეთა მისთა, იყვნენ ქერობინნი განმპყრობელნი ფრთეთანი ზედა კერძო მაგრილობელნი ფრთეებითა მათითა სალხინებელსა ზედა და პირნი მათნი ურთიერთას მიმართ სალხინებელისა მიმართ, იყვნენ პირნი ქერობინთანი. და დასდვა სალხინებელისა კიდობანსა ზედა ზენათ.
და	მცხ.გამ	და კიდობანსა შინა დაჰსხნე საიდუმლონი, რომელნიცა მიგცნე შენ.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე ტაბლაჲ ძელთაგან ულპოლველისა ორი წყრთა სიგრძით და წყრთაჲ სივრცით და წყრთა და ნახევარი სიმაღლე მისი.
და	მცხ.გამ	და აქმნნე მას კიდენი ოქროჲსა წმიდისანი თხზვით გარემო.
და	მცხ.გამ	და აქმნე მას გჳრგჳნი ოთხგოჯეული გარემოჲს და აქმნე ქუეით თხზული გარემოჲს გჳრგჳნისა.
და	მცხ.გამ	და აქმნე მას ოთხნი ბეჭედნი ოქროჲსანი და დაასხნე ბეჭედნი იგი ოთხთა ზედა კერძოთა ფერჴთა მისთასა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე აღსაღებელნი იგი ძელთაგან ულპოლველთა და ოქროჲთა, მოსილ-ჰყვნე იგინი ოქროჲთა წმიდითა და აღიღებოდის მათ მიერ ტაბლაჲ იგი.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე პინაკები მისი და ფიალები და ტაკუკები და ბარძიმები და შთასაყოფელები, რომლითა შესწირვიდე მათ მიერ, ოქროჲსაგან წმიდისა ჰქმნნე იგინი.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე სასანთლე ოქროჲსაგან წმიდისა, წახნაგებულად ჰქმნე სასანთლე. ღერი მისი და ლელწმის სახენი და ტაკუკნი და ბირთჳს სახენი და შროშანნი მისგან იყვნენ.
და	მცხ.გამ	და ექუსნი ლელწმის სახენი გამოვიდოდინ გუერდთაგან: სამნი ლელწმის სახენი სასანთლისანი გუერდისაგან მისისა ერთისა და სამნი ლელწმის სახენი გუერდისაგან მეორისა.
და	მცხ.გამ	და სამნი ტაკუკნი დაწესებულნი ნიგუზის მსგავსნი: ერთი ლელწმის სახე, ერთსა - ბირთჳს სახესა და შროშანსა და სამნი ტაკუკნი დაწესებულნი ნიგუზის მსგავსნი: ერთი ლელწმის სახე, ერთსა - ბირთჳს სახესა და შროშანსა, ესრეთ ექუსთა ლელწმის სახეთა გამომავალთა სასანთლისაგან.
და	მცხ.გამ	და სასანთლესა მას ოთხნი ტაკუკნი დაწესებულნი ნიგუზის მსგავსნი ბირთჳს სახენი და შროშანნი მისნი.
და	მცხ.გამ	ბირთჳს სახე ქუეშე: ორთა ლელწმის სახეთა მისგან და ბირთჳს სახე ქუეშე ორთა ლელწმის სახეთა მისგან, ესრეთ ექუსნი ლელწმის სახენი გამომავალნი სასანთლისაგან.
და	მცხ.გამ	ბირთჳს სახენი და ლელწმის სახენი მისგან იყვნენ ყოველი წახნაგებული, ერთისაგან ოქროჲსა წმიდისა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე სასანთლენი მისნი შჳდნი და ზედა დაჰსხნე სანთელნი მისნი და ნათობდენ ერთისაგან პირისა.
და	მცხ.გამ	და მოსაყოფელი მისი და ქუეშე შესადგმელი მისი ოქროჲსაგან წმიდისა.
და	მცხ.გამ	და კარავი ჰქმნე ათ ეზოებად ბისონისა ძახილისა და ჳაკინთისა და პორფირისა და ძოწეულისა ძახილისა; ქერობინად ქმნულად ქსოილად ჰქმნნე იგინი.
და	მცხ.გამ	სიგრძე ეზოჲსა ერთისა ოცდარვა წყრთა და სივრცე ოთხ წყრთა ეზოჲსა ერთისა იყოს საზომი, იგივე იყოს ყოველთა ეზოთაჲ.
და	მცხ.გამ	ხუთნი ეზონი იყვნენ მახლობელნი ერთკერძო და ხუთნივე იგი იყვნენ შედგმულ მოყუასი მოყუასსა.
და	მცხ.გამ	და უქმნე მათ კილოები ჳაკინთისა ძგიდესა ზედა ეზოჲსა ერთისასა ერთისა კერძოჲსაგან შესაკინძველად და ესრეთ ჰყო ძგიდისაგან გარეგანისა ეზოჲსა შესაკინძველად მეორისა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე კარშიკები ერგასისი ოქროჲსაჲ და შეაბრძჳლო ეზოები მოყუასი მოყუასსა კარშიკებითა და იყოს კარავი ერთი.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე გარდასაბურველი თმისა საფარველად კარვისა მის, ათერთმეტი გარდასაბურველი უქმნე მათ.
და	მცხ.გამ	სიგრძე გარდასაბურველისაჲ ერთისაჲ იყოს ოცდაათი წყრთა და ოთხი წყრთა სივრცე გარდასაბურველისა ერთისაჲ, საზომი იგივე იყოს გარდასაბურველთა ათერთმეტთაჲ.
და	მცხ.გამ	და შეიყვნენ ხუთნი გარდასაბურველნი ერთბამად და ექუსნი გარდასაბურველნი ერთბამად; და შემოჰკეცო მეექუსე იგი გარდასაბურველი წინაშე პირსა კარვისასა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე ღილნი ერგასისნი ძგიდესა ზედა გარდასაბურველისასა, რომელი შეეკინძებოდის მეორესა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე კარშიკნი რვალისანი ერგასისნი და შეაკინძო კარშიკები იგი კილოებითა მით, შეაბრძჳლნე გარდასაბურველნი და იყვნენ ერთ.
და	მცხ.გამ	და შეუკეცო დამატებული გარდასაბურველთა შორის კარვისათა, ნახევრითა გარდასაბურველითა დაშთომილისათა დაჰბურო დამეტებული გარდასაბურველთა კარვისათა, დაჰბურო უკუანა კერძო კარვისა.
და	მცხ.გამ	წყრთაჲ ამიერ და წყრთაჲ იმიერ ნამეტავისაგან სიგრძისა საბურველთასა გარდასაბურველთაგან კარვისათა იყოს დამფარველ გუერდთა ზედა კარვისათა ამიერ და იმიერ, რათა დაჰფარვიდეს.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე საფარველიცა კარვისა ტყავნი ვერძთანი მეწამულად ღებულნი და ზედა საბურველნი ტყავნი ჳაკინთის ფერნი ზედა კერძო.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე სუეტნი კარვისანი ძელთაგან ულპოლველთა.
და	მცხ.გამ	ათ წყრთა სიგრძე ერთისა სუეტისა და წყრთა ერთ და ნახევარ
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე სუეტნი კარვისანი ოცნი სუეტნი ერთ კერძო ჩრდილოთ კერძო.
და	მცხ.გამ	და ორმეოცნი სუეტის თავნი მათნი ვეცხლისანი, ორნი სუეტის თავნი ერთსა სუეტსა ორთავე კერძოთა მისთა.
და	მცხ.გამ	და უკუანა კერძო კარვისა ზღუად მიმართ ჰქმნნე ექუსნი სუეტნი.
და	მცხ.გამ	და ორნი სუეტნი ჰქმნნე ყურეთა მის კარვისათა ზურგით კერძო.
და	მცხ.გამ	და იყვნენ რვანი სუეტნი და ხარისხნი მათნი ვეცხლისანი ათექუსმეტნი. ორნი ხარისხნი - სუეტსა ერთსა და ორნი ხარისხნი - სუეტსა ერთსა და ორთავე კერძოთა მისთა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე მოქლონნი ძელთაგან ულპოლველთა ხუთნი ერთსა სუეტსა ერთკერძო კარვისა.
და	მცხ.გამ	და ხუთნი მოქლონნი ერთსა სუეტსა მეორესა კერძსა კარვისასა და ხუთნი მოქლონნი უკუანასა სუეტსა ზღუად მიმართსა კერძოსა კარვისასა.
და	მცხ.გამ	და სუეტნი იგი ოქრომოსილ ჰყვნე ოქროჲთა და ჰქმნნე ბეჭედნი ოქროჲსანი, რომელთა განაცუნე მოქლონნი იგი და ოქროვან-ჰყვნე მოქლონნი იგი ოქროჲთა.
და	მცხ.გამ	და აღჰმართო კარავი იგი სახისაებრ ჩუენებულისა შენდა მთასა ზედა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე კრეტსაბმელი ჳაკინთისაგან და პორფირისა და ძოწეულისა ძახილისა და ბისონისა სთულისა, ნაქმარად ქსოილად ჰქმნე იგი ქერობინად.
და	მცხ.გამ	და დასდვა კრეტსაბმელი სუეტთა მათ ზედა. და შეიღო მუნ უშინაგანეს კრეტსაბმელისა კიდობანი წამებისაჲ და განგიწვალებდეს თქუენ კრეტსაბმელი იგი შორის წმიდისა მის და შორის წმიდისა წმიდათასა.
და	მცხ.გამ	და დაჰფარო კრეტსაბმელითა კიდობანი იგი წამებისაჲ წმიდათა შინა წმიდათასა.
და	მცხ.გამ	და დასდვა ტაბლა გარეშე კრეტსაბმელისა და სასანთლე წინაშე ტაბლისა სამხრად მიმართსა კერძოსა კარვისასა და ტაბლაჲ დასდვა ჩრდილოდ მიმართსა კერძოსა კარვისასა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე განსამარტებელი ჳაკინთისგან და პორფირისა და ძოწეულისა ძახილისა და ბისონისა სთულისა ნაქმრად ჭრელებულად:
და	მცხ.გამ	და უქმნე კრეტსაბმელსა მას ხუთნი სუეტნი ხისაგან ულპოლველისა და ოქრომოსილ-ჰყვნე იგინი ოქროჲთა და სუეტის თავნი მათნი ოქროჲსანი და გამოადნვნე მათგან ხუთნი ხარისხნი რვალისანი.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე საკურთხეველი ძელთაგან ულპოლველთა ხუთ წყრთა სიგრძე და ხუთ წყრთა სივრცე მისი, მოთხვითი იყოს საკურთხეველი იგი და სამი წყრთა სიმაღლე მისი.
და	მცხ.გამ	და უქმნნე რქანი ოთხთა კიდეთა მისთა. მისგანვე იყვნენ რქანი მისნი და დაჰფარნე იგინი რვალითა.
და	მცხ.გამ	და უქმნნე გჳრგჳნი საკურთხეველსა, დასაბურავი მისი და ფიალები მისი და ფუცხუები მისი და საცეცხური მისი და ყოველი ჭურჭელი მისი ჰქმნე რვალისა.
და	მცხ.გამ	და უქმნე ლანძჳ ბადის სახე რვალისაჲ და აქმნე ლანძუსა ოთხნი ბეჭედნი რვალისანი ოთხთა კიდეთა მისთა.
და	მცხ.გამ	და უქმნე აღსაღებელი საკურთხეველსა მას ძელთაგან ულპოლველთა და გარე შეჰრვალნე იგინი რვალითა.
და	მცხ.გამ	და განუხუნე აღსაღებელნი იგი ბეჭედთა მათ და იყვნენ აღსაღებელნი იგი ორთავე გუერდთა საკურთხეველისათა აღსაღებელად მისსა.
და	მცხ.გამ	და სუეტნი მათნი ოცნი და ხარისხნი მათნი - ოცნი რვალისანი და კარშიკნი მათნი და მარწუხნი მათნი - ვეცხლისანი.
და	მცხ.გამ	ხოლო სივრცე ეზოჲსა ზღჳთ კერძოჲსა - კრეტსაბმელი წყრთაჲ ერგასისი, სუეტნი მისნი - ათ და ხარისხნი მათნი - ათ.
და	მცხ.გამ	ხოლო სივრცე ეზოჲსა ჩრდილო კერძოჲსაჲ - კრეტსაბმელი წყრთაჲ ერგასისი, სუეტნი მათნი - ათ და ხარისხნი მათნი - ათ.
და	მცხ.გამ	და ათხუთმეტი წყრთაჲ - სიმაღლე კრეტსაბმელთა ერთისა მის კერძოჲსათა, სუეტნი მათნი - სამ და ხარისხნი მათნი - სამ.
და	მცხ.გამ	და მეორისა კერძოჲსა - ათხუთმეტი წყრთაჲ სიმაღლე კრეტსაბმელთა, სუეტნი მათნი - სამ და ხარისხნი მათნი - სამ.
და	მცხ.გამ	და ბჭესა მას ეზოჲსასა საბურველი - ოცი წყრთაჲ სიმაღლით ჳაკინთისაგან და პორფირისა და ძოწეულისა ძახილისა და ბისონისა გრეხილისა ჭრელად ნემსულისა სუეტნი მისნი - ოთხ და ხარისხნი მისნი - ოთხ.
და	მცხ.გამ	ხოლო სიგრძე ეზოჲსა - ასი ასსა თანა და სივრცე - ერგასისი ერგასისსა თანა, და სიმაღლე - ხუთ წყრთა ბისონისაგან გრეხილისა და ხარისხნი მათნი რვალისანი.
და	მცხ.გამ	და ყოველი სამზადისი კარვისა და ყოველნი ჭურჭელნი და მანანი მის ეზოჲსანი - რვალისანი.
და	მცხ.გამ	და შენ ამცენ ძეთა ისრაჱლისათა და მოიღე ზეთი ზეთთაგან უთხლეო, წმიდა, წურვილი სანთებლად, რათა მარადის ენთებოდის სასანთლე.
და	მცხ.გამ	კარავსა შინა წამებისასა გარეშე კრეტსაბმელსა ზედა კერძოსა აღთქუმისასა ანთებდენ მას აჰრონ და ძენი მისნი მწუხრითგან ვიდრე განთიადადმდე წინაშე უფლისა შჯულად საუკუნოდ ნათესავსა შინა თქუენსა ძეთა მიერ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.გამ	და შენ მოიყვანე თავისა მომართ შენისა აჰრონ, ძმაჲ შენი, და ძენი მისნი ძეთაგან ისრაჱლისათა მღდელობად ჩემდა, აჰრონ და ნადაბ და აბიუდ და ელეაზარ და ითამარ, ძენი აჰრონისნი.
და	მცხ.გამ	და უქმნე შესამოსელი წმიდაჲ აჰრონს, ძმასა შენსა, უქმნე პატივად და დიდებად.
და	მცხ.გამ	და შენ მოუწოდე ყოველთა ბრძენთა გაგონებითა, რომელნი აღვავსენ სულითა მგძნობელობისათა და უქმნენ სამოსელი წმიდა აჰრონს სიწმიდედ, რომლითა მღდლობდეს ჩემდა.
და	მცხ.გამ	და ესე არიან შესამოსელნი, რომელნი უქმნენ მკრდისა ზედა და სამჴარი და პოდირი და შესამოსელი ფესუედი და კიდარი და სარტყელი, და უქმნენ შესამოსელნი წმიდანი არონს და ძეთა მისთა მღდელობად ჩემდა.
და	მცხ.გამ	და მათ მოიღონ ოქროჲ და ძოწეული და ჳაკინთი და პორფირი და ბისონი.
და	მცხ.გამ	და შექმნან სამჴარი ბისონისაგან გრეხილისა ნაქმრად ქსოილად ჭრელებულად.
და	მცხ.გამ	ორნი სამჴარნი იყვნენ მისნი, სხჳთა და სხჳთა თანა შემწყუმელნი მისნი, ორთავე კერძოთა ზედა განმარტებულნი.
და	მცხ.გამ	და ნაქსოჲ - სამჴართა, რომელ არს მას ზედა, ქმნულებისაებრ მისგანვე იყოს ოქროჲსაგან და ჳაკინთისა და პორფირისა და ძოწეულისა ძახილისა და ბისონისა გრეხილისა.
და	მცხ.გამ	და მოიხუნე ორნი ქვანი სამარაგდონნი და სწახნაგნე მათ ზედა სახელნი ძეთა ისრაჱლისათანი.
და	მცხ.გამ	და ექუსნი სახელნი - ქვასა ზედა ერთსა და ექუსნი სახელნი სხუანი - ქვასა მეორესა ნათესავთაებრ მათთა.
და	მცხ.გამ	და დაჰსხნე ორნი იგი ქვანი მჴართა ზედა სამჴართასა, ქვანი მოსაჴსენებელისანი არიან ძეთა ისრაჱლისათანი და აღიღებდეს აჰრონ სახელებსა ძეთა ისრაჱლისათასა წინაშე უფლისა ორთა ზედა მჴართა მისთა მოსაჴსენებელად მათთჳს.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე ფარის სახენი ოქროჲსაგან წმიდისა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე ორნი ფესჳს სახენი ოქროჲსაგან წმიდისა აღრეული ყუავილთა თანა ნაქმრად თხზულებისა, და დასხნე ფესჳს სახენი იგი განთხზულნი ფარის სახეთა მათ ზედა დასასრულსა
და	მცხ.გამ	თანა მათსა წინაჲ კერძოჲთგან. და ჰქმნა სიტყჳერი მსჯავრთა მსგავსად ჭრელებულად შენაწევრებისაებრ სამჴართასა. ჰქმნა იგი ოქროჲსაგან და ჳაკინთისა და პორფირისა და ძოწეულისა გრეხილისა და ბისონისა ძახილისა.
და	მცხ.გამ	და ქსოო მას შინა ნაქსოვი ქვათაგან ოთხ სტიქონი და სტიქონი ქვათაჲ იყოს: სარდიონი, პაზიონი, სამარაგდონი - სტიქონი.
და	მცხ.გამ	და სტიქონი მეორე - ანთრაკი და საპფირონი და იასპი.
და	მცხ.გამ	და სტიქონი მესამე - ლიგჳრი და აქატი და ამეთჳსოს.
და	მცხ.გამ	და სტიქონი მეოთხე - ოქროქვაჲ და ბჳრილლიონი და ფრცხილი. გარემობურვილ ოქროჲთა იყვნენ სტიქონეულად სახელნი მათნი.
და	მცხ.გამ	და ქვანი იყვნენ სახელთაებრ ძეთა ისრაჱლისათა ათორმეტ მსგავსად სახელთა მათთა წახნაგებულ ბეჭდებრ, თითოეული იყვნენ სახელსა ზედა ათორმეტთა ტომთასა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე სიტყჳერსა ზედა ორნი ბეჭედნი ოქროჲსანი და დაჰსხნე ორნი იგი ბეჭედნი ორთა ზედა კიდეთა სიტყჳერისათა.
და	მცხ.გამ	და დაასხნე ორნი იგი ჯაჭუედნი ოქროჲსანი ორთა ზედა ბეჭედთა კიდესა თანა სიტყჳერისასა.
და	მცხ.გამ	და ორნი მწუერვალნი ორთა ზედა ჯაჭუედთანი განუხუნე ორთა შინა შესაკრავთა და დაჰსხნე მჴართა ზედა სამჴრისათა შუბლსა თანა პირისა მისისასა.
და	მცხ.გამ	და ჰქნნე ორნი ბეჭედნი ოქროჲსანი და დაჰსხნე იგინი ორთა ზედა მწუერვალთა სიტყჳერისათა, კიდესა თანა მისსა, რომელ არს კერძოჲსა თანა სამჴართასა შინათ კერძო.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე ბეჭედნი ოქროჲსანი და დაჰსხნე იგინი ორთა ზედა მჴართა სამჴრისათა ქუეშე კერძო პირით კერძოჲსა თანა შესაკრებელსა მათსა, ზედა კერძო ღონესა მას სამჴრისასა.
და	მცხ.გამ	და შეჰკრვიდენ სიტყჳერსა ბეჭედსა ზედა მისსა ბეჭდისა მიმართ სამჴართასა გრეხილითა ჳაკინთისათა, რათა იყოს იგი ღონესა ზედა სამჴრისასა, და არა განჰყო სიტყჳერი სამჴრისაგან.
და	მცხ.გამ	და მოიხუნეს აჰრონ სახელნი ძეთა ისრაჱლისათანი სიტყჳერსა ზედა მშჯავრთასა მკრდითა თჳსითა შემავალმან წმიდად მიმართ საჴსენებელად სამარადისოდ წინაშე ღმრთისა.
და	მცხ.გამ	და დაჰსხნე სიტყჳერსა ზედა მსჯავრისასა ფესუნი ჯაჭუედნი, ორთავე კიდეთა ზედა სიტყჳერისათა დაჰსხნე, და ორნი ფარის სახენი დაჰსხნე ორთავე ზედა მჴართა სამჴრისათა პირით კერძო, და დასდვა სიტყჳერსა ზედა მსჯავრისასა გამოცხადებაჲ და ჭეშმარიტებაჲ და იყვნენ მკერდსა ზედა აჰრონისასა, რაჟამს შევიდოდის წმიდად მიმართ წინაშე უფლისა და მიიხუნეს აჰრონ მშჯავრნი ძეთა ისრაჱლისათანი მკერდსა ზედა უფლისა მარადის.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნა ქუეშეთსაცუმელი პოდირი ყოვლად ჳაკინთოვანი.
და	მცხ.გამ	და იყოს პირის გარემოჲსი დასაწყისისა მისისა საშუალო მქონებელი სირასა გარემო პირის გარემოჲსისა ნაქმარსა ქსოით და შესარწყუმელსა მის თანა ქსოილსა მისგანვე, რათა არა განიბძაროს.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე ქუე ქუემოსა ზედა ქუეშეთსაცუმელისასა ქუეით, ვითარცა აღყუავებულთა ბროწეულთა ბროწეულებანი ჳაკინთისაგან და პორფირისა და მეწამულისა ძახილისა და ბისონისა გრეხილისა ქუე ქუემოსა ზედა ქუეშეთსაცუმელსა, ხოლო მითვე სახითა ბროწეულნი ოქროჲსანი და ეჟუანნი საშუალ მათსა გარემოჲს გარე ბროწეულთა თანა ოქროჲსასა.
და	მცხ.გამ	და იყოს აჰრონ მსახურებასა შინა მისსა, ისმოდის ჴმაჲ მისი, შე-რა-ვიდოდის სიწმიდესა წინაშე უფლისა და გამო-რა-ვიდოდის, რათა არა მოკუდეს.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნა პეტალი ოქროჲსა წმიდაჲ და ჰსწახნაგო მას ზედა წახნაგებად ბეჭდისად სიწმიდე უფლისა.
და	მცხ.გამ	და დასდვა იგი ჳაკინთსა ქუეშე გრეხილსა და იყოს მიტრასა ზედა, პირსა ზედა მიტრასასა იყოს.
და	მცხ.გამ	და იყოს შუბლსა ზედა აჰრონისასა და აღიხუნეს აჰრონ ცოდვანი წმიდათანი, რაოდენნიცა განწმიდნენ ძეთა ისრაჱლისათა, ყოველი მოსაცემელი წმიდათა მათთა, და იყოს შუბლსა ზედა აჰრონისსა სამარადისოდ მითუალულად მათთჳს წინაშე უფლისა.
და	მცხ.გამ	დასკუნილნი სამოსელთაგან ბისონისაგან და ჰქმნა კიდარი ბისონისაჲ და სარტყელი ჰქმნა ნაქმარად ჭრელებულად.
და	მცხ.გამ	და ძეთაცა აჰრონისთა უქმნე სამოსელნი და სარტყელნი და კიდარნი, უქმნნე მათ დიდებად და პატივად.
და	მცხ.გამ	და შეჰმოსნე იგინი აჰრონს, ძმასა შენსა, და ძეთა მისთა მის თანა და სცხო მათ, და აღუვსნე მათ ჴელნი მათნი და განსწმიდნე იგინი, რათა მიმღდელობდენ მე.
და	მცხ.გამ	და ესე არიან, რომელნი უყვნე მათ, განწმიდენ იგინი, რათა მიმღდელობდენ მე იგინი, მოიყუანო ზუარაკი ზროხათაგან ერთი და ვერძნი უბიწონი ორნი.
და	მცხ.გამ	და პურნი უცომონი, გამოზელილნი ზეთითა, და ლელანგონი უცომონი, ცხებულნი ზეთითა, სამინდოსაგან იფქლისა ჰქმნნე იგინი.
და	მცხ.გამ	და დააგნე იგინი ლანკნასა ზედა ერთსა და შესწირნე იგინი ლანკნითა მით და ზუარაკი და ორნი ვერძნი.
და	მცხ.გამ	და აჰრონ და ძენი მისნი მოიყუანნე კართა ზედა კარვისა საწამებელისათა და განჰბანნე იგინი წყლითა.
და	მცხ.გამ	და მომხუმელმან შესამოსელთა წმიდათამან შეჰმოსო აჰრონ, ძმაჲ შენი, და სამოსელი პოდირი შესამოსლისაჲ და სამჴარი და სიტყჳერი, და შეაყო სიტყჳერი იგი სამჴარსა თანა.
და	მცხ.გამ	და დაადგა მიტრა თავსა ზედა მისსა და დასდვა პეტალი განწმედისაჲ მიტრასა ზედა.
და	მცხ.გამ	და მოიღო ზეთი ცხებისა და დაასხა თავსა ზედა მისსა და სცხო მას.
და	მცხ.გამ	და ძენი მისნი მოიყვანნე და შეჰმოსნე მათ შესამოსელნი და შეარტყნე მათ სარტყელნი.
და	მცხ.გამ	და დაადგნე მათ კიდარნი და იყოს მათდა მღდელობაჲ ჩემი უკუნისამდე, და განასრულნე ჴელნი აჰრონისნი და ჴელნი ძეთა მისთანი.
და	მცხ.გამ	და მოიყუანო ზუარაკი კართა თანა კარვისა საწამებელისათა და დაასხნენ აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი მათნი თავსა ზედა ზუარაკისასა წინაშე უფლისა, კართა თანა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.გამ	და დაჰკლა ზუარაკი წინაშე უფლისა კართა თანა კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.გამ	და მოიღო სისხლისაგან ზუარაკისა და სცხო რქათა საკურთხეველისათა თითითა შენითა, ხოლო სხუაჲ იგი ყოველი სისხლი მოჰღუარო ხარისხსა თანა საკურთხეველისასა.
და	მცხ.გამ	და მოიღო ყოველი ცმელი მუცლისზედაჲ და ყური ღვიძლისაჲ და ორნი თირკუმელნი და ცმელი იგი მის ზედაჲ და აკუმიო და დააგო საკურთხვველსა ზედა.
და	მცხ.გამ	ხოლო ჴორცნი ზუარაკისანი და ტყავი მისი და სკორე მისი დასწუა გარეშე ბანაკისა, რამეთუ ცოდვისა არს.
და	მცხ.გამ	და მოიყვანო ვერძი ერთი და დაასხნენ აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი მათნი თავსა ზედა ზუარაკისასა.
და	მცხ.გამ	და დაჰკლა ვერძი, და მომღებელმან სისხლისა მისისამან მოჰღუარო საკურთხეველსა ზედა გარემო.
და	მცხ.გამ	და ვვრძი განჰკუეთო ორად განაწილებით და განჰრცხნე შინაგანნი მისნი და ფერჴნი მისნი წყლითა და დაჰსხნე ორგანკუეთილებითა ზედა თავისა თანა მისისა.
და	მცხ.გამ	და აღიღო ვერძი სრულებით საკურთხეველსა ზედა და ყოვლად დასაწველ იყოს უფლისა სულად სულნელებისად.
და	მცხ.გამ	და მოიბა ვერძი მეორე, დაასხნენ აჰრონ და ძეთა მისთა ჴელნი თავსა ზედა ვერძისასა.
და	მცხ.გამ	და დაჰკლა იგი და მოიღო სისხლისაგან მისისა და სცხო ცმელსა აჰრონის ყურისასა მარჯუენესა, და მწუერვალთა ჴელისა მარჯუენისათა და მწუერვალთა ფერჴისა მარჯუენისათა და ცმელსა ყურისასა ძეთა მისთასა მარჯუენესა და მწუერვალთაჲ ჴელთა მათთა მარჯუენეთასა, და მწუერვალთა ფერჴთა მათთა მარჯუენეთასა, აპკურო სისხლი საკურთხეველსა.
და	მცხ.გამ	და მოიღო სისხლთაგან საკურთხეველისა და ზეთისაგან საცხებელისა, და აპკურო აჰრონს ზედა და შესამოსელსა მისსა ზედა და ძეთა ზედა მისთა და შესამოსელსა ზედა ძეთა მისთასა მის თანა, და განწმიდნეს იგი და სამოსელი მისი და ძენი მისნი და სამოსელნი ძეთა მისთა მის თანა, ხოლო სისხლი ვერძისა მოჰღუარო საკურთხეველსა ზედა გარემოჲს.
და	მცხ.გამ	და მოიღო ვერძისაგან ცმელი მისი და ცმელი დამფარველი მუცლისაჲ და ყური ღჳძლისა და ორნი თირკუმელნი და მათ ზედა ცმელი და მარჯუენე მჴარი, რამეთუ განსრულებაჲ არს მისი.
და	მცხ.გამ	და პური ერთი ზეთისაგან და ლელანგოჲ ერთი ლანკლნისაგან უცომოთა დაგებულთასა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.გამ	და დააგნე ყოველნი ჴელთა ზედა აჰრონისთა და ჴელთა ზედა ძეთა მისთასა და განაჩინნე იგინი განჩინებად წინაშე უფლისა.
და	მცხ.გამ	და მიითუალნეს იგინი ჴელთაგან მათთა და აღიხუნე იგინი საკურთხეველსა ზედა ყოვლად დასაწველობისასა სულად სულნელებისად წინაშე უფალსა, ნაყოფება არს უფლისა.
და	მცხ.გამ	და მოიღო მკერდი ვერძისაგან სრულებისასა, რომელ არს აჰრონისი, და განაჩინო იგი განჩინებად წინაშე უფლისა და იყოს შენდა ნაწილად.
და	მცხ.გამ	და წმიდა-ჰყო მკერდი განჩინებული და მჴარი განჩინებისა, რომელი განჩინებულ არს და რომელი შეწირულ არს ვერძისაგან
და	მცხ.გამ	სრულებისასა აჰრონისაგან და ძეთა მისთაგან შჯულად საუკუნოდ ძეთაგან ისრაჱლისათა, რამეთუ არს განჩინებული ესე და განჩინებაჲ იყოს ძეთაგან ისრაჱლისათა საკლველთაგან ცხორებისათა განჩინებული უფლისა.
და	მცხ.გამ	და სამოსელი სიწმიდისა, რომელ არს აჰრონისსა, იყოს ძეთა მისთაცა მის თანა, ცხებად მათდა მათ შინა და განსრულებად ჴელთა მათთა.
და	მცხ.გამ	და ვერძი სრულებისა მოიღო და შეაგბო ჴორცი მისი ადგილსა წმიდასა.
და	მცხ.გამ	და შეჭამნენ აჰრონ და ძეთა მისთა ჴორცნი ვერძისანი და პურნი ლაკნისანი, კართა თანა კარვისა საწამებელისათა შეჭამნენ იგინი.
და	მცხ.გამ	რომელთა შინა წმიდა იქმნნეს, მათ შინა სრულ იქმნნეს ჴელნი მათნი და განწმდეს იგინი და სხუა ნათესავმან არა ჭამოს მათგან, რამეთუ არიან წმიდა.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკეთუ დაშთეს ჴორცთაგან სრულებისათაჲსა და პურთაგან ვიდრე განთიადმდე, დასწუა იგი ცეცხლითა და სხუანი არა იჭამნენ, რამეთუ სიწმიდენი არიან.
და	მცხ.გამ	და უყვნენ აჰრონს და ძეთა მისთა ყოველნი, რაოდენნი გამცნენ შენ. შჳდთა დღეთა განასრულნე ჴელნი მათნი.
და	მცხ.გამ	და ჴბოჲ ცოდვისა ჰქმნა დღესა განწმედისასა და წმიდა-ჰყო საკურთხეველი განწმედითა შენითა მას ზედა და სცხო მას. შჳდთა დღეთა განსწმიდო საკურთხეველი და წმიდა-ჰყო იგი და იყოს საკურთხეველი წმიდაჲ წმიდისა. ყოველი, რომელი შეეხოს საკურთხვველსა, განწმდეს.
და	მცხ.გამ	კრავი ერთი ჰყო ცისკრად და კრავი მეორე ჰყო მიმწუხრი.
და	მცხ.გამ	და მეათედი სამინდოჲსა შესუარული ზეთითა წმიდითა ერთსა კრავსა თანა მეოთხედი სათუელისაჲ საღჳნისაჲ კრავსა ერთსა.
და	მცხ.გამ	და კრავი მეორე ჰქმნა მიმწუხრი მსხუერპლისაებრ საცისკროჲსა და შეწირვისაებრ მისისა ჰქმნა სულად სულნელებისად.
და	მცხ.გამ	და უბრძანებდე მუნ ძეთა ისრაჱლისათა და განვწმიდნე მე დიდებითა ჩემითა.
და	მცხ.გამ	და განვწმიდო კარავი წამებისა და საკურთხეველი, და აჰრონ და ძენი მისნი განვწმიდნე მღდელობად ჩემდა.
და	მცხ.გამ	და წოდებულ ვიქმნე ძეთა ზედა ისრაჱლისათა და ვიყო მე მათდა ღმერთ და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი ქუეყანით ეგჳპტით,
და	მცხ.გამ	წოდებად მათ ზედა და ღმერთ მათდა ყოფად.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე საკურთხეველი საკუმეველისა ძელთაგან ულპოლველთა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნა იგი წყრთეულ სიგრძით და წყრთეულ სივრცით, მოთხჳთ იყოს იგი, და ორ წყრთეულ სიმაღლედ. მისგანვე იყვნედ რქანი მისნი და ოქროვან.
და	მცხ.გამ	ჰყო იგი ოქროჲთა წმიდითა იატაკი მისი და კედელნი მისნი გარემოჲს და რქანი მისნი, უქმნნე მას ღულარჭნილი გჳრგჳნი ოქროჲსა გარემოჲს.
და	მცხ.გამ	და ორნი კარშიკნი ოქროჲსანი წმიდანი უქმნნე მას ღულარჭნილსა ქუეშე გჳრგჳნსა მისსა ორნი კიდენი
და	მცხ.გამ	და კუერთხნი იგი ჰქმნნე ძელთაგან ულპოლველთა და შეჰმოსნე იგინი ოქროჲთა.
და	მცხ.გამ	და აკუმიოს მას ზედა აჰრონ საკუმეველი შეზავებული წყლითა განთიად-განთიად, რაჟამს განჰმზადებდეს სასანთლეთა, აკუმიოს მას ზედა სამარადისოდ.
და	მცხ.გამ	და არა აღვიდეს მას ზედა საკუმეველი სხუა, ნაყოფებაჲ, მსხუერპლი და შესაწირავი არა შეწირულ იქმნნეს მას ზედა.
და	მცხ.გამ	და თქუა უფალმან მოსეს მიმართ მეტყუელმა: უკუეთუ მოიღო შენაკრები ძელთაგან ისრაჱლისათა მოხედვასა შინა მათსა და მისცეს კაცად-კაცადმან საჴსარი სულისა თჳსისა უფალსა. და არა იყოს მათ შორის დაცემაჲ მოხედვასა შინა მათსა.
და	მცხ.გამ	ყოველი, რომელი წარიჴდიდეს მოხედვასა მას ოცით წლითგანი და უზეშთაესი, მისცენ სახარკოჲ უფალსა.
და	მცხ.გამ	მდიდარმან არა შემატოს და მკოდოვანმან არა დააკლოს.
და	მცხ.გამ	ნახევრისაგან დიდრაქმისა მი-რა-სცემდით უფალსა სახარკოჲსა ძენი ისრაილისანი ლხინებისათჳს სულთა თქუენთასა და მოიღო ვეცხლი სახარკოჲსა ძეთაგან ისრაჱლისათა და მისცე იგი საქმარად კარვისა საწამებელისა. და იყოს ძეთათჳს ისრაჱლისათა მოსაჴსენებელად წინაშე უფლისა ლხინებისათჳს სულთა მათთასა.
და	მცხ.გამ	და იტყოდა უფალი მოსეს მიმართ მეტყველი:
და	მცხ.გამ	დაიბანოდიან აჰრონ და ძენი მისნი მისგან ჴელთა მათთა და ფერჴთა მათთა.
და	მცხ.გამ	რაჟამს შევიდოდინ კარვად საწამებელისად, დაიბანოდინ წყლითა, რათა არა მოკუდენ, ანუ რაჟამს მოუჴდებოდინ საკურთხეველსა მსახურებად და შეწირვად უფლისა ყოვლად დასაწველთა. დაიბანოდინ ჴელთა მათთა და ფერჴთა მათთა წყლითა.
და	მცხ.გამ	და არა მოკუდენ და იყო მათდა და ნათესავთა მისთა.
და	მცხ.გამ	და იტყოდა უფალი მოსეს მიმართ მეტყუელი:
და	მცხ.გამ	და შენ მოიხვენ სულნელი ყვავილი ზმჳრნისა რჩეულისა ხუთასი სიკილა და კინამო სულნელთა ნახევარი მისი - ორის და ერგასისი და საკუმეველი და კალამი სულნელთა - ორის და ერგასისი.
და	მცხ.გამ	და ირეოს ხუთასი სიკილაჲ წმიდისა და ზეთი ზეთთაგან სათველი ერთი.
და	მცხ.გამ	და სცხო მისგან კარავსა წამებისასა და კიდობანსა მას საწამებელისა,
და	მცხ.გამ	და საკურთხეველსა და ყოველთა ჭურჭელთა მისთა, სასანთლესა და ყოველთა ჭურჭელთა მისთა და საკურთხეველსა საკუმეველთასა, საკურთხეველსა ყოვლად დასაწველთასა, და ყოველთა ჭურჭელთა მათთა.
და	მცხ.გამ	და ტრაპეზსა ყოვლად დასაწველთასა, და ყოველთა ჭურჭელთა მისთა და საბანელსა და ხარისხსა მისსა.
და	მცხ.გამ	და განწმიდნე იგინი და იყავნ წმიდაჲ წმიდათა. ყოველი, რომელი შეეხოს მათ, წმიდა იქმნეს.
და	მცხ.გამ	და აჰრონს და ძეთა მისთა სცხო და წმიდა-ჰყვნე იგინი მღდელობად ჩემდა.
და	მცხ.გამ	და ჴორცსა კაცისასა არა შეეხოს და მსგავსად შეზავებულობისა მისისა ჰქმნე ეგრეთვე, რამეთუ წმიდა არს და სიწმიდე იყოს თქუენდა.
და	მცხ.გამ	რომელმან ქნეს ეგრეთვე და რომელმან უქმნეს უცხოთესლსა, მოისპოს იგი ერისგან თჳსისა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: მოიღე შენ სუნელი შტახსი და ფრჩხილი და ბანე და გუნდრუკი მჭვინარე სწორ-სწორი იყოს.
და	მცხ.გამ	და მოჰგალო ამისგან წვლილად და დასდვა იგი წინაშე საწამებელთასა და კარსა მას კარისა საწამებელისასა, ვინაჲ-იგი გამოგეცხადოდი შენ, წმიდაჲ წმიდათა იყოს საკურთხეველი იგი თქუენდა ამის ქმნულებისაებრ.
და	მცხ.გამ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.გამ	განზრახვად და ხუროთმოძღვრებად საქმედ ოქროჲსა მის და ვეცხლისა და რვალისა.
და	მცხ.გამ	და აღვავსო იგი სულითა საღმრთოჲთა, სიბრძნითა და მეცნიერებითა, ყოვლითა საქმითა.
და	მცხ.გამ	და იაკინთისა და ძოწეულისა, და მეწამულისა მის სთულისა და ზეზისა მის ძახილისა სამსახურებელისა მის, და საქმისა მისა ძელით ხუროობისა საქმედ, ყოვლისავე საქმისაებრ.
და	მცხ.გამ	და მე მივსცე მას ელიაბ, ძე აქისამაქისი, ტომისაგან დაანისა და ყოველსა გულისხმის-მყოფელსა გულითა მივეც მეცნიერებაჲ, და ქმნენ ყოველი, რომელი გიბრძანე შენ.
და	მცხ.გამ	კარავი იგი საწამებელისაჲ და კიდობანი იგი შჯულისა და სალხინებელი მას ზედა და შესამზადებელი იგი კარვისაჲ.
და	მცხ.გამ	საკურთხეველები და ტაბლა და ყოველი ჭურჭელი მისი, და სასანთლენი წმიდაჲ და ყოველნი ჭურჭელნი მისნი და საკურთხეველი საკუმეველთა.
და	მცხ.გამ	და საკურთხეველი შესაწირავთა და ყოველი ჭურჭელი მისი და საბანელი და ხარისხი მისი.
და	მცხ.გამ	და შესამოსელი ქვესამსახურებელი სიწმიდისანი და სამოსელნი იგი, სამსახურებელნი აჰრონისი და სამოსელნი იგი ძეთა მისთანი სამღდელოდ ჩემდა.
და	მცხ.გამ	და იტყოდა უფალი მოსეს მიმართ მეტყველი:
და	მცხ.გამ	შენ ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: ეკრძალენით და შაბათი ჩემი დაიმარხენით, რამეთუ იგი სასწაული ჩემდამო და თქუენ შორის და ნათესავთა თქვენთა, რათა სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელმან განგწმიდენ თქუენ.
და	მცხ.გამ	დაიმარხეთ შაბათი ჩემი, რამეთუ წმიდაჲ არს უფლისა მიერ თქუენ შორის, რომელმან შეაგინოს იგი, სიკუდილითა მოკუდეს და ყოველმან, რომელმან ქმნეს საქმე მას შინა, მოისპოს სული იგი შორის ერისა მის.
და	მცხ.გამ	შორის ჩემსა და შორის ძეთა ისრაჱლისათა სასწაული არს ჩემ წინაშე საუკუნო, რამეთუ ექუსთა დღეთა ქმნა უფალმან ცა და ქუეყანაჲ და დღესა მეშჳდესა დააცადა.
და	მცხ.გამ	და მოსცა უფალმან მოსეს, რაჟამს დასცხრა სიტყუად მისა მთასა მას ზედა სინასა, ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი დაწერილნი თითითა ღმრთისაჲთა.
და	მცხ.გამ	და ვითარცა იხილა ერმან მან, რამეთუ დაყოვნა მოსე გარდამოსლვად მიერ მთით, შეკრბა ერი იგი აჰრონის ზედა და ჰრქვეს მას: აღდეგ და მიქმენ ჩუენ ღმერთნი, რომელნი წინაგჳძღოდიან ჩუენ, რამეთუ კაცსა მას მოსეს, რომელმან გამომიყვანა ჩუენ ქუეყანით ეგჳპტით, არა ვიცით, რაჲ შეემთხჳა მას.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მათ აჰრონ: გამოუღეთ საყურები ოქროჲსა ყურთაგან ცოლთა თქუენთა და ასულთაგან თქუენთა და მომართვით აქა.
და	მცხ.გამ	და გამოიჴადა ყოველმან ერმან საყურები ოქროჲსა ყურთაგან მათთა და მოართვეს აჰრონს.
და	მცხ.გამ	და მოიღო იგი ჴელთაგან მათთა და გამოუქმნა იგი გამოწერით და შექმნა ჴბო გამოდნობილად დასხმით. და თქვეს: ესე არიან ღმერთნი შენნი, ისრაილ, რომელთა გამოგიყვანეს შენ ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	და იხილა აჰრონ და უშენა საკურთხეველი წინაშე მისა და ქადაგი განავლინა მათა აჰრონ და ჰრქუა: დღესასწაული არს უფლისაჲ ხვალე.
და	მცხ.გამ	და აღიმსთო ხვალისაგან და შეწირა მსხვერპლები. და მოიღო შესაწირავი ცხორებისა და დასხდა ერი იგი ჭამად და სუმად და აღდგეს სიმღერად.
და	მცხ.გამ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: გარდაგვალე ადრე ამიერ, რამეთუ უშჯულო იქმნა ერი შენი, რომელი გამოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	და გარდაჴდეს ადრე გზისა მისგან რომელი ამცენ მათ, იქმნეს თავისა მათისა ჴბოჲ გამოდნობილი და თაყუანის-სცეს მას და თქვეს: ესე არიან ღმერთნი შენნი, ისრაჱლ, რომელმან აღმოგიყუანა შენ ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ვიხილე ერი იგი, აჰა, ერი ქედფიცხელი არს.
და	მცხ.გამ	და აწ მიტევე მე და განვრისხნე გულისწყრომითა დიდითა. და აღვჴოცნე იგინი და გყო შენ ნათესავად დიდად.
და	მცხ.გამ	და ევედრა მოსე უფალსა ღმერთსა და ჰრქუა: რაჲსათჳს განრისხნები ერსა შენსა ზედა გულისწყრომითა შენითა, რომელი აღმოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით ძალითა დიდითა და მკლავითა მაღლითა?
და	მცხ.გამ	ნუუკუე თქუან მეგჳპტელთა მათ, ვითარმედ ზაკჳთ განიყვანა იგინი ღმერთმან მოწყვედად მთათა ზედა და აჴოცად მათა ქუეყანით, დასცხერ რისხჳსაგან გულისწყრომისა შენისა და ლხინება-ყავ უკეთურებისა მისთჳს ერისა შენისა.
და	მცხ.გამ	და ლხინებაჲ-ყო ბოროტისა მისთჳს ერისა, რომელ თქუა ყოფად მათდა.
და	მცხ.გამ	მოიქცა მოსე და გარდამოვიდოდა მიერ მთით და ორნი იგი ფიცარნი წამებისანი ჴელთა მისთა, ფიცარნი ქვისანი, რომელნი წერილ იყო ორკერძოვე (იმიერ და ამიერ).
და	მცხ.გამ	ფიცარნი იგი ქნულნი ღმრთისანი იყვნეს და წერილი იგი იყო წერილი ღმრთისაჲ გამოდგმულ ფიცართა მათ.
და	მცხ.გამ	და ესმა ისოს, ძესა ნავესასა, ჴმაჲ იგი ერისა მის და ჰრქუა მოსეს: ჴმაჲ ბრძოლისა მესმის ბანაკსა მას.
და	მცხ.გამ	და ვითარცა მოეახლა ბანაკსა მას, იხილა ჴბოჲ იგი და მწყობრი და განრისხნა მოსე გულისწყრომითა და განუტევა ჴელთაგან თჳსთა ორნი იგი ფიცარნი და შემუსრნა იგინი მთასა მას ქუეშე.
და	მცხ.გამ	და ჴბოჲ იგი, რომელ ქმნეს, დაწვა იგი ცეცხლითა, დამუსრნა წვლილად და შთააბნია იგი წყალსა და ასვა იგი ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე აჰრონს: რაჲ გიყო ერმან ამან, რამეთუ მოაწიე მათ ზედა ცოდვაჲ დიდი.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა აჰრონ მოსეს: ნუ განრისხნები, უფალო, რამეთუ შენ უწყი სლვა ერისა ამის.
და	მცხ.გამ	და ვარქუ მათ: ვის აქუს ოქროჲ, გამოიღენ. და მომცეს მე და შევაბნიე ცეცხლსა და გამოჰჴდა ჴბო ესე.
და	მცხ.გამ	და ვითარცა იხილა მოსე ერი, რამეთუ განქარდეს და რამეთუ განაქარვა იგინი აჰრონ მოსაცხრომელად მტერთა მათთა.
და	მცხ.გამ	დადგა მოსე ბჭეთა თანა ბანაკისათა და თქუა: ვინ არს უფლისა კერძო, მოვედინ ჩემდა. და შეკრბეს მისა ყოველნი ძენი ლევისანი.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მათ: ამას იტყჳს უფალი, ღმერთი ისრაჱლისა: შეიბ კაცად-კაცადმან მახჳლი წელთა მისთა და განვლეთ და მოაქციეთ ბჭით ბჭედ ბანაკისა მაგისაგან და მოკალნ კაცად-კაცადმან ძმა თჳსი და კაცად-კაცადმან მოყუასი თჳსი და კაცად-კაცადმან მახლობელი თჳსი.
და	მცხ.გამ	და ყვეს ძეთა ლევისათა, ვითარცა ეტყოდა მათ მოსე და დაეცნეს მას დღესა შინა ოცდასამი ათასი კაცი.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მათ მოსე: აღასრულეთ ჴელითა თქუენითა დღეს უფლისა მიმართ კაცად-კაცადმან ძესა თჳსსა ზედა და ძმასა მოცემად თქუენდა კურთხევისა.
და	მცხ.გამ	და იყო ხვალისაგან და ჰრქუა მოსე ერსა მას: თქვენ სცოდეთ ცოდვა დიდი და აწ აღვიდე მე ღმრთისა, რათა გილხინოს ცოდვათა თქუენთათჳს.
და	მცხ.გამ	მიაქცია მოსე უფლისა და ჰრქუა: გევედრები, უფალო, ცოდა ერმან ამან ცოდვა დიდი და იქმნეს თავისა თჳსისა კერპნი ოქროჲსანი და აწ მი-თუ-უტევებ ცოდვათა მათთა, მიუტევენ.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: რომელმან ცოდა, აღვჴოცე იგი წიგნისაგან ჩემისა.
და	მცხ.გამ	ხოლო აწ ვიდოდე და წარუძეღუ ერსა მაგას ადგილსა მას, რომელსა გარქუ შენ. აჰა ესერა, ანგელოზი ჩემი წარგიძღვეს წინაშე პირსა შენსა, რომელსა დღესა მოვხედო, მოვჴადო მათ ზედა ცოდვა მათი.
და	მცხ.გამ	და მოვსრა მე უფალმან ერისა მისგან ჴბოჲსა მის საქმისათჳს, რომელი-იგი ქმნა აჰრონ.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: გვალე, აღვედ შენ და ერი ეგე შენი, რომელი გამოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით ქუეყანასა მას, რომლისათჳს ვეფუცე აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს და ვარქუ: ნათესავსა თქუენსა მივსცე იგი.
და	მცხ.გამ	და თანამივავლინო ანგელოზი ჩემი უწინარეს შენსა და განასხნეს ქანანელნი იგი და ამორეველნი, ქეტელნი, და ფერეზელნი, და ეველნი, და გერგესეველნი, და იობოსელნი.
და	მცხ.გამ	შეგიყვანო შენ ქუეყანასა მას, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი, ხოლო მე არა აღვიდე თქუენ თანა, რამეთუ ერი ეგე ქედფიცხელ არს, რათა არა აღვჴოცნე იგინი გზასა ზედა.
და	მცხ.გამ	და ესმა ერსა მას სიტყვაჲ ესე ბოროტი და იგლოვდეს გლოვით და არა აღიღეს კაცთა მათ გვამნი.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: არქუ ძეთა ისრაჱლისათა: თქუენ ერი ქედფიცხელ ხართ. ეკრძალენით, ნუუკუე წყლულება სხუაცა მოჰჴდეს თქუენ ზედა და აღგჴოცნე თქუენ და აწ განიძარცვეთ სამოსელი დიდებისა თქუენისა და სამკაულები და გიჩვენო თქუენ, რაჲ-იგი გიყო თქუენ.
და	მცხ.გამ	და განიძარცვეს ძეთა ისრაჱლისათა სამკაულები მათი და სამოსელი მთასა მას ქორებს.
და	მცხ.გამ	და მოიღო მოსე კარავი იგი მისი და აღმართა იგი გარეშე ბანაკსა მას. და ეწოდა მას კარავი საწამებელი. და იყო, ყოველი რომელი ეძიებდა უფალსა, განვიდოდა კარავსა მას გარეშე ბანაკსა მას.
და	მცხ.გამ	და რაჟამს შევალნ მოსე ბანაკსა მას, გარე დგა ერი იგი და იხედავნ კაცად-კაცადი კარავსა თჳსისაჲთ და ხედვიდიან მი-რაჲ-ვალნ მოსე, ვიდრემდის შევიდის კარავსა მას.
და	მცხ.გამ	და ვითარცა შევიდის მოსე კარავსა მას, გარდამოჴდის სუეტი იგი ღრუბლისა და დადგის კართა თანა მის კარვისათა და ეტყჳნ უფალი მოსეს.
და	მცხ.გამ	და ჰხედვიდა ყოველი იგი ერი სუეტსა მას ღრუბლისასა, მდგომარესა კართა ზედა მის კარვისათა. და დგან ყოველი იგი ერი და თაყუანის-სცის კაცად-კაცადმან კარით კარვისა თჳსისაჲთ.
და	მცხ.გამ	და ეტყოდა უფალი მოსეს პირისპირ, ვითარცა-იგი ვინ ზრახავს თჳსსა მეგობარსა და მოივლინის ბანაკად. ხოლო მსახური იგი მოსესი, ისო ჭაბუკი, არა გამოვიდის კარვით.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე უფალსა: აჰა, შენ მეტყჳ აღყვანებასა ამის ერისასა და შენ არა გამომიცხადე ვის-იგი მოავლინებ ჩემდა. ხოლო შენ მარქუ: გიცი შენ უფროჲს ყოველთასა და მადლი გაქუს ჩემ მიერ.
და	მცხ.გამ	უკუეთუ ვჰპოვე მადლი შენ წინაშე, გამომიცხადე მე თავი შენი და განცხადებულად გიხილო შენ, რათა ვსცნა მე, ვითარმედ ვჰპოვე მადლი წინაშე შენსა და გულისხმა-ვყო, ვითარმედ შენი არს ნათესავი ესე.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: მე თავადი წინაწარგიძღვე და შეგიყვანო შენ.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალსა მოსე: უკუეთუ შენ არა მოხვალ ჩუენ თანა, ნუ აღმიყვანებ ჩუენ ამიერ.
და	მცხ.გამ	და ვითარმედ საცნაურ იყოს ჭეშმარიტად, რამეთუ ვჰპოე მადლი წინაშე შენსა, არამედ მოსლვასა მას შენსა ჩუენ თანა ვიდიდნეთ მე და ესე უფროს ყოველთა ნათესავთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: ეგეცა სიტყუაჲ, რომელი სთქუ, ვყოვე, რამეთუ გიპოვნიეს მადლი წინაშე ჩემსა და გიცი შენ უმეტეს ყოველთასა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე უფალსა: მიჩვენე დიდებაჲ თავისა შენისა.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: მე წარვიდე წინაშე შენსა დიდებითა ჩემითა და უწოდი სახელითა უფლისაჲთა წინაშე შენსა. და შევიწყალო, რომელი შევიწყალო და შევიწნარო, რომელი შევიწყნარო.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან: აჰა ესერა, ადგილი შენ წინაშე და სდგე შენ კლდესა ზედა.
და	მცხ.გამ	რაჟამს წარვიდოდის დიდებაჲ ჩემი, დაგდვა შენ ჴურელსა კლდისასა და დაგფარო შენ ჴელითა ჩემითა შენ ზედა, ვიდრემდე წარვიდე.
და	მცხ.გამ	და აღვიღო ჴელი ჩემი და მაშინ იხილო ზურგით ჩემსა, ხოლო პირი ჩემი ვერ იხილო.
და	მცხ.გამ	ჰრქუა უფალმან მოსეს: გამოჰქმნენ თავისა შენისა ორნი ფიცარნი, ვითარცა-იგი პირველნი და აღმოვედ ჩემდა მთასა ამას, და დავსწერნე ფიცართა სიტყუანი იგი, რომელნი წერილ იყვნეს პირველთა მათ ფიცართა, რომელნი შეჰმუსრენ.
და	მცხ.გამ	და იყავ შენ განმზადებულად განთიადისა და აღმოხჳდე მთასა სინასა და დასდგე მუნ მწუერვალსა მთისასა.
და	მცხ.გამ	და ნუ ვინ აღმოვალნ შენ თანა და ნუ ვინ იპოვებინ ყოველსა მას მთასა და საცხოვარი და ზროხა ნუ ძოვნ მახლობელად მთასა მას.
და	მცხ.გამ	და გამოთალნა მოსე ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი, ვითარცა-იგი პირველნი და აღიმსთო განთიად და აღვიდა მთასა მას სინასა, ვითარცა-იგი უბრძანა მას უფალმან. და მიიხუნა მოსე მის თანა ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი.
და	მცხ.გამ	და გარდამოჴდა უფალი ღრუბლითა და დგა მოსე მუნ და ხადა სახელი უფლისაჲ.
და	მცხ.გამ	და წარმოვიდა უფალი წინაშე მისსა და უწოდა: უფალი ღმერთი, მოწყალე, შემწყნარებელ, სულგრძელ, დიდად მოწყალე და ჭეშმარიტ.
და	მცხ.გამ	რომელმან დამარხის სიმართლე და ყვის წყალობა ათასამდე ნათესავად. და აჰჴოცის უსჯულოებანი და სიცრუენი და ცოდვანი და თანამდებნი იგი არა განწმიდის და მოჰჴადნის ცოდვანი მამათანი შვილთა ზედა და შვილისშვილთა მესამედ და მეოთხედ ნათესავადმდე.
და	მცხ.გამ	და ისწრაფა მოსე, მოდრკა და თაყუანის-სცა უფალსა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: აჰა ესერა, მე აღგითქუამ შენ აღთქუმასა წინაშე ყოვლისა ერისა შენისა და ვქმნე დიდებული, რომელი არა ყოფილ არს ყოველსა ქუეყანასა. და იხილოს ყოველმან ნათესავმან მაგან, რომელთა შორის ხარ შენ საქმედ უფლისა.
და	მცხ.გამ	რამეთუ საკჳრველ იყო, რომელ გიყო შენ, ეკრძალე ყოველსა, რომელსა გამცნებ შენ, და აჰა, მე განვასხნე პირისაგან თქუენისა ამორეველნი იგი, და ქანანელნი, და ქეტელნი, და ფერეზელნი, და ეველნი, და გერგესეველნი, და იაბოსელნი.
და	მცხ.გამ	ბომონნი მათი დაარღჳე და ძეგლები მათი შეჰმუსრენ, და სერტყები მათი მოჰკაფენ და გამოქანდაკებულნი იგი ღმერთთა მათთანი დაწვენ ცეცხლითა.
და	მცხ.გამ	ნუუკუე აღუთქუა აღთქუმაჲ მკჳდრთა მის ქუეყანისათა და ისიძჳდეთ კუალსა მას შედგომად ღმერთთა მათთასა, დაუკლვიდენ კერპთა მათთა, და გხადოდიან შენ და სჭამო შენ ნაკერპავი იგი მათი.
და	მცხ.გამ	და ღმერთნი გამოდნობილი არა იქმნეთ.
და	მცხ.გამ	პირმშოჲ ზროხათა და პირმშოჲ ცხოვართა და პირმშოჲ კარაულისაჲ იჴსნე ცხოვართა, უკეთუ არა იჴსნე, სასყიდელი მისცე მისი. ყოველი პირმშოჲ ძე შენი იჴსნე. არა მეჩუენო წინაშე ჩემსა ცალიერი.
და	მცხ.გამ	ექუს დღე იქმოდე და მეშჳდესა დღესა დააცადე თესლი შენი და სამკალი შენი დააცადე.
და	მცხ.გამ	რაჟამს განვასხნე ნათესავნი იგი პირისაგან შენისა და განვავრცნე საზღვარნი შენნი, არავის გულმან უთქუას ქუეყანისათჳს შენისა, რაჟამს აღხჳდოდე შენ შემთხუევად წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა სამგზის წელიწადსა.
და	მცხ.გამ	არა დაჰკლა ცომსა ზედა სისხლი საკლველთა ჩემთაჲ. და არა დაადგრეს განთიადმდე საკლველი დღესასწაულისა მის ვნებათა.
და	მცხ.გამ	და იყო მუნ მოსე წინაშე უფლისა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე. პური არა ჭამა და წყალი არა სუა და აღწერნა სიტყუანი ესე სჯულისანი ფიცართა ათნი იგი სიტყუანი.
და	მცხ.გამ	და ვითარცა გარდამოვიდა მოსე მთისა მისგან სინაჲსა, და ორნი ფიცარნი იგი ჴელთა შინა მოსესთა და გარდამო-რა-ჰჴდა მიერ მთით მოსე, არა უწყოდა, რამეთუ დიდებულ იყო ფერი პირისა მოსესი სიტყჳთა მით მისითა ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.გამ	და იხილა აჰრონ და ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა მოსე. და იყო დიდებულ წინაშე ფერი პირისა მოსესი. და შეეშინა მიახლებად მისა.
და	მცხ.გამ	და უწოდა მათ მოსე და მოიქცეს მისა აჰრონ და ყოველნი მთავარნი კრებულისანი და ეტყოდა მათ მოსე.
და	მცხ.გამ	და ამისა შემდგომად მოუჴდეს ძენი ისრაჱლისანი და ამცნო მათ ყოველი, რაოდენსა ეტყოდა უფალი მოსეს მთასა ზედა სინასა. და ვითარცა დასცხრა მოსე სიტყუად მათდა მიმართ, დაიბურა საფარველი პირსა მისსა.
და	მცხ.გამ	და ოდეს შევალნ მოსე წინაშე უფლისა სიტყუად მისა, აღიჴადის საბურველი იგი ვიდრე გამოსლვადმდე მისა და გამო-რა-ვიდის, ეტყჳნ ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა, რაოდენი უბრძანის უფალმან.
და	მცხ.გამ	და იხილეს ძეთა ისრაჱლისათა პირი მოსესი, რამეთუ დიდებულ იყო. და დაიბურის მოსე საფარველი პირსა მისსა ვიდრე შესლვადმდე მისა წინაშე უფლისა თანა ზრახვად მისსა.
და	მცხ.გამ	და შეკრიბა მოსე ყოველი კრებული ძეთა ისრაჱლისათა და ჰრქუა მათ: ესე სიტყუანი არიან, რომელნი თქუა უფალმან ყოფად მათდა.
და	მცხ.გამ	ეტყოდა მოსე ყოველსა მას კრებულსა ძეთა ისრაჱლისათა და თქუა: ესე სიტყუა არს, რომელი გიბრძანა უფალმან და თქუა:
და	მცხ.გამ	ვიაკინთი, და ძოწეული და მეწამული რჩეული, და ზეზი შესთული და თმა თხათა.
და	მცხ.გამ	და ტყავი ვერძთა ტარსიკონი, და ტყავი ცისხეული, და ძელი ულპოლველი.
და	მცხ.გამ	და ზეთი სანთებელი, და საკუმეველები იგი ზავებული, და ნელსაცხებელი რჩეული.
და	მცხ.გამ	და ქვაჲ სარდიონი, და ანთრაკი გამოქანდაკებულად საჴმართა მათ დასაწველთა.
და	მცხ.გამ	და ყოველივე ბრძენი გონებით თქუენ შორის მოვედინ და იქმოდენ ყოველსავე მას რომელი ბრძანა უფალმან,
და	მცხ.გამ	და ყოველსა, რომელსა თანა იპოვა მეწამული და ვაკინთი და ზეზი ვანად თჳსად, მოაქუნდა ბალანი თხათა, და ტყავები მეწამული და ტყავები ცისხეული ტარსიკონი.
და	მცხ.გამ	საქმედ კარავსა მას, და სტოაებსა, და სახურველებსა, და სამაგდარებსა, და მოქლონებსა, და სუეტებსა, და ხარისხთა.
და	მცხ.გამ	და კიდობანსა მას საწამებელისასა და აღსაღებელთა მას მისთა. და სალხინებელსა, და კრეტსაბმელსა და განსაბმელსა მას ეზოსასა, და სუეტთა მათ მისთა, და ქვათა მათ ზმარაგდოთა საკმეველთა, და ზეთთა მათ ცხებისათა,
და	მცხ.გამ	და ტაბლასა მას, და ყოველსავე ჭურჭელსა მისსა, და საგრილებელთა ტაბლისათა, და საკუმეველსა მას შეზავებულსა, და აღსაღებელსა მას, და ყოველსა ჭურჭელსა მისსა, და პურსა პირისა.
და	მცხ.გამ	სასანთლესა სანთლისასა ყოველთა ჭურჭელთა მისთა, და სასანთლესა, და ზეთსა ნათლისასა.
და	მცხ.გამ	და ტაბლასა საკუმეველისა, და საგრილებთა მისთა, და ზეთსა საცხებელისა, და საკუმეველსა შეზავებულსა და კრეტსაბმელთა ბჭისა კარვისათა,
და	მცხ.გამ	და ტაბლასა საკუერთხთასა, და ლანძვსა რვალისასა და საგრილობელსა მისსა და ყოველთა ჭურჭელთა მისთა, და საბანებელთა, და ხარისხთა მისთა,
და	მცხ.გამ	და სტოვაებსა, და კრეტსაბმელთა, და სვეტთა მისთა და ხარისხთა მისთა,
და	მცხ.გამ	და კრეტსაბმელსა კარისა მის ეზოჲსასა, და მანაებსა მას ეზოჲსასა,
და	მცხ.გამ	სამოსელსა მას წმიდასა აჰრონ მღდლისასა, და სამოსელსა მას, რომელი მსახურებენ სიწმიდესა მას შინა, და სამოსელსა მას ძეთა აჰრონისთასა სამღდელოსა.
და	მცხ.გამ	და გამოვიდა ყოველი კრებული ძეთა ისრაჱლისათა მოსესგან.
და	მცხ.გამ	მოიღეს ქმართა ცოლთაგან მათთა ყოველივე, რომელსა ჯერ-უჩნდეს გონებასა თჳსსა, მოაქუნდა ბეჭედი, და საყურები, და გრკალები, და საცხინველები, და სალტეები და ყოველივე ჭურჭელი ოქროჲსა და ყოველსა მოაქუნდა ოქროჲ შესაწირავად უფლისა.
და	მცხ.გამ	და მოიღეს ყოველი, რომელი შესწირვიდა შესაწირავსა ოქროჲსა და ვეცხლისა, და ყოველი მოაქუნდათ შესაწირავად უფლისა, და რომელთა თანა იპოვა მათ შორის ძელი ულპოლველი, მოაქუნდა ყოვლისა მისთჳს საქმისა მომზადებად.
და	მცხ.გამ	და ყოველი დედაკაცი ბრძენი გონებითა ჴელითა სთვიდა და მოაქუნდა სთული მყიე, და ძოწეული და მეწამული, და ზეზი და ყოველსა დედაკაცსა, რომელსა ჯერ-უჩნდა გონებათა მათთა, სიბრძნით სთჳდეს თმასა თხისასა.
და	მცხ.გამ	და მთავარნი იგი მამანი მოიღებდეს თვალთა პატიოსანთა: ანთრაკსა, ზამარაგდესა და ბივრილსა, და იაკინთსა ნივთად ვაკასისა მის.
და	მცხ.გამ	და საკითხავისა შემზადებად და ზეთსა მას ცხებისასა და შემზადებასა მას საკუმეველთასა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე ძეთა ისრაჱლისათა: აჰა ესერა, უწოდა ღმერთმან სახელით ბესელიელს ურისსა, ძისწულსა ურისსა, ტომისაგან იუდასსა.
და	მცხ.გამ	და აღავსო იგი სულითა საღმრთოჲთა სიბრძნითა და გულისხმისყოფითა და მეცნიერებითა ყოვლითა.
და	მცხ.გამ	ყოველსავე ზედა ხუროთმოძღურებად საქმედ ოქროჲსა და ვეცხლისა, და რვალსა და ანთრაკსა მას.
და	მცხ.გამ	ხუროვნებად საქმედ ძელსა მას და ყოველსა საქმესა სიბრძნისასა და წინაწარ განზრახვად მოსცა მას.
და	მცხ.გამ	და აღავსნა იგინი სიბრძნისა და განზრახვისა და გულისხმის-ყოფად და საქმედ ქსოვასა, და ჭრელსა ქსოვად მეწამულსა მას და ზეზსა ხუროთმოძღურებისა.
და	მცხ.გამ	და იქმოდეს ბესელიელ და ელიაბ და ყოველი ბრძენი გონებითა, რომელთა მისცა უფალმან სიბრძნე და მეცნიერება მათ შორის გულისხმის-ყოფად საქმედ ყოველსავე მას საქმესა მის სიწმიდისა ჯეროვანად ყოვლისა მისთჳს საქმისა, ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან.
და	მცხ.გამ	მოუწოდა ბესელიეს და ელიაბს მოსე და ყოველსა, რომელსა აქუნდა გულისხმის-ყოფაჲ, რომელსა მოსცა ღმერთმან მეცნიერებაჲ გულსა მისსა და ყოველთავე მათ ნებსით მომავალთა, რომელთა უნდა მოსლვად საქმისა აღსრულებად მისსა.
და	მცხ.გამ	და მიიღეს მოსესგან ყოველივე შეწირული, რომელი მოიღეს ძეთა ისრაჱლისათა ყოვლისა მისთჳს საქმისა სიწმიდისა საქმედ მისა და ესენიცა მოიღებდეს განთიად, რომელი მოაქუნდა მერმე შემწირველთა მათ.
და	მცხ.გამ	და მოვიდეს ყოველი იგი ბრძენნი, რომელნი იქმოდეს საქმესა მას წიდისასა, რომელსა იქმოდენ იგინი კაცად-კაცადი საქმისაებრ თჳსისა.
და	მცხ.გამ	უბრძანა მოსე და ქადაგებდეს ბანაკსა მას შინა და იტყოდეს: მამაკაცი და დედაკაცი ნურღარა მოგაქუს ჴსნილად საჴმრად ნივთი იგი კაცისა მის სიწმიდისა, ამიერითგან კმა-ყვედ.
და	მცხ.გამ	და დააცადა ერმან მან არღარა მოღებად, რამეთუ კმა-ეყო მზა იგი ნივთი, კარვისა მის საქმე წარემართებოდა და ნივთი იგი გარდაერეოდა.
და	მცხ.გამ	და ქმნეს ყოველთა ბრძენთა გონებითა მოქმედთა მათ საქმისათა კარავი იგი ათ ეზოედად იაკინთისაგან სთულისა მეწამულისა, და პორფირისა, და ძოწეულისა ძახილისა ქერობინებრ ქმნილად.
და	მცხ.გამ	სიგრძე ეზოჲსა ერთისა ფელიკისა მის ოცდარვა წყრთა მისი, და სივრცე ოთხით წყრთით ერთისა მის ფელიკისა. და ყოველთავე ფელიკთა ზომა ეგრეთვე იყო.
და	მცხ.გამ	შეაბრძვილო ხუთნი იგი ფელიკნი სხვათა მათ ხუთთა ფელიკთა ზედა, და ხუთნიცა სხუანი იგი ფელიკნი - ხუთთა მათ სხვათავე ზედა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნა წალაები ვიაკინთისაგან გარეგან ერთისა მის ფელიკისა.
და	მცხ.გამ	წალაები ერგასნი უქმნა ერთსა ფელიკსა და წალაები ერგასნი უქმნა გვერდით მეორისა ფელიკისა მეორისაებრ შებრძჳლებულსა, რათა შეებრძვილოს ურთიერთას წალაებთა ურთიერთს თანა. და უქმნა კარშიკები ოქროჲსა ერგასი შესაკინძველად ფელიკთა ურთიერთს თანა კარშიკებითა მით, რათა იქმნას შებრძჳლებულად ერთად.
და	მცხ.გამ	და შეაბრძვილნა ხუთნი ფელიკნი ერთად და ექუსნი იგი ფელიკნი ერთად
და	მცხ.გამ	და ქმნა ერგასნი წალაები გარემოჲს ფელიკთა მათ შორის შესაბრძჳლველად. და ქმნა ერგასნიცა სხვანი წალაები გარემოჲს ფელიკთა მათ მეორისა შებრძვილებულისა თანა.
და	მცხ.გამ	და შექმნა კარშიკები რვალთაგან ერგასნი და შესაკინძველად კარვისა, რათა იქმნას ერთ.
და	მცხ.გამ	და ქმნა ორნი სუეტნი კარვისა მის ძელთაგან ულპოლველთა და აღმართებული.
და	მცხ.გამ	ათ წყრთა სიგრძე ერთისა მის სუეტისა და წყრთისა და კერძოსი სივრცე ერთისა სვეტისა.
და	მცხ.გამ	და ორნი თჳთეულთა სუეტთა შესაბრძვილველად ურთიერთას, ეგრეთვე უქმნა ყოველთა მათ სვეტთა კარვისათა.
და	მცხ.გამ	და ქმნა სვეტნი კარვისანი ოცნი სვეტნი სამხრით კერძო და ორმეოცნი ხარისხნი ვეცხლისანი სვეტთა ოთხთა მათ.
და	მცხ.გამ	და ორნი ხარისხნი - ერთსა მას სვეტთა ორთავე კერძოთა და ორნი ხარისხნი - ერთისაცა მის სვეტთასა ორთავე კერძოთა.
და	მცხ.გამ	და მეორე კერძო კარვისა მის ჩრდილოჲთ კერძო ოცნი სვეტნი.
და	მცხ.გამ	და ორმეოცნი ხარისხნი - ვეცხლისანი, ორნი ხარისხნი ერთისა თანა.
და	მცხ.გამ	და იყვნეს სწორად შინაგან და ეგრეთვე მსგავსად მისა იყვნეს სწორად თავის კერძოდ ერთად შებრძჳლებულად. და ეგრეთვე უქმნა ოთხთა მათ სუეტთა, რომელნი იყვნეს საფუძველად ძგიდეთა მათ.
და	მცხ.გამ	და იყვნენ რვანი სუეტნი და ხარისხნი მათნი ვეცხლისა ათექუსმეტნი და ორნი ხარისხნი - ერთი ერთისა სუეტისა მიმართ და ერთი ერთისა სუეტისა.
და	მცხ.გამ	და ქმნა სართული მისი ძელთაგან ულპოლველისა, ხუთნი ერთისა მის სვეტისა ერთ კერძო კარვისა მის.
და	მცხ.გამ	და ხუთნი იგი სხვანი სართულნი მეორისა კერძო კარვისა მის და ხუთნი სართულნი ზურგით ზღჳს კერძო.
და	მცხ.გამ	ორნივე სვეტნი ოქროჲთა შემოსა და ორნი იდაყუნი მისნი ოქროჲსანი, რომელი განეცმოდიან ურთიერთას. და შემოსა სართული იგი ოქროჲთა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნეს კრეტსაბმელი იგი იაკინთისაგან, და ძოწეულისა, და მეწამულისა, და ზეზისაგან ძახილისა და ქმნული ქსოვით ქერობინად.
და	მცხ.გამ	და დგეს იგი ოთხთა სუეტთა ძელთაგან ულპოლველთა, რომელნი შემოსილ იყუნეს ოქროჲთა და სვეტის თავნი მათნი ოქროჲსანი, და ხარისხები მათნი ოთხნი - ვეცხლისანი.
და	მცხ.გამ	და ქმნეს კრეთსაბმელი იგი კარისა მის კარვისა საწამებელისა იაკინთისაგან ძოწეულისა, და მეწამულისა სთულისა და ზეზისაგან ძახილისა ქმნული ქსოვით ქერაბინად.
და	მცხ.გამ	და სვეტნი მათნი ხუთ, და კრკლები მათი, და მარწუხები მათი შემოსილ ოქროჲთა და ხარისხები მათი ხუთი რვალისაჲ.
და	მცხ.გამ	და ქმნა ბესელიელ კიდობანი იგი სჯულისაჲ ძელთაგან ულპოლველთა, ორ წყრთა, და კერძო - სიგრძე მისი, და წყრთა და კერძო - სივრცე მისი, და წყრთა და კერძო - სიმაღლე მისი. და შემოსა იგი ოქროჲთა წმიდითა შინათ და გარეთ.
და	მცხ.გამ	და აქმნა მას კიდენი ოქროჲსანი გარემოჲს.
და	მცხ.გამ	და უქმნა მას დასხმითნი ოთხნი გრკალნი ოქროჲსანი ოთხთავე კიდეთა მისთა: ორი - ერთ კერძო და ორი - ერთ კერძო სივრცისაებრ მათ განსაცმელთასა, რათა აღიღოდიან იგი მით.
და	მცხ.გამ	და ქმნა სალხინებელი იგი ძელთაგან ულპოლველთა და შემოსა იგი ოქროჲთა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე სალხინებელი ზედა კიდობანსა მის ოქროჲსგან წმიდისა, ორი წყრთა და ნახევარი - სიგრძე მისი, წყრთა და ნახევარი - სივრცე მისი.
და	მცხ.გამ	და ქმნნა ორნი იგი ქერაბინნი პატიოსანი ორთავე კიდეთა სალხინებელისასა,
და	მცხ.გამ	ქერობინი ერთი კიდესა მას სალხინებელისასა და ქერობინი მეორე მეორისა კიდესა სალხინებელისასა, ჰქმნე ორნივე ქერობინად ორთავე კიდეთა მისთა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნა ლანკანი წინაშე ოქროჲსაგან წმიდისა და უქმნა მას კარშიკნი ოქროჲსანი ოთხნი, კარშიკნი ორნი - ერთ კერძოსა კიდესა და კარშიკნი ორნი - კარშიკსა მას მეორესა სივრცით, რათა აღიღოდიან იგი უღლითა მით, და უღელნი იგი კიდობნისანი და ტაბლისანი ქმნნა ძელთაგან ულპოლველთა და შემოსნა იგინი ოქროჲთა, ორი წყრთა - სიგრძე მისი და ორი წყრთა და ნახევარი - სიმაღლე მისი.
და	მცხ.გამ	და შემოსნა იგინი ოქროჲთა წმიდითა და გარემოს მისა.
და	მცხ.გამ	და უქმნა მას გვირგვინი მტკაველადი გარემოს და ქმნა რქანი ოქროჲსა გვირგვინისანი გარემოს.
და	მცხ.გამ	და ქმნა ოთხნი გრკალნი ოქროჲსაგან და დადვა სალტითა მით ოთხთავე კერძოთა, რომელი იყუნეს ოთხთა ფერჴთა მისთა.
და	მცხ.გამ	შინაგან გვირგვინისა ქმნა გრკალნი და შეაცვა უღელთა, რათა აღიღებოდიან ტაბლაჲ.
და	მცხ.გამ	და ქმნა ორნი უღელნი ძელთაგან ულპოლველთა და შემოსნა იგინი ოქროჲთა აღსაღებელად ტაბლასა.
და	მცხ.გამ	(38,12) და ქმნა სასანოვაგე იგი ჭურჭელი ტაბლისაჲ მის, პინაკები იგი, და ფიალები და ფეშხუნები, და გოვზაკები, რომლითა შეწირეს მით ყოველი, ოქროჲთა წმიდითა.
და	მცხ.გამ	(38,13) და ქმნა სასანთლე იგი, რომელი ენთებოდის (მყარი ოქროჲსა (38,14), ჴერი იგი და რტონი ორკერძოვე გვერდით მისით (38,15) მისგანვე რტოთა მისთა გამომცენარედ გამომატებულ, სამნი ამიერ და სამნი იმიერ განსწორებულ ურთიერთას. (38,16) და სასანთლენი მათნი, რომელნი დგენ მწუერვალთა მათთანი გველისსახედ მათგანვე და დასადგმელნი მათგანვე, რათა იყუნენ სანთელნი იგი მათ ზედა და დასადგმელი მეშჳდე ზედა წუერსა სანთლისასა თხემსა ზედა კერძო მყარი ყოვლად ოქროჲსაჲ (38,17) და შჳდნი სანთელნი მისნი მას ზედა - ოქროჲსანი და მარწუხნი მისნი - ოქროჲსანი), ოქროჲ წმიდაჲ ოფაზი ქმნა სასანთლე, ბუნი და ჴერი მისი ყვავილედად აღმოკვეთილად, და ბირთვი და შროშანნი მისნი გამოზიდვით მისგანვე.
და	მცხ.გამ	ექვსკეცად განუმზადა საბურველად გვერდით მისა სამნი ნიგოსაკები - ერთ კერძო სასანთლისა მის და სამნი ნიგოზაკები - მეორედ კერძო სასანთლისა მის.
და	მცხ.გამ	ქმნა საკურთხეველი იგი რვალისაჲ (საცეცხურთა მათგან რვალისათა, რომელნი იყვნეს კაცთა მათ მის მკრებელთაჲ კრებულისა მის კორესისა) ძელთაგან ულპოლველთა, ხუთ წყრთა- სიგრძე მისი და ხუთ წყრთა - სივრცე მისი ოთხკუთხედად და სამ წყრთა - სიმაღლე მისი.
და	მცხ.გამ	და ქმნა რქანი მისნი ოთხთა მათ კიდეთა მისთასა, დასაწყისითვე მისით იყვნეს რქანი მისნი და შემოსნა იგინი რვალითა.
და	მცხ.გამ	ამან ქმნა ყოველივე იგი სასანოვაგე ჭურჭელი საკურთხეველისაჲ, ხარისხი მისი და საცეცხური მისი, ფიალები მისი და ფუცხები მისი რვალისაჲ.
და	მცხ.გამ	და განასხნა მას ოთხნი გრკალნი რვალისანი ოთხთა მათ კიდეთა გარემოსადგმელისა მის საკურთხეველისათა რვალისანი.
და	მცხ.გამ	და ქმნა სალხინებელი ძელთაგან ულპოლველთასა და შემოსა იგი რვალთათა.
და	მცხ.გამ	და შეაცვნეს გრკალნი ტაბლისა მის კერძო აღსაღებელად ტაბლისა, მათ მიერ ყოვლითურთ ფიცრითა შეძერწული, და ქმნა შინაგანი მისი ცალიერ.
და	მცხ.გამ	ამან ქმნა საბანელი იგი რვალისაჲ და ხარისხი მისი რვალი სარკეთა მათგან მმარხველთა დედათაჲსა, რომელნი იმარხვიდეს წინაშე კართა მის კარვისა საწამებელისათა დღესა მას, რომელსა აღმართა კარავი იგი.
და	მცხ.გამ	და ჰქმენი ეზოჲ იგი სამხრით კერძო და წალაები იგი მისი ზეზისაგან ძახილისა, ას წყრთა - სიგრძე, ასი - სივრცე.
და	მცხ.გამ	სუეტები მათი - ოც და ხარისხები მათი - ოც რვალისაჲ, გარემოჲს სუეტები და სუეტების თავი - ვეცხლისა.
და	მცხ.გამ	და გვერდი იგი ბღუარით კერძო და გარემოჲს სუეტის თავნი შეძერწულ ვეცხლითა.
და	მცხ.გამ	და გვერდი იგი ზღუდით კერძო, ეზოები - ერგასის წყრთა, სუეტები მათი - ათ და ხარისხები მათი - ათ და გარემოჲს სუეტთა და სუეტის თავნი - შეძერწულ ვეცხლითა.
და	მცხ.გამ	და გვერდი იგი - აღმოსავალით კერძო ერგასის წყრთა, ეზოჲ წარმოსატევებელ.
და	მცხ.გამ	ათხუთმეტ წყრთა სამხრით კერძოჲსა, სუეტები მათი - სამ და ხარისხები მათი - სამ.
და	მცხ.გამ	და ყოველი იგი ეზოჲსა მის კარვისა გარემოს ზეზსაგან ძახილისა.
და	მცხ.გამ	და ხარისხები სუეტებისა მის რვალისაჲ, და იდაყუნი მათნი ვეცხლისანი, და სუეტის თავნი მათნი - შემოსილნი ვეცხლითა და სუეტნი მისნი - შემოსილ ვეცხლითა.
და	მცხ.გამ	და სუეტები მათი ოთხ და ხარისხები მათი ოთხ, რვალისა, და იდაყუები იგი მათი ვეცხლისა და სვეტის თავნი შემოსილი ვეცხლითა.
და	მცხ.გამ	და ყოველი სუეტები კარვისა გარემოჲს რვალისა.
და	მცხ.გამ	და ელიაბ, ძე აქისმაქისი, ტომისაგან დანისა, რომელი ხუროთმოძღურებდა ქსოვილსა მას, და ნემსულსა და ჭრელსა ქსოვად მეწამულსა და ზეზსა.
და	მცხ.გამ	და ვეცხლი შეწირული აღრაცხილთა მათგან კაცთა კრებულისათა (ასი ქანქარი და ათას შვიდას და სამეოცდაათხუთმეტ სიკილა დიდრაჰქმაჲ ერთი, თავად-თავად ნაზოგალი სიკილისაჲ, სიკილითა მით წმიდითა), ყოველი, რომელი წარმოვიდოდა ახილვასა მას, ოცის წლითგან და უზეშთაესი ექუსასი ბევრისა სამ ათას ხუთას ერგასის.
და	მცხ.გამ	და იყო ასი იგი ქანქარი ვეცხლისაჲ გამოსადნობელად და სხმით სუეტის თავებად კარვისა მის და სუეტის თავად კრეტსაბმელისა და ასი სუეტის თავები ასისა მის ქანქარისაჲ.
და	მცხ.გამ	ქანქარი ას და ერთი იყო სუეტის თავი ერთი.
და	მცხ.გამ	და ათას შვიდას სამეოცდაათხუთმეტი სიკილაჲ ქმნეს იდაყვებად სუეტებისა მის, და ოქროცხებულ სუეტის თავები იგი შეემკო.
და	მცხ.გამ	და რვალი იგი შესაწირავისაჲ სამეოცდაათი ქანქარი იგი და ორ ათას ოთხასი სიკილაჲ.
და	მცხ.გამ	და ხარისხები ბჭეთა მის ეზოჲსთა და ყოველი მანაებად კარვისა მის და მანაებად ეზოსა მის გარემოჲს და მოსადგმელი იგი იაკინთისა და ძოწეულისა და მეწამულისა სთულისა.
და	მცხ.გამ	და ქმნა ყოველმან ბრძენმან მოქმედთა მათ შორის სამოსელი იგი წმიდაჲ, რომელი არს აჰრონ მღდლისა, ვითარცა უბრძანა უფალმან ღმერთმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და ქმნეს სამჴარნი იგი ოქროჲსაგან, და იაკინთისა, და ძოწეულისა სთულისა და ზეზისაგან ძახილისა.
და	მცხ.გამ	და დახიეს ოქროჲ იგი განჭედილი სხეპლად, რათა თანა-შეექსოოს იაკინთესა მას, და ძოწეულსა, და მეწამულსა სთულსა და ზეზსა მას ძახილსა, ქსოვილად ქმნეს იგი სამჴრად.
და	მცხ.გამ	და მისგანვე ქმნეს მისვე ქმნულებისაებრ ოქროჲსა და იაკინთოსა, და ძოწეულისა, და მეწამულისა სთულისა და ზეზისა ძახილისა, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და ქმნეს ორნივე იგი ქვანი ზამარაგდენი თანა-შექსოვილად ოქროსა მას ქანდაკებულად, გამოჭრილად ბეჭდის სახედ სახელებისაებრ ძეთა ისრაილისათა.
და	მცხ.გამ	და დასხნა იგინი მჴართა ზედა მის სამჴრისათა ქვანი მოსაჴსენებელნი, ძეთა ისრაჱლისათანი, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და ქმნა საკითხავი იგი ქმნული ქსოვილად ჭრელად ქმნულისა მისებრვე სამჴართა ოქროჲსაგან და იაკინთისა, და ძოწეულისა, და მეწამულისა და ზეზისაგან ძახილისა.
და	მცხ.გამ	და თან შეაქსოვა მას ქსოვილი თითოეული ანთრაკი კარგად-კარგად ოთხ სტიქონად; კარგი ერთი: ქვაჲ სარდიონი, და ტოპაზიონი და ზამარაგდონი.
და	მცხ.გამ	და მეორე იგი კარგი: ანთრაკი, და საფირონი და იასპი.
და	მცხ.გამ	და მესამე იგი კარგი: ლიგჳრი, აქატი და ამეთჳსტონი.
და	მცხ.გამ	(36,20) და მეოთხე იგი კარგი: ოქროქვა, და ბივრილიონი და ფრცხილი და გარემოდგმული ოქროჲთა.
და	მცხ.გამ	(36,23) და ქმნეს ორნი იგი ფიცარნი ოქროჲსანი და გამოაბნეს ორნი იგი გრკალნი ოქროჲსანი ორთა მათ კიდეთა საკითხავისა.
და	მცხ.გამ	(36,24) და განაცუნეს თხზულნი იგი ოქროჲსანი ორთა მათ გრკალთა ორკერძოვე კიდეთა მის საკითხავისათა (36,25) და ორთა მათ შესაკინძველთა ორთა მათ თხზულთასა, და განასხნეს ორთა მათ ასპიტაკთა და დაასხნეს ორთა მათ ზედა მჴართა მის სამჴრისათა
და	მცხ.გამ	წინაუკმო პირისპირ მისსა (36,26) და ქმნეს ორნი კარშიკნი ოქროჲსანი, და განასხნეს იგინი ორთა მათ ფრთეთა კიდეთა მის საკითხავისათა, ერთ კერძო კიდეთა ბეჭით კერძოთა მის სამჴრისათა, შიგან კერძო და ქმნეს ორნი კარშიკნი ოქროჲსანი სხვანი, და განასხნეს ორთავე მათ კერძოთა ბეჭთა მის სამჴრისათა ქვემო კერძო მის წინაშე პირისპირ შეკინძულისა მის ზემო კერძოსა თანა-შექსოისა მისაებრვე სამჴართასა.
და	მცხ.გამ	რათა შეამტკიცებდენ საკითხავსა მას კარშიკნი იგი, რომელნი იყვნენ მას ზედა კარშიკთა მათ სამჴრისათა შემტკეცილი იაკინთოთა და თანაშეთხზულ ნაქსოვსა მას სამჴართასა, რათა არა გამოეკეცებოდეს საკითხავი იგი სამჴართა მათგან, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და ქმნეს შთასაცუმელნი იგი ქვემო კერძო სამჴართა მათ ქმნულად ქსოილად ყოვლად იაკინთონი.
და	მცხ.გამ	და ქმნეს ნივთსა მას ქუმეჯაკისასა ქუემო კერძო, ვითარცა ყვავილი ბროწეულისაჲ ბროწეულაკები იაკინთოჲსაგან, ძოწეულისა, და მეწამულისაგან სთულისა და ზეზისაგან ძახილისა.
და	მცხ.გამ	და ქმნეს პალეგავტი ზეზისა ქმნულ ქსოილი აჰრონისათჳს ძეთა მისთა.
და	მცხ.გამ	და უქმნეს როპანაკები ზეზისაგან ნივთისა.
და	მცხ.გამ	და სარტყელები მათი ზეზისაგან, და ძოწეულისა, და იაკინთესა და მეწამულისა სთულისა ქმნულად ჭრელებულად ყვავილის სახედ, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და ქმნეს განჭედილი იგი ოქროჲსაგან რჩეულისა და გამოწერა მას ზედა წიგნი გამოდგმით ბეჭდის სახედ სიწმიდისა უფლისა.
და	მცხ.გამ	და გამოჰკიდა მას სთული იაკინთისა, რათა იყოს ზედა კერძო ვარშამაგსა მას, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და აღესრულა ყოველივე საქმარი საქმე მის კარვისა საწამებელისა, რაოდენი უბრძანა უფალმან მოსეს და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა ეგრეთ, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს, ხოლო ნეშტი იგი ოქროჲ მის შეწირულისა ქმნეს ჭურჭელნი სამსახურებელისა მათისა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.გამ	და მოიღეს სამოსელი იგი მოსეს წინაშე და კარავი იგი, და ყოველი ჭურჭელი მისი, და მოქლონები, და ხარისხები მისი, და სვეტები, და კიდობანი იგი სჯულისა და აღსაპყრობელნი მისნი.
და	მცხ.გამ	და მაშკები ტყავებისა იგი ვერძთასა ენდროჲსფერი და საბურველი იგი ტყავებისა მის იაკინთესა.
და	მცხ.გამ	და ტაბლა იგი წინაშე დასაგებელი, და ყოველივე სასანოვაგე ჭურჭელი მისი, და პურნი შესაწირავთანი,
და	მცხ.გამ	და სასანთლე იგი წმიდაჲ, და სანთელნი იგი მისნი და სანთელნი სანათობელნი, და ზეთი იგი ნათლისაჲ.
და	მცხ.გამ	და საკურთხეველი ოქროჲსა, და ყოველი ჭურჭელი მისი, და ზეთი იგი ცხებისა, და საკმეველი შეზავებული.
და	მცხ.გამ	და კრეტსაბმელი კარვისა და კარისა მისისა.
და	მცხ.გამ	და ტაბლა იგი სპილენძისა, და სალხინებელი მათი, და ყოველი ჭურჭელი მათი, და საბანელი და ხარისხი მათი.
და	მცხ.გამ	სამოსელნი იგი სამსახურებელი სიწმიდისა, სამოსელნი სიწმიდისა, რომელ არიან აჰრონ მღდელთმოძღურისა, და სამოსელნი იგი ძეთა მისთანი სამღდელონი.
და	მცხ.გამ	და იხილა მოსე ყოველივე იგი ქმნული და იყო ქმნილ მსგავსად, ვითარცა უბრძანა ღმერთმან მოსეს, ეგრეთ მოექმნათ იგი. აკურთხნა იგინი მოსემ.
და	მცხ.გამ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.გამ	და დასდგა კიდობანი იგი საწამებელისაჲ, და დაჰბურო კიდობანი იგი საბურველითა.
და	მცხ.გამ	და შეიღო ტაბლა იგი ოქროჲსა და დააგო პური იგი დასაგებელი მისი, და შეიღო სასანთლე იგი და დასდგნე მის ზედა სანთელნი მისნი.
და	მცხ.გამ	და დასდგა საკურთხეველი იგი ოქროჲსა კმევად საკუმეველისა წინაშე კიდობანსა მას საწამებელისა და დაჰბურო საბურველი იგი კრეტსაბმელისაჲ კარსა კარვისა მის საწამებელისა,
და	მცხ.გამ	და დასდგა საბანელი წინაშე კარსა კარვისა საწამებელისათა, და შთაასხა მას შინა წყალი.
და	მცხ.გამ	და სცხო ეზოსა მას გარემოს და განმარტო კრეტსაბმელი კარსა მას ზედა ეზოსასა,
და	მცხ.გამ	და მოიღო ზეთი იგი ცხებისაჲ და სცხო კარავსა მას და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, და განსწმიდო იგი და ყოველი ჭურჭელი მისი და იყოს წმიდა.
და	მცხ.გამ	და სცხო საკურთხეველსა მას ნაყოფთასა და ყოველთა ჭურჭელთა მისთა,
და	მცხ.გამ	და განსწმიდო საკურთხეველი იგი და იყოს წმიდა წმიდათა. და სცხო საბანელსა და ხარისხთა მისთა, და, განსწმიდო იგი.
და	მცხ.გამ	და მოიყვანო აჰრონ და ძენი მისნი წინაშე კარსა კარვისა მის საწამებელისასა, და განბანნე იგინი წყლითა,
და	მცხ.გამ	და შეჰმოსო აჰრონს იგი წმიდაჲ, და სცხო მას და წმიდა იყოს იგი მღდელად ჩემდა; და იყოს მათა ცხებულება მღდელობისა უკუნისამდე ნათესავთა შორის მათსა.
და	მცხ.გამ	და ყო ეგრე მოსე, ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს, ეგრე ქმნა.
და	მცხ.გამ	და იყო, თთვესა მას პირველსა მეორესა წელთათა გამოსლვისა მის ეგჳპტით, თთვის თავსა, რომელთა კარავი იგი განესრულა.
და	მცხ.გამ	და აღმართა მოსე კარავი და დადგინა ხარისხნი მისნი, და აღმართნა სვეტნი იგი მისნი, და დასდვა სვეტის თავნი,
და	მცხ.გამ	და მოქლონნი, და აღმართნა სუეტნი, და განმარტნა ეზოები იგი კარვისა მის, და დაჰბურა საფარველი კარავსა მას ზედა კერძო, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და მოიხუნა საწამებელნი იგი და შთაასხნა იგინი კიდობანსა მას და განუთხინა უღელნი იგი ქვეშე კერძო კიდობანსა მას.
და	მცხ.გამ	და შეიღო კიდობანი იგი შინაგან კარვისა მის, დაჰბურა საფარველი იგი კრეტსაბმელისა მის და დაფარა კიდობანი იგი წამებისა, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და დააგო მას ზედა პური იგი შესაწირავი წინაშე უფლისა, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და დააგნა სასანთლენი მას ზედა წინაშე უფლისა, ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და საკურთხეველი ნაყოფთა დადგა კართა მათ თანა კარვისა მის საწამებელისათა. დაასხნა მას ზედა მსხუერპლი და შესაწირავი იგი, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და დასდგა საბანელი იგი კარავსა მის თანა საწამებელისათა ტაბლასა თანა და შთაასხა მას შინა წყალი.
და	მცხ.გამ	და იბანებდენ მისგან მოსე და აჰრონ და ძენი მისნი ჴელთა და ფერჴთა მათთა.
და	მცხ.გამ	რაჟამს შევიდოდიან კარავსა მას საწამებელისასა, გინა რაჟამს შეეხებოდენ საკურთხეველსა მას მსახურებად, და დაიბანდენ მით, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და აღმართა ეზო გარემოს კარვისა მის საკურთხევლითურთ და დაჰბურა კარნი ბრჭისა ეზოსა მის საბურველითა მით და აღასრულა მოსე ყოველივე საქმე.
და	მცხ.გამ	დაფარა ღრუბელმან კარავი იგი საწამებელისა და აღივსო დიდებითა უფლისაჲთა კარავი იგი.
და	მცხ.გამ	და ვერ ჴელ-ეწიფა მოსეს შესლვად კარავსა მას საწამებელისასა, რამეთუ აგრილობდა მას ზედა ღრუბელი იგი და დიდებითა უფლისაჲთა აღივსო კარავი იგი.
და	მცხ.გამ	და რაჟამს ამაღლდის ღრუბელი იგი კარვისა მისგან, აღეგნიან ძენი ისრაჱლისანი ტრვად ყოვლით ვანითურთ მათით.
და	მცხ.გამ	და უკუეთუ არა აღიმაღლის ღრუბელმან მან, არა აღეგნიან ტრვად მუნ დღედმდე, ვიდრემდე აღიმაღლის ღრუბელმან მან.
და	მცხ.გამ	რამეთუ ღრუბელი უფლისაჲ იყო კარავსა მას ზედა დღისი და ცეცხლი იყო მას ზედა ღამე წინაშე ყოვლისა სახლისა ისრაჱლისა და ყოვლისა მის ვანისა ტრვასა მათსა.
და	მცხ.სჯლ	უფალი ღმერთი ჩუენი გუეტყოდა ჩუენ ქორებს და თქუა: კმა-იყავნ თქუენდა დგომაჲ მთასა მას.
და	მცხ.სჯლ	და იყო მეორმეოცესა მას წელსა, ათერთმეტსა მას თჳსასა, რომელ იყო პირველი თვისა, ეტყოდა მოსე ყოველთა მათ ძეთა ისრაჱლისათა ყოველთა მათ მცნებათა, რომელ ამცნო მას უფალმან,
და	მცხ.სჯლ	მიიქეცით თქუენ, აჰკიდეთ, წარიძრენით და მივედით, და შევედით მთასა მას ამორეველთასა და ყოველთა მათ გარემო მკჳდრთა არაბიელთასა, რომელნი-იგი დამკჳდრებულ არიან ველთა, და მთათა, და ღელეთა და სამხრით კერძო ზღჳსკიდესა მას ქანანელთასა და ყოველსა მას მთისპირსა ლიბანით კერძო ვიდრე მდინარედ დიდადმდე ევფრატად.
და	მცხ.სჯლ	აჰა, ეგერა, მიმიცემიეს თქუენდა ქუეყანა იგი, შევედით და დაიმკჳდრეთ ქუეყანაჲ იგი, რომლისათჳს ეფუცა უფალი მამათა მათ თქუენთა აბრაჰამს, ისაკს, და იაკობს და ნათესავსა მათსა შემდგომად მათსა.
და	მცხ.სჯლ	გეტყოდე თქუენ და გარქუ მას ჟამსა შინა,
და	მცხ.სჯლ	ვითარმედ ვერ დაგითმო თქუენ მარტომან, რამეთუ უფალმან ღმერთმან თქუენმან განგამრავლნა თქუენ და აწ, ეგერა, ხართ თქუენ, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი სიმრავლითა.
და	მცხ.სჯლ	უფალმან ღმერთმან მამათა თქუენთამან შეგძინენ თქუენ, ვითარცა-ეგე ხართ ათასწილ და გაკურთხენინ თქუენ, ვითარცა-იგი გეტყოდა თქუენ.
და	მცხ.სჯლ	აწ მომცენით მე კაცნი ბრძენნი და გონიერნი და მეცნიერნი ნათესავთაგან თქუენთა, რათა დავადგინნე იგინი მთავრად და განმგებელად თქუენ ზედა.
და	მცხ.სჯლ	და მომიგეთ მე და მარქუთ: კეთილ არს სიტყუა ეგე, რომელსა მეტყოდე ჩუენ ყოფად ეგე.
და	მცხ.სჯლ	და მოვიყვანენ თქუენგან კაცნი ბრძენნი, გონიერნი და მეცნიერნი და დავადგინენ იგინი წინამძღურად თქუენდა - ათასისთავებად, და ასისთავებად, და ერგასისთავებად, და ათისთავებად და მწიგნობარნი საშჯელისა განმგებელად ნათესავთა თქუენთა.
და	მცხ.სჯლ	და ვამცენ მსაჯულთა თქუენთა მას ჟამსა და ისმინეთ შორის ძმათა და საჯეთ სიმართლით შორის კაცისა და ძმისა მიმართ თჳსისა.
და	მცხ.სჯლ	და ნუ თუალ-აღებთ სასჯელსა და ნუ მიჰხედავ სიკნინით და სიმდიდრით, ნუ თუალ-ახუამ პირსა კაცისასა, რამეთუ სასჯელი ღმრთისაჲ არს და სიტყუაჲ, რომელ ფიცხელ იყოს და ვერ შესაძლებელ იყოს თქუენდა განგებად, ჩემდა მოაწიეთ და მე განვაგო.
და	მცხ.სჯლ	მას ჟამსა შინა გამცენ თქუენ და გარქუ, ვითარმედ ყოველთა მაგათ მცნებათა, რომელსა გამცნებდი, ჰყოფდით.
და	მცხ.სჯლ	და წარვიძრენით ჩუენ ქორებით, განვლეთ ჩუენ უდაბნოჲ იგი დიდი და საშინელი, რომელ თქუენ თჳთ იხილეთ, გზაჲ იგი მთისა მის ამორეველთაჲსა, ვითარცა გჳბრძანა ჩუენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან და მოვედით ჩუენ ვიდრე კადეს ბარნედმდე.
და	მცხ.სჯლ	რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცა თქუენ: იგულეთ, რამეთუ მოგცა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან წინაშე პირსა თქუენსა ქუეყანა ეგე მათი, შევედით და დაიმკჳდრეთ, ვითარცა გრქუა უფალმან ღმერთმან მამათა თქუენთამან: თქუენ ნუ გეშინინ, ნუცა შესძრწუნდებით.
და	მცხ.სჯლ	და მოვედით ჩემ წინაშე და სთქუთ: წარავლინნეთ კაცნი წინასწარ ჩუენსა და მოვლონ, მოისტოვრონ ქუეყანაჲ იგი და მოვიდენ, მოგჳთხრან ჩუენ საზომი გზისაჲ მის, რომელსა აღვიდეთ, და ქალაქთა მათ, რომელთა შევიდეთ, დამკჳდრებად მათ შინა.
და	მცხ.სჯლ	და სათნო-მიჩნდა ჩემ წინაშე სიტყუაჲ ეგე და მოვიყვანენ თქუენგანი კაცნი ათორმეტნი, თითოჲ კაცი ნათესავად.
და	მცხ.სჯლ	და წარვავლინენ იგინი მსტოვრად ქუეყანისა მის და წარვიდეს იგინი მთით კერძოსა მას და მიიწინეს იგინი ვიდრე ჴევადმდე ტევნისა და მოისტუნეს ქუეყანა იგი ყოველი.
და	მცხ.სჯლ	და მოიღეს ჴელითა მათითა ნაყოფისაგან მის ქუეყანისაჲსა, და მომართუეს ჩუენ და მრქუეს ჩუენ: კეთილ არს ქუეყანაჲ იგი, რომელსა უფალი ღმერთი ჩუენი მოგუცემს ჩუენ.
და	მცხ.სჯლ	და თქუენ არა ინებეთ აღსლვაჲ, არამედ ურჩ ექმნენით სიტყუასა მას უფლისა ღმრთისა თქუენისასა.
და	მცხ.სჯლ	და სდრტჳნევდით ბანაკსა შინა თქუენსა და იტყოდეთ: რამეთუ ვსძულდით ჩუენ უფალსა, ამისთჳს გამომიყვანნა ჩუენ ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთაჲსა მიცემად ჩუენდა ჴელთა ამორეველთა, რათა მოგუსრნენ ჩუენ.
და	მცხ.სჯლ	აწვე აღვიდეთ ჩუენ, მერმე ძმათავე თქუენთა განდრიკნეს გულნი თქუენნი და იტყოდეს: ვითარმედ ნათესავი დიდი და უძლიერესი თქუენსა და ქალაქები დიდ-დიდები და ზღუდეები მაღალი ვიდრე ცადმდე, არამედ ნათესავნი გმირთაჲცა ვიხილეთ მუნ.
და	მცხ.სჯლ	უფალი ღმერთი თქუენი წარგიძღუეს წინაშე პირსა თქუენსა და იგი ჰბრძოდის თქუენ წილ შეზღუდვილსა მკჳდრთათჳს ქუეყანისათა, ამცენ ძეთა ისრაჱლისათა მსგავსად ყოვლისა მის, რომელ-იგი ყო ჩუენთჳს ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა წინაშე თუალთა თქუენთა.
და	მცხ.სჯლ	და უდაბნოსაცა მას, რომელ-ესე თქუენ იხილეთ, ვითარ-იგი გუზრდიდა ჩუენ უფალი ღმერთი ჩუენი, ვითარცა-იგი ზრდინ კაცი შვილსა თჳსსა ყოველთავე გზათა თქუენთა, რომელთაცა ხჳდოდით თქუენ ვიდრე მოსლვად-მოწევნადმდე ადგილსა ამას.
და	მცხ.სჯლ	და ამითცა სიტყჳთა არავე ერწმუნეთ თქუენ უფალსა ღმერთსა თქუენსა,
და	მცხ.სჯლ	რომელ-იგი გიძღოდა თქუენ ყოველთავე გზათა თქუენთა და გირჩევდა თქუენ ადგილთა და გიძღოდა თქუენ სუეტითა ცეცხლისაჲთა ღამე და გიჩუნებდა თქუენ გზასა, რომელსა ხჳდოდეთ, და ღრუბლითა - დღისი.
და	მცხ.სჯლ	და შეესმა უფალსა ჴმაჲ სიტყჳსა თქუენისაჲ და განრისხნა,
და	მცხ.სჯლ	გარნა ქალებ, ძემან იეფონისმან, იხილოს იგი და მას მივსცე ქუეყანაჲ იგი, რომელსა მიიწია და შევიდა, და შვილთა მისთა, რამეთუ სათნო ეყო უფალსა.
და	მცხ.სჯლ	და ჩემთვისცა განრისხნა უფალი თქუენ გამო და მრქუა მე: ვერცაღა შენ შეხჳდე მუნ,
და	მცხ.სჯლ	ყრმამან ჩჩჳლმან, რომელმან არა იცის დღე კეთილი და ბოროტი, იგი შევიდეს მუნ და მათ მივსცე იგი. და მათცა დაიმკჳდრონ იგი.
და	მცხ.სჯლ	და მომიგეთ და მარქუთ მე: ვცოდეთ წინაშე უფლისა ღმერთისა ჩუენისა. აწ აღვიდეთ ჩუენ, ბრძოლა-ვსცეთ, ვითარცა გჳბრძანა ჩუენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან და შეიჭურენით თითოეულად საჭურველი თქუენი, შეჰკერბით და აღხუედით მთასა მას.
და	მცხ.სჯლ	და გეტყოდი თქუენ და თქუენ არა ისმინეთ ჩემი, გარდაჰჴედით ბრძანებასა მას უფლისასა, არამედ ურჩ ექმნენით და აღხუედით მთასა მას.
და	მცხ.სჯლ	და გამოვიდა ამორეველი იგი, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო მთასა მას შემთხუევად თქუენდა და წარგიქცინა თქუენ მეოტად და შეგიცვნეს თქუენ, ვითარცა ფუტკართა. და დაგჩხუეპდეს თქუენ სეირითგან მიჰრმადმდე.
და	მცხ.სჯლ	და დასხედით და სტიროდეთ წინაშე უფლისა და არა ისმინა უფალმან ჴმისა თქუენისაჲ და არცა მოგხედნა თქუენ.
და	მცხ.რიცხ	და თქუენ თანა იყუნენ თითოეულნი თავად-თავადნი მთავარნი და ტომად-ტომადნი იყუნედ.
და	მცხ.სჯლ	მერმე მოიქეცით მუნვე უდაბნოდ კერძო გზასა მას ერჳთრისა ზღუასა, ვითარცა მეტყოდა მე უფალი. და დავადგერით მთასა მას სეირსა მრავალ დღე.
და	მცხ.სჯლ	სიტყუად იწყო ჩემდა უფალმან და მრქუა:
და	მცხ.სჯლ	და ერსა მაგას ამცენ და არქუ: ეგერა, განხვალ საზღვარსა ძმათა თქუენთასა ძეთა მათ ესავისთა, რომელ-იგი დამკჳდრებულ არიან სეირს, რამეთუ შეშინებულ და შეძრწუნებულ არიან ფრიად.
და	მცხ.სჯლ	არამედ საჭმელი იყიდეთ მათგან და ჭამეთ და წყალი სასწორით იყიდეთ მათგან და სუთ.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ უფალმან ღმერთმან შენმან გაკურთხა შენ ყოველთა შინა საქმეთა ჴელთა შენთასა, განიგულე გონებასა შენსა, ვითარ განვლე შენ უდაბნოჲ იგი დიდი და საშინელი. ესე მეორმეოცე წელი არს, უფალი ღმერთი შენი შენ თანა არს, არაჲთ ნაკლულევან გყოს შენ.
და	მცხ.სჯლ	და თანაწარვჰჴედით ჩუენ ძმათა ჩუენთა, ძეთა მათ ესავისთა, რომელნი-იგი დამკჳდრებულ იყვნეს სეირს, გზასა მას არაბიელთასა, ელათით და გასიონ გაბერით და მოვაქციეთ, განვლეთ ჩუენ უდაბნოჲ იგი მოაბელთაჲ.
და	მცხ.სჯლ	მერმე სიტყუად იწყო ჩემდა უფალმან და თქუა: ნუ ემტერებით მოაბელთა მაგათ და ნუცა აღადგინებთ მაგათა მიმართ ღუაწლსა ბრძოლისასა, რამეთუ არა მიგეც თქუენ ქუეყანაჲ ეგე მაგათი ჴელთა თქუენთა, რამეთუ ძეთა ლოთისთა მიმიცემიეს იგი ნაწილად მკჳდრობისა მათისა,
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ პირველად ომინელნი იგი დამკჳდრებულ იყვნეს მას ზედა, ნათესავი დიდი მრავალი და ძლიერი.
და	მცხ.სჯლ	და სეირსა პირველად ქორეველი იგი დამკჳდრებულ იყო და ძეთა მათ ესავისთა აღჴოცეს, წარწყმიდეს იგი პირისაგან მათისა და დაემკჳდრნეს იგინი მათ წილ, ვითარცა ისრაჱლმან ყო ქუეყანაჲ იგი მკჳდრობისა მათისაჲ, რომელ-იგი მისცა მათ უფალმან.
და	მცხ.სჯლ	აწ აღდეგით და წარვედით ჴევსა მას ზარედისასა.
და	მცხ.სჯლ	და იყო მათ ზედა ჴელი უფლისაჲ მოსპოლვად მათა ბანაკისა მისგან ვიდრე მოსპოლვადმდე მათა.
და	მცხ.სჯლ	სიტყუად იწყო ჩემდა უფალმან და მრქუა:
და	მცხ.სჯლ	და მახლობელად წარჰჴდეთ თქუენ ძეთა მათ ამონისთა: ნუ ემტერებით მათ და ნუ აღუდგინებთ მათა მიმართ ღუაწლსა ბრძოლისასა, რამეთუ არა მიგეც თქვენ ქუეყანაჲ იგი ძეთა მათ ამოსისთაჲ, რამეთუ ნაწილად ძეთა მათ ლოთისთა მიმიცემიეს.
და	მცხ.სჯლ	ნათესავი დიდი და მრავალი და უძლიერესი, ვითარცა-იგი აკიმელნი. და წარწყმიდნა იგინი უფალმან პირისაგან მათისა და დაიმკჳდრეს იგი და დაეშენნეს მუნ მათ წილ მოდღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.სჯლ	ვითარცა-იგი უყო ძეთა მათ ესავისთა, რომელ-იგი დამკჳდრებულ არიან სეირს, ვითარცა-იგი აღჴოცა ქორეველი იგი პირისაგან მათისა და დაიმკჳდრეს იგი და დაეშენნეს მუნ მოდღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.სჯლ	და ეგრეცა ეველი იგი, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ასეროთს გაზადმდე და კაბადუნი იგი, რომელ გამოვიდეს კაბადუკიაჲთ, მოსრნეს იგინი და დაეშენნეს იგინი მათ წილ.
და	მცხ.სჯლ	აწ თქუენცა აღდეგით, წარემართენით, განვლეთ ჴევი იგი არნონისაჲ, რამეთუ, ეგერა, მიმიცემიეს იგი ჴელთა თქუენთა, სეონ, მეფჱ იგი ამორეველთაჲ, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ესებონს, და ქუეყანაჲ იგი მათი იწყედ დამკჳდრებად და იწყეთ მისა მიმართ ღუაწლი ბრძოლისა.
და	მცხ.სჯლ	დღესით დღითგან დავიდევ აერი და შიში შენი პირსა ზედა ყოველთა წარმართთასა, რომელნი არიან პირსა ქუეშე ცისასა, რათა ყოველთა რომელთა ესმეს სახელი შენი, შეძრწუნდენ და სალმობამან შეიპყრნეს იგი პირისაგან შენისა.
და	მცხ.სჯლ	საჭმელი ვეცხლითა ჩემითა ვიყიდო და ვჭამოთ და წყალი ვეცხლი ვიყიდოთ და ვსუათ, გარნა გზაჲ ხოლო განვლოთ ფერჴითა ჩუენითა.
და	მცხ.სჯლ	განვლეთ ქუეყანა იგი ძეთა მათ ესავისთაჲ, რომელნი დამკჳდრებულ იყვნეს სეირს და ვითარცა განვლეთ ქუეყანაჲ იგი მოაბელთაჲ რომელნი-იგი დამკჳდრებულ არიან აროჱრს, ვიდრე წიაღვლო მე იორდანე, მივიწიო ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან ჩუენმან მომცეს ჩუენ.
და	მცხ.სჯლ	და არა ინება მეფემან მან ესებონელთამან განსლვაჲ ჩვენი მიერ, რამეთუ განაფიცხა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სული მისი და განამტკიცა გული მისი, რათა მოგცეს იგი ჴელთა შენთა დღესდღე.
და	მცხ.სჯლ	და სიტყუად იწყო უფალმან მოსესა და ჰრქუა: აჰა, ესერა, მიწყიეს მე მიცემად წინაშე შენდა სეონ მეფჱ ესებონისაჲ, ამორეველი იგი, აწ იწყე განაწილებად და დამკჳდრებად ქუეყანაჲ იგი მისი.
და	მცხ.სჯლ	და მოვიდა სეონ მეფჱ იგი ამორეველთაჲ და ყოველი იგი ერი მისი მის თანა შემთხუევად ჩუენდა ღუაწლით ბრძოლასა.
და	მცხ.სჯლ	და განწირა იგი უფალმან ღმერთმან ჩუენმან წინაშე პირსა ჩუენსა და მოვსართ იგი და ძენი მისნი და ყოველი ერი მისი.
და	მცხ.სჯლ	და მოვიპყართ ყოველი ქალაქები მისი მას ჟამსა შინა, და მოვსართ ყოველი ქალაქი მისი ერთბამად და მოვწყჳდეთ ცოლი და შვილი მისი ყოველივე, რაჲცა იყო მისი, არა განერა ერთისა კაცი ცოცხალი, გარნა საცხოვარი მათი ტყუედ წარმოვიღეთ.
და	მცხ.სჯლ	და ნატყუენავი ქალაქთა მათთაჲ წარმოვიღეთ
და	მცხ.სჯლ	აროერით, რომელ-იგი არს კიდესა ზედა მდინარისა მის არონისასა, და ქალაქი იგი ძნელოვანი, რომელ დაშენებულ იყო ჴევსა მას ვიდრე მთადმდე გალადისა და არა იყო ქალაქი, რომელიმცა განერა ჴელთაგან ჩუენთა, არამედ ყოველი იგი ქალაქები მოგუცა ჩუენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ჴელთა ჩუენთა.
და	მცხ.სჯლ	ხოლო ქუეყანასა მას ძეთა მათ ამონისთასა არად შევეხენით საზღვართა მათთა ნაღუარევთასა იაბოკისთა და ყოველი იგი ქალაქები მთის კერძო ვითარცა გუამცნო ჩუენ უფალმან ღმეთმან ჩუენმან.
და	მცხ.სჯლ	და მოვიქეცით და მივედით გზასა მას ბასანად კერძო და გამოვიდა ოლ, მეფჱ ბასანისაჲ, შემთხუევად ჩუენდა, იგი და ყოველი ერი მისი ღუაწლით ბრძოლისა ჰედრაინდ.
და	მცხ.სჯლ	სიტყუად იწყო ჩემდა უფალმან და მრქუა მე: ნუ გეშინინ, ნუცა შესძრწუნდები მისგან, რამეთუ ჴელთა შენთა მიმიცემიეს ყოვლითურთ ერით მისით და ყოვლითურთ ქუეყანით მისით და უყო მას, რაჲცა-იგი უყავ სეონ, მეფესა მას ამორეველთასა, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყოს ესობონს.
და	მცხ.სჯლ	მოგუცა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ოგ, მეფჱ იგი ბასანისაჲ, და ყოველი იგი ერი მისი და მოვსართ იგი და ყოველი სოფელი მისი და არა დაშთა სოფელსა მისსა ნათესავი.
და	მცხ.სჯლ	ყოველი ესე ქალაქები ძნელოვანები და ზღუდე მათი მაღლები და მოქლონები მათი განგებული, ხოლო ქალაქები იგი უზღუდოჲ ფრიად მრავალი მოვსართ,
და	მცხ.სჯლ	ვითარცა შევქმენით სეონ, მეფჱ ესებონელთაჲ, და მოვსართ ყოველი ქალაქები ერთბამად და ცოლები მათი და შვილები მათი მოვსართ,
და	მცხ.სჯლ	და საცხოვარი მათი და ფასი მონაგები მათი ნატყუენავსა თანა განვიყავთ წილით და დავიპყართ ქვეყანა იგი მათი.
და	მცხ.სჯლ	ყოველი ქალაქები ნისონისაჲ და ყოველი გალაადი და ყოველი ბასაანი ვიდრე სელლქალდმდე და ედრაემდ, ესე ყოველი ქალაქები ოგისი, მეფისა მის ბასანელთაჲსა.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ ოგ, მეფჱ ბასანელთაჲ, მარტო დაშთა რაფანელთაგან. და იყო ცხედარი მისი ცხედარი რკინისაჲ და ძნელოვანსა მას ძეთა ამონისთასა დადგომილ იყო იგი, ცხრა წყრთაჲ სიგრძე მისი და ოთხ წყრთა სივრცე მისი წყრთა მამაკაცისათა.
და	მცხ.სჯლ	და ქუეყანაჲ იგი მათი დავიმკჳდრეთ ჩუენ მას ჟამსა შინა, რომელ არს კიდედმდე ნაღუარევისა მის არნონისა და ვიდრე ზოგადმდე მთისა მის გალადელთაჲსა: და ქალაქები იგი მათი მივეც რუბენს და გაადს.
და	მცხ.სჯლ	და ნეშტი იგი გალადისაჲ და ყოველი იგი ბასანი მეფისა ოგისი მივეც კერძოსა მას,
და	მცხ.სჯლ	და მაქირს მივეც გალაადი.
და	მცხ.სჯლ	და არაბიაჲ და იორდანე თჳთ საზღვარი არს მაქანარადმდე არაბიელთა და ზღჳთ მარილოვნითგან და ასელოთით ვიდრე ჴევადმდე აღმოსავლითისა.
და	მცხ.სჯლ	გარნა დედაწული თქუენი და საცხოვარი თქუენი და ნაყოფი თქუენ უწყი, რამეთუ მრავალ არს საცხოვარი იგი თქუენი, დაუტევენით ქალაქთა მაგათ თქუენთა, რომელ-ეგე მიგეც თქუენ.
და	მცხ.სჯლ	და ვევედრე უფალსა მას ჟამსა შინა და ვთქუ:
და	მცხ.სჯლ	უფალო, უფალო, შენ იწყე ჩუენებად მონისა შენისა ძალი შენი და სიმტკიცე შენი, ჴელი ეგე მტკიცე და მკლავი მაღალი. ვინ არს ღმერთ ცათა შინა, ანუ ქუეყანასა ზედა, რომელმცა ყო ესე, რომელ-ესე შენ ჰყავ ჩუენთჳს.
და	მცხ.სჯლ	და უგულებელ-მყო მე უფალმან თქუენთჳს. მერმე მომიგო მე უფალმან და მრქუა: კმა იყავნ შენდა, ნუღარა შესძინებ სიტყუად ჩემდა სიტყუასა მაგას,
და	მცხ.სჯლ	არამედ აჰჴედ შენ თხემსა მთისა მაგის გამოთლილისასა და აღიხილენ თუალნი შენნი ზღუად კერძო და სამხრით, და ჩრდილოჲთ, და დასავალად და აღმოსავალად და იხილე თუალითა შენითა, რამეთუ არასადა წიაღსლვად ხარ შენ წიაღ იორდანესა.
და	მცხ.სჯლ	არამედ შენ ამცენ ისოს და ნუგეშინის-ეც მას, რამეთუ ესე წიაღუძღუეს ერსა მას და მანცა დაუმკჳდროს მათ ქუეყანაჲ იგი, რომელ-ეგე შენ იხილე. დავსხედით ჩუენ ღელესა ერთსა მახლობელად სახლსა მას ფოგორისსა.
და	მცხ.სჯლ	აწ გესმოდენ ისრაჱლსა სამართალი და მსჯავრი, რომელსა-ესე მე გასწავებ შენ დღესდღე ყოფად მაგისა, რათა სცხონდე და განსძლიერდე, შეხჳდე და დაიმკჳდრო ქუეყანაჲ იგი, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მამათა შენთამან მოგცეს შენ.
და	მცხ.სჯლ	არა შესძინო შენ სიტყუაჲ ერთი, რომელსა-ესე მე გამცნებ თქუენ და არცა დააკლოთ მაგას, არამედ დაიცვნე შენ მცნებანი უფლისა ღმრთისა შენისანი, რომელთა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე.
და	მცხ.სჯლ	იგულეთ, აჰა, ესერა, მიგეც თქუენ სამართალი და მსჯავრი, ვითარცა მამცნო მე უფალმან ღმერთმან ჩემმან, რათა ჰყოთ თქუენ იგი ქუეყანასა მას, რომელსა შეხუალთ დამკჳდრებად მუნ.
და	მცხ.სჯლ	ანუ რომელი არს ნათესავი დიდი, რომლისა მიცემულ არს სამართალი და მშჯავრი მსგავსად ყოვლისა ამის შჯულისა, რომელ-ესე მე მიგეც თქუენ დღესდღე?
და	მცხ.სჯლ	იგულე თავი შენი და დაიცევ სული შენი ფრიად, ნუ დაივიწყებ ყოველთა ამათ სიტყუათა, რომელ-ესე იხილეს თუალთა შენთა და ნუცა განიშორებ გულისაგან შენისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა, არამედ წურთილ ჰყვნე შვილნი შენნი და შვილნი შვილთა შენთანი.
და	მცხ.სჯლ	დღესა მას, რომელსა-იგი წარსდეგით თქუენ წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა ქორებს, რამეთუ მეტყოდა მე უფალი და მრქუა: შემოკრიბე ერი ეგე ჩემ წინაშე და ისმინნეს სიტყუანი ჩემნი და შეისწაონ შიში ჩემი ყოველთა დღეთა ცხორებისა მათისათა, რავდენცა ცხონდენ ქუეყანასა ზედა, და ასწაონ შვილთაცა მათთა.
და	მცხ.სჯლ	და მოჰკერბით და დასდეგით წინაშე მთასა მას და მთა იგი აღჭურვილი აღატყდებოდა ცეცხლითა ვიდრე ცადმდე და ბნელი ჴშირი ნისლისა და არმურისაჲ და ჴმაჲ ბრძანებისა უფლისაჲ.
და	მცხ.სჯლ	და გითხრობდა თქუენ მცნებათა მათ, რომელ-იგი გამცნო თქუენ ყოფად მისა და მოგცნა თქუენ ათნი იგი მცნებანი შჯულისანი დაწერილნი ორთა ზედა ფიცართა ქვისათა.
და	მცხ.სჯლ	და მამცნო მე უფალმან მას ჟამსა შინა სწავლად თქუენდა სამართალი და მშჯავრი, რათა ვყო იგი ქუეყანასა მას, რომელსა შეხუალთ თქუენ.
და	მცხ.სჯლ	ნუცა აღიხილავ ზეცად, რათა არა რაჟამს იხილო მზე, გინა თუ მთოვარე და ვარსკულავნი, ანუ თუ ყოველი სამკაული ცათა, და შესცთე თაყუანის-ცემად, ანუ მსახურებდე მათ, რომელ-იგი განგაშორნა თქუენგან უფალმან ღმერთმან თქუენმან და მისცა წარმართთა, რომელ არს ქუეშე ცასა.
და	მცხ.სჯლ	ხოლო თქუენ შეგიწყალნა უფალმან ღმერთმან თქუენმან და გამოგიყვანნა თქუენ საჴუმილისა მისგან რკინისასა ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთაჲსა, რათა იყო შენ მისა ერად მკჳდრობისა დღესდღე.
და	მცხ.სჯლ	და აწ უფალი ღმერთი განრისხნა ჩემ ზედა სიტყუათა თქუენთათჳს და ფუცა, რათა არა წიაღვიდე მე იორდანესა მდინარესა და არცა შევიდე მე ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს თქუენ ნაწილად მკჳდრობისა თქვენისა.
და	მცხ.სჯლ	ხოლო აწ მე მოსიკუდიდ ვარ ამასვე ქუეყანასა და არა წიაღსლვად ვარ მე იორდანესა მდინარესა, ხოლო თქუენ წიაღჰჴდეთ და დაიმკჳდროთ ქუეყანაჲ იგი კეთილი.
და	მცხ.სჯლ	ეკრძალე, ნუუკუე დაივიწყო შენ მცნებაჲ იგი უფლისა ღმრთისა თქუენისა, რომელ გამცნო თქუენ და არა იქმნნეთ თავისა თქუენისა კერპნი გამოქანდაკებულნი მსგავსად ყოვლისა მის, რომლისა-ესე გიბრძანა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან,
და	მცხ.სჯლ	განშორებად მისგან, რამეთუ უფალი ღმერთი ცეცხლშემცველ არს და ღმერთი მოშურნე.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ ისხნე შენ შვილნი, ანუ შვილისშვილნი და დღეგრძელ იყო ქუეყანასა ზედა და უშჯულოებდე და ჰყო ბოროტი წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა, და იქმნნე შენ თავისა შენისა კერპნი, და განარისხო უფალი ღმერთი შენი.
და	მცხ.სჯლ	აჰა, ესერა, შეგწამებ მე დღეს თქუენ წინაშე ცასა და ქუეყანასა, რამეთუ მოსპოლვით მოგსპნეს თქუენ ქუეყანისა მისგან, რომლისათჳს წიაღ ხუალთ იორდანესა მდინარესა დამკჳდრებად მისა და არა დღეგრძელად დაიმკჳდროთ მუნ, არამედ მოსრვით მოისრნეთ.
და	მცხ.სჯლ	და ჰმსახურებდეთ თქუენ კერპთა უცხოთა, ქმნულთა ჴელითა კაცისა ძელითა და რვალითა, რომელნი არა ხედვიდეს და არცა ესმოდის, არცა ჭამდენ და არცა იყნოსდენ.
და	მცხ.სჯლ	და ეძიებდეთ თქუენ უფალსა ღმერთსა თქუენსა და ჰპოოთ იგი, რაჟამს ეძიებდეთ მას ყოვლითა გონებითა თქუენითა და ყოვლითა გულითა თქუენითა.
და	მცხ.სჯლ	რაჟამს სიმდაბლით ეძიებდეთ მას ჭირსა შინა თქუენსა და მოგეგონებოდიან თქუენ სიტყუანი ესე ჩემნი შემდგომად ჟამთა. და მოიქცე შენ უფლისა მიმართ ღმრთისა შენისა და ისმინო ჴმაჲ ბრძანებისა მისისა.
და	მცხ.სჯლ	იკითხენით დღენი იგი პირველნი, რომელ-იგი თქუენსა წინა იყვნეს, ვინაჲთ დღითგან შექმნა ღმერთმან კაცი პირსა ზედა ქუეყანისასა და კიდითგან ცისაჲთ ვიდრე კიდედმდე მისა ყოფილ თუ სადამე არს მსგავსად სიტყჳსა ამის დიდისა,
და	მცხ.სჯლ	ანუ თუ გან-სადამე-ცადა ღმერთმან შესლვად და გამოყვანებად ნათესავი ნათესავთაგან სასწაულებითა და ნიშებითა ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა და საჩუენებელითა დიდძალითა ყოველთათჳს, რომელ ყო უფალმან ღმერთმან თქვენმან ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა წინაშე შენსა,
და	მცხ.სჯლ	რათა გულისხმა-ჰყო, რამეთუ უფალი ღმერთი შენი მხოლოჲ არს ღმერთ და არა არს სხუა ღმერთ მისა გარე.
და	მცხ.სჯლ	ცით გარდამო ისმა ჴმაჲ მისი სასწაულად შენდა და ქუეყანასა ზედა გიჩუენა შენ ცეცხლი იგი მისი დიდი და სიტყუაჲ იგი მისი გესმა შორის ცეცხლსა მას.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ შეიყვანნა მუნ მამანი იგი თქუენნი და გამოირჩია მან ნათესავი იგი მათი შემდგომად მათსა თქუენ ყოველთა უფროჲს წარმართთა და გამოგიყვანა შენ ძალითა მით დიდითა ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთაჲსა.
და	მცხ.სჯლ	დაცემად წინაშე პირსა შენსა, ნათესავები იგი დიდ-დიდები უძლიერესი შენსა შეყვანებად და მიცემად შენდა ქუეყანაჲ იგი მათი სამკჳდრებელად მკჳდრობისა შენისა, ვითარცა-ეგე გიპყრიეს დღესდღე.
და	მცხ.სჯლ	რათა გულისხმა-ჰყო დღეს გონებასა შენსა, რამეთუ უფალი თავადი არს ღმერთ ზეცათა შინა და ქვეყანასა ზედა და არა ვინ არს მისა გარეშე სხუაჲ ღმერთი
და	მცხ.სჯლ	და დაიცვნე შენ მცნებანი მისნი და სამართალნი, რომელსა მე გამცნებ შენ დღესდღე, რათა კეთილი გეყოს შენ და შვილთა შენთა შენ თანა და დღეგრძელ იყვნეთ ქუეყანასა ზედა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცეს თქუენ ყოველთა დღეთა თქუენთა.
და	მცხ.სჯლ	ბოსორი უდაბნოჲთ კერძო, ველთა მათ ქუეყანისა რუბენისგან და ჰრომოთ გალაადით კერძო ქუეყანისა მისგან გაადისი და გულანი ბასაანსა.
და	მცხ.სჯლ	ესე მცნებანი არიან წამებანი და სამართალნი, რომელთა ეტყოდა მოსე ძეთა მათ ისრაჱლისათა უდაბნოსა მას, რაჟამს გამოვიდეს იგინი ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.სჯლ	წიაღ იორდანესა ჴევსა მას, მახლობელად სახლისა მის ფოგორისსა, ქვეყანასა მას სეონ, მეფისა მის ამორეველთაჲსა, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ესებონს, რომელ-იგი მოსრა მოსე და ძეთა მათ ისრაჱლისათა, რაჟამს გამოვიდეს იგინი ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.სჯლ	და დაიმკჳდრეს მათ ქუეყანაჲ იგი და ქუეყანაჲ ოგისი, მეფისა მის ბასაანისაჲ, ორთა მათ შარავანდედთა ამორეველთაჲ, რომელ-იგი იყვნეს წიაღ იორდანესა,
და	მცხ.სჯლ	და მე ვდეგ შორის უფლისა და თქუენსაცა მას ჟამსა შინა თხრობად თქუენ სიტყუათა მათ უფლისათა, რამეთუ შეშინებულ იყვენით თქუენ წინაშე პირსა მის ცეცხლისასა და არა აღხუედით მთასა მას, რამეთუ გეტყოდა თქუენ უფალი და თქუა:
და	მცხ.სჯლ	არცა მსგავსი ყოვლისავე, რომელ არს ცასა შინა ზესკნელ და არცაღა, რომელ არს ქუეყანასა ზედა ქუესკნელ და არცაღა, რომელ არს წიაღთა შინა ქუესკნელსა ქუეყანასა.
და	მცხ.სჯლ	არა თაყუანი-სცე მათ, არცა ჰმსახურებდე მათ, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, ღმერთი მოშურნე, რომელმან მივაგი ცოდვაჲ მამათაჲ შვილთა სამად და ოთხადმდე ნათესავად მოძულეთა მათ ჩემთა.
და	მცხ.სჯლ	და ვყვი წყალობაჲ ათასამდე ნათესავად მოყუარეთათჳს სახელისა ჩემისათა და რომელთა დაიცვნიან მცნებანი ჩემნი.
და	მცხ.სჯლ	დაიცევ შენ დღე იგი შაბათისაჲ, წმიდა და ფუფუნეულ-ჰყო იგი, ვითარცა გიბრძანა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ განისუენოს მონამან შენმან და მჴევალმან შენმან და საცხოვარმან შენმან და მწირმან შენმან, ვითარცა შენ. მოიჴსენე შენ, რამეთუ შენცა დამონებულ იყავ ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა და გამოგიყვანა შენ მიერ უფალმან ღმერთმან შენმან ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა. ამისთჳს გიბრძანა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან დამარხვად დღე იგი შაბათთაჲ.
და	მცხ.სჯლ	თავ-უყავ მამასა შენსა და დედასა შენსა, ვითარცა გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, რათა კეთილი გეყოს შენ და დღეგრძელ იყო შენ ქუეყანასა ზედა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ.
და	მცხ.სჯლ	ამათ სიტყუათა ეტყოდა უფალი ყოველსა მას შესაკრებელსა ისრაჱლისასა მთასა მას შინა, შორის ცეცხლსა მას, და შორის ბნელსა მას არმურისა მის ნისლისა წყუდიადისასა, ჴმითა მაღლითა, და მერმე არღარა შესძინა სიტყუად. და დაწერა ესე ორთა ფიცართა ქვისათა და მომცა მე.
და	მცხ.სჯლ	და იყო, რაჟამს ისმინეთ თქუენ ჴმაჲ იგი სიტყუათა მათ უფლისათაჲ შორის ცეცხლსა მას, რამეთუ მთაჲ იგი აღგზებული ცეცხლითა აღატყდებოდა, მოხუედით ჩემდა ყოველი ეგე მთავრები ნათესავთა მაგათ თქუენთაჲ და მოხუცებული ერისა თქუენისაჲ და მარქუთა მე.
და	მცხ.სჯლ	აწ მიეახლე შენ და ისმინე, რასა იტყოდის უფალი ღმერთი ჩუენი და შენ გუეტყოდე ჩუენ ყოველთა მათ მცნებათა, რომელთასა გეტყოდის შენ უფალი ღმერთი ჩუენი, ვისმინოთ შენი და ვყოთ.
და	მცხ.სჯლ	აჰა, ესერა, გჳჩუენა ჩუენ უფალმან ღმერთმან დიდებაჲ იგი მისი და ჴმაჲ იგი მისი გუესმა ცეცხლით გამო დღესდღე და ვიხილეთ, ვითარცა ეტყოდა ღმერთი კაცსა და ცხონდა.
და	მცხ.სჯლ	და აწ ნუუკუე მოვწყდეთ, ანუ გუეწიოს და მოგუსრნეს ჩუენ ცეცხლმან მან დიდმან, შე-ღათუ-ვსძინოთ ჩუენ სმენად ჴმისა მისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲსა მერმე, და მოვწყდეთ.
და	მცხ.სჯლ	და შეესმა უფალსა ჴმაჲ იგი სიტყჳსა მის ქუეყანისაჲ, რომელსა მეტყოდეთ მე და მრქუა მე უფალმან: მესმა მე ჴმაჲ სიტყჳსა ერისაჲ მის, რომელსა-იგი გეტყოდის შენ მართლიად, მოგიგეს შენ ყოველივე, რომელსაცა-იგი გეტყოდეს შენ.
და	მცხ.სჯლ	ვინმემცა უკუე მისცა გულთა მაგათთა მარადის შიში იგი ჩემი და დამარხვა ყოველსა ჟამსა მცნებათა ჩემთაჲ, რათამცა კეთილი ეყო მათ და ნაშობთა მათთა უკუნისამდე?
და	მცხ.სჯლ	აწ მივედ და ეტყოდე მათ და მიიქცენ იგინი სახედვე მათთა.
და	მცხ.სჯლ	ხოლო შენ დადეგ აქა ჩემ თანა და გეტყოდი შენ ყოველთა მათ მცნებათა და სამართალთა, რომელი ასწაო მათ და ჰყოფდენ მას ქუეყანასა მას ზედა, რომელი მე მივეც მათ ნაწილად მკჳდრობისა მათისა
და	მცხ.სჯლ	დამარხვად და ყოფად, ვითარ-იგი გამცენ შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, არა მიაქციო მარჯულ, არცა მარცხლ.
და	მცხ.სჯლ	ყოველთავე გზათა შენთა, რომელ გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, არამედ ხჳდოდი ყოველთა მცნებათა მისთა, რათა განგისუენოს შენ და კეთილი გეყოს შენ და დღეგრძელ იყო ქუეყანასა მას ზედა, რომელსა დაემკჳდრო შენ.
და	მცხ.სჯლ	ესე მცნებანი არიან და სამართალნი და მშჯავრი, რომელ-იგი გამცნო თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან, რათა ისწაოთ და ჰყოთ ესე ქუეყანასა მას, რომელსა-ეგე თქუენ შეხუალთ დამკჳდრებად მუნ.
და	მცხ.სჯლ	რათა გეშინოდის შენ უფლისა ღმრთისა შენისა და დაიცვნე შენ მცნებანი და სამართალნი მისნი, რომელთა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე შენ და შვილთა შენთა ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა, რათა დღეგრძელ იყო შენ.
და	მცხ.სჯლ	ისმინე, ისრაჱლ, და ეკრძალე ყოფად ყოველთა ამათ მცნებათა, რათა კეთილი გეყოს შენ და განმრავლდე ფრიად, ვითარცა ეტყოდა ღმერთი მამათა მათ შენთა მიცემად შენდა ქუეყანა იგი, რომელსა გამოდის სძე და თაფლი (ესე სამართალნი და მშჯავრნი არიან, რომელ-იგი ამცნო მოსე ძეთა მათ ისრაჱლისათა უდაბნოსა შინა, რაჟამს გამოვიდოდეს იგინი ქუეყანით ეგჳპტით).
და	მცხ.სჯლ	და შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა და ყოვლითა ძალითა შენითა.
და	მცხ.სჯლ	და იყვნენ სიტყუანი ესე, რომელთა მე გამცნებ შენ დღესდღე გულსა შენსა და გონებასა შენსა.
და	მცხ.სჯლ	და ასწავლნე ეგენი შვილთა მათ შენთა და იტყოდი მაგათ ჯდომასა სახლსა შინა შენსა და სლვასა გზასა შენსა და სასუენებელსა ზედა შენსა და აღდგომასა შენსა.
და	მცხ.სჯლ	შეიბნე ესე სასწაულად ჴელსა შენსა და იყვნედ ეგენი შეურყეველად წინაშე თუალთა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	და დასწერნე იგინი ზღრუბლსა სახლისა შენისასა წყირთლთა ბჭეთა შენთასა.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს შეგიყვანოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანასა მას, რომელსა-იგი ეფუცა მამათა მათ შენთა: აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს მიცემად შენდა ქალაქებისა მის დიდ-დიდებისა და შუენიერებისა, რომელ შენ არა აღაშენენ.
და	მცხ.სჯლ	და სახლებისა მის სავსისა ყოვლითა მით კეთილითა, რომელ შენ არა აღავსენ ჯურღმულებისა მის აღმოქმნულებისა, რომელ არა შენ აღმოჰქმნენ, ვენაჴებისა მის და ზეთისხილებისა, რომელ არა შენ დაჰნერგენ.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ ღმერთი მოშურნე არს და უფალმან ღმერთმან შური იძიოს შენგან, ნუუკუე განრისხნეს უფალი ღმერთი შენ ზედა და მოგსპოს შენ პირისაგან ქუეყანისაჲსა.
და	მცხ.სჯლ	დამარხვით დაიმარხნეთ მცნებანი უფლისა ღმრთისა თქუენისანი. წამებანი მისნი და სამართალნი მისნი, რომელ-იგი გამცნო შენ.
და	მცხ.სჯლ	ჰყო კეთილი და სათნოებაჲ წინაშე უფლისა ღმრთისა, რათა კეთილი გეყოს შენ და შეხვიდე და დაიმკჳდრო ქუეყანა იგი კეთილი, რომელთა-იგი ეფუცა უფალი მამათა მათ შენთა
და	მცხ.სჯლ	იყოს, რაჟამს გკითხვიდენ შენ შვილნი შენნი ხვალე, ზეგე და გრქუან: რაჲ არიან წამებანი ესე სამართალნი და მშჯავრნი, რომელ-ეგე გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან?
და	მცხ.სჯლ	მიუგო შენ შვილთა მათ შენთა და ჰრქუა: დაკირთებულ ვიყვენით ჩუენ ფარაოჲსა ეგჳპტეს და გამოგვიყვანნა ჩუენ უფალმან ეგჳპტით ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა.
და	მცხ.სჯლ	და ყო უფალმან ნიშები და სასწაულები დიდ-დიდები და ბოროტები ფარაოსა ზედა და ყოველსა სახლსა მისსა წინაშე თუალთა ჩუენთა.
და	მცხ.სჯლ	და ჩუენ გამოგვიყვანნა მიერ, რათა შემომიყვანნეს და მომცეს ჩუენ ქუეყანა ესე, რომელ აღუთქუა მიცემად მამათა ჩუენთა.
და	მცხ.სჯლ	და მამცნო ჩუენ უფალმან ყოფად ყოველთა მათ სამართალთა მისთა და რათა გუეშინოდის უფლისა ღმრთისა ჩუენისა და კეთილი გუეყოს ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა და ვცხონდეთ, ვითარცა-ესე დღესდღე.
და	მცხ.სჯლ	რაჟამს უკუე შეგიყვანოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანასა მას, რომელსა შეხუალთ, დამკჳდრებად მუნ და შემუსრნეს ნათესავნი იგი დიდნი და მართალნი პირისაგან შენისა, ქეტელი იგი, გერგესეველი, ამორეველი იგი, და ქანანელი იგი, და ფერეზელი იგი, ეველი იგი და იობოსელი იგი, შვიდი იგი ნათესავი დიდ-დიდი და უძლიერესი თქუენსა.
და	მცხ.სჯლ	მოგცნეს შენ უფალმან ღმერთმან ჴელთა შენთა, დასცნე შენ იგინი და მოსრვით მოსრნე, არა აღუთქუა აღთქუმაჲ შენი მათ თანა, არცა შევიწყალნე იგინი.
და	მცხ.სჯლ	არცა დაემზახო მათ, ასული შენი არა მისცე მათსა ძესა და ასული მისი არა მოჰგუარო ძესა შენსა.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ განდრიკოს ძე იგი შენი ჩემგან და ამსახუროს იგი ღმერთთა უცხოთა და განრისხნეს გულისწყრომითა უფალი შენ ზედა და აღგჴოცოს მსთუად.
და	მცხ.სჯლ	არამედ, რამეთუ უყუარდით თქუენ უფალსა, დაამტკიცა ფიცი იგი, რომელ ეფუცა მამათა მათ თქუენთა და გამოგიყვანნა თქუენ ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა და გიჴსნა შენ სახლისა მისგან კირთებისაჲსა ჴელთაგან ფარაო, მეფისათა ეგჳპტელთაჲსა,
და	მცხ.სჯლ	რათა გულისხმა-ჰყო, რამეთუ უფალი ღმერთი შენი ესე არს ღმერთი, ღმერთი სარწმუნოჲ, რომელმან დაუმარხის აღთქუმაჲ მისი და წყალობაჲ მისი მოყუარეთა მისთა და რომელთა დაიცვნიან მცნებანი მისნი ვიდრე ათასამდე ნათესავად.
და	მცხ.სჯლ	და მიაგის პირისპირ მისაგებელი და მოსრვაჲ მოძულეთა მისთა, და არა აყოვნის, დაიცვენ შენ მცნებანი მისნი.
და	მცხ.სჯლ	და ესე სამართალნი და მშჯავრნი, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღეს, ყოფად მისა.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს ისმინნეთ თქუენ ყოველნი ესე სამართალნი ჩემნი, დაიცვნეთ და მოგცნეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან აღთქუმაჲ იგი და წყალობაჲ, ვითარცა-იგი ეფუცა მამათა მათ თქუენთა.
და	მცხ.სჯლ	და შეგიყვაროს შენ და გაკურთხოს შენ და განგამრავლოს შენ, აკურთხნეს ნაშობნი მუცლისა შენისანი და ნაყოფი ქუეყანისა შენისაჲ, იფქლი იგი შენი და ღვინოჲ შენი და ზეთი შენი, ზროხანი სამროწლისა შენისანი და არვები ცხოვართა შენთა ქვეყანასა ზედა, რომელ-იგი ეფუცა ღმერთი მამათა მათ შენთა მიცემად შენდა.
და	მცხ.სჯლ	და განგაშოროს უფალმან ღმერთმან შენგან ყოველი იგი სენი და სალმობაჲ ბოროტი მეგჳპტელთა, რომელ-იგი იხილე და უწყოდე, არა მოავლინოს იგი შენ ზედა, არამედ მიავლინოს იგი ჴელთა ზედა მტერთა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	არა გეშინოდის შენ მათგან, მოჴსენებით მოიჴსენო, რაჲ-იგი უყო უფალმან ღმერთმან შენ მიერ ფარაოს და ყოველთა მათ მეგჳპტელთა.
და	მცხ.სჯლ	განსაცდელნი დიდ-დიდნი, რომელ-იგი იხილეს თუალთა შენთა, სასწაულები და ნიშები დიდ-დიდები, ჴელი იგი მტკიცე და მკლავი იგი მაღალი, ვითარ-იგი გამოგიყვანა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, ეგრე უყოს უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთა წარმართთა, რომელთაგან გეშინის პირისაგან მათისა.
და	მცხ.სჯლ	და ბზიკები მოავლინოს უფალმან ღმერთმან მათა, ვიდრე მოესრულნენ ნეშტნი იგი და რომელნი დამალულ იყვნენ პირისაგან შენისა.
და	მცხ.სჯლ	და მოსრნეს უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველნი წარმართნი პირისაგან შენისა მცირედ, არა მოსრნეს იგინი ერთბამად, რათა არა დაშთეს ქუეყანაჲ იგი ოჴრად და განმრავლდენ შენ ზედა მჴეცნი.
და	მცხ.სჯლ	და მიგცნეს შენ იგინი უფალმან ღმერთმან შენმან ჴელთა შენთა და მოსრნეს იგინი მოსრვითა დიდითა, ვიდრემდე მოასრულნე იგინი.
და	მცხ.სჯლ	და მოგცნეს უფალმან შარავანდედნი მათნი ჴელთა თქუენთა და წარსყმიდოთ საჴსენებელი მათი ადგილით მათით, არა ვინ აღგიდგეს წინაშე შენსა პირსა, ვიდრე მოასრულნე იგინი.
და	მცხ.სჯლ	ხატები კერპებისა მათისაჲ დასწუა ვეცხლითა, ნუ გული-გითქუამნ ოქროსა და ვეცხლსა მათსა ნუ მოიღებ თავისა შენისა, რათა არა საცთური გეყოს შენ იგი, რამეთუ საძაგელ არს წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	არა შეიღო იგი სახლად შენდა, რამეთუ ბილწი არს, რათა არა მის თანა წყეულ იყოს, დამჴობით დაამჴუნე იგინი და განშორებით განიშორო იგი, რამეთუ წყეულ არს.
და	მცხ.სჯლ	ყოველთა ამათ მცნებათა, რომელთა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე, დაიმარხნე იგინი და ჰყო, რათა სცხონდეთ და განმართლდეთ, შეხვიდეთ და დაიმკჳდროთ ქუეყანაჲ იგი, რომელ ეფუცა უფალი მამათა მათ თქუენთა.
და	მცხ.სჯლ	მოიჴსენნე ყოველნი იგი გზანი შენნი, რომელსა მოგიყვანა შენ უფალმან ღმერთმან, ესე მეორმეოცე წელი არს უდაბნოსა მას, ბოროტი ღათუ გიყო შენ და გამოგცადა შენ, რათა გულისხმა-ჰყო გულისა შენისაჲ და-რაჲძი-იტევნე მცნებანი მისნი, ანუ არა.
და	მცხ.სჯლ	და დაიცვნე შენ მცნებანი უფლისა ღმრთისა შენისანი და ხვიდოდი გზათა მისთა და გეშინოდის შენ მისა,
და	მცხ.სჯლ	ქუეყანასა მას საიფქლესა და საქრთილესა, ქუეყანასა მას ვენაჴოვანსა და ლეღოვანსა და ბროწეულოვანსა, ქუეყანასა კეთილსა თაფლისასა,
და	მცხ.სჯლ	ჰჭამდე და განსძღებოდე და აკურთხევდე უფალსა ღმერთსა შენსა ქუეყანასა მას ზედა კეთილსა, რომელი-იგი მოგცა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან.
და	მცხ.სჯლ	იგულე თავი შენი, ნუუკუე დაივიწყო უფალი ღმერთი შენი და არა დაიმარხნე მცნებანი მისნი და წამებანი მისნი, და სამართალნი, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ.
და	მცხ.სჯლ	და განმრავლებითა მით მროწეულისა და არვებისა შენისაჲთა, ოქროჲსა და ვეცხლისა შენისაჲთა
და	მცხ.სჯლ	დღესდღე ნუუკუე შჭამდე და განსძღებოდე და ტაძრებსა შუენიერებსა იშენებდე და დაემკჳდრებოდი მათ შინა.
და	მცხ.სჯლ	აღამაღლო გულითა შენითა და განჰლაღნე და დაივიწყო უფალი ღმერთი შენი, რომელმან გამოგიყვანა შენ ქუეყანისაგან ეგჳპტისა სახლისაგან კირთებისა
და	მცხ.სჯლ	და აღგიყვანა შენ უდაბნოსა მას დიდსა და საშინელსა, სადა-იგი გველი და ღრიანკალი კბენდა და წყურილი იგი წყლისაჲ აჭირვებდა მათ, სადა არა იყო წყალი, რომელმან გამოგიდინა შენ წყაროჲ კლდისა მისგან უღაღისა.
და	მცხ.სჯლ	ნუ იტყჳ გულსა შენსა, ვითარმედ ძლიერებითა ჩემითა და სიმტკიცითა მკლავისა ჩემისაჲთა ვყავ ყოველი ესე ძალი.
და	მცხ.სჯლ	არამედ მოიჴსენო შენ უფალი ღმერთი შენი, რამეთუ მან მოგცეს შენ ძალი და ძლიერებაჲ, რათა აღესრულოს აღთქუმაჲ იგი, რომელ ეფუცა უფალი მამათა მათ შენთა, ვითარცა დღესდღე.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, უკუეთუ დავიწყებით დაივიწყო უფალი ღმერთი შენი და შეუდგე შენ ღმერთთა უცხოთა და ჰმსახურებდე მათ და თაყუანის-სცემდე მათ, ვწამებ მე თქუენ წინაშე დღესდღე, რამეთუ მოსრვით მოისრნეთ,
და	მცხ.სჯლ	გესმოდენ ისრაჱლსა, რამეთუ წიაღხუალ შენ დღესდღე იორდანესა მდინარესა შესლვად და დამკჳდრებად ნათესავთა დიდთა და უძლიერესთა შენსა, ქალაქთა დიდთა და მოზღუდვილთა მაღლად, ვიდრე ცადმდე.
და	მცხ.სჯლ	ერსა დიდსა და ძლიერსა და კაცთა სრულთა ჰასაკითა, ძეთა მათ ენაკისთა, რომლისაჲ შენცა სადმე გესმინოს, ვითარმედ: ვინმცა წინა დაუდგა პირსა წინაშე ძეთა მათ აკიმისთა?
და	მცხ.სჯლ	არამედ უწყოდი შენ, რამეთუ უფალი ღმერთი შენი წინაგიძღვის შენ წინაშე პირსა შენსა, ვითარცა ცეცხლმან შემწველმან მოსრნეს იგინი და მან გარემიაქცინეს იგინი პირისაგან შენისა, აღჴოცნეს და წარწყმიდეს იგინი მსთუად, ვითარცა გეტყოდა თქვენ უფალი.
და	მცხ.სჯლ	და არა თუ სიმართლისა შენისათჳს, არცაღა სიწმიდისა გულისა შენისათჳს შეხუედ შენ დამკჳდრებად ქუეყანისა მის მათისა, არამედ უკეთურებისათჳს წარმართთაჲსა მოსრნეს იგინი უფალმან ღმერთმან შენმან პირისაგან შენისა, რათა დაემტკიცოს აღთქუმა იგი, რომელ ეფუცა უფალი მამათა მათ თქუენთა: აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს,
და	მცხ.სჯლ	და ქორებსა გან-ვე-არისხეთ უფალი. და განრისხნა გულისწყრომით უფალი თქუენ ზედა,
და	მცხ.სჯლ	და მომცნა მე ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი დაწერილნი ჴელითა ღმრთისათა, რამეთუ მას ზედა დაწერილ იყვნეს ყოველნი იგი მცნებანი, რომელთა გეტყოდა თქუენ უფალი მთასა მას ზედა.
და	მცხ.სჯლ	და იყო ორმეოცსა მას დღესა და ორმეოცსა მას ღამესა, რაჟამს მომცნა მე უფალმან ორნი იგი ფიცარნი ქვისანი, რომელსა ზედა დაწერილ იყო შჯული იგი,
და	მცხ.სჯლ	და მრქუა მე უფალმან: გეტყოდე შენ ერთგზის და ორგზის და გარქუ: ვიხილე ერი ესე, ვითარ გულფიცხელ და ქედფიცხელ არს,
და	მცხ.სჯლ	სიტყუად იწყო ჩემდა უფალმან და მრქუა: აღდეგ, გარდაგუალე ადრე ამიერ, რამეთუ უსჯულო იქმნა ერი იგი შენი, რომელ გამოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით და გარდაჴდეს მცნებასა მას, რომელი-იგი ამცნო მათ და იქმნეს თავისა მათისა კერპი გამოქანდაკებული და თაყუანი-სცეს ხატსა.
და	მცხ.სჯლ	მომიშუ მე, რათა მოვსრნე იგინი და აღვჰჴოცო სახელი მათი ცასა ქუეშე და გყო შენ ნათესავად დიდად და ძლიერად უფროჲს მაგათსა.
და	მცხ.სჯლ	და მოვიქეც და გარდამოვედ მიერ მთით და მთაჲ იგი ცეცხლითა აღჭურვილი აღატყდებოდა და ორნივე ფიცარნი იგი მეპყრნეს ორთავე ჴელთა ჩემთა.
და	მცხ.სჯლ	და ვიხილე, რამეთუ შეცოდებულ იყვენით თქუენ წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენსა და გექმნა თქუენ კერპი გამოდუღებითი, და გარდასრულ იყვენით თქუენ გზისა მისგან, რომელ გამცნო თქუენ უფალმან.
და	მცხ.სჯლ	და მოვიხუენ ორნივე იგი ფიცარნი ორთავე ჴელთა ჩემთაგან და დავსთხიენ იგინი წინაშე თქუენსა და დავმუსრენ.
და	მცხ.სჯლ	და დავვარდი წინაშე უფლისა და ვილოცევდ, ვითარცა-იგი პირველ ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე პური არა ვჭამე და არცა წყალი ვსუ ყოველთა მათ ცოდვათა თქუენთათჳს, რომელ-იგი სცოდეთ თქუენ და ბოროტი ჰქმენით წინაშე უფლისა, და განარისხეთ იგი.
და	მცხ.სჯლ	და შეშინებულ ვიყავ მე გულისწყრომისათჳს რისხვისასა, რამეთუ - განრისხნა უფალი თქუენ ზედა, რათამცა აღგჴოცნა თქუენ ქუეყანით და შეესმა ჩემი უფალსა მას ჟამსა შინა.
და	მცხ.სჯლ	და აჰრონის ზედაცა განრისხნა უფალი ფრიად, რათამცა მოსპო იგი და აჰრონისთჳსცა ვილოცე მას ჟამსა შინა.
და	მცხ.სჯლ	და ცოდვაჲ იგი თქუენი, რომელ ჰქმენით, ჴბოჲ იგი მოვიღე იგი და დავწვი ცეცხლითა, დავჭარ და დავმუსრე იგი წულილად და შევქმენ იგი, ვითარცა მტუერი და შთავაბნიე იგი ჴევსა მას, რომელ-იგი გარდამოვიდოდა მიერ მთით.
და	მცხ.სჯლ	შეწუვითა მით და განცდითა და სამარეთა მათ გულისთქუმისათა განარისხეთ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.სჯლ	და რაჟამს წარავლინნა უფალმან კადეს ბარნედ და გრქუა: აღვედით და დაიმკჳდრეთ ქუეყანაჲ იგი, რომელ-იგი მიგცე თქუენ. ხოლო თქუენ ურჩ ექმნენით და არა ისმინეთ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ, არცაღა გრწმენა მისი და არცა ისმინეთ ჴმისა მისისაჲ.
და	მცხ.სჯლ	მერმე ვილოცევდ მე წინაშე უფლისა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე, რავდენცა-იგი ვილოცევდ, რამეთუ თქუა უფალმან მოსრვაჲ თქუენი.
და	მცხ.სჯლ	და ვილოცევდ უფლისა მიმართ და ვთქუ: უფალო, უფალო საუკუნეო! ნუ მოსრავ ერსა ამას შენსა და სამკჳდრებელსა შენსა, რომელ-ესე იჴსენ ძალითა მაგით შენითა დიდითა, რომელ გამოიყვანე ქუეყანით ეგჳპტით ჴელითა მაგით მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა.
და	მცხ.სჯლ	მოიჴსენე აბრაჰამისი, ისაკისი და იაკობისი, მონანი შენნი და ნუ მიხედავ სიფიცხლესა ამის ერისასა და ნუცაღა უკეთურებასა მათსა.
და	მცხ.სჯლ	ნუსადა თქუან მკჳდრთა მათ მის ქუეყანისათა: ვინაჲ გამომიყანენ ჩუენ, ვითარმედ ვერვემე შეუძლო უფალმან შეყვანებად ქვეყანასა მას, რომელ აღუთქუა მათ? არამედ სიძულილით გამოიყვანნა იგინი და მოსრნა იგინი უდაბნოსა მას.
და	მცხ.სჯლ	არამედ ესე ერი შენი არს და სამკჳდრებელი შენი, რომელ გამოიყვანენ ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთაჲსა ძალითა დიდითა და მკლავითა მაღლითა.
და	მცხ.სჯლ	მას ჟამსა შინა მრქუა მე უფალმან: გამოთალენ თავისა შენისა ორნი ფიცარნი ქვისანი მსგავსად პირველისა მის და აღმოგუალე ჩემდა მთასა მას და იქმენ შენ თავისა შენისა კიდობანაკი ძელთაგან ულპოლველთა.
და	მცხ.სჯლ	და დავწერო ფიცართა მათ შჯული იგი პირველი, რომელი-იგი იყო პირველთა მათ ფიცართა, რომელნი-იგი შენ დაჰმუსრენ და შთასხნე ფიცარნი იგი კიდობანსა მას.
და	მცხ.სჯლ	და შევქმენ მე კიდობანი ერთი ძელთაგან ულპოლველთა და გამოვთალენ ორნი ფიცარნი ქვისანი მსგავსად პირველთა მათ და აღვედ მთასა მას და ორნი იგი ფიცარნი ჴელთა შინა ჩემთა.
და	მცხ.სჯლ	და დაწერა ფიცართა მათ ზედა ათი იგი მცნებაჲ, რომელთა-იგი გეტყოდა თქუენ უფალი მთასა მას ზედა შორის ცეცხლსა მას და მომცნა მე იგინი უფალმან.
და	მცხ.სჯლ	და წარიძრნეს და წარვიდეს ძენი იგი ისრაჱლისანი ბეროთით ძეთა მათგან აკასისთა მოსლვად. და მუნ მოკუდა აჰრონ და დაეფლა და შედგა მღდელობად მის წილ ელიაზარ, ძე მისი.
და	მცხ.სჯლ	და მოვიქეც და გარდამოვედ მე მიერ მთით და შთავსხენ მე ფიცარნი იგი კიდობანსა, რომელ-იგი შევქმენ, ვითარცა მიბრძანა მე უფალმან.
და	მცხ.სჯლ	მიერ წარიძრნეს გალგალდ და გალგალით მივიდეს ტეგად, ქუეყანასა მას მდინარეთა წყალთასა.
და	მცხ.სჯლ	მას ჟამსა შინა გამოარჩია უფალმან ნათესავი იგი ლევისი აღღებად კიდობნისა მის შჯულისა უფლისა შეწირვად მსახურებათა და ლოცვათა სახელისათჳს უფლისა დღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.სჯლ	ამის გამო არა უც ნაწილი და სამკჳდრებელ ლევიტელთა ძმათა შორის თჳსთა, რამეთუ უფალი თავადი ნაწილ და სამკჳდრებელ არს მათა.
და	მცხ.სჯლ	და მე დავადგერ მთასა მას ზედა ორმეოც დღე და ორმეოც ღამე მას ჟამსა, შეისმინა ჩემი უფალმან და არა ჯერ-იჩინა მოსრვაჲ მათი.
და	მცხ.სჯლ	სიტყუად იწყო ჩემდა უფალმან და მრქუა: აღჰკიდე, ვიდოდე, წარუძეღუ ერსა მაგას, შევიდენ და დაიმკჳდრონ ქუეყანაჲ იგი, რომელ-იგი ვეფუცე მამათა მათთა მიცემად მათა.
და	მცხ.სჯლ	აწ, ისრაჱლ, რასა ითხოვს უფალი ღმერთი შენგან, არამედ, რათა გეშინოდის შენ უფლისა ღმრთისა შენისა და ხვიდოდი შენ ყოველთა გზათა მისთა და შეიყუარო იგი და ჰმსახურებდე შენ უფალსა ღმერთსა შენსა ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა.
და	მცხ.სჯლ	და დაიცვნე მცნებანი და სამართალნი უფლისა ღმრთისა შენისანი და მშჯავრნი მისნი, რომელთა-ესე გამცნებ შენ დღესდღე, რათა კეთილი გეყოს შენ.
და	მცხ.სჯლ	აჰა, ესერა, უფლისა ღმრთისა შენისანი, არიან ცანი და ცანი ცათანი, ქუეყანაჲ და ყოველ, რაჲ არს მას შინა.
და	მცხ.სჯლ	ხოლო მამანი თქუენნი გამოირჩინა უფალმან, შეიყვარნა იგინი და შემდგომად მათსა გამოგირჩინა თქუენ ნათესავი ეგე მათი ყოველთა უფროჲს წარმართთა ვიდრე დღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.სჯლ	აწ განიშორეთ სიფიცხლე ეგე გულთა თქუენთა და ქედთა თქუენთაჲ და მერმე ნუღარა განფიცხნებით,
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ უფალი ღმერთი თქუენი იგი თავადი არს ღმერთი ღმერთთა და უფალი უფალთა, ღმერთი დიდი და ძლიერი და საშინელი, რომელმან არა თუალ-ახუნის, არა შეიღის ქრთამი,
და	მცხ.სჯლ	ყვის სასჯელი მწირისა, ობლისა და ქურივისაჲ, შეიყუარის მწირი იგი და სცის მას პური და სასუმელი.
და	მცხ.სჯლ	აწ შეიყუარეთ თქუენ მწირი იგი და მსხემი, რამეთუ თქუენცა მწირ და მსხემ იყვენით ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.სჯლ	უფლისა ღმრთისა შენისა გეშინოდენ და მას მხოლოსა ჰმსახურებდე, მას შეეყო და სახელსა მისსა ჰფუცვიდე,
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ იგი არს სიქადულ შენდა და იგი თავადი არს ღმერთი შენი, რომელმან-იგი ყო შენ ზედა სასწაული დიდ-დიდი და საკჳრველებაჲ, რომელ იხილეს თუალთა შენთა,
და	მცხ.სჯლ	შეიყვარო შენ უფალი ღმერთი შენი და დაიმარხნე მცნებანი მისნი და წამებანი და სამართალნი მისნი და მშჯავრნი ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა.
და	მცხ.სჯლ	სასწაულნი მისნი და საქმენი იგი მისნი, რომელ ყო უფალმან ღმერთმან ეგჳპტეს ფარაო მეფისა ზედა და ყოველსა ქუეყანასა მისსა.
და	მცხ.სჯლ	და რაჲ-იგი უყო ერსა მას მეგჳპტელთასა, ეტლებსა და ჰუნებსა მათსა, ვითარ-იგი დაფარნა წყალმან ერთრისა მის ზღჳსამან წინაშე მდევართა თქუენთა, რამეთუ წარწყმიდნა იგინი უფალმან მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.სჯლ	და რავდენ-რაჲ უყო დათანს და აბირონს, ძეთა მათ ელიაბისთა, ძისა რუბენისთა, ვითარ-იგი აღაღო ქუეყანამან პირი თჳსი და დანთქნა იგინი და ყოველი სიმდიდრე ნაყოფისა მათისა და ყოველნი სახლნი მათნი და საყოფელნი მათნი შორის ძეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ თუალთა თქუენთა იხილნეს ყოველნი საქმენი უფლისანი და საკვირველებანი მისნი, რომელ ყვნა თქუენ შორის მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.სჯლ	ეკრძალენით დამარხვად ყოველთა მცნებათა მისთა, რომელ-ესე მე გამცნებ თქუენ დღეს, რათა სცხონდეთ და გამრავლდეთ და შეხვიდეთ და დაიმკჳდროთ ქუეყანაჲ იგი, რომლისათჳს-ეგე წიაღხუალთ იორდანესა დამკვიდრებად მუნ,
და	მცხ.სჯლ	ხოლო ქუეყანა იგი, რომელსა თქუენ შეხუალთ დამკვიდრებად ქუეყანაჲ - მთაჲ და ბარი, ცუარისაგან ზეცისაჲსა ირწყვის იგი.
და	მცხ.სჯლ	რომელსა-იგი უფალი ღმერთი თვით ღუწილ და თუალნი უფლისა ღმრთისანი მარადის მას ზედა არიან დასაბამითგან წელიწადისაჲთ და მიაღსასრულადმდე წელიწადისა.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ სმენით ისმინეთ ყოველნი ესე მცნებანი ჩემნი, რომელთა-ესე დღეს გამცნებ თქვენ და შეიყუაროთ უფალი ღმერთი თქუენი და ჰმსახურებდით მათ ყოვლითავე გულითა თქუენითა და ყოვლითა ძალითა თქუენითა,
და	მცხ.სჯლ	მოგცეს უფალმან წვიმაჲ ქუეყანასა თქუენსა ჟამსა შინა მისსა, მსთუაჲ და მცხუედი. და შეიკრიბო შენ იფქლი შენი და ღვინოჲ შენი და ზეთი შენი.
და	მცხ.სჯლ	იგულე თავი შენი, ნუუკუე განსუქნე და განვრცნე და შესცთეს გული შენი და ჰმსახურებდეთ და თაყუანი-სცემდეთ ღმერთთა უცხოთა.
და	მცხ.სჯლ	და განრისხნეს უფალი გულისწყრომით თქუენ ზედა. და დაეყენნეს ცანი და არა გამოსცეს წვიმაჲ და ქუეყანამან არა გამოსცეს ნაყოფი თჳსი და წარწყმდეთ მსთუად ქუეყანისა მისგან კეთილთაჲსა, რომელ-იგი უფალმან მოგცეს თქუენ.
და	მცხ.სჯლ	დაისხენით მცნებანი ესე ჩემნი გულთა თქუენთა და შევიბნეთ იგი სასწაულად ჴელთა თქუნთა და იყვნენ იგინი შეურყეველად წინაშე თუალთა თქუენთა.
და	მცხ.რიცხ	და აღიღო იგავი იგი თჳსი და ჰრქუა: აღდეგ, ბალაკ, და ისმინე, ყურად-იღე მოწამემან ძემან სეფორისმან.
და	მცხ.სჯლ	და დასწერნე ესენი ზღურბლთა სახლსა შენისათა და ბჭეთა თქუენთა ზედა.
და	მცხ.სჯლ	რათა განმრავლდენ დღენი თქუენნი და დღენი ნაშობთა მათ თქუენთანი ქუეყანასა მას ზედა, რომლისათჳს ეფუცა უფალი მამათა მათ თქუენთა მიცემად მათა, ვითარცა დღენი ცისანი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, უკეთუ სმენით ისმინნეთ მცნებანი ესე ჩემნი, რომელთა-ესე მე გამცნებ თქუენ დღეს და ჰყოთ ესე და შეიყუაროთ უფალი ღმერთი თქუენი და ხვიდოდით ყოველთა გზათა მისთა და შეეყვნეთ მას,
და	მცხ.სჯლ	განასხნეს უფალმან ყოველნი წარმართნი პირისაგან თქუენისა და დაიმკჳდრნე შენ ნათესავნი დიდნი და უძლიერესნი შენსა.
და	მცხ.სჯლ	ყოველსავე ადგილსა, რომელსაცა დასდგათ კუალი ფერჴთა თქუენთაჲ, თქუენი იყოს უდაბნოჲთგან დიდით ვიდრე ლიბანედმდე, და მდინარით დიდით ევფრატით და ვიდრე ზღუად დიდადმდე დასავალით კერძო იყავნ საზღვარი თქუენი.
და	მცხ.სჯლ	არა ვინ გიჴდებოდის თქვენ და არცაღა მო-ვინ-გექცეს პირსა თქუენსა, რამეთუ შიში და ზარი თქუენი მიჰფინოს უფალმან ღმერთმან თქუენმან ყოველსა მას ქუეყანასა, რომელსაცა მიხვიდოდით თქუენ, ვითარცა გეტყოდა თქუენ უფალი.
და	მცხ.სჯლ	დაწყევასა, არა თუ ისმინნეთ მცნებანი უფლისა ღმრთისა თქუენისანი, რომელსა-ესე დღეს გამცნებ თქუენ და შესცთეთ გზისა მისგან, რომელი გამცენ თქუენ და შეხვიდეთ და ჰმსახურებდეთ თქუენ ღმერთთა უცხოთა, რომელ არა იცოდეთ.
და	მცხ.სჯლ	და დაიმარხნეთ და ჰყოთ ყოველი ესე მცნებაჲ და სამართალი, რომელსა-ესე გამცნებ თქუენ დღეს.
და	მცხ.სჯლ	და ესე არიან ბრძანებანი და მსჯავრნი, რომელ დაიმკვიდრნეთ და ჰყოთ ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მამათა თქუენთამან მოგცეს შენ სამკვიდრებელად ყოველთა დღეთა, რავდენცა სცხონდეთ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.სჯლ	ვარჯოვანთა ბაგინები მათი დაამჴჳთ და ძეგლები მათი დამუსრეთ, სერტყები მათი დაკაფეთ, კერპები მათი დაწვით ცეცხლითა და საჴსენებელი მათი წარწყმიდეთ ქუეყანისა მისგან.
და	მცხ.სჯლ	და შეწირეთ მსხუერპლები იგი თქუენი მუნ და საკუმეველები, და პირველისა ნაყოფისა თქუენისაჲ და აღნათქუემი თქვენი ძღუენი ნეფსითი გონებათა თქუენთაჲ და პირმშოები ზროხათა თქვენთაჲ.
და	მცხ.სჯლ	ჭამდით და იხარებდით წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა და მხიარულ იყვნეთ ყოველთა ზედა, რომელსა ზედა შეხებულ იყვნენ ჴელნი თქუენნი, თქუენ და ყოველნი სახლეულნი თქუენნი, რამეთუ გაკურთხნა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან.
და	მცხ.სჯლ	არა ჰყო ეგრე, ვითარ-ეგე ჰყოფთ აქა დღეს კაცად-კაცადი ეგე ნებასა თავისა თჳსისასა, რამეთუ არღა მიწევნულ ხართ თქუენ აქამდის განსასუენებელსა მას და სამკვიდრებელსა თქვენსა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცეს თქუენ.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ წიაღჰჴდეთ თქუენ იორდანესა და დაეშენნეთ ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან დაგიმკვიდროს თქვენ და განგისუენოს თქუენ ყოველთაგან მტერთა თქუენთა, რომელნი იყვნეს გარემოჲს თქუენსა და დაეშენნეთ ყუდროებით.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს ადგილი იგი, რომელ გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან თქუენმან თავისა თვისისა სახელ-დებად სახელი მისი მას ზედა, მუნ შესწირით ყოველი შესაწირავი, რომელსა-ესე მე გამცნებ თქუენ დღეს, მსხუერპლები იგი თქვენი და ძღუენი თქუენი და ათეული თქუენი და პირველი იგი ჴელთა თქუენთა და რჩეულ-რჩეული ძღუენი აღნათქუემთა თქუენთაჲ, რომელ აღუთქუათ უფალსა ღმერთსა თქუენსა.
და	მცხ.სჯლ	და იხარებდეთ წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა და თქუენ, და ძენი თქუენნი, და ასულნი თქუენნი, მონანი და მჴევალნი თქუენნი და ლევიტელნი იგი, რომელ არს ზედამდგომელ თქუენდა, რამეთუ არა უც მას ნაწილ და სამკვიდრებელ თქუენ შორის.
და	მცხ.სჯლ	ხოლო რომელ გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან ადგილსა ქალაქთა შენთასა, მუნ შესწირო მსხუერპლი შენი და მუნ ჰყო ყოველი, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ.
და	მცხ.სჯლ	და ყოვლითა გულისთქუმითა შენითა შესწირო მსხუერპლი იგი შენი და შჭამო ჴორცი იგი მისი კურთხევითა მით უფლისა ღმრთისა შენისაჲთა, რომელ-იგი მოგცა შენ ყოველთა მათ ქალაქთა შენთა ბილწი იგი და წმიდაჲ, ერთბამად შჭამდეთ, ვითარცა ქურციკსა და ირემსა.
და	მცხ.სჯლ	ვერ შეშჭამო შენ ქალაქთა შინა შენთა ათეული იგი იფქლისა შენისაჲ და ღვინისა და ზეთისა შენისაჲ და პირმშოები ზროხათა შენთაჲ და ცხოვართა შენთაჲ და აღთქუმული იგი აღნათქუემთა შენთაჲ, და შესაწირავი იგი აღსაარებათა თქუენთაჲ და პირველი იგი ნაყოფთაჲ ქმნული ჴელთა თქუენთაჲ,
და	მცხ.სჯლ	არამედ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა შეშჭამო იგი ადგილსა მას, რომელსაცა-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან თქუენმან, შენ, და ძემან შენმან, და ასულმან შენმან, და მონამან და მჴევალმან და ლევიტელი იგი, რომელ დამკვიდრებულ იყოს ქალაქთა შენთა, შჭამდე და იხარებდე წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა ყოველსა მას ზედა, რომელსაცა შეგეხოს ჴელი შენი.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ განშორებულადრე იყოს შენგან ადგილი იგი, რომელ გამოირჩია უფალმან ღმერთმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა და შესწირო შენ ზუარაკთაგანი შენთაჲ, ანუ ცხოვართაჲ, რომელი მოგცეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, ვითარცა გიბრძანა შენ და შეშჭამო იგი ქალაქთა შინა შენთა ყოვლითა მით გულისთქუმითა გულისა შენისაჲთა.
და	მცხ.სჯლ	ვითარცა შეიჭამოს ქურციკი და ირემი, ეგრე შეშჭამო იგი, რომელ-იგი არაწმიდაჲ არს შენ თანა და წმიდაჲ იგი ერთბამად შეჭამეთ იგი.
და	მცხ.სჯლ	არა შჭამო იგი, რათა კეთილი გეყოს შენ და შვილთა შენთა შენ თანა, რაჟამს ჰყო კეთილი და სათნოებაჲ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	ხოლო შესაწირავი იგი სიწმიდისა შენისაჲ და აღნათქუემი იგი შენი მოიღო ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩია უფალმან და შესწირო იგი მუნ.
და	მცხ.სჯლ	დაიცევ და ისმინენ ესე სიტყუანი, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ, რათა კეთილი გეყოს შენ და შვილთა შენთა შენ თანა, უკუე ჰყო თუ სათნოებაჲ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	იგულე თავი შენი, ნუკუე გამოიძიებდე მიდევნებად მათა შემდგომად მოსრვისა მის მათისა პირისაგან შენსა, ნუუკუე ეძიებდე კერპთა მათთა და სთქუა, ვითარცა-იგი მათ ნათესავთა ყვიან კერპთა მიმართ მათთა, ეგრეცა მე ვყო.
და	მცხ.სჯლ	ხოლო შენ არა ეგრე ჰყო უფლისა მიმართ ღმრთისა შენისა ყოველივე საძაგელებაჲ, რომელი წინავე სძულდა უფალსა, ყვეს კერპთა მიმართ მათთა, რამეთუ ძეთასა მათთა და ასულთა მათთა დასწვიდეს წინაშე კერპთა მათთა.
და	მცხ.სჯლ	ყოველივე სიტყუაჲ, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღეს, დაიმარხო იგი და ჰყო, არა დააკლო, არცაღა შეჰმატო მათ.
და	მცხ.სჯლ	და აჩუენოს რაჲმე სასწაული საცთურებისაჲ თქუენ შორის და თქუას: მოვედით და მივიდეთ ჩუენ ღმერთთა უცხოთა, რომელ-იგი თქუენ არა იცოდეთ, თქუას: ვმსახურებდეთ მათ.
და	მცხ.სჯლ	არამედ შენ უფალსა ღმერთსა შენსა ხოლო შეუდეგ და მისა გეშინოდენ და მცნებათა მისთა იმარხევდით და ჴმისა მისისაჲ ისმინეთ და მას მხოლოსა შეეყვენით.
და	მცხ.სჯლ	უკუეთუ გლოცვიდეს შენ ძმაჲ შენი მამითი, გინა თუ დედით, გინა თუ ძე შენი, გინა თუ ასული შენი, გინა თუ ცოლი შენი, რომელი იყოს წიაღთა შენთა, ანუ თუ მეგობარი შენი, რომელი სწორი იყოს თავისა შენისაჲ ფარულად და გეტყოდის: გუალე, მივიდეთ, და ვმსახუროთ ღმერთთა უცხოთა, რომელ არა იცოდე შენ, არცა მამათა მათ შენთა.
და	მცხ.სჯლ	არამედ მხილებით ამხილო მას და ჴელი შენიღა პირველად შეხებულ იყავნ მოკლვად მისა, მაშინღა ჴელნი ყოვლისა ერისანი.
და	მცხ.სჯლ	და ქვაჲ დაჰკრიბონ მას და მოკუედინ, რამეთუ იზრახა განშორებად შენი უფლისაგან ღმრთისა შენისა, რომელმან მოგიყვანა შენ ქუეყანით ეგჳპტით სახლისა მისგან კირთებისა.
და	მცხ.სჯლ	და ყოველსა ისრაჱლსა, რომელსა ესმეს, შეეშინოს და არღარა შესძინონ ყოფად ესევითარი სიტყუაჲ ბოროტი თქუენ შორის.
და	მცხ.სჯლ	ვითარმედ კაცნი უსჯულონი განვიდეს ჩუენგან და გადააქცინეს ყოველნი იგი მკვიდრნი მის ქალაქისანი და ჰრქუეს: მოვედით და ვმსახუროთ ღმერთთა უცხოთა, რომელ-იგი თქუენ არა იცოდეთ.
და	მცხ.სჯლ	გამოიძიო, გამოიკულიო ეგევითარი იგი, გამოიკითხო ფრიად და თუ ჭეშმარიტად ყოფილ იყო სიტყუაჲ იგი ბილწებისაჲ თქუენ შორის,
და	მცხ.სჯლ	მოსრვით მოისრნეთ მკვიდრნი იგი მის ქალაქისანი პირითა მახვილისაჲთა. და დაწყევით დასწყევნეთ იგინი და ყოველივე, რაჲცა იყოს ქალაქსა მას შინა და საცხოვარი მათი მოსრათ პირითა მახვილისაჲთა.
და	მცხ.სჯლ	და ყოველი მონაგები მათი გამოჰკრიბო გზასა წარსავალთა მათთასა, და ქალაქნი იგი მათნი, და ყოველი იგი ნატყუენავი და მონაგები მათი, რომელ გამოგეკრიბოს დაწვით ცეცხლითა წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა და იყავნ იგი ოჴერ უკუნისამდე ჟამთა და ნუღარა აღიშენებინ.
და	მცხ.სჯლ	და ნუცარაჲ შეგეხებინ ჴელთა შენთა ჭურჭელისა მისგან მისისა, რამეთუ წყეულ არს, რათა მოიქცეს, უფალი რისხვისა, მისგან გულისწყრომისა მისისა და შეგიწყალოს შენ და განგამრავლოს შენ, ვითარცა ეფუცა უფალი მამათა მათ შენთა.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ ისმინო შენ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა შენისაჲ და დაიცვნეთ ყოველნი მცნებანი მისნი, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე, უკეთუ ჰყო კეთილი და სათნოებაჲ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	ყოველივე საცხოვარი, რომელი ბილწ არს, არა შჭამო. არამედ ესე შჭამო ჴბოჲ ზუარაკთაგანი და ტარიგი ცხოვართაგანი, ვაცი თხათაგანი,
და	მცხ.სჯლ	ნაშობ იყვნეთ თქუენ უფლისა ღმრთისა თქუენისა, მკუდარსა ზედა არა იტყებდე და არცაღა აჩინო ნიში ჴაჴილებისაჲ შუბლსა შენსა, შორის ორთა თუალთა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ ერი ეგე წმიდაჲ ხარ უფლისა ღმრთისა შენისაჲ და შენ გამოგირჩია უფალმან ღმერთმან შენმან, რათა იყო მისა ერ საზეპურო ყოველთა შორის ნათესავთა, რომელნი არიან გარემოჲს შენსა.
და	მცხ.სჯლ	და ყოველი პირუტყჳ, რომელი ჭლაკ-განპებულ იყოს და აღმოიცოხნიდეს, შჭამოთ.
და	მცხ.სჯლ	და რომელ არა შჭამო, ესე არს, რომლისა ჭლაკნი არა განპებულ იყვნენ და არა აღმოიცოხნიდეს, არცა განმარტებულ ესხნენ ფრცხილნი.
და	მცხ.სჯლ	რომელი წყალსა შინა არს, ესე შჭამო. ყოველსა, რომელსა ფრთე ესხნენ და ქეცი ედვას, მისი შჭამო.
და	მცხ.სჯლ	არა შჭამო აქლემი და მაჩვი და ყოველივე ფერჴ-მატყიერი, რამეთუ არა აღმოიცოხნიან და არცა ჭლაკნი განპებულ ასხენ. ნუ შჭამთ, რამეთუ ბილწი არს, ნუცა მომკუდარსა შეეხებით ყოვლისაგან.
და	მცხ.სჯლ	და ყოველსა, რომელსა ფრთე არა ესხნენ, და არცა ქეცი ედვან, მისი არა შჭამო, რამეთუ ბილწი არს.
და	მცხ.სჯლ	და რომელი არაწმიდა იყოს, მისი არა შჭამო,
და	მცხ.სჯლ	ორბი, ფასქუჯი და ყანჩი, ყურჭი,
და	მცხ.სჯლ	ძერი და ყოველი მსგავსი მისი,
და	მცხ.სჯლ	სირაქლემი და ბუვი, ყუავი და ყოველი მსგავსი მისი.
და	მცხ.სჯლ	და ტივი, და ყარყატი, და აკაური,
და	მცხ.სჯლ	და ოფოფი და ძენძერუკი და დედამთრვალი და ქორი და ყოველი მსგავსი მისი.
და	მცხ.სჯლ	და ვარხჳ და მღამიობი, და ბუკიოტი და ყოველი მსგავსი მისი.
და	მცხ.სჯლ	და ყოველივე ქუეწარმავალი მფრინველთა არაწმიდათაჲ, ბილწ არს თქენდა და ნუ შჭამთ.
და	მცხ.სჯლ	ყოველსავე მკუდრისასა ნუ შჭამთ, ყოველსავე მსხემსა და მწირსა, რომელი ქალაქსა შინა შენსა იყოს, ნუ სცემ მას, ნუცა აწამებ და ნუცა სხუასა სცემ, რამეთუ ერი ეგე წმიდა ხარ უფლისა ღმრთისა შენისა, კრავსა სძითა დედისა თჳსისაჲთა ნუ შეჰგბოლავთ.
და	მცხ.სჯლ	და შეშჭამო იგი წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა ადგილსა მას, რომელსაცა გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა, მუნ შესწირო ყოველივე ათეული იფქლისა შენისაჲ და ზეთისა შენისაჲ და პირმშოები ზროხათა და ცხოვართა შენთაჲ, რათა შეისწაო შიში უფლისა ღმრთისა შენისა ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ შორს იყოს შენგან გზაჲ იგი და ვერ შესწირო იგი, რამეთუ შორს იყოს შენგან ადგილი იგი, რომელი გამოირჩია უფალმან ღმერთმან შენმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა რამეთუ გაკურთხა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან.
და	მცხ.სჯლ	განჰყიდო შენ ნაყოფი იგი ვეცხლად, და მოიღო შენ ვეცხლი იგი ჴელითა შენითა და მიხვიდე ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩია უფალმან ღმერთმან შენმან.
და	მცხ.სჯლ	განჰყიდო იგი, რადცა გინდეს და გულმან გრქუას შენ, ზროხად, გინა თუ ცხოვრად, გინა თუ ღვინოდ, გინა თუ რადმე, რაჲ გულმან გრქუას შენ, და შეშჭამო იგი წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა და იხარებდე შენ და სახლეულნი შენნი.
და	მცხ.სჯლ	და ლევიტელი იგიცა, რომელი იყოს ქალაქსა შენსა, არა განიშორო იგი, რამეთუ არა უც ნაწილ და სამკვიდრებელ შენ თანა.
და	მცხ.სჯლ	მესამესა წელსა გამოსცე შენ ყოველი-იგი ათეული ნაყოფისა მის შენისაჲ და მასვე წელსა დასდვა იგი ქალაქსა შენსა.
და	მცხ.სჯლ	და მივიდეს ლევიტელი, რამეთუ არა უც ნაწილ და სამკვიდრებელ შენ თანა და მსხემი იგი, და მწირი იგი, და ქურივი იგი და ობოლი იგი, რომელ იყოს ქალაქსა შენსა, მივიდენ და შეჭამონ იგი და განძღენ, რათა გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთა მათთჳს საქმეთა შენთა, რომელსა იქმოდე შენ.
და	მცხ.სჯლ	უცხოთესლსა მას და შორიელსა არა მიუტეო, არამედ მოჰჴადო, რაჲცა თანა-ედვას, მოყუასსა მას და ძმასა მიუტეო,
და	მცხ.სჯლ	უკუეთუ სმენით ისმინოთ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ და დაიმარხნე და ჰყვნე ყოველნი იგი მცნებანი, რომელსა მე გამცნებ შენ დღესდღე.
და	მცხ.სჯლ	და გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, ვითარცა-იგი გეტყოდა შენ და ავასხებდე ნათესავთა მრავალთა, ხოლო შენ არა ავასხებდე და ჰმსთავრობდე შენ ნათესავთა შორის მრავალთა, ხოლო შენ ზედა არავინ მთავრობდეს.
და	მცხ.სჯლ	მიცემით მისცე მას, რავდენცა აკლდეს და არა შესწუხნე გულითა შენითა შემდგომად მიცემისა მის შენისა, რამეთუ ამისთჳს გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთა მათ საქმეთა შინა შენთა და ყოველსა მას ზედა, რომელსა შეახო ჴელი შენი.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ არასადა მოაკლდეს ნაკლულევანისაგან, ამისთჳს გამცნებ შენ და გეტყვი: ჴსნით ჴსნილ-ყავ ჴელი შენი ძმისა მის შენისა ნაკლულევანისათჳს და გლახაკისათჳს, რომელი-იგი იყოს ქუეყანასა შენსა.
და	მცხ.სჯლ	უკუეთუ იყიდო ვინმე შენ ძმათა შენთაგანი თავისი სჯულის მონა ნასყიდი, ან მჴევალი ებრაელი, ანუ მამაკაცი, ანუ დედაკაცი, ექუს წელ გმსახუროს შენ და წელსა მას მეშვიდესა გამოავლინო იგი შენგან განთავისუფლებული.
და	მცხ.სჯლ	და რაჟამს გამოავლინებდე მას შენგან განთავისუფლებულსა, არა გამოავლინო იგი შენგან ჴელცუდად,
და	მცხ.სჯლ	არამედ აღგებით აღაგო იგი: საცხოვართა შენთაგან, და იფქლისა შენისაგან და საწნეხელისა შენისაგან მისცე მას, რათა გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან.
და	მცხ.სჯლ	მოიჴსენე, რამეთუ შენცა დამონებულ იყავ ქუეყანასა მას ეგვიპტისასა და გიჴსნეს შენ უფალმან შენმან, ამისთჳს გამცნებ შენ სიტყუათა ამათ.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ გრქუას შენ, ვითარმედ: არა განვალ შენგან, რამეთუ შეგიყუარე შენ და სახლი შენი და კეთილი შენი მეყო მე შენგან.
და	მცხ.სჯლ	მოიღო შენ სადგისი და დააპყრა ყური მისი კარსა, და განჴურიტო იგი და იყოს იგი შენდა მონა უკუნისამდე და ეგრეცა მსგავსად მჴევალსა მას უყო.
და	მცხ.სჯლ	არა ფიცხელ გიჩნდეს წინაშე შენსა, რაჟამს გამოავლინებდე შენგან განთავისუფლებულსა, რამეთუ წელიწდეულად სასყიდელითა მორეწისაჲთა გმსახურებდა შენ ექუს წელ და გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთა მათ საქმეთა შენთა, რომელსაცა იქმოდე.
და	მცხ.სჯლ	არამედ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა შეშჭამო იგი წლითი წლად ადგილსა მას, რომელი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან, შენ და სახლეულთა შენთა შეჭამეთ იგი.
და	მცხ.სჯლ	დაიცევ თთუჱ იგი ახალთაჲ და ჰყვი იგი უფლისა ღმრთისა შენისა, რამეთუ თუესა მას ახალთასა გამოგიყვანა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ღამე ეგჳპტით.
და	მცხ.სჯლ	და დაჰკლა შენ მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა შენისა ცხოვარი იგი და ზროხაჲ ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან, წოდება და სახელი მისი მას ზედა.
და	მცხ.სჯლ	არა შჭამო მას შინა მფუე, შვიდ დღე უფოველი პური შჭამო ჭირსა მას შინა, რამეთუ მწრაფლ ღამე გამოხუედ ეგვიპტით და მოიჴსენით დღე იგი გამოსლვისა მის თქუენისაჲ ქუეყანით ეგვიპტით ყოველთა დღეთა ცხორებისა თქუენისათა.
და	მცხ.სჯლ	არა იპოოს ცომი შვიდ დღე ყოველთა საზღვართა თქვენთა და არცა განაციოთ ჴორცი იგი, რომელ დაჰკლა მიმწუხრი განთიად დღესა მას პირველსა.
და	მცხ.სჯლ	შეაგბო და შესწვა და შეშჭამო ადგილსა მას, რომელსაცა გამოირჩიოს უფალმან ღმერამან შენმან და მიიქცე ხვალისაგან და მიხვიდე სახიდ შენდა.
და	მცხ.სჯლ	და იხარებდე შენ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა, შენ, და ძენი შენნი და ასული შენნი, მონაჲ, და მჴევალი შენი და ლევიტელი იგი, რომელ დამკვიდრებულ იყოს ქალაქსა შენსა და მწირი იგი, და ობოლი იგი და ქურივი იგი, რომელი მყოფ იყოს თქუენ შორის ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან წოდებად სახელი მისი.
და	მცხ.სჯლ	და მუნ მოიჴსენო, რამეთუ შენცა დამონებულ იყავ ეგვიპტელთასა. ამის გამო დაიმარხნე და ჰყვნე მცნებანი ესე.
და	მცხ.სჯლ	და იხარებდე დღესასწაულსა მას შენსა შენ, და ძე ეგე შენი, და ასული შენი, მონა და მჴევალი შენი, და ლევიტელიცა იგი, და მწირი, და ობოლი და ქურივი, რომელ იყოს ქალაქსა შენსა.
და	მცხ.სჯლ	შვიდგზის წელიწადსა ეჩუენოს ყოველი წული ყრმაჲ შენი წარდგინებად წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩიოს უფალმან თავისა თვისისად დღესასწაულსა მას უფუველთასა და დღესასწაულსა მას შვიდეულთასა და დღესასწაულსა მას ტალავრობისასა, არა ეჩვენო შენ პირსა უფლისასა ჴელცუდად, არამედ თითოეულად რავდენ-რაჲ.
და	მცხ.სჯლ	მსაჯული და განმგებელნი და მწიგნობარნი დაიდგინნე თავისა შენისა ყოველთაგან ნათესავთა შენთა ყოველთა მათ ქალაქთა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან, რომელმან მოგცეს შენ და შჯიდე ერსა მას სიმართლისა საშჯელითა,
და	მცხ.სჯლ	ნუ გარდასდრეკ სასჯელსა, ნუცა შჯით თუალხუმით, ნუცა მიიღებნ ქრთამსა, რამეთუ ძღუენმან და ქრთამმან დაუყვნის თუალნი ბრძენთანი და გარდაიქცინის სიმართლისანი.
და	მცხ.სჯლ	სიმართლით სამართალსა შეუდეგით, რათა სცხონდეთ და შეხვიდეთ და დაიმკვიდროთ ქუეყანაჲ იგი, რომელ უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ.
და	მცხ.სჯლ	არა ისხა თავისა შენისა სერტყები სამსახურებელად თავისა შენისა და ყოვლისავეგანი ხისა მაღნარსა გარეშე საკურთხეველსა მას უფლისა ღმრთისა შენისასა.
და	მცხ.სჯლ	და მივიდეს და ჰმსახუროს მან კერპთა და თაყუანი-სცეს მზესა, გინა მთოვარესა, გინა თუ ყოველსავე სამკაულსა ცისასა, რომლისაჲ მე არა უბრძანე მათ.
და	მცხ.სჯლ	და აგრძნეთ, გამოიძიეთ, გამოიკითხეთ ფრიად და, თუ ჭეშმარიტად ყოფილიყოს სიტყუაჲ ეგე ბილწებისაჲ შორის ისრაჱლსა,
და	მცხ.სჯლ	მოკუდინებად სიკუდილისა თანამდებისა მის, და მაშინღა ყოვლისა მის ერისანი შემდგომად მათისა, მოისპენ უკეთური იგი თქუენ შორის.
და	მცხ.სჯლ	და მიხვიდე შენ მღდელთა მათ ლევიტელთა და მსაჯულნი იგი, რომელ იყვნენ მათ ჟამთა, და გამოიკითხონ სასჯელი იგი და გითხრან შენ განგებაჲ იგი სასჯელისა მის.
და	მცხ.სჯლ	ვერ თუ რაჲმე შესაძლებელ იყოს თქუენ შორის სიტყუაჲ საშჯელისაჲ, განგებასა განსაგებელისასა, ანუ განკითხვასა რასმე სასჯელისასა, ანუ იჭუისა მიმართ რაჲსმე გონებისასა, ანუ ცილობისათჳს რაჲმე სიტყვისა სასჯელისაჲსა ქალაქთა შინა შენთა, აღსდგე და აღხვიდე შენ ადგილსა მას, რომელცა-იგი გამოირჩია უფალმან ღმერთმან თქუენმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა,
და	მცხ.სჯლ	და ჰყო მსგავსად სიტყვისა მის, რომელცა-იგი გითხრან შენ ადგილისა მისგან, რომელ-იგი გამოირჩია უფალმან და ეკრძალო მას ყოფად ყოვლისა მის მცნებისა სასჯელისაჲსა.
და	მცხ.სჯლ	რომელ-იგი შჯული შეგითხრა შენ და რაჲცა გასწაონ შენ, ჰყო შენ მსგავსად სიტყჳსა მის მათისა, რაჲცა-იგი გრქუან შენ, არა გარდააქციო შენ მარჯულ, არცა მარცხლ.
და	მცხ.სჯლ	შე-თუ-ხვიდე შენ ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ ნაწილად მკვიდრობისა შენისა და დაეშენო მუნ და მოიჴსენო გულსა შენსა და სთქუა: ვიდგინო თავისა ჩემისა მთავარი, ვითარცა სხუათა ნათესავთა, რომელნი-იგი გარემო არიან ჩემსა.
და	მცხ.სჯლ	ნუუკუე ერისკრება-ყოს და განამრავლოს შენ ზედა მჴედარი და მიაქციოს ერი ეგე მუნვე ეგვიპტედ, რამეთუ უფალმან ესრე თქუა: არღარა შესძინოთ თქუენ მერმე მოქცევად გზასავე ამას.
და	მცხ.სჯლ	და ნუ განიმრავლებნ თავისა თვისისა ცოლებსა, რათა არა განდრკეს გული მისი, ოქროსა და ვეცხლსა ნუ შეიკრებნ ძლიერად.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს დაჯდეს საყდართა მათ ზედა მთავრობისა მისისათა და გარდაწეროს წიგნი ესე მეორისა სჯულისაჲ წიგნთა
და	მცხ.სჯლ	მღდელთაგან და ლევიტელთა და იყოს მის თანა მარადის და ჰკითხვიდეს მას ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა, რათა შეისწაოს შიში უფლისა ღმრთისა თჳსისაჲ და დაიმარხნეს ყოველნი ესე მცნებანი და სამართალნი და ყოს ესე.
და	მცხ.სჯლ	რათა არა აღმაღლდეს გული მისი ძმათაგან თჳსთა და გარდააქციოს სჯულისა მისგან მარჯულ, ანუ მარცხლ, რათა დღეგრძელ იყოს მთავრობასა მას ზედა მისსა იგი და შვილნი მისნი შორის ძეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.სჯლ	არა იყოს მღდელთა მათ ძეთა ლევისთა, ვითარცა სხუათა მათ ნათესავთაჲ ნაწილ და სამკვიდრებელ შორის ისრაჱლსა, არამედ შესაწირავნი იგი უფლისანი იყვნედ ნაწილად მათა და მას ჭამედ.
და	მცხ.სჯლ	მღდელთა მათ ერისა მისგან, რომელნი-იგი შესწირვიდენ მსხუერპლთა მათ, გინა თუ ზუარაკსა, გინა თუ ცხოვარსა, მიეცენ მღდელსა მას ნაწილად აღსაბმელი და ღაწუნი კოჭანითურთ.
და	მცხ.სჯლ	და პირველ იფქლისაჲ და ღვინისაჲ და ზეთისაჲ და პირველი ნარისუელი ცხოვართა შენთაჲ მისცე მას.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ იგი გამოირჩია უფალმან ღმერთმან შენმან თავისა თჳსისა ყოველთაგან ნათესავთა დადგინებად მისა მსახურებად უფლისა, იგი და ძენი მისნი ძეთაგან ისრაჱლისათა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მათისათა.
და	მცხ.სჯლ	მო-თუ-ვინმე-ვიდეს ლევიტელი ერთი, რომლისავე ქალაქისა ძეთა მათ ისრაჱლისათა, სადაცა ვინ დამკვიდრებულ იყოს და რამეთუ გულმან ჰრქუა მას მოსლვად და მსახურებად ადგილსა ამას, რომელი-იგი გამოირჩია უფალმან
და	მცხ.სჯლ	ხოლო წარმართნი ესე, რომელნი შენ დაიმკვიდრნე, ჰავის ზმნთა და მისნობათა აღრეულ იყვნეს, ხოლო შენ არა ეგრე გამცნო უფალმან ღმერთმან შენმან.
და	მცხ.სჯლ	ისმინეთ მსგავსად ყოვლისა მის, რომელი-იგი ითხოვე უფლისა ღმრთისა შენისაგან ქორებს ჟამსა მას შეკრებისასა, რამეთუ სთქუათ: არღარა შევსძინოთ ჩუენ სმენად ჴმისა მის უფლისა ღმრთისა ჩუენისაჲსა. და ცეცხლი ესე დიდი არღარა ვიხილოთ მერმე, რათა არღარა მოვწყდეთ.
და	მცხ.სჯლ	და მომიგო უფალმან და მრქუა მე: მართლიად მოგიგეს სიტყუაჲ ეგე, რომელსა იტყოდეს. აწ
და	მცხ.სჯლ	წინაწარმეტყუელნი აღუდგინო მათ ძმათაგანვე თჳსთა, ვითარცა-ეგე შენ და მივსცნე მე სიტყუანი ესე ჩემნი პირსა მისსა და ეტყოდის მათ ყოველთავე მცნებათა ჩემთა.
და	მცხ.სჯლ	მე შური ვიძიო მისგან და წინაწარმეტყუელი, რომელი უშჯულოებდეს და იტყოდის სახელითა ჩემითა სიტყუასა, რომელ მე არა უბრძანე მას სიტყუად და ანუ თუ ეტყოდის სახელითა ღმერთთა უცხოთაჲთა, სიკუდილით მოკუდეს იგი წინაწარმეტყუელი.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ მოსრვით მოსრნეს უფალმან ღმერთმან შენმან წარმართნი იგი, რომელთაჲ-იგი მოგცეს უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანაჲ იგი დამკვიდრებად. და დაეშენო შენ ქალაქთა მათთა და სახლთა მათთა.
და	მცხ.სჯლ	აღიწონე გონებასა შენსა გზაჲ იგი მისი და სამად ნაწილად განჰყო საზღვარი იგი მის ქუეყანისაჲ, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ და განუყო შენ ნაწილად თითოჲ ქალაქი და იყოს იგი შესავედრებელად კაცისმკლველთა.
და	მცხ.სჯლ	და ბრძანებაჲ ესე იყოს კაცისა მკლველისა მის ზედა, რომელ-იგი მეოტ იქმნეს და შევარდეს ქალაქსა მას, განერეს.
და	მცხ.სჯლ	რათა არა მახლობელმან ვინმე მის სისხლისამან დევნა-უყოს მომკლველსა მას, განჴურვებითა მით გულისაჲთა ეწიოს მას და მოკლას, რამეთუ შორს იყოს გზაჲ მისი და იგი არა თანამდებ იყოს, რამეთუ არა მტერობით, ანუ სიძულილით იყო მისა მიმართ გუშინ, ანუ ძოღან.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ განვრცობით განგივრცნეს უფალმან ღმერთმან შენმან საზღვარნი იგი შენნი, ვითარცა-იგი ეფუცა მამათა შენთა და მოგცეს შენ ყოველი-იგი ქუეყანაჲ, ვითარცა-იგი ეტყოდა მამათა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ სმენით ისმინნე ყოფად ყოველთა ამათ მცნებათა ჩემთა, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღეს, და შეიყუარო უფალი ღმერთი შენი და ხვიდოდი გზათა მისთა ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა, შესძინო შენ სამიღა ქალაქი სხუაჲ სამთა მათ ქალაქთა,
და	მცხ.სჯლ	რათა არა დაითხეოდის სისხლი უბრალოჲ ქუეყანასა მას შენსა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ დამკვიდრებად და ნუმცა იპოების შენ შორის თანამდებ სისხლისა.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ იყოს ვინმე კაცი, რომელსა სძულდეს მოყუასი იგი თჳსი მტერობით და უმზიროს მას და აღდგეს მის ზედა და მოკლას და შევარდეს ერთსა ქალაქთაგანსა,
და	მცხ.სჯლ	მიავლინეთ ყოველთა მათ მოხუცებულთა მის ქალაქისათა და გამოიყვანეთ მიერ. და მიეცეს იგი ჴელთა შურისმგებელისა მის სისხლისასა და მოკლან იგი.
და	მცხ.სჯლ	და ნუ დაჰრიდებნ თუალი მისი და ნუცა შეიწყალებნ მას და განსწმიდო სისხლი იგი უბრალოჲ ისრაჱლსა შორის და კეთილი გეყოს შენ.
და	მცხ.სჯლ	წამებასა ერთისა მოწამისასა ნუ თავს-იდებთ, რომელი წამებდეს ყოვლისავე უსჯულოებისათჳს და ცოდვისათჳს რომლისავე კაცისა მიმართ. რამეთუ ორითა და სამითა მოწამითა დაემტკიცების ყოველივე სიტყუაჲ.
და	მცხ.სჯლ	წარმო-თუ-ვინმე-დგეს ცრუმოწამე რომლისავე კაცისათჳს და იტყოდის უსჯულოებასა,
და	მცხ.სჯლ	წარმოდგედ ორნივე იგი კაცნი და იტყოდედ წინაშე უფლისა და წინაშე მღდელთა და წინაშე მსაჯულთა, რომელნი იყუნენ მათ ჟამთა.
და	მცხ.სჯლ	და გამოიკითხონ მათ ჭეშმარიტებით და თუ იპოვნენ კაცი იგი წამებასა მას ზედა ცრუსა, სიცრუით წამებდა მოყუსისა მისისათჳს.
და	მცხ.სჯლ	და ვახად აღუდგა მას და უყვედ მას მსგავსად სიბოროტისა მისისა, რომელ-იგი ზრახა ყოფად მოყუსისა მის თჳსისათჳს და მოსპეთ ეგევითარი იგი ბოროტი თქუენ შორის,
და	მცხ.სჯლ	რათა ნეშტთა მათ, რომელნი-იგი დაშთენ, ეშინოდის და არღა შესძინონ საქმედ ბოროტისა რაჲთურთით.
და	მცხ.სჯლ	გან-თუ-ხვიდოდი შენ წყობად მტერთა შენთა და იხილო მუნ ვაშტი და მჴედრები და გუნდები ერთა მრავალთაჲ უძლიერესი შენსა, ნუ გეშინინ მათგან, რამეთუ უფალი ღმერთი შენ თანა არს, რომელმან გამოგიყვანა შენ ქუეყანით ეგვიპტით.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს მიეახლო შენ ადგილსა მას განსაწყობელსა, წარდგეს მღდელთმოძღუარი იგი
და	მცხ.სჯლ	და თქუას: ისმინე, ისრაჱლო, თქუენ გამოსრულ ხართ, ეგრე, დღეს წყობად მტერთა მათ თქუენთა, ნუ და აღჴსნდებიედ გულნი თქუენნი, ნუცა გეშინინ მათგან, ნუ დაბრკოლდებიედ გულნი თქუენნი, ნუცა დაჰრიდებთ პირსა მათსა,
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ უფალი ღმერთი თქუენ თანა არს, რომელი წინაგიძღვის თქუენ, რათა სძლოთ დაცემად მტერთა თქუენთა და განგარინნეს თქუენ ჴელთაგან მათთა,
და	მცხ.სჯლ	მერმე წარდგენ შჯულისმწიგნობარნი იგი, ეტყოდიან ერსა მას და ჰრქუან: ეშენოს თუ ვისმე კაცსა თქუენგანსა სახლი ახალი და სატფური არა ეყოს მას შინა, განვედინ ჩუენგან და მიიქეცინ მუნ სახიდ თვისა, ნუუკუე მოკუდეს წყობასა მას შინა და სხუაჲ კაცი მოვიდეს და სატფურ იყოს მას შინა.
და	მცხ.სჯლ	და ეთხოვოს თუ ვისმე კაცსა ცოლი და არღა შეერთოს, წარვედინ და მიიქეცინ სახიდვე თვისა. ნუუკუე მოკუდეს წყობასა მას და სხუამან კაცმან შეირთოს ცოლი იგი მისი.
და	მცხ.სჯლ	მერმე შესძინოს მწიგნობართა მათ ერისა მის მიმართ და თქუან, იყოს თუ ვინმე კაცი გულმედგარ და შეშინებულ იყოს გული მისი, წარვედინ და მიიქეცინ სახიდ თვისა, რათა არა მედგროს გული ძმისაჲ მის, ვითარცა-იგი მისი იყოს შეშინებულ.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს დადუმნენ მწიგნობარნი იგი სიტყვისა მისგან, რომელსა-იგი ეტყოდიან ერსა მას, დაადგინედ მთავარნი და ერისთავნი და წინამძღუარნი ერსა მას ზედა.
და	მცხ.სჯლ	და თუ მშვიდობისა სიტყუაჲ მოგიგონ თქუენ, და სიმდაბლით დაგემორჩილნენ თქუენ და იყავნ ყოველი იგი ერი დამორჩილებულ მოხარკე თქუენდა.
და	მცხ.სჯლ	და უკეთუ არა გერჩდენ თქუენ და ბრძოლად გამოგეწყვნენ თქუენ, გარემოადგე და მოიცვა იგი.
და	მცხ.სჯლ	და მოგცეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ჴელთა შენთა და მოსრა ყოველი მამაკაცი და წული ყრმაჲ მათი.
და	მცხ.სჯლ	ხოლო დედები მათი, ფასი და მონაგები მათი, და საცხოვარი მათი და ყოველი, რაჲცა იპოოს ქალაქსა მას, საცხორებელი მათი წარმოიღო ტყუედ. და შჭამდე შენ ნატყუენავსა მას მტერთა შენთასა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ.
და	მცხ.სჯლ	ხოლო ქალაქთა მათთჳს წარმართთაჲსა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ დამკვიდრებად, მოსრვით მოსრნე იგინი და არა დაუტეო მას შინა ცოცხალი ერთიცა მშუმინვიერი, რომლისა თანა იყოს სამშვინველი ცხოველი.
და	მცხ.სჯლ	არამედ წყევით დასწყევნე იგინი, ქეტელი იგი და ამორეველი, და ქანანელი იგი, და ფერეზელი იგი, და ეველი იგი, და გერგესეველი იგი და იაბოსელი იგი, ვითარცა გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან,
და	მცხ.სჯლ	რათა არა გასწაონ შენ ყოველი იგი საქმე ბილწებისაჲ, რომელსა-იგი იქმოდეს კერპთა მიმართ მათთა და გაცთუნონ შენ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ მიხვიდე და გარემოადგე რომელსამე ქალაქსა, და მოიცვა იგი და ჰბრძოდი მას ბრძოლითა მრავალ დღე, ნუ დაჰკაფ შენ ნერგსა მათსა მახჳლითა შენითა, არამედ ჭამით შჭამდე შენ მათ, ნუ მოჰკვეთ შენ ხესა ხილისა გამომღებელსა პატნეზად, შესაცველად გამოსაპყრობელად მისა.
და	მცხ.სჯლ	არამედ იგი ძელი მოჰკაფო, რომელი უწყოდი, ვითარმედ არა ხილისა გამომღებელი იყოს, და დამოაქმნა მას გარემო საბრძოლად ქალაქსა მას, ვიდრემდის უფალმან ღმერთმან მოგცეს ქალაქი იგი ჴელთა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	იპოოს თუ ვინმე წყლული ქუეყანასა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ და არა ვინ უწყოდის, რომელმან წყლა იგი.
და	მცხ.სჯლ	გამოვიდეს ყოველი იგი მოხუცებული ქალაქისაჲ მის მსაჯულითურთ და მოზომონ ქალაქი იგი, რომელ-იგი იყოს გარემოჲს წყლულსა მას და რომელი ქალაქი ეხოს მას, გამოიბან ქალაქისა მისგან
და	მცხ.სჯლ	მოხუცებულთა მათ დიაკეული ერთი ზროხათაგან, რომელი არა შეხებულ იყოს უღელსა და არცა საქმე რაჲ ექმნას,
და	მცხ.სჯლ	და შთაიბან იგი ჴევსა ერთსა ძნელსა, რომელი არა დაჴნულ იყოს მოხუცებულთა მათ მის ქალაქისათა და კართნი დაჰკუეთნენ დიაკეულსა მას ჴევსა მას შიდა.
და	მცხ.სჯლ	და თქუან, ჴელთა ჩუენთა არა დასთხიეს სისხლი ესე და არცა თუალთა ჩუენთა იხილეს.
და	მცხ.სჯლ	ლხინებაჲ იყავნ ერისა ამის შენისა ისრაჱლისა, რომელ-ესე იჴსენ ქუეყანისა მისგან ეგვიპტელთაჲსა და ნუ ეკითხვინ სისხლი ესე უბრალოჲ ერსა შენსა ისრაჱლსა. და განწმიდნენ იგინი სისხლისა მისგან ეგვიპტელთაჲსა.
და	მცხ.სჯლ	და ნუ ეკითხვის სისხლი ესე უბრალოჲ ერსა შენსა ისრაჱლსა. და განწმიდნენ იგინი სისხლისა მისგან და თქუენ განიწმიდენით თავნი სისხლისა მისგან უბიწოჲსა, რათა კეთილი გეყოს თქუენ, რაჟამს ჰყოთ კეთილი და სათნოებაჲ წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ განხვიდე ბრძოლად მტერთა შენთა და მოგცეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ჴელთა შენთა და წარმოსტყუენო ნატყუენავი იგი მათი.
და	მცხ.სჯლ	და იხილო შენ ნატყუენავსა შორის დედაკაცი ქმნულკეთილი და შეგიყუარდეს შენ, და გინდეს ცოლის-ყოფაჲ მისი.
და	მცხ.სჯლ	და შეიყვანო იგი სახიდ შენდა და დაჰყჳნო თავი მისი,
და	მცხ.სჯლ	და მოუყუნე ფრჩხილნი მისნი, და განსძარცო ყოველი იგი სამოსელი ტყუეობისა მისისაჲ. და ჯდეს სახლსა შენსა, სტიროდის მამა-დედასა თჳსსა თთუე ერთ, მაშინღა შეხჳდე და შეირთო იგი და იყოს მიერითგან იგი შენდა ცოლად.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ იყოს და არა რაჲმე სათნო გეყოს შენ, გამოავლინო იგი შენგან განთავისუფლებული და სყიდით არა განჰყიდო იგი ვეცხლად და არცა შეურაცხ-ჰყო იგი, რამეთუ აგინე.
და	მცხ.სჯლ	არამედ უხუცესი იგი ნაწილი მის საძულელისასა მიეცენ შენდობით, მრჩობლი ყოვლისავე მისგან ფასისა მისისა, რაჲცა იყოს ჴელსა შინა მისსა. რამეთუ იგი არს დასაბამი შვილებისა მისისაჲ და მისდა წეს არს პირმშოებაჲ იგი.
და	მცხ.სჯლ	იყოს თუ ვისიმე შვილი ურჩ და ხისტ და არა ერჩდეს სწავლასა მამა-დედათა მისთასა,
და	მცხ.სჯლ	შეიპყრან იგი მამა-დედათა მისთა და მოიყვანონ იგი წინაშე კრებულსა მას მოხუცებულთა ერისა ქალაქისათა და კარსა მას, სადა სასხდომელი იყოს კაცთაჲ მათ მის ქალაქისათაჲ.
და	მცხ.სჯლ	მოიყვანონ იგი კაცთა მათ ქალაქისათა და ქვაჲ დაჰკრიბონ მას და მოკუდეს, რათა მოისპოს უკეთური იგი თქუენ შორის. და ყოველსა ისრაჱლსა, რომელსა ესმეს, შეეშინოს.
და	მცხ.სჯლ	იყოს თუ ვის ზედამე სიკუდილისა თანამდებისა და მოკლან იგი და ჯუარს-აცვან,
და	მცხ.სჯლ	არა დაუტეოთ გუამი იგი მისი ჯუარსა ზედა, არამედ გარდამოიღო იგი და დაჰფლა მასვე დღესა, დაწყეულ არს უფლისა მიერ ყოველი, რომელი დამოეკიდოს ძელსა და ნუ შეაბილწებთ ადგილსა მას, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცეს თქუენ ნაწილად მკჳდრობისა თქუენისა.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ შორს იყოს უფალი იგი მისი ადგილობანს, ნუ დაუტევებნ მას, არამედ მოსერო იგი და შეასხა სახიდ შენდა, და რაჟამს ეძიებდეს ძმა იგი შენი, მისცე მას.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ ჰპოვნე სადამე შენ მართუენი მფრინველისანი ბუდეთა ზედა, ანუ თუ ხეთა ზედა, ანუ თუ ქუეყანასა, ანუ თუ მართუენი, ანუ კუერცხნი, და დედაჲ იგი ზედა ჯდეს, ანუ აცხობდეს, ანუ თუ ზრდიდეს, ნუ წარმოჰკრებ მართუეთა მათ დედითურთ.
და	მცხ.სჯლ	არამედ დედაჲ იგი განტევებით განუტეო, ხოლო მართუენი იგი წარმოჰკრიბნე, რათა კეთილი გეყოს შენ და დღეგრძელ იყო.
და	მცხ.სჯლ	ვენაჴსა შინა შენსა ყანასა ნუ დასთესავ და ნუცა ორს ლარკს ჰყოფ მას, რამეთუ არა განწმიდნეს ნაყოფი იგი თესულისა მის შენისაჲ ნაყოფისა მის ვენაჴისა თანა.
და	მცხ.სჯლ	ნუ ჰჴნავ ჴარითა და ვირითა ერთად, ნუ შეიმოს სამოსელსა, რომლისაჲ მატყლი და სელი შერთულად მოქსოვილ იყოს.
და	მცხ.სჯლ	და მოიძულოს იგი,
და	მცხ.სჯლ	და მიზეზით სიტყუასა დასდებდეს მას და სახელსა ბოროტსა განუჴდიდეს მას და თქუას: არა ქალწული დავიპყარ დედაკაცი ესე,
და	მცხ.სჯლ	და ბჭეთა ზედა თქუან მამა-დედათა მის ქალისათა მოხუცებულთა მათ წინაშე: ესე ასული ჩუენი მივეცით კაცსა ამას ცოლად.
და	მცხ.სჯლ	და ესე სიძულილით მიზეზსა უკრებს და დასდებს სიტყუასა, ვითარმედ: ასული ესე შენი არა ქალწული დავიპყარო, განსძარცონ სამოსელი მისი და განიხილონ იგი მსგავსად ქალწულებისა წინაშე ერისა მის და თუ ქალწული იყოს,
და	მცხ.სჯლ	და აზღვიონ მას ათასი სასწორი ვეცხლი და მისცენ მამასა მის ქალისასა, რამეთუ სახელი ბოროტი განუჴდა ქალწულსა მას ისრაჱლისასა. და ქალი იგი მისცენ მასვე ცოლად და იყოს მის თანა ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.
და	მცხ.სჯლ	უკუეთუ ჭეშმარიტ იყოს სიტყუაჲ იგი და არა იპოოს ქალწულებაჲ ქალისა მის თანა,
და	მცხ.სჯლ	მოიყვანონ დედამან და მამამან მის ქალისამან წინაშე კრებულსა მას მოხუცებულთა მის ქალაქისათა მსგავსად ქალწულებისა მისისა.
და	მცხ.სჯლ	გამოიყვანონ ქალი იგი და მოიყვანონ კართა მამისა თჳსისათა და ქვაჲ დაჰკრიბონ მას კაცთა მის ქალაქისათა და მოკუდეს, რამეთუ უგუნურებაჲ ყო მან შორის ისრაჱლსა და შეაგინა სახლი იგი მამისა თჳსისა და მოისპოს ბოროტი იგი შენ შორის.
და	მცხ.სჯლ	და თუ ვინმე შეიპყრას მამაკაცი ქმრისცოლისა თანა სიძვასა, მოსწყვიდნეთ ორნივე იგი ერთად მამაკაციცა და დედაკაციცა და მოსპო ბოროტი იგი შორის ისრაჱლსა,
და	მცხ.სჯლ	იყოს თუ ვინმე ქალი ქალწული და განთხოვილ იყოს და შეიპყრას სხუამან კაცმან ქალაქსა შინა და შეაგინოს იგი,
და	მცხ.სჯლ	გამოიყვანეთ იგი გარეშე ქალაქსა მათსა და ქვაჲ დაჰკრიბონ მათ და მოწყდენ ქალსა მას მით, რამეთუ არა ჴმა-ყო მამაკაცსა ამით, რამეთუ აგინა ცოლი მოყუსისა თჳსისაჲ და მოისპენ ბოროტი იგი თქუენ შორის.
და	მცხ.სჯლ	და-თუ-ვინმე-აპყრას კაცმან ველსა გარე ქალი განთხოვილი და მჰძლავროს და დაიწანოს იგი, მოკუედინ მამაკაცი იგი, რომელმან დაიწანა.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ ველსა დაეპყრა, ღაღადებდა და არა ვინ შეეწია მას.
და	მცხ.სჯლ	შე-თუ-ვინმე-იპყრას ქალი ქალწული განთხოვილი, ველსა ჰმძლავროს და დაიწანოს იგი და გამოჩნდეს,
და	მცხ.სჯლ	მიეცინ კაცმან მან მამასა მის ქალისასა ერგასი სატირი ვეცხლი და ქალი იგი იყავნ მისავე ცოლად, რამეთუ აგინა იგი, და ნუ უფლიედ განტევებაჲ მისი ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა.
და	მცხ.სჯლ	ძაღლისა სასყიდელი და სიძვისა სასყიდელი ნუ შეიწირვიედ ტაძრად უფლისა.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ არა მოგეგებვოდეს თქუენ პურითა და წყლითა, რაჟამს გამოხუედით თქუენ ქუეყანით ეგვიპტით, არამედ სასყიდლით მოიყვანეს ბალამი, ძე ბეორისი, შორის მდინარეთა მათ წყევად თქუენდა.
და	მცხ.სჯლ	და არა უნდა უფალსა ღმერთსა სმენად ბალამისი, არამედ გარდააქცია წყევაჲ იგი კურთხევად თქუენდა, რამეთუ შეგიყუარნა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან რაჲთურთით.
და	მცხ.სჯლ	და-თუ-ემკჳდროს შენ შორის და ესხნენ მას შვილ, მესამე იგი ნათესავი მისი შევიდეს სახლსა უფლისასა.
და	მცხ.სჯლ	იყოს თუ ვინმე შენ შორის ხაშმ და უწრდოდის საფსმელი მისი ღამე, განვედინ გარეშე ბანაკსა მას და ნუ შემოვალნ ბანაკად.
და	მცხ.სჯლ	და ადგილი ერთი განჩინებულ იყავნ შენდა გარეშე ბანაკსა მას, რომელსა განხვიდოდი შენ.
და	მცხ.სჯლ	და მერმე მიმწუხრი დაიბანენ გუამი მისი წყლითა და მზისა დასლვასა შემოვედინ ბანაკსავე მას.
და	მცხ.სჯლ	და მანაჲ ერთი იყავნ გამობმულ სარტყელსა შენსა და სადა-იგი დასდგე, აღმოსთხარო და დაჰფარო საძაგელებაჲ იგი სარცხჳნელისა მის შენისაჲ.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ უფალი ღმერთი შენი გარდამოსრულ არს და იქცევის ბანაკსა შენსა განრინებად შენდა და მოცემად მტერთა შენთა წინაშე პირსა შენსა, რათა იყოს ბანაკი იგი შენი წმიდა და არა გამოჩნდეს შენ შორის საქმე საძაგელებისაჲ. და გარე მიიქციოს უფალმან პირი შენგან.
და	მცხ.სჯლ	ასულთაგანი ისრაჱლისთაჲ, ნუ იქმნებინ როსპიკ და ნუცა იპოებინ მამაკაცი მეძავ ძეთაგანი ისრაჱლისთაჲ,
და	მცხ.სჯლ	აღ-თუ-უთქუა აღნათქუემი უფალსა ღმერთსა შენსა, არა დააყენო აღსრულებაჲ მისი, რამეთუ მიჴდით მიუჴადოს იგი უფალმან ღმერთმან შენგან და იყოს შენდა ცოდვაჲ.
და	მცხ.სჯლ	გარნა რომელ აღმოჴდეს ბაგეთა შენთა, დაიმარხე და ყავ, ვითარცა აღუთქუ უფალსა ღმერთსა შენსა მისაცემელი, რომელსა იტყოდა პირი შენი.
და	მცხ.სჯლ	და ცოლ-ეყოს სხუასა ქმარსა და მოიძულოს იგი უკანაჲსკნელმანცა ქმარმან, დაუწერენ მანცა წიგნი განსატევებელი და მიეცინ იგი ჴელთა მისთა და განავლინენ იგი სახლით თჳსით, უკეთუ მოკუდეს უკანაჲსკნელ იგი ქმარი, რომელმან შეირთო დედაკაცი იგი,
და	მცხ.სჯლ	ვერ ჴელ-იწიფოს პირველმან მან ქმარმან, რომელმან განუტევა იგი მიქცევად და მიყვანებად მისა ცოლად შემდგომად შეგინებისა მისისა, რამეთუ ბილწ არს წინაშე, უფლისა ღმრთისა თქუენისა და ნუ შეაგინებთ ადგილსა მას, რომელ მოგცეს თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან ნაწილად მკჳდრობისა თქუენისა.
და	მცხ.სჯლ	შე-თუ-ვინმე-ირთოს ცოლი ახლად, ღუაწიდ ნუ განვალნ იგი, და ნუცა შეერევინ იგი რომელსავე საქმესა ჯერკუალსა, არამედ წმიდად ეგენ იგი სახლსა თჳსსა წელიწად ერთ და ახარენ ცოლსა მას თჳსსა, რომელცა-იგი შეერთოს.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ ჴელთ-სადმე-იდვას კაცი მპარავმან ნათესავთაგანი თჳსთა ძეთა მათ ისრაჱლისათა, და ჰმძლავროს და განყიდოს იგი, მოკუედინ კაცი იგი და მოისპენ ბოროტი იგი შორის თქუენსა.
და	მცხ.სჯლ	ეკრძალე თავსა შენსა, იგულე, ერიდებოდე კეთროვნებისაგან, დაიმარხო და ჰყო, რაჲ-იგი გასწაონ შენ მღდელთა მათ ლევიტელთა, რაჲცა-იგი გამცნო თქუენ დამარხვად და ყოფად.
და	მცხ.სჯლ	არამედ გარეშე დასდგე და მოსთხოვო ნაჴუთევი იგი თანამდებსა მას შენსა და გარე გამოართვან მან ნაჴუთევი იგი.
და	მცხ.სჯლ	არამედ მიცემით მისცე მას სამოსელი იგი მისი მიმწუხრი, დასლვასა მზისასა და შეიმოსოს იგი მან და გაკურთხევდეს შენ და რათა შეგრაცხოს შენ იგი ქველისსაქმედ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	ნუ მოხუეჭ სასყიდელსა მორეწესა უპოვარსა მას და ნაკლულევანსა, რომელი იყო ნათესავისა შენისაგან, ნუცაღა მწირსა მას და მსხემსა, რომელი-იგი დამკჳდრებულ იყოს ქუეყანასა შენსა ქალაქთა შინა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	მოიჴსენე, რამეთუ შენცა დამონებულ იყავ ეგჳპტეს და გიჴსნა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან, ამისთჳს გამცნებს შენ ყოფად სიტყუათა ამათ.
და	მცხ.სჯლ	ჰმკიდე თუ სამკალსა შენსა და დაგიშთეს შენ, მუნ მჭელეული, ნუ უკუნიქცევი აკრებად დაშთომილსა მას თავისა შენისასა, არამედ გლახაკისა მის იყავნ იგი, და მწირისა მის, ობლისა და ქურივისა მის, რათა კეთილი გეყოს შენ და გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთა დღეთა მათ შინა საქმეთა ჴელთა შენთასა.
და	მცხ.სჯლ	მო-თუ-ისთულებდე შენ ზეთისხილსა შენსა და დაგიშთეს, ნუ უკუნიქცევი მოკუფხულად დაშთომილისა მის, არამედ ნაკლულევანმან მან მწირმან, ობოლმან და ქურივმან მოიკუფხლონ იგი.
და	მცხ.სჯლ	მო-თუ-ისთულებდე შენ საყურძნესა შენსა და დაგიშთეს მისგანი, ნუუკუე იქცევი მოკუფხულად, არამედ მწირმან, ობოლმან და ქურივმან მოიკრიბონ იგი.
და	მცხ.სჯლ	იყოს თუ ვისიმე სიტყუაჲ ჴმობისაჲ ორთა კაცთა შორის ერსა მაგას და წარდგეს იგი საშჯელად, განსაჯენით იგინი მართლიად და განამართლეთ და განაცრუეთ ცრუჲ იგი.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს ღირს გუემისა ცრუჲ იგი, დასუა იგი წინაშე მსაჯულთა მათ და ჰგუემო იგი მათ წინაშე შემსგავსებულად უსჯულოებისა მისისა
და	მცხ.სჯლ	და-თუ-მკჳდრებულ იყვნენ შენ შორის ორნი ძმანი ერთად და მოკუდეს ერთი იგი მათგანი და ცოლი იგი მისი უშვილო დაშთეს, ნუ განვალნ იგი ქმრისა უცხოსა, არამედ ძმამან მისმან მიიყვანოს იგი და შეირთოს ცოლად.
და	მცხ.სჯლ	არამედ საწყაული სარწმუნოებისაჲ და სამართალი იყავნ შენ შორის, რათა დღეგრძელ იყო და კეთილი გეყოს ქუეყანასა მას ზედა, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ სამკჳდრებელად,
და	მცხ.სჯლ	რაჟამს გამოხვიდოდე შენ ქუეყანით ეგჳპტით, ვითარ-იგი წინა აღგიდგენ შენ და მიგკუეთა ბოლოჲ იგი შენი მაშურალი და მოდგინარი შემდგომად შენსა, ხოლო შენ გშიოდა და მაშურალ იყავ და მას არა შეეშინა უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს განგისუენოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთაგან მტერთა შენთა, რომელნი იყვნენ გარემოჲს შენსა ქუეყანასა მას, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს ნაწილად მკჳდრობისა შენისა, აღჴოცოს სახელი ამალეკისი პირისაგან ქუეყანისასა და არა დაივიწყოს იგი.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს შეხჳდე შენ ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ ნაწილად დამკჳდრებად და შენებად მას ზედა.
და	მცხ.სჯლ	მოიღო შენ პირველი იგი ნაწილი ნაყოფთა მათ მის ქუეყანისთაჲ, რაჲცა იყოს და შთაასხ იგი კოლოფსა და მიხვიდე ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან წოდებად სახელი მისი მას ზედა.
და	მცხ.სჯლ	და მიხვიდე შენ მღდლისა მის, რომელი-იგი იყოს მათ ჟამთა და ჰრქუა მას: ვჰმადლობ მე დღესდღე უფალსა ღმერთსა ჩემსა, რამეთუ შევედ მე ქვეყანასა მას, რომელ-იგი ეფუცა უფალი ღმერთი მამათა მათ ჩუენთა მოცემად ჩუენდა.
და	მცხ.სჯლ	და მოიღოს მღდელმან კოლოფი იგი ჴელთაგან შენთა და დადგას წინაშე საკურთხეველსა მის უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	სიტყუად იწყო შენ წინაშე უფლისა შენისა და ჰრქუა: ასურეთი დაუტევა მამამან ჩუენმან და შთავიდა ეგჳპტედ დამკჳდრებად მუნ მცირედ ჟამ და შეიქმნა იგი ნათესავად დიდად და მრავლად ფრიად.
და	მცხ.სჯლ	და გუაჭირებდეს ჩუენ დიდად ფრიად და დაგვიდგეს ჩუენ საქმე ფიცხელი და ბოროტი.
და	მცხ.სჯლ	და ვღაღადებდით ჩუენ უფლისა მიმართ ღმრთისა მამათა ჩუენთაჲსა და შეესმა უფალსა ჴმისა ჩუენისაჲ და მოგუხედნა დამდაბლებასა ჩუენსა და ურვასა და ჭირსა ჩვენსა.
და	მცხ.სჯლ	და გამომიყვანნა ჩუენ ეგჳპტით ძალითა მრავლითა, ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა, სასწაულებითა და ნიშებითა მრავლითა.
და	მცხ.სჯლ	აწ ესერა, მე მოვედ და მოვიღე პირველი ნაყოფი ქუეყანისაჲ ამის, რომელი მომცა მე უფალმან ქუეყანაჲ, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი და თაყუანი-სცე შენ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	და იხარებდე შენ ყოვლითა მით კეთილითა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ, შენ და სახლი შენი და ლევიტელი იგი და მწირი იგი, რომელ დამკჳდრებულ იყო შენ თანა.
და	მცხ.სჯლ	და სთქუა შენ წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა: განვწმიდე მე სახლისა ჩემისაგან ყოველნი იგი მსხუერპლნი და მივეც იგინი ლევიტელსა მას და მწირსა მას და მსხემსა მას ობოლსა მას და ქურივსა და ყოველნი იგი მცნებანი შენნი, რომელ მამცნენ მე, დავიმარხენ და არა დავივიწყენ იგი მცნებანი შენნი.
და	მცხ.სჯლ	და არა ვჭამე მისგანი ნაკლულევანებითა ამით ჩემითა და არცა განვაბნიე მისგანი ბილწებითა, და არცა წარ-რაჲ-ვაგე მისგანი მკუდართა მიმართ, არამედ ვისმინე ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა ჩემისაჲ და ვყვენ ყოველნი იგი მცნებანი მისნი.
და	მცხ.სჯლ	ამას დღესა შინა გამცნო შენ უფალმან ღმერთმან შენმან დამარხვად და ყოფად ყოველთა მათ სამართალთა და მშჯავრთა ყოვლითა გულითა თქუენითა და ყოვლითა გონებითა თქუენითა.
და	მცხ.სჯლ	მორჩილ იყავ და ისმინე ჴმისა მისისაჲ, რამეთუ გამოგირჩია შენ დღეს უფალმან, რათა იყო შენ მისა ერად საზეპუროდ და იმარხვიდე შენ ყოველთა მცნებათა მისთა.
და	მცხ.სჯლ	და იყო შენ ზეშთა ყოველთავე ნათესავთა, ვითარცა გყო შენ სახელოვან და დიდებულ, რათა იყო შენ ერად წმიდად უფლისა ღრთისა შენისა ვითარცა გეტყოდა შენ.
და	მცხ.სჯლ	და უბრძანა მოსე და ყოველმან მან კრებულმან მოხუცებულთა ერსა მას ისრაჱლისასა და ჰრქუეს: დაიმარხენით ყოველნი ესე მცნებანი, რომელსა-ესე მე გამცნებ დღესდღე.
და	მცხ.სჯლ	და დასწერნე მას ზედა ყოველნი ესე სიტყუანი შჯულისანი, რაჟამს წიაღჰხდე შენ იორდანესა ქუეყანასა მას, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ, ქუეყანასა მას, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი, ვითარ-იგი ეტყოდა უფალი ღმერთი მამათა მათ თქუენთა მოცემად თქუენდა.
და	მცხ.სჯლ	და უშენო მუნ საკურთხეველი უფალსა ღმერთსა შენსა, საკურთხეველი გამოუკუერველთაგან ქვათა, რომელსა არა შეხებულ იყოს რკინაჲ.
და	მცხ.სჯლ	და შესწირო შენ მას ზედა მსხუერპლი შესაწირავი მაცხოარებისაჲ უფალსა ღმერთსა შენსა და დაუკლნე მუნ საკლველნი ლხინებისანი, შჭამდე და განსძღე და იხარებდე წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	და დასწერო ლოდთა მათ ზედა ყოველი ესე შჯული ჭეშმარიტებისაჲ განცხადებულად.
და	მცხ.სჯლ	სიტყუად იწყო მოსე და მღდელთა მათ ლევიტელთა ყოვლსა მის ერისა და ჰრქუეს: დუმენ და ისმინე, ისრაჱლ, რამეთუ დღესდღე შეიქმენ შენ ერად უფლისა ღმრთისა.
და	მცხ.სჯლ	ისმინო თუ ჴმაჲ უფლისაჲ ღმრთისა შენისაჲ და ჰყვნე ყოველნი ესე მცნებანი და სამართალნი მისნი, რომელ-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე.
და	მცხ.სჯლ	და ამცნო მოსე ყოველსა მას ერსა და ჰრქუა:
და	მცხ.სჯლ	და ესენი დადგენ წყევად მათსა მას ზედა გებალსა: რუბენ, გად, ასერ, ზაბულონ, დან და ლეფთალიმ.
და	მცხ.სჯლ	და ეტყოდიან ლევიტელნი იგი ყოველსა მას ერსა ისრაჱლისასა ჴმითა დიდითა და ჰრქუან:
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ იგი კაცი, რომელმან იქმნნეს თავისა თჳსისა კერპნი გამოქანდაკებულნი და გამოჭედილნი ქმნილნი ჴელთა ჴელოვნისათა და დადგნეს იგინი დაფარულად, რამეთუ ბილწ არს უფლისა ღმრთისა. და ჰრქუან ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ, რომელმან შეურაცხყოს მამა თჳსი, გინა თუ დედაჲ. და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ, რომელმან დრიკოს სასჯელი მწირისაჲ, ობლისა და ქურივისა, და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ, რომელმან ცვალნეს საზღვარნი მოყუსისა თჳსისანი. და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ რომელმან აცთუნოს ბრმაჲ გზასა. და ჰრქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ, რომელი დაწვეს მამის ცოლისა თანა, რამეთუ განაცხადა საიდუმლოჲ იგი მამისა თჳსისა. და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ, რომელი შეიბილწოს ყოვლისა საცხოვრისა თანა. და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ, რომელი დაწვეს დისა თანა მამითისა, გინა თუ დედითისა. და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
დისა	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ, რომელი დაწვეს სიდედრისა თანა. და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ! წყეულ იყავნ, რომელი დაწვეს მამისა დისა თანა, გინა თუ დედის დისა თანა. და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ, რომელმან გუემოს მოყუასი თჳსი ზაკვით. და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ, რომელმან მოიღოს ქრთამი მოკლვად სულისა მართლისა და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყავნ ყოველი კაცი რომელი არა დაადგრეს ყოველთა ამათ სიტყუათა შჯულისათა ყოფად მისა. და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ!
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს წიაღჰჴდეთ თქუენ იორდანესა მდინარესა შესლვად ქუეყანასა მას, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცეს თქუენ, და იყოს, სმენით თუ ისმინნეთ მცნებანი უფლისა ღმრთისა თქუენისანი დამარხვად და ყოფად ყოველთა ამათ მცნებათა მისთა, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე. და გყოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ზეშთა ყოველთა მათ ნათესავთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.სჯლ	და მოვიდენ შენ ზედა ყოველნი ესე კურთხევანი და გპოონ შენ, ისმინო თუ შენ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა შენისა,
და	მცხ.სჯლ	კურთხეულ იყვნენ ნაშობნი მუცლისა შენისანი და ნაყოფი ქუეყანისა შენისაჲ, მროწეულნი ზროხათა შენთანი და სამწყსონი ცხოვართა შენთანი.
და	მცხ.სჯლ	კურთხეულ იყვნენ საუნჯენი შენნი და მონაგებნი შენნი.
და	მცხ.სჯლ	კურთხეულ იყო შესლვასა შენსა და კურთხეულ იყო გამოსლვასა შენსა.
და	მცხ.სჯლ	მოგცნეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველნი მტერნი შენნი ჴელთა შენთა და ყოველნი მჴდომნი შენნი შეიმუსრნენ წინაშე პირსა შენსა. ერთსა გზასა ზედა მოგიჴდეს შენ და შვიდით გზით ივლტოდიან პირისაგან შენისა.
და	მცხ.სჯლ	და მოავლინოს უფალმან კურთხევაჲ შენ ზედა და საუნჯეთა შენთა და ყოველსა მას, რომელსაცა იქმოდის ჴელი შენი ქუეყანასა მას, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მოგცეს შენ.
და	მცხ.სჯლ	აღგადგინოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ერად წმიდად, ვითარცა-იგი ეფუცა მამათა შენთა, სმენით თუ ისმინო ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა შენისაჲ და ხვიდოდი გზათა მისთა.
და	მცხ.სჯლ	და გიხილონ შენ ყოველთა ნათესავთა ქუეყანისათა, რამეთუ სახელი უფლისა ღმრთისაჲ წოდებულ არს შენ ზედა და ეშინოდის შენდა.
და	მცხ.სჯლ	და განგამრავლოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან კეთილისა მიმართ. განმრავლნის ნაშობნი მუცლისა შენისანი და ნაშობნი საცხოვართა შენთანი ქუეყანასა ზედა, რომელ-იგი ეფუცა უფალი მამათა მათ შენთა მიცემად შენდა.
და	მცხ.სჯლ	და აღგიხუნეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან საფასენი იგი კეთილნი ცათანი და მოსცეს წჳმაჲ ქუეყანასა შენსა ჟამსა შინა, მსთუაჲ და მცხუედი, და აკურთხნეს ყოველნი საქმენი ჴელთა შენთანი და ავასხებდე შენ ნათესავთა მრავალთა, ხოლო შენ არა ივასხებდე.
და	მცხ.სჯლ	და მსთავრობდე შენ ნათესავთა ზედა მრავალთა, ხოლო შენ ზედა არა ვინ მთავრობდეს და დაგამტკიცოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან მთავრად და არა ბოლოდ. და იყო შენ ზეშთა ყოველთა და არა ქუემო, ისმინნე თუ შენ მცნებანი უფლისა ღმრთისა შენისანი, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე დამარხვად და ყოფად მათა.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ არა ისმინოთ თქუენ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა თქუენისა დამარხვად და ყოფად ყოველთა მცნებათა მისთა, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე და მოიწინენ შენ ზედა ყოველნი ესე წყევანი და გპოონ შენ დაწყეულ.
და	მცხ.სჯლ	და იყო შენ ქალაქთა შენთა, დაწყეულ იყო შენ ველსა გარე.
და	მცხ.სჯლ	დაწყევნენ საუნჯენი შენნი და მონაგებნი შენნი.
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყვნენ ნაშობნი მუცლისა შენისანი და ნაყოფი ქუეყანისა შენისაჲ, მროწეულნი ზროხათა შენთანი და სამწყსონი ცხოვართა შენთანი.
და	მცხ.სჯლ	წყეულ იყო შენ შესლვასა შენსა და გამოსლვასა შენსა.
და	მცხ.სჯლ	და მოავლინოს შენ ზედა უპოვარებაჲ და ნაკლულევანებაჲ და უნაყოფოებაჲ ყოველსა, რომელსა მიჰყო ჴელი შენი, ვიდრემდის მოგსპოს შენ და წარგწყმიდო შენ მსთუად ბოროტთა მათ საქმეთა შენთათჳს, რამეთუ დაუტევე შენ უფალი ღმერთი შენი.
და	მცხ.სჯლ	და მოავლინოს უფალმან შენ ზედა სიკუდილი და მოსრვაჲ, ვიდრემდის მოგასრულოს შენ ქუეყანისა მისგან, რომელსა-ეგე შეხუალ დამკჳდრებად მუნ.
და	მცხ.სჯლ	და გგუემოს შენ ჰოროლებითა და სენითა სიცხისაჲთა, და ცხროჲთა დაწერტითა უსაზომოჲთა და კაცისკლვითა და გუემითა ხორშაკისაჲთა, გუნითა და დანდალუკითა. ესე ყოველი მოიწიოს შენ ზედა და მოგსპოს შენ ქუეყანისა მისგან, რომელსა-იგი შეხუალ დამკჳდრებად მუნ.
და	მცხ.სჯლ	და გექმნეს შენ ცაჲ ზესკნელ თავსა შენსა ვითარცა რვალი.
და	მცხ.სჯლ	და ქუეყანაჲ ქუეშე შენსა, ვითარცა რკინაჲ.
და	მცხ.სჯლ	და გარდაიქციის უფალმან ღმერთმან შენმან წვიმაჲ იგი ქუეყანისა მის შენსაჲ მტუერად და ვითარცა მიწაჲ ცით გარდამო დამოცჳოდის, ვიდრემდის შეგმუსრო შენ და წარგწყმიდოს ქუეყანისა მისგან, რომელსა შეხუალ დამკჳდრებად.
და	მცხ.სჯლ	და მიგცეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ძლევასა წინაშე მტერთა შენთა, ერთით გზით მიუდგე შენ მათ და შვიდით გზით მეოტად წარქცეული ივლტოდი მათგან და განგაბნიოს შენ უფალმან ყოველთა შორის შარავანდედებათა და ნათესავთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს მძორები თქუენი საჭმლად მფრინველთა ცისათა და მჴეცთა ქუეყანისათა და არავინ იყოს განმარინებელ თქუენდა.
და	მცხ.სჯლ	და გგუემოს შენ უფალმან სალმობითა ეგჳპტელთაჲთა სენითა მით საგურკველისაჲთა და სიმღიერითა უცხოჲთა, და ფხანითა და სალმობითა, რომელსა ვერ განერე.
და	მცხ.სჯლ	და გგუემოს შენ უფალმან წყლულებითა განუკურნებელითა.
და	მცხ.სჯლ	და დაბრმობითა გონებისათა იყო შენ, ვითარცა ბრმაჲ შუასამხრის და ეფეშვებოდი, ვითარცა ეფეშვებინ ბრმაჲ ბნელსა შინა და არა წარგემართნენ გზანი შენნი. და იყო შენ ვნებულ და მიმოტაცებულ ყოველთა დღეთა ცხოვრებისა შენისათა და არავინ იყოს შენდა შემწე.
და	მცხ.სჯლ	ცოლი მოიყვანო შენ და სხუამან მამაკაცმან შეირთოს იგი ცოლად, სახლსა იშენებდე და სხუათა დაიმკჳდრონ იგი, რქასა დაასხმიდე და სხუათა მოსთლონ იგი,
და	მცხ.სჯლ	უსხი შენი დაკლულ იყოს შენ წინაშე, ხოლო შენ არა შჭამო მისი, არამედ სხუათა შეჭამონ იგი, კარაული შენი მიგტაცონ შენგან. და კუალად არავინ გაგოს შენ, საცხოვარი შენი მიცემულ იყოს ჴელთა მტერთა შენთასა.
და	მცხ.სჯლ	ძენი შენნი და ასულნი შენნი მოცემულ იყვნენ ნათესავთა სხუათა და თუალნი შენნი ხედვიდენ წარმტყუენველთა შენგან და არა ჴელ-გეწიფოს, ნაყოფსა ქუეყანისა შენისასა.
და	მცხ.სჯლ	და ნაშრომსა ჴელთა შენთასა შეშჭამდეს ნათესავი უცხოჲ, რომელი არა იცოდი. და იყო შენ მიხუეჭილ და ვნებულ ყოველთა დღეთა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	და იყო შენ გულპებულ და შეურვებულ ხილვითა მით თუალთა შენთაჲთა, რომელსა-იგი ხედვიდე შენ.
და	მცხ.სჯლ	და გცეს შენ უფალმან სალმობითა ბოროტითა და მუჴლთა და წელთა შენთა მსივანებითა, რომლითა ვერ განიკურნო და იგუემო შენ ტერფით შენითგან ვიდრე თხემად შენდამდე.
და	მცხ.სჯლ	და მიგცნეს უფალმან შენ და მთავრობანი იგი შენნი, რომელ დაედგინნენ შენ ზედა ნათესავსა უცხოსა, რომელ არა იცოდი შენ და არცაღა მამათა შენთა და მსახურებდე შენ მუნ კერპთა უცხოთა ძელისა და ქვისათა.
და	მცხ.სჯლ	და იყო შენ მუნ საბასრობელად და იგავად საკიცხელებისა ყოველთა შორის ნათესავთა, ვიდრეცა მიგიყვანოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან მუნ.
და	მცხ.სჯლ	თესლი დიდად განსთესო ყანობირსა შენსა და მცირედ შეიკრიბო იგი, რამეთუ შეჭამოს იგი მკალმან.
და	მცხ.სჯლ	ვენაჴსა ასხმიდე და იქმოდი, და ღჳნოჲ არა სუა და არცაღა იხარებდი მისგან, რამეთუ შეჭამოს იგი მგრაგნელმან.
და	მცხ.სჯლ	ზეთისხილი იყოს ყოველთა საზღვართა შენთა და ზეთი არა ჰპოო ცხებად, რამეთუ უჟამოდ დასცჳვეს ზეთისხილი იგი.
და	მცხ.სჯლ	ძეებ და ასულებ ისხნე და არა სარგებელ გეყვნენ შენ, არამედ წარიყვანნენ იგინი ტყუედ.
და	მცხ.სჯლ	ყოველი ნერგი ხისა შენისაჲ და მცენარე ქუეყანისა შენისაჲ მოჰჴოცოს მგრაგნელმან.
და	მცხ.სჯლ	მწირი იგი და მსხემი, რომელი იყოს შენ შორის, აღმაღლდეს უზეშთაეს შენსა, ხოლო შენ დაჰჴდე დამართ, იყო შენ ნაკლულევან.
და	მცხ.სჯლ	და მოიწინენ შენ ზედა ყოველნი ესე წყევანი და გეწინენ შენ, ვიდრემდე მოგასრულონ და წარგწყმიდონ შენ, რამეთუ არა ისმინე შენ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა შენისაჲ დამარხვად მცნებათა მისთა, რომელ-იგი გამცნო შენ.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს შენ შორის სასწაულები და ნიშები შენ შორის და ნათესავსა შენსა შორის უკუნისამდე ჟამთა ამისთჳს, რამეთუ არა ჰმსახურებდ შენ უფალსა ღმერთსა შენსა სიხარულით და გულწრფელებით.
და	მცხ.სჯლ	ჰმსახურებდე შენ მტერთა შენთა შიმშილითა და წყურილითა. და შიშულოებითა და ნაკლულევანებითა ყოვლისაგან და დაგდვას შენ ჯაჭჳ რკინისაჲ ქედსა შენსა, ვიდრემდე მოგსპოს შენ.
და	მცხ.სჯლ	და მოავლინოს შენ ზედა უფალმან ღმერთმან შენმან ნათესავი იგი შორიელი კიდითგან ქუეყანისაჲთ, რომელნი იღუმერდენ, ვითარცა ლომნი, და ეტევებოდიან, ვითარცა ორბნი.
და	მცხ.სჯლ	ნათესავი, რომლისაჲ არა გესმოდის ჴმაჲ მისი, ნათესავი ურიდი და თუალუხუავი, რომელმან არა თუალ-ახუნის მოხუცებულსა სიბერისა.
და	მცხ.სჯლ	და არცაღა შეიწყალის ყრმაჲ ჩჩჳლი. და შეჭამნეს მან ნაშობნი საცხოვართა შენთანი და ნაყოფი ქვეყანისა შენისაჲ. და არა დაგიშთეს შენ იფქლი და ღჳნოჲ, და ზეთი და არცა დაგიშთვენ ზროხანი მროწეულთა შენთანი და არცა სამწყსონი ცხოვართა შენთანი, ვიდრემდის მოგასრულოს შენ.
და	მცხ.სჯლ	აღგფხურას შენ ქალაქთა შენთა, რომელთა დამკჳდრებულ იყო და დაამჴუნეს ზღუდენი იგი მაღალნი და შენნი და ძნელნი, რომელსა-იგი შენ ესვიდე ყოველსა მას ქუეყანასა შენსა და შეგიცვან შენ და შეგაურვონ ყოველთა მათ შინა ქალაქთა შენთა, რომელნი მოგცნა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან.
და	მცხ.სჯლ	და შეშჭამდე შენ ნაშობთა მუცლისა შენისათა ორთა ძეთა და ასულთა შენთასა, რომელნი-იგი მოგცნეს შენ უფალმან ღმერთმან შენ იწროებითა მით ჭირისა შენისაჲთა, რომელსა გაჭირებდენ შენ მტერნი იგი შენნი ყოველთავე მათ ქალაქთა შინა შენთა,
და	მცხ.სჯლ	რომელი-იგი ნუკეული და ფრიად ფუფუნეულ იყოს შენ შორის, თუალძჳრ იქნეს იგი ძმისა თჳსისათჳს და ცოლისა თჳსისა, რომელ-იგი იყოს უბეთა მისთა და ნეშტთა მათ შვილთა მისთა და-თუ-რაჲმე-უშთეს.
და	მცხ.სჯლ	მიცემად მათა თითოეულად ჴორცისა მის ნაშობთა მისთაჲსა, რომელთა-იგი შეშჭამდეს, და არა დაუშთებოდის იწროებითა მით და ჭირითა, რომელსა-იგი გაჭირებდენ შენ მტერნი შენნი ყოველთა შინა ქალაქთა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	რომელი-იგი გამოსრულ იყოს წყვილთა მისთა და შეშჭამდეს ნაშობთა მუცლისა თჳსისათა იდუმალ უპოვარებითა მით და იწროებითა ჭირისა მისისაჲთა, რომელსა-იგი გაჭირებდეს შენ მტერნი იგი შენნი ყოველთა შინა ქალაქთა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	არა თუ ისმინო შენ ყოფად ყოველთა ამათ სიტყუათა სჯულისათა, რომელ-ესე დაწერილ არიან წიგნთა ამათ და გეშინოდის შენ სახელისა მის პატიოსნისა და დიდებულისა უფლისა ღმრთისა შენისაჲსა.
და	მცხ.სჯლ	და განაძლიერნეს უფალმან გუემანი იგი შენნი და გუემანი იგი ნათესავისა შენისანი, გუემანი იგი დიდ-დიდნი და საკჳრველნი სენითა მით პირად-პირადითა და ბოროტითა,
და	მცხ.სჯლ	და მოვიდენ შენ ზედა ყოველნი იგი გუემანი, რომელ-იგი წერილ არს და რომელ-იგი არა წერილ არს წიგნსა მას შჯულისასა, მოავლინოს იგი უფალმან შენ ზედა, ვიდრემდის მოგსპოს შენ.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, ვითარცა მხიარულ იყო უფალი კეთილის ყოფასა მას თქუენსა და განმრავლებასა თქუენსა, ეგრე მხიარულ იყოს უფალი ღმერთი თქუენი მოსრვასა მას თქუენსა და აღჴოცასა მას თქუენსა ქუეყანისა მისგან, რომელ-იგი არა იცოდეს მამათა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	და განგაბნინეს თქვენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან ყოველთა მიმართ წარმართთა და ჰმსახურებდეთ თქუენ კერპთა მათ ქვისათა და ძელისათა, რომელ-იგი არა იცოდეს მამათა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	არამედ წარმართთა მათ შორის არავე განისუენო შენ და არცაღა იყოს განსუენებაჲ ფერჴთა შენთა. და მოგცეს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან გული ჭუვნიერი და თუალნი ნაკლულევანნი და სული განკაფული.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს ცხორებაჲ შენი დამოკიდებულ წინაშე თუალთა შენთა შეშინებულ იყო შენ დღე და ღამე და არა გრწმენეს შენ ცხოვრებაჲ თავი შენისაჲ.
და	მცხ.სჯლ	განთიად სთქუათ: ოდესმე დაღამდეს და მწუხრი სთქუა: ოდესმე განთენდეს, შეძრწუნებითა მით გულისა შენისაჲთა და შეშინებითა მით ხილვისა მის თუალთა შენთაჲსა, რომელსა-იგი ხედვიდე შენ.
და	მცხ.სჯლ	და მიგაქციოს შენ უფალმან მუნ ვიდრე ეგჳპტედ ნავებითა და გზასა მას, რომელსა-იგი გარქუ თქუენ, ვითარმედ არღარა შესძინოთ თქუენ მოქცევად აქავე, მიგყიდოს თქუენ ჴელთა მტერთა თქუენთასა მონად და მჴევლად და არავინ იყოს, რომელმანცა მიგიყიდნა თქუენ.
და	მცხ.სჯლ	და მოუწოდა მოსე ძეთა მათ ისრაჱლისათა და ჰრქუა მათ: თუალთა თქუენთა იხილეს, რაჲ-იგი უყო უფალმან ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა, ფარაოს და ყოველსა მას ერსა მისსა და ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტელთასა.
და	მცხ.სჯლ	განსაცდელი იგი დიდ-დიდი, რომელ იხილეს თუალთა თქუენთა, სასწაულები დიდ-დიდები და საკჳრველი, ჴელი იგი მტკიცე და მკლავი მაღალი.
და	მცხ.სჯლ	და არა მოგცა თქუენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან გული მეცნიერი და თუალნი მხილველნი და ყურნი მსმენელნი.
და	მცხ.სჯლ	და მოჰყვანდით თქუენ ორმეოც წელ უდაბნოსა, სამოსელი თქუენი არა დაძუელდეს და ჴამლნი თქუენნი არა განკაფდეს ფერჴთაგან თქუენთა.
და	მცხ.სჯლ	ვიდრე მოსლვად მოწევნადმდე ადგილსა მას. და გამოგიჴდა თქუენ სეონ, მეფე იგი ესებონელთაჲ, და ოგ, მეფე იგი ბასანისაჲ, შემთხუევად წყობად თქუენდა, და მოვსრენ იგინი.
და	მცხ.სჯლ	და მივეც ქუეყანაჲ იგი მათი ნაწილად რუბენს და გადს და კერძოსა მას ნათესავსა მანასესა.
და	მცხ.სჯლ	ეკრძალენით თქუენ ყოველთა ამათ მცნებათა შჯულისათა და ყოფად მათა, რათა გულისხმა-ჰყოთ ყოველი, რაჲცა-იგი გიფლიეს აწ, ეგერა, წარმოდგომილ ხართ
და	მცხ.სჯლ	თქუენ, დასდგათ წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა ერისთავნი ეგე ნათესავთა თქუენთანი და მოხუცებულნი ეგე თქუენნი და მსაჯულები ეგე თქვენი და შჯულისმწიგნობარნი ეგე წინამძღუარნი თქუენნი, და ყოველი ეგე კაცი ისრაჱლისაჲ,
და	მცხ.სჯლ	ცოლები თქუენი და შვილნი თქუენნი და მწირნი თქუენნი, რომელ-ეგე არიან ბანაკსა თქუენსა, შეშისმკაფელთაგან მიწყლისმვსებელადმე.
და	მცხ.სჯლ	პური არა შჭამოთ, ღჳნოჲ და სასუმელი არა სუათ რათა გულისხმა ჰყოთ, რამეთუ იგი არს უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.სჯლ	თჳსა ერად. და იგი იყოს შენდა ღმერთ, ვითარცა-იგი გეტყოდა შენ და ვითარცა-იგი ეფუცა მამათა მათ შენთა: აბრაჰამსა, ისაკსა და იაკობსა.
და	მცხ.სჯლ	და არა თუ თქუენ ხოლო დაგიდებ მცნებასა ამას შჯულისასა და წყევასა ამას,
და	მცხ.სჯლ	არამედ ყოველთავე, რომელ-ესე დღეს თქუენ შორის არიან წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა და მათცა, რომელ-იგი არ თქუენ შორის არიან დღეს.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ თქუენ თჳთ უწყით, ვითარ-იგი დამკჳდრებულ იყვენით ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა და ვითარ-იგი გამოვედით ჩვენ შორის წარმართთა, რამეთუ გამოსლვასა მას თქუენსა,
და	მცხ.სჯლ	იხილეთ თქუენ ყოველივე იგი სამსახურებელი ბილწებისა მათისაჲ, კერპნი იგი ძელისანი და ქვისანი, ვეცხლისა და ოქროჲსანი რომელ იყვნეს მათ თანა.
და	მცხ.სჯლ	ნუუკუე იყოს ვინმე თქუენგან მამაკაცი, გინა თუ დედაკაცი ნათესავთა შორის, ანუ თუ ტომთა, რომლისა გონებაჲ დრეკილ იყოს უფლისაგან ღმრთისა თქუენისა და შეუდგეს მსახურებასა კერპთა წარმართთასა.
და	მცხ.სჯლ	ნუუკუე იყოს ვინმე თქუენ შორის, რომლისა თანა აღმოცენებულ იყოს ძირი ნავღლისა და სიმწარისაჲ. და იყოს, ისმინნე თუ სიტყუანი წყევისანი ამის, დაიდვას გულსა შინა და რქუას: ესე უმჯობეს არს ჩემდა, საცთურსა თუ გულსა ჩემისასა მისდევდე მე და წარწყმდეს უცოდველი იგი ცოდვილისა თანა.
და	მცხ.სჯლ	და არღა უნდეს ღმერთსა შენდობად მისა, აღატყდეს, ვითარცა ცეცხლი, რისხვაჲ იგი უფლისაჲ და შური იგი კაცისა მის ზედა. და ეწინეს მას წყევანი იგი ამათ მცნებათანი, რომელნი-იგი წერილ არიან წიგნსა ამას შჯულისასა. და აღჴოცოს უფალმან ღმერთმან სახელი მისი ქუეყანისა მისგან.
და	მცხ.სჯლ	და თქუენ ნათესავთა მათ სხუათა ნაშობთა მათ თქუენთა, რომელნი აღდგენ შემდგომად თქუენსა და უცხონი იგი, რომელ მოსრულ იყვნენ თქუენდა, რაჟამს იხილნენ გუემანი იგი და სალმობანი სნეულებისანი, რომელნი მოავლინნეს მათ ზედა უფალმან.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს ქუეყანაჲ იგი მათი, ვითარცა წუნწუბაჲ და ნამწუარები ცეცხლისაჲ. ნუ იპოებინ ქუეყანასა მათსა თესლი თესვისაჲ, ნუცა საძოვარი ჴარისაჲ, და არცა აღმოსცენდეს მათ ზედა მწუანვილი თივისა და არცა აღმოჴდეს, არამედ ვითარცა დაიქცა სოდომაჲ და გომორაჲ, ადამაჲ და სებეიმი, რომელ-იგი დააქცია უფალმან ღმერთმან რისხვითა მით გულისწყრომითა რისხვისა მისისაჲთა.
და	მცხ.სჯლ	და მივიდეს და ჰმსახურებდეს კერპთა, რომელ-იგი არა იცოდეს მამათა მათთა.
და	მცხ.სჯლ	და განრისხნა უფალი გულისწყრომით მათ ზედა და ქუეყანასა მათსა ზედა და მოავლინა მათ ზედა მსგავსად წყევისა მის, რომელ წერილ არს წიგნსა მას შჯულისისა.
და	მცხ.სჯლ	და აღჴოცნა იგინი უფალმან ღმერთმან ქუეყანისა მისგან მათისა რისხვითა მით გულისწყრომისა მისისაჲთა, რამეთუ განრისხნა მათ ზედა ფრიად და განჴადნა იგინი ქუეყანად უცხოდ მოაქაჟამადმდე.
და	მცხ.სჯლ	რომელ-რაჲ დაფარული არს უფლისა ღმრთისა ჩვენისა, ხოლო განცხადებული იგი თქუენ და შვილთა თქუენთა უკუნისამდე ჟამთა ყოფად ყოველთა ამათ სიტყუათა ამის შჯულისათა.
და	მცხ.სჯლ	გილხინოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ცოდვათა შენთა და შეგიწყალოს შენ და შეგკრიბოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთაგან ნათესავთა, რომელსაცა-იგი განბნეულ იყო შენ მუნ.
და	მცხ.სჯლ	და შეგიყვანოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ქუეყანასა მას, რომელსა-იგი დამკჳდრებულ იყვნეს მამანი იგი შენნი და გაკურთხოს შენ და კეთილი გეყოს შენ და განგამრავლოს შენ უფროჲს მამათა მათ შენთა.
და	მცხ.სჯლ	და განწმიდოს უფალმან გული შენი და გული ნათესავისა მის შენისა შეყუარებად უფლისა ღმრთისა შენისა ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა, რათა სცხონდე შენ და ნათესავი შენი.
და	მცხ.სჯლ	და მიავლინოს უფალმან ღმერთმან შენმან წყევაჲ ესე მტერთა მათ შენთა და მოძულეთა შენთა, რომელნი-იგი გდევნიდეს შენ.
და	მცხ.სჯლ	მო-თუ-იქცე და ისმინო ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა შენისაჲ, და ჰყვნე ყოველნი იგი მცნებანი მისნი, რომელსა-სეე მე გამცნებ შენ დღესდღე.
და	მცხ.სჯლ	და დღეგრძელ-გყოს შენ უფალმან ღმრთმან შენმან და განგიმრავლნეს ყოველნი საქმენი ჴელთა შენთანი, და ნაშობნი მუცლისა შენისანი და ნაყოფი ქუეყანისა შენისაჲ და ნაშობნი საცხოვართა შენთანი. და მოიქცეს უფალი ღმერთი და იხარებდეს შენდა მიმართ კეთილის-ყოფითა, ვითარცა-იგი იხარებდა მამათა შენთა ზედა.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ ისმინო ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა შენისა და დაიმარხნე ყოველნი მცნებანი მისნი და ჰყვნე ყოველნი სამართალნი მისნი და მშჯავრნი მისნი, რომელ-ესე წერილ არიან წიგნსა მას შჯულისასა, მო-თუ-იქცე შენ უფლისა ღმრთისა შენისა და ყოვლითა გულითა შენითა და ყოვლითა გონებითა შენითა,
და	მცხ.სჯლ	და არცა ქუეყანასა, სთქვათ: ვინ წარვიდეს და მოგუართვას ჩუენ? რათა ვისმინოთ და ვყოთ იგი,
და	მცხ.სჯლ	არცაღა ზღუასა წიაღ არს, სთქუა თუ ვითარმედ: ვინ წიაღჰჴდეს და წიაღ მოგუართვას ჩუენ? რათა ვისმინოთ ჩუენ და ვყოთ იგი.
და	მცხ.სჯლ	მახლობელ არს შენდა სიტყუაჲ იგი ფრიად, პირსა შენსა შინა არს და გულსა შენსა და ჴელთა შენთა შინა არს ყოფაჲ მისი.
და	მცხ.სჯლ	ისმინე თუ მცნებანი უფლისა ღმრთისა შენისანი, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღეს და შეიყუარო შენ უფალი ღმერთი შენი და ხვიდოდი ყოველთა გზათა მისთა. და დაიმარხნე ყოველნი მცნებანი მისნი და სამართალნი მისნი და მშჯავრნი, სცხონდეთ და განმრავლდეთ და შეხჳდეთ დამკჳდრებად მუნ.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ გარდა-რაჲმე-იცვალოს გული შენი და არა ისმინო შენ უფლისა ღმრთისა შენისაჲ და შესცთე და თაყუანის-სცემდე შენ ღმერთთა უცხოთა და ჰმსახურებდე შენ მათ.
და	მცხ.სჯლ	გაუწყებ შენ დღესდღე, რამეთუ წარწყმედით წარსწყმდეთ თქუენ და არა დღეგრძელ იყვნეთ თქუენ ქუეყანასა მას ზედა, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ, რომლისათჳს წიაღხუალ შენ იორდანესა მდინარესა შესლვად და დამკჳდრებად მუნ.
და	მცხ.სჯლ	მოწამეს-ვჰყოფ დღეს ცასა და ქუეყანასა, რამეთუ ცხორებასა და სიკუდილსა დავსდებ თქუენ წინაშე, კურთხევასა და წყევასა გამოირჩიე შენ კურთხევაჲ იგი, რათა სცხონდე შენ და ნათესავი შენი.
და	მცხ.სჯლ	შეიყუარე შენ უფალი ღმერთი შენი და ისმინე ჴმისა მისისა და შეიკრძალე იგი მტკიცე... დამკჳდრებად შენდა ქუეყანასა მათსა, რომლისათჳს ეფუცა უფალი ღმერთი მამათა შენთა: აბრაჰამს, ისაკს და იაკობს მიცემად მათა.
და	მცხ.სჯლ	და დაასრულნა მოსე ყოველნი იგი სიტყუანი, რომელთა-იგი ეტყოდა ძეთა მიმართ ისრაილისათა.
და	მცხ.სჯლ	და ჰრქუა მათ: ასოც წლის ვარ მე დღეს და ვერ მიძლავს მე შემოსლვად და განსლვად თქუენ წინაშე, რამეთუ უფალმანცა მრქუა მე, ვითარმედ: არა წიაღჰჴდე შენ იორდანესა.
და	მცხ.სჯლ	უფალი ღმერთი წინაგიძღოდის შენ და მან მოსპნეს ყოველნი მტერნი შენნი წინაშე პირსა შენსა და დაგიმკჳდროს შენ ქუეყანაჲ იგი, რამეთუ ისო წარგიძღუეს წინაშე პირსა თქუენსა, ვითარცა ეტყოდა ღმერთი.
და	მცხ.სჯლ	ეგრეცა უყოს უფალმან ღმერთმან თქუენმან, რაჲცა-იგი უყო სეონს და ოგს, ორთა მათ მეფეთა ამორეველთა, რომელნი-იგი იყვნეს წიაღ იორდანესა...
და	მცხ.სჯლ	მოგცნა იგინი მან ღმერთმან თქუენმან ჴელთა თქუენთა და უყავთ მათ, ვითარა-იგი გამცენ თქუენ:
და	მცხ.სჯლ	მერმე სიტყუად იწყო მოსე ისოჲსა და ჰრქუა მას წინაშე ყოვლისა მის ერისა ისრაჱლისა: მჴნე იყავ, განძლიერდი, რამეთუ შენ წარუძღუე ერსა ამას და შეხჳდე ქუეყანასა მას, რომლისათჳს ეფუცა უფალი ღმერთი მამათა შენთა მიცემად მაგათ და შენ დაუმკჳდრო იგი მაგათ.
და	მცხ.სჯლ	წიგნსა და მატიანთა, და მისცა იგი ძეთა ლევისთა მღდელთა, რომელთა აქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა მის უფლისაჲსა და ყოველთა მათ მოხუცებულთა ერისა მის ისრაჱლისათა.
და	მცხ.სჯლ	რაჟამს შეკრბებოდიან ყოველნი იგი ძენი ისრაჱლისანი წარდგომად წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა ადგილსა მას, რომელცა-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან და აღმოიკითხოდის წიგნი ესე შჯულისაჲ ყოველთა მათ წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა ყურთა ყოვლისა მის
და	მცხ.სჯლ	კრებულისა ერისათა მამებისა და დედებისათა, რომელ იყოს ქალაქთა შინა შენთა, რათა ესმოდის და შეისწაონ შიში იგი უფლისა ღმრთისა თქუენისა და ისმინონ და ყონ ყოველი იგი სიტყუაჲ, რომელ წერილ არს წიგნსა მას შჯულისასა.
და	მცხ.სჯლ	მერმე სიტყუად იწყო უფალმან მოსესა და ჰრქუა: ესერა, მოახლებულ არიან დღენი სიკუდილისა შენისანი, მოუწოდე ისოს და დაადგინე იგი კაცთა ზედა კარვისა მის საწამებელისათა და ვამცნებდე მას. და მივიდეს მოსე და ისო კარავსა მას საწამებელისასა და დადგეს კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა.
და	მცხ.სჯლ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: აწ, ეგერა, დაიძინო მამათა შენთა თანა და აღდგეს ერი იგი, ისიძვიდეს სამსახურებელთა მიმართ უცხოთა მაგის ქუეყანისათა, რომელსა შევლენან მაგას და დამიტეონ მე და გარდაჰჴდენ შჯულსა მას და მცნებათა ჩემთა, რომელ ვამცენ მათ.
და	მცხ.სჯლ	და განვრისხნე გულისწყრომით მათ ზედა მას დღესა შინა და დავსთხინე იგინი და გარემივაქციო პირი ჩემი მათგან და იყვნენ იგინი საჭმლად მჴეცთა ქუეყანისათა, იპოვნენ იგინი ძჳრთა პირად-პირადთა და ჭირთა და თქუენ მას დღესა შინა, არა ვიდრემე ჩუენ თანა არს უფალი ღმერთი ჩუენი, ამისთჳს მპოვნეს ჩუენ ძჳრთა ამათ პირად-პირადთა და ჭირთა.
და	მცხ.სჯლ	და აწ დაწერენით სიტყუანი ესე ამის გალობისანი და დაასწავლენით ძეთა მათ ისრაჱლისათა და შეასწავენით იგინი პირსა მათსა, რათა იყოს გალობაჲ ეგე საწამებელად ძეთა მაგათ შორის ისრაჱლისათა.
და	მცხ.სჯლ	რაჟამს შევიყვანენ იგინი ქუეყანასა მას კეთილსა, რომელ-იგი ვეფუცე მამათა მათ თქუენთა, რომელსა გამოსდის სძე და თაფლი, ჭამონ და განძღენ და მიიქცენ კერპთა მათ მიმართ უცხოთა და ჰმსახურებდენ მათ და განმარისხონ მე და გარდაჰჴდენ მცნებათა მათ შჯულისა ჩემისათა.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს, რაჟამს პოვნენ იგინი ჭირთა ბოროტთა და ძჳრთა და აღუდგეს წინაშე პირსა მათსა გალობაჲ ესე საწამებელად ჩემდა. და არა დავიწყებულ იყოს ეს პირისაგან ნათესავისა მათისა, რამეთუ მე უწყი უკეთურებაჲ იგი მათი, რომელსა-ეგე იქმან დღეს, ვიდრე არღა შემიყვანებიან ეგენი ქუეყანასა მას კეთილსა, რომელ-იგი ვეფუცე მამათა მათთა.
და	მცხ.სჯლ	დაწერა მოსე გალობაჲ ესე მას დღესა შინა და ასწავებდა ძეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.სჯლ	და ამცნებდა მოსე ისოს, ძესა ნავესსა, და ჰრქუა მას: მჴნე იყავ, განძლიერდი, რამეთუ შენ შეიყვანნე ძენი ეგე ისრაჱლისანი ქუეყანასა მას, რომლისათჳს ეფუცა უფალი მათ, რამეთუ იგი თავადი წინაგიძღოდის შენ.
და	მცხ.სჯლ	მიიღე წიგნი ესე მცნებათა მათ შჯულისა მის უფლისათაჲ და შთადევ ეგე გუერდით კერძო კიდობნისა მის შჯულისა მის უფლისა და იყავნ ეგე თქუენ შორის საწამებელად,
და	მცხ.სჯლ	ამცნებდა ლევიტელთა მათ, რომელთა აქუნდა კიდობანი იგი შჯულისა მის უფლისაჲ და ჰრქუა:
და	მცხ.სჯლ	აწ შემოკრიბე ჩემ წინაშე მთავრები იგი თქუენი და მღდელნი თქუენნი და მსაჯულნი თქუენნი და მწიგნობარნი იგი განმგებელნი თქუენნი, რათა ვეტყოდი ყურთა მათთა სიტყუათა ამათ და დავდვა აღთქუმა ესე ჩემი მათ თანა და მოწამე ვიყო მათ წინაშე ცაჲ და ქუეყანაჲ.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ მე უწყი ზრზინებაჲ ეგე თქუენი და ქედფიცხელებაჲ ეგე თქუენი. რამეთუ მე, ესერა, ვიდრე ცოცხალღა ვარ დღეს, განამწარებთ უფალსა ღმერთსა თქუენსა, რავდენღა უფროჲს სიკუდილისა ჩემისა ჰყოთ ესე თქუენ.
და	მცხ.სჯლ	უწყი მე, რამეთუ შემდგომად სიკუდილისა ჩემისა უსჯულოებით უსჯულოებდეთ და გარდააქციოთ გზისა მისგან, რომელ-ესე მე გამცენ თქუენ და შეგემთხჳოს თქუენ ბოროტი შემდგომად მათ დღეთა, რამეთუ ბოროტსა იქმოდით წინაშე უფლისა ღმრთისა თქუენისა და განარისხოთ საქმითა მით ჴელთა თქუენთაჲთა.
და	მცხ.სჯლ	და ეტყოდა მოსე სიტყუათა ამათ გალობისათა ყურთა ყოვლისა მის ერისა ისრაჱლისათა მიაღსასრულადმდე.
და	მცხ.სჯლ	გალობაჲ მოსესი: მოიხილე, ცაო, და ვიტყოდი, და ისმენდინ ქუეყანაჲ სიტყუათა პირისა ჩემისათა.
და	მცხ.სჯლ	ვითარცა წჳმაჲ მწვანვილსა ზედა და ვითარცა თოვლი თივათა ზედა, რამეთუ სახელსა უფლისასა ვხადეთ, მიეცით დიდებაჲ ღმერთსა ჩუენსა.
და	მცხ.სჯლ	ესე მოსაგებელი მოაგეს უფალსა ამან ერმან ცოფმან და არაბრძენმან ამან, რამეთუ თავადმან მამამან შენმან მოგიპოვა შენ, შეგქმნა შენ და დაგბადა შენ.
და	მცხ.სჯლ	მოიჴსენენ დღენი იგი საუკუნენი და გულისხმა-ყვენ წელიწადნი იგი. თესლითი თესლამდე ჰკითხე მამასა შენსა, გითხრან შენ და მოხუცებულთა შენთა გაუწყონ შენ.
და	მცხ.სჯლ	და იყო ნაწილად უფლისა ერი თჳსი იაკობი, ნამთაულად სამკჳდრებელისა თჳსისა ისრაჱლი.
და	მცხ.სჯლ	უნაკლულო-ყვნა იგინი უდაბნოსა მას ზედა წყურიელსა მას სიცხისასა და ურწყულსა გარემოადგა მათ და განწვალნა იგინი და დაიცვნა იგინი, ვითარცა გუგაჲ თუალისა.
და	მცხ.სჯლ	ვითარცა ორბმან რაჲ დაიფარნა ბუდენი თჳსნი და მართუეთა თვისთა სუროდა, განყვნა ფრთენი თვისნი და შეიკრიბნა იგინი და აღიმატნა იგი ბეჭთა ზედა თჳსთა.
და	მცხ.სჯლ	უფალი მხოლოჲ უძღოდა მათ და არავინ იყო მათდა სხუა ღმერთ.
და	მცხ.სჯლ	აღმოიყვანნა იგინი ძალსა მას ზედა ქუეყანისასა და აჭამა მათ ნაყოფი იგი ველთაჲ, ჭამდეს იგინი თაფლსა კლდისაგან და ზეთსა კლდისა მისგან უღაღისა.
და	მცხ.სჯლ	ერბოსა, ზროხათა, სძესა ცხოვართასა, ცმელითა კრავთაჲთა და ვერძთაჲთა, ნაშობსა კუროთასა და ვაცთასა, თირკუმელთა ცმელთა, იფქლსა, სისხლსა ყურძნისასა სუმიდეს ღჳნოსა.
და	მცხ.სჯლ	განმარისხეს მე უცხოთა მათ სამსახურებელთა მათთა ზედა და კერპებითა მათითა განმამწარეს მე.
და	მცხ.სჯლ	უზორვიდეს იგინი ეშმაკთა და არა შესწირვიდეს ღმრთისა ღმერთთა მათ, რომელი-იგი არა იცოდეს ცრუთა მათ საწუთროჲთ მოხუმულთა, რომელ-იგი არა იცოდეს მამათა მათთა.
და	მცხ.სჯლ	აწ ღმერთი, რომელმან გშვა შენ, დაუტევე და დაივიწყე ღმერთი გამომზრდელი შენი.
და	მცხ.სჯლ	იხილა ესე უფალმან და აღიშურვა და განრისხნა გულისწყრომითა ძეთა და ასულთა მათთაჲთა.
და	მცხ.სჯლ	და თქუა უფალმან: გარემივიქციო პირი ჩემი მათგან და განვაცხადო, რაჲ-იგი ყოფად არს მათა შემდგომად ჟამსა, რამეთუ ნათესავი ესე განდრეკილი არს, ნაშობნი არიან, რომელთა თანა არა არს სარწმუნოებაჲ.
და	მცხ.სჯლ	მათ მაშურეს მე არა ღმერთთა მათთა ზედა და კერპებითა მათითა განმამწარეს მე, აწ მეცა ვაშურო მათ ნათესავსა მას ზედა შეურაცხსა და ნათესავითა მით უცები, განვკაფნე იგინი,
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ ცეცხლი აღატყდა გულისწყრომისგან ჩემისა, შთასწუვიდეს ჯოჯოხეთამდე ქუესკნელად შეჭამოს ქუეყანაჲ ნაყოფითურთ თჳსით და შეწუნეს საფუძველნი მთათანი.
და	მცხ.სჯლ	დავჰკრიბო ძჳრი მათ ზედა და ისარნი ჩემნი დავასრულნე მათ ზედა.
და	მცხ.სჯლ	განჰკფდენ იგინი სიყმილითა და მიეცნენ საჭმლად მფრინველთა ცისათა და სალმობაჲ იგი განმამრუდებელი დაეცვეს მათ ზედა, კბილნი მძჳნვარეთანი მივავლინნე მათ ზედა, რომელნი გულისწყრომით ითრევდეს ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.სჯლ	გარეშე უმკჳდროვნეს იგინი მახჳლმან საუნჯით მათითგან შიშმან ჭაბუკნი და ქალწულნი ძუძუჲსმწოვარნი მოხუცებულთა თანა დღითა.
და	მცხ.სჯლ	და თქუა უფალმან: განვაბნინე იგინი და განვაქარვო კაცთაგან საჴსენებელი მათი.
და	მცხ.სჯლ	არა თუმცა გულისწყრომითა მტერთაჲთა, რათა არა მყოვარ ჟამ იყვნენ და რათა არა განმრავლდენ მჴდომნი იგი მათნი და რათა არა თქუან: იყოვე ჴელი ჩუენი უაღრეს მათ ზედა, არა თუმცა უფალმან ყო ესე ყოველი.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ ნათესავი ესე წარწყმედისაჲ მზრახვალი არს და არა არს მათ თანა მეცნიერებაჲ.
და	მცხ.სჯლ	ვითარმე იოტოს ერთმან ათასები და ორმან წარიქციის ბევრები, არა თუმცა ღმერთმან განიჭნა იგინი და უფალმან მისცნა იგინი?
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ საყურძნისა მისგან სოდომელთაჲსა იყო საყურძნე მათი და ვენაჴები მათი გომორელთაგან, ყურძენი მათი ყურძენი ნავღლისაჲ და ტევანი სიმწარისა მათისაჲ.
და	მცხ.სჯლ	გულისწყრომაჲ ვეშაპთაჲ იყო ღჳნოჲ მათი და რისხვაჲ ასპიტთაჲ განუკურნებელი.
და	მცხ.სჯლ	დღესა მას შურისგებისასა მივაგო მათ ჟამსა მას, რომელსაცა შეუცთენ ფერჴნი მათნი, რამეთუ ახლოს არს დღე იგი წარწყმედისა მათისაჲ და მოწევნულ არს განმზადებული მათ ზედა.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ განიკითხოს უფალმან ერი თჳსი და მონათა თჳსთა ნუგეშინის-სცეს, რამეთუ იხილნა იგინი ნაკლულევანნი, ჴუებულნი, ტყუედ წარქცეულნი და განკაფულნი.
და	მცხ.სჯლ	და თქუა უფალმან: აწ სადა არიან კერპნი იგი თქუენნი, რომელთა-იგი თქვენ ესევდით,
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ ცმელსა ნაზორევსა მათთასა შჭამდით და სუემდით თქუენ ღჳნოსა ნაგებსა მათთასა. აწ აღდგენ და შეგეწინენ და გეყვნენ თქუენ იგინი მფარველ.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ არა წიაღჴდენ შეჭურვილნი თქუენ თანა ბრძოლად წინაშე უფლისა, თქუენ წიაღიღეთ ვანი მათი და დედაწული მათი და საცხოვარი მათი პირველად თქუენსა ქუეყანად ქანანისა.
და	მცხ.სჯლ	იხილეთ, იხილეთ, რამეოუ მე ვარ და არა არს სხუა ღმერთ ჩემსა გარეშე, მე მოვაკუდინი, მე ვაცხოვნი, მე მოვწყლი, მე განვკურნი და არა არს, რომელი განერეს ჴელსა ჩემსა.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ მივყო ცად ჴელი ჩემი და ვფუცო მარჯუენესა ჩემსა, და ვთქუა: ცხოველ ვარ მე უკუნისამდე.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ აღვლესო, ვითარცა ელვაჲ, ჴრმალი ჩემი და განვიმზადო შჯად ჴელი ჩემი, შური ვიძიო და მივაგო სასჯელი, მტერთა და მოძულეთა ჩემთა მივაგო.
და	მცხ.სჯლ	დავათრვნე ისარნი ჩემნი სისხლითა და ჴრმალი ჩემი ჭამდეს ჴორცსა სისხლთაგან წყლულებისათა და ნატყუენავებისათა და თავებისაგან მთავართაჲსა და მტერთაჲსა. იხარებდით ცანი მის თანა და თაყუანი-სცემდით მას ყოველნი ძენი ღმრთისანი.
და	მცხ.სჯლ	და შევიდა მოსე და ეტყოდა ყოველთა ამათ სიტყუათა შჯულისათა ყურთა ყოვლისა მის ერისათა, თვით მოსე და ისო, ძე იგი ნავესი.
და	მცხ.სჯლ	და დაასრულნა მოსე ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელსა-იგი ეტყოდა ძეთა მათ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.სჯლ	და ჰრქუა მათ: გულისხმა-ყვენით გულითა თქუენითა ყოველი ესე სიტყუანი, რომელთა-ესე მე გამცნებ თქუენ დღეს, რათა თქუენცა ამცნოთ შვილთა თქუენთა დამარხვად და ყოფად ყოველთა მათ სიტყუათა სჯულისათა.
და	მცხ.სჯლ	და ეტყოდა უფალი მოსეს მას დღესა შინა და ჰრქუა:
და	მცხ.სჯლ	აღვედ შენ მთასა მას ზედა აბარიმსა, რამეთუ იგი თჳთ არს ნაბავ ქუეყანასა მას მოაბელთასა, რომელ არს პირისპირ იერიქოსა და იხილე ქუეყანაჲ ქანანისა, რომელ-იგი მივსცე მე ძეთა მათ ისრაჱლისათა სამკჳდრებელად მათა.
და	მცხ.სჯლ	და მოკუედ მთასა მას ზედა, რომელსაცა აღხჳდე. მუნ და შეეძინე შენ ერსა მას მამათა შენთასა,
და	მცხ.სჯლ	ვითარცა-იგი აჰრონ, ძმაჲ, შენი, მოკუდა ენორს, მთასა მას ზედა და შეეძინა ერსა მას მამათა თჳსთასა. რამეთუ ურჩ ვქმნენით სიტყუათა მათ ჩემთა ძეთა მათ შორის ისრაჱლისათა, წყალთა მათ ზედა ცილობისათა კადეს ბარნეს უდაბნოსა მას, რამეთუ არა მადიდებდით მე ძეთა მათ შორის ისრაჱლისათა.
და	მცხ.სჯლ	და ესე კურთხევაჲ არს, რომლითა აკრთხნა მოსე კაცმან მან ღმრთისამან ძენი იგი ისრაილისანი ვიდრე სიკუდილადმდე მისა.
და	მცხ.სჯლ	და წყალობა-ყო ერსა თჳსსა ზედა და ყოველნი შეწირულნი ჴელთა შინა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	და ესენიცა შენ ქუეშე არიან და შეიწყნარნა სიტყუანი მისნი შჯული, რომელ მოგუცა ჩუენ მოსე სამკჳდრებელად შესაკრებელსა მას იაკობისასა.
და	მცხ.სჯლ	ცხონდენ რუბენ და ნუ მოკუდებინ და იყავნ იგი რიცხჳთ მრავალ.
და	მცხ.სჯლ	და ესე იუდა. ისმინე, უფალო, ჴმაჲ იუდასი და შესაკრებელთა მისთა შეკრბენ, ჴელნი მისნი გამოირჩინედ მას შემწედ მისა მტერთაგან მათთა.
და	მცხ.სჯლ	და ლევის ჰრქუა: მიეცით ლევის მხილებაჲ და ჭეშმარიტებაჲ მისი კაცსა მას უბიწოსა, რამეთუ განცადეს იგი განცდით და განაბოროტეს იგი წყალთა მათ ზედა ცილობისათა.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ ჰრქუა მამასა თჳსსა და დედასა თჳსსა: არა გიცი შენ, და ძმანი თვისნი არა იცნნა და შვილნი თჳსნი არა იცნნა. დაიმარხნა მან მცნებანი ესე შენნი და შჯულსა შენსა არა შესცთა.
და	მცხ.სჯლ	აუწყნე სიმართლენი შენნი იაკობსა და შჯული მისი ისრაჱლსა შეწირონ მათ მსხუერპლი და საკურთხეველი რისხვისათჳს შენისა მარადის საკურთხეველსა შენსა ზედა.
და	მცხ.სჯლ	აკურთხე, უფალო, ძალი იგი მისი და საქმენი ჴელთა მისთანი შეწირენ, შემუსრე ძალი იგი მტერთაჲ, რომელნი-იგი აღდგომილ იყვნეს მის ზედა და მოძულენი მისნი ნუღარა აღემართნედ.
და	მცხ.სჯლ	და ბენიამენს ჰრქუა: შეყუარებული უფლისაჲ დაემკჳდროს სასოებით და ღმერთი თავადი მფარველ ეყოს მას ყოველთა დღეთა და ბეჭთა შორის მისთა განუსუენოს მას.
და	მცხ.სჯლ	და იოსებს ჰრქუა: კურთხევითა უფლისაჲთა ქუეყანაჲ იგი მისი და საზღვართაგან ცისათა და ცუარითა და წყაროთაგან უფსკრულთაჲსა ქუესკნელ და აღმოცენებისა
და	მცხ.სჯლ	თავთა მთათა მათ საუკუნოჲსათა და თხემსა ბორცუთა მათ სამარადისოჲთა,
და	მცხ.სჯლ	ჟამსა მას სავსებისა ქუეყანისასა მსგავსად შეწყნარებისა მის, რომელ-იგი გამოჩნდა მაყვლოვანსა მას, მოვიდენ თავსა ზედა იოსებისსა და თხემსა მისსა ზედა და იდიდენ იგინი შორის ძმათა თჳსთა პირმშოთა.
და	მცხ.სჯლ	იყავნ შუენიერებაჲ მისი, ვითარცა შუენიერებაჲ ზუარაკთაჲ, და ვითარცა რქაჲ მარტორქისაჲ - რქანი მისნი. და მითა ურქენდეს წარმართთა ვიდრე კიდედმდე ქუეყანისა ბევრებითა ეფრემ და ათასებითა მანასე.
და	მცხ.სჯლ	და ზაბულონს ჰრქუა: იხარებდ, ზაბულონ, გამოსლვასა შენსა. და იზაქარს ჰრქუა: სამკჳდრებელსა მისსა ნათესავნი დაეცნენ.
და	მცხ.სჯლ	და ხადოდით თქუენ სახელსა მისსა და შესწიროთ მსხუერპლი სიმართლისა უფლისა მიმართ, სიმდიდრესა მას ზღჳსასა სწოვდე შენ ვაჭართა მათ დამკჳდრებულთა ზღჳსკიდისათა.
და	მცხ.სჯლ	და იხილა დასაბამი მისი, რამეთუ მუნ განიყო ქუეყანაჲ იგი მთავართაჲ შეკრებასა მას ერთა მრავალთასა მთავრობითურთ მისით, სამართალი წინაშე უფლისა ყო და შჯული შორის ისრაჱლსა.
და	მცხ.სჯლ	და ლეფთალიმს ჰრქუა: სავსებაჲ შეწირული და აღივსენ კურთხევითა უფლისა მიერ, ზღჳთ კერძო და სამხრით დაემკჳდროს იგი.
და	მცხ.სჯლ	და ასერს ჰრქუა: კურთხეულ იყავ შენ ძმათა შორის თჳსთა, დააწოს ზეთსა ფერჴი მისი,
და	მცხ.სჯლ	ვითარცა რკინაჲ და სპილენძი, და იყოს ჴამლი იგი მისი და, ვითარცა დღენი შენნი, ეგრე იყოს ძალი შენი.
და	მცხ.სჯლ	არა არს ვითარცა ღმერთი საყუარელისა, რომელი აღჴდეს ცად შემწედ შენდა და დიდად შუენიერებითა სამყაროსა მისსა.
და	მცხ.სჯლ	და საფარველსა მას ღმრთისასა ჴელმწიფებითა ძლიერებითა მკლავისაჲთა სამარადისოთა მათ და განასხნეს მტერნი შენნი პირისაგან შენისა. და ჰრქუას: მივედ, წარწყმი.
და	მცხ.სჯლ	და დაემკჳდროს ისრაჱლი სასოებით მხოლოდ ქუეყანასა ზედა იფქლითა და ღჳნითა და ცუარითა ცისათა მარადის.
და	მცხ.სჯლ	ნეტარ ხარ შენ, ისრაჱლ, ვინმე გემსგავსოს შენ ერი ეგე გამოჴსნილი უფლისა მიერ? ზედა მდგომელ გეყოს შენ შემწე იგი შენი და მახჳლითა შენითა სიქადული შენი, გეცრუვნენ მტერნი იგი შენნი და ქედსა მათსა ზედა ფერჴი ეგე შენი.
და	მცხ.სჯლ	და აღჴდა მოსე არაბოთდ მოაბით მთასა მას ზედა ფაჲგასა, რომელ არს პირისპირ იერიქოსა, და უჩუენა მას უფალმან ყოველი იგი ქუეყანაჲ გალადისაჲ ვიდრე დანადმდე,
და	მცხ.სჯლ	და ყოველი იგი ქუეყანაჲ ლეფთალემისი და ყოველი ქუეყანაჲ ეფრემისი და მანასესი, და ყოველი იგი ქუეყანა იუდაჲსი ვიდრე დასასრულადმდე ზღჳსა.
და	მცხ.სჯლ	და ყოველი იგი უდაბნოჲ და ყოველი გარემოჲს სოფლები, რომელ იყო ველთა მათ იერიქოსაჲთა, ქალაქები იგი დანაკისკუდოვანი ვიდრე სეგორდმდე.
და	მცხ.სჯლ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ესე არს ქუეყანა იგი, რომელ ვეფუცე აბრაჰამს, ისაკს და იაკობსა და ვარქუ, ვითარმედ: ნათესავსა შენსა მივსცე ეგე. აწ, ეგერა, გიჩუენე შენ, თუალთა შენთა იხილეს, ხოლო შენ არა შეხჳდე მუნ.
და	მცხ.სჯლ	და მოკუდა მოსე, მონა იგი ღმრთისაჲ, ქუეყანასა მას მოაბისასა სიტყჳთა უფლისაჲთა.
და	მცხ.სჯლ	და დაჰფლეს იგი გეზს, მახლობელად სახლისა მას ფაგომისსა. და არა ვინ იცის საფლავი მისი მოდღენდელად დღედმდე.
და	მცხ.სჯლ	და იყო მოსე ვითარ ასოც წლის, ოდეს, რაჟამს მოკუდა, და არა დაუბრყჳლდეს თუალნი მისნი და არცა იცვალა ქმნულებაჲ პირისა მისისაჲ.
და	მცხ.სჯლ	და დაიტირეს მოსე ძეთა მათ ისრაჱლისათა არბოთს მოაბისასა, კიდესა მას იორდანისა მდინარისასა, პირისპირ იერიქოსა. და დაიტირეს იგი ოცდაათ დღე და აღესრულნეს დღენი იგი ტირილისანი და გლოვისანი მოსესნი.
და	მცხ.სჯლ	და ისო, ძე იგი ნავესი, აღივსო სულითა სიბრძნისაჲთა, რამეთუ მოსე დაასხნა ჴელნი მისნი მის ზედა და ერჩდეს მას ყოველნი იგი ძენი ისრაჱლისანი და ყვეს, რაჲ-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.სჯლ	ყოვლითა მით სასწაულებითა და ნიშებითა, ვითარ-იგი მიავლინნა უფალმან ყოფად სასწაულთა მათ ქუეყანასა მას ეგჳპტელთასა ფარაოჲს ზედა და ყოველთა მონათა მისთა და ყოველსა ქუეყანასა მისსა საკჳრველებანი იგი დიდ-დიდნი,
და	მცხ.სჯლ	ჴელი იგი მტკიცე და მკლავი მაღალი, რომელ ყო მოსე წინაშე ყოვლისა ერისა.
და	მცხ.რიცხ	ყოველი ჭაბუკი ოცი წლითგან და უზეშთაესი ყოველი, რომელი გამოვალს ძლიერი ისრაჱლისაგან, აღხილვად მათა ძლიერთა მათ ისრაჱლისათა აღიხილნეთ იგინი ძლიერებითურთ მათით, შენ და აჰრონ აღრაცხნეთ იგინი.
და	მცხ.რიცხ	ესე რჩეულნი კრებულთანი და მთავარნი ნათესავთანი ტომად-ტომადთანი ათასეულთა ისრაჱლისათანი არიან.
და	მცხ.რიცხ	და მოიყვანნეს მოსე და აჰრონ კაცნი ესე, რომელნი წოდებულ იყუნეს სახელად-სახელად.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი ერი შეკრიბეს პირველსა მას თთუესა მეორესა წელსა და აღიხილეს თესლად-თესლადი მათი და ტომად-ტომადი მათი და რიხჳ სახელთა მათთაჲ ოცით წლითგანი და უზეშთაესი, ყოველი ჭაბუკი თავად-თავადი მათი,
და	მცხ.რიცხ	ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს და აღრაცხნეს უდაბნოსა სინას.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნეს ძენი რუბენისნი პირმშოჲსა ისრაჱლისა ნათესავნი მათნი და ტომნი მათნი და სახლნი მამისა მათისანი და რიცხუნი სახელთა მათთანი ყოველი წული ოცით წლითგანი და უზეშთაესი ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი, რიცხჳ იგი მათი,
და	მცხ.რიცხ	ძენი სჳმეონისნი - ნათესავნი მათნი და ტომნი მათნი და სახლნი მამათა მათთანი და რიცხუნი სახელთა მათთანი და თავთა მათთანი, ყოველი წული ოცით წლითგანი და უზეშთაესი ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი.
და	მცხ.რიცხ	აღხილვაჲ იგი მათი ნათესავისა მის სჳმეონისი - ორმეოცდაცხრამეტ ათას და ოთხას.
და	მცხ.რიცხ	ძენი ისაქარისნი ნათესავად-ნათესავადნი მათნი და ტომად-ტომადნი მათნი და რიცხუნი სახელთა მათთანი და თავად-თავადნი მათნი, ყოველი წული ოცით წლითგანი და უზეშთაესი, ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი, რიცხჳ იგი მათი
და	მცხ.რიცხ	ძენი ზაბულონისნი - ნათესავად-ნათესავადნი მათნი და ტომად-ტომადნი მათნი და სახლნი მამათა მათთანი და თავად-თავადნი მათნი, ყოველი წული ოცით წლითგანი და უზეშთაესი, ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი რიცხჳ იგი მათი
და	მცხ.რიცხ	ძენი იუდაჲსნი ნათესავნი მათნი და ტომნი მამათა მათთანი და თავად-თავადნი მათნი ყოველი წული ოცით წლითგანი და უზეშთაესი ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი, რიცხჳ იგი მათი
და	მცხ.რიცხ	ძეთა იოსებისთაჲ: ძენი ეფრემისნი ნათესავად-ნათესავადნი მათნი და ტომად-ტომადნი მათნი და სახლი მამათა მათთანი და რიცხუნი სახელთა მათთანი და თავად-თავადნი მათნი, ყოველი წული ოცით წლითგანი და უზეშთაესი, ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი რიცხჳ იგი მათი
და	მცხ.რიცხ	ძენი მანასესნი - ნათესავად-ნათესავადნი მათნი და ტომად-ტომადნი და სახლნი მამათა მათთანი და რიცხუნი სახელთა მათთანი და თავად-თავადნი მათნი, ყოველი წული ოცით წლითგანი და უზეშთაესი, ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი რიცხჳ იგი მათი
და	მცხ.რიცხ	ძენი ბენიამენისნი - ნათესავად-ნათესავადნი მათნი და ტომად-ტომადნი მათნი და სახლნი მამათა მათთანი და რიცხუნი სახელთა მათთანი და თავად-თავადნი მათნი, ყოველი წული ოცით წლითგანი და უფროჲსი, ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი და რიცხჳ იგი მათი
და	მცხ.რიცხ	ნათესავისა მის ბენიამენისი - ოთხ და ათხუთმეტ ათას და ოთხას.
და	მცხ.რიცხ	ძენი ასერისნი - ნათესავად-ნათესავადნი მათნი და ტომად-ტომადნი მათნი და სახლნი მამათა მათთანი და რიცხუნი სახლთა მათთანი და თავად-თავადნი მათნი და ყოველი წული ოცით წლითგანი და უზეშთაესი, ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი, რიცხჳ იგი
და	მცხ.რიცხ	ესე აღხილვაჲ, რომელი აღრაცხეს მოსე და აჰრონ და მთავართა ისრაჱლისათა, ათორმეტთა მთავართა კაცი ერთი ტომად-ტომადისა თითოჲსა ნათესავად-ნათაესავად სახლთა მამულთა მათთანი იყუნეს.
და	მცხ.რიცხ	და იყო ყოველი იგი აღხილვაჲ ძეთა ისრაჱლისათა ძალითურთ მათით ოცით წლითგანი და უფროსით ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ბრძოლად ისრაჱლისაგან
და	მცხ.რიცხ	ექუსას ათას და სამ ათას და ხუთას და ერგასის.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	და რაჟამს დაიბანაკებდეს კარავი, მათ აღმართონ იგი და სხუა, რომელი მიეახლოს, მოკუედინ.
და	მცხ.რიცხ	და დაიბანაკონ ძეთა ისრაჱლისათა კაცად-კაცადმან წესსა ზედა თჳსსა და კაცმან მთავრობასა თჳსსა ზედა ძალითურთ მათით.
და	მცხ.რიცხ	ხოლო ლევიტელთა დაიბანაკონ წინაშე უფლისა მახლობელად გარემო კარავსა წამებისასა. და არა იყოს ცოდვა შორის ძეთა ისრაჱლისათა და დაიცვან ლევიტელთა მათ ჴუმილვაჲ იგი კარავისა მის წამებისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა ყოველი, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს და აჰრონს, ეგრეთ ყვეს.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	კაცად-კაცადმან მახლობელად განწესებასა თჳსსა მსგავსად უწყებასა თჳსსა სახლად-სახლად და ტომად-ტომად დაიბანაკონ ძეთა ისრაჱლისათა წინაშე უფლისა გარემო კარავსა წამებისასა.
და	მცხ.რიცხ	დაიბანაკონ ძეთა ისრაჱლისათა და რომელთა დაიბანაკონ პირველად აღმოსავალით განწესებულმან ბანაკმან იუდაჲსმან ძალითურთ მათით და მთავარ ძეთა იუდაჲსთა, ნაასონ, ძე ამინადაბისი,
და	მცხ.რიცხ	პირმშოჲ ნადაბ და აბიუთ და ელიაზარ და ითამარ და ესე სახელნი ძეთა აჰრონისთანი მღდელნი ცხებულნი, რომელთანი სრულ იყუნეს ჴელნი მათნი მღდელად.
და	მცხ.რიცხ	ძალი მისი აღხილული სამეოცდაათოთხმეტ ათას და ექუსას.
და	მცხ.რიცხ	და რომელთა დაიბანაკონ მახლობელად მათსა ნათესავმან იზაქარისმან და მთავარმან ძეთა ისაქარისთა, ნათანაელ, ძემან სოგორისმან.
და	მცხ.რიცხ	ძალი მისი აღხილული - ორმეოცდაერთ ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	რომელთა დაიბანაკონ მახლობელად მათსა ნათესავმან ზაბულონისმან და მთავარმან ძეთა ზაბულონისთა, ელიაბ, ძე ქიროსისი,
და	მცხ.რიცხ	ყოველნი აღრაცხილნი ნათესავთა თანა იუდაჲსთა ასოთხმეოცდაექუს ათას და ოთხას ძალითურთ მათით, პირველად აღიძრნენ.
და	მცხ.რიცხ	განწესებული ბანაკი რუბენისი ჩრდილოჲთ ძალითურთ მათით და მთავარი ძეთა რუბენისთაჲ - ელისურ, ძე ედიორისი.
და	მცხ.რიცხ	და რომელთა დაიბანაკონ მახლობელად მათსა ნათესავმან სჳმეონისმან და მთავარმან ძეთა სჳმეონისთა - სალამიელ, ძემან სურისადაჲსმან.
და	მცხ.რიცხ	და რომელთა დაიბანაკონ მახლობელად მათსა ნათესავმან გადისმან და მთავარ ძეთა გადისთა - ელისაფატ, ძე რაგუჱლისი.
და	მცხ.რიცხ	ყოველნივე აღრაცხილ ბანაკსა თანა რუბენისსა - ასერგასის და ერთ ათას და ოთხას და ერგასის ძალითურთ მათით.
და	მცხ.რიცხ	მეორედ აღიძრნენ და აღიღონ კარავი წამებისაჲ და ბანაკი ლევიტელთაჲ შორის ბანაკთა, ვითარცა დაიბანაკონ, ეგრეცა აღიძრნენ თითოეულად მახლობელად განწესებასა მათსა.
და	მცხ.რიცხ	განწესებული ბანაკი ეფრემისი ზღჳთ ძალითურთ მათით და მთავარი ძეთაგანი ეფრემისთაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და რომელთა დაიბანაკონ მახლობელად მათსა ნათესავმან მანასჱსმან და მთავარ ძეთაგან მანასჱსთა გამალიელ ძემან ფადასორისმან.
და	მცხ.რიცხ	მესამედ აღიძრნედ განწესებული ბანაკი დანისი ჩრდილოჲთ ძალითურთ მათით, და მთავარი ძეთა დანისთაჲ - აქეზერ, ძე ამისადისი.
და	მცხ.რიცხ	და რომელთა დაიბანაკონ მახლობელად მათსა ნათესავმან ასერისმან და მთავარ ძეთა ასერისთა - ფაგელ, ძე ექრანისი.
და	მცხ.რიცხ	და რომელთა დაიბანაკონ მახლობელად მათსა ნათესავმან ბენიამისმან და მთავარი ძეთა ბენიამისთაჲ - აბიდან, ძე გედეონისი.
და	მცხ.რიცხ	და რომელთა დაიბანაკონ მახლობელად მათსა ნათესავმან ნეფთალისმან და მთავარი ძეთა ნეფთალემისთაჲ - აქირე, ძე ენანისი.
და	მცხ.რიცხ	ძალი მისი აღხილული - ორმეოცდაათ ათას და ოთხას.
და	მცხ.რიცხ	ყოველნი აღრაცხილნი ბანაკსა თანა დანისსა ასერგასისდაშჳდ ათას და ექუსას ძალითურთ მათით. უკანაჲსკნელ აღიძრნენ მსგავსად განწესებულებისა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	და ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს, ესრესახედ დაიბანაკეს მსგავსად განწესებულებასა მათსა და ესრეთ აღიძრნიან თითოეულად მახლობელად ტომად-ტომად მათა მსგავსად სახლად-სახლად მამათა მათთა.
და	მცხ.რიცხ	ესე შობაჲ აჰრონისი და მოსესი დღესა მას, რომელსა ეტყოდა უფალი მოსეს მთასა ზედა სინასა.
და	მცხ.რიცხ	და მოკუდა ნადაბ და აბიუთ წინაშე უფლისა, რამეთუ შესწირვიდეს ცეცხლსა უცხოსა წინაშე უფლისა უდაბნოსა სინას. და შვილი არა ესუა მათ და მდღელობდეს ელიაზარ და ითამარ აჰრონის თანა მამისა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰქუა:
და	მცხ.რიცხ	და დაიცვენ საჴუმილი მისი და საჴუმილი ძეთა ისრაჱლისათაჲ წინაშე კარავსა წამებისსა საქმედ საქმესა კარავისასა.
და	მცხ.რიცხ	და დაიცვენ ყოველი ჭურჭელი კარვისა წამებისაჲ და დაიცვენ საჴუმილი ძეთა ისრაჱლისათაჲ და ყოველი საქმე კარვისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	აჰრონს და ძეთა მისთა - მღდელთა. მოცემით მოცემულ არიან ესენი ჩემდა ძეთაგან ისრაჱლისათა. და აჰრონ და ძენი მისნი დაადგინნე კარავსა წამებისსა.
და	მცხ.რიცხ	და დაიცვენ მღდელობაჲ მათი და ყოველი საკურთხეველისაჲ და შინაგან კრეტსაბმელსა და სხუაჲ ნათესავი, რომელი შეეხოს, მოკუდეს.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: და, აჰა, ესერა, მე მოვიყვანნე ლევიტელნი შორის ძეთა ისრაჱლისათა ყოველთა წილ პირმშოთა, რომელმან განაღოს საშოჲ ძეთაგან ისრაჱლისათა, საჴსრად მათა იყუნენ ჩემდად ლევიტელნი.
და	მცხ.რიცხ	მოიყვანენ ნათესავნი ლევისნი და დაადგინენ იგინი წინაშე აჰრონ მღდელისა და ჰმსახურებდენ მას.
და	მცხ.რიცხ	აღიხილენ ძენი ლევისნი სახლად-სახლად მამათა მათთა და ტომად-ტომადი მათი და ნათესავად-ნათესავადი მათი, ყოველი წული თთჳთგანი და უზეშთაესი - აღრაცხენ იგინი.
და	მცხ.რიცხ	და აღრაცხნა იგინი მოსე და აჰრონ სიტყჳთა უფლისათა, ვითარცა უბრძანა მათ უფალმან.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნეს ესე ძენი ლევსინი და სახელები მათი: გეთნოს, კაათ, მერარი.
და	მცხ.რიცხ	და ძენი კაათისნი და ტომნი მათნი: ამბრამ და ისაარ, ქებრონ და ოზიელ.
და	მცხ.რიცხ	ძენი მერარისნი და ტომნი მათნი - მოული და ომოსი.
და	მცხ.რიცხ	ესე არიან ტომნი ლევიტელთანი და სახლნი მამისა მათისანი, გეთსონისი ტოჰმი ლობენისი და ტომნი სემეისნი.
და	მცხ.რიცხ	და ძეთა გეთსონსთა დაიბანაკონ შემდგომად კარვისა ზღჳთ კერძო:
და	მცხ.რიცხ	და მთავარი ტომისა მის გეთსონისი - ელისაბან, ძე დანიელისი.
და	მცხ.რიცხ	კარვისა მის წამებისა კარავი და საბურველი მისი დასახურველი კართაჲ კარვისა მის წამებათაჲსაჲ. და სუეტნი ეზოჲსანი და კრეტსაბმელი ბჭეთა მათ ეზოჲსათაჲ, რომელი არს კარვისაჲ და ნეშტნი ყოველნი სამსახურებელნი მისნი.
და	მცხ.რიცხ	და რიცხჳ ყოველთა წულთაჲ, თთჳთგან და უაღრესი, რვა ათას და ათას ჴუმილვიდეს ჴუმილვასა წმიდათასა.
და	მცხ.რიცხ	და მთავარი სახლისა მის კაათისი - ელისაფან, ძე ოზიელისი.
და	მცხ.რიცხ	და ჴუმილვაჲ იგი მათი კიდობნისა და ტაბლისა და სანთელთა და საკურთხეველთა და ჭურჭერთა წმიდათა, რაოდენითაცა ჰმსახურებდენ მით, დასახურველი ყოველი და სამსახურებელი მათი.
და	მცხ.რიცხ	და მთავარი მთავართა მათ ზედა ლევიტელთა - ელიაზარ, ძე აჰრონისი მღდელისაჲ, დადგინებული ჴუმილვად ჴუმილვასა მას წმიდასა.
და	მცხ.რიცხ	მერარისი - ტოჰმი მოოლისი და ტომი ომუოსისი. ესე არიან ტომნი მერარისნი აღხილვაჲ იგი მათი
და	მცხ.რიცხ	და რიცხჳ მათი - ყოველი წული თთჳთგანი და უზეშთაესი - ექუს ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	და სუეტთა მისთა და ხარისხთა მისთა და ჭურჭელთა მათთა და საქმართა მათთა და სუეტთა ეზოჲსა გარემო და ხარისხთა მისთა, მანათა მათთა და საბელთა მათთაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და რომელთა დაიბანაკონ წინაშე პირსა კარვისა წამებისასა აღმოსავლით, მოსე და აჰრონ და ძენი მისნი ჴუმილვიდენ ჴუმილვასა წმიდასა საჴუმილავსა მას ძეთა ისრაჱლისათასა და სხუაჲ ნათესავი, რომელი შეეხოს, მოკუდეს.
და	მცხ.რიცხ	ყოველი აღხილვაჲ ლევის ძეთაჲ, ვითარ აღიხილნეს მოსე და აჰრონ სიტყჳთა უფლისაჲთა ტომითურთ მათით, ყოველი წული თთჳთგან და უფროჲსით - ოცდაორ ათას.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: აღიხილე ყოველი პირმშოჲ წული ძეთა ისრაჱლისათაჲ თთჳთგან და უფროჲსი, და მოიღე რიცხჳ მათი სახელით.
და	მცხ.რიცხ	და მოიყვანნე ლევიტელნი ჩემდა, მე ვარ უფალი, ყოველთა მათ წილ პირმშოთა ძეთა ისრაჱლისათა და პირუტყუნი ლევიტელთანი ყოველთა მათ პირმშოთა წილ პირუტყუთა მათ ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და აღიხილნა მოსე, ვითარცა უბრძანა მას უფალმან ყოველი პირმშოჲ ძეთა ისრაჱლისათაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და იყო ყოველივე პირმშოჲ ძეთა ისრაჱლისათაჲ წული რიცხჳსაებრ მათისა და სახელებისაებრ მათისა თთჳთგანი და უზეშთაესი რიცხჳსაებრ მათისა ოც ათას და ორასსამეოცდაცხრამეტ.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: მოიყვანენ
და	მცხ.რიცხ	ლევიტელნი იგი ყოველთა წილ პირმშოთა ძეთა ისრაჱლისათა და საცხოვარი იგი ლევიტელთაჲ საცხოვართა წილ მათთა. და იყუნედ ჩემდა ლევიტელნი იგი, მე ვარ უფალი.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღო ხუთი სასწორი თავად-თავად მსგავსად სასწორისა მის წმიდისა და მოიღო ოცი დანგი სასწორისა მის,
და	მცხ.რიცხ	და მივსცე ვეცხლი იგი აჰრონს და ძეთა მისთა საჴსარი უმეტესთაჲ მათ შორის.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღო მოსე ვეცხლი იგი საჴსარი უმეტესთა მათ საჴსრად ლევიტელთა.
და	მცხ.რიცხ	და მისცა მოსე საჴსარი იგი უმეტესთაჲ მათ აჰრონს და ძეთა მისთა სიტყჳთა უფლისაჲთა, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა: მოიღე რიცხჳ იგი ძეთა მათ კაათისთაჲ შოვრის ძეთა მათ ლევისთა ტომად-ტომადი მათი და სახლად-სახლადი მამათა მათთაჲ,
და	მცხ.რიცხ	ოცდახუთისა წლისაჲთ და უზეშთაესი ვიდრე ერგასისად წლადმდე ყოველი, რომელი შევიდოდის მსახურებად და საქმედ ყოველსავე მას საქმესა კარვისასა წამებისასა.
და	მცხ.რიცხ	და ესე საქმე იყო ძეთა კაათისთაჲ კარავსა მას წამებისასა წმიდა წმიდათა.
და	მცხ.რიცხ	და შევიდეს აჰრონ და ძენი მისნი, რაჟამს აღიძრას ბანაკი იგი და გარდამოჰჴსნენ კრეტსაბმელი იგი, რომელი აგრილობდა და დაჰხურონ მით კიდობანი იგი წამებისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და საკურთხეველსა მას ზედა ოქროჲსასა დაჰბურონ საბურველი იაკინთონი და დაფარონ იგი ტყავითა იაკინთონისაჲთა და განუთხინენ აღსაღებელნი მისნი.
და	მცხ.რიცხ	და ტაბლასა მას წინაშესა დასდვან მას ზედა ყოვლად ძოწეული სამოსელი, და პინაკები, და ფიალები, და ციცხუები და ტაკუკები, რომლითა-იგი შესწირვიდეს მით და პურნი იგი სამარადისონი მას ზედა იყუნენ.
და	მცხ.რიცხ	და დასდვან მას ზედა სამოსელი მეწამული და დაფარონ იგი საბურველითა ტყავითა იაკინთონისაჲთა და განუთხინენ მას აღსაღებელნი იგი.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღონ სამოსელი იაკინთონი და შეხურონ სასანთლე იგი, რომელ-იგი ჰნათობნ, და ორნი სანთელნი მისნი და მარწუხნი მისნი და მოსაყოფელნი მისნი და ყოველივე ჭურჭერი ზეთისაჲ, რომლითა-იგი ჰმსახურებედ მით.
და	მცხ.რიცხ	და შთადვან იგი და ყოველი ჭურჭერი მისი საბურველსა ტყავისა იაკინთონისასა და დადვან იგი აღსაღებელსა მათ ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღონ ყოველი ჭურჭერი სამსახურებელი, რომლითა ჰმსახურებდეს მით სიწმიდეთა შინა და შთადვან იგი სამოსელსა იაკინთონსა და დაფარონ იგი საბურველითა ტყავისა იაკინთონისაჲთა.
და	მცხ.რიცხ	და დადვან აღსაღებელთა მათ ზედა და საბურველი იგი დაჰბურონ საკურთხეველსა მას და დასდვან მას სამოსელი ყოვლად ძოწეული.
და	მცხ.რიცხ	და დაასხან მას ყოველი ჭურჭერი, რომლითა-იგი ჰმსახურებდენ მით, საცეცხურები იგი, და ფუცხუები, და ფიალები იგი, და საბურველი იგი და ყოველივე ჭურჭერი საკურთხეველისაჲ და დადვან მას ზედა საბურველი ტყავი იაკინთონი და განუთხინენ მას აღსაღებელნი მისნი.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღონ სამოსელი ძოწეული და შეხურონ ემბაზსა მას და ხარისხთა მათ მისთა, და შთადგან იგი საბურველსა ტყავისა იაკინთოსა და დადგან იგი აღსაღებელთა მათ და აღასრულონ აჰრონ და ძეთა მისთა დაბურვაჲ იგი სიწმიდისაჲ მის და ყოველივე ჭურჭერი წმიდა ტრვასა მას ბანაკისასა და ამისა შემდგომად შევიდენ ძენი კაათისნი აღებად და არა შეეხნენ სიწმიდეთა მათ, რათა არა მოწყდენ. ესე აღიღოდიან ძეთა კაათისთა კარავსა მის საწამებელისასა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ნუ მოსრავთ ნათესავსა გუნდისა მის კაათისსა შორის ლევიტელთა, ესრეთ ყავთ მათა მიმართ და ცხონდენ და არა მოწყდენ,
და	მცხ.რიცხ	მო-რაჲ-ვიდოდიან იგინი წმიდასა მას წმიდათასა, აჰრონ და ძენი მისნი შევიდენ და დაადგინონ კაცად-კაცადი მათი მსგავსად აღსაღებელისა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: მოიყვანენ თავად-თავად
და	მცხ.რიცხ	ძენი გეთსონისნი და ამათი სახლად-სახლად მამათა მათთაჲ, ტომად-ტომადი მათი
და	მცხ.რიცხ	ოცდახუთისა წლისაჲთგან და უზეშთაესი ვიდრე ერგასისად წლადმდე და აღიხილენ იგინი ყოველი, რომელი შევიდოდის მსახურებად და საქმედ-საქმესა თჳსსა კარავსა მას შინა წამებისასა.
და	მცხ.რიცხ	და აღებად აღსაღებელსა მაშკები კარვისა მის და კარავი იგი წამებისაჲ და საბურველი იგი მისი და შესახურველი იგი იაკინთონი, რომელ არს ზედა კერძო მისსა და საბურველი იგი კარვისა საწამებელისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და კარვის ძელები იგი ეზოჲსაჲ მის, და რაოდენი არს კარვისა მის საწამებელისაჲ და მეტი იგი, და ყოველი ჭურჭერი სამსახურებელი, რაოდენთა-იგი ჰმსახურებდენ მას შინა.
და	მცხ.რიცხ	ყონ იგი წინაშე პირსა აჰრონისა და ძეთა მისთა, იყოს მსახურებაჲ იგი ძეთა გეთსონისთაჲ ყოვლისა მისებრ საქმისა მათისა, და აღიხილენით იგინი სახელად-სახელად ყოველივე აღსაღებელი მათგან.
და	მცხ.რიცხ	ესე არს მსახურებაჲ ძეთა გეთსონისთაჲ კარავსა მას შინა წამებისასა და ჴუმილვაჲ იგი მათი ჴელითა ითამარისითა ძისა აჰრონის მღდელისაჲთა.
და	მცხ.რიცხ	ძენი მერარისნი ტომად-ტომადი მათი და სახლად-სახლადი მამათა მათთაჲ აღიხილნეთ იგინი.
და	მცხ.რიცხ	ოცდახუთისა წლისაჲთგანი და უზეშთაესი ვიდრე ერგასისა წლადმდე ყოველი, რომელი შევიდოდის მსახურებად და საქმედ კარავსა მას წამებისასა.
და	მცხ.რიცხ	და აღიხილნეს ძენი გეთსონისნი ტომად-ტომადი მათი და სახლად-სახლად მამათა მათთაჲ.
და	მცხ.რიცხ	ოცდახუთისა წლისაჲთგანნი და უზეშთაესი ვიდრე ერგასის წლადმდე.
და	მცხ.რიცხ	ყოველი, რომელი შევიდოდა მსახურებად და საქმედ საქმესა მას კარვისა წამებისასა. და იყო რიცხჳ იგი მათი ტომად-ტომადისა მათისაჲ სახლად-სახლად მამათა მათთაჲ ორ ათას და ექუსასდაერგასის.
და	მცხ.რიცხ	აღიხილნეს ტომნიცა ძეთა მერარისთანი გუნდად-გუნდადი მათი და სახლად-სახლად მამათა მათთაჲ.
და	მცხ.რიცხ	ოცდახუთისა წლისაჲთგან და უზეშთაესი ვიდრე ერგასის წლადმდე.
და	მცხ.რიცხ	ყოველი, რომელი შევიდოდა მსახურებად საქმესა მას კარვისა წამებისასა. და იყო რიცხჳ იგი მათი ტომად-ტომადისა მათისაჲ და სახლად-სახლად მამათა მათთაჲ სამ ათას და ორას.
და	მცხ.რიცხ	ესე არს აღხილვაჲ ტომისა ძეთა მერარისთაჲ, რომელნი აღიხილნეს მოსე და აჰრონ, სიტყჳთა უფლისათა, ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.რიცხ	და მთავართა ისრაჱლისათა ლევიტელნი იგი ტომად-ტომადი მათი და სახლად-სახლად მამათა მათთაჲ.
და	მცხ.რიცხ	ოცდახუთისა წლისაჲთგან და უზეშთაესი ვიდრე ერგასისად წლადმდე, რომელი შევიდოდა საქმესა მას სიწმიდეთასა და საქმესა მას აღსაღებელსა კარვისა მის წამებისასა. და იყუნეს აღხილულნი იგი რვა ათას ხუთასდაოთხმეოც სიტყჳთა უფლისაჲთა. აღიხილნა იგინი მოსე, ჴელითა მოსესითა კაცად-კაცადი საქმესა მათსა ზედა,
და	მცხ.რიცხ	და რომელი აღიღოდიან მათ და აღიხილნეს, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: უბრძანე ძეთა ისრაჱლისათა:
და	მცხ.რიცხ	და განასხნედ გარეშე ბანაკსა ყოველი კეთროვანი და ყოველი თესლმდინარე და ყოველი არაწმიდაჲ სულითა.
და	მცხ.რიცხ	მამაკაცითგან ვიდრე დედაკაცადმდე, განავლინენ გარეშე ბანაკსა და არა შეაგინონ ბანაკი მათი, რომელთა შორის მე გარდამოვალ მათა.
და	მცხ.რიცხ	და ყვეს ეგრე ძეთა ისრაჱლისათა და განავლინნეს იგინი გარეშე ბანაკსა, ვითარცა ეტყოდა უფალი მოსეს, ეგრეთ ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: მამაკაცმან, გინა დედაკაცმან, რომელმან ყოს ყოველთაგან ცოდვათა კაცობრივთა და უგულებელით უგულებელ-ყოს და ცოდოს სულმან მან
და	მცხ.რიცხ	და აღიაროს ცოდვაჲ იგი, რომელი ქმნა და მისცეს ცოდვისა მისთჳს იგი თავადი და მეხუთე მისი დასძინოს მას ზედა და მისცეს, ვის-იგი შესცოდა.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველივე პირველნაყოფი და ყოველი განწმედილი ძეთა შორის ისრაჱლისათა და რაოდენ-რაჲ მოართვან უფალსა, მღდელისა იყოს იგი.
და	მცხ.რიცხ	და კაცად-კაცადისა შეწირული მისა იყოს და კაცმან, რომელმან მისცეს მღდელსა, მისა იყოს.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ [მათ]: კაცისაჲ, რომლისაჲ გარდაჴდეს ცოლი მისი და უგულებელ-ყოს ქმარი იგი თჳსი უგულებლებით
და	მცხ.რიცხ	და და-ვინმე-წვეს მის თანა საწოლითა თესლისაჲთა და დაეფაროს თუალთაგან ქმრისა თჳსისაჲთა და დაუმალოს, და იგი დედაკაცი იყოს შეგინებულ და მოწამე არა ვინ იყოს მისა და მიდგომილ არღა იყოს.
და	მცხ.რიცხ	და მოუჴდეს ქმარსა მისსა სული შურობისაჲ და ეშურობდეს ცოლსა თჳსსა, და იგი იყოს შეგინებულ, ანუ მოუჴდეს მას სული მოშურნეობისაჲ, და ეშურობდეს ცოლსა თჳსსა და იგი არა იყოს შეგინებულ.
და	მცხ.რიცხ	და მოიყვანოს კაცმან მან ცოლი თჳსი მღდელისა და შეწიროს მსხუერპლი მისთჳს მეათე წილი სათველისაჲ. ფქვილი ქრთილისაჲ და არა დაასხას მას ზედა ზეთი და არცა დასდვას მას ზედა გუნდრუკი, რამეთუ არს იგი შესაწირავი შურისსახისაჲ, შესაწირავი მოსაჴსენებელისაჲ, შესაწირავი მოსაჴსენებელი ცოდვისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და მოიყვანოს მღდელმან მან და დაადგინოს დედაკაცი იგი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღოს მღდელმან მან წყალი წმიდაჲ ცხოველი ჭურჭრითა კეცისაჲთა და მიწისა მისგან ეატაკისა კარვისა საწამებელისა, და მოიღოს მღდელმან მან და შთაასხას იგი წყალსა მას.
და	მცხ.რიცხ	და დაადგინოს იგი დედაკაცი წინაშე უფლისა და აღსძარცოს თავსა დედაკაცსა მას და მისცეს ჴელთა მისთა შესაწირავი იგი მოჴსენებისაჲ, რომელ-იგი არს შურისსახისა, და ჴელსა მღდელისასა იყოს წყალი იგი მხილებისაჲ დაწყეული.
და	მცხ.რიცხ	და აფუცოს იგი მღდელმან მან და ჰრქუას დედაკაცსა მას:
და	მცხ.რიცხ	უკეთუ და-ვინმე-წოლილ არს შენ თანა? უკუეთუ გარდაჴედ შეგინებად თჳნიერ ქმრისა შენისა, უბრალო იყო შენ წყლისა ამისგან მხილებისა დაწყლეულისა, უკუეთუ გარდაჰჴედ შენ, რამეთუ ქმრისცოლი იყავ, გინათუ შეგინებულ ხარ შენ და მო-ვინმე-გცა შენ თესლი თჳსი თჳნიერ ქმრისა შენისა?
და	მცხ.რიცხ	და აფუცოს მღდელმან მან დედაკაცი იგი ფიცსა ამას წყევისასა და ჰრქუას მღდელმან მან დედაკაცსა მას: მიგეცინ შენ უფალმან წყევასა და ფიცსა ერსა შორის შენსა მოცემად შენდა უფლისა მიერ ბარკალი შენი გარდავრდომად და მუცელი შენი განსივებად. და შევიდეს წყალი ესე დაწყეული მუცელსა შენსა, რათა გარდაგივარდეს ბარკალი შენი და განასიოს მუცელი შენი. და თქუას დედაკაცმან მან: იყავნ, იყავნ.
და	მცხ.რიცხ	და ასუას დედაკაცსა მას წყალი იგი მხილებისა მის დაწყეულისაჲ. და შევიდეს მისა წყალი იგი მხილებისაჲ დაწყეული.
და	მცხ.რიცხ	და დაწეროს მღდელმან მან წყევაჲ ესე წიგნსა და აღჴოცოს იგი წყალსა მას შიდა მხილებისა მის დაწყეულისა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღოს მდღელმან მან ჴელთაგან მის დედაკაცისათა შესაწირავი იგი შურისსახისაჲ და დადვას შესაწირავი იგი წინაშე უფლისა, დადგას იგი საკურთხეველსა თანა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღოს მჭელითა მღდელმან მან შესაწირავისა მისგან საჴსენებელისა მისისა და შეწიროს იგი საკურთხეველსა ზედა. და ამისა შემდგომად ასუას დედაკაცსა მას წყალი იგი.
და	მცხ.რიცხ	და იყოს, უკეთუ შეგინებულ იყოს დედაკაცი იგი, დავიწყებით დაავიწყდა ქმარსა მისსა, შევიდეს მისა წყალი იგი მხილებისაჲ დაწყეული, და განსივნეს მუცელი მისი და გარდაჰვარდეს ბარკალი მისი. და იყოს დედაკაცი იგი წყეული ერსა შორის.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ არა შეგინებულ იყოს დედაკაცი იგი და წმიდა იყოს, უბრალო არს და თესლი გამოიღოს.
და	მცხ.რიცხ	ესე არს შჯული შურისსახისაჲ, რომლისა გარდაუჴდეს ცოლი ქმრისცოლ-ყოფილი და შეიგინოს.
და	მცხ.რიცხ	გინათუ მამაკაცსა, რომელსა მოუჴდეს სული მოშურნეობისაჲ და ჰშუროდეს ცოლისა თჳსისაჲ და დაადგინოს ცოლი იგი თჳსი წინაშე უფლისა და უყოს მას მღდელმან მან ყოველივე შჯული ესე.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	და უბრალო იყოს კაცი იგი ცოდვისაგან და დედაკაცმან მან მოიღოს ცოდვაჲ თჳსი.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: მამაკაცმან, ანუ დედაკაცმან, რომელმან ილოცოს ლოცვაჲ დიდად,
და	მცხ.რიცხ	განიწმიდენინ სიწმიდითა უფლისაჲთა, ღჳნისაგან და თაფლუჭისა განწმიდნეს და ძმარი ღჳნისაგან და ძმარი თაფრუჭისგან არა სუან და ყოველი, რომელი იქმნების ღჳნისაგან, არა სუას და ყურძენი ახალი და შკიჭი არა ჭამოს.
დასა	მცხ.რიცხ	მამასა ზედა და დედასა და ძმასა და დასა, არა შეიგინოს მათ შორის სიკუდილსა მათსა, რამეთუ ლოცვაჲ უფლისა მისისაჲ მის ზედა თავსა მისსა.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ ვინმე მოკუდეს მის თანა, მეყსეულად შეიგინა თავი ლოცვისა მისისაჲ და დაიყჳნოს თავი მისი, რომელსა დღესა განწმიდნა.
და	მცხ.რიცხ	და დღესა მეშჳდესა დაიყჳნოს და დღესა მერვესა მოიქუნეს ორნი გურიტნი, ანუ ორნი მართუენი ტრედისანი მღდელისა მის კარად კარვისა საწამებელისა.
და	მცხ.რიცხ	მას დღესა შინა მას დღესა განწმიდნეს უფლისა დღენი იგი ლოცვისანი და მოჰგუაროს ტარიგი წელიწადეული ცოდვისა მისთჳს და პირველნი იგი დღენი შეურაცხ იყუნენ, რამეთუ შეიგინა თავი ლოცვისა მისისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და ლანკლითა უცომოჲ სამინდოჲსა პურნი შექმნილნი ზეთითა და ლელანგონი უცომონი ზეთითა ცხებულნი,
და	მცხ.რიცხ	და ვერძი იგი ყოს შესაწირავად ცხორებისა მისისათჳს უფლისა ლანკლანსა მას თანა უცომოსა, და ყოს მღდელმან შესაწირავი იგი მისი და მსხუერპლი მისი.
და	მცხ.რიცხ	და დაიყჳნოს მლოცველმან მან კართა თანა კარვისა საწამებელისათა თავი ლოცვისა მისისაჲ და დადვას თმაჲ იგი ცეცხლსა მას, რომელ-იგი არს შესაწირავი მის ცხოვრებისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღოს მღდელმან მან მჴარი იგი მგბარი ვერძისა მისგან და პური ერთი უცომოჲ ლანკნისა მისგან და ლელანგოჲ უცომოჲ ერთი. და დაუდგას მღდელმან მან ჴელთა ზედა მის მლოცველისათა შემდგომად დაყჳნვისა თავისა მის ლოცვისა მისისა.
და	მცხ.რიცხ	და შეწიროს იგი მღდელმან მან დასადებელად წინაშე უფლისა წმიდაჲ იყოს იგი მღდელისა, მკერდისაჲ მის დასადებელისაჲ და მჴრისაჲ მის შესაწირავისაჲ, და ამისა შემდგომად სუას მლოცველმან მან ღჳნოჲ.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე აჰრონს და ძეთა მისთა და არქუ მათ, და დადვან სახელი ჩემი ძეთა ზედა ისრაჱლისათა და მე, უფალმან, ვაკურთხნე იგინი.
და	მცხ.რიცხ	გაკურთხენ შენ უფალმან და დაგიცევინ შენ.
და	მცხ.რიცხ	გამოაჩინენ პირი მისი შენ ზედა და გაკურთხენ შენ.
და	მცხ.რიცხ	მოაქციენ უფალმან პირი მისი შენ ზედა და მოგეცინ შენ მშჳდობაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და შეწირეს მთავართა მათ ისრაჱლისათა ათორმეტთა მთავართა სახლთა მამათა მათთაჲსა.
და	მცხ.რიცხ	ესე მთავარნი ტომთანი, ესენი წინაშე მდგომელნი მოღუაწებისანი და მოიღეს შესაწირავი მათი წინაშე უფლისა - ექუსი ურემი კარვედი და ათორმეტი ჴარი ურემი, ერთი ორთაგან მთავართა და ჴარი თითოჲ კაცად-კაცადმან მოიბა წინაშე კარავსა.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	მოიღე მათგან და იყუნენ საქმესა მას მსახურებისა კარვისა მის საწამებელისა და მისცენ იგინი ლევიტელთა მათ კაცად-კაცადსა მსგავსად თჳსისა მის მსახურებისა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღო მოსე ურმები იგი და ჴარები იგი, მისცა იგინი ლევიტელთა მათ.
და	მცხ.რიცხ	ორნი იგი ურემნი და ოთხი ჴარი მისცა ძეთა გეთსონისთა მსგავსად მსახურებისა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	და მოართვეს მთავართა მათ სატფურებასა მას კარვისასა დღესა, რომელსა სცხო მას და შეწირეს მთავართა მათ შესაწირავი მათი წინაშე საკურთხეველსა მას.
და	მცხ.რიცხ	და იყო დღესა მას პირველსა და შეწირა შესაწირავი მისი ნაასონ, ძემან ამინადაბისმან, მთავარმან ტომისა იუდაჲსთამან, და შეწირა შესაწირავი მისი:
და	მცხ.რიცხ	ვერძი ერთი და ტარიგი წელიწადეული ყოვლად მწუარად
და	მცხ.რიცხ	და ვაცი ერთი თხათაგან ცოდვისათჳს და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი ხუთ, ტარიგი წელიწადეული ხუთ. ესე შესაწირავი - ნაასონისი, ძისა ამინადაბისი.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი ხუთ, ტარიგები წელიწდეული ხუთ. ესე შესაწირავი - ელიაბისი, ძისა ქალონისი.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი ხუთ, ტარიგი ნეზჳ წელიწდეული ხუთ: ესე შესაწირავი - სალამიელისი, ძისა სურისადაჲსი.
და	მცხ.რიცხ	და ვაცი თხათაგან ცოდვათათჳს.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი ხუთ, ტარიგი ნეზჳ წელიწდეული ხუთ. ესე შესაწირველ - ელისაფანისი, ძისა რაგუელისი.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთი, ვაცი თხათაგან ხუთ, ტარიგი ნეზჳ წელიწდეული ხუთ. ესე შესაწირავი ელისამაჲსი - ძისა სემიუდისი.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი თხათაგან ხუთ, ტარიგი ნეზჳ წელიწდეული ხუთ. ესე შესაწირავი - გამალიელისი, ძისა ფადასურისი.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი ხუთ, ტარიგი ნეზჳ წელიწდეული ხუთ. ესე შესაწირავი - აბიდანისი, ძისა გედეონისი.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი თხათაგან ხუთ, ტარიგი ნეზჳ წელიწდეული ხუთ. ესე შესაწირავი - აქიეზერისი, ძისა ამისადესი.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი ხუთ, ტარიგი ნეზჳ წელიწდეული ხუთ. ესე შესაწირავი - ფაგელისი, ძისა ექრანისი.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი ხუთ, ტარიგი ნეზჳ წელიწდეული ხუთ. ესე შესაწირავი - აქირესი, ძისა ენანისი,
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი ზროხაჲ შესაწირავად ზუარაკი - ათორმეტ, ვერძი - ათორმეტ, ტარიგები წელიწდეულები - ათორმეტ, უბიწოები შესაწირავი ამათი და მსხუერპლები ამათი და ვაცები თხათაგან ათორმეტ ცოდვისათჳს.
და	მცხ.რიცხ	შესლვასა მას მოსესსა კარავსა მას წამებისასა სიტყუად მისა და ესმა მას ჴმაჲ უფლისა, ეტყოდა რაჲ მას ზეგარდამო სალხინებელით შორის ორთა მათ ქერობინთა, რომელ იყო კიდობანსა მას წამებისასა შორის ორთა მათ ქერობინთა და ეტყოდა მას.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა მას:
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე აჰრონს და არქუ მას: რაჟამს დაადგმიდე სანთელთა მათ ერთკერძო წინაშე პირსა სასანთლეთასა, ნათობდენ შჳდნივე იგი სანთელნი.
და	მცხ.რიცხ	და ესე არს აღმზადებაჲ სანთელთაჲ: მყარი - ოქროჲ ჴერი მისი და შროშანნი მისნი - მყარი ყოვლად ხატისა მისებრ, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს, ესრეთ ქმნა სასანთლე იგი.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	და ესრეთ ყავ განწმედაჲ იგი მათი: აპკურე მათ წყალი განწმედისაჲ და მოვიდეს მახჳლი ყოველთა ასოთა მათთა და განირცხენ ყოველი სამოსელი მათი და წმიდა იყუნენ.
და	მცხ.რიცხ	და მოიბან ჴბოჲ ერთი ზროხათაგან და ამისი შესაწირავი სამინდოჲ შექმნილი ზეთითა და ზუარაკი ერთი წელიწდეული ზროხათაგან ცოდვისათჳს მოიბან
და	მცხ.რიცხ	და მოიყვანნე ლევიტელნი იგი წინაშე კარავსა მას წამებისასა და შეჰკრიბო ყოველი კრებული ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიყვანნე ლევიტელნი იგი წინაშე უფლისა და დაასხნენ ჴელნი ძეთა ისრაჱლისათა ლევიტელთა მათ ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და განაჩინნეს აჰრონ ლევიტელნი იგი მიცემულად წინაშე უფლისა ძეთაგან ისრაჱლისათა. და იყუნენ იგინი მოქმედად საქმისა მის კარვისა უფლისასა.
და	მცხ.რიცხ	ხოლო ლევიტელთა მათ დაასხნენ ჴელნი მათნი თავთა ზედა მათ ზუარაკთასა და ჰყო ერთი იგი ცოდვისათჳს და ერთი იგი საკუერთხად უფლისა სალხინებელად მათთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და დაადგინნე ლევიტელნი იგი წინაშე უფლისა და წინაშე აჰრონისა და წინაშე ძეთა მისთა და მისცნე იგინი მათ მიცემულად წინაშე უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და განაჩინნე ლევიტელნი შორის ძეთაგან ისრაჱლისათა და იყუნენ ჩემდად.
და	მცხ.რიცხ	და ამისსა შემდგომად შევიდენ ლევიტელნი იგი საქმედ საქმესა მას კარვისა წამებისასა და განწმიდნე იგინი და მისცნე მიცემულად წინაშე უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიყვანენ ლევიტელნი ყოველთა წილ პირმშოთა ძეთა ისრაჱლისათა
და	მცხ.რიცხ	და მივსცენ იგინი მისაცემელად მიცემულ აჰრონს და ძეთა მისთა შორის ძეთაგან ისრაჱლისათა საქმედ საქმისა ძეთა ისრაჱლისათა კარავსა მას წამებისასა და ლხინებად ძეთა ისრაჱლისათა, და არავინ იყოს შორის ძეთა ისრაჱლისათა, რომელი შეეახლებოდის სიწმიდესა მას.
და	მცხ.რიცხ	და ყვეს მოსე და აჰრონ და ყოველმან კრებულმან ძეთა ისრაჱლისათამან ლევიტელთა მიმართ, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს ლევიტელთათჳს, ეგრე ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა მათთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და განწმიდნეს ლევიტელნი იგი და განირცხეს სამოსელი მათი. და მისცნა იგინი აჰრონს მიცემულად წინაშე უფლისა და ლხინება-ყო მათთჳს აჰრონ და განწმიდნა იგინი.
და	მცხ.რიცხ	და ამისსა შემდგომად შევიდეს ლევიტელნი იგი მსახურებად მსახურებასა თჳსსა კარავსა მას წამებისასა წინაშე აჰრონისა და წინაშე ძეთა მისთა, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს ლევიტელთათჳს, ეგრეთ ყვეს მათთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ესე არს ლევიტელთათჳს: ოცდახუთისა წლისაჲთგანი და უზეშთაესი შევიდენ მსახურებად კარავსა მას წამებისა.
და	მცხ.რიცხ	და ერგასის წლითგანი და ერგასის წლითგან გამოდგენ მსახურებისაგან და არღარა იქმოდიან მერმე.
და	მცხ.რიცხ	და ჰმსახურებდეს ძმაჲ მისი კარავსა მას წამებისასა დაცვად საცავსა მას, ხოლო საქმით არა იქმოდის. ესრეთ უყო ლევიტელთა მათ საცოსა მათსა ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს უდაბნოსა მას სინაჲსასა წელსა მას მეორესა გამოსლვასა მას მათსა ქუეყანით ეგჳპტით, თთუესა მას პირველსა, და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	არქუ და ყონ ძეთა ისრაჱლისათა ვნებაჲ ჟამსა თჳსსა.
და	მცხ.რიცხ	მეათოთხმეტესა დღესა თთჳსა მის პირველისასა, მიმწუხრი, ყონ იგი ჟამისაებრ და შჯულისა მისისა, მეტყველებისაებრ მისისა ყონ იგი.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდეს კაცნი იგი, რომელნი იყუნეს არაწმიდა სულითა კაცისაჲთა და ვერ ეძლო ყოფად ვნებისა მას დღესა შინა: და მოვიდეს წინაშე მოსესა და აჰრონისსა მას დღესა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუეს მათ კაცთა მათ: ჩუენ არაწმიდა ვართ სულითა კაცისაჲთა, ნუ დააკლებთ შეწირვად მსხუერპლსა უფლისასა ჟამსა თჳსსა შორის ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მათ მოსე: დეგით მანდა და ვისმინო, რაჲ მათ უბრძანოს უფალმან თქუენთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: კაცი, რომელი იყოს არაწმიდა სულითა კაცისაჲთა, გინათუ შორსა გზასა იყოს თქვენგანი ნათესავთა შორის თქუენთა და ყოს ვნებაჲ უფლისა,
და	მცხ.რიცხ	და არა დაუტეონ მისგანი განთიადმდე და ძუალი არა განტეხონ მისგანი, შჯულისა მისებრ ვნებისა ყონ იგი.
და	მცხ.რიცხ	და კაცი, რომელი წმიდა იყოს და გზასა შოვრსა არა იყოს და დააკლოს ყოფად ვნებაჲ, მოიჴოცოს სული იგი შორის ერისა თჳსისა, რამეთუ მსხუერპლი უფლისა არა შეწირა ჟამსა თჳსსა, ცოდვაჲ მოიღოს კაცმან მან.
და	მცხ.რიცხ	დღესა მას, რომელსა აღემართა კარავი იგი, დაფარა ღრუბელმან კარავი იგი სახლი წამებისაჲ და მწუხრად-მწუხრად არნ კარავსა მას ზედა, ვითარცა ხილვაჲ ცეცხლისაჲ ვიდრე განთიადადმდე.
და	მცხ.რიცხ	ესრეთ იყო მას, ღრუბელი ჰფარვიდა მას დღისი და ხილვაჲ იგი ცეცხლისაჲ - ღამე.
და	მცხ.რიცხ	და რაჟამს აღიმაღლის ღრუბელმან კარვისა მისგან, ამისა შემდგომად წარიტრიან ძენი ისრაჱლისანი და ადგილსა მას, რომელსა დადგის ღრუბელი იგი, მუნ დაიბანაკიან ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	ბრძანებითა უფლისაჲთა დაიბანაკიან ძეთა ისრაჱლისათა და ბრძანებითა უფლისაჲთა აღიძრნიან.
და	მცხ.რიცხ	ყოველთა დღეთა, რაოდენთა აგრილობნ ღრუბელი კარავსა მას ზედა, დაიბანაკიან ძეთა ისრაჱლისათა და ოდეს დაადგრის ღრუბელი იგი მრავალ დღე, დაიცვიან საცოჲ იგი ღმრთისა და არა აღიძრნიან.
და	მცხ.რიცხ	და იყოს, ოდეს აგრილობნ ღრუბელი დღეთა მათ, რიცხჳთ კარავსა ზედა სიტყჳთა უფლისათა დაიბანაკიან და სიტყჳთა უფლისაჲთა აღიძრნიან.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ ბრძანებითა უფლისათა, იტრვოდეს და საცოსა უფლისასა იმარხჳდეს ბრძანებითა უფლისათა ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	და დაჰბეროს მით და შემოკრბეს ყოველი კრებული კარად კარვისა საწამებელისა.
და	მცხ.რიცხ	და დაჰბეროთ საუწყებელად და იტრას ბანაკი იგი, რომელი დაბანაკებულ იყოს მზის აღმოსავალით,
და	მცხ.რიცხ	და დაჰბეროთ საუწყებელსა მას მეორესა და იტრას ბანაკი იგი, რომელი დაბანაკებულ იყოს ჩრდილოჲთ; და დაჰბერეთ საუწყებელითა მესამითა, იტრას ბანაკი იგი, რომელი დაბანაკებულ იყოს ზღჳთ კერძო; და დაჰბეროთ საუწყებელსა მას მეოთხესა და იტრას ბანაკი იგი, რომელი დაბანაკებულ იყოს ბღუარით. და საუწყებელსა დაჰბეროდიან ტრვასა მას მათსა.
და	მცხ.რიცხ	და რაჟამს შეჰკრიბოთ კრებული, დაჰბეროთ და ნუ საუწყებელად.
და	მცხ.რიცხ	და ძეთა აჰრონისთა, მღდელთა, დაჰბეროდიან ნესტუებითა მით და იყოს იგი თქუენდა შჯულად საუკუნოდ ნათესავთა შორის თქუენთა.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ განხჳდეთ ბრძოლად მტერთა მათ თქუენთა ქუეყანასა მას თქუენსა და აუწყოდით ნესტუებითა მით და მოიჴსენნეთ წინაშე უფლისა და განერნეთ მტერთაგან თქუენთა.
და	მცხ.რიცხ	და დღესა სიხარულისა თქუენისათა და დღესასწაულთა და თთჳსთავთა თქუენთა დაჰბერით ნესტუებითა მით მსხუერპლთა თქუენთა ზედა და შესაწირავთა ცხორებისა თქუენისათა და იყოს თქუენდა მოსაჴსენებელ წინაშე ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.რიცხ	და იყო, წელსა მას მეორესა და თთუესა მეორესა, ოცსა თთჳსასა, აღიმაღლა ღრუბელმან კარვისა მისგან წამებისა.
და	მცხ.რიცხ	და წარიტრნეს ძენი ისრაჱლისანი კარვითურთ მათით უდაბნოჲსა მისგან სინაჲსა და დადგა ღრუბელი იგი უდაბნოსა მას ფარანისასა.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს პირველად სიტყჳთა უფლისათა ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.რიცხ	და იტრა განწესებული ბანაკი ძეთა იუდაჲსთაჲ ძალითურთ მათით და ერსა მას ზედა მათსა - ნაასონ, ძე ამინადაბისი,
და	მცხ.რიცხ	და ერსა ზედა ტოჰმისა ძეთა ზაბულონისთა ელიაბ, ძე ქერონისი.
და	მცხ.რიცხ	და დაჴსნენ კარავი იგი და იტრნენ ძენი გეთსონისნი და ძენი მერარისნი და აღიღონ კარავი იგი.
და	მცხ.რიცხ	და წარიძრა განწესებული იგი ბანაკი ძეთა რუბენისთაჲ ძალითურთ მათით და ერსა მას ზედა - ელისურ, ძე სედეორისი, და ერსა მას ზედა ნათესავისა.
და	მცხ.რიცხ	და ერსა ზედა ნათესავისა ძეთა გადისთასა - ელისაფან, ძე რაგუელისი.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს ძენი კაათისნი და აღიღონ სიწმიდე იგი და აღმართონ კარავი იგი ვიდრე მისლვად მათთამდე.
და	მცხ.რიცხ	და იტრას განწესებული ბანაკი ეფრემისი და ერსა მას ზედა მათსა - ელისამა, ძე სემიუდისი.
და	მცხ.რიცხ	და ერსა ზედა ტომისა ძეთა მანასესთასა - გამალიელ, ძე ფადასურისი,
და	მცხ.რიცხ	და ერსა ზედა ტომისა ძეთა ბენიამისთასა - აბიდან, ძე გედეონისი.
და	მცხ.რიცხ	და იტრას განწესებული ბანაკი ძეთა დანისთაჲ შემდგომად ყოველთა ბანაკთა ძალითურთ მათით და ერსა მას ზედა - აქეზურ, ძე ამინადაჲსი.
და	მცხ.რიცხ	და ერსა მას ზედა ტოჰმისა ასერისთასა - ფაგელ, ძე ექრანისი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსე იუბიბას, ძესა რაგუელისსა, მადიამელსა, სიმამრსა მოსესა: წარვიძრვით ჩუენ ადგილსა მას, რომელი მრქუა ჩუენ უფალმან. ესე მიგცე თქუენ, აწ მოვედ ჩუენ თანა და კეთილი გიყოთ შენ, რამეთუ უფალმან თქვა კეთილი ისრაჱლისათჳს.
და	მცხ.რიცხ	და მან ჰრქუა მას: არა მივიდე, არამედ ქუეყანად ჩემდა და ნათესავისა ჩემისა წარვიდე.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მას მოსე: ნუ დამიტევებ ჩუენ, ვინაჲთგან იყავ ჩუენ თანა უდაბნოსა ამას და იყო ჩუენ შორის მოხუცებულად.
და	მცხ.რიცხ	და უკუეთუ მოხჳდე ჩუენ თანა, იყოს კეთილი იგი, რაოდენი კეთილი გჳყოს ჩუენ უფალმან, შენცა კეთილ გიყოთ და მან არა ინება.
და	მცხ.რიცხ	და წარიძრნეს იგინი მთისაგან უფლისა გზასა სამისა დღისასა და კიდობანი იგი უფლისა წინავიდოდა უწინარეს მათსა გზასა სამისა დღისასა,
და	მცხ.რიცხ	და იყო, რაჟამს წარიძრვოდა კიდობანი და თქუა მოსე: აღდეგ, უფალო, და განიბნინედ ყოველნი მტერნი შენნი და ივლტოდედ ყოველნი მოძულენი შენნი პირისა შენისაგან.
და	მცხ.რიცხ	და დადგრომასა თქუა: მოაქციე, უფალო, ათასეული და ბევრეული ისრაჱლსა შორის. და ღრუბელი იგი აგრილობდა მათ ზედა დღისი ტრვასა მას მათსა ბანაკით.
და	მცხ.გამ	ხოლო იტრნეს ელიმით. და მოვიდეს ყოველი შესაკრებელი ძეთა ისრაჱლისათა უდაბნოდ სინდ, რომელ არს შუა ელიმსა და შუა სინასა. ხოლო მეათხუთმეტესა დღესა მეორესა თთუესა გამოსლვისა მათისასა ქუეყანით ეგჳპტით
და	მცხ.რიცხ	და ღაღად-ყო ერმან მან მოსესა მიმართ და ილოცა მოსე უფლისა მიმართ და დასცხრა ცეცხლი იგი.
და	მცხ.რიცხ	და ერსა მას უცხოსა, რომელი გამოვიდა ისრაჱლისა თანა, გულმან უთქუა გულისთქმაჲ, დასხდა და ტიროდა, და ძენი ისრაჱლისანიცა მათ თანა, და იტყოდეს: ვინ მცეს ჩუენ ჴორცი და ვჭამოთ.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ მოვიჴსენეთ ჩუენ თევზი იგი, რომელსა ვჭამდით ჩუენ ეგჳპტეს უსასყიდლოდ და ნესუსა, და მელაპეპონსა, და პრასასა, და ხახუსა და ნიორსა.
და	მცხ.რიცხ	ხოლო მანანაჲ იყო ვითარცა თესლი ქინძისაჲ სპეტაკ და ხილვაჲ მისი - ვითარცა ხილვაჲ მყინვარისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და განვიდეს ერი იგი, შეკრიბის და დაფქვიან მფქველითა, და მოგალიან ფილთა, და შეგბიან იგი ქოთნითა და შექმნიან ყურბეულად. და იყო გემოჲ მისი, ვითარცა გემოჲ რჩეულისა ზეთისაჲ და,
და	მცხ.რიცხ	და ესმა მოსეს ტირილი იგი მათი ტომად-ტომადისა მათისაჲ თითოეულთაჲ წინაშე კარსა კარვისა თჳსისასა და ტიროდეს. განრისხდა გულისწყრომით უფალი ფრიად და წინაშე მოსესცა იყო ესე ბოროტ.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსე უფალსა: რაჲსათჳს ბოროტი უყავ მსახურსა შენსა და რაჲსათჳს არა ვპოვე მადლი წინაშე შენსა და დამდევ სიმძაფრე ერისაჲ ამის ჩემ ზედა?
და	მცხ.რიცხ	ნუუკუე მე მუცლად-ვიღე ყოველი ესე ერი, ანუ მე ვშვენ ესენი, რამეთუ მეტყჳ მე: შთაისხენ ეგენი წიაღსა შენსა, ვითარცა აღიქჳს დედამძუძემან მწოვარი ჩჩჳლი და შეიყვანენ იგინი ქუეყანასა მას, რომლისათჳს ეფუცე მამათა მათთა?
და	მცხ.რიცხ	ვინაჲ ვსცე მე ჴორცი ყოველსა ამას ერსა, რამეთუ ტირან ჩემდამო და მეტყჳან: მეც ჩუენ ჴორცი და ვჭამოთ?
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ ესრეთ მიყოფ მე, მომკლა მე მოკლვით, უკუეთუ ვპოვე მე მადლი და წყალობაჲ შენ წინაშე, რათა არა ვიხილო ძჳრი ჩემი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: შემიკრიბენ მე სამეოცდაათნი კაცნი მოხუცებულთაგან ისრაჱლისათა, რომელნი შენ იცნი, ვითარმედ: ესენი არიან მოხუცებულნი ერისანი და მწიგნობარნი მათნი, და მიიყვანენ იგინი კარვად წამებისა, და დგენ მუნ შენ თანა.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიღო სულისა მისგან, რომელ არს შენ თანა და მივსცე მათ ზედა, და შეგეწეოდიან შენ ზედა მოსლვასა მას ერისასა და არა გეტჳრთოს შენ მარტოსა.
და	მცხ.რიცხ	და ერსა არქუ: განწმიდენით ხვალისა და ჭამეთ ჴორცი. რამეთუ სტიროდით წინაშე უფლისა და იტყოდით: ვინ მაჭამოს ჩუენ ჴორცი? რამეთუ უმჯობე იყო ყოფაჲ ჩუენი ეგჳპტეს, და მოგცეს თქუენ უფალმან ჴორცი ჭამად და ჰჭამდეთ.
და	მცხ.რიცხ	არამედ ვიდრე თვესა დღეთასა ჰჭამდეთ, ვიდრემდე წარმოჴდეს ცხჳრით თქუენით და გექმნეს თქუენ ნავღელ, რამეთუ ურჩ ექმნენით უფალსა, რომელი არს თქუენ შორის, რამეთუ სტიროდეთ წინაშე მისსა და იტყოდეთ: რაჲსათჳს იყო გამოსლვაჲ ჩუენი ქუეყანით ეგჳპტით?
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსე უფალსა: ექუსას ათასი არს მკჳრცხლი ერი ესე, რომელსა ვარ მე მათ ზედა და შენ იტყჳ: ჴორცი ვსცე მათ და ჭამდენ, ვიდრე თთუეთა დღეთამდე?
და	მცხ.რიცხ	ნუ ცხოვარი და ზროხაჲ დაუკლნენა მათ და კმა-ეყოს მათ, ანუ ყოველნი თევზნი ზღჳსანი შეკრბენ და ეყოს მათ.
და	მცხ.რიცხ	და გამოვიდა მოსე და ეტყოდა ერსა სიტყუასა მას უფლისასა და შეკრიბა სამეოცდაათი კაცი მოხუცებულთაგან ერისათა და დაადგინნა იგინი გარემო კარავსა მას.
და	მცხ.რიცხ	და გარდამოჴდა უფალი ღრუბლითა და ეტყოდა მოსეს. და მოიღო უფალმან სულისა მისგან, რომელი იყო მის ზედა და მიჰფინა იგი სამეოცდაათთა მათ კაცთა ზედა მოხუცებულთა. და ვითარცა განისუენა სულმან მან მათ ზედა და წინაწარმეტყუელებდეს ბანაკსა მათსა შინა და არღარა შეეძინნეს.
და	მცხ.რიცხ	და დაშთეს ორნი კაცნი ბანაკსა მას შინა: სახელი ერთისაჲ ელდად და სახელი მეორისაჲ მის - მოლდად. და განისუენა სულმან მან მათ ზედა. და ესენი იყუნეს აღწერილთა მათგანნი და არა მოვიდეს კარვად
და	მცხ.რიცხ	და წინაწარმეტყუელებდეს ბანაკსა მას შინა. და მორბიოდა ჭაბუკი ერთი და უთხრა მოსეს და ჰრქუა მას: ელდად და მოლდად წინაწარმეტყველებენ ბანაკსა შინა.
და	მცხ.რიცხ	მიუგო ისო, ძემან ნავესმან, წინაშემდგომელმან მოსესმან რჩეულმან, და ჰრქუა: უფალო მოსე, დააბრკოლენ იგინი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მას მოსე: და შენცა მეშურობ მე? და ვინ მომცეს ყოველი ესე ერი წინასწარმეტუელად, რაჟამს მოსცეს უფალმან სული მისი მათ ზედა?
და	მცხ.რიცხ	ხოლო წარვიდა მოსე და ბანაკი მისი უწინარეს ისრაჱლთასა.
და	მცხ.რიცხ	და გამოვიდა სული უფლისა და გამოიღო მწყერმარჴილი ზღჳთ და დადვა იგი ბანაკსა მას დღის ერთისაგანსა ამიერ და იმიერ, გარემო ბანაკსა მას, ვითარ ორ წყრთა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და აღდგა ერი იგი მას დღესა დღე ყოველ და ღამე ყოველ, და დღე ყოველ ხვალისაგან და შეკრიბეს მწყერმარჴილი იგი, რომელმან მცირედ შეიკრიბა ათკოროს, რომელ არს სამას გრივ. და დაწჳდეს და განაჴმეს ჴმელად გარეშე ბანაკსა მას.
და	მცხ.რიცხ	და ჴორცი იგი იყოღა პირსა შინა მათსა და არღა მოკლებულ იყო. და უფალი განრისხნა ერსა მას ზედა და მოსრა ერი იგი წყლულებითა დიდითა ფრიად.
და	მცხ.რიცხ	და ეწოდა ადგილსა მას `საფლავებ გულისთქმისაჲ,~ რამეთუ მუნ დაჰფლეს ერი იგი გულისმთქმელი. და სამარით გულისთქმით წარიძრა ერი იგი ასეროთდ და იყო ერი იგი ასეროთს.
და	მცხ.რიცხ	და იტყოდეს მარიამ და აჰრონ მოსეს ზედა დედაკაცისა მისთჳს ჰინდოჲსა, რამეთუ ცოლი ჰინდოჲ მოიყვანა.
და	მცხ.რიცხ	და თქუეს: მოსეს ხოლო ნუ ეტყოდაა უფალი, ანუ ჩუენ არა გუეტყოდა? და ესმა ესე უფალსა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მეყსეულად მოსეს და აჰრონს და მარიამს: გამოვედით თქუენ სამნივე გარეშე კარვად საწამებელისა, და გამოვიდეს სამნივე იგი კარვად საწამებელისა.
და	მცხ.რიცხ	და გარდამოჴდა უფალი სუეტითა ღრუბლისაჲთა, და დადგა კართა წინაშე კარვისა მის საწამებელისათა და უწოდა აჰრონს და მარიამს. და განვიდეს ორნივე.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მათ უფალმან: ისმინნეთ სიტყუანი ჩემნი: უკუეთუ იყოს ვინმე თქუენგანი წინაწარმეტყუელ უფლისა, ჩუენებით გამოვეცხადო მას და ძილსა შინა ვეტყოდი მას.
და	მცხ.რიცხ	პირისპირ ვეტყოდი მას ხილვით და არა იგავით, დიდებაჲ უფლისა იხილა და ვითარ არა შეიშინით ძჳრისსიტყუად მსახურისა ჩემისა მოსესთჳს?
და	მცხ.რიცხ	და ღრუბელი იგი განეშოვრა მიერ კარვით და, აჰა, ესერა, მარიამ განკეთრდა, ვითარცა თოვლი და მიჰხედა აჰრონ მარიამს. და იგი განკეთრებულ იყო და
და	მცხ.რიცხ	და ღაღად-ყო მოსე უფლისა მიმართ და თქუა: უფალო, გევედრები შენ, ულხინე ამას.
და	მცხ.რიცხ	და განჴადეს მარიამ გარეშე ბანაკსა მას შჳდ დღე. და ერი არა წარიძრა, ვიდრემდე განწმიდნა მარიამ.
და	მცხ.რიცხ	და რისხვაჲ გულისწყრომისა უფლისაჲ ყო მათ ზედა, წარვიდეს.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ უმეცარ ვიქმნენით და შეგცოდეთ შენ, რათა არა იყოს სწორად სიკუდილისა, ვითარცა მორყუნილი, რომელ გამოვალნ საშოჲსაგან დედისა და შეჰჭამს ზოგსა ჴორცთა მისთასა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: უკუეთუმცა მამამან მისმან პირსა ჰნერწყვა, არამცა შეიკდიმაა შჳდ დღე? განჴედინ გარეშე ბანაკსა და მისსა შემდგომად შემოვედინ.
და	მცხ.რიცხ	და მისა შემდგომად წარიძრა ერი იგი ასეროთით კერძო და დაიბანაკეს უდაბნოსა მას ფარანისასა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: წარავლინენ შენ კაცნი.
და	მცხ.რიცხ	და წარავლინნა იგინი მოსე უდაბნოჲთ ფარანისაჲთ სიტყჳთა უფლისაჲთა, ყოველნი კაცნი მთავარნი ძეთა ისრაჱლისათანი. და ესე არს სახელები მათი:
და	მცხ.რიცხ	და ძეთაგან გადისთა - ამისე, ძე გამესი.
და	მცხ.რიცხ	ესე არს სახელები კაცთაჲ მათ, რომელნი წარავლინნა მოსე განხილვად ქუეყანისა მის ქანანელთაჲსა და დასდვა ასეს, ძესა ნავესსა, სახელი მისი ისუ.
და	მცხ.რიცხ	და წარავლინნა იგინი მოსე უდაბნოჲთ ფარანისაჲთ განმსტრობად ქუეყანისა მის ქანანელთაჲსა და ჰრქუა მათ:
და	მცხ.რიცხ	აღვედით ამიერ უდაბნოჲთ და აღხჳდეთ თქუენ მთასა მას. და იხილეთ ქუეყანა იგი, რაბამ-რაჲ არს და ერი იგი, რომელ მსხდომ არს მას ზედა, ანუ თუ ძლიერ არს, ანუ თუ უძლურ, ანუ თუ მცირედ არიან, ანუ თუ მრავალ.
და	მცხ.რიცხ	და აღვიდეს უდაბნოჲთ და მოვიდეს ქებრონადმდე და მუნ იყუნეს აქიმან და სესი და თალმი ნათესავნი ენაკისნი. და ქებრონი შჳდით წლით შენებულ იყო უწინარეს ტანისა, რომელ არს ეგჳპტისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდეს იგინი ჴევადმდე ტევნისა და განიმსტურეს იგი და მოჰკუეთეს მიერ რქაჲ და ტევანი ყურძნისაჲ მას ზედა ერთი და წარიღეს იგი მჴრითა აღებით და ბროწეულისაგან და ლეღჳსა.
და	მცხ.რიცხ	და მიიქცეს მიერ და განემსტურო ქუეყანა შემდგომად ორმეოცისა დღისა.
და	მცხ.რიცხ	მივიდეთ ჩუენ ქუეყანასა მას, რომელსა მიმავლინენ ჩუენ ქუეყანასა, მდინარესა სძისა და თაფლისასა, და ესე არს, ნაყოფი მისი.
და	მცხ.რიცხ	არამედ ფიცხელ არს ნათესავი იგი, რომელი მყოფ არს მას ზედა და ქალაქნი ძნელ და მოზღუდვილ და დიდად, და ნათესავიცა ენაკისი ვიხილეთ მუნ.
და	მცხ.რიცხ	და დაადუმა ქალებ ერი იგი მოსესა მიმართ და ჰრქუა მათ: არა, არამედ აღსლვით აღვიდე და დავიმკჳდროთ ქუეყანა იგი, რამეთუ შეძლებით შეუძლოთ მათ.
და	მცხ.რიცხ	და კაცნი იგი, რომელნი აღსრულ იყუნეს მის თანა, თქვეს: არა აღვიდეთ, რამეთუ ვერ შემძლებელ ვართ აღსლვად ერისა მის, რამეთუ უძლიერეს ჩუენსა არიან ფრიად.
და	მცხ.რიცხ	და განთქუეს გმობაჲ მის ქუეყანისაჲ, რომელ-იგი განიმსტურეს ძეთა მიმართ ისრაელისათა და იტყოდეს: ქუეყანა იგი, რომელ ჩუენ განვლეთ და ვიხილეთ, ქუეყანაჲ იგი შემჭამელი მკჳდრთა მისთაჲ არს და ერი იგი, რომელი ვიხილეთ, მას ზედა, კაცნი ჰასაკგრძელნი არიან მუნ.
და	მცხ.რიცხ	და მუნ ვიხილენით გმირნიცა და ვიყვენით ჩუენ მათ წინაშე, ვითარცა მკალნი, არამედ ესრეთ ვიყვენით მათ წინაშე.
და	მცხ.რიცხ	და აღიღო ყოველმან მან კრებულმან და მოსცეს ჴმაჲ და ტიროდა ყოველი იგი ერი ღამე ყოელ.
და	მცხ.რიცხ	და დრტჳნვიდეს მოსესთჳს და აჰრონისთჳს ყოველნი ძენი ისრაჱლისანი. და ჰრქუეს მათ ყოველმან მან კრებულმან: მო-თუმცა-მწყდარ ვიყვენით ჩუენ ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა, და უდაბნოსა ამას თუმცა მოვწყედით.
და	მცხ.რიცხ	და რაჲსათჳს შევჰყავთ ჩუენ უფალსა ქუეყანასა მას დაცემად ბრძოლითა, ცოლნი ჩუენნი და ყრმანი იყუნენ აღსაჭრელ, აწ უმჯობეს არს ჩუენდა მიქცევაჲ ეგჳპტედვე.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოყუასმან მოყუასსა: დავიდგინოთ ერისთავი და შევიქცეთ ეგჳპტედვე.
და	მცხ.რიცხ	ხოლო ისუ, ძემან ნავესმან, და ქალებ, ძემან იეფონესმან, რომელთა განემსტურო ქუეყანა, დაიპეს სამოსელი მათი.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდეს ყოველსა მას კრებულსა ძეთა ისრაჱლისათა და ჰრქუეს: ქუეყანა, რომელი განვიხილეთ, კეთილ არს დიდად ფრიად.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ სათნო უჩნდეთ ჩუენ უფალსა, შეგჳყვანნეს ჩუენ მას და მოგუცეს ჩუენ იგი, რომელ-იგი არს გამომადინებელი სძისა და თაფლისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და ესე სახელნი ამათ კაცთანი, რომელნი თქუენ თანა იყუნენ რუბენისი: ელისურ, ძე ედიოზორისი,
და	მცხ.რიცხ	ძენი გადისნი - ნათესავად-ნათესავადნი მათნი და ტომად-ტომადნი მათნი და სახლნი მამათა მათთანი და რიცხუნი სახელთა მათთანი და თავად-თავადნი მათნი, ყოველი წული ოცით წლითგანი და უზეშთაესი, ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი, რიცხჳ იგი მათი
და	მცხ.რიცხ	და ესე სახელები ძეთა გეთსონისთაჲ და ტომთა მათთაჲ: ლუბენი და სჳმიი.
და	მცხ.რიცხ	ოცდახუთისა წლისაჲთგან და უზეშთაესი ვიდრე ერგასის წლადმდე.
და	მცხ.რიცხ	მაცადე და მოვსრა ეგე სიკუდილითა და წარვწყმიდნე ეგენი, გყო შენ და სახლი მამისა შენისაჲ ნათესავად დიდად უფროჲს მათსა.
და	მცხ.რიცხ	და მოსრაა ერი ესე, ვითარცა კაცი ერთი და თქუან წარმართთა, რავდენთა ასმიეს სახელი შენი.
და	მცხ.რიცხ	არამედ ცხოველ ვარ მე, და ცხოველ არს სახელი ჩემი და აღავსოს დიდებამან უფლისამან ყოველი ქუეყანა,
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ ყოველთა მაგათ კაცთა, რომელთა უხილავს დიდებაჲ ჩემი და სასწაულნი, რომელნი ვყვენ ეგჳპტეს და უდაბნოსა ამას და განმცადეს მე ესე ათგზის, არა ისმინეს ჴმისა ჩემისა.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ მაგათ იხილონ ქუეყანა იგი, რომლისათჳს ვეფუცე მამათა მათთა, არამედ შვილთა მათთა, რომელ არა იციან ჩემ თანა აქა, რომელთა არა იციან კეთილი და ბოროტი, ყოველსა ჭაბუკსა უმეცარსა, ამათ მისცე ქუეყანა იგი, ხოლო რომელთა განმარისხეს, არა იხილონ იგი.
და	მცხ.რიცხ	ხოლო მონა ჩემი ქალებ, რამეთუ იყო სული სხუაჲ მის ზედა და შემომიდგა მე, შევიყვანო იგი ქუეყანასა მას, რომელსა შევიდა მუნ და ნათესავმან მისმან დაიმკჳდროს.
და	მცხ.რიცხ	ხოლო ამალეკი და ქანანელი შენ არიან ღელესა შინა, ხვალე მოიქეცით თქუენ და იტრენით უდაბნოდ გზასა ერჳთრისა ზღჳსასა.
და	მცხ.რიცხ	მიუგო უფალმან მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	უდაბნოსა ამას დაცჳვენ ძვალნი თქუენნი, ყოველივე ხილვაჲ თქუენი და აღრაცხილნი იგი თქუენნი ოცით წლითგანი დამართ, რომელნი დრტჳნვიდეს ჩემთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და ყრმათა მათ, რომელთა არქუთ: მიმოდასატაცებელ იყვენით, შევიყვანნე იგინი ქუეყანასა მას და დაიმკჳდრონ ქუეყანა იგი, რომლისაგან განსდეგით.
და	მცხ.რიცხ	და ძენი თქუენნი მოსჭამდენ უდაბნოსა ამას ორმეოც წელ და აღასრულონ სიძვაჲ თქუენი, ვიდრემდის არა განკაფდენ ძვალნი თქუენნი უდაბნოსა ზედა.
და	მცხ.რიცხ	მსგავსად რიცხუსა მას დღეთაჲსა, რაოდენსა მოიხილეს ქუეყანა იგი ორმეოცსა წელსა, დღე - წელიწდისა წილ და მოიხუნეთ ცოდვანი თქუენნი ორმეოც წელ და გულისხმა-ჰყოთ რისხვაჲ გულისწყრომისა ჩემისა.
და	მცხ.რიცხ	და კაცნი იგი, რომელ წარავლინნა მოსე მოხილვად მის ქუეყანისა, მოვიდეს, იდრტჳნეს მისთჳს კრებულსა თანა თქუმად სიტყუასა ბოროტსა მის ქუეყანისათჳს.
და	მცხ.რიცხ	ისო ნავესი და ქალებ იეფონესი ცხოვნდეს კაცთა მათგან, რომელ წარვიდეს მოხილვად მის ქუეყანისა.
და	მცხ.რიცხ	აღიმსთუეს განთიად, აღვიდეს თავსა ზედა მთისასა და თქუეს: აჰა, ესერა, ჩუენ წარვიდეთ ადგილსა, რომელსა თქუა უფალმან, რამეთუ ვცოდეთ.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ ამალეკი და ქანანელი მუნ წინაშე თქუენსა არს და დაეცნეთ მახჳლითა მისთჳს, რამეთუ უკუნ თუ იქეცით ურჩებით უფლისაგან. და არა იყოს უფალი თქუენ თანა.
და	მცხ.რიცხ	და იძულებით აღჴდეს თავსა ზედა მის მთისასა, ხოლო კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა და მოსე არა იძრნეს ბანაკით.
და	მცხ.რიცხ	და მოჴდა ამალეკი და ქანანელი, რომელ ჯდა მას მთასა შინა, სძლეს მათ და მოსრნეს იგინი ერთადმდე.
და	მცხ.რიცხ	და მოიქცეს ბანაკად.
და	მცხ.რიცხ	და ღჳნო შესაწირავად მესამე ნაწილი შესწიროთ უფლისა,
და	მცხ.რიცხ	და ღჳნო შესაწირავად კერძო დორაკი სულნელად უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	ყოველმან მკჳდრმან ყოს ესე შესაწირავად სულნელად უფლისა, უკუეთუ მოქცეული თქუენ შორის იყოს, მოვიდეს ქუეყანასა თქუენსა, ანუ ვინ იყოს ქუეყანასა შორის ნათესავთა შინა თქუენთა. და ჰყოფდე შესაწირავსა სულად სულნელებისად უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	სჯული ერთი იყავნ თქუენი და მოქცეულთაჲ, რომელ შემყოფი იყუნენ თანა სჯულად საუკუნოდ, იყავნ ნათესავთა თქუენთა, ვითარცა თქუენ, ეგრე მოქცეული იგი იყოს წინაშე უფლისა. სჯული ერთი იყავნ და სამართალი ერთი იყავნ თქუენ შორის.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ეგრე გამოჰყოთ იგი თჳსნიერი თბეთა თქუენთაჲ და მისცეთ უფალსა შესაწირავად ნათესავთა თქუენთა.
და	მცხ.რიცხ	ვითარცა ბრძანა უფალმან თქუენდამო ჴელითა მოსესითა, მიერ დღითგან, რომლითგან ბრძანა უფალმან თქუენდამო და მიმდემი ნათესავთა თქუენთა.
და	მცხ.რიცხ	იყოს თუ ვინმე თუალთაგან კრებულისათა, განვარდეს არანებსით. და ყოს ყოველმან კრებულმან ზუარაკი ერთი უბიწოჲ მრგულიად დასაწველად სულნელად უფლისა და მსხუერპლი მისი და შესაწირავი სულად სულნელად მსგავსად ბრძანებისა და წალი თხათაგანი ერთი ცოდვისათჳს.
და	მცხ.რიცხ	და ლხინება-ყოს მღდელმან ყოვლისა ცოდვისა კრებულისა ძეთა ისრაჱლისათა, მიეტეოს მას, რამეთუ არანებსით არს და მათ მოიღეს შესაწირავი მათი მსხუერპლად უფლისა ცოდვისა მათისათჳს წინაშე უფლისა არანებსითთა მათთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და მიეტეოს ყოველსა კრებულსა ძეთა ისრაჱლისსა და მოქცეულსაცა, რომელ შემოყოფილ იყოს თქუენდა, რამეთუ ყოვლისა ერისა არანებსით იყო.
და	მცხ.რიცხ	ძეთა ისრაჱლისათა და მოქცეულთაჲ, რომელნი შეყოფილ იყუნენ მათა, სჯული ერთი იყავნ, რომელმან ქმნეს რაჲმე არანებსით.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ სიტყუაჲ უფლისა გარდააქცია და მცნებანი მისნი განაქარვნა. და მოჴოცით მოიჴოცოს სული იგი ერისაგან თჳსისა, რამეთუ ცოდვა მისი მას შინა.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნეს ძენი ისრაჱლისანი უდაბნოსა მას. პოვეს კაცი, რომელ კრებდა შეშასა დღესა შაბათსა.
და	მცხ.რიცხ	მოჰგუარეს იგი კრებასა შეშისასა, რომელთა პოვეს, მოსეს და აჰრონს და ყოველთა კრებულთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და შესუეს იგი საპყრობილესა, რამეთუ ვერ გულისხმა-ყვეს, რაჲმცა უყონ მას.
და	მცხ.რიცხ	და გამოიყვანა იგი ყოველმან კრებულმან გარეშე ბანაკსა და დაჰკრიბეს ქვაჲ, ვითარცა ჰრქუა უფალმან მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ:
და	მცხ.რიცხ	იქმნედ მათ ფესჳ ყურთა ზედა სამოსლისა მათისათა ნათესავთა მათთა და დაახჳოთ ფესუთა მათ ზედა კიდეთასა საწვალი იაკინთისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და იყოს იგი თქუენდა ფესუთა მათ ზედა და იხილოთ იგი და მოგეჴსენენ ყოველნი მცნებანი უფლისანი, ჰყუნეთ იგინი და არღარა მისდრკეთ უკუანა გონებათა და თუალთა თქუენთა, რომლითა-იგი თქუენ ისიძავთ უკუანა მათსა.
და	მცხ.რიცხ	რათა მოიჴსენოთ და ჰყოთ ყოველი მცნებაჲ ჩემი, იყუნეთ წმიდა ღმრთისა თქუენისა.
და	მცხ.რიცხ	იტყოდა კორე, ძე ისსარისი, ძისა კაათისი, ძისა ლევისი, დათან და აბირონ, ძენი ელიაბისნი, და აჳან, ძე ფალეკისი, ძისა რუბენისი, ავნან, ძე ფალეთისი, ძისა რუბენისი.
და	მცხ.რიცხ	შეკრბეს მოსეს ზედა და აჰრონს და თქუეს: გაქუნდინ თქუენ, რამეთუ ყოველი იგი კრებული წმიდა არს და მათ შორის უფალი, რაჲსათჳს აღდგომილ ხართ კრებულსა ზედა უფლისასა?
და	მცხ.რიცხ	ესმა ესე მოსეს და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა კორეს და ყოველსა კრებულსა მისსა და ჰრქუა: მოხედა და იცნა ღმერთმან, რომელნი-იგი არიან მისნი და წმიდანი მისნი და მოიყვანნა იგინი თავისა თჳსისა და, რომელნი არა გამოირჩინა, არა მოიყვანნა.
და	მცხ.რიცხ	აწ ესე ყავთ: მოიღეთ სასაკუმევლე თქუენი კორე და ყოველმან კრებულმან მისმან.
და	მცხ.რიცხ	მცირე არს ესე თქუენდა, რამეთუ გამოგირჩინა ღმერთმან ისრაჱლისამან კრებულისაგან და მოგიყვანნა თქუენ თავისა თჳსისა მსახურებად მსახურებასა კარვისა უფლისასა და წარდგომად წინაშე კრებულისა და მსახურებად მისა.
და	მცხ.რიცხ	მოგიყვანა შენ და ყოველნი ძმანი შენნი, ძენი ლევისნი, შენ თანა და გნებავს კუალად მღდელობაჲ.
და	მცხ.რიცხ	ესრეთ შენ და კრებულსა შენსა, რომელნი შეკრებულ ხართ ღმრთისა ზედა და აჰრონ ვინ არს, რამეთუ სდრტვინავთ მისთჳს?
და	მცხ.რიცხ	და მიავლინა მოსე მოწოდებად დათანისა და აბირონისა, ძეთა ელიაბისთა, და თქუეს: არა მივალთ.
და	მცხ.რიცხ	ნუ მცირე არს ესე, რამეთუ შემიყვანენ ჩუენ ქუეყანასა მას მდინარისა სძისა და თაფლისასა მოსრვად ჩუენდა უდაბნოსა ამას, რამეთუ გუმთავრობ ჩუენ? შენ ხარ მთავარ.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსე კორეს: წმიდა-ყავ კრებული შენი და იყვენით თქვენ მზა წინაშე უფლისა, შენ და იგინი და აჰრონ ხვალისა;
და	მცხ.რიცხ	და მოიღეთ კაცად-კაცადმან საცეცხური თჳსი და დაასხთ მას ზედა საკმეველი და მოიღეთ წინაშე უფლისა კაცად-კაცადმან საცეცხური თჳსი ორასერგასისი საცეცხური, შენ და აჰრონ თჳთოეულმან სასაკმევლე თჳსი.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღო კაცად-კაცადმან საცეცხური თჳსი და შთაასხეს მას ცეცხლი, და დაასხეს საკუმეველი და დადვეს კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა მოსე და აჰრონ.
და	მცხ.რიცხ	და შეკრიბნა მათ თანა კორე ყოველნი კრებულნი თჳსნი კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა და გამოჩნდა დიდებაჲ უფლისა ყოველსა მას ზედა კრებულსა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	გამოეშორენით შორის კრებულისა მაგის და აღვჴოცნე იგინი ერთბამად.
და	მცხ.რიცხ	და დავარდეს წინაშე უფლისა მოსე და აჰრონ და თქუეს: უფალო, ღმერთო სულთაო და ყოველთა ჴორცთაო, უკეთუ ერთმან კაცმან ცოდა, ყოველსა ზედა კრებულსა იყოსა რისხვაჲ უფლისა?
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე კრებულსა მაგას და არქუ: განეშორენით გარემო კრებულისა მაგისგან კორესისა და დათანისა და აბირონისა.
და	მცხ.რიცხ	და აღდგა მოსე და მივიდა დათანისა და აბირონისა და მივიდეს მის თანა ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა კრებულსა და ჰრქუა: გამოეშოვრენით კარავთა მაგათგან კაცთა ფიცხელთასა და ნუ შეეხებით ყოველსავე, რომელ-რაჲ არს მათი, ნუუკუე წარსწყმდეთ ცოდვათა მათთა თანა.
და	მცხ.რიცხ	და გამოეშოვრნეს გარემო კარავთა მათ კორესთა და გამოვიდეს დათან და აბირონ, დადგეს კართა თანა კარვისა მათისათა ცოლნი მათნი, და შვილნი მათნი და ყოველი ჭურჭერი მათი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსე: ამით სცნათ, რამეთუ უფალმან მომავლინა მე საქმედ ყოველსა მას საქმესა და არა თავით ჩემით.
და	მცხ.რიცხ	არამედ საოცრად აჩუენოს უფალმან და განაღოს ქუეყანამან პირი თჳსი და შთანთქნეს იგინი. და სახლნი მაგათნი და საყოფელნი მაგათნი და ყოველი, რაოდენი არს მაგათი და შთაჴდენ ყოველნი ჯოჯოხეთად და სცნათ, რამეთუ განარისხეს კაცთა ამათ უფალი.
და	მცხ.რიცხ	და შთანთქნა იგინი და სახლნი მათნი და ყოველნი კაცნი, რომელნი იყუნეს კორეს თანა და ყოველი საცხოვარი მათი და ყოველივე, რაჲცა იყო მათი ცხოველნი ჯოჯოხეთა. და დაფარნა იგინი ქუეყანამან და წარწყმდეს იგინი შორის კრებულისა მის.
და	მცხ.რიცხ	და ცეცხლი გამოვიდა უფლისაგან და შეჭამნა ორასერგასისნი იგი კაცნი, რომელთა მოაქუნდა საკუმეველი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს და ელიაზარს, ძესა აჰრონისსა მღდელისა:
და	მცხ.რიცხ	აღკრიბეთ საცეცხურები ეგე რვალისაჲ შორის დამწუართა მაგათ და ცეცხლი ესე უცხოჲ მიაბნიე მუნ, რამეთუ განწმიდნეს
და	მცხ.რიცხ	საცეცხურები ესე ამათ ცოდვილთანი სულითა მათითა და შექმნენ ეგენი პეპელად ჭედილად გარემო სადებელად საკურთხეველისა, რამეთუ მოიხუნეს წინაშე უფლისა, და განწმიდნეს და იქმნეს ესე სასწაულად ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიხუნა ელიაზარ მღდელმან, ძემან აჰრონისმან, საცეცხურნი იგი რვალისანი, რაოდენნი-იგი მოიხუნეს დამწვართა მათ და მოსდვეს გარეშე სადებელად საკურთხეველსა
და	მცხ.რიცხ	და იყო, ვითარცა მოიქცა კრებული იგი მოსეს ზედა და აჰრონის ზედა და მოიმართეს კარვად საწამებელისა. და მეყსეულად დაჰფარა ღრუბელმან კარავი იგი და გამოჩნდა დიდებაჲ უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და დადგეს მოსე და აჰრონ წინაშე პირსა კარვისა მის საწამებელისა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	გამოეშორენით შორის კრებულსა ამის და აღვჴოცნე ეგენი ერთბამად. და დაცჳვეს პირსა ზედა მათსა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსე აჰრონს: მოიღე სასაკუმევლე და დაასხთ მას ცეცხლი საკურთხეველისაგან, და დასდევ მას ზედა საკუმეველი, და მოიღე ადრე ბანაკად და ლხინება-ყავ მათთჳს, რამეთუ გარდამოჴდა რისხვაჲ უფლისამიერი და უწყიეს მოსრვაჲ ერისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღო აჰრონ საკუმეველი, ვითარცა ჰრქუას მას მოსე და მირბიოდა ბანაკად, და ეწყო მოსრვად ერისა და დაასხა საკუმეველი და ლხინება-ყო ერისა მისთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და დადგა შორის მომწყუდართა და შორის ცოცხალთა. და დასცხრა მოსრვაჲ იგი.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნეს მოსრვასა მას, ათორმეტ ათას და შჳდას თჳნიერ მომწყუდართა მათ კორეს თანა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიქცა აჰრონ მოსესა კარად კარვისა მის საწამებელისა. და დასცხრა მოსრვაჲ იგი.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და მოიღე მათთჳს კუერთხები სახლად-სახლად მამათა მათთა ყოველთაგან მთავართა მათთა - ათორმეტი კუერთხი და კაცად-კაცადისაჲ გამოწერე სახელი კუერთხსა მისსა.
და	მცხ.რიცხ	და დასხი იგი კარავსა საწამებელისასა, ვინაჲ-იგი გამოგეცხადო შენ მუნ.
და	მცხ.რიცხ	და იყოს კაცი, რომელი გამოვირჩიო მე, კუერთხი იგი მისი განედლდეს და მოვსპო დრტჳნვაჲ ძეთა ისრაჱლისათაჲ ჩემგან, რომელსა დრტჳნვენ თქუენთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა მოსე ძეთა ისრაჱლისათა. და მოსცეს მას ყოველთა მათ მთავართა მათთა კუერთხები: კუერთხი მთავრისაჲ - ერთი კუერთხი მთავრად-მთავრად და სახლად-სახლად მამათა მათთა, მოჰსცეს ათორმეტი კუერთხები და კუერთხი აჰრონისი შორის კუერთხებსა მათსა.
და	მცხ.რიცხ	და დასხა მოსე კუერთხები იგი წინაშე უფლისა კარავსა მას შინა საწამებელისასა.
და	მცხ.რიცხ	და გამოიღო მოსე ყოველი იგი კუერთხები პირისაგან უფლისა წინაშე ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა. და იხილეს და მოიღო კაცად-კაცადმან კუერთხი თჳსი.
და	მცხ.რიცხ	და ეგრე ყვეს მოსე და აჰრონ, ვითარცა ამცნო უფალმან მოსეს, ეგრე ყვეს.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი და ჰრქუა აჰრონს: შენ და ძენი შენნი და სახლი მამისა შენისაჲ შენ თანა მოიღებდით ცოდვასა წმიდათასა და შენ და ძენი შენნი მოიღებდით ცოდვასა მღდელობისა თქუენისასა.
და	მცხ.რიცხ	და ძმანი შენნი, ტოჰმი ლევისი, გუნდი მამისა შენისაჲ, მიიყვანე თავისა შენისა და შეგიძინედ შენ და ძენი შენნი შენ თანა წინაშე კარავსა მას წამებისა.
და	მცხ.რიცხ	და სცვიდენ საცოსა მას შენსა და საცოსა მას კარვისა საწამებელისასა. გარნა ჭურჭელსა წმიდასა და საკურთხეველსა არა მოუჴდენ, და რათა არა მოწყდენ ესენი
და	მცხ.რიცხ	და თქუენ, და შემოგეძინენ შენ და სცვიდენ საცოსა მას კარვისა საწამებელისასა ყოვლისა მისებრ მსახურებისა მის კარვისაჲსა. და სხუაჲ ნათესავი არა მოვიდეს შენდა.
და	მცხ.რიცხ	და სცევდით საცოსა მას წმიდასა და საცოსა მას საკურთხეველისსა. და არღარა იყოს რისხვაჲ ძეთა ზედა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	შენ და ძეთა შენთა შენ თანა დაიმარხეთ მღდელობაჲ თქუენი ყოვლისაებრ წმიდისა საკურთხეველისა და შინაგან კრეტსაბმელისა და ჰმსახურებდით მსახურებასა მოცემულისა მღდელობისა თქუენისასა. და უცხოთესლი იგი, რომელი შეეხოს მას, მოკუდეს.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი აჰრონს: და, აჰა, ეგერა, მიგეც თქუენ საცავი იგი პირველ ნაყოფთა ჩემთაჲ ყოველთაგან განწმედილთა ჩემდამო ძეთაგან ისრაჱლისათა, შენ მიგეც იგი სიბერედ და ძეთა შენთა შემდგომად შენსა შჯულად საუკუნოდ.
და	მცხ.რიცხ	წმიდათა შინა წმიდათასა ჰჭამდეთ მას. ყოველმან წულმან ჭამოს იგი, შენ და ძეთა შენთა. წმიდა იყოს ესე შენდა.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი შესაწირავი ზეთისაჲ და ყოველი შესაწირავი ღჳნისაჲ და შესაწირავი იფქლისაჲ, რაოდენიცა მოსცენ უფალსა, შენ მიგეც იგი.
და	მცხ.რიცხ	და ესე იყოს თქუენდა ნაყოფად მიცემულთა მათთა ყოველთაგან დასადებელთა ძეთა ისრაჱლისათა. შენ მიგეც იგი და ძეთა შენთა და ასულთა შენთა შემდგომად შენსა შჯულად საუკუნოდ. ყოველი წმიდაჲ სახლსა შინა შენსა ჭამდეს მას.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველმან, რომელმან გააღოს საშოჲ ყოვლისაგან ჴორციელისამან, რომელი მოართუან უფალსა კაცითგან ვიდრე პირუტყუადმდე, შენდა იყოს, არამედ ჴსნით იჴსნე ყოველი პირმშოჲ კაცთაჲ და ყოველი პირმშოჲ პირუტყუთა არაწმიდათაჲ იჴსნე.
და	მცხ.რიცხ	გარნა პირმშოჲ ზროხათაჲ და პირმშოჲ ცხოვართაჲ და თხათაჲ არა იჴსნე, რამეთუ წმიდა არიან და სისხლი მათი მოაპკურო გარემო საკურთხეველსა სულად სულნელად უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და ჴორცი იგი იყოს შენდა და მკერდი იგი დასადებელი და მჴარი მარჯუენე შენდა იყოს.
და	მცხ.რიცხ	ყოველი შესაწირავი წმიდათაგანი, რაოდენი შეწირონ ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა, შენ მიგეც იგი, ძეთა შენთა და ასულთა შენთა, შენ თანა შჯულად საუკუნოდ აღნათქუემად მარილისა საუკუნისა არს წინაშე უფლისა, შენდა იყოს და ნათესავისა შენისა შემდგომად შენსა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი აჰრონს: ქუეყანაჲ მათი არა დაიმკჳდრო და ნაწილი არა იყოს მათ შორის შენი, რამეთუ ნაწილი შენი და სამკჳდრებელი შენი შორის ძეთა ისრაჱლისათა და ძეთა ლევისთა.
და	მცხ.რიცხ	და არღარა მოუჴდენ მსახურებად ძენი ისრაჱლისანი კარავსა მას წამებისასა მიღებად ცოდვისა მაკუდინებელისა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰმსახურებდეს ლევიტელი იგი მსახურებასა მას კარვისა საწამებელისასა და მათ მოიხუნენ ცოდვანი მათნი შჯულად საუკუნოდ ნათესავსა მათსა შორის ძეთა ისრაჱლისათა, არა დაიმკჳდროს სამკჳდრებელი.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	და ლევიტელთა მათ ეტყოდე და არქუ: უკუეთუ მოიღოთ ძეთაგან ისრაჱლისათა ათეული, რომელი მიგეც თქუენ მათგან ნაწილად და აღიღეთ თქუენცა მისგან შესაწირავი უფლისა ათეული ათეულისაგან.
და	მცხ.რიცხ	და შეგერაცხოს თქვენ შესაწირავი იგი თქუენი, ვითარცა იფქლი კალოჲსაგან და ვითარცა შესაწირავი საწნახელისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	ეგრეთ შესწირით თქუენცა შესაწირავთაგან უფლისათა ყოველთაგან ათეულთა თქუენთა, რაოდენი მოიღოთ ძეთაგან ისრაჱლისათა და მიეცით მისგანი შესაწირავად უფლისა აჰრონს მღდელსა.
და	მცხ.რიცხ	და არქუ მათ, რაჟამს შესწირვიდეთ პირველ ნაყოფსა მისგან და შეერაცხოს ლევიტელთა მათ, ვითარცა ნაყოფი კალოჲსაჲ და საწნახელისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და ჰსჭამდეთ მას ყოველსა ადგილსა თქუენ და სახლეულნი თქუენნი, რამეთუ სასყიდელ თქუენდა ესე იყოს მსახურებათა მათ თქუენთა წილ კარავსა მას წამებისასა.
და	მცხ.რიცხ	და არა მოიღოთ ცოდვაჲ მისთჳს, ოდეს შესწიროდით პირველი ნაყოფისა მისგან და სიწმიდე იგი ძეთა ისრაჱლისთაჲ არა შეაგინოთ, რათა არა მოსწყდეთ.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ესე არს ბრძანებაჲ შჯულისაჲ, რაოდენი ბრძანა უფალმან და თქუა: ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და მოგგუარედ შენ დიაკეული წითელი უბიწოჲ, რომლისა თანა არა იყოს ბიწი და არა დადებულ მას ზედა უღელი.
და	მცხ.რიცხ	და მისცენ იგინი ელიაზარს მღდელსა. და განიბან იგი გარეშე ბანაკსა ადგილსა წმიდასა და დაკლან იგი წინაშე მისა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღოს ელიაზარ სისხლისაგან მისისა და აპკუროს იგი წინაშე კარვისა მის საწამებელისასა სისხლისა მისისაგან შჳდგზის.
და	მცხ.რიცხ	და დაწვან იგი მის წინაშე, და ტყავი მისი, და ჴორცი მისი, და სისხლი იგი მისი ფუშნიერითურთ მისით დაიწუეს.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღოს მღდელმან ძელი ნაძჳსაჲ და უსუპი და მატყლი მეწამული. და შთადვან იგი შუვა დამწვარსა მას დიაკეულისასა.
და	მცხ.რიცხ	და რომელმან დაწუას იგი, განირცხეს სამოსელი მისი და განიბანონ გუამი მისი წყლითა და არაწმიდა იყოს იგი მწუხრადმდე.
და	მცხ.რიცხ	და შეკრიბოს კაცმან წმიდამან ნაცარი იგი დიაკეულისაჲ მის და დაასხას იგი გარეშე ბანაკსა ადგილსა წმიდასა და იყოს კრებულისა მის ძეთა ისრაჱლისათა დასამარხავად წყალი პკურებისაჲ, განწმედა არს.
და	მცხ.რიცხ	და განირცხეს სამოსელი მღდელმან მან და დაიბანოს გუამი თჳსი წყლითა და ამისსა შემდგომად შევიდეს იგი ბანაკად და არაწმიდა იყოს მღდელი იგი მწუხრადმდე.
და	მცხ.რიცხ	და განიბანოს გუამი თჳსი, რომელმან შეკრიბოს ნაცარი იგი დიაკეულისაჲ მის და განირცხეს სამოსელი თჳსი. და არაწმიდა იყოს იგი ვიდრე მწუხრადმდე. და იყოს იგი კრებულისათჳს ძეთა ისრაჱლისათა და მწირთა მათთჳს, რომელი მოსრულ იყოს მათ შჯულად საუკუნოდ.
და	მცხ.რიცხ	და რომელი შეეხოს მკუდარსა ყოვლისა სულისასა, ანუ კაცისასა, არაწმიდა იყოს იგი შჳდ დღე.
და	მცხ.რიცხ	ესე განწმიდნეს დღესა მესამესა და დღესა მეშჳდესა. და წმიდა იყოს, უკუეთუ არა განწმიდნეს დღესა მესამესა. და დღესა მეშჳდესა არა იყოს წმიდა.
და	მცხ.რიცხ	ყოველი რომელი შეეხოს მკუდარსა სულითგან კაცისათა, უკუეთუ მო-ვინმე-კუდეს და არა განწმიდნეს, კარავი უფლისა შეაგინა, შეიმუსრო სული სული იგი ისრაჱლისაგან, რამეთუ წყალი იგი პკურებისაჲ არა ეპკურა მას, არაწმიდა იყოს, რამეთუ არაწმიდებაჲ მისი მის ზედა იყოს.
და	მცხ.რიცხ	და ესე შჯული არს, უკუეთუ მოკუდეს კაცი სახლსა შინა, ყოველი, რომელი შევიდეს სახლსა მას და ყოველი, რომელიცა-რაჲ იყოს სახლსა მას შინა, არაწმიდა იყოს შჳდ დღე.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი ჭურჭელი ურქველი, რომელსა არა იყოს სარქველი დაკრულ მას ზედა, არაწმიდა იყოს.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი, რომელი შეეხოს პირსა ყრმისა წულისასა გინა მკუდრისა ძვალსა კაცისასა, გინა საფლავსა, არაწმიდა იყოს იგი შჳდ დღე.
და	მცხ.რიცხ	და მოართუან არაწმიდასა მას ნაცრისა მისგან, დამწურისა მისგან განსაწმედელისა და დაასხან მას ზედა წყალი ცხოველი ჭურჭერსა შიდა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღონ უსუპი და დააწოს წყალსა მას კაცმან წმიდამან და აპკუროს სახლსა მას და ჭურჭელთა ზედა და სულთა ზედა, რავდენ იყუნენ მუნ და შეხებულთა მათ ზედა ძვალთა კაცისასა, გინა თუ სამოსელსა მკუდრისასა, გინა თუ სამარესა.
და	მცხ.რიცხ	და აპკუროს წმიდამან არაწმიდასა მას დღესა მესამესა და განწმიდნეს დღესა მეშჳდესა და განირცხას სამოსელი თჳსი და განიბანოს წყლითა. და არაწმიდა იყოს მიმწუხრადმდე.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველსა, რომელსა შეეხოს არაწმიდაჲ იგი, არაწმიდა იყოს და სული, რომელი შეეხოს, არაწმიდა იყოს მიმწუხრადმდე.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი, ყოველი კრებული იგი უდაბნოდ სინად თთუესა პირველსა. და დაადგრა ერი იგი კადეს და აღესრულა მარიამ და დაეფლა იგი მუნ.
და	მცხ.რიცხ	და არა იყო წყალი კრებულსა მას და შეკრბეს მოსეს ზედა და აჰრონისა.
და	მცხ.რიცხ	და იწყეს ძჳრის-სიტყუად ერმან მან მოსეს ზედა და თქუეს: შჯობდა, მო-ღამცა-ვკუედით წარწყმედასა მას ძმათა ჩუენთასა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და რაჲსათჳს აღმოიყვანეთ კრებული ესე უფლისა უდაბნოსა ამას მოსრვად ჩუენდა და საცხოვრისა ჩუენისა?
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდა მოსე და აჰრონ პირისაგან კრებულისაჲსა კარად კარვისა საწამებელისად და დავარდეს პირსა ზედა თჳსსა და გამოჩნდა დიდებაჲ უფლისა მათ ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	და მოიღო მოსე კუერთხი იგი, რომელ იყო წინაშე უფლისა, ვითარცა უბრძანა უფალმან.
და	მცხ.რიცხ	და შეკრიბეს მოსე და აჰრონ კრებული იგი წინაშე კლდესა მას და ჰრქუა მათ: ისმინეთ ჩემი, ურჩნო, კლდისაგან ნუ ამის გამოგიდინოთ თქუენ წყალი.
და	მცხ.რიცხ	და აღყო მოსე ჴელი თჳსი და სცა კლდესა მას კუერთხითა მით ორგზის და გამოჴდა წყალი ფრიად, და სუა კრებულმან მან და საცხოვარმან მათმან.
და	მცხ.რიცხ	ესე არს წყალი ცილობისა, რამეთუ მაცილობელ იქმნეს ძენი ისრაჱლისანი წინაშე უფლისა და წმიდაჲ იქმნა მათ შორის.
და	მცხ.რიცხ	და წარავლინნა მოსე მოციქულნი კადეთ მეფესა ედომელთაჲსა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს ძმაჲ შენი ისრაჱლი: შენ უწყი ყოველი შრომაჲ, რომელმან გუპოვნა ჩუენ.
და	მცხ.რიცხ	და შთავიდეს მამანი ჩუენნი ეგჳპტედ და ვსხემობდით ეგჳტეს შინა მრავალ დღე, გუბრძოდეს ჩუენ ეგჳპტელნი და მამათა ჩუენთა.
და	მცხ.რიცხ	და ჴმა-ვყავით უფლისა მიმართ. და ისმინა უფალმან ჴმისა ჩუენისა და მოავლინა ანგელოზი და გამოგჳყვანა ჩუენ ეგჳპტით. და აწ ვართ კადეს შინა ქალაქსა, ერთკერძო საზღვართა შენთასა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მათ ედომ: ვერ განხჳდეთ ჩემით, უკუეთუ არა ბრძოლით განგიჴდე შემთხუევად შენდა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუეს მას ძეთა ისრაჱლისათა: მთის პირი წარვლოთ, უკუეთუ ვსუათ წყალი შენი მე და საცხოვარმან, მიგცეთ შენ სასყიდელი, ხოლო საქმე ესე არა რაჲ არს, მთის პირი წარვლოთ.
და	მცხ.რიცხ	ხოლო მან თქუა: ვერ განხჳდეთ ჩემით. და გამოჴდა ედომი შემთხუევად მისა ერითა დიდითა და ჴელითა მტკიცითა.
და	მცხ.რიცხ	და მიაქცია ისრაჱლმან მისგან. და იძრნეს კადეთ და მივიდეს ძენი ისრაჱლისანი, ყოველი კრებული იგი ორდ მთად.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და აჰრონს ორს მთასა შინა, საზღვართა ზედა ედომისათა, და თქუა:
და	მცხ.რიცხ	წარიყვანე აჰრონ და ელიაზარ, ძე მისი, და აღიყვანენ იგინი ორდ მთად წინაშე ყოვლისა კრებულისა.
და	მცხ.რიცხ	და გასძარცუე აჰრონს სამოსელი მისი და შეჰმოსე ელიაზარს, ძესა მისსა, და აჰრონ შეეძინენ და მოკუედინ მუნ.
და	მცხ.რიცხ	და ყო მოსე, ვითარცა უბრძანა მას უფალმან და აღიყვანნა იგინი ორდ მთად წინაშე ყოვლისა კრებულისა.
და	მცხ.რიცხ	და გასძარცვა აჰრონს სამოსელი თჳსი და შეჰმოსა იგი ელიაზარს, ძესა მისსა.
და	მცხ.რიცხ	და მოკუდა აჰრონ თავსა ზედა მის მთისასა. და გარდამოჴდა მოსე და ელიაზარ მთით.
და	მცხ.რიცხ	და იხილა ყოველმან კრებულმან, რამეთუ ჯმნულ იყო აჰრონ და სტიროდეს აჰრონს ოცდაათ დღე ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და ესმა ქანანის მეფესა არადიდსა, რომელ მკჳდრ იყო უდაბნოსა, ვითარმედ მოვიდა ისრაჱლი გზასა ათარისასა, და ბრძოლა-უყო ისრაჱლსა, და იტაცეს მათგან სატყუენავი.
და	მცხ.რიცხ	და აღუთქუა ისრაჱლმან აღთქმაჲ უფალსა და თქუა: მო-თუ-მცე ერი ესე ჴელთა ჩემთა, შეჩუენებულ-ვყო იგი და ქალაქები მისი.
და	მცხ.რიცხ	და ისმინა უფალმან ჴმაჲ ისრაჱლისაჲ და მოსცა ქანანი ჴელთა მისთა. და შეჩუენებულ-ყო იგი და ქალაქები მისი და უწოდა მას ადგილსა სახელი - `შეჩუენებულ.~
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს ორით მთით გზით ზღჳთ კერძო ერუთრად და გარეშევლეს ქუეყანაჲ ედომისაჲ. და სულმოკლე იქმნა ერი იგი გზასა ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და ძჳრსა იტყოდა ერი იგი ღმრთისა მიმართ და მოსესთჳს და თქუა: რაჲსათჳს მოგჳყვანენ ჩუენ ეგჳპტით მოსრვად უდაბნოსა ამას, რამეთუ არა არს პური, არცა წყალი და სულსა ჩუენსა მოეწყინა პური ესე ცუდი?
და	მცხ.რიცხ	და მოუვლინა უფალმან ერსა მას გუელი მომსრველი და უკბენდეს ერსა მას და მოისრა ერი მრავალი ძეთა ისრაჱლისათაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდა ერი იგი მოსესა და ეტყოდა: ვცოდეთ, რამეთუ ძჳრსა ვიტყოდეთ უფლისათჳს და შენთჳს. ილოცე აწ უფლისა მიმართ და განგუაყენე ჩუენგან გუელი ესე. და ილოცა მოსე უფლისა მიმართ ერისა მისთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ქმენ შენ გუელი და დადვე იგი საზღვარსა ზედა. და იყოს, უკბინოს თუ გუელმან კაცსა, ყოველმან კბენილმან, რომელმან იხილოს იგი, ცხონდეს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ძენი ისრაჱლისანი და დაიბანაკეს უბოთსა.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს უბოთით და დაიბანაკეს აქალგას წიაღ უდაბნოსა, რომელ არს პირის-პირ მოაბსა აღმოსავლით კერძო მზისაჲთ.
და	მცხ.რიცხ	მიერ იძრნეს და დაიბანაკეს ჴევსა სარედისასა.
და	მცხ.რიცხ	მიერ იძრნეს და დაიბანაკეს მიერ წიაღ არნუნსა უდაბნოსა, რომელ გამოვლეს საზღვართაგან ამორეველთაჲსა, რამეთუ არნუნი საზღვარი მოაბელთაჲ არს და არს საშუვალ ამორეველისა.
და	მცხ.რიცხ	ამისთჳს თქმულ არს წიგნსა ბრძოლაჲ იგი უფლისა, ზუობი მოწუა და ჴევნი არნონისანი.
და	მცხ.რიცხ	და ჴევნი დაამტკიცნა დამკჳდრებად ერისა. და ახს საზღვართა მოაბისათა.
და	მცხ.რიცხ	და მუნ იყო ჯურღმული ესე, ჯურღმული, რომლისათჳს ჰრქუა უფალმან მოსეს: შეკრიბე ერი ეგე და ვსცე მათ წყალი სუმად.
და	მცხ.რიცხ	ჯურღმული, მთავართა აღმოკოდეს იგი, მეუფეთა წარმართთა მეუფებასა მათსა, რაჟამს ეუფლებოდეს მათ და ჯურღმულით მანთანაინდ.
და	მცხ.რიცხ	და მანთანაით მანთანაჱლდ და მანანაჱლით ბაბუოთდ,
და	მცხ.რიცხ	და არა სცა სიონი ისრაჱლსა განსლვად საზღვრით მისით. და შეკრიბა სიონ ყოველი ერი თჳსი და გამოუჴდა ბრძოლად ისრაჱლსა უდაბნოდ და მოვიდა იასასარდ და ეწყო ისრაჱლსა.
და	მცხ.რიცხ	და სძლო მას ისრაჱლმან მოსრვად მახჳლითა და ეუფლა ქუეყანასა მისსა არნუნითგან მიიაბუკდმდე და ვიდრე ძეთა ამანისთადმდე, რამეთუ იაზერ საზღვარი არს ამმანისთაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და დაიპყრა ისრაჱლმან ყოველი ქალაქები ესე. და დაეშენა ისრაჱლი ყოველსა შინა ქალაქებსა ამორეველთასა ესებონს შინა და ყოველთა შინა მოსაზღურეთა მისთა.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ ესებონი ქალაქი სერუნისი არს მეფისა ამორეველთაჲსაჲ და ამას ჰბრძოდა მეფესა ამორეველთასა წინა და დაიპყრა ყოველი ქუეყანაჲ მისი არუჱრითგან მიარნუნდმდე.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ ცეცხლი გამოჴდა ესებონით, ალი ქალაქით სიონისით და შეჭამა მოაბადმდე, შთანთქნა ძენი არნუნისნი.
და	მცხ.რიცხ	ვაჲ შენდა, მოაბ, წარსწყმიდე ერი ქამონისი, მიეცა, ძენი მათნი ევლტოდეთ და ასულები მათი ტყუე იყოს მეფისა ამორეველთაჲსა სიონისი.
და	მცხ.რიცხ	და ნათესავი მათი წარწყმდეს ესებონდ მიდებონდმდე და დედებმან მათმან უფროჲს აღაგზნეს ცეცხლი მოაბსა ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და წარავლინა მოსე მოხილვად იაზერისა და დაიპყრეს იგი და დაბნები მისი და გამოჴადეს ამორეველი იგი, რომელ მკჳდრ იყო მუნ.
და	მცხ.რიცხ	და მოაქციეს და აღვიდეს გზასა ბასანისასა და გამოვიდა ოგ, მეფე ბასანისაჲ, წინაშემთხუევად მათა, თავადი იგი და ყოველი ერი მისი ბრძოლად ედრაინს.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ნუ გეშინინ მისგან, რამეთუ ჴელთა შენთა მიმიცემიეს იგი და ყოველი ერი მისი და ყოველი ქუეყანა მისი და უყავ მას, ვითარცა-იგი უყავ სეონ მეფესა ამორეველთასა, რომელ შენ იყო ესებონს შინა.
და	მცხ.რიცხ	და მოკლა იგი და ძენი მისნი, და ყოველი ერი მისი, და არა დაუტევა მისი განრინებული და დაიმკჳდრეს ქუეყანა მათი.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ძენი ისრაჱლისნი და დაიბანაკეს დასავალით კერძო მოაბსა, იორდანესა ზედა, იერიქოჲთ კერძო.
და	მცხ.რიცხ	და შეეშინა მოაბსა ერისა მისგან ფრიად, რამეთუ მრავალ იყუნეს და ზარ-ჰჴდა მოაბსა პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათაჲსა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოაბ მოხუცებულთა მადიამისათა: აწ აღლოშოს კრებულმან ამან ყოველი გარემოჲს ჩუენსა, ვითარცა აღლოშის ზროხამან მწუანე ველისაგან. და ბალაკ, ძე სეფორისი, მეფე მოაბისაჲ იყო მას ჟამსა ოდენ.
და	მცხ.რიცხ	და აწ მოვედ და წყევე ერი ესე, რამეთუ უძლიერეს არს ესე ჩემსა. უძლოთ ხოლო თუ მოსრვად მათგანთა და განვასხნეთ იგინი ქუეყანით, რამეთუ უწყი, რომელნი აკურთხნი შენ, კურთხეულ არიედ და, რომელნი სწყევნი შენ, წყეულ არიედ.
და	მცხ.რიცხ	და წარვიდეს მოხუცებულნი მადიამისანი და სამისნველნი ჴელთა შინა მათთა. და მოვიდეს ბალაამისსა და უთხრნეს მას სიტყუანი ბალააკისანი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მათ: დაადგერით მწუხრად და მიგეთხრას თქუენ საქმე, რომელ თქვას უფალმან ჩემდამო. და იყუნეს მთავარნი იგი მოაბისანი ბალაამის თანა.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდა ღმერთი ბალაამისსა, და ჰრქუა მას: ვინ არიან კაცნი ესე შენსა?
და	მცხ.რიცხ	აჰა, ესერა, ერი გამოსრულ არს ეგჳპტით და დაუფარავს პირი ქუეყანისაჲ და, ესერა, დადგრომილ არს მახლობელად ჩემსა. და აწ მოვედ და სწყევე მას, უძლო ხოლო თუ მოსრვად.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ღმერთმან ბალამს: არა შეხჳდე მათ თანა, არცაღა სწყეო ერი იგი, რამეთუ კურთხეულ არს.
და	მცხ.რიცხ	და აღდგეს მთავარნი იგი მოაბისანი და მივიდეს ბალაკისა და ჰრქუეს: არა ჰნებავს ბალაამს მოსლვად ჩუენ თანა.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ პატიოსნად გადიდო შენ, და რაჲცა მრქუა, ვყო შენ თანა, გარნა მოვედ და წყევე ერი ესე.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდეს ბალაამისსა და ჰრქუეს მას: ესრე იტყჳს ბალაკ, ძე სეფორისი, გლოცავ შენ, ნუ გცონის მოსლვად ჩემდა.
და	მცხ.რიცხ	და მიუგო ბალაამ და ჰრქუა მთავართა ბალაკისთა: მო-თუ-მცეს მე ბალაკ სახლი თჳსი სავსე ოქროჲთა და ვეცხლითა ვერ შემძლებელ ვარ, გარდასლვად სიტყუასა უფლისა ღმრთისასა, დამცირებად მისა, ანუ განდიდებად გულსა შინა ჩემსა.
და	მცხ.რიცხ	და აწ იყვენით თქუენცა ღამესა ამას და გულისხმა-ვყო, რაჲ შესძინოს უფალმან სიტყუად ჩემდამო.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდა ღმერთი ბალაამისსა ღამე და ჰრქუა მას: ხადილდ თუ შენდა მოსრულ არიან კაცნი ესე, აღდეგ და მივედ მათ თანა და სიტყუაჲ, რომელ გრქუა შენ, ესრე ჰყო.
და	მცხ.რიცხ	და აღდგა ბალაამ განთიად და დაასხნა ვირსა თჳსსა და წარვიდა მთავართა თანა მოაბისათა.
და	მცხ.რიცხ	და განრისხნა გულისწყრომით ღმერთი, რამეთუ მივიდა იგი. და დადგა ანგელოზი ღმრთისა დაბრკოლებად მისა. და იგი აღმჴედრებულ იყო ვირსა ზედა მისსა და ორნი ყრმანი მისნი მის თანა.
და	მცხ.რიცხ	და იხილა ვირმან მან ანგელოზი იგი ღმრთისა მდგომარე გზასა ზედა და მახჳლი ჴდილი ჴელსა შინა მისსა, და მიიქცია ვირმან მან გზისაგან და ვიდოდა ველსა და სცა ვირსა მას კუერთხითა მოქცევად იგი გზად.
და	მცხ.რიცხ	და დადგა ანგელოზი იგი ღმრთისა ფოლოცთა ვენაჴისათა, იყო ღობე ერთკერძო და ღობე ერთკერძო.
და	მცხ.რიცხ	და იხილა ვირმან მან ანგელოზი იგი ღმრთისა, და მიიდრიკებოდა იგი ღობესა მას, და მოჰქლიშა ფერჴი ბალამისი და შესძინა მერმე გუემად მისა.
და	მცხ.რიცხ	და შესძინა მერმე ანგელოზმან მან ღმრთისამან და მივიდა და დადგა გზასა იწროსა, რომელსა ვერ იყო მისაქცეველ მარჯულ, ვერცა მარცხლ.
და	მცხ.რიცხ	და იხილა ვირმან მან ანგელოზი ღმრთისა და დაჯდა ქუეშე ბალაამისსა. და განრისხნა ბალამ და სცემდა ვირსა მას კუერთხითა.
და	მცხ.რიცხ	და განუღო ღმერთმან პირი მას ვირსა და ჰრქუა ბალაამს: რაჲ გიყავ შენ, რამეთუ მეც მე? ესე სამგზის ყო.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაამ ვირსა მას: რამეთუ დამიწუნე მე და, თუმცა მაქუნდა მახჳლი ჴელსა შინა ჩემსა, მუნთქუსვემცა დაგურიმე შენ.
და	მცხ.რიცხ	და განუხუნა ღმერთმან თუალნი ბალაამისნი და იხილა ანგელოზი იგი ღმრთისა მდგომარე წინაშე ვირისა და მახჳლი ჴდილი ჴელთა შინა მისთა, დადრკა და თაყუანის-სცა პირითა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მას ანგელოზმან მან ღმრთისამან: რად ეც ვირსა მაგას შენსა ესე სამგზის? და, აჰა, ესერა, მე გამოსრულ ვარ დაყდუნებად შენდა, რამეთუ არა მართალ არს გზაჲ ეგე შენი წინაშე ჩემსა.
და	მცხ.რიცხ	და მიხილა მე ვირმან მაგან და მიაქცია ჩემგან ესე სამგზის. და თუმცა არა მიმრიდა მე ესე სამგზის, აწ შენმცა მოგკალ და ესემცა განვარინე.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაამ ანგელოზსა მას: უფალო, ვსცოდე, რამეთუ არა უწყოდე, რამეთუ შენ სდეგ გზასა ზედა დაყდუნებად ჩემდა, და აწ არა თუ გთნავს შენ, უკუნვიქცე.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ანგელოზმან ღმრთისამან ბალაამს: მივედ კაცთა მათ თანა, გარნა სიტყუაჲ, რომელ გრქუა შენ, ესე იკრძალე სიტყუად. და წარვიდა ბალამ მთავართა თანა ბალაკისთა.
და	მცხ.რიცხ	და ესმა ბალაკს, ვითარმედ მოვალს ბალამ. გამოვიდა წინამიგებებად მისა ქალაქად მოაბსა, რომელ არს საზღუართა ზედა აჰრონისთა, რომელ არს კიდეთა საზღუარისათა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაამ ბალააკს: აჰა, ესერა, მოვალ შენდა. აწ შემძლებელ მე რაჲ ვიწყო სიტყუად რაჲსამე, გინა სიტყუაჲ, რომელ მომცეს მე ღმერთმან პირსა ჩემსა, ესე ვთქუა.
და	მცხ.რიცხ	და მივიდა ბალაამ ბალააკის თანა და მოვიდეს ქალაქთა ბალააკისთა.
და	მცხ.რიცხ	და დაწყჳდა ბალაკ ცხოვარი და ზროხაჲ და მიუძღუანა ბალაამს და მთავართა, რომელ იყუნეს მის თანა.
და	მცხ.რიცხ	და იყო განთიად, წარიყვანა ბალაკ ბალაამი და აღიყვანა იგი ძეგლსა ზედა ბაალისსა და უჩუენა მას მიერ მცირედი რაჲმე მის ერისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალამ ბალააკს: მიქმნენ მე აქა შჳდნი ბომონნი და დამიმზადე მე აქა შჳდი ზუარაკი და შჳდი ვერძი.
და	მცხ.რიცხ	და ყო ეგრე ბალაკ, ვითარცა ჰრქუა მას ბალაამ, და შეწირა ზურაკი და ვერძი ბომონსა მას ზედა.
და	მცხ.რიცხ	ძენი დანისნი - ნათესავად-ნათესავადნი მათნი და ტომად-ტომადნი მათნი და სახლნი მამათა მათთანი და თავად-თავადნი მათნი, ყოველი წული ოცით წლითგანი უზეშთაესი, ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი, რიცხჳ იგი მათი
და	მცხ.რიცხ	ძენი ნეფთალემისნი - ნათესავად-ნათესავადნი მათნი და ტომად-ტომადნი მათნი და სახლნი მამათა მათთანი და რიცხუნი სახელთა მათთანი, ყოველი წული ოცით წლითგანი და უზეშთაესი, ყოველი, რომელი გამოვიდოდა ძლიერი, რიცხჳ იგი მათი
და	მცხ.რიცხ	და შენ დაადგინენ ლევიტელნი კარავსა წამებისასა და ყოველსა ჭურჭერსა მისსა და ყოველსა ზედა, რაჲცა არს მას შინა, მათ აღიღონ კარავი და ყოველი სამსახურებელი მისი. და იგინი ჰმსახურებდენ მას შინა, და გარემო კარავსა დაიბანაკონ და, რაჟამს აღიღებდენ კარავსა, დაჴსნენ იგი ლევიტელთა.
და	მცხ.რიცხ	და აღიხილნეს მოსე და აჰრონ და მთავართა მათ ისრაჱლისათა ძენი კაათისნი ტომად-ტომადისაებრ მათისა და სახლისაებრ მამათა მათთაჲსა
და	მცხ.რიცხ	და დასდვან მას ზედა საბურველი იგი ტყავი, იაკინთონი და დაჰბურონ მას სამოსელი ყოვლად იაკინთონი ზედა კერძო და განუთხინენ აღსაღებელნი იგი.
და	მცხ.რიცხ	ყოველი, რომელი შევიდოდის მსახურებად და საქმედ საქმესა კარვისა წამებისასა და იყო რიცხჳ იგი მათი ტომად-ტომადისა მათისაჲ ორ ათას შჳდასდაერგასის.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი ძეთა ისრაჱლისათა ყოფად ვნებისა.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა მოსე სიტყუათა ამათ ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა. და იგლოვდა ერი იგი ფრიად.
და	მცხ.რიცხ	და დრტჳნვიდეს ძენი ისრაჱლისანი ხვალის დღე მოსესა მიმართ და აჰრონისა და იტყოდეს: თქუენ მოჰსართ ყოველივე ესე ერი უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და კაცი, რომელი შეიგინოს და არა განწმიდნეს, აღიჴოცოს სული იგი კრებულისაგან ძეთა ისრაჱლისათა, რამეთუ წმიდანი უფლისანი შეაგინნა და წყალი პკურებისაჲ არა დაეპკურა მას ზედა, არაწმიდა არს იგი.
და	მცხ.რიცხ	და იყავნ თქუენდა შჯულად საუკუნოდ ესე. და რომელმან ასხუროს წყალი იგი პკურებისაჲ, განირცხას სამოსელი თჳსი და, რომელი შეეხოს წყალსა მას პკურებისასა, არაწმიდა იყოს მიმწუხრადმდე.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაამ ბალააკს. დადეგ მსხუერპლსა ზედა შენსა და წარვიდე. გამო-ძი-მე-ცხადოს მე ღმერთი შემთხუევით და სიტყუაჲ, რომელ გამოაჩინოს, გითხრა შენ. და დადგა ბალაკ შესაწირავსა ზედა მისსა და ბალაამ მივიდა კითხვად ღმრთისა და მივიდა მართლ.
და	მცხ.რიცხ	და გამოეცხადა ღმერთი ბალაამს და ჰრქუა მას ბალაამ: შჳდნი ბომონნი დამიმზადებიან და შემიწირავს ზუარაკი და ვერძი ბომონსა ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და მოსცა ღმერთმან სიტყუაჲ პირსა ბალაამისსა და ჰრქუა: მიიქეც ბალააკისსა და ესრე თქუ.
და	მცხ.რიცხ	და მოიქცა მისა, ხოლო იგი დგა მრგულიად დასაწველთა ზედა მისთა და ყოველნი მთავარნი მოაბისანი მის თანა.
და	მცხ.რიცხ	და იყო სული ღმრთისა მის თანა და აღიღო იგავი იგი თჳსი და თქუა: შუვამდინარით მომხადა მე ბალაკ, მეფემან მოაბისამან, მთათაგან აღმოსავალთაჲთ და თქუა: მოვედ და სწყევე იაკობი, და მოვედ და წყევე ისრაჱლი.
და	მცხ.რიცხ	არამედ თავთაგან მთათაჲსა ვიხილო იგი და ბორცუთაგან განვიცადო იგი. აჰა, ესერა, ერი მარტოჲ დაეშენოს და შორის წარმართთა არა შეირაცხოს.
და	მცხ.რიცხ	ვინ გამოიძია ნათესავი იაკობისი და ვინ აღრაცხოს დასები ისრაჱლისაჲ. მოკუედინ სული ჩემი სულთა თანა მართალთა. და იყავნ ნათესავი ჩემი ვითარცა ნათესავი ამათი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაამ ბალააკს: არა ვთქუა, ვითარმედ რომელი მომცეს ღმერთმან პირსა ჩემსა, ამას ვეკრძალო სიტყუად?
და	მცხ.რიცხ	და წარიყვანა იგი აგარაკით ებგურთაჲთ თავად გამოთლილისად. და აღქმნნა მუნ შჳდნი ბომონნი და შეწირა ზუარაკი და ვერძი ბომონსა მას ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაამ ბალააკს: დადეგ მსხუერპლსა ამას ზედა შენსა და მე მივიდე კითხვად ღმრთისა.
და	მცხ.რიცხ	და შეემთხჳა ღმერთი ბალაამს და მოსცა სიტყუაჲ პირსა მისსა და ჰრქუა: მიიქეც ბალააკისა და ესრე თქუა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიქცა მისა, სადა-იგი დგა მრგუალიად დასაწველსა ზედა მისსა და ყოველნი მთავარნი მის თანა და ჰრქუა მას ბალაკ: რაჲ გრქუა უფალმან?
და	მცხ.სჯლ	და ასწავლნეთ ესე შვილთა მათ თქუენთა და იტყოდი ამას ჯდომასა სახლსა შენსა, და სლვასა გზასა შენსა, და დაწოლას სარეცელსა შენსა და აღდგომასა შენსა.
და	მცხ.რიცხ	არა თუ ვითარცა კაცი არს ღმერთი განღჳძებად და არცა ვითარცა ძე კაცისაჲ რიცხვად. შენ სთქუ: არა ყოს, თქჳს და არა დაადგრის.
და	მცხ.რიცხ	არა იყოს შრომაჲ შორის იაკობსა, არცა იხილო სალმობაჲ შორის ისრაჱლსა. უფალი ღმერთი მისი მის თანა და დიდებულნი მთავართანი შორის მისსა.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ არა არს ზმნა შორის იაკობსა, არცა მისნობა შორის ისრაჱლსა. ჟამად-ჟამად ეთხრას იაკობსა და ისრაჱლსა, რაჲცა ქმნას ღმერთმან.
და	მცხ.რიცხ	აჰა, ესერა, მან, ვითარცა ლეკუმან ლომისამან, განიღჳძოს და ვითარცა ლომი იბრდღუენდეს, არა დაიძინოს ვიდრემდის არა ჭამოს ნადირი და სისხლი წყლულთაჲ სუას.
და	მცხ.რიცხ	და მიუგო ბალამ და ჰრქუა ბალაკს: არა გეტყოდე შენ და გარქუ, ვითარმედ: სიტყუაჲ, რომელი მრქუას ღმერთმან, ესე ვყო.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაკ ბალაამს: მოვედ და მიგიყვანო შენ ადგილსა სხუასა, სთნდეს ხოლო თუ ღმერთსა, და დაწყევე იგი მიერ.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაამ ბალააკს: მიქმნენ მე აქა შჳდნი ბომონნი და დამიმზადე მე აქა შჳდ ზუარაკი და ვერძი.
და	მცხ.რიცხ	და ყო ბალაკ, ვითარცა ჰრქუა მას ბალამ, და შეწირა ზუარაკი და ვერძი ბომონსა მას ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და იხილა ბალაამ, რამეთუ კეთილ არს წინაშე უფლისა კურთხევაჲ ისრაჱლისაჲ, არა მივიდა კითხვად, ვითარ-იგი ჩუეულ იყო ზმნებათა და მიიქცია პირი თჳსი უდაბნოდ.
და	მცხ.რიცხ	და აღიხილნა თუალნი თჳსნი ბალამ და იხილა ისრაჱლი დაბანაკებული ნათესავად-ნათესავად. და იყო სული ღმრთისა მის ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და აღიღო იგავი იგი მისი და თქუა ბალაამ, ძემან ბეორისმან,
და	მცხ.რიცხ	ვითარცა მაღნარნი ბორობანნი და ვითარცა სამოთხენი მდინარესა ზედა და ვითარცა კარავნი, რომელ აღდგნა უფალმან და არა კაცმან და ვითარცა ნაძუნი წყლისკიდესა.
და	მცხ.რიცხ	გამოჴდეს კაცი ნათესავისაგან თჳსისა და ეუფლოს ნათესავთა მრავალთა და აღმაღლდეს გუგის მეფობაჲ და აღორძნდეს მეუფებაჲ მისი.
და	მცხ.რიცხ	ღმერთი უძღოდა მას ეგჳპტით, ვითარცა დიდებაჲ მარტორქისაჲ მისი, შეჭამნეს ნათესავნი მტერთა მისთანი და სიპოხე მათი ტჳნითურთ გამოწოოს და ისრითა მისითა ესროდის მტერთა.
და	მცხ.რიცხ	ინაჴ-იდგა და განისუენა ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან ლომისამან. ვინ აღადგინოს იგი? მაკურთხეველნი შენნი კურთხეულ არიან, და მაწყევარნი შენნი წყეულ არიან.
და	მცხ.რიცხ	და განრისხნა გულისწყრომით ბალაკ ბალაამის ზედა და შეიტყუელნა ჴელნი თჳსნი და ჰრქუა ბალაკ ბალამს: წყევად მტერსა ჩემისა მოგხადე შენ, და, აჰა, ესერა, კურთხევით აკურთხე, იგი ესე მესამედ.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაამ ბალაკს: არა მოციქულთაცა შენთა, რომელ მოავლინენ ჩემდა, ვარქუ მათ-მეთქი:
და	მცხ.რიცხ	მო-ღათუ-მცეს ბალაკ სახლი თჳსი სავსე ვეცხლითა და ოქროჲთა, ვერვე შეუძლო გარდასლვად სიტყუასა უფლისასა ყოფად მისა კეთილად, ანუ ბოროტად თავით ჩემით, არამედ რავდენი მრქუას მე ღმერთმან, ესე ვთქუა.
და	მცხ.რიცხ	და აწ, ესერა, წარვალ მე ადგიდ ჩემდა, მოვედ და გიზრახო შენ, რაჲ უყოს ერმან ამან ერსა მაგას შენსა.
და	მცხ.რიცხ	აღიღო იგავი თჳსი და თქუა ბალამ, ძემან ბეორისმან, თქუა კაცმან მან, რომელ ჭეშმარიტად ხედვიდა,
და	მცხ.რიცხ	ესმოდეს სიტყუანი ღმრთისანი, და მეცნიერ ყო მეცნიერებასა მაღლისასა. და ხილვაჲ ღმრთისა იხილა, რომელსა შინა ზეხილულ იყუნეს თუალნი მისნი.
და	მცხ.რიცხ	უჩუენო მას და არა აწ ვნატრო და არა მახლობელად გამობრწყინდეს ვარსკულავი იაკობისგან და აღდგეს კაცი ისრაჱლისაგან და მოსრნეს მთავარნი მოაბისანი და წარტყუენნეს ყოველნი ძენი სეითისნი.
და	მცხ.რიცხ	და იყოს ედომი სამკჳდრებელად და იყოს სამკჳდრებელად ესავი, მტერი მისი, და ისრაჱლმან ყოს ძლიერებით.
და	მცხ.რიცხ	და აღდგეს იაკობისგან და წარწყმიდოს განრინებული ქუეყანით.
და	მცხ.რიცხ	და იხილა ამალეკი და იხილა იგავი იგი თჳსი და თქუა: დასაბამი წარმართთაჲ ამალეკი და ნათესავი მათი წარწყმდეს.
და	მცხ.რიცხ	და იხილა კინეელი და აღიღო იგავი ესე და თქუა: მტკიცე არს სამკჳდრებელი შენი და და-თუ-სდვა კლდესა შინა ბუდე შენი.
და	მცხ.რიცხ	და აღიღო იგავი თჳსი და თქუა: ჵ, ვინ ცხონდეს, ოდეს დადვას ესე ღმერთმან?
და	მცხ.რიცხ	და გამოჴდეს ჴელთაგან კიტელთაჲსა და აჭირონ ასურს და აჭირებდენ ებრაელთა. და იგინი ერთბამად წარწყმდენ და აღდგა ბალაამ და წარვიდა, მიიქცა ადგილად თჳსა. და ბალაკ წარვიდა თჳსა.
და	მცხ.რიცხ	და დაიბანაკა ისრაჱლმან სატინს ასულთა თანა მოაბელთა.
და	მცხ.რიცხ	და ხადეს მათ ნაგებთა ზედა კერპთა მათთასა და ჭამა ერმან მან ნაზორევთა მათთაჲ და თაყუანი-სცეს კერპთა მათთა.
და	მცხ.რიცხ	და შეეჩუენა ისრაჱლი ბეელფეგორს და განრისხნა უფალი გულისწყრომით ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: მოიყვანენ ყოველნი მთავარნი ერისანი და განაქიქენ იგინი უფლისა მიერ წინაშე მზესა და უკუნიქცეს რისხვაჲ იგი გულისწყრომისა უფლისა ისრაჱლისაგან.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსე ნათესავთა ისრაჱლისათა: მოკალნ კაცად-კაცადმან სახლეული თჳსი, რომელ შეჩუენებულ არს ბეელფეგორისა.
და	მცხ.რიცხ	და. აჰა, ესერა, კაცი ძეთა ისრაჱლისათაჲ მოვიდა, მიიყვანა ძმაჲ თჳსი მადიანიტელისა წინაშე მოსესა და წინაშე ყოვლისა კრებულისა ძეთა ისრაჱლისათაჲსა, ხოლო იგინი ტიროდეს წინაშე კართა კარვისა მის საწამებელთაჲსა.
და	მცხ.რიცხ	და იხილა ფინეეზ, ძემან ელიაზარისმან, ძისა აჰრონ მღდელისამან, და აღდგა იგი შორის კრებულსა, მოიღო ლახუარი ჴელთა.
და	მცხ.რიცხ	და შევიდა უკანა კაცისა მის ისრაიტელისა საცხობელსა კეცისასა და დაგურიმნა ორნივე იგი: კაცი იგი ისრაიტელი და დედაკაცი იგი საშოჲთ მისით. და დასცხრა გუემაჲ იგი ძეთაგან ისრაჱლისათაჲსა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ფინეეზ, ძემან ელიაზარისმან, ძისა აჰრონ მღდელისამან, დააცხრვო რისხვაჲ ჩემი ძეთაგან ისრაჱლისათა აღშურვებასა შურისა ჩემისასა მათ შორის და არა მოვსპენ ძენი ისრაჱლისანი შურსა შინა ჩემსა.
და	მცხ.რიცხ	აჰა, ესერა, მე მივსცემ მას აღთქუმასა მშჳდობისასა და იყოს მისა და ნათესავისა მისისა შემდგომად მისსა აღთქმა მღდელობისაჲ საუკუნე, რამეთუ შური იძია ღმრთისა მისისა და ლხინება-ყო ძეთათჳს ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ: ემტერენით მადიამელთა და მოსრენით იგინი.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ გემტერებიან თქუენ იგინი ზაკჳთ, რავდენსა გზაკვენ იგინი თქუენ ფოგორისთჳს და ქაზბისთჳს, ასულისა მთავრისა მადიამელისა, დისა მათისათჳს, რომელ მოკუდა დღესა მას გუემისა ფოგორისთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და იყო, შემდგომად გუემისა ამის ეტყოდა მოსეს და ელიაზარს, ძესა აჰრონ მღდელისსა, და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	იწყე დასაბამსა ყოვლისა კრებულისასა ძეთა ისრაჱლისათასა ოცით წლითგანი და მიმართე სახლად-სახლად ტომთა მათთა ყოველი შემავალი წყობად ისრაჱლისა თანა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა მოსე და ელიაზარ მღდელი მათ არაბუთ მოაბს იორდანესა ზედა იერიქოჲთ, კერძო და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ოცით წლითგანი და მიმართ, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს: შენ და ძენი ისრაჱლისანი, რომელნი გამოვიდეს ეგჳპტით,
და	მცხ.რიცხ	რუბენ, პირმშოჲ ისრაჱლი, ძენი რუბენისნი: ენუქ და დასი ენუქისი, ფალილუ, დასი ფალილუაჲსი.
და	მცხ.რიცხ	ასრონ და დასი ასრონისი, ქარმი და დასი ქარმისი.
და	მცხ.რიცხ	ესე დასნი რუბენისნი. და იყო აღხილვაჲ მათი ორმეოცდასამ ათას და შჳდასდაოცდაათ.
და	მცხ.რიცხ	და ძენი ფალუჲსნი: ელიაბ.
და	მცხ.რიცხ	და ძენი ელიაბისნი: ნამოელ და დათან და აბირონ. ესე რჩეულნი იყუნეს კრებულისანი, რომელ ზედა მიუჴდეს მოსეს და აჰრონს კრებულსა თანა კორესსა, რაჟამს აღდგებოდეს უფლისათჳს.
და	მცხ.რიცხ	და განაღო ქუეყანამან პირი თჳსი და შთათქნა იგინი. და კორე თანა იყო სიკუდილსა მას კრებულისასა, რაჟამს შეჭამნა ცეცხლმან ერგასის და ორასნი. და იქმნნეს იგინი სასწაულ.
დასი	მცხ.რიცხ	და ძენი სჳმეონისნი და სიძეთა სჳმეონისთაჲ: ნამუჱლ, დასი ნამუჱლისი: იამინ, დასი იამინისი: იაქინ, დასი იაქინისი:
და	მცხ.რიცხ	ძენი იუდაჲსნი: ჱრ და ავან, სჱლონ და ფარეს და ზარა. და მოკუდა ჱრ და ავნან ქუეყანასა ქანანისასა.
დასი	მცხ.რიცხ	და იყუნეს ძენი იუდაჲსნი დასად-დასად მათა: სელომისი დასი, დასი სელომისი, დასი ფარეზისი, ზარაჲსი დასი.
დასი	მცხ.რიცხ	აზენი, დასი აზენისი, ადდი, დასი ადდისი.
დასი	მცხ.რიცხ	ორად, დასი ორადისი, არიელ, დასი არიელისი.
და	მცხ.რიცხ	ორმეოც ათას და ხუთას. ძენი იუდასნი: ჱრ და ავან, სელონ და ფარეს და ზარა, და მოკუდა ჱრ და ავნან ქუეყანასა ქანანისასა.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნეს ძენი იუდასნი დასად-დასად მათა: სელომ, დასი სელომისი, ფარეზ, დასი ფარესისი, ზარა, დასი ზარაჲსი.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნეს ძენი ფარესისნი: ასრონ, დასი ასრინისი, ამუჱლ, დასი ამუჱლისი.
და	მცხ.რიცხ	ძენი იოსებისნი დასად-დასად მათა: მანასე და ეფრემ.
და	მცხ.რიცხ	ძენი მანასესნი: მაქირ, დასი მაქირისი. და მაქირ შვა გალაადი და გალაადისი - დასი გალაადისი.
დასი	მცხ.რიცხ	და ესე ძენი გალადისნი: აქიეზერ, დასი აქიეზერისი, ქელეკ, დასი ქელეკისი.
და	მცხ.რიცხ	და სალპაადს, ძესა ოფერისსა, არა ესხნეს მას ძე, არამედ ასულებ. და ესე არს სახელები ასულთა სალპადისთაჲ: მაალა, და ნუა, და ეგლა, და მელქა და თერსა.
და	მცხ.რიცხ	ესე დასნი ძეთა ეფრემისთანი აღხილვისაგან მათისა ოცდაათოთხმეტ ათას და ხუთას. ესე ძენი იოსებისნი - დასად-დასად მათა.
და	მცხ.რიცხ	ძენი ბენიამენისნი და დასად-დასად მათა: ბალი, დასი ბალისი, ასბელ, დასი ასბელისი, იაქირამ, დასი იაქირამისი.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნეს ძენი ბალესნი: არედ და ნუემმან, დასი ნუემმანისი.
და	მცხ.რიცხ	ესე ძენი ბენიამენისნი დასად-დასად მათა აღხილვისგან მათისა - ორმოცდახუთ ათას და ექუსას.
და	მცხ.რიცხ	და ესე ძენი დანისნი დასად-დასად მათა: სუამ, დასი სუამისი, ესე დასნი დასად-დასად მათა.
დასი	მცხ.რიცხ	ძენი ასერისნი დასად-დასად მათა: იამი, დასი იამმინისი, იესუჲ - დასი იესუჲსი, ბარია, დასი ბარიაჲსი.
და	მცხ.რიცხ	და სახელი ასულისა ასერისისაჲ სარა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	წილით განჰყო სამკჳდრებელი მათი შორის მრავალთა და მცირეთა.
და	მცხ.რიცხ	ესე დასნი ძეთა ლევისთანი, დასი ლუბენისი, დასი ქებრონისი, დასი მოლისი. და კაათ შვა ამრამ.
და	მცხ.რიცხ	და სახელი ცოლისა მისისაჲ იყო იოქაბელ. ასულმან ლევისმან, რომელმან უსხნა ესენი ლევის ეგჳპტეს შინა და უშვა ამრამს აჰრონ და მოსე და მარიამ, დაჲ მათი.
და	მცხ.რიცხ	და ესხნეს აჰრონს: ნადაბ და აბიუთ, და ელეაზარ და ითამარ.
და	მცხ.რიცხ	და მოკუდა ნადაბ და აბიუთ შეწირვასა მას მათსა ცეცხლისა უცხოჲსასა წინაშე უფლისა უდაბნოსა ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნეს აღხილვისაგან მათისა ოცდასამ ათას ყოველი წული თთჳთგანი და მიმართ, რამეთუ არა აღიხილნეს შორის ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ არა ეც ამათ ნაწილი შორის ძეთა ისრაჱლისათა. და არს აღხილვაჲ მოსესი და ელიაზარ მღდელისაჲ, რომელთა აღიხილნეს ძენი ისრაჱლისანი არაბოთს მოაბს იორდანესა ზედა იერიქოჲთ კერძო.
და	მცხ.რიცხ	და ამათ შორის არა იყო კაცი აღხილულთა მათგანი მოსესგან და აჰრონისგან, რომელ აღიხილნეს ძენი ისრაჱლისანი უდაბნოსა სინასა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მათ უფალმან: სიკუდილით მოკუდენ უდაბნოსა ზედა. და არა დაშთა მათგანი არცა ერთი გარნა ქალებ, ძე იეფონესი, და ისუ, ძე ნავესი.
და	მცხ.რიცხ	და დადგეს წინაშე მოსესა და წინაშე ელიაზარ მღდელისა და წინაშე მთავართასა და წინაშე ყოვლისა კრებულისა კართა თანა კარვისა მის საწამებელისათა და თქუეს:
და	მცხ.რიცხ	მამაჲ ჩუენი მოკუდა უდაბნოსა ზედა და იგი არა თანა იყო კრებულსა მას აღდგომილსა წინაშე უფლისა შორის კრებულსა მას კორესა, რამეთუ ცოდვისათჳს მოკუდეს და ძენი არა ესხნეს მას.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	მართლ იტყჳან ასულნი სალპადისნი, ცემით სცე მათ დასაპყრობელი სამკჳდრებელისაჲ შორის ძმათა მამისა მათისათა და მივსცე ნაწილი მამისა მათისაჲ მათ.
და	მცხ.რიცხ	და ძეთა ისრაჱლისათა ეტყოდა და ჰრქუა: კაციღა მოკუდეს და ძე არა ესუას მას, მისცეს სამკჳდრებელი მისი ასულსა მისსა.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ არა ესუას მას მამისძმაჲ, მისცეს სამკჳდრებელი იგი სახლეულსა მახლობელსა მისსა. ნათესავისა მისისაგანმან დაიმკჳდროს მისი და იყოს იგი ძეთა ისრაჱლისათა სამართალ საშჯელის, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსეს: აღვედ მთასა წიაღსა ამას მთასა ნაბავსა და იხილე ქუეყანა იგი ქანაანისაჲ, რომელსა მივსცემ მე ძეთა ისრაჱლისათა დაპყრობად.
და	მცხ.რიცხ	იხილო იგი და შევსძინო ერსა შენსა, ვითარცა შეეძინა აჰრონ, ძმაჲ შენი, ორს მთასა შინა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსე უფალსა:
და	მცხ.რიცხ	იხილენ უფალმან ღმერთმან სულთამან და ყოველთა ჴორცთამან კაცი კრებულსა ზედა ამას,
და	მცხ.რიცხ	რომელ გამოვიდოდის წინამძღურად მათსა და, რომელმან შეიყუარნეს იგინი, და რომელმან გამოიყვანნეს იგინი. და არა იყოს კრებული ესე უფლისა ვითარცა ცხოვარი, რომელთა არა არს მწყემს.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა: მოიყვანე შენ თანა ისუ, ძე ნავესი, კაცსა, რომელსა აქუს მას სული და დაასხნე მას ზედა ჴელნი შენნი.
და	მცხ.რიცხ	და დაადგინო იგი წინაშე ელიეზერ მღდელისა და წინაშე ყოვლისა კრებულისა.
და	მცხ.რიცხ	და ამცნო მათ მისთჳს წინაშე მათსა და მისცე დიდებაჲ შენი მას, რაჲთა ისმინოდიან მისი ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და წინაშე ელიაზარ მღდელისა დადგეს და ჰკითხოდიან მას საშჯელი განცხადებისაჲ წინაშე უფლისა. სიტყჳთა პირისა მისისაჲთა გამოვიდოდიან და სიტყჳთა პირისა მისისაჲთა შევიდოდიან და ძენი ისრაჱლისანი ერთბამად და ყოველი კრებული იგი.
და	მცხ.რიცხ	და ყო მოსე, ვითარცა ამცნო მას უფალმან და მოიყვანა ისუ და დაადგინა იგი წინაშე ელიაზარ მღდელისა და წინაშე ყოვლისა კრებულისასა.
და	მცხ.რიცხ	და დაასხნა ჴელნი მისნი მის ზედა და შეასწავა იგი მათ, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ამცენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: შესაწირავი ჩემი და მსხუერპლი ჩემი სულად სულნელებისად ჩემდა დაიმარხეთ შესაწირავად ჩემდა.
და	მცხ.რიცხ	დღესასწაულთა ჩემთა. და არქუ მათ ესე: შესაწირავი, რავდენი შესწიროთ უფლისა კრავნი წელიწდეულნი უბიწონი ორნი დღედ-დღედ დაუკლებელად მრგულიად დასაწველად.
და	მცხ.რიცხ	კრავი იგი ერთი ჰყო დილითი და კრავი იგი მეორე ჰყო მწუხრითი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰყო მეათე გრივისაჲ სამინდოჲ შესაწირავად აღსუარული ზეთითა გამოწურვილითა მეოთხითა ნაწილითა დორაკისაჲთა.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად მისა მეოთხე ნაწილი დორაკისაჲ კარავსა ერთსა წმიდასა შინა შესწირო შესაწირავად უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და კარავი იგი მეორე ჰყო მწუხრად მსგავსად შესაწირავისა მისისა და მსგავსად მსხუერპლისა მისისა ჰყო იგი სულად სულნელად უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	დღეთა შაბათთასა ორი კრავი წელიწდეული უბიწოჲ და ორი ათეული სამინდოჲსაჲ აღსუარული ზეთითა.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავად და მსხუერპლისა მრგულიად დასაწველისა სამარადისოჲსა და შესაწირავი მისი.
და	მცხ.რიცხ	და თთჳსთავსა შესწიროთ მრგულიად დასაწველები უფლისა ზუარაკი მროწლისაგანნი ორნი და ვერძი ერთი უბიწოჲ, კრავნი წელწდეულნი შჳდნი უბიწონი.
და	მცხ.რიცხ	და სამნი ათეულნი სამინდოჲსაჲ აღსუარული ზეთითა ზუარაკსა ერთსა და ორი ათეული სამინდოჲსაჲ ვერძსა ერთსა.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავი მათი ზოგი დორაკისაჲ იყოს ზუარაკსა ერთსა და მესამე ნაწილი დორაკისაჲ იყოს ვერძსა ერთსა და მეოთხე დორაკისაჲ იყოს კრავსა ერთსა, ღჳნისაჲ. ესე მრგულიად დასაწველი თთჳთი თუედ თთუეთა წელიწადისათა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი თხათაგან ერთი ცოდვათათჳს უფლისა მრგულიად დასაწველსა ზედა სამარადისოსა იყოს შესაწირავი მისი.
და	მცხ.რიცხ	და მეათხუთმეტესა დღესა ამის თთჳსასა დღესასწაული, შჳდ დღე უფუველსა ჰშჭამდეთ.
და	მცხ.რიცხ	და დღე იგი პირველი ჩინებულ იყოს წმიდად თქუენდა, ყოველსა საქმესა მსახურებისასა ნუ იქმთ.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავი მათი სამინდოჲ აღსუარული ზეთითა სამი ათეული ზუარაკსა ერთსა და ორი ათეული ვერძსა ერთსა.
და	მცხ.რიცხ	და დღე იგი მეშჳდე ჩინებულ წმიდა იყოს თქუენდა, ყოველი საქმე მსახურებისაჲ არა ჰქმნეთ მას შინა.
და	მცხ.რიცხ	და დღეთა მათ ახლისათა შესწიროთ შესაწირავი ახალი უფლისა შჳდ შაბათთაჲ, ჩინებულ წმიდა იყოს იგი თქუენდა, ყოველი საქმე მსახურებისაჲ არა ჰქმნეთ.
და	მცხ.რიცხ	და შესწირნეთ მრგულიად დასაწველნი სულად სულნელად უფლისა ზუარაკნი მროწლისაგანნი ორნი, ვერძნი ორნი, შჳდნი კრავნი წელიწდეულნი უბიწონი.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავი მათი სამინდოჲ ასუარული ზეთითა, სამი ათეული ზუარაკსა ერთსა და ორი ათეული ვერძსა ერთსა თანა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი თხათაგანი ერთი ცოდვათათჳს სალხინებელად თქუენდა, გარნა მრგულიად დასაწველისა მის სამარადისოჲსა.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავი ჰყოთ ჩემდა. უბიწო იყუნენ თქუენდა მსხუერპლნი იგი მათნი.
და	მცხ.რიცხ	და თთუჱსა მეშჳდესა, ერთსა თთჳსასა ჩინებულ წმიდა იყოს იგი თქუენდა. ყოველი საქმე მსახურებისაჲ არა ჰქმნეთ, დღე იგი უწყებისაჲ იყოს თქუენდა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი თხათაგანი ერთი - ცოდვათათჳს სალხინებელად თქუენთჳს.
და	მცხ.რიცხ	გარნა მრგულიად დისაწველთა მათთჳს თავისათა შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი და მრგულიად დასაწველი სამარადისოჲ და შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი მსგავსად სულად სულნელებისად უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და მეათე ამის თთჳსაჲ ჩინებულ წმიდა იყავნ თქუენდა და იჭირეთ სულთა თქუენთა და ყოველსა საქმესა მსახურებისასა ნუ იქმთ.
და	მცხ.რიცხ	და წალი თხათაგან ერთი ცოდვათათჳს სალხინებელად თქუენთჳს და მრგულიად დასაწველი იგი სამარადისოჲ და შესაწირავი მისი და მსხუერპლი მისი სულად სულნელად უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და მეათხუთმეტესა დღესა თთჳსა მეშჳდისასა, წოდებულ წმიდა იყავნ იგი თქუენდა, ყოველსა საქმესა მსახურებისასა ნუ იქმთ და დღესასწაულ-ყავთ იგი დღესასწაულად უფლისა შჳდ დღე.
და	მცხ.რიცხ	და შეწირენით მრგულიად დასაწველნი მსხუერპლად სულად სულნელად უფლისა და დღესა მას პირველსა ზუარაკი მროწლისაგანი ათცამეტი, ვერძნი ორნი, კრავნი წელიწდეულნი ათოთხმეტნი უბიწონი, იყუნენ.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავი მათი სამინდოჲ აღსუარული ზეთითა სამი ათეული ზუარაკსა ერთსა ათცამეტთა მათ ზუარაკთა და ორი ათეული ვერძსა ერთსა ორთავე მათ ვერძთა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი ერთი თხათაგანი ცოდვათათჳს, გარნა მრგულიად დასაწველისა მის სამარადისოჲსა.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი და დღესა მეორესა ზუარაკები ათორმეტი და ვერძი ორი და კრავნი წელიწდეულნი ათორმეტნი უბიწონი.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი ზუარაკთა და ვერძთა და კრავთაჲ მსგავსად რიცხჳსა მათისა და განწესებისა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი თხათაგანი ერთი - ცოდვათათჳს, გარნა მრგულიად დასაწველისა მის სამარადისოჲსა შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი.
და	მცხ.რიცხ	და დღესა მესამესა ზუარაკები ათერთმეტი, ვერძნი ორნი, კრავნი წელიწდეულნი ათოთხმეტნი უბიწონი.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი ზუარაკთა და ვერძთა და კრავთაჲ მსგავსად რიცხჳსა მათისა და განწესებისა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი ერთი თხათაგანი ცოდვათათჳს, გარნა მრგულიად დასაწველისა მის სამარადისოჲსა - შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი.
და	მცხ.რიცხ	და დღესა მეოთხესა ზუარაკები ათი, ვერძნი ორნი, კრავნი წელიწდეულნი ათორმეტნი უბიწონი.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავები მათი და მსხუერპლი მათი ზუარაკთა და ვერძთა და კრავთაჲ მსგავსად რიცხჳსა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი ერთი თხათაგანი ცოდვათათჳს, გარნა მრგულიად დასაწველისა მის სამარადისოჲსა შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი.
და	მცხ.რიცხ	და დღესა მეხუთესა ზუარაკი ცხრაჲ, ვერძნი ორნი, კრავნი ათოთხმეტნი წელიწდეულნი უბიწონი.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი ზუარაკთა და ვერძთაჲ მსგავსად რიცხჳსა მათისა და განწესებისა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი ერთი თხათაგანი ცოდვათათჳს, გარნა მრგულიად დასაწველისა მის სამარადისოჲსა შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი.
და	მცხ.რიცხ	და დღესა მეექუსესა ზუარაკი რვაჲ, ვერძნი ორნი, კრავნი წელიწდეულნი ათოთხმეტნი უბიწონი.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი ზუარაკთა და ვერძთა და კრავთაჲ მსგავსად რიცხჳსა მათისა და განწესებისა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი ერთი თხათაგანი - ცოდვათათჳს, გარნა მრგულიად დასაწველისა მის სამარადისოჲსა შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი ზუარაკთა და ვერძთა და კრავთაჲ მსგავსად რიცხჳსა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი ერთი თხათაგანი - ცოდვათათჳს, გარნა მრგულიად დასაწველისა მის სამარადისოჲსა შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი.
და	მცხ.რიცხ	და შესწიროთ მრგულიად დასაწველები სულად სულნელად უფლისა ზუარაკი ერთი, ვერძი ერთი, კრავნი წელიწდეულნი შჳდნი უბიწონი,
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი ზუარაკთა და ვერძთა და კრავთა მსგავსად რიცხჳსა მათისა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი ერთი თხათაგანი - ცოდვათათჳს, გარნა მრგულიად დასაწველისა მის სამარადისოჲსა შესაწირავი მათი და მსხუერპლი მათი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსე ძეთა ისრაჱლისათა ყოველი, რაჲცა ამცნო უფალმან მოსეს.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა მოსე მთავართა ნათესავთა ისრაჱლისათა და ჰრქუა: ესე სიტყუაჲ, რომელ ბრძანა უფალმან.
და	მცხ.რიცხ	და ესმეს მამასა მას თჳსსა აღთქუმაჲ იგი მისი და დროჲსა ყოფაჲ იგი მისი, რომელ დრო-ყო თავსა ზედა თჳსსა, დეგინ მის ზედა.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ არა თავს-დებით არა ითავსოს მამამან მისმან დღესა მას, რომელსა ესმეს ყოველი აღთქუმაჲ იგი მისი და დროებანი, რომელ დრო-ყუნა თავისა თჳსისათჳს, არა დადეგინ და განწმიდოს იგი, რამეთუ არა თავს-იდვა მამამან მისმან.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ ყოფით ქმრისცოლი იყოს იგი ბაგითა თჳსითა და დროებანი იგი, რომელ დრო-ყვნა თავისა თჳსისათჳს.
და	მცხ.რიცხ	და ესმეს ქმარსა მას მისა დღესა მას, რომელსა ესმეს მას და დაუდუმნეს მას. და ესრეთ დაემტკიცნენ ყოველნი აღთქუმანი მისნი დროებანი მისნი, რომელ დრო-ყუნა თავისა თჳსისათჳს, დადეგინ იგი.
და	მცხ.რიცხ	და აღთქუმაჲ ქურივისაჲ და გამოძიებულისაჲ, რავდენიცა აღუთქუას თავისა თჳსისათჳს, დამტკიცებულ იყოს.
და	მცხ.რიცხ	ყოველი აღთქუმაჲ და ყოველი ფიცი კრულებისა და ბოროტისაჲ თავისა თჳსისაჲ. ქმარმან მისმან დაამტკიცოს იგი და ქმარმან მისმან არა შეურაცხოს მას.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ დუმილით დაუდუმნეს მამაჲ, დღითი დღედ დაამტკიცოს მან ყოველი აღთქუმაჲ მისი და ყოველი დროებაჲ მისი, რომელ ყოს მას ზედა, რამეთუ დაუდუმა დღესა მას შინა, რომელსა ესმა.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ, დაბრკოლებით დააბრკოლოს იგი ქმარმან მან მისმან შემდგომად დღესა მას, რომელსა ესმა და მან მოიღოს ცოდვაჲ იგი მისი.
და	მცხ.რიცხ	ესე სამართალი, რომელ ამცნო უფალმან მოსეს შორის ქმრისა და ცოლისა და შორის მამისა და ასულისა სიჭაბუკესა შინა სახლსა მამისასა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	შურს-იგებდ შურისგებასა ძეთა ისრაჱლისათასა მადიანელთაგან და უკანაჲსკნელთა შეეძინო ერსა შენსა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა მოსე ერსა მას და ჰრქუა: შეიჭურენით თქუენგანნი კაცნი წყობად წინაშე უფლისა მადიამსა ზედა მიგებად უფლისა მიერ მადიამსა.
და	მცხ.რიცხ	და აღრაცხუნეს ათასეულთაგანნი ისრაჱლისანი ათასი ნათესავისაგან ათორმეტი ათასი ჭურვილი წყობად.
და	მცხ.რიცხ	და წარავლინნა იგინი მოსე ათასი ნათესავისაგან და ათასი ნათესავისაგან ძალითურთ მათით და ფინეეზ, ძე ელიაზარისი, ძისა არრონ მღდელისა და ჭურჭლები წმიდაჲ და ნესტუები უწყებისაჲ ჴელთა შინა მათთა.
და	მცხ.რიცხ	და ეწყვნეს მადიამსა, ვითარცა ამცნო უფალმან მოსეს და მოსრეს ყოველი მამაკაცი.
და	მცხ.რიცხ	და მეფე მადიამისაჲ მოკლეს წყლულებასა თანა მათსა და ეფი და სურ, და ჰროკუმ, და ურ და, ჰრუბო - ხუთნი მეფენი მადიამისანი და ბალაამ, ძე ბეორისი, მოკლეს მახჳლითა წყლულებასა შორის მათსა.
და	მცხ.რიცხ	და წარმოტყუენეს დედები მადიამისაჲ, და ჭურჭლები მათი, და საცხოვარი მათი და ყოველი მონაგები მათი. და ყოველი ძალი მათი წარმოტყუენეს.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი ქალაქები მათი საყოფლისა მათისაჲ და ბოსლები მათი მოწუეს ცეცხლითა.
და	მცხ.რიცხ	და წარმოიღეს ყოველი ნატყუენავი მათი კაცითგან მიპირუტყუადმდე.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღეს მოსესა და ელიაზარ მღდელისა და ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა ტყუჱ და ყოველი წარმონაღები და ნატყუენავი ბანაკად არაბოთდ მოაბდ, რომელ არს იორდანესა ზედა იერირქოჲთ კერძო.
და	მცხ.რიცხ	და გამოვიდა მოსე და ელიაზარ მღდელი და ყოველნი მთავარნი კრებულისანი წინამიგებებად მათა გარეშე ბანაკსა.
და	მცხ.რიცხ	და განრისხნა მოსე განმგებელთა მათ ზედა ძალისათა ათასისთავთა და ასისთავთა, რომელ მოვიდეს წყობით ბრძოლისაჲთ.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მათ მოსე: რად აცხოვნეთ ყოველი ნეზჳ?
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ იგინი იყუნეს ძეთათჳს ისრაჱლისათა სიტყჳთა ბალაამისითა განდგომად და შეურაცხებად სიტყჳსა უფლისა ფოგორისათჳს. და იყო გუემაჲ კრებულსა ზედა უფლისასა.
და	მცხ.რიცხ	და აწ მოკალთ ყოველი მამაკაცი ყოველსა სოფელსა, ყოველი დედაკაცი, რომელმან უწყის საწოლი მამაკაცისაჲ, მოწყჳდეთ.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი კრებული დედებისაჲ, რომელთა არა იციან საწოლი მამაკაცისაჲ, აცხოვნენით იგინი.
და	მცხ.რიცხ	და თქუენ დაიბანაკეთ ბანაკსა გარეშე შჳდ დღე და ყოველი, რომელი მოჰკლვიდა და შეეხებოდა წყლულსა, განწმიდნეს დღესა მესამესა და დღესა მეშჳდესა თქუენ და ნატყუენავი თქუენი.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი სამოსელი და ყოველი ჭურჭელი ტყავისაჲ და ყოველი საქმარი თმისაჲ და ყოველი ჭურჭელი ძელისაჲ განსწმიდოთ.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ელიაზარ მღდელმან კაცთა მათ ძალისათა, რომელ მოვიდოდეს წყობით ბრძოლისაჲთ: ესე არს სამართალი შჯულისაჲ, რომელ უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.რიცხ	გარნა ოქროჲსა და ვეცხლისა და რვალისა და რკინისა და ტყჳვისა და ბრპენისა.
და	მცხ.რიცხ	ყოველი, რომელ შევალს ცეცხლსა და განწმიდნეს იგი, წყლითა მით განსაწმედელთა განწმიდნეს და ყოველი, რომელი არა შევალს ცეცხლსა, შევიდეს იგი წყალსა.
და	მცხ.რიცხ	და განირცხეთ სამოსელი თქუენი დღესა მეშჳდესა და განსწმიდნეთ, და შემდგომად ამისა შეხჳდეთ ბანაკად.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	მოიღე თავსნიერი წარმონაღებისა მის ნატყუენავისაჲ კაცითგან მიპირუტყუადმდე შენ და ელიეზერ მღდელმან და მთავართა ტომთა კრებულისათა.
და	მცხ.რიცხ	და განყავთ ნატყუენავი იგი შორის მბრძოლთა მათ, რომელ განვიდეს წყობად და შორის ყოვლისა კრებულისა.
და	მცხ.რიცხ	და გამოჰყოთ ზუერი უფლისა კაცთა მათგან მბრძოლთა, რომელ გამოვიდეს წყობად სული ერთი ხუთასისაგან - კაცთაგანი და ყოველთაგან საცხოვართა - ზროხათაგანი და ცხოვართაგანი და თხათაგანი.
და	მცხ.რიცხ	და ზოგი მათგანი მოიღოთ და მისცეთ ელიაზარს მღდელსა თავსნიერი უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და ზოგისაგანი ძეთა ისრაჱლისათაჲ მოიღო ერთი ერგასისაგან კაცთაგანი და ზროხისაგანი და ცხოვარისაგანი და ვირთაგანი და ყოვლისაგან საცხოვრისა და მისცე იგი ლევიტელთა, რომელნი ჴუმილვენ ჴუმილვასა კარავსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.რიცხ	და ყო მოსე და ელიაზარ მღდელმან, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.რიცხ	და ზროხაჲ სამეოცდაათოთხმეტ ათასი.
და	მცხ.რიცხ	და ვირები სამეოცდაერთ ათასი.
და	მცხ.რიცხ	და სულები კაცთაჲ დედებისაგანი, რომელთა არა იცოდეს საწოლი მამაკაცისაჲ, ყოველი სულები - ოცდაათორმეტი ათასი.
და	მცხ.რიცხ	და იყო ზოგი იგი ნაწილი, რომელ განვიდეს ბრძოლად რიცხჳსა მისგან ცხოვართაჲსა სამასდაოცდაათი ათას და შჳდ ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	და იყო ზუერი უფლისა ცხოვართაგანი - ექუსას სამეოცდაათხუთმეტ.
და	მცხ.რიცხ	და ზროხაჲ - ოცდაათექუსმეტ ათას და ზუერი უფლისა - სამეოცდაათორმეტ.
და	მცხ.რიცხ	და ვირები - ოცდაათ ათას და ხუთას და ზუერი უფლისა - სამეოცდაერთ.
და	მცხ.რიცხ	და სულები კაცთაჲ ათექუსმეტ ათას და ზუერი მათგანი უფლისა - ოცდაათორმეტ სულ.
და	მცხ.რიცხ	და მისცა მოსე ზუერი იგი უფლისაჲ განაყოფი ღმრთისად ელიაზარს მღდელსა, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.რიცხ	და იყო ზოგი იგი კრებულისაჲ ცხოვარისაგანი - სამას ათას და შჳდ ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	ვირები - ოთხ ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღო მოსე ზოგისა მისგან ძეთა ისრაჱლისათაჲსა ერთი ერგასისაგან კაცთაგანი და საცხოვართაგანი და მისცა იგი ლევიტელთა, რომელნი ჴუმილვიდეს ჴუმილვასა კარვისა უფლისასა, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდეს მოსესა ყოველნი ზედამდგომელნი ათასისთავთა მათ ძალისათა, ათასისთავნი და ასისთავნი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუეს მოსეს: მონათა შენთა მოვიყვანნეთ რჩეული იგი კაცნი მბრძოლნი ჩუენთანანი. და არა განერა მათგან არცა ერთი.
და	მცხ.რიცხ	და აწ მოგჳღებიეს ძღუნად უფლისა, კაცმან რომელმან პოვა ჭურჭელი ოქროჲსაჲ, მანიაკი და სალტე და ბეჭედი და სამკლავე მელევანდი სალხინებელად ჩუენთჳს წინაშე უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღო მოსე და ელიაზარ მღდელმან ოქროჲ იგი მათგან, ყოველი ჭურჭელი ქმნილი.
და	მცხ.რიცხ	და იყო ყოველი ოქროჲ იგი გამონაყოფი, რომელ გამოყვეს უფლისა ათექუსმეტ ათას და შჳდასდაერგასის სიკილა ათასისთავთაგან და ასისთავთაგან.
და	მცხ.რიცხ	და კაცთა მათ მბრძოლთა წარმოიღეს კაცად-კაცადმან თავისა თჳსისა.
და	მცხ.რიცხ	და მოიღო მოსე და ელიაზარ მღდელმან ოქროჲ იგი ათასთავთა მათგან და ასისთავთაგან და შეიღეს იგი კარავად საწამებელისად საჴსენებელად ძეთა ისრაჱლისათა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და მრავალ იყო საცხოვარი ძეთა რუბენისთაჲ და ძეთა გადისთაჲ, მრავალ იყო ფრიად და იხილეს სოფელი იაზერისი და სოფელი გალაადისაჲ. და იყო ადგილი იგი ადგილი სასაცხოვრე.
და	მცხ.რიცხ	და მოვიდეს ძენი რუბენისნი და ძენი გადისნი, ეტყოდეს მოსეს და ელიაზარს მღდელსა და მთავართა კრებულისათა და ჰრქუეს:
და	მცხ.რიცხ	ატაროთი და დებონ და იაზერი და ნამბრაჲ და ესებონი და ელეალე და სებამაჲ და ნაბად და აბეაჲ,
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდეს: ვპოვეთ თუ მადლი წინაშე შენსა, მოეც ქუეყანა ესე მონათა შენთა დაპყრობად და ნუ წიაღგჳყვანებ ჩუენ იორდანესა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოსე ძეთა გადისთა და ძეთა რუბენისთა: ძმანი თქუენნი ვიდოდიან ბრძოლად და თქუენ სხდეთ მანდა.
და	მცხ.რიცხ	და მივიდეს იგინი ჴევსა მას ტევნისასა და მოიხილეს ქუეყანა იგი, და განდრიკეს გული ძეთა ისრაჱლისათაჲ, რათა არა შევიდენ ქუეყანასა მას, რომელ მოსცა მათ უფალმან.
და	მცხ.რიცხ	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი მას დღესა შინა და თქუა:
და	მცხ.რიცხ	უკეთუ იხილოთ კაცთა მათ, რომელნი აღმოვიდეს ეგჳპტით ოცით წლითგანთა და მიმართ, რომელ მეცნიერ არიან კეთილისა და ბოროტისა, ქუეყანაჲ იგი, რომლისათჳს ეფუცა აბრაჰამს, ისაკს, და იაკობს, რამეთუ არა შემომიდგეს მე.
და	მცხ.რიცხ	გარნა ქალებ იეფონისი, რომელ განეყენა მათგან და ისუ, ძე ნავესი, რამეთუ შეუდგეს უკუანა უფალსა,
და	მცხ.რიცხ	და, აჰა, ესერა, აღდეგით მამათა თქუენთა წილ კრებული კაცთა ცოდვილთაჲ შეძინებად მერმე რისხვასა გულისწყრომასა უფლისასა ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ უკუნიქცევით თქუენ მისგან და შესძინებთ კუალად დატევებასა მისსა უდაბნოსა ზედა და იქმთ უშჯულოებასა ყოველსა ზედა კრებულსა ამას.
და	მცხ.რიცხ	და მოუჴდეს მას და ეტყოდეს: ბოსლები სასაცხოვრე ვაშენოთ საცხოვრისა ჩუენისათჳს და ქალაქები ბუნაურებისა ჩუენისათჳს.
და	მცხ.რიცხ	და ჩუენ ჭურვილნი წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა ვიდრემდის მივიყვანნეთ იგინი ადგილად მათა და დაეშენოს დედაწული ჩუენი ქალაქთა ისრაჱლისათა. და სცენ ლევიტელთა ნაწილისაგან სამკჳდრებელისა მათისა ქალაქები საყოფელად და აგარაკები ქალაქებისაჲ გარემოჲს მათსა მისცენ ლევიტელთა და იყუნენ ქალაქნი იგი საყოფელად მათა. და გარემოჲსი მათსა იყოს საცხოვრისა მათისათჳს და ოთხფერჴისა მათისათჳს და საბრძანებელი ქალაქთაჲ, რომელ მისცეთ ლევიტელთა ზღჳთგან ქალაქისაჲთა გამართ ათას წყრთა გარემოჲს და განჰზომო გარეშე ქალაქსა აღმოსავალით კერძო ადგილი - ორ ათას და ბღუარით კერძო - ორ ათას წყრთა და ზღჳთ კერძო - ათას წყრთა ქალაქები იგი საშუალ.
და	მცხ.რიცხ	და არღარა დავიმკჳდროთ მათ შორის მიერ კერძო, რამეთუ მოგჳღებიეს ჩუენ ნაწილი ჩუენი წიაღმო იორდანესა აღმოსავალით კერძო.
და	მცხ.რიცხ	და წიაღჴდეს ყოველი ჭურვილი თქუენი იორდანესა წინაშე უფლისა, ვიდრემდის მოისრნენ მტერნი მისნი პირისაგან მისისა.
და	მცხ.რიცხ	და დაიპყრას ქუეყანაჲ იგი წინაშე უფლისა და შემდგომად ამისსა უკუმოიქცეთ და იყუნეთ უბრალო წინაშე უფლისა და ისრაჱლისაგაჱ, და იყოს ქუეყანა ესე სამკჳდრებელად თქვენდა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ არა ჰყოთ ესრე, სცოდოთ წინაშე უფლისა და სცნათ ცოდვაჲ თქუენი, რაჟამს გეწიოს თქუენ ძჳრი.
და	მცხ.რიცხ	და აწ იშენეთ თქუენ ქალაქები ვანისა თქუენისათჳს და ბანაკები საცხოვრისა თქუენისათჳს და, რომელ-ეგე აღმოჴდა პირით თქუენით, ყავთ.
და	მცხ.რიცხ	და მიუგეს ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა მოსეს და ჰრქუეს: მონათა შენთა ყონ, ვითარცა უმცნიეს შენდა უფალსა ვანი ჩუენი
და	მცხ.რიცხ	და დედები ჩემნი და ყოველი საცხოვარი ჩუენი იყოს მუნ ქალაქებსა მას გალაადისასა.
და	მცხ.რიცხ	მონანი შენნი წიაღჴდენ ყოველნივე შეჭურვილნი და განმზადებულნი წინაშე უფლისა ბრძოლად, ვითარცა იტყჳს უფალი.
და	მცხ.რიცხ	და შეასწავლნა იგინი მოსე ელიაზარს მღდელსა და ისოს, ძესა ნავესსა, და მთავართა და ტომთა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მათ მოსე: წიაღ-თუ-ჴდენ ძენი რუბენისნი და ძენი გადისნი თქუენ თანა იორდანესა ყოველნი შეჭურვილნი ბრძოლად წინაშე უფლისა და ეუფლნეთ ქუეყანასა მას წინაშე თქუენსა, მისცეთ მათ ქუეყანა გალაადისაჲ სამკჳდრებელად.
და	მცხ.რიცხ	და მიუგეს ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ჰრქუეს: რავდენსაცა გვეტყოდის უფალი მონათა მისთა,
და	მცხ.რიცხ	ეგრე ვყოთ ჩუენ, წიაღვჴდეთ შეჭურვილნი ქუეყანად ქანანისა და გუცეთ ჩუენ სამკჳდრებელი წიაღ იორდანესა.
და	მცხ.რიცხ	და მისცა მათ მოსე: ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა, ძისა იოსებისსა, სამეუფოჲ სეონ მეფისა ამორველისაჲ, და სამეუფოჲ ოგ მეფისა ბასანისაჲ ქუეყანაჲ და ქალაქები მისი საზღურითურთ, ქალაქები ქუეყანასა გარემო.
და	მცხ.რიცხ	და ატაროთი და არუერი და სუფანი და იაზერი.
და	მცხ.რიცხ	და აღამაღლნეს იგინი და ბეთნაბრაჲ და ბეთარრანი, ქალაქნი ძნელნი, და ბოსლები საცხოვრე.
და	მცხ.რიცხ	და ძეთა რუბენისთა აღაშენეს ესებონი და ელვარე და კარათაჲმე და ნაბოჲ
და	მცხ.რიცხ	და ბელმოჲნი გარემოჲს დასაბამი და დასდვეს სახელები მათი სახელებად ქალაქებსა მას, რომელ აღაშენნეს.
და	მცხ.რიცხ	და წარვიდა ძე მაქირისი, ძისა მანასესი, გალაადდ და დაიპყრა იგი და წარწყმიდა ამორეველი იგი, რომელ მკჳდრ იყო მუნ.
და	მცხ.რიცხ	და მისცა მოსე გალაადი მაქირს, ძესა მანასესა, და დაეშენა მუნ.
და	მცხ.რიცხ	და იაირ, ძე მანასესი, წარვიდა და დაიპყრა ბოსლები მათი და უწოდა მათ ბანაკები იაირისი.
და	მცხ.რიცხ	და ნაბავ წარვიდა, დაიპყრა კანათაჲ და დაბნები მისი. და უწოდა მას ნაბავ, სახელი თჳსი.
და	მცხ.რიცხ	და ესე არიან საბანაკონი ძეთა ისრაჱლისათანი, რაჟამს გამოვიდეს იგინი ქუეყანით ეგჳპტით ძალითურთ ჴელითა მოსესითა და აჰრონისითა.
და	მცხ.რიცხ	და დაწერა მოსე სლვაჲ მათი და სადგურები მათი სიტყჳთა უფლისათა. და ესე არს სადგურები სლვისა მათისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს რამესეთ თუესა პირველსა, მეათხუთმეტესა დღესა თთჳსა მის პირველისასა, ხვალისაგან ზატიკსა გამოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი ჴელითა მაღლითა წინაშე ყოველთა ეგჳპტელთა.
და	მცხ.რიცხ	და ეგჳპტელნი დაჰფლვიდეს ყოველთა მათ, რომელნი მოსრნა უფალმან მათგანნი, ყოველი პირმშოჲ ქუეყანასა ეგჳპტისასა და შორის ღმერთთა მათთა ყო უფალმან შურისგებაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ძენი ისრაჱლისანი ჰრამესეთ და დაიბანაკეს სოკქოთს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს სიკქოთით და დაიბანაკეს უთანს, რომელ არს ნაწილი უდაბნოჲსაგანი.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს უთანით და დაიბანაკეს პირსა ზედა ეთრონისასა, რომელ არს მართლ ბეელსეპფონსა და დაიბანაკეს წინაშე მაგდოლასა.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს მართლ იოროთით და განჴდეს საშუვალ ზღუასა უდაბნოდ და ვიდოდეს გზასა სამ დღისასა სავალსა უდაბნოსა ემათისასა და დაიბანაკეს განსამწარებელსა.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს განსამწარებელით და მოვიდეს ელიმდ. და ელიმს იყო ათორმეტი წყაროჲ წყლისაჲ და სამეოცდაათი ძირ - დანაკისკუდი და დაიბანაკეს მუნ წყაროსა მას ზედა.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ელიმით და დაიბანაკეს ზღუასა ზედა ერუთრასა.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ზღჳთ ერჳთრაჲთ და დაიბანაკეს უდაბნოსა სინაჲსასა.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს უდაბნოჲთ სინაჲთ და დაიბანაკეს აფეკს.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს აფეკაჲთ და დაიბანაკეს ელუჳსს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ელჳსით და დაიბანაკეს ჰრაფიდინს. და არა იყო მუნ წყალი სასმელად ერისა მისთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს ჰრაფიდინით და დაიბანაკეს უდაბნოსა სინასა.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს უდაბნოჲთ სინაჲთ და დაიბანაკეს სამარობანს გულისთქმისასა.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს სამარობნით გულისთქმისაჲთ და დაიბანაკეს ასეროთს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ასეროთით და დაიბანაკეს ჰრათმას.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ჰრათმაჲთ და დაიბანაკეს ჰრემონ ფარესს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ჰრემონ ფარესით და დაიბანაკეს ლებუნას.
და	მცხ.რიცხ	და იძრრნეს ლებუნაჲთ და დაიბანაკეს რესას.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს რესაჲთ და დაიბანაკეს მაკელლათას.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს მაკელლათაჲთ და დაიბანაკეს საფარს.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს საფარით და დაიბანაკეს ქარას. და იძრნეს ქარაჲთ და დაიბანაკეს მაკედოთს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს მაკედოდით და დაიბანაკეს თაათს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს თაათით და დაიბანაკეს თათს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს თათით და დაიბანაკეს თარას.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს თარაჲთ და დაიბანაკეს მათეკას.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს მათეკაჲთ და დაიბანაკეს ასემუნას.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ასემუნაჲთ და დაიბანაკეს მასურუთს.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს მასურუთით და დაიბანაკეს ბანაიკამს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ბანაიკამით და დაიბანაკეს მთასა გადგადსა.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს მთით გადგადით და დაიბანაკეს იეტაბათას.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს იეტაბათაჲთ, დაიბანაკეს ებრუნას.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ებრუნაჲთ და დაიბანაკეს გესიონ გაბერს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს გესიონ გაბერით და დაიბანაკეს უდაბნოსა სინაჲსასა, ესე არს კადე.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს კადეთ და დაიბანაკეს ორსა მთასა მახლობელად ქუეყანასა ედომისასა.
და	მცხ.რიცხ	და აღვიდა აჰრონ მღდელი ბრძანებითა უფლისაჲთა და მოკუდა მუნ მეორმეოცესა წელსა გამოსლვასა ძეთა ისრაჱლისათასა ქუეყანით ეგჳპტით, თთუესა მეხუთესა თთჳსასა.
და	მცხ.რიცხ	და აჰრონ იყო ასოცდასამ წლის, რაჟამსა მოკუდებოდა ორს მთასა.
და	მცხ.რიცხ	და ესმა ქანაანის მეფესა არადისასა. და იგი დაშენებულ იყო ბღუარით კერძო ქუეყანასა ქანანისასა, რაჟამს შევიდოდეს ძენი ისრაჱლისანი.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს ორით მთით და დაიბანაკეს სელმუნას.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს სელმუნაჲთ და დაიბანაკეს ფინუნს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ფინონით და დაიბანაკეს ობოთს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს ობოთით და დაიბანაკეს წიაღ საზღუართა ზედა მოაბისათა.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს გესით და დაიბანაკეს დებონგათს.
და	მცხ.რიცხ	და იტრნეს დებონგადით და დაიბანაკეს გელმონს დაბლათაიმს.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს გელმონ დაბლათაჲმით და დაიბანაკეს მთათა ზედა აბარიმისასა მართლ ნაბავსა.
და	მცხ.რიცხ	და იძრნეს მთით აბარიმით და დაიბანაკეს დასავალით კერძო მოაბსა, იორდანესა ზედა იერიქოჲთ კერძო.
და	მცხ.რიცხ	და დაიბანაკეს იორდანესა ზედა საშუვალ ესიმოთსა მაბელ სატტიდმდე, რომელ არს დასავალით მოაბსა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს დასავალით მოაბსა, იორდანესა ზედა, იერიქოჲთ კერძო.
და	მცხ.რიცხ	და თქვა: ეტყოდეთ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: თქუენ წიაღხვალთ იორდანესა ქუეყანად ქანანისად.
და	მცხ.რიცხ	და წარსწყმიდნეთ ყოველნი დამკჳდრებულნი ქუეყანასა მას პირისაგან თქუენისა.
და	მცხ.რიცხ	და მოსპოთ ყოველი ბანაკები მათი და ყოველი კერპები დასხმულები იგი მათი წარსწყმიდოთ.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი ძეგლები მათი მოსპოთ და წარსწყმიდნეთ ყოველნი იგი მკჳდრნი მის ქუეყანისანი და დაეშენნეთ მას შინა, რამეთუ თქუენ მიგეც ქუეყანაჲ იგი მათი ნაწილად წილითა ნათესავად-ნათესავთა თქუენთა. უმრავლესთაჲ განამრავლოთ სამკჳდრებელი მათი და უმცირესთაჲ დაამციროთ სამკჳდრებელი მათი, რომელსაცა აღმოჴდეს სახელი მისი მუნ, მისი იყოს, ნათესავად-ნათესავად ტომთა თქუენთა დაიმკჳდრეთ.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნენ, რომელნი-იგი დაუტევნეთ მათგანნი, ჩნდენ თუალთა თქუენთა და ისარ გუერდთა თქუენთა და გემტერნენ თქუენ ქუეყანასა ზედა, რომელსა მკჳდრ იყუნეთ. და იყოს, ვითარ-იგი ჯერ იყოს ყოფად მათა, გიყოთ თქუენ.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ამცენ ძეთა ისრაჱლისათა და ეტყოდე მათ და არქუ: თქუენ შეხვალთ ქუეყანად ქანანისა. იგი იყოს სამკჳდრებელად თქუენდა ქუეყანაჲ ქანანისაჲ - საზღურითურთ მათით.
და	მცხ.რიცხ	და გამოგესხნენ თქუენ საზღვარნი ბღუარით აღმოსავალსა აკრაბინისასა და გარეწამოვლოს სენაკი. და იყოს გამოსავალი მისი ბღუარით კერძო კადეს ბარნესა და მიიწიოს ბანაკსა არადისსა და გარეწარვლოს ასემონაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და გარეშევლოს საზღვარმან ასემონაჲთ ნაღუარევი ეგჳპტისაჲ და იყოს გამოსავალი მისი ზღუაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და საზღვარნი ზღჳსანი იყუნენ თქუენდა, ზღუაჲ დიდი ეზღუანდეს, ესე იყუნენ თქუენდა საზღვარნი ზღჳსანი.
და	მცხ.რიცხ	და ესე იყუნენ თქუენდა საზღვარნი ჩრდილოჲსანი ზღჳთ დიდითგან და მოიზომოთ თქუენ მთისპირი.
და	მცხ.რიცხ	და მთითგან მთადმდე და მოიზომოთ თქუენდამი შესავალადმდე ემათისა. და იყოს გამოსავალი მისი საზღვართა სარადისათა.
და	მცხ.რიცხ	და განვლნეს საზღვარნი ზეფრონაჲსნი. და იყოს გამოსავალი მისი ასერანას. ესე იყოს თქუენდა საზღვრად ჩრდილოჲ.
და	მცხ.რიცხ	და დაიზომნეთ საზღვარნი თქუენდა აღმოსავალით კერძო ასარინაჲთ სეფამად.
და	მცხ.რიცხ	და შთავლოს საზღვარმან სენაფამაჲ არბელად აღმოსავალით წყაროდ კერძო. და შთავიდეს საზღვარი და მივიდეს ბელად ბღუარით კერძო ზღუასა ქენერეთისასა აღმოსავალით.
და	მცხ.რიცხ	და შთავიდეს საზღვარი იორდანედ კერძო. და იყოს გამოსავალი მისი ზღუაჲ მარილოვანი ესე იყოს თქუენდა ქუეყანაჲ და საზღვარნი მისნი გარემოჲს.
და	მცხ.რიცხ	და ამცნო მოსე ძეთა ისრაჱლისათა და ჰრქუა: ესე არს ქუეყანაჲ იგი, რომელ დაიმკჳდროთ წილითა, ვითარცა ბრძანა უფალმან მიცემად იგი ცხრათა ნათესავთა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა,
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ მიიღო ნათესავმან ძეთა რუბენისთამან და ნათესავმან ძეთა გადისთამან, სახლად-სახლად ტომთა მათთა მიიღეს ნაწილი მათი.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ესე არს სახელები კაცთაჲ მათ, რომელთა დაგიმკჳდრონ თქუენ ქუეყანაჲ იგი - ელიაზარ მღდელმან და ისუ ნავესმან.
და	მცხ.რიცხ	და მთავარი ერთი ნათესავისაგან მოიყვანოთ დამკჳდრებად თქუენდა ქუეყანისა მის.
და	მცხ.რიცხ	და ესე არს სახელები კაცთაჲ მათ:
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს დასავალით კერძო მოაბსა იორდანესა ზედა იერიქოჲთ კერძო და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ამცენ ძეთა ისრაჱლისათა, და სცენ ლევიტელთა ნაწილისაგან სამკჳდრებელისა მათისა ქალაქები საყოფელად და აგარაკები ქალაქებისა გარემოს მათსა ლევიტელთა.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნენ ქალაქნი იგი საყოფელად მათდა, გარემოს მათსა იყოს საცხოვრისა მათისა და ოთხფერჴისა მათისათჳს.
და	მცხ.რიცხ	და საბრძანებელი ქალაქთა, რომელ მისცეთ ლევიტელთა ზღუდითგან ქალაქისათა გამართ ორ ათასი წყრთა.
და	მცხ.რიცხ	დაზომო გარეშე ქალაქისა და აღმოსავლით კერძო ადგილი ორ ათას წყრთა და ბღუარით კერძო - ორ ათასი წყრთა და ზღჳთ კერძო - ორ ათასი წყრთა, ჩრდილოდ კერძო - ორ ათასი წყრთა. ესე იყავნ თქუენდა და საზღვარნი ქალაქთანი.
და	მცხ.რიცხ	და ქალაქნი, რომელ მივსცნეთ ლევიტელთა, ექუსნი იგი ქალაქნი შესაოტებელნი, რომელ მისცნეთ შევლტოლად მუნ კაცისმკლველისა და ამათ თანა ორმეოცდაორ ქალაქ.
და	მცხ.რიცხ	და ქალაქები, რომელ სცეთ სამკჳდრებელისაგან ძეთა ისრაჱლისათაჲსა უდიდესთაგან დიდად და მცირეთაგან მცირედ თითოეულად მსგავსად სამკჳდრებელისა თჳსისა, რომელ დაიმკჳდრონ, სცეს ქალაქთაგან ლევიტელთა.
და	მცხ.რიცხ	და ეტყოდა უფალი მოსეს და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ: თქუენ წიაღხვალთ იორდანესა, ქუეყანად ქანაანისა.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნენ თქუენდა ქალაქნი იგი შესავედრებელად მეძიებელისაგან სისხლისაჲსა და არა მოკუდეს კაცისმკლველი იგი ვიდრე წარდგომადმდე წინაშე კრებულისა საშჯელად.
და	მცხ.რიცხ	და ქალაქნი იგი, რომელ მისცნეთ, ექუსნი ქალაქნი შესავედრებელად იყუნენ თქუენდა.
და	მცხ.რიცხ	სამნი იგი ქალაქნი მისცნეთ წიაღ იორდანესა და სამნი იგი მისცნეთ ქუეყანასა ქანაანისასა. შესავედრებელად იყუნენ ძეთა ისრაჱლისათა და მოქცეულთა და მსხემთა, რომელ იყუნენ თქუენ შორის, იყუნენ ექუსნი ესე ქალაქნი შესავედრებელად მუნ ყოვლისა კაცისმკლველისა არანეფსით.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ ჭურჭლითა რკინისაჲთა სცეს და მოკუდეს, კაცისმკლველ არს, სიკუდილით მოკუედინ მკლველი იგი.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ ქვაჲ ვინმე აღიღოს ჴელითა, რომელსა შინა მოკუდეს, და მით სცეს მას და მოკუდეს, კაცისმკლველ არს, სიკუდილით მოკუედინ მკლველი იგი.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ ჭურჭლითა ძელისაჲთა ჴელითა სცეს ვინმე მას და მოკუდეს, კაცისმკლველ არს იგი, სიკუდილით მოკუედინ მკლველი იგი.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ მტერობით უგუმიროს მას და დაუტეოს მის ზედა ყოველი ჭურჭელი ზაკჳთ და მოკუდეს,
და	მცხ.რიცხ	ანუ მანკიერებით სცეს მას ჴელითა თჳსითა და მოკუდეს, სიკუდილით მოკუედინ მცემელი იგი, კაცისმკლველ არს, მეძიებელმან მან სისხლისამან მოკლას მკლველი იგი, რაჟამს შეემთხჳოს მას იგი.
და	მცხ.რიცხ	არღაცა ყოვლითა ქვითა, რომლითა მოკუდეს მით, არამეცნიერობით და დაეცეს მის ზედა და მოკუდეს, ხოლო იგი არა მტერ იყო მას, არცაღა ეძიებდა ბოროტსა-ყოფად მისა.
და	მცხ.რიცხ	და საჯოს კრებულმან შორის მცემელისა მის და შორის მეძიებელისა სისხლისაჲსა მსგავსად ამას საშჯელისა.
და	მცხ.რიცხ	და განარინოს კრებულმან მან მკლველი იგი მეძიებელისა მისგან სისხლისაჲსა და შეიყვანოს კრებულმან მან ქალაქსა მას შესავედრებელსა. და დაეშენოს მუნ ვიდრე მოსიკუდიდმდე მღდელისა მის დიდისა, რომელსა სცხეს საცხებელითა წმიდითა.
და	მცხ.რიცხ	და პოვოს იგი მეძიებელმან მან სისხლისამან გარეშე საზღვართა ქალაქისა მის შესავედრებელისა მისისათა და მოკლას მეძიებელმან მან სისხლისამან მკლველი იგი, არა თანამდებ იყოს,
და	მცხ.რიცხ	არამედ ქალაქსა მას შესავედრებელსა შენ იყოს, ვიდრემდის მოკუდეს მღდელი იგი დიდი და შემდგომად სიკუდილისა მღდელისა მის დიდისა მიიქცეს მკლველი იგი ქუეყანად სამკჳდრებელად თჳსა.
და	მცხ.რიცხ	და იყოს ესე თქუენდა სამართალ საშჯელისა ნათესავთა თქუენთა ყოველთა სამკჳდრებელთა თქუენთა.
და	მცხ.რიცხ	ყოველმან, რომელმან სცეს კაცსა მოწამით, მოკლას მკლველი იგი და მოწამემან ერთმან არა წამოს კაცისათჳს მოსიკუდიდ.
და	მცხ.რიცხ	და არა მოიღო საჴსარი სულისათჳს მკლველისაგან, რომელი სიკუდილისა თანამდებ იყოს, არამედ სიკუდილით მოკუდეს.
და	მცხ.რიცხ	და არა მოსრათ ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა თქუენ შენ ხართ, რამეთუ სისხლმან მან მოსრა ქუეყანაჲ და ვერ განერეს ქუეყანაჲ სისხლისა მისგან, რომელ დაითხია მას ზედა, არამედ მას სისხლსა ზედა, რომელ დასთხია იგი.
და	მცხ.რიცხ	და არა შეაგინოთ ქუეყანა, რომელსა ზედა მკჳდრ ხართ თქუენ, და რომელსა ზედა დამკჳდრებულ ვარ მე თქუენ შორის, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი დამკჳდრებულ ვარ შორის ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და თქუეს: უფალსა ჩუენსა ამცნო უფალმან მოცემად ქუეყანისა მის სამკჳდრებელისა წილით ძეთა ისრაჱლისათა და უფალსა ჩუენსა უბრძანა უფალმან მიცემად სამკჳდრებელი სალპადისი, ძმისა ჩუენისაჲ, ასულთა მისთა.
და	მცხ.რიცხ	და ცოლ-ეყუნენ იგინი ერთსა ნათესავსა ძეთა ისრაჱლისათასა და აღიღოს ნაწილი იგი მათი სამკჳდრებელისაგან მამათა ჩუენთა და შეეძინოს სამკჳდრებელსა მას ნათესავისასა, რომელსაცა ეცოლნენ და ნაწილისაგან სამკჳდრებელისა ჩუენისაჲსა განეყენნენ.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ მიტევებაჲ იყოს ძეთა ისრაჱლისათაჲ და შეეძინოს სამკჳდრებელი იგი მათი, სამკჳდრებელისაგან ნათესავისა ტომისა ჩუენისაჲსა მიიღონ სამკჳდრებელი იგი მათა.
და	მცხ.რიცხ	და ამცნო მოსე ძეთა ისრაჱლისათა ბრძანებითა უფლისათა და ჰრქუა: ესრე იტყჳან ნათესავნი ძეთა იოსებისთანი.
და	მცხ.რიცხ	ესე სიტყუაჲ, რომელი უბრძანა უფალმან სულთა სალპადისთა და ჰრქუა: სთნავს თუ წინაშე მათსა, ცოლ-ეყვნედ იგინი ტომსა მამისა მათისსა ეცოლნენ იგინი.
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი ასული, რომელი ეძიებდეს სამკჳდრებელსა ნათესავისაგან ძეთა ისრაჱლისათა ერთტომსა მამისა თჳსისასა ცოლ-ეყოს, რათა მოიძიონ ძეთა ისრაჱლისათა კაცად-კაცადმან სამკჳდრებელი მამული თჳსი.
და	მცხ.რიცხ	და ცოლ-ეყვნენ თერსა და ეგლა, მელქა, და ნოა და მალა ასულნი სალპადისნი მამისძმისწულთა მათთა,
და	მცხ.რიცხ	ტომისაგან მანასესთა ძეთა იოსებისთა ცოლ-ეყვნეს იგინი და იყო სამკჳდრებელი მათი ნათესავსა თანა ტომისა მამისა მათისასა.
და	მცხ.რიცხ	ესე არიან მცნებანი და სამართალნი და განკითხვანი, რომელ ამცნო უფალმან ჴელითა მოსესითა დასავალით მოაბსა, იორდანესა ზედა, იერიქოჲთ კერძო.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ უწყის უფალმან გზაჲ მართალთა და გზაჲ უღმრთოთა წარწყმდეს.
და	მცხ.ფსალმ	რად აღიძრნეს წარმართნი და ერმან იზრახა ცუდი?
და	მცხ.ფსალმ	განვხეთქნეთ აპაურნი მათნი და განვაგდოთ ჩუენგან უღელი მათი.
და	მცხ.ფსალმ	მაშინ იტყოდის მათდა მიმართ რისხვითა მისითა და გულისწყრომითა მისითა შეაძრწუნნეს იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	ითხოენ ჩემგან და მიგცნე შენ წარმართნი სამკჳდრებელად შენდა და დაპყრობად შენდა კიდენი ქუეყანისანი.
და	მცხ.ფსალმ	ჰმწყსნე იგინი კუერთხითა რკინისათა და ვითარცა ჭურნი მეკეცეთანი შეჰმუსრნე იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	და აწ, მეფენო, გულისჴმა-ყავთ და განისწავლენით ყოველნი მსაჯულნი ქუეყანისანი
და	მცხ.ფსალმ	ჰმონეთ უფალსა შიშით და უგალობდით მას ძრწოლით.
და	მცხ.ფსალმ	მიიღეთ სწავლა, ნუუკუე განრისხნეს უფალი და წარსწყმდეთ თქუენ გზისა მისგან მართლისა,
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, რად განმრავლდეს მაჭირვებელნი ჩემნი? და მრავალნი აღდგეს ჩემ ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო შენ, უფალო, მწე ჩემდა ხარ, დიდებაჲ ჩემდა და ასამაღლებელ თავისა ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	ჴმითა ჩემითა უფლისა მიმართ ღაღად-ვყავ და შეესმა ჩემი მთით წმიდით მისით.
და	მცხ.ფსალმ	მე დავწევ და დავიძინე და განვიღჳძე, რამეთუ უფალი მწე მეყო მე.
და	მცხ.ფსალმ	ძენო კაცთანო, ვიდრემდის გულფიცხელ ხართ? რად გიყუარს ამაოება და ეძიებთ სიცრუესა?
და	მცხ.ფსალმ	განთიად შეისმინე ჴმისა ჩემისა, განთიად წარვდგე შენდა და გეჩუენო შენ. რამეთუ შენ ღმერთი არა ეგრე ხარ, ვითარმცა გინდა უსჯულოებაჲ;
და	მცხ.ფსალმ	და იშუებდენ ყოველნი, რომელნი გესვენ შენ, უკუნისამდე იხარებდენ და დაიმკჳდრო მათ შორის. და იქადოდიან შენდამი, რომელთა უყუარს სახელი შენი.
და	მცხ.ფსალმ	და სული ჩემი შეძრწუნდა ფრიად; და შენ, უფალო, ვიდრემდის?
და	მცხ.ფსალმ	აღდეგ, უფალო, რისხვითა შენითა, ამაღლდი მოსრულებად მტერთა შენთა და განიღჳძე, უფალო ღმერთო ჩემო, ბრძანებითა მით, რომელ ამცენ.
და	მცხ.ფსალმ	და კრებული ერთა გარემოგადგეს შენ და ამისათჳს მაღლად მოიქეც.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი მართლმსაჯულ, ძლიერ და სულგრძელ, რომელმან არა მოავლინის რისხვა მისი მარადღე.
და	მცხ.ფსალმ	აუვარო უფალსა სიმართლითა მისითა და უგალობდე სახელსა უფლისა მაღლისასა.
და	მცხ.ფსალმ	ყოველივე დაამორჩილე ქუეშე ფერჴთა მისთა. ცხოვარი და ზროხაჲ ყოველივე,
და	მცხ.ფსალმ	მერმეცა და პირუტყუნი ველისანი, მფრინველნი ცისანი და თევზნი ზღჳსანი, რაოდენნი ვლენან ალაგებსა მას ზღუათასა.
და	მცხ.ფსალმ	ვიხარებდე და ვიშუებდე შენდამი და უგალობდე სახელსა შენსა, მაღალო.
და	მცხ.ფსალმ	რაჟამს უკუნიქცეს მტერი ჩემი მართლუკუნ, მოუძლურდენ და წარწყმდენ პირისაგან შენისა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ჰყავ სამართალი ჩემი და მშჯავრი ჩემი, დაშჯედ საყდართა ზედა, მსაჯულო სიმართლისაო.
და	მცხ.ფსალმ	შეჰრისხენ შენ წარმართთა და წარწყმდა უღმრთოჲ; სახელები მათი აჰჴოცე უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	მტერსა მახჳლნი მოაკლდეს სრულიად და ქალაქნი აღაოჴრენ; წარწყმდა საჴსენებელი მათი ღაღადებით;
და	მცხ.ფსალმ	და თავადმან განსაჯოს სოფელი სიმართლით და განიკითხნეს ერნი სიწრფოებით.
და	მცხ.ფსალმ	არა არს ღმერთი წინაშე მისსა. ბილწ არიან გზანი მისნი ყოველსავე ჟამსა, მიღებულ არიან სამართალნი შენნი პირისაგან მისისა და ყოველთა მტერთა მისთა ზედა იგი ეუფლებინ.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ, აჰა, ესერა, ცოდვილთა გარდააცვეს მშჳლდსა მათსა და განჰმზადნეს ისარნი კაპარჭთა მათთა, რათამცა ესროდეს ბნელსა შინა გულითა წრფელითა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალმან განიკითხოს მართალი და უღმრთო, ხოლო ვის უყუარს სიცრუჱ, მას სძულს სული თჳსი.
და	მცხ.ფსალმ	წჳმოს ცოდვილთა ზედა მახე, ცეცხლი და წუნწუბაჲ და სული ნიაღვარისა - ნაწილი სასუმელისა მათისა.
და	მცხ.ფსალმ	აჴოცენინ უფალმან ყოველნი ბჭენი მზაკუარნი და ენაჲ დიდად მეტყუეელი,
და	მცხ.ფსალმ	რომელი ვიდოდის უბიწოდ და იქმოდის სიმართლესა
და	მცხ.ფსალმ	და იტყოდის ჭეშმარიტებასა გულსა შინა თჳსსა; რომელმან არა ზაკვა ენითა თჳსითა და არცა უყო მოყუასსა თჳსსა ბოროტი
და	მცხ.ფსალმ	ვეცხლი მისი არა მისცა აღნადგინებად და ქრთამი უბრალოსა ზედა არა მოიღო; რომელმან ყოს ესე, იგი არა იძრას უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	განმრავლდეს უძლურებანი მათნი, და ამისსა შემდგომად ისწრაფეს; არა შევკრიბო კრებულები მათი სისხლთაგან, არცა მოვიჴსენო სახელები მათი ბაგითა ჩემითა.
და	მცხ.ფსალმ	ვაკურთხო უფალი, რომელმან გულისხმა-მიყო მე, რამეთუ ღამემდე და უმეტესცა განმსწავლეს მე თირკმელთა ჩემთა.
და	მცხ.ფსალმ	ამისთჳს განიხარა გულმან ჩემმან და გალობდა ენაჲ ჩემი, უფროჲსღა და ჴორცთაცა ჩემთა დაიმკჳდრონ სასოებით.
და	მცხ.ფსალმ	მაუწყენ მე გზანი ცხორებისანი და აღმავსო მე სიხარულითა პირისა შენისათა; შუენიერებაჲ მარჯუენესა შინა შენსა სრულიად.
და	მცხ.ფსალმ	გამოსცადე გული ჩემი, განიხილე ღამე; გამომაჴურვე მე და არა იპოვა ჩემ თანა სიცრუჱ.
და	მცხ.ფსალმ	შემრაცხეს, ვითარცა ლომი განმზადებული ნადირსა და ვითარცა ლეკჳ ლომისა იყოფებინ რაჲ ფარულთა.
და	მცხ.ფსალმ	აღდეგ, უფალო, უსწრვე მათ და დააბრკოლენ იგინი და იჴსენ სული ჩემი უღმრთოთაგან, მახჳლი შენ
და	მცხ.ფსალმ	ქებით ვხადო უფალსა და მტერთა ჩემთაგან განვერე.
და	მცხ.ფსალმ	გარემომადგეს მე სალმობანი სიკუდილისანი და ღუართა უსჯულოებისათა შემაძრწუნეს მე;
და	მცხ.ფსალმ	და იძრა და შეძრწუნდა ქუეყანაჲ და საფუძველნი მთათანი შეშფოთნეს და შეიძრნეს, რამეთუ შეჰრისხდა მათ ღმერთი.
და	მცხ.ფსალმ	და დადვა ბნელი საფარველად მისა და გარემოს მისსა საყოფელი მისი, ბნელისა წყალნი ღრუბელთა შინა ჰაერისათა.
და	მცხ.ფსალმ	მიჴსნეს მე მტერთა ჩემთაგან ძლიერთა და მოძულეთა ჩემთაგან, რამეთუ განძლიერდეს ჩემსა უფროს.
და	მცხ.ფსალმ	და აჩნდეს წყარონი წყალთანი და გამოჩნდეს საფუძველნი სოფლისანი სასტიკებითა შენითა, უფალო, ქარისაგან სულისა რისხვისა შენისა.
და	მცხ.ფსალმ	გამოავლინა მაღლით და შემიწყნარა მე და შემიწყნარა მე წყალთაგან მრავალთა.
და	მცხ.ფსალმ	მომეწიფნეს მე დღესა ჭირისა ჩემისასა და მეყო მე უფალი განმაძლიერებელ ჩემდა.
და	მცხ.ფსალმ	და რჩეულისა თანა რჩეული იყო და დრკუსა მისგან განეშორო.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი, რომელმან გარეშემარტყა მე ძალი და დადვა უბიწოდ გზაჲ ჩემი;
და	მცხ.ფსალმ	განსწავლენ ჴელნი ჩემნი ღუაწლსა და ყვენ მშჳლდ რვალისა მკლავნი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	და მომეც მე შემწე მაცხოვარებისა და მარჯუენემან შენმან შემიწყნარა მე და სწავლამან შენმან აღმმართა მე სრულიად და მოძღურებამან შენმან ამან განმსწავლოს მე.
და	მცხ.ფსალმ	ფართო-ჰყვენ სლვანი ჩემნი ქუეშე ჩემსა და არა მოუძლურდეს ალაგნი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	ღაღადებდეს და არავინ იყო მაცხოვარ უფლისა მიმართ და არა ისმინა მათი.
და	მცხ.ფსალმ	და დავაწულილნე იგინი, ვითარცა მტუერი წინაშე პირსა ქარისასა და ვითარცა თიჴაჲ უბნისა დავთრგუნნე იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	შვილნი უცხოთანი მეცრუვნეს მე, შვილნი უცხოთანი განკფდეს და კელობდეს ალაგთა მათთაგან.
და	მცხ.ფსალმ	ამისთჳს აღგიარო შენ წარმართთა შორის, უფალო, და სახელსა შენსა უგალობდე.
და	მცხ.ფსალმ	განადიდე ცხორებაჲ მეფისა და ყოფად წყალობაჲ ცხებულისა მისისა თანა, დავითის თანა და ნათესავისა მისისა თანა უკუნისამდე. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	დღე დღესა აუწყებს სიტყუასა და ღამე ღამესა მიუთხრობს მეცნიერებასა.
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ მონამანცა შენმან იცვნეს ესე, და დაცვასა მათსა მოსაგებელ მრავალ.
და	მცხ.ფსალმ	და უცხოთაგან იცევ მონა შენი; არა თუ მეუფლნენ, მაშინ უბიწო ვიყო მე და განვწმიდნე მე ცოდვისაგან დიდისა.
და	მცხ.ფსალმ	მოავლინენ შენდა შემწე წმიდით მისით და სიონით გამო ჴელი აღგიპყრან შენ;
და	მცხ.ფსალმ	მოგეცინ შენ უფალმან გულისაებრ შენისა და ყოველი ზრახვა შენი აღგისრულენ.
და	მცხ.ფსალმ	აღგისრულენ უფალმან ყოველი თხოვაჲ შენი. აწ გულისჴმა-ყავ, რამეთუ აცხოვნა უფალმან ცხებული თჳსი და შეისმინოს მისი ზეცით წმიდით მისით; ძლიერებით არს ცხორებაჲ მარჯუენისა მისისა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, აცხოვნე მეფე და ისმინე ჩუენი დღესა მას, რომელსაცა გხადოდით შენ. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	დიდ არს დიდებაჲ მისი მაცხოვარებითა შენითა, დიდებაჲ და დიდად შუენიერებაჲ დაადგ მას ზედა;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მისცე მას კურთხევა უკუნითი უკუნისამდე და ახარო მას სიხარულითა პირისა შენისაჲთა. რამეთუ მეუფე ესავს უფალსა და წყალობითა მაღლისაჲთა არა იძრას.
და	მცხ.ფსალმ	ამაღლდი, უფალო, ძალითა შენითა, უგალობდე და ვაქებდე ძლიერებათა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო ჩემო, დღისი ჴმა-ვყავ შენდამი და არა ისმინე ჩემი; და ღამე არა იღუაწე ჩემთჳს.
და	მცხ.ფსალმ	ესვიდა უფალსა და იჴსენინ იგი, აცხოვნენ იგი, რამეთუ ჰნებავს იგი.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ განმეშორები ჩემგან, რამეთუ ჭირი მახს მე და არა ვინ არს მწე ჩემდა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე, ვითარცა წყალი დავითხიე და განიბნინეს ყოველნი ძუალნი ჩემნი, იქმნა გული ჩემი, ვითარცა ცჳლი დადნობილი შუა მუცელსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	განჴმა, ვითარცა კეცი ძალი ჩემი და ენაჲ ჩემი სასასა ჩემსა აექუა და მიწად სიკუდილისა შთამჴადე მე.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო შენ, უფალო, ნუ განმაშორებ შეწევნასა შენსა ჩემგან და ჴელის აპყრობად ჩემდა მომხედენ;
და	მცხ.ფსალმ	მიუთხრა სახელი შენი ძმათა ჩემთა და შორის ეკლესიასა გიგალობდე შენ.
და	მცხ.ფსალმ	მოშიშნი უფლისანი აქებდით მას და ყოველი ნათესავი იაკობისი ადიდებდით მას;
და	მცხ.ფსალმ	ჭამონ დავრდომილთა და განძღენ და აქებდენ უფალსა მეძიებელნი მისნი, ცხონდენ გულნი მათნი უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	ეუწყოს უფალსა ნათესავი მომავალი. და უთხრობდენ სიმართლესა მისსა ერსა მას შობადსა, რომელ ქმნა უფალმან.
და	მცხ.ფსალმ	უბრალო ჴელითა და წმიდაჲ გულითა, რომელმან არა აიღო ამაოებასა ზედა სული თჳსი და არცა ეფუცა ზაკვით მოყუასსა თჳსსა.
ღა	მცხ.ფსალმ	ვინ არს ესე, მეუფჱ დიდებისა, უფალი ძლიერი ღა მტკიცე, უფალი, ძლიერი ბრძოლასა შინა?
და	მცხ.ფსალმ	ჰრცხუენოდენ მათ, რომელნი უშჯულოებენ ცუდად. გზანი შენნი, უფალო, მაუწყენ მე და ალაგნი შენნი მასწავენ მე.
და	მცხ.ფსალმ	მოიჴსენე მოწყალებათა შენთა, უფალო, და წყალობანი შენნი, რამეთუ საუკუნითგან არიან.
და	მცხ.ფსალმ	სახელისა შენისათჳს, უფალო, და მილხინე მე ცოდვისა ჩემისაგან, რამეთუ მრავალ არს.
და	მცხ.ფსალმ	სულმან მისმან კეთილსა შინა განისუენოს და ნათესავმან მისმან დაიმკჳდროს ქუეყანა.
და	მცხ.ფსალმ	ძალ არს უფალი მოშიშთა მისთა და შჯული თჳსი აუწყოს მათ.
და	მცხ.ფსალმ	იხილე სიმდაბლე ჩემი და შრომა ჩემი და მომიტევენ მე ყოველნი ცოდვანი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	იხილენ მტერნი ჩემნი, რამეთუ განმრავლდეს და სიძულილით ამაოდ მომიძულეს მე.
და	მცხ.ფსალმ	სმენად ჩემდა ჴმაჲ ქებისა შენისა და მითხრობად ყოველი საკჳრველებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან და ნუ მიიქცევ რისხვით მონისა შენისაგან. შემწე ჩემდა იყავ, ნუ შეურაცხ-მყოფ მე და ნუცა დამაგდებ მე, ღმერთო, მაცხოვარო ჩემო.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მამამან ჩემმან და დედამან ჩემმან დამაგდეს მე, ხოლო უფალმან შემიწყნარა მე.
და	მცხ.ფსალმ	შჯულიერ-მყავ მე, უფალო, გზასა შენსა, და მიძეღუ მე ალაგთა შენთა წრფელთა
და	მცხ.ფსალმ	დაუთმე უფალსა; მჴნე იყავნ და განძლიერდინ გული შენი და დაუთმე უფალსა. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	შენდამი, უფალო, ჴმა-ვყო; ღმერთო ჩემო, ნუ დასდუმნები ჩემგან, ნუ სადამე დასდუმნე ჩემგან და ვემსგავსო მათ, რომელნი შთავლენან მღჳმესა.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ მიმზიდავ მე ცოდვილთა თანა და მოქმედთა თანა სიცრუვისათა, ნუ თანაწარმწყმედ მე, რომელნი იტყჳან მშჳდობასა მოყუსისა მათისა თანა, ხოლო უკეთურებასა - გულთა შინა მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	აცხოვნე, უფალო, ერი შენი და აკურთხე სამკჳდრებელი შენი. და დაჰმწყსენ და აღამაღლენ იგინი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	და დააწულილნეს იგინი, ვითარცა ჴბო იგი ლიბანისა და საყუარელი იგი - ვითარცა შვილი მარტორქისა.
და	მცხ.ფსალმ	ჴმამან უფლისამან შეძრის უდაბნო და შეაძრწუნოს უფალმან უდაბნო იგი კადისა.
და	მცხ.ფსალმ	აღგამაღლო შენ, უფალო, რამეთუ შემივედრე მე და არა ახარე მტერთა ჩემთა ჩემ ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	უგალობდით უფალსა ღირსნი მისნი და აუვარებდით საჴსენებელსა სიწმიდისა მისისასა.
და	მცხ.ფსალმ	მე შენდამი, უფალო, ჴმა-ვყო და ღმრთისა ჩემისა მიმართ ვილოცო.
და	მცხ.ფსალმ	ესმა უფალსა და შემიწყალა მე და უფალი იქმნა მწე ჩემდა.
და	მცხ.ფსალმ	მოაქციე გლოვა ჩემი სიხარულად ჩემდა; განხეთქე ძაძა ჩემი და გარეშემარტყ მე სიხარული.
და	მცხ.ფსალმ	რათა გიგალობდეს შენ დიდებაჲ ჩემი და არა შევინანო. უფალო ღმერთო ჩემო, უკუნისამდე აღგიარო შენ.
და	მცხ.ფსალმ	მოყავ ჩემდა ყური შენი და ისწრაფე განრინებად ჩემდა; მეყავ მე ღმერთ მფარველ და სახლ შესავედრებელ ცხორებად ჩემდა.
და	მცხ.ფსალმ	და გამომიყვანო მე საბრჴიდა ამისგან, რომელ დამირწყუეს მე,
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ ხარ მფარველი ჩემი, უფალო. და ჴელთა შენთა შევჰვედრო სული ჩემი; მიჴსენ მე, უფალო ღმერთო ჭეშმარიტებისაო.
და	მცხ.ფსალმ	შეიყუარეთ უფალი ყოველთა ღირსთა მისთა, რამეთუ ჭეშმარიტებასა ეძიებს უფალი და მიაგოს მათ, რომელნი მეტად ჰყოფენ ამპარტავნებასა.
და	მცხ.ფსალმ	მჴნე იყავნ და განძლიერდინ გული თქუენი, ყოველნი რომელნი ესავთ უფალსა.
და	მცხ.ფსალმ	სიტყუანი პირისა მისისანი - უსჯულოებაჲ და ზაკვა, არა ინება მან გულისჴმის-ყოფა კეთილისა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, ზეცასა არს წყალობაჲ შენი და ჭეშმარიტებაჲ შენი ვიდრე ღრუბელთამდე;
და	მცხ.ფსალმ	მუნ დაეცნეს ყოველნი მოქმედნი უსჯულოებისანი; განვარდენ და ვერღარა უძლონ დადგომად. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	ნეტარ არიან, რომელთა მიეტევნეს უსჯულოებანი და რომელთა დაეფარნეს ცოდვანი.
და	მცხ.ფსალმ	ცოდვა ჩემი გაუწყე შენ და უსჯულოება ჩემი არა დავფარე შენგან; ვთქუ: აღუვარო ბრალი ჩემი უფალსა, და შენ მომიტევე მე უღმრთოებაჲ გულისა ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ იყოფით ვითარცა ცხენი და ჯორი, რომელთა თანა არა არს გულისხმა; ჭიმითა და აღჳრითა უქცინე ღაწუნი მათნი, რომელნი შენ არა მიგეახლნეს.
და	მცხ.ფსალმ	აუვარებდით უფალსა ბობღნითა და ათძალითა საფსალმუნისათა უგალობდით მას.
და	მცხ.ფსალმ	უყუარს წყალობაჲ და მსჯავრი უფალსა და წყალობითა უფლისაჲთა სავსე არს ქუეყანაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	სიტყჳთა უფლისაჲთა ცანი დაემტკიცნეს და სულითა პირისა მისისათა - ყოველი ძალი მათი.
და	მცხ.ფსალმ	შეჰკრებს იგი, ვითარცა თხიერთა, წყალთა ზღჳსათა და დაასხამს საუნჯეთა შინა უფსკრულთა.
და	მცხ.ფსალმ	ზეცით მოხედნა უფალმან და იხილნა ყოველნი ძენი კაცთანი;
და	მცხ.ფსალმ	არა ცხონდების მეფე მრავლითა ძალითა თჳსითა და გმირი არა განერეს სიმრავლითა ძალისა მისისაჲთა.
და	მცხ.ფსალმ	ტყუინ ცხენი განრინებად და დიდითა ძალითა თჳსითა არა განერეს.
და	მცხ.ფსალმ	ჴსნად სიკუდილისაგან სულთა მათთა და გამოზრდად მათდა სიყმილსა.
და	მცხ.ფსალმ	გამოვიძიე უფალი და ისმინა ჩემი და ყოველთა ჭირთა ჩემთაგან მიჴსნა მე.
და	მცხ.ფსალმ	მოედით მისა და განათლდით და პირსა თქუენსა არა ჰრცხუენეს.
და	მცხ.ფსალმ	მან გლახაკმან ჴმა-ყო და უფალმან ისმინა მისი და ყოველთა ჭირთა მისთაგან იჴსნა იგი.
და	მცხ.ფსალმ	ვინ არს კაცი, რომელსა ჰნებავს ცხორებაჲ და უყუარან ხილვად დღენი კეთილნი?
და	მცხ.ფსალმ	დააცხრვე ენაჲ შენი ბოროტისაგან და ბაგენი შენნი ნუ იტყჳან ზაკვასა;
და	მცხ.ფსალმ	ჴმობდეს მართალნი და უფალმან ისმინა მათი და ყოველთა ჭირთა მათთაგან იჴსნნა იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	მრავალ არიან ჭირნი მართალთანი და ყოვლისავე მისგან იჴსნნეს იგინი უფალმან.
და	მცხ.ფსალმ	საჯენ, უფალო, მავნებელნი ჩემნი და ჰბრძოდე მბრძოლთა მათ ჩემთა;
და	მცხ.ფსალმ	ჰრცხუენოდენ და კდემებოდენ, რომელნი ეძიებენ სულსა ჩემსა; მართლუკუნიქცენ და სირცხჳლეულ იქმნენ, რომელნი ზრახვიდეს ჩემთჳს ძჳრსა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ცუდად დამირწყეს მე განსახრწნელი საბრჴისა მათისა და ამაოდ აყუედრებდეს სულსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	მომაგეს მე ბოროტი კეთილისა წილ და უმკჳდროებაჲ სულისა ჩემისა იზრახეს.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო რაჟამს იგინი მაჭირვებდიან მე, შევიმოსი ძაძა და დავიმდაბლი მარხვითა სული ჩემი, და ლოცვა ჩემი წიაღადვე ჩემდა მოიქცეს.
და	მცხ.ფსალმ	და ჩემ ზედა იხარეს და შეკრბეს; შეკრბეს ჩემ ზედა გუემანი და მე არა ვაგრძენ,
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, ოდეს მომხედო? განაშორე სული ჩემი ძჳრისსაქმისა მათისაგან და ლომთაგან მხოლოდშობილება ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარო შენ ეკლესიასა შინა დიდსა და კრებულსა შორის მრავალსა გაქებდე შენ.
და	მცხ.ფსალმ	ნუმცა უხარის ჩემ ზედა მტერთა ჩემთა უსამართლოდ, რომელთა მომიძულეს მე ცუდად და თუალ-ჰყოფდეს თუალითა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ჩემ თანა მშჳდობასა იტყოდეს და რისხვით ზაკვასა განიზრახვიდეს.
და	მცხ.ფსალმ	განავრცეს ჩემ ზედა პირი მათი და თქუეს: ვაშა, ვაშა! იხილეს თუალთა ჩუენთა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ვითარცა თივაჲ მსთუად განჴმენ და ვითარცა მხალი მწუანვილისა ადრე დამოცჳვენ.
და	მცხ.ფსალმ	ესევდ უფალსა და ყავ სიტკბოებაჲ, დაემკჳდრო ქუეყანასა და დაემწყსო სიმდიდრესა ზედა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	და გამოაბრწყინვოს ვითარცა ნათელი სიმართლე შენი და განკითხვა შენი - ვითარცა დღე შუვაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	დაემორჩილე უფალსა და დაემონე მას და ნუ გშურნ მისი, რომელი წარმართებულ იყოს გზასა მისსა კაცისა თანა, რომელი იქმოდის უსჯულოებასა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მშჳდთა დაიმკჳდრონ ქუეყანა და იშუებდენ მრავლითა მშჳდობითა.
და	მცხ.ფსალმ	უმზირინ ცოდვილი მართალსა და დაიღრჭინნის მის ზედა კბილნი მისნი;
და	მცხ.ფსალმ	მარადღე სწყალობს და ავასხებს მართალი, და ნათესავი მისი კურთხეულ იყოს.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მართალთა დაიმკჳდრონ ქუეყანა და დაემკჳდრნენ უკუნითი უკუნისამდე მას ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	პირმან მართლისამან იწვართოს სიბრძნე და ენა მისი იტყოდის მშჯავრსა.
და	მცხ.ფსალმ	შჯული ღმრთისაჲ მისისა არს გულსა შინა მისსა და არა შეუბრკუმენ სლვანი მისნი.
და	მცხ.ფსალმ	ხედავნ ცოდვილი მართალსა და ეძიებნ მას, რათამცა მოკლა იგი;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ისარნი შენნი განმეწონნეს მე და დაამტკიცე ჩემ ზედა ჴელი შენი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ თეძონი ჩემნი აღივსნეს ნაგუემთაგან და არა არს კურნება ჴორცთა ჩემთა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, შენ წინაშე არს ყოველი გულისთქმა ჩემი, და სულთქმა ჩემი შენგან არა დაეფარა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე ვითარცა ყრუსა, არა მესმოდა, და ვითარცა უტყუმან რა არა აღაღის პირი თჳსი;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ვთქუ: ნუ სადა უხაროდის ჩემ ზედა მტერთა ჩემთა და შეძრვასა ფერჴთა ჩემთასა ჩემ ზედა მდიდრად იტყოდეს.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მე გუემად განმზადებულ ვარ და სალმობაჲ ჩემი ჩემ წინაშე არს მარადის.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ უსჯულოებაჲ ჩემი მე უთხრა და ვზრუნვიდე მე ცოდვისა ჩემისათჳს.
და	მცხ.ფსალმ	აწ, ესერა, მტერნი ჩემნი ცხოველ არიან და განძლიერებულ ჩემსა უფროს; და განმრავლდეს, რომელთა მომიძულეს მე უსამართლოდ;
და	მცხ.ფსალმ	დავყრუვდი და დავმდაბლდი და დავდუმენ კეთილთაგან და სალმობაჲ ჩემი განმიახლდა.
და	მცხ.ფსალმ	განჴურდა გული ჩემი შორის ჩემსა და ზრახვასა ჩემსა აღატყდეს ცეცხლი.
და	მცხ.ფსალმ	ვიტყოდე მე ენითა ჩემითა: მაუწყე მე, უფალო, აღსასრული ჩემი, და რიცხჳ დღეთა ჩემთა რავდენ არს, რათა უწყოდი, რაღა მაკლს მე.
და	მცხ.ფსალმ	ესერა, ზომით ჰყვენ დღენი ჩემნი, და არსებაჲ ჩემი, ვითარცა არარაჲ, არს შენ წინაშე; რამეთუ ყოვლითავე ამავო არს ყოველი კაცი ჴორციელი.
და	მცხ.ფსალმ	და ღათუ მეებრ ხატად ვალს კაცი, გარნა ამაოდ შფოთებს, რამეთუ იუნჯებს და არა უწყის, ვის შეუკრიბოს იგი.
და	მცხ.ფსალმ	განჰფინე მახჳლი შენი და შეკრიბე წინა კერძო მდევართა ჩემთასა; არქუ სულსა ჩემსა: მჴსნელი შენი ვარი მე.
და	მცხ.ფსალმ	მხილებათა მიერ უსჯულოებისათჳს განსწავლე კაცი და დაადნვე, ვითარცა დედაზარდლისა ქსელი, სული მისი; გარნა ამავო არს ყოველი კაცი.
და	მცხ.ფსალმ	მილხინე მე, რათა განვისუენო პირველ წარსლვად ჩემდამდე და მერმე ნუ არღარა ვიპოვო.
და	მცხ.ფსალმ	ყოფად ნებისა შენისა, ღმერთო ჩემო, ვინებე, და შჯული შენი შუვა მუცელსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	ჰრცხუენოდენ და კდემებოდენ თანად, რომელნი ეძიებენ სულსა ჩემსა მიღებად მას; მართლუკუნიქცენ და სირცხჳლეულ იქმნენ, რომელთა უნდა ბოროტი ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	იხარებდენ და იშუებდენ შენდამი ყოველნი, რომელნი გეძიებენ შენ, უფალო, და თქუედ მარადის: დიდ არს უფალი! რომელთა უყუარს მაცხოვარებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე გლახაკ და დავრდომილ ვარი; უფალმან იღუაწოს ჩემთჳს; შემწე და მჴსნელი ჩემი ხარი შენ, ღმერთო ჩემო, ნუ ჰყოვნი. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	ნეტარ არს, რომელმან გულისჴმა-ყოს გლახაკისა და დავრდომილისა, დღესა ბოროტსა იჴსნას იგი უფალმან.
და	მცხ.ფსალმ	უფალმან დაიცვას იგი და აცხოვნოს იგი და სანატრელ ყოს იგი ქუეყანასა ზედა, და არა მისცეს იგი ჴელთა მტერთა მისთასა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე უბიწოებითა ჩემითა შემიწყნარე და დამამტკიცე მე შენ წინაშე უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	სული ჩემი შეძრწუნდა ჩემ თანა; ამისთჳს მოგიჴსენო შენ ქუეყანით იორდანით და ერმონით, მთით მცირით.
და	მცხ.ფსალმ	უფსკრული უფსკრულსა ხადის ჴმითა ზეგარდამოსაქანელთა შენთათა; ყოველნი განსაცხრომელნი შენნი და ღელვანი შენნი მე ზედა გარდამჴდეს.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ, ღმერთი, ძალ ჩემდა ხარ; რად განმიშორებ მე, და რად მწუხარე ვარ მე ჭირითა მტერისათა?
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, ყურთა ჩუენთა გუესმა ჩუენ და მამათა ჩუენთა გჳთხრეს ჩუენ საქმე იგი, რომელ ჰქმენ დღეთა მათთა, დღეთა მათ შინა პირველთა.
და	მცხ.ფსალმ	ჴელმან შენმან მოსრნა წარმართნი და დაჰნერგენ იგინი, ბოროტი უყავ ერთა და განასხენ იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ არა მახჳლითა მათითა დაიმკჳდრონ ქუეყანა და არცა მკლავმან მათმან იჴსნნა იგინი; არამედ მარჯუენემან შენმან და მკლავმან შენმან და ნათელმან პირისა შენისამან, რამეთუ სათნო-იყვენ შენ იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	შენ თავადი ხარ მეუფჱ ჩემი და ღმერთი ჩემი, რომელმან ჰბრძანე ცხორებაჲ იაკობისი.
და	მცხ.ფსალმ	შენ გამო მტერნი ჩუენნი დავრქენეთ, და სახელითა შენითა შეურაცხ-ვყუნეთ იგინი, რომელნი აღდგომილ არიან ჩუენ ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ მაცხოვნენ ჩუენ მაჭირვებელთა ჩუენთაგან, და მოძულეთა ჩუენთა არცხჳნე.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო აწ განმიშორენ და მარცხჳნენ ჩუენ და არა გამოხუედ ღმერთი ძალად ჩუენდა.
და	მცხ.ფსალმ	მართლუკუნმაქციენ ჩუენ უფროს მტერთა ჩუენთასა და მოძულენი ჩუენნი მიმოდამიტაცებდეს ჩუენ.
და	მცხ.ფსალმ	მიმცენ ჩუენ ვითარცა ცხოვარნი შესაჭმელნი და წარმართთა შორის განმთესენ ჩუენ.
და	მცხ.ფსალმ	მიეც ერი შენი უსასყიდლოდ და არა იყოს სიმრავლე სასყიდლისა ჩუენისა.
და	მცხ.ფსალმ	მყვენ ჩუენ საყუედრელ მახლობელთა ჩუენთა, საცინელ და საკიცხელ გარემოსთა ჩუენთა.
და	მცხ.ფსალმ	მყვენ ჩუენ იგავ წარმართთა შორის და თავის სახრელად ერთა შორის.
და	მცხ.ფსალმ	და სირცხჳლმან პირისა ჩემისამან დამფარა მე. ჴმისაგან მაყუედრებელისა და ძჳრისმეტყუელისა, პირისაგან მტერისა და მდევარისა.
და	მცხ.ფსალმ	ესე ყოველი მოიწია ჩუენ ზედა და ჩუენ არა დაგივიწყეთ შენ და არა ვეცრუენით ჩუენ აღთქუმასა შენსა; და არცა განდგა მართლუკუნ გული ჩუენი
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დამამდაბლენ ჩუენ ადგილსა ბოროტსა და დამფარნა ჩუენ აჩრდილმან სიკუდილისამან.
და	მცხ.ფსალმ	უკუეთუ დავივიწყეთ ჩუენ სახელი ღმრთისა ჩუენისა და გან-თუ-ვიპყრნეთ ჴელნი ჩუენნი ღმრთისა მიმართ უცხოსა,
და	მცხ.ფსალმ	განიღჳძე, რად გძინავს, უფალო? აღდეგ და ნუ განმაგდებ ჩუენ სრულიად.
და	მცხ.ფსალმ	რად გარემიიქცევ პირსა შენსა და დაივიწყებ გლახაკებასა ჩუენსა და ჭირსა ჩუენსა?
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დამდაბლდა მიწამდე სული ჩუენი, და აღეკრა ქუეყანასა მუცელი ჩუენი.
და	მცხ.ფსალმ	აღდეგ, უფალო, შემეწიენ ჩუენ და მიჴსნენ ჩუენ სახელისა შენისათჳს.
და	მცხ.ფსალმ	აღმოთქუა გულმან ჩემმან სიტყუაჲ კეთილი და უთხრნე მე საქმენი ჩემნი მეუფესა; ენაჲ ჩემი საწერელ მწიგნობრისა ჴელოვნისა.
და	მცხ.ფსალმ	შუენიერებითა შენითა და სიკეთითა შენითა. და გარდააცუ და წარემართე და სუფევდი ჭეშმარიტებისათჳს და სიმშჳდისა და სიმართლისა; და გიძღოდის შენ საკჳრველად მარჯუენე შენი.
და	მცხ.ფსალმ	საყდარი შენი, ღმერთო, უკუნითი უკუნისამდე, კუერთხი განგებისა და კუერთხი სუფევისა შენისა.
და	მცხ.ფსალმ	მური და შტახსი და კასია სამოსელთაგან შენთა, ტაძართაგან პილოსძუალისათა გახარეს შენ.
და	მცხ.ფსალმ	ისმინე, ასულო, და იხილე, და მოყავ ყური შენი; და დაივიწყე ერი შენი და სახლი მამისა შენისა;
და	მცხ.ფსალმ	მიგერთუნენ შენ გალობითა და სიხარულითა და შეიყვანნენ იგინი ტაძარსა მეუფისასა.
და	მცხ.ფსალმ	მამათა შენთა წილ იქმნნეს შვილნი შენნი და დაადგინნე იგინი მთავრად ყოველსა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი ჩუენი შესავედრებელ და ძალ, შემწე ჭირთა შინა, რომელთა მპოვნეს ჩუენ ფრიად.
და	მცხ.ფსალმ	ამისთჳს არა მეშინოდის ჩუენ ძრვასა ქუეყანისასა და ცვალებასა მათთასა, გულთა ზღუათასა.
და	მცხ.ფსალმ	ოხრიდეს და შეძრწუნდეს წყალნი მათნი, შეძრწუნდეს მთანი ძლიერებითა მისითა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი მის შორის და იგი არა შეიძრას; შეეწიოს მას ღმერთი დილითი-დილად.
და	მცხ.ფსალმ	შეძრწუნდეს წარმართნი, მიდრკეს მეფენი, მოსცა ჴმაჲ თჳსი მაღალმან და შეიძრა ქუეყანა.
და	მცხ.ფსალმ	დააცადნის ბრძოლანი კიდითგან კიდედმდე ქუეყანასა; მშჳლდები შემუსროს და შეფქვას საჭურველი და ფარები დაწვას ცეცხლითა.
და	მცხ.ფსალმ	მოიცალეთ და გულისჴმა-ყავთ, რამეთუ მე ვარ ღმერთი; ავმაღლდე წარმართთა შორის და ავმაღლდე ქუეყანასა შინა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ უფალი მაღალ არს და საშინელ და მეუფე დიდ ყოველსა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	დაგუამორჩილნა ჩუენ ერნი და წარმართნი ქუეშე ფერჴთა ჩუენთა.
და	მცხ.ფსალმ	ამაღლდა ღმერთი ღაღადებითა და უფალი ჴმითა საყჳრისათა.
და	მცხ.ფსალმ	დიდ არს უფალი და ქებულ ფრიად ქალაქსა ღმრთისა ჩუენისა მთასა წმიდასა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ, ესერა, მეფენი ქუეყანისანი შეკრბეს და მოვიდეს ერთბამად.
და	მცხ.ფსალმ	მათ იხილეს ესრეთ და დაუკჳრდა, შეშფოთნეს, შეირყინეს;
და	მცხ.ფსალმ	და ძრწოლამან შეიპყრნა იგინი;
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა გუესმა, ეგრეცა და ვიხილეთ ქალაქსა უფლისა ძალთასა, ქალაქსა ღმრთისა ჩუენისასა; ღმერთმან დააფუძნა იგი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	იხარებდინ მთაჲ სიონი და იშუებდედ ასულნი ჰურიასტანისანი სამართალთა შენთათჳს, უფალო.
და	მცხ.ფსალმ	მოადეგით სიონსა და მოიცევით იგი და მიუთხრობდით გოდლებსა შორის მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	დასხენით გულნი თქუენნი ძალსა შინა მისსა. და განიყავთ ტაძრები მისი, რათა მიუთხრათ ნათესავსა სხუასა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ესე არს ღმერთი ჩუენი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე და ამან დამმწყსნეს ჩუენ უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	ისმინეთ ესე ყოველთა წარმართთა და ყურად-იღეთ ყოველთა, რომელნი დამკჳდრებულ ხართ სოფელსა.
და	მცხ.ფსალმ	ნაშობნი ქუეყანისანი და ძენი კაცთანი, ერთბამად მდიდარნი და გლახაკნი.
და	მცხ.ფსალმ	პირი ჩემი იტყოდის სიბრძნესა და ზრახვანი გულისა ჩემისანი გულისჴმის-ყოფასა.
და	მცხ.ფსალმ	მივყო იგავსა ყური ჩემი და აღვაღო საგალობლითა იგავი ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	რომელნი ესვენ ძალსა თჳსსა და სიმრავლესა ზედა სიმდიდრისა თჳსისასა იქადიან,
და	მცხ.ფსალმ	და სასყიდელი საჴსრად სულისა თჳსისა; და შურებოდა იგი უკუნისამდე,
და	მცხ.ფსალმ	და ცხოვნდეს სრულიად.
და	მცხ.ფსალმ	არა იხილოს მან განსახრწნელი, რაჟამს იხილნეს ბრძენნი სიკუდილად. ერთბამად უგუნური და უცნობო წარწყმდენ და დაუტეონ უცხოთა სიმდიდრე მათი.
და	მცხ.ფსალმ	და სამარენი მათნი სახლ მათდა იყუნენ უკუნისამდე და საყოფელ მათდა თესლითი თესლადმდე; სახელები მათი უწოდეს მიწასა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	კაცი პატივსა შინა იყო და არა გულისჴმა-ყო; ჰბაძვიდა იგი პირუტყუთა უგუნურთა და მიემსგავსა მათ.
და	მცხ.ფსალმ	ესე გზაჲ არს საცთურებისა მათისა მათდა მიმართ და ამისსა შემდგომად პირითა მათითა სათნო-იყონ.
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა საცხოვარნი, ჯოჯოხეთსა მიეცნენ და სიკუდილი ჰმწყსიდეს მათ; და ეუფლნენ მათ წრფელნი განთიად და შეწევნა მათი განკფდეს ჯოჯოხეთს და დიდებისა მათისაგან განვარდენ.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ გეშინინ, რაჟამს განმდიდრდეს კაცი და რაჟამს განმრავლდეს პატივი სახლისა მისისა;
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი ღმერთთა უფალი იტყოდა და უწოდა ქუეყანასა აღმოსავალითგან მზისათ ვიდრე დასავალადმდე.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი ცხადად მოვიდეს, ღმერთი ჩუენი და არა დადუმნეს; ცეცხლი მის წინაშე აღატყდეს და გარემოს მისსა ნიავქარი ფრიად.
და	მცხ.ფსალმ	მოუწოდოს ზეცას ზეგარდამო და ქუეყანასა განრჩევად ერისა თჳსისა.
და	მცხ.ფსალმ	ისმინე, ერო ჩემო, და გეტყოდი შენ; ისრაჱლო, და გაწამო შენ; ღმერთი შენი ვარი მე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ჩემი არს ყოველი მჴეცი ველისა, ნადირი მთათა და ყოველი პირუტყჳ;
და	მცხ.ფსალმ	ვიცნი მე ყოველნი მფრინველნი ცისანი, და შუენიერებაჲ ველთა ჩემ თანა არს, შე-თუ-მემშიოს, არავე შენ გეტყოდი, რამეთუ ჩემი არს სოფელი და სავსებაჲ მისი.
და	მცხ.ფსალმ	შეწირე ღმრთისა მსხუერპლი ქებისა და მიუსრულენ მაღალსა აღნათქუემნი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	და მხადე მე დღესა ჭირისა შენისასა და მე გიჴსნა შენ და შენ მადიდო მე.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო ცოდვილსა მას ჰრქუა ღმერთმან: რაჲსათჳს-მე მიუთხრობ შენ სამართალთა ჩემთა და აღიღებ აღთქმასა ჩემსა პირითა შენითა?
და	მცხ.ფსალმ	შენ, ეგერა, მოიძულე სწავლებაჲ და განაშორენ და განსთხიენ სიტყუანი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	იხილი თუ მპარავი, თანაურბიოდე მას და მეძავსა თანა დასდვა ნაწილი შენი.
და	მცხ.ფსალმ	პირმან შენმან განამრავლა უკეთურებაჲ და ენაჲ შენი თხზვიდა ზაკვასა.
და	მცხ.ფსალმ	შჯდი რაჲ, ძმისა შენისათჳს ბოროტსა იტყოდი და ძისათჳს დედისა შენისა დასდვი საცთური.
და	მცხ.ფსალმ	ესე ყოველი ჰყავ და დავიდუმე; ჰგონე უსჯულოებაჲ, ვითარმედ მეცა შენ გემსგავსო; გამხილო და წარმოვადგინნე ცოდვანი შენნი წინაშე პირსა შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	გულისჴმა-ყავთ ესე ყოველთა, რომელთა დაგივიწყებიეს ღმრთისაჲ; ნუუკუე წარგიტაცნეს და არა ვინ იყო მჴსნელ თქუენდა.
და	მცხ.ფსალმ	მსხუერპლმან ქებისამან მადიდოს მე, და მუნ არს გზაჲ, სადა უჩუენო მას მაცხოვარებაჲ ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აჴოცე უსჯულოებაჲ ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	უფროს განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ უსჯულოებაჲ ჩემი მე უწყი, და ცოდვა ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ, ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ, ესერა, ჭეშმარიტებაჲ შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე.
და	მცხ.ფსალმ	მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროს თოვლისა განვსპეტაკნე.
და	მცხ.ფსალმ	მასმინო მე გალობაჲ და სიხარული, და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი.
და	მცხ.ფსალმ	გარემიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აჴოცენ.
და	მცხ.ფსალმ	გული წმიდაჲ დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან.
და	მცხ.ფსალმ	მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისა და სულითა მთავრობისათა დამამტკიცე მე.
და	მცხ.ფსალმ	ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუნე, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	მსხუერპლი ღმრთისაჲ არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს.
და	მცხ.ფსალმ	კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღაშენენ ზღუდენი იერუსალიმისანი.
და	მცხ.ფსალმ	მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისა, შესაწირავი და ყოვლადდასაწუელი; მაშინ შეწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	რაჟამს მოვიდა დიოკ იდუმელი და უთხრა საულს და ჰრქუა მას, ვითარმედ: მოვიდა დავით სახლსა აქიმელიქისსა
და	მცხ.ფსალმ	შეიყუარე სიბოროტე უფროს სახიერებისა და სიცრუე უფროს სიმართლისა სიტყჳსა.
და	მცხ.ფსალმ	შეიყუარე შენ ყოველი სიტყუაჲ დაქცევისა და ენაჲ მზაკვარი.
და	მცხ.ფსალმ	ამისთჳს დაგამჴუას შენ ღმერთმან სრულიად, აღგფხურას და განგჴადოს შენ საყოფელთაგან შენთა და ძირნი შენნი ქუეყანით ცხოველთა.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარო შენ უკუნისამდე, რამეთუ ჰყავ, და დაუთმო სახელსა შენსა, რამეთუ ტკბილ არს წინაშე წმიდათა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	თქუა უგუნურმან გულსა შინა თჳსსა: არა არს ღმერთი. განირყუნეს და შეიგინეს უსჯულოებითა; არავინ არს, რომელმანმცა ქმნა კეთილი.
და	მცხ.ფსალმ	რაჟამს მოვიდეს ზეფელნი და ჰრქუეს საულს: აჰა, დავით დამალულ არს ჩუენ შორის
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ უცხონი აღდგს ჩემ ზედა და ძლიერთა იძიეს სული ჩემი და არა შეჰრაცხეს ღმერთი წინაშე მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	აჰა, ესერა, ღმერთი მწე ჩემდა არს და უფალი შემწყნარებელ სულისა ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ყოვლისა ჭირისა ჩემისაგან მიჴსენ მე და მტერთა ჩემთა იხილა თუალმან ჩემმან.
და	მცხ.ფსალმ	ყურად-იღე, ღმერთო, ლოცვისა ჩემისა და ნუ უგულებელს-ჰყოფ ვედრებასა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	გული ჩემი შეძრწუნდა ჩემ თანა და შიში სიკუდილისა დამეცა ჩემ ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	შიში და ძრწოლა მომიჴდა მე და დამფარა მე ბნელმან.
და	მცხ.ფსალმ	ესერა, განვეშორე სივლტოლითა და განვისუენე უდაბნოსა შინა.
და	მცხ.ფსალმ	დღე და ღამე გარემოადგეს მას და ზღუდეთა მისთა, და უსჯულოებაჲ და სიცრუჱ და შრომა შორის მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მტერმან თუმცა მაყუედრა, მო-მცა-ვითმინე მისი. და მოძულე თუმცა ჩემი ჩემ ზედა მდიდრად იტყოდა, და-მცა-ვემალე მისგან.
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან ერთბამად შენდა და ჩემდა დაატკბენ ჭამადნი, რამეთუ ვიდოდეთ ჩუენ ერთობით სახლსა ღმრთისასა.
და	მცხ.ფსალმ	მე ღმრთისა მიმართ ღაღად-ვყავ და უფალმან ისმინა ჩემი;
და	მცხ.ფსალმ	მწუხრი, დილეულ და სამხრად მიუთხრობდე და ვიტყოდე და ესმეს ჴმისა ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	განიყვნეს იგინი რისხვითა პირისა მისისათა და მიეახლნეს გულნი მათნი. ლბილ იქმნეს სიტყუანი მათნი უფროს ზეთისა და იგინი იყუნეს, ვითარცა ისრისპირნი.
და	მცხ.ფსალმ	მიუტევე უფალსა ზრუნვა შენი და მან გამოგზარდოს შენ; და არა სცეს შერყევაჲ უკუნისამდე მართალსა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო შენ, ღმერთმან, შთაჰჴადნე იგინი მღჳმესა მას განხრწნისასა; კაცთა მოსისხლეთა და მზაკვართა ნუ განაზოგნენ დღენი მათნი? ხოლო მე, უფალო, შენ გესავ. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	ამისთჳს არარაჲთა დასცნე იგინი და რისხვით ერნი მოჰსრნე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ იჴსენ სული ჩემი სიკუდილისაგან, თუალნი ჩემნი - ცრემლთაგან და ფერჴნი ჩემნი - ბრკოლისაგან; სათნო-ვეყო მე წინაშე უფლისა ნათელსა შინა ცხოველთასა.
და	მცხ.ფსალმ	მიძღოდე მე და იყავ ჩემდა სასო, გოდოლ მტკიცე წინაშე პირსა მტერისასა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ, ღმერთმან, ისმინე ლოცვათა ჩემთა და ეც მკჳდრობაჲ მოშიშთა სახელისა შენისათა.
და	მცხ.ფსალმ	დაადგრების უკუნისამდე წინაშე ღმრთისა; წყალობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ მისი ვინ გამოიძიოს იგი?
და	მცხ.ფსალმ	ესრეთ უგალობდე სახლსა შენსა უკუნისამდე და მიგცნე მე ლოცვანი ჩემნი დღითი-დღე. დიდება.
და	მცხ.ფსალმ	მიწყალე მე, ღმერთო, მიწყალე მე, რამეთუ შენ გესავს სული ჩემი; და საფარველსა ფრთეთა შენთასა ვესვიდე, ვიდრემდის წარჴდეს უსჯულოებაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	გამოავლინა ზეცით და მაცხოვნა მე და მისცნა საყუედრელად დამთრგუნველნი ჩუენნი; გამოავლინა ღმერთმან წყალობაჲ მისი და ჭეშმარიტებაჲ მისი.
და	მცხ.ფსალმ	და იჴსნა სული ჩემი შორის მჴეცთაგან, რამეთუ მეძინა მე ზრუნვით; ძენი კაცთანი, კბილნი მათნი - ჭურ და ისარ, და ენანი მათნი, ვითარცა ჴრმალნი ლესულნი.
და	მცხ.ფსალმ	ამაღლდი ცათა შინა, ღმერთო, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა არს დიდებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	მახე განჰმზადეს ფერჴთა ჩემთათჳს და დაამდაბლეს სული ჩემი; თხარეს წინაშე პირსა ჩემსა მთხრებლი და იგინივე შთაითხინეს.
და	მცხ.ფსალმ	განმზადებულ არს გული ჩემი შენდამი, ღმერთო, განმზადებულ არს გული ჩემი, გაქებდე და გიგალობდე შენ დიდებითა ჩემითა.
და	მცხ.ფსალმ	განიღჳძე, დიდებაო ჩემო, განიღჳძე ფსალმუნითა და ებნითა. მე განვიღჳძო განთიად.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარო შენ ერსა შორის, უფალო, და გიგალობდე შენ წარმართთა შორის.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ განდიდნა ცამდე წყალობაჲ შენი და ღრუბელთამდე ჭეშმარიტებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	ამაღლდი ცათა შინა, ღმერთო, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა არს დიდებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	გულისწყრომა მათი მსგავს არს გუელისასა და ვითარცა ასპიტსა ყრუსა, რომელსა დაეყუნიან ყურნი მისნი,
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთმან შემუსრნეს კბილნი მათნი პირსა შინა მათსა, და შუანი ლომთანი შეფქუნა უფალმან.
და	მცხ.ფსალმ	და თქუას კაცმან, რამეთუ არს სამე ნაყოფი მართლისა; და არს სამე ღმერთი, რომელმან საჯნეს იგინი ქუეყანას ზედა. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	დასასრულსა, ნუ განხრწნა, დავითის ძეგლისწერა, ოდეს-იგი მიავლინა საულ და შეიცვა სახლი მისი, რათა მოკლას იგი
და	მცხ.ფსალმ	მიჴსენ მე მოქმედთაგან უსჯულოებისათა და კაცთა მოსისხლეთაგან მაცხოვნე მე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ, ესერა, მოინადირეს სული ჩემი, და დამესხნეს ჩემ ზედა ძლიერნი;
და	მცხ.ფსალმ	განიღჳძე შემთხუევად ჩემდა და იხილე. და შენ, უფალო ღმერთო ძალთაო, ღმერთო ისრაჱლისაო, მოიხილე მოხედვად ყოველთა წარმართთა და ნუ შეიწყალებ ყოველთა მოქმედთა უსჯულოებისათა.
და	მცხ.ფსალმ	მიიქცენ მწუხრი და დაყმებოდიან, ვითარცა ძაღლი, და მოადგენ ქალაქსა.
და	მცხ.ფსალმ	ესერა, იგინი იტყოდიან პირითა მათითა, და მახჳლი ბაგეთა შინა მათთა, ვითარმედ ვის ესმა?
და	მცხ.ფსალმ	და შენ, უფალი, ეცინოდი მათ და შეურაცხ-ჰყვნე ყოველნი წარმართნი. ძალი ჩემი შენდამი ვიმარხო, რამეთუ შენ, ღმერთი მწე ჩემდა ხარ,
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთმან ჩემმან მიჩუენოს მე მტერთა ჩემთა. ნუ მოსწყუედ მათ, ნუუკუე დაივიწყონ შჯული შენი; განაბნიენ იგინი ძალითა შენითა და დაამჴუენ იგინი, მფარველო ჩემო უფალო.
და	მცხ.ფსალმ	ცოდვაჲ პირისა მათისა სიტყუაჲ ბაგეთა მათთა, და შეიპყრნედ იგინი ამპარტავნებითა მათითა და წყევასა და სიცრუესა უთხრობდენ.
და	მცხ.ფსალმ	მიიქცენ მწუხრი და დაყმებოდიან ვითარცა ძაღლნი და მოადგენ ქალაქსა.
და	მცხ.ფსალმ	იგინი განიბნინენ ჭამად და უკუეთუ ვერ განძღენ, დრტჳნვიდენცა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე ვაქებდე ძალსა შენსა და ვიხარებდე მე განთიად წყალობითა შენითა; რამეთუ მეყავ მე მფარველ და შესავედრებელ ჩემდა დღესა ჭირისა ჩემისასა.
და	მცხ.ფსალმ	რაჟამს-იგი მოწუა შუამდინარე ასურეთისა და ასურეთი სუბაკაჲ და მოაქცია იოაბ, და დასცა ედომი ჴევსა მას მარილთასა ათორმეტი ათასი
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, განმთხიენ ჩუენ და დამამჴუენ ჩუენ, შემრისხენ და შემიწყალენ ჩუენ.
და	მცხ.ფსალმ	შეარყიე ქუეყანა და შეაძრწუნე იგი; განკურნე შემუსრვილებაჲ მისი, რამეთუ შეიძრა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი იტყოდა წმიდით გამო მისით; განვიხარო და განვყო სიკიმა და ღელე იგი საყოფელთა განვზომო.
და	მცხ.ფსალმ	ჩემი არს გალაად და ჩემი არს მანასე, და ეფრემ, დამამტკიცებელი თავისა ჩემისა; იუდა, მეუფჱ ჩემი,
და	მცხ.ფსალმ	არა თუ შენ, ღმერთო, რომელმანცა განმთხიენ ჩუენ და არა გამოხუედ ღმერთი ძალად ჩუენდა?
და	მცხ.ფსალმ	ღმრთისა მიერ ვყოთ ძალი და მან შეურაცხ-ყვნეს მაჭირვებელნი ჩუენნი.
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ იგი არს ღმერთი ჩემი და მაცხოვარი ჩემი, და მე არა შევირყიო უფროს.
და	მცხ.ფსალმ	ვიდრემდის დაესხმით კაცთა ზედა და მოჰკლავთ თქუენ ყოველნი, ვითარცა კედელსა მიდრეკილსა და ღობესა დაჭენებულსა?
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ იგი არს ღმერთი ჩემი და მაცხოვარი ჩემი, შესავედრებელი ჩემი, და მე არა შევირყიო.
და	მცხ.ფსალმ	ღმრთისა მიმართ არს ცხორებაჲ ჩემი და დიდებაჲ ჩემი; ღმერთი შეწევნისა ჩემისა და სასოებაჲ ჩემი ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო ამაო არიან ძენი კაცთანი, ცრუ არიან ძენი კაცთანი სასწორთა მათ ზედა სიცრუვისათა, და იგინივე ამაოებით არიან ურთიერთას.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ ესავთ სიცრუესა და ტაცებად ნუ გსურის; სიმდიდრე თუ გარდაგერეოდის, ნუ შეაპყრობთ გულთა თქუენთა.
და	მცხ.ფსალმ	ერთჯერ თქუა ღმერთმან და ორი ესე მესმა, რამეთუ ღმრთისაჲ არს სიმტკიცე.
და	მცხ.ფსალმ	და შენი არს, უფალო, წყალობაჲ, და შენ მიაგო კაცად-კაცადსა საქმეთა მისთაებრ.
და	მცხ.ფსალმ	ესრეთ გაკურთხევდე შენ, ცხორებასა ჩემსა, და სახელითა შენითა აღვიპყრნე ჴელნი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა ცმელითა და სიპოხითა განძღეს სული ჩემი და ბაგითა გალობისათა გაქებდეს შენ პირი ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ შემწე მეყავ მე და საფარველსა ფრთეთა შენთასა ვიხარებდე.
და	მცხ.ფსალმ	მიგდევდა სული ჩემი შემდგომად შენსა და მე შემეწია მარჯვენა შენი.
და	მცხ.ფსალმ	დამიფარე მე ამბოხისაგან უკეთურთასა და სიმრავლისაგან მოქმედთა სიცრუჲსათა.
და	მცხ.ფსალმ	მყის სისრა-უყონ მას, და არა შეიშინონ. განიმტკიცეს თავისა თჳსისა სიტყუაჲ უკეთური, მიუთხრეს დარწყმაჲ მახისა; და თქუეს: ვინ იხილნეს იგინი?
და	მცხ.ფსალმ	და ამაღლდეს ღმერთი, ისარ ჩჩჳლთა იქმნნეს წყლულებანი მათნი,
და	მცხ.ფსალმ	და შეეშინა ყოველსა კაცსა და უთხრნეს მათ საქმენი ღმრთისანი და დაბადებულნი მისნი გულისჴმა-ყუნეს.
და	მცხ.ფსალმ	იხარებდეს მართალი უფლისა მიმართ და ესვიდეს მას და იქნენ ყოველნი წრფელნი გულითა. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	დასასრულსა, ფსალმუნი დავითისი, გალობაჲ იერემიასი და ეზეკიელისი და ერისა მის მსხემობისა
და	მცხ.ფსალმ	შენ გშუენის გალობა, ღმერთო, სიონს, და შენ მიგეცეს ლოცვა იერუსალჱმს.
და	მცხ.ფსალმ	სიტყუანი უსჯულოთანი განძლიერდეს ჩუენ ზედა, და უღმრთოებათა ჩუენთაგან შენ მილხინო.
და	მცხ.ფსალმ	ნეტარ არს, რომელი გამოირჩიე და შეიწყნარე, და დაიმკჳდროს ეზოთა შინა შენთა, აღვივსენით ჩუენ კეთილითა სახლისა შენისათა; წმიდა არს ტაძარი შენი,
და	მცხ.ფსალმ	შეიმოსნენ ვერძნი ცხოვართანი და ღელეთა განამრავლონ იფქლი; ღაღადებდენ და გალობდენ.
და	მცხ.ფსალმ	განპოხნეს შუენიერებაჲ უდაბნოსა და სიხარული ბორცუთა შეიმოსონ.
და	მცხ.ფსალმ	ყოველი ქუეყანაჲ თაყუანის-გცემდენ შენ და გიგალობდენ და უგალობდენ სახელსა შენსა, მაღალო.
და	მცხ.ფსალმ	აკურთხევდით წარმართნი ღმერთსა ჩუენსა და სასმენელ-ყავთ ჴმაჲ ქებისა მისისა,
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან დადვა სული ჩემი ცხორებად და არა სცა ძრვა ფერჴთა ჩემთა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ გამომცადენ ჩუენ, ღმერთო, და გამომაჴურვენ ჩუენ, ვითარცა გამოიჴურვების ვეცხლი.
და	მცხ.ფსალმ	ავლინენ კაცნი თავთა ზედა ჩუენთა; განვლეთ ჩუენ ცეცხლი და წყალი,
და	მცხ.ფსალმ	და გამომიყვანენ ჩუენ განსასუენებლად, შევიდე სახლსა შენსა მსხუერპლებითა და მიგცნე შენ ლოცვანი ჩემნი,
და	მცხ.ფსალმ	რომელ აღთქუეს ბაგეთა ჩემთა, და იტყოდა პირი ჩემი ჭირსა შინა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	საკუერთხები ტჳნოანი შენდა შევწირო ვერძებითა და საკუმეველითა, შევწირო შენდა ზუარაკები და ვაცები.
და	მცხ.ფსალმ	მისა მიმართ პირითა ჩემითა ღაღად-ვყავ და აღვამაღლე იგი ენითა ჩემითა.
და	მცხ.ფსალმ	ამისთჳს შეისმინა ჩემი ღმერთმან და მოხედნა ჴმასა ვედრებისა ჩემისასა.
და	მცხ.ფსალმ	დასასრულსა, გალობაჲ და ფსალმუნი დავითისი
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, მიწყალენ ჩუენ და მაკურთხენ ჩუენ, გამოაჩინე პირი შენი ჩუენ ზედა და მიწყალენ ჩუენ.
და	მცხ.ფსალმ	ცნობად ქუეყანასა ზედა გზაჲ შენი და ყოველსა თესლებსა შორის მაცხოვარებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	მხიარულ იყვნედ და იხარებდინ თესლნი, რამეთუ შენ განსაჯნე ერნი სიწრფოებით და თესლებსა ქუეყანასა ზედა უძღოდი.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთმან ჩუენმან მაკურთხენინ ჩუენ, ღმერთმან, და ეშინოდენ მისგან ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	აღდეგინ ღმერთი, და განიბნინედ ყოველნი მტერნი მისნი, და ივლტოდენ მოძულენი მისნი პირისა მისისაგან.
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა მოაკლდეს კუამლსა, მოაკლდენ, და ვითარცა ცჳლი რაჲ დადნის წინაშე ცეცხლსა, ეგრეთ წარწყმდენ ცოდვილნი პირისაგან ღმრთისა.
და	მცხ.ფსალმ	და მართალნი იხარებდენ, მხიარულ იყვნენ წინაშე ღმრთისა და განსცხრებოდიან სიხარულითა.
და	მცხ.ფსალმ	აქებდით ღმერთსა და უგალობდით სახელსა მისსა, გზა-უყავთ მას, რომელი-იგი ამაღლდა დასავალით; უფალ არს სახელი მისი და იხარებდით მის წინაშე.
და	მცხ.ფსალმ	შეძრწუნდედ პირისა მისისაგან, რომელი-იგი მამა არს ობოლთა და მსაჯული ქურივთა; ღმერთი ადგილსა წმიდასა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, გამოსლვასა შენსა წინაშე ერისა შენისა და წიაღსლვასა შენსა უდაბნოდ
და	მცხ.ფსალმ	ქუეყანა შეიძრა, და ცანიცა წუთოდეს პირისაგან ღმრთისა სინასა, პირისაგან ღმრთისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.ფსალმ	მთაჲ ღმრთისაჲ, მთაჲ პოხილი, მთაჲ შეყოფილი და მთაჲ პოხილი.
და	მცხ.ფსალმ	რასამე ჰგონებთ თქუენ, მთანო შეყოფილნო? მთაჲ ესე, რომელ სთნდა ღმერთსა დამკჳდრებად მას ზედა, და რამეთუ უფალმანცა დაიმკჳდროს იგი სრულიად.
და	მცხ.ფსალმ	ეტლნი ღმრთისანი ბევრწილ არიან და ათასეულნი წარუმართებენ მას; უფალი მათ შორის სინასა, მთასა წმიდასა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	აღჰჴედ მაღალსა და წარმოსტყუენე ტყუჱ და მოიღე ნიჭები კაცთა შორის, რათა ურჩნიცა სამკჳდრებელად იყვნენ.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი ჩუენი ღმერთი მაცხოვარ, და უფლისა უფლისაგან არიან გამოსავალნი სიკუდილისანი.
და	მცხ.ფსალმ	რათა შეიღებოს ფერჴი შენი სისხლითა და ენანი ძაღლთა შენთანი - მტერთაგან მის მიერ.
და	მცხ.ფსალმ	გამოჩნდეს სლვანი შენნი, ღმერთო, სლვანი ღმრთისა ჩემისა და მეუფისანი წმიდასა შინა.
და	მცხ.ფსალმ	ეკლესიათა შინა აკურთხევდით ღმერთსა და უფალსა წყაროთაგან ისრაჱლისათა.
და	მცხ.ფსალმ	მეფენი ქუეყანისანი აქებდით ღმერთსა და უგალობდით უფალსა.
და	მცხ.ფსალმ	საკჳრველ არს ღმერთი წმიდათა შორის მისთა; ღმერთი ისრაჱლისა, მან მოსცეს ძალი და სიმტკიცე ერსა თჳსსა. კურთხეულ არს ღმერთი. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	მოვედ მე სიღრმესა ზღჳსასა და მოქცევამან დამნთქა მე.
და	მცხ.ფსალმ	დავშუერი მე ღაღადებითა, და დამჴდა ჴმაჲ ჩემი; მოაკლდა თუალთა ჩემთა სასოებითა ღმრთისა მიმართ ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	განმრავლდეს უფროს თმათა თავისა ჩემისათა მოძულენი ჩემნი ცუდად; განძლიერდეს მდევარნი ჩემნი, მტერნი ჩემნი სიცრუით და რაჲ-იგი არა მეტაცა, მაშინ მიუზღევდ.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, შენ უწყი უგნურებაჲ ჩემი, და შეცოდებანი ჩემნი შენგან არა დაეფარნეს.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენთჳს დავითმინე ყუედრებაჲ, და დაფარა სირცხჳლმან პირი ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	უცხო ვექმენ მე ძმათა ჩემთა და სტუმარ - ძეთა დედისა ჩემისათა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შურმან ხალხისა შენისამან შემჭამა მე, და ყუედრებანი მაყუედრებელთა შენთანი დამეცნეს ჩემ ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	და დავიფარე მარხვითა სული ჩემი, და იქმნა იგი ჩემდა საყუედრელ.
და	მცხ.ფსალმ	ვყავ სამოსლად ჩემდა ძაძა და ვექმენი მე მათ იგავ.
და	მცხ.ფსალმ	ჩემთჳს ზრახვიდეს, რომელნი სხდეს ბჭეთა და ჩემდამო გალობდეს, რომელნი სუმიდეს ღჳნოსა.
და	მცხ.ფსალმ	მიჴსენ მე თიჴისაგან, რათა არა დავინთქა; განვერი მე მოძულეთა ჩემთაგან და სიღრმეთაგან წყალთასა.
და	მცხ.ფსალმ	მოხედენ სულსა ჩემსა და განარინე იგი და მტერთა ჩემთაგან მიჴსენ მე.
და	მცხ.ფსალმ	და მცეს მე საჭმელად ჩემდა ნავღელი და წყურილსა ჩემსა მასუეს მე ძმარი.
და	მცხ.ფსალმ	მიჰფინე მათ ზედა რისხვა შენი, და გულისწყრომა რისხვისა შენისა ეწიენ მათ.
და	მცხ.ფსალმ	იყავნ სამკჳდრებელი მათი ოჴერ, და საყოფელთა მათთა ნუ იყოფინ მკჳდრი;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ, რომელი შენ დაეც, მათ დევნეს იგი და სალმობასა წყლულთა ჩემთასა შესძინეს.
და	მცხ.ფსალმ	შესძინე უსჯულოებაჲ უსჯულოებასა მათსა ზედა, და ნუ შევლენედ იგინი სიმართლესა შენსა;
და	მცხ.ფსალმ	აიჴოცნედ იგინი წიგნისა მისგან ცხოველთასა და მართალთა თანა ნუ დაიწერებიედ.
და	მცხ.ფსალმ	გლახაკ და დავრდომილ ვარი მე; ღმერთო, მაცხოვარებაჲ შენი შემეწიენ მე.
და	მცხ.ფსალმ	ვაქებდე სახელსა ღმრთისა ჩემისასა გალობითა და განვადიდო იგი ქებითა;
და	მცხ.ფსალმ	იხილონ გლახაკთა და იხარებდენ; გამოიძიეთ ღმერთი და ცხონდეს სული თქუენი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ესმა დავრდომილთა უფალსა და პყრობილნი მისნი არა შეურაცხ-ყვნა.
და	მცხ.ფსალმ	აქებდით მას ცანი და ქუეყანა, ზღუაჲ და ყოველი, რაჲ ვალს მას შინა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ღმერთმან იჴსნეს სიონი, და აღეშენნენ ქალაქნი ჰურიასტანისანი, და დაეშენნენ მუნ და დაიმკჳდრონ იგი;
და	მცხ.ფსალმ	და ნათესავმან მონათა შენთამან დაიპყრას იგი; და რომელთა უყუარს სახელი შენი, დაიმკჳდრონ მას შინა.
და	მცხ.ფსალმ	ჰრცხუენოდენ და კდემებოდენ, რომელნი ეძიებენ სულსა ჩემსა; მართლუკუნიქცენ და სიცხჳლეულ იქმნენ, რომელნი ზრახვიდეს ჩემთჳს ძჳრსა.
და	მცხ.ფსალმ	გალობდენ და იხარებდენ შენდამი ყოველნი, რომელნი გეძიებენ შენ, უფალო, და თქუედ მარადის: დიდ არს ღმერთი! რომელთა უყუარს მაცხოვარებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე გლახაკ და დავრდომილ ვარი მე; ღმერთო, შემეწიე მე; შემწე და მჴსნელი ჩემი ხარი შენ; უფალო, ნუ ჰყოვნი. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	შენ, უფალო, გესავ; ნუ მრცხუენებინ მე უკუნისამდე; სიმართლითა შენითა მიჴსენ და განმარინე მე; მოყავ ჩემდა ყური შენი და მაცხოვნე მე.
და	მცხ.ფსალმ	მეყავ მე ღმერთი მფარველ და ადგილ ძნელ განსარინებელ ჩემდა; რამეთუ სიმტკიცე და შესავედრებელი ჩემი შენ ხარ.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ განმაგდებ მე, უფალო, ჟამსა სიბერისასა. და მოკლებასა ძალისა ჩემისასა ნუ დამაგდებ მე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მრქუეს მე მტერთა ჩემთა და, რომელთა მოეცვა სული ჩემი, ზრახვა-ყვეს ერთბამად.
და	მცხ.ფსალმ	და იტყოდეს: ღმერთმან დააგდო იგი; დევნეთ და ეწიენით მას, რამეთუ არავინ არს მჴსნელ მისა.
და	მცხ.ფსალმ	განცხადებულ არს ჰურიასტანს ღმერთი და ისრაჱლსა ზედა დიდ არს სახელი მისი.
და	მცხ.ფსალმ	ჰრცხუენოდენ და შეძრწუნდენ, რომელნი ასმენდეს სულსა ჩემსა; შეიმოსედ სირცხჳლი და კდემა, რომელნი ეძიებდეს ძჳრსა ჩემთჳს.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე მარადის გესვიდე შენ და შევსძინო ყოველსა ზედა ქებასა შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო ჩემო, რაოდენი მასწავე მე სიყრმით ჩემითგან, და მოაქამომდე მიუთხრობდე საკჳრველებათა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	ძლიერებაჲ შენი და სიმართლე შენი, ღმერთო ჩემო, მიმაღლადმდე; რაოდენი მიყავ მე დიდძალი, ღმერთო, ვინ გემსგავსოს შენ?
და	მცხ.ფსალმ	რაოდენნი მიჩუენენ მე ჭირნი მრავალნი და ძჳრნი, და მომაქციე და მაცხოვნე მე, და უფსკრულთაგან ქუეყანისათა აღმომიყვანე მე.
და	მცხ.ფსალმ	განამრავლე ჩემ ზედა დიდებულებაჲ შენი და მომაქციე და ნუგეშინის-მეც მე და უფსკრულთაგან ქუეყანისათა კუალად აღმომიყვანე მე.
და	მცხ.ფსალმ	იხარებდენ ბაგენი ჩემნი, რაჟამს გიგალობდე შენ და სულიცა ჩემი, რომელი იჴსენ.
და	მცხ.ფსალმ	უფროს და ენაცა ჩემი მარადღე იტყოდის სიმართლესა შენსა, რაჟამს ჰრცხუენოდის და კდემულ იყვნენ, რომელნი ეძიებენ ძჳრსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, სასჯელი შენი მეუფესა მიეც და სიმართლე შენი ძესა მეუფისასა
და	მცხ.ფსალმ	განშჯად ერისა შენისა სიმართლით და გლახაკთა შენთა განკითხვით.
და	მცხ.ფსალმ	მიიღედ მთათა მშჳდობაჲ ერისა და ბორცუთა სიმართლე.
და	მცხ.ფსალმ	განიკითხნეს გლახაკნი ერისანი და აცხოვნნეს ნაშობნი დავრდომილთანი და დაამდაბლოს ცილისმწამებელი.
და	მცხ.ფსალმ	და თანაეგოს მზისა და წინა მთოვარისა ნათესავით ნათესავადმდე.
და	მცხ.ფსალმ	გარდამოჴდეს ვითარცა წჳმაჲ საწმისსა ზედა და ვითარცა ცუარი რა ცურინ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	გამოაბრწყინვოს დღეთა მისთა სიმართლე და მრავალი მშჳდობაჲ, ვიდრემდის განკაფდეს მთოვარე.
და	მცხ.ფსალმ	და უფლებდეს იგი ზღჳთ-ზღუადმდე და მდინარითგან კიდედმდე სოფლისა.
და	მცხ.ფსალმ	ამის წინაშე პირველად ჰინდონი შეუვრდენ, და მტერნი მისნი მიწასა ლოშნიდენ.
და	მცხ.ფსალმ	მეფეთა თარშისათა და ჭალაკთა ძღუენი შეწირონ მისა, მეფეთა არაბიასთა და საბაჲსათა ძღუენი მიართუან მას.
და	მცხ.ფსალმ	და თაყუანის-სცემდენ მას ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი, და ყოველნი წარმართნი ჰმონებდენ მას.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ იჴსნა გლახაკი ძლიერისაგან და დავრდომილი, რომლისა არა იყო მწე.
და	მცხ.ფსალმ	ჰრიდოს გლახაკსა და დავრდომილსა და სულნი გლახაკთანი აცხოვნნეს.
და	მცხ.ფსალმ	და ცხონდეს და მოეცეს მას ოქროსა მისგან არაბიასა, და ილოცვიდეს მისთჳს სამარადისოდ, ყოველსა დღესა აკურთხევდენ მას.
და	მცხ.ფსალმ	იყოს სიმტკიცე ქუეყანასა შინა თავსა ზედა მთათასა, ზეშთა ამაღლდეს უფროს ლიბანისა ნაყოფი მისი, და ყუაოდიან ქალაქით გამო, ვითარცა თივა ქუეყანისა.
და	მცხ.ფსალმ	და კურთხეულ არს სახელი წმიდაჲ დიდებისა მისისა უკუნისამდე, და აღივსოს დიდებითა მისითა ყოველი ქუეყანა. იყავნ, იყავნ. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ არა არს ახილვა სიკუდილსა შინა მათსა და სიმტკიცე გუემათა შინა მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	შრომასა კაცთა თანა არა შურებიან და კაცთა თანა იგინი არა იტანჯნენ.
და	მცხ.ფსალმ	ამისთჳს შეიპყრნა იგინი ამპარტავანებამან სრულიად, შეიმოსეს უღმრთოებაჲ და სიცრუჱ თჳსი.
და	მცხ.ფსალმ	და გამოჴდეს, ვითარცა ცმელისაგან სიცრუჱ მათი, რამეთუ ვიდოდეს იგინი ზრახვითა გულისათა.
და	მცხ.ფსალმ	განიზრახეს და იტყოდეს უკეთურებით და სიცრუესა მაღლად ზრახვიდეს.
და	მცხ.ფსალმ	დადვეს ცათა შინა პირი მათი, და ენა მათი ეთრია ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	ამისთჳს მოიქცეს ერი ჩემი აქავე, და დღენი სრულნი იპოვნენ მათ თანა.
და	მცხ.ფსალმ	აჰა, ესერა, ესე ცოდვილნი წარმართებულ არიან და უპყრიეს სიმდიდრე მათი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	და ვთქუ: ცუდად სამე განვიმართლე გული ჩემი და დავიბანენ უბრალოდ ჴელნი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	და ვიყავ მე ტანჯულ ყოველსა დღესა და მხილებაჲ ჩემი განთიად.
და	მცხ.ფსალმ	და გულსა მომიჴდა ცნობად, ესე არს შრომაჲ ჩემი ჩემ წინაშე,
და	მცხ.ფსალმ	ვიდრემდის შევიდე მე სიწმიდესა ღმრთისასა და გულისჴმა-ვყო აღსასრული მათი.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო ზაკვისა მათისათჳს დასდევ მათთჳს ბოროტი და დაამჴუენ იგინი ამპარტავანებასა ოდენ მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	ვითარღა იქმნეს მოსაოჴრებელ მყისსა შინა, მოაკლდეს, და წარწყმდეს უსჯულოებისა მათისათჳს?
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ აღეტყინა გული ჩემი, და თირკმელნი ჩემნი იცვალნეს.
და	მცხ.ფსალმ	და მე შეურაცხ ვიქმენ და არა გულისჴმა-ვყავ;
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა პირუტყჳ შევირაცხე შენ წინაშე. და მე მარადის შენ თანა ვარ,
და	მცხ.ფსალმ	მიპყარ ჴელი მარჯუენე ჩემი. და ზრახვითა შენითა მიძღოდე მე და დიდებითა შემიწყნარე მე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ რაჲ ძეს ჩემი ცათა შინა, და შენგან რა ვინებე ქუეყანასა ზედა?
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ, აჰა ესერა, რომელთა განიშორნეს თავნი თჳსნი შენგან, იგინი წარწყმდენ; და მოსრენ ყოველნი, რომელნი განგიდგეს შენგან.
და	მცხ.ფსალმ	მოაკლდა გულსა ჩემსა და ჴორცთა ჩემთა; ღმერთი გულისა ჩემისა და ნაწილ ჩემდა არს ღმერთი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	და იქადეს მოძულეთა შენთა შორის დღესასწაულსა შენსა,
და	მცხ.ფსალმ	დასხნეს სასწაულნი მათნი სასწაულად, და არა ცნეს, ვითარცა გამოსავალსა ზესკნელსა. ვითარცა მაღნარსა შინა ხე, ცულითა
და	მცხ.ფსალმ	დაკოდნეს ბჭენი მათნი, რაჲთურთით ცულითა და წერაქჳთა დაამჴუეს იგი.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ მისცემ მჴეცთა სულსა, რომელმან აღგიაროს შენ, და სულსა გლახაკთა შენთასა ნუ დაივიწყებ სრულიად.
და	მცხ.ფსალმ	თქუეს გულითა მათითა და ნათესავთა მათთა ერთად: მოვედით და დავადუმნეთ ყოველნი დღესასწაულნი ღმრთისანი ქუეყანით.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ სასწაული მათი ჩუენ არა ვიხილეთ; არღარა ვინ არს წინაწარმეტყუელ, და ჩუენ არა ვინ გჳცნნეს მერმეცა.
და	მცხ.ფსალმ	რად გარემიიქცევ ჴელსა შენსა და მარჯუენესა შენსა წიაღადვე შენდა სრულიად?
და	მცხ.ფსალმ	შენ შეჰმუსრე თავი ვეშაპისა მის და მიეც იგი საჭმელად ერსა მას ჰინდოეთისასა.
და	მცხ.ფსალმ	შენ გამოადინენ წყარონი და მდინარენი, შენ განაჴმენ მდინარენი ითამისანი.
და	მცხ.ფსალმ	ესე მოიჴსენე: მტერმან აყუედრა უფალსა და ერმან უგნურმან განარისხა სახელი შენი.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ მიიქცევინ დამდაბლებული სირცხჳლეული; გლახაკი და დავრდომილი აქებდენ სახელსა შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიაროთ შენ, ღმერთსა, აღგიაროთ შენ და ვხადოთ სახელსა შენსა; მიუთხრობდე ყოველთა საკჳრველებათა შენთა;
და	მცხ.ფსალმ	განკფდა ქუეყანა და ყოველნი მკჳდრნი მისნი, მე დავამტკიცენ სუეტნი მისნი.
და	მცხ.ფსალმ	ვარქუ უსჯულოთა: ნუ უსჯულოებთ, და მცოდველთა: ნუ აღიმაღლებთ რქასა;
და	მცხ.ფსალმ	ნუ აღიღებთ მაღლად რქასა თქუენსა და ნუცა იტყჳთ ღმრთისათჳს სიცრუესა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ღმერთი მსაჯულ არს: ესე დაამდაბლის და ესე აღამაღლის.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ სასუმელი ჴელთა შინა უფლისათა ღჳნისა ურწყოსა სავსე არს სხმულითა; და მიდრკა ამიერ მუნ, ხოლო თხლე მისი არა წარმოიცალიერა; სუან იგი ყოველთა ცოდვილთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე ვიხარებდე უკუნისამდე და უგალობდე ღმერთსა იაკობისსა.
და	მცხ.ფსალმ	და ყოველნი რქანი ცოდვილთანი შევმუსრნე, და ამაღლდეს რქაჲ მართლისა.
და	მცხ.ფსალმ	იქმნა მშჳდობით ადგილი მისი და სამკჳდრებელი მისი სიონს;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მუნ შემუსრნა ძალნი მშჳლდთანი, საჭურველი და მახჳლი და ბრძოლაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	შეძრწუნდეს ყოველნი უგნურნი გულითა; დაიძინეს ძილი მათი, და არა პოვეს არარაჲ ყოველთა კაცთა სიმდიდრისა ჴელითა მათითა.
და	მცხ.ფსალმ	შენ საშინელ ხარ, და ვინ წინააღგიდგეს შენ? მიერითგან არს რისხვა შენი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ზრახვამან კაცისამან აღგიაროს შენ, და ნეშტი გულისზრახვისა დღესასწაულებდეს შენდა.
და	მცხ.ფსალმ	დღესა ჭირისა ჩემისასა ღმერთი გამოვიძიე, ჴელითა ჩემითა ღამე მის წინაშე, და არა ვსცეთ; წარეწირა ნუგეშინის-ცემა სულსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	მოვიჴსენე ღმრთისაჲ და ვიხარე; ვზრუნევდ, და სულმოკლე იქმნა სული ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	მიეწიფნეს საჴმილავთა თუალნი ჩემნი; შევძრწუნდი და არა ვიტყოდი.
და	მცხ.ფსალმ	ვიგონებდ დღეთა მათ პირველთა და წელიწადნი საუკუნენი მოვიჴსენენ. და ვიწურთიდ
და	მცხ.ფსალმ	ღამე გულითა ჩემითა, ვზრუნევდ, და შეზრუნვებულ იყო სული ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ უკუნისამდე განმაგდოს მე უფალმან და არღარა შესძინოს სათნოებად მერმე,
და	მცხ.ფსალმ	და ვიწურთიდე ყოველთა მიმართ საქმეთა შენთა და დაბადებულთა შენთა მიმართ ვზრახვიდე.
და	მცხ.ფსალმ	გიხილეს შენ წყალთა, ღმერთო, გიხილეს შენ წყალთა და შეეშინა, შეძრწუნდეს უფსკრულნი
და	მცხ.ფსალმ	ოხრითა წყალთათა. ჴმაჲ მოსცეს ღრუბელთა, და რამეთუ ისარნი შენნი ვლენან.
და	მცხ.ფსალმ	ზღუასა ზედა არიან გზანი შენნი და ალაგნი შენნი წყალთა ზედა მრავალთა, და კუალნი შენნი არა საცნაურ იქმნენ.
და	მცხ.ფსალმ	რაოდენი გუესმა და ვცანით იგი, და მამათა ჩუენთა გჳთხრეს ჩუენ.
და	მცხ.ფსალმ	არა დაეფარა შვილთა მათთაგან ნათესავად სხუად, მიუთხრობდეს ქებულებასა უფლისასა და ძლიერებასა მისსა და საკჳრველებასა მისსა, რომელ ქმნა.
და	მცხ.ფსალმ	და აღდგა საწამებელად იაკობსა შორის და შჯული დადვა ისრაჱლსა შორის, რაოდენი ამცნო მამათა ჩუენთა, უწყებად იგი შვილთა მათთა,
და	მცხ.ფსალმ	რათა ცნას თესლმან სხუამან, შვილნი, რომელ იშვებოდიან, და აღდგენ და მიუთხრობდენ ამას შვილთა მათთა;
და	მცხ.ფსალმ	რათა დადვან ღმრთისა მიმართ სასოებაჲ მათი და არა დაივიწყონ საქმეთა ღმრთისათა და მცნებათა მისთა გამოეძიებდენ.
და	მცხ.ფსალმ	რათა არა იქმნენ, ვითარცა მამანი მათნი, თესლ გულარძნილ და განმამწარებელ, თესლმან, რომელმან არა წარიმართა გული თჳსი, არცა სარწმუნო-ყო ღმრთისა თანა სული თჳსი.
და	მცხ.ფსალმ	არა იმარხეს მათ აღთქმა ღმრთისაჲ და შჯულსა მისსა არა ინებეს სლვაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	და დაივიწყეს მათ კეთილის-ყოფათა მისთა და საკჳრველებათა მისთა, რომელ უჩუენნა მათ
და	მცხ.ფსალმ	განაღო ზღუაჲ და წიაღიყვანნა იგინი და დაადგინნა წყალნი, ვითარცა თხიერთა.
და	მცხ.ფსალმ	და უძღოდა მათ ღრუბლითა დღისი და ღამე ყოველ ნათლითა ცეცხლისათა.
და	მცხ.ფსალმ	განაპო კლდე უდაბნოსა და ასუა მათ, ვითარცა ღრმისაგან დიდისა.
და	მცხ.ფსალმ	გამოადინა წყალი კლდისაგან და გარდამოაცენნა, ვითარცა მდინარენი, წყალნი.
და	მცხ.ფსალმ	და იდრტჳნეს ღმრთისაჲ და თქუეს: ნუ უძლოსმეა ღმერთმან განმზადებად ტაბლა უდაბნოსა შინა?
და	მცხ.ფსალმ	ვინათგან სცა კლდესა და გამოეცნეს წყალნი და მდინარენი წარჰრღუნიდეს, პურისა მოცემადცა ნუ უძლოსა, ანუ განმზადებად ტაბლა ერსა თჳსსა?
და	მცხ.ფსალმ	ამისთჳს ესმა უფალსა და განრისხნა, და ცეცხლი აღტყდა იაკობსა შორის, და რისხვა აღჴდა ისრაჱლსა ზედა;
და	მცხ.ფსალმ	და უბრძანა ღრუბელთა ზეგარდამო და ბჭენი ცათანი განახუნა.
და	მცხ.ფსალმ	და უწჳმა მათ მანანა საჭმლად და პური ცათა მოსცა მათ;
და	მცხ.ფსალმ	აღადგინა ბღუარი ცით გამო და გამოავლინა ძალითა თჳსითა ჩრდილო.
და	მცხ.ფსალმ	და აწჳმა მათ ზედა, ვითარცა მიწა, ჴორცი და, ვითარცა ქჳშა ზღუათა - ფრინველნი ფრთოვანნი.
და	მცხ.ფსალმ	და ჭამეს და განძღეს ფრიად, და გულისთქმა მათი მოსცა მათ;
და	მცხ.ფსალმ	და რისხვა ღმრთისაჲ აღჴდა მათ ზედა, მოსწყჳდნა მრავალნი მათგანნი და რჩეულნი ისრაჱლისანი დაამჴუნა.
და	მცხ.ფსალმ	ამას ყოველსა ზედა ცოდესვეღა და არა ჰრწმენა საკჳრველებათა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	და მოაკლდეს ამაოებით დღენი მათნი და წელიწადნი მათნი სწრაფით.
და	მცხ.ფსალმ	რაჟამს მოსრავნ მათ, მაშინ ეძიებდიან მას და მოიქცევიედ და აღიმსთობედ ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.ფსალმ	და მოიჴსენეს, რამეთუ ღმერთი მწე მათდა არს და ღმერთი მაღალი მჴსნელ მათდა არს.
და	მცხ.ფსალმ	და შეიყუარეს იგი პირითა მათითა და ენითა მათითა ეცრუვნეს მას.
და	მცხ.ფსალმ	არამედ იგი თავადი არს მოწყალე და ულხინოს ცოდვათა მათთა და არა განხრწნეს და განამრავლა გარემიქცევად გულისწყრომა მისი და არა აღაგზებდა ყოველსა რისხვასა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	და მოიჴსენა, რამეთუ ჴორციელ არიან, სულ წარმავალ და არღარა მომაქცეველ.
და	მცხ.ფსალმ	და მოაქციეს და განცადეს ღმერთი და წმიდაჲ იგი ისრაჱლისა განამწარეს.
და	მცხ.ფსალმ	ვითარ-იგი დასხნა ეგჳპტეს შინა სასწაულნი მისნი და ნიშნი მისნი ველსა მას ტანეოსსა;
და	მცხ.ფსალმ	და გარდააქცინა სისხლად მდინარენი მათნი და წჳმანი მათნი, რაჲთა არა სუან;
და	მცხ.ფსალმ	მიავლინა მათდა ძაღლისმწერი, და შეჭამნა იგინი, და მყუარი, და განხრწნნა იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	და მისცა გესლსა ნაყოფი მათი და ნაშრომი მათი მკალსა;
და	მცხ.ფსალმ	მოსრა სეტყჳთა ვენაჴები მათი და ლეღუსულელნი მათნი თრთჳლითა;
და	მცხ.ფსალმ	მისცა სეტყუასა საცხოვარი მათი და მონაგები მათი ცეცხლსა;
და	მცხ.ფსალმ	მიავლინა მათდა რისხვა გულისწყრომისა მისისა, გულისწყრომა და რისხვაჲ და ჭირი მივლინებითა ანგელოზთა მიერ ბოროტთა.
და	მცხ.ფსალმ	და წარმოუმართა, ვითარცა ცხოვარსა, ერსა თჳსსა და აღიყვანა იგი, ვითარცა სამწყსო, უდაბნოდ.
და	მცხ.ფსალმ	და უძღოდა მათ სასოებითა, და არა შეეშინა, და მტერნი მათნი დაფარნა ზღუამან.
და	მცხ.ფსალმ	და განასხნა პირისა მათისაგან წარმართნი და განუწილა მათ საზომითა დამკჳდრებისათა და დააშენა საყოფელთა მათთა ტომები ისრაჱლისა.
და	მცხ.ფსალმ	და განცადეს და განამწარეს ღმერთი მაღალი და წამებანი მისნი არა დაიცვნეს;
და	მცხ.ფსალმ	და მიაქციეს და შეურაცხ-ყვეს, ვითარცა-იგი მამათა მათთა, და გარდაიქცეს მშჳლდად ელმად;
და	მცხ.ფსალმ	განარისხეს იგი ბორცუებსა ზედა მათსა და კერპებითა მათითა აშურვებდეს მას.
და	მცხ.ფსალმ	ესმა ღმერთსა და უგულებელს-ყო და შეურაცხ-ყო ფრიად ისრაჱლი.
და	მცხ.ფსალმ	და განიშორა მისგან კარავი სელომისი, კარავი, რომელ დამკჳდრებულ იყო შორის კაცთა.
და	მცხ.ფსალმ	და მისცა ტყუედ ძალი მათი და სიკეთე მათი ჴელთა მტერისათა;
და	მცხ.ფსალმ	და შეაყენა მახჳლსა ერი თჳსი და სამკჳდრებელი თჳსი უგულებელს-ყო;
და	მცხ.ფსალმ	ჭაბუკნი მათნი შეჭამნა ცეცხლმან და ქალწულნი მათნი არა იგლოვნეს.
და	მცხ.ფსალმ	მღდელნი მათნი მახჳლითა დაეცნეს, და ქურივნი მათნი არა იტირნეს.
და	მცხ.ფსალმ	და დასცნა მტერნი მისნი მართლუკუნ და საყუედრელად საუკუნოდ მისცნა იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	განიშორა მისგან კარავი იოსებისი და თესლი ეფრემისი არა გამოირჩია მან;
და	მცხ.ფსალმ	არამედ გამოირჩია მან თესლი იუდასი და მთა სიონი, რომელ შეიყუარა.
და	მცხ.ფსალმ	და გამოირჩია მან დავით, მონა თჳსი, და შეიწყნარა იგი სამწყსოსაგან ცხოვართასა; და ცხოვართა მუცელქმულთაგან გამოიყვანა იგი
და	მცხ.ფსალმ	მწყსად იაკობ მონისა თჳსისა და ისრაჱლ სამკჳდრებელისა თჳსისა.
და	მცხ.ფსალმ	და მწყსიდა მათ უმანკოებითა გულისა მისისათა და გონიერებითა ჴელითა მისთათა უძღოდა მათ. დიდება.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, შევიდეს წარმართნი სამკჳდრებელსა შენსა და შეაგინეს ტაძარი წმიდაჲ შენი; დადვეს იერუსალჱმი, ვითარცა ხილისსაცავი;
და	მცხ.ფსალმ	დაასხეს მძორები მონათა შენთა საჭმლად მფრინველთა ცისათა და ჴორცნი წმიდათა შენთანი - მჴეცთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ფსალმ	დასთხიეს სისხლი მათი ვითარცა წყალი გარემოს იერუსალჱმსა, და არა ვინ იყო მფარველ მათდა.
და	მცხ.ფსალმ	ვიდრემდის, უფალო, განრისხნე სრულიად და აღატყდეს, ვითარცა ცეცხლი, შური შენი?
და	მცხ.ფსალმ	მიჰფინე რისხვა შენი თესლთა ზედა, რომელთა არა გიციან შენ, და მეფეთა ზედა, რომელთა სახლსა შენსა არა ხადეს;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შეჭამეს იაკობ და ადგილი მისი მოაოჴრეს.
და	მცხ.ფსალმ	შემეწიენ ჩუენ, ღმერთო მაცხოვარო ჩუენო, დიდებისათჳს სახელისა შენისა; უფალო, მიჴსენ ჩუენ და მილხინე ჩუენ ცოდვათა ჩუენთაგან სახელისა შენისათჳს.
და	მცხ.ფსალმ	ნუსადა თქუან წარმართთა: სადა არს ღმერთი იგი მათი? და განცხადებულ იყავნ წარმართთა შორის წინაშე თუალთა ჩუენთა შურისგებაჲ სისხლისა მის მონათა შენთასა, რომელ დაითხია.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო ჩუენ ერნი შენნი ვართ და ცხოვარნი სამწყსოსა შენისანი, აღგიარებდეთ შენ, ღმერთო, უკუნისამდე და თესლითი თესლამდე მიუთხრობდეთ ქებულებასა შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	წინაშე ეფრემ და ბენიამენ და მანასესსა აღადგინე ძლიერებაჲ შენი და მოვედ ცხორებად ჩუენდა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, მომაქციენ ჩუენ, გამოაჩინე პირი შენი, და ვცხონდეთ.
და	მცხ.ფსალმ	მყვენ ჩუენ საყუედრელ გარემოსთა ჩუენთა, და მტერნი ჩუენნი მეკიცხევდეს ჩუენ.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო ღმერთო ძალთაო, მომაქციენ ჩუენ, და გამოაჩინე პირი შენი, და ვცხონდეთ.
და	მცხ.ფსალმ	გზა-უყავ წინაშე მისსა და დაჰნერგენ პირნი მისნი, და აღავსო ქუეყანა.
და	მცხ.ფსალმ	დაფარნა მთანი ჩრდილომან მისმან და ბაბილოთა მისთა - ნაძუნი ღმრთისანი.
და	მცხ.ფსალმ	მისწუადნა რქანი მისნი ზღუადმდე და მდინარედმდე - მწუერვალნი მისნი.
და	მცხ.ფსალმ	აწ რად მოჰჴადე ზღუდე მისი, და მოჰყურძნიან მას ყოველნი თანაწარმავალნი გზისანი?
და	მცხ.ფსალმ	განრყუნა იგი ეშუმან მაღნარისამან, და ბრანგუმან მძჳნვარემან მოძოა იგი.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო ძალთაო, მომაქციენ ჩუენ, გარდამოიხილე ზეცით და იხილე და მოჰხედენ ვენაჴსა ამას;
და	მცხ.ფსალმ	და დაამტკიცე ესე, რომელ დაასხა მარჯუენემან შენმან, და ძესა ზედა კაცისასა, რომელ განაძლიერე შენდა.
და	მცხ.ფსალმ	მომწუარი ცეცხლითა და მოოჴრებული რისხვითა პირისა შენისათა წარწყმდენ.
და	მცხ.ფსალმ	იყავნ ჴელი შენი კაცსა ზედა, მარჯუენე შენი, და ძესა ზედა კაცისასა, რომელ განაძლიერე შენდა.
და	მცხ.ფსალმ	და არა განგეშორნეთ ჩუენ შენგან და დიდებისაგან წყალობისა შენისა მაცხოვნენ ჩუენ, და სახელსა შენსა ვხადოდით.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო ღმერთო ძალთაო, მომაქციენ ჩუენ და გამოაჩინე პირი შენი და ვცხონდეთ.
და	მცხ.ფსალმ	აღიღეთ ფსალმუნი და ეცით ბობღანსა, საგალობელი სახარულევანი ებნითა
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ბრძანებაჲ არს ესე ისრაჱლისა და სამართალი არს ღმრთისა იაკობისი.
და	მცხ.ფსალმ	განაშორნა ტჳრთსა ბჭენი მისნი და ჴელნი მისნი გოდრითა მონებასა.
და	მცხ.ფსალმ	ისმინე, ერო ჩემო, და გიწამო შენ, და ისრაჱლო, ისმინო თუ ჩემი,
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მე ვარ უფალი ღმერთი შენი, რომელმან აღმოგიყვანე შენ ქუეყანით ეგჳპტით; განავრცე პირი შენი და აღვავსო ეგე.
და	მცხ.ფსალმ	და ერმან ჩემმან არა ისმინა ჴმისა ჩემისა და ისრაჱლი მე არა მერჩდა.
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა არა რაჲთამცა მტერნი მათნი დამემდაბლნეს და მაჭირვებელთა ზედა და-მცა-მედგა ჴელი ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	მტერნი უფლისანი ეცრუვნეს მას, და იყო ჟამი მათი საუკუნოდ.
და	მცხ.ფსალმ	მაჭამებ ჩუენ პურსა ცრემლითა და მასუამ ჩუენ ცრემლთა საწყაულითა;
და	მცხ.ფსალმ	და აჭამა მათ სიპოხისაგან იფქლისა და კლდისაგან თაფლისა განაძღნა იგინი. დიდება.
და	მცხ.ფსალმ	ყავ ჩემ თანა სასწაულ კეთილ, და იხილედ მოძულეთა ჩემთა და ჰრცხუენოდის, რამეთუ შენ, უფალი, შემეწიე და ნუგეშინის-მეც მე.
და	მცხ.ფსალმ	ვიდრემდის შჯიდეთ სიცრუესა და თუალთა აღებდეთ ცოდვილთა?
და	მცხ.ფსალმ	უსაჯეთ ობოლსა და გლახაკსა, და მდაბალი და დავრდომილი განამართლეთ;
და	მცხ.ფსალმ	არა ცნეს, არცა გულისჴმა-ყვეს და ბნელსა შინა ვლენან; შეიძრნედ ყოველნი საფუძველნი ქუეყანისანი.
და	მცხ.ფსალმ	მე ვთქუ: ღმერთნი სამე ხართ და შვილნი მაღლისანი თქუენ ყოველნი;
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო თქუენ, ვითარცა კაცნი, მოსწყდებით და, ვითარცა ერთი მთავართაგანი, დაეცემით.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ, ესერა, მტერთა შენთა იზახეს, და მოძულეთა შენთა აიღეს თავი.
და	მცხ.ფსალმ	ერსა შენსა ზედა ძმაცუიდეს ზაკვით და განიზრახეს წმიდათა შენთათჳს;
და	მცხ.ფსალმ	და თქუეს: მოდით და მოვსრნეთ იგინი თესლთაგან, და არღარა მოიჴსენოს სახელი ისრაჱლისა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ზრახეს შეთქმით ურთიერთას და შენთჳს აღთქმა-ყვეს
და	მცხ.ფსალმ	ბანაკმან იდუმელთამან და ისმაიტელთამან, მოაბ და აგარიანთა,
და	მცხ.ფსალმ	გებალ, ამონ და ამალეკ და უცხოთესლთა დამკჳდრებულთა თანა ტჳროსისათა.
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ ასურცა მოსრულ იყო მათ თანავე და ექმნეს თანაშემწე ძეთა მათ ლოთისთა.
და	მცხ.ფსალმ	ჰყვენ იგინი, ვითარცა მადიამი და სისარა და ვითარცა იაბი ჴევსა მას კიშონისასა.
და	მცხ.ფსალმ	მოისრნეს იგინი აენდრს შინა და იქმნეს იგინი, ვითარცა სკორე ქუეყანისა.
და	მცხ.ფსალმ	დასხენ მთავარნი მათნი, ვითარცა ორებ და ზიბ და ზებეე და სალმონა, ყოველნი მთავარნი მათნი,
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო ჩემო, ყვენ იგინი, ვითარცა ურმისთუალი და ვითარცა ლერწამი წინაშე პირსა ქარისასა.
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა ცეცხლმან რა მოწუნის მაღნარნი და ვითარცა ალმან, რომელმან შეწუნის მთანი,
და	მცხ.ფსალმ	ეგრეთ სდევნნე იგინი ნიავქარითა შენითა და რისხვითა შენითა შეაძრწუნენ იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	აღავსე პირი მათი გინებითა, და მოიძიონ სახელი შენი, უფალო.
და	მცხ.ფსალმ	ჰრცხუენოდედ და შეძრწუნდედ უკუნითი უკუნისამდე და სირცხჳლეულ იქმნედ და წარწყმდედ.
და	მცხ.ფსალმ	და ცნედ, რამეთუ სახელი შენი უფალ არს, და შენ მხოლო მაღალ ხარ ყოველსა ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	ჰსურის და მოაკლდების სულსა ჩემსა ეზოთა მიმართ უფლისათა, გული ჩემი და ჴორცნი ჩემნი იხარებდეს ღმრთისა მიმართ ცხოველისა.
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ სირმანცა პოვა თავისა თჳსისა სახელი და გურიტმან ბუდე თჳსი, სადა დაისხნეს მართუენი თჳსნი; საკურთხეველი შენი, უფალო ძალთაო, მეუფეო ჩემო და ღმერთო ჩემო.
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ კურთხევა მოსცეს, რომელმანცა შჯული დადვა. ვიდოდიან იგინი ძალითი ძალად, და გამოუჩნდეს მათ ღმერთი ღმერთთა სიონს.
და	მცხ.ფსალმ	მწეო ჩუენო, იხილე, ღმერთო, და მოხედენ პირსა ცხებულისა შენისასა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ წყალობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ უყუარს უფალსა, მადლი და დიდებაჲ მოსცეს ღმერთმან;
და	მცხ.ფსალმ	მომაქციენ ჩუენ, ღმერთო მაცხოვარო ჩუენო, და გარეწარაქციე რისხვაჲ შენი ჩუენგან.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, შენ მომაქცინე და მაცხოვნნე ჩუენ, და ერი შენი იხარებდეს შენდამი.
და	მცხ.ფსალმ	მიჩუენე ჩუენ, უფალო, წყალობაჲ შენი და მაცხოვარებაჲ შენი მომეც ჩუენ.
და	მცხ.ფსალმ	ვისმინო მე, რასაცა მეტყოდის უფალი ღმერთი ჩემი, რამეთუ იტყოდის იგი მშჳდობასა ერისა თჳსისა ზედა და წმიდათა მისთა ზედა და მათ ზედაცა, რომელთა მოუქცევიან გულნი მისა მიმართ.
და	მცხ.ფსალმ	წყალობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ შეიმთხჳნეს, სიმართლემან და მშჳდობამან ამბორს-უყვეს.
და	მცხ.ფსალმ	ჭეშმარიტებაჲ ქუეყანით აღმოსცენდა და სიმართლე ზეცით გამოჩნდა.
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ უფალმან მოსცეს სიტკბოებაჲ, და ქუეყანამან ჩუენმან გამოსცეს ნაყოფი თჳსი.
და	მცხ.ფსალმ	მოყავ, უფალო, ყური შენი და ისმინე ჩემი, რამეთუ გლახაკ და დავრდომილ ვარი მე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ, უფალი, ტკბილ და მართალ ხარ და დიდად მოწყალე ყოველთათჳს, რომელნი გხადიან შენ.
და	მცხ.ფსალმ	ყურად-იღე, უფალო, ლოცვა ჩემი და მოხედენ ჴმასა ვედრებისა ჩემისასა.
და	მცხ.ფსალმ	არა არს მსგავს შენდა ღმერთთა შორის, უფალო, და არა არს საქმე შენთაებრ.
და	მცხ.ფსალმ	ყოველი თესლები, რაოდენი ჰქმენ, მოვიდენ და თაყუანის-გცენ წინაშე შენსა, უფალო, და ადიდებდენ სახელსა შენსა, უფალო.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დიდ ხარ შენ, და მოქმედი საკჳრველებათა შენ ხარ ღმერთი მხოლო.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარო შენ, უფალო ყოვლითა გულითა ჩემითა და ვადიდო სახელი შენი უკუნისამდე;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დიდ არს წყალობაჲ შენი ჩემ ზედა, და იჴსენ სული ჩემი ჯოჯოხეთისაგან ქუესკნელისა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, უსჯულონი აღდგეს ჩემ ზედა, და კრებულმან ძლიერთამან იძიეს სული ჩემი და არა შეგრაცხეს შენ წინაშე მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	და შენ, უფალო ღმერთო ჩემო, შემწყნარებელ ხარ და მოწყალე, სულგრძელ და დიდად მოწყალე და ჭეშმარიტ.
და	მცხ.ფსალმ	მოიხილე ჩემ ზედა და შემეწიე მე, მოეც ძალი მონასა შენსა და აცხოვნე ძე მჴევლისა შენისა.
და	მცხ.ფსალმ	მოვიჴსენო მე რააბისი და ბაბილოვნისა, რომელთა მიციან მე; და, აჰა, ესერა, უცხოთესლნი და ტჳროს და ერი ჰინდოთა, ესენი იშვნეს მუნ.
და	მცხ.ფსალმ	დედად სიონსა ჰრქუას კაცმან, რამეთუ კაცი იშვა მას შინა, და თავადმან დააფუძნა იგი მაღალმან.
და	მცხ.ფსალმ	უფალი მიმოდაითქუას წიგნითა ერისათა და მთავართა ამათგან, რომელნი იყვნეს მას შინა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ აღივსო ძჳრთაგან სული ჩემი, და ცხორებაჲ ჯოჯოხეთსა მიეახლა.
და	მცხ.ფსალმ	დამდვეს მე მღჳმესა ქუესკნელსა ბნელსა შინა და აჩრდილთა სიკუდილისათა.
და	მცხ.ფსალმ	ჩემ ზედა განმტკიცნა გულისწყრომა შენი, და ყოველნი განსაცხრომელნი შენნი მოავლინენ ჩემ ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	განმაშორენ ჩემგან მეცნიერნი ჩემნი, და შემრაცხეს მე საძაგელად მათდა; მივეცი და არა გამოვიდოდე.
და	მცხ.ფსალმ	და განვავლინენ იგინი საქმეთაებრ გულითა მათთასა, რათა ვიდოდიან საქმეთა შინა მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	და თუალნი ჩემნი მოუძლურდეს გლახაკებითა; ღაღად-ვყავ შენდამი, უფალო, და მარადღე განვიპყრენ შენდამი ჴელნი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	მკუდართათჳს ნუ ჰყოა საკჳრველი? ანუ მკურნალთა აღადგინონ და აღგიარონ შენ?
და	მცხ.ფსალმ	მი-მე-ვინ-უთხრობდეს სამარესა შინა წყალობასა შენსა და ჭეშმარიტებასა შენსა წარსაწყმედელსა შინა?
და	მცხ.ფსალმ	საცნაურ ნუ იქმნესა ბნელსა შინა საკჳრველებაჲ შენი და სიმართლე შენი ქუეყანასა მას დავიწყებულსა?
და	მცხ.ფსალმ	და მე შენდამი, უფალო, ღაღად-ვყავ, და ცისკარსა ლოცვა ჩემი მიგეწიფოს შენ.
და	მცხ.ფსალმ	რადმე, უფალო, განიშორებ სულსა ჩემსა და გარემიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან?
და	მცხ.ფსალმ	ჩემ ზედა გარდაჴდეს რისხვანი შენნი, და საშინელებათა შენთა შემაძრწუნეს მე.
და	მცხ.ფსალმ	განმაშორენ ჩემგან მეგობარი და მახლობელი და მეცნიერნი ჩემნი გლახაკობითა ჩემითა. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ სთქუ: უკუნისამდე წყალობაჲ აღეშენოს, და ცათა შინა განემზადოს ჭეშმარიტებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	ვყავ აღთქმა რჩეულთა ჩემთა თანა და ვეფუცე დავითს, მონასა ჩემსა;
და	მცხ.ფსალმ	უკუნისამდე განვჰმზადო ნათესავი შენი და აღვაშენო თესლითი თესლამდე საყდარი შენი.
და	მცხ.ფსალმ	აღიარებდენ ცანი საკჳრველებათა შენთა, უფალო, და ჭეშმარიტებასა შენსა ეკლესიასა შინა წმიდათასა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ვინ ღრუბელთა შინა ესწოროს უფალსა და ემსგავსოს უფალსა ძეთა შორის ღმრთისათა?
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი დიდებულ არს ზრახვასა შინა წმიდათასა, დიდ არს და საშინელ ყოველთა ზედა, რომელნი არიან გარემოს მისა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო ღმერთო ძალთაო, ვინ გემსგავსოს შენ? ძლიერ ხარ შენ, უფალო, და ჭეშმარიტებაჲ შენი გარემო არს შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	შენ უფლებ ძალსა ზედა ზღუათასა და აღძრვასა ღელვათა მისთასა შენ დაამშჳდებ.
და	მცხ.ფსალმ	შენ დაამდაბლე, ვითარცა წყლული, ამპარტავანი და მკლავითა ძლიერებისა შენისათა განაბნიენ მტერნი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	შენნი არიან ცანი და შენი არს ქუეყანა, სოფელი და სავსებაჲ მისი შენ დააფუძნე.
და	მცხ.ფსალმ	ჩრდილო და ბღუარი შენ შეჰქმენ, თაბორი და ერმონი სახელითა შენითა იხარებდენ.
და	მცხ.ფსალმ	შენი მკლავი ძლიერებით, განძლიერდინ ჴელი შენი და ამაღლდინ მარჯუენე შენი.
და	მცხ.ფსალმ	სიმართლე და განკითხვა არს განმზადებაჲ საყდრისა შენისა, წყალობაჲ და ჭეშმარიტებაჲ ვიდოდიან წინაშე პირსა შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	და სახელითა შენითა იხარებდენ მარადღე და სიმართლითა შენითა ამაღლდენ.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ სიქადული ძალისა მათისა შენ ხარ, და ნებითა შენითა ამაღლდეს რქაჲ ჩუენი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ უფლისაჲ არს შეწევნა და წმიდისა, ისრაჱლ, მეუფისა ჩუენისა.
და	მცხ.ფსალმ	მაშინ ეტყოდე ჩუენებით ნაშობთა შენთა და სთქუ: დავსდევ შეწევნა ძლიერსა ზედა და აღვამაღლე რჩეული ერისაგან ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	ვპოე დავით, მონაჲ ჩემი, და საცხებელი წმიდაჲ ჩემი ვსცხე მას.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ჴელი ჩემი შეეწიოს მას, და მკლავმან ჩემმან განაძლიეროს იგი.
და	მცხ.ფსალმ	არა ირგოს მტერმან მისგან, და შვილმან უსჯულოებისამან ვერ შესძინოს ვნებად მისა.
და	მცხ.ფსალმ	და მოვსრნე პირისაგან მისისა მტერნი მისნი და მოძულენი მისნი დავამჴუნე.
და	მცხ.ფსალმ	წყალობაჲ ჩემი და ჭეშმარიტებაჲ ჩემი მის თანა, და სახელითა ჩემითა ამაღლდეს რქაჲ მისი;
და	მცხ.ფსალმ	და დავდვა ზღუასა ზედა ჴელი მისი და მდინარეთა ზედა - მარჯუენე მისი.
და	მცხ.ფსალმ	მან მხადოს მე: მამა ჩემი ხარი შენ, ღმერთი ჩემი და შემწყნარებელი ცხორებისა ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	უკუნისამდე დაუმარხო მას წყალობაჲ ჩემი, და აღთქმა ჩემი ერწმუნოს მას.
და	მცხ.ფსალმ	და ეგოს უკუნითი უკუნისამდე თესლი მისი და საყდარი მისი, ვითარცა დღენი ცისანი.
და	მცხ.ფსალმ	და-თუ-უტეონ შვილთა მათთა შჯული ჩემი და სამართალთა ჩემთა არა ვიდოდიან,
და	მცხ.ფსალმ	სიმართლენი ჩემნი თუ შეაბილწნენ და მცნებანი ჩემნი არა დაიმარხნენ,
და	მცხ.ფსალმ	განვიხილნე კუერთხითა უსჯულოებანი მათნი და გუემითა უსამართლობანი მათნი;
და	მცხ.ფსალმ	არცა შევაგინო აღთქმა ჩემი და, რაჲ-იგი აღმოჴდა ბაგეთა ჩემთა, არა შეურაცხ-ვყო.
და	მცხ.ფსალმ	ერთგზის ვეფუცე წმიდასა ჩემსა დავითს და მე არა ვეცრუვო მას.
და	მცხ.ფსალმ	ნათესავი მისი უკუნისამდე ეგოს, და საყდარი მისი, ვითარცა მზე, წინაშე ჩემსა,
და	მცხ.ფსალმ	და ვითარცა მთოვარე განმტკიცებული უკუნისამდე და მოწამე სარწმუნო ცათა შინა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო შენ განიშორე და შეურაცხ-ჰყავ და განაგდე ცხებული შენი;
და	მცხ.ფსალმ	დაარღჳენ ყოველნი ზღუდენი მისნი და ჰყვენ სიმტკიცენი მისნი შეძრწუნებულ;
და	მცხ.ფსალმ	და მიმოდაიტაცებდეს მას ყოველნი თანაწარმავალნი გზისანი, და იქმნა იგი საყუედრელ გარემოსთა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	აღამაღლე მარჯუენე მაჭირვებელთა მისთა და ახარე ყოველთა მტერთა მისთა;
და	მცხ.ფსალმ	დაჰჴსენ სიწმიდე მისი და საყდარი მისი ქუეყანასა ზედა დაამჴუ;
და	მცხ.ფსალმ	შეამცირენ დღენი ჟამთა მისთანი და მიჰფინე მის ზედა სირცხჳლი.
და	მცხ.ფსალმ	ვინ არს კაცი, რომელი ცხონდეს და არა იხილოს სიკუდილი და იჴსნეს სული თჳსი ჴელთაგან ჯოჯოხეთისათა?
და	მცხ.ფსალმ	ნუ მიაქცევ კაცსა სიმდაბლედ და სთქუ: მოიქეცით, ძენო კაცთანო.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ათასი წელი წინაშე თუალთა შენთა, უფალო, ვითარცა გუშინდელი დღე. რომელ წარჴდა და, ვითარცა საჴუმილავი ერთი, ღამესა შინა.
და	მცხ.ფსალმ	განთიად აღყუავდეს და წარჴდეს, მწუხრი დაჭნეს, და განჴმეს და დაცჳვეს.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მოვაკლდით ჩუენ რისხვითა შენითა და გულისწყრომითა შენითა შევძრწუნდით.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ყოველნი დღენი ჩუენნი მოაკლდეს, და რისხვითა შენითა მოვაკლდით ჩუენ; წელნი ჩუენნი ვითარცა დედაზარდლი იწურთიდეს.
და	მცხ.ფსალმ	დღენი წელიწადთა ჩუენთანი მათ თანა სამეოცდაათ წელ, ხოლო უკუეთუ ძლიერებასა შინა, ოთხმეოც წელ, და უმრავლესი მათი შრომა და სალმობაჲ; რამეთუ მოვიდა ჩუენ ზედა სიმშჳდე, და ჩუენ განვისწავლენით.
და	მცხ.ფსალმ	ვინმე უწყის სიმტკიცე რისხვისა შენისა და შიშითა შენითა გულისწყრომისა შენისა აღრაცხვაჲ?
და	მცხ.ფსალმ	მარჯუენე შენი ესრეთ მაუწყე მე და გულითა სწავლულითა - სიბრძნე შენი.
და	მცხ.ფსალმ	მოიქეც, უფალო! ვიდრემდის? და ნუგეშინის-ცემულ იქმენ მონათა შენთა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	აღვივსენით ჩუენ ცისკარს წყალობითა შენითა, უფალო, და ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ
და	მცხ.ფსალმ	ყოველთა დღეთა ჩუენთა ვიხარებდეთ მათ დღეთა წილ, რომელთა დამამდაბლეს ჩუენ და წელთა, ვიხილეთ ჩუენ ძჳრი.
და	მცხ.ფსალმ	და მოხედენ მონათა შენთა ზედა და წარუძეღუ ძეთა მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	და იყავნ ნათელი უფლისა ჩუენისა ჩუენ ზედა, და საქმენი ჴელთა ჩუენთანი წარჰმართენ ჩუენ ზედა და ქმნული ჴელთა ჩუენთა წარგჳმართე.
და	მცხ.ფსალმ	ჰრქუას უფალსა: ჴელისამპყრობელი ჩემი ხარი შენ და შესავედრებელი ჩემი, ღმერთი ჩემი, და მე ვესავ მას.
და	მცხ.ფსალმ	ბეჭთსაშუალითა მისითა გფარვიდეს შენ, და საგრილსა ფრთეთა მისთასა ესვიდე;
და	მცხ.ფსალმ	არა გეშინოდის შიშისაგან ღამისა და ისრისაგან, რომელი ფრინავნ დღისი; ღუაწლისაგან, რომელი ვალნ ბნელსა შინა, შემთხუევისაგან და ეშმაკისა შუა დღისა.
და	მცხ.ფსალმ	დაეცნენ მარცხენით შენსა ათასეულნი და ბევრეულნი - მარჯუენით შენსა, ხოლო შენ არა მიგეახლნენ.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო შენ თუალითა შენითა ხედვიდე და მისაგებელი ცოდვილთა იხილო.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ, უფალი, ხარ სასო ჩემდა და მაღალი გიყოფიეს შესავედრებელად შენდა.
და	მცხ.ფსალმ	არა შევიდეს შენდა ძჳრი, და გუემა არა მიეახლოს საყოფელთა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	ასპიტსა და ვასილისკოსსა ზედა ხჳდოდი. და დასთრგუნო შენ ლომი და ვეშაპი.
და	მცხ.ფსალმ	ჴმა-ყოს ჩემდამო, და მე ვისმინო მისი და მის თანა ვიყო ჭირსა შინა; ვიჴსნა იგი და ვადიდო იგი.
და	მცხ.ფსალმ	დღეგრძელებით განვაძღო იგი და უჩუენო მას მაცხოვარებაჲ ჩემი. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	კეთილ არს აღსაარებაჲ ღმრთისაჲ და გალობად სახელსა შენსა, მაღალო;
და	მცხ.ფსალმ	მითხრობად ცისკარს წყალობაჲ შენი და ჭეშმარიტებაჲ შენი ღამედღამედ,
და	მცხ.ფსალმ	ათძალითა საფსალმუნისათა და ჴმითა ებნისათა;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მახარე მე დაბადებულითა შენითა, უფალო, და ქმნულითა ჴელთა შენთათა ვიხარებდე.
და	მცხ.ფსალმ	კაცმან სულელმან არა ცნას, და უგნურმან არა გულისჴმა-ყოს ესე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ, ესერა, მტერნი შენნი წარწყმდენ, და განიბნინენ ყოველნი რომელნი იქმან უსჯულოებასა.
და	მცხ.ფსალმ	და ამაღლდეს, ვითარცა მარტორქისა, რქაჲ ჩემი, და სიბერე ჩემი ზეთითა პოხილითა;
და	მცხ.ფსალმ	და იხილა თუალმან ჩემმან მტერთა ჩემთა და მათთჳს, რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა ბოროტებით, ესმა ყურსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	მართალი, ვითარცა ფინიკი, აღყუავნეს და, ვითარცა ნაძჳ ლიბანისა განმრავლდეს.
და	მცხ.ფსალმ	უფროჲსად განმრავლდენ სიბერესა სიპოხისასა და ფუფუნეულ იყვნენ თხრობასა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ წრფელ არს უფალი ღმერთი ჩუენი, და არა არს სიცრუე მის თანა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალი სუფევს, შუენიერებაჲ შეიმოსა; შეიმოსა უფალმან ძალი გარეშეირტყა; და რამეთუ დაამყარა სოფელი, რათა არა შეიძრას.
და	მცხ.ფსალმ	ერი შენი, უფალო, დაამდაბლეს და სამკჳდრებელი შენი განაბოროტეს;
და	მცხ.ფსალმ	ქურივი და მწირი მოკლეს და ობოლი მოსწყჳდეს
და	მცხ.ფსალმ	ნეტარ არს კაცი, რომელიცა განსწავლო, უფალო, და სჯულისა შენისაგან ასწაო მას.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ არა განიშოროს უფალმან ერი თჳსი და სამკჳდრებელი თჳსი არა უგულებელს-ყოს,
და	მცხ.ფსალმ	ვიდრემდის მოიქცეს სიმართლე განკითხვად, და მიეახლნენ მას ყოველნი, რომელნი წრფელ არიან გულითა.
და	მცხ.ფსალმ	მოინადირონ სული მართლისა და სისხლსა უბრალოსა ბრალეულ-ჰყოფდენ.
და	მცხ.ფსალმ	და მეყო მე უფალი შესავედრებელ და ღმერთი ჩემი მწე სასოებისა ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	და მიაგოს მათ უფალმან უსჯულოებაჲ მათი და უკეთურებისა მათისაებრ უჩინო-ყვნეს იგინი უფალმან ღმერთმან ჩუენმან. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	აღვიმსთო წინაშე მისსა აღსაარებითა, და ფსალმუნითა უღაღადებდეთ მას,
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ღმერთი დიდ არს უფალი და მეუფე დიდ არს ყოველსა ქუეყანასა ზედა;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ჴელსა მისსა შინა არიან ყოველნი კიდენი ქუეყანისანი და სიმაღლენი მთათანი მისნი არიან;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მისი არს ზღუაჲ და ამან შექმნა იგი, ჴმელი ჴელთა მისთა დაჰბადეს.
და	მცხ.ფსალმ	მოვედით თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ მას და ვტიროდეთ წინაშე უფლისა შემოქმედისა ჩუენისა,
და	მცხ.ფსალმ	მიუთხართ წარმართთა შორის დიდებაჲ მისი და ყოველსა ერსა შორის - საკჳრველებაჲ მისი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დიდ არს უფალი და ქებულ ფრიად და საშინელ არს იგი უფროს ყოველთა ღმერთთა;
და	მცხ.ფსალმ	აღსაარებაჲ და ჰაეროვნებაჲ არს წინაშე მისსა, სიწმიდე და დიდად შუენიერებაჲ არს სიწმიდესა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	თქუთ წარმართთა შორის, რამეთუ უფალი სუფევს, და რამეთუ წარმართა სოფელი, რომელი არა შეიძრას; განიკითხნეს ერნი სიწრფოებით.
და	მცხ.ფსალმ	იხარებდენ ველნი და ყოველი, რაჲ არს მათ შინა; მაშინ იხარებდენ ყოველნი ხენი მაღნარისანი
და	მცხ.ფსალმ	უფალი სუფევს, იხარებდინ ქუეყანაჲ, და იშუებდედ ჭალაკნი მრავალნი.
და	მცხ.ფსალმ	ღრუბელი და ნისლი გარემო არს მისსა, სიმართლე და განკითხვა წარმართება საყდრისა მისისა.
და	მცხ.ფსალმ	ცეცხლი მის წინაშე ვიდოდის და შეწუნეს გარემოს მტერნი მისნი.
და	მცხ.ფსალმ	უთხრეს ცათა სიმართლე მისი, და იხილონ ყოველთა ერთა დიდებაჲ მისი.
და	მცხ.ფსალმ	ჰრცხუენოდენ ყოველთა, რომელნი თაყუანის-სცემენ ჴელითქმნულთა და რომელნი იქადიან კერპებითა მათითა. თაყუანის-ეცით მას ყოველთა ანგელოზთა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	ესმა და იხარებდა სიონი, და იშუებდეს ასულნი ჰურიასტანისანი სამართალთა შენთათჳს, უფალო.
და	მცხ.ფსალმ	რომელთა გიყუარს უფალი, მოიძულეთ ბოროტი; დაიცვნეს უფალმან სულნი წმიდათა მისთანი. და ჴელთაგან ცოდვილისათა იჴსნნეს იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	ნათელი გამოუბრწყინდა მართალსა და გულითა წრფელთა - სიხარული.
და	მცხ.ფსალმ	იხარებდით მართალნი უფლისა მიმართ და აუარებდით საჴსენებელსა სიწმიდისა მისისასა. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	მოიჴსენა მოწყალებაჲ მისი იაკობის თანა და ჭეშმარიტებაჲ მისი - სახლსა ზედა ისრაჱლისასა; იხილეს ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა მაცხოვარებაჲ ღმრთისა ჩუენისა.
და	მცხ.ფსალმ	უგალობდით უფალსა ებნითა, ებნითა და ჴმითა ფსალმუნისათა;
და	მცხ.ფსალმ	ნესტჳთა ჭედილითა და ჴმითა ნესტჳსა რქისათა ღაღადებდით წინაშე მეუფისა უფლისა.
და	მცხ.ფსალმ	აღიძარნ ზღუაჲ და სავსებაჲ მისი, სოფელი და ყოველნი დამკჳდრებულნი მას შინა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალი სიონს დიდ არს და მაღალ არს ყოველთა ზედა ერთა.
და	მცხ.ფსალმ	აღამაღლებდით უფალსა ღმერთსა ჩუენსა და თაყუანის-სცემდით კუარცხლბეკსა ფერჴთა მისთასა, რამეთუ წმიდა არს.
და	მცხ.ფსალმ	და სუეტითა ღრუბლისათა ეტყოდა მათ; რამეთუ იმარხვიდეს წამებათა მისთა და ბრძანებათა მისთა, რომელ მოსცნა მათ.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო ღმერთო ჩუენო, შენ ისმინე მათი; ღმერთო, შენ მომტევებელ ექმენ და შურისმეძიებელ ყოველთა ზედა საქმეთა მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	აღამაღლებდით უფალსა ღმერთსა ჩუენსა და თაყუანის-ეცით მთასა წმიდასა მისსა, რამეთუ წმიდა არს უფალი ღმერთი ჩუენი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ტკბილ არს უფალი და უკუნისამდე არს წყალობაჲ მისი, და თესლითი თესლამდე არს ჭეშმარიტებაჲ მისი.
და	მცხ.ფსალმ	არა დავდევ წინაშე თუალთა ჩემთა საქმე უსჯულო და მყოფნი გარდასლვისანი მოვიძულენ;
და	მცხ.ფსალმ	რომელი იტყჳნ იდუმალ მოყურისა თჳსისა ძჳრსა, ესე წარვსდევნო; რომელი ამპარტავან იყო თუალითა და უძღებ გულითა, მის თანა არა ვჭამო.
და	მცხ.ფსალმ	ლოცვა გლახაკისა, ოდეს მოეწყინოს და განჰფინოს წინაშე უფლისა თხოვაჲ თჳსი
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, ისმინე ლოცვისა ჩემისა, და ღაღადებაჲ ჩემი შენდა შევედინ.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან; რომელსა დღესა მჭირდეს მე, მოყავ ჩემდა ყური შენი; და რომელსა დღესა გხადოდი შენ, მსწრაფლ შეგესემინ ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მოაკლდა, ვითარცა კუამლსა, დღეთა ჩემთა, და ძუალნი ჩემნი, ვითარცა ქარქუეტი, განჴმეს.
და	მცხ.ფსალმ	იწყლა, ვითარცა თივა, და განჴმა გული ჩემი, რამეთუ დავივიწყე მე ჭამად პური ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	ვემსგავსე მე ვარხუსა მას უდაბნოსასა და ვიქმენი მე, ვითარცა ბუჲ ნატამალსა.
და	მცხ.ფსალმ	უძილ ვიქმენ და ვიყავ, ვითარცა სირი მხოლო სართულსა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	მარადღე მყუედრიდეს მე მტერნი ჩემნი და მაქებელნი ჩემნი ჩემდამო ფუცვიდეს.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ნაცარი, ვითარცა პური, ვჭამე და სასუმელი ჩემი ტირილითა ჩემითა განვზავი
და	მცხ.ფსალმ	პირისაგან რისხვისა და გულისწყრომისა შენისა, რამეთუ აღმიღე და დამაკუეთე მე.
და	მცხ.ფსალმ	და დღენი ჩემნი, ვითარცა აჩრდილი, წარჴდეს, და მე ვითარცა თივაჲ, განვჴემ.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო შენ, უფალო, უკუნისამდე ჰგიე, და საჴსენებელი შენი თესლითი თესლამდე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ სთნდეს მონათა შენთა ქვანი მისნი, და მიწასა მისსა სწყალობდენ.
და	მცხ.ფსალმ	და ეშინოდის წარმართთა სახელისაგან უფლისა და ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა დიდებისაგან მისისა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ აღაშენოს უფალმან სიონი და გამოუჩნდეს მას დიდებითა მისითა.
და	მცხ.ფსალმ	მოჰხედნა ლოცვასა ზედა მდაბალთასა და არა შეურაცხ-ყო ვედრებაჲ მისი.
და	მცხ.ფსალმ	დაიწერენ ესენი ნათესავად სხუად, და ერი დაბადებადი აქებდეს უფალსა;
და	მცხ.ფსალმ	რათა შეისმინოს სულთქმაჲ შებორკილებულთა და განჴსნნეს ნაშობნი მოკლულთანი,
და	მცხ.ფსალმ	თხრობად სიონს სახელი უფლისაჲ და ქებულებაჲ მისი - იერუსალჱმს,
და	მცხ.ფსალმ	შეკრებად ერისა ერთად და მეფენი მონებად უფლისა.
და	მცხ.ფსალმ	და ნუ განმიყვანებ მე კერძოთაგან დღეთა ჩემთასა; თესლით თესლადმდე არიან წელიწადნი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	დასაბამსა შენ, უფალო, ქუეყანა დააფუძნე, და ქმნილნი ჴელთა შენთანი ცანი არიან.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო შენ თავადი იგივე ხარ, და წელიწადნი შენნი არა მოაკლდენ.
და	მცხ.ფსალმ	ძენი მონათა შენთანი დაემკჳდრნენ, და ნათესავი მათი უკუნისამდე წარემართოს.
და	მცხ.ფსალმ	აკურთხევს სული ჩემი უფალსა და ყოველი გონებაჲ ჩემი - სახელსა წმიდასა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	აკურთხევს სული ჩემი უფალსა, და ნუ დაივიწყებ ყოველსა მოცემულსა მისსა,
და	მცხ.ფსალმ	ყუნის წყალობანი უფალმან და სამართალი ყოველთათჳს დაწუნებულთა.
და	მცხ.ფსალმ	აუწყნა გზანი მისნი მოსეს და ძეთა ისრაჱლისათა - ნებანი მისნი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ განვლო სულმან მის შორის, და არღარა იყოს, და არცა იცნას ადგილი მისი.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო წყალობაჲ უფლისაჲ საუკუნითგან და ვიდრე უკუნისამდე მოშიშთა მისთა ზედა, და სიმართლე მისი - შვილითი შვილადმდე,
და	მცხ.ფსალმ	უფალმან ზეცას განჰმზადა საყდარი მისი, და სუფევა მისი ყოველთა ზედა ეუფლების.
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან შექმნა ანგელოზნი მისნი სულად და მსახურნი მისნი - ალად ცეცხლისა;
და	მცხ.ფსალმ	შერისხვითა შენითა ივლტოდიან და ჴმითა ქუხილისა შენისათა შეძრწუნდიან.
და	მცხ.ფსალმ	აღვლენან მთანი და შთავლენან ველნი ადგილსა მას, რომელსაცა დააფუძნენ იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან აღმოუცენა თივა პირუტყუთა, და მწუანე სამსახურებელად კაცთა, გამოღებად პური ქუეყანით.
და	მცხ.ფსალმ	და ღჳნო ახარებს გულსა კაცისასა, საცხებელითა მხიარულ-ყოფად პირი, და პური გულსა კაცისასა განამტკიცებს.
და	მცხ.ფსალმ	ლეკუნი ლომთანი მყჳრალნი ტაცებად და თხოვად ღმრთისაგან საზრდელსა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	აღმოუბრწყინდა მზე, და შეკრბეს და სადგურთავე თჳსთა დაადგრიან.
და	მცხ.ფსალმ	გამოვიდეს კაცი საქმესა თჳსსა და შრომასა თჳსსა მიმწუხრადმდე.
და	მცხ.ფსალმ	ვითარ განდიდნენ საქმენი შენნი, უფალო, და ყოველივე სიბრძნით ჰქმენ; აღივსო ქუეყანაჲ დაბადებულითა შენითა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო გარე-თუ-მიიქციი პირი შენი, შეძრწუნდიან, მოუღი სული მათი, და მოაკლდიან და მიწადვე თჳსად მიიქციან.
და	მცხ.ფსალმ	გამოავლინო სული შენი და დაჰბადნე იგინი და განაახლო პირი ქუეყანისა.
და	მცხ.ფსალმ	რომელი მოხედავს ქუეყანასა ზედა და ჰყოფს მას შეძრწუნებულ, რომელი შეახებს მთათა, და კუმოდიან.
და	მცხ.ფსალმ	მოაკლდენ ცოდვილნი ქუეყანით, და უსჯულონი ნუღარა იპოებიედ მას ზედა; აკურთხევს სული ჩემი უფალსა. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	აქებდით მას და უგალობდით მას, მიუთხრობდით ყოველთა საკჳრველებათა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	მოიძიეთ უფალი და განძლიერდით და ეძიებდით პირსა მისსა მარადის;
და	მცხ.ფსალმ	მოიჴსენეთ საკჳრველებათა მისთა, რომელ ქმნნა სასწაულნი და სამართალნი პირისა მისისანი.
და	მცხ.ფსალმ	თავადი არს უფალი ღმერთი ჩუენი, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა არიან სამართალნი მისნი.
და	მცხ.ფსალმ	მოიჴსენა უკუნისამდე აღთქმისა თჳსისა და სიტყვაჲ, რომელ ამცნო ათასამდე ნათესავად,
და	მცხ.ფსალმ	რომელ-იგი დადვა აბრაჰამის თანა და ფიცი მისი ისაკის თანა.
და	მცხ.ფსალმ	და დაამტკიცა იგი იაკობის თანა ბრძანებად და ისრაჱლისა აღთქმად საუკუნოდ.
და	მცხ.ფსალმ	და ვიდოდეს იგინი თესლითი თესლად და მეფეთაგან ერად სხუად.
და	მცხ.ფსალმ	არა აუფლა კაცსა ვნებად მათდა და ამხილა მათთჳს მეფეთა:
და	მცხ.ფსალმ	ნუ შეეხებით ცხებულსა ჩემსა და წინაწარმეტყუელთა ჩემთა შორის ნუ უკეთურობთ.
და	მცხ.ფსალმ	და მოუწოდა სიყმილსა ქუეყანად და ყოველი ძალი პურისა შემუსრა.
და	მცხ.ფსალმ	წარავლინა წინაწარ მათსა კაცი, და მონად განისყიდა იოსები.
და	მცხ.ფსალმ	მიავლინა მეფემან და განჰჴსნა იგი მთავრად ერისა და განუტევა იგი.
და	მცხ.ფსალმ	და დაადგინა იგი უფლად სახლსა თჳსისა და მთავრად ყოვლისა მონაგებისა მისისა;
და	მცხ.ფსალმ	სწავლად მთავართა მისთა, ვითარცა თავი თჳსი, და მოხუცებულთა მისთა განბრძნობად.
და	მცხ.ფსალმ	და შევიდა ისრაჱლი ეგჳპტედ, და იაკობ დაემკჳდრა ქუეყანასა ქამისსა.
და	მცხ.ფსალმ	და აღაორძინა ერი მისი ფრიად და განაძლიერა იგი უფროს მტერთა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	გარდააქცია გული მისი მოძულებად ერისა მისისა და ზაკუად მონათა შორის მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	წარავლინა მოსე, მონაჲ მისი, და აჰრონ, რომელი გამოირჩია თავისა თჳსისა;
და	მცხ.ფსალმ	დასხნა მათ შორის სიტყუანი სასწაულთა მისთანი და ნიშთა მისთანი ქუეყანასა მას ქამისასა.
და	მცხ.ფსალმ	მიავლინა მათდა ბნელი და დააბნელნა, რამეთუ განამწარნეს სიტყუანი მისნი.
და	მცხ.ფსალმ	თქუა, და მოჴდა ძაღლისმწერი და მუმლი ყოველთა საზღვართა მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	დასხნა წჳმანი მათნი სეტყუად, და ცეცხლი აღატყდებოდა ქუეყანასა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	და დასცა ვენაჴები მათი და ლეღოვანი მათი და შემუსრა ყოველი ხე საზღვარისა მათისა.
და	მცხ.ფსალმ	თქუა, და მოჴდა მკალი და ბუზჳ, რომლისა არა იყო რიცხჳ;
და	მცხ.ფსალმ	შეჭამა ყოველი თივა ქუეყანასა შინა მათსა და მოჭამა ყოველი ნაყოფი ქუეყანისა მათისა.
და	მცხ.ფსალმ	და გამოიყვანნა იგინი ოქროთა და ვეცხლითა, და არა იყო ნათესავსა მათსა სნეულ.
და	მცხ.ფსალმ	განჰმარტა ღრუბელი საგრილად მათდა და ცეცხლი მნათობად მათდა ღამე.
და	მცხ.ფსალმ	ითხოეს, და მოჴდა მწყერ-მარჴილი და პურითა ზეცისათა განაძღნა იგინი;
და	მცხ.ფსალმ	სცა კლდესა, და გამოეცნეს წყალნი, და ვიდოდეს ურწყულსა მდინარენი.
და	მცხ.ფსალმ	და გამოიყვანა ერი თჳსი სიხარულით და რჩეულნი მისნი - შუებით.
და	მცხ.ფსალმ	და მისცა მათ სოფლები წარმართთა, და ნაშრომი ერთა დაიმკჳდრეს,
და	მცხ.ფსალმ	რაჲთა დაიცვენ სამართალნი მისნი და სჯული მისი მოიძიონ. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	ნეტარ არიან, რომელთა დაიცვან სამართალი და ყონ სიმართლე ყოველსა ჟამსა.
და	მცხ.ფსალმ	მომიჴსენენ ჩუენ, უფალო, სათნოებითა ერისა შენისათა და მომხედენ ჩუენ მაცხოვარებითა შენითა,
და	მცხ.ფსალმ	რათა ვიხილოთ ჩუენ სიტკბოებაჲ რჩეულთა შენთა და ვიხარებდეთ ჩუენ სიხარულითა ნათესავისა შენისათა, რათა ვიქებოდით ჩუენ სამკჳდრებელთა შენთა თანა.
და	მცხ.ფსალმ	და შეჰრისხნა ზღუასა მეწამულსა, და განჴმა, და უძღოდა მათ უფსკრულსა შინა, ვითარცა უდაბნოსა ზედა;
და	მცხ.ფსალმ	და განარინნა იგინი ჴელისაგან მოძულეთასა და იჴსნნა იგინი ჴელისაგან მტერთა მათთასა;
და	მცხ.ფსალმ	და დაფარნა წყალმან მაჭირვებელნი მათნი, და ერთიცა მათგანი არა განერა.
და	მცხ.ფსალმ	და ჰრწმენა მათ სიტყჳსა მისისა და აქებდეს ქებულებასა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	და გულმან უთქუა გულისთქმაჲ უდაბნოსა შინა და განცადეს ღმერთი ურწყულსა შინა.
და	მცხ.ფსალმ	და მოსცა მათ თხოვა მათი და მოუვლინა სავსებაჲ სულსა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	და განარისხეს მოსე ბანაკსა შინა და აჰრონ, წმიდაჲ უფლისაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	განეპო ქუეყანაჲ და დანთქა დათან და დაფარნა ბანაკი აბირონისი;
და	მცხ.ფსალმ	და ცეცხლი აღატყდა კრებულსა შორის მათსა, და ალმან შეწუნა ცოდვილნი.
და	მცხ.ფსალმ	და ქმნეს ჴბოჲ ქორებს და თაყუანი-სცეს კერპსა მას;
და	მცხ.ფსალმ	საკჳრველებანი მისნი ქუეყანასა მას ქამისსა და საშინელებანი მისნი ზღუასა მას ზედა მეწამულსა.
და	მცხ.ფსალმ	და შეურაცხ-ყვეს ქუეყანა იგი გულისსათქმელი და არა ჰრწმენა მათ სიტყჳსა მისისა;
და	მცხ.ფსალმ	დრტჳნვიდეს იგინი კარვებსა მათსა და არა ისმინეს ჴმაჲ უფლისაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	და დაცემად თესლისა მათისა წარმართთა შორის და განბნევად მათდა სოფლებსა შორის.
და	მცხ.ფსალმ	და შეიბილწნეს იგინი ბელფეგორს და ჭამეს ნაგები მკუდართა.
და	მცხ.ფსალმ	და განარისხეს იგი საქმითა მათითა, და განმრავლდა მათ ზედა დაცემა.
და	მცხ.ფსალმ	და დადგა ფინეზ და ლხინება-ყო, და დაეყენა სრვა;
და	მცხ.ფსალმ	და შეერაცხა მას სიმართლედ და თესლითი თესლადმდე მიუკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	და განარისხეს იგი წყალთა მათ ზედა ცილობისათა, და განბოროტნა მოსე მათთჳს,
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მათ განამწარეს სული მისი; და განუჩინა მათ ბაგითა თჳსითა.
და	მცხ.ფსალმ	და აერინეს წარმართთა და ისწავლნეს საქმენი მათნი;
და	მცხ.ფსალმ	და ჰმონეს კერპთა მათთა, და ექმნა მათ იგი საცთურ;
და	მცხ.ფსალმ	და დაუკლნეს ძენი მათნი და სულნი მათნი ეშმაკთა.
და	მცხ.ფსალმ	და დასთხიეს სისხლი უბრალო, სისხლი ძეთა და ასულთა მათთა, რომელ-იგი უზორეს კერპსა მას ქანანისასა, დაკლვით მოისრა ქუეყანაჲ სისხლითა
და	მცხ.ფსალმ	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ერსა თჳსსა ზედა და მოიძაგა სამკჳდრებელი თჳსი;
და	მცხ.ფსალმ	და აჭირვებდეს მათ მტერნი მათნი, და დამდაბლდეს იგინი ქუეშე ჴელსა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	მრავალგზის იჴსნნა იგინი, ხოლო მათ გან-ვე-ამწარეს იგი ზრახვითა მათითა და დამდაბლდეს უსჯულოებითა მათითა.
და	მცხ.ფსალმ	და მოიჴსენა აღთქმისა თჳსისა და შეინანა მრავლითა წყალობითა თჳსითა;
და	მცხ.ფსალმ	მაცხოვნენ ჩუენ, უფალო ღმერთო ჩუენო, და შემკრიბენ ჩუენ წარმართთაგან, რათა აუაროთ სახელსა შენსა წმიდასა და ვიქებოდით ჩუენ ქებულებითა შენითა.
და	მცხ.ფსალმ	კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა ამიერითგან და უკუნისამდე, და თქუას ყოველმან ერმან: იყავნ, იყავნ. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	თქუედ ჴსნილთა უფლისათა, რომელნი იჴსნნა ჴელისაგან მტერთასა, და ყოველთაგან სოფლებთა შეკრიბნა იგინი
და	მცხ.ფსალმ	აღმოსავალით და დასავალით, ჩრდილოთ და ზღჳთ.
და	მცხ.ფსალმ	ჰშიოდა და სწყუროდა, და სული მათი მათგან მოაკლდა. ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ ჭირსა მათსა, და ურვათა მათთაგან იჴსნნა იგინი
და	მცხ.ფსალმ	აუვარებდით უფალსა, წყალობანი მისნი და საკჳრველებანი მისნი ძეთა კაცთასა,
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ განაძღო სული ჴუებული და სული მშიერი აღავსო კეთილითა,
და	მცხ.ფსალმ	მსხდომარენი ბნელსა შინა და აჩრდილთა სიკუდილისათა, კრულნი გლახაკობითა და რკინითა,
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ განამწარნეს სიტყუანი ღმრთისანი და ზრახვა მაღლისა განარისხეს;
და	მცხ.ფსალმ	და დამდაბლდა შრომითა გული მათი, მოუძლურდეს და არა ვინ იყო მწე მათდა.
და	მცხ.ფსალმ	ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ ჭირსა მათსა, და ურვათა მათთაგან განარინნა იგინი
და	მცხ.ფსალმ	და გამოიყვანნა იგინი ბნელისაგან და აჩრდილთა სიკუდილისათა და საკრველნი მათნი განხეთქნა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შემუსრნა ბჭენი რვალისანი და მოქლონნი რკინისანი შეფქვნა.
და	მცხ.ფსალმ	ყოველი ჭამადი მოიძაგა სულმან მათმან, და მიეახლნეს ბჭეთა სიკუდილისათა.
და	მცხ.ფსალმ	ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ ჭირსა მათსა, და ურვათა მათთაგან აცხოვნა იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	აუვარებდით უფალსა, წყალობანი მისნი და საკჳრველებანი მისნი ძეთა კაცთასა,
და	მცხ.ფსალმ	და შეწირედ მისა მსხუერპლი ქებისა და უთხრობდედ საქმეთა მისთა სიხარულით.
და	მცხ.ფსალმ	რომელნი შთავლენან ზღუასა ნავებითა და იქმან საქმესა წყალთა შინა მრავალთა,
და	მცხ.ფსალმ	მათ იხილნეს საქმენი უფლისანი და საკჳრველებანი მისნი ღრმათა შინა.
და	მცხ.ფსალმ	თქუა, და აღდგა ქარი ნიავქარსა, და ამაღლდეს ღელვანი მისნი;
და	მცხ.ფსალმ	აღვლენან ცამდე, შთავლენან უფსკრულამდე; და სული მათი ძჳრთა შინა დადნებოდა,
და	მცხ.ფსალმ	შეშფოთნეს და შეძრწუნდეს, ვითარცა მთრვალნი, და ყოველი სიბრძნე მათი დაინთქა.
და	მცხ.ფსალმ	ღაღად-ყვეს უფლისა მიმართ ჭირსა მათსა, და ურვათა მათთაგან გამოიყვანნა იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	და უბრძანა ნიავქარსა, და იქცა ნიავად, და დასცხრეს ღელვანი მისნი;
და	მცხ.ფსალმ	და იხარეს, რამეთუ დაყუდნეს, და მიუძღუა მათ ნავთსაყუდელსა ნებისა მისისასა.
და	მცხ.ფსალმ	აუარებდით უფალსა, წყალობანი მისნი და საკჳრველებანი მისნი ძეთა კაცთასა.
და	მცხ.ფსალმ	აღამაღლონ იგი კრებულსა შორის ერისასა და საყდრებსა შორის მოხუცებულთასა აქებდენ მას.
და	მცხ.ფსალმ	დასხნა მდინარენი ოჴრად და გამოსავალნი წყალთანი - წყურიელად,
და	მცხ.ფსალმ	დადვა უდაბნო ტბად წყალთა და ქუეყანა ურწყული - გამოსადინელად წყალთა;
და	მცხ.ფსალმ	დაამკჳდრნა მუნ მშიერნი, და იშენეს ქალაქები საყოფელად მათდა,
და	მცხ.ფსალმ	და ითესეს ყანები და დაასხეს ვენაჴები და ყვეს ნაყოფი იფქლისა.
და	მცხ.ფსალმ	და აკურთხნა იგინი, და განმრავლდეს ფრიად, და საცხოვარი მათი არა შეამცირა.
და	მცხ.ფსალმ	და მოაკლდეს და განბოროტნეს ჭირისაგან ძჳრთასა და სალმობისა.
და	მცხ.ფსალმ	მიეფინა შეურაცხებაჲ მთავართა ზედა მათთა, და შეაცთუნნა იგინი უვალსა და არაგზასა.
და	მცხ.ფსალმ	და შეეწია გლახაკსა უპოვარებასა შინა მისსა და უძღოდა, ვითარცა ცხოვარსა, ტომებსა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	იხილონ წრფელთა და იხარებდენ, და ყოველმან უსჯულოებამან დაიყოს პირი თჳსი.
და	მცხ.ფსალმ	ვინ არს ბრძენ და დაიცვას ესე და გულისჴმა-ყუნეს წყალობანი უფლისანი? დიდება
და	მცხ.ფსალმ	აქებდით მას ბობღნითა და მწყობრითა, აქებდით მას ძნობითა და ორღანოთა;
და	მცხ.ფსალმ	განიღჳძე, დიდებაო ჩემო, განიღჳძე ფსალმუნითა და ებნითა; მე განვიღჳძო განთიად.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარო შენ ერსა შორის, უფალო, და გიგალობდე შენ თესლებსა შორის,
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დიდ არს ზეშთა ცათა წყალობაჲ შენი და ღრუბელთამდე არს ჭეშმარიტებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	ამაღლდი ცათა შინა, ღმერთო, და ყოველსა ქუეყანასა ზედა არს დიდებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	ჩემი არს გალაად და ჩემი არს მანასე და ეფრემ, განმამტკიცებელი თავისა ჩემისა,
და	მცხ.ფსალმ	არა თუ შენ, ღმერთი, რომელმანცა განმთხიენ ჩუენ და არა გამოხუედ ღმერთი ძალად ჩუენდა?
და	მცხ.ფსალმ	ღმრთისა მიერ ვყოთ ძალი, და მან შეურაცხ-ყვნეს მტერნი ჩუენნი.
და	მცხ.ფსალმ	და სიტყჳთა სიძულილისათა მომიცვეს მე, და მბრძოდეს მე ცუდად.
და	მცხ.ფსალმ	და მომაგეს მე ბოროტი კეთილისა წილ და სიძულილი - სიყუარულისა წილ ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	დაადგინე ცოდვილი მის ზედა, და ეშმაკი დადეგინ მარჯუენით მისა;
და	მცხ.ფსალმ	საშჯელისა მისისაგან გამოვედინ დაშჯილი, და ლოცვა მისი ცოდვად შეერაცხენ მას.
და	მცხ.ფსალმ	იქმნნედ დღენი მისნი მცირედ, და განსაგებელი მისი სხუამან მიიღენ.
და	მცხ.ფსალმ	იყვნედ შვილნი მისნი ობოლ, და ცოლი მისი - ქურივ.
და	მცხ.ფსალმ	შერყეულნი იცვალებიედ შვილნი მისნი და ითხოედ, განვარდედ იგინი ნატამალისაგან მათისა.
და	მცხ.ფსალმ	აღიხილენ მოსესხემან ყოველივე, რაცა ედვას მას, და აღიჭრედ უცხოთა ნაშრომი მისი.
და	მცხ.ფსალმ	იყუნედ ნაშობნი მისნი მოსასრველად, და ნათესავსა შინა ერთსა აღიჴოცენ სახელი მისი.
და	მცხ.ფსალმ	აიჴსენედ უსჯულოებაჲ მამათა მისთა წინაშე უფლისა, და ცოდვა დედისა მისისა ნუ აღიჴოცებინ.
და	მცხ.ფსალმ	და დევნა მან კაცი დავრდომილი და გლახაკი და შეწუხებული გულითა მოკლვად.
და	მცხ.ფსალმ	ეყავნ მას, ვითარცა სამოსელი, რომელ შთაიცუამს და, ვითარცა სარტყელი, რომელსა მარადის გარეშეირტყამს.
და	მცხ.ფსალმ	ესე არს საქმე მათი უფლისა მიერ, რომელნი მასმენდეს მე და რომელნი იტყოდეს ძჳრსა სულისა ჩემისასა.
და	მცხ.ფსალმ	მიჴსენ მე, რამეთუ გლახაკ და დავრდომილ ვარი მე, და გული ჩემი შეძრწუნდა ჩემ შორის.
და	მცხ.ფსალმ	მუჴლნი ჩემნი მოუძლურდეს მარხვისაგან, და ჴორცნი ჩემნი იცვალნეს ზეთისა მიერ.
და	მცხ.ფსალმ	და ვიქმენი მე საყუედრელ მათდა, მიხილეს მე და შეხარნეს თავნი მათნი.
და	მცხ.ფსალმ	შემეწიე მე, უფალო ღმერთო ჩემო, და მაცხოვნე მე წყალობითა შენითა.
და	მცხ.ფსალმ	და ცნედ, რამეთუ ჴელი შენი ესე არს, და შენ, უფალო, ჰყავ ესე.
და	მცხ.ფსალმ	შთაიცუედ კდემაჲ, რომელნი მასმენდეს მე, და გარეშეიმოსედ, ვითარცა ორკეცი, სირცხჳლი მათი.
და	მცხ.ფსალმ	კუერთხი ძლიერებისა გამოგივლინოს შენ უფალმან სიონით, და უფლებდე შორის მტერთა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	საჯოს წარმართთა შორის და აღავსოს მძორებითა, შემუსრნეს თავნი მრავალთანი ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	აღსარებულ და დიდად შუენიერ არიან საქმენი მისნი, და სიმართლე მისი ჰგიეს უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	მიცემად მათდა სამკჳდრებელი წარმართთა. საქმენი ჴელთა მისთანი ჭეშმარიტებაჲ და განკითხვა; სარწმუნო არიან ყოველნივე მცნებანი მისნი,
და	მცხ.ფსალმ	დასაბამი სიბრძნისა შიში უფლისაჲ, ხოლო გულისჴმის-ყოფაჲ კეთილი ყოველთა, რომელთა ყონ იგი, და ქებაჲ მისი ეგოს უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	ძლიერ იყოს ქუეყანასა ზედა ნათესავი მისი, და თესლი წრფელთა იკურთხოს;
და	მცხ.ფსალმ	დიდებაჲ და სიმდიდრე სახლსა მისსა, და სიმართლე მისი ეგოს უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	ტკბილსა კაცსა ეწყალინ და ავასხის და განაგნეს სიტყუანი მისნი სასჯელსა შინა;
და	მცხ.ფსალმ	განმზადებულ არს გული მისი სასოებასა უფლისასა. განმტკიცებულ არს გული მისი და არა შეეშინოს, ვიდრემდის იხილოს მტერთა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	განაბნია და მისცა გლახაკთა, და სიმართლე მისი ჰგიეს უკუნითი უკუნისამდე, რქაჲ მისი ამაღლდეს დიდებითა.
და	მცხ.ფსალმ	ცოდვილმან იხილოს და განრისხნეს, კბილთა თჳსთა იღრჭენდეს და დადნეს, და გულისთქმა ცოდვილისა წარწყმდეს. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	მაღალ არს ყოველთა თესლთა ზედა უფალი, და ცათა შინა არს დიდებაჲ მისი.
და	მცხ.ფსალმ	და მდაბალთა ჰხედავს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა?
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან აღადგინის ქუეყანისაგან გლახაკი და სკორეთაგან აღამაღლის დავრდომილი,
და	მცხ.ფსალმ	იყო ჰურიასტანი სიწმიდე მისა და ისრაჱლი საბრძანებელ მისა.
და	მცხ.ფსალმ	ზღუამან იხილა და ივლტოდა, და იორდანე უკუნიქცა მართლუკუნ.
და	მცხ.ფსალმ	მთანი იმღერდეს, ვითარცა ვერძნი, და ბორცუნი, ვითარცა კრავნი ცხოვართანი.
და	მცხ.ფსალმ	რაჲ არს შენდა, ზღუაო, რამეთუ ივლტოდე, და შენ, იორდანე, რამეთუ უკუნიქეც მართლუკუნ?
და	მცხ.ფსალმ	მთანი, რამეთუ იმღერდით, ვითარცა ვერძნი და ბორცუნი - ვითარცა კრავნი ცხოვართანი?
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან გარდააქცია კლდე ტბად წყალთა და კლდე განუკუეთელი - წყაროებად წყალთა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო ღმერთმან ჩუენმან ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა ყოველივე, რაცა უნდა, ქმნა.
და	მცხ.ფსალმ	კერპნი წარმართთანი ოქროსანი და ვეცხლისანი ქმნულნი ჴელთა კაცთანი;
და	მცხ.ფსალმ	პირ-ათქს და არა იტყჳან, თუალ-ასხენ და არა ხედვენ,
და	მცხ.ფსალმ	ჴელ-ასხენ და არა განიხილვენ, ფერჴ-ასხენ და არა ვლენან, არცაღა ჴმობენ ჴორცითა მათითა.
და	მცხ.ფსალმ	ემსგავსნედ მათ მოქმედნი მათნი და ყოველნი, რომელნი ესვენ მათ.
და	მცხ.ფსალმ	სახლი ისრაჱლისა ესვიდა უფალსა; შემწე და შემწყნარებელ არს მათდა.
და	მცხ.ფსალმ	სახლი აჰრონისი ესვიდა უფალსა; შემწე და შესავედრებელ არს მათდა.
და	მცხ.ფსალმ	მოშიშნი უფლისანი ესვიდეს უფალსა; შემწე და მფარველ არს მათდა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალმან მომიჴსენა ჩუენ და მაკურთხნა ჩუენ, აკურთხა სახლი ისრაჱლისა,
და	მცხ.ფსალმ	შეგძინენ უფალმან თქუენ ზედა, თქუენ ზედა და შვილთა თქუენთა ზედა;
და	მცხ.ფსალმ	მოყო ყური მისი ჩემდა, და მე დღეთა ჩემთა ვხადოდი მას.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ იჴსენ სული ჩემი სიკუდილისაგან, თუალნი ჩემნი - ცრემლთაგან და ფერჴნი ჩემნი - ბორკილისაგან.
და	მცხ.ფსალმ	სასუმელი ცხორებისა მოვიღო და სახელსა უფლისასა ვხადო.
და	მცხ.ფსალმ	ჵ, უფალო, მე მონა შენი, მე მონა შენი და ძე მჴევლისა შენისა;
და	მცხ.ფსალმ	განჰხეთქენ საკრველნი ჩემნი, შენდა შევწირო მსხუერპლი ქებისა და სახელსა უფლისასა ვხადო.
და	მცხ.ფსალმ	უგალობდით უფალსა ყოველი თესლები და აქებდით მას ყოველი ერი;
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ განძლიერდა ჩუენ ზედა წყალობაჲ მისი, და ჭეშმარიტება უფლისაჲ ჰგიეს უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	აუარებდით უფალსა, წყალობანი მისნი და საკჳრველებანი მისნი ძეთა კაცთასა,
და	მცხ.ფსალმ	აუარებდით უფალსა და ხადოდეთ სახელსა მისსა, მიუთხრენით წარმართთა შორის საქმენი მისნი.
და	მცხ.ფსალმ	ჭირსა ჩემსა ვხადე უფალსა, ისმინა ჩემი და გამომიყვანა მე ფართოდ.
და	მცხ.ფსალმ	და მოისპედ ქუეყანით საჴსენებელი მათი ამის წილ, რამეთუ არა მოიჴსენა მან ყოფა წყალობისა
და	მცხ.ფსალმ	ყოველი თესლები გარემომადგა მე, და სახელითა უფლისათა ვერეოდი მათ.
და	მცხ.ფსალმ	გარემომადგეს მე და მომიცვეს მე, და სახელითა უფლისაჲთა ვერეოდე მათ;
და	მცხ.ფსალმ	ძალი ჩემი და გალობაჲ ჩემი უფალი და მეყო მე იგი მაცხოვარ.
და	მცხ.ფსალმ	ჴმაჲ სიხარულისა და ცხორებისა საყოფელსა მართალთასა: მარჯუენემან უფლისამან ქმნა ძალი,
და	მცხ.ფსალმ	არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე და განვთქუნე მე საქმენი უფლისანი.
და	მცხ.ფსალმ	სწავლით განმსწავლა მე უფალმან და სიკუდილსა არა მიმცა მე.
და	მცხ.ფსალმ	ესე არს ბჭე უფლისაჲ, და მართალნი შევლენ ამას შინა.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარო შენ, რამეთუ ისმინე ჩემი და იქმენ ჩემდა მაცხოვარ.
და	მცხ.ფსალმ	უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკჳრველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.
და	მცხ.ფსალმ	უგალობდით უფალსა გალობითა ახლითა, ქებაჲ მისი ეკლესიასა შინა წმიდათასა. იხარებდინ ისრაჱლ შემოქმედისა მიმართ თჳსისა, და ძენი სიონისანი უგალობდენ მეუფესა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	აქებდენ სახელსა მისსა განწყობითა, ბობღნითა და საფსალმუნითა უგალობდენ მას,
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ სთნდა უფალსა ერი თჳსი და აღამაღლნეს მშჳდნი ცხორებითა.
და	მცხ.ფსალმ	იქადიან წმიდანი დიდებითა, და იხარებდენ სარეცელსა ზედა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	და მახჳლნი ორპირნი ჴელთა შინა მათთა ყოფად შურის-გებაჲ წარმართთა შორის, და მხილებად ყოვლისა ერისა,
და	მცხ.ფსალმ	შეკრვად მეფენი მათნი ბორკილითა და დიდებულნი მათნი - ჴელბორკილითა რკინისათა;
და	მცხ.ფსალმ	ყოფად მათ შორის სასჯელი და წერილი; დიდებაჲ ესე არს ყოველთა წმიდათა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	მცნებათა შენთა გულსა ვეტყოდი და განვიცადნე მე გზანი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	სიმართლეთა შენთასა ვიწურთიდე და არა დავივიწყოდი მე სიტყუაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	მომაგე მონასა შენსა, ვცხონდე და დავიმარხნე სიტყუანი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	განანათლენ თუალნი ჩემნი, და განვიცადნე საკჳრველებანი შჯულისა შენისანი.
და	მცხ.ფსალმ	მოსპე ჩემგან ყუედრებაჲ და შეურაცხებაჲ, რამეთუ წამებანი შენნი გამოვიძიენ.
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ წამებანი შენნი წურთა არიან ჩემდა და ზრახვა ჩემდა არიან სიმართლენი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	გზანი ჩემნი გითხრენ შენ, და ისმინე ჩემი; მასწავენ მე სიმართლენი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	გზა სიმართლეთა შენთა გულისჴმა-მიყავ მე, და ვიტყოდი მე საკჳრველებათა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	გზა სიცრუჲსა განმაშორე ჩემგან და სჯულითა შენითა შემიწყალე მე.
და	მცხ.ფსალმ	გზა ჭეშმარიტებისა სათნო-ვიყავ და სიმართლენი შენნი მე არა დავივიწყენ.
და	მცხ.ფსალმ	გულისჴმა-მიყავ მე და გამოვიძიო შჯული შენი და დავიმარხო იგი ყოვლითა გულითა ჩემითა.
და	მცხ.ფსალმ	მოდრიკე გული ჩემი წამებათა შენთა და ნუ ანგაჰრებასა.
და	მცხ.ფსალმ	მოაქციენ თუალნი ჩემნი, რათა არა იხილონ ამავოებაჲ, და გზათა შენთა მაცხოვნე მე.
და	მცხ.ფსალმ	და მოვედინ ჩემ ზედა წყალობაჲ შენი, უფალო, და მაცხოვარებაჲ შენი სიტყჳსაებრ შენისა.
და	მცხ.ფსალმ	და ვიწურთიდ მცნებათა შენთა, რომელნიცა შევიყვარენ ფრიად.
და	მცხ.ფსალმ	და აღვიპყრენ ჴელნი ჩემნი მცნებათა შენთა მიმართ, რომელნიცა შევიყუარენ და ვზრახეედ სიმართლეთა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	მოვიჴსენე ღამე სახელი შენი, უფალო, და დავიცევ შჯული შენი.
და	მცხ.ფსალმ	განვიზრახევდ გზათა შენთა და მოვაქციენ ფერჴნი ჩემნი წამებათა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	საბელნი ცოდვილთანი მომეხჳნეს მე, და შჯული შენი მე არა დავივიწყე.
და	მცხ.ფსალმ	შევეყავ მე ყოველთა მოშიშთა შენთა და რომელთა დაიცვნიან მცნებანი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	სიტკბოებაჲ და სწავლულებაჲ და მეცნიერებაჲ მასწავე მე, რამეთუ მცნებანი შენნი მრწმენნეს მე.
და	მცხ.ფსალმ	ტკბილ ხარ შენ, უფალო, და სიტკბოებითა შენითა მასწავენ მე სიმართლენი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	მოშიშნი შენნი მხედვიდენ მე და იხარებდენ, რამეთუ მე სიტყუათა შენთა ვესავ.
და	მცხ.ფსალმ	გულისჴმა-ვყავ, უფალო, რამეთუ სიმართლით არიან განკითხვანი შენნი, და ჭეშმარიტად დამამდაბლე მე.
და	მცხ.ფსალმ	მოვიდენ ჩემ ზედა მოწყალებანი შენნი, და ვცხონდე, რამეთუ შჯული შენი არს ზრახვა ჩემდა.
და	მცხ.ფსალმ	მომაქციედ მე მოშიშთა შენთა და რომელთა იცნიან წამებანი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	წყალობითა შენითა მაცხოვნე მე, და დავიმარხნე წამებანი პირისა შენისანი.
და	მცხ.ფსალმ	და ნათესავითი ნათესავადმდე ჭეშმარიტებაჲ შენი; დააფუძნე ქუეყანა და ჰგიეს.
და	მცხ.ფსალმ	სანთელ არს ფერჴთა ჩემთა შჯული შენი და ნათელ-ალაგთა ჩემთა.
და	მცხ.ფსალმ	ნებსითი პირისა ჩემისა სათნო-იყავ, უფალო, და სამართალნი შენნი მასწავენ მე.
და	მცხ.ფსალმ	სული ჩემი ჴელთა შენთა შინა არს მარადის, და შჯული შენი მე არა დავივიწყე.
და	მცხ.ფსალმ	დამირწყეს მე ცოდვილთა მახე, და მცნებათა შენთაგან მე არა შევსცეთ.
და	მცხ.ფსალმ	მისდერკით ჩემგან, უკეთურნო, და გამოვიძინე მცნებანი ღმრთისა ჩემისანი.
და	მცხ.ფსალმ	შემეწიე მე სიტყჳსაებრ შენისა და მაცხოვნე მე და ნუ მარცხუენ მე სასოებისაგან ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	შემეწიე მე, და ვსცხონდე და ვიწურთიდე მე სიმართლეთა შენთა ყოველსა ჟამსა.
და	მცხ.ფსალმ	შეიწყნარე მონა შენი კეთილსა შინა, და ნუ ცილსა შემწამებენ მე ამპარტავანნი.
და	მცხ.ფსალმ	ვყავ განკითხვა და სიმართლე; ნუ მიმცემ მე მავნებელთა ჩემთა.
და	მცხ.ფსალმ	მოაკლდა თუალთა ჩემთა მაცხოვარებისა მიმართ შენისა და სიტყუათა მათ სიმართლისა შენისათა.
და	მცხ.ფსალმ	ყავ მონისა შენისა თანა წყალობისაებრ შენისა და სიმართლენი შენნი მასწავენ მე.
და	მცხ.ფსალმ	მონა შენი ვარ; მეცნიერ-მყავ მე, და გულისჴმა-ვყვნე წამებანი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	ამისთჳს ყოველთა მიმართ მცნებათა შენთა წარვჰმართე და ყოველი გზაჲ სიცრუჲსა მოვიძულე.
და	მცხ.ფსალმ	პირი ჩემი აღვაღე და მოვიღე სული, რამეთუ მცნებათა შენთა მსუროდა. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	მოიხილე ჩემ ზედა და შემიწყალე მე სამართალთათჳს მოყუარეთა სახელისა შენისათა.
და	მცხ.ფსალმ	სლვანი ჩემნი წარმართენ სიტყუათაებრ შენთა, და ნუ მეუფლებინ ყოველი უსჯულოებაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	მიჴსენ მე ცილისწამებისაგან კაცთასა, და დავიცუნე მცნებანი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	გამოაჩინე პირი შენი მონისა შენისა ზედა და მასწავენ მე სიმართლენი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	მართალ ხარ შენ, უფალო, და წრფელ არიან განკითხვანი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	ამცენ სიმართლე წამებათა შენთა, და ჭეშმარიტ არს ფრიად.
და	მცხ.ფსალმ	გამოჴურვებულ არს სიტყუაჲ შენი ფრიად, და მონამანცა შენმან შეიყუარა იგი.
და	მცხ.ფსალმ	ყრმა ვარი მე და შეურაცხ, ხოლო სიმართლენი შენნი მე არა დავივიწყენ.
და	მცხ.ფსალმ	სიმართლე შენი სიმართლე არს უკუნისამდე და შჯული შენი - ჭეშმარიტ.
და	მცხ.ფსალმ	ჭირთა და ღუაწლთა მპოეს მე, და მცნებანი შენნი ზრახვა იყვნეს ჩემდა.
და	მცხ.ფსალმ	სიმართლით არიან განკითხვანი შენნი უკუნისამდე, გულისჴმა-მიყავ და ვცხოვნდე.
და	მცხ.ფსალმ	ღაღად-ვყავ ყოვლითა გულითა ჩემითა; ისმინე ჩემი, უფალო, და სიმართლენი შენნი მოვიძინე.
და	მცხ.ფსალმ	ჴმა-ვყავ შენდამი, მიჴსენ მე, და დავიცუნე წამებანი შენნი.
და	მცხ.ფსალმ	აღვიმსთუე უჟამოსა და ჴმა-ვყავ, რამეთუ მე სიტყუათა შენთა ვესავ:
და	მცხ.ფსალმ	ჴმისა ჩემისა ისმინე, უფალო, წყალობითა შენითა და სამართლითა შენითა მაცხოვნე მე.
და	მცხ.ფსალმ	ახლოს ხარ შენ, უფალო, და ყოველნი გზანი შენნი ჭეშმარიტებით არიან.
და	მცხ.ფსალმ	იხილე სიმდაბლე ჩემი და მიჴსენ მე, რამეთუ შჯული შენი მე არა დავივიწყე.
და	მცხ.ფსალმ	საჯე შჯა ჩემი და მიჴსენ მე და სიტყჳთა შენითა მაცხოვნე მე.
და	მცხ.ფსალმ	მრავალ არიან მდევარნი ჩემნი და მაჭირვებელნი ჩემნი, და წამებათა შენთაგან არა გარდავაქციე.
და	მცხ.ფსალმ	ვიხილენ უგულისჴმონი და დავდნებოდე, რამეთუ სიტყუანი შენნი არა დაიმარხნეს.
და	მცხ.ფსალმ	დასაბამი სიტყუათა მათ შენთა ჭეშმარიტებაჲ არს, და უკუნისამდე ყოველნი განკითხვანი სიმართლისა შენისანი.
და	მცხ.ფსალმ	მთავარნი მდევნიდეს მე ცუდად, და სიტყუათა შენთაგან შეეშინა გულსა ჩემსა,
და	მცხ.ფსალმ	ცოდვა მოვიძულე და მოვიძაგე, ხოლო შჯული შენი შევიყუარე.
და	მცხ.ფსალმ	მშჳდობაჲ მრავალ არს მათ თანა, რომელთა უყუარს შჯული შენი, და არა არს მათ თანა საცთურ.
და	მცხ.ფსალმ	ველოდე მე მაცხოვარებასა შენსა, უფალო, და მცნებანი შენნი შევიყუარენ.
და	მცხ.ფსალმ	დაიცვნა სულმან ჩემმან წამებანი შენნი და შეიყუარნა იგინი ფრიად.
და	მცხ.ფსალმ	დავიმარხენ მცნებანი შენნი და წამებანი შენნი, რამეთუ ყოველნი გზანი ჩემნი წინაშე შენსა არიან, უფალო.
და	მცხ.ფსალმ	მიეახლენ ლოცვა ჩემი წინაშე შენსა, უფალო, და სიტყჳთა შენითა გულისჴმა-მიყავ მე.
და	მცხ.ფსალმ	მსუროდა მაცხოვარებაჲ შენი, უფალო, და სჯული შენი არს ზრახვა ჩემდა.
და	მცხ.ფსალმ	ცხონდეს სული ჩემი და გაქებდეს შენ, და სამართალნი შენნი შემეწიენ მე.
და	მცხ.ფსალმ	ჭირსა ჩემსა უფლისა მიმართ ღაღად-ვყავ, და ისმინა ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, იჴსენ სული ჩემი ბაგეთაგან ცრუთა და ენისა მზაკუარისაგან.
და	მცხ.ფსალმ	შეწევნა ჩემი უფლისა მიერ, რომელმან ქმნნა ცანი და ქუეყანაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	უფალმან იცევინ შესლვა შენი და გამოსლვა შენი ამიერითგან და უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მუნ აღჴდეს ტომნი, ტომნი უფლისანი საწამებელად ისრაჱლისა და აღსარებად სახელისა უფლისა.
და	მცხ.ფსალმ	იკითხეთ მშჳდობაჲ იერუსალჱმისა და განგებულებაჲ მოყუარეთა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	იყავნ მშჳდობაჲ ძალითა შენითა და მეფობაჲ გოდოლ-ტაძრებსა შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	ძმათა ჩემთათჳს და მეგობართა ჩემთათჳს ვიტყოდე მე მშჳდობასა შენთჳს.
და	მცხ.ფსალმ	აჰა, ესერა, ვითარცა თუალნი მონათანი, ჴელთა მიმართ უფალთა მათთასა და ვითარცა თუალნი მჴევალისანი, ჴელთა მიმართ დედოფლისა თჳსისათა, ეგრეთცა თუალნი ჩემნი, უფლისა მიმართ, ღმრთისა ჩუენისა, ვიდრემდის შემიწყალნეს ჩუენ.
და	მცხ.ფსალმ	სული ჩუენი, ვითარცა სირი, განერა მახისა მისგან მონადირეთასა; საბრჴე შეიმუსრა, და ჩუენ განვერენით.
და	მცხ.ფსალმ	მთანი გარემოს მისსა, და უფალი გარემოს ერისა თჳსისა ამიერითგან და უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	კეთილი უყავ, უფალო, სახიერთა და გულითა წრფელთა,
და	მცხ.ფსალმ	განადიდა უფალმან ყოფა ჩუენ თანა, და ვიქმნენით ჩუენ სახარულევან.
და	მცხ.ფსალმ	მისლვით მივიდოდეს და ტიროდეს, რომელნი სთესვიდეს თესლსა მათსა; მოსლვით მოვიდოდეს და უხაროდა, რომელთა მოაქუნდა მჭელეულები მათი.
და	მცხ.ფსალმ	აჰა, სამკჳდრებელნი უფლისანი არიან შვილნი, და სასყიდელი მათი - ნაყოფი მუცლისა.
და	მცხ.ფსალმ	ნეტარ არიან ყოველნი, რომელთა ეშინის უფლისა, და რომელნი ვლენან გზათა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	ნაშრომი ნაყოფთა შენთა შჭამო შენ, ნეტარ იყო და კეთილი გეყოს შენ.
და	მცხ.ფსალმ	ბეჭთა ჩემთა მცემდეს მე ცოდვილნი და განაგრძვეს უსჯულოებაჲ მათი.
და	მცხ.ფსალმ	რომლისაგან არა აღივსო ჴელი თჳსი მომკალმან და არცა წიაღი, რომელი შეჰკრებნ მჭლეულებსა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	ესევდინ ისრაჱლი უფალსა, რამეთუ უფლისა მიერ არს წყალობაჲ და მრავალ არს მის მიერ გამოჴსნა.
და	მცხ.ფსალმ	მოიჴსენე, უფალო, დავით და ყოველი სიმშჳდე მისი,
და	მცხ.ფსალმ	ვითარ-იგი ეფუცა უფალსა და აღუთქუა ღმერთსა იაკობისსა:
და	მცხ.ფსალმ	ანუ თუ ვსცე ძილი თუალთა ჩემთა და ჰრული წამთა ჩემთა და გასუენებაჲ ჴორცთა ჩემთა,
და	მცხ.ფსალმ	ვიდრემდის ვპოო მე ადგილი უფლისაჲ და საყოფელი ღმრთისა იაკობისი.
და	მცხ.ფსალმ	ესერა, გუესმა ესე ევფრათას, და ვპოეთ იგი ველსა მას მაღნართასა.
და	მცხ.ფსალმ	აღდეგ, უფალო, განსასუენებელად შენდა, შენ და კიდობანი სიწმიდისა შენისა;
და	მცხ.ფსალმ	მღდელთა შენთა შეიმოსონ სიმართლე, და წმიდანი შენნი იხარებდენ.
და	მცხ.ფსალმ	ეფუცა უფალი დავითს ჭეშმარიტებითა და არა შეურაცხ-ყოს იგი ნაყოფისაგან მუცლისა შენისა დავსუა საყდართა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	და-თუ-იმარხონ შვილთა შენთა შჯული ჩემი და წამებანი ჩემნი ესე, რომელ ვასწავლნე მათ, და ნაშობნი მათნი დასხდენ უკუნისამდე საყდართა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ გამოირჩია ღმერთმან სიონი და სათნო-იყო სამკჳდრებელად თჳსა:
და	მცხ.ფსალმ	ნადირნი მისნი კურთხევით ვაკურთხნე და გლახაკნი მისნი განვაძღნე პურითა.
და	მცხ.ფსალმ	მღდელთა მისთა შევმოსო ცხორებაჲ, და წმიდანი მისნი სიხარულით იხარებდენ.
და	მცხ.ფსალმ	მუნ აღმოუცენო რქაჲ დავითს და განუმზადო სანთელი ცხებულსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	ღამესა აღიპყრენით ჴელნი თქუენნი წმიდად მიმართ და აკურთხევდით, უფალსა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ იაკობი თჳსად გამოირჩია უფალმან და ისრაჱლი - საბრძანებელად თჳსად.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მე გულისჴმა-ვყავ, ვითარმედ დიდ არს უფალი, და უფალი ჩუენი უფროს ყოველთა ღმერთთა;
და	მცხ.ფსალმ	აღმოიყვანნის ღრუბელნი დასასრულით ქუეყანისაჲთ და ელვანი წჳმად გარდააქცინა, რომელმან გამოიყვანნის ქარნი საუნჯეთაგან მისთა;
და	მცხ.ფსალმ	გამოავლინნა სასწაულნი და ნიშნი შორის შენსა, ეგჳპტე, ფარაოს ზედა და ყოველთა მონათა მისთა;
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან დასცა თესლები მრავალი და მოსწყჳდნა მეფენი ძლიერნი:
და	მცხ.ფსალმ	სეონ, მეფე ამორეველთა, და ოგ, მეფე ბასანისა, და ყოველნი მეფენი ქანანისანი;
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, სახელი შენი უკუნისამდე და საჴსენებელი შენი თესლითი თესლადმე.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ განიკითხოს უფალმან ერი თჳსი. და მონათა თჳსთა ზედა ნუგეშინის-ცემულ იქმნეს.
და	მცხ.ფსალმ	კერპნი წარმართთანი ოქროსა და ვეცხლისანი, ქმნულნი ჴელთა კაცისანი.
და	მცხ.ფსალმ	პირ-ათქს და არა იტყჳან; თუალ-ასხენ და არა ხედვენ,
და	მცხ.ფსალმ	ემსგავსენ მათ მოქმედნი მათნი. და ყოველნი, რომელნი ესვენ მას
და	მცხ.ფსალმ	მთოვარე და ვარსკულავები ჴელმწიფებად ღამისა, რამეთუ...
და	მცხ.ფსალმ	ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა, რამეთუ...
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან განაპო ზღუაჲ მეწამული ორად და განიყვანა ისრაჱლი შორის მისა, რამეთუ...
და	მცხ.ფსალმ	და შთასთხია ფარაო და ძალი მისი ზღუასა მას მეწამულსა, რამეთუ...
და	მცხ.ფსალმ	მდინარეთა ზედა ბაბილოვნისათა მუნ დავსხედით და ვტიროდით, რაჟამს მოვიჴსენეთ ჩუენ სიონი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მუნ მკითხვიდეს ჩუენ წარმტყუენველნი ჩუენნი სიტყუათა მათ ქებათასა, და წარმყუანებელნი ჩუენნი გალობასა: გჳგალობდით ჩუენ გალობათა მათგან სიონისათა.
და	მცხ.ფსალმ	ნეტარ არს, რომელმან შეიპყრნეს ჩჩჳლნი შენნი და შეახეთქნეს კლდესა. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარო შენ, უფალო, ყოვლითა გულითა ჩემითა და წინაშე ანგელოზთასა გიგალობდე შენ;
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან ისმინენ ყოველნი სიტყუანი პირისა ჩემისანი და თაყუანის-ვსცე ტაძარსა წმიდასა შენსა. და აუარო სახელსა შენსა წყალობითა შენითა და ჭეშმარიტებითა შენითა, რამეთუ განადიდე ყოვლითავე სახელი წმიდაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მაღალ არს უფალი და მდაბალთა ხედავს და მაღალნი იგი შორით იცნის.
და	მცხ.ფსალმ	ვიდოდი ღათუ შორის ჭირსა, მაცხოვნე მე, რისხვასა მტერისა ჩემისასა მოყავ ჩემდა ჴელი შენი, და მაცხოვნა მე მარჯუენემან შენმან.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, გამომცადე მე და მიცან მე;
და	მცხ.ფსალმ	შენ სცან დაჯდომა ჩემი და აღდგომა ჩემი,
და	მცხ.ფსალმ	შენ გულისჴმა-ჰყვენ ზრახვანი ჩემნი შორით; ალაგნი ჩემნი და ნაწილნი ჩემნი შენ გამოიკულიენ.
და	მცხ.ფსალმ	აჰა, უფალო, შენ სცან ყოველი უკუანაჲსკნელი და დასაბამისა, შენ შემქმენ და დამდევ ჩემ ზედა ჴელი შენი.
და	მცხ.ფსალმ	საკჳრველ იქმნა ცნობაჲ შენი ჩემგან; განძლიერდა და ვერ შეუძლო მას.
და	მცხ.ფსალმ	ვიდრემე ვიდე სულისა შენისაგან და პირისა შენისაგან ვიდრემე ვივლტოდი?
და	მცხ.ფსალმ	აღ-თუ-ვიპყრნე ფრთენი ჩემნი განთიად, და დავემკჳდრო მე დასასრულსა ზღჳსასა,
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ მუნცა ჴელი შენი მიძღოდის მე, და მარჯუენემან შენმან შემიწყნაროს მე.
და	მცხ.ფსალმ	და ვთქუ: ბნელმან სამე დამთრგუნოს მე, და ღამე განმანათლებელ იყოს ფუფუნებისა ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ ბნელი შენ მიერ არა დაბნელდეს, და ღამე, ვითარცა დღე, განათლდეს; ვითარცა ბნელი მისი, ეგრეცა ნათელი მისი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ შენ დაჰბადენ თირკმელნი ჩემნი და შემიწყნარე მე დედისმუცლით ჩემითგან.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარო შენ, რამეთუ საშინელად საკჳრველ იქმენ; საკჳრველ არიან საქმენი შენნი, და სულმანცა ჩემმან უწყნის ფრიად.
და	მცხ.ფსალმ	არა დაეფარა ძუალი ჩემი შენგან, რომელი ჰქმენ დაფარულად, და სიმტკიცე ჩემი ქუესკნელთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ფსალმ	რომელი-იგი არ მექმნა, იხილეს თუალთა შენთა, და წიგნსა შენსა ყოველნივე შთაიწერნენ, დღისი დაიბადენ, და არღარა იყოს ნაკლულოვანებაჲ მათ შორის.
და	მცხ.ფსალმ	აღვრაცხნე იგინი, და უფროს ქჳშისა განმრავლდენ; განვიღჳძე, და მერმეცა მე შენ თანა ვარ.
და	მცხ.ფსალმ	ანუ არა მოძალენი შენნი, უფალო, მოვიძულენა და მტერთა შენთა ზედა განვკაფდი?
და	მცხ.ფსალმ	სიძულილითა სრულითა მოვიძულენ, და იგინი მტერად შემექმნეს მე.
და	მცხ.ფსალმ	განმცადე მე, ღმერთო, და ცან გული ჩემი; განმიკითხე მე და გულისჴმა-ყვენ ალაგნი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	და იხილე, არს თუ გზაჲ უსჯულოებისა ჩემ თანა, და მიძღოდე მე გზასა მას საუკუნესა.
და	მცხ.ფსალმ	განმარინე მე, უფალო, კაცისაგან უკეთურისა და კაცისა ცრუჲსაგან მიჴსენ მე,
და	მცხ.ფსალმ	აღილესეს ენაჲ მათი, ვითარცა გუელისა, და გესლი ასპიტთა ბაგეთა მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	მიცევ მე, უფალო, ჴელისაგან ცოდვილისა და კაცთა უსამართლოთაგან მიჴსენ მე, რომელთა ზრახეს დაბრკოლებაჲ სლვათა ჩემთა;
და	მცხ.ფსალმ	დამირწყეს მე ამპარტავანთა მახე და საბლითა განართხეს მახე ფერჴთა ჩემთათჳს და გარემოს ალაგთა საცთური დამიგეს მე.
და	მცხ.ფსალმ	თავმან შესაკრებელისა მათისამან და შრომამან ბაგეთა მათთამან დაფარნეს იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	დაეცემოდიან მათ ზედა ნაკუერცხალნი ცეცხლისანი, დაამჴუნე იგინი გლახაკობითა, და ვერ დაუთმონ.
და	მცხ.ფსალმ	უწყი, რამეთუ ყოს უფალმან სასჯელი გლახაკთა და სამართალი დავრდომილთა.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მართალთა აუვარონ სახელსა შენსა, და წრფელთა დაიმკჳდრონ წინაშე პირსა შენსა. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	დასდევ, უფალო, საცო პირსა ჩემსა და კარი - ძნელი ბაგეთა ჩემთა.
და	მცხ.ფსალმ	ნუ მისდრეკ გულსა ჩემსა სიტყუათა მიმართ უკეთურებისათა მიზეზებად მიზეზთა ცოდვისათა კაცთა თანა, რომელნი იქმან უსჯულოებასა, და ნუმცა ზიარ ვარ მე რჩეულთა მათთა თანა.
და	მცხ.ფსალმ	მსწავლოს მე მართალმან წყალობითა და მამხილოს მე; ზეთი ცოდვილისა ნუ განაპოხებნ თავსა ჩემსა და მერმე ნუცაღა ლოცვა ჩუენი ნებასა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	მიცევ მე მახისაგან, რომელ დამირწყეს მე და საცთურისაგან, რომელნი იქმან უსჯულოებასა.
და	მცხ.ფსალმ	განვჰფინო მის წინაშე ვედრებაჲ ჩემი და ჭირი ჩემი წინაშე მისსა მიუთხრა.
და	მცხ.ფსალმ	მო-რა-აკლდებოდა ჩემგან სული ჩემი, და შენ უწყნი ალაგნი ჩემნი; გზასა ამას, რომელსაცა ვიდოდე, დამირწყეს მე მახე.
და	მცხ.ფსალმ	ვხედევდ მარჯულ ჩემსა, განვიცდიდ და არა ვინ იყო მცნობელ ჩემდა; წარწყმდა სივლტოლა ჩემგან, და არა ვინ არს გამომეძიებელ სულისა ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	ღაღად-ვყავ შენდამი, უფალო, და ვთქუ: შენ ხარ სასო ჩემი, და ნაწილი ჩემი ქუეყანასა მას ცხოველთასა.
და	მცხ.ფსალმ	და ნუ შეხუალ სასჯელსა მონისა შენისა თანა, რამეთუ არა განმართლდეს შენ წინაშე ყოველი ცხოველი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დევნა მტერმან სული ჩემი და დაამდაბლა ქუეყანად ცხორებაჲ ჩემი, დამსვა მე ბნელსა შინა, ვითარცა მკუდარი საუკუნოჲ.
და	მცხ.ფსალმ	და მოეწყინა ჩემ თანა სულსა ჩემსა, და ჩემ შორის შემიძრწუნდა გული ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	მოვიჴსენე დღეთა პირველთა და ვიწურთიდ ყოველთა მიმართ საქმეთა შენთა და ქმნულსა ჴელთა შენთასა ვზრახევდ. განვიპყრენ შენდამი ჴელნი ჩემნი,
და	მცხ.ფსალმ	და სული ჩემი ვითარცა ქუეყანა ურწყული შენდამი.
და	მცხ.ფსალმ	მსთუად შეისმინე ჩემი, უფალო, რამეთუ მოაკლდა სულსა ჩემსა; ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან, და ვემსგავსო მათ, რომელნი შთავლენან მღჳმესა.
და	მცხ.ფსალმ	სახელისა შენისათჳს, უფალო, მაცხოვნე მე და სიმართლითა შენითა გამოიყვანო ჭირისაგან სული ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	და წყალობითა შენითა მოსრნე მტერნი ჩემნი და წარსწყმიდნე ყოველნი მაჭირვებელნი სულისა ჩემისანი, რამეთუ მე მონა შენი ვარ. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომელმან ასწავა ჴელთა ჩემთა ღუაწლი და თითთა ჩემთა - ბრძოლა.
და	მცხ.ფსალმ	წყალობაო ჩემო და შემწეო ჩემო, და მჴსნელო ჩემო; შესავედრებელი ჩემი, და მე ვესავ მას, რომელმან დაამორჩილა ერი მისი ჩემ ქუეშე.
და	მცხ.ფსალმ	კაცი ამავოებასა მიემსგავსა, და დღენი მისნი, ვითარცა აჩრდილნი, წარვლენ.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო, მოდრიკენ ცანი და გარდამოჴედ, შეახე მთათა და კუმოდიან.
და	მცხ.ფსალმ	გამოაბრწყინვენ ელვანი და განაბნინე იგინი, გამოავლინენ ისარნი შენნი და შეაძრწუნენ იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	გამოავლინე ჴელი შენი მაღლით, მიჴსენ და განმარინე მე წყალთაგან მრავალთა, ჴელთაგან შვილთა უცხოთესლთასა,
და	მცხ.ფსალმ	რომელთა პირი იტყოდა ამაოებასა, და მარჯუენე მათი იყო მარჯუენე სიცრუისა.
და	მცხ.ფსალმ	მიჴსენ და განმარინე მე ჴელთაგან შვილთა უცხოთესლთასა, რომელთა პირი იტყოდა ამაოებასა, და მარჯუენე მათი იყო მარჯუენე სიცრუისა.
და	მცხ.ფსალმ	საუნჯენი მათნი სავსე არიან და გარდაეცემიან ურთიერთას, ცხოვარნი მათნი მრავლისმშობელ არიან, განმრავლებულ გამოსავალსა მათსა,
და	მცხ.ფსალმ	და ზროხანი მათნი ზრქელ არიან, არა არს დაცემა ზღუდისა, არცა განსავალ, არცა ღაღადებაჲ უბნებსა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	აღგამაღლო შენ, ღმერთო ჩემო, მეუფეო ჩემო, და ვაკურთხო სახელი შენი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	დიდ არს უფალი და ქებულ ფრიად, და სიდიდისა მისისა არა არს დასასრულ.
და	მცხ.ფსალმ	ნათესავი და ნათესავი აქებდენ საქმეთა შენთა და ძალსა შენსა უთხრობდენ.
და	მცხ.ფსალმ	დიდად შუენიერებასა დიდებისა სიწმიდისა შენისასა იტყოდიან და საკჳრველებათა შენთა მიუთხრობდენ,
და	მცხ.ფსალმ	და ძალი საშინელებათა შენთა თქუან და სიმდიდრესა შენსა მიუთხრობდენ,
და	მცხ.ფსალმ	ჴსენებაჲ მრავალი სიტკბოებისა შენისა აღმოთქუან და სიმართლითა შენითა იხარებდენ.
და	მცხ.ფსალმ	შემწყნარებელ და მოწყალე არს უფალი, სულგრძელ და დიდად მოწყალე.
და	მცხ.ფსალმ	ტკბილ არს უფალი ყოველთა მიმართ, და წყალობანი მისნი ყოველთა ზედა საქმეთა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	აღგიარებედ შენ, უფალო, ყოველნი საქმენი შენნი, და წმიდანი შენნი გაკურთხევდედ შენ.
და	მცხ.ფსალმ	დიდებაჲ სუფევისა შენისა წართქუან და ძლიერებასა შენსა იტყოდიან
და	მცხ.ფსალმ	უწყებად ძეთა კაცთა ძლიერებაჲ შენი და დიდებაჲ დიდად შუენიერებისა სუფევისა შენისა.
და	მცხ.ფსალმ	სუფევა შენი სუფევა არს ყოველთა საუკუნეთა, და მეუფებაჲ შენი ყოველსა შორის თესლსა და თესლსა. სარწმუნო არს უფალი ყოველთა შინა სიტყუათა მისთა და წმიდა არს იგი ყოველთა შინა საქმეთა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	განამტკიცნის უფალმან ყოველნი დაცემადნი და აღმართნის ყოველნი დაცემულნი.
და	მცხ.ფსალმ	თუალნი ყოველთანი შენდამი ესვენ, და შენ მოსცი საზრდელი მათი ჟამსა.
და	მცხ.ფსალმ	აღაღებ შენ ჴელსა შენსა და განაძღებ ყოველსა ცხოველსა ნებისაებრ.
და	მცხ.ფსალმ	მართალ არს უფალი ყოველთა შინა გზათა მისთა და წმიდა არს იგი ყოველთა შინა საქმეთა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	ნებაჲ მოშიშთა მისთა ყოს და ვედრებისა მათისა შეისმინოს და აცხოვნნეს იგინი,
და	მცხ.ფსალმ	დაიცვნეს უფალმან ყოველნი მოყუარენი მისნი და ყოველნი ცოდვილნი მოსრნეს.
და	მცხ.ფსალმ	ქებულებასა უფლისასა იტყოდის პირი ჩემი, და აკურთხევდინ ყოველი ჴორციელი სახელსა წმიდასა მისსა უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	გამოვიდეს სული მისი და მიიქცის მუნვე მიწად მისდა; მას დღესა შინა წარწყმიდიან ყოველნი ზრახვანი მისნი.
და	მცხ.ფსალმ	ნეტარ არს, რომლისა ღმერთი იაკობისი შემწე არს მისა, და სასოება მისი არს უფლისა მიმართ ღმრთისა მისისა,
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან ქმნნა ცანი და ქუეყანა, ზღუაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა,
და	მცხ.ფსალმ	რომელი იმარხავნ ჭეშმარიტებასა უკუნისამდე; ყვის სამართალი ვნებულთა და სცის საზრდელი მშიერთა. უფალმან განჰჴსნნის კრულნი,
და	მცხ.ფსალმ	უფალმან დაიცვნის მწირნი, ობოლი და ქურივი შეიწყნაროს, და ცოდვილთა წარწყმიდოს.
და	მცხ.ფსალმ	აღაშენოს იერუსალჱმი უფალმან და განბნეულნი ისრაჱლისანი შეკრიბნეს,
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან განკურნოს შემუსრვილი გული და შეუხჳნნის წყლულებანი მათნი;
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან აღრაცხის სიმრავლე ვარსკულავთა და ყოველთავე მათ სახელით უწესნ.
და	მცხ.ფსალმ	დიდ არს უფალი ჩუენი, დიდ არს ძალი მისი და გულისჴმისა მისისა არა არს რიცხჳ.
და	მცხ.ფსალმ	აკურთხევდით უფალსა აღსარებითა და უგალობდით ღმერთსა ჩუენსა ებნითა,
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან შემოსნის ცანი ღრუბლითა და განუმზადის წჳმაჲ ქუეყანასა, რომელმან აღმოაცენის თივა მთათა და მწუანე სამსახურებელად კაცთა;
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან მოსცის საზრდელი პირუტყუთა და მართუეთა ყორნისათა, რომელნი ხადიან მას.
და	მცხ.ფსალმ	არამედ სთნდეს უფალსა მოშიშნი მისნი და რომელნი ესვენ წყალობათა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ განაძლიერნა მოქლონნი ბჭეთა შენთანი და აკურთხნა შვილნი შენნი შენ თანა,
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან დასხნა საზღვარნი შენნი მშჳდობით და სიპოხითა იფქლისათა განგაძღო შენ,
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან მოავლინის სიტყუაჲ მისი ქუეყანად, და სწრაფით რბინ ბრძანებაჲ მისი;
და	მცხ.ფსალმ	დადვის თოვლი, ვითარცა მატყლი, და ნისლი, ვითარცა ნაცარი მიჰფინის;
და	მცხ.ფსალმ	რომელი უთხრობს სიტყუათა მისთა იაკობსა, სიმართლეთა და განკითხვათა მისთა - ისრაჱლსა.
და	მცხ.ფსალმ	არა უყო ესრეთ ყოველსა ნათესავსა და სამართალნი მისნი არა გამოუცხადნა მათ. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	აქებდით მას ცანი ცათანი და წყალნი ზესკნელს ცათანი,
და	მცხ.ფსალმ	და დაადგინნა იგინი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე; ბრძანებაჲ დადვა, რომელი არა წარჴდეს.
და	მცხ.ფსალმ	აქებდით უფალსა ქუეყანით ვეშაპნი და ყოველნი უფსკრულნი;
და	მცხ.ფსალმ	მჴეცნი და ყოველნი პირუტყუნი, ქუეწარმავალნი და მფრინველნი ფრთოვანნი;
და	მცხ.ფსალმ	მეფენი ქუეყანისანი და ყოველნი ერნი, მთავარნი და ყოველნი მსაჯულნი ქუეყანისანი;
და	მცხ.ფსალმ	და აღსარებაჲ მისი ზეცასა და ქუეყანასა. და აღიმაღლოს რქაჲ ერისა თჳსისა გალობად ყოველთა წმიდათა მისთა, ძეთა ისრაჱლისათა, ერი, რომელ მახლობელ არს მისა.
და	მცხ.ფსალმ	ჰხედავ შენ, რამეთუ სალმობასა და რისხვასა განიცდი, რათამცა მოგეცა შენ იგი ჴელთა შენთა. შენდა დაშთომილ არს გლახაკი; ობოლსა შენ ეყავ მწე.
და	მცხ.ფსალმ	განკითხვად ობოლისა და გლახაკისა, რათა არა დაჰრთოს კაცმან კუალადცა მდიდრად სიტყუაჲ ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	განმაგდეს მე და აწ, ესერა, მომიცვეს მე, თუალნი მათნი ყუნეს დადრეკილ ქუეყანად.
და	მცხ.ფსალმ	და გამომიყვანა მე ფართოდ; მიჴსნეს მე, რამეთუ მინება მე.
და	მცხ.ფსალმ	ჭამეს და თაყვანი-სცეს ყოველთა პოხილთა ქუეყანისათა; მის წინაშე დაცჳოდიან ყოველნი, რომელნი შთავლენენ მიწად.
და	მცხ.ფსალმ	უფალმან მმწყსოს მე და მე არა მაკლდეს. ადგილსა მწუანვილოანსა მუნ დამამკვიდრა მე წყალთა ზედა განსასუენებელთასა გამომზარდა მე.
და	მცხ.ფსალმ	ცოდვათა სიჭაბუკისა და უმეცრებისა ჩემისათა ნუ მოიჴსენებ; წყალობითა შენითა მომიჴსენე მე სიტკბოებისა შენისათჳს, უფალო.
და	მცხ.ფსალმ	უმანკონი და წრფელნი შემომეყუნეს მე, რამეთუ დაგითმე შენ, უფალო.
და	მცხ.ფსალმ	უფალი ნათელ ჩემდა და მაცხოვარი ჩემდა; ვისა მეშინოდის? უფალი შესავედრებელ არს ცხოვრებისა ჩემისა; ვისგან შევძრწუნდე?
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ დღე და ღამე დამიმძიმდა ჩემ ზედა ჴელი შენი; მივიქეც მე გლახაკობად, რამეთუ განმესხა მე ეკალი.
და	მცხ.ფსალმ	გონიერ-გყო შენ და გულისხმა-გიყო შენ გზასა მას, რომელსაცა ხჳდოდი; ვიგნე შენ ზედა თუალნი ჩემნი.
და	მცხ.ფსალმ	შევბოროტენ და დავმდაბლდი ვიდრე ფრიად, ვჴმობდ სულთქმითა გულისა ჩემისათა.
და	მცხ.ფსალმ	და რომელთა მომაგეს მე ბოროტი კეთილისა წილ, მასმენდეს, რამეთუ ვსდევდ სიმართლესა.
და	მცხ.ფსალმ	დავყრუვდი და არა აღვაღე პირი ჩემი, რამეთუ შენ ჰყავ.
და	მცხ.ფსალმ	შესაწირავი და მსხუერპლი არა გთნდა, ხოლო ჴორცნი დამამტკიცენ მე; საკუერთხები ცოდვისათჳს არა ითხოვე.
და	მცხ.ფსალმ	და შემუსრვასა ძუალთა ჩემთასა მყუედრიდეს მე მტერნი ჩემნი, მეტყჳედ რა იგინი მარადღე: სადა არს ღმერთი იგი შენი?
და	მცხ.ფსალმ	და შევიდე მე წინაშე საკურთხეველსა ღმრთისასა, ღმრთისა მიმართ, რომელმან ახარა სიჭაბუკესა ჩემსა; აღგიარო შენ ბობღნითა, ღმერთო, ღმერთო ჩემო!
და	მცხ.ფსალმ	ღმრთისა მიერ ვიქებოდით ჩუენ მარადღე და სახელსა შენსა აუვარებდეთ უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	და მისდრიკენ ალაგნი ჩუენნი გზისაგან შენისა.
და	მცხ.ფსალმ	და გულმან უთქუას მეუფესა სიკეთისა შენისა; რამეთუ იგი თავადი არს უფალი ღმერთი შენი. და თაყუანის-სცეს მას
და	მცხ.ფსალმ	და ასულმანცა ტჳროსისამან ძღუნითა; პირსა შენსა ლიტანიობდენ მდიდარნი ერისანი.
და	მცხ.ფსალმ	მოდით და იხილენით საქმენი ღმრთისანი, რომელ ქმნნა ნიშები ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	და უთხრობენ ცანი სიმართლესა მისსა, რამეთუ ღმერთი მსაჯულ არს.
და	მცხ.ფსალმ	შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ; რათა განჰმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა.
და	მცხ.ფსალმ	მომხედენ და შეგესემინ ჩემი, რამეთუ შევწუხენ ზრუნვასა ჩემსა და შევძრწუნდი
და	მცხ.ფსალმ	ჴმითა მტერისათა და ჭირითა ცოდვილისათა; რამეთუ მოაქციეს ჩემ ზედა უსჯულოებითა და რისხვით მითქმიდეს მე.
და	მცხ.ფსალმ	და ვთქუ: ვინმცა მცნა მე ფრთენი, ვითარცა ტრედისანი, ავფრინდე მე და განვისუენო.
და	მცხ.ფსალმ	და არა მოაკლდა უბნებსა მისსა აღნადგინები და ზაკვა.
და	მცხ.ფსალმ	ესმეს ღმერთსა და დაამდაბლნეს იგინი, რომელ-იგი წინავე იყო საუკუნეთა; რამეთუ არა არს მათდა ნაცვალ, არცა შეეშინა მათ ღმრთისა.
და	მცხ.ფსალმ	მწირ იქმნენ და დაეფარნენ, რამეთუ იგინი ბრჭალსა ჩემსა უმზირდეს, ვითარცა უმზირდეს სულსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	ღმრთისა მიერ ვაქნე სიტყუანი ჩემნი და უფლისა მიმართ ვაქნე თქმულნი ჩემნი. ღმერთსა ვესავ, არა შემეშინოს; რაჲ მიყოს მე კაცმან?
და	მცხ.ფსალმ	რომელმან არა ისმინა ჴმაჲ მსახრვალისა და წამლისა მწამლველისაგან ბრძნისა.
და	მცხ.ფსალმ	აღსასრულ რისხვით მოასრულნე და ნუღარა იპოვნენ; და გულისჴმა-ყონ, რამეთუ ღმერთი უფლებს იაკობსა ზედა და კიდეთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ფსალმ	ქუეყანასა ამას შინა უდაბნოსა, და უგზოსა და ურწყულსა? ესრეთ წმიდასა შინა გეჩუენო შენ, რათა ვიხილო მე ძალი და დიდებაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მეუფჱ იხარებდეს ღმრთისა მიმართ და იქოს ყოველი, რომელი ფუცვიდეს მისა, რამეთუ დაიყო პირი, რომელი იტყოდა სიცრუესა.
და	მცხ.ფსალმ	და ეშინოდეს მკჳდრთა კიდეთასა სასწაულთა შენთაგან; გამოსლვასა ცისკრისასა და მწუხრისასა მხიარულებაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	მოვედით და იხილენით საქმენი ღმრთისანი, ვითარ საშინელ არს განზრახვათა შინა უფროს ძეთა კაცთასა,
და	მცხ.ფსალმ	მოვედით, და ისმინეთ ჩემი, და გითხრა თქუენ ყოველთა მოშიშთა ღმრთისათა, რაოდენი უყო სულსა ჩემსა.
და	მცხ.ფსალმ	და ცხოველნიცა შენნი მკჳდრ არიან მას შინა; განუმზადე სიტკბოებითა შენითა გლახაკსა, ღმერთო.
და	მცხ.ფსალმ	ფსალმუნი დავითისი, ძეთა იონადაბისთა და პირველ წარტყუენულთა მათთჳს, წარუწერელი ებრაელთა შორის
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ მეცა აღგიარო შენ, ერსა შორის, უფალო, ჭურებითა საფსალმუნისათა ჭეშმარიტებაჲ შენი, ღმერთო, გიგალობდე შენ ებნითა, წმიდაო ისრაჱლისაო.
და	მცხ.ფსალმ	აღნადგინებისაგან და სიცრუისა იჴსნნეს სულნი მათნი, და პატიოსან იყოს სახელი მისი მათ წინაშე.
და	მცხ.ფსალმ	და თქუეს: ვითარმე აგრძნა ღმერთმან, ანუ არსმეა მეცნიერებაჲ მაღლისა თანა?
და	მცხ.ფსალმ	და ვთქუ, ვითარმედ: უთხრა ესრეთ: აჰა, ესერა, ნათესავსა შვილთა შენთასა აღუთქუ.
და	მცხ.ფსალმ	შენი არს დღე და შენი არს ღამე; შენ დაამტკიცე ნათელი და მზე.
და	მცხ.ფსალმ	ილოცეთ და მიეცით უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, ყოველნი, რომელნი არიან გარემოს მისა, შეწირონ ძღუენი
და	მცხ.ფსალმ	და ვთქუა: აწღა მიწყიეს, ესე არს განახლებაჲ მარჯუენისა მაღლისა.
და	მცხ.ფსალმ	ძენი ეფრემისნი მომრთხმელნი და მოისარნი მშჳლდებითა, იქცეს იგინი დღესა მას წყობისასა.
და	მცხ.ფსალმ	და შე-ღავე-სძინეს მერმეცა შეცოდებად მისა, განამწარეს მაღალი ურწყულსა.
და	მცხ.ფსალმ	და განცადეს ღმერთი გულთა შინა მათთა თხოვად საზრდელი სულთა მათთათჳს.
და	მცხ.ფსალმ	და პური ანგელოზთა ჭამა კაცმან; საზრდელი მოუვლინა მათ განსაძღებელად.
და	მცხ.ფსალმ	და არა ჴუებულ იქმნნეს იგინი გულისთქმისა მათისაგან: იყოღა საჭმელი პირსა მათსა,
და	მცხ.ფსალმ	და დასცა ყოველი პირმშო ქუეყანასა ეგჳპტისასა დასაბამად ყოვლისა სალმობისა მათისა საყოფელთა შინა ქამისთა;
და	მცხ.ფსალმ	და შეიყვანნა იგინი მთასა მას სიწმიდისა მისისასა, მთასა ამას, რომელ მოიგო მარჯუენემან მისმან;
და	მცხ.ფსალმ	და აღაშენა, ვითარცა მარტორქისა, სიწმიდე მისი, ქუეყანასა ზედა დააფუძნა იგი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	განარინეთ გლახაკი და დავრდომილი და ჴელთაგან ცოდვილისათა იჴსენით იგი.
და	მცხ.ფსალმ	მკუდართა თანა თავისუფალ და ვითარცა წყლულნი, დაძინებულნი სამარებსა, რომელთა არღა მოიჴსენე, და ესენი ჴელისა შენისაგან განეშორნეს.
და	მცხ.ფსალმ	გლახაკ ვარი მე და შრომასა ჩემსა სიყრმით ჩემითგან, ხოლო ავმაღლდი რაჲ, დავმდაბლდი და შევსულბი.
და	მცხ.ფსალმ	და მე პირმშოდ დავადგინო იგი უმაღლეს უფროს მეფეთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ფსალმ	გარემიაქციე შეწევნა მახჳლისა მისისა და არა შეეწიე ბრძოლასა შინა.
და	მცხ.ფსალმ	ვიდრემდის, უფალო, გარემიიქცევი სრულიად, და აღატყდების, ვითარცა ცეცხლი, რისხვა შენი?
და	მცხ.ფსალმ	დასხენ უსჯულოებანი ჩუენნი წინაშე შენსა და ცხორებაჲ ჩუენი - ნათელსა პირისა შენისასა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მან გიჴსნეს შენ საფრჴისა მისგან მონადირეთასა და სიტყჳსა მისგან განსაკრთომელისა.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ მე მესვიდა, და ვიჴსნა იგი და დავიფარო იგი, რამეთუ იცნა სახელი ჩემი.
და	მცხ.ფსალმ	აღმოცენებასა ცოდვილთასა, ვითარცა თივა, და გამოჩნდეს ყოველნი რომელნი იქმან უსჯულოებასა, რაჲთამცა მოისრნეს უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	აღმოთქუან და იტყოდიან სიცრუესა, იტყოდიან ყოველნი, რომელნი იქმან უსჯულოებასა.
და	მცხ.ფსალმ	და თქუეს: არა იხილოს უფალმან, არცა გულისჴმა-ყოს ღმერთმან იაკობისმან.
და	მცხ.ფსალმ	გულისჴმა-ყავთ აწ, უგნურნო ერისანო და ცოფნო, ოდესმე გულისჴმა-ჰყოთ.
და	მცხ.ფსალმ	შენ აღსდგე და შეიწყალო სიონი, რამეთუ ჟამი წყალობისა მისისა, რამეთუ მოწევნულ არს ჟამი.
და	მცხ.ფსალმ	განძღენ ხენი ველისანი და ნაძუნი ლიბანისანი, რომელ დაჰნერგენ.
და	მცხ.ფსალმ	დასდევ ბნელი და იქმნა ღამე, მას შინა ვიდოდიან ყოველნი მჴეცნი მაღნარისანი,
და	მცხ.ფსალმ	ესე ზღუაჲ დიდი და ვრცელი, მას შინა არიან ქუეწარმავალნი, რომელთა არა არს რიცხჳ, მჴეცნი წურილნი დიდთა თანა;
და	მცხ.ფსალმ	და ჰრქუა მას: შენ მიგცე ქუეყანა იგი ქანანისა ნაწილად მკჳდრებისა თქუენისა;
და	მცხ.ფსალმ	და იჴსნა იგინი სახელისა მისისათჳს, რათამცა გულისჴმა-ყვეს ძლიერებაჲ მისი;
და	მცხ.ფსალმ	ისწრაფეს და დაივიწყეს მათ საქმენი მისნი და არა დაუთმეს ზრახვასა მისსა.
და	მცხ.ფსალმ	და ცვალეს დიდებაჲ მათი მსგავსად ჴბოსა მის თივისმჭამელისა.
და	მცხ.ფსალმ	და დაივიწყეს ღმრთისა მაცხოვარისა მათისა, რომელმან ქმნნა დიდ-დიდნი ეგჳპტეს შინა,
და	მცხ.ფსალმ	და თქუა მოსრვა მათი, არა თუმცა მოსე, რჩეული მისი, დადგა სრვასა მას წინაშე მისსა, გარემიქცევად გულისწყრომა მისი, რათამცა არა მოსრნა იგინი.
და	მცხ.ფსალმ	და აღიღო ჴელი მისი მათ ზედა დაცემად მათდა უდაბნოსა ზედა
და	მცხ.ფსალმ	და არა მოსრნეს ნათესავნი იგი, რომელთა ჰრქუა მათ უფალმან.
და	მცხ.ფსალმ	და შეიგინა საქმითა მათითა, რამეთუ ისიძვიდეს იგინი საქმეთა შინა მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	და მისცნა იგინი ჴელთა მტერთასა, დაეუფლნეს მათ მოძალენი მათნი;
და	მცხ.ფსალმ	და მოხედნა უფალმან ჭირსა მათსა, რაჟამს შეისმინა მან ვედრებისა მათისა;
და	მცხ.ფსალმ	და მისცნა იგინი საწყალობელად წინაშე ყოველთა წარმტყუენველთა მათთა.
და	მცხ.ფსალმ	და უძღოდა მათ გზასა წრფელსა, რათა შევიდენ იგინი ქალაქსა მკჳდრობისა მათისასა.
და	მცხ.ფსალმ	და შენ, უფალო, უფალო, ყავ ჩემ თანა სახელისა შენისათჳს, რამეთუ ტკბილ არს წყალობაჲ შენი.
და	მცხ.ფსალმ	და ვითარცა აჩრდილი, მიდრეკასა მისსა მოვაკლდი, განვიყარე, ვითარცა მკალთა.
და	მცხ.ფსალმ	იგინი სწყევდენ, და შენ აკურთხო; რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა, ჰრცხუენოდის, ხოლო მონა შენი იხარებდეს.
და	მცხ.ფსალმ	ფუცა უფალმან და არა შეინანოს: შენ ხარ მღდელ უკუნისამდე წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა.
და	მცხ.ფსალმ	და ძალი საქმეთა თჳსთა უთხრა ერსა თჳსსა
და	მცხ.ფსალმ	წყალობითა შენითა და ჭეშმარიტებითა შენითა. ნუ სადა თქუან წარმართთა: სადა არს ღმერთი იგი მათი?
და	მცხ.ფსალმ	და სახელსა უფლისასა ვხადე:
და	მცხ.ფსალმ	და ვთქუ განკჳრვებასა ჩემსა, რამეთუ: ყოველი კაცი ცრუ არს.
და	მცხ.ფსალმ	მივდერკ ჭენებით დაცემად, და უფალმან ჴელი აღმიპყრა მე.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთი უფალი და გამოგჳჩნდა ჩუენ; განმზადეთ დღესასწაული ჟამსა ყუავილთასა ვიდრე რქათამდე საკურთხეველისათა.
და	მცხ.ფსალმ	ვაჲ მე, რამეთუ განმიგრძდა მე მწირობაჲ ჩემი, და დავემკჳდრე მე საყოფელთა თანა კედარისათა.
და	მცხ.ფსალმ	და მე ვიყავ მამშჳდებელ; რაჟამს ვეტყოდე მათ, იგინი მბრძოდეს მე ცუდად.
და	მცხ.ფსალმ	და დადგომილ იყვნეს ფერჴნი ჩემნი ეზოთა შენთა, იერუსალჱმ.
და	მცხ.ფსალმ	მაშინ აღივსო სიხარულითა პირი ჩუენი და ენაჲ ჩუენი - გალობითა; მაშინ თქუან წარმართთა შორის: განადიდა უფალმან ყოფა მათ თანა.
და	მცხ.ფსალმ	გაკურთხოს შენ უფალმან სიონით, და იხილო შენ კეთილი იერუსალჱმსა ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა
და	მცხ.ფსალმ	და იხილნე შენ შვილნი შვილთა შენთანი. მშჳდობაჲ ისრაჱლსა ზედა.
და	მცხ.ფსალმ	ჰრცხუენოდენ და მართლუკუნ იქცენ ყოველნი მოძალენი სიონისანი.
და	მცხ.ფსალმ	და თავადმან იჴსნის ისრაჱლი ყოველთაგან უსჯულოებათა მისთა.
და	მცხ.ფსალმ	და მისცა ქუეყანა მათი სამკჳდრებელად, სამკჳდრებელად ისრაჱლსა, ერსა თჳსსა.
და	მცხ.ფსალმ	ყურ-ასხენ და ყურად-იღებენ, რამეთუ არცა არს სული პირსა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	და გამოიყვანა ისრაჱლი შორის მისსა, რამეთუ...
და	მცხ.ფსალმ	და მოსწყჳდნა მეფენი ძლიერნი, რამეთუ...
და	მცხ.ფსალმ	და ოგ, მეფე ბასანისა, რამეთუ...
და	მცხ.ფსალმ	და მისცა ქუეყანა მათი სამკჳდრებელად, რამეთუ...
და	მცხ.ფსალმ	და მიჴსნა ჩუენ მტერთა ჩუენთაგან, რამეთუ...
და	მცხ.ფსალმ	აექუნ ენაჲ ჩემი სასასა ჩემსა, არა თუ მოგიჴსენო შენ და არა თუ პირველ განგებულ-ვყო იერუსალჱმი, ვითარცა-იგი დასაბამსა მას სიხარულისა ჩემისასა.
და	მცხ.ფსალმ	მოიჴსენენ, უფალო, ძენი ედომისნი და დღე იგი იერუსალჱმისა, რომელნი იტყოდეს: დაარღჳეთ, დაარღჳეთ მისაფუძვლადმდე მისა!
და	მცხ.ფსალმ	და გიგალობდენ გზათა შენთა, უფალო, რამეთუ დიდ არს დიდებაჲ უფლისაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	და ყოველნი გზანი ჩემნი წინაწარიხილენ, რამეთუ არა არს ზაკვა ენასა ჩემსა;
და	მცხ.ფსალმ	მთანი და ყოველნი ბორცუნი, ხენი ნაყოფიერნი და ყოველნი ნაძუნი;
და	მცხ.ფსალმ	ჭაბუკნი და ქალწულნი, მოხუცებულნი ყრმათა თანა; იქებდით სახელსა უფლისასა,
და	მცხ.ფსალმ	ყოველსა დღესა გაკურთხო შენ და ვაქო სახელი შენი უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ დასხდენ მთავარნი, ჩემთჳს ძჳრსა იტყოდეს, ხოლო მონა შენი ზრახვიდა სიმართლეთა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	და მიუგო მაყუედრებელთა ჩემთა სიტყუაჲ, რამეთუ მე სიტყუასა შენსა ვესავ.
და	მცხ.ფსალმ	და ნუ განაშორებ პირსა ჩემსა სიტყუასა ჭეშმარიტებისასა სრულიად, რამეთუ მე სამართალთა შენთა ვესავ.
და	მცხ.ფსალმ	და დავიცვა შჯული შენი მარადის, უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	და ვიდოდე მე ფართოსა, რამეთუ მცნებანი შენნი გამოვიძიენ.
და	მცხ.ფსალმ	განვემზადე და არა შევძრწუნდი, რამეთუ ვიმარხენ მე მცნებანი შენნი.
და	მცხ.იეზ	და იყო, ამცნებდა რაჲ იგი კაცსა მას, მოსილსა სამოსლითა წმიდითა, მეტყუელი: მიიღე ცეცხლი საშუალისაგან ეტლისთუალთაჲსა, შორისისაგან ქეროვიმთაჲსა; და შევიდა და დადგა მახლობელად ეტლისთუალთასა.
და	მცხ.იეზ	და აღიხუნეს ქეროვიმთა ფრთენი მათნი და აღიმაღლეს ქუეყანით წინაშე ჩემსა აღსლვასა თანა მათსა და ეტლისთუალთაცა მახლობელთა მათთა და დადგეს წინა კართა ზედა ბჭისა სახლისა უფლისა პირისპირისასა; და დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ იყო მათ ზენა, ზენაკერძო;
და	მცხ.იეზ	და აღმიღო მე სულმან და მიმიყვანა მე ბჭესა ზედა სახლისა უფლისაჲსა, პირისპირსა, მხედველსა აღმოსავალთაჲთ, და, აჰა, წინაკართა ზედა ბჭისათა, ვითარცა ოთხნი და ხუთნი კაცნი; და ვიხილე საშუალ მათსა იეზონია იეზერისი და ფალტია ბანეესი, წინამძღვარნი ერისანი.
და	მცხ.იეზ	მით, რამეთუ მე, უფალი, ვიტყოდი სიტყუათა ჩემთა, ვიტყოდი და ვქმნა და არა განვაგრძო მერე მით, რამეთუ დღეთა შინა თქუენთანა სახლი ისრაჱლისა განმამწარებელი არს, ვთქუა სიტყუაჲ და ვქმნა, - იტყჳს ადონაი. უფალი.
და	მცხ.იეზ	და განვფინო ბადე ჩემი მის ზედა და შეპყრობილ იქმნეს გარემოცვითა ჩემითა. და მოვიყვანო იგი ბაბილონად, ქუეყანად ქალდეველთა, და იგი არა იხილოს და მუნ აღესრულოს.
და	მცხ.იეზ	- და განვყო ჴელი ჩემი წინაწარმეტყუელთა ზედა, მხედველთა ცრუჲსათა და აღმომჴმობელთა ამაოთასა სწავლასა შინა ერისა ჩემისასა; არა იყუნენ, არცა შთაწერათა შინა სახლისა ისრაილისათა შთაიწერნენ და ქუეყანად ისრაილისა არა შევიდენ და ცნან, ვითარმედ მე ვარ ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და საშუალ, ვითარცა მსგავსებაჲ, ოთხთა ცხოველთაჲ, და ესე ხილვაჲ მათი: მსგავსებაჲ კაცისა მათ ზედა;
და	მცხ.იეზ	და ფრთენი მათნი ოთხთანივე მახლობელად სხვაჲ სხვისად; და პირნი მათნი არა მიიქცეოდეს სლვასა შინა მათსა, თითოეული მათგანი პირისპირ პირისა თჳსისა ვიდოდა.
და	მცხ.იეზ	და ფრთენი მათნი განპყრობილ ზენაჲთ ოთხთასა, თითოეულად ორნი შეუღლვილებ ურთიერთას მიმართ და ორთა ზედდაჰბურვიდეს ზედა კერძო სხეულსა მათსა.
და	მცხ.იეზ	და ცხოველნი რბიოდეს და მოიქცეოდეს მსწრაფლ, ვითარცა სახე ბეზეკისაჲ.
და	მცხ.იეზ	და მსგავსება ოთხთა შორის და ხედვაჲ მათი და საქმე მათი იყო, ვითარ-იგი იყვის ურმისთუალი ურმისთუალსა შინა.
და	მცხ.იეზ	და სიმაღლე იყო მათდა და საშინელ იყუნეს; და ვიხილენ იგინი და ზურგნი მათნი სავსე თვალებითა მრგულივ ოთხთასავე.
და	მცხ.იეზ	და სლვასა მას ცხოველთასა ვიდოდეს ურმისთუალნიცა, მახლობელნი მათნი, და ამაღლებასა ცხოველთასა ქუეყანით ამაღლდებოდეს ურმისთუალნიცა.
და	მცხ.იეზ	სადაცა იყვის ღრუბელი, მუნ მიიმართის სულმან სლვად; და ვიდოდეს ცხოველნი და ურმისთუალნიცა ამაღლდებოდეს მათ თანა მით, რამეთუ სული ცხოველობისა იყო ურმისთუალთა შორის.
და	მცხ.იეზ	და სლვასა მას ურმისთუალნიცა იგი ვლენან, და დადგომასა მას ცხოველთასა ურმისთუალნიცა დადგიან, და ქუეყანით ამაღლებასა მათსა მათ თანავე ამაღლდიან, რამეთუ სული ცხოველი იყო ურმისთუალთა თანა.
და	მცხ.იეზ	და ქუეშე კერძო სამყაროსა ფრთენი მათნი განმარტებულებ, შეფრთეებულებ სხუაჲ სხჳსა; და თითოეული ორნი შეუღლვილებ, ზედდამბურველნი სხეულთა მათთა.
და	მცხ.იეზ	და მესმოდა ჴმაჲ ფრთეთა მათთაჲ სლვასა შინა მათსა, ვითარცა ჴმაჲ წყლისა მრავლისაჲ, ვითარცა ჴმაჲ ღმრთისა სადდაისაჲ, სლვასა შინა მათსა ჴმაჲ სიტყჳსა, ვითარცა ჴმაჲ ბანაკისაჲ, და დგომასა მათსა შინა დასცხრიან ფრთენი მათნი.
და	მცხ.იეზ	და ზეშთა ზენა სამყაროჲსა, ზეშთა თავისა მათისა, ვითარცა ხილვაჲ ქვისა საპფირისანი. მსგავსებაჲ საყდრისა მის ზედა; და მსგავსებასა ზედა საყდრისასა მსგავსებაჲ, ვითარცა სახესა კაცისასა მის ზედა ზენა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, მიგავლენ მე შენ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა, განმამწარებელთა მიმართ ჩემთა, რომელთა განმამწარეს მე, მათ და მამათა მათთა, და შეურაცხ-მყოფ იქმნეს ჩემდამო ვიდრე დღესისამდე დღისა.
და	მცხ.იეზ	და ძენი პირფიცხელნი და გულმყარნი, რომელთა მიმართ მე მიგავლენ შენ მათდამი, და სთქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს უფალი უფალი.
და	მცხ.იეზ	ისმინონ ღათუ სადმე, ანუ შეიკდიმონ მით, რამეთუ სახლი განმამწარებელი არს, და ცნან, ვითარმედ წინაწარმეტყუელი ხარ შენ საშუალ მათსა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, შეჭამე მატიანი ესე. და წარვედ და არქუ ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.იეზ	და განმიღო პირი ჩემი და შემაჭამა მე მატიანი იგი;
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, პირმან შენმან ჭამოს და მუცელი შენი აღივსოს მატიანითა ამით, მიცემულითა შენდა და შევჭამე იგი: და იქმნა პირსა შინა ჩემსა, ვითარცა თაფლი დამატკბობელი.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, ვიდოდე, შევედ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა, და თქუენ სიტყუანი ჩემნი მათდა მიმართ
და	მცხ.იეზ	მით, რამეთუ არა ერისა მიმართ ღრმაბაგისა და ენამძიმისა, მიგავლენ შენ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა;
და	მცხ.იეზ	არცა ერთა მიმართ მრავალთა სხუაჴმათა ანუ სხუაენათა, არცა ენაძლიერად მყოფელთა, რომელთანი არა გესმოდიან სიტყუანი მათნი; და თქუა: ეგევითართა მიმართ ღათუმცა მიგავლინე შენ, მათცამცა ისმინნეს სიტყუანი შენნი.
და	მცხ.იეზ	და, აჰა, მივეც პირი შენი ძლიერად წინაშე პირებისა მათისა, და ძლევაჲ შენი განვაძლიერო წინაშე ძლევასა მათსა,
და	მცხ.იეზ	და იყო შემდგომად შჳდთა დღეთასა და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	მგურემელად. დასაწყისსა გზისასა დააწესენ შესლვად რაბვადსა ზედა ძეთა ამონისთასა მახჳლი, და იუდას ზედა იერუსალიმს შინა გარემოდგომით
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, ებგურად მიგეც სახლსა ისრაილისასა, და ისმინო პირისა ჩემისაგან სიტყუა, და უთქმიდე მათ ჩემ მიერ.
და	მცხ.იეზ	და ენაჲ შენი თანშევაკრა სასისა მიმართ შენისა და დაჰყდუნდე და არა იყო შენ მათდა კაცად მამხილებელად მით, რამეთუ სახლი განმამწარებელი არს.
და	მცხ.იეზ	და თქუმასა შინა ჩემსა შენდამი აღვაღო პირი შენი და სთქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: მსმენელსა ესმოდენ და ურწმუნოჲ ურწმუნოებდინ მით, რამეთუ სახლი განმამწარებელი არს.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე თავისა შენისა ალიზი, და დასდვა იგი წინაშე პირსა შენსა, და გამოსწერო მას ზედა ქალაქი იერუსალიმი.
და	მცხ.იეზ	და მე მიგცენ შენ ორნი სიცრუენი მათნი რიცხუად ოცხმეოცდაათთა და სამასთა დღეთად და მოიხუნე სიცრუენი სახლისა ისრაჱლისანი.
და	მცხ.იეზ	და შეასრულნე იგინი ყოველნი და დასწვე გუერდსა შენსა ზედა მარჯუენესა მეორედ და მოიხუნე სიცრუენი სახლისა იუდაჲსნი ორმეოცთა დღეთა, დღე წელიწადად დაგისხენ შენ იგინი.
და	მცხ.იეზ	და მე, აჰა, მივსცენ შენ ზედა საკრველნი და ნუ გარდაიქცევი გუერდისაგან შენისა გუერდსა ზედა შენსა, ვიდრემდის აღესრულნენ დღენი შეყენებულებისა შენისანი.
და	მცხ.იეზ	და ჭამადსა შენსა, რომელსა შჭამდე სასწორით ოცთა სიკილათა დღივ, ჟამითგან ვიდრე ჟამამდე შჭამდე მათ.
და	მცხ.იეზ	და ყუერბეულად ქრთილისად შჭამნე შენ იგინი და ფუნესა შინა სკორისა კაცობრივისასა დაჰფლნე იგინი წინაშე თუალთა მათთა.
და	მცხ.იეზ	რაჲთა ნაკლულევან პურითა და წყლითა იქმნენ, და უჩინო იქმნას კაცი და ძმაჲ მისი, და დადნენ სიცრუეთა შინა მათთა.
და	მცხ.იეზ	და მოიხუნე მუნით მცირედნი რიცხჳთა და შეიცვნე იგინი შესამოსლითა შენითა.
და	მცხ.იეზ	და ამათგან მოიყვანნე მერმეცა და შეჰყარნე იგინი საშუალსა ცეცხლისასა და დასწუნე იგინი ცეცხლითა, მას შინა გამოვიდეს ცეცხლი ყოვლისათჳს სახლისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მიზეზისა წილ თქუენისა წარმართთაგან, გარემოთა თქვენთა, და შჯულიერთა ჩემთა არა ხჳდოდეთ და სამართალთა ჩემთა არა ჰყოფდით, არამედ არცა სამართალთაებრ წარმართთა, გარემოთა თქუენთაჲსა არა იქმოდეთ.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, და ვყო შენ შორის საშჯელი წინაშე წარმართთასა.
და	მცხ.იეზ	და სრულ იქმნეს გულისწყრომაჲ ჩემი და რისხვაჲ ჩემი მათ ზედა და ნუგეშინის-ვსცე და სცნა, ვითარმედ მე უფალი ვიტყოდე შურითა ჩემითა დასრულებასა შინა რისხვისა ჩემისასა მათ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და დაგდვა მე შენ ოჴრად და საყუედრელად წარმართთა შორის გარემოთა შენთა და ასულნი შენნი, გარემოჲსნი შენნი, წინაშე ყოვლისა თანწარმავალისა.
და	მცხ.იეზ	და გამოვავლინო შენ ზედა სიყმილი და მჴეცნი ბოროტნი, და გტანჯო მე შენ და სიკვდილი და სისხლი განვიდენ შენ ზედა, და მახჳლი მოვჰჴადო შენ ზედა გარემოჲს, - მე, უფალი, ვიტყოდე.
და	მცხ.იეზ	და უჩინო იქმნენ მსხუერპლისსაცავნი თქუენნი და შეიმუსრნენ ტაძარნი თქუენნი და დავამჴუნე წყლულნი თქუენნი წინაშე კერპთა თქუენთა;
და	მცხ.იეზ	და მივსცნე კუეთებანი ძეთა ისრაჱლისათანი წინაშე კერპთა მათთა; და განვაბნინე ძუალნი თქუენნი გარემოჲს მსხუერპლისა საცავებსა თქუენსა;
და	მცხ.იეზ	და დაეცნენ წყლულნი თქუენნი შორის თქუენსა და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და მოვიღო ქმნად თქუენგან განრინებული მახჳლისაგან წარმართთა შორის და განბნევასა შინა თქუენსა სოფლებსა შორის,
და	მცხ.იეზ	და მომიჴსენონ მე განრინებულთა თქუენგანთა წარმართთა შორის, სადა წარიტყუენნეს, მუნ, რამეთუ ვფუცენ გულსა მათსა განმეძვებულსა ჩემგან და თუალთა მათთა განმეძვებულთა შემდგომად სიმარჯუეთა მათთასა; და ეტყებდნენ პირთა მათთა უკეთურებათათვის, რომელნი ქმნნეს ყოველთა შინა საძაგელებათა მათთა;
და	მცხ.იეზ	შორიელი სიკუდილითა აღესრულოს და მახლობელი მახჳლითა დაეცეს, და შეპყრობილი და გარეშეცული სიყმილითა მოესრულოს, და შევასრულო რისხვაჲ ჩემი მათ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი ყოფასა შინა წყლულთა თქუენთასა საშუალ კერპთა თქუენთა, გარემოჲს მსხუერპლისაცავთა თქუენთა, ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა და ყოველთა ზედა თხემთა მთათასა, და ქუეშე კერძო ყოველსა ხესა ჩრდილოანსა და ქუეშე კერძო ყოველსა მუხასა ვარჯოანსა, სადა მისცეს მუნ საყნოსი სულნელებისაჲ ყოველთა კერპთა მათთა.
და	მცხ.იეზ	არა ერიდოს თუალი ჩემი შენ ზედა, არცა შეგიწყალო მით, რამეთუ გზაჲ შენი შენ ზედა მივსცე და საძაგელებანი შენნი შორის შენსა იყუნენ და სცნა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი გგუემ.
და	მცხ.იეზ	და შემუსროს სიმტკიცე უსჯულოჲსა და არცა შფოთებით, არცა სისწრაფით, და არა მათგან არიან, გონებასა მათსა, არცა შუენიერებაჲ მათ შორის.
და	მცხ.იეზ	მოვიდეს უფალი, აჰა, დღე უფლისაჲ შობს, აღსასრული მოიწია, აჰა, დღე; მომგებელნი ნუ იხარებნ და განმსყიდელი ნუ გოდებნ მით, რამეთუ რისხვაჲ ყოვლისა მიმართ სიმრავლისა მისისა.
და	მცხ.იეზ	დაჰნესტუეთ ნესტუთა მიერ და გამოირჩევდით თანად ყოვლითა და არა არს განმავალი ბრძოლად, რამეთუ რისხვაჲ ჩემი ყოველსა ზედა სიმრავლესა მისსა.
და	მცხ.იეზ	და განერნენ განრინებულნი მათგან და იყუნენ მთათა ზედა, ვითარცა ტრედნი მღუნავნი; ყოველნი მოსწყდენ კაცადნი უმართლობათა შინა მისთა.
და	მცხ.იეზ	ყოველნი ჴელნი დაიჴსნენ და ყოველნი ბარკალსხჳლნი შეიბილწნენ ნოტიობითა.
და	მცხ.იეზ	რჩეულნი სამკაულნი ამპარტავნებად დასხნეს, იგინი და ხატნი საძაგელებათა მათთანი და მოსაწყინელთა მათთანი ქმნნეს მათგან; ამისთჳს მივსცნე იგინი მათ არაწმიდებად.
და	მცხ.იეზ	და ჰყოფდენ შერევასა, რამეთუ სავსე არს ქუეყანაჲ ერითა და ქალაქი - უსჯულოებითა სავსე.
და	მცხ.იეზ	ლხინება მოვიდეს, და ეძიო მშჳდობა და არა იყოს;
და	მცხ.იეზ	და განირთხა მსგავსებაჲ ჴელისა კაცობრივისა და აღმიღო მე თხემითა თავისა ჩემისაჲთა და აღმიღო მე სულმან საშუალ ქუეყანისა და საშუალ ცისა და მომიყვანა მე იერუსალჱმად ხილვისა მის ღმრთისა, წინა ბჭეთა ზედა შინაგანისა ბჭისა, მხედველისათა ჩრდილოდ მიმართ. სადა იყო სუეტი ხატისა შურისა მომგებელისა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, აღიხილენ თუალნი შენნი ჩრდილოდ მიმართ; და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი ჩრდილოდ მიმართ და, აჰა, ჩრდილოჲთ, ბჭეთა თანა აღმოსავალად მიმართსა მსხუერპლისსაცავისასა, სადა იყო ხატი შურისაჲ ამის, შესავალსა თანა მისსა,
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, იხილეა, რასა ესენი იქმან უშჯულოებათა დიდთა? სახლი ისრაჱლისაჲ ჰყოფენ აქა განყენებასა მათსა წმიდათაგან ჩემთა; და მერმე იხილნეღა უშჯულოებანი უფროსნი.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე წინა ბჭესა თანა ეზოჲსასა და ვიხილე, და, აჰა, ჴურელი ერთი ზღუდისა შორის.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: შეედ და იხილენ უშჯულოებანი ბოროტნი, რომელთა ესენი ზმენ აქა!
და	მცხ.იეზ	და შევედ და ვიხილე და, აჰა, ყოველი მსგავსებაჲ ქუეწარმძრომელთა და საცხოვართაჲ და ამაონი საძაგელებანი და ყოველი კერპები გამოწერილები სახლისა ისრაჱლისაჲ კედელსა ზედა გარემო.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე წინაბჭეთა თანა ბჭისა სახლისაჲსათა, რომელი ჰხედავს ჩრდილოდ მიმართ; და, აჰა, მუნ დედანი მსხდომარენი, მეტყებარნი თამუზისნი.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, იხილეა? და მერმე იხილოვე სიმარჯუე უდიდესი ამისი.
და	მცხ.იეზ	და მოვიჴსენო მე აღთქმისა ჩემისა შენდა მიმართისაჲ დღესა შინა სიჩჩოჲსა შენისასა და აღგიდგინო შენ აღთქმა ჩემი აღთქმად საუკუნოდ.
და	მცხ.იეზ	და ღაღად-ყო ყურთა მომართ ჩემთა, ჴმითა დიდითა მეტყუელმან: მოეახლა შურისძიებაჲ ქალაქისა და თითოეულსა აქუნდეს ჭურჭელნი მოსრულებისანი ჴელსა შინა თჳსსა.
და	მცხ.იეზ	და დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისა აღვიდა ქეროვიმთაგან, რომელი იყო მას ზედა უსართულოსა სახლისასა. და უწოდა კაცსა შემოსილსა პოდირითა, რომელსა აქუნდა წელთა მისთა ზედა სარტყელი.
და	მცხ.იეზ	და თქუა უფალმან მისდამი: განვლე საშუალ ქალაქი შორის იერუსალჱმისა: და მისცენ სასწაულნი შუბლებსა ზედა კაცთასა, რომელნი სულთითქმენ და რომელთა ელმის ყოველთა ზედა უსჯულოებათა, ქმნილთა მის შორის!
და	მცხ.იეზ	და იყო ჭრასა შინა მათსა, დავემთხჳე მე და დავვარდი მე პირსა ზედა ჩემსა და ღაღად-ვყავ და ვთქუ: ვაჲ მე, ადონაჲ უფალო, აღჰჴოც შენ ნეშტთა ისრაჱლისათა მიფენასა შინა გულის წყრომისა შენისასა იერუსალჱმსა ზედა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: სიცრუე სახლისა ისრაჱლისა და იუდაჲსისა განდიდნა ფრიად, ფრიად, რამეთუ აღივსო ქუეყანაჲ ერითა მრავლითა და ქალაქი აღივსო სიცრუითა, და არაწმიდებითა, რამეთუ თქუეს: დაუტევა უფალმან ქუეყანაჲ, არა დაჰხედავს უფალი.
და	მცხ.იეზ	და, აჰა, კაცმან, შემოსილმან პოდირითა და მორტყმულმან სარტყელითა წელთა მისთა, მიუგო მეტყუელმან: ვყავ, ვითარცა მამცენ.
და	მცხ.იეზ	და ვიხილე და, აჰა, ზედაჲთ სამყაროსა, ზეშთა თავისა ქეროვიმთასა, ვითარცა ქვისა საპფირონისა, მსგავსებაჲ სახესა საყდრისასა მათ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და ქეროვიმნი დგეს მარჯუენით კერძო სახლისა, შე-რა-ვიდოდა კაცი იგი და ღრუბელი აღავსებდა შინაგანსა ეზოსა.
და	მცხ.იეზ	და ამაღლდა დიდება უფლისა ქეროვიმთაგან ურთავად მიმართ სახლისა, და აღავსო ღრუბელმან სახლი, და ეზოჲ აღივსო ნათლითა დიდებისა უფლისათა.
და	მცხ.იეზ	და ჴმაჲ ფრთეებისა ქეროვიმთაჲსაჲ ისმოდა ვიდრე ეზოჲსა გარეშისამდე, ვითარცა ჴმაჲ ღმრთისა სადდაისა, მეტყუელისაჲ.
და	მცხ.იეზ	და ვიხილენ ქეროვიმნი და მსგავსებაჲ ჴელთა კაცთასაჲ ქუეშე კერძო ფრთეთა მათთასა.
და	მცხ.იეზ	და ვიხილე და, აჰა, ოთხნი ეტლისთუალნი დგეს, მახლობელნი ქეროვიმთანი; ეტლისთუალი ერთი, მოახლე ქეროვიმისა ერთისაჲ და შესახედავი ეტლისთუალთაჲ, ვითარცა შესახედავი ქვისა ანთრაკისაჲ.
და	მცხ.იეზ	სლვასა შინა მათსა ოთხთა კერძოთა მიმართ ვიდოდეს იგინი, არა მიიქცეოდეს სლვასა შინა მათსა, რამეთუ რომლისაცა მიმართ ადგილისა მიიხილის დასაბამმან ერთმან, უკანა მისსა ვიდოდეს და არა მიიქცეოდეს სლვასა შინა მათსა.
და	მცხ.იეზ	და აღიმაღლეს ქეროვიმთა ესე ცხოველი, რომელი ვიხილე მდინარესა ზედა ქობარისასა.
და	მცხ.იეზ	და სლვასა თანა ქეროვიმთასა ვიდოდეს ეტლისთუალნი ესე, მახლობელნი მათნი. და განმარტებასა თანა ქეროვიმთაგან ფრთეთა მათთასა ამაღლებისათჳს ქუეყანით, არა მოიქცეოდეს ეტლისთუალნი მათნი, დაღათუ იგინი მოახლეთაგან მათთა.
და	მცხ.იეზ	დგომასა შინა მათსა დგიან და აღმაღლებასა შინა მათსა აღიმაღლებდეს მათ თანა მით, რამეთუ სული სიცოცხლისა იყო მათ თანა.
და	მცხ.იეზ	და გამოვიდა დიდება უფლისა ურთავისაგან ტაძრისაჲსა და აღვიდა ქეროვიმთა ზედა.
და	მცხ.იეზ	ესე ცხოველი არს, რომელი ვიხილე ქუეშე კერძო ღმრთისა ისრაჱლისაჲსა მდინარესა ზედა ქობარისასა, და ვცან, ვითარმედ ქეროვიმისა არს.
და	მცხ.იეზ	ოთხნი პირნი ერთისა და ოთხნი ფრთენი ერთისა და მსგავსებაჲ ჴელთა კაცისათაჲ ქუეშე კერძო ფრთეთა მათთასა.
და	მცხ.იეზ	ესე პირნი არიან, რომელნი ვიხილენ ქუეშე კერძო დიდებისა ღმრთისა ისრაჱლისაჲსა, მდინარესა ზედა ქობარისასა. ხილვაჲ მათი და ესენი, თითოეული მათი პირისპირ თჳსსა ვიდოდა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო უფალმან: ძეო კაცისაო, ესე კაცნი - გულისმსიტყუავნი ამაოთანი და განმზრახნი განზრახვასა ბოროტსა ქალაქისა ამის შორის,
და	მცხ.იეზ	განამრავლენით მკუდარნი თქუენნი ქალაქსა ამას შინა და აღავსენით გზანი მისნი წყლულებითა.
და	მცხ.იეზ	მახჳლისაგან გეშინისყე და მახჳლი მოვაწიო თქუენ ზედა, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	ეგე არა იყოს თქუენდა სიავად და თქუენ არა იქმნეთ მისსა ჴორც; შორის მთათა ზედა ისრაჱლისათა გსაჯნე თქუენ.
და	მცხ.იეზ	და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი, რამეთუ მშჯავრთა ჩემთაებრ თქუენ არა ხჳდოდეთ და სამართალნი ჩემნი თქუენ არა დაიმარხენით, არამედ მიწესთა მათამდე წარმართთასა, რომელნი იყუნეს გარემო თქუენსა, მათ თანავე ხჳდოდეთ.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, ძმანი შენნი და კაცნი ტყუჱობისა შენისანი და ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ მოსრულდეს, რომელთა ჰრქუეს მათ მკჳდრთა იერუსალჱმისათა: შორად განდგომილ ხართ უფლისაგან; თქუენდა მოცემულ არს ქვეყანაჲ სამკჳდრებელად.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს არქუ: ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი, ვითარმედ განვიშორნე იგინი წარმართთა შორის და განვაბნინე იგინი ყოველსა ზედა ქუეყანასა და ვეყო მე მათ სიწმიდე მცირე სოფლებთა შორის, სადაცა შევიდენ მუნ.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს არქუყე: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და შევიწყნარე იგინი წარმართთაგან და შევკრიბნე იგინი სოფლებთაგან, სადა განვსთესენ იგინი მათ შორის; და მივსცე მათ ქუეყანაჲ ისრაჱლისაჲ.
და	მცხ.იეზ	და შევიდენ მუნ და აღსპნენ ყოველნი საძაგელებანი მათნი და ყოველნი უშჯულოვებანი მისნი მისგან.
და	მცხ.იეზ	და გულთაებრ საძაგელებათა მათთაჲსა და უსჯულოებათა მათთაჲსა, რომელნი ქმნნეს, ვითარცა გული მათი, ვიდოდა, გზანი მათნი თავთა მათთათა მივსცენ, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და აღიხუნეს ქეროვიმთა ფრთენი მათნი და ეტლისთუალნი მათნი, მახლობელნი მათნი, და დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ მათ ზედა, ზეშთა ზედაჲთ მათსა.
და	მცხ.იეზ	და აღვიდა დიდებაჲ უფლისაჲ საშუალისაგან ქალაქისა და დადგა მთათა ზედა, რომელი იყო პირისპირ ქალაქისა.
და	მცხ.იეზ	და სულმან აღმიღო მე და მიმიყვანა ქუეყანად ქალდეველთა, ნატყუენავისა მიმართ სულითა ხილვისა ღმრთისაჲთა; და აღვედ ხილვისაგან, რომელი ვიხილე.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, საშუალ უსამართლობათა მათთა დამკჳდრებულ ხარ შენ, რომელთა ჰქონან თუალნი ხედვად, და ვერ ჰხედვენ, და ყურნი ასხენ სმენად, და არა ესმისყე მით, რამეთუ სახლი განმამწარებელი არს.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, იქმენ თავისა შენისა ჭურჭელნი ტყუეობისანი და ტყუე იქმენ წინაშე მათსა. და ტყუე იქმენ ადგილისაგან შენისა ადგილისა მიმართ სხჳსა, წინაშე მათსა, რაჲთა იხილონ მით, რამეთუ სახლი განმამწარებელი არს.
და	მცხ.იეზ	და ესე სახელები ტომებისაჲ დასაბამისაგან ჩრდილოჲთკერძისა ადგილით კერძო შთასლვისა განმხეთქელისა შესავალსა თანა ემათ; ეზოსა ავნანისსა საზღუარი დამასკისაჲ ჩრდილოდ კერძო. ნაწილისა კერძ ეზოსა ემათისსა, და იყვნენ მათდა აღმოსავალთაჲთკერძონი ვიდრე ზღუადმდე დანისსა - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და იყავნ მათდა დასაბამი მიცემული დასაბამთაგან ქუეყანისათა წმიდაჲ წმიდათა, საზღვართაგან ლევიტელთაჲსა.
და	მცხ.იეზ	და იყოს განხანებულ ქალაქი ჩრდილოდ მიმართ - ორას ერგასის და ზღუად მიმართ - ორას ერგასის და სამხრად მიმართ - ორას წყრთა და აღმოსავალთა მიმართ - ორას ერგასის.
და	მცხ.იეზ	ყოველი დასაბამი ხუთ და ოც ათასეულ ხუთსა ზედა და ოცსა ათასეულსა ოთხ კედელსა განუჩინეთ იგი დასაბამად წმიდისა - დაპყრობისაგან ქალაქისა.
და	მცხ.იეზ	და ნეშტი ტომთაჲ აღმოსავალთაჲთმიმართთაგან ვიდრე ზღუადმიმართთამდე ბენიამენს - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან ზაბულონისთა აღმოსავალთაჲთმიმართთაგან ვიდრე ზღუადმიმართთამდე გადს - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან გადისთა ვიდრე სამხრადმიმართთამდე იყვნენ საზღვარნი მისნი თემანითგან და წყლით მარიმოთისა - კადე, სამკვიდრებელად ვიდრე ზღუადმდე დიდად.
და	მცხ.იეზ	ესე ქუეყანაჲ, რომელი განუჩინოთ ნაწილად ტომთა ისრაილისათა, და ესე ნაწილნი მათნი, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და აღმოსავალთაჲთკერძონი, ოთხ-გზის ათასი და ხუთასი საზომი, და ბჭენი სამნი: ბჭენი იოსეფისი ერთი, და ბჭე ბენიამენისი - ერთი და ბჭე დანისი - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და ზღუადმიმართნი ოთხგზის ათას და ხუთას საზომით. და ბჭენი სამ: ბჭე გადს - ერთი და ბჭე ასირისი - ერთი და ბჭე ნეფთალემისი - ერთი.
და	მცხ.იეზ	მომრგულივ ათვრამეტ ათასეულებ. და სახელი ქალაქისაჲ, რომლისაგან დღისა იქმნას, უფალი მუნ იყოს - სახელი მისი.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე წინა ბჭეთა თანა სახლისათა და, აჰა, წყალი გამოვიდოდა ქუეშე კერძო ურთავსა მას სახლისასა, აღმოსავალთათ კერძო, რამეთუ პირი სახლისაჲ ჰხედვიდა აღმოსავალად და წყალი შთამოვიდოდა კედლისაგან სახლისაჲსა მარჯუენისა, ჩრდილოჲთ საკურთხეველსა ზედა.
და	მცხ.იეზ	და, აჰა, ვითარცა გამოსლვაჲ მამაკაცისაჲ პირისპირისაგან, და საზომი ჴელსა შინა მისსა, და განზომნა ათასნი საზომითა წყრთისაჲთა და განჴდა წყალსა მას შინა წყალი მიტევებისაჲ.
და	მცხ.იეზ	და განზომნა ათასნი და, აჰა, ღუარნი, რომლისაჲ ვერ ეძლო განვლაჲ, რამეთუ გარდადუღდა წყალი, ვითარცა დუღილი ღუარისაჲ, რომელი არ განივლებინ.
და	მცხ.იეზ	და დადგენ მათ ზედა მუნ მეთევზურნი მრავალნი ენღღადით ვიდრე აღალიმამდე; საშრობი ბადეთა იყოს, თავით თჳსით იყოს და თევზნი მისნი, ვითარცა თევზნი ზღჳსა დიდისანი, სიმრავლე მრავალი ფრიად.
და	მცხ.იეზ	და ესე საზღვარნი ქუეყანისანი ჩრდილოდ მიმართ ზღჳთგან დიდით, რომელი შთამოვალს და განჰხეთქს შესავალსა ელდამ
და	მცხ.იეზ	ემათისსა, მაავთიირას, ეფრემ, ილიამ; საშუალ საზღვართა დამასკისათა და საშუალ საზღვართა იმათისათა ეზონი ავნანისნი, რომელნი არიან შორის საზღვართა ავრანიტოდოჲსათა.
და	მცხ.იეზ	და ესე საზღვარნი ზღჳთგან ეზოჲთგან ავნანისით, საზღვარნი დამასკისანი ჩრდილოდმიმართთაგან ჩრდილოდ კერძო. და საზღვარნი იმათისანი და საზღვარნი ჩრდილოჲსანი.
და	მცხ.იეზ	პირისპირ აღმოსავალთასა და აღმოსავალთა მიმართ საშუალ ავრანიტიდოჲსა და საშუალ დამასკოჲსა და საშუალ ღალასიტიდოჲსა და საშუალ ქუეყანასა ისრაჱლისასა იორდანე განასაზღვრებს ზღუად მიმართ; აღმოსავალთაჲთ მიმართ ფინიკოანი, ესენი აღმოსავლთაჲთ მიმართ.
და	მცხ.იეზ	და სამხრის და სამხრად და ლივად თემანითგან ფინიკოვნისა, ვიდრე წყლამდე მარიმოჲსა, კადეს განვრცომილი ზღჳსა მიმართ დიდისა; ესე საზომი სამხრისა და ლივაჲსაჲ.
და	მცხ.იეზ	ყავთ ესე წილად თქუენდა და მწირთა მათ, დამკჳდრებულთა საშუალ თქუენსა, რომელთა შვნეს ძენი საშუალ თქუენსა, და იყვნენ თქუენდა, ვითარცა მექუეყანენი ძეთა შორის ისრაჱლისათა: თქუენ თანა იყვნენ მემკჳდრეობასა შინა საშუალ ტომთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.იეზ	და დღესა შინა ახალთთჳსასა ჴბოჲ ერთი მროწეულით უბიწოჲ და ექუსნი ტარიგნი და ვერძი უბიწონი იყვნენ.
და	მცხ.იეზ	და შესლვასა შინა წინამძღუარისასა გზით ელამისა ბჭისაჲთ შევიდეს და მითვე გზით ბჭისაჲთ გამოვიდეს.
და	მცხ.იეზ	და ტარიგი წელიწდეული უქმნას ყოვლადდასაწუელად უბიწოდ დღითი დღე უფალსა და განთიად-განთიად ქმნას იგი.
და	მცხ.იეზ	და მანააჲ ქმნას მას ზედა განთიად-განთიად მეექუსე საწყევოსა და ზეთი მესამედი ინისა შესუარვად სემიდალი მანაად უფლისა, ბრძანებად საუკუნოდ.
და	მცხ.იეზ	მარადის ჰყვით ტარიგი, მანააჲ და ზეთი, ყავთ განთიად ყოვლადდასაწუელი სამარადისოდ.
და	მცხ.იეზ	ხოლო უკუეთუ სცეს საცემელი სამკჳდრებელისაგან მისისა ერთსა ყრმათა მისთაგანსა, და იყოს მისსა ვიდრე წიაღამდე მიტევებისა, და უკუნეცეს წინამძღუარსა თჳნიერ სამკჳდრებელისა ძეთა მისთაჲსა, მათდა იყოს.
და	მცხ.იეზ	და თქვა ჩემდამო: ესე ადგილი არს, სადა შეაგბიან მუნ მღდელთა უმეცრებისა ძლითნი და ცოდვისა ძლითნი, და მუნ შემზადიან მანააჲ, ყოვლადვე არგამოღებად გარეშესა ეზოსა წმიდა-ყოფად ერისა.
და	მცხ.იეზ	და განმიყვანა მე გარეშედ ეზოდ და მომავლო მე ოთხთავე კერძოთა ეზოსათა, და, აჰა, ეზოჲ კედელსა თანა ეზოჲსა, თითოეულსა კედელსა ეზოჲ.
და	მცხ.იეზ	ოთხთავე თანა კედელთა ეზოჲსათა და ეზონი მცირენი სიგრძით წყრთათა ორმეოცთანი და სივრცით წყრთათა ოცდაათთანი, საზომი ერთი ოთხთაჲვე.
და	მცხ.იეზ	და საყდარნი მრგულივ ოთხთავე მათ შინა და სამზარეულოჲ, ქმნილი ქუეშე კერძო საყდართასა მრგულივ.
და	მცხ.იეზ	და განზომასა თქუენგან ქუეყანისასა სამკჳდრებელად განუჩემოთ დასაბამი უფლისა წმიდისაჲ ქუეყანისაგან ხუთ და ოც ათასეული სიგრძე, და სივრცე ათი ათასეული, წმიდა იყოს ყოველთა შორის საზღვართა მისთა გარემოჲს.
და	მცხ.იეზ	და იყოს ამის განწმედისათჳს ხუთასნი ხუთასთა თანა მოთხვით მრგულივ და ერგასისთა წყრთათა ხანი მრგულივ მათსა.
და	მცხ.იეზ	და განზომისა ამისგან განზომო სიგრძე ხუთი და ოცი ათასეული სივრცე ათი ათასეული, და მას შინა იყოს სიწმიდე წმიდისა წმიდათაჲსა.
და	მცხ.იეზ	წმიდაჲ ქუეყანისაგან ესე მღდელთათჳს იყოს, რომელნი ჰმსახურებენ წმიდასა შინა, და იყოს მიახლებულთად მსახურებად უფლისა. და იყოს მათდა ადგილი სახლთათჳს განჩემებული სიწმიდედ მათდა.
და	მცხ.იეზ	ხუთ და ოც ათასად სიგრძით და სივრცით ათ ათასად იყვნენ ლევიტელთათჳს, რომელნი ჰმსახურებენ სახლსა დაპყრობად ქალაქი სამკჳდრებელად.
და	მცხ.იეზ	და დასაპყრობელი ქალაქისაჲ მისცე ხუთ ათასეული სივრცე, და სიგრძე ხუთი და ოცი ათასეული, ვითარსახედ დასაბამი წმიდათაჲ ყოვლისა სახლისა ისრაელისა იყოს.
და	მცხ.იეზ	და იყოს მისსა დასაპყრობელ ისრაჱლსა შორის, და არა ჰმძლავრობდენ არღა მერმე წინამძღუარნი ისრაჱლისანი ერსა ჩემსა, და ქუეყანაჲ დაიმკჳდრონ სახლმან ისრაჱლისამან ტომთაებრ მათთა.
და	მცხ.იეზ	ამას იტყჳს ადონაი უფალი: კმა იყავნ თქუენდა, წინამძღუარნო ისრაელისანო, უსამართლობაჲ და საარებაჲ მოისპეთ, და მსჯავრი და სიმართლე ყავთ და აღიღეთ მძლავრებაჲ ერისაგან ჩემისა, - იტყჳს ადონაჲ უფალი.
და	მცხ.იეზ	სასწორი მართალი და საწყეო მართალი და კაბიწი მართალი იყავნ თქუენდა. საწყეოჲსაჲ
და	მცხ.იეზ	და კაბიწი ეგრეთვე ერთი იყოს მიღებად და მოღებად; მეათედი ღომორისაჲ - კაბიწი, და მეათედი ღომორისაჲ - ჳფი, ღომორისა მიმართ იყოს სწორი სატჳრთედ.
და	მცხ.იეზ	და ესე დასაბამი, რომელი განაჩინოთ: მეექუსედი საწყეოჲსაჲ ღომორისაგან იფქლისა, და მეექუსედი ჳფისაჲ - ოცდაათისა გრივისაგან ქრთილისა.
და	მცხ.იეზ	და ესრეთ ყოს მეშჳდესა შინა თთუესა, ერთსა თთჳსასა, მოიღოს თითოჲსაგან კაცისა უმეცრისა და ჩჩჳლისაგან ნაწილი სალხინებელად სახლისათჳს.
და	მცხ.იეზ	და ყოს წინამძღუარმან მას დღესა შინა თავისა თჳსისათჳს და სახლისა თჳსისათჳს და ყოვლისათჳს ერისა ქუეყანისაჲსა ზუარაკი ზროხათაგან ცოდვისათჳს.
და	მცხ.იეზ	და მსხუერპლი და ცხობილი ზუარაკსა და ცხობილი ვერძსა უქმნე და ზეთისა ინი ცხობილსა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა უფალმან ჩემდამო: ძეო კაცისაო, დააწესე გულსა შენსა და იხილე თუალითა შენითა და ყურითა შენითა ისმინენ ყოველნი, რაოდენთა მე ვიტყჳ შენ თანა ყოველთაებრ სამართალთა სახლისა უფლისათა და ყოველთა შჯულვილთა მისთა. და დააწესო გული შენი გზასა ზედა სახლისასა ყოველთაებრ გამოსავალთა მისთა, შორის ყოველთა წმიდათა.
და	მცხ.იეზ	შეყვანებად თქუენდა ძეთა უცხონათესავთასა და წინადაუცვეთელთა გულითა და წინდაუცვეთელთა ჴორცითა ქუეყანად, წმიდათა შორის ჩემთა, რაჲთა შეაგინებდენ სახლთა ჩემთა ესენი, ვითარ მორთუმასა შინა თქუენგან პურთა ჩემთასა, ჴორცთა, ცმელსა და სისხლსა. და გარდაჰჴდებით აღთქუმასა ჩემსა ყოველთა მიერ უსჯულოებათა თქუენთა.
და	მცხ.იეზ	და არ დაიცევით დაცვაჲ წმიდათა ჩემთაჲ და განაწესენით თქუენ ცვად მცველნი წმიდათა შორის ჩემთა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ყოველი ძე უცხო ნათესავი, წინდაუცვეთელი გულითა და წინდაუცუეთელი ჴორცითა, არა შევიდეს წმიდათა მიმართ ჩემთა, ყოველთა შორის ძეთა უცხო ნათესავთასა, საშუალ სახლისა ისრაილისასა.
და	მცხ.იეზ	დააწესნენ იგინი ცვად საცავთა სახლისა ჩემისათა, ყოველსა კუთნვასა მისსა და ყოველთა მიმართ ქმნადთა მას შინა.
და	მცხ.იეზ	იგინი შემოვიდოდიან სიწმიდედ ჩემდა, და იგინი მოუჴდებოდიან ტრაპეზისა მიმართ ჩემისა მსახურებად ჩემდა, დაცვად საცავთა ჩემთა.
და	მცხ.იეზ	და იყოს შემოსლვასა მათსა ბჭეთა ეზოჲსა შინაგანისასა სამოსელთა სელისათა შეიმოსდენ და არ შეიმოსდენ მატყლიერთა მსახურებასა შინა მათსა ბჭითგან უშინაგანესისა ეზოჲსაჲთა.
და	მცხ.იეზ	და თავთა მათთა არა იპარსვიდენ და ვარჯთა მათთა არ აღიმცირებდენ, დამბურველნი დაიბურვიდენ თავთა მათთა.
და	მცხ.იეზ	და ქურივი და განტევებული არ მიიყვანონ თავისა მათისა ცოლად, არამედ ქალწული თესლისაგან სახლისა ისრაილისა, და ქურივი უკეთუ იყოს მღდელისაგან, მიიყვანებდენ.
და	მცხ.იეზ	და ერსა ჩემსა ასწავებდენ შორის წმიდისა და ხენეშისა და შორის უბიწოჲსა და ბიწიანისა. აუწყებდენ მათ
დასა	მცხ.იეზ	და მძორსა ზედა კაცისასა არა შევიდენ შემწიკულებად, არამედ მამასა ზედა, და დედასა, და ძესა ზედა, და ასულსა, და ძმასა ზედა და დასა მისსა, რომელი არა ქმნილ იყოს ქმრისად, შეიმწიკულეს.
და	მცხ.იეზ	და იყოს მათდა სამკჳდრებელად, მე - სამკჳდრებელ მათდა, და დასაპყრობელი მათი არა მიეცეს ძეთა შორის ისრაელისათა, რამეთუ მე ვარ დასაპყრობელ მათდა.
და	მცხ.იეზ	და მსხუერპლთა და ცოდვისა ძლითთა და უმეცრებისა ძლითთა იგინი ჭამდენ, და ყოველი განაჩინები ისრაჱლისა შორის მათდა იყოს.
და	მცხ.იეზ	დასაბამნი ყოველნი და პირმშონი ყოველნი და მოღებულნი ყოველნი ყოველთაგან დასაბამთა თქუენთა მღდელთად იყვნენ; და პირველი ნაშრომი თქუენი მიეცით მღდელსა დადებად კურთხევანი სახლთა ზედა თქვენთა.
და	მცხ.იეზ	და ყოველი მძორი და ნამჴეცავი მფრინველთაგან და საცხოვართაგან არა ჭამონ მღდელთა.
და	მცხ.იეზ	და მომიყვანა მე ბჭედ, მხედველად აღმოსავალით კერძო, და განმიყვანა მე.
და	მცხ.იეზ	და, აჰა, დიდებაჲ ღმრთისა ისრაჱლისაჲ მოვიდოდა აღმოსავალითკერძოსა გზასა და ჴმაჲ ბანაკისაჲ, ვითარცა ჴმაჲ მეორწილეთა მრავალთაჲ, და ქუეყანა ბრწყინვიდა, ვითარ ნათელი დიდებისაგან მისისა მრგულივ.
და	მცხ.იეზ	და ჴმაჲ სახლით გამო მეტყუელებდა ჩემდამო და კაცი დგა მახლობელად ჩემსა;
და	მცხ.იეზ	ესე გამოწერაჲ სახლისაჲ თხემსა ზედა მთისასა და ყოველთა მთეებთა მისთა გარემოჲს წმიდაებ წმიდათა არს, ესე შჯული სახლისაჲ
და	მცხ.იეზ	და არიილი წყრთათა ოთხთა, და არიილითგან და ზედ კერძო რქათასა წყრთაჲ.
და	მცხ.იეზ	და მიცემად მღდელთა ლევიტელთა, თესლისაგან სადუკისსა, მოახლეთა ჩემდამო, - იტყჳს ადონაი უფალი, - შემოწირვად ჩემდა ზუარაკი ზროხათაგან ცოდვისათჳს.
და	მცხ.იეზ	და მოიყვანონ ზუარაკი ცოდვისა ძლითი და დაიწვას განშორებულად სახლისა გარეშე წმიდათასა.
და	მცხ.იეზ	და მეორესა დღესა მოიყვანნენ თიკანნი ორნი თხისანი უბიწონი ცოდვისათა ძლით და ალხინონ საკურთხეველსა, ვითარ-იგი ალხინეს ზუარაკისა მიერ.
და	მცხ.იეზ	და შემდგომად სრულქმნისა ლხინებათაჲსა მოიყვანონ ზუარაკი ზროხათაგან უბიწოჲ და ვერძი ცხოვართაგან უბიწოჲ,
და	მცხ.იეზ	და შემოიყვანნენ იგინი წინაშე უფლისა და დაყარნენ მათ ზედა მღდელთა მარილნი, და აღიხუნენ იგინი ყოვლადდასაწუელად უფლისა.
და	მცხ.იეზ	შჳდთა დღეთა ჰყო თიკანი ცოდვისათჳს დღითი დღე; და ზუარაკისა ზროხათაგან და ვერძსა ცხოვართაგან უბიწოთა ჰყოფდენ
და	მცხ.იეზ	და განასრულებდენ დღეთა. და იყოს მერვით დღითგან და წარმართთა ჰყოფდენ მღდელნი საკურთხეველსა ზედა ყოვლადდასაწველთა თქუენთა და მაცხოვარებისა თქუენისათა და შეგიწყნარნე თქუენ, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	წყრთითა ასითა სიგრძით ჩრდილოდ მიმართ და სივრცით წყრთითა ერგასისითა.
და	მცხ.იეზ	გამოწერილნი, ვითარსახედ ბჭენი ეზოჲსა შინაგანისანი და ვითარსახედ გარემო სუეტები ეზოჲსა გარეშისანი, განწესებულნი წინაშე პირისპირ სტონი სამწილნი.
და	მცხ.იეზ	და პირისპირ საყდართასა არდაბაგაჲ ათთა წყრთათაჲ, სივრცით წყრთა ზედა ასთა, სიგრძე შინაგანად მიმართ გზად წყრთისა ერთისა, და კარები მათი ჩრდილოჲთ კერძები
და	მცხ.იეზ	მით, რამეთუ სამკეც იყვნეს და სუეტნი არ აქუნდეს, ვითარცა სუეტნი გარეშეთანი, ამისთჳს გაჰმატდეს ქუეშე კერძო და საშუალთაგან ქუეყანით ერგასისნი.
და	მცხ.იეზ	რამეთუ სიგრძე საყდართა, მხედველთაჲ გარეშედ მიმართ ეზოდ, იყო წყრთათა ერგასისთაჲ; და ესენი არიან პირისპირნი, ესე ყოველი წყრთათა ასთაჲ.
და	მცხ.იეზ	და კარები საყდართაჲ ამათ შესავალისათაჲ აღმოსავალით შესავლად მათ მიერ ეზოჲსაგან გარეშისა.
და	მცხ.იეზ	და მიიქცა ზღუად მიმართ და განზომა პირისპირ ზღჳსა ხუთასი საზომითა ლელწმისათა.
და	მცხ.იეზ	და მიიქცა სამხრად მიმართ და განზომა პირისპირ სამხრისა ხუთასი საზომითა ლელწმისაჲთა,
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე ტაძრად, რომლისაჲ განზომა ელამი, წყრთათა ექუსთა სივრცე ერთ კერძ და წყრთა ექუსთა სივრცე ელამისაჲ ერთ კერძ
და	მცხ.იეზ	და განზომა სიგრძე კართაჲ წყრთათა ორმეოცთაჲ და სივრცე წყრთათა ოცთაჲ პირისპირ ტაძრისა უფლისაჲ და თქუა ჩემდამო: ესე წმიდაჲ წმიდათაჲ.
და	მცხ.იეზ	და განზომა ზღუდე სახლისაჲ წყრთათა ექუსთაჲ, და სივრცე გუერდისაჲ წყრთათა ოთხთაჲ გარემოჲს მრგულივ სახლისა.
და	მცხ.იეზ	და გუერდისაჲ გუერდისა ზედა ოცდაათ და სამ ორგზის; და ხანი ზღუდესა შორის სახლისასა გუერდთა ზედა გარემო, რაჲთა იყოს შეახლებულთა სახილველ, რაჲთა ყოლადვე არ მიეხებოდიან ზღუდეთა სახლისათა.
და	მცხ.იეზ	და ელეილნი და თროილნი სახლისანი; და ვიხილე სიმაღლე სახლისაებრ სიმაღლისა შორის გარემო მრგულივ და ხანი გუერდთაჲ სწორი ლერწმისაჲ წყრთაებრ ექუს ხანი.
და	მცხ.იეზ	და სივრცე ზღუდისა გუერდისაჲსაჲ გარეგნით წყრთათა ხუთთაჲ და ნეშტნი იგი საშუალ გუერდთა სახლისათა.
და	მცხ.იეზ	წინაშე მათსა ვიდოდე მღუნვარედ და დაფარულად განხჳდე, პირი შენი დაიბურო ფიჩჳთა და არა იხილო ქუეყანაჲ მით, რამეთუ ნიშად მიგეც შენ სახლსა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.იეზ	თქუ მათდამი: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: მთავარსა და წინამძღუარსა იერუსალიმსშინასა და ყოველსა სახლსა ისრაჱლისასა, რომელნი არიან შორის მათსა,
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და სთქუა ერისა მიმართ ქუეყანისაჲსა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი დამკჳდრებულთა იერუსალჱმს და ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა: პურსა მათსა ნაკლულევანებით ჭამდენ და წყალსა მათსა უჩინოქმნულებით სუმიდენ, რაჲთა უჩინო იქმნეს ქუეყანაჲ სავსებითურთ მისით უთნოობითა ყოველთა დამკჳდრებულთაჲთა მის ზედა.
და	მცხ.იეზ	და ქალაქნი მათნი მკჳდროანნი მოოჴრდენ. და ქუეყანაჲ უჩინოსაქმნელად იყოს. და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს თქუ მათდამი: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მოვაქციო იგავი ესე. და არღა იტყოდიან იგავსა მაგას სახლი ისრაჱლისაჲ; რამეთუ თქუას მათდამი მეტყუელმან: მოეახლნეს დღენი და სიტყუაჲ ყოვლისა ხილვისაჲ
და	მცხ.იეზ	მით, რამეთუ არა იყოს მერმე ყოველი ხილვაჲ ტყუილ და მმისნობი მოსამადლებელად შორის ძეთა ისრაჱლისათასა.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, აჰა, სახლი ისრაჱლისაჲ, განმამწარებელი ჩემი, მეტყუელნი იტყჳან: ხილვა ესე, რომელსა იხილავს დღეთა მიმართ მრავალთა და ჟამთა მიმართ გრძელთა, წინაწარმეტყუელებს ესე;
და	მცხ.იეზ	და იყოს სიმდაბლე არამაღლებად მერმე წარმართთა ზედა და შემცირებულ-ვყუნე იგინი უმრავლო-ყოფად მათდა წარმართთა შორის.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს არქუ, - ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: მის წილ, რომელ სიტყუანი თქუენნი ცრუ და მისნობანი თქუენნი ამაოებ, ამისთჳს მე თქუენ ზედა, - იტყჳს ადონაჲ უფალი,
და	მცხ.იეზ	და, აჰა, დაეცა ზღუდე; და არა თქუან თქუენდამო: სადა არს საგოზელი თქუენი, რომელი სცხეთ?
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და მოვსცე ქარი აღმღებელი გულისწყრომითა ჩემითა და წჳმაჲ წარმარღუნელი იყოს რისხვითა ჩემითა და ლოდნი კლდისსასროლნი გულისწყრომით მოვაწინე მოსასრულებლად.
და	მცხ.იეზ	და შევასრულო რისხვაჲ ჩემი ზღუდესა ზედა და მომგოზელთა მისთა ზედა, და დაეცეს. და ვთქუ თქუენდამი: არა არს ზღუდე, არცა მგოზელნი მისნი,
და	მცხ.იეზ	წინაწარმეტყუელნი ისრაილისანი, რომელნი წინაწარმეტყუელებდეს იერუსალჱმსა ზედა, და მხილველნი მშჳდობასა მისსა, და მშჳდობაჲ არა არს, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და შემაგინებდეს მე ერისა მიმართ ჩემისა მჭელისათჳს ქრთილთაჲსა და ნატეხისათჳს პურისა მოკლვითა სულთაჲთა, რომელთა არ ჯერ-იყო მოკლვაჲ, და ღუწითა სულთათა, რომელთაჲ არ ჯერ-იყო სიცოცხლე, თქუმასა შინა თქუენგან ერისა მსმენელისა ცუდთა ჴმა-ყოფათაჲსა.
და	მცხ.იეზ	და კარები საყდართაჲ ნეშტისა მიმართ კარისა მის ერთისა ჩრდილოდმიმართისა სალოცველად წყრთათა ხუთთაჲ გარემოჲს; და კარი ერთი სამხრად მიმართ და სივრცე ნათლისა დანეშტებულისაჲ, ადგილი ლოცვისაჲ, წყრთათა ხუთთაჲ სივრცე გარემო.
და	მცხ.იეზ	და განზომა დამართებით სახლისა სიგრძე წყრთათა ასთაჲ და დანეშტებულნი და განმაზღვრებელნი და ზღუდენი მათნი სიგრძით წყრთაებ ას.
და	მცხ.იეზ	და სივრცე პირისპირ სახლისა და ნეშტნი აღმოსავალად მიმართ წყრთათა ასთაჲ.
და	მცხ.იეზ	და ვიდრე სიახლემდე სახლისა გარეშისა და ვიდრე შინაგანისამდე და ყოველსა ზედა კედელსა მრგულივ შინაგანსა ზედა და გარეშისა ზედა ზომდა გამოწახნაგებულთა
და	მცხ.იეზ	ქეროვიმთა და ფინიკთა და ფინიკი საშუალ ქეროვიმთასა და ქეროვიმთასა, ორნი პირნი ქერობინსა:
და	მცხ.იეზ	პირი კაცისაჲ ფინიკისა მიმართ ამიერ და პირი ლომისა ფინიკის მიმართ იმიერ, გამოწახნაგებულ ყოველი სახლი გარემო,
და	მცხ.იეზ	განღებულ ოთხ კიდედ და პირისპირ წმიდათასა ხილვაჲ,
და	მცხ.იეზ	და ორნი კარებნი ტაძრისანი და წმიდისა კარებნი, ხოლო ორთა მათ კარებთა ქცევითთა
და	მცხ.იეზ	ორი კარები ერთსა და ორი კარები მეორესა.
და	მცხ.იეზ	და მოვიდეს ჩემდა მოხუცებულთაგან ისრაჱლისათა და დასხდენ წინაშე პირსა ჩემსა.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო! კაცთა ამათ დასხნეს გულისზრახვანი მათნი გულთა შინა მათთა და ტანჯვაჲ სიცრუეთა მათთაჲ დადვეს წინაშე პირსა მათსა. მიმგებელმან ღათუ მიუგო მათ?
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ეტყოდე მათ და სთქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: კაცმან-კაცმან სახლისაგან ისრაჱლისა, რომელმან და-თუ-ისხნეს მოგონებანი მისნი გულსა შინა თჳსსა და ტანჯვაჲ სიცრუისა მისისაჲ დააწესოს წინაშე პირსა მისსა და მივიდეს წინაწარმეტყუელისა მიმართ, მე უფალმან მიუგო მას მათ შინა, რომელთა შინა შეწყდომილ არს გაგონება მისი,
და	მცხ.იეზ	და იქმნა ხუთ და მეოცესა შინა წელსა ტყუეობისა ჩუენისასაჲ, პირველსა შინა თთუესა, ათსა თთჳსასა, ოთხ და მეათესა წელსა შემდგომად დაპყრობისა ქალაქისა, მას დღესა შინა იქმნა ჩემ ზედა ჴელი უფლისაჲ
და	მცხ.იეზ	მით, რამეთუ კაცმან-კაცმან სახლისაგან ისრაჱლისა და მსხემთაგან, რომელნი მსხემობენ ისრაჱლსა შორის, რომელიცა უცხო თუ იქმნეს ჩემგან, და დასხნეს გულისზრახვანი მისნი გულსა შინა თჳსსა და ტანჯვაჲ უკეთურებისა თჳსისა დააწესოს წინაშე პირსა მისსა, და მივიდეს წინაწარმეტყუელისა კითხვად მისსა ჩემ მიერ, უფალმან მიუგო მას, რომელსა შინა შეწყდომილ არს, მას შინა.
და	მცხ.იეზ	და წინასწარმეტყველი თუ სცთეს და თქუას სიტყუაჲ, მე უფალმან შევაცთუნე იგი, და მივყო ჴელი ჩემი მის ზედა და უჩინო-ვყო იგი საშუალ ერისა ჩემისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.იეზ	და მოღებულ იქმნეს სიცრუე მათი სიცრუჲსაებრ მკითხველისა მის და სიცრუჲსაებრ ეგრეთვე წინაწარმეტყუელსა ეყოს.
და	მცხ.იეზ	რაჲთა არღა სცთეს მერმე სახლი ისრაჱლისა ჩემგან, და რაჲთა არღა ეგნენ მერმე შეცოდებათა მათთა ზედა ყოველთა, და იყუნენ ჩემდა ერად, და მე ვიყო მათდა ღმერთად, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და უკეთუ იყვნენ სამნი ესე კაცნი შორის მისსა: ნოე, იობ და დანიილ, იგინი სიმართლესა შინა მათსა ცხოვნდენ, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი: ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი სიდონსა ზედა და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა
და	მცხ.იეზ	და ნოვე და იობ და დანიილ საშუალ მისსა იყვნენ, ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაი უფალი, - უკუეთუ ძენი მათნი და ასულნი განარინნენ, რამეთუ მათ სიმართლესა შინა მათსა განარინნენ სულნი მათნი.
და	მცხ.იეზ	და თეეჲ მესამე სწორი ლელწმისაჲ სივრცედ და სწორი ლელწმისაჲ სიგრძედ,
და	მცხ.იეზ	და ნუგეშინის-გცემდენ თქუენ მით, რამეთუ იხილნეთ გზანი მათნი და მოგონებანი მათნი და სცნათ, ვითარმედ არა ამაოდ ვყვენ ყოველნი, რაოდენნი ვქმნენ მის შორის, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და განზომა სივრცე კარისა ბჭისაჲ მის წყრთაებ ათ და სიგრძე ბჭისაჲ წყრთათა ათსამეტთაჲ.
და	მცხ.იეზ	და, აჰა, კრეტსაბმელები და სუეტები ქმნულები გარემოჲს ეზოჲსა, ოცდაათები კრეტსაბმელები გარემო სუეტებთა ზედა.
და	მცხ.იეზ	გარემო სუეტსა ქუეშე კერძოსა. და განზომა სივრცე ეზოჲსა ურთავითგან ბჭისა გარეშისაჲთ შინაგან ურთავისა კერძ ბჭისა, მხედველისა გარეთ წყრთა ას, მხედველისა აღმოსავალით კერძო,
და	მცხ.იეზ	თჳნიერ ცეცხლისა მიეცეს განსალეველად, წლითიწლადსა განწმენდასა მისსა განჰლევს ცეცხლი და მოაკლებს სრულიად; ნუ საჴმარ იყოს საქმრად?
და	მცხ.იეზ	და მივსცე პირი ჩემი მათ ზედა; ცეცხლისაგან გამოვიდენ და ცეცხლმან შეჭამნეს იგინი; და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი განმტკიცებასა შინა პირისა ჩემისასა მათ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და ბჭე ეზოსა შინაგანსა, მხედველი ბჭესა ზედა ჩრდილოჲსასა, ვითარსახედ ბჭისა მხედველისა აღმოსავალით კერძო, და განზომა ეზოჲ ბჭისაგან ბჭისა მიმართ წყრთაებას.
და	მცხ.იეზ	და განვვლე შენ ზედა და გიხილე შენ შებღალული სისხლისა მიერ შენისა და გარქუ შენ: სისხლისაგან შენისა ცხორებაჲ; და გარქუ შენ: სისხლისა თანა შენისა სცხონდე. განმრავლდი უბრალოდ,
და	მცხ.იეზ	და სარკუმელნი მისნი და ელამმონნი გარემო, ვითარ-იგი სარკუმელნი ელამისანი, ერგასისთა წყრთათაჲ სიგრძე მისი და სივრცე მისი წყრთა ოცდახუთთაჲ
და	მცხ.იეზ	ვითარცა აღმოსავალი აგარაკისაჲ, მიგეც შენ და განჰმრავლდი და განსდიდენ და შეხუედ ქალაქებთა ქალაქთასა; ძუძუნი შენნი აღემართნეს და თმაჲ შენი აღმოჰჴდა, ხოლო შენ იყავ შიშუელ და უშუერქმნილ.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე ეზოდ მიმართ უშინაგანესად, ბჭისა მიერ სამხრადმიმართისა, და განზომი ბჭე სამხრადმიმართი საზომთაებრ ამათ.
და	მცხ.იეზ	და ელამმონისა გარემოჲსა სიგრძე ხუთთა და ოცთა წყრთათა და სივრცე ხუთთა წყრთათა.
და	მცხ.იეზ	და ელამმონნი მისნი უშინაგანესსა მისსა შინა ეზოსა და ფინიკნი მისნი ერთი ამიერ და ერთი იმიერ ელევისა მიმართ; და რვანი აღხარისხულნი მისნი აღსავალად მისსა.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე უშინაგანესისა მიმართ ბჭისა, მხედველისა გზად აღმოსავალით კერძოდ, და განზომა იგი საზომთაებრ ამათ.
და	მცხ.იეზ	და მივეც საყური გარემოჲს სასმენელ ყურისა შენისა და გრკალნი ყურთა ზედა შენთა და გჳრგჳნი სიქადულისა თავსა ზედა შენსა.
და	მცხ.იეზ	და შემიყვანა მე ბჭისა მიმართ ჩრდილოჲთკერძისა და განზომა საზომთაებრ ამათ.
და	მცხ.იეზ	და მოსავ იქმენ სიკეთესა ზედა შენსა და ისიძვე სახელითა შენითა და განჰფინე სიძვაჲ შენი ყოველსა ზედა თანწარმავალსა; მისსა იქმნა, რომლისა არა იყო.
და	მცხ.იეზ	და მოიღე სამოსელთაგან შენთა და უქმენ იგი კერპთა კერულებად და განჰმეძვენ მათ ზედა და არა შეხჳდე, რომელნი არა იყვნენ, არცა არა იქმნეს.
და	მცხ.იეზ	და მოიღე შესამოსელი შენი ჭრელი და გარეშეჰმოსე მათ და ზეთი ჩემი და საკმეველი ჩემი დასდევ წინაშე პირსა მათსა;
და	მცხ.იეზ	და პურნი ჩემნი, რომელნი მიგცენ შენ, სემიდალი და ზეთი და თაფლი გასაზრდელე შენ, და დასხენ იგინი წინაშე პირსა მათსა საყნოსად სულნელებისად.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა შემდგომად ამათსა, - იტყჳს ადონაი უფალი, - და მიიყვანენ ძენი შენნი და ასულნი შენნი, რომელნი მიშვენ მე, და უზორენ მათ განსალევნელად, ვითარცა მცირედ განჰმეძვენ.
და	მცხ.იეზ	და ოთხნი ტაბლანი ყოვლადდასაწუელთანი ქვისანი, გამოთლილნი სიგრძით წყრთა და ნახევარ, და სივრცით წყრთა და ნახევარ, და წყრთა ერთ სიმაღლით; მათ ზედა დადვან ჭურჭლები, რომელთა მიერ დაკლიან მუნ ყოვლადდასაწუელები.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: საყდარი ესე, მხედველი სამხრად მიმართ, მღდელთა, მცველთა საცავსა სახლისასა. და საყდარი, მხედველი ჩრდილოდ მიმართ, მღდელთა, მცველთა საცავსა საკურთხეველისასა; იგინი არიან ძენი სადუკისნი, მიახლებულნი ლევისგან უფლისა მიმართ მსახურებად მისსა.
და	მცხ.იეზ	და დასწყჳდენ შვილნი შენნი და მისცენ მათ გარეშესაჴდელად იგინი მათდად.
და	მცხ.იეზ	და უშენე თავსა შენსა საყუდელი სამეძვოჲ. და უქმენ თავსა შენსა გამონადები ყოველსა ზედა უბანსა.
და	მცხ.იეზ	და ისიძვე ძეთა მიმართ ეგჳპტისათა, მოზღვრეთა შენთა, ჴორცდიდთა, და მრავალგზის ისიძვე განსარისხებელად ჩემდა.
და	მცხ.იეზ	და უკუეთუ განვირთხა ჴელი ჩემი შენ ზედა და აღვიხუნე უსჯულოებანი შენნი და განგცნე შენ ჴელებსა მოძულეთა შენთასა, ასულთა უცხოთესლთასა, განმდრეკელთა შენთასა გზისაგან შენისა,
და	მცხ.იეზ	და ყოველთა მეძავქმნილთაჲ მის თანა მიმცემელი სასყიდელთაჲ: ხოლო შენ მისცენ სასყიდელნი ყოველთა ტრფიალთა შენთა და აღსტჳრთევდ მათ მოსლვად შენდამი გარემოჲს სიძვითა შენითა.
და	მცხ.იეზ	და მოიყვანნენ შენ ზედა ერნი და დაგაქვაონ შენ ქვებითა და მოგასრულონ შენ მახჳლებითა მათითა.
და	მცხ.იეზ	მათ წილ, რომელ არ მოიჴსენე დღე სიჩჩოჲსა შენისაჲ და მაწუხებდ მე ამათ ყოველთა მიერ. და, აჰა, მე გზანი შენნი თავსა ზედა შენსა მივსცენ, - იტყჳს ადონაი უფალი, - და ეგრეთცა არა ვიყავ ყოვლისაებრ უთნოობისა შენისა ყოველთა ზედა უსჯულოებათა შენთა.
და	მცხ.იეზ	და გარემივაქცინე გარემიქცევანი მათნი, გარემიქცევაჲ სოდომისაჲ და ასულთა მისთაჲ, და გარემივაქციო გარემიქცევაჲ სამარიისაჲ და ასულთა მისთაჲ და გარემივაქციო გარემიქცევაჲ შენი შორის მათსა,
და	მცხ.იეზ	რათა მიიღო ტანჯვაჲ შენი და უპატიო იქმნე ყოველთაგან, რომელნი ჰყვენ შენ მიერ განრისხებითა ჩემითა.
დაჲ	მცხ.იეზ	და არა თუმცა იყო სოდომაჲ, დაჲ შენი, სასმენელად პირსა შინა შენსა დღეთა შინა ამპარტავანებისა შენისათა.
და	მცხ.იეზ	პირველ გამოჩინებისა უკეთურებისა შენისა, ვითარსახედ საყუედრელ ხარ აწ ასულთა ასურეთისათა და ყოველთა გარემოსთა მისთა და ასულებისა უცხოთა მათთაჲსა, რომელ არიან გარემოს შენსა?
და	მცხ.იეზ	და უთნოობანი შენნი და უსჯულოებანი შენნი, შენ მოიხუენ ესენი, - იტყჳს უფალი.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადნაი უფალი: და ვყო შენ შორის, ვითარცა ჰყავ, ვითარცა უპატივო-ჰყავ წყევაჲ ესე გარდასლვად მცნებისა ჩემისა.
და	მცხ.იეზ	და აღვადგინო მე აღთქმაჲ ჩემი შენ თანა და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი,
და	მცხ.იეზ	რაჲთა მოიჴსენო და გრცხუენოდის, და არა იყოს შენდა მერმე აღებად პირისა პირისაგან უპატიოვებისა შენისა ლხინებასა შენსა ჩემგან ყოველთაგან, რომელნი ჰყვენ, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	მივავლინო ცეცხლი მაგოგსა ზედა და დაემკჳდრნენ ჭალაკნი მშჳდობით და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და სახელი ჩემი წმიდაჲ იცნობოს შორის ერისა ჩემისა ისრაჱლისა, და არა შეიგინოს სახელი ჩემი წმიდაჲ, არღა მერმე, და ცნან წარმართთა, ვითარმედ მე ვარ უფალი წმიდაჲ შორის ისრაჱლისა.
და	მცხ.იეზ	და დაჰფლვიდენ მათ ყოველი ერი ქუეყანისა, და იყოს მათდა სახელად დღე, რომელსა შინა ვიდიდო მე, ,,იტყჳს ადონაჲ უფალი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, მიუთხარ მითხრობაჲ და თქუ იგავი სახლისა მიმართ ისრაჱლისა,
და	მცხ.იეზ	მწუერვალნი სიჩჩოჲსა მისისანი მოჰფხანნა და მოიხუნა იგინი ქუეყანად ქანანისა, ქალაქსა შინა მოზღუდვილსა დასხნა იგინი.
და	მცხ.იეზ	და მოიღო თესლისაგან ქუეყანისა და მისცა იგი ველად, ნერგი წყალსა ზედა მრავალსა და ძირნი მისნი მას ზედა იყვნენ, ზედასახედავებად დააწესნა იგინი.
და	მცხ.იეზ	და აღმოსცენდა და იქმნა ვენაჴად უძლურად და კნინად სიდიდითა და სახედავად მისსა, და რტონი მისნი მის ზედა და ძირნი მისნი ქუეშე კერძო მისსა იყვნეს; და იქმნა ვენაჴად და ყვნა წიდნენი და განვრცნა ბაბილონი მისნი.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სხუაჲ არწივი დიდი, ფრთადიდი და მრავალი ფრჩხილებითა; და, აჰა, ვენაჴი იგი, გარემოხუეული მისდამი, და ძირნი მისნი მისსა მიმართ და რტონი მისნი გამოუვლინნა მას მორწყვად იგი მასკნესა თანა მორჩისაგან ნერგობისა მისისა ველსა ზედა კარგსა,
და	მცხ.იეზ	წყალთა შორის მრავალთა, ეგერა, განპოხნების ყოფად მორჩთა და გამოღებად ნაყოფსა, ყოფად ვენაჴად დიდად.
და	მცხ.იეზ	და ჭამეთ ცმელი სიმაძღრედ და სუთ სისხლი სიმთრვალედ მსხუერპლისაგან ჩემისა, რომელი დაგიკალ თქუენ.
და	მცხ.იეზ	და აღივსენით ტაბლისაგან ჩემისა ცხენი და აღმავალი და გმირი და ყოველი კაცი მბრძოლი, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს არქუ მათ, იტყჳს ადონაი უფალი: უკუეთუ წარიმართოს, არა ძირნი მისნი სიჩჩოჲსა მისისანი და ნაყოფი მისი დალპეს და განჴმენ ყოველნი პირველაღმონაცენნი მისნი; და არა მკლავითა დიდითა, არცა ერითა მრავლითა ვყო მოფხურაჲ მისი ძირთაგან მისთა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი: ძეო კაცისაო,
და	მცხ.იეზ	და მივსცე დიდებაჲ ჩემი თქუენ შორის და იხილონ ყოველთა წარმართთა სასჯელი ჩემი, რომელი ვყავ, და ჴელი ჩემი, რომელი მოვაწიე მათ ზედა.
და	მცხ.იეზ	არაწმიდებათაებრ მათთა და უსჯულოებათაებრ მათთა უყავ მათ და მივიქციე პირი ჩემი მათგან.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აწ მოვაქციო ტყუეობაჲ იაკობისი, და შევიწყალო სახლი ისრაჱლისაჲ და ვაშურვო სახელისათჳს ჩემისა წმიდისა.
და	მცხ.იეზ	მო-რაჲ-ვაქცევდე მე მათ წარმართთაგან და შევჰკრებდე მე მათ სოფლებთაგან მტერთა მათთაჲსა, და წმიდა ვიქმნე მე მათ შორის წინაშე მრავალთა ნათესავთასა.
და	მცხ.იეზ	არა ძალითა დიდითა, არცა ერითა მრავლითა ხოლო ყოს მისდა მიმართ ფარაო ბრძოლაჲ ლაშქრის მოდგმითა და შენებითა ისრის საყენებელთაჲთა აღებად სულთა მრავალთა.
და	მცხ.იეზ	და შეურაცხ-ყო ფიცი გარდასლვითა მცნებისაჲთა და, აჰა, მივეც ჴელი მისი და ყოველნი ესე უყვენ მას; არა განერეს.
და	მცხ.იეზ	და გარდავჰფინო მის ზედა ბადე ჩემი და მოსრულდეს გარემოდგომასა შინა მისსა; და შთავაწიო იგი ბაბილონდ და განვისაჯო მისა თანა მუნ სიცრუჲსათჳს მისისა რომელი იცრუა ჩემდამო.
და	მცხ.იეზ	ყოველთა მიერ ლტოლვათა მისთა და ყოველნი რჩეულნი მისნი ყოველსა შინა წყობასა მისსა მახჳლისა მიერ დაეცნენ და ნეშტნი მისნი ყოვლისა ქარისა მიმართ განვსთესნე; და სცნათ, ვითარმედ მე უფალი ვიტყოდე.
და	მცხ.იეზ	რამეთუ ყოველნი სულნი ჩემნი არიან, ვითარსახედ სული მამისაჲ, ეგრეთვე სულიცა ძეთაჲ, - ყოველნი სულნი ჩემნი არიან. და სული მცოდველი იგი მოკუდეს.
და	მცხ.იეზ	და ბრძანებათა შინა ჩემთა ვლოს, და სამართალნი ჩემნი დაიმარხნეს ქმნად იგინი, მართალ არს ესე, ცხოვნებით ცხონდეს იტყჳს, - ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და გლახაკსა და დავრდომილსა ჰმძლავრა, და ნატაცები იტაცა და ნაჴუთევი არა უკუნსცა, და კერპთა მიმართ მიადგან თუალნი მისნი, უშჯულოება ქმნა;
და	მცხ.იეზ	და კაცსა არა ჰმძლავრა, და ნაჴუთევი არა იჴუთა და ნატაცები არა იტაცა, პური მისი მშიერსა მისცა, და შიშუელსა შეჰმოსა სამოსელი;
და	მცხ.იეზ	და სიცრუისაგან მოაქცია ჴელი მისი, ვახში და განნამრავლები არა მიიღო, სიმართლე ქმნა და ბრძანებათა შინა ჩემთა ვიდოდა, ესე არა აღესრულოს სიცრუეთა შინა მამისა მისისათა, ცხოვნებით ცხოვნდეს.
და	მცხ.იეზ	ხოლო მამამან მისმან, ვინაჲთგან ჭირვებით აჭირვა და ნატაცები იტაცა და წინააღმდგომნი ქმნნა შორის ერისა ჩემისა, და მოკუდეს უსამართლოებითა მისითა.
და	მცხ.იეზ	და სთქუთ: არ წარემართების გზა უფლისაჲ მოქცევად მისსა გზისაგან მისისა და ცხოვნებად სული მისი, - იტყჳს ადონაი უფალი. - აწ ისმინეთ, ყოველო სახლო ისრაჱლისაო! ნუ გზაჲ ჩემი არ წარემართების? ანუ არა გზაჲ თქუენი არ წარემართების?
და	მცხ.იეზ	მოიქეცით და მოაქციეთ ყოველთაგან უსჯულოებათა თქუენთა და არა იყუნეთ თქუენ დასაშჯელად სიცრუჲსა.
და	მცხ.იეზ	და განვლდა ერთი ლეკუთა მისთაჲ, ლომ იქმნა და ისწავა ტაცება ნატაცებთაჲ, კაცებსა შეშჭამდა.
და	მცხ.იეზ	და ესმა მისთჳს წარმართთა და შეპყრობილ იქმნა განხრწნილებასა შინა მათსა და მიიყვანეს იგი ჭიმითა ქუეყანად ეგჳპტისა.
და	მცხ.იეზ	და იხილნეს, რამეთუ განდგომილ არს მისგან, და წარწყმდა განდგომაჲ მისი და მოიყვანა სხუაჲ ლეკუთაგან მისთა, ლომად დააწესა იგი.
და	მცხ.იეზ	და იქცეოდა შორის ლომთა, ლომ იქმნა და ისწავა ტაცება ნატაცებთაჲ, კაცებსა ჭამდა.
და	მცხ.იეზ	და ძოვდა სილაღითა თჳსითა და ქალაქები მათი მოაოჴრა და უჩინო-ყო ქუეყანაჲ, და სავსებაჲ მისი ჴმისაგან ზახებისა მისისა.
და	მცხ.იეზ	და მისცნა მის ზედა წარმართნი გარემოჲს სოფლებთაგან და გარდააფინნა მის ზედა ბადენი მისნი და განხრწნილებასა შინა მათსა შეპყრობილ იქმნა.
და	მცხ.იეზ	და დადვეს იგი ჭიმითა და გალეაკითა და მოვიდა მეფისა ბაბილონისა და შეიყვანეს იგი საპყრობილედ, რაჲთა არა ისმეს ჴმაჲ მისი მერმე მთათა ზედა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა იგი კუერთხ ძალისა, ტომსა ზედა წინამძღუარ და ამაღლდა სიდიდესა შინა მისსა საშუალ მაღნართასა; და იხილა სიდიდე მისი სიმრავლითა რტოთა მისთაჲთა.
და	მცხ.იეზ	და შეიმუსრა გულისწყრომითა, ქუეყანასა ზედა დავარდა და ქარი შემწველი განაჴმობდა რჩეულთა მისთა; შურისძიებულ იქმნეს და განჴმეს კუერთხნი ძალისა მისისანი, ცეცხლმან განლია იგი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, თქუ მოხუცებულთა მიმართ ისრაჱლისათა და სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: უკუეთუ გამოკითხვად ჩემდა მოხუალთ თქუენ, ცხოველ ვარ მე, უკუეთუ მიგიგო თქუენ, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	მას დღესა შინა შევეწეოდე მათ ჴელითა ჩემითა გამოყვანებად მათდა ქუეყანისაგან ეგჳპტისა ქუეყანად, რომელი განუმზადე მათ, ქუეყანად მადინებელად სძისა და თაფლისა, გოლი არს უფროს ყოვლისა ქუეყანისა.
და	მცხ.იეზ	და ვთქუა მათდამი: თითოეულმან საძაგელებანი თუალთა მისთანი განყარენინ და სიმარჯუეთა შინა ეგჳპტისათა ნუ შეიგინებით, მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.იეზ	და განდგეს ჩემგან და არა ინებეს სმენად ჩემი, თითოეულმან საძაგელებანი თუალთა მისთანი არა განყარნეს და სიმარჯუენი ეგჳპტისანი არ დაუტევნეს, და ვთქუ გარდაფენად გულისწყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, შესრულებად რისხვაჲ ჩემი მათ შორის საშუალ ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.იეზ	და ვყო, რაჲთა სახელი ჩემი ყოვლად ყოვლითურთ არ შეიგინოს წინაშე წარმართთა, რომელთასა იგინი არიან შორის მათსა, და რომელთა შორის ვეცნობე წინაშე მათსა, გამოყვანებად მათდა ეგჳპტით.
და	მცხ.იეზ	და გამოვიყვანენ იგინი ეგჳპტისაგან და მივიყვანენ იგინი უდაბნოდ.
და	მცხ.იეზ	და განმამწარეს მე სახლმან ისრაჱლისამან, უდაბნოს ზედა ბრძანებათა შინა ჩემთა არა ვიდოდეს და სამართალნი ჩემნი განიშორნეს, რომელნი ყუნეს იგინი კაცმან და ცხონდეს მათ შინა; და შაბათნი ჩემნი შეაგინნეს ფრიად; და ვთქუ გარდაფენად გულისწყრომაჲ ჩემი მათ ზედა უდაბნოს შინა აღსაჴოცელად მათდა.
და	მცხ.იეზ	და მე აღვიღე ჴელი ჩემი მათ ზედა, უდაბნოს შინა, რაჲთურთით არა შეყვანებად მათდა ქუეყანად, რომელი მივეც მათ ქუეყანად მადინებელად სძესა და თაფლსა, გოლ არს უფროს ყოვლისა ქუეყანისა.
და	მცხ.იეზ	მათ წილ, რომელ სამართალნი ჩემნი განიშორნეს, და ბრძანებათა შინა ჩემთა არა ვიდოდეს მათ შინა და შაბათთა ჩემთა შეაგინებდეს, შემდგომად გულისზრახვათა მათთასა ვიდოდეს.
და	მცხ.იეზ	და ჰრიდა მათ თუალმან ჩემმან არა აღჴოცად მათდა და არა ვყვენ იგინი მოსასრულებლად უდაბნოს ზედა.
და	მცხ.იეზ	და შაბათნი ჩემნი წმიდა-ყვენით იგინი, და იყვნენ სასწაულად შორის თქუენსა და შორის ჩემსა ცნობად, ეითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი თქუენი.
და	მცხ.იეზ	და განმამწარეს მე შვილთაცა მათთა: ბრძანებათა შინა ჩემთა არა ვიდოდეს და სამართალნი ჩემნი არ დაიმარხნეს ყოფად მათდა, რომელთაჲ მოქმედი მათი კაცი ცხონდეს მათ შინა. და შაბათნი ჩემნი შეაგინნეს და ვთქუ მიფენად გულისწყრომაჲ ჩემი მათ ზედა, აღსრულებად რისხვაჲ ჩემი მათ ზედა, უდაბნოსა შინა.
და	მცხ.იეზ	და აღვიღე ჴელი ჩემი მათ ზედა უდაბნოსა შინა განბნევად მათდა წარმართთა შორის და განთესვად მათდა სოფლებთა შორის.
და	მცხ.იეზ	მათ წილ, რომელ სამართალნი ჩემნი არა ყვნეს, და ბრძანებანი ჩემნი განიშორნეს, და შაბათნი ჩემნი შეაგინნეს და უკუანა გულისზრახვათა მამათა მათთასა იყვნეს თვალნი მათნი.
და	მცხ.იეზ	და მე მივსცენ მათ ბრძანებანი არაკეთილნი და სამართალნი, რომელთა შინა არ ცხოვნდენ მათ შინა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს თქუ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა, ძეო კაცისაო, და სთქუა მათდა მიმართ: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ვიდრე ამისამდე განმარისხეს მე მამათა თქუენთა დაკუეთებათა მიერ მათთა, რომელთა შინა დაეკუთნეს თჳთ ჩემდამო.
და	მცხ.იეზ	და ვთქუ მათდამი: რაჲ არს იავვანა, რამეთუ თქუენ შეხუალთ მუნ? და ეწოდა სახელი მისი იავვანა ვიდრე დღესისა დღემდე.
და	მცხ.იეზ	და დასაბამთა შინა მისაცემელთა თქუენთასა და განჩინებათა შინა თქუენთა, განვლებისა მიერ შვილთა თქუენთასა ცეცხლისა შორის, თქუენ შეიგინებით. და ყოველთა შინა გულისზრახვათა მათთა ვიდრე დღესისა დღემდე, და მე სიტყუა-გიგო თქუენ, სახლო ისრაჱლისაო? ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაი უფალი, უკუეთუ მიგიგო თქუენ
და	მცხ.იეზ	და მიგიყვანნე თქუენ უდაბნოდ ერთა და განგესაჯო თქუენდამი მუნ პირითა პირისა მიმართ.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი თემანსა ზედა, და მიიხლე დაგონსა ზედა და წინაწარმეტყუელებდ მაღნარსა ზედა წინამძღუარსა ნაგევისსა.
და	მცხ.იეზ	და ცნას ყოველმან ჴორციელმან, ვითარმედ მე უფალმან აღვაგზენ იგი, და არა დავშრიტო და ვთქუ: ნუსადა, უფალო, უფალო! იგინი მეტყჳან მე, ანუ არა იგავი თქმული არს ესე?
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, სულთითქუენ შემუსრვასა ზედა ძუალთა შენთასა და სალმობიერად სულთითქუნე წინაშე თუალთა მათთა.
და	მცხ.იეზ	რამეთუ განმართლებულ არს. და რაჲ მერმე, უკუეთუ ტომი განერეს? - იტყჳს ადონაჲ უფალი, - არა იყოს.
და	მცხ.იეზ	რაჲთა შეიმუსროს გული მათი და განმრავლდენ უძლურებანი. ყოველსა ზედა ბჭესა მათსა მიეცნენ მახჳლსა კლვად: ვაშა, მახჳლ იქმნა კლვად, ვაშა, იქმნა ლესულებით, ვითარცა ელვაჲ.
და	მცხ.იეზ	განვლე, აღმახუენ მარჯუენით და მარცხენით, ვიდრეცა პირი შენი მიიქცეს!
და	მცხ.იეზ	ხოლო მეცა დავიტყუელო ჴელი ჩემი ჴელისა მიმართ და მიუტეო გულისწყრომაჲ ჩემი, - მე, უფალი, ვიტყოდე.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და თჳთ იგი მათდა, ვითარცა მემისნე მისნობისაჲ წინაშე მათდა და მეშვიდე ყონ მეშვიდემანცა აღმჴსენებელმან სიცრუჲსა მათისამან შეპყრობად.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მათ წილ, რომელ მოიჴსენენით სიცრუვენი მათნი გამოსაცხადებელად უთნოობათა თქუენთა, საჩუენებელად ცოდვათა თქუენთა ყოველთა შინა უსჯულოებათა თქუენთა და ყოველთა შინა სიმარჯუეთა თქუენთა, მის წილ, რომელ აღიჴსენეთ, ამათ შინა მოესრულნეთ.
და	მცხ.იეზ	აღდეგ, რაჲთა ელვიდე ხილვასა შინა შენსა ამაოსა და მისნობასა შინა შენსა ცრუსა მიცემად შენდა ქედთა ზედა წყლულებათა უსჯულოთასა, რომელთაჲ მოიწია დღე ჟამსა შინა სიცრუჲს დასასრულისასა!
და	მცხ.იეზ	მიიქეც ქარქაშად შენდა და ნუ დაადგრები ადგილსა ამას შინა, რომელსა იქმენ, ქუეყანასა შინა თჳსსა გსაჯო შენ.
და	მცხ.იეზ	და მივჰფინო შენ ზედა რისხვაჲ ჩემი, ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲთა მოვჰბერო შენ ზედა და განგცე შენ ჴელთა კაცთა ბარბაროზთასა, მხუროებელთა განხრწნისათასა.
და	მცხ.იეზ	და უჩუენენ მას ყოველნი უსჯულოებანი მისნი და სთქუა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ჵ ქალაქო, დამთხეველო სისხლთაო საშუალ შენსა, მოსლვად ჟამისა შენისა და მყოფო გულისზრახვათაო, ძჳნად თავისა თჳსისა შეგინებად მისსა!
და	მცხ.იეზ	და წმიდათა ჩემთა შეურაცხ-ჰყოფდეს და შაბათთა ჩემთა შეაგინებდეს შენ შორის.
და	მცხ.იეზ	სირცხჳლი მამისაჲ გამოაცხადეს შენ შორის და არაწმიდებასა შინა წიდოანსა დაამდაბლებდეს შენ შორის.
დასა	მცხ.იეზ	კაცადი ცოლსა მოყუასისა თჳსისა იუსჯულოებდეს და კაცადი სძალსა თჳსსა შეაგინებდა უთნოობით და კაცადი დასა თჳსსა, ასულსა მამისა თჳსისასა, დაამდაბლებდა შენ შორის;
და	მცხ.იეზ	ძღუენთა უსამართლოთა მიიხუმიდეს შენ შორის, რაჲთა დასთხიონ სისხლი; ვახშსა და განნამრავლებსა მიიღებდეს შენ შორის და შესრულებულვყო თანამონათესავობაჲ უკეთურებისა შენისა მძლავრებისმიერისაჲ, ხოლო მე დამივიწყე, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და უკუეთუ დავსცე ჴელი ჩემი ჴელისა მიმართ მათ ზედა, რომელნი აღასრულენ და რომელნი ჰყვენ და სისხლთა შენთა ზედა, ქმნილთა შენ შორის.
და	მცხ.იეზ	და განგაბნიო შენ წარმართთა შორის და განგთესო შენ სოფლებსა შორის და მოღებულ იქმნეს არაწმიდებაჲ შენი შენ შორის.
და	მცხ.იეზ	და დავიმკჳდრო შენ შორის, წინაშე თესლებსა წარმართთასა, და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, აჰა, იქმნა ჩემდა სახლი ისრაჱლისაჲ აღრეულ ყოველნი: რვალ, და კალა, და რკინა და ბრპენ შორის საჴუმილსა ვეცხლისასა აღრეულნი არიან.
და	მცხ.იეზ	ვითარცა შეიწყნარებს ვეცხლი, და რვალი, და რკინაჲ, და ბრპენი, და კალაჲ შორის საჴმილისა გამობერვად მისდამი ცეცხლსა გამოსადნობელად, ეგრეთ შეგიწყნარნე თქუენ რისხვასა შინა ჩემსა
და	მცხ.იეზ	ვითარსახედ გამოდნების ვეცხლი შორის ბრძმედსა, ეგრეთ გამოიდვნეთ შორის მისსა და სცნათ, ვითარმედ მე უფალმან მივჰფინვ გულისწყრომაჲ ჩემი თქუენ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	ერსა ქვეყანისასა გამომწურველნი უსამართლოდ და დამტაცებელნი ნატაცებათანი, გლახაკისა და დავრდომილისა მიმხუეჭელნი და მწირისა მიმართ ართანამქცევნი სიმართლით.
და	მცხ.იეზ	სპარსნი, და ეთიოპელნი, და ლჳდნი, ლიბიელნი, და ფუთნი მათ თანა, ყოველნი ესე ფარებისა და ჩაფხუტებისა და მშჳლდებისა მქონებელნი,
და	მცხ.იეზ	და განმეძვნა იოოლა ჩემგან და მიიქცა ტრფიალთა მიმართ თჳსთა, ასსურასტნელთა მიმართ, მახლობელთა მისთა,
და	მცხ.იეზ	შემოსილთა იაკინთოვნებითა წინამძღუართა და ლაშქრისმძღუანთა, ჭაბუკნი გამორჩეულნი, ყოველნი ცხენებითა აღცხენოსნებულნი ცხენთა ზედა.
და	მცხ.იეზ	და მისცა სიძვაჲ თჳსი მათდამი გამორჩეულთა მიმართ ძეთა ასურასტანელთასა, ყოველთა და ყოველთა, რომელთა მიმართ თვალ-აგნა, ყოვლითა, გულისზრახვითა მისითა შეიგინებოდა.
და	მცხ.იეზ	მათ გამოაცხადეს სირცხჳლი მისი, ძენი და ასულნი მისნი მიიხუნეს, და იგი მახჳლითა მოკლეს; და იქმნა სასიტყუელ დედათა შორის და შურისგებაჲ ყვეს მის ზედა ასულთა მისთა მიმართ.
და	მცხ.იეზ	და აღმოვიდეს ვითარცა წჳმაჲ, და მოვიდეს, ვითარცა ნიავქარი და ვითარცა ღრუბელი, დაფარვად ქუეყანისა, და დაეცე შენ და ყოველნი შენთანანი და ნათესავნი ყოვლად მრავალნი შენ თანა.
და	მცხ.იეზ	განამრავლა ძეთა მიმართ ასურასტანელთასა, ზედდაერთო წინამძღუართა და ლაშქრიმძღუართა მოახლეთა თჳსთა, შემოსილთა სამკაულითა, ცხენებით აღცხენოსნებულთა ცხენთა ზედა, ჭაბუკთა გამორჩეულთა ყოველთა.
და	მცხ.იეზ	და შესძინა სიძვასა მისსა ზედა, და იხილნა კაცნი, გამოხატულნი ზღუდესა ზედა, ხატნი ქალდეველთანი. გამოხატულნი დაწერით,
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და იყოს მას დღესა შინა, აღვიდენ სიტყუანი გულსა ზედა შენსა და ჰგულისსიტყჳდე გულისსიტყუათა ბოროტთა
და	მცხ.იეზ	მორტყმულნი ჭრელებითა წელთა ზედა მათთა და ტიარები ღებულები თავთა ზედა მათთა, შესახედავად სამთხზული ყოველთაჲ მსგავსად ძეთა ბაბილოვნელთაჲსა, ქალდეველთა ქუეყანისა, მამულისა მათისა.
და	მცხ.იეზ	და ზედდაჰრთო მათ ზედა მიხედვაჲ თუალთა მისთაჲ და მიავლინნა ქადაგნი მათდა მიმართ ქალდეად.
და	მცხ.იეზ	ძენი ბაბილოვნისანი და ყოველნი ქალდეველნი ფაკუთ, და სუდ, და კუდ, და ყოველნი ძენი ასსურასტანელთანი მათ თანა, ჭაბუკნი რჩეულნი, წინამძღუარნი და ლაშქრისმძღუარნი, ყოველნი მსამობნი სამწილნი და სახელოვანნი ცხენოსანნი, ცხენთა ზედა.
და	მცხ.იეზ	და სთქუა: აღვიდე ქუეყანად განგდებულად, მივიდე დაწყნარებულთა ზედა. ერთა მყუდროებასა შინა და დამკჳდრებულთა მშჳდობით, ყოველთა დამკჳდრებულთა ქუეყანასა, რომლისა არა არს ზღუდე, არცა მოქლონნი, არცა კარები
და	მცხ.იეზ	და განგძარცონ შესამოსელი შენი და წარიხუნენ ჭურჭელნი სიქადულისა შენისანი;
და	მცხ.იეზ	გიყვნა შენ ესენი განმეძვებითა უკუანაგან წარმართთასა, და შეიგინებოდე გულისზრახვათა შინა მათთა.
და	მცხ.იეზ	გზასა ზედა დისა შენისა ჰვლე; და მიგცე სასუმელი მისი ჴელთა შენთა.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს უფალი უფალი: სასუმელი დისა შენისაჲ სუ, ღრმაჲ და ვრცელად იყოს სიცილად და საბასრობელად, გარდარეულად აღსრულებად სიმთრვალისა.
და	მცხ.იეზ	და შეჰსუა იგი და გამოსწრიდო, და კეცისჭურნი მისნი დაჰმუსრნე და ძუძუნი შენნი მოშჭრნე და დღესასწაულნი და ახალთთუენი შენნი გარემივაქცინე, მით, რამეთუ მე ვიტყოდე, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	რამეთუ იმრუშებდეს და სისხლი ჴელთა შინა მათთა და იმრუშებდეს და შვილნი მათნი, რომელნი მიშვნეს მე, განავლნეს მათ იგინი ცეცხლისა შორის.
და	მცხ.იეზ	და იგინი შევიდოდეს მისსა, ვითარსახედ შევლენ დედაკაცისა მიმართ მეძვისა, ეგრეთ შევიდოდეს ოოლაჲს მიმართ და ოოლიბაჲსა, დედათა მათ უსჯულოთა, ქმნად უსჯულოებისა.
და	მცხ.იეზ	და მოვაქციო უთნოობაჲ ქუეყანისაგან, და განისწავლნენ ყოველნი დედანი და არა ჰყოფდენ უთნოობათაებრ მათთა.
და	მცხ.იეზ	და მოგცეს უთნოობაჲ თქუენი თქუენ ზედა, და ცოდვანი გულისზრახვათა თქუენთანი მიიხუნეთ და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ ადონაჲ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და შთაადგენ მას დრონეულნი, ყოველი დრონეული კარგი მისდამი: წჳვი და მჴარი, გამოჴორცვილი ძუალთაგან.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: ჵ ქალაქო მოსისხლეთაო, ქალაქო, რომლისა შორის არს გესლი მის შორის, და გესლი არ გამოვიდა მისგან! ასოეული მისი გამოიღო, არა დავარდა მის ზედა წილი,
და	მცხ.იეზ	და განვადიდო მუგუზნი და აღვაგზნა ცეცხლი, რაჲთა დადნენ ჴორცნი და შემცირდეს წუენი და ძვალნი შემცხუარდენ.
და	მცხ.იეზ	მათ წილ, რომელ შეიგინებოდე შენ, არა განსწმიდენ არაწმიდებისაგან შენისა და არა განწმიდნეს არღა მერმე, ვიდრე არა აღვავსო გულისწყრომაჲ ჩემი შენ შორის.
და	მცხ.იეზ	და ვიტყოდე ერისა მიმართ განთიად, ვითარსახედ მამცნო მე, და მოკუდა ცოლი ჩემი მიმწუხრი; და ვყავ განთიად, ვითარსახედ მებრძანა მე.
და	მცხ.იეზ	და ეყოს, ვითარსახედ ვყავ, პირისაგან მათისა არ ნუგეშინის-იცნეთ და პური კაცთაჲ არა შჭამოთ.
და	მცხ.იეზ	და იყოს ეზეკიელ თქუენდა ნიშად და ყოველნი, რაოდენნი ყვნა, ყვენით, ოდეს მოიწინენ ესენი და ცანთ, ვითარმედ მე ვარ ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, განიმტკიცე პირი შენი ძეთა ზედა ამმონისთა და წინაწარმეტყუელებდ მათ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და მივსცე ქალაქი ამმონისი სადგურებად აქლემთა, და ძენი ამმონისნი სადგურებად ცხოვართა და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი, უფალი.
და	მცხ.იეზ	მით, რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: მის წილ, რომელ დაიტყუელე ჴელი შენი და ზედიბგერდი ფეჴითა შენითა, და მოსცხრებოდე სულითა შენითა ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.იეზ	ძეთა კედემისთა, ძეთა თანა ამმონისთა, მივეც იგი სამკჳდრებელად, და მივცე იგი აღსაჴოცელად, რაჲთა არა იქმნეს ჴსენება ძეთა ამმონისთაჲ წარმართთა შორის.
და	მცხ.იეზ	და მოაბსა ზედა ვყო შურისგებაჲ და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: მის წილ, რომელ ქმნეს უცხოტომთა შურისგებისა მიერ და აღადგინეს შურისგებაჲ ზედმოხარულ ყოვლითა სულითა აღჴოცად მტერობაჲ საუკუნოჲ.
და	მცხ.იეზ	და ვყუნე მათ შორის შურისძიებანი დიდნი მხილებითა გულისწყრომისაჲთა და ცნან, ვითარმედ მე ვარ ადონაი უფალი მიცემას შურისგებისა ჩემისასა მათ ზედა.
და	მცხ.იეზ	ამითსჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, სორ, და ცვალნე შენ ზედა ნათესავნი მრავალნი, ვითარცა აღვალს ზღუაჲ ღელვათა მიერ მისთა.
და	მცხ.იეზ	საშრობლად ბადეთა იყოს შორის ზღჳსა, რამეთუ მე ვთქუ, - იტყჳს ადონაი უფალი, და იყოს მოსარბეველ საუკუნეთა.
და	მცხ.იეზ	და ასულნი მისნი ველსა ზედა მახჳლითა მოიკლნენ და ცნან, რამეთუ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და ლახურები მისი პირისპირ შენსა მისცეს, ზღუდენი შენნი და გოდოლნი შენნი დაამჴუნეს მახჳლთა მიერ მისთა.
და	მცხ.იეზ	სიმრავლისაგან ცხენთა მისთაჲსა დაგფაროს შენ მტუერმან მათმან და ჴმისაგან ცხენოსანთა მისთაჲსა და ეტლისთუალთა და ეტლთა მისთაჲსა შეირყინენ ზღუდენი შენნი, შე-რამეთუ-ვიდოდის იგი ბჭეთა შენთა, ვითარცა შემავალი ქალაქად ველით.
და	მცხ.იეზ	საჭურველებითა ცხენთა მისთაჲსა დათრგუნნენ ყოველნი უბანნი შენნი, ერი შენი მახჳლითა მოსრას და გუამი ძალისა შენისა ქუეყანად დააკუეთოს.
და	მცხ.იეზ	და დაჰჴსნას სიმრავლე სახიობელთა შენთაჲ და ჴმაჲ საფსალმუნეთა შენთა არღარა ისმეს მერმე.
და	მცხ.იეზ	და მიგცე შენ წყლტუკლდეობა, საშრობელ ბადეთა იყო და არა აღაშენო მერმე, რამეთუ მე ვსიტყუე, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და მოიღონ შენ ზედა გოდებაჲ და გრქუან შენ: ვითარ წარწყმდი და დაირღუ ზღვისაგან ქალაქი საქებელი, რომელი იყავ ძლიერ ზღუასა შინა, იგი და მკჳდრნი მისნი, მიმცემელი შიშისა მისისაჲ ყოველთადა მკჳდრთა მისთაჲ.
და	მცხ.იეზ	და შეშინდენ ჭალაკთა შინა დღითგან დაცემისა შენისაჲთ და შეშფოთნენ ჭალაკთა შინა ზღჳსა შორის გამოსლვისაგან შენისა.
და	მცხ.იეზ	ბისონი ჭრელებსა თანა ეგჳპტით იქმნეს შენდა სარეცელად, შემოსად შენდა დიდებაჲ და მობლარდნად შენდა ჳაკინთე და პორფირი, ჭალაკთაგან ელისეაჲესთა იქმნნეს სამოსელნი შენნი.
და	მცხ.იეზ	არაბიაჲ და ყოველნი მთავარნი კიდარისანი - ესენი ვაჭარ შენდა ჴელთა მიერ შენთა აქლემებსა და ვერძებსა და ტარიგებსა და აგარაკებსა, რომელთა მიერ გვაჭრობდეს შენ.
და	მცხ.იეზ	და მთავარნი შენნი, დამკჳდრებულნი სიდონს, და არაბნი იქმნეს ნიჩბის-მცემელ შენდა. ბრძენნი შენნი, სორ, რომელნი იყვნეს შენ შორის, ესენი მმართებელებ შენდა.
და	მცხ.იეზ	სპარსნი და ლჳდნი და ლიბჳელნი იყვნეს ძალად შენდა, კაცნი მბრძოლნი შენნი, რომელთა ფარები და ჩაფხუტები დაჰკიდეს შენ შორის, ამათ მოსცეს დიდებაჲ შენი.
და	მცხ.იეზ	ძენი არაბიელთანი და ძალი შენი ზღუდეთა შენთა ზედა მრგულივ იყუნეს, არამედ და მიდნიცა გოდლებსა შენსა შინა იყვნეს მცველებ; კაპარჭნი მათნი დამოჰკიდნეს სამართთა შენთა ზედა გარემო, ამათ განასრულეს სიკეთე შენი.
და	მცხ.იეზ	კარქიდონელნი ვაჭარ შენდა, სიმრავლისაგან ყოვლისა ძალისა შენისა, ვეცხლი და ოქროჲ და რვალი და რკინაჲ და კალაჲ და ბრპენი მოსცეს სავაჭროსა შენსა.
და	მცხ.იეზ	ელლადაჲ ყოველი და განმავრცობელნი მისნი ვაჭრობდეს შენ შორის სულებსა კაცთასა და ჭურჭელნი რვალისანი მისცნეს სავაჭროდ შენდა.
და	მცხ.იეზ	სახლისაგან თორგამოჲსისა ცხენნი და ცხენოსანნი და კერძოვირნი მისცნეს სავაჭროდ შენდა.
და	მცხ.იეზ	ძენი როდელთანი, ვაჭარნი შენნი ჭალაკთაგან, განამრავლებდეს სავაჭროსა შენსა, რქათა და კბილთა პილოჲსათა მომავალთა ნაცვლად მისცემდეს სასყიდელსა შენსა კაცთა.
და	მცხ.იეზ	ღვინოჲ, დედან, იოვან და მეოზელ სავაჭროდ შენდა მოსცეს; ასილით რკინაჲ ქმნული და ეტლისთუალი შემყოფისა შენისა შორის არს.
და	მცხ.იეზ	ესე ვაჭარნი შენნი, საბლ და ასური და ხარვანი - მოფარდულებ შენდა,
და	მცხ.იეზ	მომღებელ სავაჭროსა ჳაკინთსა და ჭრელთა და საუნჯეთა რჩეულთა, შეკრულთა საბლებითა.
და	მცხ.იეზ	ძალნი შენნი და მმართებელნი შენნი და განმზრახნი შენნი და შემყოფნი შენნი და ნიჩბის-მცემელნი შენნი და თანშემყოფნი თანშეყოფისა შენისანი და ყოველნი კაცნი, მბრძოლნი შენნი, შენ შორის. და ყოველი კრებული შენ შორისი დაეცნენ საშუალ გულსა ზღჳსასა დღესა მას დაკუეთებისა შენისასა.
და	მცხ.იეზ	და შთამოვიდენ ნავთაგან მათთა ყოველნი ნიჩბის-მცემელნი შენნი და ეპივატნი შენნი და მპირველობნი ზღჳსანი ქუეყანასა ზედა დადგენ.
და	მცხ.იეზ	და ვალალაებდენ შენ ზედა ჴმითა მათითა და ღაღადებდენ მწარედ და ზედდაიდვან მიწაჲ თავსა ზედა მათსა,
და	მცხ.იეზ	და ტყება მწარე მოიღონ შენ ზედა. და აღიღონ შენ ზედა ძეთა მათთა გოდებაჲ და გოდებდენ გოდებათა სორისათა: ვინ, ვითარ ტჳროსი, დადუმებული საშუალ ზღჳსა?
და	მცხ.იეზ	რაოდენი რაჲმე ჰპოვე სასყიდელი ზღჳსაგან? აღავსენ ნათესავნი სიმრავლისაგან შენისა, შემყოფისგან შენისა და ზედშემყოფისა შენისა განამდიდრენ ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი.
და	მცხ.იეზ	აწ შეიმუსრე ზღუასა შინა სიღრმესა შორის წყლისასა. შემყოფი შენი და ყოველი კრებული შენი საშუალ შენსა, დაეცნეს ყოველნი ნიჩბის-მცემელნი შენნი.
და	მცხ.იეზ	ვაჭართა წარმართთასა დაგისტჳნეს შენ, წარსაწყმედელად იქმენ, და არა მერმე იყო უკუნისამდე.
და	მცხ.იეზ	ანუ სიმრავლისა მიერ ზედმიწევნულობისა შენისა და ვაჭრობისა მიერ შენისა განამრავლე ძალი შენი და ამაღლდა გული შენი ძალსა ზედა შენსა;
და	მცხ.იეზ	წარსაწყმედელად შთამოგაქუეონ შენ, და მოჰკუდე სიკუდილითა წყლულთაჲთა გულსა შინა ზღჳსასა.
და	მცხ.იეზ	ნუ მეტყუელმან თქუა: ღმერთი ვარ მე წინაშე მომკლველთა შენთა. შენ კაცი ხარ და არა ღმერთი; სიმრავლისა შორის მომწყლველთა შენთაჲსა.
და	მცხ.იეზ	შეიმზადე ქერუვიმისა თანა და მიგეც შენ მთასა წმიდასა ღმრთისასა, იყავ შორის ქვათა ცეცხლისათა.
და	მცხ.იეზ	სიმრავლისაგან ვაჭრობისა შენისა აღავსენ საუნჯენი შენნი უსჯულოებითა; და სცოდე და მოწყლულ იქმნეს მთისაგან ღმრთისაჲსა და განგიყვანა შენ ქეროვიმმან საშუალისაგან ქვათა ცეცხლისათაჲსა.
და	მცხ.იეზ	ამაღლდა გული შენი სიკეთესა შენსა ზედა, და განიხრწნა ზედმიწევნულობაჲ შენი სიკეთისა თანა შენისა, სიმრავლისათჳს ცოდვათა შენთაჲსა ქუეყანასა ზედა მიგაგდებენ, წინაშე მეფეთასა დაგაგდე შენ სამაგალითოდ დადებად.
და	მცხ.იეზ	სიმრავლისათჳს უსჯულოებათა შენთაჲსა და უსამართლოებისა ვაჭრობისა შენისა შევაბილწენ სიწმიდენი შენნი; და აღვაგზნა ცეცხლი საშუალ შენსა, ამან შეგჭამოს შენ და მიგცე შენ ნაცრად ქუეყანასა ზედა შენსა, წინაშე ყოველთა მხედველთა შენთა.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და შევკრიბო სახლი ისრაჱლისაჲ წარმართთაგან, სადა განითესნეს, მუნ, და წმიდა ვიქმნე მე მათ შორის, წინაშე ერთა და წარმართთასა, და დაემკჳდრნენ ქუეყანასა ზედა მათსა, რომელი მივეც მონასა ჩემსა, იაკობსა,
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, განამტკიცე პირი შენი ფარაოს ზედა, მეფისა ეგჳპტისასა; და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა ყოველსა ზედა ეგჳპტესა,
და	მცხ.იეზ	და მოვაქციო ტყუეობაჲ ეგჳპტისაჲ და დავამკჳდრნე იგინი პათურისსა, ქუეყანასა შინა, რომლისაგან მოცემულ იქმნეს, და იყოს მუნ სამთავროჲ მდაბალი უფროს ყოველთა სამთავროთასა.
და	მცხ.იეზ	და იყო შვიდ და მეოცესა წელსა ერთსა თთჳსასა იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ და თქუ: ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი: ვალალაე ჵ, ჵ დღე,
და	მცხ.იეზ	და დაიჴსნენ სპარსნი, და კრიტელნი, და ლიბრიელნი, და ლჳდნი, და ეთიოპელნი, და ყოველი არაბიაჲ და ყოველნი ზედშემყოფნი, და ძენი აღთქუმისა ჩემისანი მის შორის მახჳლითა დაეცნენ მათ თანა.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: და დაეცნენ საფუძველნი ეგჳპტისანი და შთამოქუევდეს გინებაჲ ძალისა მისისა, მაგდალოჲთგან ვიდრე სჳნადმდე მახჳლითა დაეცნენ მის შორის, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და მოოჴრდეს საშუალ სოფელთა უჩინოქმნილთა და ქალაქნი მათნი საშუალ ქალაქთასა, ქალაქნი მათნი მოოჴრებულნი იყვნენ.
და	მცხ.იეზ	და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი, ოდეს მივსცე ცეცხლი ეგჳპტესა ზედა და შეიმუსრნენ ყოველნი შემწენი მისნი,
და	მცხ.იეზ	და აღხჳდე ერსა ჩემსა ზედა ისრაჱლსა, ვითარცა ღრუბელი, დაფარვად ქუეყანისა, უკანაჲსკნელთა დღეთასა იყვნეთ. და აღმოგიყვანო შენ ქუეყანასა ზედა ჩემსა, რაჲთა მიცნან ყოველთა ნათესავთა მე წმიდა-ყოფასა შინა ჩემსა შენ შორის წინაშე მათსა.
და	მცხ.იეზ	ამათ ეტყჳს უფალი, უფალი გოგს: შენ ხარ, რომლისათჳს ვიტყოდე პირველ დღეთასა წინავე ჴელითა მონათა ჩემთა წინაწარმეტყუელთა ისრაჱლისათათა, რომელნი წინაწარმეტყუელებდეს მათ დღეთა შინა და წელთა აღმოყვანებასა შენსა მათ ზედა.
და	მცხ.იეზ	და წიაღსავალივე წყალსა შინა მისსა და მოქცევასა შინა მისსა და ზეშთააღსლვასა შინა მისსა, მწყურნებთა შინა მისთა, არ განიკურნოს, მარილად მიეცეს.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ მთათა ზედა ისრაჱლისათა და არქუ მთათა ისრაჱლისათა: ისმინეთ სიტყვა უფლისაჲ,
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ძეო კაცისაო, უკუეთუ განცოცხლდეს ძუალები ესე? და ვთქუ: ადონაი უფალო, შენ უწყნი ეგენი.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: წინაწარმეტყუელებდ ძუალებსა ამას ზედა, წინაწარმეტყუელებდ, ძეო კაცისაო, და სთქუა მათდამი: ძუალთა ჴმელთა ისმინეთ სიტყვა უფლისაჲ!
და	მცხ.იეზ	და მივსცე თქუენ ზედა ტყავი, და მივსცე სული ჩემი თქუენ ზედა და განსცოცხლდეთ, და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და ვსწინაწარმეტყუელებდ, ვითარცა მამცნო მე უფალმან. და იქმნა ჴმაჲ, ვსწინაწარმეტყუელებდ რაჲ მე, და აჰა, ძრვა და მოიყვანნა ძუალნი, ძუალი ძუალისა მიმართ, თითოეული შენაწევრებისა მიმართ მისისა.
და	მცხ.იეზ	და ვიწინაწარმეტყუელე, ვითარ-იგი მამცნო მე; და შევიდა მათდამი სული და განცოცხლდეს, და დადგეს ფერჴთა მათთა ზედა შესაკრებელი მრავალი ფრიად.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და შეაყვნე იგინი ურთიერთას მიმართ შენდად, ერთ კუერთხად შეკრვად იგინი. და იყვნენ ერთბამად ჴელსა შინა შენსა.
და	მცხ.იეზ	მას დღესა შინა გამოვიდენ ქადაგნი მოსწრაფენი უჩინო-ქმნად ეთიოპიისა. და იყოს შფოთი მათ შორის დღესა შინა ეგჳპტისასა, რამეთუ, აჰა, მოიწია.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: და წარვსწყმიდო სიმრავლე მეგჳპტელთაჲ ჴელითა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონისაჲთა და წარვწყმიდო სიმრავლე მეგჳპტელთაჲ ჴელითა მისითა.
და	მცხ.იეზ	და ერისა მისისაჲთა, მის თანა ბუგრნი წარმართთაგან, მოვლინებულნი წარწყმედად ქუეყანისა. და წარმოაცალიერნენ ყოველთა მახჳლნი მათნი ვგჳპტესა ზედა და აღივსოს ქუეყანაჲ წყლულთა მიერ.
და	მცხ.იეზ	და დავსხნე მდინარენი მათნი ოჴრად და განვსცე ქუეყანაჲ ჴელებსა უკეთურთასა და წარვწყმიდო ქუეყანაჲ და სავსებაჲ მისი ჴელებითა უცხოთაჲთა, - მე უფალმან ვთქუ.
და	მცხ.იეზ	და წარვწყმიდო ქუეყანაჲ პათურისა. და მივსცე ცეცხლი ტანისსა ზედა და ვყო შურისგებაჲ დიოსპოლისსა შორის.
და	მცხ.იეზ	და განვჰფინო გულისწყრომაჲ ჩემი სანინსა ზედა, ძალსა ეგჳპტისასა, და წარვწყმიდო სიმრავლე მემფისაჲ.
და	მცხ.იეზ	და მივსცნე იგინი ნათესავად ერთად ქუეყანასა შინა ჩემსა და მთათა შორის ისრაჱლისათა, და მთავარი ერთი იყოს მათ ყოველთა მეფედ, და არა იყვნენ მერმე ორ ნათესავად, არცა განიყოფვოდიან მერმე ორთა მეფეთა მიმართ.
და	მცხ.იეზ	ჭაბუკნი მზისქალაქისანი და ვუვასტისანი მახჳლითა დაეცნენ, და დედანი ტყუეობად წარვიდენ.
და	მცხ.იეზ	და ტაფნას დაბნელდეს დღე შემუსრვასა ჩემგან მუნ სკიპტრთა ეგჳპტისათასა და წარწყმდეს მუნ გინებაჲ ძალისა მისისაჲ, და იგი ღრუბელმან დაფაროს და ასულნი მისნი ტყუედ წარიყვანნენ.
და	მცხ.იეზ	და ვყუნე მსჯავრნი ეგჳპტეს შორის და ცნან მეგჳპტელთა, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და განვსთესნე მეგჳპტელნი წარმართთა შორის და განვფიწლნე იგინი სოფლებთა მიმართ.
და	მცხ.იეზ	და განვსთესო ეგჳპტე წარმართთა მიმართ და განვფიწლნე იგინი სოფლებსა შორის. და ცნან ყოველთა მეგჳპტელთა, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, თქუ ფარაოჲს მიმართ, მეფისა ეგჳპტისა, და სიმრავლისა მიმართ მისისა: რასა ამსგავსე თავი შენი სიმაღლესა შინა შენსა?.
და	მცხ.იეზ	წყალმან განზარდა იგი, და უფსკრულმან აღამაღლა იგი. მდინარენი მისნი მოადინნა გარემო ნერგთა მისთა და შეყენებანი მისნი განავლინნა ყოველთა მიმართ ხეთა ველისათა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამაღლდა სიდიდე მისი უფროს ყოველთა ხეთა ველისათა და განვრცნეს რტონი მისნი და ამაღლდეს ბაბილონი მისნი წყალსა ზედა მრავალსა.
და	მცხ.იეზ	და იყოს დაკარვებაჲ ჩემი მათ შორის, და ვიყო მე მათდა ღმერთ და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად.
და	მცხ.იეზ	კჳპაროზნი ესევითარებ სამოთხესა შინა ღმრთისაჲსა, და პიტუნი არა მსგავს იყუნეს ბაბილოთა მისთა, და სოჭნი არა იქმნეს მსგავს მორჩთა მისთა, ყოველი ხე სამოთხესა შინა ღმრთისაჲსა არე ემსგავსა მას სიკეთესა შინა მისსა,
და	მცხ.იეზ	და განვეც იგი ჴელთა მთავართა წარმართთასა და ყვეს წარწყმედაჲ მისი.
და	მცხ.იეზ	და ვშუნე თქუენ შორის კაცნი ერისა ჩემისა ისრაჱლისა, და დაგიმკჳდრნენ თქუენ და იყუნეთ მათდა დასაპყრობელად, და არღა შესძინოთ მერმე უშვილოებად მათგან.
და	მცხ.იეზ	და დაცემას მისსა ზედა განისუენეს ყოველთა მფრინველთა ცისათა, და კეწერთა მისთა ზედა იქმნეს ყოველნი მჴეცნი ველისანი,
და	მცხ.იეზ	რაჲთა არა ამაღლდენ სიდიდესა თანა მათსა ყოველნი ხენი წყლისზედანი, და არა მისცეს მთავრობაჲ მისი საშუალ ღრუბელთასა, და არა დადგეს სიმაღლესა შორის მათსა მისსა მიმართ ყოველნი მსუმელნი წყალსა, რამეთუ ყოველნი მიეცნეს სიკუდილდ სიღრმედ ქუეყანისა, შორის ძეთა კაცთა, შთამავალთასა მთხრებლად.
და	მცხ.იეზ	და რამეთუ იგინიცა შთავიდეს მის თანა ჯოჯოხეთად, მოწყლულთა თანა მახჳლისა მიერ, და თესლი მისი დამკჳდრებულთა ქუეშე საგრილსა მისსა, შორის ცხორებისა მათისა, წარწყმდეს.
და	მცხ.იეზ	და მივსცნე ჴორცნი შენნი მთათა ზედა და აღვავსო სისხლისაგან შენისა ყოველი ქუეყანაჲ.
და	მცხ.იეზ	და მოირწყოს ქუეყანაჲ წუთხთაგან შენთა სიმრავლისაგან შენისა მთათა ზედა; და ჴევნებნი აღივსნეს შენგან.
და	მცხ.იეზ	ყოველნი მნათობნი ცისანი დავაბნელნე შენ ზედა და მივსცე ბნელი ქუეყანასა ზედა შენსა, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და დაწუხდენ შენ ზედა ნათესავნი მრავალნი, და მეფენი მათნი განკრთომით განჰკრთენ და ფრინვასა შინა მახჳლისა ჩემისასა წინაშე პირსა მათსა, მომლოდენი დაცემასა მათსა დღითგან დაცემისა შენისაჲთ,
და	მცხ.იეზ	და წარვწყმიდნე ყოველნი საცხოვარნი მისნი წყლისა მიერ მრავლისა და არა აღთქუეფოს იგი ფერჴმან კაცისამან არა მერმე და კუალმან საცხოვრისამან არა დატკებნოს იგი ესრეთ.
და	მცხ.იეზ	მაშინ დაყუდნენ წყალნი მათნი და მდინარენი მათნი, ვითარცა ზეთნი, ვიდოდიან, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	გოდებაჲ არს და ჰგოდებდენ მას; და სულნი წარმართთანი ჰგოდებდენ მას ეგჳპტესა ზედა და ყოველსა ზედა ძალსა მისსა ჰგოდებდენ მას, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, გოდებდ ძალსა ზედა ეგჳპტისასა და მიდრეკილმან მოიზიდე იგი და შთაიყვანენ ასულნი მისნი, წარმართთა მკუდარნი, სიღრმედ ქუეყანისა, შთამავალთა მიმართ მღჳმედ.
და	მცხ.იეზ	წყალთაგან შუენიერთა შთავიდეს და დაიძინოს წინადაუცუეთელთა თანა.
და	მცხ.იეზ	საშუალ წყლულთა მახჳლისათა დაეცნენ მის თანა და დაიძინოს ყოველმან ძალმან მისმან.
და	მცხ.იეზ	და შენ შორის წინადაუცუეთელთასა შეიმუსრო და დაიძინო წყლულთა თანა მახჳლითა.
და	მცხ.იეზ	მუნ ედომ და მოსოქ, მეფენი მისნი, და ყოველნი მთავარნი მისნი, მიმცემელნი ძალსა მათსა წყლულებად მახჳლისა, ამათ წყლულთა თანა დაიძინეს, შთამავალთა თანა მღჳმედ.
და	მცხ.იეზ	იგინი იხილნეს მეფემან ფარაო და ნუგეშინისცემულ იქმნეს ყოველსა ზედა ძალსა მათსა, წყლულებ მახჳლითა ფარაო და ყოველი ძალი მისი, - იტყჳს უფალი, უფალი.
და	მცხ.იეზ	რამეთუ მივეც შიში მისი ქუეყანასა ზედა ცხორებისასა, და დაიძინოს შორის წინადაუცვეთელთა წყლულთა მახჳლისათა, ფარაო და ყოველმან სიმრავლემან მისმან, - იტყჳს უფალი, უფალი.
და	მცხ.იეზ	და ესმეს მსმენელსა ჴმაჲ საყჳრისაჲ და არა დაცვა-ყოს და ზედამოვიდეს მახჳლი და ეწიოს მას, სისხლი მისი თავსა ზედა მისსა იყოს.
და	მცხ.იეზ	და ებგურმან უკეთუ იხილოს მახჳლი მომავალი და არა საყჳრ-სცეს საყჳრსა და არ დაუნიშნოს ერსა, და ერმან არა დაცვა-ყოს და ზედამოსრულმან მახჳლმან მიიღოს მათგან სული, იგი უკუე ცოდვისათჳს თავისა თჳსისა მიღებულ იქმნა, ხოლო სისხლი მისი ჴელისაგან ებგურისა გამოვიძიო.
და	მცხ.იეზ	თქუმასა შინა ჩემგან ცოდვილისასა: ცოდვილო, სიკუდილით მოჰკუდე, და არა კრძალვა-სცე ცოდვილსა დაცვად უთნოობაჲ მოქცევად მისსა გზისაგან მისისა, ცხოვნებად ძიებად მისსა, უსჯულო იგი უსჯულოებითა მისითა მოკუდეს, ხოლო სისხლი მისი ჴელისაგან შენისა გამოვიძიო.
და	მცხ.იეზ	ხოლო შენ უკუეთუ წინამიუთხრა უთნოსა გზაჲ მისი მოქცევად მისსა მისგან, და არა მოიქცეს გზისაგან მისისა, იგი ვიდრემე უსჯულოებასა შინა თჳსსა მოკუდეს, ხოლო შენ სული შენი განირინო.
და	მცხ.იეზ	არქუ მათ: ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაი უფალი, რამეთუ არა მნებავს მე სიკუდილი უთნოჲსაჲ, ვითარ მოქცევაჲ მისი გზისაგან მისისა და ცხოვნებაჲ მისი. მოქცევით მოიქეცით ჩემდამო გზისაგან თქუენისა ბოროტისა, რათა რად მოჰკუდებით, სახლო ისრაჱლისაო?
და	მცხ.იეზ	თქუმასა შინა ჩემგან მართლისასა: ცხოვნებით სცხოვნდე, და ესე ესვიდეს სიმართლისა მიმართ თჳსისა და ქმნეს უსჯულოებაჲ, ყოველნი სიმართლენი მისნი არ აღეჴსენნენ მას უსამართლოებასა შინა მისსა, რომელ ქმნა, მას შინა მოკუდეს.
და	მცხ.იეზ	და ნახუთევი თანამდებისაჲ საუკუნო უკუნსცეს, და ნატაცები კუალადაგოს, უშჯულოჲ ბრძანებათა შინა ცხორებისათა ვიდოდის არაქმნად უსამართლოჲ, ცხოვნებით ცხოვნდეს, არა მოკუდეს.
და	მცხ.იეზ	ყოველნი ცოდვანი მისნი. რომელნი ცოდნა, არა მოეჴსენნენ მას, რამეთუ მსჯავრი და სიმართლე ქმნა, მათ შინა ცხონდეს.
და	მცხ.იეზ	და იტყჳან ძენი ერისა შენისანი: არა მართალ არს გზაჲ უფლისაჲ. და იგი გზაჲ მათი არა მართალ არს. ხოლო ისმინეთ, სახლო ისრაჱლისაო: ნუ გზაჲ ჩემი არა მართალ არს, არა გზანი თქვენნი არამართალ?
და	მცხ.იეზ	უკეთუ მიაქციოს მართალმან სიმართლისაგან თჳსისა და ქმნას შეცოდებაჲ, მას შინა მოკუდეს იგი.
და	მცხ.იეზ	და უკუეთუ მოაქციოს ცოდვილმან უსჯულოებისაგან თჳსისა და ქმნას მსჯავრი და სიმართლე, მათ შინა ცხოვნდეს იგი.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, დამკჳდრებელნი, მოოჴრებელთანი ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა, მეტყუელნი იტყჳან: ერთი იყო აბრაჰამი და დაიპყრა ქუეყანაჲ და ჩუენ მრავალნი ვართ; ჩუენდა მოცემულ არს დაპყრობად ქუეყანაჲ.
და	მცხ.იეზ	და მივსცე ქუეყანაჲ ოჴრად და წარწყმედად და დასცხრეს გინებაჲ ძალისა მისისაჲ, მოოჴრდენ მთანი ისრაჱლისანი არყოფისაგან მოარულისა;
და	მცხ.იეზ	და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი და ვყო ქუეყანა მათი ოჴერ და მოოჴრდეს ყოველთათჳს საძაგელებათა მათთა, რომელნი ქმნნეს.
და	მცხ.იეზ	და ოდესცა მოვიდენ, იტყჳან: აჰა, მოიწია. და ცნან, ვითარმედ წინაწარმეტყუელი იყო შორის მათსა.
და	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, წინაწარმეტყუელებდ მწყემსთა ზედა ისრაჱლისათა, წინაწარმეტყუელებდ და არქუ მწყემსთა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი. ჵ, მწყემსნო ისრაჱლისანო, ნუ აძოებენა მწყემსნი თავთა თჳსთა, არა ცხოვართა აძოებენა მწყემსნი?
და	მცხ.იეზ	აჰა, სძესა შესჭამთ და მატყლთა შეიმოსთ და პოხილთა დაჰკლავთ, ცხოვართა ჩემთა არა აძოებთ.
და	მცხ.იეზ	ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაი უფალი, არა თუ ქმნისა წილ ცხოვართა ჩემთაჲსა წარსატყუენველ და ქმნისა სამწყსოთა ჩემთა შესაჭმელ ყოველთა მჴეცთა ველისათა არყოფისაგან მწყემსთაჲსა, და არ გამოიძინეს მწყემსთა ცხოვარნი ჩემნი, არამედ აძოებდეს მწყემსნი თავთა თჳსთა, ხოლო ცხოვართა ჩემთა არა აძოებდეს.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე გამოვიძინე ცხოვარნი ჩემნი და მოვიხილნე იგინი,
და	მცხ.იეზ	და გამოვიყვანნე იგინი წარმართთაგან და შევკრიბნე იგინი სოფლებთაგან და შევიყვანნე იგინი ქუეყანად მათდა, დავმწყსნნე იგინი მთათა ზედა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.იეზ	და მე ვაძოვნე ცხოვარნი ჩემნი და მე განუსუენო მათ და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი, - ამათ იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და ცხოვარნი ჩემნი და ნათრგუნევთა ფერჴთა თქუენთასა ძოვდეს და აღმრღუეულსა წყალსა ფერჴთა მიერ თქუენთასა სუმიდეს.
და	მცხ.იეზ	და ვაცხოვნნე ცხოვარნი ჩემნი, და არა იყვნენ წარსატყუენველ მერმე და ვსაჯო საშუალ ვერძისა ვერძისა მიმართ.
და	მცხ.იეზ	და მე, უფალი, ვიყო მათდა ღმერთად და მონაჲ ჩემი დავითი მთავარ შორის მათსა. მე, უფალი, ვიტყოდე.
და	მცხ.იეზ	და მივსცნე იგინი გარემოჲს მთისა ჩემისა კურთხეულებად. და გარდამოვიყვანო წჳმაჲ თქვენი ჟამსა შინა, წჳმანი კურთხევისანი იყვნენ მისსა.
და	მცხ.იეზ	და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი, ღმერთი მათი, მათ თანა, და იგინი ერი ჩემი, სახლი ისრაჱლისა, - იტყჳს უფალი, უფალი,
და	მცხ.იეზ	და თქუენ - ცხოვარნი ჩემნი და ცხოვარნი საძოვრისა ჩემისანი, კაცნი ხართ და მე უფალი ღმერთი თქუენი, - იტყჳს უფალი, უფალი.
და	მცხ.იეზ	და ქალაქთა შორის შენთა ოჴრება-ვყო და შენ საოჴროდ იყო და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და თანწარმავალი და შემოქცეული, და აღვავსნე მთანი შენნი წყლულებითა შენითა, ბორცუნი შენნი და ჴევნებნი შენნი, და ყოველთა შორის ველთა შენთა, რამეთუ მოწყლულნი მახჳლითა დაეცნენ შენ შორის.
და	მცხ.იეზ	და ოჴრად საუკუნოდ დაგდვა შენ და ქალაქნი შენნი არ დაიმკჳდრნენ მერმე და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და იდიდსიტყუე ჩემ ზედა პირითა შენითა და ჴმაჲ ჰყვენ ჩემ ზედა სიტყუანი შენნი, რომელნი მესმნეს მე.
და	მცხ.იეზ	საოჴროდ იყო შენ, მთა სეირ, და ყოველი იდუმეაჲ აღიჴოცოს, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი ღმერთი მათი.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: უკუეთუ არა ცეცხლითა გულისწყრომისა ჩემისათა ვიტყოდი სხუათა ზედა ნათესავთა და იდუმეასა ზედა ყოველსა, რამეთუ მისცეს ნაწილი ჩემი თავთა მათთა დამკჳდრებად მხიარულებით ყოვლით გამო გულით შეურაცხისმყოფელთა სულთასა უჩინო-ყოფად ტყუეობისა მიერ.
და	მცხ.იეზ	ხოლო თქუენ, მთანო ისრაჱლისანო, ყურძენი გამოსცეთ და ნაყოფი თქუენი ჭამოს ერმან ჩემმან ისრაჱლმან, რამეთუ ესვენ მოსლვად.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: მის წილ, რომელ გრქუეს: ქუეყანა შემჭამელი კაცთაჲ ხარ შენ და უშვილოქმნილ წარმართთა მიერ იქმენ,
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს კაცთა არღარა შჭამდე შენ და ნათესავი შენი არა უშვილოჰყო მერმე, - იტყჳს ადონაი უფალი,
და	მცხ.იეზ	და არა ისმეს არა მერმე თქუენ ზედა შეურაცხებაჲ წარმართთაჲ და ყუედრებანი ერთანი არა თავს-ისხნეთ მერმე, და ნათესავი შენი არა უშვილო იქმნეს მერმე, - იტყჳს ადონაჲ უფალი.
და	მცხ.იეზ	წმიდა-ვყო სახელი ჩემი დიდი, მწიკულევანქმნილი წარმართთა შორის, რომელი შეაგინეთ შორის მათსა; და ცნან წარმართთა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, - იტყჳს ადონაი უფალი, - განვწმიდნე რაჲ მე თქუენ შორის წინაშე თუალთა მათთა.
და	მცხ.იეზ	და გასხურო თქუენ წყალი წმიდაჲ და განსწმდეთ ყოველთაგან არაწმიდებათა თქუენთა, და ყოველთაგან კერპთა თქუენთა განგწმიდნე თქუენ.
და	მცხ.იეზ	და განვამრავლო ნაყოფი ხისაჲ და ნაშრომნი ველისანი, რაჲთა არა მიიღოთ მერმე ყუედრებაჲ სიყმილისაჲ წარმართთა შორის.
და	მცხ.იეზ	არა თქვენთჳს ვჰყოფ მე, სახლო ისრაჱლისაო, - იტყჳს ადონაი უფალი, - ცნობილ იყავნ თქუენდა, გკდემებოდენ და სირცხჳლეულ იქმნენით გზათაგან თქუენთა, სახლო ისრაჱლისაო.
და	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს ადონაჲ უფალი მერმე: ესეღა საძიებელი დავდვა, სახლო ისრაელისაო, ყოფად მათდა და განვამრავლნე იგინი, ვითარცა ცხოვარნი, კაცნი.
და	მცხ.იეზ	და, აჰა, ჴმაჲ ზეშთა ზენაკერძო სამყაროჲსა, რომელი იყო ზეშთა თავისა მათისა; დგომასა შინა მათსა განიმარტებდეს ფრთენი მათნი;
და	მცხ.იეზ	რამეთუ სახლი განმამწარებელთა არს; და არქუთ სიტყუაჲ ჩემი მათ; უკეთუ არა ისმინონ სიტყუაჲ ჩემი, ანუ თუ განჰკრთენ, რამეთუ სახლი განმამწარებელთა არს.
და	მცხ.იეზ	და აღმიღო მე სულმან და მესმა უკანაგან ჩემსა ჴმაჲ ძრვისა დიდისაჲ, რომელნი იტყოდეს: კურთხეულ არს დიდებაჲ უფლისაჲ ადგილისაგან მისისა.
და	მცხ.იეზ	და იყოს მარადის უმტკიცეს კლდისა; მიგეც ძლევაჲ შენი, ნუ შეშინდები მათგან, ნუცა იწიწვი პირისაგან მათისა, რამეთუ სახლი განმამწარებელისა არს.
და	მცხ.იეზ	და სთქუა: ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისაჲ: ესრეთ შჭამდენ ძენი ისრაჱლისანი პურსა მათსა არაწმიდასა წარმართთა შორის, სადა განვაბნინნე იგინი, მუნ.
და	მცხ.იეზ	და წყალსა წყვით სუმიდე, მეექუსედი დორაკისაჲ ჟამითგან ვიდრე ჟამამდე სუა.
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს მამათა შეჭამნეს შვილნი მათნი შორის შენსა და შვილთა შეჭამნენ მამანი მათნი; და ვყუნე შენ შორის მშჯავრნი და განვსთესნე ყოველნი ნეშტნი შენნი ყოვლისა მიმართ ქარისა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუჱლი:
და	მცხ.იეზ	და გულისხმა-ყონ, ვითარმედ მე უფალი არა მედად ვიტყოდე ყოფად მისსა ყოველთა ამათ ბოროტთა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, თქუ, ვითარმედ ამათ იტყჳს უფალი ადონაი: ქუეყანასა ისრაჱლისასა აღსასრული მოიწიოს, ოთხთა ზედა ფრთეთა ქუეყანისათა.
და	მცხ.იეზ	და, აჰა, მუნ იყო დიდებაჲ უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისაჲ ხილვისაებრ, რომელი ვიხილე ველსა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო უფალმან: ძეო კაცისაო, იხილეა, რომელთა მოხუცებულნი სახლისა ისრაჱლისანი ჰყოფენ სახლსა შინა ბნელსა, თითოეული საწოლსა შინა თჳსსა მალულსა მით, რამეთუ თქვან: არა მხედავს უფალი ჩვენ, დაუტევა უფალმან ქუეყანაჲ.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: მერმე იხილნე კუალად უსჯულოებანი უფროჲსნი, რომელთა ესენი ჰყოფენ.
და	მცხ.იეზ	და ჩემი არა ერიდოს თუალი, აჰა, არ შევიწყალო, გზანი მათნი თავთა მათთამი მივსცენ.
და	მცხ.იეზ	და შესახედავი მათი მსგავსებ ოთხთა შორის, ვითარსახედ იყვის ეტლისთუალი საშუალ ეტლისთუალისა.
და	მცხ.იეზ	და ყოველი ჴორცი მათი და ზურგნი მათნი და ჴელნი მათნი და ფრთენი მათნი და ეტლისთუალნი სავსე თუალებითა გარემოჲს ოთხთა ეტლისთუალთა მათთა.
და	მცხ.იეზ	და მახჳლითა დაეცნეთ მთათა ზედა ისრაჱლისჲთა, და გსაჯნე თქუენ და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და ვიტყოდე ტყუეობისა მიმართ ყოველთა სიტყუათა უფლისათა, რომელნი მიჩუენნა მე.
და	მცხ.იეზ	და იყო წინაწარმეტყუელებასავე შინა ჩემსა და ფალტია ბანეაჲსი მოკუდა; და დავვარდი პირსა ზედა ჩემსა და ჴმა-ვყავ ჴმითა დიდითა და ვთქუ: ჵ მე, ჵ მე, ადონაი უფალი, მოსასრულებელად ჰყოფ შენ დაშთომილთა ისრაჱლისათა!
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და განიღო ჭურჭლები შენი, ვითარცა ჭურჭლები დღისა ტყუეობისაჲ,
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი განთიად:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუჱლი:
და	მცხ.იეზ	არა დადგეს სიმყარესა ზედა და შეკრბეს სამწყსოჲ სახლსა შინა ისრაჱლისასა; არა აღდგეს დღესა შინა ბრძოლისასა მეტყუელნი დღესა შინა უფლისასა,
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა ჩემდამო სიტყუაჲ უფლისაჲ მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და სამნი ესე კაცნი იყვნენ შორის მათსა, ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაი უფალი, - უკუეთუ ძენი მათნი, ანუ ასულნი ცხონდენ. - იტყჳს ადონაი უფალი, - არამედ იგინი მარტონი ცხოვნდენ, ხოლო ქუეყანაჲ იყოს მოსასრულებლად.
და	მცხ.იეზ	და სამნი ესე კაცნი შორის მისსა, ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაი უფალი, - ვითარმედ ვერ განარინნენ ძენი მათნი, ანუ ასულნი, არამედ იგი მხოლონი განერნენ.
და	მცხ.იეზ	ბაბილოთა შორის მისთა დაიბუდეს ყოველთა მფრინველთა ცისათა და ქუეშე კერძო რტოთა მისთა შობდეს ყოველნი მჴეცნი ველისანი, აჩრდილსა ქუეშე მისსა დაემკჳდრა ყოველი სიმრავლე წარმართთაჲ.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყველი:
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, რაჲმცა ეყო ხესა ვენაჴისასა ყოველთაგან ნერგთა მყოფთა ხესა შორის მაღნარისათა?
და	მცხ.იეზ	და არცა მერმე ყოფასაღა მისსა ყოვლად სრულიად არა იყოს საქმრად, რამეთუ ცეცხლმან ღათუ განლიოს იგი სრულიად, უკეთუ შეიქმნას საქმრად მერმე?
და	მცხ.იეზ	და მივსცე ქუეყანაჲ უჩინოსაქმნელად მათ წილ, რომლითა დაეკუეთნეს შეცოდებითა, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყველი:
და	მცხ.იეზ	და განჴდა სახელი შენი წარმართთა შორის სიკეთისათჳს შენისა მით, რამეთუ განსრულებულ იყავ შუენიერებასა შინა, ქმნულკეთილობასა შინა, რომელი დავაწესე შენ ზედა, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და იყოს შემდგომად ყოველთა უკეთურებათა შენთა, ვაჲ ვაჲ შენდა, - იტყჳს ადონაი უფალი,
და	მცხ.იეზ	და არცა ვითარ გზათა მათთა ზედა ხჳდოდე, არცა უსჯულოებათა მათთაებრ ჰყავ მცირედ, აღემატე მათ ყოველთა შინა გზათა შენთა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და სთქუა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: არწივი დიდი, ქველნაბრდღუენი, ფრთადიდი, ხანიერი განვრცობითა, მკლავმაგარი, სავსე ფრჩხილებითა, რომელსა აქუს მიმართებაჲ შესლვად ლიბანედ, და შევიდა და მიიხუნა ურჩეულესნი ნაძჳსანი,
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	ვეცხლი აღნადგინებად განსცა და განნამრავლები მოიღო, ესე ცხოვნებითა არა ცხოვნდეს; ყოველნი ესე უსჯულოებანი ქმნნა, სიკუდილით მოკუდეს, სისხლი მისი მის ზედა იყოს.
და	მცხ.იეზ	და იტყჳან სახლი ისრაჱლისა: არა მართალ არს გზაჲ უფლისაჲ, ნუ გზაჲ ჩემი არა მართალ არსა, სახლო ისრაჱლისაო! არა გზაჲ თქუენი არა მართალ არსა?
და	მცხ.იეზ	ამისთჳს და კაცადი გზათაებრ თქუენთა გსაჯნე თქუენ, სახლო ისრაჱლისაო, - იტყჳს ადონაი უფალი,
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე გოდებაჲ მთავარსა ზედა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.იეზ	და ჰრქუა: რად დედაჲ შენი, ლეკჳ, შორის ლომთა იშვა, საშუალ ლომთასა განიმრავლნა ლეკუნი მისნი?
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და ვყავ, რაჲთა სახელი ჩემი ყოვლითურთ არ შეიგინოს წინაშე წარმართთასა, რომელთაგან გამოვიყვანენ იგინი წინაშე თუალთა მათთა.
და	მცხ.იეზ	და მოვაქციე ჴელი ჩემი მათგან, რომელი ვყავ ჩემთჳს, რაჲთა სახელი ჩემი რაჲთურთით არ შეიგინოს წინაშე წარმართთასა, რომელთაგან გამოვიყვანენ იგინი წინაშე თუალთა მათთა.
და	მცხ.იეზ	და მწიკულევან-ვყუნე იგინი ნიჭთა შინა მათთა განსლვასა ჩემსა ყოვლისა მიმართ განმღებისა საშოჲსაჲსა, რაჲთა უჩინო-ვყო იგი, რაჲთა ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი შეყვანებასა შინა ჩემ მიერ თქუენსა ქუეყანად ისრაჱლისა. ქუეყანად, რომლისა მიმართ აღვიღე ჴელი ჩემი მიცემად იგი მამათა თქუენთა.
და	მცხ.იეზ	და მოიჴსენოთ მუნ გზათა თქუენთაჲ და სიმარჯუეთა თქუენთა ყოველთაჲ, რომელთა შინა შეიგინებოდეთ მათ შინა; იცემდით პირთა თქუენთა ყოველთა ზედა უკეთურებათა თქუენთა, რომელთაცა იქმოდეთ.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და სცნათ, ვითარმედ მე ვარ უფალი, ესრეთ რაჲ გიყო თქუენ, რაჲთა არა შეიგინოს სახელი ჩემი არა გზათა თქუენთაებრ ბოროტთა, არცა სიმარჯუეთა თქუენთაებრ განხრწნილთა, სახლო ისრაჱლისაო, - იტყჳს ადონაჲ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და მისცა მას განმზადებული პყრობად ჴელი მისი, აღილესა მახჳლი, არს მზა მიცემად იგი ჴელსა განმგურემლისასა,
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, განუწესენ თავსა შენსა ორნი გზანი შესლვად მახჳლი მეფისა ბაბილონისა; სოფლისაგან ერთისა გამოვიდენ ორნი დაწყებანი განმზადებად ჴელი მგურემელი დასაწყისსა გზისა თითოეულისა ქალაქისასა.
და	მცხ.იეზ	და შენ, ბილწო უსჯულოო, წინამძღუარო ისრაჱლისაო, არღა მოწევნულ არს დღე ჟამსა შინა სიცრუჲს აღსასრულისასა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ, უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, შჯი, თუ შჯი ქალაქსა მოსისხლეთასა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და მივჰფინე მის ზედა გულისწყრომაჲ ჩემი ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲთა მოსრულებად მისსა; გზანი მათნი თავთა მათთა მივსცენ, - იტყჳს, ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყველი:
და	მცხ.იეზ	და განმრავლდა სიძვაჲ შენი მოჴსენებად დღეთა სიჭაბუკისა შენისათა, რომელთა შინა სიძევდ ეგჳპტეს შინა.
და	მცხ.იეზ	და მიჰხედე უსჯულოებათა სიჭაბუკისა შენისათა, რომელთა იქმოდე ეგჳპტეს შინა, სადგურსა შორის შენსა, სადა ძუძუნი სიჭაბუკისა შენისანი დაცჳვეს.
და	მცხ.იეზ	და ვიხილე მე, ვითარმედ შეგინებულ არიან, გზაჲ ერთი არს ორთაჲვე.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო წელსა შინა მეცხრესა, თთუესა შორის მეათესა, მეათესა თთჳსასა, მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი: თქუ სახლისა მიმართ ისრაჱლისა: ამათ იტყჳს ადონაი უფალი:
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო ერმან: არა მომითხრობა ჩუენ, რაჲ არიან ესენი, რომელთა შენ ჰყოფ?
და	მცხ.იეზ	და ვთქუ მათდამი: სიტყუაჲ უფლისაჲ იქმნა ჩემდამო მეტყუელი.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა მეათერთმეტესა წელსა, ერთსა თთჳსასა, იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, მოიღე სორსა ზედა გოდებაჲ.
და	მცხ.იეზ	და ჰქუა სორსა, დამკჳდრებულსა შესავალსა თანა ზღჳსასა, სავაჭროსა ერთა ჭალაკთაგან მრავალთასა, ამათ ეტყჳს ადონაი უფალი სორსა: შენ სთქუ, მე შევმოსე თავსა ჩემსა სიკეთე.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყველი:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი: ძეო კაცისაო, აღიღე გლოაჲ მთავარსა ზედა ტჳრელსა
და	მცხ.იეზ	იტყოდე და თქუ: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, ფარაო, მეფეო ეგჳპტისაო, ვეშაპსა დიდსა, მჯდომარესა საშუალ მდინარეთა მისთა მეტყუელსა: ჩემნი არიან მდინარენი, მე შევქმნენ იგინი.
და	მცხ.იეზ	და ცნან ყოველთა დამკჳდრებულთა ეგჳპტისათა, ვითარმედ მე ვარ უფალი მის წილ, რომელ ექმენ კუერთხ ლერწმისა სახლსა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იყო მეათერთმეტესა წელსა, პირველსა შინა თთუესა, შვიდსა თთჳსასა, იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იყო მეათერთმეტესა წელსა, მესამესა შინა თთუესა, ერთსა თთჳსასა, იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა შუენიერ სიკეთითა მისითა სივრცისათჳს რტოთა მისთაჲსა, რამეთუ იქმნეს ძირნი მისნი წყალსა ზედა მრავალსა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა მეათორმეტესა წელსა, მეათორმეტესა შინა თთუესა, ერთსა თთჳსასა, იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და განვარისხო გული ერთა მრავალთაჲ, ოდეს-იგი განვავლინო ტყუეობაჲ შენი წარმართთა შორის ქუეყანად, რომელი არა უწყოდე.
და	მცხ.იეზ	და იყო მეათორმეტესა შინა წელსა, პირველსა თთუესა, მეათხუთმეტესა თთჳსასა, იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და გრქუან შენ გმირთა: სიღრმესა შინა მთხრებლისასა იქმენ, ვისსა უმჯობეს ხარ? შთავედ, დაიძინე წინადაუცვეთელთა თანა, საშუალ წყლულთა მახჳლისათა.
და	მცხ.იეზ	მუნ ასსურ და ყოველი შესაკრებელი მისი, ყოველნი წყლულნი მუნ.
და	მცხ.იეზ	მუნ მიეცნეს მოსოქ და თობელ და ყოველი ძალი თითოეულისა მათისა, საფლავისა მისისა გარემოჲსთაგანისა, ყოველნი წყლულნი მათნი, ყოველნი წინადაუცვეთელნი, წყლულნი მახჳლისა მიერ, მიმცემელნი შიშსა მათსა ქუეყანასა ზედა ცხორებისასა.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ, ჩემდამო მეტყველი:
და	მცხ.იეზ	და ესე არს, რომელ სთქუთ: მართალ არსო გზაჲ უფლისაჲ; თითოეული გზათაებრ თქუენთა გსაჯნე თქუენ, სახლო ისრაჱლისაო.
და	მცხ.იეზ	და იყო მეათორმეტესა წელსა, მეათესა შინა თთუესა, ხუთსა თთჳსასა, ტყუეობისა ჩუენისასა, მოვიდა ჩემდა იერუსალჱმით განრინებული მეტყუელი: გამოღებულ იქმნა ქალაქი.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყველი:
და	მცხ.იეზ	და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი; მესმა ჴმისა გმობათა შენთასა, რომელსა იტყოდე მთათათვის ისრაჱლისათა, მეტყუელი: მთანი ისრაჱლისანი, მაღალნი, საუკუნოდ ოჴერნი, ჩუენდა მოცემულან დასაპყრობლად.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და ვჰრიდე მათ სახელისათჳს ჩემისა წმიდისა, რომელი შეაგინეს სახლმან ისრაჱლისამან წარმართთა შორის, სადა შევიდეს, მუნ:
და	მცხ.იეზ	და ქუეყანა უჩინოქმნილი მოიქმნას მის წილ, რამეთუ უჩინოქმნილ იქმნა წინაშე თუალთა ყოვლისა თანწარმავალისათა.
და	მცხ.იეზ	და იტყოდა უფალი ჩემდამო მეტყუელი: ძეო კაცისაო, ძუალები ესე ყოველი სახლი ისრაჱლისაჲ არს, იგინი იტყჳან: ჴმელ იქმნეს ძუალნი ჩუენნი. წარწყმდა სასოებაჲ ჩუენი, მოვისრენით.
და	მცხ.იეზ	და სცნათ, რამეთუ მე ვარ უფალი განღებასა შინა ჩემგან საფლავთა თქუენთასა, აღმოყვანებად თქუენდა საფლავთაგან თქუენთა, ერო ჩემო,
და	მცხ.იეზ	და იყო, ოდეს იტყოდიან შენდამი ძენი ერისა შენისანი, მეტყუელნი: არ მომითხრობა ჩუენ, რაჲ არიან შენდა ესენი?
და	მცხ.იეზ	და იყუნენ კუერთხნი, რომელთა ზედა შენ დასწერე მათ ზედა, ჴელითა შენითა წინაშე მათსა.
და	მცხ.იეზ	და ცნან წარმართთა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, წმიდამყოფელი მათი ყოვლისა მიერ წმიდათა ჩემთაჲსა მათ შორის უკუნისამდე.
და	მცხ.იეზ	და იქმნა სიტყუაჲ უფლისაჲ ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იეზ	და იყოს მას დღესა შინა, რომელსაცა დღესა მოვიდეს გოგ ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა, - იტყჳს ადონაი უფალი, აღვიდეს გულისწყრომა ჩემი რისხვითა ჩემითა
და	მცხ.იეზ	და შური ჩემი ცეცხლითა რისხვისა ჩემისაჲათა, ვიტყოდე, არა თუ მას დღესა შინა იყოს ძრვა დიდი ქუეყანასა ზედა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.იეზ	და მოუწოდა მას ზედა შიშსა მახჳლისასა, - იტყჳს ადონაჲ უფალი, - მახჳლი კაცისაჲ ძმასა მისსა ზედა იყოს.
და	მცხ.იეზ	აჰა, მოვალს და სცნა, ვითარმედ იყოს, - იტყჳს ადონაი უფალი. - ესე არს დღე, რომელ ვთქუ.
და	მცხ.იეზ	და დაჰფლნეს იგინი სახლმან ისრაჱლისამან, რაჲთა განწმიდნეს ქუეყანაჲ შჳდ თთუე.
და	მცხ.იეზ	და კაცთა განავლინებდენ მარადის ზედმოარულ, რომელნი ვიდოდიან ზედა ქუეყანასა დაფლვად გარემომავალთა თანა, დაშთომილთა პირსა ზედა ქვეყანისასა, რაჲთა განწმინდონ იგი შემდგომად მჳდ თთუესა შჳდთა თთუეთასა.
და	მცხ.იეზ	და გამოეძიებდენ ყოველი მომვლელი ქუეყანისაჲ და მიმომავალი; მხილველმან ძუალსა კაცისასა აღაშენოს მათ მიერ სასწაული, ვიდრე არა დაჰფლნენ იგინი დამფლველთა გეს შინა, სამრავალკაცოსა გოგისასა.
და	მცხ.იეზ	და არა მივიქციო არა მერმე პირი ჩემი მათგან მის წილ, რომელ მივჰფინე გულისწყრომაჲ ჩემი სახლსა ზედა ისრაჱლისასა, - იტყჳს უფალი, უფალი.
და	მცხ.იეზ	და განზომა ბჭე წყრთითგან თეეისაჲთ ზღუდისა მიმართ თეეისა სივრცე ოცდახუთთა წყრთათა; ესე ბჭე ბჭესა ზედა.
და	მცხ.იეზ	და სტოვაები სამხრითკერძოთა ბჭეთასა სიგრძისაებრ ბჭეთაჲსა, პირისპირ
და	მცხ.იეზ	ოთხნი ტაბლანი ამიერ და ოთხნი ტაბლანი იმიერ, სამხრით კერძო ბჭისაჲთ რვანი ტაბლანი მსხუერპლთანი; მათ ზედა დაკლნიან საკლველნი ყოვლადდასაწუელთანი წინაშე რვათა ტაბლათასა.
და	მცხ.იეზ	და საშუალ საყდართა მათ სივრცე წყრთათა ოცთაჲ გარემოსავლელი მრგულივ სახლისა.
და	მცხ.იეზ	და ნათელი გარეშე, ვითარსახედ საყდარნი ეზოჲსა გარეშისანი, მხედველნი პირისპირ საყდართა ჩრდილოდმიმართთანი, სიგრძე წყრთათა ერგასისთაჲ;
და	მცხ.იეზ	და განზომა პირისპირ ჩრდილოჲსა ხუთასი საზომითა ლელწმისაჲთა.
და	მცხ.იეზ	და დიდებაჲ უფლისაჲ შევიდა სახიდ გზისაგან ბჭისაჲსა, მხედველისა აღმოსავალთაჲთ კერძო,
და	მცხ.იეზ	და არიილისა წყრთათა ათორმეტთა სიგრძე, წყრთათა ზედა ათორმეტთა სივრცე ოთხ კედელად, ოთხთავე კერძოთა მისთა.
და	მცხ.იეზ	და სთქუა სახლისა მიმართ განმამწარებელისა, სახლისა მიმართ ისრაილისა, - ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი, - კმა არს თქუენდა ყოველთა მიერ უსჯულოებათა თქუენთა, სახლო ისრაილისაო,
და	მცხ.იეზ	და ღჳნოსა ნუ სუამნ ყოველი მღდელი შესლვასა შინა მათსა უშინაგანესად ეზოდ.
და	მცხ.იეზ	და შემდგომად განწმედისა მისისა შჳდნი დღენი აღურიცხუნეს თავსა თჳსსა.
და	მცხ.იეზ	და დღესა რომელსაცა შევიდოდეს წმიდად მიმართ უშინაგანესად ეზოდ მსახურებად წმიდასა შინა, მოიღონ სალხინებელი, - იტყჳს ადონაი უფალი.
და	მცხ.იეზ	და საწონნი - ოცნი ოვოლნი, სიკლა, ათხუთმეტნი სიკლანი, მნა იყვნენ თქუენდა.
და	მცხ.იეზ	და ბრძანებაჲ ზეთისაჲ: კოტჳლი ზეთისა მეათე ათთა კოტჳლთაგან, რამეთუ ათნი კოტჳლნი არიან ღომორ, ხოლო ათი ღომორი - გრივ.
და	მცხ.იეზ	და ყოველმან ერმან მოსცეს დასაბამი ესე წინამძღუარსა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.იეზ	და პირველსა შინა თთუესა, მეათოთხმეტესა დღესა თთჳსასა, იყავნ თქუენდა დღესასწაული პასექისაჲ, შჳდთა დღეთა უცომოთა შჭამდეთ.
და	მცხ.იეზ	და არა მოიღოს წინამძღუარმან სამკჳდრებელისაგან ერისა მისისა მიმძლავრებად მათდა, დასაპყრობელისაგან მათისა, სამკჳდრებელისაგან თჳსისა, დაუმკჳდროს ძეთა მისთა, რაჲთა არ განიბნიოს ერი ჩემი თითოეული დასაპყრობელისაგან თჳსისა.
და	მცხ.იეზ	და თქუა ჩემდამო: ესე სახლნი სამზარაულოთანი, სადა შეაგბიან მუნ მსახურთა სახლისათა მსხუერპლნი ერისანი.
და	მცხ.იეზ	და საზომი ზღჳსა დიდისა, რომელი განჰსაზღვრებს ვიდრე პირისპირადმდე შესავალსა იმათისასა ვიდრე შესავალამდე მისსა, ესენი არიან ზღჳსა მიმართ იმათისა.
და	მცხ.იეზ	და განისაზღვრეთ ქუეყანა ესე თქუენ, ტომთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.იეზ	და იყვნენ ტომსა შორის მწირად, მწირთა შორის მათთანათა, მუნ მისცეთ სამკჳდრებელი მათ, - იტყჳს ადონაჲ უფალი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან დანისთა აღმოსავალთაჲთ კერძოთაგან ვიდრე ზღუამდე ასირისსა - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან ასირისთა აღმოსავალთაჲთკერძოთაგან ვიდრე ზღუამდე ნეფთალიმისა, - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან ნეფთალემისთა - აღმოსავალთაჲთკერძოთაგან ვიდრე ზღუამდე მანასისსა - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან მანასისთა აღმოსავალთაჲთკერძოთაგან ვიდრე ზღუამდე ეფრემისსა - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან ეფრემისთა აღმოსავალთაჲთკერძოთგან ვიდრე ზღუამდე რუბინისსა - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან რუბინისთა აღმოსავალთაჲთათკერძოთგან ვიდრე ზღუადმიმართამდე იუდაჲსა - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან ბენიამენისთა აღმოსავალთათკერძოთაგან ვიდრე ზღვადმიმართამდე სჳმეონს - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან სჳმეონისთა აღმოსავალთაჲთმიმართთაგან ზღუადმიმართთამდე იზაქარს - ერთი.
და	მცხ.იეზ	და საზღვართაგან იზაქარისთა აღმოსავალადმიმართთაგან ზღუადმიმართთამდე ზაბულონს - ერთი.
და	მცხ.მეფ2	და იხილნეს რაჲ ასურნი უძლურად წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა, შეკრბეს ყოველი ერთბამად.
და	მცხ.მეფ2	და იყო, რაჟამს გარემოადგა იოაბ ქალაქსა მას, მიავლინა ურია იოაბ ადგილსა ძნელსა, სადა-იგი ახოვანნი მის ქალაქისანი დგეს.
და	მცხ.მეფ2	შენ ეგრე ჰგონე, რამეთუ ფარულად ჰყავ. მე განცხადებულად ვყო წინაშე ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა და წინაშე მზისა ამის!
და	მცხ.მეფ2	ხოლო აწ რაჲ მოკუდა, აქა არღარა მოიწიოს, არამედ მე მისა მისლვად ვარ, და რაჲსაღა ვწუხ?
და	მცხ.გამ	ჰრქუეს ყრმისა აღმქუმელთა მათ ფარაოს: არა ვითარცა დედანი ეგჳპტისანი არიან ებრაელთა დედანი, რამეთუ შვიან ვიდრე შესლვადმდე ყრმისა აღმქუმელთა და შობდეს იგინი.
დამან	მცხ.მეფ2	ჰრქუა მას თამარ, დამან მისმან: ნუ ჯერ-გიჩნს ეგე, ძმაო ჩემო, ნუ იყოფინ გინებაჲ ეგე! რამეთუ არასადა ყოფილ არს ისრაჱლსა შორის, ნუ იქმ ბილწებასა მაგას საქიქელსა.
და	მცხ.მეფ2	ჰრქუა დავით: აცადე, შვილო, ნუ ყოველნი მოვიდეთ, რათა არა დაგიმძიმოთ! ხოლო აბესალომ ევედრებოდა. გარნა მეფემან არა ინება, არამედ აკურთხა და განუტევა.
დასა	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა იონადაბ, ძემან სამაჲსამან, ძმისწულმან დავითისამან, ვითარმედ: ნუ ესრე ჰგონებნ მეფე, ვითარმცა ყოველნი ძენი მეფისანი მოსწყდეს, არამედ ამონ ხოლო მოუკლავს, რამეთუ ბოროტი ედვა გულსა აბესალომისასა ამონისთჳს მიერითგან, რაჟამს აგინა დასა თჳსსა თამარს.
და	მცხ.გამ	და კუერთხი ეგე, რომელ გარდაიქცა გუელად, მიიღო ჴელითა შენითა, რომლითა-იგი ჰყოფდე სასწაულებსა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა ფარაო: ვინ არს იგი, რათა ვისმინო ჴმისა მისისა, ვითარმედ განუტევნე ძენი ისრაჱლისანი? არა ვიცი უფალი, არცა განუტეო ისრაჱლი.
და	მცხ.გამ	და თქუა ფარაო: აჰა ესერა, აწ განმრავლებულ არს ერი ესე ქუეყანისა, არღარა შეუნდოთ მათ საქმისა მისგან.
და	მცხ.გამ	და დავამტკიცე აღთქუმაჲ ჩემი მათ თანა მიცემად მათა ქუეყანა იგი ქანანელთაჲ, რომელსაცა მწირობდეს, რომელსა იყოფოდეს მას ზედა.
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე: ვერ ეგების ეგე, ვითარმცა წიდოვანებითა მით ეგჳპტელთათა შევწირეთ მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა. უკუეთუ შევწიროთ ჩუენ საძაგელებითა ამით მეგჳპტელთათა, ვამსხვერპლოთ წინაშე, ქჳთა განვიტჳნნეთ.
და	მცხ.გამ	იხილა რაჲ ფარაო, რამეთუ საცხოვათა მათგანი ძეთა ისრაჱლისათაჲ არა განეჴუა არცაღა ერთი, განიფიცხა გული თჳსი და არა გამოუტევა ერი იგი.
და	მცხ.ფსალმ	შეიყუარე სიმართლე და მოიძულე უსჯულოებაჲ, ამისთჳს გცხო შენ ღმერთმან, ღმერთმან შენმან, საცხებელი სიხარულისა უმეტეს მოყუასთა შენთა.
და	მცხ.ფსალმ	ასულნი მეუფისანი პატივითა შენითა; დადგა დედოფალი მარჯუენით შენსა, სამოსლითა ოქროქსოვილითა შემკულ და შემოსილ პირად-პირადად.
და	მცხ.ფსალმ	და შემოსილ პირად-პირადად. მიერთუნენ მეუფესა ქალწულნი, შემდგომად მისსა, მოყუასნი მისნი მიგერთუნენ შენ.
და	მცხ.ფსალმ	მოვიჴსენო სახელი შენი ყოველსა შორის თესლსა; ამისთჳს ერთა აღგიარონ შენ უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.სჯლ	წიაღ იორდანესა ქუეყანასა მოაბისასა იწყო მოსე თხრობად შჯულისა ამის და თქუა:
და	მცხ.ფსალმ	და შემოკრიბენით მისა წმიდანი მისნი, აღმასრულებელნი აღთქმისა მისისანი საკუერთხთა ზედა.
და	მცხ.სჯლ	და გარქუ თქუენ: ეგერა, მოწევნულ ხართ თქუენ მთასა მას ამორეველთასა.
და	მცხ.სჯლ	ფუცა და თქუა: ვერვინ იხილოს ამათ კაცთაგანმან ქუეყანაჲ იგი კეთილთაჲ, რომელ ვეფუცე მამათა თქუენთა,
და	მცხ.სჯლ	გარნა ისო, ძე იგი ნავესი, მსახური იგი შენი, იგი შევიდეს ქვეყანასა მას აღთქუმისასა, გარნა ძლიერი იგი, რამეთუ მან დაუმკჳდროს იგი ისრაჱლსა და ერისა თქუენისაგანმან,
და	მცხ.სჯლ	და თქუენ მიიქეცით და დაიბანაკეთ უდაბნოსა მას გზასა ევრჳთრით ზღჳთ კერძო.
და	მცხ.დაბ	დასაბამად ქმნნა ღმერთმან ცაჲ და ქუეყანაჲ.
და	მცხ.სჯლ	სიტყუად იწყო ჩემდა უფალმან და მრქუა მე: ეტყოდე მაგათ და არქუ, ნუ აღხუალთ, ნუცა ვბრძვით მაგათ, რამეთუ მე არა თქუენ თანა ვარ, რათა შეიმუსრეთ წინაშე მტერთა თქუენთა.
და	მცხ.სჯლ	და დაადგერით თქუენ კადეს მრავალ დღე, რავდენცა იყვენით მუნ.
და	მცხ.რიცხ	ძეთა რუბენისთაჲ - ორმეოცდაექუს ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	ნათესავისა მის ეფრემისი - ორმეოც ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	ნათესავისა მის ასერისი - ორმეოც და ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	ნათესავისა მის ნეფთალემისი - ორმეოცდაათცამეტ ათას და ოთხას.
და	მცხ.სჯლ	და მოისრა ყოველი იგი კაცი მბრძოლი სიკუდილითა შორის ერსა მას.
და	მცხ.რიცხ	ძალი მისი აღხილული - ორმეოცდაათოთხმეტ ათას და ოთხას და
და	მცხ.რიცხ	ძალი მისი აღხილული - ორმეოცდაშჳდ ათას და ოთხას.
და	მცხ.რიცხ	ძალი მისი აღხილული - ორმეოცდაათცამეტ ათას და სამას.
და	მცხ.გამ	და იყოს ღაღადება დიდ ყოველსა ზედა ეგჳპტესა, რომელ ეგევითარი ღაღადებაჲ არა სადა ყოფილ იყოს შორის მათსა, არცაღა მერმე ყოფად არს მიაღსასრულადმდე ჟამთა.
და	მცხ.რიცხ	ელისამა, ძე ემეუდისი, ძალი მისი აღხილული ორმეოც ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	ძალი მისი აღხილული - ოცდაათორმეტ ათას და ორას.
და	მცხ.რიცხ	ძალი მათი აღხილული - სამეოცდაორ ათას და შჳდას.
და	მცხ.რიცხ	და ესე სახელნი ძეთა აჰრონისთანი:
და	მცხ.რიცხ	და მისცნე ლევიტელნი ძმასა შენსა.
და	მცხ.გამ	რამეთუ დღე იგი პირველი წოდებულ არს წმიდა. და დღე იგი უფლისაჲ წოდებულ არს წმიდა უფლისა, ყოველივე საქმე ხარკით მსახურებისა მათ დღეთა შინა ნუ იქთ, გარნა ერთი იგი საქმე, რომლისა გარეშე არა რაჲ განეგების ყოველსა კაცსა, საქმე ესე ხოლო იქმნებოდენ თქუენდა.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდა უფალი მოსეს უდაბნოსა სინას და ჰრქუა:
და	მცხ.რიცხ	და ჴუმილვაჲ იგი ძეთა მათ გეთსონისთაჲ.
და	მცხ.გამ	და იყო განზოგებასა ოდენ ღამისასა, გარდამოჴდა უფალი ქუეყანასა მას, ეგჳპტელთასა მოსპოლვად ყოვლისა მის პირმშოებისა ეგჳპტისა კაცითგან მიპირუტყუამდე პირმშოჲთგან ფარაოსით, რომელ-იგი ჯდა სასთულთა მათ საერკულოთა, მიპირმშოდმდე ტყჳსა მის, რომელი გამოეკრა ფქჳლთა მათ.
და	მცხ.რიცხ	და მთავარი სახლისა მის მამათაჲსა ტომისა მის მერარისთაჲ - სურიელ, ძე აბიქეაჲსი, გუერდით კარავსა მას დაიბანაკონ ჩრდილოჲთ.
და	მცხ.რიცხ	მსახურებაჲ იგი ძეთა მერარისთაჲ სუეტისთავთა კარვისათა და მოქლონთა მისთა.
და	მცხ.გამ	მაშინ იწყეს წუევად და იძულებად ეგჳპტელთა მათ, ერისა მის ისრაელისა ურვით, წყევით განსლვად ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა, რამეთუ ესრეთ გულსა დაიდვეს, ვითარმედ წუთღა თუ დაიგჳანონ, ერთბამად მოისპოს, ყოველივე იგი ერი ეგჳპტისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და საჴსარი იგი ორასსამეოცდაცამეტისა, რომელნი-იგი ემატნენ ძეთა ლევისთა პირმშოთაგან ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და არა გარდაიქცეს სამკჳდრებელი ძეთა ისრაჱლისათაჲ ნათესავითი ნათესავად, არამედ კაცად-კაცადი სამკჳდრებელსა ნათესავისა მამულისა თჳსისასა შეეკრძალნენ ძენი ისრაჱლისანი.
და	მცხ.რიცხ	და არა გარდაიცვალოს ნაწილი ნათესავითი ნათესავად სხუად, არამედ თჳთოეულად სამკჳდრებელსა თჳსსა შეუდგენ ძენი ისრაჱლისანი.
და	მცხ.გამ	და უთხრობდე ძესა შენსა მას დღესა შინა მეტყუელი; ამის მიერ, ქმნა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან, ვითარცა-იგი მოვიდოდე ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	და დაიცევით შჯული ესე ჟამითი ჟამადთა შინა ჟამთასა დღითი დღეთაგან დღეთა მიმართ.
და	მცხ.რიცხ	და განაკუთნეთ თქუენდად ქალაქნი, შესავედრებელად იყუნენ იგინი თქუენდა შევლტოლად მუნ კაცისმკლველისა, ყოველმან, რომელმან მოკლას კაცი არანეფსით.
და	მცხ.გამ	ხოლო რაჟამს განფიცხნა ფარაო გამოვლინებად ჩუენდა, მოკლა ყოველი პირმშოჲ ქუეყანასა ეგჳპტისასა პირმშოჲთგან კაცისათ ვიდრე პირმშოდმდე საცხოვართა. ამისთჳს შევსწირავ მეცა უფლისა ყოველსა განმღებელსა საშოჲსასა წულსა, და ყოველსა პირმშოსა ძეთა ჩემთასა ვიჴსნი.
და	მცხ.გამ	ხოლო ვითარცა განავლინა ფარაო ერი იგი, არა გზა-უყო მათ ღმერთმან გზაჲ ქუეყანისა ფილისტიმისაჲ, რამეთუ ახლო იყო. რამეთუ თქუა უფალმან: ნუსადა შეინანოს ერმან, იხილოს რაჲ ბრძოლაჲ, და მიაქციოს ეგჳპტედ.
და	მცხ.გამ	და მოაქცია უფალმან ერი უდაბნოდ მიმართ ზღუად მიმართ მეწამულად, ხოლო მეხუთე ნათესავი აღმოვიდეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	და მიიხუნა მოსე ძუალნი იოსებისნი მის თანა, რამეთუ ფიცით აფუცა იოსებ ძეთა ისრაჱლისათა, მეტყუელმან: მოხილვასა მას, რომლითა მოგხედოს თქუენ უფალმან, თანა-აღიხუენით ძალნიცა ჩემნი ამიერ თქუენ თანა
და	მცხ.ფსალმ	ვინ მოსცეს სიონით ცხორებაჲ ისრაჱლსა? რაჟამს მოაქციოს უფალმან ტყუჱ ერისა თჳსისა, იხარებდეს იაკობ და იშუებდეს ისრაჱლი.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო, სახელითა შენითა მაცხოვნე მე და ძალითა შენითა მისაჯო მე.
და	მცხ.ფსალმ	და მე ნებითა ჩემითა მსხუერპლი შევწირო შენდა, აუვარო სახელსა შენსა, უფალო, რამეთუ კეთილ;
და	მცხ.რიცხ	და არა შევიდენ იგინი ხილვად მეყსეულად წმიდასა მას წმიდათასა, რათა არა მოწყდენ.
და	მცხ.ფსალმ	მოველოდე ღმერთსა, მაცხოვარსა ჩემსა სულმოკლებისაგან და ნიავქარისა.
და	მცხ.ფსალმ	მოვედინ სიკუდილი მათ ზედა, ცოცხლივ შთაჴდენ იგინი ჯოჯოხეთად; რამეთუ უკეთურებაჲ იყო სამკჳდრებელსა შინა მათსა და შორის მათსა.
და	მცხ.რიცხ	ესე არს აღხილვაჲ ძეთა გეთსონისთაჲ, ყოველი, რომელი ჰმსახურებდა კარავსა მას წამებისასა, რომელნი აღიხილნეს მოსე და აჰრონ სიტყჳთა უფლისაჲთა და ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.რიცხ	ყოველნივე აღხილულნი, რომელნი აღიხილხეს მოსე და აჰრონ
და	მცხ.სჯლ	და ვითარცა აკიმრაფასიელნი იგი შეირაცხნეს, ეგრეცა ესენი, რომელნი აკიმს არიან, ეგრეცა მოაბელნი იგი სახელდებულ არიან ნოემად.
და	მცხ.სჯლ	და დღენი, ვინაჲთგან წარვედით ჩუენ კადეთ ბარნედ ვიდრე მისლვადმდე ჴევსა მას ზარედისასა, ოცდაათურამეტ წელ ვიდრე დასრულებადმდე ყოვლისა ნათესავისა კაცთა მათ მბრძოლთაჲსა ბანაკისა მისგან ისრაჱლთაჲსა, ვითარცა ეფუცა მათ უფალი.
და	მცხ.სჯლ	და წარვავლინნე მოციქულნი უდაბნოჲთ კადემოთით სეონისა მეფისა მის ესებონელთაჲსა სიტყჳთ მშჳდობისაჲთა.
და	მცხ.სჯლ	და ვარქუ, ვითარმედ განვლო ქუეყანაჲ ეგე შენი, მგზავრ ვიდოდი, არა მივაქციო მარჯულ, არცა მარცხლ.
და	მცხ.სჯლ	და რუბენს და გაადს მივეც ქუეყანისა მის გალაადისაჲ ვიდრე ნაღუარევადმდე არნონისა შუა საზღვრითგან ნაღუარევისა მის ვიდრე იაბოკდმდე ნაღუარევი იგი, რომელ არს საზღვარი ძეთა მათ ამონისთაჲ.
და	მცხ.სჯლ	გამცენ თქუენ მას ჟამსა შინა და გარქუ: უფალმან ღმერთმან თქუენმან მოგცა თქუენ ქუეყანა ეგე ნაწილად მკჳდრობისა თქუენისა, შეიჭურენით, განემზადენით, წარგუალეთ ძმათა თქუენთა თანა ძეთა მათ ისრაჱლისათა ყოველი კაცი ძლიერი მოღუაწე.
და	მცხ.სჯლ	და ვამცენ ისოს, ძესა ნავესა, მას ჟამსა შინა და ვარქუ: თუალთა თქუენთა იხილეს, რაჲ-იგი უყო უფალმან ღმერთმან თქუენმან ორთა მათ მეფეთა, ეგრე უყოს უფალმან ღმერთმან თქუენმან ყოველთა მათ მეფეთა, რომელთა-იგი მიხუალთ თქუენ მუნ.
და	მცხ.სჯლ	ანუ მსგავს ძლიერებისა მაგის შენისა? აწ ჯერ-თუ-გიჩნდეს, წიაღვჴდე, ვიხილო ქუეყანაჲ იგი კეთილთაჲ, რომელ-იგი არს წიაღ ორდანესა, მთაჲ იგი კეთილი და ადგილი იგი ლიბანისაჲ.
და	მცხ.სჯლ	და განგაბნინეს თქვენ უფალმან ღმერთმან თქუენმან ყოველთა შორის წარმართთა. დაშთეთ თქუენ მცირედ რიცხჳთ წარმართთა შორის, რომელსა-იგი შეგიყვანნეს თქუენ უფალმან.
და	მცხ.სჯლ	რომელ-ესე თქუენ გესმა, ესმა თუ რომელსამე ნათესავსა ჴმაჲ ღმრთისაჲ ცხოველისაჲ, ვითარ-იგი ეტყოდა შორის ცეცხლსა, რომელ-იგი გესმოდა შენ და სცხონდი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ოქრო მის ქვეყანისაჲ კეთილ, მუნ არს ანთრაკი და ქვაჲ იგი კაპოეტი.
და	მცხ.დაბ	და სახელი მდინარისა მეორისა - გეონ. ესე გარემოვლის ყოველსა ქვეყანასა ეთიოპიისასა.
და	მცხ.დაბ	და თქვა ღმერთმან: არა კეთილ არს ყოფად კაცისა ამის მარტოსა, უქმნეთ მაგას შემწე, მსგავსი მაგისი.
და	მცხ.რიცხ	და ოთხი იგი ურემი და რვაჲ ჴარი მისცა ძეთა მერარისთა მსგავსად მსახურებისა მათისა ითამარის მიერ, ძისა აჰრონის მღდელისა.
და	მცხ.რიცხ	ხოლო ძეთა კაათისთა არა მისცა, რამეთუ სამსახურებელი იგი სიწმიდისაჲ აქუნდა და მჴრითა აღიღოდიან.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: მთავარმან ერთმან დღითი დღედ შეწირენ შესაწირავი თჳსი სატფურებასა მას საკურთხეველისასა.
და	მცხ.რიცხ	დღესა მეორესა შეწირა ნათანაელ, ძემან საგორისმან, ტომისა ისაქარისმან, და შეწირა შესაწირავი მისი:
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი ხუთ, ტარიგები ხუთ. ესე შესაწირავი - ნათანაელისი, ძისა სოგარისი.
და	მცხ.რიცხ	და შესაწირავად ცხორებისა დიაკეული ორ, ვერძი ხუთ, ვაცი ხუთ; ტარიგი ნეზჳ წელიწდეული ხუთ. ესე შესაწირავი - ელისორისი, ძისა ედიორისი.
და	მცხ.რიცხ	და ვაცი თხათაგან ერთ ცოდვისათჳს.
და	მცხ.რიცხ	ასოცდაათ სასწორ ლანკანაჲ ერთი, სამეოცდაათ სასწორ ფიალი ერთი, ყოველი ჭურჭერი ვეცხლისაჲ ორ ათას და ოთხას სასწორ მსგავსად სასწორისა მის წმიდათაჲსა.
და	მცხ.გამ	და თქუა უფალმან მოსეს მიმართ მეტყუელმან:
და	მცხ.რიცხ	და ყო აჰორონ ეგრეთ: ერთკერძოსა ადგილსა წინაშე პირსა სასანთლეთასა აღანთნა სანთელნი მისნი, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და თქუა ფარაო ძეთათჳს ისრაჱლისათა: მიმოსცთებიან ისინი ქუეყანასა შინა, რამეთუ გარე შეაქცევს მათ უდაბნო.
და	მცხ.გამ	ხოლო თქუა უფალმან მოსეს მიმართ: რასა ჰჴმობ ჩემდა მომართ? არქუ ძეთა ისრაჱლისათა, და აღეგნენ.
და	მცხ.რიცხ	და არნ, ოდეს დგან ღრუბელი იგი მწუხრითგან და ვიდრე განთიადმდე.
და	მცხ.გამ	ეტლები ფარაოჲსი და ძალი მისი შთასთხია ზღუასა, რჩეული მჴედრები სამმდგომნი დაანთქნა ზღუასა მეწამულსა.
და	მცხ.რიცხ	და ერსა ზედა ტოჰმისა ძეთა ისაქარისთასა - ნათანიელ, ძე სოგარისი.
და	მცხ.რიცხ	და ტომსა მას ზედა ძეთა ნეფთალემისთასა - აქირე, ძე ენანისი.
და	მცხ.გამ	დაეცეს მათ ზედა შიში და ძრწოლაჲ, სიდიდითა მკლავისა შენისათა ქვა იქმნენ, ვიდრემდის წარვლოს ერმან შენმან, უფალო, ვიდრემდის წარვლოს ერმან შენმან ამან, რომელ მოიგე.
და	მცხ.რიცხ	და კაცი მოსე მშჳდ იყო ფრიად უფროს ყოველთა კაცთა, რომელნი არიან ქუეყანასა ზედა.
და	მცხ.გამ	დრტჳნვიდა ყოველი შესაკრებელი ძეთა ისრაჱლისათაჲ მოსესთჳს და აჰრონისთჳს,
და	მცხ.რიცხ	და ეწოდა ადგილსა მას `ცეცხლით მოწუა," რამეთუ მუნ აღატყდა მათ შორის ცეცხლი უფლისა მიერ.
და	მცხ.სჯლ	შჭამდე რაჲ უკუე და განსძღე.
და	მცხ.გამ	ხოლო თქუეს მოსე და აჰრონ ყოვლისა შესაკრებელისა მიმართ ძეთა ისრაჱლისათასა: მიმწუხრი სცნათ, ვითარმედ გამოგიყუანნა თქუენ უფალმან ქუეყანით ეგჳპტით,
და	მცხ.გამ	და თქუა მოსე: მოგცეს თქუენ უფალმან მწუხრი ჴორცი ჭამად და პური განთიად მაძღრივ, რამეთუ ისმინა დრტჳნვაჲ თქუენი უფალმან, რომელი იდრტჳნეთ ჩუენდა მომართ. ხოლო ჩუენ ვინ ვართ? რამეთუ არა ჩუენდა მომართ არს დრტჳნვა თქუენი, არამედ ღმრთისა მიმართ.
და	მცხ.გამ	და თქუა მოსე აჰრონის მიმართ: არქუ ყოველსა შესაკრებელსა ძეთა ისრაჱლისათასა: შემოკერბით წინაშე ღმრთისა, რამეთუ შეისმინა დრტჳნვაჲ თქუენი.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ჴელი უფლისა ვერმე კმა-ეყოს ამათ აწვე, ეგერა, სცნა მო-რა-იწიოსა სიტყუაჲ ჩემი ანუ არა?
და	მცხ.გამ	ხოლო, იქმნა რაჲ დღე მეექუსე, შეკრიბეს სათანადოჲ ორ წილად ორი ღომორი თითომან და შევიდეს ყოველნი მთავარნი შესაკრებელისანი და მიუთხრეს მოსეს.
და	მცხ.გამ	და შაბათობდა ეღი დღესა მეშჳდესა.
და	მცხ.გამ	და თქუა მოსე: ესე არს სიტყუაჲ, რომელი თქუა უფალმან: აღავსეთ ღომორი მანანაჲთა დასამარხველად ნათესავისაგან თქუენისა, რათა იხილონ პური, რომელი შჭამეთ თქუენ უდაბნოსა ზედა, ვითარცა გამოგიყვანნა თქუენ უფალმან ქუეყანით ეგჳპტით!
და	მცხ.გამ	ხოლო განკჳრდა იოთორ ყოველთა ზედა კეთილთა, რომელნი უყვნა მათ უფალმან, რამეთუ გამოიჴსნნა იგინი ჴელისაგან მეგჳპტელთასა და ჴელისაგან ფარაოჲსთა.
და	მცხ.გამ	ხრწნილებით განიხრწნა შენ და ყოველი ერი, რომელ არს შენ თანა; მძიმე არს შენდა სიტყუაჲ ესე. ვერ ძალ-გიც ამისი ქმნაჲ შენ მარტოსა.
და	მცხ.გამ	განიყვანა მოსემან ერი შემთხუევად ღმრთისა გარეშე ბანაკისა და წარდგეს წინაშე მთისა.
და	მცხ.გამ	და თქუა მოსე ღმრთისა მიმართ: ვერ შეუძლებს ერი აღმოსლვად მთასა სინასა, რამეთუ შენ მიწამე ჩუენ, მეტყუელმან, განაჩინე მთაჲ და წმიდა-ყავ იგი.
და	მცხ.გამ	ხოლო შთავიდა მოსე ერისა მიმართ და ჰრქუა მათ.
და	მცხ.სჯლ	და შეწყალებულ ვიყვნეთ, და-თუ-ვიცვნეთ ყოველნი მცნებანი მისნი წინაშე უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, ვითარ-იგი მამცნო ჩუენ.
და	მცხ.გამ	არ ჰქმნნეთ თავთა თქუენთათჳს ღმერთნი ვეცხლისანი და ღმერთნი ოქროჲსანი.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ მონაჲ დარქინოს კურომან, ანუ მჴევალი, ოცდაათისა ვეცხლისა დიდრაქმაჲ მისცეს უფალსა მათსა და კუროჲ ქჳთა განიტჳნოს.
და	მცხ.გამ	ხოლო უკუეთუ მჴეცის შესაჭმელ იქმნეს, მიიყუანოს უფალი მისი ნამჴეცავსა მას ზედა და არა უზღოს.
და	მცხ.გამ	და დავრდომილი არა შეიწყალო საშჯელსა შინა.
და	მცხ.გამ	და უკუეთუ შეემთხჳო ზროხასა მტერისა შენისასა, ანუ კარაულსა მისსა შეცთომილსა, მომაქცეველმან მისმან კუალად აგნე მას.
და	მცხ.გამ	ყოველნი რაოდენნი ვთქუენ თქუენდა მომართ, დაიმარხენით და სახელი ღმრთისა სხუათა არა მოიჴსენოთ, არცა ისმეს პირთაგან თქუენთა.
და	მცხ.რიცხ	და ვითარ არს ქუეყანა იგი, რომელსა ზედა დამკჳდრებულ არიან იგინი, გინათუ კეთილ არს, ანუ ბოროტ, ანუ ვითარ არიან ქალაქნი იგი, რომელსა შინა დამკჳდრებულ არიან იგინი, ანუ თუ მოზღუდვილ არიან, ანუ თუ უზღუდო.
და	მცხ.რიცხ	და აღვიდეს და განიმსტურეს ქუეყანა უდაბნოჲთ სინაჲსაჲთ ვიდრე რააბად შესავალთაჲთ ეფრაათისაჲთ.
და	მცხ.რიცხ	და უწოდეს სახელი ადგილისაჲ მის „ჴევ ტევნის“ - ტევნისა მისთჳს, რომელ მოჰკუეთეს ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	და დავარდეს მოსე და აჰრონ პირსა ზედა თჳსსა წინაშე ყოვლისა კრებულისა ძეთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.რიცხ	რამეთუ ვერ უძლო შეყვანებად უფალმან ერი ესე ქუეყანასა მას, რომლისათჳს ეფუცა მათ და დასცნა იგინი უდაბნოსა მას ზედა.
და	მცხ.რიცხ	უკუეთუ თქუენ შეხჳდეთ ქუეყანასა მას, რომელსა მიმიყოფიეს ჴელი ჩემი დამკჳდრებად თქუენდა მას ზედა, გარნა ქალები იეფონესი და ისო ნავესი.
და	მცხ.რიცხ	და ძვალნი თქუენნი იყუნენ მძორ უდაბნოსა ზედა.
და	მცხ.რიცხ	მე, უფლმან, ვთქჳ: უკუეთუ არა ესრეთ უყო კრებულსა ამას უკეთურსა, რომელ აღდგომილ არს ჩემ ზედა. უდაბნოსა ამას აღესრულნენ და მოსწყდენ.
და	მცხ.რიცხ	და ღჳნო შესაწირავად მეოთხე ნაწილი დორაკისაჲ ჰყოთ მრგულიად დასაწველსა ზედა, ანუ მსხუერპლსა ზედა კარავსა ერთსა ჰყო ესოდენ შესაწირავად სულნელად სულნელებისად უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და ყოს ზუარაკსა ზედა შესაწირავად სამინდოჲ სამი ათეული აღსუარული ზეთითა ზოგითა დორაკისაჲთა.
და	მცხ.რიცხ	ეტყოდე შენ ძეთა ისრაჱლისათა და არქუ მათ:
და	მცხ.რიცხ	და რაჟამს შესცოდოთ და არა ჰყუნეთ ყოველნი მცნებანი ესე, რომელ ჰრქუა უფალმან მოსეს,
და	მცხ.რიცხ	და თავმან, რომელმან ქმნას ჴელითა ამპარტავანებისათა მკჳდრთაგანმან, ანუ მოქცეულმან, ღმერთი განარისხოს, მოისპოს იგი ერისაგან თჳსისა.
და	მცხ.რიცხ	და შთაასხთ ცეცხლი და დაასხთ მას ზედა საკუმეველი წინაშე უფლისა ხვალე; იყოს კაცი, რომელი გამოირჩიოს უფალმან. წმიდა არს იგი, კმა-იყავნ თქუენდა, ძენო ლევისნო.
და	მცხ.სჯლ	რამეთუ ერი ეგე წმიდა ხართ უფლისა ღმრთისა შენისა. და შენ პირველად გამოგირჩია უფალმან ღმერთმან შენმან, რათა იყო შენ მისა ერად საზეპუროდ ყოველთა უფროს ნათესავსა ნათესავთა, რომელნი არიან პირსა ზედა ქუეყანისასა.
და	მცხ.სჯლ	და არათუ სიმართლისა თქუენისათჳს რაჲმე გამოგირჩინა თქუენ ღმერთმან, რამეთუ თქუენ უმცირეს ხართ ყოველთა ნათესავთა,
და	მცხ.რიცხ	სულმოკლებითა ფრიად მოსე და ჰრქუა უფალსა: ნუ მოჰხედავ შესაწირავთა მათსა, რამეთუ არა ვისი მათგანისაჲ გულისსათქმელი რაჲმე მოვიღე, არცა ბოროტი ვისმე უყავ მათ.
და	მცხ.სჯლ	და კურთხეულ იყო შენ ყოველთა უფროჲს ნათესავთა, არა იპოოს ნათესავსა შენსა შორის უმკჳდროჲ, არცა უზუები საცხოვარსა შენსა შორის.
და	მცხ.სჯლ	და შეჭამდე შენ ნატყუენავსა მას წარმართთასა რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ, არა გეწყალოდიან შენ იგინი, არცაღა ჰმსახურო სამსახურებელთა მათთა, რათა არა საცთურ გეყოს შენ.
და	მცხ.სჯლ	ნუ გეშინინ პირისაგან მათისა, რამეთუ უფალი ღმერთი შენი თანა არს, დიდი და ძლიერი.
და	მცხ.რიცხ	და ვითარცა დასცხრა მოსე სიტყუად ყოველთა ამათ სიტყუათა,
და	მცხ.გამ	არქუთ ძეთა ისრაჱლისათა და მიიხუენით ჩემთჳს დასაბამნი ყოველთაგან ნაყოფთა, რომელთაცა სთნდეს გულსა, მიიხუენით დასაბამნი ჩემთჳს.
და	მცხ.გამ	და განუხუნე აღსაღებელნი იგი ბეჭედთა შინა, რომელნი არიან კიდეთა ზედა კიდობნისათა აღებად კიდობნისა მათ მიერ.
და	მცხ.რიცხ	საჴსენებელად ძეთა ისარჱლისათა, რათა არა ვინ მოუჴდეს უცხოთესლი, რომელი არა იყოს ნათესავისაგან აჰრონისი დასხმად საკუმეველისა წინაშე უფლისა, რათა არა იყოს, ვითარცა კორე, და კრებული მისი, ვითარცა იტყოდა უფალი ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.გამ	და გეცნობო მე შენ მუნით და გეტყოდი შენ ზენა კერძოჲთ, სალხინებლისათ საშუალ ორთა ქერობინთასა, რომელნი არიან კიდობანსა ზედა წამებისასა, ყოველთა მათებრ, რაოდენნიცა გამცენ შენ ძეთა მიმართ ისრაჱლისათა.
და	მცხ.გამ	გჳრგჳნსა ქუეშე, და იყვნენ ბეჭედნი იგი შესაცუმელად აღსაღებელთა მათ, რათა აღიღებოდის მათ მიერ ტაბლაჲ იგი.
და	მცხ.რიცხ	და სახელი აჰრონისი გამოწერე კუერთხსა მისსა, რამეთუ არს კუერთხი ერთი, ტომად-ტომად მამათა მათთა მოსცედ.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: დადევ კუერთხი ეგე აჰრონისი წინაშე საწამებელთა დასამარხველად სასწაულთა ძეთა მაგათთჳს ურჩთაჲსა, და დასცხერინ დრტჳნვაჲ მათი ჩემგან და არა მოწყდენ.
და	მცხ.სჯლ	ქუეყანასა მას, რომელსა ზედა არა ცვინეულად შჭამდე პურსა შენსა, არცა ნაკლულევან იყო მას ზედა, რომლისანი ქვანი მისნი არიან რკინა და მამათა მისთა გამოეკუეთების სპილენძი.
და	მცხ.გამ	ხოლო ერგასისნი კილონი უქმნნე ეზოსა ერთსა და ერგასისნი კილონი უქმნნე კერძოსა ეზოჲსასა შესაკინძველად მეორისა, წინაშე პირსა წინა ემთხჳოს თჳთოეული მათი ურთიერთას.
და	მცხ.გამ	და ორმეოცი სუეტის თავები ვეცხლისა უქმნე ოცთა მათ სუეტთა, ორნი სუეტის თავნი ერთსა სუეტსა ორთავე კერძოთა მისთა.
და	მცხ.გამ	და იყვნენ სწორ ქუენა კერძო და მისებრვე იყუნენ სწორნი სუეტის თავთაგან შესანაწევრებელად ერთად. ესრეთ უყო ორკერძოთავე მათ ორთა ყურეთა, რათა სწორ იყვნენ.
და	მცხ.რიცხ	და მე მოვიყვანენ ძმანი შენნი ლევიტელნი შორის ძეთაგან ისრაჱლისათა, მოცემით მოცემულ არიან უფალსა მსახურებად მსახურებასა მას კარვისა საწამებელისასა.
და	მცხ.რიცხ	და ჴსნაჲ მისი - თთჳთგანი. და სასყიდელი მისი ხუთი სიკილაჲ სიკილითა მით წმიდითა ოცი დანგი არს.
და	მცხ.გამ	და შემოუდრიკნე იგინი ლანძუსა მას საკურთხეველისასა ქუეშე კერძო, ხოლო იყოს ლანძჳ იგი ვიდრე ნახევრადმდე საკურთხეველისა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე ეზოჲ ტაძრისა კერძოჲსაჲ სამხრად მიმართსა, კრეტსაბმელი ეზოჲსაჲ ბისონისგან ძახილისა, სიგრძე - ასი წყრთაჲ ერთისა მის მომრგულებისაჲ.
და	მცხ.რიცხ	და რაჲსათჳს ჰყავთ ესე? აღმოგჳყვანენ ჩუენ ვგჳპტით მოსრვად ადგილსა ამას ბოროტსა? ადგილი, რომელ არა ითესვის, არცა არს ლეღჳ, არცა ვენაჴი, არცა მროწეული, არცა არს წყალი სასმელად.
და	მცხ.ისო	და რამეთუ მიიწია მათა ისო მეყსეულად, ღამე ყოელ მიიწია გალგალით
და	მცხ.მეფ2	მაშინ თქუა აბესა, ძემან შარუელისამან, მეფესა: რა ვინა არს ძაღლი ისი შეურაცხი, რომელი აგინებს უფალსა ჩემსა მეფესა? მიბრძანეღა და მივიდე და წარვკუეთო თავი მისი.
და	მცხ.რიცხ	და იყუნეს მოსრულნი გუემასა მას შინა ოცდაოთხ ათას.
და	მცხ.რიცხ	და სახელი დედაკაცისა მის მოკლულისაჲ, მადიანიტელისაჲ - ქასბი, ასული სურისი, მთავრისა ნათესავისა სომმოთისი, სახლისა ტომთა მადიამელთაჲ არს.
და	მცხ.გამ	საქმედ ქვის მოქმედებითისა ჴელოვნებისად წახნაგებად საბეჭდავისად სწახნაგნე ორნი ქვანი სახელებისაებრ ძეთა ისრაჱლისათასა, გამოსახულად და გამოწახნაგებულად ოქროჲთა ჰქმნე იგინი.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნნე სიტყჳერსა ზედა ფესუნი განთხზულნი ნაქმარად ჯაჭუედად ოქროსაგან წმიდისა.
და	მცხ.გამ	ეჟუანი და ყუავილედი ქუე ქუემოჲსა ზედა ქუეშეთსაცუმელისასა გარემოჲს.
და	მცხ.რიცხ	და ბამოოთით იანანდ თავი, რომელ არს ველსა მოაბისასა თავით გოთლილით, რომელ ხედავს პირსა უდაბნოჲსასა.
და	მცხ.რიცხ	და წარავლინნა მოსე მოციქული სიონ მეფისა ამორეველთაჲსა სიტყჳთა მშჳდობისაჲთა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა: განვლო ქუეყანა შენი, გზაჲ განვლო, არა მივაქციოთ აგარაკსა შენსა, არცა ვენაჴთა შენთა, არა ვსუათ წყალი ჯურღმულისა შენისაჲ. გზაჲ სამეუფოჲ განვლოთ ვიდრე გარდასლვადმდე საზღვართა შენთა.
და	მცხ.რიცხ	ამისთჳს თქჳანმე იგავითა მოვედით ესებონს, რათა აღეშენოს და განეგოს ქალაქი სიონისი.
და	მცხ.რიცხ	და იხილა ბალაკ, ძემან სეფორისმან, ყოველი, რაჲცა-იგი უყო ისრაჱლმან ამორეველსა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაამ ღმერთსა: ბალააკ, ძემან სეფორისმან, მეფემან მოაბისმან, მოავლინნა იგინი ჩემდა და თქუა:
და	მცხ.რიცხ	და აღდგა ბალაამ განთიად, ჰრქუა მთავართა მათ ბალაკისთა: წარვედით უფლისა თქუენისა, არა მიფლო მე ღმერთმან შესლვად თქუენ თანა.
და	მცხ.სჯლ	და თქუა: უფალი სინად მოვიდა და გამოგვიჩნდა ჩუენ სეირს. ისწრაფა ფარან მთით ბევრებითა კადეს, მარჯუენით მისა ანგელოზნი მისნი მას თანა
და	მცხ.სჯლ	და იყოს საყუარელისა მისგან მთავარი შეკრება მას მთავართა მათ ნათესავთა ისრაჱლისათა.
და	მცხ.სჯლ	და რათა გულისხმა-ჰყო დღეს, რამეთუ არა სიმართლისა შენისათჳს მოგცემს შენ უფალი ღმერთი შენი დამკჳდრებად ქუეყანასა მაგას კეთილსა, რამეთუ ერი ეგე ქედფიცხელი ხარ.
და	მცხ.სჯლ	მოიჴსენე და ნუ დაივიწყებ, რავდენ ჟამ განარისხე უფალი ღმერთი შენი უდაბნოსა მას, რომლით დღითგან გამოხუედ შენ ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთაჲსა მოსლვად-მოწევნადმდე ადგილსა მას, რამეთუ ურჩებით დაუმორჩილებელ ექმნენით უფალსა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ვირმან მან ბალაამს: არა მე ვირი იგი შენი ვარა, რომელ ზედა შჯდი სიჭაბუკით შენითგან მოდღენდელად დღედმდე? ანუ შეურაცხებით შეურაცხ-გყავ სადამე შენ? ხოლო მან თქუა: არა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაკ ბალაამს: არა მიგივლინენა ხადიდ შენდა, რასათჳს არა მოხჳდოდე, ანუ ნანდჳლ, ვერ შემძლებელ ვარ პატივის-ყოფად შენდა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მას ბალაკ: მოვედ მერმეცა ჩემ თანა ადგილსა სხუასა, ვინაჲ არა იხილო იგი მიერ, არამედ მცირედი რაჲმე მისი იხილო. ხოლო ყოველი არა იხილო და დაწყევე იგი მიერ.
და	მცხ.სჯლ	და მოგცეს შენ თივაჲ ველთაგან შენთა საზრდელად საცხოვართა შენთა, შჭამდეღა და განსძღებოდი.
და	მცხ.გამ	და უქმნნე მათ საწვივენი სელისანი დაფარვად უშუერებასა სარცხჳნელისა მათისასა, წელთაგან ბარკალსხჳლადმდე იყოს.
და	მცხ.რიცხ	აჰა. ესერა, კურთხევად მიწყიეს, ვაკურთხო და არა მოვაქციო.
და	მცხ.სჯლ	აჰა, ესერა, მიგცემ თქუენ დღეს წყევასა და კურთხევასა.
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაკ ბალაამს: ნუცა წყევით სწყევ მას, ნუცა კურთხევით აკურთხევ.
და	მცხ.სჯლ	მოსპოლვით მოსპნე ყოველნი იგი ადგილნი სამსახურებელნი წარმართთანი, რომელსა ემსახუროს სამსახურებელი იგი ბილწებისაჲ ზედა მთათა მაღალთა და ბორცუთა და ხეთა ქუეშე
და	მცხ.სჯლ	არამედ ადგილსა ერთსა, რომელსა გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან თქუენმან ადგილი ერთი ნათესავთაგან თქუენთა სახელის-დებად სახელი მისი მუნ: ადგილი იგი გამოირჩიეთ და შევედით მუნ.
და	მცხ.რიცხ	და მიაწია მოსე საშჯელი იგი მათი წინაშე უფლისა.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა აქიტობელ აბესალომს: გამოვირჩიო მე ათორმეტი ათასი კაცი და შთავიდე დავითისა.
და	მცხ.მეფ2	აწ თქუენ ადრე აუწყეთ ესე დავითს, რათა არა დადგეს ღამესა ამას რაბოთისა უდაბნოსა, არამედ ისწრაფოს წარსლვად, რათა არა მოისრას მეფე და ყოველი ერი მისი მის თანა.
და	მცხ.გამ	და ესენი არიან, რომელნი ჰქმნნე საკურთხეველსა ზედა ტარიგნი წელიწდეულნი უბიწონი, ორნი დღესა შინა მიმდემად ნაყოფებად სამიმდემოდ.
და	მცხ.რიცხ	ესე დასნი იუდაჲსნი მსგავსად აღხილვისა მათისა - სამეოცდაათექუსმეტ ათას და ხუთას.
და	მცხ.რიცხ	და ძენი იზაქარისნი დასად-დასად მათა: თულა, დასი თულაჲსი, ფუსი - დასი ფუჰისი.
და	მცხ.სჯლ	და გადს ჰრქუა: კურთხეულ და განვრცობილ იყავ, გად, ვითარცა ლომი განსუენებულად დაემკჳდრე შენ, შემუსრნა მკლავნი მთავართანი.
და	მცხ.სჯლ	და დანს ჰრქუა: დან, ვითარცა ლეკჳ ლომისაჲ, გამოვიდეს ბანაკით.
და	მცხ.რიცხ	და ესე ძენი ეფრემისნი: სუთალა, დასი სუთალაჲსა, თანაქ, დასი თანაქისი.
და	მცხ.რიცხ	ესე დასი ძეთა ასერისთანი აღხილვისაგან მათისა - ერგასის და სამ ათას და ოთხას.
და	მცხ.რიცხ	ესე დასნი ნეფთალემისნი აღხილვისაგან მათისა - ორმეოც ათას და სამას.
და	მცხ.რიცხ	ესე არს აღხილვად ძეთა ისრაჱლისათაჲ - ექუსას ათას და შჳდას ოცდაათ.
და	მცხ.რიცხ	და ესე არიან ძენი ლევისნი დასად-დასად მათა: გერსონ, დასი გერსონისი, კაათ, დასი კაათისი, მერარი, დასი მერარისი.
და	მცხ.რიცხ	და შესწიროთ მრგულიად დასაწველები მსხუერპლად უფლისა ზუარაკნი მროწლისაგანნი ორნი, ვერძი ერთი, შჳდნი კრავნი წელიწდეულნი უბიწონი, იყვნენ თქუენდა.
და	მცხ.რიცხ	და წალი ერთი თხათაგანი - ცოდვისათჳს სალხინებელად თქუენთჳს.
და	მცხ.რიცხ	და ჰყოთ მრგულიად დასაწველი სულად სულნელად უფლისა ზუარაკი ერთი მროწლისაგან, ვერძი ერთი, კრავი წელიწდეული, შჳდნი უბიწონი.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავი მათი სამინდოჲ აღსუარული ზეთითა სამი ათეული ზუარაკსა ერთსა და ორი ათეული - ვერძსა ერთსა.
და	მცხ.გამ	და დასდგა იგი წინაშე კრეტსაბმელისა, რომელი არს კიდობანსა ზედა საწამებელთასა, რომელთა შინა გეცნობებოდი მე შენ მუნ.
და	მცხ.რიცხ	შესაწირავი მათი, სამინდოჲ აღსუარული ზეთითა, სამი ათეული ზუარაკსა ერთსა და ორი ათეული ვერძსა ერთსა.
და	მცხ.გამ	და რაჟამს აღანთებდეს აჰრონ სასანთლესა, მწუხრი აკუმიოს მას ზედა საკუმეველი სამიმდემო მარადის წინაშე უფლისა ნათესავსა შინა მათსა.
და	მცხ.გამ	და ლხინება-ყოს აჰრონ რქათა მისთა ზედა ერთგზის წელიწადსა შინა სისხლისაგან განსაწმედელისა ცოდვათასა სალხინებელისა, ერთსა ჯერსა წელიწადისასა განწმიდოს იგი ნათესავსა შინა მათსა, რამეთუ წმიდაჲ წმიდათა უფლისა არს.
და	მცხ.გამ	და ესე არს, რომელი მისცენ, რომელნი თანა წარიჴდიდენ მოხედვასა, ნახევარი დიდრაქმისა, რომელ არს სიწმიდე დიდრაქმისაებრ, ოცი დანგი არს დიდრაქმაჲ, ხოლო კერძოჲ დიდრაქმისა სახარკოჲ უფლისაჲ.
და	მცხ.სჯლ	მსხუერპლი შენი ჴორცი იგი შესწირო საკურთხეველსა მას ზედა უფლისა ღმრთისა შენისასა, რამეთუ სისხლი იგი დააპკურო აღსავალთა მათ საკურთხეველისა ამის უფლისა ღმრთისათა და ჴორცი იგი შესჭამო.
და	მცხ.სჯლ	უკუეთუ მოსრნეს უფალმან ღმერთმან შენმან ნათესავნი იგი, რომელსა-იგი მიხუალთ დამკვიდრებად ქუეყანისა მათისა წინაშე პირსა შენსა, დაიმკვიდრნე იგი და დაეშენო ქუეყანასა მათსა.
და	მცხ.რიცხ	ქუეყანაჲ, რომელ მოგუცა უფალმან წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა, ქუეყანაჲ ცხოვარისა საყოფელი არს და მონათა შენთა საცხოვარი ფრიად არს.
და	მცხ.რიცხ	და რად განსდრეკთ გონებასა ძეთა ისრაჱლისათასა არა წიაღსლვად ქუეყანასა მას, რომელსა მოსცემს მათ უფალი?
და	მცხ.რიცხ	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და აგურიობნა იგინი უდაბნოსა ზედა ორმეოც წელ, ვიდრემდის მოისრა ყოველი ნათესავი იგი, რომელნი იქმან ძჳრსა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე იგი ზეთი საცხებელი წმიდაჲ მიჰრონად მიჰრონობითად ნაჴელოვნებად მემიჰრონისად, ზეთი ცხებისა წმიდა იყოს.
და	მცხ.გამ	და ძეთა ისრაჱლისათა ჰრქუა მეტყუელმან: ზეთი, საცხებელი ცხებისა, წმიდა იყოს ესე თქუენდა უკუნისამდე.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნე იგი საკუმეველად მენელსაცხებელთა ქმნულად ნელსაცხებლის მგბოლველთად, აღზავებული განრჩეული წმიდაჲ.
და	მცხ.გამ	და ზეთი იგი ცხებულებისა და საკუმეველი იგი შეზავებული სიწმიდისა მსგავსად ყოვლისა, რომელი გიბრძანე შენ, ქმნენ ყოველთაებრ, რომელთა მე გამცნებდ შენ ქმნად.
და	მცხ.რიცხ	და აღაშენეს ძეთა გადისთა დებონი
და	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მათ მოსე: ჰყოთ თუ მსგავსად სიტყჳსა ამის, შე-თუ-იჭურნეთ ბრძოლად წინაშე უფლისა.
და	მცხ.რიცხ	და იყო წარმონაღები იგი ნატყუენავისაჲ, რომელ წარმოიღეს კაცთა მათ ბრძოლთა - ცხოვარი ექუსასი ათასი და სამეოცდაათხუთმეტ ათასი.
და	მცხ.გამ	და დაიმარხედ ძეთა ისრაჱლისათა შაბათისა მის. ყოფად მისა ნათესავთა მათ შორის სჯულად საუკუნოდ.
და	მცხ.სჯლ	უკეთუ გესმეს შენ ერთისა ქალაქთაგანისაჲ, რომელი-იგი უფალმან ღმერთმან მოგცეს შენ სამკვიდრებელად და თქუენ,
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა: არა არს ჴმაჲ ესე მთავართაგან ძლევისა, არამედ ჴმაჲ განცხრომისა.
და	მცხ.სჯლ	და უფალი ღმერთი თანაგივიდოდის შენ, არა დაგაგდოს შენ, არცა უგულებელს-გყოს შენ, ნუ გეშინინ. ნუცა შესძრწუნდები შენ...
და	მცხ.სჯლ	და შვილთაცა მათთა, რომელთა არა იცოდიან, ისმინონ და შეისწაონ შიში უფლისა ღმრთისა თქუენისაჲ ყოველთა დღეთა ცხორებისა მათისათა, რავდენ ცხონდენ ქუეყანასა მას ზედა, რომლისათჳს-ეგე თქუენ წიაღხუალთ იორდანესა დამკჳდრებად მისა.
და	მცხ.სჯლ	და გარდამოჴდა უფალი სუეტითა მით ღრუბლისაჲთა წინაშე კართა მის საწამებელისათა.
და	მცხ.სჯლ	და ესე ბრძანებაჲ არს მიტევებისა მის, მიუტეო შენ ყოველი თანანადები შენი, რაჲცა თანა-ედვას მოყუასსა შენსა და ძმასა შენსა, რამეთუ მიტევებაჲ წოდებულ არს უფლისა ღმრთისა შენისა.
და	მცხ.სჯლ	არამედ ჴსნილ-ჰყო ჴელი შენი მისთჳს და ავასხო მას, რავდენცა უჴმდეს.
და	მცხ.სჯლ	და მე გარემიქცევითა გარემოვიქციო პირი ჩემი მათგან მას დღესა შინა უკეთურებათა მათთათჳს, რომელსა-იგი იქმოდეს, რამეთუ მიეცეს სამსახურებელთა უცხოთა.
და	მცხ.სჯლ	ყოველივე პირმშოჲ, რომელი იშვეს ზროხათა შენთაჲ, გინა თუ ცხოვართაჲ უპედი, განწმიდო შენ უფლისა ღმრთისა შენისათჳს, არა აქმნიო ჴარი იგი პირმშოთა შენთაჲ და არცა მოჰრისო ცხოვარი იგი პირმშოთა შენთაჲ.
და	მცხ.სჯლ	და გან-ღა-თუ-ბნეულ იყო შენ კიდითგან ქვეყანისაჲთ ვიდრე კიდემდე მისა, მიერცა შემო-ვე-გკრიბოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან და მოგიყვანოს.
და	მცხ.სჯლ	და თქუან: ამის გამო, რამეთუ დაუტევეს მცნებაჲ იგი შჯულისა უფლისა ღმრთისა მამათა მათთაჲსა, რაჟამს გამოჰყვანდეს იგინი ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.ფსალმ	დასასრულსა, ნუ განხრწნი, დავითის ძეგლისწერისათჳს, რაჟამს-იგი ივლტოდა პირისაგან საულისა და შევიდა ქუაბსა მას
და	მცხ.ფსალმ	და რამეთუ გულსა შინა უსჯულოებასა იქმთ, ქუეყანასა ზედა სიცრუესა ჴელნი თქუენნი ნივთებენ.
და	მცხ.ფსალმ	უცხო იქმნნეს ცოდვილნი საშოთაგან, შესცთეს მუცლითგან და იტყოდეს სიცრუესა.
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა ცჳლი რა დადნის, ეგრეთ მოესრულნენ, დაეცა მათ ზედა ცეცხლი და არა იხილეს მზე.
და	მცხ.ფსალმ	მიჴსენ მე მტერთა ჩემთაგან, ღმერთო, და მათგან, რომელნი აღდგომილ არიან ჩემ ზედა, განმარინე მე.
და	მცხ.მეფ2	არამედ აწ გამოვედ და ეტყოდე ერსა მას, რამეთუ უფიცავს ღმერთისა მიმართ, თუ შენ არა გამოხჳდე შემთხუევად მათა, არა ვინ დადგეს შენ თანა ამასვე ღამესა! ხოლო ეს უწყოდე, უბოროტეს-ყოფად არს შენდა ესე, ვიდრეღა ყოველთა მათ ჭირთა, რომელნი წარგჴდეს სიყრმითგან ვიდრე მოაქამდე.
და	მცხ.ფსალმ	მწე ჩემი ხარი შენ, შენ გიგალობდე, რამეთუ ღმერთი ჴელისა ამპყრობელი ჩემი ხარი შენ, ღმერთო ჩემო, და წყალობაო ჩემო.
და	მცხ.სჯლ	ექუს დღე უფუველი შჭამო და მეშვიდესა დღესა განჴსნაჲ არს დღესასწაულისაჲ მის უფლისა ღმრთისა შენისაჲ, არა ჰქმნე მას შინა ყოველივე საქმე შვიდი შვიდეული მრგულიად აღრაცხო თავისა, რაჟამს იწყო მანგლისა საქმე მკათა, მიერითგან აღირაცხო შვიდი შვიდეული.
და	მცხ.სჯლ	და ჰყო დღესასწაული იგი შვიდეულთაჲ უფლისა ღმრთისა შენისაჲ, რავდენცა ეძლოს ჴელთა შენთა, რავდენცა-რაჲ განგემარჯოს შენ, რამეთუ გაკურთხა შენ უფალმან ღმერმთან შენმან.
და	მცხ.სჯლ	დღესასწაული იგი ტალავრობისაჲ ჰყვი თავისა შენისა შვიდ დღე შეკრებასა მას კალოჲსა შენისასა და საწნეხელისა შენისასა.
და	მცხ.სჯლ	შვიდ დღე ჰყო დღესასწაული იგი უფლისა ღმრთისა შენისაჲ ადგილსა მას, რომელ-იგი გამოირჩიოს უფალმან ღმერთმან შენმან თავისა შენისა, უკეთუ გაკურთხოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ყოველთა ზედა ნაყოფთა შენთა და ყოველთა ზედა საქმეთა ჴელთა შენთასა, და იყო შენ სახარულევან.
და	მცხ.სჯლ	იპოვოს თუ ვინმე შენ შორის, ანუ ქალაქთა შენთა, რომელ-იგი უფალმან ღმერთმან შენმან მიგცეს შენ მამაკაცი, გინა თუ დედაკაცი, რომელმან ქმნეს ბოროტი წინაშე უფლისა ღმრთისა შენისა და გარდაჰჴდეს მცნებათა მისთა,
და	მცხ.სჯლ	განიყვანო კაცი იგი გარეშე ქალაქსა, გინა თუ მამაკაცი იყოს, გინა თუ დედაკაცი იყოს, ქვაჲ დაჰკრიბონ მას და მოკუდეს. და, რომელი-იგი მოკუდებოდის,
და	მცხ.სჯლ	ორითა და სამითა მოწამითა მოკუედინ, ნუ ერთითა მოწამითა, ჴელნი პირველად მოწამეთა შეეხნედ.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ უმჯობეს არს წყალობაჲ შენი უფროს საცხორებელთასა და ბაგენი ჩემნი გაქებდენ შენ.
და	მცხ.სჯლ	რათა ყოველსა ერსა, რომელსა ესმეს, ეშინოდის და არღარა უსჯულოებდენ.
და	მცხ.ფსალმ	რაჲთა იჴსნნენ საყუარელნი შენნი; მაცხოვნე მე მარჯუენითა შენითა და შეგესემინ ჩემი.
და	მცხ.სჯლ	და იყოს კაცი იგი, რომელმან არა ისმინნეს ყოველნი იგი სიტყუანი მის წინაწარმეტყუელისანი, რომელსა-იგი ეტყოდის სახელითა ჩემითა.
და	მცხ.სჯლ	რომელსა-იგი უფალი არა ეტყოდის წინასწარმეტუელსა მას? სიტყუასა, რომელ-იგი იტყოდის წინაწარმეტყუელი იგი სახელით უფლისათა და სიტყუაჲ იგი არა იყოს მსგავსად წინაწარმეტყუელებისა მის მისისა, რომელსა-იგი ეტყოდა მას უფალი ღმერთი, ნუ შეუდგებით, რამეთუ უსჯულოებით მით თავისა თვისისაჲთა იტყოდა ცრუწინაწარმეტყუელი იგი.
და	მცხ.ფსალმ	და მოუძლურდეს მათ ზედა ენანი მათნი. შეძრწუნდეს ყოველნი, რომელნი ხედვიდეს მათ.
და	მცხ.სჯლ	და ყოველი იგი მოხუცებული ქალაქისა მის, რომელი-იგი მახლობელ იყოს წყლულისა მის, დაიბანნენ ჴელნი მათნი თავსა ზედა მის დიაკეულისასა [] დაკუეთილისა ჴევსა მას შინა.
და	მცხ.სჯლ	ნუ უგულებელს-ჰყოფ ზროხასა, გინა თუ ცხოვარსა შეცთომილსა ძმისა შენისასა, ნუ უდებ-ჰყოფ მას, არამედ მოქცევით მოაქციო იგი და მისცე ძმასავე მას შენსა.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მემფიბოსთე მეფესა: ოდეს გიხილე, მეფე, მშჳდობით მოქცეული სახიდ თჳსა, ყოველი მეფისსა იყავნ!
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა გუელმან დედაკაცსა: არა სიკუდილით მოჰკუდეთ.
და	მცხ.სჯლ	იშენებდე თუ სახლსა ახალსა ბედედად, არდაბაგი გარემოჲს მოაქმნე კედელთა მისთა, რათა არა გარდავარდეს, რომელი-იგი გარდავრდომად იყოს და შეიქმნეს კაცის-კლვაჲ სახლსა შენსა.
და	მცხ.სჯლ	მოიყვანონ კაცი იგი მოხუცებულთა მის ქალაქისათა და გუემონ იგი,
და	მცხ.სჯლ	ხოლო ისრაჱლსა მას ნურა ევნებინ, რამეთუ არა თანა-აც მას ბრალი სიკუდილისაჲ, რამეთუ ვითარცა კაცმან, რომელმან დააპყრის კაცი ველსა ზედა და მოკლის, იგი საქმე წარჴდა ქალსა ამას.
და	მცხ.სჯლ	კუდური და დუმაკ კუეთილი ნუ შეიწირვინ ტაძრად უფლისა.
და	მცხ.სჯლ	ამანიტელი და მოაბელი ნუ შევლენედ სახიდ უფლისა ვიდრე ათამდე ნათესავად, ნუცა უკუნისამდე ჟამთა.
და	მცხ.სჯლ	რომელი შეყოფილ იყოს შენდა და ჯდეს შორის ყოველსავე ადგილსა, რომელსაცა სთნდეს მას, ნურას აჭირებნ მას.
და	მცხ.სჯლ	მო-თუ-ვინმე-იყვანოს ცოლი და შეირთოს იგი და არა სათნო ეყოს, ანუ თუ და-რაჲმე-აპყრას მის თანა საქმე ჯერკუალი, დაუწერენ მას წიგნი განსატევებელი და მიეცინ ჴელთა მისთა და გამოავლინენ იგი სახლით მისით.
და	მცხ.სჯლ	ნუ იპოების ჭურჭელსა შენსა შორის სასწორი ერთი დიდი და ერთი კნინი.
და	მცხ.სჯლ	კურთხეულ იყო შენ ქალაქსა შინა შენსა და ველთა შენთა.
და	მცხ.სჯლ	და არა გარდააქციო ყოველთა ამათ მცნებათაგან, რომელსა-ესე მე გამცნებ შენ დღესდღე მარჯულ, არცაღა მარცხლ, ვითარმცა შეუდეგ შენ კერპთა უცხოთა მსახურებად მათა. და იყოს,
და	მცხ.გამ	და დღესასწაული უცომოებისა თქუენისა დაიმარხეთ. შჳდ დღე სჭამო უცომოჲ, ვითარცა-იგი გამცენ ჟამსა მას ოდენ თთუესა მას ახალსა, რამეთუ თთუესა მას ახალსა გამოხვედ შენ ქუეყანით ეგჳპტით.
და	მცხ.გამ	მოიღეთ თქუენ თავისა თქუენისა შესაწირავად უფლისა. ყოველმან, რომელმან დაიჯეროს გულითა, მოიღოს ნაყოფად პირველად უფლისა ოქროჲ, ვეცხლი და რვალი.
და	მცხ.გამ	და ყოველი მამაკაცი და დედაკაცი, რომელთა მოუვიდოდა გონებითა მათითა, შევიდოდეს საქმედ ყოველსავე მას საქმესა, რომელი ბრძანა უფალმან საქმედ მოსეს მიერ. მოიღეს ძეთა ისრაჱლისათა შესაწირავი უფლისა.
და	მცხ.გამ	და ელიაბს, ძესა მას აქის მაქისისასა, ტომისაგან დაანისსა.
და	მცხ.სჯლ	იგი გავასხებდეს შენ და შენ არაჲ ჰპოო, რაჲმცა სესხად უკუეც, იგი იყოს თავ შენდა, ხოლო შენ იყო მისა ბოლო.
და	მცხ.ფსალმ	საკჳრველ არს სიმართლითა, შეისმინე ჩუენი; ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, სასოო ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათაო, და რომელნი არიან ზღუათა შინა შორს.
და	მცხ.ფსალმ	მიხედე ქუეყანასა და დაათრვე იგი, განამრავლე განმდიდრებაჲ მისი; მდინარე ღმრთისაჲ აღივსო წყლითა; განუმზადე საზრდელი მათი, რამეთუ ესე არს განმზადებაჲ.
და	მცხ.ფსალმ	აკურთხო გჳრგჳნი წელიწადისა სიტკბოებითა შენითა, და ველნი შენნი აღივსნენ სიპოხითა.
და	მცხ.ფსალმ	კურთხეულ არს ღმერთი, რომელმან არა განიშორა ლოცვა ჩემი და არცა წყალობაჲ მისი ჩემგან.
და	მცხ.ფსალმ	მიეცით დიდებაჲ ღმერთსა; ისრაჱლსა ზედა დიდ არს შუენიერებაჲ მისი, და ძალი მისი ღრუბელთა შინა.
და	მცხ.ფსალმ	დაუბნელდენ თუალნი მათნი, რათა არა ხედვიდენ, და ზურგი მათი მარადის შედრიკე.
და	მცხ.ფსალმ	და სათნო-ეყოს ღმერთსა უფროჲს ჴბოსა მის ჩჩჳლისა, რომელსა გამოჰქონედ რქანი და ჭლიკნი.
და	მცხ.გამ	სიგრძე ერთისა მის ფელიკისა - ერგასი წყრთა და სივრცე ერთისა ფელიკისა - ოთხი წყრთა, ზომით ეგრეთვე იყოს ათერთმეტთა მათ ფელიკთანი.
და	მცხ.გამ	და ქმნა სუეტის თავთა ზედა კარვისათა ტყავთაგან ვერძისათა ტარსიკონი მეწამული დასაბურველად ცისსხეული ზედა კერძო.
და	მცხ.გამ	და ზურგით კარვისა მის ზღჳთ კერძო ქმნა ექუსნი სვეტნი.
და	მცხ.გამ	და ჰქმნა ორნი სუეტნი უკანით კერძო.
და	მცხ.სჯლ	ესენი დადგეს მაკურთხევლად ყოვლისა მაგის ერისა მთასა მას ზედა გარიზინსა, რაჟამს წიაღჰჴდე თქუენ იორდანესა მდინარესა: სჳმეონ, ლევი, იუდა, იზაქარ, იოსებ და ბენიამენ.
და	მცხ.ფსალმ	და მიმჴცოვნებადმდე და სიბერედმდე, ღმერთო ჩემო, ნუ დამაგდებ მე, ვიდრემდის მიუთხრა მკლავი შენი ყოველსა ნათესავსა მომავალსა;
და	მცხ.სჯლ	და მოაქცინეს შენ ზედა სალმობანი იგი მეგჳპტელთანი ძჳრად-ძჳრადნი, რომელთაგან-იგი შეძრწუნებულა მათგან.
და	მცხ.სჯლ	და დაშთეთ თქუენ რიცხჳთ მცირედ, რამეთუ იყვნეთ თქუენ სიმრავლით, ვითარცა ვარსკულავნი ცისანი ამისთჳს, რამეთუ არა ისმინეთ თქუენ ჴმაჲ უფლისა ღმრთისა თქუენისა.
და	მცხ.სჯლ	და არღარა აღდგა წინასწარმეტყველი შორის ისრაჱლსა მსგავსად მოსესა, რომელ-იგი უფალსა შეესწავა პირისპირ,
და	მცხ.სჯლ	აჰა, ესერა, მიმიცემიეს თქუენ წინაშე დღესდღე ცხორებაჲ და სიკუდილი.
და	მცხ.სჯლ	და დაჰკრიბოს უფალმან ღმერთმან ყოველი იგი წყევაჲ ძეთა მათ ზედა ისრაჱლისაათა მსგავსად ყოვლისა მის წყევისა, რომელი-იგი წერილ არს წიგნსა მას შჯულისასა.
და	მცხ.სჯლ	და თქუან ყოველთა ნათესავთა: რაჲსამე ესრე შექმნა უფალმან ღმერთმან ქუეყანაჲ ესე, ანუ რაჲმე არს რისხვაჲ ესე დიდი გულისწყრომისა მისისაჲ, რომელ-ესე ყო მათ ზედა?
და	მცხ.გამ	და შეაკრნეს სალხინებელსა გრკალნი იგი კიდით კიდობნისა მის, რათა აღიღოდიან.
და	მცხ.გამ	და იყვნეს ფრთენი ქერობინთა მათ განმარტებით ზედა კერძო სალხინებელსა მას, რათა აგრილობდეს ფრთითა მით. პირნი ქერობინთანი აქუნდენ პირისპირ.
და	მცხ.გამ	და ესე არს ბრძანებისა განწესებაჲ კარვისა მის საწამებელისაჲ, ვითარცა-იგი ბრძანებაჲ მოსცა მოსეს მსახურებისა მის ყოფაჲ ლევიტელთა ითამარის მიერ, ძისა აჰრონის მღდლისაჲთა,
და	მცხ.გამ	ყოველი ოქროჲ, რომელი შეემსახურა საქმესა მას ყოვლისა მისებრ საქმისა წმიდათასა, იყო ოქროჲ მის შესაწირავისაჲ ოცდაცხრა ქანქარი და შვიდას და ოცდაათ სიკილა სიკილითა მით წმიდითა.
და	მცხ.გამ	ოთხკიდედ ორკეცად ქმნა საკითხავი იგი, მტკაველ სიგრძე მისი და მტკაველ - სივრცე მისი ორკეცად.
და	მცხ.გამ	(36,21) და შემაგრებული ოქროსა შინა და ანთრაკნი ესე იყვნეს სახელებისაებრ ძეთა ისრაჱლისათა, ათორმეტ სახელები მათი გამოწერით ბეჭდებრ თჳთოეული სახელი ათორმეტთა მათ ტომთაჲ.
და	მცხ.გამ	(36,22) და ჰქმნეს საკითხავსა მას ფერსუები თანა შეთხზულად ქმნულად თხზულსა ოქროჲსაგან წმიდისა.
და	მცხ.გამ	და ქმნეს ეჟუნები ოქროჲსაჲ წმიდისა ფესუებსა მას მის ქუმენჯაკისასა გარემო.
და	მცხ.გამ	ნაფერტები ზეზისა ძახილისა და ვარშამანგები ზეზისა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ადამს ჰრქუა: რამეთუ ისმინე ჴმაჲ ცოლისა შენისაჲ და სჭამე ხისაგან, რომლისა გამცენ შენ მისი ხოლო არაჭამაჲ, მისგან სჭამე, წყეულ იყავნ ქუეყანა საქმეთა შინა შენთა, მწუხარებით სჭამდე მას ყოველთა დღეთა ცხორებისა შენისათა.
და	მცხ.გამ	და კრეტსაბმელი, რომელ ჰფარვიდა კიდობანსა მას აღთქუმისასა, და უღელნი.
და	მცხ.დაბ	ოფლითა პირისა შენისათა სჭამდე პურსა შენსა ვიდრე მიქცევადმდე შენდა მიწად, რომლისაგან მოღებულ იქმენ, რამეთუ მიწაჲ ხარ და მიწად-ცა მიიქცე.
და	მცხ.გამ	და დასდგა საკურთხეველი იგი ნაყოფითა კართა მის კარვისა საწამებელისათა.
და	მცხ.გამ	და დადგა სასანოვაგე იგი კარავსა მას საწამებელისასა ადგილსა მას სამხრით კერძო კარვისასა.
და	მცხ.გამ	და დააკმია საკმეველი იგი აღზავებული მას ზედა, ვითარცა-იგი უბრძანა უფალმან მოსეს.
და	მცხ.გამ	და განმარტა კრეტსაბმელი კარსა ზედა კარვისა მის.
და	მცხ.ფსალმ	იყოს სახელი მისი კურთხეულ უკუნისამდე; უწინარეს მზისა ეგოს სახელი მისი; მისა მიმართ იკურთხეოდიან ყოველნი ტომნი ქუეყანისანი, და ყოველი თესლები ჰნატრიდეს მას.
და	მცხ.ფსალმ	ღმერთო ჩემო, მიჴსენ მე ჴელთაგან ცოდვილისათა, ჴელთაგან უსჯულოსათა და ცრუსათა;
და	მცხ.ფსალმ	რაჟამს ზეცით სასმენელ-ჰყავ მშჯავრი, ქუეყანასა შეეშინა და დაყუდნა,
და	მცხ.ფსალმ	ჴმითა ჩემითა უფლისა მიმართ ღაღად-ვყავ, ჴმითა ჩემითა ღმრთისა მიმართ და მომხედნა მე.
და	მცხ.ფსალმ	წინაშე მამათა მათთა, რომელ ქმნნა საკჳრველებანი ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა და ველსა მას ტანეოსსა.
და	მცხ.ფსალმ	და დაცჳოდა შორის ბანაკისა მათისა, გარემოს კარვებსა მათსა.
და	მცხ.ფსალმ	და განიღჳძა, ვითარცა მძინარემან, უფალმან, ვითარცა ძლიერი, რომელი იქარვებნ ღჳნოსა.
და	მცხ.ფსალმ	ვენაჴი ეგჳპტით სცვალე, განასხენ წარმართნი და დაასხი იგი.
და	მცხ.ფსალმ	ჭირსა მხადე მე, და გიჴსენ შენ; მესმა შენი დაფარულთა შინა ნიავქარისათა, გამოგცადე შენ წყალთა მათ ზედა ცილობისათა.
და	მცხ.ფსალმ	უკუეთუმცა ერსა ჩემსა ესმინა ჩემი და ისრაჱლი თუმცა გზათა ჩემთა სრულ იყო,
და	მცხ.ფსალმ	სიმართლე მის წინაშე ვიდოდის, და დადვას გზად სლვა თჳსი. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	მიძღოდე მე, უფალო, გზათა შენთა და ვიდოდი მე ჭეშმარიტებითა შენითა; იხარებდეს გული ჩემი შიშითა სახელისა შენისათა.
და	მცხ.ესა	ნუ გეშინინ, რამეთუ შენ თანა ვარ, აღმოსავალთაგან მოვიყვანო თესლი შენი და დასავალთაგან შეგკრიბო შენ.
და	მცხ.ესა	ყოველნი, რავდენნი ზედწოდებულან სახელითა ჩემითა! რამეთუ დიდებისა მიერ ჩემისა შევჰმზადე იგი და შევქმენ იგი.
და	მცხ.ესა	და არა აწ გიწოდე შენ, იაკობ, არცა მემაშურალე-გყავ შენ, ისრაჱლ!
და	მცხ.მეფ2	მიუგო იოაბ და ჰრქუა: ნუ იყოფინ ეგე ჩემდა, ვითარმცა მოვაოჴრე ეგე!
და	მცხ.მეფ2	და ირას - ეეთეს მღდელად წინაშე მდგომელ დავითისა.
და	მცხ.ფსალმ	და აქციე აღთქმა მონისა შენისა, შეაგინე ქუეყანასა ზედა სიწმიდე მისი.
და	მცხ.ფსალმ	განმზადებულ არს საყდარი შენი მიერითგან, და საუკუნითგან შენ ხარ.
და	მცხ.მეფ2	მაშინ წართქვა დავით სიტყუაჲ გალობისა წინაშე უფლისა დღესა მას, რომელსა იჴსნა იგი უფალმან ყოველთაგან მტერთა მისთა და ჴელთაგან საულისთა,
და	მცხ.მეფ2	ბრწყინვალებითა მისითა მის წინაშე სეტყვა და ნაბერწყალი ცეცხლისა!
და	მცხ.მეფ2	შეძრწუნდეს იგინი განფენასა მას ზღჳსასა, გამოჩნდეს საფუძველნი სოფლისანი სასტიკებითა უფლისათა და სულითა რისხვისა მისისათა!
და	მცხ.მეფ2	რამეთუ შენ აღმინთო სანთელი ჩემი, უფალო, ღმერთო ჩემო, და განმინათლო ბნელი ჩემი!
და	მცხ.მეფ2	ფართო-ყვენ სლვანი ჩემნი, ნაკლულევანებათა დამაკჳრვეს მე ქუეშე ჩემსა, რათა არა მოუძლურდენ ალაგნი ჩემნი, და ვერ წინადამიდგეს მე მჴდომნი იგი ჩემნი!
და	მცხ.ფსალმ	მოსცი მათ, და აღიზარდნიან იგინი, ხოლო აღაღი რაჲ ჴელი შენი, ყოველნივე განაძღნი სიტკბოებითა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: წყეულ ქანან ყრმა, მონა იყავნ ძმათა მისთაჲ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ქანან შვა სიდონ პირმშოდ და ქეტელი.
და	მცხ.ფსალმ	რამეთუ იყვნეს იგინი რიცხჳთ მცირე-მცირე და მსხემ მას შინა.
და	მცხ.დაბ	და სემისსა იშუნეს მისდაცა მამისა ყოველთა ძეთა ებერისთასა, ძმისა იაფეთისა, ძმისა უხუცესისა.
და	მცხ.ფსალმ	გარდააქცინა სისხლად მდინარენი მათნი და მოსწყჳდნა თევზნი მათნი;
და	მცხ.ფსალმ	და დასცა ყოველი პირმშო ქუეყანასა შინა მათსა დასაბამად ყოვლისა ტკივილისა მათისა.
და	მცხ.დაბ	და იყო, რაჟამს შევიდა აბრაამ ეგჳპტედ, იხილეს მეგჳპტელთა დედაკაცი იგი, რამეთუ შუენიერ იყო ფრიად.
და	მცხ.დაბ	და შემდგომად სიტყუათა ამათ იქმნა სიტყუაჲ უფლისა აბრაამის მიმართ, ჩუენებასა შინა ღამისასა, მეტყუელი: ნუ გეშინინ, აბრაამ, მე შეგეწიო შენ, სასყიდელი შენი იყოს ფრიად.
და	მცხ.დაბ	და თქუა აბრაამ: ვინათგან მე არა მომეც თესლი, ხოლო სახლისწული ჩემი დამიმკჳდრებს მე.
და	მცხ.დაბ	უწოდა აგარ სახელი უფლისა, მზრახუალსა მას მისსა: შენ, ღმერთო, რომელმან მოიხილე ჩემ ზედა, ვითარმედ სთქუ, და რამეთუ წინაშე ვიხილე გამოჩინებული ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	და ბათოელს ესუა რებეკა. რვანი ესე ძენი, რომელნი უსხნა მელქა ნაქორს, ძმასა აბრაჰამისსა.
და	მცხ.დაბ	მიუგეს ძეთა ქეტისთა აბრაჰამის მიმართ და ჰრქუეს.
და	მცხ.დაბ	და ამისსა შემდგომად დაჰფლა აბრაჰამ ცოლი თჳსი სარრა, ქუაბსა მას შინა აგარაკისასა მრჩობლსა, რომელ არს წინაშე მამბრესსა. ესე იგი არს, ქებრონი ქუეყანასა ქანანისასა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მან ჰრქუა მათ: ნუ მაბრკოლებთ მე, რამეთუ უფლისა მიერ წარმემართა გზაჲ ჩემი, წარმგზავნეთ მე და წარვიდე უფლისა ჩემისა.
და	მცხ.ფსალმ	აუარო უფალსა ფრიად პირითა ჩემითა და შორის მრავალთასა ვაქებდე მას,
და	მცხ.დაბ	და ესე სახელები არს ძეთა ისმაელისთა მსგავსად სახელებისა ნათესავთა მათთასა: პირმშოჲ ისმაელისი - ნაბეოთ და კედარ და აბდიელ, მასმან.
და	მცხ.ფსალმ	ვფუცე და დავამტკიცე, რათა დავიცუნე მე განკითხვანი სიმართლისა შენისანი.
და	მცხ.ფსალმ	შემწე და ჴელისა ამპყრობელი ჩემი ხარი შენ, მე სიტყუათა შენთა ვესავ.
და	მცხ.დაბ	აღორძნდეს ჭაბუკნი ესე. და იყო ესავ მეცნიერ ნადირობად, მეველე. ხოლო იაკობ - კაცი უმანკოჲ, მყოფ სახლსა შინა.
და	მცხ.ფსალმ	განცხადებაჲ სიტყუათა მათ შენთა განანათლებს და გონიერ-ჰყოფს ჩჩჳლთა;
და	მცხ.ფსალმ	შევედინ შენ წინაშე ვედრებაჲ ჩემი, უფალო, და სიტყჳთა შენითა მიჴსენ მე.
და	მცხ.ფსალმ	მრავალგზის მბრძოდეს მე სიყრმით ჩემითგან და მე ვერა მერეოდეს.
და	მცხ.ფსალმ	და არა ჰრქუეს, რომელნი-იგი თანაწარვიდოდეს, ვითარმედ: კურთხევა უფლისაჲ თქუენ თანა, გაკურთხენით თქუენ სახელითა უფლისაჲთა. დიდება
და	მცხ.ფსალმ	ვითარცა ცუარი გარდამომავალი აერმონით მთასა ზედა სიონსა: რამეთუ მუნ ამცნო უფალმან კურთხევა და ცხორებაჲ უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	გაკურთხოს შენ უფალმან სიონით, რომელმან ქმნა ცანი და ქუეყანაჲ. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	რომელთანი ძენი მათნი, ვითარცა ახალნერგნი, განმტკიცებულ არიან სიჭაბუკესა შინა მათსა, ასულნი მათნი განშუენებულ არიან და აღმკულ, ვითარცა მსგავსებაჲ ტაძრისა,
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა იაკობ რებეკას, დედასა თჳსსა: არს ესავ, ძმაჲ ჩემი, კაცი ფაჩუნიერი და მე კაცი წყლტუ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას ისაკ, მამამან მისმან: ვინ ხარ შენ? ხოლო მან ჰრქუა: მე ვარ ძე შენი პირმშო, ესავ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა რებეკა ისაკს: მომეწყინა ცხორებაჲ ჩემი ასულთაგან ქეტის ძეთასა. უკუეთუ მოიყვანოს იაკობ ცოლი ასულთაგან ამის ქუეყანისათა, რომლისა-ღა არს ცხორებაჲ ჩემი?
და	მცხ.ფსალმ	აქებდით მას ჴმითა ნესტჳსათა, აქებდით მას ფსალმუნითა და ებნითა;
და	მცხ.დაბ	და მომაქციოს მე ცოცხლებით სახლსა მამისა ჩემისასა, იყოს უფალი ჩემი ღმერთად ჩემდა.
და	მცხ.ოსე	და ვითარცა ბადე განმარტებული ოლესა ზმდა,
და	მცხ.ოსე	რამეთუ ქარრყუნილებასა სთესავს და დაქცევაჲ მათი ელის ამათ. მჭელეულსა არა აქუს ძალი ყოფად ფქჳლისა. ხოლო უკეთუ ყოსცა, უცხოთა შეჭამნენ იგინი.
და	მცხ.ოსე	არ აღუფქურიეს უფალსა ღჳნოჲ და არა დაუტკბნეს მათ მსხვერპლნი მათნი, ვითარცა პურთა გლოისა მათისათა. ყოველნი მჭამელნი მათნი შეიგინნენ მით, რამეთუ პურნი მათნი სულთა მათთანი არა შევიდენ სახიდ უფლისა.
და	მცხ.იოელ	განიფრთხვეთ დამთრვალთა და ტიროდეთ, გოდებდით ყოველნი მსუმელნი ღჳნოსა სიმთრვალედ, რამეთუ მოღებულ არს პირისაგან თქვენისა შუება და მხიარულება,
და	მცხ.იოელ	ვაჲ მე, ვაჲ მე, ვაჲ მე დღისათჳს, რამეთუ ახლოს არს დღე უფლისაჲ და ვითარცა საარება საარებისაგან მოიწიოს.
და	მცხ.იოელ	რაჲ დაუმარხოთ თავთა თჳსთა? ტიროდეს მროწეულნი ზროხათანი, რამეთუ არა იყო საძოარი მათი და სამწყსონი ცხოვართანი უჩინო იქმნეს.
და	მცხ.იოელ	შეკრიბეთ ერი, წმიდა-ყავთ ეკლესიაჲ, გამოირჩიენით მოხუცებულნი, შეკრიბენით ჩჩჳლნი, მწოარნი ძუძუთანი. გამოვედინ სიძე სასუენებელისაგან მისისა და სძალი სასძლოსაგან თჳსისა.
და	მცხ.იოელ	ქადაგენით ესენი წარმართთა შორის, წმიდა-ყავთ ბრძოლაჲ, აღადგინენით მბრძოლნი, მოიყვანენით და აღვედით ყოველნი მამაკაცნი მბრძოლნი.
და	მცხ.რუთ	იქცეოდა ამას ღამესა. და იყოს ხვალისაგან, უკუეთუ გითჳსოს შენ, თჳს-გეყავნ შენ. უკუეთუ არა უნდეს თჳსობაჲ შენი, თჳს-გიყო მე; ცხოველ არს უფალი! და დაწვა იგი ვიდრე განთიადმდე.
და	მცხ.ტობ	და აწ გაუწყო შენ, რამეთუ ათი ტალანტი დამივედრებიეს ვეცხლისა გაბაელს, რომელი არს ათი ქანქარი, ძესა გაბირიასა, ჰრაგუელს ხუჟიკეთისასა.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა ანგელოზმან მან: მე ვარ აზარია ანანიასი, სახლისაგან სედემისი დიდისა, ძმათაგან შენთა.
და	მცხ.ტობ	წამალ არს გული, ტყირპი, ნავღელი კუმევად წინაშე კაცისა, რომლისა არიან შემთხუევა ეშმაკისა, გინა სულისა ბოროტისა და ივლტინ მისგან.
და	მცხ.ტობ	და აწ ისმინე და ვეტყოდე მამასა მის ქალისასა და ოდეს ვიქცეთ რაგავით, მაშინ ვყოთ ქორწილი მისი და ვიცი, რამეთუ ვერ ჴელ-ეწიფოს რაგუელს სიტყჳს-გებად შენდა, რამეთუ შენდა არს თჳსობა მისი უფროს ყოველთა კაცთა, რამეთუ იცის, უკუეთუ მისცეს იგი სხუასა ქმარსა, თანამდებ არს სიკუდილისა სიმართლისაებრ წიგნისა მოსესისა. და მოვიყვანოთ იგი და მივიყვანოთ მამისა შენისა.
და	მცხ.ტობ	ჰკითხვიდა მას ანნა და ჰრქუა: ვინანი ხართ თქუენ, ძმანო? ხოლო მათ თქუეს: ნინევით, ნატყუენავისაგანნი ძეთაგან ნეფთალიმისნი.
და	მცხ.ტობ	აჰა, ძე შენი მოვალს. და
და	მცხ.ტობ	კუალად განვიდა ანნა მიგებებად ძისა თჳსისა. და მოეხჳა მას და დავარდა ქედსა მისსა ზედა და თქუა: ვინათგან გიხილე შენ, შვილო, აწ თუ მოვკუდე, არღარა ვწუხდე, რამეთუ ვიხილე პირი შენი.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა ტობია მამასა თჳსსა: მამაო, რაოდენიცა მივსცეთ მას სასყიდელი, არა დამჭირდეს, დაღათუ ზოგი მივსცეთ ყოვლისა მისგანი, რომელი მოვიღე ჩემ თანა.
და	მცხ.ტობ	ხოლო ტობი თქუა: სამართლად ჯერ-არს მიცემად მას ზოგი ყოვლისა მისგან, რომელი გაქუნდა და მოვიდა შენ თანა.
და	მცხ.ტობ	აუარებდ უფალსა კეთილად და აკურთხევდ მეუფესა საუკუნეთასა, რამეთუ კუალად კარავი მისი აღეშენოს შენ შორის სიხარულითა.
და	მცხ.ივდ	ეტყოდეს მათ: უწყოდეთ, რამეთუ უფალი ღმერთი ჩუენი შეისმენს ვედრებასა თქუენსა, უკუეთუ მტკიცედ სდგეთ ლოცვითა და მარხვითა წინაშე უფლისა.
და	მცხ.ივდ	და თქუეს მთავართა ჰოლომფორესთა და ყოველთა მკჳდრთა ზღჳსკიდისათა და მოაბელთა, რათა განიპატიჟოს აქიორ, რამეთუ არა გუეშინის ჩუენ ძეთაგან ისრაჱლისათა, ერისა მის, რომელთა არა ძალ-უც წყობად.
და	მცხ.დაბ	და ვითარ იხილნა იგინი იაკობ, ჰრქუა მათ: ძმანო, ვინანი ხართ? ხოლო მათ ჰრქუეს: ქარანით ვართ ჩუენ.
და	მცხ.ივდ	ხოლო ჩუენ ღმერთი სხუაჲ არა ვიცით მისა გარეშე, რომლისათჳს ვესავთ, ვითარმედ არა უგულებელს-გუყვნეს ჩუენ, არცა განმაშოროს მაცხოვარებაჲ მისი და წყალობაჲ მისი ჩუენგან.
და	მცხ.დაბ	მიუგო და ჰრქუა ლაბან: უმჯობეს არს ჩუენდა მიცემად იგი შენ, ვიდრე მიცემად იგი სხუასა ქმარსა, იყოფოდე ჩემ თანა.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქვა მათ ივდით: ისმინეთ ჩემი და ვყოთ საქმე სიბრძნისა, რომელი არს ღმრთისაგან, მიეთხრობოდეს თესლით თესლამდე ძეთა ნათესავისა ჩუენისათა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ლაბან: არა არს ჩუენსა ადგილსა ეგრეთ - მიცემად უმრწემესი უწინარეს უხუცესისა.
და	მცხ.ივდ	ხოლო თქუენ ნუ გამოიკითხავთ საქმეთა ჩემთა, რამეთუ არა გითხრა შენ, ვიდრე იქმნეს და აღესრულოს. რომელი-იგი მე ვყო.
და	მცხ.ივდ	და ჰყავ, უფალო, რათა მახჳლითვე თჳსითა მოეკუეთოს თავი მისი.
და	მცხ.ივდ	აწ მითხარ მე, რომლისათჳს ივლტოდე მათგან და მოხუედ ჩემდა, რამეთუ მოსრულ ხარ ცხორებად, ნუ გეშინინ ამას ღამესა, სცხონდე ამიერითგან, რამეთუ არა ვინ გავნოს შენ, არამედ კეთილი გეყოს შენ, ვითარცა კეთილი ეყვის მონათა უფლისა ჩემისა ნაბუქოდონოსორისთა.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა ივდით: ვსუა აწ, უფალო ჩემო, რამეთუ განდიდნა ცხორებაჲ ჩემი ჩემ თანა უფროს ყოველთა დღეთა შობისა ჩემისათა.
და	მცხ.ივდ	და ჰრქუა ოზია ივდითს: კურთხეულ ხარ, ასულო, ღმრთისა მიერ მაღლისა უფროს ყოველთა დედათა ქუეყანისათა.
და	მცხ.ივდ	ხოლო სხუანი იგი დამკჳდრებულნი ბეტულასნი დაესხნეს ბანაკსა მას ასურთასა და წარმოტყუენვეს იგინი და განმდიდრდეს.
და	მცხ.ივდ	ვაჲ თესლთა მათ, რომელნი ადგენ ნათესავთა ჩუენთა ზედა, უფალმან ყოვლისა მპყრობელმან დღესა სასჯელისასა შური იძიოს მათთჳს და მოხედვა-ყოს მათ ზედა.
და	მცხ.ივდ	და მრავალნი ნატრიდენ მას ყოველთა დღეთა ცხორებისა მისისათა, ვინა დღითგან მოკუდა მანასე, ქმარი მისი, და შეეძინა ერსა თჳსსა.
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან ამანს: კეთილ არს სიტყვა ეგე, ადრე ყავ, რბიოდე! და მოიბ ცხენი და სამოსელი, ვითარცა სთქუ, ყავ ეგრეთ. მარდოქე ჰურია, რომელი არს ეზოსა მეფისა შენისასა, ნუმცა რაჲ დავარდების სიტყუათა შენთაგანი, რომელსა იტყოდე ჩემ წინაშე. ვითარცა გულისხმა-ყო ამან, რამეთუ არა იგი არს, რომელი-იგი დიდებულ-ყო ფრიად, არამედ მარდოქე, შეიშთო გული მისი
და	მცხ.ესთ	ამისთჳსცა ჰურიათა ჰგუემეს და მოსრეს მტერნი თჳსნი, ვინათგან რაჲ უნდოდათ მტერთა მათთა მათთჳს.
და	მცხ.ესთ	მაშინ ჰრქუა მეფემან ესთერს: მოსწყჳდეს ჰურიათა შუშანს შინა ხუთასი კაცი, ხოლო გარეთ სოფელთა, რაოდენთა ვჰგონებ, რაოდენი მოსრნეს. აწ რაღასა მევედრები და გიყო შენ?
და	მცხ.ესთ	და ჰრქუა ესთერ მეფესა: მიეცნედ ჰურიათა გუამნი იგი ძეთა ამანისათა, რათა დამოჰკიდონ ძელსა ვიდრე მზისდასლვადმდე მსგავსად სჯულისა მათისა.
და	მცხ.ესთ	მოსლვასა მის წელიწადისასა მოსრვიდა ყოველთა ჰურიათა მოტაცებად ჩჩჳლთა ყრმათა, რათა ჟამთა დაწყნარება იყოს თჳნიერ შფოთისა და მეფობა ესე ჩუენი მყუდროებით იყოს, და ცოცხლებით იყვენით.
და	მცხ.ესთ	რამეთუ შენ ყოველი იცი და ნათესავი ისრაჱლისა შენ უწყი, უფალო, რამეთუ არა ამპარტავანებით, არცა გინებით, არცა დიდებისმოყუარებით ვყავ არცა თაყუანის-ცემა წინადაუცვეთელისა ამანისი,
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას ლაბან: რაჲ მიგცე შენ? ჰრქუა მას იაკობ: ნუ რას მომცემ მე. უკუეთუ ჰყო სიტყუაჲ ესე ჩემი, კუალად ვჰმწყსიდე-ღა ცხოვართა შენთა და ვსცვიდე.
და	მცხ.დაბ	და დაუსხა კუერთხები იგი წინა ისარნებსა მას წყლისსასუმელსა, რათა, რაჟამს მოვიდეს ცხოვარი სუმად წყლისა წინაშე კუერთხთა მოსლვასა მათსა სუმად.
და	მცხ.ესთ	რომლისათჳს იგიცა თჳთ ამის მოქმედებისათჳს ბჭეთა წინაშე შუშანისა ქალაქისათა დამოკიდებულ არს ძელსა, რამეთუ ადრე კუალად სასყიდელი მიაგო მას ყოვლისა მპყრობელმან და ბოროტისმოძულემან ღმერთმან.
და	მცხ.დაბ	ანუ არა, ვითარცა უცხონი შერაცხილ ვართ მის წინაშე, რამეთუ განმყიდნა ჩვენ და შეჭამა შეჭმით ვეცხლი ჩუენი.
და	მცხ.დაბ	არა ვღირდია ამბორის-ყოფად ყრმათა ჩემთა და ასულთა ჩემთა? ხოლო აწ უგუნურად ჰყავ.
და	მცხ.დაბ	უკუეთუ დაამდაბლნე ასულნი ჩემნი, უკუეთუ ისხნე ცოლნი სხუანი ასულთა ჩემთა ზედა, იხილე, არა ვინ არს მოწამე თჳნიერ ღმრთისა, რომელი დგას და ხედავს.
და	მცხ.დაბ	ამით მსგავს იყვენით ჩვენდა და დავემკჳდრნეთ თქუენ შორის, უკეთუ იქმნნეთ თქუენ, ვითარცა-ესე ჩუენ ვართ, რათა წინა-დაიცვითოს ყოველმან წულმან თქუენმან,
და	მცხ.დაბ	და არღარა ყოვნა ჭაბუკმან მან ყოფად საქმისა ამის, რამეთუ ტრფიალ იყო ასულისა იაკობისა, რამეთუ იგი იყო უდიდებულეს ყოველთა სახლსა შინა მამისა თჳსისასა.
და	მცხ.დაბ	მოვიდა იაკობ ლუზად, რომელ არს ქუეყანასა ქანანისასა, ესე არს ბეთელი, და ყოველი ერი მის თანა.
და	მცხ.დაბ	მოკუდა რაქელ და დავფლა გზასა ზედა ცხენთ სარბიელსა ეფრათას, ესე იგი არს ბეთლემი.
და	მცხ.დაბ	და მიეახლა ქაბრათად მისლვად ქუეყანად ეფრათად, შვა რაქელ.
და	მცხ.დაბ	მოვიდა იაკობ ისაკისა, მამისა თჳსისა, ჯერეთ სიცოცხლესა-ღა ქალაქად მამბრედ ეველისა, ესე იგი არს ქებრონი, ქუეყანასა ქანანისასა, სადა-იგი მსხემ იყო აბრაჰამ და ისაკ.
და	მცხ.დაბ	და იყუნეს დღენი ისაკისნი, რაოდენ ცხონდა ასოთხმეოცდაათ წელ.
და	მცხ.დაბ	და ესე სახელები არს ძეთა ესავისთაჲ: ელიფას, ძე ადასი, ცოლისა ესავისი, როგოველ, ძე ბასემათისი, ცოლისა ესავისი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ისრაჱლს უყუარდა იოსებ უფროჲს ყოველთა ძეთა თჳსთა, რამეთუ შვილი სიბერისაჲ იყო იგი. და უქმნა მას სამოსელი ჭრელი მრავალფერი.
და	მცხ.დაბ	და მათ წინასწარ იხილეს იგი მიმავალი მათა შორის, ვიდრე მიახლებადმდე მათა, მოი-ძმაჲ-ცვეს მოკლვა მისი, ვიდრე მისლვადმდე მისა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა კაცად-კაცადმან ძმასა თჳსსა: აჰა, ჩუენების მხილველი იგი მოვალს.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა იუდა ძმათა თჳსთა: რაჲ სარგებელ არს, უკუეთუ მოვჰკლათ ძმა ჩუენი და დავმალოთ სისხლი მისი?
და	მცხ.დაბ	მოდით და მივჰყიდოთ იგი ისმაელიტელთა მათ, ხოლო ჴელი ჩუენი ნუ იყოფინ მის ზედა, რამეთუ ძმაჲ ჩუენი არს. ისმინეს მისი ძმათა მისთა.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა იუდა თამარს, სძალსა თჳსსა: დაჯედ ქურივად სახლსა შინა მამისა შენისასა, ვიდრემდის განმწჳსნეს სელომ, ძე ჩემი, რამეთუ, თქუა: ნუუკუე მოკუდეს ესეცა, ვითარცა ძმანი მისნი. ხოლო თამარ წარვიდა და დაჯდა სახლსა შინა მამისა თჳსისასა.
და	მცხ.დაბ	და იუდა ჰრქუა მას: მე მოგიძღუანო შენ თიკანი თხათა სამწყსოთ. ხოლო მან ჰრქუა მას: მომეც მე წინდი ვიდრე მოძღუანებადმდე შენდა.
და	მცხ.დაბ	და ჰკითხა კაცთა მის ადგილისათა: ვითარმედ სადა არს მეძავი იგი, რომელი იყო ენანს გზასა ზედა?
და	მცხ.დაბ	და თქუა იუდა: აქუნდინ იგი მას არამედ ნუუკუე მოვიკიცხნეთ, მე, მიუძღუანე თიკანი ესე, ხოლო შენ არა ჰპოვე იგი.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას იოსებ: ესე არს გამოთარგმანებაჲ მაგისი: სამნი იგი ძირნი სამნი დღენი არიან.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა იხილა მეპურეთმოძღუარმან მან, რამეთუ მართალ გამოუთარგმნა მას, ჰრქუა იოსებს: მეცა ვიხილე ჩუენებაჲ: მეგონა მე, ვითარმედ სამნი ლაკანნი სამინდოთა მაქუნდეს თავსა ზედა ჩემსა.
და	მცხ.დაბ	და დავარდა იოსებ პირსა ზედა მამისა თჳსისასა და ტიროდა და ამბორს-უყო მას.
და	მცხ.დაბ	და უბრძანა იოსებ მონათა თჳსთა მკუდრის მმოსელთა შემოსად მამაჲ თჳსი.
და	მცხ.დაბ	და შემოსეს მკუდრის მმოსელთა მათ ისრაჱლ და აღასრულეს მისი ორმეოცი დღე, რამეთუ ესრეთ აღირაცხიან დღენი დაფლვისანი. და ეგლოვდა მას ეგჳპტე სამეოცდაათ დღე.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა წარჰჴდეს დღენი იგი გლოვისანი, ეტყოდა იოსებ მთავართა ფარაოსთა და ჰრქუა მათ: უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე თქუენსა, ეტყოდეთ ყურთა ფარაოსთა და არქუთ:
და	მცხ.დაბ	მამამან ჩემმან მაფუცა მე და მრქუა: "საფლავსა მას, რომელ-იგი ვიქმენ თავისა ჩემისა ქუეყანასა ქანანისასა, მუნ დამფალ მე", აწ უკუე აღვიდე და დავფლა მამაჲ ჩემი და კუალად მოვიდე.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ფარაო იოსებს: აღვედ და დაფალ იგი ვითარცა გაფუცა შენ.
და	მცხ.დაბ	და აღვიდა იოსებ დაფლვად მამისა თჳსისა. და მის თანა აღვიდეს ყოველნი მონანი ფარაოჲსნი და მოხუცებულნი სახლისა მისისანი და ყოველნი მოხუცებულნი ქუეყანისა ეგჳპტისანი,
და	მცხ.დაბ	და მის თანა აღვიდა ეტლები და მჴედრები და იყო ბანაკი იგი დიდ ფრიად.
და	მცხ.დაბ	და მოვიდეს იგინი კალოებსა მას ზედა ადატისასა, რომელ არს წიაღ იორდანესა, და ეტყებდეს მას ტყებითა დიდითა და ძლიერით ფრიად. და იოსებ გლოვაჲ მამისა თჳსისა შჳდ დღე.
და	მცხ.დაბ	და იხილეს მკჳდრთა ქუეყანისა მის ქანანისათა გლოვაჲ კალოთა მათ ადატისათა, თქუეს: გლოვაჲ დიდ არს ვსე ეგჳპტელთა. ამისთჳს უწოდა ადგილსა მას სახელი გლოვაჲ ეგჳპტისაჲ, რომელ არს იორდანესა თანა.
და	მცხ.დაბ	და უყვეს მათ ძეთა ისრაჱლისათა ესრეთ, ვითარცა-იგი ამცნო მათ.
და	მცხ.დაბ	და აღმოიღეს იგი ძეთა მისთა ქუეყანად ქანანისა, და დაფლეს იგი ქუაბსა მას მრჩობლსა, რომელ-იგი მოიგო აბრაჰამ მოგებად საფლავად ძეთაგან ეფრონის ქეტელისათა წინაშე მამბრესა.
და	მცხ.დაბ	და მიიქცა იოსებ ეგჳპტედ, იგი და ძმანი მისნი და რომელნი მის თანა აღმოსრულ იყვნეს დაფლვად მამისა მისისა.
და	მცხ.დაბ	ვითარცა იხილეს ძმათა იოსებისთა, რამეთუ აღესრულა მამაჲ მათი, თქუეს: ნუუკუე ძჳრი იჴსენოს ჩუენთჳს იოსებ და მოგუაგოს მოსაგებელი ჩუენი ყოვლისა მისთჳს ბოროტისა, რომელი შევაჩუენეთ მას.
და	მცხ.დაბ	და მოვიდეს იოსებისა და ჰრქუეს მას: მამამან შენმან გაფუცა შენ ვიდრე აღსრულებადმდე მისა და გრქუა შენ.
და	მცხ.დაბ	ესრეთ არქუთ იოსებს მიუტევენ სიცრუენი და ცოდვანი მათნი, რამეთუ ბოროტი შეგაჩუენეს შენ და აწ თავს-იდევ შეცოდებაჲ მსახურთა ღმრთისა მამისა შენისათა. და ტიროდა იოსებ სიტყუასა მას ზედა მათსა მის მიმართ.
და	მცხ.დაბ	და მოუჴდეს მას და ჰრქუეს: ჩუენ შენი მონანი ვართ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მათ იოსებ: ნუ გეშინინ თქუენ, რამეთუ ღმრთისა ვარი მე.
და	მცხ.დაბ	თქუენ ზრახეთ ჩემთჳს ბოროტი, ხოლო ღმერთმან ზრახა ჩემთჳს კეთილი, რათა იყოს ვითარცა დღეს, რათა გამოიზარდოს ერი მრავალი და ჰრქუა მათ იოსებ:
და	მცხ.დაბ	ნუ გეშინინ, მე გამოგზარდნე თქუენ და სახლი თქუენი. და ნუგეშინის-სცა მათ და ეტყოდა ნებისაებრ მათისა.
და	მცხ.დაბ	და დაემკჳდრა იოსებ ეგჳპტეს, იგი და ძმანი მისნი და ყოველი სახლი მამისა მისისა და ცხოვნდა იოსებ ასდაათ წელ. და იხილნა იოსებ ყრმა ეფრემისნი მესამედ ნათესავადმდე: და ძენი მაქირისნი, ძისა მანასესი იშვნეს წიაღთა იოსებისთა.
და	მცხ.დაბ	ეტყოდა იოსებ ძმათა თჳსთა და ჰრქუა: მე მოვკუდები და მოხედვით მოხედვა-ყოს ღმერთმან თქუენ ზედა, განგიყუანნეს თქუენ ამიერ ქუეყანით მას ქუეყანასა, რომლისათჳს ეფუცა მამათა ჩუენთა აბრაჰამს, ისაკს იაკობს.
და	მცხ.დაბ	და აფუცა იოსებ ძეთა ისრაჱლისათა და ჰრქუა: მოხედვასა მას, ოდეს მოგხედოს თქუენ ღმერთმან, თანა-აღიხუენით თქუენ ძუალნი ჩემნი თქუენ თანა.
და	მცხ.დაბ	და აღესრულა იოსებ ასდაათისა წლისაჲ, და დაჰფლეს იგი და დადვეს საფლავსა მას ეგჳპტეს შინა. და შემურეს იგი ნელსაცხებლითა და დაფლეს იგი ცხედრითა ეგჳპტეს შინა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო მეორედ ქცევისა მისთჳს ჩუენებისა ფარაოჲსა ორგზის, რამეთუ ჭეშმარიტ იყოს სიტყუაჲ იგი ღმრთისამიერი და ისწრაფოს ღმერთმან ყოფად ესე.
და	მცხ.ნეშტ2	და განდგა ჴელისაგან იუდასა ედომი იგი ვიდრე აქა დღედმდე. მაშინ განდგა ლუბნაცა ჴელისაგან მისისა მას ჟამსა შინა ამისთჳს, რამეთუ უტევა უფალი ღმერთი მამათა მისთა.
და	მცხ.დაბ	იოსებ იყო ოცდაათის წლის, რაჟამს წარდგა წინაშე ფარაოჲსა, მეფისა ეგჳპტელთასა. განვიდა იოსებ პირისაგან ფარაოჲსა და მოვლო ყოველი ეგჳპტე.
და	მცხ.დაბ	და დადვა მას შინა. და შეკრიბა იოსებ იფქლი ვითარცა ქჳშაჲ ზღჳსა დიდად ფრიად, ვიდრემდე ვერ-ღა-რა ეძლო რაცხვად, რამეთუ არა იყო რიცხუ.
და	მცხ.დაბ	და ყოველი სოფლები მოვიდოდა ეგჳპტედ სყიდად იფქლისა იოსებისა, რამეთუ დაიპყრა სიყმილმან ყოველი ქუეყანაჲ.
და	მცხ.დაბ	და მოუწოდა იაკობ ძეთა თჳსთა და ჰრქუა: შემოკერბით და გითხრა თქუენ, რაჲ-იგი შეგემთხჳოს თქუენ უკუანაჲსკნელთა დღეთა.
და	მცხ.დაბ	რუბენ, პირმშოჲ ჩემი, ძალი ჩემი და დასაბამი შჳლთა ჩემთაჲ, ფიცხელად სჩნდი და ფიცხელად და თავჴედად აღსდუღდი.
და	მცხ.დაბ	სჳმეონ და ლევი ძმათა აღასრულეს სიცრუჱ ჴდომითა მათითა.
და	მცხ.დაბ	წყეულ იყავნ გულისწყრომაჲ მათი, რამეთუ თავჴედობაჲ და ბორგაჲ მათი, რამეთუ ფიცხელ, განვყუნე იგინი იაკობსა შორის და განვსთესნე იგინი ისრაჱლსა შორის.
და	მცხ.დაბ	ლეკჳ ლომის იუდა, მცენარისაგან, შჳლო ჩემო, აღმოჴედ. მიწოლით დაიძინო, ვითარცა ლომმან და ვითარცა ლეკუმან ლომისამან, ვინმე აღადგინოს იგი?
და	მცხ.დაბ	არა მოაკლდეს მთავარი იუდასგან და წინამძღუარი წყვილთაგან მისთა ვიდრემდე მოვიდეს, რომლისა-იგი განმზადებულ არს და იგი არს მოლოდება წარმართთა.
და	მცხ.დაბ	და გამოაბას ვენაჴსა კიცჳ მისი და რქასა ვენაჴისსა კიცჳ ვირისა მისისაჲ, განრცხეს ღჳნითა სამოსელი თჳსი და სისხლითა ყურძნისათა მოსაბლარდნელი თჳსი.
და	მცხ.დაბ	მხიარულ არიან თუალნი მისნი ღჳნითა და სპეტაკ კბილნი მისნი უფროჲს სძისა.
და	მცხ.დაბ	ზაბულონ ზღჳს კიდესა დაეშენოს და იგი ავლინებდეს ნავთა და მიიწიოს სიდონადმდე.
და	მცხ.დაბ	და იხილოს განსუენებაჲ მისი, რამეთუ კეთილ და ქუეყანა, რამეთუ პოხილ მისცა მჴარნი მისნი შრომად და იქმნა კაც ქუეყანის მოქმედ.
და	მცხ.დაბ	და დან სჯიდეს ერსა თჳსსა, ვითარცა ნათესავი ერთი ისრაჱლსა შორის.
და	მცხ.დაბ	და იყოს დან გუელ გზასა ზედა მზირად მჯდომარე ალაგსა და უკბენდეს ტერფსა ცხენთასა და დაეცეს მჴედარი მართლუკუნ.
და	მცხ.დაბ	და მაცხოვარებასა უფლისასა მოელოდის.
და	მცხ.დაბ	გად განცდით განცადოს იგი და მან განცადოს იგი შემდგომად კუალსა მისსა.
და	მცხ.დაბ	ასერ, პოხილ პური მისი და მან მისცეს საზრდელი მთავართა.
და	მცხ.დაბ	და ძმაცვიდეს და ემტერნეს მათ უფალნი იგი მშჳლდთანი.
და	მცხ.დაბ	და შეიმუსრა ძალითურთ მშჳლდები მათი და დაჴსნდეს ძარღუნი მკლავთა ჴელთა მათთანი ჴელითა ძლიერითა იაკობისთა მის მიერ, რომელმან განგაძლიერა შენ ისრაჱლ.
და	მცხ.დაბ	ღმრთისა მიერ მამისა შენისა. და შეგეწია შენ ღმერთი ჩემი და გაკურთხა შენ კურთხევითა ზეცისათა ზეგარდამო და კურთხევითა ქუეყანისათა, რომელსა იქმს ყოველი კურთხევისათჳს ძუძუთასა და საშოჲსა.
და	მცხ.დაბ	კურთხევითა მამისა და დედისა შენისათა უფროჲსად განძლიერდი უფროჲს მთათა მყართასა, კურთხევად ბორცუთა საუკუნეთა იყუნენ თავთა ზედა იოსებისსა და თხემსა, რომელი წინამძღუარ ყო ძმათა.
და	მცხ.დაბ	ბენიამენ, მგელი მტაცებელი, განთიად ჭამდეს-ღა და მწუხრი განუყოფდეს საზრდელსა.
და	მცხ.დაბ	ყოველნი ესე ძენი იაკობისნი - ტომი ათორმეტ. და ამას ეტყოდა მამაჲ მათი და აკურთხნა იგინი კაცად-კაცადი კურთხევისაებრ თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	ამცნო მათ და ჰრქუა მე შევეძინები ერსა ჩემსა, დამფალთ მე მამათა ჩემთა თანა ქუაბსა მას მრჩობლსა, რომელ-იგი არს აგარაკსა მას ეფრონის ქეტელისასა.
და	მცხ.დაბ	მუნ დაჰფლეს აბრაჰამ და ცოლი მისი სარრა ისაკ და ცოლი მისი რებეკა და მუნ დაფლეს ლია მოგებულსა მას აგარაკსა და რომელ-იგი არს მას შინა ქუაბი ძეთაგან ქეტისთა.
და	მცხ.დაბ	და დასცხრა იაკობ ბრძანებად ძეთა თჳსთა და აღიხუნა ფერჴნი თჳსნი ცხედრად და მოაკლდა და შეეძინა ერსა თჳსსა.
და	მცხ.დაბ	და შემდგომად სიტყჳსა ამის უთხრეს იოსებს, ვითარმედ მამაჲ შენი შფოთოის. და წარმოიყუანნა ორნი ძენი თჳსნი ეფრემ და მანასე და მოვიდა იაკობისა. უთხრეს იაკობს და ჰრქუეს.
და	მცხ.დაბ	ვითარმედ იოსებ, ძე შენი მოვალს შენდა. და განძლიერდა ისრაჱლ და აღჯდა ცხედარსა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იაკობ იოსებს ღმერთი ჩემი მეჩუენა მე ლუზას, ქუეყანასა ქანანისასა, და მაკურთხა მე.
და	მცხ.დაბ	და მრქუა: აჰა, აღგაორძინო შენ და განგამრავლო და გყო შენ კრებულად და ნათესავად და მიგცე შენ ქუეყანა ესე და ნათესავსა შენსა შემდგომად შენსა სამკჳდრებელად საუკუნოდ.
და	მცხ.დაბ	აწ უკუე ორნი ეგე ძენი შენნი, რომელ გესხნეს შენ ეგჳპტეს, პირველ მოსლვისა ჩემისა შენდა მომართ ეგჳპტეს, ჩემნი არიან, ეფრემ და მანასე, ვითარცა რუბენ და სჳმეონ იყვნეს ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	მე რაჟამს მოვიდოდე შუამდინარით ასურეთისათ, მოკუდა რაქელ, დედაჲ შენი, ქუეყანასა მას ქანანისასა და ვითარ მოვიწიე მე ცხენთსარბიელთასა მას ქუეყანასა ქაბარათასასა მისლვად ევფრათად, დავჰფალ გზასა ზედა ცხენისარბიელთასა. ესე იგი არს ბეთლემი.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა იხილნა ისრაჱლ ძენი იოსებისნი, თქუა: ვინ არიან ესე?
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იოსებ მამასა თჳსსა: ძენი ჩემნი არიან, რომელნი მომცნა მე ღმერთმან აქა. და თქუა იაკობ: მომგუარენით ეგენი აქა და ვაკურთხნე.
და	მცხ.დაბ	ხოლო თუალნი ისრაჱლისნი დამძიმებულ იყვნეს სიბერითა და ვერ ეძლო ხილვად და მოიყუანნა იგინი ახლოს მისსა და ამბორს-უყო მათ და შეიტკბნა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ისრაჱლ იოსებს: აჰა ესერა, პირისა შენისაგან არა ჴუებულ ვიქმენ და მიჩუენა მე ღმერთმან თესლი-ცა შენი.
და	მცხ.დაბ	და გამოიყვანნა იგინი იოსებ მუჴლთაგან იაკობისთა და თაყვანის-სცეს მას თავითა ქუეყანასა ზედა და მოიყუანნა იოსებ ორნივე ძენი მისნი.
და	მცხ.დაბ	განყო ისრაჱლისა ჴელი თჳსი მარჯუენე და დასდვა თავსა ზედა ეფრემისსა, რამეთუ იგი იყო უმრწემესი, მარცხენე მისი თავსა ზედა მანასესსა, იცვალნა ჴელნი მისნი.
და	მცხ.დაბ	აკურთხნა იგინი და თქუა: ღმერთმან, რომელსა სათნო ეყვნეს მამანი ჩუენნი წინაშე მისა. აბრაჰამ და ისაკ, ღმერთმან, რომელმან გამომზარდა მე სიყრმით ჩემითგან ვიდრე დღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.დაბ	ანგელოზმან, რომელმან მიჴსნა მე ყოვლისაგან ბოროტისა, აკურთხენინ ყრმანი ესე! და ეწოდოს სახელი ჩემი ამათ ზედა და სახელი მამათა ჩემთა აბრაჰამისი და ისაკისი და განმრავლდედ სიმრავლედ დიდად ქუეყანასა ზედა!
და	მცხ.დაბ	ვითარცა იხილა იოსებ, რამეთუ დასდვა მამამან მისმან მარჯუენე მისი თავსა ზედა ვფრემისსა, მძიმე-უჩნდა მას და აღუპყრა იოსებ ჴელი მამისა თჳსისა აღებად თავისაგან ეფრემისსა და დადებად თავსა ზედა მანასესსა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მამასა თჳსსა არა ეგრე, მამაო, რამეთუ ესე არს პირმშო; დადევ მარჯუენე შენი თავსა ზედა ამისსა.
და	მცხ.დაბ	და არა ინება, არამედ თქუა: ვიცი, შვილო, ვიცი, ესეცა იყოს ერად და ესეცა ამაღლდეს. არამედ ძმაჲ მაგისი უმრწემესი უფროჲს მაგისა იყოს და ნათესავი მაგისი იყოს მრავალთესლებად.
და	მცხ.დაბ	და აკურთხნა იგინი მას დღესა შინა და თქუა: თქუენ შორის იკურთხეოდის ისრაჱლი და გყავნ შენ ღმერთმან, ვითარცა ეფრემ და ვითარცა მანასე! და დაადგინა ეფრემ წინაშე მანასესა კურთხევასა შინა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ისრაჱლ იოსებს: მე ესერა მოვკუდები და იყოს ღმერთი თქუენ თანა და მიგაქცინეს თქუენ ქუეყანად მამათა თქუენთა!
და	მცხ.დაბ	მე მიგცემ შენ სიკიმასა გარეშე ძმათა შენთასა, რომელი დავიპყარ ჴელთაგან ამორეველთასა მახჳლითა ჩემითა და მშჳლდითა.
და	მცხ.დაბ	და მივიდა იოსებ, უთხრა ფარაოს და ჰრქუა: მამაჲ ჩემი და ძმანი ჩემი და ყოველი საცხოვარი და ზროხანი მათნი მოსრულ არიან ქუეყანით ქანანისათ და აჰა არიან იგინი ქუეყანასა გესემისასა.
და	მცხ.დაბ	და ძმათაგანი მისთა წარიყუანა იოსებ ხუთი კაცი და დაადგინნა იგინი , წინაშე ფარაოჲსა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ფარაო ძმათა იოსებისთა: რაჲ არს საქმე თქუენი? ხოლო მათ ჰრქუეს ფარაოს: მწყემს ვართ ცხოვართა მონანი შენნი სიყრმითგან, ვიდრე აქამომდე, ჩუენ-ცა და მამანი ჩუენნი.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუეს ფარაოს: მწირობად მოსრულ ვართ ჩუენ ქუეყანასა, რამეთუ არა არს საძოვარი საცხოვართათჳს მონათა შენთასა, რამეთუ განძლიერდა სიყმილი ქუეყანასა ქანანისასა აწ უკუე დავეშენნეთ მონანი შენნი ქუეყანასა მას გესემისასა.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა ფარაო იოსებს და ეტყოდა: მამაჲ შენი და ძმანი შენნი მოსრულ არიან შენდა.
და	მცხ.დაბ	ეგერა, ქუეყანა ეგჳპტისა შენ წინაშე არს, უმჯობესა ქუეყანასა დაამკჳდრენ მამაჲ შენი და ძმანი შენნი, დაემკჳდრნედ ქუეყანასა გესემისასა, უკუეთუ იცი შენ, ვითარმედ არიან მათ შორის კაცნი ძლიერნი, დაადგინენ იგინი მთავრად ჩემთა საცხოვართა.
და	მცხ.დაბ	შეიყვანა იოსებ მამაჲ თჳსი იაკობ და დაადგინა იგი წინაშე ფარაოჲსა და აკურთხა იაკობ ფარაო.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ფარაო იაკობს: რაოდენ არიან წელნი დღეთა ცხოვრებისა შენისათანი?
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იაკობ ფარაოს: დღენი წელთა ცხორებისა ჩემისათანი, რომელთა ვმწირობ ასოცდაათ წელ, მცირე და ბოროტ იყვნეს დღენი წელთა ცხორებისა ჩემისანი, ვერ მიიწინეს დღეთა მათ წელთა ცხორებისა მამათა ჩუენთასა, რაოდენთა დღეთა მწირობდეს.
და	მცხ.დაბ	და აკურთხა იაკობ ფარაო და განვიდა მისგან.
და	მცხ.დაბ	და დააშენა იოსებ მამაჲ თჳსი და ძმანი თჳსნი და მისცა მათ სამკჳდრებელი ქუეყანასა ეგჳპტისასა და უმჯობესსა ქუეყანასა მას რამესესასა, ვითარცა იგი უბრძანა ფარაო.
და	მცხ.დაბ	და იფქლსა უწყვიდა საწყაულით იოსებ მამასა თჳსსა და ძმათა თჳსთა და ყოველსა სახლსა მამისა თჳსისასა იფქლსა თავად-თავად.
და	მცხ.დაბ	და იფქლი არა იყო ყოველსა ქუეყანასა, რამეთუ განძლიერდა სიყმილი ფრიად და მოაკლდა ქუეყანა ეგჳპტისა და ქუეყანა ქანანისა სიყმილითა.
და	მცხ.დაბ	და შეკრიბა იოსებ ყოველი ვეცხლი, რაოდენი იპოვა ქუეყანასა ეგჳპტისასა იფქლითა მით, რომელსა ჰყიდდეს და იფქლსა უწყვიდა მათ და შეიღო იოსებ ყოველი ვეცხლი სახლსა ფარაოსსა.
და	მცხ.დაბ	და მოაკლდა ვეცხლი ქუეყანასა ეგჳპტისასა, ქუეყანასა ქანანისსა, მოვიდეს ყოველნი ეგჳპტელნი იოსებისა და ეტყოდეს: მეც ჩუენ პური, რაჲსა მოვსწყდებით წინაშე შენსა, რამეთუ მოგუაკლდა ჩვენ ვეცხლი.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა მათ იოსებ: მომეცით მე საცხოვარი თქუენ- და გცე პური საცხოვრისა წილ თქუენისა.
და	მცხ.დაბ	მიჰგუარეს მათ საცხოვარი მათი და სცა მათ პური იოსებ საცხოვარისა წილ მათისა, ცხენებისა წილ და ვირებისა ზროხებისა და ცხოვარისა: და გამოზარდნა იგინი მას წელიწადსა შინა პურითა ყოვლისა წილ საცხოვარისა მათისა. წარჴდა წელიწადი იგი.
და	მცხ.დაბ	და მოვიდეს მისა წელიწადსა მას მეორესა და ჰრქუეს: ნუუკუე მოვისრნეთ უფლისა ჩუენისაგან, რამეთუ მოგუაკლდა ჩუენ ვეცხლი და მონაგები და საცხოვარი შენდამი უფლისა ჩუენისა და არა დამიშთა ჩუენ წინაშე უფლისა ჩუენისა, გარნა თჳსი ესე გუამი და ქუეყანაჲ ჩუენი.
და	მცხ.დაბ	რათა არა მოვსწყდეთ წინაშე შენსა და ქუეყანაჲ ჩვენი მოოჴრდეს, არამედ მიმიყიდენ ჩუენ და ქუეყანაჲ ჩუენი პურისა წილ და ვიყუნეთ ჩუენ და ქუეყანაჲ ჩუენი მონა ფარაოჲსა, მეც ჩუენ თესლი, რათა ვსთესოთ და ვცხოვნდეთ და არა მოვსწყდეთ და ქუეყანა არა მოოჴრდეს.
და	მცხ.დაბ	და მოუყიდა იოსებ ყოველი ქუეყანა ეგჳპტისაჲ ფარაოს, რამეთუ მისცეს ქუეყანა მათი ეგჳპტელთა ფარაოს, რამეთუ დაიპყრა იგინი სიყმილმან და იყო ქუეყანა იგი ფარაოჲსა.
და	მცხ.დაბ	და ერი იგი დაამონა ფარაოს კირთად კიდითგან საზღურით ეგჳპტისად ვიდრე კიდედმდე მისა თჳნიერ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ქუეყანისა მის მღდელთასა იგი ხოლო არა მოიყიდა იოსებ, რამეთუ უსასყიდლოდ მისცემდა იოსებ მღდელთა მათ ფარაოსთა და ჭამეს საცემელსა მას, რომელსა სცემდა მათ ფარაო, ამისგან არა განყიდეს ქუეყანა მათი.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა იოსებ ყოველთა ეგჳპტელთა: აჰა ესერა, მოგიგენ თქუენ და ქუეყანა თქუენი დღესითგან ფარაოსად, მიიღეთ თქუენ თესლი, დასთესეთ ქუეყანასა.
და	მცხ.დაბ	და ნაყოფი მისი, რომელი იყოს, მოეცით მეხუთე ნაწილი ფარაოს, ხოლო ოთხი ნაწილი იყოს თავისა თქუენისა თესლად ქუეყანისა საზრდელად თქუენდა და ყოვლისა სახლისა თქუენისა და საჭმელად ჩჩჳლთა თქუენთა.
და	მცხ.დაბ	და მათ ჰრქუეს: მაცხოვნენ ჩუენ, ვპოვეთ მადლი წინაშე შენსა, უფალო ჩუენო, და ვიყუნეთ მონა ფარაოჲსა.
და	მცხ.დაბ	და დადვა იოსებ ბრძანებაჲ ქუეყანასა ეგჳპტისასა ვიდრე დღეინდელად დღედმდე: მეხუთე ნაწილი ფარაოს, თჳნიერ ხოლო ქუეყანისა მის მღდელთასა არა იყო ყოველი ფარაოჲსა.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა იაკობ ეგჳპტეს ათჩჳდმეტ წელ და იყვნეს დღენი იაკობისნი და წელნი ცხორებისა მისისანი ასორმეოცდაშჳდ წელ.
და	მცხ.დაბ	და ვითარცა მოიწივნეს დღენი სიკუდილისა იაკობისნი; მოუწოდა იოსებს, ძესა თჳსსა, და ჰრქუა: უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა, დამდევ ჴელი შენი წყვილთა ჩემთა და პოოს ჩემ თანა მოწყალებაჲ და ჭეშმარიტებაჲ, რათა არა დამფლა მე ეგჳპტეს.
და	მცხ.დაბ	არამედ დავეფლა მე მამათა ჩუენთა თანა და განმიღე მე ეგჳპტით და დამფალ საფლავსა მამათასა, ხოლო მან თქუა: ეგე ვყო.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა მას: მეფუცე მე! და ეფუცა იგი და თაყუანის-სცა ისრაილ წუერსა ზედა კუერთხისა მისისასა.
და	მცხ.დაბ	წარავლინეთ ერთი თქუენგანი და მოიყუანეთ იგი აქა. ხოლო თქუენ გიპყრნე კრძალულად, ვიდრე განცხადნენ სიტყუანი თქუენნი, გინა თუ ჭეშმარიტ არიან, გინა არა. უკეთუ არა ვფუცავ ცხორებასა ფარაოსსა, ვითარმედ მსტოვარნი ხართ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო ჩუენ ვარქუთ მას: რამეთუ მშჳდობისანი ვართ და არა მსტოვარნი.
და	მცხ.ნეშტ2	და არა ისმინა ამასია, რამეთუ უფლისა მიერ იყო, რათა მისცეს ჴელთა იოვასისა, რამეთუ გამოიძინა კერპნი იდუმელთანი.
და	მცხ.ნეშტ2	აწ ისმინეთ ჩემი და განუტევეთ ტყუე ეგე, რომელი წარმოსტყუენვეთ ძმათა თქუენთა, რამეთუ რისხვა გულისწყრომისა უფლისაჲ არს თქუენ ზედა.
და	მცხ.დაბ	წარმოიტრო ისრაჱლ და ყოველივე მისი. და მოვიდა ჯურღმულსა მას ზედა ფიცისასა და შეწირა მსხუერპლი ღმრთისა მამისა თჳსისა ისაკისა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა: მე ვარ ღმერთი მამათა შენთა, ნუ გეშინინ შესლვად ეგჳპტედ, რამეთუ ნათესავად დიდად გყო შენ მუნ:
და	მცხ.დაბ	და შთავიდე მე შენ თანა ეგჳპტედ და მე აღმოგიყუანო შენ მიერ სრულიად. და იოსებ დაგასხნეს ჴელნი თუალთა შენთა.
და	მცხ.დაბ	ძენი მისნი და ძეთა მისთანი და ასულნი მისნი და ასულნი ასულთა მისთანი და ყოველივე ნათესავი მისი შეიყუანა ეგჳპტედ.
და	მცხ.დაბ	და ესე სახელები არს ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი შევიდეს ეგჳპტედ იაკობის თანა, მამისა მათისა, იაკობ და ძენი მისნი. პირმშოჲ იაკობისი - რუბენ.
და	მცხ.დაბ	და ძენი რუბენისნი: ენუქ და ფალუს, ასრომ და ქარმი.
და	მცხ.დაბ	და ძენი სჳმეონისნი იემუელ და იამინ და აოდ და აქიმ და საარ და საულ ქანანელისაგანნი.
და	მცხ.დაბ	და ძენი ლევისნი: გეთსონ და კაათ და მერარი.
და	მცხ.დაბ	და ძენი იუდასნი: ჰერ და ავნან, სელომ ფარეზ და ზარა. და მოსწყდეს ჰერ და ავნან ქუეყანასა ქანანისასა. და იყვნეს ძენი ფარეზისნი: ესრომ და იამოჱლ.
და	მცხ.დაბ	და ძენი იზაქარისნი: თოლა და ფოა და იასუქ და ზამბრამ.
და	მცხ.დაბ	და ძენი ზაბულონისნი სედერ და ალონ და აიჱელ.
და	მცხ.დაბ	ესენი ძენი ლიასნი, რომელ უშვნა იაკობს შუამდინარეს ასურეთისა და დინა, ასული მისი, ყოველი ძენი და ასულნი ოცდაათსამეტნი.
და	მცხ.დაბ	და ძენი ასერისნი: იემნა და იესო და ბარია და იეოლ და სარა დაჲ მათი. და ძენი ბარიასნი: ქობორ და მელქიელ.
და	მცხ.დაბ	და ძენი რაქელისნი, ცოლისა იაკობისნი, იოსებ და ბენიამენ.
და	მცხ.დაბ	ხოლო იყვნეს ძენი იოსებისნი ეგჳპტეს, რომელნი უშვნა მას ასენეთ, ცოლმან მისმან ასულმან პეტეფრესმან, მღდელისა მზის ქალაქისამან მანასე და ეფრემ, ხოლო იყვნეს ძენი მანასესნი, რომელნი უშვნა მას ხარჭმან მან ასურმან მაქირ. და მაქირ შვა გალად, ძენი ეფრემისნი ძმისა მანასესნი: სუტალმან და ტალამ. ძენი სუტალმისნი: ედემ.
და	მცხ.დაბ	ძენი ბენიამენისნი: ბალა ქობორ და ასბჱლ, ხოლო იყვნეს ძენი ბალასნი: გირა და ნოემან და ჰნქის და როს და მამფენ და ოფიმენ და გირა შვა არად.
და	მცხ.დაბ	და ძენი დანისნი ასომ.
და	მცხ.დაბ	და ძენი ნეფთალემისნი: ასიჱლ და გოვინი და ესარ და სულლემ.
და	მცხ.დაბ	ესე ძენი ბალასნი, რომელნი მისცნა ლაბან რაქაელს, ასულსა თჳსსა, და უშვნა ესენი იაკობს ყოველი სული შჳდ.
და	მცხ.დაბ	და ყოველნივე, რომელნი შევიდეს ეგჳპტედ იაკობის თანა, რომელნი გამოსრულ იყვნეს, წყვილთაგან მისთა გარეშე ცოლთა ძეთა იაკობისთა ყოველი სული სამეოცდაექუს.
და	მცხ.დაბ	და ძენი იოსებისნი, რომელნი ესხნეს ეგჳპტეს ორ და ყოველი სული, რომელი შევიდა ეგჳპტედ იაკობის თანა სამეოცდაათხუთმეტ.
და	მცხ.დაბ	აღაგნა იოსებ ეტლნი თჳსნი და აღვიდა შემთხუევად იაკობისა მამისა თჳსისა კათერონ ქალაქად და იხილა იგი და მოეხჳა ყელსა მამისასა და ტიროდა ტირილითა დიდითა ფრიად.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ისრაჱლ იოსებს: მოვკუდე აწ, ამიერითგან ვიხილე პირი შენი, რამეთუ შენ ცოცხალ-ღა ხარ.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იოსებ ძმათა თჳსთა: აღვიდე და უთხრა ფარაოს და ვჰრქუა მას, ვითარმედ ძმანი ჩემნი და სახლი მამისა ჩემისა, რომელნი იყვნეს ქუეყანასა ქანანისასა, მოსრულ არიან ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	ხოლო კაცნი იგი არიან მწყემს, რამეთუ ცხოვარის მზრდელმან ცხოვარნი მათნი და ზროხაჲ და ყოველივე, რაჲცა არს მათი, მოსრულ არიან ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	უკუეთუ გიწოდოს თქუენ ფარაო და გრქუას, რაჲ არს საქმე თქუენი:
და	მცხ.დაბ	თქუთ, ვითარმედ კაცნი საცხოვრის მზრდელ ვართ მონანი შენნი სიყრმითგან-ვე აქამომდე ჩუენ და მამანი ჩუენნი, რათა დაეშენნეთ ქუეყანასა გესემისასა არაბიასა, რამეთუ საძაგელ არს მეგჳპტელთა ყოველი მწყემსი ცხოვართაჲ.
და	მცხ.დაბ	და ვერ-ღა-რა ეძლო იოსებს დათმენად ყოველთა წინაშე მდგომარეთა მისთა და თქუა: განავლინეთ ყოველი კაცი ჩემგან და არა ვინ დადგა წინაშე იოსებისა, არცა ერთი. ღა რაჟამს გამოეცხადებოდა იოსებ ძმათა თჳსთა.
და	მცხ.დაბ	აღიმაღლა ჴმაჲ ტირილით და ესმა ჴმაჲ ყოველთა მეგჳპტელთა და მიესმა სახლსა ფარაოჲსსა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა იოსებ ძმათა თჳსთა: მე ვარ იოსებ, ცოცხალღა არსა მამაჲ ჩემი? და ვერ მიუგეს ძმათა მისთა სიტყუაჲ, რამეთუ შეეშინა და შეძრწუნდეს ფრიად.
და	მცხ.დაბ	ჰრქუა იოსებ ძმათა მისთა: მომეახლენით მე! ხოლო იგინი მიეახლნეს და ჰრქუა: მე ვარ იოსებ, ძმაჲ თქუენი, რომელი მიმყიდეთ ეგჳპტედ.
და	მცხ.დაბ	რამეთუ ესე მეორე-ღა წელი არს სიყმილი ქუეყანასა ზედა და მერმე ხუთნი-ღა წელნი ყოფად არიან, რომელსა არა იყოს ჴნვა, არაც ლეწვა.
და	მცხ.დაბ	და მომავლინა მე ღმერთმან თქუენსა წინა, რათა დაშთეს ნეშტი თქუენი ქუეყანასა ზედა გამოზრდად თქუენდა ნეშტად დიდად.
და	მცხ.დაბ	ხოლო აწ არა თქუენ მომავლინეთ მე აქა, არამედ ღმერთმან და მყო მე, ვითარცა მამაჲ ფარაოსი, უფალ ყოველსა ზედა სახლსა მისსა და მთავარ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და	მცხ.დაბ	და დაემკჳდრე ქუეყანასა გესემ არაბიასა და იყავ მახლობელად ჩემსა შენ და ძენი შენნი და ძენი ძეთა შენთანი და ცხოვარი და ზროხაჲ შენი ყოველი, რაოდენი-რაჲ არს შენი.
და	მცხ.დაბ	და მე გამოგზარდო შენ, რამეთუ ხუთ წელსა სიყმილი ყოფად არს, რათა არა მოსწყდეთ შენ და ძენი შენნი და ყოველი მონაგები შენი.
და	მცხ.დაბ	აჰა ესერა, თუალნი თქუენნი ხედვენ და თუალნი ბენიამენისნი, ძმისა ჩემისანი, რამეთუ პირი ჩემი გეტყჳს თქუენ.
და	მცხ.დაბ	და მოეხჳა ქედსა ბენიამენისსა, ძმისა თჳსისსა, და ტიროდა მას ზედა. და ბენიამენ ტიროდა ქედსა ზედა იოსებისსა.
და	მცხ.დაბ	და ამბორს-უყოფდა ყოველთა ძმათა თჳსთა და ტიროდა მათ თანა და ამისა შემდგომად ეტყოდეს მას ძმანი მისნი.
და	მცხ.დაბ	და მიიწია სიტყუაჲ ესე სახლსა ფარაოსსა და უთხრეს, ვითარმედ მოსრულ არიან ძმანი იოსებისნი, განიხარა ფარაო და ყოველთა მსახურთა მისთა.
და	მცხ.დაბ	და ჰრქუა ფარაო იოსებს: არქუ ძმათა შენთა, რათა ესრე ყონ; აღავსეთ ძაძები თქუენი იფქლითა და წარვედით ქუეყანად ქანანისად.
და	მცხ.დაბ	ხოლო შენ ამცენ ესე, რათა მიიღონ ურმები ქუეყანით ეგჳპტით ყრმათა თქუენთათჳს და ცოლთა და წარმოიყუანეთ მამაჲ თქუენი და მოვედით
და	მცხ.დაბ	და ნუ ჰრიდებნ თუალი თქუენი ჭურჭელსა თქუენსა, რამეთუ ყოველივე კეთილი ეგჳპტისა თქუენდა იყოს.
და	მცხ.დაბ	და ყვეს, ეგრე ძეთა ისრაჱლისათა და მისცა მათ იოსებ ურმები ბრძანებისაებრ მეფისა ფარაოსა და აღუგო მათ საზრდელი გზასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და ყოველთავე სცა მრჩობლი სამოსელი, ხოლო ბენიამენს სცა ორასი დრაჰკანი და ხუთი საცვალებელნი თითოფერი სამოსლები.
და	მცხ.დაბ	და მამასა მიუძღუანა ეგრეთვე ათი ვირი, რომელთა ეკიდა ყოვლისაგან კეთილისა ეგჳპტისა და ათი ჯორი, რომელთა აქუნდა პური საგზლად მამისა თჳსისა.
და	მცხ.დაბ	და წარგზავნნა ძმანი თჳსნი და წარვიდეს და ჰრქუა მათ: ნუ გულს იწუხებთ გზასა ზედა.
და	მცხ.დაბ	და აღმოვიდეს ეგჳპტით და მოვიდეს ქუეყანად ქანანისად იაკობისა. მამისა მათისა.
და	მცხ.დაბ	და უთხრეს მას და ჰრქუეს: ცოცხალ არს ძე შენი იოსებ და იგი არს მთავარ ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა და განუკჳრდა იაკობს გონებასა თჳსსა და არა ჰრწმენა მათი.
და	მცხ.დაბ	და იგინი უთხრობდეს ყოველთა მათ სიტყუათა იოსების მიერ, რომელთა ეტყოდა მათ და ვითარცა იხილა ურმები იგი, რომელ მიუძღუანა იოსებ, რათა წარიყუანოს იგი განცხოველჴურდა სული იაკობ მამისა მათისა.
და	მცხ.დაბ	და თქუა ისრაილ: დიდ არს ესე ჩემდა, უკუეთუ ძე ჩემი იოსებ ცოცხალ-ღა არს, მივიდე და ვიხილო ვიდრე სიკუდილადმდე ჩემდა.
და	მცხ.დაბ	უკუეთუ მოავლინო შენ ძმაჲ ჩუენი ჩუენ თანა, შთავიდეთ და გიყიდოთ შენ საზრდელი.
და	მცხ.დაბ	და უკეთუმცა არა დავყოვნეთ, აწმცა მოქცეულ ვართ ორგზის.
და	მცხ.დაბ	და ვეცხლი ორი წილი მიიღეთ ჴელთა თქუენთა, ვეცხლი იგი, რომელ მოიგო ჭურჭელთა თქუენთა თანა, მიიღეთ თქუენ თანავე, ნუუკუე უმეცრება რაჲმე არს.
და	მცხ.ნეშტ2	და იყო რიცხჳ იგი ყოვლად დასაწველთა მათ, რომელი შეწირა კრებულმან: ზვარაკი სამეოცდაათ, ვერძი ას, ტარიგი ორას, ყოვლად დასაწველად უფლისა ესე ყოველი.
და	მცხ.დაბ	ხოლო შენ არქუ მონათა შენთა: მოიყუანეთ იგი ჩემდა და მე ვიღუაწო იგი.
და	მცხ.ნეშტ2	და არღარა შევსძინო შეძრვად ფერჴი ისრაჱლისა ქუეყანისა მისგან, რომელი მივეც მამათა მათთა, გარნა და-თუ-იცვნენ ყოფად ყოველი, რაოდენი ვამცენ მათ ყოვლისა მისებრ სჯულისა ბრძანებათა და სამართალთა ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.იობ	და თქუა: მე შიშუელი გამოვედ მუცლისაგან დედისა ჩემისა, შიშუელივე მივიქცე მუნვე ქუეყანად, უფალმანცა მომცა, უფალმანცა მიმიღო, ვითარცა უნდა, ეგრეცა ქმნა. იყავნ სახელი უფლისაჲ კურთხეულ.
და	მცხ.ესა	და არა იყოს შენდა მზე ნათლად დღისა, არცა აღმოსავალი მთოვარისაჲ განგინათლებდეს შენ ღამესა, არამედ იყოს შენდა უფალი - ნათელ საუკუნე და ღმერთი - დიდება შენდა,
და	მცხ.მათე	და რაჟამს ილოცვიდეთ, ნუ მრავალსა იტყჳთ, ვითარცა-იგი წარმართთაგანი, რამეთუ ჰგონებედ, ვითარმედ მრავლის-მეტყუელებითა მათითა ისმინოს მათი.
და	მცხ.იგავ	უმჯობეს არს ლუკმა ერთი ტკბილი სიმშვიდით უფროს, ვიდრეღა სახლსა სავსესა სანოვაგეთა, და შფოთითა.
და	მცხ.ეზრ3	და იყო საქმე სწრაფითა წარმართებულ ჴელთა შინა დიდითა დიდებითა, ენება მეყუსეულად აღშენება მისი.
და	მცხ.ნეშტ1	აბდედონს სამხრით კერძო და ძეთა მისთა პირისპირ წინაშე სახლსა ასაფისასა.
და	მცხ.ბარ	და არა ვისმინეთ ჴმისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა ყოველთაებრ სიტყუათა წინაწარმეტყუელთასა, რომელნი მოავლინნა ჩუენდამო.
და	მცხ.იერ	და მოწმება ყავთ ბაბილონსა ზედა მრავალთა, ყოვლით კერძო გარდამცემელთა მშჳლდისათა მოადეგით მას ზედა გარემოს. ნუ იყოფინ მისსა განრინებული. მიაგეთ მას საქმეთაებრ მისთა. ყოველთაებრ რავდენნი ყუნა, უყავთ მას, რამეთუ უფლისა მიმართ წინაგანეწყო წმიდისა ისრაჱლისა.
და	მცხ.იერ	და ყვნა ბარუქმან ყოველთაებრ, რაოდენნი ამცნნა იერემია წინაწარმეტყუელმან - აღმოკითხვაჲ წიგნსა შინა სიტყვათა უფლისათა სახლსა შორის უფლისასა.
და	მცხ.გამ	და ნაწილსა მეორესა სამხრით კერძოსა - ოცნი სუეტნი.
და	მცხ.ივდ	რამეთუ ყოველი, რომელი სათნო არს წინაშე თუალთა მისთა, სწრაფით ვყო. და იყოს ესე ჩემდა სიხარულ, ვიდრე დღედმდე სიკუდილისა ჩემისა.
და	მცხ.კორ1	არა მნებავს უმეცრებაჲ თქუენი, ძმანო, რამეთუ მამანი ჩუენნი ყოველნი ღრუბელსა ქუეშე იყვნეს და ყოველნი ზღუასა განჴდეს.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ მნებავს ყოვლისა კაცისა ყოფად, ვითარცა თავი ჩემი; არამედ კაცად-კაცადსა თჳსი მადლი აქუს ღმრთისაგან, რომელსამე ესრეთ და რომელსამე ეგრეთ.
და	მცხ.ლუკა	რაჲ გნებავს, და გიყო შენ? ხოლო მან ჰრქუა: უფალო, რაჲთა აღვიხილნე თუალნი.
და	მცხ.კორ1	რაჲ გნებავს? კუერთხითა მოვიდე თქუენდა, ანუ სიყუარულითა და სულითა მშჳდობისაჲთა?
და	მცხ.მარკ	და იტყოდა: აბბა მამაო, ყოველივე შესაძლებელ არს შენ მიერ თანა-წარსლვად სასუმელი ესე ჩემგან, ხოლო არა რაჲ-იგი მე მნებავს, არამედ რაჲცა შენ გნებავს.
და	მცხ.მათე	ხოლო ესემცა იცით: უკუეთუმცა უწყოდა სახლისა უფალმან, რომელსა საჴუმილავსა მპარავი მოსლვად არს, იღჳძებდამცა და არა უტევა დათხრად სახლისა თჳსისა.
და	მცხ.მეფ1	მიუგო საულს დავით და ჰრქუა: ვინ ვარ მე, ანუ რა ვარი მე, ან რა არს ნათესავი მამისა ჩემისა შორის ისრაჱლსა, ვითარმცა ღირს ვიქმნე მე სიძედ მეფისა?
და	მცხ.მარკ	ხოლო მათ ვითარცა იხილეს იგი, ვიდოდა რაჲ ზღუასა ზედა, ჰგონებდეს, ვითარმედ საოცარი რაჲმე არს, და ღაღად-ყვეს.
და	მცხ.იოან	იოვანე წამა მისთჳს, ღაღატ-ყო და თქუა: ესე არს, რომლისათჳს-იგი ვთქუ: რომელი ჩემსა შემდგომად მოვალს, ჩემსა უწინარეს იყო, რამეთუ პირველ ჩემსა არს.
და	მცხ.ეფეს	რათა ეუწყოს აწ მთავრობათა მათ და ჴელმწიფებათა ზეცისათა ეკლესიისაგან მრავალფერი იგი სიბრძნე ღმრთისაჲ
და	მცხ.კორ2	ამისთჳს ნუგეშინის-ცემულ ვართ ნუგეშინის-ცემასა მას თქუენსა ზედა; უმეტესადღა და უფროჲს განვიხარეთ სიხარულსა მას ზედა ტიტესსა, რამეთუ განსუენებულ არს სული მისი თქუენ ყოველთაგან.
და	მცხ.იოელ	და აწ იტყჳს უფალი ღმერთი ჩუენი: მოიქეცით ჩემდა ყოვლითა გულითა თქუენითა მარხვისა მიერ, ტირილისა და ტყებისა.
და	მცხ.გამ	და მოქლონი იგი შუა მოქმედებდენ საშუალ სუეტთასა ერთისა კერძოჲსგან მეორისა კერძისა მიმართ.
და	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა დავით გაადსა: იწრო არს ჩემდა ყოველგნით კერძოვე სამივე ესე ყოფად: შევვარდე ჴელთა უფლისათა, რამეთუ მრავალ არიან მოწყალებანი მისნი ფრიად, და ჴელთა კაცთასა არა შევვარდე.
და	მცხ.ესთ	ამისთჳს ეწოდა დღეთა ამათ ფრურენ წელთათჳს, რამეთუ სიტყჳთა მათითა ნაწილთა ფრურე ჰრქვიან, სიტყუათა მათთჳს ამის წიგნისათა, რაოდენი ევნო ამისგან, და რაოდენი შეემთხვია მათ.
და	მცხ.მეფ1	მი-ვინმე-უგო მათგანმან და ჰრქუა: ვინმე იყო მამა იგი მისი, არა უკუე კის? ამის ჯერისათჳს იგავად იყო სიტყუაჲ ესე, ვითარცა აწ საულ წინაწარმეტყუელთა თანავე?
და	მცხ.რიცხ	და განიმსტრვედ ქუეყანა იგი ქანანელთაჲ, რომელი მივეც მე ძეთა ისრაჱლისათა სამკჳდრებელად. კაცი თითოჲ ტომისაგან, სახლისაგან მამათა მათთაჲსა, წარავლინნე ყოველნივე იგინი მთავარნი მათგანი.
და	მცხ.ნეშტ1	და მიიწივნეს ვიდრე გერარად, ვიდრე აღმოსავალადმდე გაისა, ძიებად საძოვარისა საცხოვართა მათთჳს.
და	მცხ.ივდ	და მწირობდეს პირველად შუამდინარესა, რამეთუ არა ინებეს შედგომად ღმერთთა მამათა მათთასა, რომელნი იყვნეს ქუეყანასა ქალდეველთასა დაბადებულ.
და	მცხ.იერ	აჰა, მე მოვაწიო თქუენ ზედა ნათესავი შორით, სახლო ისრაილისაო! - იტყჳს უფალი, - ნათესავი დასაბამისა არს, პირველ ნათესავი საუკუნითგანი ნათესავი, რომლის არა გესმოდის ენაჲ მისი, და არცა გესმნენ, რომელსა გეტყოდეს.
და	მცხ.ესთ	და განვიდა არქათენ მარდოქეს თანა პალატით ქალაქისად, რომელი იყო პირისპირ ბჭისა მის მეფისათა.
და	მცხ.რიცხ	და შეწირენით მრგულიად დასაწველნი უფლისა სულად სულნელად მსხუერპლად ზუარაკი ერთი მროწლისაგან, ვერძი ერთი, კრავნი წელიწდეულნი შჳდნი უბიწონი იყუნენ თქუენდა.
და	მცხ.სჯლ	და თქუა, ვითარმედ: ნუ ურჩულოებთ, ნუცა იქმთ თავისა თქუენისა კერპთა გამოქანდაკებულთა მსგავსად ხატისა მამლისა გინა დედლისა,
და	მცხ.ეზრ3	და შესწირეს შესაწირავი უფლისა საკურთხეველსა ზედა მსგავსად ბრძანებისა მის იოსია მეფისა.
და	მცხ.ესთ	და მივლინებულნი იგი მიიწივნეს სწრაფად, რომელნიცა მეფისა მიერ განწესებულ იყვნეს, ეგრეთვე მსგავსად შუშანსაცა შინა მიმოსდვეს ბრძანება ესე.
და	მცხ.მეფ3	ზედა თავსა მას მექონოთისასა წყრთისა ერთისა კერძო სიდიდით მრგულად გარემო ზედა თავსა მის მექონოთისასა და ჴელნი მისნი გამოდგმითნი მისგანვე.
და	მცხ.ლევ	ესე არიან დღესასწაულნი ღმრთისანი, რომელსა ჰხადოთ მათ ჩინებულ წმიდა, რათა შესწირვიდეთ ნაყოფთა თქუენთა ღმრთისა მრგულიად მწუართა და მსხუერპლთა მათთა და შესაწირავთა დღითი დღედ მუნ დღედმდე.
და	მცხ.ესა	არ შთავრდომად საძნაურსა და ქუეშე კვრძო მოკლულთასა დაეცნენ. ამათ ყოველთა ზედა არ გარემიიქცა გულისწყრომაჲ მისი, არამედ მერმეცა ჴელი მისი მაღალ.
და	მცხ.ეზრ2	და ამისა შემდგომად დაიპყრეს ძმათა მისთა: გვნაია, ძემან ადადისმან, მთავარმან კელიად კერძომან.
და	მცხ.კორ2	პირი ჩუენი აღებულ არს თქუენდა მიმართ, კორინთელნო, და გული ჩუენი განვრცომილ არს.
და	მცხ.ნეშტ1	და მატტათია ლევიტელთაგანი, ესე იყო პირმშო სელომისი, კორეანი, სარწმუნოებით საქმესა ზედა მსხუერპლთა ტაბაკისასა დიდისა მღდლისათა.
და	მცხ.კორ2	და რამეთუ რაჟამს მოვედით ჩუენ მაკედონიად, არცა ერთი რაჲ ლხინებაჲ აქუნდა ჴორცთა ჩუენთა, არამედ ყოვლითავე ვიჭირვოდეთ: გარეშე - ბრძოლანი, შინაგან - შიშნი.
და	მცხ.მეფ3	და თუ ჭეშმარიტად დაიმკჳდროს ღმერთმან კაცთა შორის ქუეყანასა ზედა, უკუეთუ ცანი ცათანი ვერ შემძლებელ არიან შენდა, აწ ვითარმე სახლი ესე, რომელ აღვაშენე სახელისა შენისა, იყოს საყოფელად შენდა?
და	მცხ.ესთ	და ამისა შემდგომად მოსრეს ჰურიათა შუშანს ქალაქსა მბრძოლთაგანი ხუთასი კაცი.
და	მცხ.ტობ	და ჰრქუა მას ტობია: ძალ-გიცა მოსლვად ჩემ თანა რაგუელის ქუეყანასა ხუჟიკეთისისა? ანუ სრულ ხარა ადგილსა მას?
და	მცხ.კორ1	ეგრეთვე სასუმელი იგი შემდგომად სერობისა, და თქუა: ესე სასუმელი ახალი რჩული არს სისხლისა ჩემისაჲ; ამას ჰყოფდით, რაოდენ-გზისცა სუმიდეთ, ჩემდა მოსაჴსენებელად.
და	მცხ.კორ1	ჰმადლობდა, განტეხა და თქუა: მიიღეთ და ჭამეთ; ესე არს ჴორცი ჩემი, თქუენთჳს განტეხილი; ამას ჰყოფდით მოსაჴსენებელად ჩემდა.
და	მცხ.ესა	და დამდაბლდენ და დაეცნენ მაღალნი მახვილითა, ხოლო ლიბანი მაღალთა თანა დაეცეს.
და	მცხ.კორ2	და ესე განიზრახე ეგევითარმან მან, რამეთუ ვითარცა-იგი ვართ სიტყჳთა წიგნებისაჲთა შორით, ეგრეთცა მახლობელად საქმითა.
და	მცხ.მათე	ჰრქუა მას იესუ: შენ სთქუ, ხოლო გეტყჳ თქუენ: ამიერითგან იხილოთ ძე კაცისაჲ მჯდომარე მარჯუენით ძლიერებასა და მომავალი ღრუბელთა თანა ცისათა.
და	მცხ.დაბ	ეფრემ მარჯუენით მარცხენით კერძო ისრაჱლისა, ხოლო მანასე მარცხენით მარჯუენედ კერძო ისრაჱლისა და მიიახლნა იგინი მას.
და	მცხ.კორ2	სიტყჳთა ჭეშმარიტებისაჲთა, ძალითა ღმრთისაჲთა, საჭურველითა მით სიმართლისაჲთა მარჯუენისაჲთა და მარცხენისაჲთა,
და	მცხ.მათე	მაშინ ჯუარს-აცუნეს მის თანა ორნი ავაზაკნი: ერთი მარჯუენით მისა და ერთი მარცხენით.
და	მცხ.დან	და აღდგომილმან დანიელმან ჭამა, ხოლო ანგელოზმან ღმრთისამან კუალად-აგო ამბაკუმ მეყსა შინა ადგილსა ზედა თჳსსა.
და	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ნაბუთე მეფესა: ნუ იყოფინ ჩემდა უფლისაგან ჩემისა, ვითარცა მიგცე შენ სამკჳდრებელი მამათა ჩემთა?
და	მცხ.ტიმ2	სახედ გაქუნდინ ცოცხლებისა სიტყუაჲ იგი, რომელი გესმა ჩემგან სარწმუნოებითა და სიყუარულითა ქრისტე იესუჲსითა.
და	მცხ.მეფ1	ჰრქუა სამოველ: რა გიჴმს შენ კითხვად ჩემდა, რამეთუ დაგიტევა შენ უფალმან ჴელთაგან თჳსთა და მოყუსისა შენისა თანა არს იგი?
და	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა დავით ერსა მას: ნუ იყოფინ ჩემდა ეგე უფლისა მიერ, რათამცა ვნებაჲ რამე შევამთხჳე უფალსა ჩემსა, რამეთუ ცხებული უფლისა არს იგი!
და	მცხ.კორ2	ნუ-უკუე, მო-რაჲ-ვიდენ ჩემ თანა მაკედონელნი და გპოვნენ თქუენ განუმზადებელნი, მრცხუენოდის ჩუენ, რაჲთა არა გეტყოდით თქუენ, - ამის ჯერისათჳს სიქადულისა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო მადლითა ღმრთისაჲთა ვარ, რაჲ-იგი ვარ; და მადლი იგი მისი, რომელი ჩემდა მომართ იყო, არა ცუდად რაჲ იყო, არამედ უმეტეს მათ ყოველთასა დავშუერ; არა მე, არამედ მადლი იგი ღმრთისაჲ, რომელი იყო ჩემ თანა.
და	მცხ.კორ1	ხოლო მე არარაჲ ვიჴუმიე ამათგანი. და არა ამისთჳს მივწერე ესე, რაჲთა ესრეთ იყოს ჩემდა მომართ. რამეთუ უმჯობეს არს ჩემდა სიკუდილი უფროჲს, ვიდრეღა სიქადული ჩემი, და-თუ-ვინ-მე-აცუდოს იგი.
და	მცხ.რიცხ	და წარიყვანა ბალაკ ბალაამი თავსა ზედა ფუგორისასა, რომელ მიაწევს უდაბნოდ.
და	მცხ.მეფ1	და ჩუდკეცი მცირე უქმნის მას დედამან მისმან და მიართვის მას ჟამითი ჟამად, რაჟამს იგი აღვალნ ქმარსა თჳსსა თანა შეწირვად მსხუერპლისა მათ დღეთასა.
და	მცხ.იოან	უკუეთუ ვსჯიდე მე, სასჯელი ჩემი ჭეშმარიტ არს, რამეთუ არა ვარ მარტოჲ, არამედ მე და მომავლინებელი ჩემი მამაჲ.
და	მცხ.იოან	ხოლო მათ, ვითარცა ესმა, მხილებულნი სჳნდისისაგან, განვიდოდეს თითოჲ, იწყეს მოხუცებულითგან, ვიდრემდის დაშთა თავადი მარტოჲ, და დედაკაცი იგი დგა შორის.
და	მცხ.გამ	და იხილა რაჲ იოთორ ყოველი, რაოდენი უყო ერსა, ჰრქუა: რაჲ არს ესე, რომელსა შენ უყოფ ერსა? რაჲსათჳს შენ ჰზი მარტოჲ, ხოლო ყოველი ერი წინა-გითქს შენ განთიადითგან ვიდრე მიმწუხრადმდე?
და	მცხ.ლუკა	და მიმოეფინებოდა ჰამბავი მისთჳს ყოველთა მათ ადგილთა გარემო მის სოფლებისათა.
და	მცხ.ფსალმ	მუნ მფრინველთა მართუე-ისხან, და ბუდე ყარყატთა შერაცხილ მათდა.
და	მცხ.იოან	მე ვარ კარი: ჩემ მიერ თუ ვინმე შევიდეს, ცხონდეს; შევიდეს და გამოვიდეს და საძოვარი პოვოს.
და	მცხ.ებრ	მრავლით კერძო და მრავლით სახით მაშინვე ღმერთი ეტყოდა მამათა წინაწარმეტყუელთა მიერ, ხოლო უკუანაჲსკნელთა ამათ დღეთა მეტყოდა ჩუენ ძისა მიერ თჳსისა,
და	მცხ.ოსე	და მისთა ასსურასტანელთა მიმართ შემკრველთა მიჰგუარეს ძღუნად მეფესა არიმისასა მისაცემელად, ეფრემ შეიწყნაროს, სირცხჳლეულ იქმნეს ისრაჱლ განზრახვისა მიერ მისისა.
და	მცხ.მათე	მიუგო პეტრე და ჰრქუა მას: უფალო, უკეთუ შენ ხარ, მიბრძანე მე მისლვად შენდა წყალთა ამათ ზედა.
და	მცხ.იობ	მიუგო ელიფას თემანელმან და თქუა:
და	მცხ.იერ	და ამცნა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, იერემიაჲსთჳს ნაბუზარდანს მთავარქონდაქარსა მეტყველმან:
და	მცხ.მეფ3	და ოქოზია, ძე აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა სამარიას წელსა მას მეჩჳდმეტესა იოსაფატისასა, მეფისა იუდასასა, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა ორ წელ.
და	მცხ.მეფ3	და განაძო სოლომონ მეფემან აბიათარ, რათა არღარა იყოს მღდელი უფლისა აღსრულებად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელ თქუა სახლსა მას იჰელისასა სელომს შინა.
და	მცხ.ნეშტ1	და ანან, ძე მაქასი; იოსაფატ მათთანელი;
და	მცხ.მეფ4	ხოლო ცოდვასა მას იორობოამისასა, ძისა ნაბატისასა, რომელმან აცთუნა ისრაჱლი, შეუდგა და არა განეშორა მათგან.
და	მცხ.დაბ	და დაუგეს მას მარტოსა და მათ თჳსა და მეგჳპტელთა მათ, რომელნი პურს ერთნეს, თჳსა რამეთუ ვერ ჴელ-ეწიფების მეგჳპტელთა პურისა ჭამად ებრაელთა თანა. რამეთუ საძაგელებაჲ არს მეგჳპტელთაჲ ყოველი მწყემსი ცხოვართა.
და	მცხ.ესა	მეგჳპტელნი ამაოდ და ცუდად გარგებენ თქუენ. მიუთხარ მათ, ვითარმედ ამაო არს ნუგეშინის-ცემაჲ ეგე თქუენი.
და	მცხ.ზაქ	მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, ყოვლის მპყრობელი, - მოუწოდოს თითოეულმან მოყუასსა თჳსსა ქუეშე კერძო ვენაჴისა და ქუეშე კერძო ლეღჳსა.
და	მცხ.ამოს	და გამოვავლინო ცეცხლი ზღუდეთა ზედა ტჳროსისათა და შეჭამნეს საფუძველნი მისნი.
და	მცხ.იობ	და ესე გეყოს თქუენ საცხორებელად, რამეთუ მის წინაშე ზაკუა არა შევიდეს.
და	მცხ.ქებ	ასულნი და დედოფალნი ეტყჳან: ვინ არს ისი აღმომავალი უდაბნოთ? დავამტკიცოთ იგი სიყვარულსა მისსა ზედა; ვაშლსა ქუეშე განგაღჳძე შენ. მუნ ელმოდა შენთჳს დედასა შენსა, მუნ ელმოდა მშობელსა შენსა. დამდვეს მე, ვითარცა საბეჭდავი გულსა ზედა შენსა, ვითარცა საბეჭდავი, მკლავსა ზედა შენსა,
და	მცხ.მათე	მაშინ გულისჴმა-ყვეს, რამეთუ არა ჰრქუა მათ კრძალვაჲ ცომისაგან პურისა, არამედ მოძღურებისაგან ფარისეველთაჲსა და სადუკეველთაჲსა.
და	მცხ.ეზრ3	და გულისხმა-ყვეს, ვითარმედ გამოსრულნი იგი ბაბილონით ტყუეობისაგან აშენებენ ტაძარსა მას უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა.
და	მცხ.იერ	შემქმნელმან ქუეყანისამან ძალითა თჳსითა განმმზადებელმან მკჳდროვნისამან სიბრძნითა თჳსითა და გულისხმის-ყოფისა მიერ თჳსისა გარდაართხა ცაჲ.
და	მცხ.მეფ1	და მისცა მას ანქუშ მას დღესა შინა სეკელა, რამეთუ იყო სეკელა მოაქა-ჟამამდე მეფისა მის ჰურიასტანელთასა.
და	მცხ.იოან	ესე ფიცარი მრავალთა ჰურიათა აღმოიკითხეს, რამეთუ მახლობელ იყო ქალაქსა ადგილი იგი, სადა ჯუარს-აცუეს იესუ. და იყო წერილი ებრაელებრ და ჰრომაელებრ და ბერძლ.
და	მცხ.იგავ	მოიწუელე სძე და იქმნეს ერბო, უკუეთუ გამოზიდვიდე დრყილსა, გამოჰჴდეს სისხლი, უკუეთუ დამოჰზიდვიდე სიტყუათა ამაოთა, გამოვიდენ სასჯელნი და ლალვანი.
და	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით უმრავლესი მსხუერპლები შეწირა ღმრთისა აბელ კაენისა, რომლისაგან იწამა, ვითარმედ მართალ არს წამებითა ღმრთისაჲთა მსხუერპლთა მათ მისთა ზედა; და ამისთჳს მო-ღათუ-კუდა, მერმე იტყჳსვე-ღა.
და	მცხ.ლუკა	და ვითარცა აღესრულნეს დღენი იგი მსახურებისა მისისანი, წარვიდა სახიდ თჳსა.
და	მცხ.რიცხ	და არა ჯერ-იჩინა ედომმან გზის-ცემაჲ ისრაჱლისა საზღვარით თჳსით.
და	მცხ.ნეშტ1	და ძმანი მათნი ეზოთა მათთა, რათა შევიდოდიან შჳდ-შჳდ დღით ჟამითი ჟამად ამათ თანა,
და	მცხ.დან	და თქუა: აჰა, მე გაუწყებ შენ ყოფადთა უკანასკნელთა რისხვისათაჲსა, რამეთუ მერმე ჟამად მიმართ დასასრულისა ხილვაჲ.
და	მცხ.იოან	და რომელი მოავლინა ღმერთმან, სიტყუათა ღმრთისათა იტყჳს, რამეთუ არა ზომით მოსცა ღმერთმან სული.
და	მცხ.გოდ	ზედდაჰბურე ღრუბელი მტკიცე თავსა შენსა ლოცვისათჳს წუხვად ჩემდა და განგებად, , , , , , , , , ,
და	მცხ.კორ2	რამეთუ იტყჳს: ჟამსა შეწყნარებისასა ვისმინე შენი და დღესა ცხორებისასა შეგეწიე შენ. აჰა ესერა, აწ არს ჟამი იგი შეწყნარებისაჲ, აჰა ესერა აწ არს დღე იგი ცხორებისაჲ.
და	მცხ.მათე	და განთიად სთქუთ: ზამთარი იყოს, რამეთუ კსინავს მწუხარედ ცაჲ. ორგულნო, პირი სამე ცისაჲ იცით ცნობად, ხოლო სასწაულნი ჟამთანი ვერ გიცნობიეს გულისჴმის-ყოფად.
და	მცხ.მათე	და ღაღად-ყვეს და იტყოდეს: რაჲ ძეს ჩუენი და შენი, იესუ, ძეო ღმრთისაო? რამეთუ მოხუედ აქა უწინარეს ჟამისა ტანჯვად ჩუენდა.
და	მცხ.ესა	აჰა, სახელი უფლისაჲ. აჰა, მოვალს ჟამისა მიერ მრავლისა მგზნებარე გულისწყრომა დიდებისა თანა, სიტყუა ბაგეთა მისთა, სიტყუაჲ რისხვითა სავსე და რისხვა გულისწყრომისა, ვითარცა ცეცხლი, შეშჭამდეს.
და	მცხ.იობ	ანუ არა მცირედ არს ჟამი ცხორებისა ჩემისა? მაცადე მე და განვისუენო მცირედ,
და	მცხ.იერ	მას ჟამსა შინა, - თქუა უფალმან, - ვეყო მე ღმრთად ნათესავსა ისრაჱლისასა, და იგინი იყვნენ ჩემდა ერად.
და	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა იოაბ მოციქულთა მათ: რაჟამს უთხრათ საქმე ესე ბრძოლისა მეფესა, პირველად ესე თქჳთ - სიფიცხლე ბრძოლისა ამისა.
და	მცხ.მეფ4	და ქმნეს ნათესავით ნათესავად ღმერთნი თავთა თჳსთათჳს და დასხნეს სახლებსა მას მაღალთასა, რომელ ქმნეს სამარიტელთა მათ თჳთოეულად ნათესავთა მათ ქალაქთა თჳსა, რომელ დამკჳდრებულ იყუნეს.
და	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა იოას მღდელთა მათ: ყოველი ვეცხლი, რომელი შეწირულ არს ტაძარსა მაგას უფლისასა სიწმიდეთა მაგათ, ვეცხლი თჳთოეულად კაცად-კაცადისა აღსრულებულისა, შერაცხილ სულთათჳს, ყოველი, ვეცხლი რაოდენი მოუჴდეს გულსა კაცისასა შეღებად სახლსა მაგას უფლისასა.
და	მცხ.ეზრ2	და შემდგომად მისა დაიპყრეს თეკუვილთა საზომი მეორე პირისპირ გოდლისა მის დიდისა, რომელი-იგი იყო გარეშე ვიდრე ზღუდედმდე სოფილადისა.
და	მცხ.ესთ	და თანაშეეწეოდეთ მათ, რათა, რომელნი-იგი ჟამსა ჭირისასა დაესხმოდენ მათ ზედა დღესა მეათსამეტესა თჳსა მის მეათორმეტისა, რომელ არს ადარი,
და	მცხ.იგავ	რომელი თანაეყოფოდის მპარავსა, სძულს მას თავი თჳსი, უკუეთუ ფიცი შუა შემოიღონ, შეძრწუნდენ და არღარა მიუთხრან.
და	მცხ.რომ	ხოლო არს ესე თანა-ნუგეშინის-ცემა თქუენ შორის ურთიერთარსი იგი სარწმუნოებაჲ თქუენი და ჩემი.
და	მცხ.მარკ	და ვითარცა თანა-წარჰვიდოდეს განთიად, იხილეს ლეღჳ იგი განჴმელი ძირითგან.
და	მცხ.კორ2	ხოლო თანა-შეგეწევით და გლოცავთ, რაჲთა არა ამაოდ მადლი იგი ღმრთისაჲ შეიწყნაროთ თქუენ.
და	მცხ.ებრ	და რამეთუ ვართ ჩუენ ხარებულ, ვითარცა-იგი იგინი; არამედ არარაჲ არგო მათ სიტყუამან მან სმენისამან, ვინაჲთგან არა თანა-შეეზავა სარწმუნოებაჲ იგი მსმენელთა მათ.
და	მცხ.რომ	და თანა-დავეფლენით მას ნათლის-ღებითა მით სიკუდილსა მისსა, რაჲთა ვითარცა-იგი აღდგა ქრისტე მკუდრეთით დიდებითა მამისაჲთა, ეგრეთცა ჩუენ განახლებითა ცხორებისაჲთა ვიდოდით.
და	მცხ.სჯლ	ნათესავსა მანასესა და ყოველი იგი გარემო სოფლები არგობისი და ყოველი ბასანი ქუეყანად რაფაინისა შერაცხილ არიან, და იაირ, ძემან მანასესმან, დაიპყრა ყოველი იგი სოფლები არგობისაჲ ვიდრე საზღვრადმდე გარგასისა. და მაქათი სახელი უწოდა მას სახელად თავისა თჳსისა ბასანა ვათაირ მოდღეინდელად დღედმდე.
და	მცხ.ნეშტ1	და ზეთისხილოვანსა ზედა, და ლეღოვანთა ზედა ველისა - ბალანას; ძე გედურისი; ხოლო საუნჯეთა ზედა ზეთისათა - იოას;
და	მცხ.ნეშტ1	და აღიღეს ძეთა ლევიტელთა კიდობანი იგი ღმრთისაჲ, ვითარცა-იგი ამცნო მოსე სიტყჳთა ღმრთისაჲთა წერილისა მისებრ აღსაღებელითა მით მჴრითა მათითა.
და	მცხ.იოან	ჰრქუა მას იესუ: აღდეგ, აღიღე ცხედარი შენი და ვიდოდე!
და	მცხ.იერ	და შენ, უფალო, სცან ყოველი განზრახვაჲ ჩემ ზედა სასიკვდინედ. ნუ ააუბრალოებ უმართლობათა მათთა და ცოდვათა მათთა პირისა შენისაგან ნუ აჰჴოც. იყავნ უძლურებაჲ მათი წინაშე შენსა, ჟამსა შინა გულისწყრომისა შენისასა ყავ მათ შორის.
და	მცხ.ეზრ3	ძეთა მათგან ასტთისთა: იოანე კატანისი და მის თანა კაცნი ას და ათი.
და	მცხ.გამოც	ესენი არიან, რომელნი-იგი დედათა თანა არა შეიგინნეს, რამეთუ ქალწულ არიან; ესენი არიან, რომელნი შეუდგენ კრავსა მას, სადაცა ვიდოდის; ესენი იესუჲს მიერ სყიდულ არიან კაცთაგან შესაწირავად ღმრთისა და კრავისა.
და	მცხ.კორ1	და, ვინ უწყის, თქუენ თანა დავადგრე, გინა თუ და-ცა-ვიზამთრო, რაჲთა თქუენ წარმგზავნოთ მე, ვიდრეცა ვიდოდი.
და	მცხ.ესთ	და დღითი დღე გარეუვლიდა მარდოქეოს სახლთა მათ ქალწულთასა, რაჲ-ძი შეემთხჳოს ესთერს.
და	მცხ.მეფ4	და ცხონდა ამესია, ძე იოასისი, მეფე იუდასი, შემდგომად სიკუდილისა მის იოასისა, ძისა იოაქაზისა, მეფისა ისრაჱლისა, ათხუთმეტ წელ.
და	მცხ.ფსალმ	არცა უსჯულოებაჲ ჩემი, არცა ცოდვა ჩემი, უფალო; უცოდველად ვრბიოდე და წარვჰმართე,
და	მცხ.რიცხ	და ყოველი ისრაჱლი ივლტოდა გარემო ჴმისაგან მათისა, რამეთუ თქუეს: ნუუკუე ჩუენცა შთამნთქმნეს ქუეყანამან.
და	მცხ.ლევ	ესე არს ცხებაჲ აჰრონისი და ცხებაჲ ძეთა მისთაჲ შესაწირავთაგან ღმრთისათა დღესა მას, რომელსა მოიყვანნა იგინი მღდელობად ღმრთისა, ვითარცა-იგი ამცნო ღმერთმან მიცემად მათა
და	მცხ.მათე	ხოლო ესე ყოველი იქმნა, რაჲთა აღესრულნენ წიგნნი წინაწარმეტყუელთანი. მაშინ მოწაფეთა ყოველთა დაუტევეს იგი და ივლტოდეს.
და	მცხ.ზაქ	და იქმნა სიტყუა უფლისა, ყოვლისა მპყრობელისა, მეტყუელი:
და	მცხ.ზაქ	და იქმნა სიტყუა უფლისა ძალთაჲსა ჩემდამო მეტყუელი:
და	მცხ.იერ	მოაბსა ესრეთ თქვა, უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: ვაჲ ნაბავსა ზედა, რამეთუ წარწყმდა, მოისპო, წარღებულ იქმნა კარიათიმი. სირცხჳლეულ იქმნა სიმაგრე მასოგასა და იძლია.
და	მცხ.იერ	და იქმნა, ვითარცა დასცხრა იერემია მეტყუელი ერისა მიმართ ყოველთა ამათ სიტყუათა უფლისა ღმრთისა მათისათა, რომელ მოავლინნა უფალმან ღმერთმან მათა ყოველნი სიტყუანი ესე.
და	მცხ.იერ	და იქმნა წელსა მეოთხესა, იოაკიმ ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსასა, იქმნა სიტყვა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყველი:
და	მცხ.ებრ	რამეთუ შეურაცხებაჲ იქმნების პირველისა მის მცნებისაჲ უძლურებისა მისისათჳს და ურგებობისა,
და	მცხ.იოან	იხილა რაჲ იესუ ნათანაელ, მომავალი მისა, და თქუა მისთჳს: აჰა ჭეშმარიტად ისრაიტელი, რომლისა თანა ზაკუვაჲ არა არს.
და	მცხ.დან	ხოლო რაჟამს თქუნეს მოხუცებულთა სიტყუანი მათნი, სირცხჳლეულ იქმნნეს მონანი ფრიად, რამეთუ ოდესვე არავის ასმიოდის ესევითარი სიტყუაჲ სუსანაჲსთჳს, და იყო ხუალისა ზე,
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ ნეშტთა იუდაჲსთა, - ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაელისამან: უკუეთუ თქუენ მისცეთ პირი თქუენი ეგჳპტედ მიმართ და შეხჳდეთ მუნ დაშენებად.
და	მცხ.დაბ	შემოკერბით და ისმინეთ ძეთა იაკობისთა, ისმინეთ ისრაჱლისი, მამისა თქუენისა.
და	მცხ.ეზრ3	ვითარცა თქუენ, ეგრეცა ჩუენ ვისმინოთ უფლისა ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ ჩუენცა გუწადოდა გამოსლვა ეგე თქუენი მიერ დღითგან, ვინათგან წარგუტყუენვა სალმანასარ მეფემან ასურასტანისამან, და მოგვიყვანნა და დაგვამკჳდრნა ჩუენ აქა.
და	მცხ.იერ	ისმინე, ქუეყანაო! აჰა, მოვაწევ მე ერსა ამას ზედა ძჳრთა, ნაყოფსა მიქცევისა მათისასა, რამეთუ სიტყვასა ჩემსა არა ერჩდეს, და შჯული ჩემი განიშორეს.
და	მცხ.იერ	და იტყოდი მათდამი: ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაილისაჲ: დაწყეულ იყავნ კაცი, რომელმან არა ისმინნეს სიტყუანი ამის ანდერძისანი,
და	მცხ.იგავ	რამეთუ იყოს, ოდეს მხადოდით მე, ხოლო მე არა ვისმინო თქუენი; მეძიებდენ მე უკეთურნი და არა მპოონ,
და	მცხ.ნეშტ1	და დაადგინნეს ლევიტელთა ემან, ძე იოელისი, ძმათაგან მისთა- ეთან, ძე კისესი,
და	მცხ.გამ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ვერ ძალ-გიც პირისა ჩემისა ხილვად, რამეთუ არა არს კაცი, რომელმან იხილა პირი ჩემი და ცხონდა.
და	მცხ.მეფ3	და ძესა მისსა მივსცე ორი ნაწილი, რამეთუ ეგოს სანთელი მონისა ჩემისა დავითისი ყოველთა დღეთა წინაშე ჩემისა იერუსალჱმს ქალაქსა, რომელი გამოვირჩიე სახელად ჩემდა.
და	მცხ.ესთ	და უთხრეს მას სჯულისა მისებრ, ვითარცა-იგი ჯერ-არს, ვასტიანე დედოფალსა, რამეთუ არა ისმინა მეფისა მიერ ბრძანებული საჭურისთაგან.
და	მცხ.ლუკა	და მოუწოდა და ჰრქუა მას: რაჲ არს ესე, რომელ მესმის შენთჳს? მომეც მე სიტყუაჲ სამნოჲსა შენისაჲ, რამეთუ არღარა ჴელ-გეწიფების ამიერითგან მნეობად.
და	მცხ.ოსე	სადა არს მეფე შენი ესე? და განგარინედ შენ ყოველთა შორის ქალაქთა შენთა. გშჯიდენ შენ, რომელ სთქუ: მომეც მე მეფე და მთავარი.
და	მცხ.მეფ3	აღვედ, შთავედ და მიეგებოდე აქაბს, მეფესა ისრაჱლისასა, რომელ არს სამარიასა, რამეთუ შთასრულ არს იგი ვენაჴსა მას ნაბოთესასა დაპყრობად მისა.
და	მცხ.ეზრ2	და მივსცეთ ქველისსაქმარი მესამისა მის დიდრაქმისა წლითი წლად ხარკი სახლისა ღმრთისა.
და	მცხ.ლევ	უკუეთუ ვერ ეძლოს ჴელსა მისსა ყოფად ცხოვარი, შეწიროს ღმრთისა ცოდვისა მისთჳს, რომელ ცოდა, ორნი გურიტნი, გინა თუ ორნი მართუენი ტრედისანი, ერთი - ცოდვისათჳს და ერთი - ყოვლად დასაწველად.
და	მცხ.იერ	აღმღებელნი შეივლტოდეთ სიონდ. ისწრაფეთ, ნუ სდგათ, რამეთუ ძჳრთა მოვაწევ მე ჩრდილოჲთ გამო და შემუსრვასა დიდსა.
და	მცხ.ნეშტ2	და აუწყეთ იუდასა იერუსალჱმსა, რათა შემოიღონ უფლისა, ვითარცა უბრძანა მოსე მონამან ღმრთისამან ისრაჱლისა უდაბნოსა ზედა.
და	მცხ.მეფ1	აწ ჩამო-თუ-ვიდეს აქა საულ, ვითარცა მესმა მონასა შენსა, უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, ესე მაუწყე მე, უფალო, მონასა შენსა, და ჰრქუა უფალმან: ღმერთმან შეიცვას.
და	მცხ.მარკ	არავინ სადგმელი ახალი დაადგის სამოსელსა ძუელსა, უკუეთუ არა, მოაპის მისგან ცოცხალიცა იგი ახალმან მან ძუელისაჲ მის, და უძჳრესად განიპის.
და	მცხ.ლუკა	და მიეახლნეს დაბასა მას, ვიდრეცა ვიდოდეს, ხოლო თავადმან მიზეზ-ყო უშორესადრე წარსლვაჲ.
და	მცხ.კორ1	იკადროს-მე ვინ თქუენ შორის, რომელსამცა საქმე აქუნდა მოყუსისა მიმართ, განშჯად ცრუთა წინაშე და არა უფროისღა წმიდათა წინაშე?
და	მცხ.ესა	ნუ განიშუებთ უცხოტომნი ყოველნი, რამეთუ შეიმუსრა უღელი მგუემელისა თქუენისა, რამეთუ თესლისაგან გუელისა გამოვლენედ შვილნი წულნი ასპიტთანი და შვილისწულად მათდა გამოვიდენ გუელნი მფრინვალენი.
და	მცხ.ლევ	და რომელმან იჴსნეს ლევიტელთა შორის, გამოჴდეს სასყიდელი მათი, სახლნი ქალაქთა სამკჳდრებელისა მათისანი მიტევებასა მას, რამეთუ სახლნი ქალაქთა სამკჳდრებელისა მათისანი შორის ძეთა ისრაჱლისათა არიან.
და	მცხ.მათე	ხოლო ესე ნათესავი არარაჲთ განვალს, გარნა ლოცვითა და მარხვითა.
და	მცხ.მეფ1	ვერ ეგების ეგე სიტყუაჲ ყოფად, არამედ სწორად მიიღონ ყოველთა: ვანისმცველმან და მტყუენველმან.
და	მცხ.ნაუმ	მით, რამეთუ გარემიაქცია უფალმან გინებაჲ იაკობისი, ვითარ-იგი გინებაჲ ისრაჱლისი მით, რამეთუ განმბერტყელთა განბერტყნეს იგინი და მონაგებნი მათნი განხრწნნეს.
და	მცხ.ლუკა	მცნებანი იცნი: ნუ იმრუშებ, ნუ კაც-ჰკლავ, ნუ იპარავ, ნუ ცილსა სწამებ, პატივ-ეც მამასა შენსა და დედასა შენსა.
და	მცხ.ლუკა	და უკუეთუ იყოს მუნ ძჱ მშჳიდობისაჲ, განისუენოს მის ზედა მშჳდობამან თქუენმან, უკუეთუ არა − თქუენდავე მოიქცეს.
და	მცხ.ეზრ3	გამომიცხადა სასწაულად აღშენება ტაძრისა იერუსალჱმისა და ჰურიასტანისასა.
და	მცხ.მეფ4	და თქუა მეფემან ისრაჱლისამან: ჵ, რამეთუ განგუწირნა ჩუენ უფალმან, სამნი ესე მოსრულნი მეფენი, მიცემად ჴელთა მოაბისთა.
და	მცხ.გოდ	ხაფ. ყოველსა ერსა მისსა სულთმთქმელთა, მეძიებელთა პურისათა მისცნა გულისსათქმელნი თჳსნი საჭამადად მოქცევისათჳს სულისა. იხილე, უფალო, და მოიხილე, რამეთუ ვიქმენ უპატივო.
და	მცხ.გოდ	ხაფ. მოაკლდეს ცრემლთა მიერ თვალნი ჩემნი, შეშფოთნა მუცელი ჩემი, დაითხია ქუეყანად დიდებაჲ ჩემი შემუსრვასა ზედა ასულისა ერისა ჩემისასა, დაჴსნასა ჩჩჳლთა და მწოართასა უბნებსა შინა ქალაქისასა.
და	მცხ.ლუკა	და ვჰრქუა სულსა ჩემსა: სულო, გაქუს მრავალი კეთილი დაუნჯებული მრავალთა წელთა: განისუენე, ჭამე და სუ და იხარებდ.
და	მცხ.ნეშტ1	და დავით, ძე იესესი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა ორმეოც წელ;
და	მცხ.ნეშტ1	და ქებრონს - შჳდ წელ, იერუსალჱმს - ოცდაცამეტ წელ.
და	მცხ.დაბ	და ცხოვნდა სერუქ ასოცდაათ წელ და შვა ნაქორ.
და	მცხ.იოან	ესე ბეთაბრას იყო, წიაღ-იორდანესა, სადა-იგი იყო იოვანე და ნეთელ-სცემდა.
და	მცხ.იოან	ამისთჳს მოსე მოგცა თქუენ წინადაცუეთაჲ. არა თუ მოსესგან არს, არამედ მამათაგან, და შაბათსა წინადაიცჳთის კაცმან.
და	მცხ.ნეშტ1	და მოკუდა საულ უსჯულოებითა თჳსითა, რომლითა შესცოდა ღმერთსა სიტყჳსა მისებრ უფლისა, რამეთუ არა დაიმარხა, არამედ იკითხა მუცლითმზღაპრელთა გამოძიებად, და უთხრა მას სამუელ წინაწარმეტყუელმან.
და	მცხ.პეტრ1	ხოლო ღმერთმან ყოვლისა მადლისამან, რომელმან გიჩინნა თქუენ საუკუნესა მას დიდებასა მისსა ქრისტე იესუჲს მიერ, მცირედ-ღა თუ გევნო, მანვე განგამტკიცენინ თქუენ, დაგამტკიცენინ, განგაძლიერენინ და დაგამყარენინ.
და	მცხ.თეს1	სარწმუნო არს, რომელმან-იგი გიჩინნა თქუენ, ვითარმედ და ყოსცა.
და	მცხ.ნეშტ1	და იყო რიცხჳ მათი ძმათა მათ სწავლულნი გალობად უფლისა. ყოველნი გულისხმისმყოფელნი ორას ოთხმეოცდარვა.
და	მცხ.ესთ	და შეკრბეს ჰურიანი შუშანს ქალაქსა მეათორმეტესა ადარისასა. მოსრეს ჰურიათა სამასი კაცი და იავარ არარაჲ ყვეს.
და	მცხ.მსაჯ	და შეკრბა ყოველი ერი ისრაჱლისაჲ ქალაქად, ვითარცა კაცი ერთი, რომელნი-იგი მოვიდეს ქალაქებისაგან.
და	მცხ.ფილიპ	რამეთუ ღმერთი არს, რომელი შეიქმს თქუენ თანა ნებასაცა და შეწევნასა სათნოებისათჳს.
და	მცხ.ტიმ1	რომელნი კეთილად ძღოდიან ხუცესნი, ორის ნაწილის პატივის ღირს იყვნედ, უფროჲს ხოლო რომელნი შურებოდიან სიტყჳთა და მოძღურებითა.
და	მცხ.მეფ3	და ორთავე მათ სუეტისთავთა მოაქმნა შროშნისსახედ კამარასა მას თანა საზომითა ოთხ წყრთა.
და	მცხ.იობ	უკუეთუ ჴელთ-მიდვას მე ძლიერმან მან, ვითარცა-ესე უწყიეს, ანუ ვიტყოდი და ვამხილო წინაშე მისსა.
და	მცხ.სჯლ	და რავდენ-რაჲ იყო თქუენთჳს უდაბნოსა მას ვიდრე მოსლვად-მოწევნადმდე ადგილსა ამას.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ ყოვლითა განჰმდიდრდით მას შინა, ყოვლითა სიტყჳთა და ყოვლითა მეცნიერებითა,
და	მცხ.ებრ	ხოლო სრულთაჲ არს მტკიცე იგი საზრდელი, რომელთა წესითა მით გონებანი წურთილნი ჰქონედ განრჩევად კეთილისა და ბოროტისა.
და	მცხ.ტიმ1	არამედ ჯერ-არს მისა, რაჲთა წამებაჲცა კეთილი აქუნდეს გარეშეთგან, რაჲთა არა ყუედრებასა შევარდეს და საფრჴესა ეშმაკისასა.
და	მცხ.ივდ	და იტყოდა ივდით: აქებდით ღმერთსა ჩემსა ბობღნითა, უგალობდით უფალსა ჴმითა წინწილისათა აღრთულითა, ფსალმუნითა ახლითა უგალობდით მას, აღამაღლებდით და ხადოდით სახელსა მისსა.
და	მცხ.დაბ	იქმნნეს ყოველნი დღენი ნოესნი ცხრაასერგასის წელ და მოკუდა.
და	მცხ.ეფეს	ამისთჳს აღიღეთ ყოვლად-საჭურველი იგი ღმრთისაჲ, რაჲთა შეუძლოთ წინა-დადგომად დღესა მას ბოროტსა, და ყოველსავე იქმოდეთ, რაჲთა სდგეთ.
და	მცხ.ეფეს	ხოლო თქუენცა რაჲთა უწყოდით ჩემთჳს, რასა-იგი ვიქმ, ყოველივე გაუწყოს თქუენ ტჳქიკოს, საყუარელმან ძმამან და სარწმუნომან მსახურმან უფლისა მიერ,
და	მცხ.ანგ	გგუემენ თქუენ ზედა ქარისა განმხრწნელობისა მიერ, სეტყჳსა მიერ ყოველნი საქმენი ჴელთა თქუენთანი და არ მოიქეცით ჩემდა, - იტყჳს უფალი,
და	მცხ.გოდ	ვავ. აღფხურა ვითარცა ვენაჴი, კარავი თჳსი, განხრწნა დღესასწაული მისი; დაივიწყა უფალმან, რომელი ქმნა შორის სიონსა დღესასწაულისა შაბათთაჲსა, და განაძჳნა მკსინვარებითა რისხვისა მისისაჲთა - მეფე და მღდელი და მთავარი.
და	მცხ.გოდ	შემიწყნარა მე და წიაღმიმიყვანა ბნელსა და არა ნათელსა, , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	არა მიუგო გულით გამო თჳსით და დაამდაბლნა ძენი კაცთანი. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	მოაკუდინა მღჳმესა შინა ცხორებაჲ ჩემი და ზედდადვა ლოდი ჩემ ზედა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	ჴმისა ჩემისა გესმა. ნუ დაჰფარავ ყურთა შენთა ვედრებისამო ჩემისა და ღაღადებისა. , , , , , , , , ,
და	მცხ.გოდ	დალეთ. განექუა ენაჲ მწოარისაჲ სასისა მიმართ მისისა, წყურილითა ჩჩჳლთაჲთა იძიეს პური, და განმყოფელი მათი არა არს. , , , , , , , , ,
და	მცხ.დან	მესამესა შორის წელსა მეფობისა იოაკიმისსა, მეფისა იუდაჲსსა, მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა, იერუსალიმად და მოადგა მას.
და	მცხ.დან	აკურთხევდით ყოველნი ძალნი უფლისანი უფალსა, უგალობდით და ზეშთა ამაღლებდით მას საუკუნეთა.
და	მცხ.ქებ	და სურნელებაჲ ნელსაცხებელთა შენთა უფროჲს ყოველთა სურნელებათა. ნელსაცხებელ წარმოცარიელებულ სახელი შენი, ამისთჳსცა ქალწულთა შეგიყუარეს შენ,
და	მცხ.დან	ვალტასარ მეფემან უქმნა სერი დიდი დიდებულთა მისთა მამრთა ათასთა და წინაშე ათასთასა ღჳნოჲ, და მსუმელმან ვალტასარ მეფემან გემებათა შინა ღჳნისასა
და	მცხ.დან	მე წელსა პირველსა კჳროსისსა, დავდეგ სიმტკიცედ და ძალად.
და	მცხ.დან	და მიიყვანა ცოლი, რომლისა სახელი სუსანნა, ასული ქელკაჲსი, შუენიერი ფრიად და მოშიში უფლისაჲ,
და	მცხ.დან	ხოლო ჩუენ, მყოფთა შორის ყურესა სამოთხისასა, ვიხილეთ რა უსჯულოებაჲ, მივრბიოდეთ მათ ზედა, და მხილველთა მათთა თანაქმნილად
და	მცხ.დან	მისი, ვიდრემე ვერ შეუძლეთ შეპყრობილ-ყოფაჲ ძლიერებისათჳს მისისა უფროს ჩუენსა და განხუმითა კართაჲთა განლტოლვისა.
და	მცხ.დან	აწ უკუე, ესე უგულებელ-ჰყავ, თქუ, რომელსა ხესა ქუეშე იხილენ იგინი მზრახვალნი ურთიერთას? და მან თქუა: ხეთქილსა ქუეშე.
და	მცხ.დან	ხოლო მღდელნი შევიდეს ღამე წესისაებრ მათისა, შეჭამნეს ყოველნი და შესუეს.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ ესე მელქისედეკ, მეფე სალემისაჲ, მღდელი ღმრთისა მაღლისაჲ, რომელი შეემთხჳა აბრაჰამს, მო-რაჲ-ქცეულ იყო იგი მოწყუედისა მისგან მეფეთაჲსა, და აკურთხა იგი,
და	მცხ.ებრ	ხოლო ნათესავ-მოუჴსენებელმან მან მათგან ათეული მიიღო აბრაჰამისგან და აკურთხა, რომელსა-იგი აღთქუმანი აქუნდეს.
და	მცხ.ებრ	რამეთუ, უკუეთუმცა განსრულებაჲ ლევიტელთაგან მღდელობისაჲ იყო, - რამეთუ ერი იგი მას ზედა შჯულ-დებულ არს, - რადღა საჴმარ იყო მერმე წესსა მას ზედა მელქისედეკისსა სხუაჲ აღდგინებად მღდელი და არა წესსა მას ზედა აჰრონისსა თქუმად?
და	მცხ.ებრ	რამეთუ მცირედ, წუთ-ერთღა, მომავალი იგი მოვიდეს და არა ყოვნოს.
და	მცხ.ებრ	აწ უკუეთუმცა გუესხნეს ჴორციელნი მამა-დედანი მასწავლელად, გუეკდიმებოდა სამემცა; არა-მე უფროჲს დავემორჩილნეთა მამასა მას სულთასა და ვცხონდეთ?
და	მცხ.გამ	რათა ჰრწმენეს შენი, რამეთუ გეჩუენა შენ უფალი ღმერთი მამათა მათთა, ღმერთი აბრაჰამისი, ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი.
და	მცხ.გამ	ჰქმნე იგი მოთხვით. იყოს იგი მრჩობლ მტკავლეული სიგრძით და მტკავლეული სივრცით.
და	მცხ.ბარ	რამეთუ აღვზარდენ იგინი შუებით, ხოლო განვავლინენ ტირილისა თანა და გლოვისა.
და	მცხ.ეზრ3	დასდებდეს საფასესა ტაძრისა მისთჳს შესაწევნელად საქმარისა მისთჳს, ოქრო - ათას ქანქარ, ვეცხლი - ხუთ ათას ქანქარი, და კვართები სამღვდელო - ას.
და	მცხ.ეზრ3	და ტყუეობასა მას შინა და არა დაგუთხიენ ჩუენ ჴელთაგან შენთა, არამედ გუექმენ უფალი შემწე, და გუეც ჩუენ პოვნად მადლი წინაშე მეფისა მის სპარსთასა, და პატიოსან-გუყვენ ჩუენ და გჳღვაწნე ჩუენ ყოვლითა განმზადებულებითა.
და	მცხ.ესა	ხოლო შენ მოიჴსენენ და განვისაჯნეთ ერთბამად. იტყოდე შენ უსჯულოებათა შენთა პირველად, რაჲთა განმართლდე.
და	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი საბაოთ: აჰა, მე ზედმივიხილო მათ ზედა, ჭაბუკნი მათნი მახვილისა მიერ მოკუდენ და ძენი მათნი აღესრულნენ სიყმილისა მიერ.
და	მცხ.იერ	განმრავლდეს ქურივნი მათნი უფროს ქჳშისა ზღჳსა. მოვაწიე დედასა ზედა ჭაბუკთასა საარებაჲ შუადღე. მივაგდე მის ზედა მყის ძრწოლაჲ და სწრაფაჲ.
და	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: უღელი რკინისაჲ დავსდევ ქედსა ზედა ყოველთა ნათესავთასა, რაჲთა უქმოდიან ნაბუქოდონოსორს, მეფესა ბაბილოვნისასა, და მონებდენ მას, და მჴეცნიცა ველისანი მი-ვე-ვსცენ მას.
და	მცხ.იერ	არამედ ბარუქ, ძე ნირისი, აღგძრავს შენ ჩუენდა მომართ, რაჲთა მიმცნეს ჩუენ ჴელთა ქალდეველთასა მოკუდენად ჩუენდა და განსახლვად ჩუენდა ბაბილონად.
და	მცხ.იერ	სიტყუაჲ, რომელი ამცნო უფალმან იერემიას წინაწარმეტყუელსა, რქმად არეაჲსსა ძისა ნირისსა, ძისა მაასესა, ოდეს წარვიდოდა სედეკიაჲს მიერ, მეფისა იუდასა, ბაბილონად წელსა შინა მეოთხესა მეფობისა მისისასა, და არეა იყო მთავარ ნიჭთა.
და	მცხ.სიბრ	რამეთუ მან მომცა მე ყოფილთა ცნობა, შესაქმე სოფლისა, შეწევნანი წესთანი, დასაბამი და დასასრულამდე,
და	მცხ.იობ	უკუეთუ დააყენოს წყალი, განაჴმოს ქუეყანაჲ, უკუეთუ მიუტეოს ერთბამად, წარწყმიდოს იგი და დააქციოს.
და	მცხ.იობ	იფქლისა წილმცა აღმომიცენდების ჯინჭარი და ქრთილისა წილ მაყუალი.
და	მცხ.იობ	რამეთუ უჯერო არს. ჰნებავს ხილვად უფალსა, რამეთუ თავადი ყოვლისა მპყრობელი მსტუარ არს მოქმედთა უსჯულოებისათა და მიჴსნნეს ჩუენ.
და	მცხ.იობ	ანუ არა ჰგონებ, რამეთუ განმზადებულ არს ჩემდა? ვინმე უკუე არ წინააღმდგომ? ანუ ვინ წინააღმიდგეს მე და დამითმოს?
და	მცხ.იობ	მან თქჳს: ვაშა, ვაშა! შორითავე სული ეცის ბრძოლისაჲ და ზედამისლვა და ღაღადებაჲ.
და	მცხ.კორ2	რამეთუ ვიცი გულს-მოდგინებაჲ თქუენი, რომელი-იგი თქუენთჳს ვიქადე მაკედონელთა თანა, ვითარმედ აქაიაჲ განმზადებულ არს შრანდითგან, და თქუენმან მან შურმან აღაბაძვნა მრავალნი.
და	მცხ.კორ1	რამეთუ დაღაცათუ არიან რაჲმე სახელ-დებულ ღმერთნი გინა თუ ცათა შინა, გინა თუ ქუეყანასა ზედა, ვითარცა არიან ღმერთნი მრავალ და უფალნი მრავალ,
და	მცხ.კორ1	არა ნუ გუაქუსა ჴელმწიფებაჲ ჭამად და სუმად?
და	მცხ.თეს2	ნუმცა ვინ გაცთუნებს თქუენ ნუ რომლითა სახითა, რამეთუ უკუეთუ არა მოვიდეს განდგომილებაჲ იგი პირველად, და გამოჩნდეს კაცი იგი უშჯულოებისაჲ, შვილი იგი წარსაწყმედელისაჲ,
და	მცხ.თეს2	ხოლო სარწმუნო არს უფალი, რომელმან მტკიცე გყვნეს თქუენ და დაგიცვნეს ბოროტისაგან.
და	მცხ.თეს2	ხოლო უფალმან წარუმართენ გულთა თქუენთა სიყუარულსა ღმრთისასა და მოთმინებასა ქრისტესსა.
და	მცხ.იგავ	გზაჲ ცხორებისა, განზრახვაჲ გონიერებისაჲ, რათა მოაქციოს ჯოჯოხეთით და ცხონდეს.
და	მცხ.იგავ	უღმრთოსა გული უთქუამნ ყოველთა დღეთა გულისთქუმასა ბოროტსა, ხოლო მართალსა ეწყალინ და სწყალობნ ურიდად.
და	მცხ.ივდ	შევედით და აღადგინეთ ჰოლომფორე, რამეთუ თაგუნი გამოსრულ არიან ვრცელთაგან მათთა, რამეთუ ფრიად აღლალებულ იყვნეს და ომი ეწადისვე.
და	მცხ.რომ	რამეთუ ზრახვაჲ იგი ჴორცთაჲ მტერობა არს ღმრთისა; რამეთუ შჯულსა მას ღმრთისასა ვერ დაემორჩილების და ვერცა ძალ-უც.
და	მცხ.რომ	რამეთუ აღთქუმისაგან არს სიტყუაჲ ესე, ვითარმედ: ჟამსა ოდენ ამას მოვიდე, და ესუას სარრას ძე.
და	მცხ.რომ	რამეთუ რომელი ამათ შინა ჰმონებდეს ქრისტესა, სათნო არს იგი ღმრთისა და რჩეულ კაცთა.
და	მცხ.ქებ	ვინ მოგცნეს შენ, ძმისწულო ჩემო, წოვნად ძუძუნი დედისა ჩემისანი? გარე გპოვე, ამბორს-გიყავ შენ, და არა შეურაცხ-გყავ.
და	მცხ.ტობ	საიდუმლო მეფისა კეთილ არს დამალვად, ხოლო საქმენი უფლისა ღმრთისანი - მითხრობად პატიოსნად. იქმოდეთ კეთილსა და ბოროტმან არა გპოვნეს თქვენ.
და	მცხ.სჯლ	ეგრეცა კარაული მისი ჰყო, ეგრეცა ფიჩჳ მისი ჰყო, ეგრეცა სამოსელი მისი ჰყო, ეგრეცა ყოველი ჰყო, რაჲცა წამებულ იყოს ძმისა მის შენისა, რაჟამს ჰპოო იგი, არა უგულებელს-ჰყო იგი, არამედ აღიღო იგი და მისცე მას.
და	მცხ.სჯლ	შესცოდეს მას ნაშობთა მათ ბილწებისათა, ნათესავმან დრკუმან და გულარძნილმან.
და	მცხ.ნეშტ1	მთავარნი სახლისა მამულისა მათისანი ძლიერნი ძალითა ოც ათას და ორას.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე მთავარნი ტომთა ლევიტელთა ნათესავთა მათთა. მთავარნი ესე დაემკჳდრნეს იერუსალჱმს და გაბონს.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე ძეთაგანნი გადისთანი მთავარნი ერისანი: ერთი ასთა მიმართ მცირე და დიდ ათასთა.
და	მცხ.ნეშტ1	ძენი სჳმიონისნი, ძლიერნი ძალითა წყობასა შჳდ ათას და ას;
და	მცხ.ნეშტ1	მოიჴსენენით საკჳრველებანი მისნი, რომელ ქმნა, ნიშები და მსჯავრნი პირისა მისისანი,
და	მცხ.ნეშტ1	მიეცით უფალსა ტომთა წარმართთა, მიეცით უფალსა დიდებაჲ და ძალი,
და	მცხ.ნეშტ1	ეშინოდენ პირისა მისისაგან ყოველსა ქუეყანასა, განემართენ ქუეყანა და ნუ შეიძრვინ.
და	მცხ.ნეშტ1	რამეთუ სიტყჳთა დავითისითა უკუანასკნელითა არს რიცხჳ ძეთა ლევისთა ოცით წლითგანნი და უზეშთაესი.
და	მცხ.ნეშტ1	ამათა იყო განყოფა ბჭეებისა მთავართა მათ ძლიერთა მდევარ შემდგომითი შემდგომად ძმანი მათნი და მსახურებად სახლსა შინა უფლისასა.
და	მცხ.ნეშტ1	ესე არს განყოფა მეკარეთა ძეთა კორესთა და ძეთა მერარისთა.
და	მცხ.რიცხ	ნათესავისა მის იუდაჲსა - სამეოცდაათხუთმეტ ათას და ექუსას.
და	მცხ.რიცხ	ნათესავისა მის ისაქარისი - ორმეოცდაათოთხმეტ ათას და ოთხას.
და	მცხ.რიცხ	ნათესავისა მის მანასესი - ოცდაათოთხმეტ ათას და სამას.
და	მცხ.რიცხ	ნათესავისა მის დანისი - სამეოცდაორ ათას და ოთხას.
და	მცხ.ნეშტ1	განიხარა ერმან გულსმოდგინებისათჳს, რამეთუ გულითა სავსითა გულსმოდგინე იქმნნეს უფლისა მიმართ, და დავითცა მეფემან განიხარა ფრიად.
და	მცხ.რიცხ	ესე არს აღხილვაჲ ძეთა კაათისთაჲ ყოველი, რომელი ჰმსახურებდა კარავსა მას წამებისსა, ვითარცა აღიხილნეს მოსე და აჰრონ სიტყჳთა უფლისათა ჴელითა მოსესითა.
და	მცხ.რიცხ	განსთქდა ქუეყანა ქუეშე მათსა და განეღო ქუეყანა
და	მცხ.რიცხ	და დღესა მერვესა განჯმნაჲ იყოს თქუენი, ყოველი საქმეჲ მსახურებისაჲ არა ჰქმნეთ მას შინა.
და	მცხ.რიცხ	ყოველი ქალაქები, რომელი მისცეთ ლევიტელთა ორმეოცდარვა ქალაქ იგი და დაბნები მისი.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო მე, ვითარცა ზეთისხილი ნაყოფიერი სახლსა ღმრთისასა, ვესავ მე წყალობასა ღმრთისასა უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე.
და	მცხ.ფსალმ	ხოლო შენ, კაცო, მოყუასო ჩემო, წინამძღუარო ჩემო და მეცნიერო ჩემო,
და	მცხ.ფსალმ	უკუეთუ დაიძინოთ შორის ნაწილებსა, ფრთენი ტრედისანი ვეცხლითა მოსილ, და ბეჭთსაშუალი მისი ფერითა ოქროსათა.
და	მცხ.ფსალმ	იქმენინ ტაბლა მათი მათ წინაშე საბრჴე და მისაგებელ და საცთურ.
და	მცხ.ფსალმ	უძეღუ, ვითარცა ცხოვარსა, ერსა შენსა ჴელითა მოსესითა და აჰრონისითა. დიდებაჲ
და	მცხ.ფსალმ	გზა-უყო ალაგთა რისხვითა მისითა, არა ჰრიდა სიკუდილისაგან სულთა მათთასა და საცხოვარი მათი სიკუდილსა შეაყენა.
და	მცხ.ფსალმ	ვიქმნენით ჩუენ საყუედრელ მოძმეთა ჩუენთა, საცინელ და საკიცხელ გარემოსთა ჩუენთა.
და	მცხ.ფსალმ	უფალო ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო, დღისი ჴმა-ვყავ და ღამე წინაშე შენსა;
და	მცხ.ფსალმ	შესწირევდით უფლისა ტომები თესლებისა, შესწირევდით უფლისა დიდებასა და პატივსა;
და	მცხ.ფსალმ	შესწირევდით უფლისა დიდებასა სახელისა მისისასა; აღიღეთ მსხუერპლები, და შევიდოდეთ ეზოთა მისთა;
და	მცხ.ფსალმ	საჴსენებელ-ყო საკჳრველებათა მისთა, მოწყალე და შემწყნარებელ უფალი.
და	მცხ.ფსალმ	იყავნ სახელი უფლისაჲ კურთხეულ ამიერითგან და უკუნისამდე;
და	მცხ.ფსალმ	დაიცავს ჩჩჳლთა უფალი; დავმდაბლდი, და მაცხოვნა მე.
და	მცხ.ფსალმ	უფროჲსად აღივსო სული ჩუენი ყუედრებითა მდიდართაჲთა და შეურაცხებითა ამპარტავანთაჲთა.
და	მცხ.ფსალმ	ესევდინ ისრაჱლი უფალსა ამიერითგან და უკუნისამდე.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო წმიდაჲ ეპისკოპოსი ამბა იაკობ და ნეტარი და რჩეული ეფრემ შემდგომად კრებისა მის განყრისა და ყოველნი კაცნი მიიქცეს ქუეყანადვე თჳსა.
და	ცხო.ეფთ	და არა მრავალმეტყუელებასა და ძლიერებასა ლოცვისათჳს და დიდად მოწყალებასა მისსა და სრულებასა მისსა განკითხვისათჳს, რომელ აქუნდა.
და	ცხო.საბ	აღსრულებისათჳს მარტჳრისა და წინა აღ-ვინმე-უდგეს და იქმნა ხუცეს.
და	ცხო.ანტ	ვითარ შეძრწუნდეს ყოველნი, რომელნი მის თანა იყვნეს და ევედრებოდეს სმენად მისგან და ფრიად აურვებდეს, და ვითარ აიძულეს სიტყუად, ხოლო იგი ეგრჱთვე ფრიად სულთ-ითქუმიდა და იტყოდა: ეჰა, შვილნო, უმჯობჱს არს სიკუდილი, ვიდრე ყოფადმდე ხილვისა ამის.
და	ცხო.ანტ	მოიჴსენებნ იგი ჴმასა მას წინაწარმეტყუელისა ელიაჲსსა, ვითარ-იგი თქუა: ცხოველ არს უფალი, რომლისა წინაშე წარვდეგ მე დღეს, რამეთუ შეეკრძალა მას ესე სიტყუად, ვითარმედ „დღეს“, და არა რაცხნ წარსრულთა ჟამთა, არამედ რეცათუ მარადის პირველსა შეურაცხ-ჰყოფნ დღითი-დღედ, ისწრაფინ და თავსა თჳსსა ღმრთისა წარადგინებნ ესრჱთ, ვითარ-იგი ჯერ-არს ჩუენებად თავი თჳსი ღმრთისა წინაშე წმიდითა გულითა და განმზადებულ სმენად ნებასა მისსა და რავისსა სხჳსასა.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ გარდაჴდეს მცირედნი ჟამნი და მოუძლურდა გუამი მისი სიღრმითა სიბერისაჲთა და გარდამატებულითა მარხვითა, ვიდრემდის ვერ შემძლებელ იყო თავით თჳსით და რაჲთა არა აშრომებდეს ძმათა მსახურებისა მისისათჳს, ევედრა ღმერთსა და მუნთქუესვე გამოეცა გუერდით ქუაბისა მის წყალი მდინარჱ, წმიდაჲ და ცივი, რომელი ვიდრე დღენდელად დღემდე აღმოეცემის კადნიერებითა ამის კაცისაჲთა წინაშე ღმრთისა და მახლობელობითა მისითა ყოველთა ღმრთისა.
და	ცხო.საბ	და ამისთჳს გარდაადგინა იგი მეფემან ეპისკოპოსებისაგან ცილის შეწამებით შეთქუმითა ალექსანდრიელთა და ანტიოქელთაჲთა.
და	ცხო.საბ	ამას რაჲ იტყოდეს, მეყსეულად განეშოვრნეს იგინი მთასა მას ყოველნი ერთბამად, და აღჩნდეს იგინი მასვე ღამესა ქუემოკერძო მთასა მას, ვითარცა სიმრავლჱ ყორანთაჲ ძგერითა და წრაფითა მედგრობისაჲთა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მათ, ვითარცა ბრძანებითა ღმრთისაჲთა, გულსმოდგინედ შეიწყნარეს იგი, და ვიდოდა სამ დღე და სამ ღამე მათ თანა და მოვიდა მთასა ფრიად მაღალსა და პოვა წყაროჲ მთასა მას ქუეშე კეთილი, ტკბილი და ცივი ფრიად, და ველი იყო მახლობელად და დანაკისკუდოანნი უღუაწად მდგომარენი მცირედ.
და	ცხო.ეფრ	ჰრქუა მას ნეტარმან: სახელითა იესუ ქრისტჱსითა აღდეგ და ვიდოდე.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ბიდოს მრავლითა სწრაფითა აღაშჱნა საფლავი ქუაბსა მას შინა, რომელსა დაეყუდის წმიდაჲ ევთჳმი წინაჲს, და დაარღჳა ქუაბი იგი და შებერა იგი ქვითა და შოვრის მისსა შექმნა საფლავი წმიდისა ევთჳმისი და გარემო მისა შექმნა საფლავები მამასახლისთათჳს და ხუცესთა და ძმათათჳს.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ აღვაღე პირი ჩემი და ვთქუ: შემიწყალე მე, ევთჳმი, წმიდაო ღმრთისაო, და განმათავისუფლე ჭირისა ამისგან.
და	ცხო.ეფთ	და თანა-ჰყვანდა მათ ტომი ვინმე ბიდოსისი, რომელსა ბიდოსვე ერქუა.
და	ცხო.საბ	და მუნ წარიკითხეს და აღასრულეს მეფისა ბრძანებაჲ და მიერ წარვიდეს და მივიდეს სკჳთოპოლისა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მიწერა წიგნი ესე მთავარეპისკოპოსმან ელია მეფისა, ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა მღდელთმოძღუარსა მას არა ურჩ ექმნა, არამედ აღასრულა ბრძანებაჲ მისი და გულსმოდგინედ წარემართა.
და	ცხო.გერ	და დაამკჳდრნა იგინი ქუაბსა და დაუდვა მათ რჩული, რაჲთა თითუეული მათი თჳსა დაეყუდოს ქუაბსა თჳსსა ხუთ დღე კჳრიაკესა შინა და არარაჲ ჭამოდის, გარნა პური ხოლო და დანაკისკუდი და წყალი სუმად, ხოლო დღესა შაბათსა მოვიდოდიან ეკლესიად და ეზიარნენ საღმრთოსა საიდუმლოსა და მიიღონ საზრდელი მონასტერსა მას შინა და ჭამოდიან წუენი და მცირედ ღჳნისაგანცა, და რაჲთა ყოველთა ერთბამად განათიოდიან ღამჱ იგი უძილად ვიდრე განთიადმდე კჳრიაკესა ფსალმონებითა.
და	ცხო.საბ	და უკუეთუ ვინმე მოვიდის მისა უცხოჲ ხუცესი, ჟამი შეწირვად ჰსცის ეგუტერსა მას შინა, რამეთუ მან თავადმან არა ინება ჴელთა-დასხმით კურთხევაჲ და აქუნდა მას სიმშჳდჱ და სიმდაბლჱ და სამართალი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან ბერმან არა გარე-შეაქცია ბრძანებაჲ მისი, არამედ მივიდა და მკურნალთაგან განწირული იგი პოვა და ყო ლოცვაჲ მის ზედა და დასწერა მას სამგზის ნიში ჯუარისაჲ და აღადგინა იგი ცოცხალი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და სიტყჳთა მისითა დაჰბადი ხილული და უხილავი.
და	ცხო.ეფრ	და დღესა შინა რომელსამე მოვარდა ჴელსა მისსა წიგნი ბურდისანისი, მარუნთა მწვალებელისაჲ, და აჴოცა იგი და მერმე ცეცხლითა დაწუა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა შევიდა იერუსალჱმდ, მივიდა კაცისა ვისამე, რომლისა სახელი მისი ევსტრაჯიოს, რომელი ბრწყინვიდა სათნოებათაგან მადლითა სულისა წმიდისაჲთა, და რამეთუ აღეშჱნა მას მონასტერი შუენიერი მახლობელად სიონსა თანა.
და	ცხო.პავ	ცხორებაჲ წმიდისა პავლე ეპისკოპოსისაჲ და იოვანე ხუცისაჲ
და	ცხო.ეფრ	ხოლო წმიდაჲ ესე ეფრემ სამართლად ვიდოდა გზასა მას სულიერსა და არა მიაქცევნ გზისაგან კიდე.
და	ცხო.თევ	და საპურჱ ადგილი ეგრჱთვე ეგო სავსჱ, და არაჲ მუაკლდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო დედის-ძმაჲ მისი და მამის-ძმაჲ მისი ვითარცა დამშჳდნეს ურთიერთას, უნდა მათ გამოყვანებაჲ ნეტარისაჲ მის მონასტრისაგან, რაჲთამცა ღუწოდა სოფლებსა მას მამულ-დედულსა მისსა და იქმნამცა იგი ცოლიერ.
და	ცხო.ეფთ	და შვნა შემდგომად პეტრჱსა ორნი სხუანი შვილნი, ვითარცა წინაწარმეტყუელა წმიდამან ევთჳმი და თქუა.
და	ცხო.თევ	სამებაჲ წმიდაჲ, შეერთებული ღმრთეებითა და ბუნებითა და ძალითა, მამაჲ, ძეჲ და სული წმიდაჲ, ბუნებაჲ დაუბადებელი, აღმომაცენებელი ყოველთა კეთილთაჲ და მადლთაჲ – იგი მოსცემს ყოველთა ძეთა კაცთასა წყაროსა ცხორებისასა, და უფროჲსღა მათ, რომელთა უყუარს იგი და იმარხვენ მცნებათა მისთა.
და	ცხო.თევ	და ამისთჳს თქუა უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან, ერთმან წმიდისა სამებისაგანმან, სახარებასა შინა: რომელსა სწყუროდის, მოვედინ ჩემდა და სუნ!
და	ცხო.თევ	და რამეთუ სწყურის და ითხოვს სუმად წყალსა სულისა წმიდისასა ყოველი, რომლისა გულსა აღგზებულ არს სიყუარული ღმრთისაჲ.
და	ცხო.თევ	და ამასვე წყალსა ითხოვდა დავით, რაჟამს-იგი თქუა: ვითარცა სწყურინ ირემსა წყაროთა მიმართ წყალთაჲსა, ეგრჱთ ჰსურინ სულსა ჩემსა შენდამი, ღმერთო ძლიერო და ცხოველო.
და	ცხო.თევ	და ეგრჱთვე ყოველნი წმიდანი იყვნეს, განიწმედდეს თავთა თჳსთა, ვითარცა განწმიდის მუშაკმან ქუეყანაჲ და მორწყვედ ნიჭთაგან სულისა წმიდისათა.
და	ცხო.თევ	და გამოსციან ნაყოფი: ერთმან ასი და სხუამან სამეოცი და სხუამან ოცდაათი.
და	ცხო.თევ	და ესრჱთვე იყო მამაჲ ჩუენი დიდი წმიდაჲ თევდოსი: იქმოდა ნაყოფსა და გამოიღებდა.
და	ცხო.თევ	და განამრავლა მადლი, რომელი მიეცა ღმრთისაგან, ვითარმედ ღირს იქმნა სმენად ჴმისა, რომელსა იტყჳს: მოვედ, მონაო კეთილო, მცირესა ზედა სარწმუნო იქმენ, მრავალსა ზედა დაგადგინო.
და	ცხო.თევ	და ჯერ-გჳჩნდა მითხრობად საქმეთა ამის წმიდისათა, თუ სადა იყო.
და	ცხო.თევ	და ვითარ იყო დაწყებაჲ მისი, გინა ვითარ შესლვაჲ მისი მონაზონებასა და განგებაჲ მისი მას შინა;
და	ცხო.თევ	და ვითარ ვანი ესე დაიწყო დიდი, რაჲთა იყოს იგი სარგებელ, რომელნი-იგი იკითხვიდენ მას.
და	ცხო.თევ	და ვევედრები ქრისტესა, რაჲთა შემწე გუექმნეს ამას ზედა მეოხებითა წმიდისა ღმრთისმშობელისაჲთა და ლოცვითა ამის წმიდისაჲთა და ყოველთა წმიდათა მისთაჲთა.
და	ცხო.თევ	ხოლო მამასა მისსა ერქუა ბარურიასიოს და დედასა ევლოგია.
და	ცხო.თევ	და იყვნეს იგინი კეთილად მორწმუნე და შუენიერ საქმითა, და განსწავლეს იგი სწავლითა სულიერითა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ მოიწია იგი და განმწჳსნა, შთაურდა გულსა მისსა სიყუარული ღმრთისაჲ, და ინება განშორებაჲ საქმეთაგან ამის სოფლისათა, რაჲთა განიწმიდოს გონებაჲ თჳსი და ყოს იგი სამკჳდრებელ ღმრთისა.
და	ცხო.თევ	და ილოცა და ჰხადოდა ღმერთსა, მომცემელსა ნიჭთასა, და თქუა: უფალო, მიძეღუ მე გზათა შენთა, რაჲთა ვიდოდი მე ჭეშმარიტებითა შენითა, რამეთუ შენ გესავ და აღმიღებიეს ჯუარი შენი მჴართა ჩემთა ზედა.
და	ცხო.თევ	და მუნქუესვე გამოვიდა იგი ქალაქით თჳსით თჳნიერ უდებებისა და წარემართა იერუსალჱმდ, რაჲთა მოილოცნეს წმიდანი ადგილნი და იყოფოდის უდაბნოთა მისთა, რამეთუ ესმინა წიგნისაგან სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ აბრაჰამის მიმართ, ვითარმედ: გამოვედ ქუეყანით შენით და სახლისაგან მამისა შენისა და მოვედ ქუეყანად, რომელი მე გიჩუენო შენ.
და	ცხო.ხარ	ცხორებაჲ და განგებაჲ წმიდისა და ნეტარისა მამისა ხარიტონისი მოღუაწისაჲ და აღმსაარებელისაჲ მართლისა სარწმუნოებისაჲ
და	ცხო.ხარ	მრავალ არიან სახენი და სწავლანი წმიდათა მამათანი, რომელნი ვიდოდეს კეთილითა სარწმუნოებითა და ჯერ-არს მისა, რომელსა-იგი უნდეს განხუმაჲ წიგნთა სულიერთაჲ და ვსებად მათ მიერ, ვითარცა წყაროთაგან დაუწყუედელად მცენარეთა წყალი ცხორებისაჲ, და ყოვლითა ძალითა დამარხვად მცნებათა უფლისათა.
და	ცხო.ხარ	და რაჲთა ევლტოდის ზაკულებისაგან, რომელი დაუც მტერსა გზასა ზედა, ვითარცა თქმულ არს, და ჩუენ, უძლურთა ამათ და დაჴსნილთა ამის ჟამისათა, გჳჴმს, ვითარცა მცირედ მსმენელთა ჴმანი სიტყუათანი ზედაჲს-ზედა, რაჲთა ესრჱთ შეიწყნაროს სასმენელმან, რომელი ითქუა მისა მიმართ.
და	ცხო.ხარ	და ვჰგონებ, ვითარმედ ჯერ-არს, დაღაცათუ ჴმაწულილ ვარ, რაჲთა არა მივსცე თავი ჩემი დავიწყებასა, რომელი შეიქმნების დუმილისაგან, რომელი-იგი ჯერ-არს ქადაგებად ერდოთა ზედა ცხორებისათჳს ნათესავისა კაცთაჲსა, არამედ უფროჲსღა წარმოვიღო ანბავი, რომელი მესმა მცირედი ნაწილი სათნოებათაჲ წმიდისა ხარიტონისთაჲ, რომელი-იგი იყო სავსჱ მადლითა და ჭეშმარიტებითა.
და	ცხო.ხარ	და აწ საცნაურ არს, ვითარმედ ღმერთმან აღახუნა ბაგენი ჩემნი ქებად წმიდისა მის დიდებასა, არამედ რაჲთა მსმენელთა მათ სარგებელ ვეყო, ნუუკუე ინებონ მიბაძვებაჲ და შური ეგევითართა მათ სათნოებათაჲ, დაღათუ გულითა მძიმე ვართ, რომელთა-ესე უდებ გჳყოფიან მცნებანი ღმრთისანი, რამეთუ გჳყუარს ამაოებაჲ და ვეძიებთ სიცრუვესა, ვითარცა თქუა დავით წინაწარმეტყუელმან.
და	ცხო.ხარ	არამედ ვითარცა კლდჱ არს გული კაცისაჲ, და რაჟამს დაეცემინ მას ზედა ნაწუეთი სიტყუათაჲ, დაუცადებელად განჴურიტის იგი და სურვილით ისწრაფინ დათმენად, რომელი-იგი წმიდათა მათ დაითმინეს წინა-აღმდგომთა მათთაგან და ხილულთა.
და	ცხო.ხარ	იყო ჟამი, ოდეს, ვითარცა ბნელსა, უღმრთოთა ნისლსა დაეპყრნეს ყოველნი ეკლესიანი ღმრთისანი და, ვითარცა ქარისა სასტიკისაჲ, ესრჱთ იყო ზახილი მდევართაჲ მათ მორწმუნეთა ზედა.
და	ცხო.ხარ	და შეაძრწუნებდეს გულთა მათთა და, ვითარცა სიმაღლჱ ღელვისაჲ, ეგრჱთ ხლდებოდა.
და	ცხო.ხარ	და მრავალნი ქრისტიანეთაგანნი დაინთქნეს უღმრთოებასა შინა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო ქრისტესა ღმრთად აღმსაარებელთა პირველად სტანჯვიდა ფიცხლითა ტანჯვითა და მისა შემდგომად მოსწყჳდნის ბოროტითა სიკუდილითა.
და	ცხო.ხარ	რომელთამე მწინკულევანებისა მახჳლითა მოსწყუედდა და მჴეცთა შესაჭმელად მისცემდა და რომელთამე ცეცხლითა წარსწყმედდა და რომელთამე შეკრულთა ქვითა მძიმითა ზღუასა დაანთქმიდა.
და	ცხო.ხარ	და ამის გამო ბრძანა ყოველთა ქალაქთა, რომელნი იყვნეს მეუფებასა მისსა ქუეშე, რაჲთა განაცხადონ ბრძანებაჲ მისი სავაჭროთა შოვრის და რაჲთა იქმნეს მსწრაფლ ნებაჲ მისი ღმრთისაგან მოძულებული.
და	ცხო.ხარ	ხოლო რომელთა-იგი ეპყრა მცნებაჲ მაცხოვრისაჲ თჳნიერ სასოებისა, ემსგავსნეს იგინი მათ, რომელთა-იგი დაედვა საფუძველი თჳსი ქჳშასა ზედა უსუსურსა და ადვილად დაჴსნილსა.
და	ცხო.ხარ	და რაჟამს მოიწიის ღუარი ძლიერი და ქარი სასტიკი, ვერღარა შეუძლიან თავს-დებად მტერისა იგი ბრძოლაჲ, ვითარცა იტყჳს მოციქული, დაინთქნეს იგინი ურწმუნოებითა და სახილველ იყო, ვითარცა სიმრავლჱ მგელთაჲ რაჲ შეუჴდის სამწყსოსა დიდძალსა, ესრჱთ იყვნეს განრისხებითა მდევართაჲთა კრავნი იგი პირმეტყუელნი მწყემსისა მის ჭეშმარიტისანი აქა და იქი განბნეულ და განლიგებულ.
და	ცხო.ხარ	და ამის გამო ყოველთა რომელთა ეუწყა დაწერაჲ წიგნისაჲ მის, სავაჭროთა ზედა ივლტოდეს იდუმალ, და სხუანი უგრძნულად შეიპყრნეს სახლთა შინა თჳსთა და შეუტევეს საპყრობილესა.
და	ცხო.ხარ	და რომელნიმე მათგანნი დაემალნეს ადგილთა უცნაურთა და ღამით ივლტოდეს.
და	ცხო.თევ	და კუალად ესმა სიტყუაჲ მისი სახარებასა შინა: ამენ გეტყჳ თქუენ: რომელმან დაუტეოს ქუეყანაჲ თჳსი და სახლი ანუ ცოლი, გინა შვილნი, გინა მამა-დედანი, გინა ძმანი სახელისა ჩემისათჳს, აქავე ასი წილი მიიღოს და მუნ ცხორებაჲ საუკუნოჲ დაიმკჳდროს.
და	ცხო.თევ	და კუალად: რომელსა უნდეს მსახურებაჲ ჩემი, მე შემომიდეგინ, და სადაცა მე ვიყო, მუნცა მსახური ჩემი იყოს.
და	ცხო.თევ	და მაშინ გამოვიდა იერუსალჱმდ დასასრულსა მეფობისა მარკიანე მეფისა, კეთილად მორწმუნისასა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ ანტიოქიად მოიწია, ინება აღსლვაჲ წმიდისა სჳმეონისა, რომელი-იგი დგას სუეტი თავსა ზედა მთასა შინა, რომელსა ჰრქჳან მთაჲ საკჳრველი, რაჲთამცა ლოცვაჲ მისი მოიღო და მით განძლიერდა გზასა თჳსსა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ მიიწია მისა, და იხილა იგი წმიდამან სჳმეონ, მუნქუესვე წინაწარმეტყუელა მის ზედა, რომელსა-იგი მიწევნად იყო.
და	ცხო.თევ	და თაყუანის-სცა მას წმიდამან თევდოსი და ლოცვაჲ ითხოვა მისგან.
და	ცხო.თევ	ხოლო მან ყო ლოცვაჲ და უბრძანა, რაჲთა აჴდეს მის თანა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ აღვიდოდა მისა, ამბორს-უყო მას ამბორს-ყოფითა სულიერითა და ჰრქუა მას: ჵ, თევდოსიოს, წარემართე მშჳდობით გზასა შენსა, ვითარ-ეგე გაჲზრახე, რამეთუ უფალმან წარჰმატოს გზაჲ შენი და ფრიად იხარებს მას ზედა, რამეთუ მრავალნი საცხოვარნი სამწყსოჲსა მისისანი განარინნე მგელთაგან მტაცებელთა და მწყსიდე მათ, ვითარცა წმიდაჲ პეტრე, და აღაშჱნო ვანი დიდი და შესწირნე მას შინა ღმრთისა სულნი მრავალნი.
და	ცხო.თევ	ვითარცა იქმნა და ვითარცა მოიღო წმიდამან თევდოსი ლოცვაჲ წმიდისა სჳმეონისგან, წარვიდა გზასა თჳსსა და შევიდა იერუსალჱმდ დღეთა იობენალი პატრეაქისათა და მოილოცნა წმიდანი ადგილნი და მიერითგან ეძიებდა ადგილსა, სადა იყოფოდის.
და	ცხო.თევ	და პოვა მახლობელად გოდოლსა დავითისსა კაცი შეყენებული, წმიდაჲ, სრული ყოვლითა საქმითა მონაზონებისაჲთა.
და	ცხო.თევ	და შეიწყნარა იგი ბერმან მან და განსწავლა, ვითარ-იგი შეჰგვანდა, ყოვლითა წურთითა მონაზონებისაჲთა.
და	ცხო.თევ	და მერმე აზრახა მას, რაჲთა წარვიდეს და იყოფოდის მონასტერსა, რ˜ლ ჰრქჳან კათისმა, გზასა ზედა ბეთლემისასა.
და	ცხო.თევ	და იყოფოდა მუნ.
და	ცხო.თევ	და განითქუა ამბავი მისი, და განცხადნეს სათნოებანი მისნი.
და	ცხო.თევ	და მერმე ინება, რაჲთა განვიდეს მარტოჲ ბრძოლად პირსა მტერისასა.
და	ცხო.თევ	და გამოვიდა მონასტრისა მისგან კათისმისა სამისა საქმისათჳს: პირველად, რამეთუ მონასტრისა მყოფთა უნდა, რაჲთამცა უხუცჱსად გაიჩინეს იგი, რამეთუ უწყოდეს კეთილად განგებაჲ და სათნოებაჲ მისი, და მეორედ, სიყუარულითა და ყუდროებისაჲთა და მარტოებისაჲთა და ძიებითა თავსა მონაზონებისასა, და მესამედ, ღმრთისა მიერ განგებითა, რაჲთა აღაშჱნოს მონასტერი ესე ჴელითა მისითა, რომელსა შინა მრავალნი ცხოვნებულ არიან და ურიცხუნი ცხოვნებად არიან მას შინა.
და	ცხო.თევ	და მოუძღუა მას ღმერთი თავსა ამის მთისასა, და იყოფოდა ქუაბსა მას შინა, რომელსა შინა დღეს ძეს გუამი მისი წმიდაჲ.
და	ცხო.თევ	და იტყჳან, ვითარმედ მოგუნი, რომელ მოვიდეს აღმოსავალით უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱს შობასა მისსა წმიდისა ქალწულისა მარიამისგან, რაჟამს ეჩუენა მათ ბრძანებით, რაჲთა არღარა მიაქციონ ეროდჱსა, გამოვიდეს ბეთლემით და ღამჱ ერთი ქუაბსა მას შინა დაყვესო.
და	ცხო.თევ	და ვითარ მივიდა მამაჲ ჩუენი წმიდაჲ თევდოსი ადგილსა ამას, დაადგრა ღმრთისმსახურებით და ყოველთა დღეთა წარემატებოდა კეთილისა საქმესა და მიეახლებოდა ღმერთსა.
და	ცხო.თევ	და იყო საჭმლად სიჭაბუკესა მისსა ცერცჳ დამბალი გინა დანაკისკუდი ანუ კერატი.
და	ცხო.თევ	და ოდესმე მუაკლდის საზრდელი ადგილისა მის უცნაურებითა, და დანაკისკუდისა გურკასა დამბალსა ჭამნ.
და	ცხო.თევ	და ოცდაათსა წელსა პური არა ჭამა და კჳრიაკით-კჳრიაკედ ჭამის და ესევითარითა მარხვითა დასცემდა ჴორცთა თჳსთა სიჭაბუკესა მისსა და განიშორებდა მისგან ბრძოლასა მტერისასა.
და	ცხო.თევ	და იყო იგი დადგრომილ ლოცვასა შინა ღამე და დღჱ ტირილითა და გლოვითა.
და	ცხო.თევ	და განითქუა საქმჱ მისი, და განცხადნეს სათნოებანი მისნი, ვითარცა წერილი იტყჳს, ვითარმედ: ვერ შესაძლებელ არს დაფარვად ქალაქი, რომელი მთასა ზედა დაშჱნებულ იყოს.
და	ცხო.თევ	და მრავალნი მოვიდოდეს მისა, რაჲთა მის თანა იყოფოდიან და იწუართებოდიან მისგან.
და	ცხო.ხარ	და სხუათა ვიეთმე შეიყუარეს ჟამი ესე წარწყმედითა სულთა მათთაჲთა, ვითარცა დჱმა, ვითარცა თქუა მოციქულმან და უვარ-ყვეს მაცხოვარი ქრისტჱ და უშიშად განცხადნეს, რამეთუ შეცვალეს ჩუკენთა მათ ცხორებაჲ იგი საუკუნოჲ იონდ ამისთჳს და წარმავალისა ცხორებისა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო რომელნი-იგი იყვნეს ძლიერ შურითა კეთილად სარწმუნოებისაჲთა, ნებსით თჳსით მირბიოდეს უღმრთოჲსა მის მსაჯულისა, და ესრჱთ იტყოდეს, ვითარმედ: განმზადებულ ვართ ჩვენ განსლვად ცხორებისა ამისგან ფიცხლითა სიკუდილითა, რაჲთა არა განვვარდეთ პირისაგან ღმრთისა ჩუენისა.
და	ცხო.ხარ	და მას ჟამსა მოიწია ბრძანებაჲ მეფისაჲ მის ქალაქად, რომელსა ჰრქჳან იკონიაჲ, რომელი არს ჴელმწიფებასა ქუეშე ლუკანიაჲსასა.
და	ცხო.ხარ	და რამეთუ იყო განთქუმულ ნეტარი ესე წმიდაჲ ხარიტონ ქალაქსა მას შინა და ბრწყინვიდა მცნებათაგან მაცხოვრისათა, ვითარცა მონაჲ ერთგული, მყის შეიპყრეს და მიიყვანეს წინაშე მსაჯულისა მის უღმრთოჲსა.
და	ცხო.ხარ	და აწ ისმინეთ, რაჲ-იგი ჰრქუა წმიდასა მას, ანუ თუ მან რაჲ სიტყუაჲ მიუგო კადნიერად.
და	ცხო.ხარ	ხოლო ვითარ ეუწყა, ვითარმედ წარჩინებულთაგანი არს მის ქალაქისათაჲ, ჰრქუა მას: რაჲსათჳს, კაცო, შენ წინა-აღუდეგ ბრძანებასა დიდებულისა მეუფისა და რჩეულისა ერისასა და არა გნებავს ზორვაჲ ღმერთთა უკუდავთაჲ?
და	ცხო.ხარ	მიუგო მოწამემან ქრისტჱსმან ესრჱთ: ჵ, მსაჯულო, რამეთუ ღმერთნი თქუენნი არა ღმერთნი არიან, არამედ ეშმაკნი არიან ბოროტნი და სავსენი ყოვლითა ამპარტავანებითა, რომლისათჳსცა გარდამოცჳვეს, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: ყოველნი კერპნი წარმართთანი ეშმაკ არიან, ხოლო უფალმან ცანი შექმნნა.
და	ცხო.საბ	კურთხეულ არს ღმერთი და მამაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი, რომელმან თქუენი გულსმოდგინებაჲ აღადგინა სრულიად და მე ღირს მყო, არაღირსი, აღწერად ღმრთისმოყუარეთა წმიდათა მათ მამათა წინა-აღსრულებულთა, ევთჳმისთჳს და საბაჲსთჳს, ზოგად ყოფისა.
და	ცხო.საბ	რამეთუ მე საწყალობელსა სიმრავლითა მოწყალებისა მისისაჲთა ნაწუეთი სიტყუათა მათთაჲ დამწუთა აღებითა პირისა ჩემისაჲთა, რაჲთა ვიღუწიდე ბრძანებისაებრ, ვითარცა-იგი ონოსიფორე ესე რაჲ მესმა მე ნეტარისა მამისა ჩუენისა ევთჳმისთჳს მცირჱ ნურაჲ და შეუძლებელი მისისა დიდებისა გამოთქუმაჲ და უადრე შე-ვერ-უძლე, არამედ მეოთხმეოცესა წელსა აღსრულებასა მისსა და ღმრთისა მისლვასა.
და	ცხო.საბ	და ესეცა, რაოდენი აღვწერე მცირედ და შრომით, ვითარცა უფსკრულისაგან სიმრავლითა ჟამთაჲთა, ეგრე შეეკრიბენ საქმენი და სიტყუანი მისნი, რაჲთა შემდგომად ჟამთა ამათ მისნი იგი სწავლანი სარგებელ ეყვნენ სულთა ჩუენთა.
და	ცხო.საბ	აწ ესერა სრულიად მოვიწიე ჟამსა ამას ამისთჳს, და რაჲთა მცირედ ნურაჲ ვთქუათ, ნეტარისა მამისა ჩუენისა საბაჲსი აღვწერე, ვიზრუნე, დავშუერ გულსმოდგინედ ჭეშმარიტთაგან და ღირსთა მამათა თანა-მყოფთა და თანა-მოღუაწეთა მისთა.
და	ცხო.საბ	და აწცა, ძმანო, მივემსგავსებოდით მისსა მას მოღუაწებასა, რაჲთა წარგუემართნენ ღმრთისა მიმართ სლვანი ჩუენნი.
და	ცხო.საბ	ესე ვთქუ წარსრულთაჲ ჟამთაჲ სიტყუაჲ ამისთჳს, რამეთუ უცბობაჲ ჩემი და არაღირსებაჲ მიცნობიეს და უმეტჱსსა მოველი წყალობასა.
და	ცხო.საბ	არა თუ ვის გონებასა ვასწავებ, არამედ შჯულისა გარდასლვისა მის მეშინის და საშინელსა მას განვიზრახავ რისხვასა, რომელსა იტყჳს: მონაო ბოროტო, შეჰგვანდა ვეცხლისა ჩემისაჲ დადებად სავაჭროსა.
და	ცხო.საბ	აწ გევედრები თქუენ, მლოცველთა, ამას შრომასა ზედა და სიღირსესა შენსა, მამაო არისტე და შვილთმოყუარეო გეორგი.
და	ცხო.საბ	პირველად ევედრე მეუფესა ღმერთსა შენდობისა და მოტევებისა ჩემისათჳს, საწყალობელისა ამისა და არაღირსად ცხორებულისა, მრავალთა ცოდვათა შინა განფრდილისა, და ნუვინ ურწმუნო ხართ ამათ წინაჲსწარ თქუმულთა და რომელნი შემდგომად თქუმად არიან.
და	ცხო.საბ	ამისთჳსცა ჟამთაგან წურთაჲ და ადგილთაჲ და კაცთაჲ და სახელთაჲ ესე ყოველი მოვიჴსენე და ამისთჳს ვყავ სიმართლით განკითხვაჲ.
და	ცხო.საბ	რამეთუ ჩუენ შემწჱ და შემწყნარებელი ღმერთი გურწამს და აწ ნეტარისა საბაჲსი ვყოთ დასაბამი სიტყჳსაჲ.
და	ცხო.საბ	და ყოველთა შოვრის გამობრწყინდა ღმრთისმსახურად ჭაბუკი ესე, ვითარცა ადგილი არმათემი, შეურაცხ იყო და უჴმარ.
და	ცხო.საბ	და ამისა შემდგომად განითქუა ყოველსა ქუეყანასა, რამეთუ გამოვიდა მიერ ღმრთისამიერი ყრმაჲ სამოელ, ეგრეცა აქა ნეტარი საბა, რამეთუ მამა-დედანი ესხნეს მას ქრისტიანენი და აზნაურნი, რომელთა სახელი ერქუა იოვანე და სოფია.
და	ცხო.საბ	და იყო მამაჲ მისი მჴედარ, და წარავლინეს იგი ალექსანდრიად გუნდსა თანა ისაორელთასა.
და	ცხო.საბ	წარიყვანა ცოლი თჳსი თანა და განეშორა იგი ქუეყანასა კაბადუკიაჲსასა.
და	ცხო.საბ	და დაშთა ნეტარი ესე ნებითა ღმრთისაჲთა სამღდელოჲ ჭაბუკი.
და	ცხო.საბ	და იყო ნეტარი იგი ჰასაკითა ხუთის წლის, იყო რაჲ დაბასა თჳსსა მიტალაკს, მამულსა თჳსსა ზედა, ხუასდაგსა და სახლსა დედის-ძმისა თჳსისა თანა, რომელსა სახელი ერქუა ერმიონ.
და	ცხო.საბ	და იყო ცოლი ერმიოსისი სახითა მედგარ, და სიბოროტესა მისსა ვერ დაუთმო ნეტარმან მან და მივიდა იგი გრიგორისა, მამის-ძმისა თჳსისა, რომელი ეშოვრა დაბასა მისსა სამით მილიონით, სოფელსა, რომელსა ჰრქჳან სკანდო.
და	ცხო.საბ	შემდგომად რაოდენისამე ჟამისა იხილნა, რამეთუ ილალებოდეს დედის-ძმაჲ მისი ერმია და მამის-ძმაჲ მისი გრიგორი სახლისათჳს და მამულისა, ხუასდაგისა მისისა.
და	ცხო.საბ	ესე ნეტარი საბა რამეთუ გამორჩეულ იყო ღმრთისა მიერ ვიდრე შესაქმედმდე მისად და შობად, ვითარცა დიდი წინაწარმეტყუელი იერემია, ყოველივე შეურაცხ-ყო და განიშოვრა ცხორებაჲ ამის სოფლისაჲ და შევიდა იგი მონასტერსა, რომელსა ჰრქჳან ფლაბიანოსისი, რომელი ეშოვრა დაბასა მისსა მიტალიკსა ოცით მილიონით, და შეიწყნარა იგი მამასახლისმან, და შეერაცხა იგი სხუათა ძმათა თანა მონაზონთა ზეცისა მოქალაქობასა.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად მცირედთა ჟამთა დაისწავა დავითი და ყოველი წესი მონაზონებისაჲ.
და	ცხო.საბ	ხოლო იგი რამეთუ დაცვულ იყო ღმრთისა მიერ, გამოჲრჩია მივრდომაჲ სახლსა ღმრთისასა, ვიდრეღა ერისკაცობით ცხოვრებასა, და იწურთიდა, რაჲთა არა განეშოვროს შუენიერებით ცხორებასა მას მონაზონთასა და ზეცისა მოქალაქეობასა, ვითარცა-იგი სახარებასა შინა იტყჳს უფალი: არავინ დასდვის ჴელი საჴნველსა და უკუმართ იხედავნ, და წარემართოს მას სასუფეველსა ცათასა.
და	ცხო.საბ	და მეშინის, ნუუკუ სიტყჳთა მათითა დავჰჴსნდე და წყევაჲ მოვიპოო, ვითარცა იტყჳს წმიდაჲ წინაწარმეტყუელი: წყეულ არიან, რომელთა გარდააქციეს მცნებათაგან შენთა.
და	ცხო.ხარ	და სხუასა ადგილსა იტყჳს: ყოველნი ღმერთნი, რომელთა არა შექმნეს ცაჲ და ქუეყანაჲ, იგინი წარწყმდენ, რამეთუ დაბადებულისაგან არიან, გონებისა და მსახურ ღმრთისა, რომელმან შექმნა ყოველი, უკუეთუ მათ დაჰბადნეს ზესკნელნი და ქუესკნელნი და ესრჱთ უბადრუკნი იგი მოსწრაფე არიან, რაჲთამცა მათდა მიცვალეს დიდებაჲ იგი ღმრთისაჲ და წარწყმიდეს წესი იგი მათი, რომელი აქუნდა ანგელოზებრი და ღმრთისმსახურებაჲ, და ამისთჳსცა დამარხულ არიან სარჩელად საუკუნოდ.
და	ცხო.ხარ	და თქუა: რომელთა არა გამოიცადეთ, რაჲთამცა იცანთ ღმერთი?
და	ცხო.ხარ	და ორისა ჯერისათჳს ამას ჰყოფენ: პირველად, რაჲთა იდიდებოდიან სახელითა ამით, რამეთუ მყრალნი იგი განსცხრებიან, ვითარცა მაღალნი ვინმე და ცუდად-დიდებისა მეძიებელნი, რაჲთა, ვითარცა ღმერთნი, პატივცემულ იყვნენ;
და	ცხო.ხარ	და კუალად, რაჲთა თქუენცა მათ თანავე მიგიყვანნენ ცეცხლსა მას დაუშრეტელსა, რომელი განმზადებულ არს მათთჳს.
და	ცხო.ხარ	ვითარ ესე წარმოთქუა წმიდამან მან, მიუგო მსაჯულმან მან და ჰრქუა: ჯერ-იყო ჩემდა, ხარიტონ, მყის გულისწყრომით მოკუეთაჲ თავისა შენისაჲ ღირსად შენდა მისაგებელად, რამეთუ აგინენ ღმერთნი, ყოვლისავე შემძლებელნი;
და	ცხო.ხარ	არამედ ფრიად მშჳდ არიან იგინი, და მეცა მათვე ვემსგავსები და გიბრძანებ შენ!
და	ცხო.ხარ	რაჲთა უზორო მათ და განიშორნე შენგან ცუდნი ესე სიტყუანი.
და	ცხო.ხარ	მიუგო მონამან ქრისტჱსმან და თქუა: უკუეთუ ღმერთ არიან, ვითარ-ეგე შენ იტყჳ, ჵ, მსაჯულო, არა ვიდრემე კეთილად ჰყოფენ თავს-დებასა გინებისა ამის ჩემისასა, არამედ ჯერ-არს შენდა, რაჲთა შური გაქუნდეს, ვითარცა დიდსა ფინეზს, და მყის განჰგურიმნე მგმობარნი იგი მათნი;
და	ცხო.ხარ	ხოლო უკუეთუ არა ღმერთ არიან, ცუდად იქადი და სცოდავ, ვითარცა წერილ არს, რამეთუ არცა ჭირმან, არცა სატანჯველთა განმაყენონ მე უფლისა ჩემისა ქრისტჱსგან, და არცა დაუტეო მე ღმერთი ცხოველი და მივიდე ეშმაკთა მოშურნეთა და მყრალობითა სავსეთა, რამეთუ მოწაფჱ ვარი მე დიდისა თეკლაჲსი, რომელი-იგი, ვითარცა ვარსკულავი, ბრწყინავს ნათლითა მოწამებისაჲთა ქალაქსა ამას შინა, და კუალად მოწაფჱ ვარი მე განთქუმულისა პავლჱსი, რომელმან ასწავა თეკლას ღუაწლი, რომელმან თქუა: ვინ განმაყენოს მე სიყუარულსა მას ქრისტჱსსა, ჭირმან ანუ იწროებამან, გინათუ დევნამან ანუ მახჳლმან?
და	ცხო.ხარ	მიუგო დიდმან ხარიტონ: მოკიცხულ ხართ თქუენ, ჵ, მსაჯულო, რაჟამს-იგი სთქუთ, ვითარმედ: კერპნი ეგე ღმერთ არიან, რომელთა სულ არა აქუს, და უვარ-ჰყოფთ ღმერთსა ჭეშმარიტსა.
და	ცხო.ხარ	ამისთჳსცა წიგნი ღმრთივ-სულიერი, ვითარ-იგი ჯერ-არს, იტყჳს მათთჳს, რამეთუ კერპნი წარმართთანი, ოქროჲსანი და ვეცხლისანი, ქმნულნი ჴელთა კაცთანი, პირ ადგს და არა იტყჳან, თუალ ასხენ და არა ხედვენ, ყურ ასხენ და არა ესმის, რამეთუ არა არს სულ პირსა მათსა.
და	ცხო.ხარ	ემსგავსნენ მათ მოქმედნი მათნი და ყოველნი, რომელნი ესვიდენ მათ.
და	ცხო.ხარ	უკუეთუ წიგნისა იგი თქუმული არა გრწამს, მიაახლე ერთსა მათგანსა ცეცხლი, გინა ბრძანე განტეხაჲ წჳვთა მათთაჲ ცულებითა, და გულისხმა-ჰყო, რამეთუ არა არს მათ თანა სიტყუაჲ, ვითარცა-იგი რომელთა არა აქუს სულ, არცა ყოვლადვე ძრვა საკიცხელნი, რომელთა თანა არა არს ჴმაჲ, არცა სიტყუაჲ.
და	ცხო.ხარ	ხოლო სიტყუათა ამათგან განრისხნა გულისწყრომით უღმრთოჲ იგი და ბრძანა განშიშულებაჲ წმიდისაჲ მის, და რაჲთა განიპყრან იგი შოვრის ოთხთა და სცენ მას შოლტითა უწყალოდ.
და	ცხო.ხარ	და რაჟამს საქმით აღასრულა ბრძანებაჲ იგი მისი, ჰრქუა ღმრთის-მბრძოლმან მან: რასა იტყჳ, ხარიტონ, უზოროა ღმერთთა, ანუ ყოვლადვე მიგიხუნე ჴორცნი შენნი გუემითა ამით?
და	ცხო.ხარ	მიუგო მოწამე მან ქრისტჱსმან: არა უზორო უკუნისამდე, და უკუეთუმცა შესაძლებელ იყო ბევრჯერ სიკუდილი ჩემი ქრისტჱსთჳს მაცხოვრისა, სიხარულითმცა შევიწყნარე იგი და არცა უვარ-ვყო ღმრთეებაჲ მისი, რაჲთამცა უზორე ეშმაკთა ბოროტთა.
და	ცხო.ხარ	მაშინ უბრძანა მსაჯულმან მან უღმრთომან, რაჲთა კუალად ტანჯონ წმიდაჲ იგი ცეცხლითა მით, ვიდრემდის კნინ ერთღა და მი-მცა-იწივნეს ნაწლევთა მისთა ზედა.
და	ცხო.ხარ	მაშინ სულმცირე იქმნა წმიდაჲ იგი და უჴმოდ დაადგრა მრავალ ჟამ.
და	ცხო.ხარ	ხოლო მტარვალნი იგი სცემდეს მაგრიად და ვითარ მიაწიეს იგი სიკუდილდ, ბრძანა მწინკულმან მან დაცადებაჲ გუემისა მისგან არა თუ წყალობისა მისისათჳს, არამედ რაჲთა არა ადრე მოკუდეს და განერეს სატანჯველთა მათ, რომელნი-იგი მისთჳს ეგულებოდეს.
და	ცხო.ხარ	და ბრძანა საპყრობილედ მიცემაჲ მისი.
და	ცხო.ხარ	და აღიღეს წმიდაჲ იგი მტარვალთა მათ მჴრითა თჳსითა, რამეთუ ვერ ეძლო სლვად ფერჴითა თჳსითა, და შეაყენეს იგი საპყრობილესა, რაჲთა დაჰმარხონ იგი მეორისა ღუაწლისათჳს.
და	ცხო.ხარ	და რაჲთა არა განვაგრძო სიტყუაჲ მისთჳს, კუალად ბრძანა მოყვანებაჲ მისი დალიჭსა მას განსაკითხავსა შემდგომად წყლულებათა მათ მისთა კურნებისა.
და	ცხო.ხარ	და ყოვლისა პირველად იწყო უღმრთომან მან მისა მიმართ სიტყჳთა ტკბილითა და აღუთქუმიდა მას ნიჭსა მეფისაგან, ვ˜დ მზაკუვარი იგი.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ ყოვლადვე არა ერჩდა მას წმიდაჲ იგი, კუალად გუემა წმიდაჲ იგი სხჳთა სატანჯველითა, უძჳრჱს პირველისა მის, რამეთუ შეწუა ცეცხლითა მკერდი მისი, ვითარცა შესაჭმელი ჴორცი.
და	ცხო.ხარ	და კუალად საპყრობილედვე მიაქცია წმიდაჲ იგი.
და	ცხო.ხარ	და შემდგომად მცირედთა დღეთა მიეგო მეფესა მას მისაგებელი მისი, რომელსა იგი ღირს იყო ღმრთისაგან დევნისა მის ქრისტიანეთაჲსა, და განვიდა ცხორებისა ამისგან ბოროტითა განსლვითა.
და	ცხო.ხარ	და სხუაჲ მეფჱ დაჯდა შემდგომად მისა და მის გამო განისწავლა, რომელი-იგი პირველსა მას მეფესა შეემთხჳა, და შეეშინა, რაჲთა არა უყოფდეს ქრისტიანეთა, ვითარ-იგი უყოფდა, და მოიწიოს მის ზედა რისხვაჲ ზეცით, ვითარცა პირველსა მას მეფესა ზედა.
და	ცხო.ხარ	და ბრძანა, რაჲთა დააცადონ ქრისტიანეთა დევნისაგან ყოველსა მისსა საბრძანებელსა.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ ესე იქმნა, არავე დაჯერებულ იქმნა წმიდაჲ ხარიტონ, რაჲთამცა მოწამებითა მით ოდენ სარგებელ ეყო თავსა თჳსსა, არამედ ენება, რაჲთამცა სხუათაცა სარგებელ ეყო სათნოებათა მისთაგან და განისწავლნენ მოთმინებითა, რაჲთა ამის მიერ ღირს იქმნნენ უფროჲსღა მოსაგებელსა უფლისაგან კეთილსა.
და	ცხო.ხარ	და რაჟამს განუტევეს იგი საპყრობილისა მისგან, მაშინ, ვითარცა მოკუდა იგი სატანჯველითა მით და შეიმკო გჳრგჳნითა მოწამებისაჲთა, ესრჱთვე შეურაცხ-ყო სოფელი ესე და არღარა ინება, რაჲთამცა ცხოველ იყო თავით თჳსით, არამედ რაჲთა ცხოველ იყოს ქრისტე მის შოვრის, ვითარცა თქუა მოციქულმან პავლე, დაღათუ დიდ არს სიტყუად, რაჲთა მოწამჱ იგი ცხოველ იყოს და ეტჳრთნენ წყლულებანი ქრისტჱსნი ჴორცითა თჳსითა.
და	ცხო.ხარ	მაშინ იწყო სლვად გზასა მას, რომელი მივალს ქალაქად ღმრთისა იერუსალემდ, რაჲთა ემსგავსოს ელიას და იოვანეს, რომელნი-იგი ღმერთსა შეუდგეს.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ მიიწია მახლობელად იერუსალემსა, შეემთხჳვნეს მას კაცნი ავაზაკნი და ფრიად უწყალონი, რომელნი არაჲთ ბოროტითა უნაკლულევანჱს იყვნეს პირველთა მათ, შეერაცხა დათხევაჲ სისხლისაჲ, ვითარცა არარაჲ, რომელნი სხდეს გზასა ზედა მზირად მიმავალთათჳს.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ იხილეს წმიდაჲ იგი მომავალი გზასა ზედა მარტოჲ, მიუღეს მას ყოველი, რაჲცა აქუნდა საგზლად გზისა მისთჳს, და შეუკრნეს ჴელნი მისნი უკუმართ და დასდვეს ჯაჭჳ რკინისაჲ პატიოსანსა ქედსა მისსა.
და	ცხო.ხარ	და ესრჱთ უყვეს მართალსა მას, ვითარცა ძჳრისმოქმედსა, და მიითრიეს იგი ქუაბად თჳსა, რაჲთა მოკლან იგი ძჳრითა სიკუდილითა.
და	ცხო.ხარ	და ვითარცა-იგი წინაჲსწარ ჰურიანი იყუედრებოდეს, ვითარმედ ყვეს ტაძარი იგი ღმრთისაჲ ქუაბ ავაზაკთა, ესრჱთვე აწ წინა-აღმდგომი იგი მისი იხილვების კაცისა მისგან დიდისა ყოფილი.
და	ცხო.საბ	და გულმან უთქუა, რაჲთამცა ჭამა ვაშლი პირველად პურისა ჭამისა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განჴურდა ნებითა გულისა მისისაჲთა, მოსწყჳდა ხისაგან ვაშლი იგი.
და	ცხო.საბ	განიზრახა და არა ჭამა, არამედ, ვითარცა მჴნემან, დაითმინა, შეანანა თავსა თჳსსა და თქუა: შუენიერ არს ხილვითა და კეთილ არს საჭმლად, არამედ, რომელმან მე მომკლა ხილმან ადამის მიერ, შეურაცხ-ვყო იგი, რამეთუ მან პატივ-სცა ჴორციელთა თუალთა აღხილვითა და განძღომითა მუცლისაჲთა შუენიერი ფრიად კეთილი იგი და სულიერი განსასუენებელი უპატივო ყო, რომლისაგან სიკუდილი სოფლად შემოვიდა.
და	ცხო.საბ	ნუუკუე განვეშორო კეთილსა მარხვასა სულისასა და დავმძიმდე გონებითა;
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ უმჯობჱსად ჰსძლო ნებასა გულისასა, დააგდო ვაშლი იგი ქუეყანასა და ფერჴითა დასთრგუნვიდა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა დათრგუნა ვაშლი იგი, ნეფსით დაჲდვა შჯული ესევითარი გულსა თჳსსა და ვიდრე სიკუდიდმდე არღარა იხილა გემოჲ ვაშლისაჲ, და მოიღო ძალი მაღლით და მარხვასა თავი თჳსი მისცა.
და	ცხო.საბ	და განიშოვრნა მისგან გულისთქუმანი ბოროტნი და ძილისა სიმძიმჱ და მარხვასა თანა ჴორცითაცა ფრიად შურებოდა.
და	ცხო.საბ	მოიჴსენა ღმრთისა მიმართ, ვითარ-იგი იტყჳს დავით გალობასა: იხილე სიმდაბლჱ ჩემი და შრომაჲ ჩემი და მომიტევენ ყოველნი ცოდვანი ჩემნი.
და	ცხო.საბ	ამით ყოვლითა წრაფითა და გულსმოდგინებითა სული თჳსი დაიმდაბლა მარხვითა, ხოლო ჴორცნი შრომითა დააჭნვნა.
და	ცხო.საბ	და იყვნეს მის თანა მონასტერსა მას შინა ფლაბიანოსისსა სამეოცი გინა სამეოცდაათი მოღუაწჱ, და ამათ ყოველთა უმჯობჱსად გამოჩნდა ესე სიმდაბლითა, მორჩილებითა და ღმრთისმსახურებითა.
და	ცხო.საბ	და ესეცა მოსაჴსენებელ არს სიყრმისა მისისა ღუაწლი, რომელი ქმნა, რამეთუ მეპურემან მონასტრისამან ჟამსა ზამთრისასა განჰკიდა სამოსელი, რომელ დასოვლებულ იყო სიტფოსა შინა ღუემლისასა, რაჲთამცა განაშრო სამოსელი იგი თჳსი, რამეთუ მზჱ არა ედვა, და დაავიწყდა ღუემელსა მას შინა, შემდგომად ერთისა დღისა პური მუაკლდა ვიეთმე ძმათა და იქმოდეს საპურესა მას შინა.
და	ცხო.საბ	და იყო მათ თანა ნეტარიცა საბა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ძმათა აღაგზნეს ღუემელსა, მოეჴსენა მეპურესა მას სამოსელი იგი და შეეურვა და ვერვის ეძლო შესლვად ღუემელსა მას, რამეთუ იყო დიდ და უმეტჱს განჴურვებულ.
და	ცხო.საბ	ესე ახალი მოციქული სარწმუნოებითა განძლიერდა და უშიშ იქმნა და ნიშითა ჯუარისაჲთა თავი თჳსი შეიჭურა და შევიდა ღომელსა მას და გამოიღო სამოსელი იგი უვნებელად, ვითარცა-იგი ბაბილონს საკჳრველი ქმნა ღმერთმან და ვარშამაგით და სამოსლითურთ სამნი ყრმანი შეუწუველად დაიცვნა, ეგრევე სამოსელი იგი, რომელი იყო ღომელსა მას შინა, შეუწუველად დაიცვა მონისა მიერ თჳსისა საბაჲსგან ყრმისა, რაჲთა ბრწყინვიდეს და ახარებდეს ყოველთა სიხარულსა.
და	ცხო.საბ	ვითარცა იხილეს მამათა დიდებული ესე საკჳრველი, ადიდებდეს ღმერთსა და იტყოდეს: ვითარ-მე იყოს ჭაბუკი ესე, რამეთუ ღირს იქმნა მადლსა და დიდებასა და ჰასაკითა თჳსითა ესე ყოველი განვლო საჴმილი.
და	ცხო.საბ	ხოლო გრიგორის მიერ, ხუცისა და ნათესავისა მისისა, ეუწყა ყოველთა სარწმუნოებაჲ მისი, ვითარ იყო სიყრმითგან მორწმუნე და გონიერ და ყოველთა შემწყნარებელ.
და	ცხო.საბ	საჩინო არს სათნოებისა მისისა წარმართებაჲ და წინა-წარსწრობაჲ და განმარტებაჲ გულისა მისისაჲ ღმრთისა მიმართ.
და	ცხო.საბ	ათი წელი დაასრულა მონასტერსა მას შინა და ამისა შემდგომად ღმრთით სურვილი მოიწია მის ზედა, რაჲთა მივიდეს იგი ქალაქად წმიდად და დაეყუდოს უდაბნოსა ადგილსა.
და	ცხო.საბ	რამეთუ შეჰგვანდა მის მიერ ადგილისაჲ მის უდაბნოჲსაჲ ქალაქ ყოფაჲ და გარემოჲს მისსა ჴმამაღლისა ესაჲაჲსი წინაწარმეტყუელებაჲ აღსრულებად.
და	ცხო.საბ	შეუვრდა მამასახლისსა მის ადგილისასა და ევედრებოდა, რაჲთამცა განუტევა იგი ლოცვით.
და	ცხო.ხარ	რამეთუ იპოვა ქუაბი იგი ავაზაკთაჲ ეკლესია ღმრთისა და ვითარ გინა რომლითა სახითა, არამედ შემდგომმან სიტყჳსა ამისმან განგჳმარტოს იგი.
და	ცხო.საბ	და გამოეცხადა უფალი მამასახლისსა მას ღამჱ და ჰრქუა, განუტევე საბა, რაჲთა მმსახუროს მე უდაბნოს.
და	ცხო.ხარ	ხოლო კაცთა მათ ბოროტთა დაუტევეს წმიდაჲ იგი შეკრული ქუაბსა მას შინა პირველმოჴსენებულსა და იწყეს გზასა მას მიმოსლვად, ნუუკუე უბადრუკთა ღონჱ რაჲმე ყონ გზისა მის მიმავალ-მომავალთათჳს.
და	ცხო.საბ	ხოლო მამასახლისმან მოუწოდა თჳსაგან ფარულად და ჰრქუა: განგიტევებ შენ, შვილო, ბრძანებითა ღმრთისაჲთა, რამეთუ ჩუენებით მეუწყა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო წმიდაჲ იგი პირველად აღუტევებდა ღმრთისა მიმართ ჴმათა მადლობისათა შემთხუევისა მისთჳს დაუცადებელად და კუალად ჰბასრობდა ეშმაკსა, რომელმან უყო ესე.
და	ცხო.საბ	ვიდოდე მშჳდობით, და უფალი იყავნ შენ თანა.
და	ცხო.ხარ	და ესრჱთ ეტყოდა: რეცათუ ჩუკენი და მოშიში სიკუდილისათჳს, ესრჱთ მომიყვანე კაცისმკლველთა ამათ თანა და მიმეც ჴელთა ამათთა, ანუ რაჲთა დააბრკოლო გულისთქუმაჲ ჩემი, რაჲთა არა აღესრულოს იგი საქმით.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ წინამძღურებითა ღმრთისაჲთა შემოვიდა იერუსალჱმდ მეათრვამეტესა წელსა ღუაწლსა ჰასაკისა მისისასა, დასასრულსა ღმრთისმსახურისა მარკიანოს მეფისასა, იერუსალჱმს მღდელთმოძღურებასა იუბენალისსა, და შე-ვინმე-იწყნარა იგი კაბადუკმან ბერმან ნეტარისა პასარიონის მონასტრისამან, რომელი შერაცხილ იყო ელპიდის მიერ მთავარმამასახლისისა.
და	ცხო.საბ	და ეტყჳნ მას ბერი იგი: შვილო, დაეწესე აქა.
და	ცხო.საბ	და მან არა ინება.
და	ცხო.საბ	და სხუანიცა მრავალსა დასაწესებელსა ეტყოდეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან, მშჳდობისმოყუარემან სიყრმითგან და ღმრთისმსახურმან, არცა ერთისა ამათგანისაჲ ვისი ისმინა ესევითარი სიტყუაჲ.
და	ცხო.საბ	ესმოდა რაჲ ყოველთაგან ნეტარსა მას ღმრთისმსახურისა ევთჳმისი ღუაწლი, აღმოსავალით წმიდისა ქალაქისა უდაბნოჲ და ბრწყინვალისა ვარსკულავისა სინათლჱ და საკჳრველთა იგი საქმჱ, ვითარ-იგი ნათელი ყოველთა მისგან მიეფინებოდა;
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა ნეტარსა მას ესე ყოველი, ვითარცა მფრინველმან, გული აღიღო და აღესურვა ხილვად წმიდისა მის და შეუვრდა ნეტარსა ელპიდის და ყოველი ნებაჲ გულისა მისისაჲ უთხრა.
და	ცხო.ხარ	და აწ უკუეთუ პირველისა მიზეზისათჳს ჰყავ ესე, უკუე გიცნობიეს სამე იგი საქმით, რამეთუ მადლითა ღმრთისაჲთა შეურაცხ-ვყოფ ყოველსა სიკუდილსა, რომელი სიყუარულისა მისისათჳს იყოს.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან კაცი მისცა და ლოცვით და მშჳდობით წარავლინა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მივიდა ნეტარი ესე ადგილსა მას, ძმათა თანა იყოფოდა.
და	ცხო.საბ	და დღესა შაბათსა, ვითარცა მოვიდოდა დიდი ევთჳმი ეკლესიად, შეემთხჳა მას წინაშე ეკლესიასა და ევედრებოდა მას ცრემლით, რაჲთა შეიწყნაროს იგიცა ძმათა თანა.
და	ცხო.საბ	ხოლო დიდი ევთჳმი ასწავებდა მას და ეტყოდა: შვილო, არა სამართალ მიჩს, რაჲთამცა ჭაბუკი იყო ლავრასა შინა და არცაღა შეჰგავს ჭაბუკი ლავრასა შინა ყოფად.
და	ცხო.საბ	და არცა ჯერ-არს განშოვრებულთა თანა ჭაბუკისა ყოფაჲ.
და	ცხო.ხარ	და ყოვლადვე ვერ შემაძრწუნებ, რამეთუ აღმადგინოს მე უკუანაჲსკნელსა მას დღესა ცხორებასა დაუსრულებელსა, ოდეს-იგი მიგცეს შენ ცეცხლსა მას უოხჭნოსა.
და	ცხო.საბ	მივედ შენ, შვილო, ქუენასა მონასტერსა აბბა თეოქტისტჱსსა და ფრიად სარგებელ გეყოს.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან საბა მიუგო და ჰრქუა: ვიცი, პატიოსანო მამაო, რამეთუ ყოველთაჲ ღმერთსა უნებს ცხორებაჲ.
და	ცხო.ხარ	და უკუეთუ ამისთჳს ჰყავ, რაჲთა არა აღესრულოს სურვილი ჩემი მარტოდმყოფებისაჲ ნებითა ღმრთისაჲთა, რომლითა ვცხონდები და ვიქცევი და ვიყოფი, შენ რაჲ სარგებელ ხარ, გინა მავნებელ, ჵ, არაწმიდაო.
და	ცხო.საბ	მაშინ დიდმან ევთჳმი წარავლინა ნეტარი ესე თეოქტისტჱსსა და მიამცნო მისსა, რაჲთა ღუწოდის მას, ვიდრემდის მოიპოვოს მონაზონთა ზეცისა მოქალაქეობაჲ.
და	ცხო.საბ	და ესეცა ვითარ მგონიეს, არა უცნაურად ყო დიდმან ევთჳმი, არამედ ვითარცა წინაჲსწარმცნობელმან და წინავე მეცნიერმან, იერუსალჱმისა განშოვრებულთა მამასახლისად განჰმზადა იგი არა ხოლო თუ ესე, არამედ მრავალნი ლავრანი და დიდი ესე ლავრაჲ უფროჲს ყოველთა ლავრათა პალესტინისათა, რომელი აღაშჱნოს.
და	ცხო.საბ	და იყოს ესე მთავარ და მოძღუარ ყოველთა განშოვრებულთა ამის სოფლისათა.
და	ცხო.საბ	და ამან შჯული დადვას, რაჲთა უწუერული არა შევიდეს ლავრად, და სხუათაცა ლავრათა ეგევითარი შჯული შეუთხრას.
და	ცხო.საბ	რამეთუ ძუელითგან იყო ესევითარი ესე წინათა მამათაგან დამტკიცებული და ჯერ-არს წინა ყოფილი ყოველი დამტკიცებად ღირსთა მამათაჲ.
და	ცხო.ხარ	და კუალად თეკლა, განთქმული ცეცხლისაგან და მჴეცთაგან მძჳნვარეთა, ესრჱთვე შემძლებელ არს მოტაცებად ჩემდა პირისაგან მახჳლისა ამათ სისხლით შებღალულთაჲსა.
და	ცხო.საბ	დაღათუ რაჲმე აქუნდა თავისა თჳსისაჲ, მისცა იგი ჴელთა მამასახლისისათა და განმზადა იგი ღუაწლსა, შრომასა ჴორცითა დღითი-დღე, უძილობით დიდებასა ღმრთისასა ღამე ყოველ სიმდაბლითა და მორჩილებითა.
და	ცხო.ხარ	და ვითარცა-იგი იჴსნა ისაკი ჴელთაგან მამისა თჳსისათა, რაჟამს-იგი ეგულებოდა დაკლვაჲ მისი მამასა მისსა ბრძანებითა ღმრთისაჲთა, ეგრჱთვე ჩემდა შემძლებელ არს განრინებად.
და	ცხო.საბ	ესე იყო ძირი და საფუძველი მისისა მონაზონებისაჲ და იყო იგი საჴმარ კანონსა ზედა და ღმრთისმსახურებასა და გულსმოდგინე იყო უფროჲს ყოველთასა წინა შესლვად ეკლესიად და ყოველთა უკუანა ეკლესიით გამოვიდის, რამეთუ იყო იგი სულითა ფრთხილ და გუამითა მწჳს და ძლიერ.
და	ცხო.ხარ	და ვითარცა ესე თქუა, აჰა ესერა გუელი ბოროტი მივიდა ჭურჭერსა ერთსა, სავსესა ღჳნითა, რომელი დგა ქუაბსა მას შინა.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ სუა და განძღა, წარმოსთხია ჭურჭელსავე მას შინა წამალი იგი მისი მაკუდინებელი და წარვიდა.
და	ცხო.საბ	და ყოველთა უფროჲს იყო იგი მშრომელ, რამეთუ სხუათა ძმათა თითოჲ ძნაჲ მანიჭი შეკრიბიან და შეიღიან შესაკრებელსა, ხოლო ამან ნეტარმან რაჲცა დღე შეკრიბის და შეიღის სამი ძნაჲ მანიჭი, და ამისსა უფროჲს კუალად შეეწევინ ძმათა, რომელნი შესაკრებელსა შინა არიედ მსახურნი: წყალსა ივსებნ, შეშაჲ მუართჳს და სხუასა ყოველსა შეეწევინ.
და	ცხო.საბ	მრავალჯერ იქმნა ნეტარი ესე მეჯორეცა და სხუაჲცა მრავალი ჴელი, რომელი მოჰხუდა, უზაკუველად და უდრტჳნველად გარდაიჴადა, ვითარმედ უკჳრდაცა ძმათა ყოველთა ესევითარისაჲ მის ჭაბუკისაჲ გულსმოდგინებაჲ და მშჳდობაჲ.
და	ცხო.საბ	იყო ვინმე ძმათაგანი მონასტერსა მას შინა, ნათესავით ალექსანდრელი, და სახელი ერქუა იოჰანე, რომელი მრავალსა ჟამსა ევედრებოდა და აწყინებდა ნეტარსა თეოქტისტეს, რაჲთამცა განუტევა იგი ალექსანდრიად, რამეთუ ესმა სიკუდილი მამა-დედათა თჳსთაჲ და რაჲთა განაგოს მამულ-დედული მისი მონაგები კეთილად.
და	ცხო.საბ	და ევედრებოდა, რაჲთამცა განუტევა მის თანა ნეტარი საბა, ვითარცა ღირსი და სარწმუნოჲ და შემძლებელი შრომისაჲ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან თეოქტისტე იოჰანესი იგი ვედრებაჲ ისმინა და განუტევა აბბა საბა მის თანა ალექსანდრიად.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა შევიდეს იგინი ალექსანდრიად და ეძიებდეს მამულსა მას მონაგებსა იოჰანეჲსსა, იცნეს მუნ ნეტარი საბა სოფია, დედამან მისმან, და იოჰანე, მამამან მისმან, რომელსა გარდაუცვალეს სახელი კონონ.
და	ცხო.საბ	და ესენი, რამეთუ ბრძანებასა ქუეშე ისაორელთასა იყუნეს, მოუჴდეს მას და ეტყოდეს: იქმენ ხუცეს გუნდისა ამის.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან განიშოვრნა იგინი და ჰრქუა: მე მჴედარ-ქმნულ ვარ ყოველთა ღმრთისა და მჴედრობისა ჩემისა დატევებად ვერ ძალ-მიც.
და	ცხო.საბ	და რაოდენი რაჲ უყვეს მას, ვერ შეუძლეს ნეტარსა მას დაჴსნად მისა და დაყენებად მათ თანა.
და	ცხო.საბ	და გამოვიდა მწრაფლ ალექსანდრიაჲთ ნეტარი საბა და მის თანა მოყუასი მისი იოჰანე.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მოვიდეს იგინი მონასტრად, მისცნა სამნი იგი დრაჰკანნი დიდსა თეოქტისტეს.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა დაასრულა ნეტარმან მან მეათჱ წელი მონასტერსა მას შინა, მოიწია აღსასრული სამგზის სანატრელისაჲ ნეტარისა თეოქტისტჱსი სამსა სეპტემბერისასა, ინდიკტიონსა ოთხსა.
და	ცხო.საბ	და მივიდა მუნ დიდი ევთჳმი და დაჰკრძალა ძლევითა შემოსილი იგი გუამი მისი.
და	ცხო.საბ	და დაადგინა მისსა ადგილსა მარტინოს, ღირსი და საკჳრველი, მამასახლისად.
და	ცხო.საბ	ამან დაყო ორი წელი და ღმრთის შუენიერებით აღესრულა.
და	ცხო.საბ	და მოვიდა კუალად დიდი ევთჳმი მონასტრად და დაჰმარხა იგი ნეტარისა თეოქტისტჱს თანა ლუსკუმასა, და ლომგინოს ვინმე პატიოსანი დაადგინა მისსა ადგილსა.
და	ცხო.საბ	და ყოველთა მოხუცებულთა მის ადგილისათა წარჰმატა მარხვითა და მღჳძარებითა,სიმშჳდითა და სიმდაბლითა და სმენითა.
და	ცხო.საბ	ვითარცა ჰხედვიდა აბბა ლომგინე, რომელი აქუნდა შუენიერებაჲ დადგრომისა მისისაჲ და სიწმიდჱ სახისა მისისაჲ და მოსწრაფებაჲ ლოცვისა მისისაჲ დაუცხრომელად, მივიდა ნეტარი იგი და აუწყა მისთჳს დიდსა ევთჳმის.
და	ცხო.საბ	და უბრძანა მას, რაჲთა კჳრიაკესა შინა ხუთთა დღეთა ჯდეს ქუაბსა მას შინა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მამამან ჩუენმან საბა სურვიელად შეიწყნარა ბრძანებაჲ მისი და დაყო მუნ შინა ხუთი წელი ესევითარითა კანონითა: მწუხრი შემდგომად კჳრიაკისა გამოვიდის მონასტრით და აქუნ ჴელთსაქმრად მისა ბაჲაჲ, რომელი ეყოფინ თავადსა კჳრიაკესა;
და	ცხო.ხარ	ყოველნივე ერთბამად დაცჳვეს პირსა ზედა თჳსსა და მოკუდეს, ვითარცა-იგი შეჰგვანდა მათა მისაგებელად ბოროტისა, რომელი ყვეს მათ.
და	ცხო.ხარ	და მრავალნი კაცნი განერნეს ჴელთაგან მათთა შეგინებულთა კაცის-კლვითა.
და	ცხო.ხარ	ესე არს ნაყოფი სარწმუნოებისაჲ, რომელი აქუნდა ღმრთისა მიმართ ძლიერი და შეუორგულებელი.
და	ცხო.ხარ	და ამის გამო საყოფელი იგი ავაზაკთაჲ იქმნა ტაძარ ღმრთისა წმიდა, რომელსა აწ ჰრქჳან „ძუელი ეკლესიაჲ“, რომელ არს ლავრასა ბრწყინვალესა ფარაჲსასა, რომელი აღიშჱნა დიდისა მისგან წმიდისა ხარიტონისა.
და	ცხო.საბ	და დაადგრის ხუთთა მათ დღეთა და არარაჲ მიიღის საზრდელი, და შაბათსა ცისკრისა გალობასა მოვიდის მონასტრად და მოიღის მის თანა ხუთთა მათ დღეთაჲ ქმნული ერგასისი მალაკი დასრულებული.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა კეთილი ყრმისა მზრდელი, აღჰსწურთიდა და სწავლიდა უმაღლჱსსა შუენიერებასა, რამეთუ მუნ აღასრულიან ვიდრე ბზობისა დღესასწაულადმდე განშორებითა ყოველთა კაცთაგან.
და	ცხო.საბ	და მიიწივნეს ესენი ადგილთა ურწყულთა და დაყვეს ჟამი რაოდენიმე.
და	ცხო.საბ	და დიდისა მის სიცხისაგან ფრიად მოეწყურა ნეტარსა საბას და დავარდა დიდითა მით სიცხითა და ვერ ძალ-ედვა სლვად და აღესრულებოდა იგი მძაფრითა მით სიცხითა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ბერსა შეეწყალა იგი და განეშოვრა მათგან ვითარ ქვის-სატყორცებელ ოდენ და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა, ევედრებოდა ღმერთსა და თქუა: უფალო ღმერთო, მოეც წყალი ადგილსა ამას ურწყულსა და განუქარვე ჭაბუკსა ამას წყურილი.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად ლოცვისა მოუწოდა და სამჯერ დასცა სკალიდი და აღმოეცა ადგილსა მას წყალი ცხოველი.
და	ცხო.საბ	და ასუა მისგანი საბას, და მოეგო თჳსსავე გონებასა.
და	ცხო.საბ	და მისგან მოიღო ღმრთისა მიერ ძალი, რაჲთა დაუთმოს სიმძიმესა უდაბნოჲსასა.
და	ცხო.საბ	შემდგომად მცირედთა ჟამთა დიდმან მამამან ჩუენმან ევთჳმი მშჳდობით მასვე ზედა დაიძინა და განისუენა, ხოლო უფალმან მხოლომან სასოებით დაამკჳდრა იგი მეათხუთმეტესა წელსა ანასტასი მთავარებისკოპოსისა იერუსალემელისასა.
და	ცხო.საბ	იხილა რაჲ, წესი მონასტრისაჲ მის გარდაიცვალებოდა, რამეთუ ბერნიცა მრავალნი აღესრულნეს, გამოვიდა მიერ და წარვიდა აღმოსავალით უდაბნოსა მას ნეტარისა გერასიმისსა.
და	ცხო.საბ	და გამობრწყინდა, ვითარცა მთიები, იორდანისა უდაბნოსა და დასთესა ღმრთისმსახურებისა იგი თესლი.
და	ცხო.საბ	და იქცეოდა ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა კუჲტილას და რუბას უდაბნოსა, და ნეტარისა დავითის გალობასა ღაღადებდა და იტყოდა: განვეშორე, მივედ და განვისუენე უდაბნოსა.
და	ცხო.საბ	სიმშჳდით და მარხვით მოუკლებელად ლოცვასა დადგრომილ იყო.
და	ცხო.საბ	და შეიკრიბნა გულისსიტყუანი და ჰმსახურებდა ღმერთსა დაუცხრომელად, ვითარცა წერილი იტყჳს: მოიცალეთ და გულისხმა-ყავთ, რამეთუ მე ვარ ღმერთი.
და	ცხო.საბ	შეიშურა ესე ეშმაკმან და ფრიადნი მოაწივნა მის ზედა განსაცდელნი.
და	ცხო.საბ	და გარდაიცვალა ეშმაკი მსგავსად გუელთა და ღრიაკალთა, რაჲთამცა შეაშინა მას.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი იგი მცირედ რაჲმე შეზრუნდა და ცნა მტერისა იგი სიბოროტჱ, მეყსეულად აღდგა და სახჱ ჯუარისაჲ დაიწერა და განიშოვრა მისგან შიში, დგა და იტყოდა: ოდეს შემიძლო შეშინებად ჩემდა, მაშინ გძლო, რამეთუ ჩემ თანა არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომელმან მომცა შენ ზედა ძლევაჲ, რომელმან თქუა: აჰა მიგეც თქუენ ჴელმწიფებაჲ დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა და ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა.
და	ცხო.საბ	და ამას რაჲ იტყოდა, მყის უჩინო იქმნა ყოვლითურთ ძალით მისით.
და	ცხო.საბ	მერმე კუალად ეჩუენა მას ეშმაკი სახედ ლომისა დიდისა და საშინელისა, ზედა-მიუვიდოდა და იბრდღუენდა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა იხილა საზარელისაჲ მის მჴეცისაჲ ზედა-მისლვაჲ, ჰრქუა მას: უკუეთუ მოგიღებიეს ჩემ ზედა ბრძანებაჲ, ნუ სდგა, ყავ.
და	ცხო.საბ	მე ღმერთსა ვერ განმაშოვრო, რამეთუ მან მიბრძანა მე და თქუა: ასპიდსა და იქედნესა ზედა ჰხჳდოდი და დასთრგუნო შენ ლომი და ვეშაპი.
და	ცხო.საბ	და ესე ვითარ თქუა, მეყსეულად საშინელი იგი მჴეცი უჩინო იქმნა.
და	ცხო.საბ	მიერ ჟამითგან დაამორჩილნა მას ღმერთმან ყოველნი მჴეცნი და ჴორცის მჭამელნი ნადირნი და იქცეოდა იგი მათ შოვრის უდაბნოსა მას და არარაჲ ევნებოდა.
და	ცხო.საბ	და შეემთხჳა იგი ოთხთა სარაკინოსთა, მშიერთა და მოუძლურებულთა, და შეეწყალნეს იგინი ნეტარსა მას და უბრძანა მათ დასხდომაჲ.
და	ცხო.საბ	მოიღო მელოტი თჳსი და დაუგო წინაშე მათსა.
და	ცხო.საბ	სხუაჲ არარაჲ აქუნდა, გარნა ველურისა თაფლისა ძირი და ლერწმისა გული.
და	ცხო.საბ	და ჭამეს მთეულთა მათ და განძღეს და იწულვიდეს, რომელსაძი ქუაბსა იყოფის რუბაჲსასა.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად რაოდენისამე დღისა პოვეს ადგილი მისი და მუართუეს მას ძღუნად პური და ყველი და ფინიკი.
და	ცხო.საბ	და დაადგრა ესევითარსა გულსმოდგინებასა დღჱ და ღამჱ ლოცვასა ღმრთისა მიმართ.
და	ცხო.საბ	და შეეწყალნეს იგინი ნეტარსა მას, ცრემლოვოდა და ეტყოდა: ვაჲმე, სულო ჩემო, ვითარ მთეულთა ამათ ესევითარი გულსმოდგინებაჲ აჩუენეს ჩემდა მომართ არარაჲსა წილ, და რაჲ-მე ვყოთ ჩუენ, საწყალობელთა ამათ და უგუნურთა, რომელთა ესოდენი სიხარული და დიდებაჲ გუაქუს ღმრთისა მიერ და ვიშუებთ და ესრჱთცა უდბობით და უჴმარობით აღვასრულებთ ცხორებასა ჩუენსა და არა ვისწრაფით სათნო-ყოფასა მისსა, რომელი მოგუმადლა ჩუენ საქმითა წყალობისა მისისაჲთა, რაჲთამცა მოუკლებელად შევსწირევდით მისა ნაყოფსა ბაგეთასა და აღვიარებდით სახელსა მისსა?
და	ცხო.საბ	და იყოფოდა რაჲ იგი ადგილთა მათ უდაბნოთა რუბას, მოვიდა ვინმე მისა მონაზონი ღირსად მოჴსენებული, რომელსა ერქუა ანთოს, და მის თანა იყოფოდა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მიმოვიდოდეს ნეტარნი ესე უდაბნოთა ადგილთა, მოუჴდეს მათ მტერნი სარაკინოსნი, რიცხჳთ ექუსნი, ბუნებით მთეულნი და გონებითა ბოროტისმყოფელნი და სიმედგრითა შემოსილნი.
და	ცხო.საბ	წინა წარავლინეს ერთი მათგანი, რაჲთამცა გამოცადნეს ნეტარნი იგი, და შეითქუნეს იგინი, რაჲთამცა მიუჴდეს და წარმოტყუენნეს იგინი.
და	ცხო.საბ	და მყის განეპო ქუეყანაჲ და დათქა, რომელი-იგი წინა-მოსრულ იყო მათდა მთეულთა მათგანი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეშტთა მათ მთეულთა იხილეს რაჲ საშინელი ესე ხილვაჲ, შეძრწუნდეს და ივლტოდეს მათგან.
და	ცხო.საბ	და მიერ ჟამითგან მოიღო ნიჭი მამამან ჩუენმან საბა, რაჲთა არღარა ეშინოდის მთეულთაგან და მჴდომისა.
და	ცხო.საბ	შეესწავა პირველად მამაჲ ჩუენი საბა ანთოსის მიერ ნეტარსა თეოდოსის, ვიდრე აღშენებადმდე და დამტკიცებად საცნაურისა მის მონასტრისა მისისა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მოვიდა იგი უმაღლჱსსა მას ბორცუსა, სადა მაშინ ნეტარი ევდოკია სწავლასა დიდისა ევთჳმისსა იხარებდა, და ვედრებასა მისსა ღმრთისა მიმართ ეჩუენა მას მსგავსად ანგელოზისა ბრწყინვალისა და უჩუენა მას სამხრით ბორცჳსა მის ჴევი, რომელი შთამოვალს სილოვამით, და ჰრქუა მას: უკუეთუ გინებს ყოვლად, რაჲთამცა ჰყავ უდაბნოჲ ესე ქალაქ, დადეგ აღმოსავალით ჴევსა მაგას და იხილო წიაღ პირისპირ შენსა ქუაბი დაუჭირვებელი, შევედ, დაემკჳდრე მას შინა, და რომელმან მოსცის საზრდელი პირუტყუთა და მართუეთა ყორნისათა, რომელნი ჰხადიან მას, მან გამოგზარდოს შენ.
და	ცხო.საბ	ვიდრე აქამომდის იხილა ჩუენებაჲ ესე, და ვითარცა მოეგო გონებასა თჳსსა, განმხიარულდა ფრიად ჴევისა მისთჳს, რომელ-იგი უჩუენა მას სამხრით კერძო.
და	ცხო.საბ	და გარდამოვიდა იგი ბორცჳსა მისგან წინამძღურებითა ღმრთისაჲთა და პოვა ქუაბი იგი, ვითარცა იხილა ჩუენებასა მას შინა, შევიდა, დაემკჳდრა მას შინა მეორმეოცესა წელსა ჰასაკსა მისისასა.
და	ცხო.საბ	მას ჟამსა ოდენ მთავარებისკოპოსმან იჱ˜ლემისამან ანასტასი მეაცხრამეტჱ წელი დაასრულა მთავარეპისკოპოსობასა შინა და აღესრულა თჳსა თავსა ივნისსა და დაუტევა მისსა ადგილსა მარტჳრი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ზინონ, ჰრომთა მეფობისა თჳთმპყრობელი, რომელმან მოკლა მეფჱ, და წინა-აღუდგა ოცსა თუესა და მეფობაჲ თჳსი უკმოიპყრა.
და	ცხო.საბ	მაშინ მამაჲ ჩუენი საბა დაემკჳდრა ქუაბსა მას შინა, რომელი ვთქუთ, და იყო ძნელ შთასლვად და აღმოსლვად ქუაბი იგი.
და	ცხო.საბ	და საბელი მუაბა პირსა ზედა მის ქუაბისასა, და საბლითა მით აღმოვიდის და შთავიდის ქუაბსა მას.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად რაოდენისამე ჟამისა მოუჴდეს მას ოთხნი სარაკინოსნი და ვერ შეუძლეს აღსლვად ქუაბსა მას.
და	ცხო.საბ	იხილნა რაჲ იგინი ზეგარდამო ნეტარმან საბა, შთაუტევა მათ საბელი და უბრძანა, რაჲთა აღჰჴდეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთეულნი იგი ვითარცა აღჴდეს მისა და არარაჲ პოვეს მის თანა, დაუკჳრდა უპუვარებაჲ იგი მისი და შუენიერებაჲ და მიერითგან განეშოვრნეს მისგან.
და	ცხო.საბ	მოუჴდიან მას ჟამითი-ჟამად, მუართჳან პური ჴმელი და ყველი და ფინიკი და სხუაჲცა თუ რაჲ პოვიან.
და	ცხო.ანტ	კეთილსა ზედა სიტყუასა დადგრომილ ხართ ეგჳპტისა მიმართ მონაზონთა, ანუ მისწორებად, გინათუ წარმატებადცა ამას, პირველ გამოირჩიეთ თქუენითა მაგით სათნოებისა მონაზონებითა, რამეთუ თქუენნი კერძოცა ამიერითგან მონასტრები და მონაზონთა სახლები ითქუმების.
და	ცხო.ხარ	არა თუ მეფესა ოდენ უღმრთოსა და ერისმთავარსა სძლეს წყლულებათა მათ, არამედ კუალად ავაზაკნი განასხნეს და ყოველსა ადგილსა სირცხჳლეულ ყვნეს.
და	ცხო.ხარ	ჵ, საკჳრველი ესე, რამეთუ ღონითა მით, რომლითა ეგულებოდა ეშმაკსა კაცისმკლველთა მათ მიერ დაყენებად გულისთქუმაჲ იგი მისი ღმრთისმსახურებისაჲ, ამისი უფროჲსღა განაგო ღმერთმან დიდებისამან, რაჲთა საქმით იქმნეს, რომელი-იგი წინა უყო კეთილად სარწმუნოებისათჳს, და რაბამ იყო და ვითარ იქმნა საქმჱ იგი, რამეთუ შეპყრობილ იქმნა იგი ჴელთაგან უღმრთოთაჲსა და დაეყენა იგი არა შესლვად იერუსალემდ.
და	ცხო.ხარ	და მიიყვანეს ქუაბად, ვითარცა ტყუეჲ.
და	ცხო.ხარ	ხოლო იგი შეიჭურა ბრძოლად უღმრთოთა მათ მიმართ არა ხოლო თუ მახჳლითა, არცა ისრის პირითა და არცა სხჳთა რაჲთ საჭურველითა, არამედ წინა-წარიძღუანნა ლოცვანი წმიდანი, ვითარცა დიდმან მოსე მთასა ზედა ამალეკისა მიმართ, დაღაცათუ ვერ შემძლებელ იყო განპყრობად ჴელთა თჳსთა კრულებისა მისგან, არამედ ლოცვითა მით წმიდითა და ღმრთისა შეწყნარებულითა სტყორცა უღმრთოთა მათ წამალი იგი გუელისაჲ ვითარცა ისარი და მოსცა მათ მსწრაფლ სიკუდილი.
და	ცხო.ხარ	და მისა შემდგომად რაჲ იყო, განიჴსნა თავით თჳსით კრულებისა მისგან და მკჳდრ იქმნა მონაგებისა მის, რომელი ბოროტად შეკრებულ იყო.
და	ცხო.ხარ	და იწყო კეთილად განბნევად მისა და უხუებით მისცემდა გლახაკთა და მამათა მათ, რომელნი იყვნეს უდაბნოსა, ვითარცა ღმრთისა მნემან.
და	ცხო.ხარ	და მას ჟამსა ფრიად მცირე იყვნეს მამანი უდაბნოს და ივლტოდეს პირისაგან უღმრთოთაჲსა და იყოფოდეს ქუაბთა კალამონისათა აქა და იქი.
და	ცხო.ხარ	და მიერითგან ესრჱთ იწყო ქუაბსა მას შინა პირველმოჴსენებულსა დაყუდებად და აღასრულა თქუმული იგი წინაწარმეტყუელისაჲ, ვითარმედ: მოიცალეთ და გულისხმა-ყავთ, რამეთუ მე ვარ ღმერთი.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ წარჴდა ჟამი, მოვიდოდეს მისა სიმრავლჱ ერისაჲ, ჰურიათაჲ და წარმართთაჲ, და საკჳრველებითა მით, რომელთა იქმოდა უფლისა მიერ, დაარწმუნა მათ შეწყნარებად ნათლისღებაჲ მაცხოვრისაჲჲ და არა თუ ნათელ-ოდენ-იღებდეს, არამედ მონაზონცა იქმნებოდეს სწავლისა მისისაგან და შეურაცხ-ჰყოფდეს სოფელსა მის მიერ და იგი, ვითარცა ცეცხლი, მგზებარჱ სიმაღლესა ზედა, ვითარცა გოდოლსა სულისასა, ნათობდა სათნოებითა და ესრჱთ უბრძანებდა ყოველთა, რომელთა უნდა სივლტოლაჲ ღელვათაგან ამის სოფლისათა ნავთსაყუდელად მიმართ მარტოდმყოფებისა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო ხედვიდეს მას იგინი ვითარცა ნავსა და მოსწრაფე იყვნეს, რაჲთამცა დაყუდნეს შეწევნითა სულისა წმიდისაჲთა, ნუუკუე ვინმე იტყოდის და თქუას, ვითარმედ: არა მსგავს არს ესე, რომელ-იგი შეემთხჳა ნეტარსა პავლეს, არამედ ფრიადცა მსგავს არს, რამეთუ პავლეს გუელმან უკბინა ჴელსა მისსა და დაიცვა იგი უვნებელად.
და	ცხო.ხარ	და არა მცირედნი ბარბაროზთა მათგანნი მოიყვანნა მაცხოვრისა მეცნიერებად, და ეგრევე ესე წმიდაჲ გუელისა მიერ იჴსნა ჴელთა მათგან, რომელნი უმჴნჱს იყვნეს ყოველთა მჴეცთა, და მრავალნი ქრისტიანენი და მონაზონნი სახედ მისა ყუნა და მისცა მათ მოძღურებაჲ, რაჲთა დაიცვნენ მცნებანი უფლისანი.
და	ცხო.ხარ	და ესრჱთ ჰმონებდა იგი ღმერთსა შრომითა და ნაკლულევანებითა ჴორცთაჲთა, ხოლო სულისა წარმატებითა, ვითარცა იტყჳს მოციქული: რავდენ გარეშჱ ესე კაცი ჩუენი განიხრწნების, ეგოდენ შინაგანი განახლდებინ.
და	ცხო.ხარ	და რამეთუ განმტკიცებულ იყო იგი ჭირთა მათგან სატანჯველთაჲსა და განძლიერებულ და უძლეველ ყოველთათჳს განსაცდელთა მომავალთა მის ზედა, რამეთუ შეერაცხა ჭირი, ვითარცა განსუენებაჲ და სიგლახაკეჲ, ვითარცა სიმდიდრჱ.
და	ცხო.ხარ	და სარეცელად მისა იყო ქუეყანაჲ ჟამსა ძილისასა.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ ითხოეთ ჩემგანცა ცხორებისათჳს ნეტარისა ანტონისა და სწავლის გინებს, ვითარ-იგი იწყო მონაზონებად და რაჲ-იგი იყო უწინარჱს მისა და რაბამი აქუნდა აღსასრული ცხორებისაჲ.
და	ცხო.ანტ	და უკუეთუ ჭეშმარიტად თქუმულნი იგი მისთჳს არიან, რაჲთა თქუენცა მისა მობაძავად თავნი თჳსნი მოიყვანნეთ, მრავლითა უკუე გულსმოდგინებითა შევიწყნარე თქუენმიერი ესე ბრძანებაჲ, რამეთუ ჩემდაცა დიდ შესაძინელ სარგებლის არს ანტონისი ესე მოჴსენებაჲ, და ვიცი, რამეთუ თქუენცა გესმის, რაჲთა შემდგომად დაკჳრვებისა მის კაცისა ინებოთ ბაძვაჲ მისსა მას გულსმოდგინებასა, რამეთუ არს მონაზონთა დიდ ხატ მონაზონებისა ანტონისი იგი ცხორებაჲ, და, რომელთა-ეგე გესმა მისთჳს მთხრობელთა მათგან, ნუ ურწმუნო იქმნებით, უფროჲსღა მცირედ ჰგონებდით მათ მიერ სმენასა, რამეთუ მათცა ესოდენი ესე ძნიად გითხრეს და რამეთუ მე ბრძანებაჲ მოვიღე თქუენგან, რავდენი ესე წიგნითა ამით გაუწყო, მცირედ ოდენ რაჲმე მისი მოვიჴსენო და მიგიძღუანო თქუენ.
და	ცხო.ხარ	ხოლო მღჳძარე არნ იგი ღამე ყოველ გალობითა, ვითარცა-იგი რომელთა უყუარნ ცხორებაჲ ამის სოფლისაჲ და წვიან იგი ცხედართა ზედა პილოჲს ძუალისათა, რაჲთა ღამე ყოველ ეძინოს მათ ზედა.
და	ცხო.ხარ	ამათ ცხედართა ზედა ჰგიედ საგებელი მრავალფერი და ჩჩჳლი, ხოლო მას უხარინ სამოსელი ძაძისაჲ, რომლითა დაიფარნის წყლულებანი იგი წმიდათა ჴორცთა მისთანი უფროჲს მათსა, რომელნი იმოსებიან სამოსლითა პატიოსნითა.
და	ცხო.ხარ	და ფრიადცა ესე ჯერ-არს ყოფად, რამეთუ სასოებაჲ იგი წმიდათაჲ დაუსაბამოჲ და წარუვალი აიძულებნ მათ, რაჲთა ადვილად დაითმინნენ შრომანი ქრისტჱსთჳს მაცხოვრისა.
და	ცხო.ხარ	და იყო იგი მოწყალე და ევნებინ ყოველთათჳს და სტუმართმოყუარე იყო იგი და სწყალობნ გლახაკთა და ძმათა-მოყუარე, მშჳდ და ყუდრო, არა გულმოწყე, მოძღუარ.
და	ცხო.ხარ	და რასაღა გავაგრძელებ სიტყუასა, რამეთუ მოიღო მან დიდი ძლიერებაჲ საქმითა კეთილითა მადლისაგან ღმრთისა, რომელი დამკჳდრებულ იყო მის თანა, ვიდრემდის ეშმაკთაცა განასხმიდა და განჰკურნებდა ლოცვითა მისითა, ვითარცა სახარებაჲ იტყჳს, ყოველთა სნეულთა და უძლურთა.
და	ცხო.ხარ	და ამის მიერ მრავალი ერი, ვითარცა წყალი მდინარჱ, მოვიდოდეს მისა, ვიდრემდის უდაბნოჲ იგი აღივსო სიმრავლითა ერისაჲთა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო ვითარ იხილა თავი თჳსი წმიდამან მან, რამეთუ შფოთმან მოიცვა იგი და განაშორა დაყუდებისა მისგან საყუარელისა მისისა და ღმრთისა თანა ზრახვითა ლოცვათა შინა მისთა.
და	ცხო.ხარ	და კუალად რაჟამს იხილა დიდებაჲ კაცთაჲ, რამეთუ განდიდნა მისა მიმართ, ისწრაფა სივლტოლად მისგან, რამეთუ არა უყუარდა მას პატივი კაცთაჲ და ესეთი მადლი იყო მის თანა, რამეთუ არავინ ესწორა მას სიმდაბლითა და მოთმინებითა, რამეთუ უწყოდა, ვითარცა გესლმან რაჲ შეჭამის რკინაჲ, ეგრჱთვე კაცთაგან დიდებისმოყუარებაჲ შემძლებელ არს წარწყმედად სათნოებათა.
და	ცხო.ხარ	მაშინ ამცნო მოწაფეთა თჳსთა ყოველი განსაგებელი მისი და ვითარ ჯერ-არს მონაზონთა ზრდაჲ: ერთჯერ ჭამაჲ დღესა შინა და საზრდელსა დღისასა უმცროჲს განძღებისა, რაჲთა არა დამძიმდეს მუცელი მრავლითა საჭმლითა, დააბრკოლებდეს იგი ზე-დგომასა ლოცვასა შინა ღამისასა: და იყოს, რომელსა-იგი მიიღებდენ: პური და მარილი და სასუმლად მათა წყალი და, რაჲთა მოთმინე იყვნენ ლოცვასა შინა გალობასა ფსალმონთასა და იღჳძებდენ ექუსთა ჟამთა ღამისათა და შჳდგზის დღესა შინა ილოცვიდენ ჟამთა განჩინებულთა და ადიდებდენ შემოქმედსა ყოველთასა, ვითარცა წინაწარმეტყუელი დავით იტყჳს, და ნეშტთა მათ დღისა ჟამთა იწურთიდენ ფსალმონთა დავითისათა სენაკთა შინა თჳსთა, და რაჲთა იქმოდიან საქმესა თჳსსა უშფოთველად, გინათუ იკითხვიდენ წმიდათა წიგნთა შინა და შეჰკრებდენ სულისათჳს ნაყოფსა საჴმარსა, ვითარცა ვინ შეკრიბის სამოთხისაგან მრავალნი ხისა ნაყოფნი კეთილნი და გულისსათქუმელნი საჭმლად.
და	ცხო.საბ	და დაყო ამან ნეტარმან ქუაბსა მას შინა თჳსაგან ხუთი წელი მარტოებით და სიმდაბლით გალობდა ღმრთისა მიმართ და განიწმიდა გულისსიტყუაჲ თჳსი და მხიარულითა პირითა უფალი იხილა და სძლო ბოროტთა და მედგართა სულთა დაუცხრომელითა ლოცვითა მისითა ღმრთისა მიმართ.
და	ცხო.საბ	იყო იგი მას ჟამსა შინა ორმეოცდახუთსა წელსა ჰასაკისა მისისასა, და სულნი მრავალნი ერწმუნნეს ღმრთისა მიერ.
და	ცხო.საბ	არამედ, ვითარცა იწყო წინაჲთვე ძალითა სულისა წმიდისაჲთა, რაჲთა განაკრძალებდეს მრავალთა, რომელთა ჰქონან მედგარნი გულისთქუმანი მტერისანი, ვითარცა იტყჳს წინაწარმეტყუელი: დაჰშჭრიდენ ჴრმლებსა მათსა საჴნისად და ლახურებსა მათსა მანგლად.
და	ცხო.საბ	მიერ ჟამითგან იწყო შეწყნარებად, რომელნი მოვიდოდეს მისა, მრავალნი განთესულნი მეუდაბნოენი და მძუვარნი მოვიდეს მისა და იყოფოდეს მის თანა.
და	ცხო.საბ	და სხუანიცა მივიდეს მისა: ნეტარი იოჰანე ნეა-ლავრისაჲ.
და	ცხო.საბ	მერმე მოიჴსენა მისი ნეტარმან იაკობ, რომელმან შემდგომად ამისსა იორდანისა კიდესა გოდოლი ლავრად აღაშჱნა, და დიდი ფერმინოს, რომელი იყო მაქმაჲთ კერძო, რომელმან ლავრაჲ აღაშჱნა და რომელმან მონაზონებაჲ დაამტკიცა, შუენიერი სებერიანოს, რომელმან შემდგომად რაოდენთამე ჟამთა კაპარბარიქაჲთ კერძო მონასტერი აღაშჱნა, ამისსა შემდგომად ივლიანოსცა, რომელსა ერქუა შედრეკილ, რომელმან იორდანესა ზედა ლავრაჲ აღაშჱნა, რომელსა ჰრქჳან ადგილსა ელკერაბა.
და	ცხო.საბ	და სხუანიცა მრავალნი მოვიდეს მისა, რომელთაჲ სახელები წერილ არს წიგნსა მას ცხოველთასა.
და	ცხო.საბ	და თითუეულსა მომავალსა მისა მისცის მას მსგავსად თითოუეულისა მცირჱ სენაკი და ქუაბი.
და	ცხო.ხარ	და უკუეთუ აღმოსცენდეს გულისსიტყუაჲ იგი ბოროტი გულსა ერთისა მათგანისასა, ყოველთა მის მტერისაგან აღმოჰკუეთენ გულისსიტყუაჲ იგი ბოროტი ძირითურთ, ვითარცა ღუარძლი ლოცვითა, დაუცადებელად, ვითარცა ცულითა მახჳლითა, რაჲთა არა შთავიდენ ძირნი მისნი გულსა ქუეყანისასა და ნაყოფად გამოიღოს ვნებაჲ სიტკბოებისაჲ გულისთქუმისაჲ მის მწარისაჲ.
და	ცხო.ხარ	და ამას ყოველსა თანა ასწავებდა, რაჲთა არა განვიდოდიან სენაკით თჳსით ყოველსა ჟამსა, არამედ დაუთმონ ყოვლითა ძალითა მათითა დაყუდებასა, რომელი არს დიდებაჲ ყოველთა სათნოებათაჲ.
და	ცხო.ხარ	და ესე უწყოდის, რამეთუ რაჲ-იგი მისცეს მას, ვითარმცა თჳთ ქრისტესა მისცა, უფალსა მას ყოველთასა.
და	ცხო.ხარ	და კუალად ჰრქუა მათ მამამან ჩუენმან ხარიტონ: ესე არს გზაჲ სამეუფოჲ, რომელი მიიყვანებს უცთომელად, რომელნი ვლენან მას ზედა, საყოფელთა უფლისათა.
და	ცხო.ხარ	და რაჟამს იხილნა ძმანი იგი წარმატებასა შინა და რამეთუ შემძლებელ არიან სხუათაცა სარგებელ ყოფად სწავლითა ღუაწლსა მოთმინებისასა, და მოვიდოდა მათა სიმრავლჱ ურიცხჳ მამებისაჲ და დედებისაჲ და აშფოთებდეს მათ.
და	ცხო.ხარ	და რაჲთა კუალად სხუანიცა მრავალნი მუაქცივნეს შიშსა ღმრთისასა.
და	ცხო.ხარ	მაშინ გამოჲრჩია ერთი უფროჲსი მათ ყოველთასა სათნოებითა და დაადგინა იგი მათ ზედა ნებითა მათითა, რაჲთა იყოს ადგილსა მისსა.
და	ცხო.ხარ	და ფრიად ევედრებოდეს მას ძმანი იგი მრავლითა ცრემლითა, რაჲთა დაადგრეს მათ თანა, და არა ისმინა მათი, არამედ ეტყოდა მათ დამტკიცებულად, ვითარმედ: წარსლვაჲ ჩემი უმჯობჱს არს თქუენთჳსცა და ჩემთჳსცა.
და	ცხო.ხარ	და ესრჱთ ჰრქუა მათ: მე, შვილნო, უფლისა მიერ მივიცვალები ამიერ ადგილით, რაჲთა არავინ მოვიდოდის აქა თქუენდა.
და	ცხო.ხარ	და იყოს იგი კეთილ თქუენდა და ჩემდა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო თქუენ ნუ დააცადებთ ამიერ ნავითა მიმავალთა კითხვად, ვინ უწყის კაცად-კაცადმან რაჲმე, თქუან, რომელი-იგი იცის, და ესრჱთცა ძნიადვე ღირსად მისთჳს თხრობაჲ იგი იყოს.
და	ცხო.ანტ	მინდა, რაჟამს მოვიღე წიგნი ესე თქუენ მიერ, მოწოდებად ვიეთამე მონაზონთა, რომელნი-იგი ზედაჲს-ზედა ჩუეულ იყვნეს მისლვად მისა, ვინ უწყის, უფროჲსმცა რაჲმე ვისწავე და უკეთჱსადრე მიგიძღუანე, და რამეთუ ჟამი ნავთა სლვისაჲ დაყენებულ იყო და წიგნისა მიმრთუმელი ესე ისწრაფდა, ამისთჳს რომელი-იგი მე უწყი, რამეთუ მრავალგზის მეხილვა და სწავლაჲ შეუძლე მათგან, რომელნი-იგი შეუდგეს მცირედ ჟამ და წყალსა ჴელთა სცემდეს, ესე მიწერად ღმრთისმოშიშებისა თქუენისა.
და	ცხო.ანტ	ანუ თუ უნაკლულჱს ჯეროვნისა მის ისწაოს და შეურაცხ-ყოს კაცი იგი.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ ანტონი იყო ნათესავით მეგჳპტელი, აზნაურთაგან მამა-დედათაი და მონაგები დიდი აქუნდა, და რამეთუ ქრისტიანე იყვნეს იგინი და ქრისტეანებრ აღზრდილ იყო ესეცა და ვიდრე ყრმაღა იყო, იზარდებოდა მამა-დედათა წინაშე და თჳნიერ მათსა და სახლისა არავინ სხუაჲ იცოდა.
და	ცხო.ანტ	და აღორძნდა და იქმნა ჭაბუკ და წარემატებოდა ჰასაკითა და წიგნისა სწავლაჲ არა თავს-იდვა, უნდა, რაჲთა თავისუფალ იყოს ჩუეულებისაებრცა ყრმათაჲსა.
და	ცხო.საბ	და მადლითა ქრისტჱსითა შეკრიბნა ძმანი ვითარ სამეოცდაათ ოდენ, ყოველნივე ქრისტჱსმოყუარენი და ღმერთშემოსილნი, რომელნი ღირს იქმნნეს განწყობილსა თანა ანგელოზთასა და არაწმიდათა სულთა განსდევნიდეს დიდითა ღმრთისმსახურებითა, რომელნი გამოჩნდეს სამეოცდაათნი ახალნი მოციქულნი.
და	ცხო.საბ	და არა იყო მათ თანა ცოდვაჲ.
და	ცხო.საბ	და იყო მათა მამასახლის წინამძღუარ და მწყემს.
და	ცხო.საბ	და აღაშჱნა ბორცუსა მას ზედა გოდოლი ჩრდილოჲთ კერძო, რომელი არს თავსა მას ჴევისასა მოსაქციელსა.
და	ცხო.საბ	მიერ თავით იწყო დამტკიცებაჲ ლავრისაჲ მის წინამძღურებითა სულისა წმიდისაჲთა, სიხარულითა და შეწევნითა აღაშჱნა შუვა ჴევსა მას მცირჱ ეგუტერი და საკურთხეველი დადგა.
და	ცხო.საბ	მიემსგავსებოდა იგი ქ˜ჱსა, ჭეშმარიტსა ღმერთსა, რომელმან მოსცის, რომელნი სთხოვედ მას, რომელმან თქუა: ისწავეთ ჩემგან, რამეთუ მშჳდ ვარ მე და მდაბალ გულითა.
და	ცხო.საბ	და უფროჲსად უჩუენებდა სიმდაბლესა და სიმშჳდესა ძმათა მათ ყოველთა, რომელნი იყვნეს მის ქუეშე.
და	ცხო.საბ	და იყო იგი მსახურად მათა და თითოეულსა მათგანსა ასწავებდა და განაკრძალებდა ძლიერად მტერისა საქმეთა ზედა და რაჲთა ყოვლადვე არა ჰსცეთ ადგილი სიბოროტესა მტერისასა.
და	ცხო.საბ	განწმედილ იყო იგი გულითა ღმრთისა მიმართ და სასოებითა გარე-შეჭურვილ იყო და თქჳს, რამეთუ: სულისა უჟეშთაეს არარაჲ არს.
და	ცხო.საბ	ესევითარითა საქმითა და ზრახვითა სულთა მათთა ზრდიდა და რწყვიდა მოუკლებელად და ფრთეთა შეასხმიდა და ფრინვასა ასწავებდა, რაჲთამცა განავლნა ცანი.
და	ცხო.საბ	ხოლო იგინი ვითარცა იურვოდეს საჴმრისათჳს წყლისა, ილოცვიდა ნეტარი იგი ერთსა შინა ღამესა და იტყოდა: უფალო ღმერთო ძალთაო, უკუეთუ არს ნებაჲ შენი, რაჲთა აღეშჱნოს ადგილი ესე სადიდებელად სახელისა შენისა წმიდისა, ღირს-მყვენ ჩუენ და გარდამოგჳვლინე წყალი განსასუენებელად ძმათა.
და	ცხო.საბ	ამას რაჲ ილოცვიდა მცირეაკსა მას ეგუტერსა შინა, ესმა ძგერაჲ კანჯრისაჲ ქუენა ჴევსა მას ღამჱ და შთაჰხედა ჴევსა მას, რამეთუ ნათელ იყო მთოვარეჲ, და იხილა კანჯარი იგი, რამეთუ ფერჴითა თხრიდა ძლიერად.
და	ცხო.საბ	და ვითარ აღმოთხარა დიდად, ჰხედვიდა ზეგარდამო ნეტარი იგი.
და	ცხო.საბ	და კანჯარმან მან ნათხარსა მას დაყო პირი და სუა.
და	ცხო.ანტ	და შევიდის იგი მამა-დედათა თჳსთა თანა ეკლესიად და არცაღა, ვითარცა ყრმაჲ, უდებ იყო, არცა, ვითარცა ჭაბუკი, შეურაცხ-ჰყოფდა, არამედ მამა-დედათაცა დამორჩილებულ იყო და საკითხავთაცა გულსმოდგინედ ერჩდა და სარგებელად თავისა თჳსისად დაიმარხავნ, არცაღა კუალად, ვითარცა ყრმაჲ, უდებ იყო, რამეთუ ეგოდენთა მონაგებთა ზედა იყო და არა აურვებდა რას მამა-დედათა თითოფერისათჳს და პატიოსნისა საჭმელისა, არცაღა მისგან გემოსა ეძიებნ, არამედ რომელი-იგი ეპოვის, კმა-ეყვის და მერმე არარას ეძიებნ.
და	ცხო.საბ	და განიზრახა გულსა თჳსსა და თქუა, ვითარმედ: ღმერთმან მოჰხედა მონათა თჳსთა და გამოუცენა წყალი.
და	ცხო.საბ	და მეყსეულად შთავიდა ადგილსა მას, აღმოთხარა და პოვა წყალი მდინარჱ.
და	ცხო.საბ	და ვიდრე აქა ჟამადმდჱ არს ადგილი იგი შოვრის ლავრასა, და ფრიადი განსუენებაჲ მოსცა ღმერთმან ძმათა მათ მის მიერ და არცა ზამთრის გარდაემატების და არცა ზაფხულის დააკლდების, ივსებედ რაჲ ძმანი.
და	ცხო.საბ	მერმე კუალად სხუასა ღამესა გამოვიდა ნეტარი იგი ქუაბით თჳსით და ვიდოდა ჴევსა მას შიდა, გალობდა ფსალმონსა დავითისსა და დანიელისსა.
და	ცხო.ანტ	და იყო იგი ათრვამეტის წლის, გინა ოცის.
და	ცხო.საბ	და მეყსეულად დასავალით ჴევსა მას კლდეთა შინა, სადა აწ დამარხულ არს პატიოსანი გუამი მისი, შოვრის სამთა ეკლესიათა იხილა სუეტი ცეცხლისაჲ, მდგომარჱ ქუეყანასა ზედა, რომლისაჲ თავი იყო ვიდრე ცადმდე, ჰხედვიდა რაჲ ესე საშინელსა მას ხილვასა, შიშმან შეიპყრა და სიხარულად გარდაიქცა, რამეთუ მოიჴსენა წერილისაჲ, ვითარ-იგი ეჩუენა მამათმთავარსა იაკობს, რაჟამს იხილნა კიბენი იგი და თქუა: ვითარ საშინელ არს ადგილი ესე და არა არს ესე სხუა, გარნა სახლი ღმრთისაჲ.
და	ცხო.საბ	და დაადგრა ადგილსა მას ნეტარი იგი ვიდრე განთიადმდე ლოცვასა შინა და აღმოვიდა მიერ ჴევით შიშითა და სიხარულითა დიდითა, სადა-იგი ეჩუენა მას სუეტი იგი ცეცხლისაჲ.
და	ცხო.საბ	და პოვა მუნ ქუაბი დიდი და საკჳრველი, რომელსა აქუნდა სახჱ ეკლესიისა ღმრთისაჲ.
და	ცხო.ანტ	სახლისათჳს და დისათჳს იღუწიდა, ვიდრე აღესრულნეს ექუსნი თუენი სიკუდილისა შემდგომად მამა-დედათაჲსა, ვითარცა ჩუეულებაჲ აქუნდა შესლვად ეკლესიად, და შეიკრიბა გონებაჲ თჳსი და განიზრახვიდა იგი ყოველთათჳს, ვითარ-იგი მოციქულთა ყოველივე დაუტევეს და შეუდგეს მაცხოვარსა, და მოიჴსენებდა წერილსა მას საქმესა მოციქულთასა, ვითარ-იგი განჰყიდდეს მონაგებთა თჳსთა და მოართუმიდეს და დასდებდეს ფერჴთა თანა მოციქულთასა განსაყოფელად მათთჳს, რომელთა-იგი საჴმარ უჩნდა, და ვითარ-მე ანუ რაბამ-მე ამათი სასოებაჲ ცათა შინა დამარხულ არს.
და	ცხო.საბ	ჩრდილოჲთ კერძო პოვა სახლი დიდი, რომელსა აქუნდ სახჱ სადიაკონისაჲ და სამხრით კერძო – შესავალი ფართოჲ ადგილი, ვინაჲ შევალს ქუაბსა მას სინათლჱ.
და	ცხო.საბ	ესე ადგილი ბრძანებამან ღმრთისამან შეამკვო და მუნ უბრძანა, რაჲთა შაბათსა და კჳრიაკესა აღასრულოდიან კანონი.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ მცირედ-მცირედ შეწევნითა ღმრთისაჲთა განმრავლდეს ძმანი და მიიწინნეს მამანი, რიცხჳთ ვითარ ასერგასისნი ოდენ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განმრავლდებოდა კრებული იგი ძმათაჲ, და მრავალნი სენაკნი ეშჱნებოდეს იმიერ და ამიერ ჴევსა მას, მაშინ კაჰრაულნიცა მოჲდგნა სამსახურებელად ლავრისათჳს, რაჲთა მყოფთა მის ადგილისათა ჰმსახურებდეს და რაჲთა აქუნდეს ადგილობანს ყოველი საჴმარი და რაჲთა არა ამის მიზეზისათჳს სოფლად შევიდოდიან, რომელთა უნდეს დაყუდებაჲ უდაბნოს.
და	ცხო.საბ	ხოლო იგინი მწყემსისა მის მათისა და წინამძღურისაგან ნაყოფსა გამოიღებდეს სათნოებისასა და სასოებითა უჴრწნელად გუამი მათი დაიმარხეს სულიერად.
და	ცხო.საბ	მაშინ ღმრთით-ქმნულსა მას ეკლესიასა, რომელი თქმულ არს, საკურთხეველი არა დადგა, რამეთუ: არა უნდა მას, რაჲთამცა იქმნა იგი ხუცეს, და არცაღა ინება.
და	ცხო.საბ	იტყოდა, რამეთუ: დასაბამი და ძირი არს ბოროტთა გულისთქუმათაჲ, რომელსა უნდეს მთავრობის.
და	ცხო.ანტ	ვითარ ამას განიზრახვიდა, შევიდა ეკლესიად და მოემთხჳა მას წმიდისა სახარებისა საკითხავი, და ესმა უფლისაგან, ვითარ-იგი ეტყჳს მდიდარსა მას: უკუეთუ გნებავს, რაჲთა სრულ იყო, წარვედ და განყიდე ყოველო მონაგები შენი და განუყავ გლახაკთა და მოვედ და შემომიდეგ მე და მოიპოო საფასჱ ცათა შინა.
და	ცხო.საბ	და არს ღმრთით-შენებულსა მას ზედა ეკლესიასა კლდჱ ფიცხელი და მაღალი, და მას ზედა აღაშჱნა მამამან ჩუენმან საბა გოდოლი.
და	ცხო.საბ	და პოვა მან აღსავალი შინაგან ქუაბსა მას სადიაკონით და მიერ აღვიდის გოდლად და მას გოდოლსა შინა დგან კანონისათჳს და სხჳსა განგებისათჳს.
და	ცხო.საბ	და მრავალთა ადგილთა განითქუა სახელი მისი, და მრავალნი მოვიდოდეს მისა და შესწირვიდეს, ჰხედვიდეს რაჲ მისსა მას ანგელოზთა მოქალაქეობასა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარსა მას უფროჲსი რომელი მიაქუნდა შესაწირავად, საშჱნებელად და დასამტკიცებელად ადგილისა მის, წარაგებდა და რომელსა ჰგონებდა სათნო-ყოფად ღმრთისა, მასცა ჰყოფდა.
და	ცხო.საბ	და არავინ შემძლებელ იყო წინა-აღდგომად მისა, რომელნი იყვნეს მის ქუეშე, რამეთუ მარტჳრი იყო მთავარმღდელთმოძღუარ და ჟამითგან დიდისა ევთჳმისით იცოდა იგი და ჰყუარობდა მას ფრიად.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონის ვითარცა ღმრთით აქუნდა წმიდათა ჴსენებაჲ და რეცათუ მისთჳს იყო საკითხავი იგი, გამოვიდა მეყსეულად ეკლესიით და, რავდენი აქუნდა მას მამა-დედათა მისთა მოგებული ყანები სამასი ნაყოფიერნი და ფრიად კეთილნი, ესე ყოველი მიჰმადლა მდაბურთა, რაჲთა არა აურვებდენ მას და დასა მისსა, ხოლო სხუაჲ იგი, რაჲ იყო მათი ჭურჭელი, ყოველი განყიდა და შეკრიბა საფასჱ დიდძალი და განუყო გლახაკთა და დაჰმარხა მისგანი მცირედ დისა მისისათჳს.
და	ცხო.ანტ	და მერმე შევიდა ეკლესიად და ესმა მას წმიდისა სახარებისაჲ, ვითარ-იგი უფალმან ჰრქუა: ნუ ჰზრუნავთ ხვალისა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან მარტჳრი მერვჱ წელი მღდელთმოძღურებასა შინა დაასრულა და ღმრთისა მივიდა თუესა აპრილსა მეათსამეტსა დღესა, ინდიკტიონსა მეცხრესა.
და	ცხო.საბ	და სალოსტის ჰხუდა მღდელთმოძღურებაჲ ორმეოცდამერვესა წელსა მამისა ჩუენისა საბაჲსსა ჰასაკისა ჟამთა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მან არღარა თავს-იდვა მერმე შემდგომად, გამოვიდა და მისცა იგიცა გლახაკთა და დაჲ იგი თჳსი შეჰვედრა მეცნიერთა მისთა მორწმუნეთა ქალწულთა და მისცა იგი საქალწულესა განზრდად, ხოლო იგი სახლსა შინა თჳსსა იქცეოდა.
და	ცხო.ანტ	მიერითგან მარხვით ეკრძალებოდა თავსა თჳსსა და მღჳძარებით იქცეოდა იგი, არღა იყო ესრჱთ ეგჳპტეს სიმრავლჱ მონასტერთაჲ, არცაღა იცოდეს ყოვლადვე მონაზონთა შორიელი უდაბნოჲ, არამედ კაცად-კაცადსა რომელსა უნებნ თავისა თჳსისა კრძალვაჲ, არა შორს დაბასა თჳსსა განეყენის, არამედ მახლობელად ზინ და იმარხავნ.
და	ცხო.საბ	ვითარცა ჲუდა მოციქულთა თანა იყო, და ელისჱს თანა – გიეზი, ვიდრე ჟამადმდე, და ესავ, ისაკისგან შობილი, და ვითარცა იყვნეს ძმანი აბელ და კაინ, ესენი შეითქუნეს, რომელთათჳს არს სიტყუაჲ ესე ურთიერთას და აღვიდეს ქალაქად წმიდად და შეურდეს სალოსტის მთავარებისკოპოსსა და სთხოვდეს მას, რაჲთამცა მოსცა მათ მამასახლისი.
და	ცხო.საბ	ხოლო იგინი შეიწრდეს და ჰრქუეს მას: ადგილსა მას, რომელსა წოდებულ არს „საბაჲს ჴევი“.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთავარებისკოპოსმან ჰრქუა მათ: და სადა არს აბბა საბა?
და	ცხო.საბ	და მათ ჰრქუეს მას: ვერ შემძლებელ არს იგი განგებად ადგილისა მის უცბობითა მისითა, და ესეცა ვთქუათ, რამეთუ არცა მას აქუს მღდელობაჲ და არცა სხუათა შეუნდო, რაჲთამცა მღდელ ვითარმე იქმნა, და ასერგასისთა ძმათაჲ შეკრებულთაჲ ვითარ შეუძლოს განგებაჲ?
და	ცხო.საბ	კჳრიკოს ვისმე ერქუა, ღირსად მოჴსენებული ხუცესი და მამასახლისი ანასტასია-წმიდისაჲ და ჯუართა-მცველი, იპოვა მთავარეპისკოპოსისა თანა, ამას რაჲ ეტყოდეს მონაზონნი იგი, და ჰრქუა მონაზონთა მათ: თქუენ იგი შეიწყნარეთ ადგილსა მას ანუ მან შეგიწყნარნა თქუენ?
და	ცხო.საბ	და თქუა კუალად სამგზის სანატრელმან კჳრიკე: უკუეთუ მან, ვითარცა თქუენ სთქუთ, ადგილსა მას შეგკრიბნა და ადგილი იგი უდაბნოჲ ქალაქ ყო, და აწ ვითარ ვერ შემძლებელ არს განგებად, რომელმან ადგილი იგი ქალაქ ყო და თქუენ შეგკრიბნა ყოველნი?
და	ცხო.საბ	ღმერთი რომელი შეეწევის მას შეკრებასა თქუენსა, და ადგილი იგი დაამტკიცა უფროჲს.
და	ცხო.საბ	მაშინ მთავარეპისკოპოსმან განუტევნა იგინი და ჰრქუა მათ: წარვედით ჯერერთ და განიზრახეთ და მერმე მოხჳდეთ!
და	ცხო.საბ	და მოუწოდა ნეტარსა საბას რეცათუ სხჳთა მიზეზითა და მის თანა მოიყვანნა შემასმენელნიცა მისნი.
და	ცხო.საბ	და წინაშე თუალთა მათთა აკურთხა იგი ხუცად და ჰრქუა მათ: იხილეთ, აჰა გაქუს თქუენ მამაჲ თქუენი და ლავრისა თქუენისა მამასახლისი, რომელი ღმერთმან ზეცით გამოჲრჩია და არა კაცმან.
და	ცხო.საბ	და ესე ვითარცა თქუა, თანა-წარიყვანა ნეტარი საბა და სხუანიცა იგი მის თანა.
და	ცხო.საბ	და შთავიდა მთავარეპისკოპოსი ლავრად და თანა-ჰყვანდა კჳრიკე ჯუართა-მცველიცა მის თანა.
და	ცხო.საბ	და ღმრთით-შჱნებულსა მას ეკლესიასა საკურთხეველი დადგა და კონქსა მას შინა მრავალთა მარტჳრთა ნაწილნი დაჰკრძალნა ღუაწლისა მძლეთაჲ საკურთხეველსა ქუეშე თუესა დეკემბერისასა ათორმეტსა, ინდიკტიონსა ათორმეტსა, ორმეოცდამეაცამეტესა წელსა ნეტარისა საბაჲსსა ჰასაკისა ჟამთა, დღეთა ზინონის მეფობასა.
და	ცხო.საბ	და აღესრულა ზინონ, და ანასტასი დაიმკჳდრა მეფობაჲ.
და	ცხო.საბ	მას ჟამსა მი-ვინმე-ვიდა ლავრად კაცი ღმრთით-შემოსილი და ზეგარდამო ცხებული და მადლითა შეჭურვილი, ნათესავით სომეხი, სახელით იერემია.
და	ცხო.საბ	ჰყვანდეს მას თანა ორნი მოწაფენი ერთსახენი და თანა-მოღუაწენი მისნი, რომელთა ერქუა სახელი პეტრე და პავლე.
და	ცხო.საბ	და ამისთჳს უფროჲს განეხარა ნეტარსა მამასა ჩუენსა საბას, რამეთუ მდაბალ იყვნეს იგინი ფრიად.
და	ცხო.საბ	და მისცა მათ ქუაბი და მცირჱ სენაკი, რომელი არს ჩრდილოჲთ კერძო ქუაბსა მას, სადაცა წინაჲთ იყოფოდა იგი თავადი, ოდეს იყო მარტოჲ ჴევსა მას.
და	ცხო.საბ	და უბრძანა მათ მცირეაკსა მას ეგუტერსა, რაჲთა აღასრულებდენ სომახარ კანონსა მის ჟამისასა შაბათსა და კჳრიაკესა.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ მცირედ-მცირედ ჟამთა განმრავლდეს სომეხნი ლავრასა მას.
და	ცხო.საბ	ერთი მოწაფეთა მათგანი სამგზის სანატრელისა იერემიაჲსი, რომელსა ერქუა პავლე, ვიდრე აქამომდე ღმრთის შუენიერებით დიდსა ლავრასა იჴსენების, მრავალნი საკჳრველნი და სასწაულნი მის მიერ იქმნნეს უმრავლჱს აღწერილისა ამის, რომელი მე მომემადლა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ღმრთით-შჱნებულსა მას ეკლესიასა საკურთხეველი დადგა, მოიყვანა სულმან წმიდამან ლავრად გამოუთქუმელი მამაჲ ჩუენი იოჰანე ეპისკოპოსი და შეყენებული, რომელი უფროჲს იყო ევთჳმისსა და საბაჲსსა.
და	ცხო.საბ	ონჱსიფორე თქუა: მე მომმადლე და მე აღვწერო სახჱ მისი, რომელი ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა ლავრელთა თანა შეჰრაცხა და ეპყრა იგი.
და	ცხო.საბ	ოცდამეათრვამეტესა წელსაღა ოდენ აღმოსრულ იყო ჰასაკისა მისისასა, ტაძარი წმიდაჲ იყო ესე სულისა წმიდისაჲ და შეიწყნარებდა ესე მადლსა ღმრთისასა, ნათლით შემკულ იყო ყოვლადვე და ვიდრე აქამომდის ჴორცითა ჰგიეს გუამი მისი და ანგელოზთა თანა იყოფის და განგჳნათლებს ჩუენ ღმრთისა მიმართ სლვათა ჩუენთა.
და	ცხო.საბ	და თჳსისაგან საქმენი მისნი გითხრნე, მრავალნი ყოფილნი და ძალნი, და არცაღა სამართალ არს მისთაჲ მათ საქმეთაჲ დუმილით და სულდაღებით თანა-წარსლვაჲ, არამედ უფროჲსღა გჳღირს მოჴსენებად, ვითარ-იგი გუექმნა ჩუენ ყოველთა ზეცისა ქალაქისა მომატყუებელ.
და	ცხო.ხარ	და მე მამაჲ თქუენი ვარ და თქუენ შვილნი ჩემნი, რომელნი გშვენ ქრისტჱს მიერ, ვითარცა სახარებაჲ იტყჳს.
და	ცხო.საბ	ესე, რომელი დიდ იყო სახიერებითა, დაყუდებული ეპისკოპოსი იოჰანე მითხრობდა და თქუა: ვითარ-იგი ნეტარსა მამასა ჩუენსა საბას მოსწრაფებაჲ აქუნდა რაჲთურთით და შეუდგა დიდისა ევთჳმის გზათა.
და	ცხო.საბ	რამეთუ იყო ნეტარისაჲ მის წესი ესე: მეათოთხმეტესა დღესა თუესა იანვარისასა განეშოვრის და წარვიდის დიდსა უდაბნოსა და მუნ აღასრულნის წმიდანი იგი დღენი მარხვათანი.
და	ცხო.ანტ	ესე იხილა ანტონი და ჰბაძვიდა სლვასა და პირველად იწყო მანცა დადგრომად გარეშე დაბისა ადგილთა და მიერ თუ ვისიმე მონაზონისაჲ ესმის, გამოვიდის და ეძიებნ მას, ვითარცა ბრძენი ფუტკარი, და არა მიიქცის თჳსსა ადგილსა, ვიდრემდის-იგი არა იხილის და რეცათუ საგზლად სათნოებისა გზისა მისგან მოიღის.
და	ცხო.საბ	ხოლო ამან ნეტარმან მცირედ რაჲმე შეცვალა, რამეთუ შემდგომად წმიდისა ანტონისა კრებისა მივიდის და აღასრულის დიდისა ევთჳმისი საჴსენებელი მეოცესა დღესა თუესა იანვარისასა და ამისსა შემდგომად განვიდის დიდსა უდაბნოსა და განეშოვრის ყოვლისაგან თანა-ქცევისა კაცთაჲსა და დაყვის მუნ ვიდრე დღესასწაულადმდე ბზობისა.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ რაჲცა წელ აღასრულის, ვითარ სახედცა თქმულ არს.
და	ცხო.საბ	წიაღჴდა იგი ოდესმე ზღუამკუდარსა და, ვიდოდა რაჲ იგი უდაბნოსა მას ზორაჲსასა, იხილა ზღუასა მას შინა მცირჱ ადგილი ჴმელი და გულმან უთქუა, რაჲთა შევიდეს მუნ და გარდაიჴადნეს თავადნი მარხვანი მას შინა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ შევიდოდა იგი, შეემთხჳა მას ზრახვითა და შურითა მტერისაჲთა და შთავარდა იგი ადგილსა ერთსა მის ზღჳსასა, ბნელსა და ცეცხლსა, და გამოჴდა მიერ ალი და შეწუა პირი მისი და წუერი და რაოდენიმე ასოჲ გუამისა მისისაჲ.
და	ცხო.საბ	და იდვა იგი რაოდენთამე დღეთა უტყუად, ვიდრემდე მოიწია მისა ძალი მაღლით და განკურნა იგი და განაძლიერა იგი არაწმიდათა ზედა სულთა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მიერ ჟამითგან, ვითარცა თქმულ არს, წუერნი მისნი რაჲ შეიტუსნეს, არღარა მოუგრძდეს და დაადგრა იგი კოვსაკად.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აღასრულნა დღენი იგი, მო-რაჲ-ვიდა იგი ლავრად, ვერ იცნეს იგი მამათა, გარნა ჴმითა ხოლო და სლვითა.
და	ცხო.საბ	და ჰმადლობდა ღმერთსა დასლვისათჳს წუერთაჲსა.
და	ცხო.საბ	ღმრთისა მიერ გულად-იღო საქმჱ ესე, რაჲთა დამდაბლდეს და არა აღმაღლდეს სიდიდითა წუერთაჲთა.
და	ცხო.საბ	და მცირედნი რაჲ დღენი წარჴდეს, მიწოლილ იყო მოწაფჱ იგი მისი აგაპი ღამჱ და ეძინა პირაქცევით შრომისაგან და მარხვისა.
და	ცხო.ხარ	და აწ ჯერ-არს ჩუენდა, რაჲთა ვიყოფოდით სენაკსა შინა განმარტებულად, ვითარცა ფუტკარნი საყოფელსა შინა მათსა, და ნაყოფად გამოვიღოთ თაფლი სათნოებათაჲ, რომელი არს უტკბილჱს ყოვლისა.
და	ცხო.საბ	და მოუჴდა ლომი ფრიად დიდი მოწაფესა მას მისსა, რომელსა ერქუა აგაპი, და ისუნებდა მას ფერჴითგან ვიდრე თავადმდე.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ დაასრულნა სიტყუანი ესე, მშჳდობაჲ დაუტევა მათ და აკურთხნა იგინი და შეჰვედრნა ღმერთსა და გამოვიდა მუნით.
და	ცხო.საბ	და ევედრებოდა ღმერთსა მისთჳს ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ ვლო დღისა ერთისა გზა ოდენ, მიიწია სხუასა ქუაბსა იერიქოჲთ კერძო უდაბნოსა ადგილსა და ფრიად დაყუდებულსა, ვითარცა-იგი ეძიებდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ლომი იგი ლოცვითა ბერისაჲთა ეგოდენ მწრაფლ ივლტოდა, ვითარმცა ვინ ჰსცემდა და წარსდევნიდა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ წარვიდოდა, სცა კუდითა პირსა აგაპისსა და განაღჳძა, ხოლო იგი შიშითა შეძრწუნდა, აღიხილნა თუალნი თჳსნი და იხილა ლომი იგი დიდი და საშინელი, შიშმან შეიპყრა, აღხლდა და მოძღუარსა თჳსსა შეურდა.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ დაყო მუნ მრავალი ჟამი და იზარდებოდა იგი მდელოთაგან მცენარეთა და ჰმსახურებდა ღმერთსა დაუცადებელად ჩუეულებისაებრ მისისა, მაშინ გამუაცხადა იგი ღმერთმან, რომელმან ყოველივე განაგის ცხორებისათჳს კაცთაჲსა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან მან შეიტყბო იგი, ასწავებდა მას და ეტყოდა: განიშოვრე, შვილო, მძიმჱ ეგე ძილი თუალთაგან შენთა და უზრუნველობაჲ გულისაგან შენსა, რაჲთა განერე, ვითარცა ქურციკი, საფრჴისაგან და, ვითარცა მფრინველი, მახისაგან.
და	ცხო.საბ	დიდად შურა და ღუაწლი დიდი გარდაიჴადა ისაორელთა გუნდსა თანა.
და	ცხო.საბ	ესმა რაჲ ნეტარსა ამას, ვითარმედ ძჱ მისი უფროჲსად გარდაემატა მონაზონებასა ნეტარი საბა განყიდა ყოველი ჭურჭერი თჳსი და მოვიდა იერუსალჱმდ და მოიღო მის თანა ოქროჲ დიდძალი.
და	ცხო.საბ	ვითარცა ესმა ნეტარსა საბას, მიეგებვოდა მას და შეიწყნარა იგი და ჰლოცვიდა დედასა თჳსსა, რაჲთა განეშოვროს ყოვლისაგან საქმისა ამის სოფლისაჲსა.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად მცირედთა დღეთა შეისუენა, და დაჰმარხა იგი ღირსთა თანა საფლავსა და ყოველი, რაჲ აქუნდა მონაგები მისი, შეიღო ლავრად.
და	ცხო.საბ	და საფასითა მით მისითა იერიქოს აღაშჱნა ქსენადოქი სამოთხითურთ და წყალი უყიდა.
და	ცხო.საბ	და ლავრასაცა აღაშჱნა ქსენადოქი მამათა განსასუენებელად და სხუაჲცა დიდადი კეთილი განგებაჲ ქმნა.
და	ცხო.ხარ	ვითარცა საფასჱ დაფარული, და შემძლებელი საქმითა კეთილითა არა მუაკლდებინ მას, რაჟამს სხუანი მიიღებედ მისგან, არამედ უფროჲსღა სხუათა აღაშჱნებნ და იგი სავსედვე ჰგიენ და არა არნ მის თანა ნაკლულევანებაჲ, რამეთუ მადლი სულისა წმიდისაჲ მარადის გარდაეცემინ, რომელნი ღირს არიან მისა.
და	ცხო.საბ	და გან-რაჲ-ვიდეს და წარემართნეს იორდანედ, ვიდოდეს იგინი კიდესა იორდანისასა დასავალით კერძო.
და	ცხო.საბ	და ესეცა მითხრა მე ნეტარმან მან დაყუდებულმან, ვითარმედ: კუალად სხუასა ჟამსა გან-რაჲ-ვიდოდა ნეტარი იგი დიდსა მას უდაბნოსა, მისცა მოწაფესა თჳსსა აგაპის მახალი თჳსი, რომელსა შიდა იდვა ათი ჴუეზაჲ პური ჴმელი, რომელსა აქუნდა ათ-ათი უნკიაჲ სასწორით.
და	ცხო.ხარ	ხოლო აქა დიდი ესე ხარიტონ ორთავე სენთა განჰკურნებდა – სულისა და ჴორცთასა – სახელითა ქრისტჱს მაცხოვრისაჲთა.
და	ცხო.ხარ	და არა თუ სრულ ოდენ იყო მადლითა მით, არამედ მარადის გულს-ეტყოდა უფროჲსღა ზე-აღსლვად და უფროჲსღა მოიღებდა მადლისა მისგან, ვითარცა ვინ განისწავლის მკურნალობასა.
და	ცხო.საბ	და ვიდოდეს რაჲ იგინი, მიიწინნეს ადგილსა ერთსა კლდესა, რომელსა ზედა იყო ქუაბი.
და	ცხო.საბ	და შე-რაჲ-ვიდეს ქუაბსა მას, პოვეს მუნ შინა კაცი ერთი განშორებული ამის სოფლისაგან, რომლისა თანა იყო სული წმიდაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ლოცვა-ყვეს ურთიერთას, განუკჳრდა მარტოდმყოფსა მას და თქუა: საბა, მონაო ღმრთისაო, ვინ გიჩუენა შენ ადგილი ესე?
და	ცხო.საბ	აჰა ესერა ღმრთისა მიერ მაქუს მე ქუაბსა ამას შინა ოცდამეათრვამეტჱ წელი და კაცსა ყოვლად სიტყუაჲ არა მიმიგებიეს, არცა მიხილავს აქა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან საბა მიუგო და ჰრქუა მას: ღმერთმან, რომელმან გაუწყა შენ სახელი ჩემი, მანვე მიჩუენა მე ადგილი ესე.
და	ცხო.საბ	და მოიკითხეს ერთმანერთი და გამოვიდეს მიერ საბა და მოწაფჱ მისი და ვიდოდეს იგინი მრავალ დღჱ და განვლეს შუვა ზღუასა ტიბირიაჲსასა და იორდანესა და ილოცეს ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან ქორსია, და შჳდწყაროს, და გარემოჲს ადგილთა მათ თავყანისსაცემელთა ვიდრე სპანიადმდე.
და	ცხო.საბ	და უკმოჲქცეს და მოვიდეს იგინი ქუაბსა მას მის მეუდაბნოეჲსასა.
და	ცხო.საბ	ჰრქუა ნეტარმან საბა მოწაფესა თჳსსა: აღვჰჴდეთ, ძმაო, და მოვიკითხოთ მონაჲ იგი ღმრთისაჲ.
და	ცხო.საბ	და აღ-რაჲ-ჴდეს იგინი და შევიდეს ქუაბსა მას შინა, და პოვეს იგი, რამეთუ მოედრიკნეს მუჴლნი მისნი აღმოსავალით მსგავსად თავყანისმცემელისა.
და	ცხო.საბ	და ელოდა მას მყოვარ ჟამ.
და	ცხო.საბ	ვითარცა დღჱ იგი გარდაჴდა და არა აღდგა, ჰრქუა მას ნეტარმან საბა: გჳლოცე ქრისტჱს მიერ, მამაო!
და	ცხო.საბ	და მან ვითარცა არარაჲ მოუგო, მიეახლა მას და შეახო ჴელი და პოვა იგი, რამეთუ აღსრულებულ იყო.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა მოწაფესა თჳსსა: მოვედ, შვილო, და დაჰვმარხოთ ესე, ამისთჳს მუგუავლინა ჩუენ ღმერთმან!
და	ცხო.საბ	და თავყანისცეს ღმერთსა და დაჰმარხეს გუამი იგი მისი ქუაბსა მას, და აღასრულეს მის ზედა განწესებული კანონი და დაყვეს პირი ქუაბისაჲ მის ქვითა დიდ-დიდითა და წარემართნეს გზასა თჳსსა.
და	ცხო.ანტ	და მიერითგან მას ადგილსა იქცეოდა და თჳსსა გონებასა ასწონდა, რაჲთამცა მამულსა თჳსსა არა მიაქცია, არცაღა ნათესავთა მოიჴსენებდა ყოვლადვე, სურვილი და სწრაფაჲ აქუნდა მას მონაზონებისა სიმტკიცისათჳს, იქმოდა ჴელითა თჳსითა.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ ესმინა: რომელი არა იქმოდის ჴელითა თჳსითა, ნუცაღა ჭამნ, და რომელსამე საჭმლად თავისა თჳსისა და რომელსამე გლახაკთა განსაყოფელად, და ილოცავნ იგი მარადის.
და	ცხო.ხარ	და რავდენგზისცა ჰკურნებნ სნეულთა, ეგოდენცა უფროჲს წარემატის სიჴელოვნესა გამოცდილებისა მისგან.
და	ცხო.ხარ	და კუალად ამასცა ადგილსა სახელდებულსა მრავალნი განიკურნნეს ჴელითა მისითა მადლისა მისგან ღმრთისა, რომელი დამკჳდრებულ იყო მის თანა, და მიემსგავსებოდეს მარტოდმყოფებასა მისსა.
და	ცხო.ხარ	მაშინ აღაშჱნა მონასტერი ელპიდისი, კეთილად მოჴსენებული, და მისა შემდგომად განაფართა იგი კაცმან ვინმე განთქმულმან მარხვითა და მოღუაწებითა და უწოდა სახელი მონასტერსა მას დუკი, რამეთუ იყო ადგილსა მას კაცი მთავარ ყოფილი და სცვიდა ადგილსა მას ბოროტისაგან ჰურიათაჲსა, რომელნი მახლობელად მათსა იყვნეს, ხოლო მთავარი იგი იყო დუქსი.
და	ცხო.ანტ	და მიერითგან ჴსენებაჲ იგი წიგნის სწორად აქუნდა და ესოდენ თავი თჳსი მისცა და საყუარელ იყო ყოველთაგან ანტონი, და იგი თავადი მსწრაფე იყო მათდა, რომელთადა იგი მივიდის, დაემორჩილის გულითა და თჳსისაგან თითოეულისა მის სწრაფასა და წარმატებასა და მარხვასა განიცდინ: რომლისასამე მხიარულებასა, რომლისასამე ლოცვასა, გულსმოდგინებასა ხედავნ და სხჳსასა განურისხველობასა და რომლისასამე კაცთმოყუარებასა განიცდინ და რომლისასამე ღამის-თევასა და რომლისასამე წიგნის კითხვასა ერჩინ და რომლისასამე მოთმინებასა და რომლისასამე მარხვასა და ქუეყანასა ზედა წოლასა.
და	ცხო.ანტ	დაკჳრვებულ არნ რომლისასამე სამშჳდესა და რომლისასამე სულგრძელებასა ხედავნ.
და	ცხო.ანტ	ყოველსავე ერთბამად ქრისტჱს მიმართ მსახურებასა და ურთიერთას სიყუარულსა მას მათსა შეისწავებნ და ესრჱთ სავსჱ მიიქცის თჳსსა მას ვანსა.
და	ცხო.ანტ	მიერითგან კაცად-კაცადისაგან რომელი-იგი შეიკრიბის მან თავსა შინა თჳსსა, ყოვლადვე აჩუენებნ, და სწორთა მიმართ თჳსთაცა არა იყო მაცილობელ, გარნა ესე ხოლო, რაჲთა არა უნაკლულჱს მათსა უმჯობჱსსა მას გამოჩნდეს, და ამას იქმნ, რაჲთა არავინ შეაწუხოს, არამედ მათ, რაჲთა მას ზედა უხაროდის.
და	ცხო.ხარ	და რაჲთა არა განვაგრძოთ სიტყუაჲ მისვე პირველისა მიზეზისაებრ, ვითარ იხილა მრავალი ერი მიმავალი მისა, და შფოთსა შინა იყო იგი თავადი და მოწაფენი მისნი, რამეთუ აბრკოლებდეს მათ დაყუდებად.
და	ცხო.ხარ	მაშინ უბრძანა მათ, ვითარ-იგი ჯერ-იყო ჯდომად მათა და წინა-აღდგომად ეშმაკისა.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ მოვიდეს ლავრად დღესა ბზობისა შაბათსა.
და	ცხო.საბ	და ყოველნი იგი დღენი მარხვათანი აღასრულნა თჳნიერ პურისა, გარნა შაბათსა და კჳრიაკესა ხოლო ჴორცსა და სისხლსა ქრისტჱსსა მიეახლის, და ესე ეყოფინ მას საზრდელად.
და	ცხო.საბ	და ოდეს აშენებდა ქსენადოქსა ლავრისასა, წარავლინა ძმაჲ ერთი ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა იერიქოდ, რაჲთამცა მოიღო ძელი საქმარი კაჰრაულითა იერიქოჲთ ლავრად.
და	ცხო.საბ	შთა-რაჲ-ვიდა ძმაჲ ესე, აღჰკიდა კაჰრაულთა ძელი, წარმოემართა და მოვიდოდა უდაბნოჲთ ლავრად.
და	ცხო.საბ	და დასდვა მას ზედა სიცხჱ დიდი, და შეეწყურა მას ფრიად და შუვა ოდენ გზასა უდაბნოსა მას დაეცა, და მოიჴსენა მან ნეტარი იგი ბერი.
და	ცხო.საბ	ილოცვიდა და თქუა: უფალო ღმერთო ნეტარისა მამისა ჩუენისა საბაჲსო, ნუ დამაგდებ მე.
და	ცხო.საბ	და მეყსეულად რომელი-იგი სუეტითა ღრუბლისაჲთა აგრილობდა ისრაჱლსა ღმერთი, ამასცა ეგრევე სახედ ღრუბელი ცუარისაჲ მოსცა და დაშრიტა წყურილი მისი და განაძლიერა იგი.
და	ცხო.საბ	და თანა-უვიდოდა მას ღრუბელი იგი ვიდრე მოსლვადმდე მისა ლავრად.
და	ცხო.საბ	აღმოსავალით კერძო მთისა მის იყო ბორცჳ იგი საშინელ და უგზო სიმრავლისაგან დამკჳდრებულთა ეშმაკთაჲსა მას ზედა, ვითარმედ მწყემსთაცა მის უდაბნოჲსათა ვერ ძალ-ედვა მიახლებად ადგილსა მას შიშითა სიმრავლისა მისგან ეშმაკთაჲსა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ამან ნეტარმან და საკჳრველმან მაღალი შეიმოსა საცოდ მისა და ზეთი ცხოველისა ჯუარისაჲ ასხურა ადგილსა მას.
და	ცხო.საბ	და დაადგრა ზედა ბორცუსა მას თავადთა მარხვათა და მოუკლებელად გალობითა მისითა განწმიდა ადგილი იგი და დიდი ჭირი იხილა ეშმაკთაგან ბორცუსა მას ზედა და დაუთმო.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი იგი ბერი, ვითარცა კაცი, მცირედ რაჲმე შეძრწუნდა და გულსა მოუჴდა, რაჲთამცა წარვიდა მის ადგილისაგან.
და	ცხო.საბ	არამედ ვითარცა ოდესმე დიდსა აბბა ანტონის ეჩუენა ღმერთი, ამასცა ბერსა ეჩუენა ნეტარსა და უბრძანა ძალითა ჯუარისაჲთა და ესრჱთ უშიშად მოიღო სარწმუნოებაჲ და გულსმოდგინებაჲ და სძლო ყოველსა სიცრუვესა მტერისასა.
და	ცხო.საბ	და ნეტარი ესე რაჲ განკრძალულ იყო მოუკლებელად ლოცვასა და მარხვასა, დასასრულსა ოდენ მარხვათასა მეორმეოცესა დღესა, შოვაღამესა ოდენ ილოცვიდა და ევედრებოდა ღმერთსა, რაჲთამცა განწმიდნა ადგილი იგი მუნ დამკჳდრებულთაგან არაწმიდათა სულთა.
და	ცხო.საბ	იწყეს მყის ეშმაკთა მათ ძგერად და უცნებად ოდესმე სახედ ქუეწარმავალთა და ოდესმე სახედ მჴეცთა და ოდესმე მიემსგავსებიედ ყორანთა.
და	ცხო.საბ	ვითარ ვერ შეუძლეს მას, რამეთუ განმტკიცებულ იყო იგი ლოცვითა, წარივლტოდეს მიერ და კაცობრივითა ჴმითა ღაღადებდეს და იტყოდეს: ვაჲ ჩუენდა შენ მიერ, საბა, ვერ გეყოფისა ჴევი, რომელი ქალაქ ჰქმენ, და ჩუენთა ადგილთა მოგჳჴედ განსხმად?
და	ცხო.საბ	და იყვნეს ქუემოკერძო მთასა მას უდაბნოჲთ მწყემსნი.
და	ცხო.საბ	იღჳძებდეს რაჲ იგინი და სცვიდეს სამწყსოსა მათსა, იხილეს სიმრავლჱ იგი ყორანთაჲ მათ.
და	ცხო.საბ	და ესმოდა რაჲ ჴმაჲ მათი, ფრიად შეშინდეს ურთიერთას და თქუეს: ვჰგონებთ, ვითარმედ ნეტართაგანნი ვინმე არიან კასტელსა ზედა.
და	ცხო.საბ	და მუნ ზედა მყოფნი იგი ეშმაკნი განიდევნეს.
და	ცხო.საბ	არამედ მოვედით და აღვიდეთ ბორცუსა მას და ვიხილოთ, რაჲ თუ არს, და უკუეთუ იყვნენ კაცნი წმიდანი მუნ ზედა, თაყუანის-ვსცეთ მათ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განთენა, აღვიდეს იგინი ბორცუსა მას კასტელისასა და პოვეს მუნ წმიდაჲ ესე ნეტარი მარტოჲ.
და	ცხო.საბ	და უთხრეს მას ყოველი, რაოდენი ღამესა მას ესმა და იხილეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო წმიდამან მან ჰრქუა მათ: ვიდოდეთ, შვილნო, მშჳდობით და შიშისა მათისაგან ნუ გეშინინ!
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ გულდებულად განუტევნა იგინი მშჳდობით.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აღესრულნეს წმიდანი იგი დღენი მარხვათანი, მოვიდა ლავრად და დაყო მუნ დღესასწაული აღვსებისაჲ.
და	ცხო.საბ	და წარიყვანნა მის თანა მამანი ვინმე და აღვიდა კასტელდ და იწყო განწმედად ადგილისა მის და შენებად სენაკებისა, რომელი იპოვებოდა მუნ ქვაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა თხრიდეს ადგილსა მას, პოვეს ქუეშე სახლი დიდი კამარედად დრეკილი ქვათაგან საკჳრველთა და ზედა კეცითა დართული.
და	ცხო.საბ	და უბრძანა დარღუევაჲ მისი და მათ ქვათაგან აღაშჱნა ეკლესიაჲ.
და	ცხო.საბ	და განიზრახა, რაჲთამცა მონასტერ ყო ადგილი იგი, რომელცა იქმნა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ შურებოდა იგი კასტელსა ზედა ძმათა თანა, და არარაჲ აქუნდა ეგევითარი საზრდელი.
და	ცხო.საბ	ხოლო მონაჲ ღმრთისაჲ საბა შურების კასტელსა ზედა ძმათა თანა ღმრთისა სიყუარულისათჳს, ჰშიან მათ და არა აქუს საზრდელი ჴორცთაჲ.
და	ცხო.საბ	არამედ ინებე გარდაუქცეველად და მიუძღუანე მათ საზრდელი, რაჲთა არა სულმოკლე იქმნენ.
და	ცხო.საბ	ხოლო დიდი მარკიანე მეყსეულად აღდგა და უბრძანა დასხმაჲ კაჰრაულთა მონასტრისათაჲ და აღჰკიდა მათ საზრდელი პირად-პირადი და წარჰმართნა ძმანი, რაჲთა მიართუან იგი.
და	ცხო.საბ	ესენი ვითარცა მივიდეს, საკჳრველმან და ნეტარმან ამან მოიკითხნა იგინი და საგალობელსა ჴმასა დავითისსა და დანიელისსა, ღმრთისა მიერ მოცემულსა, იწურთიდა.
და	ცხო.საბ	და უგულსმოდგინე იქმნა შჱნებასა მონასტრისასა ნეტარი საბა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან მარკიანე შემდგომად ხილვისა მის დაყო ოთხი თთუეჲ და ესრჱთ განვლო მშჳდობით სოფელი ესე თუესა ნოემბერისასა ოცსა, ინდიკტიონსა ერთსა.
და	ცხო.საბ	ესრჱთ იყო შჱნებაჲ მონასტრისა კასტელისაჲ და სარწმუნოებით განსლვაჲ ნეტარისა მარკიანეჲსი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა, ვითარცა გულისხმა-ყო, რამეთუ განისუენებდა ღმერთი საქმეთა და შრომათა მისთა ზედა, ისწრაფა აღსრულებაჲ მონასტრისაჲ მის.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აღაშჱნა იგი, გულსმოდგინებითა დიდითა შეკრიბნა მუნ მრავალნი მამანი: პავლე ვინმე, მეუდაბნოეჲ ძუელი, და მის თანა თეოდორე, მოწაფჱ მისი, დაადგინა განმგებელად მონასტრისა მის.
და	ცხო.საბ	ხოლო პავლე რაჲ აღესრულა, დადგა თეოდორე და შეიყვანა ძმაჲ თჳსი სერგის და მამის-ძმაჲ მისი პავლე და შეიწყნარნა იგინი, რამეთუ იყვნეს იგინი ნათესავით მელეტინელ, რომელნი კეთილად იღუწიდეს კასტელისა მონასტერსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განითქუა მისთჳს საკჳრველი ესე, მივიდეს მისა კაცნი მრავალნი რისტოლიაჲთ და გარემო მისსა, და აღუშჱნეს ესე მონასტერი.
და	ცხო.საბ	ხოლო შემდგომად ღირს იქმნნეს ამათონტას და ჰაჲლას მღდელთმოძღურებასა.
და	ცხო.საბ	და ესეცა მონასტრისათჳს კასტელისა ზრუნვისა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მამამან ჩუენმან საბა ვითარცა დაამტკიცა კასტელისა მონასტერი, დიდი წრაფაჲ აქუნდა შეკრებად კაცთა მოხუცებულთა და მონაზონებასა შინა დამტკიცებულთა.
და	ცხო.საბ	და ოდეს თმოსანნი ვინმე მოუჴდიან მონაზონებად, არცა კასტელს და არცა ლავრას სენაკსა შინა უტევის ყოფაჲ მათი, არამედ თჳსისაგან მცირეაკსა კჳნობსა, რომელი აღაშჱნა მარჯუენით კერძო ლავრასა და დაადგინნა მუნ ძმანი გამოცდილნი და სწავლულნი ფრიად.
და	ცხო.საბ	და რომელნი მოვიდიან მონაზონებად მუნ, უბრძანის ყოფაჲ მათი ვიდრე დასწავლადმდე დავითისა და ფსალმონსა კანონისასა.
და	ცხო.საბ	და რაჲთა განისწავლნენ მონაზონებისა წესსა, იტყჳნ მარადის ნეტარი ესე, ვითარმედ: შეჰგავს მონაზონი მესენაკჱ, რაჲთა იყოს წრფელ და მოსწრაფე, მოღუაწე და სწავლულ, ბრძენ შემკულებითა და მოძღუარ და ნუ რაჲთამცა უნდა სწავლაჲ შემძლებელი, რაჲთამცა ყოველთა ასოთა გუამისათა აღჳრ-ასხნა და გონებაჲ შეჲკრიბა კრძალულად.
და	ცხო.საბ	და ოდეს გამოსცდინ ახლად მონაზონთა, თუ ჭეშმარიტად უსწავიენ ფსალმონისა კანონი და უკუეთუ შემძლებელ არნ იგი დაცვად გონებისა თჳსისა და თუ განწმედილ არნ იგი გონებისაგან ერისკაცობისა საქმეთა და გულისზრახვათა და წინა-აღმდგომ თუ არნ საძაგელთა გულისთქუმათა მტერისათა.
და	ცხო.საბ	და ოდეს ამით ყოვლითა გამოიცადის, მაშინ მისცის მას სენაკი ლავრასა შინა.
და	ცხო.საბ	და თუ ვინმე შემძლებელცა არნ შჱნებად სენაკისა, უბრძანის მას შჱნებაჲ.
და	ცხო.საბ	ამას რაჲ ჰყოფდა და ასწავებდა მამაჲ ჩუენი საბა, უწუერულსა ყოვლადვე არა შეუნდვო, რაჲთამცა იყოფოდა ვისთანამე კრებულსა შოვრის მისსა, ვიდრე არა შეიმოსის წუერითა დაპკოლებისათჳს ბოროტისა.
და	ცხო.საბ	და უკუეთუ მი-ვინ-ვიდის მისა უწუერული და არნ ჰასაკითა მწჳს, შეიწყნარის იგი და სამგზის სანატრელსა აბბა თეოდოსის მიუვლინის იგი, რომელი კათიზმისა ეკლესიისაგან გამოსრულ იყო და მარინჱს მიერ, რომელსა ფოტინჱს მონასტერ ჰრქჳან, რომელმან აღაშჱნა იგი, და ლუკა მეტობელისა, ბერისა, რომელი დიდისა ევთჳმის მიერ სწავლულ იყო მონაზონებასა და სრულქმნულ იყო, რომელნი იყოფოდეს დასავალით ლავრასა, ვითარ ოცდაათხუთმეტ უტევან.
და	ცხო.საბ	და შეწევნითა ქრისტჱსითა აღაშჱნეს მონასტერი დიდად სახილველი.
და	ცხო.საბ	და ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა რომელი მიავლინის ძმაჲ დიდისა აბბა თეოდოსისა, ვითარცა თქმულ არს, პირველად ამას აზრახებნ და ეტყჳნ: შვილო, არა ხოლო თუ უჯერო არს, არამედ სულისაცა სავნებელ არს ესევითარსა ლავრასა უწუერულისა ყოფაჲ.
და	ცხო.საბ	ესეცა სკიტჱსა მამათა პირველთა დადვეს შჯულად, და ესევე შემვედრა დიდმან მამამან ჩუენმან ევთჳმი, მინდა რაჲ ყოფაჲ ლავრასა მისსა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ მიხილა მე უწუერული, მიმავლინა ნეტარისა თეოქტისტჱსა და თქუა: უჯერო არს და სავნებელ უწუერულისა ყოფაჲ ლავრასა შინა.
და	ცხო.საბ	და მან წარავლინის მონასტერსა აბბა თეოდოსის ნეტარისასა.
და	ცხო.საბ	იყვნეს ნეტარნი ესე ერთსულ და ერთგონება ურთიერთას და ლოცვასა შინა ღმრთისა მიმართ ერთობით შეზრახულ, რომელთა ჰხადოდეს იერუსალემელნი ახალთა მოციქულთა, ვითარცა პეტრეს და იოვანეს.
და	ცხო.საბ	რამეთუ ორნივე იგი მთავარმამასახლისად და მონაზონთა განმგებელად განაჩინნა ნეტარმან მთავარეპისკოპოსმან სალოსტი.
და	ცხო.საბ	აღსრულებასა ოდენ მისსა და ქრისტჱს მისლვასა ევედრნეს მათთჳს ყოველნი, რომელთა აქუნდა მონაზონებისა სქემაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვინაჲ იქმნა ესე ამათი მთავარმამასახლისობაჲ, მცირედითა სიტყჳთა ვთქუა: ელპიდი და ილია წმიდისა პასარიონის აღსრულებისა შემდგომად აღესრულნეს, ორნივე იგი მთავარმამასახლისნი.
და	ცხო.საბ	და მათსა შემდგომად ლაზარე ვინმე დადგა მთავარმამასახლისად, გარდაიქცა იგი კათოლიკისა ზიარებასა და მოკუდა.
და	ცხო.საბ	ანასტასი ვინმე დადგა მთავარმამასახლისად, რომელმან განწვალნა ყოველნი მონაზონნი, ეგოდენ შეუძლო, რომლისაგანცა იქმნა შფოთი და აღძრვაჲ.
და	ცხო.საბ	რამეთუ არღარა იყო მონაზონთა პატივი, ვინაჲთგან იქმნნეს ლაზარე და ანასტასი მთავარმამასახლის და გარდაიცვალნეს მონაზონებისაგან და ქუეყანისა და სოფლისა ზრუნვასა მიუჴდეს.
და	ცხო.საბ	მაშინ აღდგა ნეტარი სალოსტი, რომელი ზემოკერძო მოჴსენებულ არს, და აბბა მარკიანე მთავარმამასახლისად დაადგინა.
და	ცხო.საბ	და ყოველნი უდაბნოჲსა მონაზონნი შეკრბეს საეპისკოპოსოდ, რამეთუ სნეულ იყო მთავარეპისკოპოსი.
და	ცხო.საბ	და შეთქუმითა ყოველთაჲთა თეოდოსი და საბა მთავარმამასახლისად და განმგებელად განაჩინნა ყოველთა ზედა მონასტერთა, რომელნი არიან იერუსალჱმისა საბრძანებელსა, ვითარცა მეუდაბნოენი და მდაბალნი და ცხოვრებითა და სიტყჳთა შემკულნი.
და	ცხო.საბ	და ღმრთისა მიერ აქუნდა მადლი.
და	ცხო.საბ	მიერ ჟამითგან აბბა თეოდოსი წინამძღუარ და მთავარმამასახლის იყო ყოველთა ზედა მონასტერთა.
და	ცხო.საბ	და აქუნდა შემდგომი მისი, რომელი განაგებდა შჯულსა მონასტერთასა, წმიდაჲ პავლე, მარტჳრის მონასტრისა მამასახლისი, ხოლო მამაჲ ჩუენი საბა მთავრად დადგა და შჯულისა დამდებელად ყოველთა მარტოდმყოფთა და რომელნი-იგი სენაკთა მყოფ არიან.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან სალოსტი დაყო რვაჲ წელი და სამი თუეჲ საყდარსა მისსა ზედა იერუსალჱმს და შეისუენა ქრისტჱს მიერ თთუესა ივლისსა ოცდასამსა, ინდიკტიონსა ორსა.
და	ცხო.საბ	ამან მამათმთავარმან ილია აღაშჱნა მონასტერი მახლობელად საეპისკოპოსოსა მისსა და მას შინა შეკრიბნა სპუდეოსნი წმიდისა ანასტასიაჲსანი, და დავითის გოდლისა თანა ადგილთა რომელნი-იგი განბნეულ იყვნეს, შეკრიბნა და მისცა განსუენებაჲ.
და	ცხო.საბ	და იგინი რაჲ შთაჲყვანნა და შეკრიბნა მონასტრად მამამან ჩუენმან საბა, მრავალი სენაკთა მათთაგანი მოიყიდა და ადგილი იგი ქსენადოქად ლავრისათჳს აღაშჱნა.
და	ცხო.საბ	იყვნეს სხუანიცა სენაკნი ჩრდილოჲთ კერძო სყიდულთა მათ სენაკთა, რამეთუ ჰსწადოდა, რაჲთამცა იგიცა მოიყიდნა საყოფლად უცხოთა მონაზონთათათჳს და რამეთუ ეძიებდეს უფალნი მათ სენაკთანი ოქროსა დიდადსა, ხოლო მას არარაჲ აქუნდა, რაჲმცა მისცა სენაკთა მათთჳს, გარნა ერთისა დრაჰკნისა ნახევარი.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა შეშჭირდა მას, მისცა დრაჰკნისა ნახევარი იგი წინდად და ჰრქუა: უკუეთუ ხვალე ყოველი სასყიდელი მაგისი არა მიგცე, წარ-მცა-მიწყმდების წინდი ესე ჩემი, და დროსა მას ხვალისა დღისასა აღმოსლვადმდე მზისა განიზრახვიდა ნეტარი იგი ამისთჳს და ილოცვიდა.
და	ცხო.საბ	მო-ვინმე-ვიდა მისა უცხოჲ, რომელმან ყოვლადვე არა იცოდა იგი, და მოსცა მას ასსამეოცდაათი დრაჰკანი.
და	ცხო.საბ	და მასვე ჟამსა წარვიდა კაცი იგი და არცაღა თუ სახელი მისი უთხრა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარსა მას დაუკჳრდა ღმრთისა მიერ შეწევნაჲ იგი მისი მწრაფლ და, ვითარცა-იგი აღუთქუა, მუნქუესვე მისცა სასყიდელი მათი.
და	ცხო.საბ	და აღაშჱნა მეორჱ ქსენადოქი მომავალთათჳს უცხოთა განსასუენებელად.
და	ცხო.საბ	და აღაშჱნა ნეტარმან მან კასტელისა მონასტრისათჳს ორი ქსენადოქი: ერთი წმიდასა ქალაქსა, მახლობელად გოდოლსა დავითისსა, და ერთი იერიქოს, მახლობელად სამოთხესა მას მისსა დანაკისკუდუვანსა.
და	ცხო.საბ	მათ ჟამთა მოუვლინნა ღმერთმან მამასა ჩუენსა საბას ორნი ძმანი ჴორციელად, ქუეყანით ისაორელნი, რომელთა ერქუა სახელი თეოდოლოს და გელასი.
და	ცხო.საბ	ესენი მიემსგავსნეს ბესელეელს და ელიაბს, რომელნი განმგებელ იყვნეს საქმესა მას კარვისასა.
და	ცხო.საბ	ესენი აქუნდეს ჩუენ შოვრის ამას ახალსა მოსეს, რამეთუ დაკლებული საცნაურისა მის ლავრისაჲ აღაშჱნეს და გარემოჲს – მონასტრები.
და	ცხო.საბ	პირველად აღაშჱნეს არტოკოპი, რომელ არს პურისა-საქმარი, და სასნეულოჲ ლავრას შინა.
და	ცხო.საბ	და არტოკოპსა მას ზედა დიდი ეკლესიაჲ აღაშჱნა წმიდისა და ყოვლად ქებულისა ღმრთისმშობელისა ქალწულისა მარიამისი, რამეთუ ღმრთით-შჱნებული იგი ეკლესიაჲ მცირეჲ იყო განმრავლებითა ძმათაჲთა.
და	ცხო.საბ	და სომეხნიცა განმრავლდეს, და იწრო იყო მათთჳს მცირჱ იგი ეგუტერი.
და	ცხო.საბ	და შოვრის ორთა მათ ეკლესიათა ქმნა ეზოჲ, სადაცა-იგი პირველად იხილა სუეტი ცეცხლისაჲ, და ქმნა მრავალი წყალთა შესაკრებელი.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აღაშჱნა დიდი ეკლესიაჲ და შეამკო ყოვლითა შემკულებითა, შთავიდა ნეტარი ელია მთავარეპისკოპოსი ლავრად და ყო სატფურებაჲ მის ეკლესიისაჲ და წმიდაჲ საკურთხეველი დადგა მუნ თჳსა თავსა ივლისსა, ინდიკტიონსა ცხრასა, სამეოცდამესამესა წელსა დიდისა საბაჲსსა ჰასაკისა ჟამთა.
და	ცხო.საბ	მაშინ გამოიყვანნა სომეხნი მცირით ეგუტერით და უბრძანა ფსალმონებაჲ სომეხთა ენითა ღმრთით-ქმნულსა მას ეკლესიასა და შჯული შეუთხრა მათ ნეტარმან მან, რაჲთა ევანგელჱ და სხუანი ლოცვანი აღასრულნოდიან სომეხთა ენითა, ხოლო ჟამისწირვასა შეკრბენ ბერძენთა ეკლესიასა და მათ თანა ეზიარნოდიან, ამისთჳს რამეთუ ჴელი შეყვეს რომელთამე მათგანთა და, ოდეს იტყჳედ „წმიდაო ღმერთოსა“, თქჳან მათცა, რომელსა-იგი იტყოდა პეტრე, რომელსა ერქუა მკაწრვალ.
და	ცხო.საბ	ამან შესძინა და თქუა: რომელი ჯუარს-ეცუ ჩუენთჳს.
და	ცხო.საბ	ესმა რაჲ ესე ნეტარსა საბას, განრისხნა მათ ზედა და უბრძანა მათ და ჰრქუა: ამიერითგან ბერძლ იტყოდეთ ამას გალობასა, ვითარცა მოცემულ არს დასაბამითგან კათოლიკე ეკლესიასა, და ნუ ვითარცა-იგი პეტრჱს მკაწრვალისა თქმული გარდაქცეული, რომელი ევტჳქოსის თქმულსა ესვიდა.
და	ცხო.საბ	და მეორედ მძლავრობის სახედ ანტიოქიისა საყდარი დაიპყრა, და წესითა ეკლესიისაჲთა გამუაძეს, კუალად მესამედ იქმნა ისაურიას სამშჭუალისათჳს, ზინონის მეფისა ბრძანებითა იგივე საყდარი დაიპყრა არაღირსმან მან, რამეთუ არა განჴსნილ იყო იგი, რომელ ყვეს მის ზედა შეჩუენებაჲ.
და	ცხო.საბ	და აღაშფოთნა ყოველნი აღმოსავალით მყოფნი და შეჩუენებულ იყო იგი ფჱლლიკოსისგან, მთავარეპისკოპოსისა ჰრომთაჲსა, უცხოჲსა მის დიდებისათჳს, რომელ-იგი შესძინა „წმიდაო ღმერთოსა“.
და	ცხო.საბ	ვითარ სამართლად და ღმრთისმსახურებით მამამან ჩუენმან საბა გულისხმა-ყო, რომელ-იგი შესძინეს უცხოჲ დიდებაჲ, მისგან განაშოვრნა იგინი და კათოლიკისა წმიდისა წესსა შეჰრთნა იგინი და შჯული ესე დადვა, რაჲთა შაბათსა კრებაჲ ღმრთით-ქმნულსა ეკლესიასა ყოდიან, ხოლო კჳრიაკესა წმიდისა ღმრთისმშობელისა ეკლესიასა, და რაჲთა მოუკლებელად შაბათი კჳრიაკედ ღამჱ განათიოდიან მწუხრითგან დილეულადმდჱ და ყოველთა დღესასწაულთა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ იყოფოდა ნეტარი ესე მცირედთა დღეთა ქუაბსა მას შინა, განითქუა სიდიდჱ მისი და მოვიდოდეს მისა მრავალნი სკჳთოპოლელნი და გადარელნი.
და	ცხო.საბ	ნათესავი იყო ესე სევეროსისი და სოფრონისი მთავართაჲ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან ამან წყალობითა ქრისტჱსითა მცირედთა ჟამთა ლავრაჲ განავრცო და შეკრებულნი მისნი განამრავლნა და კასტელისა მონასტერი დაამტკიცა და ყოველთა ნაკლულევანთა ლავრათა და მეუდაბნოეთა იღუწიდა.
და	ცხო.თევ	და დიდითა იძულებითა ნება სცა მათ ამას ზედა.
და	ცხო.საბ	ხოლო რომელნი-იგი წინა-მოჲჴსენნეს წიგნსა ამას მოწაფენი მისნი შემასმენელნი, და რამეთუ ესენი კასტელისა მონასტრისა შჱნებისათჳს იშურობდეს, და შე-ვინმე-იბირნეს სხუანიცა კრებულისა მისგანნი, ვითარ ორმეოცნი ოდენ ჭურჭერნი ეშმაკისანი და მათ თანა შემყოფნი.
და	ცხო.საბ	ხოლო მამაჲ ჩუენი საბა მშჳდ იყო კაცთა მიმართ და მბრძოლ ეშმაკთა მიმართ.
და	ცხო.თევ	და შეკრბეს მის თანა ექუსნი გინა შჳდნი ძმანი.
და	ცხო.საბ	მიუტევა შემასმენელთა მისთა და წარვიდა ადგილთა სკჳთოპოლისისათა და დაჯდა უდაბნოთა ადგილთა მდინარესა ზედა, რომელი გამოვალს გადარაჲთ და იყოფოდა მუნ ქუაბსა შინა მცირესა ჟამსა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მოვიდა ჩუეულად ლომი იგი შუვაღამესა ოდენ, პოვა ნეტარი იგი მძინარჱ და უპყრა პირითა თჳსითა სამოსელი მისი და მიჰზიდვიდა, რაჲთამცა გამოაძო იგი ქუაბისა მისგან.
და	ცხო.თევ	და მცირედ მოლბა გულისსიტყუაჲ მისი, რამეთუ მარადის ეჴსენა სიკუდილი და განსლვაჲ ჴორცთაგან და ღმრთისა მისლვაჲ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან მან ვითარცა განიღჳძა, იწყო ფსალმონებად ცისკრისა გალობასა, ხოლო ლომი იგი გამოვიდა გარე და ელოდა გარეშე.
და	ცხო.საბ	და ამან ნეტარმან მღდელმან ვითარ აღასრულა კანონი თჳსი, მოუწოდა ლომსა მას, სადაცა-იგი აქუნდა ჩუეულებაჲ საწოლისა მისისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარ შევიდა იგი შინა, კუალად შეუპყრა სამოსელი მისი და გამოჰზიდვიდა გარე მშჳდობით.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აწყინებდა ლომი იგი, რაჲთამცა გამოვიდა ნეტარი იგი ქუაბისა მისგან, ჰრქუა კადნიერად.
და	ცხო.საბ	ლომსა მას მღდელმან მან: ქუაბი ესე დიდ არს და შესაძლებელ არს აქა შინა ყოფაჲ ორთაჲვე, გარნა თუ არა გინებს შენ აქა ყოფაჲ, ვიდოდე მშჳდობით.
და	ცხო.საბ	რამეთუ ჴელთა ღმრთისათა შექმნული ვარი მე და ხატი მისი მაქუს.
და	ცხო.თევ	ინება საფლავისა აღშჱნებაჲ, რაჲთა ძმანი იგი ჰხედვიდენ მას და ყოველთა დღეთა სიკუდილსა მოჲჴსენებდენ და სარგებელ ეყოფოდის.
და	ცხო.საბ	გულსა მოუჴდა ამას მონაზონებაჲ წყალობითა ღმრთისაჲთა და მოვიდა ნეტარისა მის და მოიკუეცა და მონაზონებისა წესსა გულსმოდგინედ ისწავებდა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ განიშორა იგი, ცნა წმიდამან მან წინაჲსწარ ცნობითა მისითა, რაჲ-იგი ყოფად იყო, და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: აჰა ესერა საფლავი აგჳგია, რომელი თქუენგანი შევიდეს უწინარჱს?
და	ცხო.საბ	ესმა ვიეთმე ავაზაკთა ბასილისი მუნ ყოფაჲ და მოუჴდეს მათ შოვაღამეს.
და	ცხო.თევ	და იყო მათ შოვრის კაცი, რომელსა ერქუა სახელი ბასილი, მღდელი ღირსი და პატიოსანი.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განიხილნეს იგინი და არარაჲ პოვეს მათ თანა, წარვიდეს აღშჱნებულნი, იხილეს რაჲ მათი იგი ღმრთისმსახურებაჲ და არა ზრუნვაჲ ამის სოფლისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარ წარვიდეს იგინი, შეემთხჳვნეს მათ ორნი ლომნი, დიდნი ფრიად.
და	ცხო.საბ	აფუცეს ლომთა მათ და ჰრქუეს: გაფუცეფთ თქუენ ლოცვასა აბბა საბაჲსსა, რომლისაჲ სახიერებაჲ ვიხილეთ, აწღა გზა-გუეცით ჩუენ, რაჲთა წარვიდეთ, და ვითარცა ესმა მჴეცთა მათ სახელი ნეტარისა საბაჲსი, ვითარცა ტანჯვულნი, ეგრე ივლტოდეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო ავაზაკთა მათ ვითარცა იხილეს საკჳრველებაჲ ესე, გულისხმა-ყვეს, რამეთუ მონაჲ ღმრთისაჲ არს ბერი იგი, რომელი არცა თანა იყო და საკჳრველი ესე იქმნა.
და	ცხო.თევ	ვითარ ესმა ესე წმიდისა მისგან, აღდგა და თაყუანის-სცა მას და ჰრქუა მამასა სულიერსა: მაკურთხე, მამაო, და მე ვიყო, რომელი უწინარჱს ყოველთასა შევიდე.
და	ცხო.საბ	და უკუნიქცეს ყოველნი ერთბამად მისა და შეუვრდეს მას და, რომელ-იგი საკჳრველებაჲ იქმნა, უთხრეს მას.
და	ცხო.საბ	მიერ ჟამითგან აღუთქუეს ღმერთსა, რაჲთა არღარა ავნებდენ კაცთა და განეშოვრნენ ყოვლისაგან უსჯულოებისა.
და	ცხო.საბ	და ესე სასწაული რაჲ განითქუა ბერისაჲ მის, მრავალნი მოვიდოდეს მისა.
და	ცხო.საბ	და მცირეთა მათ დღეთა აღაშჱნა სენაკი და ორნი ძმანი მიიყვანნა მის თანა.
და	ცხო.თევ	ხოლო მან აკურთხა იგი და ბრძანა, რაჲთა ყონ მის ზედა ლოცვაჲ, ვითარცა ყვიან მკუდარსა ზედა მესამესა დღესა და მეშჳდესა და მეორმეოცესა.
და	ცხო.საბ	ვითარცა იხილა, რამეთუ მრავალნი აწყინებდეს ერისგანნი, მომავალნი მისა, იდუმალ განეშოვრა ადგილსა მას და ძმანი იგი შეჰვედრნა ღმერთსა, რომელნიცა მასვე ადგილსა აღესრულნეს.
და	ცხო.საბ	ევმათი ვინმე ისაორელი მოვიდა და დაიპყრა სენაკი იგი და აღაშჱნა მონასტრად და შეკრიბნა ძმანი მრავალნი ამის კრებულისაგანნი.
და	ცხო.საბ	იყო ერთი, რომელსა ერქუა ტარასის პატიოსანი, რომელმან დაიმკჳდრა სახიერებაჲ ევმათისი და შემდგომად მისა დაიპყრა მამასახლისობაჲ.
და	ცხო.საბ	და სხუანიცა გარდაექცივნეს, და იყვნეს იგინი სამეოც, გულკლებულ იყო და ფრიად იურვოდა ნეტარი ესე, რომელ-იგი მოიწია კრებულსა მისსა ვნებაჲ.
და	ცხო.საბ	დაუკჳრდა, ვითარ დიდითა საქმითა და შრომითა მონაზონებისაჲთა უძლურნი იგი გარდაიქცეს.
და	ცხო.საბ	და წინა-აღუდგის ნეტარი იგი მათსა მას გულისწყრომასა და მერმე სულგრძელებითა და სიყუარულითა სულიერითა და მშჳდობითა სიტყუათა თჳსთა შეჰკრებნ და ჰხედავნ მათსა მას სიბოროტისა კაცობასა და ურცხჳნოდ სლვასა.
და	ცხო.საბ	და არა ერჩდეს იგინი, რაჲთამცა ვიდოდეს გზასა ქრისტჱსსა, არამედ მიზეზობდეს იგინი მიზეზობასა ცოდვისასა და სიტყუათა ცუდთა შეუდგეს.
და	ცხო.თევ	და ვითარ ორმოცი დღჱ აღასრულა, დაიძინა მშჳდობით და შეისუენა თჳნიერ ჴურვებისა გინა თავისა შელმობისა, გინა სხჳსა სალმობისა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ბერმან ვითარცა იხილა ესე, ადგილ-სცა რისხვასა და წარვიდა ნიკო-პოლისით კერძო და დაყო მუნ რაოდენიმე ჟამი კერატსა ერთსა ქუეშე და კერატისა მისგან იზარდებოდა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა მნესა მის ადგილისასა, განვიდა მისა, და ვითარცა იხილა იგი, აღუშჱნა მას სენაკი მცირჱ და შემდგომად მცირედთა დღეთა შეწევნითა ქრისტჱსითა სენაკი იგი მონასტერ იქმნა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი ესე რაჲ იყოფოდა მას ადგილსა, იხილეს ბილწთა მათ გარე-დაყოვნებაჲ ბერისაჲ მის და განსდვეს თავადსა ლავრასა, ვითარმედ მამაჲ ჩუენი რაჲ ვიდოდა უდაბნოთა, შეჭამეს იგი მჴეცთა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა შეიტყუვნეს სხუანიცა იგი, შევიდეს ქალაქად წმიდად წინაშე მთავარეპისკოპოსისა ელიაჲსსა და ჰრქუეს მას: მამაჲ ჩუენი საბა, იქცეოდა რაჲ ზღუამკუდარს უდაბნოთა, შეჭამეს იგი ლომთა, არამედ გჳბრძანე და მოგუეც ჩუენ მამასახლისი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ჭეშმარიტმან მონამან ღმრთისამან მთავარეპისკოპოსმან ელია იცოდა ჟამითგან ნეტარისა ევთჳმისით სიჭაბუკისა მისისაჲ ღმრთისმსახურებით სლვაჲ და ჰრქუა: მე თქუენი სიტყუაჲ არა დავიჯერო.
და	ცხო.საბ	ვიცი, რამეთუ არა უსამართლო არს ღმერთი, ვითარმცა უგულებელს-ყო მონაჲ თჳსი და მჴეცთა შეჭამეს იგი, არამედ წარვედით და მოიძიეთ მამაჲ თქუენი, გინა დუმენით, ვიდრემდის ღმერთმან გამოაცხადოს იგი.
და	ცხო.საბ	მო-რაჲ-იწია დღესასწაული ენკენიისაჲ და მსგავსად ჩუეულებისა შეკრებაჲ მამასახლისთაჲ, აღმოვიდა ნეტარი საბაცა წმიდად ქალაქად ძმათა თანა მონასტრისათა, რომელ-იგი ეშჱნა ნიკოპოლისს მონასტერი, რამეთუ აღეშჱნა მონასტერი და ძმანი შეეკრიბნეს, რამეთუ ღმერთი შეეწეოდა მას ყოველსა ჟამსა და ყოველთა საქმეთა მისთა.
და	ცხო.საბ	და შევიდა იგი სხუათა მამასახლისთა თანა მთავარეპისკოპოსისა.
და	ცხო.საბ	იხილა რაჲ იგი მთავარეპისკოპოსმან, ფრიად განეხარა და განიყვანა იგი თჳსისაგან და ევედრებოდა მას, რაჲთამცა უკუნიქცა იგი თჳსსა ლავრასა.
და	ცხო.საბ	ამისთჳს განრისხნა მთავარეპისკოპოსი და ჰრქუა მას: გრწმენინ, უკუეთუ არა ისმინო ზრახვისა და ვედრებისა ჩემისაჲ, არღარა იხილო პირი ჩემი, და ვერცა დავითმინო ჟამ ერთ, რაჲთა ნაშრომსა შენსა ზედა სხუანი განისუენებდენ.
და	ცხო.საბ	ესე რაჲ ჰრქუა მას მთავარეპისკოპოსმან, მამამან ჩუენმან საბა ნებაჲ მისცა და აღასრულა ბრძანებაჲ მისი და უნებლიად უთხრა მთავარეპისკოპოსსა უშჯულოებაჲ იგი მათი და შეთქუმაჲ სამეოცთაჲ მათ კაცთაჲ გარდაქცეულთაჲ და არა სარწმუნოებაჲ გონებათა და გულთა მათთაჲ.
და	ცხო.საბ	მაშინ მთავარეპისკოპოსმან წიგნი მიუწერა ლავრისა მისისა ძმათა ყოველთა და ესრე თქუა: გაუწყებ თქუენ, ძმანო ჩემნო საყუარელნო, რამეთუ მამაჲ თქუენი ცოცხალ არს, და ლომთა არა შეჭამეს იგი, რამეთუ მოვიდა ჩემდა დღესასწაულსა ამას, და მე უნებლიად დავიყენე იგი ჩემ თანა, რაჲთა არა დაუტეოს ლავრაჲ თჳსი, რომელი ბრძანებითა ღმრთისაჲთა ამან აღაშჱნა.
და	ცხო.საბ	მიითუალეთ ესე დიდითა პატივითა და დაემორჩილენით ამას.
და	ცხო.საბ	უკუეთუ ვინმე თქუენგანნი მზუაობარ არიან და ამპარტავან და არა მორჩილ და არცა აწ უნდეს დამორჩილებად მაგისა, ნუმცა ვინ იყოფის მანდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა, ვითარ არა ურჩ ექმნა ბრძანებასა მას მთავარეპისკოპოსისასა, ერთი მოწაფეთა მისთაგანი, ნათესავით ნიკოპოლელი, რომელსა სახელი ერქუა სებეროს, იგი მამასახლისად განაჩინა მონასტერსა მას, რომელი ეშჱნა ნიკოპოლისით კერძო, რომელმან დაყო მრავალი წელი მონასტრისა მის განგებასა და აღესრულა.
და	ცხო.საბ	და დადგა შემდგომად მისსა დომნოს ადგილსა მას სებეროსისსა რაოდენმე ჟამ და აღესრულა.
და	ცხო.საბ	და დაუტევა მისსა ადგილსა საბარონ.
და	ცხო.საბ	უწყით ესე საბარონ, რომელი დაბერდა ფრიად და აქამომდე უპყრიეს ადგილი იგი.
და	ცხო.ხარ	და შემდგომსა მას თჳსსა მიუთუალა განგებაჲ ძმათაჲ მათ.
და	ცხო.ხარ	ამისა შემდგომად გამოვიდა მიერ ადგილით და წარვიდა სხუასა უდაბნოსა, მახლობელად თეკუასა დაბასა ვითარ ათხუთმეტ უტევან.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ კუალად მიმავალნი მისა განწმდებოდიან მისგან და იკურთხეოდიან ლოცვითა მისითა და ჰრწმენეს უფალი და მაცხუვარი, რამეთუ მათ ჟამთა უმრავლჱსი ერი წარმართი იყო და რაჲთა განჴსნნეს იგინი ვნებათა მათთაგან, რომელთა მიერ შეკრულ იყვნეს.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ მუნცა შეკრბა სიმრავლჱ ძმათაჲ, რამეთუ დაუტევეს სოფელი მის მიერ და აღუთქუეს დამარხვაჲ მცნებათა ქრისტჱსთაჲ სახითა მონაზონებისაჲთა, რამეთუ ესმოდა მოძღურისაგან მათისა, ეტყოდა რაჲ მათ საღმრთოსა მას სიტყუასა: კეთილ არს კაცისა, რაჟამს აღიღოს უღელი თჳსი სიჭაბუკითგან თჳსით და დაჯდეს თჳსისაგან.
და	ცხო.ხარ	და აწ მცირედ-მცირედ მოგჳყვანნა ჩუენ სიტყუამან თხრობად წესისა და ძალისა და საკჳრველებათა, რამეთუ წმიდაჲ იგი მარადის ზრახვიდა დაყუდებისათჳს და არა უნდა განშორებაჲ მისგან, ვინაჲთგან მიიწია დიდსა საზომსა სრულებისასა და იხილა ქუაბი დამოკიდებულსა არა ფრიად განშორებულად მონასტრისაგან, რომელსა ვიდრე აქამომდე უწოდიან ქუაბი დამოკიდებული წმიდისა ხარიტონისი, რამეთუ ვერვინ შემძლებელ არს აღსლვად მიერ თჳნიერ კიბისა, და იხილა, რამეთუ კეთილ არს მისა ყოფაჲ მას შინა.
და	ცხო.ხარ	ჭეშმარიტად თქუა დავით წინაწარმეტყუელმან, ვითარმედ: ნებაჲ მოშიშთა მისთაჲ ყოს უფალმან, ლოცვანი მათნი ისმინნეს და აცხოვნნეს იგინი.
და	ცხო.ხარ	ესე საკჳრველი საქმჱ არა უმცირჱს არს საკჳრველებათა მოსჱსთა და სამსონისთა და ელიაჲსთა, რამეთუ მოსესცა კლდესა გამოეცა წყალი, ხოლო სამსონ ილოცა და აღმოუცენდა წყალი ცხოველთაგან, და ელისე, იყო რაჲ იერიქოს, დაატკბო წყალი იგი მწარჱ და შეუხებელი და ყო იგი მშობელ ცხოველთა.
და	ცხო.ხარ	და კუალად რაჲღა ვთქუა, რამეთუ რაჟამს ეუწყა მას ღმრთისა მიერ განსლვაჲ ჴორცთაგან, უფროჲს ღმრთისა მისლვაჲ, რამეთუ ესრე ჯერ-არს თქუმად მისჳს.
და	ცხო.თევ	და მეორმეოცესა ღამესა, ვითარ იგი დგა მათ თანა, უნდა ერთსა ძმათაგანსა, რაჲთამცა მიეახლა მას და ამბორს-უყო.
და	ცხო.თევ	მაშინ უჩინო იქმნა, და ესმა ყოველთა ჴმაჲ მისი, იტყოდა რაჲ:
და	ცხო.ხარ	შეკრიბნა ყოველნი მამასახლისნი მონასტერთა მისთანი და პირველმოჴსენებულნი და ყოველნი ძმანი, დაარწმუნა მათ განსლვაჲ მისი ამიერ სოფლით მახლობელთა დღეთა და მერმე წარვიდა ფარად, სადა-იგი პირველად იწყო ღუაწლსა მონაზონებისასა.
და	ცხო.ხარ	და ვითარცა სამკჳდრებელი, დაუტევა ძმათა მათ სახელად და სარგებელად სულთა მათთა სიტყუანი ესე ნუგეშინისსაცემელად.
და	ცხო.თევ	რამეთუ მისა შემდგომად წარემატნეს ძმანი და იქმნნეს ათორმეტ.
და	ცხო.თევ	და აღაშჱნა წმიდამან მამამან ჩუენმან თჳსაგან ადგილი და მას შინა დაეყუდის.
და	ცხო.ხარ	და ესრჱთ ეტყოდა მათ: შჳლნო ჩემნო, მოციქული იტყჳს: ჟამი ესე მცირე არს.
და	ცხო.ხარ	და აწ ვიდრე ესე ხართღა მას შინა, ზრუნევდით სულთა თქუენთათჳს, რამეთუ შემდგომად განსლვისა თქუენისა ამიერ სოფლით ვერღარა შემძლებელ ხართ სინანულად და არცაღა კეთილი რაჲმე ნაყოფი გამოღებად, რამეთუ წმიდაჲ დავით იტყჳს: არა არს, ვინ სიკუდილსა შინა მოგიჴსენოს შენ, ანუ ჯოჯოხეთს შინა ვინ აღგიაროს შენ.
და	ცხო.ხარ	აქა – ღუაწლი და მუნ – გჳრგჳნი, რომელთა შჯულიერად იღუაწონ, აქა – ბრძოლაჲ უხილავთა მტერთა მიმართ და მუნ – მოსაგებელი, აქა – სირბილი და შრომაჲ და მუნ – ნიჭი და დიდებაჲ, აქა – კეთილი ვაჭრობაჲ და მუნ – განყოფაჲ შესაძინელისაჲ და რაჲთა შემოკლებულად ვთქუა: აქა – საქმჱ კეთილისაჲ და ბოროტისაჲ და მუნ – ორთავე მისაგებელი.
და	ცხო.თევ	და იყვნეს ძმანი იგი დიდსა იწროებასა შინა ჴორცთა საჴმრისაგან, რამეთუ არა იყო მათ თანა პური, არცა ზეთი, არცა სხუაჲ რაჲ, რომელი კაცთა ნუგეშინის-იციან.
და	ცხო.ხარ	აწ, შვილნო ჩემნო, ნუმცა კიდე ვიქმნებით კეთილისა მისგან საუკუნოჲსა და მივსცემთ თავთა ჩუენთა სატანჯველთა დაუსრულებელთა მცირედთა ამათ ჟამთა ცოდვით აღსრულებად, რამეთუ უფალი იტყჳს: წარვიდენ კეთილისმოქმედნი ცხორებად საუკუნოდ და ბოროტისა-მოქმედნი სირცხჳლსა საუკუნესა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან საბა მოიღო წიგნი იგი მთავარეპისკოპოსისაგან და შთავიდა ლავრად თჳსა და უბრძანა წარკითხვაჲ წიგნისაჲ მის ეკლესიას შინა შეკრებულთა შოვრის ძმათა, ხოლო გარდაქცეულნი იგი, დაბრმობილნი გონებითა მათითა, განრისხნეს და შფოთი აღადგინეს ერთბამად სამეოცთა მათ წმიდისა მამისა ჩუენისა ზედა და, ვითარცა ბრძოლად განმზადებულნი, რომელნიმე სამოსელსა მათსა ყოველთასა აღჰმზადებდეს მათგანნი და ჭურჭერთა, ხოლო სხუათა მათ ნეშტთა აღიღეს ცულები და ჰამები და სათხრელები და კედები და აღჴდეს იგინი გოდოლსა მას მის ნეტარისასა და დაარღჳეს იგი ვიდრე საფუძველადმდე დიდითა სიბოროტითა და გულისწყებითა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ქვაჲ და ძელი გოდლისაჲ მის შთაყარეს ჴევად, და ვითარცა დაარღჳეს, დაუტევეს და წარვიდეს იგინი ლავრით.
და	ცხო.საბ	და მივიდეს იგინი ლავრასა სუკასა და ევედრებოდეს, რაჲთამცა იყვნეს მუნ.
და	ცხო.თევ	და მოიწია დიდი შაბათი, და არა ედვა არცაღა შესაწირავი, რომელ საკურთხეველსა ზედა შეიწირვის.
და	ცხო.საბ	და ესმა ნეტარსა აკჳლონსს, მამასახლისსა სუკაჲსასა, რაჲ-იგი ყვეს მათ ბოროტი.
და	ცხო.საბ	არა შჱრაცხნა იგინი და არცა შეიწყნარნა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო მე ესერა მივალ წინაშე უფლისა, და ჟამი წარსლვისა ჩემისაჲ მოწევნულ არს.
და	ცხო.ხარ	და აწ ყოვლისა პირველად დაიცევით სარწმუნოებაჲ ღმრთისა მიმართ და ნუ გარდაიცვალებით მისგან ჭირთა მათგან და ურვათა მომავალთა, რამეთუ აღდგომად არიან ეკლესიათა ზედა ღმრთისათა ნათესავნი და დევნონ იგი.
და	ცხო.თევ	და ჰხედვიდეს მოძღუარსა თჳსსა, რამეთუ არარას ზრუნვიდა ამისთჳს, არცა ჰგლოდა.
და	ცხო.თევ	და იურვოდეს და წუხდეს ამისთჳს.
და	ცხო.ხარ	არა ხოლო თუ ესენი, არამედ კაცნიცა მტყუვარნი ქრისტჱს მიმართ, არიანოსნი, და ისწრაფდენ განყოფად ერთარსებასა წმიდისა სამებისასა თაყუანისსაცემელსა და სწორსა ბუნებითა ყოვლითა ძალითა მათითა, და სტანჯვიდენ, რომელნი-იგი არა ერჩდენ მრავალფერითა სატანჯველითა, არამედ უფალი, მჴსნელი ჩუენი, იტყჳს: განძლიერდით და ნუ გეშინინ, მიძლევიეს სოფელსა.
და	ცხო.საბ	და წარვიდეს იგინი სამხრით კერძო დაბასა თეკუასა და პოვეს მუნ ჴევი და წყალი და საფუძველი ძუელთა სენაკთაჲ, რომელი ეშჱნა მწვალებელთავე.
და	ცხო.ხარ	და კუალად იტყჳს: ნუ გეშინინ მათგან, რომელთა მოწყჳდნენ ჴორცნი თქუენნი, ხოლო სულისა ვერ შემძლებელ არიან მოსიკუდიდ.
და	ცხო.თევ	და მოვიდა მისა ერთი ძმათაგანი მრავალგზის და მუაჴსენა მას მისთჳს და ევედრებოდა: რაჲთა წარავლინოს ერთი ძმათაგანი იერუსალჱმდ, რაჲთა მუართუას, ჰე ღამე, სიწმიდისა საჴმარი.
და	ცხო.საბ	და მუნ იშჱნეს სენაკები და ნეა-ლავრა დასდვეს სახელი.
და	ცხო.თევ	ხოლო წმიდაჲ იგი გულპყრობილ იყო ღმრთისა, რამეთუ იცოდა, რაჲ-იგი ყოფად იყო და ჰრქუა მათ: წარვედით და განჰმზადეთ ეკლესიაჲ და საკურთხეველი და ნურას ჰზრუნავთ, რამეთუ რომელმან განაძღო უდაბნოსა ზედა ათასეული ძეთა ისრაჱლისათაჲ და კუალად ხუთ ათასნი წამსა ერთსა, მანვე მოსცეს ჩუენდაცა შესაწირავისა საჴმარი და ჴორცთაჲცა.
და	ცხო.საბ	ესენი ვითარცა გამოვიდეს ლავრისა მისგან ნეტარისა საბაჲსა, ხოლო სხუანი იგი დაადგრეს მშჳდობით და შესწირვიდეს ლოცვასა ღმრთისა მიმართ გულითა წმიდითა დაუცხრომელად და მღჳძარე იყვნეს თავყანისცემასა და, ვითარცა იფქლი გამომარგლილი რაჲ აღორძნდებინ, ეგრე მხიარულ იყვნეს, მცირედი რაჲ ჟამი წარჴდა, აგრძნა ნეტარმან საბა, სადა-იგი იყოფოდეს სულმოკლენი იგი მოწაფე-ყოფილნი, და მოიბნა კაჰრაულნი კასტელისანი და ლავრისანი და აღჰკიდა საზრდელი და მივიდა მათა.
და	ცხო.საბ	და რომელთამე მათგანთა იხილეს რაჲ ნეტარი იგი მიმავალი, იტყოდეს ურთიერთას: იხილეთ-ღა, აჰა ესერა აქაცა მოვალს მრუდი იგი.
და	ცხო.ხარ	არამედ მისა გეშინოდენ, რომელი შემძლებელ არს მოწყუედად სულისა და ჴორცთა და წარწყმედად ორთავე გეჰენიასა ცეცხლისასა.
და	ცხო.საბ	და დაუწყნარებელობითა მათითა და უჯეროებითა გონებისა მათისაჲთა ურთიერთას ილალვიდეს და შფოთებდეს.
და	ცხო.საბ	შეეწყალნეს იგინი ნეტარსა მას და შევიდა წმიდისა მთავარეპისკოპოსისა და უთხრა მათი იგი ცხორებაჲ.
და	ცხო.ხარ	და ამისა შემდგომად ესრჱთ ეძიებდით მშჳდობასა და სიწმიდესა და ნუმცა დაჰვალს მზჱ გულისწყრომასა თქუენსა ზედა, ვითარცა თქუა მოციქულმან, არამედ განაგდეთ შემაწუხებელი იგი სიმდაბლითა, და აჰჴოცოთ თავთა თქუენთაგან ვნებაჲ იგი ძჳრისმოჴსენებისაჲ, რომელი სძაგს ღმერთსა, ვიდრემდის უჩინო იქმნეს, რაჲთა დაიცვნეს გულნი მშჳდობამან ღმრთისამან, რომელი ჰმატს ყოველთა გონებათა.
და	ცხო.საბ	და ევედრებოდა მას, რაჲთამცა შეიწყნარნა იგი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან მთავარეპისკოპოსმან მისცა ჴელთა მისთა ლიტრაჲ ერთი ოქროჲ და ჴელმწიფებაჲ მის ადგილისაჲ და მუნ მყოფთაჲ, რამეთუ იყვნეს იგინი კრებულისა მისისაგანნი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი ესე მღდელი მივიდა მათა და აქუნდა მის თანა ყოველი საჴმარი.
და	ცხო.ხარ	და რაჟამს დასთესოს მტერმან გულთა შინა თქუენთა განზრახვაჲ მყრალობისაჲ, ისწრაფეთ, რაჲთა ადრე განსდევნოთ ლოცვითა და სატანჯველისა მის საუკუნოჲსა მოჴსენებითა.
და	ცხო.საბ	და დაყო მათ თანა ხუთი თუეჲ და აღუშჱნა მათ პურის-საქმარი და ეკლესიაჲ და შეამკო იგი და საკურთხეველი დადგა.
და	ცხო.ხარ	და კუალად იტყოდა, რამეთუ: არა ჯერ-არს ზრახვად ჩუენებათა თანა ბოროტთა, რომელნი ეშმაკმან გამოუსახნის გონებასა და მუასურვის კაცსა გულისთქუმისათჳს ბოროტისა, რაჲთა არა შეიგინნენ ჴორცნი არცა ცხადად, არცა ძილსა შინა.
და	ცხო.საბ	სამეოცდამეცხრესა წელსა ჰასაკისა მისისა ჟამთა წარავლინა და მოიყვანა ლავრისა თჳსისაგან, ვითარცა ზემო წერილ არს, მეუდაბნოეჲ იოვანე, ნათესავით ელადელი, რომელსა წინაწარმეტყუელებისა მადლი აქუნდა.
და	ცხო.ხარ	მოსწრაფე იყვენით ყოვლითა ძალითა თქუენითა სიწმიდისათჳს სულთა თქუენთაჲსა, რამეთუ უფალი იტყჳს: წმიდა იყვენით, რამეთუ მე წმიდა ვარ, და ივლტოდეთ ანგაჰარებისაგან, ვითარცა კერპთმსახურებისა და გიყუარდინ უპოვრებაჲ, რაჲთა იყვნეთ გლახაკ სულითა და არა განჰვარდეთ ნეტარებისაგან სასუფეველისა, რამეთუ პავლე მოციქული განგაკრძალებს თქუენ სიტყჳთა: ჯერ-არს ჩუენდა არა მოგებად საჴმარი ჴორცთაჲ, გარნა რომელი უნებლიაჲთ მოგუეჴადების, რაჟამს-იგი თქუა: უკუეთუ გაქუნდეს საზრდელ და სამოსელ და კმა იყავნ ჩუენდა, უკუეთუ ვინმე თქუენგანი მიიწიოს დიდსა სათნოებასა ღმრთისა მიერ მონიჭებითა, ნუ ამაღლდებინ, ვითარმედ უქმნიეს რაჲმე დიდი საკჳრველი, რაჲთა არა შთავარდეს იგი სიღრმესა ამპარტავანებისასა, არამედ ჰრწმენინ კეთილად, რამეთუ თჳნიერ საღმრთოთა ნიჭთა ვერ შემძლებელ არს კაცი საქმედ რაჲსამე, ამისთჳს რამეთუ ყოველი მოცემული კეთილი და ყოველი ნიჭი სრული ზეგარდამოსრულ არს მამისაგან ნათლისაჲსა, ვითარცა წმიდაჲ იაკობ დასწერს, და კუალად ნეტარი დავით იტყჳს: არა თუმცა უფალმან აღაშჱნა სახლი ცუდად შურებიან მაშენებელნი მისნი.
და	ცხო.საბ	ამან ნეტარმან იოვანე ღმრთით-შემოსილმან წინაწარმეტყუელა რაჲ იგი მოწევნად, იყო ნეა-ლავრასა მათ ჟამთა, და აღსრულებასა მისსა ქრისტჱს მიერ თანა-უჯდა მას შემდგომი მისი.
და	ცხო.საბ	ცრემლნი გარდამოსთხივნა და თქუა: აჰა, დღენი მოვლენან და აღმაღლდენ ამის ადგილისა მყოფნი ფრიად სარწმუნოებასა ზედა სიმართლისასა და განეშოვრნენ მას, და დამდაბლდეს სიმაღლჱ მათი, და ამისსა შემდგომად განიდევნნენ.
და	ცხო.საბ	და ესე რაჲ თქუა, შეისუენა და ღმრთისა მივიდა.
და	ცხო.საბ	ამან, შემკულმან მადლითა, შჳდი წელი დაყო განგებასა მის ლავრისასა სათნოებით ღმრთისა მიმართ და ამისსა შემდგომად სასწაულთა მოქმედად გამოჩნდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მუნ მყოფთა მათ თანა-ზრახვითა მამისა ჩუენისა საბაჲსითა დაადგინეს ჰრომი ერთი წრფელი და უზაკუველი, რომელსა სახელი ერქუა პავლე, რომელი ღმრთისა შუენიერად ბრწყინვიდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან პავლე ექუსი თუე დაყო უნებლიად მამასახლისობასა ნეა-ლავრას და ივლტოდა მიერ ადგილით და წიაღჴდა არაბიად.
და	ცხო.საბ	და მერმე მოვიდა კაპარბარიქად და მუნ აღესრულა, რომელი ზემოკერძო მოჴსენებულ არს, რომელმანცა მუნ მონასტერი აღაშჱნა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეა-ლავრისა მამათა აუწყეს ნეტარსა საბას პავლჱსი იგი წარსლვაჲ და დიდად ევედრებოდეს მას.
და	ცხო.საბ	და მოსცა მათ მოწაფჱ თჳსი, რომელი ზემო წერილ არს, რომელსა-იგი ერქუა აგაპი.
და	ცხო.საბ	ამან ნეტარმან აგაპი რაჲ მიითუალა მამასახლისობაჲ ნეა-ლავრისაჲ, პოვნა მუნ ოთხნი მონაზონნი კრებულისა მისგანნი, რომელნი შეეყვანნეს მუნ წრფელსა პავლეს, და არა იცოდა მან, რაჲ იყვნეს იგინი, რამეთუ იდუმალ იწურთიდეს შჯულსა ოროგინეჲსსა.
და	ცხო.საბ	ამათა წინამძღუარ იყო კაცი ვინმე პალესტინელი, რომელსა სახელი ერქუა ნონოს, რომელი მიზეზით რეცა ქრისტიანობასა და სიმდაბლესა აჩუენებდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ესვიდა იგი სჯულსა უღმრთოთა წარმართთა და ჰურიათა და მანიქეველთასა და ოროგინჱსსა და დიდჳმოსისსა და ზღაპრობათა მათთა აღიარებდა.
და	ცხო.საბ	ესე რაჲ ესმა ნეტარსა აგაპის მამასახლისსა, შეეშინა, განიზრახა და თქუა: ნუუკუე სხუანიცა მიერჩდენ მათსა მას მედგრად სწავლასა და სიბოროტესა მამისა მათისა ეშმაკისასა.
და	ცხო.საბ	და შევიდა ნეტარი აგაპი მთავარეპისკოპოსისა ელიაჲსსა და უთხრა საქმჱ ესე, ხოლო მან უბრძანა გამოსხმაჲ მათი ლავრით.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განვიდეს იგინი ლავრით, შთავიდეს ველის პირად და მუნ დასთესნეს ბოროტნი იგი ღუარძლნი სიტყუანი მათნი.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ჟამნი რაოდენნიმე წარჴდეს, მთავარეპისკოპოსი შეასმინეს მეფესა, რომელი მცირედ შემდგომად ითქუას.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა ესე განსხმულთა მათ, მოვიდეს ნონოს და მისთანანი იგი ქალაქად წმიდად და ევედრებოდეს მთავარეპისკოპოსსა, რაჲთამცა უბრძანა მათ შესლვაჲ ნეა-ლავრად.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან ნეტარმან მოუწოდა წმიდასა საბას და ნეტარსა საყუარელსა აგაპის, ჰკითხა მათ და ჰრქუა: შესაძლებელ არსა შესლვაჲ მათი ნია-ლავრად?
და	ცხო.საბ	უმჯობეს არს ჩემდა, რაჲთა გამოვიდე მე ადგილისა მისგან და არა ეგენი შევჰრთნე კრებულსა ჩემსა, და ჰრქუა მას მთავარეპისკოპოსმან: სათნოჲ და კეთილი ნებაჲ ღმრთისაჲ განიზრახე.
და	ცხო.საბ	და მათ ვითარცა გულისხმა-ყვეს, რამეთუ არას არგებს მათ მთავარეპისკოპოსი, წარვიდეს იგინი ველის პირადვე.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან აგაპი დაყო ხუთი წელი ნეა-ლავრას კეთილად განგებასა მამასახლისობით და აღესრულა.
და	ცხო.საბ	და დაადგინეს მისსა ადგილსა მამასახლისად ნეა-ლავრელთა, რომელსა სახელი ერქუა მამა.
და	ცხო.საბ	ვითარცა ესმა ესე ნონოსს განდრეკილსა და მისთანათა აღსრულებაჲ ნეტარისა აგაპისი და მამაჲსი მამასახლისობაჲ, აღმოვიდეს იგინი მამაჲსა და მან შეიწყნარნა იგინი ლავრასა, რამეთუ არა იცოდნა იგინი.
და	ცხო.საბ	ხოლო მათ აქუნდა ბოროტი იგი სწავლაჲ სულთა მათთაჲ მარადის და ვერ ძალ-ედვა ყოვლადვე სმენად სახჱ ღმრთისმსახურებით მონაზონთაჲ, არამედ ეშინოდა ნეტარისა საბაჲსა, რამეთუ მის მიერ იყვნეს დამტკიცებულ ერთსა სარწმუნოებასა ზედა ყოველნი უდაბნოჲსა მონაზონნი.
და	ცხო.საბ	და გითხრა მბრწყინვალისა მამისა ჩუენისა საბაჲსი ღმრთისამიერი იგი მისა ნიჭი, რამეთუ მოქალაქეობაჲ იგი მისი იყო დიდებულ და ცხოვრებაჲ მისი სანატრელ და სარწმუნოებაჲ მისი მართალ ღმრთისა მიმართ.
და	ცხო.საბ	წმიდაჲ ესე საბა, ახალი ნერგი, კასტელისა მონასტერსა გამოჩნდა მძლედ სულთა ზედა მედგართა, ღმრთისმსახურებითა და შეწევნითა სულისა წმიდისაჲთა უდაბნონი ქალაქ ყვნა.
და	ცხო.საბ	პირველადვე უნდა ეშმაკსა საფრჴისა დაგებაჲ მოწაფეთათჳს საბაჲსთა, ოდეს-იგი გარდაიქცეს მისგან ნეა-ლავრისა აღშჱნებასა, არამედ მასვე დადგა საფრჴჱ ნეტარისა საბაჲს მიერ და სხუაჲ ძლევაჲ უფროჲსი აღადგინა საბა მის ზედა.
და	ცხო.საბ	და ამისსა შემდგომად წარიყვანა პავლე ბერი მის თანა, რომელსა დიადი განგებაჲ ექმნა.
და	ცხო.საბ	და მივიდეს ჴევსა ერთსა მახლობელად დიდისა ლავრისა, რომელი ეშოვრა: ვითარ ათხუთმეტ უტევან დასავალით კასტელისა.
და	ცხო.საბ	და პოვა ჩრდილოჲთ კერძო კლდესა შინა ქუაბი დიდი და შუენიერი და დაყვნა მას შინა თავადნი მარხვანი ვიდრე ბზობადმდე.
და	ცხო.საბ	და მოვიდეს იგინი ლავრადვე.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად აღვსებისა თანა-წარიყვანა თეოდოლე და გელასი და თჳთ იგი პავლე და სხუანი მათ თანა და მოვიდა ადგილსა მას.
და	ცხო.საბ	ხოლო შეწევნითა ღმრთისაჲთა ქუაბი იგი ეკლესია ყო და სხუაჲ გარემო ადგილი მონასტრად აღაშჱნა და დასდვა სახელი ადგილსა მას სპილეონთაჲ და ნეტარი პავლე დაადგინა განმგებელად ადგილსა მას და მისცნა მას ლავრისა მისგან სამნი ძმანი: გეორგი და კჳრიკოს და ევსტათი.
და	ცხო.საბ	და ნებითა ღმრთისაჲთა აღორძნდა ადგილი იგი და განმრავლდეს ძმანი ფრიად.
და	ცხო.საბ	და რასა უფროჲს ვიტყოდით მისთჳს.
და	ცხო.საბ	რომელი ჩანს წინაშე თუალთა ჩუენთა სპილეონისა მონასტერი, რომელი დიდითა შრომითა და ოფლითა თჳსითა ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა აღაშჱნა?
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან პავლე რაჲ ქრისტჱს მიერ შეისუენა, და მისსა ადგილსა დადგეს კჳრიკე და ევსტათი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან მან მღდელმან იხილნა იგინი ფრიად შეიწრებულნი, რამეთუ არცა ეკლესიაჲ აქუნდა, არცა წინამძღუარი, არამედ ეკლესიასა წმიდისა წინაწარმეტყუელისა ამოსისსა მივიდიან რაჲცა კჳრიაკე და მუნ ეზიარნიან;
და	ცხო.საბ	და შემდგომად ამათისა აღსრულებისა სერგის დაიპირა მამასახლისობაჲ, ხოლო გეორგი წარავლინეს ალექსანდრიად და მთავარეპისკოპოსისა ზოვილჱს თანა ზრახვიდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთავარეპისკოპოსმან შეიპყრა იგი და აკურთხა ეპისკოპოსად პილოსს.
და	ცხო.საბ	და ესე ღმერთმან განაჩინა მზრუნველად სპილეონისა მონასტრისა.
და	ცხო.ხარ	და უკუეთუ იხილოს ესე, რომელი-იგი უფალმან აღადგინა სათნოებითა, მაშინ ისწრაფენ მიმსგავსებად მისა და ნუ ხედავნ, რომელნი-იგი უდარჱს მისსა არიან, და ჰგონებდეს თავსა შინა თჳსსა მიწევნად სრულებისა, დააცადოს სრბაჲ თჳსი და თანამდებ იქმნეს პატიჟისა, ვითარცა ფარისეველი იგი ამპარტავანებისა მისისათჳს და ცთომისა.
და	ცხო.საბ	მარკიანოს ვისმე ერქუა ხუცესსა წმიდისა ანასტასიისასა და იყო იგი მამასახლის წმიდასა სიონს.
და	ცხო.ხარ	ხოლო უკუეთუ არავინ იპოოს კაცთაგანი უვაღრჱს მისსა, შეატყუნ თავი თჳსი მცნებათა მათ უფლისათა სრულთა, რომელნი წერილ არიან: უკუეთუ ვინმე წარგიქციოს მილიონ ერთ, შენ მივედ მის თანა ორსა, და თუ ვინმე გცეს ყურიმალსა შენსა, მიუპყარ მეორეჲცა ყურიმალი.
და	ცხო.საბ	ესე წუსწუთ მოუჴდის წმიდასა მამასა ჩუენსა საბას და მრავალი საჴმარი მუართჳს მას და თჳსითა ჴელითა სარწმუნოებით იქმნ ყრმათა მისთა თანა, რომელთა ერქუა ანტონი და იოვანე, და შეეწევინ, რომელნი შურებიედ შჱნებასა მის ადგილისასა.
და	ცხო.საბ	ესევითარი დიდი სარწმუნოებაჲ აქუნდა კაცსა მას, რამეთუ ფრიად შეიყუარა იგი მთავარეპისკოპოსმან ელია და ეპისკოპოსად დაადგინა იგი სებასტიას, და ანტონი – ასკალონისა ეკლესიასა.
და	ცხო.საბ	რომელი უმაღლჱს არს ყოველთა უდაბნოთა ბორცჳ, აღმოსავალით კერძო შჱნებული გოდოლი ევდოკიაჲს მიერ ნეტარისა, რომელი მესმა მე წერილსა შინა ნეტარისა დიდისა ევთჳმის თქმული, გარდაცვალეს ვიეთმე მონაზონთა წესი თჳსი და იტყოდეს დიოსკორჱსსა და ევტჳქისსა მანკიერებით, რამეთუ აქუნდა მათ ერთგულებაჲ.
და	ცხო.საბ	გერონტის თანა და რომანჱს თანა, რომელნი განსხმულ იყვნეს, და სხუანი ორნი მონაზონნი, რომელნი იტყოდეს წვალებასა ნესტორის მბრძოლისასა.
და	ცხო.საბ	და ესენი ვითარცა მივიდეს ყოფად ადგილსა მას, არა აღიარებდეს მართლჭეშმარიტსა წმიდასა ღმრთისმშობელსა მარადის ქალწულსა მარიამს, არცა ერთარსებასა წმიდისა სამებისასა, არცა მეოხად იტყჳან ქრისტესა, ჭეშმარიტსა ღმერთსა.
და	ცხო.საბ	ესენი რაჲ დაემკჳდრნეს მუნ, დიდსა მამასა ჩუენსა საბას ფრიად გულსა აკლდა და ეურვებოდა სამთავე მათთჳს მონასტერთა.
და	ცხო.ხარ	და კუალად, ვითარმედ: სიტყუაჲ მისცეთ ყოვლისათჳს სიტყჳსა უჴმარისა.
და	ცხო.ხარ	და უკუეთუ ვინმე ჰრქუას ძმასა თჳსსა ცოფ, თანამდებ არს იგი გეჰენიასა ცეცხლისასა, და რომელმან მიხედოს დედაკაცსა გულისთქუმითა, მუნთქუესვე იმრუშა გულსა შინა თჳსსა, და სხუაჲცა ესევითარი.
და	ცხო.საბ	მათ დღეთა შინა იხილა მან ჩუენებაჲ ესევითარი: იხილა თავი თჳსი წმიდასა ანასტასიას შინა ჟამისწირვისა აღსრულებასა ოდენ, და გამუასხმიდეს ვიეთმე და სცემდეს კუერთხითა და მრავლითა რისხვითა სდევნიდეს, ხოლო იგი ევედრებოდა მათ, რომელთა აქუნდა კუერთხები იგი, რაჲთა შეუნდონ მათ ზიარებად.
და	ცხო.ხარ	უკუეთუ ესე ყოველი ექმნას, რომლისაჲ ვერ მგონიეს, მერმე გულისხმა-ყავნ, ვითარმედ მონაჲ არს ბრძანებასა ქუეშე და ხადოდენ თავსა თჳსსა უჴმარად, ვითარცა უბრძანა უფალმან მოწაფეთა თჳსთა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მათ მოუგეს რისხვისა სიტყჳთა და ჰრქუეს: არა შეჰგავს მაგათა ზიარებაჲ, რამეთუ ურჩ არიან და არა აღიარებენ ქრისტესა, ჭეშმარიტსა ღმერთსა, ღმრთად, არცა წმიდასა ღმრთისმშობელსა მარიამს, მიერ ჟამითგან შეეწყალნეს იგინი ნეტარსა საბას და ევედრებოდა ღმერთსა მათთჳს ყოვლითა გულითა, რაჲთა მუაქცივნეს იგინი სიმართლესა და რაჲთა განეშოვრნენ ნესტორის სჯულსა.
და	ცხო.საბ	და იყო ნეტარი იგი მათ თანა მრავალ ჟამ და ევედრებინ ღმერთსა მათთჳს წუსწუთ და ნუგეშინისცემნ მათ, რაჲთამცა ღმრთისმსახურებისა შჯულსა დაემორჩილნეს.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ მამაჲ ჩუენი საბა დიდად დაშურა ლოცვითა და ნუგეშინისცემითა მათა მიმართ და შეწევნითა ღმრთისაჲთა დააჯერა მათ ნესტორის შჯული შეჩუენებად და ზიარებად წარიყვანნა იგინი კათოლიკე ეკლესიასა და მიუთუალნა იგინი ნეტარსა თეოდოსის.
და	ცხო.ხარ	ხოლო უკუეთუ ვერღა აღესრულოს ესე ყოველი, განიზრახენ, რავდენ შორავს წმიდათა ამათ მცნებათა, და მაშინ ნუ ამაღლდებინ მისთჳს, რომელ-იგი უქმნიეს, არამედ უფროჲსღა აბრალებდინ თავსა თჳსსა ნაკლულევანებისა მისისათჳს, რომელი ვერ აღასრულა;
და	ცხო.საბ	ერთი ვინმე ღირსი და კეთილი მოწაფეთა მისთაგანი, ნათესავით ბიზანტიელი, რომელსა ერქუა იოვანე, ესე სქოლარ ყოფილიყო ზედა ყოველთა სქოლართა.
და	ცხო.საბ	ამან ხატი მონაზონებისაჲ შეიმოსა დიდსა ლავრასა და მონაზონებისა ხატითა აღასრულა მოქალაქობაჲ.
და	ცხო.ხარ	და ნუ იტყჳნ, რავდენგზის უმჯობჱს ვარ სხუათა, რამეთუ წმიდაჲ პავლე ესრჱთ იტყოდა, ვითარმედ: წინასა მას მივსწუდები და შემდგომსა მას დავივიწყებ და კრძალულებით ვსდევ განსა მას ზეცისა ჩინებისასა.
და	ცხო.საბ	ესე ნეტარმან საბა განმგებელად დაადგინა და მამასახლისად გოდლისა მის, ვითარცა სიბრძნითა შემოსილი და ადგილისა მის შემძლებელი განგებად.
და	ცხო.საბ	მისცნა მას ძმანი ლავრისანი და საჴმარი მათი.
და	ცხო.ხარ	და უკუეთუ ვინმე იხილოს ძმათაგანი მცონარედ და დაჴსნილად მცნებათათჳს მაცხოვრისათა, ნუ განიკითხავნ, არამედ არქუნ თავსა თჳსსა სიტყუაჲ იგი ნეტარისა პავლჱსი: ვინ ვარ მე, რომელი განვიკითხავ სხჳსა მონასა უფლისა მისისათჳს: დგეს, გინათუ დაეცეს, არამედ დგეს?
და	ცხო.ხარ	ესრჱთ, ჯერ-არს სიტყუად თავისა თჳსისა, რაჲთა არა ძმაჲ შეურაცხ-ყოს და განიკითხოს და შევარდეს მასვე ცოდვასა და მოიჴსენოს, რამეთუ უძლურისაგან ბუნებისა არს.
და	ცხო.საბ	აღ-რაჲ-ვიდა მუნ ზედა, შურებოდა და იღუწიდა და შეწევნითა ღმრთისაჲთა პირგონი იგი მონასტერ ქმნა.
და	ცხო.საბ	და შეკრიბა, სქოლარმან მონასტერსა მას კრებული დიდძალი, რამეთუ იყო მუნ აბრაამ კარტიაჲსა ეპისკოპოსი.
და	ცხო.საბ	ხოლო სქოლარმან ოცდაათხუთმეტი წელი დაყო მონასტერსა მას შინა და აღესრულა მონაზონებასა შინა დამტკიცებული და მართლმადიდებელი შჯულისაჲ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა დიდად დაშურა შჱნებასა და დამტკიცებასა მის მონასტრისასა და, ვიდრე აღსრულებადმდე მისა, მოკითხვითა და შეწევნითა მას ადგილსა არა მუაკლო.
და	ცხო.საბ	და ამისსა შემდგომად ვითარცა წარჴდა რაოდენიმე ჟამი, იაკობ, რომელი ზემო წერილ არს, ამას ჰხუდა ქსენადოქობაჲ ლავრასა შინა დიდსა.
და	ცხო.საბ	ამან უქმნა წუენი ძმათა, რომელნი განვიდიან და შეჰკრებედ მის ადგილისათჳს მანიჭსა.
და	ცხო.ხარ	ეკრძალენით, რაჲთა არა ჰყოფდეთ საქმეთა თქუენთა კაცთა სათნოებისათჳს, რაჲთა არა დააკლდეთ საუკუნესა მას მოსაგებელსა, განმზადებულსა თქუენთჳს, რამეთუ უფალი იტყჳს: ამენ გეტყჳ თქუენ, მიუღებიეს სასყიდელი მათი, და მაშინ ღირს იყვნეთ სიტყჳსა მისთჳს, რომელსა იტყჳს, რამეთუ: ღმერთმან განაბნივნეს ძუალნი კაცთმოთნეთანი და შემდგომი ამისი.
და	ცხო.საბ	დაუშთა მისგანი ვიდრე ორად დღედმდე, და გარდაყარა იგი სარკუმლით ქსენადოქისაჲთ ჴევად, იხილა ესე ბერმან ზეგარდამო სენაკით თჳსით და ფარულად შთავიდა ჴევად და შეკრიბა წმიდად ბისარი იგი და აღიღო სენაკად, განჰფინა და განაჴმო იგი.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა რაოდენიმე ჟამი წარჴდა, მოუწოდა იაკობს მხილებად.
და	ცხო.საბ	ვითარცა დაასრულა ჴელი თჳსი, და ჴმელი იგი პისარი შექმნა კეთილად და დაუგო, და ვითარცა ჭამდეს, ჰრქუა მას ბერმან: შემინდვე მე, ძმაო, რამეთუ არა ვიცი მე შენელებაჲ წუენისაჲ.
და	ცხო.საბ	მიუგო ნეტარმან მან და ჰრქუა მას: გრწმენინ ჩემი, შვილო, ესე იგი პისარი არს, რომელი შენ სარკუმლით ჴევად შთაჰყარე.
და	ცხო.ხარ	ესე სიტყუანი ჰრქუნა მათ, რომელნი-იგი უსრულჱს იყვნეს, რამეთუ მახენი ეშმაკისანი ფრიად მრავალ არიან, და მცირედნი არიან, რომელნი ყოვლადვე არა მონადირებულ არიან მის მიერ.
და	ცხო.საბ	და მერმე თქუა: რომელმან მცირისა ამის განგებაჲ ვერ აგო, კრებულიმცა ვინაჲ-მე იპყრა?
და	ცხო.საბ	ესეღა ესმა იაკობს, ფრიად სარგებელ ეყო და წარვიდა სენაკად თჳსა.
და	ცხო.ხარ	და კუალად თქუა: უკუეთუ ვინმე მეოტ იქმნეს თქუენგანი ცოდვითა, მანქანებითა ეშმაკისაჲთა და უდებ-ყოფითა თავისა თჳსისაჲთა ითხოვდინ ესევითარი იგი უფლისაგან ტკივილითა გულისაჲთა ცოდვათა თჳსთათჳს და ნუ წარიწირავნ თავსა თჳსსა, არამედ მიუტევენ სასოებაჲ თჳსი მუნთქუესვე მოწყალებათა ღმრთისათა, რაჲთა არა დაინთქას მწუხარებითა უმეტჱსითა და მოირჩოს უსასოებითა და დაშთეს თჳნიერ სათნოებისა მიერითგან და მერმე მიაქციოს ყოველსავე უკეთურებასა, რამეთუ ესრჱთ არს წარკუეთაჲ სასოებისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ნეტარი იგი განვიდა დიდსა უდაბნოსა მსგავსად ჩუეულებისა, ხოლო ამან იაკობ შეიკრიბნა ძმანი ლავრისაგანნი და იწყო შჱნებად, რომელ-იგი წინა მოჴსენებულ არს წერილსა ამას, რომელსა ჰრქჳან შჳდპირისა ლაკუაჲ, და აღაშჱნა მუნ ეგუტერი მცირჱ და სენაკები.
და	ცხო.საბ	ხოლო მამანი ლავრისანი განრისხნეს და აპკოლებდეს საქმესა მას.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან ტყუვა და თქუა, ვითარმედ: ბრძანებითა წმიდისა მამისა ჩუენისა საბაჲსითა ვყავ ესე – ხოლო მამათა ვითარ ესმა ესე, გულკლებულ იქმნნეს ფრიად, არამედ საქმჱ იგი არა დააპკოლეს.
და	ცხო.ხარ	ამას მოიჴსენებნ, ვითარმედ ღმერთი მართლმსაჯული არს, დაღაცათუ შემძლებელ არს მიგებად კაცად-კაცადისაჲ საქმეთა მათაებრ, არამედ კუალად მოწყალე არს და სულგრძელ, ვითარცა წერილ არს: სწყალობხ უფალი ყოველთა კაცთა, ვითარცა შეეწყალა უძღები იგი შვილი, რაჟამს მოიწია მისა სინანულით, ვითარცა თქუა უფალმან: ცხოველ ვარ მე, რამეთუ არა მნებავს სიკუდილი ცოდვილისაჲ, არამედ მოქცევაჲ და ცხორებაჲ.
და	ცხო.ხარ	და სხუასა ადგილსა იტყჳს: მოვედით ყოველნი მაშურალნი და ტჳრთმძიმენი და მე განგისუენო თქუენ.
და	ცხო.საბ	ხოლო დიდი მამაჲ რაჲ მოვიდა დღესასწაულსა მას, იხილა შჱნებული იგი, მოუწოდა იაკობს და ჰრქუა მას: შვილო, არა არს საქმჱ შენი ღმრთისა მიერ, ვითარმცა სხუაჲ ლავრაჲ აღეშჱნა ადგილსა ამას მახლობელად, უფროჲს ხოლო ამისთჳს, რამეთუ ლავრისა მამათა არა ღირს უჩს ესე, არამედ უფროჲსღა შფოთ არიან მაგისთჳს, რამეთუ გზასა ზედა არს და ლაკუასა ჩუენსა.
და	ცხო.ხარ	და ესეცა ცხად არს, რამეთუ მაცხუვარი არს, რომელი ამითქუა დაგებითა დიდითა, ვითარცა მაღლისაგან ადგილისა უწესს, რომელთანი ცოდვანი აღმატებულ არიან თავთა მათთა, ვითარცა წერილ არს, და, ვითარცა ტჳრთმძიმჱ, დამძიმებულ არს მათ ზედა, რომელთანი წყლულებანი ცოდვისანი შეყროლებულ და დამპალ არიან მათ შოვრის.
და	ცხო.ხარ	და ესრჱთ ჯერ-არს, რამეთუ იტყჳს: არა უჴმს ცოცხალთა მკურნალი, არამედ რომელნი არიან უძჳრჱსითა სალმობითა.
და	ცხო.ხარ	და აწ მოსწრაფე იყვენით დაბანად ფერჴთა წმიდათასა, რომელნი მოვიდოდიან თქუენდა, და სწყალობდით, რაჲთა თქუენცა შეიწყალნეთ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ისმინე წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელსა იტყჳს უმეცართა და ამპარტავანთათჳს, რომელნი ჰყოფენ უფროჲს პატივისა და ძალისა მათისა, და თქუა: დაჭრენით საჴნისნი თქუენნი მახჳლად და მანგალნი თქუენნი ლახურად.
და	ცხო.საბ	და შენცა აწ სულთა და ჴორცთა ვნებასა არღა გიძლევიეს და ვითარ სხუათა სწავლი და შეპყრობილ ხარ შენ გულისთქუმითა და ამპარტავანებითა?
და	ცხო.საბ	ხოლო იაკობ ვითარ წინა-აღუდგებოდა ნეტარსა მას და არა ერჩდა, ჰრქუა მას ბერმან: მე, შვილო, ეგრე მგონიეს, ვითარმედ უმჯობჱსი გაზრახო შენ, რამეთუ ზედა სდგა შენ ურჩებასა შენსა.
და	ცხო.ხარ	და ვითარცა მაღალ ხართ თქუენ სათნოებითა, ეგრჱთვე პატიოსან იქმნნეთ, და განიწმიდენით გუამნი თქუენნი სიწმიდითა ქალწულებისაჲთა და დაცვითა ჴორცთაჲთა, რამეთუ ყოველნი, რომელნი ქუეყანისასა ზრახვენ, დამჭნარ არიან ბაყლითა მრუშებისაჲთა.
და	ცხო.საბ	და ესე რაჲ თქუა ნეტარმან მან, წარვიდა გოდოლსა თჳსსა, ხოლო იაკობ შეიპყრა ძწოლამან და მჴურვალებამან და შჳდსა თუესა სალმობითა მით იტანჯებოდა ბოროტად.
და	ცხო.ხარ	და ზეთი იგი განაბრწყინვებდა სანთელთა მათთა, რაჲთა მიეგებვოდით სიძესა მას ზეცისასა და არა დაშთეთ გარეგან სასძლოსა მას შემდგომად ყოვლისა ამის შრომისა, რომელ დამაშურალ ხართ ქალწულებისა მარხვისათჳს არა წყალობითა სხუათაჲთა, და ეკრძალენით, რაჲთა არა ინაჴით-იდგათ სამოსლითა მწინკულევანითა მეინაჴეთა მათ თანა ქორწილისათა.
და	ცხო.საბ	და განიწირა იგი სიკუდიდ თუესა ნოემბერისასა და ევედრა იგი მამათა, რაჲთამცა მიიღეს იგი ეკლესიასა ლავრისასა და დააგდეს იგი ფერჴთა თანა წმიდისა მამისათა, რაჲთამცა შენდობაჲ პოვა უწინარჱს სიკუდილისა მისისა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესე იქმნა, ჰრქუა მას წმიდამან მან: გულისხმა-ყავ, ვითარმედ ურცხჳნოებითა და წინა-აღდგომითა შენითა დაისაჯე ბოროტად.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან იძულებით დიდისა მისგან ჭირისა აღაღო პირი თჳსი და თქუა: შემინდვე მე, პატიოსანო მამაო!
და	ცხო.ხარ	და ბრძანოს სიძემან შეკრვაჲ ფერჴთაჲ და ჴელთა თქუენთაჲ და შთაგთხივნეს ბნელსა მას გარესკნელსა, რამეთუ მე ვევედრები ღმერთსა, რაჲთა არა შეგემთხჳოს ესევითარი.
და	ცხო.საბ	და უპყრა ჴელი მისი და აღადგინა იგი და უბრძანა მას, რაჲთა ეზიაროს უჴრწნელსა საჲდუმლოსა ქრისტჱსსა.
და	ცხო.საბ	ხოლო იგი ვითარცა ეზიარა, მუნქუესვე მიიღო საზრდელი და განძლიერდა.
და	ცხო.საბ	და უკჳრდა ყოეელთა მეყსეულად განკურნებაჲ იგი იაკობისი.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთავარეპსკოპოსსა ელიას ვითარცა ესმა ესე ყოველი, წარავლინნა კაცნი და შჱნებული იგი იაკობისი დაარღჳეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა თანა-წარიყვანნა ძმანი ლავრისანი რჩეულნი, და მივიდეს ადგილსა მას.
და	ცხო.საბ	და ვითარ ხუთით უტევანით შორს დაღრუეულისა მის ჩრდილოჲთ კერძო აღაშჱნა ნეტარმან მან ეგუტერი და გარემოჲს – სენაკები.
და	ცხო.საბ	და დაადგინნა მუნ დიდისა ლავრისაგანნი კაცნი განმგებელად მის ადგილისა პავლე და ანდრეა, რამეთუ იყვნეს იგინი ნათესავით ელადელნი და ჴორციელად ძმანი, და სხუანიცა ძმანი დაეშჱნნეს მუნ.
და	ცხო.საბ	და ლავრად ადგილი იგი აღჱშნა და სახელი დასდვა მას „შჳდპირ“.
და	ცხო.საბ	და ღუწიდა ნეტარი საბა ადგილსა მას ფრიად.
და	ცხო.საბ	და უკუეთუ ეინმე ყვის შესაწირავი დიდსა ლავრასა, მიუძღუანის მათცა ევლოგიაჲ მათი.
და	ცხო.ხარ	და ვითარცა-იგი სამოსელი ოდეს დაბაყლდის და მერმე განირცხის და მოეგის პირველსავე მას სიწმიდესა, რომელი აქუნ მას, ეგრჱთცა სული, რაჟამს პირველად დაჰბადა ღმერთმან, წმიდა ყო ყოვლისაგან მწინკულევანებისა.
და	ცხო.ხარ	და იყო იგი ტაძარ და მსგავსად მისა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო რაჟამს დაშავდა იგი უკუანაჲსკნელ ცოდვითა, ვითარცა კუამლი, და განირყუნა გონიერებითა იგი შუენიერებაჲ, უკუეთუ განირცხეს იგი ქველისსაქმითა და მოწყალებითა, და სხუაჲ თუ რაჲმე არს მსგავსი ამათი, კუალად მოიღოს შუენიერებაჲ იგი თჳსი, და მერმე, ვითარ ჯერ-იყოს, ღირს იქმნეს ხადილსა მას ზეცისა სიძისასა, რაჲთა განძღეს ზეცისა კეთილითა წარუვალითა ტაბლისა მისგან, რამეთუ განსპეტაკნა იგი საქმითა კეთილითა და მოიგო სამოსელი, ღირსი სიძისაჲ მის.
და	ცხო.ხარ	და სხუაჲცა მრავალი განსაწმედელად ცოდვათა მისთა ღმერთმან მისცა კაცთა, რომელსა ჰნებავს ცხორებაჲ მათი და მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა მოსლვაჲ, ვითარ ცრემლნი და აღსაარებაჲ და სულთქუმაჲ სიღრმითა გულისაჲთა, მარხვაჲ და ლოცვაჲ და რაჲთა მიუტევებდეთ თანანადებთა ჩუენთა, სიმდაბლჱ და სიმშჳდჱ და სხუაჲ ყოველი ესევითარი.
და	ცხო.ხარ	და თითუეული ამის ყოვლისაგანი დამაშურობელ არს ფრიად და მრავლითა ოფლითა სრულ იქმნების.
და	ცხო.ხარ	მოწყალებითა განწმიდნებიან ცოდვანი, რამეთუ საკჳრველმან დანიელ ჰრქუა ნაბუქოდონოსორს: ურჩულოებაჲ ცოდვათა შენთაჲ განიბანე მოწყალებითა და ბრალნი შენნი – ქველისსაქმითა გლახაკთა მიმართ.
და	ცხო.ხარ	და კუალად იტყჳს: მოწყალებაჲ მნებავს და არა მსხუერპლი.
და	ცხო.ხარ	და ესევითარი მრავალი შეიკრიბოს მოსწრაფემან წიგნთაგან წმიდათა.
და	ცხო.ხარ	და კუალად თქუმულ არს: თმენით დაუთმე უფალსა.
და	ცხო.ხარ	მომხედა მე და ისმინა ლოცვისა ჩემისაჲ და შემდგომი ამისი, ვითარცა წიგნი იტყჳს: მოთმინებაჲ გიჴმს თქუენ, რაჲთა ოდეს ნებაჲ ღმრთისაჲ ჰყოთ, მაშინ მოიღოთ აღნათქუემი.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ ესე ყოველი და უმრავლჱსი ამისი ჰრქუა, რომელნი-იგი იყუნეს ჴელსა მისსა ქუეშე, ულოცა მათ და აკურთხნა იგინი.
და	ცხო.ხარ	და ვიდრე ასოჲსაცა ერთისა შელმობადმდე დაწვა იგი ცხედარსა ზედა სამკუდროსა და განირთხნა წმიდანი იგი ფერჴნი მისნი კეთილსა შინა სიშუენიერესა და მისცა სული თჳსი წმიდათა ანგელოზთა, რომელნი მოსრულ იყვნეს მისა, ვითარცა მოყუსისა თჳსისა.
და	ცხო.ხარ	და ვითარ შეისუენა, დაჰფლეს იგი მამათა, ვითარცა ჯერ-იყო.
და	ცხო.ხარ	მიიცვალა ცხორებისაგან ამის სოფლისა დაუსრულებელსა მას ცხორებასა, სადა-იგი არს განსუენებაჲ წარუვალი, რომელსა შინა არა არს წუხილი და არცა ტკივილი და სულთქუმაჲ, სადა-იგი არს მეცნიერებაჲ სამებისა წმიდისა თაყუანისსაცემელისაჲ პირისპირ, ვითარცა თქუა მოციქულმან განღმრთობილმან, და რომელთა დაიცვნეს გულნი მათნი წმიდად და უბიწოდ მისა მიმართ.
და	ცხო.ხარ	მაშინ გამოეცხადოს იგი გულითა წმიდათა, რომლისათჳს-იგი კუალად თქუა მოციქულმან: რომელი თუალმან არა იხილა და გულსა კაცისასა არა მოჴდა, რომელი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა, სადა-იგი არს სიხარული და მხიარულებაჲ მიუთხრობელი ნეტარებისა მისთჳს, რომელი დამარხულ არს ცათა შინა დევნულთა მათთჳს ქრისტჱსთჳს მაცხოვრისა.
და	ცხო.ხარ	რამეთუ მან თქუა: ნეტარ იყვნეთ თქუენ, რაჟამს გყუედრიდენ და გდევნიდენ და თქუან ყოველი სიტყუაჲ ბოროტი თქუენდა მიმართ სიცრუვით ჩემთჳს.
და	ცხო.ხარ	მაშინ გიხაროდენ და მხიარულ იყვენით, რამეთუ სასყიდელი თქუენი დიდ იყოს ცათა შინა, სადა-იგი არს საყოფელი ყოველთა მოხარულთაჲ, წინაწარმეტყუელთა, მოციქულთა და მოწამეთაჲ, მწყემსთა და მოძღუართაჲ და სხუათა ყოველთაჲ, რომელნი სათნო-ეყვნეს ღმერთსა.
და	ცხო.ხარ	და ესე რაჲ აღასრულა მადლითა სულისა წმიდისაჲთა, რომელი დამკჳდრებულ იყო მის თანა, ჭეშმარიტად მკჳდრ იქმნა ყოველთა წმიდათა თანა სასუფეველსა მას, რომელი განუმზადა ღმერთმან, ვითარცა თქუა, უწინარჱს სოფლის დაბადებისა, ამისთჳს რამეთუ იქმნა იგი მოციქულ.
და	ცხო.ხარ	და ვითარცა ანგელოზმან უფლისამან გამოიყვანა ნეტარი პავლე საპყრობილისა მისგან და უბრძანა, რაჲთა ასწავებდეს სიტყუათა ცხორებისათა დაუცადებელად, ეგრჱთცა წმიდაჲ ესე რაჟამს იყო საპყრობილესა, წარავლინა იგი ქრისტემან, რომელი არს სიბრძნეჲ ღმრთისაჲ და ძალი, რაჲთა ქადაგოს ღმრთეებაჲ მისი ცხორებისათჳს კაცთაჲსა.
და	ცხო.ხარ	და იგი ქალაქთა შინა იყო, ხოლო ესე – უდაბნოთა, ვითარცა იოვანე ნათლისმცემელი, ქადაგებდა კაცთა მიმართ სინანულსა.
და	ცხო.ხარ	და ჰრწმენა უფალი და მაცხუვარი, და ორნივე იგი მღდელ იქმნეს, რაჲთა აღავსნენ ყოველნი დიდებითა ღმრთისაჲთა.
და	ცხო.ხარ	და არა დაშთეს უდაბნოჲ უნაყოფოდ მორწმუნეთაგან.
და	ცხო.ხარ	და ვითარცა-იგი იყვნეს ჟამსა მას კაცნი, რომელთა ეცნა უფალი და მაცხუვარი ქადაგებითა მით, და განჰყიდდეს ყოველი, რაჲცა აქუნდა, და სასყიდელსა დასდებდეს ფერჴთა თანა მოციქულთასა.
და	ცხო.ხარ	ეგრჱთვე აქა ყოველთა, რომელთა დაეტევნეს საქმენი ამის სოფლისანი ზრახებითა ამის ნეტარისაჲთა, მუაქუნდა საფასჱ მათი და მისცემდეს სულიერსა მას მამასა, რაჲთა განუყოს გლახაკთა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო იგი განჰვლიდეს ზღუასა ამის სოფლისასა სულმცირედ განგებითა და სწავლითა მისითა სულიერითა.
და	ცხო.ხარ	ამისთჳს, რომელი ჰხადოდის დიდსა ამას მოციქულად, არა სცთეს და კუალად წინაჲსწარმეტყუელად, დაღაცათუ ჟამი იგი წინაწარმეტყუელებისაჲ არა იყო.
და	ცხო.ხარ	რამეთუ რჩული და წინაწარმეტყუელნი ვიდრე იოვანჱსამდე იყვნეს.
და	ცხო.ხარ	არამედ არავე ნაკლულევან იყო ამისცა მადლისაგან, რამეთუ გჳთხრა მან ღმრთისა მიერ სიკუდილი თჳსი, ვითარცა მოსე, რომელი-იგი შეუდგა ღმერთსა, ვითარცა წერილ არს, რაჟამს ჰრქუა მას: აღვედ მთად და შეეძინე მამათა შენთა.
და	ცხო.ხარ	ესრჱთვე წმიდასა მას აუწყა ქრისტემან მაცხუვარმან აღსასრული ცხორებისა მისისაჲ და ჭირი იგი, რომელი ყოფად იყო წმიდათა ეკლესიათა ზედა და ესე სადიდებელად წმიდისა მისთჳს ყო ღმერთმან, რამეთუ იტყჳს: ვადიდნე მადიდებელნი ჩემნი.
და	ცხო.ხარ	და კუალად რაჲთა აჩუენოს კადნიერებაჲ მისი წინაშე თჳსსა, დაღაცათუ ცხონდა იგი განგებით ცხორებისათჳს, რომელნი-იგი მოქცეულ იყვნეს მის მიერ უფლისა და მაცხოვრისა, რაჟამს-იგი და მცირედღა მომკუდარ იყო ორგზის სატანჯველთა მათგან.
და	ცხო.ხარ	და ამისა შემდგომად განაცოცხლა იგი, რომელმან განაცხოველნის მკუდარნი.
და	ცხო.ხარ	და არა იყო ღუაწლი მისი ამისა შემდგომად მთავართა მიმართ და ჴელმწიფებათა უღმრთოთა, არამედ იღუწიდა იგი მდევართა მიმართ მთავართა და ჴელმწიფეთა და სოფლისმპყრობელთა და სულთა მიმართ უკეთურთა განმწარებულთა, რომელნი წინა-აღუდგებიან და ჰბრძვენ ქრისტიანეთა.
და	ცხო.ხარ	და ჭეშმარიტად ეწოდების მას მოწამე, რამეთუ სულითა და ჴორცითა თჳსითა იტანჯა მტერთაგან ჭეშმარიტებისათჳს ხილულთა და უხილავთა და ორკერძოვე გჳრგჳნოსან იქმნა და, ვითარ ჯერ-არს, ფიცხლად მარხვისა ამისისათჳს თქუმად და სწავლად.
და	ცხო.ხარ	არამედ ვითარცა-იგი იყო პეტრე, თავი მოციქულთაჲ, და სტეფანე, თავი მოწამეთაჲ, ეგრჱთცა ესე იყო თავი ყოველთაჲ, რომელნი პალესტინეს მონაზონ ქმნულ იყვნეს.
და	ცხო.ხარ	და ესრჱთ აძოებდა კრავთა თჳსთა ადგილსა მწუანვილსა და ზრდიდა მათ წყალთა ზედა განსასუენებელთასა სულიერითა მით მოძღურებითა თჳსითა და მიცემითა თავისა თჳსისაჲთა სახედ ყოვლისა კეთილისა, ვიდრემდის მო-ცა-აქცევდა სულთა მათთა და მიიყვანებდა გზათა სიმართლისათა, ვითარცა წერილ არს: და გარდაცვალნა იგინი კრაობისა მისგან მწყემსად სხუათა და განსწავლნა იგინი მცნებათაებრ სახარებისათა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო ყოველი, რომელი ქმნა ღმერთმან მის მიერ საკჳრველთა საქმჱ, მიუტეოთ იგი მხოლოსა ღმერთსა, რომლისა მიერ ცხონდებოდა კეთილითა სარწმუნოებითა და მისთჳს დაითმინა ჭირი ვიდრე სიკუდიდმდე კერპთმსახურთაგან უღმრთოთა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო ჩუენ მცირედი ყოვლისაგან, რომელი გუესმა სათნოებათა მისთაჲ, ვითარცა უწყით, რომელ-იგი არა სმენილ იყო, რაჲთა არა დაავიწყდეს გარდასლვითა ჟამთაჲთა, რამეთუ წმიდანი იგი, რომელნი შემდგომად მისსა იყვნეს მრავლითა ჟამითა და განთქუმულ იყვნეს სათნოებითა მონაზონებისაჲთა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო ვიდრე აჴსოვნედღა საქმენი მათნი სიხარულისა მისთჳს და არარაჲ დაშთა საქმეთა მათთაგანი.
და	ცხო.ხარ	ხოლო საქმენი ამის წმიდისანი არავინ აღწერნა მას ჟამსა, რამეთუ მონაზონნი ფრიად მცირედ იყვნეს მათ ჟამთა და ღმრთისმოყუარენი, და არა ხოლო თუ ესენი, არამედ ქრისტიანენიცა მცირედვე იყვნეს და მიმოდავლტოლილ დევნისა, მისგან.
და	ცხო.ხარ	ყოველი, რომელი ითქუა, დაჰმარხეს ჩუენდა მომართ, და უკუეთუ სხუაჲ რაჲმე საკჳრველი იქმნა ღმრთისა მიერ, ვითარცა არს, დავიწყებულ იქმნა სიგრძითა ჟამთაჲთა, რამეთუ ცხონდა იგი მრავალ ჟამ მონაზონებასა შინა.
და	ცხო.ხარ	და ესრე ვჰგონებ, ვითარმედ მსგავს არს იგი ნეტართა მათ ენოქს და მელქიზედეკს, რომელთა ღმერთი დააჯერეს: არა უმტრო აბრაჰამისსა და არცა მოსჱსსა.
და	ცხო.ხარ	და ესე წიგნისაგან გჳცნობიეს ამისთჳს.
და	ცხო.ხარ	ერთი იგი ჴორცითურთ მიიცვალა, და მეორემან ათეული მიიღო აბრაჰამისგან მამადმთავრისა, ვითარცა მღდელმან ღმრთისა მაღლისამან, და არა მუაჴსენა წიგნმან ესრჱთ მწულილად, ვითარ აბრაჰამ და მოსე, ესრჱთცა ესე.
და	ცხო.ხარ	ვითარცა იყო თავ ყოველთა შემდგომად ელიაჲსსა და იოვანჱსა საკჳრველთა.
და	ცხო.ხარ	და აჩუენა განგებაჲ იგი მარტოდმყოფებისაჲ, და ესე მსგავსად ძალისა ჩემისა ვთქუ: ხოლო შენ, ხარიტონ, სახელტკბილო, რომელი გჳრგჳნოსან გყო სიბრძნემან მადლითა სათნოებისაჲთა, ვითარცა წერილ არს, გჳრგჳნი მადლისაჲ მოიღო თავსა შენსა.
და	ცხო.ხარ	ნუ დასცხრები ვედრებად ნათესავისათჳს ქრისტეანეთაჲსა და უფროჲსადღა, რომელნი ცხონდებიან მარტოდმყოფებითა, დაღაცათუ ვერ შენებრ, რამეთუ სიბოროტჱ მტერისაჲ და მახენი მისნი მრავალ არიან, და არა არს მისგან სივლტოლაჲ, რომელ განჰმზადა ჩუენ უდებთათჳს და ესრჱთცა საჴმარ არს ჩუენდა უფროჲსი შეწევნაჲ ჴელისაგან ქრისტჱსისა, რომელი შემძლებელ არს ყოვლისა და ღმერთ არს ყოველთა, და მისი არს დიდებაჲ და ძალი თანა მამით და სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.თევ	და მზისა ოდენ დასლვასა მოვიდა მისა კაცი, რომელსა ჰყვეს ორნი ჯორნი, სავსენი საჴმრითა, რომელი შეჰგვანდა მონაზონთა საჭმლად, და სიწმიდისაცა საჴმარი.
და	ცხო.თევ	და მოიღო იგი წმიდამან მან და ჰმადლობდა ღმერთსა.
და	ცხო.თევ	და დაუკჳრდა ძმათა მათ გულპყრობაჲ იგი მოძღურისა მათისაჲ ღმრთისა მიმართ და სასოებაჲ.
და	ცხო.თევ	და ადიდებდეს ღმერთსა, რომელმან არა უგულებელს-ყვნის მონანი მისნი, და ვიდრე მარტჳლიამდე ჭამდეს ევლოგიისა მისგან.
და	ცხო.ეფთ	და ერქუა მამასა მისსა სახელი პავლე და დედასა მისსა – დიონოსია.
და	ცხო.ეფთ	და იყვნეს იგინი კაცნი შერაცხილნი, იქმოდეს ნებასა ღმრთისასა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ქალაქი მათი და საყოფელი იყო მალატიაჲ.
და	ცხო.თევ	და სხუასა ჟამსა მო-ვინმე-ვიდეს კაცნი ღმრთისმოყუარენი და გაუყვეს ყოველთა მონაზონთა იერუსალჱმისათა ევლოგიად: რაჲ მონაზონ – სამი დრაჰკანი.
და	ცხო.ეფთ	და იყო დიონოსია უშვილო და დაეყვნეს ქმრისა თჳსისა თანა ჟამნი მრავალნი.
და	ცხო.ეფთ	და არა ესუა მათ შვილი და მწუხარებასა შინა იყვნეს ამისთჳს.
და	ცხო.ეფთ	და მრავალ ჟამ ითხოვდეს ღმრთისაგან, რაჲთამცა მუანიჭა მათ შვილი.
და	ცხო.თევ	და არა მოვიდეს ადგილსა ამის წმიდისასა, არცა წამო-რაჲ-სცეს მისა, ნუუკუე არა იცოდეს ადგილი იგი, გინა ღმერთმან ეგრჱთ განაგო, რაჲთა განცხადნეს სარწმუნოებაჲ მონისა მისისაჲ და მისდა მიმართ გულპყრობაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და განვიდეს გარეშე ქალაქსა მას ეკლესიასა წმიდისა მოწამისა პოლიკტოსისსა და დაყვნეს მუნ დღენი მრავალნი ლოცვასა შინა დაუცადებელად.
და	ცხო.თევ	და მუაჴსენეს მას მოწაფეთა მისთა მრავალგზის და ჰრქუეს, რაჲთამცა მიუვლინა კაცთა მათ და აუწყა ადგილისა მისთჳს და რომელნი მის თანა არიან, რაჲთა მოსცენ, ვითარ-იგი სხუათა მონაზონთა მისცეს.
და	ცხო.ეფთ	და ღამესა ერთსა, ვითარ-იგი ზე დგეს და ილოცვიდეს მარტონი, ეჩუენა მათ ღმრთისა მიერ ხილვაჲ, რომელი ეტყოდა: იხარებდით, იხარებდით, რამეთუ ღმერთსა მოუცემიეს თქუენდა ძჱ და სახელი მისი – სიხარული, რამეთუ ღმერთმან შობითა მისითა მოსცეს სიხარული ეკლესიათა თჳსთა.
და	ცხო.თევ	რამეთუ არარაჲ აქუნდა, რაჲმცა ჭამეს, გარნა კერატი, და ზოგჯერ გურკაჲ მისი შეგბოლიან და მას ჭამედ.
და	ცხო.ეფთ	და დაისწავეს დღჱ იგი და უკუნიქცნეს თჳსავე საყოფლად.
და	ცხო.თევ	მაშინ ასწავებდა მათ ბერი და ჰრქუა: ვის ჰრწმენა ღმერთი და უგულებელს-ყო იგი?
და	ცხო.ეფთ	და რაჟამს იშვა წმიდაჲ ევთჳმი, ცნეს, ვითარმედ სახილავი იგი ჭეშმარიტ იყო, და უწოდეს მას სახელი ევთჳმიოს.
და	ცხო.თევ	ანუ ვინ დაუთმო მას და არა ნუგეშინის-სცა?
და	ცხო.ეფთ	და აღუთქუეს აღთქუმაჲ, რაჲთა შეწირონ იგი ღმრთისა.
და	ცხო.თევ	უწყოდა, რამეთუ განგებაჲ ღმრთისაჲ და ზრუნვაჲ ჩუენდა მომართ უძლიერეჲს არს კაცთა ზრუნვასა, და რავდენცა შეურაცხ-ვყოთ საქმჱ ამის სოფლისაჲ სახელისათჳს ღმრთისა, მან უკმოგუაგოს მრავალ წილად.
და	ცხო.ეფთ	და იყო შობაჲ მისი თუესა აგჳსტოსსა, ჴელმწიფებასა ჯერანტიანოსისსა მეოთხესა, რომელნი აღიარებდენ, გულისხმა-ჰყოფდინ, ვითარმედ სახილავი იგი ჭეშმარიტ იყო, რამეთუ ეკლესიათა დაეყო ორმეოცი წელი მწუხარებასა შინა, და შვილნი სარწმუნოებისანი იდევნებოდეს მოწაფეთაგან არიოსისთა მწვალებელისათა ჟამითგან კოსტანტინჱსით.
და	ცხო.თევ	და შემდგომად მცირედთა დღეთა გამოვიდა სხუაჲ კაცი, რომელსა თანა აქუნდა ევლოგიაჲ და უნდა მისლვის მონასტრად რომლადმდე.
და	ცხო.ეფთ	და იყვნეს მორწმუნენი ჭირსა შინა დღეთა ლუკიოსისთა უღმრთოჲსთა.
და	ცხო.ეფთ	და ჴელმწიფებასა ველის მეფისასა, რომელ იყო შემდგომად მისა, იშვა წმიდაჲ ევთჳმი, რომელი არს „სიხარული“.
და	ცხო.თევ	და ვითარ მიეახლა ადგილსა მას, სადა-იგი ეგულებოდა, და დადგა საჴედარი იგი, რომელსა ზედა ჯდა, სცემდა მას და განამრავლა ცემაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მოჲქცა მწუხარებაჲ ეკლესიათაჲ სიხარულად და მხიარულებად.
და	ცხო.ეფთ	შემდგომად შობისა მისისა ხუთითა თჳთა აღიღო ღმერთმან საჴსენებელი ველისი მჴდომისაჲ, რამეთუ შეიკრიბა გუნდები თჳსი და წარვიდა თრაკეთა, რამეთუ ბარბაროსნი ჰბრძოდეს მას;
და	ცხო.თევ	მაშინ შეეჭუდა კაცი იგი, ნუუკუე ღმრთისა მიერ არს საქმჱ ესე, და მიუშუა ლაგმისა სადევეთა, დაუტევა საჴედარი იგი, რაჲთა, ვიდრეცა უნდეს, და ვიდოდის.
და	ცხო.ეფთ	და ჰბრძოდა იგი მათ მრავალ ჟამ, და მერმე მეოტ იქმნა და მიიღო მისაგებელი, რომელსა-იგი ღირს იყო: სოფელსა ერთსა ანძალუბანისით კერძო მეოტ იქმნა მათგან.
და	ცხო.ეფთ	და შევიდა იგი სოფელსა მას პირველმოჴსენებულსა, ხოლო მათ დაწუეს სოფელი და იგი მას შინა.
და	ცხო.თევ	და წარემართა იგი, ვიდრემდის მოიყვანა იგი ადგილსა, რომელსა წმიდაჲ თევდოსი იყო და მოწაფენი მისნი.
და	ცხო.ეფთ	და იყო ესევითარი წელიწადი არღა გაესრულა წმიდასა ევთჳმის.
და	ცხო.თევ	და იხილა კაცმან მან იწროდ ცხორებაჲ იგი მათი და მისცა ევლოგიაჲ ორ ნაწილად, რომელცა-იგი პირველისა მის განმყოფელისა ჰგონებდეს მოღებად.
და	ცხო.თევ	და დაუკჳრდა მოწაფეთა კეთილად მოსაოებაჲ იგი მოძღურისა მათისაჲ ღმრთისა მიმართ და ისწრაფდეს ბაძვად მისა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ განმრავლდეს ძმანი, და ვერ იტევდა მათ ქუაბი იგი.
და	ცხო.თევ	და სხუანიცა მრავალნი მოვიდეს და ევედრებოდეს, რაჲთა მის თანა იყოფოდიან.
და	ცხო.თევ	და იყვნეს მათ შოვრის კაცნი მდიდარნი.
და	ცხო.თევ	ევედრნეს მას, რაჲთა ვანი აღუშჱნოს და ყოველი, რაჲ უჴმდეს საშჱნებელად, მათ მისცენ.
და	ცხო.თევ	და შევარდა წმიდაჲ იგი ორთა გულისსიტყუათა შოვრის: ერთ, არა უნებნ შჱნებაჲ, რაჲთა არა შფოთსა შევარდეს, და დაყუდებისა სიყუარულისათჳს, და ერთჯერ, შჱნებასა მისდრკის ცხორებისათჳს, რომელნი მისდა მოვიდოდეს.
და	ცხო.თევ	და ამისა შემდგომად განიზრახა, ვითარმედ შემძლებელ არს ძალითა ღმრთისაჲთა, რომელი მოვიდოდის მისა ძიებად სულისა ცხორებისა შეწყნარებად, და ღმრთისა მიაგდო საქმჱ იგი და ევედრებოდა.
და	ცხო.თევ	რაჲთა გამოუცხადოს, თუ ნებაჲ მისი არს მონასტრისა შჱნებასა და უჩუენოს ადგილი, რომელსა შეჰგვანდეს შჱნებაჲ.
და	ცხო.თევ	და აღიხუნა საცეცხურნი და აღავსო იგი ნაჴშირითა.
და	ცხო.თევ	და ნაჴშირსა ზედა – საკუმეველი.
და	ცხო.თევ	და გამოვიდა ქუაბით და ილოცა და თქუა: უფალო ღმერთო ჩემო, რომელმან შეისმინე ლოცვაჲ ყოველთა წმიდათა შენთაჲ, შენ ისმინე ჩემიცა, ცოდვილისაჲ, და სადაცა ნებაჲ შენი იყოს შჱნებად მონასტრისა, მუნ აღენთენ ნაჴშირი ესე, რომელ არს საცეცხურთა ამათ, რაჲთა მით ვცნა ნებაჲ შენი და ვადიდო სახელი შენი.
და	ცხო.თევ	და განვიდა და მოვლო ყოველი ადგილი უდაბნოჲსაჲ, რომელი საგონებელ იყო საშჱნებელად, ვიდრემდის მიიწია კჳტილად და კიდესა ზღუამკუდრისასა.
და	ცხო.თევ	და საცეცხურნი იგი – ჴელთა მისთა.
და	ცხო.ეფთ	და ესუა დედასა მისსა ძმაჲ, რომელსა ერქუა ევდოქსიოს.
და	ცხო.ეფთ	და იყო იგი ეპისკოპოსისა თანა, და აზრახა მას დამან მისმან და ევედრა, რაჲთა ეზრახოს ეპისკოპოსსა ყრმისა მისთჳს.
და	ცხო.ეფთ	და შევიდა იგი და უთხრა ეპისკოპოსსა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო სახელი მისი ევტარიონ.
და	ცხო.ეფთ	და ფრიად განბრწყინდა იგი კრებასა კოსტანტინეპოვლისისასა და მოჰგუარა ყრმაჲ იგი და შეწირა ღმრთისა, ვითარცა მსხუერპლი კეთილი, ვითარცა შეწირა ანა სამოელი.
და	ცხო.ეფთ	და უთხრა მას ევდოქსიოს საქმენი მშობელთა მისთანი და ჩუენებაჲ იგი, რომელ იხილეს, და ვითარმედ პირველ შობადმდე აღეთქუა ეგე ღმერთსა, და სრულ იქმნა ლოცვაჲ მათი.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ დაუკჳრდა ეპისკოპოსსა და თქუა: ჭეშმარიტად, რამეთუ სული წმიდაჲ დადგრომილ არს ყრმისა ამის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მიითუალა ეპისკოპოსმან ყრმაჲ იგი, მისცა მას ნათელი და მოპარსა იგი ანაჲნოსად დიაკონად და შეიტყბო იგი და განზარდა ვითარცა შვილი თჳსი, ხოლო დედაჲ მისი მოსწრაფე იყო საქმესა ღმრთისასა.
და	ცხო.ეფთ	და იგიცა აკურთხა ეპისკოპოსმან დედათა-დიაკონად ეკლესიისა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იყო ევთჳმი ეკლესიასა შინა, მაშინ მოიღო თევდოსი დიდმან ბერძენთა მეფობაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მისცა ღმერთმან მეფესა და ეკლესიათა მშჳდობაჲ დიდი.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად რავდენისამე ჟამისა იხილა იგი ეპისკოპოსმან, რამეთუ განმწჳსნებოდა, იწყო სწავლისა შეპყრობად და მისცა იგი მოძღუარსა სწავლად საეკლესიოთა წიგნთა.
და	ცხო.ეფთ	და მათ ჟამთა იყვნეს ორნი ძმანი დიაკონნი, პატიოსანთა შვილნი, წმიდანი ჴორცითა მათითა, გულისხმიერნი წიგნთა საღმრთოთა და მეცნიერნი სოფლისა სიბრძნესა.
და	ცხო.ეფთ	სახელი ერთისაჲ მის – აკაკიოს და მეორისაჲ მის – სჳნოდიოს.
და	ცხო.ეფთ	და კეთილითა განგებითა ცხონდებოდეს და ამისა შემდგომად ეპისკოპოს იქმნნეს მალატიასა ზედა თითუეული თჳსსა ჟამსა.
და	ცხო.ეფთ	და ამათთჳს მალატიელნი დიდთა სასწაულთა იტყჳან.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ღირს იქმნნეს მღდელობასა, და ამათ მოიყვანეს წმიდაჲ ევთჳმი ჴელთაგან ეპისკოპოსისათა, დაიმოწაფეს და ასწავეს მას მართალი სარწმუნოებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო წმიდაჲ ევთჳმი წარემატა ყოველთა ჰასაკისა სწორთა მისთა სწავლითა და სიყუარულითა ღმრთისაჲთა.
და	ცხო.ეფთ	და სწრაფაჲ მისი სძლევდა სიჭაბუკესა მისსა.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს აკაკიოსს უკჳრდა სინათლჱ გონებისა მისისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ესრჱთ სიყრმითგან თჳსით აღიზარდა სახლსა შინა ეპისკოპოსისასა მოსწრაფებით და ბრწყინვიდა იგი და ისწავებდა იგი დღჱ და ღამჱ და სწავლასა მას შინა წმიდათა წიგნთასა სურინ მიბაძვებად წმიდათა მათ, რომელთა წერილი მუაჴსენებნ, და უხარინ, ოდეს არავინ არნ, რომელიმცა ეტყოდა მას სიტყუათა ცუდთა, და წუხნ, რაჟამს დააცადის სიტყუათაგან ღმრთისათა, და ყოველსა შინა საქმესა ემსგავსებინ მოძღუარსა თჳსსა აკაკიოსს.
და	ცხო.ეფთ	და არა უნებნ მას სიმრავლჱ საჭმელთაჲ და არცა უყუარნ მას ცუდად-დიდებაჲ, და არცა პირი მისი დადუმდებოდა გალობასა ღმრთისასა, არამედ აღასრულებდა ყოველსა წესსა ეკლესიისასა და იტყჳნ ფსალმონთა ჟამისათა თჳნიერ გონებისა მიმოტაცებისა, და შიშითა და ძრწოლითა სულისაჲთა ჰმსახურებდა ღმერთსა და იტყჳნ, ვითარმედ: არა ჯერ-არს ჩუენდა ეკლესიასა შინა სიცილი, გინა ზრახვაჲ გარეწარისა სიტყჳსაჲ უფროჲსღა ჟამსა ფსალმონებისასა, არამედ გჳღირს ჩუენ, რაჲთა შევიდეთ ეკლესიად გულისსიტყჳთა მდაბლითა, ვითარცა კაცნი, რომელნი დგანედ წინაშე მეუფისა ღმრთისა და მას ზრახვედ.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო უგალობნ იგი ღმერთსა დღჱ და ღამჱ, რამეთუ უწყოდა: რომელი ზრახვიდეს რჩულსა უფლისასა დღჱ და ღამჱ, იყოს იგი ვითარცა ხჱ დანერგული თანაწარსადინელთა წყალთასა, რომელმან გამოსცის ნაყოფი თჳსი ჟამსა თჳსსა.
და	ცხო.ეფთ	და ესრჱთ შესწირვიდა ნაყოფსა ღმრთისა ყოველსა ჟამსა: ჟამსა გულისწყრომისასა შესწირვიდა ღმრთისა ნაყოფსა სიყუარულისასა და მოთმინებისასა, და ჟამსა ჭამისასა იგი შესწირავნ ღმრთისა ნაყოფსა მარხვისასა;
და	ცხო.ეფთ	და ოდეს მოუჴდის გულისსიტყუაჲ ბოროტი სოფლისა გემოთაჲ, შესწირავნ ღმრთისა ნაყოფსა სიმართლისასა და იცავნ თავსა თჳსსა მრავალმეტყუელებისაგან და მუცელსა თჳსსა საჭმელთაგან.
და	ცხო.ეფთ	სიმდაბლითა და იწროებითა და სიწმიდითა ჴორცთაჲთა ცხონდებოდა და ჟამისწირვაჲ ფრიად უყუარდა, დაიცვიდა სანთელსა ქალწულებისასა, და ზეთად ნათლისა მისისა იყო წყალობაჲ და მოწყალებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	ესრჱთ იღუაწა წმიდამან ევთჳმი ჟამთა მრავალთა ღმრთისათჳს, და სიტყუამან ღმრთისამან განაბრძნო იგი და განადიდა სახელი მისი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განმწჳსნა წმიდაჲ ევთჳმი და დაიმოწაფა განგებითა ეკლესიაისაჲთა აკაკი ეპისკოპოსისა მიერ, და აკურთხა იგი ხუცად თჳნიერ ნებისა მისისა მალატიაჲსა ეკლესიისათჳს და უბრძანა, რაჲთა იღუწიდეს იგი მონასტრებისათჳს მამათაჲსა და დედათაჲსა, რომელნი არიან ქალაქსა შინა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე საქმჱ მიეცა, ზრუნვიდა მათთჳს, რამეთუ უყუარდეს მონაზონნი სიყრმითგან.
და	ცხო.ეფთ	და სიყუარულითა დაყუდებისაჲთა მივიდის იგი მონასტერსა წმიდისა პოლიკტოსისსა და მონასტერსა ოცდაცამეტთა მოწამეთასა და უმრავლჱსთა დღეთა მუნ იყოფინ.
და	ცხო.ეფთ	და მას უდაბნოსა წარვიდის განცხადებითგან ვიდრე აღვსებადმდე, ემსგავსებინ ცხორებასა ელიაჲსსა და იოვანჱსსა და რამეთუ იყო იგი განმგჱ მონასტერთაჲ, ვითარ-იგი ზემო ვთქუთ, იწყო განზრახვად ამისთჳს, ვითარმედ ესე საქმეჲ დააბრკოლებს წარმატებასა სათნოებისასა, რამეთუ სძულდა მას დიდებაჲ და უყუარდა ღმერთი.
და	ცხო.ეფთ	გამოვიდა ქალაქით ფარულად და მოვიდა იერუსალჱმდ, რამეთუ უნდა მას ყოფაჲ უდაბნოთა იერუსალემისათა.
და	ცხო.ეფთ	და წინამძღურობითა სულისა წმიდისაჲთა მოვიდა წმიდაჲ ევთჳმი იერუსალემდ ოცდაცხრისა წლისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	ჯუარსა და აღსადგომელსა და სხუათაცა წმიდათა ადგილთა, მაშინ წარვიდა უდაბნოდ წმიდათა მამათა ხილვად.
და	ცხო.ეფთ	და ჰხედავნ იგი განგებასა თითუეულისა მათისასა და დაიმარხვიდა გულსა შიდა თჳსსა.
და	ცხო.ეფთ	და დაყუდებისა სიყუარულისათჳს დაჯდა იგი სენაკსა განშორებულსა ლავრისა მისგან.
და	ცხო.ეფთ	და ყოვლადვე არარაჲ იყო მის თანა საჴმარი ამის სოფლისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	ამისთჳს ესწავა მას თხზვაჲ სირაჲსაჲ, რაჲთა არავის დაუმძიმოს და კუალად რაჲთა გლახაკთაცა მისცემდეს ნაშრომსა ჴელთა მისთასა.
და	ცხო.ეფთ	და განათავისუფლა თავი თჳსი ყოველთაგან ზრუნვათა ამის სოფლისათა და ერთი ხოლო ზრუნვაჲ აქუნდა, რაჲთამცა ღმერთსა სათნო-ეყო ლოცვითა და მარხვითა, და არა ამით ოდენ, არამედ მოსწრაფე იყო საქმედ ყოველთა საქმეთა კეთილთა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარცა ქუეყანისა მოქმედმან რაჲ ეკალი აღმოჰფხურის, ეგრჱთ აღმოჰფხურიდა გულისსიტყუათა ხენეშთა და ყოველსა სიმაღლესა, რომელი ამაღლდებოდა უფროჲს მეცნიერებისა ღმრთისა.
და	ცხო.ეფთ	და აღესრულებოდა წერილი იგი წინაწარმეტყუელისაჲ, რომელსა იტყჳს: იქმოდეთ თავისა თქუენისა ანეულსა და ნუ ეკალსა ზედა სთესავთ.
და	ცხო.ეფთ	და ესუა მას მოძმჱ ერთი ღმრთისმოშიში, რომლისა სახელი – თეოქტისტოს.
და	ცხო.ანტ	ყოველნი მდაბურნი და მეგობარნი და რომელთა მიმართ აქუნდა ჩუეულებაჲ, ესრესახედ ხედვიდეს მას და ხადიედ მას ღმრთისმოყუარით;
და	ცხო.თევ	და ვითარ არარაჲ იხილა, შეიქცა ქუაბადვე.
და	ცხო.თევ	და ვითარ მიეახლა მას, აღუტევა სული საკუმეველმან მან საცეცხურთა მათგან და ვითარ დახედნა, ნაჴშირი იგი ნაკუერცხალ ქმნულ იყო.
და	ცხო.თევ	და ცნა წმიდამან, რამეთუ ნებაჲ ღმრთისაჲ არს, რაჲთა მას ადგილსა აღაშჱნოს.
და	ცხო.თევ	და შეყო ჴელი მისი შჱნებასა.
და	ცხო.თევ	და შეწევნითა ქრისტჱსითა იქმნა ადგილი იგი, ვითარ-იგი დღეს ჩას.
და	ცხო.ანტ	ხოლო კეთილისმოძულემან და მოშურნემან ეშმაკმან ვერ თავს-იდვა, ხედვიდა რაჲ ჭაბუკისა მის თანა ესოდენსა გულსმოდგინებასა, არამედ ესე, რომელ მოიპოვა ყოფად, იწყო მისთჳს ბრძოლად პირველად და გამოსცდიდა მას დაბრკოლებად მარხვისაგან, გულსა მოუვლენ ჴსენებასა აგარაკთასა და დისათჳს ღუწოლასა, ნათესავთა თჳსობასა, ვეცხლისმოყუარებასა, დიდებისმოყუარებასა, ჭამადთა ფერად-ფერადთა, გემოსა და სხუასაცა ლხინსა ამის სოფლისასა შემდგომად სიფცხლისა ამის სათნოებისა და რამეთუ დიდ არს ამისი იგი შრომაჲ.
და	ცხო.ანტ	და ჴორცთა უძლურებასა მოაჴსენებდა და ჟამთა სიგრძესა და ყოვლადვე აღუდგინა მას მტუერი გულისსიტყუათაჲ გონებასა მისსა, რამეთუ უნდა მისი გამოშორებაჲ მართლისაგან გულსმოდგინებისა.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა იხილა მტერმან მან უძლურად თავი თჳსი გულსმოდგინებისაგან ანტონისა და უფროჲსდა თავი თჳსი მოუძლურებული მისისაგან სიმტკიცისა, გარე-წარიქცევინ სარწმუნოებითა და დაეცემინ ზედაჲს-ზედა ლოცვითა ანტონისითა, მაშინ უპესა მუცლისა მისისასა საჭურველითა ესრინ.
და	ცხო.ანტ	და იქადინ ამით, რამეთუ ესე არს პირველად ჭაბუკთა მიმართ ბრძოლაჲ მისი.
და	ცხო.ანტ	გამოვიდის ჭაბუკისა მისთჳს, ღამე აშფოთებნ მას და დღისი აურვებნ, ვითარმედ რომელმანმცა იხილა იგი, ცნა ყოფილი იგი ურთიერთასი ბრძოლაჲ, რამეთუ იგი მოაჴსენებნ გულისსიტყუათა მწინკულევანთა, ხოლო ესე ლოცვითა მართლუკუნაქცევნ მათ, ესე აზრზენნ, ხოლო მას სირცხჳლ უჩნ ესე და სარწმუნოებითა და მარხვითა მოიზღუდავნ გუამსა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ეშმაკი იგი უბადრუკი ესრჱთ უმზირდა მას და, ვითარცა დედაკაცი, გამოიხატავნ ღამე და ყოვლითა ხატითა ემსგავსებინ, რაჲთამცა ვითარ აცთუნა ანტონი, ხოლო იგი ქრისტესა მოიჴსენებნ და მისგან მხიარულებასა და აზნაურებასა სულისასა განიზრახავნ და ესრჱთ დაშრიტის ნაკუერცხალი იგი მაცთურებისა მისისაჲ.
და	ცხო.ანტ	მერმე მტერი იგი მოაჴსენებნ გემოთა გულისთქუმისათა, ხოლო იგი განრისხნებინ და მწუხარე არნ დათქმასა და რისხვასა ცეცხლისასა და მატლისა მის სალმობასა მოიჴსენებნ.
და	ცხო.ანტ	და წინა-აღუდგინის ესე და შეატყუებნ ამათ და გარე-წარჰჴდის უვნებელად, და იყოფოდა ესე ყოველი სარცხუენელად მტერისა, რამეთუ რომელი-იგი ჰგონებდა ღმრთისა ჭაბუკისა მიმსგავსებად ერთისაგან, აწ მოიკიცხებოდა, და რომელი-იგი ჴორცთა და სისხლთა ზედა იქადის, კაცისაგან ჴორციელისა დაეცემოდა, რამეთუ შეეწეოდა მას უფალი, რომელმან ჩუენთჳს ჴორცნი შეისხნა და თავი თჳსი მისცა საძლეველად ეშმაკისა, რაჲთა ესრჱთ რომელი იღუწიდეს, თქუას: არა ხოლო თუ მე, არამედ მადლი იგი ქრისტჱსი, რომელ არს ჩემ თანა.
და	ცხო.ანტ	ამისა შემდგომად ვითარ ვერ შეუძლო ანტონის არცაღა ამით დაცემად ვეშაპმან მან, არამედ ხედვიდა თავსა თჳსსა გამოგდებულად გულისაგან მისისა, იღრჭენდა კბილთა მის ზედა, ვითარცა წერილ არს, და ვითარცა განკჳრვებული, რაბამცა არს გონებითა, ამისა შემდგომად შავად ყრმად უცნებით გამოუჩნდა მას და რეცათუ შეუვრდებოდა მას, არღარა გულისსიტყჳთა შეუვიდოდა, რამეთუ განძებულ იყო მზაკუვარი იგი, მიერითგან კაცობრივი ჴმაჲ მოიპოვა და ესრჱთ იტყოდა მრავალნი ვაცთუნენ და მრავალნი დავამჴუენ და აწ ვითარ-იგი სხუათა ზედა, ეგრეცა შენ ზედა ვჰგონებდ და შენითა შრომითა მოუძლურდი.
და	ცხო.ანტ	მაშინ იწყო ანტონი კითხვად მისა და ჰრქუა: ვინ ხარ შენ, რომელი ამას იტყჳ ჩემდა მომართ?
და	ცხო.ანტ	ხოლო მან მეყსეულად საგლახობელი ჴმაჲ აღუტევა და თქუა: მე ვარ სიძვისა მოყუარე, მე ამისთჳს გრგენაჲ ჭაბუკთა ზედა თაეს-მიდებიეს და სულ სიძვის მრქჳან მე.
და	ცხო.ანტ	მე ვარ, რომლისათჳს წინაწარმეტყუელი აბრალებს დაცემულთა მათ და ეტყჳს: სულითა სიძვისაჲთა შესცთეს, რამეთუ ჩემგან იყვნეს იგინი დაცემულ, მე ვარ, რომელი მრავალგზის გაურვებდ შენ და ესოდენგზის უკუნვიქეც შენგან.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი ჰმადლობდა უფალსა და კადნიერ იქმნა მისა მიმართ და ჰრქუა მას: ფრიად შეურაცხისსაყოფელ ხარ ვიდრემე შენ აწ და შავცა ხარ გონებითა და, ვითარცა ყრმაჲ, უძლურ.
და	ცხო.ანტ	ამიერითგან არცაღა ერთი რაჲ არს ზრუნვაჲ შენთჳს, უფალი არს მწჱ ჩემდა, და მე ვიხილო მტერთა ჩემთაჲ.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა ესმა ესე შავსა მას, მეყსეულად ივლტოდა და დაჰფრთხა ჴმისა მისგან მისისა და შეეშინა მერმე მიახლებადცა ანტონისა.
და	ცხო.ეფთ	და ფრიად უყუარდა იგი სიყუარულითა სულისა წმიდისაჲთა.
და	ცხო.ეფთ	და იყვნეს ორნივე ერთზრახვა და ერთსაქმე და ერთსულ, ერთითა ჴორცითა.
და	ცხო.ეფთ	და ღმრთისა მიერ გამოუცხადეს ურთიერთას გულისსიტყუაჲ თჳსი და რაჲ წელიწად, შემდგომად განცხადებისა მეორესა დღესა, განვიდიან უდაბნოსა კჳტილისასა, კიდესა ზღუამკუდრისასა, და მეოტ იქმნიან სოფლისაგან, რაჲთა მუნ ზრახვიდენ ღმერთსა დაყუდებითა და ლოცვითა.
და	ცხო.ეფთ	და მუნ იყვნიან ვიდრე დღედმდე ბზობისა და შეჰმუსრვიდეს ჴორცთა მათთა კეთილისა საქმითა, რაჲთამცა განუმზადეს თავთა მათთა საზრდელი სულისა წმიდისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და აქუნდა წმიდასა ევთჳმის გარდარეული სიმშჳდჱ და სიმდაბლჱ და მარტიობაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳსცა მოიღო მადლი სულისა წმიდისაჲ, ვითარცა იტყჳს სიტყუაჲ ღმრთისაჲ: ვისა-მე მივხედო, გარნა მდაბალთა და ყუდროთა და მათ, რომელნი ძრწოდიან სიტყუათაგან ჩემთა.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს წარემატებოდა კადნიერებასა წინაშე ღმრთისა ყოველთა დღეთა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარცა დაასრულა ფარას შინა ხუთი წელი, განვიდა იგი და ამბა თეოქტისტე მასვე ჟამსა, რომელსა განვიდიან, კჳტილად.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ-იგი ვიდოდეს უდაბნოსა, პოვეს ჴევი საშინელი, ფრიად ღრმაჲ, ყოვლადვე მიუვალი ვისგანვე.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილეს ადგილი იგი, შეუყუარდა სიღრმისა მისისათჳს და სიფცხლისა და განიხარეს, ვითარღამცა ღმერთსა მიეყვანნეს მას ადგილსა.
და	ცხო.ეფთ	და პოვეს ჩრდილოჲთ კერძო ჴევისა მის ქუაბი დიდი და შრომით აღვიდეს და განიხარეს და ცნეს, რამეთუ ღმერთმან განუმზადა ადგილი იგი.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ დაეყუდნეს მას შინა, და საჭმლად მათა იყო მცენარეთაგან ქუეყანისათაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და იყოფოდა წინაშე ქუაბსა მას სიმრავლჱ მჴეცთაჲ, ხოლო იგინი უგალობდეს და ადიდებდეს ღმერთსა ყოველსა ჟამსა.
და	ცხო.საბ	იგივე იაკობ ჯდა ოდესმე სენაკსა თჳსსა დაყუდებით და განსაცდელი მოუვლინა მას ეშმაკმან – ფიცხელი გულისთქუმაჲ სიძვისაჲ.
და	ცხო.საბ	და მრავალ ჟამ ბრძოლასა მას შინა იყო და დიდითა მით ბრძოლითა შეაურვა ეშმაკმან გულსა მისსა და უფროჲს განარისხა იგი გინა უცბობითა, გინა დაბნელებითა ეშმაკისაჲთა.
და	ცხო.საბ	საღმრთონი კანონნი დაივიწყნა, მოიღო დანაკი და უწყალოდ სარცხჳნელნი თჳსნი გარდაიკუეთნა და მოუძლურდა სისხლისა დინებითა და ჴორცთა ტკივილითა.
და	ცხო.საბ	და ჴმა-უყო მახლობელთა თჳსთა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ შევიდეს იგინი, იხილეს წყლულებაჲ იგი მისი და განუკჳრდა.და მოიყვნეს მკურნალი ვინმე ლავრისაჲ მის და იგი ჰკურნებდა მას.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განიკურნა იგი, გამუაძო ლავრით, ამისთჳს რამეთუ თავი თჳსი მოიკლა.
და	ცხო.საბ	ხოლო იგი ვითარცა განვიდა ლავრით, მიუჴდა მონასტრად დიდისა თეოდოსისსა და აუწყა მას ყოველი, რაჲ-იგი შეემთხჳა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა გამოიკითხა ესე ყოველი ნეტარმან თეოდოსი, შთაიყვანა იგი ლავრად და ევედრებოდა იგი ნეტარსა საბას, რაჲთა შეიწყნაროს იგი და რომელიცა პატიჟი უნდეს, იგი დასდვას მას.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან საბა უბრძანა მას, რაჲთა ჯდეს იგი სენაკსა შინა თჳსსა და გარე არა გამოვიდეს, და ნუცამცა მისა ვინ მივალს, გინა ჰზრახავს თჳნიერ მსახურისა მისისა.
და	ცხო.საბ	ხოლო იაკობ შეიწყნარა ბრძანებაჲ იგი ნეტარისა მამისა ჩუენისა საბაჲსი და ევედრებოდა ღმერთსა მრავალ ჟამ, რაჲთა შეუნდოს ცოდვაჲ მისი.
და	ცხო.საბ	და გამოეცხადა ნეტარსა მამასა ჩუენსა, ვითარმედ სინანული იგი იაკობისი შეისმინა ღმერთმან, ჰხედვიდა ნეტარი ესე კაცსა მბრწყინვალითა შემოსილსა, რომელი უჩუენებდა მას, რეცათუ მკუდარი იდვა წინაშე იაკობისსა, ვიდრე იგი ილოცვიდა, და ჰრქუა მას კაცმან მან: შეისმინა ღმერთმან ლოცვისა შენისაჲ, იაკობ.
და	ცხო.საბ	არამედ განყავ ჴელი და აღადგინე, რომელი-ეგე არს წინაშე შენსა.
და	ცხო.საბ	და მან ვითარცა აღადგინა მკუდარი იგი, ჰრქუა მბრწყინვალითა შემოსილმან მან ნეტარსა ბერსა: აჰა მკუდარი იგი აღდგა.
და	ცხო.საბ	აწ შენცა განჴსენ კრული იგი, რომელმან აღადგინა მკუდარი ეგე, ხოლო ნეტარი ბერი ვითარ მოეგო გონებასა თჳსსა, გულისხმა-ყო სახილავი იგი და უბრძანა გამოსლვაჲ სენაკით იაკობს და მისლვაჲ ეკლესიად.
და	ცხო.საბ	და შეემთხჳა იგი ნეტარსა ბერსა და ყოველნი ძმანი მოიკითხნა და აღვიდა ნეტარისა თეოდოსისა და შეემთხჳა მასცა და შემდგომად მეშჳდისა დღისა სახილავისა მის აღესრულა მშჳდობის სიკუდილითა.
და	ცხო.საბ	ორნი ძმანი იყვნეს ჴორციელად დიდსა ლავრასა, რომელნი ღმრთისათჳს შეთქმულ იყვნეს ქუეყანით ქებრონით, რომელთა სახელი ერქუა ზანოს და ბენიამენ, წარმატებულნი ღმრთისმსახურებასა ფრიად.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან ბერმან უწყოდა მათი იგი მუშაკობაჲ ღმრთისა მიმართ, ანება მათ და მისცა სენაკი იგი, და იყოფოდეს მას შინა.
და	ცხო.საბ	ეპყრა მათ იგიცა სენაკი და ლავრისაჲცა.
და	ცხო.საბ	ხოლო იგინი უმეტეჲს შურებოდეს განშოვრებულსა მას სენაკსა და დიდითა მით შრომითა მათითა და შეწევნითა წმიდისა მამისა ჩუენისა საბაჲსითა ადგილი იგი მონასტერ ყვეს, რამეთუ საზრდელსა და სხუასა საჴმარსა ნეტარი მამაჲ ჩუენი მისცემდა მათ.
და	ცხო.საბ	და ადგილსა მას შეკრიბნეს ძმანი მრავალნი და აღაშჱნეს ეკლესიაჲ და სატფური ყვეს.
და	ცხო.საბ	და დაუდვა მათ კანონი ნეტარმან მან, ვითარცა სხუათა მონასტერთა, რომელნი მას ეშჱნნეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო ადგილი იგი ვიდრე მუაქადმდე წყალობითა ღმრთისაჲთა ყუავის, და დასდვა ადგილსა მას სახელი: ზანოსის მონასტერი.
და	ცხო.საბ	ესე იყოფოდა სენაკსა მას შინა ოცდაათ წელ და სიბერითა დახაშმდა და იყო იგი ზე აღუდგომ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი საბა, ვითარცა ჰხედვიდა მისსა მას უძლურებასა და სნეულებასა ჴორცთასა, ევედრებოდა მას, რაჲთამცა მისცა სენაკი მახლობელად ეკლესიასა ადვილად მსახურებისათჳს.
და	ცხო.საბ	ხოლო ბერმან არა ინება და ჰრქუა ნეტარსა მას: ამას სენაკსა შინა, რომელსა დასაბამითგან ღირს ვიქმენ ყოფად, მიერ განიყვანოს ღმერთმან სული ჩემი.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად რაოდენისამე ჟამისა უწინარჱს რეკისა აღდგა ნეტარი საბა ჟამსა ღამისასა და ესმოდა ჟამობაჲ დიდი ერისა მრავლისაჲ და ეგრე ეგონა, ვითარმედ ძმათაგანი ვინმე აღესრულა და მისთჳს შეკრებულ არიან ძმანი ყოველნი და გალობენ.
და	ცხო.საბ	დაუკჳრდა და იტყოდა: ვითარ-მე არა მაუწყეს ძმათა ესე?
და	ცხო.საბ	და სწრაფით გარდამოჴდა ეკლესიად და პოვნა ეკლესიისა კარნი დაჴშულნი.
და	ცხო.საბ	და აღვიდა სენაკადვე თჳსა ნეტარი ესე და კუალად ესმოდა გალობაჲ მრავალთაჲ.
და	ცხო.საბ	ჴმითა ტკბილითა ამას გალობასა იტყოდეს, რამეთუ: განვლო მე ადგილი საყოფელთაჲ საკჳრველთაჲ სახლსა ღმრთისასა ჴმითა გალობისაჲთა და აღსაარებისაჲთა და ჴმითა ზატიკობისაჲთა, და ცნა.
და	ცხო.საბ	სადა იყო ფსალმონებისაჲ იგი ჴმაჲ, განაღჳძა დეკანოსსა და ჰრქუა: დაჰრეკე!
და	ცხო.საბ	და ვითარცა დაჰრეკა, მივიდა ნეტარი იგი სენაკად ბერისა მის საკუმეველითა და კერიონითა.
და	ცხო.საბ	და დაუკჳრდა ყოველთა, რომელნი მოსრულ იყვნეს ნეტარისა ბერისა თანა და შემოსეს პატიოსანი იგი გუამი მისი და მოიღეს ეკლესიად.
და	ცხო.საბ	და აღასრულეს მის ზედა განწესებული კანონი და დაჰფლეს იგი საფლავსა ღირსთა თანა და ადიდებდეს ღმერთსა, რომელმან ადიდნა წმიდანი მისნი.
და	ცხო.საბ	ამას ხუედრებულ იყო ჴელი მეჯორეობისაჲ და შემძლებელ იყო იგი თავადისა ტჳრთისა აღებად და ჯორსა ზედა დადებად, რომელ არს ათორმეტი მოდი იფქლი.
და	ცხო.საბ	ამას შეჰხუდა ოდესმე გზასა ზედა და გული განუწყრა ჯორისათჳს და გულისწყრომითა მისითა ჰსცა პირსა ჯორისასა და შემუსრა იგი.
და	ცხო.საბ	დაეცა მეყსეულად ჯორი იგი და მოკუდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო აფროდისე აღიკიდა ტჳრთი იგი ჯორისაჲ მის და პალანი მჴართა თჳსთა ზედა და მოვიდა მონასტრად.
და	ცხო.საბ	და განაძო იგი ნეტარმან თეოდოსი მონასტრით მოკლვისა მისთჳს ჯორისა.
და	ცხო.ეფთ	და ყვეს ქუაბი იგი ეკლესია ღმრთისა.
და	ცხო.საბ	და შთავიდა იორდანედ და უთხრა შეცოდებაჲ თჳსი ნეტარსა იოვანეს მეგჳპტელსა, რომელი იყო ქუზიბას, დიდებითა მბრწყინვალესა.
და	ცხო.ეფთ	და ოდეს უნდა ღმერთსა გამოცხადებად საქმჱ მათი, მივიდეს მუნ მწყემსნი ვინმე ცხოვართანი, ბეთანიაჲთ კერძონი, და ვითარ იხილნეს იგინი, შეეშინა ფრიად და ეგულებოდა სივლტოლაჲ მუნით.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან ჰრქუა მას: უკუეთუ გინებს განმართლებად, მივედ მამისა ჩუენისა საბაჲსა და რაჲცა გრქუას, იგიცა ყავ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ცნეს მამათა, ვითარმედ შეშინებულ არიან, მოუწოდეს მათ და ჰრქუეს მდაბლითა ჴმითა: ძმანო ჩუენნო, ჩუენ კაცნი ვართ თქუენებრნი, და ნუ გეშინინ, რამეთუ ჩუენ ცოდვათა ჩუენთათჳს ვიყოფით ადგილსა ამას.
და	ცხო.საბ	და ესე მივიდა მსწრაფლ და აღუვარა ცოდვაჲ თჳსი და ევედრებოდა მას, რაჲთამცა ასწავა სიტყუაჲ ცხორებისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინღა გულდებულ იქმნნეს მწყემსნი იგი და აღვიდეს მათა ქუაბად და არარაჲ პოვეს მათ თანა საჴმარი ამის სოფლისაჲ, და დაუკჳრდა ფრიად.
და	ცხო.საბ	ხოლო მამამან ჩუენმან საბა მისცა მას სენაკი და ჰრქუა: დაჯედ სენაკსა შინა შენსა და სხჳსა სენაკსა ნუ შეხუალ, ნუცა ლავრით განჰხუალ და შეიკრძალე ენაჲ შენი და მუცელი და ამით სცხონდე.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ აღვიდეს სოყოფელად თჳსა, უთხრეს კაცთა მის სოფლისათა მათთჳს.
და	ცხო.ეფთ	და მიერ დღითგან იწყეს ბეთანიელთა მსახურებად მათა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მიესმა მამათა ფარაჲსა ლავრისათა, თუ რომელსა ადგილსა არიან, მოვიდოდეს მათა ხილვად.
და	ცხო.ეფთ	და მიერ დღითგან იწყეს მოწაფეთა შეწყნარებად.
და	ცხო.ეფთ	და პირველ ხოლო, რომელ მოვიდეს მათა ორნი ძმანი: სახელი ერთისაჲ მის – მარინოს და მეორისაჲ – ლუკა.
და	ცხო.ეფთ	და შეუდგეს მათ და დაემოწაფნეს ყოვლითა განგებითა მონაზონებისაჲთა.
და	ცხო.ეფთ	და მათ დაასწავეს სრული მონაზონებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად მრავლისა ჟამისა წარვიდეს იგინი კერძოთა სოფლისათა, რომელსა ჰრქჳან მატობა, და მუნ აღაშჱნეს მონასტერი.
და	ცხო.ეფთ	და მათ დაიმოწაფეს ამბა თევდოსი, რომელმან-იგი უდაბნოსა მონასტერი აღაშჱნა.
და	ცხო.ეფთ	და იგი იყო მამასახლის ყოველთა ზედა მონასტერთა.
და	ცხო.ეფთ	და მცირედთა ჟამთა შემდგომად განჴდა სახელი წმიდისა ევთჳმისი და განცხადნა ყოველსა ადგილსა.
და	ცხო.ეფთ	და მრავალნი მოვიდოდეს მისა სმენად სიტყუათა ღმრთისათა მისგან და მის თანა ყოფად.
და	ცხო.ეფთ	და წმიდასა ევთჳმის სძულდა დიდებაჲ და უყუარდა ღმერთი და უნდა, რაჲთამცა მოიგო სათნოებაჲ პირველთა მამათაჲ, და თავი თჳსი უცხოდ შეერაცხა.
და	ცხო.საბ	ესე ბრძანებაჲ რაჲ მოიღო ნეტარისა მისგან აფროდისი, არცა ერთსა ბძანებასა მისსა გარდაჰჴდა და ვიდრე ოცდაათად წლადმდე არცა ლავრით განვიდა, არცა სხჳსა სენაკად შევიდა, არასადა მოიგო ქოთანი, არცა სამაგიროსოჲ, არცა ქალადრი, არცა გემოჲ ღჳნისაჲ იხილა, არცა ევკრასი, არცა ორი სამოსელი მოიგო, არამედ პარეხსა ზედა წევნ ერთსა ფსჳათსა და ძაძასა და მიიღის ფურცელი დანაკისკუდისაჲ განმგებელისა მისგან ლავრისა და შექმნის ოთხმეოცდაათი სფჳრიდი თუესა შინა და მიუთუალის იგი ქსენადოქარსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვინცა მოვიდის მისა, მიუთუალის იგი წმიდასა თეოკტისტეს, რაჲთა მოპარსოს იგი, რამეთუ ვედრებულ იყო მისა წმიდაჲ ევთჳმი, რაჲთა იგი იყოს განმგე ამას საქმესა.
და	ცხო.საბ	და სხუაჲ ნამეტნავი რომელ ქმნის, მისცის იგი ქსენადოქარსა და მისგან მოიღის წუენი, გინა მხალი, გინა ოსპნი, გინა რომელივე წუენი.
და	ცხო.ეფთ	რამეთუ მორჩილ იყო წმიდაჲ თეოკტისტე, თავს-იდვა ესე განგებაჲ და არარას იქმოდა თჳნიერ ზრახებისა წმიდისა ევთჳმისა.
და	ცხო.საბ	ესე ყოველი შეკრიბის და ლაკნასა შთაასხის, რომელ-იგი დღითი-დღე მუაქუნ.
და	ცხო.ეფთ	და პირველ დაწყებასა არა უნდა ადგილისაჲ მის მონასტრად შექმნაჲ, არამედ ლავრად, ვითარცა ფარაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილეს, რამეთუ ვერ შემძლებელ არს კაცი ღამით ეკლესიად მისლვად გზისა სიძნელითა, ამისთჳს ყვეს იგი მონასტერად.
და	ცხო.ეფთ	და შეკრბიან იგინი ქუაბსა, რომელსა წმიდაჲ ევთჳმი დაეყუდის, რომელი იქმნა საკურნებელ სულთა, და განჰკურნებდა და ნუგეშინის-სცემდა, ყოველნი რომელნი მოვიდოდეს მისა.
და	ცხო.ეფთ	და არავინ ძმათაგანი გამოუცხადებდა მას გულისსიტყუათა თჳსთა, ვითარმცა არა მიიღო კურნებაჲ.
და	ცხო.საბ	და დიდითა ტირილითა მისითა და გულსმოდგინებითა ლოცვისა მისისაჲთა არა უტევის განსუენებად მოძმეთა მისთა.
და	ცხო.ეფთ	ეტყჳნ მათ: ძმანო, ზრუნევდით, რომლისათჳს გამოხუედით ძიებად, და ნუ უდებ იქმნებით ცხორებისა თქუენისათჳს.
და	ცხო.საბ	ვითარცა წერილ არს, არასადა დასნეულდა, არცა მწუხარე იქმნა, არცა სტომაქი შეელმა, არამედ ესევითარსა დიდებასა ღირს იქმნა, რამეთუ იხილა ერთით კჳრიაკით წინა აღსრულებაჲ თჳსი და მივიდა ეკლესიად და ევედრებოდა ნეტარსა მამასა ჩუენსა საბას, რაჲთამცა განუტევა იგი ერთსა ხოლო დღესა.
და	ცხო.საბ	და მივიდა მონასტრად ნეტარისა თეოდოსისსა.
და	ცხო.ეფთ	ვითარცა წერილ არს, იღჳძებდით და ილოცევდით, რაჲთა არა შეხჳდეთ განსაცდელსა.
და	ცხო.ეფთ	ესე უწყოდეთ, რამეთუ უღირს, რომელსა დაუტევებიეს სოფელი, რაჲთა არა ჰყოფდეს ნებასა თჳსსა, არამედ შეიკრძალოს სიმდაბლჱ და მორჩილებაჲ და მოელოდის სიკუდილსა ყოველსა ჟამსა და დღესა მას საშინელსა სარჩელისასა და ეშინოდის მას ცეცხლისა მისგან უშრეტისა და უყუარდეს მას დიდებაჲ იგი სასუფეველისა ცათაჲსაჲ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან ბერმან ცნა, ვითარმედ მოწევნულ არს აღსრულებაჲ მისი, განუტევა იგი და თანა-წარაყვანა მის თანა თეოდულოს ხუცესი, ძმაჲ გელასისი, და მიჰრქუა ნეტარისა თეოდოსისა: კაცი შენი შევიწყნარე ოდესმე, რომელსა ჰრქჳან აფროდისი.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად იტყჳნ: უღირს მონაზონთა და უფროჲსღა ჭაბუკთა, რაჲთა ეკრძალნენ შინაგანთა გულისსიტყუათა და შურებოდიან ჴელითა თჳსითა და აშრომებდენ ჴორცთა თჳსთა და მოიჴსენებდენ მოციქულისასა მას სიტყუასა, ვითარმედ: ღამჱ და დღჱ ვშურებოდე ჴელითა ჩემითა, რაჲთა არავის დაუმძიმო.
და	ცხო.ეფთ	და ესე ჴელნი მსახურებდეს მე და რომელნი იყვნეს ჩემ თანა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან თეოდოსი სიხარულით შეიწყნარა იგი და შეიმთხჳა და სიყუარულით პურსა თანა ირთო და განუტევა იგი მშჳდობით, ხოლო აფროდისე ვითარცა მივიდა ლავრად, მცირედ დასნეულდა და აღესრულა მშჳდობით.
და	ცხო.ეფთ	ესე შეუგვანებელ არს, თუ ძენი ამის სოფლისანი იურვოდიან და შურებოდიან და ნაშრომითა ჴელთა მათთაჲთა ზრდიდენ შვილთა მათთა და შესწირვიდენ ღმრთისა და იქმოდიან კეთილსა და მისცემდენ ხარკსა, და ჩუენ თავთაცა ჩუენთა არა ვზრდიდეთ ნაშრომითა ჴელთა ჩუენთაჲთა, არამედ ვსხედთ მოცალედ და გჳნებს, რაჲთა სხჳსა ნაშრომითა ვიზარდებოდით.
და	ცხო.საბ	და მთავარნი მის ქალაქისანი მოვიდიან ნეტარისა მამისა ჩუენისა საბაჲსა და მრავალნი სულნი განაძღნიან შესაწირავითა მათითა და მონასტერნი – იფქლითა და საწუნითა.
და	ცხო.ეფთ	ესევითარითა მცნებითა წმიდაჲ ევთჳმი ასწავებნ სამწყსოსა თჳსსა და ეტყჳნ მათ, რაჲთა არა ზრახვიდენ ეკლესიასა შინა ჟამსა ფსალმონებისასა და არცა პურისა ჭამასა და არცა უნებნ ხილვად მონასტერსა თჳსსა, თუმცა ვის თავი თჳსი შეერაცხა უმეტჱს სხუათა მამათასა, უფროჲსღა ჭაბუკთა.
და	ცხო.საბ	ესე სნეული იყო ჴორცითა და დაყო მრავალი ჟამი წმიდასა ქალაქსა.
და	ცხო.საბ	და გულმან უთქუა, რაჲთამცა აღვიდა და ილოცა წმიდასა აღსამაღლებელსა, და აღსუეს იგი კაჰრაულსა და აღჰყვანდა მსახურთა მისთა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ აღვიდოდა იგი აღმართსა, დაჰფრთხა კაჰრაული მისი და გარდამოაგდო გერონტი და შემუსრა იგი.
და	ცხო.საბ	და მოჰგუარეს მას მკურნალი.
და	ცხო.ეფთ	ესრჱთ იტყჳნ, ვითარმედ: ესე კეთილი ზომი არს, რაჲთა მცირედ დაიკლოს მონაზონმან განძღებასა თჳსსა ჟამსა ჭამისასა და დაიცვას გული თჳსი და წინა-აღუდგებოდეს ბრძოლათა, რომელნი მის თანა არიან დაფარულად.
და	ცხო.ეფთ	საჭურველი მონაზონისაჲ არს ფსალმონებაჲ და განკითხვაჲ და სიწმიდჱ ჴორცთაჲ და სიმდაბლჱ და მორჩილებაჲ, რომელი არნ ღმრთისათჳს.
და	ცხო.ეფთ	ესე და მსგავსი ამისღა ესმინ ძმათა, სარგებელ ეყვის და განძლიერდიან და შესწირვედ ღმრთისა ნაყოფსა თჳსსა.
და	ცხო.საბ	ამან არავის რაჲ აზრახა, არამედ შთავიდა ლავრად და ევედრებოდა წმიდასა საბას, რაჲთამცა მოვიდა და იხილა გერონტი.
და	ცხო.საბ	ხოლო მას ნეტარსა ვითარცა ესმა, რაჲ იგი შეჰხუდა გერონტის, ფრიად შეწუხნა და მეყსეულად ქალაქად წმიდად აღმოვიდა და მოვიდა გერონტისა და განიპყრნა ჴელნი და ლოცვა-ყო მისთჳს და ცხოველისა ჯუარისა ზეთი ჰსცხო მას, და განიკურნა იგი.
და	ცხო.საბ	და უკჳრდა ყოველთა ესევითარი ესე საკჳრველი საქმჱ მშჳდობით.
და	ცხო.საბ	და პოვნა მუნ საბა და თეოდორე და პავლე – კასტელისა და სპილეონისა განმგებელნი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან საბა ვითარცა იხილა იგი, განიხარა და ჰრქუა ქსენადოქარსა: მოგჳმზადე ჩუენ სერი.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა დასხდეს, ჰკითხა ქსენადოქარსა: უკუეთუ გიდგს ღჳნოჲ?
და	ცხო.საბ	და კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ მისგან განვიხაროთ, რომელმან წყალი ღჳნოდ გარდააქცია – ქრისტემან, ღმერთმან ჩუენმან – იგივე შემძლებელ არს ძმრისა ამის გარდაქცევად ღჳნოდ.
და	ცხო.საბ	ესე ვითარცა თქუა წმიდამან მან, და ასუა მათ აყიროჲსა მისგან, და იპოვა ძმარი იგი ღჳნო კეთილ ფრიად.
და	ცხო.საბ	და განუკჳრდა თომას დიდებული ესე საკჳრველი.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა ნეტარმან საბა ქსენადოქარსა მას: მოიღე ცეცხლი ადრე და დაასხ საკუმეველი, რამეთუ მოხედვაჲ ღმრთისაჲ იქმნა ჩუენ შოვრის ჟამსა ამას.
და	ცხო.საბ	და ესოდენ იკურთხა აყიროჲსა იგი ღჳნოჲ, რამეთუ სამსა დღესა სუმიდეს იგინი უხუებით ყოველნი.
და	ცხო.საბ	ხოლო თომას ვითარ უკჳრდა ფრიად სასწაული ესე, ევედრა ბერსა, რაჲთამცა მისცა აყიროჲ იგი და წარიღო სახიდ თჳსა.
და	ცხო.საბ	ხოლო წმიდამან საბა მისცა აყიროჲ იგი და თომა მიიღო და წარვიდა;
და	ცხო.საბ	და სუმიდეს ღჳნოსა მას, რომელი დაშთომილ იყო აყიროსა მას, თომა და მისთანანი იგი, ვიდრე მისლვადმდე მათა მედაბად.
და	ცხო.საბ	ესე მითხრა ჩუენ აბბა გერონტი, რომელი განმგებელ არს აწ ნეტარისა ევთჳმის მონასტერსა, არამედ გერონტის ძისწულმან, თომაჲს ძემან, ესეცა გუაუწყავე, რამეთუ: გუაქუნდა ჩუენ აყიროჲ იგი სახლსა შინა ჩუენსა მრავალთა წელთა, და ოდეს ვინ დასნეულდის, აღვავსით იგი წყლითა და გარდავასხით სნეულსა მას, და მუნქუესვე მოჰქარდის სნეულებაჲ იგი ჴორცთა მისთაჲ.
და	ცხო.საბ	და შეემთხჳვნეს ერისაგანნი ვინმე, რომელთა თანა იყო ქალი ერთი შუენიერი.
და	ცხო.საბ	და ვითარ იგინი გარე-წარჰჴდეს, გამოსცდიდა ბერი მოწაფესა თჳსსა და ჰრქუა: ვითარ შუენიერ არს ქალი ესე, რომელ გარე-წარგუჴდა.
და	ცხო.საბ	და არს იგი ერთთუალი.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა მას მოწაფემან მისმან: არა, მამაო, ორნივე თუალნი ასხენ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ბერმან მიუგო და ჰრქუა: სცეთ, შვილო, ერთთუალი არს.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა მას ბერმან: და შენ ვითარსახედ განიცადე ეგრჱთ?
და	ცხო.საბ	ხოლო ბერმან ჰრქუა მას: და სადა წერილ არს, რაჲთა შენ თუალნი მიადგნე მას და წამითა შენითა იხილო იგი?
და	ცხო.საბ	და წარავლინა იგი მონასტერსა კასტელისასა, და დაყო მუნ ჟამი რაოდენიმე.
და	ცხო.საბ	და თავი თჳსი დიდად დაიტანჯა თუალთა დაცვითა და გულისა ზრახვითა.
და	ცხო.საბ	მაშინღა შეიწყნარა იგი ნეტარმან საბა და მისცა მას სენაკი საყოფლად მისა.
და	ცხო.საბ	მაგიროსმან ლავრისამან შეაგბო ოდესმე აყიროჲ ხუროთათჳს და ჟამსა ჭამისასა ოდენ იხილა გემოჲ და პოვა, რამეთუ მწარე იყო.
და	ცხო.საბ	და შეწუხნა იგი ფრიად, რამეთუ სხუაჲ არღარაჲ აქუნდა, რაჲმცა დაუგო ხუროთა.
და	ცხო.საბ	და წარვიდა სირბილით ნეტარისა ბერისა და უთხრა მას, რაჲ-იგი შეემთხჳა.
და	ცხო.საბ	ხოლო წმიდაჲ ესე მოვიდა და ქუაბსა მას დასწერა ნიში ჯუარისაჲ და ჰრქუა მაგიროსსა მას: ვიდოდე, კურთხეულ არს უფალი.
და	ცხო.საბ	და მყის დატკბნა აყიროჲ იგი.
და	ცხო.საბ	და ჭამეს ყოველთა და განძღეს და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	ცხო.საბ	ესე წმიდაჲ მღდელი მივიდოდა ადგილით რუბაჲთ სალერწმესა იორდანისა კიდისასა, და შეემთხჳა მას ლომი ფრიად დიდი და მკელობელი.
და	ცხო.საბ	და შეუვრდა მას და უჩუენა ფერჴი იგი, რომლითა კელობდა.
და	ცხო.საბ	და თუალთა წამისყოფითა ევედრებოდა მას, რაჲთამცა უხილა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მამამან ჩუენმან საბა გულისხმაყო მჴეცისა მის ტკივილი და აღუპყრა ფერჴი მისი და ჩნდჱ აღსობილი გამოჰჴადა მას.
და	ცხო.საბ	და მუნქუესვე დაუცხრა სალმობაჲ იგი ლომსა მას და ვიდოდა იგი მშჳდობით.
და	ცხო.საბ	იყო რაჲ იგი რუბას ქუენა, ამას ედგა კაჰრაული სამსახურებელად თჳსა: და ვითარცა წარავლინის ნეტარმან მან მოწაფჱ იგი, ნუ ვიდრე უბრძანის ლომსა მას, რაჲთა სცვიდეს კაჰრაულსა მას მისსა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ლომმან მან რაჲცა განთიად შეუპყრის საბელი კბილითა თჳსითა კაჰრაულსა მას, წარიღის და აძოვებნ დღე ყოველ და მწუხრისა ჟამსა წყალი ასჳს და მოიბის თჳსსავე ადგილსა.
და	ცხო.საბ	და წარჴდეს რაოდენნიმე დღენი, და ლომი იგი ამას საქმესა აღასრულებდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან ცხოვრებაჲ თჳსი უდებ-ყო ამპარტავანობით, რამეთუ შევარდა იგი სიძვასა და დაეცა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ლომმან მან მასვე დღესა შემუსრა ვირი იგი და საჭმლად თჳსად დაიდვა.
და	ცხო.საბ	ვითარცა გულისხმა-ყო ფლაჲანოს, რამეთუ ცოდვითა მისითა მიეცა ლომსა საჭმლად კაჰრაული იგი მისი, მიერითგან ვერღარა იკადრა ხილვად ნეტარისა მის ბერისა, განიწირა თავი თჳსი მედგრად, წარვიდა და იყოფოდა თჳსსა სოფელსა და დაეგლოვდა თჳსთა ცოდვათა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ღმრთისმსახური იგი ბერი უფლისა კაცთმოყუარებასა მიემსგავსებოდა და არა უდებ-ყო ესე, არამედ დიდად ეძიებდა მას და პოვა იგი წყალობითა ქრისტჱსითა, ნუგეშინისცემდა და ასწავებდა.
და	ცხო.საბ	და დაცემისა მისგან აღადგინა და აცხოვნა იგი.
და	ცხო.საბ	და შეაყენა მან თავი თჳსი და შეინანა გულითად და სათნო-ეყო ღმერთსა სრულიად.
და	ცხო.საბ	სამეოცდამეაცამეტესა წელსა წმიდისა საბაჲსსა ჰასაკისა ჟამთა მთავარეპისკოპოსსა იერუსალემისასა ელიას უნდა მონასტრისა მამასახლისთაჲ წარვლინებაჲ კოსტანტინეპოლისა და მოუწოდა მამასა ჩუენსა საბას.
და	ცხო.საბ	ევედრებოდა მას, რაჲთამცა აღვიდა მათ თანა და, რაოდენ შემძლებელ იყოს, იღუწიდეს, რაჲთა იყოს შეუძრველად დედაჲ ეკლესიათაჲ.
და	ცხო.საბ	რამეთუ განრისხებულ იყო ანასტასი მეფეჲ ფრიად ეკლესიათათჳს ყოვლისა პალესტინისათა და უნდა გარდაქცევაჲ მათი.
და	ცხო.საბ	ხოლო რომლისათჳს იყო რისხვაჲ და გულისწყრომაჲ მეფისაჲ მთავარეპისკოპოსისა ზედა, მცირედითა სიტყჳთა ვთქუა.
და	ცხო.საბ	ნეტარმან ელია იერუსალემისა მთავარეპისკოპოსობაჲ რაჲ დაიპყრა მესამესა წელსა ანასტასის მეფობასა, შეშფოთნა წმიდაჲ ეკლესიაჲ და განიყო ამის სახისათჳს: ჰრომთა მთავარეპისკოპოსსა გულსა აკლდა.
და	ცხო.საბ	და იურვოდეს ჰრომნი კოსტანტინეპოლელთათჳს, რამეთუ აჴსენებდეს იგინი საღმრთოთა შინა სახელთა აღწერილთა აკაკის ვისმე, რომელი ყოფილ იყო კოსტანტინეპოლისს მთავარეპისკოპოს.
და	ცხო.საბ	და მათგან რომელ განძებულ იყო, იგი აღიარეს წვალებაჲ, რომელ იყო დიოსკორჱსი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან ელია, მთავარეპისკოპოსმან იერუსალემისამან, დასავალით კერძო სხჳსაჲ არავისი მოითუალა შჯული და ზიარებაჲ თჳნიერ ევთჳმის მთავარეპისკოპოსისა კოსტანტინეპოლელისა.
და	ცხო.საბ	ხოლო პალადი ანტიოქელ მთავარეპისკოპოსი მიერჩდა მეფესა და შეაჩუენა კრებაჲ იგი ქალკიდონისაჲ და შეერთო იგი ალექსანდრიელთა.
და	ცხო.საბ	მაშინ ევთჳმი მთავარეპისკოპოსი კოსტანტინეპოლელი ქადაგებდა და აღიარებდა შეკრებასა მას ქალკიდონისასა და მათსა მას თქმულსა.
და	ცხო.საბ	ესე ნეტარი ევთჳმის გარდადგინებასა არა შეერთო, არამედ პოვა მართლმადიდებელი სამღდელოსა მისსა ქუეშე ეპისკოპოსი, რომელსა სახელი ერქუა მაკედონი, და ესე თანა-ზიარად აქუნდა.
და	ცხო.საბ	ვითარცა ესმა ერთობაჲ მათი მეფესა, განრისხნა ფრიად და არა მცირედ.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად პალადის აღსრულებისა, ანტიოქელ მთავარეპისკოპოსისა, ფლაბიანოს დადგა მისსა ადგილსა.
და	ცხო.საბ	და იყვნეს ფლაბიანოს და ელია ერთობით მართლსარწმუნოებასა ზედა.
და	ცხო.საბ	ამათი ვითარცა ესმა მეფესა ერთობაჲ, პირველადვე მძჳნვარჱ იგი უფროჲს ხოლო განრისხნა და უნდა, რაჲთამცა პატიჟი მიაწია მათ ზედა, წინაჲსწარ ცილი შესწამა მაკედონის და ცვალა იგი ეპისკოპოსებისაგან და მისსა ადგილსა დაადგინა ტიმოთე, ფლაბიანოსს და ელიას მთავარეპისკოპოსთა აწუევდა მეფჱ, რაჲთამცა ერჩდეს დადგინებასა ტიმოთჱსსა.
და	ცხო.საბ	და ორთავე მათ ზედა ფრიად აღიძრა მეფჱ, და შიში დიდი იყო ორთავე მათ ზედა ეკლესიათა.
და	ცხო.საბ	ამის სახისათჳს ნეტარმან ელია მთავარეპისკოპოსმან წარავლინა ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა, ვითარცა ზემო წერილ არს, და სხუანი მასმასახლისნი მონასტრისანი და მიწერა მეფისა ესრჱთ და თქუა: გამორჩეული მონაჲ ღმრთისაჲ, კეთილი და სარწმუნოჲ, და ყოველთა მეუდაბნოეთა წინამძღუარი საბა და ქალაქ-მყოფელი უდაბნოთაჲ და ყოვლისა პალესტინისა მბრწყინვალჱ – ესე სხუათა მამასახლისთა თანა მივავლინე ვედრებად შენდა, თჳთმპყრობელისა.
და	ცხო.საბ	უნდა, უკუეთუმცა ვითა შეუძლო, კათოლიკე ეკლესიასა შეწევნად და მართლსარწმუნოებასა, რამეთუ იყვნეს ჭირსა შინა ეკლესიანი.
და	ცხო.ეფთ	ძისწული მისი, რომელსა ერქუა ტრაბონ, და იყო იგი მეფე ამას ქუეყანასა ბარბაროსთა ზედა.
და	ცხო.ეფთ	მითხრა ბერისა ტრიბონისთჳს: რაჟამს იყო იგი ჭაბუკ, ეშმაკმან შეიპყრა იგი და გუერდი მისი მარჯუენჱ განუჴმო თავითგან ვიდრე ფერჴადმდე.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა წარემართა ნეტარი ესე გზასა მას, მეფჱ ანასტასი უფროჲსად განრისხებულ იყო გულისწყრომით ფლაბიანჱს და ელიას ზედა მთავარეპისკოპოსთა და ბრძანა შეკრებაჲ ეპისკოპოსთაჲ, რომელნი არიან აღმოსავალით, და პალესტინელთაჲ სიდონს ქალაქსა და მთავრად კრებულისა მის ბრძანა მისლვაჲ, რომელსა სახელი ერქუა სოტერიკოს, ეპისკოპოსი ქალაქისა კესარია კაბადუკიაჲსაჲ, და ფილოქსენოს, ქალაქისა იერეპოლისისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და წარაგო მის ზედა მამამან მისმან საფასჱ დიდი კურნებასა მისსა, და არარაჲ სარგებელ ეყო.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მამაჲ მისი მორჩილებასა ქუეშე სპარსთასა და ჰმონებდა იგი კერპთა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო დაწყებაჲ იგი ბრძოლისაჲ, რომელი იყო სპარსეთს, დასასრულსა მეფობისა აზდაჯარდო მეფისა სპარსთაჲსა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ უბრძანეს მათ ბარბაროსთა მეფეთა, რომელნი მათსა ბრძანებასა ქუეშე იყვნეს, რაჲთა შეიპყრნენ გზანი და არავინ ქრისტიანეთაგანი განერეს და წარვიდეს საბერძნეთა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მამაჲ ყრმისაჲ მის მეფე ბარბაროსთა.
და	ცხო.საბ	ესენი იყვნეს, რომელთა შეეჩუენა გამოუთქუმელისა კრებულისა ქალკიდონისაჲ და ევტჳქის და დიოსკორჱს წვალებასა ერჩდეს.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილა უსამართლოებაჲ ესე და ჭირი, რომელსა უყოფდეს ქრისტიანეთა წარმართნი კერპთმსახურნი ყოველთა ქალაქთა, შეეწყალნეს ქრისტიანენი და გაუტევებდა მათ, და ივლტოდეს.
და	ცხო.ეფთ	და მხიარულ არნ იგი ამას ზედა.
და	ცხო.ეფთ	და შე-ვიეთმე-ასმინეს იგი სპარსთა მეფესა, ვითარმედ გაუტევებს იგი ქრისტიანეთა მალვით სივლტოლად.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ შეეშინა მას და წარიყვანა ძჱ იგი მისი გუერდგანჴმელი და ყოველი ნათესავი მისი და ხუასტაგი და მეოტ იქმნა იგი საბერძნეთა.
და	ცხო.ეფთ	და შეემთხჳა მას ანასტოლიოს, რომელი იყო მთავარ მათ ჟამთა აღმოსავალით კერძო ჴელმწიფებისა ბერძენთაჲსა, და განაჩინა იგი მეფედ ბარბაროსთა მათ ზედა, რომელნი იყვნეს არაბიას.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იყოფოდა იგი არაბიას, ჩუენებაჲ იხილა ძემან მისმან და უთხრა მამასა თჳსსა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ წარიყვანა იგი მამამან მისმან და სიმრავლჱ ბარბაროსთაჲ – მის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და მოვიდეს, ვიდრემდე მოიწივნეს ადგილსა მას, რომელ ჩუენებით ეხილვა ყრმასა მას, სადა-იგი წმიდაჲ ევთჳმი და წმიდაჲ თეოკტისტოს იყოფოდეს.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილეს ძმათა სიმრავლჱ იგი ბარბაროსთაჲ, შეეშინა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ცნა წმიდამან თეოკტისტოს, ვითარმედ შეეშინა ძმათა, გარდამოჴდა მიერ, შეემთხჳა ბარბაროსთა მათ და ჰრქუა: რაჲ გნებავს?
და	ცხო.ეფთ	მაშინ ჰრქუა მათ, ვითარმედ: დუმის იგი და არავის ზრახავს ვიდრე შაბათამდე.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ უპყრა მას ასფაპ ჴელი და უჩუენა ყრმაჲ იგი და ჰრქუა ყრმასა, რაჲთა უთხრას მას საქმჱ თჳსი.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ იწყო ყრმამან მან სიტყუად: ვითარ ვიყავ მე სპარსეთს, მეცა მე სალმობაჲ ესე, და უკურნებიე მე მკურნალთა და გრძნეულთა, და არარაჲ სარგებელ მეყო, არამედ უფროჲსღა წარემატებოდა ტკივილი იგი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მოვიწიე ქუეყანასა ამას, გულისსიტყუაჲ ღმრთისამიერი მომიჴდა გონებასა ჩემსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ვიტანჯებოდე ღამესა ერთსა, განვიზრახე და ვთქუ: ტრაბონ, სადა არს დიდებაჲ იგი ამის სოფლისაჲ?
და	ცხო.ეფთ	ანუ სადა არს დიდებაჲ იგი სპარსთაჲ და ძალი იგი მათისა სარწმუნოებისაჲ და რომელნი ჰმონებენ ვარსკულავთა?
და	ცხო.ეფთ	სადა არიან, რომელნი-იგი ჰხადიან ეშმაკთა და განძლიერდებიან მათ მიერ?
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ამას განვიზრახევდ, მიმეძინა და ცრემლით ვითხოვდ ღმრთისაგან და ვიტყოდე:
და	ცხო.ეფთ	შენ, ღმერთო ძლიერო და საკჳრველთმოქმედო, რომელმან შეჰქმენ ცანი და ქუეყანაჲ და ყოველი, რაჲ არს მას შინა, უკუეთუ შენ წყალობა-ჰყო ტკივილთა ამათ ჩემთა ზედა და განმარინო მე მწარისა ამისგან სალმობისა, ქრისტიანე ვიქმნე და განვეშორო ყოვლისაგან ბოროტისა და დაუტეო მსახურებაჲ კერპთაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე ვთქუ, დამეძინა და ვიხილე მონაზონი მჴცითა შუენიერი და წუერითა გრძელი.
და	ცხო.ეფთ	და მრქუა მე: რაჲ გევნების?
და	ცხო.ეფთ	და უთხარ მას სალმობაჲ ესე ჩემი, და მრქუა მე: აღ-მცა-ასრულე, რომელი აღუთქუ ღმერთსა.
და	ცხო.ეფთ	და მე ვარქუ მას: ყოველი, რომელი აღუთქუ ღმერთსა მე, აღვასრულო, უკუეთუ განვთავისუფლდე განსაცდელისა ამისგან.
და	ცხო.ეფთ	და უკუეთუ გნებავს განკურნების, ნუ უდებ იქმნები მოსლვად ჩემდა, და ღმერთმან განგკურნოს ჴელითა ჩემითა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განმეპყრა, უთხარ მამასა ჩემსა, რაჲ-იგი მესმა და ვიხილე.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს მოსრულ ვართ მისა სარწმუნოებით და მე გევედრები შენ, რაჲთა არა დამიმალო მკურნალი, რომელი ღმერთმან მაუწყა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა ესე წმიდასა თეოკტისტეს, აღვიდა წმიდისა ევთჳმისა და უთხრა ყოველი იგი მას.
და	ცხო.ეფთ	და გარდამოვიდა მიერ ქუაბით მათა და ულოცა ტრაბონს გულსმოდგინედ და დასწერა მას ჯუარი და აღადგინა იგი ცოცხალი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილეს ბარბაროსთა მათ, ვითარ-იგი მყის განიკურნა, ფრიად დაუკჳრდა და ჰრწმენა მათ ქრისტე.
და	ცხო.ეფთ	და დაცჳვეს იგინი წინაშე მისსა ქუეყანასა ზედა და ევედრებოდის მას, რაჲთა ნათელ-ჰსცეს მათ ქრისტეს მიერ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ დაასწავა მათ სარწმუნოებაჲ და ნათელ-სცა მათ სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა და გარდაცვალა სახელი ასფაპისი და უწოდა მას პეტრე.
და	ცხო.ეფთ	და პირველად მას ნათელ-სცა და მისა შემდგომად მარისს, ცოლის-ძმასა მისსა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო იგი კაცი გონიერი და მდიდარი ფრიად.
და	ცხო.ეფთ	და მათსა შემდგომად ნათელ-სცა ტრაბონს და სხუათა ყოველთა და დაიყენნა იგინი მის თანა ორმეოც დღჱ და მეცნიერ ყვნა იგინი სიტყუათა ღმრთისათა და დაამტკიცნა და ესრჱთ განუტევნა.
და	ცხო.ეფთ	და არღარა იყვნეს იგინი აგარის შვილნი, არამედ სარაჲსნი, რამეთუ განთავისუფლდეს იგინი მონებისაგან ნათლისღებითა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მარის, დედის-ძმაჲ ტრაბონისი, არა განეშორა მონასტრით, არამედ მონაზონ იქმნა და ითმენდა მუნ შინა დღეთა ცხორებისა მისისათა და ფრიად სათნო ეყო ღმერთსა და ყოველი საფასჱ მისი მისცა მონასტრისა საშენებლად.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე საკჳრველი ქმნა წმიდამან ევთჳმი, განჴდა სახელი მისი ყოველსა ადგილსა, და მრავალნი მოვიდოდეს მისა სნეულნი და ცოფნიცა და განიკურნებოდეს.
და	ცხო.ეფთ	და მცირედთა ჟამთა შემდგომად განათლდა, და განჴდა სახელი მისი ყოველსა პალესტინესა და გარემოჲს მისა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილა წმიდამან ევთჳმი, ვითარმედ მრავალნი მოვლენან მისა კურნებად, მოეჴსენა დაყუდებაჲ, რომელსა-იგი შინა იყო, ოდეს-იგი მარტოჲ იყოფოდა და ფრიად შეწუხდა, რამეთუ მრავალნი მოვიდოდეს და ადიდებდეს.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ვითარ შევარდა მწუხარებასა, რომელსა-ესე ჰრქჳან სიხარულ, უნდა ფარულად სივლტოლაჲ და წარსლვაჲ რუბად.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ აგრძნა ესე წმიდამან თეოკტისტე, შეკრიბნა ძმანი, რაჲთა ევედრნენ და არა დაუტევნეს იგინი.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად დღეთა რავდენთამე წარიყვანა ძმაჲ ერთი, რომელი იყო მელეტელი, რომელსა სახელი ერქუა დომენტიანოს, გამოვიდა მონასტრით და წარვიდა რუბად.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ვიდოდეს იგინი უდაბნოსა ზღჳს კიდისასა, მიიწივნეს მთასა მაღალსა, რომელსა ჰრქჳან მთაჲ მარდისაჲ, და პოვეს მას შინა ლაკუაჲ წყლისაჲ და მუნ დაადგრეს.
და	ცხო.ეფთ	და საჭმლად მათა იყო მდელოჲ.
და	ცხო.ეფთ	და წმიდამან ევთჳმი აღაშჱნა ეკლესიაჲ და განჰმზადა საკურთხეველი მას შინა, რომელი დღესამომდე ჰგიეს.
და	ცხო.ეფთ	და მისა შემდგომად გამოვიდა მიერ და წარვიდა უდაბნოსა სალჯამისასა, რაჲთა იხილოს ქუაბი იგი, სადა დავით ივლტოდა პირისაგან საულ მეფისა.
და	ცხო.ეფთ	და მუნ შექმნა მონასტერი, და ესე იყო მიზეზი შენებისა მისისაჲ: ძჱ დედაკაცისა ვისიმე შერაცხილისაჲ, სოფელსა შინა, რომელსა ჰრქჳან რასტაბულისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა იხილა ესე დიდმან ევთჳმი, წარიყვანის მის თანა შემდგომად მეათხუთმეტისა დღისა თუესა იანვარისასა უდაბნოდ, რომელსა ადგილსა ჰრქჳან რუბა, ურთიერთას ნეტარისა დომენტიანოსის თანა, რამეთუ აქუნდა სარწმუნუებაჲ მისა მიმართ, და ჭაბუკსა მას, ვითარცა ბერსა, სახელ-სდებდა.
და	ცხო.ეფთ	იყო ყრმასა მას შინა სული უკეთური, და ჴმითა მაღლითა ყივინ და აჴსენებნ სახელსა წმიდისა ევთჳმისსა, და ვითარ ესმა მამასა მის ყრმისასა, ვითარმედ წმიდაჲ იგი შოვრის მთასა და კაბარბარიქასა იყოფის, წარვიდა მისა და ყრმაჲ იგი – მის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილა ყრმამან მან წმიდაჲ იგი, ათრთოლდა და დაეცა.
და	ცხო.ეფთ	და განჴდა მისგან ეშმაკი იგი, და მყის განიკურნა.
და	ცხო.ეფთ	და მივიდეს მისა მონაზონნი მდაბალნი და იყოფოდეს მის თანა, და ღმერთი მოსცემდა მათ საჴმარსა ჴორცთასა.
და	ცხო.ეფთ	და წმიდამან ევთჳმი მუაქცივნა იგინი მოძღურებასა ღმრთისასა და უბრძანა მათ, რაჲთა შეჩუენებულ ყონ მანის და მოძღურებაჲ მისი და შეუდგენ იგინი კათოლიკე ეკლესიასა.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად ყოველთა მადლთა ესეცა მოსცა ღმერთმან მეტად წმიდასა ევთჳმის, რაჲთა იყოფოდის მჴეცთა თანა და ქუეწარმავალთა თანა ბოროტთა და არარაჲ ევნებოდის მათგან.
და	ცხო.ეფთ	და არავის უღირს ამისი ურწმუნოებაჲ, რომელსა უკითხვან საღმრთონი წიგნნი, რამეთუ სადა ღმერთი დაადგრის, ყოველივე დაემორჩილოს მას, ვითარ-იგი დაემორჩილა ადამს პირველ გარდასლვისა მცნებასა ღმრთისასა.
და	ცხო.ეფთ	და არა თუ მჴეცნი ოდენ, არამედ ყოველი დაბადებული დაემორჩილოს მას.
და	ცხო.ეფთ	მეწამებიან მე ამას სიტყუასა, რომელთა-იგი ზღუაჲ მეწამული განვლეს და იორდანისა დინებაჲ დააყენეს და მზჱ დააყენეს სლვისაგან თჳსისა და ცეცხლი ცუარად გარდააქციეს და მრავალნი საკჳრველნი ქმნნეს მონათა ღმრთისათა.
და	ცხო.ეფთ	და ღმერთმან, რომელმან ესე საკჳრველი ქმნა, მანვე დაამორჩილა ყოველი წმიდასა ევთჳმის და არა ხოლო თუ ესენი, არამედ სულთაცა უკეთურთა ეშინოდა მისგან და დაემორჩილებოდეს.
და	ცხო.თევ	და იქმნა მას შინა მონაზონთა ნუგეშინისსაცემელი და უცხოთა და გლახაკთა და იქმნა შესავედრებელ ყოველთა, რომელნი მისა მიივლტიან.
და	ცხო.თევ	და წმიდაჲ იგი შეიწყნარებდა სიხარულით ყოველნი რომელნი მოვიდოდეს მისა, და გაუსუენებდა.
და	ცხო.თევ	და რაჲ წელიწად, დღესა ბზობისასა, შეკრბის მონასტერსა მას შინა კრებული დიდი ქუეყანისა კაცთაჲ და უცხოთაჲ.
და	ცხო.თევ	და ჟამსა სიყმილისასა მოუჴდა ერი მრავალი სიყმილისა მისგან.
და	ცხო.თევ	და რამეთუ ესმინა კეთილად შეწყნარებაჲ წმიდისაჲ მის უცხოთათჳს, და შეეშინა მსახურთა, ნუუკუე პური ვერ ეყოს სიმრავლესა მას ერისასა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი საბა და მისთანანი, რომელ წარევლინნეს მამანი, მიიწივნეს კოსტანტინეპოლისა და აუწყეს მეფესა.
და	ცხო.საბ	და ბრძანა შესლვაჲ მათი.
და	ცხო.საბ	ხოლო რომელმან ადიდნის მადიდებელნი თჳსნი, ღმერთმან, უნდა, რაჲთა გამუაჩინოს მონაჲ თჳსი საბა, ესრჱთ განჰმზადა: ყოველნი ვითარ შევიდეს პალატად, მიიწივნეს ტაძარსა შინაგანსა, რომელსა ჰრქჳან სელენტიართაჲ, და რაჟამს შევიდოდეს, სხუანი მამასახლისნი შეუტევნეს, ხოლო ესე დიდი მბრწყინვალჱ გარეუკმოადგინეს, ვითარცა გლახაკი და შეურაცხი და ყოველთა უმცირჱსი.
და	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან ანასტასი სიხარულით შეიწყნარნა მამანი და ვითარ აღმოიკითხა წიგნი იგი, მიწერილი მთავარეპისკოპოსისა მიერ, და ქებულსა მას ეძიებდა წმიდასა საბას.
და	ცხო.საბ	და მამანი ჰხედვიდეს აქა და იქი.
და	ცხო.საბ	და არა უწყოდეს, ვითარ განეშოვრა იგი მათგან.
და	ცხო.საბ	და შეშფოთნეს ყოველნი წინაშემდგომელნი და გამუავლინნეს სელენტიარნი.
და	ცხო.საბ	და პოვეს იგი ყურესა მდგომარჱ ტაძარსა ერთსა, რომელსა ჰრქჳან კოსისტორიონ.
და	ცხო.საბ	დგა და ფსალმონებდა თჳსისაგან.
და	ცხო.საბ	წარიტაცეს იგი და შეიყვანეს შინაგანსა კარსა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ეზოჲ აღიპყრეს, იხილა მეფემან სახედ ანგელოზისა ნათლისა, რომელი წინა-უძღოდა მას, ზე აღდგა და, ვითარცა ჯერ-იყო მისა, ეგრე შეიმთხჳა იგი და უბრძანა მათ დასხდომაჲ, რამეთუ იყო მონაზონთმოყუარე, დაღათუ ურწმუნოთაგან გარდაქცეულ იყო მართლსარწმუნოებასა წინა-აღდგომად.
და	ცხო.საბ	და იყო სიტყუაჲ წინაშე მეფისა და თითოეული მამასახლისი თჳსისა მონასტრისათჳს იღუწიდა.
და	ცხო.საბ	რომელმანმე თქუა: გარემოჲს მონასტერსა ჩემსა არს ადგილი და მომიშორე.
და	ცხო.საბ	და სხუამან სხუაჲ ითხოვა, ხოლო მეფემან თითუეულსა მიანიჭა თხოვისაებრ მათისა, ვითარცა ვინ ითხოვა.
და	ცხო.საბ	მაშინ მიუგო და ჰრქუა წმიდასა საბას: კეთილო ბერო, არღარას ითხოვდ შენ, რომლისა სახისათჳს ესოდენი შრომაჲ შეიმთხჳე?
და	ცხო.საბ	მიუგო ბერმან და ჰრქუა: მოვედ პირველად თავყანისცემად ფერჴთა შენთა და ღმრთისმსახურებასა შენსა, ვიდრე ესე სული ჴორცთა ამათღა შინა არს.
და	ცხო.საბ	მერმე გევედრები შენ წმიდისა ქალაქისა იერუსალემისათჳს და მას შინა მყოფისა ღირსისა მთავარეპისკოპოსისათჳს, რაჲთა მშჳდობაჲ მიჰფინო ეკლესიათა ჩუენთა და უზრუნველობაჲ საკურთხეველთა მის ადგილისათა.
და	ცხო.საბ	უკუეთუ ეკლესიანი ჩუენნი მშჳდობით იყვნენ, ჩუენცა ყუდროვებით ვიყოფოდით, და განმრავლდენ მოშიშნი ღმრთისანი, და დღჱ და ღამჱ უფროჲს გილოცვიდეთ მშჳდობასა შენსა და ღმრთისმოყუარებისა სჯულსა შენსა განვისუენებდეთ.
და	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან უბრძანა ათასისა დრაჰკნისა მოღებაჲ და ჰრქუა: მიიღე ესე, მამაო, და ლოცვა-ყავ ჩუენთჳს, რამეთუ მესმა, ვითარმედ მრავალთა მონასტერთა უდაბნოჲსათა ჰღუწი შენ.
და	ცხო.საბ	და ნეტარმან საბა ჰრქუა: მინებს აქა დადგომაჲ ამას ზამთარსა და ოდესვე ღირს ვიქმნე შენსა ღმრთისმსახურებასა თავყანისცემად.
და	ცხო.საბ	მაშინ მეფემან განუტევნა სხუანი იგი მამანი, რაჲთა წარვიდენ პალესტინედ, და მისი ბრძანა, რაჲთა მუნ დაიზამთროს და, ოდეს უნდეს შემოსლვად ჩემ წინაშე, ნუმცა ვინ აყენებს მას.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა დღენი რაოდენნიმე წარჴდეს, მოუწოდა მას მეფემან და ჰრქუა: თქუენი მთავარეპისკოპოსი წინა-აღმდგომად გამოჩნდა და ნესტორის თქმულნი არად შეჰრაცხნა, არამედ კრებული ქალკიდონისაჲ დაამტკიცა.
და	ცხო.საბ	ამან დააყენა შეყოფითა მთავარეპისკოპოსისა ფლაბიანოსისითა და ეგრე ჰგონიეს, ვითარმედ განკიცხა ჩუენი ესე მეფობაჲ, რამეთუ მოჰრქუა თჳსითა სიტყჳთა და თქუა ჩუენდა მომართ: ყოველი წვალებაჲ რომელი იყოს გარეშე მართლსარწმუნოებასა, ამას განვაძებთ, რომელი არა ეზიარების კრებულსა ქალკიდონისასა.
და	ცხო.საბ	და ეგრე ჰგონებს, ვითარმედ სიტყჳთა გუაცთუნნეს, რომელთა დაემტკიცა შეჩუენებაჲ ქალკიდონისაჲ, ამათ არა უტევეს და განიბნივნეს.
და	ცხო.საბ	და ესეცა არა დამვიწყებიეს, არცა აწ და არცა წინაჲთ, გარდადგინებულთაჲ მათ ევთჳმისი და მაკედონისი, რომელთა შჯული ნისტორისი არა შეიწყნარეს.
და	ცხო.საბ	და ამასცა უბრძანებთ, ვითარცა უშჯულოსა ეპისკოპოსებისაგან განძებასა.
და	ცხო.საბ	ესე ვითარცა წართქუა მეფემან, მიუგო წმიდამან მამამან ჩუენმან საბა და ჰრქუა: დაჯერებულ იყავნ შენი მშჳდობაჲ, რამეთუ წმიდისა ღმრთისა ქალაქისაჲ ჩუენი მთავარეპისკოპოსი პირველთა და მბრწყინვალეთა მამათა და სასწაულთა-მოქმედთა ჩუენთა მეუდაბნოეთა და ღმრთისმსახურთაგან განისწავლა და ერთფერად განაძებს წვალებასა ნესტორისსა და ევტჳქისსა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მართლსარწმუნოებითა ეკლესიისა შოვა გზასა ვალს და არცა მარჯულ და არცა მარცხლ წერილისა მისგან გარდაქცევაჲ უნებს, არამედ შეუდგს იგი წმიდისა კჳრილე ალექსანდრელ ეპისკოპოსისა თქმულსა.
და	ცხო.საბ	გევედრებით შენსა ღმრთისმოყუარებასა, რაჲთა მშჳდობით და ყუდროებით იყოს წმიდაჲ ქალაქი იერუსალემი, რომელსა ზედა გამოჩნდა დიდი ღმრთისმსახურებისა საკჳრველებაჲ, რაჲთა შეურყეველ იყოს მის ადგილისა მღდელთმთავრობაჲ.
და	ცხო.საბ	და მეფემან გულისხმა-ყო მოხუცებულისაჲ მის სიწმიდჱ და სიწრფოებაჲ და სულისა მისისა ღირსებაჲ.
და	ცხო.საბ	მიუგო და ჰრქუა მას: ჭეშმარიტად, კეთილო ბერო, კეთილად წერილ არს საღმრთოთა წიგნთა: რომელი ვიდოდის სიწრფოვებით, ვიდოდის იგი სასოებით.
და	ცხო.საბ	არამედ ლოცვასა ხოლო მოგჳჴსენენ და ნურას ჰზრუნავ, არარაჲ შევამთხჳო ბოროტი მთავარეპისკოპოსსა თქუენსა შენისა სიწმიდისათჳს და ყოვლითა განკურნებითა განგიტევო შენ მშჳდობით წარსლვად.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ გამოვიდა მეფისაგან მოხუცებული იგი და შევიდა დედოფლისა არიაგნჱსა და აკურთხა იგი და ევედრებოდა მას, რაჲთამცა თანა-დაუდგა მართლსარწმუნოებასა წმიდისა მამისა მისისა ლეონტის დიდისა მეფისასა.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა მას დედუფალმან: კეთილად იტყჳ, კეთილო ბერო, უკუეთუ არს ვინ, რომელმან ისმინოს.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ გამოვიდა მისგან და ევლტოდა, შფოთსა ქალაქისასა.
და	ცხო.საბ	და განვიდა ქალაქით და იყოფოდა ადგილსა ერთსა რუფინჱსსა და დემოსტრატჱსსა, ხოლო ივლიანა პატრიკიაჲ, ვალენტიანჱს მეფისა ძისწული, და ანასტასია, პატრიკიოსის ასული, მოყუასი მისი, რომელი აქამომდის მთასა ზეთისხილთასა საქმითა მონაზონთაჲთა ბრწყინავს, ესენი წუსწუთ მიუჴდიან ნეტარსა მას, სადა-იგი იყოფოდა, თავყანის-სცემედ და ისწავებედ საკჳრველსა მას მოძღურებასა მისსა და იხარებედ.
და	ცხო.საბ	ესენი იყვნეს ფრიად მორწმუნე და მართლმადიდებელ და სხუათა სიმართლისა საქმეთა მომპოვნებელ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა შევიდა იგი მის წინაშე, წარმოიღეს სიტყუაჲ წმიდისა ქალაქისა იერუსალემისათჳს.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად ვითარ იხილა წმიდამან ევთჳმი სიმრავლჱ იგი ერისაჲ მისა მიმავალთაჲ, რამეთუ მონასტერი იგი მახლობელ იყო სოფელსა, ჰრქუა დომენტიოსს, მოწაფესა თჳსსა: გუალე, შვილო, წარვიდეთ და ვიხილნეთ თეოკტისტე და ძმანი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი იგი ევედრებოდა და თქუა: ყოველი საბეძნეთისა ქუეყანაჲ ჰმადლობს შენსა ღმრთისმსახურებასა, გან-რაჲ-თავისუფლდეს უწინარჱს ათცამეტისა წლისა ჟამთა უჯეროჲსა მისგან ხარკისა, რომელსა მოჰჴდიდეს უმეტჱსსა.
და	ცხო.საბ	და აწცა გევედრები შენ, რაჲთა აღუმცირო, რომელ-იგი უმეტჱსი დასდვეს წმიდასა ანასტასიასა და მკჳდრთა წმიდისა ქალაქისათა.
და	ცხო.ეფთ	და გამოვიდეს მონასტრისა მისგან, რომელი ეშჱნა მახლობელად კაპარბარიქასა, და მოვიდეს ადგილსა წმიდასა, სადა-იგი დღეს მონასტერი შჱნ არს, რომელი შორავს წმიდასა თეოკტისტეს სამ მილიონ.
და	ცხო.ეფთ	და შეიყუარა ადგილი იგი ფრიად, რამეთუ დაყუდებულ იყო ადგილი იგი უდაბნოჲ და ჰაერითა კეთილ ფრიად.
და	ცხო.საბ	რომელი მიზეზი არს, გითხრა შენ, რამეთუ: რაჲცა ხარკის მოჴდა მნეთა პალესტინისათა დააკლდის, ვითარ ასი ლიტრაჲ ოქროჲ მკოდოვთაგან და მედგართა, და ესეღა ვერ მოჰჴადიან მათ, უნებლიად განუყვიან ხარკისა მომჴდელთა თითოეულსა მსგავსად ძალისა, და მოჰჴადიან და შეკრიბიან ასი იგი ლიტრაჲ ოქროჲ, რომელი ზედა-დასდვიან თითუეულთა ადგილთა, წმიდასა ანასტასიასა და სხუათა ეკლესიათა;
და	ცხო.საბ	და ქალაქისა მკჳდრთა – ამას უმეტჱს.
და	ცხო.ეფთ	და ჯდა მას ადგილსა იგი და მოწაფჱ მისი დადუმებით ქუაბსა მცირესა, რომელსა შინა არს დღეს საფლავი მისი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა წმიდასა თეოკტისტეს, ვითარმედ წმიდაჲ ევთჳმი მოსრულ არს, მწრაფლ აღმოვიდა მისა, რაჲთა იკურთხოს მისგან.
და	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან ისმინა მოხუცებულისაჲ მის და მოუწოდა ეპარქოსსა, რომელსა სახელი ერქუა ზოტიკე, და უბრძანა მას, რაჲთა აჰჴადოს ნამეტავი იგი ხარკი პალესტინელთაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და იწყო ვედრებად მისა, რაჲთამცა შთავიდა ადგილსავე თჳსსა.
და	ცხო.საბ	და ესე შენდობაჲ წმიდასა ქალაქსა მიანიჭა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა დამტკიცნა სიტყუაჲ ესე ამათ შოვრის, აღ-ვინმე-დგა, რომელსა სახელი ერქუა მარინე, სავსჱ რისხვითა.
და	ცხო.ეფთ	და დაყუდებისა მისთჳს, რომელსა-იგი შინა იყო ადგილსა მას, არა ინება მის თანა წარსლვად, არამედ რაჲ კჳრიაკეთა შთავიდის მათა და ჟამისწირვაჲ მუნ აღასრულის.
და	ცხო.საბ	და შენდობითა ღმრთისაჲთა სამეუფოს შინა აქუნდა განგებაჲ და სიმაღლითა გულისა მისისაჲთა შეურაცხ-ჰყოფდა ბრძანებასა მეფისასა.
და	ცხო.საბ	ამას ვითარ ესმა შენდობაჲ იგი, რომელი ყო მეფემან, მეყსეულად შევიდა მეფისა და არა უტევა შენდობაჲ იგი, რამეთუ ესრე ჰრქუა მეფესა: ნესტორეანნი და ჰურიანი არიან მყოფნი იერუსალემისანი და არა ღირს არიან ნიჭსა მეფისასა.
და	ცხო.ეფთ	ვითარ ესმა პეტრეს, რომელი წმიდასა ევთჳმის მოექრისტნა, ვითარმედ წმიდაჲ ევთჳმი მოსრულ არს, მოვიდა მისა და თანა-ჰყვანდა სიმრავლჱ ბარბაროსთაჲ – მამებისა და დედებისაჲ და ყრმებისაჲ – და ევედრებოდა, რაჲთამცა მიუგო მათ სიტყუაჲ ცხორებისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ ბერმან წმიდამან ასწავა მათ ყოველთა და შთაიყვანნა იგინი ქუემოსა მონასტერსა და მუნ ნათელ-სცა და მუნ დაყო მათ თანა შჳდი დღჱ ნათლისცემისა შემდგომად და მერმე აღმოიყვანნა იგინი მის თანა თჳსა ადგილად.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ პეტრე მოიყვანა გალატოზი და აღაშჱნა მტილსა შინა ლაკუაჲ დიდი ორპირი, რომელი დღესამომდე არს.
და	ცხო.საბ	ხოლო წმიდაჲ საბა აღივსო სულითა წმიდითა და ჰრქუა მარინეს: დასცხერ, რომელი-ეგე არა უტევებ კეთილის საქმედ მეფესა, დასცხერ, რომელი-ეგე ჰბრძავ ეკლესიათა ღმრთისათა, დასცხერ, საფასისმოყუარეო ბოროტო, და დაიცევ თავი შენი, უკუეთუ ჩემი არა ისმინო, შემდგომად მცირედთა დღეთა მოიწიოს შენ ზედა ბოროტი და მეფესა ზედა არა მცირჱ ჭირი მუაწიო და თავადსა ქალაქსა, და განჰშიშულდე შენ ყოვლისაგან მონაგებისა შენისა წამსა შინა თუალისასა, და სახლი შენი ცეცხლითა დაიწუეს.
და	ცხო.ეფთ	და გუერდით მისა აღაშჱნა პურის-საქმარი და აღუშჱნა წმიდასა ბერსა სამი სენაკი და ეკლესიაჲ შოვრის სენაკთა.
და	ცხო.ეფთ	და ევედრებოდეს, რაჲთა მახლობელად მისა უტევნეს.
და	ცხო.ეფთ	და მიიყვანნა იგინი ადგილსა ერთსა და ჰრქუა მათ: უკუეთუ ჩემდა მახლობელად გინებს, მაშა ადგილსა ამას იყვენით, რაჲთა ორთავე მონასტერთა შოვრის იყოფოდით.
და	ცხო.საბ	ესე ვითარცა ჰრქუა წმიდამან საბა მარინეს წინაშე მეფისა წრფელითა გულითა და გონებითა განმარტებულითა, ევედრა მეფესა, რაჲთამცა განუტევა იგი შთასლვად პალესტინედ.
და	ცხო.საბ	და მოიღო ნეტარმან მან სხუაჲ ათასი დრაჰკანი ჴელთაგან მეფისათა და იჯმნა და შთავიდა პალესტინედ ნავითა თუესა მაჲსსა, ინდიკტიონსა ხუთსა.
და	ცხო.ეფთ	და მოსცა პატრეაქმან მარმარილოჲ, რომელსა იყო საევლოგიეჲ ვეცხლისაჲ და გარემოჲს საფლავსა – კანკელი.
და	ცხო.ეფთ	და გამოუსახა მათ ადგილი, სადა ეკლესიაჲ აღაშჱნონ და იყვნენ იგინი კარვებითა მათითა გარემოჲს მისსა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო იგი გულსმოდგინედ ითუალავნ მათ წუსწუთ, ვიდრემდის უკურთხა მათ ხუცები და დიაკუნები.
და	ცხო.საბ	ხოლო ხარკისა მისგანი მცირედ ნურაჲ შეუნდო პალესტინელთა და სხუაჲ რაოდენიმე შეენდო ღმრთისმოყუარისა მეფისა ჩუენისა იუსტინჱს ზე ვედრებითა და წიგნის წერითა მამისა ჩუენისა საბაჲსითა და სხუათა მამასახლისთა მეუდაბნოეთაჲთა.
და	ცხო.ეფთ	და რომელნი-იგი პირველად მოენათლნეს, მოჲქცეს და მის თანავე იყოფოდეს.
და	ცხო.ეფთ	და მრავალნი მოვიდოდეს მისა, და ნათელ-სცემდა.
და	ცხო.საბ	და არა წარჴდეს მცირედნი დღენი, შეილალნეს ჭაბუკნი ქალაქისანი, და სახლი მარინჱსი ცეცხლითა დაიწუა.
და	ცხო.საბ	და რომელ-იგი წინავე ჰრქუა ბერმან, ყოველი აღესრულა.
და	ცხო.ეფთ	მოუვლინა მას პატრიაქმან და ჰრქუა სიხარულით: მე ვყო ყოველი, რაჲცა გინდეს.
და	ცხო.საბ	ესე მითხრა მე ანასტასია, რომელი არს მთასა ზეთის-ხილთასა, რომელსა შეუმოსიეს სახჱ მონაზონებისაჲ და ბრწყინავს იგი წყალობითა ქრისტჱსითა და სიხარულითა, რამეთუ იყო ესე თჳსი მეფისაჲ, ხოლო ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა დიდადი ოქროჲ განუძღუანა კოსტანტინეპოლისით თჳსსა დაბასა, რომელსა ჰრქჳან მეტალასკენ, რაჲთა აღაშჱნოს მუნ მამული იგი სახლი მისი ეკლესიად წმიდათა მარტჳრთა კოზმა და დამიანეს სახელისათჳს, რომელიცა აღეშჱნა.
და	ცხო.ეფთ	და იგი იყო პირველი ეპისკოპოსი პალესტინეს ბარბაროსთა კრებულსა ზედა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მრავალნი ერნი მოვიდოდეს წმიდისა ევთჳმისა, და ნათელ-სცემდა მათ და ასწავებდა, ვითარ-იგი ჯერ-არს ღმრთისა მონებად.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მამასა ჩუენსა ევთჳმის არა უნდა ადგილისა თჳსისაჲ საკრებულოდ შექმნაჲ და არცა ლავრად.
და	ცხო.საბ	და სხუასა კაცსა რომელსა სევერე ერქუა, იყო ესე განმგებელი წვალებისაჲ მის, რომელსა ჰრქჳან უწინამძღუროთაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ოდეს ვინ მოვიდიან, რომელთა მონაზონებაჲ ჰნებავნ, წარავლინნის იგინი მონასტრად წმიდისა თეოკტისტჱსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ უნდა ღმერთსა აღშჱნებაჲ ადგილისა მისისაჲ, პირველად მოუვლინნა მას სამნი ძმანი ქუეყანით კაბადუკიაჲთ.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო აღზრდილ იყვნეს იგინი ქუეყანასა მას სემისსა და სრულ იყვნეს იგინი სიბრძნითა და სწავლულებითა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო სახელი ერთისაჲ მის კოზმან და მეორისაჲ – ხარისიფოს და მესამისაჲ – გაბრიელ.
და	ცხო.ეფთ	და ევედრნეს მას, რაჲთა დაადგრენ მის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და მან არა ინება სამისა საქმისათჳს, რომელნი აყენებდეს მათსა შეწყნარებასა, რამეთუ დაყუდებისმოყუარე იყო, და თანა ჭაბუკცა იყვნეს და რამეთუ გაბრიელ დედის მუცლითვე საჭურისი შობილ იყო.
და	ცხო.საბ	ამან მამა წარიყვანა სევერე და აღვიდა კოსტანტინეპოლისა შესმენად მართლსარწმუნოებისა და დიდი ჴელმწიფებაჲ პოვა წინაშე მეფისა და შემდგომად მცირედთა ჟამთა განრისხნა მამა სევერეს ზედა ფრიად.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მას ღამესა იხილა წმიდამან კაცი ვინმე, რომელი ეტყოდა: შეიწყნარენ ძმანი ესე, რამეთუ ღმერთსა მოუვლინებიან, და ამიერითგან ნუვის უკუნაქცევ, რომელსა უნდეს ცხორების.
და	ცხო.ეფთ	მამინ შეიწყნარნა იგინი წმიდამან მან და ჰრქუა კოზმანს, უხუცჱსსა მათსა: აჰა ესერა მიყოფიეს, ვითარ-იგი ღმერთმან მიბრძანა, არამედ დაიმარხე, რომელი მე გამცნო: ნუ უტევებ მცირესა ძმასა შენსა გამოსლვად სენაკით გარე, რამეთუ არა ჯერ-არს ხილვად ლავრასა შინა სახჱ და მსგავსი დედაკაცისაჲ, ბრძოლისათჳს დედაკაცისა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან საბა შეილიქნა მამა და შთამოიყვანა იგი იერუსალემდ და ევედრებოდა მას, რაჲთამცა განეშოვრა იგი გარდაქცეულსა მას შჯულსა და კათოლიკე ეკლესიასა ეზიარა.
და	ცხო.ეფთ	და ამათსა შემდგომად შეიწყნარა სხუაჲ, რომელსა ერქუა დომნოს.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად მათ დღეთა შეიწყნარნა სამნი ძმანი მალატიელნი, ტომნი სჳნოდიოსისნი, რომელსა აკაკიოსის თანა გაეზარდა წმიდაჲ ევთჳმი.
და	ცხო.საბ	და დიდითა შრომითა მისითა მუაქცია იგი და მიჰგუარა იგი მთავარეპისკოპოზსა ელიას, და მიითუალა მან თქმული იგი შეკრებულთა მათ ქალკიდონისათაჲ და ეზიარა იგი წმიდასა ეკლესიასა, და შეჩუენებად ჰსცეს მას ევტჳქისი და დიოსკორჱსი შჯული, და შრომითა თჳსითა ასწავებდა მას სიმართლესა მას სარწმუნოებისასა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო სახელი ერთისა მის ძმისაჲ სტეფანოზ და მეორისაჲ – ანდრეა და მესამისაჲ – ღაჲნოს.
და	ცხო.საბ	მიუგო და ჰრქუა მათ ნეტარმან საბა: დაღათუ ჩუენ ჴორციელად დავშუერით, ხოლო ესენი სულიერად იღუწიდეს, და ლოცვითა მაგათითა მოგჳყვანნა ჩუენ ღმერთმან.
და	ცხო.საბ	ესე სახედ დავითისა ყო ნეტარმან ამან: ვითარცა-იგი, რომელნი ბრძოლასა შინა დაშურეს, და რომელნი მცველად დაეტევნეს, მათ ეგრევე მისცა დავით ნაწილი.
და	ცხო.ეფთ	სახელი ერთისაჲ მის – იოვანე ხუცესი და მეორისაჲ – თალასიოს და მესამისაჲ – ანატოლიოს.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად სხუაჲ შეიწყნარა ტიბერიელი, რომლისაჲ სახელი – კჳრიონ.
და	ცხო.ეფთ	და იყო იგი ხუცესი ბეთსაჲდისა ეკლესიასა წმიდისა ბასილისსა.
და	ცხო.საბ	მოვიდეს წმიდისა ამის ბერისა მამანი, რომელნი იყოფოდეს სპილეონისა მონასტერსა, და თქუეს, ვითარმედ: მწყემსნი მოვიდიან და გუაწყინებედ, რამეთუ მოასხიან სამწყსოჲ მათი ადგილთა მონასტრისათა და ურცხჳნოდ როჭიკი მიგუჴადიან და არცაღა თუ მშჳდობით სხდომად გჳტევებენ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე ათერთმეტნი შეიწყნარნა, უბრძანა ამბა პეტრეს, რაჲთა უშჱნოს მათ მცირეები სენაკები და განაგოს ეკლესიაჲ.
და	ცხო.საბ	და ესე ვითარცა ცნა ბერმან, მიავლინა მათა რისხვით და შჯული შეუთხრა მათ, რაჲთა არა მიეახლნენ მონასტერსა.
და	ცხო.საბ	და მყის ძუძუნი საცხუვართა მათთანი დაიყვნეს და სძეჲ არა გამოუტევეს, და ამის გამო კრავნი და თიკანნი მათნი მოსწყდებოდეს.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ შთავიდა მისა იობენალი პატრიაქი ლავრად და თანა-ჰყვანდა დიდი ბესარიონ, განმგებელი მონაზონთაჲ, და ევსჳქი და აკურთხა ეკლესიაჲ ლავრისაჲ მაჲსსა შჳდსა.
და	ცხო.საბ	ხოლო უცებთა მათ და უგუნურთა მწყემსთა გულისხმა-ყვეს, ვითარმედ შეურაცხებითა მით ნეტარისა ბერისა სიტყჳსა სიკუდილი საცხუვართა მათთაჲ მოიწია.
და	ცხო.ეფთ	და მათ ჟამთა ოდენ იყო წმიდაჲ ევთჳმი ერგასის და ორის წლის.
და	ცხო.საბ	და სირბილით მოვიდეს ბერისა, შეუვრდეს მას და აღუთქუეს, რაჲთა არღარა შეეახლნენ რომელსავე მისსა მონასტერსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ აკურთხეს ლავრისა ეკლესიაჲ, ხუცესნი დაადგინნეს მას შინა: იოვანე და კჳრიონ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ბერმან ვითარცა მოიღო სიტყუაჲ მათგან, ულოცა მათ, აკურთხნა იგინი და განუტევნა.
და	ცხო.საბ	და იგინი ვითარცა წარვიდეს, პოვეს სძჱ გამომდინარჱ დაუპკოლებელად და ჰკითხეს თანათა, ვითარმედ: რაჲჟამ იწყო დინებად სძემან?
და	ცხო.ეფთ	და პატრეაქმან აკურთხნა დომენტიანოს და დომნოს დიაკონად ეკლესიისა.
და	ცხო.საბ	მასვე ჟამსა სძემან იწყო დინებად, და ადიდებდეს იგინი ღმერთსა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო წმიდამან ევთჳმი განიხარა სულითა, რაჟამს იხილა წმიდაჲ ბესარიონ და ევსჳქი პატრეაქისა თანა, რამეთუ ბრწყინვიდეს იგინი ქუეყანასა ზედა, ვითარცა ვარსკულავნი.
და	ცხო.საბ	მაშინ მთავარეპისკოპოსმან იერუსალემისამან იოვანე დააჯერა წმიდასა მამასა ჩუენსა საბას, რაჲთამცა წარვიდა კესარიად და სკჳთოპოლისა და სხუანი მამასახლისნი უდაბნოჲსანი თანა-წარაყვანნა მას, რაჲთამცა განაცხადეს მეფისაჲ იგი ბრძანებაჲ და ოთხნი იგი კრებანი დაწერად საღმრთოთა მოსაჴსენებელთა სახელსა.
და	ცხო.ეფთ	და პირველ აღსრულებისა შჳდთა თუეთაჲსა შეისუენა წმიდამან ბესარიონ.
და	ცხო.საბ	და გამოვიდეს ყოველნი მოქალაქენი და მიეგებვოდეს მათ, და მათ თანა წმიდაჲ ეპისკოპოსი მათი, რომელსა სახელი ერქუა თეოდოსი, და შეემთხჳნნეს მათ ეკლესიასა წმიდისა თომა მოციქულისასა.
და	ცხო.საბ	და შევიდეს ქალაქად გალობით და ყვეს კრებაჲ პირველსა ეკლესიასა და მუნ წარიკითხეს ბრძანებაჲ მეფისაჲ და დაწერნეს ოთხნი კრებანი მოსაჴსენებელსა საღმრთოთა სახელთასა.
და	ცხო.საბ	იყო ვინმე სკჳთოპოლისს კაცი სქოლასტიკოსი, რომელ არს ბრძენი, რომელსა სახელი ერქუა იოვანე, ნათესავით ხარკისა შემკრებელი, კაცი კეთილი და სულითა მბრწყინვალჱ.
და	ცხო.საბ	ესე მოვიდა წმიდისა მამისა საბაჲსა საეპისკოპოსოდ და სილოვანჱსთჳს სამარიტელისა შოვა სიტყუაჲ წარმოიღეს, ვითარმედ ესე შემძლებელ იყო ბოროტის ყოფად ესოდენ და სამეფოს ზენაცა ქრისტიანეთა შემასმენელ.
და	ცხო.საბ	გჳთხრობდა ჩუენ იოვანე ეპისკოპოსი ამისსა სიმედგრესა და ღმრთისა მიმართ გმობასა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა ესე წმიდასა მამასა ჩუენსა საბას, აღივსო სულითა წმიდითა და ჰრქუა ეპისკოპოსსა და რომელნი წინაშე დგეს: აჰა ესერა დღენი მოვლენან, იტყჳს უფალი, და აღესრულოს სილოვანჱს ზედა თქმული დავითის მიერ ერგასის და ერთსა ფსალმონსა, ამასვე ქალაქსა შოვა ცეცხლითა შემწუარ იქმნნეს.
და	ცხო.საბ	კაცი ვინმე იყო მასვე დედაქალაქსა შინა და ესუა მას ასული მტერისაგან ვნებული.
და	ცხო.საბ	ამას ჰრწმენა და მოიყვანა იგი ნეტარისა ბერისა მასვე მონასტერსა, რომელსა ჰრქჳან ენთანანეთ, და უთხრა მას, რომელთა ჭირთა შეამთხუევდა მას ბოროტი იგი ეშმაკი.
და	ცხო.საბ	ხოლო საკჳრველთმოქმედმან მან ბერმან ვითარცა იხილა იგი, შეეწყალა მას და მოღებად სცა ჯუარისა ცხოველისა ზეთი.
და	ცხო.საბ	და გარდაიყვანა იგი მტილად თჳსისაგან და მამაჲ მისი მის თანა და უბრძანა განძარცუვაჲ მისი, და სცხო მას ჯუარისა ცხოველისა ზეთი თავითგან ფერჴადმდე მისა და განდევნა მისგან არაწმიდაჲ იგი სული, და განიკურნა ქალი იგი მიერ ჟამითგან.
და	ცხო.საბ	ხოლო მამასა ჩემსა იოვანე ერქუა, რომელი ჰხედვიდა საკჳრველისა საქმესა, რომელსა იქმოდა ნეტარი იგი, და შეუდგა მას მსახურად და მიერ დღითგან არღარა განეშოვრა წმიდასა ბერსა ყოველთა დღეთა ცხოვრებისა მისისათა, არამედ ისწავებდა იგი მონაზონებასა და წურთასა, ვინაჲთგან სახლი ჩუენი მოსლვასა მისსა ღირს იქმნა კურთხევასა, და დედამან ჩემმან განიხარა მისითა კურთხევითა და მოსლვითა.
და	ცხო.საბ	და ნუ გიკუირნ ესე, ღირსნო მამანო, რომლისაჲ, ესე ჭეშმარიტად იცით, რამეთუ აღწერილი ესე სამართალ არს, და ესე აღვწერეთ სარგებელად სულთა მათთა, რომელნი ამას იკითხვიდენ.
და	ცხო.საბ	მეოთხესა წელიწადისა დასრულებასა მის უწჳმრებისასა სპილეონისა მყოფნი მოწაფენი წმიდისა მამისა ჩუენისანი მოვიდეს დიდსა ლავრასა და ჰრქუეს: განგჳტევენ ჩუენ, მამაო, რამეთუ ვერ ძალ-გჳც ჩუენ მონასტერსა შენსა ყოფაჲ, რამეთუ წყალი ყოლად არა გუაქუს.
და	ცხო.საბ	და ესე უწყით, რამეთუ თუესა მაჲსსა, დასასრულსა, წჳმაჲ არა ყვის.
და	ცხო.საბ	ხოლო წმიდამან მან რომელთამე მათგანთა შეჰრისხნა და რომელთამე ნუგეშინის-სცემდა და ეტყოდა: ძმანო, მადლობით მოვითუალოთ ყოველივე მომავალი ჩუენ ზედა.
და	ცხო.საბ	და მესამესა დღესა გამოჩნდა ღრუბელი მას ხოლო მონასტერსა ზედა, და გარდამოჴდა წჳმაჲ დიდი, და აღივსნეს ყოველნი ლაკუანი მათნი, ვითარცა წინაწარმეტყუელა წმიდამან მან.
და	ცხო.საბ	ხოლო გარემოჲს რომელნი იყვნეს მონასტერნი სპილეონისა მონასტერსა – აღმოსავალით კასტელისი და დასავალით სქოლარისი, რომელნი მახლობელ იყვნეს ვითარ ხუთ უტევან, და სამხრით კერძო დიდი ესე ლავრაჲ – ამათ ზედა არცაღა თუ ცუარი წყლისაჲ გარდამოჴდა.
და	ცხო.საბ	და გულკლებულ იქმნნეს მამასახლისნი მათ მონასტერთანი, მოვიდეს ბერისა და ჰრქუეს: რაჲ არს უშჯულოებაჲ ჩუენი, მამაო, რამეთუ ესრჱთ განმთხიენ ჩუენ, რაჲთამცა არა ჰლოცე სხუათათჳსცა მონასტერთა შენთა?
და	ცხო.საბ	ჰრქუა მათ წმიდამან მან: რომელთა უჴმდა, ღმერთმან მოსცა კურთხევაჲ მისი და თქუენცა ნუ შეიურვებთ, რამეთუ არა მოგაკლდეს თქუენ წყალი, ვიდრემდის მოსცეს ღმერთმან წჳმაჲ ქუეყანასა.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა ღუაწლი კეთილი მოიღუაწა, სრბაჲ აღასრულა, სარწმუნოებაჲ დაიმარხა, სიმართლისა გჳრგჳნი მოიღო.
და	ცხო.საბ	ხოლო აღესრულა ნეტარი ესე დეკემბერისა თუესა ხუთსა, ინდიკტიონსა ათსა დასაბამსა, ვინაჲთგან იწყო სოფლისა შესაქმედ მზისა სლვაჲ, არიან წელნი ექუს ათას ოცდაოთხ, ხოლო ვინაჲთგან სიტყუაჲ ღმრთისაჲ ქალწულისაგან განკაცნა და ჴორციელად იშვა, წელნი ხუთას ოცდაოთხ.
და	ცხო.საბ	და ესე ჟამნი ესრჱთ აღწერნეს წმიდათა მამათა ჩუენთა: ჳპოლიტე ძუელი, რომელი თანა-მზრახვალ იყო მოციქულთა, და ეპიფანე, რომელი მთავარეპისკოპოს იყო კჳპრელი, და ირონ, ფილოსოფოსმან და აღმსაარებელმან.
და	ცხო.საბ	დაყო მონასტერსა შინა ათშჳდმეტი წელი, ხოლო უდაბნოთა და დიდსა ლავრასა ერგასის და ცხრაჲ წელი.
და	ცხო.საბ	დაასრულა ოთხმეოცდაათოთხმეტი წელი ჰასაკისა მისისა ჟამნი შემდგომად მეფობისა ლამპადისა და ორესტის მეორისა, მეექუსესა წელსა მეფობისა მისისასა.
და	ცხო.საბ	და განითქუა ყოველსა ქუეყანასა გარემოჲს სიკუდილი ამისი, და შეკრბა სიმრავლჱ მონაზონთაჲ და ერისკაცთაჲ, და მოვიდა მთავარეპისკოპოსი პეტრე და სხუანიცა ეპისკოპოსნი მის თანა და წმიდისა ქალაქისა წარჩინებულნი კაცნი, და ესრჱ პატიოსანნი ნაწილნი მისნი ლავრასა დიდსა დაჰკრძალნეს შოვა სამთა ეკლესიათა, სადა-იგი წინაჲთ სუეტი ცეცხლისაჲ იხილა.
და	ცხო.საბ	და ესენი ოდეს იყვნეს დაბასა თჳსსა, რომელი მივიდის მუნ მონაზონი წმიდისა საბაჲსი, ისწრაფიედ განკურნებად და მსახურებად მათა, რაჲთა მათიცა ნაშრომი სათნო-ეყოს ღმერთსა.
და	ცხო.საბ	და ესენი დასნეულდეს ჟამსა ოდენ სთულისასა შემთხუევითა ეშმაკისაჲთა ფიცხლად.
და	ცხო.საბ	და განწირნეს იგინი სიკუდიდ, და იურვოდეს იგინი სთუელისათჳს მაშინ მოჲჴსენეს წმიდაჲ საბა და ილოცვიდეს მისა მიმართ, და ეჩუენა მათ თითოეულსა თჳსისაგან და ჰრქუა: აჰა ესერა ვევედრე მე ღმერთსა განმრთელებისა თქუენისათჳს და ღმერთმან მომმადლა თხოვაჲ ჩემი აწ სახელითა იესუ ქრისტჱსი, ჭეშმარიტისა ღმრთისაჲთა.
და	ცხო.საბ	აღდეგით და განვედით საქმესა თქუენსა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ესენი მუნქუესვე განძლიერდეს, აღდგეს და წარვიდეს საქმესა თჳსსა და უთხრობდეს სასწაულსა ამას თჳსთა მსოფლელთა.
და	ცხო.საბ	მიერ ჟამითგან, რომელსა იხილეს სასწაული ესე, დღჱ იგი დააწესეს და ყვიან კრებაჲ და ჰხადნიან მსოფლელნი.
და	ცხო.საბ	და მოემზადა ყოველი საჴმარი, და რომელთა დედათა ეთქუა მის თანა ქსოვაჲ, გარდაექცეს.
და	ცხო.საბ	ეჩუენა მას ძილსა შინა ნეტარი საბა და ჰრქუა: ცისკარს მიუვლინე დედათა მათ, და მოვიდენ და აღასრულონ საქმჱ შენი.
და	ცხო.საბ	და ეჩუენა დედათაცა მათ მქსოველთა რისხვით დაპკოლებისა მისთჳს საქმისა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განთენა, მეყსეულად მოვიდეს სიხარულით გულსმოდგინედ და უთხრობდეს ურთიერთას ჩუენებასა მას.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ აღასრულეს საქმჱ იგი და ჰმადლობდეს ღმერთსა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მძიმემან მგელმან გეორგი დაყო შჳდი თუეჲ მღდელობასა წმიდისა საბაჲს სამწყსოსა ზედა, და ესე გამუაძეს თჳსთა მოსავთა, უშჯულოებისათჳს და საძაგელად სლვისა ასმენდეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო მისი იგი საძაგელად სლვაჲ დავიდუმო და არა განვაცხადო, რამეთუ არცა სათქუმელ არს და არცა საჴსენებელ.
და	ცხო.საბ	ესე ნეტარი ბრძენ იყო და ნათესავით აზნაური და წმიდისა საბაჲს განსწავლული და დიდისა ლავრისა ხუცეს-ყოფილი და რვაჲ წელი დაეყო სუკაჲს ლავრასა განმგებლობასა და სკჳთოპოლისს აღეშჱნა მონასტერი, რომელსა ჰრქჳან ზუგა.
და	ცხო.საბ	ამან კასიანე წმიდისა საბაჲს ადგილი და ღმრთისა სამწყსოჲ ათსა თუესა დამწყსო და მშჳდობით მასვე ზედა დაწვა და დაიძინა თუესა ივლისსა ოცსა.
და	ცხო.საბ	ჟამი არს, რაჲთა ვთქუათ ნეტარისა საბაჲსი შრომანი და ღუაწლნი, რომელნი ქმნნა სარწმუნოებისათჳს ამან და სხუათა მამათა ამის უდაბნოჲსათა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი ელია და ფლაბიანოს მთავარეპისკოპოსნი ვითარ მივიდეს სიდონდ ქალაქად, მიწერეს წიგნი მეფისა ვედრებით და ლიქნით, და რომელნი-იგი შეკრებულ იყვნეს სიდონს სარწმუნოებისა ქცევისათჳს, განაბნიეს კრებული იგი.
და	ცხო.საბ	და წარვიდა თითუეული საყდარსა თჳსსა.
და	ცხო.საბ	ესეღა ესმა სოტერიკოსს და ფილოქსენოსს, განბოროტნეს და განარისხეს მეფჱ და ჰრქუეს: გაცთუნეს მთავარეპისკოპოსთა გონებითა მათითა და სახითა.
და	ცხო.საბ	და ამათ ჴელმწიფებაჲ მოიღეს მეფისაგან, ვითარცა უნდა, და ოქროჲ დიდძალი და განუყვეს ერსა მას ჭაბუკთასა ანტიოქიას შინა.
და	ცხო.საბ	და ამათ დიდადი ჭირი შეამთხჳეს მთავარეპისკოპოსსა ფლაბიანოსს ვიდრე შეშთობამდე და აიძულებდეს მას, რაჲთამცა შეაჩუენა კრებული ქალკიდონისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მან არა ინება, განაძეს იგი ეპისკოპოსებისაგან უჯეროჲთა საშჯელითა.
და	ცხო.საბ	ვითარცა ესმა ესე მეფესა, განიხარა ფრიად და სევერე, უწინამძღუროთა განმგებელი, მწვალებელი, მუავლინა ანტიოქიად ეპისკოპოსად.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა დაჯდა იგი მთავარეპისკოპოსად ანტიოქიას, დიდადსა ძჳრსა შეაჩუენებდა, რომელნი არა ეზიარებოდეს მას, და მიავლინნა კაცნი ელიაჲსა მთავარეპისკოპოსისა იერუსალჱმდ, რაჲთამცა ეწამა მას ეპისკოპოსებასა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან არა მიითუალნა იგინი, აუწყა ესე მეფესა და განარისხა.
და	ცხო.საბ	და კუალად მუავლინნა კაცნი და მღდელნი თჳსნი და მოწერა წიგნი შეწევნითა მეფისაჲთა თუესა მაჲსსა.
და	ცხო.საბ	ესე ვითარცა ესმა წმიდასა მამასა ჩუენსა საბას, აღვიდა წმიდად ქალაქად სხუათა თანა მამასახლისთა უდაბნოჲსათა, და რომელნი მოვლინებულ იყვნეს კაცნი სევერჱსნი, წმიდით ქალაქით განასხნა.
და	ცხო.საბ	და შეკრბა ყოველთა ადგილთაგან სიმრავლჱ მონაზონთაჲ წინაშე წმიდასა გოლგოთასა მყოფთა თანა იერუსალემისათა, ღაღადებდეს და იტყოდეს: შე-მცა-ჩუენებულ არს სევერი და რომელნი მას ეზიარებიან.
და	ცხო.საბ	ამას ვითარ ჴმობდეს, უკმოიქცნეს მოციქულნი იგი და ისმინეს ჴმაჲ იგი დიასპანთა, მთავართა და მჴედართა, მოვლინებულთა მეფისაგან.
და	ცხო.საბ	ესე სევეროს ამპარტავანებასა შეეპყრა და ესვიდა ძალსა მეფისასა.
და	ცხო.საბ	და კრებული ქალკიდონისაჲ შეაჩუენა ბევრჯერ და ევტჳქის მაცთურისა თქმულსა დაამტკიცებდა: ერთობასა მეუფისა ქრისტჱსსა შემდგომად ქალწულისაგან ჴორცთა შესხმისა ესე ქადაგებდა ბუნებასა ჴრწნილებისასა.
და	ცხო.საბ	რამეთუ შფოთისმოყუარჱ იყო და მრავალი ცთომაჲ გამოაჩინა მართლთქმულთა ეკლესიისათა დამტკიცებულთა.
და	ცხო.საბ	და უღმრთოებაჲ და ავაზაკებრი ეფესოჲსაჲ იგი მეორჱ კრებაჲ ამან შეიწყნარა და ამსგავსა ესე პირველსა მას კრებასა წმიდათა მათ მამათა ეპისკოპოსთა მისვე ქალაქისა ეფესოჲსათა.
და	ცხო.საბ	და ერთად მოძღურებასა იტყოდა კჳრილეს ღმრთით-შემოსილსა, სანატრელსა ალექსანდრელ ეპისკოპოსსა და დიოსკორჱსსა და ევტჳქისსა მწვალებელთასა ერთ სარწმუნოებად ჰყოფდა.
და	ცხო.საბ	და სიწმიდისმოყუარჱ და მართლმადიდებელი ფლაბიანოს, სამეუფოჲსა ქალაქისაჲ მთავარეპისკოპოსი, ანტიოქელი, იგი გარდაადგინა და განაძო.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ უღმრთოებასა შინა აღემატებოდა ესე სევეროს.
და	ცხო.საბ	და აღილესა ენაჲ თჳსი და გმობასა ღმრთისა მიმართ იტყოდა.
და	ცხო.საბ	და განწვალა სიტყჳთა მისითა ერთღმრთეებაჲ, რომელ არს სამებასა შოვრის განუყოფელი, რამეთუ იტყოდა და დაამტკიცებდა, ვითარმედ გუამი ბუნებაჲ არს და ბუნებაჲ არს გუამი.
და	ცხო.საბ	და არა იცოდა ამათ სახელთა შოვრის განყოფაჲ არცა ერთი.
და	ცხო.საბ	და იკადრა თქუმად სამგუამოვნებაჲ ღმრთეებისაჲ წმიდისა და თავყანისაცემელისა ერთარსებისაჲ სამ ბუნებად და სამ ღმრთეებად და სამ ღმრთად.
და	ცხო.საბ	ამას თანა სულთა განმჴრწნელსა და წარმწყმედელსა მეფჱ ანასტასი აიძულებდა ელიას მთავარეპისკოპოსსა, რაჲთამცა ეზიარა მის თანა.
და	ცხო.საბ	და აღდუღნა გულისწყრომითა მეფჱ და წარავლინა, რომელსა სახელი ერქუა ოლჳმპოს კესარიელი, პალესტინისა დუქსად და მის თანა მისცა წიგნი იგი, რომელი მოეწერა სიდონ ქალაქით, რომელსა წერილ იყო დამტკეცით არა განშოვრებაჲ ქალკიდონისა კრებასა, და ბრძანა მწრაფლ გარდადგინებაჲ ელიაჲსი ეპისკოპოსებისაგან.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მოვიდა ოლიმპოს ძალითა მეფისაჲთა, დიდითა ზაკუვითა და განზრახვითა წიგნი იგი წარუკითხა ელიას და ეპისკოპოსებისაგან გარდაადგინა.
და	ცხო.საბ	და მიავლინა იგი ჰაჲლად ქალაქად, რაჲთა მუნ იყოფოდის.
და	ცხო.საბ	და მისსა ადგილსა დაადგინა იოვანე, მარკიანჱს ძჱ, მთავარეპისკოპოსად იერუსალემს, რამეთუ სიტყუაჲ მისცა, რაჲთა აღიაროს სევეროს და შეაჩუენოს კრებაჲ იგი ქალკიდონისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა ესე ნეტარსა საბას და სხუათა მამათა, უდაბნოსა მყოფთა ვითარ-იგი შეზრახულ იყო მთავარეპისკოპოსი იოვანე სევეროსს, შეკრბეს და უწამებდეს მას და თქუეს: იხილე, ნუ შეიწყნარებ სევერიანჱს ზიარებასა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა ანასტასის მეფესა გარდაქცევაჲ იგი იოვანჱსი, განრისხნა ფრიად და უბრძანა ოლჳმპისი დუქსისაჲ ფერჴისა მოკუეთაჲ და მისსა ადგილსა მიავლინა ანასტასი, ძჱ პამფილჱსი, დუქსად პალესტინისა, რაჲთა დააჯეროს იოვანჱს სევეროჲს თანა ზიარებაჲ და კრებაჲ იგი ქალკიდონისაჲ შეაჩუენოს.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მოვიდა იგი იერუსალემდ, არა აცნობა მეფისა ბრძანებაჲ იგი და მეყსეულად შეაგდო იგი საპყრობილესა სამეფოსა.
და	ცხო.საბ	და განიხარეს ყოველთა წმიდისა ქალაქისა მყოფთა, რამეთუ იქმნა იგი მტერ და შინაგანმცემელ ნეტარისა ელიაჲსა.
და	ცხო.საბ	ესე იდუმალ შევიდა საპყრობილედ იოვანჱსა, შეეზრახა მას და ჰრქუა, უკუეთუ გინებს, რაჲთა კეთილად იყოფოდი და ეპისკოპოსებასა არა გარდასდგე.
და	ცხო.საბ	ნუ შეიწყნარებ სევერის ზიარებასა, არამედ რეცათუ ნება-ეც დუქსსა და თქუ ვითარმედ: ვყო ბრძანებისაებრ შენისა.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად ორისა დღისა კჳრიაკჱ არს და სიხარულით ვყო ბრძანებისა შენისაებრ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განუტევა მთავარეპისკოპოსი, მწრაფლ წარავლინნა კაცნი და შეკრიბნა ყოველთაგან ადგილთა სიმრავლჱ მონაზონთაჲ იოვანე ეპისკოპოსმან წმიდად ქალაქად.
და	ცხო.საბ	და რომელთამე აღრაცხეს სიმრავლჱ იგი კრებულისაჲ მის და გჳთხრეს, ვითარმედ იყო რიცხჳ მათი ათი ათასი.
და	ცხო.საბ	და ვითარ ვერ იტევდა ერთი ეკლესიათაგანი სიმრავლესა მას, უბრძანა შეკრებაჲ ყოველთაჲ კჳრიაკესა წმიდისა და პირველმოწამისა სტეფანჱს ეკლესიასა, რამეთუ შესაძლებელ იყო ადგილი იგი სიმრავლისა მის დატევნად, და ამას თანა გულს-ედვა, რაჲთა მიეგებვოდიან იგინი ჳპატის, თჳსსა მეფისასა, რამეთუ მაშინ განტევებულ იყო იგი ტყუეობისაგან ნათესავთა ბიტალიელთაჲსა და მოვიდა იერუსალემდ ლოცვად.
და	ცხო.საბ	და ვითარ შეკრბეს ყოველნი მონაზონნი და მოქალაქენი წინა მოჴსენებულსა სანატრელისა სტეფანეს ეკლესიასა, და შევიდეს მათ თანა ანასტასი დუქსი და ზაქარია მთავარი.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა შეკრბეს შინაგან მთავარნი იგი და კრებული ყოველი პირველმოწამისა ეკლესიასა, ეგრე ეგონა დუქსსა, ვითარმედ იქმნას ბრძანებული მეფისაჲ, მაშინ აღჴდა საფსალმონესა ზედა მთავარეპისკოპოსი და მის თანა აღიყვანნა ნეტარი თეოდოსი და საბა, წინამძღუარნი მონაზონთანი და მამასახლისნი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ყოველი იგი ერი ღაღადებდეს და იტყოდეს: მწვალებელნი შეაჩუენენ და კრებაჲ იგი ქალკიდონისაჲ დაამტკიცე, მაშინ სამთავე მათ, ვითარცა ერთითა პირითა, შეთქუმით თქუეს: შე-მცა-ჩუენებულ არს ნესტორი და ევტჳქი და სევეროს და სოტერიკოს კესარია კაბადუკიაჲსაჲ და ყოველთა რომელთა არა მიითუალონ კრებული ქალკიდონისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ამათ სამთა ვითარცა ესე უქადაგეს, გარდამოჴდეს მიერ.
და	ცხო.საბ	ხოლო აბბა თეოდოსი გარეუკუნიქცა და აღჴდა მუნვე საფსალმონესა მას, აღიმაღლა ჴმაჲ თჳსი და თქუა: რომელმან არა მიითუალნეს ოთხნი ესე კრებანი, ვითარცა ოთხნი ევანგელენი, შე-მცა-ჩუენებულ არს.
და	ცხო.საბ	და ესე ვითარცა იქმნა, შეეშინა დუქსსა მას სიმრავლისა მისგან მონაზონთაჲსა და ივლტოდა კესარიად.
და	ცხო.საბ	ხოლო ჳპატი, მეფისა თჳსმან, დააჯერა მამათა ფიცით, ვითარმედ: მოვედ აქა და არა ვეზიარე სევერეს, არამედ ვიწრაფე, რაჲთამცა თქუენ თანა ღირს ვიქმენ ზიარებად.
და	ცხო.საბ	და შეწირა ასი ლიტრაჲ ოქროჲ წმიდასა ანასტასიასა და წმიდასა გოლგოთასა და ცხოველსა ჯუარსა.
და	ცხო.საბ	და მისცა თეოდოსის და საბას ასი ლიტრაჲ ოქროჲ, რაჲთა განუყონ ამის ქუეყანისა მონაზონთა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან ანასტასი ვითარცა აგრძნა, რაჲ-იგი იქმნა იერუსალემს შინა, განემზადებოდა ძლიერად მთავარეპისკოპოსისა იოვანეს ზედა თეოდოსისთჳს და საბაჲსთჳს, რომელნი თანა-ჰყვეს საფსალმონესა მას ზედა, რაჲთამცა ესენი განასხნა ამის ქუეყანისაგან.
და	ცხო.საბ	ხოლო იერუსალემელთა ეუწყა რისხვაჲ იგი მეფისაჲ, და ესე მონაზონებისა წინამძღუარნი და ღმრთისმსახურებისა მოღუაწენი და მართლმადიდებლობისა აღმსაარებელნი და წინა-მბრძოლნი სარწმუნოებისათჳს, თეოდოსი და საბა, ამათ შეიკრიბნეს ყოველნი მონაზონნი უდაბნოჲსანი, დასხდეს და ზრახვა-ყვეს ურთიერთას და ერთგონება იქმნნეს, ვედრებაჲ და მოწამებაჲ მეფისა მიწერეს, რომელსა წერილ იყო ესრე:
და	ცხო.საბ	მეფესა ღმრთისმოყუარესა და ღმრთისმსახურსა და ღმრთისა მიერ დადგინებულსა და თჳთმპყრობელსა ანასტასის ქრისტჱსმოყუარესა – ვედრებაჲ და შევრდომაჲ თეოდოსის და საბაჲს მიერ მთავარმამასახლისთა და ყოველთა მამასახლისთაჲ, და ყოველნი რომელნი წმიდისა ქალაქისა მონაზონნი არიან და გარემოჲს მისსა მეუდაბნოენი და იორდანისა მყოფნი.
და	ცხო.საბ	მეუფემან ყოველთამან ღმერთმან და უფალმან იესუ ქრისტემან, მხოლოდშობილმან ძემან ღმრთისამან, რომელმან მოჰმადლა ყოველსა ქუეყანასა მეფობაჲ და შენსა ღმრთისმოყუარეობასა არწმუნა პყრობად და დიდი მშჳდობაჲ და კეთილი შენითა ღმრთისმოყუარებითა ყოველთა წმიდათა მისთა ეკლესიათა.
და	ცხო.საბ	უფროჲს ხოლო დედისა ეკლესიათაჲსა სიონისაჲ მშჳდობაჲ გინებს, რომელსა ზედა გამოჩნდა ქრისტჱ ცხოვრებისათჳს სოფლისა და დამტკიცნა სარწმუნოებაჲ, იწყო იერუსალემით მახარებელთაგან ქადაგებაჲ, და ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათა ნათელი ჭეშმარიტი გამობრწყინდა.
და	ცხო.საბ	ესე პატიოსანი და აღმოცჱნებული ქრისტჱს მიერ საჲდუმლოჲ, მძლჱ და პატიოსანი ჯუარი, და განმაცხოველებელი აღსადგომელი და მერმე ყოველთა წმიდათაჲ და თავყანისსაცემელთა ადგილთაჲ სამართალი და ჭეშმარიტი აღსაარებაჲ და სარწმუნოებაჲ თავითგან და დასაბამით სანატრელთა წმიდათა მოქულთაგან ვისწავეთ ყოველთა წმიდისა ამის ადგილისა მყოფთა, შეუძრველად და გარდაუქცეველად ქრისტჱს მიერ დაგჳცავს და შეწევნითა ღმრთისაჲთა დავიცვეთ და არა გუეშინის არარად წინა-აღმდგომთაგან ჩუენთა, ვითარცა მოციქული გუასწავებს: ნუ მიმუაქუთ ყოველსა მას ქარსა მოძღურებისასა ნებითა კაცთაჲთა, რომელთა განხრწნნიან და აცთუნნიან და გარდააქცივნიან გულნი უმანკოთანი და წმიდაჲ და უბიწოჲ სარწმუნოებაჲ მათითა მედგრად დიდებითა შეაშფოთნიან.
და	ცხო.საბ	ამას წმიდასა და უბიწოსა სარწმუნოებასა ქრისტჱს მიერ მეფობასა შენსა ღმრთისა მადლითა იშევ და განიზარდე და ესოდენ მოჲწიე, რამეთუ თჳთმპყრობელობაჲ ზეგარდამო მოიღე და ესრჱთცა გურწამს, გარნა გჳკჳრს, ვითარ ღმრთისმოყუარებისა მეფობისა შენისა ჟამთა ესევითარი მოიწია შფოთი და ჴდომაჲ, და წმიდასა ზედა ქალაქსა იერუსალემსა აღდგა რისხვაჲ შენი და განეფინა ვიდრე დედისამდე ეკლესიათაჲსა სიონისა და წმიდისა და მაცხოვრისა ჩუენისა აღსადგომელისა, რომელნი შევედრებულ არიან შესავედრებელსა ყოველთა ჭირვეულთასა და ყოვლისა სოფლისათა, რომელთა უნებნ ლხინებაჲ ესე, იგი ადგილნი წმიდანი უბან და შეგინებულ ყვნეს, რომელნი სახედ და მსგავსად ღმრთეებისა შესწირვიდეს მამათმთავარნი და აწცა შესწირვენ, არა ხოლო თუ ესენი, არამედ რომელნი მარტოდმყოფნი გამოჩინებულ არიან ესევითართა მამათა სახედ, ჰურიათა და სამარიტელთა გამოიყვანებენ წმიდისა სიონისაგან და თავყანისსაცემელისა ანასტასიაჲსაგან და ცხადად შეურაცხ-ჰყოფენ ქრისტიანეთა და ბილწთა და არაწმიდათა ადგილთა მიჰზიდვენ და ესენი განჴრწნად სარწმუნოებასა აწუევენ.
და	ცხო.საბ	და ესეცამცა უწყი, რომელნი უცხონი შემოვლენ ლოცვად, სარგებლისა წილ და აღშჱნებისა დაპკოლებითა აღივსნიან და წარვიდიან თჳსსა ქუეყანასა.
და	ცხო.საბ	აწ სარწმუნოებისათჳს წმიდისა ქალაქისა იერუსალემისა ესე ყოველი აღიძრა შფოთი, რომელი არს თუალი და განმანათლებელი ყოვლისა სოფლისაჲ, რომელი ანგელოზისა მიერ იქადაგა, და წინაწარმეტყუელმან თქუა: სიონით გამოვიდეს სჯული და სიტყუაჲ უფლისაჲ – იერუსალემით.
და	ცხო.საბ	რომელნი ჴელითა თჳსითა იქმან სიმართლესა მკჳდრნი წმიდათა ადგილთანი, რომელსა შინა განკაცებაჲ დიდისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი საიდუმლოჲ იქმნა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ აწ, შემდგომად ხუთასისა წლისა და უფროჲს ქრისტჱს მოსლვითგან, იერუსალემელთა სარწმუნოებაჲ სხუაჲ ვისწავოთ.
და	ცხო.საბ	ამის გამოჲთ საცნაურ არს, ვითარმედ მომავალი ესე და ახალი სარწმუნოებაჲ არა ქრისტჱსმიერი სამართალი არის, არამედ ანტექრისტჱს სწავლაჲ არს ახალი, და მშჳდობასა ეკლესიათასა შესძრავს და ისწრაფის, რაჲთა უშჯულოებითა მისითა ყოველი აღასრულოს.
და	ცხო.საბ	და ამან წმიდანი და ნეტარნი მამანი ჩუენნი შეაჩუენნა და წმიდათა მოციქულთა მიერ მოცემული ჩუენდა და წმიდანი მამანი ჩუენნი, რომელნი შეკრებულ იყვნეს ნიკეას და რომელთა დაამტკიცეს სარწმუნოებაჲ და ყოველნი განანათლნეს.
და	ცხო.საბ	ამისთჳს უწინამძღუროთა მათ ზიარებასა და მის თანა შერთვასა ყოვლადვე უვარს-ვჰყოფთ და ვევედრებით შენსა ღმრთისმოყუარებასა, რაჲთა შეიწყალო დედაჲ ყოველთა ეკლესიათაჲ სიონი, რომელი შეეწევის ღმრთისმოყუარებისა შენისა მეფობასა.
და	ცხო.საბ	და ესე გინებული ადგილი ადიდე და ბრძანე, რაჲთა დაეყენოს ყოვლად მოწევნული ღმრთისა ქალაქსა ზამთარი.
და	ცხო.საბ	ხოლო რომელნი მტერნი არიან ეკლესიათა ღმრთისათანი და გარემო მისსა მბრძოლნი, მათ შევაჩუენებთ.
და	ცხო.საბ	გინა სახითა, გინა სიტყჳთა არასადა ვეზიარნეთ, რამეთუ ღმრთისა მიერ გუაქუს სარწმუნოებაჲ წმიდათა მოციქულთაჲ, რომელსა ზედა ვდგათ და ვიქადით სასოებითა ღმრთისა მიმართ.
და	ცხო.საბ	ერთობაჲ გონებისაჲ და სარწმუნოებისაჲ გუაქუს ჩუენ ყოველთა ღმრთისა მიმართ წმიდისა ამის ქუეყანისა მყოფთა.
და	ცხო.საბ	ოთხნი ესე წმიდანი კრებანი, ვითარცა ოთხნი მახარებელნი, ქებულნი ერთად, დიდებულნი ერთითა სულითა და სიბრძნითა და მბრწყინვალებითა.
და	ცხო.საბ	ამათითა ოხითა და ვედრებითა ღმერთმან ჩუენ ყოველნი აღგუადგინნა წინა-აღმდგომისა ამისგან შჯულისა და საცთურისა, რომელთა სიტყუაჲ ხოლო აქუს და არა ძალი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ჩუენ განგუანათლნა ამათ ოთხთა მახარებელთა მიერ ხატითა და ძალითა.
და	ცხო.საბ	ესე წმიდანი კრებანი, რომელ შეკრბეს მბრწყინვალენი და მართალნი მწვალებელთა ზედა ესრჱთ: სამას ათრვამეტნი წმიდანი, შეკრებულნი ნიკეას ქალაქსა უღმრთოჲსა არიოზის ზედა, და რომელნი მას მიუდგეს, და სხუანი კუალად შეკრებულნი სამნი ესრჱთ: ასერგასისნი სულთა წარმწყმედელისა მაკედონს ზედა კოსტანტინეპოლისს, და ეფესოჲსანი ორასნი შემდგომად მათსა უღმრთოჲსა და კერპთმსახურისა ნესტორის ზედა, ეგრევე შემდგომად ამათსა ქალკიდონს ქალაქსა შეკრბეს დამტკიცებულნი წარწყმედულისა ნესტორის ზედა შეჩუენებულისა და განძებულისა და შეჩუენებულისა ევტჳქის ზედა.
და	ცხო.საბ	და ამათ ოთხთა წმიდათაგან შეკრებულთა ერთობითა მოციქულთა სარწმუნოებითა, ვითარცა მრავალჯერ თქმულ არს, მოგჳთუალავს ჩუენ ყოველთა, წმიდისა ამის ადგილისა მყოფთა და ამათ შინა ღმრთისა მიერ დამტკიცებულთა.
და	ცხო.საბ	ხოლო რომელი ამას სარწმუნოებასა ზედა არა დგას და არა ესავს, ვერვის ძალი-უც ჩუენი მათ თანა შეყოფაჲ, ბევრეული ღათუ სიკუდილი წინა გუედვას.
და	ცხო.საბ	გარნა დაჯერებისა შენისათჳს, თჳთმპყრობელო, და ესეცა თქმულსა ამას ზედა შევსძინო, ვითარმედ შეჩუენებულმცა არს შჯულითურთ მისით ნესტორი სახელითა ქრისტჱს ღმრთისა ჩუენისაჲთა და რომელი მისსა ზრახვიდეს, გინა რომელმან თქუას ერთი უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, ძეჲ ღმრთისაჲ მხოლოდშობილი, რომელი ჩუენთჳს ჯუარს-ეცუა, ორად ძედ, რომელსა-ესე გულსა მოუჴდეს, შეჩუენებულმცა არს!
და	ცხო.საბ	ამათ თანამცა შეჩუენებულ არს ევტჳქი, რომელმან ღმრთეებაჲ განწვალა სახითა თჳსითა, ხოლო ღმრთისა განკაცებაჲ და ერთარსობაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი და წმიდისა სამებისაჲ ვითარ ამათ უვარ-ყვეს თანა-ყოფითა უღმრთოჲსა ნესტორისითა, რომელი შეააჩუენეს წმიდათა მამათა, რომელნი წინა წერილ არიან.
და	ცხო.საბ	ესე წიგნი სარწმუნოებისაჲ და ვედრებისაჲ მიითუალენ შენმან ღმრთისმოყუარებამა.
და	ცხო.საბ	ჩუენ ყოველთაგან გლახაკთა, შენთა მლოცველთა, და დაგაჯერენ ღმერთმან, რაჲთა განაშოვრნე და უკუნადგინნე, რომელნი იკადრებენ ყოველსა ჟამსა და რომელნი მოწევნულ არიან შფოთნი წმიდასა ამას ზედა ღმრთისა ქალაქსა, და ღირსისა მამისა ჩუენისა მთავარეპისკოპოსისა იოვანჱსთჳს სახელითა შენითა, ღმრთისმოყუარჱ.
და	ცხო.საბ	გარნა და-მცა-ჯერებულ არს შენი თჳთ-პყრობაჲ ღმრთისა მიერ და რჩეულთა ანგელოზთაგან, რამეთუ არა თანა-შევერთნეთ რომლითავე სახითა გინა სიტყჳთა გარდაქცეულთა მართ მწვალებელთა, არცა შევიწყნარნეთ თჳნიერად კანონთა შჯულისა გინა ტანჯვისა.
და	ცხო.საბ	ვერცა გარდავაქციოთ სარწმუნოებაჲ და შჯული, გინა უწინამძღუროთაგანი თუ ვინმე იკურთხოს, ჩუენსა სჯულსა არა შემოვირთოთ ეგევითარი იგი.
და	ცხო.საბ	უკუეთუ უნებლებით ესევითარი ესე ცოდვათა ჩუენთათჳს შეგუემთხუეოდის ანუ მოიწიოს, ამას ვწამებთ წინაშე წმიდისა და და ერთარსობისა სამებისა და შენისა ღმრთისმოყუარებისა, რამეთუ ჩუენ ყოველნი განმზადებულ ვართ დათხევად სისხლთა ჩუენთა, და ყოველნი ესე წმიდანი ადგილნი ცეცხლითა მოიწუნენ, ვიდრეღა არაწმიდასა ამას ქალაქსა თუ ესევითარი რაჲმე იქმნეს.
და	ცხო.საბ	ნუ მცირე გგონიეს წმიდათა ამათ ადგილთაჲ გინებაჲ და შეურაცხებაჲ.
და	ცხო.საბ	ხოლო მშჳდობამან ღმრთისამან, რომელი ჰსცავს ქმნულთა თჳსთა, დაამტკიცენ წმიდაჲ ეკლესიაჲ და დააცხრვენ, რომელი მოწევნულ არს მას ზედა საცთური მოხედვითა შენ თჳთმპყრობელისაჲთა დიდებად მისა და სიქადულად შენისა ღმრთისმოყუარებისა მეფობასა.
და	ცხო.საბ	და ამისსა შემდგომად, დღესა პარასკევსა, მოვიდეს ვინმე წმიდისა ქალაქისანი ღჳნის მსყიდელნი, სოზაჲს ყრმანი, და აქუნდა მათ თანა ოცდაათი კაჰრაული, აღგებული ღჳნითა და პურითა, იფქლითა და ზეთითა, თაფლითა და ყველითა, და აღავსეს სახლი ჳკონომოსისაჲ ყოვლითა კეთილითა.
და	ცხო.საბ	ესე სავედრებელი რაჲ მიართუეს მეფესა ანასტასის, და იგი შეძრწუნებულ იყო წინა-აღმდგომთაგან ნათესავისაგან ბიტანიელთაჲსა ბრძოლისათჳს მთეულთა.
და	ცხო.საბ	განიზრახა გულსა თჳსსა და დადუმნა ჯერეთ და იოვანე ეპისკოპოსი არა გარდაადგინა საყდართა ჯდომისაგან იერუსალემისა.
და	ცხო.საბ	ესოდენ ვერ შესაძლებელ არს, ვითარ ამის მარტოჲსა მამისა ჩუენისა საბაჲსი მოსაჴსენებელ არს და დასამტკიცებელ და სარგებელ.
და	ცხო.საბ	ქუეყანისა ანგელოზი ნეტარი საბა და ზეცისა კაცი, ბრძენი და სარწმუნოჲ მოძღუარი, მართლდიდებისა თანა-მზრახი და გარდაქცევისა შემასმენელი, სარწმუნოჲ და ბრძენი განმგებელი გამოჩნდა, რომელმან მცირედი ტალანტი მიიღო და განამრავლა, რომელმან მაღლით ძალი შეიმოსა ნებითა ღმრთისა და მამისაჲთა და შეწევნითა ქრისტჱსითა და ქარითა სულისა წმიდისაჲთა უდაბნოჲ ქალაქ ყო სიმრავლითა მონაზონთაჲთა და შჳდი მონასტერი საქებელი აღაშჱნა, რომელნი არიან ესე: ლავრათა შოვრის დიდი ესე ლავრაჲ პალესტინესა შოვრის და ამისსა შემდგომად ნეა-ლავრაჲ და რომელსა ჰრქჳან შჳდპირი.
და	ცხო.საბ	ხოლო მონასტერთა შოვრის კასტელისი და სპილეონთაჲ და სქოლარისი და ზანჱსი.
და	ცხო.საბ	ყოველთა ამათ ერთბამად იღუწიდა და ამათცა ორთა მონასტერთა პირველთა წმიდათა მამათასა იღუწიდა: ევთჳმისსა და თეოქტისტჱსსა.
და	ცხო.საბ	ამათ მონასტერთა განგებასა და ღუწოლასა შინა იყო, არა მოუგო მათ დაბაჲ გინა ქუეყანაჲ, არამედ სარწმუნოებითა და სასოებითა ღმრთისაჲთა იღუწიდა და არასადა შევარდა ესე გულისსიტყუასა ზრუნვისასა, არა ხოლო თუ ფართოებასა, არამედ არცაღა ჟამსა სიყმილისასა.
და	ცხო.საბ	რამეთუ ვინაჲთგან განაძეს მთავარეპისკოპოსი ელია, დაეჴშა ცაჲ და არა წჳმა ხუთ წელ და უწჳმრობასა თანა მოჴდა მკალი ქუემგოგვარი ფრიად, რომლისაჲ არა იყო რიცხჳ, და მოჭამა ყოველი პირი ქუეყანისაჲ.
და	ცხო.საბ	და მეორესა წელსა შემდგომად მოსლვისა მის მკლისა მოვიდა სხუაჲ მკალი და დაჰფარა ცაჲ და შეჭამნა ყოველნი ხენი ქუეყანისანი.
და	ცხო.საბ	და იყო სიყმილი ძლიერი და სიკუდილი.
და	ცხო.საბ	მაშინ წმიდამან მამამან ჩუენმან საბა მონასტრისა მისისა მამასახლისთა ნუგეშინის-სცა და აზრახებდა მათ: ნუ ჰზრუნავთ ჴორცთა საზრდელსა.
და	ცხო.საბ	და მუაჴსენებდა მათ სიტყუასა უფლისასა, რომელსა იტყჳს: ნუ ჰზრუნავთ და იტყჳთ, რაჲ ვჭამოთ ანუ რაჲ ვსუათ ანუ რაჲ შევიმოსოთ.
და	ცხო.საბ	ხოლო უწინარჱს ამისა ეძიებდით სასუფეველსა ცათასა, და ესე ყოველი უმეტჱსი მოგმადლოს თქუენ.
და	ცხო.საბ	ამას რაჲ ასწავებდა ძმათა, ღმერთი მოსცემდა მას, რაჲ-იგი უჴმდა, რამეთუ უფროჲს ნაკლულევან იქმნნეს, რომელნი ესვიდეს სიმდიდრესა, ვიდრეღა ამის ქუეშე განგებულნი მონასტერნი და ლავრანი.
და	ცხო.საბ	მას ჟამსა ოდენ სიყმილისასა მოვიდა ნეტარისა მის ჳკონომოსი დიდისა ლავრისაჲ და ჰრქუა მას: არარაჲ გუაქუს, მამაო, რაჲთამცა დაურეკეთ ამას შაბათსა გინა კჳრიაკესა, არცაღა თუ შთასარღუნელად მამათა, რომელნი შემოკრბენ.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა მათ მოხუცებულმან მან: მე ღმრთისმსახურებაჲ არა დავაყენო.
და	ცხო.საბ	უკუეთუ ნაკლულევან რაჲთმე ხართ, არქუ დეკანოზსა და ჭურჭერი ეკლესიისაჲ გინა სამოსელი მისცეს მეზედაშესა, განყიდოს იგი და მოიღოს საჴმარი, გარნა ჩუენ მსახურებაჲ ღმრთისაჲ აღვასრულოთ.
და	ცხო.საბ	და ყვეს დღესასწაული მამათა დიდი მას დღესა შინა.
და	ცხო.საბ	მაშინ ნეტარი იგი ბერი აყუედრებდა ჳკონომოსსა და ჰრქუა: რასა იტყჳ, უფალო ჳკონომოს, დავაყენოთა რეკაჲ?
და	ცხო.საბ	ხოლო ჳკონომოსსა დაედვა განკჳრვებაჲ და შეუვრდა ფერჴთა მისთა და ჰრქუა მას: შემინდვე მე, მამაო.
და	ცხო.საბ	ხოლო ბერმან აკურთხა იგი, ასწავებდა მას და ჰრქუა: ნუსადა შესძრწუნდები, არამედ სარწმუნოებითა განძლიერდი და გულისზრახვაჲ შენი მიუტევე ღმერთსა, რამეთუ იგი ზრუნავს შენთჳს.
და	ცხო.საბ	თანა-ჰყვანდეს სტეფანე, დიდისა ევთჳმის მონასტრისა მამასახლისი, და ევთალი, მამასახლისი მონასტრისაჲ, რომელი ეშჱნა ელიას იერიქოს.
და	ცხო.საბ	ესენი ვითარცა იხილნა ნეტარმან ელია, სიხარულით მიითუალნა და დაიყენნა მის თანა რაოდენმე დღე.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იწყო მამამან ჩუენმან ევთჳმი შჱნებად ლავრისა, იყვნეს მის თანა ათორმეტნი ძმანი და იწროებასა შინა იყვნეს იგინი ჴორცთა საჴმრისაგან.
და	ცხო.საბ	და არა იხილნის იგინი მწუხრისა ჟამისა განტევებითგან ვიდრე ცხრა ჟამადმდე.
და	ცხო.ეფთ	და პირველსა წელსა დაადგინა დომენტიანოს იკონომოსად ლავრასა ზედა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ცხრა ჟამს ოდენ გამოვიდის მათ თანა, იხილნის და ეზიარის და გემოჲ იხილის მათ თანა.
და	ცხო.საბ	და მწუხრისა ჟამითგან კუალად არღარა ეჩუენის მათ.
და	ცხო.საბ	და ვითარ იგი ესრჱთ ჰყოფდა, შეემთხჳა მას თუესა ივლისსა ცხრასა, არა გამოსლვაჲ ჟამსა თჳსსა.
და	ცხო.ეფთ	და დღესა ერთსა გარდამოვიდოდა სიმრავლჱ სომეხთაჲ იჱრუსალემით იერიქოდ, და იყვნეს იგინი ვითარ ოთხას კაც ოდენ, და მოუქციეს მარჯუენით გზისა მის და მოვიდეს ლავრად, რამეთუ ღმრთისა მიერ იყო ესე, რაჲთა აჩუენოს საკჳრველებაჲ თჳსი ჴელითა მის წმიდისაჲთა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილნა იგინი წმიდამან ბერმან, მოუწოდა დომენტიანოს და ჰრქუა მას: მუართუ კაცთა ამათ ჭამადი, რაჲთა ჭამონ.
და	ცხო.საბ	და იგინი ელოდეს მას, არცა ეზიარნეს, არცა გემოჲ რაჲსაჲ იხილეს.
და	ცხო.ეფთ	მიუგო და ჰრქუა წმიდასა მას: არა არს საპურესა შინა პური, რომლითამცა ათი კაცი განძღა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა გამოვიდა იგი მეექუსესა ჟამსა ღამისასა, ჰრქუა მათ: აღდეგით, ეზიარენით და მიიღეთ საზრდელი, რამეთუ მე არა მცალს.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ წმიდამან ღმრთისამან, რამეთუ მადლი აქუნდა წინაწარმეტყუელებისაჲ, ჰრქუა მას: წარვედ და ყავ, ვითარ-იგი გარქუ, რამეთუ ესრე იტყჳს სული წმიდაჲ: ჭამონ და განძღენ და დაუშთეს ნამეტნავი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან საბა შეიპყრა იგი და რეცათუ აძლევდა მას და ჰრქუა: რაჲსათჳს არა მოხუედ?
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მივიდა დომენტიანოს სახლსა, სადა-იგი პური იდვა მცირედი, და ვერ შეუძლო კარისა განღებად, რამეთუ მადლმან ღმრთისამან აღავსო სახლი იგი პურითა, ვიდრე ზემდე.
და	ცხო.ეფთ	და მოუწოდა დომენტიანოს ერთსა მამათაგანსა, და გამოუღეს კარი სახლისაჲ მის, რომელსა იყო პური.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან ელია ცრემლნი გარდამოსთხივნა და თქუა: ამას ჟამსა აღესრულა მეფჱ ანასტასი, და მეცა წარსლვად ვარ შემდგომად ათისა დღისა და საშჯელი ვყო მის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ კარი გამოუღეს, გამოიდვა პური იგი გარე.
და	ცხო.ეფთ	და იგივე კურთხევაჲ იქმნა ღჳნოსა და ზეთსაცა ზედა.
და	ცხო.ეფთ	და ჭამეს ყოველთა და განძღეს და ვერ შეუძლეს აღმართებად კარისა მის ადგილსავე თჳსსა, ვიდრე სამ თუემდე.
და	ცხო.ეფთ	ვითარცა აკურთხა ღმერთმან მცირედი იგი ფქვილი და საზეთჱ იგი რქაჲ, ქურივისაჲ მის, ჴელითა ელია წინაწარმეტყუელისაჲთა, ესრევე აკურთხა აქა ღმერთმან ჴელითა მის წმიდისაჲთა უცხოთა შეწყნარებისა მისისათჳს.
და	ცხო.საბ	და შჯული შეუთხრა მონასტერთა მათთჳს მისთა, რაჲთა შემდგომად აღსრულებისა ევთალისა ნესტაბოს და ზაქარია დადგენ ადგილსა მისსა მონასტერთა მისთა და შეჩუენებაჲცა დადვა, რაჲთა არავინ განყვნეს ურთიერთას მონასტერნი მისნი.
და	ცხო.საბ	და ესე ვითარცა თქუა, შემდგომად მერვისა დღისა სახილავისა მის, არარაჲსა გემოჲ იხილა, გარნა ზიარებაჲ და წყალი ტფილი ხოლო, და მცირედ დასნეულდა.
და	ცხო.საბ	და მის თანა დაადგრა სამ დღე ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა, თუესა ივლისსა, მეოცესა დღესა, ეზიარა და ილოცა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ მოვიდა იერუსალემდ ნეტარი საბა, ესმა მას, ვითარ-იგი თუესა ივლისსა, ათსა, იხილა სახილავი იგი ნეტარმან ელია.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ დომენტიანოსს დაუკჳრდა და დავარდა ფერჴთა ზედა მოძღურისა თჳსისათა და ითხოვდა მისგან შენდობასა, რამეთუ გულს-ეტყოდა იგი ვითარცა კაცი, რომელსა არა აქუნ სარწმუნოებაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარ თქუა: „ამენ“, მშჳდობით მასვე ზედა დაწვა და დაიძინა ოთხმეოცდამერვესა წელსა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ აღადგინა იგი ბერმან და ჰრქუა: შვილო ჩემო, რომელი კურთხევით სთესვიდეს, კურთხევითცა მოიმკოს.
და	ცხო.საბ	მასვე დღესა შინა პალატსა მეფისასა იყვნეს ქუხილნი და ელვანი ანასტასი მეფისა ზედა.
და	ცხო.ეფთ	ამისთჳს თქუა მოციქულმან: უცხოთა შეწყნარებითა ღირს ვინმე იქმნეს ანგელოზთა სტუმრობად, ხოლო გრწმენინ, უკუეთუ თქუენ, გინათუ რომელნი თქუენსა შემდგომად მოვლენან, სარწმუნოებით შეიწყნარებდეთ უცხოთა და მონაზონთა და განუსუენებდეთ, ღმერთმან არა მუაკლოს არცა უგულებელს-ყოს ადგილი ესე უკუნისამდე, რამეთუ ესე მსხუერპლი სათნო არს ღმრთისა.
და	ცხო.საბ	და იგი ვითარ იურვოდა და ივლტოდა ადგილითი-ადგილად და სახლითი-სახლად, საწვოლსა მისსა ეწია მას რისხვაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და შეწევნითა ღმრთისაჲთა განმრავლდეს ძმანი და იქმნნეს ერგასის.
და	ცხო.ეფთ	და აღეშჱნა მათთჳს სენაკები, და ფსალმონებდეს იგინი ეკლესიასა შინა.
და	ცხო.საბ	დააგდო და მოკლა იგი, და მყის იპოვა მკუდარი.
და	ცხო.ეფთ	და მოიგეს მათ კაჰრაულები მამათა სამსახურებელად.
და	ცხო.საბ	და ვითარ აღესრულა ანასტასი მეფჱ, დადგა მის წილ იუსტინოს მეფედ.
და	ცხო.საბ	და შჯული განთქუა ყოველთა ადგილთა, რაჲთა ანასტასის განსხმულნი შემოკრბენ თჳსთა ადგილთა და ქალკიდონისა კრებაჲ დაწესებად საღმრთოთა შინა მოსაჴსენებელთა სახელთა.
და	ცხო.ეფთ	ევედრა მას იკონომოსი, რაჲთა იყოს იგი კაჰრაულთა მათ ზედა, და არა თავს-იდვა.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა იკონომოსმან იოვანეს და კჳრიონს, ხუცესთა, რაჲთა არწმუნონ ძმასა მას, და თავს-იდვას მსახურებაჲ იგი.
და	ცხო.ეფთ	და ევედრნეს მას, და არა უსმინა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ბრძანებაჲ იუსტინჱსი მეფისაჲ მოიწია იერუსალჱმდ, შეკრბა სიმრავლჱ მონაზონთაჲ და ერისკაცთაჲ, და მათ თანა შევიდა ნეტარი საბა და კრებულნი ეპისკოპოსთანი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მოიწია დღჱ შაბათი, უთხრა იკონომოსმან წმიდასა მას ბერსა საქმჱ იგი ძმისაჲ მის.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მოუწოდა მას და ჰრქუა: დაგუემორჩილე, ძმაო, და შეიწყნარე მსახურებაჲ ესე.
და	ცხო.საბ	და ყვეს დღესასწაული თუესა აგჳსტოსსა ექუსსა, და განაცხადეს ბრძანებაჲ იგი მეფისაჲ და დაიწერნეს ოთხნი ესე კრებანი მოსაჴსენებელსა საღმრთოთა სახელთასა.
და	ცხო.ეფთ	მიუგო ძმამან მან და ჰრქუა: ვერ შემძლებელ ვარ, მამაო წმიდაო, რამეთუ სამნი საქმენი მაყენებენ: ერთად, რამეთუ ქუეყანაჲ ესე არა ვიცი და არცა აქათა კაცთა ენაჲ;
და	ცხო.ეფთ	და მეორედ, მეშინის, ნუუკუე დავეცე სიძვითა;
და	ცხო.ეფთ	და მესამედ, მეშინის მიცემისაგან და მოღებისა კაცთა თანა, ნუუკუე შემდგომად ამისა ვერღარა შეუძლო ჯდომად სენაკსა ჩემსა დაყუდებით.
და	ცხო.ეფთ	ჰრქუა მას წმიდამან ევთჳმი: მე ვევედრო ღმერთსა, რაჲთა დაგიცვეს ამის ყოვლისაგან, და არარაჲ გევნოს, რამეთუ ღმერთი არა უსამართლო არს და არცა დაივიწყოს მორჩილებაჲ შენი, რამეთუ მან უწყის, ვითარმედ მისისა შიშისათჳს ჰმსახურებ მონათა მისთა და მცნებისა მისისათჳს, და მან მოგცეს ძალი.
და	ცხო.ეფთ	და ამას ყოველსა თანა არა ერჩდა ევქსანტი.
და	ცხო.საბ	და არს მონასტერი ერთი, რომელსა სახელი ჰრქჳან ენთენანეთ, მახლობელად ადგილთა წმიდისა იოვანჱსთა, რომელსა შინა იყო მარტოდმყოფი, რომელსა სახელი ერქუა იოვანე, სულითა მბრწყინვალჱ, და აქუნდა მას ცნობაჲ ღმრთისა მიერ.
და	ცხო.საბ	მწუხარე იყო იგი თუალითა დიდითა ღამის-თევითა მისითა და ცრემლითა და სიგრძითა სიბერისაჲთა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ ჰრქუა მას წმიდამან ევთჳმი რისხვით: მე, შვილნო ჩემნო, გეტყჳ საქმესა კეთილსა და შუენიერსა, და შენ სიფიცხლჱ შეგიკრძალავს.
და	ცხო.საბ	ესე გარდასრულ იყო ასსა წელსა, დაეყო მას მონასტერსა შინა ოთხმეოცი წელი, და გარე-გამოუვალად – ერგასისი წელი.
და	ცხო.საბ	და ვითარ წარვიდოდა შოვა ქალაქსა, მიიწია ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან კამარაჲ წმიდისა იოვანჱსი.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მუნქუესვე დაეცა ევქსანტი ქუეყანასა ზედა, და შეიპყრა იგი ეშმაკმან, და იწყო პეროვად.
და	ცხო.საბ	და იყო ვინმე დედაკაცი, რომელსა აქუნდა დინებაჲ სისხლისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მამანი იგი, რომელნი იყვნეს მის თანა, ევედრნეს წმიდასა მას მისთჳს, და მან ჰრქუა მათ: ამიერითგან წინაშე თქუენსა აღესრულა სიტყუაჲ იგი ღმრთისაჲ, რომელ თქუა, ვითარმედ: კაცსა უკეთურსა და უსმსა ღმერთმან მოუვლინოს ანგელოზი უწყალოჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განამრავლეს მამათა მისთჳს ვედრებაჲ, შეიპყრა იგი ბერმან მოწყალემან ჴელითა თჳსითა და აღადგინა და დასწერა მას ჯუარი და განათავისუფლა იგი ეშმაკისაგან.
და	ცხო.საბ	და მრავალი ჟამი დაეყო სნეულებასა მას შინა და ესოდენ სიმყრალესა მიწევნულ იყო, რომლითა ვერვის ძალ-ედვა მიახლებად მისა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ აღდგა ევქსანტი და იწყო თაყუანისცემად ბერისა და ითხოვდა მისგან შენდობასა, რომელ-იგი ყო, და ევედრებოდა, რაჲთა წამართცა ულოცოს.
და	ცხო.საბ	და წვა იგი დასავალით კერძო სტოვასა მის უბნისასა.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მას ბერმან. შვილო ჩემო, სასყიდელი მორჩილებისაჲ დიდ არს, და ღმერთსა სთნავს მორჩილებაჲ უფროჲს მსხუერპლთა, ხოლო ურჩებაჲ სიკუდიდ მიიყვანებს.
და	ცხო.ეფთ	და ულოცა მას ბერმან და აკურთხა, და მაშინღა შევიდა მსახურებასა მას სიხარულით.
და	ცხო.საბ	ამას ვითარცა ესმა წმიდისა მამისა ჩუენისა საბაჲსი, წარმო-რაჲ-ვიდოდა უბანსა მას ერისა მრავლისა თანა, იხილა იგი, ღაღატ-ყო და თქუა: შემიწყალე მე, მონაო ქრისტჱსო საბა, და განმარინე მე მოწევნულისა ამისგან განსაცდელისა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარსა მას ვითარცა ესმა ჴმაჲ მისი, შეეწყალა იგი და მივიდა მისა სტოვასა მას და ჰრქუა მას: რაჲმცა მიგეც შენ, არარაჲ მაქუს, გარნა რაჲ-იგი მაქუს, მიგცე – ჴელი ესე ჩემი, მიიღე და დაჲდევ სალმობასა შენსა.
და	ცხო.საბ	და ვესავ ღმერთსა, რომელსაცა ვჰმსახურებ, ვითარმედ განიკურნო.
და	ცხო.საბ	და მან ვითარცა მიიღო წმიდისა მის ჴელი, დაჲდვა იგი მის ზედა, და მუნქუესვე დადგა დინებაჲ იგი სისხლისაჲ მის, და განიკურნა დედაკაცი იგი მიერ ჟამითგან.
და	ცხო.საბ	და ვითარ უკმოვიდეს სკჳთოპოლისით და მოვიდეს წმიდად ქალაქად ნეტარი საბა და მისთანანი იგი, და მთავარეპისკოპოსმან იოვანე ჰხადა პურად ნეტარი იგი და სხუანი მამასახლისნი უდაბნოჲსა მონასტრისანი, თანანი მისნი და ანტონი, თჳსი ძმაჲ, რომელი ასკალონს ეპისკოპოს იყო.
და	ცხო.საბ	ხოლო წმიდასა საბას ესეცა აქუნდავე სხუათა მადლთა თანა: ესოდენ მმარხველი იყო, რამეთუ ყოველნი მარხვანი უპუროდ გარდავლნის და არა მოუძლურდის, შურებინ სიცხესა მრავალგზის და ყოველთა დღეთა ცხოვრებისა მისისათა შჳდეულთა მარხვით აღასრულებდა.
და	ცხო.საბ	და უკუეთუ მო-ვინ-ვიდის სტუმარი მისა და თუ განჴსნიან, დღესა ორჯერ ჭამის და განძღის და გარდაერიის, და სიყუარულითა სტომაქსა არა ევნის.
და	ცხო.ეფთ	და დაეყო ლავრასა მას შინა სამეოცდაათი წელი მონაზონებისა განგებასა შინა.
და	ცხო.ეფთ	და ოდეს იყო იგი ჭაბუკ, წმიდისა ევთჳმის ლავრასა მონაზონ-ქმნულ იყო.
და	ცხო.ეფთ	და ვიდოდა იგი გზათა მისთა ჟამთა მრავალთა და იცნოდა სასწაულნი, რომელთა იქმოდა წმიდაჲ იგი.
და	ცხო.ეფთ	და მან გჳთხრა, ვითარმედ იყვნეს ლავრასა მისსა ორნი ძმანი.
და	ცხო.ეფთ	სახელი ერთისაჲ – მარონ და მეორისაჲ – კლემენტოს.
და	ცხო.საბ	ესე ნეტარი დაისუა მახლობელად მთავარეპისკოპოსმან და დაუდვის მის წინაშე პური და სხუაჲ, რომელი წინა უგიენ მას.
და	ცხო.ეფთ	და მიუვლინა მათ ბერმან და იწყო სწავლად მათა მოთმინებისათჳს და ეტყოდა მათ: გჳღირს ჩუენ შემდგომად ღმრთისა შეწევნითა, რაჲთა არა დავჴსნდეთ, სადაცა ვიყუნეთ.
და	ცხო.ეფთ	ადამ სამოთხესა შინა იყო და გარდაჰჴდა იგი მცნებასა ღმრთისასა, და იობ სკორეთა ზედა ჯდა და დაიმარხა მცნებაჲ ღმრთისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად თქუა: არა კეთილ არს შეწყნარებაჲ გულისსიტყუათა ბოროტთაჲ და არცა წუხილისაჲ, და არცა მოვიძულოთ ადგილი, რომელსა შინა ვსხდეთ.
და	ცხო.საბ	და ეგრევე თანა-დაისუა მარჯუენით ანტონი, ეპისკოპოსი ასკალონისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და არცა რომელნი ჩუენ თანა იყოფიან, და არცა ვიდოდით ადგილითი-ადგილად, არამედ გჳღირს ჩუენ, რაჲთა ვეკრძალებოდით ყოველსა ჟამსა, რამეთუ გარე-მოსლვითა დავაკლებთ კანონსა მას ჩუენსა.
და	ცხო.ეფთ	და ეგრევე მონაზონი ოდეს ადგილითი-ადგილად იცვალოს, ვერ ნაყოფიერ იქმნეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი მოხუცებული ღმრთისა მიერ არარას განიკითხვიდა, არამედ გულითა წრფელითა მიიღებდა, რომელსა მისცემდა მას მთავარეპისკოპოსი და ორთავე მათ შოვრის ძმათა და მღდელთმთავართა ჯდა და წუევითა ვერ მოსცალდებოდა.
და	ცხო.ეფთ	ოდეს უნდეს კაცსა კეთილისა საქმედ ადგილსა თჳსსა და ვერ შეუძლოს, ნუ ჰგონებნ, თუმცა სხუასა ადგილსა ქმნა კეთილი.
და	ცხო.ეფთ	ისმინეთ, რაჲ-ესე მითხრა ერთმან მეგჳპტელთა მამათაგანმან, ვითარმედ: ძმათაგანი ვინმე ჯდა კრებულსა შოვრის, და ყოველსა ჟამსა გული უწყრებინ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ სულმოკლე იქმნა, გამოვიდა მონასტრისა მისგან და იყოფოდა ადგილსა ერთსა მარტოჲ.
და	ცხო.ეფთ	და იწყო განზრახვად და თქუა: ოდეს არღავის თანა მედვას საქმჱ, და არცა სხუასა ჩემ თანა, გულისწყრომაჲცა წარვიდეს ჩემგან.
და	ცხო.ეფთ	და დღესა ერთსა აღავსო სარწყული თჳსი წყლითა და დადგა იგი ქუეყანასა ზედა, და წარიქცა, და წყალი იგი დაითხია.
და	ცხო.ეფთ	და ყო ეგრეჲთ ორგზის და სამგზის და ეგრჱთვე დაითხია.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ აღაშფოთა იგი ეშმაკმან, და გული გაიწყო და აღიღო სარწყული იგი და შემუსრა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე წარმოთქუა წმიდამან მან, კლემენტოს განიცინნა, და მიხედა მას ბერმან პირითა მრისხანითა და ჰრქუა: ძმაო, მოგკიცხა შენ ეშმაკმან, რამეთუ უგუნურად განიცინენ.
და	ცხო.ეფთ	არა გესმაა, რამეთუ უფალი ჰყუედრის მათ, რომელნი იცინიან, და ჰნატრის, რომელნი ტირედ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე თქუა, დაუტევა კლემენტოს და შევიდა შინაგანსა სენაკსა, მაშინ დასცა ეშმაკმან კლემენტოს პირსა ზედა თჳსსა, და იწყო ძწოლად.
და	ცხო.საბ	ხოლო ამას ღმრთისა კაცსა მოციქულთაჲ იგი აქუს მადლი, იცის დამდაბლებაჲცა და აღმაღლებაჲცა და ყოველსა ერთობით ემსგავსების, იცის მაძღრობაჲ და სიმშილი, გარდამატებაჲ და ნაკლულევანებაჲ და ყოვლითავე განძლიერებულ არს ძლიერებითა ქრისტჱსითა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ დაუკჳრდა დომენტიანოსს დიდად სიმშჳდჱ იგი ბერისაჲ და სიმკუეთლჱ, სადა-იგი შეჰგვანდა.
და	ცხო.ეფთ	შეკრიბნა მამანი, და იწყეს ვედრებად ბერისა კლემენტოსისთჳს.
და	ცხო.საბ	იყო ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა გულისხმისყოფითა ბრძენ და მშჳდ საქმითა და წრფელ სახითა და სავსე ყოვლითა სულიერებისა სიბრძნითა და ძალითა.
და	ცხო.ეფთ	და მიითუალა ბერმან ვედრებაჲ მათი და გამოვიდა, აღადგინა და შეჭურა იგი ჯუარითა და განათავისუფლა იგი ძრწოლისაგან და ღრჭენისაგან კბილთაჲსა.
და	ცხო.საბ	ხოლო სიყუარული აქუნდა შეუნანებელი და სრული მამისა ჩუენისა მიმართ თეოდოსისა, იგივე სამართალი სიყუარული აქუნდა ამას მამისა ჩუენისა მიმართ საბაჲსა.
და	ცხო.ეფთ	და მყის ცოცხალ იქმნნეს ჴორცნი მისნი და სული.
და	ცხო.საბ	იყვნეს ესე ორნივე ჭეშმარიტად შვილნი ნათლისანი და შვილნი დღისანი და კაცნი ღმრთისანი, კეთილნი მორწმუნენი;
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მას: ამიერითგან იგულე თავისა შენისაჲ და ნუ შეურაცხ-ჰყოფ სიტყუათა ღმრთისათა და სწავლასა მამათასა, არამედ იყავ მრავალთუალ, ვითარცა ქერობინი.
და	ცხო.ეფთ	და ესრჱთ უღირს მონაზონსა, რაჲთა ეკრძალებოდის ყოველსა ჟამსა, და თუალნი გულისა მისისანი ხედვიდენ, რამეთუ მახეთა შოვრის ვალს მარადის.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე თქუა, განამტკიცა იგი, და სარგებელ ეყო იგი მამათა, და განუტევა იგი მშჳდობით.
და	ცხო.საბ	სუეტნი, დამტკიცებულნი სიმართლისათჳს, კაცნი სასურველნი, ჭეშმარიტნი ესე ორნივე, და წინამძღუარნი მონაზონთანი: წმიდაჲ თეოდოსი წინამძღუარ იყო და მთავარმამასახლის ყოველთა მონასტერთა, რომელნი არიან გარემოჲს წმიდასა ქალაქსა, რომელნი ავლენენ კანონსა მონასტერთასა, ვითარცა ზემო წერილ არს, ხოლო ნეტარი საბა მთავარ იყო და შჯულისმდებელ ყოველთა მარტოდმყოფთა უდაბნოჲსათა და ყოველთა, რომელთა მარტოდ სენაკსა ყოფაჲ უნებნ.
და	ცხო.საბ	ესე ნეტარნი მთავარმამასახლისად დაადგინნა ვედრებითა ყოველთა მონაზონთაჲთა წმიდამან სალოსტი მთავარეპისკოპოსმან, ვითარცა მეუდაბნოენი და ამის სოფლისა არა მზრუნველნი.
და	ცხო.საბ	და წესი მონაზონებისაჲ სამართლად გაჰმართეს და მრავალნი ღმრთისმსახურებასა მოაქცივნეს.
და	ცხო.საბ	და ამას ვითარცა ეტყოდა ნეტარი იგი, არა ფიცხელ მიჩს სიტყუაჲ ესე, არამედ ტკბილ და კეთილ მოყუარისაჲ მოყუარისა მიმართ, და ესე ამათთჳს ითქუა.
და	ცხო.საბ	მეხუთესა წელსა მის სიყმილისასა ეგოდენი იწროებაჲ იყო წყლისაჲ, რამეთუ გლახაკნი წმიდისა ქალაქისანი დაყმებოდეს წყლისა თხოვითა, დიდითა მით სიჴმელითა და უწჳმრობითა.
და	ცხო.საბ	და სილუამისა წყალიცა დაჰჴმა და ლუკილიანაჲსაჲ.
და	ცხო.საბ	არა ხოლო თუ ამათ, არამედ წყაროთაცა კოლონიაჲსათა და ნეფთოჲსათა მოაკლდა.
და	ცხო.საბ	მიმოდავიდოდა და, სადა პოვის ნედლი ადგილი, დათხრად ჰსცის მრავალთა ჴელითა.
და	ცხო.საბ	ჰგონებნ, რაჲთამცა წყალი პოვა მუნ, და არა პოვის.
და	ცხო.საბ	და შთავიდა ჴევსა სილოამისასა, მახლობელად სუეტსა კოზმან და დამიანე წმიდისასა, გზასა დიდისა ლავრისასა და შთაიყვანა მის თანა ქუეყანისა განმწონელი და ერი მრავალი მუშაკთაჲ და დათხრად სცა სიღრმჱ ვითარ ორმეოც კაც.
და	ცხო.საბ	და ვითარ არა პოვეს, ფრიად მწუხარე იქმნნეს, რამეთუ მუახლებულ იყო დღესასწაული იგი ენკენიისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ეზრახა მთავარეპისკოპოსი კაცსა ერთსა, რომელსა სახელი ერქუა სუმოს, რომელსა მრავალგზის ექმნა განგებაჲ ქალაქისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა მას შეურვებით: აჰა ესერა შემოვალს თუე სეკდემბერი, და წყალი არა აქუს ქალაქსა.
და	ცხო.საბ	მოეჴსენა სუმოსს და ჰრქუა მთავარეპისკოპოსსა: მესმა ნეტარისა საბაჲსი უწინარჱს მცირედთა დღეთა წარსრულთა, ვითარმედ ერთსა მონასტერსა მისსა წყალი მუაკლდა, და გარდამოჴდა წჳმაჲ დიდძალი გარემოჲს მის მონასტრისა ხოლო, რომელსა აკლდა წყალი, და ყოველნი ლაკუანი მათნი აღივსნეს, რამეთუ ევედრებოდეს ნეტარსა მას მყოფნი მის მონასტრისანი, და მან ლოცვა-ყო მათთჳს.
და	ცხო.საბ	ესე ვითარცა ესმა მთავარეპისკოპოსსა, მოუწოდა ნეტარსა საბას საეპისკოპოსოდ, რეცათუ სხჳსათჳს რაჲსმე და შეიყვანა იგი თჳსისაგან და ევედრებოდა მას, რაჲთამცა ევედრა იგი ღმერთსა, და შეიწყალნა ქმნულნი თჳსნი და წარწყმედულებაჲ კაცთაჲ შიმშილითა და წყურილითა.
და	ცხო.საბ	ხოლო წმიდამან საბა მიუგო და ჰრქუა: მე ვინაჲ შეუძლო გარე-მიქცევად რისხვასა ღმრთისასა, ცოდვილმან ამან და უძლურმან, რომელსა წერილი იტყჳს.
და	ცხო.საბ	და რაჲთა ვთქუათ დასასრული, მიერჩდა ღმრთით-შემოსილი საბა და ჰრქუა მას: აჰა ესერა შთავიდე მე სენაკად და ბრძანებისა შენისათჳს, ნეტარო, ვევედრო პირსა ღმრთისასა.
და	ცხო.საბ	ვიცი, რამეთუ კაცთმოყუარე არს და მოწყალე, და წყალობანი და შეწყნარებანი მისნი – ყოველთა ზედა საქმეთა მისთა.
და	ცხო.საბ	და ესე იყავნ სასწაულად შენდა: უკუეთუ სამნი ესე დღენი წარჴდენ და არა წჳმოს, უწყოდე, რამეთუ არა შეისმინა ჩემი ღმერთმან.
და	ცხო.საბ	და ესე ვითარცა თქუა, მესამესა დღესა თუესა სეკდემბერისასა წარვიდა იგი მისგან.
და	ცხო.საბ	და ხვალისა დღე იყო სიცხჱ დიდი ფრიად, და იყო სიმრავლჱ მუშაკთაჲ და წინა თქმულთაჲ მათ, რომელნი თხრიდეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო მწუხრი, ვითარცა დაასრულეს საქმჱ მათი, დაუტევეს მუნ ყოველი ჭურჭერი მათი და გოდრები და წარვიდეს, ჰგონებდეს, ვითარმედ ხვალისა დღე მოვიდენ და იქმოდიან.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მოიწია ჟამი ერთი ღამისაჲ, ქარი მოჰბერა სამხრით, და აღდგეს ქუხილნი და ელვანი, და წჳმაჲ გარდამოჴდა ძლიერი, და ვიდრე განთიადმდე აღივსნეს რუვნი და ჴევნი ყოველთაგან მდინარეთა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ განმრავლდეს წყალნი იგი ადგილსა მას, სადა-იგი იქმოდეს ესოდენსა ჟამსა და შურებოდეს, და დიდადი საფასჱ წარაგეს და ეგოდენი იგი მიწაჲ, რომელ აღმოედვა თხრილისა მისგან, ერთსა შინა ჟამსა წარღუნა ყოველი იგი და თჳსსავე ადგილსა შთადვა და დაჰფარა.
და	ცხო.საბ	კიბეები და ჭურჭერი და გოდრები დაშთა შიდა ვიდრე დღენდელად დღედმდე.
და	ცხო.საბ	და მოხედვითა ღმრთისაჲთა სიმრავლემან წყალთამან ადგილი იგი ნათხარი მუასწორა, და ვაკე იქმნა, და არავინ ცნა, სადაქუეს იყო ადგილი იგი.
და	ცხო.საბ	და აღივსნეს ლაკუანი წმიდისა ქალაქისანი, და ყვეს დღესასწაული ენკენიისაჲ დიდითა სიხარულითა.
და	ცხო.საბ	ოთხმეოცდამეექუსესა წელსა მამისა ჩუენისა საბაჲსსა ჰასაკისა მისისა ჟამთა იოვანე მთავარეპისკოპოსმან დაასრულა მეშჳდჱ წელი და შჳდი თუე მთავარეპისკოპოსებასა შინა და აღესრულა.
და	ცხო.საბ	და მისსა ადგილსა დადგა პეტრე, ნათესავით ელევთეროპოლელი, მთავარეპისკოპოსად წმიდასა ქალაქსა თუესა აპრილსა ოცსა, ინდიკტიონსა ორსა.
და	ცხო.საბ	სამი ოდენ წელი დაეყო მეფობასა შინა დიდსა მეფესა იუსტინეს, მოხუცებულცა იყო იგი და სალმობითა ჴორცთაჲთა დასნეულდა.
და	ცხო.საბ	ნებითა ღმრთისაჲთა და შეზრახვითა მთავართაჲთა და ყოველთა მოქალაქეთა და ეპიფანჱს ნებითა და ჴელთდასხმითა მთავარეპისკოპოსისა კოსტანტინეპოლელისაჲთა იუსტინიანოს დაადგინეს მეფედ.
და	ცხო.საბ	და ესე იყო ღმრთისმოყუარისა მეფისა ჩუენისა დისწული.
და	ცხო.საბ	ესე ოდეს იყო ჳპატოს გინათუ პატრიკიოს, ქალაქისა განგებასა და სოფლისასა ძლიერად იქმოდა, ესე დადგა მეფედ, ვითარცა წერილ არს, თუესა აპრილისასა ხუთსა, ინდიკტიონსა ხუთსა.
და	ცხო.საბ	და პატიოსნად ეპყრა ნეტარი საბა და სურვილით ისწრაფინ მისლვად მისა უდაბნოდ.
დაჲ	ცხო.საბ	ამას მთავარეპისკოპოსსა დაჲ ესუა ჴორციელად, რომელსა სახელი ერქუა ისჳქია.
და	ცხო.საბ	ღმრთისმოყუარე იყო ესე ფრიად და ესე შევარდა სალმობასა მწარესა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განწირეს იგი მკურნალთა და ვერ შეუძლეს კურნებაჲ მისი, შეეწყალა ესე ძმასა თჳსსა ფრიად და მოუწოდა ნეტარსა საბას, ევედრებოდა მას, რაჲთამცა დაშურა და მივიდა დისა მისისა ხილვად სახიდ მისა და რაჲთა ულოცოს მას.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმოდეს ყოველთა გარემოჲს მყოფთა წმიდისა ქალაქისათა საქმენი იგი მისნი, ადიდებდეს ღმერთსა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აღესრულა იგი, ამისნი საჭურისნი მოვიდეს იერუსალემდ და ესენი მეცნიერ იყვნეს ნეტარისა საბაჲსა, ოდეს იყო იგი კოსტანტინეპოლისს.
და	ცხო.საბ	მიუჴდეს იგინი დიდსა ლავრასა ნეტარსა მას და აქუნდა მათ საფასჱ დიდძალი.
და	ცხო.საბ	ევედრებოდეს მას, რაჲთამცა შეიწყნარნა იგინი და შეჰრთნა კრებულსა მისსა.
და	ცხო.საბ	რამეთუ სძულდა ნეტარსა მას ხილვად პირი დედაკაცისაჲ, მას და მისთა მონასტერთა და ლავრათა.
და	ცხო.საბ	გარნა, რამეთუ მეცნიერნი მისნი იყვნეს, უნდა განკურნებაჲ მათი და აღშენებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იქმნა წმიდაჲ ევთჳმი ერგასის და ოთხის წლის, იყო პირველი კრებაჲ ეფესოისაჲ.
და	ცხო.საბ	და მისცნა იგინი ნეტარსა თეოდოსის და ესენი მცირედთა ჟამთა ისწავებდეს წესსა მონაზონებისასა და ევედრნეს მთავარეპისკოპოსსა, რაჲთამცა მისცა მათ ადგილი კეთილი თჳსისაგან.
და	ცხო.ეფთ	და შთავიდა იგი ლავრასა წმიდისა ევთჳმისსა, რამეთუ უნდა კურთხევის მისგან.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთავარეპისკოპოსმან მოუწოდა ალექსანდრეს, მამასახლისსა მონასტრისასა, რომელი ნეტარსა ელიას ეშენა იერიქოს და დაედგინნეს მამასახლისად ნესტაბოს და ზაქარია, და შემდგომად სიკუდილისა მათისა დადგომილ იყო ალექსანდრე.
და	ცხო.ეფთ	და ესხნეს მას ლავრასა მას შინა სამნი თჳსნი: სტეფანოზ და ანდრეა და ღაინოს.
და	ცხო.საბ	და ალექსანდრეს ევედრებოდა მთავარეპისკოპოსი, რაჲთამცა შეიწყნარნა საჭურისნი იგი მცირედ ჟამ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ალექსანდრე ვეცხლისმოყუარებითა და ამპარტავანებითა შეპყრობილ იყო.
და	ცხო.საბ	გარდაჰჴდა იგი ბრძანებასა, რომელი დაედვა ნეტარსა მთავარეპისკოპოსსა ელიას, და თავით თჳსით გონებაჲ თჳსი დაითრგუნა და განყვნა მონასტერნი იგი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იკურთხა იგი წმიდისა ბერისაგან, უთხრა მას ნისტორისთჳს და ვითარ-იგი საყდარი კოსტანტინეპოვლისისაჲ დაიპყრა მცირედთა დღეთა და ვითარ-იგი აღაშფოთა ყოველი ქუეყანაჲ ბოროტად მოძღურებითა თჳსითა.
და	ცხო.საბ	მომავალსა ოთხმეოცდამეათერთმეტესა წელსა მამისა ჩუენისა საბაჲსსა ჰასაკისა ჟამთა ნეტარმან აბბა თეოდოსი დაასრულა ცხოვრებაჲ თჳსი და ღმრთისა მივიდა თუესა იანვარისასა ათერთმეტსა, ინდიკტიონსა შჳდსა, მოხუცებული და სავსჱ დღითა.
და	ცხო.საბ	სოფრონიოს ვისმე ერქუა სახელი და იყო იგი მონაზონებასა წარმართებულ.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად უთხრა მართალი სარწმუნოებაჲ იგი კჳრილე ალექსანდრელ პატრიაქისაჲ.
და	ცხო.საბ	მეოთხესა თუესა შემდგომად სიკუდილისა ნეტარისა თეოდოსისა პალესტინისა სამარიტნი აღდგეს ქრისტიანეთა ზედა და დიდადსა უშჯულოებასა იქმოდეს, რამეთუ რომელსა მიემთხუეოდეს ეკლესიასა, გამოტყუენიან და ცეცხლითა დაწჳან.
და	ცხო.ეფთ	და უთხრა მას აკაკიოზისთჳს მალატიელისა ეპისკოპოსისაჲ, და რამეთუ განმზადებულ არიან ეფესოჲსა დიდისა კრებისა ყოფად ნისტორისთჳს.
და	ცხო.საბ	და კაცი ქრისტიანჱ, რომელი შევარდის ჴელთა მათთა, ტანჯიან იგი უწყალოდ და მოკლიან.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა წმიდასა მას აკაკიოსისთჳს, რამეთუ მას გაეზარდა წმიდაჲ იგი, განიხარა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იკურთხა სჳნოდიოს წმიდისა მისგან, თანა-წარიყვანა სტეფანოზ თჳსი იგი მისი და აღვიდა იჱრუსალემდ.
და	ცხო.ეფთ	და ევედრა პატრეაქსა და აკურთხნა სტეფანოზ და კოზმან დიაკონად წმიდისა ადგომისა.
და	ცხო.საბ	და ესოდენ წინა-აღუდგეს ქრისტიანეთა, ვიდრემდე მეფჱცა დაისუეს, რომელსა სახელი ერქუა ივლიანე, და ეპისკოპოსი ნეაპოლისისაჲ მოკლეს, რომელსა სახელი ერქუა მამონა, და ხუცესნი, რომელნი შეეპყრნეს, დაჭრნეს და ცეცხლითა დაწუნეს და მათ თანა ნაწილნი მარტჳრთანი.
და	ცხო.საბ	და დიდადსა ბოროტსა შეაჩუენებდეს ქრისტიანეთა.
და	ცხო.საბ	და შეიპყრნეს გზანი სამეუფონი და ვერ ძალ-ედვა ქრისტიანეთა სლვად.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა ესე ყოველი ნეტარსა და ღმრთისმოყუარესა მეფესა იუსტინიანოსს, უბრძანა თეოდორეს და იოანნის დიდებულთა, რაჲთა გუნდი შეკრიბონ და მიუჴდენ სამარიტთა.
და	ცხო.ეფთ	და რომელნი პალესტინეს იყვნეს, განმზადებულ იყვნეს, რაჲთა პატრეაქსა თანა-წარჰყვენ.
და	ცხო.საბ	და ესენი ვითარცა მოვიდეს, მოსრეს სიმრავლჱ სამარიტელთაჲ და მოკლეს მეფჱ იგი სამარიტთაჲ ივლიანე.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ უბრძანა წმიდამან ევთჳმი პეტრეს, ბარბაროსთა ეპისკოპოსსა: ოდეს მიხჳდე კრებად კჳრილე ალექსანდრელ პატრეაქისა და აკაკიოზ მალატიელ ეპისკოპოსისა, სარწმუნოებასა შეუდეგ, რამეთუ ჭეშმარიტ არს.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შეკრბა კრებაჲ, ამხილეს ნისტორს და შეჩუენებულ ყვეს იგი.
და	ცხო.საბ	მაშინ სილოანე რეცათუ მშჳდობისა სახითა სკჳთოპოლისა შევიდა თჳნიერ ბრძანებისა მეფისა, და აღიტაცეს იგი ქრისტიანეთა და საშუვალ ქალაქსა ცეცხლითა დაწუეს.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ პეტრე, ბარბაროსთა ეპისკოპოსი, უკმოჲქცა ლავრად და უთხრა წმიდასა ევთჳმის ყოველი, რაიცა იქმნა კრებასა მას.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა წმიდასა მას ანტიოქელთა ჰამბავი, შეწუხნა.
და	ცხო.საბ	და აღესრულა მისა მიმართ, რომელსა ზრახვიდეს იოვანე ხარკის-მომჴდელი და ნეტარი საბა, რომელიცა-იგი წინაწარმეტყუელა მისთჳს ნეტარმან საბა.
და	ცხო.ეფთ	და უფროჲსღა მუნისა იოვანე პატრეაქისათჳს, რამეთუ ზიარ იქმნა იგი ნისტორისა.
და	ცხო.საბ	და ესე იყო ელჳსტრიოს და დაეყო მრავალი ჟამი კოსტანტინეპოლისს და შევიდოდა ჴელმწიფებით მეფეთა წინაშე.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო დომნოს ფრიად მწუხარე იყო მამის-ძმისა მისისათჳს და ევედრა ბერსა, რაჲთა უბრძანოს მას წარსლვაჲ ანტიოქიად, რაჲთა მუაქციოს მამის-ძმაჲ თჳსი სარწმუნოებასავე მართალსა.
და	ცხო.საბ	ამას ვითარ ესმა სიკუდილი მამისა თჳსისაჲ, შევიდა წინაშე მეფისა და დედოფლისა თეოდორაჲსა და სხუად სახედ დააჯერა სიკუდილი მამისა თჳსისაჲ და განარისხა მეფჱ ქრისტიანეთა ზედა პალესტინისათა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ბერმან არა გაუტევა იგი და ჰრქუა მას: ნუ წარხუალ, რამეთუ არა სარგებელ გეყოს, და მამის-ძმასა შენსა არა უჴმს სწავლაჲ შენი, დაღაცათუ მცირედ ცთომილ არს სარწმუნოებისაგან, არამედ ღმერთი რომელი ჰხედავს სიმარტივესა მისსა, არა უტეოს იგი წარწყმედად, არამედ ახლოდ მოიქცეს და ცხონდეს.
და	ცხო.საბ	მაშინ პეტრე, მთავარეპისკოპოსი იერუსალემისაჲ, და სხუანი ეპისკოპოსნი, რომელნი მის ქუეშე იყვნეს, ევედრებოდეს ნეტარსა საბას, რაჲთამცა აღვიდა კოსტანტინეპოლისა და ევედრა მეფესა და შენდობაჲმცა ყო ხარკისაჲ პირველისა და მეორისა პალესტინისაჲ, რომელი-იგი მოწევნულ იყო სამარიტთაგან სიკუდილი და ტყუენვაჲ.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო შენ, შვილო ჩემო, უკუეთუ დაადგრე ადგილსა, რომელსა წოდებულ ხარ, და არა შეიწყნარნე გულისსიტყუანი, რომელთა ეგულების განყვანებაჲ შენი უდაბნოჲთ, აღმაღლდე ღმრთისა მიერ, ხოლო უკუეთუ გარდაჰჴდე მცნებასა ჩემსა, მოიღო შენ მთავრობაჲ მამის-ძმისა შენისაგან, და კაცთა ბოროტთა გამოგაძონ შენ მუნით.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე ჰრქუა მას წმიდამან ევთჳმი, შემდგომად მცირედთა დღეთა წარვიდა დომნოს თჳნიერ ბერისა ცნობისა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მიიწია ანტიოქიად, აღესრულა ყოველივე, რაჲცა ჰრქუა მას ბერმან.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად ამისა მოჲქცა ბერისავე და ითხოვდა მისგან შენდობასა.
და	ცხო.საბ	და თავს-იდვა მღდელთმოძღუართაჲ მათ ბრძანებაჲ მოხუცებულმან მან ღმრთისამიერმან და წარვიდა კოსტანტინეპოლისა თუესა აპრილსა, ინდიკტიონსა რვასა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო პატრიაქმან აკურთხა ეპისკოპოსად სტეფანოზ მალატიელი იობნასა ზედა და დაადგინა კოზმან ხუცად ადგომისა და ჯუარის-მცველად.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთავარეპისკოპოსმან წინა-წარუძღუანა წიგნი მეფესა და აუწყა მისლვაჲ ნეტარისაჲ მის.
და	ცხო.საბ	ხოლო ღმრთისა მიერ დაცვულსა მეფესა ვითარცა ესმა მისლვაჲ ბერისაჲ, განიხარა ფრიად და ბრძანა სამეფოთა ნავთა მიგებებად მისა.
და	ცხო.საბ	და მათ თანა განვიდეს შემთხუევად მისა ეპიფანე, მთავარეპისკოპოსი კოსტანტინეპოლისისაჲ, და პაპა ევსები და ჳპატი, ეფესოჲსა ეპისკოპოსი.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა იხილეს, შეიმთხჳნნეს ურთიერთას და შეიყვანეს იგი მეფისა.
და	ცხო.საბ	ესე ვითარცა შევიდოდა მღდელთმთავართა თანა მეფისა და შინაგანსა კარსა ვითარცა აღიპყრეს ეზოჲ, განუხუნა ღმერთმან თუალნი მეფესა და იხილა მსგავსად გჳრგჳნისა თავსა ზედა მის ნეტარისასა ნათელი მბრწყინვალჱ, ვითარცა მზისთუალი.
და	ცხო.საბ	და მირბიოდა მეფჱ და თავყანის-სცა და სიხარულითა ცრემლით ამბორს-უყო თავსა მისსა და იკურთხა მისგან და მიიღო ჴელთა მისთაგან წიგნი იგი სავედრებელი, რომელ-იგი მიეწერა მთავარეპისკოპოსთა პალესტინისათა.
და	ცხო.საბ	და დააჯერა მას მეფემან, რაჲთა შევიდეს და აკურთხოს დედოფალი თეოდორა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა შევიდა ბერი, აღდგა დედოფალი, თავყანის-სცა მას და შეიმთხჳა იგი, სიხარულით ევედრებოდა მას და ჰრქუა: მილოცე მე, მამაო, რაჲთა ღმერთმან მომმადლოს ნაყოფი მუცლისა ჩემისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა, მას ბერმან: ღმერთმან ყოველთა უფლებათამან დაიცევინ მეფობაჲ თქუენი.
და	ცხო.საბ	და კუალად ჰრქუა მას დედოფალმან: ლოცვა-ყავ, მამაო, რაჲთა მომცეს უფალმან შვილი.
და	ცხო.საბ	მიუგო ნეტარმან საბა და ჰრქუა მას: ღმერთმან დიდებისამან ღმრთისმსახურებით და ძლევით დაიცევინ მეფობაჲ თქუენი!
და	ცხო.საბ	და გულკლებულ იქმნა დედოფალი, რამეთუ არღა იგი მიითუალა, თხოვაჲ იგი მისი.
და	ცხო.საბ	და ვითარ გამოვიდა იგი მიერ, აბრალებდეს მას მამანი, რომელნი-იგი თანა-უვიდოდეს მას, და ჰრქუეს: რაჲსათჳს შეაწუხე დედოფალი და ნებისა მისისაებრ არა ულოცე?
და	ცხო.ეფთ	რომელნი იყვნეს წმიდისა ევთჳმის თანა და თანა-ექცეოდეს მრავალ ჟამ, მათ უთხრეს ამბა კჳრიაკოსს, რომელი მან ჩუენ გჳთხრა, ვითარმედ არაოდეს ეხილვა იგი ჭამად, და არცა ვის ზრახავნ თჳნიერ დიდისა ჭირისა, გარნა შაბათსა და კჳრიაკესა.
და	ცხო.ეფთ	და არცა ეხილვა ყოვლად გუერდსა ზედა წოლად, არამედ ზე-ჯდომით მიიძინის მცირედ და ზოგჯერ ზე-დგომით და ჴელითა მოეკიდის საბელსა, რომელი შთამოუბამნ ქარტოცსა სენაკისასა, და ესრჱთ მცირედ დაიძინის ბუნებისათჳს, რამეთუ შეეკრძალა მას სიტყუაჲ იგი წმიდისა არსენისი, რომელსა ეტყჳნ ძილსა: მოვედ, ბოროტო მონაო!
და	ცხო.ეფთ	და იტყოდეს წმიდისა არსენისთჳს, რომელსა განეზარდნეს არკადი და ონორი მეფენი.
და	ცხო.ეფთ	ამისთჳს ეწოდა მას მეფეთა მამა, და ფრიად განბრწყინდა იგი ეგჳპტისა უდაბნოსა.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა მათ ბერმან: გრწმენინ ჩემი, მამანო, რამეთუ არა გამოვიდეს მუცლისა მისისაგან ნაყოფი, რაჲთა არა წოვოს სებერჱს შჯულისაგან და უძჳრჱს ანასტასისსა აღაშფოთნეს ეკლესიანი.
და	ცხო.საბ	და უბრძანა მეფემან ყოფაჲ მისი პალატს შინა.
და	ცხო.ეფთ	და ჰკითხავნ მისთჳს წმიდაჲ ევთჳმი მამათა ეგჳპტელთა, რომელნი მოვიდიან მისა, და ვითარძი ცხონდების და აიძულებნ თავსა თჳსსა მიმსგავსებად მისა ყოვლითავე დაყუდებითა და სიმდაბლითა და სამოსლითა შეურაცხითა და ჭამადითა უნდოჲთა და რაჲთა აქუნდეს მოთმინებაჲ ყოველსა საქმესა შინა და ზრუნვიდეს სულისა თჳსისათჳს, ვითარცა თქუა წმიდამან არსენი, რომლისათჳსცა გამოხუედ.
და	ცხო.ეფთ	და ჰბაძავნ მას ცრემლითა და მღჳძარებითა და უდაბნოჲსმოყუარებითა და დიდებისმოძულებითა.
და	ცხო.საბ	მაშინ ღმრთისა მიერ დაცვულმან მან მეფემან ვითარცა მიიღო ვედრებაჲ იგი მოხუცებულისა მისგან ყოველთათჳს ეკლესიათა პალესტინისათა, მიაქცია რისხვაჲ იგი სამარიტელთავე ზედა და უბრძანა შჯული დადებად მათ ზედა, რაჲთა დასცხრენ სამარიტნი კრებისა მათისაგან და ქალაქთაგან განასხნენ და რაჲთა არა დაიმკჳდრნენ თჳსნიცა, და ნუცამცა ჴელ-ეწიფების მათგანსა ნიჭებად ვისა.
და	ცხო.ეფთ	და რამეთუ წადიერებით მიემსგავსებოდა იგი ყოვლითა განგებითა წმიდასა არსენის, ღირს იქმნა მოღებად მადლსა მას, რომელი მოეცა სულისაგან წმიდისა.
და	ცხო.ეფთ	და განჰკურნებდა სნეულთა და ეშმაკთა განასხმიდა, და აქამომდეცა იქმს საფლავი მისი ამას.
და	ცხო.საბ	და ესეცა შჯული ბრძანავე, რაჲთა მთავარნი მათნი და მაშფოთებელნი მოსწყჳდნენ.
და	ცხო.ეფთ	და მიგითხრათ ზოგი საკჳრველი, რომელი ყო ღმერთმან ჴელითა მისითა და წარმოუსწრო მეცნიერებამან.
და	ცხო.ეფთ	და რამეთუ ჭურჭელი ადგომისაჲ მისსავე ჴელსა ქუეშე იყო, რომელი ბესარიონის თანა ექცევინ.
და	ცხო.ეფთ	და უნდა მას ხილვაჲ წმიდისა ევთჳმისი და უთხრა ესე ბიდოსსა, იოპელსა ეპისკოპოსსა, და შთავიდა იგი მის თანა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ეგულებოდა ნეტარსა საბას გამოსლვაჲ მიერ ქალაქით, მოვიდა არსენი და შეუვრდა მას და ნათელი მოიღო მან და ყოველთა მისთა.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად მცირედთა ჟამთა მოუწოდა მეფემან ნეტარსა საბას და ჰრქუა მას: მასმიეს მე, მამაო, ვითარმედ მრავალნი მონასტერნი აღგიშენებიან უდაბნოს.
და	ცხო.საბ	უკუეთუ ჯერ-იჩინო, ითხოვე სოფლები სამსახურებელად მონასტერთათჳს და, სადაცა ინებო, მიგცეთ ჩუენ, რაჲთა გჳლოცვიდენ ჩუენ იგინი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან საბა ჰრქუა: შენისა ღმრთისმსახურებისა უფროჲს ხოლო მლოცველნი, მათ სოფლები არა უჴმს, რამეთუ ნაწილ მათა სოფლებისა წილ უფალი არს, რომელმან უდაბნოსა ზედა ერსა ურჩსა და წინა-აღმდგომსა პური სცა და მწყერმარჴილი აღმოუცენა, იგივე უფალი არს მზრუნველ მათა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ჩუენ, ღმრთისმსახურო მეფეო, დამტკიცებისათჳს წმიდათა ეკლესიათა პალესტინისათა გევედრებით და შენდობასა ხარკისასა ვითხოვთ და აღშჱნებად, რომელნი სამარიტთა დააქცივნეს წმიდანი ადგილნი, და შეწევნად, რომელნი დამცირდეს და წარიტყუენნეს ქრისტიანენი პალესტინისანი.
და	ცხო.საბ	და ამასცა ვითხოვთ, რაჲთა ერთი სასნეულოჲ აღაშჱნო წმიდასა ქალაქსა უცხოთათჳს მომავალთა საზრდელად და სნეულთა განსასუენებელად.
და	ცხო.საბ	და მასვე ადგილსა დადებულ არს საფუძველი წმიდისა ღმრთისმშობელისა ეკლესიისაჲ, რომელი წინა ჟამთა დადვა მთავარეპისკოპოსმან ელია.
და	ცხო.საბ	ესე აღაშჱნე და შეამკვე, რამეთუ უფროჲს ყოვლისა ესე შეჰგავს შენსა ღმრთისმსახურებასა.
და	ცხო.საბ	და სარკინოსთა წყინებისათჳს და ზედა-მოსლვისა ვევედრებით შენსა სიმშჳდესა, რაჲთა უბრძანო სუმოსს დიდებულსა, და აღაშჱნოს ციხჱ სამეფოჲთა უდაბნოს ქუემოკერძო შჱნებულთა მათ ჩემთა მონასტერთა.
და	ცხო.საბ	და ვესავ, რამეთუ ხუთთა ამათ წილ ღმრთისა სათნოდ ქმნულთა შესძინოს ღმერთმან შენსა მეფობასა აფრიკეთი და ჰრომი და სხუაჲ ყოველი, რომელი ონორის მეფესა ეპყრა, რომელი შენსა წინა სხუათა მეფეთა წარეწყმიდა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო იგი ჭაბუკ და დიაკონ ადგომისა და მან უთხრა ამბა კჳრიაკოსს, რომელმან ჩუენ გჳთხრა.
და	ცხო.საბ	და შენისა ღმრთისმსახურებისა ყუდროებითა ესეცა ყავ: არიანოსთაჲ შჯული და ნესტორიანთაჲ და ოროგინელთაჲ დათრგუნე ქუეშე ფერჴთა შენთა და ამათ სამთაგან წვალებათა ძნელთა განარინენ ეკლესიანი ღმრთისანი.
და	ცხო.ეფთ	და დღესა, რომელსა შთავიდოდეს, ვითარ მიეახლნეს ლავრასა, ცნა მოსლვაჲ მათი და მოუწოდა ხარისფოსს, იკონომოსსა ლავრისასა, და ჰრქუა მას: განემზადე, რამეთუ პატრეაქი მოვალს ძმისა შენისა თანა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მოვიდეს, ზრახვიდა ანასტასის თანა თუალითა გულისა მისისაჲთა, ვითარ-იგი ზრახვედ პატრეაქსა.
და	ცხო.ეფთ	და რომელნი-იგი იყვნეს მუნ, დაუკჳრდა.
და	ცხო.საბ	რაჲსა ანუ რომლითა სახითა ითხოვა მეფისაგან სამთა ამათ შჯულთაჲ განსხმაჲ, აწ ვთქუა: რამეთუ არიოსის შჯული უპყრიეს ამათ გუთთა და სხუათა გუთთა და ვალანდთა და გიდიათა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ ხარისფოს მიეახლა წმიდასა ბერსა და ჰრქუა მას: მამაო პატიოსანო, არა არს აქა პატრეაქი, არამედ ანასტასი ჭურჭლის მცველი წმიდისა ადგომისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ განკჳრდა ბერი და ჰრქუა მას: გრწმენინ ჩემი, შვილო, რამეთუ რაჟამს სთქუ „სამოსელი სპეტაკი“, ვხედევდ მე, რამეთუ ემოსა მას იგი.
და	ცხო.საბ	ესენი ჰყოფდეს არიოსის წვალებასა და ეპყრა ყოველი დასავალითი ამათ.
და	ცხო.საბ	და ცნა სულითა, რამეთუ ზრუნავს მათთჳს მეფჱ;
და	ცხო.საბ	ხოლო ნესტორის წვალებასა ამისთჳს სახელ-სდვა, რამეთუ მის თანა ვინმე აღსრულ იყვნეს მონაზონნი, რომელნი იყვნეს თეოდორე მანქუესტიაჲსანი და იპოვნეს იგინი თანა-შემწე სამეფოს შინა გარდაქცეულთა მათ თანა ზრახვასა;
და	ცხო.ეფთ	და იყო დედაკაცი იგი მის თანა მრავალ ჟამ და არა შობდა, რამეთუ იყო იგი ბერწ.
და	ცხო.საბ	და ოროგინე განჴრწნილისა წვალებაჲ და თქუმული სხუათა მწვალებელთა განძებულთაჲ თანა-შეერთო, რამეთუ იპოვა ვინმე მის თანა მონაზონი, ნათესავით ბიზანტიელი, სახელით ლეონტი.
და	ცხო.ეფთ	და წარიყვანა იგი და მივიდა წმიდისა ევთჳმისა საკჳრველთმოქმედისა.
და	ცხო.ეფთ	და იწყო ვედრებად მისა და ეტყოდა: მე უწყი, მამაო წმიდაო, ვითარმედ ღმერთმან ისმინოს ლოცვაჲ შენი, რამეთუ ყვის ნებაჲ მოშიშთა მისთაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს მე გევედრები, რაჲთა ევედრო ღმერთსა, და მომცეს მე შვილი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილა წმიდამან სარწმუნოებაჲ მისი, დასწერა ჯუარი მუცელსა მის დედაკაცისასა და ჰრქუა მათ: წარვედით და გიხაროდენ უფლისა მიერ, რამეთუ ღმერთმან მოგცნეს თქუენ სამნი შვილნი წულნი.
და	ცხო.ეფთ	და მათ დაირწმუნეს სიტყუაჲ წმიდისაჲ მის და წარვიდეს ადგილად თჳსა სიხარულით.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მიუდგა ბერწი იგი და შვა ძჱ თჳსი პირმშოჲ და უწოდა მას პეტრე სახელად, ტრაბონის მამისაჲ, რომელმან-იგი ესე უთხრა მამათა.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად იყო ლავრასა შინა ძმაჲ ჰრომით კერძოჲ.
და	ცხო.ეფთ	და სახელი მისი ამილიანოს.
და	ცხო.ეფთ	და ღამესა ერთსა, რომელი კჳრიაკედ განთენებოდა, მრავალნი ბრძოლანი აღადგინნა მის ზედა სიძვისა ეშმაკმან, და აღაშფოთნეს გულისზრახვანი მისნი ნებითა ბოროტითა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ჟამსა ღამისა კანონისასა წმიდაჲ ბერი მოვიდოდა ეკლესიად, შეემთხჳა მას ამილიანოს ადგილსა ბნელსა.
და	ცხო.ეფთ	და ეცა ბერსა სული მყრალობისა ეშმაკისაჲ, და ჰგონებდა, ვითარმედ სიმყრალჱ რაჲმე არს ადგილსა ამას, და წარჰბერა და თქუა: განგაშორენ ღმერთმან, ჵ, სულო არაწმიდაო!
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა სარწმუნოდ მამასა ჩუენსა საბას, მაშინ ნეტარისა აგაპის სიტყუაჲ მოიჴსენა და განაძო ესე და რომელნი თეოდორჱს წვალებასა შეუდგეს, და არღარა უტევა თანა-მუახლებად მისა და აუწყა მეფესა ყოველთა ამათ მწვალებელთა განძებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მაშინ დაეცა ძმაჲ იგი და იწყო ძრწოლად და პეროვად.
და	ცხო.საბ	და რაოდენი რაჲ ითხოვა მამამან ჩუენმან საბა, ღმრთისმსახურმან მეფემან ჩუენმან გარდაუქცეველად ყოველივე ყო, ვითარცა დავით წინაწარმეტყუელა და კაცთმოყუარემან ღმერთმან ქმნა.
და	ცხო.საბ	და ესეცა კუალად გონიერად უწყოდეთ: პირველად იქმნა ბრძანებაჲ მთავარეპისკოპოსისა პეტრჱსა და ყოველთა მიმართ მთავართა პალესტინისათა.
და	ცხო.ეფთ	და ბრძანა ბერმან სანთლისა აღნთებაჲ და ჰრქუა მამათა, რომელნი მუნ შეკრებულ იყვნეს: ჰხედავთა ძმასა ამას, რამეთუ სიყრმით მისითგან ვიდრე მუაქამდე ჩუენსა კეთილად ცხონდებოდა სიწმიდეთა ჴორცთაჲთა და აწ მისდრკა მცირედ ჴორცთა ნებასა.
და	ცხო.საბ	დაამტკიცა და უბრძანა ანტონის, ასკალონელ ეპისკოპოსსა, და ზაქარიას, პელელ ეპისკოპოსსა, რაჲთა ამათ მოიხილონ სოფლები იგი, მომწუარი სამარიტთაგან პირველისა და მეორისა პალესტინისაჲ და შენდობაჲ ხარკისაჲ მეცხრისა და მეათისა ინდიკტიონისაჲ, მსგავსად დაჭირვებისა თითოეულისა ადგილისა, და შეუნდო ვითარ ათცამეტი კენტენარი ოქროჲ და უბრძანა მათვე მოხილვაჲ ეკლესიათაჲ, რომელნი დაეწუნეს სამარიტთა.
და	ცხო.ეფთ	ამისთჳს მოიტანჯა ეგე ეშმაკისაგან, და ამისთჳს მე გეტყჳ თქუენ: მარადის დავიცვნეთ თავნი ჩუენნი მიხედვისაგან ბოროტისა, რამეთუ რომელთა-იგი ჰბრძავს ჴორცთა ნებაჲ, დაღაცათუ არა მიეახლნიან იგინი ჴორცთა, არამედ ისიძვენ.
და	ცხო.ეფთ	ეგე გულისსიტყჳთა მათითა და ყოვლითა მოსწრაფებითა გჳღირს, რაჲთა ვეკრძალნეთ გულისსიტყუათა ჩუენთა და შიშით და ძრწოლით ვისწრაფდეთ ცხორებისა ჩუენისათჳს.
და	ცხო.საბ	მესამჱ ბრძანებაჲ უბრძანა ღმრთისა მიერ მოხუცებულსა მას აღშჱნებად სასნეულოჲ შოვა წმიდასა ქალაქსა და დადგმაჲ ასისა ცხედრისაჲ.
და	ცხო.საბ	და განუჩინა რაჲცა წელიწად წმიდაჲ დრაჰკანი ათას რვაას ერგასისი.
და	ცხო.ეფთ	ისმინეთ ჭეშმარიტი თხრობაჲ, რომელსა შინა არს სარგებელი სულისაჲ, რომელი მითხრეს მე ბერთა მეგჳპტელთა, რომელნი მოვიდეს ჩემდა, კაცისა, რომლისათჳს იტყოდეს კაცნი, ვითარმედ: წმიდა არს იგი და ფარულად ღმერთსა განარისხებდა, რამეთუ შეიწყნარებდა იგი გულისსიტყუათა შეგინებულთა, და თქუეს, ვითარმედ: კაცი ერთი წმიდაჲ, რომელსა ჰქონდა წინაჲსწარი ცნობაჲ, შევიდა მას ქალაქსა და პოვა კაცი იგი სნეული ფრიად, და ყოველნი მოქალაქენი ტიროდეს და იტყოდეს: უკუეთუ წმიდაჲ ესე მოკუდეს, არღარა გუაქუს სასოებაჲ ცხორებისაჲ, რამეთუ ლოცვითა მისითა ვცხონდებოდეთ.
და	ცხო.საბ	და ამისსა შემდგომად კუალად უბრძანა მასვე სასნეულოსა შინა ასი სხუაჲ ცხედარი და კუალად შეურთო სხუაჲ ეგოდენივე რიცხჳ დრაჰკანი.
და	ცხო.საბ	და ესე კეთილად დაამტკიცა ვიდრე აღსასრულადმდე.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა ესე კაცსა მას, მწრაფლ წარვიდა, რაჲთა იკურთხოს კაცისა მისგან, რომელსა ჰხადოდეს წმიდად.
და	ცხო.საბ	შრომაჲ და ჭირი დიდი ყო, რაჲთამცა აღასრულა მეოთხეჲ იგი თხოვაჲ ბერმან და უბრძანა წარმოსლვაჲ იერუსალემდ თეოდორეს, საქმის აღმწონელსა, რაჲთა აღაშენოს ახალი ეკლესიაჲ წმიდისა ღმრთისმშობელისაჲ და მარადის ქალწულისა მარიამისი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მივიდა, იხილა კერიონები განმზადებული, და ეპისკოპოსსა და მღდელთა და ყოველთა მოქალაქეთა ენება განსლვაჲ მის თანა საფლავად.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შევიდა, პოვა იგი სულთა ბრძოლასა შინა და მიხედნა თუალითა გულისა მისისაჲთა და იხილა მცველი ჯოჯოხეთისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ჰქონდა ჴელთა მისთა ფუცხჳ სამპირი და დაასობდა გულსა მისსა.
და	ცხო.საბ	და ბრძანებაჲ მოსცა ხარკის-მკრებელთა მიმართ პალესტინისათა, რაჲთა იგინი მისცემდენ, რაჲ-იგი უჴმდეს საშენებელად.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთავრობაჲ მის ადგილისაჲ მისცა მთავარეპისკოპოსსა პეტრეს და ბარაქოსს, ბაკათელ ეპისკოპოსსა, უბრძანა ზედა-დგომაჲ საქმისაჲ მის.
და	ცხო.ეფთ	და დიდითა ტანჯვითა გამოიყვანა სული იგი და ესმა ჴმაჲ ზეცით, რომელი იტყოდა: ვითარ მაგან სულმან არა გამისუენა დღესაცა ერთსა, ეგრეთვე თქუენ ისწრაფეთ ტანჯვად მაგისა.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ მეათორმეტესა წელსა აღეშჱნა ახალი ეკლესიაჲ ყოვლად ქებულისა ღმრთისმშობელისაჲ.
და	ცხო.საბ	და შეამკვეს იგი ყოვლითა სამკაულითა და სატფური ყვეს.
და	ცხო.ეფთ	ესე წარმოგჳთხრა, რაჲთა ყოველსა ჟამსა გუეშინოდის და ვზრუნვიდეთ გამოსლვისათჳს სულისა ჴორცთაგან, რაჲთა არა გემოჲთა ძლით ვიტანჯებოდით ჟამსა სიკუდილისასა.
და	ცხო.საბ	ხოლო პატიოსნისაჲ მის ქმნულებისა სიდიდჱ და მბრწყინვალებისა დიდებაჲ და სიმრავლჱ შემკობისაჲ უფროჲს არარაჲ გჳჴმს მითხრობად, რომელსა თუალითა ჩუენითა ვხედავთ.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ძმასა ამას ჩუენსა, რომელსა ჰხედავთ სარგებელისათჳს ჩუენისა და მისისა, რამეთუ მრავალსა შვილსა მიუშუა ღმერთმან, რაჲთა იტანჯოს ეშმაკისაგან, რომელმან სწავლის და არა მუაკუდინის, არამედ ვევედრნეთ ღმერთსა, რაჲთა განათავისუფლოს დაბადებული თჳსი საქმისაგან ეშმაკისა გემოთმოყუარისა.
და	ცხო.საბ	ესე უფროჲს აღმატებულ არს ძუელთა მათ შჱნებულთა და თქუმულთა, რომელსა განაკჳრვებდეს კაცნი და აქებდეს უღმრთონი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ულოცა წმიდამან ევთჳმი, განვიდა ეშმაკი, ღაღადებდა და იტყოდა: მე ვარ სული სიძვისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და აღივსო ადგილი იგი სიმყრალითა, ვითარცა სულითა წუნწუბისაჲთა.
და	ცხო.ეფთ	და მიერითგან განთავისუფლდა ამილიანოს მათ გულისსიტყუათაგან, და იქმნა იგი ჭურ რჩეულ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ღმრთისმსახურმან ჩუენმან მეფემან, იხილა რაჲ მეხუთჱ ესე თხოვაჲ, მისცა ნეტარსა საბას და დაწერა ბრძანებაჲ სუმოჲსა მიმართ და თქუა: ათასი დრაჰკანი მიეც აბბა საბას, რაჲთა აღაშჱნოს ციხჱ.
და	ცხო.საბ	და ესე ოქროჲ ხარკისაგან პალესტინისა მიეც და მცველად მჴედარნი დაადგინენ და სცვიდენ მონასტერთა მისთა, და საზრდელი მიეცემოდენ მჴედართა სამეუფოჲსაგან.
და	ცხო.საბ	ხოლო ღმრთით-დაცვული მეფჱ ჩუენი უცალო იყო საქმითა ამით და განიყვანა თჳსისაგან ტრიბონიანოს კესტორი ტაძარსა, რომელსა ჰრქჳან მაგნაურა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი საბა გან-რე-დგა თჳსისაგან და იწყო ფსალმონებად და აღასრულა სამჟამი.
და	ცხო.საბ	ერთი ვინმე მოწაფეთა მისთაგანი, რომელსა სახელი ერქუა იერემია, დიაკონი დიდისა ლავრისაჲ, მოუჴდა და ჰრქუა მას: პატიოსანო მამაო, აჰა ესერა მეფესა ესევითარი სწრაფაჲ აქუს შენდა მიმართ და ნებასა შენსა აღასრულებს წადიერად.
და	ცხო.საბ	შენ რაჲსათჳს განეშოვრე და თჳსისაგან სდგა?
და	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან ესე ყოველი დაამტკიცა და ყოვლისა ბრძანებისაჲ წერილი მისცა ნეტარსა მას მოხუცებულსა და განუტევა იგი მშჳდობით.
და	ცხო.საბ	ხოლო ღმერთმან მოსცა მადლი მეფესა ბევრ წილად და წინაწარმეტყუელებაჲ იგი ბერისაჲ აღესრულა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მცირედნი ჟამნი წარჴდეს, მეფემან ორნი ნერგნი დაჰნერგნა და ორნი ძალნი შეიმოსნა, რომელი არავის ეყო უწინარჱსთა მისსა მეფეთა: აფრიკეთი და ჰრომი, რომელი წინა-აღმდგომთა ეპყრა, იგი უკმოიპყრა და ორნივე იგი მეფენი შემოყვანებად სცნა კოსტანტინეპოლისა და იხილნა უიტიგინ, მეფჱ ჰრომისაჲ, და გელიმერა, მეფჱ აფრიკეთისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ ქუეყანისაჲ და ზღჳსაჲ ნახევარი უკმოიპყრა და მცირედთა დღეთა ბერძენთა მეფობაჲ უმეტჱს განადიდა.
და	ცხო.საბ	და განათავისუფლა ყოველი დასავალითი, რომელნი მოჴსენებულ არიან წინა-აღმდგომთაგან არიანოსთა მონებისა და თჳსსა სარწმუნოებასა ჭეშმარიტსა მართლმადიდებელთასა მოაქცივნა.
და	ცხო.საბ	და ყოველნი ეკლესიანი არიანოსთანი მოუხუნა, რომელი წინავე ეთქუა წინაწარმეტყუელებით ბერსა მას.
და	ცხო.საბ	არა ხოლო თუ ესე, არამედ ნესტორის წვალებათა ზედა და ოროგინეჲსთა განძლიერდა და დაარღჳვნა და შეაჩუენნა, რომელი ქმნა თჳსითა ნებითა და შეკრებითა, რომელნი შეკრიბნა კოსტანტინეპოლისს წმიდანი მამანი, რომელნი შეკრბეს მეხუთედ.
და	ცხო.საბ	და ესეცა უკუანაჲსკნელ იყო.
და	ცხო.საბ	ესენი კოსტანტინეპოლისს დაუტევნა და თჳთ შევიდა ნავსა მოწაფითურთ და წარემართა იერუსალემდ თუესა სეკდემბერისასა, ინდიკტიონსა ცხრასა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მოვიდა იერუსალემდ, ბრძანებანი იგი მეფისანი განაცხადნა.
და	ცხო.საბ	ხოლო იერემიას, რომელ-იგი ზემო წერილ არს, მოწაფესა მისსა, შეუძნდა განყოფაჲ ოქროჲსაჲ მის, დაუტევა დიდი ლავრაჲ და წარვიდა და იყოფოდა იგი ჴევსა რასმე შიდა უდაბნოს, ჩრდილოჲთ კერძო სპილეონისა მონასტერსა, მახლობელად ვითარ ხუთ უტევან ოდენ.
და	ცხო.ეფთ	მათ ჟამთა დაგჳანდა წჳმაჲ და არა გარდამოჴდა ქუეყანად, და იყვნეს კაცნი მწუხარე, რამეთუ იხილეს სიტყუაჲ იგი, რომელ თქუა მოსე: აღსრულებულ იყოს ცაჲ ზედა თავსა შენსა, ვითარცა რვალი, და ქუეყანაჲ ქუეშე ფერჴთა შენთა, ვითარცა რკინაჲ.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო წმიდაჲ თეოკტისტოს და მამანი ევთჳმის ლავრისანი მწუხარე იყვნეს, რამეთუ არა შთასრულ იყო წყალი ლაკუათა მათთა, და ამისთჳს ევედრებოდეს წმიდასა ევთჳმის, რაჲთა ევედროს ღმერთსა და მუავლინოს წყალობაჲ მისი.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს შეკრბა ერი მრავალი იერუსალჱმით და გარემო სოფლებისაგან შემდგომად განცხადებისა მერვესა დღესა, რამეთუ იცოდეს, ვითარმედ წმიდაჲ ევთჳმი განვალს უდაბნოდ ჩუეულებისაებრ თჳსისა.
და	ცხო.ეფთ	და მოკრბა სიმრავლჱ ურიცხჳ და ჴელთა აქუნდა ჯუარები და ჴმობდეს კჳრელეჲსონსა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ვითარ ესმა ბერსა ყივილი იგი მათი და ცნა, ვითარმედ წჳმისა დაყოვნებისათჳს მოსრულ არიან მისა, გამოვიდა მათა და ჰრქუა: რასა ეძიებთ კაცისაგან ცოდვილისა?
და	ცხო.ეფთ	არამედ ღმერთი, რომელმან დაგუბადნა, მოწყალე არს და კაცთმოყუარე, და წყალობაჲ მისი ყოველთა ზედა დაბადებულთა მისთა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა მივიდა მისა და, ვითარცა იხილა ადგილი იგი, განიხარა ფრიად და წარიყვანნა ხურონი და ჭურჭერი და ფასი და საზრდელი, და მცირედთა დღეთა სწრაფით და გულსმოდგინებით აღაშჱნა ეგუტერი და რაოდენიმე სენაკნი და მისცნა მას ძმანი მის თანა ყოფად და უბრძანა იერემიას განგებაჲ ადგილისაჲ მის და კანონი დიდისა ლავრისაჲ დაუდვა.
და	ცხო.ეფთ	არამედ ცოდვანი ჩუენნი აყენებენ შოვრის ჩუენსა და მისა, და დაგჳბნელებიეს ხატი მისი და შეგჳგინებიეს ტაძარი მისი და ჩუენ ვჰმონებთ გემოთა ამის სოფლისათა და გჳყუარს სიმყრალჱ და მოვჰკლავთ და გუძულს ერთმანერთი.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს განრისხნა ღმერთი ჩუენ ზედა და მოაწია ჩუენ ზედა განსაცდელი.
და	ცხო.ეფთ	არამედ მივეახლნეთ მას, და მან ისმინოს ჩუენი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე ესმა, ჴმა-ყვეს ყოველთა და თქუეს.
და	ცხო.ეფთ	შენ, მამაო პატიოსანო, ევედრე ღმერთსა, რამეთუ ჩუენ გურწამს, ვითარმედ ღმერთმან ისმინოს შენი და რამეთუ ყვის ნებაჲ მოშიშთა მისთაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განამრავლეს ვედრებაჲ მისა მიმართ, მაშინ მიერჩდა მათ და წარიყვანნა მამანი, რომელნი იყვნეს მუნ, და შევიდა ეკლესიად და უბრძანა სიმრავლესა მას ერისასა, რაჲთა ევედრებოდიან ღმერთსა წადიერად.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ წყალობითა ქრისტესითა ადგილი იგი ლავრად აღეშჱნა, ვიდრე აქამომდის დგას და ჰრქჳან ადგილსა მას ლავრაჲ იერემიასი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შევიდა წმიდაჲ იგი ეკლესიად, და თაყუანისცა წინაშე ღმრთისა და იწყო მისა ვედრებად ცრემლითა, რაჲთა შეიწყალნეს დაბადებულნი თჳსნი და მოხედოს ქუეყანასა წყალობითა და მოწყალებითა მისითა და მოსცეს წჳმაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იგი ილოცვიდა, აღდგა ქარი სამხრით კერძოჲ, და აღივსო ცაჲ ღრუბლითა, და გარდამოჴდა წჳმაჲ დიდძალი, და შეიქმნა წჳმრობაჲ დიდი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ აღასრულა წმიდამან ლოცვაჲ თჳსი, გამოვიდა ერისა მის და ჰრქუა მათ: შეისმინა ღმერთმან ლოცვაჲ თქუენი და მოგცა თხოვაჲ თქუენი, და ნაყოფიერ ყოფად არს წელიწადი ესე უფროჲს მრავალთა წელთა.
და	ცხო.ეფთ	ამიერითგან იგულეთ თავისა თქუენისაჲ და კეთილითა საქმითა ადიდებდით ღმერთსა, რომელმან ყო წყალობაჲ მისი ჩუენ ყოველთა ზედა.
და	ცხო.ეფთ	და ესრჱთ განუტევნა.
და	ცხო.ეფთ	დაადგრა წჳმაჲ იგი და არა უტევა იგი გამოსლვად უდაბნოდ მრავალთა დღეთა, და ნაყოფიერ იქმნა ფრიად წელიწადი იგი, ვითარცა წინაჲსწარ თქუა წმიდამან მან.
და	ცხო.საბ	და ამისა შემდგომად ჟამი რაოდენიმე წარჴდა.
და	ცხო.ეფთ	ამბა იოვანე შეყენებული ეპისკოპოსი და ამბა თალელეოს ხუცესი რომელნი იყვნეს ლავრასა წმიდისა მამისა საბაჲსა, გჳთხრეს წმიდისა საბაჲსთჳს.
და	ცხო.ეფთ	და სხუათა ბერთათჳს, ვითარმედ: უკჳრნ მათ წმიდისა ევთჳმისი იგი შური სარწმუნოებისა მიმართ ეკლესიისა, და სძულდა მას ყოველი მწვალებელი, რომელი წინა-აღუდგებინ მართალსა სარწმუნოებასა, უფროჲსღა ამათ ექუსთა: მანისს და ევტჳქის და არიოზს და საბელიოსს და ნისტორს და ევარგენის, და ვითარმედ წინა-აღმდგომ იყო მათა, რამეთუ სულსა წმიდასა განებრძნო იგი.
და	ცხო.საბ	მაშინ აღჰკიდა აქლემებსა მას და მოიღო ლავრად.
და	ცხო.საბ	ხოლო ერთი აქლემთა მათგანი ვითარცა აღება ქსენადოქად, მიაქცია მარჯულ კერძო მცირედ და გარდაიჭრა კლდესა მას კიდებული.
და	ცხო.საბ	და უფალი იგი აქლემისაჲ მის სარაკინოსი ღაღადებდა და იტყოდა: ლოცვაო წმიდისა საბაჲსო, შეეწიე აქლემსა ამას ჩემსა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა გორვიდა აქლემი იგი კიდებული, იგი უფროჲს ხოლო ღაღადებდა და იტყოდა: მამაო საბა, შეწევნა ყავ.
და	ცხო.საბ	და იხილა ვინმე ბერი შუენიერი, ზედა-მჯდომარჱ აქლემსა მას მგორვალსა.
და	ცხო.საბ	და სრბით სხჳთ გზით შთავიდა ჴევად აქლემისა უფალი და ბერი იგი აქლემსა მას ზედა მჯდომარჱ არა პოვა.
და	ცხო.საბ	ხოლო აქლემი იგი უვნებელად დაცვული პოვა კიდებული ტჳრთითურთ, აღადგინა და აღმოიბა იგი სხჳთ გზით ქსენადოქად და გარდაჰჴადა იფქლი იგი.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთეულმან მან ვითარცა იხილა სასწაული იგი, მოვიდის იგი რაჲცა წელიწად ლავრად და თავყუანის-სცის საფლავსა ნეტარისა საბაჲსსა და მისცის ვიკონომოსსა ლავრისასა თჳსისა ნაშრომისაგან ტრიმისი ერთი შესაწირავად.
და	ცხო.საბ	პატიოსნითა ცხოვრებითა იყოფოდა და ღმერთსა სათნო-ეყო, ვითარცა წერილ არს: სულნი მართალთანი – ჴელთა შინა ღმრთისათა, და არა შეეხოს მათ სიკუდილი, ხოლო გუამი მისი საფლავსა შინა ძეს განურღუეველად ვიდრე დღენდელად დღედმდე.
და	ცხო.საბ	დაცვულ არს, რამეთუ ესე მე თუალითა ჩემითა ვიხილე წარსრულსა მას მეათესა ინდიკტიონსა, რამეთუ განვაღეთ პატიოსანი საფლავი მისი, რაჲთამცა დავჰმარხეთ მუნ ღირსისა კასიანოსის გუამი და შთავჴედით თავყანისცემად წმიდისა მის ძუალთა და ვპოვეთ იგი გებულად და განურღუეველად დაცვული.
და	ცხო.საბ	დამიკუჲრდა და ვადიდე ღმერთი, რომელმან ესრჱთ დიდებულ ყო მონაჲ თჳსი და უჴრწნელად დაჰმარხა ვიდრე ყოვლისა სულისა აღდგომადმდე.
და	ცხო.საბ	და ესე რაჲ ვიხილენ ძუალნი მისნი წმიდანი, გულისხმა-ვყავ, რამეთუ სული მისი დიდ არს წინაშე ღმრთისა და აქუს ჴელმწიფებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იქმნა წმიდაჲ ევთჳმი სამეოცდაათხუთმეტის წლის, იყო კრებაჲ ქალკიდონისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და შეკრბა მუნ სიმრავლჱ ეპისკოპოსთაჲ დიოსკორჱსთჳს, და განდევნეს იგი ეკლესიით და ყოველნი, რომელნი იყვნეს მის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და განცხადნა სარწმუნოებაჲ ჭეშმარიტი ყოველსა ადგილსა.
და	ცხო.საბ	ესე რომილოს მითხრობდა მე და თქუა, ვითარმედ: ჟამსა მას, რომელსა აღესრულა ნეტარი საბა, მპარავნი შემიჴდეს და განმპარეს ასი ლიტრაჲ ვეცხლი.
და	ცხო.საბ	ხოლო მე მუნქუესვე განვედ სამარტჳრესა წმიდისა თეოდორეჲსსა და დავყავ მუნ ხუთი დღჱ.
და	ცხო.ეფთ	და იყვნეს კრებასა მას მოწაფენი წმიდისა ევთჳმისნი: სტეფანოზ, იობნაჲსა ეპისკოპოსი, და იოვანე, ბარბაროზთა ეპისკოპოსი, რამეთუ პეტრე გარდაცვალებულ იყო, და იგინი მოვიდეს ყოველთა უწინარჱსად და მოთქუეს სარწმუნოებაჲ მართალი, რომელი დადვა კრებამან.
და	ცხო.ეფთ	და მოვიდეს წმიდისა ევთჳმისა და ვითარ უთხრეს მას ჭეშმარიტებაჲ სარწმუნოებისაჲ მის, მანცა შეიწყნარა იგი.
და	ცხო.საბ	და რაჲცა დღე კანდელნი ეკლესიისანი მე აღუნთნი და ღამჱ და დღჱ ვტიროდი კართა წინაშე საკურთხეველისათა.
და	ცხო.საბ	შოვაღამესა ოდენ მეხუთისა მის დღისა მიმერულა და დავიძინე და ვიხილე წმიდაჲ ქრისტჱს მარტჳრი თეოდორე.
და	ცხო.საბ	და მრქუა მე: რაჲ გაქუს, ანუ რასა იურვი, რად ეგოდენ სტირ?
და	ცხო.საბ	ხოლო მე მიუგე და ვარქუ მას, რამეთუ: წარმიწყმდა ჩემიცა და სხუათაჲცა და ესოდენთა ამათ დღეთა ვიურვი და არარაჲ სარგებელ მეყო.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განისმა, ვითარმედ წმიდამან ევთჳმი შეიწყნარა სარწმუნოებაჲ, რომელი დადვა ქალკიდონისა კრებამან, ყოველთა მონაზონთაცა შეიწყნარეს, უკუეთუმცა დიოსკორეს მწვალებელსა არა გარდაექცივნეს, რამეთუ აჩუენებდა იგი მონაზონად თავსა თჳსსა, არამედ იყო იგი მოციქული ანტისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მოვიდა იგი პალესტინედ, იყო ევდოკია დედოფალი იერუსალჱმს.
და	ცხო.საბ	მან მომიგო და მრქუა მე: გრწმენინ ჩემი, არა აქა ვიყავ, რამეთუ ბრძანებაჲ გამოჴდა, და შევკერბით და წმიდისა საბაჲს სულსა წინა-უძღოდეთ და მივიყვანეთ იგი ადგილსა მას განსასუენებელსა.
და	ცხო.ეფთ	და შეიცთუნა იგი.
და	ცხო.საბ	არამედ აღდეგ და მივედ ადგილსა მას, და ჰპოვნეთ მუნ მპარავნი და ვეცხლი შენი.
და	ცხო.ეფთ	და მიდრიკა გონებაჲ მისი მისდა მიმართ, და უბრძანა მონაზონთა, რაჲთა თქუან, ვითარმედ სარწმუნოებაჲ, რომელი გამოვიდა ქალკიდონით, არა მართალი არს.
და	ცხო.საბ	და მე აღვდეგ მასვე ჟამსა შინა და წარვიყვანენ ჩემ თანა სხუანიცა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მივედით ადგილსა მას, რომელი მიჩუენა მე წმიდამან თეოდორე, ვპოვეთ ეგრე, ვითარცა ჩუენებასა მას ვიხილე.
და	ცხო.ეფთ	და განაცხადა ნისტორის სარწმუნოებაჲ და მოიტაცა, ვითარცა ავაზაკმან, საყდარი იერუსალჱმელ პატრიაქისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მიიქცივნა კაცნი მის კერძო და დაუტევა შჯული ღმრთისაჲ და აკურთხნა ეპისკოპოსნი მრავალნი, რამეთუ ეპისკოპოსნი არღა მოსრულ იყვნეს კრებით.
და	ცხო.საბ	ხოლო დიდი ესე ღმრთისმსახურებისა მოღუაწჱ საბა, ქრისტიანეთათჳს რაჲ აღასრულა მსახურებაჲ და მოიქცა იერუსალემდ, და სიხარულით შეიმთხჳა იგი მთავარეპისკოპოსმან, და პატიოსანთა ადგილთა თავყანის-სცა და რეცათუ იჯმნა წმიდათა მათგან ადგილთა და მოვიდა თჳსსა მას დიდსა ლავრასა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა წარჴდა მცირედი ჟამი, დასნეულდა.
და	ცხო.საბ	და ესმა წმიდასა მთავარეპოსკოპოსსა პეტრეს და შთავიდა ხილვად მისა.
და	ცხო.ეფთ	და ჰბრძოდა, კაც-კლა ფრიად და ჴელთ-იდვა იერუსალჱმი ვითარ ოცსა თუესა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ იხილა, რამეთუ არარაჲ აქუნდა განსაფრთხობელი სენაკსა შინა, გარნა მცირედ კერატი და ფინიკი ძუელი, და შესუა იგი ლეკტიკსა და მოიყვანა საეპისკოპოსოსა თჳსსა და ღუწიდა მას და თჳსითა ჴელითა ჰმსახურებდა.
და	ცხო.ეფთ	და შეუდგეს იერუსალჱმელნი და მონაზონნი ცთომასა მისსა, ხოლო წმიდაჲ ევთჳმი და სამწყსოჲ მისი არა შეუდგეს.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო დიოსკორე მწვალებელმან იცოდა, ვითარმედ წმიდაჲ ევთჳმი განბრწყინვებულ არს და განთქმულ სახელი მისი ყოველთა ადგილთა.
და	ცხო.საბ	ვითარ წარჴდეს მცირედნი დღენი, იხილა სახილავი ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა – აღსრულებაჲ თჳსი შემდგომად მცირედთა დღეთა – და უთხრა ესე მთავარეპისკოპოსსა და ევედრებოდა მას, რაჲთამცა განუტევა იგი და შთავიდა ლავრად და სენაკსა თჳსსა აღესრულა.
და	ცხო.ეფთ	მიუვლინა მას, რაჲთამცა ვითარ რაჲთ აღიყვანა იგი მისა და აცთუნა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთავარეპისკოპოსსა უნდა, რაჲთამცა განკურნა იგი, და წარავლინა თჳსა ლავრად და მისცა მას საჴმარი თჳსი.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი ესე ვითარცა თჳსსა სენაკსა შევიდა და დაწვა გოდოლსა მას თჳსსა, მოუწოდა მამათა ლავრისათა თჳსა თავსა დეკემბერისასა და მისცა მათ მამასახლისი ვინმე, ბჳრიტელი ნათესავით, რომელსა სახელი ერქუა მელიტონ, და ამცნო მას და ჰრქუა: იხილე, ვითარ მიითუალავ წესსა მონასტერთასა, და უქცეველად დაიმარხე.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ წარავლინა მისა დიოსკოროს მწვალებელმან ორნი კაცნი, მონასტერთა მამასახლისნი: ელპიდი, ბისარიონის მოწაფჱ, და ჯერანტიოს ვედრებად მისა, რაჲთა შეუდგეს მას.
და	ცხო.საბ	და ესე აღწერით მისცა მას.
და	ცხო.საბ	და დაყო ნეტარმან მან ოთხი დღჱ და არარაჲსაჲ გემოჲ იხილა, არცა ვის თანა ზრახვიდა.
და	ცხო.საბ	მწუხრი შაბათსა, რომელი განთენდებოდა ერთშაბათად, მოითხოვა სიწმიდეჲ და ეზიარა და თქუა დასასრულსა: უფალო, ჴელთა შენთა შევჰვედრებ სულსა ჩემსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მოვიდეს მისა და იწყეს ვედრებად, ჰრქუა მათ წმიდამან: ნუ იყოფინ ღმრთისა, უკუეთუმცა დიოსკორეს მწვალებელსა შეუდეგ, გინა ბოროტად სარწმუნოებასა მისსა.
და	ცხო.საბ	და შეჰვედრა სული თჳსი.
და	ცხო.ეფთ	მიუგეს ელპიდი და ჯერანტიოს და ჰრქუეს: გჳღირსა ჩუენ, თუ ნისტორის სარწმუნოებაჲ შევიწყნაროთ?
და	ცხო.საბ	ვითარცა წინა წერილ არს, ოდეს ბრძანებაჲ იგი მეფისაჲ განაცხადა იერუსალემს, მაშინ ევედრნეს მას მთავარეპისკოპოსი და სხუანი ეპისკოპოსნი, რაჲთამცა წარვიდა კესარიად და სკჳთოპოლისა, რაჲთა იგივე ბრძანებანი მეფეთანი წარკითხვად სცნეს მათ ქალაქთა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მივიდოდა სკჳთოპოლისა, წინა-მოეგებვოდა მას თეოდოსი, ეპისკოპოსი ქალაქისაჲ, და ყოველი ერი მის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და თქუა წმიდამან ევთჳმი: ვითარ-იგი კრებამან ბრძანა და თქუა, კეთილ არს და მე შევიწყნარებ, და ვითარ იგი ბრძანეს სამას ათურამეტთა ეპისკოპოსთა, ჭეშმარიტ არს;
და	ცხო.საბ	და მამაჲცა ჩემი იყო მათ თანა.
და	ცხო.საბ	და ესე იყო განმგებელ ეკლესიისა მრავალ წელ და თანა-მზრახველ ეპისკოპოსისა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განაცხადეს ბრძანებაჲ ესე ქალაქსა მას, შეიყვანეს ნეტარი ესე ბერი საეპისკოპოსოდ.
და	ცხო.საბ	ხოლო სადგურად ეპყრა ეკლესიაჲ წმიდისა პროკოპისი, და განუშორებელ იყო მისგან მამაჲ ჩემი.
და	ცხო.საბ	ხოლო, მე ვიყავ ყრმა და თანა-უვიდოდე მამასა ჩემსა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ვიხილეთ მღდელი ესე ღმრთისაჲ, შემიგდო მე ფერჴთა ბერისათა მამამან ჩემმან.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან მაკურთხა და აღმადგინა, შემიტყბო და ჰრქუა მამასა ჩემსა: ესე ყრმაჲ ჩემი მოწაფჱ არის და უდაბნოჲსა მამათა შვილი.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა ეპისკოპოსსა: უფალო დიდო, მე შენ მიგცემ ყრმასა ამას და შენ ეკრძალე, რამეთუ მიჴმს მე ეგე.
და	ცხო.საბ	და ვითარ ესმა ესე დედასა ჩემსა, უნდა, რაჲთამცა თავყანის-სცა წმიდასა მას.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მივიდოდა ნეტარი ესე აბბა თომა შეყენებულისა, რომელი ჯდა თომა-წმიდას, ესმა დედასა ჩემსა გამოსლვაჲ ბერისაჲ თომა-წმიდად.
და	ცხო.საბ	მიპყრა ჴელი დედამან და განმიყვანა თომა-წმიდად, სადაცა იყო ბერი.
და	ცხო.საბ	და გარე-იდგინა მამამან ჩემმან ბერი თჳსისაგან და მოუწოდა დედასა ჩემსა თავყუანისცემად მისა.
და	ცხო.საბ	და ცნა ბერმან, რამეთუ მჴევალი ღმრთისაჲ არს, აკურთხა იგი და, ვითარცა მიხილა მე, თქუა: აჰა მოწაფჱ ჩემი კჳრილე.
და	ცხო.საბ	და მე თავყანის-ვეც.
და	ცხო.საბ	ხოლო მან მაკურთხა და აღმადგინა და ჰრქუა დედასა ჩემსა: დაასწავე ამას დავითი, რამეთუ მიჴმს ეგე და ამიერითგან მოწაფჱ ჩემი არს.
და	ცხო.საბ	და ესე ვითარცა ჰრქუა, აკურთხა დედაჲ ჩემი და განუტევა, ხოლო მე დამიყენა მამისა ჩემისა თანა.
და	ცხო.საბ	და განვედით აბბა პროკოპისა და მის თანა ვჭამეთ და მოვედით საეპისკოპოსოდ.
და	ცხო.საბ	ხვალისა დღე, ვითარ წარემართებოდა იერუსალემდ, მოვიდა მამისა ჩემისა თანა სახიდ ჩუენდა და ლოცვა-ყო სახლსა შინა ჩუენსა და გუაკურთხნა მამაჲ ჩემი და დედაჲ ჩემი და მე და გამოვიდა სკჳთოპოლისით პატიოსანთა მამათა თანა, რომელნი იყვნეს მის თანა.
და	ცხო.საბ	მე ესრე მგონიეს, პატიოსანო მამაო ჩემო, რამეთუ ესე იცოდე და მეტყოდე მე და მიზრახებდ, რაჲთამცა ვიყოფოდე ლავრასა ნეტარისა საბაჲსსა.
და	ცხო.საბ	და მე რაჲ გარქუ, რამეთუ ნეა-ლავრაჲცა მის მიერ აღეშჱნა უფროჲს ხოლო, რამეთუ მის ადგილისაგან განასხნეს ოროგინჱს მოსავნი, და შენ მომიგე და მარქუ: ჰე, ჰე, მეცა ვიცი.
და	ცხო.საბ	და ვიცი, რამეთუ ესეცა იყოს, რაჲთა გამოჩნდეს წინაწარმეტყუელი დიდი საბა და ესე თქუენი თქუმული ჩემდა მომართ.
და	ცხო.საბ	ხოლო მე ღმრთისა მიერ განმზადებულ ვარ, რაჲთა თავისა ჩემისა სენაკი ვიშენო დიდსა ლავრასა და მას შინა ვიყოფოდი, რაჲთა აღესრულოს მისი იგი თქუმული წინაწარმეტყუელებით და ბრძანებაჲ თქუენი ღირსთაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და რომელი თქუეს ასერგასისთა ეპისკოპოსთა კოსტანტინეპოვლისა კრებასა, ჭეშმარიტ არს;
და	ცხო.საბ	და უფროჲს ხოლო მაწუევდეს დასწავლასა დავითისასა და მოციქულისა წიგნთა.
და	ცხო.ეფთ	და რომელი თქუეს ორასთა ეპისკოპოსთა ეფესოჲსა კრებასა, შეწყნარებულ არს.
და	ცხო.საბ	და მაკურთხა მე ეპისკოპოსმან და აღმკუეცნა თმანი და დამადგინა მე ახლად-კუეცილთა თანა ეკლესიისათა.
და	ცხო.ეფთ	და იწყო სიტყუად მათა, და ვერ შეუძლეს წინა-დადგომად სულისა წმიდისა, რომელი დადგრომილ იყო მის თანა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა განაცხადეს ბრძანებაჲ იგი მეფისაჲ და რომელ-იგი იყო განრყუნილებაჲ სამარიტთაგან, მოიხილეს რაჲ ეპისკოპოსთა მათ, პირველსა პალესტინესა, ვითარცა აქუს ყოველი სამარიაჲ, ათორმეტი კენტენარი აღუმცირეს ხარკი.
და	ცხო.ეფთ	და ელპიდი აღიარა და შეიწყნარა სიტყუაჲ წმიდისაჲ მის სარწმუნოებისათჳს მუნთქუესვე.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ჯერანტიოს დაშთა ცთომილებასავე თჳსსა შინა და არა შეიწყნარა სწავლაჲ ბერისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მიიქცეს ქალაქადვე მისა, რომელსა-იგი წარევლინნეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო რომელნი დაეწუნეს ეკლესიანი, მოიღეს პალესტინისა ეპისკოპოსთა დიდძალი ოქროჲ, და თითუეულმან ეპისკოპოსმან აღაშჱნნა ეკლესიანი თჳსისა საბრძანებელისანი უხუებით და მხიარულებით და შეამკვნეს იგინი შუენიერად.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ დაიპყრა დიოსკორე ყოველი პალესტინჱ, მოსწრაფე იყო, რაჲთამცა განაშორა წმიდაჲ ესე მართალსა სარწმუნოებასა და უნდა, რაჲთამცა მუაცთუნა იგი სიმარჯჳთ.
და	ცხო.ეფთ	და მრავალნი მიუვლინნა მას, ჰგონებდა მიდრეკასა მისსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილა წმიდამან ევთჳმი ურცხჳნოებაჲ დიოსკორჱსი, ვითარ იგი არა დასცხრებოდა მისა მიმართ, უბრძანა მამათა ლავრისა თჳსისათა, რაჲთა არა შეიწყნარონ დიოსკორჱსი სარწმუნოებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ცნეს მეუდაბნოეთა, ვითარმედ ამისთჳს განვიდა უდაბნოდ, იგინიცა შეუდგეს მას.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მათ ჟამთა მეუდაბნოჱ დიდი ლუკიელი, სახელით ჯერასიმოს.
და	ცხო.ეფთ	და ოდეს იყო თჳსსაცა ქუეყანასა, შედგომილ იყო იგი პულიტიას და ფრიად წინა-აღმდგომ იყო ეშმაკისა.
და	ცხო.ეფთ	და მათ ჟამთა ოდენ მოსრულ იყო ქუეყანით თჳსით და იყოფოდა იგი უდაბნოთა იორდანის პირისათა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო იგი და სხუანი მეუდაბნოენი შედგომილ იყვნეს სწავლასა დიოსკორჱს მწვალებელისასა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა მიუდაბნოეთაგან, რომელნი იყვნეს მის თანა მადლისათჳს, რომელი ბრწყინვიდა წმიდისა ევთჳმის თანა, წარვიდა მისა რუბად და დაყო ჟამი დიდი.
და	ცხო.ეფთ	და არწმუნა მას წმიდამან, და შეიწყნარა სარწმუნოებაჲ, რომელი გამოვიდა ქალკიდონისა კრებისაგან და განეშორა სწავლასა დიოსკორჱსსა.
და	ცხო.ეფთ	და მის თანა იყვნეს სხუანიცა მეუდაბნოენი: პეტრე და მარკოზ და ივლიონ და სილოვანე.
და	ცხო.ეფთ	და დაადგრა წმიდაჲ ევთჳმი უდაბნოს, ვიდრემდის განჴადეს დიოსკორე.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ დღესა კჳრიაკესა ჟამსა წარვიდა წმიდაჲ ესე, და დომენტიანოს საკურთხეველსა მარჯუენით დგა და ჴელთა აქუნდა სამწერობელი;
და	ცხო.ეფთ	და ტრაბონ ბარბაროზი დგა გარეშე საკურთხეველისა და ჴელნი მისნი დაესხნეს საკურთხევლისა კანკელსა ზედა, იხილა მან ცეცხლი, გარდამომავალი ზეცით ზედა საკურთხეველსა, ვითარცა სამოსელი.
და	ცხო.ეფთ	და დაებურა ზედა წმიდასა ევთჳმის და დომენტიანოსს.
და	ცხო.ეფთ	და იყო იგი, ვინაჲთგან თქუეს: წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს უფალი საბაოთ, ვიდრემდის განიშორეს ჟამისწირვაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ესე საკჳრველი არავინ იხილა, გარნა რომელნი ცეცხლსა მას შინა იყვნეს, და ტრაბონ და გაბრიელ, რომელი-იგი იყო შობითგან საჭურისი, და არა გამოსრულ იყო სენაკით თჳსით ვიდრე მუნ დღედმდე, დაეყო მას ოცდახუთი წელი შეყენებულსა, და მიერ დღითგან იწყო მოსლვად ეკლესიად.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო გჳთხრა ესე ამბა კჳრიაკოზ მეუდაბნოემან და თქუა, ვითარმედ ტრაბონისგან და გაბრიელისგან მესმა ესეო.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილა ტრაბონ ხილვაჲ ესე, შეეშინა და ზე-უკუდგა და მიერ დღითგან არღარა იკადრა დადებად ჴელი თჳსი კანკელსა ზედა ჟამისწირვასა.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად მისა დგან იგი ჟამისწირვასა კართა თანა ეკლესიისათა შიშით და სიმდაბლით მცნებისაებრ, ვითარმედ: იყვნენ ძენი ისრაჱლისანი შიშით და ნუ უდებებით.
და	ცხო.ეფთ	გჳთხრეს ჩუენ მამათა, ვითარმედ ესეცა მადლი აქუნდა წმიდასა ევთჳმის, რამეთუ ხილვითა პირისა კაცისაჲთა ცნის საჲდუმლოჲცა გულისაჲ და რომელნი გულისსიტყუანი ჰქონედ, გინა რაჲცა იძლევინ და ვითარ ძლეულ არს.
და	ცხო.ეფთ	და ოდეს წარვალნ იგი ჟამისწირვად, ჰხედავნ ანგელოზთა მსახურებად რაჲ მის თანა და უთხრობნ იგი მამასა ფარულად, ვითარ მრავალგზის ვხედვიდი ძმათა, მო-რაჲ-ვიდოდიან ჩემდა, რაჲთა მივსცე საჲდუმლოჲ პატიოსანი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მიიღიან, ზოგნი განათლდიან მისგან და ზოგნი დაისაჯნიან და ვითარცა მკუდარნი შეიქმნიან, რამეთუ არა ღირს არიედ ნათელსა ღმრთეებისასა.
და	ცხო.ეფთ	და ოდეს ესე აღასრულის, აღიპყრნის ჴელნი ზე და თქჳს: საჴსრად ჩუენდა მოგუეც საჲდუმლოჲ ესე.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს მრავალგზის ასწავებნ ძმათა, შეაგონებნ მათ და ეტყჳნ: იგულეთ სულისა თქუენისათჳს, ძმანო ჩემნო და მამანო, და თითუეულმან თქუენმან განიკითხენ თავი თჳსი და განაგენ იგი და მისა შემდგომად მიიღენ ჴორცი ქრისტჱსი და სუნ სისხლი მისი ძწოლით, ვითარცა თქუა მოციქულმან: რომელი ჭამდეს და სუმიდეს, ამისგან არა ღირსად დასაშჯელად თავისა თჳსისა ჭამს და სუამს, რამეთუ არა განაგნა ჴორცნი თჳსნი.
და	ცხო.ეფთ	ამისთჳს ოდეს მღდელსა ჰნებავნ შეწირვად მსხუერპლი პატიოსანი, პირველ დაწყებადმდე წამებნ და ამცნებნ კაცთა: ზემცა არიან გულნი თქუენნი და გულისსიტყუანი თქუენნი.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს ჴმითა მაღლითა ჰრქჳს ერსა: წმიდაჲ წმიდათაჲ იტყჳნ ამას, ვითარმედ: მე ჴორციელ ვარ და არა ვიცნი გულისსიტყუანი, არცა საქმენი კაცთანი.
და	ცხო.ეფთ	ამისთჳს მე ვიტყჳ და შეგაფუცებ ღმერთსა: რომელი ხარბ იყოს მრავალთა საჭმელთა, გინათუ შეიწყნარებდეს გულისსიტყუათა ბოროტთა და იძლეოდის მათგან, გინათუ უდებ იყოს, გინათუ ძჳრისმოჴსენე, ანუ თუ გულმოწყე და ძლეულ იყოს ამათგან.
და	ცხო.ეფთ	გინათუ ამპარტავან ანუ წინა-აღმდგომ, არა უღირს მიახლებად პატიოსანსა მას საიდუმლოსა, ვიდრემდის განიწმიდოს თავი თჳსი და კეთილითა სინანულითა განიბანნეს ჴორცნი თჳსნი ყოვლისაგან ბილწებისა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო დიოსკორე მოიცთუნა ევდოკია დედოფალი და განაშორა იგი კათოლიკე ეკლესიასა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო ევდოკია წინა-აღმდგომ მართლისა სარწმუნოებისა.
და	ცხო.ეფთ	და ყოველნი, რომელნი მყოფ იყვნეს იერუსალჱმს, და უდაბნოჲსა მონაზონნი, შედგომილ იყვნვს მისა.
და	ცხო.ეფთ	და მოიქცა იობენალი პატრეაქი საყდარსავე თჳსსა, და უწერდა დედოფალსა ძმაჲ თჳსი, რაჲთა დაუტეოს, რომელსა-იგი შინა არს, და შეიყუაროს კათოლიკე ეკლესიაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ასული და შვილნი მისნი ტყუე იქმნნეს აფრიკეთა.
და	ცხო.ეფთ	და მწუხარე იყო იგი გონებითა თჳსითა, რამეთუ არა უნდა მას დატევებად სარწმუნოებაჲ მშობელთა თჳსთაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და იწყო განზრახვად და იტყოდა: კეთილ არს, რაჲთა მივიდე მამათა თანა, რომელთა ეშინის ღმრთისა, და მითხრან მართალი სარწმუნოებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ წარავლინნა ანასტასი და სხუანიცა ვინმე კაცნი ანტიოქიად წმიდისა სჳმეონისა, რამეთუ ბრწყინვიდა იგი, ვითარცა ვარსკულავი, სუეტსა ზედა და ჰნათობდა სოფელსა.
და	ცხო.ეფთ	და მიუწერა, რაჲთა აზრახოს მას საქმჱ, რომელი ღმრთისა სათნო იყოს.
და	ცხო.ეფთ	და მოუწერა მას წმიდამან სჳმეონ და თქუა: ესე უწყოდე, რამეთუ ოდეს იხილა ეშმაკმან სიმრავლჱ სათნოებათა შენთაჲ, ითხოვა ღმრთისაგან, რაჲთა აჴელმწიფოს შენ ზედა და განგცხრინოს შენ, ვითარცა იფქლი.
და	ცხო.ეფთ	და დიოსკოროს ეშმაკისა მოციქული არს და მან აღაშფოთა სული შენი.
და	ცხო.ეფთ	მე, დედოფალო, მიკჳრს შენი, რამეთუ გაქუს შენ თანა-შემწჱ ცხორებისაჲ და არა იცი იგი და შორად წარმუავლინე ვსებად წყლისა.
და	ცხო.ეფთ	შეიწყნარე მოძღურებაჲ მისი და განზრახვაჲ და სცხონდე.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა ესე ევდოკიას, იკითხა წმიდისა ევთჳმისთჳს, და უთხრეს მას, ვითარმედ არა შევალს იგი ქალაქად.
და	ცხო.ეფთ	და განვიდა იგი ქალაქით მთასა მაღალსა, რომელი შორავს ლავრასა მას წმიდისასა ოცდაათ უტევან.
და	ცხო.ეფთ	და აღაშჱნა მას ზედა კოშკი, რაჲთა ყოველსა ჟამსა განვიდოდის მისა და სარგებელ იყოფდეს სწავლისა მისისაგან.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მიავლინა ევდოკია წმიდისა მის კოზმან ჯუარის-მცველი და ანასტასი მის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მივიდეს ლავრად, არა პოვეს, რამეთუ შთასრულ იყო იგი რუბად.
და	ცხო.ეფთ	და შთავიდეს იგინი მისა.
და	ცხო.ეფთ	და წმიდაჲ თეოკტისტოს მათ თანა.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად მრავლისა ვედრებისა აღმოვიდა მათ თანა კოშკად, რომელი აღაშჱნა მთასა მას ზედა, რომელსა ჰრქჳან სახილველი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილა დედუფალმან წმიდაჲ იგი, თაყუანის-სცა მას სიხარულითა დიდითა და თქუა: აწ მიცნობიეს, რამეთუ ღმერთმან მოხედვა ყო ჩემდა, დაღაცათუ მე არა ღირს ვიყავ ხილვასა შენსა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ ბერმან წმიდამან აკურთხა იგი და ჰრქუა: ასულო, ამიერითგან ეკრძალე თავსა შენსა, რამეთუ შეიწყნარე შენ სიტყუაჲ დიოსკორე მწვალებელისაჲ, და ამისთჳს შეგემთხჳვნეს ესე განსაცდელნი.
და	ცხო.ეფთ	ამიერითგან განეშორე, რომელთა არა აქუს სიტყუაჲ სულისაჲ, და შეუდეგ სამთა წმიდათა კრებათა, რომელი იყო ნიკეას არიოზისთჳს, და რომელი იყო კოსტანტინეპოვლისს მაკედონისთჳს, და რომელი იყო ეფესოს ნისტორისთჳს.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად შეიწყნარე სარწმუნოებაჲ, რომელი იყო ქალკიდონიას, და განაგდე შენგან ცთომილებაჲ დიოსკორჱსი და შეუდეგ იობენალის, პატრეაქსა იერუსალჱმელსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე ჰრქუა, ულოცა მას და წარვიდა.
და	ცხო.ეფთ	და ფრიად უკჳრდა ევდოკიას სათნოებაჲ იგი წმიდისაჲ მის და ყო ყოველი, რაჲცა ჰრქუა მას ბერმან, და აღასრულა იგი საქმით.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარცა პირისაგან ღმრთისა, ისმინა სიტყუაჲ მისი და შევიდა იერუსალჱმდ, შეუდგა პატრეაქსა და შეიკრძალა კათოლიკე ეკლესიაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მრავალი ერი ერისკაცთაჲ და მონაზონთაჲ შედგომილ იყო ცთომილებასა დიოსკორჱს მწვალებელისასა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ცნეს, ვითარმედ ევდოკია მოიქცა ეკლესიად, იგინიცა მოიქცეს სარწმუნოებასა მართალსა.
და	ცხო.ეფთ	და ელპიდი დაუტევა ცთომაჲ იგი და მოიქცა კათოლიკე ეკლესიად.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მის თანა ერი მრავალი და მონაზონნი, რომელნი იყვნეს ჴელსა ქუეშე ელპიდისსა.
და	ცხო.ეფთ	სახელი ერთისაჲ მის – მარკიანე და მეორისაჲ – რომანოს.
და	ცხო.ეფთ	და მარკიანოს არს მონასტერსა, მახლობელად ბეთლემსა.
და	ცხო.ეფთ	და რომანოს იყოფის თეკუაჲთ კერძოსა კრებულსა შინა ვანსა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ევდოკია წარავლინა და მოუწოდა ძმასა ჯუარის-მცველისასა წმიდისა ევთჳმის ლავრით და დაადგინა იგი ხუცად წმიდისა ადგომისა.
და	ცხო.ეფთ	და გაბრიელ იპყრა მის თანა და აკურთხა იგი მამასახლისად წმიდისა სტეფანჱსა.
და	ცხო.ეფთ	და რამეთუ ევდოკია არა უდებ-ყო და წარავლინა ლავრად წმიდისა ევთჳმისა, და მოუწოდა ანდრეას და დაადგინა მამასახლისად წმიდისა ნიაჲსა, რომელ მას აღეშჱნა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იქმნა წმიდაჲ ევთჳმი ოთხმეოცდაორის წლის, მოვიდა მისა წმიდაჲ საბა და ევედრა მას, რაჲთამცა შეიწყნარა იგი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შეიწყნარა, მისცა იგი დომენტიანოსს, მოწაფესა თჳსსა, და დაყო მის თანა ჟამი რავდენიმე.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად მისსა მოუწოდა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არა კეთილ არს შენდა ლავრასა შინა ყოფაჲ, რამეთუ ჭაბუკ ხარ, და საკრებულოჲ უმჯობჱს არს ჭაბუკთათჳს.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო წმიდაჲ ევთჳმი მოსწრაფე იყო, რაჲთა არავინ ლავრასა თჳსსა უწუერული შეიწყნაროს ბრძოლისათჳს ეშმაკისა, და წარავლინა იგი წმიდისა თეოკტისტჱსა და თანა-წარაყვანა მას ერთი მამათაგანი, და უბრძანა მას, რაჲთა ჰრქუას წმიდასა თეოკტისტეს, ვითარმედ: შეიწყნარე ჭაბუკი ესე და იღუწიდ მისთჳს, რამეთუ მიწევნად არს ეგე დიდსა მონაზონებასა.
და	ცხო.ეფთ	და ესე წინაწარმეტყუელებაჲ ჭეშმარიტად აღესრულა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო წმიდაჲ საბა სათნო-ეყო ღმერთსა, და განჴდა სახელი მისი ყოველსა ქუეყანასა.
და	ცხო.ეფთ	და აწ ვერ შემძლებელ ვარ თხრობად ყოველსა განგებასა მისსა, არამედ უკუეთუ უნდეს უფალსა, და განვასრულოთ, რომელსა-ესე შინა ვართ, სხუასა წიგნსა შინა მიგითხრათ ცხორებაჲ მისი, რამეთუ არა ჯერ-არს დაფარვად, რომელი გჳთხრეს მისთჳს კაცთა წმიდათა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო კაცი სახელით ტიმოთეოს, რომელსა ეწოდა კუერნ, აღაშფოთა ალექსანდრიაჲ და მოკლა პატრეაქი მუნი სამონათლოსა შინა და დაჯდა იგი ადგილსა მისსა.და შეშფოთნა მისთჳს ყოველი იგი ეგჳპტისა ქუეყანაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ორნი კაცნი მეუდაბნოენი გამოვიდეს ნიტრიით მთით და ვითარ მოიწივნეს პალესტინედ, მივიდეს წმიდისა ევთჳმისა საკჳრველთმოქმედისა, რამეთუ ჰამბავი მისი განთქმულ იყო ყოველთა ადგილთა, და იყოფოდეს მის თანა კაცად-კაცადი სენაკსა მარტოდ.
და	ცხო.ეფთ	და მადლითა ღმრთისაჲთა შექმნა მონასტერი დიდი.
და	ცხო.ეფთ	და იყო სახელი ერთისაჲ მარტჳრი კაბადუკიელი და მეორისაჲ – ელია არაბიელი.
და	ცხო.ეფთ	და წმიდასა მას დიად უყუარდეს და ყოველსა ჟამსა უჴმის მათ და უთხრობნ მათ, რომელ-იგი ეხილვა თუალითა გულისა მისისაჲთა, ვითარმედ დასხდომად არიან იგინი საყდარსა წმიდისა იაკობ მოციქულისასა, კაცად-კაცადი თჳსსა ჟამსა, და წარიყვანნის იგინი მის თანა კჳტილაჲსა უდაბნოსა და რუბაჲსასა თოთხმეტით იანვარითგან ვიდრე ბზობადმდე, და არნ მის თანა წმიდაჲ ჯერასიმეცა და სხუანი მეუდაბნოენი.
და	ცხო.ეფთ	და დღესა კჳრიაკესა მოვიდიან წმიდისა ევთჳმისა და მიიღიან ჴელითა მისითა წმიდაჲ საჲდუმლოჲ.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად რავდენისამე ჟამისა შთავიდა ელია იერიქოჲთ კერძოჲთ და აღიშჱნა სენაკი გარეგან ქალაქსა, სადა-იგი დღეს მონასტერნი მისნი შჱნ არიან.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მარტჳრი პოვა ქუაბი დასავალით კერძო ლავრისა და მას შინა დაეყუდა, და შორავს იგიჲ ლავრასა ათხუთმეტ უტევან.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მიიწია წმიდაჲ ევთჳმი ოთხმეოცდასამსა წელსა, შეისუენა იობენალმან, იერუსალჱმვლ პატრეაქმან, და ანასტასი პირველმოჴსენებული გამოირჩია სამწყსომან და იქმნა პატრეაქ იერუსალჱმსა ზედა ივლისსა თუე-დადეგსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ დაჯდა საყდართა თჳსთა ზედა, მოეჴსენა წინაწარმეტყუელებაჲ წმიდისა ევთჳმისი, რომელი წინაწარმეტყუელა მის ზედა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ბიდოს, რომელი იყო მის თანა, დაადგინა იგი კერძოდიაკონად წმიდისა აღსადგომელისა და მიავლინა წმიდისა ევთჳმისა.
და	ცხო.ეფთ	და ჯუარის-მცველი – მის თანა, მუაჴსენებდა ამას წინაწარმეტყუელებასა მას, რომელ წინაწარმეტყუელა მის ზედა, და ევედრა, რაჲთა უბრძანოს მას გარდამოსლვაჲ მისა ლავრად, რაჲთა იკურთხოს მისგან.
და	ცხო.ეფთ	და მიავლინა მისა წმიდამან ევთჳმი და ჰრქუა: მე, მამაო პატიოსანო, ვიხარებ მშჳდობითა შენითა წმიდითა და მინებს ხილვაჲ შენი.
და	ცხო.ეფთ	და წინა ამისა არა მძიმე იყო ჩემ ზედა მოსლვაჲ შენი, ხოლო დღეს მძიმე არს ჩემ ზედა, რამეთუ არა ღირს ვარ და მე ვევედრები სიწმიდესა შენსა, რაჲთა არა დაჰშურე უძლურებისა ჩემისა მომართ.
და	ცხო.ეფთ	და უკუეთუ შენ შეგიწყნარო, ყოველი კაცი შევიწყნარო, რომელი მოვიდეს ჩემდა.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს არა მიტეონ ჯდომად ადგილსა ამას.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა პატრეაქსა, განიზრახა და თქუა: უკუეთუ მისლვაჲ ჩემი შეაწუხებს, არა მივიდე.
და	ცხო.ეფთ	და შე-ვინმე-ასმინა იგი მთავარსა მის ქალაქისასა და თქუა მისთჳს ყოველი ბოროტი.
და	ცხო.ეფთ	და შეიპყრა იგი და პატიმარ ყო საპყრობილესა შინა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მიესმა საქმჱ ესე წმიდასა ევთჳმის, მიუწერა ანთიპატროსს, ბოსტრელ კათოლიკოზსა, რაჲთა ნახოს საქმჱ ტრაბონისი და გამოიყვანოს იგი საპყრობილით.
და	ცხო.ეფთ	და წარჰსცა წიგნი ესე გაჲნოზს, ძმასა სტეფანოზ იობნაჲსა ეპისკოპოსისასა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო შუენიერმან ანთიპატროს ვითარ მიიღო წიგნი იგი წმიდისა ევთჳმისი, გამოიყვანა ტრაბონ საპყრობლით და მისცა მას საგზალი გზისათჳს და გაინოზ დაიყენა მის თანა ევლოგიად ყანისაგან წმიდისა ევთჳმისა და აკურთხა იგი ეპისკოპოსად მადაბა ქალაქსა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ევდოკია დედოფალმან აღუშჱნნა ღმერთსა მრავალნი ვკლესიანი და მონასტერნი და საგლახაკონი მრავალნი და ერთი ეკლესიაჲ აღაშჱნა დამართებით ლავრასა წმიდისა ევთჳმისა.
და	ცხო.ეფთ	და შორავს ადგილი იგი ლავრისაგან ვითარ ოც უტევან, რომელსა ჰრქჳან წმიდისა პეტრჱსი.
და	ცხო.ეფთ	და აღაშჱნა მუნ ლაკუაჲ დიდი და დღეთა მარტჳლიისათა განვიდა ხილვად ლაკჳსა მის შჱნებასა და მიხედნა სენაკებსა წმიდისა ევთჳმის ლავრისასა, ვითარ-იგი არიან უდაბნოსა ზედა.
და	ცხო.ეფთ	და მოეჴსენა სიტყუაჲ იგი წერილისაჲ: ვითარ საყუარელ არიან სახლნი შენნი, იაკობ, და საყოფელნი შენნი, ისრაჱლ!
და	ცხო.ეფთ	და მოუვლინა მას წმიდამან მან და ჰრქუა: უწყოდე, რამეთუ არღარა ხილვად გივი კუალად ჴორცითა და რაჲსათჳს ხარ შენ, ასულო, შფოთ და უდებ?
და	ცხო.ეფთ	და მე ვჰგონებ, ვითარმედ პირველ ზამთრისა მოწევნისა წარხუალ უფლისა.
და	ცხო.ეფთ	ისწრაფე და იგულე სულისა შენისათჳს ამას ზაფხულსა და განემზადე სიკუდილსა და ნუღარა მომიჴსენებ, ვიდრე ჴორცთა შინა ხარ, ნუ წიგნითა, ნუ სხჳთა რაჲთ, ნუ მიღებითა და ნუცა მოცემითა, არამედ ოდეს წარხჳდე ქრისტესა, მუნ მომიჴსენე, რაჲთა მშჳდობით შემიწყნაროს, ოდესცა უნდეს ღმერთსა მოწყალესა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე ესმა ევდოკიას, შეწუხნა ფრიად და უმეტეჲსადღა, რამეთუ ჰრქუა მას: ნუ მომიჴსენებ წიგნითა გინა სხჳთა რაჲთ, რამეთუ უნდა მას დატევებაჲ მრავალთა ღალათაჲ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მსწრაფლ შემოვიდა ქალაქად და მიუვლინა პატრეაქსა და უთხრა, რაჲ-იგი ჰრქუა წმიდამან მან.
და	ცხო.ეფთ	და ვიდრე არღა გაეშორა შჱნებაჲ წმიდისა სტეფანჱსი, ბრძანა ევდოკია კურთხევაჲ მისი.
და	ცხო.ეფთ	და იკურთხა ივნისსა ათხუთმეტსა, და მისცნა მრავალნი ღალანი და დაადგინა გაბრიელ განმგებელად საქმეთა მისთა ზედა.
და	ცხო.ეფთ	და მოჰვლიდა იგი ეკლესიათა, რომელნი მას აეშჱნნეს, და კურთხევად სცემდა და მისცემდა თითოეულსა ეკლესიასა ღალასა, რომელი კმა-ეყოფოდა.
და	ცხო.ეფთ	და აღსრულებასა ოთხისა თჳსასა განიშორა განგებაჲ საქმეთა თჳსთაჲ და ქმნა ყოველი, ვითარ-იგი უყუარდა ღმერთსა.
და	ცხო.ეფთ	და მაშინ შეჰვედრა სული თჳსი ღმერთსა ოცსა ოკდონბერისასა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იქმნა წმიდაჲ ევთჳმი ოთხმეოცდაათის წლის, დასნეულდა წმიდაჲ თეოკტისტე სნეულებითა დიდითა, რომელსაცა შინა შეისუენა სამსა ოკდონბერისასა კეთილითა სიბერითა.
და	ცხო.ეფთ	და შთავიდა მისა წმიდაჲ ევთჳმი და დაადგრა მის თანა, ვიდრემდის შეისუენა, და დაჰმარხა იგი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ეუწყა ანასტასის, ვითარმედ წმიდაჲ თეოკტისტე გარდაიცვალა და წმიდაჲ ევთჳმი მუნ არს, პოვა მიზეზი, რაჲთა შთავიდეს და იკურთხოს მისგან.
და	ცხო.ეფთ	და შთავიდა იგი სწრაფით და ვითარ ვანად მიიწია, შეუპყრნა ჴელნი წმიდასა ევთჳმის და იწყო ამბორის-ყოფად მათა და თქუა: მრავალი ჟამი მაქუს, ვინაჲთგან მინდა ამათ ჴელთა ამბორის-ყოფაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ამისა შემდგომად გევედრები, რაჲთა მომიწეროდი ყოველი, რაჲცა გიჴმდეს ჩემგან.
და	ცხო.ეფთ	მიუგო წმიდამან მან და ჰრქუა: მე ვევედრები სიწმიდესა შენსა, რაჲთა მომიჴსენოდი ვედრებათა შენთა ღმრთისა მიმართ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მიუგო მას მამათმთავარმან და ჰრქუა: მე გევედრები, რაჲთა შენ ჩემთჳს ჰყო ესე, რამეთუ ვიცი ნიჭი მადლისა შენისაჲ და ძალი, რომელი მოგცა ღმერთმან.
და	ცხო.ეფთ	და მიუგო მას ბერმან სიმდაბლით და ჰრქუა: შემინდვე მე, მამაო პატიოსანო.
და	ცხო.ეფთ	მიუგო პატრეაქმან და ჰრქუა მას: ოდეს წმიდაჲ თეოკტისტე ცოცხალ იყო, შენ განაგებდ ვანსა ამას და შენ აღაშჱნე და ჰყავ სიწმიდის ადგილ ქრისტჱსა ძალითა სულისაჲთა, რომელი არს შენ თანა.
და	ცხო.ეფთ	და შენსა მე დაგიტევებ.
და	ცხო.ეფთ	და აღვიდა იგი ქალაქად.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ წმიდამან ევთჳმი მოუწოდა მარისს, დედის-ძმასა ტრაბონისსა, რამეთუ სრულ იყო იგი სათნოებითა, ბერი კეთილი და შემძლებელი, განგებად სულთა ნებისაებრ ღმრთისა.
და	ცხო.ეფთ	და განაჩინა იგი მამასახლისად ვანსა მას ზედა და ეგრჱთ აღვიდა ლავრად თჳსა.
და	ცხო.ეფთ	და ორისა წლისა განსრულებასა შეისუენა მარის, და შთავიდა წმიდაჲ ევთჳმი და დაჰმარხა იგი საფლავსა წმიდისა თეოკტისტჱსსა და ლონგინოზ ვინმე დაადგინა მამასახლისად.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად გარდაცვალებისა წმიდისა თეოკტისტჱსა მოკუდა ბჱსანელი კათალიკოზი, და იქმნა კოზმან კათალიკოზად ადგილსა მისსა, და ხარისიფოს დადგა ადგილსა მისსა ჯუარის-მცველად, რაჲთა აღესრულოს წინაწარმეტყუელებაჲ, რომელი წინაწარმეტყუელა მის ზედა წმიდამან მან.
და	ცხო.ეფთ	და მე ცოდვილი ესე ვიტყჳ სიტყუასა ამას, ვითარმედ: ღმერთმან რომელმან გამოუცხადნის წინაწარმეტყუელთა თჳსთა საქმენი თჳსნი, მანვე გამოუცხადის ამას წმიდასაცა.
და	ცხო.ეფთ	და დაყო კოზმან შუენიერმან განგებასა ეკლესიისასა ოცდაათი წელი.
და	ცხო.ეფთ	და იქმნა იგი დიდ მოძღუარ.
და	ცხო.ეფთ	და გაბრიელ, ხუცესი ადგომისაჲ, რომელი მამასახლის იქმნა სტეფანე-წმიდისა, და დაყო მას ზედა ოცდაოთხი წელი.
და	ცხო.ეფთ	და მერმე აღაშჱნა მცირჱ მონასტერი ჴევსა, რომელი არს აღმოსავალით მთასა ზეთისხილთასა.
და	ცხო.ეფთ	და მივიდის იგი მუნ შემდგომად განცხადებისა ზატიკისა და დაეყუდის მუნ, ვიდრე დღემდე ბზობისა, ვითარ-იგი ჰყოფნ წმიდაჲ ევთჳმი.
და	ცხო.ეფთ	და ამისა შემდგომად გარდაჲცვალა მას შინა დიდთა მარხვათა და დაემარხა მუნ შინა ოთხმეოცისა წლისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მრავალნი საკჳრველნი ქმნნა და ფრიად მოთმინე იყო და სწავლისმოყუარე.
და	ცხო.ეფთ	და ესე ვთქუ მოწაფეთათჳს წმიდისა ევთჳმისთა, არამედ ამიერითგან თჳთ მისთჳს მიგითხრა.
და	ცხო.ეფთ	მითხრობდა მე მამაჲ იოვანე, ეპისკოპოსი შეყენებული, და მამაჲ თალელეოს ხუცესი და თქუეს, ვითარმედ: ვიყვენით ოდესმე უდაბნოს გარე, და გჳთხრობდა ჩუენ წმიდაჲ საბა და თქუა: ოდეს-იგი ვიყავ საკრებულოსა შინა შემდგომად წმიდისა თეოკტისტჱსა გარდაცვალებისა, აღვედით მე და ლონგინოზ მამასახლისი წმიდისა ევთჳმისა თუესა იანვარსა, რაჲთა ვიკურთხნეთ მისგან, ვიდრე არღა შთასრულ იყო უდაბნოდ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილა წადიერებაჲ ჩემი, წარმიყვანა მე მის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ დავყვენით რუბას დღენი მრავალნი, და ჩუენ თანა იყვნეს მარტჳრი და ელია და წმიდაჲ ჯერასიმე.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ-იგი ვიდოდეთ, მივიწიენით ადგილსა ურწყულსა.
და	ცხო.ეფთ	და წარგჳყვანნა მე და დომენტიანოს, რაჲთა შევიდეთ უშინაგანჱსსა უდაბნოსა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო საჭმლად ჩუენდა თივაჲ ველური, რომელ არს ცხენის-ფაფარი.
და	ცხო.ეფთ	და მე არა ჩუეულ ვიყავ უდაბნოს გარე ყოფასა და ფრიად მომეწყურა და ვერ შეუძლე სლვად.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მომხედნა მე წმიდამან ევთჳმი და იხილა სულმცირებაჲ იგი ჩემი, შევეწყალე და განგუეშორა ჩუენგან მცირედ, ვითარ ქვის-სატყორცებელ ოდენ და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და იწყო ვედრებად ღმრთისა მიმართ და იტყოდა: უფალო, ღმერთო ძალთაო, აღმოგჳცენე წყალი ქუეყანასა ამას განჴმელსა და დაშრიტე წყურილი ძმისაჲ ამის.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად ლოცვისა აღიღო მცირჱ იგი სათხრელი, რომლითა აღმოვითხარით ძირთაგან ქუეყანისათა, და მცირედ მოთხარა ქუეყანასა, და აღმოეცენა წყალი, და მიმიწოდა და მიჩუენა წყალი იგი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ვსუ, სულნი მომექცეს, და მივეც დიდებაჲ ღმერთსა, რომელმან ყვის საკჳრველი ჴელითა წმიდათა მისთაჲთა.
და	ცხო.ეფთ	და არა ოდენ ესე ნიჭი მისცა მას ღმერთმან, არამედ აუწყაცა დღჱ იგი განსლვისა მისისაჲ ამიერ სოფლით და რაჲ-იგი შემთხუევად იყო ადგილსა მისსა.
და	ცხო.ეფთ	და მეცა გითხრა, ვითარმედ იგი იყო გარდაცვალებაჲ მისი.
და	ცხო.ეფთ	ვითარ-იგი მითხრეს მამათა შემდგომად განცხადებისა რვითა დღითა, ჩუეულებაჲ აქუნდა განსლვად უდაბნოდ, და შემოუკრბეს მას მამანი, რომელნი მშჳდობასა დაუტევებდეს და რომელნი თანა-წარჰყვებოდეს.
და	ცხო.ეფთ	და მათ თანა იყვნეს მარტჳრი და ელია.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ-იგი იხილეს, რამეთუ არარას ამცნებდა და არცა ეკაზმოდა რას ჩუეულებისაებრ, ჰრქუეს მას: ნუუკუე განხუალა ხვალე, მამაო?
და	ცხო.ეფთ	მიუგო წმიდამან და ჰრქუა: მე ვჰგონებ, ამას კჳრიაკესა, და ვითარ შაბათად განთენდებოდის, განვალ.
და	ცხო.ეფთ	და მესამესა დღესა უბრძანა, რაჲთა ყონ დღესასწაული წმიდისა ანტონისი და ღამჱ ათიონ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ-იგი ღამესა ათევდეს, წარიყვანნა ორნი ხუცესნი და შევიდა სადიაკონედ და ჰრქუა მათ: ესე ღამის-თევაჲ დასასრული არს ღამის-თევისა ჩემისაჲ თქუენ თანა ჴორცითა, რამეთუ ღმერთსა მიუწოდებია ჩემდა.
და	ცხო.ეფთ	განვედით და მოუწოდეთ დომენტიანოსს, და ვითარ განთენდეს, შემომიკრიბენით ჩემდა ყოველნი ძმანი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შეკრბეს მისა ყოველნი, ჰრქუა მათ: ძმანო ჩემნო და საყუარელნო, მე წარვალ გზასა, რომელსა წარვიდეს მამანი ჩუენნი.
და	ცხო.ეფთ	და უკუეთუ მე გიყუარ, დაიმარხეთ მცნებაჲ ჩემი, დაწყებაჲ და დასასრული საქმეთა კეთილთაჲ, მოიგეთ სიყუარული, რომელსა შინა არა იყოს ზაკუვაჲ.
და	ცხო.ეფთ	ყოველი საქმჱ კეთილი სიყუარულითა და სიმდაბლითა სრულ იქმნების.
და	ცხო.ეფთ	სიყუარულისათჳს დამდაბლდა ძჱ ღმრთისაჲ და იქმნა კაც ჩუენებრ.
და	ცხო.ეფთ	და მისთჳს გჳღირს, რაჲთა ვჰმადლობდეთ ყოველსა ჟამსა და ვადიდებდეთ.
და	ცხო.ეფთ	და უფროჲსღა ჩუენ, რომელნი-ესე განვერენით საქმეთაგან ამის სოფლისათა.
და	ცხო.ეფთ	და არათუ აღთქუმათა ოდენ მისთათჳს, არამედ ყუდროებისა და დუმილისა ჩუენისათჳს, რომელსა შინა ვართ.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს გჳღირს, რაჲთა შევწიროთ ღმრთისა სიწმიდჱ ჴორცთაჲ და სულისაჲ და სიყუარული სრული.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარცა ესე ჰრქუა მათ, ჰკითხა მათ: ვინ გნებავს მამასახლისად თქუენდა?
და	ცხო.ეფთ	და ყოველთა თქუეს: დომენტიანოს.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მათ წმიდამან მან: ვერ შესაძლებელ არს ესე, რამეთუ დომენტიანოს არღარა ცოცხალ ყოფად არს შემდგომად ჩემსა, გარნა შჳდ დღე ოდენ.
და	ცხო.ეფთ	და გამოირჩიეს ელია, იკონომოსი ქუემოჲსა მონასტრისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და იყო იგი ნათესავით იერიქოელი.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მას წმიდამან ევთჳმი;
და	ცხო.ეფთ	ყოველნი მამანი დაჯერებულ არიან, რაჲთა იყო მათა მამასახლის და მწყემს.
და	ცხო.ეფთ	აწ იხილე თავისა შენისათჳს და სამწყსოჲსა შენისათჳს და უწყოდე, რამეთუ ჰნებავს ღმერთსა, რაჲთა იყოს ლავრაჲ ესე საკრებულო და იყოს ესე შემდგომად მცირედთა დღეთა ჩემთა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ უჩუენა მათ ადგილი, რომელსა მონახტერი ყოფად იყო და უცხოთა შეწყნარებისათჳს და ღამის-თევისა და ფსალმონებისათჳს და ძმათათჳს, რომელნი განსაცდელსა შინა იყვნენ, და უფროჲსღა მძიმეთა გულითა განაკრძალებდი და ასწავებდი.
და	ცხო.ეფთ	ესე ყოველი ჰრქუა ელიას და მაშინ ჴმა-ყო და თქუა: ძმანო ჩემნო საყუარელნო, ნუმცა ვის დაუჴშავთ თქუენ კარსა მონასტრისასა, რომელი აღშჱნებად არს.
და	ცხო.ეფთ	და ღმერთი არს მაკურთხეველი, დაიცავით მცნებაჲ ჩემი უვეჭუელად.
და	ცხო.ეფთ	და უკუეთუ ვპოო კადნიერებაჲ წინაშე ღმრთისა, ესე თხოვაჲ პირველად ვითხოვო მისგან, რაჲთა თქუენ თანა ვიყო სულითა, და რომელნი შემდგომად თქუენსა იყვნენ ადგილსა ამას.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე თქუა, განუტევნა ყოველნი, გარნა დომენტიანოს ოდენ დაიყენა მის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ დაყო სადიაკუნეს შინა სამი დღჱ, მწუხრი შაბათსა შეისუენა და მივიდა მამათა მისთა თანა სიბერითა პატიოსნითა.
და	ცხო.ეფთ	იტყოდეს მისთჳს, ვითარმედ ხილვაჲ მისი იყო ვითარცა ანგელოზისაჲ და გულისსიტყუაჲ მისი – მშჳდ და განგებაჲ მისი – სიმდაბლით.
და	ცხო.საბ	ქუაბი იგი, რომელსა შინა სენაკად მისა აღვიდოდა გზაჲ ღმრთით-ვნებულისა მისგან ეკლესიისა, და მას ზედა იყო კლდჱ ერთი დიდი.
და	ცხო.საბ	იგი სკეპტორად აღაშჱნეს მამათა, რაჲთა მუნ დაწმიდნებოდის წყალი და მიერ დაწმედილი იგი ლაკუად მივიდოდის.
და	ცხო.ეფთ	და პირი მისი ნათელ იყო და მრგუალ, თუალითა – შუენიერ, ხოლო ჰასაკითა – მოკლე, მჴცუვან.
და	ცხო.ეფთ	და წუერნი მისნი შთაიწეოდეს ვიდრე მკრდ˜მდჱ.
და	ცხო.ეფთ	და იყო იგი ჴორცითა და ასოჲთა მრთელ.
და	ცხო.ეფთ	და ესრჱთ იყო ცხორებაჲ მისი: ჴორცთა შინა შეიწირა იგი ღმრთისა სამისა წლისაჲ და დაისწავა ყოველი ეკლესიისა სწავლაჲ და მოვიდა იერუსალჱმდ ოცდაცხრისა წლისაჲ და დაყო უდაბნოს სამეოცდარვაჲ წელი.
და	ცხო.ეფთ	და ოდეს შეისუენა, იყო იგი ოთხმეოცდაათჩჳდმეტისა წლისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შეისუენა, განითქუა სიკუდილი მისი ყოველსა ქუეყანასა, და მოვიდა ერი მრავალი მონაზონთაჲ და სოფლისაგან.
და	ცხო.საბ	ამან აღაშჱნა და განგოზა ლაკუაჲ და სკეპტორი.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო პატრეაქმან შეკრიბნა შვილნი ეკლესიისანი და ყოველნი მოქალაქენი, და განვიდეს ლავრად.
და	ცხო.ეფთ	და მოვიდეს ყოველნი მეუდაბნოენი ყოველთაგან ადგილთა, და მათ თანა წმიდაჲ ჯერასიმეცა.
და	ცხო.ეფთ	და მრავალნი საკჳრველნი ქმნნა ღმერთმან ჴორცთა მათ მიერ წმიდისათა.
და	ცხო.ეფთ	დაუკჳრდა იგი პატრეაქსა და ყოველთა, რომელნი იყვნეს მის თანა.
და	ცხო.საბ	ამან იცოდა ხუროებაჲ კეთილად და თანა-ჰყვანდა ყრმაჲ ერთი მოწაფჱ, რომელსა სახელი ერქუა ავქსენტი.
და	ცხო.ეფთ	და დაყვეს ვიდრე მეცხრედ ჟამამდე და ვერ შეუძლეს დაფლვად მისა სიმრავლისაგან ერისა, რომელნი იკურთხეოდეს ჴორცთაგან მისთა.
და	ცხო.საბ	და ვითარ განმრავლდეს წყალნი, აღივსო სკეპტორი იგი და განსთქდა.
და	ცხო.ეფთ	და შთადვეს იგი მამათა ლუსკუმასა და დადგეს იგი ადგილსა წმიდასა.
და	ცხო.საბ	და მამა, რამეთუ ძლიერ იყო, განივლტოდა და განერა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მარტჳრი და ელია ფრიად ტიროდეს.
და	ცხო.ეფთ	და ევედრებოდა მათ პატრეაქი, რაჲთა მივიდოდიან მისა ყოველსა ჟამსა.
და	ცხო.ეფთ	და დაუტევა მათ თანა ბიდოს, რაჲთა აღაგო კეთილად საფლავი წმიდისაჲ მის, რამეთუ ეგულებოდა აღებაჲ გუამისა მისისაჲ ადგილისა მისგან და დადებაჲ, სადა-იგი აღაშჱნონ საფლავი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ აღვიდა პატრეაქი ქალაქად, წარავლინნა კირით-ხურონი და ყოველი, რაჲცა უჴმდა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო დომენტიანოს, შუენიერი მოწაფჱ წმიდისაჲ მის, რომელი-იგი მოსწრაფე იყო მონასტერსა შინა და ლავრასაცა, რამეთუ დაყო მსახურებასა მის წმიდისასა ერგასისი წელი და იჭირვოდა და შურებოდა მის თანა ქუეყანასა ზედა, და ღირს იქმნა, რაჲთა დაიმკჳდროს მის თანა სასუფეველი ცათაჲ, რამეთუ სათნო-ეყო იგი ღმერთსა, და იყო იგი რჩეულ კაცთა შოვრის.
და	ცხო.საბ	ხოლო ყრმაჲ იგი შთაჲტაცა ღუარმან შიდა ეზოდ, და ნაღუარევი იგი წყლისაჲ მის ქვითურთ ზედა დაეცემოდა ეზოსა მას შინა, რომელი არს შოვა სამთა ეკლესიათა, სადაცა ძეს პატიოსანი გუამი ნეტარისა მამისა ჩუენისა საბაჲსი.
და	ცხო.ეფთ	და დაყო ექუსი დღჱ და არა განეშორებოდა საფლავსა მას მოძღურისა თჳსისასა.
და	ცხო.ეფთ	და განთენებასა მეშჳდისა დღისასა ეჩუენა მას წმიდაჲ ევთჳმი დიდებითა დიდითა და პირითა ბრწყინვალითა და ჰრქუა: მოვედ, შვილო, ადგილსა დიდებულსა, რომელი განმზადებულ არს შენთჳს, რამეთუ მე ვევედრე ქრისტესა შენთჳს, რაჲთა იყო ჩემ თანა ადგილსა, რომელსაცა მე ვიყო.
და	ცხო.ეფთ	და მომცა მე თხოვაჲ ჩემი.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა დასცხრა წჳმაჲ, იპოვა ყრმაჲ იგი ქვათა ქუეშე ნაღუარევთასა წინაუკუნ ღმრთით-შენებულსა მას ეკლესიასა, და არარაჲ ევნო ყრმასა მას.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა ესე დომენტიანოსს, მოვიდა ეკლესიად და უთხრა მამათა ჩუენებაჲ იგი, რომელ იხილა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ შეისუენა და დაიძინა მშჳდობით.
და	ცხო.საბ	ამას საკჳრველსა მე თჳთ ვხედევდ, რამეთუ შთასრულ ვიყავ მე ნეა-ლავრით მათ დღეთა შინა დიდსა ლავრასა და ვეძიებდ ადგილსა, რაჲთამცა ვიშჱნე სენაკი.
და	ცხო.საბ	და ესე დიდთა მათ მისთა საქმეთაგანი მცირედ რაოდენმე გამოვიღე და დავწერენ, არამედ მაწუევს მე ჟამი, რაჲთა ვთქუა, რომელი შეემთხჳა მოწაფეთა მისთა და მამასახლისთა შემდგომად მისსა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა დაიპყრა აბბა მელეტი მამასახლისობაჲ ნეტარისა საბაჲს ლავრისაჲ, რომელ-იგი მოეღო ათასი დრაჰკანი სუმოჲსგან ბრძანებითა მეფისაჲთა საშჱნებლად ციხისა, ესე მიართუა მთავარეპისკოპოსსა პეტრეს გინა უცბობით, გინა გულსკლებით და დააპკოლა შჱნებაჲ ციხისაჲ მის.
და	ცხო.ეფთ	და შთამოვიდა ლავრად დიდითა პატივითა და აღიღო გუამი იგი წმიდისაჲ მის, სადაჲთ იგი იდვა, ჴელითა თჳსითა და დადვა იგი ადგილსა მას, რომელი აღაშჱნა მისთჳს.
და	ცხო.საბ	ამან აბბა მელეტი მიითუალა ნეტარისა ბერისაჲ იგი სამწყსოჲ განმრავლებული, და ესე სამწყსოჲ მგელთა განჭრად ედვა, უკუეთუმცა არა მწყემსთმთავარი ქრისტე ღმერთი ჩუენი შეეწია.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ დადვა, მოაგო ადგილი იგი და დაჰკრძალა, რაჲთა არავინ წარიღოს რაჲმე გუამისაგან მის წმიდისა.
და	ცხო.ეფთ	და დასდვა მარმარილოჲ იგი და საევლოგიეჲ ვეცხლისაჲ დამართებით მკერდსა მის წმიდისასა, და ვიდრე მუაქამდე საევლოგიეჲ იგი მუნ არს.
და	ცხო.საბ	ვითარსახედ ვთქუა, ყოვლადქებული მამაჲ ჩუენი საბა ჴორცითაღა იყო, ერთი სარწმუნოებაჲ აქუნდა ყოველთა მონასტერთა უდაბნოჲსათა, და იხილნა შეკრებულნი შვილნი იერუსალემისანი, მავალნი სახლსა ღმრთისასა, ერთობით შეზავებულნი შჯულსა ღმრთისასა, უძლეველნი და გარდაუქცეველად მყოფნი, რაჲთა აღესრულოს წერილი: აღიხილენ თუალნი შენნი და იხილენ გარემოჲს შენსა შეკრებულნი შვილნი შენნი.
და	ცხო.ეფთ	და არიან მისგან კურნებანი მრავალნი, რომელნი მიიღებენ მისგან სარწმუნოებით.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განიშორა პატრეაქმან ჟამისწირვაჲ, წარიყვანა მარტჳრი და ელია და აღვიდა ქალაქად წმიდად და აკურთხნა იგინი ხუცად წმიდისა აღსადგომელისა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა იხილეს სიკუდილი მამისა ჩუენისა საბაჲსი ნონოს და მისთანათა მათ, სიღრმჱ იგი უკეთურებისა გულისა მათისაჲ და არა მართლმადიდებლობაჲ განაცხადეს და ასწავებდეს უშჯულოებასა მას მახლობელთა მათთა.
და	ცხო.ეფთ	და ცხონდა ესე მცირედთა თუეთა მეფობასა შინა თჳსსა და მოკუდა.
და	ცხო.ეფთ	და მოიღო მეფობაჲ ზენონ, მამამან მის ყრმისამან.
და	ცხო.ეფთ	და აღდგა მის ზედა ბასილიკოს, და მეოტ იქმნა მისგან ზენონ აისურიად და მან დაიპყრა მეფობაჲ.
და	ცხო.საბ	არა ხოლო თუ რომელნი ნეა-ლავრას მყოფ არიან მეტყუელნი კაცნი მიიქცივნეს მათსა მას სიცრუვესა, არამედ მარტჳრის მონასტრისანიცა და ფერმინჱს ლავრისანი, შემდგომად სიკუდილისა ნეტართა მათ მამათაჲსა ფერმინჱსა და საზომენჱსა, რომელნი-ესე მჴნე იყვნეს და თანა-მოღუაწე ნეტარისა საბაჲსა.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად სიკუდილისა წმიდისა ევთჳმისა მეექუსესა წელსა შეისუენა ანასტასი იერუსალჱმელ პატრეაქმან ივლისსა თუე-დადეგსა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ზჱნონ მძლე ექმნა ბასილიკოსს და მოიქცა თჳსსავე მეფობასა.
და	ცხო.საბ	არა ხოლო თუ ესე, არამედ დიდისა ლავრისანიცა და სხუათა მონასტერთა უდაბნოჲსათა შეუძლეს მცირეთა ჟამთა დათესვად ოროგინჱსი იგი მედგარი სარწმუნოებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მარტჳრი პირველმოჴსენებული დადგა პატრეაქად და მიუწერა ზჱნონს მეფესა და აკაკის კოსტანტინეპოვლელსა პატრეაქსა, მწვალებელთა მათთჳს, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს, რომელთა წინამძღუარი იყო ჯერანტიოს, და უნდა გარდაქცევაჲ მართლისა სარწმუნოებისაჲ.
და	ცხო.საბ	მათ ჟამთა ოდენ დომენტიანოს ვინმე მამასახლისად დადგა მარტჳრის მონასტერსა, და თეოდორე, რომელსა ერქუა ასკიდა, ესე ნეა-ლავრას მთავარგანმგებელად იყო.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მიწერა პატრეაქმან წიგნი მეფისა ჴელითა ბიდოს დიაკონისაჲთა და წარავლინა იგი კოსტანტინეპოვლისა.
და	ცხო.საბ	და აღვიდეს იგინი კოსტანტინეპოლისა და მიზეზად რეცათუ კრებასა ქალკიდონისასა შეერთებოდეს.
და	ცხო.საბ	და ესენი მიუჴდეს ლეონტის ბჳზანტიელსა, რომელი ზემოკერძო წერილ არს.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შთავიდა ბიდოს იოპედ, პოვა ნავი, რომელი მივიდოდა კჳპრედ, და შეჯდა მას შინა.
და	ცხო.საბ	ამან შეიყვანნა და შეაწყნარნა იგინი პაპა ევსების.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მიიწია ფალღოსდ, რომელსა ჰრქჳან პართანიკონ, აღდგეს ქარნი ნავსა მას ზედა ღამით, და შეიმუსრა ნავი იგი.
და	ცხო.საბ	და ევსები შეიყვანნა მეფისა ჩუენისა ღმრთისმსახურისა, და ტყუვილითა ეშმაკისაჲთა აჩუენებდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა წმიდანი და მართლმადიდებელნი მონაზონნი.
და	ცხო.ეფთ	და ღმერთმან, რომელმან ინება ჴსნაჲ ბიდოსისი, მოსცა მას ძელი, რომელსა მოეკიდა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იყო იგი შიშსა მას შინა და ჭირსა ფრიადსა, მოეჴსენა მას ღმერთი და წმიდაჲ ევთჳმი.
და	ცხო.საბ	და ამით სახითა შევიდოდეს და გამოვიდოდეს წინაშე მეფისა, ვითარცა უნდა.
და	ცხო.ეფთ	იწყო ლოცვად და იტყოდა: უფალო ღმერთო ძალთაო, ლოცვითა წმიდისა ევთჳმისითა განმარინე ჟამსა ამას ჭირისასა.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად იტყოდა: წმიდაო ევთჳმი, ესე არს ჟამი შეწევნისაჲ და შემეწიე და მიჴსენ.
და	ცხო.საბ	და ვითარ ესმა ესე ნონოსს და მისთანათა, განძლიერდეს და სწრაფით და ღამის-თევით სამგზის დაწყეულისა ოროგინჱსი იგი ღუარძლი ყოველსა პალესტინესა დასთესეს.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე თქუა ბიდოს, ეჩუენა მას წმიდაჲ ევთჳმი, ვიდოდა რაჲ წყალთა ზედა.
და	ცხო.საბ	ხოლო აბბა მელეტი დაყო ხუთი წელი მამასახლისობასა ლავრასა აბბა საბაჲსსა და აღესრულა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ იხილა იგი ბიდოს, შეეშინა.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მას წმიდამან ევთჳმი: ნუ გეშინინ, მე ვარ ევთჳმი, მონაჲ ღმრთისაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აღესრულა ნეტარი თეოდოლოს, რომელი წინა მრავალგზის მოჴსენებულ არს, ამისმან ძმამან გელასი დაიპყრა მამასახლისობაჲ ნეტარისა საბაჲს ლავრისა დიდისაჲ დასაბამსა ათხუთმეტსა ინდიკტიონისასა.
და	ცხო.საბ	და მივიდა იგი დიდისა იოვანე დაყუდებულისა და ეზრახა მას ამის სახისათჳს.
და	ცხო.საბ	და ამას თანა აქუნდა მოღუაწედ და შემწედ ევსტათი წიგნის მწერალი, ნათესავით გალატელი, და სტეფანე იერუსალემელი და ტიმოთე გებალელი, რომლისაჲ მოძღურებაჲ მისი ბრწყინავს მოდღენდელად დღედმდე.
და	ცხო.ეფთ	არამედ უკუნიქეც და არქუ, რომელმან-იგი წარგავლინა, ვითარმედ ესრჱთ თქუა წმიდამან ევთჳმი: ნუ ზრუნავ მწვალებელთა მათთჳს, ღმერთი არს, რომელმან მუაქცივნეს იგინი კათოლიკე ეკლესიად.
და	ცხო.საბ	მაშინ აღიძრნეს და აღშფოთნეს და განრისხნეს სულითა განხრწნილნი მწვალებელნი და აღაშფოთეს ეკლესიაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ჴელითა შენითა იყოს იერუსალჱმს ერთ სამწყსო ერთისა მწყემსისა.
და	ცხო.ეფთ	და შენ წარვედ ლავრად ჩემდა და აღაშჱნე საკრებულოდ.
და	ცხო.საბ	ხოლო იყო შფოთისა მის წინამძღუარ იოვანე, მთავარდეკანოზი ლავრისაჲ მის, ნათესავით ანტიოქელი, რომელი გამოეძო მამათა საკურთხევლით წვალებისათჳს, და მას თანა შეყოფილ იყო იოვანე, რომელსა ერქუა ქუხილისა ეშმაკი, და პტოლომე.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა ესე ბიდოსს, ჰრქუა წმიდასა მას: გიბრძანებია, მამაო წმიდაო.
და	ცხო.საბ	ესენი შეითქუნეს და გარდააქცევდეს მრავალთა სულთა.
და	ცხო.საბ	მაშინ მამათა ერთითა გონებითა და განზრახვითა ჟამად-ჟამად თითოეულით გამუასხნეს.
და	ცხო.საბ	და იპოვნეს იგინი ვითარ ორმეოც კაც ოდენ, და ყოველნი ესე მიკრბეს ნეა-ლავრად ნონოსისა და ლეონტი ბჳზანტიელისა, რომელი კოსტანტინეპოლისით შთამოსრულ იყო.
და	ცხო.საბ	ესე აღბორგებულ იყო და სავსე გულისწყრომითა ნეტარისა საბაჲს ლავრისათჳს და გელასის და სხუათა მამათა შეასმენდა.
და	ცხო.საბ	და შეკრბეს მუნ ყოველნი მწვალებელთა მთავარნი, რამეთუ ლეონტის დიდი შური და გულისკლებაჲ აქუნდა ძუელი ნეტარისა საბაჲსი.
და	ცხო.საბ	და შეზრახვაჲ ყო, რაჲთამცა დააქციეს დიდი ესე ლავრაჲ, და არამცა იყო საყოფელი კაცთაჲ მას ადგილსა.
და	ცხო.საბ	და შეკრიბა ერი მრავალი ნეა-ლავრად დაწყეულთა და უბადრუკთა მწვალებელთაჲ.
და	ცხო.საბ	და ესე შეკრებულნი და გამოსხმულნი ლავრით წარვიდეს ნეტარისა თეოდოსის მონასტრად.
და	ცხო.საბ	ეგრე ჰგონებდეს, ვითარმედ შეეზრახნენ იგინი მის მონასტრისა მამასახლისსა სოფრონის, კაცსა მოშიშსა ღმრთისასა, და სხუათა მამათა.
და	ცხო.საბ	არამედ ღმერთმან დააბრმო გონებაჲ მათი, და სირცხჳლით გამოვიდეს მონასტრისაგან და აღივსნეს გულისწყრომითა დიდითა ყოველნი, ლეონტი და მისთანანი იგი, გელასის ზედა და დიდისა ლავრისათჳს.
და	ცხო.საბ	და წარავლინნეს მათგანნი თითოეულთა ადგილთა და შეკრიბეს სათხრელები და ჰამები და კედები რკინისაჲ და სხუაჲ, რაჲ-იგი უჴმდა დასარღუეველად.
და	ცხო.საბ	და ერი იკრიბეს გარემოჲს სოფლებისაჲ და წარემართნეს, რაჲთამცა შთავიდეს და დაარღჳეს დიდი ესე ლავრაჲ.
და	ცხო.საბ	ხოლო ღმერთმან საბაჲსმან დიდი საკჳრველი ქმნა, და ვითარ მივიდოდეს, იყო ორი ჟამი დღისაჲ.
და	ცხო.საბ	და დასდვა მათ ზედა ღრუბელი და ნისლი.
და	ცხო.საბ	და დღესა მას დაილეწვოდეს შეცთომილნი, მიმოდარორინებდეს და, ვითარ მესმა კაცისა სარწმუნოჲსაგან, დიდითა ჭირითა ხვალისა დღჱ მარკიანჱს მონასტერსა თანა იპოვნეს.
და	ცხო.საბ	და მაშინღა იხილეს ნათელი და ესრჱთ სირცხჳლეულნი თჳსად ადგილად უკუნვიდეს.
და	ცხო.საბ	ესე საკჳრველი ქმნა საკჳრველთმოქმედმან ღმერთმან, რომელი შეჰმუსრავს ამპარტავანთა, ხოლო მდაბალთა მოსცის მადლი, რომელმანცა-იგი ლოთის ზე და ელისეს ზე წარწყმიდნა უხილავობითა.
და	ცხო.საბ	მას ჟამსა ოდენ მოვიდა მთავარეპისკოპოსი ანტიოქიისაჲ ეფრემ იერუსალემდ და პაპა ევსები პავლჱსა, ალექსანდრიელ ეპისკოპოსისა, გამოძებულისა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა პაპა ევსები განუტევა კრებული იგი, რომელ იყო პავლჱსთჳს, ალექსანდრელ ეპისკოპოსისა, ამისსა შემდგომად მოვიდა იერუსალემდ.
და	ცხო.საბ	მაშინ შევიდა მისა ლეონტი ბჳზანტიელი და შეიყვანნა მის თანა გამოსხმულნი იგი მწვალებელნი ლავრით.
და	ცხო.საბ	უდრტჳნვიდეს გელასის მამასახლისსა და თქუეს: ამან გაზოგა ლავრაჲ და ჩუენ გამოგუასხნა და მტერნი ჩუენნი შეიწყნარნა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ლეონტი პაპა ევსები აცთუნა სიტყჳთა და არა უთხრა მართალი, ვითარმედ წვალებისათჳს გამოსხმულ არიან.
და	ცხო.ეფთ	და არა ჭეშმარიტ ეგონა ხილვაჲ იგი, არამედ ესრე ჰგონებდა, ვითარმედ ჩუენებასა იხილავს.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ წარმოჰბურა მას წმიდამან ევთჳმი ფიჩჳ თჳსი და გაუტევა მშჳდობით.
და	ცხო.საბ	მაშინ მოუწოდა აბბა გელასის და ჰრქუა: ანუ შეიყვანენ ესენი, უკუეთუ არა, იგი, რომელ მტერნი მაგათნი შინა არიან, იგინიცა გამუასხენ.
და	ცხო.ეფთ	და აღიტაცა ბიდოს, ვითარცა აღიტაცა ამბაკუმ წამსა თუალისასა, და იპოვა იგი კიდესა ზღჳსასა და მუნით მოვიდა ქალაქად წმიდად, და არავინ, ცნა მოსლვაჲ მისი.
და	ცხო.საბ	და ვითარ შეაჭირვა მათ ესრჱთ, მაშინ შეიზრახნეს მამანი და წარავლინნეს ლავრისაგანნი კაცნი ანტიოქიად: სტეფანე და ტიმოთე და სხუანი ოთხნი ძმანი, რომელთა ნეფსით თჳსით დევნულებაჲ დაითმინეს.
და	ცხო.საბ	ესენი ვითარცა მივიდეს ანტიოქიად, ყოველი, რაჲ-იგი შეემთხჳა ადგილსა მას, აუწყეს მთავარეპისკოპოსსა ეფრემს და მიართუნეს მას წიგნნი ნეტარისა ანტიპატრე ეპისკოპოსისანი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შევიდა სახიდ თჳსა და განიძუარცა ფიჩჳ იგი, რომელი მისცა წმიდამან ევთჳმი ღმრთისა მიერ, და შეიმოსა სამოსელი თჳსი, უჩინო იქმნა ფიჩჳ იგი.
და	ცხო.ეფთ	და მოეგო გონებასა თჳსსა და თქუა: აწ უწყი ჭეშმარიტად, ვითარმედ ღმერთმან მუავლინა წმიდაჲ ევთჳმი და განმარინა მე სიკუდილისაგან მწარისა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა მთავარეპისკოპოსსა წიგნთა მათგან ოროგინჱსი ღმრთისა მიმართ გმობაჲ, რომელ-იგი მათ მიართუნეს, და გულისხმა-ყო, რაჲ-იგი იქმნების იერუსალემს ოროგინელთაგან, მაშინ აღიძრა ძლიერად და კრებულსა შოვრის შეაჩუენეს ოროგინე და ბილწი იგი წვალებაჲ მისი და მრღჳისა წვალებისა მისისაგანნი მრავალნი შეჩუენებულ ყვნეს ეკლესიასა შინა.
და	ცხო.ეფთ	და უთხრა იგი დედასა თჳსსა, ხოლო მან ჰრქუა მას: შვილო, ვითარცა აღუთქუ წმიდასა მას, აღუსრულე გულსმოდგინედ.
და	ცხო.საბ	ესე ვითარცა ესმა იერუსალჱმს, განრისხნა ნონოს და მისთანანი იგი ყოველნი მყრალნი მწვალებელნი და წარავლინეს ლეონტი ბჳზანტიელი კოსტანტინეპოლისა, რამეთუ აქუნდეს მათ ზურგად დომენტიანოს, გალატიისა ეპისკოპოსი, და თეოდორე, კაბადუკიაჲსაჲ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მივიდა პატრეაქისა და უთხრა მას ყოველი, რაჲცა იყო.
და	ცხო.საბ	ხოლო სხუანი იგი აქა შეუჴდეს მთავარეპისკოპოსსა პეტრეს და აწყინებდეს მწვალებელნი იგი, რაჲთამცა აღჴოცა მოსაჴსენებელთა სახელთა სახელი ეფრემ, ანტიოქელ მთავარეპისკოპოსისაჲ, და დიდსა წინა-აღდგომასა იქმოდეს და შფოთებდეს.
და	ცხო.ეფთ	და დაუკჳრდა პატრეაქსა და ჰრქუა მას: ჭეშმარიტად, წმიდაჲ ევთჳმი წინაწარმეტყუელი არს ღმრთისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	არამედ ამიერითგან წარვედ და აღაშჱნე მონასტერი იგი, და მე შეგეწიო ყოველსა საქმესა მისსა.
და	ცხო.საბ	მაშინ მთავარეპისკოპოსმან მოუწოდა სოფრონის და გელასის მამასახლისთა თჳსისაგან და ჰრქუა მათ: წარვედით და მომიწერეთ წიგნი შეჩუენებაჲ მწვალებელთაჲ ფიცით, რაჲთა არა აღვჴოცოთ მოსაჴსენებელთაგან სახელთა ეფრემ მთავარეპისკოპოსისა სახელი.
და	ცხო.საბ	და ამათ მამათა წიგნი იგი შექმნეს და მიართუეს.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთავარეპისკოპოსმან ვითარცა მიიღო წიგნი იგი, მუნქუესვე წარუძღუანა მეფესა და მიწერა, რასა-იგი ზმენ მწვალებელნი.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ წარიყვანნა ბიდოს გალატოზნი და ყოველი საჴმარი და შთავიდა ლავრად და გარდაცვალა იგი საკრებულოდ და შეზღუდა იგი ზღუდითა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მიიღო წიგნი იგი ღმრთისმსახურმან მეფემან, მეყსეულად უბრძანა წიგნისა დაწერაჲ რისხვით მწვალებელთათჳს და შეჩუენებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ყო პირველი ეკლესიაჲ ადგილ პურის საჭმელად მამათა და ზედაკერძო მისა აღაშჱნა ეკლესიაჲ ახალი და კუალად აღაშჱნა მონასტერსა შოვრის გოდოლი მცირჱ.
და	ცხო.ეფთ	და იყო ნაშჱნები მონასტრისაჲ გარემოჲს საფლავსა მის წმიდისასა, ხოლო იყო ნაშჱნები იგი შუენიერ ფრიად.
და	ცხო.საბ	და წიგნსა ამას ქუეშეკერძო წარწერა მენა, მთავარეპისკოპოსმან კოსტანტინეპოლისისამან, და ყოველთა ეპისკოპოსთა, რომელნი არიან მის ქუეშე, წარწერად სცა.
და	ცხო.ეფთ	და შეჰგავს იგი საყოფლად მონაზონთა, რამეთუ განზავებულ არს და ჰამო ჰაერი მისი.
და	ცხო.ეფთ	და აღმოსავალით მისა არს მცირჱ ბორცჳ და არს იგი შოვრის ორთა ჴევთა მცირეთა, და არს ჩრდილოჲთ მისა ქუეყანაჲ ვაკჱ, სივრცჱ მისი ვითარ სამ უტევან, და ჴევი, რომელი შთამოვალს მთაწმიდით.
და	ცხო.ეფთ	და მუნით კერძო არს გოდოლი იგი და კარი მონასტრისაჲ.
და	ცხო.საბ	და უნებლიად წარწერად სცა დომენტიანოსს და თეოდორეს ზემოჲ კერძოჲვე იგი შეჩუენებაჲ მწვალებელთაჲ, და ყოველთაგან საცნაურ იქმნნეს, ვითარ-იგი მიზეზად ქრისტიანე იყვნეს.
და	ცხო.ეფთ	და არს ადგილი იგი ჰაერგანზავებულ, ჟამსა სიცხისასა არს გრილ და სიცივისასა – ტფილ.
და	ცხო.საბ	ხოლო დომენტიანოს ვითარცა ჴელი წარწერა და ცნა, რამეთუ სხუათა მწვალებელთა არა წარწერეს, გულისკლებითა და ურვითა წუერნი მოიკუეცნა და თავადად განეშოვრა იგი კათოლიკისა ზიარებასა და წყლით-მაკე იქმნა კოსტანტინეპოლისს შინა და ესრჱთ აღესრულა უზიარებელი.
და	ცხო.საბ	და ყოველთა ეპისკოპოსთა პალესტინისათა და ყოველთა მამასახლისთა მონასტრისა უდაბნოჲსათა ჴელი წარწერეს თჳნიერ ალექსანდრე აბელისა ეპისკოპოსისა.
და	ცხო.საბ	მაშინ განრისხნეს ნონოს და პეტრე და იოვანე და კალისტონ და ანასტასი და სხუანი მათთანანი მწვალებელნი და განეშოვრნეს კათოლიკისა წმიდისა ზიარებასა, დაუტევეს და წარვიდეს იგინი ველის პირად და ესე კოსტანტინეპოლისს ისმა, და სიკუდილიცა პაპა ევსებისი და ლეონტისი.
და	ცხო.საბ	და მოუწოდა აპოკრისართა წმიდისა ანასტასიისათა და ჰრქუა მათ დიდითა მრისხანებითა: მიუწერეთ წიგნი მთავარეპისკოპოსსა თქუენსა პეტრეს, რაჲთა დააჯეროს მამათა და უკუვიდენ იგინი თჳსსავე ლავრასა.
და	ცხო.საბ	მაშინ ნონოსეთ წიგნი მიუწერეს მთავარეპისკოპოსსა პეტრეს სიტყჳთა თეოდორჱსითა, რომელსა ერქუა ასკიდა, რომელსა წერილ იყო ესრე: ვევედრებით შენსა ღირსებასა, მცირითა ნურაჲთ სიტყჳთა განკურნენ გულნი ჩუენნი, რაჲთა თქუენცა ჰშჩნდეთ ყოველთა თანა გულსმოდგინედ და სთქუათ: განჴსნილმცა არიან, და განიჴსნენ სახელითა მამისაჲთა, ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა, რომელი ნათესავი არა სათნო იყოს ღმრთისა.
და	ცხო.საბ	და ესევითარი სიტყუაჲ დავიჯეროთ და არა სხუაჲ ნურაჲ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ესევითარი ესე ებისტოლჱ მიიღო მთავარეპისკოპოსმან, პირველად არა მიითუალა მათი იგი თხოვილი სიტყუაჲ, რამეთუ საშფოთებელი იყო და არა მშჳდობისაჲ, არამედ შესმენისათჳს ასკიდაჲსა შეეშინა და თქუა: გარდავყვნე დღენი ჩემნი.
და	ცხო.საბ	მაშინ წარავლინნა ველის პირდ და მოუწოდა ნონოსს და მისთანათა და განიყვანნა იგინი თჳსისაგან და თხოვილი იგი სიტყუაჲ აღუსრულა მათ.
და	ცხო.საბ	და ამათ ვითარცა ესმა, წარვიდეს იგინი ნეა-ლავრადვე და იყოფვოდეს მუნ და იღრჭენდეს ბოროტად მამათა ზედა დიდისა ლავრისათა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ასკიდა ვითარ აღვიდა კოსტანტინეპოლისა, მთავარეპისკოპოსსა პეტრეს წიგნი მოუწერა რისხვით და აიძულა მას, რაჲთა შეიდგინნეს სჳნკელოსად პეტრე ალექსანდრელი და იოვანე მრგუალი.
და	ცხო.საბ	მიერ ჟამითგან უფროჲს ხოლო ფართოებაჲ პოვეს ნონოს და მისთანათა მათ, და მათი იგი უღმრთოებისა მყრალობაჲ განაცხადეს და ყოველსა სახლებსა და უბანთა ქადაგებდეს და დიდსა ბოროტსა და ძჳრსა ზრახვიდეს ლავრისათჳს დიდისა და მუნ მყოფთა მამათათჳს.
და	ცხო.საბ	და თუ ვინმე იხილიან ქალაქსა წმიდასა მონაზონი მართლმადიდებელი, ესენი ერისგანთა ჴელითა გუემნიან და საბაიტელად ჰხადიედ მათ და განაძიან იგი ქალაქით.
და	ცხო.საბ	მრავალთა მართლმადიდებელთა მამათა სცეს და ბრძოლაჲ აღადგინეს ღმრთისმსახურთა ზედა.
და	ცხო.საბ	მაშინ ბერთა, იორდანისა მყოფთა, შური ღმრთისაჲ აღიშურეს და აღმოვიდეს ქალაქად წმიდად შეწევნად ქრისტიანეთა.
და	ცხო.საბ	და რომელნი-იგი ჰბრძოდეს ქრისტიანეთა მართლმადიდებელთა, განცხადებული ბრძოლაჲ ყვეს ბერთა მათ ზედა და სხუათა მართლმადიდებელთა.
და	ცხო.საბ	და ესენი შეცჳვეს ქსენადოქსა დიდისა ლავრისასა.
და	ცხო.საბ	და მიუჴდეს მყის მბრძოლნი იგი დიდითა გულისწყრომითა და უნდა, რაჲთამცა მამანი წარწყმიდნეს.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ქსენადოქისა კარნი დაჴშულნი პოვნეს, სარკუმელნი ქვითა დალეწნეს და შინა მყოფთა მათ ქვითა ესროდეს.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა დიდად შეაურვეს მამათა, ერთმან ვინმე, თეუდოლოს სახელით, ბესი მონაზონი, შეწყუდობილთა მათგანი, ამან პოვა ნიჩაბი და აღიღო იგი და ქსენადოქით გამოვიდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მბრძოლნი იგი იყვნეს ვითარ სამას ოდენ, და ამან მარტომან ყოველნი განაბნივნა.
და	ცხო.საბ	ხოლო უხეთქნა არავის, ხოლო ამას უხეთქნეს მათ ქვითა, და დაეცა.
და	ცხო.საბ	და შემდგომად მცირედთა დღეთა აღესრულა.
და	ცხო.საბ	და მუნქუესვე ღმრთისმსახურთა მათ ზედა ბრძოლაჲ იგი განქარდა, გარნა ჯაჭჳ სარკუმლისაჲ მოდღენდელად დღედმდე ჰგიეს საწამებელად ბრძოლისა მის, სადა-იგი სენაკი არს ჭურჭრის სასყიდელი.
და	ცხო.საბ	მაშინ ყოველნი მამანი დიდისა ლავრისანი ევედრებოდეს გელასის, რაჲთამცა აღვიდა კოსტანტინეპოლისა და ესე ყოველი ჭირი აუწყა ღმრთისმოყუარესა მეფესა.
და	ცხო.საბ	ხოლო აბბა გელასი ვითარცა წარემართებოდა, შეკრიბნა მამანი დიდისა ლავრისანი ეკლესიად, მოიკითხნა და იჯმნა მათგან.
და	ცხო.საბ	და ჰრქუა მათ: აჰა, მამანო, ბრძანებისა თქუენისაებრ აღვალ კოსტანტინეპოლისა, და გზას რაჲ შემემთხჳოს, არა ვიცი.
და	ცხო.საბ	გარნა გევედრები თქუენ, თეოდორე მამქუესტისაჲ იყოს თუ ვინმე, და გესმეს, ნუ შემოუტევებთ მას, რამეთუ იგი თჳთ მწვალებელი იყო, და ნეტარმანცა მამამან ჩუენმან საბა ოროგინჱს თანა იგიცა მოიძულა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ღმერთმან შეიწყალა ეკლესიაჲ თჳსი და წიგნი იგი ქმნული შეურაცხყოფად სცა და თეოდორჱსი შეჩუენებაჲ ინება.
და	ცხო.საბ	ესე ვითარცა ჰრქუა მამათა ნეტარმან გელასი, იჯმნა და გამოვიდა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აღვიდა კოსტანტინეპოლისა, აგრძნა ასკიდა და შჯული შეუთხრა, სადა უცხონი დადგიან და საპატრიაქოსა და სამეფოსა კარსა, რაჲთა იერუსალემისა მონაზონი არა შეუტეონ.
და	ცხო.საბ	ხოლო აბბა გელასი ვითარ არავინ შეიწყნარა და ასკიდაჲსა ეშინოდა, რამეთუ ქალაქსა ყოველსა შჯული შეეთხრა მისთჳს, მაშინ გამოვიდა იგი კოსტანტინეპოლისით და ჴმელით წარემართა პალესტინედ.
და	ცხო.საბ	და მიიწია იგი ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან ამორიონ.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აგრძნეს დიდისა ლავრისა მამათა, აღმოვიდეს ყოველნი ერთბამად ქალაქად წმიდად, რაჲთამცა მამასახლისი დაჲდგინეს.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აუწყეს მთავარეპისკოპოსსა, გინებითა და ჭენებითა გამუასხნეს იგინი ბრძანებითა სჳნკელოსთაჲთა და მრავალნი ჭირნი შეამთხჳვნეს მათ ქალაქსა შინა.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ არარაჲ ყვეს საქმჱ მათი, და წარვიდეს თჳსსავე ლავრასა.
და	ცხო.საბ	მაშინ მრავალნი ერნი შეეძინებოდეს ოროგინელთა მყრალთა და თანა-აღიბაძვებდეს უმეცართა და გულსა უქცევდეს და ლბილად სიტყჳთა მათითა უმანკოთა და უცოდველთა აცთუნებდეს და მართალთა გარდააქცევდეს.
და	ცხო.საბ	და უღმრთოთა ძალი და შიში აღემატებოდა.
და	ცხო.საბ	და ესრჱთ ყოველი დაიპყრეს და საყოფლად მათა დიდი ლავრაჲ უნდა დაპყრობად, რამეთუ ესვიდეს იგინი ძალსა თჳსსა და დიდად შურებოდეს და ისწრაფდეს, რაჲთამცა მიემთხჳვნეს ამას საქმესა.
და	ცხო.საბ	მაშინ დიდითა შრომითა და სიცბილითა უღმრთოებისა მათისაჲთა და ზაკვულებითა დაადგინეს მამასახლისი მწვალებელი, რომელსა სახელი ერქუა გეორგი, და შთაიყვანეს იგი ლავრად დიდითა პატივითა და დასუეს იგი საყდარსა წმიდისა მამისა ჩუენისა საბაჲსსა თუესა ფებერვარსა, ინდიკტიონსა ცხრასა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ დაესრულა შჱნებაჲ მონასტრისაჲ მესამესა წელსა, უნდა მამათა, რაჲთამცა აკურთხეს ეკლესიაჲ და მონასტერი დღესა, რომელსა დაიდვა წმიდაჲ იგი ადგილსა მას თჳსსა.
და	ცხო.ეფთ	და მწუხარე იყვნეს იგინი, რამეთუ წყლითა ნაკლულევან იყვნეს მცირედ წჳმრობისაგან, რამეთუ ყოვლადვე არა შთასრულ იყო წყალი ლაკუათა მათთა მას წელიწადსა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო ჟამი მაისისა თჳსაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს უსასო ქმნილ იყვნეს წჳმისაგან და ამის გამო ელია მამასახლისი და ბიდოს დიაკონი იყვნეს დიდსა შინა მწუხარებასა.
და	ცხო.საბ	და იყო დევნულებაჲ დიდი და წმიდათა მამათა ჩუენთაჲ განბნევაჲ შესლვითა მგელთაჲთა.
და	ცხო.საბ	მაშინ იოვანე ეპისკოპოსი, პატიოსანი მამაჲ ჩუენი, დაყუდებული მრავლით ჟამითგან შეყენებისა მისისაჲთ, გამოვიდა და აღვიდა იგი მთასა ზეთისხილთასა და მის თანა ყოველნი ღმრთისმსახურებასა შინა აღზრდილნი.
და	ცხო.საბ	და მრავალნი მათგანნი განიბნინეს ყოველსა ქუეყანასა.
და	ცხო.საბ	მათ დღეთა შინა დევნულებისათა, ოდეს განსდევნიდეს ღმრთისმსახურთა მონაზონთა დიდისა ლავრისათა, მაშინ ბრძოლისა წინამძღუარი და უღმრთოებისა მთავარი ნონოს, ვითარცა კაცთაგან რეცა, აღიტაცა და მყის სულნი წარჰჴდეს.
და	ცხო.საბ	მაშინ აღდგეს მამანი დიდისა ლავრისანი ღმრთისა მიერ და მამასახლისად დააყენეს აბბა კონონი, კაცი, რომელიც ცნობილი იყო მონაზვნური მოვალეობის შესრულებითა და მართლმადიდებლური დოგმატების დაცვით.
და	ცხო.საბ	და წარავლინა მათ თანა ევლოგი და სხუანი ორნი მამასახლისნი: კჳრიაკოზ, მამასახლისი ლავრისაჲ, რომელსა ჰრქჳან „პიგი“, რომელი ითარგმანების „წყარო“, და პანკრატი ვინმე მესუეტისაჲ.
და	ცხო.საბ	ხოლო აბბა კონონ ევედრა ევსტუქის, ვითარ გამოვიდოდა იგი კოსტანტინეპოლისით, რაჲთა აღავლინოს აბბა თეოდოსის მონასტრისა მამასახლისი ევლოგი, და იპოვოს კრებულსა მას.
და	ცხო.ეფთ	და წარავლინეს ამბა ლონგინოზისა, ქუემოჲსა მონასტრისა მამასახლისისა, რაჲთა მოსცნეს მათ კარაულნი მათნი და მოკრიბონ მათ ზედა წყალი ფარაჲთ.
და	ცხო.ეფთ	და აკაზმულ იყვნეს იგინი, რაჲთა ღამით, ცისკრისა ჟამსა, წარვიდენ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო აწ ნუმცა წინაჲსწარ დავეცემით გონებითა, ნუცაღამცა განვიზრახავთ გულსა შიდა შიშსა, ნუცამცა განვიზრახავთ თავით ჩუენით ზრუნვასა და ვიტყჳთ: მო-მე-ვიდეს ეშმაკი და გარდამჭრნეს ჩუენ, ანუ აღგჳხუნეს და დამცნეს ჩუენ, ანუ მყის მოიწიოს და შემაძრწუნნეს ჩუენ.
და	ცხო.კჳი	ცხორებაჲ და განგებაჲ წმიდისა მამისა ჩუენისა კჳრიაკოზისი პალავრას, რომელი მარტოდმყოფ იყო, – დიდისა მამისა ჩუენისა წმიდისა ევთჳმის მოწაფჱ
და	ცხო.თევ	და ვითარ იხილა წმიდამან მან შეკრებაჲ იგი ერისაჲ კართა ზედა, იკითხა მიზეზი იგი მუნ დგომისა მათისაჲ, და უთხრეს მას.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აღვიდოდეს აბბა კონონეთნი კოსტანტინეპოლისა, თითოსახენი ჭირნი შეაჩუენნა მათ ასკიდა, ხოლო სულგრძელებითა მათითა ძლევითა შემოსილად გამოჩნდეს.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მცირედნი დღენი წარჴდეს, პეტრე, იერუსალემელ მთავარეპისკოპოსი, აღესრულა, და მაკარი დაადგინეს მთავარეპისკოპოსად უშჯულოჲსა კრებულთა ნეა-ლავრელთა.
და	ცხო.საბ	და ბრძოლაჲ იქმნა დიდი იერუსალემს შინა ქალაქსა.
და	ცხო.საბ	ესმა ესე ღმრთისმსახურსა მეფესა და განრისხნა ფრიად ასკიდაჲს ზედა და ოროგინელთა და მაკარისი ბრძანა გარდადგინებაჲ ეპისკოპოსებისაგან.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან კონონ და მისთანათა ვითარცა პოვეს ესევითარი ჟამი, შევიდეს მეფისა და უთხრეს ესე ყოველი და ამისსა შემდგომად დაწერნეს წიგნსა ყოველნი იგი უღმრთოებანი ოროგინელთანი, გამოუცხადნეს და მიუპყრეს მეფესა.
და	ცხო.საბ	და იყო კოსტანტინეპოლისს ევსტუქი ალექსანდრელი ჳკონომოსი.
და	ცხო.ეფთ	და მას ღამესა ოდენ ეჩუენა წმიდაჲ ევთჳმი მამასახლისსა და ჰრქუა მას: რასა იქმან დღეს კარაულნი?
და	ცხო.ეფთ	და მან ჰრქუა მას: წყალი არა გჳდქს და ამისთჳს წარვლენ ფარას, რაჲთა წყალი მოიღონ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ შეჰრისხნა მას და ჰრქუა: რაჲსათჳს უდებ-ჰყავთ ვედრებაჲ ღმრთისა მიმართ, ჵ, მცირედმორწმუნენო, რომელმან გამოუცჱნა წყალი კლდისაგან ერსა მას ურჩსა, და სამსონს რაჟამს მოეწყურა, მოსცა მას წყალი ღაწჳსაგან ვირისა;
და	ცხო.ეფთ	და თქუენ, რომელთა საჴმარ არს, არამცა მოგცაა?
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მე გეტყჳ: უკუეთუ ითხოოთ სარწმუნოებით, მოგცეს თქუენ, და ნუ წარავლინებთ კარაულთა წყლისათჳს, არამედ მიენდვენით ღმერთსა და ამასვე დღესა, უწინარჱს სამ ჟამისა, აღივსნენ ორნივე ლაკუანი დიდნი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განიღჳძა ძილისა მისგან, მიუთხრა მამასასლისმან ბიდოსს დიაკონსა და მამათა, რაჲ-იგი იხილა, და უკუნსცნა კარაულნი იგი თჳსსავე უფალსა.
და	ცხო.საბ	და ევსტუქი ვითარცა მოვიდა იერუსალჱმდ, წარავლინნა სამნი ეპისკოპოსნი ზენა, რაჲთა ადგილი მისი განაგონ.
და	ცხო.საბ	და ვითარ შეკრბეს წმიდანი იგი ყოვლისა სოფლისანი – ესე მეხუთჱ შეკრებაჲ კოსტანტინეპოლისს შეკრბა, – და ყოველთა ერთბამად განცხადებულად შეაჩუენეს ოროგინე და მისისა მის მყრალისა წვალებისა მავალნი, თეოდორე მამქუესტეანი და მისვე მწინკულისა წვალებისა მავალნი, ევაგრიოს და დიდჳმოს, და ყოველთა მათ მრღჳეჲ იგი და საძაგელი წვალებაჲ შეჩუენებულ ყვეს და დაწყევეს ოთხთა მამათმთავართა და თავადმან კრებულმან.
და	ცხო.საბ	ხოლო ღმრთით-დაცვულმან მეფემან ჩუენმან წარუძღუანა იჱრუსალემდ თქმული იგი და ყოფილი, რაჲთა ესე ყოველთა ეპისკოპოსთა პირითა და ჴელითა.
და	ცხო.საბ	დადვან და დაამტკიცონ თჳნიერ ალექსანდრე აბელელ ეპისკოპოსისა.
და	ცხო.საბ	და ამისთჳსცა ეპისკოპოსებისაგან განჴადეს, და კოსტანტინეპოლისს ზენა ზრვასა სახლი დაიზულა და დაიპყრა, და ესრჱთ განვარდა ამის ცხოვრებისაგან.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეა-ლავრისა მყოფთა თჳსითა სიცბილითა და უღმრთოებითა თავნი თჳსნი განაშოვრნეს წმიდისა კათოლიკისა ზიარებასა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთავარეპისკოპოსი ევსტუქი მრავალგზის ეტყოდა მათ და აწუევდა, რაჲთამცა მოიქცეს, ევედრებოდა მათ რვასა თუესა და ლიქნით ეტყჳნ მათ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მზჱ აღმოჰჴდა, აღმოვიდა ღრუბელიცა და დაფარა მონასტერი იგი, და იწყო წჳმად მონასტერსა ზედა და გარემოჲს მისსა ოდენ, და უწინარჱს მესამისა ჟამისა აღივსნეს ლაკუანი, და განიპყრა წჳმაჲ იგი.
და	ცხო.საბ	და ვითარ ვერ დააჯერა მათ, რაჲთამცა ეზიარნეს კათოლიკე ეკლესიასა, მაშინ ბრძანებაჲ მოღებად სცა მეფისაგან ანასტასის დუქსსა და ესრჱთ ნეა-ლავრით განასხნა და ადგილი იგი განათავისუფლა მათისა მისგან სულმყრალობისა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა მარტჳრი პატრეაქსა საკჳრველი ესე, შთამოვიდა იგი სიხარულით მრავალთა თანა, რაჲთა აკურთხოს ეკლესიაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ყვეს ღამის-თევაჲ სიხარულითა დიდითა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მთავარეპისკოპოსმან არა ინება ცალიერად დგომაჲ ადგილისაჲ მის, არამედ ას ოცი მონაზონი გამორჩეული დააშჱნა მუნ, სამეოცი დიდისა ლავრისაგან გამოჲყვანა და ერთი, რომელსა სახელი ერქუა იოვანე, სქოლასტიკოს ყოფილი, ესე მამასახლისად განაჩინა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ჟამისწირვაჲ ეგულებოდა, დასცნეს საკურთხეველსა ქრისტჱსსა ძუალნი წმიდათა მარტჳლთანი: ტარაქოჲსნი და ბარბარაჲსნი და ანდრონიკჱსნი.
და	ცხო.ეფთ	და იყო ესე მაჲსსა შჳდსა, შემდგომად გარდაცვალებისა წმიდისა ევთჳმისა მეათესა წელსა.
და	ცხო.საბ	და სხუაჲ სამეოცი შეკრიბა უდაბნოჲსა მონასტერთაგან მართლმადიდებელთაჲ, რომელთაგანი ერთი მე ვარ, რომელი შთასრულ ვიყავ დიდისა ევთჳმის მონასტრით დიდად ლავრად ნებითა მამათაჲთა და დიდისა იოვანე შეყენებულისაჲთა.
და	ცხო.ეფთ	და რავდენთამე ჟამთა შემდგომად იქმნა ბიდოს დიაკონი ეპისკოპოს ქალაქსა, რომელსა ჰრქჳან დორონ.
და	ცხო.ეფთ	გითხრა კუალად, ვითარ მოიქცნეს მწვალებელნი, რომელნი-იგი იყვნეს იერუსალჱმს მართალსა სარწმუნოებასა, რამეთუ არა ცუდად იყოს, რომელ-იგი თქუა წმიდამან ევთჳმი, და უწყოდა პატრეაქმან, ვითარმედ სიტყუაჲ მისი ჭეშმარიტ არს.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა ყოველნი შევკერბით ქალაქად წმიდად, მიერ განვედით მთავარეპისკოპოსისა თანა და ახლისა მამასახლისისა ჩუენისა თანა და მივედით დაბად თეკუად და ანასტასის მიერ განსხმულთაჲ მათ მწვალებელთაჲ ადგილი ჩუენ დავიპყართ, ნეა-ლავრაჲ, თუესა ფებერვარსა ოცდაერთსა, ინდიკტიონსა ორსა, შემდგომად სიკუდილისა მამისა ჩუენისა საბაჲსსა ოცდამესამესა წელსა.
და	ცხო.ეფთ	და ამისთჳს არა ზრუნვიდა მათთჳს ამბა მაკარი პირველმოჴსენებული, რომელსა აქუს მონასტრები ბეთლემით კერძო.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა აღესრულა, და ესრჱთ დაესრულა ბრძოლაჲ, რომელი იყო წმიდათა ზედა და ღმრთისმოშიშთა.
და	ცხო.საბ	და მე აქამდე დავასრულე სიტყუაჲ წმიდისა საბაჲსთჳს.
და	ცხო.საბ	და კუალად ვიტყჳ მე სიტყჳსაებრ წინაწარმეტყუელისა: იხარებდინ უდაბნოჲ და ყუაოდენ ვითარცა შროშანი, რამეთუ შეიწყალნა უფალმან შვილნი თჳსნი.
და	ცხო.ეფთ	შეიკრიბნა მისა ყოველნი მწვალებელნი, და ღმერთი არს, რომელმან ინება შეკრებაჲ მათი, და იწყო სიტყუად მათა: მამანო ჩემნო, ვიდრემდის ვიყვნეთ ორგულ სარწმუნოებისათჳს, რამეთუ არა ვიცით ნებაჲ ღმრთისაჲ სრულიად, არამედ ამიერითგან მოვედით და ვიგულოთ თავისა ჩუენისათჳს და ნუუკუე გუგონიეს, ვითარმედ ჭეშმარიტსა გზასა ვალთ და ჩუენ გარდაგუექციოს მისგან.
და	ცხო.საბ	და კუალად ვთქუ სულსა ჩემსა.
და	ცხო.საბ	ხილვით ვიხილე მონებაჲ ერისა ჩემისაჲ, რომელი არს იჱრუსალემს და სულთქუმანი მათნი მესმეს და ვინებე ჴსნაჲ მათი.
და	ცხო.საბ	და ოდეს უნდა, მოგუხედა და მოხედვითა მისითა გუაცხოვნნა და გჳჴსნნა ჩუენ მძლავრებისაგან ოროგინელთაჲსა და განასხნა პირისაგან ჩუენისა და დაგუაშენნა საყოფელთა მათთა და დაგჳმკჳდრა ნაშრომი მათი, რაჲთა დავიცვნეთ სამართალნი მისნი და მოვიძიოთ შჯული მისი, რომლისა არს დიდებაჲ და პატივი, ძლიერებაჲ და თავყანისცემაჲ მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა.
და	ცხო.საბ	აწ და მარადის და უკუუკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.საბ	ესე თავები: წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა საბაჲსი ცხორებაჲ
და	ცხო.საბ	დაბისათჳს მისისა და მამულთა.
და	ცხო.საბ	შესლვაჲ იერუსალჱმდ და პასარიონ-წმიდას ყოფაჲ.
და	ცხო.საბ	მისლვისათჳს ევთჳმისა და ვითარ იგი წარავლინა თეოქტისტჱსა.
და	ცხო.საბ	უდაბნოსა ზედა წყურილისათჳს და ევთჳმის აღსრულებისა.
და	ცხო.საბ	მონასტრით განსლვისათჳს დიდად უდაბნოდ და განსაცდელთათჳს.
და	ცხო.საბ	რომლითა სახითა მოვიდა ლავრად, ოდეს ზინონ მეფემან სძლო ბასილის და მარტჳრი მთავარეპისკოპოს იქმნა.
და	ცხო.საბ	სუეტისა ცეცხლისა ხილვისათჳს და ღმრთით-შჱნებულისა ეკლესიისა.
და	ცხო.საბ	პავლჱსთჳს და სომეხთა.
და	ცხო.საბ	სიკუდილისათჳს სალოსტისა და ქსენადოქისა შჱნებისათჳს ქალაქს შინა.
და	ცხო.საბ	გელასისთჳს და აღშჱნებისათჳს ეკლესიისა და განგებისათჳს სომეხთაჲსა.
და	ცხო.საბ	წინა-აღმდგომთათჳს, ოდეს წარვიდა სკჳთოპოლისა და ლომისათჳს.
და	ცხო.საბ	წარსლვისათჳს ნიკოპოლისა და მუნ აღშჱნებისათჳს მონასტრისა.
და	ცხო.საბ	წინა-აღმდგომთათჳს და ვითარ ნეა-ლავრაჲ აღაშჱნა.
და	ცხო.საბ	იაკობისთჳს და ჴმელისა პისრისა.
და	ცხო.ეფთ	ვიზრუნოთ სულთა ჩუენთათჳს და ვყოთ ვითარცა-იგი მოციქულთა.
და	ცხო.საბ	ლომისა მისთჳს მკელობელისა და ფლავიანოს ასურისა.
და	ცხო.საბ	პირველისა შემთხუევისათჳს აბბა საბაჲსა მეფისა ანასტასისა და მუნ უბრძანა დაზამთრებაჲ.
და	ცხო.საბ	ივლიანაჲსთჳს და ანასტასიაჲსთჳს.
და	ცხო.საბ	განსხმისათჳს ფლაბიანოსისა და ილიაჲსა და დიდებისათჳს სებერჱსა და დადგინებისათჳს იოჰანეჲსა და შესუმისათჳს საპყრობილედ და რაჲ-იგი ქმნა სტეფანე-წმიდისა სამარტჳრესა.
და	ცხო.საბ	ანასტასი მეფისა წიგნი თეოდოსისი და საბაჲსი.
და	ცხო.ეფთ	ვქმნეთ წილი: ერთი სახელად ეპისკოპოსთა და ერთი მონაზონთა.
და	ცხო.ეფთ	და უკუეთუ აღმოჰჴდეს მონაზონთაჲ, დავადგრეთ ესრეჲთვე, და უკუეთუ აღმოჰჴდეს ეპისკოპოსთა სახელსა, მოვიქცეთ და შეუდგეთ კათოლიკე ეკლესიასა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე თქუა, ყოველნი დასჯერდეს ამას ზედა და შთაყარნეს წილნი იგი.
და	ცხო.ეფთ	და აღმოუჴდა ეპისკოპოსთა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ დაჯერებულ იქმნნეს და დამდაბლდეს ყოველნი და შევიდეს ქალაქად და შეიკრძალეს სარწმუნოებაჲ კათოლიკე ეკლესიისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შეიწყნარნა იგინი პატრეაქმან, ბრძანა, რაჲთა აღანთნენ კანდელნი წმიდისა აღდგომისანი და ყონ ღამის-თევაჲ.
და	ცხო.საბ	შიმშილისათჳს, ჳკონომოსისა შეიწრებისათჳს და ღმრთისა საკჳრველებისა საქმისა.
და	ცხო.საბ	დაჴსვისათჳს ძუძუთა საცხუვართაჲსა და სძისა არა გამოსლვისა.
და	ცხო.საბ	სიკუდილისათჳს ილია მთავარებისკოპოსისა და ანასტასი მეფისა.
და	ცხო.საბ	სიყუარულისათჳს ურთიერთას თეოდოსისა და საბაჲსა.
და	ცხო.საბ	სიკუდილისათჳს იოჰანე მთავარეპისკოპოსისა და იუსტინიანოსის მეფობისათჳს და დისათჳს მთავარეპისკოპოსისა.
და	ცხო.საბ	საჭურისისათჳს და ივლიანაჲს სიკუდილისა.
და	ცხო.საბ	სიკუდილისათჳს აბბა თეოდოსისა და აბბა საბაჲს კოსტანტინეპოლისა აღსლვისა სამარიტთათჳს.
და	ცხო.საბ	შესლვისათჳს წინაშე მეფისა და დედოფლისა.
და	ცხო.საბ	აღსრულებისათჳს წინაწარმეტყუელებისა აბბა საბაჲსისა ღმრთისა მიერ და აღშჱნებისათჳს ლავრისა იერემიაჲსისა.
და	ცხო.საბ	მოსლვისათჳს სკჳთოპოლისით და აღსრულებისა.
და	ცხო.საბ	მადლისათჳს ღმრთისა, რომელი მოსცა მას სულთა და ჴორცთა.
და	ცხო.საბ	შემდგომად სიკუდილისა ნეტარისა საბაჲსა ნონოს და მისთანათა წვალებაჲ განცხადეს და მრავალთა ავნებენ და მელეტეჲს მიერ უკუნცემულისა მისთჳს ოქროჲსა.
და	ცხო.ეფთ	და ბრძანა შემოკრებაჲ მონაზონთაჲ და მოქალაქეთაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და იყო სიხარული დიდი ეკლესიასა შინა და უბანთა ქალაქისათა.
და	ცხო.საბ	გელასისთჳს, ოდეს მამასახლისობაჲ დაიპყრა და ოროგინელნი განასხნა და ვითარ დასცნა უხილავობითა ლეონტიელნი.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ჯერანტიოს დაშთა მარტოჲ და არა შეუდგა სარწმუნოებასა.
და	ცხო.ეფთ	და განიდევნა ეკლესიით იგი და ვინ მის თანა იყვნეს.
და	ცხო.ეფთ	და ჟამთა ანასტასი მეფისათა მუაოჴრეს სარკინოზთა სახლები ბარბაროზთაჲ მათ, რომელნი მოქრისტიანებულ იყვნეს ჴელითა წმიდისა ევთჳმისითა.
და	ცხო.საბ	რამეთუ კრებულისა მისგან წარვიდეს და კუალად უკმოჲქცეს, და ბრძოლაჲ იგი რომელ იქმნა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მთავართა მათთა აღიშჱნეს კუალად სახლები ახლები და აღაშჱნეს ეკლესიაჲ ამბა მარტჳრის მონასტერსა თანა.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად მოიქცნეს მათა სარკინოზნი იგი და ტყუე ყუნეს ზოგნი მათგანნი, და ნეშტნი იგი განიბნივნეს სოფლებსა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მას ჟამსა შიში დიდი ქალაქსა ამას და ჭირი ბარბაროზთაგან.
და	ცხო.საბ	ასრულებაჲ გელასისი და უშჯულოჲსა გეორგის დადგომაჲ.
და	ცხო.საბ	განძებისათჳს გეორგისა და კასიანოსის დადგომისა და სიკუდილისა მისისათჳს.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ელია განაგო სამწყსოჲ წმიდისა ევთჳმისი კეთილად ოცდაათრვამეტსა წელსა და შემდგომად ამისა შეისუენა.
და	ცხო.ეფთ	და დადგა მისსა ადგილსა სტეფანე არაბიელი.
და	ცხო.ეფთ	და ესუა მას ძმაჲ, რომლისა სახელი ფარკობი, და იქმნა იგი ხუცეს კესარიისა ეკლესიასა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მოკუდა, მისცა ყოველი მონაგები თჳსი მონასტერსა.
და	ცხო.საბ	დადგომისათჳს კონონისა და და დამდაბლებისათჳს ოროგინელთაჲსა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო დღეთა მისთა კაცი, რომელსა ერქუა კესარიოს, და კეთილსა უყოფნ იგი წმიდისა ევთჳმის მონასტერსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მოვიდა ქალაქად და დაყო მას შინა რავდენიმე ჟამი, შევარდა იგი სალმობასა ჴორცთასა, და წარიყვანეს იგი მონასტრად და სცხებდეს მას ევლოგიასა წმიდისა ევთჳმის საფლავისასა.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად მისა განიკურნა და მრავალი შესაწირავი შეწირა მონასტერსა მას და დაიდვა თავსა თჳსსა, რაჲთა ყოველთა წელთა მოსცემდეს ევლოგიასა, და წარვიდა ანტიოქიად.
და	ცხო.ეფთ	და მი-რაჲ-ვიდოდა, დადგა იგი ტრაპოლისს სტეფანჱსა შინა, მის ქალაქისა ეპისკოპოსისასა, და უთხრობდა მას მადლსა მას, რომელი აქუნდა წმიდასა ევთჳმის, და ვითარ-იგი განკურნა ყოველთაგან სალმობათა მისთა.
და	ცხო.საბ	აბბა კონონის კოსტანტინეპოლისა აღსლვისათჳს და მეხუთისა კრებისა ყოფისათჳს და ოროგინეითა გამოსხმისათჳს ნეა-ლავრით და მართლმადიდებელთა დაპყრობისათჳს.
და	ცხო.ეფთ	და ესუა ეპისკოპოსსა მას თჳსი, რომელსა ერქუა ლეონტიოს.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა მადლი იგი წმიდისაჲ მის, განჴურდა გული მისი, და წარვიდა და მონაზონ იქმნა წმიდისა მის მონასტერსა.
და	ცხო.ეფთ	და გამოჴდა იგი კეთილად მონაზონად.
და	ცხო.ეფთ	და წარმოიყვანა იგი სტეფანე ეპისკოპოსმან და განაჩინა იგი იკონომოსად ეკლესიასა ზედა წმიდისა ლეონტი მოწამისასა.
და	ცხო.ეფთ	და მისა შემდგომად აკურთხა იგი ხუცად და მერმე შეისუენა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მონასტერსა შინა ხუცესი, რომელსა ერქუა ნილოს.
და	ცხო.ეფთ	და წაავლინიან იგი ანტიოქიად კესარიოსისა მოღებად ევლოგიისა მის, რომელი აღეთქუა მონასტრისა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მიიწია ტრაბოლოსდ, დადგა იგი ეპისკოპოსისა შინა, ხოლო მან დაადგინა იგი მთავრად ურისიდოსა ზედა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ ამბა სტეფანე მრავალი კეთილი ყო მონასტერსა შინა ევთჳმისსა და შეწირა ექუსასი დრაჰკანი და შეისუენა ოცდაორსა იანვარსა.
და	ცხო.ეფთ	და თომა, ნათესავით ეფემიელი, იქმნა მამასახლის სამწყსოსა ზედა წმიდისა ევთჳმისსა.
და	ცხო.ეფთ	და მო-ოდესმე-ვიდა მისა კესარიოს პირველმოჴსენებული.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ სხდეს ტაბლასა ზედა, ჰრქუა მას მამასახლისმან: არს აქა ჩუენ თანა სადიაკონეს შინა მცირედ ნაწილი ძელისა ცხორებისაჲ, და სტეფანეს შეექმნა მონასტრისადა ჯუარი ოქროჲსაჲ, რომელსა შინა იყო თუალები პატიოსნები, და შთაესუენა მას შინა ძელი ცხორებისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მას კესარიოს: მიბრძანე, რაჲთა თაყუანის-ვსცე მას და მომიბოძე მცირე ძელისაგან ცხორებისა ნაწილი.
და	ცხო.ეფთ	და შეიყვანა იგი სადიაკონედ და განაღო ადგილი იგი, რომელსა შინა იდვა ძელი ცხორებისაჲ, და თაყუანის-სცა მას კესარიოს და რომელნი იყვნეს მის თანა, და მისცა მას მცირედ მისგანი.
და	ცხო.ეფთ	და შევიდეს შინაგანსა სახლსა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მუნ მონაზონი, სახელით თევდოტიოს, გალატიელი.
და	ცხო.ეფთ	და იგი იყო სახლსა ზედა სასტუმროსა მსახურ და შევიდოდა იგი და გამოვიდოდა სადიაკონედ, რამეთუ იგი ჰმსახურებდა მათ.
და	ცხო.ეფთ	და იყო ადგილი იგი განღებულ, რომელსა შინა იდვა ექუსასი იგი დრაჰკანი, რომელი პირველ ვთქუ, სამთა ჩაჴუთა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ჰმსახურებდა მათ, მოიპარა დრაჰკანი იგი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განუტეობდა მამასახლისი კესარიოსს, დაჰჴშა ადგილი იგი სწრაფით და ულოცა მას და განუტევა იგი, და ვერ აგრძნო, რაჲ-იგი იქმნა.
და	ცხო.ეფთ	და აღდგა დილეულ თევდოტე და იწყო ლალვად მამასახლისისა და ეტყოდა: ვერ შემძლებელ არს კაცი ცხორებად ადგილსა ამას, რამეთუ შფოთი მრავალი არის.
და	ცხო.ეფთ	და განვიდა მონასტრით და დრაჰკანი იგი – მის თანა და ვითარ აღვიდოდა იერუსალჱმდ, დაჯდა დამართებით ამბა მარტჳრის მონასტერსა და მოჰჴსნა ერთსა ჩაჴუსა და აღმოიღო ერგასისი დრაჰკანი და დამალა ჩაჴუები იგი ქვასა ქუეშე დიდსა და დაისწავა ადგილი იგი.
და	ცხო.ეფთ	და შევიდა იერუსალჱმდ და იმიზდა ვირი იოპედ და მისცა მას წინდი და უკუნვიდა, რაჲთამცა წარმოიღო დრაჰკანი იგი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მიეახლა ქვასა მას, რომელსა ქუეშე იდვა დრაჰკანი იგი, გამოჴდა გუელი ჯარბი.
და	ცხო.ეფთ	დიდი და საშინელი და დევნა-უყო მას და დააყენა მას დღესა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ცნა თომა მამასახლისმან და ლეონტიოს, შემდგომმან მისმან, და აღვიდეს ქალაქად წმიდად, და უთხრა მათ საქმჱ იგი და ჰრქუა: ვერვინ შემძლებელ არს მიახლებად ადგილსა მას, სადა-იგი ძეს დრაჰკანი, რამეთუ გუელი იყოფის მუნ ფრიად საშინელი.
და	ცხო.ეფთ	და ხვალისა დღჱ კუალად მოვიდა ადგილსა მას, და კუალად გამოჴდა გუელი იგი და დევნა-უყო მას და არა უტევა შეხებად დრაჰკანსა მას.
და	ცხო.ეფთ	და მესამესა დღესა კუალად მივიდა ადგილსა მას, და შეიპყრა იგი ეშმაკმან მას ადგილსა, და იდვა იგი გზასა ზედა, ვითარცა მკუდარი.
და	ცხო.ეფთ	და კაცნი ვინმე ლაზარელნი მივიდეს მას ადგილსა და პოვეს იგი მდებარჱ გზასა ზედა და წარიღეს იგი ქალაქად.
და	ცხო.ეფთ	და დაყუნა დღენი მრავალნი ჯერაკუმიას შინა, რომელ არს სასნეულჱ, და სალმობაჲ იგი უფროჲსადღა განდიდნებოდა.
და	ცხო.ეფთ	და იხილა ჩუენებასა შინა: კაცი ვინმე მღდელი ეტყოდა მას რისხვით: ვერ შემძლებელ ხარ აღდგომად ცხედრისა მაგისგან, ვიდრემდის არა უკუნსცე ხუასტაგი იგი, რომელ მოიპარე წმიდისა ევთჳმის მონასტრით.
და	ცხო.ეფთ	ჰრქუა მას ამბა ლეონტიოს: შენ მოვედ და გჳჩუენე ქვაჲ იგი შორით, რამეთუ ჩუენ არა გუეშინიან გუელისა მისგან.
და	ცხო.ეფთ	და აღსუეს იგი ვირსა და მიიყვანეს იგი ადგილსა მას, რომელსა-იგი იდვა დრაჰკანი, და პოვეს იგი დამარხული ქვასა მას ქუეშე და არცა ყოვლად იხილეს გუელი იგი.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ უკუნიყვანეს თევდოტიოს ადგილადვე თჳსა და არარაჲ აბრალეს მას და არცა სთხოვეს, რომელ-იგი გამოეღო დრაჰკნისა მისგან.
და	ცხო.ეფთ	და დაყო თომა განგებასა შინა ევთჳმის სამწყსოჲსასა რვაჲ წელი და მერმე შეისუენა ოცდახუთსა მარტსა.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად გარდაცვალებისა წმიდისა ევთჳმისა სამეოცდაათისა წლისა მიიღო ლეონტიოს მამასახლისობაჲ და მაშინ შემიწყნარა მე წმიდასა მას მონასტერსა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ვითარ-იგი მესმა წმიდისა ევთჳმისთჳს, კაცისა ღმრთისა, და ვცან და მითხრეს მამათა მისთჳს: არა დაუფარე მომავალსა ამას ნათესავსა, არამედ მიუთხარ და აღვწერე, რაჲთა უწყოდიან ნათესავთა, რომელნი ჩუენსა შემდგომად ყოფად არიან, და ვჰგონებდ, ვითარმედ კეთილ არს და შუენიერ, რაჲთა მიუთხრნე საკჳრველთა საქმენი, რომელნი იყვნეს საფლავსა მისსა ზედა დღეთა ჩუენთა და რომელნი განიკურნნეს.
და	ცხო.ეფთ	და რომელთა იხილნეს თუალითა მათითა სასწაულნი, რომელნი იყვნეს წმიდისა მის საფლავსა ზედა, მუაქამდე ცოცხალ არიან და მათ უღირს მითხრობაჲ მათა.
და	ცხო.ეფთ	ჟამსა, რომელსა შემოვედ მონასტერსა ამას, დიაკონი ვიყავ და მუნ შინა მონაზონ ვიქმენ, ვითარცა შენ იცი, მამაო გიორგი, ვითარმედ მოვედ იერუსალჱმდ თუესა ნოენბერსა ნია-ეკლესიისა კურთხევისა მიზეზითა და მოსწრაფე ვიყავ, რაჲთამცა ვიყოფოდე უდაბნოს.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მეგულებოდა განსლვაჲ ბედსაჲდით, მიბრძანა მე დედამან ჩემმან, რაჲთა არარაჲ ვყო თჳნიერ აბა იოვანე შეყენებულისა ზრახებისა, რომელ-იგი იყოფის ლავრასა წმიდისა საბაჲსა, რომელი ბრწყინავს კეთილითა საქმითა, რაჲთა არა შეუდგე ცთომილებასა ევარგენეჲს სარწმუნოებისასა და დაუტეო მართალი სარწმუნოებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მოვედ ქალაქად წმიდად და მოვილოცენ წმიდანი ადგილნი და თაყუანის-ვეც ძელსა ცხორებისასა და ესრჱთ მივედ ამბა იოვანჱსა შეყენებულისა.
და	ცხო.ეფთ	და მან მრქუა მე: უკუეთუ გინებს ცხორების, წარვედ და იყოფოდე წმიდისა ევთჳმის მონასტერსა.
და	ცხო.ეფთ	და მე შთავედ უდაბნოდ იორდანისა და დავადგერ მამათა თანა მრავალ ჟამ და თუესა ივნისსა მოვედ მონასტრად წმიდისა ევთჳმისა, და შემიწყნარა მე ამბა ლეონტი მამასახლისმან.
და	ცხო.ეფთ	და მათ დღეთა ოდენ მოიყვანეს მონაზონი ამბა მარტჳრის მონასტრით, რომლისა თანა იყო სული უკეთური, და ეშმაკი იგი ფრიად ავნებდა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო იგი კილიკიელი სოფელსა, რომელსა ჰრქჳან ტამასუ.
და	ცხო.ეფთ	და სახელი მისი – პავლე.
და	ცხო.ეფთ	და დადვეს იგი საფლავსა შინა წმიდისა ევთჳმისა, და მცირედთა დღეთა შემდგომად ეჩუენა მას ღამით წმიდაჲ ევთჳმი და განდევნა მისგან ეშმაკი იგი.
და	ცხო.ეფთ	და აღვიდა პავლე ეკლესიად ჟამსა ცისკრისა კანონისასა და ადიდებდა ღმერთსა და მადლსა მისცემდა წმიდასა მას და მიუთხრობდა საკჳრველსა მას, რომელ იქმნა მის ზედა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარცა ცნეს მონასტრისა მისისათა, ვითარმედ განიკურნა იგი, მოვიდეს, რაჲთამცა წარიყვანეს იგი, და არა ერჩდა მათ, არამედ განვიდის და იქმნ იგი საქმესა მონასტრისასა სიხარულით.
და	ცხო.ეფთ	და დღესა ერთსა, ვიყვენით რაჲ უდაბნოს შეშისა კრებასა, ვჰკითხეთ პავლეს და ვარქუთ: რაჲსაგან შეგემთხჳა სალმობაჲ იგი, რომელსა შინა იყავ, და ვითარ განიკურნე?
და	ცხო.ეფთ	მოგჳგო და გჳთხრა ჩუენ ყოველი საქმჱ მისი და თქუა, ვითარმედ: ვიყავ მე მონასტერსა შინა და შევედ მსახურებასა და აღვიხუენ კლიტენი საკურთხეველისაგან.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ განვაგდე შიში ღმრთისაჲ გულისაგან ჩემისა და მოვიპარე ჭურჭლისაგან მის მონასტრისა.
და	ცხო.ეფთ	და სხუათა საქმეთა მისთა ბოროტად განვაგებდ.
და	ცხო.ეფთ	არა გულისხმა-ვყავ, ვითარმედ ყოველი მონასტრისა საჴმარი და წმიდათა ადგილთაჲ ღმრთისა შეწირული არს.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განვიშორე მსახურებაჲ იგი ჩემი, დავსხენ კლიტენი წმიდასავე საკურთხეველსა ზედა, სადაჲთ-იგი აღვიხუენ, და მიმიჴმო ერთმან ძმათაგანმან, რაჲთა პირი ვიჴსნა მის თანა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ვსჳ ღჳნოჲ იგი ვიდრე განძღომადმდე, წარვედ, რაჲთა დავწვე.
და	ცხო.ეფთ	და აღდგეს ჩემ ზედა გულისსიტყუანი საძაგელნი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შევიწყნარენ, აღმაშფოთეს მე ფრიად, და ვიხილე მსგავსი დედაკაცისაჲ, რომელი წვა ჩემ თანა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ამათ გულისსიტყუათა ვიგონებდ, ვიხილე: ეშმაკი, ვითარცა ბნელი ღრუბელი, მოვიდა ჩემდა და აღაშფოთა სული ჩემი.
და	ცხო.ეფთ	და მრავალთა დღეთა ვიტანჯებოდე მისგან, და დღითი-დღე განძჳნდებოდა იგი.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მამათა მონასტრისათა შთამომიყვანეს და დამსუეს საფლავსა თანა წმიდისა ევთჳმისსა.
და	ცხო.ეფთ	და მოვეგე გონებასა ჩემსა და ვიწყე ვედრებად წმიდისა მის, რაჲთა განმათავისუფლოს საქმეთაგან ეშმაკისათა.
და	ცხო.ეფთ	და მას ღამესა, რომელსა მიხილეთ ეკლესიას შინა მადლითა ღმრთისაჲთა, ვითარ წარჴდა მეხუთჱ ჟამი მის ღამისაჲ, ვილოცევდ ცრემლით.
და	ცხო.ეფთ	და აღიტაცა გონებაჲ ჩემი და ვიხილე, ვითარმცა ვიყავ ადგილსა რასმე დიდებულსა და საშინელსა, რომელსა ვერ შემძლებელ არს კაცი მითხრობად.
და	ცხო.ეფთ	და იყო თავსა ჩემსა კუნკული შავი, ხაოედი, სავსჱ ეკლითა.
და	ცხო.ეფთ	და ხაოჲ იგი მისი ფრიად მაწყინებდა.
და	ცხო.ეფთ	და მას ჟამსა ვიხილე: წმიდაჲ იგი ბრწყინვიდა.
და	ცხო.ეფთ	და თმაჲ მისი – სპეტაკ, ჰასაკითა – მოკლჱ, წუერითა – გრძელ, პირითა – შუენიერ.
და	ცხო.ეფთ	და ემოსა მას მცირჱ საბეჭური.
და	ცხო.ეფთ	და ჴელთა მისთა – შოლტი.
და	ცხო.ეფთ	და იწყო სიტყუად ჩემდა: რაჲსათჳს მაწყინეს მე, გინა რასა ითხოვ?
და	ცხო.ეფთ	და მიუგე მას შიშით: გევედრები, რაჲთა შემიწყალო.
და	ცხო.ეფთ	და მომიგო მე პირითა მწუხარითა და თქუა: სცანა, ვითარმედ არარაჲ დაეფარვის ღმერთსა?
და	ცხო.ეფთ	რამეთუ რომელნი მონასტერსა შესწირვენ, ღმრთისა შესწირვენ და მიაქუს სასყიდელი.
და	ცხო.ეფთ	და ესრჱთვე, რომელნი ბოროტად განაგებენ ღმრთისა შეწირულსა, იგი მიაგებს და სწავლის.
და	ცხო.ეფთ	ანანია და ცოლმან მისმან თჳსისაგან საფასისა შეწირეს, და რავდენ იპარეს, მოკუდეს.
და	ცხო.ეფთ	ამიერითგან უკუეთუ აღმითქუა არღარა პარვად რაჲმე მონასტრისაგან და დაიცვე თავი შენი გულისსიტყუათაგან შეგინებულთა, ღმერთმან განგკურნოს შენ, რამეთუ მოწყალე არს და არა ჰნებავს სიკუდილი ცოდვილისაჲ, არამედ მოქცევაჲ და სინანული და ცხორებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	ესე ამისთჳს შეგემთხჳა, რამეთუ შეხუედ მსახურებასა ღმრთისასა და არა შეიკრძალე სიმართლჱ, არამედ შეიყუარე საფასჱ და იპარე, რომელ-იგი რწმუნებულ იყო შენდა, და ამპარტავანებით განაბნიენ საქმენი ღმრთისანი და განისწავლე ეშმაკისა მიერ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე მესმა, აღუთქუ, ვითარმედ ამიერითგან ვეკრძალო საქმეთა მონასტრისათა და წმიდათა ადგილთასა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მიპყრა წმიდამან მან კუნკული იგი, რომელ იყო თავსა ჩემსა, და ჭირით აღმჴადა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მას შინა მცირჱ შავი.
და	ცხო.ეფთ	და გამოვიდოდა თუალთა მისთაგან ცეცხლი, და ვიხილე წინაშე მისა მთხრები, საშინელი ფრიად.
და	ცხო.ეფთ	შთააგდო წმიდამან შავი იგი მთხრებსა მას შინა, ხოლო მან მომხედა მე და მრქუა: ამიერითგან ცოცხალ იქმენ, ნუღარა სცოდავ, არამედ იგულე თავისა შენისათჳს, რაჲთა არა უძჳრჱსი ამისა გეყოს.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მოვეგე გონებასა ჩემსა და მადლი შევწირე ღმრთისა.
და	ცხო.ეფთ	და მით ჟამითგან არღარა მიხილავს, გარნა კეთილი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე გუესმა პავლჱსგან, დიდებაჲ მივეცით ღმერთსა და მადლსა, რომელი მიეცა წმიდასა ევთჳმის.
და	ცხო.ეფთ	ერთსა მას შეაბა კარი, რაჲთა დაჰმარხოდის იგი მამათათჳს, და მეორჱ დაუტევა ბარბაროსთა მათთჳს, რომელნი მას მოენათლნეს.
და	ცხო.ეფთ	და მათ ჟამთა წჳმაჲ მცირედ იყო და წყურილი იყო, და დაჰვკლიტეთ ლაკუასა მას მამათასა.
და	ცხო.ეფთ	და დღესა ერთსა ვითარ ვსხედით კარსა თანა მონასტრისასა, მოვიდეს ორნი არაბნი.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მათ თანა კაცი ერთი ქრისტიანი, რომელსა ერქუა მელო, და იყო იგი მონათლულ წმიდისა ევთჳმის მიერ.
და	ცხო.ეფთ	და ჰყვანდა მათ თანა კაცი ბარბაროზი, რომლისა თანა იყო ეშმაკი.
და	ცხო.ეფთ	და გჳთხრეს ჩუენ და თქუეს, ვითარმედ: ესე მოვიდა სუმად აქლემთა მისთა და პოვა ლაკუაჲ იგი მონასტრისაჲ კლიტული და აღიღო ქვაჲ და განტეხა კარი იგი ლაკჳსაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მუნქუესვე შეიპყრა იგი ეშმაკმან, და პეროოდა.
და	ცხო.ეფთ	და აღვიდეთ და მოვიყვანეთ და ჩუენ უწყით, ვითარმედ: უკუეთუ ვინმე ავნებდეს რასმე წმიდისა ამის ადგილსა, მიიღოს პატიჟად მისა ტანჯვაჲ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ აღვიღეთ ჩუენ ეშმაკეული იგი და შთავიღეთ საფლავად წმიდისა ევთჳმისა, და იყო მუნ, ვიდრემდის განდევნა მისგან წმიდამან ეშმაკი იგი, და შემდგომად რავდენთამე დღეთა იქმნა იგი ქრისტიანე.
და	ცხო.ეფთ	და იყო ეშმაკეულ ასული ძმისა მისისაჲ, და შთამოიყვანეს იგი მონასტრად წმიდისა მის და დაყვეს მუნ სამი დღჱ და იმარხვიდეს და სცხებდეს ევლოგიასა წმიდისასა.
და	ცხო.ეფთ	და განიკურნა, და წარვიდეს სიხარულით.
და	ცხო.ანტ	არცაღა ანტონი შევრდომასა მას ეშმაკისასა უდებ იქმნა და მიერითგან შეურაცხ-ყო თავი თჳსი, არცაღა მტერი, დაღათუ დაცემულ იყო, დასცხრა ბრძოლად მისა მიმართ, რამეთუ მიმოვიდოდა მერმე, ვითარცა ლომი, და ეძიებდა რასმე მიზეზსა მისთჳს.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონის ესმინა წიგნთაგან, ვითარმედ მრავალ არიან მანქანებანი მტერისანი, ფიცხლად მოიპოვა მარხვაჲ, განიზრახა და თქუა: დაღათუ ვერ შეუძლო გულსა ჩემსა გულისთქუმითა ჴორცთაჲთა ცთუნებად, გამომცადოს მერმე სხჳთაცა მზირობითა მანქანებისაჲთა, რამეთუ არს ცოდვისმოყუარე ეშმაკ.
და	ცხო.ანტ	უფროჲსღა და უმეტჱს აღიკრძალვიდა ჴორცთა ანტონი და დაიმონებდა, ნუუკუე სხჳთ ვსძლე, და სხჳთ მაცთუნოს.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ მოვიდა მისა, ჰრქუა მას: სადა გნებავს, დედაკაცო, მისლვის?
და	ცხო.ეფთ	და კუალად სხუაჲ არაბი ლაზარეონელი, რომელსა ერქუა არღუბი, და ძჱ მისი მწყსიდა საცხუვართა უდაბნოს გარე.
და	ცხო.ეფთ	და შეიპყრა იგი ეშმაკმან და მართლუკუნუქცია პირი მისი.
და	ცხო.ეფთ	და ჴმობდა იგი და აჴსენებდა სახელსა მის წმიდისასა.
და	ცხო.ეფთ	და მოიყვანეს იგი მონასტრად, და მცირედთა დღეთა განიკურნა და კუალად მოეგო პირი მისი.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად დედაკაცი ერთი ბოდისელი, ვითარ იგი ჯდა სახლსა შინა თჳსსა შუვა სამხრის ოდენ, შეიპყრა იგი ეშმაკმან და დაადგრა მის თანა შჳდ თუე.
და	ცხო.ეფთ	და ქმარი მისი მწუხარე იყო მისთჳს.
და	ცხო.ეფთ	და დღესა ერთსა მოეჴსენა წმიდაჲ ევთჳმი და წარიყვანა იგი და წარვიდა მონასტრად მისა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო არა შევიდოდა დედაკაცი მონასტრად, და დაადგრეს სამ დღე გარეშე მონასტერსა.
და	ცხო.ეფთ	ილოცვიდა და იმარხვიდა.
და	ცხო.ეფთ	და რაჲ მწუხრ მოიღიან ევლოგიაჲ წმიდისა მის საფლავისაგან და წყალი კანდელთაჲ, რომელნი ენთებოდეს მის ზედა, და შესჳს იგი დედაკაცმან მან.
და	ცხო.ეფთ	და მესამესა ღამესა ეჩუენა წმიდაჲ იგი და ჰრქუა მას: აჰა ესერა განიკურნე, წარვედ სახიდ თჳსა მშვდობით!
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად ამისა შთამოვიდის იგი წლითი-წლად მონასტრად და ჰმადლობნ იგი ღმერთსა და წმიდასა ევთჳმის და ამბორს-უყოფნ იგი ზღურბლთა კარისა მონასტრისათა და ყვის მამათათჳს შესაწირავი სიხარულით და სარწმუნოებით.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მის თანა ეშმაკი დამალული მრავალ ჟამითგან და ფრიად აშინებნ მას და სხუასაცა მრავალსა უზამნ მას.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შეიწყნარეს მონასტერსა, და შთავიდა და თაყუანის-სცა საფლავსა წმიდისა ევთჳმისსა, განცხადნა სული იგი არაწმიდაჲ და დასცემნ იგი მას და დაუპყრის ენაჲ მისი და არა უტევებნ სიტყუად ჩუენ თანა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო წმიდამან ევთჳმი განკურნა იგი და განჴსნა კრულებაჲ ენისა მისისაჲ, და იყოფოდა მონასტერსა შინა ვიდრე სიკუდიდმდე და იყო იგი ჴორცითა წმიდა.
და	ცხო.ეფთ	დღესა ერთსა, ვსხედით რაჲ კართა თანა მონასტრისათა და ვარჩევდით მხალსა, და აჰა ესერა კაცი ვინმე უცხოჲ მოვიდოდა ჩუენდა სრბით, და იყო მის თანა სული უკეთური.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ მოეახლა კარსა მონასტრისასა, იწყო ჴმობად და იტყოდა: რაჲ ძეს შენი და ჩემი, წმიდაო ევთჳმი, მონაო ღმრთისაო?
და	ცხო.ეფთ	და დასცა იგი წინაშე კარსა.
და	ცხო.ეფთ	და აღვდეგით ჩუენ და მეკარჱ და ჭირითა შევიყვანეთ საფლავად წმიდისა მის.
და	ცხო.ეფთ	და ჴმობდა იგი და იტყოდა: რად მიმიყვანებთ მე მისა, რომელი მბრძავს მე?
და	ცხო.ეფთ	მაშინ დასცა საფლავსა ზედა მის წმიდისასა და ვიდრე მიმწუხრამდე დაადგრა უსიტყუელად.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ აღდგა დილეულ, იწყო სიტყუად განცხადებულად, ვითარმედ: ღმერთმან ლოცვითა ამის წმიდისაჲთა განმათავისუფლა საქმეთაგან ეშმაკისათა.
და	ცხო.ეფთ	და ვჰკითხეთ მას: ვითარ მოხუედ აქა და რაჲსათჳს ჰჴმობდ გუშინ?
და	ცხო.ეფთ	და მან გურქუა ჩუენ: არარაჲ ვიცი, რომელსა-ეგე იტყჳთ, და არცა – ვითარ მოვედ აქა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე გუესმა.
და	ცხო.ეფთ	დიდებაჲ მივეცით ღმერთსა, რომელი შეეწევის და აღამაღლებს, რომელნი ჰყუარობენ მას.
და	ცხო.ეფთ	და იყო იგი ნათესავით ბჱთაკაბელი, რომელი შორავს გაზასა ათორმეტ მილიონ.
და	ცხო.ეფთ	და ცხონდა იგი ორმეოცდახუთსა წელსა და მერმე შეისუენა.
და	ცხო.ეფთ	და დაიცვნა მცნებანი ღმრთისანი და იქმნა იგი მუშაკ ურცხჳნელ.
და	ცხო.ეფთ	და ესუა მას ძმაჲ, სახელით ჰრომანოს, იყოფოდა იგი დაბასა თჳსსა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მუნ კაცი, რომლისა თანა იყო შური ეშმაკისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და უნდა მას მიცემად ხუასდაგი ჰრომანოსისი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ვერ შეუძლო ესე ყოფად, გული გაჲწყო და წარვიდა ალევთერეპოლისა გრძნეულისა ვისამე, რომელი იყო მუნ, და უთხრა ჰრომანოსისთჳს მას, ვითარმედ: მნებავს მოკლვაჲ მისი.
და	ცხო.ეფთ	და მისცა მიზდი გრძნეულსა მას.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განვიდა ჰრომანოს ყანად მუშაკთა თანა მისთა, აღიღო იგი ეშმაკმან მან და დასცა.
და	ცხო.ეფთ	და წარიღეს იგი მუშაკთა მათ სახიდ თჳსა.
და	ცხო.ეფთ	და სალმობაჲ იგი მისი განდიდნებოდა, და იქმნა იგი ქუე-მდებარე, და დაჰჴსნდა ყოველი გუამი მისი, და განწირეს იგი მკურნალთა.
და	ცხო.ეფთ	დღესა ერთსა გარე-მუასხდეს თჳსნი მისნი და ტიროდეს მისთჳს.
და	ცხო.ეფთ	და აღიხილნა თუალნი თჳსნი და მიხედნა მათ და ჰლოცვიდა, რაჲთა განვიდენ გარე.
და	ცხო.ეფთ	და გარდაიქცია პირი მისი, ვითარცა ყო ეზეკია მეფემან, ილოცვიდა და თქუა: ღმერთო ძალთაო, შენ არქუ ცოდვილსა: უკუეთუ მოიქცე და სულთ-ითქუნე და შეინანო, სცხონდე.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად იწყო: წმიდაო ევთჳმი, შემიწყალე და ევედრე ღმერთსა, რაჲთა განმარინოს ტკივილისა ამისგან მწარისა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე თქუა, რეცა მიეძინა და იხილა მონაზონი ვინმე ბერი, რომელი ეტყოდა: რაჲ გნებავს, და გიყო შენ?
და	ცხო.ეფთ	მაშინ შეეშინა და განეხარნეს და ჰრქუა მას: ვინ ხარ შენ, უფალო?
და	ცხო.ეფთ	და მან ჰრქუა მას: მე ვარ ევთჳმი, რომელსა მხადიდ სარწმუნოებით.
და	ცხო.ეფთ	და უჩუენა მას მუცელი თჳსი.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ წმიდამან მან აღიღო ჴელითა თჳსითა რკინაჲ და განაპო ადგილი იგი და გამოიღო მუცლისა მისისაგან სტჳრი ტყჳვისაჲ, რომელსა შინა იყო საგრძნებელი, და დადვა იგი მის წინაშე ტაბლასა ზედა და განწმიდა კუეთილი იგი და იგულა ჴელითა თჳსითა და შეკურნა იგი, ვითარცა წინაჲთ იყო, და მუნქუესვე განიკურნა.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მას წმიდამან მან: ესე ამისთჳს შეგემთხჳა, რამეთუ მრავალი დღჱ გაქუს, ვინაჲთგან არა შესრულ ხარ ეკლესიად და არცა ზიარებულ ხარ ჴორცსა ქრისტჱსსა.
და	ცხო.ეფთ	ერთი მახლობელთა შენთაგანი მივიდა ელევთერეპოლისა და მისცა მიზდი გრძნეულსა, და რამეთუ უდებ იყავ თავისა შენისათჳს, ამისთჳს განძლიერდეს შენ ზედა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესე ჰრქუა მას, უჩინო იქმნა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ ჰრომანოს მოეგო გონებასა თჳსსა და აღდგა და წარმოყარა მუცლისა მისისაგან ყოველი სიმყრალჱ, რომელი იყო მის თანა, და ცოცხალ იქმნა და მოუწოდა ტომთა თჳსთა და უთხრა მათ ჩუენებაჲ იგი და ვითარ მკუეთრ განიკურნა.
და	ცხო.ეფთ	და მადლი მისცა ღმერთსა, რომელმან მისცა მადლი თჳსი წმიდათა თჳსთა.
და	ცხო.ეფთ	და აღდგა ჰრომანოს და წარიყვანნა მის თანა ზოგნი თჳსთა მისთაგანნი და წარვიდა მონასტრად წმიდისა ევთჳმისა და თაყუანის-სცა საფლავსა მისსა და უთხრა ყოველი, რაჲცა შეემთხჳა აქთიბოსს და მამასახლისსა და ჩუენ ყოველთა.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად საკჳრველთა მათ თხრობისა წარვიდა სახიდ თჳსა.
და	ცხო.ეფთ	და დღესა, რომელსა განიკურნა, მას დღესა ყვის სიხარული ყოველთა წელთა მდაბურთა თჳსთა თანა და მოიჴსენებნ წყალობასა, რომელი ყო მის თანა ღმერთმან ჴელითა წმიდისა ევთჳმისითა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო მუნ კაცი, რომელსა ერქუა კჳრიკე.
და	ცხო.ეფთ	და ედგა მას პირი ერთი ცხოვარი და ძოვდა უდაბნოს გარე.
და	ცხო.ეფთ	და მისცნა მას კაცმან ვინმე გლახაკმან მისვე დაბისამან ათნი ცხოვარნი, რაჲთა ძოვდენ საცხოვართა მისთა თანა, და მისცეს მას სასყიდელი რაჲმე.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად რავდენთამე ჟამთა ეჴმარებოდა კაცსა მას გლახაკსა და უნდა განსყიდაჲ ცხოვართა მისთაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მისცნა მას კჳრიკე რვანი ცხოვარნი.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მას გლახაკმან მან: ათნი ცხოვარნი მიგცენ შენ.
და	ცხო.ეფთ	და უვარ-უყო მას კჳირიკე.
და	ცხო.ეფთ	და დასხდეს მათ შოვრის კაცნი ვინმე კეთილნი და ჰრქუეს კჳრიკეს, რაჲთა ეფიცოს მას.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მას გლახაკმან მან: გუალე და წმიდისა ევთჳმის საფლავსა ზედა მეფიცე.
და	ცხო.ეფთ	და წარვიდეს და ვითარ მიიწივნეს გზასა, რომელი შთავალს იერუსალჱმით იერიქოდ, და ცნა გლახაკმან მან, ვითარმედ ფიცავს იგი ტყუვილით, ჰრქუა მას: შეიქეც, ძმაო, და ნუ ჰფიცავ.
და	ცხო.ეფთ	და არა ერჩდა იგი შექცევად.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ შევიდეს მონასტრად, ფიცა კჳრიკე საფლავსა ზედა წმიდისასა ცუდად და გამოვიდა იგი მონასტრით ცოცხალი და ჰგონებდა, ვითარმედ ღმერთსა დაუვიწყებიეს, რაჲ-იგი ყო.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ დღჱ ერთი გარდაჴდა, შოვაღამესა ოდენ, მეორესა ღამესა, წვა კჳრიკე მარტოჲ სახლსა შინა თჳსსა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო იგი მღჳძარე და იწყო განზრახვად გულისსიტყუათა ბოროტთა.
და	ცხო.ეფთ	და მკუეთრ განეღო კარი სახლისა მისისაჲ, და იხილა ბერი მონაზონი პირითა ბრწყინვალჱ.
და	ცხო.ეფთ	და განათლდა სახლი იგი ბრწყინვალებისა მისისაგან.
და	ცხო.ეფთ	და ჰყვეს მას ხუთნი ჭაბუკნი.
და	ცხო.ეფთ	და ჴელთა მისთა – შოლტი.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მას რისხვით: მითხარ მე, კაცო, შენ, რომელსა არა გაქუს სასოებაჲ ღმრთისა მიმართ, რაჲსათჳს მიხუედ ევთჳმის მონასტერსა?
და	ცხო.ეფთ	მაშინ დაეპყრა მას ენაჲ, და ვერ შეუძლო სიტყუად.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა წმიდამან მან ჭაბუკთა მათ: განართხთ ეგე და განართხეს იგი ოთხთა და ერთსა მისცა შოლტი იგი და ჰრქუა: ჰსცემდ!
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა კჳრიკეს: ნუღარა ეფუცი ტყუვილით, ნუ ურცხჳნო ექმნი სულგრძელობასა ღმრთისასა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ჰსცა მას, უბრძანა განტევებაჲ.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ უპყრნა მას თმანი თავისა მისისანი და ჰრქუა მას: აწ უწყია, ჵ, უღმრთოო, ვითარმედ ღმერთი ჭეშმარიტ არს და მიაგებს კაცად-კაცადსა ღირსად საქმეთა მისთა?
და	ცხო.ეფთ	და რომელ-იგი მოხუეჭ, ვისა იყოს?
და	ცხო.ეფთ	რამეთუ კადნიერ ექმენ სულგრძელებასა ღმრთისასა, და მუაწია შენ ზედა რისხვაჲ ესე.
და	ცხო.ეფთ	შენგან განისწავლნენ ნათესავნი, რაჲთა არავის მოჰხუეჭდენ და არცა მირბიოდიან ფიცად, დაღათუ მართალ იყვნენ.
და	ცხო.ეფთ	და ამისა შემდგომად წარვიდეს მისგან.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ იწყო ყივილად და იტყოდა: შემიწყალეთ მე ღმრთისათჳს.
და	ცხო.ეფთ	და მოვიდეს მისა ყოველნი ტომნი მისნი და მახლობელნი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ ესმა მისგან, რაჲ-იგი ეყო მას, და იხილეს ზურგი მისი, რამეთუ დახეთქილ იყო ცემისა მისგან, შეეშინა შიშითა დიდითა.
და	ცხო.ეფთ	და იგი ევედრებოდა მათ, რაჲთა წარიყვანონ იგი მონასტრად წმიდისა მის, რამეთუ აღიარებდა იგი ბრალსა თჳსსა.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ აღსუეს იგი ვირსა ძაძათა ზედა ბზითა განსავსეთა და შთამოიყვანეს იგი მონასტრად.
და	ცხო.ეფთ	და გჳთხრა ჩუენ ყოველი, რაჲცა შეემთხჳა მას, და გჳჩუენა ჩუენ ზურგი თჳსი, და შეგუეშინა ჩუენ ფრიად.
და	ცხო.ეფთ	და მიერ დღითგან არღარავინ უტევეს ფიცად საფლავსა ზედა წმიდისა ევთჳმისსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ დაყო მონასტერსა შინა დღჱ ერთი, ვერ შეუძლეს შთაყვანებად საფლავსა მის წმიდისასა, რამეთუ დიოდა სისხლი მუცლისა მისისაგან, და პირით წარმოსთხევდა.
და	ცხო.ეფთ	და ხვალისა დღჱ მოკუდა და იქმნა იგი სახე საშინელ, რომელნი ფიცვიდენ და ტყუოდიან.
და	ცხო.ეფთ	და შეიწყნარეს იგი და განუსუენეს.
და	ცხო.ეფთ	და შოვაღამესა ოდენ შთავიდა საფლავად წმიდისა ევთჳმისა და აღიღო საევლოგიეჲ იგი ვეცხლისაჲ, რომელი იყო მას ზედა და ვითარ განთენა, განჰყვა იგი კარაულთა თანა მონასტრისათა.
და	ცხო.ეფთ	და ფარკობიოს, რომელი-იგი წმიდასა მას განეკურნა, იყო მეკარედ მონასტრისა მის.
და	ცხო.ეფთ	და იხილა კაცი იგი, რომელმან საევლოგიეჲ იგი მოიპარა, მდგომარჱ შეუძრავად, ვითარცა შეკრული წინაშე მონასტერსა მას, და უთხრა მას საქმჱ იგი.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო ფარკობიოს შეიყვანა იგი მონასტრად, და აღიარა მან მათ წინაშე და თქუა: მივლიეს მე დღეს სამი მილიონი და საზღვარი მონასტრისაჲ ამის ვერ გარდავლე.
და	ცხო.ეფთ	და მოუღეთ მას საევლოგიეჲ იგი და ვადიდეთ ღმერთი და ძალი მისი და სულგრძელებაჲ მამისა ჩუენისა საკჳრველთმოქმედისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო კაცსა მას მივეცით, რომელ-იგი მოგუცა ღმერთმან, და გაუტევეთ.
და	ცხო.ეფთ	და მესმეს საქმენი მის წმიდისანი, ვიდრე იგი ცოცხალ იყო, რაჲთა ცნან, რომელნი იკითხვიდენ და ესმნენ ძალნი, რომელნი იყოფიან საფლავსა ზედა წმიდისა ევთჳმისა, არა თუ ოდეს ჴორცითა ცხოელ იყო და მაშინ იქმოდა საკჳრველთა და განჰკურნებდა კაცთა, არამედ შემდგომად სიკუდილისა მისისა, რაჟამს შეერთო ანგელოზთა, ქმნნა ძალნი მრავალნი, და ოდეს-იგი მიიწია განსუენებასა მიუთხრობელსა, არა განგუეშორა ჩუენგან, არამედ შეწევნაჲ მისი ჩუენ თანა არს ვიდრე აქამომდე.
და	ცხო.ეფთ	და მე, რომელი-ესე არა ღირს ვარ ყოფად მონად მისა, ფრიად სარგებელ ვიყავ მისგან სულსა ჩემსა და ჴორცთა ჩემთა და ოდეს-იგი ვხედევდ კურნებათა, რომელნი აღმოეცემოდეს საფლავისა მისისაგან, მიკჳრნ სულსა ჩემსა და ვთქუ: ვითარ-მე განვლო ამან კაცობრივი ესე ცხორებაჲ, და ვითარ სათნო-ეყო ღმერთსა ჭეშმარიტად მამაჲ ჩუენი წმიდაჲ ევთჳმი, ანუ ვითარ მოიგო მადლი ღმრთისაჲ?
და	ცხო.ეფთ	და ამის გამო შემიჴდა მე მჴურვალებაჲ და სურვილი ცნობად ცხორებისა და განგებისა მისისა, რაჲთამცა აღვწერე იგი, და ვიკითხევდ წადიერად ყოველთა ამათ უდაბნოთა წმიდათაგან პირველთა მამათა, რომელნი იყვნეს დღეთა მისთა და დღეთა წმიდისა საბაჲსთა და მათ თანა ცხონდებოდეს, და საქმენი, რომელნი მესმეს მათთჳს, მოსწრაფედ დავიმარხენ არა ხოლო თუ საკჳრველთა საქმენი და კურნებანი, რომელნი იყვნეს ჴელითა წმიდისა ევთჳმისითა, არამედ საქმეთა და განგებათა წმიდისა საბაჲსთაცა აღვსწერდ ქარტასა აღშალულად, რამეთუ არა ვიცოდე განგებაჲ და აღწერაჲ მისი, ვითარ-იგი ჴმდა.
და	ცხო.ეფთ	და შემდგომად მცირედთა ჟამთა იყო კრებაჲ მეხუთჱ კოსტანტინეპოვლისს ნისტორისთჳს და ევარგინისთჳს, და შეჩუენებულ ყვნა იგინი კრებამან მან.
და	ცხო.ეფთ	და მრავალნი მონაზონნი იყოფოდეს მათ ჟამთა ნეა-ლავრას, და ყოველნი ევარგინეს წვალებასა შედგომილ იყვნეს და მოსწრაფე იყვნეს მას ზედა და განეშორნეს კათოლიკე ეკლესიისაგან და განასხნეს იგინი ნეა-ლავრით.
და	ცხო.ეფთ	და იყოფოდეს ნეა-ლავრას შინა სხუანი მამანი წმიდანი საბაჲს ლავრისანი და სხუათა წმიდათა მონასტერთანი.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო მე ზრახებითა იოვანე ეპისკოპოსისა შეყენებულისაჲთა გამოვედ საკრებულოჲსა მისგან და ვიყოფოდე ნეა-ლავრას და თანა მაქუნდა ქარტები იგი, რომელსა შინა დამეწერა ცხორებაჲ წმიდისა ევთჳმისი და საბაჲსი.
და	ცხო.ეფთ	და დავყავ ნეა-ლავრას ორი წელი დაყუდებით და გულსმოდგინედ ვიკითხევდ ქარტებსა მას და არა ვიცოდე განგებით აღწერაჲ მისი, ვითარ-იგი ღირდა, და ვერცა ყოვლად დაწყებაჲ მისი, რამეთუ არა მესწავლა წიგნი სწავლულებისაჲ და უმეცარ ვიყავ, და არცა ცნობაჲ სიტყუათა ღმრთისათაჲ და ენითაცა დრგუნვილ ვიყავ.
და	ცხო.ეფთ	არამედ ღმერთმან საკჳრველებათამან, რომელმან დასხნა ენანი ადგილსა თჳსსა და ძნელუვანნი წრფელ ყვნა და მან განაგნის ენანი უტყუთანი, ყო ჩემ უძლურისა ამისთჳს საკჳრველი ჴელითა წმიდისა ევთჳმისითა და წმიდისა საბაჲსითა.
და	ცხო.ეფთ	და რავდენ არა ვიცოდე სიტყუაჲ, არცა მეცნიერებაჲ, რაჲთამცა აღვწერე იგი, განვიზრახე, რაჲთა დავაგდო ქარტები იგი და ვილოცევდ და ვითხოვდ მჴურვალითა გულითა მისთჳს.
და	ცხო.ეფთ	და დღესა ერთსა, ვითარ ვჯედ ადგილსა ჩემსა და ჴელთა მაქუნდა ქარტები იგი, მიმერულა და დავიძინე.
და	ცხო.ეფთ	და დღჱ იგი იყო ვითარ ორ ჟამ.
და	ცხო.ეფთ	მეჩუენნეს მე წმიდაჲ ევთჳმი და წმიდაჲ საბა.
და	ცხო.ეფთ	და იყო სამოსელი მათი სამღდელოჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მესმა, ეტყოდა რაჲ წმიდაჲ საბა წმიდასა ევთჳმის:
და	ცხო.ეფთ	აჰა ესერა კჳრილეს აქუს ქარტაჲ ესე ჴელთა მისთა და აქუს მას სწრაფაჲ და მჴურვალებაჲ გულისაჲ და ფრიად დამაშურალ არს, რაჲთამცა და-ვითა-იწყო პირველ ცხორებისა ჩუენისაჲ, და ვერ შეუძლო.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ თქუა წმიდამან ევთჳმი ძლიერმან: რაჲთა შეუძლოს აღწერაჲ ჩუენთჳს, და არცა მიუღებიეს მას მადლი წინაწარმეტყუელებისაჲ აღებასა პირისა მისისასა?
და	ცხო.ეფთ	და ერჩდა მას წმიდაჲ ევთჳმი და გამოიხუნა საჴლით თჳსით მსგავსნი სასურმაგეთანი ვეცხლისანი და თუალთ-საოლავი და შთაყო თუალთ-საოლავი იგი სასურმაგეთა მათ სამგზის, და შემასჳს იგი პირსა ჩემსა, და ჰგვანდა იგი ზეთსა.
და	ცხო.ეფთ	ხოლო გემოჲ მისი თაფლისა უტკბილჱს იყო და ჭეშმარიტად იყო იგი მეცნიერებაჲ სიტყუათა ღმრთისათაჲ, ვითარცა თქუა წინაწარმეტყუელმან, რამეთუ: ტკბილ არიან სასასა ჩემსა სიტყუანი შენნი უფროჲს თაფლისა პირსა ჩემსა.
და	ცხო.ეფთ	და მაშინ ვცან სიტკბოებაჲ პირსა ჩემსა და ბაგეთა ჩემთა და მომეცა მადლი და ვიწყე აღწერად პირველად ცხორებაჲ წმიდისა ევთჳმისი ძლიერისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და მადლი იგი მიბრძანებდა მე, რაჲთა არა უდებ-ვყო იგი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განვიშორე აღწერაჲ მისი, აღვწერე კუალად სხუასა წიგნსა საქმენი და განგებანი წმიდისა საბაჲსნი.
და	ცხო.ეფთ	და მე ვევედრები მათ მადლითა მით, რომელი მოიღეს მათ, რაჲთა ევედრნენ ღმერთსა ჩემთჳს.
და	ცხო.ეფთ	და მე, გლახაკი და უღირსი აღმწერელი ამისი ქართველთა ენითა, ვევედრები უფალსა ლოცვითა ამათ წმიდათაჲსა, რაჲთა დამაწთოს ნაწუეთი ერთი მადლისა მისისაჲ გულსა ჩემსა სადიდებელად სახელისა მისისა, რომელსა ჰშუენის დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.იოვ.ურ	ცხორებაჲ და განგებაჲ წმიდისა იოვანე ურაჰაელისა კათალიკოზისაჲ
და	ცხო.იოვ.ურ	და იყო იგი სწავლულ ფრიად ჴელოვნად „დაბადებასა“ და ოცდაოთხთა ბეჭდულთა წინაწარმეტყუელთასა და იყო იგი მკურნალი ჴელოვანი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და შოვრის სახლეულთა მისთა არავინ იყო სწორ მისა, და იმარხვიდა იგი მცნებათა „დაბადებისათა“ და შჯულსა, და დიდისა მისგან შურისა მტკიცედ იმარხვიდა შჯულსა თჳსსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და დიდი სიძულილი და მტერობაჲ აქუნდა ქრისტეანეთა მიმართ და არა ხედვიდა სხუასა შჯულსა შჯულად, თჳნიერ თავისასა;
და	ცხო.იოვ.ურ	ზედა მტკიცე იყო, და იცოდა მან ვარსკულავთა რიცხუვაჲცა და უმჯობჱს იყო იგი ყოველთა კაცთა სახითა და საქმითა და გონიერებითა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და მიდრიკა გონებაჲ ამირა მომლისაჲ დიდითა მით სიფცხლითა და სიბრძნითა მისითა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და რაჟამს ითხოვის მისგან საჴმარი მეფეთაჲ, ყოველივე პოჲს მის თანა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და დიდისა მისთჳს მტერობისა შეასმენდა იგი ქრისტიანეთა ამირა მუმლისა თანა და მოაძულნა იგინი, ხოლო ამირა მომლმან გარდაადგინნა ქრისტეანენი მწიგნობრობისაგან და ფარაშობისა და ყოვლისა მსახურებისა მისისაგან.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ეგრჱთვე ყოველსა საბრძანებელსა შინა მისსა მოიძულნა ქრისტეანენი ამირა მომლმან ფრიადისა მის შესმენისა მისისაგან.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ შეწუხნა იგი მწუხარებითა დიდითა და ეტყოდა თავსა თჳსსა ესრჱთ: უკუეთუ სიმრავლეთაგან ცოდვათა ჩემთაჲსა ღირს ვიქმნენით ამას ყუედრებასა სამხილებელად ჩუენდა ამის კაცისაგან ჰურიაჲსა კაცისმკლველისა, რომელმან დასთხივნა სისხლნი წინაწარმეტყუელთანი, რომელი-ესე ნაშობი არს წყევისაჲ, მოძულჱ ერისა მადიდებელისა შენისაჲ?
და	ცხო.იოვ.ურ	შვილნი ნათლისღებისა ემბაზისა შენისანი, თაყუანისსაცემელნ სულისა შენისა წმიდისანი, განწმედილნი მადლითა შენითა, მორწმუნენი წმიდისა ადგომისა შენისანი, მორჩილნი და სარწმუნონი წმიდისა სახარებისა შენისანი ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა ადიდებენ სახელსა შენსა წმიდასა.
და	ცხო.იოვ.ურ	აწ, უფალო ღმერთო ჩუენო იესუ ქრისტე, ნუ ცოდვათა ჩუენთათჳს დამამდაბლებ ჩუენ საკიცხელად და საყუედრელად წარმართთა მოძულეთა ჩუენთა სახელისა წმიდისა შენისათჳს, რამეთუ შენ, უფალსა ჩუენსა, ვერ მიგეწევის.
და	ცხო.იოვ.ურ	და უკუეთუ მჴდომი ესე ცოდვათა ჩუენთათჳს უფლებულ არს ჩუენ ზედა ურჩებითა, რომელ შეგცოდეთ და განგიდეგით შენ, და ნუცა ამისთჳს მაყუედრებენ ჩუენ წარმართნი გარეშენი შჯულისა შენისაგან წმიდისა სახელისა შენისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო მე, მონაჲ ესე შენი, რომელი ვდგა წინაშე შენსა, სახელსა შენსა ვფუცავ, ვითარმედ შევიდე წმიდასა ტაძარსა შენსა და არა გამოვიდე მისგან ყოვლადვე, ანუ მოვკუდე, ანუ შემეწიო მე და მომმადლო ჴელმწიფებაჲ ძლევად ჰურიასა მას ზედა და განვაქიქო იგი და არა ვჭამო საზრდელისაგანი ყოვლადვე, გარნა ზე ვდგე შენ წინაშე თაყუანისცემით ადგილსა სიწმიდისა შენისასა, რომელსა შინა არს ხატი შენი, უფალო ღმერთო ჩემო იესუ ქ˜ჱ, რომელი-იგი ჴელითა შენითა წარმოეცა ავგაროს მეფისა სიმტკიცედ სარწმუნოებისა მისისა და კეთილისა გონებისა მისისათჳს.
და	ცხო.იოვ.ურ	და უბრძანა წმიდამან ამბა იოვანე წმიდათა მოწაფეთა თჳსთა, რაჲთა არა განაღონ კარი ეკლესიისაჲ მის ზედა, ვიდრე აღსრულებადმდე ოთხმეოცთა დღეთა, და უბრძანა მათ მარხვაჲ და ლოცვაჲ დაუცხრომელად, და ყოველსა სამწყსოსა ღმრთისა ქალაქისა წმიდისასა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარცა შევიდა საჭურჭლესა ღმრთისასა წმიდასა მას, რომელსა შინა არს ხატი მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსი, რომელ არს ღმერთი, ბრწყინვალებაჲ ღმრთისა მამისა დაუსაბამოჲსაჲ, და დაადგრა მას შინა მარხვით და ლოცვით, გლოვით და მწუხარებით წინაშე ღმრთისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარ იყოღა დღჱ იგი მეშჳდჱ, აღივსო ადგილი იგი წმიდაჲ, რომელსა შინა იყო წმიდაჲ ამბა იოვანე მდგომარჱ, ნათლითა დიდითა, ბრწყინვალითა ფრიად.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ჴმაჲ, რომელი ეტყოდა საკურთხევლით გამო: იოვანე! იოვანე!
და	ცხო.იოვ.ურ	რამეთუ, რომელ-იგი მოგიჴდა გულსა შენსა, იხილა და გპოვა წმიდა და უბიწო და განაბრწყინა გული შენი წინაშე მისა, ვითარცა ნათელი მზისაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	და უწყის ღმერთმან შური იგი შენი, რომელი გაქუს ერისათჳს რჩეულისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და უფალი გეტყჳს შენ: მე მოვავლინო შენ ზედა სული ჩემი წმიდაჲ, ვითარცა-იგი მოუვლინე მოწაფეთა ზედა ქორსა მას საჲდუმლოჲსასა სიონს შინა, რომელ-იგი არს სული წმიდაჲ, მოგცე შენ ძალი ძლევად ჰურიასა მას შურისგებად და ვადიდო სახელი შენი ყოველთა ქრისტეანეთა შოვრის, და რომელ-იგი განაცხადენ კეთილნი საქმენი შენნი, ამისთჳს განვამტკიცო სარწმუნოებაჲ შენი.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ ჰმადლობდა წმიდაჲ იოვანე ღმერთსა და განიხარა სიხარულითა დიდითა.
და	ცხო.იოვ.ურ	მერმე ეზიარა ჴორცსა და სისხლსა ქრისტჱსსა და აღვიდა საყოფლად თჳსა და დაჯდა და წარავლინნა და შემოჲკრიბნა მორწმუნენი ქრისტესნი ქალაქად ურაჰაისა და ახარა მათ, რაჲცა-იგი იყო და ვითარ-იგი ახარა მას ანგელოზმან, და ეტყოდა, და რაჲ-იგი აღუთქუა მას უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან, ძემან ღმრთისამან, მხოლოდშობილმან ცხოველმან.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ განიხარეს სიხარულითა დიდითა და მხიარულ იქმნნეს და თქუეს: ნეტარ არს ჩუენდა, ვინაჲთგან შეგჳწყალნა ჩუენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან, ძემან ღმრთისამან.
და	ცხო.იოვ.ურ	იგი შეგეწიოს შენ, წმიდაო მამაო, და მოგცეს ძლევაჲ მტერთა შენთა ზედა.
და	ცხო.იოვ.ურ	მერმე წმიდამან იოვანე წარავლინა მოწოდებად ეპისკოპოსთა მისთა, რომელნი იყვნეს ჴელმწიფებასა ქუეშე მისსა და რომელნი იყვნეს მახლობელად მისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და შემოკრბეს მისა და აღდგეს და ყვეს ლოცვაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო წმიდაჲ ამბა იოვანე გაჯდა საჴედარსა თჳსსა და ყოველნი ეპისკოპოსნი მისნი მის თანა, და წარემართნეს ამირა მომლისა რაკად, ვინაჲცა-იგი იყოფოდა ამირა მომლი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარცა მიეახლნეს ქალაქსა მას რაკაჲსასა, იხილა ამირა მომლმან ძილსა შინა ცეცხლი, მოტყინარჱ სახლსა შინა მისსა, აღგზებული, და ჴმაჲ, რომელი ეტყოდა ძილსა შინა თჳსსა: აჰა ესერა მოწაფჱ ქრისტჱსი მოვალს შენდა.
და	ცხო.იოვ.ურ	აწ იხილე, ვითარ-იგი შეემთხჳო მას, და დიდითა დიდებითა პატივ-ეც შემთხუევასა მისსა, ყოვლითა ძალითა შენითა და პატივითა მიეგებე მას, რამეთუ იდიდოს უფლებაჲ და ჴელმწიფებაჲ შენი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ჰრქუა მას ჴმამან მან: და უკუეთუ არა ჰყო ესე, დაჰჴსნდეს და განქარდეს ძალი და მეფობაჲ შენი, და მოაკლდეს დღეთა შენთა, დაილივნენ ჟამნი შენნი, და აუფლე იგი ჰურიასა მას ზედა, ხოლო ჰურიაჲ განაყენე მსხჳლისა მის ზრახვისა მისისაგან, ბოროტისა სიტყჳს-გებისა მისისაგან და ნუ უტეობ მძლავრობად წინაშე შენსა და ნუცა მიუშუებ სიტყჳს-გებად მოწაფისა ქრისტჱს მიმართ, არამედ სიტყჳთა კეთილითა იტყოდის წინაშე გონიერთა და მეცნიერთა და სწავლულთა.
და	ცხო.იოვ.ურ	აჰა ესერა გრქუა შენ წინაჲსწარვე და უწყებულ იყავ, რამეთუ მისცა ღმერთმან ჴელმწიფებაჲ მოწაფესა ქრისტჱსსა ამბა იოვანეს: თუ უნდეს, მოაკუდინოს ჰურიაჲ, და თუ უნდეს, აცხოვნოს.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ განიღჳძა ამირა მომლმან ძილისაგან თჳსისა და თქუა გულსა შინა თჳსსა: რაჲ-მე არს საქმჱ ესე საკჳრველი, რომელი-ესე ვიხილე?
და	ცხო.იოვ.ურ	ბრძანა მაშინ ამირა მომლმან დაცემაჲ საყჳრისა და დაფისაჲ და აჯდა იგი და ყოველნი ლაშქარნი მის თანა ასხდეს, და განვიდა შემთხუევად წმიდისა ამბა იოვანე კათალიკოზისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და არავინ იცოდა საქმჱ ესე, რომელი იხილა ძილსა შინა თჳსსა, თჳნიერ გულსა თჳსსა ზრახვიდა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და სლვასა ოდენ მისსა შინა აჰა ესერა გამოჩნდა ამბა იოვანე და ეპისკოპოსნი მისნი მის თანა მთასა მას ზედა მომავალნი, რომელი დახედავს ქალაქსა ზედა რაკაჲსასა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ეუწყა წმიდასა ამბა იოვანეს სულისა წმიდისა მიერ, ვითარმედ ამირა მომლი გამოსრულ არს შემთხუევად მისა, და უთხრა ეპისკოპოსთა იგი და ახარებდა მათ და ყოველთა, რავდენნი იყვნეს მის თანა ქრისტეანენი მტკიცენი სარწმუნოებასა ზედა ქრისტესსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო ამირა მომლმან თქუა, ვითარმედ: ვიხილე იოვანეს ზედა და გუნდსა ზედა, რომელნი-იგი ამჴედრებულნი მოვიდოდეს მის თანა, ღრუბელი ნათლისაჲ ზედა აგრილობდა მათ, ხოლო პირნი მათნი ბრწყინვიდეს, ვითარცა მზჱ, და წინა მათსა სული სულნელი უვიდოდა, ვითარცა მუშკისაჲ, რამეთუ ეგევითარი სული არავის უყნოსიეს, ვინაჲთგან სოფელი ესე ყოფილ არს, მას შინა.
და	ცხო.იოვ.ურ	განკჳრვებულ იქმნა ამირა მომლი მისგან დიდ ფრიად, იგი და ყოველნი, რავდენნი იყვნეს მის თანა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო ამბა იოვანე გარდაჰჴდა საჴედარისა თჳსისაგან და წარემართა ქუჱთ მოგებებად ამირა მომლისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარცა იხილა ამირა მომლმან მომავალი შემთხუევად მისა ქუჱთ იგი და ეპისკოპოსნი მისნი მის თანა, შეძრა ამირა მომლმან ცხენი თჳსი მოსწრაფედ შემთხუევად ამბა იოვანჱსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ მოიკითხა ამბა იოვანე ამირა მომლი და მოიღო მანცა ამირა მომლისაგან დიდითა პატივითა მოკითხვაჲ კეთილად.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ჰრქუა ამირა მომლმან იოვანეს: ბრძანებულ არს ჩემდა ღმრთისა მიერ წინა-მიგებვაჲ და პატივი შენი და დიდებაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	და უმრავლჱსი შენი პატივი დგას ჩემ თანა, და ითხოვე ჩემგან ყოველი, რაჲცა გნებავს საქმჱ შენი.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ ჰრქუა იოვანე ამირა მომლსა: აკურთხენინ ღმერთმან დღენი შენნი და ნაყოფიერ ყავნ დავლაჲ შენი და განგიგრძელენ მზჱ შენი და დაამტკიცენ მეფობაჲ შენი.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ ბრძანა ამირა მომლმან გარდაყვანებაჲ ამბა იოვანჱსი და მისთანათაჲ მათ და მოცემად საჴმრისა მათისაჲ ფართოებით ფრიად.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ეგრჱთ უყვეს მათ, ვითარცა ბრძანა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო ჰურიასა ვითარცა ესმა საქმჱ ესე – მიგებებაჲ და შეწყნარებაჲ პატივით იოვანჱსი ამირა მომლისაჲ, და დიდებაჲ მისი და აღთქუმაჲ მოქმნად ყოვლისა საჴმრისა მისისაჲ, – მწუხარე იქმნა მწუხარებითა ძლიერითა.
და	ცხო.იოვ.ურ	უკჳრდა მისთჳს ჰურიასა დიდად და დაწვა მას ღამესა შეურვებული ფიცხლად ზრუნვასა შინა ურვით.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარცა იყო ჟამი განთიადისაჲ, ქათმისა ყივილსა ოდენ, იხილა, ვითარმედ ცაჲ განხმული და გჳრგჳნი ნათლისაჲ გარდამოსრული ზეცით და ჴმაჲ, რომელი ეტყოდა მას: ესე გჳრგჳნი ფინეზისი არს ქრისტეანისაჲ, რომელსა მოაქცევს ღმერთი ცთომისაგან ჭეშმარიტებასა, და აქუნდეს მეცნიერებაჲ წმიდისა სახარებისაჲ და ჰრწმენეს მოსლვაჲ ღმრთისაჲ იესუ ქრისტჱსი.
და	ცხო.იოვ.ურ	თქუა ჰურიამან გულსა თჳსსა: ჭეშმარიტად არა შევიწყნარო თჳნიერ „დაბადებისა“ და არცა ურწმუნო ვიქმნე შჯულსა მოსჱსსა საცნაურსა, და რომელი-იგი გარდამოავლინა ღმერთმან ჴელითა მისითა – ხუთნი ესე წიგნნი და მარხვაჲ შაბათისაჲ, და არცა მოვიგო სხუაჲ, გარნა ოცდაოთხნი წინაწარმეტყუელნი ჭეშმარიტნი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარცა იყო ხვალისა დღე, შემდგომად მეორისა ჟამისა დღისაჲ მის, წარავლინა ამირა მომლმან მოყვანებად ფინეზ ჰურიისა და ამბა იოვანჱსთჳსცა და მისთანათაჲცა, რაჲთა იხილოს, თუ რაჲ იყოს შოვრის მათსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ შეკრბეს ამირა მომლისა წინაშე, და უბრძანა მათ ზრახვაჲ ურთიერთას სიტყჳთა ტკბილითა და სიბრძნისაჲთა შუენიერად.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას წმიდამან ამბა იოვანე: შე-მცა-გუეწევის ღმერთი ჩუენ და შენცა მისლვად გზასა მას შინა ცხორებისასა და სასუფეველსა ცათასა, წარუვალსა სუფევასა მისსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას წმიდამან იოვანე: შენ გრწამს, ჰურიაო, ვითარცა გნებავს, და არა ვითარცა ჰნებავს ღმერთსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა ჰურიამან მან: და მე კუალად მრწამს სარწმუნოებაჲ ოცდაოთხთა წინაწარმეტყუელთაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ამბა იოვანე: უკუეთუმცა გრწმენა სარწმუნოებაჲ ოცდაოთხთა წინაწარმეტყუელთაჲ, უწყოდემცა, ვითარმედ ქრისტე მოსრულ არს, ვითარცა-იგი წამეს ოცდაოთხთა წინაწარმეტყუელთა, რამეთუ უვარ-ჰყოფ, უშჯულოებ და ურჩ ხარ, რომელი წიგნთა შინა წერილ არს, და შენ არა უწყი, რასა-იგი იტყჳ, არცა რომელსა-იგი იკითხავ, რამეთუ სული წმიდაჲ არა მოსრულ არს შენ ზედა და არა დამკჳდრებულ არს შენ შოვრის, რაჲთამცა იცოდე თარგმნებაჲ სიტყუათა ღმრთისათაჲ და განმარტებაჲ მათი სიტყუათა წინაწარმეტყუელთაჲ და თარგმანებაჲ მათი მოსლვისათჳს ქრისტჱსისა, ვითარმედ მოსრულ არს, და დამტკიცებაჲ მათი მისთჳს, ვითარმედ ღმერთი არს იგი მათი.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას წმიდამან ამბა იოვანე: ჰე, მოსრულ არს ქრისტე, და აღსრულებულ არიან წინაწარმეტყუელებანი შენ ზედა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ჰურიამან: იპოოსა, ვითარმედ მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ ერთი ღმერთი და ერთი ბუნებაჲ არს, ვითარცა-იგი სახელ-სდებ და იტყჳ?
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ამბა იოვანე: გნებავსა, რაჲთა გიჩუენო შენ იგი და გულისხმა-გიყო იგი გონებისაგან და წიგნთაგან?
და	ცხო.ანტ	განიზრახა უფიცხლჱსსა მარხვასა თავისა თჳსისასა შესლვად, და მრავალთა უკჳრნ, ხოლო იგი ადვილად შრომათა მათ თავს-იდებდა, რამეთუ გულსმოდგინებაჲ სულისაჲ, რომელი მრავალ ჟამ დადრგომილ იყო, კეთილი სახჱ შექმნა თავისა თჳსისა.
და	ცხო.ანტ	და ესე არა ხოლო თუ ერთგზის, არამედ მრავალგზის ყვის, და უკჳრნ ყოველთა.
და	ცხო.ანტ	ჭამის მან ერთგზის დასლვასა მზისასა, ოდესმე მეორესა და ოდესმე მეოთხესა დღესა მიიღის საზრდელი.
და	ცხო.ანტ	და იყო მისა საზრდელად პური და მარილი ხოლო, და სასუმელად წყალი, ხოლო ჴორცისა და ღჳნისა მეტი არს სიტყუადცა, სადაღათუ სხუათა მოსწრაფეთა თანა ესევითარი არა იპოებოდა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო სარეცლად მისა იყო ჭილი, და უფროჲსღა ქუეყანასა ზედა წევნ, ხოლო ცხებად ზეთსა არა თავს-იდებდა და იტყჳნ: უფროჲსღა ჯერ-არს ჭაბუკთა, რაჲთა გულსმოდგინედ აქუნდეს მონაზონებაჲ და არა მოპოვნებად მომამედგრებელი ჴორცთაჲ, არამედ შეჩუევად შრომათა შინა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას წმიდამან ამბა იოვანე: არა უწყია, რამეთუ ღმერთმან თქუა „დაბადებასა“ შინა, ვითარმედ: ვქმნეთ კაცი მსგავსად და ხატად ჩუენდა?
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას იოვანე: მაშა რაჲ არს კაცისა თანა მსგავსებაჲ ღმრთისაჲ: წუერნი, რომელ დაიგლიჯებიან და დაჰვალს, ანუ ფერჴნი, რომელ იქნევიან, ჴელნი, გინა შეცვალებაჲ მისი ჟამითი-ჟამად სხუად და სხუად საქმედ და სახედ?
და	ცხო.ანტ	და მოიჴსენებნ სიტყუასა მას მოციქულისასა: რაჟამს უძლურ ვიქმნი, მაშინ განვძლიერდი.
და	ცხო.ანტ	და იყო მის თანა საკჳრველ ნანდჳლვე ესეცა გულისზრახვაჲ, რამეთუ არა მოქენე იყო იგი ჟამისა რაცხასა სათნოებისა მის გზისასა, არცაღა მისგან განშორებასა, არამედ სურვილით და გულსმოდგინებით...
და	ცხო.ანტ	მოაჴსენებნ იგი თავსა თჳსსა მოციქულისა სიტყუასა ზედაჲს-ზედა, რამეთუ: პირველსა მას დავივიწყებ და წინასა მას მივსწუდები.
და	ცხო.ანტ	ესრე შეიკრძალა თავი თჳსი ანტონი და წარვიდა შორად დაბისა მის სამარებსა და ამცნო ერთსა მეგობარსა მრავლისა დღისა შემდგომად მირთუმად მისა პური.
და	ცხო.ანტ	და იგი შევიდა სამარესა ერთსა და დაჰჴშა კარი წინაშე მისა და იყოფოდა მარტოჲ შინაგან, ვითარ ვერ თავს-იდვა მტერმან, არამედ იურვოდაცა, ნუუკუე მცირედ უდაბნოჲცა ქალაქებ იქმნას მონაზონებითა.
და	ცხო.ანტ	მოვიდა ღამესა ერთსა მრავლითა ეშმაკებითა, და ესოდენ გუემეს ცემითა, რამეთუ უტყუად იდვა იგი ქუეყანასა გუემისა მისგან და დაამტკიცებდა ესრჱთ, ვითარმედ ესოდენ დიდ იყო სალმობაჲ იგი, ვითარმედ ვერ შესაძლებელ არს იგი კაცთაგან ეგოდენი ტანჯვაჲ და გუემაჲ ყოფად.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას იოვანე: მსგავსი არს ღმრთისაჲ გონებაჲ ესე, რომელი განაგებს ფარულად და უხილავად, რამეთუ არავინ იცის, თუ რაჲ არს გულსა მოყუსისა თჳსისასა, ვიდრემდის არა იშვეს სიტყუაჲ მისგან, რამეთუ სიტყუაჲ მისი თარგმანებს, რაჲცა იყოს გონებასა შინა განგებაჲ საჲდუმლოჲსა მისისაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	და არა სრულ იქმნენ გონებაჲ, გარნა სიტყჳთა მით, რომელი შობილ არს გონებისაგან, რამეთუ იგი გამოაცხადებს, რაჲცა იყოს მას შინა კეთილი გინა ბოროტი, და იყნოსებს კუალად სულითა და ცხოვნდების.
და	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო ღმერთი, რომლისა არა არს დასასრულ, და არცა გონებაჲ მიითხრობების, და არცა სული იცნობების, თუ რაჲ არს იგი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ოდეს შვის გონებამან, გითხრას სიტყუამან, თუ რაჲ-იგი არს გონებაჲ, და სულითა ცხონდების და იყნოსს, რომელ არს ღმერთი.
და	ცხო.იოვ.ურ	სიტყჳთა თჳსითა იყო ყოველივე, და თჳნიერ მისა არარაჲ იყო.
და	ცხო.იოვ.ურ	და სულითა წმიდითა წინაწარმეტყუელებდეს წინაწარმეტყუელნი და მით წინაჲსწარ მოწევნადთა მიუთხრობდეს ყოფადმდე.
და	ცხო.იოვ.ურ	ესე არს მამაჲ და ძეჲ და სული წმიდაჲ, ღმერთი, რომელ არს ძჱ მისი, სიტყუაჲ თჳსი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და არცა იგი თჳნიერ ძისა და სულისა წმიდისა მისისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ვითარმედ ღმერთმან წამა და თქუა: კაცი მსგავსი და ხატი მისი არს არა თუ სიჴშოჲთა ამით სიზრქოჲსა სიმძიმისაჲთა, არამედ გონებითა უჩინოჲთა, რომელი განაგებს ფარულად სიტყჳთა, რომელი-იგი შობილ არს მისგან გონებისაგან, რომელ მის მიერ სრულ იქმნების.
და	ცხო.იოვ.ურ	ყოველივე, თჳნიერ მისა, არარაჲ იყო, და სულითა წმიდითა, რომელი ღმრთისაგან გამოვალს და რომელ-იგი გონებითა და სიტყჳთა განუყოფელად, რომლისა მიერ აუწყებდეს წმიდანი წინაწარმეტყუელნი მოწევნადსა ვიდრე ყოფადმდე.
და	ცხო.იოვ.ურ	დასაბამსა ესრჱთ თქუა ღმერთმან, ვითარმედ: დასაბამად ქმნა ცაჲ და ქუეყანაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ყოველივე იქმნა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ზედა წყალთა ბნელი იყო, და სული ღმრთისაჲ იქცეოდა წყალთა ზედა.
და	ცხო.იოვ.ურ	აჰა ესერა ღმერთი და სული მისი იქცევის წყალთა ზედა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და სიტყჳთა თჳსითა დაჰბადა ცაჲ და ქუეყანაჲ და თქუა: იყავნ ნათელი.
და	ცხო.იოვ.ურ	ესე არს ღმერთი, მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ სიტყჳთა და სულითა მისითა, რომლისათჳს წამებს „დაბადებაჲ“, და სული მისი იქცევის წყალთა ზედა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა წმიდამან იოვანე: ჰე, გულითადი ღმრთისაჲ დავით ქადაგებს სულითა წმიდითა და იტყჳს: სიტყჳთა ღმრთისაჲთა ცანი დაემტკიცნეს და სულითა პირისა მისისაჲთა ყოველი ძალი მათი.
და	ცხო.იოვ.ურ	ესე არს ღმერთი – მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ, რომელსა აღვიარებთ და გურწამს.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას იოვანე: და ვისა თქუმულ არს მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ, გარნა მოსჱსა: მე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი და ღმერთი ისაკისი და ღმერთი იაკობისი?
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარ არა თქუა: მე ვარ ღმერთი, ღმერთი აბრაჰამისი და ისაკისი და იაკობისი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და შეკრიბამცა სიტყჳთა ამით ერთად და არა თქუა: მე ვარ ღმერთი აბრაჰამისი კიდე და ღმერთი ისაკისი კიდე და ღმერთი იაკობისი კიდე განყოფილად.
და	ცხო.იოვ.ურ	არამედ ამისთჳს თქუა ესე, რაჲთა გამოაცხადოს სამებაჲ, ესე იგი არს: ღმერთი და სიტყუაჲ და სული მისი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ჩუენ გურწამს ესე თქუმისაებრ ჩუენისა: ნათელი ნათლისაგან, ღმერთი ჭეშმარიტი ღმრთისაგან ჭეშმარიტისა შობილი და არა ქმნული.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარცა მშობელი გონებაჲ სიტყჳსაჲ, რომელ მის მიერ სრულ იქმნების ყოველივე.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ჰურიამან ფინეზ: მითხარღა, ბუნებანიცა ერთ არიანა, ვითარმედ მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ, სამი ღმერთი და ერთი?
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას იოვანე: მი-ღა-ხედენ მზესა ამას, ვითარ-იგი იშვების მისგან ნათელი და შეიმოსებს ქუეყანისაგან ნათელი იგი გუამსა, და ვითარ-იგი გამოვალს მისგან მცხინვარებაჲ, და აღივსების ყოველი სოფელი ნათლითა, რამეთუ მზჱ და მცხინვარებაჲ და მზისთუალი ერთ არს იგი.
და	ცხო.იოვ.ურ	ესრჱთვე ღმერთი, მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ, ერთი ღმერთი არს და ერთი ბუნებაჲ, ერთი განუყოფელად.
და	ცხო.იოვ.ურ	მე ვითარ ვხედავ, წინაწარმეტყუელნი მათ ეწამებიან, და ეგრჱთვე „დაბადებაჲ“ დაამტკიცებს სიტყუათა და თქუმულთა მათთა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და დავითს წინაწარმეტყუელსაცა ჰრწამს სარწმუნოებაჲ მათი, და გონებაჲცა მეწამების, ვითარმედ კაცი სამი არს: გონებაჲ ფარული, უჩინოჲ, და სიტყუაჲ შობილი გონებისაგან მსგავსად განგებულებისა, და სულითა იყნოსებს კაცი და ცხონდების, ესე სამნი კაცებისაგან.
და	ცხო.იოვ.ურ	რაჟამს ერთი ამათგანი განქარდეს, სამთა ამათგანი კაცისაგან ჴორციელისა, მოკუდეს და განქარდეს.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ამათ სამთა შოვრის, ვითარცა თქუა, არარაჲ არს მას შინა რაჲმე სახჱ მიმსგავსებული ერთიერთსა, რამეთუ არცა გონებაჲ მსგავსი არს სიტყჳსაჲ და არცა სიტყუაჲ მსგავსი არს სულისაჲ და არცა სული მსგავსი არს გონებისაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	და არიან იგინი ერთ ბუნებითა და გამოცხადებულ არს აწ, ვითარმედ სამებაჲ ერთ არს და ერთი სამი არს განუყოფელად და განუშორებელად ურთიერთას.
და	ცხო.იოვ.ურ	და არცა ნებაჲ მათი განყოფილ და არცა განზრახვაჲ მათი განწვალებით ერთიერთისაგან, გარნა ერთბუნება არს.
და	ცხო.იოვ.ურ	და რაჲღამცა იყო უნათლჱს ამისა და უსარწმუნოეს ამისა, ოდესღა საქმენი შეეწეოდიან და ეწამებოდიან!
და	ცხო.ანტ	ხვალისა დღე მეგობარი იგი მისი მივიდოდა და მიაქუნდა პური.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ჩუენცა თუალითა ვხედავთ ჭეშმარიტად, ვითარმედ ერთი ესე სამი არს და სამი ერთ არს.
და	ცხო.ანტ	ვითარ განაღო კარი, იხილა იგი ქუეყანასა მდებარჱ, ვითარცა მკუდარი, აღიკიდა იგი და წარიღო დაბად და შეიღო ეკლესიად და დადვა ქუეყანასა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და კუალად-ვიქცეთ აწ თქუმულსა მას ღმრთისასა, მსგავსებაჲ კაცისაჲ მისა, რომელსა იტყჳს: ვქმნეთ კაცი ხატად და მსგავსად ჩუენდა.
და	ცხო.ანტ	მრავალნი ნათესავნი და მდაბურნი გარე-მოასხდეს, ვითარცა მკუდარსა, ანტონის.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშა არა ვხედავა, რამეთუ მსგავსებაჲ კაცისაჲ მისა ესე სამნი არიან, რომელ-ესე არიან კაცსა შოვრის: გონებისაგან უჩინოჲსა, და სიტყუაჲ შობილი მისგან, და სული, რომლისაგან იყნოსებს კაცი და ცხოვნდების.
და	ცხო.იოვ.ურ	თქუა ჰურიამან: განცხადებულ არს ჭეშმარიტებაჲ ყოველი და გამოცხადნეს.
და	ცხო.ანტ	ევედრებოდა მას აღკიდებად და მიღებად სამარედვე და არავისა განღჳძებად.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას წმიდამან იოვანე: დამტკიცებულ არს ჭეშმარიტებაჲ და ცხად არს, და განქარდეს სიცრუვჱ, და გამოცხადნეს ჭეშმარიტებაჲ წიგნისა ღმრთისაჲ, წმიდისა სახარებისაჲ სიმართლჱ, არა განქარდეს ერთიცა ასოჲ მისგანი.
და	ცხო.ანტ	წარიღო იგი კაცმან მან მუნვე და, ვითარცა ჩუეულ იყო, დაჰჴშა კარი და შინაგან იყოფოდა მარტოჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა იოვანე: ჰე, მართალსა იტყჳ, ესრჱთ თქუა ღმერთმან, და თქუმული მისი ჭეშმარიტ არს სახარებასა შინა მისსა წმიდასა.
და	ცხო.ანტ	დგომად ვერ ეძლო წყლულებათა მათგან ეშმაკთაჲსა, მწოლარჱ ილოცვიდა და ლოცვისა შემდგომად იტყოდა დიდითა ჴმითა: აქა ვარ მე, ანტონი, არა ვივლტი გუემათაგან თქუენთა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ფინეზ ჰურიამან: მაშა არს ჩუენ თანა კაცი ძეთა ჰეშუმისთაგანი და იგი ჭამს ჴორცთა თჳსთა.
და	ცხო.ანტ	მერმე გალობდა და იტყოდა: აღ-თუ-დგეს ჩემ ზედა ბანაკი, არა შეეშინოს გულსა ჩემსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და იყო ეგრჱთ, რამეთუ დაბმულ იყო სახლსა შინა ბორკილითა და ჴელბორკილებითა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარცა მოიყვანეს ცოფი იგი, და შემოვიდა შოვრის მსხდომარეთა მათ, იწყო ყივილად.
და	ცხო.იოვ.ურ	ესრჱთ იტყოდა: რაჲ არს ჩუენი და შენი, მოწაფეო ქრისტესო?
და	ცხო.იოვ.ურ	და ჩუენ მრავალნი ვართ კაცისა ამის თანა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ვიდრე განგუასხამ და განგჳყვანებ ჩუენ?
და	ცხო.ანტ	ხოლო კეთილისმოძულესა მას მტერსა უკჳრდა, რამეთუ წყლულებისა შემდგომად მერმეცა უშიშად მოვიდა და მოუწოდა თჳსთა მათ ძალთა, და განსთქდებოდა გ˜ლსწყრომითა და ეტყოდა მათ: იხილეთ, რამეთუ არცა სულითა სიძვისაჲთა, არცა წყლულებითა დავაცხრვეთ ესე, არამედ გან-ვე-რისხნების ჩუენ ზედა.
და	ცხო.ანტ	მიუჴდეთ მას სხჳთა სახითა, რამეთუ ადვილ არს ეშმაკისა უკეთურებად მიმართ ხატისა მიმსგავსებაჲ, მაშინ ღამჱ უცნებით რასმე ბგერასა ჰყოფდეს ესრესახედ, საგონებელ იყო, რეცათუ ყოველი ადგილი იძრვოდა, ხოლო სახლისა მის ოთხნივე ზღუდენი რეცათუ განხეთქნეს ეშმაკთა მათ, და ეგრეცა საგონებელ იყო რეცათუ მიერ შესლვად.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ სახელ-სდვა ქრისტესა და ჰრქუა: განვედით აწვე კაცისა ამისგან.
და	ცხო.იოვ.ურ	და მეყსეულად განვიდეს ეშმაკნი იგი. ხოლო იგინი ღაღადებდეს და ვაებდეს, რაჟამს განჴადნა იგინი სადგურისა მათისაგან.
და	ცხო.ანტ	და მიემსგავსნეს მჴეცთა და ქუეწარმაეალთა უცნებით.
და	ცხო.ანტ	და იყო ადგილი იგი მეყსეულად სავსჱ საცთურებითა, ლომებითა და დათუებითა, ვეფხითა, კუროებითა, გუელებითა, ასპიტებითა, ღრიაკალებითა და მგელებითა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და მეყსა შინა განიკურნა კაცი იგი, და განკჳრვებამან დიდმან შეიპყრნა ყოველნი, რავდენთა იხილეს იგი, სახელისათჳს ღმრთისა, რაჟამს დაემორჩილნეს მას ეშმაკნი და განვიდეს, რაჟამს ესმა მათ სახელი იესუ ქრისტჱსი თანა მამით და სულით წმიდითურთ.
და	ცხო.იოვ.ურ	მერმე თქუა: ჵ, ფინეზ, უკუეთუმცა არა უწყოდე, ვითარმედ მოიქცევიო, აწმცა უბრძანე ეშმაკთა მათ დამკჳდრებად შენ თანა და წარწყმედაჲ შენი მეყსა შინა მიუკუნისამდე.
და	ცხო.იოვ.ურ	და სიტყუასა მას თანა იოვანჱსსა იხილნა ჰურიამან ფინეზ ეშმაკნი გარე-მოდგომილად მისა, ვითარცა ნაბერწყალნი ცეცხლისანი.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ შეშინდა დიდად ჰურიაჲ და უტყჳ იქმნა და მოეკუეთა ზრახვაჲ მისი და მიყო ხელი თჳსი და მიიღო ქარტაჲ და.
და	ცხო.ანტ	და თითოეული იგი ზედა-მიუვიდოდეს მას თჳსითა ხატითა: ლომი იგი იბრდღუენნ და ზედა-მიუვალნ, კუროჲ აღირებნ რქითა, გუელი იგი მიუძურებინ და ვერ მისწუთებინ, მგელი ზედა-მიუვალნ და დაბრკოლდის.
და	ცხო.ანტ	და ყოვლადვე ფიცხელ იყვნეს ყოველთა მათ გამოჩინებულთა გულისწყრომანი და ჴმათა ოხრანი.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი იგუემებოდა და დაიწერტებოდა მათგან და აგრძნობდა უფიცხლჱსსა სალმობასა ჴორცთასა და შეუძრწუნებელად სულითა უფროჲსღა მღჳძარედ მიყრდნობილ იყო.
და	ცხო.ანტ	და კუნესოდა იგი სალმობისათჳს ჴორცთაჲსა, ხოლო შეუძრწუნებელ გონებითა და რეცათუ ბასრობით ეტყოდა მათ: უკუეთუმცა ძალ რაჲმე იყო თქუენ შოვრის, კმამცა-იყო ერთი თქუენგანი მოსლვად, ხოლო აწ დაგცნა თქუენ უფალმან.
და	ცხო.ანტ	უშიშად მერმე ეტყოდა მათ: უკუეთუ შემძლებელ ხართ და ჴელმწიფებაჲ მოგიდებიეს ჩემთჳს, ნუ სდგათ, არამედ მომიჴედით;
და	ცხო.ანტ	რამეთუ ბეჭედ ჩუენდა და ზღუდე კრძალვის უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი სარწმუნოებაჲ არს.
და	ცხო.ანტ	მრავალი მის ზედა ზმნეს და იღრჭენდეს იგინი კბილთა მათთა, უფროჲსღა მოიკიცხებდეს იგინი თავთა მათთა და არა მას.
და	ცხო.ანტ	ხოლო უფალმან არცაღა ესრჱთ დაივიწყა სიმჴნჱ იგი ანტონისი, არამედ შემწე ექმნა მას, აღიხილნა და იხილა სართული რეცა განღებული და ბრწყინვალებაჲ ნათლისაჲ გარდამომავალი მისა.
და	ცხო.ანტ	და მეყსეულად ეშმაკნი იგი უჩინო იქმნნეს, და სალმობანი იგი ჴორცთა მისთანი დასცხრეს, და სახლი იგი მერმე იპოვა ყოვლადვე ცოცხალი.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი ვითარცა ცნა შეწევნაჲ იგი, უფროჲსღა სულთ-ითქუნა და აღმცირდა სალმობათაგან და ევედრებოდა მას, რომელ-იგი გამოუჩ˜ნდა მას ხილვაჲ იგი, და ჰრქუა: სადა იყავ, რად არა პირველვე გამომიჩნდი, რაჲთამცა სალმობანი ჩემნი დააცხრვენ?
და	ცხო.ანტ	და ჴმაჲ იყო მისა: აქა ვიყავ, ანტონი, არამედ მოველოდე ხილვად შენსა სიმჴნესა.
და	ცხო.საბ	და ვითარცა მოიღეს ბრძანებაჲ იგი მეფისაჲ იერუსალემდ მწვალებელთათჳს, განაცხადეს იგი თუესა ფებერვალსა, ინდიკტიონსა ხუთსა, შემდგომად სიკუდილისა მამისა ჩუენისა საბაჲსსა მეათერთმეტესა წელსა.
და	ცხო.ხარ	ხოლო ყოველთა რომელთა დაედვა საფუძველი სარწმუნოებისა თჳსისაჲ სარწმუნოებასა ზედა ქრისტჱს მიერ მაცხოვრისა, ვითარცა კლდესა, შეურყეველად დაშთეს იგინი, ჰხედვიდეს რაჲ სატანჯველთა მათ უშჯულოთასა, ვითარცა ისარსა ყრმათა ჩჩჳლთასა, ვითარცა წერილ არს, და შეიმოსეს გჳრგჳნი მოწამებისაჲ დაუჭნომელი.
და	ცხო.ხარ	ვითარცა თქუა მოციქულმან, გიპყრიან ესენი ღმერთ, რომელნი გაცთუნებდენ უცნებითა მათითა, რაჲთა ჰმსახურებდეთ დაბადებულსა და არა დამბადებელსა.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ თაყუანისცა პატიოსანსა.
და	ცხო.ეფთ	და იგიცა კერპთმსახური იყო.
და	ცხო.ეფთ	და კაცთა ვიეთმე ზეფანელთა ეპყრა სარწმუნოებაჲ მანის მწვალებელისაჲ.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განმრავლდეს ფრიად და იქმნნეს ერმრავალ, მაშინ წარავლინა წმიდამან მამამან ჩუენმან ევთჳმი იობენალისა იერუსალჱმდ, პატრიაქისა, რაჲთა გაუჩინოს მათ ეპისკოპოსი.
და	ცხო.ეფთ	და ვითარ განემზადნეს, რაჲთამცა გამოვიდეს ლავრით ღამე, თჳნიერ ბერისა ბრძანებისა, ეჩუენა მას, ვითარ-იგი დაყუდებულ იყო სენაკსა თჳსსა, ვითარმედ ეშმაკსა აღჳრნი აღესხნეს პირსა მათსა და მიითრევდა მათ სახედ სიკუდილსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინღა მოიქცა და ზრახვიდა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო ამირა მომლი განკჳრდა ამისთჳს და ყოველნი თანა-მსხდომარენი დიდად ფრიად.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ჰურიამან: აჰა ესერა შემიქმნიეს საჭურჭლესა შინა ამირა მომლისასა წამალი ნახევარჟამისაჲ და უმცრო მისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	გნებავსა, რაჲთა მოგართუა მისგანი და სუა?
და	ცხო.იოვ.ურ	და ბრძანა ამირა მომლმან, რაჲთა მოიღონ წამალი იგი, და გამოიცადოს იგი.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ მოიღეს წამალი იგი მარწუხითა შეპყრობილი და დადვეს წინაშე ამირა მომლისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და მოჰგუარეს.
და	ცხო.იოვ.ურ	და მიიღო წამალი ნახევარჟამისაჲ და შთაუდვა პირსა ძაღლსა მას, და არა დაყოვნა, არამედ მეყსეულად დასცჳვეს ჴორცნი მისნი ძუალთა მისთაგან.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარცა იხილეს მსხდომარეთა მათ, განიხარეს და თქუეს: ვესავთ ღმრთისაგან, რაჲთა განვისუენოთ ამისგან, რომელსა-ესე უჯობნიეს ჰურიისადა.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ ითხოვა ჰურიამან ჭიქაჲ და შთაასხა მას შინა წამლისა მისგან, რომელი კმა-ეყო ერგასისსა ძაღლსა, და ჰრქუა წმიდასა ამბა იოვანეს ჰურიამან: შესჳ აწ ესე, რომელი ამას ჭიქასა შინა არს, რაჲთა გამოჩნდეს ჭეშმარიტებაჲ სიცრუჲსაგან და ნათელი ბნელისაგან.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ მიყო ჴელი თჳსი წმიდამან იოვანე უურველად და უშიშად და აიღო ჭიქაჲ იგი და უბრძანა ეპისკოპოსთა თჳსთა, რაჲთა აღდგენ და ლოცვა-ყონ ზე-მდგომარეთა მის თანა, რაჲთა ცნან ყოველთა, რავდენნი იყვნეს მუნ, სიმდიდრჱ მადლისა ქრისტჱსისაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ მოხედნა აღმოსავალით და აღიმაღლა ჴმაჲ თჳსი და იტყოდა: შენ ხარ ღმერთი, ღმერთი ჩემი, მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	შენ ხარ, რომელმან აღმითქუ ჩუენ და სთქუ სახარებასა შინა წმიდასა შენსა, ვითარმედ: უკუეთუ შესუათ წამალი სასიკუდინჱ, არაჲ გევნოს თქუენ.
და	ცხო.იოვ.ურ	და აჰა მე ესერა აღთქუმისა შენისათჳს ჩუენდა ესერა მინდობილ ვარ სიტყუასა შენსა და სარწმუნოებითა ჩემითა შენდა მომართ, უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო იესუ ქრისტე, თანა მამისა შენისა და სულისა წმიდით შენითურთ შევსუამ წამალსა ამას.
და	ცხო.იოვ.ურ	და დაიდვა მეყსეულად პირსა თჳსსა და შესუა იგი.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ მეყსეულად განათლდა პირი მისი, ვითარცა მზჱ, და დაჯდა საჯდომსა ზედა თჳსსა უურველად მისგან, რომელიცა-იგი იყო, და უბრძანა ეპისკოპოსთა თჳსთა, და დასხდეს.
და	ცხო.იოვ.ურ	და დაეცა განკჳრვებაჲ მას ჟამსა შინა დიდი ყოველთა ზედა, რავდენნი იყვნეს ადგილსა მას.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარცა იხილა ამირა მომლმან ესრესახედ, ჰრქუა მას: ამბა იოვანე, არას ჰპოება გულსა ზედა სიმძაფრესა მჴურვალებისასა?
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას იოვანე: უწინა მიჴურვიდა გული და მწყუროდაცა, ხოლო რაჟამს შევსჳ ესე, განმიქარდა და არღარა მწყურის.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ამირა მომლმან: მიიღე სავარცხალი ესე და დაივარცხნე წუერი შენი, რამეთუ გიჴმს იგი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარ იხილა ამირა მომლმან ესევითარი, უკჳრდა ფრიად.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ ჰრქუა მას ჰურიამან ფინეზ: არა წერილ არს სახარებასა შინა, ვითარმედ: არა დავარდეს თმაჲცა ერთი თავისაგან თქუენისა და არცა წარწყმდეს?
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ჰურიამან: მარქუ მე, რაჲთა აღმოგკუეთო ზოგი წუერისა შენისაგან და შთავაგდო იგი ცეცხლსა შინა და ვიხილოთ, დაიწუეს იგი ანუ არა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას წმიდამან იოვანე: სხუამან და არა შენ.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ ითხოვა ჰურიამან საპარსველი და მოართუეს იგი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და აღდგა ჰურიაჲ და მიჰმართა და შეეხო წუერთა ქრისტჱს მოწფისათა და უნდა, რაჲთამცა მოჰკუეთა ზოგი წუერთა მისთაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	და მუნთქუესვე შეჰჴმა ჴელი მისი დუქარდთა ზედა და დაშთა საპარსველი იგი ჴელსა შინა მისსა, და ვერვინ შეუძლო გამოღებად ჴელისა მისისაგან, რამეთუ მუნთქუესვე განუჴმეს ორნივე ჴელნი მისნი.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ თქუა იოვანე: ჭეშმარიტ არს აღთქუმაჲ ღმრთისაჲ სასუფეველისა მისისათჳს და აჰა ესერა გამოცხადებულ არს იგი.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ფინეზ ჰურიამან: არა წერილ არსა სახარებასა შინა, ვითარმედ: დასდებდეთ ჴელთა თქუენთა სნეულთა ზედა, და განიკურნენ?
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ამბა იოვანე: ჭეშმარიტად, ესრე თქუა ღმერთმან, და ჭეშმარ.იტ არს სიტყუაჲ მისი წმიდასა შინა სახარებასა მისსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ფინეზ: აჰა ესერა ჴელნი ჩემნი განჴმელ არიან, და თუ ინებო, რაჲთა განმკურნო მე, რამეთუ ვთქუ, რაჲთა სრულ იქმნეს და გამოცხადდეს სიმართლჱ სიტყჳსაჲ ამის და სრულებაჲ საქმეთაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	მრწამს ქრისტე, და იგი არს უფალი ღმერთი ჩემი.
და	ცხო.იოვ.ურ	ჰრქუა მას ამირა მომლმან: განკურნე, ამბა იოვანე, და თუ არა, თქუას, ვითარმედ ვერ შეუძლო კურნებაჲ ჩემი.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ განჰმარტა წმიდამან იოვანე ჴელი თჳსი და თქუა: ვითარცა-იგი თქუა ქრისტემან, უფალმან ჩემმან და ღმერთმან ჩემმან, ჴელგანჴმელსა მას, ეგრჱთვე მე გიტყჳ ნაწევართა მაგათ ჴორცთასა და სისხლთასა: კუალად-ეგენით ადგილსავე თჳსსა მრთელად, ვითარცა პირველად იყვენით!
და	ცხო.იოვ.ურ	და მუნთქუესვე დაჰვარდა საპარსველი იგი ჴელთა მისთაგან, და განიკურნა, ვითარცა პირველ იყვნეს, მრთელად.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ასული ამირა მუმლისაჲ მომკუდარ იყო უწინარჱს ორმეოცდაშჳდისა დღისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ მოეჴსენა ამირა მომლსა და ჰრქუა ინაჴით-მსხდომარეთა და სახლეულთა თჳსთა: ვითარ მრავალ არს მწუხარებაჲ ჩემი ასულისა მის ჩემისათჳს.
და	ცხო.იოვ.ურ	არა მენახვა უშუენიერჱსი მისა და სიკეთისაებრი მისისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ არარაჲ მიუგო მათ ამირა მომლმან და დადუმნა, ვიდრე განსლვამდე ყოვლისა მის ერისა, რომელნი-იგი სხდეს წინაშე მისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარცა აღდგეს და წარვიდეს, მაშინ ამირა მომლმან ჴელი უპყრა ამბა იოვანეს და ფინეზს და შეიყვანნა იგინი ხილოანად, რომელ არს სამოთხჱ, რომელსა შინა დამარხულ იყო ქალი იგი, და ჰრქუა იოვანეს: ესე საფლავი არის ქალისაჲ მის.
და	ცხო.ეფთ	მომხედენ მეცა, რომელი არა ღირს ვარ კეთილსა ყოლადვე, და განმარინე ტკივილისა ამისგან.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ბრძნა წმიდამან იოვანე, რაჲთა აღმოთხარონ მიწაჲ საფლავისაგან და განაღონ საფლავი.
და	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო წმიდამან იოვანე განიპყრნა ჴელნი თჳსნი ცად მიმართ და თქუა: უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო.
და	ცხო.იოვ.ურ	იესუ ქ˜ჱ, შენ ხარ ღმერთი, მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ, შენ ხარ, რომელმან უწოდე ლაზარეს, შემდგომად ოთხისა დღისა.
და	ცხო.იოვ.ურ	დაფლულსა სამარესა შინა, და მეყსეულად აღდგა შეკრული მჩურითა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ეგრჱთვე უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო, ვითხოვ შენგან და გევედრები, რაჲთა ცნან ამათ, ვითარმედ შენ ხარ დასაბამი და დაუსაბამოჲ, შეუცვალებელი, სამარადისოჲ, შემძლებელი განცხოველებად, ვინაჲცა გინდეს, და მუაკუდინებ, ვითარცა გნებავს.
და	ცხო.იოვ.ურ	და თქუა კუალად წმიდამან იოვანე: სახელითა იესუ ქრისტჱს, უფლისა და ღმრთისა ჩემისაჲთა აღდგეს ქალი ესე!
და	ცხო.იოვ.ურ	და მეყსეულად აღდგა ქალი იგი, ვითარცა პირველ იყო, და აღმოიყვანა სული მისი ჴელთაგან შიულისათა და ვითარ-იგი მოიყვანეს ანგელოზთა და მიაქციეს სული მისი გუამსავე თჳსსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ვითარ იხილა იოვანე ვედრებასა მისთჳს, მაშინ შეშინდა აჰრონ რაშიდი ამირა მომლი ფრიად, შეიპყრა განკჳრვებამან დიდმან.
და	ცხო.იოვ.ურ	მაშინ ბრძანა დაცადებაჲ მტერობაჲ ბერძენთა თანა და ბრძანა გამოცხადებად შჯულისა და ყოველთა წესთა ქრისტეანეთაჲსა და სიხარულსა მათსა და სამსახურებელთა მათთა უშიშად და უფარველად.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ბრძანა აღშჱნებაჲ ეკლესიათაჲ ყოველსა საბრძანებელსა შინა მისსა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და აღჰჴადა ქრისტეანეთაგან ყოველი ხარკი და ჭირი და წუნობაი, რამეთუ ვერვინ იკადრებდა გამოცხადებად განსაცდელთა მათგან, რომელი შეემთხუეოდა ქრისტეანეთა სისხლისა მისთჳს და წარწყმედისა კაცთაჲსა მათ ჟამთა შინა.
და	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო წმიდამან იოვანე უპყრა ჴელი ფინეზს და წარიყვანა ქალაქად რაკაჲსა, რომელსა ჰრქჳან ვასტი, და ნათელ-სცა ფინეზს სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა და მისცა მას საჲდუმლოჲ ქრისტჱსი, ჴორცი და სისხლი მისი.
და	ცხო.იოვ.ურ	და იხილეს ყოველთა მათ, რომელნი მოსრულ იყვნეს მუნ, ფინეზ წყალსა შინა, და ღელვაჲ იგი აღიწია ვიდრე თხემადმდე, და გამოისახა თავსა ზედა მისსა სახჱ ჯუარისაჲ, და კუალად-ეგო წყალი ადგილადვე თჳსა, და დაადგრა ევფრატი, ვითარცა ზღუდჱ ამართებული.
და	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო ნათელ-იღო ფინეზ აპრილსა შჳდსა, და ნათელ-სცა ფინეზ სახლეულთა მისთა ყოველთა.
და	ცხო.იოვ.ურ	და იყო რიცხჳ ყოველთაჲ მათ, რომელთა ნათელ-იღეს, ორას ოთხმეოცი სული.
და	ცხო.იოვ.ურ	და სხუათაცა მრავალთა კაცთა ნათელ-იღეს მას დღესა შინა ჴელითა მოწფისა ქრისტჱსითა, რომელთა რიცხჳ არა იყო.
და	ცხო.იოვ.ურ	და ჰრწმენა მათ წმიდაჲ სამებაჲ – მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ – და ერთი ღმრთეებაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	და არა არს მისა გარეშე სხუაჲ, ვითარცა ესე გჳთქუამს წიგნსა ამას შინა, რომლისა არს დიდებაჲ და მადლობაჲ და ძლიერებაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.ეფრ	ცხორებაჲ და განგებაჲ წმიდისა მამისა ჩუენისა უდაბნოჲსა მთიებისა და მონაზონთა მოძღურისა ეფრემისი
და	ცხო.ეფრ	ვიწყო შეწევნითა ღმრთისაჲთა და ძალითა უფლისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა და მეოხებითა წმიდისა ღმრთისმშობელისაჲთა და შოვამდგომელობითა სულისა წმიდისაჲთა, რამეთუ იგი არს დასაბამ და სრულება სიტყჳსა ამის ჩუენისა უძლურისა.
და	ცხო.ეფრ	ესე წმიდაჲ ეფრემ იყო ნათესავად ასური, და მამაჲ მისი იყო ქალაქისაგან ნასიბინისა, რომელ-იგი არს მოსაზღვრე ბერძენთა და სპარსთაჲ, და მას ჟამსა არღა დაეპყრა იგი სპარსთა.
და	ცხო.ეფრ	და იყო მამაჲ მისი მთავარი ნასიბინს შინა და მსახურ კერპისა ერთისა, რომელსა სახელი ერქუა აპოლონ.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად ჟამთა დასცა იგი ივბიანოს, წმიდამან და კურთხეულმან მეფემან, და ჴელმწიფობასა წმიდისა კოსტანტინე მეფისა უშვა მამასა თჳსსა ჭაბუკი ესე, რომლისათჳს მნებავს მითხრობად სიტყჳსა ამის ჩუენისა, ვინაჲთგან გამოირჩია იგი ღმერთმან დედის მუცლით თჳსითგან, ვითარცა იერემია წინაწარმეტყუელი, რაჲთა ამხილოს ყოველსა საცთურსა მწვალებელთასა და უნათობდეს ყოველთა მკჳდრთა ქუეყანისათა ბრწყინვალებითა მოძღურებისა მისისაჲთა, რამეთუ გამოერჩია იგი მადლსა მას საღმრთოსა და დაცვულ იყო, რაჲთა არა ეზიაროს ნაზორევთა მათ შეგინებულთა და შესაკრებელთა საძაგელებისათა, რომელნი-იგი შეკრბებოდეს თაყუანისცემად კერპსა მას მამისა მისისასა, ეშმაკთა მათთჳს და სათნოებათა მათ საჩინოთა, რომელსა ხედვიდეს ჭაბუკისა ამის თანა, რამეთუ ყრმაღა იყო ჯერეთ, და ვერღარა შეუძლებდეს ეშმაკნი მიხედვად მისა მიმართ სახლსა შინა მამისა მისისასა, რამეთუ ვერ შემძლებელ იყვნეს მიდრეკად ნებისა მათისაებრ მადლისა მისგან, რომელი წინაჲსწარ ვაჴსენეთ მისთჳს, რომელიცა-იგი ჰფარვიდა მას.
და	ცხო.ეფრ	და მის ზედა აღესრულა სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ ჭეშმარიტად ანანიაჲსა მიმართ პავლჱსთჳს, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: ჭურად რჩეულად გამომირჩევიეს ჩემდა იგი.
და	ცხო.ეფრ	და დღესა შინა ერთსა იხილა იგი მამამან მისმან ქრისტეანესა ვისმე თანა ზრახვასა ქალაქსა შინა და აღივსო მისთჳს გულისწყრომითა და რისხვითა და სწავლა იგი უწყალოდ გუემითა.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მისა ჰრქუა მას მამამან მისმან, რამეთუ: ესერა შევალ შენთჳს, რაჲთა შევწირნე შესაწირავნი ღმრთისა, რაჲთა შეგინდოს შენ.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა შევიდა და აღასრულა ზორვაჲ იგი მისი ჩუეულებისაებრ თჳსისა წინაშე კერპისა მის თჳსისა, მაშინ იწყო ეშმაკმან მან ბილწმან სიტყუად მისა მიმართ და ეტყოდა მას ესრჱთ, რამეთუ: მე უწყი შენთჳს, მრავალთა წელთა ზრუნავ ტაძრისა ამის ჩემისათჳს. ხოლო ვედრებაჲ ესე შენი ჩემდა მომართ ძისა შენისათჳს ვერ შემძლებელ ვარ მითუალვად შენგან, ვითარცა-იგი ვერ შესაძლებელ არს ყოფად ცაჲ ქუეყანად, ეგრჱთვე არცაღა ჩემი ეგების, რაჲთამცა მას შინა ნაწილი გინათუ განსუენებაჲ იყო.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო უკუეთუ გნებავს, რაჲთა აღვასრულო ნებაჲ შენი, მაშა განაძე იგი და განდევნე სახლისა შენისაგან, რაჲთა არა იყოს იგი მჴდომად ჩემდა, რამეთუ მე უწყი, ვითარმედ ძჱ ესე შენი განმდევნელი ღმერთთაჲ ყოფად არს.
და	ცხო.ეფრ	და მეყსეულად გამოვიდა გარე მამაჲ მისი კერპისა მისგან და ჰრქუა ძესა თჳსსა: აღდეგ და ვიდოდე, ვინაჲცა გნებავს, სახლსა ჩემსა ნუმცა მიხილავ უკუნისამდე, რამეთუ მტერი ხარ ღმერთთაჲ.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ყრმაჲ იგი აღივსო სიხარულითა დიდითა, რამეთუ თჳთ იგი ამისთჳს წადიერ იყო და მოხარულ.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ გამოვიდა სახლისაგან მამისა თჳსისა და არარაჲ აიღო მის თანა, ამისთჳს რამეთუ არა უწყოდა, თუ ვინაჲ წარვიდეს იგი ანუ ვისა მივიდეს.
და	ცხო.ეფრ	არამედ მადლი იგი ღმრთისაჲ, რომელი დამკჳდრებულ იყო მის თანა, სცვიდა მას და წარუძღუა მას ეკლესიად ქრისტეანეთაჲსა და მივიდა წმიდისა ამბა იაკობის ეპისკოპოსისა ნასიბინ ქალაქისა.
და	ცხო.ეფრ	და იყო იგი სრული კაცი, მოშიში ღმრთისაჲ და შემკული ყოვლითა სათნოებითა.
და	ცხო.ეფრ	და მადლი ღმრთისაჲ იქმოდა ძალთა და სასწაულთა დიდ-დიდთა მის მიერ, და წინაჲსწარ სცნობდა დაფარულთა საიდუმლოთა სულისა წმიდისა მიერ, რომელი-იგი დამკჳდრებულ იყო მის შოვრის.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა შევიდა წინაშე მისსა ნეტარი ესე ეფრემ და აუწყნა მას ყოველნი საქმენი მისნი, განიხარა მისთჳს ფრიად და შეიწყნარა იგი ყოვლითა სიყუარულითა და დაადგინა იგი სადგურსა მას წიგნის მსმენელთა თანა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ჭაბუკი ესე დღითი-დღედ ჰმატებდა წადიერებითა და მოსწრაფებით სწავლასა სარგებელისათჳს სულისა თჳსისა და მოსწრაფე იყო მარხვასა და ლოცვასა;
და	ცხო.ეფრ	და წადიერად და გულსმოდგინედ მიისწრაფინ ეკლესიად, რაჲთამცა ისმინა წიგნთაგან წმიდათა.
და	ცხო.ეფრ	და შევიდა წმიდისა ამის ამბა იაკობ ეპისკოპოსისა თანა საეპისკოპოსოს და ისწრაფდა მუნამდის, ვიდრემდის იქმნა ამბაძველ წმიდისა მის ღმრთისა ეპისკოპოსისა განგებასა მისსა.
და	ცხო.ეფრ	და რაჟამს ხედვიდა წმიდაჲ იგი გამოწულილვასა და გამოძიებასა განგებისა მისისასა, აღივსებოდა მისთჳს სიხარულითა და მხიარულებითა და მარადის განამტკიცებდა საქმეთა თჳსთა სიტყუათაგან ცხორებისათა წიგნთაგან წმიდათა.
და	ცხო.ეფრ	და არა თუ ხოლო წმიდასა მას თანა ოდენ საყუარელ იყო იგი, გარნა ყოველთა თანა შვილთა ეკლესიისათა.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მცირედისა ჟამისა სრულ იქმნა ყოვლით კერძოვე ნათლითა და ღმრთისმოშიშებითა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ სირცხჳლეულ იქმნა ეშმაკი, რომელმან-იგი გამოაძო სახლისაგან მამისა თჳსისა, და ვერღარა შემძლებელ იყო ხედვად მისა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ეშმაკმან წინა-აღმდგომებისა მისისათჳს და დაწუვისაგან – მის მიერ ინება, რაჲთამცა შთააგდო იგი ცუდად-დიდებულებასა, რაჲთამცა დააბრკოლნა შვილნი ეკლესიისანი და ყოველნი მორწმუნენი.
და	ცხო.ეფრ	და აღაშფოთა კუალად ამბა იაკობცა ეპისკოპოსი და რომელ-იგი მტერობითა ღონჱ იძია მის ზედა ეშმაკმან მან წმიდასა ეფრემს ზედა, რაჲთამცა ავნო მას დიდისა მის პატივისა მისისათჳს, რომელი-იგი აქუნდა მას ყოვლისა ერისაგან.
და	ცხო.ეფრ	მადლითა მით სულიერითა გამოეცხადა განგებაჲ წმიდისა მის ღმრთისა კაცისაჲ და უფროჲსღა ემატა მით სიყუარული მისი წინაშე პატიოსნისა მის ეპისკოპოსისა.
და	ცხო.ეფრ	და ამაღლდა და დიდებულ იქმნა მის თანა პატივი და საქმჱ მისი უფროჲს პირველისა მის, რამეთუ იყო მუნ კაცი ეკლესიისა ნასიბინისა მნათჱ, და სახელი მისი ეფრემვე.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილა, რამეთუ ეპისკოპოსმან და ყოველთა შვილთა ეკლესიისათა შეიყუარეს წმიდაჲ ესე, რამეთუ აღივსო იგი შურითა წინა-აღმდგომებად მისა.
და	ცხო.ეფრ	და რომელთამე დღეთა შინა დაეცა მნათჱ იგი ერთისა ვისმე წარჩინებულისა მოქალაქისა ასულისა თანა ქალწულისა, და მიუდგა მის კანდელაკისაგან.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ჰრქუა მან ქალსა მას: ოდეს შეგაცნას მამამან შენმან, არქუ მას, ვითარმედ ეფრემ ესე, რომლისათჳს იტყჳან, ვითარმედ წმიდაჲ არს იგი, შემოვიდა ჩემდა დღესა ერთსა და მან შემამთხჳა ესე.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა ეუწყა მამასა მის ქალისასა საქმჱ ასულისა თჳსისაჲ, ჰრქუა მას: ვინ არს, რომელმან იკადრა და გიყო შენ ესე საქმჱ?
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მიუგო და ჰრქუა მას: ეფრემ მიყო ესე, რომლისათჳს იტყჳან კაცნი, ვითარმედ წმიდა არს იგი.
და	ცხო.ეფრ	და მეყსეულად წარვიდა იგი ეპისკოპოსისა და პირსა თჳსსა იცემდა და ჰრქუა მას, რომელ-იგი უთხრა მას ასულმან მისმან.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა ესმა ეპისკოპოსსა საქმჱ იგი ქალისა მის მამისაგან, მწუხარე იქმნა დიდად ფიცხლად.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მოუწოდა ეპისკოპოსმან ნეტარსა მას და იწყო მხილებად მისა ამის საქმისათჳს.
და	ცხო.ეფრ	და იწყო ნეტარმან მან გულისზრახვად გულსა შინა თჳსსა მისთჳს და არაჲ მიუგო მას სიტყუაჲ.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მისა ჰრქუა: ჰე, მამაო, ვცოდე.
და	ცხო.ეფრ	არამედ ვევედრები სიწმიდესა შენსა, რაჲთა მომიტეო და შემინდოთ ცოდვაჲ ესე.
და	ცხო.ეფრ	არა თუ იცოდა, გარნა ყოველნი საჲდუმლონი და განზრახვაჲ მისი უწყოდა მან.
და	ცხო.ეფრ	და კუალად ამბა იაკობცა, ეპისკოპოსი ნეტარი, ევედრებოდა ღმერთსა რაჲთა გამოაცხადოს საქმჱ ესე, და დაუფარა მას იგი ღმერთმან, რამეთუ ღმერთი რომლისაჲ დიდებულ არს სახელი მისი, უნდა, რაჲთამცა გამოაცხადნა საჲდუმლონი ამის წმიდისანი და ერსა გამოუცხადოს კეთილად სრბაჲ მისი და სათნოებანი, რომელნი მონიჭებულ იყვნეს მისა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა შვა ქალმან ყრმაჲ იგი, აღიქუა მამამან მისმან ყრმაჲ და მოჰგუარა წმიდასა ღმრთისასა ეპისკოპოსსა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა მოვიდა, ჰრქუა მას ქალისა მამამან: მიიღე აწ ძჱ შენი და განზარდე იგი, ვითარცა გნებავს.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ნეტარი ეფრემ ტიროდა და თქუა: ჰე, მამაო, ვცოდე.
და	ცხო.ეფრ	და აღიქუა ყრმაჲ იგი და შევიდა ეკლესიად.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილეს კაცთა ყოველთა, განკჳრვებულ იქმნნეს მისგან და შეცბუნდეს.
და	ცხო.ეფრ	და რომელნიმე დაბრკოლდეს მისა მომართ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგი მას შინა ტიროდა და იტყოდა: ევედრენით, ძმანო, ღმერთსა, საყუარელნო, რაჲთა მომიტეოს ცოდვაჲ ესე.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ დაადგრა ამას ზედა დღე რავდენმე და იხილნა კაცნი, რამეთუ დაბრკოლებულ იყვნეს მისა მიმართ, შეშინდა სიტყჳსა მისგან, რომელსა იტყჳს სახარებასა შინა: წყეულ არს კაცი იგი, რომელმან დააბრკოლოს ერთი ძმათა მათ მცირეთაგანი, რომელნი ჩემდა მომართ მორწმუნენი არიან და დაბრკოლდეს.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილა ღმერთმან ფრიადი მოთმინებაჲ მისი და იჭჳ კაცთაჲ მისა მიმართ (ხოლო იგი შეიწყნარებდა კდემასა და ყუედრებასა მათსა სიხარულით), ინება ღმერთმან, რაჲთა გამოუცხადნეს სათნოებანი მისნი სულიერნი და სიმდაბლჱ იგი მისი ჭეშმარიტი ყოველთა კაცთა, რაჲთა სირცხჳლეულ იქმნეს ეშმაკი და ნების-მყოფელნი მათნი.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა აღასრულეს მსახურებაჲ საიდუმლოჲსაჲ და ეზიარნეს კაცნი საიდუმლოთა ჴორცთა და სისხლთა პატიოსანთა ქრისტჱსთა, მაშინ წარმოდგა ნეტარი ეფრემ წინაშე ეპისკოპოსისა, და ყრმაჲ იგი ჴელთა მისთა სამჴართა ქუეშე, და ევედრა მას, რაჲთა უბრძანოს აღსლვაჲ საფსალმონეთა ზედა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა აღვიდა საფსალმონეთა ზედა და დადგა შოვრის მისსა, ყრმაჲ იგი მის თანა გამოიღო გარე მარჯუენესა ჴელსა ზედა მისსა და პირი ყრმისაჲ აღმოსავალით მიაქცია და ჴმა-ყო ჴმითა მაღლითა და თქუა: შენ გეტყჳ-, ჵ, ყრმაო, და გაფუცებ სახელსა ღმრთისა ცხოველისასა, რომელ არს შემოქმედი ცათაჲ და ქუეყანისაჲ და ყოველნი, რავდენნი არიან მას შინა, აღაღე პირი შენი და უთხარ სამართალი: ვინ არს მამაჲ შენი?
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა ესმა ყოველთა კაცთა ჴმაჲ იგი ყრმისაჲ მის, დაეცა მათ ყოველთა ზედა შიში დიდი, და შეცბუნდეს ყოველნი მისგან და იწყეს ჴმობად და ღაღადებად, განკჳრვებულნი ივედრებოდეს ნეტარსა ეფრემს, რაჲთა მიუტეოს მათ.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მივიდა მამაჲ იგი ქალისაჲ მის და შეუვრდა ფერჴთა წმიდისა ეფრემისთა და ტირილით ევედრებოდა მას, რაჲთა შეუნდოს მას.
და	ცხო.ეფრ	და ეუწყა ეპისკოპოსსა საქმჱ ესე.
და	ცხო.ეფრ	მიერ დღითგან იდიდა მონაჲ ღმრთისაჲ წმიდაჲ ეფრემ ყოველთა კაცთა თანა უმეტჱს პირველისასა, და სირცხჳლეულ იქმნა მიერითგან ეშმაკი და დაეცა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მნათჱ იგი ოტებულ იქმნა და მიერითგან არავინ იხილა იგი.
და	ცხო.ეფრ	და განდიდნა კუალად ნეტარი ეფრემ წინაშე თუალთა წმიდისა ეპისკოპოსისათა და პატიოსან იყო მის წინაშე უფროჲს პირველისასა და მარადის მის თანა იმარხავნ და საზრდელსა ერთსახედ მიიღებნ.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მცირედისა ჟამისა აღდგა არიოზ, მგმობარი მამისა და ძისა და სულისა წმიდისაჲ, და შემოქმედისა თჳსისა ზედა აღმოიღო ენაჲ თჳსი, ვითარცა მახჳლი.
და	ცხო.ეფრ	და აღივსო ეგჳპტჱ ბილწებითა მისითა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ შეკრიბა დიდებულმან და მორწმუნემან კოსტანტინე, მეფემან ბრწყინვალემან, ეპისკოპოსნი ყოველნი ნიკიოსა ქალაქსა შინა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ უწოდა წმიდასა ამბა იაკობს ეპისკოპოსსა, რაჲთა მივიდეს მუნ და მოყუასნი მისნი მის თანა, მაშინ ნეტარიცა ესე ეფრემ თანა-წარიყვანა წმიდასა კრებასა, რაჲთა ბრძოლა-უყოს სარწმუნოებისათჳს მართლისა, ვითარცა ერისთავმან რაჲ გუნდისამან წმიდისა საჴელმწიფოსა შინა ჰრომთასა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა შეაჩუენეს არიოზ და განდევნეს იგი და ყოველნი, რომელნი იყვნეს მის თანა.
და	ცხო.ეფრ	და მიექცა ძჳრი თჳსი თავსავე თჳსსა ზედა, და მიიღო მისაგებელი მისი მსგავსად უგუნურებისა მისისა ძალითა ღმრთისაჲთა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მოიქცა ამბა იაკობცა ეპისკოპოსი ქუეყანადვე თჳსა სიხარულითა დიდითა მსგავსად ერისთავისა, რომელმან-იგი სძლის მტერთა, და წმიდაჲ ეფრემცა მის თანა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ნეტარი ესე ეფრემ დღითი-დღედ ჰმატებდა და ისწრაფინ წარმატებასა ღმრთისმოშიშებითა და სათნო-ყოფითა მისითა და მარადის იკითხავნ წიგნთა წმიდათა და ერჩდა იგი წმიდასა ეპისკოპოსსა ყოველსავე ზედა, რაჲცა რაჲ ებრძანის მას საქმედ.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მცირედისა ჟამისა შეისუენა კოსტანტინე, მეფემან დიდებულმან, და დაიპყრეს მეფობაჲ ძეთა მისთა.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მისა, მათ ჟამთა, გამოვიდა საბურ, მეფჱ სპარსთაჲ, რამეთუ უდებ-ყვეს ძეთა კოსტანტინე მეფისათა დიდებულისა, და მოიწია ქალაქად ნასიბინისა აურაცხელითა ერითა მრავლითა და მარზაპნებითა და ძალითა მრავლითა, და ნათესავები, რომელთაჲ არა იყო რიცხჳ.
და	ცხო.ეფრ	და ორად განყო ლაშქარი მისი და განაწყო და მოუჴდა ქალაქსა ბრძოლად შინა-მკჳდრთა ქალაქისათა.
და	ცხო.ეფრ	და გარე-მოიცვა ქალაქი სამეოცსა დღესა და გარდააგდო მდინარჱ იგი, რომელი შემოვიდოდა ქალაქსა შინა, განკუეთა ზღუდისა ძირსა და შეაგდო ქუეშე სასუფეველსა ზღუდისასა და დაარღჳა ზღუდჱ იგი სიმრავლემან წყლისამან.
და	ცხო.ეფრ	და ჰგონებდა საბორ, ვითარმედ უშრომელად შევიდეს ქალაქსა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ამბა იაკობ, პატიოსანმან ეპისკოპოსმან კურთხეულმან, და ნეტარმან ეფრემ და ყოველთა შვილთა ეკლესიისათა იწყეს ლოცვად და ვედრებად ღმრთისა მრავლითა ცრემლითა და სულთქუმითა ყოველთა დღეთა ბრძოლისათა.
და	ცხო.ეფრ	და აჰმართნეს ფილაკავნები და უშტეკავნები ზღუდესა ზედა და ესროდეს მათ და გააშორებდეს ლაშქარსა ქალაქისაგან.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ წმიდაჲ ამბა იაკობ, ეპისკოპოსი კურთხეული, დაადგრა შოვრის მჴედართა და მოქალაქეთა და ნუგეშინისცა მათ ყოველთა და აღაშჱნა ზღუდჱ იგი.
და	ცხო.ეფრ	ესრჱთ ყო წმიდამან ეპისკოპოსმან და ნეტარმან ეფრემ, და ვერ შეუძლეს მოახლებად ზღუდისა.
და	ცხო.ეფრ	და ეკლესიასა შინა ევედრებოდეს ღმერთსა ამის ჭირისათჳს.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მეფემან საბურ – არა თუ ზღუდისა მისთჳს, რომელი აღაშჱნეს, განკჳრვებულ იქმნა, – არამედ სხუაჲ სახილავი იხილა და მისგან შეშინდა შიშითა დიდითა და ზარგანჴდილ იქმნა ამისთჳს, რამეთუ იხილა მან კაცი, შემკობილი სამეუფოჲთა სამოსლითა, მდგომარჱ ზღუდესა ზედა და ზეწრითა ბრწყინვალითა და დიდებულითა.
და	ცხო.ეფრ	და გულისხმა-ყო და განიზრახა თავსა თჳსსა, ვითარმედ ბერძენთა მეფჱ არს იგი, და არავის უთხრა მოყუასთა მისთა, რომელნი-იგი ეტყოდეს მას, ვითარმედ: არა არს აქა მეფჱ.
და	ცხო.ეფრ	და რამეთუ რომელნიმე მარზაპანთაგანნი მოვიდოდეს ჰეჯიბთა მთავრისა მისისა თანა და ეტყოდეს, ვითარმედ: არა არს აქა მეფჱ, არამედ არს იგი ანტიოქიას ქალაქსა.
და	ცხო.ეფრ	და იცოდა მეფემან საბურ სპარსთამან ნიშანები მისი და ესწავა, რომელი-იგი ჰბრძოდა ამათ წილ.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ზარგანჴდილ იქმნა საწყალობელი იგი და უბრძანა ბანაკსა თჳსსა, რაჲთა ესროდიან მას ისრითა.
და	ცხო.ეფრ	და არა იცოდა მან უსუსურმან გონებითა, ვითარმედ რომელი-იგი უჴორცო არს, ვერ ავნებს მას ისარი მისი.
და	ცხო.ეფრ	და სირცხჳლეულ იქმნა, რაჟამს იხილა დიდებაჲ იგი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ საკჳრველმან ეფრემ განთქმულმან ითხოვა ნეტარისა ამბა იაკობ ეპისკოპოსისაგან, რაჲთა უბრძანოს და განვიდეს ზღუდესა ზედა.
და	ცხო.ეფრ	რაჲთა იხილნეს ბარბაროსნი იგი და ესროდის მათ ისრითა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა ესმა ამბა იაკობს სიტყუაჲ ნეტარისა ეფრემისი, უბრძანა, რაჲთა აღვიდეს, რამეთუ იცოდა მადლი იგი, რომელი იყო მოცემულ მისა მის სასწაულისაგან, რომელიცა ყო მან.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო რაჟამს განვიდა ნეტარი რომელსამე ზღუდეთაგანსა და იხილნა ბევრის-ბევრეულნი კაცნი, აღიხილნა თუალნი თჳსნი ღმრთისა მიმართ და ითხოვა მისგან.
და	ცხო.ეფრ	რაჲთა მიავლინოს მათ ზედა რისხვაჲ, მკალი და ბუზი, რაჲთა ამათ მჴეცთა უნდოთა მიერ კმა-უყოს მათისა ბრძოლისათჳს, და გულისხმა-ყოს საბურ სპარსთა მეფემან, საწყალობელმან უბადრუკმან, ძალი ღმრთისაჲ.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ლოცვითა წმიდისა ეფრემისითა მოიწია მათ ზედა ღრუბელი და მკალი და ბუზი და დაესხა პილოთა ზედა, რამეთუ თმაჲ არა ასხს მათ.
და	ცხო.ეფრ	და ფაქლი შევიდის ყურთა და ცხჳრთა შეუჴდის.
და	ცხო.ეფრ	და დაესხა ბუზი იგი ცხენთა და პილოთა და სხუათაცა პირუტყუთა: ჯორთა და აქლემთა და ყოველთა საცხოვართა.
და	ცხო.ეფრ	და ვერ დაუდგეს წინაშე რისხვასა მას, რომელი-იგი მოავლინა ღმერთმან მათ ზედა ლოცვითა ამის წმიდისა და ნეტარისა ეფრემისითა.
და	ცხო.ეფრ	და აღჭრნეს ბუზთა მათ ჴორცნი ცხენთანი.
და	ცხო.ეფრ	და სიმძაფრისაგან ტკივილისა, რომელცა-იგი იგუემებოდეს საჴედრები, გარდამოჰყრიდეს მჴედართა, და ვერ დაიდგმიდეს მჴედარნი ზურგთა ზედა ცხენთასა.
და	ცხო.ეფრ	და აღაშფოთა ბანაკი იგი მათი, და დაყარეს კარვები მათი და წარივლტოდეს მიერ.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა გულისხმა-ყო მეფემან საწყალობელმან ძალი იგი ღმრთისაჲ, რომელ ჰმწყსის მორწმუნეთა ნების-მყოფელთა მისთა კეთილად მოღუაწეთა, მაშინ მეოტ იქმნა მეფჱ მუნით სირცხჳლეული, არარაჲ შეიძინა ყოვლისა მის განმზადებულებისა მისგან ძლევაჲ.
და	ცხო.ეფრ	ლოცვისა მისგან წმიდისა და ნეტარისა ეფრემისა იჴსნა ღმერთმან ქალაქი იგი.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად ჟამთა მცირედთა სრულ იქმნა ცხორებაჲ ნეტარისა და კურთხეულისა ეპისკოპოსისაჲ ამბა იაკობისი, და მივიდა უფლისა თჳსისა სრული ყოვლითა სათნოებითა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ნეტარი ეფრემ მწუხარე იქმნა სიკუდილისა მისისათჳს ფრიად და ჴუებულ იქმნა მისთჳს და აიღო გუამი წმიდისაჲ მის და შემურა პატივითა დიდითა და დაჰმარხა.
და	ცხო.ეფრ	და დაადგრა წმიდაჲ იგი ქალაქსავე ნისიბინისასა სპარსთა შეპყრობადმდე.
და	ცხო.ეფრ	და მისა შემდგომად შეისუენა კოსტანტინე მეფემან, და დაიპყრა მეფობაჲ ივლიანე წყეულმან.
და	ცხო.ეფრ	და იქმნნეს ბრძოლანი და შფოთებანი ყოველთა ქალაქთა შინა.
და	ცხო.ეფრ	და განახუნა საკერპონი ტაძრები იგი და წარვიდა სპარსეთისა ქუეყანად.
და	ცხო.ეფრ	და დიდი შფოთი მოიწია ქრისტეანეთა ზედა ჟამთა მისთა.
და	ცხო.ეფრ	და იქმნა ოჴრებაჲ და ბრძოლანი მრავალნი ქუეყანასა სპარსეთისასა.
და	ცხო.ეფრ	და მუნ მიიღო მისაგებელი მისი ღმრთისაგან ქუეყანასა მას მტერთასა.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მისა აღდგა სხუაჲ მეფჱ, რომლისა სახელი მისი ივბინიანოს.
და	ცხო.ეფრ	და იყო მეფჱ კურთხეული და ბედნიერი მეფობასა შინა.
და	ცხო.ეფრ	დაეგო საბურ მეფესა სპარსეთისასა, რამეთუ ივბინიანე მეფესა მორწმუნესა ექმნა საქმჱ კეთილი საბურ მეფისა თანა და აქუნდა მის თანა სიყუარული და კადნიერებაჲ და საყუედური, ვითარცა-იგი აქუს მეფეთა ჩუეულებაჲ კეთილისმყოფელთათჳს მისაგებელი, ეგრჱთვე საბურს თანა-ედვა პატივი მისი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ შეკრბეს ორნივე ერთად: საბურ, სპარსთა მეფჱ, და ივბინიანე, მორწმუნჱ მეფჱ ბერძენთაჲ, და წარმოიღეს მათ თანა ივლიანე უშჯულოჲ სამკუდროჲთა შემოსილი და მოიღეს ქალაქად ნასიბინისა.
და	ცხო.ეფრ	და უბრძანა მოქალაქეთა, რაჲთა გამოვიდენ მიერ ქალაქისაგან და მისცენ იგი სპარსთა, რამეთუ მას ზედა ყვეს ზავი.
და	ცხო.თევ	და რაჲ კაც მისცემდეს თითო ლიტრასა პურსა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო აწ, რამეთუ დაუთმე და არა იძლიე, გექმნე შენ მარადის შემწე, და იყო შენ სახელუვან ყოველსა ქუეყანასა.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა ესე ესმა მას, აღდგა და ილოცვიდა და ესრჱთ განძლიერდა, ვითარმედ ცნაცა, რამეთუ უფროჲსღა ძალი აქუნდა ჴორცთა თჳსთა უფროჲს მისა, რომელ-იგი პირველად აქუნდა.
და	ცხო.ანტ	და მცირედ მიზეზი რაჲმე პოვის სხუათაგან, მრავალი სწრაფაჲ რამეთუ მას ზედა აჩუენის, რამეთუ ღამეთა ათევნ ესოდენ, ვითარმედ მრავალგზის ღამე ყოველ დადგრის უძილად.
და	ცხო.ანტ	მერმე შემდგომად ამისა მოვიდოდა და უფროჲსღა გულსმოდგინე იქმნებოდა ღმრთისმსახურებასა.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ მივიდა ბერისა მის პირველისა, ევედრებოდა მას უდაბნოს ყოფასა მის თანა, ხოლო მან არა ინება ჰასაკისა მისთჳს სიჭაბუკისა მისისა, და რამეთუ არღარა იყო ესევითარი ჩუეულებაჲ ეგჳპტეს, მეყსეულად წარემართა იგი და განვიდა მთად.
და	ცხო.ანტ	არამედ მერმე ვითარცა იხილა მტერმან სწრაფაჲ იგი მისი, და უნდა დაბრკოლებაჲ მისი, დაუდგა გზასა ზედა ლანკლაჲ დიდი ვეცხლისაჲ საუცრად.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი გულისხმა-ყო კეთილისმოძულისაჲ მის მანქანებაჲ, დადგა და ლანკლასა მას ხედვიდა და მას ზედა ეშმაკსა მას ამხილებდა და ეტყოდა: ვინაჲ უდაბნოსა ზედა ლანკლაჲ?!
და	ცხო.ანტ	არა არს ესე გზაჲ ტკბნელი, არცა კუალი კაცთაჲ ვისიმე აქა, და თუმცა ვისმე დაჰვარდა, ვერმცა დაავიწყდა სიმწჳსითა, და რომელმანცა წარწყმიდა ესე, მო-მცა-იქცა, ეძიებდა და პოვა, რამეთუ უდაბნო არს ადგილი ესე.
და	ცხო.ანტ	და ესე ვითარ ანტონი თქუა, მოაკლდა, ვითარცა ცჳლსა წინაშე ცეცხლსა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონის სიმრავლჱ იგი უკჳრდა და ვითარცა ცეცხლსა გარე-წარჰჴდა და ესოდენ სწრაფით წარვიდა, არცაღა გარე-უკმოიხილა, არამედ სრბით და სწრაფით წარვლო, რაჲთა დაეფაროს და დაავიწყდეს ადგილი იგი.
და	ცხო.ანტ	ხოლო უფროჲსღა და უმეტჱს განემარტა გულსმოდგინებასა და წარემართა იგი მთად და შევიდა უდაბნოდ.
და	ცხო.ანტ	და მრავლით ჟამითგან სავსჱ იყო ქუეწარმავალითა.
და	ცხო.ანტ	და მდინარესა მას მუნ წიაღჴდა იგი და დაემკჳდრა მას შინა.
და	ცხო.ანტ	და მან გზაჲ იგი დაყო და პური ექუსისა თჳსაჲ შინაგან დაიდვა, რამეთუ ესრე ყვიან თებაიდელთა და მრავალგზის დაადგრიან წელიწად ერთ უვნებელად.
და	ცხო.ანტ	ხოლო აქუნდა წყალი შინაგან, და ვითარცა დაუვალთა შინა შევიდა მონასტერსა მას და დაადგრა მარტოჲ შინაგან, არცაღა იგი გამოვიდის, არცაღა მიმავალი იხილის.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგი მრავალ ჟამ დადგრომილ იყო ესრჱთ მარხვასა და წლითი-წლად ორგზის ერდოჲთ მიიღის პური, ხოლო რომელნი-იგი შევიდოდეს მისა მეცნიერნი, არა შეუტევნის იგი შინაგან, მრავალგზის გარე-დაადგრიან დღჱ და ღამჱ.
და	ცხო.ანტ	და ესმინ მათ ჴმაჲ ერისაჲ შინაგამოჲთ, შფოთი და ბგერაჲ და ვალალებაჲ უშუერი და ეტყჳედ: განგუეშორე ჩუენგან ადგილით, რაჲ ძეს შენი და უდაბნოჲსაჲ?
და	ცხო.ანტ	პირველად ჰგონებდეს, ვითარმედ არიან ვინმე მის თანა კაცნი და ჰლალვენ და ესენი კიბით შთასრულ არიან მისა.
და	ცხო.ანტ	და ვითარცა ჴურელით ვინაჲმე შთაჰხედნეს და არავინ იხილეს, მაშინ ცნეს და თქუეს: ესე ეშმაკნი არიან.
და	ცხო.ანტ	შეშინდეს იგინი და ანტონის უჴმობდეს.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგი უფროჲსღა ამათ ერჩდა, ვიდრე მათსა, და ზრუნვიდა და მოვიდა მახლობელად კარსა, ნუგეშინის-სცემდა კაცთა მათ და ეტყოდა: წარვედით და ნუ შეშინდებით, რამეთუ ესრჱთ ეტყოდა, ვითარმედ: უცნებასა ჰყოფედ ეშმაკნი მოშიშთათჳს, ხოლო თქუენ დაიბეჭდენით თავნი თქუენნი და წარვედით უშიშად და ესეთა აცადენით სიმღერად თავთა თჳსთა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგინი წარვიდოდეს მოზღუდვილნი სასწაულითა ჯუარისაჲთა, და იგი იყოფოდა და არაჲ ევნებოდა მათგან, არცა დაშურებოდა ღუაწლსა მას, რამეთუ შეძინებაჲ იგი, რომელ იყოფოდეს მისა მიმართ ხილვათანი და მტერთა უძლურებაჲ.
და	ცხო.ანტ	მრავალთაგან შრომათა განსუენება-სცემდა მას და უფროჲსა გულმოდგინებასა განჰმზადებდა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ნეტარმან ეფრემ გამოთქუა საკითხავი უშჯულოჲსა ივლიანჱსთჳს და მწუხარებათა მათთჳს, რომელ-იგი შეემთხჳა ქრისტეანეთა და დღეთა მისთა მას ჟამსა.
და	ცხო.ეფრ	შემდგომად მისა განვიდა წმიდაჲ ეფრემ მეფობასა ივბინიანე მორწმუნისასა ქალაქით თჳსით და მივიდა ქალაქად, რომლისა სახელი მისი არაბიაჲ, და მას შინა მოიღო წმიდაჲ ნათლისღებაჲ.
და	ცხო.ეფრ	და იყო იგი ჰასაკითა ორმეოცდაათრვამეტისა წლისა დღეთა.
და	ცხო.ეფრ	და ისწავლებოდა დავითსა და იკითხავნ წიგნთა წმიდათა სულიერთა მის თანა, რომლისა მიერ ნათელი მოეღო.
და	ცხო.ეფრ	და ამისა შემდგომად აღდგა შფოთი დიდი მას ქუეყანასა შინა ეკლესიათა ზედა ღმრთისათა.
და	ცხო.საბ	ვითარცა არა მოვიდეს დედანი იგი, ფრიად გულსა აკლდა გენაროსს და იურვოდა.
და	ცხო.კჳი	აწ მაიძულებს მითხრობად და გამოცხადებად ესე მათთჳს, რომელნი ეძიებენ, ნურას მცირედი საქმეთა და სათნოებათა წმიდისა კჳრიაკოზისთა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო მე ამიერითგან გაუწყო თქუენ მცირედი რაჲმე, რომელსა ზედა მივიწიე განგებასა მისსა და უკუეთუ დასაბამი იგი, ვითარცა წერილი იტყჳს, წმიდა არს, მაშა საცნაურ არს, ვითარმედ ძირიცა იგი წმიდა და პატიოსან არს.
და	ცხო.კჳი	რამეთუ წმიდაჲ ესე მამაჲ კჳრიაკოზ, ბრწყინვალჱ სულითა და ჴორცითა, იყო იგი ქალაქისაგან კორინთელთაჲსა, ქუეყანისაგან ალადუსიაჲთ, ძჱ კაცისაჲ, რომლისა სახელი მისი იოვანე;
და	ცხო.კჳი	კაცი წმიდაჲ და ხუცესი იყო კორინთელთა წმიდისა ეკლესიისაჲ.
და	ცხო.კჳი	და სახელი დედისა მისისაჲ ევდოკია.
და	ცხო.კჳი	და იშვა იგი აღსასრულსა მეფობისა თევდოსი მცირისასა, თუესა იანვარსა ცხრასა.
და	ცხო.კჳი	და იყო იგი ნათესავი პეტრე კორინთელთა ქალაქისა ეპისკოპოზისაჲ.
და	ცხო.კჳი	რამეთუ დედით ნათესავი იყო, და მან აკურთხა იგი კერძოდიაკონად ეკლესიისათჳს კორინთელთაჲსა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო წმიდაჲ ესე იკითხავნ წიგნთა დღჱ და ღამჱ გულსმოდგინედ ფრიადითა წადიერებითა.
და	ცხო.კჳი	და იყო იგი დღითა მცირჱ და სიბრძნითა შემკობილ, და გონებაჲ კეთილი აქუნდა.
და	ცხო.კჳი	და ყვნა იგინი მსგავს ვარსკულავთა ბრწყინვალე სოფელსა შინა და განაგო ყოველი ნათესავისათჳს კაცთაჲსა დასაბამითგან ცხორებაჲ.
და	ცხო.კჳი	რამეთუ აბელ შესაწირავითა ადიდა და ენოქ კუალად სათნო-ეყო, და გარდაცვალებითა პატივ-სცა მას;
და	ცხო.კჳი	და კუალად ნოვეცა ყო მსგავს ნაბერწყალისა კეთილისათჳს, დაჰმარხა იგი ნათესავთათჳს კაცთაჲსა, და აჩუენა მამამან ჩუენმან აბრაჰამ, მამამან წარმართთამან, სარწმუნოებაჲ ჭეშმარიტი და შეიწყნარა მღდელობაჲ იგი მელქიზედიკისი;
და	ცხო.კჳი	და დიდებული იოსებ და იობ სახე იქმნეს სიწმიდისა და მოთმინებისა, და აღადგინნა იგინი, და მოსე შჯულისმდებელად აღადგინა და დავით წინაწარმეტყუელად და მეფედ და მამად ხარებისა;
და	ცხო.კჳი	და ისო ნავეჲსი აღჳრმსხმელად მზისა და მთოვარისა აღადგინა;
და	ცხო.კჳი	და საჴუმილი იგი ქალდეველთაჲ, შემწუველი ცეცხლითა, ცუარად გარდააქცია;
და	ცხო.კჳი	და ლომთა, რომელნი მღჳმესა შინა დანიელის თანა იყვნეს, ასწავა მარხვაჲ;
და	ცხო.კჳი	და ვეშაპისა მის მუცელი ტაძარ საქორწინე წინაწარმეტყუელის ყო, რომელსა შინა იყო იონა წინაწარმეტყუელი.
და	ცხო.კჳი	ხოლო ამას ესევითარსა ყოველსა თანა განკჳრვებულ იქმნებოდა გონებაჲ მისი, და განიზრახვიდა უზეშთაესისათჳს ამისა უთესლოდ შობისა, და დედაჲ ქალწული, ვითარ იშვა ღმრთისა სიტყუაჲ, შეუცვალებელად განკაცნა და ჯუარცმითა მისითა პატიოსნითა და აღდგომითა მისითა ჯოჯოხეთი წარმოტყუენა და გუელი მზაკუვარი განაქარვა და განაქიქა და ადამ აცხოვნა, რომელი-იგი დაცემითა მისითა მომკუდარ იყო.
და	ცხო.კჳი	და კუალად სამოთხედვე აღიყვანა ესე.
და	ცხო.კჳი	და მსგავსსა ამისსა განიზრახავნ წმიდაჲ იგი, და განათლდა გული მისი შიშითა ღმრთისაჲთა.
და	ცხო.კჳი	და მაშინ განიზრახა, რაჲთა წარვიდეს ქალაქად ღმრთისა წმიდად იერუსალჱმდ და განეშოროს ყოველთაგან საქმეთა ამის სოფლისათა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ იგი ამას განიზრახვიდა, ესევითართა გულისსიტყუათა, ესმა მას დღესა კჳრიაკესა სახარებისაგან სიტყუაჲ, რომელსა იტყჳს: რომელსა უნდეს შემოდგომად ჩემდა, უვარ-ყავნ თავი თჳსი და აღიღენ ჯუარი თჳსო და შემომიდეგინ მე.
და	ცხო.კჳი	და მეყსეულად მასვე ჟამსა შინა მსწრაფლ ეკლესიით წარმოვიდა ადგილად, რომელსა ჰრქჳან ფაგარნა, ზღჳს კიდესა, და არავინ უწყოდა საქმჱ მისი, ვიდრემდის შეჯდა ნავსა შინა, რომელი წარმოვიდოდა ქუეყანად პალესტინისა.
და	ცხო.კჳი	და მოიწია იერუსალჱმდ.
და	ცხო.კჳი	და იყო იგი ძჱ ათრვამეტისა წლისაჲ, და მერვესა წელსა ანასტასის პატრიაქობისასა იერუსალჱმს და მეცხრესა წელსა მეფობასა დიდისა ლეონტის მეფისასა.
და	ცხო.კჳი	და დაიზამთრა მის თანა მსახურმან ღმრთისამან წმიდამან კჳრიაკოზ და მერე ისურვა უდაბნოს ყოფად.
და	ცხო.კჳი	ხოლო ესმოდა მას სათნოებათათჳს წმიდისა ევთჳმისთჳს ყოველთაგან, და ევედრა მამასა დიდსა ევსტრაჯიოსს, რაჲთა ლოცვა-ყოს მისთჳს და წარავლინოს წმიდისა ევთჳმისა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო მან ლოცვა-ყო და განუტევა იგი მშჳდობით.
და	ცხო.კჳი	ხოლო იგი მივიდა მონასტრად მამისა ევთჳმისა და შეეწყნარა კაცსა ვისმე ხუცესსა, რომლისა სახელი ანტალიოს, რომელსა თანა იყო ძმაჲ თჳსი ჴორციელად, და სახელი ძმისაჲ ტალმოთიოს, და იგინიცა ქალაქისაგანვე კორინთელთაჲსა იყვნეს, და მეცნიერნი მისნი.
და	ცხო.კჳი	და დაადგრა მათ თანა დღე რავდენმე და შევიდა წმიდისა ევთჳმისა და მოიკითხა და შეიმოსა წმიდაჲ სქემაჲ ჴელთაგან წმიდათა მისთა.
და	ცხო.კჳი	და არა ეგებოდა მუნ ყოფაჲ მისი, რამეთუ ყრმა იყო.
და	ცხო.კჳი	და მათ ჟამთა შინა დიდი მამაჲ ამბა თეოკტისტოს მიცვალებულ იყო.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა მივიდა წმიდაჲ კჳრიაკოზ ამბა ჯერასიმჱსა, უბრძანა მას, რაჲთა იყოფვოდის კჳნობიონსა კრებულსა თანა.
და	ცხო.კჳი	რაჟამს იხილა იგი უწუერულად, შეადგინა იგი შეშისა კრებასა და წყლისა კრებასა და წუენისა ქმნასა.
და	ცხო.კჳი	და ყოველსავე მსახურებასა გულსმოდგინედ იქმოდა და დააღამებდა დღესა შრომითა და ღამესა ათევნ მღჳძარებითა და ვედრებითა ღმრთისა მიმართ, კანონსა მისსა ზე-დგომით აღასრულებდა წადიერად.
და	ცხო.კჳი	ჰმსახურებნ იგი მარტოდმყოფთა უსასყიდლოდ და ორ-ორით იმარხავნ და პურსა ჴმელსა და წყალსა მიიღებნ ჟამსა საზრდელისასა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო ზეთი და ღჳნოჲ განზავებული ყოვლადვე არა მიიღის.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ ხედვიდა წმიდაჲ მამაჲ ჯერასიმე მარხვასა და წესიერებასა ჭაბუკისაჲ მის , შეაშუნდა და შეიყუარა იგი მოსწრაფებისა მისისათჳს, და ვიდრემდის წარიყვანისცა მის თანა ჟამსა მარხვისასა წმიდათა დღეთა ორმეოცთასა, რამეთუ რწმუნებულ იყო მისთჳს და მიენდვებინ მოსწრაფებასა მისსა, და თანა-წარიყვანის შინაგანსა მას უდაბნოსა რუბისასა;
და	ცხო.კჳი	და ორნივე დაეყუდებოდეს მუნ ერთად, ვიდრე დღესასწაულობამდე ბზობისა, და ყოველთა დღითა შინა კჳრიაკისასა ეზიარებოდეს ჴელთაგან წმიდისა ევთჳმისთა.
და	ცხო.კჳი	და შემდგომად მცირედთა ჟამთა შეისუენა წმიდამან ევთჳმი და მივიდა ქრისტესა.
და	ცხო.თევ	მაშინ ბრძანა განხუმაჲ კარებისაჲ და ტაბლებისა დადგმაჲ ერისათჳს ჩუეულებისაებრ ღმრთისა მიმართ სარწმუნუებითა.
და	ცხო.თევ	და ყვეს ეგრჱთ მსახურთა მათ.
და	ცხო.თევ	და ჭამეს ყოველთა, რომელნი მოსრულ იყვნეს ვანად, და განძღეს და წარვიდეს და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო მან თანა-წარიყვანა ამბა კჳრიაკოზ და აღვიდა მონასტრად და დაჰმარხა წმიდაჲ გუამი მისი, და კუალად-იქცა.
და	ცხო.კჳი	და მეცხრესა წელსა კჳრიაკოზისთა, რაჲთგან მოვიდა ფილისტიმეს, შეისუენა მამამანცა ჩუენმან წმიდამან ჯერასიმე და შეიმკო გჳრგჳნითა სიწმიდისაჲთა ხუთსა მარტსა.
და	ცხო.კჳი	მაშინ ბასილი და სტეფანე დაიპყრეს მამასახლისობაჲ მონასტრისაჲ.
და	ცხო.კჳი	ხოლო კჳროაკოზ წარვიდა მიერ და მოვიდა ლავრად დიდისა ევთჳმისა.
და	ცხო.კჳი	და შეიწყნარა იგი ელია მამასახლისმან და მისცა მას სენაკი.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგი წარივლტოდა მუნით და მოვიდა ქალაქად, რომელსა ჰრქჳან ემიდი, და დაადგრა მას შინა და უნათობდა მათ, რომელნი-იგი დანთქმულ იყვნეს ბნელსა და აჩრდილთა სიკუდილისათა მსხდომარენი საცთურებათა შინა ეშმაკისათა.
და	ცხო.ეფრ	და დაადგრა მას შინა მცირედსა ჟამსა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა გამოჴდა ზამთარი, მერმე წარმოვიდა ქალაქად ურჰაისა, რომელ არს შოვამდინარეთა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილა იგი შორით, განიხარა და თქუა გულსა თჳსსა, ვითარმედ: დავემკჳდრო ქალაქსა ამას შინა ვიდრე მიაღსასრულადმდე.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ მიეახლა ქალაქსა და მიიწია მდინარესა, რომელსა ჰრქჳან დჱსამანისი (ხოლო იგი გარე-მოიცავს ქალაქსა), და იხილნა მას ზედა დედანი, რომელნი ჰრცხიდეს.
და	ცხო.ეფრ	და დაადგრა მდინარესა მას ზედა და ხედვიდა მათ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ერთმან დედათა მათგანმან, რომელნი რცხიდეს მუნ, იწყო ხედვად მისა და განცდად ჟამ ერთ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო წმიდამან ეფრემ შეჰრისხდა მას და ჰრქუა: არა გრცხუენისა, ჵ, დედაკაცო, და არცა დახედვიდეა ქუეყანად მიმართ?
და	ცხო.ეფრ	და მიუგო დედაკაცმან მან და ჰრქუა მას: შენდა ჯერ-არს, რაჲთა ხედვიდე ქუეყანასა, რამეთუ მისგანი ხარ.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ განკჳრდა წმიდაჲ ეფრემ სიბრძნისაგან მის დედაკაცისა და გონიერად მიგებისა მისისათჳს, რომელი-იგი ჰრქუა მას სიტყუაჲ.
და	ცხო.ეფრ	და წარმოვლნა იგინი და იტყოდა გულსა თჳსსა: უკუეთუ დედანი ამის ქალაქისანი ესრჱთ ბრძენ არიან, ვითარცა ესე დედაკაცი.
და	ცხო.ეფრ	მაშა რავდენ უფროჲს გარდამატებულ იყვნენ მამანი დედათა გონიერებითა და მეცნიერებითა?
და	ცხო.ეფრ	მაშინ შევიდა ქალაქად და თქუა თავსა თჳსსა: ამიერითგან ვიქმოდი სასყიდლითა და ვჭამდე პურსა, რამეთუ არარაჲ იცოდა ჴელთსაქმარი.
და	ცხო.ეფრ	და მივიდა იგი მეაბანოესა თანა და დაემიზდა მას.
და	ცხო.ეფრ	და მას ჟამსა შინა უფროჲსნი კაცნი მოქალაქენი ურაჰელნი წარმართნი იყვნეს.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო წმიდაჲ ესე ამხილებნ მათ და შეეშჯულებიედ მათ დავითისა სიტყუათაგან და წიგნთაგან წმიდათა.
და	ცხო.ეფრ	და ესევითარითა საქმითა დასტკბებოდა მას და იხარებნ.
და	ცხო.ეფრ	ჰკითხვიდა მას და ეტყოდა მონაზონი იგი: ვინაჲ ხარ შენ, ჭაბუკო?
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მან უთხა მას საქმჱ თჳსი და ცხორებაჲ თჳსი.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მონაზონმან მან ჰრქუა მას: ვითარ შენ ქრისტეანე ხარ და იქმ წარმართთა თანა და გნებავს სასუფეველსა შინა ყოფაჲ?
და	ცხო.ეფრ	ჰრქუა მას მონაზონმან მან, რამეთუ: მე გაგაზრახო უმჯობჱსი შენთჳს, რაჲთა მიხჳდე ერთისა ვისმე მონაზონისა მარტოდ ცხორებულისა თანა წმიდათაგანისა, რომელნი არიან აქა, და შეეყავ ერთსა მათგანსა, და მან გასწაოს ცხორებაჲ სულისა შენისაჲ.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა ესმა ნეტარსა მონაზონისა მისგან, წარვიდა მის თანა.
და	ცხო.ეფრ	და მივიდეს მთად კერძო, რომელ არს დასავალით ქალაქსა ურაჰისასა, რამეთუ მას შინა იყვნეს სიმრავლჱ მონაზონთაჲ.
და	ცხო.ეფრ	და დაემკჳდრა მუნ ქუაბსა შინა მახლობელად მონაზონისა ერთისა მოღუაწისა და სულიერისა.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად წელიწადისა ერთისა, რაჲ ჟამითგან დაემკჳდრა წმიდაჲ ესე მთასა მას შინა, ილოცავნ მიმდემად გონებითა წმიდითა და იმარხავნ წმიდად და იკითხავნ მარადის წიგნთა წმიდათა სულიერთა დაუცადებელად.
და	ცხო.ეფრ	და ღამესა შინა ერთსა განვიდა გარე წმიდაჲ იგი ბერი სენაკით თჳსით და იხილნა ანგელოზნი ზეცით გარდამოსრულნი და ერთისა მათგანისა ჴელთა ტომარი დიდი დაწერილი ორკერძოჲთვე.
და	ცხო.ეფრ	და ჰრქუა ერთმან მათგანმან მოყუასსა თჳსსა: ვის მისცემ ქარტასა ამას: პავლეს, განშორებულსა ეგჳპტისა უდაბნოჲსასა, ანუ პიმენს მარტოდმყოფსა?
და	ცხო.ეფრ	და მიუგო ანგელოზმან მან და ჰრქუა: არა ბრძანებულ არს ეგე ჩემდა.
და	ცხო.ეფრ	მიუგო და ჰრქუა მას: არავინ არს დაბადებულთა შოვრის ღმრთისათა დღეს კაცი ღირს ამისა, გარნა ეფრემ ასური, რომელ არს მთასა ურაჰისასა მარტოდმყოფი.
და	ცხო.ეფრ	და რაჟამს იხილა ბერმან და ესმა და განიცადა სახილავი იგი, ჰგონებდა.
და	ცხო.ეფრ	ვითარმედ უცნებაჲ რაჲმე არს მტერისაჲ და უდებ-ყო იგი საქმჱ.
და	ცხო.ეფრ	და ამისთჳსცა ღირს იქმნა მეცნიერებასა ბუნებითისასა.
და	ცხო.ეფრ	და, კუალად იტყოდეს წმიდისა ეფრემისთჳს, ოდეს იყო იგი ყრმა მცირე, ვითარმედ: იხილა მან ჩუენებაჲ და სახილავი, ვითარცა იგი იტყოდა, ვითარმედ აღმოჴდა ენისა მისისაგან ვაზი და განდიდნა იგი, და აღივსო მისგან ყოველი სოფელი, და გამოიხუნა ტევანნი მრავალნი, და მოვიდოდეს მფრინველნი ცისანი და დასხდებოდეს მის ზედა და ჭამდეს ნაყოფისა მისისაგან, და არა დაილეოდა იგი, გარნა უფროჲსღა აღორძნდებოდა და განმრავლდებოდა და ემატებოდა ნაყოფი მისი.
და	ცხო.ეფრ	და დღესა რომელსამე განვიდა წმიდაჲ იგი ბერი, მეზობელი მისი, და მოვიდა ნეტარისა ეფრემისა, ვინაჲცა-იგი შეყენებულ იყო, და პოვა იგი, რამეთუ ჯდა და წერდა თარგმანებასა „დაბადებისასა“.
და	ცხო.ეფრ	და განკჳრდა წმიდაჲ იგი ბერი, თუ ვითარ ესემლევანი სიბრძნჱ მოსცა მას ღმერთმან და მადლი ჟამსა შინა მცირესა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ აღასრულა „დაბადებაჲ“ და იწყო „მეორისა შჯულისასა“, მაშინ გულისხმა-ყო წმიდამან ბერმან, ვითარმედ ჭეშმარიტად სახილავი იგი, რომელ იხილვა მან, მისთჳს იყო, და შეიყუარა იგი ფრიად.
და	ცხო.ეფრ	და მიიღო საკითხავი მისგან და წარიღო ქალაქად და მოავლნა მოძღუარნი და მღდელნი და მთავარნი ქალაქისანი.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილეს, შეიპყრნა იგი განკჳრვებამან სიბრძნისა მისისათჳს.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ წარიკითხეს და ჰგონებდეს, ვითარმედ ბერსა მას დაუწერიეს იგი.
და	ცხო.ეფრ	და შეიპყრეს იგი ჴელთა და ემთხუეოდეს.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილა სარწმუნოებაჲ მათი, იწყო ჴმობად და ღაღადებად ჴმითა მაღლითა და იტყოდა: არა მე დამიწერიეს, გარნა ეფრემს, მარტოდმყოფსა მონაზონსა, რომელ-იგი არს ქალაქისაგან ნასიბინისაჲთ.
და	ცხო.ეფრ	და არწმუნა ღმერთმან ყოველთა გულთა მორწმუნეთასა, რომელნი იყვნეს ქალაქსა შინა ურაჰისასა, სიყუარული მისი.
და	ცხო.ეფრ	და ყოველნი აღვიდეს მისა, ვინაჲცა-იგი დამკჳდრებულ იყო მთასა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ აგრძნა მოსლვაჲ მათი, წარივლტოდა ადგილისაგან თჳსისა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ ჩავიდოდა იგი ჴევად, გამოუჩნდა ანგელოზი ღმრთისაჲ და ჰრქუა მას: ეფრემ, ეფრემ, ვიდრე მიივლტი?
და	ცხო.ეფრ	და ჰრქუა მას ნეტარმან: ვივლტი სოფლისა შფოთისაგან.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მან მიუგო ტირილით და ჰრქუა: უფალო, რამეთუ მე უძლური ვარი და არა ღირს ვარი ამას.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მიუგო ანგელოზმან და ჰრქუა: ჵ, კაცო, არა ჯერ-არს კაცისა აღნთებად სანთელი და დაფარვად ჴჳმირსა ქუეშე, არამედ დადებად იგი სასანთლესა ზედა, რაჲთა ხედვიდეს ყოველი კაცი ნათელსა მისსა.
და	ცხო.ეფრ	და ამას თანა სხუანიცა მრავალნი სიტყუანი არქუნა მას და მერმე მიეფარა მისგან ანგელოზი იგი.
და	ცხო.ეფრ	და რომელნი-იგი გამოსრულ იყვნეს მისთჳს, ვითარ არა პოვეს იგი, კუალად-იქცნეს ქალაქადვე.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო წმიდაჲ ესე რაჟამს მიიწია კარსა ქალაქისასა, მოიდრიკნა მუჴლნი და ილოცა და ტირილით ესრჱთ იტყოდა: ღმერთო ჩემო და უფალო ჩემო იესუ ქრისტე, რამეთუ შენ მიეც ჴელმწიფებაჲ წმიდათა მოციქულთა ძლევად ეშმაკისა და ყოველთა გუნდთა მისთა, შენგან ვითხოვ, უფალო ჩემო, რაჲთა მომცე ძალი შენმიერი და განსდევნნე წინაშე ჩემსა მთავრობანი, რომელნი წინა-აღმდგომ არიან დიდებასა ღმრთეებისა შენისასა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა აღასრულა ლოცვაჲ თჳსი, შევიდა ქალაქად, აღვიდა ერთსა რომელსამე ზღუდესა და მიწვა და იძინა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ განიღჳძა ძილისაგან, გარდამოვიდა გოდლისა მისგან.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ ვიდოდაღა იგი რომელთამე ურაკპარაკთა შოვრის ქალაქისათა, იხილეს იგი მათ კაცთა, რომელნი განსრულ იყვნეს ძიებად მისა.
და	ცხო.ეფრ	და მათ იცნეს იგი და ეკიცხევდეს იგინი მას და იტყოდეს ურთიერთას: მოვედით და იხილეთ მაჩუენებელი იგი, რომლისათჳს განვედით, და წარივლტოდა ჩუენგან.
და	ცხო.ეფრ	და ჰგონებდეს იგინი მისთჳს, ვითარმედ სიყუარულისათჳს ცუდად-დიდებისა ჰყოფღა მას.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მათ შეიპყრეს იგი და მიიყვანეს იგი ქალაქსა შოვა, რაჲთა ხედვიდენ მას ყოველნივე.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ამას ყოველსა თანა არა ამაღლდა, გარნა სიმდაბლითა მრავლითა თაყუანისცა მათ და იტყოდა: ვაჲ მე გლახაკსა, ძმანო, რამეთუ მე კაცი ვარ ფრიად ცოდვილი.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგინი მაშინ ჴმობდეს და იტყოდეს: მოვედით და იხილეთ უგუნური ესე და სულელი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ნეტარი ესე ვიდოდა ურაკპარაკთა შინა ქალაქისათა, და სწყალობნ მათ და ამხილებნ.
და	ცხო.ეფრ	და დღესა რომელსამე შინა გარდამოვიდა ერთი ვინმე მარტოდმყოფთაგანი, რომელნი-იგი ხედვიდეს სულსა წმიდასა ქალაქად, რაჲთა იყიდოს საჴმარი ჴორცთაჲ.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილა მან ნეტარი ეფრემ, მიმომავალი ურაკპარაკთა შინა ქალაქისათა, და მისდევდა იგი მას უკუანა, ჴმობდა და იტყოდა: ესე არს ნიჩაფი იგი, რომელ არს ჴელთა შინა უფლისათა, და განწმიდოს ყოველივე აღმოცჱნებული და ყოველივე ღუარძლი მწვალებელთაჲ, ესე არს ცეცხლი იგი, რომლისათჳს თქუა უფალმან, ვითარმედ: მოვედ მიფენად ცეცხლისა სოფელსა შინა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა ესმნეს მოქალაქეთა სიტყუანი ესე წმიდისა მისგან, განრისხნეს და აღივსნეს გულისწყრომითა და რისხვითა მწვალებელნი და წარმართნი და ჰურიანი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ შეიპყრეს ნეტარი ეფრემ და განიყვანეს გარე ქალაქისაგან და დაჰკრიბეს ქვაჲ, ვიდრემდის სული ოდენ დარჩა მას შინა, და დაუტევეს.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ განთენდა, აღდგა და წარივლტოდა მთად და შეაყენა თავი თჳსი მუნვე, სადა იყო პირველ და მათ ჟამთა შინა დაწერნა წიგნები მრავალი წინა-აღმდგომად მწვალებელთათჳს, რომელნი-იგი იყვნეს მათ ჟამთა შინა.
და	ცხო.ეფრ	და მრავალნი მოწაფენი შეუდგეს.
და	ცხო.ეფრ	პირველი მოწაფჱ დონობიოს, რომელი-იგი დიაკონად იყო ურაჰისა ეკლესიასა საკურთხეველსა, და მეორჱ, რომელსა ერქუა ამბა ისაკ, და კუალად სხუასა – ამბა ასონა და ამბა ივლიანე და სჳმეონ.
და	ცხო.ეფრ	და თითუეულმან მათგანმან დადვა მოძღურებაჲ თჳსი მსგავსად ძალისა თჳსისა კაცად-კაცადმან.
და	ცხო.ეფრ	და სხუანიცა მოწაფენი მრავალნი ესხნეს მას.
და	ცხო.ეფრ	და მათ ჟამთა შინა ისმოდა მადლი იგი, რომელი მონიჭებულ იყო წმიდისა.
და	ცხო.ეფრ	დიდითა წადიერებითა უნდა ხილვაჲ მისი ნეტარსა ეფრემს და ევედრებოდა ღმერთსა, რაჲთა გამოუცხადოს მას იგი.
და	ცხო.ეფრ	და დღესა შინა ერთსა, იყო რაჲ იგი მდგომარჱ ლოცვასა შინა, მეყსეულად მოუჴდა გულსა სწავლაჲ ბერძულითა ენითა და რაჲთა მეცნიერ იქმნეს სიღრმესა იონთა სიბრძნესა;
და	ცხო.ეფრ	და დაადგრა ესე გულისსიტყუაჲ მის თანა რავდენსამე ჟამსა და არა განეშორებოდა დღჱ და არცა ღამჱ და დღითი-დღედ აღორძნდებოდა და განდიდნებოდა გულისთქუმაჲ ესე მჴურვალებითა დიდითა.
და	ცხო.ეფრ	და მრავლისა ვედრებისა და ლოცვისა შემდგომად და მიმდემისა მარხვისა და ცრემლითა დაუწყუედელითა და ძაძითა ქუეყანასა ზედა წოლისა ეჩუენა მას ჩუენებაჲ საღმრთოჲ.
და	ცხო.ეფრ	და ესმა ჩუენებისა მის გამო ჴმითა საშინელითა, რომელიცა-იგი ეტყოდა მას.
და	ცხო.ეფრ	და მოელოდა იგი განმზადებულად.
და	ცხო.ეფრ	და კუალად ეჩუენა მას ჩუენებაჲ იგი პირველი, და ესმა ჴმაჲ, რომელი ეტყოდა სახილავისა მის გამო ესრჱთ: უკუეთუ გნებავს სწავლაჲ სიღრმესა იონთა სიბრძნისასა, მივედ დიდებასა ჩემსა, რამეთუ არს იგი დიდი ბასილი, რომელი მე გამოვირჩიე მწყემსად სამწყსოჲსა ჩემისათჳს კესარია კაბადუკიაისა, ქალაქისა, და მუნ ისწაო შენ სარგებელი შენი.
და	ცხო.ეფრ	და სხუანიცა მრავალნი აცხოვნნე, და ბრწყინვიდენ ეკლესიასა შინა წმიდასა, და მტერნი მისნი სირცხჳლეულ იქმნენ და განიდევნენ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგი სურვიელ იყო ფრიად დიდად, რაჲთამცა იხილა იგი და იკურთხა მისგან.
და	ცხო.ეფრ	და ევედრებოდა მარადის ღმერთსა, რაჲთა გამოუცხადოს მას ბასილი ბრძენი.
და	ცხო.ეფრ	და დღესა ერთსა შინა აღიტაცა გონებაჲ მისი, იხილა ბასილი მსგავსად სუეტისა ცეცხლისა მდგომარჱ საკურთხეველსა ზედა, და თავი მისი აღიწეოდა ზეცად.
და	ცხო.ეფრ	და ესმა ზედაჲთ მისა ჴმაჲ, რომელი იტყოდა: ეფრემ, ეფრემ, ვითარცა სუეტი ესე ცეცხლისაჲ, ეგრჱთ არს ბასილი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ აღდგა მეყსეულად და წარიყვანა მის თანა მონაზონი ერთი, რომელმან იცოდა იონთა ენითა, რამეთუ არა იცოდა მან ბერძულად, და წარვიდა, ვიდრემდის მიიწია ზღჳს კიდესა.
და	ცხო.ეფრ	და განგებითა ღმრთისაჲთა პოვა მუნ ნავი ეგჳპტედ მიმავალი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ აღვიდეს ნავსა მას, და დაჯდა მათ თანა.
და	ცხო.ეფრ	და სლვასა მას მათისა ზღუასა შინა აღიძრა მათ ზედა ზღუაჲ იგი, და იყო ქარი ფიცხელი სასტიკი.
და	ცხო.ეფრ	და თუმცა არა შეწევნაჲ ღმრთისაჲ და ლოცვაჲ წმიდისა ეფრემისი, ნავი და-მცა-ნთქუმულ იყო, რამეთუ ყოველი სამძიმარი და ჭურჭელი შთაყარეს ზღუასა, და ფიცხლად ღელვიდა ზდუაჲ იგი, და განეწირნეს თავნი მათნი სიმძაფრისაგან დიდისა საშინელისა საკჳრველებისაგან ღელვათაჲსა ნავსა მას, და ვითარცა-იგი თქუმულ არს ფსალმონთა შინა, ვითარმედ აღვლენან ცამდე და შთავლენან უფსკრულადმდე.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მენავენი შეშინდეს ფრიად და ივლტოდეს ნავისაგან.
და	ცხო.ეფრ	ღმერთმან რომელმან განარინა წმიდაჲ პავლე და მისთანანი იგი სიღრმისაგან ზღჳსა, იგივე შემძლებელ არს ჴსნად ჩუენდა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგინი ეკიცხევდეს მას, რამეთუ ჰგონებდეს იგინი მისთჳს, ვითარმედ გონებაცთომილ არს იგი და უგუნურ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგი აღდგა და თაყუანისცა ღმერთსა და ტიროდა და ჴელნი თჳსნი განიპყრნა და ჯუარი დასწერა ზღუასა და თქუა: სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა, რომელმან-იგი დააცხრო ზღუაჲ ჟამთა მათ ჴორცთშესხმისა მისისათა მოწაფეთაგან თჳსთა, სახელითა წმიდითა მისითა გიბრძანებ, რაჲთა დასცხრე და დაყუდდენ ღელვანი შენნი.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა თქუა წმიდამან ესრე, დაყუდდა ზღუაჲ და ღელვანი მისნი.
და	ცხო.ეფრ	და ყოველნი, რავდენნიცა იყვნეს მის თანა ნავსა შინა, დაცჳვეს ქუეშე ფერჴთა მისთა და შეურდეს და იწყეს ვედრებად მისა, ვითარცა უნდა უფალსა.
და	ცხო.ეფრ	და სლვასა მათსა შინა ზღუასა გამოუჴდა მათ მჴეცი ერთი ბოროტი ზღჳსაგან.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგინი შეშინდეს ფრიად ყოველნი და იტყოდეს, ვითარმედ: დაღაცათუ განვერენით საშინელებისაგან ზღჳსა, ხოლო მჴეცისა ამისგან ბოროტისა ვერ განვერებით ცოცხლებით.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ წმიდამან ეფრემ დასწერა სახჱ პატიოსნისა ჯუარისაჲ და აღდგა და წყევა იგი.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა ესმა მჴეცსა მას წყევაჲ იგი, მუნთქუესვე მოკუდა და აღმოაგდო წყალმან მან.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა განვიდა წმიდაჲ ესე ჴმელად, განეშორა მათგან.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგი შევიდა ერთსა ქალაქსა რომელსამე ეგჳპტისასა და ჰკითხა ერთსა ვისმე, რომელიცა-იგი შეემთხჳა მას პირველად, და ჰრქუა მას: რომელი არს გზაჲ სკიტისა უდაბნოჲსაჲ?
და	ცხო.ეფრ	და განვიდა იგი უდაბნოდ ძიებად მამათა წმიდათა განშორებულთა, რომელნი იყვნეს მუნ, და პოვა მუნ სენაკი და ქუაბი, ერთი უკაცრული.
და	ცხო.ეფრ	შევიდეს მას შინა იგი და თარგმანი მისი და დაადგრეს მას შინა მრავალ დღე.
და	ცხო.ეფრ	და რაჲ ჟამითგან მონაზონ იქმნა ნეტარი ეფრემ და აღსასრულადმდე დღეთა ცხორებისა მისისათა არას ჭამდა თჳნიერ პურსა;
და	ცხო.ეფრ	ქრთილისასა და ცერცუსა და მხალსა მცირედსა და სუმიდა წყალსა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ტყავი მისი შემჴმარ იყო ძუალთა მისთა ძლიერისა მარხვისაგან და დიდისა შრომისა.
და	ცხო.ეფრ	და სამოსელი მისი იყო ძუელი, დაბებკული და შეურაცხი.
და	ცხო.ეფრ	და იყო იგი ჰასაკითა მოკლე, და პირი მისი სავსე მწუხარებითა, და არაოდეს განიცინა.
და	ცხო.ეფრ	და იყო იგი მტიერ, და წუერი მისი მოკლე და თხელ.
და	ცხო.ეფრ	და დაყო ეგჳპტეს რვაჲ წელი და ამხილებნ იგი ყოველთა კაცთა და ასწავებნ ღმრთის მოშიშებასა ჭეშმარიტისა ღმრთისა, ამისთჳს რამეთუ ყოველი კაცი ცთომასა შინა იყვნეს მოძღურებისაგან არიოზის უღმრთოჲსა მწვალებელისაჲთა.
და	ცხო.ეფრ	და იყო მუნ მონაზონი ერთი დაწყეული არიოზის შჯულისაჲ.
და	ცხო.ეფრ	და წმიდამან ეფრემ მოაქცივნა იგინი მართალსა სარწმუნოებასა, რამეთუ განისწავლა ნეტარი ეფრემ ეგჳპტელთა ენითა და მადლითა ღმრთისაჲთა, რომელი მონიჭებულ იყო მისა, ზრახავნ მათ და უთარგმანებდა მათ.
და	ცხო.ეფრ	და იყო იგი მოხუცებული ბილწი, გრძნეულმან და ეჩუენებოდა კაცთა მოღუაწედ და პატიოსნად და შეწევნითა ეშმაკისაჲთა იქმოდა სასწაულთა, ვითარცა-იგი სჳმონ გრძნეული, და განასხმიდა კაცთაგან ეშმაკთა გრძნებითა მისითა.
და	ცხო.ეფრ	და განითქუა სახელი მისი ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
და	ცხო.ეფრ	და დღესა შინა ერთსა იხილა ნეტარი ეფრემ, ამხილებდა რაჲ იგი მონაზონთა არიოზის შჯულისათა და განრისხნა იგი ფიცხლად და მოუჴდა და აგინა ეფრემს.
და	ცხო.ეფრ	და ყოველთა დღეთა აგინებნ წყეული იგი გრძნეული წმიდასა ეფრემს და შეემტერა მას.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მიჰხედნა წმიდამან და ჰრქუა მას: არა გაქუს შენ ჴელმწიფებაჲ ზრახვად დაბადებულთა ღმრთისათა.
და	ცხო.ეფრ	და მეყსეულად გამოცხადდა ეშმაკი, რომელი იყო მას შინა, და დაეცა ქუეყანასა ზედა, ყრიდა ჴელთა და ფერჴთა და სცემდა თავსა ქუეყანასა.
და	ცხო.ეფრ	და შეაკრბეს მონაზონნი, რომელნი იყვნეს მუნ მას უდაბნოსა შინა, რაჲთა იხილონ იგი, და ვითარსა ბოროტსა შევარდა იგი სიბერისა ჟამთა, რამეთუ სახელი მისი განთქუმულ იყო ყოველსა ქუეყანასა ეგჳპტისასა, და ვერვინ იკადრებდა მიახლებად მისა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილა წმიდამან ეფრემ ესევითარსა ღუაწლსა შინა, შეიწყალა იგი და მიეახლა და აღუპყრა ჴელი, და გუამი მისი ძწოდა და აღშფოთებულ იყო ყოვლით კერძო.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ წმიდაჲ შეჰრისხნა ეშმაკსა მას, რომელი იყო მას შინა, და ჰრქუა მას: სახელითა იესუს ქრისტჱსითა, რომელი-იგი ჯუარს-ეცუა სიონს შინა ცხორებისათჳს, რომელთა-იგი ჰრწამს სახელი მისი ცხოველი, გიბრძანებ, რაჲთა განჰჴდე ხატისა ღმრთისაგან.
და	ცხო.ეფრ	და მეყსეულად განვიდა ეშმაკი მისგან.
და	ცხო.ეფრ	და აღდგა ბერი იგი და ძრწოდაღა იგი და შეუვრდა ფერჴთა წმიდისათა და თაყუანის-სცა მას ქუეყანასა ზედა და ესრჱთ ეტყოდა: თაყუანის-გცემ შენ, ჵ, მონაო ღმრთისაო კეთილო, რამეთუ მიჴსენ მე ძალითა ღმრთისაჲთა ტანჯვისაგან ეშმაკისა და შემამკვე მე უღლითა ჯუარისაჲთა.
და	ცხო.ეფრ	და მიერ ჟამითგან სახჱ განიგო და ჰრწმენა მართალი სარწმუნოებაჲ.
და	ცხო.ეფრ	და იწყეს პატივისცემად ფრიად ქუეყანისა კაცთა.
და	ცხო.ეფრ	და ვერ თავს-იდვა დგომაჲ მუნ და წარვიდა რომელსამე ზღჳს კიდისა არესა, ვინაჲცა-იგი შევიდიან ნავნი კაბადუკიისანი ეგჳპტედ, და პოვა მუნ ნავი მიმავალი კაბადუკიად და შეჯდა მას შინა და მოვიდა კესარიად, რაჲთა იხილოს წმიდაჲ ბასილი.
და	ცხო.ეფრ	და დაემთხჳა მას დღესასწაული წყლისა კურთხევისაჲ და ღმრთისა გამოჩინებაჲ.
და	ცხო.ეფრ	და შევიდეს ფარულად ეკლესიად იგი და თარგმანი მისი.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილა წმიდაჲ ბასილი, შემავალი ეკლესიად, ჰრქუა თარგმანსა თჳსსა: ესრჱთ ვჰგონებ, ძმაო, ვითარმედ ცუდად დავშუერით, რამეთუ კაცი ესე დიდებითა ამით არა არს მას ზედა, ვითარ-იგი ვიხილე.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მე ზოგს-რაჲმე მათგან გამოცდილ ვარ და, ვითარცა შვილთა, გითხრობ თქუენ ამათ.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ვინმე იხილნიან ყოველნივე, უფროჲსღა მონაზონნი, შრომისმოყუარედ და წარმატებასა შინა, პირველად იწყიან და გამოსცდიედ, მახლობელად ალაგთა დაუდგმედ საცთურსა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო საცთურნი არიან მათნი მწინკულევანნი გულისსიტყუანი, არამედ არა ჯერ-არს ჩუენდა შიში ძჳრისზრახვათა მათთათჳს, რამეთუ ლოცვითა და მარხვითა და უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱს სარწმუნოებითა დაეცნიან, არავე დასცხრიან, არამედ მეყს მერმე ზედა-დაესხნიან ზაკულად და უკეთურად, რაჟამს ცხადთაგან მწინკულევანთა გულისსიტყუათაგან ვერ შეუძლიან ცთუნებად გულსა სხუად სახედ, მერმე მოიწივნიან და მიერითგან უცნებასა უჩუენებედ და შიშსა მიზეზ-ჰყოფედ, გარდაიცვალნიან და მიემსგავსნიან დედათა და მჴეცთა, ქუეწარმავალთა, სიმაღლესა ჰასაკთასა, სიმრავლესა მჴედართასა.
და	ცხო.ანტ	არამედ არცაღა ესრჱთ ჯერ-არს უცნებათა მათთათჳს შიში, რამეთუ არაჲ არიან, არამედ მსწრაფლ უჩინო იქმნიან, უფროჲსღა უკუეთუ ვინმე სარწმუნოებითა და სასწაულითა საუფლოჲსა ჯუარისაჲთა თავი თჳსი მოიკრძალის;
და	ცხო.ანტ	ხოლო კადნიერ არიან და ურცხჳნო ფრიად, უკუეთუ ესრჱთცა დაეცნიან სხჳთა სახითა, მერმე მოიწივნიან და მიზეზ-ჰყოფენ მისნობასა და წინაჲსწარ უთხრობედ, შემდგომად დღისა მომავალისა უჩუენებედ თავთა თჳსთა მაღლად, ვიდრე სართულადმდე მიწდოლვად და ვრცელად გუამითა, რაჲთა რომელთა-იგი ვერ შეუძლეს ცთუნებად, გულისსიტყჳთა ესევითარითა ოდენ უცნებითა შეაცთუნნეს.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ესრჱთცა პოვიან სული იგი კრძალული სარწმუნოებით და სასოებითა გონებისაჲთა, მიერითგან მოიყვანიან ერთი იგი მთავარი მათი და ეჩუენნიან იგინი მრავალგზის ესრჱთ, ვითარცა-იგი ეშმაკი იობსა, უფალმან გამოუცხადა და ჰრქუა: თუალნი მისნი – ვითარცა ხილვაჲ მთიებისაჲ, პირისა მისისაგან გამოვლენ ლამპარნი აღგზებულნი, დამოსცჳვიან ნაბერწყალნი ცეცხლისანი, ცხჳრთა მისთაგან გამოვალს კუამლი აღგზებულისა საჴუმილისა ცეცხლისა ნაკუერცხალისაჲ, სული მისი ნაკუერცხლად, და ალი პირისა მისისაგან გამოვალს.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ ეჩუენის ეშმაკთა მთავარი იგი და აშინებნ, ვითარცა პირველად ვთქუ, და დიდ-დიდსა იტყჳნ მზაკუვარი იგი, ვითარცა მერმე გან-ვე-აქიქა იგი უფალმან, რამეთუ იობსა ეტყჳს, შეურაცხიეს რკინაჲ ვითარცა ბზჱ, რამეთუ რვალი ვითარცა შეშაჲ ფატარი შეერაცხა, ზღუაჲ – ვითარცა საცხებელი, ხოლო ტარტაროსი იგი უფსკრულთაჲ – ვითარცა ტყუჱ შეჰრაცხა, უფსკრული – ვითარცა სამოთხველი.
და	ცხო.ანტ	ხოლო წინაწარმეტყუელისა მიერ თქუმულ არს: თქუა მტერმან: ვდევნო, ვეწიო და სოფელი ყოველი დავიპყრა ჴელითა, ვითარცა მართუენი და, ვითარცა დაშთომილნი კუერცხნი, აღვიხუნე, და ყოვლად ესევითართა ზახებად აზმნობედ და უთქუმედ, რაჲთამცა ვითარ აცთუნნეს ღმრთისმსახურნი.
და	ცხო.ანტ	არამედ ჩუენდა არცაღა ესრჱთ მორწმუნეთა მერმე შეჰგავს უცნებათა მისთათჳს შიში და ჴმათა მისთა მორჩილებაჲ, რამეთუ მტყუვარ არს და არას ჭეშმარიტსა იტყჳს.
და	ცხო.ანტ	არამედ რომელი ესევითარსა და ესოდენსა იტყჳს და განრისხნების, ვითარცა ვეშაპი, მოითრია სამჭედურითა მაცხოვრისაგან და, ვითარცა პირუტყუსა, შოშაკი მოსდვა ცხჳრთა და, ვითარცა მეოტსა, კარშიკითა დაუმშჭუალნა ღაწუნი მისნი და ხრატუკი განაცუა ბაგეთა, და დაბმულ არს უფლისაგან, ვითარცა სირი სამღერელად ჩუენ ყოველთაგან.
და	ცხო.ანტ	და დადებულ არს იგი და მის თანა ეშმაკნი, ვითარცა ღრიაკალნი და გუელნი დასათრგუნველად ჩუენ ყოველთა, ქრისტეანეთა.
და	ცხო.ანტ	და ამით საცნაურ არს აწ ჩუენი ესე ცხორებაჲ მათ ზედა, რამეთუ რომელი-იგი ზღუასა იქადის საცხებელად და სოფელსა დაპყრობად, აჰა ესერა აწ ვერ შემძლებელ არს დაყენებად მონაზონებასა ჩუენსა, არცაღა ჩემდა, მეტყუელისა მისთჳს, ნუმცა უკუე ვისმენთ, რავდენსა-იგი იტყოდის, რამეთუ ტყუვის, ნუცაღამცა გუეშინის უცნებათა მისთათჳს, რამეთუ ტყუვილ არიან იგინიცა, და არა ნათელი იგი ჭეშმარიტი არს მათ შოვრის, რომელი-იგი ჩან, არამედ განმზადებულისა მის ცეცხლისაჲ მათთჳს არს, უფროჲსღა წინაჲსწარ ხატი იგი იგავად მოაქუს, და რომლითა-იგი დაწუვად არიან, ამით კაცთა შეაშინებენ და გამოსცდიან.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს არცაღა ესრჱთ შიში მათი შეჰვრაცხოთ, რამეთუ ყოველნივე მანქანებანი მათნი მადლითა უფლისაჲთა არრაჲ არიან, არამედ მზაკუვარ არიან და განმზადებულ ყოველსა გარდაქცევად და მიმსგავსებად ხატსა.
და	ცხო.ანტ	და მრავალგზის ფსალმონებასაცა გალობით მიზეზობედ უჩინოდ და მოიჴსენებედ წმიდათა წიგნთაგან სიტყუასა.
და	ცხო.ანტ	და არს ოდესმე წიგნის კითხვასა ჩუენსა მყის, ვითარცა ოხრით, იტყჳედ იგინიცა, რომელსა-იგი ჩუენ ვიკითხვიდით მრავალგზის, თქუენ მძინარენიცა განგაღჳძნიან ლოცვად და ამას ზედაჲს-ზედა ჰყოფედ, რაჲთა ყოვლადვე არა გიტევნენ თქუენ განსუენებად;
და	ცხო.ანტ	და არს, ოდეს მიემსგავსნიან იგინი ხატსა მონაზონთასა და, ვითარცა ღმრთისმოშიშნი, მიზეზჰყოფედ სიტყუად, რაჲთა მსგავსითა ხატითა აცთუნნენ მათ, არამედ არა ჯერ-არს სმენად მათი.
და	ცხო.ანტ	დაღაცათუ ლოცვად აღგუადგინებდენ, გინათუ გუაზრახებდენ ყოვლადვე პურისაცა არა ჭამასა, დაღაცათუ შესმენასა და ყუედრებასა მიზეზ-ჰყოფდენ, ოდეს თუ სადამე შე-რაჲმე-მაცნეს მათ, არა თუ ღმრთისმოშიშებით, გინათუ ჭეშმარიტებით ამას ჰყოფედ, არამედ რაჲთა უმანკონი იგი სასოწარკუეთილ იქმნენ და ურგებ, შრომაჲ იგი მათი თქჳან და გული აღუმრღჳონ კაცთა, და რეცათუ ტჳრთი მძიმჱ არს უდაბნოს ყოფაჲ იგი და დააბრკოლნენ, რომელნი-იგი მათთჳს განწყობილ არიან.
და	ცხო.კჳი	და დაემკჳდრა მას შინა.
და	ცხო.კჳი	და იყო იგი ოცდაშჳდისა წლისაჲ.
და	ცხო.კჳი	და არარაჲ მოიგო საქმეთაგანი ამის სოფლისათაჲ, არცა მცირჱ და არცა დიდი.
და	ცხო.კჳი	და ფრიად დაშურა კუალად აღშჱნებასა მონასტრისასა და აგებასა.
და	ცხო.კჳი	და იყო მუნ კაცი ერთი დიდი მმარხველი, რომლისა სახელი თომა.
და	ცხო.კჳი	და ხედვიდა წმიდაჲ კჳრიაკოზ სათნოებათა მისთა და მარხვასა ძლიერსა და შეეყო მას სიყუარულითა სულიერითა უზეშთაეჲსითა და განცხადებულებით და სავსჱ მადლითა მარხვისაჲთა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო თომა წარევლინა ფადუსის მიერ დიაკონისა ალექსანდრიად სყიდად საგებელისა და ყოვლისა საჴმარისა თითუეულისა ჭურჭელისა მონასტრისათჳს.
და	ცხო.კჳი	და მიიღო მის თანა წიგნები პატრიაქისაჲ მარტჳრისი ალექსანდრელსა თანა პატრიაქსა.
და	ცხო.კჳი	და შევიდა, რაჲთა აღასრულოს მსახურებაჲ დიაკონობისა მისისაჲ.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ იხილა პატრიაქმან წმიდაჲ ესე.
და	ცხო.კჳი	არა დაეფარა საფასჱ იგი, რომელი იყო მის შოვრის, და აკურთხა იგი ეპისიკოპოსად ჰაბაშთა ქუეყანასა ზედა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა შევიდა თომა ქუეყანად კუსიმისა საჰაბაშოსა მადლითა, რომელი იყო მის თანა ბრწყინვალჱ, აჰმართნა ეკლისიანი მრავალნი ქრისტჱსთჳს, ყოველი ეთიოპიოჲ განანათლა სათნოებათა მისთა მიერ.
და	ცხო.კჳი	და იყო მის თანა ტყავი, შესამოსელი წმიდისა ევთჳმისი.
და	ცხო.კჳი	მათ ჟამთა შინა მონასტერნი მამათა ჩუენთანი – წმიდისა ევთჳმისი და თეოკტისტჱსი ერთსა ზედა წესსა განაგებდეს მარხვასა ზედა და საზრდელსა, ვითარცა გუამი ერთი, ვითარ-იგი დაემცნო მამათა და წმიდასა ევთჳმის.
და	ცხო.კჳი	და აღსრულებასა ოდენ მეათისა წლისასა შემდგომად წმიდისა ამბა თეოკტისტჱსა შესუენებისა შეისუენა კუალად მამასახლისმან ამბა ლონგინოზ, და მიითუალა პავლე მამასახლისობაჲ მისგან.
და	ცხო.კჳი	და მას ჟამსა ოდენ აღესრულა ტრაბონ ბარბაროსი, რომელი-იგი წმიდამან ევთჳმი განკურნა და მონათლა.
და	ცხო.კჳი	მაშინ პავლეს შეუჴდა სული ამპარტავანებისაჲ, განყო მონაგები და შეშურდა ტრაბონისთჳს.
და	ცხო.კჳი	და განიყვეს აგარაკები, რომელნი-იგი იყვნეს წმიდისა ევთჳმის მონასტრისაჲ.
და	ცხო.კჳი	მაშინ აღაშჱნა პავლე გოდოლი რომელსამე შინა აგარაკთაგანსა, რომელიცა-იგი განიყვეს, და მისცა ორასი დრაჰკანი, რაჲთა იყიდოს იერუსალჱმს ქსენადოქი, რაჲთა საკუთრად აქუნდეს მას.
და	ცხო.კჳი	და მაშინ იყიდეს ევთჳმი-წმიდელთა ქსენადოქი მით ორასითა დრაჰკნითა მახლობელად დავითის გოდოლსა, დარისა კერძო პალავრისა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო წმიდაჲ კჳრიაკოზ, რაჟამს იხილა განყოფაჲ მონასტერთაჲ, ფრიად შეწუხდა და განვიდა მუნით სხუად და მერმე მივიდა პალავრად.
და	ცხო.ეფრ	რამეთუ იხილა იგი მოსილი სამოსლითა სპეტაკითა და გარემოჲს მისა პატივი დიდი და სიმრავლჱ ფრიადი.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ იგი დადგა ეკლესიასა შინა მწუხარჱ, განიზრახვიდა და თქუა გულსა თჳსსა: უკუეთუ რომელთა-ესე თავს-გჳღებიეს სიცხჱ დღისაჲ და ყინელი ღამისაჲ და ვერაჲ მოგჳპოებიეს, და ესე ამით დიდებითა და პატივითა სუეტი არს ცეცხლისაჲ, რავდენ უფროჲს საკჳრველ არს ესე.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ ამას განიზრახვიდა, მოუვლინა მას წმიდამან ღმრთისამან ბასილი მთავარდიაკონი და ჰრქუა მას: მივედ დასავალით კერძო ყურესა ეკლესიისასა და ჰპოო მუნ მონაზონი, რომელსა ადგიეს კუნკული, და მის თანა ქარცი ერთი სხუაჲ (და უთხრა მას სხუაჲცა ნიშანი პირისა მისისაჲ), და ჰრქუა მას: ბრძანე, შემოედ საკურთხეველად, რამეთუ ეპისკოპოსი გიწესს შენ.
და	ცხო.ეფრ	და მივიდა მთავარდიაკონი, ვიდრემდე განაპო სიმრავლჱ ერისაჲ და მივიდა, სადა-იგი იყო წმიდაჲ ეფრემ მდგომარჱ, და ჰრქუა მას.
და	ცხო.ეფრ	მაკურთხე, მამაო, და შემოვედ საკურთხეველად, რამეთუ მამაჲ ჩუენი მთავარეპისკოპოსი გიწესს შენ.
და	ცხო.ეფრ	და უთხრა მას თარგმანმან სიტყუაჲ იგი მისი.
და	ცხო.ეფრ	და მიიქცა მთავარდიაკონი იგი და უთხრა ესე წმიდასა ბასილის.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ წმიდაჲ ბასილი ასწავებდა ერსა წიგნთაგან წმიდათა, იხილა წმიდამან ეფრემ მსგავსად ტრედისა, რომელი იტყოდა პირით მისით.
და	ცხო.ეფრ	და კუალად ჰრქუა ბასილი მთავარდიაკონსა: წარვედ აწ სხუად ადგილად და ჰპოვნე იგინი მუნ მდგომარენი მას და მას ადგილსა, და არქუ მას: უფალო ეფრემ, ბრძანე საკურთხეველად, რამეთუ ეპისკოპოსი გიწესს შენ!
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ მივიდა მათა მთავარდიაკონი იგი, ამბორს-უყო ფერჴთა მისთა და ჰრქუა მას: უფალო ეფრემ, ბრძანე, შემოვედ საკურთხეველად, რამეთუ მამაჲ ჩუენი ეპისკოპოსი გიწესს შენ!
და	ცხო.ეფრ	დაუკჳრდა ეფრემს წმიდისა მისთჳს და მაშინ ადიდა ღმერთი თაყუანისცემით და თქუა: ჭეშმარიტად დიდ არს ბასილი, რამეთუ ჭეშმარიტად სუეტი არს ცეცხლისაჲ ბასილი, და ჭეშმარიტად სული წმიდაჲ იტყჳს პირითა მისითა.
და	ცხო.ეფრ	და ევედრა მთავარდიაკონსა მას, რაჲთა შენდობა ყოს მისთჳს წინაშე ბასილისა, და ჰრქუა მას: შემდგომად ჟამისწირვისა მოვიდე მისა სადიაკონოს და მოვიკითხო იგი.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ განუტევა ერი, შევიდა ბასილი საჭურჭლესა ეკლესიისასა და მოუწოდა წმიდასა ეფრემს და მოიკითხა იგი უფლისა მიერ და ჰრქუა მას: ვინ მოგიყვანა შენ აქა, მამაო შვილთა უდაბნოჲსათაო?
და	ცხო.ეფრ	ვინ მოგიყვანა შენ, რომელმან განამრავლენ უდაბნოს მოწაფენი ქრისტჱსნი და განასხენ მისგან ეშმაკნი?
და	ცხო.ეფრ	და მიუგო პატიოსანმან ეფრემ და უთხრა მას, რაჲ-იგი იყო გულსა მისსა და რასა-იგი ეტყოდა თარგმანსა მისსა.
და	ცხო.ეფრ	და მერმე ეზიარა წმიდითა ჴელითა მისითა,.
და	ცხო.ეფრ	და ყვეს სიყუარული ერთბამად.
და	ცხო.ეფრ	და მერმე ჰრქუა წმიდამან ეფრემ: ჵ, მამაო პატიოსანო, ერთისა სათხოელისა თხოვაჲ მნებავს შენდა, და ნუ გარე-მიიქცევი არა ყოფად მას.
და	ცხო.ეფრ	ჰრქუა მას ბასილი: ბრძანე, რაჲცა გნებავს, რამეთუ თანა-მაც პატივი შენი და მადლობაჲ უფროჲსღა, ვინაჲთგან დაშუერ ჩემდა მომართ.
და	ცხო.ეფრ	და მნებავს მე, რაჲთა ითხოო ღმრთისაგან ჩემთჳს, რაჲთა მომცეს სიტყუაჲ ბერძენთა ენითა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ სულთ-ითქუნა წმიდამან ბასილი და ჰრქუა: მამაო პატიოსანო და მოძღუარო უდაბნოჲსაო.
და	ცხო.ეფრ	დავილოცოთ ღმრთისა მიმართ, რამეთუ იგი შემძლებელ არს ყოფად ნებისაებრ შენისა, რამეთუ წერილ არს: ნებაჲ მოშიშთა მისთაჲ ყოს უფალმან, ლოცვანი მათნი ისმინნეს და აცხოვნნეს იგინი.
და	ცხო.ეფრ	და არარაჲ დიდ არს წინაშე ღმრთისა.
და	ცხო.ეფრ	და ილოცეს ერთბამად და აღდგეს და ჰრქუა მას წმიდამან ბასილი: რაჲსათჳს არა მიიღებ, უფალო ეფრემ, კურთხევასა ხუცობისასა, რამეთუ გშუენის იგი შენ?
და	ცხო.ეფრ	ჰრქუა მას წმიდამან ბასილი: ნეტარ, თუმცა მე მაქუნდეს ცოდვანი ეგე შენნი, არამედ მოვედ და ერთბამად თაყუანის-ვსცეთ.
და	ცხო.ეფრ	და დასდვა წმიდამან ბასილი ჴელი თჳსი თავსა ეფრემისსა და მისცა მას კურთხევაჲ დიაკონობისაჲ და ჰრქუა მას: აღგუადგინნენ ჩუენ აწ.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ თქუა წმიდამან ეფრემ ბერძულითა ენითა: გუაცხოვნენ, შეგჳწყალენ და აღგუმართენ, უფალო, შენითა მადლითა.
და	ცხო.ეფრ	და უნდა წმიდასა ბასილის, რაჲთამცა აკურთხა იგო ხუცად, და არა ინება წმიდამან ეფრემ, რამეთუ თქუა, ვითარმედ: არა ღირს ვარ, რომელი-იგი არს ჭეშმარიტად ღირსი ღმრთისა თანა.
და	ცხო.ეფრ	და მისცეს დიდებაჲ ღმერთსა ყოველთა, შემძლებელსა ყოვლისასა, რომელი ძნელ უჩნ კაცთა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ბასილი დააყენა იგი სამ დღე და განიხარა მისთჳს სიხარულითა სულიერითა, და თარგმანი იგი მისი, აკურთხა იგი დიაკუნად და მერმე ხუცად და წარავლინნა იგინი მშჳდობით ადგილადვე თჳსა.
და	ცხო.ეფრ	და ადიდებდეს ღმერთსა კაცთმოყუარესა, მოქმედსა დიდთა საკჳრველებათა ურიცხუთასა.
და	ცხო.ეფრ	და დღესა შინა რომელსამე წმიდაჲ ბასილი უთარგმნებდა ერსა სამწყსოჲსა მისისასა ეკლესიასა შინა სულისა წმიდისათჳს.
და	ცხო.ეფრ	და იწყეს კაცთა მდურვად მისგან, რაჟამს-იგი აჴსენა მამაჲ და ძჱ და სული წმიდაჲ, რამეთუ პირველ არა იტყოდეს სულსა წმიდასა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მიუგო წმიდამან ბასილი და ჰრქუა მათ: ნუ აღშფოთდებით ამისთჳს, რამეთუ კაცისაგან შოვამდინარისა მესმა ესე, რამეთუ ენითა თჳსითა მოძღუარი იყო და ბრძენი, და იყო იგი ძლიერ გონებითა თჳსითა და ესრჱთ იტყოდა იგი ენითა ქუეყანისა თჳსისაჲთა, ვითარმედ: არა შეჰგავს მიცემად დიდებისა ჭეშმარიტისა სამებისაჲ, გარნა კაცთა მიერ უმთავრჱსთა მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა.
და	ცხო.ეფრ	და ესრჱთ ითქუმის: დიდებაჲ კუალად მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინღა დაყუდდეს კაცნი და აღასრულეს ესრჱთ და ყოველნი ქუეყანანი ესრჱთ იტყოდეს.
და	ცხო.ეფრ	და კუალად სხუასა ადგილსა, სადა-იგი უთარგმნებიეს ექუსთა დღეთათჳს და დღესა ერთსა შინა, მეორესა დღესა წმიდისა მარხვისასა, დგა რაჲ წმიდაჲ ბასილი საფსალმონეთა ზედა და უთარგმანებდა ერსა სიტყუასა მას მეორესა რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: სული წმიდაჲ ღმრთისაჲ იქცეოდა ზედა წყალთა, და თქუა, ვითარმედ: სიტყუაჲ ესე არა ჩემი არს, გარნა კაცისაგან ასურისა, რამეთუ ესევითარი კაცი განშორებულ იყო ყოვლისა სიბრძნისაგან ამის სოფლის ამაოჲსაჲსა და სწავლულ იყო სიბრძნესა საღმრთოსა ჭეშმარიტსა.
და	ცხო.ეფრ	და ამისგან საცნაურ არს ჭეშმარიტად შემოქმედი მისი, და არა არს დაბადებულ და არა არს მას შოვრის დაკლებულება შემოქმედებასა თჳსსა.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად სიხარულისა შუებისა მოძღურებისა სულიერისა მოიწია ამბავი ურაჰით, ვითარმედ გამოჩნდეს მას შინა ცხრანი მწვალებელთაგანნი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ იკურთხნეს ორნივე წმიდისაგან ბასილისა და განვიდეს მისლვად ქუეყანად მათა შოვამდინარისა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ განვიდა ნეტარი ეფრემ და თარგმანი მისი მის თანა, ჰრქუა წმიდამან ბასილი ერსა, რომელნი-იგი იყვნეს გარემოჲს მისსა, ვითარმედ: ვხედევდ მას, და იგი დგა რაჲ ეკლესიასა შინა, და ორნი ანგელოზნი დგეს მის თანა: ერთი მარჯუენით კერძო და ერთი მარცხენით.
და	ცხო.ეფრ	და აქუნდა მათ სამოსელი ბრწყინვალჱ, ვითარცა მზჱ, და შეჰმოსვიდეს მას.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა გამოვიდა ნეტარი ეფრემ და მოყუასი მისი მის თანა მისლვად ურჰად ქალაქად მათა, მიიწივნეს ქალაქად, რომელსა ჰრქჳან შიმშატი.
და	ცხო.ეფრ	და შეემთხჳა მათ ვინმე ერთი მთავართაგანი მის ქალაქისაჲ, და იყო მწვალებელი, და ჰყვეს მას მსახურნი მრავალნი.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა შეემთხჳვნეს, მოიკითხეს იგი.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ერთმან მსახურთა მისთაგანმან განიმარტა ჴელი თჳსი და სცა ყურიმალსა ეფრემისსა და მსწრაფლ მიიღო მისაგებელი, რომელმან-იგი სცა, ქრისტესგან.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ განეშორნეს მცირედ, დაჯდა ნეტარი მოყუსითურთ თჳსით ჭამად პურისა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მონაჲ იგი, რომელმან სცა წმიდასა, ჯდა რაჲ ქვასა ზედა, და გამოვიდა ქვისა მის ქუეშეჲთ ბასილიკონი გუელი და სცა მას, და მოკუდა ადგილსავე ზედა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მთავარი იგი მოიწია სრბით მოყუსებითურთ თჳსით უკუანა წმიდისა და მიიწია ქალაქსა შინა კრებასა, ითხოვდეს რაჲ იგინი პურსა.
და	ცხო.ეფრ	და შეუვრდეს ყოველნივე და თაყუანისცეს ნეტარსა ქუეყანასა ზედა დავრდომით და იწყეს ვედრებად მისა, რაჲთა კუალად-იქცეს მათ თანა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა კუალად-იქცა და იხილა მკუდარი იგი, ტიროდა მისთჳს და უბრძანა მათ, რაჲთა განეშორნენ მისგან მცირედ.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მიაქცია პირი თჳსი აღმოსავალით და თაყუანისცემით ილოცა და აღუპყრა ჴელითა თჳსითა მკუდარსა მას და აღადგინა იგი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მეყსეულად შეუვრდეს ყოველნი ფერჴთა მის წმიდისა ეფრემისთა და ჰრწმენა მათ მართალი სარწმუნოებაჲ.
და	ცხო.ეფრ	მერმე წარვიდა ურაჰად და პოვნა მას შინა ცხრანი მწვალებელნი და ძალითა უფლისა ჩუენისაჲთა განასხნა ქალაქისაგან, და უფრო ხოლო ბურდისანეთნი და არიოზეთნი და დუმანის და მარკიანნი და რომელნი იყვნეს მსგავსნი მათნი.
და	ცხო.ეფრ	და მაშინ თქუა წმიდამან, ვითარმედ: მივსცენ სასმენელნი და სახედველნი ჩემნი წერილთა მიმართ საღმრთოთა, და მესმა მათგან, და მე ვიკითხევდ რაჲ მათ შინა, ვითარმედ ბურდისან, რომელ არს მარუნიანი, ჰგმობენ საშჯელსა და სამართალსა ღმრთისასა და მადლსა მისსა და იტყჳან, ვითარმედ: არა არს აღდგომაჲ, რამეთუ ჴორცნი ესე არღარა აღდგენ.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ-იგი მეუწყა სარწმუნოებაჲ მათი, შთავყარენ იგინი ჯოჯოხეთს შინა, რამეთუ საკითხავები მათი შეაწუხებს სულსა და ჴორცთა მედგრად ბოროტებითა, რამეთუ განჰყოფენ და განაშორებენ შოვრის სულისა და ჴორცთა უსასოებითა, რამეთუ განაქარვნეს ჴორცნი აღდგომად, იგი და სულიცა თანა-ზიარი მისი.
და	ცხო.ეფრ	და ბოროტი იგი, რომელი უყო გუელმან ევას, ესრჱთვე ბურდისანისა შესაძინელი, რამეთუ მან და მოყუასთა მისთა გამოთქუნეს საკითხავნი მრავალნი, რაჲთა მით აცთუნებდენ უმანკოთა და წრფელთა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ წმიდაჲ ეფრემ მიემსგავსა დავით წინაწარმეტყუელსა და გამოთქუნა ასერგასისი საკითხავი წინა-აღდგომად მათა.
და	ცხო.ეფრ	რაჲთა განაქარვნეს სიტყუანი მათნი შეწევნითა ღმრთისაჲთა და ძალითა სულისა წმიდისაჲთა, რომელი დამკჳდრებულ იყო მის შოვრის, და ვითარ შუენოდა ეკლესიასა, რაჟამს იტყჳედ მას შინა ესე სიტყუანი ტკბილნი.
და	ცხო.ეფრ	და ესე მათ ჟამთა იყო, რაჟამს იყო ბრძოლაჲ ძლიერი ეკლესიასა ზედა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ნეტარი ესე განვიდა ბრძოლად მტერისა, რომელმან-იგი წარიტყუენნა ნათესავნი კაცთანი მაცთურებითა და ზაკუვითა.
და	ცხო.ეფრ	და რომელსა უნდეს, რაჲთა იხილოს ბრძოლაჲ წმიდისა ამის მოღუაწისაჲ ჭეშმარიტისაჲ და დიდებაჲ მოძღურებისა მისისაჲ, მაშა იკითხევდ ამათ საკითხავთა მისთა, რომელი დაწერა მწვალებელთათჳს.
და	ცხო.ეფრ	არაოდეს მოეწყინა და არცა სულმოკლე იქმნა ყოვლადვე, არამედ სულგრძელებითა ჰბრძოდა მოძღურებასა მას საცთურებისასა და დაწერნა კუალად წიგნები, რომელთაჲ არა არს რიცხჳ, ბერძულად და ასურულად.
და	ცხო.ეფრ	და განჴდა ამბავი მისი ყოველსა ქუეყანასა.
და	ცხო.კჳი	მუნ ჰმსახურა ხუთი დიაკონობაჲ ზედაჲს-ზედა: პირველ ჰმსახურა სახაბაზოს, და სნეულთა მსახურებაჲ, და უცხოთა სტუმართა მსახურებაჲ, და მსახურებაჲ კონომობისაჲ.
და	ცხო.კჳი	და ამას ყოველსა შინა სათნო-ეყო ყოველთა მამათა და განუსუენებნ მათ.
და	ცხო.კჳი	მერმე შეიყვანეს საკურთხეველად და ამისთჳს, რამეთუ დიაკონი იყო ევთჳმი-წმიდას, და აღსრულებასა ოდენ მეოთხისა წელიწადისასა ყვეს იგი კიმილირიხოსად, რომელ არს მეჭურჭლეობაჲ, და კანანახად განაჩინეს წელთა ცხორებისა მისისათა მეორმეოცდამეექუსესა.
და	ცხო.კჳი	და დაყო ამას მსახურებასა შინა ათცამეტი წელი.
და	ცხო.კჳი	და რამეთუ ესეცა მაუწყა მე თჳთ მანვე, ვითარმედ: ამას ყოველსა მსახურებასა შინა და ჟამთა ამათ ყოველთა კანანახობასა და მეჭურჭლეობასა შინა არა მიხილა მზემან ჭამასა და არცაღა განრისხებულად.
და	ცხო.კჳი	და ამას მითხრობდა კუალად, ვითარმედ: არაოდეს შემეშინა ჟამის რეკისაგან ღამისა კანონსა, ვიდრემდის აღვასრული ფსალმონი ას და თრვამეტი, ესე იგი არს „ნეტარარიანნი“.
და	ცხო.კჳი	და ჟამთა ცხორებისა მისისათა წელთა სამეოცდამეჩჳდმეტესა შეჰვედრა კანანახობაჲ და განვიდა უდაბნოსა ნატუფისასა, და თანა-ჰყვანდა მოწაფჱ ერთი მისი.
და	ცხო.კჳი	და ჰრწმენა ყოველოა დამბადებელისაჲ, ვითარმედ შემძლებელ არს გარდაქცევად მწარჱ ტკბილად.
და	ცხო.კჳი	მაშინ ჰრქუა მოწაფესა თჳსსა: წარვედ, შვილო, და მოკრიბე ამის უცუნისაგან და შეგბოლე იგი.
და	ცხო.კჳი	და კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ ვპოოთ ნუგეშინისცემაჲ, საჴმარი ჴორცთა ჩუენთაჲ, მისგან.
და	ცხო.კჳი	და წარვიდა მოწფისა თჳსისა თანა, და შეაგბეს და მარილითა შეანელეს და დაიგეს.
და	ცხო.კჳი	და მეყსეულად დაჰამდა და დატკბა მხალი იგი.
და	ცხო.კჳი	და იზარდებოდეს მისგან ოთხ წელ ოდენ.
და	ცხო.კჳი	და შემდგომად აღსრულებისა ოთხთა მათ წელთა, იყო ვინმე კაცი წარჩინებულთაგანი თაკუელი.
და	ცხო.კჳი	ხოლო კაცი იგი მივიდა მისა, და მის თანა საჴედარი კიდებული პურითა ტფილითა, და მიუძღუანა მას;
და	ცხო.კჳი	და ლოცვაჲ მისი მიიღო და წარვიდა სახედ თჳსად.
და	ცხო.კჳი	ხოლო მოწაფესა ვითარცა აქუნდა ჩუეულებაჲ, შეიგბო უცუნისა მისგან, თჳნიერ მოძღურისა თჳსისა ბერისა ცნობისა, და ჭამა მისგანი მცირედი რაჲმე, და ვერ შეუძლო დიდისა მისგან სიმწარისა და დაადგრა იგი უტყუად.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ ცნა ბერმან მიზეზი იგი ღუაწლისაჲ მის, ლოცვა-ყო და აღადგინა იგი და აზიარა ჴორცი უფლისაჲ.
და	ცხო.კჳი	და რაჟამს აღადგინა, და იწყო მხილებით სწავლად მისა და ეტყოდა მას ესრჱთ: შვილო, რამეთუ უფალი არა იქმს სასწაულთა, გარნა ჟამსა ჭირისა დიდისასა, ანუ ჴსნისათჳს სულთაჲსა კუალად ყვის.
და	ცხო.კჳი	და რაჟამს დაელია პური იგი, და მოიწია ჟამი ჭირისაჲ საჴმარისათჳს, კუალად აკურთხა ბერმან მოწაფჱ და ჰრქუა მას, რაჲთა შეგჳმზადოს კუალად უცუნისა მისგან, ვიდრე ჟამამდე საჴმრისა მიღებისა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო ბერმან მოიღო ჴელთა თჳსთა ზედა და აკურთხა და დასწერა სახჱ ჯუარისა პატიოსნისაჲ.
და	ცხო.კჳი	და მაშინ მიყო ჴელი თჳსი და ჭამა უწინარჱს მოწფისა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა იხილა მოწაფემან იგი, გულპყრობილ იქმნა და იწყო ჭამად და ყოვლადვე არარაჲ ევნო მას.
და	ცხო.კჳი	ესმა მისთჳს კაცსა ვისმე თაკუელსა და მიჰგუარა მას ძჱ თჳსი ვნებული სულისა მიერ შეგინებულისა და ევედრა მას, რაჲთა ლოცვა-ყოს მისთჳს.
და	ცხო.კჳი	ხოლო ბერსა შეეწყალა იგი და ლოცვა-ყო მისთჳს და სცხო მას ზეთი წმიდაჲ ჯუარისა განმაცხოველებელისაჲ და განკურნა.
და	ცხო.კჳი	და წარიყვანა ძჱ თჳსი კაცმან მან თაკუელმან და წარვიდა და ქადაგებდა საკჳრველისა მისთჳს სასწაულისა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ ამაღლდა ჴმაჲ ესე და განითქუა, იწყეს მაშინ მოსლვად მისა მრავალთა და შეაშფოთებდეს მას და არა უტევებდეს დაყუდებად.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ განასხნა ყოველნი მწვალებელნი და გამოაცხადა მზაკუვარებაჲ ბურდისანისი და სწავლა და შეაჩუენა იგი და ყოველნი მოყუასნი მისნი, რავდენნიცა იყვნეს შჯულისა მისისანი, მაშინ მიხედა ეკლესიასა ნეტარმან ეფრემ და თქუა: ნეტარ ხარ შენ ყოველთაგან ბაგეთა მიერ მორწმუნეთაჲსა, ჵ, ეკლესიაო ოქროქანდაკებულო, რომელი განწმედილ იქმენ ყოვლისაგან შეგინებისა მწვალებელთაჲსა.
და	ცხო.ეფრ	და ილოცა და თქუა: უფალო, ნუ შეურაცხ-ჰყოფ საქმესა მონისა შენისასა, რამეთუ არა შევაძრწუნენ ცხოვარნი შენნი.
და	ცხო.ეფრ	გარნა ყოვლითა ძალითა ჩემითა განვსთხიენ მათგან მგელნი იგი და განვამტკიცენ იგი ყოვლითა ძალითა ჩემითა სიტყუათა მიერ სარგებელთა, კრავნი საცხოვართა შენთანი, და ვნებანი ჩემნი შემაწუხებენ მე, უფალო, და ცოდვანი ჩემნი მაშინებენ მე.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო შენ შემეწიე და მომეც მე მადლითა შენითა, უფალო, ძლევაჲ მათზედა, რამეთუ მაშურალ ვარი მე, და რამეთუ მყავ მე მოწაფე შენდა და მომეც მე კუერთხი იგი სამწყსოჲსაჲ და კურნებაჲ ცოდვილთაჲ და საჭურველი წინაშე მბრძოლთა და წინა-აღმდგომთა და წინამძღურობაჲ მართლამღსაარებელთაჲ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო აწ ჭურჭელი აღვსებულ არს და გარდამატებულ არს.
და	ცხო.ეფრ	და აღვიარებ, რამეთუ უძლურ ვარი.
და	ცხო.ეფრ	და თქუა: შესძინე, უფალო, წყალობითა შენითა ღელვანი იგი ნიჭთა შენთანი.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს წინაწარმეტყუელი, რომელი მოივლინა უფლისა მიერ, აბრალებს და ეტყჳს: ესევითართა მათ ვაჲ, რომელნი ასუმენ მოყუასსა თჳსსა აღთქუეფულსა მრღჳესა, რამეთუ ესევითარნი საქმენი და ზრახვანი გარე-მიქცევა არიან მათა, რომელნი სათნოებისა გზასა ვლენან, ხოლო უფალი თავადი თავით თჳსით დააბრკოლებს ეშმაკთა სიტყუად, დაღათუ ჭეშმარიტსა იტყოდის, „შენ ხარ ძეჲ ღმრთისაჲ“, და-ვე-აბრკოლნა იგინი: და სიტყუად არა უტევნა, ნუუკუე ჭეშმარიტსა თანა თჳსიცა იგი სიბოროტჱ დასთესონ და ჩუენცა განგუსწავლნენ, რაჲთა არა ესევითართა სიტყუათა ვერჩდეთ, დაღაცათუ ჭეშმარიტ საგონებელ იყვნენ, რამეთუ უშუერებაცა არს, რომელთა გუქონან ჩუენ წიგნნი და მაცხოვრისა ჩუენისაგან აზნაურებაჲ, ვითარმცა ვისწავებდით ჩუენ ეშმაკისაგან, რომელმან-იგი არა დაიმარხა თჳსი წესი, არამედ სხუაჲ სხუად ზრახა!
და	ცხო.ანტ	ხოლო იყავნ აწ ჩუენდა ღუაწლი ესე, რაჲთა არა გუმძლავრებდეს ჩუენ გულისწყრომაჲ, ნუცამცა შეგჳპყრობს ჩუენ გულისთქუმაჲ, რამეთუ წერილ არს, ვითარმედ: რისხვამან კაცისამან სიმართლჱ ღმრთისაჲ არა ქმნის, ხოლო გულისთქუმაჲ მიუდგის და შვის ცოდვაჲ, და ცოდვამან განსრულებულმან განზარდის სიკუდილი.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ თუ ვცხონდებოდით, ფრთხილ ვიყვნეთ კრძალულად, ვითარცა წერილ არს: ყოვლითა კრძალულებითა დავიცენეთ სულნი ჩუენნი, რამეთუ მტერნი გჳსხენ უკეთურნი და მზაკუვარნი ბოროტნი ეშმაკნი, და ამათა მიმართ არს ჩუენი ბრძოლაჲ, ვითარცა თქუა მოციქულმან: არა თუ სისხლთა მიმართ და ჴორცთა, არამედ მთავრობათა და ჴელმწიფებათა და სოფლისმპყრობელთა ამის ბნელისათა, სულთა მიმართ უკეთურთა ცასა ქუეშე.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ მრავალ არს მათი ერი ჩუენდა მომართ ამის ერისა, და შორს არა არიან ჩუენგან.
და	ცხო.ეფრ	და ყოველთა მათ სასწაულთა თანა, რომელსა-იგი იქმოდა წმიდაჲ ეფრემ, და ქმნა ესეცა სასწაული ქალაქსა შინა ურაჰისასა: რამეთუ იყო მუნ ერთი უფერჴოჲ და მარადის დაჯდის წინაშე კართა ეკლესიისათა წმიდისა თომაჲსა და ითხოვნ პურსა.
და	ცხო.ეფრ	და არავინ ესუა მას არცა მახლობელი, არცა მშორობელი.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ბუნებისა მათისათჳს და ფერად-ფერადებისა მათისათჳს მრავალმცა იყო სიტყუაჲ და სხუანი უფროჲსნი ჩუენდა მომართ არიან ესევითარნი მითხრობანი, ხოლო აწ მსწრაფლ უმჯობჱს არს ჩუენდა ცნობად მათი იგი, ხოლო ჩუენთჳს ზაკუვაჲ.
და	ცხო.კჳი	მაშინ წმიდაჲ ამბა კჳრიაკოზ წარივლტოდა მუნით შფოთისა მისგან შინაგანსა მას უდაბნოსა რუბისასა და დაემკჳდრა მუნ და დაყო ხუთი წელი.
და	ცხო.კჳი	და ჭამდა იგი ძირსა მელაღრისასა და ლერწმისა გულსა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა ეუწყა კაცთა მისი, ჩავიდოდეს მისა და მიიყვანებდეს მათ თანა სნეულთა და ეშმაკეულთა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო იგი ჰკურნებდა მათ სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა და სახითა ჯუარისა პატიოსნისაჲთა.
და	ცხო.ეფრ	და დღესა რომელსამე მოვიდა წმიდაჲ შესლვად ეკლესიასა და იხილა მან უფერჴოჲ იგი და შეეწყალა და გარემო მიხედნა ყოვლით კერძოვე, და ვითარ არღარავინ იხილა, მიეახლა მას წმიდაჲ ესე და ჰრქუა მას: ძმაო, გინებსა, რაჲთა განიკურნო?
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა აჭირვებდა მას სიმრავლჱ იგი მისა მომავალთა კაცთაჲ და შფოთი იგი, წარვიდა რუბით და მივიდა უდაბნოსა უვალსა და შესაძრწუნებელსა ფარულსა, რომელსა ყოვლადვე არავინ მარტოდმყოფთაგანი დამკჳდრებულ იყო.
და	ცხო.ანტ	პირველად აწ ესემცა უწყით, რამეთუ ეშმაკთა არა ვითარ ეშმაკ წოდებულ არიან, ესრჱთ შეიქმნნეს, რამეთუ არარაჲ ბოროტი შექმნა ღმერთმან, არამედ კეთილად შეიქმნნეს იგინიცა და გარდამოცჳვეს იგინი ზეცისა მისგან გონიერებისა და მიერითგან ქუეყანასა ზედა გორვენ და წარმართნი შეაცთუნნეს უცნებითა, ხოლო ჩუენ, ქრისტეანეთა, გუეშურობენ და ყოველსავე აღსძრვენ და ჰნებავს ჩუენი დაბრკოლებაჲ, ზეცად აღსლვაჲ, რაჲთა ვინაჲ-იგი გარდამოვარდეს, არა აღვჴდეთ ჩუენ.
და	ცხო.კჳი	ხოლო სახელი ადგილსა მას ჰრქჳან სოსიაკიმ, ვინაჲცა-იგი შეკრბებიან ორნი იგი ჴევნი, ჴევი ახლისა ლავრისაჲ და ჴევი პალავრისაჲ.
და	ცხო.კჳი	ხოლო იგინი ფრიად ღრმა და საშინელ არიან.
და	ცხო.ეფრ	და მეყსეულად აღდგა და ვიდოდა და შეუდგა მას და ადიდებდა ღმერთსა.
და	ცხო.კჳი	და რომელნიმე კაცნი იტყჳან, ვითარმედ: მდინარენი სასტიკნი, რომელთათჳს აჴსენა დავით წინაწაროეტყუელმან ფსალმონთა შინა, რომელსა იტყჳს: შენ განაჴმენ მდინარენი და სასტიკნი.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად ოთხისა წლისა წარმოავლინნა წმიდამან ბასილი ორნი დიაკონნი, კაცნი წმიდანი, ძიებად მისა.
და	ცხო.ეფრ	და სახელი ერთისაჲ მის თეოფილე და მეორისაჲ თომა.
და	ცხო.ეფრ	და უნდა წმიდასა ბასილის, რაჲთამცა ყო იგი ეპისკოპოს.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს დიდი ლოცვაჲ და ვედრებაჲ არის საჴმარ, რაჲთა მო-ვინმე-იღოს სულისაგან წმიდისა მადლი განკითხვად სულთა და ცნობად შეუძლოს მათთჳს, რამეთუ რომელნიმე არიან მათგანნი უნაკლულჱს უკეთურებითა, და რომელნიმე უუკეთურჱს და რომლისათჳს საქმისა თითოეულთა მათთა აქუს სწრაფაჲ და ვითარ თითოეული იგი მართლუკუნიქცევის და განიძების, რამეთუ მრავალ არიან მათნი ზაკუვანი და ძჳრისზრახვათა აღძრვანი.
და	ცხო.ეფრ	და ამცნო მათ ბასილი და ჰრქუა მათ: ოდეს შეხჳდეთ ურაჰას, და ჰპოოთ კაცი იგი მოძღუარი, და ჰმოსიეს მას სამოსელი დაბებკული.
და	ცხო.ეფრ	და უთხრა მათ ყოველი ნიშანი მისი.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს ნეტარმან მოციქულმან და მისთა მსგავსთა უწყოდეს ესევითარი და იტყოდეს, არა თუ მისთა მათ ცნობათა უმეცარ ვართ.
და	ცხო.ეფრ	და რაჟამს მიხჳდეთ მისა, შეიპყართ იგი, და ნუ განუტევებთ მას და შეიკრძალეთ იგი.
და	ცხო.ეფრ	და უკუეთუ სულელ ყოს თავი თჳსი, ნუვე განუტეობთ მას.
და	ცხო.ანტ	ვისწრაფე ყოვლით კერძოვე ჭეშმარიტებისათჳს, ვიზრუნე, რაჲთა არა უმეტჱსი ვისმე ესმეს და ურწმუნო იქმნეს.
დისა	ცხო.ანტ	შემდგომად სიკუდილისა მამა-დედათა მისთაჲსა დაშთა იგი მცირისა თანა ერთისა დისა.
და	ცხო.ანტ	შოაღამესა ოდენ გონებასა მოდგა ანტონი და აღდგა.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ მონაზონი იგი ესრჱთ ზრახვიდა და იტყოდა ამას.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა მოიწივნეს და შევიდეს ქალაქად, ცნა წმიდამან ეფრემ სულითა წმიდითა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ იხილნა იგინი, რამეთუ იკითხვიდეს მისთჳს, აიღო საბეჭური დიდი დაბებკული და შეიმოსა და ვიდოდა ურაკპარაკთა შინა და ჭამდა იგი პურსა და გარდამოუტევა პერული, წუერთა ზედა ჩამოსდიოდა.
და	ცხო.ეფრ	და ესე ამისთჳს ჰყოფდა, რამეთუ ეშინოდა უღლისაგან მღდელობისა.
და	ცხო.ეფრ	და რაჟამს იხილეს იგი, ჰგონებდეს, ვითარმედ სულელ არს იგი და უგუნურ.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ კუალად-იქცეს და მივიდეს ბასილისავე.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილნა იგინი, ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს განუტევეთ იგი?
და	ცხო.ეფრ	მიუგეს და ჰრქუეს მას: ვიხილეთ ჩუენ კაცი უგუნური და არღარად შევჰრაცხეთ იგი და არცა განვაკჳრვეთ იგი და დაუტევეთ იგი და წარმოვედით.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მიუგო წმიდამან ბასილი და ჰრქუა მათ მისთჳს: ჵ, მარგალიტო დიდფასისაო, რომელი მოცემულ ხარ სოფელსა, და არავინ არს, რომელმანცა გიცნა შენ!
და	ცხო.ეფრ	და ესხნეს ნეტარსა ამას მეგობრად კაცნი წმიდანი და პატიოსანნი, წმიდაჲ მამაჲ საბა მარტოდმყოფი.
და	ცხო.ეფრ	და იყო იგი კაცი სრული ღმრთისმოშიშებითა.
და	ცხო.ეფრ	და რაჟამს შეისუენა, გამოთქუნა მისთჳს საკითხავნი მრავალნი და აჴსენა მათ შინა ყოველი განგებაჲ ცხორებისა მისისაჲ და კეთილი მოღუაწებაჲ მისი, რამეთუ მან იცნოდა ყოველნი საქმენი მისნი და სათნოებანი მისნი;
და	ცხო.ეფრ	და ეპისკოპოსნი მრავალნი და კაცნი წმიდანი, რომელნი იყვნეს ჟამთა მისთა, და რომელთა შეისუენეს.
და	ცხო.ეფრ	და იგი ცოცხალღა იყო, დაწერნა მათთჳსცა კუალად შესხმანი და უთხრობნ იგი განგებასა და ცხორებასა მათსა კეთილსა.
და	ცხო.ეფრ	და ნიკომიდია ქალაქი დაიზულა ჟამთა მისთა ძრვისაგან, და დაწერა მისთჳს საგლოელი საკითხავი.
და	ცხო.ეფრ	და კუალად ბრძოლათა მათთჳს, რომელნი იყვნეს ჟამთა მისთა ქალაქსა შინა ნასიბინისასა, დაწერა, და ამბა იაკობ ეპისკოპოსისათჳს, და დაწერა კოსტანტინე მეფისათჳს და სხუათათჳსცა მრავალთა.
და	ცხო.ეფრ	და ითარგმანნა ძუელნი და ახალნი წიგნნი.
და	ცხო.ეფრ	და კუალად მოიწია ჟამთა მათ შინა ჭირნი და მწუხარებანი მრავალნი ქუეყანასა ზედა, და დაწერნა მათთჳსცა საკითხავები მრავალი, და კაცთათჳს მოღუაწეთა, რომელნი იწამნეს სასოებისათჳს საუკუნისა.
და	ცხო.ეფრ	და იყო მათ შოვრის სამონა და გურია და აბიბოს და სხუანი მრავალნი.
და	ცხო.ეფრ	და მათ ჟამთა შინა მოიწივნეს ურაჰას ბარბაროსნი მრავალნი.
და	ცხო.ეფრ	და იყვნეს მას შინა მონასტერნი მრავალნი დედათა და მამათანი.
და	ცხო.ეფრ	და რამეთუ მონაზონნი მეოტ იქმნნეს მათგან, რომელნი შემძლებელ იყვნეს, და სხუანი მათგანნი ტყუე ყვნეს.
და	ცხო.ეფრ	და მერმე მოვიდეს მონასტერთა დედათასა და იავარ-ყვეს ყოველივე, რაჲცა იყო მათი, და ტყუე ყვნეს იგინი და რომელნიმე მათგანნი მოსწყჳდნეს მახჳლითა და არარაჲ დაუტევეს გარეშჱ ქალაქსა, გარნა ყოველივე მოაოჴრეს.
და	ცხო.ეფრ	და მოიწია ქალაქსა ზედა მწუხარებაჲ დიდი მათთჳს, და რომელნი შემძლებელ იყვნეს, წარიყვანნეს მათ თანა, და წარვიდეს.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ნეტარმან ეფრემ დაწერნა საკითხავნი და გლოვაჲ ყოვლისა მისცნის, რაჲცა-იგი ყვეს მათ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო წმიდაჲ ეფრემ ცხოვნდა ვიდრე მეფობამდე ვალის უშჯულოჲსა, და რამეთუ მან ექუსორია ყვნა მღდელთმოძღუარნი მართლმადიდებელნი და სამწყსოჲ მათი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მოიწია ურაჰად დღეთა ბარსა ნეტარისა ეპისკოპოსისათა და დაიბანაკა გარეშე ქალაქსა რომელსამე, ჴევსა შინა და მოუვლინა მოქალაქეთა, რაჲთა გამოვიდენ მისა, რაჲთა ცნას ნებაჲ მათი.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მოქალაქეთა არა ინებეს შემთხუევაჲ მისი, გარნა შემოკრბეს ყოველნი ეკლესიასა წმიდისა თომა მოციქულისასა და მას შინა აღასრულებდეს ლოცვასა მწყემსისა მის თანა კეთილისა.
და	ცხო.ეფრ	და რაჟამს ყოვნეს და არა განვიდეს მისა, წარმოავლინა ერთი დუქსი მთავართა მისთაგანი, რაჲთა შეუჴდეს ქალაქსა და მოსწყჳდნეს იგინი მახჳლითა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მოქალაქეთა უდებ-ყვეს იგი და არა დაჰჴსნეს ლოცვაჲ მათი და არცა დააცადეს ვედრებაჲ მათი.
და	ცხო.ეფრ	ვითარცა მოვიდა დუქსი იგი ქალაქსა შინა და შევიდა ერთსა რომელსამე ურაკპარაკთაგანსა, იხილა მან დედაკაცი ერთი მორწმუნჱ, კეთილად მოღუაწჱ, და მის თანა ორნი ძენი მისნი, მიმავალნი ეკლესიად.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ შეემთხჳა მას დედაკაცი იგი, გარე-აღჰჴდა მას და ყოვლად არა განაკჳრვა იგი უშიშად.
და	ცხო.ეფრ	და რაჟამს იხილა ესრჱთ, ბრძანა მისთჳს, რაჲთა მოიყვანონ მისა იგი.
და	ცხო.ეფრ	მიუგო და ჰრქუა მას, რამეთუ: მესმა განსაცდელი, რომელი განუმზადებიეს მოშიშთა ღმრთისათათჳს, და მეცა წარვალ, რაჲთა მოვიღო გჳრგჳნი მათვე თანა.
და	ცხო.ეფრ	მიუგო და ჰრქუა მას: მათიცა მნებავს კუალად, რაჲთა იგინიცა გჳრგჳნოსან იქმნენ ჩემ თანა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარ უთხრა, განკჳრდა ამისთჳს ფრიად.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ განვიდეს მოქალაქენი მეფისა და მწყემსი იგი კეთილი მათი – მათ თანავე.
და	ცხო.ეფრ	და ცნა მეფემან ნებაჲ იგი მათი და სიმტკიცჱ სარწმუნოებისა მათისაჲ, შეშინდა ეპისკოპოსისაგან და მღდელთმოძღურობისა მისისაგან და სამწყსოჲსა მისისაგან.
და	ცხო.ეფრ	და იქცა მეფჱ იგი სირცხჳლეული ქალაქისაგან, სარწმუნოებისა მისთჳს კეთილისა მოქალაქეთაჲსა, განერნეს სიკუდილისაგან მწარისა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ეფრემ რაჟამს იხილა სარწმუნოებაჲ იგი მათი კეთილი და ღმრთისმოყუარეობაჲ იგი მათი, დაწერა შესხმაჲ ქალაქისაჲ და მკჳდრთა მისთაჲ ესრჱთ და თქუა: კარები ეზოთა მათთაჲ და კარები სახლისა მათისანი დაუტევეს ურაჰაელთა ღებულად და განვიდეს იგინი მწყემსითურთ მათით კეთილისა სიკუდილად.
და	ცხო.ეფრ	და ნეტარი კუალადცა შეასხმიდა მათ ქებასა და იტყოდა ესრჱთ, ვითარმედ: მკჳდრნი ქალაქისანი ამას იტყოდეს: მივსცეთ მეფესა ქალაქი და ყოველივე, რაჲცა არს მას შინა, ხოლო სარწმუნოებაჲ ჩუენი არღარა შევიცვალოთ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მწყემსმან მან წმიდამან და კურთხეულმან მისცა სული თჳსი სიკუდილად და არა შეცვალა სარწმუნოებაჲ მართალი.
და	ცხო.კჳი	ხოლო წმიდამან კჳრიაკოზ დაყო მუნ შჳდი წელი მათ ჟამთა, ოდეს იყო სატლობაჲ და სიკუდილი ფრიად საშინელი დიდი.
და	ცხო.თევ	და რაჟამს თქუა წმიდამან თევდოსი: „კურთხეულ არს უფალი“ და დასწერა ჯუარითა ქრისტჱსითა, და იქმნა იფქლი იგი ვითარცა წყლისა ღუარი დიდი, რომელსა ოდეს წინა-დაუყვიან და დააყენიან სიმძაფრით დინებაჲ მისი, ამაღლდის იგი ზე.
და	ცხო.ეფრ	ეჰა, ურაჰაო, ქალაქო წმიდაო და სავსეო სიწმიდითა და გონიერებითა და გულისხმისყოფითა და მეცნიერებითა, რომელსა შეგიმტკიცებიეს წესნი თჳსნი სარწმუნოებითა მართლითა და საჭურველითა სარწმუნოებისაჲთა, რამეთუ განდიდნა გჳრგჳნი შენი სიყუარულითა და ძალითა ქრისტჱს უფლისა ჩუენისაჲთა.
და	ცხო.ეფრ	ეჰა, ურაჰაო, რომლისა სახელი თჳსი სიქადულ მისა და სახელსა იესუ ქრისტჱსსა ესევდ.
და	ცხო.ანტ	რავდენთა უნდა სიწმიდის, და ვაცთუნენ!
და	ცხო.ეფრ	და ესევითარითა შესხმითა და კურთხევითა აკურთხა ნეტარმან ეფრემ იგი სარწმუნოებისა მისისათჳს მართლისა და სიყუარულისა მისთჳს, რომელი აქუნდა მას მისთჳს, და გამოთქუა მის ზედა საკითხავი და შამრენელთა ზედაცა, რამეთუ ემტერებოდა იგი შამრენელთა, და სწყევედ მას და ჰგმობედ მას და აქებნ ურაჰასა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა იხილეს მამათა პალავრელთა სიკუდილი იგი ფრიად მსწრაფლი საშინელი, შეძრწუნდეს შიშითა დიდითა, და ყოველნივე შეკრბეს, და ჩავიდეს მისა ლიტანიითა და ლოცვითა ყოველნივე სოსიაკიმდ და მრავლითა ვედრებითა აღიყვანეს იგი სოსიაკიმით პალავრად.
და	ცხო.ეფრ	და დღეთა მათ წმიდისა ამის კურთხეულისათა იყო კაცი ერთი ურაჰაისა ქალაქისაჲ წარჩინებულთაგანი, რომელსა სახელი ერქუა აბრაჰამ.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა მოვიდა წმიდაჲ კჳრიაკოზ მონასტრად, დაემკჳდრა ქუაბსა შინა ხარიტონისსა მარტოდ ხუთსა წელსა და წინა-აღუდგებოდა უვაგრჱს წყეულსა.
და	ცხო.ეფრ	ამას შეეყენა თავი თჳსი გარეშე ქალაქისასა წელთა მრავალთა და ფრიად ძლიერად მმარხველი იყო და უზეშთაესითა მოღუაწებითა შემკობილ იყო.
და	ცხო.ეფრ	და დიდისა მისთჳს სულგრძელებისა მისისათჳს გამოიყვანა იგი კათალიკოზმან დაყუდებისა მისისაგან და წარავლინა იგი სოფელსა რომელსამე წარმართთასა, რაჲთა მოაქცივნეს იგინი ღმრთისმსახურებად ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
და	ცხო.კჳი	და მიმავლინეს მე წმიდისა კჳრიაკოზისა წიგნებითა.
და	ცხო.ეფრ	და მივიდა მათა, ამხილებდა მათ და ეტყოდა, რაჲთა მოიქცნენ ღმრთის მეცნიერებად.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგინი მაშინ გუემითა და ქვისა დაკრებითა განსდევნიდეს მას.
და	ცხო.კჳი	და აუწყეს მას დიდისა მისთჳს ბრძოლისა და მწუხარებისა, რომელი იყო იერუსალჱმს, და ევედრებოდეს, რაჲთა იღუაწოს და ევედროს ღმერთსა ლოცვით დაუცადებელად, რაჲთა ისწრაფოს დამდაბლებაჲ სიმაღლჱ ნონოსისი და ლეონტიოსისი, წინა-აღმდგომთა ქრისტჱსთაჲ სიტყუათა მათ ოროგინჱსთა მიერ მწვალებელისათა.
და	ცხო.ანტ	ეტყოდა და მოაჴსენებდა მერმეთა მათ კეთილთა და ჩუენდა მომართ ყოფილსა მას სიყუარულსა ღმრთისასა, ვითარ-იგი არა ჰრიდა თჳსსა მასცა ძესა, არამედ ჩუენ ყოველთათჳს მისცა იგი და არწმუნებდა მრავალთა გამორჩევად და ყოფად უდაბნოსა.
და	ცხო.ანტ	და ესრჱთ მიერითგან იყო მთასა ზედა მონასტრები, და უდაბნოჲ იქმნა ქალაქ მონაზონთაგან, განვიდოდეს იგინი თჳსთაგან და აღიწერებოდეს იგი ცათა შინა მოქალაქედ.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ მივედ მე პალავრად რუსიმოჲთურთ, და იოვანე, მოწაფჱ მისი, და მივედით ქუაბად წმიდისა კჳრიაკოზისა (რამეთუ იყო იგი ქუაბსა წმიდისა ხარიტონისსა შინა) და თაყუანის-ვეცით და ვიკურთხენით მისგან და მივეცით წიგნები იგი და ვარქუთ მას ყოველივე, რაჲცა ეთქუა ჩემდა წმიდასა იოვანე დაყუდებულსა ზეპირით.
და	ცხო.ანტ	საჴმარ რაჲმე იყო განსვლაჲ მისი არსენოიტისა მდინარესა, რამეთუ ჴმდა ხილვაჲ ძმათაჲ და შავშე იყო მდინარჱ იგი ხჳთქებითა, და, ვითარ ილოცა, აჴდა იგიცა და ყოველნი, რომელნი იყვნეს მის თანა, და განვლეს უვნებელად, და მოაქცია მან თჳსავე მონასტრად, აქუნდა იგივე ღირსი და ჭაბუკებრი შრომაჲ და ეტყოდა მათ ზედაჲს-ზედა ესრჱთ და მონაზონთა გულსმოდგინებასა აღაორძინებდა და რომელთამე სხუათა უმრავლჱსთა სურვილად მონაზონებისა აღადგინებდა და ესრჱთ ადრე მოიყვანებნ სიტყჳთა.
და	ცხო.ანტ	და მიერითგან იქმნა მონასტრები, და ყოველთა მათ, ვითარცა მამაჲ, წინამძღუარ იყო ნეტარი ანტონი.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა ესმა წმიდასა კჳრიაკოზს რომელი წიგნთა შინა წერილ იყო და სიტყუათა მისთაჲ, რომელი ზეპირით ესმა, აღევსნეს თუალნი ცრემლითა და მრქუა მე ესრჱთ: არქუ მას, რომელმან-იგი მოგავლინა: ნუ მწუხარე იქმნები, მამაო, რამეთუ ადრე ხილვად გჳც წარწყმედაჲ ნონოსისი და ლეონტიოსისი სიკუდილითა, და განბნევაჲ სხუათა მოყუასთა მათთაჲ, რომელნი არიან ნია-ლავრას შინა, რაჲთა დაემკჳდრნენ მას შინა მოწაფენი წმიდისა მამისა საბაჲსნი გულითადნი, და განიდევნენ მზაკუვარებაჲ მისგან.
და	ცხო.ანტ	ერთსა შინა დღესა მოვიდეს მისა მონაზონნი და ევედრებოდეს სმენად მისგან სიტყუასა და ეტყოდა მათ ეგჳპტელებრითა ჴმითა ამას, ვითარმედ: წიგნნი ძლიერ არიან სასწავლელად, ხოლო ჩუენდა კეთილ არს ნუგეშინისცემაჲ, სარწმუნოებაჲ და მოძღურებაჲ სიტყჳთა.
და	ცხო.ანტ	და თქუენ აწ, ვითარცა შვილთა, მოიღეთ წინაშე მამისა და იტყოდეთ, რაჲ-იგი იცით, და მე, ვითარცა ჰასაკით უხუცჱსმან თქუენსა, რომელი ვიცი და რომელსა გამოცდილ ვარ, მიგცემდე თქუენ.
და	ცხო.ანტ	იყავნ უკუე აწ ყოვლისა წინა ყოველთა ზოგადი სწრაფაჲ, რაჲთა იწყოთ და ნუ დააცადებთ და ნუცა გეწყინებინ შრომასა შინა, ნუცა იტყჳთ, ვითარმედ: დავყოვნეთ მონაზონებასა, არამედ უფროჲს დღითი-დღედ ვიწყებდეთ გულსმოდგინებასა და აღვაორძინებდეთ, რამეთუ ყოვლადვე კაცთა ცხორებაჲ მცირე არს და განზომილ წინაშე მერმეთა მათ საუკუნეთა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო მე მაშინ ვარქუ მას: რასა-მე უკუე იტყჳან იგინი, ვითარმედ და-უკუე-ამტკიცებენ, რამეთუ რომელი უწინარჱს არსებისა იქმნა შოვა-მდგომელო, და მოუჴდებიან სიტყუასა მას, რომელი თქუმულ არს გრიგოლი ღმრთისმეტყუელსა შინა: გულისხმა-ყავ საქმეთა შინა სოფლისათა სულისათჳს და ბუნებათა მეტყუელთა და კეთილთა და ბოროტთა და აღდგომისა და ვნებათათჳს ქრისტჱსთა.
და	ცხო.კჳი	ესევითარსა შინა რომელი იპოოს, არა შესცთების, და რომელი სცთებოდის ესევითარსა, ფიცხელ არს.
და	ცხო.კჳი	მაშინ მომიგო ბერმან წმიდამან და თქუა: არა თუ სიტყუანი უწინარჱს არსებისა შოვა-მდგომელ, არცა ფიცხელ, არამედ საჭირო და სავნებელ და საგმობელ არს.
და	ცხო.ანტ	ეგრევე ყოველნი ჟამნი ჩუენნი არარაჲ არიან საუკუნესა მას თანა ცხორებასა, და ყოველივე საქმჱ სოფელსა შინა რავდენ ღირნ, ეგოდენისცა განისყიდების და სწორის-სწორად განიცვალების.
და	ცხო.კჳი	და რაჲთა გარწმუნო შენ სიტყჳთა მცირითა და გამოვაცხადო უღმრთოებაჲ მათი მრავალი, წარტყუენულებაჲ მათი ყოველთა ადგილთა შინა, რამეთუ იტყჳან, ვითარმედ: ქრისტე არა არს ერთი სამებისაგანიო, და იტყჳან, ვითარმედ: გუამნი ჩუენნი შემდგომად აღდგომისა წარწყმედად და განქარვებად არიანო.
და	ცხო.ანტ	აწ დაღათუ ყოველსა მას ოთხმეოცსა, გინათუ ასსა წელსა ვმეუფებდეთ და ქუეყანასა ზედა ვიღუაწოთ, არა ქუეყანაჲ დავიმკჳდროთ, არამედ ცათა შინა – გუაქუს აღთქუმაჲ.
და	ცხო.კჳი	და პირველად აგინებენ ქრისტესა და იტყჳან, ვითარმედ: სოფელი ესე არა სამებასა დაუბადებიესო, და რაჟამს სრულ იქმნეს მეტყუელნი, მაშინ განძლიერდესო, და ვითარმედ: ეშმაკნიცა დაჰბადებენ ჟამთაო, და იტყჳან, ვითარმედ: ამასვე ჰაერსა შინა აღდგენ გუამნი ჩუენნიო მსგავსად ბურთჳსა დღესა აღდგომისასაო, და ესრჱთვე იტყჳან, ვითარმედ.
და	ცხო.ანტ	მერმე ხრწნილნი განვიძუარცნეთ ჴორცნი და უხრწნელნი შევიმოსნეთ.
და	ცხო.კჳი	აღდგა გუამი უფლისაო, და იტყჳან, ვითარმედ: სწორ ვიყვნეთ ჩუენ ქრისტესა სრულებითაო.
და	ცხო.ანტ	და აწ, შვილნო, ნუმცა მოგუეწყინების, ნუცა ჰგონებთ დაყოვნებასა, რეცათუ დიდ საქმედ, რამეთუ არა ღირს არიან ვნებანი ამის ჟამისანი მერმითა მათ დიდებათა, რომელნი გამოცხადებად არიან ჩუენდა, და ნუცაღამცა სოფელსა ამას ვხედავთ და ვჰგონებთ, რეცათუ დიდსა რასმე დაუტეობთ.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ ესეცა ყოველი ქუეყანაჲ მცირევე არს ყოველთა ცათა წინაშე: დაღაცათუმცა აწ ყოველსა ქუეყანასა უფალ ვიყვენით და დაუტევეთ ყოველი, არავე ღირს არს მერმესა მას სასუფეველსა თანა ცათასა.
და	ცხო.კჳი	უპირატჱს აპოლინარჱსა და ბჱთაგორის და ოროგინჱს, ევანგერე, დომოსის ისწავეს ესევითარნი სიტყუანი საძაგელნი და უშჯულოებისანი.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა ვინ შეურაცხ-ყვის სასწორი ერთი რვალი, რაჲთამცა შეიძინა ასი სასწორი ოქროჲ, ეგრეცა რომელი ყოველსა ქუეყანასა ზედა უფალ იყოს და დაუტეოს იგი, მცირჱ დაუტეოს და ასი წილი მოიღოს, არცაღა ყოველი ქუეყანაჲ ღირს არს ზეცისასა მას თანა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო მე მიკჳრს, რავდენნი შრომანი ამაოებისანი თავს-ისხნეს და დაშურეს ცუდად და ესრჱთ აღილესნეს ენანი მათნი მსახურებისათჳს ბილწებისა.
და	ცხო.კჳი	რამეთუ შეჰგვანდა მათდა, ვითარმედ რაჲთამცა უხაროდა და აქებდესმცა სიყუარულსა ძმათასა, სიყუარულსა ძმათა უცხოთასა;
და	ცხო.კჳი	და სიყუარული ქალწულებისაჲ.
და	ცხო.ანტ	დაღაცათუ არა დაუტეოთ იგი სათნოებისათჳს, არამედ ამისა შემდგომად მოვსწყდეთ და დაუტეოთ იგი, ვინ უწყის, რომელთაჲ გჳნდეს, ვითარცა მოიჴსენა ეკლესიასტემან, რად არა აწ ჩუენ სათნოებისათჳს დაუტეოთ, რაჲთა სასუფეველი დავიმკჳდროთ?
და	ცხო.კჳი	და გლახაკთა მიცემისათჳს და მახლობელთა და ზე-დგომისათჳს ღამე ყოველ და ცრემლთათჳს ლმობიერებით, და აღჳრსხმაჲ ჴორცთაჲ მარხვითა და შეკრძალვითა და ლოცვითა და ვედრებითა ღმრთისა მიმართ, და ჴსენებითა სიკუდილისაჲთა ყოველთამცა დღეთა ცხორებისა მათისათა, და აღსასრული სოფლისაჲ, საშჯელი და განკითხვაჲ და სატანჯველი და რაჲ-იგი ყოფად არს, შიში დღესა მას საჭიროსა, რომელთა-ესე შეაქცივნეს თავნი თჳსნი ესევითართა საქმეთა შინა საძაგელთა და დაუტევეს ზრუნვაჲ სულისა მათისა ცხორებისათჳს და დააცადეს ჴსენებაჲ ესევითართაჲ, რომელი-ესე ვაჴსენეთ და რომელი-იგი ყოფად არს მას დღესა შინა, რომელსა შინა გამოცხადნენ საქმენი ჩუენნი ბოროტნი.
და	ცხო.ანტ	რაჲ სარგებელ არს, უკუეთუ ესე მოვიპოოთ, რომელი ჩუენ თანა-ვერ-წარვიძღუანოთ, ანუ რად არა იგი უფროჲს მოვიპოოთ, რომელი ჩუენ თანა-წარვიღოთ, რომელ არს სიბრძნჱ, სიწმიდჱ, სიმართლჱ, სიმჴნჱ, გულისხმისყოფაჲ, სიყუარული, გლახაკთმოწყალებაჲ, განურისხველობაჲ, სტუმრსმოყუარეობაჲ და სარწმუნოებაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი?
და	ცხო.კჳი	და განკითხვად ვართ, ვითარ-იგი დავლიენით დღენი ჩუენნი ამაოებით.
და	ცხო.კჳი	არამედ შეაქცივნეს თავნი მათნი ამაოთა ცუდთა შინა ღმრთისა სათნო-ყოფისაგან და დამშჳდებისა.
და	ცხო.ანტ	ესე მოვიგოთ და ვპოოთ იგი წინაშე ჩუენსა მუნ სავანედ ჩუენდა ქუეყანასა მას მშჳდთასა.
და	ცხო.კჳი	და კუალად თქუა წმიდამან კჳრიაკოზ, ვითარმედ: არა ინებეს სლვად გზასა მას ქრისტჱსსა მდაბალსა, არამედ აამაღლებენ გონებათა მათთა.
და	ცხო.კჳი	და დაუბნელდეს გულნი მათნი უგულისხმოთაჲ, და რაჟამს ჰგონებდეს თავთა მათთა ბრძენ, განცოფნეს.
და	ცხო.კჳი	ხოლო მთესვარი ამის ღუარძლისაჲ ყოვლისა და მიზეზი ნონოს იყო, რამეთუ შემდგომად შესუენებისა წმიდისა მამისა ნეტარისა საბაჲსა იწყო ასუმად მოყუსისა თჳსისა ლეონტიოსისა სიყუარული ბიზანტიისაჲ და გარდაქცევად ზაკულებად.
და	ცხო.ანტ	აწ უკუე ამათგან ვინმე არწმუნენ თავსა თჳსსა და ნუ სულმოკლე იქმნებინ, უფროჲსღა, უკუეთუ განიზრახოს მონა-ყოფად თავი თჳსი უფლისადა, რამეთუ თანა-აც მონებაჲ უფლისაჲ.
და	ცხო.კჳი	და იგი იყო თანა-შემწჱ და განმზრახველ მისა ამის საქმისათჳს მათ მიერ, რომელნი ზრახვიდეს ნია-ლავრას.
და	ცხო.კჳი	და რამეთუ მიიზიდვიდა მათ წვალებასა მისსა ბილწსა და ვერ კმა-ეყო მათი ოდენ ცთუნებაჲ, არამედ კუალად მონასტერთაცა უდაბნოჲსათა მოსწრაფე იყო სუმად მათა მზაკუვარებისა მისისაგან წარსაწყმედელისა.
და	ცხო.კჳი	და რავდენი რაჲ ღონჱ იჴუმია, ვიდრემდის ჩემიცა, გლახაკისაჲ ამის, უნდა მიზიდვად.
და	ცხო.კჳი	და რაჲ საქმჱ არა იმსახურა ღონეთაგანი?
და	ცხო.კჳი	რამეთუ უნდა პალავრელთაჲცა, რაჲთამცა ყვნა იგინი ზიარ მის თანა, და ვერ შეუძლო.
და	ცხო.კჳი	და ფრიად გულსმოდგინედ ისწრაფდა პეტროზისთჳს ალექსანდრელისა.
და	ცხო.კჳი	რაჲთამცა ყო იგი მამასახლის ლავრასა ჩუენსა ზედა, რამეთუ განმზრახი იყო მისი და ინება, რაჲთამცა იმსახურნა კრებული ესე ძმათაჲ, და ვერ შემძლებელ იქმნა.
და	ცხო.კჳი	არამედ ერი აღიძრა ამისთჳს, და განადეს პეტროზ ლავდიკიელი მამასახლისობისაგან.
და	ცხო.კჳი	რამეთუ რომელნი-იგი აღძრულ იყვნეს მონასტრისაგანნი ნონოსისვე თანა, მათ მოჲყვანეს და დაადგინეს მამასახლისად კაცი ვინმე სხუაჲ, რომელსა სახელი ერქუა პეტროზვე ლავდიკიელი, ოროგინჱს შჯულისაჲ.
და	ცხო.კჳი	მაშინ აღიძრა ყოველი ერი შურითა საღმრთთჲთა სულიერითა და განდევნეს პეტროზ ლავდიკიელი მამასახლისობისაგან.
და	ცხო.კჳი	და მივიდეს წმიდისა საბაჲსა, და მოსცა მათ მამასახლისი, ესე, რომელი აწ არს – ამბა კასიანოს, რომელ არს ბჱთჯაბრინელი, მართლმადიდებელი, მართლითა სარწმუნოებითა ბრწყინვალჱ და შემკული სიტყჳთა და საქმითა.
და	ცხო.კჳი	და ესრჱთ მაშინღა შეუძლეთ განდევნად ოროგინჱს მწვალებელისა შჯულისა მოწაფეთაჲ.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ ვერსადა პოვეს ძირი მელაღრიაჲსაჲ უდაბნოსა მას შინა, მაშინ ევედრა ღმერთსა ჴორცთა საჴმარისათჳს, რომელი-იგი თანა-აც ბუნებასა, რაჲთა მიიღებდენ საზრდელად უცუნსა, რამეთუ იგი ოდენ იპოებოდა მას ადგილსა.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად ამისა განყიდა მონაგები თჳსი და სამკჳდრებელი და აღაშჱნა სოფელსა მას შინა ეკლესიაჲ დიდებული, და დაადგრა მხოლებასა მათსა და ვედრებასა სამ წელ, რაჲთა მოიქცენ ღმრთისმსახურებად.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილა ღმერთმან სულგრძელებაჲ მისი მათ ზედა მრავლითა მით მოთმინებითა მისითა და სულგრძელებითა, მოიქცეს ღმრთის მეცნიერებად.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მან მონათლნა იგინი ყოგელნივე, და მოვიდეს ეკლესიასა ღმრთისასა და სარწმუნოებასა ჭეშმარიტსა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მოვიდა ნეტარისა კათალიკოზისა, რაჲთა მივიდეს იგი მის თანა მათა, რაჲთა მოსცეს მათ კურთხევაჲ ხუცობისაჲ და დიაკონობისაჲ, და ყვნა იგინი ეგრჱთ.
და	ცხო.ეფრ	და მაშინღა კუალად-იქცა დასაყუდებელსა თჳსსა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ ცნა, ვითარმედ წმიდისა ევთჳმის მონასტრისაჲ ვარ, განიხარა ჩემთჳს ფრიად და მრქუა მე: განმახარე, ვინაჲთგან ჩემისა მონასტრისაჲ ხარი შენ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ნეტარი ეფრემ მეგობარი იყო ამის პატიოსნისა კაცისაჲ და იცოდა მან საიდუმლოჲ განგებულებისა მისისაჲ.
და	ცხო.კჳი	და იწყო სიტყჳს-გებად ჩემ თანა კუალად მრავლად დიდისა ევთჳმჱსთჳს და ნეტარისა საბაჲსთჳს, ვითარ-იგი მითხრობიეს ორთა თავთა შინა, რომელნი-იგი დავსხენ ევთჳმჱსთჳს და საბაჲსთჳს – განგებაჲ მათა.
და	ცხო.ეფრ	და რაჟამს იხილა ნეტარმან ეფრემ მყუდროებაჲ და მშჳდობაჲ ქალაქისაჲ და განწმედაჲ ყოველთა მწვალებელთაგან, განვიდა მთად, ვინაჲცა იყოფოდა პირველად, და დაეყუდა.
და	ცხო.კჳი	ესევითარითა ამბავითა ნუგეშინის-სცა სულსა ჩემსა და მშჳდობით წარმგზავნა.
და	ცხო.ეფრ	და მას ჟამსა შინა იყო ვინმე დედაკაცი კესარიას, დიდთა ნათესავთაგანი, დღეთა მათ წმიდისა ბასილისთა კურთხეულისა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო დედაკაცი იგი დაცემულ იყო ცოდვათა შინა მრავალთა და აქუნდა მას სარწმუნოებაჲ ცოცხალი წმიდისა ბასილისა მიმართ.
და	ცხო.ეფრ	და აღწერნა მან ყოველნი ცოდვანი თჳსნი ქარტასა შინა და დაჰბეჭდა მან იგი და მისცა იგი წმიდასა ბასილის.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგი ტიროდა და ეტყოდა: დაჰმარხე, მამაო წმიდაო, ეგე ქარტაჲ და ევედრე ღმერთსა, რაჲთა აჴოცნეს ჩემგან ყოველი, რავდენი არს მაგას შინა.
და	ცხო.ეფრ	და მიიღო წმიდამან ბასილი მისგან ქარტაჲ იგი და შებეჭდა მას ზედა და დადვა იგი წინაშე საკურთხეველისა და ევედრა ღმერთსა, რაჲთა აღმოჴოცოს, რაჲცა არს მას შინა.
და	ცხო.ეფრ	და ლოცვითა მისითა და სარწმუნოებითა დედაკაცისა მის აღმოჴოცა, რაჲცა-იგი იყო მას შინა, თჳნიერ ერთისა ცოდვისა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო რაჟამს კაცნი შეაჲწრებდეს, მიმავალნი მისა, ქუაბსა შინა წმიდისა ხარიტონისსა, შემდგომად ნონოსის სიკუდილისა და ძალისა მისისა დარღუევისა, და ძალნი მისთანათანი, რომელნი-იგი თანა-მზრახვალნი იყვნეს მისა ბოროტითა სარწმუნოებითა და ბორგილებითა მათითა ბრძოლაჲ, რომელი იყო მათ შოვრის, და განიზრახა ბერმან, რაჲთა განგუეშოროს ქუაბისაგან წმიდისა ხარიტონისა და წარვიდა სოსიაკიმდვე წელთა ცხორებისა მოსისათა ოთხმეოცმეათცამეტესა და იყოფოდა მუნ დაყუდებით რვასა წელსა.
და	ცხო.კჳი	და მივედ პალავრად და თანა-ვიპყარ ჩემ თანა მოწაფჱ მისი იოვანე, და ჩავედით სოსიაკიმდ.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ მიახლებულ ოდენ ვიყვენით ადგილსა, შეგუემთხჳა ლომი დიდი, საშინელი ხილვად, ზარისა განსაჴდელი.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა ვიხილე, შევძრწუნდი მისგან.
და	ცხო.ეფრ	და რაჟამს განაღო ქარტაჲ იგი დედაკაცმან მან და შთახედა ყოველსავე, რავდენი იყო მას შინა, აღმოჴოცილ იყო, თჳნიერ ერთი იგი დგაღა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა მივედით ბერისა და მოგიკითხეთ, მრქუა: მშჳდობით მოხუალა, კჳრილე, ჩემისა მონასტრისაო?
და	ცხო.კჳი	ხოლო ბერმან მრქუა მე: ნუ გეშინინ, შვილო, რამეთუ ლომი ესე მცველი არს ამას ადგილსა და გჳცავს მცირესა ამას მხალსა ნადირთაგან.
და	ცხო.კჳი	და კუალად მითხრობდა ჰამბავსა წმიდისა ევთჳმისსა, დიად მრავალსა, და მამათასა, რომელნი-იგი იყვნეს შინაგანსა მას უდაბნოსა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ შეურდა ფერჴთა წმიდისა ბასილისთა და ევედრებოდა, რაჲთა ითხოვოს ღმრთისაგან ამის ცოდვისათჳსცა ერთისა, რაჲთა აღიჴოცოს მისგან.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ ვსხედით და მივიღებდით საზრდელსა, აჰა კუალად ლომი იგი მოვიდა და დაადგრა ჩუენ წინაშე.
და	ცხო.კჳი	ხოლო ბერი წმიდაჲ აღდგა და მისცა ნატეხი პურისაჲ და წარავლინა დაცვად მხლისა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მიუგო წმიდამან და ჰრქუა მას: ასულო, რამეთუ რომელმან მოწყალებითა თჳსითა აღმოჴოცნა მრავალნი, იგივე შემძლებელ არს აჴოცად მის ერთისაცა, რომელი დგას, რამეთუ იგი არს, რომელმან აიხუნა ცოდვანი სოფლისანი ყოველნი.
და	ცხო.კჳი	მაშინ მრქუა მე ბერმან: არა თუ, შვილო, ლომი ესე მხალსა ხოლო ოდენ უცავს, არამედ მპარავთაცა განსდევნის ჩუენგან და შავთა აყენებს.
და	ცხო.ეფრ	და უკუეთუ შენ მოთმინე იქმნა, არა ხოლო თუ ცოდვანი ოდენ შენნი აღიჴოცნენ, არამედ მადლიცა მიგეცეს.
და	ცხო.კჳი	და აღვივსე ამბავისაგან და მოძღურებითა სულიერითა მისითა, და აღვივსე სიწმიდისა მისისაგან.
და	ცხო.ეფრ	იხილე აწ, ასულო, და წარვედ უდაბნოდ მთასა მას ურაჰაისასა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა იყო ხვალისა დღჱ, წარმომატანნა ჩემ თანა წმიდანი ლოცვანი მისნი საგზლად და კურთხევაჲ მისი და წარმომგზავნა მშჳდობით მოწაფითურთ მისით.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ გამოვედით ბერისაგან, აჰა ესეთა ლომი იგი ჯდა გზასა ზედა და ჭამდა ნადირსა, თხასა ველურსა.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ გჳხილნა ჩუენ მდგომარენი, რამეთუ ვერ ვიკადრეთ წარსლვად, აღდგა და დაუტევა ნადირი იგი და განვიდა კიდე გზისაგან.
და	ცხო.კჳი	და ჩუენ წარვედით გზასა ჩუენსა.
და	ცხო.ეფრ	და მუნ კაცი არს წმიდაჲ და სავსე არს იგი მადლითა ღმრთისაჲთა, რომელსა ჰრქჳან ეფრემ.
და	ცხო.ეფრ	იგი მას მთასა დამკჳდრებულ არს, და მიეც მას ქარტაჲ ესე და ევედრე მას, რაჲთა ითხოოს ღმრთისაგან, რაჲთა მოგიტეოს ცოდვაჲ ესე.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა ესმა წმიდისაგან ღმრთისა დედაკაცსა მას სიტყუაჲ ესე, მწრაფლ წარვიდა წმიდისა ეფრემისა და პოვა იგი სენაკსა შინა თჳსსა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო იგი ჰრეკდა კარსა და ეტყოდა: შემიწყალე მე, წმიდაო ღმრთისაო.
და	ცხო.ეფრ	და რაჟამს იხილა, იცნა საქმჱ მისი სულითა და ჰრქუა მას: წარვედ ჩემგან, ჵ, დედაკაცო, რამეთუ მე კაცი ცოდვილი ვარ.
და	ცხო.კჳი	და ოდესმე, თუესა ივნისსა, ბერსა წყალი მოაკლდა და ფრიად შჭირდა, და მისთჳს, რამეთუ არა იყო მას ადგილსა ლაკუაჲ, ხოლო წმიდამან მოგავა ყოველი წყლისა შესაკრებელი გუბები კლდეთა მათ შინა, ვინაჲცა იგი იჴუმევნ წყალსა სამსახურებელად და სასუმელად მისა და სარწყვად მხალისა.
და	ცხო.კჳი	მაშინ აღიხილნა წმიდამან ბერმან თუალნი თჳსნი ზეცად უფლისა მიმართ, ილოცა და თქუა: უფალო ღმერთო ჩემო, მომმადლე მცირედ წყალი უძლურებისათჳს ჴორცთა საჴმრისა გლახაკისა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მისცა მას ქარტაჲ იგი და ჰრქუა მას, ვითარმედ: მთავარ ეპისკოპოსმან წარმომავლინა შენდა, რაჲთა ევედრო შენ ღმერთსა და აღმიჴოცოს ცოდვაჲ ესე ჩემი ერთი, რომელი-ესე დგას ჩემ ზედა, რამეთუ წმიდაჲ ბასილი ევედრა ღმერთსა, ვიდრემდის აჴოცნა ყოველნი ცოდვანი ჩემნი, და შენცა ნუ გიმძიმდების ვედრებად ღმრთისა მიმართ, რაჲთა აჴოცოს ერთი ესე, რამეთუ მან მომავლინა შენ თანა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მიუგო ნეტარმან და ჰრქუა მას: არა, ასულო, გარნა რომელმან-იგი აჴოცნა მრავალნი, იგივე შემძლებელ არს აჴოცად ამის ერთისაცა.
და	ცხო.კჳი	და შეისმინა უფალმან მისი, და მეყსა შინა მოვიდა მცირჱ ღრუბელი და დაადგრა ადგილსა მას ზედა სოსიაკიმისასა ოდენ, და მოწჳმა გარემოჲს სენაკისა მისისა, და აღავსო გუბები იგი, რომელნი იყვნეს კლდეთა მათ შინა.
და	ცხო.კჳი	და განისუენა ბერმან და ნუგეშინის-ეცა და ჰმადლობდა უფალსა, მოქმედსა საკჳრველებათასა, მხოლოსა.
და	ცხო.კჳი	და მომეჴსენა სიტყუასა ამას შინა ცხორებაჲ საკჳრველი, სარგებელი სულთაჲ, და ჯერ-არს ჩემდა ჴსენებაჲ მისი, და არა დავფარო, რომელი-იგი მაუწყა მე ამბა იოვანე, მოწაფემან ბერისამან.
და	ცხო.კჳი	მათ ჟამთა ოდენ ვიდოდეთ უდაბნოთა შინა, მიჩუენა მე ადგილი და მრქუა მე: ესე საფლავი არს ნეტარისა მარიამისი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ იკურთხა მისგან და წარვიდა კესარიად.
და	ცხო.კჳი	ხოლო მე მას ჟამსა შინა განვკჳრდი მისთჳს და ვჰკითხე მას, რაჲთა მაუწყოს საქმჱ მისი.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა შევიდა ქალაქად, პოვა წმიდაჲ ბასილი, რამეთუ აღსრულებულ იყო მას დღისა შინა, და დაჰმარხვიდეს მას.
და	ცხო.კჳი	ხოლო მან მომიგო და მრქუა მე: მცირედ უწინარჱს ჟამისა ამის მივიდოდე მოწაფისა თანა, რომელიცა-იგი იყო ჩემ თანა, ამბა აბრამიოს, წმიდისა ამბა კჳრიაკოსისა.
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა იხილა იგი, იწყო ჴმობად და ღაღადებად გოდებით და ტირილით და გორვიდა ქუეყანასა ზედა და ემდურვოდა, ვითარცა ცოცხალსა, და იტყოდა: ვაჲ მე, ვაჲ მე, მონაო ღმრთისაო, რაჲსათჳს მიმავლინებდი უდაბნოდ?
და	ცხო.კჳი	ხოლო ჩუენ მივისწრაფეთ მის თანა, რაჲთამცა მოვიდეთ კურთხევაჲ მისგან, და მივეახლენით ადგილსა მას.
და	ცხო.კჳი	მიეფარა ჩუენგან იგი, ხოლო ჩუენ ფრიად შეგუეშინა, მაშინ ვიწყეთ ლოცვად და ვჰგონებდით, ვითარმედ სული რაჲმე ბოროტი გუეოცა.
და	ცხო.ეფრ	ამისთჳს, რაჲთამცა არა შეგაგინე, და კუალად-მაქცია ცალიერად, რომლისა თანა შენ მიმავლინე?
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა აღვასრულეთ ლოცვაჲ და ვთქუთ „ამენი“ და ვიწყეთ აქა და იქი ხედვად, და ვპოეთ ქუაბი ქუეყანასა შინა და განვიზრახეთ და ვთქუთ, ვითარმედ: მონაჲ არს ღმრთისაჲ აქა შინა და დაგუემალა.
და	ცხო.ეფრ	მოხედვა ყოს ღმერთმან და საჯოს შოვრის შენსა და ჩემსა, რამეთუ შემძლებელ იყავ ვედრებად და მოტევებად ჩემდა ცოდვაჲ ესე ჩემი.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ მივედით მახლობელად ქუაბისა, ვიწყეთ ვედრებად მისა და ვაფუცეთ ღმერთსა და ვეტყოდეთ ვედრებით: ჵ, მამაო, გევედრებით, ნუ დაგუაჭირვებ დღეს წმიდასა ლოცვასა შენსა და ნუცა დაგუაჴუებ აღრევასა შენსა კეთილსა.
და	ცხო.ეფრ	და დააგდო ქარტაჲ იგი სარეცელსა მას ზედა, და უთხრობდა საქმესა მისსა ყოველთა მათ მოქალაქეთა, რომელნი იყვნეს მუნ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ერთმან მღდელთაგანმან მან აღიღო ქარტაჲ და განჴსნა, რაჲთა ცნას, თუ რაჲ-მე არს ცოდვაჲ იგი დიდი.
და	ცხო.კჳი	მაშინღა ძნიადრე მოგჳგო სიტყუაჲ და თქუა: რაჲ გინებს ჩემგან?
და	ცხო.ეფრ	და ვითარცა განაღო ქარტაჲ იგი, პოვა წმიდად, და არა იყო მას შინა ყოვლადვე კუალი ნაწერისაჲ.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ ჰრქუა მას: ჵ, დედაკაცო, რამეთუ ქარტაჲ შენი წმიდა არს, და არა არს მას შინა წერილი.
და	ცხო.ეფრ	და იქმნა სასწაული ესე, რაჲთა უწყოდიან ძალი ღმრთისაჲ წმიდათა მისთა შოვრის.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო საკჳრველი ესე დიდი იქმნა ლოცვითა წმიდისა ბასილისითა და ნეტარისა ეფრემისითა, და კეთილისა სარწმუნოებისა დედაკაცისაჲთა მიუტევნა მას ღმერთმან ცოდვანი მისნი.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ნეტარი ეფრემ ფრიად შეწუხნა სიკუდილისათჳს წმიდისა ბასილისა და დაწერა საკითხავი შესასხმელად მისთჳს, და აჴსენნა მას შინა ყოველნი სათნოებანი და საქმენი მისნი საღმრთონი.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ნეტარი ესე ყოველთა ჟამთა შინა ცხორებისა მისისათა სიწმიდით აღასრულებდა და ყუდროებით, და ყოველი რავდენიცა მოვიდის მისა, ნუგეშინის-სცემნ მათ და ასწავებნ გზასა ცხორებისასა.
და	ცხო.კჳი	და კუალად მკითხა ჩუენ და თქუა: ვიდრე უკუე გნებავს წარსლვის?
და	ცხო.კჳი	მაშინ მიუგეთ და ვარქუთ: ამბა კჳრიაკოზის თანა მივალთ, გარნა მითხარ ჩუენი რაჲ არს სახელი შენი და ვითარ იზარდები და ვითარ მოხუედ აქა?
და	ცხო.კჳი	და მრქუა ჩუენ: წარვედით გზასა თქუენსა.
და	ცხო.კჳი	მაშინ მაჲძულეთ და კუალადცა ვჰკითხეთ და ვთქუთ, ვითარმედ: არღა წარვალთ აქაჲთ, ვიდრემდის არა ვცნათ, თუ ვინაჲ ხარ შენ.
და	ცხო.კჳი	მაშინ მომიგო და მრქუა ჩუენ: სახელი ჩემი მარიამ არს.
და	ცხო.კჳი	და მე შემეშინა, ნუუკუე მიზეზ ვისმე ვექმნე, რომელთა თანა იყოს ესე მიზეზი ჩემდა მომართ, და შევსძინო ცოდვაჲ ცოდვათა ჩემთა ზედა.
და	ცხო.კჳი	და ვითხოე უფლისაგან, რაჲთა მიჴსნეს მე ამის მიზეზისაგან.
და	ცხო.კჳი	და მაშინ შემიჴდა გულსა შიში ღმრთისაჲ ამისთჳს, და ჩავედ წმიდად წყაროდ სილოვამდ და აღვავსე ჭურჭელი ესე წყლითა და აღვიდე ამით მალაკითა დამბალი ცერცჳ და გამოვედ ქალაქით ღამჱ და შევჰვედრე ქრისტესა თავი ჩემი, რომელმან მომიყვანა ამას ადგილსა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო დღეს აჰა ესერა ათრვამეტი წელი არს ჩემი, ვინაჲთგან მოვედ მე აქა, და მადლითა ქრისტჱსით არა მოაკლდა წყალი სარწყულისა ამისგან და არცა მალაკი დაცარიელდა ცერცჳსა დამბლისაგან, ვიდრე დღენდღელად დღედმდე.
და	ცხო.კჳი	და არა მიხილავს კაცთაგანი თქუენსა გარეშე დღეს.
და	ცხო.კჳი	არამედ წარვედით და აღასრულეთ დიაკონობაჲ თქუენი, და რაჟამს მოიქცეთ, მომიკითხეთ.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა გუესმა ესე, შევცბუნდით და დამიკჳრდა ჩუენ.
და	ცხო.კჳი	და წარვედით ამბა კჳრიაკოზის თანა და ვაუწყეთ ამბავი ესე.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა ესმა, ადიდებდა ღმერთსა და თქუა: დიდებაჲ შენდა, უფალო იესუ ქრისტე, და შენი არს სუფევაჲ და დიდებაჲ უკუნისამდე.
და	ცხო.კჳი	რავდენნი გისხენ საუნჯენი წმიდათანი დაფარულნი, და არავინ უწყნის იგინი.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მისა მიიღო სრული იგი მეცნიერებაჲ, რაჲთა იტყოდის სიტყუათა საღმრთოთა, ვინაჲთგან ნუგეშინისმცემელ და სარგებელ იყო ყოველთათჳს მომავალთა მისა.
და	ცხო.ეფრ	რამეთუ არა განვიდის სენაკისა თჳსისაგან ყოვლადვე, თჳნიერ ჭირისა და საჴმრისა რაჲსამე ოდესმე.
და	ცხო.ეფრ	მოიწია სიყმილი ფიცხელი შოვამდინარესა, ქალაქსა ურაჰაისასა, და აიძულა გამოსლვად სენაკისა თჳსისაგან ამის მიზეზისათჳს.
და	ცხო.ეფრ	რაჟამს იხილა წარწყმედაჲ ჴორციელთაჲ სიყმილისა გუემითა, და ეტყოდა იგი მათ, რომელთა-იგი შეეკრძალა ნაყოფი მათი და შეებეჭდნეს სახუარბლენი მათნი: ვიდრემდის არა მოიღებთ გულსა შინა თქუენსა და არცა მოიჴსენებთ საშჯელსა ღმრთისასა და სამართალსა მისსა და მოწყალებასა მისსა?
და	ცხო.ეფრ	რამეთუ სიმდიდრჱ თქუენი დაჰჴსნდეს და წარწყმდეს და გექმნეს თქუენ იგი დასაშჯელ და საყუედრელ სულთა თქუენთათჳს.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მაშინ მათ ზრახვა-ყვეს ურთიერთას მდიდართა მათ და ჰრქუეს მას ესრჱთ, ვითარმედ: ვერ ვჰპოებთ კაცსა მართალსა რწმუნებად ხუასტაგისა ჩუენისა და ღუწად გლახაკთა, რომელნი-იგი კუდებიან შიმშილითა, რამეთუ ყოველივე მზაკუავს ჩუენ და ყოველსავე, რომელსაცა ზედა ვარწმუნებთ, ზაკუვენ იგინი.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მიუგო მათ წმიდამან და ჰრქუა: ვითარ ჰგონებთ თქუენ ჩემთჳს?
და	ცხო.ეფრ	რამეთუ ყოველთა კაცთა ჰრწმენა მისი კაცად მართლად სარწმუნოდ და უტყუვარად.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მათ მაშინ მიუგეს და ჰრქუეს მას.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ ზედაჲსა-ზედა მოვიდიან მეცნიერნი იგი და ჰგონნებდეს, ვითარმედ პოონ იგი მკუდარი, და ესმინ მისი გალობაჲ: აღდეგინ ღმერთი და განიბნივენ ყოველნი მტერინი მისნი, ივლტოდეთ მოძულენი მისნი პირისა მისისაგან, ვითარცა მუაკლდეს კუამლსა, მოაკლდედ, და ვითარცა დადნნის ცჳლი წინაშე ცეცხლსა, ეგრე წარწყმდენ ცოდვილნი პირისაგან ღმრთისა, და მერმე: ყოველი თესლები გარე-მომადგა მე, და სახელითა უფლისაჲთა ვერეოდე მათ.
და	ცხო.ეფრ	და ეგრჱთცა იყო, რამეთუ არავინ ეჭუდა მას.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მან ჰრქუა მათ: უკუეთუ ესრჱთ მხედავთ, საყუარელნო, სარწმუნო მყავთ ამას საჴმარსა ზედა, და მე აჰა ესერა სარგებლისათჳს სულთა თქუენთაჲსა ვიქმენი ქსენადოქარად, რომელ არს უცხოთა მსახურებაჲ.
და	ცხო.ანტ	მრავალნი ვნებულნი, რომელნი მოსრულ იყვნეს მისა, განკურნა უფალმან მის მიერ, და რომელნიმე ეშმაკთაგან განწმიდნა, რამეთუ უფალმან მადლი მოსცა სიტყუასა ანტონისსა და მრავალთა მწუხარეთა ნუგეშინის-სცემდა, მრავალთა ლალულთა დააგებდა მეგობრად და ყოველთა ეტყჳნ: ნურარას ამის სოფლისასა უფროჲს შეჰრაცხთ სიყუარულისა წინაშე ო˜ისასა.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მათ მაშინ მოსცეს მას ვეცხლი და ოქროჲ, რაჲზომცა უნდა მას, და იწყო აგებად სარეცელებისა ქალაქსა შინა და შემზადნა ადგილნი და სიმარჯუენი სამსახურებელად სნეულთა და უძლურთა და გლახაკთა, და შექმნა სამასი სარეცელები რომელნიმე სნეულთათჳს და რომელნიმე სამკუდროდ.
და	ცხო.ეფრ	და კუალად მკოდოვნი რომელნი იყვნეს ქალაქსა შინა მცხორებელნი და დაბნებსა, რომელნი ჭირსა შინა იყვნეს შიმშილისაგან, იზრუნა მათთჳსცა და მოიყვანნა იგინი და დასხნა და მსახურებდა მათ ყოველთა დღეთა თავით თჳსით დიდითა ზრუნვითა, და კაცნი მორწმუნენი განაჩინნა საჴმარსა მას ზედა, რამეთუ ფრიად შემოსწირვიდეს კაცნი მორწმუნენი, მამანი და დედანი.
და	ცხო.ეფრ	რაჟამს აღესრულა წელიწადი იგი შიმშილობისაჲ, და მოიწია იეფობისა წელი, წარვიდა ყოველი კაცი საყოფლად თჳსა.
და	ცხო.ეფრ	შემდგომად ამის ყოვლისა განგებისასა, რომელი დარჩომილ იყო ჴელსა შინა მისსა, განაგო, ვითარ-იგი ჯერ-იყო, განგებაჲ და მერმე, შემდგომად თჳსა ერთისა, დასნეულდა მცირედ იგი, ვითარცა კაცი, და ეუწყა მას დღჱ განსლვისა მისისაჲ, და ბრძანა და ეზიარა წმიდასა საიდუმლოსა ქ˜ჱ.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო ოდეს ეზიარა, განიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად მიმართ და თქუა: უფალო ღმერთო ჩემო იესუ ქრისტე, ჴელთა შინა შენთა შევჰვედრებ სულსა ჩემსა.
და	ცხო.ეფრ	და ამას სიტყუასა თანა შეჰვედრა სული თჳსი პატიოსანი ჴელთა შინა ანგელოზთასა თუესა ფებერვალსა და დღესა დადეგსა პირველსა თჳსასა, რამეთუ პირველად წარიძღუანა წინაშე ღმრთისა უცხოთა და სნეულთა მსახურებაჲ მეოხად უწინარჱს განსლვისა მისისა.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ შემოკრბეს ყოველნი მოქალაქენი და მდაბიონი და დაჰმარხეს იგი დიდითა დიდებითა და პატივითა, და მწუხარე იქმნნეს ყოველნივე სიკუდილისა მისისათჳს.
და	ცხო.ეფრ	და დაჰმარხეს იგი უცხოთა სამარხოსა, რამეთუ ესრჱთ დაემცნო მას, და ესეცა კუალად, რაჲთა არა დაჰმარხონ მის თანა სამოსელი კეთილი.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ უკუე ოცი წელი აღასრულა თჳსისაგან შრომათა და მარხვათა შინა, არცა გამოვიდის, არცა იხილს ვინ ზედაჲს-ზედა.
და	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მცირედთა ჟამთა აღმოიღეს გუამი მისი წმიდაჲ მოქალაქეთა, სადაცა-იგი იდვა, და შთადვეს იგი ლუსკუმასა ქუაბსა შინა ეკლესიასა თანა, სადაცა-იგი იმარხვებიან ეპისკოპოსნი.
და	ცხო.ეფრ	და იგი პატივცემულ არს და დიდებულ ყოველთა მიერ მორწმუნეთა ქრისტჱსთა, რაჲთა მეოხებითა მისითა ყოველნი ღირს ვიქმნნეთ სასუფეველსა ცათასა მადლითა და კაცთმოყუარებითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა, რომლისა არს დიდებაჲ და პატივი თანა მამით და სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.ეფრ	ამის წარმავალისაგან სოფლისა დაუტევნა ეკლესიასა შინა წმიდასა საკითხავნი მრავალნი, რომელნი გამოთქუნა ფრიად ურიცხუნი და თარგმანნა ძუელნი და ახალნი მოსწრაფებითა დიდითა ბერძულად და ასურულად, ფრიად სარგებელნი და განმანათლებელნი ყოველთა, რომელთა იკითხონ მათ შინა.
და	ცხო.ანტ	ამისა შემდგომად მრავალთა ენება და უნდა ბაძვაჲ მონაზონებისა მისისაჲ, და რომელნიმე მეცნიერნი მისნი მოვიდეს და ძლით კარი მისი დაარღჳეს და ევედრებოდეს მას.
და	ცხო.ანტ	და გამოვიდა ანტონი რეცათუ დაუვალთაგან რათმე საიდუმლთა სწავლული და ღმერთშემოსილი.
და	ცხო.ეფრ	და უკუანაჲსკნელ ერთმან ვინმე მოწაფეთა მისთაგანმან თქუა, ვითარმედ: რაჟამს ვიყვენით მის თანა ურაჰას, ქალაქსა შინა კურთხეულსა, შემოგჳჭურიტნა დედაკაცმან ვინმე ერთმან ერდოთა ზედაჲთ და მრქუა ჩუენ: რაჲ შეჰგბოლეთ დღეს?
და	ცხო.ეფრ	ხოლო წმიდამან ეფრემ მიუგო და ჰრქუა: ორი მოვლება და დასაბურველი.
და	ცხო.ეფრ	და მასვე ჟამსა შინა გჳბრძანა აღშჱნებაჲ კედლისაჲ, და აღვაშჱნეთ ორი მოვლებაჲ და ზედა საბურველი და დავყავთ ადგილი იგი, რაჲთა არა კუალადცა შემოგჳჭჳრობდეს.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მათ ვითარცა იხილეს, დაუკჳრდა და ხედვიდეს, ვითარ ჴორცნი მისნი პირლელებრ ეგნეს: არცაღა დამჭნარ იყო, ვითარცა გამოუცდელისაჲ, არცა მჭლე მარხვითა და ბრძოლითა ეშმაკთაჲთა, ეგრევე იყო, ვითარცა პირველად გამოსლვამდე იცოდეს იგი, და სულისა მისისაჲ კუალად ჩუეულებაჲ წმიდა, რამეთუ არცაღა ვითარცა მოლხინებისაგან შევრდომილ, არცაღა გულისთქუმისაგან განბნეულ, არცა სიცილისაგან გინა მწუხარებისაგან შეპყრობილ, არცაღა რაჟამს იხილა ერი იგი, შეშფოთნა, არცაღა ეგოდენთაგან მოკითხვათა თავი სთნდა, არამედ ყოვლადვე იყო სწორ, ვითარცა სამებისაგან ღუწლილი, და ბუნებსა ზედა ეგო.
და	ცხო.ეფრ	და დასასრულსა ცხორებისა მისისასა გჳთხრობდა მოწაფჱ ესე წმიდისა ეფრემისი და თქუა მის მაგიერ, ვითარმედ: თქუა წმიდამან ეფრემ უკუანაჲსკნელ ჟამთა მისთა, თქუა, ვითარმედ: ეჩუენა მას ხილვაჲ, რამეთუ ვაზი აღმოჴდა ენასა ზედა მისსა დიდი და აღორძნდა ფრიად, და აღივსო მისგან ყოველი ქუეყანაჲ, და გამოიხუნნა ტევანნი ურიცხუნი.
და	ცხო.ეფრ	და მოვიდოდეს ყოველნი მფრინველნი ცისანი და ჭამდეს ნაყოფისა მისისაგან.
და	ცხო.ეფრ	და რავდენცა ჭამდეს, უფროჲსღა აღმოეცენებოდა და გამოჰქონდეს ტევანნი.
და	ცხო.ეფრ	და ჭეშმარიტად, რამეთუ ყოველნი დაბადებულნი მოისთულებენ ცხორებასა თქუმულთა მისთაგან და თარგმნებულთა წმიდისა და ნეტარისა ეფრემისთაგან, რომლისა ლოცვითა მისითა და ვედრებითა, რაჲთა ყოველნი ღირს ვიქმნეთ ზიარ ყოფად მის თანა სასუფეველსა ღმრთისასა, რომლისა არს დიდებაჲ და პატივი აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.ანტ	და მერმე დაწოლასა ვჰგონებდეთ არა აღდგომად, რამეთუ უჩინო არს ბუნებაჲ ცხორებისა ჩუენისაჲ და აღრაცხილ დღითი-დღედ წინაჲსწარცნობისაგან.
და	ცხო.ანტ	და-უკუე-ვადგრეთ, შვილნო, მონაზონებასა და ნუმცა მოვიწყინებთ, რამეთუ გუაქუს ჩუენ ამას შინა შემწედ უფალი, ვითარცა წერილ არს: ყოველმან რომელმან გამოირჩიოს კეთილი, შეეწიოს ღმერთი კეთილისათჳს, ხოლო სულმოკლებისათჳს კეთილ არს ჩუენდა მოციქულისა იგი სიტყუაჲ წურთად, ვითარმედ: დღითი-დღედ მოვსწყდებით.
და	ცხო.ეფრ	ხოლო მოქალაქეთა დაჰჴშეს კარები, რამეთუ ვერვინ შემძლებელ იყო განსლვად მათ თანა, ამისთჳს რამეთუ მოაოჴრეს ყოველივე, რავდენი იყო გარეშე ქალაქისაჲ, და აღვიდეს მთასა მას, რომელი არს მახლობელ ქალაქსა.
და	ცხო.კჳი	მაშინ გამოვეთხოენით ბერისაგან და მივედით ქუაბად და ვჰრეკეთ წესისაებრ მონაზონთა მარტოდმყოფთა, და არარაჲ ვინ მოგჳგო სიტყუაჲ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო გულისთქუმასა დედათასა, გინა სხჳსასა მწინკულევანებასა ჴორცთასა ნუმცა ვიპყრობთ ყოვლადვე, არამედ, ვითარცა წარმავალისაგან, გარე-მოვიქცეთ, გუეშინოდენ და წინაჲსწარ ვხედვიდეთ დღესა მას საშჯელისასა, რამეთუ უფროჲსმან შიშმან და ღუაწლმან ტანჯვათამან განაქარვის გემოჲ იგი გულისთქუმისაჲ და სული მიდრეკილი აჰმართის.
და	ცხო.კჳი	მაშინ შევედით და ვპოვეთ იგი, რამეთუ აღსრულებულ იყო.
და	ცხო.კჳი	და არაჲ იყო ჩუენ თანა სამკუდროჲ სამოსელი და არარაჲ სხუაჲ საჴმარი მკუდრისაჲ, და არცა ვიცოდეთ, თუ ვითარ დავჰმარხოთ იგი.
და	ცხო.ანტ	და აწ უკუე ვიწყოთ და შევიდეთ გზასა მას სათნოებისასა და მივსწუდებოდით უფროჲს, რაჲთა მივიწივნეთ, და ნუვინ გარეუკუნხედავნ, ვითარცა-იგი ცოლი ლოთისი, უფროჲსღა.
და	ცხო.კჳი	მაშინ აღვედით პალავრად და მოვიდეთ ყოველივე, რაჲცა-იგი ჴმდა, და შევმურეთ და დაჰვმარხეთ ქუაბსავე მას შინა, და დავყავთ კარი ქუაბისაჲ მის ქვითა.
და	ცხო.კჳი	ესე ამბავი მითხრა ამბა იოვანე, მოწაფემან წმიდისა კჳრიაკოსისმან, და სათნო-მიჩნდა დაწერად აქა, ვითარ-იგი მაუწყა, სარგებელად მათა, რომელნი-იგი ეძიებენ ცხორებასა და სადიდებელად ღმრთისა მოწყალისა, რომელმან მოსცის ესევითარი მოთმინებაჲ, რომელთა შეიყუარონ იგი.
და	ცხო.კჳი	ამიერითგან ვაქციოთ სიტყუაჲ დიდისავე ამბა კჳრიაკოზისა, რომელი იყო თავი მარტოდმყოფებისაჲ და ვარსკულავი დაყუდებულებისაჲ და მოძღუარი მოძღუართაჲ და წმიდაჲ წმიდათა შოვრის, რომელნი განშორებულ იყვნეს უდაბნოთა შინა, და წარმატებული მარხვითა და საკჳრველებითა და სასწაულებითა სათნოებათაჲთა.
და	ცხო.კჳი	და მცირედ დაკლებულ არიან მათა, რომელნი-იგი კერპთა მსახურებდეს და უცნებათა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო სული წმიდისაჲ ამის იტანჯებოდა ჴსენებისაგან მათისა შიშითა, ნუუკუე მიერჩდენ შვილნი ეკლესიისა ღმრთისანი, და ამასვე თანა არა დაუტევებდეს ზრუნვასა და მოსწრაფებასა ღუაწლისა მისთჳს, რომელსა შინა იყვნეს.
და	ცხო.კჳი	და განცხადებულ არს ესე მრავალთა შინა ადგილთა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო წმიდაჲ ესე ამბა იოვანე ეპისკოპოსი სოხასტრელი ფრიად შურებოდა და უწერნ ყოველსა ჟამსა ამბა კჳრიაკოზის თანა, და შეიწევდა მას, რაჲთა ლოცვითა შეეწეოდის მას წარწყმედისათჳს უღმრთოთაჲსა.
და	ცხო.კჳი	და ეგრჱთვე იქმნა.
და	ცხო.კჳი	და არღარა აღსრულებულ იყო შემდგომად სიტყჳსა მისისა კჳრიაკჱ ერთიღა, ვიდრემდის წარწყმდეს პირველად ნონოს და ლევანტიოს, ხოლო ევაგრე და დუმნოს და სხუანი მოყუასნი მათნი წარწმყდეს სხჳთა წარსაწყმედელითა ლოცვითა კჳრიაკოზისითა და ამბა იოვანე დაყუდებულისა ეპისკოპოზისაჲთა საბა-წმიდელისა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო გესლი იგი მათი დათხეულ იყო ფრიად პალავრას შინა და ნია-ლავრას შინა, მიფენილ იყო ორგანვე, ვიდრემდის მოხედვა ყო ღმერთმან ლოცვითა ამათ ორთაჲთავე ჩუენ ზედა, რომელნი-ესე ვაჴსენენ: ამბა იოვანე სოხასტრელი და ამბა კჳრიაკოზ პალავრელი, თავნი მარტოდმყოფთანი და მამანი უდაბნოს განშორებულთანი.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა აღასრულა წმიდამან რვაჲ წელი სოსიაკიმს, დაბერდა ფრიად, ხოლო მამანი პალავრელნი ჩავიდეს მისა და აღმოიყვანეს ქუაბად წმიდისა ხარიტონისა შემდგომად აჴოცისა სახელი ევაგრჱსი პალავრით და ნია-ლავრით.
და	ცხო.კჳი	და ვითარცა მოვიდა ქუაბად ხარიტონისა, რამეთუ მე გლახაკი მრავალგზის მივიდი მის თანა, და ფრიადი ნაყოფი სარგებლისაჲ აღორძნდა სულსა ჩემსა შინა მისგან.
და	ცხო.კჳი	და დამწჳსებულ იყო დიდად და მიწევნულ იყო ას და შჳდ წლამდე დღეთა.
და	ცხო.კჳი	რაჟამს მოვიდა იერუსალჱმდ, იყო იგი ათრვამეტისა წლისაჲ, და წმიდისა ამბა ჯერასიმჱს თანა დაყო ცხრაჲ წელი, და ევთჳმე-წმიდას მონასტერსა დაყო ათი წელი, და პალავრას თითოსახეთა მსახურებათა შინა დაყო ოცდაცხრამეტი წელი, და უდაბნოს ნატუფისასა ხუთი წელი იზარდებოდა უცუნითა, და უდაბნოსა რუბისასა – ხუთი წელი, და სოსიაკიმს დაყო შჳდი წელი, და ქუაბსა შინა წმიდისა ხარიტონისსა დაყო ხუთი წელი, და კუალად-იქცა სოსიაკიმდვე და დაყო მუნ რვაჲ წელი სხუაჲ.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ უფალმან თქუა: არავინ ჴელი დასდვის ერქუანსა და გარე-უკმოიქცის, და წარემართოს სასუფეველსა ცათასა, ხოლო გარე-უკმოქცევაჲ არაჲ თუ სხუაჲ რაჲმე არს, გარნა შენანებაჲ და სოფლისავე ზრახვაჲ.
და	ცხო.კჳი	და უწინარჱს აღსრულებისა მისისა გარდავიდეს მისა, ორი წლით უწინა, მამანი პალავრელნი და აღმოიყვანეს ქუაბადვე წმიდისა ხარიტონისა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო წმიდაჲ ესე დაბერებულ იყო ფრიად, ვითარცა-იგი ვთქუთ, და სიბერესა მის მისა თანა დიდსა და მარხვასა ძლიერ იყო და გულსმოდგინე.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ნუ გეშინის რაჟამს გესმეს სათნოებისათჳს, ნუცაღა გიკჳრს სახელისა მისისათჳს, არა თუ შორს რაჲმე არს ჩუენგან, არცაღა გარეშე ჩუენსა მყოფ არს შოვრს არს საქმჱ და ადვილ არს ყოფად, უკუეთუ გჳნდეს.
და	ცხო.კჳი	და ვხედევდ მას, რამეთუ აღდგის კანონისა ლოცვად წადიერად გალობისათჳს, და რომელნი-იგი მოვიდოდეს მისა, თჳთ თავით თჳსით ჰმსახურებნ მათ თჳნიერ უძლურებისა, გარნა ძლიერ იყო ყოვლითა ძალითა ქრისტჱსითა, ძალისა მომცემელისაჲთა.
და	ცხო.კჳი	და იყო იგი ლბილ და დაშნ, მშჳდ, სწავლულ, მოძღუარ მართლისა სარწმუნოებისა, გუამითა დიდ და ძლიერ, ასოჲთა მჴნჱ.
და	ცხო.კჳი	და ჭეშმარიტად სავსეჲ იყო მადლითა ღმრთისაჲთა, სულითა წმიდითა განმტკიცებულ იყო.
და	ცხო.კჳი	და შემდგომად დღეთა მრავალთა შევარდა სალმობასა ჴორცთასა.
და	ცხო.კჳი	მაშინ მოუწოდა ყოველთა მამათა ლავრისათა და მშჳდობაჲ დაუტევა მათ.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ სათნოებასა ხოლო ნებაჲ ჩუენი უჴმს, და რამეთუ ჩუენ შოვრის არს და ჩუენგან დამტკიცნების, რამეთუ სულსა მეცნიერებაჲ ბუნებით აქუს სათნოებითა დამტკეცილ არს, ხოლო ბუნებით ესრჱთ აქუს, უკუეთუ ვითარცა შეიქმნა, ეგრჱთცა დაადგრეს, ხოლო შეიქმნა იგი კეთილად და წრფელ ფრიად.
და	ცხო.კჳი	და ლოცვა-ყო მათთჳს და მათიცა ლოცვაჲ მიიღო.
და	ცხო.კჳი	მაშინღა შეისუენა და შეჰვედრა სული თჳსი უფალსა მშჳდობით.
და	ცხო.კჳი	და მიიღო უფლისა თჳსისაგან გჳრგჳნი კეთილი, რომელი-იგი აღუთქუა მოყუარეთა თჳსთა, რომელნი დაშურეს ამას სოფელსა შინა სათნო-ყოფითა და ნებისა მისისა აღსრულებითა.
და	ცხო.კჳი	და ესმა უფლისაგან ჴმაჲ იგი, რომელსა იტყჳს.
და	ცხო.კჳი	მოვედით ყოველნი მაშურალნი, და მე განგისუენო თქუენ სასუფეველსა ჩემსა.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს ისო, ძჱ ნავჱსი, ამცნებდა ერსა მას და ჰრქუა: წრფელ ყვენით გულნი თქუენნი უფლისა მიმართ და ღმრთისა ისრაჱლისა, ხოლო იოვანე იტყოდა: წრფელ ყვენით ალაგნი თქუენნი, ხოლო წრფელ ყოფაჲ სულისაჲ ესე არს ბუნებით მეცნიერებაჲ, ვითარცა შეიქმნა, მერმე, რაჟამს მიდრკეს და გარდაიქცეს და თჳნიერ ბუნებისა იქმნეს, მას სიბოროტჱ სულისაჲ ჰრქჳან.
და	ცხო.კჳი	და აჰა ესერა იგი მიიყვანა განსასუენებელსა წმიდათასა, სადა-იგი არს საშუებელი დაუსრულებელი და განუქარვებელი და შეუცვალებელი, სადაცა-იგი არს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, მოწაფენი და მოციქულნი მის თანა და წინაწარმეტყუელნი სიხარულსა საუკუნოსა;
და	ცხო.ანტ	უკუეთუმცა სხჳთ მოსაპოვნებელ იყო ესე საქმჱ, ძნელმცა ვიდრემე იყო, უკუეთუ ჩუენ შოვრის არს, დავიცნეთ თავნი ჩუენნი გულისსიტყუათაგან მწინკულევანთა და რეცათუ ნამარხევი მოგჳღებიეს, დაუმარხნეთ უფალსა სულნი ჩუენნი, რაჲთა მან თავადმან იცნას ქმნული თჳსი, ეგრჱთ გებულად სული, ვითარცა შექმნა მან.
და	ცხო.კჳი	და სასყიდელი და მისაგებელი მიიღოს თითოეულმან საქმეთა მათთაებრ, კეთილი ექმნას გინა ბოროტი, მიაგოს მართალთა ცხორებაჲ საუკუნოჲ და საშუებელი დაულევნელი, სადა-იგი იყოფოდიან მართალნი, ჰხედვიდენ პირსა ქრისტჱს, ძისა ღმრთისასა უკუნისამდე დაუყენებელად და თჳნიერ შოვა-მდგომელობისა, სადაცა-იგი აღივსებოდიან ხედვითა პირსა ქრისტჱსა უფლისა ჩუენისასა, ვინაჲცა მიიღებდენ გჳრგჳნთა დაუჭნომელთა და შეუცვალებელთა, ვინაჲცა-იგი მიიღებდენ აღთქუმასა მამისაგან ნათლისა, რომელსა იტყჳს: რომელი თუალმან არა იხილა და ყურსა არა ესმა და გულსა კაცისასა არა მოუჴდა, საშუებელი იგი, რომელი აღუთქუა მოყუარეთა მისთა, რომელნი ჰყოფენ მორჩილებასა მისსა.
და	ცხო.კჳი	და ამისთჳსცა შეაკაფნეს წმიდათა თავნი თჳსნი ღუაწლითა და მოაკუდინნეს გუამნი მათნი სათნო-ყოფითა უფლისაჲთა სოფელსა ამას შინა ძიებისათჳს ამის ჴმისა საშინელისა, რომელი-იგი აღუთქუა წმიდათათჳს, რომელთა აღასრულეს ნებაჲ მამისაჲ, რაჟამს ესმეს მათ, ჴმაჲ იგი სანატრელი ეტყოდის რაჲ მათ: მოვედით, კურთხეულნო, და დაიმკჳდრეთ სასუფეველი ჩემი, რომელი განგიმზადე თქუენ უწინარჱს ჟამთა ქრისტჱს თანა და მოწაფეთა მისთა თანა.
და	ცხო.კჳი	დაესრულა ცხორებაჲ წმიდისა ბერისა ამბა კჳრიაკოსისი პალავრელისაჲ მარტოდმყოფისაჲ და საქმეთაგან ბრწყინვალისაჲ და მარხვითა და კეთილად მოღუაწებითა და დაყუდებითა.
და	ცხო.კჳი	ხოლო აწ ვევედრნეთ უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა, ღმერთსა ჩუენსა, მეოხებითა მშობლისა მისისაჲთა წმიდისა ქალწულისა მარიამისითა და მამისა ჩუენისა მოწამისა ხარიტონისითა და კჳრიაკოსისითა და ყოველთა მოწამეთა და წმიდათა შენთაჲთა: მოგჳტევენ ყოველთა შეცოდებანი ჩუენნი. ამენ.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა-იგი მონამან ვერ იკადრის სიტყუად, ვითარმედ: გუშინ ვქმენ და დღეს არა ვიქმოდი, არცა წარსრულთა ჟამთასა რაცხდეს და დააცადოს მერმესა დღესა, არამედ დღითი-დღედ, ვითარცა სახარებასა წერილ არს, მასვე გულსმოდგინებასა აჩუენებდინ, რაჲთა უფალსა სათნო-ეყოს და არა პატიჟსა შევარდეს.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს დაღაცათუ იტყოდა ესე წმიდათა წიგნთა სიტყუასა, დააბრკოლებს და ეტყჳს, ხოლო ცოდვილსა მას ჰრქუა ღმერთმან: რაჲსათჳს შენ უთხრობ სიმართლეთა ჩემთა და აღიღებ აღნათქუემთა ჩემთა პირითა შენითა, რამეთუ ყოველსავე ჰყოფენ და იტყჳან, შფოთებენ და ორგულებენ და შეაძრწუნებენ საცთურად უმანკოთა და ბგერასა ჰყოფედ და ტყუელვედ და იცინიედ უგუნურად და სტჳნვედ.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ვინმე არა ერჩდეს მათ, მიერითგან ტირედ და გოდებედ, რამეთუ იძლივნიან, ხოლო უფალი რამეთუ ღმერთი იყო, პირი დაუყო ეშმაკთა, ხოლო ჩუენ ვისწავეთ წმიდათაგან, ჯერ-არს მათებრ ყოფაჲ და ბაძვად სიმჴნესა მათსა, რამეთუ იგინიცა ამას ხედვიდეს და იტყოდეს: მიჴდებოდა რაჲ ცოდვილი წინაშე ჩემსა, დავყრუვდი, დავმდაბლდი და დავდუმენ კეთილთაგან.
და	ცხო.ანტ	მერმე იტყჳს: მე, ვითარცა ყრუსა, არა მესმოდა და, ვითარცა უტყუმანღა არა აღაღის პირი თჳსი, ვიყავ მე, ვითარცა კაცი უსმი.
და	ცხო.ანტ	აწ უკუე ჩუენცამცა ნუ ვისმენთ მათსა, რამეთუ უცხო არიან ჩუენგან, ნუცამცა ვერჩით მათ, დაღაცათუ ლოცვად აღგუადგინებდენ, გინათუ ყოვლადვე გუეტყოდიან მარხვისათჳს, არამედ გულსმოდგინებითა ჩუენითა მონაზონებასა უფროჲს ვეკრძალნეთ, და ნუმცა მათგან ვსცთებით, რამეთუ ყოველსავე იქმან ზაკუვით, ხოლო არა ჯერ-არს მათთჳს შიში, დაღაცათუ ზედა-მოსლვაჲ უნდეს, გინათუ სიკუდილსა გჳთქუმიდენ, რამეთუ უძლურ არიან და ვერას შემძლებელ არიან, გარნა უთქუმედ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო აჰა ესერა აწვე ამისთჳს ვითარცა თანა-წარსლვით გითხარ და კუალად უვრცელეჲსადრე სიტყუად იგივე არა.
და	ცხო.ანტ	მცონოდის, რამეთუ კრძალულება იყოს თქუენდა მოჴსენებაჲ ესე, რამეთუ მოსლვითა უფლისაჲთა დაეცა მტერი, და მოუძლურდეს ყოველნი ძალნი მისნი, ამისთჳს რამეთუ ვერას შემძლებელ არს, არამედ, ვითარცა მძლავრი, დაღათუ დაეცა, არავე დაყუდნა, არამედ სიტყჳთ ხოლო გჳთქუამს, და აწ ესე თითოეულმან თქუენმან ესრჱთ განიზრახენ და შემძლებელ იქმნნეთ შეურაცხებად ეშმაკთა;
და	ცხო.ანტ	უკუეთუმცა ესევითართა ჴორცთა შინა იყვნეს, ვითარცა-ესე ჩუენ ვართ, შე-მცა-საძლებელ იყო მათთჳს სიტყუად, რამეთუ დამალულნი კაცნი არა ვპოვნით, და თუმცა ვპოენით, ვავნეთმცა, შემძლებელმცა ვიყვენით ჩუენცა დამალვად მათა და დავიწყებად და დაჴშვად კართა მათათჳს.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ არა არიან ესრჱთ, არამედ დაჴშულთაცა კართა შემძლებელ არიან შესლვად და ყოველთა ზედა ჰაერთა არიან იგინი და ამათი იგი მთავარი ეშმაკი, რამეთუ არიან იგინი ბოროტისა ნებისა მყოფელ და ვნებისათჳს განმზადებულ და, ვითარცა თქუა მაცხოვარმან, პირველითგან კაცისმკლველ არს უკეთურებსა მამაჲ ეშმაკი.
და	ცხო.ანტ	ცხოველ ვართ ჩუენ და უფროჲსღა მათ ზედა განვეწყვებოდით;
და	ცხო.ანტ	ხოლო მოშიშ არიან და ვერას შემძლებელ არიან, არცაღა ადგილი ამათ ძჳრისზრახვისათჳს აბრკოლებს, არცაღა მეგობრად ჩუენ გუხედვენ, რაჲთამცა გუერიდნეს, არცა კეთილისმოყუარე არიან, რაჲთამცა სახჱ განიგეს, არამედ უფროჲს-ღა არიან ბოროტ;
და	ცხო.ანტ	და არარაჲ არს სხუაჲ მათი სწრაფაჲ, გარნა ვნებად სათნოებისა-მოყუარეთა და ღმრთისმსახურთა, და რამეთუ ვერ შემძლებელ არიან ყოფად, ამისთჳს ვერას იქმან, გარნა უთქუმენ.
და	ცხო.ანტ	აჰა ესერა აწ შეკრებულ ვართ მათთჳს და ვიტყჳთ, და იციან, რამეთუ წარმატებასა ჩუენსა უძლურ არიან იგინი.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუმცა ძალ რაჲმე აქუნდა ამათ, არამცა მოვიდიან ერითა და არცამცა უცნებასა ჰყოფდეს, არცამცა სხუად ხატად იქცეოდეს და მოვიდოდეს, არამედ კმამცა-ეყო ერთისა მოსლვაჲ და ყოფად, რავდენი უძლავს და რავდენიცა ჰნებავს, უფროჲსღა, რამეთუ ყოველსა რომელსა ჴელმწიფებაჲ აქუნ, არა თუ უცნებით მოვალს, არცა ერითა აშინებნ, არამედ მყის, ვითარცა უნებნ, ჴელმწიფებაჲ აჩუენის.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ეშმაკნი ვერას შემძლებელ არიან, იმღერიან, ვითარცა კარავსა შინა, იცვალებენ ხატსა და, ვითარცა ყრმათა, აშინებენ სიმრავლითა უცნებისაჲთა და ხატისა ცვალებითა, რომლისაგანცა შეურაცხსაყოფელად ღირს არიან, ვითარცა უძლურნი.
და	ცხო.ანტ	რაბამ არიან ეშმაკნი ესე, ამისთჳს უცნებით ოდენ გამოსცდიან და აშინებენ.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ვინმე იობისი იგი განიზრახოს და თქუას: რაჲსათჳს გამოვიდა ეშმაკი და ესე ყოველი მის ზედა ქმნა, და მონაგებთაგან მისთა განაშიშულა და შვილნი მისნი მოსრნა და დასდვა მას ზედა სალმობაჲ ბოროტი?
და	ცხო.ანტ	გულისხმა-ყავნ მერმე ესევითარმანმან, რამეთუ არა ეშმაკმან შეუძლო მას, არამედ ღმერთმან, რომელმან მისცა იგი გამოსაცდელად იობისა და რამეთუ ვერას შემძლებელ არს ყოფად, ითხოვა და მიერითგან მოიღო და ყო.
და	ცხო.ანტ	ამისგან უფროჲსღა შეურაცხისსაყოფელ არს მტერი, და ღათუ უნდა, არცარა ერთსა შეუძლო კაცსა მართალსა;
და	ცხო.ანტ	ჩანს, რამეთუ უძლურ არს და ვერას შემძლებელ არს და არა საკჳრველ არს.
და	ცხო.ანტ	სადაღა არცა პირუტყუთა მისთა შეუძლო, არა თუმცა უბრძანა ღმერთმან, არცაღა ღორთა ზედა აქუს ჴელმწიფებაჲ, რამეთუ ევედრებოდეს ღმერთსა, ვითარცა წმიდასა სახარებასა წერილ არს, და ეტყოდეს: გჳბრძანე ჩუენ მისლვად იმათ ღორთა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ვიდრემე ჯერ-არს შიში და მათი შეურაცხყოფაჲ და ყოვლადვე არა შერაცხაჲ.
და	ცხო.ანტ	არამედ რავდენ უფროჲს იგინი ამას ჰყოფენ, განვაგრძვოთ ჩუენ მარხვაჲ მათა მიმართ, რამეთუ დიდი საჭურველი არს მათ ზედა ცხორებაჲ მართალი და ღმრთისა მიმართ სარწმუნოებაჲ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ეშინის მონაზონთაგან მარხვისა, ღამის თევისა, ლოცვისა, სიმშჳდისა, ყუდროებისა, ვეცხლისა არამოყურებისა, უზუაობლობისა, სიმდაბლისა, გლახაკთმოყუარებისა, მოწყალებისა, განურისხველობისა და, უფროჲს ყოვლისა, უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱს მსახურებისა.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს ყოველსა ჰყოფენ, რაჲთა არა აქუნდეს დამთრგუნველი მათი, რამეთუ იციან მათ ზედა მოცემული მადლი მორწმუნეთაჲ მაცხოვრისაგან, ვითარ-იგი ჰრქუა მათ: აჰა ესერა მიგცე თქუენ ჴელმწიფებაჲ დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა და ყოველთავე ძალთა მტერისათა.
და	ცხო.ანტ	და მოვიდიან იგინი.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს ესე ყვიან მათ, არა თუ ნებისაებრ მსმენელთა, არამედ, რაჲთა რწმუნებით მათ არწმუნონ და მიერითგან ჴელთა მათთა ქუეშე აქუნდენ და წარწყმიდნენ.
და	ცხო.სტე	ცხორებაჲ და განგებაჲ წმიდათა მამათაჲ სტეფანჱსი და ნიკონისი
და	ცხო.სტე	ორნი მონაზონნი შემოვიდეს იერუსალჱმდ თაყუანისცემად წინაშე ჯუარსა ცხოველსმყოფელსა და იყოფოდეს ზოგად სენაკსა შინა იერუსალჱმს.
და	ცხო.სტე	და სახელი ერთისაჲ მის სტეფანე და მეორისაჲ მის ნიკონ.
და	ცხო.სტე	ხოლო ნიკონ იყო დიდისა ქალაქისა ჰრომისაჲ და სტეფანე – სხჳსა ქუეყანისაჲ.
და	ცხო.სტე	და ვითარ გამოჴდა თუე ერთი, ჰრქუა სტეფანე ნიკონს: ძმაო, ვინაჲ გნებავს მისლვის?
და	ცხო.სტე	ჰრქუა მას სტეფანე: გნებავსა, უკუეთუმცა წარვედით უდაბნოდ მე და შენ ერთად და მუნ აღვაშჱნნეთ სენაკები: ერთი შენთჳს და ერთი ჩემთჳს, და ვჰმსახურებდეთ უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა?
და	ცხო.სტე	ჰრქუა მას ნიკონ: ცხოელ არს ქრისტე, ღმერთი ჩუენი, რამეთუ ესე მაქუს მეცა გულისსიტყუაჲ, ვინაჲთგან გამოვედ ქალაქით ჩემით და ამას ვეძიებ, რამეთუ გული-მითქუმიდა სურვიელად, რაჲთამცა ვიხილენ ძმანი იგი, რომელნი უდაბნოს გარე არიან.
და	ცხო.სტე	ჰრქუა მას სტეფანე: მაშა აღდეგ ძალითა ღმრთისაჲთა და წარვიდეთ.
და	ცხო.სტე	მაშინ თაყუანის-სცეს წინაშე ჯუარსა ქრისტესა ორთავე და განვიდეს უდაბნოდ, ვითარცა თქუეს, და იხილნეს მამანი და ძმანი ყოველნი და დაადგრეს მათ თანა სამ დღე და მერმე ითხოვეს მამათაგან, რაჲთა იყოფოდიან მათ თანა.
და	ცხო.სტე	და ვითარცა ესმა მამათა, განიხარეს ფრიად და აღუშჱნეს მათთჳს სენაკები: ერთი სტეფანჱსთჳს და ერთი ნიკონისთჳს.
და	ცხო.სტე	და შეუქმნეს მათ თითო სარკუმლები და მისცეს მათ ყოველი საჴმარი დაყუდებისათჳს, რაჲცა ჴმდა.
და	ცხო.სტე	და შევიდა თითუეული თჳსსა სენაკსა, და შეაყენნეს თავნი თჳსნი.
და	ცხო.სტე	ხოლო ძმათა დაყვნეს კარნი მათნი მათ ზეღა და წარვიდეს და მისცემდეს მათ პურსა და წყალსა და მარილსა, სარკუმლით შესცემდეს.
და	ცხო.სტე	და ესრჱთ იყო განგებაჲ მათი.
და	ცხო.სტე	ხოლო ჟამსა მესამესა ილოცვიდეს ათორმეტითა ფსალმონითა და ეგრევე მეექუსესა ჟამსა ათორმეტითავე ფსალმონითა და კუალად მეცხრესა და სამწუხროსა ეგრევე ილოცვიდეს ათორმეტითავე ფსალმონითა.
და	ცხო.სტე	ხოლო საზრდელსა რომელსა მიიღებდეს შემდგომად სამისა დღისა, კჳრიაკესა შინა ორგზის სამ-სამით იმარხვიდეს და ჰმსახურებდეს ღმერთსა ლოცვითა და მარხვითა და მღჳძარებითა ორმეოცდაშჳდსა წელსა.
და	ცხო.სტე	და ყოველნი, რავდენნი იყვნეს მათ უდაბნოთა და ადგილთა შინა, მოვიდოდეს მათა და იკურთხეოდეს მათგან.
და	ცხო.სტე	და მრავალნი კურნებანი იქმნებოდეს მათ მიერ, და ეშმაკნი განჴდებოდეს და ვაებით წარივლტოდეს მათგან.
და	ცხო.სტე	და უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე იდიდებოდა საქმეთა მათთა მიერ, ვითარცა წერილ არს: ნეტარ არს მის მონისაჲ, რომლისა მიერ უფალი თჳსი იდიდოს.
და	ცხო.სტე	და ვითარცა იხილა ეშმაკმან, ვითარმედ მცხინვარებასა ნათლისასა უძლევიეს, და ყოველი ძალი მისი დაჴსნილ არს, მოუწოდა გუნდთა მოყუასთა მისთასა და ჰრქუა მათ: რაჲ-მე უკუე უყოთ იმათ, რომელთა მიერ ძლეულ ვართ, რამეთუ განაქარვეს ყოველი ძალი ჩუენი და ამაო იქმნნეს საქმენი ჩუენნი?
და	ცხო.სტე	მოვედით და ბრძოლა-უყოთ მათ, ნუუკუე შეუძლოთ დაჴსნად გზათა სიმართლით სლვისა მათისათა.
და	ცხო.სტე	ხოლო ჟამი იგი იყო ზატიკობისაჲ, და კარნი სენაკებისა მათისანი განღებით იყვნეს წესისაებრ მათისა ახუსებისათჳს ჩუეულებისაებრ მათისა, და სხდეს სენაკებთა თჳსთა.
და	ცხო.სტე	ხოლო სტეფანე აღიღო „ცხორებაჲ მამისა ანტონისი“, განაღო და იკითხვიდა მას შინა.
და	ცხო.სტე	და ვითარ იკითხვიდაღა იგი მას შინა, აღიხილნა ნიკონ თუალნი თჳსნი და მიხედნა და იხილა სტეფანჱს თანა დედაკაცი ჭაბუკი, ეხუეოდა და აკოცებდა.
და	ცხო.სტე	მაშინ იცვალა გონებაჲ ნიკონისი მოყუარისა და საყუარელისა მიმართ და ჰრქუა რჩეულსა მას სტეფანეს: ჵ, ძმაო მტყუვარო და მეძაო, რომელი იმოსები გარეშჱთ სამოსლითა ცხოვართაჲთა და შინაგან – მგელ მძჳნვარე მტაცებელ.
და	ცხო.სტე	და მიხედნა სტეფანე ნიკონს და იხილა კუალად მანცა დედაკაცი, მჯდომარჱ მარცხენით ნიკონისა.
და	ცხო.სტე	ხოლო სტეფანე მიუგო და თქუა: ვაჲ ჩემდა შენ მიერ, ვითარ დავლიენ ჟამნი წელთა ჩემთანი შენ თანა და მე ვჰგონებდი, ვითარმედ ქრისტეანესა თანა დამკჳდრებულ ვარ, და არა უწყოდე, ვითარმედ ცუდად წოდებულ იყო სახელი ქრისტესი შენ ზედა.
და	ცხო.სტე	ვაჲ ჩემდა შენ მიერ, არწიო შუენიერო, ვითარ დაგჴდეს ფრთენი შენნი და მოუძლურდი!
და	ცხო.პავ	მოვედით, ძმანო ჩემნო, და აღვამაღლოთ დიდებაჲ ღმრთისაჲ, რომელმან მრავლითა წყალობითა თჳსითა განმათავისუფლნა ჩუენ წყევისაგან შჯულისა და მოსლვითა თჳსითა სოფლად მიგუაქცივნა ჩუენ სამოთხედვე, რომლისაგან გამოგუთხივნეს მამათა ჩუენთა გარდასლვითა მით პირველისა მცნებისაჲთა, და ჯუარცუმითა თჳსითა დაარღჳა კედელი იგი მტერისაჲ, რომელი განედგა წინაშე ჩუენსა პირველითგან.
და	ცხო.სტე	ვაჲ მე, ზღუდეო მაღალო და დიდო, ვითარ აღიძარ და დაეცი საფუძველითურთ!
და	ცხო.სტე	ვაჲ მე, ხეო ტკბილო, ვითარ შეგემთხჳა ქარი ფიცხელი, და აღიფხურნეს ძირნი შენნი, და შთაჰვარდი სიბნელესა!
და	ცხო.პავ	და შესლვითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა საფლავად ტყჱ ადამის შვილთაჲ, რომელი წარეტყუენა ეშმაკსა, მოაქცია და აღდგომითა უფლისა ჩუენისაჲთა მკუდართა შოვრის ძლიერისაჲთა დაითრგუნა სიკუდილი და დაამტკიცა აღდგომაჲ და აღადგინა ადამ მკუდრეთით, და აღსლვითა უფლისა ჩუენისაჲთა ქუეყანით ზეცად დიდებულად, სადა-იგი ანგელოზნი ყოველნი ძრწოლით უგალობენ, და სერაბინნი სწრაფით აკურთხევენ, და ქერაბინნი შიშით ადიდებენ თაყუანისცემულსა, რომელი იხილვა შოვრის ქუეყანისათა, რომელ არს ქრისტე.
და	ცხო.სტე	ვაჲ მე, წყაროო ტკბილო, ვინ შეგაზავა შენ სიმწარჱ და აღმრღუეულ იქმენ!
და	ცხო.სტე	ვაჲ მე, უხუცჱსო ჴელოვანო, ვითარ დაგეძინა, და წარჴდეს ყოველნი საქმენი შენნი!
და	ცხო.სტე	ვაჲ მე, წმიდაო და მართალო, ვითარ იძლია და წარჴდა გჳრგჳნი იგი შუენიერი.
და	ცხო.პავ	ღმერთი ყოველსა ზედა, რომლისა მოდრკების ყოველი მუჴლი ოთხთა კიდეთა ქუეყანისათაჲ, და მას ჰმადლობენ ყოველნი ენანი ქუეყანისანი, რამეთუ გარდამატებულითა სიყუარულითა მისითა მოგჳვლინა ჩუენ ნიჭი იგი სულისა წმიდისაჲ მამისა მიერ ნუგეშინისმცემელად სულთა ჩუენთა, რომლითა ღირს გიქმნებით შვილებასა, რაჲთა ვხადოდით ღმერთსა დიდსა: მამაო ჩუენო ზეცათაო, რომელი მოწყალე ექმენ ბრკოლებასა ჩუენსა.
და	ცხო.სტე	ვაჲ მე, წმიდაო და მგალობელო, ვითარ იქმენ ბაგინ საეშმაკო!
და	ცხო.სტე	და ვითარცა ესმა ესე ნიკონს სტეფანჱსგან, მიუგო და ჰრქუა: რაჲსა მაგინებ მე, ძმაო?
და	ცხო.სტე	რაჲ უკუე ვყავ ბოროტი წინაშე შენსა, და მაგინებ მე?
და	ცხო.სტე	აჰა ესერა ორმეოცდაშჳდი წელი არს ჩემი, ვინაჲთგან არღარა გამოსრულ ვარ სენაკით ჩემით შენდა, და არცა შენ ჩემდა.
და	ცხო.სტე	ჰრქუა მას სტეფანე: არა გრცხუენის და არცა გეკდიმების მაგისგან, რომელი გიზის გუერდით და გეკოცნების და გეხუევის, ჵ, მეძაო და ბოროტისმოყუარეო!
და	ცხო.სტე	გრცხუენოდენ შენ დედაკაცისა მაგისთჳს, რომელი შეგიტკბობდა და გეკოცნებოდა!
და	ცხო.სტე	ხოლო სტეფანე გარდამოუჴდა სენაკით თჳსით ნიკონს და შეუჴდა ცემად მჯიღითა და ფერჴითა.
და	ცხო.სტე	და იცემებოდეს ურთიერთას და აგინებდეს ერთიერთსა.
და	ცხო.სტე	და რამეთუ სამართლად ჭეშმარიტად ეხილვა ნიკონს დედაკაცი სტეფანჱს თანა, და ეგრევე მასცა ეხილვა ნიკონს თანა, და ორნივე სამართალსა ზედა ჰბრძოდეს ერთიერთსა, ვითარცა-იგი თქუა ბარსენარაქ ბრძენმან, ვითარმედ: ჰბრძოდე ჭეშმარიტებისათჳს ვიდრე სიკუდილმდე, რამეთუ უფალი ჰბრძოდის შენ წილ.
და	ცხო.სტე	ხოლო სტეფანე წარვიდა მამათა თანა, რომელნი იყვნეს უდაბნოს გარე, და ვიდრე ალექსანდრიადმდე მიიწია და აუწყა მათ ყოველივე, რაჲცა იყო.
და	ცხო.სტე	ხოლო იგინი შეკრბეს და წარვიდეს წმიდისა ამბა ათანასი ალექსანდრელ ეპისკოპოსსა თანა და აუწყეს საქმჱ იგი, რომელი იყო შოვრის სტეფანჱსსა და ნიკონისსა.
და	ცხო.სტე	ხოლო პატრიაქმან დააყენნა მის თანა ძმანი იგი და მამანი, ვიდრე ექუს დღედმდე, და ევედრებოდის ღმერთსა ამის საქმისათჳს.
და	ცხო.სტე	ხოლო ნეტარი ნიკონ, ვინაჲთ დღითგან განვიდა ნეტარი სტეფანე მისგან, არა ჭამა და არცა სადა შესუა, არამედ ლოცვით და მარხვით და ტირილით დგა წინაშე ღმრთისა.
და	ცხო.სტე	ხოლო ამბა ათანასი შეკრიბნა ყოველნი ეპისკოპოსნი ეგჳპტისანი და ყოველნი მამანი, რომელნი იყვნეს მუნ, და წარვიდეს მონასტრად ნიკონისა და სტეფანჱსა.
და	ცხო.სტე	მით დღითგან ვიდრე მოსლვადმდე მათა ოცდაერთსა დღესა და ღამესა არაჲ ჭამა და არცა რაჲ შესუა მწუხარებისაგან ძმისა თჳსისა სტეფანჱსთჳს.
და	ცხო.სტე	და ვითარცა იყო დღჱ ხუთშაბათი, დასხდეს ეპისკოპოსნი სმენად სიტყუათა სტეფანჱსთა და ნიკონისთა.
და	ცხო.სტე	მიუგო სტეფანე და ჰრქუა: კეთილად სთქუ.
და	ცხო.სტე	წმიდად გარეშე ჰმოსიეს სამოსელი ცხოვართაჲ სიმდაბლისაჲ, ხოლო შინაგან – მგელ მტაცებელ, და კუალად მეცა მაცთუნა, ვინაჲთგან დამსუა მის თანა ამას ადგილსა ორმეოცდაშჳდსა წელსა.
და	ცხო.სტე	სტეფანე თქუა: ვიხილე იგი, რამეთუ დედაკაცსა შეიტკბობდა და ეკოცნებოდა.
და	ცხო.სტე	ჰრქუა მას: არა მიხილავს არაოდეს ესევითარსა საქმესა მოქმედად, ვითარ დღევანდლამდე, და ნეტარ, თუმცა დღესცა არა მეხილვა.
და	ცხო.სტე	მიუგო ნიკონ და ჰრქუა: პირველად ძმაჲ და მოყუასი იყო ეგე ჩემი, ხოლო ამიერითგან, ვინაჲთგან ტყუვილით ცილი თქუა ჩემ ზედა, რომელი-იგი არა იხილა, არა არს იგი ძმაჲ ჩემი და არცა მოყუასი.
და	ცხო.სტე	გარნა მე სამართალსა ვიტყჳ წინაშე უფლისა, რომელი ხედავს ხილულთა და უხილავთა, რამეთუ ვიხილე მე დედაკაცი, მდგომარჱ მის თანა, იკოცნებოდეს და შეიტკბობდეს ურთიერთას.
და	ცხო.სტე	და ვინაჲთ დღითგან მოვედი ამას ადგილსა, არა მიხილავს დედაკაცი, გარნა იგი ხოლო, რომელი ვიხილე კოცნასა ამის მეძავისა თანა, რომელმან შემოგკრიბნა თქუენ ამას ადგილსა.
და	ცხო.სტე	და ვითარცა ესმა სტეფანეს, განრისხდა გულისწყრომითა ფიცხლად და შეკრიბა შეშაჲ ფრიადი და აღაგზნა ცეცხლი წინაშე ეპისკოპოსთა მათ და შევიდა მას შინა და დადგა ზედა საჴუმილსა მას და იტყოდა ჴმითა მაღლითა: იესუ ქრისტე, უფალო მართალო, უკუეთუ არა მიხილავს ნიკონ დედაკაცისა თანა ამბოვრის-ყოფით კოცნასა სენაკსა შინა მისსა, შთამჴადე ცეცხლსა ამას შინა, და ნუმცა აღმოვალ მისგან!
და	ცხო.სტე	და დაადგრა სტეფანე ცეცხლსა მას შინა ზე-მდგომარჱ ვითარ სამ ჟამ ოდენ და არა დაიწუა.
და	ცხო.პავ	და მოაქცივნა ყოველნი ქუეყანისა მყოფნი აღმოსავალითგან ვიდრე დასავალადმდე თაყუანისცემად ჯუარისა.
და	ცხო.სტე	და მესამესა ღამესა გამოეცხადა უფალი წმიდასა ამბა ათანასოს და ჰრქუა მას: დაადგერ აქა შენ და ერი ესე, რაჲთა დაჰმარხნეთ რჩეულნი ესე, რომელთა აღასრულეს ნებაჲ ჩემი და მმსახურეს გონებითა კეთილითა ორმეოცდაშჳდ წელ, რამეთუ მნებავს მათი მოყვანებაჲ ჩემ თანა, რაჲთა არა იყოს ბიწი გუამთა შინა მათთა, რამეთუ შემიყუარეს და შეიყუარეს მამაჲ, რომელ არს ცათა შინა.
და	ცხო.სტე	ხოლო რაჟამს დაჰმარხნე იგინი, მერმე გამოირჩიენ ორნი ბრძენნი ბრძენთა ამათგან ძმათა და შეიყვანენ იგინი ადგილსა მათსა, რაჲთა მმსახურებდენ.
და	ცხო.სტე	და შემდგომად სამისა დღისა ჰრქუა სტეფანე ამბა ნიკონს, რამეთუ: ვიხილე ღამესა ამას კაცი მოხუცებული და ემოსა სამოსელი ბრწყინვალჱ და მრქუა მე: მოვედით მონასტრად, რამეთუ მნებავს სიყუარულისა დიდისა ყოფად ხვალე თქუენ თანა ჰრქუა მას ნიკონ: გუალე, წარვიდეთ, ძმაო, სიხარულით, რამეთუ ბერი იგი, რომელი იხილე, ამბა ანტონი არს კურთხეული და ჰნებავს სულთა ჩუენთა მიყვანებად და შემიყვანებს ჩუენ, ვინაჲცა-იგი თავადი იყოფის მუნ.
და	ცხო.სტე	ხოლო იგინი მაშინ აღდგეს, ილოცეს და თითოეული თჳსსა სენაკსა შევიდეს და დაჯდეს.
და	ცხო.პავ	და აწ იხარებენ ყოველნი კიდენი მეცნიერებითა ჭეშმარიტებისაჲთა, რამეთუ აღგჳდგინნა ჩუენ სუეტნი ნათლისანი, კაცნი ძლიერნი ღმრთის მეცნიერნი, და იგინი უქმოდეს მას ნებისა მისისაებრ.
და	ცხო.სტე	და მას ღამესა ჰმსახურეს უფალსა წესისა მათისაებრ და დაწვეს და დაიძინეს.
და	ცხო.სტე	ორთავე ჟამსა შინა ერთსა შეჰვედრნეს სულნი მათნი ჴელთა შინა უფლისათა, ხოლო ძმათა აღიმსთუეს განთიად და პოვნეს აღსრულებულნი სენაკებსა შინა მათსა.
და	ცხო.სტე	და იყო ხილვაჲ პირთა მათთაჲ მსგავსად ვარდისა შუენიერისა.
და	ცხო.სტე	და დაადგრეს მამანი სამ დღე მათ ზედა გალობით და მერმე დაჰმარხნეს გუამნი მათნი წმიდანი მუნვე.
და	ცხო.პავ	და სრულითა მით საქმითა მათითა განაქარვა ყოველი სიბნელჱ ღამისაჲ, რომელ არიან საქმენი უკეთურნი, და განგჳმზადა წინაშე ჩუენსა გზაჲ, რაჲთა ვიდოდით მას შინა სიმართლით და ვიყვნეთ ჴორციელთაგან სულიერნი და ქუეყანისა კაცნი ზეცისა.
და	ცხო.სტე	ხოლო ამბა ათანასი ეპისკოპოსი უთხრობდა მამათა, რომელი-იგი უბრძანა მას ქრისტემან, და გამოარჩივნა ორნი ძმათაგან და დასხნა მათსა სენაკებსა ერთი სტეფანჱსა ნაცვალად და ერთი ნიკონისა წმიდათა მათ საყოფელთა შინა და დააყუდნა, ვითარცა-იგი უბრძანა მას ქრისტემან, უფალმან ჩუენმან.
და	ცხო.პავ	და ერთი მათგანი არს წმიდაჲ პავლე ეპისკოპოსი, რომლისაჲ ლოცვითა მისითა ვინებეთ მითხრობაჲ სრულებათა მათ საქმეთა მისთაჲ და სიყუარული სულისა მისისაჲ, რომელი ღმრთისა მიერ განათლებულ იყო, ვითარცა მზჱ ცათა შინა.
და	ცხო.სტე	და დაწერა ცხორებაჲ ესე და დადვა ამბა ათანასი ალექსანდრელ წმიდამან პატრიაქმან, რაჲთა იყოს მათ თანა ყოველთა ძმათა, რომელნი იკითხვიდენ მას შინა, გონიერად ეკრძალებოდიან ეშმაკსა და ყოველთა საფრჴეთა მისთაგან და ადიდებდენ ღმერთსა, რომელმან მოსცა ძალი მონათა მისთა, რომელნი ესვიდეს მას ყოველსა ჟამსა, რამეთუ მისი არს სუფევაჲ და დიდებაჲ და პატივი და ძლიერებაჲ და მადლობაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.სტე	და ხედვიდა აღმოსავალით და ჴელნი თჳსნი განეპყრნეს სახედ ჯუარისა და ილოცვიდა გულსა შინა თჳსსა ღმრთისა მიმართ.
და	ცხო.სტე	ხოლო ეპისკოპოსთა მათ და მამათა იწყეს გინებად ნიკონისდა და ეტყოდეს: ვაჲ არს შენდა, ნიკონ, რამეთუ ცილი დასდევ სტეფანეს ტყუვილითა შენითა, მოაკუდინე იგი ენითა შენითა, და აჰა ესერა ღმერთმან იჴსნა იგი ცეცხლისა მისგან, და არა დაიწუა, ამისთჳს რამეთუ დაიცვნა ჴორცნი თჳსნი წმიდად წინაშე უფლისა თჳსისა შეუგინებელად და ურცხჳნელად.
და	ცხო.პავ	ესე პირველად იშუებდა შიშითა ღმრთისაჲთა ნავთსადგურსა ყუდროსა პონტოჲსა ეკლესიასა, ქალაქსა ეტალიისასა, და საქმეთა მისთათჳს კეთილთა, რომელნი მოეგნეს, ყვეს იგი მწყემს სულთა ზედა კაცთა თჳსსა ზედა ქალაქსა და შემდგომად საყდართა საეპისკოპოსოთა დაჯდომისა ათხუთმეტით დღით იხილა შფოთი ქალაქისაჲ და უცალოებაჲ მისი, აღდგა ლოცვად და დავარდა იგი წინაშე ღმრთისა ცრემლითა და თქუა: ქრისტე, მჴსნელო ძეთა კაცთაჲსაო, შენ მადლითა შენითა აჰჴედ ჯუარსა ზედა, რაჲთა აღმოგჳყვანნე ჩუენ ჭირისაგან ქუეყანისა სალმობათა, გამოაბრწყინვე ჩუენ ზედა ნათელი პირისა შენისაჲ და განანათლე სიბნელჱ სულისა ჩემისაჲ და მიჩუენე გზაჲ შენი, რაჲთა ვიდოდი მას შინა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩემი: შენ, უფალო, მიყუარ, და შენ გეძიებს სული ჩემი, რაჲთა ვესვიდე მარჯუენასა შენსა.
და	ცხო.სტე	და ვითარცა იხილა ნიკონ სტეფანე, მდგომარჱ ცეცხლსა მას შინა და რამეთუ არა დაიწუა, შეშინდა მამათაგან: ნუუკუ ქვაჲ დაჰკრიბონ მას და ცეცხლსა მას შთააგდონ იგი.
და	ცხო.სტე	მაშინ ღაღატ-ყო წინაშე ყოვლისა მის ერისა და თქუა: იესუ ქრისტე, რომელი ეჩუენე ბაბილონს სუსანაჲსთჳს უბრალოჲსა და მოუვლინე შენ მცირჱ იგი წინაწარმეტყუელი შენი დანიელ, და იჴსნა იგი უმჯავროებისა და სიკუდილისაგან, უკუეთუ მე ცილი დავსწამე ძმასა ჩემსა და თუ არა ვიხილე იგი დედაკაცისა თანა ხუევნასა და ამბორის-ყოფასა, შთამჴადე ცეცხლსა ამას შინა და ნუ აღმომიყვანებ ცოცხლივ მისგან!
და	ცხო.სტე	მაშინ შევიდა ცეცხლსა მას შინა და დაადგრა ძმისავე თჳსისა თანა შოვრის ცეცხლსა მას შინა და არა დაიწუა, არამედ ორნივე ერთად დგეს ცეცხლსა მას შინა მსგავსად ყრმათა მათ, და არა შეეხო მათ ცეცხლი იგი ყოვლადვე არცა სამოსელსა მათსა და არცა თმასა მათსა.
და	ცხო.სტე	ხოლო ეპისკოპოსნი და მამანი განკჳრვებულ იყვნეს და იხარებდეს სიხარულითა დიდითა.
და	ცხო.სტე	და ღაღატ-ყვეს და ადიდებდეს ღმერთსა, რომელმან ყო ესევითარი საკჳრველი მათ მიერ.
და	ცხო.სტე	და ვითარ დგეს წმიდანი იგი ცეცხლსა მას შინა, არქუეს ეპისკოპოსთა მათ: ილოცეთ და ევედრენით წინაშე მჴსნელისა ჩუენისა იესუჲსა და ჩუენცა თქუენ თანავე, რაჲთა გჳჩუენოს ჩუენ, რომელმან ესე საქმჱ ქმნა ბოროტი თქუენ შოვრის.
და	ცხო.სტე	მაშინ ილოცვიდეს წმიდანი იგი ცეცხლსა მას შინა მდგომარენი და იტყოდეს: იესუ, მაცხოვარო სოფლისაო, იესუ, სასოო განწირულთაო, იესუ, ცოდვათა მომტევებელო, იესუ, მკუდართა განმაცხოველებელო, იესუ, ჴელის-ამპყრობელო მონათა შენთაო, რომელნი ბოროტსა შინა დაინთქმოდიან, იესუ, მწუხარეთა მახარებელო, იესუ, რომელი მოგზაურ ექმნები მონათა შენთა ყოველსა ადგილსა, იესუ, გჳრგჳნთა მომნიჭებელო წმიდათა შენთა მჴნეთაო, იესუ, სიკუდილისა დამთრგუნველო და მომაკუდინებელო, იესუ, ჯოჯოხეთისა შემმუსრველო, იესუ, ეშმაკისა მარცხუენელო, იესუ, მტერისა შემმუსრველო, იესუ, ბოროტისა განმაქარვებელო, იესუ, დამთრგუნველო გუელისაო.
და	ცხო.სტე	იესუ, დამწუველო ვეშაპისა მის დიდისაო, იესუ, შემომკრებელო ამის კრებისა წმიდისაო – სადიდებელად შენ ღმრთისა გამოაცხადე ძალი შენი დღეს და აღმოგჳყვანენ ცეცხლისა ამისგან და შთააგდე მას შინა მტერი ჩუენი, რაჲთა ვიხილოთ დაწუვაჲ მისი!
და	ცხო.სტე	და მასვე ჟამსა შინა გამოვიდა ჴმაჲ, ღაღადებდა მსგავსად დედაკაცისა კბილთა ღრჭენით და თქუა: ქუესკნელისაგან ქუეყანისა განვიდევნე, და სახელმან ქრისტესმან შემკრა და მომიყვანა აქა.
და	ცხო.სტე	და მე ვარ ეშმაკი.
და	ცხო.სტე	და დაადგრა ცეცხლსა მას შინა მსგავსად თხისა მურტისა და ჴმა-ყო ჴმითა მაღლითა და თქუა: მე ვარ მანივთებელი ბოროტისაჲ.
და	ცხო.სტე	და თუალნი მისნი მსგავს იყვნეს ორთა სანთელთა აღნთებულთა, და ალი გამოვიდოდა პირისა მისისაგან, და კბილთა თჳსთა იღრჭენდა და ხედვიდა ყოველსა მას ერსა.
და	ცხო.სტე	და ღაღატ-ყვეს ყოველთა მამათა და თქუეს: დიდებაჲ შენდა, ღმერთო.
და	ცხო.სტე	რამეთუ ჰყავ ნებაჲ მოშიშთა შენთაჲ და დააგდე ეშმაკი ქუეშე ფერჴთა მათთა, რამეთუ დაუტევეს ყოველივე და შენ მხოლოჲ შეგიყუარეს.
და	ცხო.სტე	და იყო მაშინ სიხარული დიდი მამათაჲ, და ადიდებდეს ღმერთსა და იტყოდეს: არაოდეს ყოფილ არს ქუეყანასა მას ეგჳპტისასა ესევითარი საკჳრველი.
და	ცხო.სტე	ხოლო ყოველი კრებული ერისაჲ მიიღებდეს მათგან სარწმუნოებით ევლოგიასა სამოსლისა და თმისა მათისაგან საკურნებელად და დაადგრეს მუნ სამ დღე.
და	ცხო.სტე	ხოლო ძმანი იგი იხარებდეს და მხიარულ იყვნეს და იღჳძებდეს და ჰმადლობდეს მჴსნელსა, რომელმან უჩუენა მათ ჴსნაჲ მოხათა თჳსთაჲ სამართლად.
და	ცხო.პავ	მიეძინა ძილითა ტკბილითა, და მოვიდა მისა ჴმაჲ, რომელი ეტყოდა: პაელე, უკუეთუ შემძლებელ ხარ ყოფად, ვითარცა სუეტი ნათლისაჲ, რომელი უძღოდა ძეთა ისრაჱლისათა, ჰმსახურებდ მღდელობასა, რამეთუ მღდელობისა მიერ აიჴოცნეს თანანადებნი სოფლისანი.
და	ცხო.პავ	და ვითარ ესმა ესე, განეღჳძა ძილისა მისგან და იყო იგი შეძრწუნებულ ფრიად.
და	ცხო.პავ	და მუნქუესვე აიღო სამოსელი თჳსი და შემოვიდა ქალაქით მდუმრიად და იწყო განზრახვად გულსა თჳსსა და იტყოდა: მიღირს მე, რაჲთა წარვიდე შორსა ქალაქსა, სადა არავინ მიცნობდეს.
და	ცხო.პავ	და მადლი ღმრთისაჲ, რომელი უძღჳს ნების-მყოფელთა მისთა, მიუძღუა მას ურაჰად ქალაქად.
და	ცხო.პავ	და იყო ურაჰას ეპისკოპოსი წმიდაჲ, რომელსა ერქუა რაბულა.
და	ცხო.პავ	ხოლო პავლე არა იცოდა ჴელთა საქმჱ და ყო თავი თჳსი მუშაკ და ამიზდებნ იგი თავსა თჳსსა რაჲ დღე ას ფოლად და ჴუეზად ერთად პურად.
და	ცხო.პავ	და პური იგი შეჭამის, ხოლო ფოლსა მას დაჰკრებნ ვიდრე პარასკევად დღედმდე.
და	ცხო.ანტ	რაჲ საკჳრველ არს, უკუეთუ უმწულილჱსთა იჴმევენ ჴორცთა უფროჲს კაცთასა, რომელთა იწყიან სლვად, იხილნიან იგინი გზასა ზედა და წინაჲსწარ მოუძღჳან სრბით და უთხრიან.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ამათ რომელი იხილიან, ვითარცა მპარავთა, წარმოუსწრიან და უთხრიან: რავდენ აწ ჩუენ შეკრებულ რაჲ ესე ვართ და ვზრახავთ მათ ზედა, შეისწავებენ, ვიდრე მისლვადმდე ჩუენგანისა და თხრობად.
და	ცხო.ანტ	ესე ყრმამანცამცა ვინმე მალედმსრბოლმან ყოფად შეუძლო და წინაჲსწარ უსწრო მძიმედ მავალსა, ხოლო რომელსა-ესე ვიტყჳ, ესრჱთ არს.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ვინმე იწყო სლვად თებაჲდაჲთ, გინა სხჳთ სოფლით, ვიდრე სლვამდე მისა, არა უწყიან, უკუეთუ ვალს გზას, და რაჟამს იხილიან მავალი, წინაჲსწარ მოუსწრიან, ვიდრე მოსლვადმდე მათა და უთხრიან, და ესრჱთ შეჰხუდის მათ მცირედისა დღისა შემდგომად მოსლვაჲ მათი, მრავალგზის გზასა ზედა უკუნიქცეს და ტყუეს მათ.
და	ცხო.პავ	და ვითარ პარასკევი მოიწიის, წარვიდის და იყიდის პური და სხუაჲ რაჲვე საჴმარი და განვიდის უდაბნოდ და იტყჳნ: წარვიდე და ვიხილო ღმერთი მონაზონთა თანა მარტოდმყოფთა, რომელნი იყოფიან უდაბნოთა და მთათა, და მუნ ვპოო ქრისტე.
და	ცხო.პავ	და კჳრიაკესა დღესა იყიდის ხილი და მივიდის სასნეულოსა სახლსა მამათასა და დედათასა და განუყვის მათ და იტყჳნ, ვითარმედ: ღმერთი უცხოთა და სნეულთა შოვრის იყოფის, და მე მიღირს, რაჲთა ვყო ნებაჲ მისი, რომელმან-იგი შემქმნა მე კაცად.
და	ცხო.პავ	და ესრჱთ ჰყოფნ ყოველსა ჟამსა.
და	ცხო.ანტ	ესე მდინარისათჳს წყლისა ყვიან, რაჟამს შევალობედ, რამეთუ იხილნიან დიდნი წჳმანი საზღვარსა ჰინდოეთისათა და იციედ, რამეთუ მათგან აღდგის მდინარჱ და ვიდრე მოსლვადმდე ეგჳპტედ წყლისა წინა-წარმოუსწრიან და უთხრიან ესე.
და	ცხო.პავ	იყო ქალაქსა მას შინა კაცი კეთილად მოჴსენებული, და იყო იგი ხუცესი ეკლესიასა ღმრთისასა და სახელი – იოვანე.
და	ცხო.პავ	და მრავალგზის უნდა განსლვაჲ ქალაქით, რაჲთა აღიღოს სულმცირჱ უღელი მონაზონებისაჲ.
და	ცხო.პავ	არამედ აფუცა იგი მამამან მისმან, მო-რაჲ-კუდებოდა იგი, რაჲთა არა დაუტევნეს ძმანი თჳსნი, ნუუკუე შეემთხჳოს მათ ბოროტი, და მოჰჴადოს ღმერთმან მათთჳს.
და	ცხო.პავ	ამას კაცსა უნდა შჱნებაჲ რაჲმე დღესა ერთსა სახლსა შინა თჳსსა, და უჴმდეს მას მუშაკნი.
და	ცხო.პავ	და ვითარ შთავიდა იგი კრებად ძიებად მუშაკთა, და ნებითა ღმრთისაჲთა მოხუდა მას პავლე, და ეზრახა მას.
და	ცხო.პავ	და პავლე ჰრქუა მას: ძმაო, უკუეთუ მომცე რაჲ დღე ასი ფოლი და ერთი ჴუეზაჲ პური, მე ვიქმოდი შენ თანა, რაჲზომ-იგი ღმერთმან ძალი მომცეს.
და	ცხო.პავ	და წარიყვანა იგი მის თანა თჳსა სახედ.
და	ცხო.პავ	და იქმოდა მის თანა ვიდრე მზისა დასლვამდე.
და	ცხო.პავ	და ევედრა მას, რაჲთა პირი იჴსნას მის თანა.
და	ცხო.პავ	ხოლო მან არა ინება, არამედ ჰრქუა მას: მომეც მე მიზდი ჩემი, და მშჳდობაჲ იყავნ შენ თანა.
და	ცხო.პავ	ხოლო იოვანე იტყოდა გულსა თჳსსა, ვითარმედ: ამით სახითა ვიპყრა იგი ჩემ თანა, და იყოს იგი ძმად ჩემდა უკუნისამდე.
და	ცხო.პავ	და მისცა მას პური იგი.
და	ცხო.პავ	და დღესა ერთსა განვიდა პავლე მთად კერძო ქუაბსა ერთსა.
და	ცხო.პავ	რაჲთა ილოცვიდეს მუნ შინა მარტოჲ, და შეუდგა მას იოვანე ფარულად და იხილა იგი აღმავალი მთასა მაღალსა მარჯუენით კერძო მის ქალაქისა.
და	ცხო.პავ	და შევიდა ქუაბსა, რომელი იყო, და დავარდა თაყუანისცემით წინაშე ღმრთისა ლოცვასა შინა.
და	ცხო.პავ	ხოლო იოვანე დგა გარეშე და ტიროდა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ დაყოვნა პავლე ლოცვასა შინა დიდ ჟამ, და აჰა ესერა.
და	ცხო.პავ	და ვითარცა იხილა იოვანე ვეშაპი იგი გარჱთ, იწყო ღაღადებად და იტყოდა: მამაო, მტერი შენი!
და	ცხო.პავ	ხოლო პავლე არად შეჰრაცხა იგი და არცა განწყჳდა ლოცვაჲ თჳსი.
და	ცხო.პავ	და იხილა იოვანე მას ჟამსა ელვაჲ გარდამომავალი ზეცით, და შევიდა ქუაბსა მას, დაეცა ვეშაპსა მას და განაპო იგი.
და	ცხო.პავ	მაშინ აღდგა პავლე ლოცვისა მისგან და ჰრქუა იოვანეს: რაჲსათჳს, ძმაო, ჴმა-ყავ, ოდეს იხილე მტერი იგი ნათესავისა ჩუენისაჲ, გინა ვინ მოგიყვანა შენ აქა?
და	ცხო.პავ	ჭეშმარიტად ხარ შენ მოწაფჱ ქრისტჱსი, გეტყჳ შენ, რამეთუ რაჟამს მესმა ჴმაჲ შენი ყურთა ჩემთა, ვხედევდ ორთა კაცთა სპეტაკითა მოსილთა და შენ – შოვრის მათსა.
და	ცხო.პავ	და იგინი გეტყოდეს შენ: განძლიერდი, იოვანე და ნუ გეშინინ, რამეთუ ძალითა უფლისა შენისაჲთა დასთრგუნო გუელი და ღრიაკალი და ყოველი ძალი მტერისაჲ.
და	ცხო.პავ	ამიერითგან, ძმაო, მოედ და ვიშუებდეთ საჭმლითა სულიერითა და აღვახუნეთ პირნი ჩუენნი გალობად ქრისტესა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მყუვარ ჟამ ილოცვიდეს იგინი, აჰა ესე სახილავნი მტერისანი პირად-პირადნი: გარე-მუადგეს მათ გუელები ჯარბები, ლომები და ვეფხები იბრდღუნიდეს წმიდათა მათ მიმართ.
და	ცხო.პავ	აღიმაღლა ჴმაჲ თჳსი ზეცად პავლე და თქუა: უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო ძლიერო დაუსაბამოო, რომელი იყავ წინაწარმეტყუელთა თანა და მოციქულთა თანა, და ყოველთა წმიდათა შენთა შოვრის შენ პევშითა შენითა ასწყე მიწაჲ ქუეყანისაჲ და ძალითა შენითა დაადგინენ ზღუანი, სასწორითა შენითა ასწონენ მთანი და მკლავითა შენითა დააფუძნე ქუეყანაჲ და დაჰბადე მას ზედა კაცი, შენ, რომელმან დასთრგუნე ეშმაკი წინაშე მოციქულთა შენთა.
და	ცხო.პავ	და აწ შენვე, უფალო, განაქარვენ მონათა შენთაგან პირად-პირადნი ესე უცნებანი, რომელნი არიან ძალნი უკეთურისანი, და სულითა შენითა წმიდითა განაქარვენ სულნი უსამართლოებისანი თაყუანისმცემელთა შენთაგან!
და	ცხო.პავ	მაშინ ყოველნი იგი უჩინო იქმნნეს, გარნა ლომებისა მის და ვეფხებისა, რაჲთა გამოჩნდეს მათ ზედა ძალი იოვანეს ლოცვისაჲ.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მიხედნა მათ იოვანე, ვითარ ურცხჳნოდ დგეს კართა ზედა მის ქუაბისათა.
და	ცხო.პავ	განძლიერდა სულითა თჳსითა და აღიხილნა თუალნი თჳსნი ზეცად და თქუა: უფალო ღმერთო ჩემო იესუ ქრისტე, სიქადულო ქრისტეანეთაო, ღმერთო კურთხეულო საუკუნითგან, შენ, რომელმან შეიმოსე ნათელი, ვითარცა სამოსელი, და წარსდეგ შიშუელი წინაშე პილატჱსა, შენ, რომელმან დააყენნი ღრუბელნი ძალითა შენითა და აღადგინნი ქარნი საშუებელად შვილთა ადამისთა, შენ, რომელი აჰჴედ ჯუარსა ზედა ნებითა თჳსითა, და შეძრწუნდა საფუძველი ქუეყანისაჲ, და ძწოდეს ბუნებანი დაბადებულთანი, და დაბნელდა მზჱ, რომელი ჰნათობს დაბადებულთა ბრძანებითა შენითა, შენ, რომელმან დაამორჩილე ადამს ყოველი ბუნებაჲ, აწცა, უფალო, შენვე დაამორჩილენ მონათა შენთა მჴეცნი ესე უკეთურნი, უკუეთუ არიან ჴორციელ ანუ თუ არა.
და	ცხო.პავ	და მუნთქუესვე მოვიდა მათდა ჴმაჲ, რომელი ეტყოდა: არა აღმოგიკითხავსა, რ˜ლისა-იგი იტყჳს, ვითარმედ: არა განვაშორო შენგან მადლი ჩემი.
და	ცხო.პავ	და კუალად: ბანაკი ანგელოზთა უფლისათაჲ გარე-მოადგს მოშიშთა მისთა, და იჴსნნეს იგინი უფალმან.
და	ცხო.პავ	და მუნთქუესვე წარვიდეს მჴეცნი იგი.
და	ცხო.პავ	და ვითარცა იხილა პავლე, რაჲ-იგი იქმნა, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე იოვანჱსა და ჰრქუა მას: ვჰმადლობ ღმერთსა, ძმაო ჩემო, რამეთუ ღირს მყო კურთხევად მონისა მისისა.
და	ცხო.პავ	ჰრქუა მას იოვანე: ძმაო ჩემო, რაჲ იხილე ჩემ თანა სათნოებათაგანი და ესრჱთ მეტყჳ მე?
და	ცხო.პავ	ჰრქუა მას პავლე: ვიხილე, რამეთუ შეგიყენებიან ერთსა ქუაბსა ათორმეტნი კაცნი წმიდანი და ზრდი მათ პურითა და წყლითა, რაჲთამცა იყავ ზიარ საქმეთა მათთა, და სხუანიცა საქმენი მოგიგიან წინაშე ღმრთისა.
და	ცხო.პავ	ჰე, ძმაო, ზიარ ხარ საქმეთა მათთა, და შენნი საქმენი უფროჲს არიან საქმეთა მათთა.
და	ცხო.პავ	რამეთუ ეპისკოპოსი ხარ პონტოჲსა ქალაქისაჲ, და შენ ზედა აღესრულოს თქუმული იგი, ვითარმედ: გუაქუს ჩუენ საფასჱ კეცის ჭურებითა, რომელ არს სული ღმრთისაჲ და იყოფის წმიდათა თანა?
და	ცხო.პავ	ჰრქუა მას იოვანე: ეკრძალე, ძმაო, ნუუკუე სათნოებათა შენთა ფარვისათჳს განამტყუვნო სიტყუაჲ ღმრთისაჲ, რომელსა იტყჳს, ვითარმედ: არა არს საიდუმლოჲ, რომელი არა განცხადნეს, და არცა დაფარული, რომელი არა საცნაურ იქმნეს.
და	ცხო.პავ	ვითარცა ესმა ესე, აკურთხა ღმერთი და მოიჴსენა თქუმული იგი, ვითარმედ: საიდუმლოჲ მე და შვილთა სახლისა ჩემისათა.
და	ცხო.პავ	მაშინ ჰმადლობდეს და ადიდებდეს ღმერთსა და შთამოვიდეს მუნით და იფიცნეს ურთიერთას, რაჲთა არავის უთხრან, რაჲ-იგი იყო მათ შოვრის, ვიდრემდის განიშორნენ ურთიერთას გინა სიკუდილითა, გინა წარსლვითა სხუად ქალაქად, არა თქუან საიდუმლოჲ ესე.
და	ცხო.პავ	და მან არა ისმინა მისი, არამედ ჰრქუა მას: უკუეთუ მიჯმნე მე წარსლვად საქმესა ჩემსა, მე ვიყო მეგობარ შენდა.
და	ცხო.პავ	ჰრქუა მას იოვანე: წარვედ და იქმოდე, ვითარცა გნებავს, და ოდეს შემწუხრდეს, მოედ და განისუენე სახლსა შინა ჩემსა.
და	ცხო.პავ	და უკუეთუ გინდეს, აღვიდეთ წმიდათა მათ თანა, დავადგრეთ ქუაბსა მას შინა, გინა განვისუენოთ ეკლესიასა მას ღმრთისასა ვიდრე განთიადმდე.
და	ცხო.პავ	ხოლო პავლე ესე საზღვარი დაუდვა, რაჲთა ოდეს იყოს ჟამი ზამთრისაჲ, და საქმჱ არა იპოებოდის, აღვიდენ და ქუაბსა მას შინა დაიზამთრონ წმიდათა მათ თანა.
და	ცხო.პავ	და ოდეს მოიწიოს ზაფხული და ჟამი საქმისაჲ, წარვიდეს თჳსსავე მას საქმესა პირველსა.
და	ცხო.პავ	და ნება-ჰსცა ამას ზედა იოვანე, ხოლო იოვანე ევედრა პატიოსანსა რაბულას ეპისკოპოსსა, რაჲთა უჯმნას მას, და აღასრულოს ნებაჲ თჳსი.
და	ცხო.პავ	ხოლო რაბულა, ეპისკოპოსმან წმიდამან ღმრთისამან, რამეთუ აქუნდა მას შური კეთილთა საქმეთათჳს, უჯმნა იოვანეს და განუტევა იგი მშჳდობით და ჰრქუა მას: წარვედ და ჩემთჳსცა ლოცვა-ყავ.
და	ცხო.პავ	და ესრჱთ ჰყოფდეს იგინი: ზამთრის მთასა ღმრთისასა იყოფოდიან და ზაფხულის შთავიდიან ქალაქსა ღმრთისასა.
და	ცხო.პავ	დღესა ერთსა, ვითარ აღვიდეს მთად, რაჲთამცა მუნ დაიზამთრეს, იხილა პავლე ძმაჲ თჳსი იოვანე, რამეთუ ეკიდა მას საჴმარი მათი, და შეწუხნა მას ზედა და ჰრქუა: ძმაო, ამისთჳს მოვედა ქუეყანით ჩემით, რაჲთა სხჳსა ოფლითა მე განვისუენებდე?
და	ცხო.პავ	და ვითარ მიიღო იგი მის წინაშე, და დადვა წინაშე უფლისა და თქუა: უფალო ჩემო და ღმერთო ჩემო, რაჟამს-იგი უნდა ნებასა შენსა, ხუთითა პურითა მრავალნი ათასნი განაძღნა უდაბნოსა ზედა და აწ, უფალო, მოავლინე ნიჭი მადლისა შენისაჲ და აკურთხე პური ესე, რაჲთა ჭამონ ამისგან მონათა შენთა და განძღენ და ადიდონ სახელი შენი კეთილი და ტკბილი.
და	ცხო.პავ	და აიღო პური იგი და დადვა ყურესა ერთსა მის ქუაბისასა.
და	ცხო.პავ	და კმა ეყო პური იგი პავლეს და იოვანეს და ათორმეტთა მათ წმიდათა ექუს თუჱ.
და	ცხო.პავ	და მისა შემდგომად აღდგა პავლე შოვრის წმიდათა მათ და ევედრებოდა და ეტყოდა: ძმანო ჩემნო, ევედრენით ღმერთსა ჩემთჳს, რამეთუ მნებავს წარსლვის, რაჲთა ვიხილო ადგილი იგი, სადა-იგი ღმერთი ეჩუენა მოსეს.
და	ცხო.პავ	და აღდგა ერთი წმიდათაგანი სახელით ზჱნუბი და ჰრქუა მას: უკუეთუ წარხჳდე შენ, წარგტყუენონ სარკინოზთა და მრავალნი ძჳრნი შეგამთხჳვნენ შენ, და მისა შემდგომად განბრწყინდეს სარწმუნოებაჲ შენი კრებულსა შოვრის მათსა, ვითარცა ნათელი.
და	ცხო.პავ	და თქუა პავლე: მინებს, თუმცა ყოველნი ნათესავნი ღმრთისა წინაწარმეტყუელ იყვნეს.
და	ცხო.პავ	ხოლო იოვანეს დააშუნდა სიტყუაჲ იგი მისი და ჰრქუა: მეცა წარვიდე შენ თანა, რაჲთა ვილოცო მთასა სინასა, და უკუეთუ შეგუემთხჳოს განსაცდელი მადიამელთაგან, ვიყვნეთ ჩუენ ერთად და დავითმინოთ.
და	ცხო.პავ	და მისა შემდგომად იკურთხნეს წმიდანი იგი ერთიერთისაგან, და გამოვიდეს პავლე და იოვანე და წარემართნეს მთად ღმრთისა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მიიწივნეს მახლობელად მთასა სინასა, შეემთხჳვნეს მათ სარკინოზნი და შეიპყრნეს და შთაიყვანნეს იგინი ადგილსა მას, რომელსა ჰრქჳან ლიმრინ.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მიეახლნეს ბანაკსა მათსა, შეკრნეს წმიდანი იგი, დასხნეს კარავსა შინა და იტყოდეს, ვითარმედ ესე შესაწირავნი იყუნენ ღმერთთანი.
და	ცხო.პავ	ხოლო ღმერთმან სწავლნა მონანი თჳსნი და არა სრულიად მისცნა იგინი ჴელთა მტერთასა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ შოვაღამესა ოდენ იყო, აჰა ესერა ჭაბუკი ვინმე ქალი ღაღადებდა ჴმითა მაღლითა კარვით გამო და იტყოდა: ვაჲ მე, ვაჲ მე, რამეთუ ისარნი ცეცხლისანი გამოვლენ კაცთა იმათგან და მეცემიან პირსა ჩემსა.
და	ცხო.პავ	და განიღჳძეს მშობელთა მისთა ჴმასა მას მისსა ზედა და ჰკითხეს მიზეზი ყივილისა მისისაჲ.
და	ცხო.პავ	და იგი უმეტჱს ღაღადებდა და თქუა: ცეცხლი გამოვალს კაცთა იმათგან და მეცემის პირსა ჩემსა.
და	ცხო.პავ	გრწმენინ შენ უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე და ჰსცხონდე უკუნისამდე.
და	ცხო.პავ	და მუნქუესვე მირბიოდა ქალი იგი და განჴსნნა საკრველნი მათნი და თქუა: ჰე, უფალო, რომელმან ღმერთმან განმარინოს მე განსაცდელისა ამისგან, მრწამს მე, იგი არს ღმერთი ჭეშმარიტი.
და	ცხო.პავ	და მუნთქუეს აღადგინა პავლე და შთაასხა წყალი ემბაზსა და სახელ-სდვა სახელსა ქრისტჱსსა და თქუა: უფალო ღმერთო იესუ ქრისტე, რამეთუ იყო მიზეზი მოსლვისა შენისაჲ ძეთა მომართ კაცთაჲსა, რაჲთა განჴსნნე შვილნი ადამისნი საკრველთაგან ცოდვისათა და წყევაჲ, რომელი მიიღო ქუეყანამან ადამის მცნებისა გარდასლვითა, აღმოაცენა მტერმან მას ზედა ეკალი და ღუარძლი.
და	ცხო.პავ	და აწ შენ, უფალო, მოგუეც მადლითა შენითა, რაჲთა კეთილად საქმითა განვწმიდოთ იგი.
და	ცხო.პავ	და რაჲთა მოიხუნეს ნაყოფნი სიმართლისანი, ჰე, უფალო, რომელმან ნათელ-იღე იორდანესა და განსწმიდე ნათლისღებაჲ მოსატევებელად ცოდვათა ძეთა კაცთაჲსა, აკურთხე, უფალო, წყალი ესე, და რომელნი ნათელს-იღებენ მას შინა, განიძარცუვენ ძუელსა მას კაცსა და შეიმოსენ დედისაგან ახლისა განწმედილისა ცეცხლითა და სულითა წმიდითა მწინკულსა მას ნათესავისა ჩუენისასა.
და	ცხო.პავ	მაშინ ნათელ-სცა ქალსა მას სახელითა მამისაჲთა, ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა, და მუნქუესვე განიკურნა ქალი იგი ვნებისა მისგან.
და	ცხო.პავ	და ვითარ იხილეს მშობელთა მისთა და სიმრავლემან ერისამან, რომელნი იყვნეს მუნ, საკჳრველი იგი, რომელი იქმნა, ჰრწმენა ყოველთა უფალი ჩუენი და ნათელ-იღეს და აღიარნეს ცოდვანი მათნი.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მიიწია ამბავი ესე მეფისა მათისა, განრისხნა ფრიად.
და	ცხო.პავ	და შეიპყრეს ვითარ სამეოცდაათი სული მამანი და დედანი და შეკრნეს იგი ჯაჭჳთა და საპყრობილესა შესხნეს იგინი.
და	ცხო.პავ	და კუალად წმიდანიცა იგი შეკრნეს მაგრიად და განიყვანნეს იგინი გარე ბანაკსა მას, ადგილსა მას, რომელსა იყო დანაკისკუდოანი ფრიად, და მისგან იყო ცხორებაჲ მათი.
და	ცხო.პავ	და იყო შოვრის დანაკისკუდოანსა მას ხჱ ერთი მაღალი და შუენიერი ფრიად.
და	ცხო.პავ	და მიიყვანნეს წმიდანი იგი ქუეშე მისა, რაჲთამცა მოკლნეს იგინი მუნ.
და	ცხო.პავ	მაშინ აღდგა იოვანე და ჰრქუა მთავარსა მას მათსა: მიბრძანე, რაჲთა ვიტყოდი შენ თანა, რაჲ არიან ხენი ესე თქუენ შოვრის?
და	ცხო.პავ	ჰრქუა მას იოვანე: შემოკრიბენ ყოველნი მოყუასნი შენნი აქა წინაშე ღმრთისა თქუენისა, და ჩუენცა უჴმოთ ღმერთსა ჩუენსა, და იბრძოლნენ ურთიერთას იგინი, და რომელმან ჰსძლოს, განარინოს ერი თჳსი.
და	ცხო.პავ	და ჰრქუა მას მეფემან: კეთილად სთქუ.
და	ცხო.პავ	მაშინ იოვანე განიპყრნა ჴელნი თჳსნი და თქუა: უფალო ღმერთო ჩუენო იესუ ქრისტე, ნაყოფო მოწყალებისაო, შენ, უფალო, ნებითა შენითა ზრდი ნაძუთა ლიბანისათა.
და	ცხო.პავ	გევედრები, რაჲთა მოავლინო რისხვაჲ შენი ხესა ამას ზედა, და აღიფხურეს იგი ძირითურთ მისით, რაჲთა არა სცთებოდიან მის მიერ მრავალნი.
და	ცხო.პავ	და მუნთქუესვე ეცა ქარი ფიცხელი ფინიკთა მათ და აღფხურნა იგინი ძირითურთ.
და	ცხო.პავ	მაშინ ჴმა-ყვეს ყოველთა, რომელნი იყვნეს მუნ, რაჟამს იხილეს საკჳრველი ესე, და თქუეს: ჭეშმარიტად, რამეთუ ღმერთი კაცთაჲ ამათი არს ჭეშმარიტი ღმერთი.
და	ცხო.პავ	ჰრქუა იოვანე მეფესა მას: გრწამსა აწ ანუ, რაჲთა დაიწუას ყოველი ფინიკი ესე და წარწყმდეს ყოველი როჭიკი თქუენი მისგან?
და	ცხო.პავ	და თქუა მეფემან: მრწამს, ვითარმედ ქრისტემან მოგავლინნა ქუეყანასა ამას, რამეთუ იგი არს ჭეშმარიტი ღმერთი, რაჲთა გამოგჳყვანნეს საცთურისაგან ამის ბნელისა.
და	ცხო.პავ	მაშინ აღდგეს წმიდანი იგი და შექმნეს სამონათლოჲ და ნათელ-სცეს მეფესა და მთავართა მისთა და ყოველსა ერსა მისსა.
და	ცხო.პავ	და წარავლინა მეფემან და განათავისუფლნა პყრობილნი იგი, რომელთა-იგი პირველად ნათელ-ეღო, და მისცა მეფემან წმიდათა მათ კარავი დიდი, რაჲთა ყონ იგი ეკლესიად ერისა მისთჳს.
და	ცხო.პავ	და ასწავეს მათ სარწმუნოებაჲ და უკურთხნეს მათ ხუცესნი და დიაკონნი და ეგრჱთ წარემართნეს მთად სინად.
და	ცხო.პავ	ხოლო შეწუხნა მეფჱ იგი და მთავარნი მისნი და ერი იგი წმიდათა მათ განშორებისა მათგან.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მიიწივნეს მთასა სინასა, აღვიდეს ადგილსა მას, რომელსა ღმერთი ეჩუენა მოსეს, და დაყვეს მუნ ხუთი დღჱ და ხუთი ღამჱ ლოცვასა შინა, ვიდრემდის მოიწია მათა ჴმაჲ, რომელი ეტყოდა: შეუწირავს ღმერთსა გზაჲ ესე თქუენი.
და	ცხო.პავ	და შევიდეს ქუაბად, რომელსა შინა იყო მოსე, თავი იგი წინაწარმეტყუელთაჲ, და მოვლეს ყოველი იგი ადგილი და იხილნეს უმრავლჱსნი მონაზონნი, რომელნი იყოფოდეს მთასა მას.
და	ცხო.პავ	და შემდგომად დღეთა რავდენთამე ჰრქუა პავლე იოვანეს: გუალე, ძმაო, ქალაქად კურთხეულად.
და	ცხო.პავ	და მოუჴდეს ორნი კაცნი სპეტაკითა მოსილნი და მოჰკუეთნეს მათგანნი შჳდნი რტონი და წარიხუნეს და დაჰნერგნეს იგინი სამოთხესა მას შინა ღმრთისასა.
და	ცხო.პავ	არამედ მგონიეს, ვითარმედ მოგეჴსენა მიზდებით შრომაჲ და მისთჳს ეგრჱთ ისწრაფი.
და	ცხო.პავ	და ვითარ ვიდოდეს იგინი გზასა თჳსსა, მიიწივნეს იგინი მიმწუხრი მთასა ერთსა.
და	ცხო.პავ	და იყო მთასა მას ზედაკერძო ხჱ ერთი მაღალი, და მას ზედა კაცი ვინმე და ვითარ-იგი ჴმა-უყვეს მას: „გუაკურთხენ, მამაო“, და არაჲ მიუგო მათ.
და	ცხო.პავ	და აქცია პავლე და ჰრქუა: გაფუცებ შენ ქრისტესა, რომელსა ჰყუარობენ მართალნი, უკუეთუ კაცი ხარ, გუეზრახე ჩუენ, და უკუეთუ ეშმაკი ხარ, ივლტოდე ჩუენგან, ვითარცა მტუერი წინაშე პირსა ქარისასა.
და	ცხო.პავ	ხოლო წმიდამან მან თქუა: ვფუცავ სიყუარულსა თქუენსა, ძმანო ჩემნო, რამეთუ მაქუს ადგილსა ამას ოცდათხუთმეტი წელი, არავის უხილავ მე გარნა ორთა ხოლო კაცთა, რომელთა მომართჳან ჟამითი-ჟამად პური და წყალი.
და	ცხო.პავ	და მეცა თქუენებრვე გზა-მეცა და თანა-წარვიდოდე ადგილსა ამას, ვითარ-ესე აწ თქუენ, და ვპოვე აქა კაცი მოხუცებული, სახელით აბრაჰამ, წინამძღუარი მძოვართაჲ, და დგა იგი ხესა ამას ზედა.
და	ცხო.პავ	და ვითარცა მიხილა მე, დამიყენა მე მის თანა სამ დღე და მითხრობდა მე ბრძოლათა მათ, რომელნი შეემთხუეოდეს სულთაგან არაწმიდათა, და სიმდაბლესა მას, რომელი მოიპოვა სულმან მისმან ღმრთისა მიერ შემდგომად ბრძოლისა მის.
და	ცხო.პავ	და შემდგომად სამისა დღისა შეჰვედრა სული თჳსი ღმერთსა.
და	ცხო.პავ	და შთამოვიღე და დაჰვმარხე იგი.
და	ცხო.პავ	და შეიყუარა სულმან ჩემმან სიმარტივჱ იგი სულისა მისისაჲ.
და	ცხო.პავ	და აღმოვედ და დავდეგ ადგილსა მისსა და მოველო მაცხოვარებასა ღმრთისასა.
და	ცხო.პავ	და გლოცავ თქუენ, ძმანო, დაადგერით ჩემ თანა სამ დღე ოდენ ღმრთისათჳს და იხილოთ საკჳრველი.
და	ცხო.პავ	და ვითარცა სამი დღჱ დავყავთ მის თანა, შეჰვედრა სული თჳსი ღმერთსა და გჳბრძანებდა ჩუენ და განგუაკრძალებდა და გჳთხრობდა საქმეთა, რომელნი მოწევნად არიან ნათესავსა ზედა კაცთასა.
და	ცხო.პავ	და ვითარცა აღმოუტევა სული თჳსი, და აღვჴედით ხესა მას, და ემოსა მას სამოსელი ძაძისაჲ, და ვპოვეთ მუნ ფსჳრიდი ერთი, რომელსა შინა იდვა მცირედ პური და ოსპნი დამბალი, და სარწყული ერთი წყალი ზე ეკიდა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ გარდამოვიღეთ იგი, რაჲთამცა დაჰვმარხეთ, აჰა ესერა ერი მრავალი მოვიდოდა, რომელთა აქუნდა სანთლები ბრწყინვალჱ და საცეცხურები და გუკითხეს ჩუენ, ვითარმედ: სადა არს მოწამჱ იგი, რამეთუ გუეჩუენა ჩუენ, და გარდამოვივლინენით ბრძანებით, რაჲთა პატივ-ვსცეთ მოწამესა მას.
და	ცხო.პავ	და ვითარ ესე გუესმა, გულისხმა-ვყავთ, ვითარმედ სახილავი იგი, რომელი ვიხილეთ, წმიდისა მისთჳს შესუენებულისა იყო.
და	ცხო.პავ	და განვსძარცუეთ მას ძაძაჲ იგი და ვსცხეთ მას ზეთი სიწმიდისაჲ და კუალად შევჰმოსეთ ძაძისა იგი სამოსელი და საბეჭური იგი მისი და შთავდევით ლუსკუმასა, სადა ისხნეს ძუალნი ნეტარისა აბრაჰამისნი, და თანა შთაუსხენით და მივეცით იგი მღდელთა მათ, რომელნი იყვნეს ერისა მის თანა.
და	ცხო.პავ	და წარვედით ჩუენ გზასა ჩუენსა და წარმოვიღეთ ფსჳრიდი იგი და სარწყული ნეტარისაჲ მის ჩუენ თანა ევლოგიად, და კურნებანი მრავალნი აჩუენნა ღმერთმან წყლისა მისგან ლოცვითა მის ნეტარისაჲთა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ ვლეთ უდაბნოსა მას ხუთი დღჱ, მივიწიენით ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან ლოდი იაკობისი, და ვპოვენით მუნ კაცნი მძოვარნი, რომელთა ჰქონდეს საქმენი შუენიერნი წინაშე ღმრთისა და კაცთა.
და	ცხო.პავ	და ესუა მათ მამასახლისი, და სავსე იყო სული მისი მადლითა ღმრთისაჲთა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ ვიხილენით იგი, დავცჳვენით პირთა თჳსთა ზედა წინაშე მათსა და ვიკურთხენით მათგან.
და	ცხო.პავ	და იყო სახელი მამასახლისისა მათისაჲ სტეფანე.
და	ცხო.პავ	და ვითარ გჳხილნა ჩუენ, სიხარულით შეგჳწყნარნა და თქუა: მშჳდობით მოხუედითა, მამანო ჩემნო, რამეთუ მოხუალთ მთით სინაჲთ, რომელ არს მთაჲ ღმრთისაჲ.
და	ცხო.პავ	ჰრქუა მას პავლე: და ვინ გითხრა შენ, მამაო, ვითარმედ მთით ღმრთისაჲთ მოვალთ?
და	ცხო.პავ	და დავადგერით ზოგად.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მწუხრისაჲ ვილოცეთ, მისსა შემდგომად დაგჳგეს ჩუენ სერი.
და	ცხო.პავ	მოიღო სტეფანე მამასახლისმან, რაჲთამცა მოსცა ლოცვაჲ და მოგუხედნა ყოველთა.
და	ცხო.პავ	და აღიღო პური იგი და მისცა ჴელთა პავლჱსთა და ჰრქუა მას: მიიღე, მამაო, რამეთუ ეპისკოპოსი ხარ.
და	ცხო.პავ	მაშინ პავლე შეუპყრნა მუჴლნი მამასახლისსა და იწყო სიტყუად მისა: ნუ მამხილებ მე, მამაო, რაჲთა არცა მე გამხილო.
და	ცხო.პავ	და ვითარ ესმა ესე მამასახლისსა მას, მოსცა კურთხევაჲ.
და	ცხო.პავ	მაშინ ჰრქუა მამასახლისმან პავლეს: რაჲსათჳს ჰმალავ, მამაო, მადლსა, რომელი მოგცა შენ ღმერთმან, რამეთუ ეპისკოპოსი ხარ და ჰყოფ თავსა თჳსსა სხუათა კაცთაებრ?
და	ცხო.პავ	ვითარ ესმა ესე ძმათა, შეშფოთნეს და ჰრქუეს: მამაო, რაჲ არს საქმჱ ესე?
და	ცხო.პავ	ვითარ იხილა სტეფანე, რამეთუ განცხადნა საქმჱ იგი, აღდგა შოვრის კრებულსა მას წმიდათასა და თქუა: ძმანო ჩემნო, ისმინეთ სიტყუაჲ ჩემი: მეწამების მე უფალი დაბადებულთაჲ, რამეთუ არა ვტყუვი.
და	ცხო.პავ	და იყო იგი შჳდის წლის, ტიროდა იგი და ღაღადებდა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მიხილა მე, მოვიდა ჩემდა, შემიპყრნა ფერჴნი ჩემნი და თქუა: შემიწყალე მე, მონაო ღმრთისაო, და მიპყარ მე შენ თანა, რამეთუ დედა-მამანი ჩემნი მოკუდეს, და არავინ მივის და დიდისა ჭირისა ჩემისაგან ვიარები უდაბნოსა ამას.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მესმა მე ესე, შემეწყალა მე იგი, ნუუკუე მჴეცმან შეჭამოს, და ვიპყარ იგი დღესამომდის.
და	ცხო.პავ	და არს იგი ამბა მათე, რომელსა უწოდით საჭურისი, და იცნით სრულნი იგი სათნოებანი ქრისტეს მიერ.
და	ცხო.პავ	ჰრქუეს მას ძმათა მათ: მამაო, ოდეს არა ვიცოდეთ საქმჱ ესე, ზოგად ვიყოფოდეთ და არარაჲ გუევნებოდა.
და	ცხო.პავ	ჰრქუა მათ მამასახლისმან ტირილით: ძმანო ჩემნო, არს ესე ათექუსმეტი წელი, ვინაჲთგან ვისწრაფი, რაჲთა დავიცვე ტარიგი ესე ქრისტესი, და არს იგი სიმძაფრესა ოდენ სიჭაბუკისასა.
და	ცხო.პავ	და უკუეთუ განუტეო ეგე, მეშინის, ნუუკუე განრყუნას ეგე მტერმან.
და	ცხო.პავ	მიიდევით ეგე თქუენ, რაჲთა არა მომჴადოს იგი ღმერთმან დღესა მას უკუანაჲსკნელსა, და გაუტეო ეგე.
და	ცხო.პავ	ჰრქუა მათ წმიდამან იოვანე, რაჟამს იხილა საქმისაჲ მის განდიდებაჲ, რამეთუ ყოველნი აღშფოთნეს: ძმანო ჩემნო, მოვედით, დავიმარხოთ დღჱ ესე და მწუხრი, ღამჱ ვათიოთ, და ნებაჲ ღმრთისაჲ იყოს.
და	ცხო.პავ	და ვითარ შოვაღამესა ოდენ იყო, შეჰვედრა ჭაბუკმან მან სული თჳსი ღმერთსა, და ეგრჱთვე წარვგრაგნეთ სამოსლითურთ და დაჰვმარხეთ ლოდსა მას თანა, რომელსა მიაყრდნა თავი თჳსი იაკობ, რაჟამს-იგი წარვიდოდა ქარანად.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მოვილოცენით წმიდანი ადგილნი, წარვედით ურაჰად ქალაქად კურთხეულად და ვპოვეთ, რამეთუ გარდაცვალებულ იყვნეს შჳდნი იგი წმიდათა მათგანნი, რომელნი იყვნეს ქუაბსა მას შინა, ვითარცა-იგი წინაჲსწარვე თქუა პავლე.
და	ცხო.პავ	ხოლო მე ვევედრებოდე და ვარქუ: ამიერითგან, ძმაო, არღარა განგეშორო უკუნისამდე.
და	ცხო.პავ	უკუეთუ გნებავს, სახლსა ჩემსა ვიყვნეთ, და თუ გინდეს, აღვიდეთ ქუაბად წმიდათა მათ თანა.
და	ცხო.პავ	ჰრქუა მას პავლე: უკუეთუ გნებავს განსუენებაჲ ჩემი, მიტევე, რაჲთა ვიქმოდი მუშაკთა თანა, და მწუხრი ვიდრე განთიადმდე აღვიდეთ წმიდათა მათ თანა.
და	ცხო.პავ	და ესრჱთ ჰყოფდეს მარადის.
და	ცხო.პავ	იყო ურაჰას შინა კაცი პატიოსანი და მთავარი მის ქალაქისაჲ.
და	ცხო.პავ	და ესუა მას ცოლი, და იყო მის თანა სალმობაჲ მძიმეჲ მტერისა მანქანებითა ათცამეტ წელ.
და	ცხო.პავ	და ეჩუენა კაცსა მას მორწმუნესა: უკუეთუ გნებავს განკურნებაჲ ცოლისა შენისაჲ, წარვედ შოვაღამესა და დადეგ კართა ეკლესიისათა პირველ ლოცვისა დაწყებისა და თქუ: პავლე, პავლე!
და	ცხო.პავ	და რომელმან ჴმა-გცეს, წარიყვანე შენ თანა სახიდ შენდა, და მან დასდვას ჴელი მისი ცოლსა შენსა, და განიკურნოს იგი.
და	ცხო.პავ	და მადლმან ღმრთისამან დააყენა იგი არა აღსლვად დღეთა მათ წმიდათა მათთა თანა.
და	ცხო.პავ	აღდგა კაცი იგი და წარიყვანნა ორნი მსახურთა მისთაგანნი და შთავიდა ეკლესიისა კართა შოვაღამესა ოდენ და ჴმა-ყო: პავლე, პავლე!
და	ცხო.პავ	და მიუგო მან და თქუა: რაჲ გნებავს?
და	ცხო.პავ	და ვითარ მიეახლა, ჰრქუა მას: მესმა შენთჳს, რამეთუ მუშაკი ხარ და რამეთუ განუსუენი, რომელთა-იგი უქმოდი, და მიც მე საქმარი სახლსა შინა ჩემსა.
და	ცხო.პავ	წარმოვედ ჩემ თანა და მოქმენ საქმჱ იგი ჩემი, და მე მიგცე მიზდი შენი.
და	ცხო.პავ	ჰრქუა მას პავლე: რაჟამს გამოაბრწყინოს ღმერთმან ნათელი მისი დაბადებულთა თჳსთა ზედა, მოვედ და მე წარვიდე შენ თანა.
და	ცხო.პავ	და წარიყვანა იგი სახიდ თჳსა და წარადგინა ცხედარსა ცოლისა თჳსისასა და ჰრქუა მას: ესე არს ნაშჱნები, რომელი დარღუეულ არს, დაცემულ, და ძალ-უც ქრისტესა, რაჲთა აღაშჱნოს ესე ჴელითა შენითა.
და	ცხო.პავ	აღდეგ აწ, ვითარცა ხუროთა-მოძღუარი ბრძენი და ჴელოვანი, მოწაფეო ქრისტესო, და აღაშჱნე სახლი ესე, რომელი დაარღჳა მტერმან.
და	ცხო.პავ	უფალმან შენმან აღაშჱნა სასუენებელი, და მტერი მოვიდა და დაადგრა მას შინა და დაარღჳა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მუართუეს, მოიღო და დაისხა ნებსა თჳსსა და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად და თქუა: უფალო ჩუენო იესუ ქრისტე, ღმერთო მწეო, რომელნი გხადიან ჭირსა შინა თჳსსა, შენ, რომელმან იხილე სალმობაჲ ადამისი და დასდევ წყლულსა ზეთი ნათლისღებითა წმიდითა და განჰკურნე იგი წყლულებათაგან მტერისათა მარჯუენითა შენითა, შენ, უფალო, განჰზომენ ცანი მტკავლითა შენითა მამისა თანა პირველად და მიეც იგი ჯუარისმცუმელთა შენთა, და შეჰმშჭუალეს იგი ჯუარსა სიყუარულითა შენითა ჩუენდა მომართ.
და	ცხო.პავ	და აწცა შენვე, უფალო, მოუვლინე შენმიერი კურნებაჲ დედაკაცსა ამას მდებარესა ცხედარსა ზედა და მკუდარ ქმნულსა მეცნიერთა თჳსთაგან;
და	ცხო.პავ	დიდებაჲ შენდა ჯერ-არს და არა ჩუენდა;
და	ცხო.პავ	შენ, უფალო, მიწოდე, რაჲთა მოვიდე და შოვა-მდგომელ ვიქმნე შოვრის შენსა და შოვრის ჴორცთა ამათ დაღუნებულთა, შენ მოავლინე ძალი შენი, ვითარცა ძლიერ ხარ, და განკურნე სნეულებაჲ დედაკაცისაჲ ამის.
და	ცხო.პავ	და ჩუენ ზედაცა იყავნ წყალობაჲ შენი მადლითა შენითა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ ესე თქუა, ჴმა-ყო ეშმაკმან, რომელი დამკჳდრებულ იყო დედაკაცისა მის თანა, და თქუა: რაჲ ძეს შენი და ჩემი, მონაო ღმრთისაო?
და	ცხო.პავ	და ვითარ ესმა ესე პავლეს – ჴმაჲ ეშმაკისაჲ მის – ჰრქუა მას: არა მე განგაძებ, არამედ უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე გიბრძანებს, რაჲთა გამოხჳდე დედაკაცისა ამისგან.
და	ცხო.პავ	ვითარ ესმა ეშმაკსა მას სახელი ქრისტესი, გარდამოაგდო დედაკაცი იგი ცხედრისა მისგან და განსტყორცა ვითარ სამ წყრთა ოდენ და დაუტევა, და არარაჲ ევნო მას, და იდვა დედაკაცი იგი, ვითარცა მკუდარი.
და	ცხო.პავ	ხოლო პავლე ჰსცხო მას საცხებელი ლოცვისაჲ და მიუპყრა მას ჭამადი.
და	ცხო.პავ	და განიკურნა და აღდგა დედაკაცი იგი და მუნთქუესვე წარვიდა და იკურთხა ენკრატისად მონასტერსა შინა.
და	ცხო.პავ	და ჰრქუა პავლეს ქმარმან მისმან: მამაო, რაჲ უყო შვილთა მისთა?
და	ცხო.პავ	წარვედ და განუყავ ყოველი მონაგები შენი გლახაკთა და შეიყვანენ შვილნი შენნი მონასტერსა და შენ წარვედ და იზრუნე თავისა შენისათჳს პირველ სიკუდილისა შენისა.
და	ცხო.პავ	ხოლო მან შეიწყნარა სიტყუაჲ მისი სიხარულით და ყო, ვითარცა უბრძანა მას პავლე.
და	ცხო.პავ	და გამოჴდეს იგინი კეთილად მონაზონად და კეთილად აღასრულეს განგებაჲ მათი მან და ცოლმან მისმან და შვილთა მათთა, თითუეულმან მონასტერსა თჳსსა, ვითარ-იგი ჯერ-იყო, და ესრჱთ განვიდეს სოფლისა ამისგან.
და	ცხო.პავ	ხოლო პავლე რაჟამს იხილა, რამეთუ იწყეს მყოფთა მის ქალაქისათა ცნობად მისა, შეეშინა ცუდად-დიდებისაგან და განვიდა იგი ფარულად იოვანჱსგან და წარვიდა იგი ნასიბინდ ქალაქად.
და	ცხო.პავ	რაჲთა აღესრულოს მის ზედა თქმული იგი უფლისა ჩუენისაჲ, ვითარმედ: მელთა ჴურელი უჩნს და ფრინველთა ცისათა საყოფელი, ხოლო ძესა კაცისასა არა აქუს, სადა თავი მიიდრიკოს.
და	ცხო.პავ	ხოლო იოვანე ეძიებდა მას მრავალ დღე და არა პოვა იგი და დაიდვა თავსა თჳსსა, ვითარმედ არა დასცხრეს ძიებასა მისსა, ვიდრემდის მიიწიოს დასასრულსა ქუეყანისასა.
და	ცხო.პავ	გამოვიდა და მივიდა იერუსალჱმდ აღმოსავალად და დასავალად და ჩრდილოჲთ და სამხრით და თავს-იდვა ჭირი და შრომაჲ ას და ოთხმეოცსა დღესა ძიებასა მისსა.
და	ცხო.პავ	და მისა შემდგომად შთავიდა ნასიბინდ და მოჲკითხა იგი.
და	ცხო.პავ	და ვითარ მიასწავეს მას, სადა-იგი იქმოდა, მივიდა და პოვა იგი, რამეთუ ზე ეკიდა ვარცლი სათიჴჱ და აღვიდოდა იგი კიბესა.
და	ცხო.პავ	და სიხარულისა მისგან ვერღარა ელოდა გარდამოსლვასა მისსა, არამედ იწყო ჴმობად მისა: პავლე, პავლე!
და	ცხო.პავ	და ვითარ უკმოხედა მას და იცნა იგი, ჰრქუა მას: მელოდე მანდა, ვიდრემდის გარდამოვიდე.
და	ცხო.პავ	და ვითარ აღვიდა პავლე, და დადგა ვარცლი იგი კედელსა ზედა და სხჳთ გარდაჴდა იგი, და ვერღარავინ ცნა ადგილი მისი უკუნისამდე.
და	ცხო.პავ	ხოლო იოვანე ჰგებდა მრავალ ჟამ, და ვითარ არა გარდამოვიდა მისა, იწყო ძიებად მისა ქალაქსა მას შინა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ არა პოვა, შევიდა სახლსა სასნეულოსა და დააგდო თავი თჳსი მუნ.
და	ცხო.პავ	ვერ შემძლებელ არს ენაჲ მითხრობად მწუხარებასა მას, რომელსა შინა იყო იგი, და ურვასა.
და	ცხო.პავ	და ვითარ ეძინა მას ღამესა, ეჩუენა მას პავლე ჩუენებით და ჰრქუა მას: ძმაო იოვანე, ნუ იჭირვი და ნუცა მეძიებ, რამეთუ არღარა იხილო პირი ჩემი ჴორციელად, რამეთუ შენისა ნებისა ყოფისათჳს ვერ წარვწყმიდო საქმჱ იგი, რომლისათჳს დაუტევე ქალაქი ჩემი და გამოვედ.
და	ცხო.პავ	აღდეგ და წარვედ ქალაქად კურთხეულად და აღვედ ქუაბად წმიდათა მათ თანა და მუნ მოელოდე ბრძანებასა ღმრთისასა ახლოთა ჟამთა ამიერ სოფლით, და წინაშე უფლისა ჩუენისა ვიშუებდეთ ურთიერთას უკუნისამდე.
და	ცხო.პავ	და ვითარ იხილა ესე იოვანე, განიხარა სიხარულითა დიდითა და ნუგეშინის-იცა ურვისა მისგან და აღდგა და წარემართა ურაჰად სიხარულით.
და	ცხო.პავ	და აღვიდა წმიდათა მათ თანა და მათ თანა შურებოდა წინაშე უფლისა.
და	ცხო.პავ	და ცხოვნდა იგი რვა თუე და მისა შემდგომად განვიდა იგი სოფლისა ამისგან საჭირველისა.
და	ცხო.პავ	და აქუნდა მას გჳრგჳნი ძლევისაჲ საყოფელთა მიმართ ზეცისათა ბრწყინვალჱ.
და	ცხო.პავ	ლოცვითა მისითა იყავნ წყალობაჲ ღმრთისაჲ ქუეყანასა ზედა მყოფთა მისთა ზედა, და განმრავლდინ მშჳდობაჲ ეკლესიათა და მონასტერთაჲ და განმრავლდინ მათ შოვრის სრულებაჲ სათნოებათაჲ ქრისტჱს მიერ უფლისა ჩუენისა, რომლისა არს დიდებაჲ და პატივი და სუფევაჲ თანა მამით და ყოვლად წმიდით სულითურთ აწ და მარადის უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.ანტ	კაცთაცამცა თქუეს: უკუეთუმცა შემძლებელ იყვნეს სრბად, ვითარცა იგინი, და ვითარცა-იგი მსტოვარი დავითისი აღჴდა მაღალსა და უფროჲს ქუე-მდგომარეთა ხედვიდა იგი მომავალთა, და იგი, რომელ პირველად მორბიოდა, უთხრობდა უპირატჱს სხუათასა, არა თუ არა-ყოფილსა, არამედ მომავალსა და ყოფილსა, ეგრეცა ესენი შრომასა ახუედრებენ და აუწყებენ ურთიერთას, რაჲთამცა აცთუნეს ვინმე, უკუეთუ არა პირველ ღმერთმან შოვრის ურთიერთას რაჲმე ზრახოს წყალთა მათთჳს და მოგზაურთა, წეს-არს ესე ცნობად.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ტყუეს ეშმაკთა და სცთეს, რომელნი ერჩდეს მათ.
და	ცხო.ანტ	და ესრჱთ დაემტკიცა წარმართთა მისნობაჲ და ესრჱთა სცთეს წარმართთაგან პირველად.
და	ცხო.ანტ	არამედ ესრჱთცა და-ვე-ცხრომილ არს საცთური იგი, რამეთუ მოვიდა უფალი, რომელმან მას თანა ზაკულებაჲ იგი მათი და ეშმაკნი განაქარვნა, რამეთუ არარაჲ იციან თავით თჳსით, არამედ ვითარცა მპარავთა რაჲ-იგი იხილიან სხუათა თანა, მასცა უთხრობედ, უფროჲსღა ნეფსით მეტყუელ არიან და არა წინაჲსწარმცნობელ.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ მკურნალნიცა გამოცდილ არიან სალმობათაგან და რაჟამს იხილიან სხუათა ზედა იგივე სენი, ვინ უწყის, ნებსით ჰგონებედ ჩუეულებისა მისგან და წინაჲსწარ უთხრიან.
და	ცხო.ანტ	და მენავეთა და მუშაკთა მერმე მსგავსად ჩუეულებისა იხილიან ჰაერთა განგებულებაჲ და წინაჲსწარ უთხრიან ზამთრისა სიბოროტჱ და ყუდროებაჲ ჰაერთაჲ, და არა თუ მოცემულ ღმრთისა მიერ წინაჲსწარ თხრობაჲ იგი მათი თქუეს, ვითარმედ გამოცდილებით და ჩუეულებით.
და	ცხო.ანტ	და არავინ სანატრელ იყოს, რამეთუ ისწავა და ცნა, არამედ ამისთჳს თითოეულსა ზედა-აც კითხვაჲ, უკუეთუ სარწმუნოებაჲ დაიმარხა და მცნებანი ერთგულად დაიცვნა.
და	ცხო.ანტ	აწ არა ჯერ-არს მრავალ რაჲმე სწრაფაჲ ყოფად ამათთჳს, არცაღა ამათთჳს მონაზონებად და შრომად, რაჲთამცა წინაჲსწარ ვსცნობდით, არამედ რაჲთა ღმერთსა სათნო-ვეყვნეთ, ხოლო ლოცვაჲ ჴამს არა თუ რაჲთა წინაჲსწარ ვსცნობდეთ, არცაღა ესევითარმცა მონაზონებისათჳს მოვჰჴდით სასყიდელსა, არამედ რაჲთა შემწე გუეყოს ჩუენ უფალი ძლევასა ეშმაკთასა.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ყოვლადვე მეცნიერებაჲ გჳნდეს, განვიწმიდნეთ გულნი, რამეთუ მე მრწამს, უკუეთუ ვინმე განიწმიდოს სული ყოვლით კერძო და ბუნებასა დაადგრეს, შემძლებელ არს წინა-მხედველ ყოფად, უფროჲსღა და უშორჱს მხილველ ეშმაკთასა, რამეთუ უვის მას გამომაცხადებელი უფალი ვითარცა-იგი იყო სული ელისჱსი, ხედვიდა უფროჲს გიეზისა გარე-მოდგომილსა ძალსა.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ მოვიდენ თქუენდა ღამე და უნდეს მერმეთა მათ სიტყუად და თქუან: ჩუენ ვართ ანგელოზნი, ნუ ისმენთ მათსა, რამეთუ ტყუვიან: უკუეთუ აქებდენ მონაზონებასა თქუენსა და გნატრიდენ თქუენ, ნუ ერჩით, ნუცა ყოვლად შეიწყნარებთ მათ, გამოიწერეთ ჯუარი თავთა თქუენთა და სახლსა ილოცევდით, იხილნეთ ესენი უჩინონი, რამეთუ მოშიშ არიან და ფრიად ძრწიან სახისათჳს საუფლოჲსა ჯუარისა, რამეთუ მით განაშიშულნა და განაქიქნა მაცხოვარმან.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ურცხჳნოდ დგენღა და როკვიდენ და ფერად-ფერადად აუცნებდენ, ნუ შეშინდებით, ნუცა შესძრწუნდებით, ნუცა ვითარცა კეთილთა ხედავთ მათ, რამეთუ ხენეშთა მათ და კეთილთა მოსლვაჲ ადვილად შესაძლებელ არს გამოცნობად ღმრთისა მომადლებითა ესრჱთ, რამეთუ წმიდათა იგი გამოცხადებაჲ არა არს შფოთით, რამეთუ არა ჰჴდებოდეს, არცა ღაღადებდეს, არცა ესმეს ვის ჴმაჲ მათი, რამეთუ მყუდროებით და მშჳდობით არიან ესრჱთ, ვითარმედ მეყსეულად სიხარული და მხიარულებაჲ იქმნის და ნუგეშინისცემაჲ სულისაჲ, რამეთუ არნ მათ თანა უფალი, რომელი-იგი არს ჩუენი სიხარული, ხოლო ღმრთისა მამისა ძალი, რამეთუ გულისსიტყუანი მისნი შეუძრწუნებელად და უშფოთველად დაადგრიან, რამეთუ განანათლებნ მათ თავით თჳსით გამოჩინებულთასა მას ხილვად, რამეთუ სურვილი ღმრთისაჲ და მერმეთა მათ კეთილთაჲ მოიწივნიან გულსა მისსა და უნებნ ყოვლად შეყოფაჲ ამათი, თუმცა წარვიდა ამათ თანა.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ, ვითარცა კაცნი, შეშინდენ კეთილსა მას ხილვასა, მოუსპიან გამოჩინებულთა მათ შიში იგი მეყსეულად სიყუარულითა, ვითარცა-იგი უყო გაბრიელ ზაქარიას და რომელ-იგი გამოუჩნდა ანგელოზი დედათა მათ საუფლოსა მას ზედა საფლავსა და მწყემსთა მათ, ვითარცა სახარებასა წერილ არს: „ნუ გეშინინ“, რამეთუ არს შიში მათი არა თუ შესაძრწუნებელად სულისა, არამედ საცნობელად უმჯობჱსთა მოსლვისა.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ არს წმიდათა გამოცხადებაჲ, ხოლო უკეთურთა მოსლვაჲ და უცნებაჲ შეძრწუნებულ და ბგერით და ოხრით არნ და ღაღადებით, ვითარცა სახედ არნ ჭაბუკთა უსწავლელთაჲ და ავაზაკთა აღძრვაჲ, რომლისაგან მეყსეულად იქმნის შიში სულისაჲ, შეძრწუნებაჲ და დაუწყნარებლობაჲ გულისა-სიტყუათაჲ, მწუხარებაჲ, სიძულილი მონაზონებისაჲ, მოწყინებაჲ, წუხილი, ჴსენებაჲ თჳსთაჲ და შიში სიკუდილისაჲ და მიერითგან გულისთქუმაჲ ბოროტთაჲ და სულმოკლებაჲ სათნოებისათჳს და ჩუეულებისა აღშფოთებაჲ.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ვინმე იხნილნეთ და შეშინდეთ, და მყის შიში იგი განგეშოროს, და მის წილ იყოს სიხარული გამოუთქუმელი და გულსმოდგინებაჲ და უშიშობაჲ და მოლხინებაჲ და გულის სიტყუათა უშფოთველობაჲ და რავდენი წინაჲსწარ გითხარ, სიმჴნჱ და სიყუარული ღმრთისა მიმართ.
და	ცხო.ანტ	ნუ გეშინინ და ილოცევდით, რამეთუ სიხარულმან და დაწყნარებამან აჩუენოს მომავალისა მის სიწმიდჱ.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ აბრაჰამმან იხილა უფალი და ესრჱთ განიხარა, და იოვანე ჴმასა უფლისა მშობელისა მარიამისსა ჰკრთებოდა სიხარულით.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ გამოჩინებასა ვიეთსამე შფოთი იყოს და ბგერაჲ გარეშე და უცნებაჲ სოფლისაჲ და თქუმაჲ სიკუდილისაჲ და, რავდენი-იგი წინაჲსწარ ვთქუ, უწყოდეთ, რამეთუ უკეთურთაჲ არს მოსლვაჲ.
და	ცხო.ანტ	და ესე უწყებულ იყავნ.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ვიეთსამე დაადგრეს შიში, მტერთა მოსლვაჲ არს, რამეთუ არა მოუღიან შიში ესევითართაგან ეშმაკთა, ვითარ-იგი უყო მთავარანგელოზმან გაბრიელ ღმრთისმშობელსა მარიამს და ზაქარიას და რომელ-იგი გამოუჩნდა წმიდასა საფლავსა ზედა დედათა მათ, არამედ რაჟამს იხილიან მოშიში, უფროჲსად აღაორძინიან უცნებაჲ, რაჲთა უფროჲს მით შეაშინონ, და მიერითგან მოუჴდიან, ემღერიედ და ეტყჳედ: დავარდით და თაყუანის-გუეცით ჩუენ.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ წარმართნი ესრჱთ შეაცთუნნეს და ესრჱთ საგონებელ იქმნნეს მათგან სახელმტყუვარად ღმრთად.
და	ცხო.ანტ	რაჟამს-იგი ესევითართა მისა მიმართ უცნებათა ჰყოფდა, შეჰრისხნა და ჰრქუა: მართლუკუნიქეც ჩემგან, ეშმაკო, რამეთუ წერილ არს: უფალსა ღმერთსა შენსა თაყუანის-სცე და მას მხოლოსა ჰმსახურო.
და	ცხო.ანტ	უფროჲსღა და უმეტჱს მზაკუვარი იგი ამით შეურაცხ იქმნეს ჩუენგან, რამეთუ რომელი-იგი თქუა უფალმან, იგი ჩუენთჳს ყო, რაჲთა ჩუენგანცა ესმოდიან ეშმაკთა ესევითარნი ჴმანი და გარე-მიიქცნენ უფლისა მიერ, რომელმან-იგი ამით ესრჱთ შეჰრისხნა მათ, არა უკუე ჯერ-არს არცაღა ეშმაკთა განსხმისათჳს სიქადული, არცაღა კურნებათათჳს თავისა ამაღლებაჲ, არცაღა განმსხმელთათჳს ეშმაკთაჲსა ხოლო საკჳრველებაჲ, არცაღა რომელთა ვერ განასხნენ შეურაცხებად, არამედ კაცად-კაცადი მარხვასა განიცდიდინ და შურდინ, გინა სახჱ განიგენ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ცათა შინა დაწერაჲ სახელთაჲ საწამებელ არს ჩუენისა სათნოებისა და ცხორებისაჲ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო განსხმაჲ ეშმაკთაჲ მაცხოვრისაჲ არს, რომელმან მოსცის მადლი, ვითარცა რომელნი-იგი არა სათნოებით, არამედ სასწაულითა იქადოდეს და იტყოდეს: უფალო, არა სახელითა შენითა ეშმაკთა განვასხემდითა და შენითა სახელითა ძალთა მრავალთა ვჰყოფდით?
და	ცხო.ანტ	მიუგო უფალმან და ჰრქუა: ამენ გეტყჳ: არა გიცნი თქუენ, რამეთუ არა იცნის უფალმან გზანი უღმრთოთანი.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა მიიწია კართა ქალაქისათა, პოა ძაღლი მკუდარი, მდებარჱ.
და	ცხო.სჳი	და შეიჴსნა საბელი, რომელი ერტყა სარტყლად, და მოაბა ფერჴსა ძაღლისასა და, იწყო სირბილად, მიითრევდა და შევიდოდა ქალაქად.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა იხილეს იგი, მათ იწყეს ყივილად და იტყოდეს: მონაზონი ცოფი! მონოზონი ცოფი!
და	ცხო.სჳი	სდევდეს უკუანა და სცემდეს ყურიმალსა.
და	ცხო.სჳი	და აიღო ნიგოზი, შევიდა ეკლესიად ჟამისწირვასა და იწყო სრად კანდლებისა, მოჰლეწდა, და სდევდეს უკუანა, რაჲთამცა განაძეს ეკლესიით.
და	ცხო.სჳი	იგი აღჴდა საფსალმონეთა ზედა, იწყო სისრად დედათა ნიგუზითა მით, და დიდითა ჭირითა განიყვანეს ეკლესიით.
და	ცხო.სჳი	ვითარ იგი განვიდოდა, და დაუქცია ტაბლები მსყიდელთა სპანქრეზისათაჲ.
და	ცხო.სჳი	შეიპყრეს იგი და სცეს ცემაჲ დიდი.
და	ცხო.სჳი	იხილა იგი კაცმან, რომელი ჰყიდდა ცერცუსა, და არა იცოდა მან, ვითარმედ თავი მოუსულელებიეს.
და	ცხო.სჳი	ჰრქუა მას: გნებავსა, უფალო, რაჲთა ნაცვალად რორინებისა ამის შენისა მოხჳდე და დასდგე და ჰყიდდე ცერცუსა ამას?
და	ცხო.სჳი	და დაადგინა იგი.
და	ცხო.სჳი	იწყო და განუყოფდა ყოველსა გლახაკთა და ჭამდა იგი უწყალოდ, რამეთუ თავადსა მას კჳრიაკესა არა ეჭამა.
და	ცხო.სჳი	ჭეშმარიტად გეტყჳ, უკუეთუ ესრჱთ ჭამდეს, არღარა გიჴმს განსყიდაჲ, რამეთუ მე ვხედევდ, და წამსა ერთსა შეჭამა ფილი სავსჱ ცერცჳ.
და	ცხო.სჳი	და არა ეცნა, ვითარმედ სხუები იგი ფილები განუყოფიეს გლახაკთა ზედა, რამეთუ ეგონა განსყიდაჲ.
და	ცხო.სჳი	აღაღეს კიდობანსა და არა პოესს მას შინა არცა ფოლი ერთი.
და	ცხო.სჳი	მაშინ სცეს მას და დაჰგლიჯეს წუერი მისი და განაძეს.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა შემწუხრდა, უნდა კუმევაჲ საკუმეველისაჲ და არა პოვა ნატეხი კეცისაჲ.
და	ცხო.სჳი	შეყო ჴელი მისი საგზებელსა და აღივსო იგი ცეცხლითა, დაასხა მას ზედა საკუმეველი და იწყო კუმევად.
და	ცხო.სჳი	მიხედა და იხილა იგი ცოლმან მისმან, რამეთუ აქუნდა ცეცხლი ჴელითა მისითა და აკუმევდა.
და	ცხო.სჳი	და მან ეგრე ყო თავი თჳსი, ვითარმცა მოსწუა ცეცხლმან მან, შთააგდო იგი ფიჩუსა მას, რომელი ემოსა, და ჰრქუა დედაკაცსა მას: უკუეთუ არა გინებს, რაჲთამცა ვაკუმიე ჴელითა ჩემითა, აჰა ესერა ვაკუმევ ფიჩჳთა ჩემითა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა დაიცვა ღმერთმან მაყუალი იგი ცეცხლისა მისგან და ყრმანი – საჴუმილისა მისგან, ეგრჱთვე დაიცვა წმიდაჲცა ესე და სამოსელი მისი ცეცხლისა მისგან.
და	ცხო.სჳი	და ესრჱთ აქუნდა ჩუეულებაჲ, ოდეს ქმნის რაჲმე საკჳრველი ადგილსა ერთსა, მიიცვალის სხუად კერძო ქალაქისა.
და	ცხო.სჳი	რაჲთა დაავიწყდეს საქმჱ იგი, რომელ ქმნა: და ოდესმე მუხთქუესვე ქმნის რაჲმე საქმჱ უშუერი, რაჲთა დაფაროს სასწაული იგი, რომელ ქმნა.
და	ცხო.სჳი	იყო ვითარცა კაცი უჴორცოჲ და არარაჲ ჰგლოდა, რაჲცამცა ყო წინაშე კაცთა.
და	ცხო.სჳი	და ოდეს გარე განსლვის უნებნ, დაჯდის, სადაცა დაემთხჳის: წინაშე კაცთა, შოვრის უბანთა.
და	ცხო.სჳი	იყო ოდესმე წმიდაჲ ესე ქულბაგსა შინა მეღჳნისასა და უდუღებნ მათ წყალსა, უზავებნ ღჳნოსა და ასუამნ.
და	ცხო.სჳი	იყო მექულბაგჱ იგი უწყალოჲ და მრავალგზის არცაღა საზრდელი მისი მისცის მას.
და	ცხო.სჳი	მრავალნი მოვიდოდეს და სუმიდეს მის თანა, რაჲთა სალოსსა ეცინოდიან.
და	ცხო.სჳი	დღესა ერთსა შევიდა გუელი ქულბაგად და სუა ჭიქისა ერთისაგან და შთასთხია მას წამალი და წარვიდა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ მოვიდა, შევიდა ქულბაგად და იხილა წერილი ჭიქასა მას ზედა ესრჱთ: სიკუდილი.
და	ცხო.სჳი	და ცნა მიზეზი იგი წერილისაჲ მის, აიღო არგანი და განტეხა ჭიქაჲ იგი სავსჱ ღჳნითა.
და	ცხო.სჳი	მაშინ მოვიდა უფალი იგი ქულბაგისაჲ მის, მოუღო არგანი იგი ჴელთაგან მისთა და სცა მით, ვიდრემდის დაშურა, და განაძო.
და	ცხო.სჳი	ვითარცა იყო ხვალისაგან, მოვიდა ამბა სჳმეონ და დაიმალა ქულბაგისა მის კარსა უკუანა.
და	ცხო.სჳი	და იხილა იგი ქულბაგისა მის უფალმან, აიღო არგანი და მივიდა, რაჲთამცა მოკლა იგი.
და	ცხო.სჳი	ხოლო გუელსა მას ვერ მიამთხჳა და ჩამოლეწა ყოველი იგი ჭიქები.
და	ცხო.სჳი	მაშინ გამოეცხადა ამბა სჳმეონ და ჰრქუა მას: რაჲ არს ესე ცოფი?
და	ცხო.სჳი	და ცნა ქულბაგისა უფალმან, რამეთუ ამის მიზეზისათჳს ყო განტეხაჲ ჭიქისაჲ მის ამბა სჳმეონ, და მიერ დღითგან ჰრწმენა იგი და უნდა წმიდასა მას, რაჲთა განაქარვოს სარწმუნოებაჲ მეღჳნისაჲ მის მისა მიმართ, რაჲთა არა განაცხადოს საქმჱ მისი.
და	ცხო.სჳი	მივიდა დღესა ერთსა, სადა წვა ცოლი მექულბაგისაჲ მის და ეძინა.
და	ცხო.სჳი	ჴმა-ყო დედაკაცმან მან, და ესმა ქმარსა მისსა და მივიდა.
და	ცხო.სჳი	და ჰრქუა მას ცოლმან მისმან: განაძე ჩუენგან წყეული ესე, რამეთუ ბოროტი საქმჱ ჩემ თანა უნდა ყოფად.
და	ცხო.სჳი	სცა მას კისერსა და განაძო ქულბაგით.
და	ცხო.სჳი	და იქმნა იგი მიერ დღითგან ქულბაგისა მის უფლისა თანა, ვითარცა კაცი მოცთომილი და ბოროტის-მყოფელი.
და	ცხო.სჳი	და ოდეს ვისგანმე ესმინ, იტყჳედღა ამბა სჳმეონისთჳს, ვითარმედ თავი მოუსულელებიეს, იგი ეტყჳნ მათ: ჭეშმარიტსა გეტყჳ, ვითარმედ ცოფ არს, და რომელი მე თჳთ მიხილავს მის თანა, ვერვინ განმამტყუვნებს მას ზედა, რამეთუ უნდა განრყუნაჲ ცოლისა ჩემისაჲ, უკუეთუმცა ვითარ შეეძლო, და ჭამს ჴორცსა, ვითარცა ვის ღმერთი არა უვინ.
და	ცხო.სჳი	რამეთუ ოდესმე ჭამის წმიდამან მან ჴორცი და კჳრიაკჱ ერთი მივლის ყოვლად უჭმელად ჭამასა მას ჴორცისასა.
და	ცხო.სჳი	და სულსა წმიდასა, რომელსა დაემკჳდრა მის თანა, განეცივნეს ჴორცნი მისნი, ვიდრემდის არღარა იყო მის თანა აღძრვაჲ ჴორცთა ბუნებისაჲ.
და	ცხო.სჳი	იმღერინ იგი დედათა თანა, და ყოვლადვე არაჲ ევნებოდა.
და	ცხო.სჳი	და უყუარდა იგი წმიდასა მას სიკეთისა მისისათჳს და გამოუცხადა მას ყოველი საქმჱ.
და	ცხო.სჳი	და მან გჳთხრა ყოველი, ვითარ-იგი ეთხრა მისდა წმიდასა მას.
და	ცხო.სჳი	ყოვლადვე შეეწყალა იგი დიაკონსა მას და უნდა, რაჲთამცა განუსუენა.
და	ცხო.სჳი	და იცინოდა.
და	ცხო.სჳი	და მუნქუესვე განიძარცუა სამოსელი თჳსი და დაიკრიბა იგი თავსა თჳსსა.
და	ცხო.სჳი	დაუტევა იგი და წარვიდა.
და	ცხო.სჳი	იყო ადგილსა მას თანაჲს-თანა ორი აბანოჲ: ერთი დედათაჲ და ერთი მამათაჲ.
და	ცხო.სჳი	დაუტევა სალოსმან ნებსით მამათა აბანოჲ და შევიდა დედათასა.
და	ცხო.სჳი	ჴმა-უყო მას დიაკონმან მან და ჰრქუა: ვიდრე ხუალ, სალოსო, დადეგ, რამეთუ ეგე აბანოჲ დედათაჲ არს.
და	ცხო.სჳი	მოექცა იგი და ჰრქუა მას: კმა ყავ, მოცთომილო, აქაცა წყალი ტფილი და ცივი არს და მუნცა ეგრევე და არარაჲთ ჰმატან ერთმანერთსა.
და	ცხო.სჳი	შესდვა და შევიდა შოვრის დედათა.
და	ცხო.სჳი	შეაკრბეს იგინი მას ზედა და სცეს მას ცემითა დიდითა, გამოაძეს.
და	ცხო.სჳი	და ამისა შემდგომად განიყვანა იგი დიაკონმან მარტოდ და ჰრქუა.
და	ცხო.სჳი	მიუგო მას და ჰრქუა: მართლიად გეტყჳ, შვილო ჩემო, ვითარცა არნ შეშაჲ შეშასა შოვრის, ეგრე ვიყავ მე მათ შოვრის და არა ვხედევდ, ვითარმედ ჴორცნი ასხენ, რამეთუ ყოველი გონებაჲ ჩემი იყო ღმრთისა თანა, და არა განვეშორე.
და	ცხო.სჳი	და რომელსამე იქმნ ესე წმიდაჲ კაცთა სარგებლისათჳს და რომელსამე, რაჲთა დაფარნეს საქმენი თჳსნი, რაჲთა არა საცნაურ იქმნეს.
და	ცხო.სჳი	და იყო მათ თანა ძჱ ამის დიაკონისაჲ პირველმოჴსენებულისაჲ, სალოსისა მეგობრისაჲ.
და	ცხო.სჳი	და ყრმაჲ იგი უწინარჱს მცირედთა დღეთა დაცემულ იყო სიძვითა ქმრის ცოლსა დედაკაცისა თანა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა გამოვიდა მისგან, შეემთხჳა მას სიცოფჱ, და არღა ეცნა იგი მას.
და	ცხო.სჳი	უნდა წმიდასა მას, რაჲთა განსწავლოს იგი და განკურნოს.
და	ცხო.სჳი	იკრიბნა ქვანი და იწყო სისრად მათა.
და	ცხო.სჳი	და უნდა დიაკონისა მის ძესა, რაჲთამცა მის კერძო შეერთო იგი, და არა ერჩდა მას.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ-იგი რბოდეს სირბილით, მიეწია წმიდაჲ იგი ყრმასა მას, ძესა დიაკონისასა, სცა ყურიმალსა და ჰრქუა: ნუღარა კუალად ისიძავ, უბადრუკო, და არა მოგეახლოს შენ ეშმაკი.
და	ცხო.სჳი	მუნქუესვე დასცა იგი ეშმაკმან, და შემოაკრბა ერო მას ზედა.
და	ცხო.სჳი	ვითარ იგი იდვა და პეროოდა, იხილა სალოსი, რამეთუ განაძებდა იგი მისგან ძაღლსა შავსა და სცემდა მას ჯუარითა შეშისაჲთა, და შემდგომად ჟამისა ერთისა მოიქცა.
და	ცხო.სჳი	და ვერ უძლო აღმოთქუმად, გარნა ესე ხოლო, ვითარმედ: კაცმან ვინმე მრქუა: ნუღარა ისიძავ და ნუ გეშინინ.
და	ცხო.სჳი	და შემდგომად წმიდისა მის შესუენებისა განეღო გონებაჲ მისი და თქუა, რაჲ-იგი ეხილვა.
და	ცხო.სჳი	და ერთი მათგანი იმღერდა მედგრითა სიმღერითა.
და	ცხო.სჳი	და უნდა წმიდასა მას, რაჲთამცა განაშორა სიმღერისა მისგან, რამეთუ ჰქონდეს მცირედნი საქმენი კეთილნი.
და	ცხო.სჳი	და შთავიდა ადგილსა მას, სადა-იგი იმღერდეს, აღიღო ქვაჲ მცირჱ, დასწერა ჯუარი მას ზედა, სტყორცა, და ეცა ჴელსა მარჯუენასა მის კაცისასა.
და	ცხო.სჳი	განუჴმა იგი, და არავინ იცოდა, თუ ვინ სტყორცა ქვაჲ იგი.
და	ცხო.სჳი	ეჩუენა წმიდაჲ იგი კაცსა მას ძილსა შინა და ჰრქუა მას: ესე შეგხუდა ტყორცებითა ჩემითა, და უკუეთუ არა მეფუცო, რაჲთა განეყენო სიმღერისა მისგან, არა განგეკურნოს.
და	ცხო.სჳი	და ეფუცა იგი წმიდასა ღმრთისმშობელსა მარიამს, ვითარმედ არღარა იმღერდეს მით სიმღერითა დღეთა ცხორებისა მისისათა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ განიღჳძა, იყო ჴელი მისი ცოცხალ ყოვლად, და უთხრობდა, რაჲ-იგი იხილა.
და	ცხო.იოვ.ეპ	და იშვა იგი, ვითარცა-იგი თჳთ მან გჳთხრა, რვასა იანვარისასა, წელსა მეშჳდესა ჴელმწიფებასა და წელსა მეოთხესა მარკიანე მეფისა მორწმუნისა და ღმრთისმოშიშისასა.
და	ცხო.იოვ.ეპ	და იყვნეს მშობელნი მისნი ქრისტეანე და სარწმუნოებითა და სიბრძნითა განსწავლეს იგი და ორნი იგი ძმანი მისნი მის თანა: ფარღამოს და ელია.
და	ცხო.იოვ.ეპ	და იგინიცა განბრწყინდეს საქმითა მონაზონებისაჲთა.
და	ცხო.იოვ.ეპ	და მცირედთა ჟამთა შეისუენეს მშობელთა მისთა.
და	ცხო.სჳი	და მოვიდა სამოძღუროსა ყრმათასა, აღიტაცა შოლტი იგი ყრმათაჲ და იწყო მით ცემად სუეტებსა.
და	ცხო.სჳი	და ეტყჳნ, რომელსა-იგი უხეთქნის: თქუა უფალმან შენმან: ნუ შეიძრვი.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა მოიწია ძრვაჲ იგი, არა შეიძრა არცა ერთი სუეტი, რომელსა-იგი უხეთქნა.
და	ცხო.სჳი	და ერთისა სუეტისადა ეგრე ერქუა: შენ ნუცა სდგა და ნუცა დაეცემი.
და	ცხო.სჳი	და განიპო სუეტი იგი ძრვისა მისგან ზჱთგან ვიდრე ქუემდე და მიდრკა.
და	ცხო.სჳი	და მას ზედა დაადგრა და ვერ ცნეს, რაჲ-იგი ყო წმიდამან მან, გარნა უკუანაჲსკნელ.
და	ცხო.სჳი	და მივიდა ყოველსა ადგილსა, სადა ყრმები ისწავლიდა, და ამბორს-უყოფნ ყრმებსა მას, განსცხრებინ და ეტყჳნ: წარვედ მშჳდობით, შვილო ჩემო.
და	ცხო.სჳი	და არა ყოველსა ყრმებსა აკოცებნ, არამედ მათ ხოლო, რომელთაჲ ეცნა სულითა, ვითარმედ მოკუდომად არიან.
და	ცხო.სჳი	და ეტყჳნ მოძღუართა მათთა ღმრთისათჳს: ნუ სცემთ ყრმებსა ამას, რომელთა მე ამბორს-უყოფ, რამეთუ შორსა გზასა წარმავალ არიან.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მოძღუართა მათ ოდესმე სციან მას შოლტითა და ოდესმე უბრძანის ყრმათა, და უკუნჰკრიან იგი სუეტსა.
და	ცხო.თევ	და დაუკჳრდა მსახურთა მათ და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	ცხო.თევ	და კუალად ჩუეულებაჲ აქუნდა წმიდასა მას ყოფად დღესასწაული წმიდისა ღმრთისმშობელისა მარიამისი წელიწადსა შინა ერთგზის.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ სიკუდილი მოიწია, არა დაშთა არცა ერთი ყრმაჲ, რომელთადა-იგი ამბორს-ეყო, რომელი არა მოკუდა.
და	ცხო.თევ	და ჟამსა რომელსამე შეკრბა კრებული მრავალი მას დღესა და რამეთუ არა ედვა მათ პური, არცაღამცა რომელ ტაბლასა ზედა დააგეს, გარნა რაჲ ტაბლაჲ – თითო პური.
და	ცხო.თევ	და ჭამა ერმან მან და განძღეს.
და	ცხო.თევ	და მათსა შემდგომად ძმათა ჭამეს ნეშტისა მათისაგან, და კუალად დაუშთა მათ ნეშტი, განაჴმეს იგი და მრავალ ჟამ ჭამდეს მისგანსა.
და	ცხო.თევ	და კუალად ჩუეულებაჲ აქუნდა მეგჳპტელთა მოსლვად მონასტრად დღესასწაულსა ჯუარობისასა.
და	ცხო.თევ	და მო-ოდესმე-ვიდა ერი მრავალი, ვიდრემდის ეგონაცა მოვანეთა, ვითარმედ არცაღა წყალი, რომელ ედგა, ყოფად არს.
და	ცხო.თევ	და ჭამეს პური და წუენი, ვიდრემდის განძღეს, და დაუშთა.
და	ცხო.თევ	და ბრძანა წმიდამან მან, რაჲთა მისცენ რაჲ კაც შემდგომად განძღებისა თითო პური და მალაკი ევლოგიად.
და	ცხო.თევ	ამას და ესევითარსა იქმოდა ღმერთი საკჳრველსა ჴელითა მონისა მისისა თევდოსისითა, ვითარცა იქმოდა ჴელითა მოსჱსითა.
და	ცხო.თევ	და კუალად ზრუნავნ იგი სნეულთათჳს და აღაშჱნა სახლები მრავალი: სახლი ერთი სნეულთა მონაზონთათჳს და ერთი ერისკაცთათჳს სნეულთა და ერთი სახლი უცხოთა და გლახაკთა სნეულთათჳს.
და	ცხო.თევ	და მზა ეყოფოდა მათ ყოველი საჴმარი მათი წამალთაჲ და საზრდელისაჲ.
და	ცხო.თევ	და კუალად სხუაჲ სახლი აღაშჱნა მოხუცებულთათჳს მამათა, რომელნი მოუძლურებულ არიედ, რომელსა შინა იყო ყოველი განსასუენებელი ჴორცთაჲ.
და	ცხო.თევ	და სხუაჲ ადგილი აღაშჱნა მონაზონთათჳს, რომელნი ამპარტავანებისა მათისათჳს მიეშუა მათ ზედა გინა სხჳსა განგებისათჳს ღმრთისა მიერ, რომელი ჩუენ არა ვიცით.
და	ცხო.თევ	და იტანჯებოდეს იგინი ეშმაკისაგან და უგუნურ იქმნიან.
და	ცხო.თევ	და მათსა განსუენებასა ფრიად მოსწრაფე იყო.
და	ცხო.თევ	და ოდეს იხილნის იგინი დაწყნარებულად და გონიერად, ასწავებნ და ნუგეშინის-სცემნ და ეტყჳნ: მოთმინე იქმნენით, შვილნო ჩემნო, და ნუ მოიწყინებთ ამის შრომისაგან, რამეთუ რომელი უყუარნ უფალსა, სწავლის, რაჲთამცა სწავლითა მისითა განგუაყენნა უდებებისაგან და განგუაშორნა ბოროტსა, რამეთუ შეჰგავს: ყოველმან რომელმან შეურაცხ-ყო ღმერთი ურჩებითა თჳსითა მისდა მიმართ, რაჲთა იგი შეურაცხ-იქმნეს სწავლითა მით, და უმჯობჱს არს მისა, რაჲთა აქავე განისწავლოს და არა საუკუნესა მას სატანჯველსა მიეცეს, რამეთუ აქა ტკივილი მცირედ ჟამ არს და მუნ პატიჟი დაუსრულებელ არს.
და	ცხო.თევ	და ყოველი, რომელი განვიდეს საწუთროჲსა ამისგან თჳნიერ ჭირისა და ურვისა და არა განიწმიდნეს ცოდვანი თჳსნი, ეგევითარი იგი განუდგების ღმერთსა და წარუკუეთიეს სასოებაჲ ცხორებისა მისისაჲ.
და	ცხო.თევ	უკუეთუ პურებსა მას ვერ შეუძლო თჳნიერ ბრძანებისა, ვითარ კაცსა შეუძლოს, რომელი არს ხატი ღმრთისაჲ თჳნიერ ბრძანებისა და მიშუებისა?
და	ცხო.თევ	და გჳღირს, რაჲთა ვჰმადლობდეთ ღმერთსა სწავლასა მისსა ზედა და შევწიროთ მისა ნაყოფი მოთმინებისაჲ და ვიყვნეთ ვითარცა ოქროჲ გამოცდილი და მოვიპოოთ სასოებაჲ, რომელსა არა ჰრცხუენეს.
და	ცხო.თევ	და იყავნ ჩუენდა წინდად ჭირი და ურვაჲ განსუენებისათჳს და უძლურებისა.
და	ცხო.თევ	ამას და ესევითარსა ეტყჳნ მათ და ნუგეშინის-სცის სულთა მათთა, და ადიდებედ იგინი ღმერთსა ამას ზედა და ჰმადლობედ.
და	ცხო.თევ	და აღაშჱნა მონასტერსა შინა ოთხი ეკლესიაჲ, და აღეგებოდა მათ შინა ჟამი მრავლითა ენითა.
და	ცხო.თევ	და შეკრბეს ვანსა მას შინა ცხორებასა მისსა ოთხასი მონაზონი, და წინა-წარიძღუანა ქრისტჱს მიმართ პირველ გარდაცვალებისა მისისა ექუსას ოთხმეოცდასამი მონაზონი.
და	ცხო.თევ	და კუალად განვიდეს სხუანი მრავალნი მონასტრისა მისისაგან უდაბნოდ და სხუადცა ვიდრემე.
და	ცხო.თევ	და იქმნნეს მოწაფეთა მისთაგანნი დღეთავე მისთა ეპისკოპოს და მამასახლის უფროჲს ოთხმეოცისა სულისა.
და	ცხო.თევ	და უკუეთუმცა გუენება მითხრობად ცხორებაჲ თითუეულისა მოწაფეთა მისთაგანისაჲ, მრავალიმცა წიგნები გჳჴმდა აღწერად.
და	ცხო.თევ	და მრავალნი კაცნი შერაცხილთაგანნი და დიდნი, რომელნი ჴელმწიფებასა შინა არიედ, მოვიდოდეს მისა, და მრავალნი ბრძენნი, და მონაზონ იქმნებოდეს და აღიღებდეს მორჩილებასა და სიმდაბლესა.
და	ცხო.თევ	და ვინმცა შეუძლო მითხრობად ყოვლისა, რავდენსა წმიდაჲ იგი იქმოდა ფერად-ფერადთა სათნოებათა და გარდარეულსა ლოცვასა და წიგნთა კითხვასა დღჱ და ღამჱ?
და	ცხო.თევ	და ყოველთა კჳრიაკეთა ღამესა ათევიებნ ძმათა მათ ყოველთა ეკლესიათა მწუხრითგან ვიდრე განთიადმდე.
და	ცხო.თევ	და შემდგომად ლოცვისა განშორებისა დაჯდის და შეკრიბნის ძმანი ყოველნი, ასწავებნ და ეტყჳნ სიტყუასა მოციქულთასა და მოძღუართასა და უფროჲსთა სიტყუათა წმიდისა ბასილისთა და ჰრქჳს მათ, ვითარცა წმიდაჲ ბასილი იტყჳს: გევედრები თქუენ, ძმანო, სიყუარულისათჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა, რომელმან მისცა თავი თჳსი ცოდვათა ჩუენთათჳს, ვზრუნვიდეთ ცხორებისათჳს სულთა ჩუენთაჲსა, ვწუხდეთ ბოროტად წარსრულთა მათთჳს დღეთა ჩუენთა, მოსწრაფე ვიქმნეთ წინა-მდებარეთა მათ ჟამთა ჩუენთა, რაჲთა იდიდოს ღმერთი საქმეთა ჩუენთა მიერ, არა დავადგრეთ უდებებასა ამას შინა და დაჴსნილობასა და ნუმცა ვადროებთ დღითი-დღედ დაწყებასა კეთილისა საქმესა, რაჲთა არა მოვიდენ წარმყვანებელნი სულთა ჩუენთანი და მპოვნენ ჩუენ განუმზადებელნი, და დაგუეჴშას ჩუენ კარი სასძლოჲსა მის სიხარულისაჲ, და ვტიროდით და ვგოდებდეთ თჳნიერ სარგებელისა, ვეგლოვდეთ და ვინანდეთ წარსულთა მათ დღეთა ჩუენთა, რომელნი წარჴდეს თჳნიერ ნებისა ღმრთისა.
და	ცხო.თევ	ამას სოფელსა – სინანული და მუნ – უკმოგებაჲ.
და	ცხო.თევ	ესე ჟამი მოთმინებისაჲ არს და იგი – ნუგეშინისცემისაჲ.
და	ცხო.თევ	აქა ღმერთი შეეწევის, რომელნი მოიქცევიან გზისაგან ბოროტისა, და მუნ ჭეშმარიტად განიკითხავს საქმესა კაცთასა და სიტყუათა მათთა და განზრახვათა მათთა.
და	ცხო.თევ	დღეს სულგრძელ არს და მუნ სამართალი მიგუჴადოს და მიაგოს კაცად-კაცადსა საქმეთა თჳსთაებრ, და წარვიდენ რომელნიმე ცეცხლად საუკუნოდ და რომელნიმე სატანჯველად საუკუნოდ, ვიდრემდე მივადროებთ მორჩილებასა ქ˜ჱსა, რომელმან გჳწოდა სასუფეველსა ზეცათასა.
და	ცხო.თევ	არა მოვიგონოთა დღჱ იგი უფლისაჲ საშინელი და შესაძრწუნებელი, რომელსა შინა დაადგინნეს მართალნი მარჯუენით მისა და ცოდვილნი მარცხენით მისა?
და	ცხო.თევ	და მართალნი შევიდენ სასუფეველსა ცათასა, ხოლო ცოდვილნი მიეცნენ ჯოჯოხეთსა და ღრჭენასა კბილთასა.
და	ცხო.თევ	ამით და ესევითარითა სიტყჳთა ეტყჳნ მათ და ასწავებნ.
და	ცხო.თევ	და დღეთა ანასტასი მეფისა მწვალებელისათა აჩუენა მამამან ჩუენმან წმიდამან თევდოსი სიმჴნჱ თჳსი მართლმადიდებლობისა საქმესა ზედა.
და	ცხო.თევ	და შეკრბეს იგი და ყოველნი მამასახლისნი მონასტრებისანი და მიწერეს წიგნი მეფისა, რაჲთამცა დააცადა შფოთი ეკლესიათაგან, და არწმუნებდეს, ვითარმედ არა მიერჩდებიან შეწყნარებასა სევეროსისა და არცა სხჳსა ვის მწვალებელთაგანისა, ვიდრემდის ყოველთა სისხლი დაითხიოს.
და	ცხო.თევ	და ვითარ მიესმა მეფესა სიმჴნით დგომაჲ მისი მართლმადიდებლობისათჳს, მოწერა, რაჲთა ექუსორია ყონ ადგილისა თჳსისაგან.
და	ცხო.თევ	და ვიდრე წიგნისა მოწევნამდე მოავლინა ღმერთმან რისხვაჲ მისი მეფესა ზედა, და მოკლა იგი, და დასცხრა შფოთი ეკლესიათაგან.
და	ცხო.თევ	და მათ დღეთა შინა წმიდაჲ თევდოსი და სიმრავლჱ მამასახლისთაჲ სხდეს საკურთხეველსა წმიდისა კოსტანტინჱსა ეკლესიასა, რომელი არს იერუსალჱმს, წიგნისა მისთვს, რომელი პირველ ვაჴსენეთ, ვითარმედ მეფისა მიწერეს.
და	ცხო.სჳი	იმღერინ და ოდესმე აკოცებნ ქალებსა მათსა.
და	ცხო.სჳი	დღესა ერთსა ისიძვა ვინმე ქალსა თანა ერთისა მდიდართაგანისასა, და მიუდგა იგი.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მას არა უნდა თხრობად, რომელმან-იგი ყო მის თანა, და თქუა: სჳმეონ სალოსმან უძლებ მქმნა.
და	ცხო.სჳი	ჰრქუა მას დედოფალმან მის ქალისამან: კეთილად ჰყავ, ამბა სჳმეონ, რამეთუ განჰრყუენ ქალი ჩემი და უძლებ ჰქმენ.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მან იწყო სიცილად, ყრიდა თავსა, ჴელითა ტყუელვიდა და იტყოდა: ნუ გგლიან, ურვილაკაო, გეშვეს მცირჱ სჳმეონ.
და	ცხო.სჳი	და მიერ დღითგან მუართუამნ სიმინდსა, ჴორცსა და თევზსა და სხუასა მრავალსა და ეტყჳნ მას: ჭამდი, დედაკაცო.
და	ცხო.სჳი	ვითარცა მოიწია შობაჲ, დაყო სამი დღჱ, იჭირვოდა იგი ტკივილითა დიდითა, და არა შთამოვიდა ყრმაჲ, ვიდრემდის მიიწია სიკუდილად.
და	ცხო.სჳი	მაშინ ჰრქუა დედოფალმან მისმან სალოსსა: ლოცვა-ყავ, ამბა სჳმეონ, რამეთუ ცოლი შენი მოკუდების და ვერ შვა ყრმაჲ.
და	ცხო.სჳი	იწყო როკვად, ტყუელვიდა ჴელითა და იტყოდა: არა იესუ ქრისტემან, ურვილაკაო, არა შთამოვიდეს ყრმაჲ მუცლისა მისისაგან, ვიდრემდის არა აღიაროს მამაჲ მისი.
და	ცხო.სჳი	ვითარცა ესმა ესე ქალსა მას, აღიარა და თქუა, ვითარმედ: სხუამან უძლებ მქმნა, და სალოსი ჩემგან უბრალო არს.
და	ცხო.სჳი	და მუნქუესვე შვა.
და	ცხო.სჳი	და დაუკჳრდა ყოველთა შინა მყოფთა.
და	ცხო.სჳი	ზოგნი იტყოდეს, ვითარმედ: წმიდაჲ არს იგი, და ზოგნი – ვითარმედ: ეშმაკისაგან იქმს ამას და არა მრთელი არს.
და	ცხო.სჳი	და იყვნეს იგინი ერთსა მონასტერსა, რომელნი არიან გარემო ემეწასა და თქუეს: რაჲსათჳს შევარდა იგი წვალებასა, ესევითარი კაცი ბრძენი და მოძღუარი?
და	ცხო.სჳი	და ერთი მათგანი იტყოდა, ვითარმედ მოძღურებაჲ იგი მისი არა ღმრთისაგან იყო.
და	ცხო.სჳი	და მეორჱ იტყოდა, ვითარმედ არავინ მისწუდების ამას საზომსა მოძღურებისასა, თჳნიერ ღმრთისა მადლისა.
და	ცხო.სჳი	იყო მათ შოვრის ამას ზედა ცილობაჲ დიდი, და არა ირწმუნეს ერთმანერთისაჲ.
და	ცხო.სჳი	არამედ გუალე, ვილოცოთ იერუსალჱმს და მერმე მივიდეთ ერთისა მათგანისა და ვჰკითხოთ ამისთჳს.
და	ცხო.სჳი	და მივიდეს იერუსალჱმს, ილოცეს და განვიდეს ზღუამკუდრით კერძო ადგილსა, რომელსა იყვნეს იოვანე და სჳმეონ.
და	ცხო.სჳი	და ენება ღმერთსა, რაჲთა არა ცუდ იქმნეს შრომაჲ იგი მათი, და მიემთხჳვნეს იოვანეს, რამეთუ მიწევნულ იყო იგი დიდსა საზომსა მონაზონებისასა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ იხილნა იგინი, ჰრქუა მათ: კეთილად მოხუალთ, რომელთა დაგიტევებიეს ზღუაჲ, რაჲთამცა ივსეთ მისგან, და მოსრულ ხართ ვსებად ტბისაგან განმჴმარისა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ იკურთხნეს მისგან, იყო მათ შოვრის სიტყუაჲ სულიერი განგრძობილად.
და	ცხო.სჳი	და მისა შემდგომად უთხრეს მას საქმჱ იგი, რომლისათჳს კითხვად მოსრულ იყვნეს.
და	ცხო.სჳი	არამედ მივედით სჳმეონ სალოსისა, და მან გითხრას ესე და ყოველი, რაჲცა გინდეს, და არქუთ: ლოცვა-ყავ იოვანჱსთჳს, რაჲთა იგიცა მიიწიოს ათსა მას.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ მიიწივნეს იგინი ემეწად, მოიკითხეს სჳმეონ, რომელსა უწოდიან სალოს.
და	ცხო.სჳი	და ყოველსა რომელსა ესმის მათი, იკითხვედ რაჲ სალოსსა, ჰბასრობნ მათ.
და	ცხო.სჳი	და სხუანი ეტყჳედ: რაჲ გინებს მის კაცისაგან, მამანო, რამეთუ ეკიცხევს იგი და ემღერის ყოველთა, რომელნი მივლენ მისა.
და	ცხო.სჳი	და უფროჲს ხოლო მონაზონთა პოვეს იგი ქულბაგსა მეცერცჳსასა, და ჭამდა იგი ცერცუსა, ვითარცა დათჳ.
და	ცხო.სჳი	ვითარ იხილეს იგი, ერთი მათგანი შეორგულდა და თქუა გულსა თჳსსა: კეთილისა მოძღურისა მოვედით კითხვად, ფრიად არიან ამის თანა საქმენი მტერისანი მიეახლნეს მას და ჰრქუეს: გუაკურთხენ, მამაო!
და	ცხო.სჳი	მიუგო მათ და ჰრქუა: ნუმცა ხართ კურთხეულ თქუენ და იგი ცოფი, რომელმან მოგავლინნა.
და	ცხო.სჳი	და აჩნდა გერში მისი სამსა დღესა, და ჰრქუა მას: რაჲსათჳს აბრალებ ცერცუსა ამას, ორმოცსა დღესა დამბალ არს, და ევარგენე არა ჭამს ამას, რამეთუ შევიდა იგი ზღუასა და ვერ უძლო გამოსლვად და დაინთქა უფსკრულსა.
და	ცხო.სჳი	კუალად ჰრქუა მათ: და მას ცოფსა, მსგავსსა თქუენსა, რაჲ ათი უნებს, მიღებად უც გუემაჲ ნაცვალად გუემისა.
და	ცხო.სჳი	აღიღო ქუაბი მჴურვალჱ და მოსწუნა მათ ბაგენი, რაჲთა არავის უთხრან, რომელსა-იგი ეტყოდა მათ.
და	ცხო.სჳი	ხოლო ვითარ იგი იყოფოდა ქულბაგსა მას მეცერცჳსასა, დღესა ერთსა აღიღო სტჳრი და იწყო სტჳნვად მით ერთსა ფოლორცთაგანსა.
და	ცხო.სჳი	და ადგილსა მას იყოფოდა ეშმაკი და სტჳრსა მას სცემდა, ვითარ გჳთხრა დიაკონმან მან, მეგობარმან მისმან, ლოცვასა მას, რომელი ასწავა ნიკონ მამასახლისმან, რაჲთა განჴადოს ადგილისა მისგან ეშმაკი იგი, რომელი იყოფოდა მას შინა, რამეთუ ფრიად ავნებდა იგი კაცთა.
და	ცხო.სჳი	ეჩუენა იგი მსგავსად ჰინდოჲსა და შევიდა მეცერცჳსა მის ქულბაგსა და დაულეწა ყოველი ჭურჭელი მისი.
და	ცხო.სჳი	მაშინ მოვიდა წმიდაჲ იგი და ჰრქუა ცოლსა მის მეცერცჳსასა: ვინ მოლეწა ჭურჭელი ესე?
და	ცხო.სჳი	და მან თქუა: ჰინდოჲ ერთი მედგარი მოვიდა და მან დალეწა, რომელსა-ესე ხედავ.
და	ცხო.სჳი	იგი ეცინოდა და ეტყოდა: მოკლეკაჲ იყოა, მოკლეკაჲ, არა?
და	ცხო.სჳი	და მან თქუა: ჰე, სალოსო.
და	ცხო.სჳი	და მან მიუგო: მართლიად გეტყჳ მე მოვავლინე, რაჲთა დალეწოს.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მან აიღო მტუერი და შესტყორცა პირსა მის დედაკაცისასა, და მუნქუესვე დაუდგეს თუალნი მისნი.
და	ცხო.სჳი	ჰრქუა მას: არა მიცია, მართლიად გეტყჳ, უკუეთუ არა ეზიარებოდი ეკლესიასა ჩემსა, რაჲ დღე მოვიდოდის ჰინდოჲ იგი და დაჰლეწდეს ჭურჭელსა თქუენსა, რამეთუ იყვნეს იგინი იაკობნი.
და	ცხო.სჳი	და დაუტევა იგი და წარვიდა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა იყო ხვალისა დღე, მასვე ჟამსა მოუჴდა ჰინდოჲ იგი ცხადად და კუალად დაულეწა ყოველი ჭურჭელი მათი.
და	ცხო.სჳი	მაშინ შეჰშჭირდა მათ და იქმნნეს იგინი მართლმადიდებელ.
და	ცხო.სჳი	ხოლო სჳმეონ შეერაცხა მათ გრძნეულად და ვერვის უთხრეს, რაჲ-იგი ყო მან მათ თანა.
და	ცხო.სჳი	ერთმან მექულბაგეთაგანმან იხილა წმიდაჲ ესე, იბანებოდა რაჲ იგი, და ორნი ანგელოზნი ზრახვიდეს მას.
და	ცხო.სჳი	და იყო მექულბაგჱ იგი შჯულითა ჰურიაჲ და ჰგმობდა იგი ქრისტესა ფრიად, და უნდა მითხრობაჲ, რაჲ-იგი იხილა.
და	ცხო.სჳი	მაშინ ეჩუენა მას წმიდაჲ იგი ძილსა შინა და ჰრქუა: იხილე, ნუვის უთხრობ, რაჲ-იგი იხილე.
და	ცხო.სჳი	შეემთხჳა მას წმიდაჲ იგი, დასწერა ჯუარი ბაგეთა მისთა და დაუყო მას პირი, და იქმნა იგი უტყუ.
და	ცხო.სჳი	მისდევდა იგი წმიდასა მას და ეტყოდა ჴელითა, რაჲთა განჴსნას იგი.
და	ცხო.სჳი	იწყო წმიდამან მას მიმოსლვად, იმღერდა რეცათუ და ეტყოდა მას: ჯუარი დაიწერე პირსა თჳსსა.
და	ცხო.სჳი	ხოლო ჰურიამან მან არა ინება ჯუარისა დაწერაჲ და დაადგრა ეგრჱთვე.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ დაღამნა, ეჩუენა მას წმიდაჲ იგი ძილსა შინა და ჰრქუა: მართლიად გეტყჳ, უკუეთუ არა ნათელ-იღო, ესრევე ყოფად ხარ.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მან არა ისმინა მისი და ეგრევე დაადგრა უტყუად, ვიდრემდის შეისუენა ამბა სჳმეონ.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ განცხადნეს საკჳრველთა საქმენი მისნი, მაშინღა ნათელ-იღო მან და ყოველმან სახლმან მისმან.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ აღმოჴდა იგი ემბაზისა მისგან, იწყო სიტყუად და უთხრობდა, რაჲ-იგი უყო წმიდამან მან.
და	ცხო.სჳი	და რაჲ წელიწად აღასრულებდა იგი დღესასწაულსა მისსა და განუსუენებდა გლახაკთა.
და	ცხო.სჳი	ხოლო ოდესმე აღდგის წმიდაჲ ესე და იმღერინ მეძავთა თანა ქალაქისათა.
და	ცხო.სჳი	და შეიპყრის ერთი ერთითა ჴელითა და მეორჱ მეორითა ჴელითა, იწყის როკვად მათ თანა წინაშე კაცთა.
და	ცხო.სჳი	და ოდესმე შთაუყვიან ჴელი საყელესა და სტანჯვედ მას და სცემედ ყურიმალსა.
და	ცხო.სჳი	ხოლო ბერი იგი იყო ვითარცა ოქროჲ წმიდაჲ და არარაჲ ევნებოდა მას, რამეთუ ვითარ-იგი თქუა, რაჟამს იყო იგი უდაბნოს, დიდი ბრძოლაჲ აღუდგა ჴორცთა მისთაგან.
და	ცხო.სჳი	მაშინ ილოცა და ითხოვა ღმრთისაგან, რაჲთა აღიღოს იგი მისგან.
და	ცხო.სჳი	მოეჴსენა წმიდაჲ იგი მამასახლისი და ევედრებინ მას ლოცვასა შინა თჳსსა, რაჲთა მეოხ ექმნეს იგი წინაშე ქრისტესა და აიღოს მისგან ბრძოლაჲ იგი სიძვისაჲ.
და	ცხო.სჳი	ეჩუენა მამასახლისი და ჰრქუა: ვითარ ხარ შენ, სალოსო?
და	ცხო.სჳი	განიღიმა ბერმან დიდმან, ნიკონ მამასახლისმან, და მოიღო წყლისაგან იორდანისა, დაასხა იგი უპესა ზედა სჳმეონისსა და დაჰბეჭდა მას ზედა ნიშითა პატიოსნისა ჯუარისაჲთა და ჰრქუა მას: ამიერითგან განიკურნე ამის ვნებისაგან.
და	ცხო.სჳი	და მიერ დღითგან არღარა შეემთხჳა მას აღძრვაჲ ჴორცთაჲ და არცაღა აგრძნობდა იგი მჴურვალებასა არცა მძინარჱ, არცა მღჳძარჱ.
და	ცხო.სჳი	და მაშინღა კადნიერ იქმნა სოფლად შესლვად, რაჲთა იჴსნნეს, რომელნი-იგი ღუაწლსა შინა არიან.
და	ცხო.სჳი	ჰრქჳს ოდესმე წმიდამან მან მეძავთა მის ქალაქისათა: გინებსა, რაჲთა იყო მეგობარ ჩემდა, და მე მიგცე შენ ასი დრაჰკანი?
და	ცხო.სჳი	ხოლო მათ ხუეჭისათჳს ნება სციან მას, და უჩუენის მათ დრაჰკანი იგი, რამეთუ ღმერთი მოსცემდა მას ყოველი რაჲცა უნებნ.
და	ცხო.სჳი	და აფუცის, რომელმან-იგი ნება სცის, რაჲთა არღარა ცოდოს ნეშტთა მათ დღეთა ცხორებისა მისისათა, და მისცის მას დრაჰკანი იგი.
და	ცხო.სჳი	და ამათ რაჲ საქმეთა იქმნ, როკავნ იგი და ცოფობნ და შეიმოსნ სახესა, რომელი ვერვის ძალ-უც მითხრობად.
და	ცხო.სჳი	ოდესმე როკავნ და ოდესმე ხლდებინ, ოდესმე ცურავნ იგი გულთა თჳსთა ზედა, ვითარცა ქუემძრომელი.
და	ცხო.სჳი	და რაჲ მთოვარისა მოქცევა, რაჟამს იხილის მთოვარჱ, დააგდის თავი თჳსი ქუეყანასა ზედა, ირჩვებინ, პეროვინ და იტყჳნ სიტყჳთა, ვითარღამცა ეშმაკი ზრახვიდა მის გამო, და თქჳს წმიდამან მან, ვითარმედ: ესე სახჱ უღირს შემოსად, რომელთა ყვნენ თავნი თჳსნი ღმრთისათჳს ცოფ.
და	ცხო.სჳი	და რაჟამს ეცრუვის ვინმე მეძავთა მათგანი, რომელსა აღუთქუამნ, რაჲთა არა ცოდოს, ცნის მან სულითა ღმრთეებისაჲთა, ვითარმედ უსიძავს.
და	ცხო.სჳი	მაშინ მივიდის მისა, იწყის ყივილად და ეტყჳნ: მეცრუვეა, მეცრუვე?
და	ცხო.სჳი	უფალო, მიეც, ვითარცა-იგი უქმნიეს, და მიავლინე მათ ზედა სალმობაჲ.
და	ცხო.სჳი	და უკუეთუ დაადგრის ცოდვასა მას ზედა, მიავლინის მის ზედა ეშმაკი.
და	ცხო.სჳი	და ამის გამო ეშინინ მისგან, რომელთა-იგი აღუთქუამნ არა ცოდვაჲ, და ეკრძალებიედ მას.
და	ცხო.სჳი	შევიდა ოდესმე ემეწად ერთი მდაბიოჲ წარჩინებულთაგანი და ესმა ამის წმიდისათჳს და თქუა: ჭეშმარიტად ვიტყჳ, უკუეთუ ვითარ ვიხილო მე იგი, ვცნა, უკუეთუ ნანდჳლვე ცოფი არს, გინათუ ნებსით ეგრე ზამს.
და	ცხო.სჳი	ეძიებდა მას და ვითარ პოვა იგი, იხილა, რამეთუ ერთსა დედაკაცსა მეძავთაგანსა აეკიდა იგი, და მეორჱ სცემდა ქოქითა.
და	ცხო.სჳი	მაშინ შეეჭუდა კაცი იგი და თქუა გულსა თჳსსა: რომელი ეშმაკი არა ეჭუდეს, ვითარმედ ესე მედგარი მონაზონი არა ისიძავს ამათ თანა?
და	ცხო.სჳი	და მუნთქუესვე დაუტევნა იგინი წმიდამან მან და მივიდა კაცისა მის, რამეთუ იყო იგი შორს მისგან, სცა ყურიმალსა და წინა-ამოიკრიბა სამოსელი თჳსი, როკვიდა და ჰრქუა მას: მოვედ, უბადრუკაო, ვიმღერდეთ, რამეთუ არარაჲ არს აქა ზაკუვისაგანი.
და	ცხო.სჳი	და გულისხმა-ყო კაცმან მან, ვითარმედ წმიდასა მას უცნობია განზრახვაჲ მისი, რომელსა მისთჳს იტყოდა.
და	ცხო.სჳი	დაუკჳრდა და რავდენგზისცა უნდა, რაჲთა უთხრას საქმჱ იგი, შეიკრის ენაჲ მისი, და ვერ თქჳს.
და	ცხო.სჳი	აქუნდა მადლი წმიდასა მას და მოთმინებაჲ მარხვასა ზედა უფროჲს მრავალთა სრულთა მონაზონთასა.
და	ცხო.სჳი	და ოდეს მოიწიის კათოლიკე მარხვაჲ, არარაჲ ჭამის ყოვლადვე დიდად ხუთშაბათამდე.
და	ცხო.სჳი	და ხუთშაბათსა დღესა დაჯდის დილეულითგან, ჭამნ.
და	ცხო.სჳი	და რომელთა იხილიან იგი, შეორგულდიან და თქჳან: იხილეთღა ბერი ესე მედგარი, რამეთუ არცაღა ხუთშაბათსა დღესა დასთმობს.
და	ცხო.სჳი	იხილა იგი ოდესმე იოვანე დიაკონმან, რომელმან-იგი საჲდუმლოჲ მისი ყოველი იცოდა, ჯდა რაჲ იგი ხუთშაბათსა დიდსა და ჭამდა, და ჰრქუა მას: რაჲსა გიყიდია, სალოსო?
და	ცხო.სჳი	მიუგო წმიდამან მან და ჰრქუა: ორმოც ფოლად, ჵ, მოცთომილო.
და	ცხო.სჳი	და იხილა იგი წმიდამან მან, დღესა ერთსა დგა და უმზირდა, რაჲთა თუ ვინმე თანა-წარვიდოდის, შევიდეს მისა.
და	ცხო.სჳი	იკრიბა წმიდამან მან ქვები უბეთა თჳსთა და ესროდა კაცთა, რაჲთა არავის უტეოს განსლვად ფოლორცი იგი.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ იგი ესროდა კაცთა, განვლო ფოლორცი იგი ძაღლმან.სცა მას ეშმაკმან მან, დაეცა იგი და იწყო ყჳრილად.
და	ცხო.სჳი	და ამისთჳს აყენებდა მათ განსლვად მას ადგილსა, რაჲოოა არა დასცეს მათ ეშმაკმან, ვითარ-იგი ძაღლსა მას დასცა.
და	ცხო.თევ	და შემოვიდა დედაკაცი ერთი კარისა მისგან, რომელი შემოვალს გოლგოთით კოსტანტინე-წმიდად.
და	ცხო.თევ	და მიხედნა მონაზონსა ვისმე, რომელი დგა მახლობელად კრებულსა მას მამათასა, რომელსა სახელი ეწოდა ისიდორე.
და	ცხო.თევ	და ჰკითხა მას დედაკაცმან მან ტირილით, უკუეთუ წმიდაჲ თევდოსი მამათა მათ თანა ზის საკურთხეველსა ზედა, რაჲთა უჩუენოს მას, რომელი არს.
და	ცხო.თევ	და მან ჰკითხა მას: და რად იკითხავ მას?
და	ცხო.თევ	და დედაკაცმან მან უთხრა, ვითარმედ: ძუძუსა ჩემსა მჯდომი მაზის, რომელსა ჰრქჳან კირჩხიბი, მრავლით ჟამითგან, და მიკურნებია ყოვლითა წამლითა და არარაჲ სარგებელ მეყო.
და	ცხო.თევ	და მესმა მის წმიდისაჲ და ვესავ, თუ ლოცვითა მისითა მომცეს მე ღმერთმან კურნებაჲ.
და	ცხო.თევ	და კუალად უჩუენა მას წყლულიცა იგი.
და	ცხო.თევ	და შეეწყალა იგი მონაზონსა მას და შორით ჴელითა უჩუენა მას წმიდაჲ იგი.
და	ცხო.თევ	და ნელადაჲთ მივიდა დედაკაცი იგი სარწმუნოებით ზურგით კერძო წმიდისა მის, ხოლო კუნკული მისი იყო უკუგდებულ ზურგით მისა.
და	ცხო.თევ	და აღმოიღო ძუძუჲ თჳსი და შეიხო მას კიდჱ კუნკულისაჲ მის, ვითარცა უყო დედაკაცმან მან, რომლისა თანა იყო მდინარჱ სისხლისაჲ, სამოსელსა ქრისტჱს უფლისა ჩუენისასა, და მუნთქუესვე მეოტ იქმნა ვნებაჲ იგი, ვითარცა ივლტინ ბნელი წინაშე პირსა ნათლისასა, და განიკურნა დედაკაცი იგი.
და	ცხო.თევ	და არა დაეფარა წმიდასა მას ძალი, რომელ განვიდა მისგან, და მოიქცა და ჰრქუა დედაკაცსა მას: გულდებულ იყავ, ასულო!
და	ცხო.თევ	და წარვიდა დედაკაცი იგი სიხარულით, და შეუდგა მას მონაზონი იგი ისიდოროს, რამეთუ ესმოდა მას ესე ყოველი, რაჲთამცა ცნა, რომელი იქმნა.
და	ცხო.თევ	და უხილა მას ძუძუჲ იგი და პოვა იგი მრთელი, რომელსა თანა ყოვლადვე არა იყო არცაღა კუალი მჯდომისაჲ.
და	ცხო.თევ	და დაუკჳრდა და ადიდებდა ღმერთსა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ განიყარნეს მამანი იგი, მუნით წარვიდა თითოეული მათი თჳსა მონასტრად.
და	ცხო.თევ	ხოლო მამამან ჩუენმან თევდოსი ინება, რაჲთამცა ერთ გზა ყო და მოილოცა წმიდაჲ ბეთლემი.
და	ცხო.თევ	და ვითარ ილოცა წმიდასა მას ადგილსა, წარვიდა მონაზონისა ვისამე, რომელსა ზედა იყო მადლი ღმრთისაჲ, რომლისა სახელი ამბა მაკარი.
და	ცხო.თევ	და შეიწყნარა იგი ბერმან მან სიხარულით.
და	ცხო.თევ	და დასხდეს და იტყოდეს სიტყუათა სულიერებისათა და იკითხვიდეს წიგნთა საღმრთოთა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ მოიწია ჟამი პირის ჴსნისაჲ, უბრძანა ამბა მაკარი მოწაფესა თჳსსა, რაჲთა შეუგბოს მათ ოსპნი.
და	ცხო.თევ	ხოლო მან ყო ეგრჱთ და დააგო იგი თჳნიერ პურისა.
და	ცხო.თევ	და ცნა წმიდამან თევდოსი.
და	ცხო.თევ	და ჰრქუა მოწაფესა თჳსსა: გამოიღე პური, რომელ არს შენ თანა მახალაკსა შინა, და დააგე ტაბლასა ზედა.
და	ცხო.თევ	და დასხდეს და ჭამეს.
და	ცხო.თევ	და ვითარ-იგი ჭამდეს, თქუა ამბა მაკარი: შემინდვეთ, მამანო, რამეთუ იფქლი არა გჳც და ამისთჳს არა დავაგეთ პური ტაბლასა ზედა.
და	ცხო.თევ	და მიყო წმიდამან თევდოსი ჴელი თჳსი მუნქუესვე წუერთა ამბა მაკარისთა და გამოიღო მარცუალი იფქლისაჲ და უჩუენა იგი მას მხიარულითა პირითა და ჰრქუა: აჰა მარცუალი იფქლისაჲ.
და	ცხო.თევ	და მოიღო ამბა მაკარი მარცუალი იგი ჴელთაგან წმიდისა თევდოსისთა სიხარულით ორითავე ჴელითა თჳსითა, ვითარცა დიდი რაჲმე ევლოგიაჲ, და წარვიდა სარწმუნოებით და შთააგდო იგი საიფქლესა ადგილსა და დაჰკრძალა კარი მისი.
და	ცხო.თევ	და წარვიდა წმიდაჲ თევდოსი თჳსა ვანად.
და	ცხო.თევ	და მესამესა დღესა მივიდა ამბა მაკარი საიფქლესა მას ადგილსა და პოვა იგი სავსჱ იფქლითა.
და	ცხო.თევ	და მიუვლინა ერთი ძმათაგანი წმიდასა თევდოსის და ევედრა, რაჲთამცა მივიდა მისა.
და	ცხო.თევ	და მწრაფლ წარემართა მისა მორჩილებისათჳს.
და	ცხო.თევ	და შეიწყნარა იგი ამბა მაკარი სიხარულით და წარიყვანა, ვიდრემდის მიადგინა იგი კარსა მას საიფქლისასა და ჰრქუა: აკურთხე, მამაო, რაჲთა განვაღოთ კარი ადგილისაჲ ამის და ვჭამოთ ნაყოფისაგან, რომელი არა დათესულ არს და არცა ქუეყანასა გამოუღებია, რომელი ლოცვითა შენითა იკურთხა და განმრავლდა ერთისა მისგან მარცულისა, რომელი შენ მომეც.
და	ცხო.თევ	და ჰრქუა მას წმიდამან თევდოსი: არა, არამედ შენ აკურთხე!
და	ცხო.თევ	და დაეყენა ამბა მაკარი კურთხევისაგან და არა თავს-იდვა, არამედ მას აიძულა, ვიდრემდის აკურთხა.
და	ცხო.თევ	და დაუკჳრდა ამბა მაკარის და რომელნი დახუდეს, და შესძინეს სარწმუნოებასა მათსა წმიდისა თევდოსისა მიმართ და პატივისცემასა.
და	ცხო.თევ	და ჰრქუა მას ამბა მაკარი: ჭეშმარიტად, მამაო, რამეთუ მოიმკო შენ ყანისა მისგან კეთილისა, რომელი დასთესე.
და	ცხო.თევ	მო-ოდესმე-ვიდა დღესა ერთსა დედაკაცი პატიოსანი და მდიდარი ალექსანდრიელი მამისა ჩუენისა წმიდისა თევდოსისა და თანა-ჰყვანდა ძჱ თჳსი მხოლოდშობილი.
და	ცხო.თევ	და ვითარცა იხილა ყრმამან მან წმიდაჲ თევდოსი.
და	ცხო.თევ	დავარდა ფერჴთა მისთა ზედა და ჴმა-ყო და თქუა: ესე არს, რომელმან განმარინა და წყალსა ზედა ზე-ვეპყარ, რაჲთა არა მოვირჩო.
და	ცხო.თევ	და განიხარა დედაკაცმან მან და წარმოუთხრა წმიდასა მას ყრმისა მის საქმჱ და თქუა, ვითარმედ: ყრმაჲ ესე იმღერდა და შთავარდა იგი ლაკუასა ფრიად დიდსა და ღრმასა.
და	ცხო.თევ	და წარვწირეთ ეგე და გუეგონა, ვითარმედ მომკუდარ არს ეგე, და კაცნი შთავავლინენით ლაკუასა მას, რაჲთა საბელი მოაბან და აღმოიღონ გუამი მისი, ვიდრე არღა დაუჴსნიეს წყალსა მას.
და	ცხო.თევ	და ვითარ შთავიდეს, პოვეს ყრმაჲ ესე ცოცხალი, მჯდომარჱ წყალსა ზედა.
და	ცხო.თევ	და საბელი მოაბეს მას და აღმოიქუეს.
და	ცხო.თევ	დაგჳკჳრდა და მადლი შევწირეთ ღმრთისა მას ზედა.
და	ცხო.თევ	და გარდაიქცა ჩუენი გლოვაჲ სიხარულად ჩუენდა.
და	ცხო.თევ	ხოლო ვჰკითხეთ ყრმასა მას საქმეჲ იგი და გჳთხრა, ვითარმედ მონაზონსა ვისმე ეპყრა და არა უტევებდა ქუე წაღებად.
და	ცხო.თევ	და მიერითგან ვიდოდე მე მონასტრებსა და უდაბნოთა.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ესრჱთ ვიქცეოდით დღითი-დღედ და ესრჱთ ვცხონდებოდით, არცა ვცოდოთ, არცა გული რასმე გჳთქუმიდეს, არცაღა განვრისხნეთ ვისთჳსმე, არცაღა ვიუნჯებდეთ ქუეყანასა ზედა, არამედ რეცათუ დღითი-დღედ მოვსწყდებით და უპუვარ ვიყვნეთ და ყოველთავე ყოველივე შეუნდოთ.
და	ცხო.თევ	და ესერა აღმისრულა ღმერთმან ნებაჲ ჩემი და გამომიცხადა მონაჲ თჳსი მეცნიერებითა ამის ყრმისაჲთა.
და	ცხო.თევ	და მოიღეს ლოცვაჲ წმიდისაჲ მის და შეწირეს ადგილსა მას ევლოგიაჲ და წარვიდეს მშჳდობით.
და	ცხო.თევ	და დედაკაცი იგი რაჲ წელიწად მოსცემდა ევლოგიასა მონასტერსა მისსა დღეთა ცხორებისა მისისათა სამადლობელად ღმერთსა.
და	ცხო.თევ	და კუალად სხუაჲ დედაკაცი მოვიდა მამისა ჩუენისა წმიდისა თევდოსისა.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ წარმართნი წარვიდიან და ზღუაჲ განვლიან, რაჲთა წიგნი ისწაონ, ხოლო ჩუენ არა გჳჴმს წარსლვაჲ სასუფეველისათჳს ცათაჲსა, არცაღა ზღუაჲ წიაღსლვად სათნოებისათჳს, რამეთუ ერთვე უფალმან თქუა: სასუფეველი გულთა შინა თქუენთა არს.
და	ცხო.ანტ	არამედ ყოვლადვე ლოცვაჲ ჴამს, ვითარცა პირველად ვთქუ, მოღებად მადლისა და განკითხვად სულთა, ვითარცა წერილ არს: ნუ ყოველთა სულთაჲ გრწამს.
და	ცხო.ანტ	მინდა დუმილი და არა თავით ჩემით სიტყუად და კმა-ყოფად ამათ სიტყუათა, ხოლო რაჲთა არა ჰგონებდეთ ამათ სიტყუათა ჩემთა ცალიერად, არამედ გამოცდილებით და ჭეშმარიტებით, გრწმენინ ესე, რომელსა გითხრობ თქუენ.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს დაღაცათუ უგუნურ ვიქმენ, არამედ იცის, რომელსაცა ესმის უფალსა გონებისა ჩემისაჲ სიწმიდჱ და არა თუ თავსა ჩემისათჳს, არამედ თქუენისა სიყუარულისა და მოწოდებისა.
და	ცხო.ანტ	მრავალგზის მნატრიდეს მე, და მე ვსწყევდ მათ სახელითა უფლისაჲთა;
და	ცხო.ანტ	მრავალგზის მითხრეს ესე მდინარისათჳის წყალისა, და მე ვარქუ მათ: და თქუენ რაჲ გჭირს?
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს მოვიდეს ოდესმე და მითქუმიდეს მე და გარე-მომადგეს, ვითარცა მჴედარნი შეჭურვილნი;
და	ცხო.ანტ	და ოდესმე ცხენებითა და მჴეცებითა და ქუეწარმავალითა აღავსეს სახლი.
და	ცხო.ანტ	და მე ვგალობდ;
და	ცხო.ანტ	ესენი ჰუნეებითა და ეტლებითა, ხოლო ჩუენ სახელითა უფლისაჲთა განვდიდნებოდით.
და	ცხო.ანტ	და ლოცვითა მით გარე-მიიქცეს უფლისა მიერ.
და	ცხო.ანტ	მოვიდეს ოდესმე ღამჱ და სანთლები აქუნდა საოცრად და მეტყოდეს: მოვედით გამოცხადებად, ანტონი!
და	ცხო.ანტ	ხოლო მე დავიწუხენ თუალნი და ვილოცევდ, და მეყსეულად დაშრტა სანთელი იგი უღმრთოთაჲ.
და	ცხო.ანტ	და თჳსა ერთისა შემდგომად მოვიდეს, ვითარცა გალობით, და იტყოდეს წიგნთაგან სიტყუასა;
და	ცხო.ანტ	და მერმე შეძრეს ოდესმე მონასტერი, ხოლო მე ვილოცევდ და შეუძრველად ვდეგ გონებითა.
და	ცხო.ანტ	და ამისა შემდგომად მოვიდეს და ტყუელვიდეს, ისტუენდეს, როკვიდეს, ხოლო მე ვითარ ვილოცევდ და დავწევ და ვგალობდ თავით ჩემით, მათ მეყსეულად იწყეს გოდებად და ტირილად, რამეთუ მოუძლურდეს, ხოლო მე ვადიდებდ უფალსა, რომელმან დაჰჴსნა და განაქიქა კადნიერებაჲ და სიბორგილი მათი.
და	ცხო.ანტ	მერმე მეჩუენა მე ეშმაკი მაღლად ფრიად უცნებით და იკადრა სიტყუად: მე ვარ ძალი ღმრთისაჲ და მე ვარ წინაჲსწარცნობაჲ;
და	ცხო.ანტ	რაჲ გნებავს, და მიგმადლო შენ?
და	ცხო.ანტ	ხოლო მე მაშინ უფროჲსღა ვჰბერე მას და ქრისტესა სახელ-ვსდევ და ცემად მას ვაღირე და მეგონა, რეცათუ ვეც, და მეყსეულად ეგოდენი იგი ყოვლითურთ ეშმაკით თჳსით უჩინო იქმნა სახელითა ქრისტჱსითა.
და	ცხო.ანტ	მერმე მოვიდა მარხვასა შინა ჩემსა, ვითარცა მონაზონი, მზაკუვარი იგი, პური აქუნდა საოცრად და მაზრახებდა და მეტყოდა, ვითარმედ: ჭამე და დასცხერ მრავალთაგან შრომათა, რამეთუ კაცივე ხარ შენცა, რაჲ არა მოუძლურდე.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მე ვითარ ვცან მისი იგი ზაკულებაჲ, აღვდეგ ლოცვად, და მან ვერღარა თავს-იდვა და მუაკლდა და კარით, ვითარცა კუამლი, გამოჩნდა განმავალი.
და	ცხო.ანტ	რავდენგზის უდაბნოსა ზედა უცნებით მიჩუენა მე ოქროჲ, რაჲთამცა შევახე, ანუ მივხედენ, და მე ვგალობდ მისთჳს, და იგი დადნებოდა.
და	ცხო.ანტ	რავდენგზის დამკოდეს გუემითა, და მე ვიტყოდე: ვერვინ განმაყენოს მე სიყუარულსა ქ˜ესა.
და	ცხო.ანტ	და უფროჲსღა იგინი ამისა შემდგომად დაიკოდებოდეს ურთიერთას.
და	ცხო.ანტ	არა თუ მე ვიყავ დამაცხრობელი მათი და განმაქარვებელი, არამედ უფალი, რომელმან თქუა: ვიხილე ეშმაკი, ვითარცა ელვაჲ, ზეცით გარდამოვრდომილი.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მე, შვილნო, მოვიჴსენე მოციქულისა იგი სიტყუაჲ და სახე ვყავ იგი თავისა ჩემისა, რაჲთა ისწაოთ უწყინოებაჲ მონაზონებასა შინა.
და	ცხო.ანტ	ნუცა გეშინინ ეშმაკისა და მისთა უცნებათა, და რამეთუ ვიქმენ მე თხრობისა ამისთჳს უგუნურ, მიიღეთ ესეცა უშიშობისათჳს და გრწმენინ, რამეთუ არა ვტყუვი.
და	ცხო.ანტ	ჰრეკა ოდესმე კარსა მონასტრისა ჩემისასა, და გამოვედ და ვიხილე გრძელი ვინმე და მაღალი ფრიად.
და	ცხო.ანტ	მერმე ვჰკითხევდ მას და ვარქუ: ვინ ხარ შენ?
და	ცხო.ანტ	და მრქუა მე: მე ვარ სატანაჲ.
და	ცხო.ანტ	მიუგე და ვარქუ მას: და რაჲსათჳს მოსრულ ხარ აქა?
და	ცხო.ანტ	და მრქუა მე: და რაჲსათჳს მაბრალებენ მე უცნებად მონაზონნი, და სხუანი ქრისტეანენი ყოველნი მწყევენ ყოველსა ჟამსა?
და	ცხო.ანტ	ხოლო მე ვარქუ მას: და რაჲსათჳს აურვებ მათ?
და	ცხო.ანტ	არა აღმოგიკითხავსა, ვითარმედ: მტერისანი მოაკლდეს მახჳლნი სრულიად, და ქალაქნი აღოჴრდეს.
და	ცხო.ანტ	არცაღა ადგილი მაქუს მე, არცა ისარი, არცა ქალაქი, ყოველნივე ქრისტეანე იქმნნეს, და აწ უდაბნოჲცა აღივსო მონაზონებითა, თავსა თჳსსა იცვედ და ცუდად მე მწყევენ.
და	ცხო.ანტ	მაშინ დამიკჳრდა მე ღმრთისა მადლი და ვარქუ მას: მარადის მტყუვარ ხარ და არასადა ჭეშმარიტსა იტყჳ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ესე აწ, ვითარ არა გინდა შენ, ჭეშმარიტი სთქუ, რამეთუ ქრისტე უფალი მოვიდა და უძლურ გქმნა შენ და დაგცა და განგაშიშულა შენ.
და	ცხო.ანტ	და ვითარცა ესმა მას სახელი მაცხოვრისა ჩუენისაჲ, და ვერ თავს-იდვა ამისგან დაწუვაჲ და უჩინო იქმნა.
და	ცხო.ანტ	და აწ სადაღათუ მან თჳთ ეშმაკმან აღიარა უძლურებაჲ თჳსი, გჳღირს ჩუენ ყოვლადვე შეურაცხებაჲ მისი და ეშმაკთა მისთაჲ, რამეთუ მტერსა მას თჳსით ძალითურთ ესევითარი აქუს ზაკუვაჲ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ჩუენ გუასმიეს მისი იგი უძლურებაჲ და შეურაცხებად მათდა შემძლებელ ვართ ამით სახითა.
და	ცხო.ანტ	ნუმცა განვიზრახავთ ყოვლად ესევითარსა, ნუცამცა ვწუხთ, ვითარცა წარწყმედულნი, არამედ უშიშმცა ვართ უფროჲსღა და გჳხარის მარადის, ვითარცა ცხორებულთა, და განვიზრახვიდეთ მარადის სულითა, რამეთუ უფალი ჩუენ თანა არს, რომელმან გარე-მიაქცივნა და განაქარვნა იგინი.
და	ცხო.ანტ	და გჳცნობიესმცა და განვიზრახვიდეთ მარადის, რამეთუ ჭეშმარიტად უფალი ჩუენ თანა არს, და ვერას შემძლებელ არიან ვნებად ჩუენდა მტერნი, რამეთუ მოვიდიან და, ვითარცა გუპოვნიან ჩუენ, ეგრეცა იგინი იქმნიან ჩუენდა მომართ და, ვითარცა პოჲან ჩუენ შოვრის გონებაჲ, ეგრეცა იგინი უცნებით მიემსგავსნიან, უკუეთუ მოშიშად პოიან და შეძრწუნებულად, მყის, ვითარცა ავაზაკთა, ადგილი დაურძალველად პოვიან და მოიწივნიან.
და	ცხო.ანტ	და რომელსა-იგი თავით ჩუენით ვზრახვიდით, უფროჲსღა აღაორძინიან, უკუეთუ გჳხილნიან ჩუენ მოშიშად და უძლურად, უფროჲს განამრავლიან შიში უცნებითა და თქუმითა.
და	ცხო.ანტ	და მიერითგან ამით დაისაჯებინ უბადრუკი იგი სული.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ მხიარულად ჩუენ გუპოვნიან უფლისა მიმართ და განვიზრახვიდით კეთილთა მათ მერმეთათჳს და გონებითა ჩუენითა ვიტყოდით, ვითარმედ ყოველივე ჴელთა შინა უფლისათა არს, რამეთუ ვერას შემძლებელ არს ეშმაკი ქრისტეანეთათჳს, არცაღა ყოვლად ჴელმწიფებაჲ აქუს ვისთჳსვე, რამეთუ იხილიან კრძალულად სული ესევითარითა ზრახვითა და გარე-მიიქციან სირცხჳლეულნი.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ იობი პოა მტერმან კრძალული და წარვიდა მისგან, ხოლო იუდა შიშუელი პოვა და წარტყუენა.
და	ცხო.ანტ	და აწ უკუეთუ გჳნდეს შეურაცხებად მტერისა, განვიზრახვიდეთ მარადის უფლისათჳს, და უხაროდენ მოუკლებელად სულსა სასოებისათჳს, და ვიხილოთ, ვითარცა კუამლი, ეშმაკთა სიმღერაჲ და უფროჲსღა მეოტად და არა მდევნელად, რამეთუ არიან ფრიად, ვითარცა პირველად ვთქუ, ესენი მოშიშ და მოელიან მარადის განმზადებულსა მათთჳს ცეცხლსა.
და	ცხო.ანტ	და ესეცა უშიშობისათჳს მათ ზედა გაქუნდინ თავით თჳსით სახჱ: რაჟამს უცნებასა ვინმე შევარდეს, ნუ წინაჲსწარ დაეცემინ შიშითა, არამედ რაჲცა იყოს, უშიშად ჰკითხენ პირველად: ვინ ხარ შენ, ანუ ვინაჲ ხარ?
და	ცხო.ანტ	და თუ იყოს წმიდათა ჩუენებაჲ, გარწმუნონ შენ და შიში შენი სიხარულად გარდააქციონ.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ ისო, ძემან ნავჱსმან, ჰკითხა და ისწავა, ხოლო მტერი ვერ დაეფარა, ჰკითხა რაჲ-იგი დანიელ.
და	ცხო.ანტ	ამას ვითარ ეტყოდა ანტონი, ყოველთავე უხაროდა, და რომელნიმე სურვილითა სათნოებისაჲთა აღორძნდებოდეს, რომელნიმე სულმოკლებისაგან ნუგეშინისცემულ იქმნებოდეს და რომელნიმე ზუაობისაგან დასცხრებოდეს, და ყოველნივე განმტკიცნებოდეს შეურაცხებად ეშმაკისა და ზაკუვათა მისთა, დაუკჳრდა მოცემული იგი მადლი უფლისა მიერ ანტონისა განკითხვად სულთა მათ არაწმიდათა.
და	ცხო.ანტ	და იყვნეს მთათა შინა მონასტრები, ვითარცა კარვები, აღსავსენი საღმრთოჲთა კრებულითა, მგალობელნი, წიგნის მკითხველნი, მმარხველნი, მლოცველნი, მხიარულნი მერმეთათჳს სასოებათა და მოქმედნი და მყოფნი ქველისსაქმისა.
და	ცხო.ანტ	სიყუარული და ერთობაჲ აქუნდა ურთიერთას, და იყო ჭეშმარიტად ხილვაჲ, ვითარცა სოფელი რაჲმე თჳსისაგან დამკჳდრებულ ღმრთისმსახურებითა და სიმართლითა;
და	ცხო.ანტ	და ერთ იყვნეს ყოველნი სათნოებისათჳს გონებითა.
და	ცხო.ანტ	და თუმცა ვინმე იხილა მონასტრები იგი და ესევითართა მონაზონთა წესი, ჴმა-მცა-ყო და თქუა: ვითარ კეთილ არიან სახლნი შენნი, იაკობ, და კარავნი შენნი, ისრაჱლ, ვითარცა ღელენი საგრილნი და ვითარცა სამოთხენი მდინარეთა ზედა და ვითარცა კარავი, რომელი აჰმართა უფალმან, და ვითარცა ნაძჳ წყლის-კიდეთა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგი, მსგავსად ჩუეულებისა, წარვიდის თჳსისაგან თჳსსავე მონასტერსა და განეკრძალის მარხვასა დღითი-დღე, სულთ-ითქუამნ და სურინ ზეცისათა საყოფელთა და სურვილი აქუნ მისთჳს და ხედავნ დღითი-დღე კაცთა ცხორებასა, მრავალგზის ჭამასა და ძილსა და სხუასა საჴმარსა ჴორცთასა, ჰრცხუენინ და განიზრახავნ სულისა მის გონიერებასა.
და	ცხო.ანტ	მრავალგზის მრავალთა თანა მონაზონთა, ვითარ ჭამნ, მოიჴსენის სულიერი საზრდელი და დაუტევის და შორს მათგან წარვიდის და ჰგონიენ სირცხჳლეული, უკუეთუ ხედვიდიან სხუანი ჭამასა, ჭამნ იგი თჳსისაგან ჴორცთა უნებლებისათჳს, მრავალგზის ძმათა თანაცა, ჰრცხუენინ ამას ზედა, ხოლო კადნიერ არნ სარგებლისათჳს სიტყუათა, იტყჳნ: ჯერ-არს ყოველი სწრაფაჲ სულისათჳს უფროჲს, ვიდრე არა ჴორცთა და შენდობად ჭირისათჳს მცირედ ჟამ ჴორცთაჲ, ხოლო ყოვლადვე მოცალებაჲ სულისათჳს და ამას სარგებელსა ძიებად, რაჲთა იგი არა დამძიმდეს გულისთქუმათაგან ჴორცთაჲსა, არამედ უფროჲსღა ჴორცნი მისთჳს დამონებად, რამეთუ ესე არს, რომელ-იგი თქუა მაცხოვარმან: ნუ ჰზრუნავთ სულთა თქუენთათჳს, რაჲ ვჭამოთ, ნუცა ჴორცთა თქუენთათჳს, რაჲ შევიმოსოთ.
და	ცხო.ანტ	და თქუენ ნუ ეძიებთ, რაჲ ვჭამოთ, ანუ რაჲ ვსუათ და ნუცა განსცხრებით, რამეთუ ამას ყოველსა წარმართნი ამის სოფლისანი ეძიებენ, ხოლო მამამან თქუენმან იცის, რაჲ-იგი გიჴმს ამათ ყოველთაგანი, არამედ ეძიებდით სასუფეველსა მისსა,და ესე ყოველი მოგცეს თქუენ.
და	ცხო.ანტ	ამისა შემდგომად მოიწია ეკლესიათა ზედა მაქსიმიანე, და ესოდენ იყო დევნაჲ, და წმიდანი მოწამენი წარიყვანნა ალექსანდრიად.
და	ცხო.ანტ	შეუდგა იგიცა, დაუტევა მონასტერი და თქუა: წარვიდეთ, რაჲთა ვიღუაწოთ ჩუენცა, ვიწოდნეთ თუ, ანუ ვიხილნეთ მოღუაწენი, რამეთუ სურვილი აქუნდა მარტჳრობად და თავით თჳსით მიცემად არა უნდა და ჰმსახურებდა აღმსაარებელთა ყოვლითა გულსმოდგინებითა საპყრობილეთა შინა და საწყდობილეთა, და დიდი სწრაფაჲ იყო მისი განკითხვასა მას შინა.
და	ცხო.ანტ	და განაკრძალებდა იგი ყოველთა წმიდათა და გულსმოდგინე ჰყოფდა, ხოლო რომელნი-იგი იმარტჳირებოდეს, თანა-უდგა და წარჰგზავნებდა, ვიდრემდის სრულ იქმნიან.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მსაჯულმან ვითარ იხილა იგი და მისთანანი უშიშად ამისთჳს და მოსწრაფედ, უბრძანა: ნუმცა ვინ მონაზონთაგანი დალიჭსა წინაშე იპოების, ნუცა ყოვლად ქალაქსა შინა.
და	ცხო.ანტ	სხუანი იგი დაემალნეს მას დღესა, ხოლო ანტონი ესოდენ არა ზრუნვიდა, უფროჲსღა მან განირცხა სამოსელი თჳსი და ხვალისა დღე წინაშე მაღალსა ზედა დადგა კადნიერად და ეჩუენა მსაჯულსა მას ბრწყინვალედ.
და	ცხო.ანტ	ყოველთავე უკჳრდა ამისი, და მსაჯულიცა იგი ხედვიდა.
და	ცხო.ანტ	და შემდგომად საქმისა მიერ წარვიდოდა იგი, უშიშად დგა და გჳჩუენებდა ჩუენ ქრისტეანეთა გულსმოდგინებასა, ილოცვიდა იგი მარტჳრობასა, ვითარცა პირველად ვთქუ, და მწუხარე იყო ფრიად, რამეთუ არა იმარტჳრა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო უფალმან დაჰმარხა იგი ჩუენთჳს და სხუათათჳს სარგებელად, რაჲთა მონაზონებითა მით, რომელ ისწავა მან წიგნთაგან, იყოს იგი მრავალთა მოძღუარ, რამეთუ რომელნი ხედვიდეს მისსა მას ცხორებასა, მრავალნი მიჰბაძვიდეს.
და	ცხო.ანტ	მერმე იწყო მსახურებადვე, მსგავსად ჩუეულებისა აღმსაარებელთა, და ვითარცა თანა-შეკრულ იყო იგი და დაშურებოდა იგი მსახურებასა მას.
და	ცხო.ანტ	და რაჟამს დევნაჲ იგი დასცხრა, და იმარტჳრა ნეტრეული ეპისკოპოსი პეტრე, განვიდა მერმე მონასტრადვე თჳსად უდაბნოდ და იმარტჳლებოდა იგი დღითი-დღე გონებითა და იღუწიდა იგი სარწმუნოებისა მისთჳს სიმჴნითა და მარხვაჲცა დიდი და უფიცხლჱსი მოიპოვა, რამეთუ იმარხვიდა იგი მარადის.
და	ცხო.ანტ	ხოლო სამოსლად მისა იყო შინაგან ძაძაჲ და გარეშე ტყავი, ვიდრე აღსასრულამდე მისა დაიმარხა იგი, არცაღა ჴორცნი სადა მწინკულისათჳს დაებანნეს, არცაღა ყოვლად ფერჴნი სადა ებანნეს, გინათუ წყალსა და თჳნიერ უნებლებისა შთაედგნეს, არცაღა შიშუელი ვის ეხილვა იგი, არცაღა ყოვლადვე ჴორცნი ანტონისნი ეხილნეს ვის შიშუელნი, გარნა ოდეს აღესრულა, და დაჰფლვიდეს.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ განეშორა იგი და დაიდვა გულსა მრავალ ჟამ, ვითარმედ არცა გამოვიდეს იგი გარე, არცა შე-ვინ-უტეოს შინა.
და	ცხო.ანტ	მარტჳნიანოზ ვინმე მთავარი ერისაჲ მოვიდა და ევედრებოდა ანტონის, რამეთუ იყო ასული მისი სნეულ ეშმაკითა.
და	ცხო.ანტ	ვითარ მრავალ ჟამ დგა და ჰრეკდა კარსა, ევედრებოდა გამოსლვად მისა და ლოცვისა ყოფად ღმრთისა მიმართ ყრმისა მისთჳს, განღებაჲ კარისაჲ არა თავს-იდვა, გარდამოხედა ზე და ჰრქუა მას: კაცო, რაჲსა მაწყინებ მე, კაცივე ვარ მეცა, ვითარცა-ეგე შენ.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ გრწამს ქრისტე, რომელსა ვჰმსახურებ მე, წარვედ და, ვითარცა გრწამს, ილოცე ღმრთისა, და გეყოს შენ.
და	ცხო.ანტ	და მეყსეულად ჰრწმენა მას და ხადოდა სახელსა ქ˜ჱსა და წარვიდა და წარიყვანა ასულიცა იგი განწმედილი ეშმაკისაგან.
და	ცხო.ანტ	მრავალი სხუაჲცა ქმნა უფალმან მისგან, რომელმან-იგი თქუა: ითხოეთ და მოგეცეს თქუენ.
და	ცხო.ანტ	მრავალთა ვნებულთა რომელთა გან-ვე-არა-უღის კარი, გარეშე მონასტერსა დაადგრიან და სარწმუნოებით ილოცვედ გულითად და განწმდიან.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა იხილა თავი თჳსი შფოთსა შინა მრვალთაგან და ვითარ არა უტევებდეს მსგავსად ნებისა მისისა შეყენებად, ვითარ-იგი მას უნდა, ეშინოდა, ნუუკუე რომელსა-იგი უფალი იქმს მისგან, გინა მან თავი აიმაღლოს, გინა სხუასა ვისმე ეგონოს მისთჳს, განიზრახა და წარემართა ზენა თებაიდად, სადა-იგი იცოდესვე არა.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ მოიღო ძმათაგან პური, ჯდა იგი კიდესა მდინარისასა და ხედვიდა, უკუეთუ ნავი წარმოვიდეს მიერ, რაჲთა აჴდეს და წარვიდეს მათ თანა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგი არა შეძრწუნდა, არამედ ვითარცა ჩუეულებაჲ აქუნდა წოდებად მრავალგზის, ესრჱთ ისმინა, მიუგო და ჰრქუა, რამეთუ: არა მიტევებენ მე ჯდომად კაცნი.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს მნებავს აღსლვაჲ ზენა თებაიდად მრავალთა ამათგან შფოთებათა, რომელნი მქონან აქა და უფროჲსღა ამისთჳს, რამეთუ მიმჴდიან იგინი უფროჲს ძალისა ჩემისა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მან ჰრქუა მას: დაღათუ თებაიდად ახჳდე, გინათუ, ვითარცა-ეგე გულსა მოგიჴდა, შთასლვად ბოკულიად, უფროჲსი და მრჩობლი შრომაჲ გაქუს დათმენად.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი ჰრქუა: და ვინ მიჩუენოს მე გზაჲ, რამეთუ უცებ ვარ ამისა?
და	ცხო.ანტ	და მეყს უჩუენნა მას სარკინოზნი, რომელთა ეგულებოდა წარსლვაჲ მას გზასა.
და	ცხო.ანტ	მოვიდა და მიეახლა მათ ანტონი და ევედრებოდა მათ უდაბნოდ წარსლვად მათ თანა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი, რეცათუ ღმრთით, აღიძრა და შეიყუარა ადგილი იგი, რამეთუ ესრჱთ ეუწყა მისგან, რომელი-იგი ეტყოდა კიდესა მას მდინარისასა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო პირველად მოიღო მოგზაურთა მათგან პური და დაადგრა მთასა მას მარტოჲ, და არავინ იყო სხუაჲ მის თანა, რამეთუ, ვითარცა თჳსი სახლი, იცნა.
და	ცხო.ანტ	და მიერითგან აქუნდა ადგილი იგი.
და	ცხო.ანტ	და აქუნდა დანაკისკუდთაგანცა მცირედ საზრდელი.
და	ცხო.ანტ	ამისა შემდგომად გამოიკითხეს ძმათა ადგილი იგი და, ვითარცა შვილთა რაჲ მამისაჲ, მოიჴსენეს და უზრუნვიდეს მას მიძღუანებად პურისა.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა იხილა ანტონი, რამეთუ მიზეზითა პურისაჲთა დაშურებიან ვინმე და დიდსა შრომასა თავს-იდებენ, და ერიდებოდა ამისთჳსცა მონაზონთა, განიზრახა თავით თჳსით და მიმავალთა მათ ევედრებოდა, რაჲთამცა მიართუეს მას სათხრელი და თოჴი, და იფქლი მცირედ.
და	ცხო.ანტ	და ვითარცა მიართუეს ესე, მიმოვლო გარემო მთაჲ იგი და პოეა მცირედ ადგილი მარჯუჱ, ქმნა მცირედ მხალი, რაჲთა მიმავალთა მისა აქუნდეს ნუგეშინისსაცემელი მცირედი მაშურალსა გზისა მისგან ძნელისა;
და	ცხო.ანტ	სათესავი აქუნდა, დაუცხრომელად იქმოდა და დასთესა მან და წლითი-წლად ამას ჰყოფდა და აქუნდა მიერ პური სიხარულით, რაჲთა არავის დაამძიმოს ამისთჳს, და რამეთუ ყოვლადვე თავსა თჳსსა დაუმძიმებელად დაიცვიდა.
და	ცხო.ანტ	არამედ შემდგომად იხილნა მერმე ვინმე შემავალნი და დასთესა მცირედ მხალი, რაჲთა მიმავალთა აქუნდეს მცირედ განსასუენებელი შრომისა მისთჳს და სიფიცხლისათჳს გზისაჲსა.
და	ცხო.ანტ	პირველად უდაბნოჲსა მჴეცნი მიზეზითა მის წყლისაჲთა მოვიდოდეს და მრავალგზის ავნებდეს თესულსა მას მისსა და შრომილსა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მან განცხრომით შეიპყრა ერთი მჴეცი და ეტყოდა ყოველთა: რად მავნებთ მე, რამეთუ მე არა გავნებ თქუენ;
და	ცხო.ანტ	წარვედით და სახელითა იესუჲსითა ნუღარა მოეახლებით აქა.
და	ცხო.ანტ	მიერითგან შეშინდეს მცნებისა მისთჳს და არღარა მოეახლნეს ადგილსა მას.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგი მარტოჲ იყოფოდა შინაგან მთასა მას და ლოცვასა და მარხვასა მოცალე იყო.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ძმანი იგი, რომელ შევიდეს, ევედრებოდეს, რაჲთა თუედ-თუედ ჰმსახურებდენ მას და მოართუმიდენ მას ზეთისხილსა და ცერცუსა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ბერცა იყო იგი მიერითგან და მუნ იქცეოდა იგი და რავდენთა დაითმენდა იგი ბრძოლათა, ვითარცა წერილ არს, არა თუ სისხლთა და ჴორცთა, არამედ წინა-აღმდგომთაგან ეშმაკთა, რამეთუ მიმავალთაგან მისა გუესმა ესე, და მუნცა შფოთი და ჴმანი მრავალნი და ბგერანი ჭურვილთანი ესმიედ.
და	ცხო.თევ	ტიროდა და იგლოვდა და უთხრა, ვითარმედ: შვილი არა დამადგრების.
და	ცხო.ანტ	მაშინ მთაჲ იგი ღამე სავსე არნ ნაბერწყალითა, და ხედვიდეს მასცა, რამეთუ ჰხედავნ მიმართ და ჰლალავნ და ილოცავნ და შემავალთა მისა ნუგეშინის-სცემნ, ხოლო იგი თავადი ღუწოლასა შინა არნ და მუჴლთა მოიდრეკნ და ევედრებინ ღმერთსა.
და	ცხო.თევ	და მრავალი შვილი მიშობია, და შობისა სიხარულსა სიკუდილისა გემოჲ ეწიის ხოლო.
და	ცხო.თევ	და ევედრებოდა მას, რაჲთა ულოცოს, და ღმერთმან უცხოვნოს მას შვილი.
და	ცხო.თევ	და ულოცა მას წმიდამან მან და უბრძანა, რაჲთა შვილი რომელ შვეს, უწოდის მას სახელად თევდოსიოს.
და	ცხო.თევ	და მან ყო ეგრჱთ.
და	ცხო.თევ	და უცხოვნა მას შვილი.
და	ცხო.ანტ	და იყო ჭეშმარიტად საკჳრველ, რამეთუ მარტოჲ ეგოდენთა მათ უდაბნოთა იქცეოდა და არცაღა ეშმაკთა ზედა-მისლვასა შეძრწუნდის, არცაღა ეგოდენთა მჴეცთა ოთხფერჴთა და ქუეწარმავალთათჳს ველისათა შეშინდის, არამედ ჭეშმარიტად, ვითარცა წერილ არს: რომელნი ესვენ უფალსა, შეუძრველად აქუნდა და შეურყეველად გონებაჲ, უფროჲსღა ეშმაკნი ივლტოდეს მისგან და მჴეცნი ველისანი, ვითარცა წერილ არს, დაუმშჳდენ მას.
და	ცხო.თევ	და შეწირა იგი ღმრთისა და მონაზონ ქმნა და არს იგი დღესამომდე ჩუენ თანა მონასტერსა ამას შინა შემკული სახელითა მამისა ჩუენისა წმიდისა თევდოსისითა.
და	ცხო.თევ	და კუალადცა მოვიდა წმიდისა მის სხუაჲ დედაკაცი ბეთლემელი და უთხრა მას, ვითარცა-იგი პირველმან მან.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ გალობდა ფსალმონსა ანტონი, ეშმაკი იგი უმზირინ და იღრჭენნ მის ზედა კბილთა, ხოლო ანტონი ნუგეშინისცემულ იყო მაცხოვრისაგან და უვნებელად დგა მისთა მათ ზაკუვათაგან და ფერად-ფერადთა უცნებათა.
და	ცხო.თევ	და მასცა ეგრევე უბრძანა, ვითარცა-იგი პირველსა მას, და უცხოვნა მას შვილი მისი.
და	ცხო.თევ	და არს იგი დღეს კირით-ხურო და ჰრქჳან მას სახელი წმიდისა მამისა ჩუენისაჲ.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ მღჳძარე იყო იგი ღამჱ, ყოველნი მჴეცნი ველისანი მოუტევნა, და გამოვიდეს ყოველნი აფთარნი მათ ადგილთანი ჴურელით თჳსით და გარე-მოადგეს მას.
და	ცხო.თევ	მოვიდა ოდესმე ქუეყანასა ამას ურიცხჳ მკალი და ქუემგოგვარი.
და	ცხო.თევ	და ქუეყანისა კაცნი მოივლტოდეს წმიდისა ამის.
და	ცხო.თევ	და მიეყრდნა ერთსა მათგანსა და გამოვიდა.
და	ცხო.თევ	და მოვიდა, სადა-იგი იყო სიმრავლჱ მკლისაჲ მის.
და	ცხო.ანტ	და დგა იგი მარტოჲ შოვრის მათსა, ვითარ აღამტკმეს პირები მათი და დატკებნად აშინებდეს, გულისხმა-ყო მან მტერისა იგი მანქანებაჲ და ჰრქუა ყოველთა მათ: უკუეთუ ჴელმწიფებაჲ მოგიღებიეს ჩემ ზედა, განმზადებულ ვარ შესაჭმელად თქუენდა;
და	ცხო.თევ	და მუნ დადგა იგი და ილოცა და ბრძანა, რაჲთა მოჰგუარონ მას მკლისა მისგან.
და	ცხო.თევ	და მოიქუნა იგინი ჴელითა თჳსითა და ჰრქუა მათ: თქუენცა მონანი ხართ ჩუენებრვე ერთისა უფლისანი, ნუ შეეხებით გლახაკთა საზრდელსა – ესრჱთ გიბრძანებს თქუენ უფალი.
და	ცხო.თევ	მაშინ ყოველი, რომელი იყო მკალთა მათგანი გარეშე ღობესა, დადგა, რომელი შინა იყო, იწყო ჭამად თივასა და დაუტევებდა ნაყოფსა.
და	ცხო.თევ	და ყოველთა, რომელთა იხილეს ესე, დაუკჳრდა და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	ცხო.თევ	და კუალად მოვიდა მკალი სოფელსა ერთსა.
და	ცხო.ანტ	კუალად მერმე მცირედისა დღისა შემდგომად, ვითარ იქმოდა, რამეთუ შურებინცა იგი, მო-ვინმე-ვიდა კართა და განჰზიდა თხზულსა ჴელთა მისთასა, რამეთუ სფურითსა კერვიდა იგი, და ესე მიმავალთათჳს, რომელთა-იგი მიართჳან საჴმარი, მისცის მათ.
და	ცხო.თევ	და სოფლისა მის მყოფთა ჩუეულებაჲ აქუნდა ევლოგიისა მოღებად მონასტერსა მისსა უცხოთათჳს და გლახაკთა, რომელნი მისა მიივლტოდიან.
და	ცხო.ანტ	აღდგა და იხილა მჴეცი, მსგავსი კაცისაჲ, ვიდრე ბარკალმსხჳლადმდე, ხოლო წჳვნი და ფერჴნი მსგავსად ვირისა.
და	ცხო.თევ	და მოვიდეს სოფლიონნი იგი და შეიწევდეს წმიდასა მას.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი ჯუარი დაიწერა და თქუა: ქრისტჱს მონაჲ ვარი მე;
და	ცხო.ანტ	ხოლო მჴეცი იგი ეშმაკითურთ ესოდენ ივლტოდა, ვიდრემდის სწრაფისა მისგან დაეცა და მოკუდა.
და	ცხო.ანტ	ყოველსავე ისწრაფდეს ყოფად, რაჲთამცა იგი გარდამოიყვანეს უდაბნოჲთ, და ვერ შეუძლეს.
და	ცხო.ანტ	ევედრებოდეს ოდესმე მონაზონნი, რაჲთამცა მივიდა მათა და იხილნა.
და	ცხო.ანტ	იგინი მრავლით ჟამით არა ეხილვნეს და ადგილი მათი და წარმოემართა მათ თანა, რომელნი-იგი მისრულ იყვნეს მისა, და აქლემსა ეკიდა მათი პური და წყალი, რამეთუ ურწყული იყო უდაბნოჲ იგი ყოველი, და არა იყო წყალი ყოვლადვე, გარნა მთასა მას ხოლო, ვინაჲცა წარმოეღო მათთჳს წყალი, სადაცა საყოფელი მისი იყო.
და	ცხო.ანტ	ვითარ მოაკლდა მათ წყალი გზასა ზედა, იჭირვოდეს, ვითარ მიმოვიდოდეს ადგილსა მას, და არა პოვეს წყალი და ვერცა სლვად ეძლო, არამედ ყოველნი დაცჳვეს ქუეყანასა და აქლემიცა იგი განუტევეს წარსლვად, ვიდრეცა უნდეს, ხოლო იგინი სულმოკლე იქმნნეს.
და	ცხო.ანტ	და ბერმან მან ვითარცა იხილნა ყოველნივე ჭირსა შინა, შეწუხნა ფრიად და სულთ-ითქუმიდა და წარვიდა მათგან მცირედ, მოიდრიკნა მუჴლნი;
და	ცხო.ანტ	ჴელნი განიპყრნა და ილოცვიდა.
და	ცხო.ანტ	და მეყს ისმინა მისი უფალმან, და წყაროჲ აღმოჴდა მიერ ადგილით, სადა-იგი დგა, და ილოცვიდა.
და	ცხო.ანტ	და ესრჱთ სუეს და ყოველთა განისუენეს და თხიერნი აღავსნეს და ეძიებდეს აქლემსა მას და პოვეს, რამეთუ საბელი იგი მისი დახუეული იყო ლოდსა, და დგა.
და	ცხო.ანტ	ვითარ მოიბეს იგი, ასუეს წყალი, აჰკიდნეს თხიერნი იგი და წარმოემართნეს უვნებელად.
და	ცხო.ანტ	და მას ვითარცა საგზალი დიდი რაჲმე მოაქუნდა მთით და ისტუმრებდა მათ ყოველთა სიტყჳთა და მისცემდა სარგებელსა.
და	ცხო.ანტ	მერმე იყო სიხარული დიდი მთათა შინა და შური წარმატებისაჲ და ნუგეშინისცემაჲ ურთიერთას სარწმუნოებითა.
და	ცხო.ანტ	უხაროდა მასცა, ხედვიდა რაჲ მონაზონთასა მას გულსმოდგინებასა და დასაცა მისსა დაბერებულსა ქალწულებასა შინა, და წინამძღუარ იყო იგი სხუათა ქალწულთა.
და	ცხო.ანტ	მიერითგან მივიდოდეს მისა მრავალნი, არამედ ვნებულთაცა ვერ მიიკადრეს შესლვად მუნ, არამედ ყოველთა მიმართ შემავალთა მონაზონთა ესე ზედაჲს-ზედა აქუნდა მცნებაჲ, რაჲთა ჰრწმენეს უფალი იესუ ქრისტე და შეიყუარონ იგი და დაიცვნენ თავნი თჳსნი მწინკულევანთაგან გულისსიტყუათა და გულისთქუმისაგან ჴორცთაჲსა.
და	ცხო.ანტ	და ვითარცა იგავსა წერილ არს: ნუ სცთები განძღებითა მუცლისაჲთა, ივლტოდეთ ზუაობისაგან და ილოცევდით მარადის, გალობდით პირველ დაძინებისა და შემდგომად ძილისა და ზეპირით დაისწავებდით ყოველთა წიგნთაგან მცნებასა და მოიჴსენებდით საქმესა წმიდათასა და ბაძვითა ამათითა წარწევნად განმარტებად სულთა თქუენთა.
და	ცხო.ანტ	მოჴსენებითა ამით მცნებათაჲთა უფროჲსღა აზრახებდა მათ მოციქულისა სიტყუასა ზედაჲს-ზედა წურთად მერმეცა: ნუ დაჰვალნ მზჱ გულისწყრომასა თქუენსა, და ესე ზოგად ყოველთათჳს მცნებათათჳს თქუმად გეგონენ, არა ხოლო თუ განრისხებისათჳს, ნუცაღა სხუათა ცოდვათა ჩუენთათჳს დაჰვალნ მზჱ.
და	ცხო.ანტ	კეთილ არს და უმჯობჱს, რაჲთა ნუმცა მზჱ დაჰვალს სიბოროტისათჳს დღისაჲსა, ნუცა მთუვარჱ ღამისათჳს ცოდვისა და ყოვლადვე ნუცა გულსა მოსლვად საკდემელად და სარცხჳნელად ჩუენდა, რაჲთა ესე ესრჱთ დაგუემარხოს ჩუენ, კეთილ არს ჩუენდა სმენად მოციქულისაჲ და დაცვად, ვითარ-იგი თქუა: თავნი თჳსნი განიკითხნედ, თავნი თჳსნი გამოიცადნედ.
და	ცხო.ანტ	აწ უკუე დღითი-დღედ დღისა საქმეთა და ღამისათა კაცად-კაცადი სიტყუასა ჰყოფდინ თავისა თჳსისათჳს და, თუ ცოდა, დასცხერინ, და თუ არა ცოდა, ნუ იქადინ, არამედ დაადგერინ კეთილსა და ნუ უდებ არნ, ნუცა განიკითხავნ მოყუასსა, ნუცა განიმართლებნ თავსა, ვითარცა თქუა ნეტარმან მოციქულმან პავლე, ვიდრემდის მოვიდეს უფალი, რომელმან დაფარულნი გამოიძივნეს.
და	ცხო.ანტ	მრავალგზის თავისა თჳსისა საქმენი დაგუავიწყდიან, და ჩუენ არა უწყოდით, ხოლო უფალმან იცის ყოველი;
და	ცხო.ანტ	მას თავადსა მიუტეოთ საშჯელი, ურთიერთას ვსწყალობდეთ და ურთიერთასი სიმძიმჱ ვიტჳრთოთ და თავსა თჳსსა განვიკითხვიდეთ და, რაჲ-იგი გუაკლს, აღვსებად ვისწრაფოთ.
და	ცხო.ანტ	იყავნ ესეცა კრძალვა არა ცოდვისა ჩუენისათჳს, დაცვად კაცად-კაცადისა საქმესა ჩუენსა და აღძრვათა სულისათა, ვითარ გქონან, ურთიერთას უთხრობდეთ და დავისწავებდეთ და დავსწერდეთ.
და	ცხო.სჳი	განვიდა ოდესმე წმიდაჲ ესე არესა ერთსა ქალაქისასა და მიხუდა ესე ქალებსა, რომელნი როკვიდეს და იმღერდეს.
და	ცხო.ანტ	და ნუ გეშინინ, რამეთუ გრცხუენოდის უწყებად, და დავსცხრეთ და არა ვცოდვიდეთ და ყოვლადვე არა გული გჳთქუმიდეს ბოროტისათჳს.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ იხილეს იგი, იწყეს სიმღერად და შესხმად მონაზონთა.
და	ცხო.სჳი	და უნდა წმიდასა მას, რაჲთამცა განსწავლნა იგინი.
და	ცხო.ანტ	ვინ-მე ცოდავენ, და უნებნ.
და	ცხო.სჳი	ილოცა და იქმნა თუალები ყოვლისა მის ქალებისაჲ მრუდ.
და	ცხო.სჳი	მისდევდეს მას ტირილით და ეტყოდეს: განჰჴსენ, სალოსო, განჰჴსენ, რომელ-ესე ჰყავ.
და	ცხო.ანტ	რაჲთამცა ხედვიდა ვინმე, ანუ ვინ ცოდის და არა ტყუვინ და დავიწყებაჲ უნებნ, ვითარცა-იგი ხედვიდით რაჲ ურთიერთას, და არა ვისიძვით, ეგრჱთცა, უკუეთუ უთხრობდეთ ურთიერთას გულისსიტყუათა ფრიად, დავიცვნეთ თავნი ჩუენნი გულისსიტყუათაგან ბოროტთა და მწინკულევანთა, რამეთუ გურცხუენოდის უწყებად.
და	ცხო.სჳი	და ეგონა მათ, ვითარმედ გრძნებითა ყო იგი, ეწივნეს და დაეკიდნეს მას და აფუცებდეს, რაჲთა განჰჴსნას, რაჲ-იგი იყო.
და	ცხო.სჳი	ჰრქუა მათ განცხრომით: რომელსა უნდეს თქუენგანსა განკურნების, მიტევენ, რაჲთა ვაკოცო თუალსა მრუდსა, და განიკურნოს.
და	ცხო.სჳი	და რომელთაჲ-იგი ჯერ-უჩნდა ღმერთსა განკურნებაჲ, უტევეს.
და	ცხო.სჳი	და აკოცა მათ, და განიკურნნეს.
და	ცხო.სჳი	და სხუანი იგი დაადგრეს ეგრჱთვე.
და	ცხო.სჳი	გუელოდე, სალოსო, რაჲთა ჩუენცა ამბორს-გჳყო, და განვიკურნნეთ.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მან არა ნება-სცა, და ეგრჱთვე დაადგრეს იგინი.
და	ცხო.სჳი	და წმიდაჲ იგი იტყჳნ: უკუეთუმცა ღმერთსა ესე არა მოეწია მათ ზედა, წარ-მცა-ემატა ყოველთა დედათა ქუეყანისათა ემეწელთა უშჯულოებითა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა შევიდა იგი სახიდ მისა, პოვა ჴორცი აპოხტი.
და	ცხო.სჳი	აღიღო დანაკი, იწყო ჭრად და ჭამად.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა იხილა იგი იოვანე, დიაკონმან პატიოსანმან, მიეახლა და ჰრქუა მას ყურის-ყურ, რაჲთა არავის ესმეს მუნ შინა მყოფსა: მართლიად გეტყჳ, ვითარმედ ვერ შემაეჭუებ შენდა მიმართ, დაღაცათუ აქლემისა ჴორცი ჰშჭამო.
და	ცხო.სჳი	რამეთუ იცოდა სიმრავლჱ სათნოებათა მისთაჲ, და არცა ნეტარი ესე რას დაუფარვიდა მას საქმეთა მისთაგანსა სიკეთისა მისისათჳს და კეთილად სლვისა.
და	ცხო.სჳი	და ერთი მათგანი შთავიდა იორდანედ, რაჲთა მუნცა ილოცოს.
და	ცხო.სჳი	და მოჰვლიდა იგი მონაზონთა, რომელნი იყვნეს უდაბნოს, და მისცემდა მათ ევლოგიასა.
და	ცხო.სჳი	და ნებითა ღმრთისაჲთა შეემთხჳა იოვანეს, ძმასა ამის ნეტარისა სჳმეონისსა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა იხილა იგი, მოდრკა მის წინაშე თაყუანისცემით და ითხოვდა მისგან ლოცვასა.
და	ცხო.სჳი	მიუგო მან და ჰრქუა: მე, მამაო, ჰემეწელი ვარ.
და	ცხო.სჳი	და კუალად ჰრქუა მას იოვანე: შენ დაგიტევებია ქალაქსა შენსა ამბა სჳმეონ, რომელსა უწოდიან სალოს, მოსრულ ხარ და ითხოვ ჩემ გლახაკისაგან ლოცვასაა?
და	ცხო.სჳი	მე და ყოველთა კაცთა გჳჴმს ლოცვაჲ მის წმიდისაჲ.
და	ცხო.სჳი	წარიყვანა კაცი იგი თჳსა ქუაბად და დაუგო მას ტაბლაჲ, სავსჱ ყოვლითა კეთილითა, რამეთუ მოსცემდა მას ღმერთი ყოველი რაჲცა უნებნ.
და	ცხო.სჳი	უკუეთუმცა არა, სადაითმცა იპოვა უდაბნოსა მას ჴმელსა სიმინდი ლბილი, წმიდაჲ და თევზი ტაფაკითა შემწუარი, მჴურვალჱ და ჭიქაჲ, სავსჱ ღჳნითა ჰამოჲთა?!
და	ცხო.სჳი	ვითარ ჭამეს და განძღეს, მისცნა მას სამნი პურნი ტფილნი და ჰრქუა მას: მიიხუენ ესე და მისცენ სჳმეონს და არქუ მას: ლოცვა-ყავ ძმისა შენისა იოვანჱსთჳს.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ მოვიდა კაცი იგი ემეწად, შეემთხჳა მას სალოსი ქალაქისა კართა ზედა და ჰრქუა მას: რაჲ არს, ცოფო, ვითარ არს იგი ცოფი შენებრი ამბა იოვანე, ანუ შეშჭამეა ევლოგიაჲ იგი, რომელ მოგცა?
და	ცხო.სჳი	დაუკჳრდა კაცსა მას სიტყუათაგან მისთა, და წარიყვანა იგი სალოსმან საყოფელად თჳსა და დაუგო მას ტაბლაჲ.
და	ცხო.სჳი	და კაცი იგი ფიცვიდა და იტყოდა: ყოველი, რომელი დამიგო იოვანე უდაბნოს, ეგრეთვე ამან დამიგო, ვიდრემდის ჭიქაჲცა ეგეზომივე იყო სიდიდითა და ჰგვანდა მას.
და	ცხო.ანტ	იყავნ ჩუენდა დაწერილი იგი თუალთა წილ მონაზონთაჲსა, რაჲთა გურცხუენოდის დაწერად, ვითარცა ხედვისა, და არცაღა ყოვლად გულსა მოგიჴდეს ბოროტი.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა ვისამხრენით, მივეც მას ევლოგიაჲ იგი და წარმოვედ სახიდ ჩემდა.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ესრჱთ განვაწესნეთ თავნი ჩუენნი, შემძლებელ ვიქმნეთ დამონებად ჴორცთა და სათნო-ყოფად უფლისა და დათრგუნვად საქმეთა ეშმაკისათა.
და	ცხო.სჳი	და ღმერთმან იჴსნა იგი ამის წმიდისა ლოცვითა, რამეთუ კაცთა ვიეთმე უკეთურთა კაცი მოკლეს და გუამი მისი აღიღეს და სარკუმლით შთაუგდეს ამის დიაკონისა სახლსა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ მიიწია საქმჱ იგი ჴელმწიფისა, ბრძანა დიაკონისაჲ მის ძელსა აბმაჲ.
და	ცხო.სჳი	და რაჟამს იგი მიჰყვანდა ძელად, ესრჱთ ილოცვიდა: უფალო ღმერთო, ლოცვითა სჳმეონ სალოსისაჲთა მიჴსენ და განმარინე ჟამსა ამას!
და	ცხო.ანტ	ამას ყოველსა ამცნებდა, რომელნი შეემთხუეოდეს მას, და ვნებულთა მათ სწყალობნ და თანა-ილოცავნ.
და	ცხო.სჳი	და ინება ღმერთმან ჴსნაჲ მისი.
და	ცხო.ანტ	მრავალგზის მრავალსა შინა შეისმინის მისი უფალმან, და არცაღა, რაჟამს შეისმინის, იქადინ და არცა არა სმენისათჳს დრტჳნავნ, არამედ მარადის ჰმადლობნ იგი ღმერთსა, ხოლო ვნებულთა მათ ჰლოცავნ, რაჲთა სულგრძელ იქმნნენ და უწყოდიან, ვითარმედ არცა მისი, არცაღა ყოვლად კაცთაჲ არს კურნებაჲ არამედ მხოლოჲსა ღმრთისაჲ, რომელმან ყვის, ოდეს უნებნ.
და	ცხო.სჳი	მო-ვინმე-ვიდა კაცი ამბა სჳმეონისა და ჰრქუა: უბადრუკო სალოსო, მოყუარჱ შენი წარიყვანეს, იოვანე, ძელსა აბმად.
და	ცხო.სჳი	და ჭეშმარიტსა გეტყჳ, უკუეთუ მოიკლას, შენ შიმშილითა მოჰკუდე და არღარავინ გესუას მზრუნველი.
და	ცხო.სჳი	ხოლო ნეტარმან მან თავი მოისულელა, დაუტევა იგი და წარვიდა ადგილსა მას ფარულსა, რომელსა შინა ჩუეულებაჲ აქუნდა ლოცვისაჲ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ვნებულთა მათ, ვითარცა კურნებაჲ, შეიწყნარნიან სიტყუანი იგი ბერისანი, ისწავებედ იგინიცა, რაჲთა არა სულმოკლე იქმნნენ, არამედ უფროჲსღა სულგრძელ, ხოლო განკურნებულთა მათ ასწავებნ და ეტყჳნ: ნუ ანტონის ჰმადლობთ, არამედ მხოლოსა უფალსა.
და	ცხო.სჳი	და არავინ იცოდა ადგილი იგი, გარნა დიაკონმან მან მარტოდ.
და	ცხო.სჳი	მოდრკა თაყუანისცემით წინაშე ღმრთისა და იწყო ვედრებად მისა, რაჲთა იჴსნეს მონაჲ თჳსი ჭირისა მისგან.
და	ცხო.ანტ	იყო ვინმე, რომელსა სახელი ერქუა ფრუნტონ, ტაძრისაგან სამეუფოჲსა, და ვნებაჲ იყო ბოროტი მის თანა, რამეთუ ენასა შეიჭამნ და თუალთაცა თჳსთა ავნებნ.
და	ცხო.სჳი	ვითარცა მიიყვანეს იგი ადგილსა მას, უნდა, რაჲთამცა აღამაღლეს ძელსა მას ზედა, მუნქუესვე მჴედარი მუარბევდა სწრაფით და თქუა: განუტევეთ ეგე, რამეთუ ვპოვენით, რომელთა კაცი იგი მოკლეს.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ განუტევეს, წარ-ხოლო-ვიდა ადგილსა მას, რამეთუ იცოდა, სადა წმიდაჲ იგი ილოცვიდა.
და	ცხო.სჳი	და შორით იხილა იგი.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგი აიძულებდა და დგა მრავალ დღე.
და	ცხო.ანტ	მიუგო ანტონი და ჰრქუა: ვერ შემძლებელ ხარ აქა განკურნებად, წარვედ და, ვითარ მიიწიო ეგჳპტედ, იხილო, რომელი იქმნას შენ ზედა სასწაუილი.
და	ცხო.ანტ	ჰრწმენა მას და წარმოვიდა.
და	ცხო.სჳი	ჴელნი ზე აღეპყრნეს, ხოლო ფუცვიდა დიაკონი იგი და იტყოდა, ვითარმედ: ვიხილე, ვითარცა საჴუმილი ცეცხლისაჲ, გარდამოვიდოდა პირით მისით და ზეცად აღვიდოდა, და გარემოჲს მისსა, ვითარცა თორნჱ ცეცხლისაჲ, ეგზებოდა.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მე შემეშინა და ვერ უძლე მიახლებად მისა, ვიდრემდის დაასრულა ლოცვაჲ მისი.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ იხილა ეგჳჴტჱ, მყის დასცხრა სალმობაჲ მისი, და განიკურნა კაცი იგი, ვითარცა ჰრქუა მას ანტონი, რამეთუ ესე ლოცვით ეუწყა მაცხოვრისაგან.
და	ცხო.სჳი	და ვითარცა დაასრულა, მომხედა მე და მრქუა: რაჲ არს, მამაო დიაკონ, კნინ ერთღა შე-მცა-გესუა სასუმელი იგი.
და	ცხო.სჳი	არამედ წარვედ და ილოცე.
და	ცხო.ანტ	ქალწული ვინმე იყო ბოსირელი, რომელ არს ტრიპოლისისაჲ, და ვნებაჲ იყო ფიცხელი და ფრიად ბოროტი მის თანა, რამეთუ ცრემლნი მისნი და წყალი, რომელი ცხჳრით და ყურით გარდამოდინ და ქუეყანასა დასწუთებინ, მეყსეულად მატლ იქმნებინ, რამეთუ იყო იგი ჴორცითაცა განრღუეულ და თუალნი არა ბუნსა ზედა სხდეს.
და	ცხო.სჳი	ხოლო ესე ამისთჳს შეგემთხჳა, რამეთუ გუშინ მოვიდეს შენდა ორნი გლახაკნი და ითხოვდეს შენგან ქველისსაქმესა.
და	ცხო.სჳი	და გაქუნდა შენ, უკუეთუმცა გინდა, მისაცემელი.
და	ცხო.ანტ	ამისთა მამა-დედათა ესმა მისლვაჲ ვიეთიმე მონაზონთაჲ ანტონისა და ჰრწმენა უფლისაჲ, ვითარ-იგი წიდოვანი განკურნა, და ევედრებოდეს მათ, რაჲთა ასულითურთ წარვიდენ მათ თანა, ხოლო მათ თავს-იდვეს, და მამა-დედანი იგი მისნი დაადგრეს ასულისა თჳსისა თანა გარეშე მთასა მას მახლობელად პაფნოტისსა, აღმსაარებელისა და მონაზონისა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგინი შევიდეს და, ვითარცა ეგულებოდა ოდენ თხრობად ქალწულისა მისთჳს, უსწრო მათ ანტონი და უთხრა მათ ვნებაჲ იგი მის ქალისაჲ და ვითარ-იგი თანა-უვიდოდა მათ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგინი ევედრებოდეს მას, რაჲთამცა უბრძანა შესლვაჲ მათი, და მან არა უბრძანა, არამედ ჰრქუა მათ: წარვედით და ჰპოოთ იგი განკურნებული;
და	ცხო.სჳი	რაჲ არს, ძმაო, ანუ შენისა ხუასტაგისაგან მისცემა, ანუ არა გრწამს, რომელმან-იგი თქუა, ვითარმედ: ასი წ˜ლი მიგცე ამას სოფელსა და საუკუნესა ცხორებაჲ დაუსრულებელი.
და	ცხო.სჳი	უკუეთუ გრწამს, მიეც, და უკუეთუ არა მისცემ, ამით აუწყებ, რამეთუ არა გრწამს უფალი.
და	ცხო.ანტ	არღათუ მომკუდარ არს, რამეთუ არა ჩემი არს ესე საქმჱ, რაჲთამცა ჩემდა, მდაბლისა კაცისა, მოხუედით, არამედ მაცხოვრისაჲ არს ესე კურნებაჲ, რომელმან ყვის ყოველსა ადგილსა წყალობაჲ თჳსი, რომელნი ხადიან მას, რამეთუ ლოცვასა მისსა მოხედნა უფალმან და შეიწყალა და მე მაუწყა თჳსითა კაცთმოყუარებითა, ვითარმედ სალმობაჲ მის ქალისაჲ მუნ განიკურნოს.
და	ცხო.ანტ	და იქმნა უკუე საკჳრველი ესე.
და	ცხო.ანტ	და ვითარცა გამოვიდეს, პოვნეს მამა-დედანი მისნი მხიარულნი და ქალი იგი განკურნებული იყო.
და	ცხო.სჳი	ოდეს მარტოჲ იყოფინ მის თანა, ესე დიაკონი სარწმუნოჲ არა ლაღობნ, არამედ ზინ ყუდროდ და დაწყნარებულად მგლოვარედ.
და	ცხო.სჳი	და ოდესმე გამოჴდის პირისა მისისაგან სული, ვითარცა მუშკისაჲ.
და	ცხო.ანტ	ამისა შემდგომად შე-ვინმე-ვიდოდეს ორნი ძმანი, და მუაკლდა გზასა ზედა წყალი, ერთი იგი მოკუდა, ხოლო ერთი იგი იურვოდა სიკუდიდ და ვერ ეძლო სლვად და იდვა იგიცა ქუეყანასა ზედა და მოელოდა სიკუდილსა.
და	ცხო.სჳი	ხოლო დიაკონი იგი ფიცით იტყჳნ, ვითარმედ: ოდეს-იგი ვხედვიდი ყუდროებასა მისსა და კეთილად ზრახვასა, მიკჳრნ და შეორგულდი, ვითარმედ: არა ესე არს, რომელი-იგი მათ საქმეთა იქმს?
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი ჯდა რაჲ მთასა ზედა, მოუწოდა ორთა მონაზონთა, რამეთუ იყვნეს ესენი მუნ, ასწრაფებდა და ეტყოდა: წარიღეთ სარწყულითა წყალი და მირბიოდეთ ეგჳპტით კერძო გზასა, რამეთუ ორნი მოვიდოდეს, ერთი იგი აწღა მოკუდა, ხოლო ერთი იგი იურვის.
და	ცხო.სჳი	და ოდესმე წმიდამან ამან დღეთა კჳრიაკეთა მოიღის სარსიკი, აღიდგის მჴარსა და მარცხენასა ჴელსა მდოგჳ იპყრის, იწებნ სარსიკსა მას მით და ჭამნ დილეულითგან და ვალნ.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა წარვიდეს მონაზონნი იგი, პოვეს ერთი იგი მდებარჱ და მომკუდარი იგი დაჰფლეს, ხოლო ერთსა მას ასუეს წყალი, მოეგო თავსა თჳსსა, და მოჰგუარეს ბერსა.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ვინმე ეძიებდეს, ვითარმედ რად არა ვიდრე სიკუდილადმდე ერთისა მისთჳსცა თქუა, არა მართლ ეძიებს და იტყჳს, რამეთუ არა ანტონისი იყო სიკუდილისა მისისა საშჯელი, არამედ ღმრთისაჲ, რომელმან მისთჳს საჯა ესრჱთ და ამისთჳს უჩუენა და გამოუცხადა მას, ხოლო ანტონისი ესე იყო საკჳრველ, რამეთუ მთასა ზედა ჯდა და აქუნდა გული ფრთხილი, და უფალი უჩუენებდა მას შორად.
და	ცხო.სჳი	მრავალგზის აღიღის მდოგჳ იგი და უკუნასხის თუალთა, რომელნი-იგი მას ჰლაღობედ.
და	ცხო.ანტ	და მერმე კუალად ჯდა იგი მთასა ზედა და აღიხილნა თუალნი და იხილა ჰაერთა ზედა აღმავალი ვინმე და მრავალნი ვინმე, რომელნი მოეგებვოდეს მას.
და	ცხო.ანტ	და იყო სიხარული.
და	ცხო.სჳი	და მოიღო წმიდამან მან მდოგჳსა მისგან და სცხო თუალთა მისთა.
და	ცხო.სჳი	შეუჴდა იგი და იწყო კაცმან მან ყივილად.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ უკჳრდა მას და ჰნატრიდა და ესევითარსა კრებულსა ილოცვიდა უწყებად, ვინძი არს ესე, და მეყსეულად იყო მისა ჴმაჲ: ესე არს წმიდისა ამონის სული, რომელი-იგი ჯდა ნიტრიას მონაზონი, რამეთუ იყო ესე ვიდრე სიბერედმდე მონაზონებასა დადგრომილ, ხოლო სიგრძჱ ნიტრიისაჲთ ვიდრე მთადმდე, სადა-იგი იყო ანტონი, აცამეტისა დღისა სავალ, ხოლო რომელნი იყვნეს ანტონის თანა, ხედვიდეს რაჲ ბერსა მას დაკჳრვებულსა, ევედრებოდეს მას, რაჲთა უთხრას მათ.
და	ცხო.ანტ	და უთხრა, ვითარმედ: აწ აღესრულა ამონ.
და	ცხო.სჳი	მაშინ ჰრქუა მას ნეტარმან მან: წარვედ, მოცთომილო, შენ, და მოიბანენ თუალნი შენნი ძმრითა და ნიორითა და განიკურნო.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ იყო მისა მეცნიერ, და ზედაჲს-ზედა მოვიდის მისა, და მრავალნი მისგანცა სასწაულნი იქმნნეს მადლითა ქრისტჱსითა.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მან შეურაცხ-ყო სიტყუაჲ მისი და მივიდა მკურნალთასა.
და	ცხო.სჳი	და რავდენ ჰკურნებდეს, იგი უფროჲს განძჳნდებინ.
და	ცხო.ანტ	ოდესმე იყო მისი წიაღსლვაჲ მდინარესა, რომელსა ჰრქჳან მგელ, და იყო მას ჟამსა ოდენ დიდრუვაჲ წყალთაჲ, ევედრებოდა იგი მისთანასა მას თევდორეს წარსლვად მისგან შორადრე, რაჲთა არა ურთიერთას თავნი იხილნენ შიშულად წიაღსლვასა მათსა მდინარესა მას.
და	ცხო.სჳი	მაშინ იწროებისა მისგან და ჭირისა თქუა: ვფუცავ ღმერთსა, ვყო, რაჲ-იგი მოცთომილმან მან მრქუა, დაღაცათუ ორნივე თუალნი წამომცჳვენ.
და	ცხო.ანტ	ვიდრე ჰრცხუენოდაღა და ზრუნვიდა, მეყსეულად წიაღიხატა იგი მიერ მდინარესა მას.
და	ცხო.სჳი	წარვიდა და დაიბანნა თუალნი თჳსნი, ვითარცა-იგი ჰრქუა მას ბერმან.
და	ცხო.სჳი	მუნქუესვე ილხინა, და განწმდეს თუალნი მისნი, და ხედვიდა.
და	ცხო.სჳი	ამისა შემდგომად შეემთხჳა მას წმიდაჲ იგი და ჰრქუა: აჰა ესერა განიკურნე, ნუღარა იპარავ საცხოვართა მოძმისა შენისათა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ იგი ეძიებდა მას, შეემთხჳა წმიდასა ამას და ჰრქუა: შემძლებელ ხარა, სალოსო, რაჲთა ყო რაჲმე, რომლითა ვპოვო დრაჰკანი ჩემი?
და	ცხო.სჳი	მიუგო კაცმან მან და ჰრქუა: მე მნებავს, ყავ, და მიგცე მისგან ასი დრაჰკანი.
და	ცხო.სჳი	ჰრქუა მას სჳმეონ: აღმითქუ წინაშე ღმრთისა, ვითარმედ რაჲცა გრქუა, ერჩდე, და მე გაპოვო იგი ამას ღამესა კიდობანსა შენსა შიდა.
და	ცხო.სჳი	და აღუთქუა კაცმან მან, ვითარმედ რაჲცა ჰრქუას მას, ყოს, თჳნიერ თუ უშუერი რაჲმე არა რქუას.
და	ცხო.სჳი	არამედ აღმითქუ, რაჲთა არა სცე და არცა სხუასა მის სახლისა შენისასა.
და	ცხო.სჳი	ხოლო იგი წარვიდა და პოვა ყრმისა მის თჳსისა თანა.
და	ცხო.სჳი	და მიერ დღითგან, ოდეს ვისიმე უნებნ ცემაჲ, ჴელი მისი დაუბუშდის, და ვერ შეუძლის ცემაჲ.
და	ცხო.სჳი	მივიდა მისა და ჰრქუა: განჰჴსენ, სალოსო, აღთქუმაჲ იგი, რომელსა ზედა აღგითქუ.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ აიძულებდა მას მრავალ ჟამ, ეჩუენა მას ძილსა შინა და ჰრქუა: მართლიად გეტყჳ, უკუეთუ აღთქუმაჲ იგი განჰჴსნა, კუალად განჰვჴსნა შენიცა ხუასტაგი და განვაბნიო ყოველი, რაჲ არს სახლსა შენსა.
და	ცხო.სჳი	და იგინი უმჯობჱს არიან შენსა წინაშე ღმრთისა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ იხილა ესე კაცმან მან, შეეშინა და სული დაიღო.
და	ცხო.სჳი	და მივიდის იგი ადგილსა, რომელსა იგინი იყოფიედ.
და	ცხო.სჳი	და თავი თჳსი ყვის, ვითარცა ერთმან მათგანმან, და ილოცავნ, ვიდრემდის განკურნის ვინმე მათგანი.
და	ცხო.სჳი	და მრავალგზის ეშმაკნი აზრახდიან განცოფებულთა მათ პირითა და იტყჳედ: ვაჲ შენდა, სალოსო, შენ მიერ, არა კმა-გეყოა, რომელ კაცთა ეკიცხევ, არამედ ჩუენდაცა ტანჯვად მოხუედ.
და	ცხო.სჳი	წარვედ ამიერ, რაჲსათჳს გუტანჯავ ღამე ყოველ და დაგუწუავ ცეცხლითა?
და	ცხო.სჳი	და ოდესმე მათ თანა არნ, ეგრევე ზრახავნ, ვითარცა-იგი ცოფნი, და უთხრობნ, ვითარმედ მან ვინმე იპარაო, და სხუამან ისიძვაო, და სხუამან სხუაჲ ცოდვაჲ ქმნაო, ვიდრემდის მოქალაქეთაცა ეშინოდა ცოდვისა საქმედ, რაჲთა არა საკიცხელ იქმნენ იგინი მის მიერ.
და	ცხო.სჳი	შეულოცვიდა იგი და დაუწერდა.
და	ცხო.სჳი	მაშინ ღონისძიებით დაიმოყურა იგი წმიდამან მან და მიართუა მან მას, რაჲცა პოვის საჭმელი გინა სასუმელი რაჲმე.
და	ცხო.ანტ	ხოლო თევდორე, კაცი იგიცა, წმიდაჲ იყო, მიეახლა და იხილა იგი წიაღსწრობილად და ყოვლადვე შეულტობელი წყლისაგან, ევედრებოდა მას კითხვად სახესა მას წიაღსლვისასა.
და	ცხო.ანტ	ვითარ იხილა, რამეთუ არა უთხრობდა მას, აიძულებდა იგი, ეპყრნეს ფერჴნი მისნი და გამოჰკითხვიდა მას და ეტყოდა: არა განგიტეო, ვიდრე პირველად მითხრა მე.
და	ცხო.სჳი	მიუგო დედაკაცმან მან და ჰრქუა: ჰე.
და	ცხო.სჳი	მაშინ წარვიდა და დაუწერა წიგნი ესრე სახედ: ღმერთმან წარწყმიდნეს საქმენი შენნი ბოროტნი და საცთურნი, რომლითა კაცთა აცთუნებ.
და	ცხო.სჳი	და დღით, რომლითგან ჩამოიკიდა წიგნი იგი, ვერღარა შეუძლო გრძნებისა მის საქმედ და ვერცა მისნობისა.
და	ცხო.სჳი	ჯდა ოდესმე დღესა ერთსა წმიდაჲ ესე გლახაკთა ვიეთმე თანა მახლობელად საგზებელსა მეჭიქისასა, და ტფებოდეს.
და	ცხო.სჳი	ყოველი ჭიქაჲ, რომელი შექმნეს მეჭიქემან, მე ჯუარი დავსწერო და განტყდეს.
და	ცხო.სჳი	და განტეხა შჳდი ზედაჲს-ზედა.
და	ცხო.ანტ	და ესრჱთ უთხრა, ვითარმედ: აღიტაცა იგი და დაისუა წიაღ მდინარესა მას, არცაღა სლვით ვიდოდა, არამედ არცაღა შესაძლებელ არს ესე ყოვლადვე კაცთა მიერ, გარნა უფლისა ხოლო და რომელთა მან უბრძანის, ვითარცა დიდსა მოციქულსა პეტრეს უყო.
და	ცხო.სჳი	და გლახაკთა მათ იწყეს სიცილად და უთხრეს მეჭიქესა მას საქმჱ იგი.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მან განაძო იგი და რკინითა მოსწუა პირი მისი.
და	ცხო.ანტ	და მონაზონთა მათ, რომელთა უთხრა ანტონი სიკუდილი ამონისი, დაისწავეს დღჱ იგი, და აღმოვიდეს ძმანი ნიტრიით ოცდაათისა დღისა შემდგომად, გამოჰკითხვიდეს, და ესმა მათგან, ვითარმედ მას დღესა და მას ჟამსა დაიძინა ამონ, რომელსა ჟამსა სული იგი ამონისი აღყვანებული იხილვა ბერმან.
და	ცხო.სჳი	იგი წარვიდა და იტყოდა: მართლიად გეტყჳ შენ, მამძირო, უკუეთუ არა დაიწერო ჯუარი შუბლსა შენსა, ყოველი, რაჲცა ჰქმნა, დაგელეწოს.
და	ცხო.სჳი	და მისა შემდგომად შექმნა ცამეტი მიწყობით, და ყოველი დაელეწა.
და	ცხო.ანტ	და ფრიად ამათცა და მათცა სიწმიდჱ იგი სულისაჲ ანტონისი დაუკჳრდა, ვითარ ესოდენსა სიგრძესა გზისასა აცამეტისა დღისა სავალსა მყისა ეუწყა, და სული იგი მისი იხილა აღყვანებული.
და	ცხო.სჳი	და განძჳნდა იგი გულისწყრომითა, იიძულა უნებლიაჲთ და ჯუარი დაიწერა შუბლსა თჳსსა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ ჯუარი დაიწერა, არღარა განუტყდა.
და	ცხო.სჳი	და ამის მიზეზისათჳს წარვიდა და ნათელ-იღო.
და	ცხო.სჳი	ესე არს ცხორებაჲ და განგებაჲ სჳმეონ საკჳრველისა კაცისაჲ.
და	ცხო.სჳი	ესე არს სრბაჲ მისი ცად მიმართ, რომელ-იგი არა ჩნდა და მკუეთრ ყოველთაგან საცნაურ იქმნა.
და	ცხო.ანტ	და არქელაოზცა კუმსმან პოვა იგი გარეშე მთასა, ევედრებოდა მას, რაჲთამცა ლოცვა-ყო პოლიკრატიაჲსთჳს ლავდიკელისა, საკჳრველისა და მორწმუნისა ქალწულისა, რამეთუ ელმოდა მას სტომაქი და გუერდი ფიცხლად მარხვითა, და ყოვლადვე იყო ჴორცითა უძლურ.
და	ცხო.სჳი	და მრავალნი საქმენი უქმნიან, რომელნი ჩუენ არა ვიცნით, და ესე, რომელი აღვწერე სარგებელად მკითხველისა და მსმენელისა.
და	ცხო.ანტ	და კუმსმან მან დაისწავა დღჱ იგი, რომელსა დღესა ლოცვა-ყო მისთჳს.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მას არა უჴმს ქებაჲ ჩუენი, და ვერცა შემძლებელ ვართ ქებად მისა, ვითარცა-იგი ღირს არს.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ წარვიდა ლაუდიკიად, პოვა ქალწული იგი ცოცხალი.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ შეუძლოს კაცმან ქებაჲ ბაგითა ჴორციელითა, რომელ-იგი ცხონდებოდა ჴორცითა, ვითარცა უჴორცოჲ?
და	ცხო.ანტ	და ვითარ გამოიკითხვიდა იგი, რომელსა დღესა დასცხრა იგი უძლურებისაგან, წარმოიღო წიგნი, რომელსა ჟამსა ლოცვაჲ იგი მისთჳს დაიწერა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ სიბრძნემან ენისამან თქუას მისთჳს, რომელმან-იგი სისულელითა სძლო ყოველსა სიბრძნესა?
და	ცხო.ანტ	და ვითარ ესმა მათგან, უჩუენა მანცა მყის წიგნსა აღწერილი, და ყოველთავე უკჳრდა და გულისხმა-ყვეს, რამეთუ მას ჟამსა განკურნა იგი უფალმან სალმობისა მისგან, რომელსა დღესა ლოცვა-ყო ანტონი.
და	ცხო.სჳი	და არავინ იცის კაცისაჲ, გარნა სულმან, რომელი დამკჳდრებულ არს მის თანა.
და	ცხო.ანტ	და ევედრებოდა სახიერებასა მაცხოვრისასა მისთჳს.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მიმავალთათჳს მისა მრავალგზის წინაჲსწარ უთხრის მრავალ დღით, ოდესმე თჳთ ერთით, ანუ რომლისა საქმისათჳს მოვლენედ: რომელნიმე ხილვად ხოლო მისა მოვლენედ, და რომელნიმე უძლურებისათჳს და რომელნიმე ვნებულებისაგან ეშმაკთაჲსა.
და	ცხო.სჳი	არამედ გჳღირს ჩუენ, საყუარელნო, რაჲთა არა განვიკითხვიდეთ, ვიდრემდის მოვიდეს უფალი და გამოაცხადნეს საქმენი კაცთანი, და შევიწყნაროთ სწავლაჲ მისი, რომელმან გუაზრახა და თქუა: თავისა თჳსისათჳს ზრუნევდით და ნუ სხჳსა საქმეთა გამოეძიებთ, რამეთუ თითუეულსა თჳსი ტჳრთი ეკიდოს და მიიღოს სასყიდელი საქმეთა თჳსთაებრ მეუფისაგან ცათაჲსა, უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესგან, რომლისა არს დიდებაჲ, თაყუანისცემაჲ და ძალი თანა მამით და სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.სჳი	ხოლო ვითარ ითუალეს იგი მოყუასთა მათ თჳსთა, ორ დღე ელოდეს და არა იხილეს იგი, თქუეს ურთიერთას: გუალე და ვიხილოთ სალოსი იგი, რაჲძი იქმნა, ნუუკუე სნეულ არს.
და	ცხო.სჳი	და მი-რაჲ-ვიდეს საყოფელსა მისსა, პოვეს იგი: ქუეშე ძნასა მას ნასხლევისასა გარდაცვალებულ იყო.
და	ცხო.ანტ	და ყოველნივე არა შრომად და არცაღა დაჭირვებად შეჰრაცხდეს შრომასა მის გზისასა, რამეთუ მიიქცეოდა კაცად-კაცადი თჳსა ადგილად და უცნობიედ სარგებელი.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ ესევითართა ხედვიდა და იტყოდა ანტონი, ევედრებინ: ნუვის გიკჳრნ ჩემი ამას ზედა, არამედ უფროჲსღა გიკჳრდინ უფლისაჲ, რამეთუ ჩუენ, კაცთა, მსგავსად ძალისა ჩუენისა მოგუმადლა ცნობადი იგი.
და	ცხო.სჳი	და თქუეს ურთიერთას: აწ არღარავე ჰრწმენესა ყოველსა კაცსა, ვითარმედ უგუნური იყო ესე?
და	ცხო.ანტ	მერმე გარდამოვიდა გარე მონასტრებსა, და ევედრებოდეს მას აღსლვად ნავსა და ლოცვისა ყოფად მონაზონთა თანა, და ვითარ აღჴდა იგი, მას ხოლო მარტოსა მყრალობაჲ რაჲმე ფიცხელი და ფრიად მწარჱ ეცემოდა, ხოლო რომელნი-იგი ნავსა შინა იყვნეს, იტყოდეს, ვითარმედ: თევზიცა ლიწებული არს ნავსა ამას შინა და მისგან არს ესე მყრალობაჲ.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ იგი ამას იტყოდა, ჭაბუკი ვინმე ეშმაკეული იყო და მისა წინა შესრულ იყო და დამალულ ნავსა შინა.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ მყის ჴმა-ყო, შეჰრისხნა ეშმაკსა მას ანტონი სახელითა იესუ ქრისტჱსითა, და განვიდა მისგან, და კაცი იგი განეგო მისგან მყის, მაშინ ყოველთა გულისხმა-ყვეს, ვითარმედ ეშმაკისაჲ იყო ყროლაჲ იგი.
და	ცხო.სჳი	და სიკუდილიცა მისი აუწყებს ამას.
და	ცხო.ანტ	და სხუასაცა ვის თანამე აზნაურისა იყო ეშმაკი, და მოვიდა მისა, რამეთუ იყო ეშმაკი იგი მისი ფიცხელ, და მასცა არა ეცნა, უკუეთუ ანტონისა მოსრულ არს, არამედ ჴორცსაცა თჳსსა შეიჭამნ.
და	ცხო.სჳი	და აღიღეს ორთა მათ ერისგანთა თჳნიერ დაბანისა და თჳნიერ ჟამობისა წესისაებრ და მიიღეს იგი უცხოთა სამარესა და დაჰმარხეს იგი მას შინა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ იგი მიაქუნდა, თანა-წარვლეს სახლი ჰურიისაჲ მის, რომელი მის მიერ მონათლულ იყო.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონის შეეწყალა ჭაბუკი იგი და ილოცვიდა და ღამესა ათევდა მის თანა.
და	ცხო.სჳი	და ესმა ჰურიასა მას ჟამობაჲ, რომელ არასადა ესმინა ეგევითარი, არცა სიმრავლჱ ეხილვა ეგევითარი.
და	ცხო.ანტ	და ჭაბუკი იგი მყის ზედა-მოუჴდა ანტონის და აჭენა მას.
და	ცხო.სჳი	განკჳრდა სიმრავლისა მისგან და ტკბილად ჟამობისა.
და	ცხო.ანტ	ჰრქუა მათ ანტონი: ნუ განრისხნებით ჭაბუკისა მაგისთჳს, არა ეგე არს, არამედ მაგის თანა არს ეშმაკი, რამეთუ შეჰრისხნა მას უფალმან, და ბრძანებულ არს წარდევნებად ურწყულთა ადგილთა.
და	ცხო.სჳი	მაშინ გარდაიხედნა სახლით თჳსით, რაჲთა იხილოს, რაჲძი არს, და არარაჲ იხილა, გარნა ორნი იგი ოდენ კაცნი, რომელთა მიაქუნდა წმიდაჲ იგი.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳს განრისხნა და ესე საქმჱ ყო.
და	ცხო.სჳი	და თქუა კაცმან მან: ნეტარ ხარ შენ, სალოსო, რამეთუ ოდეს კაცნი არა დაგხუდეს დაფლვასა შენსა მეტყუელად, ანგელოზნი დაგხუდეს.
და	ცხო.სჳი	მსწრაფლ შთამოჴდა და თჳსითა ჴელითა დაჰმარხა იგი და თქუა, რაჲ-იგი იხილა.
და	ცხო.ანტ	ესე ვითარ ჰრქუა ანტონი, მეყსეულად ჭაბუკი იგი განიკურნა, გონებაჲ მოეცა და გულისხმა-ყო, სადა იყო, და ამბორს-უყოფდა ბერსა და ჰმადლობდა ღმერთსა.
და	ცხო.სჳი	ესმა დიაკონსა იოვანეს სიკუდილი მისი, გამოვიდა იგი და სხუანი ვინმე მის თანა, სრბით მივიდეს ადგილსა მას, რომელსა დაჰმარხეს იგი, და არა პოვეს გუამი მისი, რამეთუ ღმერთსა აეღო იგი ქუეყანით.
და	ცხო.ანტ	სხუაჲცა მრავალი ესევითარი შეთქმულად და წრფელად თქუეს მისთჳს მრავალთა მონაზონთა ყოფილად მის მიერ.
და	ცხო.სჳი	და თითუეული მათი იტყოდა, რომელ-იგი საკჳრველი ეხილვა.
და	ცხო.სჳი	და ყოველთა ცნეს, რამეთუ ნებსით მოესულელა თავი თჳსი.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ ესე სიტყუანი დაასრულნა მისა მიმართ, წარვიდა საყოფელად თჳსა.
და	ცხო.სჳი	და რაჟამს სიკუდილი შეიცნა თავსა თჳსსა, ენება, არცაღა რაჲთა შემდგომად სიკუდილისა იდიდოს კაცთაგან.
და	ცხო.სჳი	შევიდა ძნასა მას ნასხლევისასა ქუეშე და მუნ შეჰვედრა სული თჳსი უფალსა.
და	ცხო.ანტ	ვითარ-იგი პურსა ჭამნ, და აღდგა ოდესმე და ილოცვიდა ცხრა ჟამს და აგრძნა თავისა თჳსისაჲ, რამეთუ აღიტაცა გონებითა, და საკჳრველ ესე იყო: მდგომარჱ ხედვიდა თავსა თჳსსა, ვითარცა გუამსა გარეშე იპოვა, და ვითარცა ზე ჰაერთა წინა-ვინმე-უძღოდეს მას.
და	ცხო.სჳი	ხოლო მე გევედრები, უფალო დიაკონ პატიოსანო, რაჲთა არა შეურაცხ-ჰყო გლახაკი და უფროჲსღა მონაზონი.
და	ცხო.სჳი	მართლიად გეტყჳ, რამეთუ არიან გლახაკთა შოვრის, და უფროჲსღა ბრმათა, კაცნი უბრწყინვალჱს მზისთუალისა, რომელნი განწმედილ არიან ჭირითა და მოთმინებითა.
და	ცხო.სჳი	რავდენნი მდაბიონნი მიხილვან, რომელნი შემოვიდიან ქალაქად და მოვიდოდიან ეკლესიად ზიარებად, უწმიდჱს არიედ იგინი უფროჲს ოქროჲსა მცირედ ბოროტებისა მათისათჳს.
და	ცხო.ანტ	და მერმე იხილნა მწარენი და ფიცხელნი ჰაერთა ზედა მდგომარენი, და უნდა დაბრკოლებაჲ მისი, რაჲთამცა გარე-არა-წარჰჴდა მათ, ხოლო რომელნი-იგი წინა-უძღოდეს მას, შეჰრისხნეს მათ.
და	ცხო.სჳი	და რამეთუ ოფლითა პირისა მათისაჲთა ჭამედ პურსა მათსა, და ნუ მაბრალებ მე, რომელ-ესე ვიტყოდე შენ თანა, რამეთუ გარდარეულითა სიყუარულითა ჩემითა შენდა მიმართ გამოგიცხადე ყოველი საქმჱ ჩემი.
და	ცხო.სჳი	და უწყოდე, რამეთუ შენცა ადრე წარჰყავ ღმერთსა ამიერ სოფლით.
და	ცხო.ანტ	ესენი სიტყუასა მოჰჴდიდეს მათ, ნუმცა უკუე თანამდებ რაჲმე იყოს მათა, უნდა მათ სიტყჳსა ყოფაჲ შობითგან მისით, აყენებდეს ანტონის წინამძღუარნი იგი და ეტყოდეს მათ, რამეთუ შობითგანნი იგი უფალმან აჴოცნა, ხოლო ვინაჲთგან მონაზონ იქმნა და აღუთქუა ღმერთსა, ჯერ-არს სიტყჳს-ყოფაჲ.
და	ცხო.ანტ	მაშინ შეასმენდეს და ვერაჲ ამხილეს.
და	ცხო.ანტ	მიერითგან თავისუფალ იქმნა და დაუბრკოლებელ გზაჲ თჳსი.
და	ცხო.სჳი	და განვაგდო ჩემგან ურვაჲ მათი, რამეთუ ესე არს დღჱ იგი ჭირისაჲ, რომელსა მოციქული იტყჳს, და მე გევედრები.
და	ცხო.ანტ	და მეყს იხილა თავი თჳსი მდგომარჱ და იყო იგივე ანტონი.
და	ცხო.ანტ	მაშინ პურის-ჭამაჲ იგი დაავიწყდა და დაადგრა იგი მას დღესა და ღამე ყოველ სულთ-ითქუმიდა ლოცვით, რამეთუ უკჳრდა, იხილა რაჲ ესე, რავდენთა მიმართ არს ჩუენი ესე ბრძოლაჲ, და რავდენითა შრომითა შემძლებელ ვინმე არს გარე-წარსლვად ჰაერთა.
და	ცხო.ანტ	და მოიჴსენა, რამეთუ ესე არს, რომელი თქუა მოციქულმან, ვითარმედ მთავრისა მისთჳს ჴელმწიფებისა ჰაერთაჲსა, რამეთუ: ამას ზედა აქუს მტერისა მის ჴელმწიფებაჲ ბრძოლად და განცდად და დაბრკოლებად თანა-წარმავალთა.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳსცა უფროჲსღა ამცნებდა: აღიღეთ თქუენ საჭურველი ღმრთისაჲ, რაჲთა შემძლებელ იქმნნეთ წინა-აღმდგომად დღესა მას ბოროტსა, რაჲთაჲ არა აქუნდეს სიტყუად ჩუენდა ბოროტი მტერსა და ჰრცხუენეს.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ჩუენ ესე გჳსწავიეს და მოვიჴსენით მოციქულისა იგი სიტყუაჲ: გინა ჴორცითა არა ვიცი, გინათუ თჳნიერ ჴორცთა არა ვიცი, ღმერთმან იცის, რამეთუ პავლე ვიდრე მესამედ ცადმდე აღიტაცა, და ესმა მას უთქუმელი იგი სიტყუაჲ, და გარდამოჴდა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი ჰაერთამდე თავი თჳსი იხილა აღმავალი და ღუაწლი დიდი, ვიდრემდის თავისუფალ იქმნა.
და	ცხო.ანტ	აქუნდა ესეცა მადლი კუალად, ვითარ: ზინ იგი მარტოჲ მთასა გარე, და, თუ რასმე თავით თჳსით იგი ეძიებნ და განიზრახავნ, ესე მას ღმრთისა მიერ ლოცვასა შინა გამოეცხადის.
და	ცხო.ანტ	და იყო, ვითარცა წერილ არს, ღმრთით-სწავლულ ნეტრეული იგი.
და	ცხო.ანტ	და იყო მერმესა ღამესა უწოდა ვინმე ზეგარდამო და ჰრქუა: ანტონი, აღდეგ, გამოედ და იხილე.
და	ცხო.ანტ	აღდგა, გამოვიდა და იხილა, რამეთუ იცოდა, ვისა ჴმასა ერჩინ იგი, აღიხილნა თუალნი თჳსნი და იხილა გრძელი ვინმე უშუერი და საშინელი მდგომარჱ, რომელი აღსწუდებოდა ვიდრე ღრუბლადმდე, და აღმავალნი ვინმე, ვითარცა მფრინველნი, და ჴელნი განეპყრნეს.
და	ცხო.ანტ	რომელნიმე დაბრკოლდებოდეს მისგან და რომელნიმე გარე-წარჰფრინვიდეს, მიერითგან უზრუნველად აღყვანდეს.
და	ცხო.ანტ	და მეყსეულად ჴმაჲ იყო ანტონისა: გულისხმა-ყავ, რომელსა-ეგე ხედავ.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ განეღო გონებაჲ მისი, გულისხმა-ყო, ვითარმედ სულთაჲ არს ესე თანა-წარსავალი, და მდგომარჱ იგი გრძელი მტერი არს, რომელსა სურს მორწმუნეთაჲ, რამეთუ ბრალეულთა ჴელითა თჳსითა შეიპყრობს და დააბრკოლებს თანა-წარსლვად.
და	ცხო.ანტ	ესე მერმეცა ვითარ-ესე იხილა, და რეცათუ მოეჴსენებინ, უფროჲსღა იღუწიდა და წარემატებოდა პირველთა დღითი-დღედ.
და	ცხო.ანტ	ესე არა თუ ნებსით უთხრის მან, არამედ ვითარ დაყოვნის ლოცვასა შინა და თჳსისაგან არნ, უკჳრნ მას და გამოჰკითხვედ, რომელნი-იგი მის თანა იყვნეს, და აიძულებედ მას, უნებლიაჲთ უთხრის, ვითარცა მამამან ვერ დაუფარის შვილთა თჳსთა, არამედ ესრჱთცა შერაცხის, ვითარმედ გონებაჲ მისი არს წმიდა, ხოლო მათა მიმართ იყო თხრობაჲ ესე სარგებელად, რომელნი-იგი ჰკითხვიედ, და მონაზონებისა ნაყოფ კეთილ და სალმობათათჳს ფრიად ნუგეშინისსაცემელ ექმნებოდა ხილვაჲ იგი.
და	ცხო.ანტ	ვითარ-იგი კუალად გონებითაცა უწყინო იყო და სულითა მდაბალ.
და	ცხო.სჳი	შვილო ჩემო და ძმაო იოვანე, რაჲთა ისწრაფდე ყოვლითა ძალითა შენითა შეყუარებად მოყუსისა შენისა და რაჲთა სწყალობდე მას.
და	ცხო.ანტ	ესევითარი იყო და კანონსა ეკლესიისასა უფროჲსად პატივს-სცემდა, და ყოველთა მღდელთაჲ უნდა უწინარჱს თავისა პატივის-პყრობაჲ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ეპისკოპოსთა და ხუცესთათჳს არა ეკდიმებოდა თავისა თჳსისა მოდრეკაჲ.
და	ცხო.სჳი	და კუალად გევედრები, რაჲთა არა წარსდგე წინაშე საკურთხეველსა ღმრთისასა, და გაქუნდეს გულსა შენსა ძჳრი ვისდამე, რაჲთა არა დააკლო თავი შენი მადლსა ღმრთისასა.
და	ცხო.ანტ	და თუ ვინმე დიაკონი მისა მოვიდის სარგებელისათჳს სულიერისა, სიტყუასა აღსაშჱნებელსა იგი უთხრობნ მას, ხოლო ლოცვაჲ მას ყოფად სცის.
და	ცხო.სჳი	ამას და ესევითარსა ეტყოდა წმიდაჲ იგი პირველ სიკუდილისა და ჰრქუა: ამათ სამთა დღეთა შინა წარიყვანოს უფალმან სული ჩემი, სალოსისა და გლახაკისაჲ, და სული ძმისა ჩემისაჲ იოვანჱსი.
და	ცხო.სჳი	ამისთჳს მივედ, ვახარე და ვარქუ მას: გუალე, წარვიდეთ, რაჲთა მოწევნულ არს ჟამი წარსლვისა ჩუენისაჲ.
და	ცხო.ანტ	და არავე ეკდიმებინ სწავლად მისგან, და რამეთუ მრავალგზის ჰკითხავნ და ევედრებინ სმენად მისგან, რომელნი-იგი მისრულ არიედ, და აღიარის, ვითარმედ სარგებელ მეყვის, თუ ვინმე საჴმარი სიტყუაჲ თქჳს.
და	ცხო.სჳი	და ორისა დღისა შემდგომად მოვედ საყოფელად ჩემდა და წარიღე, რაჲ-იგი ჰპოვო მუნ, რამეთუ მინებს, რაჲთამცა იყო შენ თანა საჴსენებელი სალოსისაჲ და გლახაკისაჲ.
და	ცხო.სჳი	მრავალგზის მარტოდ წარიყვანის დიაკონი იგი პატიოსანი და ეტყჳნ სიტყუათა სულისა სარგებლისათა და ჰრქჳს: ეკრძალე.
და	ცხო.სჳი	ნუვის უთხრობ, და ნუცა გამოუცხადებ სიტყუათა ჩემთა ცხორებასა ჩემსა.
და	ცხო.ანტ	და პირსაცა მისსა მადლი აქუნდა დიდი, და უფროჲს ყოველთა, აქუნდა ესე მადლი მაცხოვრისაგან, დაღათუ შორს მრავალთა მონაზონთა არნ, და უნებნ ვისმე ამისი ხილვაჲ, რომელთა-იგი წინაჲსწარ არა იციედ, და ვითარ მოვიდის, მეყს სხუათა მათ გარე-წარჰჴდის და მისა მირბინ, რამეთუ პირი მისი მიიზიდავნ მას.
და	ცხო.სჳი	და პირველ გარდაცვალებისა მის წმიდისა ორით დღით უთხრა მას ყოველი საქმჱ თჳსი, ვინაჲთგან მონაზონებად განვიდა ვიდრე დღედმდე აღსრულებისა თჳსისა.
და	ცხო.სჳი	და ჰრქუა: მას დღეს მივედ ძმისა ჩემისა იოვანჱსა და ვპოვე იგი მადლითა ღმრთისაჲთა მიწევნული თავსა სათნოებისასა და განვიხარე ფრიად და ვიხილე, რამეთუ ემოსა მას გჳრგჳნი, რომელსა ზედა წერილ იყო: გჳრგჳნი უდაბნოჲსა მოთმინებისაჲ.
და	ცხო.სჳი	და მან კურთხეულმან მრქუა მე, ვითარმედ: ვიხილე კაცი, რომელი გეტყოდა: მოვედ, სულელო, მოვედ და მიიღე არა თუ ერთი გჳრგჳნი, არამედ გჳრგჳნები რიცხუად სულთა მათ, რომელნი აცხოვნენ.
და	ცხო.ანტ	არა თუ სიმაღლითა ჰასაკისაჲთა, არცა სივრცითა გუამისაჲთა უშუენიერჱს იყო სხუათა, არამედ ჩუეულებითა, დაწყნარებითა და სულისა სიწმიდითა, რამეთუ შეშფოთებელ იყო სულითა და შეუძრწუნებელად ჰქონდეს გარეშენიცა ცნობანი, და სიხარულითა მით სულისაჲთა მხიარულ არნ პირი მისი, და ჴორცთაგან ძრვითა საცნაურ იყო და გულისხმისსაყოფელ სულისა დაწყნარებაჲ, ვითარცა წერილ არს: გულისა მხიარულისაჲ პირიცა შუენიერ არნ, ხოლო რომელნი მწუხარებასა არიედ, მათი მწუხარე არნ.
და	ცხო.სჳი	და მე მგონიეს, ვითარმედ ესევითარი არაჲ უხილავს, არამედ სიტყუად ოდენ მრქუა, რამეთუ კაცსა სალოსსა და მოცთომილსა რაჲმცა მადლი ჰქონდა ვისგანმე?
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ იაკობმან ცნა ლაბანისი ბოროტისა ზრახვაჲ და ჰრქუა ცოლთა თჳსთა: არა არს პირი მამისა თქუენისაჲ, ვითარ გუშინ და ძოღან.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ სამოელმან იცნა დავითი, რამეთუ მხიარულ იყვნეს თუალნი მისნი, და კბილნი მისნი, ვითარცა სძჱ, სპეტაკ.
და	ცხო.სჳი	ელოცა წმიდასა ამას ღმრთისა მიმართ, რაჲთა ათა მოეტევნენ თმანი თავისა თჳსისანი, და აიძულოს მოპარსვად, და მისგან საცნარ იქმნეს საქმჱ მისი.
და	ცხო.სჳი	დაადგრეს ყოველთა დღეთა მისთა, და არა მოჰგრძელდეს თმანი მისნი, და არცა მოპარსვაჲ უჴმდა.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთცა ანტონი იცნობებოდა, არცაღა შე-სადა-ძრწუნდის, დაწყნარებულ იყო სული მისი, არცაღა მწუხარე სადა იყო, რამეთუ მხიარულ იყო გული მისი, ხოლო სარწმუნოებითა ფრიად საკჳრველ იყო და ღმრთისმსახურ, არცაღა მელეტიანოზთაგან წვალებათა ეზიარა სადამე, იცოდა მათი იგი პირველითგან სიბოროტჱ და განდგომილებაჲ, არცაღა მანიქეოსთა უღმრთოთა, არცაღა სხუათა მწვალებელთა ეტყოდა სამე მოყრობით, გარნა სწავლისათჳს ღმრთისმსახურებისა მოქცევად ესრე შეერაცხა.
და	ცხო.ანტ	და ამცნებნ: მეგობრებაჲ ამათი და ზრახვაჲ სავნებელ და წარსაწყმედელ სულისა.
და	ცხო.სჳი	და ამისთჳს ეძია ადგილი იგი, რაჲთა მას შინა ფარულად ილოცვიდეს.
და	ცხო.ანტ	ესრევე სახედ არიანოზთაჲცა წვალებაჲ სძულდა და ამცნებნ ყოველთა არა მიახლებად მათა, ნუცა ბოროტსა სარწმუნოებასა მათსა სმენად, მი-ვინმე-ვიდოდეს მისა არიანოზთაგანნი.
და	ცხო.სჳი	და ოდესმე დაყვის ღამე ყოველ, ილოცავნ და დაალტობნ ქუეყანასა ცრემლითა თჳსითა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ განთენის, გამოვიდის და მოიღის ზეთისხილისა ფურცელი გინა თივაჲ და შეთხზის მისგან გჳრგჳნი და შეიმოსის.
და	ცხო.ანტ	და გამოიკითხა უღმრთოებაჲ მათი, და წარმოდევნნა იგინი მიერ მთით და თქუა: გუელთა უბოროტე არიან სიტყუანი ამათნი.
და	ცხო.სჳი	და ერთი რტოჲ ჴელთა აქუნ წმიდასა და უკუვალნ, ჴმობნ და იტყჳნ: ძლევაჲ მეფესა და ქალაქსა.
და	ცხო.სჳი	ხოლო იტყჳნ ქალაქად სულსა და მეფედ – გონებასა.
და	ცხო.ანტ	განრისხნა და დაუკჳრდებოდა, ვითარცა ესმა.
და	ცხო.ანტ	ამისა შემდგომად მერმე ევედრებოდეს ეპისკოპოსნი და ძმანი ყოველნი, და გარდამოვიდა მთით და შევიდა ალექსანდრიად, და არიანოზთათჳს იტყოდა, ვითარმედ: წვალებაჲ უკუანაჲსკნელი არს ესე და წინამორბედი ანტიქრისტჱსი.
და	ცხო.სჳი	და აჯობებდა მას სიკუდილი იგი.
და	ცხო.ანტ	ასწავებდა ერსა მას და ეტყოდა: არა თუ დაბადებული არს ძჱ ღმრთისაჲ, არცაღა არაარსისაგან ყოფილი.
და	ცხო.ანტ	არამედ თჳსი არს მამისა არსებისაჲ და სიტყუაჲ და სიბრძნჱ.
და	ცხო.სჳი	ერთი ჯერი უნდაღა ექუსთა წარმოყრაჲ და ეჯობნამცა.
და	ცხო.სჳი	მაშინ ეჩუენა კაცსა მას წმიდაჲ იგი ძილსა შინა და ჰრქუა მას: რაჲ არს, ცოფო, შენ აწვე ესერა გაჯობებს ჰაბაში ესე?
და	ცხო.ანტ	უღმრთოება არს ესე, რომელმან თქუას, ვითარმედ ოდესმე არა იყო, რამეთუ იყო მარადის სიტყუაჲ იგი მამისა თანა, და აწ ნუცაღა ერთი ზიარებაჲ გაქუნ უღმრთოთა თანა არიანოზთა, რამეთუ არცა ერთი ზიარებაჲ არს ნათლისაჲ ბნელისა თანა, რამეთუ თქუენ კეთილად ჰმსახურებთ და ქრისტეანენი ხართ, ხოლო იგინი დაბადებულად იტყჳან მამისაგან შობილსა და ღმრთისა სიტყუასა.
და	ცხო.სჳი	არამედ აღმითქუ, რაჲთა არა შეაგინო საწოლი ცოლისა შენისაჲ, და მე ვყო, რაჲთა ვერ გაჯობოს.
და	ცხო.სჳი	და ეფუცა მას კაცი იგი.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ განიღჳძა კაცმან მან ძილისაგან თჳსისა, მუნქუესვე აღვიდა მისა წმიდაჲ იგი და ჰრქუა მას: ვითარ ჰნახე, წარმო-ღა-ვყარენ, ვითარ ვაჯობე შავსა მას.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მოქალაქენი ყოველნი მოვიდოდეს ხილვად ანტონისა და წარმართნიცა იგი, რომელთა ჰრქჳან მათ მიერ მღდელნი მათნი, ეკლესიად მოკრბებოდეს და ეტყოდეს: ვევედრებით ხილვად კაცსა მას ღმრთისასა, რამეთუ ყოველნი ესრჱთ ხედვიდეს მას და მუნცა მრავალი განწმიდნა უფალმან ეშმაკთაგან და ვნებულთაცა გონებითა ულხინა.
და	ცხო.სჳი	და აგინა მას და შინათა მისთა და შთამოჴდა მუნით.
და	ცხო.ანტ	და მრავალნი წარმართნი ევედრებოდეს, რაჲთამცა შეეხნეს ბერსა მას, და ჰრწამნ, ვითარმედ სარგებელ ეყოს მისგან.
და	ცხო.სჳი	და განცოცხლდა კაცი იგი და ჰმადლობდა ღმერთსა.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ მივიწიენით ბჭეთა ქალაქისათა, შე-ვინმე-გჳდგა დედაკაცი, ღაღადებდა და იტყოდა: მგებდ მე, კაცო ღმრთისაო, რამეთუ ასული ჩემი ფიცხლად ეშმაკისაგან იგუემების;
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი ვითარ ილოცვიდა და ქრისტესა სახელ-სდვა, აღდგა ქალი იგი ცოცხალი, რამეთუ განვიდა მისგან არაწმიდაჲ იგი სული.
და	ცხო.ანტ	ხოლო დედაჲ იგი მისი აკურთხევდა ღმერთსა, და ყოველნივე ჰმადლობდეს, და მასცა თავადსა უხაროდა და მივიდოდა, ვითარცა თჳსსა სახლსა, მთად.
და	ცხო.ანტ	და ბრძენცა იყო ფრიად, და საკჳრველ ესე იყო, რამეთუ წიგნი არა ესწავლა და გონებაშეკრებულ იყო და გულისხმისმყოფელ კაც.
და	ცხო.ანტ	და იყო იგი გარეშე მთასა მას.
და	ცხო.ანტ	ხოლო პირისა მათისაგან გულისხმა-ყო კაცთაჲ მათ და ჰრქუა თარგმნითა: რაჲსა ესოდენ მოშუერით ბრძენნი ეგე კაცისა ამის ცოფისა?
და	ცხო.ანტ	მიუგო მათ და ჰრქუა ანტონი: უკუეთუ ცოფისა მოხუედით, მეტი არის შრომაჲ ეგე თქუენი;
და	ცხო.ანტ	ხოლო მათ დაუკჳრდა და წარვიდეს, რამეთუ ხედვიდეს, ვითარ-იგი ეშმაკთაცა ეშინოდა ანტონისა.
და	ცხო.ანტ	სხუანიცა ვინმე ესევითარნი მერმე შეემთხჳვნეს მას გარეშე მთასა მას და ჰგონებდეს, ვითარმცა განკიცხეს იგი, რამეთუ წიგნი არა ესწავა მას.
და	ცხო.სჳი	და მოწყალჱ იყო იგი.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ დაგლახაკნა, დღესა ერთსა განიზრახა, რაჲთამცა ღჳნოჲ მოიღო საჴმრად თავისა თჳსისა და სასყიდელადცა.
და	ცხო.სჳი	შეემთხჳა მას წმიდაჲ იგი და ჰრქუა: ვიდრე ხუალ, ცოფო, შენ?
და	ცხო.სჳი	მიუგო სჳმეონ და ჰრქუა: მო-რაჲ-იქცე, კურნიაჲ მიტანე.
და	ცხო.სჳი	და არს იგი მდელოჲ, რომელი ერთვის ძმარსა.
და	ცხო.სჳი	ხოლო კაცმან მან შეილავა იგი და იტყოდა მგზავრ: რამან ეშმაკმან მომახუედრა მონაზონი ესე დილითგან და მეტყჳს თუ: კურნიაჲ მომიტანე;
და	ცხო.სჳი	წარვიდა და მოიღო ღჳნოჲ ჰამოჲ და სიხარულითა დაავიწყდა კურნიაჲ იგი.
და	ცხო.სჳი	მიუგო კაცმან მან და ჰრქუა: მართლიად გეტყჳ, დამავიწყდა.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ შთაასხმიდა ღჳნოსა მას, პოვა იგი, რამეთუ გარდაქცეულ იყო ძმრად ბოროტად, რომელსა ვერვინ გემოსა იხილვიდა სიბოროტითა.
და	ცხო.სჳი	და წარვიდა იგი სწრაფით ბერისა, რამეთუ ეგონა, ვითარმედ თუალთა-ქცევით რაჲმე ყო, ვითარ-იგი თუალთა-მაქციერთა ყვიან, ევედრებოდა მას და ჰრქუა: განჰჴსენ ღმრთისათჳს, რომელ-ესე ჰყავ, სალოსო.
და	ცხო.სჳი	მიუგო მას ბერმან: და რაჲ ვყავ?
და	ცხო.სჳი	ჰრქუა მას კაცმან მან: ღჳნოჲ კეთილი მოვიღე და ერთსა ჟამსა გარდაიქცა იგი ძმრად.
და	ცხო.სჳი	და უნდა ბერსა, რაჲთამცა ღმერთმან აკურთხა მის კაცისა საქმჱ, რამეთუ მოწყალჱ იყო იგი, და არა უნდა თხრობად მისა სიტყჳთა ცხადითა, თუ ესრე და ეგრე ყავ, არამედ განცხრომის და კიცხევის სახედ ეტყჳნ.
და	ცხო.სჳი	და კაცი იგი განსქდებინ გულისწყრომითა და თქუა: კურთხეულ არს ღმერთი, რამეთუ ვიყო მე წელიწადსა ამას მეძმრე.
და	ცხო.სჳი	და ყო ეგრჱთ და აკურთხა ღმერთმან შრომაჲ მისი, და განმდიდრდა.
და	ცხო.სჳი	და ამას ყოველსა თანა ბერისა გული უწყრებოდა და არა უწყოდა, რამეთუ იგი ექმნა მას მიზეზ კეთილისა.
და	ცხო.სჳი	და ესეცა ღმრთისა მიერვე განგებაჲ იყო, რომელი ჰფარვიდა საქმეთა ბერისათა.
და	ცხო.თევ	და მან მოიღო ზეთი და ლოცვაჲ წართქუა მას ზედა და წარსცა იგი ერთსა ძმათაგანსა, რაჲთა აპკურონ იგი გარემო სოფელსა მას.
და	ცხო.თევ	და დაიცვა იგი ღმერთმან ვნებისა მისგან მკლისა.
და	ცხო.თევ	უნდა ოდესმე იკონომოსსა მონასტრისასა, რაჲთა იყიდოს სამოსელი ძმათათჳს ჩუეულებისაებრ, და არა აქუნდა მას სასყიდელი, რომლითამცა იყიდა.
და	ცხო.თევ	და მოვიდა წმიდისა მის და უთხრა და აზრახა, თუ რაჲ ყოს და სადაჲთ შთაყოს.
და	ცხო.თევ	და ჰრქუა მას ნეტარმან მან, ვითარმედ: წერილ არს: ნუ ზრუნავთ ხვალისა.
და	ცხო.თევ	და ცნა ღმერთმან ფრიად სარწმუნოებაჲ იგი მისი მისა მიმართ და გულპყრობაჲ და ხვალისა დღე მოუვლინა მას კაცი, რომელმან მისცა მას ასი დრაჰკანი.
და	ცხო.თევ	და მან მისცა იგი ვიკონომოსსა, და უყიდა მან საჴმარი ძმათა.
და	ცხო.თევ	კაცი შუენიერი ვიდოდა გზასა მოძღურისა თჳსისასა და დღეთა ანასტასი მეფისა მწვალებელისათა ექუსორია იქმნა საყდრისა თჳსისაგან, რამეთუ არა შეუდგა ბრძანებასა მეფისასა და არცა შეურაცხ-ყო წმიდაჲ კრებაჲ ქალკიდონისაჲ და მოიქცა მოძღურისავე თჳსისა და დაადგრა მის თანა.
და	ცხო.თევ	რაჟამს მოკლა ღმერთმან უღმრთოჲ იგი, და მოიქცა ეკლესიათა საქმჱ ყუდროებად და მშჳდობად, მიიქცა ივლიანოს ბოსტრედვე და ევედრა წმიდასა მას, რაჲთა წარჰყვეს მის თანა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ მიიწივნეს მახლობელად ქალაქსა მას, გამოვიდა ყოველი ქალაქი და შეიყვანეს იგი სიხარულით.
და	ცხო.თევ	და ვითარ ქალაქად შევიდეს, ჴმა-ყო დედაკაცმან ვინმე ბილწმან და აგინა წმიდაჲ იგი და მოცთომილად ჰხადოდა.
და	ცხო.თევ	მუნქუესვე მუავლინა ღმერთმან მის ზედა სიკუდილი და მოკლა იგი.
და	ცხო.თევ	და შემდგომად ორისა დღისა განვიდეს ეპისკოპოსი და წმიდაჲ იგი ეკლესიასა წმიდისა მოციქულისასა, რომელი არს ქალაქსა გარეშე, რაჲთა მოილოცონ იგი.
და	ცხო.თევ	და იყო გზასა ზედა მათსა მონასტერი, რომელსა შინა იყვნეს მონაზონნი წყეულნი, იაკობნი.
და	ცხო.თევ	რაჟამს იხილეს წმიდაჲ იგი, იწყეს რეკად სარეკელსა თჳნიერ ჟამისა ურცხჳნოდ და კიცხევით.
და	ცხო.თევ	და იკითხა წმიდამან მან საქმჱ მათი.
და	ცხო.თევ	და რაჟამს უთხრეს საქმჱ მათი და სარწმუნოებაჲ მათი, აღეგზნა იგი შურითა და თქუა: კურთხეულ არს უფალი, რამეთუ არა დაშთეს ვანსა ამას შინა ქვაჲ ქვასა ზედა.
და	ცხო.თევ	და შემდგომად მცირედთა დღეთა მოეტევნეს ვინმე კაცნი დასავალით კერძო ვანსა მას ზედა და აღიჭრეს ყოველი, რაჲ იყო მას შინა, და უმრავლჱსნი მონაზონნი ტყუედ წარიყვანნეს და ადგილი იგი ცეცხლითა მოწუეს, და იქმნა ვანი იგი სათესავ იფქლისა.
და	ცხო.თევ	ზედა ქუეყანასა შამისასა, რაჲთა მოილოცნეს წმიდანი ადგილნი, რამეთუ კაცი იგი იყო ქრისტჱსმოყუარჱ და ესმა მამისა ჩუენისა წმიდისა თევდოსისთჳს, და მივიდა მისა და ფრიად განიხარა ხილვითა მისითა.
და	ცხო.თევ	და ასწავა მას ბერმან და ამცნო და ჰრქუა: ნუ იყოფინ სასოებაჲ შენი საჭურველისათჳს, ნუცა სიმრავლესა ერისასა, არამედ ესევდ ქრისტესა, ღმერთსა ჩუენსა ძლიერსა, რომელსა ვერვინ ერევის და არცა უგულებელს-ყვნის, რომელნი მას ესვედ.
და	ცხო.თევ	და იხილა კაცმან მან, რამეთუ ემოსა ბერსა მკრდამდისი სამოსელი ძაძისაჲ სატფურად, რამეთუ ჟამი ზამთრისაჲ იყო, და სთხოვა მან, რაჲთამცა მიანიჭა იგი მას ბერმან, და ჰრწმენა, ვითარმედ იყოს იგი მისსა უფროჲს ყოვლისა საჭურველისა.
და	ცხო.თევ	და მისცა იგი მას ბერმან და ულოცა და წარგზავნა მშჳდობით.
და	ცხო.თევ	და წარვიდა იგი სპარსეთით კერძო ბრძოლად.
და	ცხო.თევ	და მოსცნა მას ღმერთმან მტერნი იგი.
და	ცხო.თევ	და განძლიერდა და სძლო და მოიქცა ძლევით და სიხარულით იერუსალჱმდ, რაჲთა მადლი შეწიროს ღმრთისა ძლევისა მის მათისათჳს.
და	ცხო.თევ	და მოვიდა კუალადცა ბერისა და ჰმადლობდა ღმერთსა და უთხრა, რომელი-იგი ყო ღმერთმან მის თანა ლოცვითა მისითა, და თქუა, ვითარმედ: ჟამსა ბრძოლისა შემთხუევისასა შევიმოსე სამოსელი იგი ძაძისაჲ, რომელი შენ მომეც ნაცვალად რკინისა ჯაჭჳსა, რომლისა ჩუეულებაჲ მაქუნდა შთაცუმად.
და	ცხო.თევ	და განვედ ბრძოლად მტერისა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ ბრძოლაჲ იგი შეჴშირდა, აჴდა მტუერი დიდძალი სრბითა მით ცხენებისაჲთა და ქუეჲთისა მავლისაჲთა, ვითარმედ ვერღარა იცნობდა კაცი მოყუასსა თჳსსა.
და	ცხო.თევ	და შენითა ზახებითა განმაძლიერა მე ღმერთმან, და ვაოტენ მტერნი იგი.
და	ცხო.თევ	და სამადლობელად რაჲ-იგი შეემთხჳა მას, უყიდნა მონასტერსა მისსა თჳსითა საფასითა ორნი აგარაკნი.
და	ცხო.თევ	და-ოდესმე-ეყოვნა წჳმასა, და წყურიელ იქმნა ქუეყანაჲ, მაშინ ევედრებოდეს გლახაკნი წმიდასა მას.
და	ცხო.თევ	და ილოცა, და გარდამოჴდა წჳმაჲ, და ნაყოფიერ იქმნა ქუეყანაჲ.
და	ცხო.თევ	შეჯდა ოდესმე ნავსა ზღუასა შინა ერთი ძმათაგანი, და შეემთხჳა მას ჭირი დიდი.
და	ცხო.თევ	და ვითარ უჴმობდეს ლოცვასა მის წმიდისასა, ეჩუენა მათ ძილსა შინა და ჰრქუა მათ: ნუ გეშინინ, რამეთუ ღმერთსა უბრძანებიეს ჴსნაჲ თქუენი.
და	ცხო.თევ	სხუაჲ ძმაჲ მივიდოდა გზასა და თანა-ჰყვანდა კარაული, და შეემთხჳა მას ლომი.
და	ცხო.თევ	და ვითარ შეეტევა კარაულსა მას, რაჲთამცა შეჭამა, ჰრქუა მას ძმამან მან სახელითა წმიდისა თევდოსისითა: განეშორე კარაულისაგან ჩემისა!
და	ცხო.თევ	და უკუნიქცა ლომი იგი და არარაჲ ავნო მას, არცა კარაულსა მისსა.
და	ცხო.თევ	და სხუანი მრავალნი იჴსნნეს დიდ-დიდთაგან განსაცდელთა მოჴსენებითა სახელისა მისისაჲთა და ხადითა ლოცვათა მისთაჲთა.
და	ცხო.თევ	და სხუანი მიემთხჳვნეს ლოცვითა მისითა საქმეთა, რომელთაჲ სასოებაჲ წარეკუეთა.
და	ცხო.თევ	ჟამსა რომელსამე წმიდაჲ იგი დაყუდებულ იყო სენაკსა თჳსსა და გარდამოიხილა სარკუმლით თჳსით და უწოდა მსახურსა ეკლესიისასა და უბრძანა, რაჲთა სარეკელსა დაჰრეკოს.
და	ცხო.თევ	და არღა იყო ჟამი ლოცვისაჲ, და დაუკჳრდა მამათა ამისთჳს და შემოკრბეს ეკლესიად და ლოცვა-ყვეს.
და	ცხო.თევ	და შემდგომად ლოცვისა აღვიდეს მისა ზოგნი ბერთაგანნი და ჰკითხეს, თუ რაჲსათჳს ბრძანა თჳნიერ ჟამისა შეკრებაჲ ლოცვად, რამეთუ იცოდეს, ვითარმედ არარას ბრძანებს თჳნიერ რაჲსმე მიზეზისა.
და	ცხო.თევ	მაშინ სულთ-ითქუნა წმიდამან მან და თქუა: ილოცევდით, მამანო, ილოცევდით, რამეთუ ვიხილე ღმრთისაგან გამოსრული რისხვაჲ ქუეყანასა ზედა აღმოსავალით კერძო.
და	ცხო.თევ	და შემდგომად ექუსისა ანუ შჳდისა დღისა მოვიდა, რომელმან უთხრა, ვითარმედ ანტიოქიაჲ დაირღუა ძრვითა მას ღამესა შინა, რომელსა წმიდამან მან თქუა.
და	ცხო.თევ	ხოლო ნეტარი იგი ამას და ესევითარსა შინა სრულ ქმნილ იყო, და უკუანასა მას დაივიწყებდა და წინასა მისწუდებოდა და პირველთა მათ წმიდათა საქმით ემსგავსებოდა და წინამძღურობითა მოსე წინაწარმეტყუელისაჲთა წინა-უძღოდა, რომელნი-იგი მის ქუეშე იყვნეს, ღმერთსა მიანდვის საქმჱ მათი და ევედრებინ, რაჲთა აუწყოს, ვითარ ჰმწყსიდეს თითოეულსა მათგანსა.
და	ცხო.თევ	შფოთი ვიეთმე შოვრის შეიქმნა ორთა ძმათა, და უნდა წმიდასა მას, რაჲთა დაამშჳდნეს იგინი, და არა ისმინეს მისი.
და	ცხო.თევ	მაშინ დავარდა იგი ქუეყანასა ზედა, თაყუანის-სცემდა მათ, ვიდრემდის ერჩდეს მას, და დაამშჳდნა.
და	ცხო.თევ	განაყენა ოდესმე ერთი ძმათაგანი წმიდისა ზიარებისაგან, და ძმამანცა მან შეკრა იგი უგუნურებითა თჳსითა და არა ეზიარა ნეტარი იგი, ვიდრემდის განჴსნა ძმამან მან.
და	ცხო.თევ	და არა განჴსნა იგი ძმამან მან, გარნა დიდითა ვედრებითა.
და	ცხო.თევ	ხოლო წმიდაჲ იგი ამით ემსგავსებოდა წინაწარმეტყუელსა, ვითარ-იგი დაუმდაბლებდა თავსა თჳსსა, რომელნი-იგი აღსძრვედ მის ზედა შფოთსა, და განმჴნდებოდა მათ ზედა, რომელნი-იგი ღმერთსა შესცოდებდეს.
და	ცხო.თევ	და კუალად ემსგავსა აბრაჰამს, ვითარ-იგი ერჩდა მისებრვე ღმერთსა და მოვიდა ქუეყანით თჳსით და პატივ-სცა ღმერთსა უფროჲს ბუნებისა.
და	ცხო.თევ	და ამისთჳს არა ზრუნვიდა ჴორციელად ნათესავთა მისთათჳს და არცა მოიჴსენებდა მათ და არცა ოდეს ვინ მათგანი მოუჴდის, განემარტის მისა მიმართ, გარნა თუ მონაზონებაჲ ჰნებავნ.
და	ცხო.თევ	და შეწირა ღმრთისა, ვითარცა ისაკ, ჴორცნი თჳსნი მსხუერპლად ცხოველად, წმიდად შეწირულად წინაშე ღმრთისა.
და	ცხო.თევ	და იყო იგი, ვითარცა იაკობ, მშჳდ და წრფელ, ხოლო იოვანეს ემსგავსა მარხვითა და უდაბნოს ყოფითა და, ვითარცა პეტრე, მჴურვალე იყო სარწმუნოებითა და მოწყალე, ვითარცა პავლე, და ჴორცთა თჳსთა მომაკუდინებელ.
და	ცხო.თევ	და კუალად აჩუენა სალმობათა შინა მოთმინებაჲ ვითარცა იობ მართალმან, რამეთუ დასნეულდა იგი სნეულებითა დიდითა და გრძელითა პირველ განსლვისა მისისა საწუთროჲსა ამისგან.
და	ცხო.თევ	და სალმობისა თანა – სიბერჱ დიდი.
და	ცხო.თევ	და დაყო წელიწადი სრულიად სარეცელთა ზედა შეუძრველად, გარნა თუ სხუამან შეძრის, ვიდრემდის მოჰჴდა ტყავი თეძოთა მისთა, და არა მოიწყინა და არცა სულმოკლე იქმნა.
და	ცხო.თევ	და მიხედა ოდესმე მას ერთმან ბერთაგანმან და შეეწყალა იგი და ჰრქუა: ითხოვე ღმრთისაგან, მამაო, რაჲთა განგკურნოს სალმობისა ამისგან, რამეთუ ყოველი, რაჲცა სთხოვი, და მოგცის შენ ღმერთმან. მიუგო მას წმიდამან მან და ჰრქუა: მრავალგზის მაწყინებდა მე ამისთჳს გულისსიტყუაჲ, ხოლო მე განვაგდე იგი და არა შევიწყნარე იგი, რამეთუ ფრიად ვიდიდე სოფელსა ამას და მიღირს, რაჲთა დაუთმო გუემასა ამას განქარვებადსა, რაჲთა არა მრქუან მუნ: მიგიღებიეს კეთილი შენი მუნვე.
და	ცხო.თევ	და ამისთჳს ვითმენ და არა ვითხოვ ღმრთისაგან განსუენებასა სალმობისა ამისგან, არამედ ვითხოვ მისგან, რაჲთა მომცეს მოთმინებაჲ და მადლობაჲ.
და	ცხო.თევ	და სალმობისა მის სიფიცხლემან ვერ შეაჩუენა გული მისი და ვერცა დააბრკოლა წესისაგან ლოცვათა მისთაჲსა.
და	ცხო.თევ	და პირველ განსლვისა მისისა სოფლისა ამისგან შეკრბეს მისა ყოველნი მამანი მწუხარენი განშორებისა მისისათჳს მათგან.
და	ცხო.თევ	და მან ჰრქუა მათ: მოთმინე იქმნენით, ძმანო და მამანო ჩემნო, ადგილსა ამას და შეიწყნარეთ, რომელი მოვიდეს მას შინა თქუენ ზედა განსაცდელი, მადლობით მიაღსასრულამდე ცხორებისა თქუენისა და ერჩდით მსგავსად ძალისა თქუენისა, რომელნი წინა-გიძღოდიან შემდგომად ჩემსა, და მე მივსცე ღმერთსა სიტყუაჲ თქუენთჳს დღესა მას სარჩელისასა, ოდეს მოვიდეს მიგებად კაცად-კაცადსა საქმეთა თჳსთაებრ, და მე მიგცე თქუენ დასამტკიცებელად სიტყუათა ჩემთა სასწაული.
და	ცხო.თევ	უკუეთუ იხილოთ ადგილი ესე შემდგომად აღსრულებისა ჩემისა შემატებული შჱნებასა და აღმაღლებული, უწყოდეთ, რამეთუ მიპოვნია კადნიერებაჲ წინაშე ღმრთისა, და აღგისრულო, რომელი-ესე აღგითქუ.
და	ცხო.თევ	და უწინარჱს წმიდისა მის შესუენებისა სამით დღით წარსცა ყოველთა მამასახლისთა უდაბნოჲსათათჳს რაჲ კაც სამი სეფისკუერი ევლოგიად.
და	ცხო.თევ	ამით ამას აუწყებდა, ვითარმედ არღარა ყოფად არს სოფელსა ამას, გარნა სამ დღე, და მიჰრქუა მათ, რაჲთა მოვიდენ მისა შემდგომად სამისა დღისა, რაჲთა აზრახოს მათ რაჲმე მონაზონთა საქმისათჳს.
და	ცხო.თევ	და ვითარ მოვიდეს მისა მესამესა დღესა, მოიკითხნა იგინი და მშჳდობაჲ დაუტევა და აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი, ილოცა და თქუა: ჴელთა შენთა, უფალო, შევჰვედრებ სულსა ჩემსა.
და	ცხო.თევ	და მუნქუესვე ჩამოიხუნა ჴელნი თჳსნი და შეჰვედრა სული თჳსი ღმერთსა.
და	ცხო.თევ	და დღესა რომელსა შეისუენა, იყო იგი ას და ხუთისა წლისაჲ.
და	ცხო.თევ	და მივიდა ღმრთისა კეთილითა სიბერითა, კადნიერებითა საქმეთა კეთილთაჲთა.
და	ცხო.თევ	და ჩუენ გჳღირს, რაჲთა ვთქუათ მისთჳს თქმული იგი წიგნისაჲ, ვითარმედ: პატიოსან არს წინაშე უფლისა სიკუდილი წმიდათა მისთაჲ.
და	ცხო.თევ	და პატივ-სცა ღმერთმან სიკუდილსა მისსა საკჳრველითა მით, რომელ ქმნა პირველ დაფლვისა გუამისა მისისა, რაჲთა ამით აჩუენოს კადნიერებაჲ იგი, რომელსა მიწევნულ არს მის წინაშე მტკიცედ სარწმუნოებისა მისისათჳს და შუენიერთა საქმეთა მისთა.
და	ცხო.თევ	რამეთუ იყო ვინმე კაცი ალექსანდრიელი, რომელსა ერქუა სტეფანოზ, და დაეცემოდა იგი ეშმაკისაგან.
და	ცხო.თევ	და მოვიდა იგი ადგილსა მას და ესვიდა იგი, რაჲთა ღმერთმან განკურნოს ლოცვითა მის წმიდისაჲთა.
და	ცხო.თევ	და ღმერთმან უკუნადროა განკურნებაჲ მისი, ვიდრე დღედმდე წმიდისა მის შესუენებისა, რაჲთა მით პატივ-სცეს წმიდასა თჳსსა.
და	ცხო.თევ	და რაჟამს გამოვიდა სული ნეტარისაჲ მის ჴორცთა მისთაგან, მოვიდა ვნებული იგი და მოეკიდა იგი წმიდასა გუამსა მისსა, რამეთუ იყო იგი მას ჟამსა გონებითა ცოცხალ და თქუა, ვითარმედ: არა უტეო დაფლვად, ვიდრემდის ღმერთმან ლოცვითა მისითა მომცეს განკურნებაჲ.
და	ცხო.თევ	და იწყო ტირილად და დაალტობდა ფერჴთა მისთა ცრემლითა და იტყოდა: შემიწყალე მე, წმიდაო ღმრთისაო, და აჩუენე, რამეთუ შემდგომადცა განსლვისა შენისა ამიერ სოფლით არავე დასცხრები ვედრებად ღმრთისა მიმართ მათთჳს, რომელნი მოივლტიან შენდა.
და	ცხო.თევ	განმათავისუფლე მე სულისა ამისგან არაწმიდისა, რომელი შემმუსრავს მე, და ნუ მიტევებ მე წარსლვად შენგან უგულებელსა და ნუ ცუდ ჰყოფ სარწმუნოებასა, რომელი მაქუნდა შენდა მიმართ.
და	ცხო.თევ	და შეიწირა ღმერთმან მოწყალემან სარწმუნოებაჲ მისი და აჩუენა საკჳრველებაჲ თჳსი ჩუეულებისაებრ და მეყსეულად დასცა იგი სულმან მან არაწმიდამან, და იწყო სიტყუად წმიდისა მიმართ სიტყჳთა ყუედრებისაჲთა.
და	ცხო.თევ	და მყის განვიდა მისგან, და განთავისუფლდა კაცი იგი და დადგა პირველსავე გონიერებასა ზედა და ფრიად მოხარული ადიდებდა ღმერთსა.
და	ცხო.თევ	და ვითარ ეუწყა პატრეაქსა იერუსალიმისასა გარდაცვალებაჲ წმიდისაჲ მის, წარიყვანნა მის თანა, რომელნი დახუდეს ებისკოპოსნი, და შთავიდა მონასტრად და ჯეროვნად პატივ-სცა წმიდათა ნაწილთა მისთა.
და	ცხო.თევ	და შეკრბა სიმრავლე ერისაჲ მიუთხრობელი მონაზონთა და ერისკაცთაჲ და ემთხუეოდეს გუამსა მისსა წმიდასა ფრიად სურვილით და სარწმუნოებით და მოხევდეს სამოსელსა მისსა და ევლოგიად განიყოფდეს, და სხუანი თმასა წმიდისა მის თავისა მისისასა შეიტკბობდეს წადიერებით და წარიღებდეს და ყოველნი კაცნი მოსწრაფე იყვნეს, რაჲთამცა წარ-რაჲმე-იღეს მათ თანა ევლოგიად.
და	ცხო.თევ	ამისსა შემდგომად ძლითღა სადმე შეუძლეს ერისა მისგან და დასხნეს პატიოსანნი იგი ნაწილნი მისნი საფლავსა საუნჯედ ღმრთისმოყუარეთათჳს და დიდად შესავედრებელად ყოველთა მოღუაწეთათჳს და სადიდებელად მამისა და ძისა და ყოვლად წმიდისა და სახიერისა და ცხოველსმყოფელისა სულისა აწ და დაუსრულებელთა მათ საუკუნეთა უკუნისამდჱ. ამენ.
და	ცხო.სჳი	და ჰრქუა მას დღესა ერთსა: გინებსა, რაჲთა მე კულა შენ დაგიწერო წიგნი, რაჲთა არა ირთუანო?
და	ცხო.სჳი	მაშინ მოუხუნა წმიდამან მან ასკნი ჴელთაგან მისთა, წარმოყარნა და აჯობა ჰინდოსა მას.
და	ცხო.გერ	ცხორებაჲ და განგებაჲ წმიდისა მამისა ჩუენისა ჯერასიმჱსი
და	ცხო.გერ	ესე ბრწყინვალჱ წმიდაჲ მამაჲ ჩუენი ჯერასიმე იყო ქუეყანით ლუკიაჲთ და შეიწირა იგი ღმრთისა სიყრმითგან, რამეთუ სიყრმითგანვე იყო მონასტერსა შინა ზოგად-ცხორებულთა თანა და ისწავებდა მას შინა კეთილსა მონაზონებასა და აღორძნდებოდა და განმწჳსნდებოდა და აშრომებდა თავსა თჳსსა მარხვითა და ღუაწლითა დიდითა და ზეშთასა მას იყო მორბედ და ისწრაფდა, რაჲთა მიიღოს სათხოველი იგი ზესკნელი.
და	ცხო.გერ	და იყო საზრდელი მისი მდელოთაგან.
და	ცხო.გერ	და ბრძოლანი მრავალნი ყვნა ეშმაკთა მიმართ.
და	ცხო.გერ	და შემდგომად მრავალთა წელთა და შიშულობათა მოიღო ძლევაჲ და შეუდგინა თავი თჳსი სიყუარულსა ღმრთისასა და იწყო აღორძინებად კეთილითი-კეთილად.
და	ცხო.გერ	და ამისა შემდგომად მოვიდა იერუსალჱმდ თაყუანისცემად წმიდათა მათ ადგილთა ქრისტჱსთა.
და	ცხო.გერ	და მერმე შთავიდა იორდანედ და იქცეოდა უდაბნოთა ზღუამკუდრისათა და შეაპყრა თავი თჳსი განგებასა მძოვართასა.
და	ცხო.გერ	და ამან წმიდამან ჯერასიმე განანათლა ყოველი უდაბნოჲ იორდანისაჲ.
და	ცხო.გერ	და განცხადნა სათნოებაჲ მისი ყოველსა მას ქუეყანასა, და იწყო აღსლვად სათნოებითი-სათნოებად.
და	ცხო.გერ	და იყო იგი მოსწრაფე, რაჲთა მოიგოს სიწმიდჱ გულისაჲ და სიყუარული ღმრთისაჲ.
და	ცხო.გერ	და ესევითარითა სიბრძნითა კეთილითა განსწავლა თავი თჳსი და ფრიად განუწმიდა გულისსიტყუაჲ თჳსი ღმერთსა, და განამდიდრა უდაბნოჲ იგი იორდანისაჲ და იქმნა იგი მოცვულ ღმრთისა მიერ და შექმნა მას ადგილსა ლავრაჲ დიდი და საშუვალ მისსა მონასტერი, რომელნი ზოგად ცხონდებოდეს.
და	ცხო.გერ	და უბრძანა მათ, რაჲთა ახალმონაზონნი იყოფოდიან მონასტერსა მას შინა და ისწავებდენ საქმესა მონაზონებისასა, ხოლო სრულნი იგი – საქმესა ზედა ღმრთისასა, რომელთა შეუდგინნეს თავნი მათნი შრომასა ნებითა მათითა და ისწრაფდეს აღსლვად ღმრთისა.
და	ცხო.გერ	და არავინ იყო მათგანი, რომელმანმცა აღანთო სანთელი სენაკსა თჳსსა ყოვლად გინათუმცა შექმნა წყალი ტფილი, გინაღამცა წუენი.
და	ცხო.გერ	და არარას მოიგებდეს და იყვნეს იგინი მდაბალ ყოველსა შინა საქმესა და სძლეს ვნებასა ჴორცთასა და დათრგუნეს ნაყრუვანებაჲ, და არა თუ ესოდენ ხოლო, არამედ ვნებაჲცა სულისაჲ, რომელნი არიან შფოთნი და გულისწყრომანი და სიცხარენი, დავიწყებანი.
და	ცხო.გერ	და განსწმედდეს გულისსიტყუათა მათთა ყოველსა ჟამსა და ყოველსა მეცნიერებასა, რომელი ამაღლდების მეცნიერებასა ზედა საღმრთოსა.
და	ცხო.გერ	და ესრჱთვე ამბა ჯერასიმე ასწავებდა მათ და განუგებდა და უძღოდა, ვითარცა მწყემსი, რომელსა აქუნ სწრაფაჲ.
და	ცხო.გერ	არამედ ესე იყო დიდებაჲ ბერისაჲ, რაჲთა ითუალვიდეს და განჰკურნებდეს წყლულსა გულსა კაცისასა და შეკრიბნეს და დაიცვნეს სულნი კაცთანი სოფლისაგან და წარუდგინნეს იგინი ღმერთსა.
და	ცხო.გერ	და იყო წმიდაჲ ჯერასიმე უბიწო და მჴურვალე ყოველსა შინა სათნოებასა და ზე ამაღლდებოდა, სულითა ანგელოზთა თანა იყოფინ.
და	ცხო.გერ	და იყო მოსწრაფე, რაჲთა მოიზიდნეს მრავალნი სოფლისაგან ზეცად ამით განგებითა.
და	ცხო.გერ	ხოლო რაჟამს მამანი ცხონდებოდეს, ნებისაებრ მისისა ჰყოფდეს ნაყოფსა სათნოსა ღმრთისასა და იქმანედ ქუაბსა შინა სირასა და სფურიდსა.
და	ცხო.გერ	და თითუეულმან მათმან მოიღის ნაქმარი მათი კჳრიაკითი-კჳრიაკედ ეკლესიად, ხოლო დღესა კჳრიაკესა მიმწუხრი მიიღიან საჴმარი მის კჳრიაკისაჲ პური და ფინიკი და კოკითა წყალი და წარვიდიან თითოეული სენაკად.
და	ცხო.გერ	და ესრეთ იყვნეს უზრუნველ ყოველსა შინა საქმესა ჴორციელებისასა.
და	ცხო.გერ	და იყვნეს მკუდარ სოფლისაგან, ხოლო ღმრთისა – ცხოველ.
და	ცხო.გერ	და არავის მათგანსა აქუნდა სენაკსა შინა საჴმარი რაჲმე ამის სოფლისაჲ თჳნიერ ხოლო მისა, რომელი ვერ ეგების, ერთი პალეგავტი და ფიჩჳ ერთი და კუკული.
და	ცხო.გერ	და იყო სარეცელი თითოეულისა მათისაჲ ჭილი ერთი და სასთაული ერთი ძუელი და ჭურჭელი კეცისაჲ, რომელსა შინა ჭამედ, და ბაიაჲ დაილბიან.
და	ცხო.გერ	და თუ ვისმე რაჲმე უნდეს წარღების, არა დააყენონ.
და	ცხო.გერ	და ცხონდებოდეს იგინი ერთგულ და ერთსულ.
და	ცხო.გერ	და არავინ მათგანმან თქჳს თჳსად რაჲმე საჴმარი, არამედ იყვნეს მოზიარე ყოველსა შინა.
და	ცხო.გერ	დღესა ერთსა მოუჴდეს წმიდასა მას რომელნიმე მათგანნი სენაკებისაგან და ითხოვდეს მისგან, რაჲთა უბრძანოს, და იქმნოდიან წყალი ტფილი და ჭამოდიან წუენი და აღანთოდიან სანთელი, რაჲთა იკითხვიდენ ღამით წიგნსა.
და	ცხო.გერ	და მიუგო მათ ბერმან და ჰრქუა: უკუეთუ გნებავს წყალი ტფილი სუმად და ჭამად წუენი და იკითხვიდეთ სანთლითა, უკუჱ გიღირს, რაჲთა იყვნეთ ზოგად-ცხორებულთა თანა.
და	ცხო.გერ	და ვითარცა ესმა ესე იერიქოს მყოფთა, ვითარმედ მონაზონნი ჯერასიმესნი აშრომებენ თავთა თჳსთა ფრიად, მოართუმიდეს მათ შაბათსა და კჳრიაკესა მრავალსა საჭმელსა.
და	ცხო.გერ	და მისგან არს სიწმიდჱ და დათრგუნვაჲ გულისსიტყუათა საძაგელთაჲ და ძლევაჲ სოფლისა საქმეთაჲ.
და	ცხო.გერ	და მარხვითა ისწავებდეს წმიდისა მამისა ჩუენისაგან და იტყოდეს, ვითარმედ ამისთჳს, რამეთუ სძლო გემოსა მუცლისასა და იქმნა სრულ ყოვლითა სათნოებითა, რამეთუ ყოველსა ჟამსა მოღუაწჱ თჳსი ჴამს, რომელმან ესრეთ დაყოვნა უდაბნოსა იორდანისასა და კჳრიაკითი-კჳრიაკედ იმარხვიდა, ხოლო დიდთა მარხვათა დაყვნის ორმეოცნი დღენი უჭმელად, ხოლო ეზიარის დღესა კჳრიაკესა და მით განძლიერდის.
და	ცხო.გერ	მითხრა მე ამბა კჳრიაკოს მძოვარმან და თქუა, ვითარმედ: ოდეს ვიყავ ჭაბუკ, მინდა მონაზონების და რაჲთა დავემკჳდრო უდაბნოსა.
და	ცხო.გერ	და მივედ ლავრასა წმიდისა ევთჳმისსა და წმიდათა ჴელთა მისთაგან შევიმოსე სქემაჲ მონაზონებისაჲ.
და	ცხო.გერ	და მიმავლინა მე წმიდისა ჯერასიმესა.
და	ცხო.გერ	და ვითარ არა ინება, რაჲთამცა იყო ლავრასა მისსა ყრმაჲ, შემიწყნარა მე ზოგად-ცხორებულთა თანა და მიბრძანა, რაჲთა ვჰმსახურებდე მამათა.
და	ცხო.გერ	და დავყავ ხუთი წელი მსახურებასა შინა მამათასა.
და	ცხო.გერ	ხოლო განსრულებასა მეხუთისა წლისასა, თუესა იანვარსა ათცხრამეტსა, მეხუთესა ჟამსა ღამისასა, რომელი განთენდებოდა შაბათად, ვიყავ მე მჯდომარჱ მღჳძარედ და ვარჩევდ მხალსა მამათათჳს.
და	ცხო.გერ	მოვიდა ჩემდა წმიდაჲ ჯერასიმე და მრქუა მე: კჳრიაკოს, აღდეგ მალჱ და შეიმოსე სამოსელი შენი და ცანდალნი შენნი და შემომიდეგ მე.
და	ცხო.გერ	ხოლო მე მუნქუესვე აღვდეგ და შეუდეგ.
და	ცხო.გერ	და მრქუა მე, ვითარმედ: წმიდამან ევთჳმი შეისუენა.
და	ცხო.გერ	და დამიკჳრდა მე და ვარქუ: და ვითარ სცან ესე?
და	ცხო.გერ	და მომიგო მე ბერმან და მრქუა, ვითარმედ: მესამესა ჟამსა ღამისასა, ვდეგ რაჲ და ვილოცევდ, ვიხილენ ცანი განხუმულნი, და გამოვიდა მიერ ცით ელვაჲ ნათლისაჲ, ვიდრემდის მოიწია ქუეყანად და დაადგრა მრავალ ჟამ, ვითარცა სუეტი ცეცხლისაჲ, და ჰნათობდა ვიდრე ცადმდე.
და	ცხო.გერ	და ვითარ ვერ ვცან სახილავი იგი, ვითხოვე ღმრთისაგან, რაჲთა მაუწყოს მე.
და	ცხო.გერ	და მესმა ჴმაჲ ზეცით და თქუა: ესე არს სული წმიდისა ევთჳმისი, აღმავალი ზეცად.
და	ცხო.გერ	და იწყო სუეტმან მან, რომელი მეჩუენა მე, აღსლვად ქუეყანით ზეცად, ჴმითა მრავლითა, გალობითა, ვითარ შევიდა ცად.
და	ცხო.გერ	და ამისგან ვცან ჭეშმარიტად, ვითარმედ შეისუენა წმიდამან ევთჳმი.
და	ცხო.გერ	და მივედით და თაყუანის-ვეცით გუამსა მის წმიდისასა და დაჰვმარხეთ და მოვიქეცით ადგილადვე ჩუენდა და ვადიდებდით ღმერთსა.
და	ცხო.გერ	და ჭეშმარიტად იქმნა ესე სადგურ სულისა წმიდისა და ტაძარ სიტყჳსა ღმრთისა მამისა და შემწყნარებელ ყოვლისამპყრობელისა, რომელსა შინა დამკჳდრებულ იყო.
და	ცხო.გერ	ერთი ღმერთი გამოუცხადებდა მას შორიელსა და მახლობელსა.
და	ცხო.გერ	ესე ძალითა ღმრთისაჲთა მოიღუაწა, და რომელნი იყვნეს ჴელსა შინა მისსა, განსწავლნა და განანათლნა და დასთესა ჭეშმარიტი სარწმუნოებაჲ ყოველსა უდაბნოსა იორდანისასა და იქმნა ჭურ რჩეულ ღმრთისა და ესრჱთვე შეჰვედრა სული თჳსი ღმერთსა მშჳდობით და განისუენა.
და	ცხო.გერ	გჳთხრობდეს მოწაფენი წმიდისა მამისა ჩუენისა ჯერასიმჱსნი, ვითარმედ რომელთამე დღეთა, იქცეოდა რაჲ მამაჲ ჩუენი კიდესა იორდანისასა, შეემთხჳა მას ლომი და კელობდა ფერჴითა, რამეთუ აღესვა მას ჩნდჱ და შეუდგა წალაჲ.
და	ცხო.გერ	და ვითარცა იხილა მან ბერი, მოვიდა მისა და უჩუენებდა მას ფერჴსა, რომელი სტკიოდა, და ითხოვდა განკურნებასა.
და	ცხო.გერ	ხოლო ბერმან ვითარცა იხილა იგი ესევითარსა ჭირსა შიდა, მივიდა და შეუპყრა ფერჴი ლომსა მას და განაპო ადგილი იგი, სადა აღსობილ იყო ჩნდჱ იგი, და გამოჴდა სისხლი და წალაჲ ფრიად.
და	ცხო.გერ	და ვითარცა განიკურნა ლომი იგი, შეუდგა ბერსა და არა განეშორებოდა, და იყო იგი ვითარცა მოწაფჱ კეთილი, რომელი შეუდგნ მოძღუარსა თჳსსა, ვიდრეცა ვალნ.
და	ცხო.გერ	და განწმიდა წყლული იგი და შეუხჳა მჩურითა.
და	ცხო.გერ	და იყო ესე საკჳრველ, რამეთუ მჴეცსა მას აქუნდა ესევითარი სიყუარული.
და	ცხო.გერ	ხოლო მიერითგან ბერმან სცის მას საჭმლად პური და ცერცჳ დამბალი.
და	ცხო.გერ	და მამათა, რომელნი მყოფ იყვნეს ქუაბებსა, ედგა მათ ვირი, რომლითა მოიღიან წყალი იორდანით.
და	ცხო.გერ	და დღესა ერთსა განეშორა ლომი იგი ვირსა მას მცირედ, აძოებდა რაჲ.
და	ცხო.გერ	და მეაქლემე ვინმე მოვიდოდა ბალკნით და პოვა ვირი იგი და წარაძო.
და	ცხო.გერ	და ვითარცა იხილა ბერმან, ჰგონებდა, ვითარმედ შეჭამა ვირი იგი.
და	ცხო.გერ	ხოლო ლომი იგი დგა და ქუე დაიხედვიდა, ვითარცა კაცი შეცოდებული.
და	ცხო.გერ	და ჰრქუა მას ბერმან: სადა არს ვირი?
და	ცხო.გერ	და ვითარ დუმნა ლომი იგი, ჰრქუა მას ბერმან: ამისთჳს, რამეთუ შეშჭამე ვირი, კურთხეულ არს ღმერთი, რამეთუ მის წილ ჰმსახურებდე მამათა და იქმოდი, რასა-იგი ვირი იქმოდა.
და	ცხო.გერ	ხოლო მიერ დღითგან მამათა გარდაჰკიდიან ლომსა მას მაშფალაჲ და შთადგიან მას შინა ოთხი კოკაჲ.
და	ცხო.გერ	და ესრჱთ იღებდა მამათათჳს წყალსა, ვითარცა-იგი ბრძანა ბერმან.
და	ცხო.გერ	და დღესა ერთსა მოვიდა კაცი ვინმე ბერისა და იხილა ლომი იგი, ვითარ წყალსა იღებდა.
და	ცხო.გერ	და აუწყეს მამათა საქმჱ მისი.
და	ცხო.გერ	და შეეწყალა იგი კაცსა მას და მისცნა ბერსა სამნი დრაჰკანნი ფასად ვირისა და განათავისუფლა ლომი იგი მონებისაგან.
და	ცხო.გერ	და შემდგომად რავდენისამე ჟამისა მეაქლემე იგი მოვიდოდა ბალკნით, რომელმან წარაძო ვირი იგი, და აღვიდოდა იერუსალემდ და ჰყვანდა ვირი იგი მის თანა.
და	ცხო.გერ	და ვითარცა გამოვლო იორდანჱ, შეემთხჳა მას ლომი იგი.
და	ცხო.გერ	ხოლო მან, ვითარცა იხილა, დაუტევნა აქლემნი და ივლტოდა.
და	ცხო.გერ	ხოლო ლომმან იცნა ვირი იგი და მივიდა სრბით და შეუპყრა საბელი მისი კბილითა, ვითარცა აქუნდა ჩუეულებაჲ, და მუაძო აქლემებითურთ მონასტრად და იყო მხიარულ ფრიად, რაჟამს პოვა ვირი იგი.
და	ცხო.გერ	და ვითარცა მოვიდა ბერისა, ცნა ბერმან, ვითარმედ უსამართლოჲ უყვეს ლომსა მას, და დასდვა მას სახელი იორდანე.
და	ცხო.გერ	და დაყო ხუთი წელი ლომმან მან ბერსა თანა განუშორებელად.
და	ცხო.გერ	და ვითარცა შეისუენა წმიდამან მამამან ჩუენმან და მივიდა უფლისა, და დაჰმარხეს იგი მამათა.
და	ცხო.გერ	და განგებითა ღმრთისაჲთა არა იყო ლომი იგი მუნ.
და	ცხო.გერ	და შემდგომად მცირედთა დღეთა მოვიდა მონასტრად ლომი იგი და იწყო ძიებად ბერისა.
და	ცხო.გერ	და ჰრქუა მას ამბა სამბატიონ, რომელი იყო მოწაფეჲ ბერისაჲ: იორდანე, დაგჳტევნა ჩუენ ბერმან ობლად და მივიდა უფლისა.
და	ცხო.გერ	არამედ მოვედ და ჭამე.
და	ცხო.გერ	და არა ინება ჭამაჲ, არამედ სწრაფით იხედვიდა იქი და აქა, რაჲთა იხილოს წმიდაჲ იგი ბერი მისი.
და	ცხო.გერ	და იწყო ზახილად დიდითა ჴმითა ძიებისათჳს ბერისა.
და	ცხო.გერ	ხოლო სამბატიოს და სხუანი იგი ბერნი ჰფხანდეს ზურგსა მისსა და ეტყოდეს: წარვიდა მამაჲ ჩუენი უფლისა და დაგჳტევნა ჩუენ.
და	ცხო.გერ	და ვითარცა იგინი ამას ეტყოდეს და მრავალსა ესევითარსა სიტყუასა, ხოლო იგი არა დასცხრებოდა.
და	ცხო.გერ	მუასწავებდა ჴმობაჲ იგი მისი და ხედვაჲ თუალთა მისთაჲ დიდსა მწუხარებასა, რომელი შეემთხჳა, რაჟამს არა პოვა წმიდაჲ იგი ბერი.
და	ცხო.გერ	მაშინ ჰრქუა მას სამბატიოს: ოდეს ჩუენსა არა დაიჯერებ, მოვედ და გიჩუენო, სადა დაჰვმარხეთ ბერი.
და	ცხო.გერ	და წარიყვანა და მივიდეს საფლავად ბერისა.
და	ცხო.გერ	მაშინ დადგა სამბატიოს ზედა საფლავსა წმიდისა მამისა ჩუენისასა და ჰრქუა ლომსა მას: აქა ჰმარხავს მამაჲ ჩუენი.
და	ცხო.გერ	და მუჴლნი მოიდრიკნა სამბატიოს საფლავსა ზედა მამისა ჩუენისასა ტირილით.
და	ცხო.გერ	და იწყო ლომმან მან მუჴლთა დრეკად ქუეყანასა და სცემდა თავსა თჳსსა საფლავსა ზედა და იზახდა ფრიად და ესრჱთ მოკუდა ზედა საფლავსა მას.
და	ცხო.გერ	და რაჲთა გუაუწყოს ჩუენ, ვითარ-იგი ადამს დამორჩილებულ იყვნეს მჴეცნი, ვიდრე არღა გარდასრულ იყო მცნებასა და არა გამოვრდომილ იყო სამოთხით.
და	ცხო.გერ	ხოლო ბასილიოს და სტეფანე მიითუალეს განგებაჲ მის ადგილისაჲ და შემდგომად ექუსისა წლისა აღესრულნეს.
და	ცხო.გერ	და შემდგომად მათსა დადგა ევგენიოზ და უძღოდა სამწყსოსა მას ორმეოცდახუთ წელ და ოთხ თუე, ვითარცა ღმერთსა უყუარს, და გარდაიცვალა ათექუსმეტსა აგჳსტოსსა.
და	ცხო.გერ	უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა დიდებაჲ და პატივი და თაყუანისცემაჲ უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.პავ	ხოლო ღმერთმან, რომლისა საიდუმლონი არა დაიფარვიან დაბადებულთა მისთანი, ინება, რაჲთა გამუაჩინოს პავლე, ვითარმედ არა დაუტეოს იგი და არცა წარწყმიდოს მადლი უცხოებისა მისისაჲ.
და	ცხო.გერ	და ეშორა იორდანჱ ლავრასა მას ვითარ მილიონ ერთ.
და	ცხო.ანტ	ესე ვითარ ესმა ბერსა მას, ვევედრებოდეთ ჩუენცა, და ნებსით დადგა.
და	ცხო.ანტ	და რომელი ძალისა მიზეზი არს: გონებაჲ წიგნისაჲ, ანუ წიგნი გონებისაჲ?
და	ცხო.ანტ	ხოლო მათ ჰრქუეს: პირველად არს გონებაჲ და წიგნისაცა მომპოვნებელ გონებაჲვე არს.
და	ცხო.ანტ	ესე სიტყუაჲ მუნ მყოფთაცა დაუკჳრდა და თჳთ მათცა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგინი წარვიდეს და დაუკჳრდა, რამეთუ ესოდენსა ხედვიდეს სანატრელისა მის მეცნიერებასა, რამეთუ არა ვითარცა მთათა ზედა გაზრდილი და დაბერებული ველურ იყო სახითა, არამედ მხიარულ იყო და მოქალაქისა სახე, ხოლო სიტყუაჲ შეზავებული აქუნდა საღმრთოჲთა მარილითა, არავის ეშურობნ, არამედ უფროჲსღა უხარინ მის ზედა ყოველთა, რომელნი მოვიდოდეს მისა.
და	ცხო.ანტ	ამისა შემდგომად მერმე მოვიდეს მისა სხუანი ვინმე, რამეთუ იყვნეს ესენი წარმართთა მათ მიერ საგონებელ ბრძენ, და ეძიებდეს მისგან სიტყუასა ჩუენთჳს ქრისტჱს მიმართ სარწმუნოებისა და იწყეს შეტყუებად ქადაგებისათჳს საღმრთოჲსა ჯუარისა, ჰგონებდეს, ვითარმედ განკიცხონ იგი.
და	ცხო.ანტ	და-ღა-დუმნა ერთი ჯერი ანტონი, და პირველად შეიწყალნა იგინი უმეცრებისა მისთჳს და ეტყოდა თარგმანითა, რომელი კეთილად თარგმანებდა მისსა მას სიტყუასა, და თქუა: რაჲ უმჯობჱს არს: ჯუარისა აღსაარებაჲ, ანუ მრუშებისა და ყრმათა განხრწნისა შეხებაჲ?
და	ცხო.ანტ	რომელთა-იგი ჰრქჳან თქუენ მიერ ღ˜თეებ, ხოლო რომელი ჩუენ მიერ თქუმული ესე ხატი არს მსგავსებისაჲ და სიკუდილისა შეურაცხებისაჲ საცნაური, ხოლო თქუენი ეგე ბილწებისა ვნებაჲ არს.
და	ცხო.ანტ	მერმე რაჲ უმჯობეს არს სიტყუად, რამეთუ ღმრთისა სიტყუაჲ არა სცთა, არამედ იგივე თავადი არს, და ცხორებისათჳს და ქველისსაქმისა კაცთაჲსა შეიმოსნა ჴორცნი კაცთანი, რაჲთა ქმნულებასა კაცთასა ეზიაროს და ყვნეს კაცნი ზიარ ღმრთეებისა მეცნიერებისა ბუნებასა, ანუ პირუტყუთა მიმსგავსებად ღმერთი და ამისთჳს მსახურებად ოთხფერჴთა და ქუეწარმავალთა და ხატთა კაცთასა, რამეთუ ესე არს თქუენ ბრძენთა მიერ მსახურებაჲ.
და	ცხო.ანტ	ანუ ვითარ იკადრებთ სიკიცხევად, რამეთუ ჩუენ ვიტყჳთ ქრისტესა კაცად გამოჩინებულად, სადაღა თქუენ გონებისაგან სულსა განსწვალებთ და იტყჳთ, ვითარმედ იგი შესცთაო და გარდამოვარდა სამყაროჲსაგან ცათაჲსა ჴორციელად.
და	ცხო.ანტ	ჰე, თუმცა კაცთა ზედა ხოლო, და არა ოთხფერჴთა მიმართ და ქუეწარმავალთა მისლვად და მიცვალებად!
და	ცხო.ანტ	ხოლო ჩუენი სარწმუნოებაჲ ცხორებისათჳს კაცთაჲსა ქრისტეს მოსლვასა ვიტყჳთ, ხოლო თქუენ ცთომასა უშობელისა სულისასა უთხრობთ, და ჩუენ შესაძლებელსა და კაცთმოყუარებასა წინაჲსწარ მეცნიერისასა ვბრძნობთ.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ ესე არა შეუძლებელ არს ღმრთისაგან, ხოლო თქუენ ხატსა მას გონებისა სულსა იტყჳთ და დაცემულებასა მიამსგავსებთ და იქცევისად მას ზღაპრობთ და მიერითგან იგიცა გონებაჲ სულითა ამით ქცეულად შემოგყავს.
და	ცხო.ანტ	რაჟამს გონებისათჳს ესევითარსა ჰგონებთ და განიზრახავთ, რამეთუ მასცა მამასა გონებათასა ჰგმობთ, ხოლო საღმრთოჲსათჳს ჯუარისა რაჲ-მე უმჯობჱს ვთქუთ ძჳრისზრახვისა მოწევნასა უკეთურთაგან და დათმენაჲ ჯუარისაჲ და ვითარვე სახედ არა შეძრწუნებაჲ მოწევნასა სიკუდილისსა.
და	ცხო.ანტ	ანუ ცთომაჲ უსირიდოჲსი და ისიდოჲსი და ძჳრისზრახვაჲ ტჳფონისი და კრონიდჱსი სივლტოლაჲ და შვილთა შთანთქმაჲ და მამისა კლვისა ზღაპრობაჲ, რამეთუ ესე არს თქუენი იგი სიბრძნჱ!
და	ცხო.ანტ	ვითარ უკუე ეკიცხევთ ჯუარსა და არა გიკჳრს აღდგინებაჲ, რამეთუ რომელთა-ესე თქუეს, იგიცა მათვე დაწერეს.
და	ცხო.ანტ	ანუ რაჲსა მოიჴსენებთ ჯუარსა ხოლო და სდუმით მკუდართა აღდგომილთა და ბრმათა თუალთა ახილვასა და განრღუეულთა განკურნებასა და კეთროანთა განწმედასა და ზღუასა ზედა სლვასა და ეშმაკთა განსხმასა და სხუათა სასწაულთა და ნიშებთა, რომელ-ესე არა კაცად, არამედ ღმრთად აჩუენებენ ქრისტესა!
და	ცხო.ანტ	აღმოიკითხეთ და იხილეთ, რამეთუ რომელ-იგი ქმნა ქრისტემან, ღმრთად მას გამუაჩინებს, რამეთუ მოვიდა, ჴორცნი შეისხნა ცხორებისათჳს კაცთაჲსა.
და	ცხო.ანტ	მითხართ ჩუენ თქუენცა თქუენი იგი, რაჲღა-მე სთქუათ პირუტყუთა მათთჳს, ანუ პირუტყუებაჲ და ველურებაჲ, უკუეთუ ვითარ ესე მესმის, ინებოთ სიტყუად, ზღაპრად თქუმულ არს ესე თქუენ შოვრის, და სხუასა სხუად აქცევთ: აღტაცებასა ქალისასა ქუეყანით და ეფესტოს მკელობრებასა ცეცხლად და ერას ჰაერად და აპოლოს მზედ და არტემის მთოვარედ და პოსიდონს ზღუად.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ კეთილი იგი დაბადებული ესრჱთ გარდააქციეთ, ა˜დ გიღირდა ამათი დაკჳრვებაჲ და არა ღმერთ-ყოფად დაბადებულთა, რაჲთა არა შემოქმედისა პატივი ქმნულთა მისცეთ?
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ჯერ-ვიდრემე-არს თქუენდა ხუროთმოძღურისაჲ მის პატივი მის მიერ აღშჱნებულსა მას სხჳსა მიცემად, გინათუ ერისთავისა პატივი ერისაგანსა, და აწ ამისთჳს რაჲ-მე ვთქუათ, რაჲთა გულისხმა-ვყოთ, უკუეთუ კიცხევის რაჲმე ღირს ჯუარი?
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგინივე მას ჰპოებდეს და მიმოიქცევდეს პირსა აქა და იქი.
და	ცხო.ანტ	განიღიმა ანტონი და ჰრქუა მათ მერმე კუალად თარგმნითა: მათ თჳთ მისგანვე პირსა აქუს მხილებაჲ, რამეთუ თქუენ უფროჲსღა განჩინებისათა მათ სიტყუათა ზედა დამტკიცებულ ხართ და ესე გაქუს ჴელოვნებად და ჰგონებთ: ჩუენსა, ნუუკუე თჳნიერ სიტყუათა გამოჩინებულთა ღმერთსა ჰმსახურებთ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მათ მიუგეს და ჰრქუეს: უფროჲს არს შეწევნით სარწმუნოებაჲ.
და	ცხო.ანტ	და ესე არს ჭეშმარიტი მეცნიერებაჲ.
და	ცხო.ანტ	აწ უკუე რომელთა აქუს სარწმუნოებით შეწევნაჲ, ამათ არარაჲ უჴმს, არამედ, ვინ უწყის, მეტცა არს სიტყუათა განჩინებაჲ, რამეთუ რომელსა-ესე სარწმუნოებით ვსცნობთ, ამას თქუენ სიტყჳსა გამოჩინებითა ჰგონებთ განჩინებასა და, ვინ უწყის, ვერცა გულისხმა-ჰყოფთ თქუენ, რომელშა-ესე ჩუენ ვსცნობთ.
და	ცხო.ანტ	ამიერითგან უმჯობჱს არს და უძლიერჱს არს სარწმუნოებითა შეწევნაჲ თქუენსა მაგას სიბრძნით განზრახვასა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ჩუენ – ქრისტეანეთა, არა თუ სიბრძნისა სიტყჳთა წარმართთაჲ გუაქუს საიდუმლოჲ, არამედ ძალითა სარწმუნოებისაჲთა მოცემული ჩუენდა ქრისტჱს მიერ ღმრთისაგან, და რამეთუ ჭეშმარიტ არს სიტყუაჲ.
და	ცხო.ანტ	აჰა ესერა ჩუენ წიგნი არა გჳსწავიეს და გურწამს ღმერთი და გჳცნობიეს იგი დაბადებულთაგან მისთა ყოველსავე ზედა წინაჲსწარმცნობელად, და რამეთუ შემწჱ არს სარწმუნოებაჲ ჩუენი.
და	ცხო.ანტ	და რამეთუ თქუენთა მათ კერპთა უცნებაჲ განქარდების, ხოლო ჩუენი სარწმუნოებაჲ განეფინების ყოველსა სოფელსა და ადგილსა.
და	ცხო.ანტ	და რამეთუ თქუენ განიზრახავთ და ჰბრძნობთ და ვერ გარდააქცევთ ქრისტეანეთაგანსა წარმართად, ხოლო ჩუენ ქრისტჱს სარწმუნოებასა ვქადაგებთ და წარმოვსტყუენავთ თქუენსა მაგას მრჩობლეშმაკებულებასა, და იციან ყოველთა ქრისტე ღმრთად და ღმრთისა ძედ.
და	ცხო.ანტ	ხოლო თქუენ კეთილწერილთა მათგან წიგნთა თქუენთა ვერ დააბრკოლებთ ქრისტჱს მოძღურებასა, ხოლო ჩუენ სახელ-ვსდებთ ჯუარცმულსა ქრისტესა და ყოველთა ეშმაკთა განვასხამთ, რომელთათჳს თქუენ გეშინის, ვითარცა ღმერთთა.
და	ცხო.ანტ	და სადა-იგი სახჱ სამეუფოჲსა ჯუარისაჲ არნ, უძლურ იქმნიან გრძნებანი, და ვერ შეეწევიედ წამლობანი.
და	ცხო.ანტ	ანუ ესე ოდეს ყოველი დასცხრა და უძლურ იქმნა, ანუ არა ოდესცა მაცხოვრისა ჩუენისა ქრისტჱს ჯუარი აღემართა?
და	ცხო.ანტ	აწ კიცხევის-მე რაჲ ღირსა ესე, ანუ არა უფროჲსღა იგინი განქარვებულნი მისგან და მხილებულნი უძლურნი?
და	ცხო.ანტ	და ესეცა საკჳრველ არს, რამეთუ თქუენი ეგე არასადა იდევნა, არამედ კაცთაგან უგუნურთა ქალაქად-ქალაქად პატივ-ეცემის, ხოლო ქრისტჱსნი იდევნებიან.
და	ცხო.ანტ	და უფროჲს თქუენსა ჩუენი გარდამატებულად ყუავის და განმრავლდების, რამეთუ ქებულნი იგი თქუენნი და მოზღუდვილნი განიხრწნებიან, ხოლო ქრისტჱს მიმართ სარწმუნოებაჲ და სწავლაჲ, რომელი ტყუვილ გიჩნს თქუენ, და იდევნაცა მრავალგზის მეფეთაგან უღმრთოთა, ხოლო მადლმან ქრისტესმან აღავსო ყოველი ქუეყანაჲ.
და	ცხო.ანტ	ოდეს სადა ესრჱთ ღმრთისა ცნობაჲ გამობრწყინდა, ანუ ოდეს ესრჱთ სიწმიდჱ და სათნოებაჲ ქალწულებისაჲ გამოჩნდა, ანუ ოდეს ესრჱთ სიკუდილი შეურაცხ იქმნა, – ანუ არა ოდესცა ჯუარი ქრისტჱსი აღემართა?
და	ცხო.ანტ	არავინ აცილობდეს, ხედვიდეს რაჲ მარტჳლთა ქრისტჱსთჳს, შეურაცხისმყოფელთა სიკუდილისა, და ხედვიდესღა ქალწულთა ეკლესიისათა ქრისტჱსთჳს წმიდად და შეუგინებელად გუამთა მათთა დამარხვასა.
და	ცხო.ანტ	და არს ესეცა სახედ ჩუენებად ქრისტჱს მიმართ სარწმუნოებისათჳს, ვითარმედ იგი ხოლო არს ჭეშმარიტ ღმრთისმსახურებისათჳს.
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ თქუენ არღა გრწამს და ეძიებთ სიტყუათა განზრახვასა შეტყუებად, ხოლო ჩუენ არა რწმუნებითა სიბრძნესა წარმართთასა ვაჩუენებთ, ვითარცა თქუა მოძღუარმან ჩუენმან, არამედ სარწმუნოებით ვაუწყებთ, საქმით უსწრობთ სიტყუათა მათგან შემზადებულთა.
და	ცხო.ანტ	აჰა ესერა არიან ვნებულნი ეშმაკთაგან, რამეთუ იყვნეს ვინმე მისრულ ეშმაკთაგან ურვილნი, და წარმოადგინნა იგინი შოვრის და თქუა: ანუ თქუენ განზრახვითა თქუენითა, გინათუ მეცნიერებითა, გინა გრძნებითა ხადოდეთ კერპთა თქუენთა და განსწმიდენით ესენი!
და	ცხო.ანტ	უკუეთუ ვერ შემძლებელ ხართ, დასცხერით ცილობად ჩუენდა მომართ და იხილოთ ჯუარისა ქრისტჱსისა ძალი.
და	ცხო.ანტ	ვითარ-ესე თქუა, სახელ-სდვა ქრისტესა და დასწერა ვნებულთა სახჱ სამეუფოჲსა ჯუარისაჲ მეორედ და მესამედ, და მყის აღემართნეს კაცნი იგი ცოცხალნი და გონიერნი და ჰმადლობდეს უფალსა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო რომელთა-იგი წოდებულ იყო ფილოსოფოს, უკჳრდა, და ჭეშმარიტად დაკჳრვებულ იყვნეს გონიერებასა მის კაცისასა და რომელ-იგი იქმნა სასწაულები.
და	ცხო.ანტ	გრწმენინ თქუენცა და იქმნენით, ვითარცა ჩუენ, და იხილოთ, რამეთუ არა მეცნიერებაჲ სიტყუათაჲ ჩუენ შოვრის არს, არამედ სარწმუნოებაჲ სიყუარულითა ქრისტჱსგან შეწევნითა, უკუეთუ გაქუნდეს თქუენცა, არღარა სიტყუათა გამოჩინებასა ეძიებდეთ, არამედ სრულიად ქრისტჱს მიმართ სარწმუნოებაჲ შეჰრაცხეთ.
და	ცხო.ანტ	ესე სიტყუანი არიან ანტონისნი, ხოლო მათ ესეცა დაუკჳრდა და წარვიდეს და ამბორს-უყოფდეს მას და აღუვარებდეს სარგებელისა ყოფასა მისგან.
და	ცხო.ანტ	და მიიწია ვიდრე მეფისამდე ანტონისთჳს სიტყუაჲ, ვითარცა ესმა ესე კოსტანტინოსს აგჳსტჱსსა და ძეთა მისთა კოსტანტის და კოსტას აგჳსტეთა, და მოსწერდეს მისა, ვითარცა მამისა.
და	ცხო.ანტ	და ილოცვედ მიღებად წიგნისა მისგან.
და	ცხო.ანტ	არამედ არცაღა წიგნი იგი დიდ რაჲმე შეერაცხა და არცაღა ებისტოლისა მისთჳს თავი სთნდა, არამედ იგივე იყო, ვითარცა-იგი ვიდრე მოწევნადმდე მისა მეფეთა.
და	ცხო.ანტ	ოდეს მუართუეს მას წიგნი, მოუწოდა მონაზონთა და ეტყოდა: რაჲსა გიკჳრს, უკუეთუ მოსწერს მეფჱ ჩუენდა?
და	ცხო.ანტ	რამეთუ კაცივე არს, არამედ უფროჲსღა გიკჳრდინ, რამეთუ ღმერთმან შჯული კაცთა მოუწერა და ძისაგან თჳსისა გუეტყოდა ჩუენ;
და	ცხო.ანტ	უნდა, რაჲთამცა არცა მოიღო წიგნი იგი და თქუა: არა ვიცი ესევითართა მიწერაჲ.
და	ცხო.ანტ	ვითარ აიძულა ძმათაგან და ყოველთა მონაზონთა, ვ˜რ ქრისტეანენი არიან მეფენი, რაჲთა არა შეწუხნენ და დაბრკოლდენ, მაშინ უბრძანა აღმოკიხვაჲ და მიწერა, ვითარმედ შეიწყნარნა იგინი, რამეთუ ქრისტესა თაყუანისცემენ, ხოლო აზრახებდა მათ ცხორებისათჳს, და ნუ დიდად მოგითუალავს წარმავალი ესე, არამედ უფროჲსღა მოიჴსენებდით მერმესა მას საშჯელსა და უწყოდეთ, რამეთუ ქრისტჱ მხოლოჲ ჭეშმარიტი, საუკუნჱ მეუფჱ არს;
და	ცხო.ანტ	კაცთმოყუარე ყოფად ჰლოცვიდა მათ და რაჲთა იღუწიდენ სამართალსა და გლახაკთასა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მათ მიიღეს წიგნი იგი და უხაროდა.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ ყოველთა მიმართ იყო ანტონი საყუარელ, და ყოველნი მამად ჰლოცვიდეს მას, ესრჱთ შესწავებულ იყო ყოველთა.
და	ცხო.ანტ	და ესრჱთ რომელნი შეემთხუეოდეს მას, კაცად-კაცადსა სიტყუასა მისცემნ და მერმე მიიქცის მუნვე მთად.
და	ცხო.ანტ	და ჩუეულებაჲ იგი მარხვისაჲ აქუნდა, რამეთუ მრავალგზის მიმავალთა თანა მისა მჯდომარესა და სლვასა შინა განკჳრდის, ვითარცა დანიელსა წერილ არს, და იგი ჟამისა ერთისა შემდგომად ზრახავნ სიტყუასავე მას შემდგომსა, რომელნი-იგი მისრულ არიედ ძმანი, ხოლო რომელნი-იგი მის თანა იყვნეს, ცნიან, ვითარმედ ჩუენებასა რასმე იხილავს იგი.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ რომელი-იგი ეგჳპტეს იქმნებინ, მრავალგზის მთასა გარე არნ, იხილავნ და უთხრის სერაპიონს ეპისკოპოსსა, შინაგან არნ და ხედავნ ანტონი, უცალო არნ ხილვასა მას შინა.
და	ცხო.ანტ	ამისა შემდგომად ვითარ ჯდა და იქმოდა იგი, რეცათუ დაკჳრვებულ იქმნა და მრავალ ჟამ იყო ჩუენებასა მას და სულთ-ითქუმიდა და მერმე ჟამისა ერთისა შემდგომად მოექცა მათ, რომელნი-იგი მის თანა იყვნეს, და სულთ-ითქუნა, შეძრწუნდა და აღდგა, ილოცვიდა და მოიდრიკნა მუჴლნი, დაყოვნა მრავალ ჟამ და აღდგა და ტიროდა ბერი იგი.
და	ცხო.ანტ	მერმე კუალად ევედრებოდა, ხოლო ცრემლოოდა და იტყოდა: მომავალ არს ეკლესიათა ზედა რისხვაჲ და მიცემად არს ჴელთა კაცთასა, მსგავსთა პირუტყუთასა, რამეთუ ვიხილე ტაბლაჲ საუფლოჲ და მახლობელად მისა მდგომარეები ჯორები გარემოჲს ყოვლით კერძო, და უწიხნიდეს შემართ ესრჱთ, ვითარცა-იგი არნ უწესოთა ხლდომაჲ პირუტყუთაჲ და წიხნაჲ.
და	ცხო.ანტ	მერმე სულთ-ითქუმიდა და იტყოდა: აგრძენით სამე, ვითარ-იგი სულთვითქუემდ, რამეთუ მესმა მე ჴმაჲ, ვითარმედ: საძაგელ იქმნნეს საკურთხეველნი ჩემნი.
და	ცხო.ანტ	და მეორესა წელსა იყო მოსლვაჲ არიანოზთაჲ და აღჭრაჲ ეკლესიათაჲ, ოდეს-იგი ჭურჭელსა წმიდასა სამსახურებელსა მძლავრ მოიტაცებდეს და წარმართთა აჰკიდებდეს, ოდეს წარმართთაცა სავაჭროთაგან აიძულებდეს მისლვად მათ თანა და ფრდიდეს მათ წინაშე სავაჭროსა ზედა, ვითარცა უნდა.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა იხილა ესე ხილვაჲ ესრჱთ, რომელნი-იგი მუნ იყვნეს, ჰლოცვიდა და ჰრქუა: ნუ იურვით, შვილნო, რამეთუ, ვითარცა განრისხნა უფალი, ეგრჱთვე კუალად განკურნოს, და მერმე კუალად ადრე მოიღოს ეკლესიამან სამკაული თჳსი და ეგრჱთვე ჩუეულად ბრწყინვიდენ, და იხილნეთ განდევნილნი კუალად მგელნი იგი და უღმრთოებაჲ მერმე თჳსსავე ბუდესა დატევნილი, ხოლო ღმრთისმსახურებისა სარწმუნოებაჲ კადნიერად ყოვლითა აზნაურებითა ყოველსა ადგილსა, გარნა ნუ სადა შეიგინებით არიანოზთა თანა, რამეთუ არა მოციქულთაჲ არს ესე მოძღურებაჲ, არამედ ეშმაკთაჲ და მამისა მათისა სატანაჲსი და უფროჲსღა პირუტყჳსა და უთესლოისა გონებისაჲ არს, მართლ ვითარცა ჯორთაჲ პირუტყუებაჲ.
და	ცხო.ანტ	და გარდაიცვალოს, და არარაჲ შეუძლებელ იყოს თქუენდა.
და	ცხო.ანტ	და მერმე: ამენ, ამენ გეტყჳ თქუენ: რაჲცა სთხოოთ მამასა ჩემსა, მოგცეს თქუენ სახელითა ჩემითა;
და	ცხო.ანტ	ითხოვდით, და მოგცეს.
და	ცხო.ანტ	და იგი არს, რომელმან მოწაფეთა ჰრქუა და ყოველთა მორწმუნეთა მისთა: სნეულთა განჰკურნებდით, ეშმაკთა განასხემდით, უსასყიდლოდ მიგიღებიეს, უსასყიდლოდ მისცემდით.
და	ცხო.ანტ	არა თუ ბრძანებით ჰკურნებდა წმიდაჲ ანტონი, არამედ ლოცვითა და ქრისტჱს სახელის-დებითა, ვითარმედ ყოველთა მიმართ ცხად არნ, რამეთუ არა იგი ჰყოფნ, არამედ უფალი, რომელი ანტონისგან კაცთმოყუარე ექმნის, და განჰკურნებდა ვნებულთა.
და	ცხო.ანტ	ანტონს ლოცვაჲ ხოლო იყო და შრომაჲ, რომლისათჳსცა მთასა ზედა ჯდა და უხაროდა საღმრთოთა მათ ხილვათაჲ და მწუხარე არნ იძულებასა მრავალთასა და გარდამოყვანებასა გარეშე მთასა.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ მსაჯულნი ყოველნი ევედრებოდეს მას გარდამოსლვასა მთით, რამეთუ ვერ შესაძლებელ იყო შესლვაჲ მათი მუნ მათთჳს, რომელნი-იგი შეუდგეს მსაჯულნი, არამედ ევედრებიედ მას, რაჲთა მოვიდეს და იხილნეს იგინი.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგი გარე-მიიქცევნ პირსა მათგან და იჯმნინ, რაჲთა არა გარდამოვიდეს მათა, ხოლო იგინი დადგრომილ არიედ და ჰგებედ მას.
და	ცხო.ანტ	და უფროჲსღა თანამდებთა მათ და მჴედართა ქუეშე მყოფთა მიუვლინებედ მას, რაჲთა მათითა მიზეზითა გარდამოვიდეს.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ ევნებინ მას უნებლიად და ხედავნ მათ გოდებასა შინა, მოვიდის იგი გარეშე მთასა, და არავე ურგებ არნ შრომაჲ იგი მისი, არამედ მრავალთა სალხინებელ ექმნის და სარგებელ მოსლვაჲ იგი მისი.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მსაჯულთა სარგებლად აზრახებნ და ეტყჳნ: უფროჲს ყოველთა სამართლად ჰშჯიდით და გეშინოდენ ღმრთისა და უწყოდეთ, რამეთუ რომლითაცა საშჯელითა შჯიდეთ, მითვე განიკითხნეთ.
და	ცხო.ანტ	და სპაჲსპეტიცა ვინმე მრავალთაგან ევედრებოდა მას გარდამოსლვად: ვითარ მოვიდა, და ზრახვიდა მას მცირედ ცხორებისათჳს სარგებელად და მვედრებელთა მათთჳს ისწრაფდა.
და	ცხო.ანტ	და მსგავსად განცხრომისა ამას არწმუნებდა და ეტყოდა, რამეთუ: ვითარცა თევზთაღა დაყოვნიან ჴმელსა ქუეყანასა და მოსწყდიან, ეგრეცა მონაზონთა თუ დაყოვნონ თქუენ თანა და თუ თქუენ შოვრის იქცეოდიან, დაჴსნდენ.
და	ცხო.ანტ	ჯერ-არს, ვითარცა თევზთაჲ ზღუასა შინა, ეგრეცა ჩუენი მთათა გარე ყოფაჲ, ნუუკუე დავყოვნოთ და დაგუავიწყდეს შინაგანი.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა ესმა სპაჲსპეტსა მას ესე და სხუაჲცა მრავალი მისგან, დაუკჳრდებოდა და თქუა: ჭეშმარიტად მონაჲ ღმრთისაჲ არს!
და	ცხო.ანტ	და ვინაჲ სატუხისა თანა ესევითარი და ესეთი გონებაჲ, არა თუმცა საყუარელ იყო ესე ღმრთისა?!
და	ცხო.ანტ	ესთენ მწარედ გუდევნიდა ჩუენ ქრისტეანეთა უღმრთოთა მათთჳს და სახელხენეშთა არიანოზთა სწრაფისათჳს, და ესთენ ფიცხელ იყო იგი, ვითარმედ ქალწულთაცა სცემდა და მონაზონთა სტანჯვიდა შიშუელთა.
და	ცხო.ანტ	მიავლინა მისა ანტონი და მიწერა ებისტოლჱ, რომელსა წერილ იყო ესე: ვხედავ რისხვასა მომავალსა შენ ზედა, დასცხერ დევნად ქრისტეანეთა, ნუუკუე რისხვაჲ მოიწიოს შენდა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ბალაკიოს განიცინნა და ებისტოლესა მას ჰნერწყუა და დააგდო, ხოლო რომელთა-იგი მიართუეს, აგინნა და ამცნო, რაჲთა უთხრან ესე ანტონის: რამეთუ იღუწი შენ მონაზონთათჳს, აჰა ესერა მოვალ შენ ზედაცა.
და	ცხო.ანტ	და არღა წარჴდეს ხუთნი ოდენ დღენი, და მოიწია მის ზედა რისხვაჲ.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ პირველსა სავანესა ალექსანდრიაჲსასა, რომელსა ჰრქჳან ქერეუ, განვიდოდა იგი ბალაკიოს და ნისტორიოს, პიტიახში ეგჳპტისაჲ, და ორნივე სხდეს ცხენთა, რამეთუ იყვნეს ორნივე ბალაკისნი, უმშჳდჱს ყოველთა, რომელნი იზარდებოდეს მისგან.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ არღა მიწევნულ იყვნეს ადგილსა მას, იწყეს ცხენთა მათ სიმღერად, ვითარცა ჩუეულ იყვნეს, ურთიერთას და მყის უმშჳდჱსმან მან, რომელსა ზედა ჯდა ნისტორი, კბილითა გარდამოიქუა ბალაკიოს და დათრგუნა იგი და ესრჱთ კბილითა მოჰშჭამა ბარკალსხჳლი მისი.
და	ცხო.ანტ	და მუნთქუესვე წარიქუეს ქალაქად.
და	ცხო.ანტ	და მესამესა დღესა მოკუდა.
და	ცხო.ანტ	და ყოველთავე უკჳრდა ესე და იტყოდეს, რამეთუ: რომელ-იგი თქუა ანტონი, ადრე აღესრულა, რამეთუ ესრჱთ განმწარებულთა მათ მუაქცევდა, ხოლო სხუათა, რომელნი-იგი შეემთხუეოდეს მას, ასწავებდა, ვითარმედ მეყსეულად დაავიწყდის საშჯელი იგი და ჰნატრიედ მონაზონთა, რომელთა დაუტევებიეს სოფელი ესე, ესოდენ დაჭირვებულთა ზედა-ადგებინ, რეცათუ არა სხუაჲ ვინმე არნ, არამედ იგი არნ ვნებულ.
და	ცხო.ანტ	და ესრჱთ კუალად ყოველთა მიმართ იყო სარგებელად შემძლებელ, ვითარმედ მრავალთა მჴედართა და მრავალთა მდიდართა დაუტევიან ამის სოფლისა სიმძიმჱ და მიერითგან იქმნიან მონაზონ.
და	ცხო.ანტ	და ყოვლადვე, ვითარცა მკურნალი, მიცემულ იყო ღმრთისაგან ეგჳპტესა ნეტარი ანტონი.
და	ცხო.ანტ	ვინ მწუხარჱ შეემთხუეოდა მას და არა მოიქცეოდა მხიარული!
და	ცხო.ანტ	ვინ მივიდის მისა გოდებით თჳსთა მკუდართათჳს და არა მეყსეულად განიშორებდა გლოვასა!
და	ცხო.ანტ	ვინ განრისხებული მივიდოდა და არა მშჳდობად მოიქცეოდა!
და	ცხო.ანტ	ვინ გლახაკი მოწყინებული მოვიდოდა და ისმენდა მისსა და ხედვიდა მას და არა შეურაცხ-ჰყოფდა სიმდიდრესა და ნუგეშინისცემულ იქმნებოდა სიგლახაკისათჳს!
და	ცხო.ანტ	ვინ მონაზონი შეურვებული მივიდის მისა და არა უფროჲს განძლიერდებოდა!
და	ცხო.ანტ	ვინ ჭაბუკი მივიდა მთად, და იხილის რაჲ ანტონი, და არა დასცხრის გულისთქუმისაგან და შეიყუარის სიწმიდჱ!
და	ცხო.ანტ	ვინ მოვიდოდა მისა ეშმაკისაგან განცდილი და არა განისუენებდა!
და	ცხო.ანტ	ვინ გულისსიტყუათაგან ურვილი მივიდოდა, და არა დამშჳდნა გონებაჲ მისი!
და	ცხო.ანტ	და რამეთუ ესე დიდი იყო მონაზონებაჲ ანტონისი, ვითარცა პირველად ვთქუ, მადლი განკითხვისაჲ სულთაჲ აქუნდა და იცოდა მათი იგი ძრვაჲ, და ვითარძი ვის მათგანსა აქუს ზედა-მისლვაჲ და სწრაფაჲ ძჳრის-ზრახვად.
და	ცხო.ანტ	და არა ხოლო თუ იგი არა მოიკიცხებოდა მათგან, არამედ შეურვებულთაცა გულისსიტყუათა მათ მიერ იგი ასწავებნ, რაჲთა შეუძლონ მათთა მათ ძჳრისზრახვათა გარე-მიქცევად, უთხრობნ ძჳრისმოქმედთა მათ ზაკულებათა და უძლურებათა.
და	ცხო.ანტ	და თითუეული ვითარცა სალბუნითა განკურნებული მის მიერ, მიერითგან გარდამოვიდოდეს კადნიერად ცნობათაგან ეშმაკისათა და მსახურთა მისთაჲსა.
და	ცხო.ანტ	და რავდენთა თხოილთა ქალწულთა ვითარცა იხილეს ხოლო მიერ მდინარესა ანტონი, დაადგრეს ქრისტესთჳს ქალწულებასა.
და	ცხო.ანტ	მოვიდოდეს სხჳთ საზღვრით მისა, რომელთა-მათცა ყოველთა თანა სარგებელ ეყოფოდა, და მიიქცეოდეს თჳსსა ადგილსა და ვითარცა მამისაგან წარიგზავნებოდეს.
და	ცხო.ანტ	ამისთჳსცა უკუე აღ-რა-ესრულა იგი, ყოველნი, ვითარცა ობოლნი, შევიქმნენით მამისაგან, გარნა ჴსენებითა ხოლო მისითა ნუგეშინისცემულ ვიქმნენით და მოვიჴსენებდით სწავლათა და ნუგეშინისცემათა მისთა.
და	ცხო.ანტ	და ვითარ-იგი იყო აღსრულებაჲ ცხორებისა მისისაჲ, ჯერ-არს ჩემდა მოჴსენებად და თქუენდა სმენად გულსმოდგინედ.
და	ცხო.ანტ	და ესეცა მისი საწადელი იქმნა, რამეთუ მსგავსად ჩუეულებისა მოხედვა-ყო მონაზონთა, რომელნი იყვნეს გარე მთასა, რამეთუ წინაჲსწარ ეუწყა ღმრთისაგან თავისა თჳსისა აღსრულებაჲ, და ეტყოდა ყოველთა ძმათა, ვითარმედ: ამას გეტყჳ თქუენ: უკუანაჲსკნელსა ხილვასა ვჰყოფ და მიკჳრს, უკუეთუ კუალად თავნი ჩუენნი ამას სოფელსა ვიხილნეთ, რამეთუ ჟამი არს ამიერითგან ჩემისა განსლვისაჲ და ვარ მე ას და ხუთის წლის.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მათ ვითარცა ესმა, ტიროდეს და გარე-მოეხუეოდეს და ამბორს-უყოფდეს ბერსა მას.
და	ცხო.ანტ	ხოლო იგი, ვითარცა უცხოჲთ ადგილით, მივიდოდა თჳსა ქალაქად და სიხარულით იტყოდა, ამცნებდა მათ და ასწავებდა: ნუ სულმოკლე ხართ შრომასა, ნუცაღა მოგეწყინებინ მარხვაჲ, არამედ რეცათუ დღითი-დღედ მოსწყდებით, ესრეთ ცხოვნდებოდეთ და, ვითარცა პირველად ვთქუ, ისწრაფდით სულისა თჳსისა დაცვად მწინკულევანთაგან გულისსიტყუათა და მობაძავ იყვენით წმიდათა და ნუ მიეახლებით მელიტიანოზთა მწვალებელთა, რამეთუ იცით მათი იგი ზაკულებაჲ და შეგინებული გონებაჲ;
და	ცხო.ანტ	ნუცაღა, უკუეთუ იხილნეთ, ზედა-რაჲ-ადგებოდიან მსაჯულნი, ნუ შესძრწუნდებით, რამეთუ წარჴდეს, მოკუდავი და საწუთროჲ არს მათი იგი უცნებაჲ.
და	ცხო.ანტ	უფროჲსღა წმიდად თავნი თქუენნი მათგან დაიცვენით და დაჰმარხეთ მამათა მოცემული, უფროჲსღა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი ღმრთისმსახური სარწმუნოებაჲ, რომელ-იგი წიგნთაგან ისწავეთ და ჩემ მიერ მრავალგზის მოგაჴსენე.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ძმანი იგი აიძულებდეს მათ დადგრომად მათ თანა და მუნ აღსრულებად.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მან არა თავს-იდვა და მრავლისათჳს, ვითარცა-იგი რეცა დუმილით, გამოუცხადებდა უფროჲსღა ამისთჳს, რამეთუ მეგჳპტელთა აღსრულებულთა მონაზონთა გუამთა, უფროჲსღა წმიდათა მოწამეთა, ჰყუარობენ დამარხვად და წარგრაგნად ამრენაკსა და არა დაფლვად ქუეყანასა, არამედ კიდობანსა შინა დადებად და დამარხვად შინა თჳსისაგან;
და	ცხო.ანტ	ხოლო ანტონი მრავალგზის ამისთჳს ეპისკოპოსთა ევედრებოდა, რაჲთა ამცნონ ერსა, და ერისკაცთაცა კდემნ და დედათა ასწავებნ და ეტყჳნ: არცაღა შჯულიერ, არცა ყოვლად ღირს არს ესე საქმედ, რამეთუ მამათმთავარნი და წინაწარმეტყუელნი, ვიდრე აქა ჟამადმდე ჩანან საფლავნი, და იგიცა უფლისა ჩუენისა და მაცხოვრისაჲ ყოვლად წმიდაჲ იგი გუამი სამარესა დაიდვა, და ლოდი დასდვეს, და დაემალა იგი, ვიდრემდის აღდგა მესამესა დღესა.
და	ცხო.ანტ	და ამას ეტყოდა და უჩუენებდა, ვითარმედ უშჯულოება არს სიკუდილისა შემდგომად არა დაფლვაჲ გუამთა აღსრულებულთაჲ.
და	ცხო.ანტ	დაღათუ წმიდა იყოს, და რაჲმე უფროჲს არს ანუ უწმიდჱს უფლისა გუამისა?
და	ცხო.ანტ	მრავალთა ისმინეს და დაჰფლვიდეს ქუეყანასა მიერითგან და ჰმადლობდეს უფალსა, რამეთუ კეთილად ისწავეს.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მან ესე იცოდა და ეშინოდა, ნუუკუე მისიცა გუამი ესრე ყონ.
და	ცხო.ანტ	ისწრაფა, წარემართა იგი და იჯმნა მათგან, რომელნი-იგი მთასა გარე იყვნეს მონაზონნი, და შევიდა შინაგან მთასა, სადაცა ჩუეულებაჲ აქუნდა ყოფად.
და	ცხო.ანტ	და მცირედთა თუეთა შემდგომად დასნეულდა და მოუწოდა, რომელნი-იგი იყვნეს მის თანა, რამეთუ ორნი იყვნეს, რომელნი დაადგრეს მის თანა ათხუთმეტ წელ მონაზონებასა, რომელნიცა ჰმსახურებდეს მას სიბერისათჳს.
და	ცხო.ანტ	მიუგო და ჰრქუა მათ: აჰა ესერა, ვითარცა წერილ არს, გზასა მამათასა წარვალ, რამეთუ ვხედავ მე თავსა ჩემსა წოდებულსა უფლისა მიერ, ხოლო თქუენ ფრთხილ იყვენით და მრავალთა ჟამთა შრომასა თქუენსა ნუ წარსწყმედთ, არამედ აწ რეცათუ გიწყიეს, ისწრაფდით დამარხვად გულსმოდგინებასა თავისა თქუენისასა.
და	ცხო.ანტ	რამეთუ იცნით ძჳრისზრახვანი იგი ეშმაკთანი და გიხილავს, ვითარ-იგი მძჳნვარე არიან, არამედ უძლურ ძალითა.
და	ცხო.ანტ	ნუ გეშინინ მათთჳს, არამედ უფროჲსღა მარადს ქრისტესა გსუროდენ და მისი გრწმენინ.
და	ცხო.ანტ	ეკრძალენით თავთა თქუენთა და მოიჴსენებდით, რომელი-იგი გესმა სწავლაჲ ჩემგან.
და	ცხო.ანტ	და ნუცაღამცა ერთი რაჲ არს ზიარებაჲ მწვალებელთა მათ თანა მელიტიანოსთა, ნუცა ყოვლად მწვალებელთა მიმართ არიანოზთა.
და	ცხო.ანტ	იცით სამე, ვითარ-იგი მე მათგან გარე-მივიქცეოდე ქრისტჱს მბრძოლისა მისთჳს და უცხოდ მადიდებელისა გონებისა მათისა, ხოლო თქუენ ისწრაფდით უფროჲსღა მიახლებად მარადის თავთა თქუენთა უფალსა და მერმე წმიდათა მისთა, რაჲთა სიკუდილისა შემდგომად საუკუნეთა მათ საყოფელთა, ვითარცა მეგობართა და მეცნიერთა, შეგიწყნარნენ თქუენ მათცა.
და	ცხო.ანტ	ესრჱთ შეჰრაცხეთ, ამას ზრახევდით და თუ რაჲმე გჭირდეს ჩემთჳს, მომიჴსენეთ მე, ვითარცა მამაჲ, და ნუვის უტევებთ გუამსა ჩემსა წარღებად ეგჳპტედ, ნუუკუე სახლთა თჳსთა დადგან.
და	ცხო.ანტ	ამის მადლისათჳსცა შემოვედ მთად და მოვედ აქა.
და	ცხო.ანტ	იცით სამე, ვითარ-იგი მარადის ვაყენებდი მათ, რომელნი-იგი ამას იქმოდეს და ვამცნებთ დაცადებად ესევითარსა ჩუეულებასა.
და	ცხო.ანტ	დაჰფალთ გუამი ესე ჩემი თქუენ და ქუეყანასა დაფარეთ.
და	ცხო.ანტ	და იყავნ ჩემი ესე სიტყუაჲ დამარხულ თქუენ მიერ, და ნუმცა ვინ იცის ადგილი იგი თჳნიერ თქუენსა.
და	ცხო.ანტ	განყავთ სამოსელი ჩემი და ათანასის ეპისკოპოსსა მიეცით ერთი ხალენი და რომელ-იგი დავირეცი სამოსელი, რომელ-იგი მან მომცა ახალი და დაძუელდა.
და	ცხო.ანტ	და სერაპიონს ეპისკოპოსსა მიეცით ერთი იგი ხალენი, და თქუენ გაქუს ძაძისა სამოსელი.
და	ცხო.ანტ	და აწ ჯმნულ იყვენით, შვილნო, რამეთუ ანტონი წარვალს და არღარა თქუენ თანა არს.
და	ცხო.ანტ	და ამბორს-უყო მათ და განირთხნა ფერჴნი თჳსნი და, ვითარცა მეგობართა თჳსთა, ხედვიდა მომავალთა ანგელოზთა და მათთჳს მხიარულითა პირითა მოაკლდა და შეეძინა იგი წმიდათა მამათა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო მათ, ვითარცა მოსცა მცნებაჲ, წარგრაგნეს გუამი იგი მისი სამოსელსა და ქუეყანასა დაჰფლეს და დაფარეს.
და	ცხო.ანტ	და არავინ იცის, სადა დამალულ არს, თჳნიერ ორთა მათ ხოლო.
და	ცხო.ანტ	და მათ მოიღეს თითუეულად ხალენი იგი წმიდისა ანტონისი და ძუელი იგი სამოსელი და, ვითარცა დიდსა საფასესა, ეგრე ჰმარხვიდეს.
და	ცხო.ანტ	და იგინი ვითარცა ანტონის ხედვედ.
და	ცხო.ანტ	და შე-რაჲ-იმოსიან იგი, ვითარცა მოძღურებაჲ მისი, ჰმოსიედ.
და	ცხო.ანტ	ესე – ჴორცთა ცხორებისა ანტონისი აღსასრული და იგი მონაზონებისა დასაბამი.
და	ცხო.ანტ	და თუ მცირედ არს ესე მისა მიმართ სათნოებისა, არამედ ამის გამო განიზრახეთ თქუენცა, რაბამ იყო კაცი იგი ღმრთისაჲ ანტონი, რომელმან სიჭაბუკითგან ვიდრე ესევითარისა ჰასაკისამდე ერთბამად დაიმარხა გულსმოდგინედ მონაზონებაჲ.
და	ცხო.ანტ	არცაღა სიბერითა მოუძლურდა მრავალფერისათჳს საჭამადისა, არცაღა უსუსურობისათჳს ჴორცთაჲსა შეიცვალა ხატი სამოსლისა თჳსისაჲ, ანუ და-სადმე-იბანნა ფერჴნი წყლითა და ესრჱთ დაადგრა, და ეგო უვნებელად;
და	ცხო.ანტ	და თუალნი ცოცხლად ეგნეს, და კეთილად ხედვიდა;
და	ცხო.ანტ	და კბილთაგანი არცაღა ერთი მოჰვარდა.
და	ცხო.ანტ	ხოლო ჴელნი და ფერჴნი მისნი ცოცხლად დამარხულ იყვნეს.
და	ცხო.ანტ	და ყოვლად და ყოველთა უფროჲს, რომელნი ფერად-ფერადსა საზრდელსა და აბანოსა და სამოსელსა თითოფერსა: იჴუმევდეს, უბრწყინვალჱს მათსა ჩნდა და ძალითა უგულსმოდგინეჲს.
და	ცხო.ანტ	და ყოველთა ადგილთა ესე განთქუმულ იყო და საკჳრველ ყოველთაგან და სასურველ იყო ყოველთა, რომელთა-იგი არა ეხილვა სათნოებისა და ღმრთისმოყუარებისა სულისა მისისაჲ.
და	ცხო.ანტ	ესე ღმრთისა ნიჭი ვერვინ უვარ-ყოს, ვინაჲ სპანიას და გალიას, ანუ ვითარ ჰრომეს და აფრიკეთს მთასა ზედა დაფარული მჯდომარჱ განითქუა.
და	ცხო.ანტ	არა თუ ღმერთმან ყოველსა ადგილსა თჳსნი იგი კაცნი გამოუცხადნის, რომელმანცა-იგი ანტონის პირველად აღუთქუა, დაღათუ იგინი ღმრთისათჳს დაფარულად იქმედ და დავიწყებაჲ უნებნ, არამედ ღმერთმან იგინი, ვითარცა სანთელნი, უჩუენნის ყოველთა, რაჲთა ესრჱთ, რომელთა ესმეს, იცოდიან შემძლებელ ყოფად მცნებანი ღმრთისანი და წარსამატებელად და საბაძველად სათნოებისა მის გზისა მოღებისათჳს.
და	ცხო.ანტ	ესე აწ სხუათაცა ძმათა აღმოუკითხეთ, რაჲთა ისწაონ, ვითარ ღირს მონაზონთა ცხორებაჲ ყოფად, და ჰრწმენეს, რამეთუ უფალმან და მაცხუვარმან ჩუენმან იესუ ქრისტემან მადიდებელნი თჳსნი ადიდნის.
და	ცხო.ანტ	და რომელნი ჰმონებედ მას ვიდრე აღსასრულადმდე, არა ხოლო თუ სასუფეველსა ცათასა შეიყვანნის, არამედ აქაცა დაფარულნი და რომელნი ისწრაფიედ განშორებად სოფლისაგან, განცხადებულ და განთქუმულ ყვნის მათითა სათნოებითა და სხუათა სარგებლისათჳს ყოველსა ადგილსა ადიდნის.
და	ცხო.ანტ	და თუ საჴმარ იყოს, წარმართთაცა აღმოუკითხეთ, რაჲთა ესრჱთ ოდენ ცნან, რამეთუ უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე არა ხოლო თუ ღმერთ არს და ღმრთისა ძე, არამედ რომელნი ამას ჭეშმარიტად ჰმსახურებენ და ჰრწამს მართლ მისა მიმართ ეშმაკთა, რომელთა-იგი წარმართნი ჰგონებედ ღმრთად, ამათ ქრისტეანენი ამხილებედ არა ხოლო თუ რამეთუ არა არიან ღმერთ, არამედ და-ცა-სთრგუნვენ, ვითარცა მაცთურთა განმხრწნელთა კაცთასა.
და	ცხო.ანტ	აღიწერა ათანასისგან ეპისკოპოსისა ალექსანდრელისა სადიდებელად სამებისა წმიდისა: მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.ბარ	და ვითარ ყოველნი სატანჯველნი აღასრულნა მას ზედა მან მეფემან, და მოუძლურდა იგი და ვერ შეცვალა მან სარწმუნოებაჲ მისი ქრისტჱს მიმართ.
და	ცხო.ბარ	და იყო იგი მეფჱ უღონობასა შინა დიდსაო.
და	ცხო.ბარ	მერმე ეშმაკეულთა კაცთა აზრახეს მეფესა მას ზრახვაჲ ბოროტი და შეიყვანეს წმიდაჲ იგი საპყრობილედ და დააწვინეს იგი ცხედარსა ზედა პირაღმართ და დაუკრნეს მას ჴელნი მისნი და ფერჴნი ცხედარსა მას ზედა ძლიერად და მერმე დედაკაცი მეძავი მიუშუეს მას ზედა, რაჲთა დაწვეს იგი მის თანა უნებელად მისდა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარცა იხილა მოწამემან მან საქმჱ იგი ბოროტი და უღონოჲ, მყის ენაჲ თჳსი კბილითა გარდაიკუეთა და სისხლითა პირი აღივსო და შეჰნერწყუა სისხლი იგი მეძავსა მას დედაკაცსა პირსა და შეღება იგი სისხლითა მით.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარცა იხილა დედაკაცმან მან საკჳრველი იგი საქმჱ, ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: ქრისტეანე ვარ მეცა და მრწამს მე ქრისტე, რომლისათჳს წმიდაჲ ესე იტანჯების.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა ესე თქუა, მეყსეულად ორთავე თავნი მათნი წარეკუეთნეს, და წამებისა გჳრგჳნი მოიღეს.
და	ცხო.ბარ	ესევითარი არცა ერთი რაჲ შეგმთხუევია და ვერცა გულისსიტყუათა ბრძოლასა მოითმენ.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარცა თქუა ესე ბერმან, განუქარდეს მყის მოწაფესა მას მისსა ბოროტნი იგი გულისსიტყუანი მისნი, და წარვიდა იგი სენაკად თჳსად, ჰმადლობდა და ადიდებდა ღმერთსა.
და	ცხო.ბარ	და ესე იყო მის ძმისათჳს ესრჱთ და ბერისა მის მისისა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ჩუენდა ჯერ-არს, ძმანო ჩემნო საყუარელნო, ძიებაჲ მოსწრაფებით ყოველთა სათნოებათაჲ, ვინაჲთგან ამას ცხორებასა საქებელ არს ყოველთა მიერ სათნოებაჲ და მას საუკუნესა სასუფეველსა ღირს მყოფს ჩუენ;
და	ცხო.ბარ	ვევედრებოდით უკუე ქრისტესა, ღმერთსა ჩუენსა, სახიერსა მას და ტკბილსა მეუფესა, რაჲთა ღირს მყვნეს ჩუენ სათნოთა მისთა თანა დღესა მას საშინელსა მოსლვისა მისისასა, რაჲთა არა სირცხჳლეულ ვიპოვნეთ წინაშე ანგელოზთა და კაცთა კრებასა მას საშინელსა.
და	ცხო.ბარ	ესე და ესევითარი სხუაჲ ფრიად უმრავლჱსი წმიდამან ბარლაამ ასწავა მოწაფეთა მათ თჳსთა სიმრავლესა და სხუათაცა, რომელნი მოსრულ იყვნეს მისა წმიდითა მით პირითა თჳსითა, და განამტკიცნა იგინი და აკურთხნა.
და	ცხო.ბარ	და ეგრჱთ მშჳდობით დაიძინა მან და შეჰვედრა სული თჳსი წმიდაჲ და უბიწოჲ ჴელთა ქრისტეს ღმრთისათა თუესა ივლისსა ათცხრამეტსა.
და	ცხო.ბარ	და ღირს იქმნეს მრავალნი ხილვად ღირსთაგანნი და წმიდათანი, თუ ვითარ გჳრგჳნოსანი დიდებითა აღვიდოდა სული მისი ზეცად ანგელოზთა თანა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო გუამი იგი მისი მჴნჱ და ღუაწლით შემოსილი დაიდვა საფლავად წმიდათა მიერ მამათა ადგილსა მას, ვინაჲცა აღასრულა მან ღუაწლი იგი მისი მრავალი და ღმერთსა სათნო-ეყო.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ადგილსა მას, რომელსა დაიდვა ნეტარი და წმიდაჲ ბარლაამ, იქმნებოდეს სასწაულნი დიდნი, არარაჲთ უნაკლულევანჱს პირველისა.
და	ცხო.ბარ	და მყის აღმოჴდა სურნელებაჲ საფლავისა მისგან მისისა წმიდისა, საკჳრველი მომასწავებელი მუნისაჲ მის და საუკუნოჲსა ნეტარებისა მისისაჲ.
და	ცხო.ბარ	არამედ, ჵ, მოღუაწეთა სამკაულო და სათნოო ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისაო დიდო ბარლაამ, ვითარცა მდგომარჱ ხარ შენ წინაშე წმიდისა სამებისა საყდარსა მას და დიდებასა ხედავ საღმრთოსა და იხარებ სიხარულითა მით გამოუთქუმელითა, გაქუს კადნიერებაჲ დიდი, მომიჴსენენ და მეოხ მეყავ ჩუენ, საწყალობელთა ამათ, რომელნი სურვილით აღვასრულებთ ჴსენებასა შენსა, რაჲთა ვიჴსნნეთ ჩუენ ცოდვათა და ბრალთა ჩუენთაგან და ღირს ვიქმნნეთ ოხითა შენითა საუკუნეთა მათ კეთილთა ქრისტეს იესუჲს მიერ უფლისა ჩუენისა, რომელსა შუენის დიდებაჲ თანა მამით და წმიდით სულითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამენ.
და	ცხო.ბარ	და ესმოდა მას ჴმაჲ სიმაღლით: ხედავა, ჵ, სათნოო ჩემო ბარლაამ, პალატსა მაგას და საყდარსა და გჳრგჳნსა?
და	ცხო.ბარ	აწ უკუე წარვედ შენ სიხარულით და იღუაწე ვიდრე განსლვად შენდამდჱ, რამეთუ ესევითარნი განმზადებულ არიან მისაგებელნი ცათა შინა შენთჳს და მსგავსთა შენთათჳს.
და	ცხო.ბარ	და ვითარ მოისმინა ჴმაჲ ესე ნეტარმან ბარლაამ, მეყსეულად ესმა ჴმაჲ გალობისაჲ და დიდებისმეტყუელებისაჲ ანგელოზთაჲ.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა მიხედა ტკბილსა მას და საკჳრველსა ჴმასა გალობისასა, აჰა უფალი იგი დიდებისაჲ გამოუჩნდა მას, მჯდომარჱ ქერობინთა ზედა, და სიმრავლჱ სერაბინთაჲ გარემოჲს მისსა, რომელნი ადიდებდეს მას.
და	ცხო.ბარ	ხოლო წმიდამან ვითარცა იხილა უფალი, თაყუანის-სცა მას და ჰრქუა: ჰჱ, უფალო, უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა, ნუ განმყოფ მე შენგან.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა ესმა ესე წმიდასა ბარლაამს, მეყსეულად მოეგო კუალად თჳსავე ჩუენებისა მისგან ნეტარი და ეგლოვდა მწარედ სულთა მათ, რომელნი ეშმაკთა მიერ მიეცემოდეს ბნელსა, ხოლო იხარებდა იგი.
და	ცხო.ბარ	ხილვათა მათ საკჳრველთა ხილვასა და უფიცხლჱსსა ცხორებასა მისცა მან თავი თჳსი და იყოფვოდა იგი, ვითარცა ანგელოზი.
და	ცხო.ბარ	ხოლო დაყო მან შემდგომად საკჳრველისა მის ჩუენებისა ცხრაჲ თუჱ ჴორცთა შინა და მიიცვალა მერმეთა მათ მიმართ კეთილთა საუკუნეთა.
და	ცხო.ბარ	და მოუწოდა მან ყოველთა მოწაფეთა თჳსთა, რომელნი მკჳდრ იყვნეს მას მთასა, და ეტყოდა მათ ესრჱთ: შვილნო და ძმანო, აჰა ესერა ჟამი ჩემისა სოფლით წარსლვისაჲ მოწევნულ არს, და ჯერ-არს განსლვაჲ ჩემი ჴორცთა ამათგან, და გევედრები ყოველთა, რაჲთა ლოცვა-ჰყოთ ჩემთჳს, რომელ იჴსნას ღმერთმან სული ჩემი წინა-აღმდგომთა მათ ძალთაგან ჰაერის მცველთა, რაჲთა მოავლინოს მადლი სულისა წმიდისაჲ და განარინოს სული ჩემი შეუხებელად მათგან და წარადგინოს იგი წინაშე საშინელსა საყდარსა ქრისტჱსა თაყუანისცემად ყოვლად წმიდასა სამებასა, და რაჲთა თანა-შევირაცხო მე სათნოთა უფლისათა.
და	ცხო.ბარ	ესე უკუე არს თხოვაჲ ჩემი თქუენდა მომართ: თქუენ ჩემთჳს ილოცევდით და იღჳძებდით ღამესა ამას, და მე უკუეთუ ვპოვო მადლი წინაშე უფლისა, თქუენთჳს ვიყო მეოხი სამარადისოდ, რაჲთა გიჴსნნეს უფალმან ყოველნი მრავალსახეთა მათ და მრავალფერთაგან მახეთა.
და	ცხო.ბარ	ევლტოდეთ უკუე ამას მახესა ბოროტსა ბოროტისა ეშმაკისასა და შეიყუარეთ სიმდაბლჱ და სიყუარული, რაჲთა სცხოვნდეთ, რამეთუ სიმდაბლჱ არს მომჭრელი ძარღუთა ეშმაკისათაჲ.
და	ცხო.ბარ	ხოლო მან ვითარცა მიიღო წმიდაჲ იგი წყალი, აღსავსე სიხარულითა იქმნა და იცხებდა მას პირსა და თუალთა და ყოველსა გუამსა მისსა, ჰმადლობდა და ადიდებდა ღმერთსა, რომელმან ესევითარი მნათობი გამოაჩინა და იგი ღირს ყო მისგან მოღებად ევლოგიასა.
და	ცხო.ბარ	ამისთჳსცა უფალი ეტყოდა მოწაფეთა მათ თჳსთა წმიდათა: რაჟამს ყოველი აღასრულოთ, მაშინ იტყოდეთ, მონანი ვართ უჴმარნიო, რომლისათჳსცა, ძმანო და შვილნო ჩემნო, განმზადებულ იყვენით მარადის, და ნუ ეძიებთ ამის სოფლისასა ნურარას, რამეთუ წარმავალ არს ხატი ამის სოფლისაჲ, და ვაჲ არს მათდა, რომელთა არა აქუნდეს ზრუნვაჲ ამიერ განსლვისაჲ.
და	ცხო.ბარ	გარნა რაჲთა მიგითხრა თქუენ საქმჱ ფრიად კეთილი და სარგებელი სულიერი: ძმამან ერთმან ჰკითხა ბერსა ვისმე და ჰრქუა მას: ვითარ ვყო მე, მამაო, რომელ ფრიად მბრძავს მე ეშმაკი სიძვისაჲ, და ვერღარა შემძლებელ ვარ მოთმენად?
და	ცხო.ბარ	ხოლო ბერმან რისხვით მიუგო: არა გრცხუენისა, საწყალობელო, უძლურებაჲ სარწმუნოებისა შენისაჲ ქრისტეს მიმართო, რამეთუ სახელი ოდენ გაქუს შენ ქრისტეანობისაჲ, არცა გუემულ ხარ მისისა სახელისათჳს, არცა რაჲ სხუაჲ ჭირი თავს-გიც, რავდენი რაჲ მოწამეთა ქრისტესთა მოითმინეს სატანჯველი მისთჳს, რომელმან-იგი მათთჳს და შენთჳს ივნო ჴორცითაო.
და	ცხო.ბარ	და ვითარ ესე ჰრქუა ბერმან, შესძინა იგავიცა და ჰრქუა მას: ქრისტეანეჲ ვინმე მიეცა მეფესა მეკერპესა და იტანჯა მისგან ძლიერად.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარცა აღასრულა წმიდამან ბარლაამ ლოცვაჲ, მეყსეულად ნაკუერცხალნი იგი დასხნა ქუჱ და მოიღო მანდილი იგი და ნაცვალად ნაკუერცხალთაჲსა წყალი შთაასხა მას შინა, დაჰბეჭდა ზედა და მიუძღუანა იგი ბერსა მას წმიდასა.
და	ცხო.ბარ	ასხურებდა უკუე წყლისა მისგან წმიდისა ცისად-ცისადთა სნეულთა ნეტარი იგი ბერი, და მყის ყოველნი განიკურნებოდეს და ადიდებდეს ღმერთსა.
და	ცხო.ბარ	ესე უკუე საკჳრველთაგან მის ნეტარისათა მცირედი რაჲმე მოვაჴსენეთ, რამეთუ არცა შესაძლებელ არს აღრიცხუვაჲ მისთა სასწაულთაჲ, ვითარცა ცისა ვარსკულავთაჲ, გარნა ვაუწყოთ ჩუენ ყოველთა ქრისტჱსმოყუარეთა, თუ ვითართა ხილვათა და გამოცხადებათა ღირს იქმნა ნეტარი იგი ხილვად ქრისტჱს მიერ, და თუ რაბამი დიდებაჲ მოიღო მან ცათა შინა ღმრთისაგან, რამეთუ ნეტარი ბარლაამ იქმნა რაჲ ვითარ ოთხმეოცისა წლისაჲ, შრომათა და ღუაწლთა მისთა მოსაგებელსა ხილვად ღირს იქმნა სანატრელი, საკჳრველითა მერმეთა მათ მხილველ იქმნა, რამეთუ ხედვიდა ნეტარი იგი ჩუენებასა ესევითარსა: სიმრავლჱ ანგელოზთაჲ გარემოჲს მისსა იხილა, რომელი ამბორის-მყოფელ მისდა იყო და პატივით, ვითარცა მოყუარჱ მოყუარესა, ჰლოცვიდეს მას და ეტყოდეს.
და	ცხო.ბარ	წარმოგუალე, ძმაო და ჩუენ თანა მონაო უფლისაო, რაჲთა იხილო შენ, რომელი სხუასა არავის უხილავს.
და	ცხო.ბარ	და ვითარ იგინი ამასღა ეტყოდეს მას, აჰა მადლი ღმრთისაჲ წინა-უძღოდა მათ, და ჴმაჲ იყო ნეტარისა ბარლაამის მიმართ: წარმოგუალე და სიხარულით მომდევდი მე, რამეთუ არა გიტევებ შენ, ვიდრე არა წარგადგინო შენ წინაშე მეუფისა ზეცათაჲსა.
და	ცხო.ბარ	და შეუდგა იგი სიხარულით ჴმასა მას სიმრავლესა მას თანა ნათლისა ერთასა.
და	ცხო.ბარ	და ვითარ-იგი აღვიდოდა ნეტარი ანგელოზთა მათ სიმრავლესა თანა, მიჰხედა მან მარჯუნ და მარცხნ და იხილა სიმრავლჱ ფრიადი სულთა მათ უკეთურთაჲ ჰაერის მცველთაჲ, რომელნი ქუეყანით ვიდრე ჰაერთამდე, ვითარცა ზღუდჱ, აღდგომილ იყვნეს.
და	ცხო.ბარ	და უმზირდეს იგინი სულთა კაცთასა, განმავალთა გუამით.
და	ცხო.ბარ	და რომელნიცა უბიწოდ იპოვნიან, აღვლიან მათ შოვრის მათსა დაუყენებელად და წარვიდიან ზეცად, გლოვაჲ და მწუხარებაჲ და ტყებაჲ დაუტევიან ეშმაკთა და მთავარსა მას მათსა ბოროტსა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო რომელნი ვერ ეგრჱთ იპოვნიან, შეებნიან იგინი საფრჴესა მას საეშმაკოსა, იქენჯებოდიან იგინი მათ მიერ და მიეცნიან საპყრობილედ, ვითარცა მათისა ნებისა აღმასრულებელნი.
და	ცხო.ბარ	და იხილა ნეტარმან ბარლაამ განკრძალებულად გამოძიებაჲ სულთაჲ სატანაჲს მიერ და ანგელოზთა მათ მისთა მიერ თუალთა ხილვისაჲ, ყურთა სმენისაჲ, გონებისაჲ და გულისსიტყუათაჲ ვიდრე წულილადადმდეცა, რომლისათჳსცა მცირედნი განერებოდეს შოვათაგან მათთა შეუხებელნი.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ნეტარი ბარლაამ ხედვიდა რაჲ ამას ყოველსა, უძნდა მას და კუნესოდა და უნდა მას შეწევნაჲ საწყალობელთა მათ სულთაჲ და ვერ ძალ-ედვა.
და	ცხო.ბარ	და იხილნა მან მუნ საცნაურნი იგი და წმიდანი ძალნი და მჴედრობანი ზეცათანი.
და	ცხო.ბარ	და უნივთოთა მათ თანა უხრწნელთა ბრწყინვალეთა და ნათლისა ერთა ადიდებდა იგიცა ყოველთა შემოქმედსა ღმერთსა და იტყოდა: დიდებაჲ შენდა, ღმერთო ყოვლისამპყრობელო!
და	ცხო.ბარ	საკჳრველ არიან საქმენი შენნი და დიდებაჲ შენი გამოუკულეველ არს!
და	ცხო.ბარ	მერმე უკუე ადგილსა ბრწყინვალესა და ვრცელსა იხილა მან პალატი შუენიერი და საკჳრველად შემკობილი.
და	ცხო.ბარ	და საყდარი იყო მას შინა ბრწყინვალჱ, და გჳრგჳნი საყდარსა მას ზედა, რომელი ბრწყინვიდა, ვითარცა მზჱ.
და	ცხო.ბარ	და ესე ესრჱთ საღმრთომან მადლმან აღასრულა წმიდისა მიერ საქმჱ საკჳრველი და დიდებული, რამეთუ ძალი უძლეველი და სიმჴნჱ მიანიჭა თჳსსა მას მონასა ეშმაკთა ზედა, რომლისათჳსცა, ვითარ-იგი ვთქუ, ეშმაკნი და მთავარი მათი ბოროტი უფსკრულად დაჴდეს წმიდისა მის მიერ.
და	ცხო.ბარ	და აღვიდა იგი წუერსა ზედა მის მთისასა და მიიწია ნეტარი იგი ადგილსა მას, ვინაჲ-იგი უღმრთოთა მეკერპეთა ბილწნი იგი შესაწირავნი შეიწირვოდეს, და ჩჩჳლნი მათნი დაიკლვოდეს, და პოვა მუნ კერპი მდგომარე დიოსისი და იგი სიმჴნით დალეწა და დააქცია და ზღუასა შთააბნია ყოველი, ვითარცა ახოვანმან მოღუაწემან ქრისტესმან.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარცა შემუსრა კერპი იგი და დააწულილა და მისცა იგიცა ეშმაკთავე მისთა მსგავსად უფსკრულთა ზღჳსათა, აღმოვიდა ნეტარი იგი მეყსეულად და ადგილსა მას კერპისასა ჯუარი აღჰმართა პატიოსანი და გალობაჲ წართქუა ძლევისაჲ ესრჱთ: უფალი არს, რომელმან შემუსრნა ბრძოლანი, უფალ არს სახელი მისი, რამეთუ მოისპო, აჰა ესერა, უღმრთოჲ, და წარწყმდა ქუეყანით საჴსენებელი მისი უფლისა მიერ, მოაკლდა მტერისა მახჳლსა სრულიად, და დაჴდეს იგინი ძალითა ჯუარისაჲთა უფსკრულად უკუნისამდე.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა აღასრულა მადლობისა გალობაჲ ესრჱთ, მერმე ლოცვაჲ აღასრულა მან ადგილსა მას წინაშე პატიოსნისა ჯუარისა.
და	ცხო.ბარ	და მცირედ გარდამოვიდა იგი წუერისაგან მთისა და პოვა მან მუნ კლდჱ ქუაბისა მსგავსი, მას ქუეშე დაემკჳდრა და იყოფოდა იგი მუნ მარტოებით უმაღლჱსითა მოქალაქობითა, რამეთუ კნინღა და ანგელოზთა მიჰბაძვიდა იგი, რომელთა ბუნებაჲ არს უნივთოჲ და უჴორცოჲ, რამეთუ არა ჰყოფდა იგი საზომსა მარხვისა და ლოცვისასა და ჴმელსა წოლისასა.
და	ცხო.ბარ	გარნა ვინაჲთგან შეუძლებელ არს, მსგავსად სახარებისა სიტყჳსა, ქალაქი მთასა ზედა მაღალსა მყოფი დაფარვად, არცა ესე დაიფარა, ნეტარი და კაცი ღმრთისაჲ, არამედ ყოველთა მათ სანახებთა ანტიოქიისათა და ლაოდიკიისათა განჴდა ჴმაჲ სათნოებათა მისთაჲ, და ყოველთა მიერ იდიდებოდა და საკჳრველ იქმნებოდა იგი.
და	ცხო.ბარ	და ყოველნი სათნოებისა მოყუარენი მისა მივიდოდეს სმენად ჴმასა მას მისთა მათ სათნოებათასა.
და	ცხო.ბარ	და იხილვებოდა უდაბნოჲ იგი შემკობილი მორწმუნეთა მიერ, რომელი უპირატჱს ურწყულ და უვალ იყო და ეშმაკთა სამკჳდრებელ.
და	ცხო.ბარ	ესე წმიდისა მის მიერ აღსავსე ქრისტიანეთა სიმრავლითა იქმნა მადლითა ქრისტესითა, რამეთუ რომელნიმე ლოცვათა მისთა წმიდათა მიერ განკურნებად ცისად-ცისადთა სენთა მიმავალ იყუნეს მუნ, და სხუანი კუალად ხილვისათვის მისისა მოსწრაფე იყვნეს, რაჲთა ღირს იქმნენ ხილვად ანგელოზებრივსა მას ხატსა მისსა, და სხუანი კუალად უსრულჱსნირე ბაძვად აღვიდოდეს მისა მუნ.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ნეტარი იგი იყო მყუდროებისა მოყუარე უმეტჱს ყოვლისა, არამედ მოიღო მან გულსავსებაჲ ღმრთისაგან და აღშჱნებისათჳს მრავალთაჲსა ყოველსავე თავს-იდებდა იგი და შეიწყნარებდა ყოველთა, სიხარულით ასწავებდა და განამტკიცებდა ყოველთა ბრძოლათა მიმართ ეშმაკისათა და რაჲთა ღმერთსა სათნო-ეყოფოდიან და სასუფეველსა ეძიებდენ პოვნად.
და	ცხო.ბარ	ხოლო უმრავლჱსნი იგი მუნ მიმავალთაგანნი არღა თავს-იდებდეს განშორებასა მისგან და ტკბილთა მათ სწავლათა მისთაგან დაკლებასა ჰლოცვიდეს წმიდასა მას მუნ მის თანა მკჳდრობისათჳს უდაბნოთა მათ მის მთისათა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ნეტარი იგი უპირატჱსადრე არა თავს-იდებდა შიშითა მით მყუდროებისა დაჴსნისაჲთა, არამედ ამასცა ზედა გულსავსე იქმნა უფლისა მიერ და ცხორებისათჳს მრავალთაჲსა თავს-იდებდა ამასცა, რამეთუ სიტყუაჲ იგი წმიდისა სახარებისაჲ მოიჴსენა მან, რომელსა იტყჳს: რომელი მოვიდეს ჩემდა, არა განვაძო გარეო.
და	ცხო.ბარ	ამისთჳსცა სიმრავლჱ მონაზონთაჲ დაემკჳდრა მთასა მას და მოქალაქობითა ანგელოზთაჲთა ცხოვნდებოდეს მადლითა მის ნეტარისაჲთა, რომლისათჳსცა მრავალნი მათგანნი მადლსა წინაწარმეტყუელებისასა და სასწაულთასა ღირს იქმნნეს ქრისტეს მიერ ლოცვითა დიდისა ბარლაამისითა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო თავადისა ბარლაამისთჳს შეუძლებელ არს მითხრობაჲ რიცხუსა სასწაულთასა, რავდენნი ქრისტემან მიანიჭნა მას, რამეთუ წყაროჲ კურნებათაჲ იყო იგი ნანდუილვე და მდინარჱ სასწაულთაჲ ყოველთათჳს მუნ მიმავალთა, რამეთუ ბრმათა აღუხილვიდა, მკელობელთა ავლინებდა, კეთროვანთა განსწმენდდა და მკუდარიცა აღადგინა ძალითა ქრისტესითა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო სულნი უკეთურნი და ბოროტნი სიტყჳთა იდევნებოდეს მისითა.
და	ცხო.ბარ	ამისთჳსცა ყოველსა ქუეყანასა განჴდა ჴმაჲ მისი, და ყოველნი მისა მიივლტოდეს, არა თუ მახლობელთა ხოლო ქუეყანათაგანნი, გარნა ფრიად შორიელნიცა და უცხონი, რაჲთა იკურთხნენ მის მიერ და მადლსა მისსა ღირს იქმნნენ მოღებად.
და	ცხო.ბარ	ხოლო რომელთა ვერ ძალ-ედვის თავით თჳსით მისლვაჲ მისა, წიგნებითა და ებისტოლეებითა ითხოვდიან მისგან კურთხევასა და კურნებასა.
და	ცხო.ბარ	ესმა ვისმე ესე ყოველი სასწაულობაჲ ნეტარისა ბარლაამისი კაცსა ღირსსა და ერთსა წმიდათაგანსა შეყენებულსა.
და	ცხო.ბარ	და ჰსუროდა მას ხილვაჲ სასწაულთა მისთაგან რაჲმე, რომლისათჳსცა მოიღო მან მანდილი სპეტაკი და წმიდაჲ და მას შინა ნაკუერცხალნი გამოჰკრნა ცეცხლისანი და დაჰბეჭდა მას ზედა და მიუძღუანა იგი ნეტარსა ბარლაამს, მიწერა მისა ესრჱთ: მიიხუენ ნაკუერცხალნი ეგე, მონაო ღმრთისა მაღლისაო, და თავს-იდევ შრომაჲ ჩემისა სისაწყლისა და უბადრუკებისათჳს და მაგით მოაკუმიე სენაკი შენი და ილოცე ჩემთჳს უფლისა მიმართო.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ნეტარმან ბარლაამ მიიხუნა ნაკუერცხალნი იგი და შეემთხჳა მათ და განჴსნა ბეჭედი მის ნეტარისა ბერისაჲ და ნებსა ზედა ჴელისა თჳსისასა დასხნა მან ნაკუერცხალნი იგი ნაცვალად სასაკუმეველისა და დაასხა საკუმეველი მას ზედა და ეგრჱთ მოაკუმია მან თჳსი იგი სალოცავი და აღასრულა ლოცვაჲ.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა თქუა ესე წმიდამან ბარლაამ, მეყსეულად დასცხრეს იგინი შფოთობისა მისგან.
და	ცხო.ბარ	აწ ისმინე ჩემი და იქმენ შენ მოყუარე ჩუენდა, რაჲთა სიმრავლჱ ესე ურიცხჳ, რომელ იხილე, მორჩილ შენდა იყვნენ ყოველნი.
და	ცხო.ბარ	და ნეტარი იგი მიუგებდა მას და ეტყოდა: უკუეთუმცა უმრავლჱსობაჲ თქუენი უწყოდე უმეტჱს ქრისტჱს ანგელოზთასა, გერჩდიმცა თქუენ, ვითარ-ეგე იტყჳ შენ.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა ესმა ესე ბოროტსა მას მთავარსა, ჰგონა ჴელთ-გდებაჲ მისი ლიქნით და ეტყოდა ნეტარსა მას: აღიხილენ შენ, ჵ, ბარლაამ, თუალნი შენნი ზეცამდე და იხილე სიმრავლჱ ესე რიცხჳსა უმეტჱსი.
და	ცხო.ბარ	ხოლო მიხედნა წმიდამან და იხილა სიმრავლჱ ფრიადი ეშმაკთაჲ, რომელსა დაეპყრნეს მთანი ჰაერთამდე.
და	ცხო.ბარ	და მეყსეულად ეტყოდა წმიდასა მას მთავარი იგი ეშმაკთაჲ.
და	ცხო.ბარ	ისმინე ზრახებისა ჩემისაჲ, ჵ, ბარლაამ, და მოიგენ შენ ესე ყოველნი მოყუარე და მორჩილ შენდა და თანა-შემწე და იქმენ შენ თანა-ზიარ სუფევისა ჩემისა.
და	ცხო.ბარ	ოქროჲთა და ვეცხლითა და ყოვლითა სიმდიდრითა აღგავსო შენ მეყსა შინა წამსა თუალისასა და ყოვლისა სოფლისა სუფევასა ზიარ გყო შენ, უკუეთუ ისმინო ჩემი და თაყუანის-მცე მე და კერპსა ამას ჩემსა უგო, რომელი სახელსა ჩემსა ზედა აღმართებულ არს მთასა ამას ზედა, რომლისა მიმართ ყოვლით ქუეყანით მოვლენ ზორვად მისა.
და	ცხო.ბარ	და ჰრქუა მას მთავარმან მან ეშმაკთამან: უკუეთუ ძალ-გიც, აღრიცხუე შენ.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ნეტარმან მიხედა და იხილა დანახეთქი საშინელად დიდი შოვრის ორთა მთათაჲსა, სრულიად უფსკრულისა სახჱ სიღრმითა.
და	ცხო.ბარ	და ჰრქუა წმიდამან ეშმაკთა მათ მთავარსა: უკუეთუ გნებავს ნებისა ჩემისა აღსრულებაჲ, რაჲთა აღვირიცხუნე სიმრავლენი შენნი, ამცენ მათ, რაჲთა თითოეული შთავიდოდის დანახეთქსა იმას, რაჲთა შეუძლო მე აღრიცხუვაჲ მათი.
და	ცხო.ბარ	და მეყსეულად უბრძანა მათ შთასლვაჲ მუნ შინა თითუეულსა, რამეთუ აღმოსლვასაცა ადვილადვე ჰგონებდა იგი მათსა, ვითარცა ეშმაკთასა.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა შთავიდეს ყოველნი იგი მას დანახეთქსა შინა, ჰრქუა ნეტარმან ბარლაამ მთავარსა მასცა: შთა-უკუე-ვედ შენცა, რაჲთა აღგრიცხო შენცა მჴედართა შენთა თანა.
და	ცხო.ბარ	და ჰრქუა მას მთავარმან მან ბოროტმან: მე ყოველი ნებაჲ შენი აღვასრულო, და შენ ეგრჱთვე ყავ და აღნათქუემი შენი მე აღმისრულე.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა თქუა ესე, მყის შთაჴდა იგი მუნ შინა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო წმიდამან ბერმან მეყსეულად სასწაული პატიოსნისა ჯუარისაა გამოსახა დანახეთქსა მას ზედა და თქუა: სახელითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსითა შთავედ შენ, ბოროტი ეგე მთავარი, და გუნდი შენი ბნელისაჲ ქუესკნელად ჯოჯოხეთისად და იყავ შენ მათ თანა ცეცხლსა შინა გეჰენიისასა, ვიდრე მოსლვადმდე უფლისა, და ნუღარამცა ძალ-გიც აღმოსლვად ქუეყანასა ზედა უკუნისამდე.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა თქუა ესე წმიდამან ბარლაამ, მყის ხოლო შედგა და შეიყო დანახეთქი იგი ბრძანებითა ღმრთისაჲთა, და ეშმაკნი მას შინა, და არღა შეენდო მათ აღმოსლვაჲ მუნით უფლისა მიერ ყოვლისამპყრობელისა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო წმიდაჲ ბარლაამ იხარებდა სულითა და ღმრთისა მადლობასა და დიდებასა შესწირვიდა დაუდუმებელად.
და	ცხო.ბარ	და ოდესმე ეტლებითა და მჴედრებითა ეუცნებოდეს მას და ოდესმე ცეცხლისფერითა სახითა მიუჴდებოდეს ზედა ბრძოლად მართალსა მას და წმიდასა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ნეტარი იგი და ადამანტისა სული მტკიცედ და შეურყეველად მდგომარე არნ და სასწაულითა ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაჲთა მუაუძლურებნ ყოველსა მას ძალსა და უცნებასა საეშმაკოსა, ღაღადებნ და იტყჳნ: მოდგომით მომადგეს მე და მოცვით მომიცვეს მე, და სახელითა უფლისაჲთა ვერეოდე მათო, და იგინი ეტლებითა და ჰუნებითაო, ხოლო ჩუენ სახელითა უფლისაჲთაო, რომლისათჳსცა იგინი მოუძლურდეს და დაეცნეს, და ჩუენ აჰა ესერა ვერაჲსადა მომეახლნესო.
და	ცხო.ბარ	ამას იტყოდა ნეტარი იგი ბერი და სასწაულითა ჯუარისაჲთა მართლუკუნაქცევდა მათ ყოველთა ცუდთა.
და	ცხო.ბარ	ჴმობდა უკუე სიმრავლჱ იგი ეშმაკთაჲ განკჳრვებით ვერ მიახლებასა მას ზედა მისსა და ეტყოდეს მას ესრჱთ: ვინაჲ ხარ შენ, გინა ვინაჲ მოხუედ შენ აქა მოუძლურებად ჩუენდა, ჵ, უდაბნოჲსა მოქალაქეო ბარლაამ?
და	ცხო.ბარ	ხოლო ნეტარი იგი უშფოთველად მიუგებდა მათ: უფლისა ჩემისაჲ იესუ ქრისტეს ჯუარცმულისა მონაჲ ვარ და მის მიერ მოვლინებულ ვარ მე ამას ადგილსა მკჳდრობად, რაჲთა გალობასა ძლევისასა მისდა შევსწირვიდე მე დაჴსნისათჳს და განქარვებისა თქუენისა, და რაჲთა აქა ადგილსა ამას იდიდებოდის ღმერთი ცხოველი და მხოლოჲ.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარცა თქუა ესე წმიდამან ბარლაამ, მიუგო მას მთავარმან მან ეშმაკთამან და ჰრქუა: და არა გეშინისა და სძრწი შენ ჩემისა ძლიერებისაგან და სიმრავლისა ამისგან მრავლისა, რომელსა-ესე ხედავ უმრავლჱსსა რიცხჳსასა მჴედართა ამათ ბევრეულთა, რომელთა პირით ალი ცეცხლისაჲ აღმოეტყინების, და სხუანი, რომელნი შეხებით ხოლო შემწუველ არიან და რკინისა და რვალისა დამადნობელ არიან?
და	ცხო.ბარ	არაოდეს გჳხილავს ჩუენ აქა ქრისტიანეთაგანი ერთიცა შენსა გარეშე, გარნა რომელნი მსახურ ჩუენდა იყვნიან და აღმასრულებელ ნებისა ჩუენისა, იგი ხოლო მომავალ იყვნიან ჩუენდა შესაწირავითა და ზორვითა მსახურ ჩუენდა იყვნიან.
და	ცხო.ბარ	ხოლო წმიდამან ბარლაამ მიუგო და ჰრქუა მთავარსა მას ეშმაკთასა: მე უკუე პირველადცა მიგითხარ თქუენ აჰა ეგერა და აწცა მასვე გითხრობ.
და	ცხო.ბარ	რომელმან-იგი დათრგუნა სიკუდილი და ჯუარითა მძლავრობაჲ თქუენი დაჰჴსნა, მან მომცა მე ძალი, რომელი-იგი თჳსთა მოწაფეთა მისცა დათრგუნვად გუელთა და ღრიაკალთა და ყოველსავე ძალსა თქუენსა შემუსრვად.
და	ცხო.ბარ	და აჰა მზა ვარ მე განსხმად თქუენდა ამიერ ადგილით ძალითა ქრისტჱსითა.
და	ცხო.ბარ	და ნაცვალად ბილწთა და შეგინებულთა შესაწირავთა თქუენთა ქრისტიანეთა მიერ აღივსოს ადგილი ესე გალობითა და დიდებითა ღმრთისაჲთა, და ანგელოზებრივითა მოქალაქობითა იქცეოდიან აქა ქრისტიანენი ნაცვალად ბილწთა მეკერპეთაჲსა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარცა ესმა ესე მთავარსა მას ბნელისასა, იწყო მძჳნვარებად და უსასტიკესითა ჴმითა მრისხანებით და კბილღრჭენით ჰზრახვიდა მას და ეტყოდა: წარვედ ამიერ, არარაჲ გაქუს შენ ჩუენდა მომართ საქმჱ, ვიდრემდის ხარ ღა მშჳდობით.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა ესე ჰრქუა წმიდასა მას გულისწყრომითა დიდითა, მეყსეულად მოუწოდა მან სიმრავლესა მას ეშმაკთასა და ჰრქუა მათ, რაჲთა იწყონ უცნებად და შეშინებად ნეტარისა მის.
და	ცხო.ბარ	ხოლო მათ იწყეს ჴმობად და ამბოხებად და შფოთებად და ქუეყანით ჰაერთა ზე აღსლვად.
და	ცხო.ბარ	ხოლო მჴნემან მან მოღუაწემან ბარლაამ აღიხილნა თუალნი თჳსნი ზეცად და იტყოდა: გმადლობ შენ, უფალო იესუ ქრისტე, რომელ მე განმაძლიერე, მონაჲ შენი, და ესენი მუაუძლურენ სრულიად, რამეთუ გულისჴმა-მიყოფიეს მე, აჰა, რომელ სხუასა ვერარას შემძლებელ არიან, გარეშე ჴმობისა ამის და უცნებისა, რამეთუ ჩემ ზედა აღსრულებულ არს სიტყუაჲ იგი ჭეშმარიტად წინაწარმეტყუელისაჲ: აჰა ესერა დაეცემიან ბევრნი მარჯუენით ჩემსა და ათასნი მარცხენით, მე ვერ მომეახლებიან.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა თქუა ესე, აღივსო სული მისი სიმჴნითა და კადნიერად მიჰმართა მან სიმრავლესა მას ეშმაკთასა.
და	ცხო.ბარ	ნაცვალად ეტლებისა და საჭურველისა უძლეველი ჯუარი მარჯუენითა ეტჳრთა მას ჴელითა და ეტყოდა მთავარსა მას ბნელისასა და მისთანათა მათ: განვედით ამიერ და ნუღარა სდროებთ, რამეთუ არღა არს ძალი თქუენ თანა, და ვერცა შემძლებელ ხართ მოხედვადცა ცხოველსმყოფელისა ჯუარისა სახესა ამას, რომლითა დაიჴსნენით.
და	ცხო.ბარ	და მიუგო ნეტარსა ბარლაამს მთავარმან მან ეშმაკთამან: მე უკუე მოთმინე ვიქმენ კადნიერებასა მაგას შენსა ზედა და არარაჲ ბოროტი შეგამთხჳე შენ, რამეთუ მნებავს მე, რაჲთა მერჩდე მე და არარაჲ ძჳრი შეგამთხჳო შენ.
და	ცხო.ბარ	და ესე ესრჱთ ცრემლითა მდინარითა თქუა და ყოველნი იგი წმიდანი ადგილნი ახლად მოვლნა და შეემთხჳა.
და	ცხო.ბარ	და დაეცეს ზუაობაჲ იგი ამპარტავანისაჲ მის, და ათასეულნი იგი მისნი და ბევრეულნი უფსკრულად დაჴდენ და უჩინო იქმნენ იგინი მუნით ძალითა ლოცვათა შენთაჲთა ქრისტეს ღმრთისა მიერო.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა ჰრქუა ესე, უჩინო იქმნა მისგან ანგელოზი იგი.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ნეტარი ბარლაამ შიშითა და სიხარულითა აღივსო.
და	ცხო.ბარ	და ნუმცა ვის დაუკჳრდების ესე, რამეთუ დანიელსცა, კაცსა მას გულისსათქუმელსა და წინაწარმეტყუელსა დიდსა, შიში და ძრწოლაჲ შეექმნა, და ფერი პირისა მისისაჲ იცვალა, და დაეცა პირსა ზედა ხილვასა მას ზედა ანგელოზისასა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო სიხარული ამის ჯერისათჳს შეექმნა ნეტარსა ბარლაამს, რომელ ღმრთისა მოღუაწებაჲ და განგებულებაჲ აგრძნა მან მის ზედა და ცრემლითა ცხელითა მადლობასა ღმრთისა შესწირვიდა და ვიდოდა იგი სიხარულით გზასა თჳსსა.
და	ცხო.ბარ	და აჰა მეყსეულად წინა მისსა სუეტი გამოუჩნდა მას ცეცხლისაჲ ჯუარის სახედ, რომელი ქუეყანით ცად აღვიდოდა, და განგებულებანიღა ღმრთისანი გამოუთქუმელნი და ზარისა აღსაჴდელნი.
და	ცხო.ბარ	და ჴმაჲ იყო სუეტით გამო ნეტარისა ბარლაამის მიმართ, რომელი ეტყოდა მას ესრჱთ: წარმოგუალე და შემომიდეგ მე, ჵ, ბარლაამ, რამეთუ მე ვარ ქრისტე ღმერთი, ნათელი ჭეშმარიტი, რომელი მოვედ სოფლად ჴორცითა კაცთა ცხორებისათჳს.
და	ცხო.ბარ	და რომელი შემომიდგეს მე, არა ვიდოდის იგი ბნელსა შინა, არამედ აქუნდეს მას ნათელი ცხორებისაჲ, ვითარცა წერილ არს.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარცა ესმა ჴმაჲ ესე ნეტარსა ბარლაამს, კადნიერებითა და სიხარულითა აღსავსეჲ, შეუდგა იგი სუეტსა მას ცეცხლისასა.
და	ცხო.ბარ	და მიიწია იგი მთასა მას, რომელსაცა ბრძანებულ იყო მისდა, და აღვიდა მეორჱ იგი მოსე მას ზედა.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა მიიწია იგი უშინაგანესსარე უდაბნოსა მის მთისასა, არღარა უძღოდა მას სუეტი იგი ცეცხლისაჲ ხილვითა მით, რომლითა ეჩუენა მას, არამედ მიეფარა იგი ჴორციელთაგან თუალთა მისთა, და სულიერთა სულისა თუალთა ნეტარისა მისთა უხილავად ეხილვებოდა ძალი იგი ცხოველსმყოფელი ხილულისაჲ მის ცეცხლისა სუეტისაჲ.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარცა აღვიდა იგი ზედა მთასა მას, მეყსეულად სასწაულითა პატიოსნისა ჯუარისაჲთა აღიბეჭდა მან გული თჳსი და მკერდი და ყოველნი ასონი გუამისა მისისანი და ეგრჱთ იწყო სლვად უშინაგანჱსადრე უდაბნოდ მთისად.
და	ცხო.ბარ	ხოლო სიმრავლემან მან ეშმაკთამან იწყო ჴმობად და ამბოხებად და შფოთობდეს და აშინებდეს ნეტარსა მას და ეტყოდეს: ნუ ბრძოლად ჩუენდა მოხუალა, ჵ, ბარლაამ?
და	ცხო.ბარ	და რაჲ არს შენი და ჩუენი, რომელ სამკჳდრებელსა ჩუენსა მოხუედ წყობად ჩუენდა?
და	ცხო.ბარ	გინა ვითარ შემძლებელ ხარ შენ ესოდენსა ამას სიმრავლესა ხილვადცა, არა თუმცა წინა-აღდგომაჲ და ბრძოლაჲ ჩუენი შეუძლე შენ?
და	ცხო.ბარ	და ამით ფერად-ფერადითა და თითოსახითა განყოფილებითა საეშმაკოთა მათ უცნებათაჲთა ჰბრძოდეს ნეტარსა მას სიმრავლჱ იგი და გუნდი ბნელისაჲ.
და	ცხო.ბარ	შეიცვალნიან იგინი ლომის სახედ და დათჳსა და მარტორქისა და პილოჲსა ამრიზებულისა, და კუალად ვეშაპად საშინელად ეჩუენნიან მას, გუელად და ღრიაკალად, და რეცა კბენად და შთანთქმად მიუჴდებიედ მას ზედა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო სიმშჳდისა და განურისხველობისა მისისა რიცხჳ არა იყო ყოვლადვე, ეძიებნ და იკითხავნ იგი მარადის ღირსთა და წმიდათა მამათაგან და მკურნალთაგან სულიერთა ვნებათა მოკუეთისათჳს სიმშჳდით და სიყუარულით ისწავებნ იგი ყოველსავე.
და	ცხო.ბარ	ქუჱ მდაბლად აქუნდიედ მას მარადის ჴორციელნი თუალნი, ხოლო მაღლად სულისა თუალითა მხედველ არნ იგი სიკეთესა მას და შუენიერებასა სულიერთა საქმეთასა და სიყუარულითა მით საღმრთოჲთა ყოველსავე ჴორციელსა გულისთქუმასა და სოფლისა სიყუარულსა შეურაცხ-ჰყოფნ იგი.
და	ცხო.ბარ	და იყო იგი, რომლისათჳსცა წეს და კანონ მონაზონთა ცხორებისა, და არნ იგი მარადის მეძიებელ უმაღლჱსთა საქმეთა, და უბიწოდ და შეუმწინკულეველად იპყრობნ იგი სულსა თჳსსა ყოველსავე ჟამსა.
და	ცხო.ბარ	ამისთჳსცა ყოველთა მიერ შეყუარებულ და პატივცემულ იყო.
და	ცხო.ბარ	და ყოველთა დაუკჳრდებოდა იგი, რომლისათჳსცა ყოვლითურთ უნდა მას კაცობრივისა ქებისაგან სივლტოლაჲ და ცუდისა დიდებისაგან განშორებაჲ.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვინაჲთგან საღმრთოჲ სურვილი შეექმნა სულსა მისსა იერუსალჱმისა მისლვისათჳს და მათ წმიდათა ადგილთა მოხილვისათჳს უპირატჱსი, რაჲთა კაცობრივსა ქებასა და ცუდსა დიდებასა თანა-წარჰჴდეს და რაჲთა საღმრთონი იგი ადგილნი მოილოცნეს, რომელთა შინა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე, მჴსნელი და მაცხუვარი ყოველთაჲ, ჴორციელად იხილვა და იქცეოდა მუნ ქუეყანასა ზედა ცხორებისათჳს ჩუენისა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარ მრავალ ჟამ ევედრებოდა იგი ღმერთსა, უმეტჱსადღა განძლიერდებოდა გულისსიტყუაჲ იგი მის შოვრის, და უძლიერჱს აღეტყინებოდა სიყუარული მისი ამის ჯერისათჳს, რომლისათჳსცა აგრძნა მან, ვითარმედ საღმრთოჲ იყო გულისსიტყუაჲ იგი მისი.
და	ცხო.ბარ	იწყო უკუე და მჴურვალედ ევედრებოდა წინამძღუარსა და ყოველთა ძმათა, რაჲთა მიემთხჳოს იგი საწადელსა მას თჳსსა.
და	ცხო.ბარ	და მეყსეულად იწყო მან იერუსალჱმისა გზასა სლვად ყოვლითა მოსწრაფებითა და მიიწია იგი ქალაქად წმიდად იერუსალჱმად და მოვლნა მან ყოველნი იგი წმიდანი ადგილნი, ვინაჲცა უფალსა ჴორციელად მოევლნეს, და ყოველთა სურვიელად მოემთხჳა უპირატჱს წმიდასა მას ადგილსა თხემისასა, ვინაჲცა-იგი ცოდვაჲ შემშჭუალა ჯუარსა ადამისი და საფლავსა მას საღმრთოსა, ვინაჲცა-იგი, ქრისტემან ღმერთმან სიკუდილი დათრგუნა და მუაკუდინა, და ყოველთა წმიდათა ადგილთა შეემთხჳა.
და	ცხო.ბარ	და ვნებანი იგი უფლისანი, რომელნი მუნ ნებსით ჩუენისა ცხორებისათჳს თავს-ისხნა განკრძალულად, გულისჴმა-ყვნა.
და	ცხო.ბარ	არღა ენება მას მუნ ყოფაჲ ჰურიათა, უბადრუკებასა და სიდრკუესა მათსა ევლტოდა და უშჯულოებასა მას მათსა და უღმრთოებასა აბრალებნ დაუცადებელად, რომელთა უფალი იგი დიდებისაჲ არა იცნეს.
და	ცხო.ბარ	და უმეტჱსადღა ჯერ-არს თქუმაჲ, ვითარმედ არა ინებეს მათ ცნობაჲ მისი, რომელი-იგი კეთილის მყოფელად მათდა მოვიდა მათ თანა, ვითარცა თჳსთა თანა უპირატჱს.
და	ცხო.ბარ	ხოლო მათ კეთილის ყოფისა მისისა წილ ჯუარი და სიკუდილი დაასაჯეს.
და	ცხო.ბარ	ამას უკუე ესევითარსა იგონებნ ნეტარი იგი და საღმრთოჲ ბარლაამ და ღმრთის მკლველთა მათ ჰურიათა წარწყმედასა ეგლოვნ და ცრემლით ევედრებინ ღმერთსა დაუცხრომელად, რაჲთა გულსავსე ყოს იგი, თუ რომელსა ადგილსა იყოს მკჳდრობაჲ მისი სათნოდ უფლისა.
და	ცხო.ბარ	და იტყოდა ესრჱთ: რომელი უხილავთა და ხილულთა დამბადებელი ხარ, ღმერთო ყოვლისამპყრობელო, რომელმან არარაჲსაგან არსებად მომიყვანენ ჩუენ და დაცემულნი სიკუდილსა შინა და ხრწნილებასა კუალად აღმადგინენ ჩუენ და აღმმართენ განკაცებითა შენითა და ჩუენთჳს ყურიმლის ცემაჲ და ნერწყუვაჲ ნებსით თავს-იდევ, დასასრულსა ჯუარცუმაჲ და სიკუდილი დაითმინე მრავლითა მით კაცთმოყუარებითა შენითა, აწცა, უფალო სახიერო, გამოუთქუმელითა მით მოწყალებითა შენითა წარმიმართენ მე სლვანი ჩემნი გზასა მცნებათა შენთასა.
და	ცხო.ბარ	და ეგრჱთ გამოვიდა ნეტარი და დიდი ბარლაამ წმიდით ქალაქით იერუსალჱმით.
და	ცხო.ბარ	წინამძღურად თჳსა ღმრთისა სახიერებასა ხადოდა, რომელსაცა მიემთხჳა, რამეთუ ანგელოზი უფლისაჲ გამოუჩნდა მას და ჰრქუა: არა ამას ადგილსა ჰნებავს ღმერთსა მკჳდრობაჲ შენი, არამედ მთასა კავკასსაო, რამეთუ მუნ მკჳდრ არს სიმრავლჱ ეშმაკთაჲ, და მთავარი იგი მათი ურცხჳნოჲ შენ მიერ განიდევნოს, რამეთუ შენ მიერ შთაიჴადოს იგი ქუესკნელთა ქუეყანისათა.
და	ცხო.ბარ	ივნო ჩუენთჳს ჴორცითა და ჩუენ უვნებელობაჲ მომანიჭა უხრწნელთა მათ მიერ ვნებათა მისთა, მუაკუდინა სიკუდილითა სიკუდილი და პირველი იგი კაცი ჯოჯოხეთისაგან გამოიჴსნა და კრულნი მას შინა სიმჴნითა მით საღმრთოჲთა გამოიყვანნა.
და	ცხო.ბარ	აღდგა მკუდრეთით და თანა-აღადგინა პირველქმნული იგი მამაჲ ჩუენი და თანა-ზიარ სუფევისა მისისა სათნო-იყო იგი საუკუნეთა მათ და უხრწნელთა კეთილთა მისთა, რომელნი განუმზადებიან მას მისთა მოყუარეთათჳს, და რომელთაცა დაიცვნენ ცხოველსმყოფელნი იგი მცნებანი მისნი და ყვნენ იგინი.
და	ცხო.ბარ	ამაღლდა ზეცად და კაცობრივნი იგი ჴორცნი, რომელ შეიმოსნა ბუნებისა მისგან ჩუენისა, აღამაღლნა ზესკნელს ცათა და დაჯდა მარჯუენით ღმრთისა და მამისა ჴორცითა მით ჩუენგანითა, და რომელი-იგი უწინარჱს ქუესკნელთა ჯოჯოხეთისათა, უქუეს ყოველთასა, დაშჯილ იყო, ბუნებაჲ იგი უმაღლჱს ყოველთა ცათა და ანგელოზთაჲსა აღიყვანა ქრისტემან, ღმერთმან ჩუენმან, და მეუფე ყოვლისა ხილულისა და უხილავისა ბუნებისა ყო იგი, წმიდისა თანა სამებისა დიდებულ და ქებულ ყო ერთმან მან სამებისაგანმან შემოსითა მით და შეერთებითა თჳსითა უკუნითი უკუნისამდე.
და	ცხო.ბარ	ხოლო შემდგომად მაცხოვრისა ჩუენისა ზეცად ამაღლებისა და მარჯუენით მამისა დაჯდომისა მოსლვითა მით სულისა წმიდისაჲთა გულნი ჩუენნი დაბნელებულნი განმინათლნა და ყოველთა მეცნიერებად მისისა ღმრთეებისა მიმიწოდა, წმიდანი წერილნი დამიტევნა ჩუენ, რომელნიცა მისთა ვნებათა ბაძვად აღმძრვენ ჩუენ და აღთქუმულთა მათ კეთილთა მატრფიალებენ ჩუენ სასოებით.
და	ცხო.ბარ	ამისთჳსცა მოწამეთა საჴსენებელნი ქებით შეიმკვებიან, და წმიდათა ცხორებანი აღიწერებიან, რომელთაცა იტჳრთეს უღელი მისი ტკბილი და ჴორცნი სულსა დაამონნეს და თჳთმპყრობელ ვნებათა იქმნნეს და გემოვნებანი დათრგუნნეს და ბრძოლათა მათ მიმართ ეშმაკთაჲსა საჭურველი საღმრთოჲ შეიმოსეს და განვიდეს წყობად მტერისა და ყოველივე სოფლისა დიდებაჲ შეურაცხ-ყვეს სასოებითა მით მერმისა მის და წარუვალისა დიდებისა და ქრისტჱს თანა საუკუნოჲსა სუფევისა.
და	ცხო.ბარ	ესევითარნი ესე ღირსად და ჯეროვნად იქებიან და იდიდებიან ღმრთისაგან, და გუამნი იგი მათნი წმიდანი კურნება ცისად-ცისადთა ექმნებიან სენთა კაცობრივთა, რამეთუ საზრდელ და საშუებელ მათდა მარადის იყო დიდებაჲ ღმრთისაჲ და დაცვაჲ უხრწნელთა და წმიდათა მცნებათა მისთაჲ მარხვითა და მღჳძარებითა;
და	ცხო.ბარ	და ჴმელსა ქუეყანასა წოლითა ვნებანი ჴორციელნი დაიმონნეს და მძლე ექმნნეს სოფელსა ამას და მთავარსა მისსა შეწევნითა ქრისტჱსითა, მოძღუარ და მასწავლელ კეთილისა ყოველთა ექმნნეს და ხილულთა ამათ და წარმავალთა შეურაცხებითა წარუვალთა მათ და ბუნებისა უაღრჱსთა კეთილთა მიემთხჳვნეს, სიბრძნითა მით ზეგარდამოჲთა აღივსნეს და წრფელთა მათ გზათა და სანატრელთა სლვისა მოძღუარ იქმნნეს და მაღლითა მით და ანგელოზთა მიმსგავსებულითა მოქალაქობითა განბრწყინდეს და საფუძველად მტკიცედ და შეურყეველად სიმდაბლისა სიმაღლჱ განაწესეს, რომლისა მიერ შემუსრეს ეშმაკი და სავანეთა მათ ზეცისათა ბრწყინვალენი და გჳრგჳნოსანნი აღვიდეს დაცვულნი სიმდაბლითა ყოველთაგან მახეთა ბოროტისა ეშმაკისათა, რომელთაგანი ერთი არს ნეტარიცა ესე და დიდი მამაჲ ჩუენი საკჳრველთმოქმედი და მოღუაწჱ წმიდაჲ ბარლაამ, რომლისათჳს აჰა ესერა ვჰყოფთ ჩუენ ჴსენებასა.
და	ცხო.ბარ	ამას უკუე დაბასა შინა იშვა სანატრელი ესე და ჭეშმარიტად კაცი ღმრთისაჲ და აღიზარდა მუნ და სიყრმით მისითგანვე მუასწავებდა ყოვლისა სათნოებისა სავანე ყოფასა მას თჳსსა.
და	ცხო.ბარ	მუშაკობაჲ და ჴნვაჲ ქუეყანისაჲ აქუნდა მათ ჩუეულებად, მსგავსად პირველისა მამისა ჩუენისა, რამეთუ შემდგომად სამოთხით განვრდომისა ამით ჩუეულებითა ცხონდებოდა იგი, რამეთუ ვინაჲთგან პირველი ვერ დაიცვეს მცნებაჲ, მეორესა მას დაემორჩილნეს და ოფლითა პირისა მათისაჲთა ჭამდეს პურსა მათსა.
და	ცხო.ბარ	მსგავსად უკუე მათსა, ესენიცა მუშაკ ქუეყანისა იყვნეს და გამომზრდელცა სხუათა, რომელთათჳსცა არნ საჴმარ გამოზრდაჲ მათ მიერ.
და	ცხო.ბარ	ესევითართა უკუე მშობელთა შვილი იყო ნეტარი ბარლაამ, რომლისათჳსცა ყოველსა სახესა უმჯობჱსსა განისწავლებოდა იგი მათ მიერ და რომელი სათნოებად მიმყვანებელ არნ, ყოველსავე შემოიკრებნ იგი თავსა შოვრის თჳსსა.
და	ცხო.ბარ	ხოლო ვითარცა საზომად ჰასაკისა მოიწია იგი, აგრძნა მან ფრიად კეთილად და სათნოდ ღმრთისა უმჯობჱსობაჲ წარუვალთაჲ და უნაკლულევანესობაჲ წარმავალთაჲ.
და	ცხო.ბარ	ამისთჳსცა სურვილითა მით წარუვალთა მათ კეთილთაჲთა ყოველი ესე სოფლისა გემოვნებაჲ შეურაცხ-ყო მან და საცთური საეშმაკოჲ, რომლითა აცთუნებს იგი კაცთა, არარად შეჰრაცხა.
და	ცხო.ბარ	ამისთჳსცა ყოველივე დაუტევა მან და ერთსა მონასტერსა შინა მამულისა ქუეყანისასა მონაზონ იქმნა იგი და ყოველსავე საღმრთოისა მის მოქალაქობისა წესსა მოსწრაფედ აღმასრულებელ იყო მარხვითა და მღჳძარებითა და ჴმელსა ქუეყანასა მარადის წოლითა, ლოცვითა და ფსალმონებითა;
და	ცხო.ბარ	სიმდაბლითა და მორჩილებითა სულსა მას თჳსსა წმიდასა დღითი-დღე განაბრწყინვებდა და ანგელოზთა მოქალაქობასა ჰბაძვიდა იგი, უჴორცოთასა ჴორცითა.
და	ცხო.ბარ	ცხორებაჲ და მოქალაქობაჲ წმიდისა და ნეტარისა მამისა ჩუენისა ბარლაამ მოღუაწისაჲ, რომელი იყო მთასა კავკასსა
და	ცხო.ბარ	ბრწყინვალესა მას და ზეცისა მოქალაქობასა და ნეტარისა ბარლაამისსა ვიწყებდე რაჲ მითხრობად, უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს საღმრთოსა მას მადლსა შეწევნად ვხადი მე, რაჲთა შეუძლო ჯეროვნად და შემსგავსებულად დიდთა მათ ღუაწლთა და საკჳრველებათა მისთა უწყებაჲ, რაჲთა უმეტესად ვჰმადლობდეთ ყოველნი მორწმუნენი მჴსნელსა ჩუენსა და დაუცადებელად ვადიდებდეთ სახელსა მისსა წმიდასა, რამეთუ არარაჲსაგან არსებად მომიყვანნა ჩუენ თჳსითა მით სახიერებითა.
და	ცხო.ბარ	არა თუმცა ჩუენგან საჴმარ რაჲმე მისდა იყო, რამეთუ ყოველთა მისგან აქუს ცხორებაჲ, და ყოველნი მის მიერ არს არიან, რავდენნიცა არიან ხილულნი და უხილავნი.
და	ცხო.ბარ	და იგი მხოლოჲ არს ყოველთა შემოქმედი, და მისა მიმართ მხედველ არიან ყოველნივე ცხოველნი, ვითარცა იტყჳს წინაწარმეტყუელი: თუალნი ყოველთანი შენ გესუენო, და კუალად: კეთილი ჩემი შენდა არა საჴმარ არსო.
და	ცხო.ბარ	გარნა, ვითარ-იგი ვთქუ პირველადცა, თჳსისა სახიერებისაგან მოვიდა ტკბილი იგი მეუფე ჩუენი არარაჲსაგან არსებად ჩუენდა მოყვანებად და დამბადნა ჩუენ მიწისაგან და სული ცხოველი შთამბერა ჩუენ საღმრთოჲთა მით წამის-ყოფითა თჳსითა.
და	ცხო.ბარ	და ვითარცა რაჲ მეუფჱ, ყოველთა ზედა კაცი განაჩინა შემოქმედმან ჩუენმან, რავდენნიცა დაჰბადნა მან ქუეყანასა ზედა.
და	ცხო.ბარ	და არა თუ აქამომდე ხოლო განჰფინა მან თჳსი იგი სახიერებაჲ და მოწყალებაჲ კაცსა ზედა, არამედ ვსცეთით რაჲ და გარდავჰჴედით საცხოვრებელსა მას და წმიდასა მცნებასა მისსა და განვვარდით საშუებელთა მათგან სამოთხისათა და პირველისა მისგან დიდებისა დავაკლდით მტერ მისა ქმნულნი და ეშმაკისა დამონებულნი, არა უხილავ მყვნა ჩუენ, არცა სრულიად გარე-მიიქცია ჩუენგან პირი თჳსი ღირსთაგან გარე-მიქცევისა, არამედ სახიერებითა მით თჳსითა აურაცხელითა და კაცთმოყუარებითა მით გამოუთქუმელითა მოდრიკნა ცანი ტკბილმან მან და მრავალმოწყალემან უფალმან.
და	ცხო.ბარ	და გარდამოჴდა და კაცებაჲ ჩუენი შეიმოსა ყოვლად უხრწნელისაგან და წმიდისა ქალწულისა, და ჩუენთჳს ჴორციელ იქმნა და განკაცებითა მით თჳსითა ბუნებაჲ ჩუენი აღადგინა დაცემისაგან და ზჱ აღამაღლა და განაღმრთო და ადიდა და ჩუენ მომცნა გზად ცხორებისა ყოველნი წმიდანი იგი მცნებანი მისნი.
და	ცხო.საბ	და ეგრევე მსგავსად ბრძანა მიცემად თითუეულთა წმიდათა ადგილთადა ესე მისაცემელი გინა სამეფოჲსა ხარკისაგან, გინა საფასისაგან სამარიტთაჲსა სტეფანჱს მიერ, მბრწყინვალისა კომსისა, რომელსა ბრძანებაჲ აქუნდა წინამძღურობისაჲ ეპისკოპოსთაჲ მათ, რომელთა რწმუნებულ იყო აღხილვაჲ სოფლებისაჲ მის დამწურისაჲ.
და	ცხო.იოვ.ურ	აღვიარებ მათ, რომელთათჳს წამა ღმერთმან, ვითარმედ წინაწარმეტყუელნი მისნი არიან იგინი და მოვლინებულნი მისმიერნი.
და	ცხო.კჳი	და დედათა-დიაკონი ვიყავ წმიდისა აღდგომისა უფლისა ჩუენისაჲ, ხოლო მტერმან დააბრკოლნა მრავალნი ჩემდა მომართ ტრფიალებად.
და	ცხო.ეფრ	და იგი იტყოდა სიტყუასა ამას ასურებრითა ენითა (ხოლო იგი მახლობელ არს ებრაელებრსა ენასა).
და	ცხო.საბ	მაშინ გელასი უბრძანა მოღებად წიგნი იგი ანტიპატროსის თქუმული, რომელი თქუა ოროგინელთა ზედა, და წარკითხვად სცა ეკლესიასა შინა.
და	ცხო.საბ	ხოლო მოხუცებულმან მან ღმრთისამიერმან განიშოვრნა, ვითარცა თქუმულ არს, ლეონტი ბჳზანტიელი და თეოდორე მამქუესტისა მოსავნი.
და	ცხო.ანტ	ხოლო რაჟამს-იგი მოივლინა ჭეშმარიტი ანგელოზი უფლისა მიერ ასურასტანელთა მათ ზედა, არა უჴმდა ერი, არცა უცნებაჲ გარეშჱ არცა ბგერაჲ, არცა ოხრაჲ, არამედ სიტყჳთ ჴელმწიფებაჲ იგი იჴმია და მოსრა მეყსეულად ოთხმეოცდახუთი ათასი.
და	ცხო.სჳი	და ვითარ მცირედ წარვლო, მისდევდეს მას და ეტყოდეს.
და	ცხო.კჳი	და ვითარ გჳხილნა ლომმან მიმავალნი ბერისა, განვიდა გზისაგან კიდე, ვიდრემდის წარვჰჴედით და წარვედით.
და	ცხო.საბ	ხოლო რომელნი-იგი მცირედ დაშთომილ იყვნეს დიდსა ლავრასა მამანი, ნებითა მთავარეპისკოპოსისაჲთა დაჲდგინეს მამასახლისად აბბა კასიანოს სკჳთოპოლელი, რომელსა სუკაჲს ლავრისა კრებული მრავალ წელ კეთილად და მართლდიდებით განეგო.
და	ცხო.საბ	განვიდა ოდესმე ადგილით რუბაჲთ დიდი ევთჳმი, რაჲთამცა განვლო უდაბნოჲ, რომელ არს წიაღ-ზღუამკუდარსა სამხრით, და თანა ჰყვანდეს დომენტიანოს და საბა.
და	ცხო.თევ	მას ჟამსა შინა გიხილე შენ, წმიდაო მამაო, წინამე ჩემსა, მიჩუენებდ რაჲ ჴელითა შენითა და მასწავებდ, ვითარ ვყო.
და	ცხო.ეფთ	და ჰრქუა მათ განცხადებულად: ჭეშმარიტად, რამეთუ არა ცთომილ ვარი, არამედ ვითარცა ღმერთმან მხოლომან უწყის, ყოფად არს, რამეთუ ღმერთმან არა ცუდად ყვნის ნიჭნი მისნი.
და	ცხო.ეფრ	მიუგო მას წმიდამან ეფრემ: შესცეთ, მამაო კურთხეულო, ჩუენ კაცნი უცხონი ვართ და არა გჳცნის ჩუენ ეპისკოპოსმან.
და	ცხო.კჳი	ნუ იყოფინ ესევითარი მოძღურებაჲ ღმრთისამიერი, რომელი-იგი იტყოდა წინაწარმეტყუელთა მიერ და მოციქულთა!
და	ცხო.საბ	რამეთუ შუენიერად წარმართებულსა მას სლვასა მისსა ვერ შემძლებელ ვარ აღწერად აწ, არამედ ღმრთისმოყუარებისა მისისა მოგუემადლა მცირედ რაოდენმე მისთჳს აღწერად, და არს ესე ყოველთა საცნაურ.
და	ცხო.საბ	ნეტარისა ამის ღმრთისმსახურისაჲ იხილა მარკიანე ღამესა ერთსა, ვითარცა სახჱ ანგელოზისა მბრწყინვალისაჲ, რომელმან ჰრქუა მას: აჰა ეგერა შენ, მარკიანე, ჰზი აქა განსუენებულად და გაქუს ყოველი საზრდელი ჴორცთაჲ.
და	ცხო.ეფთ	უწყოდე, რამეთუ ესე უშუერება არს მონაზონისა, უკეთუ ზრახვიდეს, გინათუ იძრვოდის თჳნიერ წესისა, გინათუ კადნიერებაჲ ვის თანამე ჰქონდის, რამეთუ კადნიერებაჲ ფრიად ბოროტ არს და მშობელი არს ყოველთა ვნებათაჲ.
და	ცხო.ანტ	ვითარ შევიდა იგი მთად, ევედრებოდა იგი ანტონის, რაჲთამცა ლოცვა-ყო მისთჳს, ხოლო მან ვითარ ილოცა, მიუგო და ჰრქუა: ფრონტოს, წარვედ და განიკურნო.
და	ცხო.კჳი	რამეთუ ჟამთა მათ მამისა ჩუენისა ხარიტონისთა კერპთმსახურებაჲ იყო, ხოლო ჟამთა ამათ მამისა ჩუენისა კჳრიაკოზისთა – არიოზეთნი, უვარისმყოფელნი ღმრთისანი და წმიდისა კათოლიკე ეკლესიისა მტერნი;
და	ცხო.საბ	ხოლო სრულიად შენდობაჲ ხარკისაჲ მის ღმრთისმსახურისა მეფისა იუსტინიანოსის ზე იქმნა შუვამდგომელობითა პაპა ევსებისითა და ესეცა უკუანაჲსკნელ.
და	ცხო.ხარ	და კუალად თქუა: რომელი ჰგონებდეს დგომასა, ეკრძალენ, ნუუკუე დაეცეს, რაჲთა არა უმეტჱსი საშჯელი მიიღოს.
და	ცხო.საბ	და დაბნებსა ქრისტიანეთასა, რომელსა მიემთხუეოდეს, ცეცხლითა დასწუვიდეს, უმეტჱს ხოლო რომელნი გარემოჲს იყვნეს ქალაქსა ნეაპოლისსა.
და	ცხო.საბ	და ოდეს მივიდიან ხილვად ურთიერთას და ზრახვასა სულისასა ზრახვედ, ამისთჳსცა უმრავლჱს ეტყჳნ წმიდაჲ საბა ნეტარსა თეოდოსის: უფალო აბბა, შენ ყრმათა მამასახლისი ხარ, ხოლო მე მამასახლისთა მამასახლისი ვარ, ამისთჳს რამეთუ თითუეული, რომელ ჩემ ქუეშე არს, თჳთ ჴელმწიფე არს და თჳსისა სენაკისა მამასახლისი არს.
და	ცხო.საბ	აღმო-ვინმე-ცენდეს, რომელნი ჴორციელად იქცეოდეს, ვითარცა წერილი იტყჳს: ამათ სული არა აქუნდა, რომელნი მრავალ ჟამ აჭირვებდეს და აურვებდეს მას რაჲთავე.
და	ცხო.სტე	ხოლო ნიკონ პოვეს ვითარცა მკუდარი რაჲ, დამჭნარი პირი მისი მწუხარებითა და ტირილითა და ლოცვითა და მღჳძარებითა.
და	ცხო.ეფთ	და კუალად შეიწყნარნა სამნი ძმანი, რაჲთით კერძონი.
და	მც.სჯ.კან.A	წესი და განგებაჲ და რჩულისკანონი მეექუსისა კრებისაჲ ას სამეოცდარვათა წმიდათა მამათაჲ, რომელნი შეკრბეს კოსტანტინეპოლეს, ახალსა ჰრომსა, კოსტანტინე ღმრთისმსახურისა მეფისა ზე, ძისწულისა ძისა ჰერაკლე მეფისა.
და	მც.სჯ.კან.A	იყვნეს წინამძღუარ კრების ამისა აგათონ, პაპაჲ ჰრომისაჲ და გიორგი კოსტანტინეპოლისაჲ და თეოფანე ანტიოქისაჲ და სხუანი იგი ღმერთშემოსილნი მამანი.
და	მც.სჯ.კან.A	ამან წმიდამან მეექუსემან კრებამან ას სამეოცდარვათა მამათამან, რომელი შეკრბეს კოსტანტინეპოლეს, სამეუფოსა პალატსა და დაამტკიცეს მართალი სარწმუნოებაჲ და დაწერეს ძეგლი ღმრთისმეტყუელებისაჲ და კანონნი ეკლესიისანი სამოძღურებელად მორწმუნისა ერისა,
და	მც.სჯ.კან.A	პირველად აჴსენეს სარწმუნოებაჲ განწესებული ნიკიისა კრებისაჲ ტჲჱ მამათაჲ და კოსტანტინეპოლისაჲ რნ მამათაჲ, ეფესოჲსაჲ ს მამათაჲ და ქალკიდონისა ქლ მამათაჲ და კოსტანტინეპოლისავე რო მამათაჲ და
და	მც.სჯ.კან.A	ყოველივე ხუთთა მათ კრებათა მიერ ქადაგებული შეიწყნარეს და დაამტკიცეს და რომელნი მათ განეკუეთნეს და შეეჩუენნეს, შეაჩუენნეს და რომელნი მათ შეეწყნარნეს და ედიდნეს, ადიდნეს და შეიწყნარნეს.
და	მც.სჯ.კან.A	და სხუათაცა კრებათა, რომელნი ადგილ-ადგილ ქმნილ იყვნეს საღმრთოდ და მართლმადიდებლობით და კანონნი განეწესნეს, მიითუალნეს, ვითარცა ქუემო თჳთ აჴსენებენ.
და	მც.სჯ.კან.A	და მერმე ახლად შემოსრული იგი წვალებაჲ ერთისა ნებისა და ერთისა საქმისა მეტყუელთაჲ სრულიად განაგდეს და მეტყუელნი ესევითარისა მის წვალებისანი:
და	მც.სჯ.კან.A	[თეოფანე] ფარანელი, ონორი ჰრომი, კჳროზ [ალ]ექსანდრიელი, სერგიოს, პიროზ, პავლე და პეტრე კოსტანტინეპოლელნი, მაკარი ანტიოქიელი და სტეფანე, მოწაფე მისი, შეაჩუენნეს,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ამათ ყოველთა იკადრეს თქუმად ღმრთისა ჩუენისა იესუ ქრისტესთჳს, ვითარმედ: „ერთი ნებაჲ და ერთი ხოლო საქმე აქუნდა შემდგომად განკაცებისა“, რომელ-ესე უარის-ყოფაჲ არს ორთა ბუნებათაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	და პოლიხრონიოსცა უგუნური იგი და ცოფი ბერი შეაჩუენეს, რომელმან იქადა ესევითარსა მას წვალებასა შინა აღდგინებაჲ მკუდრისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო წმიდათა მათ მამათა მისცეს ფლობაჲ აღდგინებად და, ვითარ-იგი ვერარაჲ აღადგინა, უმეტესად განაქიქა გმობაჲ თჳსი.
და	მც.სჯ.კან.A	და ებისტოლე მოწერილი აღათონ ჰრომთა პაპისაჲ კოსტანტინე მეფისა მომართ შეიწყნარეს შემსგავსებულად ებისტოლისა მის დიდისა ლეონისა ჰრომთა პაპისაჲ, რომელი მოეწერა კრებასა ქალკიდონისასა.
და	მც.სჯ.კან.A	და კრებაჲ იგი რკდ ებისკოპოსთაჲ, რომელნი ჰრომს შეკრიბნა ღირსმან აგათონ, ითჳსეს და ყოველი მათ მიერ თქმული და განწესებული დაამტკიცეს და ერთ კრებად შეირაცხნეს რჲჱ კოსტანტინეპოვლისანი და რკდ ჰრომისანი.
და	მც.სჯ.კან.A	და წმიდაჲ მარტინე ჰრომისა პაპი და წმიდაჲ მაქსიმე აღმსაარებელი ჴმამაღლად ადიდეს და საჴსენებელად საუკუნოდ ნეტარებაჲ და ქებაჲ მათი განაწესეს.
და	მც.სჯ.კან.A	და აღწერილი იგი მართლისა სარწმუნოებისა ძეგლი და საეკლესიონი იგი კანონნი წინაშე ღმრთისმსახურისა კოსტანტინე მეფისა წარიკითხეს (!)
და	მც.სჯ.კან.A	და თავადმან კოსტანტინე მეფემან თჳსითა ჴელითა, წითლითა წამლითა, სიმტკიცე საღმრთოჲსა მის ძეგლისაჲ დაწერა და ყოველთა მათ მღდელთმოძღუართა სახელები თჳსი დაწერეს კაცად-კაცადმან თჳსითა ჴელითა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ესე არს თქმული იგი და განწესებული წმიდათა მათ და ღმერთშემოსილთა მამათაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	დიდმან ამან და ყოველთა ქალაქთა და სოფელთაგან ნებითა და მადლითა ღმრთისაჲთა და ბრძანებითა მორწმუნისა და ღმრთისმსახურისა მეფისა კოსტანტინესითა შემოკრებულმან ღმრთივდაცვულსა სამეუფოსა ქალაქსა მეექუსემან კრებამან ტაძარსა დიდისა პალატისასა ესრეთ აღწერა
და	მც.სჯ.კან.A	და განაწესა და ამას იტყჳს: ღმრთისა და მამისა მხოლოდშობილი ძჱ და სიტყუაჲ, რომელი-იგი ყოვლითურთ მსგავს ჩუენდა იქმნა, თჳნიერ ცოდვისა, ქრისტე ჭეშმარიტი ღმერთი ჩუენი წმიდისა სახარებისა ქადაგებითა ესრეთ ბრძანებს: „მე ვარ ნათელი სოფლისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	– და კუალად თქუა: – „მშჳდობასა მოგცემ თქუენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ამის ღმრთივქადაგებულისა, ჭეშმარიტისა და მიუჩრდილებელისა ნათლისა ბრწყინვალებითა განათლდა და შეუდგა მას ღმრთისმსახური ესე მეფე ჩუენი და მშჳდობაჲ იგი მის მიერ აღთქუმული წინამძღურად მოიღო.
და	მც.სჯ.კან.A	და იქმნა მართლმადიდებლობისა შემწე და წვალებისა წინააღმდგომ.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳსცა წმიდაჲ ესე და სოფლიოჲ კრებაჲ ღირსთა ამათ მღდელთმოძღუართა მოსწრაფედ შემოკრბა და ყოველივე სავსებაჲ ეკლესიისაჲ შეაერთა.
და	მც.სჯ.კან.A	პირველად ტჲჱ ნიკიას შეკრებულთა წმიდათა მამათა, ურჩულოჲსა არიოზის განმკუეთელთა, რომელთაცა ერთარსებაჲ, ერთღმრთეებაჲ და ერთბუნებაჲ სამგუამოვნისა მის წმიდისა სამებისაჲ ჴმამაღლად ქადაგეს
და	მც.სჯ.კან.A	და მამისა და ძისა და სულისაწმიდისა ერთითა და განუყოფელითა სარწმუნოვებითა თაყუანისცემაჲ ასწავეს ერსა მორწმუნეთასა
და	მც.სჯ.კან.A	და თანა-წამებითა და თანა-მოღუაწებითა ღმრთისმსახურისა დიდისა კოსტანტინე მეფისაჲთა ყოველნი იგი მართლისა სარწმუნოებისა წინააღმდგომნი მწვალებელნი განიოტნეს.
და	მც.სჯ.კან.A	მეორედ კოსტანტინეპოლეს შეკრებულთა რნ ღმერთშემოსილთა მამათაჲ, თევდოსი დიდისა მეფისა ზე, მაოტებელთა ბოროტისა მის მაკედონიოს სულისა წმიდისა მბრძოლისა და აპოლინარის უკეთურისა, რომელი იტყოდა, ვითარმედ: „არა შეიმოსა უფალმან გონებაჲ კაცობრივი“.
და	მც.სჯ.კან.A	და ამით გმობითა ცხორებისა ჩუენისა საიდუმლოსა არა სრულებით-ყოფად ზრახვიდა, რომელიცა მაკედონიოსისვე თანა განიოტეს წმიდათა მათ მამათა.
და	მც.სჯ.კან.A	მესამედ ეფესოს შეკრებულთა ს მამათა, თევდოსი მეფისა ზე, ძისა არკატისა, რომელთა არცხჳნეს ურჩულოსა ნესტორის და ერთ ქრისტედ განჴორციელებული უფალი ჩუენი ქადაგეს და წმიდაჲ იგი ქალწული მარიამ, უხრწნელი იგი და უმეტესად კურთხეული, ჭეშმარიტად ღმრთისმშობელად აღიარეს
და	მც.სჯ.კან.A	და ქადაგეს და ბილწი იგი ცუნდრუკებაჲ ბოროტისა მის ნისტორისა იოტეს და სრულიად აჴოცეს, რომელი-იგი კაცად განყოფილად და ღმრთად განყოფილად ერთსა მას ქრისტესა იტყოდა და წმიდასა ღმრთისმშობელსა უვარ-ჰყოფდა, ამისთჳსცა სრულიად აჴოცეს იგი წმიდათა მათ მამათა.
და	მც.სჯ.კან.A	მეოთხედ ქალკიდონს შეკრებულთა, მარკიანე მეფისა ზე, ქლ წმიდათა მამათა, რომელთა ერთი იგი ქრისტე ძე ღმრთისაჲ ჩუენთჳს განკაცებული ორითა ბუნებითა, ჴმამაღლად ქადაგეს სრული ღმერთი და სრული კაცი.
და	მც.სჯ.კან.A	და შეაჩუენნეს: ევტუქე და დიოსკოროს და სებეროს ბოროტნი იგი მწვალებელნი.
და	მც.სჯ.კან.A	და მათ თანა ნესტორიცა, ესე ვითარცა განმყოფელი გუამსა ქრისტესსა, და იგინი ვითარცა შემრეველნი ბუნებათანი, რომელნი-იგი ურთიერთას განყოფილითა და წინააღმდგომითა გმობითა ერთად მთხრებლად წარწყმედისა და უღმრთოებისა შთაცჳვეს.
და	მც.სჯ.კან.A	მეხუთედ ამას სამეუფოსა ქალაქსა, ისტჳნიანე მეფისა ზე, შემოკრებულთა რო წმიდათა მამათა, რომელთა განკუეთეს თეოდორე მომფსუეტელი, მოძღუარი ნესტორისი, და ოროგინე, მრავალთა წვალებათა მეტყუელი, და დიდიმოს და ევაგრე.
და	მც.სჯ.კან.A	და იბ იგი თავნი თევდორიტესნი, წინააღმგომნი ღმერთშემოსილისა კჳრილესნი და ებისტოლე იგი ივაჲსი მიწერილი მარენ სპარსისა მიმართ და ყოველივე წვალებაჲ შეაჩუენეს და სარწმუნოებაჲ პირველთა მათ წმიდათა კრებათა მიერ განწესებული დაამტკიცეს.
და	მც.სჯ.კან.A	აწ უკუე ჩუენ ყოველნივე წმიდათა მათ კრებათა მიერ ქადაგებულსა სარწმუნოებასა ვქადაგებთ და დავამტკიცებთ და ესრეთ ვღაღადებთ შემოკრებულნი წმიდასა ამას მეექუსესა კრებასა:
და	მც.სჯ.კან.A	„გურწამს ერთი ღმერთი, მამაჲ ყოვლისა მპყრობელი, შემოქმედი ცათა და ქუეყანისაჲ, ხილულთა ყოველთა და არახილულთაჲ
და	მც.სჯ.კან.A	და ერთი უფალი იესუ ქრისტე, ძე ღმრთისაჲ, მხოლოდ-შობილი მამისაგან, შობილი უწინარეს ყოველთა საუკუნეთა, ნათელი ნათლისაგან, ღმერთი ჭეშმარიტი ღმრთისაგან ჭეშმარიტისა, შობილი და არა ქმნული, ერთარსი მამისაჲ, რომლისა მიერ ყოველივე შეიქმნა,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი ჩუენთჳს, კაცთათჳს, და ჩუენისა ცხორებისათჳს გარდამოჴდა ზეცით და ჴორცნი შეისხნა სულისაგან წმიდისა და მარიამისაგან ქალწულისა და განკაცნა და ჯუარს ეცუა ჩუენთჳს პონტოელისა პილატესა ზე, ივნო, დაეფლა და აღდგა მესამესა დღესა მსგავსად წერილისა,
და	მც.სჯ.კან.A	და კუალად მოვალს განშჯად ცხოველთა და მკუდართა, რომლისა სუფევისაჲ არა არს დასასრული, და სულიწმიდაჲ უფალი და ცხოველსმყოფელი, რომელი მამისაგან გამოვალს,
და	მც.სჯ.კან.A	მამისა თანა და ძისა თანა თაყუანის-იცემების და იდიდების, რომელი იტყოდა წინაწარმეტყუელთა მიერ, და ერთი წმიდაჲ კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესიაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	აღვიარებთ ერთსა ნათლისღებასა მოსატევებელად ცოდვათა, მოველით აღდგომასა მკუდრეთით და ცხორებასა მერმისა საუკუნოჲსა, ამენ“.
და	მც.სჯ.კან.A	კმა იყო მეცნიერებად და დასამტკიცებლად მართლისა სარწმუნოვებისა წმიდაჲ ესე ღმერთშემოსილთა მათ მამათაგან დაწესებული მართლაღსაარებაჲ, არამედ ვინაჲთგან არა დასცხრა პირველთაგან, მომპოვებელმან მან უკეთურებისამან ბრძოლად ნათესავსა კაცთასა,
და	მც.სჯ.კან.A	და ვითარცა-იგი პირველ თანაშემწედ მოიპოა გუელი და მის მიერ წამალი იგი გესლიანი სიკუდილისაჲ უწდია, ბუნებასა კაცთასა, ეგრეთვე აწ პოვნა ჭურნი შემსგავსებულნი ნებისა თჳსისანი თეოფანე ვინმე ფარანელი ებისკოპოსი და სერგიოს და პიროს და პავლე და პეტრე,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი იყვნეს მღდელთმოძღუარ სამეუფოჲსა ამის ქალაქისა, ამათ თანა ონორიცა ჰრომისა წინამძღუარი და კჳროზ ალექსანდრიისაჲ, მაკარი ანტიოქელი და სტეფანე მოწაფე მისი.
და	მც.სჯ.კან.A	ესენი პოვნა ბოროტმან მან მტერმან აღმასრულებლად ნებისა თჳსისა და ისწრაფა მათ მიერ აღდგინებად ეკლესიასა შინა საცთური ბოროტი, რამეთუ ამათ პირველთქმულთა კაცთა ბირებითა დასაბამითგან კაცისმკვლელისაჲთა იკადრეს თქუმად ერთი ნებაჲ და ერთი საქმჱ ორთა მათ ბუნებათაჲ,
და	მც.სჯ.კან.A	ერთისა მის სამებისაგანისა ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისაჲ და ამით სახითა განაახლა ერსა შორის ქრისტეანეთასა წვალებაჲ იგი აპოლინარისი, სებეროსისი და თემისტისი, ურჩულოთაჲ მათ,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთამცა სრულებაჲ იგი განკაცებისა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი განაქარვა ესევითარითა მით მზაკუვარებითა და აჩუენა თჳნიერ ნებისა და საქმისა ყოფად გონიერად სულიერნი იგი ჴორცნი უფლისანი.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს აღადგინა ქრისტემან ღმერთმან ჩუენმან მორწმუნე ესე მეფე ახალი დავით და პოვა გულითადი თჳსი, რომელმანცა, ვითარცა წერილ არს: „არა სცა ძილი თუალთა თჳსთა, არცა ჰრული – წამთა თჳსთა, არცა განსუნებაჲ – ჴორცთა თჳსთა“,
და	მც.სჯ.კან.A	ვიდრემდის ღმრთივშემოკრებული ესე ყო კრებაჲ და წმიდათა ამათ მამათა მიერ პოვა სრული იგი მართლმადიდებლობისა ქადაგებაჲ, რამეთუ ვითარცა იტყჳს უფალი.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუე ჩუენ შორის არს სახიერი იგი და მიმიძღჳს ჩუენ გზასა ჭეშმარიტებისასა.
და	მც.სჯ.კან.A	ამან წმიდამან კრებამან სარწმუნოებით და მოწლედ შეიწყნარა ებისტოლე წმიდისა და ნეტარისა აგათონ ჰრომთა პაპისაჲ, მოწერილი ღმრთისმსახურისა მეფისა ჩუენისა კოსტანტინესა,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელსა შინა წერილ არს სახელდებით განკუეთაჲ და განყრაჲ ყოველთაჲ, რომელთა ქადაგეს ერთი ნებაჲ და ერთი საქმე განკაცებისა განგებულებასა შინა ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისასა ეგრეთვე სახედ.
და	მც.სჯ.კან.A	რკდ-ცა ღმერთშემოსილთა ებისკოპოზთა ებისტოლე, რომელნი ღირსსა მას აგათონს თანა შეკრბეს, მოწერილი მორწმუნისა ამის მეფისა მიმართ, სათნოდ და კეთილად შეიწყნარეს,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ თანა-ეწამებოდეს ესე ებისტოლენი და დაამტკიცებდეს ებისტოლე მას დიდისა ლეონისსა, ჰრომთა პაპისა, რომელი მიუწერა წმიდასა ფლაბიანეს, კოსტანტინეპოლელ პატრიარქსა, კრებასა მას ქალკიდონისასა, რომელსაცა ძეგლ მართმადიდებლობისა უწოდა წმიდამან მან კრებამან;
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე დაამტკიცა (!) წმიდამან ამან კრებამან ებისტოლენი იგი წმიდისა და ნეტარისა კჳრელესნი განსაკუეთელნი ურჩულოჲსა ნესტორისნი და რავდენიცა მიუწერა აღმოსავალისა ებისკოპოსთა, ეგრეთვე – ებისტოლენი სოფრონ იერუსალჱმელ პატრიარქისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე ყოველი შევიწყნარეთ ჩუენ ყოველთა და სწავლასა წმიდათა მათ ხუთთა კრებათასა და წმიდათა მათ ღმერთშემოსილთა მამათასა შეუდგთ.
და	მც.სჯ.კან.A	და აღვიარებთ უფალსა ჩუენსა და ჭეშმარიტსა ღმერთსა იესუ ქრისტეს, ერთსა მას წმიდისა და ერთარსებისა სამებისაგანსა, სრულსა ღმრთეებითა და სრულსა კაცებითა, ყოვლითურთ მსგავს ჩუენდა, თჳნიერ ცოდვისა, რომელი უწინარეს საუკუნეთა იშვა მამისაგან ღმრთეებითა,
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო უკუანაჲსკნელთა ჟამთა ჩუენთჳს და ჩუენისა ცხოვრებისათჳს განჴორციელდა სულისაგან წმიდისა და მარიამისაგან ქალწულისა ჭეშმარიტისა მის ღმრთისმშობელისა ბუნებითა კაცობრივითა,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ განყოფილებაჲ იგი ბუნებათაჲ არა შეირია, არცა დაიჴსნა ერთობითა მით გუამისაჲთა, არამედ უფროჲსღა მტკიცე-იყო თჳთება ორისა ბუნებისა, შეკრებული ერთ პირად და ერთ გუამად.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ არა ორად პირად განიკუეთა ანუ განეყო ორგუამოვნებად, არამედ იგივე ერთი მხოლოდშობილი სიტყუაჲ ღმრთისაჲ, უფალი იესუ ქრისტჱ ორითა ბუნებითა და ორითა საქმითა, ვითარცა პირველითგან წინაწარმეტყუელთა ქადაგეს
და	მც.სჯ.კან.A	და თავადმან იესუ ქრისტემან გუასწავა და წმიდათა მოციქულთა გუაუწყეს და ღმერთშემოსილთა მამათა გუასწავლეს, ვქადაგებთ ჩუენცა ორთა ბუნებათა და ორთა ბუნებითთა ნებათა და ორთა ბუნებითთა საქმეთა, ხოლო ორთა მათ ბუნებითთა ნებათა არა წინააღმდგომთა.
და	მც.სჯ.კან.A	ნუ იყოფინ, ვითარცა ურჩულონი იგი მწვალებელნი იტყჳან, რამეთუ: „შეუდგა კაცობრივი იგი ნებაჲ მისი საღმრთოსა ნებასა და არა წინააღმდგომ იყო, ანუ მბრძოლ, არამედ უფროჲსად ჰმორჩილებდა საღმრთოსა მას და ყოვლად ძლიერსა ნებასა მისსა“.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ჯერ იყო ნებისა მის ჴორცთაჲსა აგებულებაჲ და დამორჩილებაჲ ნებასა მას ღმრთეებისასა, ვითარცა იტყჳს დიდი ათანასე რამეთუ:
და	მც.სჯ.კან.A	„ვითარცა ჴორცნი მისნი ჴორც სიტყჳსა ღმრთისა ითქუმიან და არიან, ეგრეთვე ბუნებითი იგი ნებაჲ ჴორცთა მისთაჲ თჳსად სიტყჳსა ღმრთისა ითქუმის და არს“.
და	მც.სჯ.კან.A	და ვითარცა წმიდანი იგი და უბიწონი ჴორცნი განღმრთობითა არა განილინეს, არამედ თჳსსა წესსა და ბუნებასა ეგნეს, ეგრეთვე კაცობრივი ნებაჲ მისი შეერთებითა ღმრთეებისაჲთა არა განილია, არცა განქარდა, არამედ უფროჲსად განემტკიცა,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარცა იტყჳს წმიდაჲ გრიგოლი ღმრთისმეტყუელი, ვითარმედ: „ნებაჲ იგი მტრისაჲ არა წინააღმდგომ საღმრთოსა ნებასა იყო, არამედ ყოვლითურთ განღმრთობილ და მიმყოლელ საღმრთოსა ნებასა“.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე ორთა ბუნებითთა საქმეთა განუყოფელად, უცვალებელად, შეურევნელად უფლისა და ღმრთისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა აღვიარებთ, ესე იგი საღმრთოსა საქმესა და კაცობრივსა საქმესა,
და	მც.სჯ.კან.A	და ბუნებაჲ ჴორცთაჲ იქმს რაჲ-იგი შეჰგავს ჴორცთა, რამეთუ არა ეგების თქუმად, თუ ერთ არს საქმე ბუნებითი ღმრთეებისაჲ და ჴორცთაჲ,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა არცა დაბადებული არსებასა მას ღმრთეებისასა აღვიყვანოთ, არცა სიმაღლე იგი საკჳრველებაჲ საღმრთოჲსა ბუნებისაჲ დაბადებულთა და განწესებულსა ადგილსა შთამოვიყვანოთ.
და	მც.სჯ.კან.A	ერთისა უფლისა, ერთისა ქრისტესა ვიცნით სასწაულნიცა და ვნებანიცა არამედ სხუადდასხუად სახედ შემსგავსებულად ბუნებათა მათ, რომელთაგან და რომელთა შინა იყო, ვითარცა ნეტარმან კჳრილე თქუა.
და	მც.სჯ.კან.A	აწ უკუე ყოვლით კერძო შეურევნელად და განუყოფელად საიდუმლოსა მას ვქადაგებთ და მოკლითა სიტყჳთა ყოველსავე განვაცხადებთ, და გურწამს ერთი სამებისაგანი უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ ღმერთი ჭეშმარიტი შემდგომად განკაცებისა ორითა ბუნებითა,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი-იგი ერთსა მას გუამსა მისსა შინა ბრწყინვიდეს, რომლით სასწაულნიცა და ვნებანიცა ჟამთა მათ განგებულებისა მისისათა არა უცნებით,
და	მც.სჯ.კან.A	არამედ ჭეშმარიტებით აჩუენნა და განყოფილება იგი ბუნებათა ერთსა მას გუამსა შინა იცნობებოდა, რაჟამს-იგი ზიარებითა მეორისაჲთა თითოეული ბუნებაჲ განუყოფელად და შეურევნელად თჳსსა საქმესა ინებებდა და იქმოდა.
და	მც.სჯ.კან.A	ამით სახითა ორთა ბუნებითთა ნებათა და საქმეთა უფლისათა ვქადაგებთ საცხორებელად კაცთა შეკრებულთა.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე ყოველი მრავლითა კრძალულებითა და ჭეშმარიტებითა გურწამს და აღვიარებთ და ვქადაგებთ და ესრეთ განვაწესებთ, რაჲთა ამიერითგან ამის სარწმუნოებისა გარეშე სხუაჲ სარწმუნოებაჲ ვერვინ იკადროს თქუმად, ანუ აღწერად, ანუ სწავლად.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა იპოოს ვინ სხუად სახედ შემცვალებელ ამის მართლაღსაარებისა და ასწავოს, ანუ წარმოთქუას, ანუ აღწეროს სხუაჲ რაჲმე განდრეკილი სარწმუნოებაჲ, შეჩუენებულმცა არს და განკუეთილ და აღჴოცილ.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე სარწმუნოებაჲ დაამტკიცენ კათოლიკე ეკლესიასა შინა წმიდამან სამებამან, რამეთუ მისი არს დიდებაჲ, ძალი და სუფევაჲ მამისა და ძისა და წმიდისა სულისაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ა. ხოლო ვინაჲთგან გარდასრულთა ამათ წელთა და განწვალებასა ეკლესიისასა, განდრეკასა თანა სარწმუნოებისასა კანონნიცა ეკლესიისანი დაიჴსნნეს და უგულებელს-იქმნნეს,
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს ნებითა ღმრთისაჲთა და ჯერჩინებითა ღმრთისმსახურისა მეფისაჲთა კუალად განვაახლებთ და დავამტკიცებთ წესთა და კანონთა, რომელნი დასხნეს წმიდათა მოციქულთა და საღმრთოთა მათ დიდებულთა კრებათა და ესრეთ ვიტყჳთ.
და	მც.სჯ.კან.A	თავი მეორე. წესი კეთილ არს ყოვლისავე, რომელი იწყებდეს სიტყუასა გინა საქმესა, რაჲთა ღმრთისაგან იწყოს და ღმრთისა აღასრულოს, ვითარცა ღმრთისმეტყუელი გრიგოლ იტყჳს, ვითარმედ: „დასაბამ და დასასრულ ყოვლისა საქმისა და სიტყჳსა შენისა ღმერთი იყავნ“.
და	მც.სჯ.კან.A	აწ უკუე ჩუენცა ღმრთისმსახურებასა და მართლაღსარებასა სარწმუნოვებისასა ჴმამაღლად ვქადაგებთ, რომელსაცა ზედა ეკლესიაჲ ქრისტჱსი დაფუძნებულ არს და დღითი-დღე აღორძნდების და აღემატების უფროჲს ნაძუთა მათ ლიბანისათა.
და	მც.სჯ.კან.A	ამას საფუძველსა ზედა წმიდისა ქრისტეს სახარებისასა და ცხოველსმყოფელთა მათ მცნებათა მისთასა ჩუენ ყოველნი მართლმორწმუნენი მტკიცე ვართ და ესრეთ განვაჩინებთ და ვიტყჳთ,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა ვითარცა ზემოწერილ არს შეურყეველად დამარხვაჲ მართლისა მის სარწმუნოებისაჲ, რომელი ქადაგეს წმიდათა მოციქულთა და გუასწავეს ღმერთშემოსილთა მამათა, ეგრეთვე წესნიცა და კანონნი მათ შორის განწესებულნი მტკიცემცა არიან და შეურყეველ.
და	მც.სჯ.კან.A	პირველად ოთხმეოცდახუთნი იგი კანონნი სახელსა ზედა წმიდათა მოციქულთასა აღწერილნი, რომელნი-იგი შეიწყნარეს და დაამტკიცნეს წმიდათა და სანატრელთა მამათა ჩუენთა და საღმრთოთა დიდებულთა კრებათა განსაკურნებელად სულთა და მაოტებელად ვნებათა.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე დავამტკიცებთ კანონთა და განგებათა, რომელნი განაწესნეს წმიდათა კრებათა: პირველად ნიკიას შეკრებულთა წმიდათა მამათა და მერმე ანკჳრას და ნეოკესარიას, მერმე კუალად ღანღრას და ანტიოქიას ასურეთისასა და ლაოდიკიას ფრიგიისასა,
და	მც.სჯ.კან.A	მერმე რნ მათ მამათაჲ, რომელნი შეკრბეს სამეუფოსა ამას ქალაქსა და ს მამათაჲ, რომელნი ეფესოს ნეტარისა კჳრილესთანა შეკრბეს და ქლ წმიდათა მამათაჲ, ქალკიდონს შეკრებულთაჲ,
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე რომელნი სარდიკეს და კართაგენს შეკრბეს მამანი და კუალად რომელნი-იგი კჳპრიანეს თანა მთავარებისკოპოსისა აფრიკეთისასა და მოწამესა შეკრბეს და განაწესნეს კანონნი,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარცა ჯერ იჩინეს მათთა მათ სოფელთა შინა განწესებად და კუალად რომელნი-იგი სამეუფოსა ამას ქალაქსა შემოკრბეს ღირსნი მამანი, ნეკტარი პატრიარქისა ზე.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე რომელ თითოეულად წმიდათა მამათა მიერ აღწერილ არიან კანონნი: პეტრე ალექსანდრიელ მთავარებისკოპოსისა და მოწამისა დიონისიოს მთავარებისკოპოსისა მისვე ქალაქისა, ათანასე მთავარებისკოპოსისა მისვე ალექსანდრიელ ქალაქისა,
და	მც.სჯ.კან.A	და რომელ-იგი თეოფილეს ზე ალექსანდრიასვე აღიწერა და კუალად გენადიოს კოსტანტინეპოლელ პატრიარქისა მიერ აღწერილი.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე ყოველნი კანონნი, აღწერილნი წმიდათა მათ კრებათაგან და ღმერთშემოსილთა მამათაგან, მტკიცე იყუნედ და შეურყეველ და არავის ჴელ-ეწიფების დაჴსნად და გარდასლვად მათ მიერ განწესებულისა მის განგებისა
და	მც.სჯ.კან.A	ანუ შეწყნარებად სხუათა კანონთა დამჴსნელთა და წინააღმდგომთა მათისა მის განგებისათა, რომელნი შეწმასნილ არიან ვიეთგანმე წინააღმდგომთა ჭეშმარიტებისათა.
და	მც.სჯ.კან.A	უკეთუ კულა იპოოს ვინ შეურაცხმყოფელ საღმრთოთა მათ კანონთა და ნატყუართა მათ შემწყნარებელ, თანამდებ იყოს კანონსა მას რჩულის გარდამავალთასა, ვიდრემდის განკურნოს თჳსი იგი ცთომილებაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	გ. ესრეთ ჯერ უჩნს ღმრთისმსახურსა მეფესა ჩუენსა და ყოველსა ამას ღმრთივშემოკრებულსა კრებასა,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა ყოველი უწესობაჲ, რომელი გარდასრულთა ამათ წვალებისა წელთა შემოჴდა მღდელობისა წესსა ზედა, განემართოს და ღირსებით იქცეოდინ, რომელნი ჴელ-ჰყოფენ მსახურებად უსისხლოსა მას და ყოვლისა სოფლისა საჴსარსა და განმაცხოველებელსა დიდებულსა მსხუერპლსა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო სამეუფოჲსა ამის ქალაქისა კრებამან აჩუენა წყალობაჲ უძლურებასა კაცობრივსა და უწესა ქორწინებაჲ ჩუენცა მათისაებრ ბრძანებისა უწესებთ რაჲთა რომელნი მღდელობისა უღელსა შევიდოდინ,
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ ქორწინებაჲ ენების, პირველ კერძოდიაკონობისა კურთხევისა იქორწინონ წესიერითა ქორწინებითა, რაჲთა ყოვლადვე თჳსობაჲ მათ შორის არა იყოს და შემდგომად ქორწინებისა მიიღონ კურთხევაჲ კერძოდიაკონობისაჲ და მთავარდიაკონობისა და ხუცობისაჲ
და	მც.სჯ.კან.A	და იყვნენ უბრალოდ მეუღლეთა თჳსთა თანა, გარნა რომელსა დღესა ჟამსა წირვიდენ მას ღამესა დაიცვენინ თავნი თჳსნი სიწმინდით, ვითარცა იტყჳს წმიდაჲ პავლე მოციქული,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ: „ნუ განმეშორებით ურთიერთას, გარნათუ შეთქმულებით ჟამ რავდენმე, რაჲთა მოიცალოთ ლოცვასა და კუალად ურთიერთასვე იყვენით, რაჲთა არა განგცადნეს თქუენ ეშმაკმან უთმინოებითა თქუენითა“.
და	მც.სჯ.კან.A	ესრეთ უკუე ჯერ-არს, რაჲთა დღეთა მათ ჟამისწირვისათა ეკრძალებოდინ და სხუათა დღეთა წესიერად ურთიერთას იყვნენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე რომელსა ორგზის ექორწინოს, მღდელობისა პატივსა ვერ ჴელ-ეწიფების მოსლვად, ვითარცა წმიდათა მოციქულთა და ღმერთშემოსილთა მამათა კანონი ბრძანებს,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ: „რომელი შემდგომად ნათლისღებისა ორსა ქორწინებასა მოსრულ იყოს ანუ ხარჭი დაესუას, არა ჴელ-ეწიფების ებისკოპოსობისა, ანუ ხუცობისა, ანუ დიაკონობისა და მღდელობისა წესსა მოსლვად;
და	მც.სჯ.კან.A	და ყოვლითურთ რომელნი ჴორციელთა ცოდვათა შებღალულ იყუნენ, საქმით ვერ ჴელ-ეწიფების მღდელობად, რამეთუ ვერ ჴელ-ეწიფოს სხუათა კურთხევად და მიცემად დიდისა მის საიდუმლოჲსა, რომელი თანამდებ იყოს გლოვად და ტირილად თჳსთა ცოდვათა.
და	მც.სჯ.კან.A	ესრეთ უკუე განწესებულ არს, რაჲთა წესიერითა ქორწინებითა იქორწინონ დიაკონთა და ხუცესთა პირველ მღდელად კურთხევისა და შემდგომად ქორწინებისა მიიღონ კურთხევაჲ კერძოდიაკონობისაჲ
და	მც.სჯ.კან.A	და მერმე დიაკონობისა და ხუცობისაჲ და იყვნენ მეუღლეთა თჳსთა თანა წესიერად და შიშითა ღმრთისაჲთა ზემოწერილისა მის წესისაებრ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო რომელთა ძალ-ედვას ქალწულებით და სიწმიდით მოქალაქობად, ესე არს უაღრესი და უზეშთაესი, ვითარცა უფალი ბრძანებს,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ: „არიან საჭურისნი, რომელთა გამოსაჭურნეს თავნი თჳსნი სასუფეველისათჳს ცათაჲსა, ესე იგინი არიან, რომელთა აღჳრ-ასხნეს გულისთქუმათა ჴორციელთა და აღირჩიეს სიწმიდე ქალწულებისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	და მოციქული იტყჳს: „ვეტყჳ უქორწინებელთა მათ, უკეთეს არს მათა უკუეთუ ეგნენ ესრეთ, ვითარცა მე უკუეთუ კულა ვერ დაითმენდენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე წესი და კანონი იყავნ მღდელთათჳს და დიაკონთა.
დ	მც.სჯ.კან.A	დ. უკუეთუ ცოდვათა ვინ უჯეროთა შთავრდომილ იყოს და არა შეეწამოს და მღდელობასა მოვიდეს და შემდგომად კურთხევისა აღიაროს ცოდვაჲ თჳსი, მღდელობისაგან განეყენენ, ვითარცა წერილ არს კანონსა შინა ნიკიისა კრებისასა, რამეთუ: „უბიწოსა ეძიებს კათოლიკე ეკლესიაჲ“.
და	მც.სჯ.კან.A	და კუალად ამისთჳსცა, ვითარცა იტყჳს წმიდაჲ ბასილი, ვითარმედ: „ერისკაცი თუ შთავარდეს ცოდვასა, განეყენების წმიდისა ზიარებისაგან ჟამსა განწესებულსა და აღასრულოს რაჲ ჟამი იგი სინანულისაჲ, კუალად თჳსსავე წესსა მოვალს მორწმუნეთა თანა ზიარებად“.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო დიაკონსა, ანუ მღდელსა აღიჴოცოს რაჲ მღდელობისაგან სამარადისო არს დაშჯაჲ იგი და არღარა მიიქცევის მღდელობად, ამისთჳს არა განეყენების ზიარებისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო უკუეთუ იყოს კაცი იგი განკრძალული და პატიოსანი, პატივცემულ იყოს ერისაგან, მღდელთა თანა დაჯდებოდის ეკლესიასა შინა და სახლთა,
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ჟამისწირვად, ანუ ზიარებად ერისა ჴორცსა და სისხლსა ქრისტესსა არა ჴელ-ეწიფების, ვითარცა წერილ არს: „ვერ უძლოს სხუათა კურთხევისა მიცემად, რომელსა თჳსთა წყლულებათა კურნებაჲ უჴმდეს.“
და	მც.სჯ.კან.A	კურთხევისა მიცემად ამას იტყჳს, რაჟამს ჴორცსა და სისხლსა ქრისტესსა განუყოფდეს მორწმუნეთა ზიარებითა მით საიდუმლოჲსაჲთა, კმა-უკუე-იყავნ მისდა პატივცემულობაჲ ერისაგან და ევედრებოდენ უფალსა მოტევებად ცოდვათა მისთა.
და	მც.სჯ.კან.A	ამას განაწესებენ წმიდანი კრებანი და დიდი იგი მღდელთმოძღუარი ბასილი.
და	მც.სჯ.კან.A	და ჩუენ მათსა მას განგებასა დავამტკიცებთ და შეურყეველად გუაქუს.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა იჭჳ ესევითარისა რაჲსმე ცოდვისა იქმნას მღდელსა ზედა და ცხადად ვერ ემხილოს და მან უარყოს და არა აღიაროს, მან თჳთ მისცეს პასუხი უფალსა და თჳსითა ბრალითა იყოს.
და	მც.სჯ.კან.A	და უკეთუ ერისკაცმან ქმნას ესე, ზიარებისაგან განეყენენ, რაოდენჟამ წინამძღუარმან ეკლესიისამან განაწესოს, ხოლო მოწესე იგი თჳსსავე ადგილსა მიიქცეს სინანულად.
და	მც.სჯ.კან.A	ვ. ყოველნი, რომელნი მღდელობისა პატივსა არიან: ებისკოპოსნი, ხუცესნი, დიაკონნი ნუმცა ვის ჴელ-ეწიფების დედაკაცისა თავისა თანა-მყოფად ქონებაჲ, თჳნიერ დედისა და დისა და ჰანისა, რომელ-ესე უეჭუელნი პირნი არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	ზ. წმიდათა მოციქულთა რჩულისკანონსა წერილ არს, ვითარმედ, „მღდელობად მომავალთა ენებოს თუ ქორწინებაჲ, წიგნისმკითხველთა და მგალობელთა ხოლო იქორწინონ“.
და	მც.სჯ.კან.A	ამას უკუე წესსა ჩუენცა დავამტკიცებთ და ვიტყჳთ, რაჲთა არა ჴელ-ეწიფებოდის კერძოდიაკონსა, ანუ დიაკონსა, ანუ ხუცესსა, ვინაჲთგან კურთხევაჲ მღდელობისაჲ მიიღოს, ქორწინებისა წესსა შესლვად.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა ესე ქმნას, აღიჴოცენ მღდელობისაგან, არამედ უკუეთუ ქორწინებაჲ ენებოს, პირველ კერძოდიაკონად კურთხევისა იქორწინენ და მერმეღა იკურთხენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ჱ. გუეუწყა, ვითარმედ რომელთამე ეკლესიათა შინა დიაკონთა მიიღიან პატივი რაჲმე საეკლესიოჲ და მიზეზითა მით მის პატივისაჲთა დასხდებიან ზემოჲთ ხუცესთასა.
და	მც.სჯ.კან.A	ოდეს კრებაჲ სადმე დიდი იქმნას და მოივლინოს დიაკონი ნაცვალად პატრიარქისა, გინათუ ჰრომისა, ალექსანდრიისა, ანუ თუ იერუსალჱმისა, ანუ ანტიოქიისა, ანუ სხჳსა ვისმე მღდელთმოძღურისა.
და	მც.სჯ.კან.A	მაშინ ადგილსა მის მღდელთმოძღურისასა დაჯდეს, რომელმან თჳსად ნაცვალად მოავლინა იგი, ხოლო თჳნიერ ამის მიზეზისა, უკუეთუ თჳსითა თავჴედობითა და ანპარტავნებითა ჰმძლავრობდეს დიაკონი ზემოჲთ ხუცისა ჯდომად ესევითარი-იგი თჳსისა პატივისაგან დაემჴუას
და	მც.სჯ.კან.A	და უკუანაჲსკნელ ყოველთასა იქმნას ეკლესიასა შინა თჳსსა, რამეთუ არა ისმინა მცნებაჲ უფლისაჲ, რომელმან თქუა, რაჲთა არავინ ირჩევდეს ზემოჯდომასა, რამეთუ: „ყოველმან, რომელმან აღიმაღლოს თავი თჳსი, დამდაბლდეს და რომელმან დაიმდაბლოს თავი თჳსი, ამაღლდეს“.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო უკუეთუ სოფლიოთა ამათ პატივთათჳს ზუაობდეს ვინ, ცუდად ზუაობს, რამეთუ სულიერნი პატივნი ჴორციელთასა უპატიოსნეს და უდიდებულეს არიან,
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე სხუანი ყოველნი ხარისხნი სამღდელოთა პატივთანი: უმდაბლესი უმაღლესისა ზედაჲთ ყოფად ნუ ეძიებნ, არამედ თჳთეული თჳსსა წესსა და საზომსა დასჯერებოდენ.
და	მც.სჯ.კან.A	და ყოველსავე დაკლებულსა განჰმართებდენ და წესიერად განაგებდენ.
და	მც.სჯ.კან.A	და ჴელ-ყოფად საქმესა უწესოსა.
და	მც.სჯ.კან.A	ია. ებისკოპოსი, ანუ ხუცესი, ანუ დიაკონი უკუეთუ ვახშთა და აღნადგინებთა აღიღებდეს, ანუ დასცხერინ ესევითარისა ხუეჭისაგან, ანუ თუ არა დასცხრეს, აღიჴოცენ მღდელობისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო უკუეთუ ვინ მიიღოს უფუარი მათი და ჭამოს, ანუ მათთანა დღესასწაულობდეს, ანუ მათსა მას პასექსა თანა-შეერთოს, უკუეთუ მღდელი იყოს, აღიჴოცენ მღდელობისაგან, უკუეთუ ერისკაცი იყოს, უზიარებლობისა კანონი დაიმარხენ;
და	მც.სჯ.კან.A	იგ. ესეცა მოვიდა სასმენელთა ჩუენთა, ვითარმედ ქუეყანასა აფრიკეთისასა და მათ კერძოთა, ებისკოპოსნი შემდგომად ებისკოპოსად დადგენისა არა იჯმნიან თჳსთა მეუღლეთა თანა-ყოფად და ამით ჯერითა დიდად დასაბრკოლებლად ერისა იქმნებიან.
და	მც.სჯ.კან.A	ვინაჲთგან უკუე დიდად მოსწრაფე ვართ, რაჲთა ყოველივე აღსაშენებელად და სარგებელად სულიერთა სამწყსოთა იქმნებოდის, ამისთჳს განვაწესებთ,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა ამიერითგან ესე საქმე არღარა იქმნას, დაღაცათუ პირველთა მათ ჟამთა იყო, არამედ აწ მადლითა ქრისტესითა უაღრესისა საზომისა მიმართ წარმართებულ არს ეკლესიაჲ და ერი მორწმუნეთაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	და არა ჯერ-არს მღდელთმოძღურობისა წესსა შინა ბიწისა დატეობაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ: „დაუბრკოლებელ იყვენით ჰურიათა და წარმართთა და ეკლესიათა ღმრთისათა, ვითარცა მე ყოვლითავე ყოველთა სათნო ვარ, რამეთუ არა ვეძიებ თავისა ჩემისა უმჯობესსა, არამედ მრავალთასა, რაჲთა ცხოვნდენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო უკუეთუ ვინმე შეურაცხ-ყოს წესი ესე და ენებოს მეუღლისა თანა-ყოფად, ესევითარი-იგი ებისკოპოსობისაგან აღიჴოცენ.
და	მც.სჯ.კან.A	იდ. ხუცესთა და დიაკონთა და კერძოდიაკონთა პირველ კურთხევისა თუ იქორწინონ წესიერითა ქორწინებითა და მერმე მოვიდენ მღდელობისა კურთხევასა და ენებოს თჳსთა მეუღლეთა თანა-ყოფად, არარაჲ არს დამაყენებელ ბრძანებისაებრ მოციქულთაჲსა,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა: უკუეთუ ვინ ღირს იყოს მღდელობისა და ენებოს კერძოდიაკონობაჲ, ანუ დიაკონობაჲ, ანუ ხუცობაჲ და რჩულიერსა მეუღლესა თანა იყოს,
და	მც.სჯ.კან.A	და წმიდამან მოციქულმან თქუა: „პატიოსან არს ქორწილი ყოვლითავე და საწოლი შეუგინებელ“.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ესე საცნაურ არს: ვითარცა კრებამან მან კართაგენისამან განაწესა, რაჲთა მღდელნი და დიაკონნი, რომელნი ჴელ-ჰყოფენ წმიდათა მათ საიდუმლოთა დღეთა მათ ჟამისწირვისათა, თჳსთა მეუღლეთაგან უღირს დამარხვად თავთა თჳსთა შეუხებელად,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა მოციქულთაგანცა თქმული და პირველითგან დამტკიცებული წესი ჩუენცა დავიმარხოთ და უწყოდით, ვითარმედ ყოველსა საქმესა ჟამი უჩნს.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე მარხვისაცა (!) ჟამი არს ლოცვისაჲ, რამეთუ თანა-აც რომელნი წმიდასა საკურთხეველსა ჰმსახურობდენ დღეთა მათ, ოდეს ეგულებოდის წმიდათა საიდუმლოთა ჴელყოფაჲ და მსახურებაჲ, მმარხველ და უბიწო იყვნენ ყოვლით კერძო,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა ღირს იქმნნენ მოღებად თხოათა მათთა, რომელთა ითხოვდნენ ღმრთისაგან, ხოლო სხუათა დღეთა არავის ჴელ-ეწიფებოდის ხუცესთა და დიაკონთა და კერძოდიაკონთა განყენებად წესიერად შეყოფილთა მეუღლეთა მათთაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	იე. წმიდათა და ღმერთშემოსილთა მამათა ჩუენთა მიერ განჩინებული წესი ამასცა ზედა მტკიცე იყავნ, რაჲთა ხუცესი უწინარეს ოცდაათისა წლისა არა იკურთხოს, დაღაცათუ ფრიად ღირსი იყოს,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტე მეოცდაათესა წელსა ნათელ-იღო და იწყო მოძღურებად და ამისთჳს მღდელნიცა ოცდაათისა წლისანი იკურთხეოდინ, ხოლო დიაკონი – ოცდახუთისა წლისაჲ, კერძოდიაკონი – ოცისა წლისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ივ. ყოველთა მორწმუნეთა თანა-აც წმიდათა მათ მარხვათა განგებისაებრ მოციქულთა და მამათაჲსა მარხვად და კრძალულებით და სიწმიდით აღსრულებად დღეთა მათ მარხვისათა,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა ღირსებით მიიწიოს კაცად – კაცადი დიდებულსა მას უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს ვნებასა და წმიდასა აღდგომასა, ვითარცა განწესებულ არს წმიდათა მოციქულთაგან და ღმერთშემოსილთა მამათაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ესეცა უწყებულ იყავნ, ვითარმედ არა ჯერ-არს რვათა შჳდეულთა მარხვაჲ დიდთა მათ მარხვათა, ვითარ-იგი იქმან არიანოზნი, რომელნი-იგი გარდაჰჴდებიან უფლისა მიერ განწესებულსა და მოციქულთა მიერ ქადაგებულსა ორმეოცთა დღეთა რიცხუსა შემატებითა სხჳსა შჳდეულისაჲთა,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ მსგეფსსა მას ყველიერისასა მარხვათა თანა შეჰრაცხვენ, რომელ-ესე უწესო არს და გარეშე განგებისა მოციქულთა და მამათაჲსა.
და	მც.სჯ.კან.A	და არცა სხჳსა მის შჳდეულისაჲ ჯერ-არს მარხვაჲ, რომელსა არაჯვორ ეწოდების, რომელსა იმარხვენ იაკობიკნი მწვალებელნი,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ წმიდათა მოციქულთა ბრძანებითა უფლისაჲთა ესრეთ განაწესეს, რაჲთა ორმეოც დღე იყოს წესი მარხვათაჲ და აღესრულების რიცხჳ იგი ორმეოცთა დღეთაჲ პარასკევსა ბზობისასა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო სხუაჲ იგი შჳდეული, რომელ არს ვნებისაჲ, არა მარხვათათჳს განწესებულ არს, არცა მათ თანა აღირაცხვის, არამედ ვნებისათჳს უფლისა და წმიდისა აღვსებისათჳს ვიმარხვით.
და	მც.სჯ.კან.A	და აღესრულებიან ორმეოცითა მით დღითა შჳდეულითა მით ვნების კჳრიაკისაჲთა შჳდნი შჳდეულნი.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო შჳდეულსა მას ყველიერისასა, დაღაცათუ ჴორცის ჭამაჲ აკრბების, რამეთუ განმზადებაჲ არს მარხვათა შესლვისაჲ და რეცა წინამსრბოლი ხოლო მარხვათა თანა შერაცხვაჲ არა ჯერ-არს.
და	მც.სჯ.კან.A	და წმიდაჲ იოვანე ნათლისმცემელი ესრეთ ქადაგებს, ვითარმედ: „ნურას უმეტეს განწესებულისა თქუენისა იქმთ“.
და	მც.სჯ.კან.A	და წმიდაჲ მოციქული პავლე იტყჳს: „უკუეთუ ვინმე გახარებდეს თქუენ, მისა გარეშე, რომელი ჩუენ გახარეთ თქუენ, შეჩუენებულ იყავნ“.
და	მც.სჯ.კან.A	და ჭეშმარიტად სიტყჳსა მისებრ წმიდისა იოვანე ნათლისმცემელისა არა ჯერ-არს უმეტეს განწესებულისა ქმნად, რამეთუ ესრეთ შეემთხჳა პირველქმნულსა მას ადამს, ჰრქუა მას ღმერთმან: „ესე ქმენ!
და	მც.სჯ.კან.A	მან უმეტეს განწესებულისა მისისა იწყო ძიებად და ბრძანებასა მას ღმრთისას ურჩ ექმნა, ამისთჳს რომელიცა-იგი აქუნდა, წარწყმიდა და სამოთხით ექსორია იქმნა.
და	მც.სჯ.კან.A	და კუალად არიან ვიეთნიმე, რომელნი დღეთა მათ მარხვათასა შაბათ-კჳრიაკეთა მწუხრამდის იმარხვენ და ესეცა უწესოვე არს, რამეთუ მარკიანელნი და მესალიანელნი მწვალებელნი შაბათსა და კჳრიაკესა სხუათავე დღეთა თანა შეჰრაცხვენ.
და	მც.სჯ.კან.A	და არიან დღენი ესე ჴსნილი.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო არა ჯერ-არს ქმნაჲ შრომისაჲ ბრძანებულსა ზედა, ვითარცა დავით იტყჳს, არამედ ვითარცა განწესებულ არს: ჯერ-არს შაბათისა და კჳრიაკისა ჟამსა მას სამხრისასა ჴსნად პირისა ჭამადითა სამარხვოჲთა,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ არათუ განიყოფვიან რიცხჳსაგან ორმეოცთა დღეთასა პირისა ჴსნისათჳს, ხოლო ხუთთა მათ დღეთა იმარხვიდენ, ვითარცა ვის ძალ-ედვას და გულსმოდგინებაჲ აწუევდეს.
და	მც.სჯ.კან.A	იზ. ეგრეთვე გუესმა, თუ ქუეყანასა სომხეთისასა შაბათ-კვრიაკეთა წმიდათა მარხვათასა ჭამენ ყველსა და კვერცხსა და სხუასა ყოველსა წუელასა.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე უკუე უჯერო არს და სრულიად უწესოჲ, რამეთუ ეშმაკი რომელთამე მარჯულ აცთუნებს და რომელთამე მარცხენით წარსტყუენავს.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ჩუენ სამეუფოსა გზასა სლვაჲ თანა-გუაც და ვითარცა ზემო ვთქუთ, თუ არა წეს არს შაბათსა და კჳრიაკესა მარხვაჲ, არამედ ჯერ-არს ჟამსა სამხრისასა პირის ჴსნაჲ ჭამადითა სამარხვოჲთა,
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე აწ მარცხენითისა ამის ცთომისაგან განვაკრძალებთ ყოველთა ქრისტიანეთა და ვამცნებთ, რაჲთა ყოველსავე სოფელსა ეკლესიაჲ ღმერთისაჲ ერთსა წესსა ზედა ეგოს და წმიდათა მარხვათა წესიერად აღასრულებდენ და განყენებულ იყვნენ, ვითარცა-იგი ჴორცის ჭამისაგან,
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე ყოვლისავე წუელისაგან, ყველისა და სძისა და კუერცხისა და ყოვლისავე წუელისა, რომელნი-იგი ნაშობნი არიან და ნაყოფნი ცხოვართა და ზროხათა და მფრინველთანი და არა ჯერ-არს წმიდათა მარხვათა გემოჲს ხილვაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო რომელთა ესე წესი არა დაიმარხონ, უკუეთუ მღდელნი იყვნენ, აღიჴოცნენ მღდელობისაგან, უკუეთუ ერისკაცნი იყვნენ, განიკუეთნენ ზიარებისაგან და ეკლესიისა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ესეცა გუესმა, თუ ქუეყანასა მას სომხეთისასა წუელასა და თევზსა და ღჳნოსა ერთად შეჰრაცხვენ და ესე სრულიადი არს სიცოფე და უგუნურებაჲ და წარტყუენვაჲ მტერისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	ჭეშმარიტად ყოველი უწესოჲ და განდრეკილი მოძღურებაჲ ეშმაკისა მიერ მოპოვნებულ არს.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ჩუენ უწყით, ვითარმედ არარაჲ არს ზიარებაჲ, არცა თჳსებაჲ წუელისა და თევზისაჲ და ზეთისა და ღჳნისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო თევზი და ზეთი და ღჳნოჲ, ვითარცა ვის ძალ-ედვას, მარხვადცა ჴელ-ეწიფების და უძლურებისათჳს ანუ სხჳსა რაჲსმე სათანადოჲსა მიზეზისა განჴსნად არა დაყენებულ არს, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „ყოველივე წესიერად და სათნოდმცა აღესრულების“.
და	მც.სჯ.კან.A	დღესასწაულიცა ხარებისაჲ, უკუეთუ მარხვათა იყოს, რომელსაცა დღესა დახუდეს, ჴსნილ არს მიღებაჲ თევზისა და ზეთისა და ღვნისაჲ წესიერად.
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა დაიმარხნეთ მცნებანი უფლისანი და დღესასწაულობდეთ დღესასწაულთა ცხორებისა ჩუენისათა: პირველად შობასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა, ოდეს-იგი იშვა ჴორციელად წმიდისა ქალწულისა მარიამისგან, რომელი განვაწესეთ დღესასწაულობად თუესა დეკემბერსა კე.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისა შემდგომად დღესასწაულობდით დღესა მას ნათლისღებისა უფლისასა, თუესა იანვარსა ვ, ოდეს-იგი ნათელ-იღო იორდანესა მდინარესა იოვანესგან ნათლისმცემელისა და მოვიდა მის ზედა სული წმიდაჲ სახედ ტრედისა და მამამან ზეგარდმო წამა ძედ საყუარელად.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო შემდგომად ამის დღესასწაულისა, წარჴდენ რაჲ დღენი რავდენნიმე და მოეახლოს ჟამი ქრისტეს ვნებისა და აღდგომისაჲ, უწინარეს შჳდისა შჳდეულისა, განგჳიწესებიეს მარხვაჲ ორმეოც დღჱ, რომელი-იგი მიიღებს დაწყებასა დღესა ორშაბათსა და აღესრულების დღესა პარასკევსა.
და	მც.სჯ.კან.A	ესევითარნი-იგი ორმეოცნი დღენი იმარხნეთ რაჲ, მოღუაწებით და ლმობიერითა ლოცვითა აღასრულეთ კჳრიაკე ბზობისაჲ და შეწირეთ უფლისა გალობაჲ, ვითარცა ყრმათა მათ უმანკოთა მიეგებვოდეს რაჲ და იტყოდეს: „ოსანა მაღალთა შინა, კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა“.
და	მც.სჯ.კან.A	და მეყსეულად იწყეთ მარხვად შჳდეულსა მას ქრისტეს ვნებისასა და იმარხენით დღენი იგი წარწყმედულთა მათთჳს ჰურიათა, რამეთუ ესრეთ გუამცნო უფალმან, რაჲთა ვიმარხნეთ ექუსნი იგი დღენი ურჩულოებისა მისთჳს ჰურიათაჲსა და ვიგლოვდეთ წარწყმედისათჳს მათისა,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ თავადიცა უფალი ცრემლოოდა მათთჳს, რამეთუ დღესასწაულსა მას მათსა შეიპყრეს უფალი და მისცეს სიკუდილად და უცხოთესლმან მან მსაჯულმან დაიბანნა ჴელნი თჳსნი წინაშე ერისა მის და თქუა: „უბრალო ვარ მე სისხლისაგან მართლისა ამის, თქუენ იხილეთ“.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ჰურიათა ჴმა-ყვეს: „სისხლი მაგისი ჩუენ ზედა და შვილთა ჩუენთა ზედა და არა გჳვის მეფე, გარნა კეისარი“.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს ჯერ-არს გლუაჲ წარწყმედისა მათისაჲ, ნუუკუე მოიქცენ და შეინანონ, ამისთჳს დღეთა მათ ვნებისათა განგჳწესებიეს მარხვაჲ ექუსი დღე – ორშაბათითგან ვიდრე შაბათამდე –
და	მც.სჯ.კან.A	და მასვე ხუთშაბათსა აღასრულეთ ჴსენებაჲ სერობისაჲ მის რომელ აღასრულა უფალმან მოწაფეთა თჳსთა თანა და მისცა მათ აღსრულებაჲ საიდუმლოთაჲ და მერმე მოირტყა არდაგი და დაჰბანნა ფერჴნი მათნი.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისა შემდგომად განვიდა მათ თანა ლოცვად მტილსა მას, სადა-იგი მოვიდა იუდა ჰურიათა თანა და შეიპყრეს იგი და წარადგინეს წინაშე მღდელთმოძღურისა მის უღირსისა და მიერ წარიყვანეს და მისცეს პონტოელსა პილატეს და დასაჯეს სიკუდილად უბრალოდ იგი.
და	მც.სჯ.კან.A	ამათ დღეთა იჴმარებდით პურსა და წყალსა და მხალსა, რამეთუ დღენი არიან გლოჲსა და არა დღესასწაულობისანი.
და	მც.სჯ.კან.A	და შაბათიცა იგი იმარხეთ.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს პარასკევსა მას და შაბათსა იმარხეთ ჯუარცუმისათჳს უფლისა და დაფლვისა.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი შემძლებელ იყოს, ორსავე მას დღესა ნურას ჭამს, ვიდრე შუაღამემდე შაბათისა, ხოლო რომელსა ესე ვერ შეეძლოს, პარასკევსა მწუხრი მიიღოს საზრდელი პური და წყალი
და	მც.სჯ.კან.A	და შაბათი კუალად იმარხოს შუაღამემდე, რამეთუ უფალმან ესრეთ ბრძანა: „ოდეს ამაღლდეს მათგან სიძე იგი, მაშინ იმარხონ“.
და	მც.სჯ.კან.A	ამათ უკუე დღეთა ამაღლდა ჩუენგან და ჯუარსა შეემრსჭუალა(!) და საფლავსა დაიდვა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო მწუხრი შაბათსა, განთიად ერთშაბათისა მის, რომელ არს კჳრიაკე, მწუხრითგან შუაღამემდის იღჳძებდით და ლოცევდით და აღდგომასა მას უფლისასა შეწირეთ მსხუერპლი იგი უსისხლოდ, ვითარცა თავადმან ბრძანა, ვითარმედ: „ამას იქმოდეთ მოსაჴსენებელად ჩემდა“.
და	მც.სჯ.კან.A	და ეზიარნეთ რაჲ ჴორცსა და სისხლსა ქრისტესსა, განიჴსენით მარხვაჲ და განთიად წმიდასა მას კჳრიაკესა იხარებდით, რამეთუ წინდი იგი, დასაბამი აღდგომისა ჩუენისაჲ, იესუ ქრისტჱ აღდგა მკუდრეთით,
და	მც.სჯ.კან.A	და მესამესა ჟამსა დღისასა აღასრულეთ წმიდაჲ ჟამისწირვაჲ და ეზიარენით საიდუმლოთა ქრისტესთა და იხარებდით სიხარულითა წესიერითა და იყავნ ესე თქუენდა შჯულად სამარადისოდ, ვიდრემდის მოვიდეს უფალი მეორითა მით დიდებულითა მოსლვითა მისითა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო აღასრულოთ რაჲ დღჱ იგი აღდგომისაჲ, რომელ არს აღვსებაჲ, პირველით დღითგან კჳრიაკით აღრაცხეთ დღჱ ორმეოცი და აღასრულეთ დღესასწაული ამაღლებისა უფლისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	და შემდგომად ათისა დღისა, რომელ არს დღითგან აღდგომისაჲთ დღჱ მეერგასისე, იყავნ თქუენდა დღესასწაული დიდი, რამეთუ მას დღესა ჟამ ოდენ მოავლინა ჩუენ ზედა უფალმან ნიჭი სულისა წმიდისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო შემდგომად დღისა მის, რომელ არს მარტჳლიაჲ, დღესასწაულობდით შჳდეულსა მას და მერმე კუალად იმარხეთ, რამეთუ ესრეთ ჯერ-არს სიხარული ნიჭთა ზედა ღმრთისათა და კუალად მარხვაჲ შემდგომად განსუენებისა,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ყოველნი წმიდანი და წინაწარმეტყუელნი იმარხვიდეს, ვითარცა მოსესთჳს წერილ არს და ელიაჲსთჳს და დანიელისთჳს;
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო შემდგომად მარხვისა მის ყოველთა ოთხშაბათ-პარასკევთა გამცნებთ თქუენ მარხვად ძალისაებრ კაცად-კაცადისა და ნამეტნავსა მას მარხვისა თქუენისასა მისცემდით გლახაკთა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ყოველსა შაბათსა, გარეშე ერთისა მის, და ყოველსა კჳრიაკესა შეკრბებოდეთ ლოცვად და ჟამისწირვად და იხარებდით სიხარულითა სულიერითა,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ბრალსა ქუეშე არს, რომელმან კჳრიაკე იმარხოს, ანუ მარტჳლიაჲ, ანუ სხუანი იგი საუფლონი დღესასწაულნი, რამეთუ არა ჯერ-არს ესევითართა მათ დღესასწაულთა გლოაჲ, არამედ სიხარული და მადლობაჲ ღმრთისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	წინაწარმეტყუელთა ქადაგებისაგან დამტკიცებულნი წმიდისა სახარებისა ბრძანებათა დამორჩილებულნი ვდღესასწაულობთ დღესა ამას სატფურებისა და განახლებისა სარწმუნოებისა ჩუენისასა, რამეთუ ესაია წინაწარმეტყუელი იტყჳს: „განახლებოდით ჭალაკნი ღმრთისა მიმართ“.
და	მც.სჯ.კან.A	და ამით სიტყჳთა წარმართთაგანთა მათ მოასწავებდა ეკლესიათა და მათ უწოდა ჭალაკად განახლებულად.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ეკლესიანი არიან არა ხოლო თუ შენებანი და შემკობანი ტაძართანი, არამედ სავსებაჲ იგი მათ შინა შეკრებულთა ღმრთისმსახურთა მათ ერთა სიმრავლისაჲ და გალობანი იგი, რომლითა ადიდებენ მეუფესა და დამბადებელსა ყოველთასა წმიდასა სამებასა,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარცა-იგი პავლე წმიდაჲ მოციქული იტყჳს: „განახლდებოდეთ სულითა მით გონებისა თქუენისაჲთა და შეიმოსეთ ახალი იგი კაცი ღმრთისა მიერ დაბადებული“.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო წმიდაჲ სახარებაჲ იტყჳს: „და იყო მაშინ სატფურებაჲ იერუსალჱმს და ზამთარი იყო“.
და	მც.სჯ.კან.A	გინათუ ამბოხებასა მას და შფოთსა ჰურიათასა, რომელსა ჰმზადებდეს მაცხოვრისათჳს, უწოდა ზამთრად მახარებელმან, გინათუ ჰაერისა სიცივესა და ნეფხვასა ესრეთ სახელ-სდვა,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ იქმნა ჩუენ ზედაცა და მოიწია ჭეშმარიტად ზამთარი არა მცირჱ, არამედ მძაფრი და სასტიკი, სავსე ნიავ-ქარითა და სეტყჳთა უკეთურებისაჲთა,
და	მც.სჯ.კან.A	არამედ კუალად აღმოგჳცენა ჩუენ მადლმან ღმრთისამან ყუავილი სულიერისა მის არისაჲ, ვითარცა წერილ არს, ვითარმედ: „შენ დაჰბადე ზაფხული და არე“.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳსცა შემოვკერბით მადლისა მიცემად ღმრთისა, ყოველთაგან ქალაქთა და სოფელთა, მადლითა ღმრთისაჲთა და ბრძანებითა ღმრთისმსახურთა მეფეთაჲთა: მიქაელ მართლმადიდებლისა მეფისა და თეოდორაჲს, დედისა მისისა, მღდელთმოძღუარნი ესე, მოშურნენი მართლისა სარწმუნოებისათჳს,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი შემოვკერბით სამეუფოსა ამას ქალაქსა, ტაძარსა წმიდისა იოვანე მახარებელისა და ღმრთსმეტყუელისა, მადლობისა და დიდებისა მიცემად უფლისა სულიერისა ამის ნაყოფიერებისათჳს.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ მტერნი იგი, რომელთა აყუედრეს უფალსა და თაყუანისცემაჲ წმიდისა ხატისა მისისაჲ შეურაცხ-ყვეს და აღზუავნეს და ამაღლდეს უშჯულოებითა მათითა და სცნა იგინი და დააკუეთნა ღმერთმან მან საკჳრველებისამან და ზახებაჲ იგი განდგომილებისა მათისაჲ დაამჴუა,
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ნაცვალი ცხებულისა მისისაჲ არიან ყოველნი, რომელნი სისხლითა ქრისტესითა მოიყიდნეს და ჰრწმენა სახელი მისი, სიტყჳთა მით ქადაგებისაჲთა და გამოსახვითა წმიდათა ხატთაჲთა,
და	მც.სჯ.კან.A	რომლითაცა დიდი იგი საქმე განგებულებისა მისისაჲ კეთილად გულისჴმა-იყოფების მორწმუნეთა მიერ მისთა, დიდებულნი იგი სასწაულნი მისნი და განმაცხოველებელი იგი ვნებაჲ მისი, დაფლვაჲ და აღდგომაჲ და ამაღლებაჲ და სხუანი იგი საკჳრველებანი,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელთა მიერ ბაძვაჲ წმიდათა მათ ვნებათა მისთაჲ მოციქულთა ზედა მოვიდა და მათგან მოწამეთა მოვიდა აღმსარებელთა და მამათა მიიწია.
და	მც.სჯ.კან.A	სახიერებისათჳს თჳსისა მოწყალე იქმნა და მეოხებაჲ წმიდისა ღმრთისმშობლისაჲ და ვედრებაჲ ყოველთა წმიდათაჲ შეისმინა.
და	მც.სჯ.კან.A	და აღასრულა აწ მეორედ, რომელ-იგი ქმნა პირველ, რამეთუ პირველად შემდგომად მრავალჟამეულისა მის წმიდათა ხატთა შეურაცხებისა და დევნულებისაჲ, რომელი ქმნეს უშჯულოთა მათ მეფეთა და მიმდგომთა მათთა უღირსთა და მედგართა ვიეთმე ებისკოპოსთა.
და	მც.სჯ.კან.A	მოაქცია უფალმან ღმრთისმსახურებაჲ ყოველთა ზედა და მართლმადიდებლობაჲ დაამტკიცა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო კუალად აწ მეორედ, შემდგომად ოცდაათისა წლისა ჭირისა და დევნულებისა ჩუენისა მოგუანიჭა ჩუენ უღირსთა ჴსნაჲ ჭირთა მათგან და განსაცდელთა და კადნიერებით ქადაგებაჲ ღმრთისმსახურებისაჲ და უშიშად თაყუანისცემაჲ წმიდათა ხატთა
და	მც.სჯ.კან.A	და აღმოგჳბრწყინვა ჩუენ ჭეშმარიტად დღესასწაული ცხორებისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ხატთა შინა განვიცდით მეუფისა ჩუენისა ქრისტეს ღმრთისა ვნებათა, რომელნი ჴორცითა ჩუენთჳს თავს-ისხნა, ჯუარცუმასა, დაფლვასა, შემუსრვასა მას და წარმოტყუენვასა ჯოჯოხეთისასა, აღდგომასა მკუდრეთით და ზეცას ამაღლებასა და ყოველსა მას ცხორებასა,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი ქმნა შორის ქუეყანასა ღმერთმან და მეუფემან ჩუენმან.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე განვიცდით ღუაწლსა მას და ახოვნებასა მოწამეთასა და გჳრგჳნოსნებასა მათსა, რომელ მოიღეს ჴელისაგან მეუფისა მათისა დასაბამისა მის და სრულმყოფელისა წამებისა მათისაჲსა.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს კრებასა ამას სულიერსა ვდღესასწაულობდეთ და ლოცვითა და ლიტანიითა ვიხარებდეთ და ვიშუებდეთ და ფსალმუნითა და ქებითა ვგალობდეთ და ვიტყოდით: „ვინ არს ღმერთი დიდი, ვითარ ღმერთი ჩუენი?“
და	მც.სჯ.კან.A	კადნიერად და ამპარტავნად მდევარნი ხატისა შენისანი დაკნინებულად და ლტოლვილად მეოტად გამოაჩინენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ვინმე იტყოდის ძლიერებათა შენთა და სასმენელ ყვნეს ყოველნი ქებულებანი შენნი?
და	მც.სჯ.კან.A	დიდებაჲ შენდა და ქებაჲ, პატივი და თაყუანისცემაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ“.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე არს მადლობაჲ ღმრთისაჲ გამოუთქუმელთა მათ კეთილთა მისთათჳს და ჴსენებაჲ ძლევისა მისისაჲ, რომელი ქმნა წინააღმდგომთა მათ მიმართ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო მბრძოლთა მათ მიმართ წმიდათა ხატთასა სიტყჳსგებაჲ და მხილებაჲ ბოროტისა მის წვალებისა მათისაჲ სხუასა თავსა შინა ვრცელად და განგებულებით ჯერ-არს აღწერად.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო აწ, ვითარცა-სახედ შემდგომად მრავალჟამეულისა მის უდაბნოთა ზედა სლვისა შევიდა ერი იგი ისრაელთაჲ ქუეყანასა მას აღთქუმისასა და განისუენა,
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე ჩუენ მრავალთა მათ დევნულებათა და ჭირთაგან მოვედით განსუენებად ახალსა ამას იერუსალჱმსა, რომელ არს ეკლესიაჲ ღმრთისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს ბრძანებითა ღმრთისაჲთა ძეგლისწერასა ამას აღვასრულებთ და დავსწერთ, ვითარცა ძეგლსა ზედა აღუჴოცელსა კურთხევათა მათ,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი შუენიან მოღუაწეთა და აღმასრულებელთა საღმრთოჲსა შჯულისათა და შეჩუენებათა წყევისათა, რომელსა მოაწევენ თავთა ზედა თჳსთა გარდამავალნი საუფლოჲსა მის ბრძანებისა და შჯულისანი.
და	მც.სჯ.კან.A	პირველად უკუე ესე ვთქუათ, ვითარმედ არარას დავაკლებთ, არცა შევჰმატებთ, არამედ ყოველთავე წესთა კათოლიკე ეკლესიისათა შეუცვალებელად დავიცავთ და წმიდათა მათ და დიდთა კრებათა სწავლასა და წესსა და სარწმუნოებასა მიმდგომნი ვართ და მორჩილნი.
და	მც.სჯ.კან.A	და ვითარცა კრებასა მას დიდსა ნიკიისასა ტიჱ მამათა მიერ აღიწერა მრწამსი მართლისა სარწმუნოებისა, ქადაგებაჲ, შეურყეველად და შეუცვალებელად გვიპყრიეს სარწმუნოებაჲ იგი მართალი და ყოველსა სოფელსა ვქადაგეთ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო სხუაჲ ყოველი, რომელი წმიდამან კრებამან და სხუათა მათ დიდებულთა კრებათა, რომელნი ადგილ იქმნნეს, განაწესეს და გჳბრძანეს, დავიმარხავთ შეუცვალებელად.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუე ჟამთა, რომელთაგანი ერთი წესი და შჯული და ბრძანებაჲ არს წმიდათა ხატთა გამოსახვაჲ, პირველითგან უფლისა მიერ ბრძანებული და მოციქულთა მიერ ქადაგებული და მამათა მიერ დაწესებული, ვითარცა წერილ არს რჩულისკანონსა შინა წმიდისა მის მეექუსისა კრებისასა,
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳსცა სამეუფოჲ გზაჲ გჳპყრიეს ჩუენ და სწავლასა წმიდათა მოციქულთა და ღმერთშემოსილთა მამათასა შედგომილ ვართ.
და	მც.სჯ.კან.A	და წესი ეკლესიისაჲ სულისა მიერ წმიდისა განწესებული გჳპყრიეს და განჩინებით და დამტკიცებულად განვაწესებთ,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა შემსგავსებულად პატიოსნისა და ცხოველისმყოფელისა ჯუარისა აღმართებულ იყვნენ და პატივცემულ ეკლესიათა შინა წმიდანი და პატიოსანნი ხატნი, გინათუ წამლითა დაწერილ იყვნენ, გინათუ სოფიოჲთა, გინათუ ოქროჲსა, ანუ ვეცხლისანი იყვნენ, ანუ სხჳსა რაჲსმე ნივთისა.
და	მც.სჯ.კან.A	ბარძიმ-ფეხუემთა ზედა, ანუ საკურთხეველისა შესამოსელთა ზედა გამოწერილნი ხატნი კედელთა ზედა, გინა ფიცართა ეკლესიათა შინა, გინა სახლთა, ანუ სადაცა, უფლისა და ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი იყოს ხატი
და	მც.სჯ.კან.A	ანუ უხრწნელისა მის დედუფლისა ჩუენისა წმიდისა ღმრთისმშობლისა და წმიდათა ანგელოზთაჲ, დიდებულთა მოციქულთაჲ, ღუაწლისა მძლეთა მოწამეთაჲ, ღმერთშემოსილთა მღდელთმოძღუართაჲ და სანატრელთა მამათაჲ,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ რაოდენცა იხილვებოდინ ხატნი უფლისა და წმიდათა მისთანი, მხილველნი იგი მათნი მოვლენ პირმშოთა მათ სახეთა ჴსენებად და სურვიელად.
და	მც.სჯ.კან.A	თანამდებ არს უკუე ყოველი ქრისტიანე შემთხუევად, ამბორის-ყოფად, პატივად და თაყუანისცემად წმიდათა ხატთა.
და	მც.სჯ.კან.A	არა თუ ღმრთად აღსაარებად, რომელ-ესე შუენის ბუნებასა მას ღმრთეებისასა, არამედ ვითარცა ხატსა ჩუენთჳს განჴორციელებულისა ქრისტეს ღმრთისასა და წმიდათა მისთა,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარცა სახესა პატიოსანისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისასა და წმიდასა სახარებასა და სხუათა მათ სიწმიდეთა, რომელნი სადა შეხებულ არიან გუამსა უფლისასა.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე ხატთა პატივი თანა-გუაც და კუმევაჲ საკუმეველისაჲ და ანთებაჲ კანდლისა და სანთლისაჲ, ვითარცა პირველითგან განწესებულ არის ქრისტეანეთა შორის, რამეთუ პატივი ხატისაჲ პირმშოჲსა მის სახისა მიიწევის.
და	მც.სჯ.კან.A	და რომელი თაყუანის-სცემდეს ხატსა, თაყუანის-სცემს მას შინა გამოსახულისა მის გუამოვნებასა, ვითარცა თქუეს წმიდათა მამათა მეექუსისა კრებისათა, ვითარმედ: „ხატთაგან და ხატთა მიერ თაყუანის-იცემების ღმერთი და თაყუანის-იცემების ჭეშმარიტად“.
და	მც.სჯ.კან.A	აწ უკუე პირველსავე სიტყუასა მოვიდეთ და ძეგლისწერაჲ ესე ჯეროვანი სრულ-ვყოთ.
და	მც.სჯ.კან.A	ესრეთ უკუე ვიტყჳთ და დავამტკიცებთ;
და	მც.სჯ.კან.A	ა. რომელნი ჴორციელსა მას მოსლვასა და განკაცებასა სიტყჳსა ღმრთისასა სიტყჳთ და საქმით, პირითა და გულითა და გონებითა, აღწერითა და გამოსახვითა აღიარებენ, საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ბ. რომელთა იციან ერთისა მის გუამისა ქრისტესისა ორთა ბუნებათა განყოფილებაჲ და აღიარებენ ღმრთეებისა მისისა უხილავსა და უვნებელსა და გარეშემოუწერელსა დიდებასა,
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო კაცებისა მისისა ხილულსა და ვნებათა ჯუარცუმისა და სიკუდილისა თავსმდებელსა და გარეშემოწერილსა ბუნებასა ქადაგებენ სიტყჳთ და გამოსახვით, საუკუნემცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	გ. რომელთა ჰრწამს და ქადაგებენ და ახარებენ სიტყუათა წიგნის წერითა, საქმეთა გამოსახვითა და იციან,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ ორივე ესე ერთად სარგებელად მსმენელთა მათ და მხილველთა იქმნების სიტყჳთ ქადაგებაჲ და ხატთა მიერ ჭეშმარიტებისა დამტკიცებაჲ, საუკუნემცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
დ	მც.სჯ.კან.A	დ. რომელნი სიტყუათა მიერ კეთილთა წმიდა ჰყოფენ ბაგეთა და მსმენელთა სარგებელ-ეყოფიან და იციან და ქადაგებენ,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ პატიოსანთა ხატთა მიერ წმიდა იქმნებიან თუალნი მხილველთანი და ამაღლდებინ გონებაჲ მათი ღმრთის მეცნიერებად, საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ე. რომელნი მეცნიერ არიან, ვითარმედ კუერთხი იგი ძუელისა შჯულისაჲ, კუერთხი აჰრონისი და ფიცარნი იგი და კიდობანი შჯულისაჲ და სასანთლე და ტაბლაჲ და სასაკუმეველე წმიდასა მას ქალწულსა და ღმრთისმშობელსა მარიამს მოასწავებდეს და წინაჲთვე გამოსახვიდეს.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო არა იქმნა იგი ერთიცა ამათგანი, არამედ დედაკაცი იყო ქალწული წმიდაჲ და ეგო შემდგომად შობისა უფლისა და ღმრთისა იესუ ქრისტესა ქალწულადვე წმიდად და ამისთჳს ქალად გამოხატვენ სახითა დედობრივითა და არა აჩრდილთა მით წესითა სახეთაჲთა,
და	მც.სჯ.კან.A	საუკუნემცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ვ. რომელნი ხილვათა მათ წინაწარმეტყუელთასა, რომელ უჩუენა ღმერთმან, გულისჴმა-ჰყოფენ და შეიწყნარებენ და ჰრწამს რაჲ-იგი კრებულმან წინაწარმეტყუელთამან იხილა
და	მც.სჯ.კან.A	და გუაუწყეს და ვითარ-იგი განაწესეს (!) მოციქულთა და მამათა წერილნი და უწერელნი ეკლესიისანი, მათ ზედა მტკიცე არიან და ამისთჳს გამოსახავენ ხატსა უფლისასა და წმიდათა მისთასა და პატივ-სცემენ, საუკუნემცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო მსგავსებაჲ არა იხილეთ და იციან მიგებაჲ მართლად, ვითარმედ: „ჰე, ვიხილეთცა, რამეთუ ჭეშმარიტებადცა ვიხილეთ“.
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარცა გუასწავა ჩუენ ძემან ქუხილისამან და თქუა: „რომელი იყო პირველითგან, რომელი გუესმა და ვიხილეთ თუალითა ჩუენითა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ჴელნი ჩუენნი ჰმსახურებდეს სიტყუასა მას ცხორებისასა და ამას ვწამებთ“.
და	მც.სჯ.კან.A	და ვითარცა თქუეს სხუათა მოციქულთა, „რომელთა ესე მის თანა ვჭამეთ და ვსჳთო არა ხოლო თუ პირველ ვნებისა, არამედ შემდგომად ვნებისაცა და აღდგომისა“.
და	მც.სჯ.კან.A	აწ უკუე რომელნი შემძლებელ არიან მადლითა ღმრთისათა განყოფად სიტყუასა მას შჯულისასა და მოძღურებასა მოციქულთასა და თუ რომელი-იგი იყო მუნ უხილავ და აქა თუალითა იხილვა და ჴელითა იმსახურა,
და	მც.სჯ.კან.A	და ამისთჳს თუალით ხილულსა მას და ჴელით მსახურებულსა გამოხატვენ და ხატსა მისსა თაყუანის-სცემენ, საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ჱ. წინაწარმეტყუელთა ვითარცა იხილეს, მოციქულთა ვითარცა გუასწავეს, ეკლესიამან ვითარცა შეიწყნარა, მოძღუართა ვითარცა გუასწავლეს, სოფელი ვითარცა განათლდა, მადლი ღმრთისაჲ ვითარცა გამობრწყინდა, ჭეშმარიტებაჲ ვითარცა გამოჩნდა და სიცრუვე განიოტა,
და	მც.სჯ.კან.A	სიბრძნე ვითარცა განეფინა ყოველთა ზედა, ქრისტემან ღმერთმან ვითარცა გჳბრძანა, ეგრეთ გურწამს და ეგრეთ ვიტყჳთ და ეგრეთ ვქადაგებთ ქრისტესა ჭეშმარიტსა მას ღმერთსა ჩუენსა
და	მც.სჯ.კან.A	და წმიდათა მისთა პატივ-სცემთ სიტყჳთ, აღწერით, გონებით, შეწირვითა წმიდითა მათ შესაწირავთაჲთა, აღშენებითა ტაძართაჲთა, გამოსახვითა ხატებისაჲთა.
და	მც.სჯ.კან.A	უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტეს პატივ-ვსცემთ, ვითარცა ღმერთსა და მეუფესა დამბადებელსა ყოველთასა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო წმიდათა, ვითარცა საკუთართა მონათა და მსახურთა მისთა და სიყუარულით თაყუანის-ვსცემთ.
და	მც.სჯ.კან.A	ამას ყოველსა ზედა ქადაგთა მათ ღმრთისმსახურებისათა სიყუარულით და სურვილით, დიდებად და პატივად უფლისა, რომლისათჳს იღუაწეს, ვქადაგებთ და ვადიდებთ და ვიტყჳთ:
და	მც.სჯ.კან.A	გერმანოს და ტარასეს და ნიკიფორეს და მეთოდის ჭეშმარიტთა ათ მღდელთმოძღუართა ღმრთისათა და მართლმადიდებლობისა დამამტკიცებელთა და მოძღუართა სულიერთა საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგნატისი, ფოტისი, სტეფანესი, ანტონისი, ნიკოლაოსისი, ეფთჳმესი, წმიდათა და მართლმადიდებელთა პატრეარქთა, საუკუნემცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ყოველივე, რაოდენიცა აღიწერა ვიეთგანმე შემასმენელად წმიდათა მათ პატრიარქთა: ტარასეს, ნიკიფორეს და მეთოდისა და ეგნატის და ფოტის და სტეფანესი, ანტონის და ნიკოლაოსისა, ცუდმცა არს და ამაო.
და	მც.სჯ.კან.A	ყოველივე, რომელი გარეშე წესისა მის ეკლესიისა და მოძღურებისა წმიდათა მამათაჲსა იქმნა, ანუ სადა იქმნეს გარეშე მართლმადიდებელთა წესისა, შეჩუენებულმცა არს.
და	მც.სჯ.კან.A	ეფთჳმეს და თეოფილაკტეს და ემილიანეს სანატრელთა მათ აღმსაარებელთა და მღდელთმოძღუართა, საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	იოვანე და ნიკოლაოს და გიორგი სამგზის სანატრელთა აღმსაარებელთა და ებისკოპოსთა და ყოველთა მათ თანამზრახვალთა და თანამოღუაწეთა ებისკოპოსთა, საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	თეოდორეს, ნეტარისა ასტუდიელ მამასახლისისა, საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ისაკისი საკჳრველთმოქმედისა და იოანიკის წინაწარმეტყუელებისა მადლითა აღვსებულისა საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ილარიონ ნეტარისა არქიმანდრიკისა (sic) დალმატეს მონასტრისაჲ საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	სჳმეონ წმიდისა მის მესუეტისა და სტეფანე საკჳრველთმოქმედისა ახლისა მის აღმსაარებლისა და ყოველთა მათ მამათა, რომელთა იღუაწეს მართლმადიდებლობისათჳს, საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე არიან კურთხევანი მამათანი და მათგან ჩუენ ზედა, შვილთა მათთა და მობაძავთა მართლმადიდებლობისა მათისათა, მიიწევიან.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე წყევანი ურჩთა და განდგომილთა და უგულებელსმყოფელთა მცნებათა ღმრთისათა შეეტყუებიან.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳსცა ყოველნი მორწმუნენი ესრეთ ვიტყჳთ უწესოთა მათთჳს და უკეთურთა:
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი-იგი სიტყჳთ შეიწყნარებენ განგებულებასა მას ქრისტეს განჴორციელებისასა, ხოლო ხატებით გამოსახვად მისა და თაყუანისცემად არა თავს-იდებენ და ამისთჳს სიტყჳთ იჩემებენ ღმრთისმსახურებასა და საქმით უარ-ჰყოფენ, შეჩუენებულმცა არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი სიტყუასა მას გარეშემო უწერელობისასა ბოროტად იწამებენ და ამისთჳს წინააღმდგომ არიან დამაყენებელ გამოხატვად ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისა,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი ჩუენთჳს განჴორციელდა და ყოვლითურთ მსგავს ჩუენდა იქმნა თჳნიერ ცოდვისა, რომელნიცა უკუე წმიდასა ხატსა მისსა გმობენ, შეჩუენებულმცა არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი გამოსახვასა ყოვლისა ცხორებისასა არა შეიწყნარებენ, ვითარ-იგი იხილვა ქუეყანასა ზედა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ და იქცეოდა კაცთა შორის, ვითარ განკურნა ყოველნი სენნი და ვნებანი კაცთანი,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარ-იგი ჯუარსა ეცუა, დაეფლა და აღდგა და ამაღლდა ზეცას და მოევლინა სული წმიდაჲ წმიდათა მოციქულთა ზედა, აწ უკუე რომელნი განმაცხოველებელთა ამათ სოფლისათა საქმეთა ქრისტესთა გამოხატვად და თაყუანისცემად არა თავს-იდვეს, შეჩუენებულმცა არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი ჰგიან წვალებასა ზედა ხატთა ბრძოლისასა, უფროჲსღა განდგომილებასა ქრისტეს ბრძოლისასა და არცა წინაწარმეტყუელთა სწავლასა, არც მოციქულთა ქადაგებასა, არცა წმიდათა მამათა მოძღურებასა შეიწყნარებენ მოქცევად საცთურისა მისგან,
და	მც.სჯ.კან.A	არცა ერთობასა მას ეკლესიისა შეუდგებიან, არამედ ესრე წარმდებებით მიუცემიან თავნი თჳსნი ნაწილსა ჰურიათა და წარმართთასა,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ვითარცა იგინი ჰგმობენ უფალსა, ეგრეთვე ესენი წმიდასა ხატსა მისსა შეურაცხ-ჰყოფენ, რომელნიცა უკუე მოუქცეველად ეგნენ საცთურისა მისგან და დაიყვნენ ყურნი ყოვლისაგან სულიერისა მოძღურებისა და ბოროტსა მას წვალებასა შინა დაადგრნენ, შეჩუენებულმცა არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	ლეონ ისავრი და კოსტანტინე სკორიანი, ლეონ სომეხი და ყოველნი მტერნი წმიდათა ხატთანი შეჩუენებულმცა არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	ანასტასი და კოსტანტინე და ნიკიტა, რომელთა წვალებით დაიპყრეს საყდარი კოსტანტინეპოლისაჲ და წინამძღუარ წვალებისა იქმნნეს და წარწყმედისა, შეჩუენებულმცა არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	წმიდამან სამებამან სამნივე იგი მოსპნა ეკლესიისაგან: თეოდოტე, ანტონი და იოვანე მწვალებელნი და პავლე ისავრი და თეოდორე,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელსა ერქუა პასტი, და სტეფანე მოლიტი და თეოდორე მექრთილე და ლალოდი ბილწი და მათ თანა ყოველნი მოყუასნი მათნი და წვალებისა თანა-შემწენი შეჩუენებულმცა არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	კრებაჲ იგი, რომელ აღიძრა წმიდათა ხატთა ზედა და განგმო თაყუანისცემაჲ ხატთაჲ, შეჩუენებულ იყავნ.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი მოიღებენ სიტყუათა წერილთასა, რომელ თქუეს კერპთათჳს წმიდათა ხატთა ზედა ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისათა და წმიდათა მისთასა, შეჩუენებულმცა არიან და წყეულ.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი ეზიარებიან ნეფსით და მეცნიერებით შეურაცხისმყოფელთა და მეგობართა წმიდათა ხატთასა, შეჩუენებულმცა არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	ღმრთად აღვიარებთ უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა, ხოლო წმიდასა ხატსა მისსა პატივ-ვსცემთ და თაყუანის-ვსცემთ, ვითარცა ხატსა ქრისტესსა და სახესა მისისა მის ჩუენ თანა ქცევისასა.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი იტყჳან, თუ სხუამან ვინმე გჳჴსნნა ჩუენ კერპთმსახურებისაგან, თჳნიერ ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისა და ამას საქმესა სხუასა ვის მიაჩემებენ, შეჩუენებულმცა არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი იტყჳან, თუ კათოლიკე ეკლესიამან კერპნი შეიწყნარნა, ესევითარნი-იგი შეურაცხისმყოფელნი არიან ქრისტეანთა სარწმუნოებისანი, რამეთუ წმიდათა ხატთათჳს იტყჳან გმობასა, კრულნი არიან და შეჩუენებულნი.
და	მც.სჯ.კან.A	მიქაელ მართლმადიდებელისა, მეფისა ჩუენისა და თეოდორა დედისა მისისა საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ბასილისი, ლეონისი, ალექსანდრესი, ჰრომანოზისი, კოსტანტინესი, ჰრომანოზისი, ნიკიფორესი, იოვანესი, მართლმადიდებელთა მეფეთა, საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	ბასილი და კოსტანტინე მართლმადიდებელთა მეფეთა ჩუენთა საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
და	მც.სჯ.კან.A	კუალად ვიტყჳთ: გერმანოს, ტარასეს, ნიკიფორეს და მეთოდის სანატრელთა მათ პატრიარქთა საუკუნემცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგნატისი, ფოტისი, სტეფანესი, ანტონისი, ნიკოლაოსისი, ეფთჳმესი, სტეფანესი, ტრიფონისი, თეოფილაკტესი, პოლიევკტესი, ანტონისი, ნიკოლაოსისი, მართლმადიდებელთა პატრიარქთა საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ყოველთა მათ ღმერთშემოსილთა მამათა და მართლმადიდებლობისა ქადაგებათა და ვიდრე სიკუდილადმდე მოღუაწეთა ლოცვითა და ვედრებითა დაგჳცვენინ ღმერთმან.
და	მც.სჯ.კან.A	და მობაძავ ყოფად ღირს-გუყვენინ საღმრთოჲსა მის მოქალაქობისა მათისა მოწყალებითა, და მადლითა დიდისა მის და პირველისა მღდელთმოძღურისა ქრისტეს ჭეშმარიტისა მის ღმრთისა ჩუენისა.
და	მც.სჯ.კან.A	შეწევნითა სულისა წმიდისაჲთა, მეოხებითა დიდებულისა მის დედუფლისა ჩუენისა წმიდისა ღმრთისმშობლისა და მარადის ქალწულისა მარიამისითა, წმიდათა დიდებულთა მთავარანგელოზთაჲთა, და ყოვლითა ზეცისა ძალთაჲთა,
და	მც.სჯ.კან.A	ვედრებითა ყოველთა წმიდათაჲთა რომელნი საუკუნითგან სათნო-ეყვნეს უფალსა, დიდებაჲ და პატივი და თაყუანისცემაჲ მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	მც.სჯ.კან.A	მონაზონმან, რომელმან ფიცოს სახელი ღმრთისაჲ, შჳდეულსა ერთსა არა ეზიაროს და ყოველთა დღეთა მის შჳდეულისათა მ მუჴლთადრეკაჲ მიიღოს.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელმან აგინოს ძმასა და უფროჲსად თუ უხუცჱსთაგანი იყოს, უზიარებელ იყოს, ვიდრემდის შეუნდოს მან, რომელი შეურაცხ-ყო.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი ძმისათჳს ბოროტსა იტყოდის და უზრახვიდეს, განიკანონოს შჳდეულსა ერთსა.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი ცუდად მეტყუელებდეს და სიცილსა აღაზრზენდეს, განიკანონოს სამ დღე არა ზიარებად და მეტანიაჲ – მ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ ვინ წინამძღუარმან განკანონოს სამართლად და მეორე მეშუელად აღუდგეს, იგივე კანონი მიეცეს მას.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელმან უგულებელს-ყოს მსახურება თჳსი, პური და წყალი ჭამოს მას დღესა და მეტანიაჲ მ მიეცეს.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ მერმეცა ეგრეთ იყოს, განიკანონოს ჴმელითა პურითა და წყლითა და მეტანიაჲ მ მიეცეს.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი განვიდეს მონასტრით და მივიდეს მამისა, გინა დედისა, ანუ სხჳსა სადა თჳნიერ ბრძანებისა წინამძღუარისა, განიკანონოს შჳდ დღე ჴმელითა პურითა და წყლითა და დღითი-დღე მეტანიაჲ რ.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელმან ღჳნისა სუმითა ამოაგდოს, მ დღე უზიარებელ იყოს და დღითი-დღე „მიწყალესა“ და „წმიდაო ღმერთოსა“ და „მამაო ჩუენოსა“ იტყოდის და ლ მუჴლსა მოიდრეკდეს.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი საცისკროსა ლოცვასა თჳნიერ უძლურებისა უდბებით არა მივიდეს, მას დღესა პური და წყალი მიიღოს და რ მუჴლი იდრიკოს.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი ეკლესიას დგეს და არა გალობდეს, არამედ გულის-სიტყუათა ამაოთა იწურთიდეს, მეტანია ნ.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი დაუტეობდეს სენაკსა ანუ მსახურებასა თჳსსა და სენაკითი-სენაკად ვიდოდის და ცუდად მეტყუელებდეს, ამცნონ, რაჲთა არა ესრეთ იქმოდის.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი განიკანონოს და იდრტჳნოს და არა მადლობით მიითუალოს, ორკეცად მიიღენ კანონი.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელმან იცოდის სხჳსა ძმისა დაფარული ცოდვაჲ და არა აუწყოს წინამძღუარსა, მისვე ბრალისა თანამდები არს, ვითარცა წერილ არს: „იხილი თუ მპარავი, თანა-ურბიოდი მას“.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი ტრაპეზსა ზედა უბნობდეს, უკუეთუ მეტრაპეზემან ამცნოს დუმილი და არა უსმინოს, ზედგომით ჭამოს პური.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი განრისხნეს და მწუხრამდე არა დაეგოს, რომელსა-იგი შეელალა, უზიარებელ იყავნ, ვიდრემდის დაეგოს.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი ეკლესიას უბნობდეს გარეშე მსახურთა ეკლესიისათა, ამცნონ დუმილი, უკუეთუ არა ისმინოს, ნ მუჴლი იდრიკოს და ჴმელი პური ჭამოს.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი თჳსაგან მოირეწდეს სამოსელთა ანუ სხუასა რას ნაქონებსა ეგევითარსა მას, არა უარუყოფია სოფელი და საქმენი სოფლისანი.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა თჳსსავე ვერაგობასა ზედა დგეს, განიდევნენ ძმათაგან, რამეთუ კრებულს შინა მყოფსა არა ჴელ-ეწიფების მოსაგებელისა და ნაქონებისა რაჲსავე მორეწად.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი კრებულსა შინა ეძიებდეს საჭმელსა ანუ სასუმელსა უმჯობესსა და საზეპუროსა, უმეტეს მისა, რომელი ტრაპეზსა დაეგებოდის, წინა-დაგებულისა მისგანცა განეყენენ, ვიდრემდის ისწაოს დაჯერებაჲ განწესებულისა მის.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე, რომელი სამოსელსა უკეთესსა სხუათასა ეძიებდეს, განიკანონოს, რაჲთა განემართოს ზუაობაჲ და სიფუდულე მისი.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი იდუმალ ივლტოდის მონასტრისაგან, მოიქცეს რაჲ, სინანული მიეცეს დგომად ბჭეთა ეკლესიისათა და გამომავალთა შეუვრდებოდის და ითხოვდეს ლოცვასა და შენდობასა.
და	მც.სჯ.კან.A	ნუ ჟამითა განიკითხავ და განაწესებ კანონსა მონანულთასა, არამედ მჴურვალებისაებრ და წესისა და ლმობიერებისა გონებათა მათთაჲსა და საზომისაებრ სინანულისა მათისასა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო უკუეთუ თჳსთავე ცოდვათა ზედა ეგნენ და მაცილობელ იყვნენ, შენ უბრალო-ყავ თავი შენი, ჵ წინამძღუარო, და განარინე და აცხოვნე სული შენი მადლითა უფლისაჲთა, რომლისა არს დიდებაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	მც.სჯ.კან.A	პირველი მოსლვაჲ გულისსიტყჳსაჲ, რომელი მოუჴდეს და გონებამან მსწრაფლ განიოტოს, რომელსა ეწოდების ბერძულებრ პროსვოლინ, უცოდველი არს არა შეერაცხების ბრალად, რამეთუ მტერისაგან მოუჴდების.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ შეიწყნაროს გონებამან და თანა-ეზრახოს, „წმიდაო ღმერთოჲ“ და „მამაო ჩუენოჲ“ თქუას და იბ მუჴლი მოიდრიკოს.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ უმეტესადრე იწუართოს და განიგემოვნოს, ბრალსა ქუეშე არს: „მიწყალე“ თქუას და „წმიდაო ღმერთოჲ“ და „მამაო ჩუენოჲ“ და მ მუჴლი მოიდრიკოს.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ ვის დაცემაჲ შეემთხჳოს ძილსა შინა, მას დღესა ნუ ეზიარების და სამი „მიწყალე“ თქუას.
და	მც.სჯ.კან.A	ყოველსა „მიწყალესა“ ზედა „წმიდაო ღმერთოჲ“ და „მამაო ჩუენოჲ“ და მესამესა „მიწყალესა“ ზედა კჳრიელეისონი – რ, „ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას“ – ნ;
და	მც.სჯ.კან.A	„უფალო, შეგცოდე, შემინდვე“ ნ და მუჴლთადრეკაჲ ნ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ მღჳძარედ გულისსიტყუათაგან შეემთხჳოს შეგინებაჲ ოც დღე უზიარებელ იყოს და დღითი-დღე ზემოწერილსა მას კანონსა აღასრულებდეს: სამსა „მიწყალესა“ და ნ მუჴლთადრეკასა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ჴელითდაცემასა აქუს კანონი: მ დღე უზიარებლობაჲ და დღითი-დღე – სამი „მიწყალე“ და ნ მუჴლთადრეკაჲ, და რ კჳრიელეისონი, „ღმერთო, მილხინე ცოდვილსა ამას“ – ნ, „ღმერთო, შეგცოდე, შემინდვე“ – ნ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ სხუასა თანა კოცნითა და ურთიერთას მიახლებითა შეემთხჳოს შეგინებაჲ, ოთხმეოც დღე უზიარებელ იყვნენ ორნივე და ზემოწერილსა მას კანონსა დღითი-დღჱ აღასრულებდენ და პურსა და წყალსა და მხალსა უმგბარსა ანუ ცერცუსა ჭამდენ უღჳნოდ და უზეთოდ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა ჴელისმიყოფაჲ და კოცნაჲ იქმნას და დაცემაჲ დინებისაჲ არა შეემთხჳოს, მ დღე ოდენ აღასრულონ კანონნი, ვითარცა ჴელითდაცემისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ მონანული იგი ერისკაცი იყოს და მონაზონებისა სახესა შეიმოსდეს, შეუმოკლე კანონი და ადრე მიეც შენდობაჲ, რამეთუ მოვიდა ჭეშმარიტად სინანულად და ეგულების სიკუდილადმდე შრომაჲ და მოღუაწებაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	და სხუათა მათ დიდთა ცოდვათა: კაცისკლვათაჲ და მრუშებისა და მამათმავლობისა და პირუტყუებისაჲ და მწამლველობისაჲ და სხუათა ესევითართა კანონნი ზემოწერილ არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	მონაზონი, გინა ენკრატისი, უკუეთუ განვიდეს მონასტრით და იქორწინოს, მემრუშე არს და წარწყმედულ, უკუეთუ კულა შეიგონოს და მოიქცეს, სინანულისაებრ მისისა მიეცეს კანონი.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა შემძლებელ იყოს წინამძღუარი მისი, უნებლიეთცა მოიყვანოს მონასტრად და უზიარებლობაჲ დასდვას, ვითარცა მრუშებისათჳს განწესებულ არს და სხუაჲ კანონი ყოველი მისცეს და წყლულებაჲ იგი სულისა მისისაჲ განკურნოს.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ ვინ იპაროს რაჲ და შეინანოს და აღიაროს და ნაპარევი იგი შეაქციოს, მ დღე უზიარებლობაჲ დაიმარხოს.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა შეაცნან და შესწამონ, კანონი მისი ორ წელ განწესებულ არს.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა ნაპარევი იგი ეკლესიისა ჭურჭელი იყოს, ეკლესიისა მკრეხველთა კანონი მიეცემის წყალობით: სამ წელ უზიარებლობაჲ მიეცეს და კანონი სინანულისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ დედაკაცი იძულებით განიჴრწნას მამაკაცისაგან, უკუეთუ ჟამსა მას მახლობელ არავინ იყო, რაჲთამცა ჴელი აღუპყრა და დაჰყარა, ქალწული იგი უბრალო არს, ხოლო მაიძულებელი იგი მკლველი არს;
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო უკუეთუ იყვნეს კაცნი მახლობელად და არა ჴმა-ყო, არცა უჴმო დედაკაცმან მან, ჩანს, ვითარმედ ინება მან საქმე იგი.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ თაგჳ ანუ სხუაჲ რაჲ ქუეწარმავალი შთავარდეს ლაკუასა წყლისასა, ანუ ზეთსა, გინა ღჳნოსა და მსწრაფლ ცნან და განაგდონ, ევლოგიაჲ განცხადებისაჲ შთაასხან და მღდელმან ლოცვაჲ წართქუას და განწმენდილ არს იგი.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა ღჳნოსა მას, ანუ ზეთსა, გინა წყალსა შინა მოკუდეს ქუეწარმავალი იგი და უმეცრებით ჭამონ მისგან ანუ სუან, პირველ ლოცვისა შჳდ დღე არა ეზიაროს, ხოლო სამ დღე წუელაჲ და ღჳნოჲ იმარხოს.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო მარხვაჲ თქუენი ნუმცა არს ორგულთა მათ თანა მწვალებელთა, რომელნი იმარხვენ ორშაბათსა და ხუთშაბათსა და შაბათსა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო თქუენ, მორწმუნენო, ხუთთა მათ დღეთა შჳდეულისათა ჴელ-გეწიფების მარხვად და უმეტესად ოთხშაბათსა და პარასკევსა, რამეთუ ოთხშაბათსა უფლისათჳს ბოროტი იგი განძრახვაჲ იქმნა ჰურიათაჲ და პარასკევსა ჯუარს ეცუა უფალი, ამისთჳს განწესებულ არს ორთა მათ დღეთა მარხვაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო შაბათსა ნუ იმარხავთ, რამეთუ დღე არს დაბადებისა ჴსენებაჲ და კჳრიაკესა ყოველსა დღესასწაულობდით, რამეთუ დღჱ არს ქრისტეს აღდგომისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	დღესასწაულსა მას უცომოებისასა, ათოთხმეტითგან პირველისა თჳსა ვიდრე შჳდ დღემდე, უცომოჲსა და ველისყრდელისა ჭამად და მიერითგან აღრაცხვად ერგასის დღჱ და დღესასწაულობად;
და	მც.სჯ.კან.A	და კუალად იე მეშჳდისა თჳსასა აღსრულებად დღესასწაულსა კარვობისასა.
და	მც.სჯ.კან.A	და უმეტეს სამთა მათ მარხვათა საეკლესიოდ არა ჯერ-არს მარხვისა ქადაგებაჲ, კაცად-კაცადი ხუთთა მათ დღეთა შჳდეულისათა და უმეტესად ოთხშაბათ-პარასკევსა, ვითარცა ძალ-ედვას, იმარხევდინ, ვითარცა წერილ არს კუალად განგებასა შინა მოციქულთასა,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ: „ჩუენ, პეტრე და პავლე გამცნებთ თქუენ: მონანი, გინა აზნაურნი შურებოდინ სხუათა მათ დღეთა, ხოლო შაბათსა და კჳრიაკესა მოვიდოდენ ეკლესიად, რაჲთა ისმენდენ სწავლასა ღმრთისმსახურებისასა“.
და	მც.სჯ.კან.A	შჳდეულსა მას ვნებისასა და შემდგომად აღდგომისა შჳდეულსა ახალ კჳრიაკისასა უქმობაჲ არს, რამეთუ ერთი იგი შჳდეული ვნებისაჲ არს და მეორე აღდგომისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	განცხადებად უქმობაჲ არს, რამეთუ მაშინ ნათელ-იღო უფალმან და მამამან და წამა ძედ საყუარელად და სული წმიდაჲ მოვიდა მის ზედა სახედ ტრედისა.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე დღესასწაულნი: ქრისტეშობაჲ და განცხადებაჲ და ბზობაჲ, ჯუარცუმაჲ და აღდგომაჲ, ამაღლებაჲ და მარტჳლიაჲ არიან წმიდათა მოციქულთა მიერ განწესებულ,
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო სხუანი იგი დღესასწაულნი: მიგებებაჲ, ფერისცვალებაჲ, ამაღლებაჲ ჯუარისაჲ, რომელ არს ჯუართა პყრობაჲ, ხარებაჲ წმიდისა ღმრთისმშობლისაჲ და მიცვალებაჲ მისი და ღმრთისმშობლის შობაჲ და ტაძრად მოყვანებაჲ და ენკენიაჲ, ესე წმიდათა კრებათაგან დაწესებულ არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	და ეგრეთვე ჯერ-არს დღესასწაულობაჲ და უქმობაჲ, ვითარცა ზემოწერილ არს მოციქულთა განგებითა.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე ყოველი აღვწერეთ განწესებისაებრ წმიდათა მოციქულთა და მამათაჲსა, რაჲთა უწყოდინ ყოველთა, თუ ვითარ არს წესი მარხვისაჲ, ანუ ოდეს არა ჯერ-არს მარხვაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო სხუათა ყოველთა დღეთა მარხვაჲ წესიერი კეთილ არს და შუენიერ და ნაყროვნებაჲ და მთრვალობაჲ ბოროტ არს და სავნებელ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუმცა მაშინ ადამს და ევას ემარხა, არამცა საჴმარ იყო აწ ჩუენდა მარხვაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ვინაჲთგან მათ არა იმარხეს, გამოვვარდით სამოთხით და საჴმარ იქმნა მიერითგან მარხვაჲ, ამისათჳს მოვიდა უფალი სოფლად და იმარხა ორმეოც დღჱ, რაჲთა წამალი ცხორებისა გუასწავლოს.
და	მც.სჯ.კან.A	საცნაურ არს უკუე, ვითარმედ ჯერ-არს მარხვაჲ წესიერი სათნოჲ უფლისაჲ, ესე იგი არს უცხო ყოფაჲ თავთა ჩუენთაჲ ყოველთაგან ბოროტთა და ყოვლისაგან ნაყროვნებისა და მთრვალობისა, რაჲთა სთნდეს უფალსა ცხორებაჲ ჩუენი და ღირს-გუყვნეს სასუფეველსა მისსა.
და	მც.სჯ.კან.A	ით. მრავალთა ეკლესიათა ხუცესნი ანუ დიაკონნი დაუტეობენ ეკლესიათა თჳსთა, სადა-იგი იკურთხნეს და სხუათა ებისკოპოსთა შეეწყნარებიან და თჳნიერ წამებისა თჳსისა ებისკოპოსისა სხუათა ეკლესიათა დაეწესებიან და ამით ჯერითა იქმნებიან ურჩ და დაუდგრომელ;
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს განვაწესებთ და ვამცნებთ ყოველთა, რაჲთა არავის ჴელ-ეწიფებოდის ხუცესსა, ანუ დიაკონსა, ანუ კერძოდიაკონსა თჳნიერ წიგნისა განსატევებელისა თჳსისა ებისკოპოსისა,
და	მც.სჯ.კან.A	სხუასა სამრემლოსა მისლვად და სხუასა ეკლესიასა დაწესებად საბრალობელად ებისკოპოსისა მის მაკურთხეველისა მისისა, არამედ ენებოს თუ წარსლვად სამრემლოდ სხჳსა ებისკოპოსისა, თჳსისა ებისკოპოსისა წიგნითა და წამებითა წარვედინ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო რომელმან წესი არა დაიმარხოს, არამედ თჳსითა თავჴედობითა შეურაცხ-ყოს ებისკოპოსი თჳსი და სხუად სამრემლოდ ვიდოდის, ესევითარი იგი აღიჴოცენ მღდელობისგან.
და	მც.სჯ.კან.A	გარნა თუ უდაბნოს განვიდოდის მონოზონებად და სრულიად იჯმნიდეს სოფლისაგან, მაშინ ებისკოპოსმანცა ლოცვით და კურთხევით წარმგზავნოს და ყოვლადვე არა დააყენოს კეთილისა მის გზისაგან, არამედ თანაშემწე-ეყოს სიტყჳთ და საქმით.
და	მც.სჯ.კან.A	კ. უკუეთუ ადგილთა რომელთამე ზედადასხმაჲ იქმნას წარმართთაჲ ანუ სხუაჲ რაჲმე მოიწიოს განსაცდელი და მღდელ-დიაკონნი მათ ეკლესიათანი განიბნივნენ და სხუად სამრემლოდ წარვიდენ,
და	მც.სჯ.კან.A	და უმიზეზოდ ნუ დაუტეობენ სრულიად ეკლესიათა თჳსთა.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე ებისკოპოსი, რომელმან სხჳსა ებისკოპოსისა ხუცესი, ანუ დიაკონი, თჳნიერ წამებისა ებისკოპოსისა მის შეიწყნაროს, კანონსა და ბრალსა ქუეშე არს.
და	მც.სჯ.კან.A	კჳრიაკესა დღესა დასტურად სწავლად მღდელდიაკონთა და ყოვლისავე ერისა სიტყუათა და სწავლათა ღმრთისმსახურებისათა და მართლაღსაარებისათა საღმრთოთა წერილთაგან და მოძღურებისაგან წმიდათა მამათაჲსა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ნუმცა მიდრკებიან წესთაგან და განგებათა ღმერთშემოსილთა მამათაჲსა, არამედ სიტყუაჲცა წერილისაჲ, უკუეთუ შორის მოვიდეს, ნუმცა სხუაებრ თარგმნიან,
და	მც.სჯ.კან.A	გარნა ვითარცა მნათობთა მათ ეკლესიისათა თარგმნეს და მათისა მის თქუმულისა მეცნიერებითა აჩუენებდენ თჳსსა გულისჴმის-ყოფასა, ვიდრეღა თავისა მიერ თჳსისა შემზადებულთა მოძღურებათა,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ სწავლათაგან წმიდათა მათ მამათა მოვალს ერი იგი მორწმუნე მეცნიერებად სათნოებათა და განკრძალვად უჯეროთა საქმეთაგან, რაჲთა განეყენნენ ყოვლისაგანვე ცოდვისა და ჰმონებდენ უფალსა მოქალაქობითა კეთილითა, რაჲთა მიემთხჳვნენ ცხორებასა საუკუნესა.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა საქმესა ამას წარმდებებით იქმოდის, თავსა თჳსსა ბრალეულ-ჰყოფს აღჴოცად ებისკოპოსობისაგან და წესსა ხუცობისასა მოსლვად.
და	მც.სჯ.კან.A	კგ. რომელნიცა მღდელნი ანუ დიაკონნი ბრალთა შინა განსაკუეთელთა იპოვნენ და აღიჴოცნენ მღდელობისაგან,
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ გულსმოდგინედ განეყენნენ ბრალთა მათ, რომელთათჳს მადლისა მისგან მღდელობისაგან აღიჴოცნეს და სინანული მოიგონ, ზიარებისაგან არა განეყენნენ, არამედ წიგნის მკითხველთა წესსა იყვნენ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა შემდგომად მღდელობისაგან აღჴოცისა კუალადცა მათვე ცოდვათა ერეოდინ, უზიარებლობაჲცა დაესაჯოს და სრულიად ერისკაცთა თანა შეირაცხნენ და ყოვლადვე მოწესეობისაგან განეყენნენ.
და	მც.სჯ.კან.A	კდ. უკუეთუ ვინ მღდელთმოძღუარმან ქრთამითა და საფასისა მიღებითა აკურთხოს ებისკოპოსი, ანუ ხუცესი, ანუ დიაკონი, ანუ რომელიცა მოწესეთაგანი და სასყიდლის სავაჭრო-ყვის უსყიდელი იგი მადლი და არა სათნოებისათჳს მისცეს მღდელობაჲ,
და	მც.სჯ.კან.A	არამედ ქრთამისათჳს და საფასისა, ესე-ვითარი იგი მღდელთმოძღუარი, გინათუ კათალიკოზი, გინათუ ებისკოპოსი აღიჴოცენ მღდელთმოძღუარებისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	და მის მიერ ქრთამითა და საფასითა კურთხეული იგიცა აღიჴოცენ მღდელობისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	და რომელნიცა შუამდგომელ და მომატყუებელ ესევითარისა მის უწესობისა იყვნენ – იგინიცა, უკუეთუ მღდელნი იყვნენ, აღიჴოცებიან, უკუეთუ მონაზონი ანუ ერისკაცნი იყვნენ, ეკლესიით განისხმიან,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ამის ჯერისათჳს ყოველთა წმიდათა კრებათა დიდი განკრძალულებაჲ დადვეს და მძიმჱ კანონი ესევითარისა საქმისა მოქმედთა ზედა.
და	მც.სჯ.კან.A	და წმიდათა მოციქულთა რჩულისკანონსა ესრეთ წერილ არს: „უკუეთუ ვინმე ებისკოპოსობისა პატივი საფასითა მიიღოს, ანუ ხუცობისაჲ, ანუ დიაკონობისაჲ,
და	მც.სჯ.კან.A	აღიჴოცენ მღდელობისაგან საფასით კურთხეული იგი და მაკურთხეველიცა მისი და განიკუეთენ სრულიად ზიარებისაგან, ვითარცა სჳმონ მოგჳ განიკუეთა ჩემ მიერ პეტრეს მოციქულისა“.
და	მც.სჯ.კან.A	ჰხედავთა რაბამი არის ესე ცოდვაჲ, რამეთუ სხუათა ცოდვათათჳს არასადა წერილ არს აღჴოცაჲ მღდელობისაგან და განყენებაჲ ზიარებისაგან ხოლო ამის ბრალისათჳს ორივე განაწესეს წმიდათა მოციქულთა – აჴოცა მღდელობისაგან და უზიარებლობაჲ?
და	მც.სჯ.კან.A	წარიკითხეთ ებისტოლეცა, რომელი მიუწერა წმიდამან მამამან ჩუენმან ბასილი კესარიელმან თჳსთა ებისკოპოსთა, რომელსა შინა დიდად დაამძიმებს ამას საქმესა და იტყჳს,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ: „საქმე ესე, რომლისათჳს მოგიწერ, რომელ ყოვლადვე ითქუაცა და საეჭჳ იქმნა, დიდითა მწუხარებითა აღავსო სული ჩემი და დაუჯერებელად შევჰრაცხე.
და	მც.სჯ.კან.A	იტყჳან ვიეთნიმე, თუ თქუენგანნი ვინმე ებისკოპოსნი აკურთხევდენ რაჲ მღდელთა, მიიღებენ მათგან საფასესა და არა ქრთამ ანუ საფასედ სახელ-სდებენ, არამედ რეცა პატიოსანსა რასმე სახელსა უწესენ ევლოგიად.
და	მც.სჯ.კან.A	და ესე უძჳრესი არს, რამეთუ უკუეთუ ვინმე ბოროტსა სახითა კეთილისაჲთა იქმოდის, ორკეცისა ტანჯვისა ღირს არს, რამეთუ იქმს ბოროტსა და სახესა მას, გინა სახელსა კეთილისასა იჴმარებს შემწედ თჳსისა ცოდვისა.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ნიჭი იგი, რომელი შენ, ჵ კაცო უგუნურო, უსასყიდლოდ მიიღე, უკუეთუ სასყიდლად მიჰყიდდე, გამოეჴუები მადლისა მისგან, ვითარმცა ეშმაკისადამცა მისყიდულ იყავ, რამეთუ ვეცხლის საფარდულ-ჰყოფ ეკლესიასა, სადა-იგი რწმუნებულ არს ჩუენდა ჴორცი და სისხლი ქრისტესი.
და	მც.სჯ.კან.A	ესევითარი უკუე საქმე ბოროტ არს და უჯერო.
და	მც.სჯ.კან.A	არამედ ესე ერთი არს, გინათუ პირველ მიიღოს, გინათუ – შემდგომად, ქრთამ ეწოდების, რომელი მის პირისა და მის საქმისათჳს მიეცეს.
და	მც.სჯ.კან.A	გევედრები უკუე ესევითარი შემოსავალი და უფროჲსღა გზაჲ გეჰენიად მიმყვანებელი განიშორეთ თქუენგან და განიოტეთ და ნუ შეაგინებთ ჴელთა თქუენთა უჯეროჲთა მით შესაძინელითა
და	მც.სჯ.კან.A	და უღირს-ჰყოფთ თავთა თქუენთა წმიდათა საიდუმლოთა აღსრულებისა და შემინდვეთ, რომელ დაუჯერებელისა ამის საქმისათჳს ვითარცა დარწმუნებულისა განჩინებასა ვჰყოფ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ ვინ შემდგომად ამის ებისტოლისა იკადროს საფასითა და ქრთამითა კურთხევად მღდელისა, წარიკითხენ კანონი წმიდათა მოციქულთაჲ და ჩუენთა ამათ ეკლესიათა საკურთხეველთაგან იჯმენინ
და	მც.სჯ.კან.A	და განეშორენ და მოიძიენ სხუაჲ ადგილი, სადა ჴელ-ეწიფებოდის ნიჭსა ღმრთისასა სყიდად და განსყიდად, რამეთუ ჩუენდა ეკლესიათა ღმრთისათა ესე ჩუეულებაჲ არა გუაქუს.
და	მც.სჯ.კან.A	ერთი ხოლო სიტყუაჲ მიგითხრა და ჴმა-ვყო.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე საქმენი ვეცხლისმოყუარებისაგან იქმნებიან, ხოლო ვეცხლისმოყუარებაჲ ძირი არს ყოველთა ბოროტთა და ეწოდების მას კერპთმსახურება.
და	მც.სჯ.კან.A	აწ უკუე მცირედისა ვეცხლისათჳს ნუვინ აღირჩევს კერპთმსახურებასა უფროჲს ქრისტეს მსახურებისა, ნუცამცა კუალად ჰბაძავს იუდას და საფასისა მიღებითა მით განსცემს მეორედ უფალსა, რომელი-იგი ერთგზის ჩუენთჳს ჯუარს ეცუა,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა არა აკალდამა იწოდნენ ადგილნი იგი და ჴელნი ესევითართა მათ ნაყოფთა შემწყნარებელნი“.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე არს ებისტოლე და კანონი დიდისა ბასილისი.
და	მც.სჯ.კან.A	აწ უკუე ბრძანებისაებრ მოციქულთაჲსა და განჩინებისაებრ წმიდათა კრებათაჲსა და სიტყჳსაებრ წმიდისა და ნეტარისა ბასილისა ჩუენცა განვაკრძალებთ ყოველთა მღდელმოძღუართა ბოროტისა ამის ბრალისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო რომელმან უგულებელ-ყოს წესი ესე და კანონი და ქრთამითა და საფასითა აკურთხოს ებისკოპოსი ანუ მღდელი, ზემოწერილსა მას კანონსა თანამდებ არს მაკურთხეველიცა და რომელი ქრთამითა იკურთხოს, ორნივე უღირს არიან და აღჴოცილ მღდელობისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	კე. ნუმცა ვის ჴელ-ეწიფების ებისკოპოსსა, ანუ ხუცესსა, ანუ დიაკონსა, რაჲთამცა აზიარა ვის უხრწნელი ჴორცი და სისხლი ქრისტესი და ზიარებისა მისთჳს მოიღომცა მისგან ვეცხლი, ანუ სხუაჲ რაჲმე ნიჭი,
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა იპოოს ვინ მოწესეთაგანი, რომელ წმიდისა ზიარებისათჳს ფასსა რასავე მიიღებდეს, აღიჴოცენ ვითარცა მობაძავი სიმონისი, რომელი ვეცხლითა ჴელ-ჰყოფდა სყიდად მადლსა მას სულისა წმიდისასა და ემხილა მოციქულისა პეტრეს მიერ.
და	მც.სჯ.კან.A	კვ. არავის ჴელ-ეწიფების მღდელობისა ანუ მონოზონებისა წესსა შინა მყოფსა ცხენთა სარბიელსა მისლვად, რომელსა ეწოდების იპოდრომი, ანუ მგოსანთა და მსახიობელთა სიმღერისა სმენად,
და	მც.სჯ.კან.A	არამედ ქორწილსაცა თუ მოწესეთაგანი ვინმე იწოდოს და მივიდეს პურის ჭამად, ვინაჲთგან მგოსანნი და მსახიობელნი და მომღერალნი შემოიყვანნენ, უჴმს მოწესესა მას აღდგომაჲ და სახედ თჳსად წარსლვაჲ, რამეთუ ესრეთ განწესებულ არს წმიდათა მამათაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	კზ. ესეცა წესი არს პირველთა კრებათა მიერ დაწესებული უკუეთუ ეკლესიასა რომელსაცა აქუნდენ აგარაკნი ანუ სოფელნი, არავის ჴელ-ეწიფების წარღებად ეკლესიისა მისგან, უფროჲსად უკუეთუ ოცდაათ წლამდე უფლებულ იყოს მის აგარაკისა და ეკლესიაჲ იგი მიუმძლავრებელად.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა შინაგან, ოცდაათისა წლისა იქმნას რაჲ მის შორის იჭჳ და ცილობაჲ, ჴელ-ეწიფების მოჭრტინავთა მათ, რომელნი იჩემებდენ აგარაკსა მას, ჭრტინვად წინაშე კრებისა ებისკოპოსთაჲსა მის სამრემლოჲსა,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა გამოიძიონ ჭეშმარიტი და დაამტკიცონ იგი, გინათუ ეკლესიასა მას შესწევდეს ჭეშმარიტებაჲ, გინათუ მოჭრტინავსა.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი არა წეს იყოს მღდელთა და შემოსად, არცა ქალაქთა და სოფელთა შინა რაჲ იქცეოდის, არცა გზასა თუ ვიდოდის, არამედ ესევითარსა იჴმარებდინ სამოსელსა, ვითარი წეს არს მოწესეთა შემოსად.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო რომელმან ესევითარი რაჲ უწესო სამკაული შეიმოსოს, შჳდეულსა ერთსა განეყენოს ზიარებისაგან და ნუღარამცა შეიმოსს უწესოსა მას სამოსელსა საერისკაცოდ დაწესებულსა.
და	მც.სჯ.კან.A	კთ. გუესმა, თუ რომელთამე ეკლესიათა ჩვეულებაჲ ქმნილ არს და ჟამსა ახალყურძნობისასა მოიღიან რაჲ ეკლესიას ყურძენი, მიიღიან მღდელთა და შეურიან იგი წმიდასა მას ბარძიმსა ჴორცსა თანა და სისხლსა ქრისტესსა და აზიარიან ერსა ორივე ზოგად.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს განვაწესებთ, რაჲთა ესემცა ნუღარა სადა იქმნების, არამედ მოსატევებელად ცოდვათა და ცხორებად საუკუნოდ ჴორცი ხოლო და სისხლი უფლისაჲ მიეცემოდენ ერსა.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ წმიდასა ზედა საკურთხეველსა არარაჲ ვის სხუაჲ ჴელ-ეწიფების შეწირვად გარნა პური იგი შესაწირავისაჲ და ღჳნოჲ წყლითა განზავებული,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ საკურთხეველსა წმიდასა მას ტრაპეზსა არარაჲ სხუაჲ დაეგების, გარნა პური იგი შესაწირვისაჲ და ღჳნოჲ წყლითა განზავებული და ზეთიმცა მიეცემის აღსანთებელად და საკუმეველი კუმევად ჟამსა მას წმიდისა მის საიდუმლოჲსასა“.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ყურძენი ახალი და თესლი ეკლესიას მიიღონ და აკურთხონ იგი მღდელთა გარეგან საკურთხეველისა და მისცენ ერსა სამადლობელად ღმრთისა, მომცემელისა მის კეთილთაჲსა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო წმიდასა საკურთხეველსა ნუმცა-რაჲ ესევითარი შეიწირვის, გარნა ჴორცი და სისხლი ქრისტესი.
და	მც.სჯ.კან.A	სხუაჲ ხილი ყოველი, ვის სწადოდის ქველის საქმე, სახლად ებისკოპოსისა ანუ მღდელთაჲსა წარსცეს და მიიღოს კურთხევაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ლ. ყოველივე გუნებავს აღსაშენებლად ეკლესიათა და მორწმუნისა ერისა აღსრულებად.
და	მც.სჯ.კან.A	ვინაჲთგან უკუე გუესმა, თუ ვიეთნიმე მღდელნი, უმეტეს განწესებულისა, მოსწრაფე არიან საქმედ და შეითქუმიან თჳსთა მეუღლეთა თანა და შეთქმულებით ერთად შეყოფისაგან და საწოლისა განეყენებიან.
და	მც.სჯ.კან.A	ამათ უკუე ესევითარისა შეთქმულებისა მოქმედთა ვამცნებთ და განუწესებთ, რაჲთა არღარა მკჳდრ იყვნენ მეუღლეთა მათ თჳსთა თანა ყოვლადვე, რაჲთა შეთქმულებაჲ იგი მათი სრულ იყოს.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ესე წესი არა სხჳსა რაჲსათჳსმე, არამედ სულმოკლებისათჳს გონებისა და უძლურებისათჳს ბუნებისა მათისა განვაწესეთ.
და	მც.სჯ.კან.A	ლა. რომელნი სახლთა შინა აღშენებულთა ეგუტერთა ჟამისმწირველნი ხუცესნი იყვნენ, ნებითა და განგებითა ებისკოპოსისა მის ადგილისაჲთა იქმოდინ ამას, ხოლო თჳნიერ მისისა განგებისა არა ჴელ-ეწიფების ქმნად.
და	მც.სჯ.კან.A	ლბ. ესე საქმე გუეუწყა ჩუენ, ვითარმედ ქუეყანასა მას სომხეთისასა ღჳნოსა წყლითა განუზავებელსა შესწირვენ უსისხლოსა მას შესაწირავსა ჟამისწირვისასა და სხუაჲ არს უკუე კუალად ძუელი წვალებაჲ,
და	მც.სჯ.კან.A	და აწ ჩუენცა განვაწესებთ და განვაჩინებთ, რაჲთა არავის ჴელ-ეწიფებოდის მარტოდ ღჳნითა, თვინიერ განზავებისა წყლითა, აღსრულებად ჟამისწირვისა.
და	მც.სჯ.კან.A	არცა თჳნიერ ღჳნისა წყლითა ოდენ, რამეთუ ყოველთა წმიდათა ესრეთ განაწესეს აღსრულებაჲ ჟამისწირვისაჲ: პურითა მით შესაწირვისაჲთა და ღჳნითა, რომელი წყლითა განზავებულ იყოს,
და	მც.სჯ.კან.A	შეჩუენებულ იყავნ ესევითარი იგი გმობაჲ და მეტყუელი იგი მისი.
და	მც.სჯ.კან.A	და პირველითგანვე წმიდათა მოციქულთა მიერ და წმიდათა მამათა ესე გალობაჲ წმიდისა სამებისაჲ ესრეთ განწესებულ არს.
და	მც.სჯ.კან.A	და ყოველთა კრებათა ესე წესი დაამტკიცეს.
და	მც.სჯ.კან.A	სახედ პატიოსნისა მის გუერდისაგან მჴსნელისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს ღმრთისა გარდამოცემულისა მის სისხლისა და წყლისა, და რომელი-იგი განმაცხოველებლად ყოვლისა სოფლისა გარდამოჴდა და საჴსრად ცოდვათა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ესე წესი არს ყოველთავე ეკლესიათა, რომელთა შინა მნათობნი იგი სულიერნი გამოჩნდეს.
და	მც.სჯ.კან.A	და ბასილი კესარიელ მთავარებისკოპოსმან, რომლისა დიდებაჲ და ქებაჲ ყოველსა სოფელსა განეფინა, აღწერა წმიდაჲ ჟამისწირვაჲ და ესრეთ განაწესა წყლითა განზავებად ზედაშისა მის ღჳნისა და ესრეთ შეწირვად
და	მც.სჯ.კან.A	და წმიდამან იოვანე, სამეუფოჲსა ამის ქალაქისა მღდელთმოძღუარმან, წმიდასა მას ეკლესიასა თჳსსა ესრეთვე დააწესა, რაჲთა განზაონ ღჳნოჲ წყლითა და ეგრეთ შეწირონ წმიდასა საკურთხეველსა.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს ჩუენცა ამას წესსა შეურყეველად დავიმარხავთ და განჩინებით ვიტყჳთ: უკუეთუ ვინმე ებისკოპოსმან ანუ ხუცესმან არა განზაოს ღჳნოჲ წყლითა და ეგრეთ შეწიროს უხრწნელი იგი შესაწირავი, ა-მცა-ჴოცილ არს,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ გარდამავალი არის წესისა მის წმიდათა მოციქულთა და მამათასა და არა სრულებით ჰყოფს ქადაგებასა მას საიდუმლოჲსა მის საღმრთოჲსა.
და	მც.სჯ.კან.A	ლგ. ესეცა გუეუწყა, ვითარმედ ქუეყანასა მას სომხეთისასა და სხუათა რომელთამე სოფელთა გალობასა მას „წმიდაო ღმერთოჲსასა“ ამას დაურთვენ: „წმიდაო უკუდაო, რომელი ჯუარს ეცუ ჩუენთჳს, შეგჳწყალენ ჩუენ“.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელი-ესე ენასა მათსა „ხაჩეცარ“ ითქუმის, რომელ-ესე წმიდათა მათ მამათა მიერ ქალკიდონს შეკრებულთა მომპოვნებელისა მის და გამომეტყუელისა თანა განიდევნა საღმრთოჲსა მის გალობისაგან,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ უცხო იყო წესისაგან ღმრთისმსახურებისა და შეიჩუენა ესევითარისა მის სიტყჳსა მეტყუელი პეტროზ მკაწრველი, მწვალებელი, რამეთუ მეოთხე პირი შემოიღო და თჳსაგან განყო ძე ღმრთისაჲ, რომელი-იგი არს გუამოვანი ძალი მამისაჲ, და თჳსაგან ჯუარცუმული იგი.
და	მც.სჯ.კან.A	თქუა, ვითარმცა სხუაჲ იყო ძლიერი იგი და სხუაჲ იყო ჯუარცუმული.
და	მც.სჯ.კან.A	ანუ თუ ვნებულად შეჰრაცხა ბოროტმან მან წმიდაჲ სამებაჲ და ჯუარცუმად თქუა ძისა თანა მამაჲ და სული წმიდაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ესე საცნაურ არს, ვითარმედ „წმიდაო ღმერთოჲ“ არა ძისა მიმართ ოდენ თქუმულ არს, არამედ წმიდისა სამებისა მიმართ, ვითარცა წამებს ღმერთშემოსილი და წმიდაჲ ათანასე და ნეტარი ბასილი და ღმრთისმეტყუელი გრიგოლ და ყოველნივე წმიდანი მამანი წამებენ,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ სამწმიდა არსობითა სამგუამოვნებასა ღმრთეებისასა გუაუწყებენ წმიდანი იგი სერაბინნი და ერთითა მით უფლებითა ერთსა მას წმიდისა სამებისა არსებასა და მეუფებასა გამოსახვენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე სახედ არს გალობაჲ ესე „წმიდაო ღმერთოჲსა“ წმიდისა მის და სამგუამოვნისა სამებისა მიმართ.
და	მც.სჯ.კან.A	იტყჳს უკუე გრიგოლ ღმრთისმეტყუელი, ვითარმედ: „ესრეთ არს წმიდაჲ იგი წმიდათაჲ, რომელსა სერაბინნი დაეფარვიან და შიშით ადიდებენ სამწმიდა არსობითა, რომელი-იგი ერთად შეკრბების უფლებად და ღმრთეებად“.
და	მც.სჯ.კან.A	და ესე წესი ებრაული არს.
და	მც.სჯ.კან.A	და ყოველსავე წესსა მღდელთმოძღურობისასა აღასრულებდენ დაუყენებელად და სადა ჯერ იყოს, მღდელთაცა აკურხევდენ.
და	მც.სჯ.კან.A	და წმიდათა მათ ექუსას ოცდათთა მამათა, რომელნი შეკრბეს ქალკიდონს, სულისა მიერ წმიდისა განათლებულთა, ესრეთ ჴმა-ყვეს, ვითარცა ერთითა პირითა სამგზის „წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგჳწყალენ ჩუენ“.
და	მც.სჯ.კან.A	და უკუეთუ ვინ იკადროს ესევითარისა მის სიტყჳსა „წმიდაო ღმერთოჲსა“ გალობასა შერთვად ეკლესიასა შინა – ანუ სადაცა – შეჩუენებულმცა არს.
და	მც.სჯ.კან.A	და უკუეთუ მღდელობისა წესსა შინა იყოს გარდამავალი იგი მართლმადიდებლობისა წესსა, აღიჴოცენ მღდელობისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ მონაზონი იყოს ანუ ერისკაცი, განიდევნენ ეკლესიისაგან და ზიარებისა და შეირაცხენ მწვალებელთა თანა.
და	მც.სჯ.კან.A	ლდ. და ესეცა გუესმა, თუ იქნების სომხეთის ქუეყანასა, რომელ მღდელობად მათ ოდენ განაწესებენ, რომელნი ნათესავთაგან მღდელთაჲსა იყვნენ.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ რომელი მოვიდოდის მღდელობისა პატივსა, უკუეთუ ღირსი იყოს და მართალი, გინათუ ნათესავისაგან იყოს მღდელთაჲსა, გინათუ არა, სამართლად იკურთხოს.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ვიეთნიმე ერისკაცნი აღჴდებიან საფსალმუნედ რომელთამე სოფელთა და იტყჳან წარდგომასა და წარიკითხვენ საკითხავთა, გარნა არავის ჴელ-ეწიფების,
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ ლოცვაჲ წიგნისმკითხველობისაჲ არა მოეღოს და არა აღკუეცილ იყოს მწყემსისაგან თჳსისა საფსალმუნედ აღსლვად ანუ საკითხავისა ჟამსა ჟამისწირვისასა წარკითხვად.
და	მც.სჯ.კან.A	ლე. არავის ჴელ-ეწიფების კათალიკოზთაგანსა, აღესრულოს რაჲ ებისკოპოსი სამრემლოჲსა მისისაჲ, მიტაცებად ნაქონებისა მისისა, ანუ საებისკოპოსოჲსა მისისაჲ და თჳსსა საუნჯესა დადებაჲ მიხუეჭით,
და	მც.სჯ.კან.A	არამედ მიეცინ ყოველივე სამარხველად ხუცესთა მისივე საებისკოპოსოჲსათა ვიდრემდის სხუაჲ ებისკოპოსი დადგეს და მიიღოს საჴმარი იგი და აჴმაროს თჳსსა ეკლესიასა.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა არა იპოვნენ ხუცესნი მას საებისკოპოსოსა, კათალიკოზმან წარუგებლად დაჰმარხოს ყოველივე და ოდეს ებისკოპოსი იკურთხოს, მიუთუალოს მას დაუკლებელად.
და	მც.სჯ.კან.A	და აკურთხამცა იგი ებისკოპოსად, რომელი მას ენებოს, რამეთუ ებისკოპოსობაჲ მკჳდრობით მიცემად ვისამე არა ჯერ-არს.
და	მც.სჯ.კან.A	არცა ეგების, რაჲთამცა ეკლესიაჲ ღმრთისაჲ სამკჳდრებელად ნათესავითი-ნათესავად იქმნებოდა, რამეთუ ეკლესიაჲ ღმრთისაჲ არს და კაცობრივითა თჳსებითა და თუალთ-ღებითა მიცემად არა ჴელ-ეწიფების.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა ესე ვინ ქმნას და თჳსობისათჳს აკურთხოს ებისკოპოსად თჳსი, მისი კურთხევაჲ იგი მისი შეუწყნარებელ არს და მაკურთხეველი იგი კანონსა შევარდების უზიარებლობისასა.
და	მც.სჯ.კან.A	არამედ გინათუ აღესრულოს ებისკოპოსი, გინათუ სიცოცხლესა იჯმნას მღდელთმოძღურებისაგან კათალიკოზმან და სხუათა მღდელთმოძღუართა და მღდელთა გამოირჩიონ ღირსი, გინათუ თჳსი იყოს პირველყოფილისაჲ მის, გინათუ უცხოჲ და იგი აკურთხონ.
და	მც.სჯ.კან.A	ლზ. დავამტკიცებთ კანონსა მას განწესებულსა წმიდათა მათ რნ მამათა, რომელნი შეკრბეს კოსტანტინეპოლეს და ქლ მამათა, რომელნი შეკრბეს ქალკიდონს, რომელი-იგი იტყჳს, რაჲთა: „საყდარსა კოსტანტინეპოლისასა სწორი პატივი აქუნდეს საყდარსა თანა ჰრომისასა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ყოველთავე საეკლესიოთა წესთა შინა პატრიარქი კოსტანტინეპოლისაჲ მეორე იყოს პაპისა მის ჰრომაელისა, ეგრეთვე სხუანი იგი პატრიარქნი თჳსსა წესსა ზედა: იერუსალჱმელი და ალექსანდრიელი და ანტიოქელი“.
და	მც.სჯ.კან.A	ლჱ. მრავალგზის იქმნნეს მძლავრებანი წარმართთანი და მრავალნი ქალაქნი დაიპყრნეს და ამის ჯერისათჳს ვერ ჴელ-ეწიფა ებისკოპოსთა ესევითართა მათ ქალაქთასა მისლვად ეკლესიათა თჳსთა, არამედ იკურთხნეს რაჲ, ვერ უძლეს ყოვლადვე საყდართა თჳსთა დაჯდომად.
და	მც.სჯ.კან.A	პირველითგანცა უკუე განწესებულ არს და ჩუენცა განვაწესებთ, რაჲთა ქალაქთა მათთჳს კურთხეულთა ებისკოპოსთა, დაღაცათუ საყდართა მათ თჳსთა დაჯდომად არა ჴელ-ეწიფა მძლავრებისაგან წარმართთაჲსა, არამედ პატივი იგი მღდელთმოძღურობისა აქუნდინ შეუცვალებელად
და	მც.სჯ.კან.A	და ყოველსა ზედა წესი და პატივი თჳსი აქუნდინ მტკიცედ და შეურყეველად, რამეთუ მძლავრებისათჳს წარმართთაჲსა პატივი და წესი მღდელთმოძღურებისაჲ არა შეიცვალების, არცა დაკნინდების.
და	მც.სჯ.კან.A	და მეექუსისაცა კრებისა შემდგომად იყო მრავლითა ჟამითა კეთილი მღდელთმოძღუარი და სავსე მადლითა სულისა წმიდისაჲთა, რომელმან-იგი ფრიადისა უძლურებისათჳს ნათესავისა ამის ჩუენისა წყალობით ფრიად სუბუქად განაწესნა კანონნი შეცოდებულთანი უფროჲს სხუათა მამათა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ესე ღმრთისა მიერ სახიერისა მოეცა მას მადლი და აწ ყოველნი მოძღუარნი ამას წესსა ზედა განჰკანონებენ შეცოდებულთა.
და	მც.სჯ.კან.A	და, ნეტარ, თუ ამას ზედაცა შეუძლონ დადგრომად და აღსრულებად კანონთა ამათ.
და	მც.სჯ.კან.A	და არავინ საბრალობელ იქმნების, არამედ ჰპოებენ შენდობასა წყალობითა სახიერისა მის და მრავალმოწყალისა ღმრთისაჲთა.
და	მც.სჯ.კან.A	სახიერი და კაცთმოყუარე და მრავალმოწყალე ჭეშმარიტი ღმერთი და მაცხოვარი ჩუენი იესუ ქრისტე აურაცხელითა მით სიტკბოებითა მისითა მარადის ქველისმოქმედებათა მისთა აჩუენებს და წყალობასა მისსა დაუცხრომელად უხუებით მოჰფენს ჩუენ ზედა.
და	მც.სჯ.კან.A	ვქადაგებდეთ დიდებულებათა სახიერებისა მისისათა და სასმენელ-ვყვნეთ ძლიერებანი და ქებულებანი სიტკბოებისა და მოწყალებისა მისისანი, და გამოუთქუმელი იგი სულგრძელებაი კაცთმოყუარებისა მისისაჲ, რომელსა აჩუენებს აურაცხელთა მათ და გარდარეულთა ცოდვათა ჩუენთა ზედა.
და	მც.სჯ.კან.A	ლთ. დატეობაჲ შფოთთა და ამბოხებათა სოფლისათა და ჯმნაჲ შუებათაგან ამის წარმავალისა საწუთროჲსათა და წესითა მით მონაზონებისაჲთა მონებაჲ ქრისტესი და წარმავალთა წილ მოგებაჲ წარუვალთა მათ კეთილთაჲ დიდად საქებელ არს და მომატყუებელ ცხორებისა საუკუნოჲსა.
და	მც.სჯ.კან.A	გარნა ჯერ-არს კრძალულებით აღსრულებად კეთილისა მის საქმისა, რაჲთა არა უჟამოდ და უწესოდ შევიწყნარებდეთ, რომელნი-იგი მოვიდოდინ მონაზონებისა წესსა, არამედ ვითარცა პირველთაცა მამათა განუწესებიეს, ამიერითგანცა ეგრეთ ვიქმოდით,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა აღსაარებასა მას და გამორჩევასა მონაზონებისასა მაშინ შევიწყნარებდეთ, ოდეს ცნობიერსა ჰასაკსა იყოს მონაზონებად მომავალი იგი: იყავნ უკუე ჰასაკი იგი ნუ უდარეს ათისა წლისა, ხოლო წინამძღურისა მის განგებასა ზედა იყავნ,
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ უმეტესიცა ჟამი ინებოს მიცემად და ესრეთ აღკუეცად, გარნა უმცირესმცა ათისა წლისა ნუ აღიკუეცების, რამეთუ დიდმან ბასილი კანონთა შინა მისთა ქალწულთათჳს,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელნი აღუთქუმიდნენ ღმერთსა ქალწულებასა და კრებულსა ქალწულთასა შეირაცხვოდინ ნეფსით თჳსით, ესრეთ განაწესა, რაჲთა მეათჩჳდმეტესა წელსა ჰასაკისასა შეირაცხოს კრებულსა თანა ქალწულთასა.
და	მც.სჯ.კან.A	არამედ ვინაჲთგან მადლითა ღმრთისაჲთა უვაღრესისა წესისა მიმართ წარემატების ეკლესიაჲ ღმრთისაჲ და ერი მორწმუნე მოსწრაფე არს აღსრულებად მცნებათა ქრისტესთა, ამისთჳს ჩუენცა ნება-ვსცემთ მონაზონებად წადიერთა ათისა წლითაგან შეწყნარებად,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა სიყრმითგანვე მიიღოს ვითარცა საბეჭდავი სახე იგი მოწესეობისაჲ, და ჩუეულებაჲ კეთილისა მოღვაწებისაჲ დაემტკიცოს მის თანა და არღარა დროება ეცეს ჩუეულებათა სოფლისათა მავნებელთა სულისათა დაყოვნებად მის თანა ამას ზედა არა ბრალეულ ვართ,
და	მც.სჯ.კან.A	არა უჯერო არს სიტყუაჲ ესე, არამედ წესიერ და სამართალ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ იყოს შემვედრებელი იგი და წინამძღუარი სულიერი, აღზარდოს იგი სიწმიდითა და შიშითა ღმრთისაჲთა და ყოს ჭურ სათნოებისა, ნუმცა უდბად და გარეწარად ექცევის,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთა არა ბრალი მიეჴადოს, არამედ შიშსა შინა ღმრთისასა აღზარდენ და სწავლასა სულიერსა, რაჲთა მიიღოს სასყიდელი კეთილი უფლისა მიერ, ვითარცა მნემან სარწმუნომან.
და	მც.სჯ.კან.A	მ. რომელნი მონაზონებისა წესსა მოვიდენ და სწადოდის მარტოდ მყოფებაჲ, ანუ უკაროთა შინა დაყუდებაჲ,
და	მც.სჯ.კან.A	უჴმს მათ პირველად შესლვაჲ მონასტერსა და სწავლაჲ წესსა მონაზონებისასა და სამ წელ მორჩილებად წინამძღუარსა მას და მოძღუარსა და სულიერსა ყოვლითა მორჩილებითა და სიმდაბლითა.
და	მც.სჯ.კან.A	და მერმე, უკუეთუ წადიერებაჲ დაადგრეს გულსა მისსა და წინამძღუარი იგი ეწამოს, ლოცვითა და წამებითა მისითა დაჯდეს სენაკსა სხუასა ერთსა წელიწადსა.
და	მც.სჯ.კან.A	და მერმე ოდეს გულსავსე იქმნას წინამძღუარი იგი, ვითარმედ არა კაცთმოთნებისათჳს, ანუ ცუდისა ზუაობისა ჴელ-ჰყოფს საქმესა მას, არამედ ჭეშმარიტად შიშისათჳს და სიყუარულისა ქრისტესისა წადიერ არს დაყუდებად,
და	მც.სჯ.კან.A	მაშინ უწესოს შეყენებად და არღარა გამოსლვად თჳნიერ დიდისა რაჲსმე საქმისა და უაღრესისა მსახურებისა, ანუ ჭირისა რაჲსმე სასიკუდინოჲსა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ეგრეთცა წამებითა და კურთხევითა წინამძღუარისა მის ანუ ებისკოპოსისა მის ქუეყანისა.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა თჳნიერ ესევითარისა განგებისა და მიზეზისა ჴელ-ყოს სადაყუდებულოჲსა მისგან თჳსითა ნებითა გამოსლვად, ესევითარი იგი უნებლიეთ მუნვე შეიყენენ და მარხვითა და ლოცვითა უწესობაჲ მისი განკურნონ და ასწაონ სიტყუაჲ იგი უფლისაჲ,
და	მც.სჯ.კან.A	და მართლუკუნ ხედავნ და წარემართის სასუფეველსა ცათასა.
და	მც.სჯ.კან.A	მა. ვიეთნიმე მონაზონნი სახელ-სდებენ თავთა თჳსთა მეუდაბნოედ და შემოსილნი ძაძითა და თავუპარსველნი ვლენ ქალაქთა შინა, შორის ერისკაცთა და შორის დედათა, და წესსა მას თჳსსა საკიცხელ-ჰყოფენ,
და	მც.სჯ.კან.A	ამათ უკუე მოქმედთათჳს საქმისა ამის ესრეთ განვაწესებთ: უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს მოპარსვაჲ თმაზრდილობისაჲ მის და სხუათა მონაზონთა სახისა შემოსაჲ, შევიდენ მონასტერთა და სხუათა ძმათა თანა შეირაცხნენ.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა ესე არა ჯერ-უჩნს, სრულიად განეშორნენ ქალაქთაგან და წარვიდენ უდაბნოდ, რომლისაცა სახელი უწოდეს თავთა თჳსთადა.
და	მც.სჯ.კან.A	მბ. ყოველსა კაცსა ჴელ-ეწიფების დატეობაჲ ამაოჲსა ამის საწუთროჲსაჲ და შესლვად წესსა მონაზონებისასა და დამკჳდრებად მონასტერსა შინა, ვითარისაცა ცთომისა თანამდები იყოს, რამეთუ მაცხოვარმან და ღმერთმან ჩუენმან ბრძანა: „რომელი მოვიდეს ჩემდა, არა განვაგდო გარე“.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ მონაზონებისა მოქალაქობაჲ სინანულისა წესსა გამოსახავს და რომელი მოვიდეს სულიერსა ამას მოქალაქობასა, სათნო არს საქმე ესე და ვერარაჲ ცთომაჲ აყენებს.
და	მც.სჯ.კან.A	და სხუაჲ არარაჲ მიზეზი, ანუ ბრალი, ანუ ცოდვაჲ აყენებს მონაზონებად და სინანულად.
და	მც.სჯ.კან.A	მგ. მონაზონი უკუეთუ სიძვითა დაეცეს და მონაზონებისა ოდენ კურთხევაჲ აქუნდეს, სიძვისა კანონი აღასრულოს უზიარებლობისა და მარხვისა და მუჴლთდრეკისაჲ, ვითარცა განწესებულ არს.
და	მც.სჯ.კან.A	არს უკუე სიძვისა კანონი, ვითარცა პირველთა მამათა და ნეტარსა ბასილის განუწესებიეს, შჳდ წელ უზიარებლობაჲ, ხოლო მრუშებისაჲ – ათხუთმეტ წელ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო სულიერთა მათ მოძღუართა, რომელთა აღსაარებაჲ იგი შეცოდებულისაჲ შეიწყნარონ, ვითარცა იხილონ სინანული მისი და შემუსრვილებაჲ და გლოვაჲ, ანუ თუ ულმობელობაჲ და გულფიცხელობაჲ და უნანელობაჲ, ჴელ-ეწიფების შემოკლებაჲცა კანონისაჲ და განგრძელებაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო უკუეთუ ვიეთმე აღთქუმაჲ იგი მონაზონებისაჲ უარყონ და სოფლისავე ამბოხებათა და ცოდვათა მიიქცენ,
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ ინებონ კუალად სინანული, მასვე წესსა მონაზონებისასა მოვიდენ და იგივე სახე შეიმოსონ და ეგრეთ აღსარებითა და ცრემლითა და მოღუაწებითა შეინანნენ ცოდვანი მათნი და აღთქუმისა მის უარის-ყოფაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	და ესრეთ მიემთხჳნენ წყალობასა სახიერისა მის და მრავალმოწყალისა ღმრთისაგან, რომელსა არა ჰნებავს სიკუდილი ცოდვილისაჲ, არამედ მოქცევაჲ და სინანული.
და	მც.სჯ.კან.A	მდ. დედანი, რომელთა ენკრატისობისა წესი მიიღონ და მონასტერსა შინა დაეწესნენ, ყოვლადვე ნუმცა გამოვლენ მონასტრისაგან თჳნიერ საჭიროჲსა რაჲსმე მიზეზისა.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა ესევითარი რაჲმე თანა-წარუვალი მიზეზი იყოს, წამებითა და კურთხევითა წინამძღურისა და სულიერისა მის დედისაჲთა ქმნან განსლვაჲ იგი.
და	მც.სჯ.კან.A	და ეგრეთცა არა მარტოდ, არამედ სხუათა თანა მოხუცებულთა და წარჩინებულთა დედათა წამებითა წინამძღურისაჲთა.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე მონაზონნი, რომელნი მონასტერთა შინა იყვნენ, უკუეთუ საქმე რაჲმე საჭიროჲ დავარდეს, რომელი აიძულებდეს მონასტრით განსლვად, იგინიცა ლოცვითა და კურთხევითა მამასახლისისაჲთა განვიდენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო რომელნი გარდაჰჴდებოდინ ამას წესსა და თჳნიერ წამებისა წინამძღურისა განვიდოდინ მონასტრით, გინათუ მამანი იყვნენ, გინათუ დედანი, ჯეროვნითა კანონითა განიკანონნენ.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ყოვლისავე დასაბრკოლებელისა საქმისაგან კიდე უჴმს ყოფაჲ მორწმუნეთა, რაჲთა წესიერად და სათნოდ უფლისა განაგებდეს კაცად-კაცადი ცხორებასა თჳსსა.
და	მც.სჯ.კან.A	ამას უკუე წესსა და კანონსა ნუმცა ვინ უგულებელს-ჰყოფს, რაჲთა არა ბრალისა თანამდებ-ყოს თავი თჳსი.
და	მც.სჯ.კან.A	მვ. ვითარცა პირველთა წმიდათა კრებათაგან დაწესებულ არს, ჩუენცა დავამტკიცებთ, რაჲთა რომელნი-იგი ერთგზის მონასტრად განეწესნეს და იკურთხნეს ებისკოპოსისა ჴელითა, სამარადისოდ ეგნენ მონასტრად.
და	მც.სჯ.კან.A	და რაჲცა მუნ შეწირულ იყოს, ანუ აგარაკები, ანუ კუმაში, იყოს მარადის დამარხულ მონასტრისა მის.
და	მც.სჯ.კან.A	და არავის ჴელ-ეწიფებოდის კუალად საერისკაცოდ შეცვალებად მონასტრისა, ანუ მუნ შეწირულისა რაჲსამე.
და	მც.სჯ.კან.A	და არცა ერისკაცთა სოფლიოთაგანისა ვის მინიჭებად მონასტრისა ჯერ-არს, არამედ დაღაცათუ მოაქამდე იქმნა ესე, ამიერითგანმცა ნუ ქმნილ არს, რაჲთამცა წინამძღუარ მონასტრისა ერისკაცი დადგა.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო უკუეთუ ვინ ესე საქმე ქმნას და მონასტერი კუალად საერისკაცოდ შეცვალოს, ანუ მონასტრისა წინამძღურად ერისკაცი დაადგინოს, მამათაგან დაწესებულსა მას კანონსა ქუეშე არს.
და	მც.სჯ.კან.A	მზ. წმიდათა მოციქულთა კანონსა შინა წერილ არს და ჩუენცა ვიტყჳთ: ებისკოპოსი, გინა ხუცესი, გინა დიაკონი, გინათუ კერძოდიაკონი უკუეთუ სიმღერათა და მთრვალობათა შეექცეს, ანუ დასცხერინ და იჯმენინ საქმეთა მათგან უჯეროთა, ანუ აღიჴოცენ მღდელობისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე ერისკაცი მორწმუნე ესევითართა საქმეთა შექცეული, ანუ დასცხერინ და წესიერად იქცეოდინ, უკუეთუ არა დასცხრეს უწესობათა მათგან, განეყენენ ზიარებისაგან, ვიდრემდე წესიერი ცხორებაჲ მოიგოს, რამეთუ წმიდაჲ მოციქული პავლე იტყჳს,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ: „განვიშორნეთ საქმენი ბნელისანი და შევიმოსოთ საჭურველი ნათლისაჲ და ვითარცა დღესა შინა შუენიერად ვიდოდით, ნუ სიმღერითა და მთრვალობითა, ნუ საწოლითა ბილწებისაჲთა“.
და	მც.სჯ.კან.A	ყოვლითურთ უკუე უჯერო არიან და უწესო ქრისტეანეთათჳს სიმღერანი და მგოსნობანი და სახიობანი და ესევითართა მათ ჴმათა საეშმაკოთა სმენანი ბარბითებისა და ორძლებისა, ებანთა და სტჳრთა და წინწილათა და მროკვალთა და მომღერალთა ხედვანი.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო მღდელთათჳს და მოწესეთა და მონაზონთა სრულიად განჩინებით დაყენებულ არს ესევითართა საქმეთა სმენაჲ, ანუ ხედვაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	და არცა ნადირობად ჴელ-ეწიფების მღდელთა და მოწესეთა.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა კანონნი ესე ვინმე შეურაცხ-ყოს და ესევითართა ბოროტთა საქმეთა მისცეს თავი თჳსი, უკუეთუ მღდელი იყოს, აღიჴოცენ მღდელობისაგან, უკუეთუ მონაზონი იყოს ანუ ერისკაცი, უზიარებელ იქმნას, ვიდრემდე საეშმაკოთა მათ საქმეთაგან იჯმნას.
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ რომელთამე სოფელთა მიიქუმენ ვინმე ყრმათა წმიდისა ნათლისღებისაგან და შემდგომად ამისა იქმნეს დედათა მათ ყრმათაჲსა დაქურივებაჲ და იქორწინებენ ამქუმელნი იგი თჳსთა მათ სჳნდიკნოზთა.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს განვაწესებთ და განვაკრძალებთ, რაჲთა საქმე ესე ამიერითგან არა იქმნას.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ღმერთშემოსილმან ბასილი, რომელნიმე უწესონი ქორწინებანი კანონთა შინა თჳსთა აჴსენნა და უმრავლესსა დუმილით თანა-წარჰჴდა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ორკერძოვე სიტყუაჲ სარგებელისაჲ შეჰმზადა, რამეთუ სახელისდებაჲ ბილწთა საქმეთაჲ არა ჯერ-იჩინა, რაჲთა არა შეამწიკულოს აღწერილი იგი წიგნი უჯეროჲთა მით სახელებითა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ზოგადითა სიტყჳთა მათ ყოველთა უჯეროთა საქმეთა არაწმიდებად უწოდა.
და	მც.სჯ.კან.A	და შემოკლებულითა სიტყჳთა ურჩულონი იგი ქორწინებანი მოასწავნა.
და	მც.სჯ.კან.A	ესრეთ უკუე განვაჩინებთ და ვიტყჳთ: უკუეთუ ვინ ამიერითგან მამის ძმისწულსა, ანუ დედის ძმისწულსა, ანუ დედის დისწულსა, გინა მამის დისწულსა ქორწინებისა ზიარებად შეერთოს,
და	მც.სჯ.კან.A	ანუ მამამან და ძემან დედაჲ და ასული იქორწინონ, ანუ ორნი დანი მამამან და ძემან შეირთნენ, ანუ ორთა ძმათა დედაჲ და ასული შეირთონ, ანუ ორთა ძმათა ორნი დანი იქორწინნენ, და შჳდ წელ უზიარებლობაჲ დაიმარხონ.
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარცა განწესებულ არს მეძავთათჳს, კანონი აღასრულონ და ურჩულოჲ იგი ქორწინებაჲ მყის განიშორონ.
და	მც.სჯ.კან.A	არცა ცოლის დისაჲ, ანუ ცოლის ძისწულისაჲ ვის ჴელ-ეწიფების ქორწინებად და სხუანი ესევითარნი თჳსებისა ქორწინებანიმცა ნუ იქმნებიან შორის მორწმუნეთა.
და	მც.სჯ.კან.A	ნ. ნუმცა ვინ ერისკაცთაგანი წმიდათა საიდუმლოთა ეზიარების თავით თჳსით, უკუეთუ იყოს მუნ მღდელი ანუ დიაკონი, რამეთუ ჯერ-არს ზიარებაჲ, ანუ ებისკოპოსისა ჴელითა, ანუ ხუცისა, ანუ დიაკონისაჲთა და არა თავით თჳსით, გარნა თუ არა იპოებოდის მღდელი,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარ-იგი მეუდაბნოეთა და მძოვართა არა იპოებინ მღდელი, და თავით თჳსით ეზიარნიან ნაწილსა მღდელთაგან მიცემულსა, ხოლო კაცრიელთა ადგილთა, სადა მღდელნი არიან, მათგან ეზიარებოდინ ყოველნი.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა ესე წესი ვინ შეურაცხ-ყოს და თავჴედობით კადნიერ იქმნებოდის წარმდებებით თავით თჳსით [ჴ]ელ-ყოფად წმიდათა საიდუმლოთა და კურთხევაჲ მღდელობისაჲ არა აქუნდეს,
და	მც.სჯ.კან.A	აწ უკუე რომელნი ეშმაკეულობასა იჩემებენ და ღონისძიებით სახეთა სიბოროტისა მისისათა ჰბაძვენ, მსგავსნი არიან მისისა მის სიხენეშისანი.
და	მც.სჯ.კან.A	ჯერ-არს უკუე ესევითართაჲ მათ ფიცხლად განკანონებაჲ და მარხვისა ფრიადისა და ყოვლისავე მოღუაწებისა სიფიცხესა შეყვანებად, ვითარცა წეს არს ჭეშმარიტითა ეშმაკეულთა ყოფად, რაჲთა იწუართნენ და განაყენნენ საეშმაკოჲსა მის ღონისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	ნბ. ეკუტერთა, რომელნი არიან სახლთა შინა, არა ჯერ-არს ნათლის-ცემაჲ ახალ მონათლისაჲ, არამედ რომელთა ენებოს წმიდისა მის ნათლის-ღებისა ღირსყოფად, კათოლიკე ეკლესიათა მივიდენ და მუნ მიიღონ ნიჭი იგი დიდებული, რამეთუ ესე არს წესი წმიდათა მამათა მიერ დადებული.
და	მც.სჯ.კან.A	ნგ. რომელნი მისანთა და გრძნეულთა მიმართ მივიდენ, ანუ რომელთა იგი ლეგეონ და ასისთავ ეწოდების, და მათგან ეძიებდენ ცნობად საქმეთა, რომელთა ენების უწყებად და მათა მიმართ დადვან სასოებაჲ თჳსი, ექუს წელ უზიარებელ იყვნენ.
და	მც.სჯ.კან.A	და რომელნი ბედსა უთხრობდენ და შობისა დღეთა იზმნიდენ და ესევითართა საწარმართოთა საცთურთა შემოიღებდენ ქრისტეანეთა შორის
და	მც.სჯ.კან.A	და რომელთა-იგი ღრუბელთა მაოტებელ ეწოდების და რომელნი შეჰლოცვენ და ქერთა მყრელნი და ბეჭისა მხედველნი და ყოველნი ესევითარნი საცთურნი საეშმაკონი არიან და ესევითართა საქმეთა მოქმედნი კანონსა შევიდენ უზიარებლობისასა, ვითარცა განაწესოს ადგილსა მის ებისკოპოსმან.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა არა მოიწყუედდენ ეგევითართა მათ საეშმაკოთა საქმეთა, სრულიად განიდევნენ ეკლესიისაგან, ვითარცა წმიდათა მამათა კანონნი განაჩინებენ, რამეთუ: „რაჲ ზიარებაჲ არს ნათლისა და ბნელისაჲ?
და	მც.სჯ.კან.A	ანუ რაჲ მოყუსებაჲ არს სიმართლისა და უშჯულოებისაჲ?“
და	მც.სჯ.კან.A	ნდ. კალანდობანი და რომელ ვრომალ ეწოდების და რომელ-იგი თჳს თავსა მარტისასა იზმნიან და სხუათაცა თჳს თავთა,
და	მც.სჯ.კან.A	რომელ წინაშე სახლთა თჳსთა ვიეთნიმე ცეცხლსა აღაგზნებენ და გარდაახლდებიან წესისაებრ წარმართთაჲსა, ესევითარი ყოველი მოისპენ ქალაქისა ამისგან და ყოველთაგან მორწმუნეთა.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ ერისკაცნი იყვნენ, განიკანონნენ, რამეთუ წერილ არს წიგნსა მეფეთასა: „და უშენა მანასე ბომონი მჴედრობასა ცისასა, გარე-შეჰჴადნა შვილნი თჳსნი ცეცხლსა და იზმნიდა და მისნობდა და ყვნა ულუკნი და მცნობელნი და ბოროტი წინაშე უფლისა და განარისხნა იგი“.
და	მც.სჯ.კან.A	და კუალად სახელის-დებანი იგი საწარმართოთა კერპთანი, რომელნი მათ ღმრთად შეერაცხნეს რომელნიმე მამათა და რომელნიმე დედათა –
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე განქიქებულად როკვანი დედათანი ნუღარამცა იქმნებიან და რომელნი-იგი დათუთა მემღერნი ვლენ სავნებელად მრავალთა, ესე ყოველი საუცრებაჲ მოისპენ და კრძალჳლად და შიშითა ღმრთისაჲთა მოქალაქობდინ ერი ქრისტეანეთაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ყოველნი იგი დღენი მის მსგეფსისანი, ვითარცა თავადი იგი დღე წმიდისა ახუსებისაჲ, ჯერ-არს, გარდაჴდად ფსალმუნებითა და ლოცვითა და გალობითა სულიერითა სიხარულითა საღმრთოჲთა დღესასწაულობად
და	მც.სჯ.კან.A	და წმიდათა წერილთა სმენად და უხრწნელთა მათ ქრისტეს საიდუმლოთა სიწმიდით ზიარებად, ესრეთ თუ გარდავიჴდიდეთ წმიდათა მათ დღეთა, ვიყვნეთ ჭეშმარიტად ქრისტეს თანა აღდგომილ და მის თანა ამაღლებულ.
და	მც.სჯ.კან.A	ამათ უკუე დღეთა შინა ნუმცა იქმნებიან ყოვლადვე ცხენთა სარბიელნი, რომელ არს იპოდრომი, ანუ სხუანი რაჲმე სიმღერანი და სახიობანი, რამეთუ დღენი არიან სულიერისა დღესასწაულობისანი.
და	მც.სჯ.კან.A	ნვ. საქმესა შინა წმიდათა მოციქულთასა ესრეთ განწესებულ არს წმიდათა მოციქულთა მიერ, რაჲთა ყოველნი მორწმუნენი განეყენნენ ჭამისაგან კერპთა ნაზორევისა და სიძვისაგან და მშთვრისა და სისხლისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ვიეთნიმე უწესონი და ნაყროვანნი სისხლსა დაკლულთა პირუტყუთასა შეჰკრებენ და საჭმლად იქმან და მას ურიდად ჭამენ, ვამცნებთ უკუე, რაჲთა არღარა სადა იქმნას ხენეში ესე საქმე.
და	მც.სჯ.კან.A	ნზ. არა ვის ჴელ-ეწიფების საღმრთოჲსა წიგნისა, ანუ ძუელისა რჩულისა, ანუ ახლისა დახევად და დაჭრად და მიცემად წიგნების მმოსელთა სარჩულად შესამოსლისა,
და	მც.სჯ.კან.A	ანუ რომელთა-იგი ატარ სახელ-ედების, ანუ სხუასა სადა სავაჭროსა, გარნათუ სრულიად აჴოცილ იყოს ანუ დასოლვებულ იყოს და არღარა საჴმარ იყოს საკითხავად.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე რომელმან იყიდა წიგნი იგი, უკუეთუ საკითხავად და სარგებელად თჳსად ანუ სხუათა ვიეთმე დაჰმარხა კეთილ;
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ დაჭრა და დახია, მასცა უზიარებლობაჲ და კანონი სინანულისაჲ მიეცეს.
და	მც.სჯ.კან.A	და ესე წესი მრავალით ჟამითგან არს.
და	მც.სჯ.კან.A	ნუცამცა მწვალებელსა ქმარსა ექორწინების მართლმადიდებელი დედაკაცი. ხოლო დაღაცათუ სადა იპოოს ესევითარი ქორწინებაჲ, ნუმცა მტკიცე არს ქორწინებაჲ იგი, არამედ მყის დაიჴსენინ და განეშორენინ მართლმადიდებელი იგი მწვალებელსა მას,
და	მც.სჯ.კან.A	სრულიად მოისპენ: დიოს, ანუ აპოლონს, ანუ არტემს, ანუ ბოჩი, და გაცი, და ბადაგეონ, და არმაზ [ანუ] რომელ-იგი წნეხასა ყურძნისასა ბილწისა მის დიონისეს სახელსა იტყჳან და სიცილსა აღაზრზენენ, ესე ყოველი საეშმაკოჲ არს და მოისპენ ქრისტეანეთაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ კულა ვიეთნიმე, ვიდრეღა იყვნეს ურწმუნოებასა შინა და არღარა შერაცხილ იყვნეს სამწყსოსა მართლმადიდებელთასა, შეირთნეს რჩულიერითა ქორწინებითა და ამისსა შემდგომად ერთი მათგანი –
და	მც.სჯ.კან.A	გინათუ ქმარი, გინათუ ცოლი – მოვიდა მეცნიერებად ჭეშმარიტებისა და სარწმუნოებისა ნათელი შეიწყნარა, ხოლო მეორე იგი საკრველთავე ურწმუნოებისათა შეკრულ არნ და ნათელი ჭეშმარიტებისაჲ არა ჰნებავნ ხილვად,
და	მც.სჯ.კან.A	და სთნავს ურწმუნოსა მის მორწმუნისა თანა ყოფად, ანუ მორწმუნესა – ურწმუნოჲსა, ნუ განიყოფვიან, ვითარცა მოციქული იტყჳს, ვითარმედ: „განწმიდნების ქმარი ურწმუნოჲ ცოლისა მის მორწმუნისაგან და ცოლი ურწმუნოჲ ქმრისა მის მორწმუნისაგან,“
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳსცა ყოვლითა მოსწრაფებითა გჳღირს პატივი და დიდებაჲ სახისა მის წმიდისა ჯუარისაჲ, რომლისა მიერ ვიჴსნენით ძუელისა მისგან დაცემისა.
და	მც.სჯ.კან.A	და ძოლოთა ჯუარის გამოსახვაჲ არა ჯერ-არს, რაჲთა არა დათრგუნვითა მათ ადგილთაჲთა ძლევისა ჩუენისა სახე შეურაცხ-იქმნას.
და	მც.სჯ.კან.A	ჲბ. არა ჯერ-არს ეკლესიათა შინა კათოლიკეთა პურის ჭამაჲ და ტაბლათა დაგებაჲ, ვითარცა იტყჳს მოციქული, ვითარმედ: „არა არს ეკლესიაჲ ღმრთისაჲ პურის საჭმელად.“
და	მც.სჯ.კან.A	ნუუკუე სახლები არა გიდგს ჭამად და სუმად, ანუ ეკლესიათა ღმრთისათა შეურაცხ-ჰყოფთ?
და	მც.სჯ.კან.A	ეკლესიასა შინა ევლოგიაჲ იგი სეფისკუერისაჲ თუ მიიღონ და სარღუნელი, გინა თესლი შესუენებულთა საჴსენებელად,
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ტაბლისა დაგებაჲ და საჭმელთა განმზადებაჲ სახლთა შინა იქმნებოდენ და არა ეკლესიათა, თჳნიერ უკუეთუ მგზავრი იპოოს ეკუტერსა სადა გზისასა და სხუაჲ სადგური არა აქუნდეს, მუნ სავანე-ყოს უღონობისათჳს.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო რომელნი სახლთა უფალნი იყვნენ, სახლთა თჳსთა იზრუნონ ტაბლისა დაგებაჲ, და ეკლესიასა აქუნდინ განწესებული იგი პატივი, რამეთუ ტაძარ ღმრთისა წოდებულ არს და სახლ სალოცველ.
და	მც.სჯ.კან.A	ნუცამცა რას იტყჳან, რომელ არა საეკლესიოჲ და წესიერი იყოს, არამედ ფრიადითა კრძალულებითა და ლმობიერებითა შესწირვიდენ გალობასა მას უფლისა, რომელი-იგი გულთ-მეცნიერი არს და განმკითხველი და ლმობიერი ლოცვაჲ და გალობაჲ წესიერი სათნო უჩნს.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ უფალმან და მაცხოვარმან ჩუენმან ქრისტემან ღმერთმან ჴორციელითა მით კაცთა შორის ქცევითა გუასწავლა და თქუა: „ნუ იქმთ სახლსა მამისა ჩემისასა სახლ სავაჭრო.“
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳსცა ვაჭრობის მოქმედნი იგი მიერ განასხნა, და მეკერმაეთა კერმაჲ დაუთხია, ამისთჳს აწცა უკუეთუ ვინ ესევითარი რაჲ იკადროს, კანონი სინანულისაჲ დაედვას.
და	მც.სჯ.კან.A	ჲე. მღდელ-დიაკონთა და ყოველთავე მოწესეთა არა ჴელ-ეწიფების დედათა თანა აბანოს შესლვად.
და	მც.სჯ.კან.A	ჲვ. ყოველი, რომელი განემზადებოდის ნათლის-ღებად, მრწამსი დაისწავლოს და მღდელთა წარმოუთხრას და ეგრეთ ნათელ-იღოს.
და	მც.სჯ.კან.A	უცხოთესლი თუ იყოს, რაჟამს იწყოს ენისა სწავლად, მრწამსი დაასწავლონ და „მამაო ჩუენოჲ“.
და	მც.სჯ.კან.A	ჲზ. ბუნებათა უაღრესსა მას შობასა წმიდისა ქალწულისასა უხრწნელად აღვიარებთ და მუცლად-ღებასა მას უთესლოდ ვქადაგებთ და ყოველთა მორწმუნეთა ვაუწყებთ: რომელმან-იგი უთესლოდ მუცლად-იღო სულისაგან წმიდისა და უხრწნელად გჳშვა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტჱ ამისთჳს,
და	მც.სჯ.კან.A	და დღესასწაულსა განცხადებისასა ფუშრუკსა იქმან და ურთიერთას მიუძღუანებენ რეცა პატივად უხრწნელისა მის წმიდისა ღმრთისმშობელისა.
და	მც.სჯ.კან.A	განვაწესებთ უკუე, რაჲთა ეგევითარსა არღარას იქმოდინ ამიერითგან, რამეთუ არა არს ესე პატივი წმიდისა მის დედუფლისაჲ, რომელმან-იგი უაღრეს ცნობისა და უზესშთაეს სიტყჳსა დაუტევნელი იგი ძჱ და სიტყუაჲ ღმრთისაჲ შვა ჴორციელად,
და	მც.სჯ.კან.A	რაჲთამცა წესისაებრ სხუათა მათ დედობრივთა შობათასა გამოსახამცა შობაჲ მისი, რამეთუ ვითარცა-იგი შორს იყო შობაჲ მისი ყოვლისაგან ხრწნილებისა, ეგრეთვე უცხო იყო სალმობათაგან და არა ძლებულობათა დედობრივთა.
და	მც.სჯ.კან.A	ჲჱ. ესეცა მოიწია სასმენელთა ჩუენთა, ვითარმედ ქუეყანასა მას სომხეთისასა წმიდათა და პატიოსანთა ხატთა გამოსახვასა არა შეიწყნარებენ, არცა თაყუანის-სცემენ ჩუენთჳს განჴორციელებულისა მის უფლისა და ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს ხატსა
და	მც.სჯ.კან.A	და ყოვლად წმიდისა მის უმეტესად კურთხეულისა დედუფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა და სხუათა მათ წმიდათა მთავარანგელოზთა, მოციქულთა, მოწამეთა და ყოველთა წმიდათა,
და	მც.სჯ.კან.A	ამის უკუე პირისათჳს ესრეთ ვიტყჳთ და განვაწესებთ: რომელი არა თაყუანის-სცემდეს ხატსა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა, ეგევითარი-იგი უფალსა იესუ ქრისტესსა არა თაყუანის-სცემს,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ წმიდაჲ და ღმერთშემოსილი ბასილი ესრეთ იტყჳს, ვითარმედ: „პატივი ხატისაჲ პირმშოჲსა მის ხატისა მიმართ მიიწევის“.
და	მც.სჯ.კან.A	და ჭეშმარიტად ყოველნი შეურაცხმყოფელნი ხატთანი უარისმყოფელთა თანა ქრისტესთა შერაცხილ არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	თქუანღა უკუე უგუნურთა მათ და ცოფთა, რაჲსათჳს თაყუანის-სცემდა ერი იგი ისრაჱლთაჲ მოსეს ზე კარავსა მას საწამებელსა, რომელი ხატად და სახედ ზეცისათა მათ ქმნილ იყო,
და	მც.სჯ.კან.A	და ქერობინი იგი დიდებისაჲ, რომელი აგრილობდა სალხინებელსა მას, არა კაცთა ნაქმარი იყოა და დიდი იგი ტაძარი იერუსალჱმისაჲ არა ჴელითა კაცთაჲთა ქმნილი იყოა?
და	მც.სჯ.კან.A	და ყოველი იგი თაყუანის-იცემებოდა ერისა მისგან.
და	მც.სჯ.კან.A	„ჵ, უგუნურნო მწვალებელნო, ჰრცხუენოდენო ყოველთა, რომელნი თაყუანის-სცემენ ჴელით ქმნულთა და რომელნი იქადიან კერპებითა მათითა“.
და	მც.სჯ.კან.A	თაყუანის-მცემელნი იგი კერპთანი შეაჩუენნა და მეჴუსეულად დაურთო: „თაყუანის-სცემდით მას ყოველნი ანგელოზნი მისნი“, რამეთუ უზორვიდეს წარმართნი ეშმაკთა და დაუკლვიდეს საკლველთა.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელსა შუენის ყოველივე დიდებაჲ და სიმტკიცჱ, პატივი და თაყუანისცემაჲ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ისრაიტჱლნი შესწირვიდეს ღმრთისა შესაწირავთა, ნაზორავი (!) იგი წარმართთაჲ ბილწი იყო და საძაგელ, ხოლო შესაწირავი მართალთაჲ სათნო უფლისა.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ შეწირა ნოე ღმრთისა და სთნდა უფალსა.
და	მც.სჯ.კან.A	და იყნოსაო სული სურნელებისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	კეთილისა მის გონებისა მისისა წადიერებაჲ და ერთგულებისა მისისა სურნელებაჲ კეთილად შეიწირა.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე გამოქანდაკებულნი იგი წარმართთანი, ვინაჲთგან ეშმაკთა სახენი და მსგავსებანი არიან, ამისთჳს საძაგელ არიან და საძულველ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ხატები უფლისაჲ და წმიდათა მისთა დიდებულ არიან და კურთხეულ და თაყუანის-საცემელ.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ესე საცნაურ არს, ვითარმედ უხილავისა მის და უჴორცოჲსა და გარეშემოუწერელისა ღმრთისა ვერვინ შემძლებელ არს მსგავსებისა ქმნად და ესე უგუნურება არს ურჩულოება,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ არა გამოჩინებულ იყო ქუეყანასა ზედა ძჱ და სიტყუაჲ ღმრთისაჲ ჴორციელითა ხილვითა, ვინაჲთგან უკუე გარდამატებულითა მით მოწყალებითა და წყალობითა გარდამოჴდა ზეცით მეუფჱ და უფალი ყოველთაჲ და კაც იქმნა ცხორებისათჳს ჩუენისა და იხილვა ქუეყანასა ზედა,
და	მც.სჯ.კან.A	არა ვითარ-იგი აბრაჰამს ეჩუენა სახითა კაცისაჲთა, არცა ვითარ-იგი წინაწარმეტყუელთა იხილეს, არამედ არსებით ჭეშმარიტად კაც იქმნა და ღმრთეებაჲ უცვალებელად ეგო.
და	მც.სჯ.კან.A	სიტყუაჲ იგი განჴორციელდა და დაემკჳდრა ჩუენ შორის, ქუეყანასა ზედა იხილვა და კაცთა შორის იქცეოდა, აღასრულნა სასწაულნი, თავს-ისხნა ვნებანი, ჯუარს ეცუა, დაეფლა და აღდგა მესამესა დღესა და ამაღლდა ზეცას და ესე ყოველი ჭეშმარიტებად იქმნა
და	მც.სჯ.კან.A	და იხილვა კაცთა მიერ და აღიწერა მოსაჴსენებელად ჩუენდა და სასწავლელად, რომელნი-ესე მაშინ არა თანა ვიყვენით, რაჲთა რომელთა არა გჳხილავს, გუესმას და გურწმენეს და მივემთხჳვნეთ ნეტარებასა მას უფლისასა, რომელ ბრძანა,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარმედ: „ნეტარ არიან, რომელთა არა უხილავ და ვჰრწმენე“.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ვინაჲთგან არა ყოველთა იციან წიგნის კითხვაჲ და მეცნიერებაჲ წერილთაჲ, განაწესა უფალმან სახიერმან მან და მრავალმოწყალემან დაბალთა მათ და ღმრთივშუენიერთა საქმეთა მისთა გამოხატვით აღწერაჲ მოკლედ მაუწყებელად და მოსაჴსენებელად.
და	მც.სჯ.კან.A	დავვარდით და თაყუანის-ვსცით არა თუ ნივთსა მას ფიცრისა, ანუ წამალთასა, არამედ უფალსა მას გამოხატულსა, ვითარცა-იგი არა თუ ნივთსა სახარებისასა თაყუანის-ვსცემთ ეტრატსა მას და ასოთა,
და	მც.სჯ.კან.A	არცა ნივთსა ჯუარისასა შეშასა მას, არამედ ოდეს სახარებასა თაყუანის-ვსცემდეთ და შევემთხუეოდით, სიტყუათა უფლისათა შევემთხუევით და მეტყუელსა მას მათსა გამოვისახავთ და ჯუარსა რაჲ შევემთხუეოდით, სახესა მას უფლისა ჯუარცუმისასა თაყუანის-ვსცემთ და ამბოვრს-უყოფთ.
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე ხატსა რაჲ უფლისასა თაყუანის-ვსცემდეთ, არა ნივთსა მას ფიცრისა და წამალთასა თაყუანის-ვსცემთ, არამედ სახესა მას უფლისასა და მისა მიმართ აღვიპყრობთ გონებისა თუალთა, რამეთუ პატივი ხატისაჲ პირმშოჲსა მის სახისა მიმართ მიიწევის,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარცა წმიდაჲ ბასილი იტყჳს: „პატივი ქრისტჱს ხატისაჲ ქრისტესა მიიწევის და პატივი ღმრთისმშობლისა ხატისაჲ წმიდისა ღმრთისმშობელისა მიიწევის და უფროჲსად მისგან განჴორციელებულისა მის უფლისა,
და	მც.სჯ.კან.A	ეგრეთვე სხუათა წმიდათაჲ, რომელთა სათნოებანი და სიქველენი მოგჳყვანებენ სიმჴნედ და ბაძვად ახოვნებისა მათისა და დიდებად ღმრთისა“.
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ვითარცა წერილ არს, ახოვანთა მათ და ერთგულთა უფლისათა პატივი მათ თანა მონათ მიერ აღსრულებული სასწაული არს ზიარისა მის უფლისა და მეუფისა მიმართ ერთგულებისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე უკუე წესი წმიდათა ხატთა წერისაჲ პირველითგანვე წმიდათა მოციქულთა და ღმერთშემოსილთა მამათა მიერ განწესებულ არს,
და	მც.სჯ.კან.A	ვითარცა თაყუანისცემაჲ ჯუარისაჲ და ვითარცა თაყუანის-ცემაჲ აღმოსავალით კერძო და ვითარცა ნათლის-ღებაჲ და ზიარებაჲ ბრძანებითა უფლისაჲთა წმიდათა მოციქულთა მიერ განწესებულ არს, თაყუანის-ცემაჲ წმიდათა ხატთაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	და თავადმანცა უფალმან ჩუენმან იესუ ქრისტე მოგუცა სახე ესე, რამეთუ იქცეოდა რაჲ იგი ქვეყანასა ზედა, ესმოდეს სასწაულნი მისნი ავგაროზ ედესელ მთავარსა და წარავლინა მხატვარი, რაჲთა გამოსახოს სახე უფლისაჲ და მიართუას.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო მხატვარმან მან ვერ უძლო ხატისა მისისა გამოსახვად ბრწყინვალებისა მისგან და დიდებისა, რომელი ჰკრთებოდა პირით მისით, რამეთუ განგებულებით ესრეთ ეჩუენებოდა.
და	მც.სჯ.კან.A	მაშინ მივიდა და შეუვრდა ფერჴთა უფლისათა და მიუთხრა საქმე იგი.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო მაცხოვარმან მიიღო ტილოჲ ჴელთ-საჴოცელი და დაიდვა წმიდასა მას და ცხოველსმყოფელსა პირსა თჳსსა, და მეჴსეულად გამოისახა ხატი მისი დიდებული ტილოსა მას ზედა და ესრეთ წარსცა იგი ავგაროსისა ებისტოლითურთ ცხოველს-მყოფელითა მით ჴელითა მისითა დაწერილითა.
და	მც.სჯ.კან.A	და დიდებულნი სასწაულნი აღესრულნეს წმიდისა მის ხატისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	და მიერითგან წმიდათა მოციქულთა მიერ განეწესა მადლითა სულისა წმიდისაჲთა გამოსახვაჲ ხატებისა,
და	მც.სჯ.კან.A	რამეთუ ლუკაცა მახარებელი მხატვარი იყო მადლითა ქრისტესითა და გამოსახა ჴელითა თჳსითა ხატი მაცხოვრისაჲ და წმიდისა ღმრთისმშობელისაჲ და სხუათა მათ წმიდათა მოციქულთა ესე განაწესეს:
და	მც.სჯ.კან.A	დაღაცათუ ებისტოლეთა შინა მათთა არა დაუწერიეს ხატთათჳს, არამედ უმრავლესნი და მტკიცენი წესნი ქრიტეანობისანი უწერელად ასწავეს,
და	მც.სჯ.კან.A	სადა წერილ არს: აღმოსავალით თაყუანის-ცემაჲ ანუ ჯუარისაჲ პირთა ჩუენთა ზედა გამოსახვაჲ, ანუ სამგზის შთაყოფაჲ მონათლისაჲ ემბაზსა და სხუაჲ მრავალი ესევითარი, არამედ საქმით ქმნეს და სიტყჳთ გუასწავეს.
და	მც.სჯ.კან.A	და მტკიცე და შეურყეველ არიან სწავლანი მათნი, ვითარცა იტყჳს ნეტარი მოციქული პავლე: „ამიერითგან, ძმანო, მტკიცედ დეგით და შეიკრძალეთ მოძღურებაჲ ჩუენი, რომელიცა გისწავიეს გინათუ სიტყჳთ, გინათუ წიგნითა“,
და	მც.სჯ.კან.A	და კუალად იტყჳს: „ხოლო აწ, ძმანო, გეტყჳ თქუენ და გლოცავ უფლისა მიერ იესუ ქრისტესა, რაჲთა ვითარცა-იგი ისწავეთ ჩუენგან, ვითარ ჯერ-არს თქუენდა სლვაჲ და სათნო-ყოფაჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა ჰმატდეთ უფროჲს,
და	მც.სჯ.კან.A	ესე უკუე საცნაურ არს და მტკიცე, ვითარმედ პირველად უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტეს მიერ ქმნილითა მით სასწაულითა და ხატისა თჳსისა ტილოსა მას ზედა გამოსახვითა დაეწესა წმიდათა ხატთა გამოსახვაჲ და მერმე წმიდათა მოციქულთა მიერ
და	მც.სჯ.კან.A	და ღმერთშემოსილთა მამათა საღმრთოჲ ესე საქმე დაემტკიცა და ყოველთა მორწმუნეთა შორის განეფინა თაყუანისცემაჲ ჯუარისაჲ და წმიდისა ხატისა უფლისა იესუ ქრისტჱსი, და წმიდისა ღმრთისმშობელისაჲ და ყოველთა წმიდათაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳსცა სარწმუნოებით და სიყუარულით თაყუანის-ვსცემთ და ამბორს უყოფთ ხატსა ტარიგისა მის ღმრთისა, რომელმან აიხუნა ცოდვანი სოფლისანი და გამოვსახავთ მას არა სახედ ტარიგისა, არამედ სახითა მით კაცობრივისა ხატისაჲთა, რომელი ცხორებისათჳს ჩუენისა შეიმოსა.
და	მც.სჯ.კან.A	და გულისჴმის-ყოფად მოვალთ აღმამაღლებელსა მას ჩუენსა უფლისა სიმდაბლესა, ჯუარცუმასა, დაფლვასა და აღდგომასა მისსა, რომლითა იქმნა ცხორებაჲ ყოვლისა სოფლისაჲ“.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო რომელთაცა იკადრონ სხუად სახედ განდრეკად მართლისა სარწმუნოებისა და წესთა ეკლესიისათა შეურაცხ-ჰყოფდენ, ანუ სახესა ჯუარისასა, ანუ გამოსახვასა წმიდათა ხატთასა, ანუ ნაწილებსა წმიდათა მოწამეთასა, ესევითარნი იგი უკუეთუ ებისკოპოსნი იყვნენ, ანუ მღდელნი.
და	მც.სჯ.კან.A	ესრეთ გურწამს ყოველთა და ესრეთ განვაწესებთ.
და	მც.სჯ.კან.A	ესე არს მართალი სარწმუნოებაჲ, დაწესებული წმიდათა მოციქულთა და ღმერთშემოსილთა მამათაგან:
და	მც.სჯ.კან.A	„გურწამს ერთი ღმერთი სამებით დიდებული და ჩუენთჳს განჴორციელებულისა ქრისტეს ძისა ღმრთისა ჯუარსა და ხატსა თაყუანის-ვსცემთ და ამბოვრს-უყოფთ და ყოველთა წმიდათა ხატებსა პატივსცემთ.
და	მც.სჯ.კან.A	წმიდისა ღმრთისმშობელისა, წმიდათა ანგელოზთა, წმიდათა მოციქულთა, წინაწარმეტყუელთა, მოწამეთა, მღდელთმოძღუართა და მამათასა.
და	მც.სჯ.კან.A	და რომელნი ამას სარწმუნოებასა არა შეუდგებიან, შეჩუენებულმცა არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	რომელთა იკადრონ წმიდათა ხატთა კერპად წოდებად, კრულნიმცა არიან და შეჩუენებულნი და განვრდომილნი ღმრთისაგან.
და	მც.სჯ.კან.A	ყოველნიმცა, მწვალებელნი და მტერნი მართლისა სარწმუნოებისნი, შეჩუენებულ არიან.
და	მც.სჯ.კან.A	ყოველთა მართლმადიდებელთა და მართლგამომეტყუელთა სიტყუასა ჭეშმარიტებისასა მიეცინ უფალმან ღმერთმან მადლი მისი და კურთხევაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	და საუკუნომცა არს საჴსენებელი მათი მეოხებითა ყოვლად წმიდისა დედუფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისითა და ყოველთა წმიდათაჲთა, ამენ“.
და	მც.სჯ.კან.A	ჲთ. ჟამსა ამიერ სოფლით განსვლისასა ყოველთა მორწმუნეთა ჯერ-არს ზიარებაჲ უხრწნელთა მათ საიდუმლოთა პატიოსანსა ჴორცსა და სისხლსა ქრისტესსა, რაჲთა საგზალი კეთილი თანა აქუნდეს შორიელისა მისთჳს მგზავრობისა.
და	მც.სჯ.კან.A	დაღაცათუ კანონი ვის აქუნდეს უზიარებლობისაჲ ბრალისა რაჲსათჳსმე და მიიწიოს სენსა სასიკუდინოსა, ნუ დაეყენების ზიარებისაგან, არამედ მიეცინ მას საგზალი იგი ცხორებისაჲ.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო უკუეთუ ვინ არა ეწიფოს ზიარებად და აღესრულოს, არა ჯერ-არს გუამსა მას მკუდრისასა ზიარებისა მიცემად, რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი: „მიიღეთ და ჭამეთ, ესე არს ჴორცი ჩემი, და სუთ ამისგანი, ესე არს სისხლი ჩემი“.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო გუამნი მკუდართანი ვერცა მიღებად შემძლებელ არიან, ვერცა ჭამად, ვერცა სუმად, არამედ ცოცხალთაჲ არს საქმე ესე და ვიდრეღა ცოცხალ იყოს, ეზიარენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ნუუკუე იჭუეულობამან გამოაჴუნეს იგინი განწმედისა მისგან, რომელი მიეცემის ნათლისღებისა მიერ მორწმუნეთა და მადლისა მისგან დიდებულისა, რომელი მოეფინების ნათელღებულთა ზედა სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა, ამენ.
და	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს მონანი, რომელნი უფალთა მათთაგან წინაშე სამთა მოწამეთა განთავისუფლდენ და აზნაურებაჲ მიეცეს, სამარადისოდ აქუნდინ აზნაურებისა მის ნიჭი.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო პატივსა და ერთგულებასა უფალთა ამათთა აჩუენებდენ მონა-ყოფილნი იგი მარადის.
და	მც.სჯ.კან.A	ხოლო მეფემან წმიდათა მათ მღდელთმოძღუართა დიდად პატივ-სცა და კაცად-კაცადსა მრავლითა ნიჭითა კეთილი უყო და ფრიადითა არზანიგითა წარგზავნნა საყდართა თჳსთა სადიდებელად მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა განუყოფელისა მის და შეურევნელისა ერთ ღმრთეებისა,
და	ცხო.ხარ	ხოლო ოდეს მოიკიცხა ეშმაკისაგან, რომელსა-იგი ჰმსახურებდა, ყოველნი, რომელნი კერპთმსახურნი იყვნეს, მათ ფრიად პატივსა უყოფდა და ადიდებდა.
და	ცხო.იოვ.ურ	დაწერა: ჵ, ამბა იოვანე, რაჲსათჳს განრისხენ ჩემ ზედა, რაჟამს მიხილე, რამეთუ გამოვეძიებ შენგან ზედა-მიწევნისათჳს, რაჲთა, ოდეს განვიდე შჯულისა ჩემისაგან, რომელსა-ესე არა ეჭუეულ ვარ მას შინა, და შევიდე მეორესა, სიტყუაჲ მაქუნდეს მიცემად კაცთა მიმართ ამისთჳს?
და	ცხო.ანტ	ხოლო აღთქუმაჲ იგი ცხორებისა საუკუნოჲსაჲ მცირითა რაჲთმე მოიყიდების, რამეთუ წერილ არს: დღენი ცხორებისა ჩუენისანი მას შინა – სამეოცდაათ წელ, უკუეთუ უმეტჱს, ოთხმეოც წელ, და უმრავლჱსი მათსა შრომით და სალმობით.
და	ცხო.ანტ	ვითარცა ესე ანტონი ჰრქუა მათ, ივლტოდეს ყოველნი, ვითარცა ტანჯვითა სიტყჳსა მისგან, და წარვიდეს.
და	ცხო.კჳი	საყუარელნო, მრავალგზის ვაჴსენე მამისა ჩუენისა დიდისა წმიდისა ევთჳმის ცხორებასა შინა წმიდაჲ კჳრიაკოზ დიდებული მარტოდმყოფთა შოვრის და პატიოსანი.
და	ცხო.ეფთ	მაშინ მიუვლინა ქსენადოქარსა მონასტრისასა და აუწყა მას დრაჰკნისა მისთჳს.
და	ცხო.ეფრ	მაშინ მეფემან კურთხეულმან ივბინიანე მისცა ქალაქი ნასიბინისაჲ სპარსთა ნაცვალად მოოჴრებულისა მის წილ, ხოლო იგი საზღვრად დაიდვეს ბერძენთა და სპარსეთისა ვიდრე დღენდღელად დღედმდე.
და	ცხო.საბ	ესეცა ნათესავით ისაორელივე იყო და მონაზონებასა შინა წარმართებულ იყო და დამტკიცებულ.
და	ცხო.საბ	და ესე უწყოდე, რამეთუ ერთი ქუაბი პისარი ვერ განაგე, რაჲთამცა აჭამე ძმათა, ხოლო ამის საწუნისაგანი წარ-არა-ვერაჲ-წყმდა.
და	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან საბა უბრძანა მცირედ თჳსისაგანრე დადებად პატიოსანი იგი გუამი მისი, რაჲთა საცნაურ იყოს შემდგომად ჟამთა და შეემთხუევოდიან მას, რომელნი შთავიდოდიან საფლავსა მას.
და	ცხო.საბ	არა შეუტევეს იგი სამოსლისა მისთჳს, რომელ ემოსა დიდად დაბებკული და შეურაცხი.
და	ცხო.საბ	და კაცი მართლმადიდებელი და წმიდისა მის სამოციქულოჲსა საყდრისა ღირსი დავსუათ, რაჲთა არაწმიდანი იგი ადგილნი იგინებოდიან.
და	ცხო.საბ	ცხოვრებასა და სიკუდილსა შოვრის სიმართლისა სარწმუნოებისათჳს უმჯობეს არს ჩუენდა სიკუდილი.
და	ცხო.საბ	დედაკაცი ვინმე ჩუენისა დედაქალაქისა მოქალაქჱ, რომელსა-იგი სახელი ერქუა გენარუს, ამან ორისა ეზოჲსაჲ აღუთქუა ქსოვაჲ: ერთი კასტელისა მონასტერსა და ერთი სპილეონისა მონასტერსა.
და	რუსთ.	ანაზდათ ცხენი გაქუსლეს, მათრახმან შექმნა წრიალი. რა ნახეს, კარნი გაახვნეს, ქალაქით გახდა ზრიალი, სამთავე სამგნით მიმართეს, თავსა მით უყვეს რიალი, იკრეს ნობსა და დაბდაბსა, შეიქმნა ბუკთა ტკრციალი.
და	რუსთ.	იგი ვნახო‚ სიყვარული მისი ჩემთვის დავამტკიცო; მოვახსენო‚ რაცა მეცნას‚ მეტი საქმე არა მიცო; შენ გენუკევ‚ შემაჯერო‚ ღმერთი იღმრთო‚ ცაცა იცო‚ ერთმანერთი არ გავწიროთ‚ მაფიცო და შემომფიცო.
და	რუსთ.	შეაქცევს და ეუბნების საუბართა შვენიერთა, მისთვის სძრვიდა სასაუბროდ მათ ბაგეთა ძოწისფერთა, მისი სმენა გააყმობდა მსმენელისა ყურთა ბერთა; მოიშორვა კაეშანი, დათმობავე შეაერთა.
და	რუსთ.	ნუ გამგზავნი გულმოკლულსა, ერთი მიყავ საწადელი, ერთხელ შეჯე, ცხენოსანი გნახო ჩემი სულთამხდელი, ნუთუ მაშინ მოვიქარვო სევდა ესე აწინდელი; მე წავალ და შენ დაგაგდებ, იქმნას შენი საქადელი!“
და	რუსთ.	რა მოვა ჩემთვის განგება, ზეცით მოსრულნი ზენანი, ღმერთი იწადებს, მომივლენ გულსა სახმილთა ლხენანი; მაშინღა მომხვდენ მოკვდავსა მზისა ელვათა ფენანი; უმისჟამისოდ ცუდნია ჩემგან მი და მო რბენანი.
და	რუსთ.	ჩემი მზე ტახტსა ზედა ზის მორჭმული ღმრთისა ნებითა, საკრძალავი და უკადრი, ლაღი, არვისგან ვნებითა, არცა რა უმძიმს ქაჯთაგან, არცა გრძნეულთა გრძნებითა; მას ზედა შველა რად მინდა, რად მეჭვ რასაცა თნებითა?
და	რუსთ.	აწ მითხარ, ჩემგან რა გინდა, ანუ რათ მოგეხმარები? ვარჩევ, წავიდეთ არაბეთს, იყავ ჩემიცა მარები; ტკბილი სიტყვითა გავმართოთ და ხრმლითა — საომარები. თუ შენ შენს ცოლსა არ შეგრთავ, მე ჩემსა არ ვექმარები“.
და	რუსთ.	ფრიდონისგან უსაზომო ქორწილია დღესა რვასა; ყოვლთა დღეთა მიართმიდის უფასოსა ძღვენსა მზასა; დღე და ღამე არ გასწყვედდის ჩაღანა და ჩანგი ხმასა. აჰა, მიხვდეს შესაფერნი ყმა ქალსა და ქალი ყმასა.
და	რუსთ.	ქალი მარტო ქვაბსა შიგან ზის მტირალი, ცრემლნაწთომი; ყმა ნადირსა უნადირებს, ლომის ლეკვსა ვითა ლომი, მიართვამს და აგრე არჩენს იგი ერთგან ვერდამდგომი, მისგან კიდე სანახავად არა უნდა კაცთა ტომი.
და	რუსთ.	უბრძანა: „დაო‚ ეგეა მსგავსი შენისა გულისა‚ მაგრა არ არის ქვეყანად წამალი ამა წყლულისა! ვის ძალუც პოვნა კაცისა‚ თვით სოფლად არმოსრულისა? ჩემი ლხინია სიკვდილი‚ გაყრა ხორცთა და სულისა.
და	რუსთ.	იგი ტაბაკი სავსეა მარგალიტითა სხვილითა, ავთანდილს უძღვნა ყველაი არა სიტყვითა წბილითა, აივსო სახლი სტავრითა და ოქსინოთა ლბილითა. ტარიელ მადლი უბრძანა ლაღმან სიტყვითა ტკბილითა.
და	რუსთ.	მგოსანნი მოდგეს, ისმოდა ხმა სიმღერისა ტკბილისა; ქორწილი ქმნეს და გამრავლდა ძღვნობა ლარისა ლბილისა, ფრიდონის, პურად კარგისა, არ მასპინძლისა წბილისა; ნესტან-დარეჯანს უშვენის ღიმილი, ჩენა კბილისა.
და	რუსთ.	თუცა მე მათი დახოცა მტკივის და სატკივარია, მაგრა მათ მიხვდა უკვდავი მუნ დიდი საჩუქარია“. ესე თქვა, ნელად ატირდა და წვიმა თოვლსა არია, ნარგისთათ იძრვის ბორიო, ვარდსა ზრავს, იანვარია.
და	რუსთ.	მივიდეს, სადა ქალაქი დიდი მულღაზანზარია; სცემდეს ბუკსა და ტაბლაკსა, გახდა ზათქი და ზარია, დაბდაბისა და ქოსისა ხმა ტურფად შენათხზარია, მოატყდეს მოქალაქენი, დააგდეს მუნ ბაზარია.
და	რუსთ.	რათგან ვარდი ამას იტყვის, უსულო და უასაკო, მაშა ლხინსა ვინ მოიმკის პირველ ჭირთა უმუშაკო? უბოროტო ვის ასმია რაცა კარგი საეშმაკო, რად ემდურვი საწუთროსა, რა უქნია უარაკო?!
და	რუსთ.	ბრძენი ხარ და გამორჩევა არა იცი ბრძენთა თქმულებ, მინდორს სტირ და მხეცთა ახლავ, რას წადილსა აისრულებ? ვისთვის ჰკვდები, ვერ მიხვდები, თუ სოფელსა მოიძულებ, თავსა მრთელსა რად შეიკრავ, წყლულსა ახლად რად იწყლულებ?
და	რუსთ.	მუნ ატირდეს ყველაკანი, რა ტირილად იგი ნახეს, რაცა ვისცა დაჰკლებოდა, მათ ტირილით, სულთქმით ახეს; დადუმდეს და მოახსენეს: „რათგან ბრძენთა მზეებრ გსახეს, თქვენთა მჭვრეტთა მღერა მართებს, რასათვისმცა ივაგლახეს!
და	რუსთ.	უთხრა: „ძმაო, არ გიტყუე, გიყავ, რაცა შემოგფიცე, გნახე სულთა გაუყრელმან, ფიცი ასრე დავამტკიცე; აწ დამეხსენ, სიკვდილამდის ვიტირო და თავსა ვიცე. მაგრა გვედრებ დამარხვასა, მხეცთა საჭმლად არ მივიცე“.
და	რუსთ.	ხელითა ცრემლსა უწურავს, თვალთა ავლებდა სახელსა, ახლოს უზის და უზახის მართ სახელდებით სახელსა; ეტყვის: „ვერ მიცნობ ავთანდილს, შენთვის გაჭრილსა და ხელსა?“ მას არა დია შეესმის რეტსა, თვალდაუფახელსა.
და	რუსთ.	მოვიდეს და პირი ხელსა დასდვეს, აგრე გარდაკოცნეს. მეფე ეტყვის: „ძმათა თქვენთა თავნი ჩვენთვის დაიხოცნეს, იგი შვება საუკუნო ცხადად პოვეს, არ იოცნეს, ერთსა მიხვდეს საზიაროდ, დიდებანი იასოცნეს.
და	რუსთ.	ერთკერძ უც ლომი მოკლული და ხრმალი სისხლმოცხებული, კვლა სხვაგნით – ვეფხი უსულო, მკვდარი, ქვედანარცხებული; მას წყაროსაებრ თვალთაგან ცრემლი სდის გაფიცხებული. მუნ აგრე გულსა უნთებდა ცეცხლი მცხინვარე, ცხებული.
და	რუსთ.	რა ტარიელ დაინახა, განაღამცა დაეღრიჯა: ახლოს მყოფი სიკვდილისა ჯდა და პირი დაებღნიჯა, საყელონი გარდეხივნეს, თავი სრულად გაეგლიჯა, მას აღარა შეესმოდა, სოფლით გაღმა გაებიჯა.
და	რუსთ.	მოყვარემან ვარდის კონა გულსა მკრა და დამიწყლულა, იგი ფიცი, ჩემგან სრული, მან აღარა გამისრულა; მას თუ გამყრი, საწუთროო, ჩემი ლხინი გარდასრულა, სხვა მოყვარე თვალსა ჩემსა გაკიცხულა, გაბასრულა“.
და	რუსთ.	ამის მეტი აღარა თქვა, ატირდა და წამოვიდა, ქვაბი ჩავლო, წყალსა გახდა, შამბი გავლო, ველს გავიდა; ქარი, ველთა მონაქროლი, ლალისფერსა ვარდსა ზრვიდა; „რად მიმეცო ამა ჭირსა?“, ბედსა ამას უზრახვიდა.
და	რუსთ.	დაო, მეტსა საუბარსა აღარ მომცემს ჟამი და დრო, არ ვინანი გარდასრულსა, ბრძენთა სიტყვა გავადადრო; წავალ, ვძებნი, ანუ ვჰპოვებ, ან სიკვდილი მოვიადრო, თვარა, ბედი აზომ თურე მიკვეთს, ღმერთსა რაღა ვჰკადრო!“
და	რუსთ.	ესე ყველაი ასრე მჭირს, დაო, ბედითა მისითა, არა უტყუე, მოსრულ ვარ მგზავრი ღამით და დღისითა; აწ იგი სადმე წასრულა, ვიწვი ცეცხლითა ვისითა, ცუდმაშვრალი და მტირალი ქვე ვზი პირითა მქისითა.
და	რუსთ.	ბროლ-სადაფნი მარგალიტსა ლალისფერსა სცვენ და ჰბურვენ, მას მოვშორდი, ვერ ვიახლენ, ვერ ვისურვენ, ვერ ვასურვენ, გამოპარვით წამოსლვითა ღმრთისა სწორნი მოვიმდურვენ, ნაცვლად მათთა წყალობათა მათნი გულნი შევაურვენ.
და	რუსთ.	ყმამან უთხრა: „უმართლე ხარ, არ მამართლო მდურვად მისად, მაგრა გაბრჭე, რა მიქნია სამსახური ტყვესა ტყვისად: გამოჭრილ ვარ სახლით ჩემით, ვით ირემი ძებნად წყლისად, მას ვეძებ და მას ვიგონებ, ვიარები, ველთა ვვლი სად.
და	რუსთ.	მეფემან ბრძანა: „ვინ არის უცხო პირად და ტანადო?“ უბრძანა ერთსა მონასა: „წადი ფიცხლად და ჯანადო‚ «გიბრძანებს‚ – უთხარ‚ – ვერა გცნობ ჩემთა ლაშქართა თანადო‚ ვინცა ხარ‚ მოდი წინაშე შენ ჩვენგან მონაყვანადო!»“
და	რუსთ.	გამოვლნეს ზღვანი სამთავე ერთგან, ძმად შენაფიცართა, კვლა ამტკიცებდეს სიტყვათა, მათ პირველ დანამტკიცართა; შვენის მღერა და სიცილი მათ, მისთა არუიცართა, ბაგეთათ შუქი შეადგის ზედან ბროლისა ფიცართა.
და	რუსთ.	მას ტანსა კაბა ემოსა, გარეთმა ვეფხის ტყავისა‚ ვეფხის ტყავისა ქუდივე იყო სარქმელი თავისა‚ ხელთა ნაჭედი მათრახი ჰქონდა უსხოსი მკლავისა; ნახეს და ნახვა მოუნდა უცხოსა სანახავისა.
და	რუსთ.	ზღვათა მეფესა ეტყვიან ორნივე შუქთა მაფენი, კბილნი ბროლნი და ბაგენი სადაფთა მოსადაფენი: „უთქვენოდ მყოფთა არ გვინდან ნიშატნი საჩანგდაფენი, მაგრა გაგვიშვენ, წავიდეთ, ჟამია, ვართ მოსწრაფენი.
და	რუსთ.	წა‚ შეები ხატაელთა‚ ილაშქრე და ინაპირე; ღმერთმან ქმნას და გაგიმარჯვდეს‚ მორჭმულმანცა ჩემ კერძ ირე! მაგრა რა ვქმნა‚ კვლაცა ნახვა მომხვდებოდეს შენი ვირე? გული მომეც გაუყრელად‚ ჩემი შენთვის დაიჭირე!»
და	რუსთ.	კვლა მოვეწონე‚ ვეტურფე მე მისი გარდნაკიდარი; შემასხმიდიან ქებასა: «მზეო‚ შენ ჩვენთვის იდარი!» მივედით‚ ვნახეთ ქალაქი მისი ტურფა და მდიდარი‚ ყველასა ტანსა ემოსა ზარქაში განაზიდარი“.
და	რუსთ.	მივედით მისსა ქალაქსა ტურფასა‚ მაგრა ცოტასა; გამოეგებნეს ლაშქარნი‚ ისხმიდეს მისთვის ოტასა‚ პირსა იხოკდეს‚ გაჰყრიდეს ნახოკსა ვით ნაფოტასა‚ ეხვეოდიან‚ ჰკოცნიან ხრმალსა და სალტე-კოტასა.
და	რუსთ.	აწ იგი იქმნას‚ რაცაღა ენებოს ღმრთისა წადილსა! ვეჭვ‚ ჩემი სისხლი არ შერჩეს‚ ძალი შემწევდეს ქადილსა! ოხრად გაუხდი ყოფასა მათ საღამოსა და დილსა‚ უხმობ ყვავთა და ყორანთა‚ მათ ზედა ვაქნევ ხადილსა!»
და	რუსთ.	ერთმანერთისა‚ მას აქათ‚ რაცა ორთავე ვიცითა‚ აწცა მიცოდი საშენოდ მითვე პირითა მტკიცითა; ამას შესჯერდი დიდითა ზენარითა და ფიცითა. გეცრუო‚ ღმერთმან მიწა მქმნას‚ ნუმცა ცხრითავე ვზი ცითა!
და	რუსთ.	კვლა სხვანი დიდნი ლაშქარნი უკანა მომეწეოდეს‚ იქით და აქათ მომიხდეს‚ ერთგნით ვერ მომერეოდეს‚ არ მომწურვოდეს წინანი‚ ზურგით მესროდეს მე ოდეს‚ ხრმალსა მივენდვე‚ გამიტყდა‚ ისარნი დამელეოდეს.
და	რუსთ.	მათი მესმა‚ დავინახე ზახილი და ხრმალთა ელვა‚ ნავი ვსთხოვე მენავეთა‚ მით ვიყივლე მე ერთხელ «ვა»‚ ზღვასა შევე‚ მომეგება მეომარი ვითა ღელვა‚ სწადდა‚ მაგრა ვეღარა ქმნეს ჩემი ზედა წამოქელვა.
და	რუსთ.	თუცა მართებს დედაკაცსა მამაცისა დიდი კრძალვა‚ მაგრა მეტად უარეა არათქმა და ჭირთა მალვა: მე თუ ზეპირ მიცინია‚ ქვე-ქვე მითქვამს იდუმალ ვა; ძოღან ქალი გამოვგზავნე‚ ვქმენ მართლისა შემოთვალვა.
და	რუსთ.	მათ ლაშქართა გულუშიშრად ასრე ჰხოცდა, ვითა თხასა; ზოგი ნავსა შეანარცხის, ზოგსა ჰყრიდა შიგან ზღვასა; ერთმანერთსა შემოსტყორცის, რვა ცხრასა და ცხრა ჰკრის რვასა; დაკოდილნი მკვდართა შუა იმალვიან, მალვენ ხმასა.
და	რუსთ.	მიბრძანა: «ძოღან გეწყინა გაშვება უუბარისა‚ მზემან გაყრითა დაგაჭნე‚ ვითა ყვავილი ბარისა: დაგსჯიდა დენა ცრემლისა‚ ნარგისთა ნაგუბარისა‚ მაგრა ხამს ჩემგან სირცხვილი და რიდი ამირბარისა.
და	რუსთ.	ნავითა გავე‚ ზღვისაგან შტო რამე გამოვიდოდა. არ ამოვჰკრეფდი გამყოფთა‚ ვთქვი: «ჩემთა რად დავრიდო‚ და-?» დამეძაბუნნეს‚ სიმრავლე მე მათი არ გამვიდოდა‚ ვნადირობდი და ვიზახდი‚ ხმა ჩემი არ უდიდოდა.
და	რუსთ.	ძელი მოსტყდა და ავთანდილ დარჩა ნავდაულეწელი; შეშინდეს იგი ლაშქარნი, გზა ძებნეს გარდსახვეწელი; ვეღარ გარდესწრნეს, გარდუხლტა მტერთა მი და მო მლეწელი; არ დარჩა კაცი ცოცხალი მუნ მისგან დაუფრეწელი.
და	რუსთ.	მამის ძმა და მამა ჩემი პაპმან ჩემმან გაყვნა ოდეს‚ ზღვასა შიგან კუნძულია‚ – ჩემად წილად მას იტყოდეს‚ – თვით ბიძასა ჩემსა მიხვდა‚ ვისთა შვილთა აწ დამკოდეს; მათვე დარჩა სანადირო‚ არ მივსცემდი‚ მომერჩოდეს.
და	რუსთ.	კიოდეს და მოდიოდეს, იზახდეს და ბუკსა ჰკრესა; შეუშინდა ქარავანი მათ ლაშქართა სიდიდესა; ყმამან უთხრა: „ნუ იშიშვით თქვენ იმათსა სიალფესა, ანუ დავჰხოც იმ ყველასა, ან სიკვდილი ჩემი დღეს-ა.
და	რუსთ.	ავთანდილს და ფრიდონს უძღვნა უსაზომო დიდი ძღვენი: ძვირფასისა უნაგირი, უკეთესი თითო ცხენი, თითო კაბა თვალიანი, უცხოფერთა შუქთა მფენი, მოახსენეს: „მადლი რა ვთქვათ, სვიანმცაა დავლა თქვენი!“
და	რუსთ.	ყმამან უთხრა: „ვინცა ჭმუნავს, ცუდია და ცუდად სცთების! რაცა მოვა საქმე ზენა, მომავალი არ აგვცთების; მე მივინდობ სისხლთა თქვენთა, შემოვისხამ, და-ცა-მწვთების, ვინცა გებრძვის, ხრმალი ჩემი მბრძოლთა თქვენთა დააცვთების“.
და	რუსთ.	ლომო და მზეო, ესეა მიზეზი აქა დგომისა, დაბრუნვებითა გვეცემის ზიანი არსაზომისა; შევიდეთ, ვაჲ თუ დაგვხოცნენ, ძალი არა გვაქვს ომისა, ვერცა ვდგათ, ვერცა წასრულ ვართ, ღონე წაგვსლვია რჩომისა“.
და	რუსთ.	უსამ იყო ქარავნისა უხუცესი, კაცი ბრძენი. მოახსენა ხოტბა სრული, დალოცა და უქნა ზნენი. ჰკადრეს: „მზეო, სიცოცხლე და შენ ამოჰხე ჩვენი მლხენი, ჩამოხე და მოგახსენოთ ამბავი და საქმე ჩვენი“.
და	რუსთ.	ავთანდილ მარტო ზღვის პირსა მივა ოთხითა მონითა, წამალსა ტარიელისსა ეძებს ყოვლითა ღონითა, დღისით და ღამით მტირალი იღვრების ცრემლთა ფონითა, ჩალად უჩს ყოვლი ქვეყანა, მისვე ჩალისა წონითა.
და	რუსთ.	ნესტან-დარეჯანს ყაბაჩა უძღვნა, შემკული თვალითა, იაგუნდითა წითლითა, ბალახშითა და ლალითა; დასხდეს ორნივე ქალ-ყმანი პირითა ელვამკრთალითა. მათნი მჭვრეტელნი დაიწვნეს ცეცხლითა მართ ახალითა.
და	რუსთ.	მუნ იდვის გორი ლარისა, სტავრისა და ატლასისა; ტარიელს უძღვნა გვირგვინი, ვერდანადები ფასისა, იაგუნდისა მრთელისა, ყვითლისა, მეტად ხასისა, კვლა ერთი ტახტი ოქროსა, წითლისა მართ ხალასისა.
და	რუსთ.	ჩემთვის გარდახდა მას აქათ გაყრა მზისა და ქედისა; ოდენ მოდენა ცრემლისა მჭირს, ველთა მოსალბე დისა. მსჯის გამრავლება ხელქმნილსა სულთქმისა ზედაზედისა. დავვიწყებივარ სიკვდილსა, ნახეთ ნაქმარი ბედისა!
და	რუსთ.	მას ზენაარსსა არ გავსტეხ, მას ფიცსა არ ვეცრუები, მას პაემნამდის მოვიცდი, რაზომცა გამდის რუები; თუ მკვდარი მნახოს, დამმარხოს, თქვას ვაგლახი და უები, ცოცხალი დავხვდე, უკვირდეს, სიცოცხლე არს სათუები».
და	რუსთ.	გული, ცნობა და გონება ერთმანერთზედა ჰკიდიან: რა გული წავა, იგიცა წავლენ და მისკენ მიდიან; უგულო კაცი ვერ კაცობს, კაცთაგან განაკიდიან. შენ არ გინახვან, არ იცი, მას რომე ცეცხლნი სწვიდიან.
და	რუსთ.	კვლა ქალი ეტყვის: „მართალ ხარ მაგისსა დამძიმებასა, მაგრა, რა გავბრჭო მართალი, ნუ მეჭვ რასაცა თნებასა; არ გული უნდა ფიცის და პირისა გასრულებასა? იგი უგულო მოელის მართ დღეთა შემოკლებასა.
და	რუსთ.	ყმა ქალსა ეტყვის: „პატრონი, ნეტარ, სად არის და ვითა?“ ქალი ატირდა ცრემლითა, ზღვათაცა შესართავითა, იტყვის: „რა წახვე, გაიჭრა, ქვაბს ყოფა მისჭირდა ვითა; აწ მისი არა არ ვიცი არ ნახვით, არ ამბავითა“.
და	რუსთ.	რა ასმათმან დაინახა, მოეგება, ცრემლი სწვთების, ვით ეამა, სიხარულსა მართ ვეღარას ვერ მიხვდების; ყმა გარდახდა, მოეხვია, აკოცებს და ეუბნების. კაცი კაცსა მოელოდეს, მოსლვა დია ეამების.
და	რუსთ.	მარტო მოსთქმიდის, ტიროდის ტანად ალვისა ხიანი, მინდორს თხა მოკლის, სადაცა ადგილი დახვდის კლდიანი, შეწვის, ჭამის და წავიდის პირმზე, გულმარიხიანი, იტყვის: „დავყარენ ვარდნი და, აჰა მე, ვაგლახ, იანი!“
და	რუსთ.	ნახეს‚ უცხო მოყმე ვინმე ჯდა მტირალი წყლისა პირსა‚ შავი ცხენი სადევითა ჰყვა ლომსა და ვითა გმირსა‚ ხშირად ესხა მარგალიტი ლაგამ-აბჯარ-უნაგირსა. ცრემლსა ვარდი დაეთრთვილა‚ გულსა მდუღრად ანატირსა.
და	რუსთ.	იგი ორნივე საგრილად გარდახდეს ძირსა ხეთასა. ლაშქართა შექმნეს მოდენა‚ მოდგეს უფროსნი ბზეთასა. ახლოს უთქს მონა თორმეტი‚ უმხნესი სხვათა მხნეთასა. თამაშობდეს და უჭვრეტდეს წყალსა და პირსა ტყეთასა.
და	რუსთ.	მონათა ჰკადრეს: „მართალსა გკადრებთ და ნუ გემცთარებით; მეფეო‚ ყოლა ვერ ვიტყვით შენსა მაგისად დარებით‚ აწვეცა დაგვხოც‚ ვერა ჰგავ‚ – ვერათ ვერ მოგეხმარებით‚ – ვისგან ნაკრავნი გვინახვან მხეცნი ვერ წაღმა წარებით.
და	რუსთ.	ერთმანერთსა‚ თუ: „მე გჯობო“‚ სიცილით ეუბნებოდეს‚ ამხანაგობდეს‚ ლაღობდეს‚ იქით და აქათ დგებოდეს. მერმე მოვიდეს მონანი‚ რომელნი უკან ჰყვებოდეს‚ უბრძანეს: „თქვითო მართალი‚ ჩვენ თქვენგან არ გვეთნებოდეს!“
და	რუსთ.	იგი მინდორი დალიეს‚ მართ მათგან განარბენია‚ მინდორსა იქით წყალი დის და წყლისა პირსა ტყენია. ნადირნი ტყესა შეესწრნეს‚ სადა ვერა რბის ცხენია. იგი მაშვრალნი ორნივე მოსწყდეს‚ რაზომცა მხნენია.
და	რუსთ.	იგი ველი გაირბინეს‚ ჯოგი წინა შემოისხეს‚ დახოცეს და ამოსწყვიდეს‚ ცათა ღმერთი შეარისხეს‚ ველნი წითლად შეეღებნეს‚ ნადირთაგან სისხლი ისხეს. ავთანდილის შემხედველთა: „ჰგავსო ალვას‚ ედემის ხეს“.
და	რუსთ.	ცხენთა მათთა ნატერფალნი მზესა შუქთა წაუხმიდეს. მიჰხოცდეს და მიესროდეს‚ მინდორს სისხლსა მიასხმიდეს‚ რა ისარი დაელივის‚ მონანიყე მიართმიდეს. მხეცნი‚ მათგან დაკოდილნი‚ წაღმა ბიჯსა ვერ წასდგმიდეს.
და	რუსთ.	მოვიდა ჯოგი ნადირთა ანგარიშმიუწდომელი: ირემი‚ თხა და კანჯარი‚ ქურციკი მაღლად მხლტომელი. მას პატრონ-ყმანი გაუხდეს‚ ჭვრეტადმცა სჯობდა რომელი! აჰა მშვილდი და ისარი და მკლავი დაუშრომელი!
და	რუსთ.	შეეკაზმა მეფე‚ შეჯდა‚ ნადირობას გამოვიდეს; მგრგვლივ მინდორსა მოსდგომოდეს‚ ალყად გარე შემოჰკრვიდეს‚ ზეიმი და ზარი იყო‚ სპანი ველთა დაჰფარვიდეს; ნაძლევისა მათისათვის ისროდეს და ერთგან სრვიდეს.
და	რუსთ.	მონადირეთა უბრძანა: „მინდორნი მოიარენით‚ დასცევით ჯოგი ნადირთა‚ თავნი ამისთვის არენით!“ ლაშქარნი სამზოდ აწვივნეს: „მოდით და მოიჯარენით!“ გაყარეს სმა და ნადიმი; მუნ ამოდ გავიხარენით.
და	რუსთ.	ავთანდილცა დამორჩილდა‚ საუბარი გარდასწყვიდეს‚ იცინოდეს‚ ყმაწვილობდეს‚ საყვარლად და კარგად ზმიდეს‚ ნაძლევიცა გააჩინეს‚ ამა პირსა დაასკვნიდეს: „ვინცა იყოს უარესი‚ თავშიშველი სამ დღე ვლიდეს!“
და	რუსთ.	მეფე ლაღი და წყლიანი გამხიარულდა მეტადრე‚ სიცილით უთხრა ავთანდილს: „შვილად გზრდი‚ მით შემეკადრე; იცი‚ არ გიწყენ‚ გაზრდილო‚ მით შემომიხვე ზედადრე: თუ არ გასწბილდე‚ მაჯობო‚ ბედი გეყოფის ბედადრე.
და	რუსთ.	მიწაცა თქვენი ავთანდილ თქვენ წინა მშვილდოსანია; ნაძლევი დავდვათ‚ მოვასხნეთ მოწმად თქვენნივე სპანია; მოასპარეზედ ვინ მგავსო? – ცუდნიღა უკუთქმანია. გარდამწყვედელი მისიცა ბურთი და მოედანია!“
და	რუსთ.	კვლა უბრძანა: „თავსა ჩემსა‚ რას იცინი‚ რა დამგმეო?“ ყმამან ჰკადრა: „მოგახსენებ და ფარმანი მიბოძეო‚ რაცა გკადრო‚ არ გეწყინოს‚ არ გარისხდე‚ არ გასწყრეო‚ არ გამხადო კადნიერად‚ არ ამიკლო ამაზეო“.
და	რუსთ.	იტყვის: „ჰე, მზეო, ვინ ხატად გთქვეს მზიანისა ღამისად, ერთარსებისა ერთისა, მის უჟამოსა ჟამისად, ვის გმორჩილობენ ციერნი ერთის იოტის წამისად, ბედსა ნუ მიქცევ, მიაჯე, შეყრამდის ჩემად და მისად!
და	რუსთ.	მე რა ვქმნა შენად შეყრამდის, ანუ რას ვეჭვდე ლხენასა? თავსა მოვიკლავ, მე თუმცა შენგან არ ვეჭვდი წყენასა, მაგრა შენ გაწყენ ჩემისა არსიცოცხლისა სმენასა, მოდი და მივსცნე ცოცხალმან თვალნი ცრემლისა დენასა!“
და	რუსთ.	თქვა: „ჩემო, შენი შორს მყოფი კრულია, ვინცა დადუმდეს, რათგან შენ დაგრჩა გონება, გული შენკენვე დაბრუნდეს, თვალთა მტირალთა შეხედვა შენივე სწადდეს და უნდეს. სჯობს, საყვარელსა მოყვარე რაზომცა დაუძაბუნდეს!
და	რუსთ.	საშობელი გაიყარა‚ ზრდა დაგვიწყეს მე და ქალსა. მართ მაშინვე ჰგვანდა იგი მზისა შუქთა ნასამალსა. უყვარდით და სწორად უჩნდით მეფესა და დედოფალსა. აწ ვახსენებ‚ ვისგან ჩემი დაუდაგავს გული ალსა“.
და	რუსთ.	ქება არ ითქმის ენითა‚ აწ ჩემგან ნაუბარითა. ფარსადან დაჯდა ხარებად ზეიმითა და ზარითა; ყოვლგნით მოვიდეს მეფენი ნიჭითა მრავალგვარითა. საჭურჭლე გასცეს‚ აივსნეს ლაშქარნი საბოძვარითა.
და	რუსთ.	იგი ასრე მოიწიფა‚ მე შემეძლო შესლვა ომსა; მეფე ქალსა ვით ხედვიდა მეფობისა ქმნისა მწთომსა‚ მამასავე ხელთა მიმცეს‚ რა შევიქმენ ამა ზომსა; ვბურთობდი და ვნადირობდი‚ ვით კატასა ვხოცდი ლომსა.
და	რუსთ.	მეფემან და დედოფალმან მიმიყვანეს შვილად მათად‚ საპატრონოდ მზრდიდეს სრულთა ლაშქართა და ქვეყანათად‚ ბრძენთა მიმცეს სასწავლელად ხელმწიფეთა ქცევა-ქმნათად; მოვიწიფე‚ დავემსგავსე მზესა თვალად‚ ლომსა – ნაკვთად.
და	რუსთ.	ძე არ ესვა მეფესა და დედოფალსა მზისა დარსა‚ ჭმუნვა ჰქონდა‚ ჟამი იყო‚ მით აეხვნეს სპანი ზარსა. ვაჲ‚ კრულია დღემცა იგი‚ მე მივეცი ამირბარსა! მეფემან თქვა: «შვილად გავზრდი‚ თვით ჩემივე გვარი არსა».
და	რუსთ.	თხუთმეტისა წლისა ვიყავ‚ მეფე მზრდიდა ვითა შვილსა; დღისით ვიყვი მას წინაშე‚ გამიშვებდის არცა ძილსა; ძალად ლომსა‚ თვალად მზესა‚ ტანად ვჰგვანდი ედემს ზრდილსა‚ სროლასა და ასპარეზსა აქებდიან ჩემგან ქმნილსა.
და	რუსთ.	ფარსადან შექმნა ზეიმი ამა ამბვისა მცნობელმან. შესთვალა: «ღმერთსა მადლობა შევსწირე ხმელთა მფლობელმან‚ რათგან ეგე ჰქმენ მეფემან‚ ჩემებრ ინდოეთს მპყრობელმან. აწ მოდი‚ ასრე პატივგცე‚ ვითა ძმამან და მშობელმან».
და	რუსთ.	რა მინდორს შევჯდი‚ ზარითა ხმა იყვის ბუკთა ცემისა; თანამყვის სპისა სიმრავლე‚ მსგავსი ფუტკრისა რემისა; ჭვრეტად ქალ-ყმები დაჯრილი დგის თემისა და თემისა; ვინ მნახის‚ ეყვის ერთ წლამდის კვეხა ნახვისა ჩემისა.
და	რუსთ.	ხალვა მოსძულდა‚ შეექმნა გულს კაეშანთა ჯარები. თქვა: «წამიღია მტერთაგან ძლევით ნაპირთა არები‚ ყოვლგნით გამისხმან‚ მორჭმით ვზი‚ მაქვს ზეიმი და ზარები»; ბრძანა: «წავალ და მეფესა ფარსადანს შევეწყნარები».
და	რუსთ.	მამა ჩემი ჯდა მეშვიდედ‚ მეფე მებრძოლთა მზარავი‚ – სარიდან ერქვა სახელად‚ – მტერთა სრვად დაუფარავი; ვერვინ ჰკადრებდის წყენასა‚ ვერ ცხადი‚ ვერცა მპარავი; ნადირობდის და იშვებდის საწუთროგაუმწარავი.
და	რუსთ.	ინდოეთს შვიდთა მეფეთა ყოვლი კაცი ხართ მცნობელი: ექვსი სამეფო ფარსადანს ჰქონდა‚ თვით იყო მპყრობელი‚ უხვი‚ მდიდარი‚ უკადრი‚ მეფეთა ზედა მფლობელი‚ ტანად ლომი და პირად მზე‚ ომად მძლე‚ რაზმთა მწყობელი.
და	რუსთ.	ისმენდი‚ მიეც გონება ჩემთა ამბავთა სმენასა‚ საუბართა და საქმეთა ვითა ძლივ ვათქმევ ენასა! იგი‚ ვინ ხელმქმნა‚ მოველი მისგან აროდეს ლხენასა‚ ვისგან შეუცავ სევდასა‚ სისხლისა ღვართა დენასა.
და	რუსთ.	მოსთქვამს: „ჰაჲჰაჲ‚ საყვარელო‚ ჩემო‚ ჩემთვის დაკარგულო‚ იმედო და სიცოცხლეო‚ გონებაო‚ სულო‚ გულო‚ ვინ მოგკვეთა‚ არა ვიცი‚ ხეო‚ ედემს დანერგულო! ცეცხლმან ცხელმან ვით ვერ დაგწვა‚ გულო‚ ასჯერ დადაგულო?!“
და	რუსთ.	აწყა დავიწყებ ამბავსა, მის ყმისა წამავლობასა: მივა და მიტირს გულმდუღრად, ვერ ვიტყვი ცრემლთა მცრობასა, წამ-წამ მობრუნდის, იაჯდის მისთვის მზისავე მზობასა, უჭვრეტდის, თვალი ვერ მოჰხსნის, თუ მოჰხსნის, მიჰხდის ცნობასა.
და	რუსთ.	ყმასა უთხრა: „ვინცა კაცმან იძმოს ანუ და-ცა-იდოს‚ ხამსო‚ მისთვის სიკვდილსა და ჭირსა თავი არ დარიდოს; ღმერთმან ერთი რათ აცხოვნოს‚ თუ მეორე არ წაწყმიდოს! შენ ისმენდი‚ მე გიამბობ‚ რაცა გინდა წამეკიდოს“.
და	რუსთ.	მთვარე მზესა მოეშორვოს, მოშორვება გაანათლებს, რა ეახლოს, შუქი დასწვავს, გაეყრების, ვერ იახლებს, მაგრა ვარდსა უმზეობა გაახმობს და ფერსა აკლებს, ჩვენ ვერჭვრეტა საყვარლისა ჭირსა ძველსა გაგვიახლებს.
და	რუსთ.	კაცმან ვით პოვოს‚ ღმრთისაგან რაცა არდანაბადია! მით გული ჩემი სახმილმან აწ ასრე დანაბა დია; კვლა გზასა მიკრავს‚ მიჭირავს‚ მითქს ბადე დანაბადია; აწ ხელთა‚ ნაცვლად ლხინისა‚ ჩალა მაქვს და ნაბადია.
და	რუსთ.	წამოსრულ ხარ ჩემად ძებნად‚ პატრონისა სამსახურად; ღმერთმან ქმნა და გიპოვნივარ‚ შენცა ცდილ ხარ მამაცურად. მაგრა ჩემსა რა გიამბობს‚ გამოჭრილ ვარ ასრე თუ რად! მე თუ ვიტყვი‚ დამწვავს ცეცხლი ცხელი‚ შემიქს ალად‚ მურად“.
და	რუსთ.	აწ ვაშად მოხვე‚ – მეამა ნახვა შენისა პირისა‚ – ტანად სარო და პირად მზე‚ მამაცად მსგავსი გმირისა! მაგრა გარჯილ ხარ‚ არა ხარ გარდაუხდელი ჭირისა: ძნელია პოვნა კაცისა ღმრთივ ზეცით განაწირისა!“
და	რუსთ.	კაცმან ვერ ასწრას თვალისა დაფახვა‚ დაწამწამება‚ მას გავექცევი‚ ვისგანცა ჩემი არა ვცნა ამება. მათ თურქთა მიღმა გამეგო მე არას არ შეწამება‚ ავად შვენოდა მორევნა და ჩემი დათამამება.
და	რუსთ.	ერთი მონა დასტაქარი მყვა და წყლულნი შეუხვივნა‚ ისრის პირნი ამოუხვნა‚ დაკოდილნი არ ატკივნა. მერმე ვჰკითხე: «ვინ ხარ‚ ანუ მკლავმან შენმან ვისგან ივნა?» საამბობლად დამირიგდა‚ თავი მისი გაამჩივნა.
და	რუსთ.	გვირაბის კარსა ნიადაგ მოყმე სცავს არპირნასები, ათი ათასი ჭაბუკი დგას, ყველაკაი ხასები, ქალაქის კართა სამთავე – სამათას – სამათასები. გულო, გაგსაჯა სოფელმან, არ ვიცი, და გლახ, რას ები!“
და	რუსთ.	ქაჯთა ქალაქი აქამდის მტერთაგან უბრძოლველია: ქალაქსა შიგან მაგარი კლდე მაღალი და გრძელია; მას კლდესა შუა გვირაბი, ასაძრომელი ხვრელია, მუნ არის მარტო მნათობი, მისთა შემყრელთა მწველია.
და	რუსთ.	მოვიხედენ‚ მომეწია; რა პატრონი შენი ვნახე‚ ხელმწიფობით შემებრალნეს‚ ამად ხელი არ შევახე‚ თვალთა წინა გამოვექეც‚ მეტი არა შეუზახე. ჩემი ცხენი უჩინოსა ჰგავს და სხვასმცა რას ვასახე!
და	რუსთ.	ტარიელსცა აეხსენა ომი მათი მაშინდელი‚ იტყვის: „მახსოვს ეგე საქმე‚ თუცა არის ადრინდელი; ერთგან გნახენ ნადირობას შენ და შენი მე გამზრდელი; მით ვტიროდი‚ მომეგონა მე‚ გლახ‚ ჩემი წამწყმედელი.
და	რუსთ.	ხეთა ძირსა მივიძინე‚ მათ მონათა ჭამეს პური; მერმე ავდეგ სევდიანი‚ მიღამებდა გულსა მური: ვერა მეცნა ეგზომ გრძელად ვერ ჭორი და ვერ დასტური‚ ველთა ცრემლი ასოვლებდა‚ თვალთა ჩემთა მონაწური.
და	რუსთ.	ბარგი აჰკიდა, გააგო ქმნა ქორწილისა მათისა, მას მიაქვს რიცხვი ტურფათა, არს სიდიადე სათისა; ფატმან ჰყავს თანა, იარეს სავალი დღისა ათისა; უხარის ნახვა ლომისა და მზისა, ხმელთა მნათისა.
და	რუსთ.	ავთანდილ გასცა პასუხი‚ სიტყვები ლამაზებია: „ლომო და გმირო ტარიელ‚ ვის თავი გინაზებია‚ მე ვარ არაბი‚ არაბეთს არს ჩემი დარბაზებია‚ მიჯნურობითა დამწვარ ვარ‚ ცეცხლი უშრეტი მგზებია.
და	რუსთ.	ასმათი მეუბნებოდა უშიშრად‚ არ მეკრძალვოდა; ჩემი რა გითხრა‚ რა ვიყავ‚ ლხინი რა დამეთვალვოდა! გული მი და მო მიარდა‚ კრთებოდა და მემალვოდა; მით პირი ჩემი გაბროლდა და ღაწვი გამელალვოდა“.
და	რუსთ.	რა კაცი ტარიელისა ესტუმრა ზღვათა მფლობელსა, – წესია, გული გაჰკრთების ამბავსა გასაკრთობელსა, – მისცა მადლი და დიდება ღმერთსა, მართლისა მბრჭობელსა, მაშინვე შეჯდა, არ უნდა მისლვა სხვასაღა მხმობელსა.
და	რუსთ.	მობრუნდეს‚ ყმამან ავთანდილს ხელი შეუპყრა ხელითა‚ ერთგან დასხდეს და იტირეს დიდხან ცრემლითა ცხელითა. ასმათი სულსა უღებდა სიტყვითა საკვირველითა: „თავთა ნუ დაჰხოცთ‚ ნუ ბნელიქთ მზესა თქვენითა ბნელითა!“
და	რუსთ.	მე, უცხოს, უცხო მანატრა მოსმენა სანატრელისა, მითხრა ამბავი მისი და მისისა სასურველისა. რა ჭირნი დასთმნა, ვერ იტყვის აწ ენა ესე ხელისა, ჰკლავს სურვილი და ვერჭვრეტა მისისა დამმარხველისა.
და	რუსთ.	გამოეგება ტარიელ‚ მართებს ორთავე მზე დარად‚ ანუ ცით მთვარე უღრუბლო შუქთა მოჰფენდეს ქვე ბარად‚ რომე მათ თანა ალვისა ხეცა ვარგ იყო ხედ არად‚ ჰგვანდეს შვიდთავე მნათობთა‚ სხვადმცა რისად ვთქვი მე და რად!
და	რუსთ.	აწ მე მაქვს ქაჯთა ქვეყანა და მათი დანადებია; მეფეო, კარგი ყველაი მე თქვენგან წამკიდებია; ფატმანს უხსნია ჩემი მზე, სდედებია და სდებია, ამისად მუქფად რა გიძღვნა? მძულს ცუდი ნაქადებია.
და	რუსთ.	ზღვათა მეფისა წინაშე გაგზავნა მახარობელი, შესთვალა: „მოვალ ტარიელ, მტერთა მძლე, მოსრვით მსპობელი; ქაჯეთით მომყავს ჩემი მზე, ჩემი ლახვართა მსობელი; მწადიან, გნახნე პატივით, ვითა მამა და მშობელი.
და	რუსთ.	„დაგიღრეჯია‚ მეფეო‚ აღარ გიცინის პირიო. მართალ ხარ: წახდა საჭურჭლე თქვენი მძიმე და ძვირიო‚ ყველასა გასცემს ასული თქვენი საბოძვარხშირიო; ყოლამცა მეფედ ნუ დასვი! თავსა რად უგდე ჭირიო?“
და	რუსთ.	ადგეს სოგრატ და ავთანდილ ტანითა მით კენარითა‚ თითო აივსეს ჭიქები‚ მივლენ ქცევითა წყნარითა‚ წინა მიუსხდეს მუხლმოყრით‚ პირითა მოცინარითა. ვაზირი ლაღობს ენითა‚ წყლიანად მოუბნარითა:
და	რუსთ.	თავსა ზის პირმზე ავთანდილ‚ მჭვრეტთაგან მოსანდომია‚ სპათა სპასპეტი‚ ჩაუქი‚ ვითა ვეფხი და ლომია; ვაზირი ბერი სოგრატი თვით მას თანავე მჯდომია. თქვეს‚ თუ: „რა უმძიმს მეფესა‚ ანუ რად ფერი ჰკრთომია?“
და	რუსთ.	დღე ერთ გარდახდა პურობა‚ სმა-ჭამა იყო‚ ხილობა‚ ნადიმად მსხდომთა ლაშქართა მუნ დიდი შემოყრილობა. მეფემან თავი დაჰკიდა და ჰქონდა დაღრეჯილობა. „ნეტარ‚ რა უმძიმს‚ რა სჭირსო?“ – შექმნეს ამისი ცილობა.
და	რუსთ.	ალაფობდეს საჭურჭლესა მისსა‚ ვითა ნათურქალსა‚ მას ტაიჭსა არაბულსა‚ ქვენაბამსა‚ ნასუქალსა‚ რომე ჰგვანდა სიუხვითა ბუქსა‚ ზეცით ნაბუქალსა; არ დაარჩენს ცალიერსა არ ყმასა და არცა ქალსა.
და	რუსთ.	უბრძანა: „წადით‚ გახსენით‚ რაცა სად საჭურჭლენია! ამილახორო‚ მოასხი რემა‚ ჯოგი და ცხენია!“ მოიღეს‚ გასცა უზომო‚ სიუხვე არ მოსწყენია. ლარსა ხვეტდიან ლაშქარნი‚ მართ ვითა მეკობრენია.
და	რუსთ.	მას დღე გასცემს ყველაკასა სივაჟისა მოგებულსა‚ რომე სრულად ამოაგებს მცირესა და დიდებულსა. მერმე ბრძანა: „ვიქ საქმესა‚ მამისაგან სწავლებულსა‚ ჩემსა ნუვინ ნუ დამალავს საჭურჭლესა დადებულსა!“
და	რუსთ.	რა ანდერძი წაიკითხეს‚ კვლა იტირეს დიდი ხანი; მერმე ბრძანა: „მხიარულსა ნუ ჩაიცმენ ჩემნი სპანი‚ ვამლოცველნეთ დავრდომილნი‚ ობოლნი და ქვრივნი სხვანი‚ შევეწივნეთ‚ მშვიდობისა ნუთუ მისცნეს ღმერთმან გზანი!“
და	რუსთ.	მოახსენა: „საწოლს ვპოვე ესე მისგან დანაწერი‚ დგეს მონანი ნატირებნი‚ დაეგლიჯა თმა და წვერი‚ იგი მარტო გაპარულა‚ ყმა არ ახლავს‚ არცა ბერი; მე თუ მომკლათ‚ მემართლებით‚ სიცოცხლე მჭირს შეუფერი!“
და	რუსთ.	ზღვა გავიარეთ‚ გავედით‚ შემოგვიტიეს ცხენია‚ კვლა შევიბენით‚ შეიქმნნეს ომისა სიმარცხენია. მუნ მომეწონნეს ფრიდონის სიქველე-სიფიცხენია: იბრძვის ლომი და პირად მზე‚ იგი ალვისაც ხენია.
და	რუსთ.	ზარი გაისმა‚ შემოკრბა ჯარი მრავალი კაცისა‚ დარბაზს ხასთაგან ჯარია ხელითა წვერთა ტაცისა‚ იგლეჯს და იცემს ყველაი‚ ხმა ისმის თავსა ტკაცისა; თქვეს: „ბნელი გვმართებს დღეკრულთა‚ რათგან მზე მიგვიდრკა ცისა!“
და	რუსთ.	ოდეს გნახავ მხიარულსა‚ ნადირობით შემოსრულსა‚ ვეღარ გიჭვრეტ ნაბურთალსა‚ ტანსა მჭევრსა‚ ჯავარსრულსა‚ ვეღარ ვისმენ ხმასა შენსა‚ სასმენელად მე მას რულსა‚ აწ უშენოდ რა‚ გლახ‚ უყო საჯდომსა და სრასა სრულსა?
და	რუსთ.	ამა მამისა სწავლასა ქალი ბრძნად მოისმინებდა‚ ყურსა უპყრობდა‚ ისმენდა‚ წვრთასა არ მოიწყინებდა; მეფე სმასა და მღერასა იქს‚ მეტად მოილხინებდა; თინათინ მზესა სწუნობდა‚ მაგრა მზე თინათინებდა.
და	რუსთ.	ვარდთა და ნეხვთა ვინათგან მზე სწორად მოეფინების‚ დიდთა და წვრილთა წყალობა შენმცა ნუ მოგეწყინების! უხვი ახსნილსა დააბამს‚ იგი თვით ების‚ ვინ ების. უხვად გასცემდი‚ ზღვათაცა შესდის და გაედინების.
და	რუსთ.	უბრძანა: „ნუ სტირ‚ ასულო‚ ისმინე ჩემი თხრობილი: დღეს შენ ხარ მეფე არაბეთს‚ ჩემგან ხელმწიფედ ხმობილი‚ აქათგან ესე სამეფო შენია მართ მონდობილი. ხარმცა ბრძნად მქმნელი საქმისა‚ იყავ წყნარი და ცნობილი!
და	რუსთ.	უკუდგეს და თაყვანისსცეს მეფემან და მისთა სპათა‚ დალოცეს და მეფედ დასვეს‚ ქება უთხრეს სხვაგნით სხვათა‚ ბუკსა ჰკრეს და წინწილანი დაატკბობდეს მათთა ხმათა. ქალი ტირს და ცრემლსა აფრქვევს‚ ხრის ყორნისა ბოლო-ფრთათა.
და	რუსთ.	თინათინ მიჰყავს მამასა პირითა მით ნათელითა‚ დასვა და თავსა გვირგვინი დასდგა თავისა ხელითა‚ მისცა სკიპტრა და შემოსა მეფეთა სამოსელითა. ქალი მზეებრ სჭვრეტს ყოველთა ცნობითა ზემხედველითა.
და	რუსთ.	არაბეთს გასცა ბრძანება დიდმან არაბთა მფლობელმან: „თინათინ ჩემი ხელმწიფედ დავსვი მე‚ მისმან მშობელმან; მან გაანათლნეს ყოველნი‚ ვით მზემან მანათობელმან. მოდით და ნახეთ ყოველმან შემსხმელმან‚ შემამკობელმან!“
და	რუსთ.	ავთანდილ იყო სპასპეტი‚ ძე ამირსპასალარისა‚ საროსა მჯობი ნაზარდი‚ მსგავსი მზისა და მთვარისა‚ ჯერთ უწვერული‚ სადარო ბროლ-მინად საცნობარისა; მას თინათინის შვენება ჰკლვიდის‚ წამწამთა ჯარისა.
და	რუსთ.	კარგი საქმე კაცსა ზედა აზომ თურე არ წახდების: ერთი კაცი უკმო-რე-სწყდა‚ მოდგა‚ მალვით მეუბნების: «დიდი მაცო თქვენი ვალი‚ ჩემგან ძნელად გარდიხდების‚ გაწირვა და დავიწყება ჩემგან თქვენი არ იქნების.
და	რუსთ.	მაგას ნუ ჰბრძანებთ‚ მეფეო‚ ჯერთ ვარდი არ დაგჭნობია‚ თქვენი თათბირი ავიცა სხვისა კარგისა მჯობია; ხმდა განაღამცა საქმნელად‚ რაცა თქვენ გულსა გლმობია: სჯობს და მას მიეც მეფობა‚ ვისგან მზე შენაფლობია!
და	რუსთ.	ვაზირთა ჰკადრეს: „მეფეო‚ რად ჰბრძანეთ თქვენი ბერობა? ვარდი თუ გახმეს‚ ეგრეცა გვმართებს აზომცა ჯერობა: მისივე მეტობს ყოველსა სული და ტურფაფერობა. მთვარესა მცხრალსა ვარსკვლავმან ვითამცა ჰკადრა მტერობა?!
და	რუსთ.	უბრძანა: „გკითხავ საქმესა‚ ერთგან სასაუბნაროსა: რა ვარდმან მისი ყვავილი გაახმოს‚ დაამჭნაროსა‚ იგი წავა და სხვა მოვა ტურფასა საბაღნაროსა; მზე ჩაგვისვენდა‚ ბნელსა ვსჭვრეტთ‚ ღამესა ჩვენ უმთვაროსა.
და	რუსთ.	მისი სახელი – თინათინ‚ არს ესე საცოდნარია! რა გაიზარდა‚ გაივსო‚ მზე მისგან საწუნარია. მეფემან უხმნა ვაზირნი‚ თვით ზის ლაღი და წყნარია‚ გვერდსა დაისხნა‚ დაუწყო მათ ამო საუბნარია.
და	რუსთ.	სხვა ძე არ ესვა მეფესა‚ მართ ოდენ მარტოდ ასული‚ სოფლისა მნათი მნათობი‚ მზისაცა დასთა დასული; მან მისთა მჭვრეტთა წაუღის გული‚ გონება და სული‚ ბრძენი ხამს მისად მაქებრად და ენა ბევრად ასული.
და	რუსთ.	შემავლო სახლი ნაგები კეკლუცად ბანისბანითა; გამოჩნდა მთვარე ნათლითა გარე შუქმონავანითა‚ ფარდაგსა შიგან მჯდომარე შესამოსლითა მწვანითა‚ საკრძალავი და ღარიბი‚ უცხო პირითა‚ ტანითა.
და	რუსთ.	რა მეფემან მოისმინა‚ დაიზახნა მეტისმეტნი; პირსა ხოკით‚ წვერსა გლეჯით გააკვირვნა მისნი მჭვრეტნი‚ მოსთქვამს‚ იტყვის: „ვაჲ‚ გაზრდილო‚ ვეღარ გნახვენ თვალნი რეტნი! სად წაჰხე და სად დაჰკარგენ სინათლისა ეგე სვეტნი?
და	რუსთ.	კვლა შევა დარბაზს ვაზირი დაღრეჯით‚ არმხიარულად; მეფემან ჰკითხა: „წასრულა მზე დაუდგომლად‚ მთვარულად?“ მან მოახსენა ყველაი‚ ვით წასრულიყო და რულად: „მზე აღარ მზეობს ჩვენ თანა‚ დარი არ დარობს დარულად!“
და	რუსთ.	თავდადრეკით იგონებდა‚ გულსა ჰქონდა ჭმუნვა დიდი‚ უში ქმნა და აიხედნა‚ უბრძანებდა მონას: „მიდი‚ მოვიდეს და აწ მიამბოს‚ შემოვიდეს იგი ფლიდი!“ რა ვაზირი შემობრუნდა‚ ფერი ჰკრთა და ჰქონდა რიდი.
და	რუსთ.	რა ვაზირი არ შევიდა‚ კვლა მეფემან კაცი გზავნის; კაცმან ცნის და გარეთ დადგის‚ წასლვა ვერვინ გაამჟღავნის; როსტანს ეჭვი შეუვიდა‚ ჭმუნვა ამით გაათავნის; თქვა: „უცილოდ გაიპარა‚ ვინ მარტომან ასთა ავნის“.
და	რუსთ.	თუღა გახსოვს‚ რად უნდოდა‚ ისრე ავად რად გაგხადე? მართლად უთქვამს მეცნიერთა: «წყენააო ჭირთა ბადე»; ესეგვარსა ნუოდეს იქ‚ საქმე ხოლე გაიცადე‚ აწ მითხარ‚ თუ რას იტყოდი‚ თქვი და სიტყვა გააკვლადე!“
და	რუსთ.	რა ვაზირი მოწიწებით დარბაზს ნახა შემოსრული‚ როსტან უთხრა: „არა მახსოვს გუშინდელი შენგან თქმული. მაწყინე და გამარისხე‚ ვერ დავიღე დიდხან სული‚ აზომ რომე გაგათრიე შენ ვაზირი გულისგული.
და	რუსთ.	იყო არაბეთს როსტევან‚ მეფე ღმრთისაგან სვიანი‚ მაღალი‚ უხვი‚ მდაბალი‚ ლაშქარმრავალი‚ ყმიანი‚ მოსამართლე და მოწყალე‚ მორჭმული‚ განგებიანი‚ თვით მეომარი უებრო‚ კვლა მოუბარი წყლიანი.
და	რუსთ.	მას უშმაგო ვით მიენდოს‚ ვინ მოყვარე გაამჩივნოს? ამის მეტი რამცა ირგო: მას ავნოს და თვითცა ივნოს. რათამეღა ასახელოს‚ რა სიტყვითა მოაყივნოს? რა გავა‚ თუ მოყვარესა კაცმან გული არ ატკივნოს!
და	რუსთ.	მიჯნურსა თვალად სიტურფე მართებს‚ მართ ვითა მზეობა‚ სიბრძნე‚ სიუხვე‚ სიმდიდრე‚ სიყმე და მოცალეობა‚ ენა‚ გონება‚ დათმობა‚ მძლეთა მებრძოლთა მძლეობა. ვისცა ეს სრულად არა სჭირს‚ აკლია მიჯნურთ ზნეობა.
და	რუსთ.	ავმართე დროშა მეფისა ალმითა წითელ-შავითა‚ დილასა ვბრძანე გამართვა ლაშქრითა უთვალავითა‚ თავსა ვტიროდი‚ ვიტყოდი ბედითა მეტად ავითა: «მზე თუ არ ვნახო‚ არ ვიცი‚ ვიარო ვითა და ვითა!»
და	რუსთ.	დულარდუხტ არის დიაცი, მაგრა კლდე, ვითა ლოდია, ვისცა არ დაჰკოდს, ყმა მისი ვერავის დაუკოდია; მას უსხენ წვრილნი ძმისწულნი: როსან და ერთი როდია, – აწ იგი ქაჯეთს ხელმწიფედ ქვე ზის, მორჭმული სწოდია.
და	რუსთ.	მე ვარო მონა მეფისა მაღლისა, ქაჯთა მფლობლისა; მათ მიხვდა ცემა სენისა, მათისა დამამხობლისა: მოგვიკვდა შემწე ქვრივისა, შემწყნარებელი ობლისა, აწ შვილთა მისთა და მისი ზრდის, უკეთესი მშობლისა.
და	რუსთ.	ფიცხლა მოვიდეს‚ არ ექმნა მათ შინა ხანდაზმულობა; აღლუმი ვნახე‚ მეკეთა ლაშქართა მოკაზმულობა‚ სიჩაუქე და სიკეთე‚ კეკლუცად დარაზმულობა‚ ტაიჭთა მათთა სიმალე‚ აბჯრისა ხვარაზმულობა.
და	რუსთ.	უბრძანე წვევა ლაშქართა‚ გავგზავნე მარზაპანია. იგი ვარსკვლავთა ურიცხვი მოკრბეს ინდოთა სპანია‚ შორით და ახლოთ ყველანი მართ ჩემკენ მონასხპანია‚ ერთობ ლაშქრითა აივსო მინდორი‚ კლდე‚ კაპანია.
და	რუსთ.	მო-სითმე-ვიდა ღარიბი მონა მოყვსითა სამითა, მონა – მონურად მოსილი, სხვანი – მგზავრულად ხამითა; სასმელ-საჭმელი მოიღეს, ქალაქს ნასყიდი დრამითა, სმიდეს, ჭამდეს და უბნობდეს, სხდეს მხიარულნი ამითა.
და	რუსთ.	სახლი და შვილნი მომძულდეს, ვჯდი უგულოთა გულითა, მას ვიგონებდი მღვიძარე, რა მიმელულის ლულითა; უსენ, გამტეხი ფიცისა, მიჩს უსჯულოთა სჯულითა, ვერ მიმიახლოს საახლოდ კრულმან პირითა კრულითა.
და	რუსთ.	ქალი ადგა და წავიდა მის ყმისა მოსაყვანებლად; „არ ეწყინაო“‚ უამბობს‚ არს მისად მაგულვანებლად‚ ხელი მოჰკიდა‚ მოჰყვანდა‚ ვით მთვარე მოსავანებლად; იგი რა ნახა ტარიელ‚ თქვა მზისა დასაგვანებლად.
და	რუსთ.	მან უბრძანა: „თუ მიჩვენებ‚ ვნახავ‚ დიდად გავიხარებ‚ სიყვარულმან მისმან‚ ვისთვის ხელი მინდორს თავსა ვარებ‚ არას უზამ უგემურსა‚ არათ ოდეს გავამწარებ; რაცა ჩემგან ეამების‚ ვაამებ და შევიყვარებ“.
და	რუსთ.	ფატმან იტყვის: „მომეშორვა მზე, მნათობი სრულად ხმელთა, სიცოცხლე და სულდგმულობა, მონაგები ჩემთა ხელთა; მას უკანით გაუწყვედლად დება მჭირდის ცეცხლთა ცხელთა, ვერ გავახმე წყარო ცრემლთა, თვალთა ჩემთა გადმომღვრელთა.
და	რუსთ.	ხატაეთს მყოფნი მოვიდეს‚ მათგან მოსლვისა დრონია‚ სიტყვანი შემოეთვალნეს ლაღნი და უკადრონია: «არც რამე ჩვენ ვართ ჯაბანნი‚ არც ციხეუმაგრონია‚ ვინ არის თქვენი ხელმწიფე‚ ჩვენ ზედა რა პატრონია?!»
და	რუსთ.	ქალმან ჰკადრა: „არ გამიწყრე‚ ვიშიშვი და ვიაჯ დია; რათგან ღმერთსა ვაზირობა შენი ჩემზედ მოუგდია‚ ვერ დავმალავ‚ უკეთესი რაცა საქმე გამიცდია. არა ვარგა უსაზომო‚ თავი ზომსა გარდგიხდია.
და	რუსთ.	ღმერთმან სხვამცა ეტლსა ჩემსა რაცა კაცი რად დაჰბადა‚ სიახლე და საუბარი თუმცა მისი მე მეწადა! ვინმცა გასძლნა ჭირნი ჩემნი‚ ანუ ვინმცა შეეცადა? შენგან კიდე ხორციელი‚ დაო‚ მივის არასადა“.
და	რუსთ.	ყოვლი პირი ქვეყანისა ერთობ სრულად მოგივლია‚ ერთი კაცი შემაქცევრად შენად ვითა დაგელია‚ გეახლოს და არ გაშმაგდე‚ თუცა ჭირი არ გაკლია. შენ მოჰკვდე და იგი წახდეს‚ ესე შენთვის რა მადლია?“
და	რუსთ.	ცოტად მიწვა‚ მიიძინა‚ თუცა ყოლა ვერა მეტი; შეკრთა‚ დიდნი დაიზახნა‚ წამოვარდა ვითა რეტი‚ იზახდის და წამ-წამ იკრის გულსა ლოდი‚ თავსა კეტი. ცალკერძ ზის და პირსა იხოკს ქალი მისი შენაჭვრეტი.
და	რუსთ.	ამარტისფერად შეცვალა ბროლი ცრემლისა ბანამან. დიდხან იტირეს ყმამან და მან ქალმან შაოსანამან; შეჰხსნა‚ შეიღო აბჯარი‚ ცხენიცა შეიყვანა მან; დადუმდეს‚ ცრემლნი მოჰკვეთნა შავმან გიშრისა დანამან.
დაო	რუსთ.	იტყვის‚ თუ: „ამა სიტყვითა მას ფერი შეეცვალების‚ ვისთვისმე ხელი უცილოდ‚ მას ცრემლი ემალმალების“. კვლა უთხრა: „დაო‚ მიჯნური მტერთაცა შეებრალების; ესეცა იცი‚ სიკვდილსა თვით ეძებს‚ არ ეკრძალების.
და	რუსთ.	ვით ეგების, რაცა გწადდეს, რომე კაცი არ მოგთმინდეს, ანუ მშურდეს ქალი ჩემი, საკლავად და ტყვედცა გინდეს; გებრძანამცა სახლით თქვენით, ცრემლი არცა მაშინ მდინდეს; სხვა მისებრი ვერა პოვოს, ცათამდისცა გა-ცა-ფრინდეს!
და	რუსთ.	ფრიდონ მოსთქვამს: „რა შეგასხათ, ვერსაქებო, ვერსათქმელო! ხმელთა მზეო, სამყაროსა მზისა ეტლთა გარდამხმელო, მოახლეთა სალხინოო, სიცოცხლეო, სულთა მდგმელო, ცისა ეტლთა სინათლეო, დამწველო და დამანთქმელო!
და	რუსთ.	უთხრა: „ვიცი‚ აღარ ვარგ ხარ შენ აწ ჩემად დასადობლად‚ გაგარისხე‚ დარჩომილ ვარ ღარიბად და ამად ობლად; აწ ეგრეცა თავი ჩემი დამიც შენთვის დასანდობლად‚ ამად რომე შეცოდება შვიდგზის თქმულა შესანდობლად.
და	რუსთ.	ყმამან თქვა‚ თუ: „არ ეგების აწ ამისი ასრე თქმევა‚ სხვასა რასმე მოგონება‚ სჯობს საქმისა გამორჩევა“. გაუშვა და ცალკე დაჯდა‚ ტირს‚ დაუწყო ცრემლთა ფრქვევა‚ ქალსა უთხრა: „გაგარისხე‚ აწ‚ ესე თქვი‚ ვით დავრჩე‚ ვა!“
და	რუსთ.	ქალმან უთხრა: „ეგე ღონე მოიგონე მეტად ავი: თუ არ მომკლავ‚ არ მოვკვდები‚ მრთელი ვარ და მოუკლავი. რად რა გითხრა‚ სადამდისცა ვიყო ჭირთა უნახავი? კვლა თუ მომკლავ‚ სასაუბროდ აღარ მედგას ზედა თავი“.
და	რუსთ.	მათ ქალ-ყმათათვის საჯდომი დაედგა თეთრ-ძოწეული, წითელ-ყვითლითა თვალითა ზედა კეკლუცად ფრქვეული: ავთანდილისთვის – ყვითელი და შავი ერთგან რეული: მოვიდეს, დასხდეს; მჭვრეტელი ვცან მათი სულდალეული.
და	რუსთ.	ქალმან უთხრა: „რას შეგესწარ‚ მე ვინ ვარ და ანუ შენო? მზე არ მახლავს‚ შეგეტყვების‚ თრთვილო‚ ასრე მით მაწყენო! გრძელი სიტყვა საწყინოა‚ ასრე მოკლედ მოგახსენო: ვერასათვის ვერ გიამბობ‚ რაცა გინდა‚ იგი ქმენო!“
და	რუსთ.	ეტყოდა. „სულე! რამც გიყავ? კაცი ვარ‚ ადამიანი! უფეროქმნილნი მინახვან ვარდნი და ისი იანი‚ მისი რა მითხარ‚ ვინ არის ტანსარო‚ პირბაკმიანი‚ სხვად არას გიზამ‚ ნუ გეშის‚ ნუ ჰყივი აგრე ხმიანი“.
და	რუსთ.	მას ყმასა თავი არ მისცა‚ ჭვრეტადცა ებილწებოდა‚ ვითა კაკაბი არწივსა ქვეშე მი და მო ძრწებოდა‚ ტარიელს ვისმე უზახდა მწედ‚ თუცა არ ემწებოდა‚ ავთანდილ მუხლთა უყრიდა‚ თითითა ეხვეწებოდა.
და	რუსთ.	ვერ იცნა‚ – სახე არ ჰგვანდა მისი მის ყმისა სახესა‚ – ფიცხლა გაიქცა‚ მიმართა ზახილით კლდესა და ხესა; ყმა გარდაიჭრა‚ დააბა‚ ვითა კაკაბი მახესა; ხმას სცემდეს კლდენი ქალისა ზახილსა მუნ ერთსახესა.
და	რუსთ.	ვთქვა მიჯნურობა პირველი და ტომი გვართა ზენათა‚ ძნელად სათქმელი‚ საჭირო გამოსაგები ენათა; იგია საქმე საზეო‚ მომცემი აღმაფრენათა; ვინცა ეცდების‚ თმობამცა ჰქონდა მრავალთა წყენათა.
და	რუსთ.	მის მოყმისა წესი იყო‚ მეტსა თურე არა ეჯდა. ქალი ტირს და მკერდსა იცემს‚ თმისა ტევრსა გაიგლეჯდა; ერთმანერთსა მოეხვივნეს‚ აკოცა და ცხენსა შეჯდა; ქალი‚ აგრე დაღრეჯილი‚ კვლა უფრორე დაიღრეჯდა.
და	რუსთ.	მოშაირე არა ჰქვიან‚ თუ სადმე თქვას ერთი‚ ორი; თავი ყოლა ნუ ჰგონია მელექსეთა კარგთა სწორი; განაღა თქვას ერთი‚ ორი‚ უმსგავსო და შორი-შორი‚ მაგრა იტყვის: „ჩემი სჯობსო“‚ უცილობლობს ვითა ჯორი.
და	რუსთ.	იგი ტევრი გაეხშირა დანაგლეჯსა მათსა თმასა‚ ერთმანერთსა ეხვეოდეს – ყმა ქალსა და ქალი ყმასა; იზახდიან‚ მოსთქმიდიან‚ მოსცემდიან კლდენი ხმასა. ავთანდილ სჭვრეტს გაკვირვებით მათსა ეგრე ქცევა-ზმასა.
და	რუსთ.	მან ყმამან ქვაბსა მიმართა‚ გავლნა წყალი და ტყენია; ავთანდილ ცხენსა გარდახდა‚ მონახნა დიდნი ხენია; მას ზედა ჭვრეტად გავიდა‚ ძირსა დააბა ცხენია‚ მუნით უჭვრეტდა‚ იგი ყმა მივა ცრემლმინადენია.
და	რუსთ.	მაშინღა ნახეთ მელექსე და მისი მოშაირობა‚ რა ვეღარ მიხვდეს ქართულსა‚ დაუწყოს ლექსმან ძვირობა‚ არ შეამოკლოს ქართული‚ არა ქმნას სიტყვამცირობა‚ ხელმარჯვედ სცემდეს ჩოგანსა‚ იხმაროს დიდი გმირობა.
და	რუსთ.	დღისით ვლეს და საღამოჟამ გამოუჩნდეს დიდნი კლდენი‚ კლდეთა შიგან ქვაბნი იყვნეს‚ ძირსა – წყალი ჩანადენი‚ წყლისა პირსა‚ არ ითქმოდა‚ შამბი იყო თუ რასდენი‚ ხე დიდრონი‚ თვალუწდომი‚ მაღლა კლდემდის ანაყრდენი.
და	რუსთ.	წინა-უკანა იარნეს ორნი დღენი და ღამენი‚ – დღისით და ღამით მაშვრალნი‚ არ საჭამადთა მჭამენი‚ – არსადა ხანი არ დაყვეს‚ ერთნი თვალისა წამენი. მათ თვალთათ ცრემლნი სდიოდეს‚ მინდორთა მოსალამენი.
და	რუსთ.	შევსთვალე‚ თუ: «მეცა ვიცი‚ რაცა ჩემთვის გაგიგია; თქვენ რასაცა სთათბირობდით‚ არ იქმნების‚ არ‚ იგია! ბრძანეთ‚ მოდით‚ შემებენით‚ ვითა წესი და რიგია! მეცა თქვენად დასახოცლად ხრმალსა ხელი დამიგია».
და	რუსთ.	ვითა ცხენსა შარა გრძელი და გამოსცდის დიდი რბევა‚ მობურთალსა – მოედანი‚ მართლად ცემა‚ მარჯვედ ქნევა‚ მართ აგრევე მელექსესა – ლექსთა გრძელთა თქმა და ხევა‚ რა მისჭირდეს საუბარი და დაუწყოს ლექსმან ლევა.
და	რუსთ.	რათგან ისი არის სადმე უცნობოდ და ისრე რეტად‚ რომე კაცსა არ მიუშვებს საუბრად და მისად ჭვრეტად‚ მივეწევი‚ შევიყრებით ერთმანერთის ცემა-ჟლეტად‚ ანუ მოვჰკლავ‚ ანუ მომკლავს‚ დაიმალვის მეტისმეტად“.
და	რუსთ.	ესე უთხრა და წავიდა‚ ცხენი გაქუსლა დეზითა‚ ვითა გავაზი გაფრინდა‚ არგაშვებული ხეზითა‚ ან მთვარე‚ მზისა შემყრელი‚ მზე სინათლითა ზეზითა. დაივსო ცეცხლი შემწველი მისითა მან მიზეზითა.
და	რუსთ.	რაცა ვისცა ბედმან მისცეს‚ დასჯერდეს და მას უბნობდეს: მუშა მიწყივ მუშაკობდეს‚ მეომარი გულოვნობდეს; კვლა მიჯნურსა მიჯნურობა უყვარდეს და გამოსცნობდეს‚ არცა ვისგან დაეწუნოს‚ არცა სხვასა უწუნობდეს.
და	რუსთ.	ესე ამბავი სპარსული‚ ქართულად ნათარგმანები‚ ვით მარგალიტი ობოლი‚ ხელისხელ საგოგმანები‚ ვპოვე და ლექსად გარდავთქვი‚ საქმე ვქმენ საჭოჭმანები‚ ჩემმან ხელმქმნელმან დამმართოს ლაღმან და ლამაზმა ნები.
და	რუსთ.	აწ ენა მინდა გამოთქმად‚ გული და ხელოვანება‚ – ძალი მომეც და შეწევნა, შენგნით მაქვს‚ მივსცე გონება; მით შევეწივნეთ ტარიელს‚ ტურფადცა უნდა ხსენება; მათ სამთა გმირთა მნათობთა სჭირს ერთმანერთის მონება.
და	რუსთ.	მიბრძანეს მათად საქებრად თქმა ლექსებისა ტკბილისა‚ ქება წარბთა და წამწამთა‚ თმათა და ბაგე-კბილისა‚ ბროლ-ბალახშისა თლილისა‚ მის მიჯრით მიწყობილისა. გასტეხს ქვასაცა მაგარსა გვრდემლი ტყვივისა ლბილისა.
და	რუსთ.	თამარს ვაქებდეთ მეფესა სისხლისა ცრემლდათხეული‚ ვთქვენი ქებანი ვისნი მე არავად გამორჩეული. მელნად ვიხმარე გიშრის ტბა და კალმად მინა რხეული‚ ვინცა ისმინოს‚ დაესვას ლახვარი გულსა ხეული.
და	რუსთ.	მო, მთვარეო, შემიბრალე, ვილევი და შენებრ ვმჭლდები, მზე გამავსებს, მზევე გამლევს, ზოგჯერ ვსხვდები, ზოგჯერ ვწვლდები; მას უამბვენ სჯანი ჩემნი, რა მჭირს, ანუ რაგვარ ვბნდები, მიდი, უთხარ, ნუ გამწირავს, მისი ვარ და მისთვის ვკვდები.
და	რუსთ.	მეფემან სახლი ააგო შიგან საყოფი ქალისა: ქვად ფაზარი სხდა‚ კუბო დგა იაგუნდისა‚ ლალისა‚ პირსა ბახჩა და საბანლად სარაჯი ვარდისწყალისა; იგი მუნ იყვის‚ მედების ვისგან სახმილი ალისა.
და	რუსთ.	დღე და ღამე მუჯამრითა ეკმეოდის ალვა თლილი; ზოგჯერ კოშკს ჯდის‚ ზოგჯერ ბახჩას ჩამოვიდის‚ რა დგის ჩრდილი. დავარ იყო და მეფისა‚ ქვრივი‚ ქაჯეთს გათხოვილი‚ მას სიბრძნისა სასწავლელად თვით მეფემან მისცა შვილი.
და	რუსთ.	სრა ედგა მოფარდაგული ოქსინოთა და შარდითა; ვერვინ ვხედევდით‚ შეიქმნა პირითა მინა-ვარდითა; ასმათ და ორნი მონანი ჰყვიან‚ იმღერდის ნარდითა; მუნ იზრდებოდის ტანითა‚ გაბაონს განაზარდითა.
და	რუსთ.	მოსრნის მხეცნი და ნადირნი ისარმან ჩემმან სრეულმან‚ მერმე ვიბურთი მოედანს‚ მინდორით შემოქცეულმან‚ შევიდი‚ შევქმნი ნადიმი‚ ნიადაგ ლხინსა ჩვეულმან‚ აწ საწუთროსა გამყარა პირმან ბროლბალახშრეულმან!
და	რუსთ.	მამა მომიკვდა‚ მოვიდა დღე სიკვდილისა‚ ვიშისა; ქმნა გაუცუდდა ფარსადანს ნიშატისა და ნიშისა; მათ გაეხარნეს‚ ვის ზარი დალევდის მისგან შიშისა; ერთგულთა შექმნეს ვაება‚ მტერთა – ხსენება იშისა.
და	რუსთ.	მე წელიწდამდის ბნელსა ვჯე საწუთროგაცუდებული‚ დღისით და ღამით ვვაებდი‚ ვერვისგან სულდაღებული; გაყვანად ხასნი მოვიდეს‚ მითხრეს მეფისა მცნებული‚ ებრძანა: «შვილო ტარიელ‚ ნუ ხარ შავითა ღებული!
და	რუსთ.	მათ საჯდომთა ახლოს დამსვეს‚ პატივს მცემდეს ძისა დარად‚ მის ხელისა საურავი მათ ორთავე მითხრეს წყნარად; ურჩ ვექმენ და მისეულთა წესთა ქცევა მიჩნდა ზარად. არ მომეშვნეს‚ დავმორჩილდი‚ თაყვანისვეც ამირბარად.
და	რუსთ.	მიდი და ჰკადრე ტარიელს პასუხი, ჩემგან თხრობილი: „მადლი რად უნდა, მეფეო, ხარ რაზომ გინდა ლმობილი? ვარ მუცლითგანვე დედისათ თქვენად სამონოდ შობილი, ღმერთმან მუნამდის მიწა მყოს, ვირ მეფე იყო ცნობილი.
და	რუსთ.	თავადობა ინდოთა და მრავალთაცა მქონდა სხვათა; ვნაპირობდი‚ თუ ვინ იყვის მავნებელი ჩემთა სპათა. ხალვად ვჯდი და ვიხარებდი‚ ზამი შევქმნი მღერა-სმათა; სპათა ვმოსდი‚ ვნადირობდი‚ ქება თქვიან ჩემთა ქმნათა“.
და	რუსთ.	მეფემან ახმა დურაჯთა მითხრა მიტანად ქალისა‚ გამოუხვენ და წავედით ჩემად სადებლად ალისა; მაშინ დავიწყე გარდახდა მე საწუთროსა ვალისა. ალმასისა ხამს ლახვარი ლახვრად გულისა სალისა!
და	რუსთ.	ესეა ჩემი საწადი და ჩემი მოსანდომარე: ინდოეთს გნახო მორჭმული, საჯდომთა ზედა მჯდომარე, გვერდსავე გიჯდეს მნათობი, პირი ელვათა მკრთომარე, მებრძოლნი თქვენნი მოგესრნენ, არვინ ჩნდეს მუნ მეომარე.
და	რუსთ.	ვიცოდი‚ სწადდა არვისგან ნახვა მის მზისა დარისა‚ მე გარე ვდეგ და მეფემან შევლო ფარდაგი კარისა; ვერას ვხედევდი‚ ოდენ ხმა მესმოდა საუბარისა. ასმათს უბრძანა გამოხმა დურაჯთა ამირბარისა.
და	რუსთ.	ასმათ ფარდაგსა აზიდნა‚ გარე ვდეგ მოფარდაგულსა; ქალსა შევხედენ‚ ლახვარი მეცა ცნობასა და გულსა. მოვიდა‚ მივსცენ დურაჯნი‚ მთხოვა ცეცხლითა დაგულსა. ვაჲმე‚ მას აქათ სახმილსა დაუწვავ ნიადაგულსა!
და	რუსთ.	აწ წახდეს იგი ნათელნი‚ მზისაცა მოწუნარენი!“ მისი ვერ გასძლო ხსენება‚ დაბნდა და სულთქვნა მწარენი; ყმა და ასმათი ტიროდეს‚ ხმას სცემდეს იგი არენი‚ ჭმუნვით თქვეს: „მკლავნი ცუდ ქმნილან‚ ვაჲ‚ გმირთა მემუქარენი!“
და	რუსთ.	ასმათმან წყალი დაასხა‚ ცნობად მოვიდა ტარია‚ დიდხან ვერა თქვა‚ სევდამან გული შეუპყრა‚ დარია; დაჯდა და მწარედ სულთითქვნა‚ ცრემლი მიწასა გარია‚ თქვა: „ჩემგან მისი ხსენება‚ ვაჲმე‚ რა დიდი ზარია!
და	რუსთ.	ვთქვი‚ თუ: «ღმერთო‚ ნუ გამწირავ‚ აჯა ჩემი შეისმინე‚ მომეც ძალი დათმობისა‚ ცოტად ვითა აღმადგინე‚ აქა ყოფა გამამჟღავნებს‚ სახლსა ჩემსა მიმაწვინე!» მანვე ქმნა და მო-რე-ვჯობდი‚ გული წყლული გავარკინე.
და	რუსთ.	ეგე საქმე მე და ჩემსა საყვარელსა შეგვამდურვებს, ვაჲ თუ გაწყრეს, გაგულისდეს, კუშტი გულსა შეაურვებს, ამბავსაცა დამიძვირებს, ჭვრეტისათვის მომასურვებს, შენდობასა ხორციელი კაცი ვერა დამიურვებს“.
და	რუსთ.	შინა დავსხედით ნადიმად მას დღესა მინდორს რებულნი; მომღერალნი და მუტრიბნი არ იყვნეს სულდაღებულნი; მეფემან გასცნა მრავალნი თვალნი‚ ღარიბად ქებულნი. აუვსებელნი არ დარჩეს მას დღესა მათნი ხლებულნი.
და	რუსთ.	მან უთხრა: „სახე რა გითხრა მის უსახოსა სახისა! ესეა ჩემი სიცოცხლე, ჩემი მომცემი ახისა, მჯობი ყოვლისა სოფლისა, წყლისა, მიწისა და ხისა. არსასმენლისა მოსმენა არს უმჟავესი წმახისა“.
და	რუსთ.	ვეცდებოდი‚ არა მცალდა სევდისაგან თავის კრძალვად; ვიგონებდი‚ ცეცხლი უფრო მედებოდა გულსა ალვად; ჩემნი სწორნი წავიტანენ‚ ჩემსა დავჯე‚ მთქვიან ალვად‚ შევქმენ სმა და ნადიმობა პატიჟთა და ჭირთა მალვად.
და	რუსთ.	ავდეგ‚ მსხდომნი ნადიმობად აემზადნეს ასაყრელად; შართი უთხარ: «ნუ ასდგებით‚ მოვალ ხანსა დაუზმელად»; გამოვე და საწოლს შევე‚ მონა მოდგა კარსა მცველად. გული მივეც თმობაქმნათა აუგისა საკრძალველად.
და	რუსთ.	დია მძულს მეტი მოყვრისა შიში, კრძალვა და რიდობა, მძულს გაუწყვედლად კუშტობა და სულმძიმობა, დიდობა; თუ მოყვარეა, გულისა ქმნას ჩემკენ მონაზიდობა, თვარა მე ჩემდა, იგ მისდა, დია სჯობს კიდისკიდობა.
და	რუსთ.	ამას ოდენ მოვახსენებ მუდარით და შეპოვნებით, რომე მოგცეს ქალი მისი მან მისითა მოგონებით. რათგან ბოლო შეყრავეა, სიშორესა ვით ეთნებით! დააშვენეთ ერთმანერთი, თავის-თავის ნუ დასჭნებით“.
და	რუსთ.	ავთანდილ უთხრა: „ვლამოდი მართ მაგისსავე თქმევასა; აწ რათგან გითქვამს, პასუხსა გკადრე და ნუ მეჭვ თნევასა: სჯობს ასმათისა არლევა მაგა სამხრისა ლევასა, ამად არ გიქებ საქმისა უარესისა რჩევასა.
და	რუსთ.	სამხრე გაბია ოქროსა, ოქრომჭედლისა დნობილი, უასაკო და უსულო, არ სიტყვიერი, ცნობილი; აღარად გინდა ასმათი – ნახე მართალი ბრჭობილი! – პირველ, გლახ, მისი ნაჭვრეტი, თვით მერმე შენი დობილი.
და	რუსთ.	მან უბრძანა: „რაცა გითქვამს, უმართლე ხარ მეტისმეტად: საბრალოა ასმათ მისად მგონებლად და ჩემად მჭვრეტად; მე სიცოცხლე არ მეგონა, შენ მომესწარ ცეცხლთა შრეტად, რათგან დავრჩი, გვალე, ვნახოთ, თუცავე ვარ ჯერთცა რეტად“.
და	რუსთ.	დამორჩილდა. გაემართნეს ავთანდილ და ამირბარი. ვერ მიგია ქება მათი, ვერა ქება საქებარი: კბილნი – ვითა მარგალიტნი, ბაგე – ვარდი ნაპობარი. გველსა ხვრელით ამოიყვანს ენა ტკბილად მოუბარი.
და	რუსთ.	იგი მზე უჯდა კუბოსა და აგრე არონინებდეს; მინადირობდეს, ნადირსა მუნ სისხლსა დაადინებდეს; სადაცა დახვდის ქვეყანა, მჭვრეტელთა მოალხინებდეს, მოეგებნიან, სძღვნობდიან, აქებდეს, არ აგინებდეს.
და	რუსთ.	ხრმალი გავსტყორცე, გარდვიჭერ, ვეფხი შევიპყარ ხელითა; მის გამო კოცნა მომინდა, ვინ მწვავს ცეცხლითა ცხელითა; მიღრინვიდა და მაწყენდა ბრჭალითა სისხლთა მღვრელითა, ვეღარ გაუძლე, იგიცა მოვკალ გულითა ხელითა.
და	რუსთ.	ავთანდილცა მას თანავე ტიროდა და ცრემლსა ღვრიდა; უთხრა: „დათმე, ნუ მოჰკვდები, გულსა სრულად ნუ დასჭრი, და-! ღმერთი მაგას მოწყალეობს, თუცა ჭირმან არ გაგრიდა; თუმც უნდოდით გასაყრელად, პირველ ერთად არ შეგყრიდა.
და	რუსთ.	ფრიდონ მდაბლად თაყვანისსცა, ჰკადრა მადლი მეტისმეტი: „მე, მეფეო, რად გგონივარ უჭკუო და აგრე რეტი? მტერი ყოვლი ჩალად გიჩანს, ვინმცა იყო ვითა კეტი? ჩემი ლხინი მუნამდისა, ვირე ვიყო შენი მჭვრეტი!“
და	რუსთ.	ფრიდონს უთხრა: „ვალი შენი ჩემგან ძნელად გარდიხდების, მაგრა თქმულა: «კარგის მქმნელი კაცი ბოლოდ არ წახდების»; აწ საჭურჭლე რაზომიცა აქა ძეს და ან იდების, შენი იყოს ყველაკაი, შენ წაიღე, ვითა გხვდების“.
და	რუსთ.	იტირეს და გაემართნეს, ქვაბისაკენ თავნი არნეს; რა ასმათმან დაინახა, განაღამცა გაეხარნეს! მოეგება, მოტიროდა, ცრემლმან მისმან კლდენი ღარნეს, აკოცეს და ა-ცა-ტირდეს, კვლა ცნობანი ააჩქარნეს.
და	რუსთ.	აწ ამად მოვალ წინაშე, დავყარენ ჩემნი გზანია, შემინდოთ, რაცა შეგცოდე, ჰქმნნეთ გაწყრომისა კმანია. ძღვენი არა მაქვს, მმოწმობენ ფრიდონ და მისნი ყმანია, ოდენ ძღვნად თქვენი ავთანდილ მე თქვენთვის მომიტანია“.
და	რუსთ.	რა მიუვიდა მეფესა მახარობელი ჟამისა, ვით გაეხარნეს, ვერ იტყვის ენა ერთისა წამისა; თინათინს ღაწვთა ემატა ელვა შუქისა სამისა, ბროლსა და ლალსა აშვენებს მუნ ჩრდილი წარბ-წამწამისა.
და	რუსთ.	ავთანდილსცა მოეგონა მისი მზე და საყვარელი; იტყვის: ჩემო, ვით ვეგები მე უშენოდ სულთა მდგმელი? შენ არ გახლავ, ჩემი ჩემთვის სიცოცხლეა სანანელი, გითხრამცა ვინ, რა მჭირს, ანუ რა ცეცხლი მწვავს, რაგვარ ცხელი!
და	რუსთ.	ტაბლაკსა ჰკრეს და გაისმა სიცილი თქართქარებისა. ლაშქარნი რბოდეს მი და მო, ქმნა სწადდა მათკენ რებისა. დაიწყეს მოსხმა ცხენისა, მოღება უნაგრებისა, შესხდა სიმრავლე მოყმისა მკლავფიცხელ-გულმაგრებისა.
და	რუსთ.	მეფე შეჯდა, გაეგებნეს თავადნი და სრულად სპანი. ვისცა ესმის, მოვიდიან მას წინაშე სხვაგნით სხვანი. ყველაკაი ღმერთსა მადლობს, გაამაღლნეს მათნი ხმანი, თქვეს: „ბოროტსა უმყოფოო, კეთილნია შენთვის მზანი!“
და	რუსთ.	მას ღამესა ერთგან იყვნეს იგი ლომნი, იგი გმირნი, იუბნეს და გააცხადნეს თავის-თავის მათნი ჭირნი. რა გათენდა, კვლა დაიწყეს საუბარნი სიტყვახშირნი; ერთმანერთსა გაუგონნეს ფიცნი პირველ დანაპირნი.
და	რუსთ.	ფრიდონ წაჰყვა, განაღამცა გავლეს ველი დიდსა ხანსა, ცნა მეფემან, ტარიელ-ა, მარტო მოვა, მოხრის ტანსა, გარდახდა და თაყვანისსცა მას უკადრსა, ლომებრ ჯანსა, სდებს პატივსა ინდოთ მეფეს, მართ მამისა შესაგვანსა.
და	რუსთ.	ნუ გიკვირს მისი ვერნახვა და დაყოვნება ხანისა! მოდი და დავსხდეთ, მეფეო, ამოა კორდი მწვანისა, გკადრო მიზეზი მისისა თქვენ წინა ვერმოტანისა, ვიაჯი რასმე, აწ მმართებს მოთხოვა მე ფარმანისა“.
და	რუსთ.	დასხდეს მეფენი, მოადგა გარე სიმრავლე რაზმისა. ტარიელს პირსა ციმციმი ათქს უნათლესი ბაზმისა; ჭვრეტა ახელებს მჭვრეტელთა ყოფა-ქცევისა და ზმისა; დაუწყო თხრობა მეფესა სიტყვისა ბრძნად ნაკაზმისა:
და	რუსთ.	„მეფეო, თავი მემცრობის მე მისად მოსახსენებლად, მაგრა მოსრული თქვენ წინა ვარ შემომხვეწლად, მქენებლად; თვით იგი იაჯს, რომელი ჩანს მზეებრ შუქთა მფენებლად, ვინ არის ჩემად სინათლედ და ჩემად გამათენებლად.
და	რუსთ.	თქვენთა უყვარს ერთმანერთი, ქალი მას და იგი ქალსა, მით ვიგონებ საბრალოსა, მტირალსა და ფერნამკრთალსა; მუხლმოყრილი გეაჯები, ნუღარ აწვევ იმათ ალსა, რომე მისცეთ ქალი თქვენი მკლავმაგარსა, გულფიქალსა.
და	რუსთ.	გავგზავნე კაცი ხატაეთს და წიგნი ჩემმაგიერი; მივსწერე: «მეფე ინდოთა არისმცა ღმრთულებრ ძლიერი! მათი ერთგული გაძღების ყოველი სული მშიერი‚ ვინცა ურჩექმნას‚ იქმნების თავისა არმადლიერი.
და	რუსთ.	ჩვენნო ძმანო და პატრონნო‚ თქვენგან არ გავიმწარებით; ესე რა ნახოთ ბრძანება‚ აქამცა მოიარებით! თქვენ თუ არ მოხვალთ‚ ჩვენ მოვალთ‚ ზედა არ მოგეპარებით. სჯობს‚ რომე გვნახნეთ‚ თავისა სისხლთა ნუ ეზიარებით!»
და	რუსთ.	მე სიძესა ავთანდილის უკეთესსა ვპოვებ ვერა; თვით მეფობა ქალსა ჩემსა მივეც, აქვს და მას ეფერა; ვარდი ახლად იფურჭვნების, მე ყვავილი დამებერა, რადმცა ვჰკადრე შეცილება, რასცა ოდენ იგი ჯერა!
და	რუსთ.	დღესა ერთსა საწოლს მოვე მეფისა სრით წამოსრული‚ ვჯე და მასვე ვიგონებდი‚ არ მიეცა თვალთა რული; წიგნი მქონდა საიმედო‚ ამად ვიყავ მხიარული; კარის მცველმან მონა უხმო‚ უთხრა საქმე დაფარული.
და	რუსთ.	ბაღჩა შევვლე‚ არა დამხვდა კაცი ჩემი მოუბნარი; ქალი წინა მომეგება მხიარული‚ მოცინარი‚ მითხრა: «ვაშად ამოგიღე‚ არ გასვია გულსა ნარი‚ მოდი‚ ნახე ვარდი შენი უფრჭვნელი და დაუმჭნარი!»
და	რუსთ.	ამიგდო ქალმან ფარდაგი მძიმე თავისა ძალითა‚ სადა დგა კუბო შემკული ბალახშითა და ლალითა; შიგან ჯდა იგი პირითა მზისაებრ ელვამკრთალითა‚ მე შემომხედნის ლამაზად მის მელნის ტბისა თვალითა.
და	რუსთ.	შევჯე‚ წამოვე‚ მდიოდა ნაკადი ცრემლთა მილისა; საწოლს შემოვე‚ ხელქმნილსა ღონე არ მქონდა ძილისა‚ ბროლი და ლალი შევიქმენ მე ულურჯესი ლილისა; ღამე მერჩია‚ მეწადა არგათენება დილისა“.
და	რუსთ.	ფრიდონ შეჯდა, ავთანდილის მახარობლად გაექანა, ესდენ დიდი სიხარული გაეხარნეს მასცა განა! წავიდა და წამოუძღვა, მოიყვანა, მოჰყვა თანა, მაგრა ირცხვის მეფისაგან, შუქი ბნელად მოევანა.
და	რუსთ.	ამ საქმესა მემოწმების დიონოსი ბრძენი‚ ეზროს: საბრალოა‚ ოდეს ვარდი დაეთრთვილოს‚ და-ცა-ეზროს. ვის ბალახში არა ჰგვანდეს და ლერწამი ტანად ეზროს‚ იგი სადმე გაღარიბდეს‚ საყოფთაგან იაბეზროს.
და	რუსთ.	ახალმან ფიფქმან დათოვა‚ ვარდი დათრთვილა‚ დანასა; მოუნდის გულსა დაცემა‚ ზოგჯერ მიმართის დანასა; თქვის: „ჭირი ჩემი სოფელმან ოთხმოცდაათი ანასა‚ მოვშორდი ლხინსა ყველასა‚ ჩანგსა‚ ბარბითსა და ნასა!“
და	რუსთ.	ვარდი‚ მის მზისა გაყრილი‚ უფრო და უფრო ჭნებოდა‚ გულსა უთხრის‚ თუ: „დათმეო“‚ ამად არ დია ბნდებოდა. უცხო-უცხოთა ადგილთა საძებრად იარებოდა‚ მგზავრთა ჰკითხვიდის ამბავთა‚ მათ თანაემოყვრებოდა.
და	რუსთ.	მუნ ეძებს‚ ცრემლი მტირალსა სდის ზღვათა შესართავისად; უჩნდის ქვეყანა ტახტად და მკლავი – სადებლად თავისად; თქვის: „საყვარელო‚ მოგშორდი‚ გული შენ დაგრჩა‚ ვთქვა ვისად? შენთვის სიკვდილი მეყოფის ლხინად ჩემისა თავისად“.
და	რუსთ.	მიხვდა რასმე ქვეყანასა უგემურსა‚ მეტად მქისსა‚ თვე ერთ კაცსა ვერა ნახავს‚ ვერას შვილსა ადამისსა‚ – იგი ჭირი არ უნახავს არ რამინს და არცა ვისსა‚ – დღე და ღამე იგონებდის საყვარელსა მასვე მისსა.
და	რუსთ.	აწ ამას გკადრებთ ორნივე ხვეწნით და შემუდარებით: ავთანდილ დამდვა წამალი მისგან თავისა დარებით, დაჰვიწყდეს, რომე პატიჟნი სჭირდეს ჩვენთავე დარებით; არ გაწყენ, გრძელი ამბავი არს ჩვენგან მიუმხვდარებით.
და	რუსთ.	ისია ჩემი გამზრდელი და თქვენდა მოგებებულა. იქი ვერ მივალ, მრცხვენიან, გულსა სახმილი დებულა, ჩემად არაკად სულდგმული კაცი არ გაწბილებულა, რასაცა მიზამთ, თქვენ იცით, ფრიდონ თქვენდავე ხლებულა“.
და	რუსთ.	მან მიბრძანა: «მადლიერ ვარ, კარგად ხარ და მამაცურად, შენგან მისსა გავლენასა მე დავიჩენ სამსახურად». მისით კითხვით წამოსრულ ვარ, არ მთრვალურად, არ მახმურად, აწ შევიქცე, რა უამბო, რად მოვეო ჯაბანხრდლურად?
და	რუსთ.	აწ რაცა გკადრე, ამისთვის ნუთუ შენ იყო მჭმუნავი! მოგშორდები და არ ვიცი, თუ ცხენი დამცემს, თუ ნავი; არ, უთქმელობა არ ვარგა, არ პირუტყვი ვარ მჩმუნავი, არ ვიცი, ღმერთი რას მიზამს, ანუ ცა მიწყივ მბრუნავი“.
და	რუსთ.	იგი ნავი მეკობრეთა მას დღე ნახეს, არ ახვალეს, მუნ დებულთა საჭურჭლეთა ამარიმცა ვით დათვალეს! მათსა ნავსა გარდმოიღეს, ნავი სრულად გარდმოცალეს; დალეწეს და ზოგი დაწვეს, შეშა დრამად არ გაცვალეს.
და	რუსთ.	არ დაიჯერო, მაშინ სცნა ჩემთა საქმეთა ძნელობა; ჩემთვის ყველაი სწორია, გაჭრა და გაუჭრელობა; შენ რაცა გითქვამს, მაგას ვიქ, მრჯის რაზომ გინდა ხელობა, უშენოდ მომხვდეს, რაღა ვქმნა, არ დია დღეთა გრძელობა!“
და	რუსთ.	ზედა წიგნსა საფიცარსა შევჰფიცე და შემომფიცა‚ მისგან ჩემი სიყვარული ამით უფრო დაამტკიცა: «უშენოსა მოწონება ვისიმცაო გულსა მიცა‚ ღმერთი მომკლავს‚ ამას იქით თავსა ვეტყვი‚ ამას ვსწვრთიცა».
და	რუსთ.	ჟამამდის ჩემსა ნუ იტყვით არ თქვენსა პატრონობასა, თვით თავადია ჩვენი-თქვა, ნუ მიხმობთ ჭაბუკობასა. მე სავაჭროსა ჩავიცვამ, დავიწყებ ჯუბაჩობასა; თქვენ შემინახეთ ნამუსი, თქვენსა და ჩემსა ძმობასა!“
და	რუსთ.	დავყავ ხანი მას წინაშე‚ ერთმანერთსა ვეუბნენით‚ ვჭამეთ ამო ხილი რამე‚ სიტყვანიცა ტკბილნი ვთქვენით‚ მერმე ავდეგ წამოსავლად ტირილით და ცრემლთა დენით. მისთა შუქთა შვენებანი ნათლად მადგეს გულსა ფენით.
და	რუსთ.	ლექსთა მკითხველო, შენიმცა თვალი ცრემლისა მღვრელია! გულმან, გლახ, რა ქმნას უგულოდ, თუ გული გულსა ელია?! მოშორვება და მოყვრისა გაყრა კაცისა მკლველია, ვინცა არ იცის, არ ესმის, ესე დღე რაგვარ ძნელია!
და	რუსთ.	ესე საქმე ქარავანსა გაეხარნეს მეტად დია; მოვიდეს და თაყვანისსცეს, ჰკადრეს: „ჩვენი იმედია, რაცა აჯა ჩვენ გვმართებდა, იგი თქვენვე გიაჯია, მას ვმსახუროთ, ვისი პირი მზისა პირად გაგვიცდია“.
და	რუსთ.	მის ქალისა სიბრალული ამანთებს და მიდებს ალსა, მაგრა ქაჯნი უხორცონი რას აქნევენ, მიკვირს, ქალსა?!“ ფატმან უთხრა: „მომისმინე, მართლად გხედავ მანდა მკრთალსა, არ ქაჯნია, კაცნიაო, მინდობიან კლდესა სალსა.
და	რუსთ.	მათ ბაღთა პირსა დააბეს ნავი საბლითა სამითა; ავთანდილ ტანსა ჯუბანი ჩაიცვნა, დაჯდა სკამითა; მოასხნეს კაცნი მზიდავნი, დამიზდებულნი დრამითა; იგი ყმა ვაჭრობს, თავადობს და თავსა მალავს ამითა.
და	რუსთ.	ქვაბი ჩავლეს და წავიდეს ზახილით ცრემლთა მდენანი, ასმათ ტირს, მოსთქვამს: „ჰე, ლომნო, ვისნი ვით მოგთქმენ ენანი! მზემან დაგწვნა და გაგდაგნა ცისა მნათობნი ზენანი, ვაჲ, ჭირნი ჩემნი ეზომნი, ვაჲ, სიცოცხლისა თმენანი!“
და	რუსთ.	აქა მოსლვითა გაყმდების, კაციცა იყოს ბერები; სმა, გახარება, თამაშა, ნიადაგ არს სიმღერები, ზამთარ და ზაფხულ სწორად გვაქვს ყვავილი ფერად-ფერები; ვინცა გვიცნობენ, გვნატრიან, იგიცა, ვინ-ა მტერები.
და	რუსთ.	დილასა შევჯე‚ უბრძანე: «ჰკარით ბუკსა და ნობასა!» სრულთა სპათასა ვერ გითხრობ არ შესასხდომლად მზობასა. ლომმან მივმართე ხატაეთს‚ ვერვინ მიზრახავს ხრდლობასა‚ უგზოსა ვლიდეს ლაშქარნი‚ არ გაივლიდეს გზობასა.
და	რუსთ.	რა შემოვლენ დიდვაჭარნი, მას ნახვენ და ძღვენსა სძღვნიან, უჩვენებენ, რაცა ჰქონდეს, სხვაგან ლარსა ვერ გახსნიან; უტურფესთა სეფედ დასხმენ, ფასსა მუნვე დაუთვლიან, მათ მაშინვე ააზატებს, ვითა სწადდეს, დაჰყიდიან.
და	რუსთ.	თხა მოკლეს და მიითრიეს, ცეცხლი შექმნეს ზღვისა პირსა, სვეს და ჭამეს, რაცა ჭამა შეჰფერობდა მათსა ჭირსა; მას ღამესა ერთად იყვნეს, ერთგან მიწვეს ხეთა ძირსა. ვჰგმობ მუხთალსა საწუთროსა, ზოგჯერ უხვსა, ზოგჯერ ძვირსა.
და	რუსთ.	გაიყარნეს ტირილით და პირსა ხოკით, თმათა გლეჯით, ერთი აღმა, ერთი ჩაღმა, უგზოდ მივლენ შამბთა ეჯით; ვირე უჩნდა ერთმანერთი, იზახდიან პირსა ბღნეჯით. იგი ნახნეს დაღრეჯილნი, მზე დაიღრეჯს მისით ღრეჯით.
და	რუსთ.	ფატმან ხათუნ შინა არის, ხათუნი და ცოლი მისი, პურად კარგი მასპინძელი, მხიარული, არ თუ მქისი; მას ვაცნობო მოსლვა თქვენი, წაგიყვანოს ვითა თვისი; წინა კაცსა მოგაგებებს, ქალაქს შეხვალ ნათლივ, დღისი“.
და	რუსთ.	ვაჭარნი ვინმე პატრონი არს ქარავნისა დიდისა, საროსა მსგავსი ნაზარდი და მთვარე დღისა შვიდისა; შვენის ჯუბა და მოხვევა ძოწეულისა რიდისა. მე მიხმო, მკითხა ამბავი და ნირი ლართა სყიდისა“.
და	რუსთ.	თქვენებრთა საბატიოთა მას მართებს გამოსვენება; დამყენებელთა უბრძანებს, მართებდეს ვის დაყენება. აწ იგი აქა არ არის, რას მარგებს მისი ხსენება! გამოგებვა და წაყვანა მას მართებს, თქვენი ქენება.
და	რუსთ.	მეფე ყელსა ეხვეოდა მას ლომსა და ვითა გმირსა, ახლოს უზის, ეუბნების, აკოცებს და უჭვრეტს პირსა; იგი მზე და ხელმწიფობა ასრე მიხვდა, ვითა ღირსა. მაშინ ლხინი ამო არის, რა გარდიხდის კაცი ჭირსა.
და	რუსთ.	ეტყვის, „მზეო, ვითა გაქო, ნათელო და დარიანო! შენთვის ხელნი გონებანი არა ცუდად არიანო, მზიანო და მთვარიანო, ეტლად რაო და რიანო! თქვენ საჭვრეტლად აღარ მინდით, არ ვარდნო და არ იანო!“
და	რუსთ.	ტარიელ და ცოლმან მისმან ქალსა მდაბლად უსალამეს, მოეგებნეს, აკოცეს და საუბარი დააამეს, იგი სახლი გაანათლეს, არ ნათელი შეაღამეს, ბროლ-ბალახში გააღაწვეს და გიშერი აწამწამეს.
და	რუსთ.	მთით ჩამოვიდა ავთანდილ‚ გავლნა წყალი და ტყენია‚ მინდორს აცორვებს ტაიჭსა‚ შეჟღრენით მონაწყენია. გასცუდებოდეს მკლავნი და მისნი სიამაყენია‚ ბროლისა ველსა სტურფობდეს გიშრისა მუნ საყენია.
და	რუსთ.	ხელთა ჰქონდა ისარ-მშვილდი‚ მათკე მივა მხიარული. ორთა კაცთა წვეროსანთა ყმა მოჰყვანდა უწვერული‚ თავსა იყო დაკოდილი‚ შეებნიდა სისხლსა გული‚ ტიროდეს და იჭირვოდეს‚ ცოტა ედგა მას‚ გლახ‚ სული.
და	რუსთ.	ანაზდათ მოყმე გამოჩნდა კუშტი‚ პირგამქუშავია‚ ზედა ჯდა შავსა ტაიჭსა‚ – მერანი რამე შავია‚ – თავსა და ტანსა ემოსა გარეთმა ვეფხის ტყავია‚ ჯერთ მისი მსგავსი შვენება კაცთაგან უნახავია.
და	რუსთ.	უჭვრიტეთ‚ მისთა ელვათა შუქნი ძლივ გავიცადენით‚ ვთქვით‚ თუ: «მზეაო ქვეყანად‚ ნუ ვეუბნებით ცად ენით!» მისი მოგვინდა შეპყრობა‚ ვჰკადრეთ და შევეცადენით‚ ასრე სულთქმით და ვაებით მით ვართ‚ ცრემლისაცა დენით.
და	რუსთ.	მე‚ უხუცესმან‚ უმცროსთა კაცი დავსთხოვე ქენებით; ჩემმან შედეგმან ტაიჭი მისი მით აქო ხსენებით; ამან მართ ოდენ მორევნა გვითხრა‚ უალლეთ ჩვენ ნებით‚ მივმართეთ‚ იგი აგრევე წყნარად მივა და შვენებით.
და	რუსთ.	აღარ დაბრუნდა‚ წავიდა წყნარად და აუჩქარებლად‚ აგერა მივა‚ ნახეო‚ იგი მზეებრ და მთვარებლად“. შორს უჩვენებდეს ავთანდილს მტირალნი გაუხარებლად‚ ოდენ ჩნდა შავი ტაიჭი მისი მის მზისა მარებლად.
და	რუსთ.	ორთავე ხელი მოჰკიდეს და დასვეს ტახტსა თავისსა, გვერდსა დაუსვეს ავთანდილ, სურვილსა მოეკლა ვისსა; უნახავსა და ნახულსა სჯობს ყოვლსა სანახავისსა, ნუ ეჭვ მიჯნურთა მათებრთა ნუცა თუ რამინს და ვისსა.
და	რუსთ.	ქალსა შესწბა, გაუკვირდა ავთანდილის გვერდსა ჯდომა, ფერი ჰკრთა და გაუფიცხა შე- და გამო- გულმან კრთომა. მეფე ეტყვის: „შვილო, ჩემგან გაქვს სირცხვილი თუ რა ზომა, ბრძენთა უთქვამს სიყვარული, ბოლოდ მისი არწახდომა.
და	რუსთ.	ვერა ჰკადრა საუბარი‚ მონა მეტად შეუზარდა‚ დიდხან უჭვრეტს გაკვირვებით‚ თუცა გული უმაგარდა; მოახსენა: „გიბრძანებსო“‚ ახლოს მიდგა‚ დაუწყნარდა. იგი ტირს და არა ესმის მისგან‚ გაუუმეცარდა.
და	რუსთ.	დაწერა‚ თუ: „ჩემნო ყმანო‚ გამზრდელნო და ზოგნო ზრდილნო‚ ერთგულნო და მისანდონო‚ ამას ზედა გამოცდილნო‚ თქვენ‚ ჩემისა საწადლისა მიდგომილნო‚ ვითა ჩრდილნო‚ წიგნი ჩემი მოისმინეთ‚ ყოვლნო ერთგან შემოხდილნო!
და	რუსთ.	ლაშქარნი და დიდებულნი დადრკეს, მდაბლად ეთაყვანნეს, მოახსენეს: „მიწად ვექმნნეთ, ვინცა მიწად მიგვიყვანნეს, მორჩილქმნილნი დაგვადიდნეს, ურჩნი მკვდართა დაგვაგვანნეს, მტერთა მკლავნი შეაძუნტნეს, გულნი ჩვენნი აგულვანნეს“.
და	რუსთ.	საქმე რამე მიც თავისა ზე სადმე გარდსახვეწელი‚ დავყო მარტოდ და ღარიბად ესე წლეული მე წელი; გემუდარები ამისთვის‚ ვარ თქვენი შემომხვეწელი‚ მე დამახვედროთ სამეფო მტერთაგან დაულეწელი.
და	რუსთ.	მე შერმადინ დამიგდია‚ ჩემად კერძად პატრონობდეს‚ სიკვდილსა და სიცოცხლესა სადამდისცა ჩემსა სცნობდეს; ყოვლთა მზეებრ მოგეფინოს‚ ვარდს არ ზრვიდეს‚ არ აჭნობდეს‚ შემცოდესა ყველაკასა ვითა ცვილსა დაადნობდეს.
და	რუსთ.	ესე წიგნი გაასრულა წყლიანმან და სიტყვანაზმა‚ წელთა ოქრო შემოირტყა‚ საღარიბოდ შეეკაზმა‚ ბრძანა: „მინდორს შევჯდებიო“‚ ლაშქარიცა დაერაზმა; მასვე წამსა წამოვიდა‚ შინა ხანი არა დაზმა.
და	რუსთ.	მეფე გაჰკვირდა‚ გა-ცა-წყრა‚ გული უც მისთვის მწყრომარე‚ გაგზავნა მონა თორმეტი მისი წინაშე მდგომარე‚ უბრძანა: „ხელთა აიღეთ აბჯარი თქვენ საომარე‚ მიდით და აქა მომგვარეთ‚ ვინ არის იქი მჯდომარე!“
და	რუსთ.	რა ლაშქართა ინადირეს და პატრონი მოითვალეს‚ იგი პირმზე ვეღარ პოვეს‚ პირი მათი იფერმკრთალეს‚ მათსა დიდსა სიხარულსა სიმძიმილი ანაცვალეს‚ ყოვლგან რბოდეს საძებარად‚ ვინცა იყო უცხენმალეს.
და	რუსთ.	ტარიელცა უთხრა ქებით იმედისა თავსა დება; ქალსა ეტყვის: „შემიყრიხართ, აღარა გწვავს ცეცხლთა დება, ქმარი შენი ძმაა ჩემი, მწადს ეგრევე თქვენი დება, ორგულთა და შემცილეთა თქვენთა მე ვქმნა გაფლიდება“.
და	რუსთ.	ყოვლთა ჰკადრეს: „თუცა ყოფა ჩვენ უმისოდ გვეარმისცა‚ უშენოსა საჯდომი და ტახტი მისი ვისმცა მისცა? განაღამცა გმორჩილობდით‚ თუ გვიბრძანო რაცა ვისცა!“ იგი მონა აპატრონეს‚ ყველაკამან თაყვანისცა.
და	რუსთ.	ყმამან უთხრა: „მომისმინე‚ მართლად გითხრობ‚ არა ჭრელად: რა მიჯნური ველთა რბოდეს‚ მარტო უნდა გასაჭრელად; მარგალიტი არვის მიხვდეს უსასყიდლო უვაჭრელად; კაცი ცრუ და მოღალატე ხამს ლახვრითა დასაჭრელად.
და	რუსთ.	შესხდეს მეფე და ავთანდილ მის ყმისა მისაწეველად. იგი ლაღი და უკადრი მივა ტანისა მრხეველად‚ ტაიჭი მიუქს მერანსა‚ მიეფინების მზე ველად‚ შეიგნა მისლვა მეფისა მისად უკანამდეველად.
და	რუსთ.	რა ცნა‚ მეფე მოვიდაო‚ ჰკრა მათრახი მისსა ცხენსა‚ მასვე წამსა დაიკარგა‚ არ უნახავს თვალსა ჩვენსა‚ ჰგვანდა ქვესკნელს ჩაძრომილსა ანუ ზეცად ანაფრენსა; ეძებდეს და ვერ ჰპოვებდეს კვალსა მისგან წანარბენსა.
და	რუსთ.	მეფე საწოლს შემოვიდა სევდიანი‚ დაღრეჯილი; მისგან კიდე არვინ შეჰყვა‚ ავთანდილ უჩს ვითა შვილი. ყველაკაი გაიყარა‚ ჯალაბი ჩანს არდაჯრილი. გაბედითდა სიხარული‚ ჩაღანა და ჩანგი ტკბილი.
და	რუსთ.	ესე თქვა და შემობრუნდა‚ დაღრეჯილი წამოვიდა‚ არცაღა ჰკრა ასპარეზსა‚ ვამი ვამსა მოურთვიდა; ყველაკაი მოიშალა‚ სადაცა ვინ მხეცთა სრვიდა; ზოგთა თქვეს‚ თუ: „მართალია“‚ ზოგი‚ ღმერთო‚ უზრახვიდა.
და	რუსთ.	მუტრიბნი მოდგეს, ყოველგნით ისმოდის ხმა წინწილისა; შეყრით ძეს გორი ოქროსა და ბალახშისა თლილისა; მსმელთათვის წყარო ღვინისა ასგან დის, მსგავსი მილისა, ბინდით ცისკრამდის სმა იყო, გარდახდა ჟამი დილისა.
და	რუსთ.	არა დარჩა უსაბოძვრო არ კოჭლი და არ საპყარი; მოდიოდა მარგალიტი მოფანტული, მონაყარი; გაბედითდა წასაღებად ატლასი და ოქრო მყარი, სამ დღე იყო ინდოთ მეფე ავთანდილის ვით მაყარი.
და	რუსთ.	თინათინს ესმა ეგეთი მამისა დაღრეჯილობა; ადგა და კარსა მივიდა‚ ჰქონდა მზისაცა ცილობა‚ მოლარე იხმო‚ უბრძანა: „ძილია თუ ღვიძილობა?“ მან მოახსენა: „დაღრეჯით ზის‚ სჭირსო ფერშეცვლილობა.
და	რუსთ.	ხანი გამოხდა‚ იკითხა: „ნეტარ‚ რასა იქს ქალიო‚ ჩემი ლხინი და ჯავარი‚ ჩემი სოფლისა წყალიო?“ მოლარე ჰკადრებს: „მოვიდა აწყაღა ფერნამკრთალიო‚ დაღრეჯით გცნა და მიბრუნდა წინაშე მომავალიო“.
და	რუსთ.	ხვალისა მეფე არაბთა კვლა პურობს, არ ღაფალია; ტარიელს უთხრა: „შენი მზე საჭვრეტლად სატურფალია. მეფე ხარ ყოვლთა მეფეთა და ეგე დედოფალია; ხამს, ყურსა გვეგდოს საყურად ჩვენ თქვენი ნატერფალია.
და	რუსთ.	აწ, მეფეო, არ ეგების ჩვენი სხდომა თქვენად სწორად“. სახელმწიფო საჯდომი და სხვა დაუდგა ტახტი შორად. ქვემოთ დასხნა ავთანდილ და მისი ცოლი მათად სწორად. პირველ ძღვენი ტარიასთვის მოიღიან, იდვის გორად.
და	რუსთ.	უბრძანა: „შვილო‚ რაზომცა მჭირს საქმე სავაგლახია‚ შენი ჭვრეტა და სიახლე ლხინადვე დამისახია‚ მომქარვებელი სევდისა‚ მართ ვითა მუფარახია. ვეჭვ‚ რა სცნა‚ შენცა მამართლო‚ ჩემი სულთქმა და ახია.
და	რუსთ.	ვარდი ჭნებოდა, ღვრებოდა, ალვისა შტო ირხეოდა; ბროლი და ლალი გათლილი ლაჟვარდად გარდიქცეოდა; გამაგრებოდა სიკვდილსა, ამისთვის არ უმხნეოდა; იტყვის, თუ: „ბნელი რას მიკვირს, რათგან დამაგდე, მზეო, და-!“
და	რუსთ.	მზესა ეტყვის: „მზეო, გიტყვი თინათინის ღაწვთა დარად, შენ მას ჰგავ და იგი შენ გგავს, თქვენ ანათობთ მთად და ბარად; ხელსა მალხენს ნახვა შენი, ამად გიჭვრეტ არდამცთარად, მაგრა ჩემი რად დააგდე გული ცივად, გაუმთბარად?
და	რუსთ.	მო, ზუალო, მომიმატე ცრემლი ცრემლსა, ჭირი ჭირსა, გული შავად შემიღებე, სიბნელესა მიმეც ხშირსა, შემომყარე კაეშნისა ტვირთი მძიმე, ვითა ვირსა, მას უთხარ, თუ: «ნუ გასწირავ, შენია და შენთვის ტირსა».
და	რუსთ.	ჰე, მუშთარო, გეაჯები შენ, მართალსა, ბრჭესა ღმრთულსა, მო და უყავ სამართალი, გაებრჭობის გული გულსა; ნუ ამრუდებ უმართლესსა, ნუ წაიწყმედ ამით სულსა! მართალი ვარ, გამიკითხე! რად მაწყლულებ მისთვის წყლულსა?
და	რუსთ.	მოდი, მარიხო, უწყალოდ დამჭერ ლახვრითა შენითა, შე-ცა-მღებე და შემსვარე წითლად სისხლისა დენითა, მას უთხრენ ჩემნი პატიჟნი, მას გააგონენ ენითა! რაგვარ გასრულ ვარ, შენ იცი, გული აღარას ლხენით-ა.
და	რუსთ.	ოტარიდო, შენგან კიდე არვის მიგავს საქმე სხვასა: მზე მაბრუნვებს, არ გამიშვებს, შემიყრის და მიმცემს წვასა; დაჯე წერად ჭირთა ჩემთა, მელნად მოგცემ ცრემლთა ტბასა, კალმად გიკვეთ გაწლობილსა ტანსა, წვრილსა ვითა თმასა.
და	რუსთ.	აჰა, მმოწმობენ ვარსკვლავნი, შვიდნივე მემოწმებიან: მზე, ოტარიდი, მუშთარი და ზუალ ჩემთვის ბნდებიან, მთვარე, ასპიროზ, მარიხი მოვლენ და მოწმად მყვებიან, მას გააგონნენ, რანიცა ცეცხლნი უშრეტნი მდებიან“.
და	რუსთ.	ფატმან, ცოლი უსენისი, გაეგება კართა წინა, მხიარულმან უსალამა, სიხარული დაიჩინა; ერთმანერთი მოიკითხეს, შევიდეს და დასხდეს შინა; ფატმან ხათუნს მოსლვა მისი, შე-ვით-ვატყვე, არ ეწყინა.
და	რუსთ.	ჩვენ ამას ვარჩევთ‚ წახვიდე კარგითა მართ მამაცითა‚ ლაშქარნი ახლოს გეკიდნენ‚ სცნობდენ ამბავსა კაცითა; გულმართლად იყვნენ‚ მიენდვე‚ აფიცე ღმრთითა და ცითა‚ არ დაგმორჩილდენ‚ შერისხდი რისხვითა კვლადაკვლაცითა!»
და	რუსთ.	ფატმან ხათუნ თვალად მარჯვე, არყმაწვილი, მაგრა მზმელი, ნაკვთად კარგი, შავგრემანი, პირმსუქანი, არ პირხმელი, მუტრიბთა და მომღერალთა მოყვარული, ღვინის მსმელი; დია ედვა სასალუქო დასაბურავ-ჩასაცმელი.
და	რუსთ.	არაბთა მეფე მასპინძლობს, იქს ოდენ არიფობასა, ზოგჯერ მათ ახლავს, ზოგჯერ მათ, არ იხმობს ხელმწიფობასა, გასცემს და უქებს ყველაი უხვობა-იეფობასა, ფრიდონ ზის ახლოს ავთანდილს, ჩვეულა ვით მეფობასა.
და	რუსთ.	მივედით‚ მოქალაქეთა ზარი ჩნდა‚ რომე ზმიდიან‚ აჯაბთა მქმნელნი მჭვრეტელთა გულსა მუნ დააბმიდიან; მე და ნურადინს ყველანი ქებასა შეგვასხმიდიან‚ გვითხრობდეს: «მკლავთა თქვენთაგან ჯერთ მათნი სისხლნი მიდიან!»
და	რუსთ.	მას ღამესა ფატმან ხათუნ უმასპინძლა მეტად კარგა. ყმამან უძღვნა ძღვენი ტურფა, მიმღებელთა თქვეს, თუ: „ვარგა“. ფატმანს მისი მასპინძლობა უღირს, ღმერთო, არ დაკარგა; სვეს და ჭამეს, დასაწოლად ყმა გავიდა ღამით გარ, გა-.
და	რუსთ.	მოჯობდა‚ ომი შეეძლო‚ ხმარება ცხენ-აბჯარისა; დავკაზმეთ ნავი-კატარღა და რიცხვი სპათა ჯარისა; კაცი ხმდა‚ მისთა მჭვრეტთათვის ღონემცა ეაჯა რისა! აწ გითხრა ომი მოყმისა‚ მებრძოლთა დამსაჯარისა.
და	რუსთ.	მეფესა ქმრითურთ პატივი ჰქონდა ინდოთა ქალისა, სიყვარული და ჩუქება, ვით სიძისა და სძალისა; რომე სძღვნა, არა ეგების თქმა არცა ნაათალისა, – თითო სკიპტრა და პორფირი და გვირგვინები თვალისა.
და	რუსთ.	„მიღმა უთხრა, ვაჲ თუ გაწყრეს, შეხედვაცა დამიძვირდეს! თუ არ უთხრა, რაგვარ გავსძლო, ცეცხლი უფრო გამიხშირდეს. ვთქვა და მოვკვდე, ანუ დავრჩე, ერთი რამე გამიპირდეს; მას მკურნალმან რაგვარ ჰკურნოს, თუ არ უთხრას, რაცა სჭირდეს!“
და	რუსთ.	ტარიელ ჰგვანდა ვარდსა და იყვის ფიფქისა მთოველად, ავთანდილ როსტანს წინაშე გაგზავნა დასათხოველად, შესთვალა: „შენი სიახლე კმა ჩემად ლხინად ყოველად, მტერთა აქვს ჩემი სამეფო, ვიცი მუნ შიგან მძოველად.
და	რუსთ.	მათ მოახსენეს: „ტურფაო სახით და ანაგებითა, გვეუცხოვე და გვეკეთე, მით გეუბნებით ქებითა; აქამდის ზღვარი თურქთაა, მოზღვრე ფრიდონის ზღვრებითა; ჩვენცა ვისნი ვართ, გიამბობთ, თუ ჭვრეტით არ დავბნდებითა.
და	რუსთ.	ფატმან ხათუნ დაწერა და გაუგზავნა წიგნი მისი. ყმამან ასრე წაიკითხა, და ვინმეა ანუ თვისი; თქვა: „არ იცის გული ჩემი, ვინ მაშიკობს, ვისსა ვისი, რომე მიმიჩს სამიჯნურო, რათ ვამსგავსო მე მას ისი!“
და	რუსთ.	სამ დღე ვიარე‚ მემთხვია სხვა კაცი მისვე ხანისა. კვლა ეძღვნა უცხო მრავალი შესამოსელი ტანისა‚ ებრძანა: «მწადსო სიახლე შენ ლაღისა და ჯანისა‚ რა შეგეყარო‚ მაშინ სცნა კვლა ძღვნობა ამისთანისა».
და	რუსთ.	ლაშქარნი ფრიდონს მეფედ და მიხმობდეს მეფეთმეფობით‚ თვით თავსა მათსა – მონად და ჩემსა ყველასა – სეფობით; დაღრეჯით ვიყავ‚ ვერ მპოვეს ვეროდეს ვარდსა მკრეფობით‚ ჩემი ვერ ცნიან ამბავი‚ მუნ იყო არ იეფობით“.
და	რუსთ.	ისი დიაცი აქა ზის, კაცთა მნახავი მრავალთა, მოსადგურე და მოყვარე მგზავრთა, ყოველგნით მავალთა; მივჰყვე, მიამბობს ყველასა, რაზომცა ცეცხლი მწვავ ალთა, ნუთუ რა მარგოს, მე მისი გარდახდა ჩემგან ვცნა ვალთა“.
და	რუსთ.	იგი წავიდეს; დაბრუნდა ყმა გზასა თავისწინასა, ვისი ჰგავს ტანი საროსა და ვისი გული – რკინასა; მიაცორვებს და მიუბნობს, მოსთქვამს მისსავე ლხინასა, ნარგისნი ქუხან, ცრემლსა სწვიმს, ჩარცხის ბროლსა და მინასა.
და	რუსთ.	თქვა: „დიაცსა ვინცა უყვარს, გაექსვის და მისცემს გულსა, აუგი და მოყივნება არად შესწონს ყოლა კრულსა; რაცა იცის, გაუცხადებს, ხვაშიადსა უთხრობს სრულსა, მიჯობს, მივჰყვე, განღა სადმე ვსცნობ საქმესა დამალულსა“.
და	რუსთ.	მულღაზანზარს მიეახლა, ადრე დალევს გზასა გრძელსა; მინდორს ნახა სპა, ლაშქართა და ნადირთა ჰგვანდეს მსრველსა, ყოვლგნით ალყა შემოეკრა, მოსდგომოდეს გარე ველსა, ისრიან და იზახიან, მხეცსა სჭრიან ვითა მჭელსა.
და	რუსთ.	კაცი ემთხვია; მას ჰკითხა ამბავი მის ლაშქარისა, უბრძანა: „ისი ვისია ხმა ზათქისა და ზარისა?“ მან უთხრა: „ფრიდონ ხელმწიფე, მეფე მულღაზანზარისა, იგი ნადირობს, შეუკრავს ნაპირი ველ-შამბნარისა“.
და	რუსთ.	ფრიდონ ნახნა საჭურჭლენი და ბეჭედნი მისნი დასხნა‚ თვით ორნივე ბიძასძენი დაპყრობილნი წამოასხნა‚ მისთა ნაცვლად სისხლნი მათნი მოღვარნა და ველთა ასხნა; ჩემი თქვეს‚ თუ: «ღმერთსა მადლი‚ ვინ ალვისა ხენი ასხნა!»
და	რუსთ.	მათ ლაშქართა ყოლბსა შუა ორბი სითმე გარდმოფრინდა; ყმამან ცხენი შეუტევა, გაამაყდა, არ შეშინდა, შესტყორცა და ჩამოაგდო, დაეცა და სისხლი სდინდა. გარდახდა და ფრთენი დასჭრნა, წყნარად შეჯდა, არ აქშინდა.
და	რუსთ.	დღესა ერთსა მე და ფრიდონ ნადირობას გამოვედით‚ ზღვასა ზედა წაწურვილსა ქედსა რასმე გარდავდეგით; ფრიდონ მითხრა: «გითხრობ რასმე‚ – ვთამაშობდით‚ ცხენსა ვსხედით‚– ერთი რამე საკვირველი მე ვნახეო ამა ქედით».
და	რუსთ.	მას ღამითვე საწვეველი რა მიართვეს წიგნი ყმასა, შეღამდა და წა-ცა-ვიდა; სხვა ემთხვია მონა გზასა: „ამას ღამე ნუ მოხვალო, ვერა მპოვებ შენთვის მზასა“. მას ეწყინა, არ დაბრუნდა, თქვა, თუ: „ჰგავსო ეგე რასა!“
და	რუსთ.	მე ვჰკითხევდი‚ ფრიდონ მეტყვის მართ ამბავსა ესოდენსა: «დღე ერთ მწადდა ნადირობა‚ შევჯე ამა ჩემსა ცხენსა‚ – ზღვათა შიგან იხვსა ჰგავს და ხმელთა ზედა შავარდენსა‚ – აქა ვდეგ და თვალს უგებდი ქორსა‚ იქით განაფრენსა.
და	რუსთ.	როსტევანს ეთქვა: „მეფეო, რად ხართ რასაცა რიდითა? რაცა გიჯობდეს, იქმოდით, გასჭვრეტდით, გაიცდიდითა, ავთანდილ თანა წამოგყვეს, წადით ლაშქრითა დიდითა, თქვენთა მტერთა და ორგულთა დაჰფრეწდით, და-ცა-სჭრიდითა.
და	რუსთ.	უცხოსა და საკვირველსა ყმასა რასმე გარდვეკიდე‚ მისმან შუქმან გაანათლა სამყარო და ხმელთა კიდე. რა უმძიმდა‚ არ ვიცოდი‚ ან ტიროდა ვისთვის კიდე; ჩემად ნახვად არ მოვიდა‚ გავგულისდი‚ წავეკიდე.
და	რუსთ.	ქედსა ზედა გარდამოდგა მეტად დიდი ქარავანი, კაცები და სახედრები ერთობ იყო შაოსანი; გარეშემო მოეკვეცნეს უკანამო დალალანი; მეფე ბრძანებს: „მოასხითო, ჩვენ დავყოვნოთ აქა ხანი“.
და	რუსთ.	აწ ესე მიკვირს‚ რა იყო‚ ანუ რა ვნახე და რული! მან დამიხოცა ლაშქარი‚ ადინა სისხლი ღვარული. კაცთა ხორცისად ვით ითქმის ისრე თვალთაგან ფარული?! უცილოდ ღმერთსა მოვსძულდი აქამდის მე მხიარული.
და	რუსთ.	მოასხნეს იგი ვაჭარნი და მათი უხუცესია; უბრძანეს: „ვინ ხართ, შავითა რად ტანი შეგიგლესია?“ მათ მოახსენეს: „სით მოვალთ, მუნ ასრე დანაწესია, ინდოეთს მისრით მოსრულთა გვივლია გზა უგრძესია“.
და	რუსთ.	როსტანს სიტყვა ასულისა მოეწონა‚ ეკეთაცა; პირი ხელით დაუჭირა‚ გარდაკოცნა კვლა და კვლაცა; უბრძანა‚ თუ: „დაგმორჩილდე‚ რაცა მითხრა‚ აგრე ვქმნაცა; იგივეა მხსნელი ჩემი‚ ვინცა მიწა გამაკაცა“.
და	რუსთ.	კაცნი წავიდეს‚ იარეს მართ ერთი წელიწადია‚ მონახეს‚ ძებნეს იგი ყმა‚ იკითხეს კვლა და კვლა დია‚ ვერცა თუ ნახეს ნახული ღმრთისაგან დანაბადია‚ ცუდად მაშვრალნი მოვიდეს‚ მათსავე გულსა ზადია.
და	რუსთ.	მეფე ბრძანებს: „მართალ იყო ასული და ჩემი ძეო‚ ვნახე რამე ეშმაკისა სიცუდე და სიბილწეო‚ ჩემად მტერად წამოსრული‚ გარდმოჭრილი ზეცით ზეო. გამიშვია შეჭირვება‚ არა მგამა ყოლა მეო“.
და	რუსთ.	ესე თქვა და სიხარულით თამაშობა ადიადა; მგოსანი და მუშაითი უხმეს‚ პოვეს რაცა სადა; დია გასცა საბოძვარი‚ ყველა დარბაზს შემოხადა; მისი მსგავსი სიუხვითა ღმერთმან სხვამცა რა დაჰბადა!
და	რუსთ.	ავთანდილ ჯდა მარტო საწოლს‚ ეცვა ოდენ მართ პერანგი‚ იმღერდა და იხარებდა‚ წინა ედგა ერთი ჩანგი. შემოვიდა მას წინაშე თინათინის მონა ზანგი‚ მოახსენა: „გიბრძანებსო ტანი ალვა‚ პირი მანგი“.
და	რუსთ.	ავთანდილს მიხვდა მოსმენა საქმისა სანატრელისა‚ ადგა და კაბა ჩაიცვა‚ მჯობი ყოვლისა ჭრელისა; უხარის შეყრა ვარდისა‚ არ ერთგან შეუყრელისა. ამოა ჭვრეტა ტურფისა‚ სიახლე საყვარელისა!
და	რუსთ.	დაღრეჯით იყო მჯდომარე ძოწეულითა რიდითა‚ ავთანდილს უთხრა დაჯდომა წყნარად‚ ცნობითა მშვიდითა. მონამან სელნი დაუდგნა‚ დაჯდა კრძალვით და რიდითა. პირისპირ პირსა უჭვრეტდა‚ სავსე ლხინითა დიდითა.
და	რუსთ.	ქალმან უბრძანა: „ზარი მლევს მე ამისისა თხრობისა; მწადდა არათქმა‚ რომლისა ღონე არა მაქვს თმობისა‚ მაგრა იცია მიზეზი შენისა აქა ხმობისა‚ რად ვზი ქუშად და დაღრეჯით ასრე მიხდილი ცნობისა?“
და	რუსთ.	გახსოვს‚ ოდეს შენ და როსტანს მინდორს მხეცი დაგეხოცა‚ ყმა გენახა უცხო ვინმე‚ რომე ცრემლი მოეხოცა? მას უკანით გონებამან მისმან ასრე დამამხოცა‚ შენ გენუკევ მონახვასა‚ კიდით კიდე მოლახო ცა.
და	რუსთ.	სამსა ძებნე წელიწადსა იგი შენი საძებნარი; ჰპოვო‚ მოდი გამარჯვებით‚ მხიარულად მოუბნარი; ვერა ჰპოვებ‚ დავიჯერებ‚ იყო თურე უჩინარი; კოკობი და უფურჭვნელი ვარდი დაგხვდე დაუმჭნარი.
და	რუსთ.	კვლა შეჰფიცეს ერთმანერთსა‚ დააპირეს ესე პირი‚ გასალდეს და გაამრავლეს საუბარი სიტყვახშირი. გაადვილდა‚ აქანამდის გარდეხადა რაცა ჭირი‚ თეთრთა კბილთა გამოჰკრთების თეთრი ელვა ვითა ჭვირი.
და	რუსთ.	ერთგან დასხდეს‚ ილაღობეს‚ საუბარი ასად აგეს‚ ბროლ-ბალახში შეხვეული და გიშერი ასადაგეს; ყმა ეტყვის‚ თუ: „შენთა მჭვრეტთა თავი ხელი‚ ა‚ სად აგეს! ცეცხლთა‚ შენგან მოდებულთა‚ გული ჩემი ასადაგეს“.
და	რუსთ.	ყმა წავიდა‚ სიშორესა თუცა მისსა ვერ გასძლებდა‚ უკუღმავე იხედვიდა‚ თვალთა რეტად აყოლებდა. ბროლსა სეტყვს და ვარდსა აზრობს‚ ტანსა მჭევრსა ათრთოლებდა‚ გული ჰქონდა გულისათვის‚ სიყვარულსა ავალებდა.
და	რუსთ.	თქვა: „მზეო‚ ვარდსა სიშორე შენი დამაჩნდეს ეს ადრე‚ ბროლი და ლალი გასრულ ვარ ქარვისა უყვითლესადრე. მაშინ რაღა ვქმნა‚ ვერჭვრეტა რა მომხვდეს კვლა უგრძესადრე! ხამს მოყვრისათვის სიკვდილი‚ ესე მე დამიც წესადრე“.
და	რუსთ.	საწოლს დაწვა‚ ტირს‚ მტირალსა ცრემლი ძნელად ეხოცების‚ ვითა ვერხვი ქარისაგან‚ ირხევის და იკეცების; რა მილულნის‚ სიახლევე საყვარლისა ეოცების‚ შეკრთის‚ დიდნი დაიზახნის‚ მით პატიჟი ეოცების.
და	რუსთ.	მეფე ყელსა მოეხვია‚ გარდაკოცნა ვითა შვილი; სხვა მათებრი არ ყოფილა არ გამზრდელი‚ არ გაზრდილი! ყმა ადგა და წამოვიდა‚ მას დღე მათი ჩანს გაყრილი; როსტან მისთვის აატირა გონიერი გული‚ ლბილი.
და	რუსთ.	გამოემართა ავთანდილ‚ მოყმე მხნე‚ ლაღად მავალი. ოც დღე იარა‚ ღამეცა დღეს ზედაწართო მრავალი. იგია ლხინი სოფლისა‚ იგია ნივთი და ვალი. არ მისცილდების თინათინ მისი მას‚ ვისგან სწვავ ალი.
და	რუსთ.	მე მოუკლავ თინათინის სურვილსა და სიყვარულსა‚ ცხელი ცრემლი ასოვლებდის ნარგისთაგან ვარდსა ზრულსა‚ ვერ ვაჩენდი აქანამდის ჭირსა ჩემგან დაფარულსა‚ აწ მიბრძანა საიმედო‚ ამად მხედავ მხიარულსა.
და	რუსთ.	ვართ უმოყვრესნი მე და შენ ყოველთა პატრონ-ყმათასა‚ ამისთვის გნუკევ სმენასა შენ ამა ჩემთა ხმათასა: ჩემ წილ დაგაგდებ პატრონად‚ თავადად ჩემთა სპათასა‚ ამა საქმესა ვერა ვიქ მე განდობასა სხვათასა.
და	რუსთ.	ლაშქართა და დიდებულთა ალაშქრებდი‚ ჰპატრონობდი‚ დარბაზს კაცსა გაჰგზავნიდი და ამბავსა მათსა სცნობდი‚ წიგნსა სწერდი ჩემ მაგიერ‚ უფასოსა ძღვენსა სძღვნობდი‚ აქა სადმე არყოფასა ჩემსა მათმცა რად აგრძნობდი!
და	რუსთ.	ლაშქრობა და ნადირობა შენი ჩემსა დაასახე‚ აქათ სამ წელ მომიცადე‚ ხვაშიადი შემინახე‚ მე ნუთუმცა შემოვბრუნდი‚ ალვა ჩემი არ დაჭნა ხე‚ არ მოვბრუნდე‚ მომიგლოვე‚ მიტირე და მივაგლახე!
და	რუსთ.	მაშინღა ჰკადრე მეფესა არ საქმე სასურვალია‚ აცნობე ჩემი სიკვდილი‚ – იყავ მართ ვითა მთრვალია‚ – მიხვდა-თქო საქმე‚ რომელი ყოვლთათვის გარდუვალია. გლახაკთა მიეც საჭურჭლე‚ ოქრო‚ ვერცხლი და რვალია!
და	რუსთ.	წვეული აღარ დაბრუნდა კვლა ზევე უკუწვევითა. ფატმან ზის წყენით, შევიდა ავთანდილ მარტოხე ვითა, დიაცსა წყენა შეატყვა, ნახა შესლვითა, შე, ვითა, ვერ დაიჩინა შიშითა და მისითავე თნევითა.
და	რუსთ.	ფატმან რა ნახა, შეშინდა, ძრწის და მიეცა ძრწოლასა. მან გაკვირვებით უჭვრიტა მათსა ლაღობა-წოლასა; უთხრა: „არ გიშლი, დიაცო, ფერთა მი და მო კრთოლასა, გამითენდების, განანებ მაგა მოყმისა ყოლასა!
და	რუსთ.	ესე თქვა და კაცმან წვერთა მოიზიდნა, გავლნა კარნი; ფატმან შექმნა თავსა ცემა, ღაწვნი ესხნეს ნახოკარნი, ცრემლთა მისთა შეეყარნეს, წყაროსაებრ ისმნეს წკარნი; თქვა: „დამქოლეთ, მოდით, ქვითა, მომადეგით მომაკარნი!“
და	რუსთ.	ორისაგან ერთი ქმენით, ამის მეტსა ნურას ლამით: მო-ვითა-ჰკლავ იმა კაცსა, წადი, მოკალ მალვით ღამით, მე და სრულად სახლი ჩემი დახოცასა დაგვხსენ ამით! მოხვალ, გითხრობ ყველაკასა, მო-ვით-გითხრა ცრემლთა ლამით.
და	რუსთ.	რა ესე ესმა ავთანდილს ლაღსა, ბუნებაზიარსა, ადგა და ლახტი აიღო, რა ტურფა რამე მხნე არსა! „ამა საქმისა ვერცნობა, – თქვა, – ჩემი სიძუნტე არსა“. ნუ ეჭვ სულდგმულსა მისებრსა, სხვა არცა მისებრი არსა!
და	რუსთ.	ერთგან დასხდეს და დაიწყეს კოცნა, ლაღობა წყლიანი; შემოდგა კარსა ყმა ვინმე კეკლუცი, ტანნაკვთიანი, შემოვლო ახლოს, შემოჰყვა მონა ხრმალდარაკიანი; დაჰკრთა, რა ნახა ავთანდილ: „ჰგავსო, თუ გზაა კლდიანი“.
და	რუსთ.	იგი რა ნახეს, მესროლნი სროლასა მოეშლებოდეს, ალყა დაშალეს, მოვიდეს, მოეხვეოდეს, ბნდებოდეს, იქით და აქათ უვლიდეს, ზოგნი უკანა ჰყვებოდეს, ვერცა ჰკადრებდეს, „ვინ ხარო“, ვერცა რას ეუბნებოდეს.
და	რუსთ.	ფატმან მისსა შვენებასა მეტისმეტად ჰკვირდებოდა. მან პასუხი არა გასცა, თავისწინა ღიმდებოდა: „შეეტყვების, არ მიცნობსო“, რა რეგვნად და რაგვარ ჰხმობდა! თუცა რასმე იფერებდა, მეტი არა გაჰვიდოდა.
და	რუსთ.	მუნ მიჰყავს პირმზე ავთანდილ მას, მისსა წინამძღომელსა; ხმამდაბლად ჰკადრებს: „ისია სრა მისი, ეძებ რომელსა“. უჩვენებს, ეტყვის: „ხედაო ბანსა ზე და ქვე მდგომელსა? იქი წევს ძილად, იცოდი, ანუ ქვე ჰპოვებ მჯდომელსა“.
და	რუსთ.	შენ გიცი კარგი მოყვარე, ერთგული, მისანდობელი. მათ უვის ერთი ასული, მზე ხმელთა მანათობელი, იგია ჩემი დამწველი და ჩემი დამადნობელი, მან გამომგზავნა, დავაგდე პატრონი, მათი მშობელი.
და	რუსთ.	მჭვრეტელთა მზე და მებრძოლთა მხეცი და ვითა ზარია. ბეჭდითურთ თითი მოჰკვეთა, ქვესკნელს მიწათა გარია, ზღვათაკენ სარკმლით გასტყორცა, ზღვისა ქვიშათა დარია, მისთვის არცაღა სამარე, არცა სათხარად ბარია.
და	რუსთ.	მოეხვივნეს ერთმანერთსა, უცხოობით არ დარიდონ; თვით უსახოდ ფრიდონს ყმა და მოეწონა ყმასა ფრიდონ; რა მჭვრეტელთა იგი ნახონ, მზე მათთანა გააფლიდონ, მომკალ, ბაზარს სხვა მათებრი ივაჭრონ რა, ანუ ყიდონ.
და	რუსთ.	რა ფატმანისსა შევიდა ლომი, მზე, მოყმე წყლიანი, უბრძანა: „მოვკალ, მან ყმამან დღე ვეღარ ნახოს მზიანი, თვით მონა შენი მოწმად მყავს, ფიცი აფიცე ღმრთიანი, აჰა თითი და ბეჭედი, და დანა მაქვს სისხლიანი.
და	რუსთ.	ფრიდონისებრნი მოყმენი ვინმცა ვით, ვინ, ეგებიან! მაგრა მას ახლვან ქებანი, მართ მეტნი არ მიხვდებიან; მზე უჩინოიქს მნათობთა, რა ახლოს შეიყრებიან, დღისით ვერ ნათობს სანთელი და ღამით შუქნი ჰკრთებიან.
და	რუსთ.	მას კაცსა ამოდ ვეუბნე და მადლსა გარდვიხდიდია: «რომე არ მოვკვდე‚ შემოგზღო‚ შენ ამას ინატრიდია; აწ ამხანაგთა არ გიგრძნან‚ წადი‚ მათ თანა მიდია‚ თუ დაგივიწყო‚ უთუოდ მემცა ვარ განაკიდია!»
და	რუსთ.	მე და უსენი შვილითურთ აწ ახლად დავიბადენით; ლომო, ქებანი შენნიმცა ჩვენ ვითა ვადიადენით! ვინათგან სისხლთა იმისთა დაღვრევა დავიქადენით, თავითგან გითხრობ ყველასა, თქვენ სმენად დაემზადენით“.
და	რუსთ.	დღესა ერთსა მეფე შეჯდა, ნადირობას გამოვიდა; მინდორს ვნახეთ ტარიელი, ცრემლთა ღვრიდა, ველთა რწყვიდა, გაგვიკვირდა, გვეუცხოვა, ვაწვიეთ და არ მოვიდა, ჩვენ გვეწყინა, არ ვიცოდით, მას თუ ცეცხლი რაგვარ სწვიდა.
და	რუსთ.	მეფემან სპანი შეპყრობად შეუზახნა და წყრებოდა; მან უჭირველად დახოცნა, ომი არ მისჭირდებოდა, ზოგსა მხარ-თეძო დალეწა და ზოგსა სული ჰხდებოდა; მუნღა ცნეს, ეტლი მთვარისა რომე არ დაბრუნდებოდა.
და	რუსთ.	ვძებნეთ და კვალი ვერ ვპოვეთ, დავსწამეთ ეშმაურობა. მეფე დაჭმუნდა, დაშალა სმა, ნადიმობა, პურობა. მე ვეღარ გავსძლე მისისა ამბვისა არდასტურობა, გამოვიპარე საძებრად: მწვიდა ცეცხლი და მურობა.
და	რუსთ.	იგი ვძებნე წელსა სამსა, არ ვიამე არცა ძილი. მათ მასწავლეს, ხატაელნი ვნახენ მისგან დაკოდილი; ვპოვე ვარდი მოყვითანე, შუქმკრალი და ფერმიხდილი, შემიტკბო და შემიყვარა, ვითა ძმა და ვითა შვილი.
და	რუსთ.	არვის გავანდვე სულდგმულსა‚ დავმალე ვითა ჭორია. რაცა იქმნების‚ იქმნების‚ ყოვლი თათბირი სწორია! მაგრა სპათაკენ გავგზავნე კაცი‚ გზა თუცა შორია‚ შევსთვალე: «ფიცხლად წამოდით‚ მოგრაგნეთ მთა და გორია!»
და	რუსთ.	შეყარნა სპანი არაბეთს, – აღარა ხანსა ზმულია, – კაცი ოთხმოცი ათასი, ყველაი დაკაზმულია. კაცსა და ცხენსა ემოსა აბჯარი ხვარაზმულია. არაბთა მეფე მათითა გაყრითა ნაღველჭმულია.
და	რუსთ.	მათადვე სახედ, რომელსა ესენი დაუბადიან, იგივე გაჰყრის, სიშორე არა თუ ნებით სწადიან, ვარდსა სწებვენ და აპობენ, ტირან და ცრემლნი ჩადიან. მათთა გამყრელთა ყოველთა სიცოცხლე არ იქადიან.
და	რუსთ.	ტარიელ შეჯდა, მეფისა გამყრელი, გამომსალამე; სრულად ლაშქართა სდიოდა ცრემლი, მინდორთა სალამე: „მზე შენ გელისო საომრად და თავი შენ მას ალამე“. უბრძანა: „თქვენთვის მტირალსა ყოლა რად მიჩნდეს სალა მე!“
და	რუსთ.	ტარიელს ვარდსა დაუტყლეჟს მეფე ხვევნით და კოცებით; იტყვის, თუ: „თქვენი სიახლე მიჩს აქამდისცა ოცებით; რათგან მოგშორდი, დავრჩები პატიჟთა გაასოცებით, შენგან მოგვეცა სიცოცხლე, შენგანვე დავიხოცებით.
და	რუსთ.	გაემართნეს და წავიდეს დია სპითა და ბარგითა, ტარიელ, ფრიდონ, ავთანდილ თავითა მეტად კარგითა, კაცი ოთხმოცი ათასი ჰყვა ცხენებითა ვარგითა, მივლენ სამნივე გულითა ერთმანერთისა მარგითა.
და	რუსთ.	უბრძანეს: „გვითხართ, ვაჭარნო, ამბავი ინდოეთისა!“ მათ ჰკადრეს: „ზეცით მოსრულა ინდოეთს რისხვა ზეცისა; დიდსა და წვრილსა ყველასა ცრემლი სდის მსგავსი წვეთისა, მას შიგან მყოფსა ბრძენსაცა ცნობა აქვს ვითა შეთისა“.
და	რუსთ.	მის ყმისა ცეცხლი მედების, დამწვა ცეცხლითა ცხელითა, შემებრალნეს და გავშმაგდი, გავხე გულითა ხელითა; მომინდა მისთა წამალთა ძებნა ზღვითა და ხმელითა; შევიქეც, ვნახენ მეფენი, მყოფნი გულითა ბნელითა.
და	რუსთ.	რომე შენ ქალი გყოლია, მე ძებნად მისვე ქალისად მივლია ყოვლი ქვეყანა, მის მზისა მონაცვალისად; მისთვის გაჭრილი მინახავს, წევს ლომი ფერნამკრთალი სად, გამცუდებელად თავისად, მის გულისა და ძალისად“.
და	რუსთ.	მას ქალსა და ამირბარსა ერთმანერთი შეუყვარდა. ამირბარმან სიძე მოკლა, ხმა მეფესა დაუვარდა; იგი ქალი პატარაი მამიდასა გაეზარდა, ბუქთა მისგან მონაქროლთა ინდოეთი გარდაქარდა.
და	რუსთ.	ცნა ამირბარმან, წავიდა ლომი მის მზისა მძებნელად, იგიცა წახდა, ინდოეთს, გახდა მთვარე და მზე ბნელად; ორნივე წახდეს, პოვნაღა მათი არს აწ საგებნელად; მეფემან ბრძანა: „ჰე, ღმერთო, რად ცეცხლსა მომიდებ ნელად“.
და	რუსთ.	მეფე გაშმაგდა მათისა უღონოქმნილი ძებნისა; ვად შეიცვალა ინდოეთს ხმა ქოს-წინწილთა, ებნისა; ცოტასა ხანსა გა-ვე-სძლო დება სახმილთა გზნებისა; აწ თვითცა მოკვდა, შეექმნა ბოლო სრვისა და ტკებნისა“.
და	რუსთ.	იხოჭს და იგლეჯს ზახილით, ტირს სიტყვახაფი უარე; სისხლი და წყალი თვალთაგან სდის ცრემლი გარე უარე; „მოვკვეო შენთვის, მამაო, შვილი ყოველთა უარე, ვერა გმსახურა ასულმან, ვერცა რა შეგაგუა-რე.
და	რუსთ.	ლაშქართა შიგან შეიქმნა ხმა ტირილისა დიდისა, ზოგთაგან ხოკა პირისა, ზოგთაგან სრევა რიდისა. ფრიდონ ტირს, მოსთქვამს ხმამაღლად, გაყრილი წლისა შვიდისა: „უხანობა და სიცრუე, ვაჲ, საწუთროსა ფლიდისა!“
და	რუსთ.	მაშინ გახდეს ყველაკანი მტირალად და ცრემლთა მღვრელად; დიდი ხანი მოიტირეს თავის-თავის გაუყრელად; ავთანდილ და ფრიდონ ტირან გულსადაგად, არ თუ ჭრელად; მაგრა ექმნნეს სულის მღებლად, კათალიკოს-მაწყვერელად.
და	რუსთ.	ზე ადგეს და მოახსენეს: „ჰე, მნათობნო, ცისა მზენო, დათმეთ, გული დაიწყნარეთ, ქენით, რაცა მოგახსენო; იგი ღმერთმან გაამაღლა, ვითა ორბი, მისნო ფრთენო, აქა ყოფნა არა გვმართებს, არცაღა გვცალს გლოვად ჩვენო“.
და	რუსთ.	მუქაფა ღმერთმან შემოგზღოს, – მადლსა გკადრებდე მე რასა, – რომელმან დამხსენ მშვიდობით იმა გველისა მზერასა! აწ ამას იქით ვნატრიდე ჩემსა ეტლსა და წერასა, აღარ ვიშიშვი სიკვდილსა, ჰაჲჰაჲ, ჩავიჭერ ქვე რასა!“
და	რუსთ.	ესე ამბავი მას თანა ვთქვი დიაცურად, ხელურად: ჩემსავე მოსლვა მის მზისა და გაპარება მელურად. გამჟღავნებასა მექადდა არმოყვარულად, მტერულად; აწ ისრე მკვდარსა ვიგონებ, იშ, თავი ვიხსენ მე რულად!
და	რუსთ.	ინდოეთს ზედა წაადგა, მუნ მთა და დიდი ქედია; აჩნდა ლაშქარი უსახო, ესაკვირველა, ედია. ტარიელ ბრძანა: „მოყმენო, აწ თქვენგან რა იმედია? ადრე მოვიცლი, ჩემ თანა ღმერთი და ჩემი ბედია!
და	რუსთ.	მით არ ჯერ ვარ ქმარსა ჩემსა, მჭლე არის და თვალად ნასი, ისი კაცი ჭაშნაგირი დარბაზს იყო მეტად ხასი; ჩვენ გვიყვარდა ერთმანერთი, არ მაცვია თუცა ფლასი, ნეტარძი ვინ სისხლი მისი შემახვრიტა ერთი თასი!
და	რუსთ.	მის მთვარისა სადაობა კვლა გიამბო, საქმე კვლაცი; აწ უწინა ესე გითხრა, რას მექადდა ისი კაცი: მე, გლახ, ვიყავ მისი ნეზვი, იგი იყო ჩემი ვაცი. კაცსა დასვრის უგულობა და დიაცსა ბოზი ნაცი.
და	რუსთ.	მონახეს, ვერა შეიგნეს, შეიქცეს დაწბილებულნი; მას აქათ იგლოვს ხელმწიფე და ყოვლნი მისნი ხლებულნი. დახედენ დარბაზის ერთა: შევლენ ისფრითა ღებულნი! მზე მოგვეშორვა, მას აქათ ჩვენ ვართ სინათლეკლებულნი.
და	რუსთ.	დღე მიიყარა, ხმა გახდა, მოვიდა მისი მდევარი, მოიცვეს შიგან ქალაქი, შეიქმნა მოსაწევარი; მე მკითხეს, ვარქვი: «თუ ჰპოვოთ მუნ სახლსა, სადა მე ვარი, მეფეთა ვიყო შემცოდე და მათი სისხლთა მზღვევარი!»
და	რუსთ.	ვაჲ, ოქრო მისთა მოყვასთა აროდეს მისცემს ლხენასა, დღედ სიკვდილამდის სიხარბე შეაქნევს კბილთა ღრჭენასა, შესდის და გასდის, აკლია, ემდურვის ეტლთა რბენასა, კვლა აქა სულსა დაუბამს, დაუშლის აღმაფრენასა.
და	რუსთ.	ხადუმნი უხმნა, უბრძანა: «ისმინეთ, მოდით ცნობასა! მოღორებულ ხართ, დამცთარ ხართ თქვენ ჩემსა პატრონობასა, დამცთარა თქვენი პატრონი, ჩემსა თუ ლამის სძლობასა, ჩემთვის ბუკსა და ტაბლაკსა ცუდად, გლახ, იცემს, ნობასა.
და	რუსთ.	ხელმწიფისა შვილსა გითხრობ კარგსა ყმასა, გულოვანსა, უებროსა ზნედ და თვალად, შვენიერსა პირსა, ტანსა; მაშინ ლაშქარს წასრულ იყო, მუნ დაჰყოფდა დიდსა ხანსა, მამა მისთვის ამზადებდა მას, მნათობთა დასაგვანსა.
და	რუსთ.	ღმერთმან ქმნას, შინა მოვიდეს ძე ჩემი გამარჯვებული, მე დავახვედრო ესე მზე და მისთვის დამზადებული; მან ათქმევინოს ნუთუ რა, ჩვენცა ვცნათ გაცხადებული, მუნამდის მთვარე შუქკრთომით ჯდეს, მზისა მოშორვებული».
და	რუსთ.	ყმამან დაყვნა დღენი რამე, თუცა ყოვნას ვერა სთმობდა, ფრიდონს თანა ნადირობას გავიდის და თამაშობდა, სწორად ჰხოცდა შორს და ახლოს, თუ რას ხელსა მიაპყრობდა, მისი სროლა მშვილდოსანსა ყველაკასა აწბილობდა.
და	რუსთ.	ყმა ფრიდონს ეტყვის: „გესმოდეს ჩემი აწ მონახსენები: მე შენი გაყრა სიკვდილად მიჩს და მით თავსა ვევნები, მაგრა არა მცალს დღეკრულსა, ცეცხლი მწვავს მოუთმენები, გზა გრძელი, საქმე სასწრაფო მიც, დია დავეყენები.
და	რუსთ.	ამას გკადრებ, არ ეგების მარტოსაგან წასლვა შენი; თანა ყმათა წამოგატან, იმსახურენ, იახლენი, აბჯარი და საგებელი, ერთი ჯორი, ერთი ცხენი. არ წაიტან, გაირჯები ღაწვი ვარდი, ცრემლთა მდენი“.
და	რუსთ.	ერთსა ჯორსა წვივმაგარსა საგებელი აუკიდა; წავიდა და ფრიდონ შეჯდა, მასთანავე გამოვიდა. აწ გაყრისა მომლოდნესა ედებოდა ცეცხლი, სწვიდა, მოსთქვამს: „თუმცა მზე გვეახლა, ჩვენ ზამთარი ვერ დაგვზრვიდა“.
და	რუსთ.	„აქა მათ ზანგთა მონათა მზე მოიყვანეს ნავითა, კბილთეთრი, ბაგებალახში, სახედავითა შავითა; ცხენი გავქუსლე, გავაგე წაგვრა ხრმლითა და მკლავითა, შორს მნახეს, ადრე გამექცეს, ნავი მფრინველი ჩნდა ვითა“.
და	რუსთ.	მოეხვივნეს ერთმანერთსა, გაამრავლნეს ცრემლთა ღვრანი, აკოცეს და გაუახლდეს მათ ორთავე მათნი წვანი, გაიყარნეს გაუყრელნი ძმადფიცნი და ვითა ძმანი, ფრიდონ დადგა, ყმა წავიდა, შემხედველთა მკლველი ტანი.
და	რუსთ.	კვალი ძებნეს და უკვირდა ვერპოვნა ნაკვალევისა‚ აგრე კვალწმიდად წახდომა კაცისა‚ ვითა დევისა; ლაშქარნი მკვდართა სტიროდეს‚ სწრაფა აქვს წყლულთა ხვევისა. მეფემან ბრძანა: „ვნახეო მიზეზი ლხინთა ლევისა“.
და	რუსთ.	უთხარით: «ბრძანებს ტარიელ, მეფე ლაღი და ჯანია, იგი ხელმწიფე მაღალი, მებრძოლთა მემაჯანია; ჩემსა ამბავსა გაცნევენ შენნივე დარაჯანია, შიში ვერ გიხსნის სიკვდილსა, ცუდნიღა დაღრეჯანია!
და	რუსთ.	დარაჯანი წავიდეს და ერთმანერთსა მიუსწრობდეს, რამაზს ჰკადრეს ყველაკაი, დამალვასა ვერა სთმობდეს: „მოვიდაო ინდოთ მეფე, ლაშქარნიცა კარგნი ჰყმობდეს, ვინცა ვითა გარდეხვეწოს, იგი ერთი ორთა სჯობდეს!“
და	რუსთ.	ინდოთა დროშა ტარიელს აქვს და ალამი უბია, დროშა არაბთა მეფისა მისსა თანავე ჰყუდია; არაბთა იცის ყველამან, მათი აბჯარი შუბია; ფრიდონ – მზე მოყმე, რომელმან შექმნა სისხლისა გუბია.
და	რუსთ.	ცხენის ფერხთა მოეხვია, მუხლმოყრილი შეეხვეწა, მოახსენა: „შემიბრალე, მისსა ძალსა, ვინცა გხვეწა; უმართლე ხარ, ნუ მაცოცხლებ და წამიღონ მკვდარი მე, წა-! გული თქვენი სასაკუთრო ბედმან ასრე დამილეწა.
და	რუსთ.	მე წავიდე‚ მოვიარო‚ ვილაშქრო და ვინაპირო‚ თინათინის ხელმწიფობა მტერთა თქვენთა გულსა ვჰგმირო‚ მორჩილქმნილთა გავახარო‚ ურჩი ყოვლი ავატირო‚ ძღვენნი გკადრნე ზედა-ზედა‚ არ სალამი დავაძვირო“.
და	რუსთ.	თქვენცა იცით‚ გამიზრდია ვითა ძმა და ვითა შვილი; ამას ასრე მორჩილობდით‚ არის ვითამც ავთანდილი‚ ბუკსა იკრას‚ აქნევინეთ ყოვლი საქმე‚ ჩემგან ქმნილი; მე თუ დრომდის არ მოვიდე‚ გლოვა გმართებს‚ არ სიცილი“.
და	რუსთ.	შერმადინ ერთგან შეყარნა ხასნი და დიდებულები‚ უჩვენა იგი უსტარი‚ ამბავი მისი თქმულები. რა მოისმინეს‚ ყველაი დარჩა გულდანაწყლულები; თავსა იცემდეს‚ არ იყო გული უცრემლო‚ ულები.
და	რუსთ.	კვლაცა იტყვის: „დათმობა სჯობს“‚ და თავსავე ეუბნების: „დღეთა მეტად ნუ მოჰკვდები‚ გული ჩემი ნუ დადნების‚ უღმრთოდ ვერას ვერ მოვაწევ‚ ცრემლი ცუდად მედინების‚ განგებასა ვერვინ შესცვლის‚ არსაქმნელი არ იქმნების.
და	რუსთ.	თუცა მხეცქმნილი ავთანდილ გულამოსკვნით და კვნესით-ა‚ ეგრეცა ჭამა მოუნდის ადამის ტომთა წესითა‚ ისრითა მოკლა ნადირი‚ როსტომის მკლავუგრძესითა‚ შამბისა პირსა გარდახდა‚ ცეცხლი დააგზო კვესითა.
და	რუსთ.	ზედა მოატყდა მჭვრეტელი, გახდა ზათქი და ზარები, ვერ იჭირვიდეს სარანგნი, მუნ იყო არსიწყნარები; იგი რა ნახა მეფემან, საროსა მსგავსი ნარები, გაკრთომით უთხრა: «ჰე, მზეო, აქა ვით მოიგვარები?»
და	რუსთ.	შევე საჭურჭლეს, რომელსა ფასი არ დაედებოდა, თვალ-მარგალიტი ავიღე, რაც ოდენ ამეღებოდა, თითო და თითო თითოსა ქალაქსა ეფასებოდა, მივე, მას წელთა შევარტყი, შავგული ვისთვის კვდებოდა.
და	რუსთ.	კაცი ცრემლითა შეინდობს, თუ ცოდვა მას თანაც არსა. ვით ნინეველნი, ისხმიდეს თავსა მტვერსა და ნაცარსა, ამით დაეხსნნეს რისხვასა, ზეცი მოსრულსა, ნაცარსა. წაღმავე წაგრეხს სოფელი კვლა მისგან უკუნაცარსა.
დაო	რუსთ.	მან მითხრა: «დაო, ნუ გიკვირს, ეგე რაზომცა ძნელია! ბედი უბედო ჩემზედა მიწყივ ავისა მქმნელია. კარგი რა მჭირდეს, გიკვირდეს, ავი რა საკვირველია! სხვადასხვა ჭირი ჩემ ზედა არ ახალია, ძველია».
და	რუსთ.	შევე, ვნახე იგი ტურფა მტირალად და ცრემლდასხმულად, ვჰკადრე: «მზეო, ბედმან შავმან ვით მიმუხთლა, ხედავ, რულად! ცა მობრუნდა რისხვით ჩემკენ, იავარმყო, ამფხვრა სრულად, შემასმინეს, მეფე გითხოვს, ვარ ამისთვის გულმოკლულად».
და	რუსთ.	თაყვანისსცეს და დალოცეს, ყოვლთა ხმა ერთად იერეს, ღმერთსა შევედრეს ზახილით, სვე მათი გააძლიერეს, თავები დაჰხსნეს სიკვდილსა, სიცოცხლე ამისმიერეს. ტარიას ხრმალნი ვერ გაძღეს, ჯერთ ხორცი მოიმშიერეს.
და	რუსთ.	რა მეფემან უსენს წინა სვა მრავალი დოსტაქანი, კვლა შესვეს და კვლა აუვსნეს სხვა ფარჩნი და სხვა ჭიქანი. დაავიწყდეს იგი ფიცნი, რა მუსაფნი, რა მაქანი! მართლად თქმულა: «არა მართებს ყვავსა ვარდი, ვირსა რქანი».
და	რუსთ.	უსენ ტაბაკსა დააწყო მარგალიტი და თვალები. დავვედრე: «დარბაზს დაგხვდების დარბაზის ერი მთრვალები; ამა ქალისა ამბავსა, მომკალ, თუ არ ეკრძალები». კვლა შემომფიცა: «არ ვიტყვი, თავსაცა მეცეს ხრმალები!»
და	რუსთ.	დავსხედით და მას თანავე ვიტირეთ და ცრემლი ვლამეთ, რაცა გვეთქვა, შევინანეთ, სხვამცა რაღა შევიწამეთ! ძლივ ვიაჯეთ დადუმება, დავადუმეთ, დავაამეთ, ჩვენ მივართვით ხილი რამე, მაგრა ვერა ვერ ვაჭამეთ.
და	რუსთ.	ვთქვი, თუ: «არცა რა მე ვიცი ამისი ხორციელობა, რაცა არ გითხარ, მის მეტი არა მაქვს მეცნიერობა; მე და შენ ვკითხოთ, ვინ არის, ვისგან სჭირს ისი ხელობა, ნუთუ რა გვითხრას, ვეაჯნეთ, ქმნას დიდი ლმობიერობა».
და	რუსთ.	ერთი კაცი მათ ლაშქართა მახარობლად მიუვიდა: „არ დაგხოცსო, შეგიწყალნა“, – ყველაკაი დალოცვიდა; ბუკსა ჰკრეს და იხარებდეს, ზოგი ამას მოზრახვიდა: „მოვიდაო იგი მოყმე, რომე ერთი ბევრსა სრვიდა“.
და	რუსთ.	მე, გლახ, მარტომან რა უყო, მიმატებს ცეცხლთა დებასა! მო და გავანდო, ნუ შევალ უსენის შეცოდებასა; არ გამამჟღავნოს, ვაფიცო, თუ მომცემს იმედებასა, სულსა ვერ წასწყმედს, ვერა იქს ფიცისა გაცუდებასა».
და	რუსთ.	სხვა გიამბო საკვირველი რიდისა და ყაბაჩისა; ვარ მნახავი ყოვლისავე უცხოსა და ძვირფასისა, მაგრა მისი არა ვიცი, ქმნილი იყო რაგვარ რისა: სილბო ჰქონდა ნაქსოვისა და სიმტკიცე – ნაჭედისა.
და	რუსთ.	მაშინღა იცნეს ტარიელ, მათგან მი და მო სრბანია, სრულად მჭვრეტლითა აივსო ზღუდე და ბანისბანია; ხმამაღლად ხმობდეს, იძახდეს: „მოგვშორდეს სალმობანია, აქამდის რისხვა მაღალმან, აწ მოგვცნა წყალობანია“.
და	რუსთ.	არად უნდის საბურავი, არცა წოლა საგებლითა, მიწყივ იყვის რიდითა და მით ერთითა ყაბაჩითა, მკლავი მისი სასთაულად მიიდვის და მიწვის მითა, ძლივ ვაჭამი ცოტა რამე ათასითა შეხვეწითა.
და	რუსთ.	ჟამი ვერ ვპოვე კითხვისა ნიადაგ ცრემლთა ღვრისაგან, თუმცა მეკითხა: «ვინ ხარ და ეგრე გასრული – რისაგან?» მჩქეფრად სისხლისა ნაკადი მოსდის ალვისა ხისაგან, მას ხორციელი რა გასძლებს სხვა, კიდეგანი ქვისაგან!
და	რუსთ.	შინა შევიდი, მას წინა ედგის ცრემლისა გუბები, შიგან სისხლისა მორევსა ეყრდნის გიშრისა შუბები, მელნისა ტბათათ იღვრების სავსე სათისა რუბები, შუა ძოწსა და აყიყსა სჭვრის მარგალიტი ტყუბები.
და	რუსთ.	ვით გიამბო საკვირველი მე, გლახ, მისი ყოფა-ქცევა. დღე და ღამე გაუწვედლად ტირილი და ცრემლთა ფრქვევა! შევეხვეწი: «დადუმდიო», წამ ერთ ჰქონდის ჩემი თნევა. აწ უმისოდ ვით ცოცხალ ვარ, ჰაჲჰაჲ ჩემთვის, ვაგლახ მე, ვა!
და	რუსთ.	ავიყვანე იგი პირმზე, ნაქები და ვერ ვთქვი უქი; სურვილმან და მზემან მისმან, ძლივ დავმალე მისი შუქი, ჩამოვჰბურე მრავალკეცი სტავრა მძიმე, არსუბუქი; ცრემლსა სეტყვს და ვარდსა აზრობს, წამწამთაგან მოქრის ბუქი.
და	რუსთ.	ვთქვი: «უჟამოდ არ წესია მოყვანა და მზისა ხმობა: მომყვანელი გაშმაგდების და წაუვა ერთობ ცნობა; ხმობა უნდა ჟამიერად, სააჯოსა ყოვლსა თხრობა. რად არ ვიცი ამა მზისა საუბრისა უჟამობა?»
და	რუსთ.	ვითა გამზრდელსა მართებდა, გაზრდილი ეგრეც ხელია; რომე სდის ცრემლი თვალთაგან, კვლა ცეცხლთა უფრო ცხელია; თავსა იგლეჯს და იზახის, ტირს მეტად გულფიცხელია, გიშრისა ტევრსა მოჰფოცხდა ბროლისა საფოცხელია.
და	რუსთ.	მე სარკმელთა გარდავადეგ. რა შევიგენ, არ მოჰყიდეს, შეუზახენ: «დახოცენით!», დაიპყრნეს და თავსა სჭრიდეს; იგი ზღვასა შეასრივნეს, შემოადგეს ქალსა, სცვიდეს; ჩავეგებე, გამოვჰგვარე, ზღვის პირს ხანსა არ დაზმიდეს.
და	რუსთ.	თუ არ მოგცენ, ნუღარ მისცემთ, წაჰგვარეთ და დახოცენით, მოიყვანეთ ისი მთვარე, ქმენით კარგად, ეცადენით!» ჩემნი ყმანი ზედადაღმა ჩაეპარნეს, ვითა ფრენით, დაევაჭრნეს, არ მოჰყიდეს, შავნი ვნახენ მეტად წყენით.
და	რუსთ.	იქით და აქათ მომისხდეს‚ მახვრიტეს სახვრეტელია; მე მოვახსენე: «პატრონო‚ გული აწ უფრო მრთელია; ცხენსა შეჯდომა მწადიან‚ ვნახნე წყალნი და ველია». ცხენი მომგვარეს‚ შე-ცა-ვჯე‚ მეფე ჩემ თანა მვლელია.
და	რუსთ.	მიამბე მისი ამბავი‚ სხვად ნურას მეუბნებია!» მითხრა‚ თუ: «გკადრებ მართალსა‚ აწ ჩემგან არსათნებია‚ დღეს ერთმანერთი გინახავს და ტურფად მოგწონებია‚ აწ კვლაცა ცნობა ამბვისა მას ჩემგან უბრძანებია»“.
და	რუსთ.	ზე წამოჯდა ფერმიხდილი‚ აყოლებდა თვალთა რეტად. ვარდი სრულად შექმნილ იყო ზაფრანად და ვითა სპეტად. დიდხან მათად არა სცალდა საუბრად და არცა ჭვრეტად‚ დარჩომა და არსიკვდილი მას უმძიმდა მეტისმეტად.
და	რუსთ.	ავთანდილს უთხრა: „ისმენდი‚ ცნობა მიც თუცა ხელისა‚ გითხრა ამბავი ჩემი და ჩემისა დამმარხველისა: ლხინად მიჩს შეყრა მოყვრისა‚ მის შენგან შეუყრელისა. მე მიკვირს ჩემი სიცოცხლე‚ ასრე დარჩომა მრთელისა!
დად	რუსთ.	ასმათის ნახვა მეამა‚ ჩემგან დად საესავისა. წიგნი რა ვნახე‚ მომართვა ესე საბამი მკლავისა. მკლავსა შევიბი მაშინვე‚ მოვიხსენ რიდე თავისა‚ იგი უცხო და ღარიბი‚ მტკიცისა რასმე შავისა“.
და	რუსთ.	რომე პირველვე დაესკვნა‚ მათ ესე შეეტყვებოდა; ერთმანერთსაცა უჭვრეტდეს‚ სიტყვაცა აგრე სწბებოდა. ჩემგან დაშლისა კადრება მართ ამბვად არ ეგებოდა‚ ოდენ დავმიწდი‚ დავნაცრდი‚ გული მი და მო კრთებოდა.
და	რუსთ.	კაცი მოვიდა‚ აევსო ჯუბაჩითა და რიდითა‚ გახარებოდა ხვარაზმშას სიხარულითა დიდითა; ებრძანა: «მოგვხვდა ღმრთისაგან‚ ჩვენ რომე ვინატრიდითა! თვით მაგისებრსა შვილსამცა ჩვენ ხელსა რასა ვხდიდითა!»
და	რუსთ.	მეტმან სევდამან მიმწურა გულსა დაცემად დანისად. ასმათის მონა შემოდგა‚ მე ვჯე ლაღი და ჯანი სად‚ წიგნი მომართვა‚ ეწერა: «ვინ სჩან ალვისა ტანისად‚ ადრე მოდიო‚ გიბრძანებს‚ დაუყოვნებლად ხანისად».
და	რუსთ.	მიბრძანა: «მიკვირს‚ რად მოხვე მშლელი პირისა მტკიცისა‚ გამწირავი და მუხთალი‚ შენ‚ გამტეხელი ფიცისა?! მაგრა ნაცვალსა პატიჟსა მიგცემსო ზენა‚ მი-‚ ცისა!» ვჰკადრე: «რა გკადრო პასუხი მის ჩემგან მე უიცისა?»
და	რუსთ.	ვთქვი: «პასუხსა ვერას გკადრებ‚ თუ არა ვსცნობ მე მართალსა: რა შეგცოდე‚ რა მიქნია უცნობოსა‚ ფერნამკრთალსა?» კვლაცა მითხრა: «რას გეუბნო მტყუანსა და შენ მუხთალსა? დიაცურად რად მოვღორდი? მე დაუწვავ ამით ალსა.
და	რუსთ.	შენ არ იცი ხვარაზმშასი საქმროდ ჩემად მოყვანება?! შენ ჯდომილ ხარ სავაზიროდ‚ შენი რთულა ამას ნება‚ შენ გასტეხე ფიცი ჩემი‚ სიმტკიცე და იგი მცნება‚ ღმერთმან ქმნა და დაგირჩინა ცუდად შენი ხელოვნება!
და	რუსთ.	გახსოვს‚ ოდეს ჰაჲჰაჲ ზმიდი‚ ცრემლნი შენნი ველთა ჰბანდეს‚ მკურნალნი და დასტაქარნი წამალსაყე მოგიტანდეს? მამაცისა სიცრუესა‚ ნეტარ‚ სხვანი რამცა ჰგვანდეს! რათგან დამთმე‚ მეცა დაგთმობ‚ ვინძი უფრო დაზიანდეს!
და	რუსთ.	შევხედენ‚ ვნახე სასთუნალ მუსაფი გაშლით მდებარე‚ ავდეგ‚ ავიღე‚ ღმრთისა და მერმე მე მათი მქებარე‚ ვჰკადრე‚ თუ: «მზეო‚ დაგიწვავ‚ ჩემიცა დაწვი მზე ბარე! რათგან არ მომკალ‚ პასუხი ერთაი გკადრო მე ბარე.
და	რუსთ.	შუბი ვსთხოვე‚ ხელი ჩავყავ მუზარადის დასარქმელად; საომარად ატეხილი ვიყავ მათად გამტეხელად; ერთსა წავსწყდი უტევანსა‚ წავგრძელდი და წავე გრძელად. მათ ურიცხვი რაზმი ეწყო‚ წყნარად დგეს და აუშლელად.
და	რუსთ.	ჩემნი ლაშქარნი‚ რომელნი წამომეტანნეს მე არა‚ რა ეცნა წამოსრულ იყვნეს‚ ღამეწამორთვით ეარა; ვერ დაიტევდა მინდორი და არე მთათა ეარა‚ გამოჩნდეს‚ სცემდეს ტაბლაკსა‚ ბუკმან ხმა გააზეარა.
და	რუსთ.	კარგი გვესმა სანადირო‚ ნადირობას წამოვედით‚ გვყვეს ლაშქარნი უთვალავნი‚ წყლისა პირსა გარდავხედით‚ სანადირო მოგვეწონა‚ თვესა ერთსა არ წავედით‚ ვხოცდით მხეცსა უზომოსა მინდორით და მთით და ქედით.
და	რუსთ.	მას ადგილსა ნაომარსა გარდავხედით მოსვენებად. ხელსა ხრმლითა დავეკოდე‚ წყლულად მიჩნდა‚ არ ნაღებად; ჩემნი სპანი მოვიდიან საჭვრეტლად და ჩემად ქებად‚ ვერ იტყვიან ვერმიმხვდარნი ქებასაცა მოხსენებად.
და	რუსთ.	საჭურჭლენი გარდავნახენ თავის-თავის‚ კიდისკიდე; უცხოფერთა საჭურჭლეთა‚ დავშვრები‚ თუ მოვსთვალვიდე; ერთგან ვნახენ საკვირველი ყაბაჩა და ერთი რიდე‚ თუმცა ნახენ‚ სახელისა ცოდნასაცა ინატრიდე!
და	რუსთ.	არ დავიჯერებ მე შენსა ღალატსა‚ ორგულობასა‚ უარის ქმნასა ღმრთისასა‚ ამისთვის – არმადლობასა; იაჯდი თავსა ჩემსა და მორჭმით ინდოეთს ფლობასა! მე და შენ დავსხდეთ ხელმწიფედ‚ სჯობს ყოვლსა სიძესძლობასა».
და	რუსთ.	მიბრძანა‚ თუ: «გონიერი ხამს არასდროს არ აჩქარდეს‚ რაცა სჯობდეს‚ მოაგვაროს‚ საწუთროსა დაუწყნარდეს; თუ სასიძო არ მოუშვა‚ ვაჲ თუ მეფე გაგიმწარდეს‚ შენ და იგი წაიკიდნეთ‚ ინდოეთი გარდაქარდეს!
და	რუსთ.	მე ვჰკადრე: «ღმერთმან აშოროს მის ყმისა შენი ქმარობა! რა შემოვიდენ ინდოეთს‚ შევიგნა მათი მარობა‚ უჩვენო ჩემი ძალ-გული და ჩემი მეომარობა: ასრე დავხოცნე‚ შეეძლოს აღარას არ სახმარობა!»
და	რუსთ.	ასრე ქმენ‚ ჩემო ლომო და მჯობო ყოველთა გმირთაო‚ მიპარვით მოკალ სასიძო‚ ლაშქართა ნუ მოირთაო‚ მისთა სპათაცა ნუ დაჰხოც‚ ზროხათა‚ ვითა ვირთაო‚ – დიადი სისხლი უბრალო კაცმანმცა ვით იტვირთაო?
და	რუსთ.	ესე მეტად მომეწონა თათბირი და გამორჩევა‚ ჩემთა მტერთა დავაცადე დასახოცლად ხრმლისა ქნევა; მერმე ავდეგ წამოსავლად‚ მან დამიწყო ქვე-ქვე წვევა‚ მწადდა‚ მაგრა ვერ შევმართე შეჭიდება‚ შემოხვევა.
და	რუსთ.	რა ყველაი დავიურვე‚ ხატაეთით გავემგზავრე‚ წამოვიხვენ საჭურჭლენი‚ სახელმწიფო დავიავრე‚ ვერ მოვეყავ აქლემითა‚ აზავრები ვააზავრე‚ მოვირჭვენ და მოვივლინე‚ რაცა მწადდა‚ აგრე ვყავ-რე.
და	რუსთ.	მიბრძანა: «ჩემთვის ესე დღე ლხინი და სიხარულია. გარდავიხადოთ ქორწილი‚ ხამს ვითა დასა‚ სრულია; კაცნი გავგზავნნეთ‚ მოვიღოთ ყოვლგნით საჭურჭლე სრულია‚ უხვად გავსცემდეთ‚ ვავსებდეთ‚ სიძუნწე უმეცრულია».
და	რუსთ.	ედგნეს ტურფანი კარავნი მოედანს ჩამოდგომილსა‚ საუბრისა და ჭვრეტისა ჩემისა მას მონდომილსა. მას დღესა ედვა ნადიმი მას შიგან გარდახდომილსა; მიალერსებდა‚ მიჭვრეტდა წინაშე ახლოს ჯდომილსა.
და	რუსთ.	რამაზ მეფე მას წინაშე შეპყრობილი მოვიყვანე; ტკბილად ნახა ხელმწიფემან‚ ვითა შვილი სააკვანე‚ ორგული და მოღალატე ნამსახურსა დავაგვანე‚ ესე არის მამაცისა მეტისმეტი სიგულვანე!
და	რუსთ.	ხარაჯა დასდვეს‚ შეჰკვეთეს დრაჰკანი ასჯერ ასია‚ კვლა ხატაური ათასი‚ სხვა სტავრა‚ სხვა ატლასია. მერმე ყველაი დამოსა‚ იგი და მისი ხასია‚ შეწყალებული გაგზავნა‚ უყო რისხვისა ფასია.
და	რუსთ.	მოვინადირეთ მინდორი‚ ძირი მთისა და გორისა; იყო სიმრავლე ძაღლისა‚ შავარდნისა და ქორისა. ადრე დავბრუნდით‚ ვიარეთ არ ეჯი გზისა შორისა. აღარ იბურთეს‚ დაშლა ქმნეს თამაშობისა ორისა.
და	რუსთ.	ჩემთა მჭვრეტელთა მოეცვა ქალაქი‚ შუკა და ბანი. ომგარდახდილსა მშვენოდეს მე ენიანნი კაბანი; ფერმიხდილგვარად ვშვენოდი ვარდი‚ ცრემლითა ნაბანი‚ ვინცა მიჭვრეტდის‚ ბნდებოდის‚ – მართლად არს‚ არ კატაბანი.
და	რუსთ.	მას მზესა ტანსა ემოსნეს ნარინჯისფერნი ჯუბანი‚ ზურგით უთქს ჯარი ხადუმთა‚ დას-დასად‚ უბან-უბანი; სრულად ნათლითა აევსო სახლი‚ შუკა და უბანი‚ მუნ ვარდსა შუა შვენოდეს ძოწ-მარგალიტნი ტყუბანი.
და	რუსთ.	შეიქმნა სმა და პურობა‚ მსგავსი მათისა ძალისა; სხვა გახარება ასეთი არს უნახავი თვალისა! ჯამი და ჭიქა – ყველაი ფეროზისა და ლალისა. არვისი ბრძანა მეფემან არცა გაშვება მთრვალისა.
და	რუსთ.	მე მუნა მყოფი მივეცი შვებასა მეტისმეტასა. რა შემომხედნის‚ შევხედნი‚ ცეცხლმან დამიწყის შრეტასა; კაცთა კრძალვასა ვაწვევდი გულსა შმაგსა და რეტასა. რა უამეა პირისპირ საყვარელისა ჭვრეტასა!
და	რუსთ.	მომართვნეს ასნი კლიტენი ასთავე საჭურჭლეთანი; თაყვანისვეც და დავლოცენ დავლანი მათთა სვეთანი; მაკოცეს‚ ადგეს ორნივე‚ თვით იგი მზენი მზეთანი; რა გასცეს‚ ზომნი ვით გითხრნე ლაშქართა სისავსეთანი!
და	რუსთ.	კვლაცა დაჯდა მხიარული‚ მოიმატა სმა და მღერა; კვლა გაგრძელდა ნადიმობა‚ ბარბითთა და ჩანგთა ჟღერა. დედოფალი წამოვიდა‚ შეეყარა მწუხრსა დღე რა. ძილპირამდის სიხარულსა სიხარული ჰგვანდა ვერა.
და	რუსთ.	შევედით‚ ვნახეთ ბალიშსა ზედა წარბშერჭმით მჯდომარე; მზე ვეღარას იქს მის მეტსა‚ მას გაენათლა რომ არე‚ წავდეგ‚ მიბრძანა: «რასა სდგა? დღე მიგიჩს წინ საომარე! ანუ გამწირე‚ მიტყუე და კვლაცა მოიმცთომარე!»
და	რუსთ.	მიამბო: «ოდეს სასიძო მოჰკალ და ხმა დაგივარდა‚ მეფესა ესმა‚ აიჭრა‚ მართ მისგან გასატკივარდა‚ შენ დაგიზახნა‚ «მიხმეთო»‚ – ხმამაღლად გახმამყივარდა; მოგნახეს‚ შინა ვერ გპოვეს‚ მით მეფე გამომჩივარდა.
და	რუსთ.	დავეთხოვე და გამიწყრა, მეფე მიეცა ჭმუნვასა. დავყარენ ჩემნი ლაშქარნი, მით იზახიან მუნ ვასა; გამოვიპარე, დავეხსენ სისხლისა ცრემლთა წურვასა, აწ ვეძებ მისთა წამალთა, ვიქ იქით-აქათ ბრუნვასა.
და	რუსთ.	დიდხან ვდეგ და არა მითხრა სიტყვა მისსა მონასურსა‚ ოდენ ტკბილად შემომხედნის ვითამცა რა შინაურსა; ასმათს უხმო‚ მოიუბნეს‚ ქალი მოდგა‚ მითხრა ყურსა: «აწ წადიო‚ ვერას გითხრობს»‚ მე კვლა მიმცა ალმან მურსა.
და	რუსთ.	ცხენი გავქუსლე‚ იქმოდა შამბი ხმასა და ხრიალსა‚ ვეღარ მიუსწარ‚ გამესწრნეს‚ რაზომცა ვსცემდი წრტიალსა. ზღვის პირსა მივე‚ შევხედენ‚ ჩნდა ოდენ მზისა ტიალსა‚ გამშორვებოდეს‚ წამსლვოდეს‚ ამისთვის დავეწვი ალსა».
და	რუსთ.	რას ვაგრძელებდე! მოვიდეს ყოვლგნით ამბვისა მცნობელნი‚ ცუდნი და ცუდთა ადგილთა თავისა დამაშრობელნი‚ ვერა ვერ ეცნა‚ ვერ იყვნეს ვერას ამბვისა მბობელნი‚ მე უფრო მდინდეს თვალთაგან კვლა ცრემლნი შეუშრობელნი.
და	რუსთ.	მე ფრიდონს უთხარ: «ესე დღე ვითა მესაზაროების‚ ამისად მოწმად ღმერთი მყავს‚ სათქმელად მეუცხოების; უშენოდ მყოფსა ღამე და დღეცა მესაღამოების‚ დახსნილ ვარ ლხინსა ყოველსა‚ მით გული ჭირსა მოების.
და	რუსთ.	თუცა დია მოიჭირვეს‚ ვერცა ეგრე დამიჭირეს; მისთა სპათა მუხლმოყრილთა თავი მათი ჩემკერძ ირეს‚ მეხვეოდეს‚ მაკოცებდეს‚ ატირდეს და ამატირეს: «ნუ წახვალო‚ დაგაწამოთ‚ სიცოცხლეა ჩვენი ვირეს!»
და	რუსთ.	ვთქვი‚ თუ: «ჩემი აღარაა სიარული‚ ცუდი ცურვა‚ ნუთუ მხეცთა სიახლემან უკუმყაროს გულსა ურვა!» მონათა და ამა ასმათს სიტყვა უთხარ შვიდი თუ რვა: «ვიცი‚ რომე დამირჯიხართ‚ დია გმართებს ჩემი მდურვა.
და	რუსთ.	აწ წადით და მე დამაგდეთ‚ ეტერენით თავთა თქვენთა‚ ნუღარ უჭვრეტთ ცრემლთა ცხელთა‚ თვალთა ჩემთა მონადენთა!» რა ესენი მოისმენდეს საუბართა ესოდენთა‚ მითხრეს: «ჰაჲჰაჲ‚ რასა ჰბრძანებ‚ ნუ მოასმენ ყურთა ჩვენთა!
და	რუსთ.	ვეღარ გავგზავნენ‚ სიტყვანი მესმნეს მონათა ჩემთანი‚ მაგრა დავყარენ არენი მე კაცრიელთა თემთანი; სახლად საყოფნი მიმიჩნდეს თხათა და მათ ირემთანი. გავიჭერ‚ სრულად დავტკებნენ ქვე მინდორნი და ზე მთანი.
და	რუსთ.	აჰა‚ ძმაო‚ მაშინდითგან აქა ვარ და აქა ვკვდები; ხელი მინდორს გავიჭრები‚ ზოგჯერ ვტირ და ზოგჯერ ვბნდები‚ – ესე ქალი არ დამაგდებს‚ არს მისთვისვე ცეცხლნადები‚ – ჩემად ღონედ სიკვდილისა მეტსა არას არ ვეცდები!
და	რუსთ.	რა აქიმი დასნეულდეს‚ რაზომ გინდა საქებარი‚ მან სხვა უხმოს მკურნალი და მაჯაშისა შემტყვებარი; მას უამბოს‚ რაცა სჭირდეს სენი‚ ცეცხლთა მომდებარი: სხვისა სხვამან უკეთ იცის სასარგებლო საუბარი.
და	რუსთ.	მან მიუგო: „უცხოსუცხო აგრე ვითა შეგიყვარდი? გასაყრელად გეძნელები‚ იადონსა ვითა ვარდი; რაგვარამცა დაგივიწყე‚ რაგვარამცა უკუმქარდი! ღმერთმან ქმნას და კვლაცა გნახო ალვა მორჩი‚ განაზარდი.
და	რუსთ.	პირი შენი ნახვად ჩემად თუ მობრუნდეს‚ ტანი ვით ხოს‚ გული მინდორს არ გაიჭრეს‚ არ ირმოს და არცა ითხოს; თუ გიტყუო‚ მოგაღორო‚ ღმერთმან რისხვით გამიკითხოს! შენმან ჭვრეტა-სიახლემან მომაქარვოს სევდა‚ მითხოს!“
და	რუსთ.	ავთანდილცა მასვე თანა ტიროდა და ცრემლი ღვარა; რა გათენდა‚ წამოვიდა‚ აკოცა და გაეყარა; ტარიელს თუ ვით ეწყინა‚ რა ქმნას‚ ამას ვერ მიმხვდარა; ავთანდილცა ჩატიროდა‚ შამბი შიგან ჩაიარა.
დაო	რუსთ.	ავთანდილს ასმათ ჩამოჰყვა‚ ზენარით ეუბნებოდა‚ მუხლთა უყრიდა‚ ტიროდა‚ თითითა ეხვეწებოდა‚ ადრე მოსლვასა ვედრებდა‚ მართ ვითა ია ჭნებოდა; მან უთხრა: „დაო‚ უთქვენოდ სხვა რამცა მეგონებოდა!
და	რუსთ.	ილოცავს‚ იტყვის: „მაღალო ღმერთო ხმელთა და ცათაო‚ ზოგჯერ მომცემო პატიჟთა‚ ზოგჯერ კეთილთა მზათაო‚ უცნაურო და უთქმელო‚ უფალო უფლებათაო‚ მომეც დათმობა სურვილთა‚ მფლობელო გულისთქმათაო!
და	რუსთ.	რა ილოცა‚ ცხენსა შეჯდა‚ მალვით კარნი გაიარნა‚ შერმადინცა დააბრუნვა‚ თუცა ვამნი ადიადნა; მონა ტირს და მკერდსა იცემს‚ საბრალომან ცრემლნი ღვარნა; პატრონისა ვერამჭვრეტმან ყმამან რამცა გაიხარნა!
და	რუსთ.	მაშინღა შევე ხატაეთს მოვლად და მოსათვალავად; კლიტენი საჭურჭლეთანი მომართვნეს დაუმალავად; ქვეყანა ჩავსხი‚ უბრძანე: «იყვენით თქვენ უკრძალავად‚ მზემან არ დაგწვენ‚ იცოდით‚ დაგყარენ გაუგვალავად».
და	რუსთ.	ხატაელმან დაუმადლა‚ დადრკა‚ მდაბლად ეთაყვანა‚ მოახსენა: «ორგულობა თქვენი ღმერთმან შემანანა. თუღა ოდეს შე-ღა-გცოდო‚ მაშინ მომკალ მეცა განა!» წავიდა და ყველაკაი მისი თანაწაიტანა.
და	რუსთ.	შერმადინს ეტყვის‚ უბრძანებს პირმზე‚ ნათელთა მფენელი: „ესე დღე არის იმედი‚ ჩემი გულისა მლხენელი‚ შენგან თავისა შენისა საჩემოდ გამომჩენელი“. მქებრად ამბვისა მათისა ხამს მკითხველი და მსმენელი.
და	რუსთ.	იტყვის: „როსტან არ გამიშვა‚ არცა სიტყვა მომისმინა; მან არ იცის‚ რათა ვინ-ა და სულდგმული ვისგან ვინ-ა; უმისომცა ნუ ცოცხალ ვარ ნუცა გარე‚ ნუცა შინა! რაცა საქმე უსამართლო ღმერთმან ვისმცა შეარჩინა!
და	რუსთ.	თუცა მისი არგაწირვა ჩემგან მტკიცობს‚ არ სათუობს‚ – ყოვლი ცრუ და მოღალატე ღმერთსა ჰგმობს და აგრე ცრუობს‚ – გული‚ მისი უნახავი‚ ტირს და სულთქვამს‚ ვაებს‚ უობს‚ ლხინსა არას არ იახლებს‚ ჰკრთების‚ კუშტობს‚ ვახშობს‚ ქსუობს.
და	რუსთ.	სამი არის მოყვრისაგან მოყვრობისა გამოჩენა: პირველ‚ ნდომა სიახლისა‚ სიშორისა ვერმოთმენა‚ მიცემა და არას შური‚ ჩუქებისა არმოწყენა‚ გავლენა და მოხმარება‚ მისად რგებად ველთა რბენა.
და	რუსთ.	აწ მეფეთა სამსახურად პირველ თავი დაამზადე‚ სიკეთე და უკლებლობა შენი ერთობ გააცხადე; სახლი ჩემი შეინახე‚ სპათა ჩემთა ეთავადე‚ სამსახური აქამდისი‚ კვლა გავლენა გააკვლადე!
და	რუსთ.	მე იგი ვარ‚ ვინ სოფელსა არ ამოვჰკრეფ კიტრად ბერად‚ ვის სიკვდილი მოყვრისათვის თამაშად და მიჩანს მღერად; ჩემსა მზესა დავეთხოვე‚ გაუშვივარ‚ დავდგე მე რად! მას თუ დავსთმობ‚ სახლსა ჩემსა ვეღარ დავსთმობ ვისსა ვერად?
და	რუსთ.	დაჯდა წერად ანდერძისა‚ საბრალოსა საუბრისად: „ჰე‚ მეფეო‚ გავიპარვი ძებნად ჩემგან საძებრისად; ვერ დავდგები შეუყრელად ჩემთა ცეცხლთა მომდებრისად; შემინდვე და წამატანე მოწყალება ღმრთაებრისად.
და	რუსთ.	ვიცი‚ ბოლოდ არ დამიგმობ ამა ჩემსა გაზრახულსა. კაცი ბრძენი ვერ გასწირავს მოყვარესა მოყვარულსა! მე სიტყვასა ერთსა გკადრებ‚ პლატონისგან სწავლა-თქმულსა: «სიცრუე და ორპირობა ავნებს ხორცსა‚ მერმე სულსა».
და	რუსთ.	რაცა ღმერთსა გაუგია თავსა ჩემსა გარდასავლად‚ გარდამხდეს და შემოვიქცე‚ აღარ დამრჩეს გული ავლად; თქვენვე გნახნე მხიარულნი დიდებით და დავლამრავლად; მას რა ვარგო‚ დიდებად და კმარის ესე ჩემად დავლად.
და	რუსთ.	არდავიწყება მოყვრისა აროდეს გვიზამს ზიანსა; ვჰგმობ კაცსა აუგიანსა‚ ცრუსა და ღალატიანსა! ვერ ვეცრუები‚ ვერ უზამ მას ხელმწიფესა მზიანსა. რა უარეა მამაცსა სულდიდსა‚ წასლვაგვიანსა!
და	რუსთ.	რა უარეა მამაცსა ომშიგან პირის მხმეჭელსა‚ შედრეკილ-შეშინებულსა და სიკვდილისა მეჭველსა! კაცი ჯაბანი რითა სჯობს დიაცსა ქსლისა მბეჭველსა? სჯობს სახელისა მოხვეჭა ყოველსა მოსახვეჭელსა!
და	რუსთ.	ვერ დაიჭირავს სიკვდილსა გზა ვიწრო‚ ვერცა კლდოვანი; მისგან გასწორდეს ყოველი‚ სუსტი და ძალგულოვანი; ბოლოდ შეყარნეს მიწამან ერთგან მოყმე და მხცოვანი. სჯობს სიცოცხლესა ნაზრახსა სიკვდილი სახელოვანი!
და	რუსთ.	მერმე ვიშიშვი‚ მეფეო‚ თქვენად კადრებად ამისად: სცთების და სცთების‚ სიკვდილსა ვინ არ მოელის წამისად; მოვა შემყრელი ყოველთა ერთგან დღისა და ღამისად‚ თუ ვერა გნახე ცოცხალმან‚ სიცოცხლე გქონდეს ჟამისად.
და	რუსთ.	თუ საწუთრომან დამამხოს‚ ყოველთა დამამხობელმან‚ ღარიბი მოვკვდე ღარიბად‚ ვერ დამიტიროს მშობელმან‚ ვეღარ შემსუდრონ დაზრდილთა და ვერცა მისანდობელმან‚ – მუნ შემიწყალოს თქვენმანვე გულმან მოწყალე-მლმობელმან.
და	რუსთ.	ამას იქით ჩემგან ჩემი ამბავიცა არ გეცნევის‚ ამად გვედრებ სულსა ჩემსა‚ წიგნი გკადრებს‚ არ გეთნევის‚ არას არგებს‚ ეშმაკისა საქმეთაგან დაეძლევის‚ შემინდვე და შემივედრე‚ მკვდარსა რაღა გარდმეხდევის!
და	რუსთ.	ყმა გარდასვა მასპინძელმან‚ არ ღაფალმან‚ ავმან‚ უქმან; ფერხთა ქვეშე ხატაურსა უფენენ და მიწად უქმან. ყმამან სახლი გაანათლა‚ ვით სამყარო მზისა შუქმან; თქვეს: „სურნელი სული ვარდთა დღეს მოგვბერა ქვენა ბუქმან“.
და	რუსთ.	რა ჯალაბი გაიყარა‚ ყმა ვაზირსა ეუბნების‚ ეტყვის: „შენი დამალული დარბაზს არა არ იქმნების; რაცა გწადდეს საურავი‚ მეფე იქს და შენ გეთნების‚ გააგონენ ჭირნი ჩემნი‚ მკურნე‚ რაცა მეკურნების!
და	რუსთ.	მის ყმისა ცეცხლი მედების‚ წვა მჭირს მისისა მწველისა; მკლავს სურვილი და ვერნახვა ჩემისა სასურველისა; მას ჩემთვის სულნი არ შურდეს‚ შეზღვა ხამს შეუზღველისა; ხამს სიყვარული მოყვრისა უხვისა‚ უშურველისა.
დისა	რუსთ.	მისი ნახვა გულსა ჩემსა ვითა ბადე დაებადა‚ მუნვე დარჩა‚ დათმობაცა მას თანავე დაება‚ და-; რათგან დასწვავს მოახლეთა‚ ღმერთსა მზედცა დაებადა! მერმე ასმათ ჩემთვის დისა მართ დად უფრო დაებადა.
და	რუსთ.	ყოველსავე მართლად გითხრობ‚ არ სიტყვასა საკვეხელსა. მიმელის და ვერ მისრულ ვარ‚ ესე მიდებს ცეცხლსა ცხელსა; ვერ გაუტეხ ზენაარსა‚ ვერ გავსწირავ ხელი ხელსა‚ რამცა სადა გაუმარჯვდა კაცსა‚ ფიცთა გამტეხელსა!
და	რუსთ.	წასლვა ჩემი გულსა თქვენსა არ ეწყინოს‚ არ დაჭმუნდეს; თავსა ჩემსა გაგებული იქმნას‚ რაცა ღმერთსა უნდეს; მანვე ქმნას და გამიმარჯვდეს‚ თქვენი თქვენკე და-ვე-ბრუნდეს. არ მოვბრუნდე‚ თქვენმცა სუფევთ‚ მტერი თქვენი დაძაბუნდეს!»“
და	რუსთ.	კვლა პირმზე ეტყვის ვაზირსა: „მე სიტყვა შევამცირეო‚ წა‚ ესე ჰკადრე მეფესა‚ შე-ვინ-ვიდოდეს ვირეო; მიაჯე ამოდ გაშვება და თავი გაიგმირეო‚ ასი ათასი წითელი შენ ქრთამად შეიწირეო“.
და	რუსთ.	თავმან მისმან‚ მუნვე მომკლავს‚ ვეჭვ‚ წამიცა არ წამაროს! შენი ოქრო შენვე დაგრჩეს‚ მე‚ გლახ‚ მიწა მესამაროს; მომკალ‚ კაცსა სიცოცხლისა სწორად რაცა მოეხმაროს! არ ითქმის და ვერცა ვიტყვი‚ რა გინდა ვინ მისაგმაროს.
და	რუსთ.	გზა არ წავა თავსა წინა‚ სიცოცხლე‚ გლახ‚ ვით გათნიო? ამიკლებს და ანუ მომკლავს: «ეგე სიტყვა ვითა სთქვიო?! რად არ მუნვე გაიგონე‚ რად ხარ შმაგი აგეთიო?!» სჯობს სიკვდილი აკლებასა‚ ამას თავსა აწვე ვსწვრთიო.
და	რუსთ.	ყმა ატირდა‚ ცრემლით უთხრა: „ხამს‚ თუ დანა გულსა ვიცი; ჰე‚ ვაზირო‚ შეგეტყვების‚ სიყვარული არ თურ იცი; ანუ სხვაცა არ გინახავს მოყვრობა და არცა ფიცი? თუ გინახავს‚ უმისოსა ჩემი ლხინი ვით ამტკიცი?!
და	რუსთ.	ჩემი ჭმუნვა ჭირსა ჩემსა არცა მატს და არცა სდიდობს; მეშინიან‚ თუცა შიშსა მოციქული არ დარიდობს. აწ ავთანდილ გეთხოვების‚ მოაჯეობს‚ არ წამკიდობს‚ უმისყმისოდ სოფელსა და საწუთროსა მისთვის ფლიდობს“.
და	რუსთ.	რა მეფემან მოისმინა‚ გაგულისდა‚ გაავცნობდა‚ ფერი ჰკრთა და გასაშიშრდა‚ შემხედველთა შეაშთობდა; შეუზახნა: „რა სთქვი‚ შმაგო‚ მაგას სხვამცა ვინ მითხრობდა! ავსა კაცსა ურჩევნია‚ ავსამცა რას ადრე სცნობდა!
და	რუსთ.	შევიდეს და დიდი შექმნეს ჯალაბობა, არ ხალვათი: იქით-აქათ დიდებულნი წარიგებით ათჯერ ათი; თვით ორნივე ერთგან დასხდეს; ვითა ვინ თქვას ქება მათი! ბროლ-ბალახშსა აშვენებდა ზოგან მინა, ზოგან სათი.
და	რუსთ.	ვაზირმან‚ გლახ‚ გამორიდნა‚ მართ ვეღარას ვერ იძრწივნებს‚ გამოძრწა და გამომელდა‚ გულსა წყლულსა მოიმტკივნებს; შეის ხასობს‚ გაის ქუშობს‚ ენა ასრე მოაყივნებს‚ მტერი მტერსა ვერას ავნებს‚ რომე კაცი თავსა ივნებს.
და	რუსთ.	ქრთამსა სთხოვს და ამხანაგობს‚ თუცა ცრემლსა არ იწურვებს: – მიკვირს‚ რად სცალს წყლიანობად‚ რად არ გულსა შეიურვებს! – „ვინ არ მისცემს ქადებულსა‚ მოურავსა მოიმდურვებს‚ თქმულა: «ქრთამი საურავსა ჯოჯოხეთსცა დაიურვებს».
და	რუსთ.	მოვახსენებ ერთხელ კვლაცა‚ აწ რაზომცა მეფე წყრების‚ ნუთუ გაბრჭოს‚ გული ჩემი ვით იწვის და ვით ენთების; არ გამიშვებს‚ გავიპარვი‚ რა იმედი გარდმიწყდების‚ მე თუ მოვკვდე‚ ჩემი კერძი სოფელიცა გარდიფხვრების!“
და	რუსთ.	მოიუბნეს. ვაზირმან ქმნნა ჭამა-სმანი მათნი ფერნი‚ უმასპინძლა‚ ძღვენნი უძღვნნა შვენიერსა შვენიერნი‚ მისნი მყოლნი ა-ვე-ავსნა‚ მოყმენი და თუნდა ბერნი. გაიყარნეს‚ ყმა წავიდა‚ სახლად ჩადგეს მზისა წვერნი.
და	რუსთ.	შეკრა წითელი ასი ათასი პირად მზემან და ტანად სარომან‚ სამასი თავი სტავრა-ატლასი უხვმან‚ ნიადაგ მიუმცთარომან‚ სამოცი თვალი ლალ-იაგუნდი ფერად არ მათმან საუარომან. კაცი გაგზავნა ვაზირისასა‚ ესე ყველაი მისთვის არო მან.
და	რუსთ.	შესთვალა‚ თუ: „რაცა გმართებს‚ ვით მოგცე და ვით გაქონო‚ ვალთა შენთა გარდსახდელად რა ნაცვალი მოვიგონო? თუღა დავრჩე‚ შენთვის მოვკვდე‚ თავი ჩემი დაგამონო‚ სიყვარული სიყვარულსა შეგიცალო‚ შეგიწონო“.
და	რუსთ.	მე ვითა ვთქვა უებრობა‚ სიკეთე და ქება მისი! კაცი იყო საქმისაცა შესაფერი‚ შესატყვისი; ასრე უნდა მოხმარება‚ გავიდოდეს ვისცა ვისი. ოდეს კაცსა დაეჭიროს‚ მაშინ უნდა ძმა და თვისი.
და	რუსთ.	ბაღსა შიგან თამაშობად საღამოსა გავე ჟამსა, გავიტანე ხათუნები, – მათი ჭმევა ჩემგან ხამსა, – მომყვებოდეს მომღერალნი, იტყოდიან ტკბილსა ხმასა, ვიმღერდი და ვყმაწვილობდი, ვიცვალებდი რიდე-თმასა.
და	რუსთ.	უკმოვახვენ სარკმელნი და შევაქციე პირი გზასა, ვიხედვიდი, ვიქარვებდი კაეშნისა ჩემგან ზრდასა; შორს ამიჩნდა ცოტა რამე, მოცურვიდა შიგან ზღვასა, მფრინველად ვთქვი ანუ მხეცად, სხვას ვამსგავსე მემცა რასა!
და	რუსთ.	ადგა, ამყვა და წავედით, შევვლენით კარნი სრისანი. უსენ გაჰკივრდა გა-ცა-კრთა, რა შუქნი ნახნა მზისანი; თქვა: «რა მიჩვენე, რა ვნახე, რანია, ნეტა, რისანი?! თუ ხორციელი არისმცა, თვალნიმცა მრისხვენ ღმრთისანი!»
და	რუსთ.	ფრიდონს უთხარ ყველაკაი‚ ჩემი თავსა გარდასრული. მან მითხრა‚ თუ: «რას ვიტყოდი მოცთომილი‚ გაბასრული! შენ‚ მაღალი ინდოთ მეფე‚ ჩემსა რადმე ხარ მოსრული‚ სახელმწიფო საჯდომი და ტახტი გმართებს‚ სრაცა სრული».
და	რუსთ.	ანუ არის ბრძენი ვინმე, მაღალი და მაღლად მხედი, არცა ლხინი ლხინად უჩანს, არცა ჭირი ზედაზედი; ვით ზღაპარი, ასრე ესმის უბედობა, თუნდა ბედი, სხვაგან არის, სხვაგან ფრინავს, გონება უც ვითა ტრედი.
და	რუსთ.	უბრძანა ცხრათა ხადუმთა დადგომა მცველად კარისად; ხელმწიფე დაჯდა ნადიმად, მსგავსად მათისა გვარისად; უბოძა უსენს უზომო მუქფად მის მზისა დარისად. სცემენ ბუკსა და ტაბლაკსა მოსამატებლად ზარისად.
და	რუსთ.	ფატმან სწერს: „აჰა, მნათობო, სოფლისა მზეო ზენაო, შენთა შორს მყოფთა ყოველთა დამწველო, ამაზრზენაო, სიტყვამჭევრო და წყლიანო, ტურფაო, ლამაზენაო, ბროლო და ლალო – ოროვე კვლა ერთგან შენათხზენაო!
და	რუსთ.	შენ ორთა დამხსენ გრძნეულთა, გამიადვილე ჭირები, აწ აქა სრულთა ქაჯთაგან ვარ ასრე დანამჭირები: ერთსა მცავს ერთი სამეფო, ბევრჯერ ათასი გმირები, ავად მომიხდა თათბირი და ჩემი დანაპირები!
და	რუსთ.	სხვად ამბავი აქაური მეტი რამცა მოგიწერე: ქაჯთა მეფე არ მოსრულა, არცა მოვლენ ქაჯნი ჯერე, მაგრა სპანი უთვალავნი მცვენ და მათი სიალფე-რე, რასა ჰქვიან ძებნა ჩემი? არ ეგების, დაიჯერე!
და	რუსთ.	ხედავ, ჩემო, ვით გაგვყარნა სოფელმან და ჟამმან კრულმან: ვეღარ გნახე საყვარელი მხიარული მხიარულმან, ნეტარ, რა ქმნას უშენომან გულმან, შენგან დალახვრულმან! გაგიცხადა დამალული გონებამან დაფარულმან.
და	რუსთ.	შენმან მზემან, აქანამდის შენ ცოცხალი არ მეგონე; ჩემი მეთქვა: «გარდასრულდა სიცოცხლე და ყოვლი ღონე»; აწ რა მესმა, შემოქმედი ვადიდე და ღმერთსა ვმონე, ჩემი ყველა აქამდისი ჭირი ლხინსა შევაწონე.
და	რუსთ.	შენი სიცოცხლე მეყოფის ჩემად იმედად გულისად, გულისა ერთობ წყლულისა და ასრე დადაგულისად! მომიგონებდი, გახსოვდე მე შენთვის დაკარგული სად; ვზი მზრდელად სიყვარულისა, მის ჩემგან დანერგულისად.
და	რუსთ.	ციხეს ვზი ეზომ მაღალსა, თვალნი ძლივ შემოსწვდებიან, გზა გვირაბითა შემოვა, მცველნი მუნ ზედა დგებიან, დღისით და ღამით მოყმენი ნობათსა არ დასცდებიან, მათთა შემბმელთა დაჰხოცენ, მართ ცეცხლად მოედებიან.
და	რუსთ.	ღმერთსა შემვედრე, ნუთუ კვლა დამხსნას სოფლისა შრომასა, ცეცხლსა, წყალსა და მიწასა, ჰაერთა თანა ძრომასა; მომცნეს ფრთენი და ავფრინდე, მივხვდე მას ჩემსა ნდომასა, დღისით და ღამით ვხედვიდე მზისა ელვათა კრთომასა.
და	რუსთ.	მე სიკვდილი აღარ მიმძიმს, შემოგვედრებ რათგან სულსა, მაგრა შენი სიყვარული ჩავიტანე, ჩამრჩა გულსა; მომეგონოს მოშორვება, მემატების წყლული წყლულსა; ნუცა მტირ და ნუცა მიგლოვ, ჩემო, ჩემსა სიყვარულსა!
და	რუსთ.	რაცა ვიჩივლე ბედისა ჩემისა, კმა საჩივარად; ცან, სამართალი მართალი გულისა გულსა მივა რად. შენთვის მოვკვდები, გავხდები ყორანთა დასახივარად. ვირე ცოცხალ ვარ, მეყოფი სატირლად და სატკივარად.
და	რუსთ.	მიდით და ფრიდონს უამბვეთ ამბავი არნაცქაფავი; მე ვერა ვნახავ, ვისწრაფი, გზა ჩემი არს ნასწრაფავი. მან გაახაფოს ხმა ხაფი, კვლა უფრო გასახაფავი, თქვენ მოგცე ლარი ყველაი მე, ჩემი ნაალაფავი.
და	რუსთ.	დაწერა: „ფრიდონ მაღალო, სვესრულო მეფეთმეფეო, ლომისა მსგავსო ძალ-გულად, მზეო შუქმოიეფეო, მოვლენილო და მორჭმულო, მტერთა სისხლისა მჩქეფეო, უმცროსმან ძმამან შორიშორ სალამი დავიყეფეო!
და	რუსთ.	ჭირნი ვნახენ და მო-ცა-მხვდა ნაცვალი ჭირნახულისა, კარგა მოხდომა საქმისა ჩემისა გაზრახულისა; მიცნია მართლად ამბავი პირისა მზედ სახულისა, დამარჩენელი ლომისა, მის ქვესკნელს დამარხულისა.
და	რუსთ.	გულმხიარული ვიხარებ, ამად არ ცრემლი მმილდების, სადაცა შენ და შენი ძმა ხართ, ძნელი გაადვილდების; რაცა მოგინდეს, უცილოდ იქთ, იგი არ აგცილდების, არ თურე კაცმან დაგიდგნეს, ვეჭვ, კლდეცა გაგიცვილდების.
და	რუსთ.	ესე უსტარი დაწერა, შეკრა და წა-ცა-ხვია მან, მისცა ფრიდონის მონათა ვარდმან და თმითა იამან; შესთვალა ზეპირ, რაცა ხმდა, სრულად, მართ ვითა ჰგია, მან, მათ მარგალიტი უჩვენის ძოწისა კარმან ღიამან.
და	რუსთ.	ფატმან, უსამ და მონანი ტირან ცრემლითა ცხელითა, იტყვიან: „მზეო, რა გვიყავ? დაგვწვენ ცეცხლითა მწველითა! რად დაგვაბნელენ შენისა მოშორვებისა ბნელითა! და-ცა-გვმარხენო ხელითა, ჩვენითა დამმარხველითა!“
და	რუსთ.	რა მოეგონის მოყვარე, სდინდიან ცრემლნი მწარენი. ტარიელისკენ იარნა მან გზანი საწყინარენი, უდაბურნი და უგზონი, უცხონი რამე არენი; სადაცა ნახნის, დახოცნის ლომ-ვეფხნი მოშამბნარენი.
და	რუსთ.	ქვაბნი გამოჩნდეს, ეამა, იცნა, თქვა: „იგი კლდენია, სადაა ჩემი მოყვარე და ვისთვის ცრემლი მდენია; ღირს ვარმცა, ვნახო პირისპირ, უამბო, რაცა მსმენია, არ მოსრულ იყოს, რაღა ვქმნა, ცუდ ჩემი განავლენია!
და	რუსთ.	თუ მოსრულა, უღონიოდ შინა ხანსა არ დაზმიდა, მინდორს სადმე წავიდოდა, მხეცისაებრ ველთა ვლიდა; სჯობს, თუ შამბ-შამბ წავიარო“, – იგონებდა, იხედვიდა, ესე თქვა და მიუქცია, მინდორთაკენ წამოვიდა.
და	რუსთ.	მიაცორვებს და იმღერის მხიარულითა გულითა, მართ სახელდებით უყივის ხმითა მით სახარულითა. ცოტაი წავლო, გამოჩნდა მზე სინათლითა სრულითა: შამბისა პირსა ტარიელ დგა ხრმლითა მომახულითა.
და	რუსთ.	ტარიელ ტირს და ავთანდილ სიცილით ეუბნებოდა; გაღიმდის, ძოწი გააპის, კბილთაგან ელვა ჰკრთებოდა; ეტყოდა: „ვცანო ამბავი, შენ რომე გეამებოდა, აწ გაახლდების ყვავილი, ვარდი აქამდის ჭნებოდა“.
და	რუსთ.	წიგნი და კიდე რიდისა იცნა და გა-ცა-შალა მან, პირსა დაიდვა, დაეცა, ვარდმან ფერითა მკრთალამან, სულნი გაექცეს, მოდრიკა თავი გიშრისა ტალამან. მისნი ვერ გასძლნეს პატიჟნი ვერ კაენ, ვერცა სალამან.
და	რუსთ.	აგრევე გული კაცისა მოსაგვარებლად ძნელია, ჭირსა და ლხინსა ორსავე ზედა მართ ვითა ხელია, მიწყივ წყლულდების, საწუთრო მისი აროდეს მრთელია. იგი მიენდოს სოფელსა, ვინცა თავისა მტერია!
და	რუსთ.	მე ვერა გიყო, ნაცვალსა ღმერთი გარდიხდის ციერი, ზეგარდმოთ მისით შემოგზღოს მუქაფა ჩემმაგიერი!“ შესხდეს და შინა წავიდეს, მათ ლხინი ჰქონდა ძლიერი; აწ გა-ვე-აძღო სოფელმან ასმათ, ადრითგან მშიერი.
და	რუსთ.	მათ რა ნახეს, შემოჰყივლეს სიცილით და კბილთა ჩენით: „ჰე, ასმათო, მოგვივიდა მოწყალება ღმრთისა ზენით; ვპოვეთ მთვარე დაკარგული, რაცა გვწადდა, იგი ვქმენით, აწ გავხედით ბედისაგან ცეცხლთა შრეტით, ჭირთა ლხენით!“
და	რუსთ.	ავთანდილ ცხენსა გარდაჰხდა ასმათის მოსახვეველად; მან მიჰყო ხელი ალვასა, შტო მოჰყვა მოსარხეველად, ყელსა და პირსა აკოცებს, არის ცრემლისა მფრქვეველად: „რა სცანო, რა ჰქმენ, მიამბე, ვტირ შენი მოაჯე ველად“.
და	რუსთ.	მე აგრე არა მინახავს, მართ ვითა არა მნდომია; მოდი და გავხსნათ, შევიგნეთ, საჭურჭლე თუ რა ზომია“. ეამა, ადგეს ორნივე, არცა ქვე ასმათ მჯდომია, დალეწეს კარი ორმოცი, მათგან არ ზედა ომია.
და	რუსთ.	ფრიდონ ფიცხლა გარდაიჭრა, დავარდა და თაყვანისცა, – იგინიცა გარდაუხდეს, მოეხვივნეს, – აკოცისცა. ფრიდონ ღმერთსა ხელაპყრობით უსაზომო მადლი მისცა; დიდებულნი აკოცებდეს, იცნობდიან იგი ვისცა.
და	რუსთ.	ყმამან მდაბლად მოიკითხა‚ ზედა დასდვა პირი პირსა; უბრძანა‚ თუ: „ღმერთსა ვმადლობ‚ შენ თუ ჭირად არა გჭირსა!“ დიდებულთა თაყვანისსცეს‚ აკოცებდეს‚ ვინცა ღირსა‚ ზარსა სცემდეს‚ უხაროდა უფროსსა და თუნდა მცირსა.
და	რუსთ.	დიდთა რას ვაქნევთ ლაშქართა? კარგნი გვინდან და ცოტანი; სამასი კაცი გვეყოფის, წავიდეთ მართ მეოტანი; ჩვენ ქაჯეთს ქაჯთა საომრად დავაგნეთ ხრმალთა კოტანი, მას ადრე ვჰპოვებთ, ვისიცა მოგვკლავს ალვისა, მო-, ტანი.
და	რუსთ.	ზღვა გაიარეს სამთავე ერთგან ძმად შეფიცებულთა; ფრიდონ გზა იცის, იარეს დღისით და ღამით რებულთა. ფრიდონ თქვა: „ვახლავთ არეთა ჩვენ, ქაჯეთს მიახლებულთა, აქათგან ღამით ვლა გვინდა მით არას გამჟღავნებულთა“.
და	რუსთ.	ამა ფრიდონის თათბირსა სამნივე ერთგან ზმიდიან: რა გაუთენდის, დადგიან და ღამით ფიცხლა ვლიდიან; მივიდეს, აჩნდა ქალაქი, მცველთა ვერ დასთვალვიდიან, გარე კლდე იყო, გუშაგთა ხმა ჯარვით გაადიდიან.
და	რუსთ.	აგრგვინდა ცა და ღრუბელნი ცროდეს ბროლისა ცვარითა; ვარდთა აკოცა ბაგითა, მით ვარდისავე დარითა; უბრძანა: „გიჭვრეტ თვალითა, გულტკბილად შემხედვარითა, მისად სანაცვლოდ მოვილხენ თქვენ თანა საუბარითა“.
და	რუსთ.	ესე ქალაქი გზა არის ნავთა‚ ყოველგნით მავალთა‚ შემომკრებელი ამბავთა უცხოთა რათმე მრავალთა; აქა მოგესმის წამალი‚ შენ რომე დაუწვავ ალთა. ნუთუ ქმნას ღმერთმან გარდახდა ამაგა ჭირთა და ვალთა!
და	რუსთ.	შერმადინს უთხრა‚ უამბო ყოველი მისგან ნახული‚ ანუ ვით პოვა იგი ყმა‚ მისგანვე მზედ დასახული. ავთანდილს ცრემლი უყოფდა‚ უბნობდა თვალდაფახული: „უმისოდ მყოფსა სწორად მიჩს ჩემთვის დარბაზი და ხული“.
და	რუსთ.	შესთვალა: „მეფე უკადრი ხარმცა მორჭმით და დიდობით! ამა საქმესა ვიკადრებ შიშით‚ კრძალვით და რიდობით: მის ყმისა ვერას ვერ მცნობი უხმობდი თავსა ფლიდობით‚ აწ ვცან და გაცნევ ყველასა‚ მოვალ შვებით და მშვიდობით“.
და	რუსთ.	მას ავთანდილ თაყვანისსცა‚ ლომთალომმან მზეთამზესა. მუნ ბროლი და ვარდ-გიშერი გაეტურფა სინაზესა. პირი მისი უნათლეა სინათლესა ზესთაზესა‚ სახლ-საყოფი არა მართებს‚ ცამცა გაიდარბაზესა!
და	რუსთ.	მას დღე დასხდეს ნადიმობად‚ გაამრავლეს სმა და ჭამა; ყმასა მეფე ასრე უჭვრეტს‚ ვითა შვილსა ტკბილი მამა. მათ ორთავე აშვენებდა‚ ფიფქსა – თოვნა‚ ვარდსა – ნამა. უხვად გასცეს საბოძვარი‚ მარგალიტი‚ ვითა დრამა.
და	რუსთ.	„მას ვახსენებდე‚ ნუ გიკვირს‚ თქმა მჭირდეს მიწყივ ახისა! მზე თუ ვთქვა მსგავსი მისი და ანუ მისისა სახისა‚ ვინ უნახავქმნის გონება ყოველთა კაცთა მნახისა; ვარდი დამჭნარი ეკალთა შუა‚ შორს მყოფი‚ ახ‚ ის-ა!“
და	რუსთ.	გამხიარულდა თინათინ ამა ამბვისა სმენითა. მას დღე იხარებს სმისა და ჭამისა არმოწყენითა‚ კვლა საწოლს დახვდა მის მზისა მონა სიტყვითა ბრძენითა: მისლვა ებრძანა‚ ეამა‚ თქმა არ ეგების ენითა.
და	რუსთ.	მუნ სარო‚ მსგავსი ვარდისა‚ ვნახე‚ მისჭირდა‚ მი-‚ ნები; იტყვის: «დავკარგე ბროლი და სადა რთავს ბროლსა მინები». მით ვიწვი‚ რათგან ჩემებრვე ცეცხლი სწვავს მოუთმინები“. მერმე კვლა ჰკადრა ამბავი მან‚ მისგან მონასმინები.
და	რუსთ.	სიარულსა მისგან ძებნად‚ სრულ პატიჟთა მოსთვლის‚ ჭირსა; მერმე ჰკადრა‚ საწადლისა ღმერთმან პოვნა ვით აღირსა: „საწუთრო და სოფელს ყოფა‚ კაცი უჩსო‚ ვით ნადირსა‚ ოდენ ხელი მხეცთა თანა იარების მინდორს‚ ტირსა.
და	რუსთ.	წვრილად ჰკადრა‚ რა იცოდა – რა ნახულად‚ რა ნასმენად: „ვითა ვეფხსა წავარნა და ქვაბი აქვსო სახლად‚ მენად; ქალი ახლავს სასურველად‚ სულთა დგმად და ჭირთა თმენად“. ვაჲ‚ სოფელმან სოფელს მყოფი ყოვლი დასვა ცრემლთა დენად!
და	რუსთ.	ხამს მოყვარე მოყვრისათვის თავი ჭირსა არდამრიდად‚ გული მისცეს გულისათვის‚ სიყვარული – გზად და ხიდად; კვლა მიჯნურსა მიჯნურისა ჭირი უჩნდეს ჭირად დიდად‚ აჰა‚ მაქვსმცა უმისოსა ლხინი არმად‚ თავი ფლიდად!“
და	რუსთ.	საწუთრო კაცსა ყოველსა ვითა ტაროსი უხვდების: ზოგჯერ მზეა და ოდესმე ცა რისხვით მოუქუხდების. აქამდის ჭირი ჩემ ზედა‚ აწ ესე ლხინი უხვდების‚ რათგან შვება აქვს სოფელსა‚ თვით რად ვინ შეუწუხდების?
და	რუსთ.	შენ არგატეხა კარგი გჭირს ზენაარისა, ფიცისა. ხამს გასრულება მოყვრისა სიყვარულისა მტკიცისა‚ ძებნა წამლისა მისისა და ცოდნა ხამს უიცისა‚ ჩემი თქვი‚ რა ვქმნა ბნელქმნილმან‚ მზე მიმეფაროს‚ მი-‚ ცისა?“
და	რუსთ.	ყმამან ჰკადრა: „სიახლითა შევრთე ჭირი შვიდსა მე რვა‚ ცუდი არის დამზრალისა გასათბობლად წყლისა ბერვა‚ ცუდი არის სიყვარული‚ ქვეით კოცნა‚ მზისა წვერვა‚ თუ გეახლო‚ ერთხელ ვაჲ და‚ რა მოგშორდე‚ ათასჯერ ვა!
და	რუსთ.	ყმა ტკბილი და ტკბილქართული‚ სიკეთისა ხელისმხდელი‚ ამას ზედა ეუბნების‚ ვით გაზრდილსა ამო მზრდელი; ქალმან მისცნა მარგალიტნი‚ სრულქმნა მისი საწადელი‚ ღმერთმან ქმნას და გაუსრულდეს ლხინი ესე აწინდელი!
და	რუსთ.	რა ნახა ხასნი, ვაზირნი ფლასითა დამოსილნია, კვლა დაიზახნა ტარიელ უფროსნი დანაკივლნია; სისხლი და ცრემლი თვალთაგან სდის და მიწყობით მილნია. მოვიდეს, ყელსა მოეჭდვნეს, ვითა ძმანი და შვილნია.
და	რუსთ.	ყმა წავიდა სევდიანი‚ მკერდსა იცემს‚ ამად ილებს‚ რომე კაცსა მიჯნურობა ატირებს და გააფრდილებს; რა ღრუბელი მიეფარვის‚ მზე ხმელეთსა დააჩრდილებს‚ მის მოყვრისა მოშორვება კვლა აბინდებს‚ არ ადილებს.
და	რუსთ.	სისხლმან და ცრემლმან გარევით ღაწვი ქმნის ღარად და ღარად; იტყვის: „მზე ჩემგან თავისა კმა დასადებლად აღარად; მიკვირს‚ თუ გული ალმასი შავმან წამწამმან დაღა რად! ვირე ვნახვიდე‚ სოფელო‚ მინდი სალხინოდ აღარად!
და	რუსთ.	გარდაუკოცნა პირი და ბაგეთა ვარდი თხელები, ვარდსა დაუტყლეჟს ბაგითა, გახდა ალვისა მთხელები, ნესტანჯარს ეტყვის: „რადღა ვთქვათ სიტყვები, ბედით-ხელები? ჩვენ ყოვლთა გვმართებს ნეტარძი ათასი, არ ერთხელები“.
და	რუსთ.	რა გარდახდა მცირე ხანი, ჟამი იქმნა გარდასრულად, დიდებულნი ეთაყვანნეს, ერთობილნი ადგეს სრულად; იგი მზენი მიეგებნეს, მოეხვივნეს გულისგულად, აკოცეს და მოიკითხეს თავის-თავის, თვითეულად.
და	რუსთ.	ავთანდილ და ფრიდონ ჰკადრეს დედოფალსა მიმტკივნება; ტარიელ თქვა: „დედოფალო, გჭირს ამათი არმეცნება, ესენია მხსნელნი ჩვენნი, აწ არა გვცალს გრძლად უბნება; ამათგან გვაქვს ჩვენ ორთავე სიცოცხლისა მოპოვნება“.
და	რუსთ.	ამას მოსთქვამს‚ ცრემლსა აფრქვევს‚ ათრთოლებს და აწანწარებს‚ გულამოსკვნით‚ ოხრვა-სულთქმით მიხრის ტანსა‚ მიაწარებს. საყვარლისა სიახლესა მოშორვება გაამწარებს‚ ვაჲ‚ საწუთრო ბოლოდ თავსა ასუდარებს‚ აზეწარებს!
და	რუსთ.	ადგეს და ქალაქს შევიდეს, თვით გარდახდეს სრასა მათსა; ერთსა ბრძანებს დედოფალი, მართ სიტყვასა ვითამ ათსა: „ღმერთმან მოსრნა მტერნი ჩვენნი, ვერ დაგვცემენ ყოლ შამათსა, ამად შევიქ სიხარულსა, მართ გულისა საკამათსა“.
და	რუსთ.	ყმა მივიდა‚ საწოლს დაჯდა‚ ზოგჯერ ტირს და ზოგჯერ ბნდების‚ მაგრა ახლავს გონებითა საყვარელსა‚ არ მოსწყდების; ვით მწვანვილსა თრთვილისაგან‚ პირსა ფერი მოაკლდების. ხედავთ‚ ვარდსა უმზეობა რაგვარ ადრე დააჩნდების!
და	რუსთ.	უბრძანა: „გლოვა გახსენით, ქოს-წინწილასა ჰკარითო, დიდი ზათქი და ზეიმი გავიდეს ჩვენით კარითო; ნახლები თქვენი ოქროსა სარტყლითა მოიკარითო, იცინოდით და იმღერდით, ნუ ცრემლი აწანწკარითო“.
და	რუსთ.	საწოლს მჯდომმან პირსა ცემით ბროლი ბღუჯოს‚ ვარდი კონოს; გულსა იდებს‚ იტყვის: „კაცმან ჭირი ლხინსა შეაწონოს; ლხინმან სძლიოს‚ გაძლება ხამს‚ ჭირი სთმოს და ჟამთა მონოს. ვინ ქონება არ იმადლოს‚ მას სხვა ღმერთმან რა აქონოს!
და	რუსთ.	გული კრულია კაცისა‚ ხარბი და გაუძღომელი‚ გული – ჟამ-ჟამად ყოველთა ჭირთა მთმო‚ ლხინთა მნდომელი‚ გული – ბრმა‚ ურჩი ხედვისა‚ თვით ვერას ვერ გამზომელი‚ ვერცა ჰპატრონობს სიკვდილი‚ ვერცა პატრონი რომელი!“
და	რუსთ.	ინადირეს‚ შემოიქცეს მხიარულნი‚ მინდორს რულნი; შეიტანნეს დიდებულნი‚ თავადნი და სპანი სრულნი; დაჯდა‚ დახვდეს მოკაზმულნი საჯდომნი და სრანი სრულნი‚ ხმას სცემს ჩანგი ჩაღანასა‚ მომღერალნი იყვნეს რულნი!
და	რუსთ.	ყმა ახლოს უჯდა მეფესა‚ ჰკითხვიდა‚ ეუბნებოდა; ბაგეთათ გასჭვირს ბროლ-ლალი და კბილთათ ელვა ჰკრთებოდა. ახლოს სხდეს ღირსნი‚ ისმენდეს‚ შორს ჯარი დაიჯრებოდა‚ უტარიელოდ ხსენება არვისგან იკადრებოდა.
და	რუსთ.	წევს‚ იტყვის: „გულსა სალხინო რამცაღა დაუსახეო? მოგშორდი‚ ედემს ნაზარდო ტანო ლერწამო და ხეო‚ შენთა მჭვრეტელთა ნიშატო‚ ვერმჭვრეტთა სავაგლახეო‚ ცხადად ნახვასა არ ღირს ვარ‚ ნეტარმცა სიზმრივ გნახეო!“
და	რუსთ.	დედოფალმან შეიმოსა, შავი ძაძა აიხადა, დიდებულთა შესამოსი მხიარული დაუმზადა, ყველაკაი დამოსა და საბოძვარი უდიადა, ბრძანა: „ჭირი დავივიწყოთ, რათგან ლხინი დაგვებადა“.
და	რუსთ.	ტახტსა ზედა ერთგან მსხდომნი ტარიელ და ცოლი მისი ერთმანერთსა შეჰფერობდეს, ქალი ყმისა შესატყვისი; გონება და ანუ ენა გამოსთქმიდა მათმცა ვისი! რამცა ჰგვანდა ხორციელი სოფელს შვილი ადამისი!
და	რუსთ.	თვით ორნივე ერთგან მსხდომნი ნახნეთ, მზეცა ვერა სჯობდეს, ბუკსა ჰკრეს და მეფედ დასვეს, ქოსნი ხმასა დაატკბობდეს; მისცეს კლიტე საჭურჭლეთა, თავთა მათთა მიანდობდეს; „ესეაო მეფე ჩვენი“, – იზახდეს და ამას ხმობდეს.
და	რუსთ.	ავთანდილ და ფრიდონისთვის ორნი ტახტნი დაამზადნეს; – ზედა დასხდეს ხელმწიფურად, – დიდებანი უდიადნეს; ღმერთმან სხვანი ხორციელნი მათებრნიღა რა დაბადნეს! ამბობდიან ჭირთა მათთა, ყველაკასა გაუცხადნეს.
და	რუსთ.	ავთანდილ და ფრიდონისთა სპათა ეტყვის მეფე დიდი: „სტუმარნი ხართ, შოებისა სირცხვილი და ნუ გაქვს რიდი!“ თითოს კაცსა თითო ჯორი მარგალიტი ანაკიდი, ესე მისცა, საბოძვარსა სხვას ყველასა ვერ დავსთვლიდი.
და	რუსთ.	სრულნი ინდონი ავთანდილს და ფრიდონს მწედ ხადოდიან: „თქვენგან გვჭირს კარგი ყველაი“, – მართ ამას მოიტყოდიან, ვითა პატრონსა სჭვრეტდიან, რაც სწადდის, მას იქმოდიან, სადარბაზებლად ნიადაგ მათ წინა მოვიდოდიან.
და	რუსთ.	კვლა ფრიდონცა დაეთხოვა: „წავიდეო სახლსა ჩემსა, ზედა-ზედა დავსტკებნიდე დარბაზსა და ამა თემსა, სამსახურსა მიბრძანებდი, უხუცესი ვითა მრწემსა, თქვენთვის ასრე მომსურდების, წყაროსათვის ვით ირემსა“.
და	რუსთ.	ყმამან შესთვალა: „ჰე, ძმანო, წეღანცა მოგისმენია, ღმერთსა შეესმა, ნაკადი რაცა თქვენ თვალთა გდენია, მან დაგარჩინნა; მე რა ვარ? მე, გლახ, რა მომილხენია! რა გინდა მომცეთ, რას ვაქნევ? მე ვარ და ჩემი ცხენია!
და	რუსთ.	ქალმან ქალსა გაუგზავნა ყაბაჩა და ერთი რიდე, რომე ჩაცმა-დაბურვასა ვინ ღირს იყო მათგან კიდე! ერთი თვალი, – წამღებელმან ვერა თქვას, თუ: „ცუდად ვზიდე“, – ღამე მზეებრ გაანათლის, ჩნდის, სადაცა შეხედვიდე.
და	რუსთ.	ერთგან ფრიდონ და ავთანდილ იარნეს დღენი მცირენი; გზამან გაყარნა, წავიდეს თავის-თავ ანატირენი; კარგად მოუხდეს მათ მათნი საქმენი დანაპირენი; ავთანდილ მიხდა არაბეთს, ნახნა არ ცუდნი ჭირენი.
და	რუსთ.	ფრიდონცა ესვა მოყვარედ, მათ წინა მიიყვანიან; ერთმანერთისა მეშველთა მებრძოლნი იმაჯანიან: მათთა ურჩთა და შემკადრთა მიწები ააკვანიან, ორგულთა მკლავნი შემუსრნეს, ერთგულნი აგულვანიან.
და	რუსთ.	ყოვლთა სწორად წყალობასა ვითა თოვლსა მოათოვდეს, ობოლ-ქვრივნი დაამდიდრნეს და გლახაკნი არ ითხოვდეს, ავთა მქმნელნი დააშინნეს, კრავნი ცხვართა ვერა სწოვდეს, შიგან მათთა საბრძანისთა თხა და მგელი ერთგან სძოვდეს.
და	რუსთ.	სჯობს სიშორე დიაცისა, ვისგან ვითა დაითმობის: გილიზღებს და შეგიკვეთებს, მიგინდობს და მოგენდობის, მართ ანაზდათ გიღალატებს, გაჰკვეთს, რაცა დაესობის, მით დიაცსა სამალავი არასთანა არ ეთხრობის.
და	რუსთ.	დავითის ქნანი ვითა ვთქვნე სიჩალხე-სიხაფეთანი! ესე ამბავნი უცხონი, უცხოთა ხელმწიფეთანი, პირველ ზნენი და საქმენი, ქებანი მათ მეფეთანი, ვპოვენ და ლექსად გარდავთქვენ, ამითა ვილაყფეთანი.
და	რუსთ.	ესე ასეთი სოფელი, არვისგან მისანდობელი, წამია კაცთა თვალისა და წამწამისა მსწრობელი! რასა ვინ ეძებთ, რას აქნევთ? ბედია მაყივნებელი, ვის არ შეუცვლის, კარგია, ორისავ იყოს მხლებელი.
და	რუსთ.	გამკიცხე, ბოზო დიაცო, და დამდევ გასათრეველად, მაგრა სცნობ ხვალე პასუხსა მაგა საქმისა მზღვეველად: ვარ შენთა შვილთა შენითა კბილითა დამაჭმეველად, დავშალო, წვერთა ფუ მიყავ, ხელიღა ვრბოდე მე ველად!“
და	რუსთ.	მას დღე ავთანდილ პატრონად ზის და ხელმწიფე ზენია, მას თანა მჯდომსა ტარიელს შვენიან სინაზენია; ნესტანჯარ ახლავს თინათინს, მჭვრეტელთა ამაზრზენია, ჰგავს, თუ ცა მოდრკა ქვეყანად, შეყრილან ოთხნი მზენია.
და	რუსთ.	სამთავე შესლვა არ ვარგა, თუ გვიგრძნან, არს სათუები; მე მარტო შევალ ვაჭრულად და კარგად შევეტყუები, მალვით ჩავიცვამ აბჯარსა, გავჩნდები, გავეცრუები, ღმერთმან ქმნას, უხვად ვადინო შიგნით სისხლისა რუები!
და	რუსთ.	ფრიდონ ლაღი ამხანაგობს საუბართა ესოდენთა. ამას ზედა გაიცინნეს მათ წყლიანთა, სიტყვაბრძენთა, ერთმანერთსა ელაღობნეს ლაღობათა, მათთა მშვენთა, გარდახდეს და დაეკაზმნეს, უკეთესთა შესხდეს ცხენთა.
და	რუსთ.	ჩემი აწ ესე ნათქვამი მათი სახე და დარია: რა ზედა წვიმდენ ღრუბელნი და მთათა ატყდეს ღვარია, მოვა და ხევთა მოგრაგნის, ისმის ზათქი და ზარია, მაგრა რა ზღვასა შეერთვის, მაშინ ეგრეცა წყნარია.
და	რუსთ.	თუცა ფრიდონ და ავთანდილ სიკეთემიუწვდომნია, მაგრა ტარიას შებმანი არვისგან მოსანდომნია; მზე მნათობთაცა დაჰფარავს, არცაღა ნათლად ხომნია. აწ იყურებდით, მსმენელნო, გესმნენ ფიცხელნი ომნია!
და	რუსთ.	მაშინ ქაჯეთს მოიწია უსაზომო რისხვა ღმრთისა: კრონოს, წყრომით შემხედველმან, მოიშორვა სიტკბო მზისა; მათვე რისხვით გარდუბრუნდა ბორბალი და სიმგრგვლე ცისა, ველნი მკვდართა ვერ იტევდეს, გადიადდა ჯარი მკვდრისა.
და	რუსთ.	ავთანდილ და ლომი ფრიდონ შიგნით ერთგან შეიყარნეს, მტერნი სრულად აეწყვიდნეს, სისხლნი მათნი მოეღვარნეს, უყივლეს და ერთმანერთი ნახეს, დიდად გაეხარნეს, თქვეს: „ტარიელ რა იქმნაო?“ მისად ჭვრეტად თვალნი არნეს.
და	რუსთ.	გზანი დახვდეს შეკაფულნი, შევიდეს და გაძვრეს ხვრელსა, ნახეს, მზისა შესაყრელად გამოეშვა მთვარე გველსა, მუზარადი მოეხადა, შვენის აკრვა თმასა ლელსა, მკერდი მკერდსა შეეწება, გარდაეჭდო ყელი ყელსა,
და	რუსთ.	ეხვეოდეს ერთმანერთსა, აკოცეს და ცრემლნი ღვარნეს; ამას ჰგვანდეს, ოდეს ერთგან მუშთარ, ზუალ შეიყარნეს. მზე რა ვარდსა შემოადგეს, დაშვენდეს და შუქნი არნეს, აქანამდის ჭირნახულთა ამას იქით გაიხარნეს.
და	რუსთ.	სამასისა კაცისაგან ას-სამოცი შეჰყოლოდა; ფრიდონს უმძიმს სპათა მისთა, მაგრა ერთ კერძ უხაროდა. მონახეს და არ აცოცხლეს, რაცა მბრძოლი დარჩომოდა, რომე პოვნეს საჭურჭლენი, აწმცა თვალით ვით ითქმოდა!
და	რუსთ.	მოკრიფეს ჯორი, აქლემი, რაცა ვით პოვეს მალები: სამიათასსა აჰკიდეს მარგალიტი და თვალები, თვალი ყველაი დათლილი, იაგუნდი და ლალები, იგი მზე შესვეს კუბოსა, არს მათგან განაკრძალები.
და	რუსთ.	ესეა ზღვათა სამეფო თვისა ათისა სავლითა, თვით გულანშაროს ქალაქი, სავსე ტურფითა მრავლითა; აქ მოდის ტურფა ყველაი ზღვა-ზღვა ნავითა მავლითა; მელიქ-სურხავი ხელმწიფობს, სრული სვითა და დავლითა.
და	რუსთ.	იარეს და ზედა შეჰხდეს ნურადინის მეჯოგეთა; ჯოგი ნახეს, მოეწონა, ფრიდონისთვის ეაგეთა. მუნ ავთანდილს ინდო ეტყვის: „გაქნევ კარგთა სიშმაგეთა, მოდი, ფრიდონს ველაღობნეთ, ჯოგსა მისსა მოვადგეთა!
და	რუსთ.	ავთანდილ და ფრიდონისთვის საბოძვარსა ვინ დასთვალავს! ვერ გამოსთქვამს სიმრავლესა ენა, ამად თავსა კრძალავს! რაცა იდვა, უკეთესსა დედოფალი არ დამალავს. მათ უხმობდა მხსნელად მათად, ტკბილად უჭვრეტს, არა ლალავს.
და	რუსთ.	ამას ვბრძანებ: ვინცა გინდა ეპატრონოს ინდოეთსა‚ ეგრეც მე მაქვს პატრონობა‚ უგზოს ვლიდენ‚ თუნდა გზეთსა! ეგე აგრე არ იქმნების‚ წა‚ მომცთარ ხარ მოსაცეთსა‚ აზრნი შენნი შენვე გგვანან‚ მტყუანსა და შენ აგეთსა!
და	რუსთ.	არ ავი გესვა მოყვარე‚ ჟამი თუ მომხვდეს ჟამისად‚ ენა‚ გონება მახმარე გამოსარჩევლად ამისად: რა მოვაგვარო‚ რა მიჯობს სალხენლად ჩემად და მისად? თუ ვერას ვარგებ‚ ვიქმნები ვერდამყოფელად წამისად».
და	რუსთ.	როსტევან – მეფე უკადრი‚ მორჭმული‚ შეუპოველი. შერმადინ მოციქულობა თვით მოახსენა ყოველი: „ავთანდილ მოვა წინაშე‚ მის ყმისა ვისმე მპოველი“. ბრძანა: „ვცან ჩემი ღმრთისაგან სააჯო და სათხოველი“.
და	რუსთ.	შევეკაზმე‚ დარბაზს მივე‚ დამხვდა ჯარი ავაზისა‚ შავარდნითა სავსე იყო სრულად არე დარბაზისა‚ მეფე ქვე ჯდა შეკაზმული‚ შვენებითა მსგავსი მზისა; გაეხარნეს მისლვა ჩემი‚ ტურფისა და ლამაზისა.
და	რუსთ.	მისცა ანდერძი შერმადინს‚ რა გაათავა წერითა‚ უთხრა: „ჰკადრეო მეფესა საქმითა მეცნიერითა‚ შენ დაგამეტებს ვერავინ მსახურებითა ვერითა“. მოეხვია და ატირდა ცრემლითა სისხლთა ფერითა.
და	რუსთ.	პირველ ამოდ მიდიოდეს მგზავრთა რათმე მაგიერად, მათ შიგანთა ვერა უგრძნეს, ვერცა დახვდეს გულხმიერად; გულსა შიში არა ჰქონდა, ამოდ დგეს და ნებიერად; მიდგეს გარეთ, მუზარადნი დაიხურეს ჟამიერად;
და	რუსთ.	ტარიელს და ცოლსა მისსა მიხვდა მათი საწადელი – შვიდი ტახტი სახელმწიფო, საშვებელი გაუცდელი. მათ პატიჟთა დაავიწყებს ლხინი ესე აწინდელი; ყოლა ლხინთა ვერ იამებს კაცი ჭირთა გარდუხდელი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ მისცნა სიტყუანი ფიცხელნი და მას შინა დასცა ზარი მისი, და შეშინდა ნაქორ, ნუუკუე არა თავს-იდვას მეფემან ეგოდენი წარმატებაჲ მისი ცილობასა ზედა მისსა და დააბრკოლა ზოგი სიტყჳს გებაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	და მეფესა არა ეცნა საქმე ესე.
და	ბალ.ვრც	და აღორძნდებოდა დღითი-დღე, ვითარცა ნერგი რაჲ აღორძნდებინ, ვიდრემდის განსრულდა ნერგი იგი და ესევითარი ნაყოფი გამოიღო, რომელსა-ესე ჰხედავ ჩემ თანა.
დად	რუსთ.	აწ‚ თავმან ჩემმან‚ მას მოვჰკლავ‚ ჩემად დად ვინცა მადესა! მე ღმრთისა უთხარ‚ დაუბამს მას ეშმაკისა ბადესა! მათ ბოზ-კუროთა ასეთი რა მისცეს‚ რა უქადესა? თუ დავარჩინო‚ ღმერთი ვგმო‚ მისად პატიჟად მზად ესა!»
და	რუსთ.	მის მეფისა წესი იყო: თავი მისი ძვირად ფიცის‚ და თუ ფიცის‚ არ გატეხის‚ მასვე წამსა დაამტკიცის. «ესე წყრომა მეფისაგან ვისცა ესმა‚ ვინცა იცის‚ მან უამბო დავარ ქაჯსა‚ ვინ გრძნებითა ცაცა იცის.
დასა	რუსთ.	დავარს‚ დასა მეფისასა‚ უთხრა ვინმე ღმრთისა მტერმან: «თავი ფიცა ძმამან შენმან‚ არ დაგარჩენს‚ იცის ერმან». მან აგრე თქვა: «უბრალო ვარ‚ იცის ღმერთმან სახიერმან! ვისგან მოვკვდე‚ ვისთვის მოვკვდე‚ მიიხვედროს იგი ვერ მან».
და	რუსთ.	მან უთხრა: «წადით‚ დაკარგეთ მუნ‚ სადა ზღვისა ჭიპია; წმიდისა წყლისა ვერ ნახოს მყინვარე‚ ვერცა ლიპია»; მათ გაეხარნეს‚ ხმამაღლად იყივლეს: «იპი‚ იპია». ესე ვნახე და არ მოვკვე‚ არა მგავს არცა სიპია.
დაო	რუსთ.	მე უთხარ: «დაო‚ რად მოგკლა‚ ანუ რა შენი ბრალია? – რამცა ვქმენ ნაცვლად‚ თვით რომე მისი ჩემ ზედა ვალია! – აწ თავსა მისად საძებრად მივსცემ‚ სად კლდე და წყალია». სრულად გავქვავდი‚ შემექმნა გული მართ ვითა სალია.
და	რუსთ.	მეტმან ზარმან გამაშმაგა‚ მომიკიდა ცხრო და თრთოლა; გულსა უთხარ: «ნუ მოჰკვდები‚ არას გარგებს ცუდი წოლა‚ გიჯობს გაჭრა ძებნად მისად‚ გავარდნა და ველთა რბოლა. აჰა ჟამი‚ ვისცა გინდა ჩემი თანაწამოყოლა!»
და	რუსთ.	შევე‚ ფიცხლად შევეკაზმე‚ ცხენსა შევჯე შეკაზმული; ას სამოცი კარგი მოყმე‚ ჩემსა თანა ხანდაზმული‚ წამომყვა და წამოვედით კართა გარე დარაზმული‚ ზღვის პირს მივე‚ ნავი დამხვდა‚ მენავემან მნახა ზმული.
და	რუსთ.	ერთაი ესე ასმათი და დამრჩეს ორნი მონანი‚ ჩემნი გულისა მდებელნი და ჩემნი შემაგონანი. მისნი ვერა ვცნენ ამბავნი ვერცა დრამისა წონანი‚ ტირილი მიჩნდის ლხინად და მდინდიან ცრემლთა ფონანი“.
და	რუსთ.	ვინ უწინ ედემს ნაზარდი ალვა მრწყო‚ დამრგო‚ მახია‚ დღეს საწუთრომან ლახვარსა მიმცა‚ დანასა მახია‚ დღეს გული ცეცხლსა უშრეტსა დაბმით დამიბა‚ მახია. აწყა ვცან‚ საქმე სოფლისა ზღაპარია და ჩმახია!“
და	რუსთ.	მოდი და, ფატმან, მეწიე, ვეცადნეთ მათსა რგებასა, უშველოთ, იგი მნათობნი ნუთუ მიეცნენ შვებასა; ვინცა სცნობს კაცი, ყველაი ჩვენსა დაიწყებს ქებასა, ნუთუ კვლა მიხვდენ მიჯნურნი ერთმანერთისა ხლებასა.
და	ბალ.ვრც	და ამცნო მსახურთა, რაჲთა არა წარმოიღონ წინაშე მისი ჴსენებაჲ სიკუდილისაჲ და სალმობისაჲ, არცა საუკუნოჲსაჲ, და არცა სიმართლისაჲ და არცა ცოდვისაჲ, და არცა სიბერისაჲ და არცა სიჭაბუკისაჲ, და არცა სიგლახაკისაჲ და არცა სიმდიდრისაჲ,
და	ბალ.ვრც	და ამისა შემდგომად გამოირჩია ადგილი ერთი შუვაჲ, არცა სამეუფოჲ, არცა საგლახაკოჲ, და უბრძანა განმზადებაჲ საყოფლისა თჳსისაჲ და დადებად ყოველი ჭურჭელი მას შინა – არცა სამეუფოჲ, არცა საგლახაკოჲ.
და	ბალ.ვრც	და ყოველი წესი ქრისტეანობისაჲ აღიარა და ჰრწმენა და შეიწყნარა წმიდაჲ ნათლის-ღებაჲ, და მიერითგან იწყო დამარხვად მცნებათა ქრისტესთა და გულს-მოდგინედ ევედრებოდა ღმერთსა და ადიდებდა სახელსა მისსა.
და	ბალ.ვრც	და რომელიმე შთავარდა ეკალთა შინა, და ვითარ აღმოსცენდა, შეაშთვეს იგი ეკალთა და მოაკუდინეს.
და	ბალ.ვრც	და შენ რაჲსათჳნ დაშჯი თავსა შენსა და აშთობ ჭირითა?
და	ბალ.ვრც	და მახარე თანა-ყოფითა მისითა, ვიდრემდის გინდა, და შემაწუხე განშორებითა მისითა, ოდეს ინებე.
და	ბალ.ვრც	ეს(რეთ ვი)ღუწიდ თავსა ჩემსა, ოდესმე პატივ-[ვ]სცი მოთმინებისათჳს და ოდესმე ვტანჯი უთმინოებისათჳს, ვიდრემდის შევიკრძალე, რომელი შევიყუარე, და განვიშორე, რომელი მოვიძულე.
და	ბალ.ვრც	და გამოუცხადე კაცთა უკეთურებაჲ და სიცრუვე [მათი], რომლისათჳსცა განისხნეს სიძულილით და მოისრნეს ჭეშმარიტებით.
და	ბალ.ვრც	იყო ვინმე მეფე ერთი ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან ბოლაიტი, და სახელი მეფისა[ჲ] მის აბენეს.
და	ბალ.ვრც	და იყო იგი წარმართი ფრიად და დიდი სამეუფოჲ[თა] და აურაცხელ სიმრავლითა ერისაჲთა, ზარ (და საში)ნელ ყოველთა ზედა კაცთა, მძლე მტერთა მიმართ;
და	ბალ.ვრც	ლაღ, ამპარტავან და შუენიერ ხილვითა;
და	ბალ.ვრც	ღრმა სიბრძნითა და განგე(ბუ)ლებითა, მდევარ (სიტყუათა)...
და	ბალ.ვრც	(იყო იგი) შეყოფილი გონებითა ნე[ბათა] და საშუებელთა ამის სოფლისათა და დამონებულ ნებასა თავისა თჳსისასა, და ყოვლადვე ვერ წინააღმდგომელ შუებათა მიმართ განმხრწნელთა სულისათა.
და	ბალ.ვრც	2. ხოლო მორწმუნენი ქრისტესნი და მონაზონნი კაცნი წმიდანი განმრავლდეს ქუეყანასა მისსა და რომელთამე მათგანთა ყოვლადვე დაეტევა ზრუნვა[ჲ] ამის სოფლისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და ესენი ფრიად განკჳრვებულ იყუნეს მეფისათჳს, თუ ვითარ ეგოდენ მისცა თავი ნებასა თჳსსა და დაამონა იგი ქებათა ამ...თა.
და	ბალ.ვრც	და იწყეს ძაგებად საწუთროსა და ყოველთა საქმეთა მისთა.
და	ბალ.ვრც	(წარ)მოიტყოდეს დაფარულთა ვნებათა და საცთურთა და სიბოროტეთა აღსასრულისა მის(ისა)თა და ვითარმედ, ადრე წარმავალ არს ხატი ამის სოფლისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და მიიწია სიტყუაჲ მათი აბენესე მეფისა და ფრიად დამძიმდა ესე მის ზედა, რამეთუ ესრე თქუა გულსა შინა თჳსსა, ვითარმედ: წინააღდგომაჲ ესე ამათი მიზეზ რაჲსამე ექმნას საქმეთა მისთა დაჴსნისათჳს სუფევისა მისისა და განსარყუნელად განგებისა მისისა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ აღიძრა იგი გულის წყრომითა ყოველთა ზედა ქრისტეანეთა და იწყო ძჳრის ჩუენებად კაცთა მათ ღმრთისათა და ყოველთა მიმართ, რომელნი ერჩდეს სიტყუათა მათთა.
[და]	ბალ.ვრც	[და] დაამძიმა ჴელი მისი მათ ზედა, ვიდრემდის განმარტა ჴელი მისი მათ ზედა გუემითა და ტანჯვითა, და აკუეთნა მათ კაცნი უგუნურნი.
და	ბალ.ვრც	და იწყო მოყვანებად კერპთ მსახურთა პატივითა დიდითა, და ადიდნა კერპნი მათნი და თაყუანის-სცა წინაშე მათსა;
და	ბალ.ვრც	და უზორა და ეზიარებოდა დღესასწაულთა მათთა.
და	ბალ.ვრც	და ჴელი შეყვეს ყოველთა უგუნურთა და უმეცართა კერპთ მსახურებასა მეფისა თანა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ განძლიერდა საცთური იგი კერპთ-მსახურებისაჲ, და დიდი ჭირი და იწროებაჲ მოიწია ყოველთა ეკლესიათა და კაცთა ზედა მორწმუნეთა, და ვერვინ დაითმინა, გარნა სრულთა ხოლო და ჭეშმარიტთა ქრისტეს აღმსაარებელთა.
[დ]ა	ბალ.ვრც	3. [დ]ა შემდგომად ამისა იკითხა მეფემან კაცი ერთი ახოვანთა მისთაგან(ი), რომელი ფრიად დიდებულ იყო და წარ[მატე]ბულ წინაშე მისსა ახოვნებისა და სიბრძნისა მისისათჳს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო კაცსა მას დაეტევა საწუთროჲ ესე და შეუდგა სრულიად ქრისტესა, და იქცეოდა უდაბნოს სხუათა თანა ყოველთა მამათა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ უთხრეს მეფესა საქმე მის[ი], და ფრიად შეწუხნა მისთჳს, და ბრძანა მოყვანებაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა მოიყვანეს იგი და იხილა იგი ხატითა მონაზონთაჲთა და სამოსლითა შეურაცხითა, მსგავსად კაცთა მათ ღმრთისათა.
და	ბალ.ვრც	აღივსო გულის წყრომითა და იწყო გინებად მისა რისხვით, და ჰრქუა მას: ჵ უგუნურო, შენ იყავ პატივცემულ და წარჩინებულ წინაშე ჩემსა და აწ გიყოფიეს თავი შენი უგუნურთა თანა ს(აც)ინელ, და დაამჴჳ დიდებაჲ შენი, რომელი გაქუნდა წინაშე ჩემსა,
და	ბალ.ვრც	და წარსწყმიდე დიდებაჲ შენი, და იქმენ საკიცხელ და დასაქიქელ ერსა შორის, და შეუდეგ შენ გზასა მას უგუნურთა და წარწყმედულთასა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე რაჲ-იგი შეამთხჳე სახლსა და შვილთა შენთა?!
და	ბალ.ვრც	მიუგო კაცმან მან ღმრთისამან და ჰრქუა: დაღაცათუ არაჲ ძეს სამართალი ჩემი წინაშე შენსა, თანა-გაც პატივი თავისა შენისაჲ და დაცვაჲ გონებისა მაგის შენისაჲ მტერთაგან მისთა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მეფემან: და ვინ არს მტერ გონებისა ჩემისა?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას კაცმან მან: მტერ გონებისა შენისა არს გულის წყრომაჲ შენი, რომელი აღსძრავს და შეაშფოთებს მას და წინააღუდგების კეთილთა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	[ა]წ ისმინე სიტყუაჲ ჩემი და შემდგომად ცნობისა აღასრულე, რაჲ-იგი გნებავს.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მე თანა-მაც განგებაჲ ცთომილთაჲ სამართალითა ჩემითა, სარჩელითა და სწავლითა ჩემითა და რაჲთა შევიწყნარო ყოველი [სი]მართლე ერისა ჩემისაჲ და დავსაჯო თანამდები ბრალისაჲ მათ შორის;
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ გან-რაჲმე-ჰრყუნა თავისა შენისაჲ, რომელსა არაჲ მოაქცევდეს, თჳნიერ შჯაჲ ჩემი, არა უწყია, ვითარმედ შრომასა შემამთხუევ მას შინა?
და	ბალ.ვრც	და აწ შენ ესრეთ ხარ ჩემ თანა, ვითარცა სხუანი ერისა ჩემისანი, რამეთუ, უკუეთუ ვინმე ბოროტი რაჲმე გიყოს, თანა-მაც, რაჲთა გისაჯო მისგან;
და	ბალ.ვრც	და ეგრეთვე შენ, უკუეთუ სხუასა ვისმე უყო, თანა-მაც, რაჲთა გისაჯო თავისა შენისაგან და უსაჯო თავსა ჩემსა შენგან და მერმე სახლსა შენსა და შვილთა შენთა, რამეთუ წარსწყმიდენ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას წმიდამან კაცმან: თავი სამართლისაჲ არს მიზეზი რაჲმე სიტ[ყ]ჳს გებისაჲ ურთიერთას, და არავინ მოიღის სიტყუაჲ საშჯელისაჲ თჳნიერ განმართლებისა ცხადად, და არა აქუს ძლევაჲ საშჯელსა შინა თჳნიერ მსაჯულისა;
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: და ვინ არიან ორნი იგი მსაჯულნი, ანუ ვინ არს მათგანი სარწმუნოჲ ანუ საეჭუელი?
და	ბალ.ვრც	მიუგო კაცმან მან და ჰრქუა: სარწმუნო არს ჩემ თანა სიბრძნე და გონებაჲ შენი, ხოლო საეჭუელ ჩემდა არს გულის წყრომაჲ და ნებაჲ შენი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მეფემან: აჰა ესერა აღვიღებ შენგან გულის წყრომასა და ნებასა ჩემსა, და შემოვიღო შორის შენსა და ჩემსა სიბრძნე და სამართალი ჩემი, დაღაცათუ ჩანს გონება-წარწყმედულებაჲ შენი, აწ მითხარ ყოველი საქმე შენი და ვინ გაცთუნა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა კაცმან მან ქრისტეს მოყუარემან: დასაბამი საქმისა ჩემისაჲ ესე იყო, რამეთუ მესმა სიტყუაჲ ერთი დღეთა ოდენ სიჭაბუკისა ჩემისათა და ჩასწუთა ნაწუეთი მისი ჩემ თანა, და ყოვლადვე ჴსენებაჲ მისი მაქუნდა გულსა შინა ჩემსა, რასაცა ვიქმოდე,
და	ბალ.ვრც	ხოლო სიტყუაჲ, რომელი მესმა, ესე არს: ჰგონებნ უგუნური არსსა მას არა-არსად და არა-არსსა მას – არსად, რომელმან ვერ გულისჴმა-ყოს არსი იგი, ვერ თანა-წარჰჴდეს არა-არსსა მას.
და	ბალ.ვრც	ხოლო არსი იგი მერმე იგი სოფელი არს და არა-არსი – სოფელი ესე, რომლითა შენ შეპყრობილ ხარ.
და	ბალ.ვრც	და სიტყუაჲ ესე ყოვლადვე მეჴსენა გულსა შინა ჩემსა, ჟამითი-ჟამად განვიხილევდი მას.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ-იგი ამხილებნ, სულსა ჩემსა განაკრძალებდა, და განწმდებოდა გონებაჲ შემწედ სულისა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე აღმიდგის ნებაჲ მიდრეკად შუებათა მიმართ და განმაშორებნ ჩემგან, რომელი-იგი მიცნობიედ, ვიდრემდის შეითქუნეს სული და გონებაჲ.
და	ბალ.ვრც	მაშინ განქარდა საცთური ვნებათაჲ და დავინახე სოფელი ესე, ვითარ-იგი ყოვლით კერძო ცეცხლ არს.
და	ბალ.ვრც	და მიჩუენნა მე ყოველნი საცთურნი და საბრჴენი მისნი, რომლითა მოინადირნეს ყოველნი მოყუარენი მისნი.
და	ბალ.ვრც	მაშინ დავაყენე ნებაჲ ჩემი და აღმოვჰფხურენ მიზეზნი გულის თქუმისანი და მოვაცალე გონებასა ჩემსა ცნობად კეთილისა და ბოროტისა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ აღმეძარცუა საბურველი მწუხარებისაჲ და მომქარდა სიმთრვალე გულის თქუმისაჲ, და გამოჩნდა სარცხჳნელი საწუთროჲსაჲ, და განვიცდიდი მომავალსა და განვიხილევდი წარმავალსა, და გამო(ვ)სცდიდი აღსასრულსა, ვიდრემდის კმა-ვყავ მეცნიერებაჲ ჩემი მას შინა.
და	ბალ.ვრც	დაღაცათუ მე არა განვიცდიდი, იგი გამომეცხადებინ, და მე არა ვჰკითხვიდი და იგი მითხრობნ ვნებათა მისთა, რომელნი ჰქონან არა მტერთათჳს, არამედ მოყუარეთა და მეგობართა მისთა მისთა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	და მაშინ დავინახე, რამეთუ სიწმიდე მისი სიმრღჳე არს, და სიხარული მისი მწუხარებად, და სიმდიდრე მისი სიგლახაკედ, და სიმაღლე მისი სიმდაბლედ და შუებაჲ მისი სინანულ.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ უჴმს მისთჳს საჭმელი და საჴმარი მისი და ადგილიცა და მსგავსნი მათნი.
და	ბალ.ვრც	და აწ ოდესმე დაილინენ გულის თქუმანი ესე, რომელ ერთი-ერთსა შე-ხოლო-უდგს?
და	ბალ.ვრც	და ვითარ არა მწუხარება არს და ტკივილ სოფელი ესე, რამეთუ არავინ არს, რომელმანცა განიხარა მათ შინა შვილთაგან, გინა თუ მონაგებთა, უკუეთუმცა არა ეწინეს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მიზეზნი ტკივილისა და გულის კლებისანი – მოლოდებითა მით მოწევნადთა ბოროტთაჲთა, გინა შემთხუევითა სენთაჲთა, გინა მოწევნითა ვნებათაჲთა, გინა თუ მოსლვითა სიკუდილისაჲთა თჳთ მის თავადისა ზედა.
და	ბალ.ვრც	მათგან ჩანს, რამეთუ ყოვლადვე არა ჯერ-არს შერევად სოფელსა ამას და უფროჲსღა მათ, რომელთა უცნობიან საცთურნი მისნი.
და	ბალ.ვრც	და უმეტეს ჯერ-არს მათდა მოძულებად და სივლტოლად მისგან, რომელთა მისცა თავი თჳსი უხუებით სოფელმან ამან, რამეთუ მოელიან დღითი-დღე და ჟამითი-ჟამად დაკლებასა ჟამთა დაკლებისაგან, და ეშინის მონაგებთათჳს, გინა თუ წარტაცებისათჳს სიკუდილისა, ოდეს-იგი არა მოელოდის.
და	ბალ.ვრც	აწ ვსძაგებ, მეფე, შენდამი სოფელსა ამას და განგაკრძალებ მისგან, რამეთუ მოუღის, რომელი მისცის, და შეინანის, რომელი მიანიჭის, და მერმე ტჳრთ-მძიმე განუტევის;
და	ბალ.ვრც	ცოდვითა განსძარცჳს, რომელი შეუმოსიედ, ვიდრემდის განაშიშულის სარცხჳნელიცა მისი და შეჰმოსის მას სირცხჳლი და ყუედრებაჲ;
და	ბალ.ვრც	მაცთური არს მორჩილთა მისთაჲ, მოძულე მოყუარეთა მისთაჲ, მცბიერ ერთგულთა მისთაჲ, დაამჴჳს, ვინ მიეყრდნის, და წარუკუეთის სასოებაჲ მოსავთა მისთა, განუმწარის სიხარული მოხარულთაჲ და ვერვინ განერის მშჳდობით, რომელი ჰყუარობდის მას.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ დადვის სიტყუაჲ მისი და შეიკუეთნის უგუნურნი.
და	ბალ.ვრც	დღეს განუმზადის ჭამადი ნოვაგთ-მოყუარესა და ხვალე შესაჭმელად მატლთა მისცის იგი.
და	ბალ.ვრც	დღეს ჰმსახურებდიან მას და ხვალე დაამსახურის იგი სხუათა.
და	ბალ.ვრც	დღეს ახარის მოშურნეთა მტერთა მიმართ და ხვალე ახარის მტერთა მის ზედა.
და	ბალ.ვრც	დღეს მეფედ გამოაჩინის და ხვალე დაამონის იგი სხუასა თანა.
და	ბალ.ვრც	დღეს განჰმარტის ჴელი მისი მიცემად და ხვალე განჰმარტის ჴელი მისი თხოვად.
და	ბალ.ვრც	დღეს დაადგის გჳრგჳნი შემკობილი ქვათაგან პატიოსანთა თავსა მისსა და ხვალე დაუცის ღაწჳ მისი სამარესა შინა.
და	ბალ.ვრც	დღეს შეამკვის მანიაკითა ქედი მისი და ხვალე ჴელ-ბორკილითა რკინისაჲთა დაამდაბლის იგი.
და	ბალ.ვრც	დღეს საყუარელ არნ იგი მეგობართა და ხვალე საძულელ მათდა.
და	ბალ.ვრც	დღეს აღუდგინნის მაქებელნი შესხმით და ხვალე აღუდგინნის მგურინავნი ტყებით.
და	ბალ.ვრც	დღეს საყუარელ არნ მახლობელობაჲ მისი და ხვალე საწადელ არნ განშორებაჲ მისი, და ამისა შემდგომად დაუმკჳდრის გეჰენიაჲ იგი გარესკნელი და ცეცხლი.
და	ბალ.ვრც	ყოველი სთნავს ნაცვალად ყოვლისა და უპყრიეს დარჩომილი ნაცვალად წარსრულისა, დასხნის უკეთურნი ადგილსა სახიერთასა და ჩუკენნი ადგილსა ახოვანთასა, და ურწმუნონი ადგილსა მორწმუნეთასა.
და	ბალ.ვრც	და ყოველნივე შეკრიბნა გზასა დალევნისასა, ვიდრე მოღებადმდე საწადელისა მათისა, რამეთუ საწუთროჲსანი ამისთჳს მჴდომ არიან ურთიერთარს და შეიჭამებიან და იკბინებიან ვითარცა ძაღლნი, რამეთუ იციან სიმოკლე და იწროებაჲ დროჲსაჲ და ვითარმედ მსწრაფლ წარმავალ არს მათგან.
და	ბალ.ვრც	ამისთჳს ერთიერთსა უსწრობს და მოყუასი მოყუასსა ჰმძლავრობს, რაჲთა მო-რაჲმე-იტაცოს, ვიდრე განსლვამდე მისა.
და	ბალ.ვრც	ამისთჳს გარდარეული ჴდომაჲ და შური აქუს.
და	ბალ.ვრც	ამისთჳსცა არა აქუს ჴდომაჲ და შური ურთიერთას და არცაღა გონებასა მოუვალს, რამეთუ მრავალ[ნი] სავანესა მას სურვიელ არიან, რომელი აღუთქუა მხოლოდ-შობილმან ძემან ღმრთისამან მამისა მიერ თჳსისა, რომელ არს ცათა შინა.
და	ბალ.ვრც	და ესე არიან ძმანი და მოყუასნი ჩემნი, რომელთა შევეყავ და შევიწყნარე.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელთა ვჰგონებდი მოყუარედ და ძმად, იგინი უმტერეს არიან ყოველთა მტერთა ჩემთა.
და	ბალ.ვრც	ამისთჳსცა განვეშორე მათგან და მოვიძიე მშჳდობაჲ და მივსდევდი მას.
და	ბალ.ვრც	მიუგო მეფემან და ჰრქუა მას: წარწ[ყ]მედულო, ვერ დაინახე და ვერცა რაჲ მოიპოვე, გარნა წარწყმედაჲ თავისა თჳსისაჲ, რამეთუ აღილესე ენაჲ შენი გარდაქცევად ერისა,
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუმცა არა დამედვა აღთქუმაჲ ჩემი შენ თანა, აღებასავე სიტყჳსა შენისასა, მი-მცა-ვსცენ ჴორცნი შ~ნი დასაწუველად.
და	ბალ.ვრც	და აწ აღდეგ და ივლტოდე ამიერ სამეფოჲსაგან ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	და წარვიდა კაცი იგი მუნვე, უდაბნოსა გარე წმიდათა მამათა თანა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ აღიძრა მეფე ყოველთა ზედა ქრისტეანეთა და უმეტეს მონაზონთა ზედა მეუდაბნოეთა, რამეთუ თქუა: ესე არიან მავნებელნი და წინააღმდგომნი ნებისა ჩემისანი შუებათა და განცხრომათა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	და შესძინა ამის გამო დევნულებაჲ ყოველთა ქრისტეანეთაჲ და უმატა დიდებასა კერპთასა, და წარჩინებულ ყვნა მსახურნი მათნი.
და	ბალ.ვრც	4. და ვიდრე-იგი ცთომასა მას შინა იყო მეფე იგი, ესუა მას ყრმაჲ წული, რომელ არა შობილ იყო ყრმაჲ ეგევითარი შუენიერი მათ ჟამთა შინა.
და	ბალ.ვრც	და აღივსო მეფე იგი სიხარულითა დიდითა და უწოდა სახელი მისი იოდასაფ, და თქუა: ესე მიყვეს კერპთა ჩემთა, რამეთუ ვადიდენ იგინი.
და	ბალ.ვრც	და წარჰმატა შუება წარწყმედულებასა მისსა, და შეკრიბა სიმრავლე ვარსკულავთ მრაცხუველთაჲ, რაჲთა იხილოს საქმე ყრმისაჲ მის.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მათ ყოველთა თქუეს ერთბამად, ვითარმედ: მიიწევის ყრმაჲ ესე დიდებასა მეფობისასა, რომელ არავინ მიწევნულ არს ეგევითარსა მეფობასა და სიმაღლესა ქუეყანასა ჰინდოეთისასა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე მეფესა, აღივსო მწუხარებითა და ზოგად განეყო სიხარული იგი მისი.
და	ბალ.ვრც	და მერმე ბრძანა აღშენებად ქალაქი თჳსაგან ყრმისა მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და იყო ყრმაჲ იგი მუნ შინა.
და	ბალ.ვრც	და მიავლინნა რომელნი-იგი სარწმუნო იყვნეს მის თანა მსახურებად ყრმისა მისთჳს და ფუფუნებად (და ვითარ აღიზარდა ყრმაჲ იგი ჰასაკითა და ცნობითა, მერმე ბრძანა განყენებაჲ კაცთაჲ მისგან).
და	ბალ.ვრც	და რაჲთა ყოველსა, რომელსა სალმობაჲ რაჲმე შეემთხჳოს მათგანსა, განიყვანონ მიერ, რაჲთა არა იხილოს ყრმამან მან.
და	ბალ.ვრც	ესე ამისთჳს ყო მეფემან, რაჲთა არა ხილვაჲ ამისი მიზეზ რაჲსამე ექმნეს გამოძიებისა და მის გამო შჯულისაცა მკითხველ იქმნეს ქრისტეანეთაჲსა.
და	ბალ.ვრც	5. და მერმე ბრძანა განსხმაჲ ყოველთა ქრისტეანეთაჲ, მღდელთა და ყოველთა მორწმუნეთაჲ სამეუფოჲსაგან თჳსისა.
და	ბალ.ვრც	და ქადაგი წარავლინა და ჴმობდა იგი ძლიერად: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინმე ვპოო თქუენგანი შემდგომად სამისა დღისა, დასაწუველად მივსცნე იგინი.
და	ბალ.ვრც	და არღარავინ დარჩა ქრისტეანეთაგანი ქუეყანასა მას, ვიდრემდის ჴსენებაჲცა მათი ასწყჳდა.
და	ბალ.ვრც	და ესუა მეფესა მას კაცი ერთი თანამზრახვალი.
და	ბალ.ვრც	და ფრიად სარწმუნო იყო წინაშე მისსა და წარჩინებულ.
და	ბალ.ვრც	და იყო კაცი იგი სახიერ და კეთილის მყოფელ და საყუარელ ყოველთა შორის კაცთა, არამედ მეგობარნი ვინმე მეფისანი ეშურებოდეს მას და მძიმე უჩნდა უაღრესობაჲ იგი მისი მათგან, და ეძიებდეს მისთჳს ჟამსა მარჯუესა, რაჲთამცა შთააგდეს იგი ბოროტსა.
და	ბალ.ვრც	და განვიდა ოდესმე მეფე მოხილვად გარეშე ქალაქსა და (იყო) მზრახვალიცა იგი მისი მის თანა, და მიიწია ადგილსა რომელსამე.
და	ბალ.ვრც	და იხილა თანამზრახვალმან მან კაცი ერთი მდებარე ხესა ქუეშე, რომლისა თანა იყო ვნებაჲ ფერჴსა და ვერ ეძლო აღდგომად.
და	ბალ.ვრც	და ჰკითხა სეფე-კაცმან მან საქმე მისი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეგობართა მათ მეფისათა დაუგეს საბრჴე სეფე-კაცსა მას და ჰრქუეს მეფესა: არა უწყია, მეფე, ვითარმედ საყუარელსა ამას შენსა ჰნებავს დაპყრობად მეფობაჲ შენი და რაჲთა დაიმკჳდროს საყდარი სუფევისა შენისაჲ, რამეთუ დაუცხრომელად გარდააქცევს ერსა?
და	ბალ.ვრც	აწ უკუეთუ გნებავს, რაჲთა უწყოდი ჭეშმარიტად, არქუ მას, ვითარმედ: აჰა ესერა დაუტეობ სოფელსა, რამეთუ ცრუ არს, და მნებავს შერთვად მონათა მათ ღმრთისათა, რომელნი განვაბნიენ.
და	ბალ.ვრც	მაშინ იცნა სიტყუაჲ ჩუენი გამოცდასა მას შინა, და ვითარ გაზრახოს საქმე, რომლითა სცნა ორგულებაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ კაცთა მათ იცოდეს სეფეკაცისაჲ მის გულ-ჩჳლობაჲ ეგევითართათჳს სიტყუათა საუკუნოჲსა ცხორებისათჳს, და ამით ესევითარითა ჰგონებდეს წარწყმედასა მისსა მტერობით.
და	ბალ.ვრც	და მოუწოდა მეფემან საყუარელსა მას მისსა და გამოსცდიდა მას და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას და ვითარ აღვასრულენ დღენი ჩემნი,
და	ბალ.ვრც	და აწ ვჰხედავ, ვითარ ცუდად დავშურები და მეშინის, ნუუკუე მოიწიოს აღსასრული და ცარიელი ვპოო ყოვლისა მისგან.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმნეს კაცსა მას სიტყუანი იგი მეფისანი, აღიძრა სურვილითა ქრისტესითა სიტყუათა მათ ზედა და ცრემლოოდა.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მას: ცხონდინ მეფე, ცხონდინ უკუნისამდე!
და	ბალ.ვრც	დაღაცათუ წარუვალი იგი ძნიად შესაპყრობელ არს, არამედ ჯერ-არს ძიებაჲ მისი, და წარმავალი ესე, დაღაცათუ რაჲმე ტკბილ არს, არამედ უმჯობეს არს დატევებაჲ მისი, რამეთუ არს და ვითარცა არა არს, და რომელთა უხარის, ვითარცა არა უხარის,
და	ბალ.ვრც	და რომელნი იშუებენ, ვითარცა არა იშუებენ, და რომელთა შჭირს, ვითარცა არარაჲ შჭირს, რამეთუ ერთი იგი წარმავალსა შინა მოკლე და წარუვალსა შინა არაჲ, ხოლო ჭირი იგი ღმრთისათჳს მოკლესა შინა მოკლე და სრულსა მას შინა საუკუნო.
და	ბალ.ვრც	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს, არამედ არაჲ გამოუცხადა მას.
და	ბალ.ვრც	და მიიქცა სახედ თჳსა დიდითა მწუხარებითა და არაჲ უწყოდა, თუ ვინაჲ არს საცთური ესე, რომელ შთავარდა, ანუ ვინ განკურნოს გონებაჲ მეფისაჲ მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და დაადგრა უძილად ღამესა მას.
და	ბალ.ვრც	და მოეჴსენა კაცი იგი სიტყუათა მკერავი.
და	ბალ.ვრც	მოუწოდა და ჰრქუა მას: შენ მეტყოდე ოდესმე, ვითარმედ: განვჰკურნებ სიტყუვათა წყლულთა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას კაცმან: და არსცა ეგრეთ, ნუუკუე გიჴმსა რაჲა აწ?
და	ბალ.ვრც	ხოლო მან ჰრქუა მას: ესეოდენთა ჟამთა ვჰმსახურებდ მეფესა ამას და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე მის წინაშე.
და	ბალ.ვრც	ხოლო დღეს მძიმედ ვიხილე იგი ჩემდამო და ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ არა მაქუს მშჳდობაჲ მის თანა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ვნებულმან მან: და რაჲ მიზეზი იყო შორის შენსა და მისსა?
და	ბალ.ვრც	ხოლო მან ჰრქუა: არარაჲ უწყი, თჳნიერ სიტყუაჲ ერთი მრქუა მე და მე ვაუწყე უმჯობესი, და მე ვჰგონებ, ვითარმედ ცდით გამომცადა მე სიტყჳთა მით.
და	ბალ.ვრც	და უთხრა ყოველი იგი სიტყჳს გებაჲ, რომელი ყოფილ იყო შორის მათსა.
და	ბალ.ვრც	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი და ჰგონებს, ვითარმედ ეძიებ დაპყრობად მეფობასა მისსა, და ზაკუვით აზრახეს მას სიტყუაჲ ეგე.
და	ბალ.ვრც	აწ აღდეგ ხვალე და და(იყჳნე თა)ვი შენი და განიძარცუე სამოსელი შენი და შეიმოსე ძაძაჲ და მივედ მეფისა.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ გკითხოს მეფემან, თუ რაჲ არს ესე, არქუ მას: რომლისათჳსცა შენ მიწოდე, აჰა ესერა მე განმზადებულ ვარ, დაღაცათუ სიკუდილი უადვილეს არს კაცსა ზედა ფუფუნეულსა, ვიდრეღა თავს-დებად ცხორებაჲ ესე, არამედ არა მნებავს თჳნიერ შენსა ცხორებაჲ.
და	ბალ.ვრც	49. და ვითარ აღასრულეს დღესასწაული იგი, ჰრქუა მეფემან თედმას: რომლითა ღონითა ჯერ-არს მოქცევაჲ ძისა ჩემისაჲ?
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მიზიარე კეთილთა მათ სამეუფოთა, მეცა თანა-მაც, რაჲთა გეზიარო ჭირთა შინა ამის სოფლისათა, და ვითარცა ვინუკვე შენ მიერ, აწ ვიტანჯო შენ თანა, რაჲთა შენ თანაცა ღირს ვიქმნე სასურველსა.
და	ბალ.ვრც	და ყო კაცმან მან, ვითარცა ასწავა ვნებულმან მან.
და	ბალ.ვრც	და აღმოვიდა იჭჳ იგი გულისაგან მეფისა მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და განბოროტნა მონათა მათ ზედა ღმრთისათა და აღივსო გულის წყრომითა და შურითა.
და	ბალ.ვრც	6. და დღესა ერთსა განვიდოდა მეფე მოვლად გარემო ქალაქისა და იხილნა ორნი კაცნი, გამომავალნი ქალაქით, ქრისტეანეთაგანნი.
და	ბალ.ვრც	მოუწოდა და ჰრქუა: ვინაჲ კადნიერ იქმნენით არა განსლვად ქუეყანით ჩემით, ანუ არა გესმა[ა], ვითარ ჴმობდა ქადაგი იგი ჩემი თქუენდა მიმართ?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ მეფემან: და რამან დაგაყენნა აქამომდე?
და	ბალ.ვრც	მიუგო მეფემან და ჰრქუა მათ: ვითარ იტყჳთ ამას?
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მასმიეს მეფ(ისა) ვისიმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მეფესა მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთა[ჲ], რამეთუ სუსტად შეზავებასა ვჰხედავთ გუგათა შინა ამისთა.
და	ბალ.ვრც	და თქუენ სთქუთ, ვითარმედ ბრძანებისა ჩემისაგან განხუალთ ქუეყანით ჩემით, ამას არა შიშისათჳს სიკუდილისა ჰზამთა?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუეს მოწამეთა მათ ქრისტესთა: ჩუენ არა შიშისათჳს სიკუდილისა ვივლტით, არამედ, რაჲთა არა შემწე გექმნეთ ბოროტის-ყოფასა ჩუენ ზედა და მიზეზ გექმნეთ უღმრთოებასა შენსა, რომელი გეგულების მოწევნად ჩუენ ზედა, ხოლო შიში შენი არაოდეს მოსრულ არს გულსა ჩუენსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან გამოუკუეთა ქუაბი ქუეყანასა შინა და მუნ შინა ბრძანა აღზრდაჲ ყრმისაჲ მის მპოხილთა (!) მისთა თანა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ აღივსო მეფე იგი გულის წყრომითა დიდითა და ბრძანა დაწუვაჲ მათი ცეცხლითა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ აღესრულნეს მის ზედა ათისა წლისა ჟამნი, ბრძანა გამოყვანებაჲ ყრმისაჲ მის, რამეთუ არღა ეხილვა რაჲ დაბადებულთაგანი.
და	ბალ.ვრც	და სრულ იქმნა წამებაჲ მათი ქრისტესთჳს, ჭეშმარიტისა ღმრთისა, და ბრძანებაჲ დაიდვა შორის ყოველსა ერსა, რაჲთა, ვისცა მოჰხუდეს ქრისტეანეთაგანი, მოკლან.
და	ბალ.ვრც	მაშინ აღიძრნეს ყოველნი კერპთ მსახურნი და განძლიერდებოდეს საქმენი მათნი ბოროტნი, და იწყეს მიახლებად მეფისა სიკუდილითა და ბოროტის-ყოფითა მათითა.
და	ბალ.ვრც	და განამრავლეს ქუეყანასა მას მოწყუედაჲ ყოველთა ქრისტეანეთაჲ, და მრავალნი მღდელნი და უდაბნოს მყოფნი მონაზონნი დაწუნეს ცეცხლითა.
და	ბალ.ვრც	და მიერითგან დაიდვა წესად ქუეყანასა ჰინდოეთისასა დაწუვაჲ ცეცხლითა მკუდართა მათთაჲ წარმართთა შორის.
და	ბალ.ვრც	და არღარავინ დარჩა სუფევასა მისსა ქუეშე ერთიცა მორწმუნეთაგანი, რომელიმცა საცნაურ იყო ქრისტეანედ, გარნა რომელთა წარიწირნეს თავნი მათნი აღსაარებისათჳს სამებისა წმიდისა და სასოებისათჳს აღთქუმისა მის უტყუველისა,
და	ბალ.ვრც	და (ი)ყვნეს მრავალნი, რომელთა აქუნდა სარწმუნოებაჲ იესუ ქრისტესი ფარულად და ვერ შეუძლებდეს გამოცხადებად, ვითარცა-იგი სხუანი მოწამენი და აღმსაარებელნი სამებისანი.
და	ბალ.ვრც	და ესე ბოროტის ჩუენებანი მრავალნი და სატანჯველნი ფრიადნი აღასრულნეს მონათა მათ ზედა მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესთა ჭეშმარიტთა.
და	ბალ.ვრც	და იყო შუენიერ ხილვითა, და აქუნდა მას გონებაჲ მტკიცე და სრული.
და	ბალ.ვრც	და იღუწიდა მამაჲ მისი, რაჲთა არა აკლდეს წურთილებაჲ სიბრძნისაჲ და სწავლულებისაჲ, რომელი ჯერ-არნ მეფეთათჳს.
და	ბალ.ვრც	არამედ ესე ხოლო, რაჲთა არარაჲ უთხრან ამის საწუთროჲსა ამაოებაჲ და არცა სიკუდილისა შემთხუევაჲ და აღსასრულისა ქონებაჲ ცხორებასა კაცთასა.
და	ბალ.ვრც	და ესე ამისთჳს ქმნა, რამეთუ ჰგონებდა მეფე, ნუუკუე მიზეზექმნეს ყრმასა მას სა(უკუნოჲსა) გზისა ძიებისათჳს და რჩულისა საქმეთა გამოკითხვისათჳს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ყრმაჲ იგი ფრიად მიმღებელ იყო სიბრძნისა და გონება-შემწყნარებელ სწავლულებისა და გამომეძიებელ ყოველთა სიტყუათა გონიერებისათა, რომელ არასადა ყოფილ იყო ნათესავსა მას შორის ეგევითარი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფე იგი განკჳრვებულ იყო საქმეთა მის ყრმისათა და არაჲ იცოდა, თუ რაჲ ჯერ-არს მისთჳს: სიხარული მეცნიერებასა და სისრულესა მას მისსა, ანუ ურვაჲ და მწუხარებაჲ სიტყჳსა მისთჳს ვარსკულავთ მრაცხუველთაჲსა, რომელი თქუეს შობასა მისსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ყრმამან მან გულისჴმა-ყო იჭჳთ შეწყუდევაჲ მისი ქალაქსა მას შინა, და ვითარ არავის შეუტეობდა მამაჲ მისი მის ზედა და არცა ვიდრე მას ფლობა-სცემდა განსლვად.
და	ბალ.ვრც	და გულს ეტყოდა ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.ვრც	და ბრძანა მეფემან დადგინებად ყოველი უხილავი მისგან თითოეულად, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, რაჲ არს, და დედანიცა შემკობილნი დაადგინნენ გზასა ზედა მისსა. და მათ ყვეს ეგრე.
და	ბალ.ვრც	და მერმე მოიქცა და თქუა: მამაჲ ჩემი უფროჲს არს ჩემსა და ყოველივე იცის, რაჲ ჯერ-არს ჩემდა და მე არა მიღირს, რაჲთამცა იჭჳ მაქუნდა მისა მიმართ უმჯობესისა ჩემისათჳს.
და	ბალ.ვრც	[ხოლო] ყრმაჲ იგი იკითხვიდა თითოეულსა მათგანსა და იგი[ნი] უთხრობდეს.
და	ბალ.ვრც	და იყო ესრეთ, ვიდრემდის შეიძინა სისრულესა სიბრძნისა მისისასა, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: დაღაცათუ მამმ~აჲ არს ჩემი, არამედ არავე უჯერო არს, თუ მეცა ვიხილო თავისა ჩემისათჳს უმჯობესი,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ თჳთ ჰასაკი მაქუს და არარას უმეტესობასა ვჰხედავ მათ თანა, არამედ მიღირს-ვე, არარაჲთა უმჯობეს[ს]ა თავისა ჩემისასა მათგან ველოდი, და არა თჳთ გამოვიძიო, რაჲ-იგი ჯერ-არს, ვითარცა ყოველი კაცი ჰყოფს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მამაჲ მისი ფრიად ჰყოფდა ნებასა მისსა და არა განამრავლებდა მისლვასა მი[ს]სა ყოველსა ჟამსა.
და	ბალ.ვრც	და დაიდვა ყრმამან მან გონებასა თჳსსა ამის ჯერისათჳს, რაჲთა ჰკითხოს მამასა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	და მერ(მე თქუა): არა არს შეწყუდეულებაჲ ჩემი, გარნა მამისა ჩემისა მიერ;
და	ბალ.ვრც	თუ ვჰკითხო, არა მითხრას ჭეშმარიტი, და შფოთსაცა შევაგდო გონებაჲ მისი გამოძიებითა ჩემითა, არამედ სხჳთ ვიღუაწო ზედა-მიწევნად საქმისა ამისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და იყო მსახურთა შორის მის ყრმისათა კაცი ერთი, რომლისაჲ უმეტესი სიყუარული აქუნდა ყრმასა მას უმეტესისა ნუკევისა მისისათჳს, და მის მიერ ჰგონებდა ცნობასა საქმისა მისისასა.
და	ბალ.ვრც	და იწყო მისა მიმართ განმრავლებაჲ სიყუარულისაჲ და პატივის-ცემისაჲ, და წინა-უყოფდა ყოველთა კეთილთა და შემდგომთაცა უქადებდა.
და	ბალ.ვრც	და დაიჯერა ესე მზარდულმან მან, და იცოდა სიმართლე ენისა მისისაჲ.
და	ბალ.ვრც	(და ვითარცა) ცნა ყრმამან მან, ვითარმედ უპოვნია ადგილი კაცისა მის თანა, და ჰკითხა იდუმალ და ჰრქუა: გკითხავ შენ საქმესა ერთსა;
და	ბალ.ვრც	უკუეთუ მითხრა იგი ჭეშმარიტად, უწყი, ვითარმედ მეგობარი ჩემი ხარ და საყუარელი უმეტეს ყოველთა კაცთა, და შენცა სადგური ჰპოო ჩემ თანა;
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ დამიმალო, დასასრული ჰყო სიყუარულისა ჩემისაჲ და განწყუედაჲ იმედისა შენისაჲ დღეს და შემდგომადცა ჟამთა, რომელ მოველი მეფობასა მამისა ჩემისასა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მზარდული იგი გულ-პყრობილ იყო მისა მიმართ სიმართლისა მისისათჳს და დამალვისა სიტყუათა მისთათჳს, თუ რაჲმე უთხრას, და ჰრქუა მას: მკითხე რაჲცა გნებავს, რამეთუ არაჲ დაგიფაროს სულმან ჩემმან.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ყრმამან მან: მითხარ მე, რაჲ არს საქმე ჩემი და მამისა ჩემისა, რომელ ესრეთ შეუწყუდევივარ (ესრეთ)სა ადგილსა და გაუყენებივარ კაცთაგან და კაცნი ჩემგან?
და	ბალ.ვრც	მიუგო მზარდულმან მან და ჰრქუა: მე გითხრა საქმე ესე და ზედა-მიგაწიო ჭეშმარიტად, რამეთუ ვარსკულავთ მრაცხუველთა არწმუნეს საქმე ესე მამასა შენსა ამის ჯერისათჳს, რაჟამს მოსრნა მამამან შენმან კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი და განაბნინა ქუეყანით მისით.
და	ბალ.ვრც	და იკითხნა დედანიცა იგი. ხოლო მათ ჰრქუეს: ესე ეშმაკნი არიან, რომელნი აღაშფოთებენ და წარსწყმედენ კაცთა.
და	ბალ.ვრც	ამისთჳს შეეშინა მამასა შენსა, ნუუკუე მისდრკე ნებასა მათსა და ერჩდე სიტყუათა მათთა და განგაყენა კაცთაგან, რაჲთა არა მიზეზ-ექმნე უცხოჲსა რჩულისა შემოღებად.
და	ბალ.ვრც	მიუგო ყრმამან მან და ჰრქუა მას: და (რანი კაც)ნი არიან ღმრთის მსახურნი ესე, რომელთა ესევითარ[ი] ბოროტი შეამთხჳა მამამან ჩემმან?
და	ბალ.ვრც	ხოლო მზარდულმან მან განუმარტა ყოველი საქმე ქრისტეანეთაჲ და მიაწია ყოველთა სათნოებათა მათთა ზედა.
და	ბალ.ვრც	და აღივსო ყრმაჲ იგი სიყუარულითა მათ ეშმაკთაჲთა.
და	ბალ.ვრც	და ჰკითხვიდა მამაჲ ყრმასა მას: რომელი უშუენიერესი იხილე სლვასა მას შენსა შინა?
და	ბალ.ვრც	ხოლო ყრმამან მან ჰრქუა: არარაჲ ვიხილე უშუენიერესი მათ ეშმაკთასა და არცა რაჲ უსაწადელეს არს ჩემდა მათსა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ბრძანა მეფემან გამოსხმაჲ პალატისაგან ძისა თჳსისა ყოველთა მსახურთა მისთაჲ და დადგინებად ადგილსა მათსა გამორჩეულნი ყოველთაგან საბრძანებელთა მისთა დედანი შუენიერნი და ქმნულ-კეთილნი მსახურებასა მისსა ზედა.
და	ბალ.ვრც	და აღივსო პალატი მისი შფოთითა მათითა.
და	ბალ.ვრც	და ფრიად იტანჯებოდა ძე მეფისაჲ საბრჴისა მისგან, რამეთუ არარაჲთ უფრო აღძრა გონებაჲ მისი, ვითარ ამით ჯერითა.
და	ბალ.ვრც	და ამცნო მეფემან ქალთა მათ, რაჲთა შეემღერდენ და აზრზენდენ ყოველსავე ჟამსა დღე და ღამე, და იმკვებოდიან და მოაჴსენებდენ ყოველთა სახეთა საცთურისათა, რომლითა შეუძლონ აღძრვაჲ მისი გულის-თქუმად.
და	ბალ.ვრც	და ოდესმე ეჩუენნიან სამოსლითა და სახითა მამაკაცობრივითა, და ოდესმე საჭურველითა შეიმკვნიან და ვლენედ წინაშე მისსა, და ოდესმე სახითა მონადირეთაჲთა, და ოდესმე ქნარითა და ნესტჳთა და წინწილითა და თითო-პირითა ს[ახიო]ბითა შემკობილნი აწყინებედ,
და	ბალ.ვრც	და ოდესმე ებრძვიედ და ზედა მიეჭრებიედ განშიშულებულნი და ეტყჳედ მრავალსა სიტყუასა აღძრვისასა, და მოაჴსენებედ, რაჲთა განვიდენ ნადირობად და მოთხვად სამოთხეთა შინა საშუებელთა.
და	ბალ.ვრც	და რაჟამს განვიდის ძე მეფისაჲ, იგინიცა მის თანავე ასხდიან ჰუნეთა და არბევედ გარემო მისსა.
და	ბალ.ვრც	და ამას ყოველსა შინა აწუევედ ნებასა მეფისასა და დაუჴსნიედ შჯულსა მისსა უფროჲს სიტყჳსა მამაკაცობრივისა.
და	ბალ.ვრც	და იყო იგი უშუენიერეს მათ ყოველთასა ხატითა და უგონიერეს სიბრძნითა, და უყუარდა იგი ძესა მეფისასა ქმნულ-კეთილობისა და სიბრძნისა მისისათჳს, რამეთუ იყო იგი ფრიად გონიერ და სიტყუა-პოვნიერ.
და	ბალ.ვრც	და მრავალ გზის ამხილებნ ძე მეფისაჲ საქმესა შჯულისასა და განაცდინ განქარვებასა ამის სოფლისასა, და მოაჴსენებნ ღმერთსა და ამხილებნ ცთომასა კერპთ მსახურთასა.
და	ბალ.ვრც	ესმა ესე მეფესა და განიხარა სიყუარულისათჳს მის ქალისა მიმართ, რამეთუ ჰგონებდა, ვითარმედ იძლიოს მის მიერ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო დღესა ერთსა ჰრქუა დედაკაცმან მან იოდასაფს: უკუეთუ გნებავს, ძეო მეფისაო, რაჲთა ვისმინო შენი, რომელსა-ესე მაწუევ, განმისუენე შენ თანა წელიწადსა ერთსა, და მიგცე აღთქუმაჲ, რაჲთა აღვიარო შჯული შენი და ვჰმონებდეთ ღმერთსა შენსა ორნივე ვიდრე სიკუდილამდე.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ ქალსა მას: და ვინაჲ არს ჩემდა ნუგეშინის-ცემაჲ, უკუეთუ სიკუდილმან წარმიტაცოს უწინარეს ერთისა წელიწდისა?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა დედაკაცმან მან: უკუეთუ გეწიოს სიკუდილი, მას შინა სასყიდელი გაქუნდეს მოქცევისა ჩემისათჳს და არა ბრალეულ იყო ნების ყოფისა ჩემისათჳს, რამეთუ იტყჳ შენ, ვითარმედ: ქორწილი წმიდა არს.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: ეგრეთ არს, არამედ არა მაქუნდეს მადლი მოთმინებისაჲ მათ თანა, რომელთა დაითმინეს და დაშრიტეს საჴუმილი იგი ჴორცთაჲ, და მერმე მეშინის,
და	ბალ.ვრც	8. და ვითარცა მოვიდა მამაჲ მისი, ჰრქუა მას: მინებს საქმისა რაჲსამე ცნობაჲ შენგან, რომლისა მიერ დიდსა ურვასა და მწუხარებასა შინა ვარ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ყრმამან მან: მითხარ-ღა, მამაო და უფალო ჩემო, რომლისა საქმისათჳს გიყოფია შეწყუდევაჲ ჩემი ადგილსა ამას და რაჲსათჳს კაცთა აყენებ შემოსლვად ჩემდა?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მამამან მისმან: მინებს, შვილო, რაჲთა არარაჲ იხილო, რომლითა ზრუნვიდეს გული შენი და კიდე-ვყვნე განმრყუნელნი შუებათანი ვნებანი შენგან.
და	ბალ.ვრც	და დიდი ურვაჲ მოაწიე ჩემ ზედა ამით ჯერითა, რამეთუ სული ჩემი სურვიელ არს ყოვლისა მიმართ, რომელი არს გარეშე კართა ამათ ჩემთა, დიდითა წადილითა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო აწ გლოცავ, მამაო, და ვევედრები მეუფებასა შენსა, რაჲთა განმიტეო და განვიდე, და ვიხილო ქუეყანაჲ, არასადა რაჲ გარდავჴდე მცნებათა შენთა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე მეფესა, შეუძნდა ფრიად, ვითარმედ შეიწრდა მის ზედა გონებაჲცა მისი მისგან და გულისჴმა-ყო, უკუეთუ დააყენოს ნებაჲ მისი მისგან, და განამრავლნეს ურვანი მისნი, განუმწარდეს ყოველი საშუებელი მისი.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ჰრქუა მას: შვილო, უკუეთუ გნებავს რაჲ, დღე აჯდომაჲ და განსლვაჲ კაცთა თანა, იყავნ ნებისაებრ შენისა.
და	ბალ.ვრც	და ამცნო მეფემან, რომელნი-იგი განჰყვებიედ ყრმასა მას, რაჲთა ავლინებდენ ადგილთა შუენიერთა და აკრძალებდენ ყოველი რომელი უშუერ არს წინაშე თუალთა კაცთაჲსა,
და	ბალ.ვრც	და რაჲთა აღუდგინნენ გზათა ზედა სახიობანი, მემღერნი, რაჲთა ამით განცხრომითა შეაქციოს გონებაჲ მისი გამოძიებისაგან საქმეთა ამის სოფლისათა.
და	ბალ.ვრც	და განმრავლდა განსლვაჲ ყრმისაჲ მის, ვითარცა უნდა, გარემო ქალაქსა, სადაცა ჰნებავნ.
და	ბალ.ვრც	და დღესა ერთსა ვიდოდა რაჲ ყრმაჲ იგი, იხილნა ორნი ვინმე კაცნი: ერთი მათგანი ფრიად ვნებული სიგონჯითა და ერთი –მწუხარე, რომელი მიჰყვანდა სხუათა.
და	ბალ.ვრც	უდებ იქმნეს მოყუასნი მისნი და არარაჲმე განაშორნეს ვნებულნი იგი გზისა მისგან მისისა მ[ს]გავსად ჩუეულებისა მათისა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილნა იგინი ყრმამან მან, ზარგანჴდილ იქმნა ხილვისაგან მათისა, და ჰკითხვიდა მათთჳს მოყუასთა თჳსთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მათ ჰრქუეს: ესენი კაცნი არიან, რომელთათჳს ვნებაჲ შემთხუეულ არს, ვითარცა კაცთა შეემთხჳის ვნებაჲ, და დარღუეულობაჲ ესე შინაგანისა სენისაგან არს, ხოლო მწუხარებაჲ ესე შემთხუევაჲვე არს ვნებისაჲ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ ყრმამან მან: და ესევითარი ყოველთა კაცთა შეემთხუევისა?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ ყრმამან მან: უკუეთუ საცნაურ არიანა კაცთა შორის, რომელთა ესე შეემთხუევის და რომელთა არა?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუეს მას: ზოგთა შეემთხუევის და რომელნიმე დაუშთებიან, არამედ გამორჩევით არაჲ იქმნების.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ ყრმამან მან: და არავინ არს, რომელმანმცა იცოდა გამორჩევით ჭეშმარიტად, ვითარმედ ესე არა შეემთხუევის? ჰრქუეს მათ: არავინ არს.
და	ბალ.ვრც	მაშინ იწყო განზრახვად და გულის სიტყუად, და განჰკრთა გონებაჲ მისი და იცვალა ფერი მისი, და მიიქცა დამძიმებული ურვითა.
და	ბალ.ვრც	და შემდგომად ამისა განვიდა კუალად და იხილა ბერი ვინმე ერთი ფრიად მოხუცებული, დაღონებული ქუეყანად, რომლისა ფერი პირისა მისისაჲ დაშავებულ იყო და თმაჲ თავისა მისისაჲ სპეტაკ, და ჴორცნი მისნი შემჭნარ
და	ბალ.ვრც	და პირსა მისსა არღარა იყო კბილი და სიტყუაჲ მისი უშუერ, და ვითარცა ბღუნვით იყო სლვაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა ბერი იგი იხილა, კუალად შეჰზარდა ხილვაჲ მისი და იწყო კითხვად მოყუასთა თჳსთა მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მათ ჰრქუეს: ესე დაძუელებული არს დღეთაჲ, რომელი მიწევნულ არს შემატებითა დღეთაჲთა მოკლებასა ძალისასა, ვიდრემდის საზომსა ამას მოიწია, რომელსა ჰხედავ, და ყოველთა დღეთა მოაკლდების.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ყრმამან მან: და ყოველთა ზედა მოიწევისა ესე?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ყრმამან მან: და შემდგომად ამისა რაჲღა-მე იყოს?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ყრმამან მან: და ოდეს მოიწევის კაცი საზომსა ამას?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ ყრმამან მან: და რაჲ არს თუე? ჰრქუეს მათ: ოცდაათი დღე.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ ყრმამან მან: და შემდგომად ამისა ღონე არა არსა სიკუდილისაგან ანუ ესევითარისა სიბერისაგან და მაშინღა სიკუდილი?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ყრმამან მან: ამათ შუვა ვნებანი იგი, რომელ ვიხილენ, სიგონჯე იგი და მწუხარებაჲ შე-ვეემთხუევიანა კაცთა, და ვერვინ გულ-პყრობილ იქმნებისა მისგან, თუმცა უშიშ იყო?
და	ბალ.ვრც	მაშინ თქუა ყრმამან მან: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ საწუთროთაჲ ამათ თანა, რომელნი ვიხილენ, და არავის აქუს მშჳდობაჲ სიკუდილისაგან ადრე გინა თუ ნელიად, და ახლოს არს ნელადი იგი ადრისაგან, და ახლოს არს დღე შემდგომად დღისა თჳსა შინა,
და	ბალ.ვრც	და მსწრაფლ შეუდგს თუესა წელიწადი და ადრე წარმავალ არიან წელიწადნი დალევნად ცხორებასა კაცისასა, დაღაცათუ საზომსა და დასასრულსა ცხორებისასა მიიწიოს. და წარვიდა ყრმაჲ იგი.
და	ბალ.ვრც	და ესე იყო გულის სიტყუაჲ მისი, ზედაჲსზედა მოუკლებელად აქცევნ სიტყუათა ამათ ზეპირით და გულსა შინა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	და მიერითგან იწყო ურვად და გულის სიტყუად, და არღარად შეჰრაცხა საშუებელი ამის სოფლისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და განუმრავლდებოდეს ურვანი დღითი-დღე.
[დ]ა	ბალ.ვრც	[დ]ა (ამა)ს ყოველსა თანა ესათნოებოდა მამასა თჳსსა;
და	ბალ.ვრც	და რაჟამს შეემთხჳის, იწყის განცხრომად და მხიარულებად, ნუუკუე ცნას მამამან მისმან, რაჲ-იგი არს გულის სიტყუაჲ მისი და დააყენოს იგი მიერითგან განსლვად ქალაქით.
და	ბალ.ვრც	და რაჟამს იხილის ვინმე მეტყუელი მეცნიერად, ყურად-იღებნ გულსმოდგინედ სიტყუათა მისთა, რაჲთამცა ესმა ვისგანმე ჭეშმარიტი რაჲმე, რომლითა განუქარდა მწუხარებაჲ გულისა მისისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და მოუწოდა დღესა ერთსა მზარდულსა მას და ჰრქუა მას: არავინ იცია აქა კაცი, რომელი არა წესსა ზედა ჩუენსა ჰგიეს?
და	ბალ.ვრც	ხოლო მან ჰრქუა მას: იყვნეს აქა კაცნი, რომელნი მოგაჴსენენ შენ უწინარეს ამისსა, რომელთა ქრისტეანე და ღმრთის მსახურ სახელ-ედებოდა, რომელნი ეძულებოდეს სოფელსა ამას და საშუებელთა მისთა და ეძიებდეს, ვითარ-იგი იტყოდეს, სუფევასა საუკუნესა.
და	ბალ.ვრც	და წესი მათი არა მსგავს არს წეს[ს]ა ჩუენსა, და არცა საქმენი მათნი – საქმ[ესა ჩუენსა].
და	ბალ.ვრც	არამედ მეფე შეემტერა და განასხნა ქუეყანით ჩუენით და მრავალნი მათგანნი მოსრნა პირად-პირადითა ტანჯვითა და ცეცხლითა, ვითარცა-იგი გაუწყე შენ, და აწ არღარავინ ვიცი მათგანი ქუეყანასა ჩუენსა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა წარმოუთხრნა მზარდულმან მან საქმენი მათნი, აღიძრა გონებაჲ მის ყრმისაჲ მათთჳს და სწადოდა ხილვაჲ მათი.
და	ბალ.ვრც	და იყო ვითარცა კაცი, რომელი ეძიებ[ს] წარწყმედულსა რასამე თჳნიერ ყოვლისა ღონისა.
და	ბალ.ვრც	და განაცხადა სიძულილი საწუთროჲსაჲ და ძაგებაჲ მისი, ვითარმედ: შეურაცხ არს საშუებელი ამის სოფლისაჲ წინაშე მის[ს]ა.
და	ბალ.ვრც	და სძაგებდა ყოველთა გზათა და მოყუარეთა მისთა, ვიდრემდის განჴდა ჰამბავი მისი ყოველთა ადგილთა,
და	ბალ.ვრც	და რომელთა ესმა, ადიდებდეს ღმერთსა სამებით ცნობილსა და ერთ-არსებით დიდებულსა, რომლისა ჰშუენის დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ბალ.ვრც	9. ესმა ვისმე კაცსა ღმრთის მოყუარესა, რომელი განშუენებულ იყო წესითა მონაზონთაჲთა და სავსე იყო იგი სულითა წმიდითა და ყოვლითა სიბრძნითა, რომლისა სახელი ბალაჰვარ, ქუეყანასა სარნადიბისასა.
და	ბალ.ვრც	ეუწყა ძისათჳს მეფისა, ვითარმედ: სწადის და სურვიელ არს შჯულსა იესუ ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისასა.
და	ბალ.ვრც	და მოვიდა სამეუფოდ ნავითა და განიძარცუა სამოსელი მონაზონთა წესისაჲ და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ.
და	ბალ.ვრც	და იწყო აღრევად [თანა] კაცთა.
და	ბალ.ვრც	და განამრავლა მისლვაჲ კარად მეფისა, ვითარცა სხუანი კაცნი, ვიდრემდის შეისწავლნა კაცნი და ცნა კაცად-კაცადისა მათისა სადგური წინაშე მეფისა და ძისა მისისა.
და	ბალ.ვრც	და ცნა სადგური მზარდულისაჲ მის წინაშე ძისა მეფისა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ, რაჲთა გეშინოდის ღმრთისა და შეეყო ნებასა მისსა ყოველთა დღეთა შენთა და განეშორო ყოველთა ვნებათა სოფლისათა,
და	ბალ.ვრც	და დაიხუედრა დღესა ერთსა სიტყჳს ყოფად მის თანა იდუმალ და ჰრქუა: მე კაცი ვარ ერთი უ[ც]ხოჲ და შორით მოსრულ ვარ, და ჩემ თანა ჭურჭელი არს დიდისა სასყიდლისაჲ და დამიფარავს იგი კაცთაგან, და ვერვისა გულ-პყრობილ ვიქმენ გამოცხადებად თჳნიერ შენსა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ვესავ სიკეთესა შენსა და გონიერებასა შენსა, რაჲთა სათნო-მეყო და დამიფარო საქმე მისი ვისგანვე.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მზარდულმან მან: გულპყრობილ იქმენ ჩემდა, რამეთუ მე ვიღუაწო ნებაჲ შენი ყოვლითა ძალითა ჩემ(ი)თა ერთგულებით, და არავის გამოუცხადო იგი, გარნა თუ ვისი შენ გენებოს.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ არა წარსწყმედს ღმერთი სასყიდელსა შრომისასა და არცა წარუმართებს საქმესა იჭჳსასა, და განძლიერდი, რამეთუ არა განმცდელ არს უფროჲს ძალისა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ჭურჭელი ესე, რომელი მე მაქუს, უმჯობეს არს წუნწუბასა წითელსა, რამეთუ ბრმათა აღუხილავს თუალთა და ყრუთა ასმენს და უტყუთა ატყუებს, და კეთროანთა განსწმედს, მკელობელთა ავლინებს და უძლურთა განაძლიერებს და ნაკლულევანთა განამდიდრებს,
და	ბალ.ვრც	და ყოველსა სნეულებასა ჰკურნებს, და მტერთა ზედა მძლე ჰყოფს და ეშმაკთა აოტებს ახლის პიროვანთაგან, და ყოველსა საწადელსა გულისასა მოატყუებს კაცსა.
და	ბალ.ვრც	დღითი-დღედ გეჴსენედ და იწურთიდი გონებასა შენსა, შეიპყრობდ საქმესა განცდით და ნუ სიტკბოებისათჳს შესცხარდები პირველ გამოცხადებისა, და ნუცა სიმწარისათჳს განაგდებ;
და	ბალ.ვრც	რამეთუ იტყჳ რასამე, რომელი არასადა მასმიეს ესევითარი, და განმტყუვნებასა შენსა ვერვე დავიდებ გულსა ჩემსა სიბრძნისათჳს, რომელსა-ესე ვჰხედავ შენ თანა.
და	ბალ.ვრც	უკუეთუ ჯერ-იყოს სამეუფოდ, ვაუწყო მისთჳს ძესა მეფისასა, რამეთუ არა ჯერ-არს ჩემდა, თუმცა უქე რაჲმე უფროჲს ზომისა და შემდგომად ხილვისა მისისა არა ეგრეთ პოვა, ვითარ-იგი ვაუწყე მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ ბრძენმან: შენ ითხოვ, რაჲთა გიჩუენო იგი, და ჭურჭელსა მას ვერვინ შემძლებელ არს ხილვად, გარნა თუ ვის თანამე ორნი საქმენი იყვნენ: სიფრთხილე თუალთაჲ და სიწმიდე ცოდვათაგან,
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ იხილოს იგი მრუმედ მხედველმან და ცოდვათა ზედა დადგრომილმან, მიუღოს ნათელი თუალთაჲ და განურყუნას საცნობელი გონებისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და მე კაცი ვარ მკურნალი და ვჰხედავ მრუმედ მხედველობასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე სიბრწყინვალემან მისმან მისტაცოს ნათელი თუალთა შენთა, არამედ მასმიეს ძისა მეფისა რჩულიერად ქცევაჲ და სიწმიდით ცხორებაჲ ყოველთაგან საქმეთა უკეთურთა,
და	ბალ.ვრც	უკუეთუ კეთილ იყოს, განიკითხევდ გულსა შენსა, რაჲთა არა შეგიჴდეს იჭჳ და ნუ მსწრაფლ დაამტკიცებ მოწევნულთა გულის სიტყუათა ვიდრემდის არა გამოსცადო დაწყნარებულებით და კრძალვით,
და	ბალ.ვრც	რაჲთა არა მიდრკეს გონებაჲ [შენი] ნებასა და გულის-თქუმასა, შეგაეჭოს კეთილსა და მოგატყუას ბოროტი.
და	ბალ.ვრც	აწ მე ვევედრები შენთჳს მამასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესა, ღმერთსა დამბადებელსა ცათა და ქუეყანისასა, მტკიცესა და შეურყეველსა და სულსა წმიდასა თანაარსსა, რომელსა არა აქუს აღსასრული,
და	ბალ.ვრც	საშინელსა და სახიერსა, ძლიერსა და მოწყალესა, უხილავსა და გამოუთქუმელსა, მეუფესა კაცთ მოყუარესა, მეცნიერსა და არა უდებ მყოფელსა, რომელი ყოვლად ძლიერ არს.
და	ბალ.ვრც	და მას თანა ყრმაღა არს და მახჳლ თუალითა, და მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა შემძლებელ იყოს ჭურჭლისა მის ხილვად.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მზარდულმან მან: გულისჴმა-მიყოფიან ყოველნი სიტყუანი შენნი და მე კაცი ვარ განფრდილი ცოდვათა შინა და არღარა მნებავს ხილვად ჭურჭელი იგი, და ამას თანა იტყჳ,
და	ბალ.ვრც	და არა არს უძლურებაჲ მის თანა, რომელმან აღუთქჳს და არა ეცრუვის.
და	ბალ.ვრც	ვითარმედ არა მახჳლად მხედველ ვარ და არა მნებავს საწუთროსა ზედა ხილვაჲ მისი, და მე ვჰგონე[ბ], ჭეშმარიტსა იტყჳ და არა სტყუვი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ჭეშმარიტსა გეტყჳ, გრწმენინ ჩემი და ნუ გეშინინ მეფისა ძისა თხრობად, რამეთუ იგი ღირსვე, არა ესევითარი ჭურჭელი დაფარვად მისგან სადგურეობასა ზედა შენსა წინაშე მისსა,
და	ბალ.ვრც	შეიწყნარის და არა განწირის, რომლისაგან ძრწიან ყოველნი დაბადებულნი და ქედ-დადრეკილ არიან წინაშე საშინელებასა ღმრთეებისა მისისასა,
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ მიაწიო ესე მისა, შეიმატო პატივსა და დიდებასა წინაშე მისსა უმეტეს ყოველთა მოყუასთა შენთა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ შევიდა მზარდული იგი წინაშე მეფისა ძისა და უთხრა მას ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან ბრძნისა.
და	ბალ.ვრც	რაჲთა წმიდა გყოს ჭეშმარიტ წინამძღუარ კეთილისა, თითის საჩუენებელ მოშიშებითა, ამხილველ ბრმათა, მასმენელ ყრუთა, მამხილებელ უდებთა და მტერ სოფლისა,
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმნეს სიტყუანი მზარდულისანი, და ვითარ იგი საკჳრველსა რასამე უთხრობდა ჭურჭლისა მისთჳს, იგრძნა, ვითარმცა სულითა და ჰგონებდა, ვითარმედ პოოს საწადელი მისი ბალაჰვარის თანა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ბრძანა შემოყვანებაჲ მისი და ჭურჭლისაჲ მის თანა ფარულად.
და	ბალ.ვრც	მოყუარე წმიდათა და მოძულე ვნებათა, ვიდრემდის მიგაწიოს ჩუენითურთ ადგილსა მას, რომელი აღუთქუა ქრისტემან პირითა მით უტყუველითა მოუგონებელსა, უსმენელსა და უხილავსა სასუფეველსა მისსა,
და	ბალ.ვრც	10. და შეიყვანა ბალაჰვარ და აქუნდა თანა მოთხე მცირე და აჩუენებდა მით, ვითარმცა თუალი რაჲმე ედვა მას შინა.
და	ბალ.ვრც	ვითარცა დადგა იგი წინაშე ძისა მეფისა, მისცა მას მშჳდობაჲ და იწყო ლოცვად მისთჳს, ვითარცა-იგი ჯერ-არს წინაშე მეფეთა.
და	ბალ.ვრც	და ეგრევე სახედ პატივ-უყო ძემან მეფისამან, და მოიკითხა იგი სიხარულით და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა ადგილ-სცეს და განვიდეს მათგან.
და	ბალ.ვრც	თუალნი ჩუენნი განმარტულ არიან და ქედნი ჩუენნი დადრეკილ არიან წინაშე მისსა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა განვიდა იგი, უბრძანა ბალაჰვარს დაჯდომაჲ და ჰრქუა: მიჩუენე ჭურჭელი იგი, რომელ მოგიღებიეს.
და	ბალ.ვრც	მიუგო ბალაჰვარ და ჰრქუა: არა ჯერ-არს ჩემდა, თუმცა უდბად რაჲმე შეგამთხჳე და ჭურჭელი ესე ეგრე(თ) არს, [ვითარცა]-იგი გაუწყა მზარდულმან შენმან, და ვერვინ შემძლებელ არს ხილვად მისა, გარნა წმიდაჲ და უბიწოჲ, რომელი სრულ არს გონებითა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იხილოს თუ იგი უძლურმან გონებითა, იგიცა მოაკლდეს და სახედველნიცა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მნებავს გამოცდაჲ შენი სიტყჳთა და სიტყჳს-ყოფაჲ შენ თანა, და უკუეთუ შემძლებელად გიხილო ხილვასა მისს[ა], გიჩუენო იგი,
და	ბალ.ვრც	ვითარცა ესმა ესე ყოველი, განჴურდა იოდასაფ სიტყუათა მათ ზედა წმიდისა მამისა ბალაჰვარისთა და აღიჩჩუა გული და იწყო ტირილად, და ჰრქუა ბალაჰვარს: რავდენისა ჟამისაჲ ხარ, წმიდაო მამაო?
და	ბალ.ვრც	რამეთუ შენთჳს მომიღებიეს და არა სხჳსა ვისთჳსმე, და მე ვესავ ღმერთსა, ვითარმედ მიწუთომილ ხარ საზომსა ხილვისა მისისასა, და მისწუთეცა, თუ უფალსა უნდეს.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას იოდასაფ: ვითარ მეტყჳ ამას, რამეთუ გხედავ მოხუცებულად და სამეოცის წლის საგონებელ ხარ.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ გიხილე, ძეო მეფისაო, და მომითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწავლელად, ვითარცა იგი პატივ-სცი დიდებულთა პალატისა შენისათა.
და	ბალ.ვრც	მიუგო იოდასაფ, ძემან მეფისამან, ამისთჳს, რამეთუ ფრიად მაქუს სასოებაჲ სარგებელ[ისა]თჳს შენ [მიერ] და მოღებად საწადელი სულისა ჩემისაჲ შენგან.
და	ბალ.ვრც	და ცხორებაჲ სიცოცხლესა ჰრქჳან, და სიცოცხლე არარაჲ არს თჳნიერ შჯულისა ქრისტესისა და საქმეთა მისთა, და ესე არა იყო ჩემ თანა, გარნა ათორმეტით წლითგან.
და	ბალ.ვრც	11. ჰრქუა მას ბალაჰვარ: [დაღაცა]თუ ჰყავ ესე, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს მეფე ვინმე მორწმუნე, რომელი იყო სახიერ და მეძიებელ სიმართლისა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ იგი ვიდოდა დღესა ერთსა სიმრავლითა ერისაჲთა, იხილნა ვინმე კაცნი ორნი უნდოჲთა სამოსლითა, რომელი შეძერწულ იყო სანაგვით პოვნილითა.
და	ბალ.ვრც	და სიყჳთლე პირთა მათთაჲ აუწყებდა სიგლახაკესა მათსა და ჭირვეულობასა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: ვითარ უკუე ჰყოფ კაცსა, რომელი ჭამს და სუამს და მიმოვალ[ს] მკუდრად?
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან იცოდნა იგინი, და ვითარცა იხილნა იგინი, მსწრაფლ ჩამოვარდა წინაშე მათსა და მოეხჳა ქედთა მათთა და პატივ-სცა დიდითა პატივითა.
და	ბალ.ვრც	და რაჟამს იხილეს ესე მოყუასთა მისთა, განრისხნეს გონებათა შინა მათთა საქმისა მისთჳს, რომელი ყო მეფემან, და სიჩქურედ შეჰრაცხეს საქმე იგი მისგან, რამეთუ ესევითარი ჩუეულებაჲ [ა]რა აქუნდა მეფეთა მათთა.
და	ბალ.ვრც	და ვერ იკადრეს მხილებაჲ მეფისაჲ, და მივიდეს ძმისა მისისა, რომელი კადნიერ იყო წინაშე მისსა და უთხრეს, რაჲ-იგი ყო მეფემან და ჰრქუეს, რაითა ამცნოს მეფესა ესევითარისათჳს არღარა ყოფად.
და	ბალ.ვრც	და მივიდა მეფისა ძმაჲ იგი მისი და უთხრა, რაჲ-იგი ჰრქუეს მას.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა დაასრულნა სიტყუანი მისნი, მისცა პასუხი მეფემან, რომელი ვერ ცნა, თუ მიითუალა მეფემან სიტყუაჲ იგი მისი, ანუ განურისხნა მას.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ამისთჳს, რამეთუ ეზიარა მკუდართა მწუხარებითა და სიხარულითა და უღონოებითა, და ვერ რგომითა თავსა თჳსსა და ვერ გულისჴმის-ყოფითა კეთილთა ღმრთისათა, რომელ არიან მის თანა სიმრთელე და ფლობაჲ კეთილთა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იყო ჩუეულებაჲ სამეუფოჲსაჲ მის ესრეთ, რაჟამს განრისხნის ვის ზედამე მეფე და უნებნ მოკლვაჲ მისი, წარავლინის ქადაგი, რომელსა ერქუა ქადაგი სიკუდილისაჲ, და ჴმა-ყვის კართა ზედა მის რისხვეულისათა და დასცის საყჳრსა,
და	ბალ.ვრც	და რაჟამს ესმის სახლისა უფალსა, ცნის ჭეშმარიტად, რამეთუ მოსიკუდიდ არს მსწრაფლ და ყოველმან ე[რმან] ცნ(ი)ს.
და	ბალ.ვრც	და შემდგომად მცირედთა დღეთა უბრძანა მეფემან ქადაგსა სიკუდილისასა, რაჲთა წარვიდეს და ჴმა-ყოს კართა ზედა ძმისა მისისათა.
და	ბალ.ვრც	და წარვიდა ქადაგი იგი, და ჴმა-ყო და დასცა საყჳრსა სიკუდილისასა კართა თანა მისთა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმა ჴმაი იგი ძმასა მეფისასა, სასო-წარკუეთილ იქმნა ცხორებისაგან და ყო ანდერძი, და იწყეს ტირილად და ტყებად სახლეულთა მისთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მან შეიმოსა საგრაგნელი თჳსი, და წარვიდეს იგი და ცოლი მისი და შვილნი მისნი კარად მეფისა სასო-წარკუეთილნი ტირილითა და გოდებითა მრავლითა, და ისხმიდეს ნაცარსა პირთა მათთა.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მას მეფემან: ჵ უბადრუკო და უნდოო ცნობ(ითა), ვითარ ესრე შეძრწუნებულ ხარ ქადაგისაგან ძმისა შენისა [...] ნიშანი სიკუდილისაჲ კართა ზედა შენთა და შენ უწყი,
და	ბალ.ვრც	ვითარმედ ძმაჲ შენი და ქადაგი მისი დაბადებულნი არიან ღმრთისა მაღლისანი, რომელნი ვერ შემძლებელ არიან წარმატებად ნებისა მათისა და ვერცა გარემიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა.
და	ბალ.ვრც	და შენ უწყი, ვითარმედ შეუცოდებელ ხარ წინაშე ძმისა შენისა, რომლითამცა თანა-მდებ იყავ სიკუდილსა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ვითარ განგიკჳრდა გარდასლვაჲ ჩემი და თაყუანის-ცემაჲ წინაშე მათსა, რომელნი-იგი ქადაგნი არიან უფლისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესნი, რომელნი მომაჴსენებენ შემთხუევასა მისსა და მაუწყებენ სიტყუასა სახარებისა მისისასა.
და	ბალ.ვრც	და მას თანა უწყნი მრავალნი შეცოდებანი ჩემნი.
და	ბალ.ვრც	ჵ შენდა და რომელთა შეგიმკ [...მე] ესე, რომელი მ...მე და აწ მ[ით]ა ეუწყოს უგუნურებაჲ მათი, (ვითარცა-ესე) შენ გეუწყა.
და	ბალ.ვრც	და შეუნდო მეფემან ძმასა თჳსსა, და ფრიად სარგებელ ეყო მხილებაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	12. მაშინ უბრძანა ოთხთა კიდობანთა შექმნაჲ, და ორნი მათგანნი – შეძერწულნი ოქროჲთა და ვეცხლითა და ანთრაკითა და თუალითა პატიოსნითა.
და	ბალ.ვრც	და უბრძანა შთადებად ძუალები მკუდართაჲ და ყოველი არაწმიდაჲ სიმყრალე, რომელი უშუერ არს წინაშე კაცთა.
და	ბალ.ვრც	და დაჰკრძალნა იგინი კლიტითა ოქროჲსაჲთა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე უბრძანა ორთა მათ კიდობანთა სხუათა შეგოზაჲ ფისითა და ნავთითა.
და	ბალ.ვრც	და აღავსნა იგინი შინაგან ანთრაკითა და თუალითა პატიოსნითა და ყოვლითა სურნელებითა, რომლითა აღიძრვის გულის თქუმაჲ კაცთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და და(ჰკრ)ძალნა [ს]აბლ[ი]თა (რომლი)თამე ძუელითა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე უბრძანა შემოყვანებაჲ მო(ყუასთა) მათ მისთაჲ, რომელთა განუკჳრდა პატივის-ცემაჲ მეფისაჲ გლახაკთა მათ მიმართ წმიდათა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ დასხდეს წინაშე მისსა, ბრძანა შემოღებაჲ ორთა მათ კიდობანთაჲ, ოქრო-განრჩულვილთაჲ და სხუათაჲცა მათ.
და	ბალ.ვრც	და იწყო კითხვად, რაჲთა ფას-ყვნენ იგინი.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ჰრქუა მეფემან: უწყი, რამეთუ ესთენ არს გამოცდილებაჲ თქუენი და შეტყუებაჲ, – გარეშითა კაცისაჲთა (ჰხე)დავთ.
და	ბალ.ვრც	და განჰკრთეს ყოველნი უშუერებისა მისგან, რომელი მათ შინა იდვა, და საყნოსელნიცა მათნი აღავსნა სიმყრალემან მათმან.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მეფემან: ესე სახე არს ყოველთა, რომელნი იმკვებიან სამოსლითა და ოქროჲთა, და შინაგანი მათი სავსე არს უგუნურებითა, მწუხარებითა და ტყუვილითა, სიბილწითა და ყოვლითა არაწმიდებითა, რომელნი უმყრალეს არიან ამის სოფლისა, რომელ გეცემიან.
და	ბალ.ვრც	და მერმე ბრძანა განხუმაჲ ორთა მათ კიდობანთაჲ მონაფთულთაჲ, და განათლდა სახლი იგი ბრწყინვალებითა მით თუალებისაჲთა.
და	ბალ.ვრც	და აღივსნეს ყოველნი იგი სურნელებითა მით გულის სათქუმელითა.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მეფემან: ესე სახე არს კაცთა მათ წმიდათაჲ, რომელთა თქუენ განგიკჳრდა პატივის-ცემაჲ ჩემი მათდა მიმართ, ოდეს იხილეთ სიძუელე სამოსელისა მათისაჲ გარეშითა თუალითა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ თქუეს კაცთა მათ, ვითარმედ ფრიად სარგებელ გუეყო სახე ესე და აწ უწყით, ვითარმედ ჭეშმარიტი ჰქმენ.
და	ბალ.ვრც	და თქუა ბალაჰვარ: ესე სახე არს შენი, ძეო მეფისაო, რომელი პატივ-მეც მხიარულებ[ი]სა სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
და	ბალ.ვრც	ნუუკუე მიმიზიდოს გულის-თქუმამან ჩუეულებისამან უდიდესად სხუად საქმედ, და მერმე მეუფლოს ნებაჲ და შთამაგდოს წარსაწყმედელსა, და ვიპოვო მტერ ღმრთისა და მეგობარ ეშმაკისა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა დედაკაცმან მან: თანა-მეყავ თუესა ერთსა, გინა ერთსა ღამესა, და ვყო ბრძანებაჲ და ნებაჲ შენი, რამეთუ ესოდენმან მცირემან ნებამან ვერ დასძლიოს სასყიდელსა შენსა, რამეთუ შეცთომილი სული მიგყავს დაგებად ღმრთისა და განაცხოველებ შემდგომად სიკუდილისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ მიდრკა ყოფად ნებისა მისისა და აღთქუმაჲ მოსთხოვა, რაჲთა აღიაროს ღმერთი, რამეთუ ბუნებაჲცა აიძულებდა ყოფად მას.
და	ბალ.ვრც	და გონებაჲ მისი დაიწყლვოდა ზრზენითა მათითა და შეაშფოთებდა გონებაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ღმერთი ჩუენი იესუ ქრისტე შემწე ეყო ჭირთა შინა მისთა და არა ინება წარწყმედაჲ, ვითარცა იტყჳს მეფსალმუნე დავით: მივდერკ იძულებით დაცემად და უფალმან ჴელი აღმიპყრა მე, და არა თუმცა უფალი შემეწია მე, კნინ ერთღა და და-მცა-იმკჳდრა ჯოჯოხეთს სულმან ჩემმან.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ვითარ ამათ ოდენ გულის სიტყუათა შინა იყო, მიეძინა ღამის თევასა შინა, ილოცვიდა რაჲ ღმრთისა მიმართ, რაჲთა შეეწიოს და განუღოს კარი უმჯობესი და კურთხეულ არს ღმერთი, რომელმან ყვის ნებაჲ მოშიშთა მისთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და იხილა იოდასაფ ძილსა შინა ჩუენებით, ვითარმცა მიიწია სასუფეველსა, და იხილნა მრავალ-ფერნი საშუებელნი და ტაძარნი ოქრო-ლესულნი და ყოველი ფუფუნებაჲ, რომელთაჲ ვერ შესაძლებელ არს ხილვაჲ მათი სოფელსა ამას შინა.
და	ბალ.ვრც	და იყვნეს იგინი უუშუერეს და უსაძაგლეს პირთა ძაღლთაჲსა და ღორთაჲსა საშუებელთა მათ თანა სასუფეველისათა.
და	ბალ.ვრც	და ჴმაჲ ესმოდა, რომელი ეტყოდა: ესე არს ადგილი განსასუენებელი წმიდათაჲ და მოთმინეთაჲ, უკუნისამდე იშუებდენ ამას შინა.
და	ბალ.ვრც	და კუალად ჴმაჲ ესმა: ესე არს მისაგებელი უღმრთოთაჲ და ცოდვილთაჲ, რომელთა დაუტევეს ქრისტე ღმერთი და შეიყუარეს სოფელი, აქა იტანჯებოდიან საუკუნოდ და უკუნისამდე.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ მოეგო გონებასა თჳსსა და აღიხილნა თუალნი თჳსნი, და იხილნა დედანი იგი, გარე-მოდგომილ იყვნეს მისა და ტიროდეს და ჰგოდებდეს, რამეთუ ეგონა, ვითარმედ მომკუდარ არს განგრძობითა მით ძილისაჲთა.
და	ბალ.ვრც	და აღდგა იოდასაფ და იწყო განცდად შუენიერებასა მათსა და განკჳრვებულ იყო, ვითარ შეურაცხ და უშუერ იყვნეს წინაშე თუალთა მისთა საშუებელთა მათ თანა, რომელნი იხილნა ჩუენებით.
და	ბალ.ვრც	და მოვიდა მეფე ხილვად ძისა თჳსისა, რამეთუ ესმა საქმე ესე და ჰკითხვიდა მას, თუ რაჲ იხილა და თუ რაჲღა არს გულის სიტყუაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	და მერმე რაჲ-იგი იხილნა ჯოჯოხეთს შინა – დაუთმენელნი იგი და საშინელნი სატანჯველნი, და ჰრქუა მას: მამაო ჩემო, მნებავს განსლვაჲ უდაბნოს და ცხორებაჲ მონაზონებით მძოვართა თანა და მუნ მონებაჲ ღმრთისა ცხოველისაჲ სურვილისა მისთჳს და შიშისა, რომელნი ვიხილენ.
და	ბალ.ვრც	61. და ვითარცა ჯდა იოდასაფ დღესა ერთსა წინაშე მამისა თჳსისა, შევიდა თედმა წინაშე მათსა სავსე გულის წყრომითა, რაჲთა სიტყუა-უგოს იოდასაფს შჯულისათჳს, და ჰრქუა მას:
და	ბალ.ვრც	ანუ არა უმეტესი შარავანდედობაჲ მისცესა მამასა შენსა, ჰებენას მეფესა, და უმაღლეს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა დაადგინეს იგი, და უშვილოებისაცა იგი ჴუებულობაჲ განაშორეს სულისაგან მისისა?!
და	ბალ.ვრც	და შენ მათ მიერ მიემადლე, რომელიცა- ეგე გარდამაქცეველ ექმენ შჯულსა და მაცთურ მამისა შენისა.
და	ბალ.ვრც	აწ რაჲსათჳს განეშორები მონებისაგან მათისა და განაშორე მამაჲ შენი, და ყოველნი კეთილად მსახურნი მეფენი, მამანი შენნი, განაცრუვენ დასძაგენ გარდაქცევითა შენითა?!
და	ბალ.ვრც	მიუგო მას და ჰრქუა იოდასაფ მეფემან: ისმინე, ჵ მეტყუელო სიცრუვისაო და მტერო ჭეშმარიტებისაო, რომელმან მოიპოვე განცოფებული ეგე სიბრძნე ამის სოფლისაჲ და თანა-წარჰჴედ თავსა მას სიბრძნისასა, რომელ არს შიში უფლისაჲ,
და	ბალ.ვრც	და ჰგონებ თავსა თჳსსა ბრძნად და განცოფებულ ხარ, რამეთუ კერპნი ესე, რომელთა ჰმონებთ, ოქროჲ და ვეცხლი და რვალი და ქვაჲ და ძელი არიან და ვერ შემძლებელ არიან ჩუენდა და არცა სხუათა კეთილის ყოფად, გინა თუ ბოროტისა,
და	ბალ.ვრც	ანუ ვითარ შემძლებელ იყვნენ რაჲსამე, რამეთუ თჳთ მკ[უ]დარ არიან: არცა ესმის, არცა ჰხედვენ და არცა რას სცნობენ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო სოფელი ესე აღსრულებადი არს და ჩუენ კაცნი და პირუტყუნი ყოველნი და ფრინველნი და ხენი და პირად-პირადნი ნაყოფნი მათნი ჟამად-ჟამად მომწიფდებიან კაცთათჳს.
და	ბალ.ვრც	და ესე ყოველი დიდებული ღმრთისაჲ არს, რომლისა არავინ არს მსგავს მისა [.~]თთა შორის და არარაჲ არს ს[ჯულთ]ა მისთაებრ, რომელმან დაგუბადნა ძალითა თჳსითა დიდებად მისა.
და	ბალ.ვრც	და ყოველი ესე შუ[ე]ნიერებაჲ მოგუცა საშუებელად ჩუენდა, რაჲთა რაჟამს ვიხილნეთ კეთილნი ესე საშუებელნი, გურწმენეს წარუვალიცა იგი საშუებელი საუკუნოჲ,
და	ბალ.ვრც	რომელი თუალმან არა იხილა და ყურსა არა ესმა და გულსა მომგონებელისასა არა მოუჴდა, რომელი განუმზადა მოთმინეთა მონათა მისთა.
და	ბალ.ვრც	ესე გუაუწყეს რჩეულთა მონათა მისთა წინაწარმეტყუელთა და დიდებულთა მოციქულთა მისთა.
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ საშუებელნი ესე არა დაგჳბადნა ღმერთმან, რაჲთა მათ ხოლო შევექცეთ და უდებ ვიქმნნეთ მორჩილებად მცნებათა მისთა, არამედ,
და	ბალ.ვრც	რაჲთა ვიჴუმიოთ მათგან საჴმარი ზომით, რომელი შემწე გუექმნეს მსახურებასა ზედა მისსა, და არა შევაპყრნეთ გულნი ჩუენნი, რომლითა დავაკლდეთ მცნებათაგან მისთა.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ სოფელი ესე ამისთჳს განმარტებული ძეს წინაშე კაცთა, რაჲთა ჭამონ და სუან და იშუებდენ და ესვიდენ დადგრომასა მისსა მათთჳს,
და	ბალ.ვრც	მცირე უკუე ნაწილი მიგიღებიეს თავისა შენისათჳს ამის სოფლისაგან, ძონძი ეგე, რომელ გარე შეგირტყამს და არგანი, რომელ არს ჴელთა შენთა, რამეთუ არა დასაჯერებელითა დაჯერებულ ხარ საწუთროჲსა ამისგან, რომელსა აქებ და ესავ.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ კეთილ არ[ს] სასოებაჲ ამის სოფლისაჲ, რაჲსა არა იღუწი თავისა შენისათჳს?
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ ამისთჳს დაებადნეს საშუებელნი ესე, რაჲთა მათ მიერ გუსუროდის დაუსრულებელისა მისთჳს საშუებელისა, რაჲთა გურწმენეს და აღვიღოთ საგზალი ამიერ სოფლით და სამკჳდროსა მას სოფელსა ეგრეთ მივიწინეთ [დ]ამბადებელისა და ღმრთისა ჩუენისა, [ჩანს],
და	ბალ.ვრც	რამეთუ უჯეროჲ საშჯელი სწამე, რამეთუ არა იცი, ვისთჳს აჭირვებ თავსა შენსა და ვისა მიხუალ და ვის ესავ მოგებად შრომათათჳს შენთა, უკუეთუ მუნი სასოებაჲ არა გაქუს და არცა რაჲ სოფლისა ამისგან.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ ესმნეს თედმას სიტყუანი ესე იოდასაფისნი, დადუმნა მყოვარ ჟამ და განიზრახვიდა გულსა შინა თჳსსა სიტყუათა მათთჳს მეფისა იოდასაფისთა და არარას ჰპოებდა, რაჲმცა მიუგო.
და	ბალ.ვრც	და მერმე მიუგო და ჰრქუა მას: სიტყჳთა მაგით შენითა განაწონე გული ჩემი, რამეთუ ვითარცა მახჳლმან განვლო სული ჩემი, და აწ მნებავს, რაჲთა (მო)აცალნე სასმენელნი შენნი სმენად ჩემდა და განკითხვად უგანცხადებულესადრე საქმისა ამისთჳს.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან იოდასაფ: აჰა ესერა მზა ვარ სასმენელითა და გონებითა სიტყჳს-ყოფად შენ თანა.
და	ბალ.ვრც	მიუგო და ჰრქუა თედმა: უკუეთუ კერპნი ესე, რომელთა ჩუენ ვჰმონებთ, არა არიან ღმერთ, ვინ უკუე არს ღმერთი შენი?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას იოდასაფ: ღმერთი ჩემი არს მამაჲ უფლისა ჩემისა იესუჲს ქრისტესი, დამბადებელი ცისა და ქუეყანისაჲ და ყოვლისაჲვე, რომელი დამკჳდრებულ არს მათ შორის სულიერნი და გუამნი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა თედმა: და ვინაჲ უწყი, თუ ცაჲ და ქუეყანაჲ დაბადებულნი არიან?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას იოდასაფ: ამის გამო უწყი, რამეთუ სახე და ნიშანი შესაქმისა მათისაჲ წამებს, რამეთუ შექმნულ არიან, რამეთუ გონებასა შინა საცნაურ არს,
და	ბალ.ვრც	ვითარმედ არა არიან იგინი თჳნიერ ანუ შეერთებულნი, ანუ განყოფილნი, ანუ იძრვისნი, ანუ მდგომარენი და ვჰხედავთ, ვითარმედ ყოველნი დაბადებულნი მოიყვანებიან შეერთება[სა], [ვიდრემდის] განთჳსებით, ძრვით გინა დაყუდებით.
და	ბალ.ვრც	ესე არს ხატი სოფლისა ამის არა-ა(რს)ისაჲ, ხოლო უკუეთუ გნებავს ხატი საუკუნოჲსაჲ მის, მე მიგცე იგი, ვითარცა მოვიღე, არამედ ვერვის ჴელ-ეწიფების გულისჴმის-ყოფად ნიჭთა მათ ქრისტესთა წარუვალთა, უკუეთუ ვისმე არა აქუნდეს ფლობაჲ ნებასა და გონებასა თჳსსა ზედა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა თედმა: ვინაჲ დაამტკიცებ მოციქულთა და წინაწარმეტყუელთა, შენ არა გიხილვან?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას იოდასაფ: ამით დავამტკიცებ, რამეთუ ყოველთა ადგილთა შეიწყნარნეს იგინი განშორებულთა ურთიერთას და მეფეთა დაწვალებულთა, რომელნი მტერ იყვნეს ურთიერთას, რომელთა შორის არა იყო შეთქმულებაჲ,
და	ბალ.ვრც	რომელნი მე არა მიხილვან და ჰამბავთაგან დაუწყუედელთა და განუქარვებელთა, რომელთა შინა ვერ ეგების შეთქუმულებაჲ სიშორისაგან ადგილთაჲსა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ აღმოსავალით და დასავალით, სამხრით და ჩრდილოჲთ იდიდების მამაჲ, ძე და სული წმიდაჲ და წმიდაჲ შჯული მისი, რომელი ქადაგეს წმიდათა და (რჩეულ)თა მისთა მოციქულთა.
და	ბალ.ვრც	13. მაშინ აღდგა ძე იგი მეფისაჲ ინაჴით ჯდომისაგან და თქუა გულსა შინა თჳსსა: ჰგავს, თუ ესე არს საწადელი სულისა ჩემისაჲ, რომელსა ვეძიებდ.
და	ბალ.ვრც	მიუგო და ჰრქუა თედმა: და ვინაჲ უწყი, თუ ჭეშმარიტსა იტყჳან წინაწარმეტყუელნი, ვითარმედ ღმრთისა მიერ მოვლინებულ არიან?
და	ბალ.ვრც	და მიექცა ბალაჰვარს და ჰრქუა: ფრიად კეთილ არს სიტყუაჲ შენი და ცხად არს ჭეშმარიტებაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან იოდასაფ: ამის გამო უწყი, ვითარმედ ჭეშმარიტსა იტყჳან, რამეთუ აჩუენეს სოფელსა შინა ნიშები და სასწაულები, რომელი ვერვის დაბადებულთაგანსა ჴელ-ეწიფების ეგევითარისა ძალისა ჩუენებად,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ძალითა ღმრთისაჲთა იქმოდეს, რაჲთა ჰრწმენეს სოფელსა და ცნან ყოველთა, ვითარმედ ჭეშმარიტ არს სარწმუნოებაჲ მათი და ვითარმედ იგინი არიან რჩეულნი მისნი შორის ყოველთა თესლთა.
და	ბალ.ვრც	და განაგრძო თედმა გამოძიებაჲ და კითხვაჲ იოდასაფისგან წინაშე მამისა მისისა, ვიდრემდის იცნა და ჰრწმენა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე და ვითარმედ: ჭეშმარიტსა [იტყჳს] [და თქუენ] ცუდსა შრომასა აღასრულებთ კერპთა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	მე ვჰგონებ, თუ ესე არს ჭურჭელი შენი, რომელ ჰფარავ, რამეთუ განამტკიცებს გულსა და განანათლებს თუალთა და განაძლიერებს გონებასა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ აღიარა ჴმითა მაღლითა თედმა და თქუა: არავინ არს ღმერთ ქუეყანასა ზედა, გარნა მამაჲ მხოლოჲ და ძე მისი მხოლოდ შობილი და ყოვლად წმიდაჲ სული, თანაარსი, ღმერთი სამგუამოვანი, ერთარსი, დამბადებელი ცათაჲ და ქუეყანისაჲ.
და	ბალ.ვრც	63. ხოლო ჰებენას მეფე ფრიად გულ-პყრობილ იქმნა სიმართლისათჳს, რომელი შეიწყნარა ძისაგან თჳსისა, და სათნოჲ სინანული აჩუენა პირველთა მათ უკეთურებათა მისთათჳს, ხოლო რაჟამს მოიწია აღსასრული მისი, ფრიად შეშინდა და მოუჴდა ძწოლაჲ, და შიში დიდი დაეცა მას ზედა.
და	ბალ.ვრც	აწ უკუეთუ ესრეთ არს, ვითარ ვჰგონებ, მითხარ, და უკუეთუ სხუაჲ რაჲმე გაქუს გარეშე ამისა, რომელი მესმის, კმა არს სიტყუაჲ შენი ნაცვალად მისსა, რამეთუ ფრიად განანათლე გონებაჲ ჩემი სიტყჳთა შენითა და აღმძარცუე საბურველი მწუხარებისაჲ გულისაგან ჩემ[ი]სა.
და	ბალ.ვრც	და თქუა ბალაჰვარ. გამოვიდა მთესვარი ვინმე და გამოიღო თესლი კეთილი და იწყო თესვად.
და	ბალ.ვრც	და რომელიმე დავარდა გზის კიდესა და მუნთქუესვე აღიტაცეს მფრინველთა.
და	ბალ.ვრც	და რომელიმე დავარდა კლდესა ზედა, რომელსა ზედა იყო მიწაჲ და ნოტიე მცირედ, და აღმოსცენდა, და ვითარ მიიწინეს ძირნი მისნი სიჴმელესა კლდისასა, განჴმა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელი დავარდა ქუეყანასა კეთილსა და წმიდასა ვნებათაგან, დაღაცათუ მცირედ იყო, აღმოსცენდა და მრ(ავა)ლი ნაყოფი გამოიღო.
და	ბალ.ვრც	აწ მთესვარი იგი მიმცემელი არს სიბრძნისაჲ, ქრისტე ღმერთი ჩუენი, ხოლო თესლი იგი კეთილი, სიტყუანი წმიდისა პირისა მისისანი, ჭეშმარიტნი, და რომელი დავარდა გზის კიდესა და მფრინველთა წარიტაცეს, ესე იგი არს, რომელი ესმის ყურსა და თანა-წარჰჴდის გულსა.
და	ბალ.ვრც	ანუ გთნავსა, რაჲთა მოიწიო საზომსა სიბერისასა გარდარეულსა, რომელსა შინა მრავალნი უშუერნი სენნი და [ძ]რწოლაჲ თავისაჲ და ჴელთაჲ მოგიჴდეს, რამეთუ არარაჲ საწადელი ჰრთავს ესევითარსა ცხორებასა?
და	ბალ.ვრც	ანუ ჰგონებ-მეა, თუ ახალი სიჭაბუკე და ცხორებაჲ მომავალი მოგეცეს კუალად გარეშე ამისსა, რომელსა თანა წარსრულ ხარ?
და	ბალ.ვრც	და რომელი-იგი დავარდა ნოტიასა და აღმოსცენდა და განჴმა სიჴმელითა კლდისაჲთა, იგი არს, რომელი ესმის კაცსა და ეჰამის, და ცნის ჭეშმარიტებაჲ მისი წუთ ჟამ, და მერმე არა დაამტკიცის გონებაჲ მისი მას ზედა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელი-იგი აღმოსცენდა, ნაყოფი გამოაქუნდა და მერმე ეკალთა შეაშთვეს, ესე იგი არს, რომელი შეიწყნარის კაც[მან], და ოდეს საქმით აღასრულებნ შეწყნარებულსა მას, დაან(თქის) და შეაშთვის იგი გულის-თქუმამან.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელი-იგი აღმოსცენდა და ნაყოფი გამოიღო მრავალი, იგი არს რომელი მოისუთულო თუალმან და შეიკრიბოს გულმან და წარიმართოს გონებამან, და დაამჴუნეს გულის-თქუმანი და განიწმიდოს გული ვნებათაგან.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ქრისტესა, რაჲთა რომელი დასთესო ჩემ თანა, აღმოსცენდეს და მრავალი ნაყოფი გამოიღოს.
და	ბალ.ვრც	აწ მეც მე სახე საწუთროჲსაჲ და ვითარ აცთუნებს მოყუარეთა მისთა.
და	ბალ.ვრც	14. ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მსგავს არს საწუთროჲ ესე და ყოველნი მოყუარენი მისნი კაცსა, რომელსა სდევდა პილოჲ ამრიზებული და მიაწყუდია ჯურღმულსა საშინელსა.
და	ბალ.ვრც	და შთავრდომასა მას მისსა მა[ს] შინა პოვნა ორნი რტონი აღმოცენებულნი მას ზედა, და მოეკიდა და პოვა რაჲმე, რომელს[ა] ზედა დაიდგნა ფერჴნი თჳსნი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ (მი)ჰხედნა, იხილნა ორნი თაგუნი: ერთი თეთრი და ერთი შავი, რომელნი დაუცხრომელად შჭრიდეს ძირთა მათ ხეთასა.
და	ბალ.ვრც	და შთაჰხედ(ნა ჯურ)ღმულსა მას შინა და იხილა ვეშაპი, რომელსა აღემტკმო პირი და ეგულებოდა შთანთქმაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	და აღიხუნა თუალნი თჳსნი და იხილა რტოთა მათ ზედა მცირედი რაჲმე თაფლი და იწყო ჭამად.
და	ბალ.ვრც	და შეაქცია გემოვნებამან და სიტკბოებამან მისმან და არა გულისჴმა-ყო განზრახვად განსაცდელთა მათთჳს, რომელთაჲ არა უწყის, ოდეს უკბინონ, არცა რტოთა მათთჳს, რომელთა მოკიდებულ არს.
და	ბალ.ვრც	და ჰხედავს შეჭრასა ძირთა მისთასა თაგუთა მათგან და უფროჲსღა ვეშაპისა მისთჳს, და არცა განიზრახა, რომელსა (ჰხე)და(ვს) განმზადებულსა შთანთქმად მისა.
და	ბალ.ვრც	აწ პილოჲ იგი სახე არს სიკუდილისაჲ, რომელი (სდევნის ძეთა ა)დამისთა, და ჯურღმული არს სოფელი ესე, სავსე ყოვლითა ბოროტითა და საბრჴითა მავნებელითა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ორნი იგი რტონი არიან დღენი კაცისანი, და ორნი იგი თაგუნი – ერთი თეთრი და ერთი შავი – არიან ღამე და დღე დაუცხრომელნი მათ ზედა, რომელნი მსწრაფლ დაჰლევენ ცხორებასა კაცისასა.
და	ბალ.ვრც	და ოთხნი იგი ასპიტნი მსგავს არიან ოთხთა მათ ნივთთა, რომელთა ზედა აღგებულ არს გუამი კაცისაჲ, და ოდესცა ერთი მათგანი აღიძრას, წარვალს სიცოცხლე.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ვეშაპი იგი, რომელსა აღეღო პირი და ეგულებოდა შთანთქმაჲ ძისი, სახე არს ჯოჯოხეთისაჲ, რომელსა შევლნენ მოყუარენი ამის სოფლისანი შემდგომად სიკუდილისა.
და	ბალ.ვრც	და მცირედი იგი თაფლ[ი] წუთ [ე]სე საშუებელი არს ამის სოფლისაჲ, რომლითა შეიტყუე(ბს) შეცთომილთა მცირედითა მით სიტკბოებითა გ(ან)ხრწ(ნ)ა(დი)თ(ა).
და	ბალ.ვრც	15. და თქუა ძემან მეფისამან, რამეთუ მსგავსებაჲ ესე ჭეშმარიტ არს, და სახე ესე საკჳრველ, და აჰა ესერა განაცხოველე სული ჩემი სიტ(ყჳთა შენი)თა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე კიდეგან იხილნა დედანი იგი მაზრზენელნი მისნი, რომელთაგან დაწყლულ იყო გული მისი.
და	ბალ.ვრც	აწ მეც-ღა სახე ს(ოფლ)ისა ამისთჳს ამაოჲსა და მოყუარეთა მისთა, რამეთუ შესცთეს სიყუარულსა მისსა და შეურაცხ-ყვეს უმჯობესი ცხორებაჲ.
და	ბალ.ვრც	და მერმე მიიტაცეს ჯოჯოხეთად და იხილნა საშინელნი იგი სატანჯველნი პირად-პირადნი, რომელთა ვერვინ შემძლებელ არს აღრაცხუვად, გარნა დამბად[...] მათ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: სახე არს სოფლისაჲ და მოყუარეთა მისთაჲ, რომელნი ტრფიალ იქმნეს ეკალთა მათ თაფლ-ცხებულთა და შეურაცხ-ყვნეს ყუავილნი იგი სულნელნი მას შინა, რომელ არს მტერობაჲ ამის სოფლისაჲ, მსგავს არს კაცსა ვისმე, რომელსა ესხნეს სამნი მეგობარნი.
და	ბალ.ვრც	[სი]რცხჳლეულ და ეტყოდა მას: არა მქონან ბაგენი ვედრებად შენდა, არამედ ჭირისაგან დიდისა მოვივლტი შენდა, (აწ) რ[...აჲა] მალხინებელი ჩემი შენ თანა.
და	ბალ.ვრც	მიუგო მან მხიარულებით და ჰრქუა: მე ვარ მეგობარი შენი, რომელმან დავიმარხე კეთილი შენი მცირედი და ა(წ აღ)ნადგინებითურთ მიგაგო შენ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: მითხარ მე სახე ნათესავისა ამის ჩუენისაჲ და გულს-მოდგინებაჲ მათი კერპთა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: კეთილ არს სახე ესე და ფრიად საწადელ, არამედ მაუწყე შეტყუებაჲცა მისი.
და	ბალ.ვრც	და მოეცა სიტყუაჲ მჭურინავსა მას და ჰრქუა: რაჲსათჳს გნებავს დაკლვაჲ ჩემი, რამეთუ არა არს ჩემ თანა განსაძღებელი შენი?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: მსგავს არიან, რომელთა ჰრწამს კერპთაჲ, კაცსა ვისმე, რომელმან შეიპყრა მჭურინავი, ვითარცა იტყჳს იგავით მეტყუელი ჩუენი, და უნდა დაკლვაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მეგობარი იგი პირველი ანგაჰრება არს, რომელსა შეიკრებს კაცი და სიყუარულისათჳს მონაგებთაჲ(სა არა ჰრიდებს სიკუ)დილსა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ განმიტეო მე, მიგცნე შენ სამნი მცნებანი და უმჯობეს იყვნენ შენდა ყოველთა მონაგებთა, და-ხოლო-[თუ]-იმარხნე იგინი, და [ა]რწმუნა კაცსა მას, რაჲთა განუტეოს, უთხრნეს ხოლო თუ სიტყუანი იგი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მჭურინავმან მან ჰრქუა, რაჟამს განუტევა: ესე არიან მცნებანი ჩემნი: ნუ ეძიებ მიუწდომელსა, და ნუ ინანი გარდასრულსა, და ნუ გრწამნ, რომელი არა იყოს.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ განუტევა იგი, უნდა მჭურუნავსა მას გამოცდაჲ კაცისაჲ მის, ირგნა-ძი-ა მცნებანი მისნი?
და	ბალ.ვრც	და ყოველივე ჭირი და ღუაწლი არა შეჰრაცხის სიყუარულისათჳს მისისა, და ჟამსა განსლვისა მისისასა სიკუდილად (არარაჲ) არგის, გარნა ორნი ხოლო მჩუარნი [...](ს) საგრაგნელად მისა, და (მი)აგებს ა)მათ.
და	ბალ.ვრც	50. ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, დამძიმდა ფრიად ურვითა და აღივსო მწუხარებითა, და ვერღარა უძლო დათმენად, და დაფარვად, და ჴმა-ყო წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა:
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მას: უკუეთუმცა იცოდე, თუ რაჲ საფასე განგერა ჴელთაგან შენთა, რამეთუ არს იჴუანჩსა შინა ჩემსა მარგალიტი ვითარცა კუერცხი სირაქლემისაჲ.
და	ბალ.ვრც	არარაჲ მოწევნულ არ[ს] ჩემ ზედა და თქუენ ზედა უდიდესი და უსაშინელესი ბოროტი, ვითარცა ესე ძისა ჩემისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმა კაცსა მას სიტყუაჲ ესე, დაითხია სინანულითა განტევებისა მისისათჳს, და უნდა კუალად შეპყრობაჲ მისი, და ჰრქუა მას: მოგუალე სახლად ჩემდა და მე კეთილად გიღუაწო და პატივით განგიტეო.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მჭურუნავმან მან: ჵ უგუნურო, შემიყპარ და ვერ დამმარხე, გამცენ და ვერ დაიმარხე, რომლითა ვიჴსენ თავი ჩემი შენგან, ანუ არა გამცენა?
და	ბალ.ვრც	და მეორე იგი მეგობარი არს ცოლი და შვილნი, რომლითა შეპყრობილ იქმნ(ის) გონებაჲ კაცისაჲ და ყოველსავე მათ(თჳს) იღუწინ, და სულნი და ჴორცნი მისნი განკაფნის ნებისათჳს მათისა,
და	ბალ.ვრც	და აჰა ესერა შენ ინანი განტევებასა ჩემსა გარდასრულსა, და ეძიებ, რომელსა ვერ მისწუთები – შეპყრობასა ჩემსა, და გრწმენა არა ყოფილი, ვითარმედ მაქუს იჴუანჩსა ჩემსა მარგალიტი უფროჲსი ჩემსა.
და	ბალ.ვრც	და ესეცა არადვე სარგებელ ეყვის დღესა მას სიკუდილისასა, არამედ მცირედ ოდენ მოგზაურ ექმნიან გუამსა მას ვიდრე საფლავადმდე მისა და მერმე იქცი[ან] ზრუნვასა თავისა თჳსისასა და არარაჲ შჭირნ წარსრულისა მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მესამე იგი მეგობარი, რომელი ყოვლითურთ შეურაცხ (იყო), არიან საქმენი კეთილნი: სიყუარული, მოწყალებაჲ, სარწმუნოებაჲ, სასოებაჲ, სიწმიდე და მსგავსნი ამათნი,
და	ბალ.ვრც	რომელნი შემძლებელ არიან თანამ(ოგზაუ)რ ყოფად და ჴსნად დღესა მას ნუ სასა და მცირედი იგი აღნადგინებ(ითურთ) დაუმარხავნ.
და	ბალ.ვრც	ესე არს სახე ამის სოფლისაჲ და მოყუარეთა მისთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და მიერითგან სარგებელ ეყვნეს კაცსა მას სიტყუანი იგი.
და	ბალ.ვრც	ეგრეთვე არს სასოებაჲ კაცთაჲ კერპთა მიმართ, რამეთუ დაჰბადნეს იგინი ჴელითა მათითა და თქუეს: ესე არიან დამბადებელნი ჩუენნიო.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ სცვენ მათ მპარავთაგან და იტყჳან, ვითარმედ: ესენი არიან საცონი ჩუენნი ბოროტისაგან.
და	ბალ.ვრც	წარაგებენ მათ ზედა მონაგებთა მათთა და იტყჳან, ვითარმედ: ესენი არიან მზრდელნი ჩუენნი.
და	ბალ.ვრც	ეძიებენ მათ თანა, რომელსა არა ჰპოებენ, და ჰრწამს (ყოვლისა)გან, რომელი არა არს მათ თანა.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუმცა მეფე ვინმე დიდი, გინა მტერი ძლიერი, მიმიღებდა შვილსა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევით და არცა დავიტიეთ მიშუებად მათდა თჳნიერ სიკუდილისა და ყოვლითა ღონითა თავ-განწირვით,
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: ჭეშმარიტად ესე სახე არს მათი და ყოვლადვე საძაგელ არიან წინაშე ჩემსა, და არა არს სასოებაჲ ჩემი მათდა მიმართ, და სიტყუამანცა შენმან უფროჲსად აღმძრა სიძულილად მათდა,
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ესე არს გამორჩეული, რამეთუ ერთი არს მამაჲ, ძე და სული წმიდაჲ, სამებაჲ, სამგუამოვნებაჲ და ერთი ღმრთეებაჲ, და არა მრავალნი უფალნი;
და	ბალ.ვრც	იგი ხოლო მეუფე, და თჳნიერ მისა ყოველნი – სამეუფო;
და	ბალ.ვრც	იგი ხოლო დამბადებელ და ყოველნი დაბადებულ;
და	ბალ.ვრც	იგი ხოლო უჟამო და ყოველნი ჟამიერ, იგი ხოლო ძლიერ და ყოველნი უძლურ;
და	ბალ.ვრც	იგი ხოლო მაღალ და ყოველნი მდაბალ, დაუძინებელ, ღონიერ ყოვლისაგან, ყოველივე რაჲცა უნდეს, და იქმს და ყოველსავე მისწუთების.
და	ბალ.ვრც	ყოველივე მის მიერ შეიქმნა და თჳნიერ მისა არარაჲ იქმნა.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ თანა-მაც მე და თქუენ ესე ყოფად შვილისა ჩემისათჳს, ხოლო თქუენ უწყნით ბოროტის ყოფანი ჩემთა წინააღმდგომთა მიმართ რჩულისათა, სიკუდილი და დაწუვაჲ ცეცხლითა.
და	ბალ.ვრც	შეუცვალებელი ჟამთაგან და მიუცვალებელი ადგილითი-ადგილად, და ყოველნივე ადგილნი სავსე არიან მისგან, სახიერ, მოწყალე, კაცთ მოყუარე და მა[რ]თლ მსაჯულ.
და	ბალ.ვრც	და განუმზადებიან მორჩილთათჳს საშუებელნი და ურჩთათჳს სატანჯველნი.
და	ბალ.ვრც	ამან, სამებით ცნობილმან და ერთარსებით აღსაარებულმან, გყავნ მეძიებელ ნებასა მისსა, რაჲთა სცხონდე ძალითა ერთარსებისა მისისაჲთა.
და	ბალ.ვრც	და აწ მეშინის, უკუეთუ განველურდეს ყრმაჲ ესე და იწყოს მიმოსლვად მძოართა თანა სიუცბითა და უგუნურებითა მისითა, ნუუკუე მოკლას ვინმე მტერთა ჩემთაგანმან.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ესე არს ნებაჲ ღმრთისაჲ, რაჲთა რომელი გინდეს თავისა შენისათჳს, უყო იგი მოყუასსა შენსა, და რომელი შენთჳს არა გინდეს, იგი სხუასა არა უყო, და რაჲთა დაიმარხნე მცნებანი ქრისტესნი და ლოც[ვასა].....................
და	ბალ.ვრც	...თა მისთაჲ და განსლვაჲ მათი მისგან.
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ არავინ დაადგრებოდა მას შინა, არცა დიდი დიდებითა თჳსითა, და არცა ძლიერი ძალითა თჳსითა, და არცა ღონიერი ღონის ძიებითა თჳსითა, და არცა ბრძენი სიბრძნითა თჳსითა.
და	ბალ.ვრც	გულისჴმა-ვყავ, რამეთუ ვარ მე, ვითარცა ერთი მათგანი, და განმავალ ვარ, ვითარცა განვიდეს იგინი, და შეცვალებად ვარ, ვითარცა შეიცვალნეს იგინი.
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ არა ვარ უდიდეს დიდთა მათ და უძლიერეს ძლიერთა მათ, და რომელი-იგი მოიწია მათ ზედა, მოიწევის ჩემ ზედაცა.
და	ბალ.ვრც	და ვცან, ვითარმედ ყოველი შეკრებული განიბნევის და ყოველი მონაგები წარეგების, გარნა შიში ღმრთისაჲ და სწავლაჲ ნებათა მისთაჲ იჴსნის საშჯელისა მისგან საუკუნოჲსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რაჟამს ესე გულისჴმა-ვყავ, ძიება-ვყავ თავისა ჩემისა უმჯობესი და ვაიძულე გარდასლვად ნებასა თჳსსა, დაღაცათუ მძიმე უჩნდა.
და	ბალ.ვრც	და დავაყენე გულის-თქუმათაგან, და აღჳრ-ვასხენ აღჳრითა შიშისა ღმრთისაჲთა, რაჲთა არა წარმიტაცოს და შთამაგდოს შფოთთა ამაოჲსა სოფლისათა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე მესმა სიტყუაჲ უფლისა ღმრთისაჲ, რომელი მოგუესწავა წიგნთაგან ზეგარდამოთა, ვითარმედ: ვყავ სოფელი ესე და ყოველი ხატი მისი წარმავალ, აწ აღიღეთ საგზალი, რამეთუ წარხუალთ ქუეყანად უცხოდ.
და	ბალ.ვრც	ერთი იგი სავანე არს ყოვლითა კეთილითა გამოუთქუმელითა და ყოვლითა საშუებელითა, აღსავსე მოწყალებითა, კაცთ მოყუარე[ბითა] ჩემითა, იყოს იგი მისაგებელად რომელთა შემიყუარეს მე
და	ბალ.ვრც	და ჰრწმენა ჴმაჲ მოციქულთა ჩემთაჲ და დაიმარხნეს მცნებანი ჩემნი, მას შინა სუფევდენ უხრწნელელებით და მათ ზედა სიკუდილი არა სუფევდეს, სადა-იგი არა არს შიში და ზრუნვაჲ ამის სოფლისაჲ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეორე იგი სავანე სავსე არს სატანჯველითა, ჭირითა და იწროებითა, სირცხჳლითა და შურითა, აღგზებული რისხვითა და გულის წყრომითა, რომელმან შურ-მაგოს ყოველთა მოძულეთა ჩემთაგან,
და	ბალ.ვრც	რომელთა შეურაცხ ყვნეს მოციქულნი ჩემნი და დაივიწყნეს მცნებანი ჩემნი, და გარე-მიიქცინეს სასმენელნი მათნი ჴმისაგან მამხილებელისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რაჟამს მესმა ჴმაჲ ესე, ვცან, რამეთუ სამართლით არიან სიტყუანი მისნი და ჭეშმარიტებით მცნებანი მისნი.
და	ბალ.ვრც	ანუ-მე ვერ გულ-პყრობილ ხარ მოწყალებათა მიმართ უფლისათა და გიძნავს მისლვაჲ წოდებასა მისსა, რომლითა რისხვასა მოატყუებ თავსა შენსა?
და	ბალ.ვრც	მიუგო ჰებენას მეფემან და ჰრქუა იოდასაფს: არა, შვილო ჩემო, არა ამათ მიზეზთათჳს შეწუხებულ არს სული ჩემი, ვითარ-ეგე შენ სთქუ,
და	ბალ.ვრც	არამედ ბუნებით თანა-აც ყოველსა სულსა მწუხარებაჲ განშორებისათჳს ჴორცთაჲსა და დატევებისათჳს ამის აერისა და ნათლისა, და მისლვად ადგილად უცხოდ და იწროდ, სადა-იგი არა ვიცი, ვითარსა იწროებასა მიმთხუევად არს სული ჩემი,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მე ფრიად განვარისხე ღმერთი შემოქმედი ჩემი და მრავალნი მოსაჯულნი წარვავლინენ წინა ჩემსა, რომელნი შურის-გებასა ითხოვენ ღმრთისაგან ჩემ ზედა.
და	ბალ.ვრც	და ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩემისათა ვჰგმობდი ღმერთსა და ვაქებდი კერპთა.
და	ბალ.ვრც	არცა მსაჯული მოვიმადლე და ვერცა მოსაჯული დავაჯერე.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ჟამიცა შეწყნარებისაჲ შემოკლდა ჩემ ზედა და ვერარაჲ ღირსი სინანული ვაჩუენე ღმერთსა.
და	ბალ.ვრც	მიუგო ნეტარმან იოდასაფ და ჰრქუა მამასა თჳსსა: ნუ ჰზრუნავ, მეფე, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან-იგი მეათერთმეტისა ჟამისათა სწორად მისცა სასყიდელი მათი პირველთა მათ თანა,
და	ბალ.ვრც	მანვე შეიწყნაროს დაგებაჲ ესე შენი უკუანაჲსკნელსა ცხორებისა შენისასა, რამეთუ არა არს ნაკლულევანებაჲ მოწყალებათა შინა ღმრთისათა და არცა კაცთაებრ შჯის თავადი იგი, რამეთუ მოწყალებანი მისნი დასწონენ სოფელსა ამას სავსესა ცოდვითა.
და	ბალ.ვრც	შენ ვითარ დააკნინებ, რამეთუ სხუაჲ არს ზრახვაჲ უფლისაჲ და სხუაჲ არს კაც[თაჲ].
და	ბალ.ვრც	და მერმე არა სწორავს ნათელი ესე ამის ოფლისაჲ და აერი ესე საწადელი კაცთაჲ ნათელსა პირისა მისისასა და აერსა დიდებისა მისისასა, რომელსა ღირს იქმნებიან მორწმუნენი სასუმელისა მაგის შესუმისა შემდგომად, რომლისაგან შენ შეძრწუნებულ ხარ,
და	ბალ.ვრც	და ესრე სახედ იწროება უჩნს სულსა მართალსა აქაჲ ესე ცხორებაჲ მერმისა მის თანა დიდებისა, ვითარცა ყრმამან რაჲ დაუტევის სიიწრე საშოჲსაჲ და იხილის ფართოებაჲ და ნათელი სოფლისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და აწ ნუ ჰზრუნავ და იტყჳ, ვითარმედ მრავლითა საქმითა ფრიად შევსცოდე ღმერთსა და ვინანე მცირედ, უწყოდე, რამეთუ მცირედი სინანული დასძლევს წინაშე ღმრთისა მრავალთა და დიდთა შეცოდებათა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ განზავის იგი მოწყალებითა თჳს[ი]თა და განამრავლის ნაყოფი მისი და უხარინ სულსა ფრიად.
და	ბალ.ვრც	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა ჰებენას მეფე და განიხარა სიტყჳთა მისითა, და ელხინა სულისა მისგან მაურვებელისა, და ჰრქუა იოდასაფს: მოგაგენ უფალმან, შვილო ჩემო, უმეტესი მისაგებელი კეთილისაჲ უფროჲს სასოებისა შენისა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ წარწყმედულ ვიყავ და მომიძიე, განწირულ ვიყავ და მიჴსენ, მტერ ვიყავ და დამაგე ღმერთსა, მომწყდარ ვიყავ და მაცხოვნე.
და	ბალ.ვრც	აწ გამცნებ, შვილო ჩემო, რაჲთა კეთილად ხჳდოდი წინაშე ღმრთისა და მოშიშებით აღასრულნე დღენი შენნი, და ნუ შეგაქცევნ დიდებაჲ მეფობისაჲ სიყუარულისაგან ქრისტესისა, რამეთუ ყოველი ესე ხილული აჩრდილ და წარმავალ არს, ხოლო შენ მარადღე ეძიებდ უხილავსა მას.
და	ბალ.ვრც	და იხილე აწ, თუ სადა არს საშინელი იგი მეფობაჲ ჩემი და სიმრავლე ერისაჲ და სიმჴნე იგი ახოვანთა მჴედართა ჩემთაჲ, ანუ აურაცხელნი იგი საფასენი ჩემნი, რომელ შევკრიბენ, რაჲთამცა მოვიდეს და მიჴსნეს მე დღეს წარმყვანებელისაგან ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	აწ მეცა გამცნებ, შვილო ჩემო, ვითარ-იგი პირველ მამცნებდი მე, და გამხილებ, ვითარ-იგი შენ მამხილებდი, რაჲთა შეურაცხ-ჰყო სოფელი ესე და ყოველი დიდებაჲ მისი, და ღმერთი მხოლოჲ მოიპოვო,
და	ბალ.ვრც	და [ვითარცა] წარასრულნა ჰებენას მეფემან სიტყუანი ესე, ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და აღმოუტევა სული.
და	ბალ.ვრც	და აღვიღე საგზალი, რაჲთა მივიწიო სავანესა მას მშჳდობისა და მოწყალებისასა საქმითა კეთილითა და დამარხვითა მცნებათაჲთა.
და	ბალ.ვრც	და ვივლტი სავანისა მისგან საშინელისა დატევებითა ურჩებისაჲთა, დაღაცათუ ვერ მიწუთომილ ვარ მე და ვერცა ვინ სხუაჲ დიდებულთაგანი, რაჲ-იგი ქრისტემან თავს-იდვა ჩუენთჳს ჯუარსა ზედა და რაჲ-იგი თანა-გუაც ნაცვალად მისა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მრავალ არიან ცოდვანი ჩემნი და ფრიად მეშინის, უკუეთუ არა მეოხ მეყოს წმიდაჲ ქალწული მარიამ და ყოველნი წმიდანი მისნი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: და ვითარ შესაძლებელ არს მიწუთომად კეთილთა მათ, რომელთა იტყჳ?
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა ბალაჰვარ: რაჲთა დაუტეოს კაცმან სოფელი ესე და ყოველი ზრუნვაჲ მისი, გარნა საჴმარი ხოლო იპყრას.
და	ბალ.ვრც	შეიკრძალე განკითხვაჲ და დაადგერ სწავლულებასა და ნურარას დაამტკიცებ პირველ გამოცდისა, რ~ უმჯობეს არს მცირედი სიმართლე, რომელსა არა ერთოს ცოდვაჲ, ვიდრე მრავალთა სათნოებათა შინა აღრეულ იყოს ცოდვაჲ.
და	ბალ.ვრც	და უმჯობეს არს მცირედ მეტყუელებაჲ, ვიდრეღა [ა]რა მრავალ მეტყუელებასა, რომელსა ეპყრას ტყუვილი, რამეთუ თანა-აც კაცსა ბრძენსა,
და	ბალ.ვრც	რაჲთა წურთიდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა წურთინ კეთილი წინამძღუარი ერსა თჳსსა და განაგებნ მოღუაწებით საქმეთა მათთა და აყენებნ სავნებელთაგან მათთა, და მერმე პატივ-სცის მორჩილთა.
და	ბალ.ვრც	ეგრეთვე თანა-აც კაცსა ბრძენსა, რაჲთა განიკითხვიდეს თავსა თჳსსა ყოველთა შინა საქმეთა მისთა, და ნებათა მისთა და მაშინ მიაგოს გონებითა თჳსითა თავსა თჳსსა სამართალი, მისაგებელი კეთილი, გინა ჯერი ჟამსა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	უკუეთუ კეთილ იყოს, პატივ-სცეს სიხარულითა, და უკუეთუ უჴმარღა იყოს, სწავლოს იგი სინანულითა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იგი ტიროდა და ევედრებოდა მას.
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ დაესაჯების კაცსა გონიერსა, რაჲთა განიკითხვიდეს გულის სიტყუათა თჳსთა და მეცნიერებით შეიწყნარ[ო]ს, და ეგრეთვე მეცნიერებით განაგდოს ბოროტი,
და	ბალ.ვრც	და რაჲთა სწუნობდეს თავსა თჳსსა და შეურაცხ-ჰყოფდეს სიბრძნესა თჳსსა გონებაჲვე თჳსი, რაჲთა არა შეუჴდეს სული თავ-მოთნებისაჲ,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ღმერთსა სძულს თავ-მოთნებაჲ და უყუარს სიბრძნე და სიმდაბლე, რამეთუ სიბრძნითა მიემთხუევის კაცი კეთილსა ბრძანებითა ღმრთისაჲთა და უგუნურებითა წარწყმდებიან სულნი მრავალნი, რამეთუ ყოვლისა სიმტკიცისა თავი არს შიში უფლისაჲ და სლვაჲ გზათა მისთა.
და	ბალ.ვრც	ეგრეთვე თავი ყოვლისა ბოროტისაჲ მიდევნებაჲ გულის თქუმათაჲ და დამონებაჲ ნებათაჲ.
და	ბალ.ვრც	ნუ დაჰბრკოლდები გამოცდად მისა, რამეთუ ეგევითარმან შეაშფოთ[ის] გონებაჲ და დაუბნელოს საცნობელი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო შენ უფროჲსღა დაწყნარებულ იქმენ, რამეთუ მას შინა შემძლებელ იქმნის გონებაჲ განკითხვად და სული ცნობად უმჯობესისა.
და	ბალ.ვრც	და ნუ იტყჳ სულითა მოწყინებისაჲთა საქმისათჳს, თუ ვერ შესაძლებელ არს ესე ყოფადო, და არა გამოიძიო უმჯობესი მას შინა.
და	ბალ.ვრც	და ესე უწყოდე, რამეთუ ვერ შეიკრიბოს კაცმან ერთმან ყოველი სწავლულებაჲ.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ ძიება-ვყო სისხლი მისი, დამესაჯოს უსამართლოდ, რამეთუ მე მოვსწყჳდენ იგინი და ნეფსით განუტევე შვილი ჩემი მათ თანა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე არავე აყენებს მცირედი იგი სინათლე სლვად საქმესა მისსა, და არცა კუალად უმრავლესი იგი, რომელსა ვერ შეუძლო ტჳრთვად, განურყუ[ნის] მცირედისა მის ხილვისა სარგებელსა.
და	ბალ.ვრც	ანუ ვინ კაცთაგანი შემძლებელ არს ყოველთა საჭმელთა და სასუმელთა, რომელნი იხილნეს და გული-უთქუმიდეს, ერთბამად მიღებად?!
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ვერვინ შემძლებელ არს მიღებად, გარნა მცირედისა მისგანისა, არამედ არავე დააბრკოლებს დაკლებაჲ უმრავლესთა მათ ჭამადთაჲ ცნობად გემოსა და განსაძღებელად სულისა მის ჭამადითა მით მცირედითა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო სწავლულებაჲ და სათნოებაჲ უმრავლეს და უდიდეს და უპატიოსნეს მისა არს, თუმცა შეუძლო თუალმან ერთისამან წარმართებად და გულმან დატევნად და გონებამან შეწყნარებად.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ესე უფროჲსღა ძნიად მისაწუთომელ არს, ვიდრეღა რომელი-იგი სახედ ვაჴსენეთ მზისათჳს და ჭამადთათჳს,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ჰმატს მეცნიერი მეცნიერსა ღმრთისა მიერ, არამედ არავე დაბრკოლება არს, რაჲთა იჴუმიოს კაცად-კაცადმან, რაჲცა-იგი ცნა და მეცნიერებითა მით მცირედითა მოიპოვოს, რომელსა-იგი ვერ მეცნიერ არს.
და	ბალ.ვრც	30. ჰრქუა იოდასაფ: მესმა შენგან სიტყუაჲ, და გამოთქუმაჲ ღმრთისა დიდებისათჳს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ თავს-ვიდვა ყუედრება, და სისუსტე იყოს ჩემდა და თქუენდა უკუნისამდე, და ამას თანა მოსაცხრომელ ვიპოვნეთ მტერთა ჩუენთა, არამედ ვინმე იპოვოს კაცი, რომელსა აქუნდეს ღონე რაჲმე საქმისა ამისთჳს, რომელ შეწუხებულ ვარ და მასწაოს რაჲმე ყრმისა ამისთჳს,
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: გამოუთქუმელ არს ხატი ღმრთეებისაჲ და გონებაჲ ვერ მისწუთების გამოძიებად, ვითარ-იგი არს, და ვერცა ყოველნი ენანი შემძლებელ არიან ღირსებით ქებად მისა.
და	ბალ.ვრც	და შემწე მექმნეს ჭირთა შინა ჩემთა, და მე მივსცე მას პატივი და დიდებაჲ უფროჲს თავისა ჩემისა, რამეთუ არა ჯერ-არს, თუ უდებ ვყოთ საქმე ესე და არა უფროჲს ვიღუაწოთ ძიებად, ვიდრემდის გამოგუეცხადოს ჭეშმარიტებაჲ მისი, გინა თუ რაჲ ჯერ-არს.
და	ბალ.ვრც	და მიუწდომელ არს დაბადებულ[თა]გან მეცნიერებაჲ მისი, გარნა რომელი მან გამოუცხადა მათ პირითა წინაწარმეტყუელთაჲთა, რამეთუ ვერვინ უთხრას მისთჳს კაცთა, გარნა რომელი უწინარე საუკუნეთა იშვა მისგან უფალი იესუ ქრისტე, რომელი გამოვიდა მისგან.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: რაჲთა დაიმარხნეს ყოველნი, რომელსა ზედა შეკრბეს დაწვალებულნი შჯულსა შინა, რომელთა ჰრწამს უფალი იესუ და შეიკრძალნეს საქმენი, რომელსა ზედა არა დაწვალებულ იყვნენ, და მერმე იღუაწოს გამორჩევაჲ უმჯობესისაჲ ესრეთ:
და	ბალ.ვრც	მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მათ და შერაცხილთა: არა ჯერ-არს საქმე ესე დატევებად ყოვლით კერძოვე, რამეთუ არავინ არს ჩუენსა უფროჲსი სიხარულსა ზედა შენსა, და ეგრეთვე არავინ არს უწინარეს ჩუენსა ურვათა შინა მეფისათა, არამედ ჩუენ ესრეთ ვჰგონებთ,
და	ბალ.ვრც	პირველად გამოძიებითა წიგნთაგან და შეტყუებითა სახეთაჲთა და თანა-მოწამებითა გონებისა[ჲ]თა და წამებითა და საქმეთა ცხადთაჲთა და არა შეწყნარებითა იჭჳსაჲთა და არა განგებითა კაცობრივითა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მდგომა[რე] საქმესა ზედა თჳსსა, სადაცა მიიწიოს, უმოლხინე არს ჩაჭრისაგან მსგავსთა შინა, ვინაჲცა მოიწინეს, ვიდრე დადგრომილი მას ზედა თჳნიერ მოწამისა და მეცნიერებისა, რამეთუ მდგომარე იგი სიმტკიცესა ზედა დგას სიმართლისასა და განიშორებს ცთომასა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო წარმდები საქმესა ზედა თჳნიერ მეცნიერებისა და მოწამისა სცთების თჳნიერ ყოვლისა იჭჳსა.
და	ბალ.ვრც	და მოსწრაფე იყოს ღმრთისა მიმართ ერთგულებით საქმეთა შინა დაფარულთა და ცხადთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რაჟამს ყოს ესე, განუღოს ღმერთმან კარი მეცნიერებისაჲ და აუწყოს ნებაჲ თჳსი და ადვილად დაარღუევდეს ძნელოვანთა საცთურთა ეშმაკისათა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ესრეთ იყოს, რაითა განაშორნეს გულსა თჳსსა მაწუეველნი ნებისანი და მაზრზენელნი გულის-თქუმისანი, და მიაახლნეს ასოთა მისთა პირველთა საქმენი შჯულისანი და ჭეშმარიტი მოთმინებაჲ და სარწმუნოებაჲ.
და	ბალ.ვრც	და ოდეს ყოს ესე, მოიპოოს ნაყოფი მეცნიერებისაჲ და აღსძარცოს ღმერთმან მწუხარებაჲ და იჭჳ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: ვითარ იტყჳ, უკუეთუ ვინმე განიკითხვიდეს მსგავსთა მათ ყოვლითა შრომითა და გონებითა თჳსითა და ვერ გამოცნას ჭეშმარიტი ამაოჲსაგან, კმა ეყო [ზედა] დადგრომაჲ და არღარა გამოძიებაჲ, რომლისათჳნ ეგოდენ მიჰჴდის ღმერთი მსგავსთათჳს?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: კეთილ არს ყოვლისა საქმისათჳს განკითხვაჲ, და გარდასრული თუ რაჲმე ვერ ცნას, თანა-აც კეთილად განზრახვაჲ და გულს-მოდგინედ ძიებად წინამდებარისა საქმისათჳს,
და	ბალ.ვრც	ვითარმედ ვერ შესაძლებელ არს განზოგებაჲ ორთა შჯულთაჲ და ორთა წესთაჲ და ორთა მსაჯულთაჲ ერთსა შინა სამეუფოსა, და არა (ჯე)რ-არს საქმისა ამის წარმატებაჲ, გარნა პირსა ზედა თჳსსა, რომლითა განიკურნოს ძე შენი და შჯული შენი და მეფობაჲ შენი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ნუმცა სასო-წარკუეთილ არს მას შინა ღმრთისა მიმართ და მის მიერსამცა მოელის გამოცხადებასა, და ნუმცა დაჰბრკოლდების ძიებასა მისსა გულს-მოდგინედ, რამეთუ ოდესმე გონებაჲ დაბრკოლდის პირველ შემთხუევასა საქმისასა.
და	ბალ.ვრც	და განაგრძვეს სიტყუაჲ ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ოდეს მოთმინებით მოიქცის, კუალად გულს-მოდგინედ განიკითხავნ კეთილითა სასოებითა და გამოცდილებითა გარდასრულთა საქმეთა მათ, წინამდებარესა მას იჭუსა მოუჴდის.
და	ბალ.ვრც	და ესე განიზრახეს მეფემან და ყოველთა ერისთავთა მისთა, რაჲთა მისცენ ნახევარი სამეუფოჲსაჲ მის ძესა მეფისასა, რაჲთა მეფობდეს მას ზედა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ღირს იქმნის აღებად იჭჳ მსგავსისაჲ მის, ვიდრემდის დაინახის კარი შესავალი და არა შესცთის უგზოსა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე არა შეუგავს ბრძენსა, უკუეთუ ერთი რაჲმე კარი ვერ ცნას სწავლულებისაჲ, თუმცა მის გამო უსასო იქმნა ცნობასა მეორისასა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ამას ჰყოფდა მეფე იგი, რაჲთამცა საცთურ უგო მას, და მეფობისა მიზეზითამცა ჴელი შეყო საქმესა სოფლისასა და მიიზიდესმცა სოფლიოთა გულის-თქუმათა.
და	ბალ.ვრც	და არცა უმეცრებისათჳს ერთისა რაჲსამე საქმისა შეუგავს განტევებაჲ ცნობილისაჲ მის საქმისაჲ, რამეთუ არა ყოველსა, რომელთა ეძიებნ კაცი, მისწუთის მეცნიერებასა, და არცა ყოველი, რომელი ცნის, ირგის, და არცა ყოველი უმეცრებაჲ მავნებელ არს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ გულისჴმა-ყო ზაკუვით ზრახვაჲ მათი და განიხარა ფრიად, რამეთუ ესვიდა მიზეზითა მით,
და	ბალ.ვრც	ხოლო უმტკიცესნი საბრჴენი ეშმაკისანი ორნი არიან: პირველი ესე, რაჲთა შეუგდოს გულსა კაცისა ბრძენისასა, რამეთუ ვითარმედ არა არს შენ თანა სიბრძნე და არცა გონიერებაჲ, და არარაჲ სარგებელი არს სწავლულებასა შინა, და არცა უმეცრობაჲ დააბრკოლებს რას კაცსა.
და	ბალ.ვრც	რაჲთა შეუძლოს განცხოველებად შჯულისა, რომელი მოაკუდინა მამამან მისმან, და განცხადებულად ქადაგებაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და შეკრებაჲ ყოველთა მორწმუნეთა მისთაჲ და ცოცხლებით პყრობად ყოველნი წესნი ქრისტეანობისანი.
და	ბალ.ვრც	და უჩუენის ვინმე კაცი მიშუებული სოფელსა შინა და ეტყჳნ: აჰა ეგერა ესოდენთა პატივთა მიემთხჳა ისი და დიდებაჲ მოიგო თჳნიერ სწავლულებისა.
და	ბალ.ვრც	და გულ-პყრობილ იქმნა იოდასაფ ამას ზედა.
და	ბალ.ვრც	არამედ სუ და ჭამე და იშუებდ, რამეთუ ხვალე მოჰკუდები, და ნუ მოიხდი ნეფსით სიკუდილსა პირველ მოწევნამდე მისა შენ ზედა ჟამსა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	მიუგო მეფემან და ჰრქუა იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდამი, რამეთუ გეზაობდი შენ სინათლედ ცხორებისა ჩემისა და ნაცვალად ჩემდა შემდგომად სიკუდილისა ჩემისა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო შენ დაჰჴსენ სასოებაჲ ჩემი და გა[ნა]ცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი, და განამწარე სიტკბოებაჲ სიხარულისა ჩემისაჲ შენთჳს და განჰკუეთე ნაწლევი მამობისა ჩემისაჲ შენგან.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მე ვერვე შეუძლებ წინააღდგომასა შენსა, რამეთუ მომდრეკს შენ ზედა საბელი შვილობისაჲ და მიმიზიდვენ შენდა საქმენი, რომელნი დაახლებენ ნებასა შენსა და განმაშორებენ წინააღდგომასა შენსა,
და	ბალ.ვრც	და შენ არა შეინდობ ჩემგან და არცა შეიწუები განშორებისა ჩემისათჳს, ვითარცა მე შენთჳს, არამედ ცოცხლებითმცა ხარ, [სა]დაცა იყო, რამეთუ უწყი, ვითარმედ ნებსით შევამთხუევ აუგსა თავსა ჩემსა მიშუებისა შენისათჳს, და ვაცთუნებ თავსა ჩემსა,
და	ბალ.ვრც	დაღაცათუ წინა-აღუდგებოდიან ნებასა მათსა, ვითარცა სახედ კაცი, რომელი დაემორჩილოს ნებასა თჳსსა, დაღაცათუ უწყინ, რამეთუ საყუედრელ და ვნება არნ მისა,
და	ბალ.ვრც	არამედ კაცთაგან ჰფარავნ და თავსა თჳსსა შეუნდობნ და დაივიწყებნ უკეთურებასა თჳსსა და სთნავნ მცირედი რაჲმე კეთილი მისი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მე, შვილო ჩემო, დაღაცათუ მეფე ვარ, კაცივე ვარ და სიჩჩოებაჲ აქუს გულსა ჩემსა შენდამი, ვითარცა ყოველთა კაცთა შვილთა მიმართ მათთა.
და	ბალ.ვრც	და ვერ შემძლებელ ვარ წინააღდგომასა შენსა, ვითარცა ნებასა ჩემსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო შენ დიდი ბოროტი შემამთხჳე მე და თავსა შენსა, არამედ მნებავს, რაჲთა წარვჰმართო საქმე ესე უმჯობესსა ზედა და რაჲთა ვყო ნებაჲ შენი და ვძებნო განკურნებაჲ შენი და თავისა ჩემისაჲ მყუდროებით და დაწყნარებით.
და	ბალ.ვრც	და აწ დაგადგინებ შენ ნახევარსა ზედა სუფევისა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რამეთუ არა იყოს მას შინა მოცხრომაჲ მტერთაჲ და არცა სიხარული მოშურნეთაჲ განშორებისა შენისათჳს ჩემგან,
და	ბალ.ვრც	და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიპოვო შენგან, და მომატყუას სიკუდილი მოწყუედამან შენმან პირველ მოწევნამდე სიკუდილისა ჩემისა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ დაიშუენო სამეუფოჲ შენი და კეთილად განაგო საქმე შენი, არა სრულიად ჴუებულ იყოს სული ჩემი შენგან, და იყვნენ საქმენი შენნი წარმართებულ ცოცხლებით და მშჳდობით და სიმრთელით და კუალად განგებულებით.
და	ბალ.ვრც	და ამით და ესევითარითა მახჳლითა განსწონ გულსა მისსა და ამით დააბრკოლებნ ძიებისაგან სწავლისა, და ფართოებასა შეახედვებნ, რაჲთა მის ძლით მოინადიროს ჩუეულებითა საშუებელთაჲთა და ზრზენითა გულის-თქუმათაჲთა.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ ამით ვერ სძლის და იხილის, რამეთუ მოთმინე იქმნა, მიივლტინ მეორისა მის ისრისა [განჴურვე]ბულისა.
და	ბალ.ვრც	ოდეს ცნის, ვითარმედ მარცხენით კერძონი იგი საბრჴენი შეუსწავლიან, მოუჴდის მარჯუენით კერძოსა მას აბჯარსა მისსა და მსგავსითა იწყის ბრძოლად მისა, რომელი მას არა შეუსწავლიედ.
და	ბალ.ვრც	და დასცის მი[ს] ზედა სული მოწყინებისაჲ, ვიდრემდის მოაძულვის ყოველი იგი, რომელი უქმნიედ მოღუაწებაჲ, და საწუნელად აღუჩენნ თავსა თჳსსა, და შეურაცხად და უგუნურად.
და	ბალ.ვრც	და აჩუენებნ ცნობასა მისსა და სიძულილი შთაუგდის მოყუსისა და მასწავლელისაჲ და ეტყჳნ: ვერ ჴელ-გეწიფების განსრულებად საქმესა ამას შინა და ვერ თავ-ადგამ და ვერ[ცა] გიძლავს ტჳრთვად კანონთა.
და	ბალ.ვრც	აწ რაჲსათჳს აჭირვებ თავსა შენსა და დააშრო[ბ], რომელსა ვერ მისწუთები?
და	ბალ.ვრც	და ამას თანა ეტყჳნ: უკუეთუ კეთილად გნებავს სრულ-ყოფაჲ და არა უტყუვი ღმერთსა, იმარხე ორმეოცით და ნაცრითა და ძაძითა და ტირილითა მარადის იქცეოდე.
და	ბალ.ვრც	ესევითართა ძნელოანთა აწუევნ, ანუმცა მოაწყინა და შეაურვა და მით ჩაჭრა, ანუ მეტად აღამაღლა და მერმე ქუეყანად დააკუეთა.
და	ბალ.ვრც	და ამით ურვითა დააბნელის გონებაჲ მისი და ვერღარა უძლავნ განკითხვაჲ საქმეთა წულილადთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და ვერ დაუთმენნ ეგევითართა გულის სიტყუათა.
და	ბალ.ვრც	და ამათ ორთა ისართაგან მრავალნი წყლულნი და მომწყდარნი არიან კაცთა შორის, ამისთჳს რამეთუ სული მალე არს შეწყნარებად წინააღდგომთა ნაყოფთა გონებისათა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ გონებაჲ და ნებაჲ მჴდომ არიან ურთიერთას და მარადის ბრძოლაჲ დამკჳდრებულ არს შორის მათსა სულსა ზედა, და ნებაჲ მეგობარ არს სულისა, ხოლო გონებაჲ მაჭირვებელ,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ნებამან [აი]ხუნა სულისაგან ყოველნი სიმძიმენი და წინა-უყვნა ყოველნი საწადელნი გულის-სათქუმელნი და არას მოიჴსენებნ ზრუნვასა და შიშსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო გონებამან შეაყენა იწროებასა და ჭირით ასწავა ცხორებაჲ და მიუხუნა გულის-თქუმანი და ამხილა ვნებაჲ და ტანჯვაჲ მომავალი სიფართით და შუებით ცხორებათა ზედა, და შეანანა უდებებაჲ [პ]ირველი და ამხილა მოწევნადი.
და	ბალ.ვრც	პირველად ესე, რაჲთა დაიჭიროს თავი თჳსი ყოვლისაგან ურგებთა, ხოლო მეორე ესე, რაჲთა ფრიად გწადოდის და მოსწრაფე იყო მცირედისა მისთჳს კეთილისა, რომელ მოიგე, გულს-მოდგინედ ეძიებდე, რომელსა ვერ მისწუეთ.
და	ბალ.ვრც	ესე შეიკრძალე და ესე შეისწავე, და ამით შეიჭურე და უფალი ღმერთი მამაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი იყავნ შემწედ შენდა ყოველთა შინა საქმეთა შენთა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ არა არს ძალი და ღონე, გარნა იესუ ქრისტეს მიერ, რომელსა ჰშუენის დიდებაჲ თანა მამით და სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ბალ.ვრც	მან გამოთქუა იგი, რამეთუ თუალთ-შეუდგამ არს ხატი მისი, და წინაწარმეტყუელთა წამეს მისთჳს და არწმუნეს კაცთა უფლებაჲ მისი ნიშებითა და სასწაულებითა, რომელი მოსცა მათ, რომელი ვერვის სხუასა ძალ-უც ჩუენებად ეგევითარისა ძალისა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ყოველსავე ნებასა მისსა იქმს ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ზღუათა და ყოველთა უფსკრულთა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ცაჲ და ქუეყანაჲ და ყოველი, რომელი დამკჳდრებულ არს შორის მათსა, სულიერნი და გუამნი.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუმცა იხილე ჭურჭელი რაჲმე შექმნული, დაღაცათუმცა მოქმედი მისი არა ჰნახე, სწამემცა, ვითარმედ უვის შემოქმედი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მე, რაჟამს ვიხილე თავი ჩემი და განვიცადე საკჳრველად აგებულებაჲ ჩემი, დაღაცათუ ვერ ვიხილე შემოქმედი ჩემი, უწყი, რამეთუ, მან დამბადა, ვითარცა უნდა, და გამომსახა, ვითარცა ინება, თჳნიერ კითხვისა ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუმცა მე ვიყავ დამბადებელი თავისა ჩემისაჲ, უმეტესმცა ვყავ [ყოველთა] დაბადებულთა სიშუენიერითა ტანისაჲთა და სისრულითა ჰასაკისაჲთა, არამედ მან დამბადა, ვითარცა ინება, უმეტეს მყო მრავალთა დაბადებულთა მისთა და უნაკლულეს ზოგთა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე გულისჴმა-ვყავ ამითცა, რამეთუ განმიყვანებს ამის ცხორებისაგან თჳნიერ კითხვისა ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	და ვჰხედავ საქმეთა მომავალთა ჩემ ზედა, სადაჲთ არა უწყ[ი], და ვერ ვიცი საზომი ცხორებისა ჩემისაჲ და რაჲ შემემთხუევის ბოროტი მას შინა.
და	ბალ.ვრც	და ვჰხედავ ყოველსავე კაცსა ესრე სახედ, ვითარცა თავსა ჩემსა, რამეთუ ვერვინ [შემძლებელ არს] შემატებად გინა მოკლებად ჰასაკსა თჳსსა, არცა მიცვალებად დაძუელებულისა და ვერცა კუალად შედგმად, თუ რაჲმე მოჰვარდეს მისგანი.
და	ბალ.ვრც	ვერ შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა მათითა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა მათითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა თჳსითა და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე ვჰხედავთ შემოსლვასა ღამისასა შემდგომად დღისა და მოწევნასა დღისასა შემდგომად ღამისა და ქცევასა სამყაროჲსასა.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუმცა მსგავსი მათი იყო, იყომცა ვითარცა ერთი მათგანი და მის ზედაცა[მცა] მოიწეოდეს მოწევნად [რ~ნი] თითოეულსა მათგანსა ზედა მოიწევიან.
და	ბალ.ვრც	და ყოველსა რომელსა ვჰხედავთ, შექმნული არს, და ქმნულებაჲ მათი წამებს, რამეთუ რომელიმე არს შედგმულებით და რომელიმე გამოხატვით, და რომელიმე შენაწევრებული და რომელიმე ჟამთა შინა საზომით, მოკლებით და აღორძინებით, ძრვით და დაყუდებით.
და	ბალ.ვრც	არარაჲსაგან დაჰბადნა და თჳნიერ მაგალითისა გამოსახნა.
და	ბალ.ვრც	თქუა: იყავნ, და იყვნეს. და ოდეს უნდეს, აღასრულნეს ყოველნი.
და	ბალ.ვრც	და მერმე კუალად აღადგინნეს, ვითარცა პირველ იყვნეს.
და	ბალ.ვრც	ბრძანებაჲ მისი უგანმკუეთელეს არს უფროჲს მახჳლისა ორპირისა და უმალეს არს კამკამებასა ელვისასა, მოიყვანნის და მოვიდიან, და განაქარვნეს და განქარდენ, და კუალად მოაგნეს და მოეგნენ.
[და]	ბალ.ვრც	[და] კურთხეულ არს და დიდებულ, და უფროჲსად ამაღლებულ სახელი სამებისა წმიდისაჲ უკუნისამდე.
და	ბალ.ვრც	37. ჰრქუა იოდასაფ: და ვინაჲ არს შენდა სამოსელი ეგე, რომელ გმოსია?
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მსგავს არს სახე კაცსა, რომელსა უვინ თჳსი ტყუეობასა შინა და უნებნ გამოყვანებაჲ მისი მტერთაგან და ვერ ჴელ-ეწიფის შესლვაჲ ქუეყანასა მტერთასა, გარნა შეცვალებითა სახისა და სამოსლისაჲთა, და ეგრეთ ღონისძიებით გამოიტაცის თჳსი იგი მტერთაგან.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მე რაჟამს მესმა შენთჳს, ვითარმედ გნებავს სიმართლე და ეძიებ ჭეშმარიტსა, – იესუს, მაცხოვარსა ქრისტესა, –და გწადის სმენად ჴმაჲ წმიდისა სახარებისაჲ, და დავინახე სარგებელი სულისა ჩემისაჲ და ვპოვე ადგილი სანაყოფე.
და	ბალ.ვრც	და ესე გზაჲ არს ყოველთა მიმართ მსგავსთა შენთა, მაღალთა, გინა თუ მდაბალთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო აწ მიჴსნიხარ მტერთაგან ძალითა და შეწევნითა უფლისა ჩუენისა იესუ[ჲ]ს ქრისტესითა და გამოგიტაცე შორის მათსა, რამეთუ გაუწყე მეცნიერებაჲ ღმრთისაჲ და მოციქულთაჲ და წმიდათა მამათა მცნებაჲ.
და	ბალ.ვრც	65. და დღესა მერვესა გამოვიდა და ჯდა ერსა შორის ჩუეულებისაებრ თჳსისა და ყოველნი წარჩინებულნი მისნი მის თანა, და თქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენესე მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან,
და	ბალ.ვრც	16. ჰრქუა ძემან მეფისამან: უწყი, რამეთუ ყოველსა ჭეშმარიტსა იტყჳ და ცხად არს ესე წინაშე სულისა ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	და ყოველი შჯული ქრისტეანობისაჲ გასწავე და გაგაცადე სოფელი ესე და საბრჴენი მისნი,
და	ბალ.ვრც	აწ მითხარ, ვითარ აცთუნებს სოფელი ესე და რომლითა ღონითა შესაძლებელ არს განრინებად მისგან.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ შეიტყუებს საშუებელთა და გულისთქუმათა მისთა მიერ, და განგაკრძალე მანქანებათა მისთაგან და გიჩუენენ აუგნი მისნი, რამეთუ მეძავ არს და სიყუარულსა ერთისა თანა არა დაადგრების.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მე წარვალ ადგილსა მშჳდობისა ჩემისასა და მუნ აღვიძარცო სახე მტერთაჲ და კუალად შევიმოსო სახე და ხატი ძმათა და მოყუასთა ჩემთაჲ, რომელ უკუეთუმცა მიხილე სახითა და სამოსლითა მოყუასთა ჩემთაჲთა, ვჰგონებ, თუ არღარამცა გწადოდა მისლვად მათ თანა.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მსგავს არს ესე სახე კაცთა ვიეთმე მოქალაქეთა, რომელთაჲ იყო ჩუეულებაჲ მათი ესრეთ, რამეთუ რაჲ წელიწად[ს] მოიყვანიან კაცი უცხოჲ, უმეცარი საქმეთა მათთაჲ, და დასჳან [იგი] მეფედ ქალაქსა მათსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ბალაჰვარ განიძარცუა სამოსელი იგი, და იყო ყოველი ტყავი მისი ძუალთა მისთა ზედა, ვითარცა ტყავი მკუდრისაჲ გარდართხმული ლერწამთა ზედა წულილთა ფრიადისა მისგან მარხვისა,
და	ბალ.ვრც	და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისა, ვერცა მე და ვერცა თქუენ.
და	ბალ.ვრც	და ესრ(ეთ ჰ)გონებნ უმეცარი იგი, ვითარმედ მეფობაჲ მისი მტკიცე არს მათ ზედა უკუნისამდე.
და	ბალ.ვრც	და იწყის უდებებით ჭამად და სუმად და განცხრომად, რამეთუ ნებიერ ყვიან იგი წელიწადსა მას შინა და არა გულისჴმა-ყვის განზრახვად [… რჩ]ულისათ[ჳს].
და	ბალ.ვრც	და დღე ესე ყოველთა ზედა მოიწევის და თქუენ უწყით, რაჲ იგი იყო წადიერებაჲ ჩემი პირველითგანვე, არამედ ვერ წინა-აღუდეგ მამასა ჩემსა.
და	ბალ.ვრც	და აწ არღარა მაქუს მიზეზი წინაშე ღმრთისა აღთქუმისათჳს ჩემისა, რაჲთა შევერთო რიცხუსა მონაზონთასა და თავს-ვიდვა ცხორებაჲ მათი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ გარდაჴდის წელიწადი იგი ერთი, შევიდიან მოქალაქენი იგი და განძარცჳან იგი და შიშუელი განაგდიან გარე განქიქებული და განაძიან ქუეყანასა უცხოსა, და არარაჲ აქუნ, რაჲმცა ჭამა და სუა, გინამცა შეიმოსა, ანუ არგო რაჲმე თავსა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	და პირველი იგი შუებაჲ და სიხარული სინანულად და მწუხარებად გარდაექცის.
და	ბალ.ვრც	და არარაჲ ემოსა, გარნა კოტორი ძაძისაჲ, საბლითა შემოედვა უპითგან, ვიდრე მუჴლთამდინ მისწუთებოდა, ვითარცა არს წესი მძოვართაჲ, და კოტორი ნაძუელავთაგან დაკერული ებლარდნა მას ზედა.
და	ბალ.ვრც	და ესრეთ იყო ჩუეულებაჲ მათი.
და	ბალ.ვრც	და კაცი ვინმე ერთი დაადგინეს ოდესმე მეფედ მათ ზედა მსგავსად ჩუეულებისა, და კაცი იგი იყო ბრძენ.
და	ბალ.ვრც	და დღეს არცაღა ვინ არს მაცილობელ ჭეშმარიტებისა მადლითა ღმრთისაჲთა და ამას ყოველნი მეცნიერ ხართ.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ დაადგინეს იგი მეფედ მათ ზედა, იხილა უცხოებაჲ თავისა თჳსისაჲ მათ შორის, არა გულ-პყრობილ იქმნა მათდა მიმართ და ეძიებდა კაცსა, რომელმანმცა აზრახა, თუ ვითარ ჯერ-არს ყოფაჲ მისი მათ შორის.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილა იგი იოდასაფ, აღჩჩუა მას ზედა ფრიად, რამეთუ იხილა დიდი სახე ღმრთის მსახურებისაჲ მას ზედა და საჭურველი იგი წმიდისა სქემისაჲ, რომელ ემოსა წმიდასა ბალაჰვარს.
და	ბალ.ვრც	და იწყო ტირილად და სულ-თქუმად.
და	ბალ.ვრც	და პოვა ვინმე კაცი ერთი სარწმუნოჲ, რომელმან იცოდა ჩუეულებაჲ მოქალაქეთაჲ მათ, და უთხრა მას საქმე მისი და აუწყა (უცხო)ებაჲ მისი მათ შორის, და ვითარ ვერ გულ-პყრობილ არს მათდა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ერსა მას ვითარცა ესმა ესე, ყოველნივე იგი აღდგეს და ჴმა-ყვეს ჴმითა დიდითა: ნუ იყოფინ ეგე, მეფე, და ნუცა ასმენ სასმენელთა ჩუენთა ეგევითარსა მაგას, რამეთუ ვიდრე ჩუენ ყოველნი არა მოვსწყდეთ, არა იყოს ესე.
და	ბალ.ვრც	და აღიძრნეს ყოველნი ნაწლევნი მისნი მის[თჳს], ვითარცა ვინ ჰგოდებნ სიკუდილსა თჳსისასა, ეგრეთ მჴურვალედ ტიროდა განშორებისათჳს ბალაჰვარისა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ჰრქუა მას კაცმან მან: მე გაუწყო, რაჲ-იგი ჯერ-არს შენდა ყოფად: იწყე, რომელ არს ჴელთა ქუეშე შენსა, საგანძურთაგან განპარვად, რომელი ხოლო შეუძლო: ოქროჲ და თუალები პატიოსანი და ანთრაკი რჩეული და ყოველი ჭურჭელი პატიოსანი,
და	ბალ.ვრც	და განძლიერდებოდეს ჴმანი მათნი, ვიდრემდე შფოთიცა აღდგებოდა ქალაქსა შინა ჴმისაგან მათისა.
და	ბალ.ვრც	38. და მ[ან] ჰრქუა მას: ოდესღა არა ინებე განყვანებაჲ ჩემი შენ თანა და არცა მოყუასთა შენთათჳს მიიღე სამოსელი გინა თუ საფასე, ბარე მიიღე სამოსელი თავისა შენისათჳს!
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: შენ მაწუევ, ძეო მეფისაო, მოყუასთა ჩემთათჳს, და მე არა მთნდა მათთჳს, და არცა იგინი ეძიებენ ეგევითარსა, ვითარ უკუე მივიღო თავისა ჩემისათჳს!?
და	ბალ.ვრც	და წარეც იგი ქუეყანასა მას უცხოსა, რომელსა-იგი მიიყვანნიან მეფენი მათნი შემდგომად განძარცუვისა და განძებისა მათისა, რაჲთა მუნ გემარხვოდის ყოველი;
და	ბალ.ვრც	და მათ განვაკრძალებ და თავსა ჩემსა არაა?!
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუმცა კეთილ იყო, ვირჩიემცა მათთჳს პირველ ჩემსა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: მიიღე უკუე საბლარდნელი ახალი და დაუტევე საბლარდნელი ეგე შენი ჩემ თანა, რამეთუ მნებავს, რაჲთა საჴსენებელად შენდა იყოს ეგე ჩემ თანა.
და	ბალ.ვრც	და ოდეს-იგი განიძო მათგან, მსგავსად ჩუეულებისა მათისა, ჰპოვო იგი, რომელი წარიძღუანე წინაშე შენსა, რაჲთა მუნ უმეტეს იშუებდე უეჭუელად, და სინანული და მწუხარებაჲ არღარა იყოს შენ ზედა, ვითარცა-იგი სხუათა მათ მეფეთა ზედა პირველ შენსა ყოფილთა.
და	ბალ.ვრც	და ყო მეფემან მან ზრახებისაებრ კაცისა მის გონიერისა და ბრძნისა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ვიცვალო ახალი ძუელითა, ნუუკუე ეგევე ზომი სასოებაჲ იყოს ჩემი, რაჲ-იგი არს შორის სიძუელესა და სიახლესა [მათსა, არამედ] რომელსა-იგი მომცემ, იყავნ მსგავს [ჩემისა ამის].
და	ბალ.ვრც	მაშინ მოიღო იოდასაფ საბლარდნელი მსახურებული და შეჰმოსა ბალაჰვარს, და წარმოიღო მისი იგი და ჰრქუა მას: უწყოდე, რამეთუ განშორებაჲ შენი დიდ ზრუნვა და ტკივილ არს ჩემდა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა გარდაჴდა წელიწადი მისი, დაესხნეს მოქალაქენი იგი და განძარცუეს და განაგდეს იგი ქუეყანასა მას უცხოსა მსგავსად ჩუეულებისა მათისა, და მუნ პოვა ყოველი, რომელი წარეძღუანა წინაშე მისსა.
და	ბალ.ვრც	39. ჰრქუა ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, მე მონაჲ ვარი და არა თავისუფალი მეუფისა ქრისტესი, რომლისა კეთილნი ფრიად არიან [ჩემ] თანა და სასოებაჲ ჩემი დიდ არს მისა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	და იქცეოდა მუნ შუებით და განსუენებით მოუკლებელად, და არღარა აქუნდა შიში და ზრუნვაჲ ამაოთა მათ მოქალაქეთაჲ, და თავისუფალ იქმნა იგი სინანულისა მისთჳს საუკუნოჲსა ურგებისა.
და	ბალ.ვრც	და ბრძანებაჲ მომიღებიეს მისგან საქმისათჳს, რომელსა შინა ვისწრაფი, და უკუეთუ აღვასრულო რაჲმე მისგანი, და მიძნდეს განშორებისა ჟამსა, დაღაცათუ მძიმე იყოს ჩემ ზედა, არა ერთგულებით ვალ წინაშე მისა.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ქალაქი იგი სოფელი ესე არს ამაოჲ, და მოქალაქენი იგი ეშმაკნი არიან (სოფლისა მ)პყრობელნი ამის ბნელისანი, რომელნი წინა დაუდებენ საშუებელთა მრავალთა საცთურისათა და უგუნურნი (ჰგონე)ბენ, ვითარმედ დაუსრულებელად ყოფად არს შუებაჲ მათი.
და	ბალ.ვრც	და ყოველი, რომელი გაუწყე ერთგულებისა [....], და აწ გარეშე მიყოფია თავი ჩემი ბრძანებისაგან შენთჳს და შენდა მიმითუალავს სიტყჳს გებაჲ [...] თავისა შენისათჳს, რამეთუ სამართალნი მისნი ყოფელნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
და	ბალ.ვრც	და მე ვესავ ქრისტესა, ვითარმედ მსგავს ვიყო კაცისაჲ მის მაზრახებელისაჲ და შენ მსგავსი იყო მეფისაჲ მის ბრძნისაჲ და გონიერისაჲ, რომელი არა ესვიდა უცხოთა მათ მოქალაქეთა და ვერცა შეიტყუვა მეფობამან მათმან.
და	ბალ.ვრც	ხოლო აწ მნებავს სრბაჲ ესე სხუათაცა მიმართ და (ძიებად ად)გილსა (ყ)ანისათჳს (სა)ნაყოფოჲსა და თესლისა მიმღებელისა.
და	ბალ.ვრც	და აწ განვალ მე და გამცნებ: დაუმარხე ქრისტესა ღმერთსა შჯული მისი, რომელი მოგცა და განემზადე მოღუაწედ, [რ~ა გამოგანდო] საქმე მისი, და გაუწყნა სამართალნი მისნი.
და	ბალ.ვრც	აწ შენცა იღუაწე, რაჲთა განერე ეგევითართაგან საბრჴეთა საშინელთა, რამეთუ გზაჲ გიჩუენე და არღარა გიღირს უდებებად.
და	ბალ.ვრც	ნუ დიდ გიჩნს [მორჩილებაჲ] მისთჳს და ნუ დაშჯერდები თავსა შენსა და ნუცა კაცთა მისთჳს, გარნა [რომელი] ღირს არს მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და ყოვლადვე [ეჭუდ] და განიკითხე[ვდ] ნებასა შენსა და დაამჴობდ გულის-თქუმასა შენსა.
და	ბალ.ვრც	აღასრულენ დღენი ცხორებისა შენისანი ესრეთ, რაჲთა ყოველსა დღესა მორჩილებასა შინა იპოო ღმრთისა და მაცხოვრისა იესუ ქრისტესა, [...] განემზადებოდე შემთხუევად [სიკუდილისა].
და	ბალ.ვრც	ეკრძალებოდე საქმესა, რომლისა დასასრული ბოროტსა მოგატყუებდეს და ურვითა დაგიბეჭდვიდეს საქმეთა შენთა.
და	ბალ.ვრც	ისარგებლე მოღუაწებაჲ და შრომაჲ დღეთა სიჭაბუკისა შენისათა და ჟამთა სიმრთელისა გუამისა შენისათა, რაჲთა არ[ა] დაგაკლდეს შრომისა მადლი შემოკლებითა დღეთაჲთა გინა შემთხუევითა სენთაჲთა, რომელთა დაგაბრკოლონ შრომისაგან ყოველთა საქმეთა შენთა.
და	ბალ.ვრც	სასწორითა აღასრულებდი და სიმდაბლე მოიპოვე მას შინა, და დადევ თავი შენი ადგილსა შეურაცხთასა და საქმესა ზედა უსუსურთასა.
და	ბალ.ვრც	ხვალისა დღე შეაყავ გული შენი ზრუნვასა სათნოება[თა] შენთასა და სინანულსა უჯეროჲსათჳს, რომელ ჰქმენ.
და	ბალ.ვრც	ნუ დააცადებ ქველის საქმესა უღირსებისა ვისისათჳსმე და ნუ კადნიერ [...]ამს უჯეროსა ზედა ბაძვაჲ მრავალთაჲ, რომელნი იქმოდიან მას.
და	ბალ.ვრც	ეკრძალე თავ-მოთნებასა და ნუ მიენდვები, თუ რაჲმე გთნდეს საქმეთა შენთაგანი.
და	ბალ.ვრც	ანუ არა უწყია, ვითარმედ თავ-მოთნებაჲ [ორ]სა პირსა ზედა არს კეთილთა საქმეთა: ერთი მოატყუებს ყოველსა კეთილსა და მეორე შთააგდებს ყოველსა ბოროტსა, რამეთუ კეთილისა მომატყუებელი იგი ესე არს, უკუეთუ უხაროდის კაცსა განმრავლებაჲ ნაყოფთა კეთილთაჲ მის ზედა.
და	ბალ.ვრც	17. ჰრქუა იოდასაფ: მე ვესავ ქრისტესა, ძესა ღმრთისასა, და წმიდასა ლოცვასა თქუენსა, რაჲთა ვიყო, ვითარცა-ეგე შენ ჰგონებ ჩემთჳს.
და	ბალ.ვრც	და ჭეშმარიტად მიჩუენენ აუგნი ამის სოფლისანი.
და	ბალ.ვრც	და დიდი იგი შრომაჲ მისი დაუმცირდეს წადიერებითა, რომელი უქმნიედ და მოსწრაფე არნ წინამდებარეთა (საქმეთა).
და	ბალ.ვრც	და აწ უწყი, ვითარმედ წარმავალ არს ხატი ამის სოფლისაჲ, და ყოვლადვე შეურაცხ იყო საქმე მისი ჩემ [თ]ანა, არამედ უფროჲსღა შეჰმატე სიძულილსა მისსა ჩემ თანა სიტყჳთა შენითა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელი მოატყუებს ყოველსა ბოროტსა, ესე არს, უკუეთუ სთნდენ კაცსა საქმენი თჳსნი და გონებაჲ აუმაღლდეს მას შინა და კაცთ-მოთნებასა აწუევდეს და თქუას: კმა არს, რომელი მიქმნიესო, და არღარა იღუწინ წინამდებარეთა საქმეთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო აწ განამრავლე ზრუნვაჲ თავისა შენისათჳს გულისჴმის-ყოფად, რაჲთა განერე საბრჴეთა სოფლისათა საშინელთა და მოიპოვო განთავისუფლებაჲ, და შეუდეგ გზასა მას იწროსა, რომელი მიიყვანებს განსუენებად საუკუნოდ!
და	ბალ.ვრც	ხოლო აწ მითხარ: ყოველმან კაცმან ქუეყანისა შენისამან ესრეთ უწყნისა საქმენი ამის სოფლისანი, ვითარ-ესე შენ, და მასვე იტყჳანა, რასა-ესე შენ იტყჳ?
და	ბალ.ვრც	მიუგო ბალაჰვარ: არა, არამედ მე მათ კაცთაგანი ვარ, რომელნი შეეწყნარნეს ქრისტესა ღმერთსა ყოველთასა და დაუტევეს სოფელი ესე მოყუარეთა მისთა,
და	ბალ.ვრც	40. ესე არიან მცნებანი ჩემნი შენდამი და ერთგულებაჲ ჩემი შენთჳს და ღმრთისა მიმართ შენ ზედა.
და	ბალ.ვრც	და მე ვითხოვ ღმრთისაგან, რაჲთა სრულ-ყოს მადლი მისი შენ ზედა, და მოგეცინ კეთილი სათნოებაჲ მორჩილთა მისთაჲ, და დაგბეჭდენ ცხორებასა და საქმეთა შენთა ყოვლითა კეთილითა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო ჩუენ განშორებულ ვართ გარე უდაბნოთა, მთათა, ღუაწლითა და მოქალაქობითა მონაზონებისაჲთა, რომელ-იგი არს მსგავსებაჲ და ხატი ანგელოზთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და გაუფლენ ნებასა შენსა არა მიდრეკად სიბოროტედ, და აღიღენ ნება შენი ყოვლისაგან საცთურისა, და დაგიფარენ საფა[რ]ველსა ქუეშე ჯუარისა მისისასა, შეუვალსა და საცოსა უძლეველსა, რომლითა დაგიცვას უცნებათაგან კაცთაჲსა და საეშმაკოთაჲსა.
და	ბალ.ვრც	და მოეცინ გულსა შენსა სიძულილი სოფლისაჲ და მოგმადლენ ცხორებაჲ კრძალულებით სუფევასა შინა და ჴსნილებით მერმესა მას ცხორებასა, მშჳდობით და მყუდროებით იყვნენ დღენი შენნი,
და	ბალ.ვრც	და მოიყვანა კაცი იგი, რომელი პირველად მოვიჴსენეთ, რომელი შეწევნად განმზადებულ იყო ბალაჰვარისა დღესა მას, რაჟამს იგი მეფე სიტყუა-უგებდა ნაქორს, რომელი-იგი საგონებელ იყო, ვითარმედ ბალაჰვარ არს იგი.
და	ბალ.ვრც	და ნუმცა მიგანდობს განზრახვასა თავისა შენისასა, ვიდრემდის მიგაწიოს უმეტესსა სადგურსა მართალთასა და უაღრესსა ადგილსა რჩეულთა თანა ჩუენითურთ, ამენ.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ ესმა საქმე ჩუენი და შეკრებაჲ ჩუენი ურთიერთას, განჰკრთა და შეშინდა, რამეთუ ჰგონებდა, ვითარმედ საწუთროჲსა რასამე საქმესა ვაცილობ(თ.
და)	ბალ.ვრც	და) განიზრახა ჩუენ(თჳს), რ~ნი-იგი იზიარნა შუებასა და დიდებასა მისსა, რასა-იგი ჰგონებდა ჩუენთჳს.
და	ბალ.ვრც	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და მე არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მონისა უკეთურისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ თანა და ეგრეთვე სარგებელი შენი ჩემ მიერ,
და	ბალ.ვრც	ხოლო მათ აზრახეს გან(სხმაჲ) ჩუენი, მოკლვაჲ და დაწუვაჲ ცეცხლითა.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მიზეზ მექმენ მეცნიერებასა უფლისა იესუ ქრისტესა, რომელი იშვა უთესლოდ ქალწულისა მარიამისგან, და მასწავე შჯული წმიდაჲ მისი და დამადგინე გზასა ჭეშმარიტებისასა და აღმძარცუე საბურველი მწუხარებისაჲ და განმარინე საბრჴეთაგან სიკუდილისათა.
და	ბალ.ვრც	დიდ არს ჩემ ზედა მისაგებელი კეთილთა შენთაჲ ჩემდამო, და ვერ შემძლებელ ვარ ღირსად მადლისა მიცემად, ვითარ-იგი ჯერ-არს შენდა, არამედ მოგაგოს ჩემ წილ ღმერთმან, რამეთუ მის თანა არს სისრულე მისაგებელთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და ყო ეგრეთ მამამან შენმან, რამეთუ იგი შეურაცხ-ვყავთ და უდიდესი მეუფე, იესუ ქრისტე, გამოვირჩიეთ.
და	ბალ.ვრც	უკუეთუ დაადგრე ჩემ თანა, საშუებელი ხარ სულისა ჩემისაჲ, და უკუეთუ წარხჳდე, ნუ განაშორნეს ღმერთმან სლვანი შენნი ნებათაგან მისთა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო ნაკლულევანი იგი მადლობისა ჩემისაჲ შენდამი აღავსენ ქრისტემან ღმერთმან, სადა-იგი იყოს ქებაჲ კაცად-კაცადისაჲ, და ღმერთი და მამაჲ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი თანამავალ გეყავნ ყოველთა გზათა შენთა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: რაჲსათჳს უკუე ყოველი ერი მტერ გექმნა და ურვილის მეტყუელ მოყუასთა შენთა?
და	ბალ.ვრც	და აღდგეს მშჳდობისა დატევებად და მოიკითხნეს, და ტირილით ამბორს უყოფდეს ურთიერთარს.
და	ბალ.ვრც	რომელნი იტყჳან და არა ტყუვიან, ილოცვენ და უძილ არიან, იმარხვენ და არა განძღებიან, ჭირსა შინა არიან და მოითმენენ, და კეთილთა ზედა ჰმადლობენ და უშურველ, რომელსა ზედა კაცნი მოშურნე არიან.
და	ბალ.ვრც	და წარვიდა ბალაჰვარ გზასა თჳსსა სავსე სიხარულითა სულიერითა აღსრულებისათჳს საწადელისა თჳსისა.
და	ბალ.ვრც	და ჰმადლობდა უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა, რომელსა ჰშუენის დიდებაჲ და პატივი, მადლობაჲ და თაყუანის-ცემაჲ თანა მამით და ყოვლად წმიდით ცხოველს მყოფელით სულითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: უშურველ არიან მონაგებთა ზედა, ცოლთა და შვილთა, და არავის ეშინიან მათგანსა.
და	ბალ.ვრც	არცა მონაგებთა ზედა და არცა დედათა ზედა, რამეთუ მტერობაჲ კაცთაჲ არა არს გარნა მონაგებთათჳს, რაჲთა ფრიად შეიკრიბონ.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ კაცი ესე იყო ნათესავი მათი სახლისაგან სამეუფოჲსა და სახელი მისი ბარაქია, და ჰრქუა მას: ყოველი კაცი დღისა ჭირისათჳს მოიგის კაცმან, და შენ ნათესავი ჩემი ხარ, და მე გაუწყებ საქმესა ჩემსა და საიდუმლოსა და საქმესაცა დიდსა მოგატყუებ, უფალსა თუ უნდეს.
და	ბალ.ვრც	18. ჰრქუა იოდასაფ: მაშინ ვითარ შეითქუნეს მტერობასა მათსა ზედა კაცნი და ესევითარნი საქმენი ჰქონან მათ, და კაცნიცა და დაწვალებულ არიან საქმეთა შინა მათთა?
და	ბალ.ვრც	აწ მიიღე ჴელით წერილი ჩემგან ერისა მიმართ და მთავართა ჩუენთა მეფობისათჳს შენისა, და მე განვიდე ძმათა ჩემთა თანა და მათ თანა ვჰმონებდე ქრისტესა ღმერთსა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: რამეთუ მეძიებელნი სოფლისანი დაღაცათუ მოშურნე და მტერ არიან ურთიერთას, საწუთროსა ზედა მტერ არიან, ხოლო მორწმუნეთა ზედა, რომელნი ჰმსახურებენ ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა, ესრე სახე არიან მათდა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ არა ჰყო ესე შენ ჩემ თანა, არა იყო ნათესავი ჩემი.
და	ბალ.ვრც	მიუგო ბარაქია და ჰრქუა მას: არა მართალი ჰსაჯე, მეფე, რამეთუ წერილ არს: შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო შენ აღირჩიე უმჯობესი თავისა შენისაჲ და ჩემი გნებავს წარწყმედაჲ.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მსგავს არიან ძაღლთა თითოფერთა და თითოეულთა ადგილთაგან შეკრებულთა, რომელნი შეკრბიან მძორსა ზედა და იკბინებიედ ურთიერთას, და იხილიან რაჲ კაცი მოგზაური, განი[შუე]ლნიან ურთიერთას და ყოველთავე ერთბამად მიჰმართიან და შემწე ექმნიან ურთიერთას.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ კეთილ არს მეფობაჲ, რაჲსა არა დაადგრები შენ?
და	ბალ.ვრც	უძღებებისა და სიხარბისა მათისაგან ჰგონებედ ამას, უცხოდ რაჲ იხილიან კაცი იგი მათ შორის, დაღაცათუ მტერ იყვნიან, არამედ მის ზედა დაიგნიან და ვერ ცნიან, რამეთუ არარად უჴმნ კაცსა მას მძორი იგი მათი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ უმჯობეს არს დატევებაჲ მისი და ძიებაჲ საუკუნოჲსაჲ, რაჲსა აღირჩევ თავისა შენისასა და შთამაგდებ მე წარსაწყმედელსა, და წარწყმედითა ჩემითა გნებავს ცხორებაჲ შენი?!
და	ბალ.ვრც	არამედ ორნივე გუალე და წარვიდეთ!
და	ბალ.ვრც	ეგრეცა მოყუარენი ამის სოფლისანი, რომელთა გამოირჩიეს იგი სასუფეველისა წილ, რამეთუ შეიჭამებიან ურთიერთას და დასთხევენ მისთჳს სისხლთა მათთა, და მას შინა დაჰლევენ დღეთა მათთა ძიებისათჳს პატივისა და დიდებისათჳს მისისა.
და	ბალ.ვრც	64. და წარიღო იოდასაფ გუამი მისი და დადვა გუამთა თანა მორწმუნეთასა არა დიდებით, ვითარცა მეფეთაჲ, არამედ ლიტონად, ვითარცა სხუათა კაცთაჲ.
და	ბალ.ვრც	მაშინ იოდასაფ აღიპყრნა ჴელნი და აღიხილნა თუალნი თჳსნი ზეცად მიმართ და თქუა:
და	ბალ.ვრც	31. თქუა იოდასაფ: ყოველი რომელი სთქუ განგებისათჳს დაბადებულთაჲსა, ვითარმედ თჳნიერ მისა არარაჲ იქმნა, შევიწყნარე, რამეთუ დამასაჯე ჭეშმარიტითა წამებითა და განცხადებულითა სახითა,
და	ბალ.ვრც	გადიდებ და გმადლობ შენ, ღმერთო და მამაო უფლისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუჲს ქრისტესო, მეუფეო დიდებისაო, დიდო და ძლიერო, მიუწდომელო და გამოუკულეველო, უხილავო და გამოუთქუმელო და გარე-შემოუწერელო, დამბადებელო ყოვლისაო,
და	ბალ.ვრც	და შური იგი მაკუდინებელი მარადის დამკჳდრებულ არს გულთა შინა მათთა, (არამედ) რაჟამს იხილნიან მტერნი იგი ამის სოფლ[ის]ანი, რომელთა არარაჲ ზრუნვაჲ აქ[უს], გარნა რაჲთა განთავისუფლდენ მისგან და არარაჲთ ზ(იარ) იყვნენ მათ თანა სოფელსა ამას შინა,
და	ბალ.ვრც	არამედ ვინაჲ სცან, ვითარმედ აღდგომაჲ არს შემდგომად სიკუდილისა და მიგებაჲ კეთილისა და ბოროტისაჲ?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ორთაგან საქმეთა საცნაურ არს, რამეთუ განწვალებულ არს ცხორებაჲ მორჩილთა და ურჩთაჲ სოფელსა ამას შინა,
და	ბალ.ვრც	რომელმან არა ჴუებულ ჰყავ სული ჩემი და მოაქციე მონაჲ ესე შენი შეცთომილი, რომელმან ჟამსა ამას უკანაჲსკნელსა გიცნა შენ, ღმერთი მაღალი, და აღიარა ძე შენი უწინარეს საუკუნეთა შობილი და ყოვლად წმიდაჲ სული შენი, და ჰრწმენა მას სამწმიდაარსობაჲ შენი.
და	ბალ.ვრც	ღირს ყავ იგი ნათელსა პირისა შენისასა და ადგილსა განსასუენებელსა სუფევისა შენისასა ყოველთა თანა წმიდათა შენთა, რომელთა ყვეს ნებაჲ შენი.
და	ბალ.ვრც	და ნუ მოიჴსენებ უშჯულოებათა მისთა პირველთა, არამედ მოწყალებითა შენითა და მრავლითა სახიერებითა შენითა შეუნდვენ შეცოდებანი მისნი და თანანადები, რომელი თანა-აც უღმრთოებისა მისისათჳს, მიჰმადლე მას, და წმიდათა მათგან და რჩეულთა მონათა შენთაგან იჴსენ,
და	ბალ.ვრც	რომელნი-იგი ცეცხლითა და მახჳლითა აღასრულნა, რამეთუ ყოველივე ძალ-გიც და ყოველივე შენ მიერ შესაძლებელ არს, გარნა ხოლო არა ძალ-გიც უწყალოებაჲ, რომელნი ცრემლით და სულთქუმით ითხოვდენ შენგან.
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ ვჰხედავთ მრავალთა ურჩთა შუებით და დიდებით და განსუენებით განჰვლიან სოფელსა ამას, და მრავალნი მორჩილნი სიგლახაკით და შეურაცხებით და ჭირით განვლენან ამიერ სოფლით, უწყი,
და	ბალ.ვრც	ამას და მრავალსა ესევითარსა ვედრებასა შესწირვიდა ღმრთისა ცრემლითა მამისათჳს მისისა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და დასხნა ჴელნი სამარესა ზედა მამისა თჳსისასა და თქუა: ქრისტე ღმერთო, რომელმან დაჰბადე მშობელი ესე ჩემი უწინარეს ჩემსა, და მე დამბადე წყვილთა შინა მისთა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მართლმსაჯულმან მან ოდეს არა ადიდნა მორჩილნი მისნი სოფელსა ამას შუებითა და პატივითა, მერმესა მას სასუფეველსა განუმზადებიეს მათთჳს პატივი წარუვალი, უკუეთუ არა ურჩებაჲმცა არა ვნებაჲ იყო და არცა მორჩილებაჲ სარგებელ მოქმედთა მათთათჳს.
და	ბალ.ვრც	აწ, უფალო, იყავ ამის თანა ნუგეშინის-მცემელ უცხოებასა შინა მისსა, და იყავ მცველ და მფარველ შემდგომად მისა ჩემდა.
და	ბალ.ვრც	და ამისთჳს შეითქუნეს ურთიერთას მტერობად ჩუენ ზედა.
და	ბალ.ვრც	და მიმიძეღუ უმჯობესსა ნებასა შენსა, ვითარცა სეხიერ ხარ და კეთილის მყოფელ.
და	ბალ.ვრც	ესე განიზრახეს მცირედ მეცნიერებითა მათითა და არწმუნეს მამასა შენსა, ვითარმედ შეკრებაჲ ესე ჩუენი არა არს, გარნა წინააღდგომისა რაჲსათჳსმე მეფობისა მისისა.
და	ბალ.ვრც	და დაადგრა მუნ ვიდრე მეშჳდედ დღემდე და ლოცვასა ჰყოფდა მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და ჭეშმარიტი იგი ვერ გულისჴმა-ყო მამამან შენმან, ვითარმედ სიმაღლე იგი მისი და დიდებაჲ მეფობისა მისი(საჲ) მდაბალ და შეურაცხ-არს წინაშე მორწმუ[ნე]თა მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესთა და უმეტეს ხოლო მონაზონთა ჭეშმარიტთა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეორედ ამით საცნაურ არს ქადაგებითა მოციქულთაჲთა, რამეთუ ახარებდეს კაცთა მისაგებელსა საუკუნესა მორჩილთათჳს და განაკრძალებდეს სატანჯველისათჳს საუკუნოჲსა ურჩთა.
და	ბალ.ვრც	რომელნი მებრ საძაგელადცა ჰხედვიდეს საშუებელთა მისთა, და მარადის უკჳრნ, თუ ვითარ ეგოდენ შეაპყრა გონებაჲ მისი საშუებელთა ამისსოფლისათა.
და	ბალ.ვრც	და იწყო უწყალოდ ჴელისა შეხებაჲ საფასეთაჲ და მისცემდა გლახაკთა და უღონოთა და სნეულთა.
და	ბალ.ვრც	19. ჰრქუა იოდასაფ ბალაჰვარს: დააცადე სიტყუაჲ და იწყ(ე) მოთხრობად სარგებელისა!
და	ბალ.ვრც	და მე შევიწყნარე წამებაჲ მათი დაფარულსა ზედა ამისთჳს, რამეთუ აჩუენეს ნიშები და სასწაულები, რომელი ვერვის კაცთაგანსა ჴელ-ეწიფების ეგევითარისა ძალისა ჩუენებად გარნა ძალითა მხოლოჲსა ღმრთისაჲთა.
და	ბალ.ვრც	თქუა ბალაჰვარ: რამეთუ მკურნალმან ჴელოვანმან რაჟამს იხილის გუამი აღშფოთებული ძნელთაგან მავნებელთა და უნებნ კუალად-გებაჲ მისი სიმრთელედ, არა იწყის მისა ფუფუნებად საჭმლითა და სასუმლითა, რომლითა აღორძინებაჲ ჴორცთაჲ იქმნების,
და	ბალ.ვრც	51. მიუგო და ჰრქუა ყრმამან მან: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-[ვ]ყვენ, ჵ მეფე, ხოლო აწ ღმერთმან დაგამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძეღჳნ უმჯობესსა ცხორებასა და სუფევასა შენსა, არამედ მე უფლებაჲ ესე, რომელ მომეც, არა თავს-ვიდებ,
და	ბალ.ვრც	32. ჰრქუა იოდასაფ: მითხარ-ღა, ოდეს მოციქულნი ესე კაცნივე არიან მათისავე ნივთისაგან და მათივე სახითა, ვითარ განჰყოფ კაცთაგან, და ვინაჲთ უწყი, თუ ჭეშმარიტსა იტყჳან?
და	ბალ.ვრც	რამეთუ უწყინ, უკუეთუ შეეყვნენ საჭმელნი და სასუმელნი ნივთსა, განმრყუნელ და მავნებელ არიან გუამისა და არა მარგებელ;
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ამით უწყი ჭეშმარიტებაჲ სიტყჳსა მათისაჲ, რამეთუ განეყვნეს სოფელსა ამას და მყოფთა სოფლისათა, და წინააღუდგებოდეს ნებათა მისთა, და უჴმობდეს სიმართლისა დამორჩილებად ყოველსა შინა საქმესა:
და	ბალ.ვრც	არამედ იღუწიან დაყენებითა და წამლითა (რომელთა მიერ ღმერთმან ყვის ოტებაჲ ვნებათაჲ) განგებით.
და	ბალ.ვრც	გულის წყრომასა და მშჳდობასა, და სიგლახაკესა და სიმდიდრესა, სიმდაბლესა და სიმაღლესა, და მომდოვრებასა გზათაგან მძლავრთაჲსა, და სასწორად სიმართლისად შორის პატიოსანთა და უპატიოთა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო რაჟამს განეშორის სენი და ნივთი განმრყუნელი ღმრთისა მიერ, მერმეღა ჰფუფუნებნ საჭმლითა და სასუმლითა, მაშინღა ცნის სასამან გემოჲ ჭამადთაჲ და ძალ ექმნის იგი, რომლისაჲ არა ჰნებავნ სიკუდილი.
და	ბალ.ვრც	და მოთმენად შურის გებისა, და დატევებად ნებისა და დათმენად ჭირისა, და ტჳრთვად მცნებათა და თავსდებად საშჯელი სამართალი, ვიდრე მიედგას კაცსა.
და	ბალ.ვრც	და მას შინა არიან სიმძიმენი ტჳრთისანი გარდარეულნი, და უღელი მაჭირვებელი და იწროჲ წინაშე მათსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუმცა იყვნეს ცრუ მოწამენი ღმრთისანი და მტყუვარნი, არამცა ესევითართა საჭიროთა და იწროთა გზათა ავლინებდეს კაცთა, არამედ უფროჲსმცა წინა-უყოფდეს მათ,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ არა მაქუს ჩუეულებაჲ საქმისაჲ მაგის და არცა სადა გულმან მითქუა დიდებასა წარმავალსა, არამედ მიჯმენ, მეფე, გევედრები,
და	ბალ.ვრც	მიუგო წმიდამან ბალაჰვარ: რაჟამს შევეყავ სოფელსა ამას, ვიხილე, სცვალებდა რაჲ კაცთა საქმითი-საქმედ და ნათესავითი-ნათესავად და ვჰხედევდ კაცთა ამას შინა, ვითარცა საშრიალსა ზედა წინაშე მოწევნადთა ბოროტთა,
და	ბალ.ვრც	რომელი-იგი შეაშუს ბუნებასა კაცთასა, და ვრცელი იგი გზაჲ და ფართოჲ კარიმცა უჩუენეს, რომელ არს საწადელი თუალთაჲ და სანებელი გულთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და ვჰხედევდ განცხრომასა შინა მოკლედ და შრომასა მოსაგებელისა მისისასა ფრიად, შევინანე წინაჲ[ს]წარი უგუნურებაჲ ჩემი და გარდამატებული ცთომაჲ ჩემი და ვიწყე ბუნებისაგან მწუხარებისა საქმედ სიმართლისა, და ვიწყე მწყსად გონებისა ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	და მი-მცა-უშუეს შუებათა და გულის-თქუმათა მიმართ და ფართოებით ცხორებად, და ესევითარითამცა მოიმძევლნეს გულნი კაცთანი, არამცა ლოცვითა და მარხვითა და მოთმინებითა ჭირსა შინა,
და	ბალ.ვრც	და აღვიხილენ თუალნი ჩემნი და დავაწულილადე განკითხვაჲ თავისა ჩემისაჲ, რაჲთა აღვაშენო დარღუეული იგი პირველი ჩემ შორის და რაჲთა მივიწიო საზომსა წმიდათა მამათასა.
და	ბალ.ვრც	და განსწორებითა მდიდართა და გლახაკთაჲთა განაკრთვნეს გულნი კაცთანი, ამის გამო ვცანთ, რამეთუ ჭეშმარიტსა იტყჳან და საქმენიცა მათნი წამებენ, რამეთუ დაბადებულთა ვერ ჴელ-ეწიფების ჩუენებად ეგევითართა სასწაულთა და ნიშებთა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუმცა აღ-ვინმე-დგა კაცი და სიცრუვით იტყოდა თავსა თჳსსა მოციქულად ღმრთისა და ესე სახესავე საქმესა ქადაგებდა, ვითარმცა საცნაურ იყო –ჭეშმარიტსა იტყჳს ანუ ცრუსა?
და	ბალ.ვრც	რაჲთა წარვიდე და შევერთო ძმათა ჩემთა, რომელნი მყოფ არიან უდაბნოთა, და ნუ დაავიწრებ საქმეთა თავსა ზედა შენსა, და ნუ დააჭირვებ გულსა შენსა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: დაფარულთა მისთამცა გამოაცხადნეს საქმენი მისნი და საქმითავემცა მისითა დაჰჴსნა ქადაგებაჲ თჳსი,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მოთმინებასა ასწავებენ და თჳთ ვერ მოთმინე არიან, სახიერებასა ასწავებენ და თჳთ მანკიერებასა აღასრულებენ და ვერ შემძლებელ არ(ია)ნ ყოფად სასწაულისა, რომელიმცა კაცთაგან ვერ შემძლებელ იყო ყოფად,
და	ბალ.ვრც	და [ვ]ჰჴედნიდი გულსა ჩემსა დღითი-დღედ, ვიდრემდის მოიქცა სიყუარულად ქრისტესა და წადიერებად კეთილთა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	და მერმე ვიწყე შენებად ნებისა და გულის-თქუმისა ჩემისა ჩუეულებისაგან მათისა, და დავადგინე ფლობასა ქუეშე ჩემსა და ვაიძულებდ ტჳრთვად კანონთა შჯულისათა და სიხარულსა მოთმინებისასა,
და	ბალ.ვრც	ვიდრემდის აღმეძარცუა წყუდიადი სიბნელისაჲ და მომქარდა სიმთრვალე უდებებისაჲ, და კადნიერ ვიქმენ შუებათა და გულის-თქუმათა.
და	ბალ.ვრც	და დავინახე აუგი საქმეთა ჩემთაჲ, რომელთა განვეშორე.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: მაშა, უკუეთუმცა იპოვა ვინმე კაცი, რომელმან იცნოდნა წიგნნი პირველნი და საქმენი გარდასრულნი და მათ მიერმცა მეცნიერ ქმნულ იყო მომავალსაცა,
და	ბალ.ვრც	და გამომეცხადა უმეტესობაჲ მისი, რომელსა მივიცვალე.
და	ბალ.ვრც	და განდიდნა ამას შინა წადიერებაჲ ჩემი.
და	ბალ.ვრც	და იცოდამცა სახელი წინაწარმეტყუელისა წარსრულისაჲცა და მომავალისაჲცა, და მომავალიმცა აჩემა თავსა თჳსსა, რაჲ არს შეტყუებაჲ მისი და სიცრუვისა მისისაჲ?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა წმიდამან ბალაჰვარ: სიტყუაჲ ღმრთისაჲ უძლეველი და ნათელი მისი დაუშრეტელი და ჭეშმარიტებაჲ მისი განუქარვებელი, რამეთუ ღმერთმან არა მოავლინის წინაწარმეტყუელი ნათესავსა შორის,
და	ბალ.ვრც	გარნა საცნაური ვინმე ერსა შორის, და კაცი იგი პირველ მოვლინებისა საცნაურ არნ სიწმიდით, ჭეშმარიტებით, სიმშჳდით, უბიწოებით ჴორცითა, მშჳდობის მოყუარებითა.
და	ბალ.ვრც	და ვაძოებდი თავსა ჩემსა, ვითარცა აძოებნ წინამძღუარი სამწყსოთა თჳსთა, რომელი მიაგებნ მორჩილთა და ურჩთა საქმეთა მათთაებრ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რაჟამს წარავლინის ღმერთმან ქადაგებად, განაძლიერის საქმითა და სიტყჳთა.
და	ბალ.ვრც	თუმცა ზოგიცა ტკივილისა ჩემისაჲ მოწევნულ იყო შენდა საქმისა ჩემისათჳს, ვითარ ესე ჩემდა საქმისა შენისათჳს, რამეთუ ყოვლადვე ბოროტ არს ჩემდა, ოდესღა შენ არა იცან იესუ ქრისტე ძე ღმრთისაჲ და არა ისმინე ჴმაჲ წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა მისთაჲ.
და	ბალ.ვრც	უკუეთუ პირველ ბრკუ არნ ენითა, მიეცის მადლი აღებასა პირისასა და შემძლებელ იქმნის ხარებად, მხილებად და ცნობად, რომელსა ვერ მისწუთეს კაცნი.
და	ბალ.ვრც	ყოველსავე სახიერებით აღასრულებენ და დაფარულიცა მისი წამებნ მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და არავინ წარემართის წინააღდგომად სიცრუით ჭეშმარიტისა, უკუეთუმცა სიცრუვე მისი წინაჲთვე არა საცნაურ იყო ერსა შორის.
და	ბალ.ვრც	და არა გაქუს ერთიცა მცნებაჲ მისი, და არცა შეიშინე ღმრთისა და არცა დაემორჩილე სიმართლისა საშჯელსა, და არცა შეიკდემ ბრალობისათჳს ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: საქმე ესე, რომელსა იტყჳ და ჰქადაგებ შენ და მოყუასნი შენნი, თჳთ რაჲმე გამოჰნახეთა სიბრძნითა და მეცნიერებითა თქუენითა და ჰპოეთ მას შინა ჭეშმარიტებაჲ და გამოირჩიეთ სხუათაგან წესთა, ანუ ღმერთმან გიჴმო და ჴმა-ეცით?
და	ბალ.ვრც	და საქმემცა რაჲმე არა ამხილებდა ტყუვილსა მისსა, და მერმე ვერ დამტკიცნების ტყუვილითა სიმართლე და ვერცა სიცრუვე მიზეზ და მომყვანებელ ექმნების კეთილისა საქმისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მე არა მინდა უწყებად და გამოცხადებად საქმე ჩემი, რამეთუ ვჰხედევდ, ვითარმედ არა შემწყნარებელი გონებაჲ დამკჳდრებულ არს შენ თანა ცნობისა ღმრთისაჲ,
და	ბალ.ვრც	33. და განმრავლდა შესლვაჲ ბალაჰვარისი ძესა თანა მეფისასა.
და	ბალ.ვრც	ასწავებდა და ამხილებდა მას, ვიდრემდის დაჰკჳრდეს მსახურნი მისნი და განჰკრთეს შესლვისა მისისათჳს უჟამოდ მის ზედა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: უმაღლეს და უდიდებულეს არს სიბრძნესა ამის სოფლისასა საქმე ესე, და უკუეთუმცა ქუეყანისა სიბრძნითა დადვეს შუენიერი ესე მოქალაქობაჲ მონაზონებისაჲ, ადვილმცა და ფართო იყო გზაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუმცა კაცობრივითა საქმითა შექმნულ იყო ესე, სოფლისამცა სიყუარულსა აწუევდა და ყოველთა საშუებელთა და განსაცხრომელთა მისთა,
და	ბალ.ვრც	ნებათა განმკუეთელი მიზეზთა გულის-თქუმისათა, მოძულე განცხრომისა და საშუებელთა მისთა განმაქარვებელი, და მწოდებელი ნებასა ღმრთისა ჩუენისა იესუჲს ქრისტესა.
და	ბალ.ვრც	და ესე ცხად არს, ვითარმედ ბრძანებაჲ არს ცათა და ქუეყანისა მეუფისაჲ, რომელი-იგი თანამოსაყდრე არს მამისა და ყოვლად წმიდისა სულისაჲ, რამეთუ უზეშთაეს არს გამოთქუმისა და უზეშთაეს ბუნებისა და ხილვისა.
და	ბალ.ვრც	და არა მინდა შრომისა და ურვისა შემთხუევაჲ შენი, არამედ შენ განმომნახე და მაიძულე სიტყჳს-გებად შენდა და კადნიერ მყავ პატივსა მამობისა შენისასა წინააღდგომად.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა ეჩინა მსახურად ძისა თჳსისა და მზრდელად კაცი ვინმე ერ[თ]გული და დასტური წინაშე მისსა, რომელსა სახელი ერქუა ზადან.
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ მეტყჳ, ვითარმედ ბოროტსა და აუგსა თავს იდებ ნეფსით თჳსით სიყუარულისათჳს და ნებისა ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა ცნა ზადან საქმე იგი ბალაჰვარისი, ეტყოდა ძესა მეფისასა ფარულად: შენ უწყი სადგური ჩემი წინაშე მეფისა და ადგილი ჩემი მის თანა, და არა დამადგინა მსახურებასა შენსა ზედა, გარნა დასტურობისა და ერთგულობისა ჩემისათჳს წინაშე მისა,
და	ბალ.ვრც	და ფრიად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ზედა ამის კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, თუ მათგანი იყოს, რომელთაჲ უმძიმს მამასა შენსა და აყენებს მოსლვასა მათსა.
და	ბალ.ვრც	და რომელთამე უჩუენა ღმერთმან წესი ესე წმიდაჲ პირითა წმიდათა მოციქულთა და წინაწარმეტყუელთაჲთა, ჰრწმენა და ცხონდეს, და რამეთუ ჭეშმარიტად წმიდათა მოციქულთა მიერ დაემტკიცა საკჳრველი ესე ანგელოზთამი მიმსგავსებული ცხორებაჲ.
და	ბალ.ვრც	21. ჰრქუა იოდასაფ: რაჲ არს სიბრძნე ესე ქებული მეტნობითა და სისრულითა და ყოვლითა ძალითა პატიოსნითა სავსე და ვითარ არა ყოველნი კაცნი ირგებენ?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა წმიდამან ბალაჰვარ: მსგავს არს სახე სიბრძნისა მისისაჲ მზესა, რომელი მიეფინების ყოველთა ზედა კაცთა დიდთა და მცირეთაცა, და არავის დააყენებს, რომელნი ირგებდენ მისგან, და არცა განტფობად ვის უნდეს მისგან და არცაღა ახლოჲთ ჴელის მიყოფად რუპესა მისსა.
და	ბალ.ვრც	აწ უკუეთუ კეთილისა რაჲსამე საქმისათჳს გზრახავს და არა გიმძიმს ცნობებაჲ მამისა შენისაჲ, ვაცნობო, რამეთუ ფრიად განმკრთალ ვართ და მრავალფერსა ვაგონებთ მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	ეგრეცა არს საქმე სიბრძნისაჲ კაცთა შორის დღედმდე აღდგომისა, რამეთუ ნათელი მისი ყოველთა ზედა მიეფინების, ვითარცა ნათელი მზისაჲ, და ახლოჲთ შესაპყრობელ არს.
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ ჰსთქუ, ვითარმედ სიჩჩოებაჲ გაქუს შვილთა მიმართ, ვითარცა სხუათა, არამედ ვჰხედავ, ვითარმედ მფრინველთა და პირუტყუთა და მჴეცთაცა უფროჲსი სიჩჩოებაჲ აქუს ნაშობთა მიმართ, ვიდრე შენ,
და	ბალ.ვრც	ხოლო კაცნი ჰმატან მას შინა ურთიერთას, ვითარცა რაჲ მარგალიტი, რომელიმე ღირნ ასის ბევრის და რომელიმე ორის დანგის.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ იგინი ჰყუარობედ ნაშობთა მათთა და თავთაცა თჳსთა დასდებენ ნაცვალად მათსა, და არა ამისთჳს, რაჲთამცა ნაცვალად მათსა ჰხედვიდეს, გინა თუმცა ძალად მტერთა მიმართ, გინა ასამაღლებელად თავისა მათისა, არამედ ბუნებისათჳს მამობისა და შვილობისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელი ეძიებნ სიბრძნესა და მოიპოონ და შეიკრძალონ სიბრძნე იგი სულიერი არა სახელის დებით ხოლო, არამედ საქმით აღასრულონ, იყოს იგი ვითარცა მარგალიტი მრავალ სასყიდლისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ ვინმე დიდი იგი მარგალიტი ვერ მოიპოოს, მცირედიცა იგი, დაღაცათუ უნდოჲ არს, კეთილვე არს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ საიდუმლოსა რასამე გეტყჳს და არა გნებავს მიწევნაჲ მისი მეფისა, მ[ა]შა სამთაგანი ერთი ყავ ჩემ თანა: ანუ დააცადე ამიერითგან და დავფარო აქამომდისი, ანუ აგუჴადე რისხვაჲ შენი და ნუ გუაბრალებ ჩუენ და მივაწიოთ მეფისა,
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: არისმეა სიბრძნე, რომელსამცა ვერ მისწუთეს მეძიებელნი მისნი მრავალ ჟამ და მერმე მოიქცა და პოამცა?
და	ბალ.ვრც	და შენ განემზადე სიტყჳს გებად მისა და გამოღებად თავისა შენისა, ანუ კუალად განგუაყენენ რისხვითა განცხადებულად და ითხოვე მამისა შენისაგან, რაჲთა ნაცვალად ჩუენსა მოგცნეს მსახურნი სხუანი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ესრეთ არს უმრავლესთა კაცთა საქმე სიბრძნესა შინა, რამეთუ სიბრძნე მრავლად ფერად განიყოფვის: რომელიმე ახლოჲ არს და განმარტებული,
და	ბალ.ვრც	და რომელიმე შორი არს და ძნიად მისაწდომელი, და რომელიმე ცხადი და რომელიმე დაფარული, და რომელიმე საჩინოჲ და რომელიმე ღრმაჲ.
და	ბალ.ვრც	მიუგო ძემან მეფისამან და ჰრქუა ზადანს: ყოვლისა პირველად ესე ვყო შენ თანა, ზადან, დაგსუა ჩუენ შორის ფარულად და გესმოდის სიტყუაჲ ჩუენი, რასა-იგი ვზრახავთ, და მერმე გიბრძანო, რაჲ მთნდეს ყოფად.
და	ბალ.ვრც	და მსგავს არ[ს] სახე ამისი სახესა წყალთასა, რომელნი აღმოსცენდიან სიღრმისაგან ქუეყანისა, რომელიმე მათგანი ახლოჲ, ვითარცა წყარონი აღმომდუღარენი,
და	ბალ.ვრც	და დასუა იგი შინაგან კრეტსაბმელსა ჟამსა მას, რომელსა მოვიდოდა ბალაჰვარ მისა.
და	ბალ.ვრც	და ესე საცნაურ იყავნ წინაშე შენსა, რამეთუ ყუედრებამან განრყუნის კეთილი კეთილის მყოფელთაჲ და დაამრწემის იგი, რამეთუ შენ ფრიად განამრავლენ ყუედრებანი ჩემ ზედა და არაჲ კეთილი ჰყავ ჩემ თანა,
და	ბალ.ვრც	და იწყეს სიტყუად ურთიერთას.
და	ბალ.ვრც	და რომელიმე კაც ერთ გინა ერთ ჰოროლ აღმოეცემის, და რომელიმე გუამთაგან ღრმათა აღმოეცენების, და რომელიმე ურწყულთა, რომლისა სიღრმესა შინა არა ჩანს წყალი.
და	ბალ.ვრც	და ჰკითხვიდა იოდასაფ საწუთროჲსა საქმეთა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე წყალნიცა მრავალსახე არიან;
და	ბალ.ვრც	ხოლო მან მსგავსად ჩუეულებისა იწყო გამოთქუმად ამაოებასა სოფლისასა და დიდებასა საუკუნოჲსასა, და თქუა: შეუგავს მეძიებელთა საშუებელისათა, რაჲთა აღირჩიონ საუკუნე წუთსასა ამას ნასწრაფევსა ცხორებასა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ არა გულისჴმა-ჰყოფენ, რომელნი შეყოფილ არიან საშუებელთა ამის სოფლისათა, ვითარმედ არარაჲ აქუს, ოდეს არა არს მას შინა სიმტკიცე.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ სოფელსა ამას წინა-მიყოფ და თავსა შენსა მიმიღებ, არამედ უმჯობეს არს ჩემდა, უკუეთუმცა იცან ღმერთი დამბადაბელი ყოვლ[ისავე], მამაჲ უხილავი და ძე მისი მხოლოდ შობილი იესუ ქრისტე და ყოვლად წმიდაჲ სული მისი,
და	ბალ.ვრც	და რომელიმე ზეზე არს და ტკბილ და ჰამო არს, და რომელსამე ზედა შეკრბის სიშორე და სიმრღჳე და სიმცირე, და რომელსამე ზედა შეკრბიან სიჰამოე და სიახლოე და სიმძაფრე.
და	ბალ.ვრც	ანუ ვითარ უმეცარ არიან მეტნობასა წარუვალთა მათ კეთილთასა, ვიდრე მცირედი ესე და შეურაცხი და მსწრაფლ წარმავალი, რამეთუ არავინ ირჩვების სიყუარულითა სოფლისაჲთა, გარნა უგუნური, და არავინ თანა წარჰვალს მას საუკუნესა, გარნა შეცთომილი და დაჭირვებული.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ არა დაჭირვებულ იყოს, რომელი-იგი შეიკრებს, რამეთუ ჰჴდებიან ურთიერთას საფასეთა ზედა საწუთროჲსათა, რომელსა უეჭუელად ჰხედვენ, რამეთუ განმავალ არს ჴელთაგან მათთა.
და	ბალ.ვრც	თანა-მფლობელი და თანა-სწორი და თანა-დაუსაბამოჲ, განუყოფელი და შეურევნელი, ერთი ღმრთეებაჲ სამ-გუამოვანი, ვიდრეღა [ა]რა ყოველი სოფელი სავსე ანთრაკითა, და უფროჲს ხოლო ცოდვითა და ყოვლითა უშჯულოებითა.
და	ბალ.ვრც	და იციან, ვითარმედ ყოველი მსწრაფლი საშუებელი მსწრაფლვე მიიცვალების სიახლისაგან სიძუელედ.
და	ბალ.ვრც	და არა დადებენ საფასეთა მათთა საუკუნესა, სადა-იგი დაადგრების განურყუნელად.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ძისა მისისანი, უფროჲს განუკჳრდა და შეუყუარდა ყრმაჲ იგი და ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, მე არარაჲ გაყუედრე ვითარცა ზედა ცემით,
და	ბალ.ვრც	არამედ ვაჴსენე წინააღდგომაჲ შენი და არა-მორჩილებაჲ ჩემი, რამეთუ არასადა ვინ მეფემან უყო ესევითარი შვილსა თჳსსა და არცა ძმამან ძმასა, ვითარ-ესე მე შენ გიყავ.
და	ბალ.ვრც	ანუ ვინ კაცთაგანი უსაწყალობელეს არს მათსა, რომელნი ეძიებენ სიმდიდრესა და მთრვალ არიან გულისთქუმითა საფასეთაჲთა, რამეთუ ვითარცა გარდაერიოს აქა სიმდიდრე, ეგრეცა მუნ გარდაემატოს სიგლახაკე.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა მოიგონ აქა პატივი, ეგრეცა მუნ შეურაცხებაჲ და ღმრთისაგან განშორებაჲ.
და	ბალ.ვრც	და სხუასაცა მრავალსა ზრახვიდეს ამას და ესევითარსა სიტყუასა.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ დაგიმკჳდრე მეფობაჲ ჩემი პირველ სიკუდილისა ჩემისა და გზა-გეც დატევებად შჯულისა ჩემისა და რაჲთა შეგიდგენ, რომელთა აღირჩიონ შჯული შენი, ესე ვაჴსენე და არა გაყუედრე.
და	ბალ.ვრც	აწ წარემართე ბრძანებისაებრ ჩემისა, რამეთუ კეთილ არს ჩემდა და შენდა.
და	ბალ.ვრც	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა მამასა თჳსსა: უკუეთუ ჰყავ ესე, მეფე, არა საკჳრველ არს, რამეთუ საცნაურ არს ყოველთა ზედა უმეტესობაჲ შენი, ვითარცა-იგი მაღალ არს ყოველთა ზედა საქმე შენი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მე არა უმეცარ ვარ კეთილთა შენთა და არცა უვარ-ვჰყოფ მადლობასა შენსა, არამედ მნებავს, რაითა სრულ ჰყო პატივი და კეთილი შენი ჩემდა მომართ და შემინდო საქმე ესე, რომელი არა სთნავს სულსა ჩემსა,
და	ბალ.ვრც	34. და ვითარცა განვიდა ბალაჰვარ, უნდა იოდასაფს გამოცდაჲ ზადანისი, უკუეთუ სარგებელ ეყვნესა სიტყუანი ბალაჰვარისნი.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მას: არა გესმისა, რასა მეტყჳს მტყუვარი ესე და გრძნეული, რომელსა ეგულების შეცთუნებაჲ ჩემი და განრყუნად საშუებელნი ესე საწუთროჲსანი ჩემ ზედა, და მაწუევს წინააღდგომასა მეფისასა?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ზადან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა და არცა არს შენ ზედა სირც[ხ]ჳლი, რამეთუ ზრახვაჲ ესე უცხო და ნათელ არს, და ჩუენ გუასმიეს და ვიცით სიტკ[ბ]ოებაჲ და უმეტესობაჲ მყოფელთა მისთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ოდეს შეაჩუენა მეფემან და დააცადა ქრისტეანობაჲ, მიერითგან არღარა გუასმიეს, და რამეთუ გულნიცა ჩუენნი განეხუმიან და შეიწყნარებენ სიტყუასა ამას.
და	ბალ.ვრც	და უწყით რამეთუ სიუცბით დაუტევეთ და გამოვირჩიეთ წუთი ერთი ცხორებაჲ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს რჩული ქრისტეანობისაჲ
და	ბალ.ვრც	და შეიწყნარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა რისხვასა თანა მეფისასა, და წინააღდგომასა ერისასა და იწროებასა მოღუაწეთასა, გიხაროდენ ქრისტეს მიერ პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა საუკუნესა!
და	ბალ.ვრც	და არცა რად შერაცხილ არს ჩემ წინაშე, და გზა-მცე მე მოყუასთა ჩემთა თანა, რომელთა თანა გული მითქუამს და ჰსურის სულსა ჩემსა ადრე მისლვად მათ თანა, რაჲთა არა დავაკლდე სიხარულსა მას, (რომელი) მათთჳს განმზადებულ არს.
და	ბალ.ვრც	და არა მნებავს მეფობაჲ წარმავალი სიმარჯჳთა და ღონითა კაცთაჲთა განგებული, რომელი დღე არს და ხვალე უჩინო იქმნას.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მე მიუდრეკივარ სიყუარულსა საწუთროჲსასა და შიშსაცა მამისა შენისასა, არამედ არა უვარ-ვჰყოფ სიდიდესა ამის საქმისასა და ვერცაღა წინააღუდგები ამისთჳს კაცთა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ აღდუღნა ჰებენას მეფე ტირილით და ჰრქუა ძესა თჳსსა იოდასაფს: ნუ, შვილო ჩემო, ნუ შეურაცხ-ჰყოფ მამობასა ჩემსა, ნუ, შვილო ჩემო, ნუ წინა-აღმიდგები და დაამდაბლებ მეფობასა ჩემსა, რამეთუ მნებავს კეთილი შენი და დაცვაჲ შენი აუგთაგან.
და	ბალ.ვრც	და ერთგულებისა და სიყუარულისა შენისათჳს ვერარაჲ მოვიგონე უდიდესი მისაგებელი ამისსა, რაჲთა შეგაჴსენო, რომლისათჳს დაბადებულ ხარ და გაუწყო უმჯობესი თავისა შენისაჲ;
და	ბალ.ვრც	და შენ მომიგე არა მსგავსი სასოებისა ჩემისაჲ შენდა მიმართ, ხოლო საქმისა ამის დაფარვისათჳს, ვითარცა გნებავს, რამეთუ არა თავისა ჩემისასა ვზრუნავ რისხვისათჳს მეფისა, არამედ მეფისათჳს,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ დიდად მძიმე არს საქმე ესე წინაშე მისა და შრომასა შეამთხუევ და ბოროტის ყოფად აღსძრავ მართალთა ზედა.
და	ბალ.ვრც	ნუ მაიძულებ, რომელსა ვერ თავს-ვიდებ, და ნუ ეძიებ დამრწემებასა ჩემსა ნებისათჳს შენისა, და ნუცაღა რას მომიგებ წინააღდგომითი, ნუუკუე მეცა აღვიძრა და შევიქცე ყოვლისაგან, რომელი აღგითქჳ, და დავაწესო შენ ზედა რისხვაჲ და შეჩუენებაჲ ჩემი გულის წყრომით.
და	ბალ.ვრც	დაფარვაჲ საქმისა ამის მებრვე ერთგულებაჲვე არს შენგან მეფისა მიმართ, რამეთუ მოცალე ჰყო გონებაჲ მისი ურვისაგან და არა ძჳრის მახარებელ იქმნე და სასო-წარკუეთილ ჰყო შვილისაგან თჳსისა, და ამას თანა უბრალო ხარ ჩემგან.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ყ[რ]მამან მან იოდასაფ ვითარცა მოისმინნა სიტყუანი მეფისანი, შეეშინა, ნუუკუე უფროჲს ზომისა აღიძრას გულის წყრომად, და რომელიცა იგი ექმნას, შეიქცეს მისგან და გამარჯუებაჲცა გზისაჲ მის დაიჴსნას.
და	ბალ.ვრც	და იწყო მიერითგან ნებისა მიცემად მეფისა საქმისა მისთჳს და შეიწყნარა მთავრობაჲ, რომელი მისცა ნახევარსა ზედა მეფობისა მისისასა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მარგალიტი იგი, წმიდაჲ სარწმუნოებაჲ ქრისტეს ღმრთისაჲ, მტკიცედ ეპყრა გონებასა შინა თჳსსა და უქცეველად.
და	ბალ.ვრც	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
და	ბალ.ვრც	41. და იწყო მიერითგან იოდასაფ მარხვად და ლოცვად და ღმრთის მსახურებად იდუმალ.
და	ბალ.ვრც	რაჟამს კაცნი დაწვიან, მან იწყის ღამის თევად, ვიდრე განთიადადმდე, ტირილითა და სულ-თქუმითა აღასრულებდა შჳდთავე ლოცვათა მისთა ღამე ყოველ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ზადან, მსახური იგი, რომელი ეჩინა მეფესა ძისა მისისათჳს, წარვიდა სახედ თჳსა შეურვებული საქმისა მისთჳს და დაისნეულა თავი თჳსი.
და	ბალ.ვრც	და უთხრეს მეფესა მისთჳს, და შეწუხნა სნეულებისა მისისათჳს.
და	ბალ.ვრც	და მიუვლიდა ზადანს მკუ[რ]ნალი თჳსი, რაჲთა ჰკურნოს სენი მისი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მკურნალმან მან ვითარცა იხილა იგი, მიიქცა მეფისა და ჰრქუა მას: მე არარას დავჰკჳრდი სენსა კაცისა მის თანა, რამეთუ ყოვლით კერძო განვიხილე და არარაჲ ვპოვე სნეულებაჲ მის თანა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი მისნი, შეეჭუნა და იგრძნა მიზეზი მისი, და ჰგონებდა, ვითარმედ ძესა მისსა დაუმძიმდა მის თანა ყოფაჲ და აჩუენა სიკსუვე და სიძულილი, და ამის მიზეზისათჳს მოჰრიდა მას.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან მიუვლინა ზადანს ესრეთ: მესმა სნეულებაჲ შენი და შევწუხენ და დღეს მოვალ ხილვად შენდა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ზადანს ვითარცა ესმა ესე, აღდგა მუნთქუესვე და შეიმოსა სამოსელი თჳსი და წარვიდა მეფისა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ მივიდოდა, ემთხჳა მეფე მიმავალი მისა და ჰრქუა: რაჲსათჳს არა დაადგერ სახლსა შინა, ვიდრე მოსლვად ჩემდამდე, რაჲთამცა სრულ-მეყო პატივი ჩემი შენდამო?
და	ბალ.ვრც	მიუგო ზადან და ჰრქუა მეფესა: სნეულებაჲ ჩემი, მეფე, არა სენისაგან არს, არამედ ურვისაგან გულისა ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს ურვაჲ ეგე შენი?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ზადან: ურვამან დიდმან შემიპყრა და ძრწოლამან საქმისა საშინელისა და შესაწუხებელისამან.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა მიიწია მეფე პალატად და ზადან მის თანა, უთხრა, რაჲ-იგი იხილა და ესმა ბალაჰვარ მოღუაწისაგან;
და	ბალ.ვრც	ვითარ-იგი ასწავებდა ძესა მეფისასა მარადის და ამხილებდა საქმეთა სოფლისათა, და ვითარ-იგი შეიწყნარებდა ძე მეფისაჲ სიტყუათა მისთა, ვიდრემდის განსწავლა იგი და მიაწია სისრულესა მეცნიერებისასა,
და	ბალ.ვრც	და ასწავა სიტყჳს-გებაჲ და განწუართა მეცნიერებითა, ვიდრემდის მიაწია საზომსა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	42. მაშინ აღივსო მეფე იგი გულის წყრომითა და ტკივილითა დიდითა.
და	ბალ.ვრც	და კუალად მოიქცა სულგრძელებად, რამეთუ მით ჰგონებდა მოქცევასა ძისა თჳსისასა ნებასა თჳსსა ღონის ძიებით.
და	ბალ.ვრც	და მოუწოდა კაცსა ერთსა, რომელი თანამზრახვალი იყო მისი, რომლისა სახელი რაქის, რამეთუ, რაჟამს მოიწიის მეფესა ზედა საქმე რაჲმე შეურვებული და მძიმე, იგი იყო ნუგეშინის-მცემელი მეფისაი.
და	ბალ.ვრც	და უთხრა საქმე ძისა თჳსისაჲ და ჰკითხვიდა გულს-მოდგინედ მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ გაემარჯოს მეფესა შეპყრობაჲ მისი, ვყოთ სიტყჳს-გებაჲ მის თანა და უჩუენოთ ძესა მეფისასა შეცთომილებაჲ მისი და ძაგებაჲ მისი კეთილთა ამათ,
და	ბალ.ვრც	რომელნი მოგუცნეს ღმერთთა ჩუენთა საშუებელად ჩუენდა, და ვითარ-იგი განაყენებს კაცთა საშუებელთაგან, რომელ თჳნიერ მათსა არად ჴამს სოფელი ესე.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ-ესე დავანახვოთ და შე-რაჲთ-უძლოთ, მოიქცეს ძე მეფისაჲ საცთურისა მისისაგან, და ესე იყოს ძლევად ჩუენდა.
და	ბალ.ვრც	რომლისა გამორჩევაჲ ვერ ეგების ბალაჰვარისგან ხატითა და ფერითა და ჰასაკითა და ჴმითა და სიტყჳთა, რომელი იქცევის გარე უდაბნოს, რომლისა სახელი ნაქორ;
და	ბალ.ვრც	და ესე მოძღუარი იყო ჩემი.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მეფემან: ვითარ იყოს ესე?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა რაქის: მე განვიდე ღამით უცნაურად და განვაცადო ყოველი ესე საქმე ჩუენი და ვასწაო, რაჲ-იგი გჳჴმს, – ესრეთ, რაჲთა გზად გამოვიდეს სამოსლითა და სახითა მონაზონთაჲთა, და ოდეს სიტ[ყ]უა-უგოთ, მოგჳგოს პასუხი მათი და წინააღგჳდგებოდის შჯულსა ჩუენსა.
და	ბალ.ვრც	და ოდეს სახელი ვჰკითხოთ, თქუას: მე ვარ ბალაჰვარ.
და	ბალ.ვრც	და რაჟამს დავსხდეთ საშჯელსა წინაშე ძისა მეფისა, მას ეგონოს, ვითარმედ ბალაჰვარ არს, რამეთუ ვერარას დააკჳრებს ყოვლითურთ.
და	ბალ.ვრც	და მერმე იწყოს შეწევნად შჯულსა მათსა და ძაგებად ჩუენსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რაჟამს მივიწინეთ დასასრულად, იწყოს მოუძლურებად სიტყუათა და შეიწამოს ცთომილებაჲ მისი და დაასაჯოს ძლევაჲ ჩუენი თავსა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	მერმე იგი ვ~ე მაწუეველ ექმნას ძესა მეფისასა მოქცევად საქმეთაგან მისთა და არწმუნოს, ვითარმედ კეთილ არს შენებაჲ ქალაქისაჲ და ქუეყანათაჲ და მოღებაჲ საშუებელთა მისთაჲ,
და	ბალ.ვრც	და მაცთურ არს განშორებაჲ სოფლისაჲ და ნებსით მოკუდინებაჲ თავისა თჳსისაჲ და უძიროდ აწყუედაჲ კაცისაჲ, და ვითარ: უკუეთუ ყოველთა კაცთათჳს უმჯობესი არს დატევებაჲ სრულიად სოფლისაჲ და ცხორებაჲ მონაზონებით, მაშა მცირედთა სამე შინა წელთა მოოჴრდეს ქუეყანაჲ.
და	ბალ.ვრც	43. და წარავლინნა დასტურნი თჳსნი მრავალთა გზათა და თჳთ წარემართა გზასა ერთსა, რომელ უფროჲს საგონებელ იყო წევნად ბალაჰვარისა.
და	ბალ.ვრც	და ვლნა დღენი მრავალნი და არავინ პოვა, და ფრიად დაშურა და შეშფოთნა, და უნდა გარე-შექცევაჲ.
და	ბალ.ვრც	მაშინ იწყო რაქის მარაგებად წინაჲსწარ ცნობისათჳს, თუ განემარჯუებისა, რასა-იგი ეძიებენ, და ჰრქუა მეფესა: აჰა ესერა სათუალავი გუაუწყებს, ვითარმედ არა ვიქ[ც]ეთ თჳნიერ განმარჯუებისა, და პყრობილთაცა ვჰხედავ, რომელნი მოიწევიან ჩუენდა, და ახლოს არს ესე.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ ინებოს მეფობამან შენმან, რაჲთა დაადგრე დღეს აქა, და მე წარმავლინო.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფე ერჩდა მას და წარავლინა იგი მცირითა სპითა.
და	ბალ.ვრც	და იყო მიმწუხრი. და იხილნა გრონი მძო[ვ]ართანი მიმავალნი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ მიეახლა, კაცნი ვინმე იყვნეს ღმრთის მსახურნი მეუდაბნოენი, რომელთა ქრისტესთჳს სრულიად დაეტევა საწუთროჲ ესე, და იყო შორის მათსა კაცი ერთი, რომელსა ეკიდა ძუალები მკუდართაჲ საბლითა რაჲთამე ძუელითა, და წინა-უძღოდა გროთა მათ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს იგი, რომელმან აცთუნა და წარწყმიდა ძე მეფისაჲ?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას კაცმან მან, რომელსა ეკიდა ძუალები: იგი არა არს ჩუენ თანა და ვერცა ძალ-უც დათმენაჲ ჩუენ შორის, არამედ თქუენდა უმახლობელეს არს იგი.
და	ბალ.ვრც	და თქუა წმიდამან მან კაცმან: ვიცი იგი, რომელსა ჰრქჳან რაქის, ეშმაკი არს იგი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა წმიდამან მან კაცმან: რაჲსათჳს უკუე სთქუ, ვითარმედ აცთუნა და წარწყმიდაო?
და	ბალ.ვრც	ესრეთ ჯერ-იყო მისთჳს კითხვად: სადა არს, რომელმან ასწავა და აცხოვნაო.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იგი ძმაჲ და მოყუასი არს ჩუენი და არა გჳნახავს მრავლით ჟამითგან.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა კაცმან მან ქრისტეს მოყუარემან: რასა უკუე ჰხედავ ჩუენ თანა საშუებელსა, რომლისათჳსმცა გუეყუარებოდა ყოფაჲ სოფელსა ამას შინა და გჳძნდამცა სიკუდილი ქრისტესთჳს, რომლითა გუაშინებ ჩუენ!?
და	ბალ.ვრც	მაშინ წარიქცინა წმიდანი იგი რაქის და მიჰგუარნა მეფესა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან წმიდათა მათ: უკუეთუ გიტჳრთავს ძუალები ესე სიყუარულისა და ტკივილისა მისთჳს უფალთა მათთაჲსა, დღეს უკუე თავებიცა და ძუალები თქუენები შეერთოს რიცხუსა მათსა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა კაცმან მან წმიდამან, რომელსა ეკიდა ძუალები: ჩუენ თავთა ჩუენთა უფრო ვსწყალობთ და ვსტირთ, ვიდრე უფალთა ამის ძუალებისათა, რამეთუ იგინი განსუენებასა არიან და ჩუენ სოფელსაღა შინა წუთ ვტყუვით.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ ძუალები მკუდართაჲ და ცოცხალთაჲ სწორ არიან, ვითარ-ესე შენ იტყჳ, რაჲსა უკუე არა მოიჴსენებ სიკუდილსა, რამეთუ ჴორცთაცა შინა შენთა არიან ძუალნი? ანუ ჩუენ რაჲსა მაბრალებ?
და	ბალ.ვრც	და მერმე მითხარღა, რაჲსა სდევნი წმიდათა, რომელთა საწუთროჲ ესე დაგიგდეს და არას გეზიარებიან მას შინა, და არა უფროჲს სდევნი მათ, რომელნი გაცილობენ და გეზიარებიან საშუებელთა სოფლისათა?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არიან თავით თჳსით და აცთუნებენ მრავალთა და აყენებენ კეთილთა და საშუებელთაგან, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
და	ბალ.ვრც	და გულის წყრომაჲ ესე სწავლაჲ არს მათთჳს და ერისა, რაჲთა არა აოჴრდეს ქუეყანაჲ, და ამისთჳს, რამეთუ არა შეიწყნარეს კეთილი ქუეყანისაჲ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა კაცმან მან წმიდამან: უკუეთუ ნანდჳლვე ამისთჳს გუასწავლი, რამეთუ დაუტევეთ საშუებელი ამის სოფლისაჲ და გნებავს ყოვლისა კაცისაჲ საშუებელსა შინა ცხორებაჲ,
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონანი, და ერისთავი და ერი, რამეთუ კაცად-კაცადმან საზომისაებრ თჳსისა მიიღოს შუებაჲ და პატივი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა კაცმან მან წმიდამან: აწვე დაჰჴსნი სიტყჳთავე შენითა სიტყუათა შენთა და ჩანს, რამეთუ თავისასა ეძიებ და არა კაცთასა.
და	ბალ.ვრც	და თუ გნებავ[ს], გაუწყო, თუ რომლისა ჯერისათჳს შეიწუები შურითა ვითარცა ცეცხლითა, და ბოროტის ჩუენებად განმზადებულ ხარ წმიდათა მიმართ, რომელთა განიძარცუეს სამოსელი ესე საერისკაცოჲ ამისთჳს,
და	ბალ.ვრც	და გნებავს დამდაბლებაჲ მათი, რაჲთა ეგოს სიმაღლე შენი, და გნებავს სიგლახაკე მათი, რაჲთა ეგოს სიმდიდრე შენი მსგავსად ნებისა შენისა.
და	ბალ.ვრც	და მიუშჳ მათ სოფელსა ამას შინა დიდებისათჳს შენისა, ვითარცა გინდა, და დააკლე მათ ნებაჲ შენი და შუვამდგომელ ჰყავ შორის შენსა და შორის კაცთა ნებაჲ შენი.
და	ბალ.ვრც	და გიჴმან კაცნი მონადირედ საქმეთა ზედა სოფლისათა, ვითარცა რაჲ მოიდგნის კაცმან ქორნი გინა ძაღლნი, და დააბნის და ამშიის, რაჲთა უმეტეს განძჳნდენ ნადირთა ზედა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რაჟამს განემარჯჳს შეპყრობაჲ ნადირისაჲ, გამოსტაცის იგი პირისაგან მისისა და საბლითა და ჯაჭჳთა ქუე დააბის.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ძლევაჲ იგი მისი სინანულად გარდაექცის და სიხარული მისი გლოვად, და ნაცვალად ყუავილისა მის და ქებისა პირველისა, დაჴმობაჲ და გარე განძებაჲ მიაგიან.
და	ბალ.ვრც	ესრე სახედ შეაკუეთენ კაცნი სოფელსა ამას, რაჲზომ გინდა, და დააყენენ მისგან, ვითარცა გთნდა, და არარას მიუშჳ მას შინა, გარნა რომელი-იგი ძალ არს შენდა საქმეთა შინა სოფლისათა.
და	ბალ.ვრც	ამის გამო ჩანს, რამეთუ ეძიებ თავისასა და არა მოყუსისასა.
და	ბალ.ვრც	და ამის [პირი]სათჳს გნებავს მიქცევაჲ ჩუენი სოფლად.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა კაცმან მან წმიდამან: არავინ არს უაღრესი ჩემსა მათ შორის და არცა ვინ უდარესი ჩემსა მათგანი, რამეთუ ჩუენ ყოველნი ქრისტეს მიერ ერთი ვართ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეტნობაჲ სოფელსა ამას აქუს, ვითარცა შენ და მოყუასთა შენთა, რამეთუ ჩუენ შორის არავინ არს უაღრეს მოყუსისა თჳსისა პატივითა და სიმდიდრითა და სიაზნაურითა, და არცა ვინ უდარეს არს ჩუენ შორის მოყუასსა თჳსსა სიგლახაკითა და ნაკლულევანებითა და შეურაცხებითა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ბრძანა მეფემან დაჭრაჲ ჴელთა და ფე[რ]ჴთა მათთაჲ და აღმოჴდაჲ თუალთა მათთაჲ და დაყრაჲ გზასა ზედა არცა მკუდრად და ცოცხლად.
და	ბალ.ვრც	და უბრძანა მეფემან რაქისს მოყვანებაჲ ნაქორისი, რომელი-იგი იყო მსგავსი ბალაჰვარისი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილნა იგინი მეფემან, შეუძნდა, რამეთუ ესრეთ ჰგონებდა, ვითარმედ აუწყუედიან ქუეყანით სრულიად.
და	ბალ.ვრც	44. და განვიდა რა[ქის] მარტოჲ ღამით, და პოვა ნაქორ და უთხრა ყოველი განზრახვაჲ მეფისაჲ და მისი.
და	ბალ.ვრც	და აღსუა იგი საჴედარსა ზედა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ დაეახლნეს პალატსა მეფისასა, დაუტევა იგი და წარვიდა რაქის მეფისა, და ასწავა, რაჲ-იგი ჴმდა, და ამცნო, ვითარ-იგი განეზრახა, – რაჲთა ეჩუენოს გზასა ზედა სლვასა მეფისასა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ განთენა, განვიდა მეფე გარემო ქალაქსა სლვად მსგავსად ჩუეულებისა მისისა და საქმე იგი არავინ იცოდა, გარნა მეფემან და რაქის.
და	ბალ.ვრც	და სლვასა მათსა შინა იხილეს, ვითარ ერთ უტევან, კაცი ვინმე მიმავალი.
და	ბალ.ვრც	და ბრძანა მეფემან: ვინ არს კაცი ისი მიმავალი?
და	ბალ.ვრც	და ვითარ მოჰგუარეს მას, იყო კაცი იგი ხატითა მეუდაბნოეთაჲთა და წესითა მონაზონთაჲთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მან ჰრქუა: მას გაყუედრებ, რამეთუ გინდა განსწავლაჲ ძისა შენისაჲ წარსაწყმედელითა თავისა თჳსისაჲ, ხოლო მე ვიღუაწე სწავლითა ჭეშმარიტებისაჲთა, ვიდრემდის იცნა ქრისტე ღმერთი მაცხოვარი ყოველთაჲ და შემოქმედი თჳსი,
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ ჰრწმენა, რომელი მოგჳთხრეს წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა და წმიდათა მამათა, და რაჲ-იგი განუმზადა ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა, და მტერთაცა, რამეთუ მტერ იყო იგი და დავაგე ღმერთსა და მამასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა.
და	ბალ.ვრც	და მან შეიწყნარა სწავლაჲ ჩემი და გამოირჩია იგი ყოველსა ზედა უღმრთოებასა თქუენსა.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მას: არა მნებავს მოკლვაჲ შენი, ვიდრემდის სიტყჳს-გებაჲ ვყო შენ თანა;
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ მოიქცე, შეგინდო პირველი ცთომაჲ შენი, ხოლო უკუეთუ დაადგრე უგუნურებასავე შენსა, განვაცხადო უგუნურებაჲ შენი წინაშე კაცთა, და უშუერითა განქიქებითა და ბოროტითა სიკუდილითა მოგაკუდინო შენ.
და	ბალ.ვრც	და ბრძანა აღსუმაჲ მისი საჴედარსა ზედა, და წარვიდეს.
და	ბალ.ვრც	და შევიდა მეფე პალატად თჳსა.
და	ბალ.ვრც	და განითქუა, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
და	ბალ.ვრც	და მიიწია საქმე ესე ძისა მეფისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო კაცი ვინმე ერთი წარჩინებულთაგანი, რომელი ფარულად ჰმონებდა უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა და იცოდა ჭეშმარიტი, და სახელი მისი ბარაქია. და იყო ტომი ძისა მეფისაჲ.
და	ბალ.ვრც	ესე ზედა-მიიწია მანქანებათა მათთა, რამეთუ შე-ოდესმე-მთხუეულ იყო ნაქორისდა და სიტყუაჲ ეყო მის თანა ცილობისათუს შჯულისა.
და	ბალ.ვრც	ესე კაცი ღამე მოვიდა ძისა მეფისა და ჰრქუა მას: არა ბალაჰვარ არს კაცი ესე შეპყრობილი, არამედ მსგავსი არს მისი, რომლისაჲ ვერ შესაძლებელ არს გამოცნობაჲ მისი მისგან ხატითა და ფერითა და ჴმითა და სიტყჳთა, და სახელი ჰ[რ]ქჳან ნაქორ.
და	ბალ.ვრც	და კაცი ეს[ე] უღმრთოჲ არს და არს იგი შჯულსა ზედა მეფისასა.
და	ბალ.ვრც	და განუმარტა ყოველი განზრახვაჲ მეფისაჲ და ვითარ საცთურ[სა] უგებენ მას ამით ჯერითა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ განიხარა იოდასაფ სიხარულითა დიდითა და განიშორა ტკივილი იგი, რომელი აქუნდა წმიდისა ბალაჰვარისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და განძლიერდა ძლევად საცთურისა მის, რომელი დაურწყეს მას, და უბრძანა, რაჲთა არავის უთხრას ბარაქია საქმე ესე.
[დ]ა	ბალ.ვრც	45. [დ]ა ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა თჳსისა და ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემდა მოიწია შენთჳს, და არცა ვის ესოდენ გარდაექცა სიხარული მწუხარებად და ტკივილად,
და	ბალ.ვრც	ვითარცა მე შენ მიერ, რამეთუ წარმიკუეთე იმედი ჩემი შენდამი და დაჰჴსენ სიმტკიცე ზურგისა ჩემისაჲ და დააბნელე სინათლე თუალთა ჩემთაჲ და მოაწიე, რასა-იგი ვეკრძალებოდე შენთჳს.
და	ბალ.ვრც	და შეურაცხ-მეყო ცხორებაჲ და კადნიერ ქმნილ ვიყავ სიკუდილსა ზედა, რამეთუ ვჰგონებდი, ვითარმედ ნაცვალი ჩემი ხარ შენ შემდგომად სიკუდილისა ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ამიერითგან მიყუარს სიცოცხლე და მიძნავს სიკუდილი.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ განაცრუვე იმედი ჩემი და განამტყუვნე სასოებაჲ ჩემი და მახარე სიურვილე თავისა შენისაჲ სმენითა შენითა ქადაგთაგან სიცრუისათა, რამეთუ შთაჰვარდი საბრჴესა მას, რომელსაცა მეშინოდა შენთჳს, და გაკრძალებდი ყოვლითა ძალითა ჩემითა და განგაშორებდ მისგან.
და	ბალ.ვრც	ხოლო შენ სიუცბითა შენითა და სიყრმითა და უმეცრებითა სამართალთა წილ მეფობისათა მოიხადე წარსაწყმედელი თავისა შენისაჲ.
და	ბალ.ვრც	ანუ არა მამაჲ და მშობელი შენი ვარა?
და	ბალ.ვრც	და შენ დაუტევე შჯული ჩემი და წინააღუდეგ ნებასა ჩემსა თავ-მოთნებით და ეჭუ შჯულსა მამულ[სა] შენსა და შთაუსხენ წინამონი შენნი [ჴელთა] კაცთა ცრუთა და მაცთურთასა, რომელნი მიგიყვანებენ მწუხარებად და შთაგაგდებენ წარსაწყმედელსა.
და	ბალ.ვრც	და არცა თუალ-მახუენ აღძრვად ნაწლევთა ჩემთა ტკივილით შენ ზედა, და ამას თანა შეურაცხ ჰყავ მადლობაჲ ღმერთითაჲ მონიჭებულთა კეთილთა მათთა ზედა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ არა შეიწყნარენ იგინი და დაამრწემე მამაჲ შენი, რამეთუ არა შეიწყნარე სწავლაჲ მისი ცხორებასა მისსა და არცა ნაცვალ ექმენ მას შემდგომად სიკუდილისა მისისა.
და	ბალ.ვრც	და არა უცხო არს ესე მოწევნადთაგან ჟამთაჲსა და ძლევისაგან ეშმაკისა, და არცა კუალად საკჳრველ არს მოქცევაჲ შენი ნებასა მამისა შენისასა.
და	ბალ.ვრც	მიუგო და ჰრქუა იოდასაფ: შენ, მეფეო, გამოაცხადე საქმე ჩემი, რომლისაჲ არ[ღა] მინდა გამოცხადებაჲ მისი წინაშე შენსა, რაჲთამცა მხიარულად შეგენელა საქმე შენი,
და	ბალ.ვრც	გამოირჩიე თავისა შენისათჳს და შეიყუარე იგი და მინდა, რაჲთამცა კეთილად გეჩუენე ყოვლითა სახითა გარეშითა, რომელი შენ გიყუარს ჩემთჳს, რაჲთამცა ჟამსა განსლვისა ჩემისასა არა განმწარებით დაუტევე გული შენი ჩემ ზედა.
და	ბალ.ვრც	და არარამან დამაბრკოლა წუევაჲ შენი ღმრთის მსახურებად და უწყებად შენდა შჯული ქრისტესი, გარნა უზომომან შენმან სიყუარულმან ვნებათა მიმართ და მოძნაურობამან შენმან მცნებათა მიმართ თჳსისა ცხოველისათა,
და	ბალ.ვრც	და ამისთჳს დავიდევ გონებასა ჩემსა, რაჲთა პატივ-გცე დაფარვითა ამის საქმისაჲთა შენგან, რომელსა-ესე შჯულსა ზედა ქრისტესსა ვდგა მე სარწმუნოებით შეურყეველად და რაჲთა არა შეგამთხჳო ტკივილი და ვნებაჲ,
და	ბალ.ვრც	გარნა საქმისა მოწევნამდე, რომელი მაიძულებს გამოცხადებად ჭეშმარიტებისა, რომლისა თანა არღარა ჯერ-იყოს დაფარვაჲ, არამედ განგდებაჲ შიშ[ი]სა და სირცხჳლისა შენისაჲ და განმზადებად წინააღდგომად შენდა.
და	ბალ.ვრც	66. ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ბარაქიაჲსნი, ემხილა სამართალი საშჯელი მის მიერ და არღარაჲ მიუგო, და აღდგა ღამესა ერთსა და წარვიდა, და ჴელით წერილი დაუტევა საგებელთა თჳსთა ზედა ერისა მიმართ,
და	ბალ.ვრც	და მე მეგულებოდა აღსრულებაჲ ნებისა შენისაჲ გარეშითა ჩემითა და სმენად შენგან საჴედართა და სამოსელთა და ჭამადთათჳს, რომელი კმა იყო შენდა განკითხვისაგან შინაგანისა ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	და ესე უწყოდე, მეფე, ვითარმედ გამოძიებაჲ საქმისა ჩემისაჲ შემაწუხებელ არს შენდა აწ, ხოლო შემდგომად იყოს იგი უმეტეს სიხარულ და მხიარულება შენდა საუკუნოდ.
და	ბალ.ვრც	და ამის ჯერისათჳს ყო ესე, რაჲთა არა შფოთი იქმნეს ერსა შორის მეფობასა ზედა.
და	ბალ.ვრც	და აწ ესე ჯერ-არს შენდა, რაჲთა მაცადო ამას საქმესა ზედა, რომელსა ვდგა, ვიდრე ზარი და სირცხჳლი არს-ღა ქედსა ჩემსა ზედა, და მიითუალე ჩემგან ყოფაჲ ნებისა შენისაჲ ცხადსა ზედა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო ბარაქია იგრძნა, რაჲ-იგი ეგულებოდა იოდასაფს ყოფად, ოდეს-იგი არღარა მისცა პასუხი სიტყჳსა მისისაჲ, განვიდა და შეიკრიბნა მთავარ[ნი] და შერაცხილნი და უთხრა, რაჲ-იგი ჰრქუა იოდასაფ.
და	ბალ.ვრც	რაჲთა არა განვაცხადო წინააღდგომაჲ შენი არცარა გებაჲ შჯულისა შენისაჲ და ნუღარას გამოიკითხავ დაფარულთა ჩემთა, რომელი არა სავნო არს ცხორებასა შენსა და არცა შემდგომად სიკუდილისა შენისა.
და	ბალ.ვრც	და ამხილა, ვითარმედ ეგულების იდუმალ წარსლვაჲ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იგინი მსწრაფლ აღდგეს და დევნა-უყვეს მრავალთა გზათა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ძისა მისისანი, აგინა და იწყო გმობად და სიქადულად მისა,
და	ბალ.ვრც	და პოვეს ნეტარი იგი ერთსა შინა ჴევსა, რამეთუ განეპყრნეს ჴელნი თჳსნი ჯუარის სახედ და ილოცვიდა ღმრთისა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მას: შენ ყრმა ხარ და თავ-მოთნე, და [მ]ე გფარევდი შენ კაცთაგან და განგაშორებდ ვნებათაგან დიდებისა და ნუკევისა შენისათჳს, და გცევდი მახეთაგან და გრგენათაგან ეშმაკისათა.
და	ბალ.ვრც	და განვპოხე გუამი შენი სიჩჩოებითა და თუალნი და სასმენელნი შენნი სიხარულითა, და დაგიფარენ ყოველნი საქმენი შემაწუხებელნი, რაჲთამცა სარგებელ გეყო.
და	ბალ.ვრც	ხოლო შენ, აღგიტაცა სილაღემან შენმან, მოიწყინე შუებაჲ და განსუენებაჲ და მიივლტი ჭირად და იწროებად სიუცბითა შენითა და ეძიებ ცხორებასა,
და	ბალ.ვრც	რომელ უკუეთუმცა იხილე გემოჲ მისი და გამოსცადენ ჭირნი და იწროებანი მისნი და მრავალ-ფერნი იგი სულნი მომაწყინებელნი მისნი, სცან-მცა ზომი თავისა შენისაჲ და ჭეშმარიტად ამისგან (უმეტესმცა) ივლტოდე, ვიდრე შუებათა და განსუენებათაგან.
და	ბალ.ვრც	ამისთჳსცა სამართლად მითხრეს შენთჳს ვარსკულავთ მრაცხუველთა დღესა შობისა შენისასა, ვითარმედ ყოფად ხარ კაცი უკეთური და უბადრუკი და მოწყინე და მრავალ-ფერი, და არა მიმღებელი კეთილთა ქუეყანისათაჲ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მე ვიღუაწე უმჯობესი ცხორებაჲ შენთჳს, რაჲთა შეგრჩეს ჩუეულებაჲ მისი და წარვდევნენ შენგან ყოველნი მაცთურნი და მცბიერნი და წმიდა ვყავ მათგან ქუეყანაჲ ჩემი და დავაცხრვენ ენანი კაცთანი სიტყჳსაგან საცთურებისა მათისა,
და	ბალ.ვრც	მერმე შეიჭურა ჩუენთჳს [ეშმა]კი, რამეთუ ვერ შემძლებელ იყო პოვნად ნებასა მისს[ა] ჩუენ თანა, გარნა შენ მიერ, და არავინ პოვა ჩუენ შორის უფრო ადვილად საძლეველი შენსა.
და	ბალ.ვრც	22. ჰრქუა იოდასაფ: უწყი ვინა თქუენსა გარეშე, რომელიმცა ქადაგებდა საწუთროჲსა დატევებასა და საშუებელთა მისთა შეურაცხ-ყოფასა?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ქუეყანასა ამას აწ ჩუენ ვართ და სხუაჲ არავინ არს, ხოლო სხუათა ქუეყანათა არიან კაცნი მართალნი, რომელნი შჯულიერად იტყჳან თავთა თჳსთა ენითა მათითა და ქადაგებენ წესიერებასა, და მრავალნი საქმენი წარწყმდებიან მათ შორის;
და	ბალ.ვრც	35. ხოლო ბალაჰვარს უნდა წარსვლის საყოფლად თჳსა და იჯმნიდა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისსა.
და	ბალ.ვრც	და რომელნიმე მათგანნი საქმით სიტყუასა აღასრულებენ და რომელიმე წინააღუდგების სიტყუასა თჳსსა საქმითა თჳსითა.
და	ბალ.ვრც	და უმრავლესნი მათგანნი შეცთომილ არიან საქმითა და სიტყჳთა მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და იწვალნეს საქმენი მათნი საქმეთაგან ჩუენთა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: რაჲთა საცნაურ არს, ვითარმედ თქუენ უჭეშმარიტესსა ჰქადაგებთ მათსა, და საქმე ვინაჲცა მოიწია თქუენდა, ეგრეცა მათდა?
და	ბალ.ვრც	რომელთამე ისმინეს და შეიწყნარეს ჴმაჲ იგი ყოვლითა წესითა და სამართალითა მისითა, და ნაყოფი მისი განსრულებული ღმერთსა მიუპყრეს, ვითარ-იგი ჯერ-იყო.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მას: ვერ თავს-ვიდებ თჳნიერ შენსა ყოფასა და ვერცა განგიტეობ, არამედ წარმოვიდე შენ თანა და ერთბამად ვიყოფოდით მოყუასთა შენთა თანა.
და	ბალ.ვრც	და რომელთამე არა აქუნდა გონებასა მათსა სიმტკიცე და მოთმინებაჲ, დაიმძიმეს, მოიწყინეს და წარწყმდეს.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მასმიეს, იყო ვინმე კაცი ერთი მდიდართა წარჩინებულთაგანი და ესუა მას ყრმაჲ მცირე.
და	ბალ.ვრც	აწ რაჲ სწორებაჲ არს დამმარხველისაჲ წარმწყმედელისა თანა, გინა აღმაშენებელისაჲ დამარღუეველისა თანა, და მოთმინისაჲ უთმინოჲსა თანა!
და	ბალ.ვრც	და ყრმასა მას განეზარდა ნუკრი ქურციკისაჲ, და ფრიად შეკუეთებულ იყო ყრმაჲ იგი ნუკრსა მას, ვითარმედ ვერ სთმობდა თჳნიერ მისა ჟამ ერთცა.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ არავინ აღმოთქუას სიტყუაჲ შჯულისაჲ, გარნა ძირისაგან ჭეშმარიტისა ქადაგებულისა, არამედ განწვალა შორის ჩუენსა და მათსა ახალსახიობამან მათმან, და გამოირჩიეს საუკუნესა ზედა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ცვითა მით და ნუკევითა ჩემითა შენდამი უფროჲს ვინაჲ-მე დაგაახლე, რომელსა-იგი მეშინოდა შენთჳს?
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილნა მიმავალნი მის ზედა, ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს აშრომებთ თავთა თქუენთა, და მე არღარა ვარ ამიერითგან მეფე თქუენი.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუმცა მიმეშუა განსაცდელთა და გეჭამამცა ტკბილსა მას თანა მწარე, არამცა უმეცარ იყავ სიმწარესა ჭირისასა და სიტკბოებასა შუებათასა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო კაცთა მათ შეაქციეს იგი არა ნეფსით, არამედ ტირილითა, და დაალტობდეს ცრემლითა ფერჴთა მისთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ქადაგებაჲ ესე მოიღეს წინაწარმეტყუელთა და მოციქულთა პირველთა მათ მიმართ, და რომელნი სამართლით შეიწყნარებდეს და უცვალებელ იყვნეს, და ერთობით მოჰქონდა ქადაგებული იგი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ განვიდა დღესა ერთსა, იხილა კოლტი ქურციკთაჲ და მივიდა მათ თანა.
და	ბალ.ვრც	მიუგო და ჰრქუა იოდასაფ: არა უწყი, მეფე, თუ რომლისა საქმისათჳს შეწუხებულ ხარ: კეთილისათჳს, რომელ მოვიღე, ანუ წინააღდგომისათჳს ნებისა შენისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო წინაწარმეტყუელმან, რაჟამს აღასრულის ქადაგებაჲ თჳსი და განაცხადის მხილებაჲ საღმრთოჲ წინაშე კაცთა და არღარავის აქუნ სიტყჳს გებაჲ წინაშე ღმრთისა მიმართ უმეცრებისათჳს,
და	ბალ.ვრც	უკუეთუ მოპოვნებისათჳს კეთილისა მრისხავ, თანა-მაც სივლტოლაჲ შენგან და განთავისუფლებაჲ უფლებისაგან შენისა,
და	ბალ.ვრც	და ვითარ მოიყვანეს ქალაქად თჳსად, მაშინ შემოკრბა ყოველი ერი, დიდითგან ვიდრე მცირემდე, და დედებიცა და ყრმებიცა, და გარე მოადგეს მას და ევედრებოდეს ტირილითა და ეტყოდეს: სისხლნი ჩუენნი შენგან იძიენ (ღმერთმან).
და	ბალ.ვრც	შეწირის ღმრთისა და დარჩის ერი და მრავალთა წელთა უპყრიედ წესი და სამართალი და მშჯავრი მისი.
და	ბალ.ვრც	ამით თანა გაც, რაჲთა იყო ვითარცა მენავე ბრძენი, რომელი არა მიენდვის დაყუდებასა ზღჳსასა და არცა მოუძლურდის აღშფოთებასა შინა მისსა და სასო-წარკუეთილ იქმნის.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ მაბრალებ წინააღდგომისათჳს ნებისა შენისა და გნებავს წარწმედაჲ ჩემი (რომელი შეაშუს ნებასა შენსა) და არა ცხორებაჲ ჩემი, რომელი წინააღუდგების ნებასა შენსა.
და	ბალ.ვრც	და ამისა შემდგომად აღადგინნეს კაცთა შფოთნი და ბოროტნი, წარწყმიდეს ლოცვაჲ და შეუდგეს ნებათა და მოაკლდა სწავლულებაჲ და წარიღეს მეცნიერთა მეცნიერებაჲ მათი და არავინ დაშთა მათგანი, გარნა მცირედნი;
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ არა დაადგრე ჩუენ თანა, კუალად აღვჰმართნეთ კერპნი, და შენ მიეც სიტყუაჲ ღმერთსა.
და	ბალ.ვრც	და იგინიცა შეურაცხ-იქმნნეს უგუნურთაგან.
და	ბალ.ვრც	და დაშრტა სიბრძნე და აღეგზნა უგუნურებაჲ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იგინი ჰფრთხებოდეს შინაზრდილობისა მისისათჳს და მერმე შეისუნეს ურთიერთას.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა მათ: ქრისტემან, რომელმან გიჴსნა მწუხარებისაგან უგუნურებისა და გიჩუენა ნათელი ჭეშმარიტი ღმრთის მეცნიერებისაჲ, მანვე იღუაწოს დამტკიცებაჲ თქუენი, ხოლო მე გიჩუენე, რაჲ-იგი ჯერ-არს, და თქუენ შეიწყნარეთ და ნაყოფი შრომისა ჩემისაჲ გიჭამიეს.
და	ბალ.ვრც	ამის გამო ჩანს უზრუნველობაჲ შენი ჩემთჳს და მეცა თანა-მაც, ოდესცღა(!) ესე ესრეთ არს, რაჲთა მაქუნდეს იჭჳ [შ]ენდამი, რამეთუ, ჵ მეფე, არა უფროჲს არს მწუხარებაჲ შენი ჩემდამო კეთილთა ამათთჳს,
და	ბალ.ვრც	ამიერითგან არღარაჲ თანა-მაც სიტყჳსაებრ წმიდისა პავლე მოციქულისა, რამეთუ სრბაჲ ჩემი აღმისრულებიეს, და აწ მოცალებაჲ ჯერ-არს ჩემდა.
და	ბალ.ვრც	და ამას შინა წარჴდა ნათესავი იგი და აღდგა სხუაჲ ნათესავი, რომელთა ესმინავე არა საქმე სწავლულებისაჲ.
და	ბალ.ვრც	რომელნი მოვიპოვენ მწუხარებისა მის ჩემისა, რომელი მაქუს დაკლებისათჳს შენისა კეთილთა მათთჳს საუკუნეთა, რამეთუ მე უფროჲსღა თანა-მაც ტკივილი და მწუხარებაჲ საქმისათჳს შენისა, ვიდრეღა შენ ჩემთჳს.
და	ბალ.ვრც	და განსლვასა ჰყოფდა ჟამითი-ჟამად, რაჟამს უდებ იქმნიან მისგან.
და	ბალ.ვრც	და გაგრძვეს საქმე ესე ვიდრე მეშჳდედ დღედმდე.
და	ბალ.ვრც	და იწყო უგუნურებამან აღგზებად და განმრავლებად, და მეცნიერებამან მოკლებად და დაშრეტად, და გარდაცვალნეს სიტყუანი წიგნთანი უცხო პირად და სხუად ძალად ძალისაგან თჳსისა, და დაუტევეს გზაჲ სიმართლისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და ამას თანა აღიარებდეს სიტყუასა წიგნთასა და გამოსთარგმანებდეს მსგავსად ნებისა მათისა, შეიწყნარებდეს გამოთქუმულსა და დაუტეობდეს სამართალსა.
და	ბალ.ვრც	არამედ რაჲ სარგებელ არს ჩემდა, რამეთუ ყრმით მხადი, და მე მიწევნულ ვარ ჟამსა, რომელსა არღარა მაქუს სიტყჳს-გებაჲ სიყრმისათჳს ჩემისა,
და	ბალ.ვრც	და [იყო] სიტყუაჲ სამართლისაჲ, რომელი აქუს-ღა წინააღმდგომთა ჩუენთა ძირისაგან, რომელი ქადაგეს მოციქულთა.
და	ბალ.ვრც	ანუ რაჲ მწუხარებაჲ არს ჩემდა გმობისათჳს და ძაგებისა შენ მიერ, რომელნი უფროჲს სახარულ არიან და საქადულ ჩემდა, რომლისათჳს მგმობ და მაბრალებ.
და	ბალ.ვრც	დაეჩჳა მას ზედა და და-ცა-გჳანდის მათ თანა მრავალ გზის.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ტირილით ყოველნი იგი მოვიდოდეს და შეუვრდებოდეს ფერჴთა მისთა და ამბორს-უყოფდეს და ჰკითხეს მეფობისათჳს.
და	ბალ.ვრც	ანუ ვითარ მაქადებ სატანჯველთა, და ძირი რისხვისა შენისაჲ ესე არს ჩემ ზედა, რამეთუ თავს-მიდებიეს რაჲმე მცირედი სატანჯველი ამის სოფლისაჲ გინებითა ჩემითა.
და	ბალ.ვრც	აწ ჩუენცა აღვიარებთ წიგნთა მათ და წინააღუდგებით შეტყუებასა მათსა, რამეთუ [გამოხატულსა] ხოლო სცნობენ წიგნთაგან, და ჭეშმარიტებასა მისსა ვერ ღირს იქმნეს დამტკიცებად.
და	ბალ.ვრც	და იგრძნეს შინათა მისთა განველურებაჲ მისი, ჰგონებდეს, ნუუკუე მიიზიდნ[ეს] ბუნებამან ველურობისამან და არღარა მოიქცეს მათდა.
და	ბალ.ვრც	24. [ჰრ]ქუა იოდასაფ: არღარა აქუს ყოვლით კერძოვე სიყუარული ამის სოფლისაჲ გონებასა და არღარა შევაქცევ თავსა ჩემსა მიზეზთა მიერ მისთა, არამედ მსურის ცხორებისა მისთჳს საუკუნოჲსა,
და	ბალ.ვრც	და აწ განმიზრახავს, რაჲთა დავადგრე შენ თანა, სადაცა იყო, და მოვითმინო სიმძიმე ცხორებისა შენისაჲ.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ შენი ესე ანუ მიიღო შენვე მცირედისა რაჲსამე რისხვისათჳს, ანუ ჟამთა ქცევამან მიგჳღოს შენცა და მეცა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო სიხარულისა მისთჳს ესრე იტყჳს უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე: და სიხარული თქუენი არავინ მიგიღოს თქუენგანო.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა წმიდამან ბალაჰვარ: უკუეთუ ჰ[ყო] ესე, ემსგავსო მდიდარსა მას, რომელი ემზახა გლახაკსა მას, რამეთუ გუესმა, ვითარმედ იყო ვინმე ჭაბუკი მდიდრისა შვილი, და უთხოვა მამამან მისმან ცოლად მისა ქალი ერთი შუენიერი და მდიდარი ნათესავთაგან თჳსთა.
და	ბალ.ვრც	და არა ინება ჭაბუკმან მან შერთვაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	და აღდგა და ივლტოდა პირისაგან მამისა თჳსისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ქურციკთა მათ იცვალეს უშორესად ადგილი, და იგიცა განჰყვის მათ თანა და უფროჲს დაგჳანდის პირველისა.
და	ბალ.ვრც	და სლვასა მას მისსა შინა იხილა ასული ვინმე გლახაკისა(ჲ) სამოსლითა შეურაცხითა მჯდომარე კართა ზედა სახლისა თჳსისათა, იქმოდა რაჲ ჴელთსაქმარსა თჳსსა, და მას შინა ჰმადლობდა და ადიდებდა ღმერთსა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ შინათა მისთა მიუდგინეს კაცი, რაჲთა ცნან საქმე მისი და ვიდრე ვიდეს.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ საქმე ესე და ცხორებაჲ, რომელი შენ გამოირჩიე ჩემთჳს, ტრფიალი და შუენიერი არს, უკუეთუმცა არა ადრე წამავალ იყო.
და	ბალ.ვრც	და მოიქცა კაცი იგი და უთხრა საქმე მისი და შეყოფაჲ ველურთა თანა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იგინი ასხდეს და განვიდეს კუალსა მისსა.
და	ბალ.ვრც	და ჴმა-უყო ჭაბუკმან მან ბერსა მას.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ განვიდა მისა, ჰრქუა მას: უკუეთუ გნებავს ასული ესე შენი მოცემად ცოლად ჩემდა?
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ გაქუს სიმტკიცე დადგრომისა მისისათჳს, კეთილი და საწადელ არს ფრიად, არამედ უკუეთუ ვერ გულ-პყ[რ]ობილ ხარ, რაჲსათჳს არა შემინდობ დატევებასა მისსა, რაჲთა მით მოვიპოვო უსაწადელესი ცხორებაჲ.
და	ბალ.ვრც	ანუ ვითარ გიკჳრს, მეფე, სურვილი ჩემი კეთილთა მათთჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამის სოფლისა წარმავალთა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ჭაბუკმან მან: ვიხილე სიბრძნე და გონიერებაჲ ასულისა შენისაჲ, და მე მთნავს იგი ცოლად ჩემდა, და აჰა ესერა მდიდართა შვილი დაწინდებულ იყო ჩემთჳს, და მე არა ვინებე.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ იხილეს იგი შორით, მაშინ ველურთა მათ დევნა უყვეს, და მოინადირნეს და მოსწყჳდნეს იგინი, და მათ იგი შეიპყრეს და წარიყვანეს და შეაგდეს სახლსა შინა, და ვერღარა ჴელ-ეწიფებოდა გამოსლ[ვაჲ] მიერ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელ-იგი სთქუ, ვითარმედ აოტენ ჩემგან მცბიერნი და მაცთურნი და გრძნეულნი და დააცხრვენ ენანი კაცთანი სიტყუათა მიმართ მათთა, ესე უდიდესი ყოველთა კეთილთა შენთასა არს ჩემ თანა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ჭაბუკმან მან: მე აქა დავადგრე თქუენ შორის და თავს-ვიდვა ცხორებაჲ თქუენი.
და	ბალ.ვრც	ეგრეცა, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გამოხჳდე ჩუენ თანა, მეშინის, ნუუკუე ეგრე სახედ შეგუხუდეს მე და მოყუასთა ჩემთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ბარაქია იწყო ტირილად და არა უნდა ყოფად ესე, არამედ ვერღარა შემძლებელ იყო წინააღდგომად ერისა და უფროჲსღა იოდასაფისა.
და	ბალ.ვრც	და შევიდა სახლსა მის ბერისასა და განიძარცუა სახე და [შეიმოსა] სამოსელი მათ გლახაკთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და იწყო ბერმან გამოცდად მისა და აღწონად გონებისა მისისასა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ პოვა იგი ყოვლით კერძო ბრძენ და გონიერ და ცნა, ვითარმედ არა ტრფიალებითა უგუნურებისაჲთა მივიდა სიგლახაკედ, მაშინ უპყრა ჴელი მისი და შეიყვანა საუნჯესა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	ვერცა განვიხაროთ ჩუენ შენ თანა და ვერცა სასოებაჲ ჩუენი სრულ იქმნეს განცოცხლებისათჳს შჯულისა, და ნუუკუე ძჳრიცა შეამთხჳოს მოყუასთა შენთა და ვერ აღასრულო ნებაჲ შენი, რომლისა შემძლებელ ხარ მისა ფარულად და ღონის-ძიებით, ვიდრემდის ჰპოო ადგილი, უფალსა თუ უნდეს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ მოიღო ბეჭედი იგი სამეფოჲ და შეაცუა ჴელსა ბარაქიაჲსსა.
და	ბალ.ვრც	და განახუნა საუნჯენი თჳსნი და უჩუენა მას ყოველი სიმდიდრე თჳსი და შუენიერებაჲ ადგილისაჲ მის, რომელ არასადა ეხილვა ეგევითარი ცხორებასა მისსა, და ჰრქუა მას: შვილო, ესე ყოველი შენი არს.
და	ბალ.ვრც	უკუეთუ ოდენ სახელის დებაჲ საქმეთაჲ მიახუედრე, არამედ არა განმაშორენ ჩემგან, გარნა წმიდანი მღდელნი ქრისტესნი და ნეტარნი მამანი და წინამძღუარნი ცხორებისა ჩემისანი,
და	ბალ.ვრც	და მიერითგან იშუებდა ჭაბუკი იგი მარადის მას შინა სიხარულით და მხიარულებით.
და	ბალ.ვრც	და აღიხილნა თუალნი ზეცად წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა: შენ, უფალო იესუ ქრისტე, რომელი გარდამოჰჴედ წიაღთაგან მამისათა განუშორებელად და კაც იქმენ ჩუენ კაცთათჳს, და ხატი მონებისაჲ შეიმოსე უქორწინებელისაგან სძლისა
და	ბალ.ვრც	და შთამაგდე ადგილსა უდაბნოსა და ურწყულსა თჳნიერ წინამძღურისა და შესავედრებელისა სულიერისა, შორის გუელთა და ღრიაკალთა, მჴეცთა და ეშმაკთა,
და	ბალ.ვრც	და ჲხსნენ კაცნი მონებისაგან ეშმაკისა, გაქებ და გადიდებ შენ, უფალო კაცთ მოყუარეო, ვითარცა მიჴსენ მე, მონაჲ ესე შენი უღირსი, და მომეც მე გულისჴმის-ყოფაჲ ცნობისა შენისაჲ და არა ნაკლულევან ჰყავ სული ჩემი სიხარულისაგან მოქცევისათჳს მამისა ჩემისა
და	ბალ.ვრც	რამეთუ წინააღუდეგ ჭეშმარიტსა ქრისტესა ღმერთსა და მოსწყჳდენ წმიდანი მისნი მართალნი და რჩეულნი წინამძღუარნი ცხორებისანი, რომელთა დათრგუნეს სოფელი ესე შიშისა მათისათჳს ჩემ ზედა.
და	ბალ.ვრც	და მარტოდ დამაგდე შენ მცბიერთა და მაცთურთა და მტყუვართა.
და	ბალ.ვრც	და მომეც ძალი, რომლითა იდიდების სახელი წმიდაჲ შენი, აწცა აჩუენე კაცთმოყუარებაჲ შენი და შეეწიე ბარაქიას, ძმასა ამას ჩემსა, რაითა ღირსად და სათნოდ ვიდოდის წინაშე შენსა, და რაითა სიყუარულითა შენითა ვიდოდის წინაშე პირსა ყოვლისა ერისასა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ღმერთმან და მამამან უფლისა და მაცხოვრისა ჩემისა იესუ ქრისტესმან, ყოვლად ძლიერმან, სულითა წმიდითა თჳსითა მომცა მე მეცნიერებაჲ ცნობად სამწმიდაარსებისა მისისა.
და	ბალ.ვრც	და არა თუ ბოროტის ყოფასა მისსა ვევლტით და სიკუდილსა, არამედ არა გუნებავს, თუ მიზეზ ვექმნეთ ბოროტსა მისსა მოყუასთა ჩემთა ზედა განყვანებითა შენითა და არცა შემწე ვიპოვნეთ უშ[ჯ]ულოებასა მისსა ზედა.
და	ბალ.ვრც	ესევითარი ვედრებაჲ განამრავლა ღმრთისა მიმართ და ჴელნი მისნი დაესხნეს მჴართა ზედა ბარაქიაჲსთა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე სთქუ განწირულებაჲ და უბადრუკებაჲ და მრავალ-ფერობაჲ ჩემთჳს და მოწყინებაჲ სოფლისაჲ და არა დაჯერებაჲ კეთილთა მისთა ზედა, ვითარ არა განწირულ ვიყო, რამეთუ განწირულებაჲ ამის სოფლისაჲ მოატყუებს მშჳდობასა, ნუგეშინის-ცემასა და განსუენებასა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე მიექცა და ჰრქუა ბარაქიას: აჰა ესერა გამცნებ ბარაქია და მიგცემ აღთქუმასა წინაშე ღმრთისა და ყოვლისა ერისა, ნუმცა ბრალეულ ვარ საქმითა შენითა,
და	ბალ.ვრც	და კეთილ არს ჩემდა უბადრუკებაჲ აქა, რაჲთა მიზეზ მექმნეს ცხორებისა მის საუკუნოჲსა წარუვალისა.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ვითარცა უწინარეს ჩემსა იცან ღმერთი და ჰმონებდი მას სულითა მით უსიტყუელითა, აწცა უფროჲს ჩემსა იღუაწე, რაჲთა აჩუენო ღმერთსა სათნოებაჲ შენი სრული.
და	ბალ.ვრც	ანუ ვითარ არა ვიქცე მრავალ-ფერად, რამეთუ იგი მრავალ-ფერად ექცევის კაცთა და თჳთ შენ ზედაცა მოწევნად არს მრავალ-ფერობაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: მწუანვილი ქუეყანისაჲ აღმოცენებული ცუარითა, რომელსა ზედა არავის ვჰხედავთ მაცილობელსა და არცა ვისგან მოველით შფოთსა.
და	ბალ.ვრც	23. კუალად თქუა ბალაჰვარ: მე ვჰგონებ, ვითარმედ არასადა ასმიეს მამასა შენსა ცოცხლებით და არცა ვინ სადა ზრახულ არს მისდა ერთგულებით, და არცა მას გულისჴმა-უყოფიეს მოღუაწებით.
და	ბალ.ვრც	ანუ ვითარ დავშჯერდე კეთილთა მისთა, რამეთუ კეთილნი მისნი ბოროტ არიან: დღეს მისცემს და ხვალე მოუღებს და მერმე იზღვევს.
და	ბალ.ვრც	დიდ არს კეთილი მისი შენ ზედა და სულგრძელებაჲ მისი სინანულად მოგელის.
და	ბალ.ვრც	ხოლო შენ მას უჴდები და წინააღუდგები შჯულსა მისსა და არა ინებენ კეთილის ყოფანი მისნი, რამეთუ ჰნებავს მოქცევაჲ ყოველთაჲ სინანულსა ზედა ჭეშმარიტსა.
და	ბალ.ვრც	ამისთჳს მიუშუა ამპარტავნებასა შენსა და არა მიგცა, რომელსა მიეც თავი შენი უდებებასა და ბოროტსა, და არა მოგაგო, რომელი-იგი შენ უყავ მსახურთა მისთა წმიდათა.
და	ბალ.ვრც	და შე-ცა-ეშინა, ნუუკუე ვერ დაითმინოს სიმქისე სიტყუათა მისთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და მსწრაფლ აღდგა და წარვიდა პალატად თჳსა დამძიმებული ურვითა და შესულებული ტკივილითა და განცჳბრებული გონებითა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ამისთჳს, რამეთუ იცოდეს ადგილი სიტყჳსა მათისაჲ, და ოდესმე დააცადიან მხილებაჲ მათდაცა მიმართ, რომელნი უდაშნეს და უფროჲს სამართლის და სიტყჳს შემწყნარებელ იყვნიან მამისა შენისასა.
და	ბალ.ვრც	და უღონოებასა შინა ჩუენსა ჯერ-გჳჩნ მოღებაჲ მათგან.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ შე-ცა-ეყვის კაცი კაცსა მრავალთა ჟამთა და მეგობარ არიედ ურთიერთას, და არარაჲ განჰყოფნ მათ შორის, გარნა შჯული და სიბრძნე.
და	ბალ.ვრც	და დაღაცათუ ფრიად ეწყალინ, არამედ არავე გამოაცხადის საიდუმლოჲ იგი სიბრძნისაჲ.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ვითარ მისცემ მოყუასთა ჩემთა საფასესა, და შენ უმკოდვეს ხარ მათსა, რამეთუ არავინ მისცის გლახაკმან მდიდარსა, არამედ მდიდარმან გლახაკსა,
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: – ესე სახე არს მეფისაჲსაჲ მის, რომელი განაგებდა სამეუფოსა თჳსსა სიბრძნითა და მეცნიერებითა, და იღუწიდა მშჳდობისა მათისათჳს მრავლითა გულსმოდგინებითა და განგებითა საქმეთა საწუთროჲსათა,
და	ბალ.ვრც	და ესუა თანამზრახვალი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ, განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, რომელი ყოვლადვე სახიერებასა და კეთილსა აზრახებნ მეფესა კაცთა მიმართ.
და	ბალ.ვრც	და კაცი ესე მიწევნულ იყო საქმეთა შჯულისათა და მრავალ გზის შემთხუეულ იყო კაცთა მეცნიერთა და განყენებულთა სოფლისაგან.
და	ბალ.ვრც	და მასცა ესევითარი გონებაჲ აქუნდა ფრთხილი და მართალი, და ფრიად კადნიერებაჲ აქუნდა წინაშე მეფისა, არამედ არა გამოუცხადებდა დაფარულსა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ უგლახაკესი მოყუასთა ჩემთაჲ უმდიდრეს არს შენსა, ხოლო მე ვესავ, თუ უფალსა უნდეს, რაჲთა განმსდიდრდე და განმრავლდენ ნაყოფნი შენნი და საფასენი შენნი, და დასძჳრდე და ვერ თავს-იდებდე მიცემად მისგანსა ვისამე.
და	ბალ.ვრც	და ფარულად ეპყრა ღმრთის მსახურებაჲ კეთილი.
და	ბალ.ვრც	და რაჟამს იხილის მეფე კერპთა თაყუანის-ცემად და ადიდებნ რაჲ დღესასწაულსა მათსა, ფრიად შეელმის, ვითარცა ელმინ რაჲ კაცსა შვილისა თჳსისათჳს, რაჟამს შეაშთობნ მას ეშმაკი.
და	ბალ.ვრც	და მრავალ გზის უნებნ მას მის თანა სიტყჳსა ყოფაჲ შჯულისათჳს, და ჰკითხის მოყუასთა თჳსთა ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: ვითარ იყოს უგლახაკესი მოყუასთა შენთაჲ უმდიდრეს ჩემსა და შენ ფრიადსა უპოარებასა მათსა იტყოდე!
და	ბალ.ვრც	ამას გამცნებ წინაშე ღმრთისა, უკუეთუ დაიმარხო, სცხონდე, და უკუეთუ თანა-წარჰჴდე, ღმერთი იყავნ მიმჴდელ აღნათქუემისა შენისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მათ ჰრქუეს: შენ უმეცნიერეს ხარ შინაგანსა მისსა გონებასა, და უკუეთუ ჰპოვო ადგილი, ყავ სიტყუაჲ მის თანა, არამედ კრძალვაჲცა ჯერ-არს,
და	ბალ.ვრც	ანუ ვითარ დავძჳრდე, რაჟამს განმრავლდენ საფასენი ჩემნი, და მე დღეს უხუ ვარ?!
და	ბალ.ვრც	რამეთუ დაუძინებელ არს ეშმაკი ბოროტისათჳს, ნუუკუე განაკრთოს გონებაჲ მისი შენგან და ბოროტის ყოფადცა აღსძრა მოყუასთა შენთა ზედა.
და	ბალ.ვრც	და ფრიად იურვინ კაცი იგი მეფისათჳს და ეძიებდა ჟამსა, რაჲთამცა პოვა ადგილი მხილებისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და წარჴდეს ამას შინა დღენი მრავალნი, და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე და მივივიდოდით ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილოთ საქმე კაცთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და იყო სლვასა მას მათსა ქალაქსა შინა, და მიემთხჳვნეს სანაგვესა რასამე დიდსა.
და	ბალ.ვრც	და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
და	ბალ.ვრც	და წარვიდა მეფე და თანამზრახვალი მისი ხილვად მისა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა მიეახლნეს, პოვეს კაცი ვინმე, რომელსა გამოეთხარა სანაგვესა მას შინა მსგავსი ქუაბისაჲ და სხდეს მას შინა იგი და ცოლი მისი.
და	ბალ.ვრც	და იყო მათ ზედა სამოსელი უნდოჲ მსგავსად გლახაკთა.
და	ბალ.ვრც	და ჰხედვიდეს რაჲ ამას, ესმა მუნით გამო ჴმაჲ სიმღერისაჲ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო სარწმუნო არს ღმერთი, რომელმან არა განგიხილოს უფროჲს ძალისა შენისა და მერმე ჰრქუა: იყავნ ღმერთი უფალი იესუ ქრისტე დასაბამ ყოვლისა საქმისა შენისა და იგივე დასასრულ.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ განიცდიდეს ჴურელით შეღმართ, იხილეს კაცი იგი, რამეთუ ინაჴით ჯდა სკორეთა მათ ზედა, და დედაკაცი იგი, რამეთუ უწდევდა და როკვიდა წინაშე მისა.
და	ბალ.ვრც	და შეასხამნ ქებასა, ვითარცა ჯერ-არნ მეფეთათჳს და უფლით ჰხადინ მას და იგი – დედოფლით.
და	ბალ.ვრც	გამოიცადე ყოველი და გამოირჩიე უმჯობესი.
და	ბალ.ვრც	და ორნივე აქებდეს თავთა მათთა, იხარებდეს და განსცხრებოდეს ტრფიალებითა ურთიერთას.
და	ბალ.ვრც	52. ხოლო მეფემან, ვითარცა იხილა მიშუებაჲ ყრმისა მისგან, განიხარა სიხარულითა დიდითა და ბრძანა განვლინებად ქადაგი, და ჴმობდა შემოკრებად ერისთავთა და ყოველთა წარჩინებულთა ერისათა და ყოვლისავე ერისა.
და	ბალ.ვრც	ბოროტ არს სიგლახაკე უთმინოებით და უბოროტეს არს სიმდიდრე განლაღებით.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: არა სიგლახაკე მათი გითხარ, არამედ სიმდიდრე, და ძმანი იგი შენნი დაჯერებულ არიან, რომლითა განერებიან, და ზომი იგი კმა-უყოფია თავთა მათთათჳს და მას შინა დიდი შუებაჲ და სიხარული აქუს დატევებითა შუებათაჲთა უფროჲს ყოველსა სიმდიდრესა სოფლისასა.
და	ბალ.ვრც	და შენცა გსუროდენ ეგევითარისა ცხორებისათჳს, რამეთუ მდიდარი იგი არს, რომელსა არა უჴმს საფასე.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახვალი მისი მყოარჟამ ჰხედვიდეს და განიცდიდეს საქმესა მათსა, ვითარ-იგი მხიარულ იყვნეს ეგევითარსა ცხორებასა მათსა.
და	ბალ.ვრც	და წარვიდა მეფე იგი და თანამზრახვალი მისი განკჳრვებულნი მათგან.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელნი ეძიებენ საფასესა და სიმდიდრესა, მდიდარ-ღათუ არიან, არამედ გლახაკვე არიან გონებითა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ შემოკრბეს ყოველნი იგი წინაშე მისა, ბრძანა დადგმაჲ საყდართაჲ მეფემან ძისა თჳსისათჳს, ვითარცავე მისთჳს, და დასუა მათ ზედა.
და	ბალ.ვრც	კრულ ყავ ყოველი გუამი შენი და მოიკრძალე შიშითა ღმრთისაჲთა.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მეფემან მოყუასსა თჳსსა: არასადა გჳნდა ცხორებაჲ ჩუენი მე და შენ და არცა ესრეთ მხიარულებით შევიწყნარეთ, [ვითარ]-ესე გლახაკი, რომელი ვიხილეთ სკორეთა მათ შინა ცოლისა თჳსისა თანა.
და	ბალ.ვრც	და მე ესრე ვჰგონებ, ვითარმედ ამას შინა არიან ყოველნი დღენი მათნი.
და	ბალ.ვრც	მაშინ პოვა თანამზრახვალმან ადგილი სიტყჳსაჲ მეფესა თანა და ჰრქუა მას: ანუ ჰგონებ, მეფე, ვითარმედ დიდებაჲ ესე და სუფევაჲ, რომელსა შინა ვიშუებთ, არა ესრევე სახედ შერაცხილ არს და საწუნელ წინაშე მათსა,
და	ბალ.ვრც	რომელთა იციან დიდებაჲ და სუფევაჲ საუკუნოჲ, რომელი განუმზადოს ღმერთმან მოყუარეთა თჳსთა.
და	ბალ.ვრც	და საფასენი კეთილთა საქმეთანი დაუსხმან ცათა შინა, რომელსა შენ ვერ მიწუდომილ ხარ, ხოლო მათ ნუგეშინის-ცემაჲ აქუს და სიხარული სოფელსა ამას და სა[ს]ოებაჲ კეთილისაჲ შესუენებულთა მათთათჳს, რომელთა მართლმადიდებლობით წარიმართეს სიტყუაჲ იგი ჭეშმარიტებისაჲ.
და	ბალ.ვრც	იყავნ მეცნიერებაჲ შენი გონიერებით, რაჲთა არა შთაჰვარდე სილა(ღე)სა, იყავნ სწავლულებაჲ შენი სანთელ ცხორებისა შენისა და ნუ ჰგონებ თავსა შენსა თჳნიერ, რაჲ-იგი ხარ.
და	ბალ.ვრც	და იწყო მეფემან სიტყუად და (ჰრქუა): რამეთუ ჩუენ ყოველნი ვიყვენით სხუასა შჯულსა და სხუასა წესსა ზედა თჳნიერ ამის შჯულისა, რომელსა ზედა აწ ვდგათ, და ყოველნი მამანი ჩუენნი, კეთილად მოჴსენებულნი მეფენი, და ყოველი ერი სხჳთა შჯულითა ცხონდებოდეს,
და	ბალ.ვრც	და სახლებნი ესე ოქროქანდაკებულნი, რომელნი ვაშენ[ე]ნით, და სიშუენიერე ხატისაჲ და ბრწყინვალებაჲ სამოსელთა ჩუენთა[ჲ] ესრევე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო შენცა მისწუთე, ენებოს თუ ქრისტესა, და განმრავლდეს ნაყოფი შენი და იხილნე ძმანი შენნი, რომელთათჳს გსურის, და იხარებდეთ ურთიერთას.
და	ბალ.ვრც	და არღარა გაქუნდეს სიუხუე საფასეთა მათ ზედა, რომელნი მოიგნე მუნ.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ღირს იქმნე სიმდიდრესა და [შე]კრძალვასა მონაგებთასა.
და	ბალ.ვრც	თუმცა მივართჳ კუალად გესლი ამის სოფლისაჲ, რომელსა ბრძოლა-უყვეს და სძლეს ძალითა და სასოებითა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესითა, და კუალად განუცოცხლემცა მტერი, რომელი მოაკუდინეს.
და	ბალ.ვრც	და გულის-თქუმაჲ, რომელი დათრგუნეს, რამეთუ არა კეთილ არს შთაგდებად მტერი შორის მათსა, რომელი აღაზრზენდეს და მოაგონებდეს საშუებელთა ამაოჲსა ამის სოფლისათა, ნუუკუე მიიქცენ და მიაქციონ სიგ[ლ]ახაკედ და წარწყმედად.
და	ბალ.ვრც	და მერმე იცით საქმე ჭაბუკისაჲ ამის ყოველთა წარჩინებულთა, და მიწევნულ არს ყოვლისა მიმართ ერისა, და აწ არა ჯერ-არს მძლავრებაჲ ჩუენი ყრმისაჲ ამის წინააღდგომისათჳს ჩუენისა,
და	ბალ.ვრც	რომელნი ჰხედვენ მერმეთა მათ ჴელით-უქმნელთა ტაძართა და თუალთ-შეუდგამსა სამოსელსა, ვითარცა-ესე ჩუენ ვჰხედავთ იმათ თანა გარდარეულსა შეურაცხებასა.
და	ბალ.ვრც	[გ]ანიხილე ყოველი და იქმოდე, რომელი-იგი ჯერ-არს.
და	ბალ.ვრც	და თავ-მ[ოთ]ნე[ო]ბაჲ ესე დიდებისა ჩუენისაჲ მსგა[ვს] იყოს თავ-მოთნეობასა იმათსა, რ[ომელსა] განვიკითხავთ და გჳკჳრს.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ჩუენცა ესერა წინა-აღდგომილ ვართ შჯულსა მამათა ჩუენთასა და აწ მიგჳშუებია, რომელი გამოირჩია თავისა თჳსისათჳს.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მეფემან: და იცნი ვინა ესევითარ[ი]სა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
და	ბალ.ვრც	და მერმე ვინებე, რაჲთა ვიზიარო კეთილთა ზედა სუფევისა ჩემისათა, რაჲთა უჩუენოთ ზღვარი თჳთ მეფობად მისა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა კაცმან მან: არიან კაცნი, რომელნი ჰმსახურებენ [ღმერთსა] და დაუტეობია სოფელი ესე და ყოველი ხატი ერის კაცობისაჲ შეურაცხუყოფიე[ს] და არიან აწ უდაბნოთა, მთათა და ქუაბთა შინა ქრისტეს სიყუარულისათჳს
და	ბალ.ვრც	და რომელსა უნდეს შედგომაჲ მისი, შეუდეგინ სამეუფოდ მისა, რამეთუ არავის ვჰმძლავრობთ ნებასა ზედა თჳსსა ყოფად;
და	ბალ.ვრც	და საუკუნოჲ იგი უხილავს და შეუყუარებია, გამოცადეს სოფელი ესე და პოვეს ყოველი დიდებაჲ მისი წარმავალი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ?
და	ბალ.ვრც	უცხოდ ჰხედევდ თავსა შენსა და უცხოთა შეიწყნარებდი.
და	ბალ.ვრც	და სიხარული არს, რომელსა არა შეუდგს ურვაჲ;
და	ბალ.ვრც	და სიმრთელე არს, რომელსა არა შეუდგს სალმობაჲ;
და	ბალ.ვრც	მოიახლე საჯდომი მოშიშთა ღმრთისათაჲ და განეშორე საჯდომელსა უშჯულოთასა.
და	ბალ.ვრც	და მეფობაჲ არს, რომელსა არა აქუს აღსასრული;
და	ბალ.ვრც	და მშჳდობაჲ არს, რომელსა არა შეუდგს [ში]ში;
და	ბალ.ვრც	და ცხორებაჲ არს, რომელსა არა შეამრღუევს სიკუდილი, [დ]ა იგი არს სოფელი უხრწნელებისაჲ და მიიღებენ საწადელსა მათსა თჳნიერ შრომისა და რუდუნებისა.
და	ბალ.ვრც	ნუ იხარებ ჭირსა ზედა მოყუსისასა, ნუკუე მოშურნე და მომცხრომელ იპოვო, და უფროჲსღა წარიწირე თავი თჳსი ღმრთისათჳს, ვიდრე სიკუდილამდე.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს გზაჲ იგი?
და	ბალ.ვრც	უკუეთუ ესე დაიმარხო, აცხოვნო თავი შენი და ერი შენი, და ვითარცა მსხუერპლნი სულიერნი მიუპყრენ იგინი ღმერთსა და იგი თავად ქრისტე მზრუნველ და განმგებელ გექმნეს ყოველთა ზედა საქმეთა შენთა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა თანამზრახვალმან: მსახურებაჲ სამების[ა] წმიდისაჲ, რომელმან დაჰბადნა ყოველნი დაბადებულნი და დატევებად ყოველი სამსახურებელი, თჳნიერ მისა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან და რაჲ ყენება-გეყო შენ თხრობად ჩემდა ესევითარი გზაჲ ვიდრე აქამომდე?
და	ბალ.ვრც	არავის მიეცემის უფროჲს, რომელი-იგი გონებასა აქუს, და შენვე რას შემძლებელ ხარ წარძღუანებად უფროჲს მოწყალებისა!
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ესე ჭეშმარიტ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვყოთ ძ[ი]ებაჲ მისი ყოვლითა მოსწრაფებითა და შრომითა.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ საეჭუელ არ[ს], თანა-გუაც, რაჲთა ვყოთ ყოველი შრომაჲ ჩ[ემი], ვიდრემდის მივიწინეთ, ჭეშმარიტ თუ არს საქმე ესე, ხოლო დაფარვაჲ ესე ამის საქმისაჲ ჩუენგან დიდ შეცოდება არს წინაშე ჩემსა, დაღაცათუ გულ-პყრობილ ვარ შენდამი.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა თანამზრახვალმან მან: აწ უკუე მიბრძანება, რაჲთა მარადის გაუწყებდე საქმესა ამას და მოგაჴსენებდე ჟამითი-ჟამად?
და	ბალ.ვრც	იყავნ სოფელი ესე სავაჭრო შენდა და უკუეთუ ჰვაჭრობდე, შეიძინო, რამეთუ მცირედ მისცემ და ფრიად გამოგაქუს, წარმავალსა წარაგებ და წარუვალსა მოიგებ.
და	ბალ.ვრც	დღე და ღამე განუსუენებელად იყავნ ზრახვაჲ ესე შენდა და ჩემდა, რამეთუ საქმე ესე საკჳრველ არს და არა ჯერ-არს უდებებით წარწყმედად ესევითარი შესაძინელი, არამედ ძიებად მოსწრაფედ.
და	ბალ.ვრც	და თქუა წმიდამან ბალაჰვარ: შემდგომად ამისა გუესმა, ვითარმედ მეფე იგი და თანამზრახვალი მისი მშჳდობით თანა-წარჰჴდეს სოფელსა ამას.
და	ბალ.ვრც	ანუ ოქროჲ ეგე და ვეცხლი და ანთრაკი და მარგალიტი არს-მე რაჲა, გარნა ტომი მათვე ქვათაჲ, რომელნი უდაბნოსა ჩუენსა სხენან!?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა წმიდამან ბალაჰვარ: ეგე უმძიმეს არს ჩუენ ზედა ყოველსა ტჳრთსა სოფლისასა, არამედ კმა-ვიყვით სამოსლად ჩუენდა ნაძუელავი იგი ნაკ[რები] სანაგვეთაგან და ოდესმე შეთხზული ჭილისაგან და ფურცელთა, და კმა-ვიყვით სამოსელი ერთი მრავალთა ჟამთა.
და	ბალ.ვრც	და ოდეს ვიცვალებდით, ვჰგონებდით, ვითარმედ დასასრული იყოს ჭირისა ჩუენისაჲ სოფელსა ამას შინა.
და	ბალ.ვრც	ამაღლდებოდე გონებითა და ნუ გულის სიტყჳთა, რამეთუ ერთი იგი აღამაღლებს ღმრთისა, ხოლო მეორე იგი დააკუეთებს ქუესკნელად, რამეთუ დაღაცათუ ვინმე ჰგონებდეს სრულ-ყოფასა, იგი ქუემოღა არს მცნებათა ქრისტესთა.
და	ბალ.ვრც	ნუ მიენდვები დაყუდებით სლვასა ნავისა შენისასა, ვიდრემდის მიიწიო ნავთსადგურსა, რამეთუ მრავალთა დაექცა ნავი დაყუდებასა შინა და მრავალნი თანა-წარჰჴდეს მშჳდობით აღტეხასა ღელვათასა და საშინელთაგან ნიავ-ქართა.
და	ბალ.ვრც	ნუ გულპყრობილ იქმნები ფრიად და ნუცა სასო-წარკუეთილ იქმნები ფრიად.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ მოიწიის სიკუდილი მას შინა, ვიდრე განლევამდე მისა, განისუენის წარსრულმან მან და მოსალოდებელი იგი დღე მოიწიის, რომელსა შინა აქუნ სასოებაჲ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ სამოსელი იგი განილიის და კაცი დაშთის, ეგრევე სახედ ჰყოფნ, ვითარ-იგი პირველ ვთქუ.
და	ბალ.ვრც	განყიდე ყოველი მონაგები შენი და მოიყიდე ქრისტე ღმერთი უსასყიდლოჲ, რამეთუ მონაგები იგი მცირედ ჟამ შენი არს, ხოლო უკუეთუ ყოვლისა მიცემაჲ გიმძიმდეს, ზოგი მიეც.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ სანაგვეთაგანცა არღარა ვპოით და შეთხზულიცა დაგუაკლდის, უღონოებით დაბათაგან და ვინაჲცა მოგუცის ღმერთმან, მოვიღოთ გინა მ[ართ]ლისა მიერ, გინა ცრუჲსა.
და	ბალ.ვრც	მოჰპარე მღილსა და მპარავსა და მოვალე ყავ მით ღმერთი, რამეთუ უმეტესი მოგაგოს, კოტრითა და ნაძუელავითა მოიღე ქებაჲ ღმრთისაგან.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: ესე წინამდებარისა ჟამისათჳს უნჯებაჲ არს, და არა ჯერ-არს, ვითარცა წერილ არს წმიდასა შინა სახარებასა: ნუ ჰზრუნავთ ხვალისა, რ~ ხვალემან იზრუნოს თავისა თჳსისაჲ;
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ არავინ ჩუენგანმან იცვალის სამოსელი, გარნა ოდეს არღარა არნ მას შინა სარგებელი, და ვერცაღა იფარავნ ჴორცთა.
და	ბალ.ვრც	და არა ჯერ-არს, თუ ზრუნვიდეს დღისა მისთჳს, რომელი არა იცის, თუ მიიწევის მუნ დღემდე ანუ არა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელსა უნდეს შედგომაჲ მისი დიდებისათჳს პატივისა, არა დავაყენებთ, რამეთუ შვილი ჩემი არს და არავინ არს უერთგულეს ჩემთჳს მისა.
და	ბალ.ვრც	და აწ მიბრძანებიეს, რაითა მიეცეს ყოვლისაგან, რომელი არს საგანძურთა ჩემ თანა, ნახევარი საფასეთაჲ და აბჯართაჲ და ყოვლისაგან, რაჲცა არს, და რაჲთა სიმდიდრითა შეზაოს მეფობაჲ მისი და შეუძლოს კეთილის ყოფად და ბოროტის ყოფად ღირსთა მისაგებელისათა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა წარასრულნა მეფემან სიტყუანი ესე, მაშინ აღდგეს მაქებელნი და აქეს იგი მეფედ, და მისცეს მორჩილებაჲ მეფობასა მისსა, და ადიდეს განზრახვაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	და წარვიდა იოდასაფ პალატად თჳსად.
და	ბალ.ვრც	მიუდგა მას სიმრავლე ერისაჲ შესხმითა და ქებითა, და რომელნიმე ულოცვიდეს.
და	ბალ.ვრც	და დაადგრა მცირედ ჟამ და განაღო კარი, და ყოველნი მოვიდოდეს უშიშად სმენად სიბრძნესა მისსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იყვნეს ვინმე მათ შორის ნეშტნი ქრისტეანეთაგანნი, რომელნი იფარვიდეს სარწმუნოებასა მათსა და გარეშითა მათითა სათნო-ეყოფოდეს მეფესა შიშისაგან სიკუდილისა,
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმა მათ საქმე ესე, განიხარეს ფრიად და უშიშ იქმნეს პირველისაგან შიშისა და მივიდეს მძლისა მის ჭაბუკისა იოდასაფისა და მიულოცეს ძლევაჲ, რომელი მოეცა ქრისტე იესუჲს მიერ.
და	ბალ.ვრც	და აუწყეს სარწმუნოებაჲ თჳსი და განემზადნეს განსლვად სამეუფოდ მისა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა აღასრულა მეფემან პატივი ძისა თჳსისაჲ და აღჰკაზმა იგი განსვლად სამეუფოდ თჳსად, აღდგა იოდასაფ და მივიდა მეფისა დატევებად მშჳდობისა.
და	ბალ.ვრც	და იწყო მადლობად მისა და ჴსენებად კეთილთა მისთა, რომელნი ყვნა მის თანა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე ევედრა, რაჲთა განუტევნეს ყოველნი, რომელნი არიან საპყრობილესა შინა, რაჲთა ყოს ნებაჲ მისი მათ ზედა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან ისმინა მისი. და ბრძანა იოდასაფ გამოყვანებაჲ პყრობილთაჲ, რომელნი სამეუფოჲსა რაჲსამე ხარკისადა შეპყრობილ იყვნეს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელნი კაცთა თანანადებისადა შეპყრობილ იყვნეს, ბრძანა მათთჳს გარდაჴდად საფასეთაგან თჳსთა და განტევებაჲ მათი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელნი შეპყრობილ იყვნე[ს] უნასთათჳს და კაცის-კლვისათჳს, ბრძანა მათთჳს, რაჲთა მიეცეს საჴმარი საფასეთაგან მისთა, რომელი კმა-ეყოს ფართოებით საპყრობილესა შინა, ვიდრემდის მოიწიოს ბ[რ]ძანებაჲ ღმრთისაჲ მათთჳს, რაჲ-იგი ჯერ-არს.
და	ბალ.ვრც	და მერმე ბრძანა დიდძალი საფასე განყოფად უძლურთა და გლახაკთა და უღონოთა, და მერმეღა განვიდა სამეუფოდ თჳსად.
და	ბალ.ვრც	და განვიდეს მის თანა მრავალნი მით ქალაქით.
და	ბალ.ვრც	46. და ხვალისა დღე კუალად მოვიდა მეფე ძისა თჳსისა, და შეიტკბო იგი მკერდსა თჳსსა და მოეხჳა ქედსა მისსა, და ეტყოდა: ნუ, შვილო ჩემო, და ნაწლეო მუცლისა ჩემისაო,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ არა გიღირს ყოველსა შინა შეტ[ყ]უებასა, თუმცა მეჭუდი თავსა ზედა ჩემსა და სთქუმცა, ვითარმედ: ნეფსით დაუტეობ უმჯობესსა და მოვიგებ წარსაწყმედელსა და აღვირჩევ საცთურსა, რამეთუ შენ უწყი სიმტკიცე და შეურყეველობაჲ გონებისა ჩემისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ სთქუა, ვითარმედ: დამძიმდეს ჩემ ზედა წესნი ჭეშმარიტებისანი და ამისთჳს მიმიზიდნეს ნებასა და გულის-თქუმასა, შენ უწყი და ყოველმან კაცმან მოთმინებაბაჲ ჩემი, [სა]მართალსა ზედა შჯულისა ჩემისათა.
და	ბალ.ვრც	და მრავალ გზის დავაცარიელენ საგანძურნი ჩემნი ტაძართათჳს კერპთაჲსა და მსახურთა მისთა, და წინა-უყავ ყოველი მონაგები ჩემი, და მრავალ გზის პატივ-[ვ]სცი კაცსა შეურაცხსა ნათესავითი, რაჟამს ვცნი კეთილად სლვაჲ მისი შჯულსა შინა ჩემსა,
და	ბალ.ვრც	ვიდრემდის აღუდგი საჯდომთაგან ჩემთა და წინა მივეგები მშჳდობისა მიცემად მისა და დავდგი წინაშე მისსა, ვითარცა მონაჲ, ვითარცა მონაჲ რაჲ დგანნ წინაშე უფლისა თჳსისა.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ საშუებელთა ძიებისათჳს იყო განზრახვაჲ ესე ჩემი, ვითარ-ესე შენ ჰგონებ ჩემთჳს, რაჲსათჳსმცა მოვწყჳდენ მონანულნი კაცნი, რომელთა დაუტევეს სოფელი ესე ჴელთა შინა ჩემთა და არარას მეზიარებოდეს და ა[რ]ცა მაცილობდეს რასამე მას შინა ყოვლადვე?!
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მოკლვაჲ და ტანჯვაჲ არა იქმნების, გარნა გულის წყრომისა მიერ და გაჴურვებისა გულისა.
და	ბალ.ვრც	და გაჴურვებასა შინა შფოთი შეამთხჳეს გულსა და ვნებაჲ სულსა, და მწუხარებაჲ აღიძრვის გონებასა შინა ჟამსა გულის წყრომისასა.
და	ბალ.ვრც	ანუ ვინ უბადრუკთაგანი შთავარდა ესევითარსა საცთურსა, რომელსა შენ ჰგონებ მამისა შენისათჳს, რაჲთამცა ესოდენ მიდრიკეს ვნებათა და გულის-თქუმათა, ვიდრემდის შჯულადმცა დააწესნა იგინი,
და	ბალ.ვრც	და წარაგნა მონაგებნი მისნი მათ ზედა, რომელნი შეუდგეს მას, და აღლესა მახჳლი მისი მათ ზედა, რომელნი წინა-აღუდგეს მას.
და	ბალ.ვრც	და მერმე იცი სამართალი მშჯავრისა ჩემისაჲ და შჯაჲ ქურივთაჲ და ნუგეშინის-ცემაჲ ობოლთაჲ დ[ა] წყალობაჲ გლახაკთაჲ და ხაშმთაჲ და ტჳრთვაჲ უძლურებისა მათისაჲ, და განყოფაჲ საფასეთა ჩემთაჲ მათ შორის,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ შენ (უწ)ყი, [ვ~დ] მრავალ გზის ოდესმე მივემთხჳი გლახაკთა და ვნებულთა, გინა თუ ობოლთა და ქურივთა, და ვერ შეუძლი თანა – წარსლვაჲ მათგან, ვითარმედ აღვასრული საწადელი მათი ყოველი.
და	ბალ.ვრც	აწ რაჲღა ძალ-გიც, შვილო ჩემო, ძაგებად შჯულისა ჩემისა და იჭჳსაჲ მაგის შენისაჲ ჩემდა მომართ?
და	ბალ.ვრც	ანუ იტყჳა, ვითარმედ შევსცეთ გზისაგან მართლისა და გამოვირჩიე არა გამოსარჩეველი და ვდგა არა სათნოსა ზედა?
და	ბალ.ვრც	ვითარ უკუე ეჭუ განზრახვასა ჩემსა გამოცდილსა, და განგებასა ჩემსა საცნაურსა, და კეთილად გამონახვასა [ჩემ]სა, საქმეთა დაფარულთა, და შეტყუებასა ჩემსა საქმეთა საეჭუელთა და არა უფროჲს ეჭუ განზრახვათა შენთა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მსწრაფლ მიდრიკა გონებაჲ შენი წინამსრბოლმან [ჩ]უევამან და არა გამოიცადე იგი და არცა უჩუენე საქმე შენი წინამძღუარსა ბრძენსა და არცა მოძღუარსა მეცნიერსა და არცა ერთგულსა მტკივანსა, და გინა [თუ] გონიერსა გამოცდილსა.
და	ბალ.ვრც	ანუ ვინაჲ ნუგეშინის-ცემულ ხარ, თუ არა იხილა ეშმაკმან შენ თანა სიჩქურე და სისუსტე.
და	ბალ.ვრც	და აღგამაღლა, ვითარმცა მეცნიერებასა ღმრთისასა მიგაწია და შეგიმკო საცთური ამის გამო ენითა ბირებულისა მის ბალაჰვარისითა, ანუ ვითარ იტყჳ საქმესა ამას, რომელსა შეგიყვანა შენ უცბებით.
და	ბალ.ვრც	და განჰბჭე შენ[თჳს] ჭეშმარიტებაჲ და ჩემთჳს სიცრუვე თჳნიერ გამორჩევისა მართლისა მსაჯულისაჲთა და სარწმუნოჲსა მოწამისაჲთა და საცნაურისა შეტყუებისა, რამეთუ შენცა, შვილო ჩემო, ესრევე ხარ, ვითარცა ერთი ვინმე, რომლისაცა შჯულისა მპყრობელთაგანი,
და	ბალ.ვრც	რომელთა სიცრუვემან მიუს[..] [სა]სმენელთა მათთა და შესცთეს ახალ-სახიობითა მით, და მერმე ემხილა ჭეშმარიტი, არამედ მისწრობილი იგი სიცრუვე დანერგულ იყო გულთა შინა მათთა, და სწორებითა მით უჭეშმარიტესად ჰხედვიდეს სიცრუვესა, ვიდრეღა მათისა სიმართლისა.
და	ბალ.ვრც	აწ შენცა ეკრძალე, შვილო ჩემო, რამეთუ მე უწყი, ვითარმედ კეთილსა გული-გითქუამს, და ესე უმეტესი მადლი არს მონიჭებული ღმერთთა მიერ შენდა და შენ მიერ ჩუენდა, რამეთუ ძირმან მამათა შენთამან მიგიზიდა.
და	ბალ.ვრც	და ყოველთა სახელით მოაჴსენებდა და ნათესავთა მოასწავებდა და ცხორებასა მათსა უთხრობდა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სი[ტ]ყუანი მეფისანი, გულისჴმა-ყო, ვითარმედ ეშმაკსა საბრჴე დაურწყამს მისთჳს და ვითარმედ თჳნიერ ყოვლისა ღონისა უჴმს განმზადებად ბრძოლისა მისისა,
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მეფესა: მეფე, არარაჲ უსაწადელეს არს ჩემდა, ვითარ საქმე ესე, რაჲთამცა შემიკრიბეს უმჯობესი ჩემი და დაჯერებაჲ შენი, ხოლო უკუეთუ დამაკლდეს დაჯერებაჲ შენი თჳნიერ ღონისა, თანა-მაც უმჯობესსა ჩემსა,
და	ბალ.ვრც	ხოლო აწ სალმობაჲ გონებისაჲ და განზრახვისა შენისაჲ უბოროტესად და უძჳრესად საკჳრველ არს, ვიდრე სენსა საქმეთა შენთასა.
და	ბალ.ვრც	და აწ მე თანა-მაც, მეფე, თჳნიერ ღონისა, რაჲთა შევემთხჳო გონებასა მაგას, რომელსა მიუდრეკიხარ შენ სიბრძნითა, რომელი მახლობელი არს მისი, რამეთუ თანა-მაც ზრუნვაჲ მისთჳს და ძიებაჲ წამლისაჲ მისთჳს.
და	ბალ.ვრც	და მე არა მნებავს, მეფე, სიმქისითა მით, რომელსა გაჩუენებ, თჳნიერ პატივი შენი, რამეთუ რომელი ზაკუვით გეტყოდის, იგი არა ერთგული არს შენი.
და	ბალ.ვრც	აწ დააცხრვე აღშფოთებაჲ შენი და დაინახე უმჯობესი შენი და უწყოდე, რამეთუ ადრე მოსიკუდიდ ხარ და ყოველსა დიდებასა სოფლისასა დაუტეობ სხუათა, ვითარცა-იგი, რომელნი წარვიდეს და დაუტევეს სხუათა, და მერმე კუალად აღდგომად ხარ და განკითხვად სიტყჳსათჳს და საქმისა.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ არღავინ დაშთომილ არს სოფელსა ამას შინა, რომელმანცა თქუა და ასწავა კეთილი და საქმითა აღასრულა, გარნა კაცნი ესე მონანი ქრისტეს ღმრთისანი,
და	ბალ.ვრც	რომელ არიან მეუდაბნოენი, რომელთა ჰრწამს წმიდაჲ სამებაჲ და შჯული მისი წმიდაჲ, და მისაგებელი უწყიან კაცად-კაცადისაჲ: საშუებელი და სატანჯველი.
და	ბალ.ვრც	აწ მოიყვანე, ვინ გნებავს შჯულისა მეცნიერი შენი, და ვყოთ სიტყუაჲ ურთიერთას შჯულისათჳს სიმართლისა საშჯელითა, ვიდრემდის გამოჩნდეს ჭეშმარიტი ცრუჲსაგან.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ მოეგო ცნობასა თჳსსა, და იწყო გულის სიტყუად და განზრახვად და წინააღდგომად ნებასა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ნებაჲ მისი აცილობდა და ებრძოდა და მოაჴსენებდა საშუებელთა და განსუენებათა, რომელ თანა დაჩუეულ (იყო).
და	ბალ.ვრც	და ეტყჳნ გულის სიტყუაჲ მისი, ვითარმედ ვერ ძალ-გიც ცხორებაჲ დღე ერთცა თჳნიერ ჩუეულებისა შენისა და ვითარმედ შეწამებაჲ ცთომილებისაჲ და ჯობნაჲ სხუათაჲ [..]რწემე და საყუედრელ არს შენდა.
და	ბალ.ვრც	და ყოვლადვე სასოებაჲ წარიკუეთის განშორებისაგან ჩუეულებისა მისისა და ვერარაჲ ღონე მოიგონის, გარნა მსახურებაჲვე და დიდებაჲ კერპთაჲ.
და	ბალ.ვრც	მაშინ ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო ჩემო, შემაცთუნა სიტყუამან შენმან და მოვაქციო შენდა.
და	ბალ.ვრც	და აწ არღარა დავაცადო გამოძიებაჲ სიტყუათა შენთაჲ და გამონახვაჲ მათი დაწყნარებით.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ ჭეშმარიტ იყვნეს, უფროჲს განათლდენ გამოძიებასა შინა ჩემსა.
და	ბალ.ვრც	და მე მეგულების კრებაჲ და სიტყჳსა ყოფაჲ სიმართლით და არღარა მძლავრებით, და ვბრძანო, რაჲთა ჴმობდეს ქადაგი მიცემად მშჳდობისა ყოველთა ზედა ქრისტეანეთა, რომელნი არიან შჯულსა ზედა შენსა,
და	ბალ.ვრც	რაჲთა მოვიდენ კრებასა ამას ჩემსა, რაჲთა სამართალი საშჯელი აღესრულოს მუნ ცხადად წინაშე ყოვლისა ერისა, რაჲთა არავის აქუნდეს მიზეზი რაჲმე და ჰგონებდეს, ვითარმედ მო-რაჲმე-ვიმძლავრეთ,
და	ბალ.ვრც	და თქუას ვინმე, ვითარმედ: უკუეთუმცა მე მუნ ყოფილ ვიყავ, კრებასა მას, მაქუნდა სიტყუაჲ ძლევისაჲო, რომლითა უფრო დაჯერებულ იქმნეს ყოველი ერი, რომელსაცა ზედა განწყდეს საქმე ჩუენი.
და	ბალ.ვრც	47. და დაჯერებულ იქმნა იოდასაფ სიტყუათა მეფისათა, და ყვეს პაემანი შეკრებისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და იყო მას დღესა შ[ინა] კრებაჲ დიდი.
და	ბალ.ვრც	და გამოვიდეს კერპთ მსახურნი იგი, რაჲთა სიტყუა-უგონ ნაქორ[ს], რომელი საგონებელ იყო, ვითარმედ ბალაჰვარ არს, რომელი-იგი ზემო ვაჴსენეთ, რომელ-იგი მოებირა რაქისს.
და	ბალ.ვრც	და ესე განმზადებულ იყო შეწევნად ბალაჰვარისსა, უკუეთუ სიტყუასა რასამე ზედა შებრკოლდეს.
და	ბალ.ვრც	და დაჯდა მეფე საყდართა თჳსთა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
და	ბალ.ვრც	და იწყო მეფემან სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ და თქუა: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის წესისანი და ჩუენ თქუენგან მოვიღეთ, და თქუენ ჴმაგეცით.
და	ბალ.ვრც	აწ იღუაწეთ დამტკიცებად დღეს, და უკუეთუ გამოჩნდეს და დამტკიცნეს ძლევაჲ თქუენი, იყოს კეთილი მისაგებელი თქუენი ჩემ მიერ ღირსად და უცთომელობისა თქუენისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ გამოჩნდეს ჴმასა ამას თქუენ[სა] სიცრუვე და ტყუვილი, არავინ არს უკადნიერეს ჩემსა თქუენ ზედა და არცა ვინ უფრო შეცოდებულ წინაშე ჩემსა და წინაშე ყოვლისა ერისა, ვითარ თქუენ, წინაშე მდგომელნო კერპთანო.
და	ბალ.ვრც	და მე აღთქუმაჲ მიმიცემია ღმერთთადა, უკუეთუ გამოჩნდეს დღეს სიცრუვე სიტყუათა შინა თქუენთა და იძლინეთ სხჳსა რაჲსამე ძალისაგან საშჯელითა სიმართლისაჲთა, დავლეწო გჳრგჳნი ჩემი და დავსცე საყდარი ჩემი და დავიყჳნო თავი ჩემი და შევერთო რიცხუსა მონაზონთასა,
და	ბალ.ვრც	და დავწუნე ცეცხლითა ღმერთნი ეგე თქუენნი, და მოგწყჳდნე თქუენ, წინაშე-მდგომელნი მათნი, და იავარ იქმნენ სახლნი თქუენნი, და ტყუედ მიეცნენ შვილნი თქუენნი.
და	ბალ.ვრც	და [ძელ]სა დამოვჰკიდნე გუამნი თქუენნი, ხოლო უკუეთუ შეიცვალოს ძლევამან, შეიცვალოს პატიჟმანცა.
და	ბალ.ვრც	მიოგო და ჰრქუა იოდასაფ: ჭეშმარიტად საშჯელი სამართალი განაწესე, მეფე, და არავისა ჯერ-არს აღსრულებაჲ სიმართლისაჲ, გარნა მეფისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და რქუა იოდასაფ ნაქორს, რომელ-იგი საგონებელ იყო, ვითარმედ ბალაჰვარ არს: აჰა ესერა შენ უწყი ბალაჰვარ, ვითარ სიჩჩოებასა და შუებასა შინა მპოვე და მაწჳე აღებად წესი შენი და სთქუ, ვითარმედ: გაქუს სიმტკიცე მას შინა.
და	ბალ.ვრც	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ შიშსა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებაჲ ცხორებისაჲ და ჴმა-გეც სურვილისათჳს სასუფეველისა ცათაჲსა, რომელ მახარე და აღმითქუ წარუვალობაჲ მისი, და კუალად შიშისათჳს დაუსრულებელთა სატანჯველთაჲსა, რომელ მაქადე.
და	ბალ.ვრც	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მოწამე ჩემდა მათ შორის და გესმის სამართალისა ყოფაჲ და მეცა თავს-ვიდებ სამარათალსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ საცთურ[ი] რაჲმე მიგე და კიდე-მყავ საშუებელთაგან სოფლისათა, რომელნი მოეცნეს კაცთა განსასუენებელად, და შენ ჴელოვნებითა შენითა შთამაგდე წარსაწყმედელსა მერმესა.
და	ბალ.ვრც	და აწ უკუეთუ იძლიო სამართლით გინა თუ უძლურებისაგან საქმისა შენისა, მსწრაფლ შურ-ვიძიო გულისა და ენისა შენისაგან, რამეთუ აღმოგჴადნე იგინი ჴელითა ჩემითა და მიუყარნე ძაღლთა, რომელნი-იგი უფროჲ თავს-მდებელ არიან ტყუვილსა და კიცხევასა, ვიდრე შვილნი მეფეთანი.
და	ბალ.ვრც	67. და ვითარცა დაასრულნა სიტყუანი ესე სამ გზის სანატრელმან იოდასაფ, განვიდა მკჳრცხ და მოიბლარდნა სამოსელი იგი ძუელი, რომელი მოეღო ბალაჰვარისგან.
და	ბალ.ვრც	და ერი იგი მისდევდეს, ვითარცა ცხოვარნი, რომელთა არა აქუნ მწყემსი, ვიდრე ღამედმდე, და გოდებდეს მწარედ ჴმითა მაღლითა, ვითარცა შვილნი მამასა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	და წარვიდა ნეტარი იოდასაფ ქუეყანასა სარანდიბისასა ძიებად წმიდისა ბალაჰვარისა.
და	ბალ.ვრც	და შემდგომად ორისა წლისა პოვა იგი ერთსა შინა მთათაგანსა და საბლარდნელი იგი, რომელი წარეღო იოდასაფისგან, იხილა მის ზედა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილა იგი, მიეგება და შეიტკბნეს ურთიერთარს და ამბორს-უყვეს ტირილით, და სიხარულითა დიდითა ადიდებდეს ღმერთსა.
და	ბალ.ვრც	და ჰკითხვიდა ბალაჰვარ, რაჲ-იგი გარდაჰჴდა მას ზედა.
და	ბალ.ვრც	და ჰმადლობდეს ღმერთსა სამებით ცნობილსა და ერთარსებით დიდებულსა, რომელმან ესევითარი ძლევაჲ მოანიჭა ორთავე, ვიდრემდე აცხოვნნეს თავნი თჳსნი და სხუანი ურიცხუნი.
და	ბალ.ვრც	68. და შემდგომად მცირედთა დღეთა მოიწია აღსასრული სანატრელისა ბალაჰვარისი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილა იოდასაფ მოწევნული სიკუდილი მის ზედა, იწყო ურვად და გულის სიტყუად, და სული მწუხარებისაჲ მოიწია მის ზედა და ჰრქუა მას: ჵ მამაო ბალაჰვარ, არა ჰყავ სრული სიყუარული ჩემ თანა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ შენ მიხუალ განსუენებად ჭირთაგან ამის სოფლისათა და მე დამიტევებ მარტოსა უცხოებასა და მწუხარებასა შინა დიდსა, და არა უწყი, ვითარ ჯერ-არს ცხორებაჲ ჩემი შემდგომად შენსა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ თხრობით ოდენ მესმინა შენგან ამის ცხორებისათჳს, არამედ საქმით არა თავს-მედვა და არცაღა მნებავს ცხორებაჲ შემდგომად შენსა.
და	ბალ.ვრც	მიუგო ყოვლად სანატრელმან წმიდამან ბალაჰვარ და ჰრქუა: ნუ გეშინინ იოდ[ას]აფ, რამეთუ ქრისტე ღმერთი შემწე არს შენდა.
და	ბალ.ვრც	გიხაროდენ იოდასაფ, რამეთუ ქუეყანაჲ განჰყიდე და ცანი მოიყიდენ;
და	ბალ.ვრც	გიხაროდენ იოდასაფ, რამეთუ მრავალნი გჳრგჳნნი მოიტაცენ მოწამებისა და მოღუაწებისანი მსგავსად შრომათა და მოთმინებათა შენთა.
და	ბალ.ვრც	არამედ ნუმცა მწუხარე იპოები ჟამსა ამას შეწყნარებისასა და ჭამასა ნაყოფისა დასხმულისა შენისასა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო სარწმუნო არს ღმერთი, რომელმან ნუგეშინის-გცეს და არა ჴუებულ გყოს ადრე ხილვისაგან ჩემისა.
და	ბალ.ვრც	და ამით აუწყა, ვითარმედ ახლოს არს ჟამიცა მისი.
და	ბალ.ვრც	და შეისუენა წმიდამან მამამან ბალაჰვარ და მივიდა წინაშე ქრისტესსა.
და	ბალ.ვრც	და შევარდა მწუხარებასა შინა დიდსა და მიეძინა მას ურვისა მისგან.
და	ბალ.ვრც	და იხილნა ჩუენებასა შინა კაცნი ვინმე ნათლისანი მომავალნი მისა.
და	ბალ.ვრც	და აქუნდა მათ სიმრავლე გჳრგჳნთა შემკობილთაჲ ანთრაკითა და თუალითა პატიოსნითა, რომელთა არა იყო რიცხჳ.
და	ბალ.ვრც	და ეტყოდეს: ესენი შენდა, იოდასაფ, მრავალთა მათთჳს სულთა, რომელნი წარუდგინენ ღმერთსა.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა, რომელსა-იგი აქუნდეს ორნი გჳრგჳნნი: ერთი ესე შენდა, იოდასაფ, ღუაწლისა მაგისთჳს, რომელი მოიღუაწე;
და	ბალ.ვრც	ხოლო ერთი ესე მამისა შენისათჳს, რამეთუ მოიქცა და შეინანა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ეტყოდა მას: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, რომელსა-იგი გეტყოდე, რამეთუ აწვე სამე განჰმსდიდრდი სიმდიდრითა მით, რამეთუ გშურს მამისათჳს შენისა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა განიღჳძა ძილისაგან თჳსისა, განმტკიცებულ იქმნა სულითა.
და	ბალ.ვრც	ნუ გრცხუენოდენ, თუ ვინმე გრქუას: უკეთუროო, რამეთუ უმჯობეს არს, უკუეთუ თჳთ იყოს სახიერი, ვიდრე ძე იყოს სახიერისაჲ და თჳთ იყოს უკეთურ. ესე ვნება არს.
და	ბალ.ვრც	იყავ ყოვლისა კაცისათჳს და ყოვლისა ერისათჳს, ვითარცა გნებავს ყოფაჲ მათი შენთჳს;
და	ბალ.ვრც	ესევითარსა ნუ ვინ ესწორებინ შენ თანა, და სიყუარულისა მისისაჲ ნუმცა არს დასასრულ გულსა შინა შენსა, რამეთუ თქუმულ არს: სახარკოსა ხარკი, საზუერესა ზუერი და მოვალესა ფასი მისი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო სიყუარულსა არა აქუს საზღვარი, რამეთუ თუალსა უჴმს თუალი, რომელი-იგი ყოველსავე ჰხედავს და თავსა თჳსსა ვერ ჰხედავს, ეგრეთვე ჴელსა – ჴელი და ფერჴსა – ფერჴი, და მეფესა უჴმს სარწმუნოჲ თანამზრახვალი.
და	ბალ.ვრც	აწ ეგრეცა მე მიგცემ პირველად სულიერსა და მერმეღა მშუმინვიერსა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე თავისაგანცა შენისა გრცხუენოდ(ენ), რამეთუ არა ჴელ-ეწიფების მიქცევად გზისაგან სიმართლისა, გარნა თუ დასნეულებულ იყოს ვინმე სულითა დავიწყებისა ღმრთისაჲთა, ვიდრემდის კაცი ცოდავნ ცოდვასა საკურნებელად, შესაძლებელ არნ იგი ჴელოვნებითა მკურნალთაჲთა,
და	ბალ.ვრც	და განიკურნის შეწევნითა ზეგარდამოჲთა, ხოლო რაჟამს გარდაჰმატის სენმან წამალსა, ჯერ-არნ მოკუეთაჲ ასოჲსაჲ მის განრყუნილისაჲ და განგდებაჲ, ნუუკუე განეზაოს ტანსა და მოიწიოს სასიკუდინესა სულისასა.
და	ბალ.ვრც	ყოველი სული სუსტი და დაწუნებული მცირედ მორწმუნე ღმრთისა მიმართ შევარდის ურვასა და გულის სიტყუასა უჯეროსა, რამეთუ ვითარცა მღილი არა ეკუეთის ხესა მაგარსა, არამედ ლბილსა და [ჩ]ჩჳლსა;
და	ბალ.ვრც	ვერ ღირს ვიქმნეთ მოღებად ნიჭსა ღმრთისასა, უკუეთუ არა პირველად თავნი თჳსნი განვიწმიდნეთ, ვითარცა საკუმეველნი სულნელნი და ნელსაცხებელნი პატიოსანნი არავინ შთ[ა]ასხნის ჭურჭელსა ღნიოშსა.
და	ბალ.ვრც	მარხვაჲ ჭეშმარიტი იგი არს – განშორებაჲ ყოვლისაგან ბოროტისა და პყრობაჲ ენისაჲ და დაყუდებაჲ გულის წყრომისაჲ, მოთმენაჲ გულის-თქუმათაჲ, განყენებაჲ ენოვნებისაჲ და ტყუვილისა და ფიცისაგან სახელსა ღმრთისასა, და მოთმინებაჲ ყოვლისაგან ბიწისა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მოთმინებაჲ ჴორცთა ნებისაჲ მოხუცებულებისა ჟამსა არა მოთმინებაჲ არს, და არცა საქებელ არს ბოროტისა დატევებაჲ, რომელი არა ნეფსით იყოს, არამედ რომელი წარჰმატებდეს კეთილსა შინა.
და	ბალ.ვრც	მსაჯული სიმართლისაჲ ჯერ-არს, რაითა ემსგავსოს მოისარსა, რომელმან უფროჲს ზომისა არა მოჰზიდნის მშჳლდსა, ნუუკუე გარდაავლოს განსა, და არცა უმცრო ზომისა, ნუუკუე დააკლდეს და ვერ მიაწინეს, და არცა მრუდად,
და	ბალ.ვრც	და ამას აღთქუმასა დავსდებ წინაშე ღმრთისა და წინაშე ანგელოზთა მისთა, და ვერ განერე ჭეშმარიტად ჴელსა ჩემსა.
და	ბალ.ვრც	ნუუკუე აჰჴადოს გარე, არამედ ზომით ყვის და მართლ თუალი მიაყვანის, რაჲთა განემარჯოს მიმთხუევაჲ განისაჲ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ნაქორს რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე იოდასაფისგან, გულისჴმა-ყო, რამეთუ შთავარდა მთხრებლსა მას, რომელცა ქმნა, და იხილა ბოროტი და წარწყმედაჲ თავისა თჳსისაჲ და მოწევნაჲ სიკუდილისაჲ მის ზედა ორ კერძოჲთვე.
და	ბალ.ვრც	და ცნა, რამეთუ ვერარაჲთ განერეს საშჯელსა, გარნა შუელითა და შეწევნითა შჯულსა ბალაჰვარისსა ყოვლითა გულითა და ძალითა მისითა, რაჲთა დაამშჳდოს ძე მეფისაჲ მისგან.
და	ბალ.ვრც	და აღიღო პირი თჳსი ნაქო[რ] და იწყო ძაგებად კერპთა მიმართ და მსახურთა მათთა, და მერმე ქებად შჯულსა ქრისტეანეთასა და წესთა მათ წმიდათა, რომელსა ვერცა ბალაჰვარ მისწუთებოდა ეგოდენ განმკუეთელთა სიტყუათა და წულილადთა პასუხთა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მონაგები და სიმდიდრე დაუდგრომელ არს და ეგრეთვე სიგლახაკე, არამედ ორნივე ცერსა ზედა დგანან გარდაქცევად, ვითარცა-იგი ზღუაჲ მსწრაფლ შეიცვალებს დაყუდებასა [აღ]ტეხითა ღელვათაჲთა და მას შინა გარდაიქცის დაყუდებადვე, ეგრეთვე არიან საქმენი ამის სოფლისანი.
და	ბალ.ვრც	ამას გამცნებ და შეგვედრებ შენ ღმერთსა, და მიგითუალავ, და ღმერთი მშჳდობისაჲ, მამაჲ უფლისა ჩუენისა იესუჲს ქრისტესი, გიძღოდენ ყოველსა ნებასა მისსა, და სული წმიდაჲ მოძღუარ და მასწავლელ გეყავნ, რამეთუ მისა შუენის დიდებაჲ უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ბალ.ვრც	და განბრწყინდა პირი მისი მადლითა სულისა წმიდისაჲთა და ჰმადლობდა და ადიდებდა ღმერთსა და მამასა უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა, რომელმან განაძლიერა შჯული წმიდაჲ მისი პირითა წინააღმდგომთა მისთაჲთა.
და	ბალ.ვრც	და განაგრძვეს სიტყჳს-გებაჲ მათ შორის.
და	ბალ.ვრც	69. და შემდგომად მცირედისა ჟამისა შეისუენა იოდასაფცა, და მივიდა ქრისტესა ფრთოვან-ქმნული სულითა.
და	ბალ.ვრც	და აღივსო მეფე გულის წყრომითა წარმატებისათჳს ნაქორისა, და არა უნდა შურის გებაჲ მისგან წინაშე ერისა სირცხჳლისაგან, რაჲთა არა გამოუჩნდეს ერსა მიდრეკაჲ მეფისაჲ სიმართლისაგან.
და	ბალ.ვრც	და (თ)ქუა მეფემან გულსა შინა თჳსსა: ეს[ე] ბოროტი მე თჳთ მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
და	ბალ.ვრც	და იწყო თჳთ მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად ნაქურისა.
და	ბალ.ვრც	და იყო მახლობელად მათსა კაცი ვინმე წმიდათაგანი, და მოვიდა და დადვა გუამი მისი გუამსა თანა ბალაჰვარისსა;
და	ბალ.ვრც	და წარვიდა იგი ქუეყანად შოლაიტად და უთხრა ბარაქია მეფესა ყოველი იგი, რაჲცა იხილა.
და	ბალ.ვრც	და განძლიერდეს მას ზედა ჴმანი მზორველთანი, რამეთუ ნებით მოაკლო ნაქორ შიშისათჳს მეფისა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფე და ყოველი ერი მისი ყოვლითა ძალითა მათითა იღუწ[ი]დეს.
და	ბალ.ვრც	და დამწუხრდა დღე მას შინა, და არავის ზედა გამოჩნდა ძლევაჲ განცხადებული.
და	ბალ.ვრც	[ხოლო] ძემან მეფისამან ჯერ-იჩინა შენდობაჲ ნაქორისი მოკლებისათჳს წინააღდგომასა მეფისასა და შეშინდა ბოროტის ყოფისათჳს მისისა მას ზედა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფე იგი აღდგა ერითა დიდითა მთავართა მისთა თანა და მოვიდა ადგილსა მას და მოიხუნა გუამნი იგი ორთავე მათ წმიდათანი, და დაჰკრძალნა ლუსკუმათა შინა ოქრო-შეძერწულთა.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა იოდასაფ მეფესა: შენ, მეფე, დღეს სამართალსა ზედა ჰყავ დასაბამი საქმისა ჩუენისაჲ, ხოლო აღსასრულიცა ეგრევე იყავნ.
და	ბალ.ვრც	და დადგნა იგინი წმიდასა შინა ეკლესიასა თაყუანის-საცემელსა წმიდისა სამებისასა, და ადიდნა იგინი ყოვლითა დიდებითა.
და	ბალ.ვრც	და მრავალნი უძლურნი სენთაგან ბოროტთა განთავისუფლდებოდეს მათ მიერ და ყოვლადვე იქმან სასწაულთა.
და	ბალ.ვრც	აწ ყავ ჩემ თანა ერთი ორთაგანი: ანუ მომეც მე მოძღუარი ჩემი, რაჲთა დაადგრეს ჩემ თანა და ვიწურთიდეთ სიტყუათა შჯულისა ჩუენისათა;
და	ბალ.ვრც	და ამას თანა უშიშოებაჲცა აქუნდეს, რაჲთა არა შიშისაგან დააკლოს სიტყუაჲ ჭეშმარიტებისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და იხილეს ესე მეფემან და ყოველმან ერმან და ადიდებდეს ქრისტესა ღმერთსა, რომელმან ყოველივე ადვილად განუმარჯჳს მოყუარეთა მისთა,
და	ბალ.ვრც	და შენ წარიყვანენ მოძღუარნი შენნი და ყავ მათ თანა, ვითარცა გნებავს.
და	ბალ.ვრც	ანუ კუალად მე მომცენ მოძღუარნი შენნი და შენ წარიყვანე მოძღუარი ჩემი.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ მისა შუენის დიდებაჲ და პატივი, მადლობაჲ და თაყუანის-ცემაჲ თანა დაუსაბამოჲთ მამით და ცხოველს მყოფელით სულით წმიდითურთ აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ მოძღუარნი შენნი და ჩემიცა შენ წარიყვანნე და მოძღუარნი შენნი იყვნენ მშჳდობასა და განსუენებასა შინა და ჩემი განწირულ იქმნას ჩემგან, და იყოს შიშსა და კდემასა შინა, ესე დიდი მძლავრებისა ჩუენებაჲ არს და არა სამართალი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან არა ინება მიცემაჲ მზორველთაჲ ძესა მისსა, ნუუკუე მიაქცივნეს კერპთ მსახურებისაგან სიტყუა-მეცნიერებითა მისითა, და რამეთუ ესვიდაცა ნაქორისგან ღონესა და შეთქმულებისა აღსრულებასა იდუმალ.
და	ბალ.ვრც	და მი[ს]ცა ნაქორ ძესა თჳსსა, და წარვიდა ძე მეფისაჲ პალატად თჳსა.
და	ბალ.ვრც	და წარიყვა(ნა) ნაქორ მის თანა.
და	ბალ.ვრც	და ეგონა ყოველსა მას ერსა, ვითარმედ ბალაჰვარ არს იგი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ, ძემან მეფისამან ჰრქუა ნაქორს იდუმალ ღამით: მე უწყი, რამეთუ შენ ნაქორ ხარ და არა ბალაჰვარ, და მე დაგიცევ შენ, ნაქორ!
და	ბალ.ვრც	და აწ მხიარულ იყავ, რამეთუ დღეს მრავალი კეთილი ჰქმენ და ფრიად შემწე ექმენ შჯულსა წმიდასა ღმრთისასა სიტყჳს-გებითა შენითა.
და	ბალ.ვრც	არამედ გონებასაცა დაიდევ და ჴმა-ეც სახარებასა ძისა ღმრთისასა და მოედ სამართლად აღსაარებითა ქრისტესითა და შჯულისა მისისაჲთა, და მოელოდე მოსაგებელსა და სატანჯველსა მისსა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ ადრე წარმავალ ხარ, ვითარცა წარვიდეს უწინარესნი შენსა, და ნუ აღირჩევ საშუებელსა წარმავალსა წარუვალთა მათ კეთილთა წილ ქრისტეს მიერთა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა ნაქორ: შემიწყნარებიეს, ძეო მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ღმერთი და ვწამებ, რამეთუ ყოველივე მის მიერ არს და მიაგებს მისაგებელსა საქმეთაებრ საუკუნესა.
და	ბალ.ვრც	და მე შეურდები ღმერთსა ცოდვათა ჩემთათჳს, რამეთუ იგი თავადი მოწყალე არს და უწყი, რამეთუ ერთგულებით მაწჳე საქმე ესე.
და	ბალ.ვრც	და აქამომდეცა უწყოდე ჭეშმარიტებაჲ, არამედ შეუდეგ ნებასა ჩემსა და მიძნდა განშორებაჲ მამულთაგან შჯულთა და წესთა ცუდთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, გიხაროდენ პატივსა შინა ღმრთისასა და კეთილთა მისთა მოსაგებელთა, უკუეთუ დაადგრე ნებასა ზედა მისსა.
და	ბალ.ვრც	და მე გაზრახებ, რაჲთა პატივ-სცე მამასა შენსა და სიმარჯჳთ ჰყო ცხორებაჲ შენი მის თანა, ვიდრემდის გზა-გცეს შენ ღმერთმან.
და	ბალ.ვრც	და შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ძალი და განზრახვაჲ შეთქუმულობისა ჩუენისაჲ, და ანუ ვითარითა სიტყჳთა შევემთხჳე მეფესა, რომლისაგან თანა-მაც სირცხჳლი პირისაგან მისისა, რამეთუ სხუაჲ იყო სასოებაჲ მისი ჩემდამო და სხუაჲ პირი გამოჩნდა ჩემგან.
და	ბალ.ვრც	და აწ გევედრები, რაჲთა მიჯმნე განსლვად და ყოფად უდაბნოსა მონათა მათ თანა ქრისტესთა, და შემდგომად მცირედთა ჟამთა კუალად მოვიქცე შენდა, უფალსა თუ უნდეს.
და	ბალ.ვრც	და [ნე]ბა-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და ულოცა და წარვიდა სავსე სარწმუნოებითა ქრისტესითა და ფრიად ინანდა პირველთა მათ მედგრობათა მისთა ზედა.
და	ბალ.ვრც	და იყოფოდა მძოართა თანა სახითა და წესითა ჭეშმარიტთა მონაზონთაჲთა.
და	ბალ.ვრც	და მიიწია ჰამბავი ნაქორისთჳს მეფისა და სასო-წარკუეთილ იქმნა იმედისაგანცა მისისა, რომლითა ჰგონებდა მიქცევასა ძისა თჳსისა მის მიერ.
და	ბალ.ვრც	და მიერითგან დააცადა მეფემან ცილობაჲ ძისა თჳსისაჲ და იწყო შეურაცხ-ყოფად საქმესა კერპთასა, და მრავალსა ზედა აჩუენა უდებ-ყოფაჲ საქმისა მათისაჲ და უპატიოებაჲ მზორველთა მათთაჲ, გარნა ვერვე დაიდვა გონებასა თჳსსა დადგრომაჲ წესსა ზედა ღმრთის მსახურებისასა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ აჩუენა მეფესა კეთილი მეგობრობაჲ, ვითარცა-იგი ამცნო ნაქორ, და არა ყუედრებაჲ საქმეთა ზედა მისთა.
და	ბალ.ვრც	48. და შემდგომად მცირედთა დღეთა მოიწია დღესასწაული კერპთაჲ, რომელი დიდად ადიდის მეფემან, ხოლო ქურუმთა მათ ვითარ იხილეს მეფისაგან შეურაცხებაჲ კერპთაჲ და მსახურთა მისთაჲ, შეშინდეს,
და	ბალ.ვრც	ნუუკუე არა მივიდეს მეფე დღესასწაულსა მათსა და არა უზოროს კერპთა, და სრულიად შეურაცხ იქმნენ.
და	ბალ.ვრც	მაშინ აღდგეს და მივიდეს კაცისა ვისამე, რომელი იყოფოდა უდაბნოთა და მთათა შინა, დაკლებული და კიდე-ქმნული ორთაგანვე ცხორებათა, რომლისა სახელი თედმა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო კაცი იგი იყო შჯულისა მათისაჲ და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა მისა მიმართ და ყოველსა ერსა მისსა, ვიდრემდის ჰგონებდესცა, ვითარმედ წჳმაჲ და [მ]ზეცა მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
და	ბალ.ვრც	და მოიყვანეს კაცი იგი მეფისა, რაჲთა განაძლიეროს და აღმოჰფხურას იჭჳ გულისაგან მისისა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილა მეფემან კაცი-იგი, შე-რაჲ-ვიდოდა იგი წინაშე მისსა, და არარაჲ ემოსა, გარნა ძუელი რაჲმე შემოედვა წელთა ზედა, და კუერთხი აქუნდა ჴელთა მისთა.
და	ბალ.ვრც	და მრავლით ჟამითგან არა ეხილვა იგი მეფესა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილა იგი მეფემან, აღდგა მსწრაფლ და დავარდა წინაშე მისსა, თაყუანის-სცა და ამბორს-უყოფდა ფერჴთა მისთა.
და	ბალ.ვრც	და დადგა წინაშე მისსა, ვითარცა მონაჲ რაჲ დგანნ წინაშე უფლისა თჳსისა, ვიდრემდის უბრძანა თედმა, და დაჯდა მეფე.
და	ბალ.ვრც	მიუგო და ჰრქუა თედმა მეფესა: მეფე, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: ჩუენ ძლევაჲ ვერსადაჲთ მოგუეცა და არცა ოდეს სადა საჴმარ ყოფილ არიან ჩუენდა მბრძოლნი და ახოვანნი, ვითარცა-ესე დღეს, აწ რაჲ შეწევნაჲ არს ჩუენი შენგან?
და	ბალ.ვრც	მიუგო თედმა: ჵ მეფე, პირველად ჯერ-არს აღსრულებად მოწევნული ესე დიდი დღესასწაული და მიცემად ღმერთთა სამართალი მათი, რომელთა მიერ ყოველი განმარჯუებაჲ და ძლევისა მონიჭებაჲ,
და	ბალ.ვრც	და მაშინღა შემთხუევაჲ მტერთაჲ და მოთმინებაჲ ღუაწლთა შინა ყოვლითა საჭურველითა ძლევის მომპოვნებელითა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან თედმას: მსგავს არს საქმე ესე ჩემი და შენი, თედმა, მბრძოლსა მას ერად განწესებულსა, რომელსა ესუა ცოლი ფრიად ქმნულ-კეთილი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო კაცი იგი ფრიად მოშურნე იყო დედათა მიმართ და ეშინოდა, ნუუკუე ვერ მოთმინე იყოს ცოლი მისი და შევარდეს საქმესა სიძვისასა.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა დედაკაცსა მას: მე უწყი სიჩქურე და სისუსტე ბუნებისა დედაკაცობისაჲ და მტერი მივის, რომელი მოვალს აღძრვად შენდა.
და	ბალ.ვრც	აწ განეკრძალე და მოთმინე იქმენ, და მე სასწაული მიგცე, რაჲთა ოდეს მოიწიოს შენ ზედა აღძრვაჲ ჴორცთაჲ, დამოუტევენ თმანი შენნი, და მე ვიხილო სასწაული იგი, და ბრძოლა-ვსცე მას, და ვერ შემოვიდეს სიბორგილე მტერისაჲ შენ ზედა და ჰყოფდა დედაკაცი იგი საქმესა ამას.
და	ბალ.ვრც	და დაყვეს ჟ[ა]მი მრავალი შეუცთომელად.
და	ბალ.ვრც	და დღესა ერთსა მოიწია მტერი და იყო ჴმაჲ და განვიდოდეს მბრძოლნი შემთხუევად მტერისა.
და	ბალ.ვრც	და აღდგა ჭაბუკიცა იგი და შთაიცუა საჭურველი თჳსი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ შეჰხედნა ცოლმან მისმან საჭურველსა მას შინა, აღიძრა ტრფიალებითა, რამეთუ ახოვანთაგანი იყო ჭაბუკი იგი, და ყო დედაკაცმან სასწაული იგი, რომელი მოეღო ქმრისა თჳსისაგან.
და	ბალ.ვრც	და მერმე განვიდა შემთხუევად მტერთა.
და	ბალ.ვრც	და ვიდრე იგი განვიდოდა, მოქცეულ იყო ერი ბრძოლისაგან, და იწყეს ყუედრებად მისა და ეტყოდეს: შიშისაგან ვერ გამოხუედ, ვიდრემდის სცან ოტებაჲ მტერთა [ჩუენთა] მიერ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ჭაბუკი იგი ეტყოდა: მე საკუთარი მტერი მეწყო და არა ჯერ-იყო ჩემდა დატევებად იგი და ბრძოლად უცხოთა, რამეთუ უშინაგანესი და უმახლობელესი მტერი იყო, იგი ვაოტე და აწ ესერა ვარ თქუენ თანა.
და	ბალ.ვრც	ეგრეცა ჩუენ, თედმა, რამეთუ დღეს მოდგმულ არს საქმე თავთა ჩუენთა ზედა და კერპთაცა ზედა, აწ ჯერ-არს, რაჲთა პირველად ვეწყვნეთ მტერთა, და უკუეთუ დავამტკიცოთ, ვითარმედ კერპნი ღმერთნი არიან, უზოროთცა, ხოლო უკუეთუ ვერ დამტკიცდენ, რაჲ სარგებელ არს არა-არსთა მიმართ?
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა თედმა: არარაჲ არს უსარგებლესი აბჯარი და უმკუეთელესი მახჳლი მტერთა მიმართ, ვითარცა აღსრულებაჲ დღესასწაულისაჲ, და არა რომლითა ძალითა უმახლობელეს იქმნები ძლევასა, ვითარ ზორვითა კერპთაჲთა, რამეთუ იგი შემწე გექმნენ ყოველსა ზედა ძალსა მტერისასა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: მე ესრე ვჰგონებ და მეშინის, ნუუკუე იგი არს ჭეშმარიტებაჲ, რომელსა ჩუენ წინააღუდგებით.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ გნებავს შენ, და მე დავადგრე იჭუსა ამას ზედა, ვიდრემდის გამომეცხადოს უმჯობესი, ანუ კუალად გამომიცხადდეს მართალი და რომელი სიმტკიცე არს ჴელთა შინა, და უკუეთუ არაჲთ იღო იჭჳ ესე გულისაგან ჩემისა, შემოგერთო დღესასწაულსა ამას.
და	ბალ.ვრც	მაშინ განრისხნა თედმა და დააგდო კუერთხი იგი, რომელი იყო ჴელთა მისთა, და მოიჴსნა ძონძი იგი, რომელი ებლარ[დ]ნა წელთა მისთა, და შეითხზნნა თითნი მისნი, და შიშუელი დადგა წინაშე მეფისა და ჰრქუა მას:
და	ბალ.ვრც	უკუეთუ შენ, მეფე, არა გიყუარს მეფობაჲ ესე შენი და მ[ი]იცვალები მონებად და ბრწყინვალებისაგან სიგლახაკედ და შუებისაგან იწროებად, და არა სწყალობ გუამსა ამას შენსა შუებულსა და ნუკვეულსა,
და	ბალ.ვრც	და ამას ყოველსა დაუტეობ და თავს-იდებ ჭირსა, რომელ არა დაჩუეულ ხარ და ვერცა დაითმენ, მე უფროჲს მოთმინე ვარ არგანსა ამას და ნაძუელავსა, რომელ განვაგდე,
და	ბალ.ვრც	(რამეთუ) არა უტყუვი თავსა ჩემსა და არცა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა, რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს და უვიწრეს არს ცხორებისა ამის ჩემისა, რომელი დამითმენიეს,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ არარაჲ შჭირს ჩემგან სოფელსა ამას, და არცა რაჲ მაქუს სოფლისაგან, გარნა ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა ვძურები და მხალი, რომლითა ვიზარდები.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი იგი თედმაჲსნი, სასო-წარკუეთილ იქმნა მისგანცა და ცნა უძლურებაჲ შჯულისა მათისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და განმრავლდეს მართუენი იჭჳსანი გულს[ა] შინა მისსა.
და	ბალ.ვრც	და აზმნა აღსარებად ღმრთისა, და იწყო განზრახვად და გულის-სიტყუად.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ განიზრახვიდა გულსა შინა თჳსსა, აღმოჴდა შინაგანით სული სიყუარულისა ამის სოფლისაჲ და მოაჴსენებდა მრავალ-ფერთა გემოთა და საშუებელთა, რომელნი არა ჯერ-იყვნეს შჯულსა შინა ქრისტეანეთასა, და იძლია ჩუეულებისაგან მისისა, რომლითა მარადის ძლეულ იყო.
და	ბალ.ვრც	და ბრძანა განმზადებად დღესასწაულისა მსგავსად ჩუეულებისა.
და	ბალ.ვრც	53. და ვითარცა მიიწია სამეუფოდ თჳსად, პირველად ჰმადლობდა ღმერთსა და თქუა:
და	ბალ.ვრც	54. და ყოველი იგი ჭურჭელი სამეუფოჲ, რომელი გამოსცა მამამან მისმან – საჴედრები გინა თუ სამოსლები, შესამკობელი საჯდომთაჲ და შუენიერებაჲ მრავალ სახე სამეუფოჲ – ბრძანა,
და	ბალ.ვრც	რაჲთა წარიღონ ადგილთა უცხოთა სამეუფოთა და განყიდონ იგი და ფასი მისი განუყონ გლახაკთა და უპოვართა და რომელთა არარაჲ აქუნ და სირცხჳლითა კაცთაჲთა ვერ განვიდიან თხოად.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა-იგი მეფენი იშუებედ და იხარებედ სამკაულითა მით და სამოსლითა შუენიერითა მრავლითა, და სილაღით და ამპარტავანებით აშუებედ გლახაკთა, აწ (კუალად) ფასითა მისითა ნუგეშინის-ცემულ ი[ქმ]ნენ გლახაკნი და უპოვარნი.
და	ბალ.ვრც	და რომელთა ესმეს ესე, ადიდებდენ ქრისტესა ღმერთსა [ჩუენსა].
და	ბალ.ვრც	და მერმე ბრძანა, რაჲთა დაწერონ წიგნები ყოველთა მიმართ სამეუფოთა მისთა, ქუეყანად-ქუეყანად, და ჴევად-ჴევად და სოფლად-სოფლად,
და	ბალ.ვრც	რაჲთა აღწერნენ მათ შინა ყოველნი გლახაკნი და უპოვარნი, უღონონი და უძლურნი, და კუალად უპოვარნი იგინიცა, რომელნი ვერ ითხოვენ სირცხჳლისაგან და ისაჯებიან შჳდ წილ უფროჲს გლახაკთაჲსა სახელით მათით, და სოფლით და საზომით და თითოე(უ)ლი მათგანი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ მოართუეს აღწერილი იგი, ბრძანა დიდძალისა საფასისა განყოფაჲ შორის მათსა თითოეულსა საზომისაებრ თჳსისა და მიცემაჲ ქუეყანათაჲ.
და	ბალ.ვრც	და შეეწია შენებასა მათსა ზედა და ყოვლისაგან საჴმრისა მისცა თეს[ლი], ვიდრემდის გამოი[ყვა]ნა მიზეზისაგან გლახაკობისა და უპო[ვ]არებისა.
და	ბალ.ვრც	და ღ[ონიერ იქმ]ნნეს ყოველნივე მიერითგან და ერთობით ადიდებდეს ღმერთსა მის მიერ, და არღარავინ იპოებოდა სამეუფოთა შინა მისთა კაცი, რომელიმცა მიადგა კაცსა საჴმრისათჳს და ქველის საქმისა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე ბრძანა მიწერაჲ ყოველთა სამეფოთა მისთა, რაჲთა ყოველმან სამთავრომან მისმან, გინა თუ საერისთავომან, გამოირჩინენ თავისა მათისათჳს კაცი ჭეშმარიტი და ღირსი და მყოფელი სიმართლისაჲ და მოძულე სიცრუვისაჲ,
და	ბალ.ვრც	რაჲთა წინა უძღოდის მათ მეცნიერებასა ჭეშმარიტებისასა ქრისტეს ღ[მრთი]სა ჩუენისასა სიმართლით და ღირსებით, და მშჯავრითა სიმართლისაჲთა აძოებდეს და ჰმწყსიდეს სამწყსოთა თჳსთა.
და	ბალ.ვრც	და მერმე ბრძანებაჲ დ(აუდვა) მთავართა და ერისთავთა და მეჴელეთა, რაჲთა კეთილად მსახურებითა სიმართლისაჲთა შჯიდენ ერსა, და მოწყალებით და სიმართლით განაგებდენ საქმეთა მათთა,
და	ბალ.ვრც	და რაჲთა იყვნენ საშინელ ბოროტის მოქმედთათჳს და მშჳდობა და სიხარულ კეთილის მოქმედთა ზედა, და რაჲთა უბრძანონ ყოველთა, რომელნი იყვნენ ჴელსა ქუეშე მათსა, შენებაჲ ქუეყანისაჲ და მიცემად ხარკი სამართალი მსგავსად ძალისა მათისა.
და	ბალ.ვრც	და მერმეღა განაგო სპათათჳს საჴმარი მათი ყოველი დაუკლებელად და დაადგინნა მათ ზედა სპაჲპეტნი და ერისთავნი კაცნი, ღირსნი, მდაბალნი და ღმრთის მოშიშნი, რომელნი ევლტოდეს მთავრობასა, ხოლო რომელნი ეძიებდეს და ჩაიჭრებოდეს, იგინი განაშორნა განსაგებელისაგან მათისა.
და	ბალ.ვრც	დ[ა კუალად ბრ]ძანა დიდითა პატივითა დადგინებად ყოველნი მღდელთ მოძღუარნი და მღდელნი ჭეშმარიტნი, და აღაშენნა ეკლესიანი ქუეყანასა შინა თჳსსა,
და	ბალ.ვრც	რომელნი სიტყუათა მათთაებრ აღასრულებდეს საქმით მცნებათა ქრისტესთა, და მიცემად მათდა საჴმარი მისი თითოეულსა მათგანსა, შემსგავსებულად კაცად-კაცადსა ა[დ]გილსა თჳსსა.
და	ბალ.ვრც	და იყო სიხარული მიუწდომელი ქუეყანასა მას.
და	ბალ.ვრც	და თჳთ იოდასაფ მოიცალა თჳნიერ ყოვლისა უდებებისა განგებად საქმეთა ერისათა.
და	ბალ.ვრც	და ეგრეცა თითოეულსა მიაგებ[და] საქმეთა მათთაებრ მოწყალებით და [კეთილად] განგებით.
და	ბალ.ვრც	[და] აღიღო მათგან საქმე მძლავრობისაჲ მეფობრივი და (ყლ~დ) მძიმე და შიში უჯერ[ოჲ] [...]ა[.]ისაჲ გამოიღო გულთა მათთაგან.
და	ბალ.ვრც	პირველად განიკითხვიდა შინაგანსა მათსა სულიერითა საქმითა, ვითარ-ძი ცხონდებიან, და მერმე ჴორციელსა ცხორებასა ზ[ედა].
და	ბალ.ვრც	დიდებაჲ შენდა, ღმერთო და მამაო უფლისა და განმათავისუფლებელისა ჩუენისა იესუჲს ქრისტესო, ძლიერო და შემძლებელო ყოვლისაო, გაქებ და გადიდებ შენ, წმიდაო სამებაო, რომელმან ყოველივე ადვილად განაგი.
და	ბალ.ვრც	და მერმე იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და თქუა: არავის უფროჲს უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, და არცა ვინ შემძლებელ არს დაშნთა სიტყუათა თქუმად ერისა მიმართ, ვითარ მეფე, რომელი სიმართლისა მშჯავრითა ვიდოდის ერსა შორის,
და	ბალ.ვრც	ხოლო რომელსა არა უჴმან დაშნნი სიტყუანი, იგი არს, რომელმან დასთესოს სამართალი ერსა შორის და კეთილად განაგნეს საქმენი მათნი, არა დააკლოს პატივი პატიოსანსა მათსა და არცა სამართალი უძლურსა მათსა, და რაჲთა აღლესოს მახჳლი სიმართლისაჲ ყოვლისა ერისათჳს.
და	ბალ.ვრც	და მაშინ მივიდა [და] დაეშენა [მუნ] ადგილსა მას.
და	ბალ.ვრც	და მერმე უკუეთუ შევარდეს მეფობასა დღეთა სიუცბისა მისისათა, ამასცა თჳნიერ ღონისა თანა-აც, რაჲთა ჰფარვიდეს თავსა თჳსსა სიუცბესა შინა მისსა, ვიდრემდის განიცადოს საქმე თჳსი.
და	ბალ.ვრც	55. და განმრავლდა ჯეროვნებაჲ და სამართალი და სიხარული ერსა შორის, და მოისწრაფდეს ყოველნი კაცნი ყოვლით ქუეყანით და ნათელს-იღებდეს სახელითა წმიდისა სამებისაჲთა, და შეეძინებოდეს შჯულსა ქრისტეანობისასა ერნი ურიცხუნი მარადღე.
და	ბალ.ვრც	და გამოჩნდა უმეტესობაჲ კეთილად განგებისა მისისაჲ, და იწყეს შეჩუენებად შჯულსა პირველსა, რომელსა-იგი ზედა დგეს.
და	ბალ.ვრც	და აღივსნეს გულნი ყოველთანი სიყუარულითა მისა მიმართ და სასოებითა კეთილითა მეფობისა მისისათჳს.
და	ბალ.ვრც	და განცხადნა ერსა შორის საქმე და დიდებაჲ ქრისტეანობისაჲ და ღმრთის მსახურებისაჲ და სიყუარულისაჲ და მშჳდობისაჲ, რამეთუ თავი თჳსი მისცა სახედ ყოველთა: სიმდაბლესა და სიყუარულსა და მოღუაწებასა ზედა.
და	ბალ.ვრც	და არღარავინ ი[იპოე]ბოდა ყოველსა სამეუფოსა მისსა, რომელიმცა ჰმონებდა შჯულსა სხუასა, გარნა ღმერთსა, ყოვლისა მპყრობელსა, ერთიცა კაცი.
და	ბალ.ვრც	გარნა მცირედნი ვინმე კაცნი წარვიდეს და მიიცვალეს სამეუფოდ აბენესე მეფისა მამისა მისისა, რამეთუ [ი]ყვნეს იგინი კერპთ მსახურ და არა თავს-იდვეს ყოფაჲ მათი შჯულსა შინა ქრისტესსა.
და	ბალ.ვრც	და განითქუა ყოველსა ქუეყანასა ჰამბავი ქრისტეს მოყუარისა მის ჭაბუკისაჲ, და სიმდაბლისათჳს და მოთმინებისა მისისა და გარდარეულისა მოწყალებისა მისისა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ-იგი ამათ ყოველთა სათნოებათა განჰმზადებდა სიბრძნითა და გონიერებითა, და მოვიდოდეს მისა ყოველთაგან ადგილთა კაცნი მორწმუნენი, რომელნი იფარვიდეს წესსა და სარწმუნოებასა შიშისაგან მეფისა, უშიშად, და სიხარულითა დიდითა დაეშენებოდეს საბრძანებელთა მისთა,
და	ბალ.ვრც	და იხარებდეს სულითა და ადიდებდეს განუყოფელსა სამებასა წმიდასა, რომელმან განაცხადა ერთარსებაჲ სამგუამოვნებისა მისისაჲ, და უჩუენა ძალი სარწმუნოებისა მათისაჲ წინაშე ყოველთა უღმრთოთა.
და	ბალ.ვრც	და მრავალნი მოვიდოდეს, რომელნი იყვნეს შჯულსა ზედა მამისა მისისასა და დაადგრებოდეს მის თანა სარწმუნოებასა ზედა ქრისტესსა განცხადებულად, და ვითარცა ყრმანი ჩჩჳლნი ნათელს იღებდეს სახელითა მამისაჲთა, ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა,
და	ბალ.ვრც	და ადიდებდეს ქრისტესა ჭეშმარიტსა ღმერთსა, რომელი იშვა უთესლოდ და უხრწნელად ქალწულისაგან უქორწინებელისა პირველ საუკუნეთა მამისაგან უდედოდ შობილი, თანამოსაყდრე მამისა და სულისა წმიდისაჲ.
და	ბალ.ვრც	56. და განცხადნა ჰამბავი ძისა მეფისაჲ.
და	ბალ.ვრც	57. და ვითარცა მიიწია მეფისა წიგნი ესე ძისა მისისაჲ, მოუწოდა წარჩინებულთა მათ მისთაჲ და წარუკითხა წიგნი იგი.
და	ბალ.ვრც	და იწყეს განზრახვად ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.ვრც	და იღუაწე მას შინა მოქცევაჲ, რომლისაჲ შესაძლებელ იყოს მოქცევად, და ნუ წინა აღუდგები, რომელსა ვერ შემძლებელ იყო წინააღდგომად.
და	ბალ.ვრც	რამეთუ საქმე მეფობისაჲ შეკრბების შეკრებასა შინა ერისასა, და შენ უწყნი საქმენი შენნი ბოროტნი ერსა შორის, და აწ ჰხედავ მიქცევასა გულთა მათთასა შენგან და მიდრეკასა გონებისა მ(ათისასა) შენგან,
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ განზრახვაჲ მეფეთათჳს უმჯობესი გამორჩევაჲ არს ნებიერად საქმისაჲ და უმრწამესი მიწყუდევაჲ არს უნებლებით საქმესა, და შენ დღეს ფლობაჲ გაქუს გამორჩევად საქმისა უმჯობესისა თავისა შენისათჳს
და	ბალ.ვრც	და არღა მოდგმულ არს საქმე მიმაწყუდეველი უნებლიეთსა ზედა, რამეთუ ნეფსით უპატიოსნეს არს მეფეთათჳს.
და	ბალ.ვრც	და ჩუენ ესრეთ გაწუევთ, რაითა ყოველი ესე სამეფოჲ მიუთუალო ძესა შენსა, უკუეთუ ოდენ თავს-იდვას და მორჩილ გექმნას.
და	ბალ.ვრც	არამედ პირველად ესრეთ იწყო, რაჲთა ჰბრძანო შემოკრებაჲ ყოველთა მთავართაჲ და ერისთავთაჲ და წარჩინებულთა ერისა შენისათაჲ, და მაშინ ღონის ძიებით ჰყო დადებაჲ ამის ჯერისაჲ მათ თანა, რამეთუ არა ჰშუენის მეფეთა აღსრულებაჲ რაჲსამე საქმისაჲ, გარნა პატიოსნებისა [...].
და	ბალ.ვრც	და ვითარ შემოკრბეს იგინი წინაშე მისსა, იწყო ღონის ძიებით დადებად წინაშე მათსა საქმისა მის.
და	ბალ.ვრც	და თქუა ყოვლისა პირველად მადლობაჲ ღმრთისაჲ ყოველსა შინა, და მერმე აჴსენა სიყუარული მისი ერისა მიმართ, და ვითარ ვიდოდა მათ შორის და ზრუნვიდა ცხორებისა მათისათჳს.
და	ბალ.ვრც	და მერმე კუალად აჴსენა, ვითარ-იგი წული შვილი არა ესუა და ეშინოდა აწყუედაჲ ძირისა მათისაჲ, და რამეთუ აღთქუმაჲ მისცა ღმერთთა, რომლისაჲ ვერ ჴელ-ეწიფების დაჴსნაჲ მისი, უკუეთუ მოეცეს წული შვილი,
და	ბალ.ვრც	და თჳთ ცხონდესღა ვიდრე აღზრდადმდე ყრმისა მის, ვიდრემდის შემძლებელ იქმნეს (და)პყრობად სამეფოსა, რაჲთა მიუთუალოს ყოველი სამეფოჲ მისი შვილსა თჳსსა და თჳთ ნეფსით დაუტეოს მეფობაჲ
და	ბალ.ვრც	და მიჰმადლოს ღ[მერთთა] აღთქუმისა მისთჳს, და რაჲთა დაშჯერდეს ცხორება[სა] ლიტო[ნ]სა [მ]სგავსად სხუათა კაცთაჲსა.
და	ბალ.ვრც	და ჰრქუა ყოველსა მას ერსა: თქუენ იცით, ვითარ ჯერ-არს აღსრულებაჲ აღნათქუემთაჲ, და არა ჯერ-არს დაჴსნაჲ მისი.
და	ბალ.ვრც	და მე, რაჟამს მივეც ნახევარი სამეფოჲსა ჩემისაჲ შვილსა ჩემსა, ესრე ვჰგონებდ, ვითარმედ აღმესრულების აღნათქუემი ჩემი.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ ვხედავ არა სრულ არს აღნათქუემი ჩემი.
და	ბალ.ვრც	და რამეთუ ცრუ ვიპოვე წინაშე ღმერთთაჲსა, და მეშინის აღნათქუემისა ამის დაკლებისათჳს.
და	ბალ.ვრც	და აწ თანა-მაც თჳნიერ ყოვლისა ღონისა აღსრულებაჲ აღნათქუემისა ჩემისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და აწ გაუწყებ თქუენ, რაჲთა განმაზრახოთ, რაჲ-იგი ჯერ-არს ჩემთჳს და თქუენთჳს უმჯობესი, განიხილეთ!
და	ბალ.ვრც	ხოლო (მათ ჰრქუეს): ვისამცა უფრო ჯერ-იყო აღსრულებაჲ აღნათქუემთაჲ, ვითარ მეფისა, ანუ ვინმცა უფრო დამმარხველ იყო სამართლისა და უმტკიცეს სიტყუათა და უდიდეს ზრახვითა, ვითარ მეფე ჩუენი!
და	ბალ.ვრც	ხოლო საქმე ესე, რომელ[ი] იკითხე ჩუენგან, არიან მას შინა ორნი საქმენი: ერთისა მათგანისაჲ უშუერებაჲ არს მეფისაგან, უკუეთუ დააბრკოლოს და მიადროოს იგი მეფემან,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ კაცსა თუ ვინმე უტყუვის, საყუედრელ არნ იგი მარადის, რავდენ უფროჲს წინაშე ღმერთთა საძაგელ არს ტყუვილი და სიცრუვე აღნათქუემთაჲ მეფისათჳს.
და	ბალ.ვრც	და მერმე არა თავს-დებადცა ღმერთთაგან საგონებელ არს ტყუვილისაჲ ჩუენებითა რისხჳსაჲთა, ნუუკუე, რომელსა ნეფსით ზედა ადგრებოდი და გშურდეს, მიგეღოს იგი რისხვითა თჳნიერ მადლისა და ნებისა შენისა.
და	ბალ.ვრც	და მეორე, [ესე, რამეთუ] მიავლინებ მეფობასა შენსა ძისა შენისა, რ~ლ არს [ნათელი] თუალთა შენთაჲ და თჳნიერცა აღთქუმისა ყოველნი კაცნი დაუტეობენ შვილთა თჳსთა მონაგებთა მათთა და ამას ზედა დასრულდების სასოებაჲ კაცთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუმცა უცხოჲსათჳს აღგეთქუა აღთქუმაჲ, ესე თანა-მცა-გედვა აღსრულებად, რავდენ უფროჲს ძისა შენისადა თანა-გაც ორკერძოვე აღსრულებაჲ აღნათქუემისა შენისაჲ!
და	ბალ.ვრც	არამედ შენ უწყი, მეფე, რამეთუ ძე შენი არს შჯულსა შინა ქრისტეანეთასა, და შჯულსა თჳსსა სამ[ა]რთალ უჩნს მიღებაჲ სამართლისაჲ და განსწორებაჲ მთავართა და გლახაკთაჲ მას შინა.
და	ბალ.ვრც	და შენ უწყი, თუ რაჲ ბოროტის ჩუენებანი აღვასრულენით კაცთა მათ ზედა მონანულთა.
და	ბალ.ვრც	აწ უკუე გუეშინის, ნუუკუე ჴელთ იგდოს და გუეუფლოს შჯული მისი და მას [შინა] მოგუედგმის სამართლით თავს-დებაჲ სისხლთაჲ, რომელ დავსთხიენით ბრძანებითა შენითა, და მონაგებნი, რომელნი იავარ-ვყვენით მშჯავრითა, თანა-გუაც გარდაჴდაჲ მათი.
და	ბალ.ვრც	შენ უწყი პირველად ნუკევით და სიჩჩოებით აღზრდაჲ შენი ჩემ მიერ და მერმე მიშუებაჲ ნებისა შენისაჲ, დაღაცათუ მძიმე იყო ჩემ ზედა ზოგადი სამეუფოჲსა ჩემისაჲ და შეშლაჲ მეფობისა ჩემისაჲ, სიყუარულისათჳს შენისა ვყავ.
და	ბალ.ვრც	და აწ მნებავს, რაჲთა სრულ ვყო კეთილი ჩემი შენ თანა, რომელი არავის კაცთაგანსა უყოფია ვის თანამე, და მიგითუალავ ყოველსა სამეფოსა სრულიად, და გარდაგრიდებ დიდებისაგან ჩემისა და მე მეგულების ლიტონსა ცხორებასა შინა ყოფაჲ, ვიდრემდის მოიწიოს აღსასრული ჩემი,
და	ბალ.ვრც	რაჲთა სასოებაჲ[ცა] ჩემი სრულ იქმნეს შენთჳს, და სიხარული მეფობისა შენისაჲ ვიხილო ცხორებასა ჩემსა.
და	ბალ.ვრც	და ამისა შემდგომად აჴსენა საქმე მონანულთაჲ მათ და რაჲ-იგი უყო ბოროტი თავთა მათთა და მონაგებთა მათთა, და რამეთუ არა უცხო არს მეფეთაგან უდიდესისაცა ამისა ყოფად დამტკიცებისათჳს მეფობისა მისისა წინააღმდგომთა თჳსთა.
და	ბალ.ვრც	აწ უკუეთუ აღიღო ჩემ ზედა და რომელნი არიან ჩემ თანა საქმე ბჭობისაჲ მათ შორის, მაშინ მიგითუალო სრული სამეფოჲ, და რაჲთა არა გუაიძულო მე და ჩემთანათაჲ დატეობაჲ შჯულისაჲ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ ესრეთ მიუწერა მამასა თჳსსა: გჳრგჳნოსანო დიდებულო მეფეო, შენ უწყი, ვითარმედ არა ჯერ-არს სამართალსა შინა საშჯელსა ერთსა შინა სამეუფოსა ორი წესი და ორი ბჭობაჲ [........]ბული ურთიერთისა წინა[აღმდ]გომი ყოფად,
და	ბალ.ვრც	აწ მოავლინენით ჩუენდა კაცნი თქუენგანნი, რომელნი ბრძნად საგონებელ იყვნენ და საქმესა შემატყუებელ, რაჲთა სიტყუა-უგოთ ურთიერთას ამის ჯერისათჳს, და მერმე გამოჩნდეს ჭეშმარიტი, რომელმან სამართალსა ზედა შეგუკრიბნეს ყოველნი მას შინა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ მიიწია მეფისა წიგნი ძისა მისისაჲ, წარუკითხა მისთანათა მათ.
და	ბალ.ვრც	და ყოველთავე შეაშუნდა, რაჲ-იგი მიუწერა, რამეთუ იცოდეს, ვითარმედ თჳნიერ სამართლისა არარას ჰყოფს.
და	ბალ.ვრც	59. მაშინ წარავლინნეს კაცნი რჩეულნი მათ შორის ბრძენნი და წურთილნი სწავლულებითა მათითა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა მიიწივნეს წინაშე ძისა მეფისა, ბრძანა სწორადვე მათსა მოყვანებაჲ კაცთა, რჩეულთა მონაზ[ონთა] [ქრისტეან]ეთაჲ, რომელ[თა] აქუნ[და] [....]წმიდისაჲ და ჰრქუა მათ:
და	ბალ.ვრც	ნურარას უფროჲს ზომისა ზრახავთ და ნუცა თავთა თჳსთა ესავთ, არამედ ითხოვეთ ქრისტესგან, რაჲთა მოგცეს ძალი ზეცით, ვითარცა წერილ არს წმიდასა შინა სახარებასა, და იტყჳს: ნუ ჰზრუნავთ, რაჲ სთქუათო.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა შეკრბეს, მისცეს აღთქუმაჲ ურთიერთას, რაჲთა არა მძლავრებით იყოს, და არცა გარდაწევნაჲ სიტყჳს-გებასა მათსა შინა, არამედ სამართალისა საშჯელითა განიხილნენ ურთიერთას, რაჲთა არა იჴუმიოს ძემან მეფისამან მიმძლავრებაჲ და არცა შურისათჳს ჯობნისა.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ მისცეს აღთქუმაჲ ამის ჯერისათჳს, იწყეს კერპთმსახურთა მათ და თქუეს, რამეთუ არა ჯერ-არს პირველ კითხვაჲ, გარნა მეძიებელისათჳს საქმესა, რომელსა ეძიებს.
და	ბალ.ვრც	და ჩუენ არა გკითხოთ. [....] გაუწყოთ ჩუენ, რომელთა ზედა ვდგათ [...] რამეთუ (ვჰმონებთ) კერპ[თა ოქროჲსათა] და ვეცხლისათა და გამოხატულთა ქვისათა და ძელისათა, არამედ გჳთხრათ ჩუენ: ვინ არს, რომელსა თქუენ ჰმონებთ?
და	ბალ.ვრც	მიუგეს მონაზონთა მათ, მონათა ქრისტე ღმრთისათა, და ჰრქუეს: ჩუენ ვჰმონებთ ღმერთსა ცხოველსა, რომელმან დაგუბადნა, და დაჰბადა ოქროჲ და ვეცხლი, ქვანი და ძელნი, რომლისაჲ იცით სახელი მისი,
და	ბალ.ვრც	და ვერ უვარ-ჰყო[ფ]თ უფლებასა მისსა, და იგი თავადი არს უდიდეს ყოველთა, და არავინ შემძლებელ არს მიწუთომად ღმრთეებისა მისისა, თუმცა ვინ გამოთქუა სიტყჳთა, გინა თუ იხილა თუალითა.
და	ბალ.ვრც	მან დაგუბადნა და მოგუცა მეცნიერებაჲ მისი, ნებათა მისთა ვიქმთ მსგავსად ძალისა ჩუენისა, და რომელი არა ჰნებავს, მას დაუტეობთ.
და	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ სთქუათ, ვითარმედ არა მათ დაგუბადნეს, არცა რაჲ გუამცნეს და ვერცა შემძლებელ არიან დაბადებად რაჲსამე,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ არა ჰხედვენ, არცა ესმის, არცა ჴმობენ ჴორჴითა მათითა, არღარაჲ სიტყუაჲ გაქუს მოგებად ჩუენდა მონებისათჳს ურგებთა და უსულოთა, რომელნი ვერ შემძლებელ არიან რგებად გინა თუ ვნებად.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმა ესე კერპთ მსახურთა მათ, მოეკუეთნეს ენანი მათნი, რამეთუ არღარაჲ აქუნდა სიტყუაჲ, რაჲმცა მიუგეს ორსავე პირსა ზედა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ, უკუეთუ თქუან, ვითარმედ კერპთა მათთა დაჰბადნეს იგინი და მათ ასწავეს, რაჲ-იგი ჯერ-არს ყოფად მათთჳს, ცხად იყო მათ ზედა მტყუვარობაჲ, სამართლით დაესაჯებ[ოდა] სიბრძნისა სიტყჳთა.
და	ბალ.ვრც	და უკუეთუ [თქუან, ვითარმედ] უძლურ არიან და ვერ ჴელ-ეწიფ[ების] დაბადებად და რგებად, გინათუ ვნებად, იძლივნენ სამართლისა მშჯავრითა და მიედგას მათ ზედა საქმე ჯობნისაჲ.
და	ბალ.ვრც	და ვითარ ვერარაჲ პოვეს ღონე, რომელიმცა შემწე იყვეს, მაშინ შეიწყნარეს უმეტესობაჲ შჯულისაჲ და აღსაარებაჲ ქრისტეს ღმრთისაჲ ყოველსა ზედა წესსა ამის სოფლისასა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ კეთილად სლვასაცა შინა იოდასაფისსა და გარდარეულსა მისსა სიმდაბლესა და მოწყალებასა შინა მისსა მრავალი მადლი იხილეს, რამეთუ დიდი მშჳდობაჲ და სიხარული იყო სამეფოსა შინა მის მიერ.
და	ბალ.ვრც	მიუგეს და ჰრქუეს კერპთ მსახურთა მათ: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს მშჯავრი შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა და მეფისა ჩუენისაჲთა, და სისხლნი, რომელნი დავსთხიენით უმეცრებითა [...].
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა შეხჳდეთ შჯულსა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ[ჲს] ქრისტესსა, მის თანავე შეხჳდეთ მშჳდობასა და სიხარულსა, რამეთუ ღმერთი მშჳდობისა და სიყუარულისაჲ არს და არა თუ მანკიერებისა და შურის-გებისაჲ.
და	ბალ.ვრც	მაშინ მოიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა და აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან მისმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ შჯულსა იოდასაფისსა.
და	ბალ.ვრც	და შეიწყნარეს წმიდაჲ ნათლის-ღებაჲ მათი სახელითა მამისაჲთა, ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა.
და	ბალ.ვრც	60. და მიწერეს წიგნი ძისა მეფისა აღსაარებისა და სარწმუნოებისათჳს მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა ერთობით მეფემან და ყოველმან ერმან.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა მიიწინეს მოციქულნი იოდასაფისა, და ეუწყა ბრძანებაჲ მეფისაჲ და ყოვლისა ერისაჲ, მაშინ აღივსო უმეტესითა სიხარულითა და აღდგა და აღიპყრნა ჴელნი ზეცად მიმართ და შეწირა მადლობაჲ ქრისტეს მიმართ, რომელმან ყვის ნებაჲ მოშიშთა მისთაჲ.
და	ბალ.ვრც	და წინა-უყო მოციქულთა მათ პატივი და ნიჭი დიდი და ადრე განუტევნა.
და	ბალ.ვრც	და მიწერა წიგნი მამისა თჳსისა ესრე სახედ: დიდსა და მორწმუნესა მეფესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ გიკითხავ!
და	ბალ.ვრც	პირველად ვჰმადლობ ქრისტესა, ძესა ღმრთისასა, რომელი განკაცნა კაცთა ცხორებისათჳს და გჳჴსნა მონებისაგან და საცთურისა კერპთაჲსა და მოგჳყიდნა უბიწოჲთა მით და პატიოსნითა სისხლითა თჳსითა, რომელი ჯუარსა ზედა გარდამოადინა;
და	ბალ.ვრც	ვაქებ და ვადიდებ სახიერებასა მისსა, რომელმან წყალობით მომხედნა და არა ჴუებულ მყო საწადელისაგან ჩემისა და ღირს მყო ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა,
და	ბალ.ვრც	რამეთუ აწღა იქმენ შენ მეფედ, ხოლო პირველ ამისა არცა თუ იყავ მონა შეწყნარებულ, და მერმე, რამეთუ დიდ არიან მადლნი შენნი ჩემ თანა და მე ვერ შემძლებელ ვარ ჯეროვნად მადლისა მიცემად შენდა ყოვლისავეთჳს, რომელი ჰყავ ჩემ თანა.
და	ბალ.ვრც	არამედ უფროჲს და უდიდეს დღეს ახარე სულსა ჩემსა: ყოველი, რომელი-იგი მომეც, ვითარცა არარაჲ იყო წინაშე თუალთა ჩემთა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო აწ ცნობითა შენითა ჭეშმარიტებისაჲთა წმიდაჲ სამებაჲ იდიდების და აღსაარებითა შენითა შჯული მისი განბრწყინდების, და აწ სრულიად განადიდე ყოფაჲ შენი ჩემ თანა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო ესე უწყი, რამეთუ არავინ განეშორის მეგობარი თჳსი და არამცა აქუნდა ბრძოლაჲ ჩუეულებისაჲ მისა მიმართ და საეჭუელცა არნ მიქცევად მისა, უკუეთუ არა პირველად მიზეზი იგი მიდრეკისა მისისაჲ აღმოჰფხურის.
და	ბალ.ვრც	და აწ ამით საცნაურ არს ჭეშმარიტებაჲ სიტყუათა შენთაჲ და განწმედაჲ გულისა შენისაჲ ღმრთისა მიმართ, რომლითა ჩუენ თანა მსახურებასა ღმრთისასა და ლოცვისა მოდგამობასა მოხჳდე,
და	ბალ.ვრც	რაჲთა დაარღჳნე საკერპონი და დასწუნე კერპნი ცეცხლითა ღმრთისათჳს, რაჲთა მიეგოს მისაგებელი მათი, რომელ მათ მოაგეს ერთა ურიცხუთა.
და	ბალ.ვრც	და დაწუვითა მათითა დაეგო ღმერთსა, ვითარცა-იგი პირველ დაწუვითა წმიდათაჲთა განუდეგ ღმერთსა.
და	ბალ.ვრც	და რაჟამს ჰყო ესე, მაშინ დაჰჴსნა შუვა კედელი ზღუდისაჲ მის მტერობაჲ და ჭეშმარიტი და უქცეველი ნუგეშინის-ცემაჲ მოიღო ღმრთისაგან ცხოველისა და ჩუენ მონათა მისთაგან.
და	ბალ.ვრც	და ვითარცა მიიწია მეფისა წიგნი ესე და აღმოიკითხეს, მაშინ აღდგეს თჳთ მეფე და ყოველი ერი მისი მის თანა და იწყეს დარღუევად და დაწუვად კერპთა და ტაძართა საკერპოთა, ვიდრემდე არღა(რ)ა საცნაურ იყო ადგილიცა მათი.
და	ბალ.ვრც	და ამისა შემდგომად წარვიდა მეფე და ყოველი ერი მისი სამეფოდ იოდასაფისა, ძისა თჳსისა, და ყოველი იგი სუფევაჲ მისცა მას, გარნა თედმა მძოვარი, რომელი იტანჯებოდა ორითავე ცხორებითა, არა მოიქცა მას ჟამსა.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმა, ვითარმედ მეფე და ყოველი ერი მისი მივალს მისა, აღდგა და მიეგება სიხარულითა დიდითა, და დავარდა წინაშე მისსა იგი და ყოველი სიმრავლე ქრისტეს მორწმუნეთაჲ, რომელნი-იგი მიეგებვოდეს მის თანა მეფესა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ მეფე იგი დიდითა სურვილითა მოეხჳა ქედსა იოდასაფისსა და ტირილითა ამბორს-უყოფდამას.
და	ბალ.ვრც	და მიიყვანა იოდასაფ მამაჲ თჳსი დიდითა და გარდარეულითა პატივითა და ყოველი იგი დიდებაჲ მისი წინა-უყო მას, რომელსაცა იგი არა იჴუმევდა.
და	ბალ.ვრც	და იყო სიხარული დიდი ყოვლისა ერისაჲ, და აღებაჲ მძლავრობისაჲ მათგან სამეუფოსა შინა მამისა მისისასა.
და	ბალ.ვრც	და მრავალნი მოიქცეოდეს და აღიარებდეს შჯულსა მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესსა და აღსაარებასა იოდასაფისსა.
და	ბალ.ვრც	და განმრავლდებოდა და განძლიერდებოდა ქადაგებაჲ მათ შორის, ვიდრემდის განმრავლდეს და განძლიერდეს მუნ შინა უფროჲს ყოველთა უღმრთოთა.
და	ბალ.ვრც	მაშინ იწყო მოუძლურებად საქმემან მამისა მისისამან და იქცეს გულნი კაცთანი მისგან, და კადნიერ იქმნებოდეს წინა-აღდგომად მისა.
და	ბალ.ვრც	და შეურაცხ-ჰყოფდეს მრავალსა ზედა ბრძანებასა მისსა, და მოიჴსენებდეს უწესოებით სლვასა მისსა მათ შორის და მძლავრობათა და ბოროტის ჩუენებათა მათ ზედა.
და	ბალ.ვრც	და განეცხადებოდა შეურაცხებაჲ ერისაგან დღითი-დღე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ გულნი კაცთანი მიქცეულ არიან ძისა მისისა კერ[ძო], და შეეშინა,
და	ბალ.ვრც	ნუუკუე შფოთიცა აღუდგეს და მოკლას ვინმე და დაიპყრას მეფობაჲ მისი და დიდი შიში და ურვაჲ დაეცა მის ზედა ამის ჯერისათჳს, და არა ხოლო მას ოდენ, არამედ ყოველნი რომელნი იყვნეს წარჩინებულნი და თანამზრახვალნი მისნი.
და	ბალ.ვრც	და დიდსა მწუხარებასა და იწროებასა შევარდეს ამის ჯერისათჳს.
და	ბალ.ვრც	მაშინ მიწერა აბენესე მეფემან ძისა თჳსისა იოდასაფისა საქმისა ამისთჳს და გა(ნა)ცხადა ყოველი, რომლისათჳს იურვოდა და ჰკითხა, რაჲ-ძი ჯერ-არს ყოფად.
და	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ მიუწერა ესრეთ: უწყებულ იყავ, მეფე, რამეთუ არარაჲ წარსდევნის შიშსა და იოტებს იჭუსა გულისაგან მეფეთაჲსაჲ, ვითარცა მშჯავრი სამართალი ერისა მიმართ და კეთილად განგებაჲ მოწყალებით საქმეთა მათთაჲ,
და	ბალ.ვრც	და არარაჲ უფრო მო[მ]ხ[დ]ელ არს ურვათა და განმრყუნელ ცხორებისა და მომპოვნებელ ბოროტთა იჭუთა ერისა მიმართ, ვითარცა უჯეროჲ თუ კუალი ჩნდეს მეფისაჲ ერსა შორის,
და	ბალ.ვრც	აწ იხილე ვინაჲ-ძი შეგიჴდა შიში და იჭჳ, ანუ სადაჲთ გაქუს ნუგეშინის-ცემაჲ და იმედი.
და	ბალ.ვრც	ხოლო მე ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ არა არს მიზეზი შიშისა და იჭჳსაჲ, გა[რ]ნა კუალისაგან ბოროტისა, რომელი უკუანა შეუდგს.
და	ბალ.ვრც	და არა არს ადგილი ნუგეშინის საცემელი და საიმედო შენთჳს, გარნა კეთილი თუ რაჲ გი[თესავს].
და	ბალ.ვრც	აწ დაუტევე მომატყუებელი შიშისაჲ და მოიპოვე მომპოვნებელი მშჳდობისაჲ და მიუსწარ ჭეშმარიტისაგან ზრახვად, ნუუკუე მიგისწრან მტერთა შენთა კეთილსა ზედა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ ცხორებაჲ იგი პირველი არა შეგირაცხია ცხორებად, თანა-გაც, რაჲთა სიკუდილიცა იგი მომავალი არა შეჰრაცხო სიკუდილად და არცა ბოროტად გიჩნდეს.
და	ბალ.ვრც	ეგრეთვე არიან საქმენი ამის სოფლისანი, რამეთუ შეკრებაჲ საცნაურსა ზედა მის[ს]ა კმა არს უცნაურსა ზედა მისსა, რომელი იქმოდის კეთილსა, რაჲ-იგი ცნა, და დაუტეოს ბოროტი, რაჲ-იგი ცნას.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ეგრეთ არს, არამედ არა ჯერ-არს იჭჳ პირველისა მისთჳს, რომელი ესწაოს კაცსა, არამედ იღუაწოს აღებად მსგავსისაჲ მის პირველითა მით სწავლულებითა, სახითა და შეტყუებითა გონებისაჲთა.
და	ბალ.ვრც	ჰრქუა იოდასაფ: მიიღე ჩემგან სამოსელი მოყუასთა შენთათჳს და განუყავ მათ.
და	რაბლე	საქმეში ხელი არ მომეცაროსო, აურაცხელ კრიალოსანსა მოიმარჯვებდა, მოაჯდებოდა თავიანთ ბებერ ჯორსა, რომელიცა ცხრა დიდხელმწიფისა კარზედ იყო ნამსახური, და წავიდოდა, ჯიჯღვინითა და თავისა კანტურითა გასწევდა მახეში გაბმული კურდღლისა ამოსაყვანად.
და	რაბლე	ამისა უკან იგი უნდომანდოდ ჩაუჯდებოდა გაკვეთილთ და უწინარესად ლოცვასა მოჰყვებოდა.
და	რაბლე	ხინჯსაც უპოვნი, მსაჯული იყავ, ოღონდ, უწყოდე, გულით გაცინებს და გაგიქარვებს ჭმუნვას აწინდელს, ყურთ არ დაგიღლის ფიცით და მტკიცით.
და	რაბლე	სახელმორჭმულნო მემთვრალენო და ღირსად პატივცემულნო ცუდჭირშეყრილნო (რამეთუ თქვენდა ძღვნად და არა ვინმე სხვისად დამიწერია წიგნი ჩემი),
და	რაბლე	ზედ სუყველასა ათასნაირი ხიბალიკი, ესე იგი საცინარი და საამოვნო რამ ეხატა: ჰაი ჰარპიაო, სატირიო, ჰაი დალაგმული ღერღეტიო, რქიანი კურდღელიო, ჰაი პალნიანი იხვიო, ფრთიანი ვაციო, ჰაი უღელდადგმული ირემიო,
და	რაბლე	სამაგიეროდ ამა კიდობანაკთა შიგან დია ჩინებულ სუნელ-საკურნებელთ ინახავდნენ, სახელდობრ კი: მექურ ბალზამსა, ამბრსა, ამომსა, მუშკსა, ციბეტსა, სპეკალთ ნაფხვენ-ნუფხვენსა და მისთანათა.
და	რაბლე	ალკიბიადეს თქმითა, ამნაირი იყო სოკრატეცა: თურომ მარტო თვალტანად მიაქცევდით ყურადღებასა და ნაქვთად შეაფასებდით, ერთ ჭიან ტყემლადაც არა ღირდა ‒ ისეთი პირნასი ვინმე იყო და ისე სასაცილოდ იქცეოდა.
და	რაბლე	ჩაკუჭკუჭება გულიანი უყვარდა, ღვინოსა პირზევით არ იცილებდა, მიწყივ ვიღაცას აქიაქებდა, ბასრავდა და ამა თავსაცილში თავის ღვთაებრივსა სიბრძნესა მალავდა.
და	რაბლე	მაგრამ აბა, მოდით, ახადეთ კიდობანაკსა ამასა ‒ შიგნიშიგან უცილოდ მოიხილავთ საკვირველსა და აუწონელსა საკაზმ-სანელებელსა: აზრისა სიმკვირცხლესა ზებუნებურსა, სათნოებასა საოცებელსა, სიმამაცესა უდრეკსა, სიფხიზლესა სახელდაუდებელსა,
და	რაბლე	მაინც რა იაზრეთ, რას უკაკუნებს ეს წინასიტყვა და პირველსათქმელი ჩემი?
და	რაბლე	რას უკაკუნებს და, ეხლავ ჩაგიწიგნავთ ჩემთა კეთილთა მოწაფეთ და სხვა ოხერ-მამაძაღლთ.
და	რაბლე	სხვარიგად თუ ვიტყვი, მხოლოდ გარეგნულ ნიშანსა რასმე (ანუ აბრასა) უყურებთ, არსსა არა სწვდებით საქმისასა და ეგრევე ჩვეულებითად იცინით და ილხენთ.
და	რაბლე	მაშ, აბა გადაშალეთ წიგნი ჩემი და გულისხმაჰყავით წაკითხული.
და	რაბლე	აი მაშინ, ალბათ, ჩახვდებით, აქ სულ სხვა რამ სანელებელი ყოფილა, ვინემ კიდობანაკი გვეპირებოდაო, და არცა ისე უსაზმნო საგანთ დაინახავთ, ვაითუ ვისმე სათაურისა წაკითხვისას რომ გეგონათ.
და	რაბლე	და თუკი გინახავთ, ალბათ, შეამჩნევდით კიდეცა, რარიგ დაჰღრინავს, რარიგ დაჰკანკალებს, რარიგ უპყრია, რარიგ ფრთხილად ჰკიდებს პირსა, რა გემრიელადა ძგნარავს და ხრავს, რა გულდაგულ სწუწნის იმ ძვალსა.
და	რაბლე	თუმცა ის ერთი ბეწო სხვა ბევრადბევრ რამეზედ უტკბილესია, რამეთუ, გალენოსის თქმისა არ იყოს (Facu. natural,. III წგნ. და De usu parti, XI წგნ.), ტვინი უებარი რამ საზრდელია ბუნებისაგან ბოძებული.
და	რაბლე	ზემორეხსენებულ ძაღლსავითა თქვენცა ბრძნულად უნდა მოიქცეთ, რათა ალღო აართვათ, გემო გაუგოთ და ფასი დასდოთ ამა ჩინებულ, მაწიერ წიგნთა, დასატანებელსა ისრისა უმალესად უნდა დაეტანოთ და შესაბმელსა თავდათავ უნდა შეებათ.
და	რაბლე	შემდგომად ბეჯითი კითხვისა და გრძელჟამიერი განსჯისა ადექით და გამოხარით ძვალი ესე, გამოსწოვეთ ტვინისა სუბსტანცია, ანუ რასაცა ამა პითაგორული სიმბოლოთი ვგულისხმობ,
და	რაბლე	და სრულიად დარწმუნებული ბრძანდებოდეთ, რომა ესეთნაირი კითხვა კიდევ უფრორე ქველსა შეგქმნით და ჭკუაში ჩაგაგდებთ,
და	რაბლე	რამეთუ წიგნსა ჩემსა შიგან ჰპოვებთ ერთობ უჩვეულო აზრსა და ოდენ რჩეულთათვისა მისაწვდომელ უცხო რამ სწავლასა,
და	რაბლე	რომელიცა მრავალსა საიდუმლოსა გაზიარებთ დაუჯერებელსა და მრავალსავე დაფარულ საქმესა შესაზარსა, რელიგიას რომ ეხება ჩვენსასა, აგრეთვე პოლიტიკასა და სახლოსნობასა.
და	რაბლე	თქვენ რა, მართლა ხომ არა გჯერათ, რომ ილიადასა და ოდისეას გამოთქმის ჟამსა ჰომეროსი სულ იმ ალეგორიათა ფიქრში იყო, რაიცა პლუტარქემ, ჰერაკლიდე პონტოელმა, ევსტათიმ, კორნუტუსმა მიაწერეს და რაიცა მერმე ამათვე ამოარიდა პოლიციანომ?
და	რაბლე	და თუკი სხვარიგადა სჯით, კაცმა რომ თქვას, ვითომ რატომ ესრეთვე არ უნდა შეხედოთ ჩემგან შეთხზულ გამორჩეულ და სამხიარულო ამბავთაც, თუმცა, როს ვთხზავდი, ამაზედ
და	რაბლე	იმოდენსავე ვფიქრობდი, რაოდენიცა თქვენ გიფიქრიათ, და თქვენ კი, უკეთუ ჩაღლევაზედ მიდგა საქმე, დავიჯერო, ჩემდენსა ვერ ჩაღლევთ?
და	რაბლე	ჯერ არს გამოტეხილადა თქმა, რომ ამა იგავმიუწვდომელი წიგნისა შეთხზვასა სწორედ ის ხანი და ჟამი მოვანდომე, რა ხანიცა და ჟამიცა ჯან-ღონისა შესანარჩუნებლადა, ანუ ჭამაზედ და სმაზედ დამეხარჯა.
და	რაბლე	დრო-ჟამი ესე პირდაპირ მისწრებაა ეგზომ დიდ-დიდ ამბავთა და არცთუ მცირე საქმეთა აღსაწერად, რაც უკვე მშვენივრად ესმოდათ ჯერ იყო და ჰომეროსსა, მისაბაძველსა ყოველთა ფილოლოგოსთათვისა,
და	რაბლე	წართქვა, თორემ სუნი ღვინისა უფრორე დამათრობელი, დამატკბობელი, გამათბობელი, გამართობელი და ამო არ არის, ვინემ სუნი ზეთისა!
და	რაბლე	თქვენ კი ადექით და ჩემი სიტყვა-პასუხი და ნაქმნარი სულ კარგი და კარგი აზრით გაიგეთ, პატივი ეცით ახაჭოებულსა ტვინსა ჩემსა, რამეთუ ამ ნაირ-ნაირი შესაქცევარი ამბითა გართობთ, და შეძლებისამებრ ესდენ მხიარულ გუნებაზედ მამყოფეთ.
და	რაბლე	მაშ, გაერთეთ, გენაცვალოთ ჩემი თავი, გართობა ჯანსაც უხდება და ჭაჭებსაცა, აბულბულეთ წიგნი ესე, იღიღინეთ და ილხინეთ.
და	რაბლე	I. გარგანტუას მეგვარტომობისა გამო და მოდგმისა სიძველისათვის
და	რაბლე	ვის გარგანტუას მეგვარტომობისა და მოდგმის სიძველისა გაგება სწადს, უნდა დიდ პანტაგრუელისეულ ქრონიკას, ანუ წელთაღწერასა ჩახედოს.
და	რაბლე	იქ დია წვლილად არის ნაამბევი, რარიგ გაჩნდნენ ქვეყნად ბუმბერაზნი და ვითარ წარმოიშვა იმათგან გარგანტუა, მამა პანტაგრუელისა.
და	რაბლე	ნათქვამისა საბუთად პლატონის ფილებოსსა და გორგიას მოვიშველიებ, და აკი ფლაკუსიც ბრძანებს, ზოგ-ზოგსა ნაუბარსაო, ამ ჩემი ნაუბრისა არ იყოს, მალიმალ განმეორება ფრიად საამოვნოსა ხდისო.
და	რაბლე	ღმერთმა ნეტამც ყოველსა კაცსა ესდენ დანამდვილებით აცოდინოს ძვალ-გვარი თვისი და გასაგისი ნოეს კიდობნითა დღესაქამომდე!
და	რაბლე	ბევრად ბევრნი აწინდელნი იმპერატორნი, ხელმწიფენი, დუკა-ჰერცოგნი, თავადნი და მღვდელმთავარნი, ვგონებ, ვიღაც-ვიღაცა მკრეხელთა, ვაჭრუკანათა ანდა მეგოდრეთა ჩამომავალნი არიან,
და	რაბლე	ხოლო სამადლო სახლთა შინა შეყრილ მრავლისუმრავლესთა გლახაკთა და უპოვართა წინაპარნი დიდ-დიდნი ხელმწიფენი და იმპერატორნი იყვნენ,
და	რაბლე	აი, მოგეცეთ ჭამისა მადა, მე მაშინ ჩავღლევდი და მივირთმევდი, თითსაცა არ გავანძრევდი, ჩხირსა არ გადავაბრუნებდი, ყელამდე ავავსებდი ჩემთა მოყვარე-მეგობართ და ყოველსა პირწყლიანსა და განსწავლულსა კაცსა.
და	რაბლე	გარნა თავსა იმითღა ვინუგეშებ, იმქვეყნად მაინც ჩავიგდებ ტახტსა და, ტყუილია, სხვა ჩემებრ დიდი ხელმწიფე სადმე მყოფობდეს.
და	რაბლე	მოდით, შეჭირვებისა ჟამსა თქვენცა მოიგონეთ ესეგვარი ანდა უკეთესი რამ გულისა დამაამებელი, და ყელი თუ გიშრებათ, გადაჰკარით, ღმერთმა შეგარგოთ.
და	რაბლე	მიწისა მთხრელთ ლამიან არხთ აწმენდინებდა, და იბედივ ისინი ერთ უზარმაზარსა აკლდამასა წააწყდნენ, თხარეს, ატრიალეს ბარ-ნიჩაბნი, მაგრამ იმსიგრძე იყო, ბოლო ვერა და ვერ მიუკვლიეს ‒ ნაგებ-ნაშენი სადღაც მდინარე ვიენის ჯებირთ იქით იკარგებოდა.
და	რაბლე	ბევრი უარეს თუ ცოტა უარეს, ბოლოს ადგნენ და ზედ იმ ადგილას შეტეხეს, სად სასმისი იყო გამოსახული და გარშემო კი ეტრუსკულ ასოთა დასხმითა ეწერა: Hic bibitur.
და	რაბლე	მეც მოვივარგე სათვალე, მოვიმარჯვე ხერხი წარხოცილ ასოთა აღმოკითხვისა, არისტოტელე რო გვასწავლის, და ყოველივე გავარჩიე, რასაცა თავად ირწმუნებთ, უკეთუ უმალ ხელსა მიჰყოფთ პანტაგრუელობასა, ანუ ჭაჭანურისა წრუპვასა და პანტაგრუელისა საზარო ამბავთა კითხვასა.
და	რაბლე	წერილისა თავი მღილთა და სხვათა და სხვათა ქვემგოგველ მავნებელ სულდგმულთ წაეღრღნათ.
და	რაბლე	...ალხმა რა თვალი მოატანა ჰაერში ჯაბანს, ...უყველა ორე და ქვაფორე დაავსო ზეთით.
და	რაბლე	...უა შარაზედ გამომდგარა ბებერი ერთი და გაიძახის: „დაიჭიროთ, ისა სჯობია, კიბე შეუდგით ან არადა ესროლეთ კეტი, წურწურით გასდის, ჩასვრილია, ნეხვის გობია“.
და	რაბლე	ჩანს, უწმინდურმა მოგაღორათ, ჭკუა დაგტყუათ, რამეთუ ავად ამოსვრილხართ მახვრალნი მწვირით და ბოროტეულს დაუხურავს ნოქრის ბარტყულა“.
და	რაბლე	და მაშინ ერთი ჩაიკითხეს ბოლომდე კარი, რომელს არ აკლდა აზრთა სიღრმე, ვით რქანი ქოლიკს, და მან იყვირა: შემომხსენით ტიალი კრკალი, თავი გამისკდა, გამეყინა, წამერთვა გონი“.
და	რაბლე	უეცრად იქავ მოიხილა მცირე რამ ბოლი და სუნი ეცა შემოდგმული ცეცხლზედ თალგამის, რა დასთბა, ფრიად გაიხარა მოსულმა შორით, რაკი უგუნურთ პირთა უდევთ კვალად ლაგამი.
და	რაბლე	მერმე ნაპრალი გაიხსენეს წმინდა პატრიკის, გიბრალტარისა და სხვაც ბევრი ახსენეს ხვრელი, ბრალი ეძებეს დედამიწის ამა სატკივრის და გამთელება ხვრეტილთაგან დაასკვნეს ხმელის.
და	რაბლე	და თითქოს ქარმა გადმოაგდო, ჰერაკლე უმალ გაჩნდა ლიბიით, ცოცხლად გაბდღვნა, აჩხავლა ყვავი.
და	რაბლე	მაშ, ზედ შემახმეს, ნურც მქონია ამიერ მკლავი, თავად ეშმაკი დამემოყვროს, გამიხდეს სვინად, თუ გველ-ბაყაყით არ აგავსოთ, არ დაგცეთ ზვავი და ნართიანად საჩეჩელთან არ დაგსხათ შინა“.
და	რაბლე	ციკლოპის ქვისლი ძველმა ბოღმამ რა გაახელა, მოსრა ყოველნი და უკლისად გაგზავნა ცაში.
და	რაბლე	იუპიტერის მოევლინათ არწივი უცებ, ნაძლევს დავდებო, მიმოავლო მიდამოს მზერა და სამოთხისა შემუსვრილი ეჩვენა ფუძე, რაჟამს გარშემო მოიხილა სიბილწის კერა.
და	რაბლე	და მეთევზენი სად ქაშაყით ვაჭრობენ ველად, იქით გაიჭრა, მოინატრა ცეცხლი ციური, ვით მასორეტნი ქადაგებდნენ ოდესმე ძველად, ლაჟვარდში ნახა მეუფება მარადიული.
და	რაბლე	პირობა დადეს, გარიგების იმძლავრა ნიჭმა, ბორგნეულ ატას შეუტიეს, შეჰკადრეს ბაყი, და დედაბერი, რომელიცა ჰყიდიდა წიწმატს, პენთესილეას მიამგვანა სუყველამ სახით.
და	რაბლე	მისცვივდნენ საწყალს და დასჭყივლეს: ახია, ახი!
და	რაბლე	აწ არც იფიქრო, თვალად ნასო, კვალად არამი, შენა ხარ, ვინცა რომაელნი ეშმაკის მახით აცდუნე ფიცხლივ და წარსტაცე ტყავის ალამი!“
და	რაბლე	თუ პროზერპინას წაართმევდა ორ კვერცხსა ძალად, პირიანობა უსაცილოდ დია არგებდა, არადა მთის წვერს დააკრავდნენ ზოგ-ზოგთა დარად და ქვეშ კი კუნელს დაუგებდნენ ტურფა საგებლად.
და	რაბლე	ოდეს თხუთმეტი თვე გამოხდა, იჩქითად მზისით გამოჩნდა კაცი, კართაგენი რომელმან სძლია, სამკვიდრებელი მოითხოვა, ქონება თვისი, სიტყვას უბნობდა კანონიერს, ნაღდსა და გზიანს, არცარვის ცუდსა უპირებდა, არცარვის ზიანს,
და	რაბლე	თანახმა იყო გაყოფისა თანაბრად, სწორად, ვით მებარგულნი შუადღისას იყოფენ წვნიანს და რარიგ წუღის ლიანდაგი ლიანდაგს შორავს.
და	რაბლე	მაგრამ ერთხელაც არნახული დადგება ხანა და ქვეყნად დედის არ შერჩება ხორციელს ხსენი, ყარყუმის ბეწვქვეშ აუტყდება ხელმწიფეს ფხანა, სირცხვილეულთა საშინელი დაალპობს სენი.
და	რაბლე	ვინცავინ სოფლად ცოდვის შვილი ვიდოდა კრული და ვინცა გუშინ უბედობამ ატარა რღვნაში, თავს დაადგება შარავანდის სხივთაგან წნული, თავისუფლებას მიანიჭებს მეუფის რაში.
და	რაბლე	და გაგრძელდება ჟამი ესე, სანამდის მარსი ჯაჭვით აბია და არ ძალუძს არცვისი ვნება.
და	რაბლე	არა და არა, არ მოიკლო ლხინი და შვება, სულ იღიღინე, მეგობარო, მწუხარე ნუ ხარ, დედისა მუცლით გაჩენილი სუყველა კვდება, დაბრუნებული ჯერეთ არვინ უნახავთ უკან.
და	რაბლე	მუსუს მეზარეს აღარავინ შერაცხავს მეფედ და დამქაშობა დაუჯდება თანამდგომს ძვირად, სატევარს ვინმე თუ აართმევს თავისდა წილად, იცოცხლე, არცა ხერხი გვინდა, არცაღა ფანდი, მაშინ ხელდახელ მივიყვანდით სიკვდილის პირას და ერთი თოკით შეიკვროდა სუყველას დარდი.
და	რაბლე	გრანგუზიე ერთსა დროსა დიდი დარდიმანდი ვინმე იყო, იმჟამინდელ ადათ-წესისამებრ უსაცილოდ ძირამდე სვამდა და ზედ მარილიანსა რასმე აყოლებდა.
და	რაბლე	ამად მიწყივ შაშხსა ქვეყნისასა ინახავდა, მაინცურსაცა და ბაიონურსაცა, არცა ბოლში გამოყვანილსა ხარისა ენასა გამოილევდა, საზამთროდ უზღვავსა ინაგრებდა ძეხვეულსა და მარილში ჩადებულსა ძროხისა ხორცსა თავის მდოგვიანად.
და	რაბლე	იმა დღიდან მოკიდებული ისინი მალიმალ ორზურგა ხვადაგად გადაიქცეოდნენ ხოლმე, ეხახუნებოდნენ, ეფშვნიტ-ექლიშებოდნენ ერთმანეთსა, და არ გასულა ჟამი მრავალი, გარგამელამ მუცლად იღო, თერთმეტი თვე მიდგომილმა იარა და წიაღითა ატარა კოხტა ბიჭი.
და	რაბლე	ამავე მიზეზითა იყო, იუპიტერმა ორი დღე-ღამის ოდენი რომ გახადა ალკმენესთან გატარებული ერთი ღამე, რადგან სხვაგვარად ვერ გამოსჭედავდა ჰერკულესსა, ურჩხულთაგან და მტარვალთაგან ქვეყნიერებისა დამხსნელსა.
და	რაბლე	და ბევრიცა სხვა დამთხვეული, რომელთა სათვალავი დია გამრავლდებოდა, უკეთუ სჯულისა მეცნიერთაც დავუმატებდით: ff. De suis et legit., I. Intestato § 13, აგრეთვე: Autent... De restitut. et ea que parit in undecimo mense.
და	რაბლე	ამისა თაობაზედ ერთი მამაძაღლური კანონიც შეითითხნა: Gallus ff. De lib. et posthu et I. septimo ff. De stat. homin, და კიდევ ზოგ-ზოგ სხვა კანონსაც მოვიშველიებდი, ოღონდ ჯერხნობით რაღაც გული არ მიშვებს.
და	რაბლე	მისმინეთ აჯა, ნუ დამზარდებით, კეთილნო ნაბოზარნო, და უკეთუ სადმე ქვრივ დიაცთა გადაეყრებით, ვისი გულისთვისაც ხვანჯრისა გახსნა ღირდეს, ჯერეთ თავად გაიხსნიდეთ და მერმე მეც მომგვრიდეთ.
და	რაბლე	მესამე თვეზედ რომც ისამსეოს, ბავშვი მაინც გამოტირებულ მამისად ჩაითვლება, და ქვრივი დიაცი რაკი ერთხელ მუცლად იღებს, გათავდა, მერე გზა უკვე ხსნილია!
და	რაბლე	ვითარცა მეხომალდეთ იციან ‒ წინ-წინ დაგმანავენ ხომალდსა, კარგა მაგრად დაუდებენ და იალქანს მას უკან აუშვებენ.
და	რაბლე	და უკეთუ ეშმაკი მუცელქმნილსა დიაცსა არ გადაგყრის კაცსა, ჯერ არს, რომ სარგილი ადგილსა მოარგო და კრინტი არ დასძრა არცსად.
და	რაბლე	[დიგესტები] საკუთართა და სჯულთ [იერთათვის], კა[ნონი] „უანდერძოდ გადაგებულთათვის“ (ლათ.).
და	რაბლე	ნოველები [უფლებათა კვალად მინიჭები]სათვის და აგრეთვე მეთერთმეტე თვეზედ გაჩენისათვის (ლათ.)
და	რაბლე	გალუსი [დიგესტები], შვილთათვის და სიკვდილი[სა შემდგომ დარჩენილ მემკვიდრეთათვის] და [დიგესტები], ადამიანის ქონებისათვის კა[ნონი] „მეშვიდე [თვეზედ]“ (ლათ.)
და	რაბლე	ქვემოთ ყოველივესა წვლილად გაუწყებთ, რაგვარ მოიყარა მუხლი გარგამელამ, და უკეთუ არ ირწმუნებთ, უკანტანიმც გადმოგბრუნებიათ!
და	რაბლე	კუარო ბაგეზედ და გიმოზედ ნასუქი ხვასტაგია.
და	რაბლე	ესერიგად დაკლეს სამას სამოცდაშვიდი ათას თოთხმეტი საკლავად გასუქებული უსხი და ყველიერისა სამშაბათს მარილად ჩადება დაასკვნეს,
და	რაბლე	რა არის გაზაფხულზედა ულევად ჰქონოდათ ყაღი, რომ ღვინო მლაშე რამ მისაჭმელითა ესვათ და წყურვილაღძრულთ დრო-ჟამი ნადიმობათა შინა განცხრომაში გაეტარებინათ.
და	რაბლე	საკლავთა შიგანურ-გუჯაბისა, თავად უწყით, მთა დადგა, და თანაცა კიდევ ისეთი გემრიელი იყო, ჭამდნენ და ძღომასა ვერ იკიდებდნენ.
და	რაბლე	ოღონდ ვაი რომ მალიად სუნი შეეპარა, და იმოდენსა გრძელჟამიერ რა შეინახავდა!
და	რაბლე	ბოლოს, გაოხრებასა ისევ ერთბაშად შეჭმა ამჯობინეს და უხმეს ახლომახლო მსახლობელთ.
და	რაბლე	მოვიდნენ, მოჯარდნენ სენეელნი, სეელნი, ლაროშკლერმოელნი, ვოგოდრიელნი, კუდრემონპანსიელნი, ვედისფონელნი და არცა სხვა მეზობელნი დაჰკლებიათ.
და	რაბლე	ყოველნი სულ დარჩეულნი, ტალიკ-ტალიკნი, დოგა-დოგანი, მოლხინენი და დიაცთა კუდში მადევარნი იყვნენ.
და	რაბლე	ზნექველმა გრანგუზიემ დია გაიხარა და ბრძანა, ჭამა ძღომამდისაო და ღვინო თრობამდისაო, თანამწოლსა კი წასჩურჩულა, ნამეტურსა ნუ იზამ, რამეთუ თვეში ხარ და გუჯაბშიგანი ძნელად მოსანელებელიაო.
და	რაბლე	მერმე ისიც უთხრა, ემანდ უწმინდურსა რასმე კბილი არ გაჰკრაო, მაგრამ გარგამელამ არცრა შეისმინა, თექვსმეტი კარგა მოზრდილი კასრი, ორიც მომცრო კოდი და ექვსი ხალანი შიგნეული ეგრევე შექანქლა.
და	რაბლე	შექანქლა და, მოგეცათ ლხენა, იმას მუცელი დაადგა!
და	რაბლე	და ქეიფ-ხადილსა როს მორჩნენ, სოსეს მიაშურეს, ტკბილად ააჟღერეს ფლაჟოლეტი, გაბერეს სტვირისა გუდა და აბიბინებულ მოლსა ზედა იმისთანა ცეკვა-თამაში გაახურეს, ასი თვალიც ცოტა იყო საცქერლადა.
და	რაბლე	თქმა და სუფრისა გაშლა ერთი იყო.
და	რაბლე	‒ თქვენი არ ვიცი და მე, ცოდვილი, ღმერთმან დამიფაროს მაგისგან.
და	რაბლე	‒ გინა სიკვდილი ყოფილა და გინა უღვინობა, ერთი მაგრა ჩავბუჟბუჟდეთ. მოკლას ხარი თივამა.
და	რაბლე	მკითხველო ჩემო, ავსა და ბოროტს ნუ ეძებ რასმე ამ წიგნსა შიგან, ყველაფერს წვლილად შეიტყობ ბოლოს, უკეთუ მართლად ჩახვდები იგავს.
და	რაბლე	‒ ე ჩემი სათამასუქე ქაღალდნიც რო ჩემსავითა სვამდნენ, აი მაშინ გენახათ სეირი, ნაყლურწნი ასონი, გიყვარდეს, ყირა-ყირა გადავიდოდნენ და სასამართლოსაც ავცდებოდი.
და	რაბლე	‒ ამდენ ღვინოსა დალევა არ უნდა! ‒ რაღა სათითით ხმევა და რაღა ბეღურისა ზიარება!
და	რაბლე	‒ ყოყინიცა რო ისე ვიცოდე, რარიგ ბოყინი ვიცი, მე და ჩემმა მზემან, კარგი ყოყინა ვიქნებოდი.
და	რაბლე	ვისხდეთ დილამდე და ვცალოთ ძირამდე.
და	რაბლე	‒ მე კი გამოვიბრუჟე და თქვენი არ ვიცი.
და	რაბლე	‒ მივუჭახუნოთ და მივუჭახუნოთ! შენი გამარჯვებისა იყოს!
და	რაბლე	‒ Ex hoc in hoc! გადასხმა-გადმოსხმა და მამაძაღლობა ნუ იქნება.
და	რაბლე	‒ მოყუდება და დაცლა ერთი იყოს!
და	რაბლე	მთვრალნი ჯერეთ ისევ ჯაჯღანებდნენ, გარგამელას მუცელმა რომ დაჰგვრიმა, და გრანგუზიე მსწრაფლ ზეწამოიჭრა, ჰგონებდა, ჟამი შობისა დაუდგაო.
და	რაბლე	‒ გითხრობ და დასტურვყოფ კიდეცა, ‒ გულზედ ხელი დაიდო გრანგუზიემ.
და	რაბლე	‒ სახარებისა მოსმენა უფრორე მიყვარს, სულსაც არგია და გულსაცა, ვინემ წმინდა მარგარიტას ცხოვრებისა ანდა სხვა რამ სათნევისა.
და	რაბლე	ტაში შემოჰკარ, და წამერთ შენთანა ვარ.
და	რაბლე	მოცვივდნენ უმალ სრულიად იმა ქვეყნისა დედათმოურავნი, ანუ ამქმელნი ყრმათა, დაუწყეს ტლოყთა შუა სინჯვა, უფათურეს, უტრიალეს და სინჯვა-ფათურში ხელთ დია მქისე ნაგლეჯი მოხვდათ ტყავისა;
და	რაბლე	მთელი უკანა ტანი მოეფხუწა და მოეპრუწა, ტყუილია, გინდ კბილითაც ჩაჰფრენოდით, პირსა მაინც ვერა და ვერ უჩენდით.
და	რაბლე	ის იყო პირი დააღეს, ვაშობინეთო, უნდა ეყვირათ და ყიტაწელი კი შერჩათ: ვითარცა ზემოთ იუწყეთ, სულ იმ შიგანურისა ბევრმა ჭამამ უყო, პირმუცელმიდგმულსა ფაღარათი შეჰყარა და უკან დიდი ნაწლავიცა იმად გამოუვარდა.
და	რაბლე	ადგა მაშინ ერთი უწმინდური დედაბერი, პირველ ჯანაოზად სახელქებული, იმა მხარეში ბარე სამოცი წლის წინათ ბრიზჰაილიდან ჩამოთესლილი, სენ-ჟნუს ახლო რომ არი, და რაღაც საშინლად შემკვრელი რამ წამალი შეასვა.
და	რაბლე	რაღა თავი შეგაბეზროთ, სწორედ ისევე მოხდა, ეშმაკს რომ მოუვიდა, როს წმინდა მარტინის პარაკლისისა ჟამსა ორი მეჭორე დედაკაცისა ნაჭორალი იწერა და მერმე კი ეტრატი კბილითაც ვერ გაშალა.
და	რაბლე	ამა ერთსა უბედურებასა მეორეცა ზედ დაერთო ‒ ჭინთვა-ჭიფხვაში მშობიარესა საშვილოსნოს ძარღვთა შესართავნი დაებერა და ყრმამან შიგ სისხლძარღვში დურთა თავი.
და	რაბლე	კარგა ხანსა აღმა-დაღმა იძვრინა, გაიარა შუასაძგიდსა შიგან და, რაჟამს იქ მიაღწია, სად ხსენებული სისხლძარღვი ორად იტოტვის, ხელმარცხნივ გაუხვია და ყურში გაძვრა.
და	რაბლე	თითქო ქვეყანასა სასმელად უხმობსო, და ძახილი მისი ბიოსიდან ვივარემდე ისმოდა.
და	რაბლე	ნება თქვენია, საშუღარი რა მაქვს, ოღონდ არ დაგავიწყდესთ, წესიერთა და კეთილად განმსჯელთ ყველაკა სჯერათ, რასაცა გაიგონებენ ან წაიკითხავენ.
და	რაბლე	განა თავად სოლომონი არ გვაუწყებს იგავთა წიგნის XIV თავსა შინა: Innocens credit omni verbo და ა. შ.?
და	რაბლე	უფლისათვისა არცრა არს შეუძლებელი და თუ მოინებებდა, დედანი სულ ყურთაგან შობდნენ ყრმათა.
და	რაბლე	მინერვა განა იუპიტერის ტვინსა შიგან არ ჩაისახა და ყურიდან არ გამოუძვრა?
და	რაბლე	ხოლო კასტორი და პოლუქსი რა, ლედას კვერცხითა არ გამოიჩეკნენ?
და	რაბლე	და განცვიფრება და გაკვირვება თქვენ მერე გენახათ, რომ ავმდგარიყავ და ეხლავ ბოლომდისინ ჩამებულბულებინა პლინიუსის ის ერთი წერილი, სად წვლილად არის თქმული ამბავი უჩვეულო და არაბუნებური მშობიარობისა!
და	რაბლე	მაგრამ იმასავით წარამარად ლაპარაკსა ვერ დავიწყებ, აიღეთ, თავად წაიკითხეთ ბუნებისმეტყველება იმისი, VII წიგნის III თავი, და დამეხსენით, გული ნუ გამიწვრილეთ.
და	რაბლე	VII. ვითარ დაარქვეს სახელი გარგანტუას და რარიგ იწყო მან წრუპვა ღვინისა
და	რაბლე	ამისი თქმა იყო, და მეინახენი ერთხმივ აყაყანდნენ, ძველთა ისრაელთა დარად და მაგალითებრ ყრმასა უცილოდ გარგანტუა უნდა დავარქვათ, რამეთუ ძისა გაჩენასა მამა ამა სიტყვითა შეხვდაო.
და	რაბლე	გრანგუზიე თანახმა გაუხდა, დედასაცა ფრიად მოეწონა პირმშოს სახელი, მერმე, ეგების ცოტა დაშოშმინდესო, კარგა ბლომად ნუნუა გადააყლურწეს და მოიღეს ემბაზი, ჩასვეს და დალოცვილი ქრისტიანული წესისამებრ მირონი სცხეს.
და	რაბლე	თუმცაღა ზოგ-ზოგან სკოტელნი მწიგნობარნი იტყვიან, დედა აწოვებდაო, ერთ ჯერზედ ძუძუთაგან ათას ოთხას ორი კასრისა და ცხრა კოჭობი რძისა გამოწველა ძალედვაო,
და	რაბლე	და რა გამოხდა წელიწადი და ათი თვე, ექიმთა რჩევა ჭკუაში დაუჯდათ და ბავშვისა გარეთ გაყვანა იწყეს.
და	რაბლე	შეაბამდნენ აზავერთ კოხტა ოჭიორაში, რომელიცა მავანმა ჟან დენიომ გამართა, ზედ ყრმასა წამოასკუპებდნენ, და დაჰქროდა ისიცა აღმა-დაღმა, გამვლელსა და ჩამვლელსა სუყველას თვალსა სტაცებდა: ღაბუა ბიჭი იყო, ტოტყი, ღაბაბი რატო ორი ცხრა ნაკეცი მაინც არ ეკიდა!
და	რაბლე	დაღათუმცა, მართალი თუ გინდათ, უმიზეზოდ და უსაბაბოდ არცროს პირში წამლად არ ჩაუშვებდა.
და	რაბლე	უკეთუ გააჯავრებდნენ, აწყენინებდნენ რასმე, გამიზეზდებოდა ანდა კრუსუნებდა და ვიშვიშებდა, როს აღარა ესმოდა რა, იჭაჭებოდა და იკვლანჭებოდა, აი მაშინ ეგრევე მოაწაფებინებდნენ, და დაცხრომაც ზედ იყო, კვალად ისევ უწყინარი და ხალისიანი ხდებოდა.
და	რაბლე	ერთმა დედამძუძემ პირისწყლისა ფიცილითა მითხრა, წრუპვა-ყლურწვაში სმასა ისერიგად მიეჩვია, ჩაფი ან ჭაფრუკა თუ გაჟღარუნდა, ტარაბუა ესხმის და აღარცრა ახსოვს, იტყვი, სამოთხისა კარი გაეხსნაო.
და	რაბლე	შესამოსელსა ამასა დიდი დავიდარაბა დასჭირდა, ვინემ გამოსჭრიდნენ და შეჰკერავდნენ შესაბამისად იმჟამინდელი მოდისა.
და	რაბლე	საწმერთულსა, არცა მეტი, არცა ნაკლები, ათას ას ხუთი წყრთა და კიდევ წყრთისა მესამედი თეთრი შალისა ნაჭერი დასჭირდა.
და	რაბლე	ტოტნი სვეტებრ გამოუყვანეს და უკან, ზედ წელთან, აქეთ-იქით ორ-ორი ჩაქი დააყოლეს, რათა ყმაწვილსა თირკმელნი არ ჩაჰხურებოდა.
და	რაბლე	არ დაგავიწყდეთ, ბარე ერთსა და ორსა შეშურდებოდა ლამაზად ჩამოსხმულნი და ტანისა ტოლფარდნი ბარკალნი ყრმა გარგანტუასი.
და	რაბლე	ნიჯგორ-საბიძალსა, ანუ დუქან-საჭუჭუესა თექვსმეტი წყრთა და წყრთისა მეოთხედი მოუნდა იმავ შალის ნაჭრისა, ესე იგი სკლატისა, და ოდრიკალსავითა გამოჭრილი კოხტად იყო ორი ენამინანქრიანი ოქროს მამალი დუგმითა დამაგრებული.
და	რაბლე	იმა ორსავ დუგმაში ორი ფორთოხლისოდენა ზურმუხტისა ქვა ჩაესვათ, ზურმუხტისა ქვა კი, ვითარ ორფევსი De lapidibus და პლინიუსი libro ultimo იტყვიან, დიდად აღძრავს და აქვარკინებს ივ-სარცხვინელსა კაცისასა.
და	რაბლე	და უკეთუ თვალსა შეავლებდით ნაოქროხელარ ოქრონემსულსა და ოქროქსოვილსა, ხალასი ლალ-ანდამატით, ზურმუხტ-ფირუზითა და სპარსული მარგალიტით გაწყობილსა,
და	რაბლე	ბუდე დუქან-საბიძლისა წყრთანახევრითა წინ იყო გამოწეული, და საწმერთულსავითა ამისთვისაც ალაგ-ალაგ ჩაქი დაეყოლებინათ სულ ისევ დატალღებული, ცისფერი დამასკური ჭიჭნაურითა დამშვენებული,
და	რაბლე	საბიძალსა მას უცილოდ იაჯავარ სიუხვისა კოკასა შეადრიდით, ძველთა ხელფურჩთაგან ნაოსტატარსა, რომლისა დარი და მსგავსიცა ქალღმერთმა რეამ ორსა ნიმფასა უბოძა, ადრასტეასა და იდას, იუპიტერისა გამომზრდელთ.
და	რაბლე	და მართლაც რაღა კოკა უხვებისა და რაღა ოქრომოთვალული საბიძალი იგი,
და	რაბლე	მიწყივ აყვავებული, გალაღებული, გათქვირებული, მიწყივ პოხიერი, მიწყივ ნოყიერი, მიწყივ ღონიერი, ნაყოფმდიდარი, სიტკბოჩამომდინარი, მიწყივ მცინარი, სიკეთითა და სიამით აღვსებული, თავად ღმერთია მოწმე, რა დიდებული რამც იყო!
და	რაბლე	ერთი კია, საბიძალი ისი მარტო უმეტეს ზომისა წარზიდული და ბლომი როდი იყო, შიგნიშიგაც ბლომად მოიძევებოდა ყოველივე და სულაც არა ჰგავდა პრანჭვასა გადაყოლილთა პირფერ დუქან-საბიძალთ, დიაცთათვისა დია დასაკლისად ოდენ ნიავქარითა გამოტენილთ.
და	რაბლე	ხავერდისა ნაჭერი ზუზივ-წუწივ შუაზედ გაჭრეს და ცალ-ცალკე მრგვლად ამოკერეს.
და	რაბლე	საძირეზედ ათას ასი ძროხისა ტყავი დახარჯეს, მუქი წაბლისფერი, და ჭვინტნი ნემსებრ წაუწვეტიანეს.
და	რაბლე	სარჟი იგი ნახევრად თეთრი და, უკეთუ არ მეშლება, ნახევრად ცისა ფერი იყო.
და	რაბლე	ორივ ერთად კი, ფერადოვანი და ოქროცურვებული, ავისა თვალითა არა ინახვოდა.
და	რაბლე	ხავერდსა ზედა გეზად და ალმაცრივ მრავალი რამ სახე იყო მალათითა ამოქარგული, და თუ უჭვრეტდი, უცხოდ ლივლივებდა და ბზინავდა, ვითა გვრიტისა ყელი, თვალგასახარად მნახველისა.
და	რაბლე	ქუდი თეთრი ხავერდისა შეუკერეს, სულ სამას ორი წყრთა და ორი გაბაჯანი მოუნდა.
და	რაბლე	ფართო და მრგვალი კიდარი იყო, შესაფერი თავის მოყვანილობისა.
და	რაბლე	ხოლო ყანასაებრ აბიბინებულ თავსარქმელთ, ყოველთა გამავრებულ ძაღლთა და მამაძაღლთ რომ ახურავთ, მამამისი კარგი თვალითა არ უცქეროდა.
და	რაბლე	ქუდისა ნიშანი ოქროსი ეკეთა სამოცდარვა მარკის წონისა და ზედ კუკი იყო მიკრული მინანქრისა.
და	რაბლე	მას კუკსა თავი ორი ება, ერთმანეთისკენ პირმიქცეული, ხელი ოთხი ესხა, ფეხიცა ოთხი და საჯდომი ორი უჩანდა, რამეთუ, ნადიმსა შინა პლატონისა თქმულისა არ იყოს, ესეგვარია ბუნება კაცთა დასაბამიერი იდუმალი არსითა.
და	რაბლე	ყელზედ ოქროს ფარღული ეკიდა წონითა ოცდახუთი ათას სამოცდასამი მარკა ოქროსი და სულ მუშტისოდენა თვალსა და თვალს შუა უცხოდ ელავდნენ დიდრონ-დიდრონი მწვანე იასპის გველეშაპნი, რომელთა დარნი ესხა ოდესღაც თვით მეფე ნეჰეფსსა.
და	რაბლე	თათმანთათვის ოთხში ამოღებული თექვსმეტი ჭინკისა ტყავი დახარჯეს, ხოლო ქობისთვისა სამი დევქაჯი გაატყავეს და ყოველივე ისე აღასრულეს, ვითარ სენლუანელნი კაბალისტნი ბრძანებდნენ.
და	რაბლე	იმავ ხელისა არათითსა უცხო რამ ბეჭედი უმშვენებდა ‒ ჯერაქამომდე არნახული და გაუგონარი ოთხთა ილეკროთა შენადნობი,
და	რაბლე	მარჯვენა ხელისა არათითზედ თვალედი ბეჭედი შვენოდა, ბეჭედში ბადახში იყო ჩასმული, ღია მოწითალო ფერისა, აგრეთვე თავგამწვეტებული ბრილიანტი და ზურმუხტი ფიზონური,
და	რაბლე	მამამისი ამითა ხალხსა გულისხმაში აგდებდა, შვილი ზეგარდმო სიხარულად მომევლინაო, რადგან თეთრი ფერი იმის თვალში სიხარულსა, სიამესა, შვებასა და ლხენასა ნიშნავდა, ხოლო ფერი ცისა ‒ ყოველსავე ციურსა.
და	რაბლე	ვიცი, ამა ადგილსა წაიკითხავთ თუ არა, თავსაცილსა დამაყრით ძველსა ლოთ-მებრუვესა, სად გაგონილა ფერთა ესერიგად უფერული და უსაზმნო წართქმაო, და სიტყვას გამიტრიზავებთ, თეთრი ფერი იგივ მორწმუნეობააო, ცისა ფერი კი ‒ გულმოუდრეკლობაო.
და	რაბლე	ვინ ჩაგჩიჩინათ ეგ აზრი, თეთრი ფერი იგივ მორწმუნეობაა და ცისა ფერი ‒ გულმოუდრეკლობაო?
და	რაბლე	ვინაც გინდა იყოს, დედა ვაცხონე იმისი და მამა, ძაან წინდახედულად კი მოქცეულა, ოდეს ზედ სახელი არ წაუწერია თვისი.
და	რაბლე	ჩანს, უფრორე ცუდმედიდობა სჭირდა, რამეთუ არცა საფუძველსა იშველიებს რასმე, არცა საბუთსა და მიზეზსა, მარტოდენ ვარაუდსა ეფუძნება თვისას და ადგენს, ამა ფერსა ესე უნდა განვმარტავდეთ, იმა ფერსაო ისეო.
და	რაბლე	ამგვარია წესი და ჩვეულება მტარვალთა, ისინი საღ აზრსა უმალ თავიანთ ნება-წადილსა ანაცვალებენ და არა უგავთ რა მეცნიერთ, საბუთიანი აზრისა ფრიად პატივისმდებელთა.
და	რაბლე	ან ეგებ სიბრიყვემაც უყო, რადგან ჰგონია, უსაფუძვლოდაც და უსაბუთოდაც მერწმუნებიანო, კვალში არცვინ არ ჩამიდგება და ყოველთა კაცთ მარტო ცარიელი ჩაგონებით შევათხზვევინებ ზედწერილთა, ანუ დევიზთა თვისთაო.
და	რაბლე	მერმე ადგნენ და იმის წიგნისდა კვალად მრავლისმრავალი ბრძნადნაკაზმი ლექსი და შეგონება შეაკოწიწეს,
და	რაბლე	ზოგითა თავიანთ ჯორთა აღკაზმულობა და შინაკაცთა სამოსი მორთეს, ზოგითა საწმერთულნი მოიხატეს, ზოგი ხელთათმანთა ზედა ამოაქარგინეს,
და	რაბლე	გავალაკთა ზედა ამოანემსინეს, გერბთა ზედა წაგლისეს ანდა სიმღერათა შიგან თაფშურმად ჩატმასნეს და ზოგითაც (სათქმელადაც კი მიჭირს) ცოტანი როდი შებღალეს ალალმართალნი ოჯახისა დედანი.
და	რაბლე	აი, რარიგ აერიათ ჟამკარი სასახლისა კარის სალუქთა და მზმელ-მოლაყბეთ!
და	რაბლე	უკეთუ ზედწერილად ნადიმსა ირჩევენ, უსაცილოდ ნადირსა ახატვინებენ, ბედსა აბედს უთანადებენ, ქირასა ‒ ქილასა, ქორწილსა ქორისა წილად წარმოიდგენენ, სირაქლემასა ‒ სირად და აქლემად, ბერკვიცასა ‒ ბერად და კვიცად, ენასა და ძელსა კი ენძელად სახავენ.
და	რაბლე	ვინცა ამა ყოვლად უკბილოსა და ყოვლად უგვანსა, ყოვლად ბედითსა და აბდაუბდა მაჯამა-შეყრილთ იხმარს, ოდეს კაზმული სიტყვა კვალად აღორძინდა ფრანგთა ქვეყანასა შინა, იმას მელის კუდი უნდა მიაკეროს კაცმა საყელოზედ და თავპირსა ზედა ძროხისა პატივი უნდა დასდოს.
და	რაბლე	მეცა ესერიგად რომ ვსაზრავდე (თუმცა, რა საზრი, რის საზრი, აქა აზრი რა მოსატანია), ავდგებოდი და ხერხსა დავახატვინებდი ნიშნად ჩემის ხერხიანობისა, მოლხენა თუ მენდომებოდა, მაშინ მოლი და ხენი ზედგამოჭრილი იქნებოდა,
და	რაბლე	ოფოფსა ფიალას დავაჭერინებდი, ოფიციალად მოვნათლავდი, ხვანჯარსა ხანჯალს დავარქმევდი და ჩემსა მყვარსა, ანუ მყვარებელსა მყვარად მოგაჩვენებდით.
და	რაბლე	ისინი აზრთა თვისთა საცნობებლად სახეთა და ნიშანთ რასმე იყენებდნენ, იეროგლიფად წოდებულსა.
და	რაბლე	წერა იგი ძნელად მისახვდომი იყო და მხოლოდ იმას გაეგებოდა, ვისაც იეროგლიფით გამოსახული საგნისა თვისება, თავისებურება და ბუნება ესმოდა.
და	რაბლე	ოდესმე, ალბათ, ზედმიწევნითა გადმოგცემთ და რარიგადაც ფილოსოფიურ სიტყვათა დამტკიცებით, ისე სახელგანთქმულ ძველთა ბრძენთა თანხმობით, უსაეჭვოდ ნათელვყოფ, რაოდენია ფერი ბუნებაში, რა არს ფერთა არსი და რისა აღნიშვნა ეგების თვითეულისა ფერითა,
და	რაბლე	X. თეთრისა და ცისა ფერისათვის
და	რაბლე	დიახ, უსაეჭვოდ სიხარულსა, შვებასა და ლხენასა ნიშნავს თეთრი ფერი, და არცრასა ვაზვიადებ, ყოველივე სინამდვილეა, რასაცა თავად ერწმუნებით, უკეთუ წინაზრახვაზედა უარსა იტყვით და ეხლავ სასმენელთ მომაპყრობთ.
და	რაბლე	არისტოტელე ამტკიცებს, ერთმანეთისა მოპირისპირე ცნებანიო, ვთქვათ, სიკეთე და ბოროტება, სათნოება და უკეთურება, ცივი და ცხელი, თეთრი და შავი, ნეტარება და ტანჯვა, სიხარული და მწუხარება და მისთანანი,
და	რაბლე	მაგალითი: სათნოება და უკეთურება საპირისპირო ცნებანია ამა წყვილისა;
და	რაბლე	ესეგვარია სიკეთე და ბოროტებაც;
და	რაბლე	რამეთუ სათნოება თავისთავად კეთილად მიჩნევაა, ეგრეთვე ზედმიწევნითა შეეფარდება ერთმანეთსა ორი დანარჩენი ცნებაცა, ანუ ბოროტება და უკეთურება, რადგან უკეთურება იგივ ბოროტისა ქმნაა.
და	რაბლე	და თუ ლოგიკური დასკვნა ესე ნათელია, მაშინ აიღეთ ჯერეთ ორი საპირისპირო ცნება: სიხარული და ნაღველი, მერმე კიდევ ორი: თეთრი და შავი, ვინაიდან თავიანთი ბუნებითა ესენი ერთმანეთისა მოპირისპირე ცნებანია;
და	რაბლე	სუყველამ კარგად უწყით, ყოველი ხალხი, ყოველი ქვეყანა (ძველთა სირაკუსელთა და ზოგ-ზოგ ტვინგადაბრუნებულ არგიველთა გარდა) და ტომი ყოველი ძაძ-ფლასითა იმოსებიან,
და	რაბლე	ოდეს ნაღვლისა და კაეშნისა გამოხატვა გარეგნული რამ ნიშნითა სურთ, რამეთუ შავი ფერი ძაძისა სამგლოვიარო ფერია.
და	რაბლე	ამა წეს-ჩვეულებამ ფეხი ყოველგან მხოლოდ და მხოლოდ იმად მოიკიდა, რაკი თვით ბუნება განმარტავს და ასაბუთებს ამგვარსა საქციელსა, რასაცა სულ ადვილად ჩავხვდებით სხვათა შეუწევნელად, და აი სწორედ ამას ვეტყვით ბუნებურ უფლებასა.
და	რაბლე	ძველთაძველ დროში თრაკიელნი და კრეტელნი ბედნიერსა და სასიხარულო დღესა თეთრისა ქვითა სდებდნენ ნიშანსა, სამჭმუნვაროსა და უსიხარულოსა ‒ შავითა.
და	რაბლე	განა ღამე ბედითი, მჭმუნვარე და მახვრალი არ არის?
და	რაბლე	V estimenta ejus facta sunt alba sicut lux, სამოსელი მისი იქმნა სპეტაკ, ვითარცა ნათელიო, და ამა თვალისა მომჭრელი სისპეტაკითა წარმოიდგინეს მისთა სამთა მოციქულთ საუკუნო ნეტარება.
და	რაბლე	ნათელსა შეჰფრფინავს და შეჰხარის ყოველი სულდგმულ- მშვინვიერი.
და	რაბლე	და, ალბათ, გეხსომებათ დედაბერი იგი, ‒ კბილი არც ერთი არღა შერჩენოდა და მაინცა გაიძახოდა: Bona lux!
და	რაბლე	რაღა გავაგრძელო, დიდსა სიხარულსა ჟამითი ჟამად ხორცთაგან სულისა განშორება მოსდევს, რასაცა გალენოსიცა აღნიშნავს (Metho, წგნ. XII, De locis affectis და De symptomaton causis წგნ. II),
და	რაბლე	ამავ სპეტაკი ფერითა გამოხატეს ანგელოზთ სიხარული სრულიად ქვეყნიერებისა ქრისტეს აღდგომისა დღესა (სახარება იოანესი, თ. XX) და ამაღლებისა დღესაც (საქმე, თ. I).
და	რაბლე	სპეტაკი სამოსლითვე შემოსილნი იხილა წმინდა იოანე ღვთისმეტყველმა ყოველნი მორწმუნენი მიუწვდომელსა და სანატრელსა ქალაქსა იერუსალიმსა (გამოცხადება იოანესი, თ. IV და VII).
და	რაბლე	აიღეთ და წაიკითხეთ უძველესი ჟამთააღწერანი, მატიანე საბერძნეთისა, რომისა.
და	რაბლე	შეიტყობთ, რომ პერიკლეს, ათენისა მთავარსა, უბრძანებია: ჯართაგან ჩემთა რომელსა წილისყრით თეთრი ცერცვი ერგოს, მთელი დღე ილხინოს, გაიხაროს და განისვენოსო, ხოლო დანარჩენთ იბრძოლონო.
და	რაბლე	მაგალითსა კიდევ უამრავსა ვიტყოდი და წიგნსაც ბევრსა დავიმოწმებდი, გარნა აქა ამის ადგილი არ არის.
და	რაბლე	ესეოდენი ცოდნისა წყალობითა სულაც არ გაგიჭირდებათ გადაჭრა იმისა, რაიცა ალექსანდრე აფროდისიელსა გადაუჭრელად მიაჩნდა: რისთვის თრთის და კანკალებს ლომი მართოდენ წინაშე თეთრი მამლისა, ოდეს შიშისა ზარსა სცემს ყოველთა ცხოველთ?“
და	რაბლე	უფრორე უმეტესად უდგება და ეშესაბამების თეთრსა მამალსა, ვიდრე ლომსა, უკეთუ ანგარიშსა გავუწევთ ფერსა, თავისებურებასა და ზნესა მამლისასა.
და	რაბლე	დიაღაც სითეთრისა სიყვარულისა ბრალია, რომ Galli (ანუ ფრანგნი, რომელთაც ესე იმად უხმობენ, რაკი რძისებრ თეთრნი იბადებიან, და რძესა კი ბერძნულისა ენითა gala ჰქვია) თავსარქმელთ თეთრი ფრთითა იმშვენებენ,
და	რაბლე	რამეთუ ბუნებითა გულმხიარულნი არიან და სიმბოლოცა თვისი ყვავილთაგან უთეთრეს ყვავილში, სახელდობრ შროშანში უცვნიათ.
და	რაბლე	უკეთუ მკითხავთ, ბუნება რარიგ გვახვედრებს, თეთრი ფერი სიხარულსა და ლხენას რომ ნიშნავსო, მეც ავდგები და გეტყვით, შესაბამისობა და შესატყვისობაა ამგვარი მეთქი.
და	რაბლე	როგორაც თეთრი რამისა დანახვისა ჟამსა ადამიანსა თვალი უჭრელდება, უკრთის და უციმციმებს, რადგან თეთრი ფერი თვალისმომჭრელია, რასაცა ჯერ კიდევ არისტოტელე აღნიშნავს თავის პრობლემათა წიგნში,
და	რაბლე	და უნარსა მხედველობისასა ასუსტებს (თოვლიანი მთა თუ გადაგივლიათ, თავად გამოსცდიდით, აზმაით-ძმაითისაგან რარიგ უფუჭდება კაცსა თვალთახედვა;
და	რაბლე	აგრე დამართნიათ ქსენოფონტეს მოსაგრეთაც, რაიცა თვითონვე აღუწერიათ, და ამასვე წვლილად გადმოგვცემს გალენოსი ‒ (De usu partium, წგნ. X),
და	რაბლე	სწორედ ეგევე მოსდის ადამიანის გულსა, რაჟამს დიდი სიხარული შეემსჭვალვის: კრთის, ციმციმებს, უნარი სიცოცხლისა ერთმევა, ძალა არღა ჰყოფნის საძგერლად და ხან ჩერდება კიდეცა;
და	რაბლე	ხოლო ესევითარი რამ ძველადაც რომ ხდებოდა, ცხადსა ხდიან მარკუს ტულიუსი (იხ. Quaestio Tuscul. წგნ.), ვერიუსი, არისტოტელე, ტიტუს ლივიუსი (კანის ბრძოლისა შემდგომ), პლინიუსი (წგნ. VII, თავი XXXII) და ა. გელიუსი (წგნ. III, XV და სხვ.),
და	რაბლე	აგრეთვე დიაგორე როდოსელი, ქილონი, სოფოკლე, დიონისე, სიცილიელი ტირანი, ფილიპიდე, ფილემონი, პოლიკრატე, ფილისტიონი, მ. იუვენციუსი და სხვანი მრავალნი, დახოცილნი სიხარულისაგან,
და	რაბლე	ანუ, ვითარცა ავიცენა ბრძანებს სჯულდების II ტრაქტატსა და გულისა ძალთათვის (de viribus cordis) დაწერილ წიგნსა შინა, ზაფრანისაგან, რომლისა დიდი დოზაც ისერიგად აღაგზნებს ადამიანსა, რომ უმალ გული უსივდება, უსკდება და კვდება.
და	რაბლე	ამავ აზრსა უნახავთ ალექსანდრე აფროდისელსაც (Problematum, წგნ. I, თ. XIX) და ცხადსაყოფელი, ვგონებ, აღარა დარჩა რა.
და	რაბლე	აწღა მართლა უნდა დავუშვა აფრა, სჯას მერმე გავასრულებ, ოდეს წიგნსა დავწერ საგანგებოსა და ორიოდ სიტყვითა ნათელვყოფ, რომა ცისა ფერი ნიშნავს ცასა და ყოველსავე ციურსა
და	რაბლე	და აქაც იმგვარივე კავშირია სიმბოლური, როგორიცა, ერთისა მხრივ, თეთრსა ფერსა და, მეორეს მხრივ, სიხარულსა და ტკბობას აკავშირებს.
და	რაბლე	Galli ლათინურად ნიშნავს მამლებსაც და გალებსაც. ‒ რედ.
და	რაბლე	„ხერხ[თათვის მკურნალობისა]“ (ლათ.). „მოწყლულთა ადგილთათვის“ (ლათ.). „ნიშანთა და მიზეზთათვის“ (ლათ.). „ტუსკუ[ლისა] სწავლანი“ (ლათ.). „გულისა ძალთათვის“ (ლათ.). „პრობლემათა გამო“ (ლათ.).
და	რაბლე	სამიდან ხუთ წლამდე, ნებისამებრ მამისა, გარგანტუას ყოველი წესითა და რიგითა ზრდიდნენ და წვრთნიდნენ.
და	რაბლე	და დროსა ისიცა იქაურ ყრმათა დარად ატარებდა, სამი რამ ახსოვდა და სამი რამ უწყოდა: სმა, ჭამა და ძილი; ჭამა, ძილი და სმა; ძილი, სმა და ჭამა.
და	რაბლე	ყოველჟამ ტალახში გორაობდა, რაც ხელთ მოხვდებოდა, ცხვირ-პირზედ ისვამდა, წაღაწუღა გვერდ-გვერდ დაჰქონდა გადაღრეცილ-გადაბრეცილი, ხან ბუზთა ჭერაში იყო და ხანაცა მამისა ქვეშევრდომ პეპელთა სდევდა ენაგადმოგდებული.
და	რაბლე	შარდვითა ფეხთსაცმელსა ზედა იშარდავდა, დღენიადაგ შარვალში ისვრებოდა, ცხვირსა სახელოთი იწმენდდა, მოხოცვითა დასხმულ ჯამში იხოცავდა, წუმპესა და გუბესა არ ერიდებოდა, შიგ დატანტალებდა, სმა ხამლითა უყვარდა, მუცელი თუ ექავებოდა, გოდრითა იქავლებდა,
და	რაბლე	სიცილ-სიცილში იკბინებოდა და კბენა-კბენაში იცინოდა, ჭასა ჩაუფურთხებელსა არ გაუშვებდა, ქონი ყელში აწვებოდა, ტყვრებოდა და სკდებოდა, შინაურთ ზედ აჯდებოდა, წვიმასა წყალში ემალებოდა,
და	რაბლე	სიზმარსა ძილისა წინ ნახულობდა, ცად ციხე-კოშკთ აგებდა, თავი მამა- აბრამისა ბატკნად მოჰქონდა, სიმღერითა, მტერს, ის რომ მღეროდა, ლოცვითაც ცხვირში ჯიჯღინებდა, წამსა და წამსა თავიანთ ცხვართ ახსენებდა;
და	რაბლე	რწყილსა აქლემსა აშობინებდა, ძაღლსა სცემდა, ლომსა ასმენდა, ცხენზედ იჯდა და ცხენსა ეძებდა, რძისა შეშინებული დოს უბერავდა, საცა არა ესაქმებოდა რა, ცხვირსა იქა სჩრიდა, არამკითხედ უბნობდა, ერთჟამიერად ორი კურდღლისა მადევარი იყო,
და	რაბლე	იანვარში მარწყვსა ნდომობდა, მწიფესა ესროდა და მკვახესა აყრევინებდა, მიწყივ პაპლაყვერაობდა, იდგა და როდინში წყალსა ნაყავდა, ქაღალდი ფხეკა-ფხეკაში სიქაზედ გაჰყავდა, ეტრატზედ ვირსა აგორებდა, დაჰკრავდა ფეხსა და ფხაჭასა გაადენდა, საღვინესა ეგრევ იყუდებდა,
და	რაბლე	წყალსა საცრითა ეზიდებოდა, ხორბალსა ქათამსავით კენკავდა, ნაჩუქარ ცხენსა უცილოდ კბილსა უსინჯავდა, ტაშსა ცალი ხელითა უკრავდა, ერთხელ ზომავდა და ათჯერა სჭრიდა, არცა ფიცი სწამდა, არცა ბოლო აკვირვებდა,
და	რაბლე	მიტრიალებულსა ვისაცა დაინახავდა, ზედ ჩოჩორსავითა მიადგებოდა და მიაღირებდა დუქან-საბიძალსა.
და	რაბლე	ძიძანი მიწყივ ამა საბიძლისა რთვაში იყვნენ, გარშემო თაიგულთ, ბაბთააბრეშუმთ, ნაირ-ნაირ ყვავილთა და ლამაზლამაზ ფუნჯთ ავლებდნენ შესამკობად,
და	რაბლე	თანაცა ხელში ჭუჭულასა ათამაშებდნენ, ვითარცა სალბუნისა ჩხირსა რასმე, და როს იგი თავსა წამოსწევდა, სიცილ-კისკისითა იჟუჟებოდნენ, ვითომც იმის უკეთესი სათამაშო არცა რამ უნახავთო.
და	რაბლე	აქაოდა სხვა ყრმანი, ტოლ-სწორნი გარგანტუასი, დღეყოველ ქარწისქვილაობენო, ადგნენ და მირბალეს ქარისა წისქვილისა ფრთათაგან იმასაც ჩინებული ქარწისქვილა გაუმართეს.
და	რაბლე	დღევანდელი კვერცხი ხვალისა ქათამსა ერჩივნა, იწვა მხართეძოზედ და ყვერებში მახათსა იყრიდა, სხვამ რად უნდა მიღუტუნოსო, თვითონვე იღუტუნებდა, ჯამში გამკეთებელი ამოჰყავდა, ორივ ყბითა იღმურძლებოდა, ღვთისთვისა ჭიანი ტყემალიც არ ემეტებოდა,
და	რაბლე	მერმე, ზეითობასა სიყრმითგანვე მიეჩვიოს და ცხოვრებაში უჯობნელი მოჯირითე დადგესო, ზორბა, ჯავარსრული ხისა ცხენი მოჰგვარეს,
და	რაბლე	და ისიცა აღმა-დაღმა დააჯირითებდა, დააგელვებდა, დააჭენებდა, ადგილზევე ატრიალებდა, ტლინკთ აყრევინებდა, აკუნტრუშებდა და ყოველსავე ერთჟამიერად ახერხებდა;
და	რაბლე	თავად გარგანტუამ თავისი ხელითა გაიმართა სანადირო რამ ბედაურად უშველებელი ძელი და თვალთა ზედა შეაყენა, საწნახლისა მორი საჯაგავ ცხენად დაიგულა, ხოლო ვეებერთელა თელა შინ სათამაშო ჯორად აქცია და ასალ-ყაჯრითა მორთო.
და	რაბლე	ამათ გარდა, კიდევ ათამდე ფეხმაგარი სინიბი მარქაფად ჰყავდა, შვიდსაც ფოსტისად ინახავდა, და სუყველასა თავისთან იწვენდა.
და	რაბლე	სტუმარნი მრავლად მოგროვდნენ და, რაღა დაგიმალოთ, ხალხისა დატევაც გაჭირდა, არათუ თავლა-საჯინიბონი ჰყოფნოდათ.
და	რაბლე	ამა ვითარებისა გამო ზემორეხსენებულ სენიორ დე წუწურაქას სახლთუხუცესმან და მეჯინიბეთუხუცესმან ცარიელ ხინდახორთ დაუწყეს ძებნა და, უსუარ გარგანტუას რა მოჰკრეს თვალი, დია გაუხარდათ;
და	რაბლე	ბავშვი არცარასა დაგვიმალავს, მართალსა გვეტყვისო, იფიქრეს და სიტყვა შეაპარეს, ჩვენთა ტაიჭთათვისა ეგებ სადგომი რამე გვაპოვნინოო.
და	რაბლე	გარგანტუაც ადგა და სეფე-კიბით გაუძღვა, აატარა ზევითა დიდი სასტუმრო დარბაზი, ანუ წანულეთი, გაჭიმული დერეფანი და ერთსა უზარმაზარ კოშკში მიიყვანა.
და	რაბლე	‒ მაინც სად მიგყევართ, ყმაწვილო? ‒ სადა და, რაშნი სადაც მიყენია. აქავ ახლოა, ერთი-ორ კიბეს ავივლით და მივალთ.
და	რაბლე	‒ შემცდარი ხარ, ‒ შეესიტყვა სახლთუხუცესი, ‒ დასტურ ვიცი, ლიონში, ბამეტში, შინონში და სხვაგანაც, სახლთ ისე აგებენ, თავლა მაღლა ჰყვება.
და	რაბლე	და სახლთუხუცესმან ხმა დაადევნა წინწასულ გარგანტუასა:
და	რაბლე	გარგანტუამ კიდევ ერთ დიდ დარბაზსა შინა გაატარა ისინი, თავის ოთახსა მიაყენა, კარი შეაღო და უთხრა:
და	რაბლე	ამისა თქმა იყო, და გარგანტუამ ვეება ნამორი მიაჩეჩა სტუმართ, ფრიზული დოღისა ცხენი ესე თქვენთვის მიჩუქნიაო, ფრანკფურტიდან ჩამომიყვანეს, მაგრამ თქვენი ფეშქაში იყოს, კეთილმოსიარულეა და დია მუხლმაგარიაო.
და	რაბლე	ბოლოს მიაყოლა: ბარემ სონღულიც გაიჩინეთ, ხუთიოდ ესპანური მეძებარი და ორიოდ მწევარი დაგეშეთ, გადით და საკურდღლეთსა და კაკაბეთსა სრულად ამოაგდებთო.
და	რაბლე	თავად განსაჯეთ, რა დღეშიაც ჩაცვივდებოდნენ ამა ამბისა გამო სახლთუხუცესი და მეჯინიბეთუხუცესი.
და	რაბლე	და როს თავრეტდასხმულნი კიბე-კიბე დაბლა დაეშვნენ, გარგანტუამ ხაფად გასძახა:
და	რაბლე	‒ რაო და, წაიჭამეთ ნეხვი, ‒ გაელაზღანდარა გარგანტუა.
და	რაბლე	‒ რაო და, სასკორავში ქვაო, ‒ გაილექსა გარგანტუა.
და	რაბლე	როს გზასა მერმე ისევ ზევითა და ზევით გაუყვნენ, მეჯინიბეთუხუცესმან სახლთუხუცესს მიუთხრო, ყმაწვილსა ამასა ტყუილი სცოდნია, აბა ზემოთ თავლასა რა უნდაო.
და	რაბლე	და ფათიფუთში მეჯინიბეთუხუცესსა და სახლთუხუცესსა კიბეზედ დაუგორდათ გარგანტუას ნაბოძვარი მორი.
და	რაბლე	‒ რას ვიზამდი და, ერთი კარგა ჩავღლევდი, ‒ წართქვა მეჯინიბეთუხუცესმან.
და	რაბლე	და ამა ლაპარაკ-ლაპარაკში ქვედა სეფედარბაზსა მიადგნენ, სად ამხანაგნი ნახეს თვისნი, ყველაფერი წვლილად უამბეს, რაცა გარდახდათ, და ლამის სიცილითა დაიხოცნენ ყველანი.
და	რაბლე	მოიხილა და დიდად გაიხარა, ვითარცა უნდა გაეხარა ეგევითარ მამასა ესევითარი შვილისა ხილვითა: ამბორსა უყოფდა, გულში იკონებდა და ამბავთა ჰკითხავდა.
და	რაბლე	თანაც კიდევ ხელად იქავ ხელადითა ღვინო მოატანინა, შესვა და იმასაც შეასვა, ძიძა-გამდელთ უხმო, იმათაც დაალევინა, მერმე კი წვლილად გამოჰკითხა, რასა იქმთ, რარიგ უვლით ძესა ჩემსაო, სისუფთავესა და სიფაქიზესა აჩვევთ თუ არაო.
და	რაბლე	ამისა გამო პასუხი გარგანტუამ სხვათ არღა დააცალა და მიუთხრო, მე თავად ისეთი რამ ვიღონე, დედამიწისა ზურგზედ ჩემისთანა პეწენიკი ვინმე არცვინ დადისო.
და	რაბლე	როგორა და, შემდგომად მრავალი ცდისა და რუდუნებისა დასტურ იშვიათი ხერხი მოვიღონისძიე გამოწმენდისაო, მიუგო გარგანტუამ, რომლისა უმჯობესი და მეფეთა უფრორე საკადრისი ქვეყნად სხვა არცა მეგულვისო.
და	რაბლე	‒ რა ხერხია და, ეხლავ გიამბობ, ‒ უთხრა გარგანტუამ.
და	რაბლე	‒ ერთხელობასა, სხვა რომ ვერა ვიპოვნე რა, ერთსა შენსა სეფექალსა რიდეში წავწვდი და, რის რიდი, რა რიდი, ეგრევე ჩამოვგლიჯე, ურიდად გამოვისვი.
და	რაბლე	მეორედ მეორე სეფექალისა საბურავითა გამოვიწმინდე და მაშინდელსავით კვალად ჟრუანტელმა დამიარა.
და	რაბლე	ხორცთა მძოვარი სენიმც შეჰყრია უკანტანში, ვინცა ოქროს კილიტა მოიგონა და ვისაც მანდილყამჩი ეხვია იგი ჩემდა გასამწარებლად!
და	რაბლე	კინაღამ გამაგიჟა, ისერიგად მეწვოდა, სანამ მავანი და მავანი პაჟისა ქუდი არ გამოვისვი, შვეიცარიულად სულ ფრთითა გაწყობილი.
და	რაბლე	მერმე, ერთხელაც მარტი იდგა, ერთ ჯაგქვეშ მივჯექ, ხელთ ამძუვნებული კატა მომხვდა და იმით გამოვიწმინდე, მაგრამ ვაი იმ გამოწმენდასა, დამკაწრა და დამასისხლიანა.
და	რაბლე	მეორე დღესა ძლივს დამიამდა ნაკაწრ-ნაკბენი დუმანი და ცოტა სულიც მოვითქვი, ოდეს დედიჩემისა თათმანი გამოვისვი, სუნელსაკმელნაკმევი.
და	რაბლე	და გამომიწმენდია კიდევ სალბითაც, კამითაც, ანისულითაც, მაიორანითაც, ვარდითაც, გოგრისა კავითაც!
და	რაბლე	ჭარხლისა ძირითაც, კომბოსტოსა თუ ვაზის ფოთლითაც, ტუხტითაც, ხან მუზარადა ბალახიც შემხვედრია, გამომისვამს და გავა დამდაგვია.
და	რაბლე	ბევრჯერ ტყისურაც მიხმარია, ჟალტამიც, ჭინჭარიც, დეზურაც და ამდენ გამოსმა-გამოწმენდაში ტაბასტა, ანუ სისხლისა დენა ამიტყდა.
და	რაბლე	კიდევ კარგი, საბიძალი გამოვისვი და იმან მიშველა.
და	რაბლე	გამოსასმელად ჩარსავიც გამომდგომია და საბანიცა, თუ კრეტსაბმელი, თუ ბალიშ- მუთაქა, თუ სუფრა, თუ ფარდაგი, ჩვარი, ხელმანდილი, ჩითმერდინი და ღამისა პერანგი.
და	რაბლე	გამოსმითა თივაც გამომისვამს და ჩალაცა, ხელთ ხან ძენძი მომხვედრია, ხანაც ბალანი, მატყლი, ქაღალდი, ანუ ქარტა, ოღონდ ვინც გამოისვამს ქაღალდსა, ახად მოჰყვება ღაღადსა.
და	რაბლე	‒ შაირი ხან შარად მექცევა ხოლმე და ზმა-სიტყვაობასა მაინც არ ვიშლი.
და	რაბლე	ლუსკუმისა მადლმა, ამა ლექსთა მალექსებელი მე არა ვარ, ერთსა ბანოვანსა უკითხავდნენ და ყურითა მოვინადირე, მახსოვრობისა ამბავია.
და	რაბლე	‒ თუ არ მოსკორე და სასკორავი სკორითა არ გამოგეგლისა, არცა გამოწმენდა გმართებს.
და	რაბლე	‒ სწორედაც სასკორავში გატყობ, მალე სორბონში გამომიხვალ შეყრილობაზედ და ეგრევ ჭკუამხიარულობისა დოქტორობასა გამოჰკრავ ხელსა.
და	რაბლე	ერთხელ დაბერებულხარ და მეორედ გაჯეილებულხარ, შე ბებერუავ, შენა!
და	რაბლე	დაღათუმცა მიდი, ბოლომდე ჩადი, გამოსაწმენდისა სჯა გაასრულე და ამა წვერ-ულვაშისა მზემან, ერთი გოზაურისა წილ სამოც კოკა სულ სათავითაო ბრეტონულსა ჩამოვატანინებ, ოღონდ ბრეტანიდან კი არა, დალოცვილ ვერონაში დაწურულსა და დაყენებულსა.
და	რაბლე	‒ დოლბანდითა, ყურთბალიშითა, კარაჭინითა, მონადირისა აბგა-ფარაგითა, და კიდევ გიდელ-კალათითა, მაგრამ, გამოტეხილად გეტყვი, გამოსაწმენდად არ უქნია ღმერთსა!
და	რაბლე	ბოლოს თავსაბურავთაც მივდექ. მოგეხსენება, ზოგი გლუა, უმქისო, ზოგიცა მქისეა და ხაოიანი, ანდა აბრეშუმისა, ან ფარჩისა.
და	რაბლე	ყოვლისა უმჯობესი მაინც მქისე თავსაბურავია, შალისა, გამოისვამ და გამოგაკრიალებს.
და	რაბლე	დახუჭულ თვალსა იმჟამად დია ეამება, რაკი, ჯერ ერთი, ბატისა გერმა ნაზი რომ არის და, მეორეცა, თვითონ ბატია თბილი და უკანტანითა თუ კუჭ-ნაწლავითა სითბო პირდაპირ გულსა და ტვინში გარბის.
და	რაბლე	ტყუილად ჰგონებთ, რომა ელისეს მინდორთა გმირნი და გმირთა გმირნი თავიანთ ნეტარსა ყოფნასა ასფოდელოს, ამბროზიასა და ნექტარსა უნდა უმადლოდნენ, ვითარცა ჩვენებურნი დედაბერნი ჩმახავენ.
და	რაბლე	ჩემისა ჭკუითა, ბატსა რო ისვამენ და იმით იწმინდებიან, სულ იმის ამბავია და სხვა არაფერი, და აკი ამავ აზრისაა მრავალმეცნიერი იოანე სკოტიცა.
და	რაბლე	უსმინა ზნექველმა გრანგუზიემ, უსმინა გარგანტუას ესევითარსა სიტყვა-პასუხსა და, რა ყოველი მოისმინა, ცათაფრენა შეუდგა, ისერიგად გაიხარა შვილისა დიდგონიერებითა და საოცებელი გულხმიერებითა.
და	რაბლე	მერმე ძიძათ მიუბრუნდა და უთხრა:
და	რაბლე	‒ ფილიპემ, მაკედონიისა მეფემ, თავისა ძესა, ალექსანდრესა, ჭკუა და გამჭრიახობა ცხენისა მარჯვე ტარებაზედ შეატყო.
და	რაბლე	ცხენი იგი ფიცხი იყო და ავზნე, ზედშემჯდომი აღარცავინა ჩანდა, რამეთუ კაცი არ დარჩა გადმოუგდებელი;
და	რაბლე	ალექსანდრე ყოველსავე ამას იპოდრომზედ უცქერდა (ესრეთ უხმობდნენ ცხენთსარბიელსა, ანუ საჭენებელსა ასპარეზსა, სად ცხენთ წურთნიდნენ და ხედნიდნენ) და ბოლოს გულისხმაში ჩავარდა, ცხენსა უცილოდ თავისავე ჩრდილი აფრთხობს და აგიჟებსო.
და	რაბლე	გაქანდა, ფიცხლად ზურგზედ მოექცა და იცხენმალითა, დოსტოღრივ მზისკენ წაიყვანა, ჩრდილი უკან აადევნა და მანამ არბენინა, სანამ არ დაიურვა.
და	რაბლე	და აი მაშინ ირწმუნა მამამისმან, ძე ჩემი დასტურ ღვთიური მადლითა ყოფილა მოსილიო, და მოძღვრად ვინმე სხვა კი არ აუყვანა, არამედ ‒ თავად არისტოტელე, რომლისა უმჯობესი ფილოსოფოსი ბერძენთაგან იმჟამად არცავინ იყო.
და	რაბლე	აწ ჯერ არს, რომ სწავლასა დავაწაფო და განსწავლისა შემდგომად უსაეჭვოდ ბრძენთა უბრძნესი დადგება.
და	რაბლე	და მართლაც ერთი კეთილად სწავლული ღვთისმეტყველი, მაგისტრი ტუბალ ოლოფერნი აუყვანეს ყმაწვილსა დასამოძღვრებლად.
და	რაბლე	და მაგისტრმაც ისერიგად ასწავლა ანბანი, რომ იგი სულ სხაპასხუპითა უბნობდა წინაუკმო, ანუ ბოლოუკუღმა და ამას ხუთი წელიწადი და სამი თვე მოუნდა.
და	რაბლე	მერმე წერილთ ოსტატმან დონატი წააკითხა, აგრეთვე ფაცეტი, თეოდოლე და ალანუსისა პარაბოლანი, რასაც ცამეტი წელიწადი, ექვსი თვე და ორი კვირა დაეჭირვა.
და	რაბლე	ბარემ აქავე ვიტყვი, ოსტატი იგი ერთჟამიერად გოთურ ასოთაც ასწავლიდა გარგანტუასა, და ისიცა იდგა და იწერდა, რაცა კი რამ სასწავლო წიგნი ჰქონდა, ვინათგან ხელოვნება წიგნთა ბეჭდვისა იმჟამად ჯერეთ არ უწყოდნენ.
და	რაბლე	ვეება საწერელი გარგანტუასი, ჩვეულებითად გაკვეთილზედ რომ დაჰქონდა ხოლმე, წონით შვიდი ათას კვინტალსა აღემატებოდა, საკალმე სიდიდითა ენეს სააბატოს ბოძ-სამყართ არ ჩამოუვარდებოდა, ხოლო სამელნე მსხვილი რკინისა ჯაჭვითა ეკიდა და დატევით ერთი კასრისოდენსა იტევდა.
და	რაბლე	შემდგომ ტუბალ ოლოფერნმა De modis significandi წააკითხა თარგმანება-განმარტებითურთ ტარატურასი, აფრაკელისა, ხოხონიკასი, ჟან ბოჩოლასი, ჩირადარაღირელისა და მრავალთა სხვათა, რასაცა თვრამეტი წელიწადი და კიდევ თვრამეტ თვეზედ მეტი დრო-ჟამი მოუნდა.
და	რაბლე	გარგანტუამაც ყოველივე ისე კარგად გაიგო და შეისმინა, რომ გამოცდისა ჟამსა ერთიც არა შეშლია რა, ადგა და ბოლოდან დაიწყო, ზეპირად წააყარა და წინაშე დედისა თვისისა ხუთი თითივითა ცხადყო,
და	რაბლე	ვითარმედ De modis significandi non erat scientia მას უკან ტუბალ ოლოფერნმა სათვეო აღრიცხვათა წიგნი წააკითხა, რამაცა სრული თექვსმეტი წელიწადი და ორი თვე მოითხოვა, და აღესრულა კიდეც ხსენებული ოსტატი, რამეთუ წელსა ათას ოთხას ოცსა სიძვის სენმა ავნო ხორცსა.
და	რაბლე	იგი კვალად ერთმა გადაყრუებულმა მაგისტრმა შეცვალა, აბუეტო ბენტერამ, და მან ყმაწვილსა წააკითხა ჰუგუციო, ბერძნული ენა ებერარისა, დოქტრინალი, ნაწილნი მეტყველებისანი,
და	რაბლე	dormi secrure „იძინე მშვიდად“ (ლათ.) ‒ ქადაგებათა კრებული (სახელწოდება ნიშნავდა, რომ ამგვარი კრებულის პატრონს, მღვდელსა თუ მოძღვარს, ქადაგებათა შეთხზვით თავი არ უნდა შეეწუხებინა და მშვიდად სძინებოდა).
და	რაბლე	ამაობაში მამამ ისიბრძნა და გულისხმაყო, რომ ძე მისი სწავლითა მართლაც ბევრსა სწავლობდა, მაგრამ ცოდნისა ბევრი არა ეტყობოდა რა, და ის კი არა, გაშტერდა, აზრი წაერთვა, თანდათან სულ უფრორე ბნდუ და ჭკუადაფანტული ხდებოდა.
და	რაბლე	გრანგუზიემ ამისა გამო დონ ფილიპე დე მარეს შესჩივლა, პაპელიგოსას ქორიკოზსა, ანუ ხელმწიფის მონაცვლესა, და იმანაც სიტყვა არ დაუჭირა, სჯობს კაცმა სწავლაზედ სულაც ხელი აიღოსო, უთხრა, ვინემ ემაგისთანა წიგნთ ჩასჩიჩინოს და ეგევითარ მოძღვართ დაემოწაფოსო,
და	რაბლე	გრანგუზიეს ჭკუაში დაუჯდა, კარგი აზრიაო, ჰრქვა და თანხმობა განუცხადა.
და	რაბლე	გრანგუზიე ყაბულს გაუხდა და პაჟსა უბრძანა, დაიწყეო.
და	რაბლე	მაშინ ევდემონმა დასტური სთხოვა თავის ბატონსა, ხელმწიფის ნაცვალსა, ქუდი დაბღუჯა და წამოდგა, სახეგაბადრულმა ალალი მზერა მოწიწებრივ მიაპყრო გარგანტუასა, გახსნა მეწამულნი ბაგენი და ბალღური კრძალვითა აქო და ადიდა, ცათამდე აიყვანა იგი;
და	რაბლე	ჯერ ერთი, სიქველისა და სიმშვიდისათვის, მეორეც, განსწავლულობისათვის, მესამეც, კეთილშობილებისათვის, მეოთხეც, თვალტანადობისათვის, და თანაც ტკბილი სიტყვითა ჩააგონებდა, მამასა გამორჩეული პატივი უნდა მიაგო, რამეთუ შესაძლებელი არა დაგაკლო რა და გასწავლაო.
და	რაბლე	ამასა ყოველსავე კაფიად და ხმამაღლა წარმოთქვამდა ფრიად ნატიფი ლათინურისა ენითა და ხელთ ისერიგად იქნევდა, თითქოს თავად ზნეწვრთნილი ძველი გრაკქუსი, ციცერონი ანდა ემილიუსი ლაპარაკობსო და არა ნინველი ვინმე აწინდელი.
და	რაბლე	მაგრამ ზემეორეხსენებულმან დე მარემ მჭევრი სიტყვითა დაითათბირა, და ისიც დაცხრა.
და	რაბლე	გასამრჯელოსა ნუ დაუჭერთო, ბრძანა, ღვთისმეტყველისა საკადრად ჩააცეცხლეთო, და ჯანდაბამდისაც გზა ჰქონიაო.
და	რაბლე	‒ ისემც უქნია, ინგლისელსავითა გალეშილა და გამტყვრალა, ‒ წარმოთქვა გრანგუზიემ. ‒ მაშინ სულ იაფად გამოვალთ!
და	რაბლე	ოდეს მაგისტრი აბუეტო იქაურობას განშორდა, გრანგუზიემ ქორიკოზსა ჰკითხა, რას იტყვი, გარგანტუას მოძღვრად ვის მირჩევო, და ერთმანეთში მოილაპარაკეს, რომ საქმესა ამას პონოკრატე გაუძღვებოდა, გამზრდელი ევდემონისა,
და	რაბლე	XVI. ვითარ გაამგზავრეს პარიზსა გარგანტუა, უზარმაზარსა ფაშატზედ ამხედრებული, და იმა ფაშატისგან ბოსეთისა ბუზანკალთა გაჟლეტა
და	რაბლე	ზედდატანებით ფაიოლმა, ნუმიდიისა მეოთხე მეფემ, გრანგუზიეს აფრიკით აახლა ერთი საზარლად დიდი და უშვერად მაღალი, აყლაყუდა ფაშატი, რომლისთანაც ჯერეთ არ გაჩენილა ქვეყნად და, სასწაულიაო, სწორედაც იმაზედ ითქმოდა (მოგეხსენებათ, აფრიკაში ყველაყა დია უჩვეულოა).
და	რაბლე	ტანითა ექვსი სპილოსოდენა იყო, ფეხთ თითნი ესხა, ვითარცა იულიუს კეისრისა სინიბსა, ყურთაც ისე აპარტყუნებდა, ვითა ლანგედოკურნი ვაცბოტნი და გავაზედ კი მცირე რამ რქა ამოსვლოდა.
და	რაბლე	მაგრამ ყოვლისა უსაზარლესი მაინც კუდი ება: ლანჟეს ახლორე რომ წმინდა მარსის სვეტია, უმეტნაკლებოდ იმსისხო და იმასავით ოთხკუთხედი, და აწეწილი ძუა პურისა თავთავთ უგავდა.
და	რაბლე	თქვენ კი არცარა კუდი გიჩანთ და არცარა დუმა, თქვე უკუდო ამპარტავანნო, თქვენა!
და	რაბლე	ჰოდა, ფაშატი იგი სამ ხომალდსა და კიდევ ერთ ზარბუნაზედ შეესვათ და, ტალმონდუაში რომ ოლონია, იმა ნავთსაყუდელში ჩამოიყვანეს ზღვითა:
და	რაბლე	‒ როგორც გვენატროს, ისეა! ძე ჩემი მაგით წაბრძანდება პარიზსა და, ღმერთმანი, საქმე დამში მოვა, თავისა დროზედ ფრიად საჩინო მეცნიერი დადგება.
და	რაბლე	მეორე დღესა გარგანტუამ, მოძღვარმა იმისმა პონოკრატემ თავიანთ ქულფათიანად, და აგრეთვე ყმაწვილმა პაჟმა ევდემონმა თითო-თითო წასვლისა წრუტო კი არა, თხლაშო გადაჰკრეს, ვითარ წესია, და დამგზავრდნენ.
და	რაბლე	გრანგუზიემაც ამად თადარიგი დაიჭირა, და გარგანტუას ფერხთ მოგვი ჩააცვეს ყვითელი ფერისა, ბაბენი წუღას, ანუ სამოგვისა ფეხსაცმელსა რომ უხმობს.
და	რაბლე	მთელი გზა ორლეანამდის ღიღინ-ღიღინითა იარეს და სულ ჭამა-ყლაპვაში იყვნენ.
და	რაბლე	მერე ერთ ღურღუმ ტყეზედა ვლეს, სიგრძითა ოცდათხუთმეტი მილი იყო და სიგანითა ჩვიდმეტი მაინც იქნებოდა.
და	რაბლე	მას ტყესა შიგან ბუზანკალთა და ბუზალაკთ დაედოთ ბუდე, ავად ირეოდნენ, შავად გაჰქონდათ ბუვილი და გამწარებულნი ჰყავდათ საბრალო ფაშატნი, კარაულნი და ულაყნი.
და	რაბლე	გარნა გარგანტუას ფაშატმა სრულად თავისი ჯილაგისა ჯავრი სახელოვნად ამოიყარა და თან ისეთი რამ ხერხი იხმარა, რასაცა სულ არ ელოდნენ მწერ-მწურნი.
და	რაბლე	როგორც კი უწყებულ ტყესა მისცეს თავი და ბუზანკალნი დაეხვნენ, ფაშატმა კუდისა ქნევა ატეხა და იმდენი იქნია, ამა ქნევა-ქნევაში ბუზანკალთაც შავი დღე აყარა და ტყეც ზედ მიაყოლა.
და	რაბლე	გაუსვა და გამოუსვა კუდი, ხან წაღმა იქნევდა, ხან უკუღმა, ხან აღმა, ხან დაღმა, ხან სიგრძივ, ხან გარდიგარდმო და, ვით მთიბველმა ბალახი, იმოდენა უღრანი სულ ძირსა დასცა.
და	რაბლე	მრავლად რაღა თავი გაწყინოთ, ტყეც ამოაგდო და საბუზანკლოცა, იქაურობა კი გაატრიალმინდვრა.
და	რაბლე	გარგანტუას დია ეამა ხილვა ამისა, მაგრამ არ გაყინჩულა, ისე უთხრა თანამყოლთ, მორჩა, ამოწყდა ბუზეთ-ბოზეთიო, და იმ დღისა მერმე შეერქვა მხარესა მას ბოსეთი.
და	რაბლე	ჭამა-სმის საქმეც იქავ გაარიგეს, რწყილნი დახოცეს და სულ მწვადად ააგეს, დანაყრდნენ და დალაღდნენ.
და	რაბლე	ამა ამბისა კეთილმოსაგონრად აზნაურნი მოაქჟამამდე მიირთმევენ რწყილსა, გემრიელად ახრამუნებენ, აკნატუნებენ და ჭამითა ვერა ძღებიან.
და	რაბლე	მგზავრნი ბოლო-ბოლო ჩავიდნენ პარიზსა, და გარგანტუა ერთ-ორ დღესა განცხრომაში იყო, ტოლ-ამხანაგში ილხენდა, განისვენებდა და ჰკითხავდა, ვინა არიან აქა მეცნიერნი და თქვენებურნი უმეტეს პატივსა რომელ ღვინოსა სდებენო.
და	რაბლე	XVII. რარიგ მიაგო გარგანტუამ პარიზელთ დახვედრისათვისა და რაგვარ წარიტანა მან ღვთისმშობლისა ტაძრისა დიდ-დიდნი ზარნი
და	რაბლე	ორიოდ დღე რა განისვენეს, გარგანტუა ქალაქისა მოსახილავად გავიდა გარეთ, და ყველანი დიდისა განცვიფრებითა უჭვრეტდნენ,
და	რაბლე	რამეთუ პარიზში იმისთანა ხეტნი, ცეტნი და მოლაყრუნი სახლობენ, რომა მაოცარი ვინმე, მეძველმანე, ეჟვანასხმული ჯორი თუ მესაკრავე უფრორე მეტ ხალხსა შეჰყრიან იქა, ვინემ კარგი მქადაგებელი.
და	რაბლე	გარგანტუასაც ეგრევე აედევნენ და იმდენი სდიეს, გაიძულებულდა, რომ ღვთისმშობლისა ტაძრის კოშკთა ზედა ჩამომჯდარიყო და როს ძირსა თვალი გარდმოავლო ზღვასაებრ მოზიმზიმე ბრბოსა, ყოველთა გასაგონად დაიბაყბაყა:
და	რაბლე	და ჩაიცინა, თავისი უებრო საბიძალი გაიხსნა, ამოაძვრინა საფსმური და გადაახევა, მაგრამ რა გადაახევა: ორას სამოცი ათას ოთხას თვრამეტი კაცი, დიაც-ყმაწვილთ უკეთუ არ ჩავთვლით, ერთობლივ ამოახრჩო.
და	რაბლე	და ოდეს ისინი უნივერიტეტისა ზედა მხარესა განშორდნენ პირზედ ოფლგადამდინარნი, გულამოვარდნილნი და სულთქმაშეკრულნი, ფურთხვა-ქოშინით მოჰყვნენ ზენაარსა და ფიცილსა, ვიეთნი ‒ წყრომით, ვიეთნი კიდევ ‒ სიცილითა:
და	რაბლე	წმინდა კენეს წიაღსა ვფიცავ, ღმერთო, შენი სახელისა ჭირიმე, წმინდა ფიაკრ ბრიელისა ლხენამა, წმინდა ტრენიანს ვენაცვალე, წმინდა ტიბოა მოწმე, საუფლო დღისა და შობისა მადლმა, ჩემი თავი ჯანდაბას, წმინდა მორსა ვფიცავ და წმინდა ქროდეგანგსა,
და	რაბლე	და რადგან ქალაქის გარდარქმევისა ჟამსა ყველანი თავიანთ სამწყსოსა წმინდანთ იფიცებდნენ, რამეთუ პარიზელნი ჭრელი და არეული ხალხია, ბუნებით მარტო ჩინებულნი მერჯულენი კი არა,
და	რაბლე	შემდგომ გარგანტუამ ტაძრისა კოშკთა ზედა ჩამობმულნი დიდრონნი ზარნი გასინჯა და დია ხმატკბილად ჩამორეკა.
და	რაბლე	ამა რეკვარეკვაში კი ფიქრმა გაჰკრა, მოდი, რაც არი, არი, ჩამოვხსნი და ფაშატსა ჩემსა ზარაზინთა წილ დავკიდებო;
და	რაბლე	ფაშატი სწორედ იმჟამად მამასთან უნდა გაეგზავნა არცათუ მცირე ბრიული ყველითა და ნედლი ქაშაყითა დასაპალნებული, და რაკი ერთი იაზრა, ზარნი უნდა ჩამოვხსნაო, ქმნაც არ გასჭირვებია, ადგა და თან წარიტანა.
და	რაბლე	ჩუმ-ჩუმად ზართა ხელში ჩაგდებასა ისიცა ეპირებოდა, რათა შორითვე აეტეხა ხოლმე რეკვა და ემცნო, მე მოვდივარ, კომანდორიო, და გლემურძი საოსტიგნოში შიშითა წინწინ ათიმთიმებულიყო, ვაჰმე, ჩემდა წასაღებად მოდიანო;
და	რაბლე	მაგრამ კაცი იგი პატიოსანი იყო და ზართ ხელი აღაღო, და იმად კი არა, რომ ნამუსმა არ გაუჭრა, არამედ ფრიად ემძიმა და ვერ მოერია.
და	რაბლე	სხვაგნებურთ ტყუილად როდი უკვირთ მრავლისა მოთმინება, ანუ, მართალი თუ გინდათ, სიყეყეჩე ფრანგთა ხელმწიფეთა, რომელთა თვალწინაც დღეყოველ ათასი რამ ოხრობა ხდება და ისინი მაინც ბევრსა არასა ღონობენ ავისა და ბოროტისა აღსაგველად.
და	რაბლე	ოჰ, ნეტავი ერთი მაცოდინა, სად იყრიან თავსა მწვალებელნი და ბოროტგანმზრახნი ესე, ავდგებოდი და ყოველსა ვამხილებდი წინაშე ჩემისა მრევლისა ძმათა ერთობისა!
და	რაბლე	ჰოდა, ტყვია მომხვდეს, თუ ტყუილსა ვამბობდე, იხუვლა ამოდენა გაცოფებულმა ხალხმა და მიაწყდა სორბონსა, სად მაშინ მისანი იდგა (აწ უკვე იქ არღა მყოფობს) ლევკოთიასი.
და	რაბლე	მისანსა მას ყოველივე წვლილად აუხსნეს და მოახსენეს უჯეროვნება ზართა მიმძლავრებისა.
და	რაბლე	მერმე, როს ყველაფერი pro და contra აწონდაწონეს შესაბამისად Baralipton-ის ფიგურისა, ადგნენ და გადაწყვიტეს,
და	რაბლე	მოდით, გარგანტუას საღვთისმეტყველო ფაკულტეტისა უხუცესი და ღირსებული წარმომადგინებელი წარვუგზავნოთ და ვაუწყოთ, რა უაღრესი უჯეროვნებაც მოჰყვა ზართა დაკარგვასაო.
და	რაბლე	„უმეტესი კრძალვა- მოწიწებისა გამო“ (ლათ.). ასეც და ისეც (ლათ.).
და	რაბლე	თანაც წინ მანდატრუნი გაიძღოლა, სამნი, თავპირწამოჭეხებულნი, რომელთა გადაკიდებასა მტერთაც არ ვუსურვებ, უკან კი ხუთიოდ ცალმოგვი მაგისტრი აიდევნა, არცარა დიდსაჩინონი და ერთი-ერთმანეთზედ მურდალნი.
და	რაბლე	შესავალთან პონოკრატე გამოეგებათ, და იგი ფრიად განაცვიფრა ამა ხალხისა შესახედაობამ;
და	რაბლე	ბოლოს იფიქრა, ალბათ ბერიკებრ საცთური სამოსელი აცვიათო, და ზემორეხსენებულ მაგისტრთაგან ერთ-ერთ ბელადსა ჰკითხა, რა არის, რას ნიშნავს სახიობა ესეო.
და	რაბლე	რა არი და, ზარნი დაგვიბრუნეთო, მიუგო იმან პასუხად.
და	რაბლე	ამისა თქმა იყო, და პონოკრატე გარგანტუას გასაფრთხილებლად გაეჩქარა, რათა იმას წინწინ სცოდნოდა, რა პასუხიც უნდა გაეცა, და საქმნელიცა მყისვე გადაეწყვიტა.
და	რაბლე	ყოველივე რა იუწყა, გარგანტუამ განზედ გაიხმო მოძღვარი თვისი პონოკრატე, სახლთუხუცესი თვისი ფილოტომიუსი, მეჯინიბეთუხუცესი თვისი გიმნასტი, მერმე ევდემონსაც მოუწოდა და სუყველას ერთად რჩევა ჰკითხა, რა ვქნა, რა ვიღონო ან რა მივუგოო.
და	რაბლე	ხოლო რა არი იმ ყრანტ ბებერსა არ ეტრაბახნა, თუ მე არა, ზართ არავინ მოგვატიელებდაო, ადგნენ და, ვინემ ის განცხრებოდა, ქალაქისა პრეფექტისა, ფაკულტეტისა მოძღვართმოძღვრისა და ქორეპისკოპოსისა მოსაყვანად კაცი აფრინეს,
და	რაბლე	შემდგომ კი ნება ვუბოძოთ და დიდებული სიტყვა თვისი ხსენებულ პირთა წინაშე წარმოთქვასო.
და	რაბლე	მართლაც, როს ყველანი შემოკრბნენ, ღვთისმეტყველი ხალხით გაჭედილ დარბაზში შეაბრძანეს და იმანაც ხველებ-ხველებითა მოხსნა გუდასა პირი.
და	რაბლე	რაიცა დაფუძნებულია თავად სარეკელთა კვიდიტატიური ბუნებისა ქვეყნიურობაზედ, და შემძლებლობა, ამა ღირსებათაგან შობილი, განფანტავს ჰალოს მთვარისასა და განარინებს სტიქიონსა ვენახთა ჩვენთა, ანუ არა ოდენ საკუთრივ ჩვენთა, არამედ გარემომდებარეთა.
და	რაბლე	უკეთუ აჯასა ჩემსა შეისმენთ, როჭიკად ორ ადლ კუპატსა და ერთსაცა ჩინებულ საწმერთულსა მოვიბოჭავ საამებლად ბარკალთა ჩემთა.
და	რაბლე	დრო იყო, ღვთისა მადლმა, ენაზედ ჭალი არ წამომედებოდა, კაცი ვერ მაჯობებდა დავა-კამათში, ახლა კი, რა ვქნა, ვატყაჭუნებ, ძველი წისქვილივითა ვროხავ, და, მიწამ მიყოს პირი, უკეთუ რამის მოწადინე ვიყო, თვინიერ კაი ღვინისა და რბილი ლოგინისა.
და	რაბლე	ზურგსა ცეცხლი ეცხუნება, მუცელსა ‒ ტაბლა, ზედ ჩაყრილი ჯამი და იმისი ჯანი!
და	რაბლე	ეჰ, domine, გეაჯებით, in nomime Patris et Filii et Spiritus Sancti amen, დაგვიბრუნეთ სარეკელნი ჩვენნი, და აგრემც მამაზეციერმა და დედაზეციერმა გიხსნათ ყოვლისა სენისაგან,
და	რაბლე	რაღა უზარო ქალაქი და რაღა უარგნო ბრმა, საძუეამოუდებელი კარაული, ანდა უზანზალაკო ფური.
და	რაბლე	და ინატრა, ნეტავი თავად ზარნი ბუმბულისა ქნა, ხოლო დასარეკი ენანი მელისა კუდისაო, ვინათგან ზართა ზრიალი თურმე ტვინსა სტკენდა, ოდეს თვისთა შაირლექსთა თხზავდა.
და	რაბლე	ინატრა და, დედაც ეტირა. რის ბუმბული, რა მელიაო, მწვალებლისა მყვარებელიცა მწვალებელიაო, სარწმუნოებისა განმწვალებლად შერაცხეს.
და	რაბლე	ეგრეა, ბატონო, ჩვენში სარეკელთ ვრეკავთ, ვრეკავთ და მწვალებელთ წიწილებსავითა ვჩეკავთ.
და	რაბლე	დილა მშვიდობისა (ლათ.). მშვიდობისა, თქვენცა აგრეთვე (ლათ.). უფალო ჩემო (ლათ.). და კაცი ბრძენი არა მოიძულებს (ლათ.).
და	რაბლე	მიეცით კეისარსა კეისრისა და ღვთისა ღმერთსა. აი ყოვლის უკეთესი საბუთი (ლათ.).
და	რაბლე	განტევება გსურთ? ღმერთმან იცის, შეგინდობთ და თანაც ფასისა გამოურთმევლად (შუა სკ. ლათ.)
და	რაბლე	რომელიცა შეიმსგავსეს ჭაკთა უგუნურთა და იგიცა გაუტოლდა იმათ. იხილე ფსალმუნი, არკი ვუწყი, რომელი (ლათ.). რაიცა დიდებული აქილევსია (შუა სკ. ლათ.).
და	რაბლე	ისე არ გეგონოთ, საბუთიანად ვსჯი: ყოველი სარეკელი დასარეკელი, რეკვა-რეკვით გასასარეკლებელი, სამრეკლოზედ ისარეკლებს და გასასამრეკლოებელ სამრეკლოსაცა გაასამრეკლოებს.
და	რაბლე	სახელწოდება ამ მოდუსისა. სახელითა მამისათა და ძისათა და სულისა წმიდისაითა, ამინ! (ლათ.). ნუმც დასრულებულა მეუფება უფლისა, ამინ! (ლათ.).
და	რაბლე	გარნა სხვებრ, ვინათგან, უსაეჭვოდ, პოლუქსისა მზემან, ოღონდ, ვინიცობაა, ღმერთია მოწმე (ლათ.). მშვიდობით და დაგვიტაშდით. მე, კალეპინო, შესწორებასა მოვრჩი (ლათ.).
და	რაბლე	და უკეთუ ბევრსა თავშესაქცევსაც იპოვნით, პირდაპირ ვიტყვი, თუნდაც სათაურისა შესაფერსა, სირინოზისა ხმა მაინც ნუ წარგიტაცებთ, უმჯობესია, რომ უფრორე ღრმად ახსნათ ყოველივე, რასაცა იბედივ მწერლისა ალალ ნათქვამად მიიჩნევთ.
და	რაბლე	რასა და, სრულებით არცრასა, თვინიერ ერთი ბეწო ტვინისა.
და	რაბლე	რაჟამსა ჩემზედ ლათაიობენ და უბნობენ, სმის ჭირია, საღვინეში შიგა ძვრებაო, სხვა რამ ქება არცრა მწადს.
და	რაბლე	და თუ ჩემსა ამბავსა იკითხავთ, უსაცილოდ რომელისამე მორჭმული მეფისა ანდა ძველთუძველესი შემძლე მთავრისა მისხის მისხი ვარ, რამეთუ მზისა ქვეშე ჯერეთ არცვინ დაბადებულა ჩემზედ მეტად მოსურვე გამდიდრებისა და გამეფებისა;
და	რაბლე	აწღა კვალად ჩვენი ცხვრისა ამბავსა ზედა მოვალ და გეტყვით, რომა ძველთაგან მოაქჟამამდე ყოვლისა უფრორე სრულად ღვთისა წყალობითა ერთი მარტო გარგანტუას გვარტომობისა ნუსხა-დავთარი შემოგვრჩა, მესიისა საგვარტომო ნუსხასა თუ არ ჩავაგდებთ სათვალავში,
და	რაბლე	შეტეხეს და ცხრა ჭინჭილა ერთიმეორეზედ ისერიგად მიწყობილი ნახეს, ვითარ გასკონელთ კეგლთა ჩარიგება იციან.
და	რაბლე	შუალა ჭინჭილისა ქვეშე წიგნი რამ იდო ვეებერთელა, თვალთმიმზიდველი, ქვედამზიდველი, მწვირიანი, კოხტა, კოკროჭინა და ობიანი, სუნი ვარდის უმეტესად სდიოდა, ოღონდ, ვაგლახ, ვარდისა სუნი არ იყო.
და	რაბლე	და მიხმეს მრავალცოდვილსა, მოდი, აღმოგვიკითხეო.
და	რაბლე	და საიდანღაც, სად ბევრია ტბაში ნაფოტა, მოვიდა კაცი ცრუპენტელა, აღაღო პირი, ისიტყვა: „ზეცამ აგაშოროთ, უფალნო, ჭირი!
და	რაბლე	და იუნონამ მიმოხედა ცად გარემოსა, ხელთ ბუ ეჭირა, მეჩიტია, ფრინველთა ზარად, არ გიხდებაო, დაუწუნეს, რაც გარემოსა, ჯერ ექილიკნენ, ბოლოს სულაც ჩააგდეს არად.
და	რაბლე	და როს წელიწადს გასავლელი გაუვა ყავლი, მზის ქვეშ მშვიდობა იზეიმებს, იხარებს გული, აღარ იქნება მძულვარება, ტაცება, ჯავრი, პატიოსნების დამკვიდრდება სუფევა სრული,
და	რაბლე	თუ ვინიცობაა დაეჭირვებოდა, ხიზილალა და კუპატიცა ბლომად მოეძევებოდა, ოღონდ ბოლონიური კი არა (რამეთუ ლომბარდიული სამსალისა ეშინოდა), ბიგორული, ლონგონეური, ბრენული და რუარგული.
და	რაბლე	უფალნი ძველნი პანტაგრუელელნი დასტურსა ჰყოფენ ნათქვამსა ჩემსა და აცხადებენ, სავსებით შესაძლოა, რომ დედაკაცმა ბავშვი დღიდან მამის სიკვდილისა თერთმეტი თვისა უკან შობოსო და, უსაეჭვოა, სჯულიერ, თავხსნიერ შვილად მიიჩნევენო:
და	რაბლე	ცენსორინუსი, De die natali, არისტოტელე, Da nat. Animalium, გელიუსი, წგნ. III, თავი XVI, სერვიუსი ეკლოგათა თარგმანებაში, როს ვერგილიუსისა ლექსს განმარტავს: Matri longa decem... და ა. შ.
და	რაბლე	თუ ვინმე გამოვა და დასძრახავს ქვრივ დედაკაცთ, ფეხმძიმობისა ჟამსა თავს არ უნდა იბაყლიანებდეთო, ძუკნა რომ ძუკნაა, მაკე ისიც კი არ იკარებს ხვადსაო, დედანი უმალ პირში ბურთსა ჩასჩრიან, ძუკნა სხვაა, მდედრი სხვაა,
და	რაბლე	რომელმან კარგად უწყის ფასი სუპერფეტაციისაო, და პოპულიამაც ხომ ოდესღაც ეგევე წართქვა მაკრობიუსის სატურნალიის II წიგნსა შინა.
და	რაბლე	‒ არა, მაინც რა არი შაშხი? ‒ რა არი და, სუფრისა ცხონებაა, მარნისა კიბეა, ზედ ღვინისა კასრთ რო აგორებენ, აბა სტომაქში ისე რა ჩაიყვანს!
და	რაბლე	მეც სწორედ მანდა ვარ, და აი მაგიტომაც უნდა მერწმუნოთ, რამეთუ სორბონელნი პირდაპირ აცხადებენ, რწმენა უჩინო საგანთა გამჟღავნებააო.
და	რაბლე	თქვენი არ ვიცი და, ჩემის ჭკუით კი, ამგვარსა დაბადებაში სრულიადაც არა არის რა საპირისპირო დაბადებისა.
და	რაბლე	მას უკან პოტილიდან და ბრეემონიდან ჩვიდმეტი ათას ცხრაას ცამეტი რქა მეწველი ფური მორეკეს, რადგან მთელ იმოდენა ქვეყანაში არცვინ არ იყო იმისთანა მეძუძური, ვინცა ყრმისა მარჩენლად გამოდგებოდა.
და	რაბლე	რისი ბრალი იყო, და ჩემი ჭირიმც შეგყრიათ, ცოტა აგებულებისა, ცოტაცა კიდევ სხვა გარემოებისა, ანუ ჭაჭანაურის ნამეტანი ყლურწვისა.
და	რაბლე	ძიძა-გამდელთ დია მოსწონდათ ყრმისა ესეგვარი ღვთაებრივი ზნე-ხასიათი და ამა ვითარებისა გამო დილდილითა მართოდენ იმით ართობდნენ, რომა კულასა დანითა აკაკუნებდნენ, საწდესა საწდითა აწკარუნებდნენ, ჭინჭილასა ჭინჭილაზედ აჭახუნებდნენ
და	რაბლე	ფათანაკერ ხავერდსა გარეშემო ფოთოლგამოტანილი ვაზისა რქალერწი ჰქონდა შემოვლებული, შუაგულში კი ფრიად შვენოდა ვერცხლისა კლაპიტონის სამწდეურნი, შემკულნი ურიცხვი პეტალითა და მარგალიტითა.
და	რაბლე	დაშნა ვალენსიური არა ჰქონია, არცა ხანჯალი სარაგოსული, რამეთუ მამამისსა თვალისა დასანახად სძაგდნენ იქაურნი შებრუჟებულნი იდალგონი, ესპანელთა და წყეულ ურჯულოთა ნარევნურევნი.
და	რაბლე	და ერთი კი უნდა გკითხოთ: არა, მაინც რა ცეცხლი წაიკიდეთ? რას გაცოფდით?
და	რაბლე	ვინა და, ერთმა არღა საკითხავმა წიგნმაო, მეტყვით, ფერთა ჰერალდიკად სახელდებულმაო, ფერეზიკნი და მეწვრიმალენი რომ ჰყიდიანო.
და	რაბლე	და აკი (მართალი თქმულა, ალხანას ჩალხანა არ დაელევაო) იპოვნა კიდეცა ვიღაც-ვიღაცა ჟამგარდასულნი მოლაყრუნი, რომელნიცა ერწმუნნენ, მართლა კარგი რამ დაგიწერიაო.
და	რაბლე	უკეთუ ზედა წყვილისა პირველი ცნება ეთანადება მოსაზღვრე წყვილისა პირველ ცნებასა, როგორაც სათნოება და სიკეთე,
და	რაბლე	ამა მნიშვნელობათა დამსაფუძვლებელი მავანთა და მავანთა თვითნებური ახსნა-თარგმანება არ გეგონოთ, რამეთუ ესეგვარია ყოვლად საზოგადო აზრი, რასაცა ფილოსოფოსთა ენითა jus gentium, საყოველთაო, ყოველგან მოქმედი კანონი ჰქვია.
და	რაბლე	წაიკითხეთ და შეიტყობთ, რომა ქალაქი ალბალონგა (ამჟამინდელი რომის პეპერა) თავის გაჩენასა თეთრსა დედაღორსა უნდა უმადლოდეს.
და	რაბლე	და კიდევ იმასაც შეიტყობთ, რომა ძველთა რომაელთ წესად ჰქონიათ: ოდეს ძლევამოსილსა ვინმესა რომს ტრიუმფით შესვლა ელოდა, იგი უცილოდ თეთრცხენიანსა ეტლზედ უნდა ყოფილიყო ამხედრებული.
და	რაბლე	ვითარცა პროკლე ბრძანებს De sacrificio et magia, თურმე თვისება მზისა, სრულიად ამქვეყნიური და ზეციური ნათლისა სათავისა და დასატევნელისა,
და	რაბლე	და იგი კიდევ იმასაც გვამცნობს, ეშმაკნი ხშირად ლომისა ტყავითა იმოსებიანო, მაგრამ თეთრი მამლისა დანახვისასა მსწრაფლად ქრებიანო.
და	რაბლე	ხალხთა უფლება (ლათ.). ჩემო სინათლევ! (ლათ.). „ზორვისა და გრძნობისათვის“ (ლათ.).
და	რაბლე	და იცით, რა გითხრათ, შვილნო ჩემნო?
და	რაბლე	და აჩუა იგი ხან ქურანი იყო, ხან ყომრალი, ხან აბრაში, ხან ლეგა, ხან რახსი, ხან ლურჯა, ხან ლუში, ხან ზერდაგი, ხან საღარი, ხან ამლაკი, ხან შავრა და ხანაც თეთრონი.
და	რაბლე	ერთხელ ჰერცოგმა დე ჭამპურამ და გრაფმა დე ჯამლოკიამ შემქმნელი მამა გარგანტუასი ზედ იმა დღეს მოინახულეს, ოდეს რიცხვმრავალი ამალითა სენიორ დე წუწურაქაც სწვეოდა.
და	რაბლე	‒ მეტი აღარცა ხმევა გვწადის და აღარცა ჭმევა, ყელამდე ვართ, ‒ ჩაიქირქილა სახლთუხუცესმან, ‒ ყოჩაღ, ვეჟო, ყოჩაღ, კარგად მოგვაღორე!
და	რაბლე	გამომდგომია და, რაცა სიამე მე მიგრძნია, ალბათ მუნიანსა ფხანა ისე არ ეამება.
და	რაბლე	ჟამ-ჟამად დედალიც გამომისვამს და მამალიც, ვარიაც, ხბოს ტყავიც, კურდღელიც, მტრედიც, თევზიყლაპიაც, ვექილისა გუდა-ნაბადიც, ყაბალახიც, ჩაჩიც, ჩიტისა თავრიელიცა.
და	რაბლე	დღესასწაულისა ჟამსა კი Dormi secure და კიდევ ცოტამატა ესევითარი რამ, რისა გამოც გარგანტუა ისერიგად ჩავარდა ჭკუაში, რომ, ტყუილია, იმასთან სუყველას კოჭი მოგვისხლტება.
და	რაბლე	ყოველივე რა მოისმინა, გარგანტუა მსწრაფლ ამხედრდა თავისა უშვერად დიდსა ფაშატზედ, გაიყოლა ზემორეჩამოთვლილნი თანამოსაგრენი და გზასა გაუდგა.
და	რაბლე	გარგანტუამ კი თავისა ჯერად ერთი ძროხასაებრ დაიბღავლა, თავ-პირი ქუდში ჩარგო, და ვით მკვდარსა სახედარსა არა დასძვრება რა, იმასაც კრინტი არ დაუძრავს.
და	რაბლე	‒ ამ ოხერ-მამაძაღლთა ჰგონიათ, ჩამოსვლისასაც მოგვაგებს და დახვედრისასაცაო.
და	რაბლე	რახან აგრეა, ეხლავ სულ სასმელში ვაყურყუმელავებ, რა დროს დარიდება და ფარიზია!
და	რაბლე	ის დღე იყო, და ქალაქსა მას შეერქვა ფარიზი, ანუ პარიზი, მანამ კი, ვითარცა სტრაბონი ბრძანებს (IV წგნ.), ლევკოთია რქმევია, ესე იგი, ბერძნულისა ენითა ფერთოვლა, ვინაიდან იქაურ დიაცთ ფერთოვლად უქათქათებთ ბარძაყნი.
და	რაბლე	და ქალაქი სრულად ფეხზედ დადგა, აირდაირია, რამეთუ კარგად იცით, რა მაშფოთარნიც არიან აქაურნი:
და	რაბლე	XX. ვითარ წარიტანა ღვთისმეტყველმა თვისი სკლატი და ვით წაედავა დანარჩენ მაგისტრთ
და	რაბლე	რა გაასრულა ღვთისმეტყველმა სიტყვა თვისი, პონოკრატესა და ევდემონსა იმისთანა გულიანი ხარხარი აუტყდათ, ფეხზედ ძლივს იდგნენ და მუცელნი ხელითა ეჭირათ ჩაბჟირებულთ, ‒
და	რაბლე	იმათ შემყურესა, მაგისტრ იანოტუსსაც სიცილი წასკდა, თანაც არავინ უწყის, ვინ უფრო ხაფი ხმითა იცინოდა, ‒ და, ბოლოს, სუყველას ცრემლი მოერია, რამეთუ ესდენ ლაყლაყში ტვინისა ნივთიერებას თვალისა წყალი წარმოსდინდა, იდინა და სახედველთა მგრძნობელ ძარღვთ მიადგა.
და	რაბლე	რაღა ბევრი გავაგრძელო, ზედგამოჭრილი გაჰერაკლიტებული დემოკრიტე და გადემოკრიტებული ჰერაკლიტე დაგიდგრებოდნენ თვალწინ.
და	რაბლე	როგორ უნდა მოიქცე და, პირმეტყველსა მაგასა ერთხელ კიდევ ჩავაცეცხლოთო, განსაჯა პონოკრატემ, მერმე კი, რახან თავად სონჟეკრეს უკეთესად შეგვაქცია და გაგვართოო,
და	რაბლე	ჩვენცა ავდგეთ და წეღან რო თავის მხიარულ სიტყვაში ახსენა, ვუწყალობოთ ის ორი ადლი კუპატი და კიდევ საწმერთულიო, სამასი დიდრონი მორი, ოცდახუთი კასრი ღვინო, ქვეშაგები თავისი სამი ხელი ყურთუკის დოშაკითა და ერთიცა კარგა დიდი, უძირო ფილჯამიო,
და	რაბლე	მართლაც, ადგნენ და ყოველივე უწყებული უკლებლივ უწყალობეს, თვინიერ საწმერთულისა, რამეთუ გარგანტუა საგონებელში ჩავარდა, აბა ეგრე იჩქითად სად მოვუძიოთ საწმერთული შესაფერი ზომისა ამ სიტყვამშვენიერსა და კაი დედმამიშვილსაო.
და	რაბლე	კუპატი და ფილჯამი იმ ცალმოგვ მეცნიერ-მაგისტრთ დაიჭირეს;
და	რაბლე	ამის დამნახავმა ერთმა ხსენებულმა მაგისტრთაგანმა, სახელად ჟუს ბანდუიმ, ლამის თავი მოიკლა ‒ ღვთისმეტყველსა არცა უხდება და არცა შეშვენის სკლატისა ხელთ ჭერაო, და მიუთხრო, ჩვენ მოგვეცი, ბატონო, ჩვენ წამოგიღებთო.
და	რაბლე	‒ განსჯისა თავი არა გაქვს in modo et figura, გეტყობა, სულ წყალში ჩაგეყარა წინათგანზრახვანი და Parva logicalia! Panus pro quo supponit? ‒ Confuse et distributive, ‒ მიუგო ბანდუიმ.
და	რაბლე	რაღა თქმა უნდა, ჩუტრუკო ‒ pro tibiis meis, მაშასადამე, სკლატიანი ამად გახლავარ, egomet, sicut suppositum portat adpositum ‒ და მან ქურდულად წააცუხცუხა სკლატი, ვითარცა პატლენმა.
და	რაბლე	ყრანტმა ბებერმა ერთხელ კიდევ გულმარიხიანად მოითხოვა სირცხვილეულთა საფარველი და კუპატი სორბონისა საერთო სხდომაზედ, მაგრამ ეგრევე მტკიცე უარი სტკიცეს, ვითარ ვიუწყეთ, გარგანტუასგან უკვე ყოველი გებოძაო.
და	რაბლე	არა, თქვენებრ მზაკვარნი და ბილწნი სხვა არცვინ მეგულვის ქვეყანაზედ.
და	რაბლე	ერთად მაინც არ გვეოხრა და არ გვემამაძაღლა!
და	რაბლე	წავალ და, ტყირპი შემახმეს, თუ თავად ხელმწიფესთან არ დაგასმინოთ, რაც განგიზრახავთ და რა უსჯულოებასაცა სჩადიხართ.
და	რაბლე	აი ნახავთ, თუ არადა, კეთრსაც შევუჭამივარ, ცოცხლად დაგბუგავენ, ვითა მამათმავალთ, ბოროტისა შემამთხვეველთ და მაცთუნებელთ, თავად ღვთისა და სათნოებისა მგმობელთ!
და	რაბლე	ამა სიტყვათა გამო ადგნენ და უჩივლეს, გაგვლანძღა, თავლაფი დაგვასხაო.
და	რაბლე	რაღა ბევრი გავაგრძელო, დავა-კრტიმლობა გაჯანჯლდა და დღესაქამომდე გაცუდმადდა;
და	რაბლე	სორბონელთ პირი შეკრეს, რახან ესევითარი რამ შეგვემთხვა, პირი აღარ დავიბანოთო, ხოლო იანოტუსმა და ძმათა მისთა ერთმანეთს შეჰფიცეს, ცხვირსა მანამ ნუ მოვიხოცავთ, სანამ საბოლოო მსჯავრსა არ გამოიტანენო.
და	რაბლე	აღთქმისაებრ ისინი მოაქჟამამდე პირუბანელნი და ცხვირმოუხოცელნი ვლიან, რადგან განსამართლებულ საქმესა ჯერაც ბოლო არ უჩანს.
და	რაბლე	მოაყოლებენ, ‒ აბა, რა გესწავლებათ, უჩემოდაც კარგად უწყით, მსაჯულნი გინა ბუნებაზედ იმძლავრებენ და გინა თავიანთ საკუთარ სჯულთა ზედა.
და	რაბლე	ბუნება თავისდათავად არასა ქმნის უკვდავსა და ყოველსავე მოვლინებულსა ქვეყნად თავადვე უდებს ზღვარსა და განასრულებს, რამეთუ omnia orta cadunt, და კიდევ ბევრისა თქმა შეიძლება.
და	რაბლე	მაგრამ დასტურ უსასრულო და უკვდავია გუნებათაღლითიან კაცთაგან განსასჯელი დავა.
და	რაბლე	და, ალბათ, იმათ უფრორე მალე მოეღებათ ბოლო, ვინემ დავა დაუბოლოვდებოდეთ, და მართალი და მტყუანი გამოჩნდებოდეს.
და	რაბლე	შესაბამისად მოდუსისა და ფიგურისა (ლათ.).
და	რაბლე	მცირე ლოგიკალიები! რას შეიძლება მივუყენოთ სკლატი? ‒ უთავბოლოდ და არაპიროვნულად (ლათ.).
და	რაბლე	ორიოდ დღისა შემდგომ ზარნი კვალად თავთავიანთ ადგილზედ დაჰკიდეს, და ესოდენი სულგრძელობისათვისა მადლიერებისა ნიშნად პარიზელთ კალთანი დააგლიჯეს გარგანტუასა, რაოდენსა ხანსაცა ინებებ, ფაშატსა შენსა ჩვენ შეგინახავთ და მოვუვლითო.
და	რაბლე	ისინიც ადგნენ და ბიერისა ტყეში წაიყვანეს ფაშატი იგი.
და	რაბლე	შეტყობა სურდა, გარგანტუას ძველთა მოძღვართ ესდენ გრძელჟამიერად რა მოიღონისძიეს და რარიგ გახადეს იგი ახვირაკი, რეგვენი და უგბილიო.
და	რაბლე	ძალ-ღონისა მოსაკრებად მცირე რამ ხანსა ხელ-ფეხთ იქნევდა, ბუტრაობდა, კოტრიალობდა ლოგინში, მერმე წამოდგებოდა და, წელიწადის რა ჟამიცა იდგა, იმისდა კვალად შეიმოსებოდა,
და	რაბლე	საუზმეზედ კი, რათა არცა ნესტსა ევნო და არცა ქარჭვალსა განეწონა, მოჰქონდათ და მოჰქონდათ შეგბოლვილი გულ-ღვიძლი, მოხრაკული ხორცი, უებრო შაშხი, თითთა ჩასაკვნეტი ციკნისა მწვადი და კარგა ბლომად პურჩაბუჟბუჟებული შეჭამანდი.
და	რაბლე	ვითომ რა, ცოტაა? პაპი ალექსანდრეც ესევე იქმოდა ერთი ვინმე ებრაელი მკურნალისა რჩევითა და მტრისა ჯიბრზედ სიკვდილამდე იცოცხლა.
და	რაბლე	დილისა ლუკმა მახსოვრობას უხდებაო, უბნობდნენ ხოლმე, და როს საუზმედ დასხდებოდნენ, არცვის არ უცდიდნენ, ასხამდნენ და ეგრევე სვამდნენ.
და	რაბლე	რა ვქნა, ნუნუა არცა მე მწყინს და უფრო მადიანად გეახლებით.
და	რაბლე	კარგა გამობუსკნული გარგანტუა ადგებოდა და ეკლესიისკენ გასწევდა.
და	რაბლე	უკან ვეება გოგროხათი მყის კონდაკსა დაადევნებდნენ, სქელსა, გაქონილსა საცალოში გამოკრულსა, რომელიცა ქონიან-საკინძურიან-ეტრატიანად, სულ ცოტა, თერთმეტ კვინტალსა და ექვს გირვანქას იწონიდა.
და	რაბლე	ყოველ ეკტენიასა იგი გარგანტუასთან ერთად ჩაარაკრაკებდა და თან ისერიგად დამარცვლავდა, ერთი რა არი, ერთ მარცვალსაცა ძირს არ დააგდებდა.
და	რაბლე	გარგანტუაც ვიდოდა წინ და უკან, შემოივლიდა სამზრუნველოს ეზო-ყურესა, დერეფანთა და მტილთა, ხელთ კრიალოსანსა აწკრიალებდა, და ამ სეირნობა-სეირნობაში იმდენ ლოცვასა ჩაითვლიდა, რაოდენსაცა თექვსმეტი მესენაკეც ვერ წარიტყოდა.
და	რაბლე	მერმე დასათხევსა დაათხევდა და სადილად დაჯდებოდა,
და	რაბლე	ხოლო ბუნებითა რაკი ერთი ეჩემფეხება ვინმე იყო, გაგება აღარა ჰქონდა, ისე დააცხრებოდა ფელიკ-ბარკალთ, ბოლსა შიგან გამოყვანილ ენასა ხარისასა, ხიზილალასა, ძეხვსა და კიდევ ბევრ სხვა ჭამადსა, ღვინისა დასალევ-მოსანდომებელსა.
და	რაბლე	იქავ მუდამ ოთხნი მსახურნი იდგნენ და ოთხი ციცხვითა მდოგვსა აყრიდნენ პირში.
და	რაბლე	მას უკანითა, ჭაჭა-თირკმელნი არ გავიმიზეზოო, სულსა არ მოითქვამდა და წყალთაწყე თეთრ ღვინოსა შესვამდა.
და	რაბლე	მსმელისა საზღვარიო, იტყოდა ხოლმე, ის არისო, ოდეს თვალისა ჩინსა დაჰკარგავს, დაჟივდება და ფერხთსაცმლისა კორპისა ღაბაშნი შვიდი თითისა დადებაზედ დაუჯირჯვდებაო.
და	რაბლე	მსახურნი ძირსა მწვანე სკლატ-მაუდსა დაჰფენდნენ, ზედ მრავალთა უმრავლეს სათამაშო ქაღალდსა გაშლიდნენ, უთვალავ კამათელსა დაჰყრიდნენ და უამრავ დაფა-ფიცარსა ჩაარიგებდნენ კოჭთა სამორინოდ.
და	რაბლე	გარგანტუაც იდგა და თამაშობდა:
და	რაბლე	თამაშობითა რა გაძღებოდა და ჟამსა თავისა გუნებისად გააცხავებდა, გაჰფიწლავდა და გაცხრილავდა, გარგანტუა ცოტაოდენსა კიდევ გადაყლურწავდა,
და	რაბლე	‒ ერთბაშად თერთმეტსა ჩაფსა ჩაისხამდა, ‒ მერმე კი იქავ საბან-გობანზედ ანდა რბილ საგებელზედ გემრიელად წამოგორდებოდა და ორ საათსა ფეხსა აღარ გაანძრევდა, გულიანად ეძინა.
და	რაბლე	როს გამოიღვიძებდა, იდგა და მცირე რამ ხანსა თვალთ იფშვნეტდა.
და	რაბლე	ამაობაში ცივ-ცივ ღვინოსა მოურბენინებდნენ და ისიც ეგრევე მოიყარყარებდა.
და	რაბლე	მერე მარტო არ დაჯდებოდა, მოუხმობდა მეზობელთაგან თავისა ამფსონთ, მოისხამდა გვერდითა და სვამდნენ, ლათაიობდნენ;
და	რაბლე	ვახშმისა შემდგომ კვლავ უანგარიშოდ მოჰქონდათ ხისა სახარებანი, ანუ კოჭთა სამორინე ფიცარნი, ანდა დასტა-დასტა სათამაშო ქაღალდი, თუ არადა, სადმე შორიახლო გოგოებში გაძვრებოდნენ და გზა-გზა არცა იქითობასა იკლებდნენ პურმარილსა, არცა აქეთობასა.
და	რაბლე	მერმე დაწვებოდა გარგანტუა და რვა საათამდის გვერდსა არ იცვლიდა. პირველსა, მეორესა (ლათ.).
და	რაბლე	უყურა პონოკრატემ, უყურა და რა ნახა, გარგანტუას ზნე-ქცევა არ უვარგაო, გარდაწყვიტა სხვარიგ, კეთილმეცნიერებითა განსწავლა იმისი, თუმცაღა პირველჟამად თავისა ნებაზედ მიუშვა, რამეთუ ჰგონებდა, ბუნება შეუძრწუნებლად ანაზდეულ ცვალებასა ვერ იტანსო.
და	რაბლე	საქმე რათამც წაღმა დატრიალებულიყო, ადგა პონოკრატე და ერთ იმჟამინდელ მკურნალსა, მაგისტრ თეოდორს მიადგა, ვინძლო გარგანტუა ჭეშმარიტ გზაზედ შეაყენოო;
და	რაბლე	მაგისტრმაც, წესისამებრ სამკურნალო სწავლისა, მიაღებინა გარგანტუას ანტიკირული შხამა, ანუ აპუნტრაკი და წამლითა ამით განუკურნა უდები ტვინი და განწმინდა ყველაგვარი სიბილწისაგან.
და	რაბლე	დასტურ მისაღწევად მიზნისა, პონოკრატემ იქაურ სწავლულთა და მეცნიერთა საზოგადოებას აზიარა გარგანტუა, რათა გვაჯითა და ბაძვითა სულიერად ამაღლებულიყო იგი და გასჩენოდა წადილი რუდუნებისა და გამოჩინებისა.
და	რაბლე	ადგებოდა გაცისკრებულისა ოთხ საათზედ და, სანამ გვერდებსა უზელდნენ, რამოდენიმე გვერდი უნდა მოესმინა საღმრთო წერილისა.
და	რაბლე	კითხვითა ხმიანად და მისახვდომად უკითხავდნენ გამორჩეული კაფია გამომეტყველებითა, რისთვისაც ერთი ყმაწვილი პაჟი ჰყავდათ დაქირავებული, სახელად ანაგნოსტე, ჩამომავლობით ბაშელი.
და	რაბლე	შინაარსი წაკითხულისა ხშირად ისე ზედმოქმედებდა გარგანტუაზედ, რომ იგი უცხო რამ მოწიწებითა და სიყვარულით იმსჭვალებოდა უფლისა მიმართ, ადიდებდა და ულოცავდა, რამეთუ საღმრთო წერილი თვალთა წინაშე უყენებდა ღვთის სიდიადესა და სიბრძნესა გამოუთქმელსა.
და	რაბლე	შემდგომ გარგანტუა კარში გადიოდა მოსასაქმებლად და, ვინემ ჩაცუცქული იყო, მოძღვარი ერთხელ უკვე წაკითხულსა ხელახლა უმეორებდა, უხსნიდა, რასაცა ვერ ჩაჰხვედროდა ანდა რაიცა გასძნელებოდა.
და	რაბლე	შინ გამობრუნებულნი ცისა სარტყელსა უთვალთვალებდნენ, რა დღეშიაო, ვითარ წუხელ იყო, ისეთივეა თუ არაო, და განსაზღვრავდნენ, მზე აწ რა ბურჯზედ აღმობრწყინდებაო და მთვარე რა ეტლს ამოჰყვებაო.
და	რაბლე	ამისა უკან გარგანტუასა ტანთ აცმევდნენ, თმასა უვარცხნიდნენ, უკეკავდნენ, უხუჭუჭებდნენ, სურნელთ აპკურებდნენ და სრულად ამ ხნისა განმავლობაში წინადღისა გაკვეთილთ ამეორებინებდნენ.
და	რაბლე	იგი ზეპირ უპასუხებდა და თან სულ იმის ცდაში იყო, შემთხვეულობამაგალითი რამ ცხოვრებისა მოემარჯვებინა.
და	რაბლე	ყველაფერსა ამას ორი-სამი ჟამი უნდოდა და ჩვეულებითად მაშინ თავდებოდა, ოდეს გარგანტუა უკვე გამოიკვანწებოდა.
და	რაბლე	მერმე ჰაერზედ გადიოდნენ, გზა-გზა წაკითხულსა სჯიდნენ და სატანვარჯიშოდ ბრაკს მიაშურებდნენ ანდა სადმე გაიმინდვრებდნენ, ბურთსა გაიგდებდნენ, ჩოგანსა ამოჰკრავდნენ,
და	რაბლე	ძალასა აროდეს იტანდნენ, უნდოდათ ‒ ითამაშებდნენ, უნდოდათ ‒ არა, და უკეთუ ოდნავ გაიოფლებოდნენ ანდა დაიღლებოდნენ, უმალ თავსა ანებებდნენ ფუნდრუკსა.
და	რაბლე	ტანსა გულდაგულ შეიმშრალებდნენ, გამოიცვლიდნენ პერანგთ და სეირნობა-სეირნობითა სადილისა ამბისა გასაგებად გასწევდნენ, უკვე მზად არი თუ არაო.
და	რაბლე	საჭმლისა მოლოდინში კაფიეტად და გამომეტყველად ზეპირ უბნობდნენ, რაც კი იმ დღისა გაკვეთილით დახსომებოდათ.
და	რაბლე	უკანისად უფალი მადაც მობრძანდებოდა, და ყოველნი შესაბამჟამად მიუსხდებოდნენ ტაბლასა.
და	რაბლე	თავში ჯერეთ გარდასულ საგმირო საქმეთა ამბავსა რასმე ხმამაღლა წაიკითხავდნენ შესაქცევრად, და მანამ იკითხავდნენ, სანამ უფლისწული ღვინოს არ დაისხამდა.
და	რაბლე	პირველ ორ-სამ თვესა თან იმის ახსნაში იყვნენ, რას რა თვისებრობა ჰქონდა, რა თვითება-თავისებურება, რა მარგებლობა და რისგან შექმნილიყო ყველაკა სუფრაზედ მირთმეული: პური, ღვინო, წყალი, მარილი, ხორცი, თევზი, ხილი, მწვანილი, ბულღო,
და	რაბლე	და არცა ის გამორჩებოდათ, რა კერძი რაგვარ უნდა განემზადებინათ.
და	რაბლე	გზა-გზა გარგანტუამ მცირე რამ ხანში დაისწავლა პლინიუსის, ათენეოსის, დიოსკორიდოსის, იულიუს პოლუქსის, გალენოსის, პორფირიოსის, ოპიანეს, პოლიბიოსის, ჰელიოდორეს, არისტოტელეს, ელიანეს და სხვათა წიგნთაგან შესაბამისად გამოკრეფილნი მუხლნი.
და	რაბლე	და გარგანტუას ყოველივე ისე ცხოვლად აღებეჭდებოდა ტვინში, რომ იმჟამად არ იყო არავინ მკურნალი, ვისაც იმის ნახევარი მაინც ეცოდინებოდა, რაც იმან უწყოდა.
და	რაბლე	ხელ-პირსა ცივი წყლით გადაიბანდა და უფალსა მადლსა შესწირავდა უცხო ქებისა გალობითა, განადიდებდა კეთილმოწლეობასა და მოწყალებასა მისასა.
და	რაბლე	მერე ქაღალდი მოჰქონდათ. ოღონდ სათამაშოდ არა შლიდნენ, სულ რაღაც შესაქცევარ ოინთა იგონებდნენ და მახვილგონებიანად რიცხვთათვისა სწავლაზედ, ანუ არითმეტიკაზედ აგებდნენ.
და	რაბლე	ამისა წყალობით გარგანტუა დია კეთილად განიმსჭვალა რიცხვთა მიმართ, და დღეყოველ, ნასადილევსაც და ნავახშმევსაც იმგვარად გატაცებული ჩაუჯდებოდა ხოლმე არითმეტიკასა, ვითარცა უწინ კამათელსა და ქაღალდსა თამაშობდა.
და	რაბლე	ბოლო-ბოლო ისე გაიწაფა და გავარჯიშდა ხედვითად თუ საქმითად, რო თავად ინგლისელი სწავლული ტუნსტალიც კი, ვინაც ფრიად ვრცელი შრომა შესძღვნა არითმეტიკასა, გაიძულებულდა და გამოტყდა,
და	რაბლე	მხოლოდ სწავლა რიცხვთათვისა კი არა, გარგანტუას სხვა სამათემატიკო მეცნიერებანიც ემარჯვებოდა, სახელდობრივ: გეომეტრია, ანუ სწავლა ადგილისა მზომელობისა, ასტრონომია, ანუ ვარსკვლავთმრიცხველობა, და მუსიკა-სახიობა.
და	რაბლე	ვინემ იმათი კუჭ-ნაწლავი საზრდელსა შეირგებდა და მოინელებდა, ისინი მრავლისმრავალ გასართველ ნაკვთსა ხაზავდნენ და ზედაც ვარსკვლავთმრიცხველობისა კანონთ შეისწავლიდნენ.
და	რაბლე	ამ ერთსა ჟამში სტომაქიც უკვე ინელებდა მოსანელებელსა, და გარგანტუა კარში გადიოდა მუცლისა მოსაოხებლად, მერმე კი სამიოდ საათსა ან ცოტა მეტსაც თავის უმთავრეს სამეცადინოსა მეცადინეობდა,
და	რაბლე	ესე-იგი იმდილანდელ კითხვისა გაკვეთილსა იმეორებდა, კვალად კითხულობდა და ანტიკურ თუ ახალრომაულ ასოთა ლამაზად და სწორად გამოყვანასა სწავლობდა.
და	რაბლე	როს მეცადინეობასა მორჩებოდნენ, ყველანი გარეთ გაიკრიფებოდნენ და თან მეჯინიბესაც გაიყოლებდნენ, ჯიელ ტურენელ აზნაურსა, გიმნასტად წოდებულსა, რომელიცა ცხენოსნობაში წვრთნიდა ბატონიშვილსა.
და	რაბლე	გარგანტუა ტანთ გამოიცვლიდა და მოახტებოდა აღკაზმულ ტაიჭსა, ამხედრდებოდა საჯაგავზედ, ესპანურ ანდა არაბულ ბედაურზედ, არადა სინიბსა მოაყვანინებდა, ხან დააოთხებდა, ხანაც გაჭენებულზედ ვარჯიშობდა,
და	რაბლე	მთხრებლთა და თარჯთა ზედ ახტუნებდა ან, რაც ძალი და ღონე ჰქონდა, კისერსა ჟამ-ჟამად მარჯვნივ მოუღრეჯდა, ჟამ-ჟამად მარცხნივ და კალოს ხარსავითა დაარბენინებდა, ერთის სიტყვით, თვალმომტაცად ენიოტობდა.
და	რაბლე	ამაობაში იდგა და კი არ კენწლაობდა და კინკლაობდა, არამედ ლეწავდა, ოღონდ არა ლახვართ, ანდა ვინ სულელი იტყვის, ათი ლახვარი დაცავლეწე ჟამსა ასპარეზობისასა, გინა ბრძოლაშიო, ოდეს ქმნა ამისა ხუროთაც არ გაუძნელდებათ, ‒
და	რაბლე	და შესხმისა ღირსიც იგია ოდენ, ვინცა ლახვრითა ერთითა მტერსა დალახვრავს ათსა.
და	რაბლე	ჰაერში ასროლილ რგოლთა ეგრევე აასხამდა, ერთსა დაჰკრავდა და აუტაცებელსა არ გაუშვებდა არცა ანჩახუნაგირსა, აბჯარსა თუ ხელჯაგსა.
და	რაბლე	თავად ფერარელი ცხენოინბაზი მოჯირითეც კი ქია და ციდამტკაველა იყო იმასთან შედარებით.
და	რაბლე	მეტადრე ცხენიდან ცხენზედ ხტებოდა სხარტად, თვალისა დახამხამების უმალ და მიწაზედ ფეხისა დაუკარებლად (ცხენთა ამათ სწორედაც სახტომთ უხმობდნენ),
და	რაბლე	სულ ერთი იყო, რომელი მხრიდან შეახტებოდა თუ ჩამოხტებოდა ხელშუბიანი, თანაც უზანგ-ავჟანდაში ფეხსა არა ჰყოფდა, არცა აღვირსა ხმარობდა და მაინც თავისა ჭკუაზედ დააჭენებდა, რასაცა ცოტაოდენი მნიშვნელობა როდი აქვს სამხედრო ხელოვნებაში.
და	რაბლე	ზოგჯერ ტარგრძელი აფთითა ხელმარჯვეობდა, ისეთნაირად იქნევდა და ატრიალებდა, ყოველთა კაცთ მხარ-მკლავი უქეს და რაინდად შერაცხეს, ტყუილია, სხვა მინაგვანი მეომარი და მოასპარეზეო.
და	რაბლე	და კიდევ ოროლსა ხმარობდა, ორი ხელითა დასაჭერ ორლესულსაც ფრანგულსა, ესპანურ დაშნასა თუ მზეველსა, ხანჯალსა და სატევარსა;
და	რაბლე	ბრძოლა აბჯრიანადაც იცოდა და უაბჯროდაც, მარჯვენას ლაბადითა იბლარდნიდა და ხან ფარიანი იყო, ხან დარაკიანი.
და	რაბლე	და უკეთუ ჩემზედ იტყვიან, ღვინოზედ იმოდენსა ხარჯავს, რაოდენსაცა ზეთზედ არაო, თავს მოვიწონებ და ისეგვარად ვიამაყებ, ვითარცა დემოსთენე ამაყობდა, ოდეს ასმენდნენ, ეგ ზეთზედ უფრო მეტსა ხარჯავს, ვიდრე ღვინოზედაო.
და	რაბლე	ჭიდაობდა, რბოდა, ხტოდა, ოღონდ არ გამოქანდებოდა, არცა იასკინკილავებდა, არცა გერმანულად ისკუპებდა, ‒ რამეთუ (გიმნასტისგან სმენოდა) აგრე ხლტომა უსარგებლოა და ომში გამოუსადეგარიო, ‒
და	რაბლე	იშვერდა ფეხსა და საცა ხნარცვსა და ორმოს დაინახავდა, გადააფრინდებოდა, ღობე-ყორესა გადაევლებოდა, კედელსა ექვსიოდ ნაბიჯზედ აირბენდა და შუბისა ტარის სიგრძეზედ დატანებულ სარკმელსა მისწვდებოდა.
და	რაბლე	ცურაობითა ღრმაში ცურაობდა პირდაღმა, გულაღმა, მხართეძოზედ წამოწოლილი და სრულად გვამისა ნასხამთ ამოძრავებდა ანდა მარტოდენ ფეხთ იქნევდა.
და	რაბლე	ხომალდზედ ცალი ხელითა აებღოტებოდა, იქიდან კი თავითა ისევ წყალში გადაეშვებოდა, ძირამდე ჩავიდოდა, სპონდიოთა და ბრაგათა, ჯილე-ნაპრალთა თუ ბელღოჯთ ცურვა-ცურვით დაივლიდა, ღურღუმელთა და მორევთ ჩაუყურყუმელავებდა.
და	რაბლე	წამსა იალქანთ შლიდა, წამსა გემსართავთ ააცოცდებოდა და ანძათ თავზედ მოექცეოდა, ქანდარათა, ანუ კესთა ზედა რბოდა, ბუსოლსა აყენებდა, ბულინსა ქარისა წინააღმდგომ ატრიალებდა, საჭე უცთომლად ეპყრა.
და	რაბლე	ანაზდეულად წყლით ამოიჭრებოდა და გვერდას აირბენ-ჩამოირბენდა, ხეთა ზედ კატასავით გაძვრებ-გამოძვრებოდა, ციყვსავით იხტუნებდა და, ვითარცა მეორე მილონი, ტოტთა სულ ლაწალუწსა აუყენებდა.
და	რაბლე	აიღებდა ორ ბასრსა ხანჯალსა და ორსაც ტარმაგარ სადგისსა და ვირთხასავითა მკვირცხლად ბანისა ბანზედ აძვრებოდა, დაშვებით კი ისეთნაირად დაეშვებოდა, რომც ჩამოვარდნილიყო, არა დაუშავდებოდა რა.
და	რაბლე	იდგა და ტყორცნიდა ხელშუბსა, რკინის ძელსა, ლოდიანსა, ოროლსა, ზუფინსა, წათსა;
და	რაბლე	სანიშნედ ქმნილ ფრინველსა მოარტყამდა და ისროდა და ისროდა აღმა-დაღმა, აქეთ-იქითა, პირპირ, გვერდზედ და ხელუკუღმა, ვითა პართელნი.
და	რაბლე	ცადაწვდილ კოშკზედ ბაგირსა ჩამოაბამდნენ, ძირამდის ჩამოუშვებდნენ, და ჩააფრინდებოდა გარგანტუა ბოლოში ბაგირსა მას, ჩააფრინდებოდა და ხელდახელ თავში აცოცდებოდა, მერე კი ისე მარჯვედ და იჩქითად ჩამოხოხდებოდა, თავად ვაკე-მინდორზედაც ვერ გახოხდებით იმნაირად.
და	რაბლე	ხესა და ხეს შუა ვეება კოჭსა გასდებდნენ, ჩაავლებდა ხელთ იგი, ზედ ჩამოეკიდებოდა და ფეხებჩამოკონწიალებული შურდულსავით გადი-გამოდიოდა წინ და უკან, სიმარდეში მჯობნელი არა ჰყავდა.
და	რაბლე	გულის ფიცრისა და ფილტვთა გასავარჯიშებლად ისერიგად დაიბუბუნებდა და დაიბაყბაყებდა, ათასი ბაყბაყდევი შემირცხვენია იმასთან.
და	რაბლე	ერთის ხელითა ერთსა დასწვდებოდა, მეორეთი მეორესა, აიტაცებდა და თავზევით გაუნძრევლად ეჭირა სამი მეოთხედი ჟამისა, ანდა ცოტა მეტი, რაიცა ცხადსა ხდიდა უსაზომო ძალ-ღონესა იმისასა.
და	რაბლე	ძელობანაში უპირველეს ფალავანთ ერკინებოდა და, ჯერი რა მოუწევდა, კლდესავით დადგებოდა, ერთ ადგილას გაქვავდებოდა, გასალდებოდა და, ვით ოდესღაც მილონი, ისიც მხოლოდ იმას დაუვარდებოდა, ვინცავინ ჩაუქი იყო და ძვრასა უზამდა, ფეხს მოაცვლევინებდა.
და	რაბლე	იმავ მილონისებრ დაიჭერდა მერე ხელთ ბროწეულსა და მოუწოდებდა, თუ ბიჭები ხართ, გადმოდით და წამართვითო.
და	რაბლე	შემდგომად ესევითარი სწავლა-ვარჯიშისა უნდა დაეზილათ, გაეღვრიჭათ, ტანთ სამოსი გამოეცვალათ, და წავიდოდა შინა, ნელინელ მოუსვამდა, ფეხსა არ ააჩქარებდა.
და	რაბლე	უკეთუ წინ მდელო ედო, ჟიჟო, ანუ ახლად თავჩენილი მწვანითა აბიბინებული, ან მინდორ-მინდორ ვლიდა, ან ლიხნარსა თუ ბუსნარსა დაერეოდა, იდგა და ხეთა და მცენარეთ გულდაგულ უღირღიტებდა, თანაც უდარებდა, აბა ერთი ძველთუძველესნი მეცნიერნი რას უბნობენო,
და	რაბლე	ვით, მაგალითებრ, თეოფრასტე, დიოსკორიდოსი, მარინე, პლინიუსი, ნიკანდრე, მაკრიუსი, გალენოსი, და ოდეს იგი და თანამეგზავენი მისნი შინ მივიდოდნენ, ხელთ ბღუჯა-ბღუჯა ბალახბულახი, ანუ არიოთი ეპყრათ,
და	რაბლე	და ეგრევე უკლებლივ აბარებდნენ ერთსა რიზოტომად სახელდებულ ყმაწვილ პაჟსა, რომელსაც ებარა აგრეთვე სამარგლავ-შალთანი, თოხ-ბარნიჩაბ-ციღვი და სხვა საჭირო იარაღნი ჰერბარიზაციისა.
და	რაბლე	ჯერ არს აქავ წართქმა, რომ უცვალებლად მცირე და უბრალო სადილზედ გარგანტუა ცოტასა წაიკიკნებოდა, პირსა გაისველებდა.
და	რაბლე	სამაგიეროდ ვახშამი უყვარდა უხვი და გრძელი, სერისა კუდად გადაქცეული, და მაშინ უკვე იმდენსა ცოხნიდა, სანამ ერთი კარგა არ გამოიბუსკნებოდა და არ მოღონიერდებოდა,
და	რაბლე	რამეთუ დასტურ ესეგვარია სწორი წესი პურისა ჭამისა, ჭეშმარიტი და გონივრული სამკურნალო სწავლისდა კვალად, ხოლო ცრუბრძნობით ჭკუანაღრძობნი მკურნალნი წინააღმდგომ ქადაგებენ ამისა.
და	რაბლე	სერისა კუდზედ კვალად განაახლებდნენ სამხრისჟამინდელ გაკვეთილსა, და ვიდრე არ გაბეზრდებოდნენ, თავსა არ გაანებებდნენ.
და	რაბლე	დანარჩენსა დროსა და ჟამსა ტკბილად ხადილობდნენ მარგებლად და საამოვნოდ სულისა.
და	რაბლე	და რა წართქვამდნენ სამადლობელ ლოცვასა, იმღერ-იგალობებდნენ, სამუსიკო საკრავთ ჩამოჰკრავდნენ, რაგინდარა გულისა გადასაყოლებელსა მოიგონებდნენ, სულაც ქაღალდსა ან კამათელსა,
და	რაბლე	ხან კი ისე გადაჰყვებოდნენ სუფრასა და ლხინსა, ძილიცა ავიწყდებოდათ, ხანაც პურისმტენი ერთად წავიდოდნენ და ეწვეოდნენ მეცნავ-მეცნიერთ ანდა მოგზაურთ, რომელთაც უცხო მხარენი მოეხილათ.
და	რაბლე	უკუნ ღამეში, სანამ დაიძინებდნენ, გავიდოდნენ ყოვლისა უფრორე საბუსუნო ადგილას და ცასა გახედავდნენ, უთვალთვალებდნენ კუდიან ვარსკვლავთ, უკეთუ სადმე ჩანდნენ, ანდა მთიებთა მდებარეობასა, განლაგებასა, პირისპირ დგომასა და თანამთხვევასა აკვირდებოდნენ.
და	რაბლე	მას უკანით შემოქმედ ღმერთსა ლოცვასა და სიყვარულსა აღუვლენდნენ, რწმენასა განიძლიერებდნენ, განადიდებდნენ უსასრულო წყალობასა უფლისასა, გარდასულისა გამო მადლსა შესწირავდნენ და მომავალსაც ღვთისავე სახიერებასა მიანდობდნენ. მერმე დაწვებოდნენ და დაიძილქუშებდნენ.
და	რაბლე	უკეთუ ავდრობდა და ცრიატი დღე იდგა, სამხრამდე წინანდებურად იქცეოდნენ, ოღონდ ეგ არი, კარგა მაგარ ცეცხლსა ააგიზგიზებდნენ ხოლმე,
და	რაბლე	უამინდობამ არ დაგვზაფროსო, ნასამხრევს კი სატანვარჯიშოდ აღარ მიდიოდნენ, შინა რჩებოდნენ და, აქაოდა ცუდად ჯდომასა ცუდად შრომა სჯობიანო, აპოთერაპიული მიზნით უცილობლად საქმესა იჩენდნენ:
და	რაბლე	აღწერისამებრ ლეონიკუსისა და ვითარცა აწ აგორებს პირისა ზიარება ჩვენი ლასკარისი, თამაშისა ჟამსა ძველთა მთხზველთაგან იმ ადგილთ იგონებდნენ, სად ისინი კამათელზედ უბნობენ, ანუ შემსგავსებულსა რასმე ახსენებენ.
და	რაბლე	ან არადა წავიდოდნენ და უცქეროდნენ, ვითარ ადნობდნენ ლითონსა, ვითარ ასხამდნენ ზარბაზანთა და ქვემეხთა საჭურველთ, იქავ ახლო შეუვლიდნენ მეწახნაგეთ, ოქრომჭედელთ, სპეკალთა მთრაშველთ, ალქიმიკოსთ და თეთრისა მჭრელთ, მეხალიჩეთ, ანუ მეხოლოეთ, ფეიქართ და მეაბრეშუმეთ,
და	რაბლე	ინახულებდნენ მესაათეთ, მესაკრავეთ, მესტამბეთ, მეორღანეთ, მღებართ და სხვა მუშა-ხელოსანთ,
და	რაბლე	ცოტ-ცოტა ღვინისა ფულსა სუყველას ჩაუდებდნენ და სანაცვლოდ ხელობასაც ასწავლებინებდნენ და რაც რამ ამა საქმეში ახლად შემოღებული, ნარუქი ხელთმოქმედება იყო, ყველაყას წვლილად შეიტყობდნენ.
და	რაბლე	დია უყვარდათ სხვათა სიტყვისა მოსმენა და დადიოდნენ, უსმენდნენ სახელგანთქმულ ვექილთ და ოთხთავისა მქადაგებელთ.
და	რაბლე	მივიდოდნენ შეაღებდნენ საფარიკაო ციხეკოშკთ და სრა-დარბაზთ, და შეებმოდა გარგანტუა ყოველთა მსპარაზნობელთ.
და	რაბლე	შეებმოდა, შეერკინ-შეეჭიდებოდა და ცხადლივ დაანახვებდა კიდევაც, რა ბიჭიც იყო და იარაღსაც რარიგ უფრო მარჯვედ ხმარობდა.
და	რაბლე	ჰერბარიუმთ გულსა ვეღარ უდებდნენ და ადგებოდნენ, მიაშურებდნენ ბაზარსა, აუვლ-ჩაუვლიდნენ მეშეშუდეთ და მეზეთ-მემუშკამბრეთ, მეარიოთელ-მებალახბულახეთ, მეწამლეთ,
და	რაბლე	მუშტრისა თვალით სინჯავდნენ ხილხულთ, ძირფესვთ, ფოთოლთ, აგრეთვე უცხო ქვეყნისა ცნდალ-მალამოთ და იქავ სწავლობდნენ, ვითარ უნდა შეეზავებინათ რიოშად.
და	რაბლე	დადიოდნენ ჯამბაზთა, მეოინეთა და მაოცართა მოსახილველად, მოიხილავდნენ, და გარგანტუას თვალსა არ გამოეპარებოდა მცირედი მიმოხრაც ვინმესი, ილეთი რამ, ხრიკი თუ ეშმაკობა.
და	რაბლე	და ყურსა უტკბობდა ენადღეობა იმათი, მეტადრე პიკარდიელ შონიელთ უყურყურებდა, რამეთუ სალაზღანდაროდ იყვნენ ისინი შექმნილნი და კაცთ კი არა, ეშმაკსაც მოაღორებდნენ.
და	რაბლე	შინმობრუნებულნი ვახშმად დასხდებოდნენ, ჭამით კი შეუდარებლივ ცოტასა მიირთმევდნენ, ვინემ ჩვეულებითად დარიან ამინდში, და კერძსაც მშრალსა და უმსუქნოს ეტანებოდნენ,
და	რაბლე	ვითარმედ განექარვებინათ გვამსა ზედა ნესტიანი ჰაერისა ზედგავლენა და არცა იმა დღის უვარჯიშობა დასტყობოდათ ჯანისა სიმრთელეზედ.
და	რაბლე	და ესეგვარად იზრდებოდა გარგანტუა, დღითი დღე წარემატებოდა და, რაღა თქმა უნდა, მიწყივ დაუშრომლად წვრთნაში იმოდენა კარგსა და სარგოსა ინაგრებდა, რაოდენისა მონაგრებაც ძალედვა თავისი ასაკისდა კვალად გულხმიერ ყმაწვილსა.
და	რაბლე	პირველ ჟამად კი დია ეძნელებოდა და ენაჯიშებოდა კიდეც ესევითარი წვრთნა-ვარჯიში, მაგრამ მერე და მერე ისერიგად გაუადვილდა, გაუტკბა და ეამა, უფრორე ხელმწიფისა ნებივრობასა იფიქრებდა იმის შემყურე კაცი, ვინემ მოწაფისა მეცადინეობასა.
და	რაბლე	თანვე, ეგების მაშვრალი ტვინი ცოტა შეასვენოსო, პონოკრატე თვეში ერთხელ კარგ, დარიან დღეს გამოარჩევდა ხოლმე, და წაიყვანდნენ გარგანტუას, დილაადრიან გასწევდნენ ქალაქგარეთ;
და	რაბლე	იმა დღესა სრულად იქ დაიღამებდნენ და გულისა გასახარელსა არასა დაიკლებდნენ, დალევითაც ბლომად დალევდნენ, ჩაბუჟბუჟდებოდნენ, იფუნდრუკებდნენ, იმღერდნენ, იბუქნავებდნენ,
და	რაბლე	და რაღა ჭყაპურტა ვსვათო, ადგებოდნენ და შუაღვინოსა ფათალოს წბილათი გაწურავდნენ, დასაწმინდავებლად წყლიან კასრში გადაიღებდნენ, მასუკან კი ძაბრიან-ყალფაღიან გოზაურში ჩაუშვებდნენ;
და	რაბლე	წყალსა ერთი ჭურჭლიდან მეორეში ასხამდნენ, თუ არადა, მცირე რამ თვითმიმდრეკსა მერატაფა-გადასასხმელსა ააგებდნენ, და მოწყობილობა იგი თავისითა იძვროდა და ასხამდა. „სოფლისა საქმეთათვის“ (ლათ.).
და	რაბლე	XXV. ვითარ აუტყდათ ლერნეელ მეპურეთ და გარგანტუას ყმათ ვაი-უშველებელი დავიდარაბა, რასაცა დიდი ომიანობა მოჰყვა
და	რაბლე	იმხნად, ოდეს რთველი უკვე კარზეა, ანუ შემოდგომისა დამდეგსა, მწყემსნი გარგანტუასი ვენახთ უდგნენ და თითოსა ასი თვალი და ასი ყური ება, ემანდ შოშიებმა ყურძენი არ გაგვიკენკონო.
და	რაბლე	ხსენებულთ მწყემსნი წინ გადაუდგნენ და ტკბილი სიტყვითა სთხოვეს, რაც ბაზარში უნდა მოგცენ, ჩვენცა იმდენი გამოგვართვით და ბარემ აქავე მოგვყიდეთო.
და	რაბლე	ჯერ არს თქვენდა უწყებად, რომ ტანში შეკრულთათვის პირდაპირ მისწრებაა ახალი ნაზუქი და ყურძენი, მეტადრე კი პინო, ფიერი, მიუსკადო, ბიკანი ანდა ფუარარი, რომლისა თბილ პურთან ჭამა და გაფაღარათება ერთია;
და	რაბლე	მეპურეთ არათუ ყურად არ იღეს მწყემსთა სიტყვა, არამედ დალანძღეს, ძაღლთან დააბეს და სულ გადმოუტრიალეს ყველაყა,
და	რაბლე	აი თქვე ასეთებო და ისეთებოო, ქარაფშუტებოო, კრეჭიებოო, წუნკლებოო, წუწკებოო, წელმოწყვეტილებოო, ცივოფლებოო, წელანგარებოო, ხელთუპყარნო და ხელთუძრავებოო, ალოღლეტიებოო, ვირეშმაკებოო, ვირიშვილებოო, ხეპრეებოო, გაგრიებოო, ტეტიებოო, ლოთებოო, შფოთებოო, ბოთეებოო,
და	რაბლე	ნიფხავგამოხეულებოო, დოყლაპიებოო, ლაყეებოო, ოხრებოო და ოხრისმეტებოო, დაუქშიებოო და, ვინ იცის, კიდევ რა არ უთხრეს და რაღა არ აკადრეს.
და	რაბლე	ამა ლანძღვა-თრევისა პასუხად ერთმა მწყემსმა, სახელად ფროჟიემ, სახელოვანმა და ჩინებულმა ჭაბუკმა, დინჯად მიუგო:
და	რაბლე	პური წინათაც გვითხოვია და უარი არ გითქვამთ, დღეს რა ფეხზედ ხართ ამდგარნი, რადა დიდგულობთ?
და	რაბლე	სირცხვილია, მეზობელნი ვართ. აბა, თუ როსმე მოსულხართ, ხორბალი მოგვყიდეთო, და სულ დარკვეული თავთუხი არ წაგიღიათ!
და	რაბლე	არ გინდათ და ნუ გინდათ, ღვთისმშობლისა მადლმა, ბევრსა ინანებთ.
და	რაბლე	კიდევ მოხვალთ, დაგჭირდებით და მერე მომიგონებთ.
და	რაბლე	რაო, რაოო, სიტყვა გაუტრიზავა მარკემ, მეპურეთა ამქრისა დიდმა კვერთხისმპყრობელმა, და უთხრა:
და	რაბლე	ფროჟიემაც მართლა დაიჯერა, ალალად იფიქრა, მაჩვენებს და კიდეც მომყიდისო, სარტყელში ჩაჭედილი თეთრი მოიძია და წინ წადგა.
და	რაბლე	მარკემ კი, არც აცივა და არც აცხელა, შიგ ფეხებში ისე მწარედ უშუშხა მათრახი, საწყალსა იმავ წამსა აებებრა და აებურცა ხორცი;
და	რაბლე	ერიჰაა, აქა დგომა არღა ეგებისო, გაივლო მეპურემ და გაპარვა დააპირა, მაგრამ ფროჟიემ გიჟსავით იღრიალა, დაიჭით, არ გაუშვათო;
და	რაბლე	ამაობაში მოცვივდნენ მდაბიონი, რომელნიცა იქავ ახლომახლო კაკალთ ბერტყავდნენ გრძელ-გრძელი ხალებითა, და სულ ფეხით გაიტან-გამოიტანეს, ერთმანეთში ასვრიმეს მეპურენი, ვითარცა ნედლად გალეწილი ჭვავი.
და	რაბლე	ფროჟიეს ძახილზედ მალე სხვა მაძოვართაც მოირბინეს, მამათაც და დიაცთაც, მისდგნენ მეპურეთ, ქვა და გუნდა სეტყვასავით მიაყარეს და დაიფრინეს.
და	რაბლე	ბევრი სდიეს თუ ცოტა, ბოლოს დაეწივნენ და რატო სამოცი ცალი ნაზუქი მაინც არ გაამეტებინეს, დაღათუმცა, უფულოდ არ წაურთმევიათ, ჩვეულებრივ ფასად უანგარიშეს, ზედაც ცოტაოდენი კაკალი და სამი გოდორი თეთრი ყურძენი გაიღეს.
და	რაბლე	შემდგომად ამისა მეპურეთ ძლივძლივობით შესვეს ცხენზედ კომბალნაკრავი, მიმკვდარუნებული მარკე და წავიდნენ, ოღონდ პარელიეში კი არა, უკან ლერნეში გაბრუნდნენ.
და	რაბლე	თანაც ერთი მაგრისა შეუთვალეს სეელ და სინეელ მწყემსთ და მდაბიოთ, მუშტი შეკრეს და დაექადნენ, ესე და ისე გვიქენით, თუ დედა არ გიტიროთო.
და	რაბლე	მწყემსნი კი არხეინად მიაძღნენ ნაზუქსა და მტევან-მტევან მორჩეულ ყურძენსა, მერე გუდასტვირსა ჩაჰბერეს, მოილხინეს და ჟამჟამად სიცილითა იგუდებოდნენ, რომ გაახსენდებოდათ, რა დღეში ჩაყარეს ის თავპირწაჭმულნი მეპურენი;
და	რაბლე	ეეჰ, ალბათ დანავსულნი იყვნენ და ბედმაც ამად უმტყუნათო, ჰკილავდნენ გულიანად ჩაკუჭკუჭებულნი.
და	რაბლე	ხოლო ფროჟიეს ამბავსა თუ იკითხავთ, ნამათრახალნი ჩიტისთვალას წვენითა ნებისად მოჰბანეს, და ისიცა უმალ ჩიტსავით გახდა.
და	რაბლე	მეპურეთ ლერნეს მიაღწიეს თუ არა, არც კი დამსხდარან, ისევე უსმელ-უჭმელნი გაცვივდნენ კაპიტოლიუმში და ცხებულ პიკროშოლ მესამესა შესჩივლეს, აი რა გვიყვესო.
და	რაბლე	მიიტანეს და წინ დაუყარეს დამტვრეულ-დამუსვრილნი გოდორნი, დაღეჭილ-დასრესილნი თავსარქმელნი, დაგლეჯილ-დაფხრეწილნი საწვიმარნი, სულ ერთმანეთში არეულ-დარეული, ალუფხული ქადა-ნაზუქი,
და	რაბლე	დაკოდილი მარკე ხო, ცოტას გაწყდა, კალთაში არ ჩაუსვეს, ნახე, რა დღეშია კაციო, და აუწყეს, კინაღამ ცემით დაგვხოცეს გრანგუზიეს მწყემსთ და მდაბიორთ, შარაგზაზედ დაგვიხვდნენ სეს იქითაო.
და	რაბლე	ყოველივე ამან ლამის გააგიჟა ხელმწიფე, და განრისხებულმან მიზეზიც არ იკითხა, რა უნდოდათო, მთელს სამეფოში ხალხის დაგზავნა და ბუკისა კვრა ბრძანა,
და	რაბლე	რათა შიშთვილისა შიშითა ქუდზედ კაცი გამოსულიყო და სრულად შეჭურვილი შუადღისას დიდ ფორემოედანზედ სამეფო ციხე-გოდოლთან მოეყარათ თავი.
და	რაბლე	სადილზედ მეფე-ბატონმა ბეჭედი დაასვა ბრძანებასა და დანიშნა მეთაურნი.
და	რაბლე	უფალ ლუპუსტაკსა მეწინავე ლაშქარი ჩააბარეს თავისი თექვსმეტი ათას თოთხმეტი მესიათეთი და ოცდათხუთმეტი ათას თერთმეტი მოხალისე მოსაგრითა.
და	რაბლე	რომელსა ხელთა ჰქონდა ცხრაას თოთხმეტი დიდი ბრინჯაოს თოფ-იარაღი, ანუ ზარბაზანი, ქვემეხი, ფილთამეხი, ალისკუდა, კულევრინი, საშავცეცხლე, ზამბულაკი, პასვოლანი, სპიროლი და სხვაცა კიდევ ბევრი რამ.
და	რაბლე	დანარჩენთ, უმთავრესთ და რჩეულ სპათ, თვითონ ხელმწიფე და უფლისწულ-სეფეწულნი ჩაუდგნენ.
და	რაბლე	ლაშქართაყრასა რა მორჩნენ და ჯარი ხელჩქარად გააწყეს, ადგნენ და, ვინემ საომრად გზასა გაუდგებოდნენ,
და	რაბლე	იმათაც მოათვალიერეს, გასინჯეს, მიზვერ-მოზვერეს და ამბავი მოიტანეს, არსად ჩამიჩუმი არ ისმის და მხედრობისა ჭაჭანი არ გვინახავსო.
და	რაბლე	და აირ-დაირივნენ, ერთბაშად მოსწყდნენ ადგილსა, წინ გაიჭრნენ და, სადაც კი ხელი მიუწვდებოდათ, სპობდნენ და იავარჰყოფდნენ ყველაფერსა, არცა ღარიბსა და უქონელსა ინდობდნენ, არცა მდიდარსა და მქონებელსა.
და	რაბლე	ღვთისა სახლთაც აქცევდნენ და კომლეულთაც აჩანაგებდნენ.
და	რაბლე	სულ გაირეკეს და წაასხეს, საცა ერთი ხარი იყო ან ძროხა, აზავერი, მოზვერი, უზვი, უშობელი, ნერბი, ერკემალი, თხა, ვაცბოტი თუ ფაჩა, დედალი და ყვერული, ვარია, ბატი, ღერღეტი, ჭუჭული, ქოსმენი, ქუბი, ბურვაკი და გოჭი,
და	რაბლე	მაგრამ გამკითხავი არვინ იყო და არცა წინააღმდგომი ჩანდა ვინმე, ყველანი ქედსა უხრიდნენ ძლევაშემოსილთ და ყელგადაგდებითა ეაჯებოდნენ,
და	რაბლე	კაცნი არა ხართ, სიბრალული იქონიეთ, ზედ ნუ გადაგვივლითო, გრანგუზიეს ყმანი ძველთაგან კეთილისმნდომელნი მეზობელნი ვიყავით თქვენი და აკი აროდეს არა დაგვიშავებია რა და არა გვიწყენინებია რაო, თქვენ კი სამტროდ მოსულხართ, ჩვენ მაგივრად ღმერთი დაგსჯითო.
და	რაბლე	მარბიელნი აინუნშიაც არ აგდებდნენ იმათ ლაპარაკსა და თავიანთსას გაიძახოდნენ, ნაზუქისა ჭამა უნდა გასწავლოთო.
და	რაბლე	და ნუ დამძრახავთ, უკეთუ აწ ამაზედ სიტყვასა არღა გავაგრძელებ, თუმცაღა ამისთანა რამ ამბავსა რაც ხშირ-ხშირად გავიხსენებდი, მით უფრორე ეამებოდა მოწყალე გულსა თქვენსა.
და	რაბლე	რომელსა შიგან ფოლადი ოქროსა არა სთხრიდა, ვერცხლი კი სპილენძსა არა ბინდავდა, იშვიათი რამ ნაოსტატარი იყო კაპიტან შაპუისა და იმისი დარბაისელი მოსაქმის ალკოფრიბასისა;
და	რაბლე	ესე რბევა-რბევითა და ძარცვა-გლეჯითა მიადგნენ ისინი სეს და დაერივნენ, მამანიც დაღვარსლეს და დედანიცა, რასაც თვალი შეასწრეს, გაიტაცეს, არცრა უთაკილიათ.
და	რაბლე	იმათ კი ფეხებზედ დაიკიდეს, ვითომც არაფერიაო, ხალხსა შინ ეჭრებოდნენ, აწიოკებდნენ, მძლავრობდნენ, ყველგან ხელსა ურევდნენ და მაინც ერთ ვინმესაც არა შეჰყრია რა და არ გადასდებია, რაც ფრიად საკვირველია,
და	რაბლე	რამეთუ ჭირმა სულ გააწყო, ვინცავინ სადმე მღვდელი, ვიკარი, ქადაგი, მკურნალი, ჯარა და მეწამლე ვიდოდა მოსახილველად, საკურნებლად, სალბუნებლად, სააღსარებოდ და სანუგეშებლად დასნებოვნებულთა.
და	რაბლე	ამ ოხერ-მამაძაღლ მეჯურმუცეთ და კაცისმკვლელთ კი არა ჭირი არ მიეკარა.
და	რაბლე	სოფელი რა აიკლეს და აიალაფეს, ახლა სააბატოსა მიაწყდნენ ზრიალითა და ზრინვითა, მაგრამ დახშულ-დაკლიტული დაუხვდათ.
და	რაბლე	და უპირველესნი სპანი ამად წინ წავიდნენ, ვედისა ფონსა მიაშურეს, ხოლო შვიდი რაზმი ქვეითი ჯარისა და ორასიცა მეშუბარი იქავ დარჩნენ, რათა გალავანი გაენგრიათ და ბაღვენახი აეოხრებინათ.
და	რაბლე	ამავ საბჭოზედ გარდაწყვიტეს სავედრებელი ლოცვისა გარდახდა, აგრეთვე დიდებითა სიარული contra hostium insidias და უცხოდმშვენიერი ქებისა გალობა pro pace.
და	რაბლე	და, როს დაინახა ესდენ ნაავკაცარი მტრისა, ბერსა გულ-მუცელი დაეწვა, ვაი წლისა მოსავალო, ვაი უღვინოდ დარჩენილო ძმანოო, დაიგმინა გამწარებულმა
და	რაბლე	და გაქანდა სამგალობლოში, სად მონაზონნი შეკრებილიყვნენ და თითქო მეზარეთ ყალიბი დამსხვრევიათო, თავპირჩამომტირალნი მოთქვამდნენ ავაჯითა:
და	რაბლე	ვითარ ბედავს და ღვთისა შესხმასა არ გვანებებს?
და	რაბლე	‒ უღვინოდ არცა შესხმა იქნების და არცა ჩასხმა, ‒ პირში სწვდა ბერი, ‒ კარგ ღვინოსა, ვიცი, თავადაც არ იწუნებთ, მამაო, ვითარცა ყოველი პატიოსანი კაცი.
და	რაბლე	რატო არი, რო ჟამსა მკა-ნამგალობისასა თუ ნამჯობისასა და სთვლისასა ჟამნობა მოკლედ ვიცით, ხოლო ზამთრობითა გრძლად?
და	რაბლე	რატოა და, ნეტარხსენებული ძმა ჩვენი მასე პელოსი, ჭეშმარიტი ქომაგი კეთილმსახურებისა (მუხლებზეით ჩამოვხდე, უკეთუ გატყუებდეთ), მახსოვს, მეტყოდა ხოლმე:
და	რაბლე	ესე იმად ვიქცევით, რაკი ზაფხულში და შემოდგომაზედ ყურძენი მოგვყავს, ვწურავთ, ღვინოსა ვაყენებთო, ხოლო ზამთარში ვსვამთო.
და	რაბლე	მაშ, ყურად იხვენ, სხვათაც შეასმენინე, და მომყევით, ტრფიალნო ჭაჭანურისაო!
და	რაბლე	ცეცხლიმც წამკიდებია ანტონისა, თუ წვეთი გაგასინჯოთ, ვინცა არ ამომიდგებით და ვენახსა არ გადამარჩენინებთ.
და	რაბლე	ამის თქმა იყო, და გაიძრო ანაფორა, მალიად იფნისა ჯვრისა ძელი მოიმარჯვა, შუბისებრ გრძელი და მჯიღისებრ მომსხო, რომელსა აქა-იქ ოდნავღა ეტყობოდა დახატულნი ზამბახნი,
და	რაბლე	და რა შეკრა აშურმად ანაფორა თვისი, მსწრაფლ მხარიღლივ, ანუ ალმედად მოიგდო და გაიჭრა, ახალუხისა ამარა გავარდა, ჯვრისა ძელისა ქნევა-ქნევითა იჩქითად მიუხდა მომხდურთ.
და	რაბლე	მტერი მტრულად ისთვლიდა ვენახსა მოსასთვლელსა, ცოდვისა რთველი გაეჩაღებინა და არცა დროშასა აფრიალებდა ვინმე, არცა მებუკე და მედაფდაფე ჩანდნენ,
და	რაბლე	რამეთუ დროშისა მტვირთველთ დროშა-ალამნი კედელზედ მიეყუდებინათ, მედაფდაფენი ცალგვერდჩაგლეჯილ დაფდაფთა შიგან ყურძენსა აგროვებდნენ, მებუკეთაც კიმპალ-კუფხალმტევნით გამოეტენათ ბუკ-ტაბლაკნი და ღოროტოტონი;
და	რაბლე	და ძმა ჟანსა ერთი უშმი სიტყვა არ დასცდენია, გაშმაგებულმა შეუტია, საცა მოხვდა, დასცხო და დაუშინა ძველებურად, სულ ვაი დედა“ აძახებინა, დაკუნტა და მიყარ-მოყარა, ვითარცა კატისა კნუტნი.
და	რაბლე	თუ ვინმე სადმე ფოთოლშერჩენილ ვაზთ მიეფარებოდა და თავსა იპარავდა, იმასა იქავ ძაღლსავითა წელსა აათრევინებდა და კუდუსუნსა ჩაუნაყავდა.
და	რაბლე	თუ ვინმე გაქცევას დააპირებდა, ვაი ოტებულისა ბრალი, უმალ საქოჩრეში სდრუზავდა და ცხავისა ძვალსა დაუჩენჩხავდა.
და	რაბლე	მავან და მავან შეუპოვარსა, ვინაც გაბედავდა და პირისპირ შეებმოდა, უცილობლად მხარ-მკლავისა ძალასა ამსხვერპლებდა თვისასა, ანუ ეგრევე გულ-მუცელსა შეუნგრევდა.
და	რაბლე	ზოგზოგსა ჭიპში აძგერებდა და სულ ნაჭყაპურტებს გამოადენდა, თუ არადა წყვილში გაუყრიდა ან უკან გაუქანებდა.
და	რაბლე	ღმერთი, რჯული, ესდენ საშინელი რამ ქვეყნად ჯერ არ მომხდარა და, ალბათ, არცა მოხდება!
და	რაბლე	ბევრნი მსასოებელნი იყვნენ შამბერისა გარდამოხსნისა, რომელსაცა სამი თვის თავზედ, ვგონებ, ცეცხლი გაუჩნდა და სულ ფერფლად იქცა.
და	რაბლე	ზოგ-ზოგნიცა ხელაპყრობილნი ევედრებოდნენ წმინდა ევტროპი ქსენკტელსა, წმინდა მესმ შინონელსა, წმინდა მარტინ კანდელსა, წმინდა კლოდ სინეელსა, შეუწუხებლად არა რჩებოდათ ჟავარზეულნი სიწმინდენიცა და სხვა უფრორე მცირე წმინდანთაც შესთხოვდნენ შველასა.
და	რაბლე	ვინ სულსა ლევდა და ლაპარაკისა თავი არა ჰქონდა, ვინ ენად იყო გაკრეფილი და სიკვდილსა მაინც არ მიჰყავდა.
და	რაბლე	მოწყლულთა კვნესა-გოდება ცად ადიოდა, და წინამძღვარმან ჩქარ-ჩქარა გაიყოლა მოძმენი, ვენახსა მიაშურა.
და	რაბლე	როგორც კი მივიდნენ და იხილეს ის უბედურ დღეზედ გაჩენილნი, ძირსა დამხობილნი, სიკვდილისა პირად მისულნი, ეცნენ ზოგნი იმასა, ზოგნი ამასა და აღსარებისა სათქმევინებლად დააღებინეს პირნი.
და	რაბლე	რახან ხუცეს-მონაზონთ საქმე გამოიჩინესო, გაცვივდნენ შეღერებულნი მორჩილნი და ძმა ჟანსა მიეახლნენ, რა ვქნათ, რით შეგეწიოთო.
და	რაბლე	რა ქნათ და, მიუგო იმან, ვინცავინ ჯერ არ ჩაძაღლებულა, მიდით და ჩააძაღლეთო.
და	რაბლე	მაშინ მორჩილთ ღობე-ყორეზედ გადაჰკიდეს თავიანთი ჩაფართხუნებულნი კაბანი, მიესივნენ და მიასაკლავეს ისეც უკვე წუთისოფელდაღამებულნი.
და	რაბლე	ახლა არ იტყვით, რაგვარ იყვნენ შეჭურვილნი და შეიარაღებულ-ჩასილაღებულნი?
და	რაბლე	მერმე დაადო თავი ძმა ჟანმა და თავისა ძელიანად ზედ იმ ადგილას გამოიჭიმა, სად იგი დუშმანსა შეენგრია.
და	რაბლე	ამას-იმასობაში ზოგიერთსა მორჩილსა დრო ეხელთა და დროშაალამნი წაეღო, სენაკში დაეგროვებინა, სალეკვერთხედ და საწვივსაკრავედ გამოგვადგებაო.
და	რაბლე	ოდეს ვინმე დაჭრილთაგანი, ვისაცა აღსარებისა თქმა მოესწრო, გამონგრეულ კედელსა მიადგებოდა, ეგების გავძვრე და თავს ვუშველოო, ძმა ჟანი მაშინვე საიქიოში გაგზავნიდა და თან მიაძახებდა:
და	რაბლე	ეგ არი გზა განდობილთა, მონანიებულთა და შენდობილთაო.
და	რაბლე	უსწორესია, ვითარცა ნამგალი და ძაღლისა კუდიო.
და	რაბლე	იმისა ვაჟკაცობისა წყალობითა ესრეთ მოისრა ვენახში შეჭრილი მტერი და ამბისა მთხრობელიცა აღარავინ გადარჩა.
და	რაბლე	თავად მეუდაბნოე მოჟისი რომ მოჟისია, რომლისა ამბავი ემონის ოთხთა ძეთა გმირობისა წიგნშია მოთხრობილი, ისიც კი თავისი არგან-კვერთხითა ესეგვარად არ შეჰბმია სარკინოზთ და არცა იმოდენა არა უქნია რა, რაოდენიცა ჩვენმა ბერმა ქნა მტერზედ ჯვრისძელმომარჯვებულმან.
და	რაბლე	XXVIII. რარიგ დაიპყრო პიკროშოლმა იერიშითა ლაროშ-კლერმო, და კიდევ ვითარ ესიკვდილებოდა გრანგუზიესა ჩხუბისა ატეხა.
და	რაბლე	როგორც უკვე იუწყეთ, ბერმა სულ ბდღვირი ადინა მოძალადეთ, და ვინემ იგი იმათ უსწორდებოდა, პიკროშოლმა ამაობაში თავის ლაშქრიანად ფხოჭა-გლეჯით გაიარა ვედისა ფონი და ხელთ იგდო ლაროშ-კლერმო, სად არცვინ წინაღსდგომია, არცვინ გასძალიანებია.
და	რაბლე	ძაღლისა ძილის ჟამსა პიკროშოლმა ქალაქისა ქავ-ციხეს შეუტია, იერიშით შევიდა და ფრიად გაამაგრა, საჭურველიცა ბლომად მოიმარაგა, რამეთუ ჰგონებდა, ვინიცობაა თავსა დამესხან, სხვა ამაზედ უკეთეს ადგილსა ვერსად ვიპოვნიო.
და	რაბლე	და მართლაც არა ოდენ კაცისა ხელს ექცია ისი ქავ-ციხე მიუვალად, არამედ თავად იყო ბუნებითი მდებარეობით მტერშეუვალი.
და	რაბლე	თუმცა რაც იყო, იყო, აწღა ამას თავი გავანებოთ და მივხედოთ კეთილსა ჩვენსა გარგანტუასა, მეცადინსა და მოვარჯიშესა, ყოველი სარგო მეცნიერებისა გულმოდგინებითა მსწავლელსა.
და	რაბლე	და რადგან კარგა დაღამებული იყო, ჯარიანად იქავ დადგომა გარდაწყვიტა ღამისა თევითა, ჯავრიანი გული ცოტა ხნით დაიცხრო.
და	რაბლე	მოვიხილოთ აგრევე მამამისი, ჟამნახული, ქველი გრანგუზიე, რომელსა ეს არი უვახშმია და საყვარლად აგიზგიზებულ ყვერბთან მიმჯდარა,
და	რაბლე	სად იყო, სად არა, თითქო მიწიდან ამოძვრაო, ზედდატანებაზედ მოიჭრა და დიდ ბატონსა წინ გამოეჭიმა მეზვრე მწყემსი პილო, რომელმან წვლილად ჩაუკენჭა,
და	რაბლე	სრულად შენსა სამკვიდრო-საბრძანებელში პიკროშოლ მეფე დაფარფაშებს, ლერნეელიო, ქვეყანა თვალით არღა ინახვის, ერთობ გაატიალა, დააქცია და მოითარეშაო, ერთი მარტო სეს ბაღ-ვენახიღა გადარჩა მცირედ და ისიცა თავისი ვაჟკაცობითა ძმა ჟანმა გადაარჩინა, ბდღვირისმდენელმაო.
და	რაბლე	ამჟამად მეფე იგი ლაროშკლერმოშია და რაოდენადაც შესაძლოა, ციხითა ჯარსა ამაგრებს და ჯარითა ციხესაო.
და	რაბლე	პიკროშოლი დამსხმია, ძმად შეზრდილი მეგობარი და მოყვარე, თვისტომი, ჩემიანი!
და	რაბლე	ოჰ! ოჰ! ოჰ! ოჰ! ოჰ! ღმერთო, მაცხოვარო, მწედ მექმენ, განმანათლე და განმასწავლე ხედვად ჭეშმარიტებისა!
და	რაბლე	ზენარობით ვიტყვი და შენი თანადგომისა ნატრულიმცა გამხადე, უკეთუ ან თვითონ განმერისხებინოს როსმე, ანდა საყმო შემეჭირვებინოს იმისი.
და	რაბლე	ჯერეთ არ მახსოვს, რამეზედ უარი მეთქვას, არცა ლაშქარი დამიჭერია აროდეს და არცა ფული, მუდამჟამ ხელსა აღვუპყრობდი, ნაღდსა ვურჩევდი, მხარში ვედექ და მხარსა ვუჭერდი.
და	რაბლე	დასტურ არაწმინდასა აურევია თავგზა, რახან ესდენ გამიმეტა და დამაღონა.
და	რაბლე	ვატყობ, ჭკუაზედ შეშლილა და თუ გონს მე უნდა მოვაგო, მაშ შემაძლებინე კიდეც, რომ მშვიდობით დავუმორჩილო კვალად წმინდა ნებასა შენსა!
და	რაბლე	ოჰ! ოჰ! ოჰ! ხალხნო და ჯამაათნო, შინაურნო და შინაყმანო!
და	რაბლე	ვაჰმე! სიბერე ტკბილი მეწადა, წუთისოფლით უჩხუბრად წავალ-მეთქი, ვფიქრობდი, მაგრამ, ჩანს, მეც უნდა მოვიგდო იალმაგი ამ ჩემსა საცოდავ და ჯანმიხდილ, დაქანცულ მხართა ზედან;
და	რაბლე	ხელთ კი, ამ აცახცახებულ ხელთ, გოგუთსა და ლახვარსა დავაჭერინებ, რათამც დავიცვა და დავიფარო საბრალო ქვეშევრდომნი ჩემნი.
და	რაბლე	მეტი რა ჩარაა! იმათით მიდგას სული, ისინი გვაჭმევენ, გვასმევენ და გვაცმევენ.
და	რაბლე	თუმცაღა, შებმით მანამ მაინც არა შევებმი პიკროშოლსა, სანამ სუყველაყას არ მოვიღონისძიებ სამშვიდობოსა და საზავოსა. რაცა ვთქვი, წყალი არ გაუვა.
და	რაბლე	მერმე დარბაზსა უხმო, უამბო ვითარება საქმისა და, რა განბჭობასა მორჩნენ, ერთპირ დათქვეს, ვინმე განგებიანი ვნახოთ და პიკროშოლსა ვაწვიოთო, ვითარმედ გამოჰკითხოს და შეიტყოს, რა ეცა, რამ აფიქრებინა სხვათა მიწა-წყლისა დალაშქვრა და რა უფლებისა ძალით გვარბევსო.
და	რაბლე	თანვე ისიც ითქვა, გარგანტუასაც გავუგზავნოთ კაცი და მოვუწოდოთ, თავის ქულფათ-მხლებლებიანად მოხედოს სამამაპაპოსა და ჭირსა განარიდოსო.
და	რაბლე	გრანგუზიე თანახმა გაუხდა დარბაისელთ და ჯეროვნად განაგო განსაგებელი.
და	რაბლე	მსწრაფლ მოაყვანინა თავისი ბასკი ფარეში, ეხლავ გარგანტუასთან უნდა ფრინდეო, უთხრა, და ძესა ქვემორე უსტარი მისწერა.
და	რაბლე	და უკეთუ ბედმა მარგუნა იმათი ღალატი, ვისაცა ყოვლისა უფრორე ვენდობოდი, შენს იქითა გზა არღა დამრჩენია და ამად მოგიწოდებ, მოდი, მოჰხედე ყმათა შენთა და ბუნებისა ძალითა ბოძებულსა სამკვიდრებელსა.
და	რაბლე	რამეთუ ვითა სახლსა არას არგია გარეთ გატანილი საჭურველი, ოდეს თავად სახლ-სამყოფელსა შინა ჭკუა არვის ეკითხვის, აგრევე მსგავსად სწავლაც უქმია და რჩევაც ფუჭი, თუ რომ დროთი არ შეესხმით ხორცი და ფარსაგად არ მოიხმარ.
და	რაბლე	ბრძოლასა ვერიდები, მაგრამ ვერცა ჩემთა ერთგულთა ქვეშევრდომთ დავაჩაგვრინებ და ვერცა მამა-პაპათაგან დაშთომილ სამკვიდროსა დავანებებ პიკროშოლსა,
და	რაბლე	ჩემდა ვალად ვრაცხე, რომა როგორადმე დავაცხრო რისხვა მტარვალისა ამისა, გულსავსედ ვქმნა, რითაც შემიძლია, და აკი არაერთგზის ვაწვიე კიდევაც კაცნი სამოყვროდ, ეგების გავიგო, ვინ რა აწყენინა- მეთქი.
და	რაბლე	იგიცა ბოროტსა მეტსა აბა რასა იქმოდა ღვთის მადლსა მოკლებული, და უფალსა ჩემკენ წარმოუგზავნია, რათა შევასმინო ბალანგარსა შესასმინარი და ნამუსზედ შევაყენო.
და	რაბლე	ამა ვითარებისა გამო, საყვარელო ძეო და ჭარუმადათო, ვითარ წაიკითხავ წიგნსა ჩემსა, მყის დაიძარ და გამოეჩქარე აქეთა,
და	რაბლე	ღვაწლი ესე მცირე სისხლისა ფასად გმართებს, ხელისა ღონესა ჭკუა დაამჯობინე, სიფრთხილითა მოიქეც, მოივარგე სამხედრო ხელოვნებანი და იქნებ ვუშველოთ სრულიად საყმოსა ჩვენსა, ყმანიცა დია გაიხარებენ და თავთავიანთ სახლ-კარსა მოიძიებენ ყველანი.
და	რაბლე	ნახვისა ნატვრითა მოვიკითხავ პონოკრატესა, გიმნასტსა და ევდემონსა. ენკენისთვისა ოცი. მამაშენი გრანგუზიე.
და	რაბლე	საკარნახებელი რა უკარნახა და წიგნსა ხელი მოაწერა, გრანგუზიემ ულრიშ გალეს უბრძანა, თავისი სამწერლოს განმგებელსა, ფრიად საზრიანსა და მადლცხებულსა,
და	რაბლე	რომელსა ბევრი არეული საქმე კეთილად და მარჯვედ განესაჯა, წასულიყო, პიკროშოლსა სწვეოდა და წვრილად ეამბნა ყოველივე, რაცღა იმათ ითათბირეს და განაბჭეს.
და	რაბლე	ქველი გალე ფიცხლად გაემგზავრა და, როს ფონსა თავში მოექცა, ერთ იქაურ მეწისქვილესა ჰკითხა, პიკროშოლი სად ჩამოხდაო.
და	რაბლე	ნეტაი თვალით სულ არ მენახაო, მიუგო მექისქვილემ, განმძარცვა და ცარიელზედ დამსვაო, ეხლა ლაროშკლერმოში დგას და არ გირჩევ იქით წასვლას, ემანდ სადმე გზირთ არ გადააწყდე, ძაღლიც ძაღლია და ისინიცა ძაღლნი არიანო.
და	რაბლე	ულრიშ გალემაც დაუჯერა და იმა ღამეს წისქვილში დარჩა.
და	რაბლე	მტრედისფრად ირიჟრაჟა თუ არა, იგი უკვე ქავ-ციხისა ჭიშკარსა მიადგა, ბუკტაბლაკობითა აუწყა თავისი მისვლა და გუშაგთ მიეძალა, შემიშვით, მეფესა მიმგვარეთ, დია საჭირო სიტყვა უნდა ვუთხრაო.
და	რაბლე	მეფესა მსწრაფლ მოახსენეს, ასე და ასეო, მაგრამ იმან ქვა ააგდო, არასდიდებით არ შემოუშვათო, და თავად გამოვიდა გარეთ, გალავანზედ გადმოდგა და გადმოსძახა სამოციქულოდ წვეულსა: რა ამბავია? რა უნდა მითხრაო?
და	რაბლე	გულისა ტკენა ათასმა რამემ იცის, მაგრამ ყოვლისა უფრორე სამძიმო ის არი, ვისგანაც წყალობასა და სიამტკბილობასა მოელი, ავსა და ბოროტსა რომ მოგაგებს.
და	რაბლე	მრავალნი არცათუ უსაბაბოდ (დაღათუმცა, განა სიჭკვიანით) მჭმუნვარედ ქმნილან ამა სიცუდკაცისა გამო, და რა გამწარებულან, სასოწარკვეთილთ არად ჩაუგდიათ სიცოცხლე და წუთისოფელზედ ხელი აუღიათ.
და	რაბლე	ამად არცა საკვირველია, რომა ესეგვარმა შენმა შემოსევამ, მტრობამ და სიავემ შენმა ფრიად დაამწუხრა და შეაშფოთა მბრძანებელი ჩემი, მეფე გრანგუზიე.
და	რაბლე	საკვირველი მაშინ იქნებოდა, უკეთუ თავზარსა არ დასცემდა საშინელი უსჯულოება, სისასტიკითა ჯერეთ გაუგონარი, რაიცა შენგან და შენთა კაცთაგან დაგვატყდა ჩვენსა მამულსა შინა.
და	რაბლე	გულიცა ნამეტურ გარდამეტად იმიტომ უტირის, ვინათგან დია ებრალვის ხალხი თვისი და სიყვარულითაც ისერიგად უყვარს, რარიგადაც არაოდეს არცვის ჰყვარებია.
და	რაბლე	მეტადრე კი, უნდა გითხრა, მაინც შენი და შენთა კაცთა ბოროტობა და უმართლობა ვერ აუტანია, რამეთუ მამა-პაპათაგან მოყვრობა მოგდევთ, იმთავითვე თანაზიარნი იყავით და უფრთხილდებოდით დღესაქამომდე უვნებელსა მეგობრობასა,
და	რაბლე	და არა ოდენ იგი თავის ხალხთან ერთპირ, არამედ სხვა მიწაწყლისანიც, მაგალითადრე, პუატეველნი, ბრეტონელნი, მანსონელნი, აგრეთვე მსახლობელნი იმიერ კანარისა კუნძულთა და ქალაქ იზაბელასი, ჰგონებდნენ და ამტკიცებდნენ კიდევაც,
და	რაბლე	ვითარმედ უმალ ცა ჩამოინგრეოდა, ქვესკნელი და საქანელნი ცათანი კი შეერთდებოდნენ, ვინემ დაირღვეოდა თანადგომა თქვენი, ეგზომ საზარო ძვირისა მნდომელთათვისა, და აკი ვერცვინ ვერასა გიბედავდათ, შიშნეულნი იყვნენ, რა ერთსა გავაჯავრებთ, მეორეცა დაგვემტერებაო.
და	რაბლე	კიდევ მეტი, ამბავი ამა შეურყეველი მოყვრობისა სრულიად ქვეყნიერებასა მოჰფენია, და ცოტა მეგულვის ხალხი, ხმელეთსა თუ ოკეანის კუნძულთა ზედან მსახლობელი, სახელად რომ არ მიაჩნდეს თქვენთან პირისა შეკვრა, თქვენივე ნაკარნახევი პირობითა და სიტყვისა დასკვნითა,
და	რაბლე	და პატივს რომ არა სდებდეს თქვენთა შეერთებულ საბრძანებელთ, ვითა საკუთარ ქვეყანასა და მიწა-წყალსა.
და	რაბლე	რაღა ბევრი გავაგრძელო, ჯერხანად არავის ახსოვს, რომა ოდესმე გვირგვინოსანსა ვისმე, ანუ ერთად შეყრილ-შეკრულთა ხელმწიფეთ, გაკადნიერებულთა და რისხვითა გონდაკარგულთ, თქვენი კი არა, თქვენთა მეპირობეთა საზღვარნი დაელაშქროთ;
და	რაბლე	ხოლო ვინმე სხვისჭკუა თუ გაბრიყვებულა, სხვათა ფეხისა ხმასა აჰყოლია და თავდასასხმელად წამოსულა, თანადგომობისა თქვენისა მარტო ხსენებასაც უმალ გადაუფიქრებინებია განზრახული.
და	რაბლე	აწ ნეტავ რა ღმერთი გაგწყრომია და რასა გაუცოფებიხარ აგრერიგად, რომა დაგირღვევია კავშირი ესე, სულ უარგიყვია ძმობაცა, სამართალიცა, აგიღია თავი და ბოროტულად მოსჭრიხარ,
და	რაბლე	ოდეს არცა თვითონ, არცა ქვეშევრდომთ მისთა არა დაუშავებიათ რა შენთვისა და არცარა შენდა წყენად და განსარისხებლად უქმნიათ რამე?
და	რაბლე	ვითომ რა, დაჰფარავ შენსა სიავკაცესა ღვთისა წინაშე მდგომელთა სულთაგან და უზესთაესისაგან, რომელიცა ყოველთა კაცთ კუთვნილად მიუზღავს?
და	რაბლე	ესრეთ თუ ფიქრობ და ესავ, მაშ ამაოდ დამაშვრალხარ, რამეთუ არრა დაემალვის სამართალსა ცისასა.
და	რაბლე	ეგების ბედისწერამ გიყო ანდა ვარსკვლავთ შეიშურეს დღეკეთილობა და განცხრომა შენი?
და	რაბლე	XXXV. ვითარ ხელმარჯვედ მოაკვდინა გიმნასტმა მხედართმთავარი ტრიპე და სხვა კაცნი პიკროშოლისა
და	რაბლე	დიახამც, არა არის რა ქვეყნად უბოლოო და საზღვარდაუდებელი, და რაც რამ უზედაეს წერტილსა აღწევს, მაშინვე უცილოდ ძირსა ეცემა, ვინათგან ამა მდგომარეობაში გრძელჟამიერად ვერა მყოფობს.
და	რაბლე	ესეგვარია ბოლო ბედნიერთა და მორჭმულთა, როცა კეთილგონიერება ეკარგვით და ზომიერება ავიწყდებათ.
და	რაბლე	გარნა თუ ადრითვე განწირულხარ, სხვა გზა არ არის და უნდა დასრულდეს სვიანობა შენი და განსვენება, ნუთუ საამისოდ საჭირო ქმნილა, რომა ძვირი შეგემთხვია ჩემის ხელმწიფისათვის, რომელმან ტახტზედ დაგსვა და გვირგვინი დაგადგა?
და	რაბლე	არა, ამას ჭკუათმყოფელთაგან ვერავინ გაიგებს და ვერცა ჩახვდება, რამეთუ ყოველივე წინააღმდგომია საღი აზრისა, და სხვაქვეყნიერნიც სანამ თავად არ დარწმუნდებიან და თავიანთი თვალით არ მოიხილავენ ყველაფერსა, დამოწმებულსა და დაჭეშმარიტებულსა,
და	რაბლე	მანამ არ დაიჯერებენ, რომ არარაა წმინდა და შეურყეველი ზოგთა კაცთათვის, ვისაცა ღმერთი და გონება უარუყვია და ურიგო გულისა წადილსა აჰყოლია.
და	რაბლე	უკეთუ არ შეგწეოდით მოთავეობასა და საქმეში;
და	რაბლე	უკეთუ შევხებოდით ღირსებასა შენსა და სახელსა;
და	რაბლე	უფრორე სწორად, უკეთუ ეშმაკმან ცოდვისა საქმნელად შეგაგულიანა, მაცდუნებელნი ლანდნი და აჩრდილნი მოგივლინა, გაცდინა და ცილი შეგვწამა, ეჭვი გაგიჩინა, ვითომც ჩვენი ძველისძველი მოყვრობისა უღირსი რამ გვეკადროს,
და	რაბლე	უნდა ამდგარიყავ, უწინარეს სიმართლე გაგეგო, გულნაკლულობა კი მერმე გამოგეთქვა, და ჩვენცა ჩვენსას გეტყოდით, ისერიგად გიმასპინძლებდით, უკეთეს მასპინძლობასა ვერცა ინატრებდი.
და	რაბლე	ნუთუ სხვა მტარვალთაებრ მართლა მეიავარედ და მაოხრებლად მოსულხარ მბრძანებლისა ჩემისა?
და	რაბლე	ნუთუ ისე მხდალად და ბრიყვად შეგირაცხავს და, შენისა ჭკუით, იმდენად ღარიბია ერითა, საფასითა, მზრახველმრჩევლებითა და ჯართუფროსებითა, რომე არცა ბრძოლასა ინდომებს და წინაც არ აღუდგება შენსა უმართლო ზედმოსევასა?
და	რაბლე	ეხლავ ადექ და გვალე, გვალე, ხანი არ დააგვიანო, ხვალე უკვე შენსა ქვეყანაში იყავ, გზად ნურასა აიკლებ, ნურცა იმძლავრებ;
და	რაბლე	ამითა გაასრულა გალემ სიტყვა, და პიკროშოლმა ეგრევე მიუგო:
და	რაბლე	‒ მობრძანდით და ინებეთ, მობრძანდით და ინებეთ!
და	რაბლე	მაშინ გალე შინ გამობრუნდა, მიეახლა გრანგუზიესა და იხილა, რომ გვირგვინდაუბურველსა მოეყარა მუხლი თავისა სამარტოო ოთახში და ღმერთსა ევედრებოდა, დააცხრე პიკროშოლი, გონსა მოაგე, ძალადობა აგვარიდეო.
და	რაბლე	ხელად იქვე დაავალა განჩხრეკა ამა საქმისა და მსწრაფლ ეუწყა, გზად მიმავალ ხაბაზთ შენი ყმანი დახვედრიან და ცოტაოდენი ქადანაზუქი წაურთმევიათო, თანვე მარკე შემოლახვიათ, თავში კომბალი დაუშვიათო;
და	რაბლე	გრანგუზიემ განმზრახთა საკრებულოსა უხმო, და ყოველნი კაცნი ერთ აზრზედ დადგნენ, მტერსა თავი უნდა ვაჩვენოთო.
და	რაბლე	მერმე გაიკითხა, რაოდენ ქადა-ნაზუქზეა ლაპარაკიო, და, რა შეიტყო, სამოც ცალზედაო, ადგა და ხუთი ურემი თორნეულისა გამოცხობა ბრძანა, ამაღამვე მზად იყოსო.
და	რაბლე	ცალკე, ერთ ურემზედ, ყოვლისა უკეთესი ერბოთი, ახალი კვერცხის გულითა და უცხო რამ სუნელ-სანელებლითა გამომცხვარი ნაზუქი დაუდეთ და სათავისთავოდ მარკეს მიმირთვითო;
და	რაბლე	ამას გარდა, მარკეს კიდევ შვიდასი ათას სამი ფილიპე მიუბოძა მკურნალ დალაქთა გასასტუმრებლად და ზედ უსასყიდლოდ ბლისტ-აგარაკიც მიაყოლა პომარდიერისა მისხით მისხამდე სამუდამო საკუთვნოდ.
და	რაბლე	ნაბოძებისა წაღება და მიტანა ულრიშ გალეს დაევალა.
და	რაბლე	ისიც წავიდა, გზასა ბარაქა დააყარა და სოლეს მახლობლად თანამყოლ მეურმეთ უბრძანა, მიდით, ლერწამი და ლელი დაგლიჯეთ, ურემნიც მორთეთ, ხელთაც დაიჭირეთო, და თავადაც ლერწმით დაიმშვენა ხელი ნიშნად მშვიდობის წადილისა და ზავისა ჩამოგდებისა.
და	რაბლე	პიკროშოლმა კი არცა ისინი შეაშვებინა და შემოუთვალა, მე მოუცლელობა მჭირს და, უკეთუ არ დაგიშლიათ, ჯართუფროსს მოახსენეთ, შატაბუტასაო, რომელიცა იმჟამად გოდოლზედ ზარბაზანსა აყენებდა.
და	რაბლე	ქველი გალეც მივიდა და სიტყვა უთხრა:
და	რაბლე	‒ ბატონო, საჩხუბრად და სადავიდარაბოდ ქადა-ნაზუქსა თუ იმიზეზებთ და იმად გამოგვეშალეთ, უკან მოგვირთმევია.
და	რაბლე	ჩვენთა კაცთ სამოცი ცალი გამოგართვეს, ისიც ფულითა, მუქთად არ წაურთმევიათ, მაგრამ მშვიდობის მოყვარებისა გამო ხუთი ურმით მოვსულვართ, და ერთი საკუთრივ მარკესია, რამეთუ იგი უფრორე დაშავებულა და დაზარალებულა.
და	რაბლე	შატაბუტამ ყოველივე წვლილად ჩაუკაკლა პიკროშოლსა და გასაგულისებლად ცეცხლი შეუნთო:
და	რაბლე	დადგეს და ღვინო თრაქოს, ომი რა მაგის საქმეა.
და	რაბლე	ვგონებ, ქადა-ნაზუქი და ფული გამოვართვათ, თავად კი ფიცხლად გავმაგრდეთ და მარჯვე დრო ვიხელთოთ.
და	რაბლე	ვითომ რა, სულელი გნახეს და ქადა-ნაზუქით უნდა მოგიმადლიერონ?
და	რაბლე	რაკი მოწყალე თვალით უცქეროდი და თავსაც უყადრებდი, სულ იმის ბრალია, არრად რო აღარ გაგდებენ.
და	რაბლე	გრანგუზიემ თუ ალყა შემოგვარტყა, ავდგები და კბილთ სულ ერთიანად დავიძრობ, სამიოდ ცალსღა დავიტოვებ, და უმალ სხვანიცა უნდა ამყვნენ, თორემ რა საჭმელი გაგვიძლებს!
და	რაბლე	სამოციქულოდ მოსულთ მყის ჩამოართვეს ფული, ქადა-ნაზუქი, ხარნი და ურემნი, თავად მოციქულნი კი უკან გაისტუმრეს და სიტყვა არა დააბარეს რა.
და	რაბლე	ისინიც გამობრუნდნენ და წამოვიდნენ პირში ჩალაგამოვლებულნი, ყველაფერი ზუსტად ჩაუკენჭ-ჩაუწიგნეს გრანგუზიესა და თან დააყოლეს, ზავზედ ლაპარაკი ზედმეტია, მტერსა მტრულად უნდა დავუხვდეთო.
და	რაბლე	მოსულთ ქადა-ნაზუქი ჩამოართვეს თუ არა, მიეახლნენ პიკროშოლსა ჰერცოგი შუშუბრიქა, გრაფი შლუ, ჯართუფროსი ტინგიცა და მოახსენეს:
და	რაბლე	‒ დღესა, ბატონო, ალექსანდრე მაკედონელისა შემდგომად ყოვლისა უფრორე მორჭმულსა და ყოვლისა უფრორე უძლეველ ხელმწიფესა გაგხდით.
და	რაბლე	ადგილსა ამას მეტი არ უნდა, ისედაც შეუვალია ბუნებითად და შენგან ნაშენი ზღუდითა.
და	რაბლე	ერთნი წავლენ და გრანგუზიეს დაესხმიან, ლაშქართ ეგრევე ამოუწყვეტენ.
და	რაბლე	ამაობაში მეორენი მიადგებიან ონოს, სენტონჟს, ანგუმუასა და გასკონსა, აგრევე პერიგორსა, მედოკსა და ლანდებსა, შეუბრკოლებლად დაიპყრობენ ქალაქთ, სიმაგრეთა და ციხეთ, ბაიონსა, სენ-ჟენ-დე-ლუსსა და ფუენტერაბიასა შინა სუყველა ხომალდსა ხელთ ჩაიგდებთ
და	რაბლე	მერმე წახვალთ, ცურვითა გაივლით სიბილას სრუტესა და თქვენდა სამახსოვრო ძეგლად აღმართავთ ორ უფრორე დიდებულსა სვეტსა, ვინემ ჰერკულესისაა,
და	რაბლე	‒ ჩამივარდება და შევიწყალებ, ‒ წართქვა პიკროშოლმა.
და	რაბლე	დაუყოვნებლივ ქედსა მოიდრეკენ ძალისა შენისა წინაშე სამეფონი ტუნისისა, ჰიპესიასი, ალჟირისა, ბონასი, კირენასი და ბარბარეთი სრულად.
და	რაბლე	შემდგომ დააჩოქებ მაიორკასა, მენორკასა, სარდინიასა, კორსიკასა და ლიგურიისა თუ ბალეარის ზღვათა დანარჩენ კუნძულ-ჭალაკთ.
და	რაბლე	მარცხენა ნაპირისა გაყოლებაზედ დაიპყრობ და დაიმორჩილებ მთელ ნარბონის გალიასა, პროვანსსა, ალობროგთა წყალ-ადგილსა, გენუასა, ფლორენციასა, ლუკასა და რომიც უკვე იქავეა.
და	რაბლე	‒ იტალიას რა დაერევით, მოითარეშებთ ნეაპოლსა, კალაბრიასა, აპულიასა, სიცილიასა და ზედ მალტასაც მიაყოლებთ.
და	რაბლე	ნეტავ მაჩვენა ერთი, ვითარ მოიქნევენ ხმალსა ის საცოდავნი რაინდნი, ნაროდოსალნი, და ვნახავ, რა სამჭედურშიც არიან ნაჭედნი!
და	რაბლე	‒ ყველა-ყველა, მაგრამ ბაბილონსა და სინას მთას თუ მოვიხილავთ? ‒ იკითხა პიკროშოლმა.
და	რაბლე	‒ ჯერეთ რა დროს ეგენია, ‒ მიუგეს იმათ, ‒ ადვილად ხომ არა ჰგონებ ჰირკანიისა ზღვისა გადალახვასა, ორი არმენიისა და სამი არაბეთის გავლასა?
და	რაბლე	‒ რათა და, ნეტავ რა უნდა ვსვათ იმა უდაბნოსა შინა?
და	რაბლე	იქავ უკვე მირეკილია ორი მილიონ ორასი ათასი აქლემი და ათას ექვსასი სპილო, რომელთ სიჯელმასისა მხარეში ნადირობისა ჟამსა შეიპყრობთ ლიბიაში მისვლისთანავე, და კიდევ უკლებლივ შენია, რაც კი მექას ჯორთ შვიდეული, ანუ აღალ-ქარავან-ყათარნი ვლიან.
და	რაბლე	‒ მე და ჩემმა ღმერთმან, მართალია, ‒ თანახმა გაუხდა პიკროშოლი.
და	რაბლე	‒ ღვთისა ტოლი კაცია, გმირთა გმირი, ლამის სრულად დედამიწას დაეპატრონოს და ხან მაინც გულსა აკლია.
და	რაბლე	‒ ცოტაც და, დავეწევით კიდეცა.
და	რაბლე	ნაწილმა რაინი განვლო, მოლაშქრეთ სულ შვეიცარიელთა და ლანდსკნეხტთა გვამთა ზედა იარეს, ნაწილმა კი დაიპყრო ლუქსემბურგი, ლორენი, შამპანი, სავოია, ლიონშიც შეიჭრა და გზად შენთა ლაშქართ გადაეყარა, ოდეს ისინი შინ ბრუნდებოდნენ ხმელთაშუა ზღვასა ზედა ძლევამოსილნი.
და	რაბლე	მერმე თანაზიარად დაესხნენ ლუბეკსა, ნორვეგიასა, შვეციასა, დანიასა, გოტლანდსა, გრენლანდიასა, ისლანდიასა და თავად ყინულოვან ზღვამდისინ ცეცხლსა მოაძოვინეს ყოველი.
და	რაბლე	შემდგომად დაიჭირეს ორკადის კუნძულნი და დაიმორჩილეს შოტლანდია, ინგლისი და ირლანდია.
და	რაბლე	მას უკანითა გადაცურეს ქვიშიანი ზღვა, გადავლეს სარმატია და დაერივნენ პრუსიასა, პოლონეთსა, ლიტვასა, რუსეთსა, ვლახეთსა, ტრანსილვანიასა, უნგრეთსა, ბულგარეთსა, თურქეთსა და ამჟამად კონსტანტინოპოლში არიან.
და	რაბლე	‒ რაც რამ ქონება და მიწა-წყალი აქვთ, ადექ და შენთა ერთგულ კაცთ დაურიგე.
და	რაბლე	‒ ჩემი გონებაც მაგას მეუბნება და სამართლიანიც იქნება, ‒ დასტური დასცა პიკროშოლმა.
და	რაბლე	‒ თქვენად გამიხდია ყარამანია, სირია და მთლად პალესტინა.
და	რაბლე	იქავ იყო ერთი ძველი აზნაური, სახელად ეშეფრონი, მრავალჭირნახული და ბევრგამოვლილი კაცი, რომელსაც გულმა აღარ მოუთმინა და გახსნა ბაგენი:
და	რაბლე	‒ დია მეშინის, იმა ერთ მეწუღესავით არ მოგივიდეთ, ვინაც რძიანი ქილა იპოვნა და გამდიდრება მოინდომა, მაგრამ ქილაც გაუტყდა და სულაც უნაყროდ დარჩა.
და	რაბლე	რა არი ბოლო თქვენთა ღვაწლთა და საგრობათა?
და	რაბლე	განა წაუსვლელობა და ეხლავ განსვენება არ აჯობებდა?
და	რაბლე	‒ მაშ მივუსხდეთ ბუხარსა ჩვენთა დიაცთა გვერდით და მთელი სიცოცხლე ვასხათ მარგალიტი და ვართათ მატყლი, ვითარცა სარდანაპალმა.
და	რაბლე	ვინცა ხიფათსა უფრთხის, ვერცა ცხენსა იპოვნის და ვერცა სახედარსაო, უთქვამს სოლომონსა.
და	რაბლე	‒ საქმნელი ჰქმენ, ‒ სიტყვა ჩაურთო ტინგიცამ, ‒ ადექ და მოკლე, ოღონდ სამუქარო წიგნი მისწერე მოსკოვეთელთ, და სულ დარჩეული ოთხას ორმოცდაათი ათასი ვაჟკაცი უმალ აქ გაჩნდება.
და	რაბლე	XXXIV. ვითარ დაუტევა პარიზი გარგანტუამ დასაცველად მამულისა, და რარიგ გადაეყარა გიმნასტი მტერსა
და	რაბლე	ბარგისა ურემნი ჩვეულებითად ნელა ვლიდნენ, ბევრად-ბევრი წიგნი და ფილოსოფოსურნი იარაღნი მოჰქონდათ გარგანტუასი.
და	რაბლე	პარილეს რა მივიდნენ, მოიჯარადრე გუგესაგან იუწყა გარგანტუამ, ლაროშ-კლერმოსა შიგან გამაგრებულმა პიკროშოლმა მრავალნი ჯარნი წარგზავნა წინამძღოლობით მხედართმთავარ ტრიპესი ვედისა და ვოგოდრის ტყე-ტევრთა ხელში ჩასაგდებადაო,
და	რაბლე	ამა ამბავმა დიდად დააფრთხო გარგანტუა, და შიშნეულსა ვერა მოეაზრებინა რა გზიანი.
და	რაბლე	მაშინ პონოკრატემ ურჩია, წავიდეთ, უფალ დე ლავოგიონს მივადგეთ, ჩვენსა ძველსა მოყვარესა და თანამდგომსა, სუყველაფერს წვლილად გვეტყვისო.
და	რაბლე	და არღა დაყოვნებულან, ადგნენ და წავიდნენ.
და	რაბლე	იმანაც მართლაც ამცნო საცნობელი, შეწევნა აღუთქვა და უთხრა, უწინარეს დამზვერავნი უნდა გავგზავნოთ, ადგილსამყოფელი გასინჯონ მტრისა, და მერმე უკვე ვითარებისამებრ შევუტიოთო.
და	რაბლე	გიმნასტიც წავიდა, თან მეჯინიბე გაიყოლა ლავოგიონისა, სახელად აფრაკუნე, და, რა თვალსა მიეფარნენ, მიპარვით გასინჯეს და დაზვერეს სრულად არემარე.
და	რაბლე	ამაობაში გარგანტუამ მცირედ განისვენა, ცოტა დანაყრდა კიდეც თავის ხალხიანად და ბრძანა, ფაშატსა მიმიხედეთ, შვრია მიჭმიეთ ერთი საწყაულიო, რამაც სამოცდათოთხმეტი მიუიდი და სამი ბუასო შეადგინა.
და	რაბლე	არეულ-დარეულნი მარბიელნი დაურბეველსა არას უშვებდნენ, ალაფობდნენ, სულ წმინდად აპარტახებდნენ იქაურობასა და შორით გიმნასტი დაინახეს თუ არა, ეგრევე დუნდგოდ მისცვივდნენ და განძარცვა დაუპირეს.
და	რაბლე	ორიოდე ეკიუღა გადამრჩა, ავდგეთ და დავლიოთ, ტყუილად არ დაურქმევიათ aurum potabile და თუ აქეთ ჩამოვლისასაც მომთხოვთ, მაშინ აბა, ამ ჩემსა ცხენსაც გავყიდი.
და	რაბლე	ამისა თქმა იყო, და მოხსნა გიმნასტმა თავი მათარასა თვისასა, მოიყუდა და გემრიელად გადაუშვა.
და	რაბლე	მეიავარენი პირდაღებულნი და მწევარ ძაღლთაებრ ენაგადმოყრილნი შესცქეროდნენ, როდის გადმოგვაწოდებს და შეგვასმევსო.
და	რაბლე	‒ ეშმაკისა გვარისამ არცა ბაჟი უწყის რამე და არცა კიდევ ბეგარა.
და	რაბლე	ოღონდ, უფალო ეშმავ, ეგ ცხენი რაღაც საშენოდ არ მემეტება, ჩამო, ჩამოხე და, თუ მხედრად არ მომიხდინა, თავად უნდა შემისვა და მატარო უფალმა ეშმაკეულმა, რამეთუ დია მიყვარს, ოდეს ეშმაკსა ვაზივარ. სასმელი ოქრო (ლათ.).
და	რაბლე	გიმნასტისა თქმულისგან მთლად დაფრთხნენ ზოგ-ზოგნი, თვალწინ მართლა კაცისფერი ეშმაკი დაუდგათ და ზარხდომილთ ორივ ხელითა იწყეს პირჯვრისა წერა.
და	რაბლე	თავად იმათგან ბევრნი წავიდ-წამოვიდნენ, ის კვალად იდგა, ხმასა კრეფდა და გულისა ფიცარზედ იჭდევდა სუყველაფერსა.
და	რაბლე	დადგა და, ჰაი, დედასაო, შეჰყივლა.
და	რაბლე	ამა შეყივლებაში ერთი ცალ ფეხზედ შეითამაშა, ხელმარცხნივ იბრუნა პირი და თვალისა დახამხამებისა უმალ ისევ იმავ მდგომარეობაში მიიქცა, თავდაპირველად რომ იყო.
და	რაბლე	‒ ამისა თქმა იყო, და ფარსაგი ძალა მოიცა, სიმარჯვითაც დია იმარჯვა და უწინდებურად ჩამოხტა, ოღონდ ეხლა მხარმარჯვნივ გადაეშვირა.
და	რაბლე	მერე მარჯვენა ხელისა ცერი უნაგირისა ტახტას გამოსდო, მთელი ტანით აიჭიმა, და, მარტოოდენ ცერა თითისა იოგთა და შეშაძარღვთ დანდობილი, სამჯერ გადატრიალდა ჰაერში.
და	რაბლე	მეოთხედ უკვე არას მიჰკარებია, ისე გადავიდა ალაყ-მალაყსა და ცხენისა ყურებშუა გაჩერდა თავდაყირა.
და	რაბლე	მას უკან მარცხენა ხელისა ცერა თითს დაეყრდნო იმოდენა კაცი და, ვითომ ვფარიკაობ და მტერსა ვიგერიებო, წრე დაარტყა დაშნაამოწვდილმა, ბოლოს კი მარჯვენა ხელისგული უნაგირსა შუაში დაჰკრა და ცხენსა გავაზედ მოექცა, დიაცურად წამოჯდა.
და	რაბლე	‒ არა, არა, ‒ წართქვა, ‒ ტახტასა და ტახტას შუა დაჯდომაა ბიჭობა.
და	რაბლე	თქმა და ქმნა ერთი იყო, ორივ ხელისა ცერა თითნი ტაიჭისა გავასა დააბჯინა, ყირამალა გადატრიალდა და მართლა ტახტათა შუა მოიკალათა წესისამებრ.
და	რაბლე	მერმე ერთი აიქნია ტანი, ზეწამოიჭრა უნაგირზედ, ფეხი ფეხთან მიდგა და გულხელდაკრეფილი რატო ასჯერ მაინც არ გადავიდა ყირასა ყვირილითა და ძახილითა:
და	რაბლე	ბოლოს ყველანი თავქუდმოგლეჯილნი გაცვივდნენ, ზოგი აღმა გარბოდა, ზოგიცა დაღმა და თან უკან იცქირებოდნენ, რარიგადაც ძაღლმა იცის, ოდეს ნაქურდალსა ფრინველსა რასმე მიარბენინებს.
და	რაბლე	ვინაც კი წარჩინებულად დაიგულა, ეკვეთა და უგმირა მახვილი, ზედაგორა დადგა მოწყლულთა, დაკოდილთა და განგმირულთა, რომელთაგან არცვისა ხელი გამოუღია და არცვინ წინააღდგომია,
და	რაბლე	დაკვრა შენ ჩემი ნახეო, ფიცხლად მოუტრიალდა და, სანამ ხსენებული ტრიპე მკერდზედ პოლოტიკსა ისწორებდა, შიგ მუცელში აძგერა დაშნისა წვერი, აძგერა და ეგრევე გაუგმირა კუჭი, კოლინჯი და ნახევარღვიძლი,
და	რაბლე	რაისა გამოცა ტრიპესა მუხლნი მოეკვეთა და გადაიქცა, გადაქცეულმა ბარე ოთხი კოჭობი შეჭამანდი გადმოაქცია და სულიცა თან გააყოლა.
და	რაბლე	გიმნასტი კი იმავე ჟამსა განშორდა იქაურობასა, რადგანცა ჰგონებდა, ბედსა თუ გაუდიდგულდი, ზურგისა შექცევა იცისო, და ყოველსა რაინდსა მართებს გამარჯვებასა თვისასა გაუფრთხილდეს, იკმაროს და არა მიჰქაროს რაო;
და	რაბლე	მართლაცდა, ხანი არღა დაუხანებია, ფიცხლად მოახტა ტაიჭსა, ჰკრა დეზი, პირდაპირ ლავოგიონისკენ მოქუსლა და აფრაკუნეც უკან აიდევნა.
და	რაბლე	XXXVI. ვითარ დააქცია გარგანტუამ ქავ-ციხე ვედის ფონისა, და ვით გავიდნენ ფონსა მეომარნი მისნი
და	რაბლე	დაზვერვითგან დაბრუნებულმა გიმნასტმა წვლილად აუწყა ბატონიშვილსა მტრისა ასავალდასავალი და არცა თავისი ეშმაკობისა ამბავი დავიწყნია, როგორ გაუმკლავდა მარტოდმარტო უზღვავ ლაშქარ-მხედრობასა,
და	რაბლე	გზად ერთი უშველებელი და განზედ ტოტებგართხმული ბორობანი ხე დაინახა (რომელსა ხალხი წმინდა მარტინისად უხმობდა, რამეთუ იმ ხედ ოდესღაც წმინდა მარტინისგან მიწაში ჩარჭმულ კვერთხსა ეხარა) და ტაში შემოჰკრა:
და	რაბლე	მივარდა და, ვითომ არაფერიო, ძირიანად მოგლიჯა, გასხიპა, თავის გუნებისად გაქერქა, გაათეთრა.
და	რაბლე	ამასობაში ფაშატსა ფსლისა დათხევა მოუნდა, მიდგა და იმოდენი დაათხია, მალე შვიდ მილზედ დაიტბორა გარეშემონი,
და	რაბლე	და ვედისა ფონსა შერთულმა შარდმა ისე აადიდა წყალი, მტერსა თავზარი დაეცა და სუყველა ამოიხრჩო, გარდა თითო-ოროლა კაცისა, რომელთ მარცხნივ ქნეს პირი და სერ-სერ გაიჭრნენ.
და	რაბლე	დიაღაც აქა ვართო, ნიშნი მოუგო გარგანტუას ერთმა ოხერმა მეზარბაზნემ, გალავნისა დოლაბთან მდგომარემ, მიაშვირა ზარბაზანი და პირდაპირ მარჯვენა საფეთქელში მოახვედრა ჭურვი;
და	რაბლე	მეიავარენი კი ზედდატანებით ნადავლ-ნაძარცვსა იყოფდნენ და, გნიასი რა შეესმათ, გალავანთა და კოშკთა ზედან აცვივდნენ.
და	რაბლე	ააყეფეს ფილთამეხნი და ქვემეხნი, ბათქაბუთქი აუყენეს გარგანტუასა, ცხრა ათას ოცდახუთჯერ და კიდევ უფრორე გარდამეტად ესროლეს.
და	რაბლე	სულ თავში უმიზნებდნენ, და ეგზომ ხშირი სროლით შეღონებულმა გარგანტუამ შეჰყვირა:
და	რაბლე	ბრპენისა და ქვისა ბირთვნი იმან ბუზანკალთ დაადარა, სხვა ვერად წარმოიდგინა, და პონოკრატემ უთხრა, რა ბუზანკალნი, რის ბუზანკალნი, ციხითგან ზარბაზანთ გვესვრიანო.
და	რაბლე	მაშ, რახან ეგრეაო, წინ წადგა გარგანტუა და დაუშინა თავისი ვეება არგანი ქავ-ციხესა, დაუშინა და დასცა, მთლივ დააქცია გოდოლ-კოშკგალავნიანად, შიგან მყოფნი კი სრულად ერთმანეთში ალინთა.
და	რაბლე	მერმე დააგდო გარგანტუამ დაქცეული ქავ-ციხე, წავიდა თავის ხალხიანად და, როს გაშორებით ფონთან წისქვილსა მიადგნენ, ყველანი სახტად დარჩნენ ‒ ვინცავინ ფაშატისა ფსელდიდობასა დაეღრჩო, წყალსა სულ იქ ჩამოეტანა და წისქვილისა სათავე ჩაეხერგა.
და	რაბლე	კარგა ხანსა განაბჭობდნენ: ზოგი რასა უბნობდა, ზოგი რასა, და, ბოლოს, გიმნასტმა გამოუცხადა:
და	რაბლე	‒ ეშმაკნიც გასულან და სათაელნიცა, ‒ მიუგო ევდემონმა.
და	რაბლე	‒ მაშ, აბა გიმნასტიც გასულა და ეგ არი.
და	რაბლე	და ჰკრა ტაიჭსა ქუსლი, ჰაიტ, წიაღმყვანებელოო, დასჭყივლა, უკრძალავად შეაგდო წყალში, და ტაიჭიცა არ დამფრთხალა, მკვდართაგან უკრთომელი გაიჭრა გაღმა,
და	რაბლე	რამეთუ სწავლისამებრ ელიანისა, ისერიგად იყო გიმნასტისგან გაწვრთნილი, არცა გვამი აშინებდა და არცა სული გარდაცვალებულისა.
და	რაბლე	არამედ ძნა-თივაში საფრთხულსა ჩადგამდა და ზედ გადაჰყავ-გადმოჰყავდა ცხენი, შვრიითა მიხმობილი.
და	რაბლე	სამთა თანამავალთ კუდში მისდიეს იმას და მშვიდობიანად გავიდნენ;
და	რაბლე	ვაგლახად შებრკოლდა მარტო ევდემონი, რომლისა ცხენსაც მუხლამდე ჩაუვარდა მარჯვენა ფეხი ერთი გულაღმა გაწოლილი ოყრაყისა ფაშვში და ვერაგზით ვეღარ ამოიღო, ვინემ გარგანტუამ თავისი არგნის წვერითა წყალში არ ჩაძირა იმ არამზადისა შინაგნობისა დანაშთენი,
და	რაბლე	და, რა ჩაძირა, ცხენმა განითავისუფლა ფეხი და განეკურნა კიდევაცა (მსგავსი რამ ჯერეთ არ მომხდარა ჰიპიატრიაში), თავისით მოსძვრა ზედ გამოსული ძვალკორძი: ეტყობა, რადგან მიეკრა, წამლად ექცა შიგნეული იგი.
და	რაბლე	XXXVII. ვითარ ჩამოივარცხნა და ჩამოიგო გარგანტუამ თმაში ჩარჩენილნი ბირთვნი ზარბაზნისა
და	რაბლე	ფონსა გასულნი ვედისა წყალსა ნაპირ-ნაპირ გაჰყვნენ და მალე მოიხილეს კიდეცა ციხედარბაზი გრანგუზიესი, რომელიცა წამისწამ იმათი მომლოდინე იყო და მყის ნადიმად დასხა ყველანი.
და	რაბლე	დასხა და, ქუდი ჭერსა ჰკრეს, იმისთანად, ტყუილია, არცროდის არვის მოულხენია ქვეყანაზედ;
და	რაბლე	მე ჩემდათავად, ღმერთი, რჯული, არა გამიგია რა და სულაც არა-მგამა.
და	რაბლე	და თითო ჩამოვარცხნაზედ, სულ ცოტა, შვიდ-შვიდნი მაინც ჩამოივარცხნა და ჩამოიგო ბირთვნი ზარბაზნისანი, ვედისა ტყეში ბრძოლისა ჟამსა თმაში ჩარჩენილნი.
და	რაბლე	ბარემ წმინდა ინოკენტის მთხოვართ მივაბარებდი, რაღა მუნებურ სიდუხჭირესა და უწყალოებაში ჩამეგდო.
და	რაბლე	მავრნი და თათარნი კატორღელთ უფრორე კარგად ექცევიან, არცა დილეგში ჩაყრილნი მკვლელნი არიან უარესად და, რაღა თქმა უნდა, თქვენსა კარზედ ძაღლთ არ ეპყრობიან ისერიგად, ვინემ იქ მოხვედრილ ბედშავთ დღე ადგათ.
და	რაბლე	არა მინდა რა, ერთი მეფედ დამსვა პარიზში, და ეშმაკისა კერძიმც მქნა, უკეთუ სულ არ ამოვბუგო ეგ რაღაც ოხერი კოლეჟია თავის უფროსიან-ზედამდგომელიანად, რომელთა თვალთა წინარეც ამისთანა სასტიკობა ხდება.
და	რაბლე	და მრავლად რაღა თავი გაწყინოთ, სანამ ბედი გვწყალობს, ვგონებ, უნდა ავდგეთ და დავედევნოთ, თორემ იღბალსა თმა შუბლზედ ასხია, წამიერ თუ არ წასწვდი, ხელითგან წასულსა ვეღარას უზამ ‒ უკანით ქაჩალია, პირით კი უკვე არღა მოგიბრუნდება.
და	რაბლე	ამისა თქმა იყო, და მოიღეს ვახშამი, გარდა სხვა ათასი რამისა, შეწვეს და სუფრაზედ მოიტანეს თექვსმეტი ხარი, სამი დეკეული, ოცდათორმეტი მოზვერი, სამოცდასამი ციკანი, ოთხმოცდათხუთმეტი ჭედილა,
და	რაბლე	სამასი ძუძუს გოჭი თავის ტყემლისა საწებლიანად, ორას ოცი გნოლი, შვიდასი ცხრატყავა, ოთხასი ლუდენური და კორნუალური ყვერული, ექვსი ათასი ვარია და იმოდენივე მტრედი, ექვსასი ჟრუნი, ათას ორასი კურდღელი, სამას სამი სავათი და ათას შვიდასი წყვილგამოსხმული ყვინჩილა.
და	რაბლე	კარგა ბლომად მოუგროვდათ ქედან-გვიძინიცა, აგრეთვე წყლისა ფრინველი, იხვინჯა, ყარაულა, ჩიბუხა, მეჭვავია, დურაჯი, ღერღეტი, არ აკლდათ არცა დიდ ლიად და პრანწიად ხმობილნი ჩიტნი, გარიელი, ჟერო და ყანჩა, თავის ჭუჭულბუჭულიანად,
და	რაბლე	წყლისა ქათამი, ოყარი, ყარყატი, სარსარაკი, წითელფრთიანი ფლამინგო (ანუ ფენიკოპტერი), ინდაური და კიდევ სხვაც უხვად იყო შემწვარ-მოხრაკულ-ჩახოხბილ-ჩაქაფული.
და	რაბლე	საჭმელი მრავლისა უმრავლესად მოდიოდა და მოდიოდა, მონადიმენი დია უქებდნენ ხელსა გრანგუზიეს მესაჭმელე-მზარეულთ, სახელად ხვლეპიასა, ტვლეპიასა და ლოკიასა.
და	რაბლე	ჟანო, მიქელი და ვერნეტი მწდეობდნენ, ერთმანეთსა ღვინისა დასხმასა არ აცლიდნენ.
და	რაბლე	აწ ჯერ არს, რომ დავდგე და ვიუბნო ამბავი ექვსი მწირისა, რომელნიცა სან-სებასტიანიდან მოვიდნენ, ნანტის მახლობლად რომ არი, და მტერთაგან ზარხდომილნი ღამისა გასათევად ბოსტანში ბარდას შეეფარნენ კომბოსტოსა და ყრდელსა შუა.
და	რაბლე	ზედდატანებით გარგანტუას ყელისა ჩასველება მოესურვა და შინაკაცთ ჰკითხა, სასალათედ ყრდელსა თუ ვიშოვითო.
და	რაბლე	ხოლო პასუხად რა ესმა, დედამიწისა ზურგზედ ყოვლისა უფრორე უკეთესი და ყოვლისა უფრორე ჯიშიანი ყრდელი ჩვენში გვარობს, ღორქლიავას და კაკლისა ხისა ხელა ხარობსო, ადგა და თვითონ წავიდა, თავის გუნებისად გაგლიჯა.
და	რაბლე	ჩაყარეს ყრდელი რუში გასარეცხავად, და აუტყდათ მწირთ ჩურჩულ-კურკური: რა ვქნათ, რა წყალში ჩავცვივდეთო?
და	რაბლე	ხმას ამოიღებ და, მსტოვარნი ვეგონებით, ოთხში ამოგვიღებენო“.
და	რაბლე	სანამ ისინი განაბჭობდნენ, გარგანტუამ მოუსვა ხელი და ეგრევე ყრდელთან ერთად გადაუძახა სიტოურ კასრსავით უძირო სასალათეში,
და	რაბლე	მერმე ზეთითა და ძმრითა შეაგემა, მოაყარა მარილი და, სავახშმოდ ცოტა ღონეზედ მოვალო, ყბა მოუქნია, ყბისა ქნევა-ქნევაში კი მწირთაც თქლაფათქლუფი აუყენა, ხახაში მოიქცია ხუთნი.
და	რაბლე	გრანგუზიემ თვალი შეასწრო და გარგანტუას უთხრა:
და	რაბლე	თქმა და ქმნა ერთი იყო, გაიქანა არგანი პირში და მწირიანად მიირთვა ჩემსა სახელობაზე;
და	რაბლე	ზედ ერთი გემრიელად შუშხუნა ღვინოც დააყოლა, ზღვად ჩაიქცია სტომაქში და დაჯდა პურისმტეთა თანა, ვახშამსა დაუწყო ლოდინი.
და	რაბლე	ესეგვარად პირისა ღრანტეში ჩაყრილნი მწირნი ძლივს გადაურჩნენ კბილთა დოლაბთა ბრუნვასა და, როს გონსა მოვიდნენ, იფიქრეს, სადღაც ჯურღმულში ვართ პატიმარქმნილნიო;
და	რაბლე	ხოლო რაჟამსა გარგანტუამ ღვინო გადაყლურწა, იმათ გული გაუსკდათ, დასტურ დავიღუპეთო, და მართლაც, ცოტას გაწყდა, ღვინისა ნიაღვარმა გარგანტუას მუცლისა უფსკრულში არ ჩაიტანა ისინი.
და	რაბლე	ჩატანითა ჩაიტანა კიდევაც, ოღონდ ცქვიტად მოიქცნენ და საბჯენელჯოხმომარჯვებულთ, ვით წმინდა მიქაელისა მწირთ, იმოდენი იხტუნეს ადგილ-ადგილად, როგორც იყო, თავი დააღწიეს ქვესკნელსა და კვალად კბილთ მიადგნენ.
და	რაბლე	ეშმაკად, ერთი მწირთაგანი გზასა არგნით იგნებდა, ემანდ სადმე ჩასავარდნი არ იყოსო, და ანაზდად შიგ ჭიან კბილში ჩაჰკრა, თანვე ღაწვისა ძვლის მგრძნობელ ძარღვსა მოსდო, და გარგანტუა ტკივილმა გააგიჟა, იმისთანა ღრიალი მორთო, მაღლა ცა ინგრეოდა, დაბლა დედამიწა.
და	რაბლე	ეგებ ცოტა მაინც დავიამოო, იმავ წამს ტანტრაბეჩი მოატანინა, კაკალქვეშ გაიბოტა და უფალნი მწირნი წამისყოფითა ამოიჩიჩქნა.
და	რაბლე	და იმისთანა გადააკოკისპირულა, მწირთ გზა გადაეჭრათ, რის ვაივაგლახითა განვლეს ღვარ-გოჩგოჩინა.
და	რაბლე	ფსელდიდობასა გადარჩენილნი იქავ ნელინელ ტყისა პირსა დაუყვნენ და ფურნილიეს გარდა ყველანი სამგლედ დარწყმულ სარეგვავში ჩაცვივდნენ.
და	რაბლე	მახე-სარეგვავსა შიგან ბევრი იფხაკურეს, მაგრამ ერთადერთი, რამაც იხსნა, ჭკუა იყო ხსენებული ფურნილიესი, რომელსა ბედად ღონეცა ეყო და დაწყვიტ-დაგლიჯა საბელ-საკოჭურნი.
და	რაბლე	მერმე წავიდნენ, კუდრეს შორიახლო ქოხი რამ ნახეს, ის დანარჩენი ღამე იქ დარჩნენ და მაშინ აღახვნა პირი ერთმა, ხელგვიანად სახელდებულმა, ტკბილი სიტყვითა ნუგეშინი სცა ჭირში მყოფ მოძმეთ,
და	რაბლე	საბრხე შეიმუსრა (ლათ.). და გადავრჩით. დასაყრდენი ჩვენი... (ლათ.).
და	რაბლე	XXXIX. ვითარ მიაგო ბერსა პატივი გარგანტუამ და ვითარ ენამზეობდა ბერი ვახშამზედ
და	რაბლე	გარგანტუა ტაბლას მიუჯდა თუ არა და გატეხა პური, გრანგუზიე პიკროშოლთან ომისა ამბავსა და მიზეზსა მოჰყვა და როს ისიცა მიუთხრო,
და	რაბლე	ვითარ სძლია მტერი ძმა ჟანმა ბდღვირისმდენელმან სააბატოს ჭურ-მამულისა შეწევნისა ჟამსა, დია ადიადა იგი და ვაჟკაცობითა კამილოსსა, სციპიონსა, პომპეუსსა, კეისარსა და თემისტოკლესა დაამჯობინა.
და	რაბლე	წადილისამებრ მისისა, ბერისა მოსაგვრელად სახლთუხუცესი გაეჩქარა, და მალე ორივენი ერთად მოვიდნენ გულმხიარულნი.
და	რაბლე	ძმა ჟანი გრანგუზიეს ჯორზედ იყო ამხედრებული და ხელთ ჯვრისა ძელი ეჭირა.
და	რაბლე	ძმა ჟანი კი გულიანად კუჭკუჭებდა, მეორე იმისთანა ზნეკეთილი და ზრდილი, ტყუილია!
და	რაბლე	უანაფოროდ კრიჭა მეკვრის, ანაფორიანად კი, ზიარებისა მადლმან, შენსა სადღეგრძელოსაც დავლევ და შენისა ცხენისასაცა!
და	რაბლე	ნავახშმი ვარ, მაგრამ რა ვქნა, მაინც გეახლებით, ჩემი მოკალული ფაშვი უძიროა, ვითა წმინდა ბენედიქტეს წაღა, და ნიადაგ ხსნილია ჩასაყრელად, ვითა ქისა ვექილისა.
და	რაბლე	კაცია და გუნება! ჩვენი წინამძღვარი მარტოოდენ ყვერულისა თეთრი ხორცისთვისა გიჟდება.
და	რაბლე	‒ რატომა და, მზარეულნი არა ჰყვანან.
და	რაბლე	‒ ხორცი კი, უკეთუ კარგად არ არი გბოლვილი, წითელია და არა თეთრი.
და	რაბლე	განსხვავებული მხოლოდ ასთაკვია და კირჩხიბი, რომელთ ჯერ კარდინალად აკურთხებენ ხოლმე, და მერმე ხარშავენ.
და	რაბლე	უკეთუ ადგილი ესე ჩრდილიანი, უსიერი და დაბურულია, სად მზის სხივიცა ვერ ატანს;
და	რაბლე	და, მესამეც ისა, ქარნი თუ უქრიან მიწყივ, ხევთაგან მობერილნი, ანდა პერანგისა და მეტადრე საბიძლისა ფრიალ-ფარფარითა ამოვარდნილნი...
და	რაბლე	სხვასა არას ვინატრიდი, ოღონდ ერთი იესო ქრისტეს ჟამსა მეცხოვრა, ღვთისა სახელსა შემოვევლე, და, რა თითსაც დააკარებდნენ ისრაელნი გეთსიმანიისა მტილსა შინა, იმასაც ვნახავდი!
და	რაბლე	თავსა საეშმაკოდ გავიხდიდი და მუხლთ მაინც დავალეწავდი უფალ მოციქულთ, რამეთუ დაფრთხნენ, კუდი ამოიძუეს შემდგომად მსუყე ვახშმისა და შეჭირვებული დაუტევეს ზნეკეთილი მოძღვარი თვისი!
და	რაბლე	სამსალაზედ გარდამეტად მძაგს ზოგზოგი კაცი, ვისაცა გული არ ერჩის და სწორედ მაშინ გარბის, როს სატევარი უნდა ეშიშვლა.
და	რაბლე	რა ეშმაკი და, სწავლამ უყო, სხვა არღა ახსოვს რა.
და	რაბლე	არცა ვსწავლობ და არცა ვწვალობ.
და	რაბლე	ღმერთმა აცხონოს, ჩვენი აბატი იტყოდა ხოლმე, რაღა სწავლული ბერი და რაღა სახადის ანგელოზიო.
და	რაბლე	ოღონდ ვერცა მიმინო მოვიშოვე სადმე და ვერცა სონღული.
და	რაბლე	საცა ერთი ძელ-ყორე და ბუჩქია, მუნვე სულ ჩემი ჩოხის ნაფლეთ-ნაგლეჯი ყრია.
და	რაბლე	XL. რისა გამო ერიდებიან ერისკაცნი ბერ-მონაზონთ, და რათა აქვთ მავანთა და მავანთ ზოგ-ზოგზედ უფრორე დიდი ცხვირი
და	რაბლე	მიკვირს და გამკვირვებია, რად უხმობენ ბერ-მონაზონთ ლხინისა მტერთ და რისთვისა განაძევებენ ფსონით ყოველნი წარჩინებულნი, როგორც რომ ფუტკარნი სდევნიან სკათაგან მამალ ფუტკართ?
და	რაბლე	პასუხად გარგანტუამ მიუგო: ‒ უსაეჭვოა, საბერო ჩოხა-ბარტყულასა ყოველგან ლანძღვა, წყევა და კრულვა სდევს, ვითარცა კეკიად ხმობილ ქარსა ღრუბელი.
და	რაბლე	უპირველესი მიზეზი ამისა ის არის, რომ ბერნი კაცთა უწმინდურობითა, ანუ ცოდო-ბრალითა ტყვრებიან და, როგორც ნეხვისა მჭამელთ, განკერძოებით ამყოფებენ გარემო ქვეყნისგან მოშორებულ სავანეთა და სააბატოთა შინა, ვითა ფეხსალაგთა და სადგომ-სამკვიდრებელთ
და	რაბლე	და კიდევ, უკეთუ ჩახვედრილი ხართ, რისთვისა ამასხარავებენ და აწვალებენ სახლეულნი ნარიბაბათი მაიმუნსა, იმასაც ადვილად ჩახვდებით, რატომ ერიდებიან ბერ-მონაზონთ ყოველნი, დიდიან-პატარიანად.
და	რაბლე	მაიმუნი ძაღლი არ არი, სახლზედ თვალი დააჭერინო, ხარი არ არი, გუთანში შეაბა, ცხვარი არ არი, რძესა და მატყლსა გამორჩე, ცხენი არ არი, ბარგი გადაატან-გადმოატანინო.
და	რაბლე	მაიმუნი მარტოოდენ სვრის და აფუჭებს ყველაფერსა, რისა გამოც აპამპულავებენ და უჩაჩქუნებენ თავში.
და	რაბლე	არცა ერსა განასწავლებს და განანათლებს კარგი მქადაგებლისამებრ და მოძღვრისამებრ, არცა ქვეყნისათვისა სარგო და ფრიად საჭირო ნივთნი შემოაქვს დიდვაჭრისამებრ.
და	რაბლე	აი რისთვისა ძრახვენ და განაქიქებენ ბერ-მოწესეთ.
და	რაბლე	‒ დგანან და ახლომახლო მსახლობელთ ყურთასმენასა უგმირავენ თავიანთ ზართა ნაუ-ნაუთი.
და	რაბლე	‒ დიაღ, ‒ წართქვა ბერმა, ‒ კარგად ჩამორეკილი ჟამისა წირვა, ცისკარი და მწუხრი ნახევრად უკვე აღსრულებულია.
და	რაბლე	‒ მონაზონთ თუ უყურე, არცრის გაგება არა აქვთ, ისრე ჯიჯღინებენ მრავალთუმრავლეს მამათ-ცხოვრებასა და ფსალმუნსა,
და	რაბლე	ნეტამც მართლა ჩვენი გულისთვისა ილოცებდნენ და არა თავიანთი მუცლისთვისა.
და	რაბლე	ყოველი ჭეშმარიტი ქრისტიანი, ვინც უნდა იყოს და სადაც უნდა იყოს, მიწყივ ილოცავს, სულიწმინდა ლოცვითვე უმეოხებს, და უფალიცა გარდმოუვლენს წყალობასა.
და	რაბლე	არცა თვალთმაქცია და არცა გლახაკი.
და	რაბლე	‒ საცისკრო გალობაა თუ ლოცვა მიცვალებულთათვის, მგალობელთა გუნდში ვართ და ვმღერი, თანვე სამალისა ლამბსა და ლარსა ვძახავ, ისარ-ბოძალთ ვმახვავ, საკურდღლე ბადესა და მახესა ვწნავ.
და	რაბლე	‒ ჰა-ჰა! ‒ გაიცინა ბერმა. ‒ შენა გგონია, წყალი თუ ცხვირამდისა მომწვდა, დავიხრჩე და ეგ არი, არა? ნუ იშიშვი, არ დავიხრჩობი.
და	რაბლე	არა მინდა რა, ძმაოსან, ერთი ვინმე გამოჩნდებოდეს და ამ ჩემის ცხვირის ტყავისასა წაღაწუღასა შეიკერავდეს.
და	რაბლე	დადგეს მერე და იჭიროს რაერთი ხამანწკაც უნდა, ფეხი სულაც არ დაუსველდება.
და	რაბლე	‒ რათა აქვს და, ღმერთმა ინება ეგრე, ‒ მიუგო გრანგუზიემ.
და	რაბლე	‒ უფალსა რანაირიცა სწადის, იმნაირს გამოგაბამს ცხვირსა, მექოთნისა და ქოთნის ყურისა არ იყოს.
და	რაბლე	‒ ცხვირისა ბაზარზედ ყოვლისა უადრე ძმა ჟანი მისულა და თავის გუნებისად აურჩევია ლამაზიცა და ძმასებრ მოსწრებულიცა.
და	რაბლე	ოდეს ძუძუსა ვწოვდი, ცხვირი შიგან ისრე მეფლობოდა, ვითარცა კარაქში, ხოლო მერმე ნებისად მეზრდებოდა და მიფუვდებოდა, რარიგადაც ცომი ფუვდება ვარცლში.
და	რაბლე	ცხვირზედ შემატყობ, ვითარ „შენკენ აღვაპყარ თვალნი ჩემნი“, (ლათ.). წინწკლებში ჩასმული სიტყვები 122-ე ფსალმუნის დასაწყისია. ბარემაც და კიდევ (ლათ.).
და	რაბლე	XLI. ვითარ დააძინა ბერმა გარგანტუა, და ამბავი მისი კონდაკისა და ჟამნისა
და	რაბლე	ნავახშმევსა თათბირად დასხდნენ საშურველ საქმეთა გამო და, ბევრი ითათბირეს თუ ცოტა, შუაღამისთვის მტრისა დაზვერვა დაასკვნეს, სიფხიზლე და სიმარდე გავუსინჯოთო.
და	რაბლე	მაგრამ არ იქნა და გარგანტუას არა და არ მოეკიდა ძილი.
და	რაბლე	ბერმა შეატყო ფხიზლობა და გადაულაპარაკა:
და	რაბლე	მოდი, აბა, ერთად დავიწყოთ შვიდფსალმუნება და აი ნახავ, თუ ხელად არ ჩაგეძინოს.
და	რაბლე	გამოეღვიძა, და სხვანიცა რაღას დაიძინებდნენ, ერთბაშად სიმღერა დააგუგუნა:
და	რაბლე	ჩვენ კი ავდგეთ და პირიქითა ვქნათ, საცისკროდ ჩავიხევოთ, ყელი ჩავისველოთ, ხოლო საღამო ჟამსა, სანამ ვახშმად დავსხდებოდეთ, ჩავახველოთ და ამოვახველოთ.
და	რაბლე	‒ რაზედ და, ჩემსა კონდაკზედა მოგახსენებ, ‒ მიუგო ბერმა.
და	რაბლე	დავწვდები, ერთსა ჩავაწკრიალებ, ფილტვებს ჩავიწმენდ, ჩავიწკრიალებ, და მერმე გინდა ძაბრითაც ჩამასხი.
და	რაბლე	‒ რა წესსა და რიგსა მისდევ, ოდეს ჟამნობ? ‒ ჰკითხა გარგანტუამ.
და	რაბლე	‒ ხან სამ-სამ ფსალმუნსა და საღვთო წერილისა სამ-სამ ნაწილსა ვიჟამნი, ხან ერთისა თქმაცა სიკვდილია.
და	რაბლე	მოკლედ, რაღა ჟამნი და რაღა ავჟანდი, ორივე ერთია, მინდა დავაგრძელებ, მინდა დავამოკლებ: brevis oratio penetrat celos, longa potatio evacuat cyphos. ვისი თქმულია?
და	რაბლე	ამის თქმა იყო და, მოიღეს და მოიტანეს შემწვარ-მოხრაკული, თანვე ბოღლიწოც მოაყოლეს, და ბერი სმად გადაიქცა.
და	რაბლე	შემდგომ ყოველნი სალაშქრო სამზადისსა შეუდგნენ, ტანთ საბრძოლველი საცმელი შეიმოსეს და ძმა ჟანსაც აბჯარი აასხეს, თუმცაღა პირველად დიდ უარზედ იდგა, რამე საჭურვლისა გაგონებაც არ უნდოდა, მუცელსა ჩოხითაც შევიჯავშნიო, ხელთ ჯვრისა ძელსა დავიჭერო.
და	რაბლე	და მკვირცხლად მიჰყვნენ კვალზედ გარგანტუა, პონოკრატე, გიმნასტი, ევდემონი და კიდევ ოცდახუთი ყოვლისა უმამაცესი ყმა გრანგუზიესი,
და	რაბლე	ყველანი სრულიად შეჭურვილნი, წმინდა გიორგისამებრ ამხედრებულნი და ხელთშუბმომარჯვებულნი, და თითოეულსა უკან ცხენისა გავაზედ მოისარი უჯდა.
და	რაბლე	XLII. ვითარ ამხნევებდა ბერი თანამოსაგრეთ და რარიგ ჩამოკონწიალდა ხეზედ
და	რაბლე	და, აჰა, მიდიან ლომგულნი მოსაგრენი, ეშურებიან ფათერაკიან გზასა ზედა და წინასწარვე დაუთქვამთ, როდის უნდა ყიჟინა დასცენ, როდის უნდა უკუიქცნენ, ოდესცა ჩამოჰკრავს ჟამი დიდი და ფიცხელი ბრძოლისა.
და	რაბლე	‒ ნუ იშიშვით და ნუ ფრთხით, შვილნო!
და	რაბლე	ღმერთი და წმინდა ბენედიქტე ჩვენკენ არიან!
და	რაბლე	ვაი რომ მკლავიცა გულივით არ მერჩის, თორემ სუყველა ჩვენსა მტერსა და დუშმანსა, წყალსამც წაუღია ისინი, იხვებრ დავბრტყვნიდი!
და	რაბლე	ღვთისა სახელსა ვფიცავ, არა მინდა რა, ერთი რომელიმემ კუდი ამოიძუოთ, ეშმაკისა კერძიმც გავხდე, თუ, ვინცა იქნებით, ბერობა არ გადმოგილოცოთ და ეს ჩემი ჩოხა არ ჩაგაცვათ, ‒ ლაჩრობასა ძაან უხდება, ეგრევე არჩენს.
და	რაბლე	როცა აღარცა შინა ვარგოდა და აღარცა სანადიროდ გარბოდა, ადგნენ და ჩოხა გადააცვეს.
და	რაბლე	ღვთისა გვამისა მადლმან, იმ დღითგან არცა მელა გაჰქცევია, არცა კურდღელი და ახლომახლო ძუკნა არღა გაუშვა გადაუკლერტავი, მანამ კი არაფრისა თავი არა ჰქონდა, რამეთუ დავარდნილი იყო, ვითარ თქმულა de frigidis et maleficiatis.
და	რაბლე	ბერი გაჯავრებული უბნობდა სათქმელსა და ის იყო, ბოლოში ჩავიდა, რომ სოლეს გზაზედა ერთსა კაკლისა ხესა მიადგა და ჩაფხუტისა ზარადი კარგა მსხვილ ჩამოტეხილ ტოტსა წამოსდო.
და	რაბლე	მაგრამ მაინც ავად ჰკრა დეზი ცხენსა, რომელსა ძალიან არ უყვარდა დეზისა კვრა და გაფრთხა;
და	რაბლე	ამისა გამო ბერი ხეზედ ჩამოკონწიალდა და ყვირილი მორთო, მიშველეთ, ღალატიაო.
და	რაბლე	ევდემონმა პირველმა შეამჩნია იგი და გარგანტუას მიმართა:
და	რაბლე	გარგანტუა მიეახლოვა, გახედ-გამოხედა, რარიგ ეკიდა ბერი, და მიუთხრო ევდემონსა:
და	რაბლე	აბესალომი თმითა ჩამოეკიდა, ბერი კი თავგადაპარსულია და ყურთღა უჭირავთ.
და	რაბლე	რაღა თქვენა და რაღა ის მქადაგებელ-დეკრეტალისტნი, რომელნიცა წარიტყვიან, ვინცავინ მოყვასი თვისი უზომო განსაცდელში ნახოს, ვინემ ხელსა აღუპყრობდეს, ჯერეთ სამჯერ შეჩვენებისა შიშითა აღსარებისა თქმა და მადლისა მიმთხვევა შეაგონოსო.
და	რაბლე	ერთი ვინმე მაჩვენა წყალში ჩავარდნილი იმ მქადაგებელთაგან და ვუშველო კი არა, ვგონებ, სასმენელნი გამოვუჭედო, იმსიგრძე ქადაგებასა წავუკითხავ de contemptu mundi et fuga seculi.
და	რაბლე	და როს სულ გაფიჩხდება, მაშინღა ამოვიყვან.
და	რაბლე	მაშინ გიმნასტი ცხენიდან გარდახდა, ხეზედ აძვრა და ცალი ხელი ბერსა იღლიაში ჩაავლო, ცალით კი ზარადი ტოტსა განაშორა, რისა გამოც ბერსა ძირსა ზღართანი გასძვრა, ხოლო გიმნასტი კოხტად ჩამოხტა.
და	რაბლე	ქვედანარცხებულმან ბერმან წამისყოფით განიგდო ჯაჭვ-ჯავშან-აბჯარი და მთელი საჭურველი იქავ ველად მოფანტა, მერმე ჯვრისა ძელსა სტაცა ხელი და ზურგზედ მოექცა თავის ჰუნესა, რომელიცა ევდემონსა დაეჭირა.
და	რაბლე	მასუკანითა ჩიქჩიქად გაუყვნენ გზასა და სოლესკენ წარემართნენ.
და	რაბლე	უილაჯოთა და ჯადონაქნართათვის (ლათ.). ამა სოფლის უგულებელყოფისა და ამწუთქვეყნიურ საცდურთაგან ლტოლვისა გამო (ლათ.).
და	რაბლე	ბერი: მონასტერში ბერსაო ფასს ვერ დასდებ ბევრსაო; გარეთ ნახე ბერიო, გარეთა ღირს ბევრიო (შუა საუკ. ლათ.). თავის დროზედ და თავის ადგილასა (ლათ.).
და	რაბლე	XLIII. ვითარ გადააწყდნენ პიკროშოლისა მზირნი გარგანტუასა, და ვითარ მოაკვდინა ბერმა ჯართუფროსი ალაჯუნე, მერმე კი თავად ისიც წარტყვევნა მტერმა
და	რაბლე	დაბდურამ და შატაბუტამ ბევრი არწმუნეს, მთლად ჯოჯოხეთისა ეშმაკეულობაც რომ დაგესიოს, შენსა ძლიერებასა ვერ გაუძლებსო, მაგრამ პიკროშოლსა ეგრერიგ არ ეჯერებოდა და არცა დაუჯერებელი სჭირდა.
და	რაბლე	ასე იყო თუ ისე, ბოლოს მაინც ადგა და გრაფ ალაჯუნეს თავკაცობითა დასაზვერად გაგზავნა ათას ექვსასი მსუბუქად აღჭურვილი ცხენოსანი, სუყველა გულდადებითა ნაკურთხწყალსხურებული და ყელზედ ოლარჩამოცმული:
და	რაბლე	ბევრი იარეს თუ ცოტა იარეს, მალე თავად ლავოგიონი და მალანდრი მოიხილეს კიდეც, მაგრამ ვერცვისგან ვერა შეიტყვეს რა, უკანვე გამობრუნდნენ და ახლა ზემოთა გზასა გაუყვნენ.
და	რაბლე	‒ და შეჰყვირა: ‒ დავცხოთ, ეშმაკნო, დავცხოთ!
და	რაბლე	ამისა გაგონება იყო და, მტრისა მხედართ გული შეუქანდათ, ეგენი არღა ხუმრობენ, მართლა კუდიანთა თესლისანი ჩანანო, მიუშვეს სადავენი და ადგილსა მოსწყდნენ ყოველნი, გარდა ალაჯუნესი, რომელმაც შუბი ხიშტებრ მოივარგა და ბერსა ძალთაძალითა მკერდშიგან უგმირა,
და	რაბლე	მაშინ ბერმა ჯვრისა ძელი დააღირა და ერთი იმისთანა დაუშვა კისრისა და საყელოს საშუალ, აკრომონად სახელდებულსა სახსარში, რომ იმან სიტყვისა თქმაც ვერ მოასწრო და გონდაკარგული ცხენისა ფერხთით დაეცა.
და	რაბლე	ბერმა ახლაღა შეამჩნია, აშურმა კი არა, ოლარი ჰქონია ყელზედ ჩამოცმულიო, და გარგანტუას მიუბრუნდა:
და	რაბლე	თქვა და ქნა კიდეც, ცხენხეთქით მიეჭრა უკანმავალთ, ხან მარჯვნივ ეძგერა, ხან მარცხნივ და თავზედ წისქვილისა ქვა დაუტრიალა.
და	რაბლე	‒ არამც და არამც, ‒ მიუგო გარგანტუამ. ‒ ჭეშმარიტი სამხედრო სწავლისდა მიხედვითა არცერთსა ჟამსა არა ეგების სასოწარკვეთა მტრისა, რამეთუ ღონემიხდილსა და გასავათებულსა უსასოობა ამაგრებს და აგულადებს.
და	რაბლე	თუ შეურვებულთ და შეჭირვებულთ ყოველგვარი იმედი ხსნისა ეკარგვით, სხვა ამაზედ უკეთესი რამ სახსარი გადარჩენისა არცრა ეპოვებათ.
და	რაბლე	ვინ უწყის, რაოდენჯერ უძლევიათ ძლეულთ მძლეველნი მხოლოდ და მხოლოდ იმად, რომა ძლევამოსილთ, წინააღმდეგ საღი აზრისა, მტრისა დედაბუდიანად ამოწყვეტა სდომნიათ და აზრადაც არ მოსვლიათ, ერთი ვინმე ამბისა მთხრობელი მაინც დაერჩინათ ცოცხალი!
და	რაბლე	მტერსა მუდამჟამ ხსნილი დაუტევეთ ყოველი კარიბჭე და გზა-სავალი, ის კი არა, ვერცხლისა ხიდი გაუდეთ, რათა უკუდგომა ეადვილოს.
და	რაბლე	ბოლოს გზად მხედარი ვინმე დაინახა, ცხენისა გავაზედ ერთი უბედური მწირთაგანი დაეკრა, და რაწამსა ძმა ჟანმა მახვილი მოიქნია, მწირმა ღაღადყო:
და	რაბლე	მუდარისა გაგონებაზედ მტერთ პირი იბრუნეს და როს დარწმუნდნენ, ბერი მარტოდმარტო გვიტევსო, მისდგნენ და ჟაპაჟუპი აუყენეს, ვითომც გვერდებაქავებული ვირიაო.
და	რაბლე	მერმე ბერსა დარაჯად ორი მოშვილდისრე დაუყენეს, თავად ცხენები მოატრიალეს და, რაკი სხვა არავინ ჩანდა, დაასკვნეს, გარგანტუა თავის რაზმიანად გაქცეულაო.
და	რაბლე	წინ ნუარეტის ველი ედოთ და ყველანი იქით გაეჩქარნენ, რათა გარგანტუას დასწეოდნენ, ბერი კი ისევ იმ ორ მშვილდოსანსა ებარა.
და	რაბლე	და გარგანტუას რა შეესმა ცხენთა ფრუტუნი და თქარათქური, ალღო აართვა მომხდურთა სიახლოვესა და თავის მოსაგრეთ მიმართა:
და	რაბლე	‒ ძმანო, ხმა მეყურება ჩვენზედ წამოსული მტრისა და ზოგ-ზოგთ კიდევაც ვხედავ, რარიგ მოჰქრიან.
და	რაბლე	მაშ, დავეწყოთ წესისა და რიგისამებრ გზაზედ და მივაგებოთ სიკვდილი სასახელოდ ჩვენდა!
და	რაბლე	XLIV. რარიგ გამოაგო თავი ბერმა ებგურ-მოდარაჯეთ, და ვითარ მოისრნენ პიკროშოლისა მზირნი
და	რაბლე	ბერმა თვალი გაადევნა ფაცხაფუცხით გაჩქარებულ ავისა მნდომთ და გულისხმაში ჩავარდა, დასტურ გარგანტუას და იმის დასტასა გაეკიდნენო, და ფრიად შეწუხდა, რამეთუ ხელსა ვერ აღუპყრობდა ამხანაგთ.
და	რაბლე	მერმე დარაჯად მიჩენილნი შეათვალიერა და მაშინვე ინიშნა, ერთი ხელისა აქნევა უნდოდათ და გაიჭრებოდნენ, შეუერთდებოდნენ თავიანთ მხედრობასა, ეგება ცოტა რამ ხეირი ჩვენცა ვნახოთო,
და	რაბლე	ბერი კი ესერიგად სჯიდა: „ამა ჩემთა ებგურთ კოჭებში ეტყობათ, ბევრი არა გაეგებათ რა სამხედრო საქმისა, არცა ფიცი დამადებინეს, არ გაგვექცეო, და არცა მახვილი ამართვეს“.
და	რაბლე	რახან აგრეაო, იშიშვლა იჩქითად მახვილი იგი და ჰკრა მარჯვნივ მდგომარე მშვილდოსანსა, ჰკრა და გადაუჭრა კისრისა ძარღვნი და საძილე სისხლძარღვნი, ენისა კლიტეცა ეგრევე ზედ მიაყოლა ორივ ნუშისდაგვარ ჯირკვლიანად.
და	რაბლე	მეორედ კი ისეთნაირად დაჰკრა, ზურგისა ტვინი გადმოადინა მეორე მალასა და მესამე მალას შუა, და იმანაც გაჭიმა ტყავი.
და	რაბლე	მაშინ ბერმა მარცხნივ მიაბრუნა ცხენი და ახლა მეორე მოშვილდისარსა წამოუარა;
და	რაბლე	უთხრა და თავთხლეც გადაადინა, თავისა ქალა ზედ საფეთქლისა ძვალთან გაუპო, თხემისა ძვალნი ისრისებურ ხიდთან ერთად უმეტეს შუბლისა ძვლიანად ჩაუნაჭუჭა,
და	რაბლე	ტვინისა გარსნიც წამსვე შეუმუსრა, გვერდითა პარკუჭნიც და ძვლისსაზრდელასღა შერჩენილი კეფა თავსარქმელსა ჰგავდა ექიმისას, გარეგან შავსა, შიგან წითელსა.
და	რაბლე	რაკიღა მოდარაჯეთ სასუფეველი დაუმკვიდრა, ბერმა ცხენსა ქუსლი ჰკრა და მტერთა კვალსა მიჰყვა.
და	რაბლე	მტერნი კი უკვე შებმოდნენ შარაგზაზედ გარგანტუასა და იმის ასაბიასა და შეთხელებულიყვნენ, რამეთუ გარგანტუამ შავი დღე აყარა თავისი უშველებელი ხისა შეწევნითა,
და	რაბლე	მიასია გიმნასტი, პონოკრატე, ევდემონი და სხვა კაცნი, თავრეტი დაჰხვია და, თითქოს წინ თავად სიკვდილი გადაუდგათო, ისინი აწ კუდამოძუებულნი იხევდნენ უკან.
და	რაბლე	და ვით სახედარი დაბუზარავდება ხოლმე, ოდეს კუდქვეშ იუნონას ბუზანკალი, ანუ ბუზი რამ უძვრება, და უგზოუკვლოდ გავარდნილი საპალნესა გადმოიგდებს, აღვირ-ავშარასა წაიყრის და უსუნთქებლივ რბის, შორით კი არცრა ეტყობა, რა ჭირიცა სჭირს და რა დააჭენებს,
და	რაბლე	‒ ის მზირნიც სწორედ ესეგვარად თავდაკარგულნი დატიშულიყვნენ და ანაზდი შიშითა მიბნედილთ თვითონაც როდი უწყოდნენ, რა მიარბენინებდათ.
და	რაბლე	ბერმა რა შეატყო, თვალი მარტოდენ გაქცევაზედ უჭირავთო, ცხენიდან გარდახდა, გზისა პირას აყუდებულ ლოდზედ აძვრა და თავგამომეტებით დაუშინა ლტოლვილთ თავისი საზარი მახვილი.
და	რაბლე	და იმოდენი იქნია, იმოდენი ხალხი დახოცა, ბოლო ჟამსა ზედ შუაზედ გადაუტყდა ხელისაპყრობი იგი.
და	რაბლე	თუმცაღა, ერთ მზედაბნელებულსა იქავ ცულ-თოხი აართვა, კვალად ავიდა ლოდზედ, მაღლით გადახედა ერთმანეთში არეულ მკვდარსა და ცოცხალსა, ეჰეჰეიო, დასჭყივლა ოტებულთ და მავანსა შუბი დააგდებინა, მავანსა დაშნა-კალდიმი, მავანსაცა ჰოროლი და სიათა,
და	რაბლე	ხოლო ვისაცა შებოჭილნი მწირნი თან წარეტანა, ყველანი უნაგირთაგან გადმოყარა, ცხენბედაურნი კი ხსენებულ მწირთ გარდასცა და იმათაც ტყისპირ უბრძანა დადგომა, როგორაც შატაბუტას, რომელიცა წარტყვევნილი ჰყავდა.
და	რაბლე	XLV. ვითარ მიიყვანა თან ბერმა მწირნი, და რარიგ მშვენიერი სიტყვა უთხრა იმათ გრანგუზიემ
და	რაბლე	ბრძოლა რა გასრულდა, გაბრუნდა გარგანტუა, გასწია შინისკენ თავის რაზმიანად, გარეშე ბერისა, და საღამო ხანსა უკვე მიეახლა გრანგუზიესა, რომელიცა იმჟამად ქვეშსაგებელში იწვა და იმათ თავსა უფალსა ავედრებდა, უტკივრად მიმყოფე, ძლევითა შემიმოსეო.
და	რაბლე	და როს საღ-სალამათნი იხილა, გულაჩუყებულმა გადაკოცნა ყველანი და ბერი მოიკითხა, ის სადღა არისო.
და	რაბლე	მერმე შინაკაცთ პურ-მარილისა გაშლა უბრძანა, ნამგზავრი ხალხი დამინაყრეთ, ასვით და აჭამეთო.
და	რაბლე	გიმნასტი გარეთ გავიდა, ვინ არი, ვინ მეძახისო, და ხელთ ძმა ჟანი შერჩა, თან ხუთი მწირი და ტყვევნილი შატაბუტა მოეყვანა.
და	რაბლე	მსწრაფლ გამოეგება გარგანტუაც, გულში ჩაიკრა, გაიხარა და მიჰგვარა გრანგუზიესა, რომელმაც გამოკითხვა დაუწყო, სად იყავ, რა გარდაგხდაო.
და	რაბლე	ბერმა წვლილად უამბო, რარიგ წარტყვევნეს, რარიგ გამოაგო თავი დარაჯთაგან, რა ყათლამი გამართა შარაგზაზედ, რარიგ წარსტაცა მტერთ მწირნი და ტყვედ რაგვარ ჩაიგდო ჯართუფროსი შატაბუტა.
და	რაბლე	მასუკანითა დასხდნენ და ქუდი ჭერსა ჰკრეს.
და	რაბლე	შუა პურის ჭამაში გრანგუზიე მწირთ ჩაეძია, სადაურნი ხართ, საიდან მოდიხართ და სად მიდიხართო.
და	რაბლე	სან-სებასტიანში ვიყავით, მახლობლად ნანტისა, და აწღა ნელი-ნელ შინა ვბრუნდებით.
და	რაბლე	‒ კეთილი და პატიოსანი, ‒ უთხრა გრანგუზიემ, ‒ მაგრამ სან-სებასტიანში რა გინდოდათ?
და	რაბლე	‒ გვემიზეზება და მერე როგორ! ‒ ბეჭედი დაასვა ხელგვიანამ. ‒ ჩვენთა ქადაგთაგან ვიცით.
და	რაბლე	როგორაც რომა ჰომეროსი უგონებს აპოლონსა, ბერძენთა ლაშქარსა მომსრველი სენი მოუვლინაო, და რარიგადაც სხვა მგოსანთ მოიგონეს ფარაფარად ვეიოვისნი და ბოროტნი ღმერთნი?
და	რაბლე	რაღა შორს მივდივარ, აქაცა გვყავდა, სინეში, ერთი მამაძაღლი ფლიდი ქადაგი, იდგა და სულ იმასა ტიტინებდა, წმინდა ანტონი ფეხებში წითელ ქარსა აჩენსო, წმინდა ევტროპი წყალმანკისა სათავეაო, წმინდა ჟილდასი ‒ სიგიჟისაო, წმინდა ჟნუ კი ‒ ნიკრისისაო.
და	რაბლე	მოგეცათ ლხენა, მე ის ვავაგლახე, და მწვალებლადაც შემრაცხა, მაგრამ ის იყო და ისა, მეორე იმისთანა მზაკვარსა და მაიმუნსა ცხვირი არცვისა შემოუყვია ჩემსა საბრძანებელში.
და	რაბლე	დია მიკვირს, ის თქვენი ხელმწიფე თავის ქვეყანასა შინა რატომ ერთხელ და სამუდამოდ არ აუკრძალავს იმათ ესდენ ჩმახვასა და ტარტარსა.
და	რაბლე	‒ მნახველიც არი და მნახველიცა! ‒ უთხრა ბერმა, ‒ შენი ცოლი ეგება პროზერპინასავით მახინჯიც არი, მაგრამ იქავ სადმე ბერ-მონაზონნი თუ გაჩნდნენ, იცოდე, ისე არ გაუშვებენ.
და	რაბლე	‒ ხოლო პლინიუსი მეშვიდე წიგნისა მესამე თავსა შიგან ამტკიცებს, ნაყოფიერებასა დია უწყობს ხელსა აგრეთვე საცმელი, აღნაგობა და ჭამადიო.
და	რაბლე	და გრანგუზიემ სიტყვა გამოაგო: ‒ წადით, რასღა უდგეხართ, თქვე ცოდვის შვილნო, თქვენა.
და	რაბლე	თავად დამბადებელი იყოს მიწყივ თქვენი გამძღოლი, და კვალად ნუღა აიღებთ თავსა, ნუ ივლით ქვეყანაზედ ესრეთ უსაზმნოდ და წარამარად.
და	რაბლე	მაშინ უკვე ღვთისგან დაცულთ ხატ-ანგელოზნიც კეთილად გადმოგხედავენ და ვერცაღა ჭირი მოგერევათ, ვერცაღა სხვა რამ სახადი.
და	რაბლე	შემდგომ ისინი გარგანტუამ სატრაპეზოში შეიყვანა, მაგრამ მწირნი საჭმელად არც დამსხდარან, ვიშვიშებდნენ და შენატროდნენ გარგანტუასა:
და	რაბლე	მერმე მან ბრძანა და აბგა-მანდიკნი იმათი დაატენინა საგზლითა, ნატის სასმისნი კი ღვინითა დაავსებინა და, დარჩენილი გზა გაიადვილონო, სუყველანი ცალ-ცალკე ცხენზედ შესვა და ცოტ-ცოტა ჯიბისა ფულიც მიუბოძა.
და	რაბლე	რასაო და, მიუგო შატაბუტამ, უკეთუ მოუხერხდა, სრულად შენისა ქვეყნისა დაპყრობა უნდა, ჯავრისა ამოყრა სწადის, მეპურენი რად დამიღონაო.
და	რაბლე	აწ ის დროება როდია, ეგრერიგ დაულაშქრო სამეფო და დასაკლისი საქმე შეახვედრო მოყვასსა შენსა და ძმასა ქრისტეს მოსავსა.
და	რაბლე	ეტყობა, უწინდელთა ფეხისა ხმასა აჰყოლია მბრძანებელი შენი, ყოველთა ძველთა ჰერკულესთა, ალექსანდრეთა, ჰანიბალთა, სციპიონთა, კეისართა და სხვათა წახედვითა აუღია ხელთ იარაღი,
და	რაბლე	მაგრამ ესევითარი ბაძილი საპირისპიროა საღმრთო სჯულისა, რომელიცა გვასწავლის, შენ შენსავ საკუთარ მიწა-წყალსა მოუარეო, დაიცავი და უპატრონეო, განაგეო, და არა სხვისასა მტრულად შეესიეო.
და	რაბლე	და რასაცა სარკინოზნი და ბარბაროსნი გმირობისა სახელსა სდებდნენ, ეხლა ავკაცობასა და ავაზაკობასა ვეტყვით.
და	რაბლე	იმასა ერჩივნა შინა მჯდარიყო და, ვითარცა მეფესა მართებს, ემართა ქვეყანა თვისი, ვინემ მე მომჭროდა და ჩემსავ ჭერქვეშ დავერბიე, რამეთუ ჯეროვანი მართვა-გამგებლობითა უფრორე მოიგებდა, ჩემი იავარყოფითა კი არცა თავად დაადგება ხეირი.
და	რაბლე	წა, ღმერთმა ხელი მოგიმართოს, მიჰყე სიმართლესა, ყოველივე თვისი შეცდომილება დაანახვე მეფესა შენსა და არამცა და არამც მარტო ანგარებითა არა ურჩიო რა, რადგან საზიარო საკუთრებასთან ერთად მიწყივ კერძოცა იღუპვის.
და	რაბლე	სახსარ-გამოსახსნელზედ ნუ ვილაპარაკებთ, გამომრთმევი არაფრისა ვარ, ცხენსა და საჭურველსაც ეხლავ უკან მოვაცემინებ.
და	რაბლე	სწორედაც ესერიგად უნდა ვექცეოდეთ ერთმანეთსა მეზობელნი და ძველთუძველესნი მეგობარნი, მით უმეტეს, ცილობა ჩვენი ნამდვილ ომად არცა გადაქცეულა,
და	რაბლე	და სხვა რად გინდა, პლატონი მოიგონე, lib. v. De rep., ოდეს ბერძენთა შეხლა-შემოხლისა ამბავსა ჰყვება, ომისა წილ კრტიმლობასა ამბობს და შეგვაგონებს, უკეთუ უგვან შუღლისა ხიფათსა ვერ გადაურჩით, დია იზომიერეთო.
და	რაბლე	და თუკი ამა ჩვენსა უთანხმობასა მაინც ომსა უწოდებ, მერწმუნე, გარეგნულად არის ომი, ჯერეთ გულსა არ მოხვედრია და სული არ დაგვმძიმებია,
და	რაბლე	რამეთუ ღირსება არ შეგვლახვია არცვისა, და საერთოდ უწინარეს ხამს გამოკეთება ჩვენთა კაცთაგან, ანუ თქვენთა და ჩვენთა კაცთაგან გაუსინჯაობით გამრუდებული საქმისა;
და	რაბლე	დეე თავად ღმერთი იყოს უმართლესი მსაჯული ჩვენი, და ყაბულსა ვარ, გინდა სიკვდილისა ღირსიცა მქნას, მთლად მომისპოს სამკვიდრებელი, ოღონდ ნურასა იწყენს ნურცა ჩემგან და ნურცა კაცთაგან ჩემთა.
და	რაბლე	რა გაასრულა სათქმელი, გრანგუზიემ მიიხმო ბერი და ყველას წინაშე ჰკითხა:
და	რაბლე	და შატაბუტამაც უთხრა: ‒ დიახ, მეფეო, ეგ იყო, მაგან წარმტყვევნა, არა ვმალავ, მაგისი ტყვე ვარ.
და	რაბლე	და ხსენებული შატაბუტა კი ამაობაში ჭამად დასვეს და, სანამ იგი ჯერისა თავსა მიირთმევდა, გრანგუზიემ ჩაჰკითხა, ჩემსა კარზედ დარჩენასა ინებებ თუ შენსა ხელმწიფესა ეახლებიო.
და	რაბლე	‒ მაშ, აბა წადი, ‒ უთხრა გრანგუზიემ, ‒ დაუბრუნდი შენსა ხელმწიფესა, და გფარვიდეს მამაზეციერი!
და	რაბლე	მერმე ადგა და მიუბოძა ერთი ზედ თვალდასარჩენი ვიენური დაშნა, ოქროს ქარქაშზედ ლერწგამოყვანილი, ერთიცა ფარღული ოქროსი, რომლისა წონა შვიდას ორი ათასი მარკა იყო, სპეკალი კი ას სამოცი ათასი დუკატისა უსხდა,
და	რაბლე	გარგანტუამ ბადრაგად ოცდაათი აბჯროსანი და ას ოციც მშვილდოსანი გააყოლა გიმნასტისა მეთავეობით და დააბარა, უკეთუ საჭიროება იყოს, ზედ ლაროშ-კლერმოს კარიბჭემდე გაუთავაზეთ გზაო.
და	რაბლე	XLVII. ვითარ შეკრიბა გრანგუზიემ თვისთა ლაშქართა გუნდნი, და რარიგ მოაკვდინა შატაბუტამ დაბდურა, მერმე კი თავადაც იქავ გაათავეს პიკროშოლისა ბრძანებით
და	რაბლე	და დაიძრა ბესე, მარშე-ვიე, სოფელი სენ-ჟაკი, ტრენო, პარილე, რივიერა, როშ-სენ-პოლი, ვობრეტონი, პოტილი, ბრეემონი, პონ-დე-კლანი, კრავანი, გრანმონი,
და	რაბლე	მოვიდნენ, მოჯარდნენ ელჩნი, მოიხილეს გრანგუზიე და მოახსენეს, ყოველივე ვიუწყეთ, რარიგადაც დაგაზარალა პიკროშოლმაო.
და	რაბლე	ძველთაძველი ერთხმობა და თანადგომა ჩვენი გვავალდებულებს, რომ ყველანაირად გაგიმართოთ ხელი, არცა ხალხსა და ფულს დაგიჭერთ, არცა მხედრობისა სურსათ-საგზალსაო.
და	რაბლე	ფული, თანახმად პირობის წერილისა, სულ ას ოცდათოთხმეტი მილიონ ორ-ნახევარი ოქროს ეკიუ მოგროვდა, ჯარ-მხედრობისა სათვალავში თხუთმეტი ათასი აბჯროსანი, ოცდათორმეტი ათასი მსუბუქად შეჭურვილი ცხენოსანი, ოთხმოცდაცხრა ათასი მესიათე და ას ორმოცი ათასი მოხალისე იყო.
და	რაბლე	ზედავ მოეყოლებინათ თერთმეტი ათას ორასი ზარბაზანი, უბრალოცა და ბრალიანიც, ბასილისკო და ფილთამეხი, და კიდევ ორმოცდაშვიდი ათას მიწისა მთხრელსა ჰპირდებოდნენ;
და	რაბლე	როქი და ნუზლი მთელი ამ უშქარი ლაშქრისა ექვს თვესა და ოთხ დღეზედ ევარაუდათ.
და	რაბლე	გარგანტუა ამა შეძლევისა პასუხად არცა თანახმა გამხდარა და არცა უარზედ დამდგარა, მოციქულთ მადლი შესწირა და მიუთხრო, ომი ომია, მაგრამ იმდენსა ვიზამ, ხალხსა ესდენ მრავლად არ დავიჭირვებო.
და	რაბლე	მარტო დევინიერი, შავინი, გრავო და კენკენე იკმარა, იქ რომ მიწყივ ლაშქართა გუნდნი ეყენა, იმათი მზადყოფნა ბრძანა.
და	რაბლე	და დააწყეს საომრად ორი ათას ხუთასი აბჯროსანი, სამოცდაექვსი ათასი ქვეითი, ოცდაექვსი ათასი მესიათე, ორასი ქვემეხი, ოცდაორი ათასი მიწისა მთხრელი და ექვსი ათასიცა მსუბუქად ჭურვილი ცხენოსანი;
და	რაბლე	ლეგიონთ ცალ-ცალკე მიუჩინეს ხაზინადარნი, მოფარდულ-მარკიტანტნი, მჭედელნი, მეიარაღენი და სხვა ოსტატნი, ომიანობისა ჟამსა ფრიად საჭირონი,
და	რაბლე	ხოლო თავად მეომარნი ისერიგად იყვნენ სალაშქროდ გაწაფულ-გავარჯიშებულნი, თავით ფეხთამდე ჩასილაღებულნი და ისე კარგად არჩევდნენ საკუთარ დროშასა სხვათა დროშისგან, ისე უმალ უგებდნენ თავთავიანთ ჯართუფროსთ და ისე უსიტყვოდ მორჩილებდნენ,
და	რაბლე	ისე ლაღად იცოდნენ სირბილი, ხელთ ისე მძიმე-მძიმედ აქნევდნენ და ისე ფრთხილობდნენ, უფრორე შეწყობილ საბერვლიან საკრავსა ანდა აწყობილ საათ-საჟამოსა ჰგავდნენ, ვინემ ჯარსა და სპა-ლაშქარსა.
და	რაბლე	ბოლოს უცხოდ ამჭევრმეტყველდა და სცადა, ეგების პიკროშოლი როგორმე დავიყოლიო და დავაზავო გრანგუზიესაო, რომელსა აწ ყოვლისა უპატიოსნეს კაცადა რაცხდა დედამიწის ზურგზედ;
და	რაბლე	უპირველესი აზრი კი იმის ლაპარაკისა ის იყო, რომ ომისა გამო ჭირსა და ვაგლახში ჩაცვივოდნენ, რამეთუ პიკროშოლსა ილაჯი ჰქონდა გაწყვეტილი და გრანგუზიე იოლად მოერეოდა.
და	რაბლე	ზედ აწერია, დასტურ გვიღალატებდა თავად ვაჟკაცობანაღალატარი, მტრისა ბანაკში ყოფნასა ირჩევდა და თანამდგომთ შემოგვიტევდა, უკეთუ მტერი ისურვებდა და თავისთან დაიტოვებდა.
და	რაბლე	მაგრამ მარტო ქველსა და გულოვანსა კი არ განადიდებენ ყოველნი, მტერნი და მოყვარენი, მუხანათიცა ეგრევ ერთნაირად სძაგს სუყველასა, და თუ მტერი მუხთლობასა და ორგულობასა გამოსარჩენად იყენებს ხოლმე, მუხთალი და ორგული კაცი იმასაც ეჯავრება.
და	რაბლე	ამას რას მაკადრიანო, ლამის გაგიჟდა შატაბუტა, წამერთ ამოიწოდა ხმალ-დელამფარი და მარცხენა ძუძუსა ზევით უგმირა დაბდურასა, რომელმაც მსწრაფლ წერილი წაიღო საიქიოსა, შატაბუტამ კი ცხედარსა მახვილი ამოაძრო და რიხითა წართქვა:
და	რაბლე	ბრძანება და აღსრულება ერთი იყო, და თან ისე სასტიკად აღასრულეს, იქაურობა მთლად სისხლმა შეღება;
და	რაბლე	ზოგ-ზოგნი უკვე დრტვინავდნენ, ჩუმ-ჩუმად დედ-მამასა უტრიალებდნენ პიკროშოლსა და ერთმა, ყურძნისა ქურდად ხმობილმა შინაკაცმა, უთხრა კიდეცა პირში:
და	რაბლე	იმ ერთი-ორჯერ ციხიდან გარეთ გასვლამაც ძლიერ შეგვათხელა და შეგვფერთხა, მტრისა ლაშქარსა კი ამაობაში ახალი მხედრობა შეეწევა, და ალყასა შიგან თუ მოგვაქციეს, ვეღარა გვიშველის რა, უცილოდ დავიღუპებითო.
და	რაბლე	XLVIII. ვითარ მიუხდა გარგანტუა პიკროშოლსა ლაროშ-კლერმოში და რარიგ შემუსრა ჯარ-ჯარამათი ხსენებული პიკროშოლისა
და	რაბლე	მამამისი ციხე-დარბაზში დაშთა, სპა-ლაშქარი კეთილი სიტყვითა გაამხნევა და დაჰპირდა, ვინაცა თავსა ისახელებს, საბოძვარსა უხვად შევძღვნიო.
და	რაბლე	მცირე ხანსა უკან მხედრობა ვედისა ფონსა მიადგა, და ზოგნი ნავითა, ზოგნიცა ხელჩქარად გადებული ხიდითა, ფიცხლავ წიაღ გახდნენ.
და	რაბლე	მერმე მიდგნენმოდგნენ, მდებარეობა გაუსინჯეს ციხე-ქალაქსა, რომელიცა მაღალზედ იყო გაშენებული, მტრისგან თავის დასაცავად მარჯვე ადგილასა, და გარგანტუამ გარდაწყვიტა, დღეს რაღა იქნება და ხვალისა საქნელსა ამაღამ მოვიაზრებო.
და	რაბლე	‒ მეფეო, თავიანთი ბუნებითა და ზნითა ფრანგნი მარტოდენ პირველჟამად არიან ყოჩაღნი.
და	რაბლე	მაშ, მიდი, ცოტა სული მოათქმევინე და ეგრევ დასძარ მტერზედ ლაშქარი.
და	რაბლე	გარგანტუამ ჯარი მთლივ ერთ ტრიალ მინდორზედ გაშალა და გაღმა მთისა გვერდაზედაც ჩაასაფრა ხალხი.
და	რაბლე	ბერმა ექვსი ქვეითი რაზმი და ორასიცა აბჯროსანი გაიყოლა, ჰაიჰარათი განვლო ჭაობ-ჭანჭრობნი და ლუდენისა შარაზედ გავიდა, პიუი კი ქვეითკენ დარჩა.
და	რაბლე	პიკროშოლისა კაცთ არღა იცოდნენ, რა ექნათ, ციხიდან გამოსულიყვნენ და მტერსა ხმალდახმალ შებმოდნენ თუ ფეხი არ მოეცვალათ და ციხექალაქი დაეცვათ.
და	რაბლე	მაგრამ იმისთანა ცეცხლი დაუშინეს, ზავთითა და ზათქითა გორი-გორ გადამავალი, რომ მთისა გვერდაზედ ჩასაფრებულნი გარგანტუელნი ფიქრსა მიეცნენ, ემანდ ჩვენვე არ შევაბრკოლოთ ჩვენივ ზარბაზან-ქვემეხნიო, და ისევ ტრიალ მინდორზედ უკუდგომა იზრახეს.
და	რაბლე	გალავანგარეთგამოსულნი მედგრად საგრობდნენ, ოღონდ იმათი ისარ-ბოძალი მაღლა-მაღლა ქროდა და ვერცვისა ვერასა აკლებდა.
და	რაბლე	დანარჩენთ ის იყო უკან წასვლა დააპირეს, რომ ბერმა უყელა, და ვინ საით გაიჭრა თავქუდმოგლეჯილი, არავინ უწყოდა.
და	რაბლე	ზოგ-ზოგნი ჩვენებურნი ძალაზედ იდგნენ, გინდა თუ არა, ოტებულთ უნდა დავედევნოთო, და ბერმა შეაყენა, ვინადგან შიშობდა, მტრისა დევნა-დევნაში თავიანთ ლაშქარსა განეშორებიანო, მეციხოვნენი კი ამით ისარგებლებენ და წირვასა გამოუყვანენო.
და	რაბლე	კარგა ხანს უყურა ბერმა, უთვალთვალა და როს დარწმუნდა, ციხისა გარეთ ჯერჯერობით, ალბათ, არ გამოვლენო, ჰერცოგი ფრონტისტე გაუგზავნა გარგანტუასა და დააბარა, უთხარ მარცხენა გორაკი დაიჭიროს და, ამრიგად, არამცა და არამც არ გაატაროს პიკროშოლი მარცხენა კარიბჭითაო.
და	რაბლე	გარგანტუა წამიერ არ შეყოვნებულა, ადგა და სარდალ სებასტისა ლეგიონთაგან ოთხი გუნდი ეგრევ გაგზავნა.
და	რაბლე	მაგრამ ისინი გორაკამდისა არცა იყვნენ მისულნი, რომ პიკროშოლსა და იმის შეფერთხილ ლაშქარსა გადააწყდნენ.
და	რაბლე	ჩვენთა მეომართ არცა აცივ-აცხელეს, ფიცხლად შეუტიეს და ზარალი ბევრი ნახეს, რადგანაც ციხისა გალავნითა ბირთვნი და ისარნი დააყარეს.
და	რაბლე	სროლა მაშ, აბა აწ ჩვენიცა ნახეთო, შეუძახა გარგანტუამ, და ისეთი ბათქაბუთქი აუყენეს იმ გალავნისა კედელსა, რომა მტერმა მთელი თავისი მხედრობა იქ მოაყარა.
და	რაბლე	მერმე კი ერთბაშად მორთო ღრიალი და აღრიალდნენ მოლაშქრენიცა, წამისყოფით გადაქელეს იქავ ელამონთან მდგარნი მცველნი, რომელთ ხელიცა არ გაუნძრევიათ, გახსნეს ალაყაფისა კარი, გარეთ დარჩენილი ორასივე აბჯროსანი შიგ შეუშვეს და სუყველანი ერთად გაცვივდნენ,
და	რაბლე	მიაწყდნენ აღმოსავლეთისა ჭიშკარსა, სად ხელჩართული ბრძოლისა ცეცხლი ენთო, და უკანით ეტაკნენ მტრისა ჯარ-ჯარამათსა, დაძალეს და ზურგზედ ბოლი ადინეს.
და	რაბლე	პიკროშოლისა კაცთ რა დაინახეს, ყოველგნით გარშემორტყმულნი ვართო, და გარგანტუელნიცა უკვე ციხექალაქში იყვნენ, მოდრიკეს თავი და ბედსა დამორჩილდნენ.
და	რაბლე	ბერისა ბრძანებითა მტერსა მაშინვე აჰყარეს თოფ-იარაღი, შერეკეს ეკლესიასა შინა და კარი გამოუკეტეს, თუმცა ბერმა მაინც ჯარისკაცთ ჩააბარა იმათი თავი, დარაჯად დაუყენა, არსად წავიდნენო, და საცა ერთი ჯვრისა ძელი იყო, სულ იქ მოაგროვა;
და	რაბლე	შემდგომ განხვნა აღმოსავლეთისა ბჭენი და გარგანტუას საშველად გაეჩქარა.
და	რაბლე	თავმოიმედე პიკროშოლმა კი იფიქრა, ციხე-ქალაქითა ჩემდა შეწევნად კაცნი გამოუგზავნიათო, და წინ ისერიგად გაიწია, გარგანტუამ ხაფად შეჰყვირა:
და	რაბლე	აწ მართლა დავიღუპეთო, მიხვდა მაშინ თავის ხალხთან ერთად პიკროშოლი, და ვიეთნი აღმა გარბოდნენ, ვიეთნი დაღმა.
და	რაბლე	გარგანტუამ ზედ ვოგოდრისა კარამდისა სდია ოტებულთ და უწყალოდ ჟლიტა, მერმე კი ჯარისა უკან გამობრუნება ბრძანა.
და	რაბლე	XLIX. რა შავი დღე დაადგა გზად პიკროშოლსა, და რაგვარ მოიქცა გარგანტუა ბრძოლისა შემდგომ
და	რაბლე	ბევრი იარა თუ ცოტა იარა, რივიერისა გზაზედ ცხენი წაუბორძიკდა და წაექცა, ამა ამბავმა კი ისეგვარად დაბოღმა, უმალ ხმლითა დაკლა ცხენი იგი.
და	რაბლე	რაკი არცა სხვა ცხენისა მომრთმევი ჩანდა ვინმე და არცა მოახლე ჰყავდა, პიკროშოლი გულისხმასა ჩახვდა, თავი მოიმოახლა და იქავ შორიახლო მეწისქვილისა ვირსა დაადგა თვალი.
და	რაბლე	და გზასა ჩაქშეხეული, აბრანძული გაუდგა ბედშავი ბაბაყული;
და	რაბლე	როს პორ-იუოსთან მდინარესა გახდა, წინ ერთი კუდიანი დედაბერი შემოეყარა, და ნამეფარმა წვლილად უამბო თავისი თავგადასავალი, დედაბერმა კი თავისა მხრით უკითხა, შენი საქმე წაღმა წავა, როცა ვირი ხეზედ გავაო.
და	რაბლე	ის დღეა, და პიკროშოლისა არცვის არა სმენია რა.
და	რაბლე	ამას წინათ კი ყური მოვკარ, ლიონშია, დღიურად გამოდისო, რაც ბაიყუში და ბაბაყულიც იყო, ისევ ის არი, არ გამოცვლილაო, ვისაც თურმე სხვამხრელსა ხვდება, სუყველას იმას ეკითხება, სადმე ვირი ხეზედ ხო არ გასულაო;
და	რაბლე	ჩანს, იმა ულუკმა დედაბერმა რაცა უმარჩიელა, გულსა ჩარჩენია და იმედიანობს, საბრძანებელსა დავიბრუნებო.
და	რაბლე	მტერმა ზურგი უჩვენა თუ არა, გარგანტუამ ხალხი დაითვალა თვისი და დაინახა, რომ ბრძოლაში ცოტანი დაცემულიყვნენ, სახელდობრ რამოდენიმე ქვეითი აკლდა, ჯართუფროს ტოლმერისა რაზმელნი, და პონოკრატეცა მკერდში იყო სიათისა ტყვიითა დაკოდილი.
და	რაბლე	შემდგომ გარგანტუამ დასვენება და დანაყრება ბრძანა, ოღონდ თავისა ლაშქარსა არვინ არ უნდა განშორებოდა,
და	რაბლე	მესაუნჯეთ სასმელ-საჭმლისა ფული უკლებლივ უნდა ჩაეთვალათ იქაურ მკვიდრთათვისა და, რახან ციხე-ქალაქი იგი კვალად გრანგუზიეს ხელთ იყო, მეკომურმსახლობელთა უპატიურობა არცვისგან არ ეგებოდა.
და	რაბლე	მერმე ბატონიშვილმა იმავ ადგილას შეაყრევინა გადარჩენილი ხალხი პიკროშოლისა და დიდგვართა და მხედართმთავართა თანადასწრებით სეფესიტყვით მიმართა დაჯარულთ.
და	რაბლე	„ცხონებული მამა-პაპანი ჩვენნი, ბუნებითად ლომგულნი და ლომგმირნი, ოდეს ომსა თავიანთ სარგოდ გაასრულებდნენ და გამარჯვებასა ზეიმობდნენ,
და	რაბლე	უმჯობესად რაცხდნენ, რომა ძლეულთა გულში კაცთმოყვარეობითა დაედგათ დიდ-დიდნი ძეგლნი, აბჯარ-აბგრითა შემკულნი, და არა დაპყრობილ მიწა-წყალსა ზედა თვალუწვდომი ხუროთმოძღვრული რამ აეგოთ სახსოვრად,
და	რაბლე	რამეთუ ცოცხალი კაცობრივი სიტყვა უფრორე უღირდათ, ჩვენი უბოროტობისა ამბავსა არ წაშლისო, ვინემ მკვდარი ენა სვეტთა, თაღთა და მურყვამთა, რომელთ, სხვა არა იყოს რა, არცა ავდარი ინდობს და არცა კიდევ ადამისა შვილთა შური!
და	რაბლე	ჰაი, ჰაი, რომ გიკვირდათ აღტაცებულთ, რარიგ გულმოწყალედ მოექცნენ ისინი ესპანიოლელ ბარბაროსთ, უმოწყალოდ რომ აიკლეს, დაარბიეს და გაძარცვეს ნავთსაყუდელი ოლონი და სრულად ტალმონდისა ზღვისპირა მხარე.
და	რაბლე	თქვენთა ბაგე-პირთაგან და მამათა თქვენთა ბაგეთაგან აღმომხდარი ქება-დიდება და მისალოცავი ღაღადება ცად ადიოდა, როს ალფარბალი, მეფე კანარიისა, ვინაცა, პყრობას დახარბებული, ყაჩაღებრ დაესხა ონისა ქვეყანასა,
და	რაბლე	მეკობრისა საკადრად დააშინა ჭალაკნი არმორიკისა და იქავ გვერდმდებარე სამთავრონი, ბოლოსა და ბოლოს ზღვასა შინა თანასწორ ომში შემუსრა და წარტყვევნა მამამან ჩემმან, ვის თავად უფალი ღმერთი შეეწეოდა და იფარვიდა.
და	რაბლე	და რა ქნა, არ იკითხავთ? რა ქნა და, განსხვავებით სხვა ხელმწიფეთაგან და იმპერატორთაგან, თავი რომ მოაქვთ, კათოლიკენი ვართო, და მაინც შავსა დღეს აყრიან ტყვევნილთ, მზისა შუქისა ნატრულსა ხდიან და ზომისა უაღრეს გამოსახსნელ თეთრსა სთხოვენ,
და	რაბლე	შინ მიბრუნდა თუ არა, მიიხმო დიდგვარნი და ქალაქთაგან რჩეულნი კაცნი თავისი სამეფო-ქვეყნისა, ყოველივე უამბო,
და	რაბლე	ვითარ სულგრძელად მოეკიდნენ ჩვენში და დაავედრა, მსწრაფლ სხვათა მისაბაძველი რამ ვიღონოთო, რათა ჩვენი კაცობისა და ზრდილობისა წილ კაცობითა და ზრდილობითავე მოეზღოთ.
და	რაბლე	ადგნენ ისინიცა და ერთხმივ გადაწყვიტეს, რომ მთელი თავიანთი ადგილმამული და სამკვიდრებელ-საბრძანებელი ჩვენი საკუთრება გაეხადათ.
და	რაბლე	მაშინ ალფარბალმა არღა დააყოვნა, თავისი ფეხით წამოვიდა, კვალად მოგვადგა და თან ცხრა ათას ოცდათვრამეტი უშველებელი ხომალდი მოიყოლა, სუყველა განძითა დაყათრული,
და	რაბლე	ოღონდ ოდენ პირადი საჭურჭლენი კი არ დაეცალა და არცა თავისი სამეფო გვაროვნებისა საუნჯენი, არამედ ყოველგნით მოეგროვებინა, რამეთუ ხომალდნი მისნი როცა დასავლეთ-ჩრდილოაღმოსავლეთისა ქარისა მოლოდინში სადმე ნაპირსა მიადგებოდნენ,
და	რაბლე	იქაურნი მსახლობელნი ერთმანეთსა აღარ აცლიდნენ, მოჰქონდათ და მოჰქონდათ ოქრო და ვერცხლი, ბეჭედსამკაულნი, ძვირფასიერება, ტკბილ-ტკბილნი საჭმელნი, სანელებელნი, სუნნელნი,
და	რაბლე	ზოგთაც ნადირ-ფრინველნი მოჰყავდათ, ცივეტა და თუთიყუში, ვარხვი, მაიმუნი, გენეტა და მაჩვზღარბი.
და	რაბლე	რა მოვიდა და ეახლა, ალფარბალმა მამასა ჩემსა ფეხთა დაკოცნა მოუნდომა, მაგრამ მამაჩემმა არ დაანება, წამოაყენა და მოყვარესებრ მიირქვა.
და	რაბლე	რჩეულთა კაცთა რჩევისამებრ იმან სრულად თავისი ადგილ-მამულისა და სამეფო-ქვეყნის დათმობა უთხრა და საბოძვრისა წიგნი მოართვა, ხელმოწერილი, დაბეჭდილი და დამტკიცებული ყველასგან, ვისაც საქმე ესე ეკუთვნოდა.
და	რაბლე	გარნა მამაჩემი თანახმა არა და არ გაუხდა, ადგა და იმის მოტანილნი სიგელ-გუჯარნი ეგრევე ცეცხლსა მისცა.
და	რაბლე	მერმე კი იმა შემთხვევისდა კვალად იენამზევა და სულ გააქარწყლა, რაც რამ კანარიელთა მიმართ მადლი ექმნა, ესევითარი კეთილისმყოფლობა ჩალადაც არა ღირსო, გადამეტებულ სიქველესა ჩემსასა ნუ იტყვითო, რისი მოვალეცა ვიყავ, ის გიყავითო.
და	რაბლე	ალფარბალი კი თავისას მაინც არ იშლიდა, უმეტესად აღამაღლებდა და ხოტბასა ასხამდა მამაჩემსა.
და	რაბლე	და რა გგონიათ, რა მოხდა? რა მოხდა და, აქაოდა ალფარბალისა გამოსახსნელად შეგეძლოთ, რომა უწყლოდ დიდძალი ფასი, ანუ ორი მილიონი ეკიუ მოგეთხოვათო
და	რაბლე	და კიდევ უფროსნი ვაჟნი მისნი, ვითარცა მძევალნი, არ გამოგეშვათო, კანარიელთ სამარადჟამოდ ჩვენდა მოხარკედ ცნეს თავი თვისი და ყოველწლიურად ოცდაოთხკარატიანი ორი მილიონი ოქროს ფულისა გადახდა იკისრეს.
და	რაბლე	პირველ წელიწადსა არცა დაუკლიათ და არცა დაუმატებიათ, ზუზივ ჩაგვითვალეს, მეორე წელიწადსა თავიანთი ნება-წადილისამებრ ორი მილიონ სამასი ათასი მოგვართვეს, მესამედ ‒ ორი მილიონ ექვსასი ათასი, მეოთხედ ‒ ზუსტად სამი მილიონი,
და	რაბლე	და ყოველ წელიწადსა გვიდიდეს და გვიდიდეს, სანამ სულ უარი არა ვთქვით ხარკზედა.
და	რაბლე	დიახაც ესეგვარია თვისება მადლიერებისა, რადგანაც ჟამი ქვეყნად ყოველივეს თუ იავარყოფს და აკნინებს, სამაგიეროდ კეთილსა საქმესა განადიდებს და განამრავლებს,
და	რაბლე	რაკიღა დამნახველ კაცსა არაოდეს არავისი ქველი მექმეობა არ ავიწყდება და იმა სიკეთესა ნიადაგ აღორძინებს თვის წმინდა გონებასა და გულში.
და	რაბლე	არამცა და არამც არცა მე ვაპირებ ჩვენი გვარის წესისა და რიგის, ანუ გულკეთილობისა ღალატსა და გამიშვიხართ, დღეისა წაღმართ თავისუფალნი გამიხდიხართ კვალად.
და	რაბლე	და რათა ჩვენთა მდაბიორთაგან გზად არავინ გადაგიდგეთ, თან ასაბიას გაგაყოლებთ, ექვსას აბჯროსანსა და რვა ათას ქვეითსა, რომელთ ჩემი მეჯინიბე, სახელად ალექსანდრე, უთავკაცებს და შინ მშვიდობიანად მიგიყვანენ. ღმერთი იყოს თქვენი მფარველი!
და	რაბლე	დია ვწუხვარ, რატომ პიკროშოლიცა აქ არ არის, თორემ ავუხსნიდი, რომა ომი ესე ჩემდა დაუკითხავად ატყდა და აზრადაც არა მქონია ამდაგვარად ქონებისა და სახელისა მოხვეჭა.
და	რაბლე	მაგრამ რახან მიწამ პირი უყო და არცვინ უწყის, სად გადაიკარგა, უნდა ავდგე და სამეფო ქვეყანა იმისი შვილსავე შევძღვნა იმისასა,
და	რაბლე	თუმცა ჯერეთ უსუარია (ხუთისაც არ გამხდარა) და სხვა გზა არ არის, დასამოძღვრავად და აღსაზრდელად თქვენივ ქვეყნისა ასაკმოსულ დიდმთავართ და მეცნიერთ მივუჩენ.
და	რაბლე	და ამიტომ მოთვალიერედ პონოკრატეს დავუყენებ, თანვე ჯეროვანი სრულშემძლებლობითა აღვჭურავ და მანამ ეყოლება მეფისა მემკვიდრესა გვერდითა, სანამ იგი თავისით არ შეიძლებს მართვა-გამგებლობასა და საქმის გაძღოლასა.
და	რაბლე	ცნობილია, რა ბიწიერი და განმრყვნელი რამ არის ღვთისა გარეგანთა ნებაზედ მიშვება და მიტევება, რამეთუ ამითა ჩვენდა სავნებლად ვაიმედებთ, მაინც შეგიწყალებთო, და ისინიც უშიშრად სჩადიან ძვირსა და ბოროტსა.
და	რაბლე	და ისიცა კარგად ცნობილია, რომა თავად მხედართმოძღვარი იულიუს კეისარიც კი, ვინაც ციცერონსა ათქმევინა, ბედმა ვერცრა ისეთი ვერ შესძინა, რაიცა იმას უკვე არა ჰქონდაო,
და	რაბლე	და უბედნიერესი იგი მხოლოდ მაშინ იყო, უკეთუ ვისმეს უშველიდა და შეიწყალებდაო, ხანდახან სუყველას სისხლსა არწყევინებდა ხოლმე, ვისაც არეულობისა მოთავედ დაიგულებდა.
და	რაბლე	იმათი არ იყოს, ვინემ წახვიდ-წამოხვიდოდეთ, მოვითხოვ და უნდა მომგვაროთ, ჯერ ერთი, ის თქვენი საყვარელი მარკე, ვისი უგუნური დიდგულობაცა ამა ომისა საბაბი და პირველმიზეზი გახდა,
და	რაბლე	მეორეცა, ამხანაგნი მომიყვათ იმისნი, მეპურენი, რომელთ ერთხელ არ დაუწიეს კალთა და არ უკიჟინეს, გიჟობასა თავი გაანებეო,
და	რაბლე	და, ბოლოს, სუყველანი აქ მოასხით პიკროშოლისა სამსჯავროს წევრნი, სარდალნი, ჯართუფროსნი და შინაკაცნი, ვინცავინ იმასა ჭირსა სჭამდა, გუნდრუკსა უკმევდა, ურჩევდა, აგულიანებდა, და იმანაც აკი დაუჯერა, საზღვარნი დაგვირღვია და ამისთანა დღეში ჩაგვყარა“.
და	რაბლე	და სათვალავსა კიდევ ორი მეპურე აკლდა, რამეთუ ბრძოლისა ველზედ წაეგოთ თავი.
და	რაბლე	მერმე დახოცილთა დამარხვა ბრძანა, ნუარეტისა ველსა და ბრიულვეის ვაკესა შინა პატივითა დაკრძალეთო.
და	რაბლე	შემდგომად ამისა ყველაყა ზუსტად შეიტყო, რა ზარალიცა ქალაქსა და იქაურთ მოსვლოდათ, და განკარგულება მოახდინა, ყოველივე უკლებლივ შეზღეთ იმისდა კვალად, რისა შეზღვასაც ხალხი ზენარობითა იტყვისო,
და	რაბლე	და კიდევ ქალაქსა შიგან აგება ისურვა ციხისა, სად მოდარაჯედ, ანუ გუშაგად მეციხოვნე ლაშქარსა ჩააყენებდნენ, რათა ქალაქი შემდგომად უკეთ ყოფილიყო დაცული ანაზდეული თავდასხმის ჟამსა.
და	რაბლე	წასვლისა უწინარეს გარგანტუამ მადლობა შესძღვნა ნაბრძოლ-ნაომარ ჯარისკაცთ და საზამთროდ დაბინავება ბრძანა სუყველასი, გარდა ფრიად გამორჩეული როქისა სპისა და რამოდენიმე ჯართუფროსისა, რომელნიცა თან წარიტანა გრანგუზიესთან.
და	რაბლე	და მივიდნენ ძლევითა მოსილნი სასახლეში, მოიხილეს მადლცხებული მეფე და დია გაუხარეს გული.
და	რაბლე	იმანაც წამისყოფით იმისთანა დიდმშვენიერი, მდიდრული და უხვი პურობადარბაზობა გაუმართა, რომლისა დარიც არცვისა არ ახსოვს არტაქსერქსე მეფისა დროითგან მოკიდებული.
და	რაბლე	და სუფრასა რა აუმატეს, ადგა მეფე-ბატონი, გამოატანინა რაც კი რამ შინა სამსახურებელი ჭურჭელი ეპოვებოდა, მილიონ თვრამეტი ათას თოთხმეტი ოქროს ბეზანტისა საერთო წონისა, და სულ იმათ დაურიგა.
და	რაბლე	შანდალიო, ფინჯანიო, ჰაი ურიცხვი ლარნაკიო, უზღვავი სატკბილეულო ფეშხუმ-ბარქაშიო, და სხვაც აუარებელი რამ მისთანანი შესძღვნეს ძლევამოსილთ.
და	რაბლე	თანაც კიდევ, არ დაგავიწყდეთ, სუყველაფერი ბაჯაღლო ოქროსი იყო და ოქროზედ უფრორე ძვირფასიანი სპეკალითა, მინანქრითა და ჩუქურთმითა შემკულ-მოოჭვილ-მონახჭული.
და	რაბლე	მაგრამ გრანგუზიემ არცა მარტო ამას დააჯერა, სალარონი დაახსნევინა და კაცისა თავზედ მილიონ ორასი ათასი ეკიუ გაიღო,
და	რაბლე	მერმე იქავ ბრძანებაც ზედ მიაყოლა და თვითეულსა სამუდამო საკუთრებად ებოძა (უკეთუ უძეოდ არ გადაშენდებოდა) ცალკე ციხე-კოშკი და ცალკე ახლომახლო ადგილ-მამული, ვინცა რისა მოსურნე იყო.
და	რაბლე	და უწილკერძოდ კაცი არ დარჩენილა.
და	რაბლე	მაშინ გარგანტუამ ბურგეილისა და სენ ფლორანის სააბატონი შესთავაზა, რომელიცა გინდოდეს, აირჩიეო, თუ არადა, ორივ შენი პირისანახავი იყოსო.
და	რაბლე	ბერმა ქვა ააგდო და თავი შეუშვირა, მაგას ნუ მიზამ, ბერ-მონაზონთ თავს ნუ მომახვევო.
და	რაბლე	უკეთუ საჩინო რამ სამსახური გამიწევია და, ჰგონებ, კვლავაც გამიწევსო, მაშ, სადმე ერთი სააბატო ჩემი გუნებისად ამაგებინე.
და	რაბლე	ბერისა სიტყვა ჭკუაში დაუჯდა გარგანტუასა და სრულად თელემისა მხარე მიუბოძა თვით ლუარამდის, პორ-იუოს უსიერი ტყიდან ორი ათასი ნაბიჯისა სავალზედ.
და	რაბლე	და ეაჯა ბერი, რახან აგრეა, ბარემ სავანეც იმისთანა დამადგმევინე, რომლისა ბადალიც მთლად ქვეყანაზედ არ იპოვებოდესო.
და	რაბლე	‒ ზოგ-ზოგ სავანეში წესად მოსდგამთ: უკეთუ დიაცი ვინმე შევა (სათნოსა და უმანკო დიაცსა ვამბობ), სადაცა ფეხსა დაადგამს, ჩქარ-ჩქარა ასუფთავებენ იქაურობასა.
და	რაბლე	ჩვენი წეს-რიგისდა კვალად კი: ვინცავინ ბერი თუ მოლოზანი შემთხვევით სადგურსა გვთხოვს და დავაყენებთ, მერმე გულდაგულ უნდა მივალაგოთ იმათი ნადგომი.
და	რაბლე	ვინათგან სავანეთა შინა ყოველივესა ყოველგან საათობრივ ზომავენ, თვლიან და ნიშნავენ, სწორედ ამად უნდა აეკრძალოთ საჟამონი და საათისა მაჩვენებელნი საჟამოსა ფიცარნიცა.
და	რაბლე	როდის რა საჭირო საქმე უფრო მარჯვედ მოვა, მაშინ უნდა მოვკიდოთ ხელი, რამეთუ საათისა ცქერა და დროისა ანგარიში დასტურ წყალში ჩაყრაა ჟამისა.
და	რაბლე	ანდა რა ხეირია მართლა? გიჟური საქმეა და მეტი არაფერი, ოდეს ზარისა რეკვითა საზრავ რასმე და არა საღი ჭკუა-გონებითა სჯი.
და	რაბლე	Item, ვინაიდან აწ დედათაგან თუ სადმე ვინმეა ელამი, კოჭლი, კუზიანი, გონჯი, პირნასი, რეგვენი, შერეკილი, გარყვნილი და დუხჭირი მონასტერთ ისინი აწყდებიან, ხოლო მამათგან იქ მარტო უღონონი, უაზნონი, ბრიყვნი და სხვისი ხელისა შემყურენი არიან...
და	რაბლე	‒ ეგ კი ეგრეა, მაგრამა, ‒ სიტყვა გააწყვეტინა ბერმა, ‒ ცოტა ულამაზონი და ცოტა შტერნი დედანი სადღა წავიყვანოთ?
და	რაბლე	‒ კეთილი და პატიოსანი, ‒ თანახმა გაუხდა ბერი.
და	რაბლე	‒ მაშასადამე, ‒ განაგრძო გარგანტუამ, ‒ მამანიცა და დედანიც, ვისაც კი კარსა გაუღებთ, სუყველა თვალ-ტანადობითა და ზრდილობით უნდა გამოირჩეს.
და	რაბლე	Item, ვინაიდან დედათა სავანეთა შიგნიშიგან მამანი მხოლოდ მალვითა და პარვით შედიან, უნდა განაწესოთ და დედათ აეკრძალოთ მამათა კრძალვა, ხოლო მამათ ‒ დედათა მორიდება.
და	რაბლე	Item, რადგანაც მამათაცა და დედათაც ეკრძალვით მონასტრისა დატევება ერთ წელიწადსა მორჩილად მსახურებისა შემდგომ და სამარადოდ მონასტრისა ჭერქვეშ უნდა დარჩნენ,
და	რაბლე	თქვენისა წესდებულებისდა კვალად არცრა შეაფერხებთ და არცრა დააბრკოლებთ, ვის როდის მოენებოს, მაშინ ადგეს და განგშორდეთ, გინდა კაცი იყოს და გინდა ქალი.
და	რაბლე	Item, უკეთუ ბერნი ჩვეულებრივ უბიწოებისა, უპოვარებისა და ძმათა მორჩილებისა სამ აღთქმასა სდებენ, ჯერ არს საქვეყნიეროდ დათქმა, და არცვისა არ უნდა დაუშალოთ არცა სჯულიერად ცოლისა შერთვა, არცა გამდიდრება და არცა კიდევ თავისუფლად მყოფობა.
და	რაბლე	შემომსვლელთა სავალდებულო ასაკისა გამო კი ვიტყვი, რომა ერთხელ და სამუდამოდ უნდა დადგინდეს ქალთათვის ათიდგან თხუთმეტ წლამდისა, ხოლო ვაჟთათვის ‒ თორმეტიდან თვრამეტამდისა. და კიდევ (ლათ.).
და	რაბლე	LIII. რარიგად და რა სახსრითა ააგეს თელემისა სავანე
და	რაბლე	ასაგებად და გასამართავად სავანისა გარგანტუამ ნაღდ ფულად ორი მილიონ შვიდასი ათას რვაას ოცდათერთმეტი გრძელმატყლიანი სადგამი“ გაიღო
და	რაბლე	და თანაცა კიდევ აღუთქვა, ვინემ საქმესა სრულად არ გაარიგებთ, ყოველწლივ მდინარე დივის შემოსავლისა ერთი მილიონ ექვსას სამოცდაცხრა ათას მზიან ეკიუს და იმოდენსავე ხომლიან თეთრსა არ მოგაკლებთო.
და	რაბლე	სავანისა შესანახავად კი წელიწადში ორი მილიონ სამას სამოცდაცხრა ათას ხუთას თოთხმეტი ვარდიანი ნობილი განაწესა, მონასტრისა სალარო ამა ფულსა უშრომლად მოიღვაწებს, ვითარცა უცილობელ მიწისა სარგებელსაო, და უტყუარი პირობისა წიგნიც იქავ მიუბოძა.
და	რაბლე	თავად შენობა ექვსკუთხედად ააგეს და თვითეულ კუთხეში თითო მაღალი მრგვალი კოშკი დადგეს.
და	რაბლე	ყოველი კოშკი განივ სამოცი ნაბიჯი იყო და სიდიდითა თუ მოყვანილობით სუყველა ერთმანეთსა ჰგავდა.
და	რაბლე	ჩრდილოეთით მდინარე ლუარა ჩამოუდიოდა და ზედ წყლისა პირას არქტიკად წოდებული კოშკი იდგა, აღმოსავლეთით მეორე კოშკი ჩანდა, კალაერად სახელდებული, მესამესა ანატოლია ერქვა, მომდევნოსა ‒ მესემბრინა, მერმე ჰესპერია მოდიოდა და ბოლოს კრიერას კოშკი იყო.
და	რაბლე	კოშკსა და კოშკს შუა სივრცე-სიშორე სამას თორმეტ ნაბიჯსა უდრიდა, უკეთუ სარდაფსაც სათვალავში ჩავაგდებდით, შენობასა შვიდსართულიანი ეთქმოდა.
და	რაბლე	მესამე სართული მთლად კამაროვანი იყო და ყოველი კამარა კალათისა ყურსა ჰგავდა.
და	რაბლე	ქორედნი, ანუ ზედა სართულნი ფლანდრიული თაბაშირით შეებათქაშებინათ და სარკმელ-სანათურთა საკეტ-საკვალთი კანდელ-სანათისებრ მოჩანდა.
და	რაბლე	ლორფინ-ფიქლისა ერდო-ბანზედ ტყვია-ბრპენისგან ქმნილნი პატარ-პატარა კაცნი და ნადირნი ისხდნენ, თვალმიმტაცად ნახელავნი და მოოქროვილნი.
და	რაბლე	ბანისა ბანითა კი, სარკმელსა და სარკმელს შუა, კედელთაგან ოდნავ სიშორეზედ, წყალსადინარნი მილნი ჩამოეშვათ, ოქროთი და ლაჟვარდითა ჯვარედინად მოჭედილნი, ძირა სართულზედ იმ მილთაგან წყალი ჯერეთ განიერ სოლინართ შეერთვოდა და მერმე შენობისა ქვეშ კი ‒ მდინარესა.
და	რაბლე	შენობა ესე ათასჯერ უფრო დიდმშვენიერი იყო, ვიდრე ციხე-დარბაზი ბონივესი, შამბორისა და შანტიისა;
და	რაბლე	აქ ერთიანად ცხრა ათას სამას ოცდათორმეტ სადგომ ოთახსა ანგარიშობდნენ და თვითეულსა ცალკე ჰქონდა თავისი ფეხსალაგი, სენაკ-საჯდომი, საფარეშო, სამლოცველო და სუყველა თავ-თავისი კარითა გადიოდა სეფე-დარბაზში.
და	რაბლე	ერთი კოშკი მეორესა შიგნითგანვე უერთდებოდა კაცთა სადგომისა გავლითა და ხვეულ-ჩერხული კიბითა, რომლისა საფეხურ-ხარისხნი ნაწილი პორფირის ქვისა იყო, ნაწილი ნუმიდიის ქვისა, ნაწილი კი დრუნგილ-მარმარილოსი.
და	რაბლე	იმ ორივ თაღითა შუქიც შემოდიოდა და გინდ ღია აივანზედ გახვიდოდი გარეთა.
და	რაბლე	კიბე კი ბანისა გვირგვინამდის ადიოდა და იქა უკვე ფანჩატურსა მიადგებოდი.
და	რაბლე	მეორე ამნაირივე კიბითა გზა სეფე-დარბაზისკენ იდო და იქიდან კი უკვე სადგომთა კარსა შეაღებდი.
და	რაბლე	არქტიკისა და კრიერისა კოშკთა საშუალ დიდებულნი და ვრცელნი წიგნთსაცავნი მოეწყოთ;
და	რაბლე	თუ სადმე ერთი ბერძნული, ლათინური, ებრაული, ფრანგული, ტოსკანური და ესპანური წიგნი იყო, სულ იქ მოეგროვებინათ და თანაც თითო ენასა თითო სართული ეჭირა.
და	რაბლე	კიბე ესე იმოდენად თანაშეზომილი და ფართე იყო, ექვსი შუბიანი აბჯროსანი ერთჟამიერად აივლიდა.
და	რაბლე	ანატოლიისა და მესემბრინის კოშკთა საშუალ დერეფან-შუშაბანდი გაემართათ, სუყველა ფრიად საუცხოო და ხალვათი, და კედელთა ზედა ეხატა ძველთუძველეს გმირთა საქმენი, გარდასულ დროთა ამბავნი და ათასგვარი გადასახედ-გადმოსახედი.
და	რაბლე	ამა კოშკთა შუაც იმისთანავე კიბე და კარიბჭე იყო, როგორიცა მდინარის მხარესა.
და	რაბლე	მიბრძანდი, გონჯო, არ გვინდიხარ მოთნე და მრუდი, მაცილის კუდი, მუზმუზელა, ხელი, ჯაბანი;
და	რაბლე	ტყუილის გუდით მოგივლია ვისაც მთა-ბარი, და ტანთ ნაპარი შეგიმოსავს ჯუბა-კაბანი;
და	რაბლე	სიცრუის პენტვა ჭირია, სიმართლის გასაჭირია და ნურცა გვჭირდეს ამიერ, ვილხინოთ მრავალჟამიერ, ლხინი სიმღერის ძირია, სიცრუის პენტვა ჭირია.
და	რაბლე	ვის სისხლიანი ხელთ გიპყრია ჯალათს ნაჯახი, საქმე საჯაყი არ გელევა, არცა საძრახი, ვინცა ყაჩაღი გაჩენილხარ, მექრთამე, ტრელი, გაგირბის ხელი სხვის ქისაში, ზიზღისა მგვრელი, ღირსი ხარ ძელის და სახელად გქვია ვექილი, აქ ნუ მოიწევთ, გვძაგს თაღლითი და გაქექილი!
და	რაბლე	მიბრძანდი, ლირფო, არ გვინდიხარ მთხრობელი ცილის და ჯილაგმწირი, იჭვიანი, შლეგი, ღლეული, არ დაგინახოს ჩვენმა თვალმა ცვედანი, ძვირი, კერძი და წილი ეშმაკისა,
და	რაბლე	ბედითად მზირი და ცუდი ჭირით დაკოდილი, ჭანჭალსნეული, მგზავრი ეული, სოფელ-სოფელ წანწალს ჩვეული, სმისგან ძლეული, ვინ ამაოდ კარწინ გვიზიხარ, გასწი, გაგვშორდი, ვინ მრუში და სიძვის გიჟი ხარ.
და	რაბლე	მობრძანდი, ვეჟო, შემოაღე თამამად კარი, ირჩევი გვარით და ძველთაგან მოგდგამს ზრდილობა, აქა ვანია, სად ხმა ისმის ნიადაგ მტკბარი, ამო და წყნარი, აქ ვერცავინ იხილო მწყრალი, უგვანოს მგვანი,
და	რაბლე	გულადი კაცი წინ არი, სხვა ათას კაცში მჩინარი, დაედარება რკინასა, არცროს დავუჭერთ ბინასა, მოვა ლაღი და მცინარი, გულადი კაცი წინ არი.
და	რაბლე	მობრძანდი, ვინცა სახარების იწამე ძალა, იფარე ფარად და მფარველი ექმენ პირველი, აქ დაივანე, სიყვარული დაგიცავს მარად.
და	რაბლე	არ ივლი ცალად, ბოროტისგან გვემული კვალად, ზოგ-ზოგთა დარად ღვარძლიანი, ბილწი მწირველი, აქ საჭირველი არცრა გჭირდეს, არც საკვირველი და სახილველით გაიხარებ, ვითარ წესია, ოღონდ უწყოდე, ვინ კაცია და ვინ ლეშია.
და	რაბლე	მო, შენცა ჩვენებრ მოილხინე, ამღერდი ბარემ და უკუყარე კაეშანი, ლამაზო, მალე;
და	რაბლე	თვითეულ გრაციასა ხელთ უხვებისა კოკა ეჭირა და სუყველასა წყალი გადმოსჩქეფდა ძუძუთაგან, პირთაგან, ყურთაგან, თვალთაგან და აგრეთვე სხვა ხვრელთაგან.
და	რაბლე	შინაგანი სახლის კედელთა სამყარ-სამაგრად ქალცედონისა და პორფირისა დიდდიდნი სვეტნი შეეყენებინათ, ყოველი სვეტისა და სვეტის საშუალ კოხტა ანტიკური თაღი იყო ამოყვანილი,
და	რაბლე	ხოლო იმ თაღთა ქვეშე საუცხოო ტალანთ გაივლიდი, გრძელთა და განიერთ, სულ ერთიანად მოხატულთ,
და	რაბლე	და იქაურობისა გასამშვენებლად ეკიდ-ელაგა აგრეთვე რქანი ირმისანი, ზღვისა და ხმელისა მარტორქისანი, შუან-ეშვნი მდინარისა ცხენისანი, ანუ ჰიპოპოტამისანი, სპილოსანი, და რა საიასაღოს არა ნახავდა იქა თვალი კაცისა.
და	რაბლე	დედათა სადგომ-სამყოფი არქტიკისა და მესემბრინის კოშკთა შუაში იყო მოქცეული.
და	რაბლე	საქალებოსა პირდაპირ, პირველ ორ კოშკსა შუა, გასართბად მოეწყოთ ასპარეზი, ცხენთსარბიელი, სამღერალ-საროკავი, აუზი საცურაო და რამოდენიმე იშვიათი რამ საბანელი, სამსართულიანი, სად არცრას მოისაკლისებდი, და ბლომად დიოდა კეთილსუნოვანი ფისიან-დღვილიანი წყალი.
და	რაბლე	მომდევნო კოშკისა და კოშკის საშუალ არა ერთი და ორი საბურთალი იყო;
და	რაბლე	კრიერისა კოშკისა გვერდით მარტოდენ ხეხილი ჩაეყარათ, და ქეშად რგული ხილნარი ხილისა უნახავსა გაგხდიდა.
და	რაბლე	მერმე ხილნარს გარემომცველი მაღნარი მოსდევდა და ირგვლივ აუარებელი ნადირი ირეოდა.
და	რაბლე	ხან მშვილდსა ისროდნენ, ხან სიათასა და ხანაც სამალსა სტყორცნიდნენ ნიშანსა.
და	რაბლე	საბაზიეროსა ფრიად მეხელოვნე დამგეშველნი განაგებდნენ, და ყოველწლივ მოჰყავდათ და მოჰყავდათ კრეტადან, ვენეციიდან და სარმატთა ქვეყნიდან ნაირ-ნაირი ფრინველ-ბაზიკნი:
და	რაბლე	ყოველი დარბაზი, პალატა და საჯდომ-სენაკი უკლებლივ მოეფარდაგებინათ და წელიწადისა დროისდა კვალად ძველ ფარდაგ-ჯეჯიმთ სულ კეწკეწითა ცვლიდნენ.
და	რაბლე	საქალებოსა წინაშე მენელსაცხებლენი და ვარსამ-დალაქნი იდგნენ, და მამათაგან ყველასა იმათ ხელში უნდა გაევლო, ვინაც დედათა სადგომისკენ ვიდოდა.
და	რაბლე	დილ-დილაობით საქალებოსა მენელსაცხებლენი მოიხილავდნენ ხოლმე, თან ინანთეული, ანუ ვარდისა, ფორთოხლისა, მირტისა წყალი მიჰქონდათ და ხელთ მრავალფასი საცეცხლურნი ეჭირათ საკმეველაბოლებულნი.
და	რაბლე	LVI. ვითარ ეცვათ და ეხურათ თელემელ ბერ-მონაზონთ
და	რაბლე	პირველხანად, სავანისა დაარსებისა შემდგომ, დიაცნი თავიანთ ნებისად და გუნებისად იცვამ-იხურავდნენ.
და	რაბლე	მერე და მერე კი ძველ წესზედ გული აიყარეს და ჩაცმა-დახურვისა ახალ რიგსა მიჰყვნენ.
და	რაბლე	კარაჭინისა ქობა ბაბთისა და მაქმანისა იყო.
და	რაბლე	წუღა-ჩაფულა, მაშია და ჩუსტი ოდენ ალისფერი, ხას-ყირმიზი ან სოსანი ხავერდისა იცოდნენ, თანაც კიდევ ფუნჯფოჩიანი.
და	რაბლე	ყარწიკა-ხირღასა, მოლსა და ლაბადასა წელიწადისა დროისდა შესაფერად ხმარობდნენ: ჟამითი ჟამად ოქროქსოვილისასა წამოისხამდნენ, ვერცხლისა მკედითა შემკულსა, ჟამითი ჟამად ‒ წითელი ატლასისასა, ოქროთი მოსირმულსა,
და	რაბლე	და არცა კიდევ თეთრი, ცისფერი, შავი, წაბლისფერი მერდინისა აკლდათ, არცა აბრეშუმისა სარჟისა, ხავერდისა, დიბისა, ზარქაშისა, ზეზისა და ოქროვანსახიანი ლარისა თუ ოქსინოსი.
და	რაბლე	ზაფხულობითა საწვიმარსა მშვენიერ დოლბანდსა ამჯობინებდნენ, ამავე ქსოვილთაგან ნაკერსა, არადა ‒ ლილისფერი ხავერდისა მავრულსა მოსასხამსა, ვერცხლისა კლაპიტონითა და ოქრომკედითა დამშვენებულსა, ანდა ოქროს ყაითნიანსა, ჭიოტა ინდური მარგალიტითა მოოჭვილსა;
და	რაბლე	თავსარქმელზედ მიწყივ ჯიღა ედგათ, ყოშისა, ანუ მაჯისპირისა ფერისა და უთვალავ სამკაულასხმული, ზამთრობით ფასსა ქათიბსა სდებდნენ, ზემორეჩამოთვლილი ნაირ-ნაირი ფერისა მერდინისასა,
და	რაბლე	და სუყველა ქათიბსა კილდონ-ფოცხვერისა, შავი გენეტისა, კალაბრიული კვერნისა თუ სიასამურისა ბეწვი ჰქონდა გამოკრული.
და	რაბლე	სავარდ-კრიალოსანი, სამაჯურნი, ძეწკვნი და ფარღულნი მხოლოდ სპეკალისა უჩნდათ, სახელდობრ, ლალისა, ბადახშისა, იაგუნდისა, ბრილიანტისა, საფირონისა, ზურმუხტისა, ანუ ქვაკაპოეტისა, ძოწისა, აქატისა, ბივრილისა და სულ დარჩეული ჭიოტა და ხოშორი მარგალიტისა.
და	რაბლე	მამანი თავიანთ წესსა და რიგსა მისდევდნენ.
და	რაბლე	ფეხთ მატყლისა ან სკლატისა წინდა-პაიჭი ეცვათ, ჯიგრისფერი, ვარდისფერი, თეთრი და შავი.
და	რაბლე	ჯუბანი ზარიანი ფარჩისა, ზარქაშისა, ხავერდისა, ატლასისა, ჭიჭნაუხტისა და მერდინისა ეწყოთ, ისევე ფერად-ფერადი, ჩაქითა, ჩიგინითა და საკრამანგითა გაწყობილი, ავ თვალსა არ ენახვოდა;
და	რაბლე	და ზედ ოქროსკილიტიანი თეთრი ფრთა შვენოდათ, ლალ-ზურმუხტითა და სხვა ძვირფასი ქვასპეკალითა დახუნძლული.
და	რაბლე	რაღა თავი შეგაბეზროთ, და ისერიგად იყვნენ მამრნი და მდედრნი შეხმატკბილებულნი, ტანთაც ერთნაირი ნაჭრისა და ერთნაირივე ფერისა სამოსსა იცვამდნენ
და	რაბლე	და, ემანდ არა შეგვეშალოს რაო, საგანგებოდ დანიშნულნი ჰყავდათ მორბედნი, ანუ მიმომავალნი ყმაწვილნი, რომელთაც დილ-დილაობით ვაჟთათვისა უნდა ეუწყებინათ, რის ჩაცმასაც იმ დღითა ასულნი ეპირებოდნენ, ვინაიდან სავანესა შინა ყველაფერი იმათ ნება-სურვილსა მორჩილებდა.
და	რაბლე	ოღონდ არამცა და არამც არ იფიქროთ, რახან ესდენ კოპწიად და სალუქად იმოსებოდნენ, დროსაც ალბათ ბევრსა ხარჯავდნენო,
და	რაბლე	ხოლო თელემელთ რათა არცროდის ჩასაცმელ-დასახური არ მოჰკლებოდათ, იქავ, თელემისა ტყისა შორიახლო, ერთი უშველებელი ნათელი შენობა დადგეს ნახევარი მილის სიგრძისა და შიგ ათასგვარი რამ მოწყობილობა გამართეს,
და	რაბლე	ჩაასახლეს ოქრომჭედელნი, მთრაშველ-მეწახნაგენი, მქარგავნი, მეოქრომკედენი, მეხავერდენი, მეფარდაგე-მეხალიჩენი, ფეიქარნი და თავისი საქმისა მეტი არცვისა არა ახსოვდა რა, იდგნენ და თელემელ ბერ-მონაზონთათვისა რუდუნებდნენ.
და	რაბლე	ქსოვილ-ფართლეულითა ვინმე სეფე ნავსიკლეტე თოფობრივ ამარაგებდა, მარგალიტისა და კანიბალისა კუნძულთა ოქროს ზოდეულითა, აბრეშუმისა ყაჭითა, მარგალიტითა და ძვირფასი ქვითა დაყათრულ შვიდ ხომალდსა უგზავნიდა ყოველწლივ.
და	რაბლე	LVII. რა წესითა და რიგით ცხოვრობდნენ თელემელნი
და	რაბლე	ისინი არცრა კანონსა მორჩილებდნენ და არცრა განწესებასა თუ განჩინებასა.
და	რაბლე	რაჟამსა კისერი საძილედა სტეხდათ, დაწვებოდნენ და მოისვენებდნენ;
და	რაბლე	ჰქმენ ენისა გულისად რამეთუ თავისუფალთ, კეთილშობილთა ჩამომავალთ, განსწავლულთ და წესიერ საზოგადოებაში გარეულთ დედისა მუცლითვე თანა ჰყვებათ ალღო და ძალა ლტოლვისა, მიწყივ სიქველისკენ რომ მიაქცევს და განარინებს ყოვლისგან ბიწისა, და ამ ძალასა ღირსებასა უხმობენ.
და	რაბლე	ოღონდ ოდეს იმავე კაცთ სულმდაბლად მიემძლავრებიან და აღმართსა ახვნევინებენ, ისინიცა ავად ფიცხდებიან და მთელ თავიანთ ქველობასა, წინათ ნებაყოფლობით სათნოებას რომ ახარჯებდნენ, აწ უკვე კირთებისა უღლისა მოსახდელად იყენებენ,
და	რაბლე	რადგანცა ოდითვე აღკვეთილსა მიელტვის კაცი და აკრძალული ხილი უფრორე გემრიელია.
და	რაბლე	უკეთუ მავანი და მავანი მოიხალისებდა: წავიდეთ, სადმე მინდვრად ვილაღოთო!“ ‒ სუყველანი ვიდოდნენ.
და	რაბლე	უკეთუ ვინმე მწყერაობასა ანდა ჩიტბადეობასა ახსენებდა, დედანი უმალ თოხარიკ ბედაურთ შეაკაზმინებდნენ, ამხედრდებოდნენ და მეშწამოცმულ ხელზედ, ანუ ხელსამფარეზედ მიმინოსა, სონღულსა და ალალსა დაისვამდნენ, მამათ კი სხვა ბაზ-ფრინველი მიჰყავდათ.
და	რაბლე	ყველანი ფრიად ნასწავლნი იყვნენ და არცვინ არ ერიათ ისეთი, გინა ქალი და გინა კაცი, რომ კითხვა, წერა, ძნობა, ანუ სამუსიკო საკრავთა დაკვრა არა სცოდნოდა, ხუთ-ექვს ენაზედ არ ელაპარაკა და თვითეული ამა ენითა კაფია არ შეეთხზა ანდა ‒ სიტყვაკაზმული რამ ამბავი.
და	რაბლე	ტყუილია, სხვაგან ვერსად ვერა ნახავდით ესდენ გულოვან და ზრდილ მხედართ, ესდენ დაუცხრომელთ ქვეითად რბოლა-ვლაში და გაწაფულთ ცხენოსნობაში;
და	რაბლე	ესდენ შემძლებელთ, მკვირცხლთ, ესდენ მეხელოვნე მეთოფურთა და ჩუბინთ, ვისაც ყველაგვარი იარაღი მონებდა.
და	რაბლე	ტყუილია, სხვაგან არც არსად არ იყვნენ ესდენ აფერადებულ-შემკულნი და მშვენიერნი, მუდამჟამ მხიარულნი ასულნი, ჩინებულნი მეხელსაქმენი, ხელფურჩნი მკერვალნი, რომელთ ყველანაირი ქალური საქმნელი ხელეწიფებოდათ, საპატიოცა და სამურეხოცა.
და	რაბლე	სიტკბო და თანხმობა არცა თელემის ჭერქვეშ აკლდათ, შეუღლებულნი კი მეტი სიკეთითა ცხოვრობდნენ;
და	რაბლე	სამარისა კარამდისა უყვარდათ ერთმანეთი და ისევე შესტრფოდნენ ერთურთსა, ვითარცა ქორწილისა დღესა.
და	რაბლე	სიკვდილის შვილო, მეოცნებევ, ერთსა გთხოვ ძმურად, სულით გამხნევდი, გაიგონე და იხვენ ყურად.
და	რაბლე	უკეთუ გჯერა წუთისოფლის წაღმა ტრიალი და ცისა მნათობთ აზრს აართმევ ადამიანი, უკეთუ ფიქრით დაიყენებ თვალწინ ხვალინდელს, უკეთუ უწყი, მზე გამოვა და იამინდებს, ოდესმე მაშვრალს შეგეწევა თავად განგება,
და	რაბლე	და გულით გწადის ამა ქვეყნად ყოვლის გაგება, უკეთუ ძველთა ბრძენკაცთაგან ნამდვილი თქმულა, რომ მომავლისა საიდუმლოს შეიტყობ სრულად, მაშ, მომისმინე, სიტყვას გეტყვი უცილოდ მართალს:
და	რაბლე	ამ შემოდგომით ანდა დასტურ პირველსავ ზამთარს მოგვიხილავენ სხვაგნებურნი, კაცნი სხვამხრელნი, მოვლენ და სხვა მეხს მოიტანენ მკაცრნი, მსახვრელნი, დაგვანატრებენ ლხინს, სიხარულს, ღიმილს და ალერსს,
და	რაბლე	ტკბილს დაგვიქცევენ, შეგვასმევენ მაძღრისად მწარეს, ღვარძლს ახარებენ, დაამყნობენ ძმობაზედ ძმაცვას, მოგვაღორებენ, გამეფდება პარვა და ძარცვა.
და	რაბლე	იქნება ერთი დაღდაღანი, შუღლი, ცილობა, გაუტანლობა, უპირობა და გულძვირობა, ქვეყანას კარი შეეხსნება, ვით სახლს ბოღდარას, ხშირად ისეთი რამ მოხდება, რაც არ მომხდარა.
და	რაბლე	და ვის ბრძოლაში უწერია სიკვდილის ნახვა, ვეღარ ჩააგებს სავალალოდ ამოწვდილ ლახვარს, მიწყივ იქროლებს ქარაშოტი ჯავრის და რისხვის, ვინემ კრტიმლობას არ მოშლიან და იდენს სისხლი.
და	რაბლე	მართალი სიტყვა ეღირება მხოლოდღა ჩირად და სიცრუე კი გასაღდება ყოვლისა ძვირად, რადგანაც ფასი არ ექნება თავად გონებას, ოდენ მაცდურთა საქებარი გაიგონება, და ყოველივეს საზიზღარი სიხარბე წარყვნის.
და	რაბლე	დიაღაც სწორად მოგახსენებთ და სწორად ვამბობ, წარღვნად მიცნია, წარღვნას ვუხმობ ჯანყსა და ამბოხს, უნაპიროა წარღვნასავით სულის ფლიდობაც, ხელად წალეკავს არემარეს, ვით წყალდიდობა, და მიმოტბორავს მაღალ-დაბალს, გავა ბოლომდე,
და	რაბლე	საგრობით გართულთ ისერიგად გააბოროტებს, რომ არ ინდობდნენ კაცთ კი არა, უცოდველ ხვასტაგს და მძულვარება პირუტყვისა მრავალ ჟამს გასტანს,
და	რაბლე	ვისაც თავისიც ოხრად რჩება სოფლად ქონება, ის მოუნდომებს დაპყრობას და დაპატრონებას და რაოდენსაც მიუმატებს სამკვიდროს სიგრძეს, უფრორე მეტად დაიჩემებს ჭკუას და სიბრძნეს და ისეგვარად შეეწევა ერთბაშად ყველას, გამჩენსა სთხოვენ უბედურნი ხსნასა და შველას,
და	რაბლე	და ბოლოს შავად გათენდება დილა ცრიატი, ცას არ შეღებავს გარიჟრაჟი, არც განთიადი, მზეს განაშორებს მიწისაგან ბინდის კედელი, წყვდიადი შთანთქავს უჩინი და განუჭვრეტელი,
და	რაბლე	ვეღარ გაარჩევს კაცის თვალი წყალსა და ხმელეთს, თავს ვერ დააღწევს ხორციელი გაუვალ ბნელეთს და გადიქცევა ცისქვეშეთი წამერთ იავარ.
და	რაბლე	ესრეთ სამყაროს წაერთმევა ძველი იერი, ერთსა ტაფაში დაიწვიან სუსტიც, ძლიერიც, და თავად აზრი წაერთმევა ძალას, დიდებას, ქვეყნად ყველაფერს სულ ფეხებზედ დაიკიდებენ.
და	რაბლე	გული კი ერთი იმედითღა იძგერებს მხოლოდ, რომ ეგებ როსმე მტრობა-შურსაც მოეღოს ბოლო, ვინათგან ყველას აღმა-დაღმა წაიღებს ღვარი, და წარიშლება ყოველგვარი მიჯნა თუ ზღვარი,
და	რაბლე	მე ჩემი ლექსი გავასრულე, წინასწარ თქმული, აწ თავად იცით, სატკივარი ვისაც რა ელმის და ვის რა ელის გარდუვალად კაცთაგან მერმისს.
და	რაბლე	‒ სახარებისა მოძღვრებისა ერთგულთ ოდითგანვე სდევნიან, მაგრამ მაინც ნეტარია იგი, ვის არცა დევნა შეაჭირვებს, არცა კიდევ ხორცი აცდუნებს და სწორის გზითა მიელტვის აზრსა უფლისასა, რომელმაც მოგვივლინა ძე თვისი საყვარელი და მისივე პირითა გვამცნო ყოველი.
და	რაბლე	‒ ვგონებ კი არა, ჭეშმარიტებასა წარმოაჩენს ღვთაებრივსა და განამტკიცებს კიდეცა.
და	რაბლე	გინდა ბრძნულ ნაიგავებად წაიკითხეთ და გინდა სხვა რამ აზრი დაინახეთ, სულ ერთია, ვერცვის ვერ გერწმუნებით, რამეთუ მაგისა მთხზველსა მარტოდენ ბურთაობა აღუწერია და თანაც ძალიან ბნელად.
და	რაბლე	სწორედაც რომ მობურთალნი არიან მაცდუნებელნი და გამრყვნელნი ხალხისა, ერთმანეთში კი, გიყვარდეს, ძმაბიჭობენ.
და	რაბლე	ორჯერ ჩაწოდება და ერთისა გასვლა ზედ არი, თამაშსა მეორე იწყებს.
და	რაბლე	თამაშისა შემდგომად წესია: სუყველა ცეცხლაპირას უნდა გაშრეს, პერანგი გამოიცვალოს და გულისა საამოვნოდ დაჯდეს ჭამად, ნამეტურ დიდი ლხინი მოგებულთ უწყიან. სუფრა აბა ის არი და!
და	რაბლე	‒ თარალალი, თარანანო, ღვინის ჭირიმეო! ‒ პაპის ჯორისა არ იყოს, ვიცი, როდის უნდა ვსვა და დავლიო.
და	რაბლე	ბუნებისა ამავ შეგონებითა მიიჩნიეს ყოველთა კაცთა თეთრი ფერი ნიშნად სიხარულისა, ლხენისა, სიამისა, ტკბობისა და ნეტარებისა.
და	რაბლე	მთვარესა ყარაულად ედგა ‒ მგელთ არ შეჭამონო, სულ იმასა ჩიოდა ‒ რასაცა ჩემი კბილი არ მოხვდა, ჩემსა მუცელში არ მოხვდაო, საბანი როგორცა სწვდებოდა, ისე იფარებდა, ხელზედ თუ რასმე უსხამდნენ, წვერზედ ისიცა იმას უსვამდა, ცა ქუდად არ მიაჩნდა და დედამიწა ქალამნადა,
და	რაბლე	მე კი, უნდა გითხრათ, რაიცა ეხლა თქვენისა თანდასწრებითა შვილსა ჩემსა, გარგანტუას, ველაპარაკე, მარტო ამ ერთმა ლაპარაკმაც დამაჯერა, რომ ჭკუა-გონი ზეგარდმო ძალითა გაალმასებია, ისე სხარტია, ენამეტყველი, ხერხიანი და საზრიანი;
და	რაბლე	ამად მსურს, ვითარმედ მწიგნობარსა ვისმე მივაბარო, რათა ყველაგვარ ცოდნასა აზიაროს, რისი შეთვისებისაც ძალი შესწევს, და არას ამისთვის არ დავიშურებ.
და	რაბლე	ევდემონმა მუდარითა შესთხოვა გარგანტუასა, შენს უერთგულეს მსახურად მიგულეო, რადგან ზეცასა აწ სხვასა არას ვევედრები, ოღონდაც ღვთისა შეწევნითა გაამო რამე და გასიამტკბილოო.
და	რაბლე	ჩინებულნი ურჯულონიცა არიან და არცა ცუდმზვაობრობა აკლიათ, იოანინუს დე ბარანკოც იმიტომ ამტკიცებს (წგნ. De copiositate reverentiarum), სიტყვა პარიზელნი ბერძნულ პარეზიანესაგან წარმოდგება და ენაჭარტალობასა ნიშნავსო.
და	რაბლე	და თუმცა ზოგ-ზოგნი მოღვაწენი უნივერსიტეტისა ამტკიცებდნენ, რწმუნება ესე ღვთისმეტყველზედ მეტად რიტორს შეშვენისო, მაგრამ არჩევანი მაინც ღირსადპატივდებულ მაგისტრ იანოტუს დე ბრაგმარდოზედ მიიტანეს.
და	რაბლე	მაგისტრმა იანოტუსმა ქოჩორი იულიუს კეისრისდა დარად გადაივარცხნა, თავზედ ღვთისმეტყველისა სარქმელი დაირქვა, ღენდერსა, ანუ სტომაქსა კარგაძალი კომშისმურაბიანი ღვეძილი ჩააყარა, მარანში ნადგომი ნაკურთხი წყალი დააყოლა და გარგანტუასკენ მიმავალ გზასა გაუდგა,
და	რაბლე	ცოტა ითათბირეს თუ ბევრი, ყველანი ერთ აზრზედ დადგნენ, ჯერ არს, რომ სტუმარნი საოსტიგნოში დავსხათ და ღვინო საკადრად ვასხათო.
და	რაბლე	არადა, ჩასაცეცხლავი თუ გაწყდა, მამულსაცა თვალი დაუდგება და ნამუსსაცა.
და	რაბლე	აკი ამად ბრძანა კიდეც საწმერთულისა წილ მჭევრსა ამას შვიდი წყრთა შავი სკლატი და სამი წყრთაც თეთრი სასარჩულე მიუბოძეთო.
და	რაბლე	იმან კი, თავის მხრით, იმდენი ქნა, საქმე არ გაარჩევინა და გადაატანინა.
და	რაბლე	ამისა უკან გარგანტუა ფრიად წადიერი შეიქმნა გულმოდგინე სწავლისა პონოკრატეს ზედამდეგობითა, მაგრამ პონოკრატემ თავდაპირველად ისევ უწინდელი წესისა და რიგისა მიყოლა ურჩია:
და	რაბლე	ჟამი გარგანტუასი ისერიგად იყო განწესრიგებული, რომ გარეთ ნათელი იდგა თუ ბნელოდა, ჩვეულებითად მაინც დილის რვასა და ცხრა ჟამსა შუა იღვიძებდა,
და	რაბლე	მას უკანით თმასა ალმენის წმინდაკბილათი, ანუ თითებითა ივარცხნიდა, ვინათგან მოძღვარნი ნიადაგ ჩასჩიჩინებდნენ, სხვარიგად დავარცხნა, ბანება და გასუფთავება ფუჭად დროის დაკარგვააო.
და	რაბლე	შემდგომად კარში გადიოდა, შარდავდა, ახრანტალებდა, აბოყინებდა, აქუხილებდა, ამთქნარებდა, აპურჭყებდა, ახველებდა, ასლოკინებდა, აცხიკვებდა, ცხვირსა მთავარდიაკვანსავითა იხოცავდა და ბოლოს საუზმედ მოიკალათებდა.
და	რაბლე	პონოკრატემ სიტყვა შეაპარა, რაჟამსა საწოლიდან ადგები, ცოტადრე უნდა გაივარჯიშო, პირდაპირ საჭმელსა ნუ ეცემი ხოლმეო, გარგანტუას არ მოეწონა და გაუტრიზავა:
და	რაბლე	შემდგომად ხორცსა მიირთმევდა, თანაცა წელიწადისა დროისდა კვალად არჩევდა, რაჟამსა რა ნაჭერი იყო გემრიელი, და ყბასა მანამ არ გააჩერებდა, სანამ მუცელი არ შემოებერებოდა.
და	რაბლე	სამაგიეროდ სმა წართვით იცოდა, არცარა წესსა უყურებდა რასმე და არცარა რიგსა.
და	რაბლე	მერმე გარგანტუა ძლივს წაილუღლუღებდა სამადლობელი ლოცვისა ორიოდ სიტყვასა, საყველაწმინდაოს გადაჰკრავდა, კბილთ ეშვისა ტანტრაბეჩით გამოიჩიჩქნიდა და, ღიზღიზისა გუნებაზედ დამდგარი, მსახურთ გაელაზღანდარავებოდა.
და	რაბლე	სახლისა წულნი და შინაკაცნი მისნი იყვნენ უფალნი დიუ ფუ, დე გურვილი, დე გრინიო და დე მარინი.
და	რაბლე	მას უკანით სამ საათს უკითხავდნენ, ისიც იდგა და უსმენდა.
და	რაბლე	დაკვრითა გარგანტუა უკრავდა ბარბითსა, სპინეტსა, ებანსა, ცხრასარქვლიან გერმანულ ფლეიტასა, ვიოლასა და ტრომბონსა.
და	რაბლე	სენას ხელწიგნიანი გადაცურავდა, და ერთი ფურცელი რა არის, ერთი ფურცელიც არ დაუსველდებოდა, თან კიდევ კბილითა ლაბადა ეჭირა, ვითარცა იულიუს კეისარსა.
და	რაბლე	ერთხელ, თავად შევესწარი, ევდემონს უხმობდა წმინდა ვიქტორისა კარიბჭესთან მდგომარე, და ხმა იმისი მონმარტრზედ ისმოდა.
და	რაბლე	სტენტორი რომ სტენტორია, იმასაც კი არ უყივლია ტროისა ბრძოლაში ეგრერიგ ხაფად და მჭექარედ.
და	რაბლე	უკვე შინმისულნი, ვინემ სადილისა მოლოდინში იყვნენ, ჯერეთ წაკითხულსა რასმე გაიმეორებდნენ და მერმე მიუსხდებოდნენ ტაბლასა.
და	რაბლე	შემდგომად გარგანტუა მოძღვარსა თვისას პითაგორელთა წესისამებრ მოკლედ უამბობდა, რაც კი რამ იმა დღეს წაეკითხა, ენახა, შეეტყო, ექმნა და გაეგონა.
და	რაბლე	მწვანეზედ იკოტრიალებდნენ, ჩიტისა ბუდეებსა დაერეოდნენ, მწყერთა, მყვართა და კიბორჩხალთ შეიპყრობდნენ.
და	რაბლე	ისინიცა ისეთ დღეში ჩაცვივდებოდნენ ხოლმე, ფეხსადგილამდე ვეღარ ასწრებდნენ, წურწურით გასდიოდათ, ქვეშ ისვრებოდნენ და აკი იმიტომაც ქვეშასვრიათ უხმობდნენ.
და	რაბლე	მერმე, იღლიაში რო კომბალი ჰქონდა ამოჩრილი, ეგრევე შუბლისა ძვლის ნაკერავში სთხლიშა, მარჯვენა საფეთქლისა სასისხართან, და მარკე ცოცხალ-მკვდარი გადმოვარდა ჭაკიდან.
და	რაბლე	თავად კი, სანამ სადილსა უმზადებდნენ, თადარიგისა დაჭერას შეუდგა, რომ ზარბაზან-ქვემეხნი ზედსადგომთა ზედან შეეყენებინათ, დროშა და ორიფლამი გაეშალათ და ბლომად მოემარაგებინათ ყოველი, საჭურველიცა და ნუზლ-საგზალიცა.
და	რაბლე	ასისთავ ღმურძლას მეთავეობითა მსუბუქად აღჭურვილი რაზმი გაგზავნეს სამასი ცხენოსნისა, რომელთ ადგილისა მდებარეობა უნდა მოეთვალიერებინათ, გაესინჯათ და ენახათ, სადმე სადარნო ხომ არ იყო მტრისა.
და	რაბლე	დადგნენ და რეკვა იწყეს ad capitulum capitulantes.
და	რაბლე	მართლა ვაჟკაცი, ჩაუქი, მოხდენილი, ლაღი, ხერხიანი, გულოვანი, მხნე, დაურიდალი, მაღალ-მაღალი, ხმელხმელი, ომახიანი, ცხვირკეხიანი, ჟამნისა ჩამბულბულებელი, წირვისა ჩამრაკრაკებელი და მწუხრისა ჩამკაკანებელი.
და	რაბლე	რაღა გავაგრძელო, ყოვლისა უფრორე ნამდვილი ბერი იმ მოწესეთაგან, ვინაც ოდესმე აღკვეცილა, გაბერებულა, უბერია და ბერობაში დაბერებულა.
და	რაბლე	და შეესმა თუ არა გნიასი, მომხდურთაგან ატეხილი, ბერი იგი გარეთ გავიდა, ნეტავ რა ამბავიაო;
და	რაბლე	ვის თვალნი ჩაულურჯა, ვის ყბანი გვერდზედ მოუქცია, ვის კბილნი აღარ შეარჩინა, ანდა ლავიწი ულეწა, ან წვივ-ბარკალნი შეუმუსრა, თეძონი უღრძო და იდაყვისა ძვალი ამოუგდო.
და	რაბლე	თუ ვინმე ძველ ნაცნობთაგან შეჰღაღადებდა: ჰეი, ძმაო, ჟან, შენი ვარ, ძმაოსან, გბარდებიო“, პასუხად მიახლიდა: მეტი რა ჩარაა, ბარემ ეგ ეშმაკის სულიც ჩამაბარეო“, და განგმირავდა.
და	რაბლე	უკეთუ ვინმე ნეკნებჩაუმტვრეველი გადაურჩებოდა, იმას კუჭ-ნაწლავსა გადმოუბრუნებდა და იმავე წამსა სულსა გააფრთხობინებდა.
და	რაბლე	ისერიგად მუყაითობ სწავლაში, შენმან მზემან, კიდევ კაი ხანსა არ მოგიშლიდი მაგ სიბრძნისა მოყვარებაში მყოფობასა, გარნა ვაი რომ ჩემთა ძველთა მოძმეთა და მოსაგრეთ მომაღორეს და სიბერე გამიმწარეს.
და	რაბლე	იმას კი შერიგებისა გაგონებაცა არა სურს, ჩემგან სხვა პასუხსა ნუ მოელიო, და თვინიერ ალაფობისა, აღარა ახსოვს რა.
და	რაბლე	ეტყობა, მარადის სიმართლისა მოქმედმა ერთადერთ საჭედ მარტოღა საკუთარი გონი და ნება დაუტოვა.
და	რაბლე	ოღონდ ჩემდა შეწევნად კი არა (დაღათუმცა, შემწეობასა მეცა არ უნდა მომაკლებდე მამაშვილობისა ბუნებური გრძნობითა), მეოხად ექმენ მოყმეთა შენთა, რომელთა ხსნა და დაცვა ვალად გაწევს.
და	რაბლე	ნახევარი ამა ფულისა ხვალავე გამოგვიგზავნე, ნახევარი მერმის წელსა, შუა მაისში, თეთრისა გამოგზავნამდე კი მძევლებად უნდა დაგვიტოვო ჰერცოგნი დე მატაროცა, დე ბაჯაჯგუნა და დე ბლაჩუნა, აგრეთვე სეფეწული დე ღუდუდა და აზნაური დე ტამაზლუხა“.
და	რაბლე	მაგრამ გრანგუზიე მაინც სხვასა უბნობდა: რახან ორიოდ ქადა-ნაზუქისა ამბავია, პიკროშოლსა მე მოვუვლი, საჩხუბრად არამცა და არამც არ დავემტერებიო.
და	რაბლე	ისე კი, სულ იმ მარკეს ბრალი ყოფილა, პირველი ის მისჭრია ფროჟიეს და მათრახით აუჭრელებიაო.
და	რაბლე	გულსა რომ არ დააკლდეს, შვიდას ათას სამ ფილიპესაც ჩავუჩხრიალებ, ხოლო ჩვენგან ნანახი ზიანისა ასანაზღაურებლად, რისა მოთხოვნისა უფლებაც დასტურ აქვს, უსასყიდლოდ და საშვილიშვილოდ გადავცემთ პომარდიერის აგარაკსა.
და	რაბლე	წადით, გზას გაუტიეთ, ციხე ჩვენია, თავადაც კარგად უწყით, ტყუილად იჩემებთ, დაუტევეთ, და კვლავ ვიმოყვროთ და ვიმეგობროთ.
და	რაბლე	ჯერეთ დავლაშქროთ კრეტა, კვიპროსი, როდოსი, ჭალაკნი კიკლადისა და შევუტიოთ მორეასა.
და	რაბლე	მერე მორჩა! წმინდა ტრენიანის მადლმან, ზენაარი იხსნის იერუსალიმსა! სად სულთანი და სად შენა!
და	რაბლე	ვინემ ბოჰემიაში შეერთდებოდნენ, ორივ ჯარმა წინ-წინ დაარბია შვაბია, ვიურტემბერგი, ბავარია, ავსტრია, მორავია და შტირია.
და	რაბლე	ვითომ რა მოხდება, სულ დედაბუდიანად რომ ამოვწყვიტოთ ის ძაღლნი თურქნი და მაჰმადიანნი?
და	რაბლე	‒ რა არი და, რაჟამსა დავბრუნდებით, ერთსა გემრიელად განვისვენებთ. ‒ წართქვა პიკროშოლმა.
და	რაბლე	‒ ახლა ისიც მოისმინე, მოროლფმა რა პასუხი გასცა, ‒ მიუგო ეშეფრონმა, ‒ ვინცა დიდსა ხიფათსა შეებმის, ცხენსაც დაჰკარგავს და სახედარსაცაო!
და	რაბლე	მზირად წასვლა თავს გიმნასტმა იდო, და წამს დაასკვნეს ‒ საქმისა წაღმა დასატრიალებლად თან წაეყვანა ერთი იქაური ვინმე კაცი, ვინც ზეპირ უწყოდა, საცა ერთი გზა, ბილიკი და წყალი იყო.
და	რაბლე	ნუ გამწირავთ, თქვენად მიგულეთ, რამეთუ ქვეყანაზედ ვერვინ მაჯობოს ვერცა აწაპნაში, ვერცა გაყვლეფაში, ვერცა გატყავებაში, გაბდღვნაში, გამოწვლაში და თუგინდ ყელისა ჩაკოკლოზინებაში.
და	რაბლე	გიმნასტმა ნატის სასმისი მიაწოდა და უთხრა:
და	რაბლე	შენთა კაცთა უკვე შეგძინეს ბრეტანი, ნორმანდია, ფლანდრია, ენო, ბრაბანტი, არტუა, ჰოლანდია და ზელანდია.
და	რაბლე	ზედ იმჟამად, მამისა მიწერილისა გადაკითხვისთანავე პარიზით წამოსულმა გარგანტუამ, თავის უზარმაზარ ფაშატზედ ამხედრებულმა, უკვე ნონენის ხიდი განვლო მხლებლობითა პონოკრატესი, გიმნასტისა და ევდემონისა,
და	რაბლე	ერთ-ერთმა კი, სახელად ჟოან ქველმა, სოფლისა ხელჯოხიანთუხუცესმა, საბიძლითგან ლოცვანი ამოაძვრინა და ხაფად შეჰყვირა:
და	რაბლე	მერმე, ვითომ ძირს უნდა გარდავხდეო, მხარმარცხნივ გადაიდრიკა, წელდაშნიანი ცქვიტად შეტრიალდა უზანგში, ცხენსა მუცელქვეშ ამოევლო, შეხტა და ორივ ფეხითა პირუკუღმა დადგა უნაგირზედ.
და	რაბლე	შემდგომად ამისა მარჯვენა ფეხი ძალ-დაუტანებლივ გადაატარა უნაგირსა და გავაზედ ამხედრებულ ცხენოსანსა დაედარა.
და	რაბლე	მაშინ გიმნასტმა დრო იხელთა, ცხენიდან ჩამოხდა, დაშნა იშიშვლა და დაერია კუდამოძუებულთ;
და	რაბლე	სხვებრ, ცოტას გაწყდა, ტრიპემ თავისა სარქველი არ გაუპო, ისე მზაკვრულად დაჰკრა თავისი ლანდსკნეხტური ლახვარი, მაგრამ გიმნასტი ჩაჩქანმა იპატია და ხრმლისა სიმძიმისა გარდა არა უგრძნია რა:
და	რაბლე	რასაცა ვეძებდი, მივაგენ, ამ ერთი ხიდან არგანსაც გამოვიყვან და შუბსაცაო.
და	რაბლე	ამისა შემყურე გრანგუზიემ იფიქრა, დასტურ მკბენარი დაჰხვევიაო, და უთხრა:
და	რაბლე	მერმე მან იქავ ძირსა დავარდნილ ბირთვსა დაავლო ხელი და წართქვა:
და	რაბლე	ის არცა ყვერულისა თეთრ ხორცსა მიირთმევს, არცა დედლისასა და ვარიისასა.
და	რაბლე	მთელი ნახევარი წელიწადი სადგომი ჩემი ღია იყო პარიზსა შინა, ვისაც უნდოდა შედიოდა და გადიოდა!..
და	რაბლე	ამ წელსა კაკაბიცა მრავალთუმრავლესი ჩანს, მაგრამ არ მიყვარს ეს ოხერი მახისა დარწყმა და რა ვქნა!
და	რაბლე	‒ რა ვიცი, ჩვენი გულისთვის კი ლოცულობენ და! ‒ დაიბაყბაყა გრანგუზიემ.
და	რაბლე	ამად უყვართ ამხანაგთა და მოძმეთ.
და	რაბლე	ერეკებიან მამალ ფუტკართ სკათაგან გარეთ (ლათ.). „მამაო ჩვენო“ (ლათ.). „წმინდაო მარიამ“ (ლათ.). „გიხაროდენ, მარიამ“.. რატომ? რატომ და (ლათ.).
და	რაბლე	გარგანტუასა ჭკუაში დაუჯდა ბერისა ნათქვამი და პირველი ფსალმუნისა დასაწყისშივე, ისიტყვეს თუ არა Beati quorum, ორთავეს ძილმა წაართვა თავი, თუმცა ბერსა სწორედ შუაღამის პირსა გამოეღვიძა, რამეთუ მონასტერში მიჩვეული იყო ამ დროს საცისკროდ ადგომასა.
და	რაბლე	ჩემი მადა ჩემივ ხელშია, პირშეუკვრელობისა პირი შევკარით, ერთადა ვწვებით და ერთადვე ვდგებით.
და	რაბლე	‒ ბაზიერთუხუცესნი თვისთა ბაზიკთ ისე არ დააპურებენ, წინ-წინ ქათმისა ფეხი თუ არ გააწიწკნინეს, რათა იმათი ტვინი ლორწოსგან განიწმინდოს, და დაიმშნენ.
და	რაბლე	ბერმა, ზარადსა ჩამოვაძრობო, სადავესა ხელი უშვა და ტოტსა წაეტანა, ამ ხანობაში კი ცხენი ლაჯთაქვეშ გამოეცალა.
და	რაბლე	პიკროშოლმა რაჟამს მაცნეთაგან იმცნო, შენთა კაცთ ეშმაკნი დაგვერივნენ, გაგვჟლიტეს, ტრიპეს შიგ მუცელში შვლიპეს, თითო-ოროლაღა გადავრჩითო, გაცოფდა და გადაირია, მთელი ღამე ბჭობდა ბორგვნეული;
და	რაბლე	კუდრეს რომ მიუახლოვდნენ, იქავ, ერთ სამწყემსო ქოხსა თუ უფრორე ნაბინავარსა შინა, ხუთი მწირი იპოვნეს, ხუთივ წამერთ გათოკეს, არცა იმათი ტყება-ღაღადება შეისმინეს, არც ფიცილი, არცა ლოცვა-ვედრება და თან წარიტანეს ვით მსტოვარ-აეშაგნი,
და	რაბლე	თუმცაღა კი რკინისა ბუნიკი შუბისა ეგრევე ზედ მიეჭეჭყა ბერისა საზარ ჩოხასა, თითქო აიღეს და გრდემლსა სანთელი დაჰკრესო.
და	რაბლე	იმას თავზარი დაეცა, ამხანაგი მომიკლა, მე რაღა სიკეთესა დამაყრისო, და ბღავილი მორთო:
და	რაბლე	‒ მაშ, აბა გაჩენისა დღესა აწყევლინებს, ‒ წართქვა გრანგუზიემ, და მართალიც იყო.
და	რაბლე	და ანაზდად საიდანღაც გაჩნდა ბერი, ალაყაფისა კარში გაიტოქა და გახმამყივარდა:
და	რაბლე	ისინი უგონებენ მაშ ათას რამ ოხრობასა უფლისა წმინდა სათნომყოფელთ და მავნე სულთ ადარებენ, ცისქვეშე ოდენ უკეთურობისა მთესველთ,
და	რაბლე	უკეთუ მკითხავთ, ეგენი უფრორე არიან დასასჯელნი, ვინემ ისინი, ჟამიანობას რომ ჩამოაგდებენ ხოლმე გრძნებითა და ჩხიბვა-ჯადოსნობითა.
და	რაბლე	იგი ჯერეთ ამ ლაპარაკში იყო, რომ ბერი თავგაზვიადებული შემოვიდა და იკითხა:
და	რაბლე	გული დაჰყარეთ სახლ-კარობასა, თქვენ-თქვენსა საქმესა მიჰყეთ ხელი, წურთვნა არ მოაკლოთ შვილთა და იცხოვრეთ, ვითარ გასწავლით წმინდა მოციქული პავლე.
და	რაბლე	მაგისმა ლაპარაკმა უფრორე დაგვმოძღვრა და შეგვასმინა, ვინემ იმ ჩვენსა ქალაქში დღენიადაგ ნაქადაგებმა.
და	რაბლე	შატაბუტა მიჰგვარეს თუ არა, გრანგუზიემ პირველად ისა ჰკითხა, პიკროშოლსა გულში რა უდევსო, რა განუზრახავს და რას ეპირება ამა უეცარი შფოთითაო.
და	რაბლე	ისე კი, კარგად თუ ჩახვდით, არრად უნდა ჩაგეგდოთ ცდომილება იმათი, ვინადგან მოცილენი უფრო ზიზღისა ღირსნი იყვნენ, ვინემ ყურადღებისა და ზარალისა ზღვევაც კმაროდა, რაიცა მოვიღონისძიე კიდეცა.
და	რაბლე	‒ თქვენო უდიდებულესობავ, ‒ მიუგო ბერმა, ‒ თავად წინ გიდგათ, ასაკსრული კაცია, გონებაზეა და თვითონვე გითხრათ ყოველივე.
და	რაბლე	ტყვევნილმა როს გზასა გაუტია, ბერმა გრანგუზიეს უკანვე მისცა ბოძებული სამოცდაორი ათასი ოქრო და უთხრა:
და	რაბლე	‒ კეთილი, ‒ მიუგო გრანგუზიემ, ‒ გასრულდეს ომი, არავისას შევირჩენ რასმე, შენც გადაგიხდი და სხვათა ჩემთა ერთგულ ყმათაც ავავსებ.
და	რაბლე	შატაბუტამ მისვლისთანავე წვლილად უამბო პიკროშოლსა, რაცა ნახა და რაცა თავსა გარდახდა.
და	რაბლე	ფხასისხლიანი ხმლისა დანახვამ ანაზდად გააშმაგა პიკროშოლი და გაცეცხლებულმა შეჰყვირა:
და	რაბლე	და უბრძანა თავის მშვილდოსანთ, ეხლავ აკუწეთ შატაბუტაო.
და	რაბლე	ბოლოსა ვეღარ მოითმინა პიკროშოლმა, სისხლი მოაწვა ყელში, აბჯროსანთა რაზმი იახლა და გალავანგარეთ გამოვიდა,
და	რაბლე	ბერმა რა ირწმუნა, საითაც მე ჩემი ხალხითა ვარ, აქეთა მხრით ციხე-ქალაქსა არცვინ იცავსო, თან წარიტანა ნაწილი თავისი რაზმისა, გაქანდა უებრო ვაჟკაცობითა აღძრული და გალავნისა კედელსა ზედ მოექცა,
და	რაბლე	მაგრამ წისქვილსა მიტანებული არ იყო, გამოუცვივდნენ მესაფქვავენი, ერთი კარგა მიბეჟეს, რაც რამ ზედ ეცვა, გახადეს და ბრანძიძველა მოასხეს ტანტარასა.
და	რაბლე	თვინიერ ამისა, ბრძანებისამებრ, ხასისა ჯარი ნასადილევსა ციხე-დარბაზისა წინარე ფორზედ გამოვიდოდა, რათა კარისკაცთ ექვსი თვისა საფასური წინ-წინ მიეღოთ, და მიიღეს კიდეცა.
და	რაბლე	დასტურ საკმაოა მოსაგონებლად, რა გულჩვილობა გამოიჩინეს იმათ ბრეტონელთა მიმართ სენტ-ობენ-დიუ-კორმიეს ომში და პარტენეს დაქცევისა ჟამსა.
და	რაბლე	რაღა ბევრი გავაგრძელო, საქმე იმით გასრულდა, რომა ალალად მოსულ კანარიელთა უზაკველმა სიტყვაპასუხმა მამაჩემსა გული აუჩუყა და იმათი სიბრალულითა ცრემლი ღვარად წასკდა.
და	რაბლე	ოღონდ ანგარიშგასაწევი ის არის, რომა ესდენ სიღარიბეში ჩავარდნილი სამეფო სულ ადვილად გაჩანაგდება, უკეთუ განმგებელთა გაუმაძღრობასა და სიწუწკესა საზღვარი არ დაედო,
და	რაბლე	ცნობილია აგრეთვე, რა უწყალოდ სჯიდა მოსე, იმჟამინდელ კაცთაგან ყოვლისა უფრორე უწყინარი, მეამბოხეთა და შფოთისა თავთ, ისრაელისა ამშლელთ.
და	რაბლე	როგორც კი გარგანტუამ სიტყვა გაასრულა, უწინააღმდეგოდ მიჰგვარეს ჩხუბისა ამშლელნი, ვისი მიგვრაცა თავად ინება, თვინიერ შუშუბრიქასი, შლუსი და ტინგიცასი,
და	რაბლე	რომელთ ბრძოლისა დაწყებამდის ექვსი ჟამითა ადრე ამოეძუებინათ კუდი, ‒ ერთი ანიელისა ხეობაში გაქცეულიყო, მეორესა ვირისა ტაშირი აერჩია, მესამე კი ლოგრონოში გასულიყო, სულ თავ-პირისა მტვრევითა და ფხოჭა-გლეჯითა ერბინათ ოტებულთ.
და	რაბლე	ხოლო დაჭრილდაკოდილნი თავის უმთავრეს სასნეულოში გადააყვანინა, უწამლეთ და გამოამრთელეთო.
და	რაბლე	‒ დიახაც უგალავნო, ‒ კვერი დაუკრა ბერმა, ‒ რასაცა გალავნისა კედელი არტყია, მუნ შურ-მურმურია და ზაკვა.
და	რაბლე	მიბრძანდი, ძუნწო, არ გვინდიხარ წუწკი, ქვაწვია, ნავსო, ქაცვიავ, ქვის ხარშვაში არა გყავს ცალი, ფულმა კაცობა დაგიკარგა, ჭმუნვა გაწვია, დაბლა დაგწია და მამონას მონად გაქცია, მოგიღვაწია სარგებელი, ვით ნატვრის თვალი.
და	რაბლე	არწივნი, სონღულნი, ქორნი, შავარდენ-მიმინონი, გავაზნი, ალალნი, კაპოეტნი და სხვა ამგვარნი, რომელთ ისერიგად იჩვევდნენ და წვრთნიდნენ, რომ კოშკსა სანავარდოდ მოწყვეტილნი გზად შეუპყრობელსა არასა უშვებდნენ.
და	რაბლე	რაოდენიცა საპირფარეშო ჰქონდათ, სარკეც იმდენი ედგათ ბროლისა, სუყველასა მურასად მოჭედილი ბაჯაღლო ოქროს ჩარჩო შვენოდა და ადამიანი შიგან მთელი ტანითა ჩანდა.
და	რაბლე	კვართისა ზედან ზარბაბისა სკლატის აზღუდსა და მერდინისა ხაბარდასა იმოსავდნენ;
და	რაბლე	ზამთრობით ფრანგული ქუდისა დარქმა იცოდნენ, გაზაფხულობითა ‒ ესპანურისა, ზაფხულობითა ‒ ტოსკანურისა, ხოლო დღესასწული რამე, ანუ კვირაუქმე თუ იყო, უცილობლად ფრანგულსა თავსამკაულსა იბურავდნენ, რამეთუ თავსახური იგი უფრო დარბაისულია და სადა, ვინემ სხვაგნებური.
და	რაბლე	უკეთუ მარგალიტი თანდათან ბუნებრივ სისპეტაკესა კარგავდა, ოსტატნი მამალთ აყლაპებდნენ, ვითარცა შავარდენთ აყლაპებენ ხოლმე სასაქმებელ წამალსა, და სკინტლსა გამოყოლილი თვალი პატიოსანი კვალად პირვანდელ ჯავარსა იძენდა.
და	რაბლე	არცროს არვინ იმათ არ აღვიძებდა, არცროს არვინ სმასა არ აიძულებდა, არცროს არვის ჭამასა და ან კიდევ სხვასა რამე.
და	რაბლე	ბევრი გაებმის საცთუნებლად დარწყმულ ბადეში, მამას თვისივე ძე გაჰყიდის, პაპას ‒ ბადიში, სადაც ტრფობაა, ბოროტება მტრობას დათესავს, ერთმანეთს ავად გადაჰკიდებს ძმას და ნათესავს.
და	რაბლე	მრავალ კაი ყმას წამოუვლის ჟინი საგრობის, მრავალმა უნდა ისახელოს თავი მაგრობით, მაგრამ ვაი რომ ვერ ასცდება ვერვინ დამცრობას, ბევრს ანანებენ გაჩენას და ყმაწვილკაცობას.
და	რაბლე	კვალად საკერპოს შესწირავენ მროწლეს ტარიგად, აწ, ალბათ, ჩახვდით, სახვალიოდ რა მოაქვს მყოფადს, კარგს არ დაგვაყრის არც არავის ესდენი მტრობა, სულ პაწაწინა გაუჩნდება რამე ნაბზარი, და დამწუხრდება ბირთვი იგი უზარმაზარი!
და	რაბლე	ოდეს ტიტანიდს დააკვეთა, დასცა ღონივრად, ან როგორც მთანი ენაარის, დიდნი საზარად, ვინემ კი არა, ტიფონმა რომ შეაზანზარა, ვინაც აიკლო იქაობა, სწყურდა თარეში და რაც ხელთ მოხვდა, გადუძახა ოკეანეში.
და	რაბლე	მაგრამ ღვარამდის მეყსეულად შეამჩნევს თვალი, ვით მოედება ცის კაბადონს ელვისებრ ალი, რათა ააშროს აჩენილი მიწაზედ წყალი და არღა დარჩეს ბოროტების ბედითი კვალი.
და	რაბლე	ამა სიგელ-გუჯრისა კითხვასა მორჩნენ თუ არა, გარგანტუამ ერთი ისეთი ამოიოხრა, ლამის გულიცა თან ამოაყოლა და იქავ მყოფთ მიუთხრო:
და	რაბლე	ნიაღვარი ოფლია, ჩოგნისა ბადესა მართლაც ცხვრისა თუ თხისა ნაწლავისასა წნავენ, უზარმაზარი ბირთვი კი ბურთია და სხვა არრა.
და	რაბლე	laqueus contiritus est, მარჯვენითა ფურნილიესი, et nos liberati sumus. Adjutorium nostrum... და სხვ.
და	რაბლე	‒ ვერა, მაგას ვერ ვიზამ, მეუფეო, in statutis Ordinis მთელი ერთი თავია თქმული, არამცა და არამც არ განიძარცვოთო.
და	რაბლე	დამაღი ჩამომივიდა! germinavit radix Jesse. ჯამფილაც გაშრა და ყელიცა!