ლემა: [მეფე] - [სახელი]

ლემა: მეფე

	წიგნი	ფრაზა
მეფისაგან	შტ.ფსალ	მისგან ანუ ვითარცა მეფისაგან დაშჯილი და გუემული და უკუნითი უკუნისამდე აჴოცილი და წარწყმედული მძლავრებით და მთავრობაჲ ეშმაკისაჲ.
მეფისათა	შტ.ქქ	რამეთუ იტყჳს ესრე შორის წიგნთა წერილი იგი: „ესე იგავნი სოლომონისნი გამოუცდელნი, რომელ-იგი გამოირჩიეს საყუარელთა მათ ეზეკია მეფისათა“.
მეფეთა	შტ.თქ.იპოლ	აღმაღლდა და განდიდნა სოლომონი უფროჲს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისა[თა] და დღეთა მათ განდიდებისა მისისათა დედათა განდრიკეს გული მისი.
მეფეთაჲ	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ესე არს მეფეთაჲ საკჳრველი თუალი და შუენიერი და საწადელი ხილვითა.
მეფესა	შტ.ეპ.კვიპ	თებაელთა მათ მიიღეს თუალი იგი ტბაზიონი და მიუპყრეს მეფესა მას, რომელ მათ ჟამთა იყო თებაის ქალაქსა.
მეფემან	შტ.ეპ.კვიპ	და მეფემან მან მიიღო თუალი იგი ტბაზიონი და განადგა გჳრგჳნსა მას თჳსსა საშუვალ შუბლსა ოდენ.
მეფემან	შტ.ეპ.კვიპ	და მიიღო მეფემან მან თუალი იგი ტბაზიონი და განადგა გჳრგჳნსა მას საშუვალ ოდენ შუბლსა,
მეფჱ	შტ.სიტ.იპ	და სავსე არიან ცანი და ქუეყანაჲ დიდებითა მისითა, ვითარცა იტყჳს მეფჱ სოლომონ, ძჱ იგი წინაჲსწარმეტყუელისაჲ, სულითა წმიდითა ლოცვასა შინა თჳსსა,
მეფეთასა	შტ.ქქ	მეფეთასა მას მწყემსად იტყჳს, რომელთა მიმართ მივიდა, ყოველსა სოფელსა მიეფინა.
მეფისა	შტ.ქქ	და ამათ ჟამთა საჴედარი პატიოსან, და ფარაოჲს მეფისა მეგჳპტელთაჲსა ეტლნი;
მეფეთანი	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ ნათესავისა ამისგან აღდგებოდეს მსაჯულნი, რომელთა საქმენი და აღრაცხანი მეფეთანი აქუნდეს ერსა მას ზედა.
მეფემან	შტ.თქ.იპოლ	და მერმე, რაჟამს მიავლინა მეფემან ისრაჱლისამან რაჲთამცა მოკლა იგი, უთხრა მას სულმან წმიდამან, ვიდრე არღა მოსრულ იყო მოციქული იგი მისა.
მეფედ	შტ.კრ. თქ.იპ.	რაჲთა ეგჳპტედ შთავიდეს და მუნ საპყრობილედ მიეცეს და სიზმარნი მის მიერ განცხადნენ, რაჲთა ფარაოჲს მიერ მოიძიებს და მეფედ მეგჳპტელთა გამოჩნდეს.
მეფისა	შტ.კრ. თქ.იპ.	არამედ ღუაწლისა და მახჳლისა თჳსისა მოსავ და განდგომილისა მეფისა გამორჩევაჲ, ვითარცა-იგი მოსემან ჰრქუა მათ: „მახჳლ შენდა სიქადული შენი“.
მეფენი	შტ.იაკ	და პირველ მისა ხარკსა წარიღებდეს მეფენი ბერძენთანი, რამეთუ მათსა ჴელმწიფებასა ქუეშჱ იყო.
მეფისა	შტ.იაკ	ესე იყო დღეთა კოსტანტინე მეფისა მორწმუნისათა, რომელი-იგი იყო გჳრგჳნოსანი გჳრგჳნითა სარწმუნოვებისაჲთა, რომელმან მოაქცია ტყუე იგი ერისაჲ მის ისრაჱლისაჲ,
მეფემან	შტ.იაკ	ვითარცა იხილა მეფემან ღმრთივ გჳრგჳნოსანმან შფოთი ესე და განპებაჲ შჯულისაჲ, რომელი აღადგინა არიოს ურჩულომან, ბრძანა მეფემან,
მეფემან	შტ.თქ.იპოლ	ასა მეფემან სძლო დაწყეულსა მას ცხორებასა, ჟამსა მას, რომელსა უნდა ჴელითა დედისა მისისაჲთა შეტყუვილი მისი.
მეფენი	შტ.იაკ	და რამეთუ ქალაქი ნასიბინი ბერძენთა ჴელმწიფებასა ქუეშჱ იყო, და ხარკსა ბერძენთა მეფენი წარიღებდეს.
მეფისა	შტ.თქ.იპოლ	ნახპეტ იყო ზამბრი გუნდსა მას ზედა ამონისსა და დაამჴუა იგი ქუე ასულმან მან მეფისა მის მადიამელთაჲსამან.
მეფისაგან	შტ.იაკ	რომელმან აუტნის მტერნი და მოელინ მოღებად გჳრგჳნსა მეფისაგან ღუაწლისა მისისათჳს.
მეფემან	შტ.იაკ	და შემდგომად მცირედისა ჟამისა დიდმან მეფემან კოსტანტინე მორწმუნემან შეისუენა და ზეცისა გჳრგჳნითა გჳრგჳნოსან-იქმნა ნაცვალად ქუეყანისა.
მეფჱ	შტ.იაკ	და ვითარცა ესმა საბურს, სპარსთა მეფესა, ვითარმედ მეფჱ კოსტანტინე გარდაიცვალა და ძეთა მისთა დაიპყრეს მეფობაჲ მისი, აღზუავნა გონებითა და განიმზადა გუნდი თჳსი,
მეფემან	შტ.იაკ	და იხილა საბურ მეფემან, რამეთუ ამაო არს ყოველი ღონისძიებაჲ მათი,
მეფედ	შტ.კრ. თქ.იპ.	ხოლო ყოვლადვე აღესრულების მჴდომის მიმართ, რომელი მსაჯულად უკეთურად და მჴდომად მეფედ შობილ შჯიდეს ერსა თჳსსა,
მეფემან	შტ.იაკ	და ყვეს ეგრე, ვითარცა უბრძანა მათ მეფემან საბურ: და დაგუბეს წყალი იგი და მერმჱ განუტევეს ერთბამად და მოადგა წყალი იგი ზღუდეთა მათ ქალაქისათა და მოიცვა იგი.
მეფისა	შტ.იაკ	და წარიწირეს სასოვებაჲ ცხორებისა მათისაჲ და ენება თავთა მათთაჲ მიცემად მეფისა სპარსთაჲსა მონებად მისა.
მეფისა	შტ.იაკ	ნუცა შესძრწუნდებით, რამეთუ არა მისცემს ქალაქსა ამას ქრისტე ღმერთი ჩუენი ჴელთა მეფისა უშ[ჯ]ულოჲსათა, ნუ გეშინინ!
მეფემან	შტ.იაკ	მაშინ, ვითარცა იხილა საბურ მეფემან სპარსთამან, რამეთუ დაეცნეს ზღუდენი ქალაქისანი, განიხარა მან სიხარულითა დიდითა
მეფემან	შტ.იაკ	და ვითარცა განიბნია ლაშქარი იგი პირსა ზედა თჳსსა, იხილა საბორ მეფემან სპარსთამან, რამეთუ ზღუდენი ქალაქისანი აღშენებულ იყვნეს უმაღლეს და უმტკიცეს პირველისა
მეფემან	შტ.იაკ	და ვითარცა იხილა საბურ მეფემან, ეგონა, ვითარმედ მეფჱ ბერძენთაჲ მოსრულ არს,
მეფისა	შტ.იაკ	რამეთუ ღმრთისა განგებითა გამოუჩნდა თუალთა მისთა ძაძისა იგი სამოსელი პურფირად მეფისა და წმიდაჲ იგი კუნკული – გჳრგჳნად.
მეფჱ	შტ.იაკ	და ჰრქუა განმზრახთა და საკუთართა თჳსთა, რომელთა ეზრახა მისდა მოსლვაჲ და ბრძოლაჲ ქალაქსა ნასიბინს, ვითარმედ ბერძენთა მეფჱ მომკუდარ არს:
მეფისა	შტ.იაკ	„რაჲსათჳს შემიტყუვეთ მე, ჵ ბოროტნო განმზრახნო, და მეტყოდეთ მეფისა აქა არა ყოფასა და ამით ეძიებდით სიკუდილსა ჩემსა?
მეფესა	შტ.იაკ	არა აჰა ესერა მე ვხედავა თუალითა ჩემითა მეფესა ბერძენთასა ზღუდეთა ზედა მავალსა და გჳრგჳნი თავსა ზედა მისსა?
მეფისა	შტ.იაკ	და იტყოდა მორწმუნე იგი ერი: „არა ვიყვნეთ ჩუენ ჴელმწიფებასა ქუეშე წარმართთასა“ და მიიწინეს ბერძენთა მეფისა.
მეფემან	შტ.იაკ	და მისცა მათ მეფემან ქალაქი სამკჳდრებელად.
მეფეთანი	შტ.ეპ.კვიპ	და წარკითხულ ხუთნი იგი თავნი დაბადებისანი და ისუ ნავესი და მსაჯულთაჲ და რუთისი და წიგნნი იგი მეფეთანი და ნეშტთაჲ
მეფჱ	შტ.ნეტ.იპ	და რამეთუ ნათესავისა მისგან დანისა განმზადებულ არს ყოფად და აღდგომად ფიცხელ მეფჱ
მეფემან	შტ.ეპ.კვიპ	და ესე დაგძინენ, ვითარცა-იგი აქია და სედეკია, რომელნი შეწუნა ტაბაკითა მეფემან ბაბილოვნელთამან უშჯულოვებისათჳს და მრუშებისა,
მეფესა	შტ.ეპ.კვიპ	და მიესმა საშინელებაჲ საშჯელისაჲ მის ნაბუქონდონოსორს მეფესა.
მეფჱ	შტ.ნეტ.იპ	აწ გამოიტყჳს ჩუენებასა მას ნაბუქოდონოსორისსა: „შენ, მეფჱ, იხილევდ, და აჰა კერპი ერთი დგა წინაშე შენსა,
მეფისა	შტ.ნეტ.იპ	და რომელ-იგი თქუა: „ძუვი ლომი გამოვიდოდა ზღჳსა მისგან“, ბაბილოვნელთა მეფისა მისთჳს თქუა.
მეფედ	შტ.ნეტ.იპ	და ესე არს კერპისა მის ოქროჲსა თავი; და რომელ-იგი თქუა: „ფრთენი მისნი ვითარცა ორბისანი“, რამეთუ აღდგა მეფედ ნაბუქოდონოსორ და ღმრთისა მიმართ განლაღნა;
მეფენი	შტ.ნეტ.იპ	და მეფენი შჳდნი არიან; ხუთნი იგი წარჴდეს, ერთი იგი არს, ერთი იგი არღა მოსრულ არს, და ოდეს მოვიდეს, მცირედ ჟამ ოდენ დგეს.
მეფენი	შტ.ნეტ.იპ	და წარსაწყმედელად მივიდეს და ათნი იგი რქანი რომელ იხილენ, ათნი მეფენი არიან, რომელთა არღა დაუპყრიეს უფლებაჲ,
მეფისაჲ	შტ.ეპ.კვიპ	ითქუა ვინმე ერთი, რომელსა სახელი ერქუა აქემენიდონ, რომელი იყო მამაჲ კჳროს მეფისაჲ, რომელმან მეორედ განაახლა ბაბილოვნი
მეფედ	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო იოსები მეფედ დადგომილ იყო ეგჳპტეს.
მეფე	შტ.ნეტ.იპ	არამედ გამოირჩიეს მეუფედ მათ ზედა რაასინ მეფე ასურასტანელთაჲ“.
მეფენი	შტ.ეპ.კვიპ	რომელი პირველ მეფობდა ძეთა მათ ზედა ისრაჱლისათა და მსაჯულნი დადგებოდეს ამის ნათესავისაგან, რომელნი შჯიდეს ისრაჱლსა, ვითარცა მეფენი.
მეფჱ	შტ.ეპ.კვიპ	და სხუანიცა ჴელმწიფენი და ძლიერნი აღდგებოდეს ამის ნათესავისაგან, რომელთაგანცა იქმნა საულ მეფჱ ვიდრე მეფობადმდჱ დავითისა, რომელი იყო ნათესავისაგან იუდაჲსი.
მეფედ	შტ.ეპ.კვიპ	ბენიამენის ნათესავისაგან პირველ გამოჩნდა საულ მეფედ, რომელმან იჴსნა ისრაჱლი მტერთაგან.
მეფეთა	შტ.ეპ.კვიპ	და ვითარცა საყუარელ არს მეფეთა და სძალთა თუალი ფრცხილი და სასუმლად თჳსა განჰმზადიან მისგანი,
მეფესა	შტ.ეპ.კვიპ	ამას ეტყოდა სამოველ წინაჲსწარმეტყუელი საულ მეფესა, რომელი იყო ნათესავისაგან ბენიამენისი: შენდა არიან კეთილნი ისრაჱლისანი და სახლისა მამისა შენისა[ნი].
მეფისა	შტ.ეპ.კვიპ	შეიწირვოდეს ნანდჳლცა საულის მეფისა მის ისრაჱლისა ძღუენნი და საფასენი და ყოველნივე კეთილნი სახლისა ისრაჱლისა[ნი].
მეფისათა	შტ.ქქ	აწ ვინაჲ არიან იგავნი ესე სოლომონისნი გამოუძიებელ, რომელი გამოიძიეს საყუარელთა მათ ეზეკია მეფისათა?
მეფისა	შტ.ეპ.კვიპ	რაჟამს წარტყუენნა ნაბუქოდონოსორ ძენი ისრაჱლისანი, შევიდეს წინაშე ნაბუქოდონოსორ მეფისა მოხუცებულნი ძეთა ისრაჱლისათანი.
მეფისა	შტ.ეპ.კვიპ	და იყვნეს კაცნი იგი, რომელ შევიდეს წინაშე ნაბუქოდონოსორ მეფისა ეზრა და სხუანი მღდელთა მათგანნი და მოხუცებულნი ძეთა მათ ისრაჱლისათანი.
მეფისა	შტ.ეპ.კვიპ	და მათ წარავლინეს ღაღადის-გდებად ნაბუქოდონოსორ მეფისა, რაჲთა განეშოროს იგი ქუეყანისა მისგან გალილეველთაჲსა
მეფესა	შტ.ეპ.კვიპ	თებაელთა მათ მიართუეს ძღუნად მეფესა, რომელ მას ჟამსა იყო ქალაქსა მას, და მან მიიღო თუალი იგი ტბაზიონი და განადგა გჳრგჳნსა თჳსსა საშუვალ შუბლსა ოდენ.
მეფემან	შტ.ეპ.კვიპ	და ჰრქჳან ნერონიანოს ამის მიზეზისა გამო: იტყჳან, ნერონ მეფემან მოიღო ზეთი მწუანის ფერი, რომელ არს ლიბერტიას.
მეფჱ	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო დუმენტიანონ ამისთჳს ერქუმის, რამეთუ დუმენტიანოზ იყო მეფჱ მათ ჟამთა, ძჱ ვესპასიანოსისი.
მეფენი	შტ.ეპ.კვიპ	თავისმოთნენი, მომკაულნი, მზუავნი იყვნეს მეფენი ესე ნერონ და დუმენტიანოზ, დღეთა მათთა ესრჱ შურებოდეს პოვნად თუალთა მათთჳს პატიოსანთა.
მეფენი	შტ.ეპ.კვიპ	რამეთუ სხუა და სხუა სოფლებ არს ჰინდოეთისაჲ და მრავალსა მას სოფლებსა ცხრანი მეფენი არიან და ესე სახელები არს სოფლებისაჲ მის და ნათესავსაჲ მათ:
მეფისა	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო აწ ვთქუათ მთისა მისთჳს, სადა-იგი ზმური თუალი იპოვების: არს საბრძანებელად ჰრომელთა მეფისა მის.
მეფისა	შტ.ეპ.კვიპ	რომლისათჳს თქუეს, ვითარმედ კლდენი არიან მუნ და მათ კლდეთა შინა გამოიკუეთების თუალი.და ჰრქჳან თუალსა მას ასკლეპიონ მეფისა მეგჳპტელთაჲსა.
მეფეთაჲსა	შტ.ეპ.კვიპ	და შიშისათჳს ბრძანებისა მის მეფეთაჲსა დაშურებიედ პოვნად თუალისა მის,
მეფისასა	შტ.ეპ.კვიპ	და ერქუმის ბაბილონსა და ჯურღუმულსა მას კლდისასა აქემენიდა, რამეთუ თქჳან: მამასა კჳროზ მეფისასა აქემენიოს ერქუა, ვითარცა რომელნიმე დაწერილთაგან გჳთხრობენ.
მეფჱ	შტ.ფსალ	საკჳრველი და სანატრელი წინაჲსწარმეტყუელი და დიდი მეფჱ დავით ვითარ ერთბამად ღაღადებს და აღმობერვით ჴმობს მხოლოდშობილსა ძესა ღმრთისასა
მეფჱ	შტ.ფსალ	აღიარებდა და ჰრწმენა მხოლოჲ ღმერთი და სანატრელი მხოლოჲ მეფჱ მეფეთაჲ.
მეფესა	შტ.მოქც	ვიდრე კოსტანტინე ბერძენთა მეფესა მონათლვადმდჱ ტ~ია; და ათოთხმეტისა წლისა შემდგომად მოივლინა ქუეყანასა ჩუენსა ქადაგი ჭეშმარიტებისაჲ ნინო,
მეფჱნი	შტ.მოქც	და სობის-კანანელთა თარგმანთა, ვითარმედ: „ათორმეტნი მეფჱნი მოვიდესო დაპყრობად ქუეყანისა ჩუენისა“.
მეფეთა	შტ.მოქც	და თჳთ მეფეთა თითო სატჳრთი აქუნდა, და ეძიებდეს ყრმასა ვისმე ახლად შობილსა, ძესა დავითისსა, რომელიცა პოვეს მწირი ერთი, მწირისა დედაკაცისა ძჱ,
მეფენი	შტ.მოქც	ვითარმედ: „იგივე ყრმაჲ, რომლისა სპარსთა მეფენი მოსრულ იყვნეს ძღუნითა, იგი ყრმაჲ გან-სამჱ-ზრდილ არს, საზომსა ჰასაკისასა მოწევნულ არს.
მეფისაგან	შტ.მოქც	და მეოთხესა წელსა გამოჴდა ბრძანებაჲ იერუსალჱმით ჰეროდე მეფისაგან,
მეფისასა	შტ.მოქც	ევედრებოდა დედაჲ ძესა თჳსსა და ეტყოდა: „წარვედ, შვილო, წოდებასა მეფისასა და წესსა შჯულისასა.
მეფეთაჲ	შტ.მოქც	მაშინ იყო შფოთი დიდი მცხეთას შინა მეფეთაჲ და მთავართაჲ და ყოვლისა ერისაჲ.
მეფემან	შტ.მოქც	და იხილა მეფემან ამაზაერ სამოსელი იგი იესუჲსი და უნდა წარღებაჲ მისი, ხოლო ზარსა მას ზედა დედაკაცისა მკუდრისა ჴელთ-გდებასა, შეშინდა და ვერ იკადრა.
მეფისა	შტ.მოქც	ბრატმან მეფისა საგრილთა და სასუენებელთა ჯდა, ოდეს-იგი შემუსრნა უფალმან არმაზ და სხუანი იგი კერპნი საზარელითა რისხვითა პირისა მისისაჲთა,
მეფეთა	შტ.ფსალ	ესერა ბრძოლათაგან და მეფეთა აღდგომისაგან ზედა წინაჲსწარმეტყუელთა აჰა ესერა იტყჳს: „მეფენი ქყ˜ნი შეკრბეს და მოვიდეს ერთად.
მეფეცა	შტ.მოქც	მაშინ ევედრნეს დედასა ჩემსა ნინოს ნანა დედოფალი; და მეფეცა იხილვიდა მცირე-მცირედ საქმესა მას
მეფესა	შტ.მოქც	მიუგო ნეტარმან ნინო მეფესა და ჰრქუა: „მეფე, შენ უკუნისამდე ცხოვნდი სახელითა ქრისტესითა
მეფჱ	შტ.მოქც	და რაჲთა უწყებულ იყო შენ, მეფჱ, თუ ვინ შემოსნა ცანი ღრუბლითა და ქუხილნი ჴმითა ჰაერისაჲთა,
მეფე	შტ.მოქც	ხოლო აწ, მეფე, ახლოს არს მიახლებაჲ შენი ღმრთისა.
მეფისა	შტ.მოქც	იგი ქალაქი განვიდოდეს მიგებებად მეფისა, რამეთუ პირველ ესმინა წარწყმედაჲ და მერმე მოქცევაჲ მშჳდობით.
მეფჱ	შტ.მოქც	და იყო, ვითარცა შემოვიდა მეფჱ, იძრვოდა ყოველი იგი ქალაქი, და ჴმითა მაღლითა ღაღადებდა მეფჱ და იტყოდა:
მეფჱ	შტ.მოქც	და ვითარცა ესმა, ვითარმედ აქა მაყლოვანსა შინა არს და ილოცავს, მოდრკა მეფჱ და ყოველი იგი ლაშქარი,
მეფჱსა	შტ.მოქც	რამეთუ ჰხედვიდეს მეფჱსა და დედოფლისა ცრემლთა დინებასა სიხარულისა მისგან და საკჳრველებისა დიდისა, რომელი იქმნა.
მეფჱ	შტ.მოქც	ხოლო მეფჱ ეტყოდა ნინოს აღშენებისათჳს ეკლესიისა, ოდეს-იგი წარემართა მეფჱ და ყოველი ერი მოწრაფებით ქ˜ანობასა, ვიდრე მღდელთა მათ მოსლვადმდჱ საბერძნეთით.
მეფემან	შტ.მოქც	ჰრქუა მეფემან მორწმუნემან წმიდასა ნინოს: „სადა უშენო სახლი ღმერთსა?“ ხოლო ნეტარმან მან ჰრქუა: „სადაცა მეფეთა გონებაჲ მტკიცე არს“.
მეფემან	შტ.მოქც	ხოლო მეფემან ჰრქუა: „მიყუარან მაყუალნი ეგე შენნი და მუნ მინებს გონებითა,
მეფჱ	შტ.მოქც	მაშინ შეკრბა სიმრავლჱ ურიცხჳ და მეფჱ მათ თანა.
მეფჱ	შტ.მოქც	და ვითარ ვერ შეუძლეს აღმართებად და უმარჯუ იქმნა საქმჱ იგი, წარვიდა მეფჱ და ყოველი ერი გულ-[გ]დებული ურვისაგან და მწუხარჱ იყვნეს ამას ზედა.
მეფეთა	შტ.მოქც	რომელი გუექმნა მახარებელ გულთა ჩუენთა და მლხინებელ სულთა და ჴორცთა ჩუენთა, ვითარ განიშორა ერთი ესე სამეუფოჲ, ქუეყანაჲ ჩრდილოჲსაჲ, მცხეთისა მეფეთა სამეფოჲ,
მეფემან	შტ.მოქც	პირველ, ოდეს ალექსანდრე მეფემან ნათესავნი იგი ლოთის შვილთანი წარიქცინა და შეჴადნა იგინი კედარსა მას ქუეყანასა,
მეფესა	შტ.მოქც	და ვერ ეძლო ბრძოლაჲ მათი მეფესა და წარვიდა.
მეფჱ	შტ.მოქც	და ევედრებოდა, რაჲთა არა დააბრკოლოს საქმჱ ესე სარწმუნოვებისაჲ მტერმან, რომელსა წადიერებით წარმართებულ არს მეფჱ და ყოველი ერი.
მეფჱ	შტ.მოქც	და შემდგომად რაოდენისამე ჟამისა მოვიდა ალექსანდრჱ, მეფჱ ყოვლისა ქუეყანისაჲ, და დალეწნა სამნი ესე ქალაქნი და ციხენი, და ჰონთა დასცა მახჳლი.
მეფჱ	შტ.მოქც	„ამას ბრძანებს მეფჱ სპარსთაჲ ხუარა და მეფეთმეფჱ ხუარან ხუარა, ყოველი ჰურიაჲ განარინეთ პირისაგან მახჳლისა“.
მეფჱ	შტ.მოქც	და ისმა ჴმაჲ ძლიერად, მირეან მეფჱ შეიპყრესო.
მეფესა	შტ.ფსალ	ესე ესწავა საღმრთოთაგან წიგნთა საქმედ დიდსა მეფესა დავითს, რამეთუ ესაია იტყჳს ესრეთ: „შენ პირველისაგან უშჯულოვებსა შენისა ვერ განჰმართლდები“.
მეფჱ	შტ.ფსალ	ვითარცა მეფჱ დაჯდა საყდართა მხოლოდშობილი ძე ღმრთისაჲ და სასწორთა საშჯელისათა მიაგებს;
მეფენი	შტ.მოქც	და მოექცა ერსა მას მომავალსა ჩუენ ზედა და ჰრქუა: „სადა არიან მეფენი სპარსთანი ხუარა და ხუან ხუარა? საბასტანით გუშინ წარმოხუედითა? მალჱ მოხუედით.
მეფჱ	შტ.მოქც	და ვითარ რიჟურაჟუ ოდენ იყო, აღდგომილ იყო მეფჱ, გულ-გდებული ურვათაგან,
მეფესა	შტ.მოქც	შიშითა და სიხარულითა აღივსო მცხეთაჲ ქალაქი, და დამოსდიოდეს მდინარენი ცრემლთანი მეფესა და მთავართა და ყოველსა ერსა სულ-თქუმითა სულისა მათისაჲთა,
მეფესა	შტ.მოქც	და დაეცა შიში დიდი მეფესა და ყოველსა სიმრავლესა ერისასა.
მეფემან	შტ.მოქც	და თითოსახენი სნეულნი მოვიდოდეს და განიკურნებოდეს, ვიდრემდის მეფემან შექმნა საბურველი ძელისაჲ გარემოჲს სუეტსა მას და დაფარა ხედვისაგან
მეფემან	შტ.მოქც	და იწყო მეფემან აღშენებად სამოთხესა მას შინა ეკლესიასა გულსმოდგინებითა და სიხარულითა დიდითა.
მეფემან	შტ.მოქც	და მიუბოძა მირეან მეფემან დაბაჲ ერთი, რომელსა ჰრქვან ციხჱდიდი,
მეფისა	შტ.მოქც	და იყვნეს დიდ წინაშე მეფისა და ქრისტეანეთასა მადლითა ნეტარისა ნინოჲსითა და მოძღურებითა მისითა.
მეფისა	შტ.მოქც	და მათ დღეთა შინა მოიწია წიგნები ჰრომით წმიდისა პატრეაქისაჲ ნეტარისა ნინოჲსა და მირეან მეფისა და ყოვლისა ერისა ქართველისა.
მეფისაჲ	შტ.მოქც	და ჰქონდა წიგნი ბრაჯთა მეფისაჲ ნეტარისა ნინოჲსა, რამეთუ მოენათლნეს იგინი მამასა მისსა ზაბილოვნს.
მეფისაჲთა	შტ.მოქც	მაშინ თთუესა მაისსა ერთსა შეიქმნნეს ჯუარნი ესე და შჳდსა მის თჳსასა აღემართნეს ჴელის დადებითა მეფისაჲთა,
მეფესა	შტ.მოქც	ხოლო წმიდამან მან ჰრქუა მეფესა და ყოველსა ერსა:
მეფემან	შტ.მოქც	ხოლო მეფემან ყო ეგრეთ და შეიცვნა თავნი მთათანი მიწყებით ათ დღჱ,
მეფესა	შტ.მოქც	და უთხრეს მეფესა, ვითარმედ დაადგრა ვარსკულავი იგი მთათა თხოთისათა და შთავიდა ერგჳს[!] კასპისასა და დაადგრა ადგილსა ერთსა და ნელად უჩინო იქმნა.
მეფესა	შტ.მოქც	მაშინ ბრძანა ნეტარმან ნინო, რაჲთა წარიხუნენ ორნი ესე ჯუარნი და აღჰმართნენ ერთი თხოთს, სადა-იგი ამხილა ღმერთმან მეფესა ძალი თჳსი,
მეფეთასა	შტ.მოქც	და დაბაჲ ბოდისი არა წინააღუდგეს ქალაქსა მეფეთასა, რამეთუ ერისა სიმრავლჱ არს მუნ.
მეფჱ	შტ.მოქც	და ტიროდა იგი და მეფჱ და ყოველნი მთავარნი და ყოველი იგი სიმრავლჱ ერისაჲ, მამათაჲ და დედათაჲ,
მეფეთა	შტ.მოქც	და მუნ აღჰმართეს ჯუარი იგი დიდებული მეფეთა.
მეფჱ	შტ.მოქც	და მოდრკა მეფჱ მუჴლთა თჳსთა ზედა და ყოველნი მთავარნი, და ყოველი სიმრავლჱ ერისაჲ და თავყუანის-სცეს ძლევით შემოსილსა ჯუარსა,
მეფესა	შტ.მოქც	ხოლო ბაგინისათჳს [ა]იძულებდა მეფესა, რაჲთა არა შეძრან ნაშენები იგი მისი, არამედ რაჲთა შესძინოს აღშენებაჲ.
მეფჱ	შტ.მოქც	და ერჩდა მეფჱ მისთა დღეთა, და იყვნეს მუნ შინა ელიოზის ნათესავნი მღდელად ჰურიათა ზედა.
მეფჱ	შტ.მოქც	ა~. და ესე იყო პირველი მეფჱ მცხეთას შინა აზოჲ, ძჱ არიან-ქართველთა მეფისაჲ, და მოკუდა.
მეფეთა	შტ.მოქც	და ოდეს მივედით სახიდ მისა, მუნ ვპოვეთ დედუფალი ვინმე მეფეთა [ე]ვადაგი, სახელით რიფსიმე, რომელი ელოდა იჱ˜მით ნათლის-ღებასა და ქრისტეს აღსაარებისათჳს სუროდა.
მეფისასა	შტ.მოქც	და გამოვედით არეთა სომხითისათა, სამოთხესა მას თრდატ მეფისასა.
მეფენი	შტ.ფსალ	„რად აღიძრნეს წარმართნი და ერმან იზრახა ცუდი? შეითქუნეს მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი შეკრბეს ერთად უფლისათჳს და ცხებულისა მისისათჳს.
მეფეთა	შტ.ფსალ	და გჳჩუენებს ურთიერთას განცოფებულად მოცთომილებასა მათსა, რომელ იზრახეს და ქმნეს მაცხოვრისა ზედა მეფეთა და მთავართა და ჰურიათა და წარმართთა.
მეფეთაჲ	შტ.მოქც	რომელი იყო საჯდომელი დიდთა მეფეთაჲ, ვაჭრობად და ლოცვად არმაზ ღმრთისა მათისა.
მეფჱ	შტ.მოქც	ხოლო მეფჱ არღასადა შეძრულ იყო.
მეფისა	შტ.მოქც	და იწყო ყოველმან ერმან ქებად მეფისა.
მეფჱ	შტ.მოქც	და მაშინ გამოვიდა მირეან მეფჱ თუალთშეუდგამითა ხილვითა.
მეფეთაჲ	შტ.მოქც	და ვხედევდი საკჳრველებათა და საშინელსა, რომელი თქუმად ენითა ვერ ეგების, ვითარ-იგი იყო ზარის აღსაჴდელი შიშით და ძრწოლით მეფეთაჲ მათ და ყოვლისა ერისაჲ.
მეფეთა	შტ.მოქც	ვხედევდი მეფეთა მათ ძალ-დიდთა და ყოველთა მთავართა, რამეთუ ცოცხლივ შთაენთქნეს ეშმაკსა, ვითარცა მკუდარნი ჯოჯოხეთსა.
მეფეთა	შტ.ფსალ	რამეთუ იტყჳს ესრეთ: „ჭურ რჩეულ არს იგი ჩემდა, რაჲთა მაღლად ზე აქუნდეს სახელი ჩემი წინაშე ყოველთა წარმართთა და მეფეთა და ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა“.
მეფენი	შტ.მოქც	ესე ოცდარვანი (!) მეფენი ქართლს შინა წარმართნი.
მეფისათა	შტ.მოქც	და იყო დღეთა კოსტანტინე მეფისათა, ქრისტეს აღმაღლებითგან სამას და მეათესა წელსა,
მეფენი	შტ.მოქც	და მეფობაჲ ორად გაიყო, ორნი მეფენი დასხდეს იმიერ და ამიერ.
მეფესა	შტ.მოქც	იყო ღუაწლი ბრძოლისაჲ მტერთაგან და ფრიად ერეოდეს მეფესა კოსტანტინეს, ძესა კოსტაჲსსა.
მეფისა	შტ.მოქც	იყო ვინმე კაცი ეფესელი და წარმოთქუა წინაშე მეფისა, ვითარმედ: „ქრისტეანენი იგი ჰრომნი და ყოველნი ჰინდონი და ვისცა ვის აქუს შჯული იგი ახალი ქრისტეს წმიდისაჲ,
მეფჱ	შტ.მოქც	მას ჟამსა აღიძრა მეფჱ გუნდებითა, და წარავლინა მოყვანებად ებისკოპოსთა იერუსალჱმით, ანტიოქიაჲთ, ჰრომით და ალექსანდრიაჲთ
მეფეთა	შტ.მოქც	და მეათოთხმეტესა წელსა ივლტოდა დედაკაცი ვინმე მეფეთა ევადაგი, სახელით რიფსიმე, რომლისამე მიზეზისათჳს დედა-მძუძითურთ.
მეფენი	შტ.ფსალ	და თქუა ესრეთ, თუ: „ჰეროდე და პილატჱ პონტიელი, მღდელთმოძღუარნი მწიგნობარნი, მეფენი და მთავარნი შეკრბეს ჯუარ-ცუმისათჳს უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტჱსა“.
მეფენო	შტ.ფსალ	და იტყჳს: „აწ, მეფენო, ესრე გულისხმა-ყავთ და განისწავლენით ყოველნი მსაჯულნი ქუეყანისანი“.
მეფესა	შტ.მოქც	ჰრქუეს მღდელთა მათ მირეან მეფესა: „ჯერ და წეს არს აღმართებად საუფლოჲ ნიში ჯუარისაჲ“.
მეფესა	შტ.მოქც	და სათნო უჩნდა მეფესა და ყოველსა ერსა.
მეფემან	შტ.მოქც	და უბრძანა მირეან მეფემან ძელი საჯუარედ.
მეფემან	შტ.მოქც	და უბრძანა მეფემან შესაქმედ ჯუარი.
მეფესა	შტ.მოქც	და რაჟამს შექმნეს ჯუარი იგი, მოვიდეს და უთხრეს მირეან მეფესა ხუროთა მათ, ვითარმედ: „შევქმენით ჩუენ ჯუარი იგი, ვითარცა მღდელთა მათ გუასწავეს“.
მეფჱ	შტ.მოქც	და მეყს აღდგა მეფჱ იგი სიხარულით და ყოველმან ერმან იხილეს სახჱ იგი ჯუარისაჲ მის.
მეფესა	შტ.მოქც	მას ჟამსა გულისხმა-ყო და მოეჴსენა მეფესა,
მეფისაჲ	შტ.მოქც	მაშინ, ვითარცა ესმა ერსა მას სიტყუაჲ იგი მეფისაჲ, უმეტესადღა და უფროჲს ჰრწმენა იესუ ქრისტე და ნიში იგი ჯუარისა მისისაჲ,
მეფჱ	შტ.მოქც	მაშინ განაზრახვიდა მეფჱ ყოველსა მას ერსა, ვითარმედ რომელსამე ადგილსა აღჰმართონ სახჱ იგი ჯუარისაჲ.
მეფჱ	შტ.მოქც	მას ჟამსა მირეან მეფჱ ილოცვიდა და იტყოდა: „უფალო იესუ ქრისტე, რომელი გურწამ ტყჳსა ამის მიერ და გუასწავეს მღდელთა ამათ შენთა,
მეფესა	შტ.მოქც	და ვითარცა შემწუხრდა, მას ღამესა ჩუენებით დაადგრა ანგელოზი უფლისაჲ მირეან მეფესა და უჩუენა მას ბორცჳ ერთი არაგუსა წიაღ კერძო, მახლობელად მცხეთასა
მეფემან	შტ.მოქც	და ვითარცა განთენა, უთხრა მირეან მეფემან მღდელთა მათ ჩუენებაჲ იგი ანგელოზისაჲ და სიტყუაჲცა იგი, რომელ ჰრქუა, და ბორცჳცა იგი, რომელი უჩუენა.
მეფემან	შტ.მოქც	და ყო მირეან მეფემან და ყოველმან ერმან მცხეთისამან შესაწირავი დიდი მას დღესა შინა პატიოსნისა ჯუარისა.
მეფისაჲ	შტ.მოქც	მას ჟამსა იყო ვინმე კაცი ერთი მოშიში ღმრთისაჲ, რომელსა ერქუა რევ, ძჱ მეფისაჲ.
მეფემან	შტ.მოქც	წიგნი, რომელი დაწერა მირეან მეფემან ქართლისამან ჟამსა სიკუდილისასა, აღწერა ჴელითა იაკობ მთავარებისკოპოსისაჲთა და მისცა სალომეს უჟარმელსა, ძის ცოლსა თჳსსა, რომელი მეცნიერ იყო ყოველსავე ჭეშმარიტად
მეფჱ	შტ.მოქც	რამეთუ ვარ მე ოც და მეათექუსმეტჱ მეფჱ, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი მოივლინნეს ვიდრე დღეთა ჩემთამდე და შეჭამნეს შვილნი მათნი მსხუერპლად კერპთათჳს საძაგელთა
მეფისაჲ	შტ.მოქც	ანდერძი მირეან მეფისაჲ ძისა თჳსისა მიმართ რევისა და ცოლისა თჳსისა ნანაჲსა
მეფეთა	შტ.მოქც	რაჲთა არა შეირყიოს უკუნისამდე ადგილი იგი, რამეთუ არა მეფეთა საჯდომი არს, მწირ არს ადგილი იგი.
მეფისასა	შტ.მოქც	და ვითარცა წარმოივლტოდა რი[ფ]სიმე ზღუად, გაჲ[ა]ნე და ნინო და სხუანი ვინმე მათ თანა გამოვიდეს არეთა სომხით[ი]სათა, საყოფელსა თრდატ მეფისასა.
მეფისასა	შტ.მოქც	და მესამესა დღესა ჩამოვედ ქალაქად მცხეთად და მივიმართჱ სამოთხესა მას მეფისასა.
მეფეთა	შტ.მოქც	ხოლო ნინო დაშთა და წარმოემართა მთათა კერძო ჩრდილოჲსათა და მოვიდა მდინარესა მტკუარსა, მოჰყვა და მოვიდა მცხეთად, ქალაქსა დიდსა მეფეთა საჯდომელსა.
მეფისასა	შტ.მოქც	და მეექუსესა წელსა არწმუნა [ცოლსა] მეფისასა ნანას სენსა შინა მისსა და მეშჳდესა წელსა მეფესა არწმუნა სა[ს]წაულითა ქრისტესმიერითა.
მეფისა	შტ.მოქც	და ვითარცა აღაშენეს ეკლესიაჲ, წარავლინა მოციქული და წიგნი ნინოჲსი საბერძნეთა, მეფისა კოსტანტინესა თხოვად მღდელთა.
მეფემან	შტ.მოქც	და მოსცა მეფემან იოვანე ეპისკოპოსი და ორნი მღდელნი და ერთი დიაკონი და წიგნი ელენე დედოფლისაჲ და ხატი მაცხოვრისაჲ და ძელი ცხორებისაჲ ნინოჲსთჳს.
მეფემან	შტ.მოქც	და ვითარცა მოვიდეს, ნათელი მოიღო მირეან მეფემან და დედოფალმან და ყოველმან სახლმან მათმან.
მეფეთა	შტ.მოქც	მათ დღეთა კაბადუკიაჲთ ქალაქით კაცი ვინმე მთავართა შესაბამი, მონაჲ ღმრთისაჲ, წარვიდა ჰრომედ მეფეთა წინაშე მსახურებად და ნიჭისა მოღებად.
მეფჱ	შტ.მოქც	და წარემართა მეფჱ და ყოველი ქართლი ქ˜ჱანობასა მოწრაფებითა დიდითა.
მეფისა	შტ.მოქც	ხოლო ესე ჭაბუკი კაბადუკიელი მიიწია წინაშე მეფისა ჰრომედ.
მეფჱ	შტ.მოქც	და შეიპყრა მეფჱ ბრანჯთაჲ და მის თანა მთავარნი მრავალნი.
მეფისა	შტ.მოქც	და შეიყვანნა წინაშე მეფისა მეფჱ ბრანჯთაჲ და ყოველნი მთავარნი.
მეფემან	შტ.მოქც	ხოლო მეფემან განაწესა სიკუდილი მათი.
მეფესა	შტ.მოქც	ხოლო ზაბილოვნსღა ესმა, მწრაფლ აუწყა ესე მეფესა და პატრეაქსა სიტყუაჲ მათი.
მეფისა	შტ.მოქც	მაშინ შევიდა ზაბილოვნ წინაშე მეფისა და გამოითხოვნა, და ნიჭითა განუტევნა.
მეფისაგან	შტ.მოქც	და ბრძანებაჲ მოიღო მეფისაგან.
მეფჱ	შტ.მოქც	და ვითარცა მიეახლნეს ვითარ ერთ დღისა სავალსა, მიჴდა ჰამბავი, ვითარმედ მეფჱ მოვალს ცოცხალი და ყოველნი მთავარნი მის თანა.
მეფემან	შტ.მოქც	და განყო მეფემან ერი იგი და დაადგინა წყალსა მას იმიერ და ამიერ.
მეფისა	შტ.ფსალ	გინა თუ საულისგან მეფისა ჩემისა, რომელმან უსამართლოვებაჲ მოაწია ჩემ ზედა და ენება აღტაცებაჲ ჩემი, ვითარცა ლომსა.
მეფჱდ	შტ.ფსალ	რაჟამს იხილიან ჴსნაჲ ჩუენი, იგინი მოქცევით მოვიდენ მონებად და ვიყო მეფჱდ მათ ზედა და მშჳდობაჲ იყავნ ყოველთა ზედა!
მეფემან	შტ.მოქც	რომელნი უკუანაჲსკნელ იპოვნეს, თრდატ მეფემან მოიყვანნა და მონათლნა.
მეფისაჲ	შტ.მოქც	და მო-ხოლო-ვიდეს უჟარმით ქალაქით რევ, ძჱ მეფისაჲ, და სალომეჱ ცოლი მისი, და ასული მისი და ზედა-ადგეს მოურნედ.
მეფემან	შტ.მოქც	და მიუვლინეს მცხეთით მეფემან და ცოლმან მისმან ნანა იოვანე მთავარებისკოპოსი ხილვად და წარყვანებად.
მეფჱ	შტ.მოქც	და წარვიდა მირეან მეფჱ და ყოველი ერი, რამეთუ იქმოდეს ზემოსა ეკლესიასა ქვითა.
მეფჱ	შტ.მოქც	და მოკუდა მირეან მეფჱ და დაეფლა საშუვალსა სუეტსა სამხრითსა ჩრდილოჲთ კერძო.
მეფჱ	შტ.მოქც	და მეორესა წელსა მოკუდა ცოლი მისი ნანა და დაეფლა დასავალით კერძო მასვე სუეტსა, სადა მირეან მეფჱ დამარხულ იყო.
მეფედ	შტ.მოქც	და დაჯდა მეფედ ბაკურ, ძჱ რევისი.
მეფედ	შტ.მოქც	და დაჯდა მეფედ ძმაჲ მისი თრდატ.
მეფემან	შტ.მოქც	და მეფემან რუჲსთვისა რუჲ გამოიღო და ეკლესიისა საფუძველი დადვა.
მეფედ	შტ.მოქც	და შემდგომად მისა დადგა ვარაზ-ბაკურ მეფედ.
მეფისა	შტ.მოქც	და მისა ზევე სპარსთა მეფისა მარზაპარნი შემოვიდეს სივნიეთა და იგი ჴიდარდ უკუჯდა.
მეფისა	შტ.მოქც	და მაშინ მოვიდა ქრამ ხუარბორზარდ, სპარსთა მეფისა პიტიახში, ტფილისად ქალაქად, ციხედ.
მეფესა	შტ.ფსალ	და არს ღმერთი ყოველსა ჟამსა შორის მისსა, რომლისათჳსცა დიდსა მეფესა და წინაჲსწარმეტყუელსა დავითს ფსალმუნი აღუღებიეს და გალობს
მეფენი	შტ.ფსალ	და მწრაფლ მისწიფა პირველად მოწყალებაჲ ღმრთისაჲ და იტყჳს: „შეძრწუნდეს წარმართნი და დამდაბლდეს მეფენი, მოსცა ჴმაჲ თჳსი მაღალმან და შეიძრა ქუეყანაჲ“.
მეფენი	შტ.ფსალ	მოწევნასა შეწევნისა ღმრთისასა იტყჳს: „შეძრწუნდეს წარმართნი და დამდაბლდეს მეფენი, მოსცა ჴმაჲ თჳსი მაღალმან და შეიძრა ქუეყანაჲ“.
მეფენი	შტ.ფსალ	და მცირედღა დაემორჩილნეს კრებულნი და მეფენი და ნათესავნი და ასწავეს მათ ფსალმუნი
მეფენი	შტ.მოქც	მაშინ შეუკრბეს მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი დედებითურთ და სიმრავლჱ ერთა ძლიერთაჲ,
მეფისაჲ	შტ.თქ.იპოლ	მდიდარ იყო ჰამანი, შემდგომი მეფისაჲ, და აზრახა ცოლმან მისმან წარწყმედად ჰურიათა.
მეფისასა	შტ.მოქც	და მან მიამთხვა ფერჴი პირსა მეფისასა ვახტანგს.
მეფემან	შტ.მოქც	ხოლო მეფემან წარავლინნა მოციქულნი საბერძნეთა და ითხოვა მეფისაგან და პატრეაქისაგან კათალიკოზი.
მეფემან	შტ.მოქც	და აღაშენა ქუემოჲ ეკლესიაჲ ვახტანგ მეფემან და დასუა პეტრე კათალიკოზი.
მეფენი	შტ.მოქც	მეფენი გარდაცვალებულ იყვნეს ათნი, და მთავარებისკოპოსნი ათცამეტნი.
მეფისა	შტ.მოქც	და მისვე მეფისა ზჱ კათალიკოზი იყო ევლალჱ.
მეფემან	შტ.მოქც	მაშინ ჩამოვლო ჰერაკლჱ მეფემან ბერძენთამან.
მეფესა	შტ.მოქც	და უჴმო ციხისთავმან კალაჲთ ტფილისისაჲთ მეფესა ჰერაკლეს ვაც-ბოტობით.
მეფემან	შტ.მოქც	და მეფემან ჰრქუა: „(უკუეთუ ჩემთჳს) ესრეთ იყოს სიტყუაჲ, მე მიგაგო მისაგებელი შენი“.
მეფისა	შტ.მოქც	და თჳთ წარვიდა ბაღდადს ბრძოლად ხუასრო მეფისა.
მეფესა	შტ.მოქც	და მერმჱ მრთელსა ტყავი გაჰჴადა და მეფესა უკუანა მისწია გარდბანს ვარაზ გრიგოლისსა შინა.
მეფჱ	შტ.მოქც	წარვიდა ჰერაკლჱ და შემუსრა ბაღდადი და შეიპყრა ხუასრო მეფჱ და მოღებად სცა ძელი ცხორებისაჲ.
მეფეთა	შტ.ფსალ	„შენდა შეწირონ მეფეთა ძღუენი“;
მეფეთა	შტ.ფსალ	რომელსა ჟამსა მეფეთა თავყუანის-ცემაჲ და ძღუენი შეწირონ, ესე პირველ საწინაჲსწარმეტყუელოჲთა თუალითა ეხილვა და სასწაულად დაედვა.
მეფენი	შტ.ფსალ	„მეფენი ქუეყანისანი აკურთხევდით ღმერთსა და უგალობდით უფალსა“. აუწყებს ესე,
მეფისათჳს	შტ.ფსალ	და სხუათა – აქაზისთჳს და ფაკეა ასურთა მეფისათჳს.
მეფჱ	შკ.თგნე.	არამედ ჯერ-იყო ჭეშმარიტად, რაჲთა განიმზადოს სამეუფოჲ პირველ და მაშინ-ღა გამოჩნდეს მეფჱ.
მეფეთანი	შკ.თგნე.	რომელნი საკჳრველად ჩანედ წინაშე კაცთა, რამეთუ ესე ყოვლითურთ დაიუნჯნეს კაცისათჳს უბესა შინა ქუეყანისასა, ვითარცა საგანძურნი მეფეთანი.
მეფჱ	შკ.თგნე.	და ამისთჳს შეიყვანა კაცი სოფლად უკუანაჲსკნელ დაბადებულთა, არა თუ შეურაცხებისა მისისათჳს უკუანა მოიქცია, არამედ, რაჲთა იყოს მეფჱ დაბადებითგანვე მისით,
მეფისა	შკ.თგნე.	და ესე სათნოვებანი არა არიან გარნა მეფისა პატიოსნისანი.
მეფეთასა	შკ.თგნე.	და ესე მოასწავებს, ვითარმედ არს ბუნებაჲ სამეუფოჲ და ვითარცა-იგი მხატვართა მიამსგავსიან გამოწერით ხატთა მეფეთასა სახითა და შემკულებითა მათითა,
მეფჱ	შკ.თგნე.	და უწოდით ხატსა მას მეფჱ, ესრჱთვე – ბუნებაჲ კაცისაჲ, რამეთუ შექმნა იგი მთავრად სხუათა მათ ცხოველთა ზედა მსგავსად მეუფისა ყოველთაჲსა.
მეფჱ	შკ.თგნე.	ეწოდა მას სახელი მეფჱ არა თუ ამისთჳს, რამეთუ ჰმოსიეს მას შემკულებაჲ მეფეთაჲ, გჳრგჳნი გინა სხუაჲ რაჲმე ესევითარი და მითმცა მოესწავა მეფობაჲ მისი,
მეფენი	შკ.თგნე.	ვითარცა ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი საჴმარსა მათსა მიიღებენ მათგან, რომელთა ზედა მთავრობენ.
მეფეთა	შტ.ფსალ	და სალოცველად მეფეთა: ბაგრატ მეფისა და ყოველთა შვილთა მათთათჳს.
მეფჱ	შკ.თგნე.	და უკუეთუ მეფჱ იგი მეგჳპტელთაჲ ფარაო და თავჴედი ბაბილოვნელი ნაბუქონდონოსორ მიიწინეს ღმრთისა მიერ ცნობასა მოწევნადთასა,
მეფეთა	შკ.თგნე.	და ადგებოდეს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა, და ვითარ-იგი იყვნეს მეფენი მათნი იერუსალჱმს და მტკიცჱ – ზღუდენი იგი მის ქალაქისანი?
მეფისა	შტ.კრ.უთ.	და მიიწია ვიდრე მეორედ წლადმდჱ დარიოს მეფისა, რომელი იყო უწინარჱს პირველსა წელსა კჳროს მეფისასა.
მეფეთაჲ	შტ.კრ.უთ.	და მეფეთაჲ წიგნი, რამეთუ ორკეც არს ნონ; მე-გ~ და მე-დ~ მეფეთაჲ, რამეთუ ორკეც არს ფჱ.
მეფისაგან	შტ.კრ.იპგ.	სეონ მეფისაგან ესებონელთაჲსა და ოგ მეფისაგან ბასაანელთაჲსა, რომელთა შორის გამოუჩნდა ანგელოზებითურთ ჴსნად მათა მტერთა მათთაგან წყალობის-ყოფითა ერისა მიმართ.
მეფისაჲ	შკ.თგნე.	და ვითარცა-იგი სახარებაჲ იტყჳს ხატისა მისთჳს კეისრისა, რომელი იყო ოქროსა ზედა, რომელი-იგი ხატი იყო მსგავსი მეფისაჲ სახითა და განთჳსებული მისგან.
მეფჱ	შტ.კრ.უთ.	მოხუცებულთა – ლ~ წელ; ქუსარსათომ მეფჱ ასურეთისაჲ – ჱ~ წელ; გოთონიელ ძჱ კინეზისი – მ~ წელ; ეგლომ მეფჱ მოაბისაჲ – ი~ჱ წელ; აოდ – პ~ წელ;
მეფჱ	შტ.კრ.უთ.	იაბის მეფჱ ქანანისაჲ – კ~ წელ; დებორა და ბარაკ – მ~ წელ; მადიამელთა – ზ~ წელ; გედეონ – მ~ წელ; აბიმელექ – გ~ წელ; თულა კ~ წელ; იაირ – კ~ბ წელ; ამონიტელთა – ი~ჱ წელ;
მეფენი	შტ.კრ.უთ.	მეფენი იუდაჲსნი იერუსალჱმს
მეფისა	შტ.კრ.უთ.	მეექუსესა წელსა მეფობისა მისისასა ჰრომჱ აღიშენა ჰრომილჱს მიერ მეფისა; და ი~-სა წელსა მეფობისა მისისასა სალმანასარ მეფჱ ასურეთისაჲ ზედა-მოუჴდა ისრაჱლსა
მეფჱ	შტ.კრ.უთ.	და წარტყუენა ოსჱ მეფჱ ისრაჱლისაჲ ათსა თანა ნათესავსა.
მეფემან	შტ.კრ.უთ.	და ი~ დღჱ, ნაბუ[ქო]დონოსორ მეფემან ბაბილოვნისამან შეიპყრა და წარტყუენა იოვაკიმ ი~ჱ წლისაჲ ბაბილოვნდ და ყოველნი ძლიერნი და ჴელოვანნი იერუსალჱმისანი ჯ~-ოდენ.
მეფედ	შტ.კრ.უთ.	და მეფედ დაადგინა იერუსალჱმს მატთანია იოვაკიმის წილ, მამის ძმაჲ მისი, სედეკია სახელი უწოდა.
მეფისა	შტ.კრ.უთ.	შეკრბებიან ყოველნი წელნი ტყუენვითგან ოსჱსითგან მეფისა ისრაჱლისაჲთ და სამარიაჲსაჲთ,
მეფისა	შტ.კრ.უთ.	რომელი წარტყუენა სალმანასარ, ვიდრე წარტყუენვადმდჱ იოვაკიმისა, მეფისა იუდაჲსა ნაბუქოდონოსორის მიერ, წელნი რ~კბ.
მეფეთა	შტ.კრ.უთ.	ყოვლად შეკრბებიან წელნი მეფეთა იუდაჲსთანი, რომელნი მეფებდეს იერუსალჱმს, საულისითგან იოვაკიმისამდჱ წელნი ფ~ჲდ
მეფესა	შტ.კრ.უთ.	ღმერთმან გამოუცხადა დანიელს ჩუენებაჲ იგი და აუწყა მეფესა.
მეფესა	შტ.კრ.უთ.	მეფესა არა უნდა, არამედ იიძულეს იგი მისთჳს დაწესებულისა მისთჳს.
მეფემან	შტ.კრ.უთ.	და გამოავლინნა კჳროს მეფემან ძენი ისრაჱლისანი ბაბილოვნით იერუსალჱმდ იესუჲს თანა იოსჱდეკისა, მღდელისა მის დიდისა,
მეფემან	შტ.კრ.უთ.	კჳროს მეფემან სპარსთამან მოსცა ჭურჭერი იგი ტაძრისა ღმრთისაჲ იერუსალჱმდ ოქროჲსაჲ და ვეცხლისაჲ.
მეფემან	შტ.კრ.უთ.	რომელი წარიღო ნაბუქონდონოსორ მეფემან; წინაჲსწარმეტყუელებდეს დანიელ და ეზეკიელ.
მეფისა	შტ.კრ.უთ.	ყოვლად შეკრბებიან ჟამნი წარტყუენვითგან იოვაკიმის მეფისა იუდაჲსით ვიდრე პირველად წლადმდჱ კჳროს მეფისა სპარსთაჲსა ტყუეობისა
მეფისა	შტ.კრ.უთ.	წელნი ო~, საულისითგან, მეფისა ისრაჱლისა, წელნი ფ~ჲ; გამოსლვითგან ძეთა ისრაჱლისათა ეგჳპტით წელნი ჩს~ლე;
მეფენი	შტ.კრ.უთ.	მეფენი სპარსთანი
მეფე	შტ.კრ.უთ.	ალექსანდრჱ მაკედონელმან მოკლა მეფე დარიოს და დასცა ძლიერებაჲ სპარსთაჲ.
მეფისამდჱ	შტ.კრ.უთ.	ყოვლად შეკრბებიან წელნი კჳროს მეფისაჲთგან სპარსთაჲსა ვიდრე დარიოს მეფისამდჱ წელნი ს~ლ;
მეფენი	შტ.კრ.უთ.	მეფენი პტოლემეანნი ეგჳპტელთანი
მეფეთა	შტ.კრ.უთ.	და წელთა ჰრომთა მეფეთა რაცხდეს.
მეფედ	შტ.კრ.უთ.	[იქმნა შემდგომად ამისა მეფედ გერი მისი ტიბერიოს].
მეფჱ	შტ.კრ.უთ.	კოსტანტინჱ მეფემან დიდებულმან მე-ზ~-სა წელსა მეფობისა მისისასა მოკლა უშჯულოჲ მეფჱ მაქსიმიანე და დაიპყრა ჰრომთა მეფობაჲ.
მეფისაჲ	შტ.კრ.უთ.	დედაჲ ამის მეფისაჲ მამია მორწმუნჱ იყო ფრიად და მცველ ეკლესიათა; მაქსიმიანოს – გ~ წელ; პოპინიოს და ბალბოს – გ~ თთუჱ; კორდიანოს – ვ~ წელ; ფილიპჱ – ზ~ წელ.
მეფენი	შტ.კრ.უთ.	აგჳსტჱს კეისრისაჲთგან ვიდრე კოსტანტინესამდჱ ლ~ე მეფენი იცვალნეს ბერძენთა ზედა.
მეფენი	შტ.კრ.იპგ.	შეითქუნეს მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი შეკრბეს ერთად უფლისათჳს და ცხებულისა მისისათჳს.
მეფეთაჲ	შტ.კრ.უთ.	ბ~; ი~გ – დისმოელ, რომელ არს მეფეთაჲ ა~; ი~დ – დი დ~თ უდისმოელ, რომელ არს მეფეთაჲ ბ~; ი~ე – დმალაქიმ, რომელ არს მეფეთაჲ გ~;
მეფეთაჲ	შტ.კრ.უთ.	ი~ვ – დმალაქიმ, რომელ არს მეფეთაჲ დ~; ი~ზ – დმასალოთ, რომელ არს იგავთაჲ; ი~ჱ – ტკუელჱთ, რომელ არს ეკლესიასტჱ; ი~თ – სირამ, რომელ არს ქებაჲ ქებათაჲ;
მეფჱ	შტ.კრ.უთ.	და ტყუენვასა მას წარტყუენა ტობი, კაცი მართალი; და მე-ი~დ-სა წელსა მეფობისა მისისასა დასნეულდა ეზეკია მეფჱ.
მეფჱდ	შტ.კრ.უთ.	ნაბუქონდონოსორ შემდგომად სედეკიაჲსა ცხოვნდა მეფჱდ კ~დ წელ.
მეფისა	შტ.კრ.უთ.	რომელმან აღავლინნა ძენი ისრაჱლისანი ბაბილოვნით იერუსალჱმდ, წელნი ფ~ნვ, საულისითგან მეფისა ისრაჱლისაჲთ ჩ~რივ;
მეფე	შტ.კრ.უთ.	ბასილი მეფე – კ~; ლეონ, ძე მისი ალექსანდროს; რომანოზ; კოსტანტი; რომანოზ; ნიკიფორე კივრიჯან.
მეფისაჲ	შტ.მოქც	და თანა-ჰყვანდა ალექსანდრეს მეფესა აზოჲ, ძჱ არიან-ქართლისა მეფისაჲ, და მას მიუბოძა მცხეთაჲ საჯდომად და საზღვარი დაუდვა მას ჰერეთი,
მეფისასა	ფს.მაკ.C.ეპ	უკუეთუ, რომელი ესრინ ხატსა მეფისასა ქვითა და რომელი დგან მის თანა, ერთითა სიკუდილითა მოწყდიან ორნივე, რავდენ უფროჲს, რომელნი გმობასა იტყჳან სულისა მიმართ წმიდისა, რომელი დამკჳდრებულ არს კაცისა თანა ღმრთისა, უდიდესი მიიღოს ტანჯვაჲ?
მეფისასა	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუუკუე სდგათ მახლობელად მათსა, რომელნი ქვითა ესრიან ხატსა მეფისასა?
მეფისასა	ფს.მაკ.C.ეპ	ნუ თქუენ თანაზიარ იქმნებით მათ, რომელნი დაჰჴორდნიან ხატსა მას მეფისასა.
მეფე	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო გზაჲ სიტყჳსაჲ ესრეთ გულისჴმა-ვყოთ, რაჲთა ვიყვნეთ ჩუენ, ვითარცა კაცი, რომელი ვალნ გზასა სამეუფოსა და ჰნებავნ მისლვაჲ ქალაქად, რომელსა შინა იყოფებინ მეფე და ხედავნ იგი სასწაულთა მის გზისათა და არა მიდრკებინ მარჯუენით, გინა მარცხენით,
მეფეთანი	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო ფარულად გონებათა შინა თქუენთა შეგირაცხიანმცა თავნი თქუენნი მონად ძმათა და ვითარცა მასწავლელნი კეთილისანი, რომელთადა რწმუნებულ იყვნენ შვილნი მეფეთანი სასწავლელად,
მეფე	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ მეფე, რომელმან აღაშენა ქალაქი და ტაძარი მას შინა და დასხნა მუნ საუნჯენი დაფარულნი და მისცა იგი მნესა თჳსსა და ჰრქუა მას: „ამას ყოველსა მოგცემ შენ ჴელმწიფებით, დაჰმარხე ქალაქი ესე და ყოველი რაჲ არს მას შინა,
მეფისა	ფს.მაკ.D.სწა	შემიწყნარე მე და ისმინე განზრახვაჲ და იყო შენ სწორ მეფისა“.
მეფე	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მნესა ესმა რაჲ ესე, მეყსეულად დაავიწყდა მას მეფე იგი თჳსი და მცნებაჲ იგი და ნებითა თჳსითა განუღო კარი ქალაქისაჲ და შეიწყნარა მძლავრი იგი და მჴედრები მისი.
მეფესა	ფს.მაკ.D.სწა	ხოლო მეფესა მას აქუნდა ჴელმწიფებაჲ ყოფად, რაჲცა ენებოს.
მეფჱ	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ ვითარცა ასპარეზსა შინა, გინა თუ საბრძოლელსა რაჟამს ზინ მეფჱ მაღალსა ადგილსა და ხედავნ, თუ ვინ-ძი სძლოს და თითოეულსა ეტლსა ჰქონან ღონენი და მანქანებანი, რაჲთამცა დასცა მეორე და სძლო მას,
მეფეთა	ფს.მაკ.D.სწა	„რომელნი ერეოდეს მეფეთა, იქმოდეს სიმართლესა, დაუყუნეს პირნი ლომთანი, დაშრიტეს ალი ცეცხლისაჲ, განერნეს პირსა მახჳლისასა, განძლიერდეს უძლურებისაგან, იქმნეს ძლიერ ბრძოლასა შინა, ბანაკები აოტეს უცხოთესლთაჲ, მოიხუნეს დედათა აღდგომილნი მკუდარნი მათნი“.
მეფეთა	შტ.ფსალ	აწ ამისა შემდგომად წინაჲსწარმეტყუელი მოაქცევს სიტყუასა თჳსსა კრებულისაგან ჰურიათაჲსა და მეფეთა ზედა მორწმუნეთა
მეფედ	შტ.მოქც	გ~. და შემდგომად მისა დადგა მეფედ საურმაგ.
მეფენი	ფს.მაკ.D.სწა	და მის მიერ იცხებოდეს მღდელნი, წინაწარმეტყუელნი და მეფენი, ეგრეთვე აწ სულიერნი იგი ცხებითა მით იქმნებიან ცხებულნი მადლისანი, რაჲთა იყვნენ იგინი მღდელ და წინაწარმეტყუელ საიდუმლოთა მათ ზეცისათა.
მეფისაჲ	ფს.მაკ.D.სწა	სხუასა ჟამსა, ვითარცა ძჱ მეფისაჲ, ეგრეთ მიენდვების ძესა ღმრთისასა, ვითარცა მამასა და განეხუმიან მას კარნი და შევალს შინაგან მრავალთა სავანეთა და რაჲზომცა შევალს.
მეფისა	ფს.მაკ.D.სწა	და უფალიცა ორსა ამას ბრძოლასა – ხილულსა და უხილავსა მოასწავებდა და იტყოდა: „ვინ არს იგი მეუფჱ, რომელი მივალნ ბრძოლად სხჳსა მეფისა და არა დაჯდის პირველად და აღრაცხის და იხილის, უკუეთუ შემძლებელ არს ათითა ათასითა ძლევად ოცი ათასისა.
მეფე	ფს.მაკ.D.სწა	რამეთუ, და-რაჲ-ეცა სული თჳსისა მის სიმაღლისაგან, პოვა მეფე კაცთა მოძულე და მთავარნი მწარენი, რომელნი-იგი იიძულებენ ქმნად ბოროტთა მათ საქმეთა.
მეფემან	ფს.მაკ.D.სწა	ცნა სულიერმან მან ფარაო, მეფემან და მამამან ბნელისა და ცოდვისამან, ვითარმედ ივლტის იგი სრულიად მეუფებისა მისისაგან, რომელ არიან გულისსიტყუანი, რომელნი მის მიერ შეპყრობილ იყვნეს და სულიცა თჳთ მათ თანა.
მეფჱ	ფს.მაკ.D.სწა	ვითარცა მეფჱ, რომელსა ესხნიან მსახურნი და მონანი მრავალნი, ხოლო მოჰჴდის ჟამი და შეიპყრიან იგი მტერთა და ტყუჱ-ყვიან, მაშინ უეჭუელად მონანიცა მის თანავე წარვლენ.
მეფისასა	ფს.მაკ.D.სწა	და უფროჲსად რომელნი-ეგე სულისა ქრისტესისა თანაზიარქმნულ ხართ, ნუცა დიდსა, და კუალად სხჳთა სახითა ვთქუათ ესევე პირი: ვითარცა მონაჲ რაჲ შევიდის მსახურებად პალატსა მეფისასა, ხოლო ჭურჭელი იგი სამსახურებელი ყოველი მეფისაჲ არნ
მეფისა	ფს.მაკ.D.სწა	და იგი შიშუელი შევალს მსახურებად მეფისა, უჴმს უკუჱ ფრიადი გულისჴმის-ყოფაჲ და მეცნიერებაჲ და სიბრძნე, რაჲთა არა ჰმსახურებდეს უწესოდ
მეფისასა	ფს.მაკ.D.სწა	და არა დააგოს ტაბლასა მეფისასა სხუაჲ ჭურჭელი სხჳსა წილ, ანუ სხუაჲ საჭმელი სხჳსა ადგილსა, არამედ რაჲთა ვითარცა ჯერ-არს, ესრეთ ჰმსახუროს.
მეფედ	ფს.მაკ.D.სწა	მითხარღა, უკუეთუმცა მეფედ ყოვლისა სოფლისა დაგადგინებდეს და შენმცა მხოლოჲ იყავ მეფე სოფლისაჲ, ვინაჲთგან ნათესავი კაცთაჲ დაიბადა, ვიდრე აღსასრულამდე ჟამთა, მიჰყიდემცა ეგევითარსა მას მეუფებაჲ ცათაჲ?
მეფჱ	ფს.მაკ.D.სწა	გულისჴმა-ყავთ ქალაქი რაჲმე დიდი და სამეუფოჲ, რომელსა ზედა მოვიდეს უცხოთესლნი და მძლავრი მეფჱ ვინმე უსამართლოჲ და აჲძულა ქალაქი იგი და სამეუფოჲ, რომელი არა მისი იყო შევიდა იძულებით და დაიმონნა ყოველნივე იგი მუნ მყოფნი.
მეფესა	ფს.მაკ.D.სწა	და აღჰმართნა მას შინა გოდოლნი მაღალნი და ზღუდენი ძნიად საბრძოლელნი, რაჲთა წინააღუდგეს ჭეშმარიტსა მას მეფესა მის ქალაქისასა და აღაშენნა ტაძარნი და აღჰმართნა მუნ თჳსნი ხატნი და დასხნა თჳსნი წესნი, წინააღმდგომნი პირველისა მის მეფისანი,
მეფემან	შტ.მოქც	...და თქუა მეფემან ცრემლით: „ჰჱ, ჰჱ, რაჲთმებოჲ ხოჯათ სთაბანუბ რასულ ფსარზად“.
მეფემან	შტ.ეპ.კვიპ	ხოლო იერემია ტანჯვასა უწესოთა მათ მსაჯულთა და მოხუცებულთასა სხუად-სახჱდ იტყჳს, ვითარმედ ნაბუქონდონოსორ მეფემან ბაბილოვნელთამან ტაბაკითა შეწუნა იგინი.
მეფემან	სინ.მრვლთ	აწ მოვედით, საყუარელნო ჩემნო, და ისმინეთ ჩემი და გითხრა თქუენ სასუმური იგი და გამზადებაჲ, რომელი ყო ეროდე მეფემან, ვითარცა წერილ არს წმიდასა სახარებასა შინა,
მეფემან	სინ.მრვლთ	ვითარმედ: პური ყო ჰეროდე მეფემან შობისა სიხარულსა მას ჰეროდჱსსა, წყეულისა მის მელისასა, კაცის-მკლველისა მის მჴეცისა მზაკუვარისა.
მეფეთაგანი	სინ.მრვლთ	მეფეთაგანი იყო, რომელი იგი როკვიდა, ასული ეროდიაჲსი, მეფეთა შვილი იყო ესე.
მეფჱ	სინ.მრვლთ	რამეთუ იყო იგი მეფჱ ჰურიათაჲ და ჰმონა გულის-თქუმათა.
მეფჱ	სინ.მრვლთ	და ვითარ სახედცა იყო მეფჱ, ეგრევე სახედ იყო დედოფალი ჰეროდია, და ესენი ურთიერთას განყენებასა გულისთქუმით განიზრახვიდეს.
მეფისათა	სინ.მრვლთ	და იყო მათ დღეთა ჰეროდე მეფისათა.
მეფჱ	სინ.მრვლთ	და თჳთ მეფჱ იგი მათი, რომელსა შარავანდნი თავსა ედგნეს, გარდამოსრულ საყდრით სამეუფოჲთ, ძაძასა შთაიცუმიდა და ნაცარსა თავსა გარდაისხმიდა და ესრჱთ შეუძლებდა განრინებად შეურვებულსა მას ქალაქსა მრავლისა მისგან ურვისა და ბრძანებისა მისგან საღმრთოჲსა.
მეფესა	სინ.მრვლთ	– არამედ გონიერებისა მის აზნაურებასა, ასწავებდ პირითა და მოწამე გონიერების იპოვების, რაჲთა გულისხმა-ჰყო, რავდენ შემძლებლლ არს კადნიერებასა მას წინაწარმეტყუელებისასა, რომელმან იგი ჰრქუა მეფესა მას: არა ჯერ-არს შენდა, ვითარმცა ძმის ცოლი შენი ცოლად გესუა.
მეფისასა	სინ.მრვლთ	ჰხედავა, ვითარ-იგი წესსა მას ზედა სძლევს ღირსებით უკეთურებასა მას ეროდე მეფისასა!
მეფესა	სინ.მრვლთ	და ტაბასტაკ-დაგებულთა მათ და სამეუფოჲსა ტაბლისა ზედა მსხდომარეთა დაადგრა ზე და მბრძანებლლსა ეგრე ეტყჳს: „არა ჯერ-არს“, და აწუევს მეფესა მას, რაჲთამცა განუტევა.
მეფეთა	სინ.მრვლთ	ანუ როკვაჲ და ესევითარი როკვაჲ, ვითარმცა მეფეთა ასული როკვიდა?
მეფეთა	სინ.მრვლთ	ჰხედავა, ვითარ მეფეთა იგი პატივი გულის-თქუმისა სიყუარულსა მიჰყავს სირცხჳლად?
მეფჱ	სინ.მრვლთ	მეორედ ღათუ როკვიდეს, მკოდოვ ხოლო იქმნეს მეფჱ.
მეფენი	სინ.მრვლთ	დღეს ყოველი წინა-აღმდგომი ვიხილეთ, რამეთუ მეფენი ქუეყანისანი მოვიდეს და ზეცისა იგი მეუფჱ უკჳრს: ვითარ უკუე მოვიდა ქუეყანად?
მეფენი	სინ.მრვლთ	არამედ მეფენი ქუეყანისანი მოვიდეს თაყუანისცემად ზეცისა მის მეუფისა;
მეფეთაგან	სინ.მრვლთ	და გამოცდილებითა მით ბრძოლასა შინა და სიმჴნითა გულისაჲთა პირველითგანვე აქუნდა მეფეთაგან მთავრობაჲ და სახელოვან იყვნეს უმეტჱს ყოველთა სათნოებითა მით.
მეფისასა	სინ.მრვლთ	მას ჟამსა მჴნენი ესე და უძლეველნი მსახურნი ქრისტჱსნი მოვიდეს და შორის წარმოდგეს, ხოლო მთავარი იგი უჩუენებდა ბრძანებულსა მას მეფისასა და მორჩილებად ყოველთავე მოხდიდა.
მეფისაგან	სინ.მრვლთ	და ამას თანა კუალად საფასესაცა აღუთქუმიდა და რომელსამე მისცემდა, და პატივსა მეფისაგან და აზნაურებისა მოცემასა და ბევრითა განზრახვითა ეწყვებოდა მათ.
მეფისა	სინ.მრვლთ	მეცნიერ სამე მქმნე მეფისა, არამედ მეუფისაგან ჭეშმარიტისა უცხო მქმნე.
მეფესა	სინ.მრვლთ	რაოდენნი ჩუენ თანა ერისაგანნი ბრძოლასა შინა დაეცნეს, რომელნი მეფესა განჴრწნადსა ერწმუნნეს, ხოლო ჩუენ ჭეშმარიტისა მისთჳს მეუფისა ცხოვრებაჲ ესე აღვირჩიოთ;
მეფისათჳსცა	სინ.მრვლთ	და იყო მათ დღეთა შინა აღძრვაჲ მწვალებელთაჲ მართლ-მორწმუნეთა ზედა, რამეთუ იტყოდეს მეფისათჳსცა, ვითარმედ: არიანოს არს.
მეფისა	სინ.მრვლთ	და მათ ვითარცა იხილნეს თავნი თჳსნი უძლურად წინაშე მისსა, განიზრახვიდეს, ვითარმედ: მივაწიოთ სასჯელი ჩუენი წინაშე მეფისა.
მეფისა	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა მას, ვითარმედ: მივაწიოთ სასჯელი ჩუენი წინაშე მეფისა.
მეფემან	სინ.მრვლთ	ხოლო მეფემან ჰკითხა მას: უკუეთუ ესრჱთ არს?
მეფესა	სინ.მრვლთ	მაშინ ჰრქუა წმიდამან ეპისკოპოსმან მეფესა: უფალო მეფე, ჯერ-არს სახლისათჳს ღმრთისა თჳთ თავადმან ყოს სასჯელი.
მეფემან	სინ.მრვლთ	და ჰრქუა მეფემან: ჭეშმარიტად ეგრე იყავნ!
მეფისაჲთა	სინ.მრვლთ	და დაჰკრძალეს კარი ეკლესიისაჲ ბრძანებითა მეფისაჲთა და დაჰბეჭდეს ყოველთა ერთბამად.
მეფისა	რაბლე2	გარგანტუამ ხუთასოცდაოთხწლოვანმა შვა ძე პანტაგრუელი ცოლისგან თვისისა ბადბეკისგან, უტოპიისა მსახლობელ ამავროტელთა მეფისა ასულისგან, რომელიცა მუცელსა გადაჰყვა, რადგანაც ყრმა უცხოდ დიდი და იმსიმძიმე იყო, თუ არა დედისა სიკვდილის ფასად, სხვარიგ ვერ გაჩნდებოდა.
მეფეო	ბალ.J	ხოლო მათ ვითარცა განიცადეს, წარვიდეს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, სენი ისი ზანდანისი არა არს სნეულებისაგან, არამედ გულის კლებისა.
მეფის	რაბლე2	ამავ აზრისანი იყვნენ მეფის კარისა მკურნალნიც, რამეთუ ჰგონებდნენ, გრძელჟამიერად აკვანში წოლა თირკმელთა შიგან შირიმსა აჩენსო.
მეფეთა	სინ.მრვლთ	რამეთუ არა მიავლინა სახლსა მეფეთა და მთავართასა, არამედ ქურივისა და გლხ~კისა, რაჲთა ამით ესევითარითა მოდრკეს წყალობად.
მეფისაჲ	სინ.მრვლთ	და აწ, ძმანო, ვითარცა-ესე სოფლისა განგებაჲ და მეფისაჲ განაგებნ სარგებელსა ყოველთა გზათა ზედა, რაჲთამცა არა შებრკოლდა საქმეჲ მისი,
მეფე	ბალ.E	და აღივსო გულის წყრომითა მეფე ნაქორისთჳს, წარმატებისათჳს სიტყუათა მისთაჲსა და ვერას ამხილებდა მას სირცხჳლისაგან.
მეფენი	სინ.მრვლთ	ხოლო პირველსა მას ჯერსა, დასაბამსა მას შინა, მეფენი უშჯულო იყვნეს და მთავარნი – უწესო, ერი – ბორგნეულ, მბრძანებელნი და მფლობელნი ბაგინსა შინა აკუმევდეს და კუამლი იგი ცმელისაჲ მის,
მეფეო	ბალ.B	ხოლო იყო მათ შორის კაცი ერთი მეცნიერ სიბრძნესა უფროჲს ყოველთა, და ჰრქუა მეფესა: მე ესრეთ ვჰგონებ, მეფეო, დიდებაჲ, რომელსა მიიწევის ყრმაჲ ესე, არა არს ამის სოფლისაჲ, არამედ ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ დიდი წინამძღუარი იყოს გზასა ჭეშმარიტებისასა.
მეფესა	ბალ.B	ხოლო ვითარცა ესმნეს მეფესა სიტყუანი ესე, აღივსო მწუხარებითა.
მეფემან	ბალ.B	ხოლო მეფემან ძესა თჳსსა აღუშენა ქალაქი და მუნ შინა ყოფაჲ ძესა მისსა.
მეფე	ბალ.B	და ქადაგი წარავლინა ჴმობად ესრეთ: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინ იპოოთ ქრისტეანეთაგანი შემდგომად სამისა დღისა, ძჳრ-ძჳრითა ტანჯვითა მოისრნენ ყოველნი.
მეფესა	ბალ.B	ხოლო მეფესა აბენესს ესვა კაცი ერთი, სახელით ბალაჰვარ.
მეფესა	ბალ.B	და იყო იგი ღმრთის მსახურ და მორწმუნე და მოსავ ქრისტესი მცნებათა და უყუარდა ფრიად მეფესა, რამეთუ იყო იგი გონიერ და ფრთხილ და მწერალ კეთილ, და უწარჩინებულ ყოველთა იყო წინაშე მეფისა,
მეფემან	ბალ.B	და არა იცოდა მეფემან აბენეს, თუ მონა არს იგი ქრისტესი, და ყოველთა წარჩინებულთა მისთაგან უმეტეს პატივს-[ს]ცემდა.
მეფენი	სინ.მრვლთ	გულისხმა-ყავთ, რავდენნი ძლიერნი და მეფენი, რომელთა ედგნეს შარავანდნი თავთა მათა და აღელესნეს მახჳლნი მათნი და აღემახუნეს, ვითარცა შუანი მძჳნვარეთანი, გულის-წყრომანი იგი მათნი და უთქუმიდეს სიკუდილდ და უმზირდეს შეწუვად ცეცხლითა!
მეფისაჲ	ბალ.B	ხოლო ბალაჰვარს შეემტერნეს კაცნი იგი კერპთ მსახურნი, რამეთუ შურდა მისთჳს პატივი იგი მეფისაჲ, რომელ წინა-უყოფდა მას.
მეფესა	ბალ.B	მივიდეს და ჰრქუეს მეფესა: ჵ მეფეო, კაცისა მის, რომლისა დაგიც სასოებაჲ, არა არს სჯულისა შენისაჲ, რამეთუ უკუეთუ პოოს კაცთა მათგანი ქრისტეანეთაჲ, მოწლედ მოიკითხავს.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მათ მეფემან: უკუეთუ არა იყოს ეგე, ვითარცა სთქუთ, ბოროტი წინა-გიცთ.
მეფემან	ბალ.B	და მიუწოდა მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და იწყო გამოცდად მისსა და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას შინა და ვითარ აღვასრულენ დღენი ჩემნი, და ვხედავ, რამეთუ ცუდად ვშურები და მეშინის.
მეფეო	ბალ.B	და ჰრქუა მას: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, რამეთუ წარმავალისა წილ აღგირჩევიეს წარუვალი და უმჯობესი, რამეთუ არარაჲ არს სოფლისა ამის დიდებაჲ, რამეთუ ვითარცა აჩრდილი წარვალს და ვითარცა კუამლი განქარდების.
მეფისა	ბალ.B	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს და არა გამოუცხადა მას.
მეფესა	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: ესოდენთა ჟამთა ვმონე მეფესა და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე წინაშე მისსა.
მეფესა	ბალ.B	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი, რამეთუ ზაკჳთ ზრახავს შენთჳს და გონებს შენ მიერ დაპყრობასა მეფობისა მისისასა.
მეფისა	ბალ.B	აწ აღდეგ ხუალე და დაიკუეცე თმაჲ თავისა შენისაჲ, და განიძარცუე სამოსელი ეგე შენი და შეიმოსე ძაძისაჲ და ეგრეთ შევედ წინაშე მეფისა.
მეფისა	ბალ.B	და აღმოვიდა იჭჳ გულისაგან მეფისა.
მეფესა	ბალ.B	და კუალად შეუჴდა შური მთავართა მათ ბალაჰვარისათჳს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, თუ განიხილო ყელი ბალაჰვარისი, იხილო მის თანა ჯუარი, რომელსა თაყუანის-სცემს იგი.
მეფე	ბალ.B	ხოლო მეფე ჰგონებდა, თუ ტყუვილსა იტყჳან მისთჳს.
მეფეო	ბალ.B	ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია.
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მას მეფემან: ნუ ეგრე იტყჳ, საყუარელო ჩემო ბალაჰვარ, რამეთუ კაცი ხარ დიდებული და უპირატესი წინაშე ჩემსა.
მეფისა	ბალ.B	მაშინ განიჴსნა სარტყელი ოქროჲსაჲ კაცმან მან ღმრთისამან, შემკული თუალებითა პატიოსნითა, და დადვა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: უკუეთუ დამარქუა თავსა ჩემსა გჳრგჳნი მეფობისა შენისაჲ პატივისა მისთჳს, ვერ შეარყიო ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებაჲ ჩემი.
მეფეო	ბალ.B	ხოლო მე, მეფეო, მზა ვარ ტანჯვად და შენ ნუ სდროებ, რაჲთა ადრე წარვიდე წინაშე მეუფისა ჩემისა, რაჲთა განისუჱნო მუნ უკუნისამდე.
მეფე	ბალ.B	ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა.
მეფე	ბალ.B	6. ხოლო დღესა ერთსა განვიდოდა მეფე მოხილვად გარეგან ქალაქისა.
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მათ მეფემან: რომელთა ეშინის სიკუდილისაგან, არღარა დროებენ საგზლისათჳს.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: და ვითარ იტყჳთ მაგასა?
მეფე	ბალ.B	ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან.
მეფე	ბალ.B	და იწყო მზრდელისა მიმართ თჳსისა პატივთა წინა-ყოფაჲ და ფრიად პატივ-სცემდა და წაღმართცა უქადაგებდა და ჰრქუა: უკუეთუ მითხრა ჭეშმარიტი, რაჲ-იგი გკითხო, უმეტესი პატივი ჰპოო წინაშე ჩემსა, რაჟამს იგი მეფე ვიქმნე.
მეფეო	ბალ.B	ხოლო უმეცნიერესმან მათ ყოველთამან ჰრქუა, ვითარმედ: მეფეო, ძე ესე შენი მიიწევის დიდსა დიდებასა მეფობისასა,
მეფისამან	ბალ.B	და ჰრქუა მას იოდასაფ, ძემან მეფისამან: და აღარავინ იპოვების მათგანი ქუეყანასა ამას ჩუენსა? ხოლო მან ჰრქუა: არა.
მეფეო	ბალ.B	ჰრქუა ყრმამან: უწყოდე, მეფეო, საქმითა ამით, რომელ გიყოფია ჩემდა, ყოველნი საშუებელნი ჩემნი სიმწარედ გარდაგიქცევიან, რამეთუ სული ჩემი სურვიელ არს განსლვად გარეგან კართა ქალაქისათა.
მეფისაჲ	ბალ.B	ესე რაჲ ესმა, შეიწრდა გული მეფისაჲ და თქუა გულსა თჳსსა: უკუეთუ დავაყენო ნებაჲ მისი, განმრავლდენ ურვანი მისნი და განუწირო ყოველი საშუებელი მისი.
მეფემან	ბალ.B	და ამცნო მეფემან, რომელნი განჰყვებოდეს ყრმასა მას, რაჲთა წინმავალთა წარავლენდენ და, უკუეთუ ჰპო[ვ]ებდენ კაცთა ბერთა, გინა სნეულებითა შეპყრობილთა, გზისაგან კიდე-განიყვანებოდენ, რაჲთა არა იხილნეს საქმენი კაცნი და შესჭირდეს რაჲმე საწუთროთა ამათგანი.
მეფისაჲ	ბალ.B	და ვითარცა მივიდოდა ძე მეფისაჲ, იხილა იგი და შეეზარა, და ჰრქუა ზანდან მზარდულსა: რაჲ არს ესე?
მეფისაჲ	ბალ.B	მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ და მწარედ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არს ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ,
მეფისაო	ბალ.B	მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათაგან და სიკუდილისაგან.
მეფისა	ბალ.B	ესე ყოველი რაჲ ჰრქუა ზანდან, მეფისა ძე იქცა გარე და წარვიდა საყოფელადვე თჳსად, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ ესე საწუთოჲსა ამათ თანა, რომელნი-ესე ვიხილენ და მესმნეს.
მეფისასა	ბალ.B	9. მას ჟამსა ბალაჰვარ ცნა სულითა წმიდითა, ვითარმედ ძესა მეფისასა სწადის ნახუა კაცთა ღმრთის მსახურთაჲ.
მეფის[ა]	ბალ.B	ხოლო იგი შევიდა და აუწყა რაჲ, გამოვიდა ზანდან მზრდელი, და ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მაქუს მე თუალი პატიოსანი და, უკუეთუ გნებავს, მიიღე იგი მეფის[ა] ძისათჳს, რამეთუ უმჯობეს არს იგი წუმწუბასა წითელსა,
მეფისა	ბალ.B	ჰრქუა მას ზანდან: კაცო, არას ვხედავ სახესა უგუნურებისასა, გარნა სიტყუანი შენნი ნამეტნავ არიან და მეშინის, ნუუკუე განმამტყუვნო მეფისა ძისა.
მეფისა	ბალ.B	და მე კაცი ვარ მკურნალი, და ვხედავ მძიმედ მხედვარებასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე მიგიტაცოს სინათლე თუალთაჲ, არამედ მასმია მეფისა ძისა სიწმიდით ცხორებაჲ, და ყრმა არს და მახჳლ თუალითა, და იგი შემძლებელ არს ხილვად მისსა.
მეფის[ა]	ბალ.B	მაშინ შევიდა ჩუენებად წინაშე მეფის[ა] ძისა მზარდული და უთხრა ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან.
მეფისა	ბალ.B	10. და ვითარცა დადგა წინაშე მეფისა ძისა, და ჰლოცვიდა მას.
მეფისამან	ბალ.B	ხოლო ძემან მეფისამან, ვითარცა ჯერ-არს, პატივითა მოიკითხა იგი და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა განვიდეს მისგან.
მეფისაო	ბალ.B	რამეთუ მე, გლახაკი ესე, ძეო მეფისაო, მიმითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწორებელად.
მეფისამან	ბალ.B	მიუგო ძემან მეფისამან, ამისთჳს ვყავ, რამეთუ მაქუს შენგან თხრობაჲ სარგებელისაჲ.
მეფემან	ბალ.B	ხოლო მეფემან იცნა იგინი და მსწრაფლ გარდამოჴდა ჰუნესა და მოეხჳა ყელთა მათთა.
მეფე	ბალ.B	და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნეს მეფე ვისა ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა.
მეფისასა	ბალ.B	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ იგი ძმასა მეფისასა, შეშინდა და იწყო ტირილად და ტყებად.
მეფისა	ბალ.B	მერმე შეიმოსა სამოსელი სამკუდროჲ და წარვიდა იგი ცოლით და შვილითურთ კართა მეფისა, ძმისა მისისათა.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მას მეფემან: ვითარ შეშინდი ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა?
მეფესა	ბალ.B	ხოლო მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს და ჰრქუეს მეფესა: ერთნი ისი კიდობანნი არ ღირს არიან შემოხუმად ტაძარსა შინა შენსა, ხოლო მეორეთა იმათ არა დაედების ფასი.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: გესმოდის ყოველთა დიდებულთა, კიდობანნი ისი გარეთ კეკლუცნი, ჩუენ ვართ, რომელნი ვიმკუჱბით ფერად-ფერადითა სამკაულითა გარეგნით, ხოლო შინაგანი ჩუენი სული სავსე არს ცოდვითა და სიმყრალითა,
მეფისაო	ბალ.B	და ესე სახე შენი არს, ძეო მეფისაო, რამეთუ პატივ-მეც მე სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
მეფისამან	ბალ.B	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა რომელი ჩემ თანა დასთესო, აღმოსცენდეს კეთილად და გამოიღოს ნაყოფი.
მეფისაო	ბალ.B	აწ, ძეო მეფისაო, პილოჲ იგი სახე არს სიკუდილისაჲ, რომელი სდევს ძეთა კაცთასა და ხენი იგი საწუთოჲ არს, და თაგუნი იგი დღენი და ღამენი-ა, და თაფლი იგი საწუთოჲსა ამის სიტკბოებაჲ არს და შეაქცევს კაცსა გემოვნებაჲ საწუთოჲსაჲ.
მეფისამან	ბალ.B	15. და ჰრქუა ძემან მეფისამან: განაცხოველე მაგით სული ჩემი.
მეფისანი	ბალ.B	და შემდგომთა დღეთა და მოიწივნე მისა ბოროტნი მეფისანი კაცისანი მის და წარჰყვანდეს განსაკითხავ სად.
მეფისამან	ბალ.B	ჰრქუა ძემან მეფისამან: მაუწყე შეტყუებაჲცა მაგისი წმიდაო.
მეფისამან	ბალ.B	16. ჰრქუა ძემან მეფისამან: უწყი, რამეთუ ყოველსა უწყებულსა ჭეშმარიტ მყოფ.
მეფისამან	ბალ.B	ჰრქუა ძემან მეფისამან: განმიმარტე ეგეცა.
მეფესა	ბალ.B	და ესუა მას თანამზრახველი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ და განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, და ყოველსა კეთილსა აზრახებდა მეფესა კაცთათჳს, რამეთუ იყო იგი სჯულიერ და ღმრთის მსახურ.
მეფე	ბალ.B	და ოდეს იხილის რაჲ მეფე თაყუანის ცემად კერპთა, შეძრწუნდის ფრიად და ელმის, ვითარცა ვის ელმის შვილისათჳს.
მეფისათჳს	ბალ.B	და ფრიად იურვოდა კაცი იგი მეფისათჳს.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე, ვიდოდით ღამესა ამას ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილნეთ საქმენი კაცთანი.
მეფემან	ბალ.B	და მიხედა და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე, ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
მეფეთათჳს	ბალ.B	და კაცი იგი ჯდა ინაჴიდ სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.B	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახველი მისი მყოარ ჟამ ხედვიდეს და განიცდიდეს საქმეთა მათთა, და წარვიდეს განკჳრვებულნი.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან თანამზრახველსა მას: არასადა გუთნდა ცხორებაჲ ჩუენი, ვითარ ამათ გლახაკთა, და არცა ესრეთ მხიარულ ვართ, ვითარ ესენი.
მეფეო	ბალ.B	მაშინ პო[ვ]ა ადგილი სიტყჳსაჲ თანამზრახუჱლმან და ჰრქუა: ნუ ჰგონებ, მეფეო, ვითარმედ დიდებაჲ და სუფევაჲ, რომელსა ჩუენ ვიშუებთ, ესრე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა, რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: და იცნია ესევითარისა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ, არა შეუთქსა მწუხარებაჲ?
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: არს-მე ვინ კაცი ღირს ადგილსა მის, ანუ ვინ შესულად მუნ შემძლებელ არს?
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: რაჲ არს გზაჲ იგი, მითხარ!
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ გაყენებდა აქამომდე თხრობად ჩემდა იგი გზაჲ?
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ეგე ესრეთ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვიქმნეთ და ჴელ-ვჰყოთ მას, რამეთუ თანა-გვაც შრომაჲ, რაჲთა მივიწივნეთ მუნ უშფოთველსა მას ცხორებასა.
მეფემან	ბალ.B	და შემდგომად იწყო ღმრთის მსახურებად მეფემან და ღირს იქმნა იგი ადგილსა მას შესლვად, რომელ ეტყოდა თანამზრახველი იგი და ორნივე ცხოვნდეს საუკუნოდ.
მეფისა	სინ.მრვლთ	საკჳრველთაგან საკჳრველსა მოუჴდეთ, ძმანო, და ვეწინეთ, რამეთუ ვითარცა ჯაჭჳთა ოქროჲსაჲთა ვერძნი ერთად შეკრულ არიედ და ერთი-ერთსა ვერ გაეშორნიან და ეგრჱთ მიიძღუანნიან მეფისა,
მეფისაო	ბალ.B	აწ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ ასწავებდე კაცთა უგუნურთა, არავე ირწმუნებენ და გარდაჴდებიან მცნებათა ღმრთისათა და თავით თჳსით მოგონებულსა დაამტკიცებენ,
მეფეთათჳს	ბალ.B	7. და ვითარცა აღიზარდა ყრმაჲ იგი კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ასაკისასა, ისწრაფდა მამაჲ მისი, რაჲთა არარაჲ დააკლდეს წურთილობაჲ სიბრძნისაჲ, რომელი ჯერ-არიან მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.B	11. და ჰრქუა ბალაჰვარ: დაღაცათუ ჰყავ ესე ჩემდა მომართ, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს მეფე ოდესმე, რომელი სახიერ იყო და სიმართლესა ეძიებდა.
მეფენი	სინ.მრვლთ	მეფენი ქუეყანისანი და ყოველი ერი, მთავარი და ყოველნი მსაჯულნი ქუეყანისანი აქებდით სახელსა უფლისასა!
მეფისაო	ბალ.B	და ჰრქუა ბალაჰვარ: მე, ძეო მეფისაო, ფრიად მიყუარდა სოფელი ესე და შეყოფილ ვიყავ შუებათა მისთა, და ვითარცა განვიცადე და ვიხილე შეცვალებაჲ მკუდრად და ვცან,
მეფეთა	ბალ.B	თუ რაჲ მოჰვარდეს ასოთაგანი, და ვერცა შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა, და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
მეფესა	სინ.მრვლთ	ძიღა მიემსგავსე ეზეკია მეფესა, რომელი მიახნდა სიკუდილსა და ეუწყა ესაიაჲსგან და ცრემლოოდა იგი და შეუმატა მას ღმერთმან ათხუთმეტი წელი ცხოვრებისაჲ.
მეფისასა	ბალ.B	33. და ვითარ ესევითართა სწავლათა ასწავებდა ბალაჰვარ ძესა მეფისასა განმრავლდა ჟამი შემოსლვითგან ბალაჰვარისა წინაშე იოდასაფისსა, და ჰრქუა მას ზანდან მზრდელმან:
მეფისაო	ბალ.B	შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულობისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგან იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა.
მეფისაო	ბალ.B	ჰრქუა მას ზანდან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ნათელ არს და ჩუენ გუასმია და ვიცით სიტკბოებაჲ მისი დიდი.
მეფემან	ბალ.B	ხოლო ოდეს შეაჩუენნა მეფემან კაცნი იგინი ღმრთის მსახურნი და განასხნა ქუეყანისა ამისგან, მუნიერითგან არღარა გუასმიეს სიტყუაჲ ესევითარი.
მეფისაო	ბალ.B	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს ესე, შეიყუარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა და კუალად რისხვასაცა მეფისასა და წინააღდგომასა ერისასა, გიხაროდენ უკუე პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა შინა საუკუნ~ჲსა!
მეფისაგან	ბალ.B	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ დაჰფარო საქმე ესე მეფისაგან, უწყოდე, რამეთუ იგიცა ერთგულებაჲ არს წინაშე მისსა, რაჲთა არა შეაგდო დიდსა ურვასა და მწუხარებასა და წარუკუეთო მას სასოებაჲ შვილიერობისაჲ და შევარდეს გულის კლებასა.
მეფისა	ბალ.B	35. ხოლო აწ ბალაჰვარს ენება წარსლვაჲ და იჯმნა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისგან.
მეფისაო	ბალ.B	მიუგო ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, სახე ეგე მსგავს არს სახესა მას, რომელი იყო ვინმე კაცი დიდებული და ესუა მას ძე საყუარელი.
მეფისაო	ბალ.B	39. და ამცნებდა და ეტყოდა: ძეო მეფისაო, მე მონა ვარ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და აღმისრულებიეს სრბაჲ ჩემი შენდა მომართ, ვითარცა მიბრძანა მე სულმან წმიდამან, რამეთუ მე ყოველნი სამართალნი მისნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
მეფისაჲ	ბალ.B	ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა.
მეფისაჲ	ბალ.B	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა,
მეფისაჲ	ბალ.B	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
მეფისა	ბალ.B	ხოლო ზანდან მზრდელმან დასნეულდა შიშისაგან მეფისა.
მეფემან	ბალ.B	და ვითარცა ცნა მეფემან სნეულობაჲ, წარავლინა მკურნალნი, რაჲთა შეუძლონ ცნობად, თუ რომლითა მიზეზითა სნეულ არს.
მეფესა	ბალ.B	ხოლო მათ ვითარცა განიცადეს, წარვიდეს, ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, სენი ისი ზანდანისი არა არს სნეულებისაგან, არამედ გულის კლებისაა.
მეფისაჲ	ბალ.B	ხოლო ზანდანს ვითარცა ესმა მისულა მეფისაჲ, შეძრწუნდა და წინა მიეგება მას.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: რაჲ გელმის, ზანდან?
მეფეო	ბალ.B	ხოლო მან მიუგო: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე!
მეფესა	ბალ.B	42. და შეუძინდა მეფესა ძნიად და იქცა პალატადვე.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო, რაჲ არს ცთომილებაჲ შენი, მითხარ!
მეფისასა	ბალ.B	ხოლო ჩუენ განვიდეთ ძებნად ბალაჰვარისა, და ვაცნობოთ ძესა მეფისასა მისთჳს.
მეფესა	ბალ.B	ხოლო ესე რაჲ ესმა მეფესა, სთნდა სიტყუაჲ რაქისი.
მეფისა	ბალ.B	და ვითარცა მოიყვანეს იგინი წინაშე მეფისა, ჰკითხა მათ: რანი ხართ თქუენ, ანუ რაჲ არს ძუალები ეგე, რომელ გკიდავს ყელთა?
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: და რაჲთა უმეტეს შეგაჴსენებს სიკუდილსა ძუალები ეგე თჳთ სჳნდისისა და გონებისაგან თჳსისა, რამეთუ ყოველთა იციან, ვითარმედ მოკუდავ არიან!?
მეფისაი	ბალ.B	და ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს გრძნეული იგი, რომელმან აცთუნა ძე მეფისაი?
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არს და აცთუნებს სხუათაცა და აყენებს კეთილთა და საშუებელთაგან, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონანი, ერისთავნი და ერნი, და რაჲთა კაცად-კაცადმან მოიღოს საზომისაებრ შუებაჲ და პატივი.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: არის ვინ მოყუასთა შენთაგან უაღრეს შენსა?
მეფემან	ბალ.B	მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა.
მეფისაჲ	ბალ.B	44. და განვიდა რაქის მარტოჲ ღამით, და მოუწოდა ნაქორს და უთხრა ყოველი ზრახვაჲ მეფისაჲ.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა, რაჲთა ჰკითხონ, თუ ვინ არს კაცი იგი.
მეფისა	ბალ.B	ხოლო მათ შეიპყრეს და სიხარულით მიიყვანეს მეფისა წინაშე.
მეფემან	ბალ.B	ხოლო მეფემან განიხარა ესრეთ, ვითარცა ეპოვა საძიებელი თჳსი.
მეფისათა	ბალ.B	ამას ზედა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა?
მეფისაო	ბალ.B	ხოლო მონაჲ იგი იყო ფარულად მოყუარე ქრისტესი და ჰრქუა: ძეო მეფისაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ არა ბალაჰვარ არს, არამედ ნაქორ მსგავსი მისი.
მეფისა	ბალ.B	და ვითარცა წარვიდა მონაჲ იგი წინაშე მეფისა ძისა, ჰკითხა მეფემან: შენ ხარ ბალაჰვარ, რომელმან აცთუნე ძე ჩემი?
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: და რომელთა კეთილთა მაყუარებ?
მეფემან	ბალ.B	ხოლო მეფემან ჰრქუა: არა მნებავს მოკლვაჲ შენი, ვიდრე არა განგიკითხო სრულიად.
მეფემან	ბალ.B	45. და განითქუა ჰამბავი, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
მეფე	ბალ.B	და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს.
მეფეო	ბალ.B	მიუგო იოდასაფ მამასა თჳსსა: მენება მე, მეფეო, რაჲთა არა გამოვაცხადო ღმრთის მსახურებაჲ ჩემი ვიდრე განსლვადმდე ჩემდა ჴორცთაგან, რაჲთა არა გექმნე მომატყუებელ მწუხარებისა,
მეფესა	ბალ.B	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, აგინა მას და იწყო გმობად ქრისტესა, ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
მეფეო	ბალ.B	ჰრქუა იოდასაფ: არა უწყი, მეფეო, თუ რომლისა საქმისათჳს შეწუხებულ ხარ: კეთილისათჳს, რომელ მოვიპოვე, ანუ წინააღდგომისათჳს ნებისა შენისა.
მეფე	ბალ.B	ხოლო ამას ზედა აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევნობითა.
მეფეო	ბალ.B	რაჲთა მოვიღო უსაწადელესი ცხორებაჲ და ვითარ გიკჳრს, მეფეო, სურვილი ჩემი კეთილთათჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუეთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამათ წარმავალთა.
მეფე	ბალ.B	მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა.
მეფეო	ბალ.B	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, განძლიერდა გული მისი და ჰრქუა: ჵ მეფეო, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი ღმრთის მსახურნი იყვნეს, და შენ რად დაუტევე სჯული მამათა შენთაჲ?
მეფესა	ბალ.B	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან დადუმნა განცჳფრებული, და ვითარცა მოეგო გონებასა, იწყო წინააღდგომად ნებისა მისისა.
მეფემან	ბალ.B	47. მაშინ ბრძანა მეფემან შეკრებაჲ ერისაჲ.
მეფისა	ბალ.B	ხოლო ნაქორ, რომელ საგონებელ იყო ბალაჰვარად, დადგა მეფისა ძისაკე.
მეფე	ბალ.B	და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
მეფემან	ბალ.B	და იწყო მეფემან პირველად სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის სჯულისანი.
მეფეო	ბალ.B	იოდასაფ ჰრქუა: მეფეო, სამართალი სასჯელი განაჩინე, ვითარცა ჯერ-არს მეფეთათჳს.
მეფისაჲ	ბალ.B	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ ბრძანებასა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებით ცხორებაჲ შიშისა მისთჳს სატანჯველთაჲსა, რომელ მიქადაგებდი.
მეფისაჲ	ბალ.B	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე კერპთა მსახურთა წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მწე ჩემი მათ შორის და გესმის სამართლის ყოფაჲ მეფისაჲ.
მეფისაჲ	ბალ.B	და ამას ამისთჳს ვჰყოფ, რამეთუ მოჰკიცხე ძე მეფისაჲ.
მეფისაგან	ბალ.B	ხოლო მეფისაგან ჰგონებდა შენდობასა შეთქმულებისა მისთჳს, რომელ პირველ დაედვა.
მეფე	ბალ.B	და აღივსო გულის წყრომითა მეფე ნაქორისთჳს, წარმატებისათჳს სიტყუათა მისთაჲსა და ვერას ამხილებდა მას სირცხჳლისაგან ერისა.
მეფემან	ბალ.B	და თქუა მეფემან გულსა თჳსსა: ესე ბოროტი მე თჳთ მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
მეფემან	ბალ.B	და თჳთ იწყო მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად ნაქორისა.
მეფესაცა	ბალ.B	ხოლო ნაქორ მიუგნა სიტყუანი ძლიერნი, რომლითა არცხუენდა მეფესაცა და არა შეშინდა ზარისაგან მეფისა.
მეფესა	ბალ.B	და დაღამდა და არავისკენ გამოჩნდა ძლევაჲ, რამეთუ ნაქორ უკლებდა მეფესა სირცხჳლითა.
მეფესა	ბალ.B	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა მეფესა: არა სადით გამოჩნდა ძლევაჲ.
მეფესა	ბალ.B	ხოლო მეფესა ენება ნაქორის შეგონებაი იდუმალ, რაჲთა არა წინა-აღუდგებოდის სიტყჳს-გებასა მას, და ნაქორ ეგრეთვე დაუტევა მეფემა სათნოჲსათჳს ძისა თჳსისა და ესვიდაცა ნაქორს მოკლებად სიტყჳს გებისათჳს შეთქმულებისა მის მათისათჳს.
მეფისამან	ბალ.B	ხოლო ძემან მეფისამან იდუმალ ჰრქუა ნაქორს: უწყი მე შენი საქმე, რამეთუ ნაქორ ხარ შენ, ხოლო გიხაროდენ, რამეთუ დღეს კეთილად იღუაწე ღმრთის მსახურებისათჳს;
მეფისა	ბალ.B	ხოლო მე ამისთჳს წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტის ყოფისაგან მეფისა, რამეთუ მას დღეს ფრიად არცხჳნე და ბოროტი ჰნებავს შენი.
მეფისაო	ბალ.B	ჰრქუა მას ნაქორ: შემიწყნარებიეს, ძეო მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ერთი ღმერთი და მიცნობიეს, რამეთუ ყოველი მის მიერ არს.
მეფისაო	ბალ.B	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, გიხაროდენ, უკუეთუ დაადგრე ნებასა მისსა.
მეფისამან	ბალ.B	და ნებ[ა]-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და წარვიდა ნაქორ სარწმუნოებითა სავსე.
მეფემან	ბალ.B	ხოლო ცნა რაჲ მეფემან, სასო-წარკუეთილ იქმნა ნაქორისგანცა.
მეფე	ბალ.B	და შეშინდეს კერპთ მსახურნი იგი, ნუუკუე არა მოვიდეს მეფე ზორ[ვ]ად კერპთა.
მეფესა	ბალ.B	მაშინ წარვიდეს თედამისსა, რამეთუ იყო კერპთ მსახური და იყოფებოდა უდაბნოსა, და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა და ყოველსა ერსა მისი, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ წჳმაჲ და მზე მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
მეფისა	ბალ.B	და მოიყვანეს კაცი იგი წინაშე მეფისა, რაჲთა შემწე ექმნეს მათ.
მეფისა	ბალ.B	და ვითარცა შევიდოდა პალატად მეფისა, არაჲ ემოსა რაჲ თჳნიერ რომელ ფლასისა ნაძუელი, შემოედვა წელთა მისთა.
მეფემან	ბალ.B	და ვითარცა იხილა მეფემან შემავალი მისდა, აღდგა და მიეგება წინა და მოწლედ მოიკითხა.
მეფე	ბალ.B	და ვითარცა სხდეს, ჰრქუა: მეფე, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
მეფემან	ბალ.B	ხოლო მეფემან ჰრქუა: ჩუენ ძლევაჲ არასადაჲთ მოვიღეთ, და აწ შენ, რაჲცა ძალ-გიც, შეგუეწიე.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან: მსგავს არს საქმე შენი და ჩემი, რომელსა ესუა ცოლი ქმნულ-კეთილი და ეშინოდა, ნუუკუე ვერ მოთმინო იქმნეს და შთავარდეს ჭაბუკისაჲ მის სიძვასა.
მეფემან	ბალ.B	ჰრქუა მეფემან: მე ესრეთ ვჰგონებ, ნუ იგი არს უჭეშმარიტეს, რომელსა ჩუენ წინააღუდგებით.
მეფისა	ბალ.B	და შიშუველი დადგა წინაშე მეფისა და რისხჳთ ჰრქუა: მე ადვილად დაუტეობ არგანსა ამას და ძონძსა და არა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა, რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს არს ცხორებასა ამას ჩემსა,
მეფესა	ბალ.B	ხოლო მეფესა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, სასო-წარკუეთილ იქმნა და ცნა უძლურებაჲ სჯულისა მათისაჲ.
მეფისა	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა, მასმიეს მეფისა ვისთჳსმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთაჲ.
მეფემან	ბალ.B	ხოლო მეფემან მან გამოუთხარა ქუაბი და დასუა ყრმაჲ იგი მას შინა.
მეფემან	ბალ.B	და ბრძანა მეფემან დადგინებად წინაშე ძისა მისისა, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, თუ რაჲ არს.
მეფეო	ბალ.B	აწ, მეფეო, შენცა იძიენ დედანი, რაჲთა აზრზენდენ მას, და იქცეოდის რაჲ მათ თანა, დაჰვიწყდების საუკუნოჲ და შეესაკუთრების საწუთროსა.
მეფისაჲ	ბალ.B	ხოლო მეფესა ჰყვა ქალი ქმნულ-კეთილი, ასული მეფისაჲ ტყუედ წარმოღებული, და სხუანიცა ქალნი მემგოსნენი და მემგოსნე-მეჩანგენი.
მეფისაჲ	ბალ.B	ხოლო ასული იგი მეფისაჲ, ტყუედ მოღებული, ფრიად უყუარდა სიბრძნისა და გონიერებისა მისისათჳს და ასწავებდის სჯულსა ქრისტესსა.
მეფისაო	ბალ.B	ხოლო მან ჰრქუა: ძეო მეფისაო, გნებავს თუ ჩემი მოქცევაჲ სჯულსა შენსა, მოვედ წელიწადსა ერთსა ნებასა ჩემსა.
მეფესა	სინ.მრვლთ	გამოჩინებაჲ ჯუარისაჲ, რომელი გამოუჩნდა კოტანტინე მეფესა მდინარესა ზედა დანუბსა, რომლისა მიერცა მოიძია პატიოსანი ძელი ჯუარისაჲ წმიდასა ქალაქსა იერუსალემს
მეფისასა	სინ.მრვლთ	მეშჳდესა სუფევასა კოსტანტინე დიდისა მეფისასა, თთუესა აპნისასა შეკრბა ერი დიდძალი წარმართთაჲ მდინარესა ზედა, რომელსა ჰრქჳან დანუბ;
მეფემან	სინ.მრვლთ	და აგრძნა მეფემან კოსტანტინე შეკრებაჲ იგი მათი ერთბამად.
მეფესა	სინ.მრვლთ	ხოლო ქრისტიანენი რომელ ერთნეს მათ დღეთა შინა, ნაზარეველით ერქუმოდა, რომელნი-იგი მოუჴდეს მეფესა და ჰრქუეს მას: ვევედრებით მეუფებასა შენსა, ნიში ესე, რომელ იხილე, ზეცისაჲ არს იესუ ქრისტჱს ძისა ღმრთისა ცხოველისაჲ,
მეფემან	სინ.მრვლთ	და ვითარცა გულისხმა ყო ესე კოსტანტინე მეფემან, მოუწოდა მან ევსები ეპისკოპოსსა ჰრომისასა და ისწავა მისგან და ჰრწმენა ჭეშმარიტად და ნათელი მოიღო მან და დედამან მისმან და მრავალთა წინაშეთა მისთა.
მეფესა	ბალ.B	50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, - მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა.
მეფეო	ბალ.B	მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მისთა: არა ჯერ-არს, მეფეო, ესევითარისა ნაყოფისა განშუებაჲ სამეფოჲსაგან შენისა, და უკუეთუ მისცე ზოგადი სამეფოსაგან შენისაჲ, გუეშინის, ნუუკუე იქმნეს განხეთქილებაჲ სამეფოჲსა შენისაჲ.
მეფემან	ბალ.B	და გამოარჩიეს ესე მეფემან და ყოველთა ერისთავთა, რაჲთა მისცეს ნახევარი სამეფოჲსა მისისაჲ იოდასაფს;
მეფეთა	ბალ.B	და ჰრქუეს მეფეთა: უკუეთუ ჴელი შეყოს საქმეთა სოფლისათა, მიიზიდავს გულის თქუმაცა.
მეფემან	ბალ.B	და ჰრქუა მეფემან იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ხოლო შენ დაჰჴსენ იგი და განაცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი, ხოლო მე მომდრეკს შენდა საშუებელი შვილიარობისა, და შენ არა გელმის ჩემთჳს, ვითარცა მე შენთჳს,
მეფედ	ბალ.B	და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ,
მეფეო	ბალ.B	51. ჰრქუა იოდასაფ: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-ვყუნე, მეფეო, ხოლო ღმერთმან დაამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძღჳნო უმჯობესსა, ხოლო მე არასადა გული მითქუამს დიდებასა სოფლისასა, და უმჯობეს მიჩნს,
მეფესა	ბალ.B	52. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, განიხარა ფრიად და ბრძანა ქადაგი განვლინებად, და მოუწოდა ყოველთა ერისთავთა თჳსთა.
მეფისაჲ	ბალ.B	ხოლო ყოველთა აქეს გამორჩევაჲ მეფისაჲ და მისცეს მორჩილებაჲ ბრძანებასა მისსა და ადიდეს განზრახვაჲ მისი. და განიყარა კრებაჲ.
მეფემან	ბალ.B	ხოლო მეფემან მოიღო გჳრგჳნი სამეფოჲ და დაადგა თავსა მისსა და მისცნა საფასენი დიდძალნი და მიულოცა ძლევასა, და წარავლინა სამეფოდ მისდა, რომელი განეჩინა, და ვითარცა მოიწია, მრავალი საფასენი განუყვნა გლახაკთა და უღონოთა.
მეფესა	ბალ.B	53. და მერმე იწყო სიტყუად ერის მიმართ და ჰრქუა: არავის უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, რამეთუ ჯერ-არს სიმშჳდით და მოწყალებით მწყსაჲ სამეფოსა თჳსსა.
მეფისასა	სინ.მრვლთ	და იყო მათ დღეთა, სუფევასა კოსტანტინე დიდისა მეფისასა, ღმრთის მოყუარჱ ელენე დედოფალი, დედაჲ კოსტანტინჱსი, რომელმან კეთილად მოიძია სასოჲ ძელი,
მეფისასა	ბალ.B	და განმრავლდა კეთილი და ქრისტეანობაჲ ქუეყანასა შინა იოდასაფ მეფისასა.
მეფემან	ბალ.B	59. ხოლო ჟამსა შინა ერთსა წარავლინა აბენეს მეფემან წინაშე ძისა მისისა კაცნი კერპთმსახურნი, რაჲთა ცნნა საქმე და ქცევაჲ ძისა მისისაჲ.
მეფისაო	ბალ.B	ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით?
მეფისა	ბალ.B	და მიიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა, აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
მეფემან	ბალ.B	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ სჯულსა იოდასაფისსა და შეიწყნარონ წესი მისი.
მეფეო	ბალ.B	და მიუწერა მამასა თჳსსა ესრეთ: დიდსა და მორწმუნესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა, მეფეო, მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ მოგიკითხავ!
მეფე	ბალ.B	პირველად ვჰმადლობ ღმერთსა ჩუენსა, რომელმან არა ჴუებულ მყო მე საწადელსა ჩემსა და ღირს მყო მე ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა, რამეთუ აწღა იქმენ მეფე, ხოლო პირველ ამისსა მონაჲ იყავ ეშმაკთა, ჵ მამაო საყუარელო!
მეფისა	ბალ.B	ხოლო აწ აღსარებითა შენითა ღმრთისა მიმართ განათლდა სული, გონებაჲ ჩემი, რამეთუ აწ ვიქმენ ძე მორწმუნისა მეფისა და კურთხეულ არს ღმერთი ჩუენი, რომელმან განანათლნა თუალნი სულისა შენისანი!
მეფე	ბალ.B	და ვითარცა მიიწია წიგნი იგი, აღდგა მეფე და ყოველი ერი მის თანა და დაარღჳნეს ყოველნი საკერპონი და დაწუნეს ცეცხლითა.
მეფისა	რაბლე2	ბოლოს ადგნენ და, მეფისა ბრძანებისამებრ, საბჭოდ უხმეს საფრანგეთისა სხვადასხვა მხრისა საკრებულოთა ოთხსა ყოვლისა უფრორე განსწავლულსა და ყოვლისა უმეტესად ქონმოკიდებულსა წევრსა, მოიწვიეს უზენაესი სათათბირო,
მეფედ	სინ.მრვლთ	აწ რაჲსა-მე დაადუმებენ ყრმებსა მას, რამეთუ აჰა ეგერა რომელი სოლომონის ზედა იყო შესხმაჲ, რაჟამს-იგი დაჯდებოდა მეფედ იერუსალემს ზედა, რომელსა არცა ბრმასა თჳალნი აეხილნეს და არცა მკელობელნი ევლინნეს და ეგრჱთ ოხრიდა ქუეყანაჲ ღაღადებითა მით და ქებითა.
მეფე	ბალ.B	და წარვიდა მეფე და ყოველნი ერისთავნი მის თანა სამეფოდ ძისა მისისა.
მეფესა	ბალ.B	62. ხოლო იოდასაფ მიუძღვნა ნიჭნი დიდნი მეფესა და ერისთავთა მისთა და ყოველსა ერსა.
მეფესა	ბალ.B	ხოლო შემდგომად სამისა დღისა უბრძანა მღდელთა და მღდელთ მოძღუართა, რაჲთა ნათელ-სცენ მეფესა აბენესს და ყოველთა ერთა და ერისთავთა.
მეფემან	ბალ.B	ხოლო აბენეს მეფემან უბრძანა ყოველსა სამეფოსა მისსა აღშენებაჲ ეკლესიისა.
მეფე	ბალ.B	63. ხოლო შემდგომად მცირედთა ჟამთა დასნეულდა მეფე აბენეს და მოუწოდა ძესა თჳსსა და მიათუალა ყოველი სამეფოჲ ჴელთა მისთა.
მეფე	ბალ.B	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა: ნუ მწუხარე ხარ, მამაო საყუარელო, ვინაჲთგან იცან ქრისტე მეფე და აღიბეჭდე ნათლითა მისმიერითა.
მეფეო	ბალ.B	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: ნუ [ჰ]ზრუნავ, მეფეო, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან მეათერთმეტისა ჟამისათაცა სწორად მისცა სასყიდელი პირველის თანა,
მეფე	ბალ.B	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და თქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა,
მეფჱ	სინ.მრვლთ	აწ ვპოვო მეცა შენთჳს, რაჲ ვყო: აღვადგინო სხუაჲ მეფჱ, რომელმან უვარ-ყოფად გცეს ჯუარ-ცუმული და ჩემსა ნებასა იქმოდის და მიგცეს შენ ძჳრ-ძჳრთა მათ სატანჯველთა, და გუემით უვარ-ჰყო ჯუარ-ცუმული იგი.
მეფისა	სინ.მრვლთ	მოუწოდა კაცსა ერთსა სარწმუნოსა და გონიერსა, რომელი წინაჲთვე მრავალთაგან მართლად წოდებულ იყო, და ჰრქუა მას: დაჯედ აქა წინაშე თუალთა ჩემთა და შექმნენ სამშჭუალნი ესე შუად აღჳრისა ჰუნისათჳს მეფისა,
მეფჱ	სინ.მრვლთ	რაჲთა იყოს ისრის ჭურ ყოველთათჳს, მტერთა ძლევად მის მიერ მეფჱ, დასამშჳდებელად ბრძოლისა, რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი წინაწარმეტყუელისა მიერ: და იყოს მას დღესა შინა რომელი აღჳრთა მათ ცხენისათა იყოს, წმიდა უფლისა წოდებულ იყოს.
მეფისამან	ბალ.B	64. ხოლო იოდასაფ, ძემან მეფისამან, დაჰფლა გუამი მისი, ვითარცა კაცთა ლიტონთაჲ.
მეფისათჳს	ბალ.B	ხოლო შემდგომად ამისა მოუწოდა ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა, მღდელთა და დიაკონთა და ფრიადნი საფასენი განუყუნა და ამცნო მსხუერპლისა შეწირვაჲ და ლოცვაჲ აბენეს მეფისათჳს, და ეგრეთვე განუყუნა გლახაკთა, ქურივთა და ობოლთა.
მეფემან	ბალ.B	65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა.
მეფე	ბალ.B	ხოლო თქუენ გამოირჩიეთ თავისა თქუენისათჳს მეფე, რომელი გიძღოდეს ნებასა ღმრთისასა.
მეფეო	ბალ.B	ხოლო მათ ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღდგეს და ყოველთა ერთითა ჴმითა თქუეს: ნუ იყოფინ, მეფეო, და არა იქმნეს ეგე, ვიდრე არა ყოველნი მოვსწყდეთ.
მეფე	ბალ.B	და მოუწოდა ბარაქიას, რომელი პირველ ვაჴსენეთ, რომელი-იგი შემწედ იყო ნაქორისსა მას დღესა, ოდეს მეფე სიტყუას უგებდა.
მეფე	ბალ.B	მიუგო ბარაქია: არა სამართლად საჯე, მეფე, რამეთუ წერილ არს: შეიყუარე მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
მეფე	ბალ.B	აწ უწყოდეთ, მე უეჭუელად წარვალ სათნოთა თანა ღმრთისათა, ხოლო თქუენ იძიეთ თავისა თქუენისად მეფე.
მეფედ	ბალ.B	მაშინ ბარაქიას ჴელნი დაასხნეს, რაჲთა ყონ იგი მეფედ.
მეფისაო	ბალ.B	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ჰრქუა: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, ოდეს-იგი გეტყოდე, ვითარმედ: ოდეს განჰმდიდრდე, არა გინდეს მიცემად მოყუსისა.
მეფისა	ბალ.B	და წარვიდა წინაშე ბარაქია მეფისა და მიუთხრა საქმე იგი.
მეფემან	სინ.მრვლთ	ადგილი ესე ჩას; და წმიდისა ამის ეკლესიისა ესე ტაძარი, რომელ ქრისტჱს მოყუარებისა გულს-მოდგინებასა ჴსენებად ნეტარმან კოსტანტინე მეფემან აღაშჱნა.
მეფისა	ბალ.B	აღდგა და წარმოვიდა ადგილთაგან სამძოვროთა, და მოვიდა სოფლად, და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ, და აღიღო მოთხე მცირე, და მივიდა კარად ძისა მეფისა.
მეფისა	სინ.მრვლთ	მოვიდოდა ხარჭებიცა მეფისა აგრიპაჲსი პეტრჱსა, რამეთუ სახელები მათი ესე არს: აგრიპინა და იკარია და ევფემია და დორის.
მეფისა	სინ.მრვლთ	და ვითარცა ამას იტყოდა პეტრე, ძმანი იგი ტიროდეს, მოიწინეს ოთხნი მტარვალნი და წარიყვანნ ეს პეტრე და მიიყვანეს აგრიპა მეფისა გულის კლებისათჳს მისისა.
მეფეთა	სინ.მრვლთ	მაშინ ერისაგანთა შინა-განსცეს ჭეშმარიტებაჲ ვეცხლისათჳს, ხოლო აწინდელთა მეფეთა ღმრთის მსახურებითა ვეცხლ-მოძერწულად და ოქრო-კოდილად აღაშჱნნეს ეკლესიანი ესე ქრისტჱს აღდგომისათჳს და ოქროჲსა და ვეცხლისა ჭურჭლითა განაშუენეს.
მეფეთა	სინ.მრვლთ	და მათ მისცეს ვეცხლი იგი და არწმუნეს ერისაგანთა მათ, ხოლო აწინდელთა მეფეთა ვერ არწმუნონ.
მეფეთა	სინ.მრვლთ	განრისხნა კეისარი და ჰრქუა: აწ უკუე იგი მეუფჱ ყოფად არსა საუკუნეთაჲ და დაპყრობად ყოველთა მეფეთა?
მეფისა	რაბლე2	აი, მეუფენო, რასა ნიშნავს აღრევა აღთვალვისა, სხვა იმოდენად არცრა აძლევს ხელსა მოწინააღმდეგე მხარესა, რაოდენადაც in sacer verbo dotis, რამეთუ ავდექ მეფისა ნებისამებრ ჯაჭვშემოსილ-ჩასილაღებული და წაველ მოსახილავად,
მეფისა	რაბლე2	რამეთუ შარლ მეფისა დაკრძალვისა ჟამსა ყოველნი გამატყლიანდნენ, ანუ თითოსა ორკანძნახევარი ნაქცი ერგო, ვინცა კი საწმისისა შოვნა მოინდომა.
მეფენი	სინ.მრვლთ	მოწამენი სანატრელნი, რომელნი ვითარცა შეცოდებულნი შჯულისა თანა-მდებ იყვნეს, აჰა ესერა დღეს ევედრებიან მათ მსაჯულნი და მეფენი მეოხ ყოფად მათა წინაშე მსაჯულისა მის მსაჯულთაჲსა;
მეფეთასა	სინ.მრვლთ	წინაშე მსაჯულისა მის მოიჴსენიან სიტყუაჲ იგიცა დავითისი, რომელ–იგი თქუა სულითა წმიდითა, ვითარმედ: ვიტყოდი სიმართლით წინაშე მეფეთასა და არა მრცხუენოდის.
მეფისაო	ბალ.E	და ჰრქუა ბალაჰვარ: მე, ძეო მეფისაო, ფრიად მიყუარდა სოფელი ესე და შეყოფილ ვიყავ შუებათა მისთა, და ვითარცა განვიცადე და ვიხილე შეცვალებაჲ მკუდრად და ვცან,
მეფე	ბალ.C	1. იყო ვინმე მეფე ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან შოლაჲტ, და სახელი მისი იაბენეს.
მეფეო	ბალ.C	ხოლო იყო მათ შორის კაცი ერთი მეცნიერ სიბრძნესა უფროჲს ყოველთა, და ჰრქუა მეფესა: მე ესრეთ ვჰგონებ, მეფეო, დიდებაჲ, რომელსა მიიწევის ყრმაჲ ესე, არა არს ამის სოფლისაჲ, არამედ ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ დიდი წინამძღუარი იყოს გზასა ჭეშმარიტებისასა.
მეფესა	ბალ.C	ხოლო ვითარცა ესმნეს მეფესა სიტყუანი ესე, აღივსო მწუხარებითა.
მეფემან	ბალ.C	ხოლო მეფემან ძესა მისსა და უბრძანა, რაჲთა ბერი კაცი არა უტეონ მას შინა ყოფად.
მეფე	ბალ.C	და ქადაგი წარავლინა ჴმობად ესრეთ: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინ შემდგომად სამისა დღისა, ძჳრ-ძჳრითა ტანჯვითა მოისრნენ ყოველნი.
მეფესა	ბალ.C	ხოლო მეფესა აბენესს ესვა კაცი ერთი, სახელით ბალაჰვარ.
მეფესა	ბალ.C	და იყო იგი ღმრთის მსახურ და მორწმუნე და მოსავ ქრისტესი მცნებათა და უყუარდა ფრიად მეფესა, რამეთუ იყო იგი გონიერ და ფრთხილ და მწერალ კეთილ, და უწარჩინებულ ყოველთა იყო წინაშე მეფისა,
მეფემან	ბალ.C	და არა იცოდა მეფემან აბენეს, თუ მონა არს იგი ქრისტესი, და ყოველთა წარჩინებულთა მისთაგან უმეტეს პატივს-[ს]ცემდა.
მეფისაჲ	ბალ.C	ხოლო ბალაჰვარს შეემტერნეს კაცნი იგი კერპთ მსახურნი, რამეთუ შურდა მისთჳს პატივი იგი მეფისაჲ, რომელ წინა-უყოფდა მას.
მეფესა	ბალ.C	მივიდეს და ჰრქუეს მეფესა: ჵ მეფეო, კაცისა მის, რომლისა დაგიც სასოებაჲ, არა არს სჯულისა შენისაჲ, რამეთუ უკუეთუ პოოს კაცთა მათგანი ქრისტეანეთაჲ, მოწლედ მოიკითხავს.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მათ მეფემან: უკუეთუ არა იყოს ეგე, ვითარცა სთქუთ, ბოროტი წინა-გიცთ.
მეფემან	ბალ.C	და მიუწოდა მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და იწყო გამოცდად მისსა და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას შინა და ვითარ აღვასრულენ დღენი ჩემნი, და ვხედავ, რამეთუ ცუდად ვშურები და მეშინის.
მეფეო	ბალ.C	და ჰრქუა მას: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, რამეთუ წარმავალისა წილ აღგირჩევიეს წარუვალი და უმჯობესი, რამეთუ არარაჲ არს სოფლისა ამის დიდებაჲ, რამეთუ ვითარცა აჩრდილი წარვალს და ვითარცა კუამლი განქარდების.
მეფისა	ბალ.C	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს და არა გამოუცხადა მას.
მეფესა	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: ესოდენთა ჟამთა ვმონე მეფესა და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე წინაშე მისსა.
მეფესა	ბალ.C	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი, რამეთუ ზაკუვით ზრახავს შენთჳს და გონებს შენ მიერ დაპყრობასა მეფობისა მისისასა.
მეფისა	ბალ.C	აწ აღდეგ ხუალე და დაიკუეცე თმაჲ თავისა შენისაჲ, და განიძარცუე სამოსელი ეგე შენი და შეიმოსე ძაძისაჲ და ეგრეთ შევედ წინაშე მეფისა.
მეფისა	ბალ.C	და აღმოვიდა იჭჳ გულისაგან მეფისა.
მეფესა	ბალ.C	და კუალად შეუჴდა შური მთავართა მათ ბალაჰვარისათჳს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, თუ განიხილო ყელი ბალაჰვარისი, იხილო მის თანა ჯუარი, რომელსა თაყუანის-სცემს იგი.
მეფე	ბალ.C	ხოლო მეფე ჰგონებდა, თუ ტყუვილსა იტყჳან მისთჳს.
მეფეო	ბალ.C	ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია.
მეფემან	ბალ.C	ჰრქუა მას მეფემან: ნუ ეგრე იტყჳ, საყუარელო ჩემო ბალაჰვარ, რამეთუ კაცი ხარ დიდებული და უპირატესი წინაშე ჩემსა.
მეფისა	ბალ.C	მაშინ განიჴსნა სარტყელი ოქროჲსაჲ კაცმან მან ღმრთისამან, შემკული თუალებითა პატიოსნითა, და დადვა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: უკუეთუ დამარქუა თავსა ჩემსა გჳრგჳნი მეფობისა შენისაჲ პატივისა მისთჳს, ვერ შეარყიო ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებაჲ ჩემი.
მეფეო	ბალ.C	ხოლო მე, მეფეო, მზა ვარ ტანჯვად და შენ ნუ სდროებ, რაჲთა ადრე წარვიდე წინაშე მეუფისა ჩემისა, რაჲთა განისუჱნო მუნ უკუნისამდე.
მეფე	ბალ.C	ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა.
მეფე	ბალ.C	6. ხოლო დღესა ერთსა განვიდოდა მეფე მოხილვად გარეგან ქალაქისა.
მეფემან	ბალ.C	ჰრქუა მათ მეფემან: რომელთა ეშინის სიკუდილისაგან, არღარა დროებენ საგზლისათჳს.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: და ვითარ იტყჳთ მაგასა?
მეფეთათჳს	ბალ.C	7. და ვითარცა აღიზარდა ყრმაჲ იგი კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ასაკისასა, ისწრაფდა მამაჲ მისი, რაჲთა არარაჲ დააკლდეს წურთილობაჲ სიბრძნისაჲ, რომელი ჯერ-არიან მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.C	ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან.
მეფე	ბალ.C	და იწყო მზრდელისა მიმართ თჳსისა პატივთა წინა-ყოფაჲ და ფრიად პატივ-სცემდა და წაღმართცა უქადაგებდა და ჰრქუა: უკუეთუ მითხრა ჭეშმარიტი, რაჲ-იგი გკითხო, უმეტესი პატივი ჰპოო წინაშე ჩემსა, რაჟამს იგი მეფე ვიქმნე.
მეფისამან	ბალ.C	და ჰრქუა მას იოდასაფ, ძემან მეფისამან: და არღარავინ იპოვების მათგანი ქუეყანასა ამას ჩუენსა? ხოლო მან ჰრქუა: არა.
მეფეო	ბალ.C	ჰრქუა ყრმამან: უწყოდე, მეფეო, საქმითა ამით, რომელ გიყოფია ჩემდა, ყოველნი საშუებელნი ჩემნი სიმწარედ გარდაგიქცევიან, რამეთუ სული ჩემი სურვიელ არს განსლვად გარეგან კართა ქალაქისათა.
მეფისაჲ	ბალ.C	ესე რაჲ ესმა, შეიწრდა გული მეფისაჲ და თქუა გულსა თჳსსა: უკუეთუ დავაყენო ნებაჲ მისი, განმრავლდენ ურვანი მისნი და განუწირო ყოველი საშუებელი მისი.
მეფემან	ბალ.C	და ამცნო მეფემან, რომელნი განჰყვებოდეს ყრმასა მას, რაჲთა წინა უვიდოენ და, უკუეთუ ჰპო[ვ]ებდენ კაცთა ბერთა, გინა სნეულებითა შეპყრობილთა, გზისაგან კიდე-განიყვანებოდენ, რაჲთა არა იხილნეს საქმენი კაცთანი და შესჭირდეს რაჲმე საწუთროთა ამათგანი.
მეფისაჲ	ბალ.C	და ვითარცა მივიდოდა ძე მეფისაჲ, იხილა იგი და შეეზარა, და ჰრქუა ზანდან მზარდულსა: რაჲ არს ესე?
მეფისაჲ	ბალ.C	მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ და მწარედ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არს ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ,
მეფისაო	ბალ.C	მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათაგან და სიკუდილისაგან.
მეფისა	ბალ.C	ესე ყოველი რაჲ ჰრქუა ზანდან, მეფისა ძე იქცა გარე და წარვიდა საყოფელადვე თჳსად, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ ესე საწუთოჲსა ამათ თანა, რომელნი-ესე ვიხილენ და მესმნეს.
მეფენი	სინ.მრვლთ	არამედ ეკლესიაჲ არს მხოლოდ-შობილისაჲ მის ვენაჴი აღმაღლებული, რომლისა საგრილსა ქუეშე დასხდეს მეფენი ლომნი.
მეფისასა	ბალ.C	9. მას ჟამსა ბალაჰვარ ცნა სულითა წმიდითა, ვითარმედ ძესა მეფისასა სწადის ნახვაჲ კაცთა ღმრთის მსახურთაჲ.
მეფისა	ბალ.C	აღდგა და წარმოვიდა ადგილთაგან სამძოვროთა, და მოვიდა სოფლად, და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ, და აღიღო მოთხე მცირე, და მივიდა კარად ძისა მეფისა.
მეფის[ა]	ბალ.C	ხოლო იგი შევიდა და აუწყა რაჲ, გამოვიდა ზანდან მზრდელი, და ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მაქუს მე თუალი პატიოსანი და, უკუეთუ გნებავს, მიიღე იგი მეფის[ა] ძისათჳს, რამეთუ უმჯობეს არს იგი წუმწუბასა წითელსა,
მეფისა	ბალ.C	ჰრქუა მას ზანდან: კაცო, არას ვხედავ სახესა უგუნურებისასა, გარნა სიტყუანი შენნი ნამეტნავ არიან და მეშინის, ნუუკუე განმამტყუვნო მეფისა ძისა.
მეფისა	ბალ.C	და მე კაცი ვარ მკურნალი, და ვხედავ მძიმედ მხედვარებასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე მიგიტაცოს სინათლე თუალთაჲ, არამედ მასმია მეფისა ძისა სიწმიდით ცხორებაჲ, და ყრმა არს და მახჳლ თუალითა, და იგი შემძლებელ არს ხილვად მისსა.
მეფის[ა]	ბალ.C	მაშინ შევიდა ჩუენებად წინაშე მეფის[ა] ძისა მზარდული და უთხრა ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან.
მეფისა	ბალ.C	10. და ვითარცა დადგა წინაშე მეფისა ძისა, და ჰლოცვიდა მას.
მეფისამან	ბალ.C	ხოლო ძემან მეფისამან, ვითარცა ჯერ-არს, პატივითა მოიკითხა იგი და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა განვიდეს მისგან.
მეფისაო	ბალ.C	რამეთუ მე, გლახაკი ესე, ძეო მეფისაო, მიმითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწორებელად.
მეფისამან	ბალ.C	მიუგო ძემან მეფისამან, ამისთჳს ვყავ, რამეთუ მაქუს შენგან თხრობაჲ სარგებელისაჲ.
მეფე	ბალ.C	11. და ჰრქუა ბალაჰვარ: დაღაცათუ ჰყავ ესე ჩემდა მომართ, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს ოდესმე მეფე, რომელი სახიერ იყო და სიმართლესა ეძიებდა.
მეფემან	ბალ.C	ხოლო მეფემან იცნა იგინი და მსწრაფლ გარდამოჰჴდა ჰუნესა და მოეხჳა ყელთა მათთა.
მეფე	ბალ.C	და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნეს მეფე ვისა ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა.
მეფისასა	ბალ.C	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ იგი ძმასა მეფისასა, შეშინდა და იწყო ტირილად და ტყებად.
მეფისა	ბალ.C	მერმე შეიმოსა სამოსელი სამკუდროჲ და წარვიდა იგი ცოლით და შვილითურთ კართა მეფისა მისისათა.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მას მეფემან: ვითარ შეშინდი ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა?
მეფესა	ბალ.C	ხოლო მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს და ჰრქუეს მეფესა: ერთნი ისი კიდობანნი არ ღირს არიან შემოხუმად ტაძარსა შინა შენსა, ხოლო მეორეთა იმათ არა დაედების ფასი.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: გესმოდის ყოველთა დიდებულთა, კიდობანნი ისი გარეთ კეკლუცნი, ჩუენ ვართ, რომელნი ვიმკუჱბით ფერად-ფერადითა სამკაულითა გარეგნით,
მეფისაო	ბალ.C	და ესე სახე შენი არს, ძეო მეფისაო, რამეთუ პატივ-მეც მე სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
მეფისამან	ბალ.C	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა რომელი ჩემ თანა დასთესო, აღმოსცენდეს კეთილად და გამოიღოს ნაყოფი.
მეფისაო	ბალ.C	აწ, ძეო მეფისაო, პილოჲ იგი სახე არს სიკუდილისაჲ, რომელი სდევს ძეთა კაცთა და ხენი იგი საწუთოჲ არს, და თაგუნი იგი დღენი და ღამენი-ა, და თაფლი იგი საწუთოჲსა ამის სიტკბოებაჲ არს და შეაქცევს კაცსა გემოვნებაჲ საწუთოჲსაჲ.
მეფისამან	ბალ.C	15. და ჰრქუა ძემან მეფისამან: განაცხოველე მაგით სული ჩემი.
მეფისანი	ბალ.C	და შემდგომთა დღეთა და მოიწივნე მისა ბოროტნი მეფისანი კაცისანი მის და წარჰყვანდეს განსაკითხავ სად.
მეფისამან	ბალ.C	ჰრქუა ძემან მეფისამან: მაუწყე შეტყუებაჲცა მაგისი წმიდაო.
მეფისამან	ბალ.C	16. ჰრქუა ძემან მეფისამან: უწყი, რამეთუ ყოველსა უწყებულსა ჭეშმარიტ მყოფ.
მეფისამან	ბალ.C	ჰრქუა ძემან მეფისამან: განმიმარტე ეგეცა.
მეფესა	ბალ.C	და ესუა მას თანამზრახველი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ და განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, და ყოველსა კეთილსა აზრახებდა მეფესა კაცთათჳს, რამეთუ იყო იგი სჯულიერ და ღმრთის მსახურ.
მეფე	ბალ.C	და ოდეს იხილის რაჲ მეფე თაყუანის ცემად კერპთა, შეძრწუნდის ფრიად და ელმის, ვითარცა ვის ელმის შვილისათჳს.
მეფისათჳს	ბალ.C	და ფრიად იურვოდა კაცი იგი მეფისათჳს.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე, ვიდოდით ღამესა ამას ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილნეთ საქმენი კაცთანი.
მეფემან	ბალ.C	და მიხედა და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე, ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
მეფეთათჳს	ბალ.C	და კაცი იგი ჯდა ინაჴიდ სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.C	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახველი მისი მყოარ ჟამ ხედვიდეს და განიცდიდეს საქმეთა მათთა, და წარვიდეს განკჳრვებულნი.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან თანამზრახველსა მას: არასადა გუთნდა ცხორებაჲ ჩუენი, ვითარ ამათ გლახაკთა, და არცა ესრეთ მხიარულ ვართ, ვითარ ესენი.
მეფეო	ბალ.C	მაშინ პო[ვ]ა ადგილი სიტყჳსაჲ თანამზრახუჱლმან და ჰრქუა: ნუ ჰგონებ, მეფეო, ვითარმედ დიდებაჲ და სუფევაჲ, რომელსა ჩუენ ვიშუებთ, ესრე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა, რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: და იცნია ესევითარისა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
მეფემან	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ, არა შეუთქსა მწუხარებაჲ?
მეფემან	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: არს-მე ვინ კაცი ღირს ადგილსა მის, ანუ ვინ შესულად მუნ შემძლებელ არს?
მეფემან	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: რაჲ არს გზაჲ იგი, მითხარ!
მეფემან	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ეგე ესრეთ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვიქმნეთ და ჴელ-ვჰყოთ მას, რამეთუ თანა-გვაც შრომაჲ, რაჲთა მივიწივნეთ მუნ უშფოთველსა მას ცხორებასა.
მეფემან	ბალ.C	და შემდგომად იწყო ღმრთის მსახურებად მეფემან და ღირს იქმნა იგი ადგილსა მას შესლვად, რომელ ეტყოდა თანამზრახველი იგი და ორნივე ცხოვნდეს საუკუნოდ.
მეფისაო	ბალ.C	აწ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ ასწავებდე კაცთა უგუნურთა, არავე ირწმუნებენ და გარდაჴდებიან მცნებათა ღმრთისათა და თავით თჳსით მოგონებულსა დაამტკიცებენ,
მეფისაო	ბალ.C	და ჰრქუა ბალაჰვარ: მე, ძეო მეფისაო, ფრიად მიყუარდა სოფელი ესე და შეყოფილ ვიყავ შუებათა მისთა, და ვითარცა განვიცადე და ვიხილე შეცვალებაჲ მკუდრად და ვცან,
მეფეთა	ბალ.C	თუ რაჲ მოჰვარდეს ასოთაგანი, და ვერცა შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა, და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
მეფისასა	ბალ.C	33. და ვითარ ესევითართა სწავლათა ასწავებდა ბალაჰვარ ძესა მეფისასა განმრავლდა ჟამი შემოსლვითგან ბალაჰვარისა წინაშე იოდასაფისსა, და ჰრქუა მას ზანდან მზრდელმან:
მეფისაო	ბალ.C	შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულობისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგან იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა.
მეფისაო	ბალ.C	ჰრქუა მას ზანდან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ნათელ არს და ჩუენ გუასმია და ვიცით სიტკბოებაჲ მისი დიდი.
მეფემან	ბალ.C	ხოლო ოდეს შეაჩუენნა მეფემან კაცნი იგინი ღმრთის მსახურნი და განასხნა ქუეყანისა ამისგან, მუნიერითგან არღარა გუასმიეს სიტყუაჲ ესევითარი.
მეფისაო	ბალ.C	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს ესე, შეიყუარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა და კუალად რისხვასაცა მეფისასა და წინააღდგომასა ერისასა, გიხაროდენ უკუე პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა შინა საუკუნ~ჲსა!
მეფისაგან	ბალ.C	ხოლო აწ შენ მიბრძანე, თუ რომლითა ღონითა განვერო რისხვასა მამისა შენისასა, რამეთუ დავფარე აქამომდე საქმე ესე მეფისაგან!
მეფისაგან	ბალ.C	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ დაჰფარო საქმე ესე მეფისაგან, უწყოდე, რამეთუ იგიცა ერთგულებაჲ არს წინაშე მისსა, რაჲთა არა შეაგდო დიდსა ურვასა და მწუხარებასა და წარუკუეთო მას სასოებაჲ შვილიერობისაჲ და შევარდეს გულის კლებასა.
მეფისა	ბალ.C	35. ხოლო აწ ბალაჰვარს ენება წარსლვაჲ და იჯმნა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისგან.
მეფისაო	ბალ.C	მიუგო ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, სახე ეგე მსგავს არს სახესა მას, რომელი იყო ვინმე კაცი დიდებული და ესუა მას ძე საყუარელი.
მეფისაო	ბალ.C	39. და ამცნებდა და ეტყოდა: ძეო მეფისაო, მე მონა ვარ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და აღმისრულებიეს სრბაჲ ჩემი შენდა მომართ, ვითარცა მიბრძანა მე სულმან წმიდამან, რამეთუ მე ყოველნი სამართალნი მისნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
მეფისაჲ	ბალ.C	ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა.
მეფისად	ბალ.C	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა,
მეფისაჲ	ბალ.C	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
მეფისა	ბალ.C	ხოლო ზანდან მზრდელმან დასნეულდა შიშისაგან მეფისა.
მეფემან	ბალ.C	და ვითარცა ცნა მეფემან სნეულობაჲ, წარავლინა მკურნალნი, რაჲთა შეუძლონ ცნობად, თუ რომლითა მიზეზითა სნეულ არს.
მეფესა	ბალ.C	ხოლო მათ ვითარცა განიცადეს, წარვიდეს, ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, ისი ზანდანისი არა არს სნეულებისაგან, არამედ გულის კლებისაა.
მეფისაჲ	ბალ.C	ხოლო ზანდანს ვითარცა ესმა მისლვაჲ მეფისაჲ, შეძრწუნდა და წინა მიეგება მას.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: რაჲ გელმის, ზანდან?
მეფეო	ბალ.C	ხოლო მან მიუგო: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე!
მეფესა	ბალ.C	42. და შეუძინდა მეფესა ძნიად და იქცა პალატადვე.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო, რაჲ არს ცთომილებაჲ შენი, მითხარ!
მეფისასა	ბალ.C	ხოლო ჩუენ განვიდეთ ძებნად ბალაჰვარისა, და ვაცნობოთ ძესა მეფისასა მისთჳს.
მეფესა	ბალ.C	ხოლო ესე რაჲ ესმა მეფესა, სთნდა სიტყუაჲ რაქისი.
მეფისა	ბალ.C	და ვითარცა მოიყვანეს იგინი წინაშე მეფისა, ჰკითხა მათ: რანი ხართ თქუენ, ანუ რაჲ არს ძუალები ეგე, რომელ გკიდავს ყელთა?
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: რაჲთა უმეტეს შეგაჴსენებს სიკუდილსა ძუალები ეგე თჳთ სჳნდისისა და გონებისაგან თჳსისა, რამეთუ ყოველთა იციან, ვითარმედ მოკუდავ არიან!?
მეფისაი	ბალ.C	და ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს გრძნეული იგი, რომელმან აცთუნა ძე მეფისაი?
მეფემან	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არს და აცთუნებს სხუათაცა და აყენებს კეთილთა და საშუებელთაგან, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
მეფემან	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონანი, ერისთავნი და ერნი, და რაჲთა კაცად-კაცადმან მოიღოს საზომისებრ შუებაჲ და პატივი.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: არის ვინ მოყუასთა შენთაგან უაღრეს შენსა?
მეფემან	ბალ.C	მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა.
მეფისაჲ	ბალ.C	44. და განვიდა რაქის მარტოჲ ღამით, და მოუწოდა ნაქორს და უთხრა ყოველი ზრახვაჲ მეფისაჲ.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა, რაჲთა ჰკითხონ, თუ ვინ არს კაცი იგი.
მეფისა	ბალ.C	ხოლო მათ შეიპყრეს და სიხარულით მიიყვანეს მეფისა წინაშე.
მეფემან	ბალ.C	ხოლო მეფემან განიხარა ესრეთ, ვითარცა ეპოვა საძიებელი თჳსი.
მეფისათა	ბალ.C	ამას ზედა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა?
მეფისაო	ბალ.C	ხოლო მონაჲ იგი იყო ფარულად მოყუარე ქრისტესი და ჰრქუა: ძეო მეფისაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ არა ბალაჰვარ არს, არამედ ნაქორ მსგავსი მისი.
მეფისა	ბალ.C	და ვითარცა წარვიდა მონაჲ იგი წინაშე მეფისა ძისა, ჰკითხა მეფემან: შენ ხარ ბალაჰვარ, რომელმან აცთუნე ძე ჩემი?
მეფემან	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: და რომელთა კეთილთა მაყუარებ?
მეფემან	ბალ.C	ხოლო მეფემან ჰრქუა: არა მნებავს მოკლვაჲ შენი, ვიდრე არა განგიკითხო სრულიად.
მეფემან	ბალ.C	45. და განითქუა ჰამბავი, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
მეფე	ბალ.C	და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს.
მეფეო	ბალ.C	მიუგო იოდასაფ მამასა თჳსსა: მენება მე, მეფეო, რაჲთა არა გამოვაცხადო ღმრთის მსახურებაჲ ჩემი ვიდრე განსლვადმდე ჩემდა ჴორცთაგან, რაჲთა არა გექმნე მომატყუებელ მწუხარებისა,
მეფესა	ბალ.C	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, აგინა მას და იწყო გმობად ქრისტესა, ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
მეფეო	ბალ.C	ჰრქუა იოდასაფ: არა უწყი, მეფეო, თუ რომლისა საქმისათჳს შეწუხებულ ხარ: კეთილისათჳს, რომელ მოვიპოვე, ანუ წინააღდგომისათჳს ნებისა შენისა.
მეფე	ბალ.C	ხოლო ამას ზედა აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევნობითა.
მეფეო	ბალ.C	რაჲთა მოვიღო უსაწადელესი ცხორებაჲ და ვითარ გიკჳრს, მეფეო, სურვილი ჩემი კეთილთათჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუეთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამათ წარმავალთა.
მეფე	ბალ.C	მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა.
მეფეო	ბალ.C	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, განძლიერდა გული მისი და ჰრქუა: ჵ მეფეო, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი ღმრთის მსახურნი იყვნეს, და შენ რად დაუტევე სჯული მამათა შენთაჲ?
მეფესა	ბალ.C	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან დადუმნა განცჳფრებული, და ვითარცა მოეგო გონებასა, იწყო წინააღდგომად ნებისა მისისა.
მეფემან	ბალ.C	47. მაშინ ბრძანა მეფემან შეკრებაჲ ერისაჲ.
მეფისა	ბალ.C	ხოლო ნაქორ, რომელ საგონებელ იყო ბალაჰვარად, დადგა მეფისა ძისაკე.
მეფე	ბალ.C	და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
მეფემან	ბალ.C	და იწყო მეფემან პირველად სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის სჯულისანი.
მეფეო	ბალ.C	იოდასაფ ჰრქუა: მეფეო, სამართალი სასჯელი განაჩინე, ვითარცა ჯერ-არს მეფეთათჳს.
მეფისაჲ	ბალ.C	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ ბრძანებასა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებით ცხორებაჲ შიშისა მისთჳს სატანჯველთაჲსა, რომელ მიქადაგებდი.
მეფისაჲ	ბალ.C	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე კერპთა მსახურთა წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მწე ჩემი მათ შორის და გესმის სამართლის ყოფაჲ მეფისაჲ.
მეფისაჲ	ბალ.C	და ამას ამისთჳს ვჰყოფ, რამეთუ მოჰკიცხე ძე მეფისაჲ.
მეფისაგან	ბალ.C	ხოლო მეფისაგან ჰგონებდა შენდობასა შეთქმულებისა მისთჳს, რომელ პირველ დაედვა.
მეფე	ბალ.C	და აღივსო გულის წყრომითა მეფე ნაქორისთჳს, წარმატებისათჳს სიტყუათა მისთაჲსა და ვერას ამხილებდა მას სირცხჳლისაგან ერისა.
მეფემან	ბალ.C	და თქუა მეფემან გულსა თჳსსა: ესე ბოროტი მე თჳთ მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
მეფემან	ბალ.C	და თჳთ იწყო მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად.
მეფესაცა	ბალ.C	ნაქორ მიუგნა სიტყუანი ძლიერნი, რომლითა არცხუენდა მეფესაცა და არა შეშინდა ზარისაგან მეფისა.
მეფესა	ბალ.C	და დაღამდა და არავისკენ გამოჩნდა ძლევაჲ, რამეთუ ნაქორ უკლებდა მეფესა სირცხჳლითა.
მეფესა	ბალ.C	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა მეფესა: არა სადით გამოჩნდა ძლევაჲ.
მეფესა	ბალ.C	ხოლო მეფესა ენება ნაქორის შეგონებაი იდუმალ, რაჲთა არა წინა-აღუდგებოდის სიტყჳს-გებასა მას, და ნაქორ ეგრეთვე დაუტევა მეფემა სათნოჲსათჳს ძისა თჳსისა და ესვიდაცა ნაქორს მოკლებად სიტყჳს გებისათჳს შეთქმულებისა მის მათისათჳს.
მეფისამან	ბალ.C	ხოლო ძემან მეფისამან იდუმალ ჰრქუა ნაქორს: უწყი მე შენი საქმე, რამეთუ ნაქორ ხარ შენ, ხოლო გიხაროდენ, რამეთუ დღეს კეთილად იღუაწე ღმრთის მსახურებისათჳს;
მეფისა	ბალ.C	ხოლო მე ამისთჳს წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტის ყოფისაგან მეფისა, რამეთუ მას დღეს ფრიად არცხჳნე და ბოროტი ჰნებავს შენი.
მეფისაო	ბალ.C	ჰრქუა მას ნაქორ: შემიწყნარებიეს, მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ერთი ღმერთი და მიცნობიეს, რამეთუ ყოველი მის მიერ არს.
მეფისაო	ბალ.C	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, გიხაროდენ, უკუეთუ დაადგრე ნებასა მისსა.
მეფისამან	ბალ.C	და ნებ[ა]-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და წარვიდა ნაქორ სარწმუნოებითა სავსე.
მეფემან	ბალ.C	ხოლო ცნა რაჲ მეფემან, სასო-წარკუეთილ იქმნა ნაქორისგანცა.
მეფე	ბალ.C	და შეშინდეს კერპთ მსახურნი იგი, ნუუკუე არა მოვიდეს მეფე ზორ[ვ]ად კერპთა.
მეფესა	ბალ.C	მაშინ წარვიდეს თედამისსა, რამეთუ იყო კერპთ მსახური და იყოფებოდა უდაბნოსა, და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა და ყოველსა ერსა მისი, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ წჳმაჲ და მზე მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
მეფისა	ბალ.C	და მოიყვანეს კაცი იგი წინაშე მეფისა, რაჲთა შემწე ექმნეს მათ.
მეფისა	ბალ.C	და ვითარცა შევიდოდა პალატად მეფისა, არაჲ ემოსა რაჲ თჳნიერ რომელ ფლასისა ნაძუელი, შემოედვა წელთა მისთა.
მეფემან	ბალ.C	და ვითარცა იხილა მეფემან შემავალი მისდა, აღდგა და მიეგება წინა და მოწლედ მოიკითხა.
მეფე	ბალ.C	და ვითარცა დასხდეს, ჰრქუა: მეფე, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
მეფემან	ბალ.C	ხოლო მეფემან ჰრქუა: ჩუენ ძლევაჲ არასადაჲთ მოვიღეთ, ხოლო შენ, რაჲცა ძალ-გიც, შეგუეწიე.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან: მსგავს არს საქმე შენი და ჩემი, რომელსა ესუა ცოლი ქმნულ-კეთილი და ეშინოდა, ნუუკუე ვერ მოთმინო იქმნეს და შთავარდეს ჭაბუკისაჲ მის სიძვასა.
მეფემან	ბალ.C	ჰრქუა მეფემან: მე ესრეთ ვჰგონებ, ნუ იგი არს უჭეშმარიტეს, რომელსა ჩუენ წინააღუდგებით.
მეფისა	ბალ.C	და შიშუველი დადგა წინაშე მეფისა და რისხჳთ ჰრქუა: მე ადვილად დაუტეობ არგანსა ამას და ძონძსა და არა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა,
მეფესა	ბალ.C	ხოლო მეფესა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, სასო-წარკუეთილ იქმნა და ცნა უძლურებაჲ სჯულისა მათისაჲ.
მეფისა	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა, მასმიეს მეფისა ვისთჳსმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთაჲ.
მეფემან	ბალ.C	ხოლო მეფემან მან გამოუთხარა ქუაბი და დასუა ყრმაჲ იგი მას შინა.
მეფემან	ბალ.C	და ბრძანა მეფემან დადგინებად წინაშე ძისა მისისა, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, თუ რაჲ არს.
მეფეო	ბალ.C	აწ, მეფეო, შენცა იძიენ დედანი, რაჲთა აზრზენდენ მას, და იქცეოდის რაჲ მათ თანა, დაჰვიწყდების საუკუნოჲ და შეესაკუთრების საწუთროსა.
მეფესა	ბალ.C	ხოლო მეფესა ჰყვა ქალი ქმნულ-კეთილი, ასული მეფისაჲ ტყუედ წარმოღებული, და სხუანიცა ქალნი მემგოსნენი და მემგოსნე-მეჩანგენი.
მეფისაჲ	ბალ.C	ხოლო ასული იგი მეფისაჲ, ტყუედ მოღებული, ფრიად უყუარდა სიბრძნისა და გონებისა მისისათჳს და ასწავებდის სჯულსა ქრისტესსა.
მეფისაო	ბალ.C	ხოლო მან ჰრქუა: ძეო მეფისაო, გნებავს თუ ჩემი მოქცევაჲ სჯულსა შენსა, მოვედ წელიწადსა ერთსა ნებასა ჩემსა.
მეფესა	ბალ.C	50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, - მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა.
მეფეო	ბალ.C	მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მისთა: ჯერ-არს, მეფეო, ესევითარისა ნაყოფისა განშუებაჲ სამეფოჲსაგან შენისა, და უკუეთუ მისცე ზოგადი სამეფოჲსა შენისაჲ, გუეშინის, ნუუკუე იქმნეს განხეთქილებაჲ სამეფოჲსა შენისაჲ.
მეფემან	ბალ.C	და გამოარჩიეს ესე მეფემან და ყოველთა ერისთავთა, რაჲთა მისცეს ნახევარი სამეფოჲსა მისისაჲ იოდასაფს;
მეფეთა	ბალ.C	და ჰრქუეს მეფეთა: უკუეთუ ჴელი შეყოს საქმეთა სოფლისათა, მიიზიდავს გულის თქმათაცა.
მეფემან	ბალ.C	და ჰრქუა მეფემან იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ხოლო შენ დაჰჴსენ იგი და განაცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი, ხოლო მე მომდრეკს შენდა საშუებელი შვილიარობისა, და შენ არა გელმის ჩემთჳს, ვითარცა მე შენთჳს,
მეფედ	ბალ.C	და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა იყოს ჩემ მტერთა ჩემთაჲ, და არცა მე სრულიად უნაყოფო ვიყო შენგან და მომატყუას სიკუდილი მოწყუ(ე)დამან შენმან პირველ მოწევნადმდე სიკუდილისა ჩემ ზედა.
მეფეო	ბალ.C	51. ჰრქუა იოდასაფ: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-ვყუნე, მეფეო, ხოლო ღმერთმან დაამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძღჳნო უმჯობესსა, ხოლო მე არასადა გული მითქუამს დიდებასა სოფლისასა, და უმჯობეს მიჩნს,
მეფესა	ბალ.C	52. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, განიხარა ფრიად და ბრძანა ქადაგი განვლინებად, და მოუწოდა ყოველთა ერისთავთა თჳსთა.
მეფისაჲ	ბალ.C	ხოლო ყოველთა აქეს გამორჩევაჲ მეფისაჲ და მისცეს მორჩილებაჲ ბრძანებასა მისსა და ადიდეს განზრახვაჲ მისი. და განიყარა კრებაჲ.
მეფემან	ბალ.C	ხოლო მეფემან მოიღო გჳრგჳნი სამეფოჲ და დაადგა თავსა მისსა და მისცნა საფასენი დიდძალნი და მიულოცა ძლევასა, და წარავლინა სამეფოდ მისდა, რომელი განეჩინა, და ვითარცა მოიწია, მრავალი საფასენი განუყვნა გლახაკთა და უღონოთა.
მეფესა	ბალ.C	53. და მერმე იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: არავის უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, რამეთუ ჯერ-არს სიმშჳდით და მოწყალებით მწყსაჲ სამეფოსა თჳსსა.
მეფისასა	ბალ.C	და განმრავლდა კეთილი და ქრისტეანობაჲ შინა იოდასაფ მეფისასა.
მეფემან	ბალ.C	59. ხოლო ჟამსა შინა ერთსა წარავლინა აბენეს მეფემან წინაშე ძისა მისისა კაცნი კერპთმსახურნი, რაჲთა ცნ~ნა საქმე და ქცევაჲ ძისა მისისაჲ.
მეფისაო	ბალ.C	ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით?
მეფისა	ბალ.C	და მიიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა, აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
მეფემან	ბალ.C	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ სჯულსა იოდასაფისსა და შეიწყნარონ წესი მისი.
მეფეო	ბალ.C	და მიუწერა მამასა თჳსსა ესრეთ: დიდსა და მორწმუნესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა, მეფეო, მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ მოგიკითხავ!
მეფე	ბალ.C	პირველად ვჰმადლობ ღმერთსა ჩუენსა, რომელმან არა ჴუებულ მყო მე საწადელსა ჩემსა და ღირს მყო მე ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა, რამეთუ აწღა იქმენ მეფე, ხოლო პირველ ამისსა მონაჲ იყავ ეშმაკთა, ჵ მამაო საყუარელო!
მეფისა	ბალ.C	ხოლო აწ აღსარებითა შენითა ღმრთისა მიმართ განათლდა სული, გონებაჲ ჩემი, რამეთუ აწ ვიქმენ ძე მორწმუნისა მეფისა და კურთხეულ არს ღმერთი ჩუენი, რომელმან განანათლნა თუალნი სულისა შენისანი!
მეფე	ბალ.C	და ვითარცა მიიწია წიგნი იგი, აღდგა მეფე და ყოველი ერი მის თანა და დაარღჳნეს ყოველნი საკერპონი და დაწუნეს ცეცხლითა.
მეფე	ბალ.C	და წარვიდა მეფე და ყოველნი ერისთავნი მის თანა სამეფოდ ძისა მისისა.
მეფესა	ბალ.C	62. ხოლო იოდასაფ მიუძღვანა ნიჭნი დიდნი მეფესა და ერისთავთა მისთა და ყოველსა ერსა.
მეფესა	ბალ.C	ხოლო შემდგომად სამისა დღისა უბრძანა მღდელთა და მღდელთ მოძღუართა, რაჲთა ნათელ-სცენ მეფესა აბენესს და ყოველთა ერთა და ერისთავთა.
მეფემან	ბალ.C	ხოლო აბენეს მეფემან უბრძანა ყოველსა სამეფოსა მისსა აღშენებაჲ ეკლესიისა.
მეფე	ბალ.C	63. ხოლო შემდგომად მცირედთა ჟამთა დასნეულდა მეფე აბენეს და მოუწოდა ძესა თჳსსა და მიუთუალა ყოველი სამეფოჲ ჴელთა მისთა.
მეფე	ბალ.C	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა: ნუ მწუხარე ხარ, მამაო საყუარელო, ვინაჲთგან იცან ქრისტე მეფე და აღიბეჭდე ნათლითა მისმიერითა.
მეფეო	ბალ.C	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: ნუ [ჰ]ზრუნავ, მეფეო, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან მეათერთმეტისა ჟამისათაცა სწორად მისცა სასყიდელი პირველისა თანა,
მეფე	ბალ.C	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და თქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა,
მეფისამან	ბალ.C	64. ხოლო იოდასაფ, ძემან მეფისამან, დაჰფლა გუამი მისი, ვითარცა კაცთა ლიტონთაჲ.
მეფისათჳს	ბალ.C	ხოლო შემდგომად ამისა მოუწოდა ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა, მღდელთა და დიაკონთა და ფრიადნი საფასენი მისცნა და ამცნო მსხუერპლისა შეწირვაჲ და ლოცვაჲ აბენეს მეფისათჳს, და ეგრეთვე განუყუნა გლახაკთა, ქურივთა და ობოლთა.
მეფემან	ბალ.C	65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა.
მეფე	ბალ.C	ხოლო თქუენ გამოირჩიეთ თავისა თქუენისათჳს მეფე, რომელი გიძღოდეს ნებასა ღმრთისასა.
მეფეო	ბალ.C	ხოლო მათ ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღდგეს და ყოველთა ერთითა ჴმითა თქუეს: ნუ იყოფინ, მეფეო, და არა იქმნეს ეგე, ვიდრე არა ყოველნი მოვსწყდეთ.
მეფე	ბალ.C	მოუწოდა ბარაქიას, რომელი პირველ ვაჴსენეთ, რომელი-იგი თანაშემწედ იყო ნაქორისსა მას დღესა, ოდეს მეფე სიტყუას უგებდა.
მეფე	ბალ.C	მიუგო ბარაქია: არა სამართლად საჯე, მეფე, რამეთუ წერილ არს: შეიყუარე მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
მეფე	ბალ.C	აწ უწყოდეთ, მე უეჭუელად წარვალ სათნოთა თანა ღმრთისათა, ხოლო თქუენ იძიეთ თავისა თქუენისად მეფე.
მეფედ	ბალ.C	მაშინ ბარაქიას ჴელნი დაასხნეს, რაჲთა ყონ იგი მეფედ.
მეფისაო	ბალ.C	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ჰრქუა: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, ოდეს-იგი გეტყოდე, ვითარმედ: ოდეს განჰმდიდრდე, არა გინდეს მიცემად მოყუასსა.
მეფისა	ბალ.C	და წარვიდა წინაშე ბარაქია მეფისა და მიუთხრა საქმე იგი.
მეფე	ბალ.D	1. იყო ვინმე მეფე ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან ბოლაჲტ, და სახელი მისი იაბენეს.
მეფესა	ბალ.D	ხოლო იყო მათ შორის კაცი ერთი მეცნიერ სიბრძნესა უფროჲს ყოველთა, და ჰრქუა მეფესა: მე ესრეთ ვჰგონებ, მეფეო, დიდებასა, რომელსა მიიწევის ყრმაჲ ესე, არა არს ამის სოფლისაჲ, არამედ ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ დიდი წინამძღუარი იყოს გზასა ჭეშმარიტებისასა.
მეფესა	ბალ.D	ხოლო ვითარცა ესმნეს მეფესა სიტყუანი ესე, აღივსო მწუხარებითა.
მეფემან	ბალ.D	ხოლო მეფემან ძესა თჳსსა აღუშენა ქალაქი და მუნ შინა ყოფაჲ ძესა მისსა.
მეფე	ბალ.D	და ქადაგი წარავლინა ჴმობად ესრეთ: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინ იპოოთ ქრისტეანეთაგანი შემდგომად სამისა დღისა, ძჳრ-ძჳრითა ტანჯვითა მოსრნენ ყოველნი.
მეფესა	ბალ.D	ხოლო მეფესა აბენესს ესვა კაცი ერთი, სახელით ბალაჰვარ.
მეფესა	ბალ.D	და იყო იგი ღმრთის მსახურ და მორწმუნე და მოსავ ქრისტესი და უყუარდა ფრიად მეფესა, რამეთუ იყო იგი გონიერ და ფრთხილ და მწერალ კეთილ, და უწარჩინებულ ყოველთა იყო წინაშე მეფისა,
მეფემან	ბალ.D	და არა იცოდა მეფემან აბენეს, თუ მონა არს იგი ქრისტესი, და ყოველთა წარჩინებულთა მისთაგან უმეტეს პატივს-[ს]ცემდა.
მეფისაჲ	ბალ.D	ხოლო ბალაჰვარს შეემტერნეს კაცნი იგი კერპთ მსახურნი, რამეთუ შურდა მისთჳს პატივი იგი მეფისაჲ, რომელ წინა-უყოფდა მას.
მეფესა	ბალ.D	მივიდეს და ჰრქუეს მეფესა: ჵ მეფეო, კაცისა მის, რომლისა დაგიც სასოებაჲ, არა არს სჯულისა შენისაჲ, რამეთუ უკუეთუ ჰპოოს კაცთა მათგანი ქრისტეანეთაჲ, მოწლედ მოიკითხავს.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მათ მეფემან: უკუეთუ არა იყოს ეგე, ვითარცა სთქუთ, ბოროტი წინა-გიცთ.
მეფემან	ბალ.D	და მიუწოდა მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და იწყო გამოცდად მისა და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას შინა და ვითარ აღვასრულენ დღენი ჩემნი, და ვხედავ, რამეთუ ცუდად ვშურები და მეშინის.
მეფეო	ბალ.D	და ჰრქუა მას: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, რამეთუ წარმავალისა წილ აღგირჩევიეს წარუვალი და უმჯობესი, რამეთუ არარაჲ არს სოფლისა ამის დიდებაჲ, რამეთუ ვითარცა აჩრდილი წარვალს და ვითარცა კუამლი განქარდების.
მეფისა	ბალ.D	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს და არა გამოუცხადა მას.
მეფესა	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: ესოდენთა ჟამთა ვმონე მეფესა და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე წინაშე მისსა.
მეფესა	ბალ.D	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი, რამეთუ ზაკუვით ზრახავს შენთჳს და გონებს შენ მიერ დაპყრობასა მეფობისა მისისასა.
მეფისა	ბალ.D	აწ აღდეგ ხვალე და დაიკუეცე თმაჲ თავისა შენისაჲ, და განიძარცუე სამოსელი ეგე შენი და შეიმოსე ძაძისაჲ და ეგრეთ შევედ წინაშე მეფისა.
მეფისა	ბალ.D	და აღმოვიდა იჭჳ გულისაგან მეფისა.
მეფესა	ბალ.D	და კუალად შეუჴდა შური მთავართა მათ ბალაჰვარისათჳს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, თუ განიხილო ყელი ბალაჰვარისი, იხილო მის თანა ჯუარი, რომელსა თაყუანის-სცემს იგი.
მეფე	ბალ.D	ხოლო მეფე ჰგონებდა, თუ ტყუვილსა იტყჳან მისთჳს.
მეფეო	ბალ.D	ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია.
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მას მეფემან: ნუ ეგრე იტყჳ, საყუარელო ჩემო ბალაჰვარ, რამეთუ კაცი ხარ დიდებული და უპირატესი წინაშე ჩემსა.
მეფისა	ბალ.D	მაშინ განიჴსნა სარტყელი ოქროჲსაჲ კაცმან მან ღმრთისამან, შემკული თუალებითა პატიოსნითა, და დადვა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: უკუეთუ დამარქუა თავსა ჩემსა გჳრგჳნი მეფობისა შენისაჲ პატივისა მისთჳს, ვერ შეარყიო ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებაჲ ჩემი.
მეფეო	ბალ.D	ხოლო მე, მეფეო, მზა ვარ ტანჯვად და შენ ნუ სდროებ, რაჲთა ადრე წარვიდე წინაშე მეუფისა ჩემისა, რაჲთა განისუჱნო მუნ უკუნისამდე.
მეფე	ბალ.D	ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა.
მეფე	ბალ.D	6. ხოლო დღესა ერთსა განვიდოდა მეფე მოხილვად გარეგან ქალაქისა.
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მათ მეფემან: რომელთა ეშინის სიკუდილისაგან, არღარა დროებს საგზლისათჳს.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: და ვითარ იტყჳთ მაგას?
მეფეთათჳს	ბალ.D	7. და ვითარცა აღიზარდა ყრმაჲ იგი კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ჰასაკისასა, ისწრაფდა მამაჲ მისი, რაჲთა არარაჲ დააკლდეს წურთილობაჲ სიბრძნისაჲ, რომელი ჯერ-არიან მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.D	ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან.
მეფე	ბალ.D	და იწყო მზრდელისა მიმართ თჳსისა პატივთა წინა-ყოფაჲ და ფრიად პატივ-სცემდა და წაღმართცა უქადაგებდა და ჰრქუა: უკუეთუ მითხრა ჭეშმარიტი, რაჲ-იგი გკითხო, უმეტესი პატივი ჰპოო წინაშე ჩემსა, რაჟამსიგი მეფე ვიქმნე.
მეფეო	ბალ.D	ხოლო უმეცნიერესმან მათ ყოველთამან ჰრქუა, ვითარმედ: მეფეო, ძე ესე შენი მიიწევის დიდსა დიდებასა მეფობისასა,
მეფისამან	ბალ.D	და ჰრქუა მას იოდასაფ, ძემან მეფისამან: და აღარავინ იპოვების მათგანი ქუეყანასა ამას ჩუენსა?
მეფეო	ბალ.D	ჰრქუა ყრმამან: უწყოდე, მეფეო, საქმითა ამით, რომელ გიყოფია ჩემდა, ყოველნი საშუებელნი ჩემნი სიმწარედ გარდაგიქცევიან, რამეთუ სული ჩემი სურვიელ არს განსლვად გარეგან კართა ქალაქისათა.
მეფისაჲ	ბალ.D	ესე რაჲ ესმა, შეიწრდა გული მეფისაჲ და თქუა გულსა თჳსსა: უკუეთუ დავაყენო ნებაჲ მისი, განმრავლდენ ურვანი მისნი და განუწირო ყოველი საშუებელი მისი.
მეფემან	ბალ.D	და ამცნო მეფემან, რომელნი განჰყვებოდეს ყრმასა მას, რაჲთა წინა უვიდოენ და, უკუეთუ ჰპო[ვ]ებდენ კაცთა ბერთა, გინა სნეულებითა შეპყრობილთა, გზისაგან კიდე-განიყვანებოდენ, რაჲთა არა იხილნეს საქმენი კაცთანი და შესჭირდეს რაჲმე საწუთროთა ამათგანი.
მეფისაჲ	ბალ.D	და ვითარცა მივიდოდა ძე მეფისაჲ, იხილა იგი და შეეზარა, და ჰრქუა ზანდან მზარდულსა: რაჲ არს ესე?
მეფისაჲ	ბალ.D	მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ და მწარედ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არს ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ,
მეფისაო	ბალ.D	მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათაგან და სიკუდილისაგან.
მეფისა	ბალ.D	ესე ყოველი რაჲ ჰრქუა ზანდან, მეფისა ძე იქცა გარე და წარვიდა საყოფელადვე თჳსად, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ ესე საწუთოჲსა ამათ თანა, რომელნი-ესე ვიხილენ და მესმნეს.
მეფისასა	ბალ.D	9. მას ჟამსა ბალაჰვარ ცნა სულითა წმიდითა, ვითარმედ ძესა მეფისასა სწადის ნახვაჲ კაცთა ღმრთის მსახურთაჲ.
მეფისა	ბალ.D	აღდგა და წარმოვიდა ადგილთაგან სამძოვროთა, და მოვიდა სოფლად, და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ, და აღიღო მოთხე მცირე, და მივიდა კარად ძისა მეფისა.
მეფის[ა]	ბალ.D	ხოლო იგი შევიდა და აუწყა რაჲ, გამოვიდა ზანდან მზრდელი, და ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მაქუს მე თუალი პატიოსანი და, უკუეთუ გნებავს, მიიღე იგი მეფის[ა] ძისათჳს, რამეთუ უმჯობეს არს იგი წუმწუბასა წითელსა,
მეფისა	ბალ.D	ჰრქუა მას ზანდან: კაცო, არას ვხედავ სახესა უგუნურებისასა, გარნა სიტყუანი შენნი ნამეტნავ არიან და მეშინის, ნუუკუე განმამტყუვნო მეფისა ძისა.
მეფისა	ბალ.D	და მე კაცი ვარ მკურნალი, და ვხედავ მძიმედ მხედვარებასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე მიგიტაცოს სინათლე თუალთაჲ, არამედ მასმია მეფისა ძისა სიწმიდით ცხორებაჲ, და ყრმა არს და მახჳლ თუალითა, და იგი შემძლებელ არს ხილვად მისსა.
მეფის[ა]	ბალ.D	მაშინ შევიდა ჩუენებად წინაშე მეფის[ა] ძისა მზარდული და უთხრა ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან.
მეფისა	ბალ.D	10. და ვითარცა დადგა წინაშე მეფისა ძისა, და ჰლოცვიდა მას.
მეფისამან	ბალ.D	ხოლო ძემან მეფისამან, ვითარცა ჯერ-არს, პატივითა მოიკითხა იგი და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა განვიდეს მისგან.
მეფისაო	ბალ.D	რამეთუ მე, გლახაკი ესე, ძეო მეფისაო, მიმითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწორებელად.
მეფისამან	ბალ.D	მიუგო ძემან მეფისამან, ამისთჳს ვყავ, რამეთუ მაქუს შენგან თხრობაჲ სარგებელისაჲ.
მეფე	ბალ.D	11. და ჰრქუა ბალაჰვარ: დაღაცათუ ჰყავ ესე ჩემდა მომართ, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს მეფე ოდესმე, რომელი სახიერ იყო და სიმართლესა ეძიებდა.
მეფემან	ბალ.D	ხოლო მეფემან იცნა იგინი და მსწრაფლ გარდამოჰჴდა ჰუნესა და მოეხჳა ყელთა მათთა.
მეფე	ბალ.D	და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნის მეფე ვისსა ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა.
მეფისასა	ბალ.D	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ იგი ძმასა მეფისასა, შეშინდა და იწყო ტირილად და ტყებად.
მეფისა	ბალ.D	მერმე შეიმოსა სამოსელი სამკუდროჲ და წარვიდა იგი ცოლით და შვილითურთ კართა მეფისა, ძმისა მისისათა.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მას მეფემან: ვითარ შეშინდი ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა?
მეფესა	ბალ.D	ხოლო მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს და ჰრქუეს მეფესა: ერთნი ისი კიდობანნი არ ღირს არიან შემთხვევად ტაძარსა შინა შენსა, ხოლო მეორეთა იმათ არა დაედების ფასი.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: გესმოდის ყოველთა დიდებულთა, კიდობანნი ისი გარეთ კეკლუცნი, ჩუენ ვართ, რომელნი ვიმკვებით ფერად-ფერადითა სამკაულითა გარეგნით, ხოლო შინაგანი ჩუენი სული სავსე არს ცოდვითა და სიმყრალითა,
მეფისაო	ბალ.D	და ესე სახე შენი არს, ძეო მეფისაო, რამეთუ პატივ-მეც მე სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
მეფისამან	ბალ.D	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა რომელი ჩემ თანა დასთესო, აღმოსცენდეს კეთილად და გამოიღოს ნაყოფი.
მეფისაო	ბალ.D	აწ, ძეო მეფისაო, პილოჲ იგი სახე არს სიკუდილისაჲ, რომელი სდევს ძეთა კაცთასა და ხენი იგი საწუთოჲ არს, და თაგუნი იგი დღენი და ღამენი-ა, და თაფლი იგი საწუთოჲსა ამის სიტკბოებაჲ არს და შეაქცევს კაცსა გემოვნებაჲ საწუთოჲსაჲ.
მეფისამან	ბალ.D	15. და ჰრქუა ძემან მეფისამან: განაცხოველე მაგით სული ჩემი.
მეფისანი	ბალ.D	და შემდგომთა დღეთა და მოიწივნეს ბოროტნი მეფისანი კაცისანი მის და წარმოჰყუანდეს განსაკითხავად.
მეფისამან	ბალ.D	ჰრქუა ძემან მეფისამან: მაუწყე შეტყუებაჲცა მაგისი, წმიდაო.
მეფისამან	ბალ.D	16. ჰრქუა ძემან მეფისამან: უწყი, რამეთუ ყოველსა უწყებულსა ჭეშმარიტ ჰყოფ.
მეფისამან	ბალ.D	ჰრქუა ძემან მეფისამან: განმიმარტე ეგეცა.
მეფესა	ბალ.D	და ესუა მას თანამზრახველი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ და განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, და ყოველსა კეთილსა აზრახებდა მეფესა კაცთათჳს, რამეთუ იყო იგი სჯულიერ და ღმრთის მსახურ.
მეფეთა	რაბლე2	პანურგიც ადგა და ის ამბავი მიუთხრო, რომელსაც მაროტუს დიუ ლაკი, monachus, კანარისა მეფეთა მექმეობისა წიგნში ჰყვება, იქა კი თქმულია:
მეფე	ბალ.D	და ოდეს იხილის რაჲ მეფე თაყუანის ცემად კერპთა, შეძრწუნდის ფრიად და ელმის, ვითარცა ვის ელმის შვილისათჳს.
მეფე	რაბლე2	„წინადროსა დედამიწას თურმე არცა ლიეობრივ ზომავდნენ, არცა მილიარობრივ, სტადიობრივ ანდა ფარასანგობრივ, ვინემ ერთხელ მეფე ფარამონდსა არ შემოუღია ესეგვარი განყოფა, და აი რარიგ მოქცეულა:
მეფისათჳს	ბალ.D	და ფრიად იურვოდა კაცი იგი მეფისათჳს.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე, ვიდოდით ღამესა ამას ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილნეთ საქმენი კაცთანი.
მეფემან	ბალ.D	და მიხედა და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე, ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
მეფეთათჳს	ბალ.D	და კაცი იგი ჯდა ინაჴიდ სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.D	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახველი მისი მყოვარ ჟამ ხედვიდეს და განიცდიდეს საქმეთა მათთა, და წარვიდეს განკჳრვებულნი.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან თანამზრახველსა მას: არასადა გუთნდა ცხორებაჲ ჩუენი, ვითარ ამათ გლახაკთა, და არცა ესრეთ მხიარულ ვართ, ვითარ ესენი.
მეფეო	ბალ.D	მაშინ პო[ვ]ა ალაგი სიტყჳსაჲ თანამზრახველმან და ჰრქუა: ნუ ჰგონებ, მეფეო, ვითარმედ დიდებაჲ და სუფევაჲ, რომელსა შინა ჩუენ ვიშუებთ, ესრე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა, რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: და იცნია ესევითარისა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ, არა შეუთქსა მწუხარებაჲ?
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: არს-მე ვინ ადგილისა მის ღირს, ანუ ვინ შესულად მუნ შემძლებელ არს?
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: რაჲ არს გზაჲ იგი, მითხარ!
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ გაყენებდა აქამომდე თხრობად ჩემდა გზაჲ იგი?
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ეგე ესრეთ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვიქმნეთ და ჴელ-ვჰყოთ მას, რამეთუ თანა-გვაც შრომაჲ, რაჲთა მივიწივნეთ მუნ უშფოთველსა მას ცხორებასა.
მეფემან	ბალ.D	და შემდგომად იწყო ღმრთის მსახურებად მეფემან და ღირს იქმნა იგი ადგილსა მას შესლვად, რომელ ეტყოდა თანამზრახველი იგი და ორნივე ცხოვნდეს საუკუნოდ.
მეფისაო	ბალ.D	აწ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ ასწავებდე კაცთა უგუნურთა, არავე ისწავებენ და გარდაჴდებიან მცნებათა ღმრთისათა და თავით თჳსით მოგონებულსა დაამტკიცებენ,
მეფისაო	ბალ.D	და ჰრქუა ბალაჰვარ: მე, ძეო მეფისაო, ფრიად მიყუარდა სოფელი ესე და შეყოფილ ვიყავ შუებათა მისთა, და ვითარცა განვიცადე და ვიხილე შეცვალებაჲ მკუდრად და ვცან,
მეფეთა	ბალ.D	და ვერცა შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა, და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
მეფისასა	ბალ.D	33. და ვითარ ესევითართა სწავლათა ასწავებდა ბალაჰვარ ძესა მეფისასა განმრავლდა ჟამი შემოსლვითგან ბალაჰვარისა წინაშე იოდასაფისა, და ჰრქუა მას ზანდან მზრდელმან:
მეფისაო	ბალ.D	შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულობისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგან იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა.
მეფისაო	ბალ.D	ჰრქუა მას ზანდან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ნათელ არს და ჩუენ გუასმია და ვიცით სიტკბოებაჲ მისი დიდი.
მეფემან	ბალ.D	ხოლო ოდეს შეაჩუენნა მეფემან კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი და განასხნა ქუეყანისა ამისგან, მუნითგან არღარა გუასმიეს სიტყუაჲ ესევითარი.
მეფისაო	ბალ.D	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს ესე, შეიყუარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა და კუალად რისხვასაცა მეფისასა და წინააღდგომასა ერისასა, გიხაროდენ უკუე პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა შინა საუკუნოსა!
მეფისაგან	ბალ.D	ხოლო აწ შენ მიბრძანე, თუ რომლითა ღონითა განვერო რისხვასა მამისა შენისასა, რამეთუ დავფარე აქამომდე საქმე ესე მეფისაგან!
მეფისაგან	ბალ.D	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ დაჰფარო საქმე ესე მეფისაგან, უწყოდე, რამეთუ იგიცა ერთგულებაჲ არს წინაშე მისსა, რაჲთა არა შეაგდო დიდსა ურვასა და მწუხარებასა და წარუკუეთო მას სასოებაჲ შვილიერობისაჲ და შევარდეს გულის კლებასა.
მეფისა	ბალ.D	35. ხოლო აწ ბალაჰვარს ენება წარსლვაჲ და იჯმნა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისგან.
მეფისაო	ბალ.D	მიუგო ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, სახე ეგე მსგავს არს სახესა მას, რამეთუ იყო ვინმე კაცი დიდებული და ესუა მას ძე საყუარელი.
მეფე	ბალ.E	1. იყო ვინმე მეფე ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან ბოლატ, და სახელი მისი აბენეს.
მეფესა	ბალ.E	ხოლო ვითარცა ესმნეს მეფესა სიტყუანი ესე, აღივსო მწუხარებითა.
მეფესა	ბალ.E	ხოლო იყო მათ შორის კაცი ერთი მეცნიერ სიბრძნესა უფროჲს ყოველთა, და ჰრქუა მეფესა: მე ესრეთ ვჰგონებ, მეფეო, დიდებასა, რომელსა მიიწევის ყრმაჲ ესე, არა არს ამის სოფლისაჲ, არამედ ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ დიდი წინამძღუარი იყოს გზასა ჭეშმარიტებისასა.
მეფემან	ბალ.E	ხოლო მეფემან ძესა თჳსსა აღუშენა ქალაქი.
მეფე	ბალ.E	და ქადაგი წარავლინა ჴმობად ესრეთ: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინ იპოოთ ქრისტეანეთაგანი შემდგომად სამისა დღისა, ძჳრ-ძჳრითა ტანჯვითა მოვსრნე ყოველნი.
მეფესა	ბალ.E	ხოლო მეფესა აბენესს ესვა კაცი ერთი, სახელით ბალაჰვარ.
მეფესა	ბალ.E	და იყო იგი ღმრთის მსახურ და მორწმუნე და მოსავ ქრისტესი და უყუარდა ფრიად მეფესა, რამეთუ იყო იგი გონიერ და ფრთხილ და მწერალ კეთილ, და უწარჩინებულეს ყოველთა იყო წინაშე მეფისა,
მეფემან	ბალ.E	და არა იცოდა მეფემან აბენეს, თუ მონა არს იგი ქრისტესი, და ყოველთა წარჩინებულთა მისთაგან უმეტეს პატივს-[ს]ცემდა.
მეფისაჲ	ბალ.E	ხოლო ბალაჰვარს შეემტერნეს კაცნი იგი კერპთ მსახურნი, რამეთუ შურდა მისთჳს პატივი იგი მეფისაჲ, რომელ წინა-უყოფდა მას.
მეფესა	ბალ.E	და მივიდეს და ჰრქუეს მეფესა: ჵ მეფეო, კაცისა მის, რომლისა დაგიც სასოებაჲ, არა არს სჯულისა შენისაჲ, რამეთუ უკუეთუ პოვის კაცთა მათგანი ქრისტეანეთაჲ, მოწლედ მოიკითხავს.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მათ მეფემან: უკუეთუ არა იყოს ეგე, ვითარცა სთქუთ, ბოროტი წინა-გიცთ.
მეფემან	ბალ.E	და მიუწოდა მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და იწყო გამოცდად მისა და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას შინა და ვითარ აღვასრულენ დღენი ჩემნი, და ვხედავ, რამეთუ ცუდად ვშურები და მეშინის.
მეფისაო	ბალ.D	39. და ამცნებდა და ეტყოდა: ძეო მეფისაო, მე მონა ვარ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და აღმისრულებიეს სრბაჲ ჩემი შენდა მომართ, ვითარცა მიბრძანა მე სულმან წმიდამან, რამეთუ მე ყოველნი სამართალნი მისნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
მეფეო	ბალ.E	და ჰრქუა მას: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, რამეთუ წარმავალისა წილ აღგირჩევიეს წარუვალი და უმჯობესი, რამეთუ არარაჲ არს სოფლისა ამის დიდებაჲ, რამეთუ ვითარცა აჩრდილი წარვალს და ვითარცა კუამლი განქარდების.
მეფისა	ბალ.E	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს და არა გამოუცხადა მას.
მეფესა	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: ესოდენთა ჟამთა ვჰმონე მეფესა და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე წინაშე მისსა.
მეფესა	ბალ.E	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი, რამეთუ ზაკუვით ზრახავს შენთჳს და გონებს შენ მიერ დაპყრობასა მეფობისა მისისასა.
მეფისა	ბალ.E	აწ აღდეგ ხვალე და დაიკუეცე თმაჲ თავისა შენისაჲ, და განიძარცუე სამოსელი ეგე შენი და შეიმოსე ძაძისაჲ და ეგრეთ შევედ წინაშე მეფისა.
მეფისა	ბალ.E	და აღმოვიდა იჭჳ გულისაგან მეფისა.
მეფესა	ბალ.E	და კუალად შეუჴდა შური მთავართა მათ ბალაჰვარისთჳს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, თუ განიხილო ყელი ბალაჰვარისი, იხილო მის თანა ჯუარი, რომელსა თაყუანის-სცემს იგი.
მეფე	ბალ.E	ხოლო მეფე ჰგონებდა, თუ ტყუვილსა იტყჳან მისთჳს.
მეფეო	ბალ.E	ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია.
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მას მეფემან: ნუ ეგრე იტყჳ, საყუარელო ჩემო ბალაჰვარ, რამეთუ კაცი ხარ დიდებული და უპირატესი წინაშე ჩემსა.
მეფისა	ბალ.E	მაშინ განიჴსნა სარტყელი ოქროჲსაჲ კაცმან მან ღმრთისამან, შემკული თუალებითა პატიოსნითა და დადვა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: უკუეთუ დამარქუა თავსა ჩემსა გჳრგჳნი მეფობისა შენისაჲ პატივისა მისთჳს, ვერ შეარყიო ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებაჲ ჩემი.
მეფეო	ბალ.E	ხოლო მე, მეფეო, მზა ვარ ტანჯვად და შენ ნუ სდროებ, რაჲთა ადრე წარვიდე წინაშე მეუფისა ჩემისა, რაჲთა განვისუენებდე მუნ უკუნისამდე.
მეფე	ბალ.E	ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა.
მეფე	ბალ.E	6. ხოლო დღესა ერთსა განვიდოდა მეფე მოხილვად გარეგან ქალაქისა.
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მათ მეფემან: რომელთა ეშინის სიკუდილისაგან, არღარა დროებს საგზლისათჳს.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: და ვითარ იტყჳთ მაგას?
მეფეთათჳს	ბალ.E	7. და ვითარცა აღიზარდა ყრმაჲ იგი კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ჰასაკისასა, ისწრაფდა მამაჲ მისი, რაჲთა არარაჲ დააკლდეს წურთილობაჲ სიბრძნისაჲ, რომელი ჯერ-არიან მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.E	ხოლო მეფე განკჳრვებულ იქმნა საქმესა ზედა მის ყრმისასა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ თქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან.
მეფეო	ბალ.E	ხოლო უმეცნიერესმან მათ ყოველთამან ჰრქუა, ვითარმედ: მეფეო, ძე ესე შენი მიიწევის დიდსა დიდებასა მეფობისასა,
მეფისამან	ბალ.E	და ჰრქუა მას იოდასაფ, ძემან მეფისამან: და არღარავინ იპოვების მათგანი ქუეყანასა ამას ჩუენსა?
მეფისაჲ	ბალ.D	ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა.
მეფისად	ბალ.D	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა,
მეფისაჲ	ბალ.D	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
მეფისა	ბალ.D	ხოლო ზანდან მზრდელი დასნეულდა შიშისაგან მეფისა.
მეფემან	ბალ.D	და ვითარცა ცნა მეფემან სნეულებაჲ, წარავლინნა მკურნალნი, რაჲთა შეუძლონ ცნობად, თუ რომლითა მიზეზითა სნეულ არს.
მეფესა	ბალ.D	ხოლო მათ ვითარცა განიცადეს, წარვიდეს, ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, სენი ისი ზანდანისი არა არს სნეულებისაგან, არამედ გულის კლებისა.
მეფისაჲ	ბალ.D	ხოლო ზანდანს ვითარცა ესმა მისულა მეფისაჲ, შეძრწუნდა და წინა მიეგება მას.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: რაჲ გელმის, ზანდან?
მეფეო	ბალ.D	ხოლო მან მიუგო: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე!
მეფესა	ბალ.D	42. და შეუძნდა მეფესა ფრიად და იქცა პალატადვე.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო, რაჲ არს ცთომილებაჲ შენი, მითხარ!
მეფისასა	ბალ.D	ხოლო ჩუენ განვიდეთ ძებნად ბალაჰვარისა, და ვაცნობოთ ძესა მეფისასა მისთჳს.
მეფესა	ბალ.D	ხოლო ესე რაჲ ესმა მეფესა, სთნდა სიტყუაჲ რაქისი.
მეფისა	ბალ.D	და ვითარცა მოიყვანნეს იგინი წინაშე მეფისა, ჰკითხა მათ: რანი ხართ თქუენ, ანუ რაჲ არს ძუალები ეგე, რომელ გკიდავს ყელთა?
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: და რაჲთა უმეტეს შეგაჴსენებს სიკუდილსა ძუალები ეგე თჳთ სჳნდისისა და გონებისაგან თჳსისა, რამეთუ ყოველთა იციან, ვითარმედ მოკუდავ არიან!?
მეფისაი	ბალ.D	და ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს გრძნეული იგი, რომელმან აცთუნა ძე მეფისაი?
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არს და აცთუნებს სხუათაცა და აყენებს კეთილთა და საშუებელთაგან, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონანი, ერისთავნი და ერნი, და რაჲთა კაცად-კაცადმან მოიღოს საზომისაებრ შუებაჲ და პატივი.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: არის ვინ მოყუასთა შენთაგან უაღრეს შენსა?
მეფემან	ბალ.D	მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა.
მეფისაჲ	ბალ.D	44. და განვიდა რაქის მარტოჲ ღამით, და მოუწოდა ნაქორს და უთხრა ყოველი ზრახვაჲ მეფისაჲ.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა, რაჲთა ჰკითხონ, თუ ვინ არს კაცი იგი.
მეფისა	ბალ.D	ხოლო მათ შეიპყრეს და სიხარულით მიიყვანეს მეფისა წინაშე.
მეფემან	ბალ.D	ხოლო მეფემან განიხარა ესრეთ, ვითარცა ეპოვა საძიებელი თჳსი.
მეფისათა	ბალ.D	ამას ზედა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა?
მეფისაო	ბალ.D	ხოლო მონაჲ იგი იყო ფარულად მოყუარე ქრისტესი და ჰრქუა: ძეო მეფისაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ არა ბალაჰვარ არს, არამედ ნაქორ მსგავსი მისი.
მეფისა	ბალ.D	და ვითარცა წარვიდა მონაჲ იგი წინაშე მეფისა ძისა, ჰკითხა მეფემან: შენ ხარ ბალაჰვარ, რომელმან აცთუნე ძე ჩემი?
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: და რომელთა კეთილთა მაყუედრებ?
მეფემან	ბალ.D	ხოლო მეფემან ჰრქუა: არა მნებავს მოკლვაჲ შენი, ვიდრე არა განგიკითხო სრულიად.
მეფემან	ბალ.D	45. და განითქუა ჰამბავი, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
მეფე	ბალ.D	და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს.
მეფეო	ბალ.D	მიუგო იოდასაფ მამასა თჳსსა: მენება მე, მეფეო, რაჲთა არა გამოვაცხადო ღმრთის მსახურებაჲ ჩემი ვიდრე განსლვადმდე ჩემდა ჴორცთაგან, რაჲთა არა გექმნე მომატყუებელ მწუხარებისა,
მეფესა	ბალ.D	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, აგინა მას და იწყო გმობად ქრისტესა, ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
მეფეო	ბალ.D	ჰრქუა იოდასაფ: არა უწყი, მეფეო, თუ რომლისა საქმისათჳს შეწუხებულ ხარ: კეთილისათჳს, რომელ მოვიპოვე, ანუ წინააღდგომისათჳს ნებისა შენისა.
მეფეო	ბალ.E	ჰრქუა ყრმამან: უწყოდე, მეფეო, საქმითა ამით, რომელ გიყოფიეს ჩემდა, ყოველნი საშუებელნი ჩემნი სიმწარედ გარდაგიქცევიან, რამეთუ სული ჩემი სურვიელ არს განსლვად გარეგან კართა ქალაქისათა.
მეფე	ბალ.D	ხოლო ამას ზედა აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევანებითა.
მეფისაჲ	ბალ.E	და ესე რაჲ ესმა, შეიწრდა გული მეფისაჲ და თქუა გულსა თჳსსა: უკუეთუ დავაყენო ნებაჲ მისი, განმრავლდენ ურვანი მისნი და განუმწარო ყოველი საშუებელი მისი.
მეფემან	ბალ.E	და ამცნო მეფემან, რომელნი განჰყვებოდეს ყრმასა მას, რაჲთა წინმავალთა წარავლენდენ და, უკუეთუ ჰპო[ვ]ებდენ კაცთა ბერთა, გინა სნეულებითა შეპყრობილთა, გზისაგან კიდე-განიყვანებდენ, რაჲთა არა იხილნეს საქმენი კაცთანი და შესჭირდეს რაჲმე საწუთროთა ამათგანი.
მეფეო	ბალ.D	რაჲთა მოვიღო უსაწადელესი ცხორებაჲ და ვითარ გიკჳრს, მეფეო, სურვილი ჩემი კეთილთათჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუეთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამათ წარმავალთა.
მეფე	ბალ.D	მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა.
მეფისაჲ	ბალ.E	და ვითარცა მივიდოდა ძე მეფისაჲ, იხილა იგი და შეეზარა, და ჰრქუა ზანდან მზარდულსა: რაჲ არს ესე?
მეფისაჲ	ბალ.E	მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არსა ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მოიწეოდის კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ,
მეფისაო	ბალ.E	მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ცასა ქუეშე ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათა და სიკუდილისაგან.
მეფენო	რაბლე2	მეფენო, ეტლნო, პაიკნო, მარად გახსოვდეთ - ძალსა სჯობიან გონი;
მეფისა	ბალ.E	ესე ყოველი რაჲ ჰრქუა ზანდან, მეფისა ძე იქცა გარე და წარვიდა საყოფელადვე თჳსად, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ ესე საწუთოჲსა ამათ თანა, რომელნი-ესე ვიხილენ და მესმნეს.
მეფისასა	ბალ.E	9. მას ჟამსა შინა ბალაჰვარ ცნა სულითა წმიდითა, ვითარმედ ძესა მეფისასა სწადის ნახვაჲ კაცთა ღმრთის მსახურთაჲ.
მეფისა	ბალ.E	აღდგა და წარმოვიდა ადგილთაგან სამძოვროთა, და მოვიდა სოფლად, და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ, და აღიღო მოთხე მცირე, და მივიდა კარად მეფისა ძისა.
მეფის[ა]	ბალ.E	ხოლო იგი შევიდა და აუწყა რაჲ, გამოვიდა ზანდან მზარდული, და ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მაქუს მე თუალი პატიოსანი და, უკუეთუ გნებავს, მიიღე იგი მეფის[ა] ძისათჳს, რამეთუ უმჯობეს არს იგი წუნწუბასა წითელსა,
მეფეო	ბალ.D	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, განძლიერდა გული მისი და ჰრქუა: ჵ მეფეო, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი ღმრთის მსახურნი იყვნეს, და შენ რად დაუტევე სჯული მამათა შენთაჲ?
მეფესა	ბალ.D	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისანი დადუმნა განცჳფრებული, და ვითარცა მოეგო გონებასა, იწყო წინააღდგომად ნებისა მისისა.
მეფისა	ბალ.E	ჰრქუა მას მზარდულმან: კაცო, არას ვხედავ სახესა უგუნურებისასა, გარნა სიტყუანი შენნი ნამეტნავ არიან და მეშინის, ნუუკუე განმამტყუვნო მეფისა ძისა.
მეფემან	ბალ.D	47. მაშინ ბრძანა მეფემან შეკრებაჲ ერისაჲ.
მეფისა	ბალ.E	და მე კაცი ვარ მკურნალი, და ვხედავ მძიმედ მხედვარებასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე მიგიტაცოს სინათლე თუალთაჲ, არამედ მასმია მეფისა ძისა სიწმიდით ცხორებაჲ, და ყრმა არს და მახჳლ თუალითა, და იგი შემძლებელ არს ხილვა მისა.
მეფისა	ბალ.D	ხოლო ნაქორ, რომელ საგონებელ იყო ბალაჰვარად, დადგა მეფისა ძისაკე.
მეფის[ა]	ბალ.E	მაშინ შევიდა ჩუენებად წინაშე მეფის[ა] ძისა მზარდული და უთხრა ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან.
მეფე	ბალ.D	და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
მეფემან	ბალ.D	და იწყო მეფემან პირველად სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის სჯულისანი.
მეფეო	ბალ.D	იოდასაფ ჰრქუა: მეფეო, სამართალი სასჯელი განაჩინე, ვითარცა ჯერ-არს მეფეთათჳს.
მეფისაჲ	ბალ.D	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ ბრძანებასა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებით ცხორებაჲ შიშისა მისთჳს სატანჯველთაჲსა, რომელ მიქადაგებდი.
მეფისაჲ	ბალ.D	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე კერპთა მსახურთა წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მწე ჩემი მათ შორის და გესმის სამართლის ყოფაჲ მეფისაჲ.
მეფისაჲ	ბალ.D	და ამას ამისთჳს ვჰყოფ, რამეთუ მოჰკიცხე ძე მეფისაჲ.
მეფისაგან	ბალ.D	ხოლო მეფისაგან ჰგონებდა შენდობასა შეთქმულებისა მისთჳს, რომელ პირველ დაედვა.
მეფე	ბალ.D	და აღივსო გულის წყრომითა მეფე ნაქორისთჳს, წარმატებისათჳს სიტყუათა მისთაჲსა და ვერას ამხილებდა მას სირცხჳლისაგან.
მეფემან	ბალ.D	რ~ თქუა მეფემან გულსა თჳსსა: ესე ბოროტი მე თჳთ მოვით მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
მეფემან	ბალ.D	და თჳთ იწყო მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად ნაქორისა.
მეფესაცა	ბალ.D	ხოლო ნაქორ მიუგო სიტყუანი ძლიერნი, რომლითა არცხუენდა მეფესაცა და არა შეშინდა ზარისაგან მეფისა.
მეფესა	ბალ.D	და დაღამდა და არავისკენ გამოჩნდა ძლევაჲ, რამეთუ ნაქორ უკლებდა მეფესა სირცხჳლითა.
მეფესა	ბალ.D	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა მეფესა: არა სადით გამოჩნდა ძლევაჲ.
მეფესა	ბალ.D	ხოლო მეფესა ენება ნაქორის შეგონებაი იდუმალ, რაჲთა არა წინა-აღუდგებოდის სიტყჳს-გებასა მას, და ნაქორ ეგრეთვე დაუტევა მეფემა სათნოჲსათჳს ძისა თჳსისა და ესვიდაცა ნაქორს მოკლებად სიტყჳს გებისათჳს შეთქმულებისა მის მათისათჳს.
მეფისამან	ბალ.D	ხოლო ძემან მეფისამან იდუმალ ჰრქუა ნაქორს: უწყი მე შენი საქმე, რამეთუ ნაქორ ხარ შენ, ხოლო გიხაროდენ, რამეთუ დღეს კეთილად იღუაწე ღმრთის მსახურებისათჳს;
მეფისა	ბალ.D	ხოლო მე ამისთჳს წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტის ყოფისაგან მეფისა, რამეთუ მას დღეს ფრიად არცხჳნე და ბოროტი ჰნებავს შენი.
მეფისაო	ბალ.D	ჰრქუა მას ნაქორ: შემიწყნარებიეს, ძეო მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ერთი ღმერთი და მიცნობიეს, რამეთუ ყოველი მის მიერ არს.
მეფისა	რაბლე2	მაგრამ მოდით აქა დავაგდოთ პანტაგრუელი თვისთა მოციქულთა თანა და ვიუბნოთ ამბავი ანარქ მეფისა და სპა-ლაშქრისა მისისა.
მეფისაო	ბალ.D	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, გიხაროდენ, უკუეთუ დაადგრე ნებასა მისსა.
მეფისამან	ბალ.D	და ნებ[ა]-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და წარვიდა ნაქორ სარწმუნოებითა სავსე.
მეფემან	ბალ.D	ხოლო ცნა რაჲ მეფემან, სასო-წარკუეთილ იქმნა ნაქორისგანცა.
მეფე	ბალ.D	და შეშინდეს კერპთ მსახურნი იგი, ნუუკუე არა მოვიდეს მეფე ზორ[ვ]ად კერპთა.
მეფესა	ბალ.D	მაშინ წარვიდეს თედმაჲსსა, რამეთუ იყო კერპთ მსახური და იყოფებოდა უდაბნოსა, და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა და ყოველსა ერსა მისი, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ წჳმაჲ და მზე მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
მეფისა	ბალ.D	და მოიყვანეს კაცი იგი წინაშე მეფისა, რაჲთა შემწე ექმნეს მათ.
მეფისა	ბალ.D	და ვითარცა შევიდოდა პალატად მეფისა, არაჲ ემოსა რაჲ თჳნიერ რომელ ფლასისა ნაძუელი, შემოედვა წელთა მისთა.
მეფემან	ბალ.D	და ვითარცა იხილა მეფემან შემავალი მისდა, აღდგა და მიეგება წინა და მოწლედ მოიკითხა.
მეფე	ბალ.D	და ვითარცა დასხდეს, ჰრქუა: მეფე, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
მეფემან	ბალ.D	ხოლო მეფემან ჰრქუა: ჩუენ ძლევაჲ არასადაჲთ მოვიღეთ, ხოლო შენ, რაჲცა ძალ-გიც, შეგუეწიე.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან: მსგავს არს საქმე შენი და ჩემი, რომელსა ესუა ცოლი ქმნულ-კეთილი და ეშინოდა, ნუუკუე ვერ მოთმინე იქმნეს და შთავარდეს ჭაბუკისაჲ მის სიძვასა.
მეფემან	ბალ.D	ჰრქუა მეფემან: მე ესრეთ ვჰგონებ, ნუ იგი არს უჭეშმარიტეს, რომელსა ჩუენ წინააღუდეგით.
მეფისა	ბალ.D	და შიშუველი დადგა წინაშე მეფისა და რისხჳთ ჰრქუა: მე ადვილად დაუტეობ არგანსა ამას და ძონძსა და არა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა,
მეფესა	ბალ.D	ხოლო მეფესა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, სასო-წარკუეთილ იქმნა და ცნა უძლურებაჲ სჯულისა მათისაჲ.
მეფისა	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა, მასმიეს მეფისა ვისთჳსმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთაჲ.
მეფემან	ბალ.D	ხოლო მეფემან მან გამოუთხარა ქუაბი და დასუა ყრმაჲ იგი მას შინა.
მეფემან	ბალ.D	და ბრძანა მეფემან დადგინებად წინაშე ძისა მისისა, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, თუ რაჲ არს.
მეფეო	ბალ.D	აწ, მეფეო, შენცა იძიენ დედანი, რაჲთა აზრზენდენ მას, და იქცეოდის რაჲ მათ თანა, დაჰვიწყდების საუკუნოჲ და შეესაკუთრების საწუთროსა.
მეფესა	ბალ.D	ხოლო მეფესა ჰყვა ქალი ქმნულ-კეთილი, ასული მეფისაჲ ტყუედ წარმოღებული, და სხუანიცა ქალნი მემგოსნენი და მემგოსნე-მეჩანგენი.
მეფისაჲ	ბალ.D	ხოლო ასული იგი მეფისაჲ, ტყუედ მოღებული, ფრიად უყუარდა სიბრძნისა და გონიერებისა მისისათჳს და ასწავებდის სჯულსა ქრისტესსა.
მეფისაო	ბალ.D	ხოლო მან ჰრქუა: ძეო მეფისაო, გნებავს თუ ჩემი მოქცევაჲ სჯულსა შენსა, მოვედ წელიწადსა ერთსა ნებასა ჩემსა.
მეფე	ბალ.E	11. და ჰრქუა ბალაჰვარ: დაღაცათუ ჰყავ ესე ჩემდა მომართ, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს ოდესმე მეფე, რომელი სახიერ იყო და სიმართლესა ეძიებდა.
მეფემან	ბალ.E	ხოლო მეფემან იცნნა იგინი და მსწრაფლ გარდამოჰჴდა ჰუნესა და მოეხჳა ყელთა მათთა.
მეფე	ბალ.E	და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნის მეფე ვის ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა.
მეფისასა	ბალ.E	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ იგი ძმასა მეფისასა, შეშინდა და იწყო ტირილად და ტყებად.
მეფისა	ბალ.E	მერმე შეიმოსა სამოსელი სამკუდროჲ და წარვიდა იგი ცოლით და შვილითურთ კართა მეფისა, ძმისა თჳსისათა.
მეფესა	ბალ.D	50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, – მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მათ მეფემან: ვითარ შეჰშინდით ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი მისნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა?
მეფისა	ბალ.E	10. და ვითარცა დადგა წინაშე მეფისა ძისა, და ჰლოცვიდა მას.
მეფეო	ბალ.D	მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მისთა: არა ჯერ-არს, მეფეო, ესევითარისა ნაყოფისა განშუებაჲ სამეფოჲსაგან შენისა, უკუეთუ მისცე ზოგადი სამეფოსაგან შენისაჲ, გუეშინის, ნუუკუე იქმნეს განხეთქილებაჲ სამეფოჲსა შენისაჲ.
მეფემან	ბალ.D	და გამოარჩიეს ესე მეფემან და ყოველთა ერისთავთა, რაჲთა მისცეს ნახევარი სამეფოჲსა მისისაჲ იოდასაფს;
მეფეთა	ბალ.D	და ჰრქუეს მეფეთა: უკუეთუ ჴელი მიჰყოს საქმესა სოფლისათა, მიიზიდავს გულის თქუმაცა.
მეფემან	ბალ.D	და ჰრქუა მეფემან იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ხოლო შენ დაჰჴსენ იგი და განაცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი, ხოლო მე მომდრეკს შენდა საშუებელი შვილიარობისა,
მეფესა	ბალ.E	ხოლო მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს და ჰრქუეს მეფესა: ერთნი ისი კიდობანნი არა ღირს არიან შემთხვევად ტაძარსა შინა შენსა, ხოლო მეორეთა იმათ არა დაედების ფასი.
მეფედ	ბალ.D	და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა არა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ,
მეფეო	ბალ.D	51. ჰრქუა იოდასაფ: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-ვყუნე, მეფეო, ხოლო ღმერთმან დაამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძღუანო უმჯობესსა, ხოლო მე არასადა გული მითქუამს დიდებასა სოფლისასა,
მეფესა	ბალ.D	52. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, განიხარა ფრიად და ბრძანა ქადაგი განვლინებად, და მოუწოდა ყოველთა ერისთავთა თჳსთა.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: გესმოდის ყოველთა დიდებულთა, კიდობანნი ისი გარეთ კეკლუცნი, ჩუენ ვართ, რომელნი ვიმკვებით ფერად-ფერადითა სამკაულითა გარეგნით,
მეფისაჲ	ბალ.D	ხოლო ყოველთა აქეს გამორჩევაჲ მეფისაჲ და მისცეს მორჩილებაჲ ბრძანებასა მისსა და ადიდეს განზრახვაჲ მისი.
მეფემან	ბალ.D	ხოლო მეფემან მოიღო გჳრგჳნი სამეფოჲ და დაადგა თავსა მისსა და მისცნა საფასენი დიდძალნი და მიულოცა ძლევასა, და წარავლინა სამეფოდ მისდა, რომელი განეჩინა, და ვითარცა მოიწია, მრავალნი საფასენი განუყვნა გლახაკთა და უღონოთა.
მეფესა	ბალ.D	53. და მერმე იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: არავის უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, რამეთუ ჯერ-არს სიმშჳდით და მოწყალებით მწყსაჲ სამეფოსა თჳსსა.
მეფისაო	ბალ.E	და ესე სახე შენი არს, ძეო მეფისაო, რამეთუ პატივ-მეც მე სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
მეფემან	ბალ.D	59. ხოლო ჟამსა შინა ერთსა წარავლინა აბენეს მეფემან წინაშე ძისა მისისა კაცნი კერპთმსახურნი, რაჲთა ცნან საქმე და ქცევაჲ ძისა მისისაჲ.
მეფისაო	ბალ.D	ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით?
მეფისა	ბალ.D	და მიიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა, აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
მეფემან	ბალ.D	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ სჯულსა იოდასაფისსა და შეიწყნარონ წესი მისი.
მეფეო	ბალ.D	და მიუწერა მამასა თჳსსა ესრეთ: დიდსა და მორწმუნესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა, მეფეო, მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ მოგიკითხავ!
მეფე	ბალ.D	არამედ ვჰმადლობ ღმერთსა ჩუენსა, რომელმან არა ჴუებულ მყო მე საწადელსა ჩემსა და ღირს მყო მე ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა, რამეთუ აწღა იქმენ მეფე, ხოლო პირველ ამისსა მონაჲ იყავ ეშმაკთა, ჵ მამაო საყუარელო!
მეფისა	ბალ.D	ხოლო აწ აღსარებითა შენითა ღმრთისა მიმართ განათლდა სული და გონებაჲ ჩემი, რამეთუ აწ ვიქმენ ძე მორწმუნისა მეფისა და კურთხეულ არს ღმერთი ჩუენი, რომელმან განანათლნა თუალნი სულისა შენისანი!
მეფე	ბალ.D	და ვითარცა მიიწია წიგნი იგი, აღდგა მეფე და ყოველი ერი მის თანა და დაარღჳნეს ყოველნი საკერპონი და დაწუნეს ცეცხლითა.
მეფე	ბალ.D	და წარვიდა მეფე და ყოველი ერი მის თანა სამეფოდ ძისა მისისა.
მეფესა	ბალ.D	62. ხოლო იოდასაფ მიუძღუანა ნიჭნი დიდნი მეფესა და ერისთავთა მისთა და ყოველსა ერსა.
მეფესა	ბალ.D	ხოლო შემდგომად სამისა დღისა უბრძანა მღდელთა და მღდელთ მოძღუართა, რაჲთა ნათელ-სცენ მეფესა აბენესს და ყოველთა ერთა და ერისთავთა.
მეფემან	ბალ.D	ხოლო აბენეს მეფემან უბრძანა ყოველსა სამეფოსა მისსა აღშენებაჲ ეკლესიისა.
მეფისამან	ბალ.E	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა რომელი ჩემ თანა დასთესო, აღმოსცენდეს კეთილად და გამოიღოს ნაყოფი.
მეფეო	ბალ.D	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: ნუ [ჰ]ზრუნავ, მეფეო, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან მეათერთმეტისა ჟამისათაცა სწორად მისცა სასყიდელი პირველისა თანა,
მეფე	ბალ.D	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და თქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა,
მეფისამან	ბალ.D	64. ხოლო იოდასაფ, ძემან მეფისამან, დაჰფლა გუამი მისი, ვითარცა კაცთა ლიტონთაჲ.
მეფისათჳს	ბალ.D	ხოლო შემდგომად ამისა მოუწოდა ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა, მღდელთა და დიაკონთა და ფრიადნი საფასენი განუყუნა და ამცნო მსხუერპლისა შეწირვაჲ და ლოცვაჲ აბენეს მეფისათჳს, და ეგრეთვე განუყუნა გლახაკთა, ქურივთა და ობოლთა.
მეფემან	ბალ.D	65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა.
მეფე	ბალ.D	ხოლო თქუენ გამოირჩიეთ თავისა თქუენისათჳს მეფე, რომელი გიძღოდეს ნებასა ღმრთისასა.
მეფეო	ბალ.D	ხოლო მათ ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღდგეს და ყოველთა ერთითა ჴმითა თქუეს: ნუ იყოფინ, მეფეო, და არა იქმნეს ეგე, ვიდრე არა ყოველნი მოვსწყდეთ.
მეფე	ბალ.D	მოუწოდა ბარაქიას, რომელი პირველ ვაჴსენეთ, რომელი-იგი თანაშემწედ იყო ნაქორისსა მას დღესა, ოდეს მეფე სიტყუას უგებდა.
მეფე	ბალ.D	მიუგო ბარაქია: სამართლად არა საჯე, მეფე, რამეთუ წერილ არს: შეიყუარე მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
მეფე	ბალ.D	აწ უწყოდეთ, მე უეჭუელად წარვალ სათნოთა თანა ღმრთისათა, ხოლო თქუენ იძიეთ თავისა თქუენისად მეფე.
მეფედ	ბალ.D	მაშინ ბარაქიას ჴელნი დაასხნეს, რაჲთა ყონ იგი მეფედ.
მეფესა	რაბლე2	დევკაცთ ბანაკი წარღვნილი რა მოიხილეს, მისცვივდნენ ანარქ მეფესა, მხართა ზედან შეისვეს და ციმციმ გამოარიდეს ქავციხესა, ვითა ენეასმა გამოარიდა მამა თვისი ანქისე ცეცხლმოდებულსა ტროასა.
მეფისაო	ბალ.D	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ჰრქუა: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, ოდეს-იგი გეტყოდე, ვითარმედ: ოდეს განჰმდიდრდე, არა გინდეს მიცემად მოყუსისა.
მეფისა	ბალ.D	და წარვიდა წინაშე ბარაქია მეფისა და მიუთხრა საქმე იგი.
მეფე	ბალ.J	1. იყო ვინმე მეფე ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან შოლაჲტ, და სახელი მისი აბენეს.
მეფესა	ბალ.J	ხოლო იყო მათ შორის კაცი ერთი მეცნიერ სიბრძნესა უფროჲს ყოველთა, და ჰრქუა მეფესა: მე ესრეთ ვჰგონებ, მეფეო, რამეთუ დიდებაჲ, რომელსა მიიწევის ყრმაჲ ესე, არა არს ამის სოფლისაჲ, არამედ ესრეთ ვჰგონებ, ვითარმედ დიდი წინამძღუარი იყოს გზასა ჭეშმარიტებისასა.
მეფესა	ბალ.J	ხოლო ვითარცა ესმნეს მეფესა სიტყუანი ესე, აღივსო მწუხარებითა.
მეფემან	ბალ.J	ხოლო მეფემან ძესა თჳსსა დაუშ~ნა ქალაქი.
მეფე	ბალ.J	და ქადაგი წარავლინა ჴმობად ესრეთ: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინ იპოოთ ქრისტეანეთაგანი შემდგომად სამისა დღისა, ძჳრ-ძჳრითა ტანჯვითა მოგსრნე ყოველნი.
მეფესა	ბალ.J	ხოლო მეფესა აბენესს ესუა კაცი ერთი, სახელით ბალაჰვარ.
მეფესა	ბალ.J	და იყო იგი ღმრთის მსახურ და მორწმუნე და მოსავი ქრისტეს მცნებათაჲ და უყუარდა ფრიად მეფესა, რამეთუ იყო იგი გონიერ და ფრთხილ და მწერალ კეთილ,
მეფისა	ბალ.J	და უწარჩინებულ ყოველთა იყო წინაშე მეფისა, და არა იცოდა მეფემან აბენეს, თუ მონა არს იგი ქრისტესი, და ყოველთა წარჩინებულთა მისთაგან უმეტეს პატივს-[ს]ცემდა.
მეფესთან	რაბლე2	აქა ყოველნი დევკაცნი მეფესთან ერთად გოზაურთა მხარესა მიდგნენ, და იგივე ქმნეს პანურგმა და მისთა ამხანაგთ, თანაც პანურგმა ისერიგად დაიჭირა თავი, ვითომც ცუდი ჭირი მჭირსო, კისერი და თითნი აიკანკალა და ხმაჩახრინწული აძრახდა:
მეფემან	რაბლე2	მეფემან და დევკაცთ ჰოობა უთხრეს და, მობრძანდითო, სუფრასთან მიიწვიეს ისინი.
მეფისაჲ	ბალ.J	ხოლო ბალაჰვარს შეემტერნეს კაცნი იგი კერპთ მსახურნი, რამეთუ შურდა მისთჳს პატივი იგი მეფისაჲ, რომელ წინა-უყოფდა მას.
მეფესა	ბალ.J	და ჰრქუეს მეფესა: ჵ მეფეო, კაცი ისი, რომლისა მიმართ დაგიც სასოებაჲ, არა არს სჯულისა შენისაჲ, რამეთუ უკუეთუ პოოს კაცთა მათგანი ქრისტეანეთაჲ, მოწლედ მოიკითხავს.
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მათ მეფემან: უკუეთუ არა იყოს ეგე, ვითარცა სთქუთ თქუენ, ბოროტი წინა-გიც.
მეფემან	ბალ.J	და მიუწოდა მეფემან კაცსა მას ღმრთისასა და იწყო გამოცდად მისსა და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას შინა და ვითარ აღვასრულნე დღენი ჩემნი, და ვხედავ, რამეთუ ცუდად ვშურები და მეშინის.
მეფისაო	ბალ.E	აწ, ძეო მეფისაო, პილოჲ იგი სახე არს სიკუდილისაჲ, რომელი სდევს ძეთა კაცთასა და ხენი იგი საწუთოჲ არს, და თაგუნი იგი დღენი და ღამენი-ა, და თაფლი იგი საწუთოჲსა ამის სიტკბოებაჲ არს და შეაქცევს კაცსა გემოვნებაჲ საწუთოჲსაჲ.
მეფისამან	ბალ.E	15. და ჰრქუა ძემან მეფისამან: განაცხოველე მაგით სული ჩემი.
მეფისანი	ბალ.E	და შემდგომთა დღეთა მოიწივნეს ბოროტნი მეფისანი და წარიყვანდეს განსაკითხავად.
მეფისამან	ბალ.E	ჰრქუა ძემან მეფისამან: მაუწყე შეტყუებაჲცა მაგისი, წმიდაო.
მეფისამან	ბალ.E	16. ჰრქუა ძემან მეფისამან: უწყი, რამეთუ ყოველსა უწყებულსა ჭეშმარიტ ყოფ.
მეფესა	რაბლე2	პანურგსა ძახილი რა შეესმა, მეფესა და მისთა დევკაცთ მიმართა:
მეფესა	ბალ.E	და ესუა მას თანამზრახველი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ და განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, და ყოველსა კეთილსა აზრახებდა მეფესა კაცთათჳს, რამეთუ იყო იგი სჯულიერ და ღმრთის მსახურ.
მეფე	ბალ.E	და ოდეს იხილის რაჲ მეფე თაყუანის [მ]ცემელ კერპთა, შეძრწუნდის ფრიად და ელმის, ვითარცა ვის ელმის შვილისათჳს.
მეფისათჳს	ბალ.E	და ფრიად იურვოდა კაცი იგი მეფისათჳს.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე, ვიდოდით ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილნეთ საქმენი კაცთანი.
მეფემან	ბალ.E	და მიხედა და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე, ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
მეფეთათჳს	ბალ.E	და კაცი იგი ჯდა ინაჴით სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.E	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახველი მისი მყოვარ ჟამ ხედვიდეს და განიცდიდეს საქმეთა მათთა, და წარვიდეს განკჳრვებულნი.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან მოყუასსა მას: არასადა გუთნდა ცხორებაჲ ჩუენი, ვითარ ამათ გლახაკთა, და არცა ესრეთ მხიარულ ვართ, ვითარ ესენი.
მეფეო	ბალ.E	მაშინ პო[ვ]ა ადგილი სიტყჳსაჲ თანამზრახველმან და ჰრქუა: ნუ ჰგონებ, მეფეო, ვითარმედ დიდებაჲ და სუფევაჲ, რომელსა შინა ჩუენ ვიშუებთ, ესრე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა, რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: და იცნია ესევითარისა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ, არა შეუთქსა მწუხარებაჲ?
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: არს-მე ვინ კაცი ადგილისა მის ღირს, ანუ ვინ შემძლებელ არს მუნ შესლვად?
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: რაჲ არს გზაჲ იგი, მითხარ!
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ გაყენებდა აქამომდე თხრობად ჩემდა გზაჲ იგი?
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ეგე ესრეთ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვიქმნეთ და ჴელ-ვყოთ მას, რამეთუ თანა-გუაც შრომაჲ, რაჲთა მივიწივნეთ მუნ უშფოთველსა მას ცხორებასა.
მეფემან	ბალ.E	და შემდგომად იწყო ღმრთის მსახურებად მეფემან და ღირს იქმნა იგი ადგილსა მას შესლვად, რომელ ეტყოდა თანამზრახველი იგი და ორნივე ცხოვნდეს საუკუნოდ.
მეფეო	ბალ.J	და ჰრქუა მას: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე, რამეთუ წარმავალისა წილ აღგირჩევიეს წარუვალი და უმჯობესი, რამეთუ არარაჲ არს სოფლისა ამის დიდებაჲ, რამეთუ ვითარცა აჩრდილი წარვალს და ვითარცა კუამლი განქარდების.
მეფისა	ბალ.J	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს და არა გამოუცხადა მას.
მეფესა	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: ესოდენთა ჟამთა ვჰმონე მეფესა და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე წინაშე მისსა.
მეფესა	ბალ.J	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი, რამეთუ ზაკუვით ზრახეს შენთჳს და ჰგონებს შენ მიერ დაპყრობასა მეფობისა მისისასა.
მეფისა	ბალ.J	აწ აღდეგ ხვალე და დაიყუჱნე თმაჲ თავისა შენისაჲ, და განიძარცუე სამოსელი ეგე და შეიმოსე ძაძისაჲ და ეგრეთ შევედ წინაშე მეფისა.
მეფისა	ბალ.J	და აღმოვიდა იჭჳ გულისაგან მეფისა.
მეფესა	ბალ.J	და კუალად შეუჴდა შური მთავართა მათ ბალაჰვარისთჳს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, უკუეთუ განიხილო ყელი ბალაჰვარისი, იხილო მის თანა ჯუარი, რომელსა თაყუანის-სცემს იგი.
მეფე	ბალ.J	ხოლო მეფე ჰგონებდა, თუ ტყუვილსა იტყჳან მისთჳს.
მეფეო	ბალ.J	ხოლო ბალაჰვარ ჰრქუა: ჵ მეფეო, არა ვარ მე ცთომილ, რამეთუ სიყრმით ჩემითგან ვჰმონებ ქრისტესა და თაყუანის-ვსცემ ჯუარსა, რომელსა ზედა ჴელნი განიპყრნა ჴსნისათჳს ჩუენისა, ხოლო მსახურებაჲ შენი არარაჲ ოდეს დამიკლია.
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მას მეფემან: ნუ ეგრე იტყჳ, საყუარელო ჩემო ბალაჰვარ, რამეთუ კაცი ხარ დიდებული და უპირატესი წინაშე ჩემსა.
მეფისა	ბალ.J	მაშინ განიჴსნა სარტყელი ოქროჲსაჲ კაცმან მან ღმრთისამან, შემკული თუალებითა პატიოსნითა, დადვა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: უკუეთუ დამარქუა თავსა ჩემსა გჳრგჳნი მეფობისა შენისაჲ პატივისა მისთჳს, ვერ შეარყიო ქრისტეს მიმართ სარწმუნოებაჲ ჩემი.
მეფეო	ბალ.J	ხოლო მე, მეფეო, მზა ვარ ტანჯვად და შენ ნუ სდროებ, რაჲთა ადრე წარვიდე წინაშე მეუფისა ჩემისა, რაჲთა განვისუენებდე მუნ უკუნისამდე.
მეფე	ბალ.J	ხოლო სიტყუათა ამათ ზედა მეფე ლმობიერ იქმნა და ჰრქუა: ჵ მე, საყუარელო ბალაჰვარ, ვითარღა წარმიკუეთე სასოებაჲ და ურჩ ექმენ ბრძანებასა ჩემსა.
მეფე	ბალ.J	6. ხოლო დღესა ერთსა განვიდოდა მეფე მოხილვად გარეგან ქალაქისა.
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მათ მეფემან: რომელთა ეშინის სიკუდილისაგან, არღარა დროებნ საგზლისათჳს.
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: და ვითარ იტყჳთ მაგას?
მეფეთათჳს	ბალ.J	7. და ვითარცა აღიზარდა ყრმაჲ იგი კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ასაკისასა, ისწრაფდა მამაჲ მისი, რაჲთა არარაჲ დააკლდეს წურთილობაჲ სიბრძნისაჲ, რომელი ჯერ-არნ მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.J	ხოლო მეფე განკჳრვებულ იყო საქმეთა ზედა მის ყრმისათა და სიტყუათა მათთჳს, რომელ ჰრქუა ვარსკულავთ მრიცხუველმან.
მეფე	ბალ.J	და იწყო მზარდულისა მიმართ თჳსისა პატივთა წინა-ყოფაჲ და ფრიად პატივ-სცემდა და წაღმართცა უქადებდა და ჰრქუა: უკუეთუ მითხრა ჭეშმარიტი, რაჲ-იგი გკითხო, უმეტესი პატივი ჰპოო წინაშე ჩემსა, რაჟამს იგი მეფე ვიქმნე.
მეფისამან	ბალ.J	და ჰრქუა მას იოდასაფ, ძემან მეფისამან: და არღარავინ იპოების მათგანი ქუეყანასა ამას ჩუენსა? ხოლო მან ჰრქუა: არა.
მეფეო	ბალ.J	ჰრქუა ყრმამან: უწყოდე, მეფეო, საქმითა ამით, რომელ გიყოფიეს ჩემდა, ყოველნი საშუებელნი ჩემნი სიმწარედ გარდაგიქცევიან, რამეთუ სული ჩემი სურვიელ არს განსლვად გარეგან კართა.
მეფისაჲ	ბალ.J	ესე რაჲ ესმა, შეიწრდა გული მეფისაჲ და თქუა გულსსა თჳსსა: უკუეთუ დავაყენო ნებაჲ მისი, განმრავლდენ ურვანი მისნი და განუმწარო ყოველი საშუებელი მისი.
მეფემან	ბალ.J	და ამცნო მეფემან, რომელნი განჰყვებოდეს ყრმასა მას, რაჲთა წინმავალთა წარავლენდენ და, უკუეთუ ჰპო[ვ]ებდენ კაცთა ბერთა, გინა სნეულებითა შეპყრობილთა, გზისაგან კიდე-განიყვანებდენ, რაჲთა არა იხილნე საქმენი კაცთანი და შესჭირდეს რაჲმე საწუთროთა ამათგანი.
მეფისაჲ	ბალ.J	და ვითარცა მივიდოდა ძე მეფისაჲ, იხილა იგი და შეეზარა, და ჰრქუა ზანდან მზარდულსა: რაჲ არს ესე?
მეფე	რაბლე2	- ჰოდა, იმას მოგახსენებდით, - განაგრძო ეპისტემონმა, - ოჟიე დანიელი მეუნაგირეა, ტიგრან მეფე მესართულეა, ანუ სართულისა დამხურველია,
მეფისაჲ	ბალ.J	მაშინ შეძრწუნდა ძე იგი მეფისაჲ, აღდუღნა გული მისი, ტიროდა და ეტყოდა ზანდანს მზარდულსა: და არა არსა ქუეყანაჲ, რომელსა ზედა არა მიიწიოს კაცთა ზედა ესევითარი სალმობაჲ, ვითარ-იგი წინაჲს ვიხილენ უძლურნი და აწ ამას ვხედავ, ხოლო კუალად უძნელეს აღმიჩნდა სიკუდილი?!
მეფისაო	ბალ.J	მაშინ ტიროდა ზანდან მზარდულიცა და ეტყოდა: არა არს ქუეყანასა ზედა ეგევითარი ქუეყანაჲ, ჵ ძეო მეფისაო, რომელსა შინა განერნენ კაცნი სალმობათა და სიკუდილისაგან.
მეფისა	ბალ.J	ესე ყოველი რაჲ ჰრქუა ზანდან, მეფისა ძე იქცა გარე და წარვიდა საყოფელადვე თჳსად, და თქუა გულსა შინა თჳსსა: არღარა ჰამო არს ცხორებაჲ ესე საწუთოჲსა ამათ თანა, რომელნი-ესე ვიხილენ და მესმნეს.
მეფისასა	ბალ.J	9. მას ჟამსა შინა ბალაჰვარ ცნა სულითა წმიდითა, ვითარმედ ძესა მეფისასა სწადის ნახვაჲ კაცთა ღმრთის მსახურთაჲ.
მეფის	ბალ.J	აღდგა და წარმოვიდა ადგილთაგან სამძოვროთა, და მოვიდა სოფლად, და შეიმოსა სამოსელი ვაჭართაჲ, და აღიღო მოთხე მცირე, და მივიდა კარად მეფის ძისა.
მეფის[ა]	ბალ.J	ხოლო იგი შევიდა და აუწყა რაჲ, გამოვიდა ზანდან მზარდული, და ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მაქუს მე თუალი პატიოსანი და, უკუეთუ გნებავს, მიიღე იგი მეფის[ა] ძისათჳს,
მეფისა	ბალ.J	ჰრქუა მას მზარდულმან: კაცო, არს ვხედავ სახესა უგუნურებისასა, გარნა სიტყუანი შენნი ნამეტნავ არიან და მეშინის, ნუუკუე განმამტყუვნო მეფისა ძისა.
მეფის	ბალ.J	და მე კაცი ვარ მკურნალი, და ვხედავ მძიმედ მხედვარებასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე მიგიტაცოს სინათლე თუალთაჲ, არამედ მასმია მეფის ძისა სიწმიდით ცხორებაჲ, და ყრმა არს და მახჳლ თუალითა, და იგი შემძლებელ არს ხილვა მისსა.
მეფის[ა]	ბალ.J	მაშინ შევიდა ჩუენებად წინაშე მეფის[ა] ძისა მზარდული და უთხრა ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან.
მეფის	ბალ.J	10. და ვითარცა დადგა წინაშე მეფის ძისა, და ჰლოცვიდა მას.
მეფისამან	ბალ.J	ხოლო ძემან მეფისამან, ვითარცა ჯერ-არს, პატივით მოიკითხა იგი და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა განვიდეს მისგან.
მეფემან	რაბლე2	სიტყვასა მყის თან საქმე მოაყოლეს, ჩამოამწკრივეს გოზაურნი, მოიძიეს ნუზლი, და ნადიმსა ხელი წაეყარა, დაღათუმცა, ბედშავმან ანარქ მეფემან მაინც ვერ მოილხინა, რისა გამოც პანურგმა სიტყვა გამოაგო:
მეფე	ბალ.B	იყო ვინმე მეფე ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან შოლაჲტ, და სახელი მისი იაბენეს.
მეფესა	რაბლე2	XXXI. ვითარ შევიდა პანტაგრუელი ამავროტთა თავქალაქსა, რარიგ შერთო პანურგმა ქალი ანარქ მეფესა და რაგვარ გახადა იგი ხირხიტონისა გამსყიდველი
მეფე	რაბლე2	შემდგომად ამა საარაკო გამარჯვებისა ადგა პანტაგრუელი და ამავროტთა თავქალაქსა წარგზავნა კარპალიმი, წა და ამცნე იქაურთ, რომ ანარქ მეფე წარტყვევნილია და მტერი სრულად განაცარმტვერებულიაო.
მეფისაო	ბალ.J	რამეთუ მე, გლახაკი ესე, ძეო მეფისაო, მიმითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწორებელად.
მეფისამან	ბალ.J	მიუგო ძემან მეფისამან, ამისთჳს ვყავ, რამეთუ მაქუს შენგან თხრობაჲ სარგებელისაჲ.
მეფე	ბალ.J	11. და ჰრქუა ბალაჰვარ: დაღაცათუ ჰყავ ესე ჩემდა მომართ, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს ოდესმე მეფე, რომელი სახიერ იყო და სიმართლესა ეძიებდა.
მეფემან	ბალ.J	ხოლო მეფემან იცნა იგინი და მსწრაფლ გარდაჰჴდა ჰუნესა და მოეხჳა ყელთა მათთა.
მეფე	ბალ.J	და იყო ჩუეულებაჲ სამეფოსა მისსა, რაჟამს განრისხნეს მეფე ვის ზედამე, წარავლინნის მონანი და დასცის სიკუდილისა საყჳრი კართა მისთა.
მეფისასა	ბალ.J	და ვითარცა ესმა ჴმაჲ იგი ძმასა მეფისასა, შეშინდა და იწყო ტირილად და ტყეპად.
მეფისა	ბალ.J	მერმე შეემოსა სამოსელი სამკუდროჲ და წარვიდა იგი ცოლით და შვილითურთ კართა მეფისა, ძმისა თჳსისათა.
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მათ მეფემან: ვითარ შეჰშინდით ქადაგისაგან ძმისა შენისა, არა უწყია, რამეთუ ძმაჲ შენი და ქადაგნი მისნი დაბადებულნი არიან და ვერარას შემძლებელ არიან წარმართებად ნებისა მისისა, და ვერცა გარე-მიქცევად მოწევნულსა მათ ზედა?
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: გესმოდის ყოველთა, კიდობანნი ისი გარეთ კეკლუცნი, ჩუენ ვართ, რომელნი ვიმკვებით ფერად-ფერადითა სამკაულითა გარეგნით, ხოლო შინაგანი ჩუენი სული სავსე არს ცოდვითა და სიმყრალითა,
მეფესა	ბალ.J	ხოლო მათ ვერ გულისჴმა-ყვეს და ჰრქუეს მეფესა: ერთნი ისი კიდობანნი არ ღირს არიან შემოხუმად ტაძარსა შინა შენსა, ხოლო მეორეთა იმათ არა დაედების ფასი.
მეფისაო	ბალ.J	და ესე სახე შენი არს, ძეო მეფისაო, რამეთუ პატივ-მეც მე სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
მეფესა	რაბლე2	თუმცაღა კი, ვინემ ლაშქრობასა ამას აღვწერდე, ჯერეთ ის უნდა გიამბოთ, რაგვარ მოექცა პანურგი ტყვევნილსა თვისსა, ანარქ მეფესა.
მეფესა	რაბლე2	წამოაგონდა და, არცა აცია, არცა აცხელა, ადგა და ეგრევ მოკლე ახალუხი ჩააცვა მეფესა, ცისფერი ატლასისა, ალბანურ ქუდსაებრ ჩაქიანი, მერმე ზღვაზედ სახმარი საწმერთული მოარგო, საფსმელად საადვილო, ფეხნი კი შეუმოსავნი დაუტოვა,
მეფე	რაბლე2	ესეგვარად გამოკანკლული მეფე მიჰგვარა პანურგმა პანტაგრუელსა და დაეკითხა: - იცნობ ბრანგვსა ამასა?
მეფე	რაბლე2	სვიანსა ცხოვრებასა აწღა მოეწევი, რამეთუ მეფე აღარა ხარ.
მეფესა	რაბლე2	ორიოდ დღისა შემდგომ პანურგმა მავანი და მავანი ძველი კახპა შერთო მეფესა და ქორწილიც თავადვე გარდაუხადა,
მეფისამან	ბალ.J	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ღმერთსა, რაჲთა რომელი ჩემ თანა დასთესო, აღმოსცენდეს და გამოიღოს ნაყოფი.
მეფისამან	ბალ.J	15. და ჰრქუა ძემან მეფისამან: განაცხოველე მაგით სული ჩემი.
მეფისანი	ბალ.J	და შემდგომთა დღეთა მოიწივნეს მისსა ბოროტნი მეფისანი და წარიყვანდეს განსაკითხავად.
მეფისამან	ბალ.J	ჰრქუა ძემან მეფისამან: მაუწყე შეტყუებაჲცა მაგისი.
მეფისამან	ბალ.J	16. ჰრქუა ძემან მეფისამან: უწყი, რამეთუ ყოველსა ჭეშმარიტსა უწყებულ მყოფ.
მეფისაო	ბალ.E	აწ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ ასწავებდე კაცთა უგუნურთა, არავე ისწავებენ და გარდაჴდებიან მცნებათა ღმრთისათა და თავით თჳსით მოგონებულსა დაამტკიცებენ,
მეფეთა	ბალ.E	თუ რაჲ მოჰვარდეს ასოთაგანი, და ვერცა შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა, და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
მეფისასა	ბალ.E	33. და ვითარ ესევითართა სწავლათა ასწავებდა ბალაჰვარ ძესა მეფისასა განმრავლდა ჟამი შემოსლვითგან ბალაჰვარისა წინაშე იოდასაფისა, და ჰრქუა მას ზანდან მზრდელმან:
მეფისაო	ბალ.E	შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულებისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ დიდად განკჳრვებულ ვარ საქმესა ამას ზედა ამა კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგანი იყოს, რომელნი სძულან მამასა შენსა.
მეფისა	რაბლე2	ვითარ შეირთო ასული ინდოეთის მეფისა, პრესვიტერ იოანედ სახელდებულისა;
მეფისამან	ბალ.J	ჰრქუა ძემან მეფისამან: განმიმარტე ეგეცა.
მეფესა	ბალ.J	და ესუა მას თანამზრახველი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ და განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, და ყოველსა კეთილსა აზრახებდა მეფესა კაცთათჳს, რამეთუ იყო იგი სჯულიერ და ღმრთის მსახურ.
მეფისათჳს	ბალ.J	და ფრიად იურვოდა კაცი იგი მეფისათჳს.
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე, ვიდოდით ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილნეთ საქმენი კაცთანი.
მეფემან	ბალ.J	და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე, ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
მეფეთათჳს	ბალ.J	და კაცი იგი ჯდა ინაჴით სკორესა ზედა, ხოლო დედაკაცი იგი უროკვიდა წინა და შეასხმიდა ქებასა, ვითარცა შუენის მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.J	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახველი მისი მყუარ ჟამ ხედვიდეს და განიცდიდეს საქმეთა მათთა, და წარვიდეს განკჳრვებულნი.
მეფეო	ბალ.J	მაშინ პო[ვ]ა ადგილი სიტყჳსაჲ თანამზრახველმან და ჰრქუა: ნუ ჰგონებ, მეფეო, ვითარმედ დიდებაჲ და სუფევაჲ, რომელსა შინა ჩუენ ვიშუებთ, ესრე სახედ შერაცხილ არს წინაშე მათსა, რომელნი ღმრთის მსახურებით ცხოვნდებიან.
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: და იცნია ესევითარისა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ, არა შეუთქსა მწუხარებაჲ?
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: არს-მე ვინ ადგილისა მის ღირს, ანუ ვინ შემძლებელ არს მუნ შესლვად?
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: რაჲ არს გზაჲ იგი, მითხარ!
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ გაყენებდა აქამომდე თხრობად გზაჲ იგი?
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ეგე ესრეთ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვიქმნეთ და თანა-გუაც შრომაჲ, რაჲთა მივიწივნეთ მუნ უშფოთველსა მას ცხორებასა.
მეფემან	ბალ.J	და იწყო ღმრთის მსახურებად მეფემან და ღირს იქმნა იგი ადგილსა მას შესლვად, რომელ ეტყოდეს თანამზრახველი იგი და ორნივე ცხოვნდეს საუკუნოდ.
მეფისაო	ბალ.E	ჰრქუა მას ზანდან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ნათელ არს და ჩუენ გუასმია და ვიცით სიტკბოებაჲ მისი დიდი.
მეფემან	ბალ.E	ხოლო ოდეს შეაჩუენნა მეფემან კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი და განასხნა ქუეყანისა ამისგან, მუნითგან არღარა გუასმიეს სიტყუაჲ ესევითარი.
მეფისაო	ბალ.E	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს ესე, შეიყუარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა და კუალად რისხვასაცა მეფისასა და წინააღდგომასა ერისასა, გიხაროდენ უკუე პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა შინა საუკუნოსა!
მეფისაგან	ბალ.E	ხოლო აწ შენ მიბრძანე, თუ რომლითა ღონითა განვერო რისხვასა მამისა შენისასა, რამეთუ დავფარე აქამომდე საქმე ესე მეფისაგან!
მეფისაგან	ბალ.E	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ დაჰფარო საქმე ესე მეფისაგან, უწყოდე, რამეთუ იგიცა ერთგულებაჲ არს წინაშე მისსა, რაჲთა არა შეაგდო დიდსა ურვასა და მწუხარებასა და წარუკუეთო მას სასოებაჲ შვილიერობისაჲ და შევარდეს გულის კლებასა.
მეფისაო	ბალ.J	აწ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ ასწავებდე კაცთა უგუნურთა, არავე ირწმუნებენ და გარდაჴდებიან მცნებათა ღმრთისათა და თჳთ მოგონებულსა დაამტკიცებენ, რამეთუ ჴელითა თჳსითა შეუქმნიან კერპნი და ღმრთად თაყუანის-[სც]ემენ და იტყჳან: ესენი არიან მჴსნელნი ჩუენნი ბოროტისაგან.
მეფისა	ბალ.E	35. ხოლო აწ ბალაჰვარს ენება წარსლვაჲ და იჯმნა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისგან.
მეფისაო	ბალ.E	მიუგო ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, სახე ეგე მსგავს არს სახესა მას, რამეთუ იყო ვინმე კაცი დიდებული და ესუა მას ძე საყუარელი.
მეფისაო	ბალ.J	და ჰრქუა ბალაჰვარ: მე, ძეო მეფისაო, ფრიად მიყუარდა სოფელი ესე და შეყოფილ ვიყავ შუებათა მისთა, და ვითარცა განვიცადე და ვიხილე შეცვალებაჲ მკჳდართა მისთაჲ
მეფეთა	ბალ.J	თუ რაჲ მოჰვარდეს ასოთაგანი, და ვერცა შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა, და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
მეფისაო	ბალ.E	39. და ამცნებდა და ეტყოდა: ძეო მეფისაო, მე მონა ვარ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და აღმისრულებიეს სრბაჲ ჩემი შენდა მომართ, ვითარცა მიბრძანა მე სულმან წმიდამან, რამეთუ მე ყოველნი სამართალნი მისნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
მეფისაჲ	ბალ.E	ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა.
მეფისად	ბალ.E	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა,
მეფისასა	ბალ.J	33. და ვითარცა ესევითართა სწავლათა ასწავებდა ბალაჰვარ ძესა მეფისასა და განმრავლდა შემოსლვაჲ ბალაჰვარისი წინაშე იოდასაფისსა, ჰრქუა მას ზანდან მზარდულმან:
მეფისაო	ბალ.J	შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ვითარ ერთგულებისა ჩემისათჳს დამადგინა შენ ზედა მამამან შენმან, და აწ განკჳრვებულ ვარ საქმესა ზედა ამის კაცისასა, რომელი შემოვალს შენდა ყოველსა ჟამსა, და მეშინის, ნუუკუე მათგანი იყოს, რომელ სძულან მამასა შენსა.
მეფისაო	ბალ.J	ჰრქუა მას ზანდან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა, რამეთუ ზრახვაჲ ესე ნათელ არს და ჩუენ გუასმია და ვიცით სიტკბოებაჲ მისი დიდი.
მეფემან	ბალ.J	ხოლო ოდეს შეაჩუენნა მეფემან კაცნი იგი ღმრთის მსახურნი და განასხნა ქუეყანისა ამისგან, მუნიერითგან არღარა გუასმიეს სიტყუაჲ ესევითარი.
მეფისაო	ბალ.J	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს ესე, შეიყუარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა და მის თანა რისხვასაცა მეფისასა და წინააღდგომასა ერისასა, გიხაროდენ უკუე პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა შინა საუკუნესა!
მეფისაგან	ბალ.J	ხოლო შენ მიბრძანე, თუ რომლითა ღონითა განვერე რისხვასა მამისა შენისასა, რამეთუ დავფარე აქამომდე საქმე ესე მეფისაგან!
მეფისაგან	ბალ.J	ჰრქუა იოდასაფ: უკუეთუ დაჰფარო საქმე ესე მეფისაგან, უწყოდი, რამეთუ იგიცა ერთგულებაჲ არს წინაშე მისსა, რაჲთა არა შეაგდო იგი ურვასა და მწუხარებასა და წარუკუეთო მას სასოებაჲ შვილიერობისაჲ და შევარდეს გულის კლებასა.
მეფისა	ბალ.J	35. ხოლო ბალაჰვარს ენება წარსლვაჲ და იჯმნა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისგან.
მეფისაო	ბალ.J	მიუგო ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, სახე ეგე მსგავს არს სახესა მას, რამეთუ იყო ვინმე კაცი დიდებული და ესუა მას ძე საყუარელი.
მეფისაჲ	ბალ.E	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
მეფისა	ბალ.E	ხოლო ზანდან მზრდელი დასნეულდა შიშისაგან მეფისა.
მეფემან	ბალ.E	და ვითარცა ცნა მეფემან სნეულებაჲ, წარავლინნა მკურნალნი, რაჲთა შეუძლონ ცნობად, თუ რომლითა მიზეზითა სნეულ არს.
მეფესა	ბალ.E	ხოლო მათ ვითარცა განიცადეს, წარვიდეს და ჰრქუეს მეფესა: მეფეო, სენი ისი ზანდანისი არა არს სნეულებისაგან, არამედ გულის კლებისა.
მეფისაჲ	ბალ.E	ხოლო ზანდანს ვითარცა ესმა მისლვაჲ მეფისაჲ, შეძრწუნდა და წინა მიეგება მას.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: რაჲ გელმის, ზანდან?
მეფეო	ბალ.E	ხოლო მან მიუგო: ცხოვნდი, მეფეო, უკუნისამდე!
მეფესა	ბალ.E	42. და შეუძნდა მეფესა ფრიად და იქცა პალატადვე.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო, რაჲ არს ცთომილებაჲ შენი, მითხარ!
მეფისასა	ბალ.E	ხოლო ჩუენ განვიდეთ ძებნად ბალაჰვარისა, და ვაცნობოთ ძესა მეფისასა მისთჳს.
მეფესა	ბალ.E	ხოლო ესე რაჲ ესმა მეფესა, სთნდა სიტყუაჲ რაქისი.
მეფისა	ბალ.E	და ვითარცა მოიყვანნეს იგინი წინაშე მეფისა, ჰკითხა მათ: რანი ხართ თქუენ, ანუ რაჲ არს ძუალები ეგე, რომელ გკიდავს ყელთა?
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: და რაჲთა უმეტეს შეგაჴსენებს სიკუდილსა ძუალები ეგე თჳთ სჳნდისისა და გონებისაგან თჳსისა, რამეთუ ყოველთა იციან, ვითარმედ მოკუდავ არიან!?
მეფისაო	ბალ.J	39. და ამცნებდა და ეტყოდა: ძეო მეფისაო, მე მონა ვარ უფლისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი, და აღმისრულებიეს სრბაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ვითარცა მიბრძანა მე სულმან წმიდამან, რამეთუ მე ყოველნი სამართალნი მისნი დაგისხენ წინაშე შენსა.
მეფისაჲ	ბალ.J	ხოლო მე მეშინის, რამეთუ ძე ხარ მეფისაჲ და შუებით და ფუფუნებით აღზრდილ, ნუუკუე სულმოკლე იქმნე და შესცთე გზისაგან ჭეშმარიტისა და იწყონ შენ ზედა უფლებად ვნებათა.
მეფისა	ბალ.J	მიუგო დასფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისა და არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მეუფისა უკუდავისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ ზედა,
მეფისაჲ	ბალ.J	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
მეფისა	ბალ.J	ხოლო ზანდან მზარდული დასნეულდა შიშისაგან მეფისა.
მეფემან	ბალ.J	და ვითარცა ცნა მეფემან სნეულებაჲ, წარავლინნა მკურნალნი, რაჲთა შეუძლონ ცნობად, თუ რომლითა მიზეზითა სნეულ არს.
მეფისა	ბალ.J	ხოლო ზანდანს ვითარცა ესმა მეფისა მისლვაჲ, შეძრწუნდა და წინა მიეგება მას.
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: რაჲ გელმის, ზანდან?
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო, რაჲ არს ცთომილებაჲ შენი, მითხარ!
მეფესა	ბალ.J	ხოლო ესე რაჲ ესმა მეფესა, სთნდა სიტყუაჲ რაქისი.
მეფისა	ბალ.J	და ვითარცა მოიყვანნეს იგინი წინაშე მეფისა, ჰკითხა მათ: რანი ხართ, ანუ რაჲ არს ძუალები ეგე, რომელ გკიდავს?
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: და რაჲთა უმეტეს შეგაჴსენებს ძუალები ეგე თჳთ სჳნდისისა და გონებისაგან თჳსისა, რამეთუ ყოველთა იციან, ვითარმედ მოკუდავ არიან!?
მეფისაი	ბალ.J	და ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს გრძნეული იგი, რომელმან აცთუნა ძე მეფისაი?
მეფისაი	ბალ.E	და ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს გრძნეული იგი, რომელმან აცთუნა ძე მეფისაი?
მეფე	რაბლე2	გასისინებულფერდამოღებულმან კი ერთი ღონივრად დასცხო მუშტი ზედ შუა ადგილას აკვანსა თვისსა, ათი ათას ნაფოტად აქცია და თანაც სუყველას გასაგონად დააყოლა, მორჩა, სარწებელში ფეხი ჩემი აწ ნურცვინ იხილოთო. და ოგ, მეფე ბასანისა (ლათ.).
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არს და აცთუნებს სხუათაცა და აყენებს კეთილთა და საშუებელთაგან, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
მეფე	კლარჯ.	და ესრეთ ვიტყოდით: „კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაჲთა, მეფე ისრაჱლისაჲ“, მდაბალი და მშჳდი, ჰხედავთა, საყუარელნო, ვითარ „სიხარული იქმნების ცათა შინა ერთსა ზედა ცოდვილსა, რომელმან შეინანოს?“
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონანი, ერისთავნი და ერნი, და რაჲთა კაცად-კაცადმან მოიღოს საზომისაებრ შუებაჲ და პატივი.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: არის ვინა მოყუასთა შენთაგან უაღრეს შენსა?
მეფემან	ბალ.E	მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი და დაყრაჲ გზასა ზედა.
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არს და აცთუნებს სხუათაცა და აყენებს კეთილთა და საშუჱბელთა, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონაჲ, ერისთავი და ერი, და რაჲთა კაცად-კაცადმან მოიღოს საზომისაებრ შუებაჲ და პატივი.
მეფისაჲ	ბალ.E	44. და განვიდა რაქის მარტოჲ ღამით, და მოუწოდა ნაქორს და უთხრა ყოველი ზრახვაჲ მეფისაჲ.
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: არის ვინა მოყუასთა შენთაგან უაღრეს შენსა?
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა, რაჲთა ჰკითხონ, თუ ვინ არს კაცი იგი.
მეფემან	ბალ.J	მაშინ ბრძანა მეფემან ასოეულად დაჭრაჲ მათი, დაყრაჲ გზასა ზედა.
მეფისა	ბალ.E	ხოლო მათ შეიპყრეს და სიხარულით მიიყვანეს წინაშე მეფისა.
მეფემან	ბალ.E	ხოლო მეფემან განიხარა ესრეთ, ვითარცა ეპოვა საძიებელი თჳსი.
მეფისათა	ბალ.E	ამისთჳს ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა?
მეფისაო	ბალ.E	ხოლო მონაჲ იგი იყო ფარულად მოყუარე ქრისტესი და ჰრქუა: ძეო მეფისაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ არა ბალაჰვარ არს, არამედ ნაქორ მსგავსი მისი.
მეფემან	ბალ.E	და ვითარცა წარვიდა მონაჲ იგი წინაშე მეფისა ძისა, ჰკითხა მეფემან: შენ ხარა ბალაჰვარ, რომელმან შეაცთუნე ძე ჩემი?
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: და რომელთა კეთილთა მაყუედრებ?
მეფემან	ბალ.E	ხოლო მეფემან ჰრქუა: არა მნებავს მოკლვაჲ შენი, ვიდრე არა განგიკითხო სრულიად.
მეფემან	ბალ.E	45. და განითქუა ჰამბავი, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
მეფე	ბალ.E	და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს.
მეფეო	ბალ.E	მიუგო იოდასაფ მამასა თჳსსა: მენება მე, მეფეო, რაჲთა არა გამოვაცხადო ღმრთის მსახურებაჲ ჩემი ვიდრე განსლვადმდე ჩემდა ჴორცთაგან, რაჲთა არა გექმნე მომატყუებელ მწუხარებისა,
მეფესა	ბალ.E	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, აგინა მას და იწყო გმობად ქრისტესა, ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
მეფეო	ბალ.E	ჰრქუა იოდასაფ: არა უწყი, მეფეო, თუ რომლისა საქმისათჳს შეწუხებულ ხარ: კეთილისათჳს, რომელ მოვიპოვე, ანუ წინააღდგომისათჳს ნებისა შენისა.
მეფისაჲ	ბალ.J	44. და განვიდა რაქის მარტოჲ ღამით, და მოუწოდა ნაქორს და უთხრა ყოველი ზრახვაჲ მეფისაჲ.
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან მონათა თჳსთა, რაჲთა ჰკითხონ, თუ ვინ არს კაცი იგი.
მეფისა	ბალ.J	ხოლო მათ სიხარულით მიიყვანეს წინაშე მეფისა.
მეფემან	ბალ.J	ხოლო მეფემან განიხარა ესრეთ, ვითარცა ეპოვა საძიებელი თჳსი.
მეფისათა	ბალ.J	ამისთჳსცა ტიროდა და იტყოდა: უფალო, რად მიეც მონაჲ შენი ბალაჰვარ ჴელთა უსჯულოჲსა მეფისათა და რად არა დაჰფარე თუალთაგან მათთა?
მეფისაო	ბალ.J	ხოლო მონაჲ იგი ფარულად იყო მოყუარე ქრისტესი და ჰრქუა: ძეო მეფისაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ არა ბალაჰვარ არს, არამედ ნაქორ მსგავსი მისი.
მეფის	ბალ.J	და ვითარცა წარვიდა მონაჲ იგი წინაშე მეფის ძისა, ჰკითხა მეფემან: შენ ხარა ბალაჰვარ, რომელმან შეაცთუნე ძე ჩემი?
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: და რომელთა კეთილთა მაყუარებ?
მეფემან	ბალ.J	ხოლო მეფემან ჰრქუა: არა მნებავს მოკლვაჲ შენი, ვიდრე არა განგიკითხო.
მეფემან	ბალ.J	45. და განითქუა ჰანბავი, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
მეფე	ბალ.J	და ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა მისისა და ჰრქუა: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემ ზედა მოიწია შენთჳს.
მეფეო	ბალ.J	მიუგო იოდასაფ მამასა თჳსსა: მენება მე, მეფეო, რაჲთა არა გამოვაცხადო ღმრთის მსახურებაჲ ჩემი ვიდრე განსლვადმდე ჩემდა ჴორცთაგან, რაჲთა არა გექმნე მომატყუებელ მწუხარებისა, რამეთუ ვიტყოდე გულსა თჳსსა:
მეფესა	ბალ.J	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ესე, აგინა მას და იწყო გმობად ქრისტესა, ჭეშმარიტისა ღმრთისა.
მეფეო	ბალ.J	ჰრქუა იოდასაფ: არა უწყი, მეფეო, თუ რომლისა საქმისათჳს შეწუხებულ ხარ: კეთილისათჳს, რომელ მოვიპოვე, ანუ წინააღდგომისათჳს ნებისა შენისა.
მეფე	ბალ.J	ხოლო აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა მათ ზედა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს, ხოლო მათ შეაცთუნეს იგი სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევანებითა.
მეფეო	ბალ.J	რაჲთა მოვიღო უსაწადელესი ცხორებაჲ და ვითარ გიკჳრს, მეფეო, სურვილი ჩემი კეთილთათჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუეთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამათ წარმავალთა.
მეფე	ბალ.J	მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა სიყრ~ლსა ზედა ღ~ისსა.
მეფეო	ბალ.J	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, განძლიერდა გული მისი და ჰრქუა: ჵ მეფეო, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი ღმრთის მსახურნი იყვნეს, შენ რად დაუტევე სჯული მამათა შენთაჲ?
მეფესა	ბალ.J	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, დადუმნა განცჳბრებული, და ვითარცა მოეგო გონებასა, იწყო წინააღდგომად ნებისა მისისა.
მეფემან	ბალ.J	47. მაშინ ბრძანა მეფემან შეკრებაჲ ერისაჲ.
მეფის	ბალ.J	ხოლო ნაქორ, რომელ საგონებელ იყო ბალაჰვარად, დადგა მეფის ძისაკე.
მეფე	ბალ.J	და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
მეფემან	ბალ.J	და იწყო მეფემან სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ და ჰრქუა: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის სჯულისანი.
მეფეო	ბალ.J	და ჰრქუა იოდასაფ ჰრქუა: მეფეო, სამართალი სასჯელი განაჩინე, ვითარცა ჯერ-არს მეფეთათჳს.
მეფისაჲ	ბალ.J	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ შიშსა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებით ცხორებაჲ შიშისა მისთჳს სატანჯველთაჲსა, რომელ მაქადებდი.
მეფისაჲ	ბალ.J	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მოწამე ჩემი მათ შორის და გესმის სამართლის ყოფაჲ მეფისაჲ.
მეფისაჲ	ბალ.J	და ამას ამისთჳს ვჰყოფ, რამეთუ მოჰკიცხე ძე მეფისაჲ.
მეფისაგან	ბალ.J	ხოლო მეფისაგან ჰგონებდა შენდობასა შეთქმულებისა მისთჳს, რომელ დაედვა.
მეფე	ბალ.J	და აღივსო გულის წყრომითა მეფე ნაქორისთჳს, წარმატებისათჳს სიტყუათა მისთაჲსა და ვერას ამხილებდა მას სირცხჳლისაგან ერისა.
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან გულსა თჳსსა: ესე ბოროტი მე თჳთ მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
მეფემან	ბალ.J	და თჳთ იწყო მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად ნაქორისსა.
მეფესაცა	ბალ.J	ხოლო ნაქორ მიუგნა სიტყუანი ძლიერნი, რომლითა არცხუენდა მეფესაცა და არა შეშინდა ზარისაგან მეფისა შიშისათჳს იოდასაფისა.
მეფესა	ბალ.J	და დაღამდა და არავისკე გამოჩნდა ძლევაჲ, რამეთუ ნაქორ უკლებდა მეფესა სირცხჳლითა.
მეფესა	ბალ.J	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა მეფესა: აჰა მეფეო, არა სადაჲთ გამოჩნდა ძლევაჲ.
მეფესა	ბალ.J	ხოლო მეფესა ენება ნაქორის შეგონებაი იდუმალ, რაჲთა არა წინა-აღუდგებოდის სიტყჳს-გებასა მას, გარნა ნაქორ ეგრეცა დაუტევა სათნოჲსათჳს ძისა თჳსისა და ესვიდაცა ნაქორისგან მოკლებასა სიტყჳს-გებისასა შეთქმულებისა მის მათისათჳს.
მეფისამან	ბალ.J	ხოლო ძემან მეფისამან იდუმალ ჰრქუა ნაქორს: უწყი მე შენი საქმე, რამეთუ ნაქორ ხარ, ხოლო გიხაროდენ, რამეთუ დღეს კეთილად იღუაწე ღმრთის მსახურებისათჳს;
მეფისა	ბალ.J	ხოლო მე ამისთჳს წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტის ყოფისაგან მეფისა, რამეთუ მას დღეს ფრიად არცხჳნე და ბოროტი ჰნებავს შენი.
მეფისაო	ბალ.J	ჰრქუა მას ნაქორ: შემიწყნარებიეს, ძეო მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ერთი ღმერთი და მიცნობიეს, რამეთუ ყოველი მის მიერ არს.
მეფისაო	ბალ.J	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, გიხაროდენ, უკუეთუ დაადრგე ნებასა მისსა.
მეფე	ბალ.E	ხოლო აბენეს მეფე მწუხარე იქმნა სიტყუათა მათ ზედა რაქისთა და თქუა: სამართლად დავამჴუენ და განვასხენ ქუეყანისაგან ჩემისა მაცთურნი იგი და გრძნეულნი, ხოლო მე კეთილი მენება ძისა ამის ჩემისათჳს და მათ შეაცთუნეს იგი სიყრმითა და ცნობა-ნაკლულევანებითა.
მეფეო	ბალ.E	რაჲთა მოვიღო უსაწადელესი ცხორებაჲ და ვითარ გიკჳრს, მეფეო, სურვილი ჩემი კეთილთათჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუეთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამათ წარმავალთა.
მეფისამან	ბალ.J	და ნებ[ა]-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და წარვიდა ნაქორ სავსე სარწმუნოებითა.
მეფემან	ბალ.J	ხოლო ცნა რაჲ მეფემან, სასო-წარკუეთილ იქმნა ნაქორისგანცა.
მეფე	ბალ.E	მაშინ ლმობიერ იქმნა მეფე და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ შეგონებაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გონებასა მისსა.
მეფე	ბალ.J	და შეშინდეს კერპთ მსახურნი იგი, ნუუკუე არა მოვიდეს მეფე ზორ[ვ]ად კერპთა.
მეფესა	ბალ.J	მაშინ წარვიდეს თედმაჲსსა, რამეთუ იყო კერპთ მსახური და იყოფვოდა უდაბნოს, და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა და ყოველსა ერსა, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ წჳმაჲ და მზე მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
მეფისა	ბალ.J	და მოიყვანეს კაცი იგი მეფისა, რაჲთა შემწე ექმნეს მათ.
მეფისა	ბალ.J	და ვითარცა შევიდოდა წინაშე მეფისა, არაჲ ემოსა თჳნიერ რომელ ფლასისა ნაძუელი, შემოედვა წელთა მისსა.
მეფემან	ბალ.J	და ვითარცა იხილა მეფემან შემავალი მისდა, აღდგა და მიეგება წინა და მოწლედ მოიკითხა.
მეფე	ბალ.J	და ვითარცა დასხდეს, ჰრქუა: მეფე, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
მეფემან	ბალ.J	ხოლო მეფემან ჰრქუა: ჩუენ ძლევაჲ არასადაჲთ მოვიღეთ, ხოლო შენ, რაჲცა ძალ-გიც, შეგუეწიე.
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან: მსგავს არს საქმე შენი და ჩემი, რომელსა ესუა ცოლი ქმნულ-კეთილი და ეშინოდა, ნუუკუე უთმინო იქმნეს და შთავარდეს ცოლი იგი ჭაბუკისაჲ მის სიძვასა.
მეფემან	ბალ.J	ჰრქუა მეფემან: მე ესრეთ ვჰგონებ, ნუუკუე იგი არს უჭეშმარიტეს, რომელსა ჩუენ წინააღუდგებით.
მეფისა	ბალ.J	და შიშუველი დადგა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: მე ადვილად დაუტეობ არგანსა ამას და ძონძსა და არა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა, რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს არს ცხორებასა ჩემსა,
მეფესა	ბალ.J	ხოლო მეფესა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, სასო-წარკუეთილ იქმნა და ცნა უძლურებაჲ სჯულისა მათისაჲ.
მეფისა	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა, რამეთუ მასმიეს მეფისა ვისთჳსმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთაჲ.
მეფემან	ბალ.J	ხოლო მეფემან მან გამოუთხარა ქუაბი და დასუა ყრმაჲ იგი მას შინა.
მეფემან	ბალ.J	და ბრძანა მეფემან დადგინებად წინაშე ძისა მისისა, რომელი უხილავ იყო მისსა, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, თუ რაჲ არს.
მეფეო	ბალ.J	აწ, მეფეო, შენცა იძიენ დედანი, რაჲთა აზრზენდენ მას, და იქცეოდის რაჲ მათ თანა, დაჰვიწყდების საუკუნოჲ და შეესაკუთრების საწუთოსა.
მეფესა	ბალ.J	ხოლო მეფესა ჰყვა ქალი ქმნულ-კეთილი, ასული მეფისაჲ ტყუედ წარმოღებული, და სხუანიცა ქალნი მემგოსნენი-მეჩანგენი.
მეფისაჲ	ბალ.J	ხოლო ასული იგი მეფისაჲ, ტყუედ მოღებული, ფრიად უყუარდა სიბრძნისა და გონიერებისა მისისათჳს და ასწავებდის სჯულსა ქრისტესსა.
მეფისაო	ბალ.J	ხოლო მან ჰრქუა: ძეო მეფისაო, გნებავს თუ ჩემი მოქცევაჲ სჯულსა შენსა, მოვედ წელიწადსა ერთსა ნებასა ჩემსა.
მეფესა	ბალ.J	50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი მისნი, აღივსო გული მისი მწუხარებითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად ჩემ ზედა უდიდეს ბოროტი, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, – მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა.
მეფეო	ბალ.J	მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მისთა: არა ჯერ-არს, მეფეო, ესევითარისა ნაყოფისა განშორებაჲ სამეფოჲსაგან შენისა, და უკუეთუ მისცე ზოგადი სამეფოჲსაჲ შენისაჲ, გუეშინის, ნუუკუე იქმნეს განხეთქილებაჲ სამეფოჲსა შენისაჲ.
მეფემან	ბალ.J	და გამოარჩიეს ესე მეფემან და ყოველთა ერისთავთა, რაჲთა მისცეს ნახევარი სამეფოჲსა იოდასაფს;
მეფეთა	ბალ.J	და ჰრქუეს მეფეთა: უკუეთუ ჴელი შეყოს საქმეთა სოფლისათა, მიიზიდოს გულის-თქუმადცა.
მეფემან	ბალ.J	და ჰრქუა მეფემან იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ხოლო შენ დაჰჴსენ იგი და განაცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი, ხოლო მე მომდრეკს შენდა საშუებელი შვილიერებისაჲ,
მეფედ	ბალ.J	და აწ ესერა გადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა არა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ,
მეფეო	ბალ.J	51. ჰრქუა იოდასაფ: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-ვყვნე, მეფეო, ხოლო ღმერთმან დაამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძღჳნო უმჯობესსა, ხოლო მე არასადა გული მითქუამს დიდებასა სოფლისასა,
მეფესა	ბალ.J	52. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, განიხარა ფრიად და ბრძანა ქადაგი განვლინებად, და მოუწოდა ყოველთა ერისთავთა თჳსთა.
მეფისაჲ	ბალ.J	ხოლო ყოველთა აქეს გამორჩევაჲ მეფისაჲ და მისცეს მორჩილებაჲ ბრძანებასა მისსა და ადიდეს განზრახვაჲ მისი. და განიყარა კრებაჲ.
მეფემან	ბალ.J	ხოლო მეფემან მოიღო გჳრგჳნი სამეფოჲ და დაადგა თავსა მისსა და მისცნა საფასენი დიდძალნი და მიულოცა ძლევასა, და წარავლინა სამეფოდ მისდა, რომელი განეჩინა, და ვითარცა მოიწია, მრავალნი საფასენი განუყვნა გლახაკთა და უღონოთა.
მეფეო	ბალ.E	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, განძლიერდა გული მისი და ჰრქუა: ჵ მეფეო, ვინაჲთგან მამანი ჩუენნი ღმრთის მსახურნი იყვნეს, და შენ რად დაუტევე სჯული მამათა შენთაჲ?
მეფესა	ბალ.J	53. და მერმე იწყო ერისა მიმართ და ჰრქუა: არავის უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, რამეთუ ჯერ-არს სიმშჳდით და მოწყალებით მწყსაჲ სამეფოჲსა თჳსისაჲ.
მეფისასა	ბალ.J	და განმრავლდა კეთილი და ქრისტეანობაჲ ქუეყანასა შინა იოდასაფ მეფისასა.
მეფემან	ბალ.J	59. ხოლო ჟამსა შინა ერთსა წარავლინნა აბენეს მეფემან წინაშე ძისა მისისა კაცნი კერპთმსახურნი, რაჲთა ცნან საქმე და ქცევაჲ ძისა მისისაჲ.
მეფისაო	ბალ.J	ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით?
მეფესა	ბალ.E	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისანი, დადუმნა განცჳფრებული, და ვითარცა მოეგო გონებასა, იწყო წინააღდგომად ნებისა მისისა.
მეფისა	ბალ.J	და მიიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა და აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
მეფემან	ბალ.J	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან მისმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ სჯულსა იოდასაფისსა და შეიწყნარონ წესი მისი.
მეფემან	ბალ.E	47. მაშინ ბრძანა მეფემან შეკრებაჲ ერისაჲ.
მეფესა	ბალ.J	და მიუწერა მამასა თჳსსა ესრეთ: დიდსა და მორწმუნესა მეფესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ მოგიკითხავ!
მეფე	ბალ.J	პირველად ვჰმადლობ ღმერთსა ჩემსა, რომელმან არა ჴუებულ მყო მე საწადელსა ჩემსა და ღირს მყო მე ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა, რამეთუ აწღა იქმენ მეფე, ხოლო პირველ ამისა მონაჲ იყავ ეშმაკთა, ჵ მამაო საყუარელო!
მეფისა	ბალ.J	ხოლო აწ აღსარებითა შენითა ღმრთისა მიმართ განათლდა სული და გონებაჲ ჩემი, რამეთუ ვიქმენ ძე მორწმუნისა მეფისა და კურთხეულ არს ღმერთი ჩუენი, რომელმან განანათლნა თუალნი სულისა შენისანი!
მეფე	ბალ.J	და ვითარცა მიიწია წიგნი იგი, აღდგა მეფე და ყოველი ერი მის თანა და დაარღჳნეს ყოველნი საკერპონი და დაწუნეს ცეცხლითა.
მეფე	ბალ.J	და წარვიდა მეფე და ყოველნი ერისთავნი მის თანა სამეფოდ ძისა მისისა.
მეფესა	ბალ.J	62. ხოლო იოდასაფ მიუძღუანნა ნიჭნი დიდნი მეფესა და ერისთავთა მისთა და ყოველსა ერსა.
მეფესა	ბალ.J	ხოლო შემდგომად სამისა დღისა უბრძანა მღდელთა და მღდელთ მოძღუართა, რაჲთა ნათელ-სცენ მეფესა აბენესს და ყოველთა ერთა და ერისთავთა.
მეფემან	ბალ.J	ხოლო აბენეს მეფემან უბრძანა ყოველსა სამეფოსა მისა აღშენებაჲ ეკლესიათაჲ.
მეფის	ბალ.E	ხოლო ნაქორ, რომელ საგონებელ იყო ბალაჰვარად, დადგა მეფის ძისა კერძო.
მეფე	ბალ.E	და დაჯდა მეფე საყდართა ზედა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა ზედა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
მეფემან	ბალ.E	და იწყო მეფემან პირველად სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის სჯულისანი.
მეფეო	ბალ.E	და იოდასაფ ჰრქუა: მეფეო, სამართალი სასჯელი განაჩინე, ვითარცა ჯერ-არს მეფეთათჳს.
მეფისაჲ	ბალ.E	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ ბრძანებასა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებით ცხორებაჲ შიშისა მისთჳს სატანჯველთაჲსა, რომელ მაქადებდი.
მეფისაჲ	ბალ.E	და აწ ესერა შემოკრებულ არს სიმრავლე კერპთა მსახურთა წინააღმდგომთაჲ და არავინ არს მწე ჩემი მათ შორის და გესმის სამართლის ყოფაჲ მეფისაჲ.
მეფისაჲ	ბალ.E	და ამას ამისთჳს ვჰყოფ, რამეთუ მოჰკიცხე ძე მეფისაჲ.
მეფისაგან	ბალ.E	ხოლო მეფისაგან ჰგონებდა შენდობასა შეთქმულებისა მისთჳს, რომელ პირველ დაედვა.
მეფე	ბალ.J	63. ხოლო შემდგომად მცირეთა ჟამთა დასნეულდა აბენეს მეფე და მოუწოდა ძესა თჳსსა და მიუთუალა ყოველი სამეფოჲ ჴელთა მისთა.
მეფე	ბალ.J	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა: ნუ მწუხარე ხარ, მამაო საყუარელო, ვინაჲთგან იცან ქრისტე მეფე და აღიბეჭდე ნათლითა მისმიერითა.
მეფეო	ბალ.J	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: ნუ [ჰ]ზრუნავ, მეფეო, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან მეათერთმეტისა ჟამისათაცა სწორად მისცა სასყიდელი პირველისთა,
მეფე	ბალ.J	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და ჰრქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა,
მეფისამან	ბალ.J	64. ხოლო იოდასაფ, ძემან მეფისამან, დაჰფლა გუამი მისი, ვითარცა კაცთა ლიტონთაჲ.
მეფისათჳს	ბალ.J	ხოლო შემდგომად ამისა მოუწოდა ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა, მღდელთა და დიაკონთა და ფრიადნი საფასენი მისცნა და ამცნო მსხუერპლისა შეწირვაჲ და ლოცვაჲ აბენეს მეფისათჳს, და ეგრეთვე განუყუნა გლახაკთა, ქურივთა და ობოლთა.
მეფემან	ბალ.J	65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვეს ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილითა.
მეფე	ბალ.J	ხოლო თქუენ გამოირჩიეთ თავისა თქუენისათჳს მეფე, რომელი გიძღოდის ნებასა ღმრთისასა.
მეფეო	ბალ.J	ხოლო მათ ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღდგეს და ყოველთა ერთითა ჴმითა თქუეს: ნუ იყოფინ, მეფეო, და არა იქმნეს ეგე, ვიდრე არა ყოველნი მოვსწყდეთ.
მეფე	ბალ.J	და მოუწოდა ბარაქიას, რომელი პირველ ვაჴსენეთ, რომელი-იგი თანაშემწედ იყო ნაქორისსა მას დღესა, ოდეს-იგი მეფე სიტყუა-უგებდა.
მეფე	ბალ.J	მიუგო ბარაქია: არა სამართლად საჯე, მეფე, რამეთუ წერილ არს: შეიყუარე მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
მეფემან	ბალ.E	და თქუა მეფემან გულსა თჳსსა: ესე ბოროტი მე თჳთ მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
მეფემან	ბალ.E	და თჳთ იწყო მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად ნაქორისა.
მეფესაცა	ბალ.E	ხოლო ნაქორ მიუგო სიტყუანი ძლიერნი, რომლითა არცხუენდა მეფესაცა და არა შეშინდა ზარისაგან მეფისა.
მეფესა	ბალ.E	და დაღამდა და არავისკენ გამოჩნდა ძლევაჲ, რამეთუ ნაქორ უკლებდა მეფესა სირცხჳლითა.
მეფესა	ბალ.E	ხოლო იოდასაფ ჰრქუა მეფესა: არა სადაჲთ გამოჩნდა ძლევაჲ.
მეფესა	ბალ.E	ხოლო მეფესა ენება ნაქორის შეგონებაი იდუმალ, რაჲთა არა წინა-აღუდგებოდის სიტყჳს-გებასა მას, და ნაქორ ეგრეთვე დაუტევა მეფემა სათნოჲსათჳს ძისა თჳსისა და ესვიდაცა ნაქორს მოკლებად სიტყჳს-გებისათჳს შეთქმულებისა მის მათისათჳს.
მეფისამან	ბალ.E	ხოლო ძემან მეფისამან იდუმალ ჰრქუა ნაქორს: უწყი მე შენი საქმე, რამეთუ ნაქორ ხარ შენ, ხოლო გიხაროდენ, რამეთუ დღეს კეთილად იღუაწე ღმრთის მსახურებისათჳს;
მეფისა	ბალ.E	ხოლო მე ამისთჳს წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტის ყოფისაგან მეფისა, რამეთუ მას დღეს ფრიად არცხჳნე და ბოროტი ჰნებავს შენი.
მეფისაო	ბალ.E	ჰრქუა მას ნაქორ: შემიწყნარებიეს, ძეო მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ერთი ღმერთი და მიცნობიეს, რამეთუ ყოველი მის მიერ არს.
მეფისაო	ბალ.E	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, გიხაროდენ, უკუეთუ დაადგრე ნებასა მისსა.
მეფე	ბალ.J	აწ უწყოდეთ, მე უეჭუელად წარვალ სათნოთა თანა ღმრთისათა, ხოლო თქუენ იძიეთ თავისა თქუენისა მეფე.
მეფისამან	ბალ.E	და ნებ[ა]-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და წარვიდა ნაქორ სარწმუნოებითა სავსე.
მეფემან	ბალ.E	ხოლო ცნა რაჲ მეფემან, სასო-წარკუეთილ იქმნა ნაქორისგანცა.
მეფე	ბალ.E	და შეშინდეს კერპთ მსახურნი იგი, ნუუკუე არა მოვიდეს მეფე ზორ[ვ]ად კერპთა.
მეფესა	ბალ.E	მაშინ წარვიდეს თავდამისსა, რამეთუ იყო კერპთ მსახური და იყოფებოდა უდაბნოსა, და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა და ყოველსა ერსა მისი, რამეთუ ჰგონებდეს, ვითარმედ წჳმაჲ და მზე მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
მეფისა	ბალ.E	და მოიყვანეს კაცი იგი წინაშე მეფისა, რაჲთა შემწე ექმნეს მათ.
მეფედ	ბალ.J	მაშინ ბარაქიას ჴელნი დაასხნეს, რაჲთა ყონ იგი მეფედ.
მეფისა	ბალ.E	და ვითარცა შევიდა პალატად მეფისა, არაჲ ემოსა რაჲ თჳნიერ ფლასისა ნაძუელი, რომელი შემოედვა წელთა მისთა.
მეფემან	ბალ.E	და ვითარცა იხილა მეფემან შემავალი მისდა, აღდგა და მიეგება წინა და მოწლედ მოიკითხა.
მეფეო	ბალ.E	და ვითარცა დასხდეს, ჰრქუა: მეფეო, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
მეფემან	ბალ.E	ხოლო მეფემან ჰრქუა: ჩუენ ძლევაჲ არასადაჲთ მოვიღეთ, ხოლო შენ, რაჲცა ძალ-გიც, შეგუეწიე.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან: მსგავს არს საქმე შენი და ჩემი, რომელსა ესუა ცოლი ქმნულ-კეთილი და ეშინოდა, ნუუკუე უთმინო იქმნეს და შთავარდეს ჭაბუკისაჲ მის სიძვასა.
მეფემან	ბალ.E	ჰრქუა მეფემან: მე ესრეთ ვჰგონებ, ნუუკუე იგი არს უჭეშმარიტეს, რომელსა ჩუენ წინააღუდგებით.
მეფისაო	ბალ.J	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ჰრქუა: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, ოდეს-იგი გეტყოდე, ვითარმედ: ოდეს განჰმდიდრდე, არა გინდეს მიცემად მოყუსისა.
მეფისა	ბალ.J	და წარვიდა წინაშე ბარაქია მეფისა და უთხრა საქმე იგი.
მეფისა	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა, მასმიეს მეფისა ვისთჳსმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთაჲ.
მეფემან	ბალ.E	ხოლო მეფემან მან გამოუთხარა ქუაბი და დასუა ყრმაჲ იგი მას შინა.
მეფემან	ბალ.E	და ბრძანა მეფემან დადგინებად წინაშე ძისა მისისა, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, თუ რაჲ არს.
მეფეო	ბალ.E	აწ, მეფეო, შენცა იძიენ დედანი, რაჲთა აზრზენდენ მას, და იქცეოდის რაჲ მათ თანა, დაჰვიწყდების საუკუნოჲ და შეესაკუთრების საწუთოსა.
მეფესა	ბალ.E	ხოლო მეფესა ჰყვა ქალი ქმნულ-კეთილი, ასული მეფისაჲ ტყუედ წარმოღებული, და სხუანიცა ქალნი მემგოსნენი და მეჩანგენი.
მეფისაჲ	ბალ.E	ხოლო ასული იგი მეფისაჲ, ტყუედ მოღებული, ფრიად უყუარდა სიბრძნისა და გონიერებისა მისისათჳს და ასწავებდის სჯულსა ქრისტესსა.
მეფისაო	ბალ.E	ხოლო მან ჰრქუა: ძეო მეფისაო, გნებავს თუ ჩემი მოქცევაჲ სჯულსა შენსა, მოვედ წელიწადსა ერთსა ნებასა ჩემსა.
მეფისა	ბალ.E	და შიშუველი დადგა წინაშე მეფისა და რისხჳთ ჰრქუა: მე ადვილად დაუტეობ არგანსა ამას და ძონძსა და არა მეშინის გზისაგან მონაზონთაჲსა, რამეთუ არა რომელი ცხორებაჲ უსაჭირველეს არს ცხორებასა ამას ჩემსა,
მეფესა	ბალ.E	ხოლო მეფესა, ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე, სასო-წარკუეთილ იქმნა და ცნა უძლურებაჲ სჯულისა მათისაჲ.
მეფესა	ბალ.E	50. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღივსო გულის წყრომითა და ურვითა, და თქუა: არღარა მოწევნად არს უდიდესი ბოროტი ჩემ ზედა, რამეთუ უკუეთუმცა დიდი ვინმე, მეფე გინა მტერი, – მიმიღებდა ძესა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევ მიშუებად თჳნიერ სიკუდილისა.
მეფეო	ბალ.E	მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მისთა: არა ჯერ-არს, მეფეო, ესევითარისა ნაყოფისა განშუებაჲ სამეფოჲსაგან შენისა, უკუეთუ მისცე ზოგადი სამეფოჲსა შენისაჲ, გუეშინის, ნუუკუე იქმნეს განხეთქილებაჲ სამეფოჲსა შენისაჲ.
მეფემან	ბალ.E	და გამოარჩიეს ესე მეფემან და ყოველთა ერისთავთა, რაჲთა მისცეს ნახევარი სამეფოჲსა მისისაჲ იოდასაფს;
მეფეთა	ბალ.E	და ჰრქუეს მეფეთა: უკუეთუ ჴელი მიჰყოს საქმეთა სოფლისათა, მიიზიდავს გულის თქუმაცა.
მეფემან	ბალ.E	და ჰრქუა მეფემან იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდა მიმართ, ხოლო შენ დაჰჴსენ იგი და განაცხადე წინააღდგომაჲ ჩემი,
მეფედ	ბალ.E	და აწ ესერა დაგადგინებ მეფედ ნახევარსა ზედა სამეფოჲსა ჩემისასა, და თჳთ განაგებდ, ვითარცა გნებავს, რაჲთა არა იყოს ჩემ შორის სიხარული მტერთა ჩემთაჲ,
მეფეო	ბალ.E	51. ჰრქუა იოდასაფ: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-ვჰყვენ, მეფეო, ხოლო ღმერთმან დაამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძღუანო უმჯობესსა,
მეფესა	ბალ.E	52. ხოლო მეფესა ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, განიხარა ფრიად და ბრძანა ქადაგი განვლინებად, და მოუწოდა ყოველთა ერისთავთა თჳსთა.
მეფისაჲ	ბალ.E	ხოლო ყოველთა აქეს გამორჩევაჲ მეფისაჲ და მისცეს მორჩილებაჲ ბრძანებასა მისსა და ადიდეს განზრახვაჲ მისი.
მეფემან	ბალ.E	ხოლო მეფემან მოიღო გჳრგჳნი სამეფოჲ და დაადგა თავსა მისსა და მისცნა საფასენი დიდძალნი და მიულოცა ძლევასა, და წარავლინა სამეფოდ მისდა, რომელი განეჩინა, და ვითარცა მოიწია, მრავალნი საფასენი განუყვნა გლახაკთა და უღონოთა.
მეფესა	ბალ.E	53. და მერმე იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და ჰრქუა: არავის უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, რამეთუ ჯერ-არს სიმშჳდით და მოწყალებით მწყსაჲ სამეფოსა თჳსსა.
მეფემან	ბალ.E	59. ხოლო ჟამსა ერთსა წარავლინა აბენეს მეფემან წინაშე ძისა მისისა კაცნი კერპთმსახურნი, რაჲთა ცნან საქმე და ქცევაჲ ძისა მისისაჲ.
მეფისაო	ბალ.E	ხოლო მათ ჰრქუეს: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს ბჭობაჲ შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა, და რამეთუ სისხლნი მრავალნი დავსთხიენით?
მეფისა	ბალ.E	და მიიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა და აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
მეფემან	ბალ.E	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ სჯულსა იოდასაფისსა და შეიწყნარონ წესი მისი.
მეფე	ბალ.E	არამედ ვჰმადლობ ღმერთსა ჩემსა, რომელმან არა ჴუებულ მყო მე საწადელსა ჩემსა და ღირს მყო მე ხილვად ჭეშმარიტისა მეფობისა შენისა, რამეთუ აწღა იქმენ მეფე, ხოლო პირველ ამისსა მონაჲ იყავ ეშმაკთა, ჵ მამაო საყუარელო!
მეფესა	ბალ.E	62. ხოლო იოდასაფ მიუძღვანა ნიჭნი დიდნი მეფესა და ერისთავთა მისთა და ყოველსა ერსა.
მეფესა	ბალ.E	ხოლო შემდგომად სამისა დღისა უბრძანა მღდელთა და მღდელთ მოძღუართა, რაჲთა ნათელ-სცენ მეფესა აბენესს და ყოველთა ერთა და ერისთავთა.
მეფე	ბალ.E	63. ხოლო შემდგომად მცირედთა ჟამთა დასნეულდა მეფე აბენეს და მოუწოდა ძესა თჳსსა და მიუთუალა ყოველი სამეფოჲ ჴელთა მისთა.
მეფეო	ბალ.E	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: ნუ [ჰ]ზრუნავ, მეფეო, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან მეათერთმეტისა ჟამისათაცა სწორად მისცა სასყიდელი პირველისა თანა,
მეფე	ბალ.E	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა მეფე, და ნუგეშინის-ეცა სიტყუათა მათ ზედა და ელხინა სულსა მისსა ურვისა მისგან, და ჰრქუა: მიგაგენ ღმერთმან, შვილო, უმეტესი მისაგებელი კეთილთა მისთაჲ უმეტეს სასოებისა შენისა,
მეფისამან	ბალ.E	64. ხოლო იოდასაფ, ძემან მეფისამან, დაჰფლა გუამი მისი, ვითარცა კაცთა ლიტონთაჲ.
მეფისათჳს	ბალ.E	ხოლო შემდგომად ამისა მოუწოდა ყოველთა მღდელთ-მოძღუართა, მღდელთა და დიაკონთა და ფრიადნი საფასენი განუყუნა და ამცნო მსხუერპლისა შეწირვაჲ და ლოცვაჲ აბენეს მეფისათჳს, და ეგრეთვე განუყუნა გლახაკთა, ქურივთა და ობოლთა.
მეფემან	ბალ.E	65. და დაჯდა საყდართა ზედა თჳსთა, და უბრძანა დიდებულთაცა მისთა დასხდომაჲ და ჰრქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენეს მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან, და ვერვის ჴელ-ეწიფა შეწევნად და ჴსნად მისდა ჴელთაგან სიკუდილისათა.
მეფისათჳს	კლარჯ.	და სულმოკლჱ იქმნა წინაწარმეტყუელი ელია და თქუა თავსა შინა თჳსსა: რაჲ-მე ვყო აქაბის მეფისათჳს, ანუ ერისა მის ისრაჱლისა, რამეთუ უფალი ღმერთი ჩემი დაუტევეს და მიიქცეს კერპთა მიმართ უსულოთა?
მეფეთა	კლარჯ.	რაჲთა ცნას სახლმან აქაბისმან, ვითარმედ ღმერთმან განაძლიერნის მოყუარენი მისნი უფროჲს მეფეთა უშჯულოთა, და ყოველი, რომელი ითხოვონ ქუეყანასა ზედა, მისცემს მათ ცათა შინა.
მეფისა	კლარჯ.	და თქუა: ცხოველ არს უფალი ღმერთი ჩემი, რომელსა ვჰმსახურებ და მრწამს და რომლისა წინაშე წარვდგები ყოველსა ჟამსა, რამეთუ არა იყო ცუარი, გინა წჳმაჲ ქუეყანასა ზედა უკეთურებისათჳს სახლისა აქაბ მეფისა,
მეფეთა	კლარჯ.	და აწ დამიჴშავს ბჭჱ ესე და ვინ არს, რომელმან განაღოს იგი თჳნიერ ჩემსა, რაჲთა გულისხმა-ყონ მეფეთა ქუეყანისათა, ვითარმედ უფალი ღმერთი ელიაჲსი უფალ არს დიდებისაჲ, რომელი აცხოვნებს და მოაკუდინებს,
მეფისა	კლარჯ.	ვიდრე ღმრთისმსახურისა მისმდე კოსტანტინე მეფისა ოც და ათოთხმეტნი შარავანდედნი დადგომილ იყო ბერძენთა ზედა შემდგომითი-შემდგომად.
მეფეთა	კლარჯ.	და რამეთუ იხილა ყოველი სოფელი შეცთომასა შინა და რაჲთა არა მიზეზობდენ მიზეზად ცოდვისა და თქუან, ვითარმედ: უცებნი და უმეცარნი შეიტყუვნა და მეფეთა და ჴელმწიფეთა ვერ შეუძლო დამორჩილებად, შეჭურნა სიტყუანი თჳსნი და შეადგინნა მეფენი ღმრთისმსახურებად,
მეფისა	ბალ.E	და წარვიდა წინაშე ბარაქია მეფისა და მიუთხრა საქმე იგი.
მეფისაო	ბალ.E	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ჰრქუა: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, ოდეს-იგი გეტყოდე, ვითარმედ: ოდეს განჰმდიდრდე, არა გინდეს მიცემად მოყუსისა.
მეფე	ბალ.E	ხოლო თქუენ გამოირჩიეთ თავისა თქუენისათჳს მეფე, რომელი გიძღოდეს ნებასა ღმრთისასა.
მეფეო	ბალ.E	ხოლო მათ ესმნეს რაჲ სიტყუანი ესე, აღდგეს და ყოველთა ერთითა ჴმითა თქუეს: ნუ იყოფინ, მეფეო, და არა იქმნეს ეგე, ვიდრე არა ყოველნი მოვსწყდეთ.
მეფე	ბალ.E	მოუწოდა ბარაქიას, რომელი პირველ ვაჴსენეთ, რომელი-იგი თანაშემწედ იყო ნაქორისსა მას დღესა, ოდეს მეფე სიტყუას უგებდა.
მეფჱ	კლარჯ.	აწ ჩემ წილ და ყოველთა ეკლესიათათჳს მიუგე სიტყუაჲ ესე, ვითარმედ: ეკლესიასა ერთი უფალი აქუს და ერთი შემოქმედი და ერთი ღმერთი და ერთი მეერთისა მპყრობელი და ერთი მეფჱ.
მეფე	ბალ.E	აწ უწყოდეთ, მე უეჭუელად წარვალ სათნოთა თანა ღმრთისათა, ხოლო თქუენ იძიეთ თავისა თქუენისად მეფე.
მეფედ	ბალ.E	მაშინ ბარაქიას ჴელნი დაასხნეს, რაჲთა ყონ იგი მეფედ.
მეფე	ბალ.E	მიუგო ბარაქია: სამართლად არა საჯე, მეფე, რამეთუ წერილ არს: შეიყუარე მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
მეფისათა	კლარჯ.	დოროთეოზ ეპისკოპოსისა ტჳრელისაჲ, დაძუელებულისა კაცისაჲ, სულითა შემოსილისა და მოწამეყოფილისაჲ ჟამთა, ივლიანოზ მეფისათა, ესე პირველმოჴსენებული დიდად განთქმული კაცი, ერთად აღწერილი დაუტევა ჰრომაელებრი და ბერძული,
მეფისა	კლარჯ.	იოვანე, ძმაჲ მის, რომელმანცა სახარებაჲ დაწერა, ეფესოს ქადაგა ქრისტჱ და ტრაინასოსის(!) მიერ მეფისა პატმოს ჭალაკად სიტყჳსა მისთჳს ქრისტჱსისა განჴდილ იქმნა.
მეფისა	კლარჯ.	სიმონ, რომელსა ეწოდა იუდა, ელევთერეპოლილს და გაზას ვიდრე ეგჳპტედმდე ქადაგა ქრისტჱ, დაეფლა უსტრაკას, ქალაქსა ეგჳპტელთასა, ჯუარცუმული ტრაიანოსისგან მეფისა.
მეფემან	კლარჯ.	უკუეთუ ქუეყანისა მეფემან უშინაგანჱსთა მსახურთა აუწყის საიდუმლოჲ თჳსი და უხარინ, რამეთუ ღირს იქმნეს ცნობად საიდუმლოსა უფლისა თჳსისასა, რომლისაჲ ქერობინთაჲცა შეუძლებელ არს თუალთა შედგმაჲ,
მეფენი	კლარჯ.	ეშმაკმან ისარნი მისნი მოირთხნა და მეფენი მონად თავისა თჳსისა განიდგინნა, ხოლო მან ლოცვითა თჳსითა ეშმაკნი და მსახურნი მისნი დაამჴუნა, მეფენი და მთავარნი შემუსრნა,
მეფე	კლარჯ.	და უკუეთუ არა იყო კაცი სრული, ჰეროდე მეფე ვის ეძიებდა მოკლვად?
მეფისასა	კლარჯ.	მეცხრამეტესა წელსა ტიბერის კეისრისა ჰრომთა მეფისასა და კუალად მეათხუთმეტესა წელსა მეფობასა ჰჱროდესა ძისა ეროდესა გალილეველთა მეფისა და ჴელმწიფობასა პილატჱ პონტიელისა ჰურიათა ზედა და მთავრობასა როფჱსსა და ბალიანოსისსა,
მეფეთასა	კლარჯ.	ვითარცა-იგი რაჟამს განმცხრობელნი წარდგიან წინაშე მეფეთასა და აღასრულნიან ყოველნი ჴმანი სახიობათანი, მერმე კუალად სათნო არნ და ტკბილ ყურთა მეფისათა თავითვე დაწყებაჲ შესხმათა მათ,
მეფჱ	კლარჯ.	და პტოლემეოს მეფჱ იკითხვიდა მიზეზსა ამას, ვითარმედ: რაჲსთჳს არს ესე ესრჱთ, რამეთუ ყრმაჲ ეგე გასრულებასა წელიწადისასა შთააწვინიან ბაგასა მას, რომელ არს ქუაბსა შინა?
მეფისაჲ	კლარჯ.	მიუგო თომა და თქუა: და მე ჰინდოეთისა სოფელსა მივედ ქადაგებად უფლისა, მადლი მეპყრა და ძე დიდისა მეფისაჲ, სახელით ლაბდანუს, ჩემ მიერ ეგულებოდა აღბეჭდვაჲ პალატსა შინა,
მეფისაგან	ბალ.B	ხოლო აწ შენ მიბრძანე, თუ რომლითა ღონითა განვერო რისხვასა მამისა შენისასა, რამეთუ დავფარე აქამომდე საქმე ესე მეფისაგან!
მეფისა	კლარჯ.	მე სამთა ყრმათა თანა ვიქცეოდე და დიდებულ ვყვენ პირნი მათნი მეფისა მის წინაშე ქალდეველთაჲსა და მასმენელნი იგი მათნი ცეცხლითა შეწუვად ვსცენ.
მეფენი	კლარჯ.	არცაღათუ მეფენი მრისხანენი, არცა სიკუდილი მოლოდებული, არცაღა გაშინებდა ვინ, არცაღათუ ვინ საპყრობილჱსა, კლდისა და ზღუდისა გარდაკრვაჲ, არცაღა სხუაჲ ესევითარი რაჲ.
მეფისათა	კლარჯ.	და იყო მათ დღეთა შინა ჰეროდჱ მეფისათა, ნუუკუე ვინ-მე ერთობითა ამათ სახელითაჲთა სახარებისაგან შესცთეს უწყებასა,
მეფე	ბალ.D	63. ხოლო შემდგომად მცირედსა ჟამსა დასნეულდა მეფე აბენეს და მოუწოდა ძესა თჳსსა და მიუთუალა ყოველი სამეფოჲ ჴელთა მისთა.
მეფე	ბალ.E	და იწყო მზრდელისა მიმართ თჳსისა პატივთა წინა-ყოფაჲ და ფრიად პატივ-სცემდა და წაღმართცა უქადებდა და ჰრქუა: უკუეთუ მითხრა ჭეშმარიტი, რაჲ-იგი გკითხო, უმეტესი პატივი ჰპოო წინაშე ჩემსა, რაჟამს-იგი მეფე ვიქმნე.
მეფისამან	ბალ.E	ხოლო ძემან მეფისამან, ვითარცა ჯერ-არს, პატივით მოიკითხა იგი და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა განვიდეს მისგან.
მეფისაო	ბალ.E	რამეთუ მე, გლახაკი ესე, ძეო მეფისაო, მიმითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწორებელად.
მეფისამან	ბალ.E	მიუგო ძემან მეფისამან, ამისთჳს ვყავ, რამეთუ მაქუს შენგან თხრობაჲ სარგებელისაჲ.
მეფეთა	კლარჯ.	და მათ მისცეს ვეცხლი იგი და არწმუნეს ერისაგანთა მათ, ხოლო აწინდელთა მეფეთა ვერ არწმუნონ.
მეფეთა	კლარჯ.	მაშინ ერისაგანთა მათ შინა განსცეს ჭეშმარიტებაჲ ვეცხლისათჳს, ხოლო აწინდელთა მეფეთა ღმრთისმსახურებითა ვეცხლმოძერწულად და ოქროკოდილად აღაშენნეს ეკლესიანი ქრისტეს აღდგომისათჳს და ოქროჲსა და ვეცხლისა ჭორჭლითა განაშუენეს.
მეფისა	კლარჯ.	მაშინღა მიერ… წარემართა სიტყუად აქაბ მეფისა.
მეფჱ	კლარჯ.	ხოლო მან ჰრქუა: „არამედ შენ და სახლი მამისა შენისაჲ, მერმე ოდეს ჯდა მთასა ზედა“, მოვიდა მისა ერგასისთავი და ჰრქუა: კაცო ღმრთისაო, გარდამოჴედ, მეფჱ გიწესს შენ.
მეფესა	კლარჯ.	მერმე კუალად სხუაჲ ერგასისთავი: კაცო ღმრთისაო, გარდამოჴედ, მეფესა უჴმ.
მეფესა	კლარჯ.	და აწ რასა ეტყჳს მეფესა: შეიპყრენ ქურუმნი იგი სირცხჳლისანი და მოწყჳდენ იგინი!
მეფესა	კლარჯ.	რომელმან მოსწყჳდენ ქურუმნი, რომელმან არქუ მეფესა აქაბს: „შენ ხარ, რომელმან დააქციე ისრაჱლი და სახლმან მამისა შენისამან“.
მეფესა	კლარჯ.	რაჟამს აქაბს მეფესა ამხილებდ, ოდეს ცეცხლი იგი გარდამოიღე, ესოდენი ჰქმენ და ერთისა დედაკაცი სიტყუაჲსა ვერ დაუთმე ამისგანად, ოდეს-იგი არა გენება უფლისა თჳსისა ვედრებაჲ, რაჲთამცა მოსცა წჳმაჲ ქუეყანასა, გეტყოდე შენ: მევედრებოდე.
მეფენიცა	კლარჯ.	და იხილე, რაჲ-იგი ყო, ოდეს ღმერთი შეეწეოდა: მეფენიცა შემოუცჳოდეს, მთავარნიცა და ერიცა.
მეფისამან	ბალ.E	ჰრქუა ძემან მეფისამან: განმიმარტე ეგეცა.
მეფემან	კლარჯ.	და ტილონი იგი, რომელ შეემოსნეს, აღ-რაჲ-დგა, დაუტევნა, და ერისაგანნი იგი და ვეცხლი იგი, რომელ მისცეს მათ, ადგილი ესე ჩას და წმიდისა ამის ეკლესიისა ესე ტაძარი, რომელი ქრისტეს მოყუარებისა გულსმოდგინებისა ჴსენებად ნეტარმან კონსტანტინე მეფემან აღაშენა.
მეფესა	კლარჯ.	35. თთუესა მაისსა ზ. გამოჩინებაჲ პატიოსნისა ჯუარისაჲ, რომელი ზეცით გამოუჩნდა კოსტანტინჱ მეფესა.
მეფისა	კლარჯ.	მეშჳდესა სუფევასა კოსტანტინე მეფისა დიდისასა, თთუესა აპნი[სი]სასა შეკრბა ერი დიდძალი წარმართთაჲ მდინარესა ზედა, რომელსა ჰრქჳან დანობი.
მეფემან	კლარჯ.	და აგრძნა მეფემან კონსტანტინე შეკრებაჲ იგი მათი ერთბამად.
მეფჱ	კლარჯ.	გულსმოდგინედ გამოეძიებდა კოსტანტინჱ მეფჱ, რომლისა-მე ღმრთისაჲ არს ნიში ესე?
მეფესა	კლარჯ.	ხოლო ქრისტჱანენი რომელ ერთნეს ერსა მას მათ დღეთა შინა, ნაზარეველ ერქუმოდა და რომელნი-იგი მოუჴდეს მეფესა
მეფემან	კლარჯ.	და ვითარცა გულისხმა-ყო ესე კოსტანტინე მეფემან, მოუწოდა ევსები ებისკოპოსსა ჰრომისასა და ისწავა მისგან და ჰრწმენა ჭეშმარიტად და ნათელი მოიღო მან და დედამან მისმან მრავალთა წინაშეთა მისთა.
მეფისა	კლარჯ.	და იყო მათ დღეთა, სუფევასა კოსტანტინე მეფისა დიდისა, ღმრთისმოყუარჱ ჰჱლენე დედოფალი, დედაჲ კოსტანტინჱსი, რომელმან კეთილად მოიძია სასოჲ ძელი, რომელსა ზედა მაცხოვარმან ჴელნი განიპყრნა,
მეფე	კლარჯ.	აწ ვპოვი მეცა შენთჳს, რაჲ ვყო: აღვადგინო სხუაჲ მეფე, რომელმან უვარ-ყოფად გცეს შენ ჯუარცმული და ჩემსა ნებასა იქმოდის.
მეფენი	კლარჯ.	და მერმე თქუეს: აკურხევდით უფალსა ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი და ყოველი თესლები ჰმონებდით მას.
მეფენი	კლარჯ.	დღეს ადიდებენ მას მეფენი შარავანდედითა თჳსითა.
მეფისა	კლარჯ.	მოუწოდა კაცსა ერთსა სარწმუნოსა და გონიერსა მჭედელსა, რომელი წინაჲსწარვე მართლად წოდებულ იყო მრავალთაგან, და ჰრქუა მას: დაჯედ აქა, წინაშე თუალთა ჩემთა და შექმნენ სამშჭუალნი შუვად აღჳრთა ჰუნისათჳს მეფისა,
მეფჱ	კლარჯ.	რაჲთა იყოს ისრისა ჭურ ყოველთათჳს მტერთა ძლევად მის მიერ მეფჱ დასამშჳდებელად ბრძოლისა, რაჲთა აღესრულოს თქუმული იგი წინაწარმეტყუელის მიერ: „და იყოს, მას დღესა შინა, რომელი აღჳრთა ზედა ცხენისათა იყოს, წმიდა უფლისა წოდებულ იყოს“.
მეფენი	კლარჯ.	ამას დღესასწაულსა მწუხარე იყავნ იერუსალჱმი ხოლო მარტოჲ, რამეთუ მოაკლდეს დღესასწაულნი და უქმელებანი მისნი და მეფენი და მღდელნი და მსხუერპლი მისნი.
მეფეთაჲ	კლარჯ.	ჯუარი სიქადული არს მეფეთაჲ და ძლიერებაჲ მფლობელთაჲ.
მეფეთა	კლარჯ.	ვყოთ დღესასწაული ესე სიხარულით და ვითხოვდეთ მოწყალისა მისგან გულსმოდგინედ, რაჲთა ყოს აღშენებაჲ დღეთა ჩუენთაჲ და განაგრძვნეს დღენი მეფეთა ჩუენთა მრავალთანი,
მეფისა	ბალ.E	ხოლო აწ აღსარებითა შენითა ღმრთისა მიმართ განათლდა სული და გონებაჲ ჩემი, რამეთუ ვიქმენ ძე მეფისა მორწმუნისა და კურთხეულ არს ღმერთი ჩუენი, რომელმან განანათლნა თუალნი სულისა შენისანი!
მეფე	ბალ.E	და ვითარცა მიიწია წიგნი იგი, აღდგა მეფე და ყოველი ერი მის თანა და დაარღჳნეს ყოველნი საკერპონი და დაწუნეს ცეცხლითა.
მეფე	ბალ.E	და წარვიდა მეფე და ყოველი ერი მის თანა სამეფოდ ძისა მისისა.
მეფემან	ბალ.E	ხოლო აბენეს მეფემან უბრძანა ყოველსა სამეფოსა მისსა აღშენებაჲ ეკლესიათაჲ.
მეფჱ	კლარჯ.	და ეძიებდა მეფჱ იერუსალჱმისაჲ წარწყმედად.
მეფე	კლარჯ.	და მიუთხრეს სიტყუაჲ იგი ზაქარიაჲსა მეფე მას.
მეფენი	კლარჯ.	ესერა თაყუანის-სცემენ დიდებასა მისსა მეფენი სოფლისანი და მსაჯულნი ქუეყანისანი, ვითარცა ჰრქუა მას წინაწარმეტყუელმან, ვითარმედ: „განეხუნენ ბჭენი სამარადისონი დღე და ღამე და ნუ დაიჴშვიედ, და შევიდენ შენდა ერნი თესლთანი და შარავანდედნი მათნი“.
მეფჱ	კლარჯ.	და მისა შემდგომად დიდსა გულისთქუმასა შინა იყო ეროდე მეფჱ ეროდიაჲს მიმართ ფილიპჱს, ძმისა მისისა, ცოლისათჳს, და ცოდაცა მის თანა.
მეფემან	კლარჯ.	და მოიღეს წამალი ზოგად ორთავე და შეასუეს ფილიპჱს და მოკლჱს იგი და მიერითგან ცოლად შეირთო იგი ჰეროდე მეფემან.
მეფე	კლარჯ.	მას ჟამსა წინა-აღუდგა იოვანჱ და ჰრქუა ჰეროდეს: „არა ჯერ-არს შენდა, მეფე, ვითარმცა გესუა შენ ცოლად ცოლი ფილიპჱს, ძმისა შენისაჲ“.
მეფეთა	კლარჯ.	ხოლო ჰეროდე შეიპყრა იგი მხილებისა მისთჳს და შესუა იგი საპყრობილესა და მისა შემდგომად გამოიყვანა იგი და განიკითხვიდა მას ანჯმნითა და ეტყოდა მას: შენ ვინ ხარ, რომელი მეფეთა განიკითხავ?
მეფეთა	კლარჯ.	ანუ არა იცია, რამეთუ მეფეთა ზედა შჯული არა არს?
მეფენი	კლარჯ.	ხოლო იოვანჱ ჰრქუა მას: რად განრისხნები, ეროდეს, მხილებელო ჭეშმარიტებისაგან, არა იცია, რამეთუ მეფენი და დიდ-დიდნი და ძლიერნი ღმრთისაგან განშორებულ არიან?
მეფესა	კლარჯ.	და შევიდა ქალი იგი და ეტყოდა მეფესა მას მსგავსად სიტყუათა დედისათა.
მეფე	კლარჯ.	„დაღათუ წუხნა მეფე იგი, არამედ ფიცისა მისთჳს თჳს და მეინაჴეთა უბრძანა მიცემად მას.
მეფესა	კლარჯ.	და წარავლინა ფროტონ ერისა კაცი და მოჰკუეთა თავი იოვანე ნათლისმცემელსა და მოათუა ეროდე მეფესა, და ეროდე მისცა ქალსა მას და მან მიართუა დედასა თჳსსა“ და მან მიიღო და მიუგდო ძაღლთა.
მეფჱ	კლარჯ.	ხოლო ჰეროდე მეფჱ წყლითმანკიერ იქმნა და მატლთა შეჭამეს, და ესრჱთ წარვლო ამის ცხოვრებისაგან.
მეფემან	კლარჯ.	და რაჟამს იყო ჟამი ესე, მო-რაჲ-იქცა ყოველი ქართლი, ზრახვა-ყვეს მღდელთა მათ, რომელნი-იგი მოსთხოვნა მირეან მეფემან კოსტანტინე კეისარსა აღმართებად ნიში ჯუარისაჲ.
მეფესა	კლარჯ.	და ჰქუეს მღდელთა მათ მირეან მეფესა: ჯერ და წეს არს აღმართებად საუფლოჲ ნიში ჯუარისაჲ.
მეფესა	კლარჯ.	და სათნო უჩნდა მეფესა და ყოველსა მას ერსა.
მეფემან	კლარჯ.	და უბრძანა მირეან მეფემან ძალისაჲ საჯუარედ მოღებად.
მეფემან	კლარჯ.	და უბრძანა მეფემან შექმნაჲ ჯუარისაჲ, ხოლო მღდელნი იგი ასწავებდეს სახჱსა მას ჯუარისასა.
მეფესა	კლარჯ.	და რაჟამს შექმნეს ჯუარი იგი, მოვიდეს და უთხრეს მირეან მეფესა ხუროთა მათ: ჩუენ შევქმენით ჯუარი იგი, ვითარცა მასწავეს მღდელთა მათ.
მეფჱ	კლარჯ.	და მეყსეულად აღდგა მეფჱ იგი სიხარულით და ყოველი ერი მის თანა მოვიდეს ხიილვად ნიშისა მის ჯუარისა.
მეფესა	კლარჯ.	მას ჟამსა გულისხმა-ყო და მოეჴსენა მეფესა, ოდეს-იგი დღჱ უბნელდა მთასა ზედა, ვითარ-იგი ნათელი ბრწყინვალებისა დიდისაჲ იხილა მსგავსად ჯუარისა, და იცნა იგი.
მეფისაჲ	კლარჯ.	მაშინ ვითარცა ესმა ერსა მის სიტყუაჲ იგი მეფისაჲ უფროჲსღა და უმეტჱს ჰრწმენა ნიში ჯუარისაჲ და ყოველთა ერთობით სიხარულით თაყუანის-სცეს მას და ადიდებდეს ღმერთსა.
მეფჱ	კლარჯ.	მაშინ განიზრახვიდა მეფჱ იგი ყოველსა მას ერსა თანა, ვითარმედ რომელსამე ადგილსა აღჰმართონ ჯუარი იგი.
მეფჱ	კლარჯ.	მას ჟამსა მირეან მეფჱ ილოცვიდა და იტყოდა: უფალო იესუ ქრისტჱ, რომელი გურწამ ტყჳსა მისგან და გუასწავეს მღდელთა მათ შენთა, შენ იესუ ქრისტჱ, რომელმან თავი თჳსი დაიმდაბლჱ და ხატი მონისა შენისაჲ შთაიცჳ სიმდაბლითა შენითა,
მეფესა	კლარჯ.	და ვითარცა დამწუხრდა, მას ღამესა ჩუენებით დაადგრა ანგელოზი უფლისაჲ მირიან მეფესა და უჩუენა მას ბორცჳ ერთი არაგუსა წყალსა ზედა წიაღ კერძო, მახლობელად მცხეთასა.
მეფემან	კლარჯ.	და ვითარცა განთენა, უთხრა მირეან მეფემან მღდელთა მათ ჩუენებაჲ იგი ანგელოზისაჲ მის და სიტყუაჲცა იგი ანგელოზისაჲ, რომელსა ეტყოდა, უთხრა მათ და ყოველსა ერსა და ბორცჳცა იგი უჩუენა მათ.
მეფემან	კლარჯ.	და ყო მირიან მეფემან და ყოველმან ერმან ქართლისამან შესაწირავი დიდი მას დღესა შინა.
მეფისაჲ	კლარჯ.	მას ჟამსა იყო ვინმე კაცი ერთი მოშიში ღმრთისაჲ და მსახური ქრისტჱსი, რომელსა სახელი ერქუა რევ, ძჱ მეფისაჲ.
მეფესა	კლარჯ.	ხოლო არავინ განუკითხველსა მეფესა ერისკაცად განწესებული, ვითარმცა არა მოსცა სამართალი შრომათაჲ და იგიმცა განემზადა მისთჳს...
მეფეთა	კლარჯ.	და ჰრქუა მოწაფეთა თჳსთა: „რაჟამს წარგადგინენ თქუენ წინაშე მეფეთა და მთავართა, ნუ ზრუნავთ, რასა-იგი იტყოდით.
მეფესა	კლარჯ.	რამეთუ არავინ პატივ-სცის მეფესა და მეინაჴესა მისა სწორად.
მეფეთა	კლარჯ.	რაჲთა უთხრას სახელი მისი, რომელი-იგი ეჩუენა მას უფალი წინაშე მეფეთა და ძეთა ისრაჱლისათა, და რომელი-იგი პირველ მდევარ იყო, ქადაგ და მონა კეთილ ქმნა იგი.
მეფე	კლარჯ.	და უძლური იგი იქმნის მოწაფჱ და მაშენებელ, და მრავალფერისა ხუროებისა მოქმედ და მოსაგრჱ და მთავარ და რჩულისმდებელ მეფე.
მეფჱ	კლარჯ.	სადა არს მეფჱ იგი და შარავანდედი, რომელი ჴელმწიფედ სამეუფოსა განაგებდა და წყობითა ნათესავთა დაიმორჩილებდა და მრისხანედ და სასტიკად ბრძანებდა?
მეფისა	კლარჯ.	და რაჟამს კესარიად მოიყვანეს და შორის სარჩელსა და წინაშე საყდარსა დადგა ფელიქისსა ზე, მთავრისა მის, და აგრიპა მეფისა ზე, ესოდენი სულისა წმიდისაგან აქუნდა სიბრძნითა მით მადლი ძლევისაჲ პავლეს,
მეფემან	კლარჯ.	ვითარმედ მანცა, თჳთ ჰურიათა მეფემან აგრიპა, თქუა: „კნინ ერთღა და მარწმუნა მე ქრისტიანე ყოფად“.
მეფე	კლარჯ.	რამეთუ რომელი გუშინ მეფე იყო და განმგებელ ყოველსა მონაგებსა თჳსსა, იქმნა იგი დღეს განგდებულ და შეურაცხ, ვითარცა მებრ მკუდარი და არაყოფილი.
მეფენი	კლარჯ.	და არქუ: სადა არიან მეფენი და მთავარნი, ძლიერნი და ჴელმწიფენი?
მეფე	კლარჯ.	არცა მეფე სიმრავლჱმან მსახურთამან იჴსნას, არცა ოხაჲ, არცა ვედრებაჲ სარგებელ არს მას დღესა შინა და არცა მამამან იჴსნეს შვილი თჳსი, და არცა შვილმან მამაჲ თჳსი.
მეფეთაცა	კლარჯ.	და რაჲ-იგი უცებთა და მეცნიერთა აჩუენა, ეგრევე სახედ მოწაფეთაგანცა, და სთქუა, ვითარმედ: ვითარ ისმინე, შემძლებელ იყო ქრისტჱ დასაბამსა მას სახარებისასა მეფეთაცა დადგინებად ქადაგად, თანამოღუაწე ყოფად ღმრთისმსახურებისა მის,
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მოვიდა ნათან ბერსაბესა, დედისა სოლომონისა, და ჰრქუა: არა გასმიესა ესე შენ, რამეთუ მეფედ დადგა ადონია, ძე აგითაისი, და უფალმან ჩემმან, დავით მეფემან, არა იცოდა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და შევიდა ბერსაბე წინაშე მეფისა. და მეფე მოხუცებულ იყო ფრიად და აბისაქ სომანიტელი დგა წინაშე მეფისა მსახურად.
მეფენი	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე მეფესა მას ისრაჱლისასა: რა ძეს შენი და ჩემი? მივედ შენ წინაწარმეტყუელთა მამისა შენისათა და წინაწარმეტყუელთა დედისა შენისათა! და ჰრქუა მას მეფემან ისრაჱლისამან: მო-მე-გვიყვანნა უფალმან სამნი ესე მეფენი მიცემად ჴელთა მოაბელთასა?
მეფე	მცხ.მეფ3	და შევედ შენ წინაშე მეფისა და არქუ მას, ვითარმედ: შენ, უფალი ჩემი მეფე, ეფუცე მჴევალსა შენსა ღმრთისა მიმართ და სთქუ, ვითარმედ: ძე შენი, სოლომონ, მეფობდეს ჩემსა შემდგომად, და იგი დაჯდეს საყდართა ჩემთაო, და აწ, ესერა, მეფე არს ადონია.
მეფესა	მცხ.მეფ3	მაშინ ჰრქუეს მას მონათა მისთა: მოვგვაროთ უფალსა ჩუენსა ქალწული ერთი მცირე და დადგეს იგი წინაშე მეფისა, და იყოს იგი მისა მოღუაწედ, და განატფობდეს მეფესა მარადის.
მეფისათა	მცხ.მეფ3	და შენ მიერ თუ არს სიტყუაჲ ესე, უფალო ჩემო, მეფე, განცხადებულ იყავნ, ვინ დაჯდეს საყდართა უფლისა ჩემისა მეფისათა შემდგომად მისა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და იყოს, რაჟამს შეისუენოს უფალმან ჩემმან, მეფემან, ვიპოვნეთ მე და სოლომონ შეცოდებულ.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და უთხრეს დავითს, ვითარმედ: ნათან წინაწარმეტყუელი კართა დგას. და ვითარცა შევიდა ნათან წინაშე დავითისა და დამხედ თაყვანი-სცა მეფესა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ბერსაბე დამხედ თაყუანი-სცა მეფესა და თქუა: უკუნითი [უკუნისამდე] ცხონდი, მეფე დავით.
მეფისა	მცხ.მეფ3	სიტყუად იწყო ბანეა, ძემან იოადისამან, მეფისა და ჰრქუა: იყავნ ეგრე! და დაამტკიცა უფალმან ღმერთმან უფლისა ჩუენისა, მეფისა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და შთავიდა სადუკ მღდელი და ნათან წინაწარმეტყუელი და ქერეთი და ოფელეთი. და აღსვეს სოლომონ ზედა საჴედარსა მეფისა დავითისასა და შთავიდეს გეონად.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და მსახურნი იგი მეფისანი სცემდეს ნესტუსა და როკვიდეს და ძნობდეს წინაშე მეფისა და იხარებდეს სიხარულითა დიდითა. და ოხრიდა ქუეყანა ჴმითა მით ღაღადებისათა.
მეფედ	მცხ.მეფ3	მიუგო იონათან და ჰრქუა ადონიას: უფალმან ჩემმან, დავით მეფემან, მეფედ დაადგინა სოლომონ.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და შევიდა ერი იგი და აკურთხევდეს უფალსა ჩუენსა დავითს და ჰრქვეს მას: დიდებულ-ყავნ უფალმან სახელი ძისა შენისა სოლომონისი უფროს სახელისა შენისა და აღიმაღლენ საყდარი მისი უფროს საყდრისა მაგის შენისა. თაყუანი-სცა მეფემან ცხედართა თჳსთა ზედა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და მიავლინა მეფემან სოლომონ მოციქულნი და მოიყვანეს საკურთხეველისა მისგან და შევიდა ადონია წინაშე მეფისა და თაყუანი-სცა მას და ჰრქუა სოლომონ: გვალე, მივედ სახიდ შენდა!
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას: არქუ სოლომონს მეფესა, რამეთუ არა გარემიიქციოს პირი მისი შენგან და მომეცინ მე აბესკა სომანიტელი ცოლად.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას ბერსაბე: კეთილ, და მე ვეტყოდი მეფესა შენთჳს.
მეფე	მცხ.მეფ3	და შევიდა ბერსაბე მეფისა სოლომონისა სიტყუად მისა ადონიასთჳს. და ზეაღდგა მეფე სოლომონ და მიეგებოდა დედასა თჳსსა და ამბორს-უყო მას და დაჯდა საყდარსავე თჳსსა და დაუდგეს საყდარი დედასა მეფისასა. და დაჯდა მარჯუენით მისა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ბერსაბე: თხოვასა ერთსა მცირესა ვითხოვ შენგან და ნუ გარემიიქცევ პირსა შენსა. ჰრქვა მას მეფემან: ითხოვე, დედაო ჩემო, რამეთუ არა გარემივიქციო პირი ჩემი შენგან.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და წარავლინნა სოლომონ მეფემან ბანეას, ძე იოადასი, და მოკლა ადონია მას დღესა შინა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	მივიდა ბანეა, ძე იოადისი, იოაბისათჳს კარავსა მას უფლისასა და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს მეფე: გამოვედ! და ჰრქუა იოაბ: არა გამოვიდე ამიერ, არამედ აქავე მოვკუდე. და მიიქცა ბანეა, ძე იოადისი, უთხრა მეფესა და ჰრქუა: ესრე თქუა იოაბ და ესრე მომიგო.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მისცა მეფემან სოლომონ ბანია, ძე იუდასი, იოაბის წილ ერსა მას ზედა და მეფობა წარემართებოდა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და იყოს დღესა მას მოსულისა შენისასა, და ნუ წიაღჴდენ ნაღვარევსა მას კედრონისასა. უწყებით უწყოდე, რამეთუ მოჰკუდე და სისხლი შენი იყავნ თავსა შენსა ზედა. და აფუცა იგი მეფემან მას დღესა შინა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა სემეი: კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ სთქუ, უფალო ჩემო მეფე, ეგრე ყოს მონამან შენმან. და დაჯდა სემეი იერუსალჱმსა შინა სამ წელ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და იყო, შემდგომად სამისა წლისა ივლტოდენ ორნი მონანი სემეისნი და მივიდეს ანქუშის, ძისა მაქიასა, მეფისა გეთელთასა, და უთხრეს სემეის და ჰრქუეს: აჰა, ორნი იგი მონანი შენნი გეთს არიან.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და აღდგა სემეი და დაასხნა კარაულსა თჳსსა და მივიდა გეთად ანქუშისა, მეფისა გეთელთასა, თხოვად მონათა მათ თჳსთა და მივიდა სემეი და მოიყვანა მონანი იგი თჳსნი გეთით.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და უბრძანა მეფემან სოლომონ ბანეას, ძესა იოადისასა, და განვიდა და მოკლა იგი და მოკუდა სემეი.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და რომელღა არა ითხოვე, მი-ვე-გცე შენ და სიმდიდრე და დიდებაჲ შენ ვითარ კაცი არა ვინ იყო მეფეთა შორის შენებრივ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	მას ჟამსა წარმოდგეს სოლომონ მეფისა ორნი დედანი მეძავნი და დადგეს წინაშე მისა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და თქუა მეფემან: მომართუთ მე მახჳლი! და მოიღეს მახჳლი წინაშე მეფისა.
მეფე	მცხ.მეფ3	მიუგო დედაკაცმან, რომლისა იყო ყრმა იგი ცოცხალი, და ჰრქუა მეფესა (რამეთუ შეელმა მუცელი მისი ზედა შვილსა მას თჳსსა) და თქუა: ჩემდა მოიხილე, მეფე, მიეცით მაგას ყრმა იგი ცოცხალი და სიკუდილით ნუ მოაკუდინებთ და ერთი იგი იტყოდა: ნუცამცა ჩემდა არს, ნუცა მაგისა, განკვეთეთ ორგან!
მეფისა	მცხ.მეფ3	და ესმა ყოველსა ისრაჱლსა სასჯელი ესე, რომელ საჯა მეფემან, და შეეშინა ერსა მას პირისაგან მეფისა, რამეთუ იხილეს, ვითარმედ სიბრძნე ღმრთისა არს მის თანა ყოფად სიმართლისა.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და იყო მეფე სოლომონ მეფედ ისრაჱლსა ზედა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	გამერ, ძე სადადესი, ქუეყანასა მას გაადისასა, ქუეყანასა მას სეონისასა, მეფესა მას ზედა ესებონისასა, და ოგს, მეფესა მას ზედა ბასანისასა. და ნასიბ ქუეყანასა მას იუდასასა.
მეფენი	მცხ.მეფ3	და მოვიდეს ყოველნივე ნათესავნი სმენად სიბრძნისა მის სოლომონისა, ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი, რომელთა ესმოდა სიბრძნე მისი.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და მოუვლინა ქირიმ, მეფემან ტჳროსისამან, მონანი თჳსნი სოლომონს, რამეთუ ესმა, ვითარმედ სცხეს სოლომონს მეფედ დავითის წილ, მამისა თჳსისა, რამეთუ ჰყვარობდა ქირამ დავითს ყოველთა დღეთა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და გამოიყვანა მეფემან სოლომონ მოქმედი ყოვლისაგან ისრაჱლისა. და იყო მოქმედი იგი ოცდაათი ათას მამაკაც.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და უბრძანა მეფემან და მოიხუნეს ლოდნი დიდნი ქვათა მათგან პატიოსანთა საძირკველად ტაძრისა მის ქვანი გამოკვერვილნი.
მეფისასა	მცხ.მეფ3	და იყო, წელსა მას ოთხას და მეორმოცესა შემდგომად გამოსლვისა მის ძეთა ისრაჱლისათა ქუეყანით ვგჳპტით, წელსა მეოთხესა თთვესა მეორესა, სუფევასა სოლომონ მეფისასა ისრაჱლსა ზედა, იწყო საქმედ ტაძრისა მის უფლისა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მიავლინა მეფემან სოლომონ და მოიყვანა ქირამ ტჳროსით,
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ქმნა ქირამ სიავ-ქვაბნი, სიავ-ქვაბნი იგი გამატფობელად და ტასტები იგი და აღასრულა ქირამ ყოველი იგი საქმე, რომელ უქმნა მეფესა სოლომონს ტაძარსა მას უფლისასა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და სიავნი იგი განმატფობელნი სამნი და ტასტები იგი და ყოველივე იგი ჭურჭელი, რომელნი უქმნა ქირამ მეფეს სოლომონს ტაძარსა მას უფლისასა და სუეტები ორმეოცდარვა ტაძარსა მას უფლისასა და ტაძარსა მას მეფისასა და ყოველი იგი საქმე, რომელ ქმნა მეფემან ქირამ, სპილენძისაგან ხოლო, და არა იყო სწორი სპილენძისა მის, რომლისაგან ქმნა ყოველი იგი საქმე მრავალი და დიდი, და არა იყო სწორ ბრწყინვალებისა მის სპილენძისა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	კიდესა იორდანისასა ოდენ უქმნა მეფესა დასხმითი და სპილენძისა სიზრქესა მის მიწისასა, შთასხა ყოველი საშუალ სოკაქოთსა და სირთანსა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მისცა მეფემან სოლომონ ყოველი იგი საქმარი, რამეთუ დიდად ფრიად იყო სიმრავლითა და არა იყო რიცხჳ სპილენძისა მის.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და აღასრულა ყოველი იგი საქმე, რომელი ქმნა მეფემან სოლომონ ტაძარსა მას უფლისასა, და შეიღო სოლომონ სიწმიდე იგი დავითის მამისა თჳსისა და ყოველი იგი სიწმიდე სოლომონისი: ვეცხლი და ოქრო და ყოველი ჭურჭელი იგი მისცა საფასედ ტაძარსა მას უფლისასა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და მოკრბეს სოლომონ მეფისა ყოველნი იგი ძენი ისრაჱლისანი თთვესა მას ანთანიმსა, რამეთუ იგი არს თთვე მეშჳდე.
მეფე	მცხ.მეფ3	და მეფე სოლომონ და ყოველი იგი ერი ძეთა მათ ისრაჱლისათა მოკრებილ იყუნეს წინაშე კიდობნისა მის და სწყუედდეს ზროხასა და ცხოვარსა ურიცხუსა სიმრავლითა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და აღვაშენე მისი ტაძარი სამკჳდრებელად და დასამტკიცებლად საყდრისა მისისა უკუნისამდე. და მიექცა მეფე და აკურთხა ყოველი ისრაჱლი და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისა დგა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და მეფე და ყოველი ისრაჱლი მის თანა შესწირვიდეს შესაწირავსა წინაშე უფლისა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და შესწირა მეფემან სოლომონ შესაწირავი სამშჳდებელთა, რომელ შესწირა უფლისა, ზროხა ოცდაორ ათას და ცხვარი ას და ოც ათასი, და ყო სატფური სახლისა მის უფლისა მეფემან და ყოველთა მათ ძეთა ისრაჱლისათა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და დღესა მას მერვესა განუტევა ერი იგი და აკურთხეს მეფე, და წარვიდეს თჳთვეულად სამკჳდრებელსა თჳსსა სიხარულითა გულისათა განმხიარულებულნი ყოველთა მათ ზედა კეთილთა, რომელ ყო უფალმან დავითისთჳს, მონისა თჳსისა, და ერისა თჳსისა ისრაჱლისა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა აღასრულა სოლომონ შენება ტაძრისა მის უფლისა და ტაძრისა მის მეფისა და ყოვლისა მის ქმნილებისა, რომელ ინება სოლომონ მიღებად,
მეფისა	მცხ.მეფ3	და იყო, მათ დღეთა შინა ოცსა წელსა აღაშენა სოლომონ ორნი იგი ტაძარნი: ტაძარი იგი უფლისა და ტაძარი იგი მეფისა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ქირამ, მეფე ტჳროსისი, შეეწეოდა სოლომონს ძელითა ფიჭუთა და ძელითა ნაძუთა და ოქროთა და ყოვლითავე, რაც ნება იყო მისა. მას ჟამსა სცა მეფემან სოლომონ ქირამს ოცი ქალაქი გალილეისა.
მეფისასა	მცხ.მეფ3	ესე არს ხარკი, რომელსა მოჰჴდიდა მეფე საშენებელად ტაძრისა მის უფლისა და ტაძრისა მის მეფისასა და მელონისა და მაღალთა მათ და აღადგინა ზღუდენი იგი დარღუეულნი ქალაქისა მის დავითისანი, ასური და მაიდანი და ზღუდე იგი იერუსალჱმისა და ესერი და მაგედონი და გაზერი.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ქმნა ნავი მეფემან სოლომონ გასიონგაბერს, რომელი-იგი იყო მახლობელად ევლათს, კიდესა შემდგომისა მის ზღჳსასა, და ქვეყანასა მას იდუმისასა.
მეფისაგან	მცხ.მეფ3	და განუმარტნა მას სოლომონ ყოველნი სიტყუანი მისნი და არა იყო სიტყუაჲ დამალულ მეფისაგან, რომელი არა განუმარტა მას.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფესა სოლომონს: ჭეშმარიტ იყო სიტყუაჲ იგი, რომელ მესმა ქუეყანასა მას ჩემსა სიტყუათა შენთათჳს და სიბრძნისა შენისათჳს.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და იყავნ უფალი ღმერთი შენი კურთხეულ, რომელსა სათნო-უჩნდი შენ მიცემად საყდრისა ისრაჱლისასა, რამეთუ შეიყუარა უფალმან ისრაჱლი სამკჳდრებელად უკუნისამდე და დაგადგინა შენ მეფედ მათ ზედა და ყოფად სასჯელისა და სამართლისა მათ ზედა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და შექმნა მეფემან სოლომონ ძელი იგი უთლელი სამყაროდ ტაძრისა მის უფლისა და ტაძრისა მის მეფისა და ნესტუად და ქნარად შემასხმელთა მათთჳს და არავინა მოღებულ იყო ეგევითარი ძელი უთლელი ქუეყანასა მას მოდღენდელად დღემდე.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და მეფემან სოლომონ სცა დედოფალსა მას საბასსა ყოვლისაგან, რაცა უნდა და სთხოვა, გარნა მისგანი არარომელი მოართვა მას მეფესა სოლომონს, და მიიქცა და წარვიდა ქუეყანადვე თჳსა იგი და ყოველნი მონანი მისნი.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ქმნა მეფემან სოლომონ სამასი ჰოროლი ოქროსი ჭედილი და სამას-სამასი დრაჰკანი ზედა თჳთეულად ოროლებსა მას.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და სამასი ყორი ქმნა ჭედითი და სამნაკეცლად გარემოწმასვითი ოქრო თჳთეულად ფარებსა მას და მისცა იგი მეფემან სახლსა მას მაღნარისასა ლიბანედ.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ქმნა მეფემან საყდარი პილოსძვალისა დიდი და შემოსა იგი ოქროთა რჩეულითა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	რამეთუ ნავი თარშისა იყო მეფისა სოლომონისა ზღუასა შინა ნავთა თანა ქირამისათა და მესამესა წელსა მოიწიის მეფისა ნავი თარშით და მოართვეს ოქრო და ვერცხლი, ანთრაკი წახნაგებული და უთლელი და შუა პილოთა და ქია და ფარშამანგები.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და განდიდნა სოლომონ უფროს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა სიმდიდრითა და სიბრძნითა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და დადვა მეფემან სოლომონ ოქრო და ვეცხლი იერუსალჱმს, ვითარ ქჳშა, და ფიჭჳ, ვითარცა თჳთმავალი ლეღოვანი ველთა სიმრავლითა,
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და მოვიდოდა ეტლები ეგჳპტით ეტლი ერთი ასის სასწორისა ვერცხლისა და ცხენი ერთი ერგასის სასწორის ვერცხლისა, ეგრეცა ყოველთა მათ მეფეთა ქეტელისა და მეფეთა მათ ასურასტანისათ ზღჳთ კერძო აღმოსავალისათ.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და აღუდგინა უფალმან მჴდომი სოლომონს ადერი იდუმელი, რომელი-იგი იყო ნათესავისა მისგან მეფეთა იდუმელთასა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და აღდგეს კაცნი ქალაქით მადიამით და მივიდეს ფარანად და თანაწარიყვანნეს კაცნი ფარანით და შთავიდეს ეგჳპტედ ფარაოსა, მეფისა მის ეგჳპტელთასა, და შეემთხჳა ადერ ფარაოს, და სცა მას ფარაო სახლი და განუწესა როჭიკი და სცა მას ქუეყანა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და ესე სახე იყო, რომლითა-იგი აღიღო ჴელი თჳსი სოლომონ მეფისა ზედა, აღაშენა მაღალნი იგი და აღაგნა ზღუდენი იგი დავითის, მამისა მისისა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და შენ აღგიღო და მეფობდე, რომელთა ზედაცა უნდეს გულსა შენსა და იყო შენ მეფე ისრაჱლსა ზედა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და ეძიებდა სოლომონ მოკლვად იერობუამს, და აღდგა იერობუამ და ივლტოდა ეგჳპტედ სუსაკიმო მეფისა მის ეგჳპტელთასა და იყო ეგჳპტეს ვიდრე სიკუდიმდე სოლომონისა.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და მივიდა მეფე რობუამ სიკიმად, რამეთუ სიკიმად მიკრბა ყოველი ისრაჱლი დადგინებად მისა მეფედ მათ ზედა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მათ მეფემან: წარვედით ჩემგან და მესამესა დღესა მოიქეცით ჩემდა! და წარვიდეს.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მოვიდა ყოველი ისრაჱლი რობუამ მეფისა დღესა მას მესამესა, ვითარცა ჰრქვა მათ მეფემან, ვითარმედ: მოდით ჩემდა დღესა მესამესა.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა ესმა ყოველსა ისრაჱლსა, ვითარმედ მოიქცა იერობუამ, მიავლინეს და მოიყვანეს იგი ერმან და დაადგინეს იგი მეფედ ისრაჱლსა ზედა, და არა ვინ შეუდგა სახლსა მას დავითისსა, გარნა ნაწილი იგი ხოლო იუდასი და ბენიამენისი.
მეფესა	მცხ.მეფ3	ეტყოდე რობუამს, ძესა სოლომონისსა, მეფესა იუდასსა, და ყოველსა მას სახლსა იუდასსა და ბენიამენისასა და ნეშტთა მათ ერისათა და ჰრქუა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	უკუეთუ აღვიდეს ერი ესე შეწირვად შესაწირავისა სახლსა მას უფლისასა იერუსალჱმდ და მოიქცეს გული ერისა ამის ღმრთისა და უფლისა მიმართ თჳსისა, რობუამ მეფისა იუდასა, და მომკლან მე და მიიქცენ რობუამ მეფისა იუდისასა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და წარავლინა მეფემან რობუამ ადონირამ ხარკის-მოჴდად და დაქოლეს იგი ყოველმან ისრაჱლმან ქვითა და მოკლა. და მეფემან რობუამ ისწრაფა და აღჴდა ეტლთა და მიივლტოდა იერუსალჱმდ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან იერობუამ კაცსა მას ღმრთისასა: ევედრე პირსა უფლისა ღმრთისა შენისასა და ილოცე ჩემთჳს, და მოაქციოს ჴელი ჩემი ჩემდავე. და ილოცა კაცმან მან ღმრთისამან წინაშე უფლისა და მოიქცა ჴელი მეფისა მისავე და იქმნა, ვითარცა-იგი პირველ.
მეფე	მცხ.მეფ3	და იყო, წელსა მას მეხუთესა სუფევასა რობუამისასა აღმოვიდა სუსაკიმ, მეფე ეგჳპტისა, იერუსალჱმად.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და წარიღო ყოველი ფასი სახლისა მის უფლისა და ფასი სახლისა მის მეფისა და ოროლნი იგი ოქროსანი, რომელ ქმნა სოლომონ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და წელსა მას მეოცესა იერობუამ მეფისა ისრაჱლისა მეფობდა ასა ზედა იუდასა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და წყობა იყო შორის ასასა და შორის ბაასა და მეფესა ისრაჱლისასა ყოველთა დღეთა მათთა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და გამოვიდა ბაას, მეფე ისრაჱლისა ზედა იუდასა და აღაშენა რამა, რათა არა იყოს გამოსლვა და შესულა ასა, მეფისა იუდასი.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და მოიღო ასამ ყოველი იგი ოქრო და ვერცხლი, რომელ იპოვა საფასესა სახლსა უფლისასა და საფასესა სახლისა მის სამეუფოისასა და მისცა იგი ჴელთა მონათა თჳსთასა და წარავლინნა იგინი ასა მეფემან ძისა მის ადერისი, ძისა აბენერისა, რამასა, ძისა იაბელისა, მეფისა ასურთასა, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო დამასკეს, და ჰრქუა:
მეფისა	მცხ.მეფ3	აღთქუა აღთქმა ჩემდა და შენ შორის და შორის მამისა ჩემისა და მამისა შენისა. აჰა, ეგერა, მიგიძღვანე შენ ძღვენი ოქრო და ვერცხლი. განაქარვე აღთქმა შენი, რომელ არს ბაას მეფისა თანა ისრაჱლისასა, რათა წარვიდეს დღეს ჩემგანცა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მეფემან ასამ ამცნო ყოველსა იუდასა, რომელ იყუნეს ენაკიმს, რათა წარმოიხუნენ ქვანი იგი რამაასნი და ძელი მისი, რომელ აშენა ბაას. და აშენა მით მეფემან ასამ ყოველნი იგი ბორცუნი ბეინამენისნი და საებგურონი იგი.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა ასაისთანი და ყოველი ძალი მისი და ყოველი, რაცა ქმნა, და ქალაქნი იგი ყოველნი, რომელ აღაშენნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთასა, ხოლო ჟამსა მას სიბერისა მისისასა ელმოდეს ფერჴნი მისნი.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და ნაბატ, ძე იერობუამისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა წელსა მას მეორესა ასაის, მეფისა იუდასსა, და მეფობდა ისრაჱლსა ზედა ორ წელ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და მოკლა იგი ბაასა წელსა მას მეორესა ასა მეფისა იუდასსა და მეფობდა მის წილ.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუანი ნაბატისთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა მეფეთა ისრაჱლისათა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და იყო ბრძოლა შორის ასას და შორის ნაბატისსა, მეფისა ისრაჱლისა, ყოველთა დღეთა მათთა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და წელსა მას მესამესა ასა მეფისა იუდასსა მეფობდა ბაასა, ძე აქიასი, ზედა ყოველსა ისრაჱლსა, თერსას, ოცდაოთხ წელ.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და იყო სიტყუაჲ უფლისა იუას, ძისა ანანიასა, და ჰრქვა: ესრე ეტყოდე შენ ბაასას, მეფესა ისრაჱლისასა, და არქვა:
მეფისა	მცხ.მეფ3	წელსა ოცდამეექუსესა [ასა] მეფისა იუდასასა ელა, ძე ბაასისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა თერსას ორ წელ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და შევიდა ზამბრი, სცა და მოკლა წელსა მას ოცდამეშჳდესა ასა მეფისა იუდასსა, მეფობდა ზამბრი ელას წილ.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და ესმა ერსა მის ბანაკისასა და თქუეს: მიეტევა ზამბრი ელას ზედა და მოკლა იგი, დაიდგინა მეფედ ისრაჱლმან ზამბრი ერისთავი იგი ისრაჱლისა მას დღესა შინა ბანაკსა მას.
მეფისა	მცხ.მეფ3	წელსა ოცდამეშჳდესა ასა, მეფისა იუდასსა მეფობდა ზამბრი შჳდ დღე თერსას, და ბანაკი იგი ისრაჱლისა იყო გაბაონს უცხოთესლთასა.
მეფისასა	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა იხილა ზამბრი, ვითარმედ გამოაქუს ქალაქი იგი, შევიდა სენაკსა ერთსა სახლისა მის მეფისასა და დაიწვა ზედა თავსა თჳსსა სახლი იგი მეფისა და მოკუდა
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა ზამბრისათანი და კრება, რომელ შეკრბა მისა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.
მეფედ	მცხ.მეფ3	მას ჟამსა განიყო ერი იგი ისრაჱლისა და ზოგი ერისა შეუდგა თაბენის, ძესა გინოთისასა, დადგინებად მისა მეფედ და ზოგი ერისა მის შეუდგა ამრის.
მეფისა	მცხ.მეფ3	წელსა მას მეოცდათერთმეტესა ასა მეფისა იუდასსა მეფობდა ამბრი ზედა ისრაჱლსა ათორმეტ წელ და თერსას მეფობდა ექუს წელ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და მოიგო ამბრი მთა იგი სომოროისი სემერესგან, მეფისა მის მთისასა, ორითა სასწორითა ვერცხლითა და აღაშენა მთა იგი და უწოდა მთასა მას სახელი, რომელ აღაშენა, სახელსა მას სემერასსა, უფლისა მის მთისასა, სომორონ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და აქაბ, ძე ამრისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა წელსა მას ოცდამეათურამეტესა ასა მეფისა იუდასსა. მეფობდა აქაბ, ძე ამრისი, ზედა ისრაჱლსა და სამარიას ოცდაორ წელ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და არა მოაკლო სლვად ცოდვასა მას იერობუამისასა, ძისა ნაბატისასა, და მოიყვანა ცოლად იეზაბელ, ასული იობათასი, მეფისა სიდონელთასა, და წარვიდა აქაბ და ჰმონა ბალას და თაყუანი-სცა მას.
მეფენი	მცხ.მეფ3	და ძემან ადერისმან, მეფემან ასურასტანისამან, შეიკრიბა ყოველი ერი თჳსი და მოვიდა და გარემოადგა სამარიასა და ოცდაათორმეტნი მეფენი მის თანა და ყოველნი საჴედარნი მის თანა და ეტლნი. და წარვიდეს სამარიად და ბრძოდეს მას.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და წარავლინნა მის თანა მოციქულნი აქაბ მეფისა ისრაჱლისა ქალაქსა ამას.
მეფე	მცხ.მეფ3	მიუგო მეფემან ისრაჱლთამან და ჰრქუა: ვითარცა სთქუ, უფალო ჩემო, მეფე, შენი ვარ მე და ყოველივე ჩემი შენი არს.
მეფენი	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა მიუგო მას სიტყუაჲ ესე და იგი შე-ოდენ-ღვინებულ იყო და ყოველნი იგი მეფენი მის თანა კარავსა შინა, ჰრქუა მონათა თჳსთა: მოადგთ პატნეზი! და მოადგეს პატნეზი გარემო ქალაქსა მას.
მეფე	მცხ.მეფ3	და სცეს თჳთეულად, ვისცა შეემთხუეოდეს. და სივლტოლად იქცეს ასურასტანელნი იგი ისრაიტელთა მათგან და განერა ძე ადერისი, მეფე ასურასტანისა, აღმჴედრებული სამითა მჴედრითა.
მეფე	მცხ.მეფ3	(და მივიდა წინაწარმეტყუელი მეფისა მის ისრაჱლისა და ჰრქუა მას: განძლიერდი და უწყოდე და იხილე, რა ყო. რამეთუ შემდგომად ამის წელიწდისა ძე ადერისი, მეფე ასურასტანისა, გამოსლვად არს შენ ზედა).
მეფენი	მცხ.მეფ3	და აწ ყო მსგავსად სიტყჳსა ამის: გარდაადგინენ მეფენი ეგე ადგილით თჳსით და დაადგინენ მათ წილ მთავარნი.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და მივიდა კაცი იგი ღმრთისა და ჰრქუა მეფესა ისრაჱლისასა: ესრე იტყჳს უფალი ამისთჳს, რამეთუ თქუეს ასურთა მათ, ვითარმედ: ღმერთი მთათა არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა და არა ღმერთი ველთა. მე მიგცე დღე იგი დიდი ჴელთა შენთა და უწყოდე, რამეთუ მე ვარ უფალი.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუეს მონათა მათ თჳსთა. აჰა, ესერა, უწყით, რამეთუ მეფენი სახლისა მის ისრაჱლისანი მოწყალენი არიან. აწ შთავიცვათ ძაძა და მოვიდვათ საბელი თავსა და განვიდეთ მეფისა მის ისრაჱლისა, გან-ხოლო-თუ-არინნეს თავნი ჩუენნი.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და შთაიცვეს ძაძა და მოიდვეს საბელი თავსა თჳსსა და ჰრქუეს მეფესა მას ისრაჱლისასა: მონა შენი, ძე ადერისი. ესრეთ იტყჳს: ცხოვნდინ თავი ჩემი და ჰრქუა აქაბ: ცოცხალღა თუ არს? ძმა ჩემი არს.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და მოვიდა წინაწარმეტყუელი და დადგა წინაშე მეფისა მის გზასა ზედა და დაიხურნა თუალნი თჳსნი.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და იყო ვიდრე მონა შენი იქი და აქა, ვხედევდ და იგი არა უწყი, ვიდრე ჴდა. და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან მას: აჰა, შენცა სტყუი ჩემდა მომართ, მო-სამე-ჰკალ.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ისწრაფა და უკანაიჴადა საბურველი იგი თუალთაგან მისთა. და იცნა იგი მეფემან ისრაჱლისამან, ვითარმედ წინაწარმეტყუელთაგანი არს იგი.
მეფე	მცხ.მეფ3	და დასხენით ორნი კაცნი, ძენი უსჯულოებისანი, პირისპირ მისა და შესწამონ მას და ჰრქუან, ვითარმედ: აკურთხე, ნაბოთე, ღმერთი და მეფე და განიყვანეთ იგი, დაკრიბეთ ქვა და მოკუედინ.
მეფე	მცხ.მეფ3	და მივიდეს ორნი კაცნი, ძენი უსჯულოებისანი, და დასხდეს პირისპირ მისა და შესწამეს კაცთა მათ განდგომილთა ნაბუთეს წინაშე ყოვლისა ამის ერისა და ჰრქუეს: აკურთხე, ნაბუთე, ღმერთი და მეფე. და განიყვანეს იგი გარეშე ქალაქსა მას და დაკრიბეს მას ქვა და მოკუდა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და იყო, წელსა მას მესამესა შთავიდა იოსაფატ, მეფე იუდასი, მეფისა მის ისრაჱლისა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან მონათა თჳსთა: არა უწყით, რამეთუ ჩუენი არს რამათ გალაიდი? და ჩუენ დადუმებულ ვართ მოღებად ჴელთაგან მეფისა ასურთასა?
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ჰრქვა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს: გამოვედ ჩემ თანა ბრძოლად რამათდ გალადიისა. და ჰრქვა იოსაფატ მეფესა ისრაჱლისასა: ვითარცა შენ, ეგრეთცა მე, ვითარცა ერი შენი - ერი ჩემი და ვითარცა საჴედარნი შენნი - ეგრეთცა და საჴედარნი ჩემნი.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა იოსაფატ, მეფემან იუდისმან მეფესა ისრაჱლისასა: მო და ვკითხოთ დღეს უფალსა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და შეკრიბნა მეფემან ისრაჱლისამან ყოველნი წინაწარმეტყუელნი თჳსნი, ვითარ ოთხას ოდენ კაცი და ჰრქუა მათ მეფემან: მივიდე რამათ გალადისა ზედა ბრძოლად, ანუ ადგილ-ვიპყრა? და ჰრქუეს: აღდეგ და მოცემით მოსცეს უფალმან ჴელთა მეფისათა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს: არს აქა კაცი ერთი ღმრთისა, რომლისა მიერ ვკითხემცა უფალსა და მე მოვიძულე იგი, რამეთუ არა იტყჳს ჩემთჳს კეთილსა, არამედ ძჳრსა, მიქეა, ძე იემლაისი. და ჰრქუა იოსაფატ, მეფემან იუდასმან: ნუ ეგრე იტყჳ, მეფე.
მეფე	მცხ.მეფ3	და ყოველნი იგი წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებდეს ეგრეთვე და იტყოდეს: აღვედ რამათად გალადისად, და წარგემართოს და მოგცეს უფალმან ჴელთა შენთა მეფე იგი ასურასტანელთა.
მეფისათჳს	მცხ.მეფ3	და მოციქული იგი, რომელ მივიდა წოდებად მიქეასა, უთხრა მას და ჰრქუა: აჰა, ეგერა, ყოველნი იგი წინაწარმეტყუელნი იტყჳან, ვითარცა ერთითა პირითა კეთილსა მეფისათჳს. აწ იყავნ სიტყუაჲ შენი, ვითარცა ერთისა მათგანისა და იტყოდე კეთილსა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	ჰრქუა მას მეფემან მერმე: გაფუცებ შენ, რათა სთქუა ჭეშმარიტი სახელითა უფლისათა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს, მეფესა იუდისასა: არა გარქვა შენ, ვითარმედ არა წინაწარმეტყუელებენ ჩემთჳს კეთილსა, არამედ ძჳრსა?
მეფე	მცხ.მეფ3	და თქუა უფალმან: ვინ შეიტყუოს აქაბ, მეფე ისრაჱლისა, და აღვიდეს და დაეცეს რამათ გალადსა? და თქვეს ვინმე ესრე და ვინმე ეგრე.
მეფისასა	მცხ.მეფ3	და თქუა მეფემან ისრაჱლისამან: შეიპყართ მიქეა და მიეცით ამნონს, ქალაქაპეტსა, და იოასს, ძესა მეფისასა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მიქეა: და უკუეთუ მოქცევით მოიქცე მშჳდობით უკუე. ვიდრე არა მეტყოდა მე უფალი. და თქუა მეფემან: აწ ისმინეთ ყოველმან მაგან ერმან.
მეფე	მცხ.მეფ3	და განვიდა მეფე იგი ისრაჱლისა და იოსაფატ, მეფე იუდასი, მის თანა რამად გალადისა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს, მეფესა იუდასასა: შევიმოსო სხვად და შევიდე ბრძოლად და შენ შეიმოსო ჩემი სამოსელი. და უცნაურ იქმნა თავი მეფემან ისრაჱლისამან და შევიდა ღუაწლსა მას.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და მეფემან ასურასტანისამან ამცნო მეეტლეთა მათ თჳსთა და ჰრქუა: ნუ შეახებთ ნუცა დიდსა, ნუცა მცირესა, არამედ მეფესა ხოლო ისრაჱლისასა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა იხილეს მეეტლეთა მათ, რამეთუ არა იგი იყო მეფე ისრაჱლისა, მიაქციეს მისგან.
მეფე	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა იხილეს მეეტლეთა მათ იოსაფატ, მეფე იუდასი, და თქუეს ურთიერთას: ვგონებთ, თუ ესე არს მეფე იგი ისრაჱლისა. და გარე-შეიცვეს იგი და ღაღად-ყო იოსაფატ.
მეფე	მცხ.მეფ3	და განძლიერდა ღუაწლი იგი მას დღესა შინა და მეფე დგა ზედა ეტლთა მათ პირისპირ ასურასტანელთა მათ დღითგან მიმწუხრამდე. და გარდამოექანებოდა სისხლი იგი წყლულისა მისგან და აღავსებდა უბესა მის ეტლისასა. და ვითარცა დამწუხრდა, აღმოჴდეს სულნი.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და ოცდა ათხუთმეტისა წლისა იყო იოსაფატ დადგომასა მას მისსა მეფედ და ოცდახუთ წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა ასუბა, ასული სალსალასი.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და მშჳდობაჲ იყო შორის იოსაფატისა და მეფისა მიმართ ისრაჱლისა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და მეფე არა დგა ედომს დამტკიცებულად.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და ოქოზია, ძე აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა სამარიას წელსა მას მეჩჳდმეტესა იოსაფატისასა, მეფისა იუდასასა, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა ორ წელ.
მეფე	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ნათან: უფალო ჩემო, მეფე, შენ ესრეთ ბრძანეა, ვითარმედ ჩემსა შემდგომად მეფობდეს ადონია და დაჯდეს საყდარსა ჩემსა?
მეფისანი	მცხ.მეფ3	რამეთუ შთამოვიდა დღეს და დასწყჳდნა ზროხა და ცხოვარი და კრავები ფრიად, და უხდიან ყოველნი ძენი მეფისანი და იოაბ სპასპეტი შენი და აბიათარ მღდელთმოძღუარი და მთავარნი შენნი, იშუებენ და იხარებენ წინაშე მისა და იტყჳან, ვითარმედ: ცხოვნდინ მეფე ადონია.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მოუწოდა მეფემან სადუკს მღდელსა და ნათანს წინაწარმეტყუელსა და ბანეას, ძესა იოადისასა, და შემოვიდეს იგინი წინაშე მეფისა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და მეფე სოლომონ კურთხეულ არს და საყდარი დავითისი ჰგიეს წინაშე უფლისა უკუნისამდე.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და იოსაფატ, ძე ფარასუქისი, ისაქარს და მსახურებდეს სოლომონ მეფესა, რომელნი დაედგინნეს ჴელმწიფენი, ყოველთავე რა განწესებულად იყო ტაბლად სამეუფოდ, კაცად-კაცადი თთუესა თჳსსა, და არა გარდააქცევდეს სიტყუასა. და ქრთილი და ბზე საჴედართათჳს და საეტლეთათჳს მოაქუნ ადგიდ, სადაცა არიან მეფე კაცად-კაცადი საბრძანებელით თჳსით.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ტაძარი იგი, რომელ აღუშენა სოლომონ მეფემან უფალსა, სამეოც წყრთა - სიგრძე მისი და ოც წყრთა - სივრცე მისი და ოც წყრთა - სიმაღლე მის ტაძრისა.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	გარეშე ხარკთა მათ, რომელ განაწესნეს და ვაჭართა მათ, რომელნი აქცევდეს და მეფეთა მათ წიაღ მდინარეთა და მთავართა მათ მის ქვეყანისათა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა კაცმან მან ღმრთისამან მეფესა: დაღათუ მომცე ზოგი სახლისა შენისა, არა შევიდე შენ თანა და არა ვჭამო პური და არცა ვსუა წყალი ადგილსა ამას.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და აღადგინოს უფალმან თჳსა მეფედ ზედა ისრაჱლსა, რომელმან დასცეს სახლი იერობუამისი მას დღესა შინა.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და ეუს, ძესა ამესისასა, მეფედ ისრაჱლსა ზედა და ელისეს, ძესა საფატისსა, აბელმაულელსა უცხო წინაწარმეტყუელად შენ წილ.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მოციქულთა მათ ძისა ადერისათა: არქუთ უფალსა მას თქუენსა მეფესა: ყოველივე, რა მარქუ მონასა შენსა, ვყო პირველსა მას ჯერსა, ხოლო ეგე სიტყუაჲ ვერა ვყო. და მიიქცეს კაცნი იგი და მიუთხრეს სიტყუაჲ იგი.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და, აჰა, წინაწარმეტყუელი ერთი მივიდა აქაბ მეფისა ისრაჱლისა და ჰრქუა: ესრეთ იტყჳს უფალი: იხილე აწ დიდი ესე ამბოხი და, აჰა, მე მივსცნე იგინი ჴელთა შენთა დღეს და უწყოდე, რამეთუ მე ვარ უფალი.
მეფე	მცხ.მეფ3	და წარვიდა მეფე ისრაჱლისა სახიდ თჳსა მწუხარე და დაჴსნილი და მივიდა სამარიად.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მოვიდა მეფისა და ჰრქუა მას მეფემან: მიქეა, აღვიდეა რამათ გალადისა ბრძოლად, ანუ ვდგე აქა? მიუგო და ჰრქუა: აღვედ და წარგემართოს და მოგცეს უფალმან ჴელთა შენთა.
მეფენი	მცხ.იგავ	რომელმან განჰმზადის საზრდელი ზაფხულის და ფრიადი უნჯი შეიკრიბის კალოთა ზედა; ანუ მივედ ფუტკრისა და ისწავე, ვითარ-იგი მოქმედ არს და ნაშრომი იგი მისი ვითარ კეთილად ქმნის, რომლისა ნაშრომსა მეფენი და გლახაკნი სიცოცხლედ მიიღებენ. სასურველ არს ყოველთა და დიდებულ, დაღაცათუ არს ძალითა უძლურ, სიბრძნესა პატივ-სცა და წარმოჴდა.
მეფისა	მცხ.იგავ	მრავალთა შორის თესლთა დიდებაჲ მეფისა, ხოლო მოკლებასა ერისასა შემუსრვაჲ ძლიერთაჲ.
მეფისა	მცხ.იგავ	სათნო მეფისა მსახური გონიერი, რამეთუ თჳსითა მით კეთილითა ქცევითა მოისპის შეურაცხებაჲ.
მეფისათა	მცხ.იგავ	მეცნიერებაჲ არს ბაგეთა მეფისათა და სარჩელსა შინა არა სცთეს პირი მისი.
მეფისა	მცხ.იგავ	საძაგელ არს მეფისა მოქმედი ბოროტისა, რამეთუ სიმართლით განემზადების საყდარი მთავრობისა მისისა.
მეფისა	მცხ.იგავ	სათნო არიან წინაშე მეფისა ბაგენი მეცნიერნი და სიტყუანი მართალნი უყუარან.
მეფისა	მცხ.იგავ	გულისწყრომაჲ მეფისა ანგელოზი მაკუდინებელი, ხოლო კაცმან გონიერმან ულხინოს მას.
მეფისაჲ	მცხ.იგავ	ნათელსა შინა ცხორებისასა ძე მეფისაჲ; ხოლო რომელნი სათნო არიან მისა, ვითარცა ღრუბელი მცხუედი.
მეფჱ	მცხ.ისო	და ჰრქუა უფალმან ისოს: აჰა, ესერა, მე მოგცე ჴელთა შენთა იერიქოჲ და მეფჱ მისი, რომელ არს მუნ შინა ძლიერი ძალითა.
მეფისა	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით და ჰრქუა: არა შენ აბენერ ხარა, რომელი-ეგე კაცი შერჩეული ხარ ისრაჱლსა შორის? და რასათჳს არა იჴმილვე უფალი ეგე შენი მეფე, რამეთუ შევიდა კაცი ერთი ბანაკსა მაგას მოკლვად უფლისა მაგის შენისა მეფისა?
მეფე	მცხ.მეფ2	და ორთა ძეთა მათთა: აქიმას და იონადაბს, რამეთუ მათ თანა არიან, და მაუწყეთ მე ყოველი სიტყუაჲ მათ მიერ, რასაცა იტყოდის მეფე იგი.
მეფედ	მცხ.მეფ2	და მოვიდეს და მოკრბეს ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი ქებრონად მეფისა თანა. დადვა აღთქმა მათ თანა დავით ქებრონს წინაშე უფლისა, და სცხეს დავითს მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა.
მეფენი	მცხ.ისო	და ივლტოდეს ხუთნი ესე მეფენი. და დაემალნეს ქუაბსა შინა მაკედონიასასა.
მეფენი	მცხ.ისო	და უთხრეს ისოს და ჰრქუეს: იპოვნეს ხუთნი იგი მეფენი დამალულნი ქუაბსა შინა მაკედონიასასა.
მეფე	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით იოაბს და ყოველსა ერსა, რომელნი მის თანა იყუნეს: ჴელი მიჰყავთ საყელესა, მოიპეთ სამოსელი თქუენი და შთაიცჳთ ძაძა და სტიროდეთ აბენერს! და თავადი მეფე წინაუძღოდა საქუმელთა მათ აბენერისთა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მეორე იგი მისი დავია აბგესგან კარმელელისა, მესამე იგი მისი აბესალომ, ძე მაქასი, ასულისა თოლმესი, მეფისა მის გესურისა.
მეფენი	მცხ.ესა	ჯოჯოხეთი ქუე განმწარდა, შეგემთხჳა რა შენ, თანააღდგეს შენსა ყოველნი გმირნი მმთავრობნი ქუეყანისანი, რაჲთა აღადგინნეს საყდართაგან მათთა ყოველნი მეფენი წარმართთანი.
მეფე	მცხ.მეფ4	და წარემართა იუდა და შთავიდა იეზრაელად და იორამ, მეფე ისრაჱლისა, იკურნებოდა იეზრაელსა შინა წყლულებათა მათგან, რომელ წყლეს იგი ჰრამოთს ღუაწლსა მას აზაელის მიმართ, მეფისა მის ასურთასა, რამეთუ იგი მჴნე იყო და კაცი ძლიერებისა. და დაიძინა მუნ და ოქოზია, მეფე იუდასი, შთავიდოდა ხილვად იორამისა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და დავარდა იოაბ პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მას და აკურთხა მეფე იგი და თქუა იოაბ: აწ უწყი, რამეთუ ვპოვე მადლი წინაშე მეფისა, რამეთუ ყო მეფემან სიტყუაჲ მონისა თჳსისა.
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ ლებნაისაჲ, მეფჱ ოდოლამისაჲ,
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ თანაქისაჲ, მეფჱ მაგედონისაჲ,
მეფეთანი	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა ზებეეს და სალმანას: ვირე. ადგენით კაცნი იგი, რომელ მოსწყჳდენით ბათორს შინა? და ჰრქუეს მას: ვითარცა-ეგე შენ, ეგრეცა იგინი იყვნეს მსგავს და შენ მსგავს მათა ხარ, ხატნი მათნი ეგრე იყვნეს, ვითარცა ძენი მეფეთანი.
მეფენი	მცხ.ისო	და ყოველნი მეფენი ესე და ქუეყანაჲ მათი დაიპყრა ისო ერთბამად. რამეთუ უფალი ღმერთი ისრაჱლისა შეეწეოდა ისრაჱლსა.
მეფენი	მცხ.ისო	და ყოველი ქალაქები მეფეთა და მეფენი მათნი შეიპყრნა ისო და მოწყჳდნა იგინი პირითა მახჳლისათა. და აღჴოცნეს იგინი, ვითარცა ამცნო მონამან უფლისამან მოსე.
მეფეთა	მცხ.ეზრ2	და აწ, უფალო ღმერთო ჩუენო, ძლიერო და დიდო ყოვლისა მპყრობელო და საშინელო, მართალ ხარ და ჭეშმარიტ, დაიმარხე აღთქმა შენი და წყალობა შენი, და მიხედე სიგლახაკესა ჭირსა ჩემსა, და მეფეთა ჩუენთასა, და მთავართა ჩუენთასა, და მღდელთა ჩუენთა და წინაწარმეტყუელთა ჩუენთასა, და ყოველთა და მამათა ჩუენთასა და ერისა შენისასა, რომელ დაგლახაკნა და გუმძლავრობდეს ჩუენ ზედა მეფეთა მათგან ასურასტანისათა ვიდრე მოდღენდელად დღემდე
მეფესა	მცხ.იერ	და უკეთუ ესმეს მთავართა, ვითარმედ: გეზრახე შენ და მოვიდენ შენდა და გრქუან შენ: მითხარ ჩუენ, რასა გეზრახა შენ მეფე, ნუ დაჰფარავ ჩუენგან, და არა მოკგლათ შენ, და რასა ეზრახე მეფესა?
მეფისა	მცხ.მეფ2	და წარვიდა ყოველი კაცი ისრაჱლისა, რომელნი იყუნეს მეფისა თანა, და შეუდგეს საბეესა, ძესა ბაქორისასა, ხოლო კაცნი იგი იუდასნი მოვიდეს მეფისა თანა იორდანით იერუსალჱმად.
მეფისა	მცხ.ეზრ1	და არიან მფლობელნი მამათმთავარნი, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ჩემ თანა შარავანდობასა არტახშეს მეფისასა და მეფისა მის ბაბილონელთასა:
მეფესა	მცხ.დან	და მე არა სიბრძნისა მიერ მყოფისა ჩემ შორის უფროს ყოველთა ცოცხალთასა საიდუმლოჲ ესე გამომიცხადა, არამედ თანშეტყუებასა უწყებისათჳს მეფესა, რაჲთა გულისზრახვანი გულისა შენისანი სცნნე.
მეფისა	მცხ.დან	და თქუა მეფემან მოწოდებაჲ მსახრვალთა და მოგუთა და მეწამლეთა და ქალდეველთაჲ მითხრობად მეფისა ძილისშორისი მისი, და მოვიდეს და დადგეს წინაშე მეფისა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა ესმა მეფესა იერობუამს სიტყუაჲ იგი და ჴმაჲ კაცისა მის ღმრთისა ზედა საკურთხეველსა მას ბეთელს, მიჰყო მეფემან ჴელი თჳსი საკურთხეველისა მისგან და თქუა: შეიპყართ ეგე! და განჴმა ჴელი იგი, რომელ მიეყო მისა და ვერ უკუნიდრიკა თჳსვე.
მეფემან	მცხ.დან	და იყო, ოდეს ესმოდის ერთა ჴმისა საყჳრისა, სასტჳნველისა და ქნარისა, სამვიკისა, და საფსალმუნისა, და თანმეჴმეობისა, და ყოვლისა ნათესავისა მუსიკთაჲსა, დამრდომნი ერნი, ტომნი, ენანი თაყვანის-სცემდეს ხატსა ოქროჲსასა, რომელი აღდგა ნაბუქოდონოსორ მეფემან წინაშე ამისსა.
მეფესა	მცხ.იერ	და ეფუცა მათ გოდოლია, ძე აქიკამისი, ძისა საფანისი, და მამაკაცთა მათთა მეტყუელი: ნუ გეშინინყე პირისაგან ყრმათა ქალდეველთაჲსა, დაეშენენით ქუეყანასა ზედა, და უქმოდეთ მეფესა ბაბილონისასა. და უმჯობეს იყოს თქუენდა.
მეფე	მცხ.ესა	არამედ მოაწინეს უფალმან შენ ზედა და ერსა შენსა ზედა და სახლსა ზედა მამისა შენისასა დღენი, რომელნი აროდეს მოიწინეს დღითგან, რომლით განეჴუა ეფრემ იუდაჲსგან, მეფე ასსურასტანელთა.
მეფეთასა	მცხ.ესა	რამეთუ ვიდრე ცნობადმდე ყრმისა მის კეთილისა, გინა ბოროტისა, შეურაცხ-ყოს ბოროტი და გამოირჩიოს კეთილი და დაშთომილ იქმნეს ქუეყანა, რომლისად შენ გეშინის, პირისაგან ორთა მეფეთასა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და დადვა მეფემან ვეცხლი და ოქრო იერუსალჱმს, ვითარცა ქჳშა და ნაძჳ ლიბანისა. და ჰურიასტანს, ვითარცა ლეღუსულელი ველისა სიმრავლედ,
მეფისანი	მცხ.მეფ2	და შემდგომად ორისა წლისა რისვა იყო აბესალომისი ბეთმარონს მახლობელად ეფრემისა და მიხადნა ყოველნი ძენი მეფისანი.
მეფისა	მცხ.იერ	და დღეთა შინა იოაკიმისთა, ძისა იოსიასთა, მეფისა იუდასთა, და მიაღსასრულთამდე მეათერთმეტისა წლისა სედეკიასისა, ძისა იოსიასსა, მეფისა იუდაჲსსა, ვიდრე ტყუეობამდე იერუსალიმისა, მეხუთესა შინა თთუესა.
მეფისა	მცხ.იერ	რომელი იქმნა სიტყვა უფლისაჲ მისდა მიმართ დღეთა შინა იოსიასთა, ძისა ამონისთა, მეფისა იუდაჲსთა, წელსა მეათცამეტესა მეფობისა მისისასა,
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა იოსაფატ მეფესა მას ისრაჱლისასა: არს ვინ აქა წინაწარმეტყუელი უფლისა, ანუ არა? და ვკითხოთ მის მიერ უფალსა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და სიტყჳსა მისთჳს, რომელ შეიკდიმა მეფემან პირისაგან უფლისა, და მივიდოდა ტირილით და დაიპო სამოსელი თჳსი და შთაიცვა ძაძა ჴორცთა მისთა და დაიმარხა დღესა მას, რომელსა მოკუდა ნაბუთე იეზრაიტელი და ძე მისი მივიდოდა მღუნარედ.
მეფე	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან სემეის: ნუ გეშინინ! რამეთუ არა მოჰკუდე შენ! და ეფუცა მეფე სემეის.
მეფე	მცხ.მეფ4	და ევედრა იოაქაზ პირსა უფლისასა და ისმინა მისი უფალმან და იხილა ურვა იგი ისრაჱლისა, რასა აჭირვებდა მათ მეფე იგი ასურთა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მეფედ ყვეს მკჳდრთა იერუსალჱმისათა ოქოზია, ძე მისი უმრწამესი, მის წილ, რამეთუ ყოველნი ძენი მისნი უხუცესნი მოსწყჳდნეს ავაზაკთა, რომელნ-იგი მოუჴდეს მათ ზედა, არაბიელნი და ალიმაზონელნი, და მეფე იქმნა ოქოზია, ძე იორამის, მეფისა იუდასი.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ძმანი იორამისნი, ძენი იოსაფატისნი, ექუსნი: ეზრიელ, და იეელ, ზაქარია, და მისელ, და საფატია, და აზარია. ესე ყოველნი ძენი იოსაფატისნი, მეფისა იუდასნი.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბა სოლომონ ეტლები და მჴედრები, და იყო მისი ათას და ოთხას ეტლი და ათორმეტი ათასი მჴედართა; და დაადგინნა იგინი ქალაქებსა მას ეტლებისასა და ერი იგი იყო მეფისა თანა იერუსალჱმს.
მეფისათა	მცხ.ნეშტ2	და გამოსლვა ცხენებისა სოლომონისათა ეგჳპტით და სასყიდელი ვაჭართა მეფისათა,
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	მისულად და სყიდად. და აღმოვიდიან და მოიღიან ეგჳპტით ეტლი ერთი ექუსასი ვერცხლისა და ცხენი ასერგასის. და ეგრეთცა ყოველთა მეფეთა ქეტელთა და მეფეთა ასურეთისათა მოაქუნდა ჴელითა მათითა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	დედა მისი ასულთაგან დანისთა, და მამა მისი - კაცი ტჳრელი, იცის საქმე ოქროთა და ვეცხლითა, პილენძითა და რკინითა, ქვითა და ძელითა, და ქსვა ძოწეულითა და იაკინთითა და ბისონითა მეწამულითა, ქანდაკებად ქანდაკისა და განზრახვად ყოველივე განზრახვა, რომელნიცა მოსცე მას ბრძენთა შენთა თანა და ბრძენთა დავითის, მეფისა ჩემისა და მამისა შენისათა
მეფისა	მცხ.მეფ4	და წელსა მას მეშჳდესა წარავლინა იუდაე და მოიყვანნა ასისთავნი იგი: ქორრი და რასიმ, და შეიყვანნა იგინი სახლსა მას უფლისასა და აღთქმა-ყო მათ თანა, და აფუცნა იგინი სახელითა უფლისათა და უჩუენა მათ იუდაე, ძე იგი მეფისა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და მეფემან ასურეთისამან ამცნო მთავართა მეეტლეთა მისთა, რომელნი იყუნეს მის თანა და ჰრქუა: ნუ ვის ჰბრძავთ მცირესა და დიდსა, გარნა მეფესა ისრაჱლისასა მარტო.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს: დამფარე მე და შევიდე ბრძოლად, და შენ შეიმოსე სამოსელი ჩემი. და დაიფარა თავი მეფემან ისრაჱლისამან და შევიდა ბრძოლად.
მეფისასა	მცხ.ნეშტ2	და თქუა აქაბ, მეფემან ისრაჱლისამან: წარიყვანეთ მიქეა და მიაქციეთ სემერისა, მთავრისა ქალაქისა, და იოასის მთავრისა, ძისა მეფისასა.
მეფისათჳს	მცხ.ნეშტ2	და მოციქული იგი, რომელი წარვიდა წოდებად მიქეასა, ეტყოდა მას და ჰრქუა: აჰა ესერა, იტყოდეს წინაწარმეტყუელნი ერთითა პირითა კეთილსა მეფისათჳს. და იყუნედ სიტყუანი შენნი, ვითარცა ერთისა მათგანისა და იტყოდი კეთილსა მეფისათჳს.
მეფისათა	მცხ.ნეშტ2	და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებდეს ესრეთ, იტყოდეს: აღვედ რემონად გალაადისა და წარგემართოს, და მოსცნეს უფალმან ჴელთა მეფისათა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	მოუძღუანა ქირამ ჴელითა მონათა მისთათა ნავები და მონები, რომელთა იცოდეს ნავითა სლვა ზღუასა, და წარვიდეს მონათა თანა სოლომონისთა სოფერად და მოიღეს მიერ ოთხასერგასისი ტალანტი ოქრო და მოვიდეს სოლომონის მეფისა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და მოსცა მეფესა ასდაოცნი ტალანტნი ოქრო და სულნელი მრავალი ფრიად და ანთრაკი პატიოსანი და არა იყო ეგევითარი სულნელი, რომელი მოართუა დედოფალმან საბასმან მეფესა სოლომონს.
მეფისათა	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა რობოამ ფარები და ლახურები რვალისა მათ წილ, და დაადგინნა მათ ზედა სუსაკიმ და მთავარნი იგი თანამცორვალთანი, რომელნი სცვიდეს ბჭეთა მეფისათა.
მეფისათჳს	მცხ.ნეშტ2	და განაშორა ქალაქთაგან იუდასთა საგებელები და კერპები, და აშენა ქალაქები ზღუდოვანი შენნი, ვითარცა ერთისა მათგანისანი, და იტყოდა კეთილსა მეფისათჳს.
მეფემან	მცხ.ტობ	რამეთუ ყოველნი ტომნი, რომელნი თანა განდგეს და სახლი ნეფთალიმისი, მამისა მისისანი, უზორვიდეს ჴბოსა ბაალისასა ოქროსასა, რომელი ქმნა იორობოამ, მეფემან ისრაჱლისამან, და მაღალთა ზედა ყოველთა მთათა ზედა,
მეფე	მცხ.ტობ	მო-რა-ვიდა სენაქერიმ სივლტოლით ჰურიასტანით, დაჰფლევდის მათ პარვით, რამეთუ მრავალნი მოსრნა გულისწყრომით და ეძიებდა მეფე გვამებსა მათსა და არა იპოვა.
მეფეთასა	მცხ.ტობ	ხოლო ტობი იყო მოშიშ უფრო სრულიად ღმრთისა ვიდრეღა მეფეთასა, და იპარვიდა გუამთა მკუდართასა შუაღამ და დაჰფლვიდა.
მეფენი	მცხ.ტობ	ხოლო ვითარცა მეფენი აყუედრებდენ ნეტარსა იობს, ეგრეთვე მოძმენი მას ეტყოდეს:
მეფისა	მცხ.ივდ	და ყო ბრძოლა მათ დღეთა შინა ნაბოქოდონოსორ მეფემან ასურასტანისამან მეფისა თანა არსაქსადისა ველსა მას დიდსა ზედა, ესე არს საზღვართა რაგავისთა.
მეფისა	მცხ.ივდ	და შეემთხჳნეს მას ბრძოლად ყოველნი მკჳდრნი მთით კერძონი და ყოველნი მკჳდრნი ევფრატისნი. და ტიგრისისნი და ვიდასპესანი და ველისა არეოქისანი, რომელნი არიან მეფისა ელვიმელთასა. და შეკრბა თესლები მრავალი ფრიად განწყობად ძეთა ქელეუდისთა.
მეფისა	მცხ.ივდ	და წელსა მეთურამეტესა, ოცდაორსა პირველისა მის თთჳსასა იყო სიტყუაჲ სახლსა შინა ნაბოქოდონოსორისა, მეფისა ასურასტანისსა, შურისგებად ყოვლისა ქუეყანისა, ვითარცა-იგი იტყოდა.
მეფე	მცხ.ივდ	რამეთუ მათ განარჩივნეს მოწყუედად ყოველი ჴორციელი, რომელნი არა ერჩდეს სიტყუათა პირისა მისისათა. და მოუწოდა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ასურასტანისამან, ჰოლომფორეს, ერისთავსა ძლიერებისა მისისასა, რომელი იყო შემდგომი მისი. ჰრქუა მას; ამას იტყჳს მეფე, უფალი ყოვლისა აჰა ესერა, შენ განხჳდე პირისაგან ჩემისა და განიყვანნე კაცნი მოსავნი ძალისა მათისანი და მკჳრცხლთა ასოც ათასი და სიმრავლე ჰუნეთა და მჴედართა ათორმეტი ბევრი.
მეფედ	მცხ.მეფ2	მოვიდეს და მოკრბეს ყოველნი ტომნი დავითისა და სცხეს მას მეფედ იუდასა ზედა. და უთხრეს დავითს, ვითარმედ: მოვიდეს კაცნი იგი იაბის გალადელისანი, და , წარიღეს საულ და დაფლეს იგი.
მეფედ	მცხ.მეფ2	და იყო მემფიბოსთე, ძე საულისი, ორმეოც წლისა, რაჟამს დაჯდა მეფედ, და ორ წელ მეფობდა. ხოლო მისგან იუდასნი შეუდგეს დავითს.
მეფედ	მცხ.მეფ2	და დაადგინა იგი მეფედ გალაადსა ზედა თარსისა ზედა და იეზრეილსა ზედა და ეფრემს და ბენიამენს და ყოველსა ზედა ისრაჱლსა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და მოიღეს და დაფლეს იგი ქებრონს. აღიღო ჴმაჲ მეფემან, სამარესა მას ზედა ტიროდა და ატირებდა ერსა მას აბენერსა ზედა.
მეფისათა	მცხ.მეფ2	და გულისხმა-ყვეს მას დღესა შინა ყოველმან ერმან ისრაჱლისამან, რამეთუ ბრძანებითა მეფისათა არა იყო სიკუდილი აბენერისი, ძისა ნერისი.
მეფისაგან	მცხ.მეფ2	და გამოვიდა იოაბ მეფისაგან, დასწინა მოციქულნი აბენერს და მიაქციეს იგი გარე ჯურღმულითგან სეირისა და დავით არა იცოდა.
მეფედ	მცხ.მეფ2	რამეთუ ოცდაათ წლისა იყო დავით, რაჟამს სცხეს მას მეფედ, და ორმეოც წელ მეფობდა იგი.
მეფედ	მცხ.მეფ2	და აგრძნეს უცხოთესლთა მათ, ვითარმედ სცხეს დავითს მეფედ ისრაჱლსა ზედან. და გამოვიდეს ყოველნი უცხოთესლნი მოძიებად დავითისა. და ვითარცა ესმა დავითს, ვითარმედ ეძიებენ მას უცხოთესლნი იგი, მოვიდა დავით ადგილსა მას ძნელოვანსა.
მეფე	მცხ.მეფ2	და შევიდოდა რა კიდობანი იგი უფლისა ქალაქად დავითისა, და მელქოლ, ასული საულისი, იჭჳრებოდა სარკმლით გამო და იხილა მეფე დავით, რამეთუ როკვიდა ქნარითა, მომღერალი წინაშე კიდობნისა უფლისა, და განგმო გულსა შინა თჳსსა.
მეფე	მცხ.მეფ2	რამეთუ პირველცა, ვიდრე საულ მეფე იყო ჩუენ ზედა, შენვე იყავ წინამძღუარ და მბრძანებელ ისრაჱლისა, რამეთუ შენ გრქვა უფალმან, ვითარმედ: შენ დამწყსო ერი ჩემი ისრაჱლი!
მეფისა	მცხ.მეფ2	შევიდა იოაბ წინაშე მეფისა და ჰრქუა მას: რა ჰქმენ ესე, რამეთუ მოვიდა შენდა აბენერ, ძე ნერისი, და შენ განუტევე იგი, წარვიდა მშჳდობით?
მეფესა	მცხ.მეფ2	და მოართუეს დავითს ქებრონად და ჰრქუეს მეფესა: აჰა, ესერა, თავი იებოსთესი, ძისა საულისი, მტერისა შენისა, რომელი გეძიებდა შენ მოკლვად! მოგცა შენ უფალმა, უფალსა ჩუენსა, შურის-გებაჲ მტერთა მისთა საულისი და ყოვლისა სახლისა მისისა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მაშინ მიუვლინნა მოციქულნი ქიარამ, მეფემან ტჳროსისამან, და მიუძღვნა მას ძელი ნაძჳსა და ფიჭჳსა, და მოუვლინნა მას ხურონი ძელისანი, მოქმედნი ქვისანი და აუშენეს მუნ ტაზარი დავითისა.
მეფე	მცხ.მეფ2	და შეიქცა დავით კურთხევად სახლისა თჳსისა. და გამოეგებოდა მას მელქოლ, ასული საულისა, აკურთხა იგი და ჰრქუა: რაბამადღა რამე ჰაეროვან და დიდებულ იყავ შენ დღეს, მეფე ეგე ისრაელისა, რაჟამს განკვართულ იყავ შენ და მოხჳდოდე წინაშე მონათა შენთა და მჴევალთა, ვითარცა ვინ განიკვართის როკვასა თჳსსა, ეგრე რამე განკვართულ იყავ დღეს.
მეფე	მცხ.მეფ2	და შევიდა დავით მეფე და დაჯდა წინაშე უფლისა და თქუა: ვინ ვარი მე, უფალო ჩემო, უფალო? ანუ რა არს სახლი ჩემი, რამეთუ ესეოდენ შემიყუარე მე?
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მერმე დავით მოსრა ადრაზარ, ძე როამისი, მეფისა მის სუბელისა, რამეთუ ერი შეიკრიბა და მოვიდოდა დასხმად ჴელთა მისთა მდინარის კიდესა მას ეფრატისასა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	მას ჟამსა მოვიდა ასურასტანელი დამასკით შემწედ ადრაზარ, მეფისა მის სუბელისა. მერმე მოსწყჳდა დავით ასურასტანელისა მის ოცდაორათასი კაცი სპარაზენი.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მასბაკით და სხუათა მათგან ქალაქთა რჩეულთა ადრაზარისთა წარმოიღო დავით მეფემან სპილენძი დიდძალი, რომელი-იგი იჴმარა სოლომონ, ძემან დავითისამან, რამეთუ ამისგან შექმნნა ტაბლა იგი და სუეტნი და ემბაზნი და ყოველნი ჭურჭელნი.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და ვითარცა ესმა ესე თოუ მეფესა მას ემათელთასა, რამეთუ მოსრნა დავით ყოველნი ძლიერნი ადრაზარისნი,
მეფესა	მცხ.მეფ2	მიუვლინა მათ თოუ იედორა, ძე თჳსი, დავითს მეფესა კითხვად მშჳდობისა და აკურთხა იგი, რამეთუ ადრაზარ მარადის მჴდომ იყო თოუვისა. მოვიდა იედორა დავითისა დიდითა ძღუნითა: ოქროთა და ვერცხლითა და მრავლითა ჭურჭლითა სპილენძისათა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და წაიღო იგი დავით მეფემან და მიუპყრა ღმერთსა ოქრო-ვერცხლით და ყოვლით ჭურჭლითურთ, რომელი მოიღო ქალაქთა მათგან მძლავრობით.
მეფემან	მცხ.მეფ2	სახლისაგან საულისა დაშთომილ იყო მსახური ერთი და სახელი მისი სიბა. და მოიყვანეს იგი წინაშე დავითისა და ჰრქუა მას მეფემან: შენ ხარ ყრმა იგი სიბა? ხოლო მან თქუა: მე ვარ მონა შენი.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას მეფემან, ვითარმედ: და-თუ-ვინ-შთომილ არს სახლისა მისგან საულისა, რათამცა ვყავ მის თანა წყალობა ღმრთისა? მიუგო სიბა მეფესა და ჰრქუა: არს ძე იონათანისა ერთი, მკელობელი ფერჴითა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და მოვიდა მემფიბოსთე, ძე იონათანისი, ძისა საულისა, მეფისა თანა დავითისა, დავარდა იგი პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მეფესა. და ჰრქუა მას დავით: შენ ხარ მემფიბოსთე? ჰრქუა მას მემფიბოსთე: აქა ვარ მონა შენი.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და მოუწოდა დავით მეფემან სიბას, მონასა მას საულისა, და ჰრქუა: ყოველი, რაცა იყოს მონაგები საულისი, და ყოველი სახლი მისი მიმიცემიეს მე ძისა უფლისა შენისასა!
მეფესა	მცხ.მეფ2	მიუგო სიბა მეფესა და ჰრქუა: ყოველი, რაცა მიბრძანოს უფალმან ჩემმან მონასა ამას თჳსსა, იგიცა ვყო! მემფიბოსთე მარადის ჭამდა ტაბლასა ზედა მეფისასა, ვითარცა ერთი შვილთა მისთაგანი.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მემფიბოსთე დამკჳდრებულ იყო იერუსალჱმს, რამეთუ მარადის ჭამდა ტაბლისაგან მეფისა. და იგი იყო მკელობელი ორითავე ფერჴითა.
მეფე	მცხ.მეფ2	ამისა შემდგომად მოკუდა მეფე ძეთა ამონისთა, და მეფობდა ანონ, ძე მისი, მის წილ.
მეფე	მცხ.მეფ2	ხოლო რაჟამს იხილეს ძეთა ამონისთა, რამეთუ განიკიცხნეს მონანი დავითისანი, მოიყიდეს ერი ასური, რობუა და ასური სობასნი ოცი ათასი ერი მკჳრცხლე და მეფე ბაქია ათასითა ერითა და სოტობა ათორმეტი ათასითა ერითა.
მეფეთასა	მცხ.მეფ2	და იყო, მერმესა მას წელსა გამოსლვასა მეფეთასა წარავლინა დავით იოაბ და ყოველი ერი ისრაჱლისაჲ; და მოსრნა ყოველნი ძენი ამონისნი და გარემოადგა და მოიცვა ქალაქი იგი ჰრაბათისაჲ. და დავით დამკჳდრებულ იყო იერუსალჱმს.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით: წარვედ სახედ შენდა, დაიბანენ ფერჴნი შენნი და განისუენე! და განვიდა ურია პირისაგან მეფისა, გარნა გამოსცა ნიჭი მეფემან,
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ხვალისაგან შეუწოდა დავით ურიასა და პურის ირთო, ჭამა და სვა წინაშე მეფისა, იხარებდა და დაითრო. ვითარცა დამწუხრდა, მივიდა ბჭეთა მის ტაძრისათა მსახურთა თანა უფლისა თჳსისათა, სახედ მისა არა მივიდა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და განთენა, დაწერა წიგნი მეფემან და მიუძღუანა იგი იოაბს ჴელითა ურიასათა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა იოაბ მოციქულთა მათ: რაჟამს უთხრათ საქმე ესე ბრძოლისა მეფესა, პირველად ესე თქჳთ - სიფიცხლე ბრძოლისა ამისა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და მოვიდა მოციქული იგი იოაბისა იერუსალჱმდ მეფესა თანა და უთხრა ესე ყოველი დავითს - იობისმიერი ბრძანებული და ყოველი საქმე ბრძოლისა.
მეფისათა	მცხ.მეფ2	და განამრავლეს ისარნი მათნი ზღუდით გარდამო მონათა ზედა მეფისათა და მოსწყჳტეს მუნ მონანი შენნი და მონაცა შენი, ურია ქეტელი, მოიკლა.
მეფედ	მცხ.მეფ2	მიუგო ნათან დავითსა და ჰრქუა: შენ, თავადი ხარ, რომელმან ჰყავ ეგე! აწ ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: მე გცხე შენ მეფედ ყოვლისა ისრაჱლისა ზედა, გიჴსენ შენ ჴელისა საულისათა,
მეფისაო	მცხ.მეფ2	და რქვა ამოანს: რად ეგრე განიკაფები დღითი დღე, ძეო მეფისაო? მიუგო ამნონ და ჰრქუა: თამარ, დაჲ აბესალომისი, ძმისა ჩემისა, მიყუარს მე!
მეფესა	მცხ.მეფ2	და მიწვა ამონ ცხედარსა თჳსსა ზედა და მიზეზ-იდგა სნეულებისა. და ვითარცა შევიდა მამა მისი ხილვად მისა, და ჰრქუა ამონ მეფესა: უბრძანე თამარს, დასა ჩემსა, რათა მოვიდეს ჩემდა და მიქმოდის საჭმელსა და ვჭამდე ჴელთაგან მისთა!
მეფესა	მცხ.მეფ2	რამეთუ არა იყოს ადგილი, სადა არა მიიწიოს სირცხჳლი და ყუედრებაჲ ჩემი, და შენ იქმნე შორის ისრაჱლისა, ვითარცა უგუნური! და უკუეთუ ეგე გნებავს, მომითხოვე უფალსა ჩემსა მეფესა და უწყი, რამეთუ არა იყოს უნებელი შენი!
მეფისათა	მცხ.მეფ2	ემოსა თამარს სამოსელი ვარსკულავედი, რომელი ეგრე შეიმოსიან ქალწულებათა შინა ასულთა მეფისათა. და მსახურთა გამოაძეს იგი გარე და დაუჴშეს კარნი.
მეფე	მცხ.მეფ2	და მოვიდა წინაშე მეფისა და ჰრქუა: მრისავნი არიან მონისა შენისანი, და მოვედინ მეფე და იშუებდინ ვანსა მონისა თჳსისასა!
მეფემან	მცხ.მეფ2	ჰრქუა დავით: აცადე, შვილო, ნუ ყოველნი მოვიდეთ, რათა არა დაგიმძიმოთ! ხოლო აბესალომ ევედრებოდა. გარნა მეფემან არა ინება, არამედ აკურთხა და განუტევა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მერმე ჰრქუა აბესალომ მეფესა: მომივლინე მე ამონ, ძმა ჩემი! ჰრქუა მას მეფემან: რაჲსა გიჴმს, რად მოვიდეს შენდა ამონ? გვალე, იქმოდე საქმესა შენსა!
მეფისანი	მცხ.მეფ2	და მათ ყვეს ეგრე, ვითარცა უბრძანა აბესალომ და მოკლეს იგი, განცჳვეს ყოველნი ძენი მეფისანი, დასხდეს ჰუნეთა მათთა და ივლტოდეს.
მეფისანი	მცხ.მეფ2	და ვიდრე მეოტად მოვიდოდეს, ქადაგი მოვიდა მეფისა და ჰრქუა, ვითარმედ: მოსწყჳდნა აბესალომ ყოველნი ძენი მეფისანი და არა დაშთა მათგანი არცა ერთი.
მეფისანი	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა იონადაბ, ძემან სამაჲსამან, ძმისწულმან დავითისამან, ვითარმედ: ნუ ესრე ჰგონებნ მეფე, ვითარმცა ყოველნი ძენი მეფისანი მოსწყდეს, არამედ ამონ ხოლო მოუკლავს, რამეთუ ბოროტი ედვა გულსა აბესალომისასა ამონისთჳს მიერითგან, რაჟამს აგინა დასა თჳსსა თამარს.
მეფისანი	მცხ.მეფ2	აწ ნუ საგონებელ-გიჩნს, მეფევ, რათამცა ყოველნი ძენი მეფისანი მომწყდარ იყუნეს, არამედ მხოლოდ ამონ მოიკლა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და ივლტოდა აბესალომ მეფისაგან და იხილა გუშაგმან, გუნდი ერთი დიდძალი მოვიდოდა გზასა მას კერძოსა მთისასა. და უთხრა გუშაგმან მან მეფესა და ჰრქუა, ვითარმედ: ვიხილე მე გუნდი ერთი დიდძალი, რომელი ჩამოვიდა სორემით მთით კერძო.
მეფისანი	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა იონადაბ მეფესა: აჰა, ესერა, ძენი მეფისანი მოვლენან სიტყჳსაებრ მონისა შენისა!
მეფეცა	მცხ.მეფ2	და ვითარცა ამას იტყოდა ოდენ, მო-ხოლო-ვიდეს ძენი მეფისანი და ჴმითა დიდითა ტიროდეს და შევიდეს წინაშე მეფისა. და თავადი მეფეცა ტიროდა და ატირებდა ყოველსა ერსა ფრიად.
მეფე	მცხ.მეფ2	და აბესალომ მოვიდა თოლმისა, ძისა ამიუდისა, მეფისა გესურელთასა, ქუეყანად მაქელთასა და ეგლოვდა მეფე ძესა თჳსსა დღე ყოელ.
მეფე	მცხ.მეფ2	და დასცხრა მეფე აბესალომის ზედა, რომელმან ნუგეშინის-იცა ამონისთჳს, რომელი მოკუდა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	ოდეს სცნა იოაბ, ძემან შარუელისმან, რამეთუ გული მეფისა მოლბა აბესალომისთჳს,
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მოვიდა დედაკაცი იგი თეკველი წინაშე მეფისა და დავარდა პირსა ზედა თჳსსა და თაყუანი-სცა მას, ევედრებოდა მას და ეტყოდა: განმარინე მე, მეფე, განმარინე!
მეფე	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დედაკაცმან მეფესა: უფალო ჩემო მეფე, ჩემ ზედა იყავნ შეცოდება იგი და სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა! მეფე და საყდარი მისი უბრალო იყავნ!
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: მოიჴსენე, მეფე, უფალი ღმერთი შენი, ნუუკუე განმრავლდენ შურისმეძიებელნი სისხლისა მისისანი და შენ მოკლა ძე იგი ჩემი? მიუგო მეფემან და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი ღმერთი ჩემი, ვითარმედ არა დავარდეს თმა ერთი თავისა მისისა ქუეყანასა ზედა!
მეფესა	მცხ.მეფ2	მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: რადმე იზრახა ესევითარი ზრახვა ერსა ამას ზედა უფლისასა? და თანაწარჴდა სიტყუაჲ ესე მეფესა დამტკიცებად, რათა არღარა მოიქცეს განშორებული შენგან.
მეფე	მცხ.მეფ2	და თქუას მჴევალმან შენმან, ვითარმედ: იყავნ სიტყუაჲ უფლისა ჩემისა მეფისა, ვითარცა შესაწირავი მსხუერპლთა და ვითარცა ანგელოზი უფლისა, ეგრეცა უფალი ჩემი მეფე მსმენად კეთილისა და ბოროტისა! და იყავნ უფალი ღმერთი შენ თანა!
მეფე	მცხ.მეფ2	თქუა მეფემან: ნუთუ იოაბისნი არიანა ეგე სიტყუანი, ანუ ჴელცემული რაჲ არს შენდა? თქუა დედაკაცმან მან: ცხოველ არს სული შენი, უფალო ჩემო მეფე! არასადათ მივაქციე გარნა, რომელნი-იგი შეამრგვალნა პირსა შინა ჩემსა მონამან შენმან იოაბ.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა აბესალომ იოაბს: მივავლინე შენდა ერთგზის და ორგზის და ვთქუ, ვითარმედ: მოვედ და მიგავლინო შენ მეფისა, რათამცა ჰრქუა მას, ვითარმედ: რასათჳს წარმოვედ მე გესურით და ვზი აქა? უმჯობესი იყო ჩემდა მუნ ჯდომა ვიდრე აქა მოსლვასა და მეფისა არახილვასა! და თუ არს რამე შეცოდება ჩემ თანა, სიკუდილით მომაკუდინენ მე!
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მივიდა იოაბ მეფისა და უთხრა ესე ყოველი სიტყუაჲ. და უბრძანა მეფემან მოწოდება აბესალომისი და შევიდა იგი წინაშე მეფისა, თაყუანი-სცა პირსა ზედა თჳსსა, და მიუწოდა მეფემან აბესალომს და შეიტკბო იგი და ამბორს-უყო მას.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და აღიმსთჳს განთიად აბესალომ და დადგის გზასა ზედა ბჭეთა მათ წინაშე, რომელი მივალნ სასჯელად წინაშე მეფისა, მოუწოდის მათ აბესალომ და ეტყოდის: რომლისა ქალაქისა ხარ შენ? და ჰრქჳს კაცმან მან: ერთისა მისგან ტომისა ისრაჱლისა ვარ მონა შენი.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ჰრქჳს აბესალომ: სიტყუანი ეგე შენნი კეთილ და მარჯვე ჩანან, არამედ, ვაჲ, რამეთუ არავინ გივის წინაშე მეფისა მოურავი.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ესრეთ ჰყოფდა აბესალომ ყოველთა მიმართ კაცთა ისრაჱლისათა, რომელნი მოვლენედ სასჯელად წინაშე მეფისა და ესრეთ შეიყოფდა გულსა ყოვლისა კაცისა ისრაჱლისასა აბესალომ.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და იყო შემდგომად მეოთხისა წლისა ჰრქუა აბესალომ მეფესა: მიბრძანე მე, რათა მივიდე და შევსწირო აღნათქუამი, რომელი აღმეთქუა უფალსა ღმერთსა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და მიავლინა მსწრაფლ დავით მეფემან თამარისა და ჰრქუა მას: მივედ შენ სახიდ ამონისა, ძმისა შენისა, და უქმოდე ჭამადთა!
მეფისა	მცხ.მეფ2	და შეხჳდე შენ წინაშე მეფისა და იტყოდე, რომელი მე გასწაო შენ! და გულისხმა-უყვნა სიტყუანი იგი, რომელ თქუმად ესხნეს პირით მისით.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას მეფემან: რა არს? რა შეგემთხჳა? მაშინ თქუა დედაკაცმან მან: ნანდვილვე ქურივი იგი მე ვარ, რამეთუ ქმარი ჩემი მოკუდა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან და ჰრქუა დედაკაცსა მას; წარვედ შენ სახიდ შენდა მშჳდობით და მე ვბრძანო შენთჳს!
მეფისა	მცხ.მეფ2	და აწ რომლისათჳს მოსულ ვარ სიტყუად მეფისა უფლისა ჩემისა, მიხილონ მე ერმან ამან და მრქვან მჴევალსა შენსა, ვითარმედ: იტყოდეს მჴევალი შენი წინაშე უფლისა ჩემისა მეფისა, რათა ყოს მეფემან სიტყუაჲ მჴევლისა თჳსისა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	რათა ისმინოს მეფემან და იჴსნეს მჴევალი თჳსი კაცთა მათგან, რომელნი ეძიებდეს ძესა ჩემსა მოკლვად ერთბამად სამკჳდრებელისა მისგან უფლისა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა მეფემან იოაბს: ნება-გეყავნ სიტყჳსაებრ შენისა, მივედ და მოიყვანე ყრმა იგი აბესალომ!
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მოუწოდა აბესალომ იოაბს თჳსთა თანა, რათამცა შეავლინა იგი მეფისა. ხოლო იოაბ არა მივიდა. და მერმე მიავლინა მისა მეორედ და მან არავე ინება მისლვად მისა.
მეფე	მცხ.მეფ2	მიუგეს მონათა მათ დავითს და ჰრქუეს: აქა ვართ, მეფე! ყოველი, რაცა გნებავს, იგიცა ვყოთ!
მეფემან	მცხ.მეფ2	და გამოვიდა მეფე და ყოველი სახლი მისი მკჳრცხლი. და დაუტევა მუნ მეფემან ათი დედაკაცი ხარჭთა მისთაგან მცველად სახლისა მისისა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა მეფემან ეთთის გეთელსა, ვითარმედ: რასათჳს მოხველ ჩუენ თანა? შეიქეც მუნვე და იყავ მეფისა თანა, რამეთუ კაცი უცხო ხარ შენა, რომელი აღდეგ ქუეყანით შენით გეთით და მოხველ ჩუენ თანა.
მეფე	მცხ.მეფ2	მიუგო ეთთი მეფესა და ჰრქუა: ცხოველ არს უფალი! და ცხოველ არს სული შენი, უფალო ჩემო მეფე! რამეთუ ვიდრეცა უფალი ჩემი მეფე მიხჳდე, გინა თუ სიკუდილით, გინა თუ ცხორებად მივიდე მეცა, მონა შენი!
მეფე	მცხ.მეფ2	არამედ მიიქეც ქალაქად, ესრე არქუ აბესალომს, ვითარმედ: წარვიდეს ძმანი შენნი და მამა შენი, მეფე. მინდა მისლვად მუნ, ხოლო აწ მონა შენი ვარ, მიტევე და ვცხონდებოდი შენს წინაშე. მაშინ მამისა შენისა, ხოლო აწ შენი ვარ მონა და განაქარვე ზრახვა აქიტობელისი.
მეფისაგან	მცხ.მეფ2	სადუკ და აბიათარ მღდელთმოძღუარნი და ყოველი ზრახვა, რაჲცა გესმეს მეფისაგან, უთხარ შენ სადუკს და აბიათარს,
მეფესა	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან: სადა არს ძე იგი უფლისა შენისა? და ჰრქვა სიბამ მეფესა: მუნვე ზის იერუსალჱმსა და თქუა: დღეს, ანუ ხვალე მოაქციოს სახლმან ისრაჱლისამან ჩემდავე მეფობა იგი მამისა ჩემისა!
მეფესა	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან სიბას: გვალე, შენ გეყავნ ყოველი, რაცა არს მემფიბოსთესი. და თაყუანი-სცა სიბამ მეფესა და ჰრქუა: რამეთუ ვპოვე მადლი წინაშე უფლისა ჩემისა მეფისა!
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ქვითა ესროდა დავითს და ყოველთა მონათა მისთა, და ყოველივე გუნდი მოვიდოდა მარჯუენით და მარცხენით მეფისა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	მაშინ თქუა აბესა, ძემან შარუელისამან, მეფესა: რა ვინა არს ძაღლი ისი შეურაცხი, რომელი აგინებს უფალსა ჩემსა მეფესა? მიბრძანეღა და მივიდე და წარვკუეთო თავი მისი.
მეფე	მცხ.მეფ2	აწ თქუენ ადრე აუწყეთ ესე დავითს, რათა არა დადგეს ღამესა ამას რაბოთისა უდაბნოსა, არამედ ისწრაფოს წარსლვად, რათა არა მოისრას მეფე და ყოველი ერი მისი მის თანა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	ხოლო იონათან და აქიმას დგეს წყაროსა მას ზედა როგაელისასა და მივიდა მათ თანა მჴევალი ერთი და უთხრა მათ ყოველი ესე, რათამცა მივიდეს იგინი და უთხრნეს მეფესა დავითს სიტყუაჲ ესე, რამეთუ ვერ ეგებოდა მათ ცხადად შესლვა ქალაქად.
მეფემან	მცხ.მეფ2	ჰრქუა მას მეფემან, ვითარმედ: ვიდოდე შენ ცოცხლებით! და წარვიდა აბესალომ ქებრონად.
მეფე	მცხ.მეფ2	და გამოვიდა მეფე და ყოველი ერი მის თანა მკჳრცხლი და დადგეს ზეთისხეოანსა მას უდაბნოსასა
მეფემან	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა დავით მეფემან სადუკს: წარვედ შენ მშჳდობით ქალაქად და აქიმას, ძე შენი, და იონადაბ, ძე აბიათარისი, შენ თანა!
მეფე	მცხ.მეფ2	და მოვიდა დავით მეფე ბავრიმად. და გამოვიდა კაცი ერთი ნათესავისაგან საულისი, და სახელი მისი სემეი, ძე გერასი, მოვიდოდა და ძჳრსა იტყოდა, სწყევდა.
მეფე	მცხ.მეფ2	რამეთუ შენ თჳთ იცი, მეფე, სიმჴნე მამისა შენისა. ერი, რომელი მის თანა არს, განძჳნებულ არიან იგინი, ვითარცა მამა შენი მჴნე და რჩეული კაცი არს, და არა დაუტეოს ერი იგი.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ვითარცა წარვიდეს კაცნი იგი მათგან, აღმოჴდენ იგინი ორმოსა მისგან და მივიდეს მეფისა დავითისა და უთხრეს ყოველი იგი სიტყუაჲ და ჰრქვეს მას: აღდეგით ადრე და წიაღუჴედით მას, რამეთუ ამას ზრახავს აქიტობელ თქუენთჳს!
მეფე	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან და ჰრქუა: კეთილ არს, რაჲცა გნებავს, იგიცა ვყო! და დადგა მეფე ერთკერძო ბჭეთა მათ და გამოვიდოდა ერი იგი ასეულობით და ათასეულობით.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და შეუთულიდა მეფე იოაბს და აბესას და ეთი გესელსა ერისთავთა მათ, და ყოველსა ერსა ესმოდა ბრძანება იგი მეფისა, და ჰრქუა მათ: ეკრძალენით და ერიდენით ყრმასა მას ჩემსა აბესალომს!
მეფე	მცხ.მეფ2	მიუგო კაცმან მას და ჰრქუა: მო-ღა-თუმცა-მეც ათასი სასწორი ვერცხლი, არავემცა მივყავ ჴელი ჩემი ძესა ზედა მეფისასა, რამეთუ გვესმა ჩუენ, რაჟამს გამცნებდა მეფე შენ და აბესას და ეთთის, ვითარმედ: ეკრძალენით და ერიდენით ყმასა აბესალომსა!
მეფესა	მცხ.მეფ2	ხოლო აქიმას, ძემან სადუკისმან, ჰრქუა იოაბს: ვრბიოდეთ და ვახაროთ მეფესა, რამეთუ ჰყო უფალმან შურის-გება მტერთა მისთა ზედა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა ქუშის: მივედ და უთხარ მეფესა, რა-ესე იქმნა! და თაყუანი-სცა ქუში იოაბს და წარვიდა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და უთხრა მეფესა, ვითარმედ: კაცი ერთი მორბის ბანაკით კერძო! ჰრქუა მას მეფემან: უკუეთუ მარტო არს მახარებელი, იყოს! და ვითარცა მოეახლა იგი,
მეფემან	მცხ.მეფ2	და თქუა გუშაგმან: ვხედავ პირველსა მას, რამეთუ ჰგავს იგი აქიმას, ძესა სადუკისასა! მაშინ თქუა მეფემან: კაცი კეთილი არს იგი და სიტყუაცა კეთილი მოაქუს!
მეფესა	მცხ.მეფ2	და მო-ხოლო-ვიდა აქიმას წინაშე მეფისა და თქუა: სიცოცხლე და მშჳდობა! და თაყუანის-სცა მეფესა და ჰრქუა: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი შენი, რომელმან დასხნა კაცნი იგი, რომელთა აეხუნეს თავნი მათნი მტერობით უფლისა ჩემისა მეფისა ზედა!
მეფისამან	მცხ.მეფ2	და ჰკითხვიდა მეფე აქიმასს და ჰრქუა: ცოცხლებით არსა ძე იგი ჩემი აბესალომ? მიუგო აქიმას და ჰრქუა: მესმა მე ჴმაჲ, რაჟამს წარმომავლინა მე იოაბ, მონამან მეფისამან, და არა ვიცი, რა იქმნა, რამეთუ ღაღადებაჲ დიდი იყო შემდგომად წარმოსლვისა ჩემისა.
მეფე	მცხ.მეფ2	და მო-ხოლო-ვიდა ქუში და ჰრქუა მეფესა: გიხაროდენ, უფალო ჩემო მეფე, რამეთუ საჯა უფალმან შურის-გებით სასჯელი მტერთა შენთა!
მეფისანი	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან ქუშის: ცოცხლებით არს ყრმა იგი ჩემი აბესალომ? და ჰრქუა ქუშიმ მეფესა: შეიქმნედ ყოველნი მტერნი მეფისანი, ვითარცა ყრმა იგი უფლისა ჩემისა მეფისა და რომელნი აღდგომილ იყუნეს შენ ზედა ბოროტებით!
მეფე	მცხ.მეფ2	და უთხრეს იოაბს, ვითარმედ: ტირს მეფე და იგლოვს აბესალომისთჳს.
მეფე	მცხ.მეფ2	და შეექმნა სიხარული იგი მის დღედ გლოვისად და ყოვლისა მის ერისა, რაჟამს ესმა ერსა მას, ვითარმედ ტირს და იგლოვს მეფე ძისა თჳსისათჳს.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და მოედრიკა თავი მეფესა და ჴმითა დიდითა ტიროდა და იტყოდა: შვილო ჩემო აბესალომ, აბესალომ, ძეო ჩემო.
მეფე	მცხ.მეფ2	და გამოვიდა მეფე და დაჯდა ბჭეთა ზედა მის ქალაქისათა. და მიესმა ყოველსა ერსა, ვითარმედ გამოსულ არს მეფე და მჯდომარე არს ბჭეთა ზედა. და მოვიდა ყოველი იგი ერი შემთხუევად მეფისა, ხოლო ისრაიტელნი იგი ივლტოდეს კაცად-კაცადნი ადგილად თჳსა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და დრტჳნჳდეს ყოველნი ნათესავნი ისრაჱლისანი და იტყოდეს: დავით მეფემან გჳჴსნა ჩუენ ჴელთაგან მტერთა ჩუენთასა და განგვარინნა უცხოთესლთაგან და აწ მეოტ ვართ მეფისაგან აბესალომისთჳს, ძისა მისისა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და დავით მიავლინა სადუკისა და აბიათარისა მღდელთმოძღუართა და ჰრქუა: არქუთ მოხუცებულთა ისრაჱლთასა, ვითარმედ: რად დაიყოვნებთ მოქცევად სახიდ მეფისა? ხოლო სიტყუანი ყოვლისა ისრაჱლისა მოიწია მეფისა თანა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მოაქცია ამესა ყოველი კაცი იუდასი მორჩილებად, ვითარცა ერთგული. და მოავლინეს მეფისა და ჰრქუეს: მოიქცა შენდა ყოველნი მონანი შენნი!
მეფისა	მცხ.მეფ2	მსახურებად და წიაღმოყვანებად მდინარესა მეფისა წიაღჴდენ, აღდგინებად სახლისა მეფისა და სათნო-ყოფად წინაშე თუალთა მისთა და სემეი, ძე გერასი, დავარდა პირსა ზედა თჳსსა წინაშე მეფისა, ვიდრე წიაღმოვიდოდა იორდანესა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მემფიბოსთე, ძე იონათანისი, ძისა საულისი, შთამოვიდა შემთხუევად მეფისა. და მას არა განეწმიდნეს ფერჴნი მისნი, არცა მოეჭრნეს ფრჩხილნი მისნი, არცა ეკუეცნეს თმანი, არცა განერცხნა სამოსელნი მისნი მიერ დღითგან, რაჟამს გამოვიდა მეფე სახლით თჳსით, ვიდრე შემოსლვად მისა მშჳდობით.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და ვითარცა შევიდა იერუსალჱმად, მოეგება მეფესა. მაშინ ჰრქუა მას მეფემან: რა არს, რამეთუ არა წარმოხუედ ჩუენ თანა?
მეფისა	მცხ.მეფ2	ჰრქუა მას მემფიბოსთე: უფალო ჩემო მეფე, მონამან ჩემმან დამაგდო მე. რაჟამს ვარქუ მას, ვითარმედ: დამისხენ კარაულსა და წარვიდე მეფისა თანა! არა ისმინა ჩემი, რამეთუ ვერ ეგებოდა უკარაულოდ მისლვა ჩემი შენ თანა, რამეთუ მკელობელ ვარ მონა შენი.
მეფემან	მცხ.მეფ2	არამედ იგი მასმენდაცა მე უფლისა ჩემისა მეფისა წინაშე, ხოლო უფალმან ჩემმან მეფემან, ვითარცა ანგელოზმან ღმრთისამან, კეთილად ყავნ ღმრთისათჳს.
მეფისსა	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მემფიბოსთე მეფესა: ოდეს გიხილე, მეფე, მშჳდობით მოქცეული სახიდ თჳსა, ყოველი მეფისსა იყავნ!
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ბერზელი გალადელი შთავიდა რაბინით და წიაღმოჴდა მეფისა თანაწარმოყვანებად მისა იორდანით.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ბერზელიმ ჰრქუა მეფესა: რაოდენღამე იყუნენ დღენი ჩემნი და აღვიდე მე მეფისა თანა იერუსალჱმდ?
მეფისა	მცხ.მეფ2	მცირედ ოდენ წიაღგყვე იორდანესა მეფისა თანა, რამეთუ რასათჳს მომაგებ მე საგებელსა ამას?
მეფემან	მცხ.მეფ2	და ერი იგი ყოველი წიაღმოკრფა იორდანესა და მეფე დგა კიდესა მდინარისასა და ამბორს-უყო მეფემან ბერეზელის. და აკურთხა იგი მეფემან და წარვიდა ბერეზელი სახიდ თჳსად.
მეფისა	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა ერმან იუდისმან კაცთა მათ ისრაჱლისათა: ამისთჳს, რამეთუ მახლობელ არს ჩემდა მეფე. რასა ეგოდენ შეგიძნდა და შესწუხენით ამის სიტყჳსათჳს; ანუ შე-რა-ვსჭამეთ და შევსვით მეფისა, ანუ ნიჭი რამე მოვიღეთ მისგან, ანუ მან მიიღო ჩუენგან?
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ჰრქუეს კაცთა მათ ისრაჱლისათა: ათწილ ჩუენ უფროს მახლობელ ვართ მეფისა და ჩუენ უპირმშოეს ვართ მისა, ვიდრეღა თქუენ. და აწ რასათჳს შეურაცხ-მყვენით ჩუენ? არა ჩუენთჳს იყო მოქცევა იგი მეფისა, არამედ თქუენთჳს. და განბოროტნეს კაცნი იგი იუდასნი, ვიდრეღა ისრაიტელნი იგი.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და დაფლნა ქუეყანასა ბენიამენისასა მახლობელად საფლავსა მას კისისასა, მამისა მისისასა. და ყოველივე ყვეს, რომელიცა უბრძანა მათ მეფემან. მაშინღა ულხინა უფალმან ქუეყანასა მას წყევისა მისგან მათისა.
მეფე	მცხ.მეფ2	მიუგო იოაბ მეფესა და ჰრქუა: შესძინენ უფალმან ღმერთმან ერსა ამას ასი წილი! თჳთ უფალმან ჩუენმან მეფემან იხილენ! მეფე, მო-ვე-რასა-იღე ზრახვა გულისა შენისა, უფალო ჩემო მეფე?
მეფისა	მცხ.მეფ2	განძლიერდა ბრძანება იგი მეფისა უფროს იოაბის მიმართ და მთავართა ზედა და გამოვიდეს იოაბ და მთავარნი იგი პირისაგან მეფისა აღრიცხვად ერისათჳს ისრაჱლისა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მოიღო იოაბ წიგნი იგი აღწერილი სოფლისა და დადვა წინაშე მეფისა. და იყო რიცხჳ ერისა მის ისრაჱლისა რვაას ათასი კაცი აზნაური ოდენ და იუდისი რჩეული კაცი სპარაზენი ხუთასი ათასეული.
მეფე	მცხ.მეფ2	და ვითარცა იხილა ორნია მეფე დავით, წინამიეგებოდა მას და თაყუანი-სცა მეფესა.
მეფე	მცხ.მეფ2	და ცრემლოოდა მეფე და აღჴდა ქორსა მას ზედა მის ბჭისასა, და ტიროდა ფრიად და იტყოდა: შვილო ჩემო აბესალომ, აბესალომ, შვილო ჩემო! ვინამცა მომაკუდინა მე სიკუდილისა შენისა წილ, შვილო ჩემო აბესალომ, შვილო ჩემო აბესალომ!
მეფე	მცხ.იობ	და ვითარცა ესმა სამთა მათ მეგობართა მისთა ყოველი ესე ბოროტი, რომელი მოიწია მის ზედა, მოვიდეს კაცად-კაცადი სოფლისაგან თჳსისა ხილვად, რაჲ-იგი შეემთხჳა მას. ელიფას, თემანელთა მეფე, ბალდას, სავქელთა მთავარი, სოფარ, მინეველთა მეფე. და მოვიდეს მისა ერთბამად ნუგეშინისცემად და ხილვად მისა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და თჳთ მოჰჴადა მეფესა მათსა მელქონს გჳრგჳნი თავსა მისსა. და იყო იგი სასწორითა ერთი ქანქარი ოქრო და ანთრაკი, დაიდგა იგი დავით თავსა თჳსსა და ნატყუენავი გამოიღო ფრიად.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან და ჰრქუა: რომელი გეტყოდა სიტყუასა მაგას, მოიყვანე იგი აქა ჩემს წინაშე და არღარა შეგეახლოს შენ!
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან დედაკაცსა მას და ჰრქუა: ნუ დამიმალავ მე ერთსაცა სიტყუასა, რომელსა გკითხავ შენ! და ჰრქუა დედაკაცმან: იტყოდენ უფალი ჩემი მეფე!
მეფემან	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან: მივედინ აბესალომ და იყავნ სახლსა შინა თჳსსა და პირსა ჩემსა ნუ იხილავნ! და მივიდა სახიდ თჳსა და პირი მეფისა არა იხილა.
მეფე	მცხ.იობ	გამოვიძიენ გზანი მათნი და დავჯედ მთავრად და დამკჳდრებულ ვიყავ, ვითარცა მეფე შორის ახოვანთა, ვითარცა ვნებულთა ნუგეშინის-ვსცემდ.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა დავით მეფემან სადუკს: მიიღე კიდობანი იგი სჯულისა უფლისა ადგილსავე თჳსსა; უკუეთუ ვპოო მადლი წინაშე უფლისა, და მომაქციოს ადგილად თჳსა და ვიხილო დიდებაჲ მაგისი.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან აბესას: რა ძეს ჩემი და შენი, ძეო შარუელისაო? ნუ აყენებ მაგას, აცადე და მწყევდეს, ვინ უწყის, თუ უფალსა უთქუამს, ვითარმედ ძჳრისა მეტყუელად აღუდგა დავითსაო და ვინა არს, რომელმან ჰრქუას მას, ვითარმედ: რად ეგრე ჰყავ?
მეფემან	მცხ.მეფ2	ჰრქუა მას მეფემან: წარმოდეგ ესრე! და დადგა იგი ზურგით მისა.
მეფესა	მცხ.იობ	რომელმან ჰრქუას მეფესა: უსჯულოსა იქმ, უღმრთო არიან, რომელთა მთავართა პირისათჳს არა შეიკდიმონ,
მეფეთა	მცხ.იობ	არა გამოაშორნეს მართალსა თუალნი მისნი და მეფეთა თანამოსაყდრედ დასცნეს იგინი მძლედ, და აღმაღლდენ.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და შევიდა იოაბ წინაშე მეფისა და ჰრქუა: რასათჳს სირცხჳლეულ-ჰყავ ერი შენი და მონანი შენნი, რომელთა გიჴსნეს შენ და ძენი და ასულნი შენნი, ცოლნი და ხარჭნი შენნი?
მეფედ	მცხ.მეფ2	და აბესალომს, რომელსა ვსცხეთ მეფედ ჩუენ ზედა, ესერა, მოიკლა ღუაწლსა შინა! აწ თქუენ რად დაიყოვნებთ და არა მოიქცევით მეფისა? და სიტყუაჲ იგი ისრაიტელთა მიიწია მეფისა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფესა: ნუ მოიჴსენებენ შეცოდებასა ჩემსა უფალი ჩემი და ნუცა მოიგონებნ წყევასა დღისასა, რომელ გამოვიდოდა იერუსალჱმით უფალი ჩემი მეფე და ნუცა დაიდებნ გულთა შინა მეფისათა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას მეფემან: რას განამრავლებ სიტყუასა შენსა? შენ და სიბა განიყავთ, განანაწილეთ აგარაკი.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მას მეფემან: მოვედინ იგი ჩემ თანა და ვყო მისთჳს, რაცა სათნო-მიჩნდეს! და ყოველი, რაცა მრქვას მე, იგიცა ვყო მისთჳს!
მეფე	მცხ.მეფ2	და მოვიდა მეფე გალგალად და აქინამცა მის თანა, და ერი იგი იუდასი და ზოგი ერისა მის ისრაჱლისა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მოკრბა ყოველი ერი ისრაჱლისა მეფისა და ჰრქუეს მას: რა არს ესე, რამეთუ პარვით რეცა მოგიპარეს შენ ძმათა ჩუენთა, კაცთა მაგათ იუდასთა, და წიაღმოგიყვანეს ერითურთ იორდანესა?
მეფემან	მცხ.მეფ2	და შევიდა დავით სახიდ თჳსა იერუსალჱმად. და მოიყვანა მეფემან ათნივე იგი ხარჭნი თჳსნი, რომელნი დაეტევნეს მცველად სახლსა მისსა და დასხნა იგინი სახლსა შინა ერთსა და როჭიკსა სცემდა მათ, ხოლო იგი არღარა შევიდის მათ თანა. და იყუნეს იგინი დაცულ და შესჭამდეს როჭიკსა ქურიობისასა ვიდრე სიკუდილადმდე მათა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და მოუწოდა დავით მეფემან გაბაონელთა მათ და ჰრქვა ესე, ხოლო გაბაონელნი არა ძეთაგან ისრაჱლთა იყვნეს, არამედ ნეშტთა მათგან ამორეველთასა და ძენი ისრაჱლისანი ფიცებულ იყუნეს არა მოწყუედად მათდა. ხოლო საულ მოსრვიდა მათ, რამეთუ ეშურებოდა იგი ისრაჱლთასა მას და იუდასასა მათ ფიცსა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და მოუხუნა მეფემან ორნი ძენი რეფას, ასულსა აიასსა, რომელნი უშუნა საულს: ერმონი და მემფიბოსთე და ხუთნი ძენი მელქოლისნი, ასულსა საულისსა, რომელნი უშუნა იეზრიელ, ძისა იერზელისა, მოვლათელისა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	ყოველივე მისცა ორნია მეფესა და ჰრქუა: შეიწირენ უფალმან ჴელთაგან შენთა!
მეფისა	მცხ.მეფ1	და იყო, რაჟამს მოვიდოდეს მოწყუედისა მისგან უცხოთესლთასა და გამოეგებოდა მათ მძნობარი შემთხუევად დავითისა ყოველთაგან ქალაქთა ისრაჱლისა მემღერად მათ წინაშე პარით, წინაშე მეფისა საულისა ნესტჳთა და ქნარითა, ბობღნითა და წინწილითა.
მეფე	მცხ.გოდ	ბეთ. დაანთქნა უფალმან არმრიდებელმან ყოველნი შუენიერნი იაკობისნი, დაამჴუნა გულისწყრომისა მიერ მისისა სიმაგრენი ასულისა იუდაჲსნი, აღაქუნა იგინი ქუეყანადმი, შეამწიკულა მეფე მისი და მთავარნი მისნი.
მეფე	მცხ.ფსალმ	უფალი მეფე არს უკუნისამდე და უკუნითი უკუნისამდე; წარწყმდენ წარმართნი ქუეყანით მისით.
მეფეთა	მცხ.ბარ	და არა ვისმინეთ ჴმისა შენისაჲ საქმედ მეფისა ბაბილონისასა. და დაამტკიცენ სიტყუანი შენნი, რომელნი სთქუენ ჴელებითა მონათა შენთა წინაწარმეტყუელთათა გამოხუმად ძუალნი მეფეთა ჩუენთანი და ძუალნი მამათა ჩუენთანი ადგილისაგან მათისა.
მეფე	მცხ.ფსალმ	უფალო, ძალითა შენითა იხარებდეს მეფე და მაცხოვარებითა შენითა იშუებდეს ფრიად.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და უბრძანა მეფემან შეწირვა ყოვლად დასაწველთა მათ და იწყეს მათცა გალობად უფლისა და საყჳრნი იგი სტჳრთა თანა დავითის მეფისა ისრაჱლისთა.
მეფე	მცხ.დან	ვიდრე იყოღა სიტყჳსა პირსავე შინა მეფისასა ყოფასა, ჴმაჲ წამებდა ზეცით: შენ გერქუმის ნაბუქოდონოსორ მეფე; მეფობა შენი წარჴდა შენგან,
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ნაშობთა შენთაგანნიცა წარიყვანენ და ჰყუნენ საჭურის სახლსა მას მეფისა მის ბაბილონელთასა.
მეფეთა	მცხ.იობ	მეფეთა თანა მზრახვალთა ქუეყანისათა, რომელნი იზახებდეს მახჳლებითა მათითა,
მეფისა	მცხ.იგავ	იგავნი სოლომონისნი, მეფისა ისრაჱლისანი, გამოუკულეველნი, რომელ აღწერნეს მეგობართა ეზეკია მეფისა ურიასტანისათა.
მეფედ	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა სამოველ: არა შენ უმრწემეს იყავ ნათესავსა შორის ისრაჱლთასა და გცხო შენ უფალმან მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა?
მეფემან	მცხ.ეზრ1	წელსა პირველსა კჳროსისა, კჳროს მეფემან უბრძანა სახლისა უფლისა, რომელ არს იერუსალჱმს, და თქუა: აღეშენენ ტაძარი უფლისა და ადგილი, სადა შეწირონ შესაწირავი უფლისა. და მისცა ზომი სიმართლისა სამეოც წყრთაი და სივრცისა - სამეოც წყრთა.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და სცხედ მას მეფედ კურთხევად სადუკ მღდელმან და ნათან წინაწარმეტყუელმან ყოველსა ზედა ისრაჱლსა, და ნესტუსა დაბერეთ და თქუთ: უკუნისამდე ცხოვნდინ მეფე სოლომონ!
მეფედ	მცხ.მეფ3	და სცხეს მას მეფედ სადუკ მღრდელმან და ნათან წინაწარმეტყუელმან გეონსა შინა, და აღმოვიდენ მუნით, სიხარულითა და ოხრიდა ქუეყანა განცხრომით. ესე იგი ჴმა არს, რომელი გესმოდა თქუენ.
მეფისაგან	მცხ.მეფ3	და უთხრეს სოლომონს, ვითარმედ შეეშინდა ადონიას მეფისაგან სოლომონისა და მოხვეულ არს საკურთხეველსა უფლისასა და იტყჳს: მეფუცენ მე დღეს მეფე სოლომონ, რათა არა მომკლას მახჳლითა მონა ესე თჳსი.
მეფე	მცხ.ეკლ	მე, ეკლესიატე, ვიყავ მეფე ისრაჱლსა ზედა, იერუსალიმს
მეფჱ	მცხ.იგავ	უყუარან უფალსა გულითა წმიდანი და შეწყნარებულ არიან მისა უბიწონი, ბაგითა მწყსინ მეფჱ.
მეფისა	მცხ.ეკლ	უმჯობეს არს მონაჲ გლახაკი და ბრძენი უფროსღა მეფისა მოხუცებულისა და უგუნურისა, რომელმან არა ცნა კრძალულებაჲ
მეფესა	მცხ.მეფ3	ვითარცა იხილა ყოველმან ისრაჱლმან, რამეთუ არა ისმინა მათი მეფემან, მიუგეს ყოველმან ერმან და ჰრქვეს მეფესა: რა ნაწილი ძეს ჩუენი დავითის თანა და არცა სამკჳდრებელ ძისა თანა იესესისა? ისწრაფე სამკჳდრებელად შენდა, ისრაჱლ! და აწ შენ მწყისიდი სახლსა დავითისასა! და წარვიდა ყოველი ისრაჱლი სამკჳდრებელად თჳსა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და რაჟამს შევალნ მეფე სახლსა მას უფლისასა, აღიღიან იგი წინამცურვალთა მათ და დააყრდიან იგი თავეთ წინამცურვალთასა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და იყო, ვითარცა წარმოვიდოდა მეფე და მან ღაღად-ყო მეფისა მიმართ და თქუა: მონა შენი განვიდა ერსა თანა ღუაწლსა და, აჰა, კაცმან ერთმან მოიყვანა ჩემდა კაცი და მრქვა: დამიმარხე კაცი ეგე, უკუეთუ განრინებით განგერეს, იყოს თავი შენი თავისა მისისა წილ, ანუ ტალანტი ერთი ვეცხლისა მომიწონო მე.
მეფჱ	მცხ.ესა	ამისთვის ამათ იტყვის მეფჱ, უფალი საბაოთ ძლიერი ისრაჱლისა: ვაჲ ძლიერთა ისრაჱლისათა, რამეთუ არ დასცხრეს გულისწყრომაჲ ჩემი წინააღმდგომთა შორის, და მშჯავრი მტერთა ჩემთაგან ვყო.
მეფედ	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა უფალმან სამოველს: ვიდრემდე ეგლოვდე შენ საულს? რამეთუ განმიგდებიეს იგი, რათა არღარა მეფობდეს იგი ისრაჱლსა ზედა, არამედ აღავსე რქა ეგე შენი ზეთითა და წარგავლინო შენ ბეთლემად იესესა, რამეთუ გამოვირჩიე ჩემდად ძეთაგანი იესესთა მეფედ!
მეფე	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ სამოველს: ამისთჳს, რამეთუ ვისმინე ჴმაჲ ერისა ამის და მივედ გზასა მას, რომელსა მიმავლინა მე უფალმან, და მივიყვანე მე აგაგ, მეფე ამალეკთა, ცოცხალი პყრობილად და ერი იგი ამალეკთა მოვსარ!
მეფედ	მცხ.სიბრ	შენ გამომირჩიე მეფედ ერისა შენისა და მსაჯულად ძეთა შენთა და ასულთა.
მეფე	მცხ.ესა	და იქმნა წელსა, რომელსა მოკუდა ოზია მეფე. ვიხილე უფალი მჯდომარე საყდარსა ზედა მაღალსა და აღმატებულსა. და სავსე იყო სახლი დიდებითა მისითა.
მეფემან	მცხ.ქებ	ვიდრემდის მოასხნეს მას ჴელნი მისნი მეფემან. სძალი ეტყჳს თავსა თჳსსა და სიძესა: ნარდიონმან ჩემმან გამოსცა სულნელებაჲ თჳსი.
მეფისა	მცხ.ესა	და იქმნა დღეთა შინა აქაზისთა და იოათამისთა ძისა ოზიასთა, მეფისა იუდაჲსთა, აღმოვიდა რაასონ, მეფე არამისა და ფაკე, ძე რომაელისი, მეფისა ისრაჱლისა, იერუსალჱმსა ზედა ბრძოლად მისსა, და ვერ შეუძლეს გამოღება მისი.
მეფემან	მცხ.ქებ	გავალაკი იქმნა მეფემან სოლომონ ძელთაგან ლიბანისათა.
მეფე	მცხ.ქებ	განვედით და იხილეთ, ასულნო სიონისანო, მეფე სოლომონ გჳრგჳნითა მით, რომლითა გჳრგჳნოსან-ყო იგი დედამან მისმან დღესა მას სიძობისა მისისასა და დღესა სიხარულისა გულისა მისისასა.
მეფე	მცხ.ესა	აღვიდეთ იუდეად და შეზრახებულთა მათთა მოვაქცინეთ იგინი ჩუენდამო და მეფე მათდა ვყოთ ძე ტაბავეელისი.
მეფისა	მცხ.ესა	მას დღესა შინა აყჳნვიოს უფალმან საყჳნველთა დიდთა და განმწმედელთა წიაღ კერძო მდინარესა მეფისა ასურასტანელთასა, თავი და თმანი ფერჴთანი და წუერი მოუღოს.
მეფისა	მცხ.ესა	მით, რამეთუ ვიდრე ცნობადმდე ყრმისა ხდად მამისა, ანუ დედისა, მოიღო ძალი დამასკისაჲ და ნატყუენავნი სამარიასნი წინაშე მეფისა ასსურასტანელთასა.
მეფეთა	მცხ.იერ	აჰა, დაგდევ შენ დღეინდელსა შინა დღესა, ვითარცა ქალაქი ძნელი, და ვითარცა სუეტი რკინისა, და ვითარცა ზღუდე რვალისა ძლიერი, ყოველთა მეფეთა იუდასთად, და მთავართა მისთა და მღდელთა მისთა და ერისა ქუეყანისად.
მეფედ	მცხ.ნეშტ2	და თქუა ქირამ, მეფემან ტჳროსისამან, წიგნითა და მოუძღუნა სოლომონს, ვითარმედ: სიყუარულითა უფლისა ერისა მისისათა მოგცა შენ მეფედ მათ ზედა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა ქირამ ფუცხუები და საცეცხურები და ლანძჳ იგი საკურთხევლისა და ყოველი ჭურჭელი მისი. და აღასრულა ქირამ საქმედ ყოველი საქმარი სამსახურებელი, რომელი უქმნა სოლომონ მეფესა სახლისათჳს უფლისა,
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და ფერჴთ სადგმელი და აღსაპყრობელნი და სიავები და ფუცხუები და ყოველი სამსახურებელი ჭურჭელი მათი, რომელ ქმნა ქირამ და აღმოართვა იგი მეფესა სოლომონს ტაძრად უფლისა, წმიდისაგან რვალისა,
მეფე	მცხ.ესა	და აჰა, მეფე, უფალი საბაოთ, თანაღაშფოთებს დიდებულთა ძალისა მიერ, და მაღალნი გინებითა შეიმუსრნენ.
მეფეთა	მცხ.იერ	ვითარცა სირცხჳლი მპარავისაჲ, ოდეს შეიპყრას, ეგრეთ სირცხჳლეულ იქმნენ ძენი ისრაილისანი, რამეთუ მათ და მეფეთა მათთა და მთავართა მათთა და მღდელთა მათთა და წინაწარმეტყუელთა მათთა.
მეფისათა	მცხ.იერ	და თქუა უფალმან ჩემდამო დღეთა შინა იოსია მეფისათა: იხილენ, რომელნი მიყვნა მე სახლიერობამან ისრაილისამან. წარვიდა ყოველსა ზედა მთასა მაღალსა და ქუეშე ყოველსა ხესა ვარჯოანსა, და ისიძვა მუნ.
მეფეთა	მცხ.ესა	ჴმაჲ ნათესავთა მრავალთა მთათა ზედა მსგავსი ნათესავთა მრავალთა, ჴმა მეფეთა და ნათესავთა შეკრებულთა. უფალმან საბაოთ უბრძანა ნათესავსა საჭურველით მბრძოლისა
მეფისაგან	მცხ.ესა	და იყოს ბაბილონი, რომელი იწოდების დიდებულ მეფისაგან ქალდეველთასა, ვითარსახედ დააქცინა უფალმან სოდომაჲ და გომორრაჲ.
მეფისა	მცხ.ტობ	რომელი წარიტყუენა დღეთა სალმანასარ მეფისა ასურასტანისათა თეზბეთ, რომელ არს მარჯუენით კერძოსა ნეფთალიმისი, გალილეას ზემო კერძო ასეირსა.
მეფესა	მცხ.ტობ	მი-ვინმე-ვიდა ნინეველი და უთხრა მისათჳს მეფესა, ვითარმედ იგი დაჰფლევდა მკუდრებსა მას და დაემალა, რამეთუ აგრძნა, ვითარმედ ეძიებს მას მოკლვად, შეეშინა და ივლტოდა და აღჭრეს ყოველი ნაყოფი მისი.
მეფისა	მცხ.ესა	და მოიღო გოდება ესე მეფისა ზედა ბაბილონისასა და სთქვა მას დღესა შინა: ვითარ განსუენებულ არს მიმჴდელი და განსუენებულ არს მოსწრაფე.
მეფეთა	მცხ.ესა	ყოველთა მეფეთა წარმართთასა დაიძინეს პატივით, კაცმან სახლისა შორის თჳსისა,
მეფისა	მცხ.ეკლ	სიტყუანი ეკლესიასტესნი, ძისა დავითისნი, მეფისა ისრაჱლისანი, იერუსალიმს
მეფისა	მცხ.იერ	და იყოს, მას დღესა შინა, - იტყჳს უფალი, - წარწყმდეს გული მეფისა და გული მთავართა, და მღდელნი განჰკრთენ და წინაწარმეტყუელნი განჰკჳრდენ.
მეფე	მცხ.ესა	წელსა, რომელსა მოკუდა აქაზ მეფე, იქმნა სიტყვა ესე წარმართთა ზედა:
მეფეთა	მცხ.ესა	და რაჲ მიუგონ მეფეთა ნათესავთასა, რამეთუ უფალმან დააფუძნა ქუეყანა სიონისაჲ და მის მიერ ცხოვნდენ მდაბალნი ერისანი.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ასული იგი ფარაოსი აღმოიყვანა სოლომონ ქალაქით დავითისით სახიდ, რომელი-იგი უშენა მას, რამეთუ თქუა: ვერ დაეშენოს ცოლი ჩემი ქალაქსა ისრაჱლისასა, დავითის მეფისა, რამეთუ წმიდა არს, ვიდრე-იგი შევიდა მუნ კიდობანი იგი ღმრთისაჲ.
მეფეთა	მცხ.ეკლ	შევკრიბე მე ოქროცა და ვეცხლიცა უფროს მეფეთა და სოფელთა, და ვყვენ ჩემდა შემასხმელნი მამანი და დედანი საშუებელად ძეთა თანა კაცთასა, და ვყვენ ჩემდა მწდენი მამანი და დედანი
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და სოლომონ მეფემან მისცა დედოფალსა მას საბასა ყოველი, რაცა უნდა მას, და რომელი ითხოა თჳნიერ მისა, რომელი მოართვა მან სოლომონ მეფესა. და მიიქცა და წარვიდა ქუეყანად თჳსა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	გარნა კაცთა მათ განწესებულთა და ვაჭართა, რომელთა დამოაქუნდა ოქრო და ვეცხლი მეფისა სოლომონისა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და სამასი ლახუარი ჭედილი ოქროსა, სამასი დრაკანი ერთსა მას ლახუარსა ზედა, ეგრეთვე თჳთეულთა მათ და მისცა იგი მეფემან მაღნარისა ლიბანისა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და იყო სოლომონისი ორმეოცი ათასი ჴდალი ეტლებისა და ათორმეტი ათასი ახტა საჴედარი და დაადგინნა იგინი ქალაქებსა საეტლოსა და მეფისა თანა სოლომონისა იერუსალჱმს.
მეფენი	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, ერი მოვალს ჩრდილოჲთ და ნათესავი დიდი, და მეფენი მრავალნი აღდგენ დასასრულისაგან ქუეყანისა.
მეფეთა	მცხ.იერ	მას ჟამსა შინა, - იტყჳს უფალი, - გამოიხუნენ ძუალნი მეფეთა იუდაჲსთანი და ძუალნი მთავართა მათთანი, და ძუალნი წინაწარმეტყუელთა მათთანი და დამკჳდრებულთანი იერუსალიმს საფლავთაგან მათთა.
მეფე	მცხ.იერ	აჰა, ჴმაჲ ღაღადებისა ასულისა ერისა ჩემისა ქუეყანისაგან შორიელისა. ნუ უფალი არა არს სიონსა შინა, ანუ მეფე არა არს მუნ? მით, რამეთუ განმარისხეს მე, ქანდაკებულთა მათთჳს და ამაოთა მიერ უცხოთა.
მეფენი	მცხ.ესა	და მივსცე ეგჳპტე ჴელთა კაცთა უფალთა ფიცხელთასა და მეფენი ფიცხელნი ეუფლნენ მათ, - ამათ იტყჳს უფალი საბაოთ მეფე:
მეფისანი	მცხ.ესა	და სულელ იქმნეს მთავარნი ტანეოჲსსა, ბრძენნი თანამზრახვალნი მეფისანი, და იყოს განზრახვა მათი სულელ, ვითარ ეტყჳთ მეფესა ძენი გულისხმისმყოფელთანი: ჩუენ ძენი მეფეთა დასაბამითგანთანი?
მეფეთა	მცხ.იერ	და სთქუა მათდამი: ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე აღვავსებ ყოველთა დამკჳდრებულთა ამის ქუეყანისათა და მეფეთა მათთა მსხდომარეთა, ძეთა დავითისთა, საყდართა ზედა მისთა, და მღდელთა და წინაწარმეტყუელთა და იუდას და ყოველთა დამკჳდრებულთა იერუსალჱმს მთრვალობითა.
მეფისა	მცხ.ესა	წელსა, რომელსა შევიდა ტანათან აზოტედ, მო-რა-ივლინა არნაჲს მიერ, მეფისა ასსურასტანელთასა და ებრძოლა აზოტესა და გამოიღო იგი.
მეფემან	მცხ.ესა	ვითარმედ ესრეთ გულისხმა-ყონ და მიიყვანნეს მეფემან ასსურასტანელთამან ტყუედ მეგჳპტელნი და ეთიოპიელნი, ჭაბუკნი და მოხუცებულნი, შიშველნი და უჴამლიერონი და გამომაცხადებელნი სირცხჳლსა ეგჳპტისასა.
მეფისაგან	მცხ.ესა	და თქვან დამკჳდრებულთა ჭალაკსა ამას შინა მას დღესა შინა: აჰა, ჩუენ ვიყვენით მოსავ მათდა მიმართ შესაწევნელად. და იგინი ვერ შემძლებელ არიან განრომად მეფისაგან ასსურასტანელთასა, და ვითარ ჩუენ განვერნეთ?
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ანგელოზი უფლისა უწოდდა ელიას თეზბიტელსა და ჰრქუა: აღდეგ და მიეგებოდე მოციქულთა მათ ოქოზია მეფისა სამარიასათა და არქუ მათ: არამე არსა ღმერთი ისრაჱლისა შორის და მიხვალთ თქუენ კითხვად ბაალისასა, მწერსა მას და ღმერთსა აკკარონისასა?
მეფისა	მცხ.იერ	და განვსცნე ეგენი ჭირთა მიმართ ყოველთა მეფობათა ქუეყანისათა მანასისთჳს, ძისა ეზეკიასა, მეფისა იუდაჲსთა, ყოველთათჳს, რომელნი ქმნნეს იერუსალჱმს შინა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ მიავლინეს და მოიყვანეს იგი, და მოვიდა იორობომ და ყოველი კრებული ისრაჱლისა მეფისა რობოამისა და ეტყოდეს:
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	მიუგო და ჰრქუა მათ მეფემან ფიცხლად და დაუტევა რობოამ მეფემან ზრახვა იგი მოხუცებულთა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და წარავლინნა რობოამ მეფემან ადონირამ, რომელი იყო ხარკსა ზედა, და ქვა დაკრიბეს მას ძეთა ისრაჱლისათა და მოკუდა და რობოამ მეფე მიიქცა და აღდგა ეტლთა თჳსთა და ივლტოდა იერუსალჱმდ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და მოიძიეს ქალი ერთი ყოველთა საზღვართა ისრაჱლისათა და პოვეს აბისაკ სომანიტელი ქმნულკეთილი ფრიად და მოიყვანეს მეფისა თანამწოლ და მსახურად.
მეფისათა	მცხ.მეფ3	ხოლო იყუნეს ადონიასნი ცხოვარნი, ზროხანი და კრავნი ფრიად ლოდსა მას თანა სელათისასა, რომელი-იგი არს მახლობელად ჰრობელსა, და უწოდა ყოველთა ძმათა მისთა, ძეთა მეფისათა, ყოველსა კაცსა იუდასასა, მსახურთა მეფისათა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ესე თქუა მეფემან: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა, რომელმან მომცა მე დღეს ნაშობისაგან მუცლისა ჩემისა დაჯდომად საყდართა ჩუენთა და მიჩუენა თუალთა ჩემთა მხილვარეთა.
მეფისაგან	მცხ.მეფ3	და ადონიას შეეშინა სოლომონ მეფისაგან, აღდგა და შევიდა კარავსა მას უფლისასა და მოეხვია საკურთხეველსა მას უფლისასა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მათ მეფემან: რა ხატი იყო კაცი იგი, რომელი მოგეგებოდა და გრქუა სიტყუაჲ ეგე?
მეფე	მცხ.მეფ4	და წარავლინა ერგასისთავი ერგასისითურთ მისით, და მივიდეს მისა და ელია ჯდა ზედა თავსა მის მთისასა. სიტყუად იწყო ერგასისთავმან და ჰრქუა მას: კაცო ღმრთისაო, გიწოდს შენ მეფე, გარდამოჴედ მაგიერ!
მეფენი	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან ჩემდამო: ვიდოდე და დადეგ ბჭეთა ზედა ძეთა ერისა შენისათასა, რომლისა მიერ შევლენ მათ მიერ მეფენი იუდაჲსნი, და რომელთა მიერ გამოვლენ მათ ზედა და ყოველთა ზედა ბჭეთა იერუსალიმისათა.
მეფეთა	მცხ.იერ	და სთქუა მათდა მიმართ: ისმინეთ სიტყვა უფლისაჲ მეფეთა იუდაჲსთა და ყოველმან იუდეამან და ყოველმან ისრაილმან, შემავალთა ბჭეთა ამათ შორის.
მეფენი	მცხ.იერ	და შემოვიდოდიან ბჭეთა მიერ ამის ქალაქისათა მეფენი და მთავარნი, მსხდომნი საყდარსა ზედა დავითისსა, ზედაღმავალნი ეტლებსა ზედა და ცხენებსა მისსა, იგინი და მთავარნი მათნი მამაკაცნი იუდაჲსნი და დამკჳდრებულნი იერუსალიმისანი. და დაეშენოს ქალაქი ესე საუკუნოდ.
მეფეთა	მცხ.ესა	მხილველთა შენთა დაუკვირდეს შენ ზედა და თქუან შენთჳს: ესე კაცი განმაძჳნებელი ქუეყანისა, შემარყეველი მეფეთა,
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და მოიღო ასა ოქრო და ვეცხლი საუნჯეთაგან სახლისა უფლისათა და სახლისა სამეფოსა და მიუძღუანა ძესა ადერისასა, მეფესა ასურეთისასა, რომელი იყო დამასკესა, და ჰრქუა:
მეფე	მცხ.ნეშტ2	აღვთქუ აღთქმა შორის შენსა და ჩემსა და შორის მამისა ჩემისა და შორის მამისა შენისა; და აჰა, ეგერა, მიგიძღუანე შენ ოქრო და ვეცხლი, მოვედ და განმაყენე მე ბაასა, მეფე ისრაჱლისა, რათა წარვიდეს იგი ჩემგან.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და, აჰა, ესერა, სიტყუანი ასასნი, პირველნი და უკუანაისკნელნი, წერილ არიან წიგნთა მეფეთა იუდასთა და ისრაჱლისათა.
მეფეთა	მცხ.იერ	მათ წილ, რომელ დამიტევეს მე, და განაუცხოეს ადგილი ესე, და უკმევდეს ამას შორის ღმერთთა უცხოთა, რომელნი არა იცოდნეს მათ და მამათა მათთა და მეფეთა იუდაჲსთა, აღავსეს ადგილი ესე სისხლებითა უბრალოებითა,
მეფეთა	მცხ.ესა	ხოლო ჴელი შენი არღა მერმე შემძლებელ არს ზღჳსა მიმართ განმაძჳნებელი მეფეთა, უფალმან საბაოთ ამცნო ქანანისათჳს წარწყმედად ძალი მისი.
მეფისა	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, დატევებულ იქმნეს ტჳროსი წელთა სამეოცდაათთა, ვითარცა ჟამსა მეფისა ერთისასა, ვითარცა ჟამსა კაცისასა. და იყოს შემდგომად სამეოცდაათთა წელთასა, იყოს ტჳროსი, ვითარცა ჴმანელობა მეძვისა.
მეფეთა	მცხ.იერ	და იყვნენ სახლებნი იერუსალიმისანი და სახლნი მეფეთა იუდაჲსთანი, ვითარცა ადგილი დაკუეთებული არაწმიდებათათჳს, რომელნი ქმნნეს სახლთა შინა, რომელთა შინა უკუმევდეს ერდოებსა ზედა მათსა ყოველსა მჴედრობასა ცისასა, დაუგებდეს საგებელთა ღმერთთა უცხოთა.
მეფისა	მცხ.იერ	მით, რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: აჰა, მე მიგცემ შენ გარდასახლებად ყოველთა თანა მოყვარეთა შენთა, და დაეცნენ მახჳლითა მტერთა მათთაჲთა, და თუალთა შენთა იხილონ. და შენ და ყოველი იუდაჲ მივსცე ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა, და გარდაასახლენ იგინი ბაბილოვნად და დაჭრნენ იგინი მახჳლითა.
მეფისა	მცხ.იერ	და მივსცნე ყოველი ძალი ქალაქისა ამის და ყოველნი ნაშრომნი მისნი და ყოველი პატივი მისი, და ყოველნი საუნჯენი მეფისა იუდაჲსნი მივსცნე ჴელთა მტერთა მათთასა, და წარიხუნენ იგინი ბაბილონად.
მეფემან	მცხ.იერ	სიტყუაჲ ქმნილი იერვმიაჲს მიმართ უფლისა მიერ, ოდეს მიავლინა მისდამი სედეკია მეფემან პასხორ, ძე მელქისი, და სოფონია, ძე მაასესი, მღდელისაჲ, მეტყუელმან:
მეფესა	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: აჰა, მე გარდავაქცინე საჭურველნი საბრძოლელნი თქუენნი, რომელი არს ჴელთა თქუენთა, რომელთა მიერ ებრძვით თქუენ მათ მიერ მეფესა ბაბილონისასა და ქალდეველთა, შემჴშველთა თქუენთა გარეთ ზღუდისა, და შემოვიყვანნე იგინი საშუალ ქალაქისა ამის.
მეფისა	მცხ.იერ	და შემდგომად ამათსა ესრეთ იტყჳს უფალი: მივსცე სედეკია, მეფე იუდაჲსი, და ყრმანი მისნი და ერი დაშთომილი ქალაქსა ამას შინა სიკუდილისაგან და მახჳლისა და სიყმილისა ჴელსა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვანისასა, და ჴელთა შინა მტერთა მათთა, და ჴელთა შინა მეძიებელთა სულთა მათთასა, და დაჭრნენ იგინი პირითა მახჳლისაჲთა. არა ვერიდო მათ ზედა, და არ შევიწყალნე იგინი და არცა ულხინო მათ.
მეფისა	მცხ.იერ	მით, რამეთუ განვიმტკიცე პირი ჩემი ქალაქსა ამას ზედა საბოროტოდ და არ საკეთილოდ, - თქუა უფალმან, - ჴელთა მეფისა ბაბილოვანისათა მიეცეს, და მოწუას ეგე ცეცხლითა.
მეფისა	მცხ.იერ	სახლმან მეფისა იუდაჲსმან ისმინეთ სიტყუაჲ უფლისაჲ.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ესე წართქუეს წინაშე მეფისა და ჰრქუა მეფემან: შენ იტყჳ, ვითარმედ: შვილი ჩემი ცოცხალი ესე არს და შვილი მაგისი მომკუდარი იგი არს? და შენ იტყჳ: არა, არამედ შვილი შენი მომკუდარი იგი არს და ჩემი შვილი ცოცხალი ესე არს?
მეფისა	მცხ.იერ	ამათ იტყჳს უფალი: ვიდოდე და შთახედ სახიდ მეფისა იუდაჲსსა. და სთქუნე მუნ სიტყუანი ესე.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და თქუა მეფემან: განკუეთეთ ყრმა იგი მწოვარი ცოცხალი ორგან და მიეცით ზოგი მისი მას და ზოგი მისი მას.
მეფენი	მცხ.იერ	მით, რამეთუ, უკუეთუ მყოფელთა ჰყოთ სიტყუაჲ ესე, და შევიდოდიან ბჭეთა ამის სახლისათა მეფენი და მთავარნი, მსხდომნი საყდარსა ზედა დავითისსა და ზედაღმავალნი ეტლებსა ზედა და ცხენებსა, იგი და ყრმანი მისნი და ერი მისი.
მეფისა	მცხ.იერ	მით, რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი სელიმის ზედა, ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა, რომელი მეფობდა იოსიას წილ მამისა მისისა, რომელი გავიდა ადგილისა ამისგან, არა უკმოიქცეს მუნ არა მერმე,
მეფემან	მცხ.მეფ3	დავარდა ბერსაბე და დამხედ თაყუანი-სცა მეფესა. და ჰრქუა მეფემან: რა გიჴმს შენ?
მეფისა	მცხ.მეფ3	მიუგო დავით და ჰრქუა: შემოუწოდეთ ბერსაბეს! და შემოვიდა ბერსაბე წინაშე მეფისა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და მოიღო სადუკ ამპოლი ზეთისა კარვით და სცხო სოლომონს და დაბერეს ნესტუსა რქისასა და თქუა ყოველმან ერმან: უკუნისამდის ცხოვნდინ სოლომონ მეფე!
მეფემან	მცხ.მეფ3	მას ჟამსა შინა შეკრიბნა მეფემან სოლომონ ყოველნი იგი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი ყოვლით მთავრითურთ მსგავსად განნაწილებისა მის მამათასა ძეთა ისრაჱლისათა მიღებად სიონად კიდობნისა მის უფლისა ქალაქით დავითისათა.
მეფენი	მცხ.მეფ3	და ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი ეძიებდეს ხილვად პირსა სოლომონისასა და სმენად მისგან სიბრძნისა მისისა, რომელ მოსცა უფალმან გულსა მისსა.
მეფისა	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი იოაკიმის ზედა, ძისა იოსიასსა, მეფისა იუდაჲსსა: ვაჲ კაცსა ამას ზედა, არა ეტყებდენ მას. ვაჲ მე, უფალო, და ვაჲ მე, ძმაო, და ვაჲ მე, დაო, არცა სტიროდიან მას, ჵ საყუარელო!
მეფე	მცხ.იერ	ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს უფალი, უკუეთუ ქმნით იქმნეს იექონია, ძე იოაკიმისი, მეფე იუდაჲსი, აღმონაბეჭდავ ჴელისა ჩემისა მარჯუენისა, ვითარმედ მუნითგან გამოგფხურა შენ.
მეფისა	მცხ.იერ	და მიგცე შენ ჴელებსა მეძიებელთა სულისა შენისათასა და ჴელებსა, რომელთა შენ იშიშვი, პირისაგან მათისა ჴელსა შინა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისა და ჴელსა შინა ქალდეველთასა.
მეფე	მცხ.იერ	ესერა, დღენი მოვლენ, - იტყჳს უფალი, - და აღუდგინო დავითს აღმოსავალი მართალი, და მეფობდეს მეფე მართალი და გულისჴმა-ყოს და ქმნას განკითხვა და სიმართლე ქუეყანასა ზედა.
მეფისასა	მცხ.მეფ3	და მიავლინა მის თანა სადუკ მღდელი და ნათან წინაწარმეტყუელი და ბანეა, ძე იოადისი, და ქერეთი და ოფელტი. და აღსვეს იგი საჴედარსა მეფისასა.
მეფისათა	მცხ.მეფ3	და დაჯდა სოლომონ საყდართა მათ მეფისათა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მიუგო მეფემან ერსა მას ფიცხლად და დაუტევა ზრახვა იგი მოხუცებულთა მათ, რომელი აზრახეს მას.
მეფისა	მცხ.იერ	და მიჩუენნა უფალმან ორნი კიშტენი ლეღჳსანი, მდებარენი წინაშე პირსა ტაძრისა უფლისასა შემდგომად გარდასახლებისა ნაბუქოდონოსორისაგან, მეფისა ბაბილონისა, იექონიასსა, ძისა იოაკიმ მეფისა იუდაჲსსა და მთავართა იუდაჲსთა და ჴელოვანთა შემწირავთა და მდიდართა იერუსალიმით და შთაყვანებისა მათისა ბაბილონად.
მეფე	მცხ.მეფ3	და ეტყოდა მეფე კაცსა მას ღმრთისასა და ჰრქვა: შემოვედ ჩემ თანა სახიდ და ჭამე და მიგცე შენ ნიჭი.
მეფე	მცხ.იერ	და ვითარცა ლეღუნი ჯერკუალნი, რომელნი არ იჭმებიან ჯერკუალობისაგან მათისა, - იტყჳს უფალი, - ეგრეთ განვსცე სედეკია, მეფე იუდაჲსი, და დიდ-დიდნი მისნი, და ნეშტი იერუსალიმისაჲ, დაშთომილნი ქუეყანასა ამას შინა და დამკჳდრებულნი ეგჳპტეს შინა.
მეფისა	მცხ.იერ	სიტყუა ქმნილი იერემიაჲს მიმართ ყოველსა ზედა ერსა, წელსა მეოთხესა იოაკიმისსა, ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსა, ესე წელიწადი პირველი ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონისა.
მეფე	მცხ.იერ	აჰა, მე მივავლენ და მოუწოდ ყოველთა ტომთა ბღუარისათა, - იტყჳს უფალი, - და ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, მონაჲ ჩემი, და მოვაწინე იგინი ქუეყანასა ამას ზედა, და დამკჳდრებულთა ზედა მისთა და ყოველთა ზედა ნათესავთა გარემოჲსთა მისთა და მოვაოჴრნე იგინი და მივსცნე იგინი უჩინოსაქმნელად, და სასტჳნველად და საყუედრელად საუკუნოდ.
მეფისა	მცხ.იერ	და იყოს ყოველი ესე ქუეყანაჲ განსაქარვებელად და ჰმონებდენ წარმართთა შორის მეფისა ბაბილონისასა სამეოცდაათ წელ.
მეფესა	მცხ.იერ	და -რა-ესრულნენ სამეოცდაათნი წელნი, შური ვიძიო მეფესა ზედა ბაბილოვანელთასა და ნათესავისა მის, - იტყჳს უფალი, - და დავსხნე იგინი განსაქარვებელად საუკუნოდ.
მეფეთა	მცხ.იერ	რამეთუ ჰმონეს მათ შორის, რამეთუ დაიმონენ იგინიცა ნათესავთა მრავალთა და მეფეთა დიდთა, და მივაგო მათ საქმეთა მათთაებრ და სიმარჯუეთა.
მეფეთა	მცხ.იერ	იერუსალიმსა და ქალაქთა იუდაჲსთა და მეფეთა მისთა, და მთავართა მისთა დასხმად იგინი მოსაოჴრებელად და უვალად, და სასტჳნველ და საწყევარად დღისა ამისებრ:
მეფისა	მცხ.იერ	და ფარაოს, მეფისა ეგჳპტისასა, და ყრმათა მისთა და დიდ-დიდთა მისთა და ყოველსა ერსა მისსა,
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ქმნა მეფემან რობუამ მის წილ ჯაჭუ-ჭური სპილენძისა და აღიღიან მთავართა მათ წინამცურვალთა, რომელნი სცვედ ბჭეთა სახლისა მეფისათა.
მეფისამან	მცხ.მეფ3	და ისმინა ძემან ადერ მეფისამან ასაისი და წარავლინნა მთავარნი იგი ერისა თჳსისანი ქალაქთა მათ ისრაჱლისათა, და დასცეს ნაინი და დანი და აბელმო სახლისა მის მააქასი და ყოველივე ქენერეთი და ყოველი ქუეყანა ნეფთალიმისი.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და შესძინა მერმეცა მეფემან მესამედ და მიავლინა ერგასისთავი და ერგასისნი მის თანა. და მივიდა მისა ერგასისთავი იგი მესამე და დაიდგნა მუჴლნი წინაშე ელიასა, ევედრებოდა მას და ეტყოდა: კაცო ღმრთისაო, დიდებულ-ყავ თავი მონისა შენისა და თავნი ერგასის ამათ მონათა შენთანი წინაშე თუალთა შენთა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან აქაბ აბდიას: მოვედ და ვიქცეოდით ყოველსა მას ქუეყანასა წყაროსთავთა წყალთასა და ნაღვარევთა და, ჰე, თუმცა ვპოოთ საძოვარი და გამოვზარდნეთ ცხენნი და ჯორნი, რათა არა აღიჴოცნენ ჩუენგან ყოვლადვე საცხოვარნი.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ოქროზისთანი და, რომელ ქმნა, აჰა, ესერა, ყოველი წერილ არს წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.
მეფეთა	მცხ.იერ	და ყოველთა თანმრევთა მისთა და ყოველთა მეფეთა ქუეყანისა უცხოტომთაჲსათა, და ასკალონსა, და ღაზასა, და აკკარონსა, და ნეშტსა აზოტისასა,
მეფეთა	მცხ.იერ	და ყოველთა მეფეთა ტჳროსისა და სიდონისათა, და ყოველთა მეფეთა ჭალაკთასა წიაღკერძოთა ზღჳსათა,
მეფეთა	მცხ.იერ	და ყოველთა მეფეთა არაბიაჲსათა და ყოველთა თანმრევთა, რომელნი მევანეობენ უდაბნოს შინა,
მეფეთა	მცხ.იერ	და ყოველთა მეფეთა ზამერისთა, და ყოველთა მეფეთა ელამისათა, და ყოველთა მეფეთა მიდთა, და სპარსთასა.
მეფემან	მცხ.იერ	და ყოველთა მეფეთა აპლთიოტაჲსათა, მახლობელთა და შორიელთა, კაცადსა ძმისა მიმართ მისისა და ყოველთა მეფობათა პირისზედათა ქუეყანისათა. და მეფემან სისახ სუას შემდგომად მათსა.
მეფისა	მცხ.იერ	დასაბამსა მეფისა იოაკიმისსა, ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა, იქმნა სიტყვა ესე უფლისა მიერ მეტყველი.
მეფისა	მცხ.იერ	და ესმა მთავართა იუდაჲსთა სიტყუათა ამათ, და აღვიდეს სახლისაგან მეფისა სახლად უფლისა, და დასხდეს წინა კართა ბჭეთა კარვისა უფლისათასა.
მეფემან	მცხ.იერ	და განავლინნა მეფემან იოაკიმ იელდათარ, ძე ოხრისი, და კაცნი მის თანა ეგჳპტედ.
მეფისა	მცხ.იერ	და გამოიყვანეს იგი მიერ და მოიყვანეს იგი მეფისა მიმართ იოაკიმისსა. და მოკლა იგი მახჳლითა და შთააგდო იგი სამარესა ძეთა ერისა მისისათასა,
მეფისა	მცხ.იერ	დასაბამსა მეფისა იოაკიმისსა, ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა, იქმნა სიტყუაჲ ესე იერემიაჲს მიმართ უფლისა მიერ მეტყუელი.
მეფისა	მცხ.იერ	და წარჰგზავნნე იგინი მეფისა მიმართ იდუმიაჲსა, და მეფისა მიმართ მოაბისა, და მეფისა მიმართ ძეთა ამმონისთაჲსა, და მეფისა მიმართ ტჳროსისა, და მეფისა მიმართ სიდონისა, ჴელითა მიმთხრობელთა მათთა მომავალთაჲთ შემთხუევად მათდა იერუსალემს სედეკიაჲს მიმართ, მეფისა იუდაჲსსა.
მეფისა	მცხ.იერ	და იყოს ნათესავი და მეფობაჲ, რომელმან არა ჰმონოს ნაბუქოდონოსორ მეფესა ბაბილოვნისასა, და რომელთა არა თუ განყონ ქედი მათი უღელსა ქუეშე მეფისა ბაბილოვნისასა, მახჳლისა მიერ და სიყმილისა ზედმივიხილო მათდა, - თქუა უფალმან, - ვიდრემდის მოაკლდენ ჴელსა შინა მისსა.
მეფესა	მცხ.იერ	და თქუან: ნუ ისმენთ ცრუწინაწარმეტყუელთა თქუენთასა, და მემისნეთა თქუენთასა, და მეძილისშინაეთა თქუენთასა, და მზმნელთა თქუენთასა და მეწამლეთა თქუენთა მეტყუელთასა თქუენდამი: ნუ უქმთ მეფესა ბაბილოვნისასა,
მეფისა	მცხ.იერ	და ნათესავმან, რომელმანცა განუყოს ქედი მისი უღელსა ქუეშე მეფისა ბაბილონისასა, და უქმოდის მას, და დაუტეო იგი ქუეყანასა ზედა მისსა, - თქუა უფალმან, - და იქმოდის მას ზედა, და დაეშენოს მას ზედა.
მეფისა	მცხ.იერ	და სედეკიაჲს მიმართ, მეფისა იუდაჲსსა, ვიტყოდე ყოველთა ამათ სიტყუათაებრ მეტყუელი: შეყავთ ქედი თქუენი უღელსა ქუეშე მეფისა ბაბილონისასა, და ჰმონეთ მას და ერსა მისსა და ცოცხლებდეთ.
მეფესა	მცხ.იერ	და ნუ ისმენთ ცრუწინაწარმეტყუელთა მეტყუელთასა თქუენდამი: არა უქმოდით მეფესა ბაბილონისასა, რამეთუ ცრუთა გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ იგინი.
მეფისა	მცხ.იერ	ხოლო წინაწარმეტყუელნი თუ არიან და არს სიტყვა უფლისაჲ მათ შორის, შემემთხჳნედ მე, რამეთუ ესრეთ თქვა უფალმან: და ნეშტნი ჭურჭელნი, რომელი არა მიუღო მეფემან ბაბილონელთამან, რაჟამს წარტყუენა იექონია, იერუსალიმით ბაბილონად მივიდეს, - იტყვის უფალი ძალთა, არამედ არა მისრულთათჳს ნეშტთა ჭურჭელთა სახლისა უფლისა და სახლისა მეფისა იუდაჲსა და იერუსალიმისა ბაბილოვნად,
მეფესა	მცხ.იერ	ნუ უსმენთ მათ, ჰმსახურეთ მეფესა ბაბილოვნისასა და ცოცხლებდით და რაჲსათჳს იქმნების ქალაქი ესე ოჴერ?
მეფენი	მცხ.იერ	რომელნი არა წარიხუნა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილოვანისამან, ოდეს წარტყუენნა იექონია და იოაკიმ, მეფენი იუდაჲსნი, იერუსალიმით ბაბილონად და ყოველნი მთავარნი იუდაჲსნი და იერუსალიმი,
მეფისა	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაილისაჲ: ჭურჭელთა ზედა დაშთომილთა სახლსა შინა უფლისასა და სახლსა შინა მეფისა იუდაჲსსა და იერუსალიმს შინა.
მეფენი	მცხ.ისო	და შეკრბეს ყოველნი ესე მეფენი და მივიდეს ერთბამად და დაიბანაკეს ერთბამად წყალსა ზედა მერომისასა ბრძოლად ისრაჱლისა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და გამოვიდა მეფე იგი ისრაჱლისა და დააყარა ეტლები მათი და საჴედარნი მათნი და დასცა ასურასტანელნი იგი დაცემითა დიდითა.
მეფისა	მცხ.იერ	და იქმნა წელსა დასაბამით მეფე-ყოფასა სედეკია მეფისა იუდაჲსსა, წელსა მეოთხესა, თთუესა შინა მეხუთესა, თქუა ანანია, ძემან აზორისმან, ცრუწინაწარმეტყუელმან გაბაონელმან სახლსა შინა უფლისასა, - წინაშე თუალებსა მღდელთასა და ყოვლისა ერისასა მეტყუელმან.
მეფისა	მცხ.იერ	ესრეთ თქვა უფალმან ღმერთმან ისრაილისამან: შევმუსრე უღელი მეფისა ბაბილონისაჲ.
მეფემან	მცხ.იერ	შემდგომად ორისა წლისა დღეთა, და მოვაქციო მე ადგილსა ამას ყოველი ჭურჭლები სახლისა უფლისაჲ, რომელ წარიღო ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, ამის ადგილისაგან და შეიღო იგი ბაბილონად.
მეფისა	მცხ.იერ	და იექონია, ძე იოაკიმისი, მეფისა იუდაჲსი, და ყოველი გასახლება იუდაჲსი, რომელნი მივიდეს ბაბილონად, მე მოვაქციო ამასვე ადგილსა - თქუა უფალმან ეგრე, - და იექონია და ნატყუენავი იუდაჲსი, რამეთუ შევმუსრო უღელი მეფისა ბაბილონისაჲ.
მეფისათა	მცხ.დან	და იყო, ვითარცა განვიდეს იგინი, და მეფემან დაუგო შეჭამადნი ბელსა, და უბრძანა დანიელ ყრმათა თჳსთა, და მოიღეს ნაცარი და მოაცურიეს ტაძარსა წინაშე ბელისსა, და გამოსრულთ მეფემან დანიელის თანა კარი დაჰბეჭდეს ბეჭდითა მეფისათა და წარვიდეს.
მეფისათა	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა საულ მონათა მათ თჳსთა: ესრე არქუთ დავითს: არა თუ სათხოველისა რა სიტყუაჲ არს აქა, ძნელღა თუ რაჲმე გიჩნს? უჴმდეს ღათუ რაჲმე მას, გარნა თუ ესე მორთმად მისა ასი სხეული მამაკაცისა ერთბამად მტერთა მათგან მეფისათა. რამეთუ ესრე განეზრახა საულს, ვითარმცა შე-ვითარ-რათა-აგდო დავით ჴელთა უცხოთესლთასა.
მეფისა	მცხ.იერ	და თქუა ანანია წინაშე თვალთა ყოვლისა ერისათა მეტყუელმან: ესრეთ თქუა უფალმან: ესრეთ შევმუსრო უღელი ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონელისანი დღეთა შინა ორთა წელიწადთასა ქედისაგან ყოველთა ნათესავთაჲსა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და არღარა შესძინა მერმე მეფემან ეგჳპტისამან გამოსლვად ქუეყანით მისით, რამეთუ დაიპყრა მეფემან ბაბილოვნისამან ჴევითგან ეგჳპტისათა ვიდრე მდინარედმდე ეფრატად ყოველი ქუეყანა, რაოდენი იყო მეფისა ეგჳპტისა.
მეფესა	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: უღელი რკინისაჲ დავსდევ ქედსა ზედა ყოველთა ნათესავთასა, რაჲთა უქმოდიან ნაბუქოდონოსორს, მეფესა ბაბილოვნისასა, და მონებდენ მას, და მჴეცნიცა ველისანი მი-ვე-ვსცენ მას.
მეფისა	მცხ.იერ	ჴელითა ელეასან, ძისა საფანისითა, და გამარია, ძისა ქელკაჲსითა, რომელნი წარავლინნა სედეკია, მეფემან იუდაჲსმან, მეფისა მიმართ ბაბილონისა ბაბილონად, მეტყუელმან:
მეფისასა	მცხ.ეზრ3	და აჰჴადა შარავანდი თავსა მაგისსა და დაიდგა თავსა თჳსსა, და სცა ყურიმალსა მეფისასა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და არა ისმინა მეფემან ერისა მის, რამეთუ უფლისა მიერ იყო განდრეკა იგი, რათა დაამტკიცოს უფალმან სიტყუაჲ იგი, რომელსა ეტყოდა ჴელითა აქია წინაწარმეტყუელისათა სილონიტელისათა იერობუამს, ძესა ნაბატისასა.
მეფისა	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან, აქიამის ზედა, ძისა კოლიაჲსა, და სედეკიაჲს ზედა, ძისა მაასისა, რომელნი გიწინაწარმეტყუელებენ თქუენ სახელითა ჩემითა უსამართლოდ: აჰა, მე მივსცემ მათ ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვნისათა და მოსწყჳდნეს იგინი წინაშე თუალთა თქუენთა.
მეფე	მცხ.იერ	და უქმოდიან უფალსა ღმერთსა მათსა და დავით, მეფე მათი, აღუდგინო მათ.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მოუწოდა მეფემან ისრაჱლისამან საჭურისსა ერთსა და ჰრქუა: ადრე მოიყვანე მიქეა, ძე იემლაჲსი.
მეფე	მცხ.მეფ3	და მეფე ისრაჱლისი და იოსაფატ, მეფე იუდასი, სხდეს თჳთვეულად, სავარძელთა ზედა ჭურვილნი ბჭეთა მათ თანა სამარიასათა და ყოველნი იგი ქურუმნი მისნობდეს წინაშე მათსა.
მეფისა	მცხ.იერ	სიტყუაჲ ქმნილი უფლისა მიერ იერემიაჲს მიმართ წელსა მეათესა სედეკია მეფისა იუდაჲსსა; ესე წელი რვა და მეათე ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისაჲ.
მეფისა	მცხ.იერ	და სედეკია, მეფე იუდაჲსი, არა განერეს ჴელთა ქალდეველთასა, რამეთუ მიმცემელმან მივსცე ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა, და იზრახოს პირმან მისმან პირისა მიმართ მისისა, და თუალთა ამისთა თუალნი მისნი იხილნენ;
მეფე	მცხ.მეფ3	და არქუთ: ესრე იტყჳს მეფე, შესვით ეგე საპყრობილესა და ჭამოს პური ჭირისა და წყალი იწროებისა, ვიდრემდე მოვიქცე მშჳდობით.
მეფე	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მათ: მითხართ მე, ძენო ქანანისანო! ვინ არს ერი ესე, რომელი სხედს მთასა ამასა? და ვინ არიან დამკჳდრებულნი ქალაქთა და რა არს სიმრავლე ძალისა მათისა? და რა არს სიმაგრე მათი და სიმტკიცე? და ვინ აღდგომილ არს მათ ზედა მეფე წინამძღურად ერისა მათისა?
მეფესა	მცხ.მეფ3	და მოირთხა ერთმან ვინმე მოისართაგანმან და სცა მეფესა ისრაჱლისასა ჯაჭუსა ზედა და განაწონა ფილტუსა. და ჰრქუა მეეტლესა მას თჳსსა: მოაქციე ეტლი ეგე და უკუნმაქციე ღვაწლისა ამისგან, რამეთუ წყლულ ვარ.
მეფე	მცხ.მეფ3	რამეთუ მოკუდა მეფე. და მოვიდეს სამარიად და დაფლეს იგი სამარიას.
მეფისა	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაელისაჲ: მიცემით მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა ქალდეონ და ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა, და წარიღონ იგი.
მეფეთა	მცხ.იერ	ყოვლისათჳს უკეთურებისა ძეთა ისრაელისათა და ძეთა იუდაჲსთა, რაჟამს ყვეს განმწარება ჩემი მათ და მეფეთა მათთა, და დიდებულთა მათთა, და მღდელთა მათთა, და წინაწარმეტყუელთა მათთა, კაცთა იუდაჲსთა და მკჳდრთა იერუსალემისათა
მეფისა	მცხ.იერ	და აწ ესრეთ თქუა უფალმან ღმერთმან ისრაელისამან, ქალაქსა ზედა, რომელსა შენ იტყჳ არმიცემად ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა მახჳლითა და სიყმილითა და განვლენითა,
მეფისა	მცხ.იერ	რამეთუ ესრეთ თქუა უფალმან, ღმერთმან ისრაელისამან, სახლთათჳს ამის ქალაქისათა და სახლისათჳს მეფისა იუდაჲსასა, დარღუეულთათჳს პატნეზებად და წინსაბრძოლებად, და მახჳლისათჳს.
მეფე	მცხ.იერ	სიტყუა ქმნილი იერემიაჲს მიმართ უფლისა მიერ; და ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, და ყოველი ლაშქარი მისი, და ყოველნი მეფობანი ქუეყანისა მთავრობისა მისისანი, და ყოველნი ერნი ჰბრძოდეს რაჲ იერუსალიმსა ზედა და ყოველთა ქალაქთა იუდაჲსთა მეტყუელი:
მეფისა	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან ისრაილისამან: ვლე სედეკიაჲას მიმართ, მეფისა იუდაჲსსა, და არქუ მას: მათდამი ესრეთ თქუა უფალმან: განცემით განეცეს ქალაქი ესე ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა, და გამოიღოს იგი და დაწუას იგი ცეცხლითა;
მეფეო	მცხ.იერ	არამედ ისმინე სიტყუაჲ უფლისაჲ, სედეკია, მეფეო იუდაჲსო! ესრეთ თქუა უფალმან: არა მოჰკუდე მახჳლითა;
მეფისა	მცხ.იერ	და იტყოდა იერემია წინაწარმეტყუელი სედეკიაჲს მიმართ, მეფისა იუდაჲსასა, ყოველთა ამათ სიტყვათა იერუსალიმს შინა.
მეფისა	მცხ.იერ	და ძალი მეფისა ბაბილონისა ჰბრძოდა იერუსალიმს ზედა და ქალაქთა ზედა იუდაჲსათა, დაშთომილთა ლაქისსა ზედა და აზიკასსა, რამეთუ ესენი დაშთეს ქალაქთა შორის იუდაჲსათა ქალაქნი მტკიცენი.
მეფისა	მცხ.იერ	სიტყუა ქმნილი იერემიაჲს მიმართ უფლისა მიერ, შემდგომად სრულყოფისა მეფისა სედეკიაჲსაგან, აღთქუმასა ერისა მიმართ იერუსალიმს შინაჲსა წოდებისათჳს მიტევებისა.
მეფისა	მცხ.იერ	და სედეკიაჲ, მეფე იუდაჲსა, და მთავარნი მისნი მივსცნე ჴელსა მტერთა მათთასა და ჴელსა მეძიებელთა სულისა მათისასა და ჴელსა ძალისა მეფისა ბაბილონისასა, მლტოლველნი მათგან.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ფუცა მეფემან სოლომონ უფლისა სახელი და თქუა: ესე მიყავნ მე ღმერთმან და ესე შემძინენ, რამეთუ სავნებელად თავისა თჳსისა თქუა ადონია სიტყუაჲ ეგე.
მეფისა	მცხ.იერ	სიტყვა ქმნილი იერემიას მიმართ უფლისა მიერ დღეთა შინა იოაკიმისთა, ძისა იოსიაჲსთა მეფისა იუდაჲსათა მეტყუელი
მეფისა	მცხ.იერ	და იქმნა წელსა მეოთხესა, იოაკიმ ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსასა, იქმნა სიტყვა უფლისაჲ ჩემდამო მეტყველი:
მეფისა	მცხ.იერ	და შთავიდა სახიდ მეფისა, სახიდ მწიგნველისა, და აჰა, მუნ სხდეს ყოველნი მთავარნი: ელისამა მწიგნველი, და სალეა, ძე სამეოჲსი, და ელდათან, ძე აქობორისა, და გამარია, ძე საფანისი, და სედეკია, ძე ანანიაჲსი, და ყოველნი მთავარნი.
მეფესა	მცხ.იერ	და იყო, ვითარცა ესმნეს ყოველთა მთავართა, ყოველნი იგი სიტყვანი, განიზრახეს კაცადმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა და თქუეს ბარუქის მიმართ. მიმთხრობელნი მიუთხრობთ მეფესა ყოველთა ამათ სიტყუათა.
მეფესა	მცხ.იერ	და შევიდეს მეფისა მიმართ ეზოდ და წიგნი მისცეს დასამარხავად სახლსა შინა ელისამა მწიგნველისასა, და მიუთხრნეს მეფესა ყოველნი ესე სიტყუანი.
მეფისათა	მცხ.იერ	და მიავლინა მეფემან იუდი, მოღებად წიგნისა მის და მოიღო იგი იუდი სახლისაგან ელისამისა მწიგნველისა, და აღმოიკითხა იუდი ყურთა მიმართ მეფისათა, და ყურთა მიმართ ყოველთა მთავართა მდგომარეთასა გარემოჲს მეფისა.
მეფე	მცხ.იერ	და მეფე ჯდა სახლსა შინა საზამთროსა, თუესა მეცხრესა და კერაკნი ცეცხლისანი პირისპირ მისსა.
მეფემან	მცხ.იერ	და არა გამოიძიეს, არცა დაიპნეს სამოსელნი მათნი მეფემან და ყოველთა ყრმათა მისთა, რომელთა ესმნეს ყოველნი ესე სიტყუანი.
მეფესა	მცხ.იერ	და ელდათან და გოდოლია და დაგგეა ღამარია ჰმოქენობდეს მეფესა არაწჳსათჳს წიგნისა, და არა ისმინა მათი.
მეფისასა	მცხ.იერ	და ამცნო მეფემან იერემელიას, ძესა მეფისასა, და სარეას, ძესა ეზრიილისასა, სელამეას, ძესა ამიილისსა შეპყრობა ბარუქისი მწიგნობრისაჲ და იერემია წინაწარმეტყუელისაჲ და დაიმალნეს უფლისა მიერ.
მეფისა	მცხ.იერ	და იქმნა სიტყვა უფლისაჲ იერემიაჲს მიმართ შემდგომად დაწვისა მეფისა მიერ ქარტასა, მქონებელსა ყოველთა ამას სიტყუათასა, რომელნი დაწერნა ბარუქმან პირისაგან იერემიასსა მეტყუელი:
მეფე	მცხ.იერ	და იოაკიმის მიმართ მეფისა იუდაჲსასა სთქუა: ესრეთ თქუა უფალმან, - შენ დასწუ ქარტაჲ ესე მეტყუელმან: რასათჳს დასწერე მას ზედა მთქუმელმან, ვითარმედ: შემომავალი შემოვიდეს მეფე ბაბილონისაჲ, და მოსრას ქუეყანაჲ ესე და მოაკლდეს მისგან კაცი და საცხოვარი?
მეფემან	მცხ.იერ	და მოიღო ბარუქმან ქარტაჲ სხუაჲ და დაწერნა მას ზედა პირისაგან იერემიაჲსსა, ყოველნი სიტყუანი წიგნისანი, რომელნი დაწუნა იოაკიმმან, მეფემან იუდაჲსამან, და მერმეცა შეეძინნეს მას სიტყუანი უმრავლესნი ვითარ იგინი.
მეფემან	მცხ.იერ	მეფე იქმნა სედეკია, ძე იოსიაჲსი, ნაცვლად იექონიაჲსა, ძისა იოაკიმისა, რომელი მეფე-ყო ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, მეფობად იუდაჲსასა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	ჰრქუა მას მეფემან: მივედ და უყავ მას, ვითარცა-იგი თქუა, და მოკალ და დაფალ იგი, და აღვჴოცო დღეს სისხლი იგი, რომელსა დასთხევდა იოაბ მედად ჩემგან და სახლისაგან მამისა ჩემისა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და წარავლინა მეფემან და მოუწოდა სემეის, ძესა გერასისა, და ჰრქუა მას: იქმენ შენდა სახლი იერუსალჱმს, და დაეშენე მუნ და ნუ ვიდრე განხვალ მუნით.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მეფემან სემეის: შენ თჳთ იცი ყოველი სიბოროტე შენი, რომელ უწყის გულმან შენმან, რაოდენი-რა უყავ დავითს, მამასა ჩემსა, და მიგაგო უფალმან უფალმან უკეთურება იგი შენი თავსა შენსა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მიუგო მეფემან და თქუა: მიეცით მაგას დედაკაცსა ყრმა ეგე ცოცხალი, რომელმან თქუა, ვითარმედ: ეგე მიეცით მაგას და სიკუდილით ნუ მოაკუდინებთ, რამეთუ ეგე არს დედა მაგისი.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და აზარია, ძე ნათანისი, ზედა საქმისა მაწვეველად და ზაბოთ, ძე ნათანისი, მღდელი-საყუარელი მეფისა.
მეფემან	მცხ.იერ	და მიავლინა მეფემან სედეკია იოახას, ძე სელიმისი და სოფონია, ძე მაასესი, მღდელი იერემიაჲს მიმართ წინაწარმეტყუელისა მეტყუელმან: ლოცვიდე ჩუენთჳს უფლისა ღმრთისა ჩემისა.
მეფისა	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან ღმერთმან ისრაელისამან: ესრეთ ჰსიტყო მეფისა მიმართ იუდაჲსა, მომავლინებელისა შენდამი, გამოძიებად ჩემდა. აჰა, ძალი ფარაოჲსი გამოსრული შეწევნად თქუენდა, უკუნიქცენ ქუეყანად მათდად, ქუეყანად ეგჳპტისა.
მეფემან	მცხ.იერ	და მიავლინა მეფემან სედეკია, და მოუწოდა მას, და გამოჰკითხა მას მეფემან სახლსა შინა თჳსსა იდუმალ, და ჰრქუა მას: უკუეთუ არს სიტყუაჲ უფლისა მიერ? და მან ჰრქუა: არს. და თქუა: ჴელთა მეფისა ბაბილოვნისათა მიეცე.
მეფესა	მცხ.იერ	და ჰრქუა იერემია მეფესა სედეკიას: რაჲ გმძლავრე შენ და ყრმათა შენთა და ერსა ამას, რამეთუ თქუენ მიმეცით მე სახიდ საპყრობილისა?
მეფე	მცხ.იერ	და აწ უფალო ჩემო მეფე! დავარდინ წყალობა ჩემი წინაშე პირსა შენსა და რად მიმაქცევ მე სახიდ იონათან მწიგნველისა? და არა მოვკუდე მუნ.
მეფისა	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი: მიცემით მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა ძალისა მეფისა ბაბილოანისათა, და დაიპყრას იგი.
მეფისასა	მცხ.იერ	და მიიყვანეს იერემია და შთააგდეს იგი მღჳმესა მელქისსა, ძისა მეფისასა, რომელი იყო ეზოსა საპყრობილისასა, და შთაუტევეს იგი საბლებითა მღჳმედ. და მღჳმესა შინა არა იყო წყალი, არამედ მწჳრე და იყო მწჳრესა შინა.
მეფე	მცხ.იერ	და ისმინა აბდემელექ ეთიოპმან, კაცმან საჭურისმან, და იგი იყო ეზოსა შინა მეფისა, ოდეს შთააგდეს იერემია მღჳმედ. და მეფე ჯდა ბჭესა ზედა ბენიამენისსა.
მეფისა	მცხ.იერ	და განვიდა აბდემელექ მისდამი და იტყოდა მეფისა მიმართ:
მეფე	მცხ.იერ	უფალო ჩემო მეფე! იბოროტეს კაცთა ამათ ყოველნი, რავდენნი უყვეს იერემიას, წინაწარმეტყუელსა, რამეთუ შთააგდეს იგი მღჳმედ და მოკუდეს უქუეკერძო მისსა. იბოროტე, რომელ ჰყავ მოკლვაჲ კაცისა ღმრთისაჲ პირისაგან სიყმილისა, რამეთუ არა არიან პურნი ქალაქსა შინა.
მეფისა	მცხ.იერ	და წარიყვანნა აბემელექ კაცნი და შევიდა სახიდ მეფისა ქუეშედ, და გამოიხუნა მიერ ძუელნი ბებკულნი და ძუელნი საბელნი და შთაყარნა იგინი იერემიას მიმართ მღჳმედ.
მეფემან	მცხ.იერ	და მიავლინა მეფემან სედეკია და მიუწოდა მას თჳსსა მიმართ სახიდ სალათიილისსა მყოფად სახლსა შინა უფლისასა, და ჰრქუა მეფემან იერემიას წინაწარმეტყუელსა: გკითხო მე შენ სიტყუა, ნუ დაჰმალავ ჩემგან თქმასა.
მეფესა	მცხ.იერ	და ჰრქუა იერემია მეფესა: უკეთუ მე გითხრა შენ, არა სიკუდილითა მომაკუდინოა მე? და უკეთუ განგაზრახო, არა ისმინო ჩემი.
მეფისა	მცხ.იერ	და ჰრქუა მას იერემია: ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: უკეთუ განსრული განხჳდე მთავართა მიმართ მეფისა ბაბილოვნისათა და ცხოვნდეს სული შენი, და ქალაქი ესე არა დაიწვას ცეცხლითა, და სცხოვნდე შენ და სახლი შენი.
მეფისა	მცხ.იერ	ხოლო უკეთუ არა განხჳდე შენ მთავართა მიმართ მეფისა ბაბილოვნისათა, განეცეს ქალაქი ესე ჴელთა ქალდეველთასა, და დაწუან იგი ცეცხლითა, და შენ არა განერე მათგან.
მეფისა	მცხ.იერ	და აჰა, ყოველნი დედანი დაშთომილნი სახლსა შინა მეფისა იუდაჲსასა განიყვანნენ მთავართა მიმართ მეფისა ბაბილონისათა, და იგინიცა იტყოდეს: შეგაცთუნეს შენ და გერეოდეს შენ კაცნი მშჳდობისა შენისანი, და გძლონ შენ ბრკუმასა შინა ფერჴისა შენისასა, და მიიქცენ შენგან,
მეფისა	მცხ.იერ	და ყოველნი ცოლნი შენნი და შვილნი შენნი განჰგუარნენ ქალდეველთა მიმართ, და შენ ვერ განერე ჴელთა მათთაგან, რამეთუ ჴელისაგან მეფისა ბაბილოვნისა შეპყრობილ იქმნე, და ქალაქი ესე დაიწუას ცეცხლითა.
მეფემან	მცხ.იერ	და ჰრქუა მას მეფემან: კაცი ნუ სცნობნ სიტყვათა ამათგანსა და არა მოჰკუდე.
მეფისასა	მცხ.იერ	და ჰრქუა მათ: დავაგდებდ მე წყალობასა ჩემსა წინაშე პირსა მეფისასა არ მიქცევისათჳს ჩემისა კუალად სახიდ იონათანისა მოსიკუდიდ ჩემდა მუნ.
მეფემან	მცხ.იერ	და მოვიდეს ყოველნი მთავარნი იერემიაჲს მიმართ და ჰკითხეს მას. და მიუთხრნა მათ ყოველნი ესე სიტყუანი, რომელნი ამცნნა მას მეფემან და დადუმნეს, რამეთუ არა ისმა სიტყუა უფლისაჲ.
მეფე	მცხ.იერ	და იქმნა წელსა მეცხრესა, სედეკია მეფისა იუდაჲსასა, თთუესა მეათესა, მოვიდა ნაბუქოდონოსორ მეფე ბაბილონისაჲ, და ყოველი ძალი მისი იერუსალიმსა ზედა, და ჰბრძოდეს მას.
მეფისასა	მცხ.იერ	და მეათესა წელსა სედეკია მეფისასა, თუესა მეოთხესა, ცხრასა თთჳსასა, განიპო ქალაქი.
მეფისაჲთ	მცხ.იერ	ხოლო იქმნა რაჟამს იხილნა იგინი სედეკია, მეფემან იუდაჲსმან, და ყოველთა კაცთა ბრძოლისათა, ივლტოდეს, და გამოჴდეს ღამე ქალაქისაგან გზით მტილისა მეფისაჲთ, ბჭისა მიერ საშუალისა ორთა ზღუდეთაჲსა, და გამოვიდეს გზად უდაბნოსა არავიასასა.
მეფისა	მცხ.იერ	და დევნა-ყო ძალმან ქალდეველთამან უკუანაგან მათსა, და ეწინეს სედეკიას არავოდს შინა იერიქოჲსასა, და შეიპყრეს იგი და აღმოიყვანეს იგი ნაბუქოდონოსორის მიმართ, მეფისა ბაბილონისა, დევლათას შინა, ქუეყანასა ეთამისასა და იტყოდა მის თანა მსჯავრთა.
მეფისანი	მცხ.იერ	და შევიდეს ყოველნი მთავარნი ბაბილონისა მეფისანი, და დასხდეს ბჭესა თანა საშუალსა: ნირგელ, სარსამაღად, და ნაბუსახარ, და ნაბუსარი, ნაღარღა, ნასერ, რაბამაღ და ყოველნი ნეშტნი მთავარნი მეფისა ბაბილონისანი.
მეფემან	მცხ.იერ	და მოსწყჳდნა მეფემან ბაბილონისამან ძენი სედეკიაჲსნი დევლათას შინა წინაშე თუალთა მისთა, და მოსწყჳდნა ყოველნი აზნაურნი იუდაჲსანი მეფემან ბაბილონისმან.
მეფისა	მცხ.იერ	და სახლი მეფისა და სახლები ერისაჲ მოწუეს ქალდეველთა ცეცხლითა, და ზღუდე იერუსალიმისაჲ დაარღჳეს.
მეფემან	მცხ.იერ	და ამცნა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, იერემიაჲსთჳს ნაბუზარდანს მთავარქონდაქარსა მეტყველმან:
მეფემან	მცხ.იერ	და მიიქეც გოდოლიაჲს მიმართ, ძისა აქიკამისა, ძისა საფანისსა, რომელი დაადგინა მეფემან ბაბილონელმან ქუეყანასა ურიასტანისასა, და დაემკჳდრა მის თანა შორის ერისა, ხოლო უკეთუ არა ყოველნი კეთილნი თუალთა შენთა წინა, სლვად ვიდოდე. და მისცნა მას მთავარქონდაქარმან საგარი და ნიჭნი, და წარგზავნა იგი.
მეფემან	მცხ.იერ	და ისმინეს ყოველთა მთავართა ძალისა ველისაშინაჲსათა მათ და ძალთა მათთა, ვითარმედ დაადგინა მეფემან ბაბილონისამან გოდოლია, ძე აქიკამისი, ქუეყანასა ზედა, და ვითარმედ შევედრა მას მამები და დედები მათი და ერი მრავალი. და გლახაკთაგან ქუეყანისათა, რომელნი არ განასახლნა ბაბილონდ.
მეფემან	მცხ.იერ	და ყოველთა იუდიანთა ქუეყანისა მოაბისათა და ძეთა ამმონისთა, შორისთა და იდუმეასშინათა და ყოვლისა ქუეყანისაშორისთა ესმა, ვითარმედ მისცა მეფემან ბაბილონისამან ნეშტი იუდეას შინა, ვითარმედ დაადგინა მათ ზედა გოდოლია, ძე აქიკამისი, ძისა საფანისი.
მეფემან	მცხ.იერ	უკეთუ უწყებით უწყი, ვითარმედ ველთა მეფემან, ძემან ამონისთამან, მოავლინა შენდა ისმაილ, ძე ნათანისი, მოკლვად სულისა შენისა. და არა ჰრწმენა მათი გოდოლიას, ძესა აქიკამისსა.
მეფისანი	მცხ.იერ	და იყო თთუესა მეშჳდესა, მოვიდა ისმაილ, ძე ნათანისი, ძისა ელისამაჲსი, ნათესავისაგან მეფობისა და ყრმაკნი მეფისანი და ათნი მამაკაცნი მათ თანა გოდოლიაჲს მიმართ მასიფად, და ჭამეს მუნ პური ზოგად.
მეფემან	მცხ.იერ	და აღდგა ისმაილ, ძე ნათანისი, და ათნი მამაკაცნი მის თანა და მოკლეს გოდოლია, რომელი დაადგინა მეფემან ბაბილონისამან ქუეყანასა ზედა,
მეფემან	მცხ.იერ	ხოლო ჯურღმული, რომელსა შთაყარნა ისმაილ ყოველნი, რომელნი მოსრა გოდოლიაჲს თანა, ჯურღმული დიდი, ესე არს, რომელი ქმნა მეფემან ასა პირისაგან ასაჲსა, მეფისა ისრაჱლისა, ესე აღავსო ისმაილმან წყლულებითა.
მეფისანი	მცხ.იერ	და მიაქცია ისმაილმან ყოველი ერი დაშთომილი მასსიფას და ასულნი მეფისანი, რომელნი შეჰვედრნა მთავარქონდაქარმან გოდოლიას, ძესა აქიკამისსა. და აღიმსთო ისმაილ და წარვიდა წიაღ ძეთა ამმონისთა,
მეფემან	მცხ.იერ	პირისაგან ქალდეველთასა, რამეთუ შიშნეულ იქმნნეს პირისაგან მათისა, რამეთუ მოკლა ისმაილმან გოდოლია, რომელი დაადგინა მეფემან ბაბილონისამან ქუეყანასა ზედა.
მეფე	მცხ.იგავ	მეფე ამპარტავანი შთავარდების მახესა, ხოლო ანგელოზმან ბრძენმან გამოიჴსნას იგი.
მეფისანი	მცხ.იერ	მამები და დედები და ჩჩჳლები და ერი და ასულნი მეფისანი და სულნი, რომელნი დაუტევნა ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან გოდოლიას თანა, ძესა აქიკამისსა, ძისა საფანისსა, და იერემია წინაწარმეტყუელი და ბარუქ, ძე ნირისი.
მეფე	მცხ.იერ	და ჰრქუა: ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაელისამან: აჰა, მე მივავლინო და მოვიყვანო ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, მონაჲ ჩემი, და დადგას საყდარი მისი ზედა კერძო ქვათა ამათ, რომელნი დავმალენ, და დასხნეს საჭურველნიცა მისნი ზედა კერძო მათსა, და აღიხუნეს საჭურველნი მისნი მათგან,
მეფეთა	მცხ.იერ	არდავიწყებითა თქვენგან ძჳრთა მამათა თქუენთასა, და ძჳრთა თქუენთა, და ძჳრთა მეფეთა იუდაჲსათასა, და ძჳრთა ცოლთა მათთასა და ძჳრთა ცოლთა თქუენთასა, რომელნი ქმნეს ქუეყანასა შინა იუდაჲსასა და გარეშე იერუსალჱმისა.
მეფეთა	მცხ.იერ	რამეთუ მყოფელთა ვყოთ ყოველი სიტყუაჲ, რომელი გამოვიდეს პირისაგან ჩუენისა კუმევად მეფეას ცისასა და ზორვად მისსა საზორველთა, ვითარ-იგი ვყავთ ჩუენ, და მამათა ჩუენთა, და მთავართა ჩუენთა და მეფეთა ჩუენთა ქალაქთა შინა იუდაჲსათა და გამოსავალთა იერუსალჱმისათა, და აღვივსენით პურითა, და ვიქმნენით ტკბილ და ძჳრნი არ ვიხილენით.
მეფის	მცხ.მეფ4	და იორამ, ძე აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა სამარიას წელსა მას მეათვრამეტესა იოსაფატის, მეფის იუდასასა, და მეფობდა ათორმეტ წელ.
მეფენი	მცხ.იერ	არა საკუმეველსა რომელსა აკუმევდით ქალაქთა შორის იუდაჲსათა და გამოსავალთა შორის იერუსალჱმისათა თქუენ და მამანი თქუენნი, და მეფენი თქუენნი, და მთავარნი თქუენნი და ერი ქუეყანისაჲ? მოიჴსენა უფალმან და აღვიდა გულსა ზედა მისსა.
მეფისა	მცხ.იერ	ესრეთ თქუა უფალმან: აჰა, მე მივსცემ ფარაოს, უფროსსა მეფისა ეგჳპტისასა განცემულად ჴელებსა მტერთა მისთასა და ჴელებსა მეძიებელთა სულისა მისისათასა, ვითარცა მივეც სედეკია, მეფე იუდაჲსი, ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვნისათა მტერისა მისისა და მეძიებელისა სულისა მისისათა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და ამოს, მეფე მოაბისა, იყო ნოკედს და მოსცემდა ხარკსა მეფესა მას ისრაჱლისასა და ასი ათასსა კრავსა და ასი ათასსა ვერძსა ურისველსა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და იყო, შემდგომად სიკუდილისა მის აქაბისსა და განუდგა მეფე იგი მოაბისა მეფესა მას ისრაჱლისასა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და გამოვიდა მეფე იორამ სამარიად მას დღესა შინა, აღიხილა ისრაჱლი და წარვიდა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და წარავლინნა მეფემან იოსაფატისა, მეფისა იუდასა და ჰრქუა: მეფე მოაბისა მეცრუვა მე. აწ გამო-თუ-ხჳდე ჩემ თანა ბრძოლად მოაბისა? და თქუა: განვიდე, რამეთუ ვითარცა შენ, ეგრეცა მე და ვითარცა ერი შენი, ეგრეცა ერი ჩემი და ვითარცა საჴედარნი შენნი, ეგრეცა საჴედარნი ჩემნი.
მეფენი	მცხ.მეფ4	და თქუა მეფემან ისრაჱლისამან: ჵ, რამეთუ განგუწირნა ჩუენ უფალმან, სამნი ესე მოსრულნი მეფენი, მიცემად ჴელთა მოაბისთა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და თქუა იოსაფატ მეფემან: არამე არს აქა წინაწარმეტყუელი უფლისა და ვაკითხემცა უფლისა მიერ ჩუენთჳს? და თქუა ერთმან ვინმე ყრმამან მეფისა ისრაჱლისამან: არს აქა ელისე, ძე საფატისი, რომელი სცემდა ჴელთსა- ბანელსა ელიას.
მეფე	მცხ.მეფ4	და თქუა იოსაფატ: არს სიტყუაჲ უფლისა მის თანა. და მივიდეს მისა მეფე იგი ისრაჱლისა და იოსაფატ, მეფე იუდასი, და მეფე ედომისი.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და თქუა ელისე: ცხოველ არს უფალი, რომელმან განმაძლიერა მე წინაშე მისა, უკუეთუმცა არა თუალ-ვასხენ იოსაფატს, მეფესა იუდასსა, არცაღამცა მიგხედე და გიხილე შენ.
მეფენი	მცხ.მეფ4	და თქუეს: სისხლი იგი მახჳლისა არს ჴდომით, ვიდრემდე ჴდებოდეს ურთიერთას მეფენი იგი, დაეცნეს ურთიერთას და, აჰა, აწ მალე იყავნ ტყუენვად მოაბ.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და იხილა იგი მეფემან მოაბისამან, რამეთუ განძლიერდა მის ზედა ღუაწლი იგი, მიმართა შჳდასითა კაცითა მახჳლოსანითა მიწევნად მეფისა მის ზედა ედომისასა და ვერ შეუძლო.
მეფედ	მცხ.მეფ4	და მოიყვანა ძე იგი თჳსი პირმშო მეფემან, რომელ დაედგინა მეფედ თავისი თჳსისა წილ, და შეწირა იგი მსხუერპლად ზღუდესა მას ზედა. და იყო სინანულ დიდ შორის ისრაჱლსა და წარმოვიდეს მიერ და მივიდეს ქუეყანად თჳსად.
მეფისა	მცხ.ბარ	და წარიკითხნა ბარუქმან სიტყუანი წიგნისანი ყურთა მიმართ იექონიაჲსთა, ძისა იოაკიმისთა, მეფისა იუდაჲსთა, და ყურთა მიმართ ყოვლისა ერისათა, რომელნი მოვიდოდეს მის წიგნისა,
მეფეთასა	მცხ.ბარ	და ყურთა ძლიერთა და ძეთა მეფეთასა, და ყურთა მიმართ მოხუცებულთასა, და ყურთა მიმართ ყოვლისა ერისათა კნინითგან ვიდრე დიდადმდე მათდა, ყოველთა დამკჳდრებულთა ბაბილონს შინა, მდინარესა ზედა სუდსა.
მეფისა	მცხ.ბარ	შემდგომად წარტყუენვისა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისა, იექონიაჲსსა და მთავართა და შემწირველთა და ჴელოანთა და ძლიერთა და ერისა ქუეყანისაჲსა იერუსალჱმით და შეყვანებისა მათისა ბაბილონდ
მეფისა	მცხ.ბარ	და ილოცეთ ცხორებისათჳს ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისა, და ცხორებისათჳს ვალტაშარ, ძისა მისისა, რაჲთა იყვნენ დღენი მათნი, ვითარცა დღენი ცისანი ქუეყანასა ზედა.
მეფისა	მცხ.ბარ	და გუცეს უფალმან ძალი ჩუენ, და განგჳნათლნეს თუალნი ჩუენნი, და ცოცხალ ვიყვნეთ აჩრდილსა ქუეშე ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილოვნისასა და აჩრდილთა ქუეშე ვალტასარ, ძისა მისისა. და ვჰმონოთ მათ დღეთა მრავალთა და ვპოოთ მადლი წინაშე მათსა.
მეფეთა	მცხ.ბარ	და მეფეთა ჩუენთა და მთავართა ჩუენთა, და მღდელთა ჩუენთა, და წინაწარმეტყუელთა ჩუენთა, და მამათა ჩუენთა წინაშე უფლისა,
მეფისა	მცხ.იერ	ძალსა ზედა ფარაო ნექაოჲსსა, მეფისა ეგჳპტისა, რომელი იყო მდინარესა ზედა ევფრატსა, ქარამის შინა, რომელი დასცა მეფემან ბაბილონისამან ნაბუქოდონოსორ, წელსა მეოთხესა იოაკიმ ძისა იოსიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსასა.
მეფისა	მცხ.იერ	რომელნი თქუნა უფალმან ჴელითა იერემია წინაწარმეტყუელისათა მოსლვისათჳს ნაბუქოდონოსორისსა, მეფისა ბაბილონისა, დასამორჩილებელად ქუეყანასა ეგჳპტისასა.
მეფისა	მცხ.იერ	მოუწოდეთ სახელსა ფარაო ნექაოჲსსა, მეფისა ეგჳპტისა: საონ ესერე მოიდ.
მეფე	მცხ.იერ	ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს უფალი ღმერთი, - მეფე ძალთა სახელი მისი, რამეთუ ვითარცა არს თაბორი მთათა შორის, და ვითარცა კარმელი ზღუასა შორის, ეგრეთ მოვიდეს.
მეფეთა	მცხ.იერ	თქუა უფალმან ძალთამან, ღმერთმან ისრაილისამან: აჰა, შურსა ვიგებ ძისა მისისა ამმონისსა და ფარაოსა და ეგჳპტესა ზედა, და ღმერთთა ზედა მისთა, და მეფეთა ზედა მისთა, და ფარაოს ზედა და მოსავთა ზედა მისდამი.
მეფისა	მცხ.იერ	და მივსცნე იგინი ჴელთა მეძიებელთა სულისა მათისათა და ჴელთა ნაბუქოდონოსორ, მეფისა ბაბილონისასა, და ჴელთა მონათა მისთასა. ამის შემდგომად დაყუდნეს დღეთაებრ პირველთა, - იტყჳს უფალი.
მეფეთა	მცხ.ესა	და იყოს მას დღესა შინა, მოაწიოს უფალმან სამკაულსა ზედა ცისასა ჴელი მისი და მეფეთა ზედა ქუეყანისათა.
მეფე	მცხ.იერ	წარწყმდა მოაბ და ქალაქნი მისნი და რჩეულნი, ჭაბუკნი მისნი შთავიდეს მოსაკლავად, იტყვის მეფე, უფალი ძალთაჲ, სახელი მისი.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე გეეზის, მსახურსა თჳსსა: არქუ მაგას დედაკაცსა: აჰა, ესერა, დაგჳმზადე ჩუენ ყოველი საშუებელი. აწ რა ვყოთ შენთჳს? არსა სიტყუაჲ შენი მეფისა მიმართ, ანუ მთავრისა მიმართ ერისასა? და მან თქუა: არა მიჴმს, არამედ შორის ერსა ჩემსა დამკჳდრებულ ვარ მე.
მეფემან	მცხ.იერ	ივლტოდეთ ფრიად, განჰკერთით, დააღრმეთ შთასაჯდომელად მსხდომარეთა ეზოსა შინა, - იტყჳს უფალი, - რამეთუ განიზრახა თქუენ ზედა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, განზრახვაჲ და ისიტყუა თქუენ ზედა გულისსიტყვა.
მეფისა	მცხ.იერ	სიტყუა, რომელი იქმნა უფლისა მიერ იერემიაჲს მიმართ წინაწარმეტყუელისა, ელამისათჳს დასაბამსა მეფობისა სედეკიაჲსსა, მეფისა იუდაჲსსა და თქუა:
მეფე	მცხ.იერ	და დავდვა ელამს შინა საყდარი ჩემი და წარვწყმიდო მუნით მეფე და დიდ-დიდნი, - თქუა უფალმან,
მეფისასა	მცხ.იერ	და იყოს უკანასკნელთა დღეთა, ზემოვაქციო ტყუეობა ელამისა, - იტყჳს უფალი, დაწყებასა მეფე-ყოფისა სედეკია მეფისასა იყო სიტყუა ესე ელამისთჳს ბაბილოვნელთა ზედა.
მეფემან	მცხ.იერ	ცხოვარი ცთომილი ისრაჱლი, ლომთა განაგარეეს იგი. პირველად შეჭამა იგი მეფემან ასსურისმან, და ესრეთ უკანასკნელ მეფემან ბაბილონისამან, ნაბუქოდონოსორ, ძუალნი მისნი დაჭამნა.
მეფისა	მცხ.იერ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი ძალთა, ღმერთი ისრაჱლისა: აჰა, მე შურისძიებასა ვჰყოფ მეფისა ზედა ბაბილონისასა და ქუეყანასა ზედა მისსა. ვითარცა შური ვიძიე მეფისა ზედა ასურისასა.
მეფენი	მცხ.იერ	აჰა, ერი მოვალს ჩრდილოჲთ და ნათესავი დიდი, და მეფენი მრავალნი აღდგენ დასასრულით ქუეყანისაჲთ.
მეფესა	მცხ.იერ	ესმა მეფესა ბაბილონისასა სასმენელი მათი, დაიჴსნნეს ჴელნი მისნი, ჭირმან შეიპყრა იგი სალმობათა, ვითარცა მშობისათა.
მეფისასა	მცხ.იერ	და განიბძარა ქალაქი, და ყოველნი კაცნი მებრძოლნი ივლტოდეს, და გამოვიდეს ქალაქისაგან ღამე გზასა ბჭისა საშუალისა ზღუდეთაჲსასა და წინმოზღუდვილობისასა, რომელი იყო მტილსა თანა მეფისასა და ქალდეველნი ქალაქსა ზედა გარემოჲს. და წარვიდეს გზასა ისრაელისასა.
მეფესა	მცხ.იერ	და სდევნა ძალმან ქალდეველთამან უკანა მეფისა, დაეწინეს მეფესა სედეკიას წიაღ იერიქოჲსა, უდაბნოს შინა, და ყოველნი ყრმანი მისნი განიბნინეს მისგან.
მეფე	მცხ.იერ	და შეიპყრეს მეფე სედეკია, და მოიყვანეს იგი მეფისა მომართ ბაბილონისა, დევლათად, ქუეყანად ემათისა, და ეზრახა მეფე ბაბილონისაჲ სასჯელისა თანა სედეკიას.
მეფემან	მცხ.იერ	და თუალნი სედეკიაჲსნი დააბრმნა, და შეკრა იგი ბორკილებითა, და მიიყვანა იგი მეფემან ბაბილონისამან ბაბილონად, და მისცა იგი სახიდ წისქვილისა ვიდრე დღედმდე, რომელსა მოკუდა.
მეფისა	მცხ.იერ	და თთუესა მეხუთესა, მეათესა თთჳსასა. ესე წელიწადი ცხრა და მეათე ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონისა, მოვიდა ნაბუზარდან, მთავარქონდაქარი მდგომი წინაშე პირსა მეფისა ბაბილონისასა, იერუსალიმდ.
მეფისაჲ	მცხ.იერ	და დაწუა სახლი უფლისაჲ, და სახლი მეფისაჲ, და ყოველნი სახლნი ქალაქისანი, და ყოველი სახლი დიდი მოცეცხლა ცეცხლითა;
მეფისა	მცხ.იერ	ხოლო დავრდომილთაგანი ერისათანი და ნეშტი ერისაჲ და დაშთომილნი ქალაქსა შინა და მილტოლვილნი იგი შევრდომილნი მეფისა მიმართ ბაბილონისა და ნეშტი სიმრავლისაჲ განსახლნა ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან.
მეფემან	მცხ.იერ	და სუეტთა ორთაჲ და ზღჳსა ერთისაჲ და ზუარაკთა ათორმეტთა რვალისათა ქუეშე კერძოთა ზღჳსათა, რომელნი ქმნნა მეფემან სოლომონ სახლსა შინა უფლისასა, არა იყო სასწორი რვალისა ყოველთა ამათ ჭურჭელთა.
მეფისანი	მცხ.იერ	და ქალაქისაგან წარიყვანა საჭურისი ერთი, რომელი იყო ზედამდგომელი კაცთა მებრძოლთა და შჳდნი კაცნი სახელოანნი პირისწინაშენი მეფისანი, პოვნილნი ქალაქსა შინა, და მწიგნველი მთავარი ძლიერთაჲ, მწიგნველი ერისა მის ქუეყანისაჲ და სამეოცნი კაცნი ერისაგან ქუეყანისაჲსა, პოვნილნი შორის ქალაქისა.
მეფისა	მცხ.იერ	და მიყვანნა იგინი ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან და მიიყვანნა იგინი მეფისა ბაბილონისაჲსა დევლათად.
მეფემან	მცხ.იერ	და იქმნა ოცდამეათშჳდმეტსა შინა წელსა განსახლვასა იოაკიმ მეფისა იუდაჲსსა. მეათესა თთუესა, მეოთხე და მეოცესა თთჳსასა, გამოიყვანა უკუეცა ულამედარახ მეფემან ბაბილონისამან წელსა შინა, რომელსა განმეფნა თავი იოაკიმისი, მეფისა იუდაჲსი, და გამოიყვანა იგი სახლისაგან, რომელსა შინა იცვებოდა.
მეფე	მცხ.მეფ3	ფარაო, მეფე ეგჳპტელთა, გამოვიდა, წარტყუენა გაზერი და მოწვა იგი ცეცხლითა და ქანანელი იგი, რომელ დამკჳდრებულ იყო ქალაქსა მას, მოსრა და მისცა იგი ზითვად ასულსა თჳსსა, ცოლსა მას სოლომონისასა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და მივიდეს სოფერად და წარმოიღეს მიერ ოქრო ოთხას და ოცი ტალანტი და მოართვეს მეფესა სოლომონს.
მეფისა	მცხ.იერ	განიმზადენით სამშვილდველნი, აღავსენით კაპარჭებნი. განაღჳძა უფალმან სული მეფისა მიდთაჲსა, რამეთუ ბაბილონსა ზედა არს რისხვაჲ მისი მოსპობად მისსა, რამეთუ შურისგება უფლისაჲ არს შურისგება ტაძრისა მისისა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ილოცვიდა ეზეკია წინაშე უფლისა და თქუა: უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, რომელი ზი ქერობინთა, შენ მხოლო ხარ ღმერთი ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა, შენ შექმენ ცა და ქუეყანა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ნემან, ერისთავი მეფისა ასურასტანისა, იყო კაცი დიდი წინაშე უფლისა თჳსისა და საკჳრველ პირითა, რამეთუ მის გამო მოსცა უფალმან ჴსნა ასურასტანელთა. და კაცი იგი იყო ძლიერ ძალითა და კეთროვან.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და უთხრეს მეფესა და ჰრქუა მეფემან ასურასტანისამან: მივედ და მივწერო მეფისა მის ისრაჱლისა. და წარიღო ათი სასწორი ვერცხლი და ექუსი სასწორი ოქრო, ათი ქმნული სამოსელი.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და წარიღო წინაშე მეფისა ისრაჱლისა, რომელსა წერილ იყო ესრე: აწ ვითარცა მიიწიოს წიგნი ესე შენდა, მომივლენია შენდა ნემან, მონა ჩემი, და განწმიდო კეთროვანებისაგან თჳსისა.
მეფეთა	მცხ.იერ	აღიღეთ სასწაული ქუეყანასა ზედა და ჰნესტუეთ ნესტუსა წარმართთა შორის. წმიდა-ყავთ მის ზედა ნათესავები და ჰმოწმეთ მის ზედა მეფეთა არარატისათა, მენი და ასხანაზელთა დაადგინენით მის ზედა წყლულებისმდომნი აღიყვანეთ მის ზედა ცხენი, ვითარცა სიმრავლე მკალთა.
მეფეთა	მცხ.ბარ	და დაამტკიცა უფალმან სიტყვაჲ მისი, რომელი თქუა ჩუენდამო და მსაჯულთა ზედა ჩვენთა, მსჯელთა ისრაილისათა, და მეფეთა ზედა ჩუენთა, და მთავართა ზედა ჩუენთა, და კაცსა ზედა ისრაჱლისა და იუდაჲსასა.
მეფისა	მცხ.იერ	მდევარი შემთხუევად მდევნელისა სდევდეს და მეღაღადისე შემთხუევად მეღაღადისისა, მეღაღადებად მეფისა ბაბილონისასა, ვითარცა წარწყმდა ქალაქი დასასრულით გამოსავალთა მისთაჲთ.
მეფემან	მცხ.იერ	განმყო მე, შემჭამა მე და მეწია მე, ვითარცა ბნელი წულილი, ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისმან, დამადგინა მე, ვითარცა ჭურჭელი ცალიერი შთამნთქა მე, ვითარცა ვეშაპმან, აღივსო მუცელი თჳსი შუებულებისაგან ჩემისა, განმაგარეეს მე რუდუნებათა ჩემთა.
მეფეთა	მცხ.ბარ	უფალო, რამეთუ არა სამართალთა ზედა მამათა ჩუენთასა და მეფეთა ჩუენთასა ჩუენ დავსთხევთ წყალობასა ჩუენსა წინაშე პირსა შენსა, უფალო ღმერთო ჩუენო,
მეფისა	მცხ.იერ	სიტყუაჲ, რომელი ამცნო უფალმან იერემიას წინაწარმეტყუელსა, რქმად არეაჲსსა ძისა ნირისსა, ძისა მაასესა, ოდეს წარვიდოდა სედეკიაჲს მიერ, მეფისა იუდასა, ბაბილონად წელსა შინა მეოთხესა მეფობისა მისისასა, და არეა იყო მთავარ ნიჭთა.
მეფესა	მცხ.ბარ	ესრეთ თქუა უფალმან: მოიდრიკენით ბეჭნი თქუენნი და უქმოდეთ მეფესა ბაბილონისასა, და დასხედით ქუეყანასა ზედა, რომელი მივეც მამათა თქუენთა.
მეფესა	მცხ.ბარ	და არა თუ ისმინოთ ჴმისა უფლისაჲ საქმედ მეფესა ბაბილონისასა, მოკლებულ-ვყო ქალაქთაგან იუდაჲსათა და გარეშე იერუსალიმისა
მეფე	მცხ.მეფ4	და დღეთა მისთა ეცრუვა ედომი ქუეშე ჴელსა იუდასსა და დაიდგინეს მათ ზედა მეფე.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა აღმოიკითხა წიგნი იგი მეფემან ისრაჱლისამან, დაიპო სამოსელი თჳსი და თქუა: ღმერთი ნუ ვარა მეა, ვითარმცა მოვაკუდინე და ვაცხოვნე? და მოავლინა ჩემდა კაცი ეგე განწმედად კეთროვანებისაგან თჳსისა, ხოლო უწყოდეთ და გულისხმა-ყავთ, რამეთუ მიზეზობს რასმე.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა ესმა ელისეს, კაცსა ღმრთისასა, ვითარმედ დაიპო მეფემან ისრაჱლისამან სამოსელი თჳსი, მიავლინა მეფისა მის ისრაჱლისა და ჰრქუა: რასა დაიპე სამოსელი შენი? მოვედინ ჩემდა ნემან და უწყოდენ, რამეთუ არს წინაწარმეტყუელი ისრაჱლსა შორის.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და მიუპყრა სოლომონს ას და ოცი ტალანტი ოქროსა და საკმეველი დიდად ფრიად და თვლები პატიოსანი, რამეთუ არა მოღებულ იყო მუნ საკუმეველი სურნელი უფროს მისა, რომელი-იგი მოართვა დედოფალმან მან მეფესა სოლომონს.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და ქმნა სოლომონ ეტლები და განაწესა მჴედრები და იყო სოლომონისი ორმეოც ათას ჴდალი მეზვები საეტლედ და თორმეტ ათას საჴედართა. და განაწესნა იგინი ქალაქთა საეტლეთა და მეფისა თანაცა იერუსალჱმს.
მეფისა	მცხ.ოსე	სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელი იყო ოსეს მიმართ, ძისა აბერისა, დღეთა ოზიასთა, და იოათამისთა, და აქაზისთა, და ეზეკიასთა, მეფისა იუდაჲსთა, და დღეთა იორობოამისთა, მეფისა ისრაილისათა:
მეფე	მცხ.მეფ4	და მეფე ასურასტანისა გამოვიდა წყობად ისრაჱლისა და ზრახვა-ყო მონათა თჳსთა თანა და თქუა: ადგილსა ერთსა ფელმონს დავიდარანოთ.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და მიავლინა ელისე მეფისა მის ისრაჱლისა და ჰრქუა: ეკრძალე, ნუუკუე მიხჳდოდით მათ ადგილთა, რამეთუ მუნ ასურნი იგი დადარანებულ არიან.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და წარავლინა მეფემან ისრაჱლისამან ადგილსა მას მსტოვარნი, რომელსა ჰრქუა მას ელისე მოხილვად მათდა და ერიდებოდა მას ადგილსა არა ერთგზის და არცა ორგზის.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და განრისხნა გული მეფისა ასურთასა სიტყჳსა მისთჳს და მოუწოდა მონათა თჳსთა და ჰრქუა მათ: მითხარითღა მე, ვინმე მამხილა მეფისა მის თანა ისრაჱლისა?
მეფესა	მცხ.მეფ4	და თქუა ვინმე ერთმან მონათა მისთაგანმან: არა ვინ, უფალო ჩემო მეფე, არამედ ელისე წინაწარმეტყუელი ისრაჱლისა უთხრობს მეფესა მას ისრაჱლისასა ყოველთა სიტყუათა შენთა, რომელთა იტყჳ სენაკთა, ანუ სასვენებელთა ზედა შენთა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და თქვა მეფემან: მივედით და იხილეთ, სადა იყოს იგი და მივავლინო და შევიპყრა იგი. და უთხრეს მას და ჰრქვეს: აჰა, ეგერა, დოთაიმს არს.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და წარავლინა მუნ მეფემან ასურასტანისამან ჰუნეები და ეტლები და ერი ძლიერი და მივიდეს ღამე და მოიცვეს ქალაქი იგი.
მეფემან	მცხ.მეფ4	ვითარცა იხილნა იგინი მეფემან ისრაჱლისამან, ჰრქუა ელისეს: მოსრვით მოსრნე იგინი, მამაო.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და იყო ამისა შემდგომად და კრება-ყო ძემან ადერისამან, მეფემან ასურასტანისამან, ყოვლისა მის ბანაკისა თჳსისა, მოვიდა და მოიცვა სამარია.
მეფე	მცხ.მეფ4	და მეფე ისრაჱლისა იქცეოდა ზედა ზღუდესა მას და დედაკაცი ერთი ღაღადებდა მისა მიმართ და თქუა: მიჴსენ მე, უფალო მეფე.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას მეფემან: ნუ გიჴსნეს შენ უფალმან, ვინა გიჴსნეს შენ კალოსაგან ანუ საწნეხელისა?
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ჰრქვა მას მეფემან: რა არს შენდა, დედაკაცო? მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: ამან დედაკაცმან მრქუა: მოვედ და შვილი ეგე შენი შევჭამოთ დღეს და შვილი ესე ჩემი შევჭამოთ ხვალე.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა ესმა მეფესა სიტყუა იგი მის დედაკაცისა, დაიპო სამოსელი თჳსი და იგი იქცეოდა ზედა ზღუდესა მას. და იხილა ყოველმან ერმან, რამეთუ ძაძა ემოსა შიშველთა ჴორცთა მისთა.
მეფისასა	მცხ.იგავ	მრავალნი მსახურებენ პირსა მეფისასა, ხოლო ყოველივე უკეთურ იქმნის მიცემასა მისსა და მაყუედრებელ კაცისა არნ.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ელისე ჯდა სახლსა თჳსსა და მოხუცებულნი იგი სხდეს მის თანა. და წარავლინა კაცი მეფემან მისა და, ვიდრე არღა მიწევნილ იყო მოციქული იგი მისა, ჰრქუა ელისე მოხუცებულთა მათ: იცითმეა, რამეთუ წარმოავლინა შვილმან მოსისხლისამან მოკუეთად თავისა ჩემისა და ვითარცა შემოვიდოდის მოციქული იგი, დაიპყართ კართა, რამეთუ, აჰა, ეგერა, ბგერა ფერჴთა უფლისა მისისათა შემდგომად მისა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ვიდრე იგი ეტყოდა მათ და მოციქული იგი მეფისა მო-ხოლო-იწია მათა და ჰრქუა: აჰა, ესერა, ძჳრი უფლისა მიერ არს, რასაღა ვევედრებოდი უფალსა?
მეფისა	მცხ.იგავ	მეფისა ბრძანებაჲ მსგავს არს ბრდღუენისა ლომისასა და, ვითარცა ცუარი მწუანვილსა ზედა, ეგრეცა მხიარულებაჲ მისი.
მეფისა	მცხ.იგავ	ზახილი ლომთა აშინებს პირუტყვთა და რისხვა მეფისა კაცთა, ხოლო რომელმან განარისხოს, ავნოს სულსა თვისსა.
მეფჱ	მცხ.იგავ	რამეთუ, რაჟამს მეფჱ მართალი დაჯდეს საყდართა სასჯელისათა, არა დამდგომ არს წინაშე თუალთა მისთა ყოველი უკეთური.
მეფე	მცხ.იგავ	განბნევა უღმრთოთა არს მეფე ბრძენი, რომელი ავლინებს მათ ზედა ურმისთვალთა.
მეფეთა	მცხ.იგავ	წყალობა და ჭეშმარიტება მცველ არს მეფეთა და გარეშემზღუდველ საყდართა მისთა სიმართლე.
მეფისანი	მცხ.იგავ	ვითარცა ნაკადელნი წყალთანი, ეგრეთვე გულნი მეფისანი - ჴელთა შინა ღმრთისათა, სადა ნებავს მიხედვად, მიაქციოს მუნით.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და აღუდგინა უფალმან სოლომონს მჴდომად ადერ იდუმელი და რაზონ, ძე ელიადათისი, რომელი-იგი ელტოდა და ადრაზარ მეფისა მისგან სუბელთასა, უფლისა თჳსისა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და წარავლინეს და მოხადეს იერობუამს ყოველმან ნათესავმან ისრაჱლისამან, სიტყუად იწყო ყოველმან ერმან ისრაჱლისამან და ჰრქუეს მეფესა რობუამს:
მეფემან	მცხ.მეფ3	და ზრახვა-ყო მეფემან რობუამ მოხუცებულთა მათ თანა, რომელნი დგეს წინაშე სოლომონისა, მამისა მისისა, ვიდრე ცოცხალღა იყო, და ჰრქუა: მაზრახეთ, რა სიტყუა-უგო ერსა მას?
მეფეო	მცხ.იერ	ვის არა ეშინოდის შენდა, მეფეო წარმართთაო! რამეთუ შენნი არიან, რამეთუ ყოველთა შორის ბრძენთა წარმართთასა და ყოველთა შორის მეუფეთა მათთა ვინ არს, ვითარ შენ, უფალო?
მეფეთა	მცხ.იგავ	შუენიერი კაცი და მალე საქმითა თჳსითა მეფეთა წინაშე ღირს დგომად, არა წინაშე კაცთა გულკლებულთა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და წინაწარმეტყუელი ერთი მოხუცებული დამკჳდრებულ იყო ბეთელს. და შევიდეს და უთხრეს მას ძეთა მისთა ყოველი იგი საქმე, რომელ ყო კაცმან მან ღმრთისამან მას დღესა შინა ბეთელს და სიტყუანი იგი, რომელთა ეტყოდა მეფესა, და მოაქციეს პირი მამისა მის თჳსისა.
მეფე	მცხ.მეფ4	მიუგო მოციქულმან: რომლისა ჴელთა მიევედრის მეფე? და ჰრქვა ელისეს: დაღათუ ყოს უფალმან გარდამოსაქანელნი ცათაგან, იყოსმეა სიტყუაჲ ეგე? ჰრქუა მას ელისე: აჰა, იხილო თუალითა შენითა და მისგან შენ არა სჭამო.
მეფემან	მცხ.მეფ4	რამეთუ ღმერთმან ასმინა ბანაკსა მას ასურთასა ჟღერა ეტლთა და ბგერა ჰუნეთა და ჴმაჲ ერისა ძლიერისა. და ჰრქუა კაცმან ძმასა თჳსსა: აჰა, ესერა, მო-სამე-იმიზდნა ჩუენ ზედა მეფემან ისრაჱლისამან მეფე იგი ქეტელთა და მეფე იგი ეგჳპტელთა.
მეფისასა	მცხ.მეფ4	და თქუეს კეთროვანთა მათ ურთიერთას: არა ეგრე არს, რასა-ესე ჩუენ ვიქმთ, არამედ ესე დღე დღე არს ხარებისა და ჩუენ ვდუმთ და ველით ნათელსა განთიადისასა და ვიპოვნეთ ჩუენ უსჯულოებასა, ხოლო აწ მოდით და მიუთხრათ ესე სახლსა მეფისასა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და აღდგა მეფე და ჰრქვა მონათა თჳსთა: გითხრა თქუენ, რა გჳყვეს ჩუენ ასურთა მათ, უწყოდეს, რამეთუ მოვყმებით და განვიდეს ბანაკით და დაიმალნეს გარე და თქუეს: ვინ უწყის, გამოვიდნენ ქალაქით და ჴელთა ვისხნეთ იგინი ცოცხალნი და შევიდეთ ქალაქსა მას და გამოვიღოთ.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და მოიბნეს ორნი ცხენნი საჴედრად და წარავლინნა მეფემან ისრაჱლისამან კუალსა მეფისა მის ასურასტანელთასა და ჰრქუა: წარვედით და იხილეთ.
მეფე	მცხ.მეფ4	და მეფემან დაადგინა მოციქულნი იგი ჭურჭელთაგან, რომლისა ჴელითა მიევედრის მეფე, და დატკებნეს იგი ბჭეთა თანა ტენებასა მას ერისასა და მოკუდა, ვითარცა ეტყოდა მას კაცი იგი ღმრთისა მოსულასა მას მოციქულად მისა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა ეტყოდა ელისე მეფესა და თქუა, ვითარმედ: ორი გრივი ქრთილი სასწორისა იპოოს და გრივი ერთი სამინდო სასწორისა ერთისა და იყოს ხვალე ამასვე ჟამსა ბჭეთა თანა სამარიასათა.
მეფისა	მცხ.იგავ	გეშინოდენ, შვილო, ღმრთისა და მეფისა და ნუ ურჩ ექმნები ორთავე მათ,
მეფესა	მცხ.იერ	არქუთ მეფესა და მმძლავრებელთა, დამდაბლდით და დასხედით, რამეთუ დაიჴსნა თავისაგან თქუენისა გჳრგჳნი დიდებისა თქუენისა.
მეფისა	მცხ.იგავ	დიდებაჲ ღმრთისა ჰფარავს სიტყუათა, ხოლო დიდებაჲ მეფისა პატივ-სცემს მეფესა.
მეფისა	მცხ.იგავ	ნუ ლაღად იქცევი წინაშე მეფისა, ნუცა ადგილსა ძლიერსა დასჯდები.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და იყო, შემდგომად შჳდთა მათ წელთა სიყმილისათა მოიქცა დედაკაცი იგი ქუეყანით უცხოთესლთათ, მოვიდა და ღაღადებდა წინაშე მეფისა სახლისა თჳსისა და აგარაკისა თჳსისათჳს.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და ჰრქვა იერობუამ ცოლსა მას თჳსსა: უცნაურ იყავნ თავი შენი და ნუმცა ვინ გიცნობს შენ, ვითარმედ ცოლი იერობუამისი ხარ, და მიხჳდე სელომად და, აჰა, მუნ არს აქია წინაწარმეტყუელი, იგი იტყოდა ჩემთჳს მეფედ ზედა ერსა ამასა.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა იერობუამისნი, რაოდენ ვის ბრძოდა, რაოდენ მეფობდა, აჰა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და რობუამ, ძე სოლომონისი, მეფობდა ზედა იუდასა. ძე ორმეოცდაერთისა წლისა იყო რობუამ დადგომასა მას მისა მეფედ, და ათჩჳდმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს ქალაქსა, რომელი გამოირჩია უფალმან დადებად სახელი მისი მას ზედა ყოველთაგან ნათესავთა ისრაჱლისათა, და სახელი დედისა მისისა ნაამა ამანიტელი.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა რობუამისთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდასთასა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და მეფე ეტყოდა გეზის, მსახურსა მას ელისესსა, კაცისა მის ღმრთისასა, და ჰრქუა: მითხარ შენ მე ყოველი იგი დიდ-დიდი, რომელ ქმნა ელისე.
მეფე	მცხ.მეფ4	და იყო, ვიდრე უთხრობდა იგი მეფესა, ვითარ განაცოცხლა ძე იგი დედაკაცისა მის მომკუდარი და, აჰა, დედაკაცი იგი, რომლისა განაცოცხლა ძე იგი მისი ელისე, ღაღადებდა მეფისა მიმართ სახლისა თჳსისათჳს და ქუეყანისა თჳსისათჳს, და ჰრქუა გეზი: უფალო მეფე, ესე დედაკაცი არს და ესე ძე მაგისი, რომელ განაცოცხლა ელისე.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ჰკითხა მეფემან დედაკაცსა მას და მან უთხრა მას და მისცა მას მეფემან საჭურისი ერთი და ჰრქუა: უკუმოაგე მაგას ყოველივე მაგისი და ყოველივე ნაყოფი ქუეყანისა მაგისისა, ვინაჲთგან დაუტევა ქუეყანა ესე ვიდრე აქა ჟამამდე.
მეფე	მცხ.მეფ4	და მივიდა ელისე დამასკედ და ძე ადერისი, მეფე ასურასტანსა, სნეულ იყო და უთხრეს მას და ჰრქუეს: მოვიდა აქა კაცი ღმრთისა.
მეფე	მცხ.გოდ	ტეთ. დაეკუეთნეს ქუეყანად ბჭენი მისნი, წარწყმიდნა და შემუსრნა მოქლონნი მისნი, მეფე მისი და მთავარი მისი წარმართთა შორის, და არა არს შჯული, და წინაწარმეტყუელთაცა მისთა არ პოვეს ხილვაჲ უფლისა მიერ.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და წარვიდა აზაელ წინამიგებებად ელისესა და წარმოიღო ძღუენი ჴელითა თჳსითა და ყოველი კეთილი დამასკისა აქლემითა ორმეოცითა, მივიდა და დადგა წინაშე ელისესა და ჰრქუა: მამაო ელისე, შვილმან ადერისამან, მეფემან ასურასტანისამან მომავლინა მე შენდა და თქუა: აღ-მე-ვდგეა სნეულებისა ამისგან ჩემისა?
მეფე	მცხ.იგავ	მეფე, ნაკლულევანი ფასითა, დიდის ცილისშემწამებელი; ხოლო, რომელთა სძულდეს სიცრუე, მრავალ ჟამ ცხონდენ.
მეფემან	მცხ.იგავ	მეფემან მართალმან ჰმართის სოფელი, ხოლო კაცმან უსჯულომან დაამჴჳს იგი.
მეფჱ	მცხ.იგავ	მეფჱ რომელი ერჩდეს სიტყუასა ცრუსა, ყოველნი მის წინაშე უსჯულო არიან.
მეფე	მცხ.იგავ	მეფე, რომელი ჭეშმარიტებით შჯიდეს გლახაკთა, საყდარი მისი საწამებელად აღემართოს.
მეფედ	მცხ.მეფ4	და იყო, ხვალისგან მოიღო მაქმანი და შეასოვლა წყლითა და მიიბურა პირსა თჳსსა და მოკუდა, და დადგა მეფედ მის წილ აზაელ.
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა მეხუთესა იორამისასა, ძისა აქაბისა, მეფისა ისრაჱლისა, მეფობდა იორამ, ძე იოსაფატისი, იუდეასა ზედა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ვიდოდა გზათა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა, ვითარცა ქმნა სახლმან აქაბისამან, რამეთუ ასული აქაბისი ესვა ცოლად მისა, და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა ამრისთანი და ყოველი, რაცა ქმნა, ყოველი ძლიერებანი მისნი, რომელ ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მათ მეფეთა ისრაჱლისათა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა მას მეათორმეტესა იორამისასა, ძისა აქაბისასა, მეფისა ისრაჱლისასა, მეფობდა ოქოზია, ძე იორამისი, მეფე იუდასი.
მეფისა	მცხ.მეფ4	ოცდაორისა წლისა იყო ოქოზია დადგომასა მისსა მეფედ და წელიწად ერთ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა გოთოლია, ასული ზამბრესი, მეფისა ისრაჱლისა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და წარვიდა ოქოზია იორამის თანა, ძისა აქაბისა, წყობად აზაელისა, მეფისა მის ასურასტანელთასა, ჰრამოთ გალადისათ. და სცეს ასურთა მათ იორამი.
მეფე	მცხ.მეფ4	და მოიქცა მეფე იორამ კურნებად იეზრაელს შინა წყლულებათა მათგან, რომელ წყლეს იგი ასურთა მათ ჰრამათს წყობასა მას მისსა აზაელის მიმართ, მეფისა მის ასურთასა და ოქოზია, ძე იორამისი, მეფე იუდასი, გარდავიდა ხილვად იორამისა, ძისა აქაბისა, იეზრაელს შინა, რამეთუ სნეულ იყო.
მეფე	მცხ.იგავ	მამალი, რომელი იქცევინ დედალთა შორის განსუენებულად, და ვაცი, წინამძღუარი სამწყსოთა, და მეფე, რომელი იზახებნ თესლთა ზედა.
მეფედ	მცხ.მეფ4	და მიიღო რქა იგი ზეთისა და დაასხა თავსა მისსა ზედა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს უფალი: გცხე შენ მეფედ ისრაჱლსა ზედა და განაღო კარი და ივლტოდი და ნუღარა დასდგები.
მეფედ	მცხ.მეფ4	და აღდგა და შევიდეს სენაკად და დაასხა საცხებელი იგი ზედა თავსა მისსა და ჰრქუა მას: ესრე იტყჳს უფალი, გცხე შენ მეფედ ერსა მაგას უფლისასა ისრაჱლსა ზედა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და მოიქცა იორამ მეფე კურნებად იეზრაელს შინა წყლულებათა მათგან, რომელ წყლეს იგი ასურთა მათ წყობასა მას აზაელის მიმართ, მეფისა მის ასურთასა, და თქუა: იგი უკუეთუ არს სული თქუენი ჩემ თანა, ნუ განვალნ მეოტი ქალაქისა ამისგან მისლვად და თხრობად იეზრაელსა შინა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და წარვიდა მჴედარი იგი წინა მათსა და ჰრქვა: ესრე იტყჳს მეფე: მშჳდობა არსა? და თქუა იუ: რა ძეს შენი და მშჳდობისა? უკუმოდეგ აქა. და თქუა ეგბურმან: მოიწია მოციქული იგი მათდა და არა უკმოიქცა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და წარავლინა მეორედ მჴედარი და მოიწია მათა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს მეფე: მშჳდობა არსა? და თქუა იუ: რა ძეს შენი და მშჳდობისა? უკმოდეგ აქა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და თქუა იორამ: აუბენით ეტლნი ეგე! და აუბნეს ეტლნი და აღსხდეს კაცად -კაცადი ეტლებსა თჳსსა - იორამ, მეფე ისრაჱლისა, და ოქოზია, მეფე იუდასი, და მიეგებნეს იუსს და პოვეს იგი ნაწილსა მას ნაბუთესსა იეზრაიტელისასა.
მეფე	მცხ.იერ	ჰკითხე ჩუენთჳს უფალსა, რამეთუ ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისაჲ, ზედდადგრომილ არს ჩუენ ზედა. უკუეთუ ყოს, ვითარ უფალმან ჩუენ თანა ყოველთაებრ საკჳრველებათა მისთა და წარვიდეს ჩუენგან.
მეფემან	მცხ.იერ	და ჰრქუა: ისმინე სიტყუა უფლისაჲ მეფემან იუდაჲსმან, მჯდომარემან საყდარსა ზედა დავითისასა, შენ და ყრმათა შენთა და ერმან შენმან და რომელნი შემოვლენ ბჭეთა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და წელსა მას მეათერთმეტესა იორამისასა, მეფისა მის ისრაჱლისასა, მეფობდა ოქოზია ზედა იუდასა.
მეფისა	მცხ.იერ	მიქეა მორათელი იყო წინაწარმეტყუელ დღეთა შინა ეზეკია მეფისა იუდაჲსთა, და ჰრქუა ყოველსა ერსა იუდაჲსსა მეტყუელმან: ესრეთ თქუა უფალმან ძალთამან: სიონი, ვითარცა ყანაჲ, მოერქუნოს და იერუსალემი, ვითარცა ხილისსაცავი, იყოს, და მთაჲ სახლისაჲ იყოს სერტყ მაღნარისა.
მეფემან	მცხ.იერ	ნუ მომკლველმან მოკლა იგი ეზეკია, მეფემან იუდაჲსმან, და ყოველმან იუდამან? არა, რამეთუ შეიშინეს უფლისა და რამეთუ ევედრნეს პირსა უფლისასა, და დასცხრა უფალი ბოროტთაგან, რომელნი თქუნა მათ ზედა, და ჩუენ ვქმნენით ძჳრნი დიდნი სულთა ჩუენთა ზედა.
მეფესა	მცხ.იერ	და ესმა მეფესა იოაკიმს და ყოველთა ძლიერთა მისთა და ყოველთა მთავართა სიტყუანი მისნი, და ეძიებდეს მოკლვად მას. და ესმა ურიას და შეეშინა, და ივლტოდა და შევიდა ეგჳპტედ.
მეფენი	მცხ.მეფ4	და შეეშინა ფრიად-ფრიად და თქუეს: აჰა, ორნი იგი მეფენი ვერ დამდგომ იქმნნეს წინაშე მისა, და ჩუენ ვითარმე დაუდგეთ წინაშე მისა?
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მოუწოდა მეფემან ისრაჱლისამან ყოველთა მათ მოხუცებულთა მის ქუეყანისათა და ჰრქუა: უწყოდეთ, რამეთუ ძჳრსა რასმე ეძიებს იგი და მოავლინა ჩემდა ძეთა ჩემთათჳს და ასულთა ჩემთათჳს, რამეთუ ვეცხლი ჩემი და ოქრო ჩემი არა დავაყენე მისგან.
მეფემან	მცხ.მეფ3	მიუგო მეფემან ისრაჱლისამან და ჰრქუა: კმა არს, აწ ნუღარა იქადინ მღუნავი იგი, ვითარცა მართალი.
მეფისანი	მცხ.მეფ4	და მიწერა მათ წიგნი მეორედ და თქუა: უკუეთუ ჩემნი ხართ თქუენ და ბრძანებასა ჩემსა ისმენდეთ, მოკუეთენით თავნი ძეთა უფლისა მაგის თქუენისათანი, და მომართუთ ხვალე ამასვე ჟამსა იეზრაელად, და ძენი მეფისანი იყუნეს სამეოცდაათნი. და ჴელმწიფენი ქალაქისანი ზრდიდეს მათ.
მეფისანი	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა მიიწია წიგნი იგი მათა, შეიპყრნეს ძენი იგი მეფისანი, და მოსრნეს სამეოცდაათნივე, და შთაყარნეს თავები მათი გოდრებსა და მიუძღვანეს მას იეზრაელად.
მეფენი	მცხ.მეფ3	და განვიდეს შუა სამხრის ოდენ და ძე იგი ადერისი შე-ოდენ-ღვინებულ იყო და დამთურალ სოკქოთს, იგი თავადი და ათორმეტნი მეფენი, შემწენი მისნი.
მეფეთანი	მცხ.მეფ4	და შევიდა მოციქული იგი და უთხრა მას: მოიხუნეს თავნი ძეთა მეფეთანი და ჰრქუა: დასცენით სამად ბორცუად გარეშე ბრჭეთა ქალაქისათა ვიდრე ცისკრადმდე.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და მონანი მეფისა მის ასურასტანელისანი ეტყჳან მას: ღმერთი მთათა არს ღმერთი იგი ისრაჱლისა და არა ღმერთი ველთა, და მისთჳს გუძლეს ჩუენ; უკუეთუ ვეწყუნეთ მათ, ადვილცა ვსძლოთ მათ.
მეფისა	მცხ.იერ	სიტყვა, რომელ თქუა იერემია წინაწარმეტყუელმან ბარუქის მიმართ, ძისა ნირისსა, ოდეს დაწერნა სიტყვანი ესე წიგნსა შინა პირისაგან იერემიაჲსსა, წელსა მეოთხესა იოაკიმისა, ძისა იოსიაჲსისა, მეფისა იუდაჲსსა.
მეფისა	მცხ.იერ	შემდგომად გამოსლვისა იექონია მეფისა და მეფიაჲს და საჭურისთა და მთავართა იუდაჲსთა იერუსალიმით და ყოვლისა აზნაურისა და ჴელოვნისა დაპყრობილისა იერუსალიმით,
მეფისა	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი მეფისა მიმართ მჯდომარისა საყდარსა ზედა დავითისსა და ყოველსა ზედა ერსა დამკჳდრებულსა ქალაქსა ამას შინა ძმათა თქუენთა, არა განსრულთა თქუენ თანა განსახლებასა შინა.
მეფემან	მცხ.იერ	და აღიღონ მათ ზედა წყევაჲ ყოველსა შორის განსახლებულობასა იუდაჲსსა ბაბილონს შინა მეტყუელთა: გიყავნ შენ უფალმან, ვითარცა უყო სედეკიას და ვითარცა აქიამს, რომელნი განტაფნა მეფემან ბაბილოვნისამან ცეცხლისა მიერ
მეფესა	მცხ.მეფ3	აღვედ, შთავედ და მიეგებოდე აქაბს, მეფესა ისრაჱლისასა, რომელ არს სამარიასა, რამეთუ შთასრულ არს იგი ვენაჴსა მას ნაბოთესასა დაპყრობად მისა.
მეფისა	მცხ.მეფ3	და იოსაფატ, ძე ასასი, მეფობდა ზედა იუდასა წელსა მეოთხესა აქაბ მეფისა ისრაჱლისა.
მეფისა	მცხ.იერ	და ძალმან მეფისა ბაბილოვნისამან შეიცვეს იერუსალჱმი, და იერემია იცვებოდა ეზოსა შინა საპყრობილისასა, რომელ არს სახლსა შორის მეფისა იუდაჲსსა,
მეფეთასა	მცხ.ოსე	რამეთუ დღესა მრავალსა ისხდენ ძენი ისრაჱლისანი თჳნიერ მეფეთასა, და თჳნიერ მთავართათა, და თჳნიერ მსხუერპლთასა, და თჳნიერ საკურთხეველისა, და თჳნიერ მღდელთასა და თჳნიერ ხილვათასა:
მეფე	მცხ.ოსე	ამისა შემდგომად მოიქცენ ძენი ისრაჱლისანი და იძიონ უფალი ღმერთი მათი და დავით, მეფე მათი, და შეიშინონ უფლისა მიერ და კეთილი მათი დღესა აღსასრულისასა.
მეფისანი	მცხ.ბარ	და ვითარცა შემცოდისა ვისმე მეფისანი, გარემოკრძალულ არიან ეზონი, ვითარცა სიკუდიდ მიმართ მიყვანებადისანი, სახლთა მათთა განამაგრებენ მღდელნი კარებითა და კლიტეებითა და მოქლონებითა, რაჲთა ავაზაკთა მიერ არ წარიტყუენნენ.
მეფისათა	მცხ.მეფ4	პოვნა იუ ძმანი ოქოზიას, მეფისა იუდასნი, და ჰრქუა: ვისნი ხართ თქუენ? და თქუეს: ძმანი ოქოზიასნი ვართ ჩუენ და გარდამოვჴედით შემთხუევად ძეთა მეფისათა და ძეთა მის განძლიერებულისათა.
მეფე	მცხ.ესა	რამეთუ, აჰა, მეფე მართალი მეფობდეს, და მთავარნი მშჯავრისა თანა მთავრობდენ.
მეფე	მცხ.იერ	და იქმნა, ოდეს აღმოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონელთა ქუეყანასა მას ზედა, და ვთქუთ: აღსრულნი შევიდეთ იერუსალიმად პირისაგან ძალისა ქალდეველთაჲსა და პირისაგან ძალისა ასურასტანელთასა, და დავეშენნეთ მუნ იერუსალიმს შინა.
მეფჱ	მცხ.ესა	უფალი, მამაჲ ჩუენი, უფალი, მსაჯული ჩუენი, უფალი, მთავარი ჩუენი, უფალი, მეფჱ ჩუენი, უფალი, მაცხოვარი ჩუენი, და მან გუაცხოვნნეს ჩუენ.
მეფისა	მცხ.იერ	და იქმნა წელსა მეხუთესა იოაკიმისსა, ძისა იოსიაჲსა, მეფისა იუდაჲსა, თუესა შინა მეცხრესა, იეკკლისიეს, მარხვაჲ წინაშე პირსა უფლისასა ყოველმან ერმან იერუსალიმისამან და ყოველმან ერმან მომავალთა ქალაქთაგან იუდაჲსათა იერუსალიმდ სახლისა იუდაჲსამან.
მეფისა	მცხ.იერ	ამისთჳს, ესრეთ თქუა უფალმან იოაკიმს ზედა, მეფისა იუდაჲსასა: არა იყო მისსა მჯდომარე საყდარსა ზედა დავითისსა, და მძორი მისი იყოს დაგდებულ სიცხესა დღისასა და ნეფხუასა ღამისასა.
მეფისა	მცხ.ამოს	სიტყუანი ამოსისნი, რომელნი იქმნნეს კარევარიმს შინა თეკუეთ გამო, რომელნი იხილნა იერუსალჱმისათჳს შორის დღეთა ოზიასთა, მეფისა იუდაჲსთა, და შორის დღეთა იერობოამ, ძისა იოასიისისა, მეფისა ისრაჱლისათაჲსა, პირველ ორითა წლითა ქუეყანისა ძრვისა.
მეფენი	მცხ.ესა	მთავარნი მისნი არა იყვნენ, რამეთუ მეფენი მათნი და მთავარნი და დიდებულნი მისნი იყვნენ წარსაწყმედელად.
მეფისათა	მცხ.მეფ4	და აღიქვა იოსაბე, ასულმან მეფისა იორამისამან, დამან ოქოზისამან, იოას, ძე ოქოზიასი, ძმისა თჳსისა, რამეთუ მოიპარა იგი შორის ძეთა მათ მეფისათა, რომელ მოსრნეს, და დამალა იგი და დედამძუძე მისი სენაკსა სასვენებელისასა პირისაგან გოთოლიასა, და არა მოკუდა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	გარემოადეგინ მეფესა კაცი და ჭურჭელი ჴელთა თჳსთა, და რომელი შევიდოდის სადაროთ, მოკუედინ. და იგი თავადი იყო მეფისა თანა შესლვასა მისსა და გამოსლვასა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და მისცა მღდელმან ასისთავთა მათ ოროლები იგი და ჯაჭუ-ჭური დავითის მეფისა, რომელ იყო სახლსა მას უფლისასა.
მეფედ	მცხ.მეფ4	და წარმოავლინა მათ ძე იგი მეფისა და მიეცა მას ზედა იეზერი იგი და წამება და სცხო მას და დაადგინა მეფედ, და აღიტყუელნა ერმან და თქუა: ცხონდინ მეფე!
მეფისა	მცხ.მეფ4	და აღთქმა-ყო იუდაე მღდელმან შორის უფლისა და შორის მეფისა და შორის ერისა მის ყოფად ერად უფლისა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და გამოიყვანნა იუდაე მღდელმან ასისთავნი იგი: ქორრი და რასიმ, და ყოველი ერი მის ქუეყანისა და გარდამოიყვანეს მეფე სახლისა მისგან უფლისა, და შეიყვანეს იგი გზასა მის ბჭისასა სახლისა მის სამეუფოჲსა, და დასვეს იგი საყდარსა მას სამეუფოსა.
მეფედ	მცხ.მეფ4	და ძე შჳდ წლისა იყო იოას დადგომასა მას მეფედ.
მეფე	მცხ.ესა	და იქმნა, ოთხდამეათესა წელსა მეფე-ყოფისა ეზეკიასსა აღმოვიდა სენაქირიმ, მეფე ასსურასტანელთა, ქალაქთა ზედა იუდეასათა მაგართა და გამოიხუნა იგინი.
მეფისა	მცხ.ესა	და მიავლინა მეფემან ასსურასტანელთამან რაფსაკი ლაქისით იერუსალიმად, მეფისა მიმართ ეზეკიასსა ძალისა თანა მრავლისა და დადგა სლვასა თანა წყლისა საბანელისა ზენაჲსასა, შორის გზასა აგარაკისა მმურკნველისასა.
მეფისასა	მცხ.მეფ4	და იყო, ოცდამესამესა წელსა იოას მეფისასა არა აღაგეს მღდელთა მათ ბედეკი სახლსა მას უფლისასა.
მეფე	მცხ.ესა	და ჰრქვა მათ რაფსაკმან: თქუთ სადმე ეზეკიას მიმართ, ამათ იტყჳს მეფე დიდი, მეფე ასსურასტანელთა: ვისსა მოსავ ხარ?
მეფე	მცხ.ესა	აჰა, მოსავ ხარ კუერთხისა მიმართ ლელწმისასა, შეფქულისა ამის ეგჳპტედ მიმართ, რომელსა მი-თუ-ვინ-ეყრდნას მის ზედა, შევიდეს ჴელად მისსა. ესე არს ფარაო, მეფე ეგჳპტისა, და ყოველნი მოსავნი მისდამი.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ჰრქუეს მას: კაცი ერთი მოგვეგებოდა ჩუენ და გურქვა ჩუენ: მივედით და მოიქეცით მეფისა მის, რომელ წარმოგავლინა თქუენ და არქუთ მას: ესრე იტყჳს უფალი ამისთჳს, ვითარმედ: არა არს ღმერთი შორის ისრაჱლისა და მიხვალთ კითხვად ბაალისსა, მწერსა მას, ღმერთსა აკკარონისასა? არა ეგრე, არამედ ცხედარსა მაგას, რომელსა აღჴედ, მაგიერ არა გარდამოჴდე, არამედ მანდავე ზედა სიკუდილითა მოჰკუდე.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და მოკუდა ოქოზია მსგავსად სიტყჳსა მის უფლისა, ვითარცა ეტყოდა ელია (და იორამ, ძე აქაბისი, მეფობდა ისრაჱლსა ზედა სამარიასა ათორმეტ წელ წელსა მას მეთურამეტესა იოსაფატისასა, მეფისა იუდასსა, და ქმნა ბოროტი წინაშე, უფლისა, ხოლო არა ვითარცა ძმათა თჳსთა და დედამან თჳსმან, დაამჴუნა ძეგლნი იგი ბაალისნი, რომელ აღმართნა მამამან მისმან და დამუსრნა იგინი, ხოლო ცოდვასა მას სახლისა იერობოამისასა, ძისა ნაბატისა, რომელმან აცთუნა ისრაჱლი, შეუდგა და არა განეშორა. და განრისხნა გულისწყრომითა უფალი სახლსა ზედა აქაბისასა) და მეფობდა იორამ, ძმა მისი, მის წილ წელსა მესამესა იორამ მეფისა იუდეასსა, ძისა იოსაფატისსა, რამეთუ არა ესვა მას ძე.
მეფესა	მცხ.ესა	აწ მოუჴედით უფალსა ჩემსა, მეფესა ასსურასტანელთასა, და მიგცე თქუენ ორათასი ცხენი, უკეთუ შეუძლოთ მიცემად მჴედართა მათ ზედა.
მეფე	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა გამოვიდა აზაელ, მეფე ასურასტანისა, და ეწყო გეთსა, გამოიღო იგი და მიმართა აზაელ მისლვად იერუსალჱმსა ზედა.
მეფისასა	მცხ.მეფ4	და აღიღო იოას, მეფემან იუდაისამან, ყოველნი იგი სიწმიდენი, რომელნი განწმიდნა იოსაფატ და იორამ და ოქოზია, მამათა მისთა მეფეთა იუდასთა და თჳსნი იგიცა სიწმიდენი, ყოველი იგი ვეცხლი, რომელ იპოვა საფასესა სახლსა მას უფლისასა და სახლსა მეფისასა და მიუძღვანა აზაელს, მეფესა მას ასურთასა, და წარვიდა იერუსალჱმით.
მეფე	მცხ.ესა	ამათ იტყჳს მეფე: ნუ გაცთუნებსთ თქუენ იზეკია სიტყუებითა, რომლითა ვერ შემძლებელ არს ჴსნად თქუენდა.
მეფისა	მცხ.ესა	და ნუ გეტყჳნ თქუენ ეზეკია, ვითარმედ: გჳჴსნეს ჩუენ ღმერთმან და არა მიეცეს ქალაქი ესე ჴელთა მეფისა ასსურასტანელთასათა.
მეფისა	მცხ.ესა	ნუ გაცთუნებნ თქუენ ეზეკია მეტყუელი და გეტყჳნ: ღმერთმან მიჴსნნეს ჩუენ, ნუ იჴსნნესა ღმერთთა ნათესავთასა თითოეულმან სოფელი თჳსი ჴელისაგან მეფისა ასსურასტანელთასა?
მეფისა	მცხ.ესა	და დადუმნეს და არა ვინ მიუგო მას სიტყვა ბრძანებისათჳს მეფისა არას მიგებად მისსა.
მეფისა	მცხ.ესა	და იყო სმენასა შინა მეფისა ეზეკიაჲსსა, განხეთქნა სამოსელნი თჳსნი და გარემოისხა ძაძაჲ და აღვიდა სახიდ უფლისა.
მეფემან	მცხ.ესა	შე-თუ-ვითარ-ისმინნეს უფალმან, ღმერთმან შენმან, სიტყუანი რაფსაკისნი, რომელნი მოავლინნა მეფემან ასსურასტანელთამან ყუედრებად ღმრთისა მ.აცხოვრისა და ყუედრებად სიტყუათა, რომელნი ესმნეს უფალსა, ღმერთსა შენსა, და ვედრება-ყავ უფლისა მიმართ, ღმრთისა შენისა დატევებულთა ამათთჳს.
მეფისა	მცხ.ესა	და მოვიდეს ყრმანი მეფისა ეზეკიაჲსნი ესაიაჲს მომართ.
მეფე	მცხ.ესა	და მიიქცა რაფსაკი და ეწია მეფესა ასსურასტანელთასა, მო-რაჲ-ეცვა მას ლობნაჲ, და მსმენელ იქმნა მეფე ასსურასტანელთა, რამეთუ ლტოლვილ იქმნა ლაქისით,
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა ოცდამესამესა იოასისასა, ძისა ოქოზიასსა, მეფისა იუდაისასა, მეფობდა იოაქაზ, ძე იუასი, ზედა ისრაჱლსა სამარიას ათჩჳდმეტ წელ.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და მისცნა იგინი ჴელთა აზაელ, მეფისა ასურთასა, და ჴელთა ძისა ადერისთა, ძისა აზაელისასა, ყოველთა დღეთა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და არა დაშთა იოაქაზისა ერი, არამედ მჴედარი ვითარ ერგასის ოდენ და ეტლნი ათნი და ათი ათასი მკჳრცხლი, რამეთუ წარწყმიდნა იგინი მეფემან ასურასტანისამან, დასხნა იგინი, ვითარცა მიწა დასატკეპნელად.
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა ოცდამეათჩჳდმეტესა სუფევასა იოასისა, მეფისა იუდასისა, მეფობდა იოას, ძე იოაქაზისი, ზედა ისრაჱლსა სამარიას ათორმეტ წელ.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყვათა იოასისთანი და ყოველი, რაჲ ქმნა, და ყოველნი ძლიერებანი მისნი და, რა-იგი უყო მეფესა იუდაჲსსა, არა, აჰა, ესერა წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა მეუფეთა ისრაჱლისათა?
მეფე	მცხ.მეფ4	და ელისე დასნეულდა სნეულებითა, რომლითა მო-ცა-კუდა და მივიდა იოას, მეფე ისრაჱლისა, და ტიროდა პირსა მისსა ზედა და თქუა: მამაო, მამაო, ეტლო ისრაჱლისაო და მჴედარო მისო.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მას ელისე: მოიხვენ ისარნი! და მოიხუნა და ჰრქუა მეფესა მას ისრაჱლისასა: სტყორცე ქუეყანასა! და სტყორცა მეფემან სამგზის და დააცადა.
მეფესა	მცხ.იერ	და ჰრქუეს მთავართა მეფესა: მოიკალნ აწ კაცი იგი, რამეთუ იგი დაჰჴსნის ჴელებსა კაცთა მბრძოლთა დაშთომილთასა ქალაქსა ამას შინა და ჴელთა ყოვლისა ერისათა დაჰჴსნის მეტყუელი მათდამი მსგავსად სიტყვათა ამათ, რამეთუ კაცი ესე არუწყებისმთხრობლობს ერისა ამის მშჳდობასა, არამედ რამეთუ ძჳრთა.
მეფე	მცხ.იერ	და ეფუცა მას მეფე იდუმალ მეტყუელი: ცხოველ არს უფალი, რომელმან შექმნა ჩემი ესე სული, უკუეთუ მოგაკუდინო შენ, და უკეთუ განგცე შენ ჴელებსა ამათ კაცთა მეძიებელთა სულისა შენისათასა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და აზაელ, მეფე ასურთა, აჭირვებდა ისრაჱლსა ყოველთა დღეთა იოაქაზისთა.
მეფემან	მცხ.იერ	და ჰრქუა მეფემან იერემიას წინაწარმეტყუელსა: მე სიტყუა მაქუს იუდეანთა მილტოლვილთა ქალდეველთა მიმართ. ნუ მიმცენ მე ჴელთა მათთა და მეკიცხევდენ მე?
მეფე	მცხ.მეფ4	და მოკუდა აზაელ, მეფე იგი ასურთა, და მეფობდა ადერ, ძე მისი, მის წილ.
მეფენი	მცხ.ამოს	და წარვიდენ მეფენი მათნი ტყუეობად, მღდელნი მათნი და მთავარნი მათნი ერთბამად, - იტყჳს უფალი.
მეფესა	მცხ.ესა	ესრეთ არქუთ ეზეკიასა, მეფესა იუდეასასა: ნუ გაცთუნებნ შენ ღმერთი შენი, რომლისა შენ მოსავ ხარ, მისდამი მეტყუელი: არ მიეცეს იერუსალემი ჴელთა მეფისა ასსურასტანელთასასა.
მეფეთა	მცხ.ესა	ანუ არა გესმნეს, რომელნი უყვნეს მეფეთა ასსურასტანელთასა ყოველსა ქუეყანასა, ვითარ წარწყმიდეს? ხოლო შენ განმერეა?
მეფენი	მცხ.ესა	სადა არიან მეფენი ემათისანი და არფათისანი? და სადა ქალაქისა სამპფარუიმისანი: ენა და ღავან?
მეფემან	მცხ.ესა	მოყავ, უფალო, ყური შენი, ისმინე, უფალო! განახუენ, უფალო, თვალნი შენნი, მოიხილე, უფალო, და იხილენ სიტყვანი, რომელნი მოავლინნა სენაქირიმ, მეფემან ასსურასტანელთამან, ყუედრებად ღმრთისა მაცხოვრისა,
მეფეთა	მცხ.ესა	რამეთუ ნანდვილვე მოაოჴრეს მეფეთა ასსურასტანისათა მკჳდროანი ყოველი და სოფელი მათი
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა მეორესა სუფევასა იოასისათა, ძისა იოაქაზისასა, მეფისა ისრაჱლისა, მეფობდა ამასია, ძე იოასისი, მეფე იუდასი.
მეფედ	მცხ.მეფ4	ძე ოცდახუთისა წლისა იყო დადგომასა მას მისსა მეფედ, ოცდაცხრა წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა - იოადიმ იერუსალჱმით.
მეფე	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა დაამტკიცა მეფობაჲ მისი ჴელსა მისსა და მოსრნა მონანი იგი თჳსნი, რომელთა მოკლეს მეფე, მამა მისი.
მეფისა	მცხ.ესა	და მიივლინა ესაია, ძე ამოსისი, ეზეკიას მიმართ და ჰქვა მას: ამათ იტყჳს უფალი, ღმერთი ისრაჱლისა: მესმნეს, რომელნი ილოცენ ჩემდამო სენაქირიმისთჳს, მეფისა ასსურასტანელთასა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა წარავლინა ამასია მოციქულნი იოასისა, ძისა იოაქაზისა, ძისათჳს იოას მეფისა ისრაჱლისასა და ჰრქუა: მოვედ, შეგიმთხჳვნეთ ურთიერთარს პირისპირ.
მეფესა	მცხ.ესა	ამისთჳს ესრეთ იტყჳს უფალი მეფესა ზედა ასსურასტანელთასა: არ შემოვიდეს ქალაქსა ამას, არცა სტყორცოს მას ზედა ისარი, არცა ზედადადვას მის ზედა ფარი, არცა ამრგულივოს მის ზედა პატნეზი,
მეფე	მცხ.მეფ4	და არა მიერჩოდა ამასია. განვიდა იოას, მეფე ისრაჱლისა, და შეიმთხჳვნეს პირისპირ იგი თავადი და ამასია, მეფე იუდასი, ბეთსამუსა ჰურიასტანისასა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ამასია, მეფე იუდასი, ძე ოასისი, ძისა აქაზასი, შეიპყრა იოას, მეფემან ისრაჱლისამან, ბეთსამუსსა და მოვიდა იერუსალჱმდ და დაარღჳა ზღუდე ბჭემდე კიდისათა ოთხას წყრთა.
მეფე	მცხ.ესა	და უკუნქცეული წარვიდა სენაქირიმ, მეფე ასსურასტანელთა, და დაადგრა ნინევს შინა.
მეფე	მცხ.ესა	და თაყვანის-ცემასა შინა მისსა შორის სახლსა ასარახ ღმრთისა მისისასა ადრამელიქ და სარასარ, ძეთა მისთა, დასცეს იგი მახჳლებითა, ხოლო იგინი განრომილ იქმნეს სომხეთად, და მეფე იქმნა ასორდან, ძე მისი, მის წილ.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იოასისთანი და რომელ-რა ქმნა ძლიერებითა თჳსითა და წყობა იგი, რომელ ეწყო ამესიას, მეფესა იუდასსა, არა, აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და დაიძინა მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა სამარიას მეფეთა მათ თანა ისრაჱლისათა და მეფობდა იორობოამ, ძე მისი, მის წილ.
მეფე	მცხ.ესა	ვითარმედ გამოვიდა თარათა, მეფე ეთიოპელთა, დასხმად მისსა, და მსმენელი შეიქცა და მიავლინნა მიმთხრობნი ეზეკიაჲს მიმართ მეტყუელმან:
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ცხონდა ამესია, ძე იოასისი, მეფე იუდასი, შემდგომად სიკუდილისა მის იოასისა, ძისა იოაქაზისა, მეფისა ისრაჱლისა, ათხუთმეტ წელ.
მეფე	მცხ.მეფ4	წელსა მას მეათერთმეტესა ამასიასისა, მეფისა იუდასისა, მეფობდა იორობოამ, ძე იოასისი, მეფე ისრაჱლისა, ზედა ისრაჱლსა სამარიასა ორმეოცდაერთ წელ.
მეფისა	მცხ.იერ	ნუ გეშინინყე პირისაგან მეფისა ბაბილონისა, რომლისა თქუენ გეშინის, პირისაგან მისისა ნუ გეშინისყე, - თქუა უფალმან, - რამეთუ თქუენ თანა ვარ განრინებად თქუენდა და ცხოვნებად თქუენდა ჴელისაგან მისისა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და დაიძინა იორობოამ მამათა თჳსთა თანა მეფეთა მათ თანა ისრაჱლისათა. და მეფობდა აზარია, ძე ამესიასი, მამისა თჳსისა წილ.
მეფისა	მცხ.ესა	და ჴელისაგან მეფისა ასსურასტანელთასა გიჴსნა მე შენ, და მწედ ქალაქისა ამის შეწევნა-ვყო.
მეფისა	მცხ.ესა	ლოცვაჲ ეზეკია მეფისა, რაჟამს დასნეულდა და აღდგა:
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა ოცდამეშჳდესა იორობოამისასა, მეფისა ისრაჱლისასა, მეფობდა აზარია, ძე ამესიასი, მეფისა იუდასი.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და მიყო უფალმან ჴელი მეფესა მას, და გარდაასხა მას ზედა კეთროვანება ვიდრე დღედმდე სიკუდილისა მისისა. და დაჯდა სახლსა შინა დაფარულად აფფოთ. და იოათამ, ძე მეფისა, იყო ზედა სახლსა მას და შჯიდა ერსა მას მის ქუეყანისასა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა მას ოცდამეთურამეტესა აზარია მეფისა იუდასსა და მეფობდა ზაქარია, ძე იორობოამისი, ისრაჱლსა ზედა სამარიას ექუს თუჱ.
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა ოცდამეათცხრამეტესა აზარია მეფისა იუდასისა მეფობდა მანაელ, ძე გადდისი, ისრაჱლსა ზედა სამარიას ათ წელ.
მეფე	მცხ.მეფ4	და გამოვიდა ფუა მეფე ასურასტანით ქუეყანასა მას ზედა და მანაელ მისცა მას ათასი სასწორი ვეცხლისა, რათა იყოს ჴელ-ცემულ მისა და ამტკიცნეს მეფობა მისი ჴელითა მისითა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და გამოიღო მანაელ ვეცხლი ყოვლისაგან ისრაჱლისა და ყოველთა მათ ჴელმწიფეთაგან, რომელთა ძალ-ედვა მიცემად მეფესა მას ასურასტანისასა ერგასის-ერგასისი სასწორი ვეცხლისა თჳთოეულად კაცად-კაცადსა. და კუალად იქცა მეფე იგი ასურასტანისა და არა დადგა ქუეყანასა მას.
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა მას ოცდამეათესა აზარია მეფისა იუდასა მეფობდა ფაკეა ზედა ისრაჱლსა სამარიას ათ წელ.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ფაკეასთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, აჰა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა მას ერგასისდამეორესა აზარია მეფისა იუდასასა მეფობდა ფაკეა, ძე რრომელისი, ზედა ისრაჱლსა სამარიას ოც წელ.
მეფე	მცხ.მეფ4	და დღეთა ფაკეა მეფისა ისრაჱლისათა მოვიდა თეგლათფალასარ, მეფე ასურასტანისა, და წარიღო აინი და კაბელი და ბეთმაქა და ანუქი და კენეეზი და სური და გალაადი და გალილეა და ყოველი იგი ქუეყანა ნეფთალიმისი და წარტყუენა იგი ასურასტანად.
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა მეორესა ფაკეე, ძისა რრომელისასა, მეფისა ისრაჱლისასა, მეფობდა იოათამ, ძე ოზია მეფისა იუდასი.
მეფედ	მცხ.მეფ4	ძე ოცდახუთის წლისა იყო დადგომასა მისსა მეფედ და ათექუსმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა - იერუსა, ასული სადუკისი.
მეფე	მცხ.მეფ4	მათ დღეთა შინა მიავლინა უფალმან იუდასა ზედა რასონ, მეფე ასურასტანისა, და ფაკეე, ძე რრომელისი.
მეფისა	მცხ.ესა	ხოლო თქვა ღმერთმან: ვითარმედ შვილთაგან შენთა, რომელნი ჰშვენ, მიიყვანნენ და ყვნენ საჭურისებრ სახლსა შინა მეფისა ბაბილოვნელთასასა.
მეფედ	მცხ.მეფ4	ძე ოცდახუთის წლისა იყო აქაზ დადგომასა მისსა მეფედ. ათექუსმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს და არა ქმნა სამართალი წინაშე უფლისა ღმრთისა, ვითარცა-იგი დავით, მამამან მისმან.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ვიდოდა გზათა იორობოამისთა, ძისა ნაბატისსა, მეფისა ისრაჱლისასა, ამან შვილნიცა თჳსნი შესთხივნა ცეცხლსა მსგავსად საძაგელებისა მის ნათესავთა მათ, რომელნი მოსპნა უფალმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.
მეფე	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა გამოვიდა რაასონ, მეფე ასურასტანისა, და ფაკეე, ძე რრომელისი, მეფე იგი ისრაჱლისა, იერუსალჱმსა ზედა ბრძოლად და მოიცვეს იგი აქაზის ზე და ვერ შეიძლეს დაპყრობად მისა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა დაიპყრა რაასონ, მეფემან ასურასტანისამან, აილათი და გამოიყვანნა ურიანი აილათით. და მოვიდეს ედომელნი და დაემკჳდრნეს აილათს მოდღენდელად დღედმდე.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და წარავლინნა აქაზ მოციქულნი თეგლათფალსარ მეფისა მის ასურასტანისა და ჰრქუა: მონა შენი, შვილი შენი ვარ მე. გამოვედ და მიჴსენ მე ჴელთაგან მეფისა ასურთასა და ჴელთაგან მეფისა ისრაჱლისათა, რამეთუ აღდგომილ არიან ჩემ ზედა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და ისმინა მისი მეფემან ასურასტანისამან და გამოვიდა მეფე იგი ასურთა ზედა დამასკესა და დაიპყრა იგი და წარტყუენა იგი, და კვირენ და რაასონ მოსრნა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და წარვიდა მეფე აქაზ და მიეგებოდა თეგლათფალსარს, მეფესა მას ასურთასა, დამასკედ. და იხილა აქაზ საკურთხეველი იგი, რომელი იყო დამასკეს. და წარავლინა მეფემან აქაზ ურია მღდელისა და მიუძღუანა ზომი და მოასწავა მსგავსება ქმნულებისა მისისა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ქმნა ურია მღდელმან საკურთხეველი იგი მსგავსად ქმნულებისა მის, ვითარცა უბრძანა მეფემან აქაზ დამასკეთ, ეგრევე სახედ ქმნა ურია მღდელმან ვიდრე მოსლვადმდე აქაზ მეფისა დამასკედ.
მეფე	მცხ.მეფ4	იხილა საკურთხეველი იგი და აღჴდა მეფე საკურთხეველსა მას ზედა და შეწირნა შესაწირავნი იგი თჳსნი და მსხუერპლნი, და სათნონი.
მეფისანი	მცხ.მეფ4	და ამცნო მეფემან აქაზ ურიას მღდელსა და ჰრქუა: ზედა საკურთხეველსა მაგას დიდსა შესწირნე შესაწირავნი იგი ცისკრისანი და შესაწირავნი მწუხრისანი და შესაწირავნი მეფისანი და მსხუერპლნი მისნი და შესაწირავი ერისა მაგის ქუეყანისა და ზორვილნი მათნი და მსხუერპლნი მათნი და ყოველი სისხლი მსხუერპლთა მათთა და ყოველი ზორვილთა მათ დაასხა მას ზედა. და საკურთხეველი იგი სპილენძისა იყოს ჩემდა აღსამსთობელად.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და საძირკველი საყდრისა მის აღაშენა სახლსა მას უფლისასა, დამშჳდებით იყო შესლვა და გასლვა მეფისა სახლსა მას უფლისასა პირისაგან მეფისა მის ასურასტანელისათა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, ხოლო არა ვითარ მეფეთა მათ ისრაჱლისათა, რომელნი იყუნეს წინა მისსა.
მეფე	მცხ.მეფ4	მას ზედა მოუჴდა სალმანასარ, მეფე ასურასტანისა, და ემონა მას ოსეე და უძუღნობდენ მას მანანასა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და პოვა მეფემან ასურასტანისამან ოსეეს თანა ზაკვა და წარავლინნა მოციქულნი სოვა მეფისა მიმართ მეგჳპტელთასა. და არა მისცა მან მანანა მეფესა მას ასურთასა მას წელსა. და მოიცვა იგი მეფემან ასურასტანისამან და შეაყენა სახლსა მას საპყრობელისასა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	წელსა მეცხრესა ოსესსა გამოიპყრა მეფემან ასურასტანისამან სამარია და წარტყუენა ისრაჱლი ასურასტანად. და დააშენნა იგინი იალათას და იაბორს, მდინარეთა მათ გოვიზანისათა და მთათა მათ მედონელთა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და იყო რისხვა უფლისა ისრაჱლსა ზედა, რამეთუ შესცოდეს ძეთა მათ ისრაჱლისათა უფალსა ღმერთსა თჳსსა, რომელმან გამოიყვანნა იგინი ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა ჴელთაგან ფარაოს მეფისა ეგჳპტელთასა და ეშინოდა მათ ღმერთთა მათთაგან უცხოთა.
მეფისა	მცხ.ბარ	არცა ბოროტი თუ რაჲ ვისგანმე ევნოსყე, არცა კეთილისა თუ შემძლებელ არიან მიგებად, არცა მეფისა, ძალ-უცყე დადგენაჲ, არცა წაღებაჲ.
მეფენი	მცხ.ესა	ვინ აღადგინა აღმოსავალთაგან სიმართლე? უწოდა მას? ფერჴისფერჴ მისსა ვიდოდის, მისცეს წინაშე მრავალთა ნათესავთასა და მეფენი განაცჳბრნეს და მისცნეს ქუეყანად მახჳლნი მათნი და, ვითარცა ქარქუეტნი, განყრილნი მშჳლდნი მათნი.
მეფედ	მცხ.მეფ4	და განეშორა ისრაჱლი სახლსა მას დავითისასა და დაიდგინეს მეფედ იორობოამ, ძე ნაბატისი, და განდრიკა იორობოამ ისრაჱლი უფლისაგან და აცოდვა იგი ცოდვითა დიდითა.
მეფე	მცხ.ესა	მოახლებულ არს საშჯელი თქუენი, - იტყჳს უფალი ღმერთი, მოეახლნეს განზრახვანი თქუენნი, - იტყჳს მეფე იაკობისი.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და მოიყვანნა მეფემან ასურასტანისამან ბაბილონით და ქუთით და იათ და სერფარუმით და ემათით, და დაიმკჳდრნა იგინი ქალაქსა სამარიას ძეთა მათ წილ ისრაჱლისათა და დასხდეს სამარიას და დაიმკჳდრნეს ქალაქნი მისნი.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და იყო, წელსა მას მესამესა ოსესა, ძისა ელაის, მეფისა ისრაჱლისა, მეფობდა ეზეკია, ძე აქაზისი, მეფისა იუდასი.
მეფედ	მცხ.მეფ4	ძე ოცდახუთისა წლისა იყო დადგომასა მეფედ და ოცდაცხრა წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისა - აბუთ, ასული ზაქარიასი.
მეფე	მცხ.მეფ4	და იყო უფალი მის თანა ყოველსა შინა, რასაცა იქმოდა, წარემართებოდა და შეურაცხ-ყო მეფე იგი ასურასტანისა და არა ჰმონა მას.
მეფე	მცხ.მეფ4	და იყო წელსა მას მეოთხესა ეზეკია მეფისასა, იგი არს წელი მეშჳდე ოსესი, ძისა ელასი, მეფისა ისრაჱლისა, და მოვიდა სალმანასარ, მეფე ასურასტანისა ზედა სამარიასა და მოიცვა იგი.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და დაიპყრა იგი მესამესა წელსა, წელსა მეექუსესა ეზეკიასასა. იგი წელი მეცხრე იყო იოსე მეფისა ისრაჱლისა, და გამოიღეს სამარია.
მეფე	მცხ.მეფ4	და წელსა მას მეათოთხმეტესა სუფევასა ეზეკია მეფისასა გამოვიდა სენექერიმ, მეფე ასურასტანისა, ძნელ-ძნელთა ზედა მათ ქალაქთა იუდასათა და გამოიღო იგინი.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და წარავლინა ეზეკია, მეფემან იუდასმან, მოციქულნი მეფისა მის ასურასტანელთასა ლაქისდ და ჰრქუა: ვსცოდე, მიიქეც ჩემგან და, რაჲ დამდვა ჩემ ზედა, აღვიკიდო. და დაადვა მეფემან ასურასტანისამან ზედა ეზეკიას, მეფესა იუდასასა, სამასი სასწორი ვეცხლისა და ოცდაათი სასწორი ოქროსა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა დაჭრნა ეზეკია მეფემან ბჭენი ტაძრისა მის უფლისანი და ზღრუბლნი, რომელ განრჩუნნა ოქროთა ეზეკია, მეფემან იუდასამან, და მისცა იგი მეფესა მას ასურასტანისასა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და წარავლინნა მეფემან ასურასტანისამან თარათა და რაფსისა და რაფსაკ ლაქისით და ეზეკია მეფისა ერითა ძლიერითა ზედა იერუსალჱმსა. და გამოვიდეს და მივიდეს იერუსალჱმდ და დადგეს ზედა ჯურღმულსა მას ზეშთა ავაზანისასა, რომელ არს გზასა აგარაკისა მის მმურკნელთასა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მათ რაფსაკ: არქუთ ეზეკიას: ესრეთ იტყჳს მეფე დიდი იგი, მეფე ასურასტანისა! რაჲმე არს სასოებაჲ ეგე შენი, რომელსა შენ ესავ?
მეფე	მცხ.მეფ4	აჰა, შენ ესავ არგანსა მას ლერწმისასა და დაჩხერილსა ეგჳპტესა, რომელსა მი-თუ-ეყრდნას კაცი, აღესვას ჴელსა და წყლას იგი, ეგრეცა ფარაო, მეფე იგი ეგჳპტელთა, ყოველთა მოსავთა მისთა.
მეფეთადცა	მცხ.ბარ	მყოფნი ძელისად და მოვეცხლულად და მოოქროვილად. ეცნობოს ამისთჳს შემდგომად ყოველთა წარმართთა, ვითარმედ ნაცილ არიან და მეფეთადცა ცხორებად არიან, ვითარმედ არა არიან ღმრთეებ, არამედ საქმენი ჴელებისა კაცთასა და არარაჲ არს საქმე ღმრთისაჲ მათ შორის.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და აწ მო-ღა-შემოერთენ უფლისა ჩემისა მეფისა, ასურასტანისასა და მიგცე თქუენ ორათასი საჴედარი, უპოოთ თუმე კაცი ამჴედრებად მათ ზედა?
მეფე	მცხ.ბარ	რამეთუ მეფე სოფლისა ვერ აღადგინონ, ანუ განარინონ, ვერცა კაცთა წჳმაჲ ვერ მოსცენ,
მეფესა	მცხ.ბარ	ხოლო მეფესა და მბრძოლთა ვერ წინადაუდგენ, ვითარ უკუე საგონებელ, ანუ საწოდებელ იყოს, ვითარმედ არიან ღმრთეებ?
მეფისამან	მცხ.ოსე	ისმინეთ ესე მღდელთა, და მოხედეთ სახლმან ისრაჱლისამან და სახლმან მეფისამან ყურად-იღეთ მით, რამეთუ თქუენდა მიმართ არს სასჯელი, რამეთუ მახე ექმნუნით სამსტუროსა.
მეფეთა	მცხ.ბარ	რამეთუ ვერცა მეფეთა დასწყევენ, ვერცა ვერ აკურთხევენ.
მეფემან	მცხ.იერ	კიდარს, მეფისა ეზოჲსსა, რომელი მოსრა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ბაბილონისამან, ესრეთ ჰრქუა უფალმან: აღდეგით და აღვედით კიდარსა ზედა, დაწყლენით ძენი კედემისნი,
მეფისა	მცხ.ამოს	და განავლინა ამასია მღდელმან ბეთელისამანი ერობოამის მიმართ, მეფისა ისრაილისა, მეტყუელმან: მიმოქცეულებათა ჰყოფს ძჳნად შენდა ამოსს შორის სახლსა ისრაჱლისსა. ვერ შემძლებელ არს ქუეყანა დათმენად ყოველთა ამათ სიტყუათა
მეფისა	მცხ.ოსე	იხილა ეფრემ სნეულება მისი და იუდა სალმობა მისი. და წარვიდა ეფრემ ასურასტანელთა მიმართ და მიავლინნა მოციქულნი მეფისა მიმართ იარიმისსა, და იგი ვერ შემძლებელ იქმნეს გამოჴსნად თქუენდა და ვერ დააცხროს თქუენგან სალმობა
მეფისა	მცხ.მეფ4	დადგა რაფსაკ და ღაღად-ყო ჴმითა დიდითა ურიაებრ, ეტყოდა და ჰრქუა: ისმინეთ სიტყუაჲ მეფისა მის დიდისა, მეფისა მის ასურასტანისა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	ნუგეშინის-გცემნ თქუენ ეზეკია უფლისა მიერ და გეტყჳნ, ვითარმედ გჳჴსნეს ჩუენ უფალმან და არა მისცეს ქალაქი ჴელთა მეფისა მის ასურასტანელთასა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და დადუმნეს და არა რა მიუგეს მას სიტყუაჲ, რამეთუ ემცნო მეფესა, ვითარმედ: ნუ მიუგებთ მას სიტყუასა.
მეფეთა	მცხ.გოდ	ლამედ. არა ირწმუნეს მეფეთა ქუეყანისათა, ყოველთა დამკჳდრებულთა მკჳდროვნისათა, ვითარმედ შევალს მაჭირვებელი ბჭეთა მიერ იერუსალჱმისათა.
მეფე	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი, მეფე ისრაჱლისა და მჴსნელი მისი, ღმერთი საბაოთ: მე ვარ პირველი და მევე ამათსა შემდგომად, ჩემსა გარეშე არა არს ღმერთი.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა ესმა ეზეკიას მეფესა, დაიპო სამოსელი თჳსი და შთაიცვა ძაძაჲ და შევიდა სახლსა მას უფლისასა.
მეფისანი	მცხ.მეფ4	და მივიდეს მონანი იგი ეზეკია მეფისანი ესაიასა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და მიიქცა რაფსაკ და პოვა მეფე იგი ასურასტანისა, რამეთუ ჰბრძოდა ლობნასა და ესმა, ვითარმედ იტრა ლაქისით.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და მას ესმა თართაკ მეფისა მის ეთიოპელთასა და თქუეს, ვითარმედ: აჰა, ესერა, გამოსრულ არს ბრძოლად შენდა. და წარვიდა სოფლად თჳსა და მიავლინნა მოციქულნი ეზეკიასა და თქუა:
მეფესა	მცხ.მეფ4	ესრეთ ეტყოდით ეზეკიას, მეფესა იუდასა: ნუ გაცთუნებნ შენ ღმერთი იგი შენი, რომელსა შენ ესავ, ვითარმედ არა მისცეს იერუსალჱმი ჴელთა მეფისა ასურასტანელთასა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	აჰა, შენ თჳთ გასმიეს ყოველი, რა ჰყვეს მეფეთა მათ ასურასტანისათა ყოველსა მას სოფლებსა, ვითარ წარტყუენნეს იგინი და აწ შენ განრინებასა ჰგონებ?
მეფე	მცხ.მეფ4	სადა არს მეფე იგი ემათისი და მეფე არფათისი? და მეფე ქალაქისა მის სეფერუმისი ანადავა?
მეფეთა	მცხ.მეფ4	რამეთუ ნანდვილვე, უფალო, წარწყმიდნეს მეფეთა მათ ასურასტანისათა ნათესავნი იგი და ქუეყანა მათი.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და აწ, უფალო ღმერთო ჩუენო, გჳჴსნენ ჩუენ ჴელთაგან მისთა, რათა ცნან ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა, რამეთუ შენ ხარ უფალი ღმერთი მხოლო.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და მიავლინა ესაია, ძე ამოსისი, და ჰრქუა: ესრე იტყჳს უფალი ღმერთი ძალთა, ღმერთი ისრაჱლისა: რომელ-ეგე ილოცე ჩემდა მომართ სენაქირიმის თანა, მეფისა ასურასტანელისა, ვისმინე.
მეფე	მცხ.იერ	წმიდა-ყავთ მის ზედა ნათესავი, მეფე მიდთაჲ და წინამძღუარნი მისნი, და ყოველნი სპასპეტნი მისნი და ყოვლისა ქუეყანისა ჴელმწიფებისა მისისანი.
მეფისა	მცხ.მეფ4	ამისთჳს ესრე იტყჳს უფალი მეფისა მისთჳს ასურასტანელთასა: არა შევიდეს იგი ქალაქსა მაგას, არა შესტყორცნეს მაგას ისარნი და არა გარემოადგეს მაგას ფარებითა და არა მიაქციოს მაგასა ზედა მიწა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა მოავლინა მოროდაქბალადან, ძემან ბალადანისამან, მეფემან ბაბილონისამან, როატაკები და ძღუენნი ეზეკიასა, რამეთუ ესმა, ვითარმედ დასნეულდა ეზეკია.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და შევიდა მისა ესაია წინაწარმეტყუელი მეფისა მიმართ და ჰრქუა მას: რასა გეტყოდეს შენ კაცნი ეგე, ანუ ვინ მოვიდეს შენდა? და ჰრქუა ეზეკია: ქუეყანით შორით მოვიდეს ჩემდა ბაბილონით.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ეზეკიასთანი და ყოველნი ძლიერებანი მისნი და წყლისგარდამოსადინელნი იგი და ჯურღმულები იგი, რომელ ქმნა, და წყალნი იგი, რომელ შეადინნა ქალაქსა მას, არა, აჰა ესერა, წერილ არიანა წიგნთა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთა?
მეფემან	მცხ.იერ	და მოსწყჳდნა მეფემან ბაბილონისამან ძენი სედეკიასნი წინაშე თუალთა მისთა, და ყოველნი მთავარნი იუდაჲსნი მოსწყჳდნა დევლათას შინა.
მეფემან	მცხ.იერ	და მოსწყჳდნა იგინი მეფემან და მოაკუდინნა იგინი დევლათას შინა, ქუეყანასა ემათისასა, და განსახლულ იქმნა იუდა ზედაკერძოჲსაგან ქუეყანისა მისისა.
მეფისა	მცხ.იერ	და ჭამადი მისი ჭამადი მიმდემადი მიეცემოდა მას მეფისა მიერ ბაბილონისა დღისაგან დღისამდე ვიდრე დღისამდე, რომელსა მოკუდა ყოველთა დღეთა სიცოცხლისა მისისათა.
მეფეთა	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი ღმერთი: ცხებულსა ჩემსა კჳროსს, რომელსა ჟამსა უპყარ ჴელი მარჯუენა მისი, წინაშე მისსა წარმართნი მორჩილებდენ და ძალი მეფეთა განვხეთქო. განვახუნე წინაშე მისსა კარნი და ქალაქნი არა შეიჴშნენ.
მეფედ	მცხ.მეფ4	ძე ათორმეტისა წლისა იყო მანასე დადგომასა მისსა მეფედ, ერგასისდაცხრა წელ მეფობდა იერუსალჱმსა. სახელი დედისა მისისა - ეფსიბა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და აღაშენნა მაღალმან იგი, რომელ დაამჴუნა ეზეკია, მამამან მისმან, და აღაშენნა ბაგინნი იგი ბაალისნი და ქმნნა მაღნარნი იგი, ვითარსახედ ქმნა აქაბ, მეფემან ისრაჱლისამან, და თაყუანი-სცა ყოველთა ძალთა ცისათა, და მონებდა მათ.
მეფემან	მცხ.მეფ4	ამისთჳს, რამეთუ ქმნა მანასე, მეფემან იუდასმან, საძაგელნი იგი და უკეთურებანი უმეტეს ამორეველისა მის წინაშე ჩემსა და შესცთა იუდა კერპებითა თჳსითა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და აღდგეს მონანი ამონის ზედა და მოკლეს მეფე იგი სახლსა თჳსსა.
მეფედ	მცხ.მეფ4	და მოსწყჳდეს მკულელნი იგი ამონისნი ერმან მან და დაიდგინეს, ერმან მის ქუეყანისამან მეფედ იოსია, ძე მისი, მის წილ.
მეფედ	მცხ.მეფ4	ძე რვა წლისა იყო იოსია დადგომასა მას მისსა მეფედ და ოცდაათერთმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისა - იედია, ასული იედიასი, ბასუროთით.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და იყო, წელსა მეთურამეტესა მეფობასა იოსიასასა, მეფისა იუდასასა, თვესა მეშჳდესა მიავლინა მეფემან საფან, ძე ესელისი, ძისა მესოლამისი, მწიგნობარი სახლისა მის უფლისა და ჰრქვა:
მეფესა	მცხ.მეფ4	და შეართვა მეფესა იოსიას და მიუთხრა სიტყუაცა იგი და თქუა: გამოადვნეს მონათა შენთა ვეცხლი იგი, რაოდენ იპოვა სახლსა შინა უფლისასა და მისცეს იგი ჴელთა მოქმედთა მათ ზედამდგომელთა სახლსა უფლისათა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და უთხრა სათან მწიგნობარმან მეფესა წიგნისა მისთჳს და თქუა: წიგნი მომცა მე ქელკია მღდელმან და აღმოიკითხა იგი წინაშე მეფისა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და იყო, ვითარცა ესმა მეფესა სიტყუაჲ იგი მის წიგნისა შჯულისა, დაიპო სამოსელი თჳსი.
მეფისასა	მცხ.მეფ4	და უბრძანა მეფემან ქელკიას მღდელსა და აქიკამს, ძესა საფანისასა, და აქაბორს, ძესა მიქეასასა, და საფანს მწიგნობარსა და ასაიას, მონასა მეფისასა, და ჰრქუა:
მეფესა	მცხ.მეფ4	ხოლო მეფესა იუდასასა, რომელმან მოგავლინა თქუენ გამოძიებად უფლისა, ესრეთ არქუთ მას: ამას იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა: სიტყუანი ეგე, რომელნი გესმეს, ეგენი არიან
მეფემან	მცხ.მეფ4	და მიუთხრნეს სიტყუანი ესე მეფესა და წარავლინა მეფემან და შეკრიბნა ყოველნი მოხუცებულნი იუდასნი და იერუსალჱმისანი.
მეფე	მცხ.მეფ4	და აღვიდა მეფე ტაძრად უფლისა და ყოველნი კაცნი იუდასნი და ყოველნი მკჳდრნი იერუსალჱმისანი მის თანა და მღდელნი და წინაწარმეტყუელნი და ყოველი ერი მის თანა მცირითგან ვიდრე დიდამდე, და აღმოიკითხა წიგნი იგი სჯულისა ყურთა მიმართ ერისათა, ყოველნი სიტყუანი სახლსა შინა უფლისასა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და დაწუნეს მღდელნი იგი, რომელ დაედგინეს მეფეთა იუდასთა მაკუმეველად მაღალთა მათ და ქალაქებსა იუდასთა და გარემო იერუსალჱმსა და უკმევდეს იგინი ბაალსა და მზესა და მთოვარესა და ვარსკულავთა, ჴომთა და ყოველთა ერთა ცისათა.
მეფისასა	მცხ.მეფ4	და დაარღჳა ცხენები იგი, რომელი მისცეს მეფეთა იუდასთა მზისა შესავალსა მას სახლისა უფლისასა საფასისსაცავსა მას საჭურისისა მეფისასა, რომელი იყოს ფარურიმს და ეტლი იგი მზისა დაწვა ცეცხლითა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და საკურთხეველები იგი, რაოდენი იყო ერდოებსა ზედა ქორებისასა, რაჲ ქმნნეს მეფეთა იუდასთა და საკურთხეველები, რომელ ქმნნა მანასე ორთა მათ ეზოთა სახლისა უფლისაჲთა, დაარღჳა იგი მეფემან და აღიღო იგი მიერ, და გარდმოიღო და შემუსრა იგი და დასთხია მიწა იგი მათი ჴევსა მას კედრონისასა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და სახლი იგი წინაშე პირსა იერუსალჱმისასა მარჯუენით მთასა მას მოსოთისასა, რომელი აღაშენა სოლომონ მეფემან იერუსალჱემისამან ასტრატესათჳს საძაგელისა მის სიდონელთასა, და ქამოს მოსაწყინელსა მას მოაბელთასა და მელქომს მოსაწყინელისა ძეთა ამონისათა, და შეაგინა იგი მეფემან.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ყოველი იგი სახლები მაღალთა, რომელი იყო ქალაქებსა მას სამარიას, რომელი ქმნნეს მეფეთა ისრაჱლისათა განსარისხებელად უფლისა, დაარღჳა იოსია, მეფემან ისრაჱლისამან, და უყო მათ ყოვლისა მისებრ საქმისა, ვითარცა-იგი ყო ბეთელს.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და უბრძანა მეფემან ყოველსა ერსა და ჰრქუა: ყავთ ზატიკი პასექისა უფლისა ღმრთისა ჩუენისა: წერილ არს წიგნსა ამას სჯულისასა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და არა ყოფილ იყო ეგევითარი ზატიკი დღითგან მსაჯულთაჲთ, რომელნი სჯიდეს ისრაჱლსა და ყოველთა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა და მეფეთა იუდასთა,
მეფემან	მცხ.მეფ4	და მუცლითმეზღაპრენი და მცნობელნი და თერაფინნი და ყოველი კერპები და ყოველი საძაგელები, რომელი იყო ქუეყანასა იუდასასა და იერუსალჱმს, და აღიღო მეფემან იოსია, რათა დაამტკიცნეს სიტყუანი სჯულისა წერილისა წიგნისანი, რომელი-იგი პოვა ქელკია მღდელმან სახლსა შინა უფლისასა.
მეფე	მცხ.მეფ4	მსგავსი ამისი არავინ იყო მეფე უწინარეს მისა, ვითარ-ესე მოიქცა უფლისა ყოვლითა გულითა მისითა და ყოვლითა სულითა და ყოვლითა სიმტკიცითა ყოვლისაებრ სჯულითა მოსესითა და მისა შემდგომად არა აღდგა მსგავსი მისი.
მეფე	მცხ.მეფ4	და დღეთა მათ აღმოვიდა ფარაო ნექაო, მეფე ეგჳპტისა, მეფისა მის ზედა ასურეთისასა მდინარესა ზედა ევფრატსა. და განვიდა იოსია მეფე შემთხუევად მისა. და მოკლა იგი ფარაო მაგედონს შინა შემთხუევასა მას მისსა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და გარდაადგინა იგი ფარაო ნექაო, მეფემან ეგჳპტისამან, და წარიყვანა იგი დებლათად ქუეყანად ემათისა, რათა არა მეფობდეს იგი იერუსალიმს და დასდვა ხარკი ქუეყანასა მას ასი ტალანტი ვეცხლისა და ათი ტალანტი ოქროსა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და მეფედ დაადგინა ფარაო ნექაო მათ ზედა ელიაკიმ, ძე იოსიასი, მეფისა იუდასი, იოსიას წილ, მამისა მისისა, და დასდვა მას სახელი იოაკიმ, ხოლო იოაქაზ წარიყვანა და შეიყვანა ეგჳპტედ. და მოკუდა იგი მუნ.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იოაკიმისთანი და ყოველი, რაოდენი ქმნა, ანუ არა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდასთასა? და დაიძინა იოაკიმ მამათა თჳსთა თანა და დაეფლა მტილსა მას ოზიასასა მამათა მისთა თანა.
მეფე	მცხ.მეფ4	მას ჟამსა შინა აღმოვიდა ნაბოქოდონოსორ, მეფე ბაბილოვნისა, იერუსალიმად და იღუაწა ქალაქი იგი გარემოცვად.
მეფე	მცხ.მეფ4	და მოვიდა მეფე ბაბილოვნისა ქალაქად; მონანი იგი ნაბოქოდონოსორისნი გარემოადგეს მას.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და განვიდა იოაკიმ, მეფე იუდასი, მეფისა ბაბილოვნისა, იგი და დედა მისი და მთავარნი მისნი და მონანი მისნი და საჭურისნი მისნი. და განიყვანა იგი მეფემან ბაბილოვნისამან მერვესა წელსა მეფობისა მისისასა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და გამოიღო მიერ ყოველი საფასე სახლისა უფლისა და საფასე სახლისა სამეფოსა და შემუსრა ყოველი ჭურჭელი ოქროსა, რომელი ექმნა სოლომონ მეფესა ისრაჱლისასა ტაძარსა უფლისა, ვითარცა იტყოდა უფალი.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და წარიყვანა მეფემან ბაბილოვანისამან იოაკიმ ბაბილონად და დედა მეფისა და ცოლნი მისნი და საჭურისნი მისნი და ძლიერნი ქუეყანისანი წარიყვანნა ტყუედ იერუსალიმით ბაბილონად.
მეფემან	მცხ.მეფ4	მეფედ დაადგინნა მეფემან ბაბილოვანისამან მეთთანია, მამისძმა მისი მის წილ. დასდვა მას სახელი სედეკია.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო ორნია დავითს და ჰრქუა: მიიღენ უფალმან ჩემმან მეფემან და ყავნ ბრძანებისაებრ უფლისა ღმრთისა, და ვითარცა სათნო-უჩნს! და, აჰა, ეგერა, არიან ჴარნი ეგე მსხუერპლად და უღელი და საჴნველი და ყოველივე ჭურჭელი კალოსი მრგულიად დასაწველთათჳს შეშად!
მეფე	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა ორნია: რა არს, უფალო ჩემო, მეფე, რასა მოხვალ მონისა შენისსა? მიუგო დავით და ჰრქუა: მოსყიდად კალოსა ამის შენისა და აღშენებად მას ზედა საკურთხეველი უფლისა ღმრთისა, რათა დასცხრეს მოსრვა ესე ერსა ამასა ზედა!
მეფე	მცხ.მეფ4	და იყო, მეცხრესა წელსა მეფობასა მისსა თუესა მეოთხესა, ათსა მის თჳსასა, მოვიდა ნაბოქოდონოსორ, მეფე ბაბილოვანისა, და ყოველი ერი მისი იერუსალჱმად და გარემოადგა მას და აშენა მას ზედა ზღუდე გარემო.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და დევნა-უყო ერმან ქალდეველისამან უკანა მეფესა და ეწივნეს მას დასავლით იერიქოსა და ყოველი ერი მისი განიბნია მისგან.
მეფე	მცხ.მეფ4	და შეიპყრეს მეფე მარტო და მიიყვანეს იგი მეფისა ბაბილოვანისა დებლათად და ეტყოდა მეფე სასჯელით.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და თუესა მას მეხუთესა, შჳდსა მის თჳსასა, ესე წელი იყო მეათცხრამეტე მეფობასა ნაბუქოდონოსორისა, მეფისა ბაბილოვანისა, მოვიდა ნაბუზარდან მზარაულთმთავარი წინაშემდგომელი მეფისა ბაბილონისა იერუსალჱმად.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და მოწვა ტაძარი უფლისა და სახლი მეფისა და ყოველი სახლები იერუსალჱმისა მოწვა ცეცხლითა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და დაშთომილი იგი ერი ქალაქსა შინა და რომელნი მოადგეს მეფესა ბაბილოვნისასა და ნეშტი იგი ერი ტყუედ წარიყვანა ნაბუზარდან.
მეფისათა	მცხ.მეფ4	და ქალაქისაგან წარიყვანა საჭურისი ერთი ზედამდგომელი კაცთა მათ მბრძოლთა და ხუთი კაცი წინაშემდგომელთაგანი მეფისათა, რომელნი იპოვნეს ქალაქსა შინა, და ერისთავი, მწიგნობარი იგი მთავრისა მის ერისა, რომელი განუყოფდა ერსა მის ქუეყანისასა და შვიდი კაცი ერისაგან ქუეყანისა, რომელნი იპოვნეს ქალაქსა შინა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და წარიყვანნა იგინი ნაბუზარდან და მიიყვანნა მეფისა ბაბილონისა დებლათად.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და მოსწყჳდნა იგინი მეფემან ბაბილონისამან დებლათს ქუეყანასა ემათისასა და წარიტყუენა იუდა ქუეყანით თჳსით.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ერსა მას ნეშტსა ზედა ქუეყანასა, რომელი დაუტევა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილოვნისამან, დაადგინა მას ზედა გოდოლია, ძე აქიკამისი, ძისა საფანისი.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ესმა ყოველთა მათ მთავართა ძლიერებისათა, რამეთუ დაადგინა მეფემან ბაბილონისამან გოდოლია მასეფათს და მოვიდა გოდოლია მასეფათად და ისმაელ, ძე ნათანისი და იონან, ძე საკარესი და სარეა, ძე თანეასი მიკტოფატელი და იეზონია, ძე მაქატითელისა, იგინი და კაცნი მათნი.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და ეფუცნეს გოდოლიასა თჳთ იგინი და კაცნი მათნი. და ჰრქუა მათ: ნუ გეშინინ ქალდეველთაგან, დასხედით ქუეყანასა მას და ჰმონებდით მეფესა ბაბილოვნელთასა და უკეთეს იყოს თქუენდა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და იყო მეოცდაჩჳდმეტესა წელსა წარტყუენვასა იოაკიმისასა, მეფისა იუდასასა, მეათორმეტესა თვესა, ოცდაშჳდსა მის თვისასა, აღამაღლა ევლათ, მაროდაქ მეფემან ბაბილოვანისამან, წელიწადსა მას მეფობისა მისისასა, თავი იოაკიმისი, მეფისა იუდასი, და გამოიყვანა იგი სახლისა მისგან საპყრობილისა თჳსისა.
მეფისათა	მცხ.მეფ4	და იტყოდა კეთილსა მის თანა, დადგა საყდარი მისი ზემო კერძო საყდართა მეფისათა, რომელნი იყუნეს მის თანა ბაბილონს.
მეფეთა	მცხ.მიქ	სიტყუაჲ უფლისაჲ, რომელი იქმნა მიქეაჲს მიმართ მორათისსა. დღეთა იოათამისთა და იქაზისთა, და ეზეკიასთა, მეფეთა იუდაჲსთასა, რომელთათჳს იხილა სამარიაჲსთჳს და იერუსალიმისა
მეფე	მცხ.დან	მესამესა შორის წელსა მეფობისა იოაკიმისსა, მეფისა იუდაჲსსა, მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა, იერუსალიმად და მოადგა მას.
მეფემან	მცხ.დან	და ჰრქუა მეფემან ასფანაქს, საჭურისმთავარსა თჳსსა, შეყვანებად ძეთაგან ტყუეობისა ისრაილისა და თესლისაგან მეფობისა და ფორთომმინთაგან
მეფისასა	მცხ.დან	ჭაბუკთა, რომელთა არა იყოს მათ შორის ბიწი, და შუენიერთა ხილვითა და გულისხმიერთა ყოველსა შინა სიბრძნესა და მცოდნელთა მეცნიერებასა, და განმგონებელთა ცნობასა, რომელთა იყო მთავარშესატყჳსობაჲ მათ შორის დგომად სახლსა შინა მეფისასა, და სწავლად მათდა ნაწერნი და ენაჲ ქალდეველთაჲ.
მეფისა	მცხ.დან	და განუწესა მათ მეფემან დღისაჲ-დღითიდღედი ტაბლისაგან მეფისა, და ღჳნისაგან სასუმელისა მისისა და ზრდად მათდა სამ წელს და შემდგომად ამათსა დადგინებად მათდა წინაშე მეფისა.
მეფისა	მცხ.დან	და დაიდვა დანიილმან გულსა შორის თჳსსა, რაჲთა არა იუსიტყოს ტაბლისაგან მეფისა და ღჳნისაგან სასუმელისა მისისა, და ევედრა საჭურისთმთავარსა, რაჲთა არა სცეს მისგან.
მეფემან	მცხ.დან	და ჰრქუა საჭურისთმთავარმან დანიილსა: მეშინის მე უფლისა ჩემისა მეფისა, დამაწესებელისა საჭმელსა თქუენსა და სასუმელსა. ნუსადა იხილნეს პირნი თქუენნი მჭმუნვარენი უფროს ყრმათა თანმოჰასაკეთა თქუენთასა და დასაჯოს თავი ჩემი მეფემან.
მეფისასა	მცხ.დან	და იხილნედ წინაშე შენსა სახენი ჩუენნი, და სახენი ყრმათა მჭამელთანი ტაბლასა მეფისასა, და ვითარსახედცა იხილო, ქმენ ყრმათა შენთა თანა.
მეფისასა	მცხ.დან	და შემდგომად დასრულებისა ათთა დღეთასა იხილვნეს სახენი მათნი კეთილებ და ძლიერებ ჴორცნი უფროს ყოველთა მჭამელთასა ტაბლასა მეფისასა.
მეფემან	მცხ.დან	და შემდგომად დასრულებისა დღეთაჲსა, რომელნი თქუნა მეფემან შესაყვანებელად მათდა, და შეიყვანნა იგინი საჭურისთმთავარმან წინაშე ნაბუქოდონოსორისსა,
მეფემან	მცხ.დან	და უბნობა-ყო მათ თანა მეფემან, და არა იპოვნეს ყოველთა მათგან მსგავსნი დანიილ და ანანია და მისაილ და აზარიაჲსნი, და დადგეს წინაშე მეფისა,
მეფემან	მცხ.დან	და ყოველსა შინა სიტყჳსა სიბრძნისა და ზედმიწევნულობისასა, რომელნი იძინა მათგან მეფემან, პოვნა იგინი ათწილქმნილნი უფროს ყოველთა მსახრვალთა და მოგუთა, მყოფთა ყოველსა შორის მეფობასა მისსა.
მეფის	მცხ.დან	და იქმნა დანიილ ვიდრე წლამდე ერთად კჳროზ მეფის პირველისა.
მეფემან	მცხ.დან	და ჰრქუა მათ მეფემან: ძილისშორისი ვიძილისშორისე და განჰკრთა სული ჩემი ცნობად ძილისშორისსა.
მეფე	მცხ.დან	და ჰრქვეს ქალდეველთა მეფესა ასურებრ: მეფე, საუკუნეთამი ცოცხლებდ! შენ უთხარ ძილისშორისი ყრმათა შენთა და თანშეტყუება მისი მიგითხრათ.
მეფემან	მცხ.დან	მიუგო მეფემან და ჰრქუა ქალდეველთა: სიტყუა განმეყენა ჩემგან. უკუეთუ უკუე არა მაუწყოთ მე ძილისშორისი და თანშეტყუება მისი, წარსაწყმედელად იყუნეთ და სახლნი თქუენნი იავარ-იქმნენ.
მეფემან	მცხ.დან	მიუგეს მეორედ და თქუეს: მეფემან უთხარნ ძილისშორისი ყრმათა მისთა და თანშეტყუება მისი მიუთხრათ.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და ჰრქვა მეფემან იოაბს და მთავართა მათ ერისათა: მოვლეთ თქუენ ყოველი სახლი ისრაჱლისა და იუდასი დანითგან ბერსაბედმდე, აღრაცხეთ და აღითვალეთ და აღწერილი მომართუთ მე, რათა უწყოდი რიცხუ ერისა მის.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან და ჰრქუა: არა ეგრე, თუმცა ცუდად მოვიღე, არამედ ნაცვალი მიგცე შენ, არა შევსწირნე საკუერთხნი მედად უფლისა და ღმრთისა დასამშჳდებელად! და მოიყიდა დავით კალო იგი ცვალებით და ჴართა მათთჳს მისცა ორმოცდაათი სასწორი ვერცხლი, რომელ არს სატირი.
მეფესა	მცხ.ოსე	უკეთურებათა მიერ მათთა აშუებდეს მეფესა და ცრუობათა მიერ მათთა მთავართა
მეფეთა	მცხ.ოსე	დღენი მეფეთა თქუენთანი. იწყეს მთავართა გულისწყრომად ღჳნისაგან, განირთხა ჴელი მისი ბუგრიანთა თანა
მეფენი	მცხ.ოსე	ყოველნი განჴურდეს, ვითარცა თორნე. და შეჭამნა მსაჯულნი მისნი. ყოველნი მეფენი მათნი დაეცნეს, არა იყოს მხადელი ჩემდამო.
მეფეთა	მცხ.მსაჯ	ვითარმედ: იწყეს აღმაღლებად მთავართა ისრაჱლისათა, გულსმოდგინებითა ერისათა აკურთხევდით უფალსა, ისმინეთ მეფეთა.
მეფე	მცხ.მიქ	განკუეთილებისათჳს პირისა მათისა განჰკუეთეს და განვლეს ბჭე და განვიდა მისგან. და განვიდა მეფე მათი წინაშე პირსა მათსა, ხოლო უფალი უძღოდის მათ.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ერისკრება-ყო იუ ძემან იოსაფატისამან, ძისა ამესასმან, ზედა იორამისა. და იორამ განკრძალულ იყო ჰრამათ გალაადს შინა, იგი თავადი და ყოველი ისრაჱლი პირისაგან აზაელისა, მეფისა მისგან ასურასტანელთასა.
მეფემან	მცხ.ნაუმ	მიერულა მწყემსთა შენთა. მეფემან ასსურასტანისამან დააძინენ ძლიერნი შენნი, განიყარა ერი შენი მთათა ზედა და არა იყო მემლოდე.
მეფეთა	მცხ.აბაკ	და თჳთ მეფეთა შორის განიშუას და მძლავრნი სამღერელ მისსა. და იგი ყოველსა ზედა სიმაგრესა მისსა იმღეროდის. და დადვას მიწად და დაიპყრას იგი.
მეფე	მცხ.დან	და მისცა უფალმან ჴელსა შორის მისსა იოაკიმ, მეფე იუდაჲსაჲ, და კერძოჲ ჭურჭელთა სახლისა უფლისათაჲ, და შთაიხუნა იგინი ქუეყანად სენაარად, სახიდ ღმრთისა მისისა, და ჭურჭელნი შეიხუნა სახიდ საუნჯისა ღმრთისა თჳსისა.
მეფემან	მცხ.დან	და მიუგო მეფემან და ჰრქუა: ჭეშმარიტებისა თანა უწყი მე, ვითარმედ ჟამი თქვენი მოწევნულ არს, ვითარცა უწყით, რამეთუ განმეყენა ჩემგან სიტყუაჲ.
მეფე	მცხ.დან	მიუგეს კუალად ქალდეველთა წინაშე მეფისა და თქუეს: არა არს კაცი ჴმელსა ზედა, რომელი სიტყჳსა უწყებად მეფისა შემძლებელ იქმნეს, ვინაჲთგან ყოველი მეფე დიდი და მთავარი სიტყუასა ეგევითარსა არა ჰკითხავს ყოველსა მსახრვალსა, მოგუსა ქალდეველსა,
მეფისა	მცხ.დან	რამეთუ სიტყვა, რომელსა მეფე იკითხავს, მძიმე არს, და სხუა არა არს, რომელმან მიუთხრას იგი წინაშე მეფისა, გარნა თუ ღმერთნი, რომელთაჲ არა არს მკჳდრობაჲ ყოვლისა თანა ჴორცისა, ვინაჲცა არ ეგების ქმნაჲ, ვითარ ჰგონებ.
მეფემან	მცხ.დან	მაშინ მეფემან გულისწყრომისა მიერ და რისხვისა მრავლისა თქუა წარწყმედა ყოველთა ბრძენთა ბაბილონისათა,
მეფისაო	მცხ.დან	მაშინ დანიილმან მიუგო განზრახვაჲ და ჯერ-ჩინებაჲ არიოქს, მთავარმზარაულსა მეფისასა, რომელი გამოვიდა მოწყუედად ბრძენთა ბაბილონისათა, და ჰკითხვიდა მას მეტყუელი: მთავარო მეფისაო,
მეფისა	მცხ.დან	რაჲსათჳს გამოვიდა ჯერ-ჩინებაჲ ესე უსახური პირისაგან მეფისა? მაშინ აუწყა სიტყვა არიოქმან დანიილს.
მეფესა	მცხ.დან	და დანიილი შევიდა და ევედრა მეფესა, რაჲთა ჟამი მისცეს მას და თანშეტყვება მისი მიუთხრას მეფესა.
მეფე	მცხ.მიქ	და აწ რაჲსათჳს სცნენ ბოროტნი? ნუ მეფე არა იყო შენდა, ნუ განზრახვა შენი წარწყმდა, რამეთუ დაგიპყრეს შენ სალმობათა, ვითარცა მშობისათა.
მეფემან	მცხ.დან	და მოვიდა დანიილ არიოქის მიმართ, რომელი დაადგინა მეფემან წარწყმედად ბრძენთა ბაბილონისათა, და ჰრქუა მას: ბრძენთა მათ ბაბილონისათა ნუ წარსწყმედ, ხოლო შემიყვანე მე წინაშე მეფისა და თანშეტყუებაჲ ჩუენებისაჲ მიუთხრა მეფესა.
მეფესა	მცხ.დან	მაშინ არიოქმან სწრაფისა თანა შეიყვანა დანიილ წინაშე მეფისა და ჰრქუა მას: ვპოე მამაკაცი ძეთა შორის ტყუეობისა იუდაჲსთა, რომელმანცა თანშეტყუებაჲ მიუთხრას მეფესა.
მეფემან	მცხ.დან	და მიუგო მეფემან და ჰრქუა დანიილსა, რომლისა სახელი ვალტასარ: უკუეთუ ძალ-გიც თხრობად ჩემდა ძილისშორისი, რომელი ვიხილე, და თანშეტყუება მისი?
მეფე	მცხ.დან	და მიუგო დანიილმან წინაშე მეფისა და თქუა: საიდუმლოჲ, რომელსა მეფე იკითხავს, არა არს ბრძენთა, მოგუთა, მსახრვალთა, ზაღარინელთაჲ მითხრობად მეფისა.
მეფესა	მცხ.დან	არამედ არს ღმერთი ცისა შორის გამომაცხადებელი საიდუმლოჲსაჲ. და აუწყნა მეფესა ნაბუქოდონოსორს, რომელნი ჯერ-არიან ქმნად უკუანაჲსკნელთა დღეთასა, ძილისშორისი შენი და ხილვაჲ თავისა შენისა საწოლსა ზედა შენსა, ესე არს, მეფე,
მეფე	მცხ.დან	შენ, მეფე, ჰხედევდ, და, აჰა, ხატი ერთი დიდი. და ხატი იგი და შესახედავი მისი საშინელ მდგომარე წინაშე პირსა შენსა, და ხილვაჲ მისი საშინელ, ხატი,
მეფისა	მცხ.ესა	ამისთჳს, აჰა, აღმოიყვანებს უფალი თქვენ ზედა წყალსა მდინარისასა ძლიერსა და ფრიადსა ასსურასტანელთა მეფისა და დიდებასა მისსა და აღმოვიდეს ყოველსა ზედა ჴევნებსა თქვენსა. და ვლოს ყოველსა ზედა ზღუდესა თქვენსა.
მეფისაჲ	მცხ.დაბ	და გამოვიდა მეფე სოდომისა შემთხუევად მისსა, შემდგომად მოქცევისა მისისა ჭირისაგან ქოდოლგომორისა და მის თანა მეფეთასა ღელესა შინა საბისსა, რომელ არს ველი მეფისაჲ.
მეფენი	მცხ.დაბ	ქოდოლოგომორის მიმართ, მეფისა ელამისა, მეფისა სენარისა, და არიოქის მეფისა სელილასარისა. და თარგალ მეფისა წარმართთასა - ოთხნი მეფენი ხუთთა მიმართ.
მეფისა	მცხ.დაბ	ყვეს ბრძოლაჲ ვარლას თანა, მეფისა სოდომთასა, და ვარსას თანა, მეფისა გომორისა, და სენნარისა, მეფისა ადამისა, და სჳმოვორის, მეფისა სებომისა, და მეფისა ვალასა: ესე არს სეგორი.
მეფემან	მცხ.მათე	იესე შვა დავით მეფე; დავით მეფემან შვა სოლომონ ურიაჲს ცოლისაგან;
მეფისათა	მცხ.მათე	ხოლო იესუჲს შობასა ბეთლემს ჰურიასტანისასა, დღეთა ჰეროდე მეფისათა, აჰა მოგუნი აღმოსავალით მოვიდეს იერუსალჱმდ და იტყოდეს:
მეფნი	მცხ.ესა	და ვიდოდიან მეფნი ნათელსა შენსა და წარმართნი ბრწყინვალებასა შენსა.
მეფესა	მცხ.მათე	ვითარცა ესმა ესე ჰეროდეს მეფესა, შეძრრწუნდა, და ყოველი იერუსალჱმი მის თანა.
მეფეთა	მცხ.ესა	და განეხუნენ ბჭენი შენნი სამარადისოდ დღე და ღამე, არა დაეჴშნენ, შემოღებად შენდა ძალსა ნათესავთასა და მეფეთა მოგურილთა,
მეფისა	მცხ.ივდ	და ვითარცა ესმა ძეთა ისრაჱლისათა, რომელნი მკჳდრ იყვნეს ჰურიასტანს, ყოველი, რაოდენი ქმნა ჰოლომფორნე ნათესავთა მიმართ ქუეყანისათა, ერისთავმან ნაბუქოდონოსორისამან, მეფისა ასურასტანისამან, და ვითარსახედ წარმოტყუენა ყოველი ბაგინები მათი და მისცნა იგინი განსარყუნელად,
მეფეთა	მცხ.ესა	და იხილონ ნათესავთა სიმართლე შენი და მეფეთა დიდებაჲ შენი, გიწოდის შენ სახელი შენი ახალი, რომელი უფალმან სახელ-სდვას მას.
მეფემან	მცხ.დაბ	და თქუა აბრაჰამ სარრასთჳს, ცოლისა თჳსისა, ვითარმედ: დაჲ ჩემი არს. შეეშინა სიტყუად, ვითარმედ: ცოლი ჩემი არს, ნუუკუე მოკლან იგი კაცთა მის ქალაქისათა, მისთჳს მიავლინა აბიმელიქ მეფემან გერართამან და მიიყუანა სარრაჲ.
მეფისა	მცხ.სოფ	და რომელნი თაყუანის-სცემენ ბანებსა ზედა ძალსა ცისასა და რომელნი ფუცვენ სახელსა უფლისაჲსა მეფისა მიმართ მათისა და რომელნი მიდრკებიან უფლისაგან,
მეფე	მცხ.დან	თანაზრახვა-ყვეს ყოველთა სპათმთავართა და სატრაპესთა მეფობისა შენისა ზედა და ჳპატოსთა, და ადგილისმთავართა დადგინებად დგომათა მეფობრივითა და განძლიერებად განსაზღვრა, რაჲთა რომელმანცა ითხოოს თუ თხოაჲ ყოვლისაგანვე ღმრთისა და კაცისა ვიდრე დღეთამდე ოცდაათთა, გარნა თჳნიერ შენსა, მეფე, შევარდეს მღჳმესა ლომთასა.
მეფისასა	მცხ.სოფ	და იყოს დღესა შინა მსხუერპლისა უფლისასა და შურ-ვიგო მთავართა ზედა და სახლსა ზედა მეფისასა და ყოველთა შემოსილთა ზედა სამოსლებითა უცხოჲთა.
მეფესა	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა ნაბუთე მეფესა: ნუ იყოფინ ჩემდა უფლისაგან ჩემისა, ვითარცა მიგცე შენ სამკჳდრებელი მამათა ჩემთა?
მეფისა	მცხ.დან	ესე არს ძილისშორისი და თანშეტყუებაჲ მისი ვთქუათ წინაშე მეფისა.
მეფეთაჲ	მცხ.დან	შენ, მეფე, მეფეჲ მეფეთაჲ, რომელსა ღმერთმან ცისამან მეფობაჲ ძლიერი და მტკიცე და პატიოსანი მოგცა შენ.
მეფესათასა	მცხ.დან	და დღეთა შინა მათ მეფესათასა აღადგინოს ღმერთმან ცისამან მეფობა, რომელი საუკუნეთადმი არა განიხრწნას, და მეფობაჲ მისი ერსა სხუასა არა დაუშთეს და დააწულილნეს და განფიწლნეს მეფობანი ყოველნი, და იგი აღდგეს საუკუნეთადმი.
მეფესა	მცხ.დან	ვითარგუარად იხილეს, რამეთუ მთისაგან გამოეკუეთა ლოდი თჳნიერ ჴელთასა, და დააწულილა კეცი, რკინაჲ, რვალი, ვეცხლი, ოქროჲ, - ღმერთმან დიდმან აუწყა მეფესა, რომელთა ჯერ-არს ქმნა ამათი, და ჭეშმარიტი ძილისშორისი და სარწმუნო თანშეტყუებაჲ მისი.
მეფე	მცხ.დან	მაშინ მეფე ნაბუქოდონოსორ დავარდა პირსა ზედა და დანიელსა თაყუანი-სცა და მანანაჲ და სულნელნი შეწირნა მისსა.
მეფემან	მცხ.დან	და მიმგებელმან მეფემან ჰრქვა მას: ჭეშმარიტებით ღმერთი თქუენი იგი არს ღმერთ ღმერთთა, და უფალი უფალთა, და მეუფე მეფეთა და გამომაცხადებელ საიდუმლოთა, რამეთუ შეუძლე გამოცხადებად საიდუმლოჲ ესე.
მეფემან	მცხ.დან	და განადიდა მეფემან დანიილ და საცემელნი დიდნი და მრავალნი მისცნა მას. და დაადგინა იგი ყოველსა ზედა სოფელსა ბაბილონისასა და მთავრად სატრაპესთა და ყოველთა ზედა ბრძენთა ბაბილონისათა.
მეფისაგან	მცხ.დან	და დანიილმან ითხოვა მეფისაგან და დაადგინნა საქმეთა ზედა სოფლისა ბაბილონისათა სედრაქ, მისაქ და აბედნაქო. და დანიილ იყო ეზოსა შინა მეფისა.
მეფემან	მცხ.დან	წელთა რვადაათთა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ქმნა ხატი ოქროსაჲ, სიმაღლე მისი წყრთათა სამოცთა და სივრცე მისი წყრთათა ექუსთა. და აღდგა იგი ველსა შორის დეირასა, სოფელსა შინა ბაბილონსა.
მეფემან	მცხ.დან	და ნაბუქოდონოსორ მეფემან წარავლინა შეკრებად ყოველთა მის ქუეშეთა, და სატრაპეზთა, და ადგილისმთავართა, წინამძღვართა მძლავრთა, და ჴელმწიფებათზედათა და ყოველთა მთავართა სოფელთასა მოსლვად ენკენიათა ხატისათა, რომელი აღდგა ნაბუქოდონოსორ მეფემან.
მეფემან	მცხ.დან	და შეკრბეს ადგილისმთავარნი, ჳპატოსნი, სპასპეტნი, წინამძღუარნი დიდნი, ჴელმწიფებათზედანი, ყოველნი მთავარნი სოფელთანი მოსლვად ენკენიობასა ხატისასა, რომელი აღდგა ნაბუქოდონოსორ მეფემან, და დგეს წინაშე ხატისა, რომელი აღდგა ნაბუქოდონოსორ.
მეფე	მცხ.ოსე	მით, რამეთუ იტყჳან: აწ არა არს ჩუენდა მეფე, რამეთუ არა შევიშინეთ უფლისაჲ, ხოლო მეფემან რაჲ მიყოს ჩუენ?
მეფემან	მცხ.დან	რომელსაცა ჟამსა გესმასყე ჴმისა საყჳრისა, სასტჳნველისა და ქნარისა, სამვიკისა, და საფსალმონისა, და თანმეჴმეობისა და ყოვლისა ნათესავისა მუსიკთაჲსა, დამრდომთა თაყვანის-ეცით ხატსა ოქროსასა, რომელი აღდგა ნაბუქოდონოსორ მეფემან.
მეფესა	მცხ.დან	მაშინ მოუჴდეს მამრნი ქალდეველნი და შეასმენდეს იუდეანთა, და მიმგებელთა ჰრქუეს მეფესა ნაბუქოდონოსორს:
მეფეჲ	მცხ.დან	მეფეჲ საუკუნეთადმი ცოცხლებდინ!
მეფეთა	მცხ.სოფ	ამისთჳს დამითმე მე, - იტყჳს უფალი, - დღედ მიაღდგომისა ჩემისა საწამებელად ჩემდა მით, რამეთუ მსჯავრი ჩემი შესაკრებელისა მიმართ ნათესავთაჲსა შეწყნარებად მეფეთა გარდაცემად მათ ზედა რისხვაჲ ჩემი, ყოველივე რისხვა გულისწყრომისა ჩემისა მით, რამეთუ ცეცხლისა მიერ შურისა ჩემისაჲსა განილიოს ყოველი ქუეყანაჲ.
მეფესა	მცხ.ოსე	და მისთა ასსურასტანელთა მიმართ შემკრველთა მიჰგუარეს ძღუნად მეფესა არიმისასა მისაცემელად, ეფრემ შეიწყნაროს, სირცხჳლეულ იქმნეს ისრაჱლ განზრახვისა მიერ მისისა.
მეფე	მცხ.ოსე	განაგდო სამარიამან მეფე თჳსი, ვითარცა ქარქუეტი პირსა ზედა უფლისასა.
მეფისა	მცხ.დან	მაშინ ნაბუქოდონოსორ გულისწყრომისა თანა და რისხვისა თქუა მოყვანებად სედრაკ, მისაკ და აბედნაქოსი; და მამრნი იგი მოიყვანნეს წინაშე მეფისა.
მეფესა	მცხ.დან	და მიუგეს სედრაკ, მისაკ და ავდენაგო, მეტყუელთა, მეფესა ნაბუქოდონოსორსა: არა საჴმარად მაქუს ჩუენ სიტყჳსა ამისთჳს მიგებად შენდა,
მეფე	მცხ.დან	და უკუეთუ არა საცნაურ იყვნენ შენდა, მეფე, ვითარმედ ღმერთთა შენთა არა ვეკუთნვით და ხატსა ოქროსასა, რომელი აღსდგი, არ თაყუანის-ვსცემთ.
მეფე	მცხ.ივდ	იტყჳს ნაბუქოდთნოსორ მეფე, უფალი ყოვლისა ქუეყანისა, რამეთუ თქუა და არა განქარდეს სიტყუანი პირისა მისისანი.
მეფისა	მცხ.დან	ვინათგან სიტყუა მეფისა უფროს განძლიერდა და საჴმილი აღეტყინა შჳდწილ უმეტეს.
მეფისა	მცხ.ანგ	მეორესა შინა წელსა დარიოსის ზე მეფისა, მეექუსესა თუესა, ერთსა თჳსასა, იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ჴელითა ანგეა წინაწარმეტყუელისათა მეტყუელი: თქუ ზორობაბელის მიმართ, სალათიილისასა, ტომისაგან იუდაჲსსა და იისუჲს მიმართ იოსედეკისისა, მღდელისა დიდისა მეტყველმან:
მეფისა	მცხ.ანგ	მეოცდაოთხესა თთუესა თჳსა მეექუსისა, მეორესა წელსა დარიოსს ზე მეფისა,
მეფისა	მცხ.დან	და მიმცენ ჩუენ ჴელთა მტერთა უსჯულოთა, ფიცხელთა, განდგომილთა და მეფისა ცრუსა და უუსჯულოესსა უფროს ყოვლისა ქუეყანისა.
მეფე	მცხ.ოსე	ცისკარს განაგდეს, განიგდო მეფე ისრაჱლისაჲ, რამეთუ ჩჩჳლ იყო ისრაჱლ, და მე შევიყუარე იგი და ეგჳპტით გარდამოუწოდე ძესა ჩემსა,
მეფისანი	მცხ.დან	და არ დასცხრებოდეს, რომელთა შესთხინეს მსახურნი მეფისანი, მაგზებელნი საჴმილსა, ნავთსა და ფისსა, ნაძეძსა და ნასხლევსა.
მეფე	მცხ.ოსე	დაეშენა ეფრემ ეგჳპტეს შინა და ასურ იგი მეფე მათდა, რამეთუ არა ინება უკმოქცევაჲ.
მეფეთა	მცხ.ანგ	და დავაქცინე საყდარნი მეფეთანი და მოვსპო ძალი მეფეთა, წარმართთა, დავაქცინე ეტლნი და აღმავალნი და შთაჴდენ ცხენნი და აღმავალნი მათნი, თითოეული მახჳლითა ძმისა მიმართ თჳსისა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ანგელოზმან უფლისამან ელიას: გარდამოვედ და მივედ მაგის თანა და ნუ გეშინინ პირისაგან მათისა. და აღდგა და გარდამოვიდა მიერ მათ თანა მეფისა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და შემდგომად წლისა ერთისა მოავლინა ნაბოქოდონოსორ მეფემან და წარიყვანა იგი ბაბილოვნად ფასითურთ სახლისა მის უფლისა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და აბიათარ მღდელსა ჰრქუა მეფემან სოლომონ: წარვედ ანათოთად, აგარაკსა მას შენსა, სახიდ შენდა, რამეთუ კაცი მოსაკლავი ხარ შენ დღეს და არა მოგაკუდინო შენ, რამეთუ იტჳრთე კიდობანი იგი სჯულისა მის უფლისა წინაშე მამისა ჩემისა და რამეთუ იჭირვე ყოველსავე ადგილსა, სადაცა შურებოდა მამა ჩემი.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და უთხრეს სოლომონს და ჰრქუეს: შეივლტოდა იოაბ კარავსა მას უფლისასა და, აჰა, მობმა-უყოფიან რქათა მათ საკურთხეველისათა. და წარავლინა სოლომონ იოაბისა და ჰრქუა: რა გექმნა შენ, რამეთუ შეივლტოდე საკურთხეველსა მაგას? და ჰრქუა იოაბ: რამეთუ შემეშინა პირისაგან შენისა და მოვივლტოდე უფლისა. და წარავლინა სოლომონ მეფემან ბანეა, ძე იოადისი, და ჰრქუა: მივედ და მოკალ იგი და დაფალ იგი!
მეფეთა	მცხ.მათე	და წინაშე მთავართა და მეფეთა მიგიყვანნენ თქუენ ჩემთჳს საწამებელად მათდა და წარმართთა.
მეფე	მცხ.მათე	და შე-ღავე-წუხნა მეფე იგი, არამედ ფიცისა მისთჳს და მის თანა მეინაჴეთა ბრძანა მიცემად იგი მას.
მეფისა	მცხ.ლუკა	იყო დღეთა მათ ჰეროდე მეფისა ჰურიასტანისათა მღდელი ვინმე, რომლისა სახელი ზაქარია, შემდგომად დღითი-დღედ მსახურებისა მის აბიაჲსა, და ცოლი მისი ასულთაგან აჰრონისთაჲ, და სახელი მისი ელისაბედ.
მეფესა	მცხ.მარკ	და ესმა ჰეროდეს მეფესა, რამეთუ განცხადნა სახელი მისი, და იტყოდა, ვითარმედ: იოვანე ნათლის-მცემელი მკუდრეთით აღდგომილ არს, და მისთჳს იქმნებიან ძალნი მისნი თანა.
მეფემან	მცხ.მარკ	და შევიდა ასული ჰეროდიაჲსი და როკვიდა; და სთნდა ჰეროდეს და მის თანა მიენაჴეთა. და ჰრქუა ჰეროდე მეფემან ქალსა მას: მთხოვე, რაჲცა გნებავს, და მიგცე შენ.
მეფისა	მცხ.მარკ	და შევიდა ქალი იგი მსრწაფლ მეფისა და ჰრქუა: მნებავს, რაჲთა აწვე მომცე მე ლაკნითა თავი იოვანე ნათლის-მცემელისაჲ.
მეფენი	მცხ.მათე	ხოლო მას ჰრქუა: ჰე. და ვითარცა შევიდა იგი სახიდ, უსწრო მას იესუ და ჰრქუა: რასა ჰგონებ შენ, სიმონ: მეფენი ქუეყანისანი ვიეთგან მიიღებენ ხარკსა ანუ ზუერსა: შვილთაგან ანუ უცხოთაგან?
მეფესა	მცხ.დან	და ნაბუქოდონოსორსა ესმა მგალობელთა და დაუკჳრდა. და აღდგა სწრაფისა თანა და ჰრქუა დიდ-დიდთა თჳსთა: არა მამრნი სამნი შევსთხიენითა საშუალ ცეცხლისა შებორკილებულნი? და ჰრქუეს მეფესა: ჭეშმარიტად, მეფე.
მეფემან	მცხ.დან	და მიმგებელმან თქუა მეფემან: ხოლო ვითარმე ვხედავ მამრთა ოთხთა ჴსნილთა და მოარულთა საშუალ ცეცხლისა და განყოფილებაჲ არა არს მათ შორის? და ხილვაჲ მეოთხისაჲ მსგავს არს ძისა ღმრთისა.
მეფისანი	მცხ.დან	და შემოკრბეს სატრაპესნი და სპისმყუანნი, და ადგილისმთავარნი და ძლიერნი მეფისანი და ჰხედვიდეს მამაკაცთა მათ, რამეთუ ვერ ეუფლა ცეცხლი სხეულთა მათთა, და თმაჲ თავისა მათისაჲ არ შეიტუსა და სარავარნი მათნი არა განირყუნეს, და საყნოსი ცეცხლისაჲ არა იყო მათ შორის.
მეფისა	მცხ.დან	და თაყვანის-სცა წინაშე მათსა მეფემან უფალსა, და მიუგო ნაბუქოდონოსორ და თქუა: კურთხეულ არს ღმერთი სედრაქ, მისაქ და აბედნაქოსი, რომელმან მოავლინა ანგელოზი მისი და განარინნა მონანი მისნი, რამეთუ ესვიდეს მისდამი, და სიტყუა მეფისა უგულებელს-ყვეს და განსცნეს სხეულნი მათნი, რათა არა მკუთნველ იქმნენ, არცა თაყუანის-სცენ ყოველსავე ღმერთსა, არამედ ღმერთსა ხოლო მათსა.
მეფენი	მცხ.იგავ	ჩემ მიერ მეფენი მეფობენ და ძლიერნი წერენ სიმართლესა.
მეფე	მცხ.დან	ნაბუქოდონოსორ მეფე ყოველთა ერთა, ტომთა, ენათა, მყოფთა ყოველთა შორის ქუეყანასა, მშჳდობა თქვენი განმრავლდინ.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა მეფემან აზაელს: მიიღე ჴელთა შენთა მანანა და მიეგებოდე კაცსა მას ღმრთისასა და ჰკითხე მის მიერ უფალსა და არქუ: აღ-მე-ვდგეა სნეულებისა ამისგან ჩემისა?
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იორამისთანი და ყოველნი, რაცა ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთა.
მეფისასა	მცხ.მეფ4	და უხაროდა ყოველსა მას ერსა მის ქუეყანასასა, და ქალაქი იგი დამშჳდნა და გოთოლია მოკლეს მახჳლითა სახლსა მას მეფისასა.
მეფისა	მცხ.ზაქ	და იყო მეოთხესა წელსა დარიოსის ზე მეფისა და იქმნა სიტყუა უფლისაჲ ზაქარიაჲს მიმართ მეოთხესა თთჳსა მეცხრისასა, რომელ არს ხასილევი.
მეფემან	მცხ.ზაქ	და მიავლინა ბეთელად სარასარ და რაგომელიქ მეფემან და კაცთა მისთა მოწყალე-ყოფად უფლისა
მეფე	მცხ.ოსე	სადა არს მეფე შენი ესე? და განგარინედ შენ ყოველთა შორის ქალაქთა შენთა. გშჯიდენ შენ, რომელ სთქუ: მომეც მე მეფე და მთავარი.
მეფე	მცხ.ოსე	და მიგეც შენ მეფე რისხვითა ჩემითა და ვჰგებდ გულისწყრომასა შინა ჩემსა.
მეფე	მცხ.ზაქ	იხილოს ასკალონმან და შეეშინოს და ღაზამა შეელმეს ფრიად და აკკარონმან, რამეთუ ჰრცხუენა ქმნილსა ზედა მისსა და წარწყმდეს მეფე ღაზით დ ასკალონი არდამკჳდრებულ იქმნნეს.
მეფედ	მცხ.მეფ4	და ჰრქუეს მას: უწესობა არს ეგე, გჳთხარ ჩუენ. ჰრქუა მათ იუ: ესრე და ესრე მეტყოდა მე და მრქვა: ესრე იტყჳს უფალი, გცხე შენ მეფედ ისრაჱლსა ზედა.
მეფედ	მცხ.მეფ4	ვითარცა ესმა ესე, ისწრაფეს და მოიღეს თჳთოეულმან ფიჩჳ თჳსი და დაუდვეს ქუეშე მისსა ერთსა მას აღსავალთაგანსა, სადა სხდეს, და დაბერეს ნესტუსა რქისასა და თქუეს: დადგა მეფედ იუ.
მეფე	მცხ.მეფ4	და წარავლინეს სახლისა მისგან და ქალაქისა მოხუცებულთა მათ და მამამძუძეთა და ჰრქუეს იუს: მონანი შენნი ვართ ჩუენ და, რაცა გჳბრძანოთ ჩუენ, ვყოთ და არა ვინ დავიდგინოთ ჩუენ ზედა მეფე, არამედ, რა-იგი სათნო იყოს შენ წინაშე, ვყოთ.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იუსთანი და ყოველი, რაოდენი-რა ქმნა, ყოველი ძლიერებაჲ მისი და მოწყუედა მისი, რომელ მოსწყჳდა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.
მეფე	მცხ.მეფ1	ხოლო აწ, ვითარცა იხილეთ თქუენ, ვითარმედ ნაას ამანიტელი ზედა მოგვივიდოდა, მარქუთ მე, ვითარმედ: დაადგინე ჩუენ ზედა მეფე! არამედ უფალი ღმერთი ჩუენი არს მეფე ჩუენი.
მეფისა	მცხ.ზაქ	და აღმოიგნენ ღელენი მთათა ჩემთანი და შებრძჳლდეს ჴევი მთათა ჩემთაჲ ვიდრე ასაილამდე. ვითარ-იგი აღმოიგო დღეთა შინა ძრვისათა და დღეთა შინა ოზიაჲ მეფისა იუდასთასა და მოვიდეს უფალი ღმერთი ჩემი და ყოველნი წმიდანი მის თანა.
მეფედ	მცხ.ზაქ	და იყოს უფალი მეფედ ყოველსა ზედა ქუეყანასა. მას დღესა შინა იყოს უფალი ერთ, და სახელი უფლისაჲ - ერთ,
მეფისათა	მცხ.ზაქ	მომცველი ყოველსა ქუეყანასა და უდაბნოსა ღაველითგან ვიდრე რემონამდე, სამხრით კერძო იერუსალიმისა, ხოლო რამაჲ ადგილსა ზედა ეგოს ბჭითგან ბენიამენისით ვიდრე ბჭედმდე პირველად, ვიდრე ბჭისამდე მებოძირთაჲსა და ვიდრე გოდლამდე ანამეილისსა, ვიდრე საწნეხლის წედთამდე მეფისათა.
მეფესა	მცხ.ზაქ	და იყოს: რაოდენნიცა არა აღვიდენ ყოველთაგან ტომთა ქუეყანისათა იერუსალჱმდ თაყუანის-ცემად მეფესა, უფალსა, ყოვლისა მპყრობელსა, და არა იყოს მათ ზედა წჳმაჲ და იგინიცა მათვე თანა შეეძინნენ.
მეფე	მცხ.მალ	და წყეულ იყავნ კაცი, რომელი შემძლებელ იყოს, და იყოს სამწყსოსა შინა მისსა ვერძი, და აღთქუმაჲ მისი მას ზედა და დაუკლავს უფალსა განხრწნილი მათ, რამეთუ მეფე დიდი ვარ მე, - იტყჳს უფალი, ყოვლისა მპყრობელი, - და სახელი ჩემი ზედსაჩინო არს წარმართთა შორის.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იუასისათა და ყოველი, რაჲ ქმნა, აჰა, წერილ არიან წიგნთა დღეთა მეფეთა იუდასთა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და დაიძინა იოას მამათა თჳსთა თანა და იორობოამ დაჯდა საყდარსა მისსა. და დაეფლა იოას სამარიას მეფეთა მათ თანა ისრაჱლისათა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და ჰრქუა ელისე მეფესა მას ისრაჱლისასა: მოირთხ მშჳლდი შენი ჴელთა შენთა! მოირთხა მშჳლდი იგი ჴელითა თჳსითა და დასდვა ელისე ჴელი თჳსი ზედა ჴელთა მეფისათა.
მეფისასა	მცხ.მეფ4	და წარიღო ოქრო და ვეცხლი და ყოველი ჭურჭელი, რომელ იპოვა სახლსა მას უფლისასა და სახლსა მას საფასესა მეფისასა და შვილნი იგი უცხოთესლთანი, და მიიქცა სამარიად.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ამესიასთანი და ყოველი, რაცა ქმნა, არა, აჰა, ესერა წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთა?
მეფედ	მცხ.მეფ4	და მოიყვანეს ყოველმან ერმან იუდისამან აზარია, ძე მისი, და იგი იყო ათექუსმეტისა წლისა ოდენ, და დაიდგინეს იგი მეფედ მათ ზედა მამისა მისისა წილ ამასიას.
მეფემან	მცხ.დან	ესე ძილისშორისი ვიხილე მე, მეფემან ნაბუქოდონოსორ, და შენ, ვალტასარ, თქუ შეტყუება წინაშე, რამეთუ ყოველნი ბრძენნი მეფობისა ჩემისანი ვერ შემძლებელ არიან თანშეტყუებასა მისსა ცხად-ქმნად ჩემდა, ხოლო შენ, დანიელო, ძალ-გიც, რამეთუ სული ღმრთისაჲ წმიდაჲ შენ შორის.
მეფემან	მცხ.დან	მაშინ დანიილ, რომლისა სახელი ვალტასარ, დაყმუნდა ვითარ ჟამ ერთ და გულისზრახვანი მისნი შეაშფოთებდეს მას. და მიუგო მეფემან და ჰრქუა: ვალტასარ, ძილისშორისი და თანშეტყუებაჲ მისი ნუ აგაჩქარებენ შენ. და მიუგო ვალტასარ და თქვა: უფალო, ძილისშორისი ესე მოძულეთა შენთა და თანშეტყუება მისი მტერთა შენთა.
მეფე	მცხ.დან	შენ ხარ, მეფე, რამეთუ განსდიდენ და განძლიერდი და სიდიდე შენი განდიდნა და მისწუდა ცად მიმართ და უფლება შენი კიდეთა მიმართ ქუეყანისათა.
მეფე	მცხ.დან	ესე თანშეტყუება მისი, მეფე, და თანშეტყუება მაღლისა არს, რომელი მოიწია უფალსა ჩემსა ზედა მეფესა.
მეფედ	მცხ.მეფ4	ძე ათექუსმეტის წლისა იყო დადგომასა მისსა მეფედ და ერგასისდაორ წელ მეფობდა იერუსალჱმსა ზედა და სახელი დედისა მისისა იექელთა იერუსალჱმით.
მეფე	მცხ.დან	ამისთჳს, მეფე, განზრახვაჲ ჩემი სათნო-გეყავნ შენ. და ცოდვანი შენნი მოწყალებითა იჴსნენ და უსამართლოებანი შენნი შეწყნარებითა დავრდომილთა თანა, ნუუკუე სულგრძელ ექმნის შეცოდებათა შენთა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა აზარიასთანი და ყოველი, რა ქმნა, არა, აჰა, ესერა წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთა?
მეფისასა	მცხ.დან	ესე ყოველნი მოიწინენ ნაბუქოდონოსორსა ზედა მეფისასა,
მეფემან	მცხ.დან	და მიუგო მეფემან და თქუა: არა ესე არსა ბაბილონი დიდი, რომელი მე აღვაშენე სახლად სამეუფოდ სიმტკიცისა მიერ ძალისა ჩემისაჲსა პატივად დიდებისა ჩემისა?
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ზაქარიასთანი, აჰა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ ისრაჱლისათა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და სელემ, ძე იოაბისი, მეფობდა სამარიას თვე ერთ წელსა მას ოცდამეათცხრამეტესა აზარია მეფისა იუდასასა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა სელემისათანი და კრებანი მისნი, რომელთა კრება-ყო, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა მანაელისთანი და ყოველი, რაცა ქმნა, არა, აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა?
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ფაკეასთანი და ყოველი, რაცა ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა ისრაჱლისათა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იოთამისათანი და ყოველი, რაცა ქმნა, არა, აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფისა იუდასთა?
მეფემან	მცხ.მეფ4	დაჭრა მეფემან აქაზ კარშიკები მექონოთთა მათ და ცვალნა მათგან ავაზანნი იგი, და ზღუაჲ იგი გარდამოიღო კუროთა მათგან ათორმეტთა სპილენძისათა, რომელ იყუნეს ქუეშე მისსა, და დადვა იგი ზედა ქვებსა ხარისხსა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა აქაზისთანი, რომელ ქმნნა, აჰა, არა წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთასა?
მეფესა	მცხ.მეფ4	და ეტყოდეს მეფესა მას ასურასტანისასა და ჰრქუეს: ნათესავნი იგი, რომელ მისცვალენ და სცენ ქალაქთა მათ სამარიასათა, არა იციან წესი ღმრთისა მის ქუეყანისა. მიუვლინებიან მათ უფალსა ლომნი და, აჰა, მოსრვენ მათ, რამეთუ არა იციან წესი მის ქუეყანისა ღმრთისა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და უბრძანა მეფემან ასურასტანისამან და ჰრქუა: მიიყვანეთ ერთი მღდელთაგანი წარტყუენილთა მაგათ, რათა მოვიდეს და დაემკჳდროს მუნ და უჩუენოს მათ წესი უფლისა და განანათლნეს იგინი სამართლითა ღმრთისა მის ქუეყანისათა.
მეფეთა	მცხ.მარკ	ხოლო ეკრძალენით თქუენ თავთა თქუენთა, რამეთუ მიგცემდენ თქუენ შესაკრებელთა და კრებულთა შორის გტანჯვიდენ თქუენ, და წინაშე მეფეთა და მთავართა წარსდგეთ ჩემთჳს საწამებელად მათა და ყოველთა წარმართთა.
მეფე	მცხ.დან	მას ჟამსა შინა გამოვიდეს თითნი ჴელისა კაცისანი და წერდეს პირისპრ ლამპრისა, საგოზელსა ზედა კედლისასა სახლისა მეფისაჲსა და მეფე ხედვიდა თითთა მათ ჴელისა მწერლისასა.
მეფესა	მცხ.დან	აწ მე, ნაბუქოდონოსორ, ვაქებ და ზეშთა ავამაღლებ და ვადიდებ მეფესა ცისასა, რამეთუ ყოველნი საქმენი მისნი ჭეშმარიტებ და ალაგნი მისნი მსჯავრ, და ყოველთა მავალთა ამპარტავანებით შემძლებელ არს დამდაბლებად.
მეფე	მცხ.დან	ბრძანა შემოხუმად ჭურჭელთა ოქროჲსა და ვეცხლისათა, რომელნი გამოიღო ნაბუქოდონოსორმან, მამამან მისმან, ტაძრისაგან იერუსალჱმისა, და სუმიდეს მათ მიერ მეფე და დიდებულნი მისნი, და თანამწოლნი მისნი და ხარჭნი მისნი.
მეფემან	მცხ.დან	და მოიღეს ჭურჭელნი ოქროსანი და ვეცხლისანი, რომელი გამოღებულ იყო ტაძრისაგან ღმრთისა, რომელი იერუსალჱმს, და სუეს მეფემან და დიდებულთა მისთა, და ხარჭთა მათთა და თანამწოლთა მათთა,
მეფისა	მცხ.დან	მაშინ შესახედავი მეფისა შეიცვალა, და გულისზრახვანი მისნი აღშფოთებულ იქმნეს, და სანაწევრონი წელთა მისთანი ყოვლითურთ დაიჴსნებოდეს და მუჴლნი მისნი ერეკებოდეს.
მეფისა	მცხ.დან	და შევიდოდეს ყოველნი ბრძენნი მეფისანი და ვერ შეუძლებდეს წარკითხვასა ნაწერისასა, ვერცა თანშეტყუებასა უწყებად მეფისა.
მეფე	მცხ.დან	და მეფე ვალტასარ აღშფოთნა და შესახედავი მისი იცვალა მის ზედა და დიდებულნი მისნი შეშფოთნებოდეს. გ
მეფე	მცხ.დან	და მეფეაჲ პირისპირ სიტყუათა მეფისათა და დიდებულთა მისთასა სახიდ სუმისაჲსა შევიდა. და მიუგო მეფეამან და ჰრქუა: მეფე, საუკუნოთადმი ცოცხლებდ, ნუ აღგაშფოთებენ შენ გულისზრახვანი შენნი და შესახედავი შენი ნუ იცვალებინ.
მეფემან	მცხ.დან	არს მამაკაცი მეფობისა შენსა ქუეშე, რომლისა შორის სული ღმრთისაჲ წმიდაჲ არს მის თანა. და დღეთა შინა მამისა შენისათა მღჳძარებაჲ და გულისხმის-ყოფაჲ იპოა მის შორის და მეფემან ნაბუქოდონოსორმა, მამამან შენმან, მთავრად მსახრვალთა, მოგუთა და ქალდეველთა და ღაზარინელთა დაადგინა იგი.
მეფემან	მცხ.დან	რამეთუ სული მეტი არს მის შორის და ცნობაჲ და გულისხმის-ყოფაჲ თანშემტყუები ძილისშორისთა და მიმთხრობი დაფარულთაჲ, და განმჴსნელი საკრველთაჲ - დანიელ. და მეფემან დასდვა მას სახელი ვალტასარ. აწ იწოდენ დანიელი და თანაშეტყუებაჲ მიგითხრას შენ. დ
მეფემან	მცხ.დან	მაშინ დანიელ შეიყვანა წინაშე მეფისა და მეფემან ჰრქუა დანიილს: შენ ხარა დანიელ, ძეთაგანი ტყუეობისა იუდაჲსათაჲ, რომელი წარმოიღო მეფემან, მამამან ჩემმან, იუდეაჲთ?
მეფესა	მცხ.დან	მაშინ მიუგო დანიელმან და თქუა წინაშე მეფისა: საცემელნი შენნი შენდა იყუნენ, და ნიჭნი სახლისა შენისაჲ სხუათა მიეც, ხოლო მე ნაწერი წაუკითხო მეფესა და შეტყუებაჲ მისი გამცნო შენ.
მეფე	მცხ.დან	მეფე, ღმერთმან მაღალმან მეფობა, და სიდიდე და პატივი, და დიდება მისცა ნაბუქოდონოსორს, მამასა შენსა.
მეფენი	მცხ.საქმ	მოვიდეს მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი შეკრბეს ერთად უფლისათჳს და ცხებულისა მისისათჳს.
მეფე	მცხ.დან	ამას ღამესა შინა მოიკლა ვალტასარ, მეფე ქალდეველი.
მეფისა	მცხ.დან	და სათნო იქმნა წინაშე დარიოს მეფისა და დაადგინნა სამეფოსა ზედა სატრაპესნი ასოცნი ყოფად იგინი ყოველსა შინა მეფობასა მისსა
მეფემან	მცხ.დან	და მეფემან დაადგინა იგი ყოველსა ზედა მეფობასა მისსა. და მეწესენი და სატრაპესნი ეძიებდეს პოვნად მიზეზსა ძჳნად დანიელისსა მეფობისაგან. და ყოველი მიზეზი და ცთომაჲ ვერ პოეს ძჳნად მისსა, რამეთუ სარწმუნო იყო.
მეფე	მცხ.დან	მაშინ მეწესენი სატრაპესნი წარმოუდგეს მეფესა და ჰრქუეს მას: დარიე მეფე, საუკუნეთა ცოცხლებდ!
მეფე	მცხ.დან	აწ, უკუე, მეფე, დაადგინე განსაზღურება და დაწერე წერილი, რაჲთა არა შეიშალოს რწმენა მიდთა და სპარსთა.
მეფემან	მცხ.დან	მაშინ მეფემან დარიოს ბრძანა დაწერად რწმენაჲ.
მეფეთა	მცხ.ეზრ3	ესე ყოველი წერილ არს წიგნსა მატიანეთასა მეფეთა ისრაჱლისათა და საქმენი, რომელ ქმნა იოსია, სიმჴნენი იგი დიდისა მის სიმართლისა და დიდებისა მისისა და სიბრძნე იგი კრძალულებისა მისისა, რომელი აქუნდა შჯულისა მიერ უფლისა, ამას ყოველსა მოაქამდე უთხრობენ წიგნნი მეფეთა ისრაჱლისათანი და იუდასთანი
მეფესა	მცხ.მეფ2	რამეთუ მე ოთხმეოცისა წლისა ვარ და აწცა არა ვიცი გამორჩევა კეთილისა და ბოროტისა და გემოს-ხილვა საჭმელთა, ანუ სასმელთა, ანუ სმენად ჴმაჲ მემღერეთა და აწ რად ტჳრთ-გეყო მონა ესე უფალსა ჩემსა მეფესა?
მეფე	მცხ.საქმ	ვიდრემდის აღდგა სხუაჲ მეფე ეგჳპტესა ზედა, რომელმან არა იცოდა იოსები.
მეფემან	მცხ.მეფ3	მას დღესა შინა განწმიდა მეფემან ეზო იგი, რომელ იყო პირისპირ ტაძარსა მას უფლისასა, რამეთუ მუნ ყუნა მრგულიადდასაწველნი იგი და შესაწირავნი იგი და ცმელი იგი სამშჳდებელთა, რამეთუ ტაბლა სპილენძისა, რომელ დგა წინაშე უფლისა, მცირე იყო, რამეთუ ვერ დაიტია მრგულიადდასაწველნი იგი და შესაწირავნი სამშჳდებელთანი.
მეფე	მცხ.მეფ4	ესრეს იტყჳს მეფე: ნუ განლაღნებით თქუენ ეზეკიას მიერ, რამეთუ ვერ შეუძლოს განრინებად თქუენდა ჴელთაგან ჩემთა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	იჴსნნეს ღმერთთა მათ ნათესავთა თჳთოეულად სოფლები თჳსი ჴელთაგან მეფისა მის ასურასტანელთასა?
მეფისა	მცხ.მეფ4	და შევძინო დღეთა შენთა ათხუთმეტ წელ და ჴელთაგან მეფისა მის ასურასტანელთასა გიჴსნე შენ და ქალაქი ეგე. და ზედამდგომელ ვეყო ქალაქსა მაგას ჩემთჳს და დავითისთჳს, მონისა ჩემისა.
მეფედ	მცხ.მეფ4	ძე ოცდაორის წლისა იყო ამმონ დადგომასა მისსა მეფედ და მეფობდა ათურამეტ წელ იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა - მესელომით, ასული არუასი, ტაბათით.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ამცნო მეფემან ქელკიას, მღდელსა მას დიდსა, და მღდელთა მათ შემდგომთა და მცველთა მათ კრებისათა გამოღებად ტაძრისაგან უფლისა ყოველი ჭურჭერი, რომელი ექმნა ბაალისთჳს და მაღნართათჳს და ყოვლისა ერისა ცათასა, და მოიღეს იგი და დაწვეს გარეშე იერუსალჱმს, სადემოთს კედრონისასა, და წარიღეს მიწა მისი ბეთელად.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა იოსიასთანი და ყოველი, რაოდენ ქმნა, არა, აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდასთასა?
მეფისა	მცხ.მეფ4	რამეთუ გულისწყრომა უფლისა იყო იერუსალიმსა ზედა და იუდასა ზედა, ვიდრე განსთხივნა იგინი პირისაგან მისისა და შეურაცხება ქმნა სედეკია მეფისა მიმართ ბაბილონისა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	და გარემოიცვა ქალაქი იგი შეყენებად ვიდრე ათერთმეტად წლადმდე სედეკ მეფისა.
მეფეთა	მცხ.საქმ	ჰრქუა მას უფალმან: მივედ შენ, რამეთუ მე ჭური რჩეული მიპოვნიეს იგი, რაჲთა ზე აქუნდეს სახელი ჩემი წინაშე ყოველთა წარმართთა, და მეფეთა და მთავართა, ძეთა ისრაჱლისათა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და განივლთა ქალაქი და განვიდა მეფე და ყოველნი კაცნი მბრძოლნი ღამე გზასა ბჭისა აღსავლისასა შორის ორთა მათ ზღუდეთა, რომელ არს მტილისა მის სამეუფოსა. და ქალდეველნი გარემოადგეს ქალაქსა და წარვიდეს გზასა მას არაბიათ აღმოსავლით.
მეფენო	მცხ.სიბრ	აწ უკუე ისმინეთ, მეფენო, და გულისჴმა-ყავთ და ისწავეთ მსაჯულთა კიდეთა ქუეყანისათა,
მეფემან	მცხ.დან	და მოსრულნი ეტყჳან მეფესა: მეფე, არა განსაზღურებაჲ დააწესეა, რაჲთა ყოველმან კაცმან, რომელმანცა ითხოოს ყოვლისაგან ღმრთისა და კაცისა სათხოველი ვიდრე დღეთამდე ოცდაათთა, გარნა თჳნიერ შენსა, მეფე, შთავარდეს მღჳმესა ლომთასა? და თქუა მეფემან: ჭეშმარიტ არს სიტყუა და რწმენაჲ მიდთა და სპარსთაჲ და არა წარჴდეს.
მეფისა	მცხ.დან	მაშინ მიუგეს და თქუეს წინაშე მეფისა: დანიელ ძეთაგანი ტყუეობისა იუდაჲსთაჲ არა ერჩდა რწმენასა შენსა განსაზღურებისათჳს, რომელ დააწესე, და ჟამთა დღისათა სამთა ითხოვს ღმრთისაგან თჳსისა თხოათა მისთა.
მეფესა	მცხ.დან	მაშინ მეფესა ვითარცა ესმა სიტყუა, ფრიად შეწუხნა მის ზედა და დანიილისათჳს იღუწიდა, ვითარ განარინოს იგი, და ვიდრე მწუხრამდე ღუაწლსა შინა იყო განრინებად მისსა.
მეფემან	მცხ.დან	მაშინ კაცთა მათ მიუგეს მეფისა მიმართ: უწყოდე, მეფე, ვითარმედ რწმენისა მიდთა და სპარსთაჲსა ყოვლისათჳს განსაზღურებისა დადგომასა, რომელიცა მეფემან დაადგინოს, არ ჯერ-არს გარდაცვალება.
მეფემან	მცხ.დან	მაშინ მეფემან თქუა, და მოიყვანეს დანიელი და შთააგდეს იგი მღჳმესა ლომთასა. და ჰრქუა მეფემან დანიილსა: ღმერთმან შენმან, რომლისა შენ მიმდემად მკუთნველ ხარ, მან განგარინენ შენ.
მეფემან	მცხ.დან	და მოიღეს ლოდი დიდი და დასდვეს პირსა ზედა მღჳმისასა. და დაჰბეჭდა მეფემან ბეჭდისა მიერ მისისა და ბეჭდისა მიერ დიდებულთა მისთაჲსა, რაჲთა არ შეიცვალოს საქმე დანიელის ზედა.
მეფე	მცხ.დან	მაშინ მეფე აღდგა განთიად სანთლითა და სწრაფისა მიერ მოვიდა მღჳმესა მას ლომთასა.
მეფემან	მცხ.დან	და მიახლებასა მისსა მღჳმისა მიმართ, ჴმა-უყო დანიილსა ძლიერითა ჴმითა. და მიუგო მეფემან და ჰრქუა დანიელს: დანიილ, მონაო ღმრთისა ცხოველისაო, ღმერთმან შენმან, რომლისა განმკუთვნელ ხარ მიმდემად, უკეთუ შეუძლო განრინებაჲ შენი პირისაგან ლომთასა?
მეფე	მცხ.დან	და ეუბნა დანიელ მეფესა და თქუა: მეფე, საუკუნეთა ცოცხლებდ!
მეფე	მცხ.დან	მაშინ მეფე მრავლად მხიარულ იქმნა მის ზედა და დანიილისი თქუა აღმოყვანება მღჳმისაგან. და აღმოყვანებულ იქმნა დანიილ მღჳმით. და ყოველი განხრწნილება არა იპოვა მის თანა, რამეთუ ჰრწმენა ღმრთისა მიმართ მისისა.
მეფე	მცხ.დან	ღმერთმან ჩემმან მოავლინა ანგელოზი თჳსი და დაჴშნა პირნი ლომთანი და არა განმრყუნეს მე, რამეთუ წინაშე მისსა სიწრფოება ჩემი იპოვა და წინაშე შენსაცა, მეფე, შეცოდება არა ვყავ.
მეფემან	მცხ.დან	მაშინ დარიოს მეფემან მიუწერა ყოველთა ერთა, ტომთა, ენათა, მკჳდრთა ყოვლისა შორის ქუეყანისა: მშჳდობა თქუენი განმრავლდინ!
მეფისა	მცხ.დან	პირველსა შინა წელსა ვალტასარ მეფისა ქალდეველთაჲსსა ძილისშორისი იხილა დანიელ, და ხილვაჲ თავისა მისისა საწოლსა ზედა მისსა. და ძილისშორისი დაწერა დასაწყისი სიტყუათა მისთაჲ და მიმგებელმან თქუა:
მეფენი	მცხ.დან	და ათნი რქანი მისნი ათნი მეფენი აღდგენ. და შემდგომად მათსა აღდგეს სხუა, რომელი უფროს იყოს ბოროტებითა ყოველთა წინაწართასა, და სამნი მეფენი დაამდაბლნეს,
მეფეთა	მცხ.დან	და მეფობა და ჴელმწიფებაჲ და დიდებულებაჲ მეფეთა ყოვლისა ცისქუეშისათაჲ მოეცა წმიდათა მაღლისათა, და მეფობა მისი - მეფობა საუკუნე. და ყოველნი მთავრობანი მას ჰმონებდენ და ერჩდენ.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	შე-რა-სწირონ მსხუერპლი უფლისა ღმრთისა მაღლისა მეფისათჳს და ძლიერებათა მისთათჳს და ლოცვა-ყონ ცხორებისათჳს მეფისა.
მეფისაჲ	მცხ.საქმ	იყვნეს ანტიოქიას შინა მსგავსად კრებულისა მის წინაწარმეტყუელნი და მოძღუარნი: ბარნაბა და სჳმეონ, რომელსა-იგი ერქუა ნიგერ, და ლუკიოს კჳრინელი და მანაინ, რომელი-იგი იყო ძუძუს მტე ჰეროდე მეფისაჲ, და სავლე.
მეფე	მცხ.ესთ	იყო შემდგომად სიტყუათა ამათ დღეთა ასვირეოს დიდისა, ესე იგი არს არტაქსექს მეფე, რომელმან დაიპყრა ჰინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპადმდე ასოცდაშვიდი სოფელი.
მეფედ	მცხ.საქმ	და ვითარცა გარდაცვალა იგი, აღუდგინა მათ დავით მეფედ, რომელსა-იგი თავადი ეწამა, და თქუა: ვპოვე დავით ძე იესესი, კაცი გულითადი ჩემი, რომელმან ყოს ყოველი ნებაჲ ჩემი.
მეფემან	მცხ.ესა	მას ჟამსა შინა მოავლინნა მაროდახ, ძემან ლაადანისმან, მეფემან ბაბილოვნისამან, ეპისტოლენი და მოციქულნი და ძღუენნი ეზეკიასსა, რამეთუ ესმა, ვითარმედ მოუსუსურდა ვიდრე სიკუდიდმდე და აღდგა.
მეფესა	მცხ.პეტრ1	დაემორჩილენით უკუე ყოველსავე კაცობრივსა დაბადებულსა უფლისათჳს: გინა თუ მეფესა, რამეთუ ყოველთა ზედა არს;
მეფე	მცხ.მეფ4	და დღეთა მისთა ოდენ აღმოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილოვნისა, მას ქუეყანასა და იყო მისა იოაკიმ მონა სამ წელ და მოიქცა და შეურაცხ-ყო იგი.
მეფისამან	მცხ.ეზრ2	და ზღუდე იგი წყალთა სადინელთა მათ წყაროთა დაიპყრა ურიდიონ, მთავარმან მეფისამან, ვიდრე აღსავალამდე, რომელი შთავიდოდა ქალაქად დავითისად.
მეფეთამდე	მცხ.ეზრ3	და დაემონნეს მათ და შვილთა მათთა ვიდრე მეფეთამდე სპარსთასა აღსრულებასა მას სიტყჳსა უფლისასა, რომელსა იტყოდა პირითა იერემია წინაწარმეტყუელისათა,
მეფისასა	მცხ.ივდ	უკუეთუ ეგრე ჰყო, ვითარცა-ეგე იტყოდე, ღმერთი შენი იყოს ჩემდა ღმერთი და შენ სახლსა შინა ნაბუქოდონოსორ მეფისასა სჯდე და იყო შენ სახელოვან უმეტეს ყოველსა ქუეყანასა.
მეფესა	მცხ.მეფ2	მიჰუგო ნათან წინაწარმეტყუელმან მეფესა და ჰრქუა: სად ღმერთმან განგიმარჯვა! მივედ შენ და ყავ, რაცა გნებავს, რამეთუ უფალი ღმერთი შენ თანა არს.
მეფისანი	მცხ.ივდ	და მო-რა-ვიდნენ ათასისთავნი და ასისთავნი და ყოველნი წარჩინებულნი და ყოველნი ერნი ასურასტანელთა მეფისანი და ეტყოდეს მესასვენებლესა:
მეფისა	მცხ.ეზრ2	და მიერ დღითგან, ვინათგან უბრძანე, რათა არა იყუნენ იგინი მთავრად იუდასა ზედა, მეოცით წლითგან ვიდრე მეოცდაათ წლადმდე, მეორედ არტაშეს მეფისა ათორმეტ წელ, და მე და ძმანი ჩემნი ვიყვენით მთავრად, მძლავრობით ჩუენ არავისი ვჭამეთ და არცა ვსუთ.
მეფემან	მცხ.ესთ	რამეთუ ესე დღენი არიან ქორწინებისა მეფისანი და ამისა შემდგომად უჩუენა მათ სიმდიდრე სუფევისა მისისა. და ყო მეფემან სმა ყოველთათჳს, რომელნი იპოვნეს. შუშანს შინა ქალაქსა მცირითგან დიდადმდე ვიდრე შვიდ დღე ეზოსა სამეუფოსასა,
მეფისანი	მცხ.ესთ	სმანი დღეთა მრავალთა ვიდრე ასოთხმეოც დღე და ოდეს აღესრულნეს დღენი მრავალნი სმისანი, ყო მეფემან ყოველთათჳს, რაოდენი იპოეს ქალაქსა შინა მცირითგან მდიდრამდე ექუს დღე სახლისა მის მეფისანი, ნერგოანისა შემკულისა, ბისონისა და ბარძიმებისა, ოქროჲთა თჳთოსახე ანთრაკი განწონილნი ტაკუკები წინა დაგებულნი ტალანტთა სამთა ბევრთა და ღვინო, ფრიად კეთილი და წყალი სასმელად მეფისა
მეფემან	მცხ.ესთ	ხოლო ქორწილი ესე არა განწესებულსა სჯულსა იყო, რამეთუ ეგრეთ ინება მეფემან ბრძანება მნებავთა, რათა ყონ ნებაჲ მისი.
მეფესა	მცხ.ესთ	და ვასტიანე დედოფალმან არა ისმინა მისი შესლვად მის წინაშე საჭურისთა მათ თანა ტაძრად, სადა-იგი იყო სუმა. ვითარცა ესმა მეფესა, რამეთუ შეურაცხ-ყო ვასტიანემ ნება მისი, შეწუხნა ფრიად.
მეფემან	მცხ.ესთ	ჰრქუა მეფემან ყოველთა ბრძენთა: ამას იტყოდა ვასტიანე. ამისთჳს ზრახეთ, რაჲ უყოთ ვასტიანე დედოფალსა.
მეფისანი	მცხ.ესთ	მიუჴდეს მეფესა არკესიოს და სართეოს, და მალერ, და მუქეოზ; მთავარნი სპარსთანი და უჟიკთანი და წინაშემდგომელნი მეფისანი, რომელნი სხდეს პატივით მახლობელად მეფისა.
მეფისა	მცხ.ესთ	და უთხრეს მას სჯულისა მისებრ, ვითარცა-იგი ჯერ-არს, ვასტიანე დედოფალსა, რამეთუ არა ისმინა მეფისა მიერ ბრძანებული საჭურისთაგან.
მეფისა	მცხ.ესთ	და ჰრქუა ამუქეოზ მეფესა და მთავართა: არა თუ მხოლოდ მეფესა შესცოდა ვასტიანე დედოფალმან, არამედ ყოველთა მთავართა სპარსთასა და შერაცხილთა და უჟიკთასა. და ყოვლისა მიმართ ერისა შეცოდებაჲ განითქუა, რამეთუ შეურაცხ-ყო ბრძანებაჲ მეფისა არტაქსერისა. ესე სიტყუა-უგო ასვირეოს მეფესა
მეფისა	მცხ.ესთ	ვითარ-იგი სიტყვა-უგო წინაშე თუალთა მისთა, რამეთუ თქვეს: ვასტიანე დედოფალმან სიტყუა-უგო მეფესა არტაქსეს შესლვად სახლსა სასმურსა მის წინაშე. ნუმცა შევალს მიერითგან დედოფალი ვასტიანე მეფისა და დედოფლობა მისი მისცეს უმჯობესსა მისსა,
მეფესა	მცხ.ესთ	და სათნო-უჩნდა მეფესა და ყოველთა მთავართა სიტყუაჲ ესე. და ყო, ვითარცა იტყოდა ამუქეოზ.
მეფე	მცხ.ესთ	და წარავლინა ყოველთა სოფელთა და სოფლითი სოფლად სიტყჳსაებრ მისისა. და იყო წერილი წიგნსა მისსა, რომელი მიუძღვანა: მეფე დიდი ასვირეოს, მთავართა და ჴელმწიფეთა, ასოცდაშჳდთა ნათესავთა ინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპადმდე: ჰმთავრობდინ ცოლსა თჳსსა ყოველი მამაკაცი!
მეფისათა	მცხ.ესთ	და თქვეს მსახურთა მათ მეფისათა: უძიოთ უფალსა ჩუენსა მეფესა ქალები ქალწულაები ქმნილკეთილ.
მეფისასა	მცხ.ესთ	და დაადგინა მეფემან დაბნებისა მთავარნი ყოველსა სოფელსა სუფევისა მისისათა და გამოირჩიონ შუშანს ქალაქსა საქალოსა შინა ქალი ქმნულკეთილი. და მიეცნედ საჭურისსა მეფისასა, მცველსა დედათასა, და იღუწოდენ და მიეცემოდენ მათგან საწადელი, რომელთა განიბანნენ.
მეფესა	მცხ.ესთ	და დედაკაცი იგი, რომელიცა სთნდეს მეფესა, დედოფალ-ყოს იგი ვასტიანესა წილ. და სთნდა მეფესა.
მეფისა	მცხ.ესთ	რომელ წარტყვენილ იყო იერუსალიმით წარტყუენასა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვნელისასა ჟამთა იექონია, ძისა იოსიასა, მეფისა იუდასა.
მეფისა	მცხ.ესთ	ოდეს განისმა ბრძანება მეფისა, შეკრიბეს ქალები მრავალი შუშანს ქალაქსა, ჴელთა გოგესათა. და მოიყვანეს ესთერცა გოგე საჭურისისა და მცველისა მის დედათასა.
მეფისა	მცხ.ესთ	და იყო ჟამი ქალისა შეყვანებად წინაშე მეფისა, რაჟამს აღესრულნენ თთვენი ათორმეტნი, რამეთუ ესრეთ აღასრულებდენ დღეთა მათ მსახურებისათა: ექუს თთვე სცხებდენ მუროვანსა ზეთსა და ექუს თთვე ნელსაცხებელსა განსაწმედელსა.
მეფისა	მცხ.ესთ	და მაშინღა მოიყვანებდიან მეფისა, რომლისათჳსცა მისცემდა შეყვანებად მას სადედოთა.
მეფისა	მცხ.ესთ	მიმწუხრი შევიდის და განთიად გამოიყვანიან და მიიყვანიან, სადა-იგი არს გოგე, საჭურისი მეფისა, მცველი იგი დედათა. და არღარა შევიდის მეფისა, უკუეთუ არა უწესს სახელითა.
მეფისად	მცხ.ესთ	და ოდეს მოიწია ჟამი შესლვისა ესთერისი მეფისად, არა უგულებელს-ყო საჭურისმან, მცველმან დედათამან, რომელ ამცნო ესთერს. რამეთუ პოვა მადლი ესთერ ყოველთაგან, რომელთა იხილიან იგი.
მეფისა	მცხ.ესთ	და შევიდა ესთერ წინაშე არტაქსეს მეფისა მეათორმეტესა თთვესა, რომელ არს ადარი, მეშვიდესა წელსა მეფობისა მისისასა.
მეფესა	მცხ.ესთ	სთნდა მეფესა ესთერ და პოვა მადლი უფროს ყოველთა მათ ქალწულთა, რამეთუ იყო იგი წარჩინებულ წინაშე მისსა.
მეფესა	მცხ.ესთ	ხოლო ესთერ არა უთხრა მეფესა სოფელი თჳსი, ვინა არს, რამეთუ ესრეთ ამცნო მარდოქეოს, რათა ეშინოდეს ღმრთისა და ჰყოფდეს ბრძანებასა მისსა, რომელი-იგი მოსეს მიერ ამცნო ისრაჱლთა, და ესთერ არა ცვალა წესი თჳსი.
მეფისანი	მცხ.ესთ	ხოლო შეწუხნეს ორნი საჭურისნი მეფისანი, რომელნი იყვნეს მთავარნი მჴმილავთანი ამისთჳს, რამეთუ შური დიდი ჰქონდათ მარდოქესი წარჩინებისათჳს მისისა მეფისა მიერ და ამისთჳს განიზრახეს მოკლვა მეფისა ასვირეოსისა.
მეფესა	მცხ.ესთ	ხოლო ცნა მარდოქე განზრახვა ესე და აუწყა ესთერს, ხოლო ესთერ მიუთხრა მეფესა განზრახვა იგი სიკუდილისა მისისა.
მეფემან	მცხ.ესთ	და განადიდა მეფემან არტაქსეს ამან მაკიდონელი, ადამასი ბუგანი, და აღამაღლა იგი და დაუდგნა საყდარნი უფროს ყოველთა მეგობართა მისთა.
მეფესა	მცხ.ესთ	და ყოველნი თაყუანი-სცემდეს, რამეთუ მეფესა ებრძანა, რათა მოდრკებოდიან და თაყუანის-ცემდენ, რომელნი იყვნეს ქუეშე მეფობისა მისისასა ქუეყანასა ზედა, ხოლო მარდოქე არა თაყუანი-სცემდის.
მეფის	მცხ.ესთ	და ეტყოდეს მარდოქეს, რასათჳს არა ისმენს მეფის ბრძანებათა და არა თაყუანი-სცემს?
მეფე	მცხ.ესთ	და ეტყოდა ამან მეფესა არტაქსექს მარდოქესთჳს და ისრაილთათჳს და თქუა: არს ერთი ნათესავი განთესული ყოველთა შორის სამეფოთა შენთა - ერი მბრძოლი და ურჩი. ხოლო სჯულნი მათნი უცხო არიან სხვათა ნათესავთასა და სჯულსა შენსა, მეფე, არა ისმენენ და არცა ერჩიან, რაჲ-იგი იგი შენ უბრძანე მათ, შეურაცხ-ჰყოფენ სჯულსა და ბრძანებასა სპარსთა, უჟიკთასა საჴსენებელად დიდებისა შენისა, მეფე, გაუწყებთ შენ, ყოველთა შორის თესლთა არა შეჰგავს მეფესა დატევება მათი
მეფემან	მცხ.ესთ	აწ, უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს უფალსა ჩუენსა და კეთილ არს სასჯელი ესე გულსა მისსა, ბრძანენ მეფემან წარწყმედა მათი და მომეც მე ნათესავი იგი წარწყმედად. და მე დავსწერო ფასისსაცავსა მეფისათჳს ჩემი ვეცხლი ბევრი ტალანტი.
მეფისაგან	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან ამანს: ვეცხლი შენი შენდა გეყავნ, ხოლო ნათესავი იგი იჴმიე, ვითარცა სათნო არს შენდა. და გამოვიდა ამან მეფისაგან და შევიდა კერპთა თჳსთა თანა, რათა უწყოდის დღე სიკუდილისა მათისა. და განაგდო წილი მეათსამეტესა თთჳსასა მოწყვედად ყოველთა ჰურიათა წულით ვიდრე ქალადმდე და მოტაცებად მწოვართა ჩჩჳლთა ყრმათა
მეფისა	მცხ.ესთ	ამისსა შემდგომად იწოდნეს მწიგნობარნი მეფისანი თთვესა მას პირველსა, მეათსამეტესა მის თთჳსასა, და მისწერეს, ვითარ-იგი უბრძანა ამან მეფისა მიერ ერისთავთა და მთავართა ყოველსა სოფელსა ჰინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპამდე, ასოცდაშჳდსა მას სოფელსა მათ სიტყჳსაებრ ასვირეოსის მეფის მიერ
მეფე	მცხ.ესთ	და შეშფოთნეს ყოველნი შუშანს ქალაქსა შინა, ხოლო მეფე და ამან განეწყობოდეს, და შეიძრა იგი.
მეფისაგან	მცხ.ეზრ2	რომელსა წერილ იყო ესრეთ: ყოველთა წარმართთა მესმა, ვითარმედ შენ და ურიათა გეგულების განდგომად მეფისაგან და მისთჳს აშენებ ზღუდეთა მაგათ და განაძნელებ გოდოლთა მაგისთა, რამეთუ გეგულების შენ მეფობად.
მეფესა	მცხ.ეზრ2	და ამისთჳს დაიდგინენ შენდა წინაწარმეტყუელნი, რამეთუ გეგულების დაჯდომად იერუსალჱმს და მეფებად ურიასტანს ზედა, აწ ნუუკუე მიუთხრან სიტყუაჲ ესე მეფესა: მოვედ და ამისთჳს ორთა ვიზრახოთ ერთად.
მეფისა	მცხ.ესთ	და ყოველსა სოფელსა და ადგილსა, ვიდრეცა მიაქუნდა ბრძანება იგი მეფისა, იყო ღაღადება, ტყება და გლოვა დიდი ჰურიათა. იმარხვიდეს და ნაცარსსა ირეცდეს ძაძამორტყმულნი.
მეფესა	მცხ.ესთ	ხოლო მარდოქე უთხრა მას ჭეშმარიტად საქმე იგი და აღთქუმა იგი, რომელი აღუთქუა ამან მეფესა საფასე ბევრი ქანქარისა, რათა წარწყმიდნეს ჰურიანი,
მეფისა	მცხ.ესთ	და პაჭენისნი წიგნისა მის შუშანს შინა განმარტნეს წარწყმედისა მათისათჳს. და მისცა მას სიტყუაჲ ესე, რათა აუწყოს ესთერს, და აწყინებდა თავსა, რათა შევიდეს მეფისა და ევედროს ერისა თჳსისათჳს.
მეფისა	მცხ.ესთ	ნათესავთა ყოველთა სამეფოთა უწყიან და შენ ყოველი იცი, რამეთუ ყოველივე მამაკაცი, გინა დედაკაცი, რომელი შევიდეს უწოდებელას მეფისა ეზოსა შინაგან, არა არს მისი ცხოვრება, გარდა თუ მიუპყრას მას მეფემან ოქროჲსა კვერთხი, ესე ხოლო ცხონდეს და მე არა ვწოდებულვარ შესლვად მეფისა, აჰა, არიან დღენი ესე ოცდაათ. და ვითარ შევიდე უწოდებელად და მოვჰკუდე
მეფისასა	მცხ.ესთ	და დღესა მესამესა, შემკული სამოსლითა დიდებისა თჳსისათა, ესთერ შევიდა მეფესა და დადგა ქორისა მის, სადა პირისპირ იყო ტაძარსა მეფისასა, და იგი ჯდა საყდართა ზედა დიდებულთა თანა მისთა.
მეფემან	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან: დედოფალო ესთერ, რაჲ არს თხოვა შენი, მითხარ მე და მიგცე შენ ვიდრე ზოგადმდე სამეფოსა ჩემისა.
მეფესა	მცხ.ესთ	მიუგო ესთერ მეფესა და ჰრქუა: დღე არს ჩემი პატიოსანი. უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს მეფესა, მოვედინ იგი ამან, მეგობარი შენი, სმასა მას, რომელი მეგულვების მე ხვალე ყოფად.
მეფემან	მცხ.ესთ	ვითარცა დაეგნეს პირსა სმასა ზედა, ჰრქუა მას მეფემან: რაჲ არს, დედოფალო ესთერ? და ვყო სიტყვა შენი ვიდრე ზოგადმდე მეფობისა ჩემისა. და გეყოს შენ, რომლისათჳსცა მევედრები.
მეფეთა	მცხ.იერ	და ჰრქუა მათ: ისმინეთ სიტყუა უფლისაჲ მეფეთა იუდაჲსთა და კაცთა იუდაჲსთა და დამკჳდრებულთა იერუსალიმს და შემავალთა ამათ ბჭეთა შინა. ამათ იტყჳს უფალი ღმერთი ისრაილისა: აჰა, მე მოვაწევ ერსა ამას ზედა ძჳრთა, ვიდრეღა ყოველსა მსმენელსა მათსა აღუყივდენ ყურნი მისნი.
მეფემან	მცხ.ეზრ2	ესე არიან შვილნი, რომელნი გამოვიდეს ტყუეობისაგან, რომელნი სხემ-ყუნა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილონელმან, და მოიქცეს იერუსალჱმდ და ურიასტანად კაცი ქალაქად თჳსად,
მეფე	მცხ.ესთ	უკუეთუ ვპოე მადლი წინაშე მეფისა, და უკუეთუ ჯერ-უჩნს უფალსა ჩემსა, რათა სჭამო პური ჩემი შენ და ამან, მეგობარმან შენმან, ჩემ თანა ხვალე, რომელ გიყო თქუენ სმა. და თქვა მეფემან: ყავ, რაჲცა გნებავს. და უთხრეს ესე ამანს. და მეფე შევიდა და განისუენა.
მეფისაგან	მცხ.ესთ	და გამოვიდა ამან მეფისაგან განმხიარულებული სიხარულითა ფრიად. და ოთხასი კაცი მის თანა იმიერ და ამიერ, ხოლო ვითარცა იხილა ამან მარდოქე ჰურია ეზოსა მეფისასა, განრისხნა ფრიად.
მეფემან	მცხ.ესთ	და უჩვენა მათ სიმდიდრე მისი და დიდებაჲ იგი, რომელი მეფემან დაადგა მას პატივი. და ვითარ ყო იგი უფროს ყოველთა და წინამძღვარ სამეფოსა ზედა მისსა.
მეფესა	მცხ.ესთ	იქადოდა და იტყოდა, ვითარმედ: არავის ხადა დედოფალმან დღესა შვებისა მისისასა, გარნა მეფესა და მე ხოლო. და ხვალისაცა ჩინებულ ვარ.
მეფისასა	მცხ.ესთ	ესე ხოლო არა მთნავს მე და მწუხარე ვარ, რაჟამს ვიხილი მარდოქე ჰურია ეზოსა შინა მეფისასა და არა თაყვანი-მცის.
მეფეს	მცხ.ესთ	ჰრქუა მას ზოსარა, ცოლმან მისმან, და მეგობართა მისთა: უკუეთუ ნათესავისაგან ჰურიათასა არს, მოგიტევა შენ მეფემან მოწყვეტად ყოველნი ჰურიანი. და მოგცეს შენ ღმერთთა შურის-გებად მათა. მოკვეთად-ეც ხე ერგასის წყრთა, და დაიდევინ, განთიად არქუ მეფესა და დამოჰკიდე მას მარდოქე. და მაშინ შევედ მეფეს თანა პურად და მის თანა იხარებდ. და სათნო-უჩნდა სიტყუაჲ ესე ამანს, და ყო ეგრე, და მზა-ყვეს ძელი იგი და დადვეს სახლსა ამანისასა.
მეფისაგან	მცხ.ესთ	ხოლო ძლიერმან ღმერთმან მიაქცია ბოროტი ამანის თავსავე მისსა და განაშორა ძილი მეფისაგან მას ღამესა და ეღვიძა. და ჰრქუა მოსაჴსენებელთმწერალსა მისსა შემოღებად წიგნები მოსაჴსენებელი დღეთა, რათა იკითხვიდეს მათ; და მოუწოდეს წიგნისმკითხველსა და მწიგნობართა და მოიღეს წიგნები
მეფესა	მცხ.ესთ	და აღმოიღო წიგნი იგი მარდოქესთჳს დაწერილი მეფისათჳს სპარსთასა და უჟიკთა და უკითხვიდა მეფესა დაწერილსა მას მარდოქესთჳს, ვითარ-იგი უთხრა მეფესა ორთა მათ საჭურისთათჳს, რომელნი სცვიდეს მას. ეგულვებოდათ დასხმად ჴელთა არტაქსექს მეფისა ზედა და მოკლვად მისა, და რომელი ქმნა მარდოქე ქველისსაქმე და განარინა მეფე, და დაიდვა იგი გონებასა
მეფისათა	მცხ.ესთ	და თქუა მეფემან: რაჲ მადლი და დიდებაჲ მიმიცემიეს მარდოქესთჳს? ჰრქვეს მსახურთა მეფისათა: არარა, არცა ერთი, რომლისა მიერ იხილე სარწმუნო-ყოფა შენდა, ვითარ-იგი იზრუნა შენთჳს. და მოიწია განთიადი
მეფისაგან	მცხ.ესთ	თქუა მეფემან: ვინ არს ეზოსა? ხოლო ამან მოსრულ იყო ბრძანების მოღებად მეფისაგან, რათა დამოჰკიდოს მარდოქე ძელსა მას, რომელი განმზადა.
მეფესა	მცხ.ესთ	ჰრქვეს მსახურთა მეფესა:
მეფემან	მცხ.ესთ	ამან აქა არს გარემდგომარე და ჰრქუა მეფემან: შემოუწოდეთ! და ჰრქუა მეფემან ამანს: რაჲ უყო მე კაცსა, რომლისა მნებავს დიდ-ყოფა მისი? განიზრახა ამან გულსა თჳსსა, - ვისიმე ჰნებავს მეფესა განდიდება, არა თუ ჩემი?
მეფესა	მცხ.ესთ	მიუგო ამან: კაცი, რომლისა ჰნებავს მეფესა განდიდება...
მეფე	მცხ.ესთ	მოიღონ სამოსელი სამეფო და საჴედარი, რომელსა მეფე აღჯდებოდეს, და მისცენ კაცსა მეფისა საყვარელსა, დიდებულსა მას.
მეფესა	მცხ.ესთ	და შეჰმოსონ სამოსელი იგი კაცსა მას, რომელი შეიყვანა მეფემან და აღსვან იგი საჴედარსა სამეფოსა და ქადაგი იზახდეს უბანთა შორის ქალაქისათა და იტყოდეს: ესრეთმცა არნ ყოველი კაცი, რომელი იყოს მეფისათჳს ერთგული და პატივის-მცემელი და უნდეს მეფესა დიდ-ყოფა მისი
მეფისა	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან ამანს: კეთილ არს სიტყვა ეგე, ადრე ყავ, რბიოდე! და მოიბ ცხენი და სამოსელი, ვითარცა სთქუ, ყავ ეგრეთ. მარდოქე ჰურია, რომელი არს ეზოსა მეფისა შენისასა, ნუმცა რაჲ დავარდების სიტყუათა შენთაგანი, რომელსა იტყოდე ჩემ წინაშე. ვითარცა გულისხმა-ყო ამან, რამეთუ არა იგი არს, რომელი-იგი დიდებულ-ყო ფრიად, არამედ მარდოქე, შეიშთო გული მისი
მეფისა	მცხ.ესთ	ხოლო ამან თავდაკიდებული წარვიდა თჳსთა მისთა თანა მწუხარე. და მარდოქე მოიქცა ეზოდ მეფისა და აკურთხევდა ღმერთსა.
მეფისა	მცხ.ესთ	წარვიდა და ინაჴ-იდგა ჟამსა მეფისა და ესთერს თანა, ვითარცა მოვიდოდა. და იყო სუმა.
მეფისა	მცხ.ესთ	მიუგო და ჰრქუა მეფესა: უკუეთუ ვპოვე მადლი წინაშე მეფისა. და უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს, კეთილ არს სასჯელი ესე გულსა მისსა, მოემადლენ სული ჩემი სისხლთა, და სიტყუაჲ ჩემი ვედრებასა, და ერი ჩემი თხოვასა ჩემსა, და ნათესავი ჩემი ცხორებასა ჩემსა,
მეფისასა	მცხ.ესთ	რამეთუ განვიფრდენით მე და ერი ჩემი წარწყმედულად. და ჩჩჳლნი მათნი აღსაჭრელად და ჭაბუკნი მათნი მონებად და ცოლნი მათნი მჴევლებად. და ვერ ვიკადრე თხრობად, რათა არა შევაწუხო უფალი ჩემი მეფე და არა ვისმინე, რამეთუ იქმნა განვრდომილ ბოროტისმყოფელი ჩემი, რამეთუ არა ღირს არს მსმენელი ეზოსა მეფისასა
მეფე	მცხ.ესთ	და განრისხნა მეფე და თქუა: ვინ არს, რომელმან იკადრა საქმე ეგე ყოფად და აღდგა დამდაბლებად, ვითარმცა თანაწარჴდა შიშსა შენსა?
მეფისა	მცხ.ესთ	და თქუა ესთერ: კაცმან მტერმან ამან, მეგობარმან შენმან, მტყუარმან და უკეთურმან მაგან. ხოლო ამან შეძრწუნებულ იყო სიტყუათა მათ ზედა მეფისა და დედოფლისათა. და გული განუწყრა მეფესა.
მეფისა	მცხ.ესთ	ხოლო მეფემან მოაქცია მიერ მტილით სასმურადვე და იხილა ამან ცხედარსა ზედა დავრდომილი და ევედრებოდა დედოფალსა. ჰრქუა მეფემან: ვერ კმა-გეყოა შენ შეცოდება მეფისა, არამედ ცოლსაცა ჩემსა ჰმძლავრებ ჩემ წინაშე სახლსა შინა ჩემსა? ამანს რაჲ ესმა ესე; ჰრცხვენა პირსა წინაშე
მეფემან	მცხ.ესთ	და თქუა ბუგათან, ერთმან მონათგანმან მისმან, საჭურისმან: აჰა, ძელი ეზოსა შინა მისსა, რომელი მომზადა ამან ერგასის წყრთა, რამეთუ მოეკვეთა იგი, რათა აღაგოს მარდოქე, რომელი იტყოდა მეფისათჳს კეთილსა. და თქუა მეფემან: დამოჰკიდეთ იგი მას!
მეფემან	მცხ.ესთ	და მოაბეს ამან მასვე ძელსა, რომელიცა მზა-ეყო მარდოქესთჳს. და მიაქცია ღმერთმან ზრახვა მისი მისავე და სახლსა ზედა მისსა. და წარიჴადა მეფემან ბეჭედი თჳსი ჴელისაგან მისისა და დაბეჭდეს ყოველსა საცხორებელსა ამანისასა. და მაშინ დასცხრა მეფე გულისწყრომისა მისისაგან
მეფენი	მცხ.ეზრ2	და დასცენ წინაშე მათსა მეფენი და ერნი და განიყუნეს ქუეყანა იგი მათი სამკჳდრებელად - ქუეყანა იგი სეონ მეფისა ესებონელთასა და ქუეყანა ოგ მეფისა ბასანისა.
მეფენი	მცხ.ეზრ2	და შემუსრენ მათ წინაშე მკჳდრნი იგი ქუეყანისა მის ქანანელთასა და მიეც იგინი ჴელთა მათთა და მეფენი მათნი და ერნი მის ქუეყანისანი და ყვეს მათ, რა-იგი უნდა მსგავსად ნებისა მათისა და კადნიერებისა თჳსისა.
მეფემან	მცხ.ესთ	მას დღესა შინა მიანიჭა ასვირეოს მეფემან ესთერს, რაოდენი მიენიჭა ამანისთჳს, და ყოველი მონაგები ამანისი. და ჰრქუა მეფემან ესთერს და მარდოქეს: რომელმან განმარინე მე ჴელთაგან მათ საჭურისთასა, და მისი ეზრახა წარწყმედა და არა იცოდა, რამეთუ მამა ჩემი არს. და მოუწოდა მარდოქეს მეფემან, რამეთუ უთხრა ესთერ მეფესა, ვითარმედ თჳსი მისი არს
მეფემან	მცხ.ესთ	და მოიღო ბეჭედი მეფემან იგი, რომელი მიეღო ამანს, და მისცა იგი მარდოქეს. და დაადგინა ესთერ მარდოქე ყოველსა ზედა ხვასტაგსა ამანისასა.
მეფემან	მცხ.ესთ	ხოლო მეფემან მოიყვანა მარდოქე. და დაადგინა ყოველსა ეზოსა თჳსსა. ხოლო ესთერ და მარდოქე ეტყოდეს მეფესა და შეუვრდეს ფერჴთა. და ევედრებოდეს, რათა მოისპოს ბოროტი იგი ამანისი და რაოდენი-იგი უყო ჰურიათა.
მეფემან	მცხ.ესთ	და განირთხა მეფემან კვერთხი იგი და ოქროჲსა ქედსა ზედა ესთერისასა. და აღდგა ესთერ და წარდგა წინაშე მეფისა და ითხოა მისგან.
მეფემან	მცხ.ესთ	და მოუწოდეს მწიგნობარსა პირველსა მას თთვესა ნისანსა, რომელ არს ვარდობისა, ოცდასამსა მის თთჳსასა და მიუწერეს ჰურიათა, რაოდენი უბრძანა მეფემან მნეთა და მთავართა სოფლებისათა ჰინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპამდე, ასოცდაშვიდთა მათ სამთავროთა სოფლად და სოფლად მათისაებრ ენად-ენადისა
მეფისათა	მცხ.ესთ	და დაიწერა ბრძანებითა მეფისათა და დაბეჭდეს ბეჭდითა მისითა და მიუძღვანეს წიგნები იგი მალემსრბოლთაგან, რამეთუ იდგნენ ჰურიანი მტკიცედ და უბიწოდ
მეფისასა	მცხ.ესთ	ყოფად სჯულითა მათითა. და შეეწიენით მათ და იჴმიენით წინა-აღმდგომნი მათნი და მბრძოლნი, ვითარცა მათ უნდეს, ერთსა შინა დღესა ყოველსა სამეფოსა ასვირეოს მეფისასა.
მეფისა	მცხ.ესთ	და მივლინებულნი იგი მიიწივნეს სწრაფად, რომელნიცა მეფისა მიერ განწესებულ იყვნეს, ეგრეთვე მსგავსად შუშანსაცა შინა მიმოსდვეს ბრძანება ესე.
მეფისა	მცხ.ესთ	ხოლო აღმჴედრებულნი იგი განვიდეს მსწრაფლ მეფისა ბრძანებასა აღსრულებად. და მარდოქე გამოვიდა სამეუფოთა შემოსილი სამოსლითა ძოწეულითა და გვირგვინი ოქროსი თავსა მისსა. ვითარცა იხილეს იგი რომელნი იყვნეს შუშანს შინა, განიხარეს ჰურიათა.
მეფეთა	მცხ.ეზრ2	რამეთუ შეგცოდეთ ჩუენ და მეფეთა ჩუენთა, და მთავართა ჩუენთა, და მღდელთა ჩუენთა, და მამათა ჩუენთა და არა ვყავთ მცნება შენი, რომელ გვამცენ ჩუენ, და არცა მივხედეთ სჯულსა შენსა და წამება შენი, რომელ დასდევ ჩუენ თანა.
მეფისაგან	მცხ.ესთ	მეათერთმეტესა თთვესა, ათსამეტსა ადარისასა, რომელ არს იგრიკა, მიიწია წიგნები იგი მიწერილი მეფისაგან: მას დღესა შინა წარწყმდენ მტერნი ჰურიათანი.
მეფესა	მცხ.ესთ	და იავარ-ყვეს ყოველი ნაყოფი მათი მას დღესა შინა. მიეცა რიცხჳ მეფესა წარწყმედისა მათისა შუშანს ქალაქსა შინა.
მეფემან	მცხ.ესთ	მაშინ ჰრქუა მეფემან ესთერს: მოსწყჳდეს ჰურიათა შუშანს შინა ხუთასი კაცი, ხოლო გარეთ სოფელთა, რაოდენთა ვჰგონებ, რაოდენი მოსრნეს. აწ რაღასა მევედრები და გიყო შენ?
მეფესა	მცხ.ესთ	და ჰრქუა ესთერ მეფესა: მიეცნედ ჰურიათა გუამნი იგი ძეთა ამანისათა, რათა დამოჰკიდონ ძელსა ვიდრე მზისდასლვადმდე მსგავსად სჯულისა მათისა.
მეფემან	მცხ.ესთ	და უბრძანა ეგრე ყოფად მეფემან. და მისცნეს გვამნი იგი და დამოჰკიდეს ბჭეთა ზედა შუშანისა მზისა დასლვადმდე.
მეფისასა	მცხ.ესთ	და დაწერა მარდოქე სიტყუანი ესე წიგნსა საჴსენებელსა და მიუძღვანეს ყოველთა ჰურიათა, რომელნი იყვნეს სამეუფოსა ასვირეოს მეფისასა, რომელი არს არტაქსექს, რომელნი იყვნეს შორს და რომელნი იყვნეს მახლობელ,
მეფისათა	მცხ.ესთ	დაწერილი იგი წარსცეს ყოველთა ჰურიათა ასოცდაშჳდთა სოფელთა ასჳრეოს მეფისათა, რამეთუ მშჳდობა არს.
მეფემანცა	მცხ.ესთ	და დაწერა მეფემანცა ასჳრეოს დასასრული ქუეყანისა და ჭალაკთა ზღჳსათა ჴელმწიფებისაებრ მისისა.
მეფესა	მცხ.ესთ	ხოლო მარდოქე იპყრობდა ასჳრეოს მეფესა სპარსთა და უჟიკთასა, რომელ არს არტაქსექს. და იყო იგი წინაშე სპარსთა და უჟიკთა მეფობასა ასჳრეოსისასა და საყვარელ ყოველთა.
მეფისასა	მცხ.ესთ	კაცმან ჰურიამან, რომელი მყოფ იყო შუშანსა ქალიქსა და მსახურებდა ეზოსა შინა მეფისასა. და კაცი იგი დიდ იყო და სარწმუნო.
მეფესა	მცხ.ესთ	და ნატყუენავისაგან იყო, რომელი წარეტყვენა ნაბუქოდონოსორ მეფესა ბაბილონელთასა იერუსალიმით იექონიას თანა, ძისა იოსია მეფისა ჰურიასტანისა.
მეფისასა	მცხ.ესთ	და დადუმნა მარდოქე და იყო ეზოსა მეფისასა გაბათანსა და თარს თანა, ორთა მათ საჭურისთა მეფისათა, რომელნი იყვნეს მცველნი ეზოსა შინა მეფისასა.
მეფესა	მცხ.ესთ	და ესმეს სიტყუანი მათ საჭურისთანი და ზრუნვანი მათნი მარდოქეს, და გამოიკითხა და გულისხმა-ყო, რომელ განმზადეს ჴელნი მათნი დასხმად ასვირეოსის ზედა მეფისა. და კეთილი განიზრახა და უთხრა მეფესა მათი ძჳრისზრახვა.
მეფემან	მცხ.ესთ	და განიკითხა მეფემან ორნი იგი საჭურისნი და პოვა, ვითარმედ ჭეშმარიტ იყვნეს სიტყუანი იგი მარდოქესნი, აღიარეს და აღაბეს სიკუდიდ.
მეფემან	მცხ.ესთ	და დაწერა მეფემან ასვირეოს სიტყუანი ესე მარდოქესი მოსაჴსენებელად და მარდოქემაცა დაწერა მოხსენებისათჳს.
მეფემან	მცხ.ესთ	და უბრძანა მეფემან მარდოქეს, რათა მსახურებდეს ეზოსა შინა მეფისასა. და ანიჭა ნიჭი დიდი.
მეფე	მცხ.ესთ	მეფე დიდი ასვირეოს, რომელ არს არტაქსექს, სპარსთა და უჟიკთა, რომელნი ხართ ინდოეთითგან ეთიოპამდე ასოცდაშვიდთა სოფელთა, მთავართა და ადგილის ნახპეტთა, მორჩილთა ჩუენთა, ამას მიგიწერთ: მრავალთა ზედა ვეუფლე თესლთა და დავიპყარ
მეფისა	მცხ.ესთ	ვიკითხე მე თანამზრახველთა, ვითარძი გარდაჴდეს ესე სრულიად, რომელ-იგი ღირსებით ჩუენს წინაშე იქცევის და ერთგულებით უცვალებელად სარწმუნოება მტკიცე უჩუენებიეს? შემდგომი მეფისა პატივი მიუღებიეს ამანს.
მეფეთა	მცხ.ესთ	რომელნი შჯულთა ჩუენთა აღუდგებიან, უფროსად ყოველთა მიმართ თესლთასა მეფეთა ბრძანებასა გარდავლენ მარადის. არა თავს-ვიდე ჩუენმიერი განგებული მეფობისა დაწყნარება მათ მიერ ყოფად.
მეფისა	მცხ.ეზრ2	რამეთუ ბრძანება მეფისა იყო მათ მიმართ ყოფად მუნ და დაუცხრომელად მსახურებად.
მეფისასა	მცხ.ეზრ2	და ფაათია, ძე მესია ზაბილისი ზარჱსგან, ძისა იუდასი, რომელსა ჴელისაგან მეფისასა აქუნდა ყოველივე განსაგებელი.
მეფისასა	მცხ.ესთ	მარტოდ მთავრობისა თქუენდა მიწერილმან გაუწყოს ამანისმიერმან, რომელი განწესებულ არს საქმეთა ზედა მეორედ ჩუენსა შემდგომად მამისა ყოველთა ძირითურთ: ცოლით, შვილით, ტომითურთ, წარწყმედად მახჳლითა მტერთა თჳნიერ რომლისავე წყალობისა და რიდობისა. შუშანს ქალაქსა. საყოფელსა მეფისასა, განჰფინეს სახე ამის წერილისა. და აღმოიკითხა წერილი იგი მეათოთხმეტესა დღესა ადარისასა, რომელ არს იგრიკა
მეფე	მცხ.ესთ	ხოლო დაწერილი იგი პაჭენისსა მიეცემოდა სოფლად და სოფლად და ბრძანება მიეცა ყოველსა თესლებსა და ასწავებდეს საქმესა შუშანს შინა ქალაქსა, ხოლო მეფე და ამან განსცხრებოდეს. და შეშფოთებულ იყო ქალაქსაცა ზედა. და იყო გლოვა დიდი და სიმწარე ყოველსა ქალაქსა შინა, სადაცა დამკჳდრებულ იყვნეს ჰურიანი და მარდოქე, ევედრებოდეს უფალსა და მოახსენებდეს ყოველთა საქმეთა მისთა მათთჳს და იტყოდეს
მეფე	მცხ.ესთ	და აღაღონ პირი წარმართთა სათნო-ყოფად ამაოთა და საკჳრველყოფად მეფე ჴორციელსა სწორად საუკუნოჲსა მის.
მეფისა	მცხ.ესთ	რომელმან არა ვჭამე ამანისა თანა და მეფისა სუმასა ზედა არა განვიხარე. და არცა ვსვი ღჳნო ნაზორევისაგან...
მეფისა	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მას: ამცენ და ეტყოდე, რათა შევიდეს მეფისა და ევედროს მას ერისა ჩუენისათჳს.
მეფესა	მცხ.ესთ	მოიჴსენენ დღენი იგი სიმდაბლისა შენისანი, რომელთა შინა აღიზარდე ჴელითა ჩემითა, რამეთუ ამან, რომელი შემდგომობს მეფისა, ეტყოდა მეფესა ჩუენთჳს მოსიკუდიდ ჩუენდა.
მეფესა	მცხ.ესთ	აწ ევედრე უფალსა და ეტყოდე ჩუენთჳს მეფესა, მიჴსნენ ჩუენ სიკუდილისაგან.
მეფისა	მცხ.ესთ	და განვლნა ყოველნი კარნი სამეფოსანი და დადგა წინაშე ასვირეოსის მეფისა; ხოლო იგი ჯდა საყდარსა ზედა სამეუფოსა მისსა და ყოველი სამოსელი წარჩინებული ემოსა ოქროჲთა ქსოვილი და ანთრაკი პატიოსანი.
მეფისა	მცხ.ესთ	ხოლო ღმერთმან და უფალმან ყოვლისა დამბადებელმან რისხვა იგი მეფისა წყალობად გარდააქცია და ცვალა გულისწყრომა მისი მშჳდობად. და ნუგეშინის-სცემდა მას სიტყჳთა მშჳდობისათა და ეტყოდა მას:
მეფე	მცხ.ესთ	და მეფე ასჳრეოს შეძრწუნებულ იყო ფრიად და ყოველნი მსახურნი მისნი.
მეფე	მცხ.ესთ	მეფე დიდი არტაქსექს ჰინდოეთითგან ვიდრე ეთიოპადმდე ასოცდაშვიდთა სოფელთა და ჴელმწიფეთა, რომელნი ჩუენ კერძოსა ზრახავთ სიხარულით
მეფისა	მცხ.ეზრ2	ვიდრე ესე ყოველი იყო, მე არა ვიყავ იერუსალჱმსა, რამეთუ წელსა მეათცამეტესა და მეორესა არტაშესსა მეფისა ბაბილოვანთასა შევედ წინაშე მეფისა, ხოლო შემდგომად მრავალთა დღეთა ვითხოე მეფისაგან.
მეფე	მცხ.მარკ	და მწუხარე იქმნა ჰეროდე მეფე, ხოლო ფიცისა მისთჳს და მის თანა მეინაჴეთა არა ინება შეურაცხ-ყოფაჲ ქალისაჲ მის.
მეფედ	მცხ.ეზრ2	არა მაგათ ყოველთათჳს შესცოდა სოლომონ, მეფემან ისრაჱლისამან? ხოლო ვინ იყო, ვითარცა-იგი ბრძენი ყოველთა მეფეთა ჩუენთა შორის? და საყუარელ იყო იგი ღმრთისა და დაადგინა იგი ღმერთმან მეფედ ყოველთა ზედა ისრაჱლთა და ესევითარი საყუარელი ღმრთისა და ბრძენი და დიდი მეფე აცთუნეს და გარდააქციეს დედათა ნათესავთა უცხოთა
მეფემან	მცხ.ივდ	და წარავლინა ნაბუქოდონოსორ, მეფემან ასურასტანის-მან, ყოველთა მიმართ მკჳდრთა სპარსეთისათა და ყოველთა მკჳდრთა მზისა დასავლისათა და მკჳდრთა კილიკიასათა, დამასკისათა და ლიბანისათა და ყოველთა დამკჳრებულთა ზღჳსპირისათა,
მეფესა	მცხ.ივდ	და ეწყო თჳსითა ერითა არფაქსად მეფესა უჟიკეთასა წელსა მეჩჳდმეტესა. განძლიერდა ბრძოლასა მისსა და მოიქცა ყოველი ერი არფაქსადისი, ყოველი ცხენები მისი და ყოველი ეტლები მისი.
მეფე	მცხ.ივდ	და აღდგა მეფე ეგჳპტისა ბრძოლად მათ ზედა შრომითა ალიზისა საქმითა და დაამდაბლის სიმრავლე მათი და დაიმონნეს იგინი. და ღაღადებდეს ღმრთისა მიმართ მათისა და გვემნა იგინი ღმერთმან მათმან მათითა ტანჯვითა და მოსრა ყოველი ქუეყანა ეგჳპტისა წყლულებით, რომლისა არა იყო კურნებაჲ.
მეფეთა	მცხ.ლუკა	ხოლო გეტყჳ თქუენ, რამეთუ: მრავალთა წინაწარმეტყუელთა და მეფეთა უნდა ხილვაჲ, რომელსა თქუენ ხედავთ, და ვერ იხილეს, და სმენად, რომელი თქუენ გესმის, და ვერ ესმა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და ყო იოსია მეფემან ზატიკი იგი უფლისა იერუსალჱმს და შეწირა შესაწირავი იგი უფლისა ათორმეტსა თთჳსა მის პირველისასა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუა ლევიტელთა მსახურთა: განიწმიდენით თავნი თქუენნი და განემზადენით სიწმიდისა მისებრ კიდობნისა სჯულისა უფლისა ტაძარსა მას, რომელი-იგი აღაშენა სოლომონ მეფემან, ძემან დავითისამან.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	ვითარცა განაწესა და დაწერა დავით, მეფემან ისრაჱლისამან, და ძემან მისმან დიდმან სოლომონ. და დადგეს ტაძარსა მას შინა ლევიტელნი განწესებისა მისებრ თჳთოეულად მამათა თჳსთასა წინაშე ძმათა თჳსთა, ძეთა ისრაჱლისათა.
მეფისასა	მცხ.ეზრ3	ესე ყოველი მისცა მსგავსად ბრძანებისა მის მეფისასა ერთა და მღდელთა ლევიტელთა, და მერმე მისცა ქელკიასა და ზაქარია მღდელთმოძღუართა მათ, წინამძღუართა ერისათა და მღდელთა ცხოვარი ორ ათასი და ექუსასი და ჴბოები ექუსასი.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და ძენი აისაფისნი შემასხმელნი, მგალობელნი განემზადნეს, ვითარცა განაწესა დავით მეფემან ასაფი, და ზაქარია და ელდინუს.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და შესწირეს შესაწირავი უფლისა საკურთხეველსა ზედა მსგავსად ბრძანებისა მის იოსია მეფისა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	არცაღა ყოველთა მეფეთა ისრაჱლისათა ყვეს ზატიკი ესე. ვითარი-იგი ყო იოსია მეფემან, მღდელთა მათ, და ლევიტელთა, და ჰურიათა და ყოველმან ისრაჱლმან, რომელნი-იგი იყუნეს დამკჳდრებულნი მას ჟამსა იერუსალჱმსა შინა.
მეფე	მცხ.ეზრ3	და შემდგომად ყოველთა მათ სიმართლეთა იოსიასთა მოვიდა ფარაო, მეფე მეგჳპტელთა, მბრძოლად ვარქამუსად ევფრატით კერძო და განვიდა ბრძოლად იოსია.
მეფეო	მცხ.ეზრ3	და მიავლინა მისა მეფემან მეგჳპტელთამან და ჰრქუა: რა ძეს შენი და ჩემი, მეფეო ჰურიასტანისაო?
მეფესა	მცხ.ეზრ3	არამედ შეიკრიბა და ზედამოუჴდა ველსა უდმაკედოვადაუს. და მიუჴდეს მთავარნი იგი მეფესა იოსიასა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და ჰრქუა იოსია მეფემან მონათა თჳსთა: განმიყვანეთ მე ველისა ამისგან, რამეთუ მოუძლურდი ფრიად. და მეყსეულად გამოიყვანეს იგი მონათა თჳსთა ბრძოლისა მისგან.
მეფე	მცხ.ეზრ3	და მეფობდა ჰურიასტანსა და იერუსალჱმსა სამ თვე და აყენებდა მეფე იგი მეგჳპტელთა, რათამცა არა ვინ მეფობდენ იერუსალჱმსა.
მეფედ	მცხ.ეზრ3	და დაადგინა მათ ზედა მეფემან მეგჳპტელთამან მეფედ იოაკიმ, ძმა იექონიასი, და მეფობდა იოაკიმ ჰურიასტანსა ზედა და იერუსალჱმსა.
მეფე	მცხ.ეზრ3	დღეთა მისთა გამოვიდა ნაბოქოდონოსორ, მეფე ბაბილოვანთა, და შეკრა იგი საკრველითა რვალისათა და წარიყვანა იგი ბაბილოვნად.
მეფეთასა	მცხ.ეზრ3	ესე ყოველი მისთჳს და უსჯულოებისა მისისათჳს, და სიბილწისა მისისა დაწერილ არს წიგნსა მეფეთასა.
მეფედ	მცხ.ეზრ3	და დაადგინა სედეკია მეფედ ჰურიასტანსა და იერუსალჱმსა. და იყო სედეკია ოცდაერთის წლისა და მეფობდა ათერთმეტ წელ.
მეფესა	მცხ.ეზრ3	და ფიცი იგი, რომლითა ეფუცა ნაბოქოდონოსორ მეფესა, სახელითა უფლისათა და არა დაადგრა ფიცსა მას, არამედ ეცრუვა და განეშორა ნაბოქოდონოსორს, და განიფიცხა ქედი თჳსი და გული თჳსი და გარდაჴდა სჯულსა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა.
მეფენი	მცხ.ეზრ3	და განრისხნა უფალი ნათესავსა ზედა მათსა უღმრთოებისა მისთჳს და მოავლინა მათ ზედა მეფენი იგი ქალდეველთანი.
მეფეთა	მცხ.ეზრ3	არამედ ყოველივე მისცა ჴელთა მათთა და სამსახურებელი სახლისა უფლისა, დიდი და კნინი, და ჭურჭელი სამსახურებელი კიდობნისა მის უფლისა, და ყოველი ფასი მეფეთა ისრაჱლისათა აღიღეს და წარიღეს ბაბილონად.
მეფე	მცხ.ივდ	რამეთუ ცხოველ არს ნაბუქოდონოსორ მეფე ყოვლისა ქუეყანისა და ცხოველ არს ძალი მისი, რომელმან მოგავლინა შენ განგებად ყოვლისა კაცისა, რამეთუ არა მხოლოდ კაცნი შენ ძლით ჰმონებდეს მას, არამედ მჴეცნიცა ველისანი, საცხოვარნი და მფრინველნი ცისანი სიმჴნითა შენითა ცხოვნდებოდიან. და ცნას ნაბუქოდონოსორ და ყოველმან ეზომან მისმან,
მეფესა	მცხ.ესთ	უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს უფალსა ჩუენსა მეფესა სათნოდ მისა, ბრძანენ სამეფო სჯულისა მისებრ სპარსთა და უჟიკთასა. ნუვინ აქცევნ ერთი.
მეფე	მცხ.ესთ	შემდგომად სიტყუათა ამათ დასცხრა მეფე გულისწყრომისაგან და არღარა მოეჴსენა ვასტიანე. და დაეხსოვნა მას, რაოდენს-იგი იტყოდა, და ვითარ-იგი დასაჯა. და არასადა დედოფალ-ყო ფრიად.
მეფისა	მცხ.ესთ	და შეიყვანეს იგი ტაძრად მეფისა; იხილა რაჲ გოგე საჭურისმან და სთნდა იგი უფროს ყოველთა დედათა. და პოვა ესთერ მადლი და წყალობა წინაშე საჭურისისა მის. და ისწრაფდა ზედდგომად მისსა და მიცემად მას საცხებელსა განსაწმედელსა და როჭიკსა. და შვიდნი იგი ქალნი, რომელნი განჩინებულ იყვნეს მისა მეფისაგან, ჰმსახურებდენ მას კეთილად
მეფისასა	მცხ.ესთ	და შეკრიბნა ქალწულნი და დაადგინა მარდოქე მეკარედ ეზოსა მეფისასა.
მეფე	მცხ.ესთ	ხოლო მეფე აღივსო გულისწყრომითა და ბრძანა შეპყრობა მათ ორთავე და დამოჰკიდა იგინი ძელსა. და ბრძანა წიგნთა მოსაჴსენებელთა, ვითარმედ სარწმუნო ექმნა მეფესა მარდოქეოს.
მეფისამდე	მცხ.ესთ	და მოვიდა ვიდრე მეფისამდე და დადგა ბჭეთა წინაშე, რამეთუ არა ჯერ-იყო შესლვად მისი ძაძაშემოსილისა და ნაცარგარდასხმულისა.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და განაღჳძა უფალმან სული კჳროსისი, სპარსთა მეფისა, და უბრძნა კჳროსის და ყოველთა, რომელნი იყუნეს მეფობასა მისსა, მიწერა და თქუა:
მეფემან	მცხ.ეზრ3	ესრე იტყჳს კჳროს, მეფე სპარსთა, გამომიცხადა მე მეფემან ყოველთა ცისკიდეთამან, უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან, უფალმან ჭეშმარიტმან.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და მეფემან კჳროს მოღებად-სცა სამსახურებელი იგი წმიდა უფლისა, რომელი-იგი წარეღო ნაბოქოდონოსორს იერუსალჱმით და დაედვა სახლსა მას კერპთა თჳსთასა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	მოღებად-სცა კჳროს, მეფემან სპარსთამან, და უბრძანა მიცემად სამსახურებელი იგი მითრდატს, მეფასეთა მთავარსა თჳსსა.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	ჟამთა მეფობისა არტაშესთა, სპარსთა მეფისა, მიწერეს მისა, რომელნი-იგი დამკჳდრებულ იყუნეს ურიასტანსა და იერუსალჱმს, ბალასამე, და მითრდატ, და ბელლაეს, და არითმოს, და ბელტეთემეოს და სამაელიეს მწერალი, და სხუანიცა მრავალნი მთავარნი მათ თანა, რომელნი დამკჳდრებულ იყუნეს ზღჳსკიდესა მას, ქანანელნი და ტჳრელნი, ამანელნი და მოაბელნი, სამარიტელნი და სხუანი მრავალნი ადგილისმპყრობელნი, მიწერეს წიგნი სახე ესრეთ
მეფესა	მცხ.ეზრ3	მეფესა არტაშესის, უფალსა ჩუენსა, მონანი შენნი: არაითმე და ბეთსელემ, რომელნი თაყუანის-გცემდეს შენ, და სამელიე მწერალი, და ყოველნივე თანამზრახველნი ჩუენნი გიკითხავთ, და მსაჯულნი ასურთანი და ქანანელთანი.
მეფეთაცა	მცხ.ეზრ3	აწ უკეთუ ქალაქი ესე აღაშენონ და ზღუდენი ამათნი აღესრულნენ, ხარკსა არა ვინ უხარკებდენ, არამედ მეფეთაცა მჴდომად აღუდგენ,
მეფემან	მცხ.ეზრ3	უფალმან ჩუენმან მეფემან. და გამოიძიე და იხილე, რომელი-იგი დაწერეს მამათა შენთა პირველთა.
მეფენი	მცხ.ეზრ3	და ჰპოო წერილი საჴსენებელთა და სცნა, ვითარმედ ქალაქი ესე განდგომილთა არს და მეფენი ამისნი.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა მიწერა არტაშეს მეფემან ჰრათიმისა, და ბელტედიმესა, და სამაელისა, მწერლისა, სხუათაცა ყოველთა, რომელნი მკჳდრ არიან სამარიათ კერძო და ასურასტანით და ქანანით, რომელთა მიწერეს.
მეფენი	მცხ.ეზრ3	და ქუეყანა ულმო და ზესთამბრძოლ ყოველთა კერძო, რომელნი დამკჳდრებულან მას ზედა და მეფენი ძლიერნი და ფიცხელნი, რომელნი არიან იერუსალჱმსა, და უფლებდეს და ხარკსა მოაჴდიდეს ასურეთით და ქანანით კერძოთა.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და მას ჟამსა აღმოიკითხონ წიგნი იგი მეფისა არტაშესისი და რათიმე და სამაელ მწერალმან და სხუათა მრავალთა მათ თანა, და მსწრაფლ აღვიდენ იერუსალჱმდ.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და არა აუფლეს ჰურიათა მათ შენებად და დააყენეს შენება ტაძრისა უფლისა იერუსალჱმს, ვიდრე მეორედ წლადმდე შარავანდედობისა დარეჰ სპარსთა მეფისა.
მეფე	მცხ.ეზრ3	ჭამეს და სვეს, და განძღეს და მხიარულ იქმნენ, რაჟამს ოხჭანი იყო, დარეჰ მეფე შევიდა სასუენებელად და აჴდა საგებელსა თჳსსა და დაიძინა.
მეფესა	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა სამნი იგი სენაკაპანნი მისნი, ვიდრე მეფესა ეძინა და იგინი სასუენებელსა მას შინა ეკრძალებოდეს და ჴუმილვიდეს და სიტყუად იწყეს ურთიერთას და თქუეს:
მეფემან	მცხ.ეზრ3	მოდით, თჳთეულად ვთქუათ სიტყუა ერთი, რომელმან უბრძანის და უძლიერეს თქუას მოყუასთა თჳსთა, უფროს მისცეს დარეჰ მეფემან ნიჭი დიდი და განადიდოს და სახელოვან-ყოს იგი უფროს ყოველთასა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	რაჟამს აღდგეს, მიუპყრათ დაწერილი ესე, და იკითხოს მეფემან და მთავართა სპარსეთისათა, და რომლისა იპოოს სიტყუა უბრძნეს, მას მისცედ ძლევისა იგი პატივი.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და რაჟამს განიღჳძა მეფემან, მოიღეს წერილი იგი და მისცეს მეფესა და აღმოიკითხა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და თქუა მეფემან: მოუწოდეთ აქა სენაკაპანთა და მათ განგჳმარტენ სიტყუანი თჳსნი და ვითარცა მოუწოდეს, შეიყვანეს წინაშე.
მეფისა	მცხ.ლუკა	ანუ რომელი მეფე მივალნ სხჳსა მეფისა ბრძოლად, არა-მე პირველად დაჯდის და განიზრახის, უკუეთუ შემძლებელ არს ათითა ათასითა შემთხუევად ოცითა ათასითა მომავალსა მის ზედა?
მეფენი	მცხ.ეზრ3	და არა მოიჴსენნეს მეფენი და მთავარნი და ატყუებნ დიდ-დიდთა, და რაჟამს დაითურის, არა მოიჴსენის მეგობარნი და ძმანი და მტერნი და მრავალჯერ მახჳლიცა იჴადის.
მეფისასა	მცხ.ეზრ3	და იწყო სიტყუად მეორემან, თქუა ძლიერებისათჳს მეფისასა:
მეფისასა	მცხ.ეზრ3	და მოკლნიან და მოკუდებიან, და ბრძანებასა მეფისასა ვერ გარდაჴდიან, და თუ ერევიედ, ყოველივე კეთილი მოართჳან მეფესა.
მეფესა	მცხ.ეზრ3	და არა ხოლო ერისაგანნი მოღუაწენი, არამედ მუშაკნიცა, რომელნი ქუეყანასა იქმედ, რაჟამს დასთესიან და მკიან, ნაყოფი იგი თჳსი მოართვიან მეფესა და მერმე ხარკისმომჴდელთა ჰმძლავრიან სოფელსა და მოჴადიან ხარკი სამეფო.
მეფენი	მცხ.ეზრ3	და მეფენი ხოლო განძლიერებულნი უფლებენ მას ზედა და თუ უბრძანის მოკლვა, მოკლიან და თუ ცხორებად, აცხოვნიან,
მეფესა	მცხ.ეზრ3	და ყოველი სოფელი მეფისა ძლიერებისა ბრძანებასა ისმენნ და თუ მეფესა რაცა უნებნ, ქმნის და განსუენებულად ზინ სავენაჴესა, და ჭამნ და სუამნ და ეძინის.
მეფენი	მცხ.ეზრ3	ხოლო მეფენი ძლიერებით უფლებენ ყოველსა ქუეყანასა ზედა, და თქვის და ბრძანის, და ადრე ყვიან (და თუ უბრძანის ბრძოლად მოყუასსა მოყუსისა თჳსისა, ვერ გარდაჴდის ბრძანებასა).
მეფე	მცხ.ეზრ3	აწ, ჵ კაცნო, ვითარ არა ძლიერ არს მეფე, რომლისა სიტყუა ბრძანებისა თჳსისა ესრეთ განძლიერებული უფლებს ყოველთა ზედა? ესე ვითარცა თქვა და დადუმნა.
მეფე	მცხ.ეზრ3	ჵ კაცნო, უკუეთუ დიდ არს მეფე, ანუ სხუანი მრავალნი კაცნი და ანუ ძლიერ არს ღჳნო, ვინ არს, რომელსა უძლევიეს, დაუპყრიეს და უფლებს ყოველთა ზედა?
მეფენი	მცხ.ეზრ3	და არა უკუე დედათა, რამეთუ დედანი არიან, რომელთაგან იშუნეს მეფენი და ყოველნი კაცნი, რომელნი უფლებენ ზღუასა ზედა და ჴმელსა.
მეფისა	მცხ.იერ	მეათცამეტით წლითგან იოსია ძისა ამონისსა, მეფისა იუდაჲსსა, და ვიდრე დღისამდე ამის ოცსადასამსა წელსა იქმნა სიტყვა უფლისაჲ ჩემდამო. და ვიტყოდე თქუენდამი აღმსთობი და მეტყუელი, და არა ისმინეთ.
მეფისასა	მცხ.ეზრ3	და ვხედევდ მე ასულსა ხარჭისა მის მეფისასა, რამეთუ ჯდა მარჯუენით მეფისა.
მეფე	მცხ.ეზრ3	და ამისთჳს გული არა განუწყრა მეფესა, არამედ პირი აიმტკმო და შეხედვიდა მას, და თუ იცინინ, იგიცა მის თანა იცინინ და, თუ მწუხარე არნ, მეფე ექენებინ ვიდრემდის განმხიარულდა იგი.
მეფე	მცხ.ეზრ3	და მას ჟამსა მეფე იგი და დიდ-დიდნი, რომელნი მის თანა იყუნეს, იწყეს ხედვად კაცმან მოყუსისა მიმართ თჳსისა. და იწყო სიტყუად ზორობაბელ ჭეშმარიტისათჳს და თქუა:
მეფე	მცხ.ეზრ3	უწესო არს ღჳნო, უწესო არს მეფე, უწესო არიან დედანი, უწესო არიან ყოველნი ძენი კაცთანი, უწესო არიან ყოველნი საქმენი მათნი, და არა არს მათ თანა ჭეშმარიტება და უწესოებით წარწყმდიან.
მეფეთა	მცხ.ეზრ3	და არა იპოების სასჯელისა მისისა სიცრუე, რამეთუ ჭეშმარიტება არს ძლიერებაჲ მეფეთა და ჴელმწიფება და სიმდიდრე და არს კურთხეულ უფალი ღმერთი ჭეშმარიტებისა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა მეფემან ჰრქვა: ითხოვე, რაცა გნებავს და მიგცე შენ უფროს დაწერილისა მაგის, რამეთუ იპოვე ბრძენი უფროს ყოვლისა და შემდგომსა საყდარსა ჩემსა დასჯდე, ნათესავად ჩემდა სახელ-გედვას.
მეფესა	მცხ.ეზრ3	მაშინ ჰრქუა ზურობაბელ მეფესა: მოიჴსენე აღთქმა იგი, რომელ აღუთქუ აღშენებისათჳს იერუსალჱმისა დღესა მას, რომელსა მოიღე შარავანდობა ეგე შენი და სთქუ,
მეფესა	მცხ.ეზრ3	და აწ გევედრები შენ, უფალო ჩემო მეფე, და ვითხოვ შენგან, რათა ესე დიდი ნიჭი მომმადლო მე და ამისთჳს გევედრები შენ, აღასრულე აღთქმა ეგე, რომელ აღუთქუ მეფესა მას ცისასა და ყავ ეგრესახედ, ვითარცა აღმოჴდა პირისა შენისაგან.
მეფე	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა აღდგა დარეჰ მეფე და ამბორს-უყო ზორაბაბელს და დაუწერა მას წიგნები ყოველთა მიმართ სოფლისმპყრობელთა და მფლობელთა და ერისთავთა და უფლებასა, რათა წარგზავნონ იგი, რომელნი მის თანა იყუნეს მისლვად და აღშენებად იერუსალჱმისა.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	რომელიცა იტყოდა წინაშე დარეჰ მეფისა სიტყუათა მათ სიბრძნისათა მეორესა წელსა სუფევისა მისისასა თთვესა მას ნისანსა თთვესა მას პირველსა.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და იყუნეს ესე ყოველნი ურიანი, რომელ განეტევნეს ტყუეობისაგან და აღვიდეს იერუსალჱმად, რომელნი წარტყუენილ იყუნეს ნაბუქოდონოსორისგან, მეფისა ბაბილოენთასა, და აღვიდეს იერუსალჱმდ.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და ეგრეთვე სიდონელთა და ტჳრელთა, რათა გარდამოიღონ მათ ძელი ნაძჳსა ლიბანით. და მოიღეს ნავითა ნავთა სადგურთა მათ იოპეტისათა, ვითარცა უბრძანა და განუწესა მათ წინაწარ კჳროს, მეფემან სპარსთამან,
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და შეასხმიდეს, უგალობდეს და აკურთხევდეს ღმერთსა, ვითარცა განაწესა შესხმა ნოაგთა დავით, მეფემან ისრაჱლისამან.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და ჩუენ ვაშენოთ ტაძარი უფლისა ღმრთისა, ვითარცა მიბრძანა კჳროს, მეფემან სპარსთამან.
მეფისასა	მცხ.ეზრ3	და მეორესა წელსა დარეჰ მეფისასა წინაწარმეტყუელებდეს ანგეა და ზაქარია, და წინაწარმეტყუელებდეს ჰურიასტანს და იერუსალჱმს სახელითა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისათა.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და არა დააყენნეს იგინი შენებისაგან ვიდრე მიწერადმდე დარეჰ მეფისა, და რათა მოიღონ ბრძანება მისგან - წიგნი, რომელი მიწერეს და მიუძღუანეს დარეჰ მეფესა:
მეფესა	მცხ.ეზრ3	სისინი, მთავარი ასურასტნელთა და ფინიკელთა, და სათარბუზან და რომელნი არიან მათ თანა ასურასტანელთა და ფინიკელთა და მოსაქმენი და მთავარნი დარეჰ მეფესა გიკითხავთ.
მეფე	მცხ.ეზრ3	უწყებულმცა შენდა, უფალო ჩუენო მეფე, რამეთუ მივედით და მივიწივენთ ჩუენ ქუეყანასა მას ჰურიასტანისასა, და შევედით ქალაქსა იერუსალჱმსა და ვპოვენთ მუნ განსრულნი იგი ტყუეობისაგან მოძღუარნი მათნი ქალაქსა იერუსალჱმს და ვიხილეთ, რამეთუ აშენებდეს ტაძარსა უფლისასა დიდ-დიდსა
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და იყო აღშენებულ ტაძარი ესე უპირატეს მრავლისა ჟამისა ჴელითა დიდისა მის და ძლიერისა მეფისა ისრაჱლისათა.
მეფესა	მცხ.ეზრ3	ხოლო რაჟამს მამათა ჩუენთა განამწარეს და შესცოდეს უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა, რომელმან ქმნა ცა და ქუეყანა, და მისცნა იგინი ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფესა ბაბილოვანისათა, რომელ-იგი იყო მეფე ქალდეველთა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	პირველსა წელსა მეფობასა კჳროსისასა დაწერა ბაბილონს მეფემან კჳროს ბრძანა აღშენება ტაძრისა ამის.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და ყოველი ჭურჭელი და სამსახურებელი ტაძრისა ოქროსა და ვეცხლისა, რომელ წარიღო ნაბუქოდონოსორ მეფემან ტაძრისაგან უფლისა იერუსალჱმით და დადვა დასაცველად სახლსა კერპთა თჳსთა, და მერმე კჳროს გამოიღო სახლისა მისგან კერპთა და მისცა ზორაბაბელსა და სალმანასარსა
მეფემან	მცხ.იერ	რომელსა შინა შეაყენა იგი მეფემან სედეკია მეტყუელმან: რად წინაწარმეტყველებ შენ მეტყუელი? ესრეთ თქუა უფალმან: აჰა, მივსცემ ქალაქსა ამას ჴელსა შინა მეფისა ბაბილოანისასა, და დაიპყრეს იგი.
მეფე	მცხ.ეზრ3	და აწ, უფალო ჩუენო დარეჰ მეფე, ძიებად-ყავ და იხილე სახლსა მატიანეთასა, სადა ძეს წიგნები საჴსენებელთა დამარხულად მეფისა კჳროსისა.
მეფისასა	მცხ.ეზრ3	თუ იპოოს ბრძანებითა კჳროს მეფისათა და სიტყჳთა მისითა, აღაშენონ ტაძარი ესე უფლისა იერუსალჱმს, და ზედმიიწიე ბრძანებასა კჳროს მეფისასა და გვაუწყე ჩუენ ამის ყოვლისა საქმისათჳს.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	მას ჟამსა დარეჰ მეფემან უბრძანა ძიებად სახლსა მატიანთასა სამეუფოსათა, რომელი-იგი იდვა ბაბილონს და პოვა ბატანბარიტენისსა მართა სოფელსა, ადგილსა, სადა იდვა წიგნი საჴსენებელთაჲ, რომელსა წერილ იყო ესრეთ:
მეფემან	მცხ.ეზრ3	წელსა მას პირველსა შარავანდედებასა კჳროსისასა მეფემან კჳროს ბრძანა აღშენებად სახლი იგი უფლისა იერუსალჱმს, შესწირვენ საკუერთხთა განცხადებულად ჴელითა ცეცხლისაჲთა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და შე-ღავე-სძინა ბრძანება დარეჰ მეფემან და ჰრქუა: სისინი მთავარი ყოველთა ასურთა და ფინიკელთა და სათრაბუზან და სხუანი მოდგმანი თქუენნი, რომელ განწესებულ არიან საქმესა ასურასტანელთასა და ფინიკელთასა, განეშორენით ადგილისა მაგისგან და ნუ მიეახლებით მონასა მაგას უფლისასა ზორაბაბელს, რომელი-იგი არს მთავარი ჰურიათა, და ნუცა მღდელთა, მოძღუართა ჰურიათასა, რომელნი აშენებენ სახლსა უფლისა ადგილსა თჳსსა
მეფემან	მცხ.ეზრ3	მე, დარეჰ მეფემან, დიდითა კრძალულებითა ვბრძანე ყოფად და აღსრულებად ამისა ყოვლისა.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და აღასრულეს ტაძარი იგი ბრძანებისა მისებრ უფლისა მიერ ღმრთისა ისრაჱლისასა და ბრძანებისაებრ და ნიჭისა კჳროსისა და დარეჰისა და არტაშერსისა, მეფისა სპარსთასა, წელსა მას მეექუსესა დარეჰ მეფისასა.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	რამეთუ გარემიაქცია უფალმან ზრახვა მეფისა მის ასურთასა მათა მომართ და განაძლიერნა ჴელნი მათნი საქმესა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისასა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და რაჟამს იყო, დაესრულა ესე ყოველნი შარავანდედნი. შეიბნა არტაშეს მეფემან სპარსთა ზედა, რომლისაცა მივიდა ეზრა, ძე აზარიასი, რომელი იეზრასაგან, რომელი ქელეკენესაგან, რომელი სალემისაგან,
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და მისცა მას მეფემან დიდებაჲ და პოვა მადლი მის წინაშე და განადიდა იგი დიდითა პატივითა.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	წელსა მეშჳდესა შარავანდედებასა არტაშე მეფისასა, თთუესა მეხუთესა, რომელი-იგი იყო წელი მეშჳდე მეფისა მის, და გამოვიდეს ბაბილონით თთჳსთავსა მას მეხუთესა პირველისა მის თთჳსასა,
მეფისა	მცხ.ეზრ3	მოიწია წიგნი ბრძანებისა მეფისა არტაშესი ეზრა მღდლისა, რომელი უთხრობდა სჯულსა უფლისასა, და მიწერა ესრესახედ:
მეფე	მცხ.ეზრ3	მეფე არტაშეს ეზრა მღდელსა და მთხრობელსა სჯულისა უფლისასა გიკითხავ:
მეფეთასა	მცხ.ეზრ3	და სხუა იგი ნამეტნავი ნეშტი, რომელი-იგი იყოს საჴმარისაგან ტაძრისასა, დადევ იგი სახლსა საფასისა მეფეთასა.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და მე, არტაშეს მეფემან, უბრძანე მეფასეთა, რომელნი არიან ასურასტანს და ქანანელთა კერძო, რაოდენცა უნდა მოღებად ეზრა მღდელსა და მთხრობელსა სჯულსა უფლისა ღმრთისა მაღლისასა, დაუბრკოლებელადმცა მოეცემის ვეცხლი ასი ტალანტი, მისვე სახისაებრ ოქროცა,
მეფეთა	მცხ.ლუკა	ხოლო ამათ ყოველთა წინა დაგასხნენ თქუენ ზედა ჴელნი მათნი და გდევნიდენ და მიგცნენ თქუენ შესაკრებელთა და საპყრობილეთა, და მეფეთა წინაშე და მთავართა მიგიყვანნენ სახელისა ჩემისათჳს.
მეფეთასა	მცხ.ეზრ3	და რომელთა არა ესწაოს, ასწავე და ყოველნივე, რომელნი გარდაჴდენ სჯულსა უფლისა ღმრთისა შენისასა და სჯულსა ჩუენ მეფეთასა, მიმიცემიეს შენდა ჴელმწიფება პატიჟისა ყოფად და გუემად და, თუ სიკუდილისა თანამდებ იყუნენ, მოკლვად, გინა თუ საპატიჟებელ იყუნენ, პატიჟ-ყოფად და ზღუევა-მოჴდად
მეფისასა	მცხ.ეზრ3	და თქუა ეზრა მწერალმან სჯულისა უფლისამან: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი მამათა ჩუენთა, რომელმან მოსცა ესე ყოველი გულსა მეფისასა, დიდებულ-ყოფად ტაძრისა ამის უფლისა, რომელ არს იერუსალჱმს.
მეფედ	მცხ.ეზრ3	მხიარულ ვიქმენ მეფედ შეწევნითა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა და შეკრიბნა ყოველნი იგი კაცნი ისრაჱლისანი, რომელნი-იგი აღსრულ იყვნეს მის თანა იერუსალჱმდ.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	რამეთუ მძიმე-გჳჩნდა თხოვა მეფისა მისგან მკჳრცხლებისა და მჴედრებისა, რათამცა გზად-მყვეს ჩუენ შემწეობისათჳს მათგან, რომელნი-იგი წინააღგჳდგეს,
მეფესა	მცხ.ეზრ3	რამეთუ ვარქუთ ჩუენ მეფესა ესრეთ, ვითარმედ: ძლიერებაჲ უფლისა ღმრთისა ჩუენისა არს ჩუენ თანა და ყოველთა თანა, რომელნი ეძიებენ მას.
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და აღვწონეთ და მივეცით მათ ოქრო და ვეცხლი და სამსახურებელი სამღდელო და ჭურჭელი სახლისა უფლისა, რომელი-იგი მოგვანიჭა ჩუენ მეფემან და თანამზრახველთა მისთა და მთავართა და ყოველმან ისრაჱლმან.
მეფისათა	მცხ.ეზრ3	და მისცეს წიგნი ბრძანებისა მის მეფისა კარანთა მათ მეფისათა მფლობელთა და სოფლისმპყრობელთა ასურთასა და ფინიკისათა და დიდის პატივით იდიდა ნათესავი ჩუენი და ტაძარი უფლისა.
მეფე	მცხ.ესა	მეფე დიდებით იხილოთ, და თუალთა თქუენთა იხილონ ქუეყანა შორიელი.
მეფისასა	მცხ.კორ2	დამასკეს შინა მთავარსა არეტა მეფისასა მოეცვა ქალაქი დამასკელთაჲ, შეპყრობაჲ ჩემი უნდა;
მეფენი	მცხ.ლუკა	ხოლო თავადმან ჰრქუა მათ: მეფენი წარმართთანი უფლებენ მათ ზედა, და რომელთა ჴელმწიფებაჲ აქუნ მათ ზედა, ქველის-მოქმედ ჰრქჳან.
მეფეთა	მცხ.ეზრ3	და ცოდვათა ჩუენთა და მამათა ჩუენთასა, და მივეცით ტყუეობასა ჩუენ და ძმანი ჩუენნი და მეფენი ჩუენნი და მღდელთმოძღუარნი ჩუენნი და ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა შეგჳცუნეს ჩუენ მახჳლითა ჴრმლებისათა, წარგუტყუენეს ჩუენ, და აღჴოცნეს ადგილნი ჩუენნი, და ვიქმნენით ჩუენ სირცხჳლეულ ჟამთა მათ
მეფემან	მცხ.მეფ4	და წარტყუენა მეფემან ასურასტანისამან სამარიათ ასურასტანად და დააშენნა იგინი იალათს და აბოთს და მდინარეთა მათ გოვზანისათა და მთათა მართასა.
მეფისა	მცხ.ესა	და ჰრქუა მათ ესაიამან: ესრეთ სთქუათ უფლისა მიმართ თქუენისა: ამათ იტყჳს უფალი: ნუ შეშინდები სიტყვათაგან, რომელნი გესმნეს, რომელნი მაყუედრნეს მე მოციქულთა მეფისა ასსურასტანელთასათა.
მეფეთა	მცხ.გამოც	და იესუ ქრისტესგან, მოწამისა მის სარწმუნოჲსა, პირმშოჲსა შესუენებულთაჲსა და მთავრისა მეფეთა ქუეყნისათა, რომელმან შემიყუარნა ჩუენ და განგუბანნა ცოდვათა ჩუენთაგან სისხლითა თჳსითა.
მეფის	მცხ.მეფ3	და ვითარცა იყო უფალი ღმერთი უფლისა ჩემისა, მეფისა თანა, ეგრეცა სოლომონის თანა. და დაამტკიცენ საყდარი მისი, ვითარცა დაამტკიცა უფალმან საყდარი შენი უფლისა ჩემისა, მეფის დავითისი.
მეფე	მცხ.იოან	ხოლო იესუ გულისჴმა-ყო, რამეთუ მოვიდოდეს წარტაცებად, რაჲთამცა ყვეს იგი მეფე, და განეშორა და წარვიდა მთად იგი ხოლო მარტოჲ.
მეფე	მცხ.მეფ1	და არა უნდა ერსა მას სმენად სიტყუაჲ იგი სამოველისა. მაშინ რქუეს მას: არა ეგრე არს, არამედ დაადგინე ჩუენ ზედა მეფე
მეფესა	მცხ.საქმ	და ვითარ მრავალ დღე იქცეოდეს მუნ, ფესტოს უთხრა მეფესა პავლესთჳს და ჰრქუა: კაცი ვინმე დაშთომილ არს ფელიქსისგან კრული,
მეფედ	მცხ.მეფ1	და უფალმან რქუა მას: ისმინე სიტყუაჲ ერისა მაგის, რამეთუ არა შენ შეურაცხ-გყვეს, არამედ მე, ვინათგან იყავ მათ ზედა მეფედ.
მეფე	მცხ.საქმ	და თქუა ფესტოს: აღრიპა მეფე და ყოველნი კაცნი, რომელნი ჩუენ თანა ხართ, ჰხედავთა ამას? ამისთჳს ყოველი სიმრავლე ჰურიათაჲ შემემთხჳა მე იერუსალჱმს და აქაცა ღაღადებდეს და იტყოდეს, ვითარმედ: არა ჯერ-არს ეგე ცხორებად ამიერითგან.
მეფე	მცხ.საქმ	რომლისათჳს განკრძალულად ვერარაჲ მაქუს, რაჲ მივსწერო უფლისა ჩემისა; ამისთჳს მოვიყვანე ეგე თქუენ წინაშე და უფროჲსღა შენ წინაშე, მეფე აღრიპა, რაჲთა განიკითხო ეგე, და უწყოდი, რაჲ მივწერო.
მეფე	მცხ.საქმ	ყოველთათჳს, რომელთა მაბრალებენ მე ჰურიანი, მეფე აღრიპა, შემირაცხიეს თავი ჩემი ნეტარად, რამეთუ შენ წინაშე მეგულების დღეს სიტყჳს-გებად უფროჲს-ღა.
მეფე	მცხ.საქმ	რომლისა მიმართ ათორმეტი ნათესავი ჩუენი განკრძალული დღე და ღამე ჰმსახურებს და ესავს მიწევნასა, რომლისა სასოებისათჳს ვიბრალები ჰურიათაგან, მეფე აღრიპა.
მეფეო	მცხ.საქმ	შუა დღე გზასა ზედა ვიხილე, მეფეო, ზეცით გარდამო უბრწყინვალესი მზისაჲ, გამომიბრწყინდა მე ნათელი და ჩემ თანა მოგზაურთა მათ.
მეფე	მცხ.საქმ	რომლისათჳს, მეფე აღრიპა, არა ვექმენ ურჩ ზეცისასა მას ჩუენებასა,
მეფე	მცხ.საქმ	გრწამს, მეფე აღრიპა, წინაწარმეტყუელთა? ვიცი, რამეთუ გრწამს.
მეფეთა	მცხ.დან	და იგი სცვალებს წამთა და ჟამთა, დაადგენს მეფეთა და გარდაადგენს, მისცემს სიბრძნესა ბრძენთა და ცნობასა მეცნიერთა გულისხმის-ყოფისათა,
მეფისაგან	მცხ.ივდ	და გამოვიდა ნინევით იგი და ყოველი ძალი მისი სლვად და წინა განსლვად მეფისაგან ნაბუქოდონოსორისა დაფარვად ყოველი პირი ქუეყანისა მზისა დასავალად კერძო ეტლებითა და მჴედრებითა და მკჳრცხლითა რჩეულითა და მრავალი ნართევი ერი, თანა გამოერთო მათ სიმრავლე, ვითარცა მკალთა და ვითარცა ქჳშა ზღჳსა და სიმრავლე მათი, რამეთუ არა იყო რიცხჳ სიმრავლისა მათისა.
მეფისა	მცხ.იერ	მოიღე თავის შენისად ქარტაჲ წიგნისაჲ და დაწერენ მას ზედა ყოველნი სიტყვანი, რომელნი გამოგიცხადენ შენ ისრაილსა ზედა და იუდასა ზედა და ყოველთა ზედა ნათესავთა, რომლით დღითგან ვიტყოდე მე შენდამი დღეთაგან იოსია მეფისა იუდაჲსათა და ვიდრე დღისამდე ამის.
მეფემან	მცხ.იერ	კუალად მოიღე შენ წიგნი სხუაჲ და დაწერენ ყოველნი ესე სიტყუანი მყოფნი ქარტასა შინა, რომელი დაწუა იოაკიმ, მეფემან იუდაჲსმან.
მეფე	მცხ.იერ	და სადა არიან წინაწარმეტყუელნი თქუენნი, რომელნი გიწინაწარმეტყუელებდეს თქუენ მეტყუელნი: ვითარმედ არა მოვიდეს მეფე ბაბილონისაჲ ქუეყანასა ამას ზედა?
მეფემან	მცხ.იერ	და თქვა მეფემან სედეკია: აჰა, ეგე ჴელთა შინა თქუენთა, რამეთუ ვერ ეძლო მათდა მიმართ მეფესა სიტყვა.
მეფენი	მცხ.იერ	შენ განმიბნევ მე ჭურჭელთა ბრძოლისათა, და განვაბნივნე მე შენ შორის ნათესავნი, და აღვიხუნე შენ შორის მეფენი.
მეფისაგან	მცხ.იერ	რამეთუ გულისწყრომაჲ უფლისაჲ იქმნა ძჳნად იერუსალჱმისა და იუდაჲსსა, ვიდრემდის არა განსთხინა იგინი პირისაგან მისისა და განდგა სედეკია მეფისაგან ბაბილონისასა.
მეფე	მცხ.იერ	და იქმნა წელსა მეცხრესა მეფობისა სედეკიასსა, თთუესა მეათესა, ათსა თთჳსასა. მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა, და ყოველი ძალი მისი იერუსალჱმსა ზედა, და გარემოპატნეზა იგი და გარემოაშენა მას მოთხვითთა ქვათა მომრგულები.
მეფისა	მცხ.იერ	და მიიწია ქალაქი იწროებად და ვიდრე მეათერთმეტედ წლამდე მეფისა სედეკიაჲსსა,
მეფისა	მცხ.სოფ	სიტყუა უფლისაჲ, რომელი იქმნა სოფონიას მიმართ ხუსისისა, ძისა გოდოლიასსა, ძისა ამარიანისა, ძისა ეზეკიანისა - დღეთა შინა იოსიაჲსთა, ძისა ამმონისთა, მეფისა იუდაჲსთა.
მეფე	მცხ.დან	შენ, მეფე, დასდევ რწმენაჲ: ყოველმან კაცმან, რომელმანცა ისმინოს ჴმისა საყჳრისა, სასტჳნველისა, და ქნარისა, სამვიკისა, და საფსალმუნისა, და თანმეჴმეობისა და ყოვლისა ნათესავისა მუსიკთაჲსა,
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და რქუა მათ ზორაბაბელ და ისუ იოსედეკიანმან და ნეშტთა მათ მფლობელთა მამამთავართა ისრაჱლისათა: არა წეს არს ჩუენდა და თქუენდა ერთბამად აღშენებად სახლი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა. ჩუენ თჳთ აღვაშენოთ სახლი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, ვითარცა გჳბრძანა ჩუენ კჳროს, მეფემან სპარსთამან
მეფისასა	მცხ.ეზრ1	და გამოვიდეს მის თანა ძეთა მათგან ისრაელისათა მღდელთა მათგანნი და ლევიტელთა და შემსხმელთა მათგანნი მსახურთა და მეკარეთა მათგანნი და ნათანაელთა მათგანნი იერუსალიმად წელსა მეშჳდესა არტაშესის მეფისასა.
მეფედ	მცხ.მეფ1	და წარვიდა სამოველ არმათემად. და საულ წარვიდა სახლით თჳსა გაბაას. და არღარა შევიდა სამოველ ხილვად საულისა ვიდრე დღემდე სიკუდილისა თჳსისა, რამეთუ ეგლოვდა სამოველ საულს. და უფალმანცა შეინანა, რამეთუ დაადგინა იგი მეფედ ისრაჱლსა ზედა.
მეფე	მცხ.ეზრ2	და იყო თვესა მას ნისანსა, მეოცესა წელსა არტაშეს მეფისასა, და მიითხოვა ჩემგან ღვინო, და მოვიღე ღვინო და ვასუ მეფესა. და იყო მეფე იგი მარტო. რაჟამს შესუა ღვინო იგი,
მეფეთა	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა დარეჰ მეფემან ძიება-ყო და პოვა სახლსა მეფეთა წიგთა მატიანთასა ბაბილონელთასა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ყოველი კაცი შემძლებელი, კაცი ძლიერი, რომელნი ჰყოფდეს ბრძოლასა შჳდი ათასი, ხურო და მჭედელი ოქროსა და ანთრაკისა შთამსმელი - ათასი კაცი და ყოველი ძალი ძლიერითა და მოქმედი ბრძოლისა, წარიყვანნა იგინი მეფემან ბაბილოვნისამან ბაბილონად.
მეფემან	მცხ.მეფ3	მიუგო მას მეფემან სოლომონ და ჰრქუა დედასა თჳსსა: რად ითხოვ აბისაკს სომანიტელსა ადონიასათჳს? არამედ მოუთხოე მას მეფობა ესე, რამეთუ იგი არს ძმა უხუცესი, რამეთუ მის თანა არს აბიათარ მღდელი და იოაბ, ძე შარუელისი, სპასპეტი და მეგობარი მისი.
მეფისათა	მცხ.სჯლ	არამედ, რამეთუ უყუარდით თქუენ უფალსა, დაამტკიცა ფიცი იგი, რომელ ეფუცა მამათა მათ თქუენთა და გამოგიყვანნა თქუენ ჴელითა მტკიცითა და მკლავითა მაღლითა და გიჴსნა შენ სახლისა მისგან კირთებისაჲსა ჴელთაგან ფარაო, მეფისათა ეგჳპტელთაჲსა,
მეფისა	მცხ.იერ	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი ძჳნად სახლისა მეფისა იუდაჲსისა: გალაად, შენ ხარ ჩემდა დასაბამ ლიბანისა, უკუეთუ არა დაგდვა შენ უდაბნოდ ქალაქებად არდამკჳდრებულებად,
მეფე	მცხ.ისო	და ჰრქუა უფალმან ისოს: ნუ გეშინინ, ნუცა შესძრწუნდები! წარიყვანენ შენ თანა ყოველნი კაცნი მბრძოლნი. აღდეგ და აღვედ გაიდ. აჰა, ესერა, მე მიმიცემიეს ჴელთა შენთა მეფე გაისაჲ და ქუეყანაჲ მისი.
მეფესა	მცხ.ისო	და მიუვლინა, ადონიბეზეკ, მეფემან ისრაჱლისამან, ელამს, მეფესა ქებრონისასა, და აფიდომს, მეფესა ლაქისასა, და დაბირს, მეფესა ადოლანისასა
მეფენი	მცხ.ისო	და მიავლინეს მკჳდრთა გაბაონისათა ისოჲსა ბანაკსა ისრაჱლისასა გალგალად და ჰრქუეს: ნუ დაალტობ ჴელთა შენთა მონათა შენთათჳს. აღმოვედით ჩუენდა მსთუად და განგუარინენ ჩუენ და შეგუეწიე ჩუენ, შეკრებულ არიან ჩუენ ზედა ყოველნი მეფენი ამორეველთანი და მკჳდრნი მთისანი.
მეფემან	მცხ.მეფ2	სიტყუად იწყო მეფემან ერისა მისა და ჰრქუა: არა იცითა, რამეთუ დღეს მთავარი დიდი დაეცა ისრაჱლსა შორის?
მეფენი	მცხ.ისო	და ჰრქუა ისო: აღიღეთ ქუაბსა მას და გამოიყუანენით ხუთნი ესე მეფენი მიერ ქუაბით.
მეფე	მცხ.ისო	და გამოიყვანნეს ხუთნი ესე მეფენი მიერ ქუაბით: მეფე იერუსალიმისაჲ, და მეფე ქებრონისაჲ, და მეფე იერიმოთისაჲ, და მეფე ლაქისაჲ, და მეფე ოდალომისაჲ.
მეფესა	მცხ.ისო	და მაკედაჲ დაიპყრეს მას დღესა შინა და მოსრნეს იგინი პირითა მახჳლისათა და აჴოცნეს იგინი და ყოველი მშუმინვიერი, რომელ იყო მას შინა, არავინ განრინებულნი და ოტებულნი. და უყვეს მეფესა მაკედასასა, ვითარცა უყვეს მეფესა იერიქოჲსასა.
მეფესა	მცხ.ისო	და მოსცა იგი უფალმან ჴელთა ისრაჱლისათა. და დაიპყრეს ლემნაჲ და მეფჱ მისი. და მოსრნეს იგინი პირითა მახჳლისათა და ყოველი მშუმინვიერი მას შინა. და არა დაშთა მისგანი არცა ერთ განრინებული და ოტებული და ეგრე უყვეს მეფესა მას, ვითარცა უყვეს მეფესა იერიქოჲსასა.
მეფესა	მცხ.ისო	და დაიპყრეს იგი და მეფე მისი და დაბნები მისი და მოსრეს იგი პირთა მახჳლისათა. და აღჴოცეს იგი და ყოველი მშუმინვიერი მის თანა, და არა დაუტევეს რაჲთურთით განრინებული, ვითარცა უყვეს ქებრონსა, ეგრე უყვეს დაბირსა და მეფესა მისსა, ვითარცა უყვეს ლებნასა და მეფესა მისსა.
მეფისა	მცხ.სჯლ	ყოველი ქალაქები ნისონისაჲ და ყოველი გალაადი და ყოველი ბასაანი ვიდრე სელლქალდმდე და ედრაემდ, ესე ყოველი ქალაქები ოგისი, მეფისა მის ბასანელთაჲსა.
მეფეთა	მცხ.ისო	და მოიქცა ისო მას ჟამსა შინა და დაიპყრა ასური და მეფე მისი, რამეთუ ასური მთავრობდა პირველად ყოველთა მეფეთა ამათ.
მეფისა	მცხ.ისო	მთავარი იყო ერმონით და სელქაჲთგან და ყოველი ბანაკი ვიდრე საზღვრადმდე გესორისა და მაქატი, და ზოგი გალაადისა საზღვარი სეონ მეფისა ესებონისანი.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და აშენნა მაღნარნი და შესძინა აქაბ განრისხებად უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა უმეტეს ყოველთა მათ მეფეთა ისრაჱლისათა, რომელ იყუნეს წინა მისა.
მეფედ	მცხ.ესა	არნდომისათჳს ერისა ამის წყალი სილოამისა მავალი მყუდროდ, არამედ ნდომისა ქონებად ძე რაასინისი და ძე რომაელისი მეფედ, თქუა თქვენ ზედა.
მეფედ	მცხ.მეფ2	და აწ განძლიერდენ ჴელნი თქუენნი და იქმნნეთ ნაშობ ძლიერებისა, რამეთუ მო-ღათუ-კუდა საულ, უფალი იგი თქუენი, აწ, ესერა, მცხო მე სახლმან იუდასმან მეფედ მათ ზედა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და წარვიდეს კვალსა მათსა ვიდრე იორდანედმდე და, აჰა, ყოველნი იგი გზანი სავსე იყუნეს სამოსლითა და ჭურჭლითა, რომელ დაებნა ასურთა მათ აღტაცებასა მას მათსა და მოიქცეს მოციქულნი და უთხრეს მეფესა.
მეფესა	მცხ.ისო	და ვითარ ესმა იაბინს, მეფესა ასურისასა, მიუვლინა იობაბს, მეფესა მარდონისასა, და მეფესა სუმერონისასა, და მეფესა აქიფისასა.
მეფენი	მცხ.ისო	და ღელენი მთათა ქუეშენი მთიდგან ალაკისათ და რომელ აღჰმართეს სეირასა და გალგალდმდე და ველი ლიბანისა მთასა ქუეშე აერმონსა. და მეფენი მათნი ყოველნი მოსრნა და მოწყჳდნა იგინი.
მეფენი	მცხ.ნეშტ1	და ესე მეფენი მათნი, რომელნი მთავრობდენ ქუეყანასა ედომისასა, რომელნი პირველად ზედა ძეთა ისრაჱლთასა მეფობდენ, ბალაკ, ძე ბეორისი და სახელი ქალაქისა მათისა დენება.
მეფე	მცხ.მეფ3	და მეფე სოლომონ იყო დედათმოყუარე და მოიყვანნა ცოლნი უცხოთესლთაგან მრავალნი და ასული იგი ფარაოსი და მოაბელთა და ამანიტელთა და იდუმელთა და ასურასტანით და ქეტელთა და ამორეველთა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მიავლინა მეფემან და მოუწოდა სემეის და ჰრქუა: არა გაფუცე შენ უფლისა და დავდევ შენ ზედა აღთქმა და ვთქუ: დღესა, რომელსა განხჳდე იერუსალჱმით და მიხჳდე მარჯულ ანუ მარცხლ, უწყებით უწყოდე, რამეთუ სიკუდილით მოჰკუდე, და მარქუ მე: კეთილ არს სიტყუაჲ ეგე, რომელ მესმა.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და ესე მოგვიგეს ჩვენ ურიათა: ჩვენ ვართ მონანი უფლისა ღმრთისა, რომელმან ქმნნა ცანი და ქუეყანა. და ვაშენებთ სახლსა ამას, ვითარცა შენებულ იყო უწინარეს მრავლისა წლისა, რომელ აღაშენა მეფემან ისრაელისამან დიდმან სოლომონ და მსგავსად ჩვენცა დავამტკიცოთ ესე.
მეფეთა	მცხ.მსაჯ	და იყო სასწორი საყურებისაჲ მის ოქროჲსა, რომელ ითხოვა მათგან ათას და შჳდას სასწორ, თჳნიერ მანიაკებისა მის და მძივისა და სამოსლისა ძოწეულისა. და რაჲ-იგი იყო მეფეთა მათ მადიამისათაჲ, გარნა ფარიელებისა მის, რომელ-იგი იყო ყელსა აქლემებსა მათსა.
მეფეთა	მცხ.იერ	და ეზრახა მას ტკბილთა და მისცა საყდარი მისი ზეშთა საყდრებსა მეფეთა მისთანათასა ბაბილონსა შინა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და აღდგა მეფე სუეტსა ზედა და დაუდვა მათ სჯული წიგნისა მისებრ სჯულისა, რომელ პოვა სახლსა უფლისასა წინაშე უფლისა, რათა ვიდოდიან იგინი გზასა უფლისასა და რათა იმარხვიდენ მცნებათა მისთა და სამართალთა მისთა და ბრძანებათა მისთა ყოვლითა გულითა და ყოვლითა სულითა მათითა ყოფად სიტყუათა მათ სჯულისათა, დაწერილსა წიგნსა შინა სჯულისასა, და დადგა ყოველი იგი ერი შჯულსა მას ზედა.
მეფისაგან	მცხ.ეზრ3	მაშინ სისინი მთავარმან და დიდმან, რომელი-იგი იყო ასურეთით კერძო და ფინიკიათ, და სათრაბუზან და სხუანი მოყუასნი მათნი, რომელ აყენებდეს საქმესა მის ტაძრისასა, რაჟამს მოიღეს ბრძანება დარეჰ მეფისაგან,
მეფენი	მცხ.მეფ4	და ყოველსა მოაბსა ესმა, ვითარმედ მივლენან ესე მეფენი წყობად მათა. და აუწყეს ყოველთავე სარტყლისშემრტყმელსა მახჳლოსანსა მათა მიმართ და აღიმსთვეს განთიადსა მას და დადგეს საზღვარსა მათსა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და გამოვიდა მეფე იგი ასურასტანისა ყოველსა მას ქუეყანასა და მივიდა სამარიადცა და გარემოადგა მას სამ წელ.
მეფისასა	მცხ.ნეშტ1	ქებრონისი: ასდიას და ძმანი მისნი, ძენი ძლიერებისნი, ათას შჳდას აღხილვასა ზედა ისრაჱლისასა წიაღ კერძო იორდანესა მზისა დასავლით ყოველსა მას მსახურებასა უფლისასა და საქმესა მეფისასა,
მეფისა	მცხ.ისო	და იყო, შემდგომად ამისსა ელიაზარცა, ძე აჰრონისი, მღდელი აღესრულა და დაეფლა გაბაარს შინა ფინეზის, ძისა თჳსისა, რომელ მისცა მას მთასა მას ეფრემისასა. მას დღესა შინა მოიღეს ძეთა ისრაჱლისათა კიდობანი შჯულისა ღმრთისა და მიმოდააქუნდა მათ შორის. და ფინეეზ მღდელობდა ელიაზარის წილ მამისა თჳსისა ვიდრე მოსიკუდიმდე. და დაეფლა გაბაათს შინა თჳსსავე, ხოლო ძენი ისრაჱლისნი წარვიდეს კაცად-კაცადი ადგილად თჳსა და ქალაქად თჳსა. და ჰმსახურებდეს ძენი ისრაჱლისნი ასტარტეს და ასტაროთს ღმერთთა წარმართთასა, რომელ იყვნეს გარემოჲს მათსა. და მისცნა იგინი უფალმან ჴელთა ეგლომისა მეფისა მოაბისათა და ეუფლა მათ ათურამეტ წელ.
მეფისა	მცხ.მსაჯ	და განრისხნა გულისწყრომით უფალი ისრაჱლსა ზედა და მისცნა იგინი ჴელსა ქუსარსათემისასა, მეფისა ასურეთისასა, და ჰმონებდეს მათ რვა წელ.
მეფე	მცხ.მსაჯ	და ისმინა მათი უფალმან. და შჯიდა იგი ისრაჱლსა და განვიდა ბრძოლად ქუსარსათემისა; და მოსცა უფალმან ჴელთა მისთა ქუსარსათემ, მეფე ასურეთისაჲ. და განმტკიცნა ჴელი მისი ქუსარსათემის ზედა.
მეფე	მცხ.მსაჯ	და შესძინნეს ძეთა ისრაჱლისათა ყოფად ბოროტისა წინაშე უფლისა. და განაძლიერა უფალმან ეგლომ, მეფე მოაბისაჲ, ისრაჱლსა ზედა ამისთჳს, რამეთუ ყვეს ბოროტი წინაშე უფლისა.
მეფესა	მცხ.მსაჯ	და ჰმონებდეს ძენი ისრაჱლისანი ეგლომს, მეფესა მოაბისასა, ათურამეტ წელ.
მეფე	მცხ.მსაჯ	და ეგლომ გამო-ოდენ-სრულ იყო კერპთა მისთაგან გალგალის თანა და ჰრქუა აოდ ეგლომს: სიტყუაჲ მიჴმს ფარულად შენდამი, მეფე. და ჰრქუა ეგლომ: დადუმენ! და გამოვიდეს წინაშემდგომელნი იგი მისგან.
მეფე	მცხ.მსაჯ	და იგი ჯდა ქორსა მას საზაფხულოსა მარტო. და ჰრქუა აოდ: სიტყუაჲ ღმრთისაჲ მიჴმს მე რქუმად შენდა, მეფე, და აღდგა ეგლომ საყდრისაგან თჳსისა.
მეფისა	მცხ.მსაჯ	და სისარა ივლტოდა ფერჴითა თჳსითა კარვად იაელისაჲ, ცოლისა ქაბერისა კინეველისა, რამეთუ მშჳდობაჲ იყოს შორის იაბენისა, მეფისა ასურისა, და შორის სახლისა ქაბერისა კინეველისა.
მეფე	მცხ.მსაჯ	და დაამდაბლა უფალმან იაბინი, მეფე ქანაანისაჲ, მას დღესა შინა წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა.
მეფისა	მცხ.მსაჯ	და ვიდოდა ჴელი ძეთა ისრაჱლისათა სლვით და აღმაღლდებოდა იაბინის, ზედა, მეფისა ქანანელთასა, ვიდრემდე. მოსრნეს იგინი სრულიად.
მეფენი	მცხ.მსაჯ	მაშინ ჰბრძოდეს მეფენი ქანანელთანი თანაქს შინა წყალთა ზედა მაგიდონისათა: ნაანგარები ვეცხლი არა მოვიღე.
მეფენი	მცხ.მსაჯ	და ევლტოდეს ზებეე და სალმანა, და დევნა-უყო გედეონ, და შეიპყრნა ორნი იგი მეფენი მადიამისანი, ზვბეე და სალმანა და ყოველი ბანაკი მათი განიბნია.
მეფედ	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა ძეძუმან ხეთა მათ: უკუეთუ ჭეშმარიტად მცხებთ მე თქუენ ზედა მეფედ, მოვედით და მესევდით საფარველსა ჩემსა ქუეშე. და აწ უკუეთუ ეგრე არს, გამოვედინ ცეცხლი ძეძჳსა მისგან და შეჭამენინ ნაძუნი ლიბანისანი.
მეფემან	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა მეფემან ძეთა ამონისთამან მოციქულთა მათ იეფთაესთა: რაჲსათჳს მიმიღო მე ისრაჱლმან ქუეყანა ჩემი გამოსლვასა მას მისსა ეგჳპტით არნონითგან ვიდრე იაბოკდმდე, და იორდანედ? და კუალად მომაგე იგი მშჳდობით და წარვიდე შენგან. და შესძინა მერმე იეფთაე
მეფისა	მცხ.მსაჯ	და მიავლინნა მოციქულნი მეფისა ძეთა ამონისთასა
მეფესა	მცხ.მსაჯ	და მიუვლინნა ისრაჱლმან მოციქულნი მეფესა ედომისა და ჰჱქუა, ვითარმედ: წარვიდე ქუეყანით შენით. და არა ისმინა მეფემან ედომისამან მათი. და მერმე მეფესა მოაბისასა მიუვლინა და არავე ინება.
მეფისა	მცხ.მსაჯ	და აწ შენ უმჯობეს ხარა ბალაკისა, ძისა სეფორისსა, მეფისა მოაბისასა? ლალვით ნუ ჰლალვიდა ისრაჱლსა, ანუ ბრძოლით ნუ ჰბრძოდა მას?
მეფემან	მცხ.მსაჯ	და არა ისმინნა მეფემან ძეთა ამონისთამან სიტყუანი იგი იეფთაესნი, ვითარ-იგი მიუვლინა მას.
მეფე	მცხ.მსაჯ	მათ დღეთა შინა არა იყო მეფე ისრაჱლსა შორის, რამეთუ კაცი ნებასა თავისა თჳსისასა თუალთა წინაშე მისთა იქმოდა.
მეფე	მცხ.მსაჯ	მღდელ. მათ დღეთა შინა არა იყო მეფე ისრაჱლსა შორის.
მეფე	მცხ.მსაჯ	და ამათ დღეთა შინა არა იყო მეფე ისრაჱლსა შორის. და იყო კაცი ლევიტელი, რომელი მწირობდა ადგილთა მთისა ეფრემისათა და მოიყვანა თავისა თჳსისა ცოლად დედაკაცი ბეთლემელი, რომელ არს იუდაჲსი.
მეფე	მცხ.მსაჯ	და წარმოვიდეს მიერ ძენი ისრაჱლისანი მას ჟამსა შინა. და მივიდა კაცად-კაცადი ტომსა თჳსსა და ნათესავსა თჳსსა და მიეგო კაცად-კაცადი სამკჳდრებელსა თჳსსა. მათ დღეთა შინა არა იყო მეფე ისრაჱლსა შორის და კაცად-კაცადი ნებასა თავისა თჳსისასა თუალთა წინაშე მისთა ჰყოფდა.
მეფესა	მცხ.ისო	და მიეთხრა მეფესა იერიქოჲსასა, ვითარმედ: აჰა, ესერა, კაცნი შემუსრულ არიან აქა ძეთა ისრაჱლისათანი მოხილვად ქუეყანისა.
მეფემან	მცხ.ისო	და მიავლინა მეფემან იერიქოჲსამან, ეტყოდა ჰრააბს და ჰრქუა: გამოიყვანენ კაცნი იგი, რომელ შემოსრულ არიან სახიდ შენდა ღამე, რამეთ მსტოვრად მოსრულ არიან.
მეფეთა	მცხ.ისო	და გუასმიეს, რამეთუ განაჴმო უფალმან ღმერთმან ზღუაჲ იგი ერუთრაჲსაჲ პირისაგან თქუენისა, რაჟამს გამოხჳდოდეთ ეგჳპტით, და რავდენი-იგი უყო ორთა მათ მეფეთა ამორეველთა, რომელ-იგი იყვნეს წიაღ იორდანესა: სეონ და ოგ, რომელ-იგი მოსრენით.
მეფესა	მცხ.ისო	და ჰყო გაი და მეფე მისი, ვითარცა ჰყავ იერიქოსა და მეფესა მისსა. და ნატყუენავი მისი და ცხოვარი მისი მოიტყუენო შენდად, ხოლო დაადგინენ შენ მზირნი უკუანა ქალაქისა.
მეფე	მცხ.ისო	და მეფე გაისაჲ შეიპყრეს ცოცხალი და მოჰგუარეს ისოს
მეფეთა	მცხ.ისო	და ვითარ ესმა ყოველთა მეფეთა ამორეველთა, რომელ იყვნეს წიაღ იორდანესა, და რომელ იყუნეს მთათა და ველთა, და რომელ იყვნეს ყოველსა კიდესა ზღჳსა დიდისასა, და რომელ იყვნეს წინალიბანესა და ქეტელთა, და ამორეველთა და გერგესეველთა და ქანანელთა და ფერეზელთა და ეველთა და იებოსელთა.
მეფესა	მცხ.ისო	და რავდენი უყო ორთა მათ მეფეთა ამორეველთა, რომელ იყვნეს წიაღ იორდანესა სეონს, მეფესა ესებონისასა, და ოგ მეფესა ბასანისასა, რომელ მკჳდრ იყო ასტაროდს შინა და ედრაინს.
მეფემან	მცხ.ისო	და იყო, ვითარ იხილა მეფემან მან გაისამან, ისწრაფა, აღიმსთო და გამოჴდა შემთხუევად მათა პირისპირ ბრძოლად, იგი და ერი მისი. და მან არა უწყოდა, რამეთუ დადარანებულ იყვნეს მისთჳს უკუანა ქალაქსა მას.
მეფე	მცხ.ისო	და მეფე გაისაჲ დამოჰკიდეს ძელსა ბორჯღლედსა და იყო ძელსა მას ზედა დამოკიდებულ მიმწუხრადმდე. და დასლვასა მზისასა უბრძანა ისო და გარდამოიღეს გუამი მისი ძელისა მისგან და შთააგდეს იგი გუბსა ბჭეთა თანა ქალაქისათა და აღადგინეს მის ზედა ღუერფი დიდი ქჳშისაჲ მოდღენდელად დღედმდე.
მეფეთა	მცხ.ისო	და იყო, ვითარ ესმა ყოველთა მათ მეფეთა ამორეველთა, რომელ იყვნეს წიაღ იორდანესა, და მეფეთა ფჳნიკისათა, რომელ იყვნეს ზღჳსკიდესა, რამეთუ განაჴმო უფალმან ღმერთმან იორდანე მდინარე წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა წიაღსლვასა მას მათსა და დადნეს გულნი მათნი, და ივლტნეს და არღარა იყო მათ თანა გონებაჲ არცა ერთ პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა.
მეფესა	მცხ.ისო	და ვითარ ესმა ადონიბეზეკს, მეფესა იერუსალჱმისასა, ვითარმედ: ისო დაიპყრო გაჲ და მოსრნა იგინი, ვითარცა ყო იერიქოჲ და მეფე მისი, ეგრე უყო გაის მეფესა მისსა. და რამეთუ მიადგეს მკჳდრნი გაბაონისნი ისოს და ძეთა ისრაჱლისათა.
მეფე	მცხ.ისო	და აღვიდეს ხუთნი ესე მეფენი იებოსელთანი: მეფე იერუსალჱმისა, და მეფე ქებრონისაჲ, და მეფე იერემოთისაჲ, და მეფე ლაქისაჲ და მეფე ოდოლამისაჲ, იგინი და ყოველი ერი მათი, და გარე მოადგეს გაბაონსა და ჰბრძოდეს მათ.
მეფენი	მცხ.ისო	და მოსრა ისო ყოველი ქუეყანაჲ მთისაჲ და ნაგები და ველი და აჰლოთი და მეფენი მისნი და არა დაუტევეს მუნ განრინებული და ყოველი მშუმინვიერი მისგან აჴოცეს, ვითარცა ამცნო უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისა მას.
მეფენი	მცხ.ისო	და გამოვიდეს იგინი და მეფენი მათნი მათ თანა, ვითარცა ქჳშაჲ, რომელ არს კიდესა ზღჳსასა, სიმრავლით და ცხენები და ეტლები დიდად ფრიად.
მეფეთა	მცხ.ისო	და დაყვნა მრავალნი დღენი ისო მეფეთა ამათ მიმართ ბრძოლად.
მეფენი	მცხ.ისო	და ესე მეფენი მის ქუეყანისანი, რომელ მოსრნა მოსე: და ძეთა ისრაჱლისათა დაიმკჳდრეს ქუეყანა მათი წიაღ იორდანესა მზის აღმოსავალით კერძო, ჴევითგან არნონით ვიდრე მთადმდე აერმონდ და ყოველი არაბიაჲ აღმოსავალით კერძო.
მეფე	მცხ.ისო	და ოგ, მეფე ბასანისა, დაშთომილ იყო გმირთაგანი, რომელ მკჳდრ იყო ასტაროთს შინა.
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფე იერიქოჲსაჲ მეფჱ გაისა, რომელ არს მახლობელად ბეთელსა.
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ იჱრუსალემისაჲ, მეფჱ ქებრონისაჲ,
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ ეგლომისაჲ, მეფჱ გაზერისაჲ,
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ იერიმოთისაჲ, მეფჱ ლაქისაჲ,
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ დაბირისაჲ, მეფჱ გარედისაჲ,
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ ერმაისაჲ, მეფჱ არედისაჲ,
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ მაკედასაჲ, მეფჱ თაფფოჲსაჲ,
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ ოფერისაჲ, მეფჱ აფეკისაჲ,
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფე ასურისაჲ, მეფჱ სამბონისაჲ,
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ მარონისაჲ, მეფჱ აქსაფისაჲ,
მეფჱ	მცხ.ისო	მეფჱ კედჱსაჲ, მეფჱ იეკონამ,
მეფჱ	მცხ.ისო	ქერმევისაჲ, მეფჱ დორ
მეფჱ	მცხ.ისო	ნაფეთდორისაჲ, მეფჱ გოიმისაჲ,
მეფენი	მცხ.ისო	მეფჱ თერსაჲსაჲ, ყოველნი ესე მეფენი ოცდათერთმეტ.
მეფისა	მცხ.ისო	ყოველი ქალაქები სეონ მეფისა ამორეველთასა, რომელ მეფობდა ესებონს შინა, მისაზღვრადმდე ძეთა ამონისთა,
მეფჱ	მცხ.ისო	და არა აღჴოცეს ძეთა ისრაჱლისათა გესური და მაქატი და ქანანელი და შენი, მეფჱ გესურისა და მაქათისაჲ შორის ძეთა ისრაჱლისათა მოდღენდელად დღედმდე.
მეფისა	მცხ.ისო	და ყოველი სამეუფოჲ სეონ მეფისა ამორეველთაჲსაჲ, რომელ მეფობდა ესებონს შინა, რომელ მოკლა მოსე იგი, და წინამძღუარნი მადიამისანი და ები, და ჰროკამ, და სურ, და ჰრუბენ მთავარი სეონისაჲ, რომელ მკჳდრ იყო ქუეყანასა.
მეფისა	მცხ.ისო	და ემეკს ბეთარამ ბეთისამნა, და სოქო, და საფონ და სხუა იგი სამეუფოჲ სეონისი მეფისა ესებონისაჲ. იორდანჱ იზღუანის ვიდრე ზღუადმდე ქენეროთისად წიაღ იორდანესა აღმოსავლით.
მეფისა	მცხ.ისო	და იყო საზღვარი მათი მანაიმითგან: და ყოველი ბასანი, და ყოველი სამეუფოჲ ოგისი, მეფისა ბასანისაჲ, და ყოველი დაბნები იაჲრისი, რომელ არიან ბასანიტითს შინასა, სამეოცი ქალაქი.
მეფე	მცხ.ისო	აღმოვიდა ელამ, მეფე გაბერისაჲ, შეწევნად ლაქისა. და მოკლა იგი ისო პირითა მახჳლისაჲთა და ერი მისი, და არა დაშთა მათგანი განრინებული და ოტებული.
მეფენი	მცხ.ისო	და ესე მეფენი ამორეველნი, რომელნი მოსრნა ისო და ძეთა ისრაჱლისათა წიაღ იორდანესა ზღუასა თანა ბაალგადს, ველსა ზედა ლიბანისასა ვიდრე მთადმდე ალუგისად აღმავალთასა სეირად და მისცა იგი ისო ნათესავთა ისრაჱლისათა სამკჳდრებელად ნაწილად მათა.
მეფისა	მცხ.ისო	და არა მოსპო ეფრემ ქანანელი, რომელ მკჳდრ იყო გაზერს შინა, და შენ იყო ქანანელი შორის ეფრემისა მოაქადღედმდე ვიდრე აღმოსავალადმდე ფარაო მეფისა ეგჳპტისაჲ. და დაიპყრა ქალაქი და მოწუა იგი ცეცხლითა, და ქანანელნი და ფერეზელნი, და მკჳდრნი გაზერისანი და გმირნი, და მისცა იგი ფარაო ზითვად ასულსა თჳსსა.
მეფე	მცხ.ისო	სეონ მეფე ამორეველთა, რომელ დამკჳდრებულ იყო ესებონს შინა, რომელ უფლებდა აროჱრითგან, რომელ არს ჴევსა შინა არნონისასა საშუვალ ჴევსა, და ზოგი გალადისაჲ ვიდრე იაბოკდმდე, საზღვარნი ძეთა ამონისთანი.
მეფენი	მცხ.ისო	ხოლო უფალმან ღმერთმან ჩუენმან მან მოსრნეს იგინი პირისაგან ჩუენისა, ვიდრემდის წარწყმდენ და მიუვლინნეს მათ მჴეცი ველურნი, ვიდრემდის მოისრნენ იგინი და მეფენი მათნი პირისაგან თქუენისა. და დაიმკჳდრეთ ქუეყანაჲ იგი მათი, ვითარცა გრქუა თქუენ უფალმან ღმერთმან ჩუენმან.
მეფე	მცხ.ისო	და აღდგა ბალაკ ზეფორისი, მეფე მოაბისაჲ, და ეწყო ისრაჱლსა. და მიავლინა და უწოდა ბალამს, ძესა ბეორისასა, წყევად თქუენდა.
მეფენი	მცხ.ისო	და მიუვლინა პირველად თქუენსა ბზიკი და განასხნა იგინი პირისაგან ჩუენისა, ათორმეტნი მეფენი, პირისაგან ჩუენისა მრავალნი არა მახჳლითა შენითა, არცა მშჳლდითა შენითა.
მეფენი	მცხ.მსაჯ	და თქუა ოდონიბეზეკ: სამეოცდაათორმეტნი მეფენი, რომელთანი ჴელნი მათნი და ფერჴნი მათნი მოკუეთილ იყუნეს, და კრებდეს ნაბიჭევსა ტაბლასა ჩემსა ქუეშე, რამეთუ ვითარცა-იგი უყავ მათ, ეგრეცა მომაგო მე ღმერთმან, და მოიყუანეს იგი იერუსალჱმდ, და მოკუდა მუნ.
მეფისა	მცხ.მეფ3	დამტკიცებასა მეფობისა მის სოლომონისა, მზახობა-ყო სოლომონ ფარაოს მიმართ მეფისა მის მიმართ ეგჳპტელთასა. და მოითხოვა ასული იგი მისი და მოიყვანა ქალაქად დავითისა ვიდრე აღშენებადმდე სახლისა მის თჳსისა და ტაძრისა მის უფლისა და ზღუდისა მის გარემო იერუსალჱმისა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და დავით მეფე დაბერდა და მიიწია წესსა ჟამთა თჳსთასა და შემოსიან იგი სამოსლითა და ვერ განტფის.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და იყო ქალი იგი შუენიერ ფრიად და ატფობდის მეფესა და მსახურებდა მას, და მეფემან არა რა იცოდა მის თანა.
მეფედ	მცხ.მეფ3	ადონია აგითასმან აღიღო თავი თჳსი მეფედ დავითის წილ და მოიგო ეტლები და მჴედრები და წინამცორვალები ერგასის ოდენ.
მეფე	მცხ.მეფ3	მიუგო ბერსაბე მეფესა და ჰრქუა: უფალო ჩემო მეფე, შენ ჰფუცე უფლისა მიმართ ღმრთისა და სთქუ, ვითარმედ: ძე შენი, სოლომონ, მეფობდესო შემდგომად ჩემსა, და იგი დაჯდესო საყდართა ჩემთა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და აწ, ეგერა, ადონია მეფედ დადგა და შენ, უფალმან ჩემმან, მეფემან, არა უწყი.
მეფემან	მცხ.მეფ3	ფიცად იწყო მეფემან და თქუა: ცხოველ არს უფალი ჩემი, რომელმან მიჴსნა მე ყოველთაგან ჭირთა ჩემთა.
მეფისანი	მცხ.მეფ3	და დაუკლავს მას ზროხა და ცხოვარი და ტარიგნი დიდძალი და მოუხადიან ყოველნი ძენი მეფისანი და აბიათარ მღდელი და იოაბ სპასპეტი, და სოლომონ, მონა შენი, არა მიხადეს.
მეფე	მცხ.მეფ1	და რქუეს მას: შენ, ესერა, დაბერებულ ხარ, და ძენი შენნი არა ვლენან გზათა შენთა. აწ მოგუეც ჩუენ მეფე, რათა სჯიდეს სამართალსა, ვითარცა სხუათა ნათესავთა არს!
მეფე	მცხ.მეფ1	და შეუძნდა სიტყუაჲ ესე სამოელს, რამეთუ რქუეს მას, ვითარმედ: მოგუეც მეფე, რომელი წინაგჳძღოდის ჩუენ! და ილოცვიდა სამოველ უფლისა მიმართ.
მეფისა	მცხ.მეფ1	და რქუა მათ: ესე წესი არს მეფისა, რომელი მეფობდეს თქუენ ზედა: მიგიხუნეს შვილნი თქუენნი და ყვნეს მჴედრებად, რომელნიმე მეეტლედ და წინამცორვალად,
მეფე	მცხ.მეფ1	და ღაღადებდით მეფისა მის, და არა ისმინოს თქუენი უფალმან, რამეთუ თქუენ თჳთ გამოირჩიეთ მეფე.
მეფე	მცხ.მეფ1	და მორჩილ ვიყუნეთ მისა, ვითარცა სხუანი ნათესავნი და განგვიკითხევდეს ჩუენ მეფე და ბრძოდეს მტერთა ჩუენთა.
მეფე	მცხ.მეფ1	და რქუა უფალმან სამოველს: ისმინე მათი და დაადგინე მათ ზედა მეფე, რათა მეფობდეს მათ ზედა! და გამოვიდა სამოველ და უბრძანა ერსა მას: წარვედით თქუენთჳს ქალაქად!
მეფედ	მცხ.მეფ1	ხვალე ამას ჟამსა მოვავლინო შენდა კაცი ქუეყანისა მისგან ბენიამენისა და სცხე მას მეფედ ერსა მას ჩემსა ზედა ისრაჱლსა. და მან იჴსნეს ერი იგი ჩემი ისრაჱლი ჴელთაგან უცხოთესლთასა, რამეთუ მოვხედო სიმდაბლესა მას ერისა ჩემისასა, რამეთუ მოვიდა ჩემდა ღაღადებაჲ იგი მათი.
მეფედ	მცხ.მეფ1	მოიღო სამოველ რქა იგი საცხებელისა და დაასხა თავსა ზედა და ამბორს-უყო მას და რქუა: გცხო შენ მეფედ უფალმან ერსა მას თჳსსა ზედა ისრაჱლსა! და შენ უძღოდი ერსა მას უფლისასა, და იჴსნნე იგინი ჴელთაგან მტერთა მათთასა! და ესე სასწაულ იყოს შენდა, რამეთუ გცხო შენ უფალმან შენმან და დაგადგინა შენ სამკჳდრებელსა თჳსსა ზედა.
მეფე	მცხ.მეფ1	ხოლო თქუენ დღეს შეურაცხ-ყავთ ღმერთი თქუენი, რომელი-იგი იყო მჴსნელი თქუენი ყოვლისაგან ჭირისა და ძჳრთასა, და სთქუთ, ვითარმედ, მეფე დაადგინე ჩუენ ზედა! აწ წამოდეგით წინაშე უფლისა ნათესავად-ნათესავადი თქუენი ათასეულებითა მით თქუენითა!
მეფედ	მცხ.მეფ1	შვილი იყო საულ წელიწადისა ერთისა, ვინათგან დაჯდა იგი მეფედ და მეორესა წელსა მეფობისა მისისასა ისრაჱლსა ზედა.
მეფესა	მცხ.მეფ1	და იხილეს გუშაგთა მათ საულისათა, რომელნი იყვნეს გაბას ბენიამენისასა, აღტეხა იგი ბანაკისა მის უცხოთესლთასა, და აცნობეს ესე საულსაცა მეფესა, რამეთუ იგიცა მაღალსავე ზედა ჯდა და ხედვიდა აღტეხასა მას მათსა.
მეფეთა	მცხ.მეფ1	დაემტკიცა მეფობა იგი საულისა ისრაჱლსა ზედა. და ჰბრძოდა ყოველთა მტერთა მისთა მოაბისა და ძეთა მათ ამონისთა და ედომელთა მათ და ბეთორელთა და მეფეთა მათ სუბასათა და ყოველთა უცხოთესლთა, ვიდრეცა მივიდოდეს და ყვეს ცხორება და ძალი დიდი.
მეფედ	მცხ.მეფ1	მას ჟამსა მოვიდა სამოველ საულისა და ჰრქუა მას: მომავლინა უფალმან ცხებად შენდა მეფედ ისრაჱლსა ზედა, ერსა მისსა! აწ ისმინე ბრძანება უფლისა!
მეფე	მცხ.მეფ1	და შეიპყრა აგაგ, მეფე ამალეკთა, ცოცხალი და ყოველი ნათესავნი არიმისნი მოსწყჳდა.
მეფედ	მცხ.მეფ1	შემინანებიეს მე, რამეთუ დავადგინე საულ მეფედ. რამეთუ გარდაჴდა იგი ბრძანებასა ჩემსა და არა ქმნა, რომელ-იგი ვამცენ. და შეუძნდა სამოველს სიტყუაჲ იგი და გოდებდა ღმრთისა მიმართ ღამე ყოელ.
მეფე	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა სამოველ: მომგვარეთ მე აგაგ, მეფე იგი ამალეკისა! და მოჰგუარეს მას აგაგ და ძრწოლა შეედვა მას და თქუა: უკუეთუ ესრე მწარე არს სიკუდილი?
მეფემან	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა კაცმან ვინმე ერთმან ისრაიტელთამან მოყუასსა თჳსსა: მე უწყი, ვითარღა ყუედრებად გამოსრულ არს კაცი ესე უცხოთესლი ისრაჱლისა, ხოლო რომელმან მოკლას ეგე, მე ვიცი, რამეთუ მეფემან განამდიდროს, ასული თჳსი მისცეს მას ცოლად და სახლი მამისა განათავისუფლოს ისრაჱლსა შორის.
მეფევ	მცხ.მეფ1	სიტყუად იწყო დავით წინაშე საულისა და თქუა: ნუ შეძრწუნდები, უფალო ჩემო მეფევ, რამეთუ მონა შენი განვიდეს და ბრძოლა-უყოს უცხოთესლისა მის თანა.
მეფემან	მცხ.მეფ1	და ჰრქვა მეფემან: ჰკითხე მას, უკუეთუ ვისი ძე არს ჭაბუკი ეგე?
მეფისამან	მცხ.მეფ1	და ვითარცა უთხრა დავით სიტყუაჲ ესე მეფესა მას, შეიყვარა იგი იონათან, ძემან მეფისამან, სიყუარულითა დიდითა, ვითარცა თავი თჳსი.
მეფისა	მცხ.მეფ1	და ამცნო საულ მონათა თჳსთა და ჰრქუა: მივედით და არქუთ დავითს იდუმალ: აჰა, ესერა, მეფესა ჰნებავს სიძედ-ყოფად შენი მისა და ყოველნი მონანი მისნი გყუარობენ შენ, აწ ჯერ-იჩინე შენ სიძობა მეფისა!
მეფისა	მცხ.მეფ1	მოვიდეს და ჰრქუეს დავითს მონათა მათ, ვითარცა უბრძანა მათ მეფემან ყოვლისავე სიტყჳსა მისებრ. მიუგო დავით და ჰრქუა: მცირე ნურა გიჩნდეს წინაშე თუალთა თქუენთა სიძე-ყოფად მეფისა? რამეთუ მე კაცი მკოდოვი ვარ და არა დიდებულ.
მეფისა	მცხ.მეფ1	და მივიდეს და უთხრეს დავითს ყოველი იგი სიტყუაჲ საულისა. და სათნო-უჩნდა დავითს სიძე-ყოფად მეფისა და მორთმა, რაჲსაცა-იგი სთხოვდა მას. და ვიდრე არღარა მცირედნი ჟამნი წარსრულ იყუნეს,
მეფე	მცხ.მეფ1	წარვიდა დავით რაოდენითამე კაცითა და დასცნა უცხოთესლნი იგი, ვითარ ორასი ოდენ კაცი და მიუთვალა მათ კაცთა, რასა სთხოვდა მას მეფე; და მიერითგან ესიძა იგი მეფესა. და მისცა საულ ასული თჳსი მელქოლ ცოლად.
მეფე	მცხ.მეფ1	და შევიდა იონათან საულ მამისა თჳსისა კეთილის-თხოვად დავითისათჳს, ჰრქუა მას: ნუ უყოფ ბოროტსა, მეფე, დავითს, რამეთუ არა შეუცოდებიეს შენდა, არამედ ყოველნი საქმენი მისნი კეთილ არიან შენდა!
მეფედ	მცხ.მეფ1	და მოვიდა ყოველი იგი ერი შეკრებული გალგალად. და მუნ სცხო სამოველ საულს მეფედ წინაშე უფლისა გალგალს და შესწირეს მუნ მსხუერპლი დასამშჳდებელად უფლისა. და იხარებდეს მუნ სამოველ და საულ და ყოველი იგი ერი ისრაჱლისა ფრიად.
მეფე	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა სამოველ ერსა მას: აჰა ესერა, მე ვისმინე თქუენი, რომელი მითხართ მე და დავადგინე თქვენ ზედა მეფე, ვითარცა-იგი თქუენ ითხოვეთ.
მეფისა	მცხ.მეფ1	ხოლო მათ დაივიწყეს უფალი ღმერთი მათი, და მისცა იგინი ჴელთა სისარასთა, მთავრისა მის ძლიერისა აბინაჲსა, მეფისა მის ასურთასა, და ჴელთა უცხოთესლთასა და მეფისა მის მოაბელთასა. და იგინი ავნებდეს მათ.
მეფე	მცხ.მეფ1	უკუეთუ გეშინოდის უფლისა, და მსახურებდეთ მას და დაემორჩილნეთ ბრძანებასა მისსა და არა მჴდომად აღუდგეთ სიტყუათა უფლისათა, და იყვნეთ თქუენ და მეფე თქუენი მორჩილ მცნებათა უფლისა თქუენისათა. და იგი იყოს მჴსნელი თქუენდა!
მეფესა	მცხ.მეფ1	არამე იფქლისა მკა არს დღეს? და თუ გნებავს თქვენ, ვითხოოთ უფლისაგან, და მოგცეს თქუენ წჳმა მძაფრი სავსე ქუხილითა და გულისხმა-ყოთ, რამეთუ განძლიერდეს უკეთურებანი თქუენნი წინაშე უფლისა, რამეთუ ითხოვდით თქუენ მეფესა.
მეფისა	მცხ.მეფ1	ჰრქუა დავით იონათანს: აჰა, ესერა, ხვალე დღესასწაული არს თთვისთავისა. და ჩემდა ჯერ-არს პურის რთვა მეფისა, და შენ განმავლინე მე, და მე მივიდე და დავემალო ველსა გარე სამ დღე!
მეფემან	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით და ჰრქუა აბიმელიქს, მღდელსა ღმრთისასა: სიტყუაჲ ერთი მიბრძანა მე მეფემან საიდუმლო და მომავლინა, და მონანი ჩემნი განვიშვენ, და მელიან მე ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან სარწმუნო ღმრთისა.
მეფისა	მცხ.მეფ1	და ჰრქუა დავით აბიმელიქს: იხილე შენ, არს თუ სადა შენ თანა ჰოროლი, ანუ ჴმალი, ანუ ლახვარი, რამეთუ ჴმალი ჩემი და საჭურველი ჩემი არა მოვიღე ჩემ თანა, რამეთუ ბრძანებაჲ იგი მეფისა მსწრაფლ იყო.
მეფე	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუეს ანქუშს მონათა მათ მისთა: არა ესე არს დავით მეფე იგი ქუეყანისა? არა ამას გამოეგებვოდეს მაქებელნი იგი, რომელ იტყოდეს: საულ დასცა ათასები, ხოლო დავით დასცნა ბევრეულნი?
მეფესა	მცხ.მეფ1	და წარვიდა იგი მასეფთად მოაბელთა და ჰრქუა დავით მეფესა მას მოაბელთასა: იყუნედ მამა ჩუენი და დედა ჩუენი შენ თანა, ვიდრემდის ვსცნა, თუ რა ყოს ღმერთმან ჩუენთჳს.
მეფესა	მცხ.მეფ1	და შეეაჯა მეფესა მას მოაბელთასა. და იყუნეს მის თანა, ვიდრე იყო დავით ჭირსა მას შინა.
მეფესა	მცხ.მეფ1	მიუგო აქიმელექ და ჰრქუა: ვინ სარწმუნო იყო მონათა შენთაგანი, ვითარ დავით, არამედ სიძეცა გეყო იგი მეფესა და ჴელმწიფე და განმგებელ ყოველსა განსაგებელსა სამეფოსა.
მეფე	მცხ.მეფ1	და დღეს არარომელ მიც კითხვად მისთჳს უფლისაგან, ნუ იყოფინ, მეფე, და ნუ დაჰკრებ მონასა შენსა ზედა ბრალსა, ნუცა სახლსა ზედა მამისა ჩემისასა, რამეთუ არა ვიცი მე ზაკვა მაგას შინა, დიდი სიტყუაჲ ანუ მცირე.
მეფემან	მცხ.მეფ1	ჰრქუა მას საულ მეფემან: სიკუდილით მოჰკუდე შენ, აქიმელექ, და ყოველი სახლი მამისა შენისა!
მეფე	მცხ.მეფ1	და აწ აღესრულა ყოველი ნება გულისა შენისა, მეფე, რამეთუ შემოყენებულ არს იგი ჴელთა შენთა.
მეფე	მცხ.მეფ1	შემდგომად მისა გამოვიდა დავითცა და უჴმობდა მიმართ და თქუა: უფალო ჩემო მეფე! და გარეუკმოიხედნა საულ და დადრკა დავით და დამხედ თაყუანი-სცა მას.
მეფისა	მცხ.მეფ1	არა კეთილ არს საქმე ეგე თქუენი, რომელ ჰყავით, ხოლო ცხოველ არს უფალი ჩემი, რამეთუ სიკუდილისა თანა-მდებ ხართ მცველნი ეგე უფლისა თქუენისა მეფისანი, ცხებულისა უფლისა! აწ აღდეგით და იხილეთ თქუენ ჰოროლი იგი და გოვზაკი მეფისა, რომელი იყო სასთუნალით კერძო მისა!
მეფე	მცხ.მეფ1	და კუალად თქუა: რასათჳს მდევნი მე, მონასა ამას შენსა, მეფე? რა შეგცოდე, ანუ რაჲ იპოვა ჩემ თანა ბრალი?
მეფე	მცხ.მეფ1	და ნუ დავარდებინ სისხლი ჩემი წინაშე უფლისა, რამეთუ გამოსრულ არს მეფე ისრაჱლისა ძიებად სულისა ჩემისა, ვითარცა ვინ ეძიებნ გრწყილსა ერთსა, ანუ თუ მღამიობსა ერთსა უდაბნოსა ზედა!
მეფისა	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით და ჰრქუა: აჰა, ესერა, დამიც ჰოროლი იგი მეფისა ველსა ამასა ზედა. აწ მო-ვინ-ვედინ მონათა შენთაგანი და წარიღენ!
მეფისა	მცხ.მეფ1	და მისცა მას ანქუშ მას დღესა შინა სეკელა, რამეთუ იყო სეკელა მოაქა-ჟამამდე მეფისა მის ჰურიასტანელთასა.
მეფედ	მცხ.მეფ1	და შეიმოსა საულ სხუაჲ სამოსელი და ვერღარა საცნაურ იყო იგი მეფედ; და დაიბურა თავი თჳსი და თანაწარიყვანა ორნი მონანი. და მივიდა იგი დედაკაცისა მის ღამე და ჰრქუა დედაკაცსა მას: მიმისნე მე ულუკებითა შენითა და აღმოიყვანე ჩემს წინაშე, რომელსა ვეძიებ მე.
მეფისა	მცხ.მეფ1	მაშინ თქუეს მთავართა მათ უცხოთესლთა: ვინ არიან ესენი, რომელნი მჴრით ვლენან გუნდსა ამას ჩუენსა? მიუგო ანქუშ და ჰრქუა: არა ესე თვით დავით არს, მონა იგი საულისი, მეფისა მის ისრაჱლისა, და ესე ორი წელი არს, ვინათგან ჩუენ თანა არს, და არა ვპოვე მაგის თანა ბიწი არცა ერთი.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და მიუვლინა სოლომონ ქირამს, მეფესა ტჳროსისასა, და ჰრქუა: ვითარცა-იგი ჰყავ მამისა ჩემისა, დავითის თანა და მოუძღუანე მას ძელი ნაძჳსა შენებისათჳს სახლისა მისისა დამკჳდრებად მას შინა.
მეფჱ	მცხ.ნეშტ2	და ოცდაათხუთმეტსა წელსა მეფობისა ასასისასა აღმოვიდა ბაასა, მეფჱ ისრაჱლისა, იუდასა ზედა და აშენა რამა, რათა არა სცეს განსავალი ასას, მეფესა იუდასასა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	მოიქცა იოსაფატ, მეფე იუდასი, და შევიდა სახიდ თჳსა მშჳდობით იერუსალიმს.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და აწ, უფალო ღმერთო, სარწმუნო იყავნ სახელი შენი დავითის თანა, მამისა ჩემისა! და შენ მყავ მე მეფე ერსა ამას ზედა მრავალსა, ვითარცა მიწასა ქუეყანისასა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	სიბრძნე და გულისხმის-ყოფა მიგცე შენ და სიმდიდრე, ფასი და დიდებაჲ ყოველივე მიგცე შენ, ვითარმედ არა ვინ იყოს მსგავს შენდა მეფეთა შორის უწინარესთა შენთა და შემდგომად შენსა არა ვინ იყოს ეგრეთ.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და თქუა ქირამ: კურთხეულ არს უფალი ღმერთი ისრაჱლისა, რომელმან ქმნა ცა და ქუეყანა, რომელმან მოსცა დავითს მეფესა ძე ბრძენი და მეცნიერი გულისხმის-ყოფისა და სწავლულებისა, რომელმან უშენოს სახლი უფალსა და სახლი სამეუფო თჳსი.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	რომელი გამოადნო მეფემან ადგილსა იორდანისასა, სიზრქესა ქუეყანისასა, სახლსა სოქოთისსა და შორის სადათასა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდეს და მოკრბეს მეფისა ყოველნი კაცნი ისრაჱლისანი დღესასწაულსა მას. ესე არს თუე მეშჳდე.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და მეფემან სოლომონ, ყოველმან კრებულმან ისრაჱლისამან და მოშიშთა და რაოდენნი შემოკრებილ იყუნეს წინაშე კიდობნისა მის, დასწყუედდენ ზუარაკებსა და ცხოვარსა, რომლისა არა იყო რიცხჳ და არცა აღითვალოს სიმრავლისაგან.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და მოიქცია მეფემან პირი თჳსი და აკურთხა ყოველი იგი კრებული ისრაჱლისა, და ყოველი ერი ისრაჱლისა წინაშე დგა. და თქუა:
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და მეფე და ყოველი ერი დასწყუედდეს საკლავებსა წინაშე უფლისა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და დასწყჳდა სოლომონ საკლავები ზუარაკები ოცდაორი ათასი, და ყო მეფემან სატფურებაჲ სახლისა მის უფლისაჲ და ყოველმან ერმან.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მღდელნი იგი დგეს ზედა საცოსა მათსა და ლევიტელნი საგალობლითა უფლისათა დავითის მეფისა აღსარებად წინაშე უფლისა, რამეთუ საუკუნე არს წყალობაჲ მისი გალობითა დავითისითა ჴელითა მათითა. და მღდელნი იგი სცემდეს ნესტუსა წინაშე მათსა და ყოველი ისრაჱლი დგა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და აღასრულა სახლი იგი უფლისაჲ და სახლი იგი მეფისა და ყოველი, რაცა უნდა სულსა სოლომონისასა საქმედ სახლსა უფლისასა და სახლსა თჳსსა, ყოველივე წარემართა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ესე მთავარნი ზედმდგომელთა მეფისა სოლომონისნი ორას ერგასისნი და საქმისმაწვეველნი ერისანი.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და არა ცვალეს მცნება მეფისა მღდელთათჳს და ლევიტელთა ყოველსავე სიტყუასა და სასჯელთა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მან მეფესა: ჭეშმარიტ არს სიტყუა იგი, რომელი მესმოდა მე ქუეყანასა ჩემსა სიტყუათა შენთათჳს და სიბრძნისა შენისათჳს.
მეფედ	მცხ.ნეშტ2	იყავნ უფალი ღმერთი შენი კურთხეულ, რომელმან ინება შენდა დაჯდომად შენდა საყდარსა მისსა მეფედ ერისა შენისა უფლისა მიერ ღმრთისა შენისა ისრაჱლსა ზედა, რამეთუ უყუარდა უფალსა ღმერთსა შენსა ისრაჱლი დამტკიცებად იგინი უკუნისამდე და მიგცა შენ მათ ზედა მეფედ საქმედ განკითხვისა და სიმართლისა
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა მეფემან ძელითა ნაძჳსათა აღსავალი იგი სახლისა უფლისაჲ და სახლისა სამეფოსა ქნარები, ებნები გალობათა. და არასადა ხილულ იყო ეგევითარი ძელი, უპირატეს ქუეყანასა იუდასა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა მეფემან სოლომონ ორასი ფარი ჭედილი ოქროსა, ექუსასი დრაკანი წმიდა იყო ერთსა მას ფარსა
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ქმნა მეფემან საყდარი პილოსძუალისა შუათა დიდი და შემოსა იგი ოქროთა რჩეულითა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ ნავი სოლომონისი მეფისა წარვიდოდა თარშით მონათა თანა ქირამისთა, ერთგზის სამსა წელსა მოვიდოდა ნავი თარშად მეფისა სოლომონისი სავსე ოქროთა, და ვეცხლითა, და შუათა პილოსათა, ყაპუზუნათა და ფარშამანგებითა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და განდიდნა მეფე სოლომონ უფროს ყოველთა მეფეთა სიმდიდრითა და სიბრძნითა.
მეფენი	მცხ.ნეშტ2	და ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი ეძიებდეს პირსა სოლომონისსა სმენად სიბრძნისა მისისა, რომელი მოსცა ღმერთმან გულსა მისსა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და იყო იგი მთავარ ყოველთა ზედა მეფეთა მდინარითგან ევფრატით ვიდრე ქუეყანადმდე უცხოთესლთა, ვიდრე საზღვრამდე ეგჳპტისა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და მოსცა მეფემან ოქრო და ვეცხლი, ვითარცა თქუა, იერუსალჱმდ და ნაძჳ, ვითარცა ლეღუსულელი ველისა სიმრავლედ,
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა ესმა იორობოამს, ძესა ნაბატისასა, რომელი-იგი იყო ეგჳპტეს, ოდეს იგი ივლტოდა პირისაგან სოლომონისა მეფისა. და იყო იორობომ ეგჳპტესა და მოიქცა იორობომ ეგჳპტით.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა იორობოამ და ყოველი იგი ერი რობოამისა მესამესა დღესა, ვითარცა-იგი ეტყოდა მათ მეფე, რამეთუ არქუა, ვითარმედ: მოდით ჩემდა მესამესა დღესა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და არა ისმინა მეფემან ერისა მის, რამეთუ ღმრთისა მიერ იყო გარდაქცევა იგი, ვითარცა თქუა და დაამტკიცა იგი უფალმან სიტყუაჲ თჳსი, რომელსა იტყოდა ჴელითა აქია სელონელისითა რობოამისთჳს, ძისა ნაბატისა, და ყოვლისა ისრაჱლისა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ არა ისმინა მათი მეფემან და მიუგო ერმან მეფესა და ჰრქუა: არა არს ნაწილი ჩუენი დავითის თანა და არცა სამკჳდრებელი ძისა თანა იესესთა, წარვედ საყოფელად შენდა, ისრაჱლ, აწ, იხილე სახლი შენი, დავით, და წარვიდა ყოველი ისრაჱლი სამკჳდრებელსა მათსა,
მეფედ	მცხ.ნეშტ2	კაცნი ისრაჱლისნი ნეშტნი ქალაქებსა იუდასა საყოფლად თჳსა და მეფედ დაიდგინეს თავისა თჳსისა იერობოამ, ძე ნაბატისი.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და იყო მეხუთესა წელსა მეფობასა რობოამისა, აღმოვიდა სუსაკიმ, მეფე ეგჳპტისა, იერუსალჱმდ, რამეთუ შესცოდეს წინაშე უფლისა,
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და არცხჳნა მთავართა მათ ისრაჱლისათა და მეფისა, და თქუეს: მართალ არს ღმერთი.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ იყუნეს იგინი მონა და ცნან მონებაჲ ჩემი და მონებაჲ მეფეთა ქუეყანისათა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და აღმოვიდა სოსაკიმ, მეფე ეგჳპტისა, და წარიღო სუსაკიმ ფარებიცა იგი ოქროსა და ლახურები, რომელ ქმნნა სოლომონ.
მეფისასა	მცხ.ნეშტ2	და იქმნებოდიან შესლვასა მას მეფისასა სახლსა უფლისასა, შევიდიან მცველნი იგი მის თანა და თანამცორველნი და მოიქციან შემთხუევად და მიგებებად თანამცორველთა მათ სხუათა.
მეფედ	მცხ.ნეშტ2	არა ჯერ-იყო თქუენდა ცნობად, რამეთუ უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან მოგცნა თქუენ ზედა მეფედ და ზედა ისრაჱლსა უკუნისამდე დავით და ძენი მისნი აღთქმით.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და ვიდრეცა ესმნეს სიტყუანი ესე და წინაწარმეტყუელებაჲ აზარიას წინაწარმეტყუელებისა მეფესა და ყოველსა მას ერსა, განძლიერდა ასა და განაბნია საძაგელები იგი ყოვლისაგან ქვეყანისა იუდასა და ქალაქთაგან, რომელნი დაიპყრნა მთასა მათ ეფრემისასა და განაახლა საკურთხეველი უფლისაჲ, რომელ იყო წინაშე ტაძარსა უფლისასა
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბა მეფემან იუდა და ბენიამენი და მწირნი იგი, რომელნი მწირობდეს მათ შორის ეფრემითგან და მანასეთ და სჳმეონით, რამეთუ შემოერთნეს მას და მოადგეს მრავალნი ისრაჱლისაგანნი, რაჟამს იხილეს მათ, რამეთუ უფალი ღმერთი მისი მის თანა არს.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ისმინა ძემან ადერისამან მეფისა ასასი და მიავლინნა მთავარნი ძლიერებისა მისისანი ქალაქებსა ისრაჱლისასა, და მოსრა აიონი და აბელმაონი და ყოველი გარემო სოფლები ნეფთალიმისი.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა ესმა ბაასას, მეფესა ისრაჱლისასა, დაუტევა შენება რამასა და დააცადა საქმე იგი და წარვიდა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ასა მეფემან მოავლინა ყოველი იუდა და წარიღეს ქვები იგი რამასა და ძელი იგი, რომელი აშენა ბაასა და აღაშენა მით გაბაას და მასფა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	მას ჟამსა ოდენ მოვიდა ანანია წინაწარმეტყუელი ასას მეფისა იუდასასა და ჰრქუა მათ: ამისთჳს, რამეთუ მოსავ ხარ შენ მეფისა ასურეთისასა და არა ესავ შენ მეუფესა, ღმერთსა შენსა, ამისთჳს
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და იყო განკჳრვება უფლისაჲ ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა, რომელნი იყუნეს გარემო იუდასა, და არა ჰბრძოდეს იოსაფატს.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	ესენი ჰმსახურებდეს მეფესა გარეშე მათსა, რომელნი დაედგინნეს მეფესა ქალაქთა მათ მოძნელებულთა ყოველსა ზედა იუდასა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა აქაბ, მეფემან ისრაჱლისამან, იოსაფატს, მეფესა იუდასასა: უკუეთუ მოხჳდე ჩემ თანა რემონად გალაადისა? და ჰრქუა მას იოსაფატ: ვითარცა შენ, ეგრეცა მე და ვითარცა ერი შენი, ეგრეცა ერი ჩემი შთავიდეთ შენ თანა ბრძოლად.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და მერმე ჰრქუა იოსაფატ მეფესა ისრაჱლისასა: გამოვიძიოღა დღეს უფლისა მიერ.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბნა აქაბ მეფემან ისრაჱლისამან წინაწარმეტყუელნი ისრაჱლისანი ოთხასი კაცი და ჰრქუა მათ: უკუეთუ აღვიდე რემონად გალადისა ბრძოლად, ანუ დავაცადო? და მათ ჰრქუეს მას: აღვედ! და მოსცნეს უფალმან ჴელითა მეფისათა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისამან იოსაფატს: არსღა კაცი ერთი კითხვად მის მიერ უფალსა და მე მოვიძულე იგი, რამეთუ არა წინაწარმეტყუელებს იგი ჩემთჳს კეთილსა, არამედ ყოველნი დღენი მისნი არიან ჩემთჳს ბოროტ. და ესე არს მიქეა, ძე იემლისი, და ჰრქუა იოსაფატ: ნუ იტყჳ ეგრე, მეფე
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და მოუწოდა მეფემან ისრაჱლისამან საჭურისსა ერთსა და ჰრქუა: სწრაფით მომგუარე მიქეა, ძე იემლისი.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და აქაბ, მეფე ისრაჱლისა და იოსაფატ, მეფე იუდასი, ჯდა კაცად-კაცადი საყდარსა თჳსსა შემოსილი სამკაულითა ფართოთა მათ კართა ბჭისათა სამარიასთა და ყოველნი წინაწარმეტყუელნი წინაწარმეტყუელებდეს წინაშე მათსა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა მიქეა მეფისა და ჰრქუა მას მეფემან: მიქეა, მითხარ მე, უკუეთუ წარვიდე რემონად გალაადისა ბრძოლად, ანუ დავაცადო? და თქუა მიქეა: აღვედ და წარგემართენ და მოგეცნენ ჴელთა თქუენთა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მას მეფემან: რაოდენგზის გაფუცე შენ, რათა არა მეტყოდი მე ცრუსა, გარნა ჭეშმარიტსა სახელითა უფლისათა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მეფემან ისრაჱლისმან იოსაფატს: არა გითხარა შენ, რამეთუ არა წინაწარმეტყუელებს ესე ჩემთჳს კეთილსა, არამედ ბოროტსა?
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და თქუა უფალმან: ვინ აცთუნოს აქაბ, მეფე ისრაჱლისა, და აღვიდეს და დაეცეს რემონს გალაადისასა და თქუა ამან ესრეთ, და მან თქუა ესრეთ.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და არქუთ: ესრე იტყჳს მეფე: შესუთ ეგე სახლსა საპყრობილისასა და ჭამდინ პურსა ჭირისასა და წყალსა იწროებისასა ვიდრე მოქცევად ჩემდამდე მშჳდობით.
მეფჱ	მცხ.ნეშტ2	და აღვიდა მეფჱ ისრაჱლისა და იოსაფატ, მეფჱ იუდასი, რემონად გალაადისასა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა იხილეს მთავართა მათ ეტლებისათა იოსაფატ, თქუეს: მეფე ისრაჱლისა არს ესე და გარემოადგეს მას ბრძოლად და ღაღად-ყო იოსაფატ და უფალმან განარინა იგი და გარეწარაქცივნა იგინი ღმერთმან მისგან.
მეფჱ	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა იხილეს მთავართა მათ ეტლისათა, რამეთუ არა არს იგი მეფჱ ისრაჱლისა გარეწარჴდეს მას.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და ერთმან კაცმან მოირთხა მშჳლდსა მარჯუედ, და სცა მეფესა ისრაჱლისასა შორის ნესტუ ფერდსა და შორის მკერდსა. და ჰრქუა მწაფელსა ეტლისა მისისასა: მოაქციენ ჴელნი შენნი და განმიყვანე მე ბრძოლისა ამისგან, რამეთუ მელმის.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და იძლია ბრძოლა იგი მას დღესა შინა, და მეფე ისრაჱლისა დგა ეტლთა ზედა ვიდრე მწუხრადმდე წინაშე ასურეთისა. და მოკუდა დასლვასა ოდენ მზისასა.
მეფისასა	მცხ.ნეშტ2	და აჰა, ესერა, ამარია მღდელი თქუენ ზედა მთავრად და ყოველსავე სიტყუასა უფლისასა ზაბადია, ძე ისმაელისი, მთავარი სახლსა იუდასასა ყოვლისა მიმართ სიტყჳსა მეფისასა და მწიგნობარნი და ლევიტელნი წინაშე თქუენსა განძლიერდით და იქმოდეთ, და იყოს უფალი თქუენ თანა ყოვლისათჳს კეთილისა
მეფისასა	მცხ.ნეშტ2	და შეეშინა იოსაფატს ფრიად და მისცა გული თჳსი გამოძიებად უფლისა მიმართ სიტყჳსა მეფისასა და მწიგნობარნი და ლევიტელნი წინაშე
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და თქუა: უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო! შენ ხარ ღმერთი ცათა შინა და შენ უფლებ ყოველთა ზედა მეფეთა თესლთასა და ჴელთა შინა შენთა არს ძალი ძლიერებისა და არა ვინ არს წინააღმდგომ შენდა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და იყო განკჳრვებაჲ უფლისა მიერ ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა, ვითარცა ესმა მათ, რამეთუ უფალი ბრძოდა მტერთა ისრაჱლისათა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და ამისა შემდგომად ეზიარა იოსაფატ, მეფე იუდასი, ოქოზიას, მეფესა ისრაჱლისასა, და ამან უსჯულოებაჲ ქმნა ყოფად
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ზრახვასა მათსა ვიდოდა და წარვიდა იორამ თანად ძისა აქაბისა ბრძოლად აზაელისა, მეფისა ასურეთისა, რემოთ გულაადისასა, და სცეს ისრითა მეისართა იორამს.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და მოიქცა იგი კურნებად იეზრაელად წყლულებისა მისგან, რომელ წყლეს ასურთა რამოთს შინა აზაელის, ბრძოლასა მას, მეფისა ასურეთისასა, და ოქოზია, ძე იორამისი, მეფე იუდასი, შთავიდა ხილვად იორამისა, ძისა აქაბისა, იაზარელად, რამეთუ სნეულ იყო.
მეფისამან	მცხ.ნეშტ2	და მოიყვანა იოსაბედ, ასულმან მეფისამან იოას, ძე ოქოზიასი, და გამოიპარა შორის ძეთა მეფისათა მოკლულთა და მისცა იგი და მზარდული მისი მაწოვნებელი საუნჯესა მას ცხედართასა. და დამალა იგი იოსაბედ, ასულმან იოსაფატისა მეფისამან, დამან ოქოზიასამან, ცოლმან იოვდაეს მღდლისამან, და დამალა იგი პირისაგან გოთოლიასა, და არა მოკლა იგი
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და აღთქუმა აღუთქუა ყოველმან კრებულმან იუდასამან სახლსა შინა უფლისა ღმრთისა მეფისა თანა. და მაშინ უჩუენა მათ ძე მეფისა და ჰრქუა მათ: აჰა, ძე მეფისა, ესე მეფობდინ, ვითარცა იტყოდა უფალი სახელისათჳს დავითისა.
მეფისასა	მცხ.ნეშტ2	და მესამე თქუენგანი სახლსა მეფისასა გარემოადეგინ და მესამე თქუენგანი დეგინ ბჭესა მას საშუალსა, და ყოველი ერი იყავნ ეზოსა სახლისა უფლისასა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მისცა მახჳლი და საჭურველი და ფარები, რომელი იყო დავითის მეფისა სახლსა შინა უფლისასა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და აღუთქუა იუდაე აღთქმა შორის მისსა და შორის ერისა და მეფისა, რათა იყუნენ ერად უფლისა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და იწყო იოდაე მღდელმან საქმესა სახლისა უფლისასა ჴელთა მღდელთა და ლევიტელთა და დაადგინნა მდღევარ განწესებით მსახურებანი იგი მღდელთანი და ლევიტელთანი, ვითარცა-იგი განეჩინა დავით მეფესა სახლსა შინა უფლისასა და შეწირა მსხუერპლები უფლისა, ვითარცა წერილ არს სჯულსა მოსესსა, სიხარულითა და გალობითა ჴელითა დავითისითა
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მოიყვანნა მამათმთავარნი იგი და ძლიერნი და მთავარნი ერისანი და ყოველი ერი ქუეყანისა და აღიყვანეს მეფე ტაძრად უფლისა, და შევიდა ბჭისა მისგან შინაგანისა ტაძრად მეფისა და დასვეს მეფე საყდარსა ზედა სამეუფოსა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და თქუა მეფემან: ქმენით გუადრუცი და დადგით იგი ბჭეთა თანა სახლისა უფლისათა გარეშე.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და იყო, ვითარცა შემოაქუნდა გუადრუცი წინაშემდგომელთა მათ მეფისა მიმართ ჴელითა ლევიტელთათა და ვითარცა იხილეს, რამეთუ ფრიად იყო ვეცხლი იგი, მოვიდა მწიგნობარი მეფისა, წინაშემდგომელი იგი მღდელისა მის დიდისა, და წარმოიღეს ვეცხლი იგი გვადრუცისა მისგან და დადვეს თჳსსავე ადგილსა. ესრეთ ყოფდეს დღითი დღედ და შეკრიბეს ვეცხლი დიდძალი
მეფეთასა	მცხ.ნეშტ2	და აღსრულებასა მისსა დაფლეს იგი ქალაქსა დავითისა საფლავსა მეფეთასა, რამეთუ ქმნა კეთილი ისრაჱლისა თანა და ღმრთისა მიმართ სახლისა მისისათჳს.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და იყო, შემდგომად აღსრულებისა მის იოდაესა შევიდეს მთავარნი იგი იუდასნი და თაყუანის-სცეს მეფესა. მაშინ ერჩდა მათ მეფე.
მეფისათა	მცხ.ნეშტ2	და დაესხნეს მას და ქვა დაკრიბეს ბრძანებითა იუას მეფისათა ეზოსა შინა სახლისა უფლისა.
მეფეთასა	მცხ.ნეშტ2	და სამნი ძენი მისნი. ესე ხუთნი მოუჴდეს მას და მოკლეს იგი, რამეთუ ამასია, ძე იოასისა, მეფობდა ოცდაცხრა წელ, მეათე დავითისითგან და ნეშტნი სიტყუანი იოადისნი, აჰა, ესერა, წერილი არიან წიგნთა მეფეთასა და მეფობდა ამასია, ძე მისი, მის წილ.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	მათ დღეთა შინა განდგა ედომი იუდასაგან და დაიდგინეს თავისა თჳსისა ზედა სხუაჲ მეფე.
მეფისასა	მცხ.ნეშტ2	და მოუჴდეს იუდას ზედა და ჰმძლავრობდეს და წარიღეს ყოველი საფასე, რაოდენი პოეს სახლსა შინა მეფისასა, და ძენი მისნი და ასულნი მისნი წარიყვანნეს. და არა დაურჩა მას ძეთაგან, გარნა ოქოზია, ხოლო უმრწამეს ძეთა მისთა.
მეფეთასა	მცხ.ნეშტ2	და იყო იგი ოცდაათორმეტისა წლისა ოდენ, ოდეს დადგა მეფედ, და რვა წელ მეფობდა იერუსალჱმს და ვიდოდა იგი არაქებულად. და მოკუდა იორამ და დაეფლა იგი ქალაქსა დავითისასა, ხოლო არა საფლავსა მეფეთასა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	ოცდახუთის წლისა იყო ამასია, ოდეს მეფე იქმნა. და ოცდაცხრა წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისა იოადიმ იერუსალიმით.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა დამტკიცნა მეფობაჲ იგი ჴელთა მისთა, მოსწყჳდნა მონანი იგი მისნი მომკლველნი მეფისა, მამისა მისისანი.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და კაცი ღმრთისაჲ ვინმე მოვიდა ამასიასა და ჰრქუა მას: მეფე, არა მოვიდეს შენ თანა ერი ისრაჱლისა, რამეთუ არა არს უფალი ისრაჱლისა თანა და ყოველთა თანა ძეთა ეფრემისათა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ზრახვა-ყო ამასია და მიუვლინა იოას, ძესა იოაქაზისა, ძისა იეუისასა, მეფისა ისრაჱლისასა, და ჰრქუა: მოვედ და ვეჩუენნეთ პირისპირ.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და აღმოვიდა იოას, მეფე ისრაჱლისა, და შეიმთხჳვნეს ერთიერთსა იგი და ამასია, მეფე იუდასი, ბეთსამუსსად, რომელ არს იუდასი.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ამასია, მეფე იუდასი, ძე იოასისი, ივლტოდა და ეწია და შეიპყრა იგი იოას, მეფემან ისრაჱლისამან, ბეთსამუსს და შეიყვანა იგი იერუსალიმს და დაარღჳა ზღუდისაგანი იერუსალჱმისა ბჭითგან ეფრემისით ვიდრე ბჭემდე საკიდურისა სამასი წყრთა.
მეფისათა	მცხ.ნეშტ2	და იყო ოქრო და ვეცხლი და ყოველი ჭურჭელი, რაოდენი იპოა სახლსა შინა ღმრთისასა და აედომსა თანა და საუნჯეთა სახლისა მეფისათა და ძენი იგი მწირთანი წარიხუნა და წარვიდა სამარიად.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ცხონდა ამასია, ძე იოასისი, მეფისა იუდასი, შემდგომად სიკუდილისა იოასისა, ძისა იოაქაზისა, მეფისა ისრაჱლისა, ათხუთმეტ წელ.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და მიადგეს ოზია მეფეს და ჰრქუეს მას: არა არს, ოზია მეფე, შენი კმევად საკუმევლისა წინაშე უფლისა, არამედ მღდელთა ძეთა აჰრონისთა, რომელნი განწმედილ არიან, კუმევად, გამოვედ სიწმიდისაგან, რამეთუ განსდეგ უფლისაგან და არა იყოს ესე შენდა დიდებაჲ უფლისა მიერ ღმრთისა
მეფეთასა	მცხ.ნეშტ2	და დაიძინა ოზია მამათა მისთა თანა ველსა მას საფლავისა მის მეფეთასა, რამეთუ თქუეს, ვითარმედ: კეთროვან არს, და მეფობდა იონათამ, ძე მისი, მის წილ.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და ამან ჰბრძო მეფესა ძეთა ამონისთასა და განძლიერდა მის ზედა და მოსცემდეს მას ძენი ამონისნი წლითი წლად ასსა ტალანტსა ვერცხლსა, რომელ არს ასი ქანქარი და ასი ათასსა საწყავსა იფქლსა და ათი ათასსა ქრთილსა. ამას მოართმიდეს მას მეფე ამონ წლითი წლად პირველსა წელსა და მეორესა და მესამესა
მეფედ	მცხ.ნეშტ2	და იყო წლისა ოცდახუთისა, ოდეს დაჯდა მეფედ, და იმეფა ათექუსმეტ წელ იერუსალჱმს.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და ვიდოდა იგი გზათა მათებრ მეფეთა ისრაჱლისათა და რამეთუ გამოქანდაკებულნიცა ქმნნა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და ამისთჳს მოსცა იგი უფალმან ჴელთა მეფისა ასურისათა და მოსრა და წარტყუენა ტყუედ მრავალნი დამასკედ და შეასმინა მეფესა ისრაჱლისასა და ტანჯნა იგინი დიდად წყლულებითა დიდითა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მოკლა ეზექრი ძლიერმან ეფრემისთამან ამასია, ძე მეფისა, და ეზრიკამ, მთავარი სახლისა მისისა, და ელკანა, მსახური მეფისა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	მას ჟამსა შინა წარავლინა აქაზ მეფისა ასურთასა, რათა შეეწეოდის მას.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	რამეთუ დაამდაბლა ღმერთმან იუდა აქაზის ძლით, მეფისა იუდასი, რამეთუ განდგომით განდგა უფლისაგან.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და მოვიდა მის ზედა თაგალათფალნასარ, მეფე ასურეთისა, და მოსრა იგი.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და მოიღო აქაზ, რაჲ-იგი იყო საფასე სახლისა უფლისაჲ, და სახლისა სამეფოსა, და მთავართა, და მისცა იგი მეფესა ასურეთისასა და არად შესაწევნელ ექმნა მას, არამედ უფროსღა საჭირველ.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და თქუა აქაზ მეფემან: გამოვიძინე ღმერთნი დამასკისანი, რომელნი მგუემენ. და თქუა, ვითარმედ: ღმერთნი, მეფისა ასურეთისანი, იგინი განაძლიერებენ მათ, აწ მათ უგო მეცა და შემეწეოდიან მე და ესენი ექმნნეს მათ საწერტელ ყოველსა ისრაჱლსა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუანი აქაზისნი და საქმენი მისნი პირველნი და უკანასკნელნი, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნსა მეფეთა იუდასთა და ისრაჱლისათა. და მოკუდა აქაზ მამათა მისთა თანა და დაეფლა ქალაქსა დავითისსა, ხოლო არა დაფლეს იგი საფლავსა მეფესა იუდასთასა და მეფობდა ეზეკია, ძე მისი, მის წილ
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და შეკრიბნეს ძმანი მათნი და განწმიდნეს მსგავსად მცნებისა მის მეფისა ბრძანებითა უფლისათა განწმედად სახლი იგი უფლისაჲ.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და შევიდა ეზეკია მეფე და ჰრქუა: განსწმიდეთ ყოველი, რა არს სახლსა უფლისასა, საკურთხეველი ყოვლად დასაწველთა და ჭურჭელი მისი, საკურთხეველი პირველი და ჭურჭელნი მისნი
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი სამსახურებელი მისი, რამეთუ შეაგინა აქაზ მეფემან მეფობასა თჳსსა, განდგომასა მას მისსა, აწ მზა-გჳყოფიეს და განგჳწმედიეს. და, აჰა, ესერა, არს წინაშე საკურთხეველსა უფლისასა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და აღიმსთო ეზეკია მეფემან და შეკრიბნა მთავარნი ქალაქისანი და აღვიდა ტაძრად უფლისა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და დაკლნეს იგინი მღდელთა მათ და ლხინება-ყვეს სისხლითა მით საკურთხეველსა ზედა. და ლხინება-ყვეს ყოვლისათჳს ისრაჱლისა, რამეთუ ყოვლისათჳს ისრაჱლისა თქუა მეფემან შეწირვა იგი ყოვლად დასაწველთა მათ, და რომელი ცოდვისათჳს ყვეს.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინნა ლევიტელნი იგი სახლსა შინა უფლისასა წინწილითა და ებნითა და სტჳრითა მეცნიერებისა მისებრ დავითის მეფისა და გადის მხილველისა, რომელი იყო მეფისა და ნათან წინაწარმეტყუელისა, რამეთუ მეცნიერებისაებრ უფლისა იყო ბრძანებაჲ ესე ჴელსა წინაწარმეტყუელთათა
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა აღასრულეს შეწირვა იგი, დამოდრკა მეფე და ყოველნი, რომელნი იყუნეს, და მუნ თაყუანის-სცეს უფალსა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და იზრახა მეფემან და მთავართა და ყოველმან კრებულმან, რომელი იყო იერუსალჱმს ყოფად პასქა თვესა მას მეორესა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და სათნო-უჩნდა სიტყუაჲ ესე მეფისა და წინაშე კრებულისა მის.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და იყო სიხარული დიდი იერუსალჱმს, რამეთუ დღითგან სოლომონისითა, ძისა დავითის მეფისა ისრაჱლისა, არა იყო ეგევითარი დღესასწაული იერუსალჱმს.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ნაწილი მეფისა ნაყოფთაგან მისთა ყოვლად დასაწველად განთიადისა და მწუხრისა, ყოვლად დასაწველი შაბათთა და თთჳსთავთა, და დღესასწაულთა და წერილთა სჯულსა უფლისასა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და შემდგომად სიტყუათა მათ და ჭეშმარიტებისა ამის მოვიდა სენაქირიმ, მეფე ასურეთისა, მოიწია ჰურიასტანად და დაესხა ქალაქსა მას მოზღუდვილსა და იტყოდა დაპყრობად მათდა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	ესრეთ იტყჳს სენაქირიმ, მეფე ასურთა: ვის ესავთ თქუენ და სხედხართ მაგრად მოზღუდვილსა იერუსალიმს?
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და ილოცვიდა ეზეკია მეფე და ესაია, ძე ამოსისი, წინაწარმეტყუელი ამათთჳს და ღაღად-ყვეს ცად მიმართ.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და მოავლინა უფალმან ანგელოზი და შემუსრნა ყოველნი ძლიერნი, და მებრძოლნი, და მთავარნი, და ერისთავნი ბანაკსა შინა მეფისა ასურეთისასა და გარემიიქცია პირი თჳსი სირცხჳლით ქუეყანად თჳსა მეფემან ასურთამან და მოვიდა სახლსა ღმრთისა თჳსისასა და გამოსრულთა მუცლისა მისისაგან დასცეს იგი მახჳლითა
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და იჴსნა უფალმან ეზეკია და მკჳდრნი იერუსალჱმისანი ჴელისაგან სენაქერემისა, მეფისა ასურთასა, და ჴელისაგან ყოველთა მტერთასა და დაუმშჳდნა მას ყოველნი გარემონი.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მოავლინნა უფალმან მათ ზედა მთავარნი ძლიერებისანი მეფისა ასურასტანელისანი და შეიპყრეს მანასე და შეაბორკილეს ბორკილითა და წარიყვანეს ბაბილონად.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და მოსწყჳდნა ერმან ქუეყანისამან, რომელნი-იგი დაესხნეს და მოკლეს ამოს მეფე, და მეფე-ყო ერმან ქუეყანისამან იოსია, ძე მისი, მის წილ.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და შეიღო საფან წიგნი იგი მეფისა და მიართვა სიტყუაჲ იგი მეფისა და რიცხჳ ყოველივე მიცემული ვეცხლისა ჴელთა მონათა მისთასა, რომელნიცა იქმოდეს საქმესა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და უთხრა საფან მწიგნობარმან მეფესა და ჰრქუა: წიგნი სჯულისა მომცა მე ქალკია მღდელმან და აღმოიკითხა საფან წინაშე მეფისა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	ვითარცა ესმა მეფესა სიტყუანი სჯულისანი, დაიპო სამოსელი თჳსი.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და წარვიდა ქელკია და რომელთა-იგი უბრძანა მეფემან და მივიდეს ოლდასა წინაწარმეტყუელასა, ცოლისა სელემისა, ძისა თაკუათისა, ძისა სელლესისა, რომელი იყო მცველი მცნებათა. და ესე დამკჳდრებულ იყო იერუსალიმს მასანაინს შინა და ეტყოდეს მას მსგავსად სიტყჳსა ამის.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა ლევიტელთა ძლიერთა მათ და ყოველთა ისრაჱლთა, რათა წმიდა იყუნენ იგინი უფლისათჳს. და დადგეს კიდობანი იგი წმიდაჲ სახლსა შინა, რომელი აშენა სოლომონ, ძემან დავითისმან, მეფისა ისრაჱლისამან, თქუა მეფემან: არა არს აღება მჴრითა, არამედ ჰმსახურებდით უფალსა ღმერთსა თქუენსა ერი მისი ისრაჱლი
მეფისანი	მცხ.ნეშტ2	და მეფსალმუნენი, ძენი ასაფისნი, სადგურსა თჳსსა ზედა მსგავსად ბრძანებისა მის დავითისსა და ასაფ, და ემან, და იდითუმ წინაწარმეტყუელნი მეფისანი და მთავარნი და მეკარენი ბჭისათა თითოეულისა, არა იყო შეძრვა მათი მსახურებისაგან წმიდათასა, რამეთუ ძმანი მათნი ლევიტელნი მოუმზადებდეს
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	რომელ არა ყოფილ იყო მისებრ პასექი ისრაჱლსა დღეთაგან ვითარ სამოელ წინაწარმეტყუელისათა, და მეფეთა ისრაჱლისათა არა ყვეს პასექი, რომელ ყო იოსია მეფემან და მღდელთა და ლევიტელთა და ყოველმან იუდამან და ისრაჱლმან, რომელნი იყუნეს მუნ და მკჳდრმან იერუსალჱმისამა
მეფე	მცხ.ნეშტ2	მეათურამეტესა წელსა იოსია მეფისასა, და მუცლითმეზღაპრენი, და მცნობელნი, და თერაფინნი, და კერპნი, და რომელნი იყუნეს ქუეყანასა იუდასა, და იერუსალჱმს, დაწვა ოსია მეფემან, რათა დაამტკიცნეს სიტყუანი, იგი მისისა სჯულისანი და წერილი წიგნსა მას, რომელ-იგი პოვა ქელკია სახლსა შინა უფლისასა, რამეთუ მსგავსი იოსია მეფისა არა იყო უწინარეს მისა მეფე, რომელი მოიქცა უფლისათჳს ყოვლითა გულითა მისითა სჯულისა მოსესითა. და შემდგომად აღარა აღდგა მეფე სხუაჲ მისი მსგავსი, ხოლო არავე გარემიიქცა უფალი რისხვისაგან გულისწყრომისა მისისა, რომელ განრისხდა უფალი იუდასა ზედა, რომელ განარისხა მანასე, და თქუა უფალმან: იუდაცა განვიშორო პირისაგან ჩემისა, ვითარცა განვიშორე ისრაჱლი, განვიშორო ქალაქი, რომელი გამოვირჩიე, იერუსალჱმი, და სახელი ვთქუ დამტკიცებად სახლი ჩემი მუნ
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და აღმოვიდა ფარაო ნექაო, მეფე ეგჳპტისა, მეფისა ზედა ასურეთისასა მდინარედ ევფრატად. და გამოვიდა იოსია მეფე შემთხუევად მისა, რათა ბრძოლა-სცეს.
მეფეო	მცხ.ნეშტ2	და მოუვლინა მოციქული ფარაო ნექაო და ჰრქუა მას: რაჲ ძეს შენი და ჩემი, მეფეო იუდასო? არა შენ ზედა მოვალ ბრძოლისა ყოფად, ღმერთმან მრქუა მე, რათა ვისწრაფო მე, აწ ეკრძალე ღმრთისაგან, რომელი არს ჩემ თანა, ნუუკუე განგრყუნეს შენ.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინა ფარაო ნექაო ელიაკიმ, ძე იოსიასი, მეფისა იუდასი, იოსიას წილ, მამისა მისისა, გარდაუცვალეს სახელი მისი იოაკიმ და იოაქაზ, ძმა მისი, წარიყვანა ფარაო ნექაო და შეიყვანა იგი ეგჳპტედ და მოკუდა იგი მუნ.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და აღმოვიდა მას ზედა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა, და შეკრა იგი რვალის ბორკილითა და წარიყვანა იგი ბაბილონად.
მეფედ	მცხ.ნეშტ2	და მოქცევასა მის წელიწდისასა მოავლინა ნაბუქოდონოსორ მეფემან და შეიყვანა იგი ბაბილონად ჭურჭელსა თანა და გულისსათქმელსა სახლსა უფლისასა, და მეფედ დაადგინა სედეკია, მამისძმა მისი, იუდასა ზედა და იერუსალჱმსა ზედა.
მეფისანი	მცხ.ნეშტ2	და ყოველი ჭურჭელი სახლისა ღმრთისაჲ, დიდნი და მცირენი, ყოველნი საუნჯენი მეფისანი და მთავართანი წარიღო ბაბილონად.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	პირველსა წელსა კჳროს მეფისა სპარსთასა, შემდგომად აღსრულებისა მის სიტყჳსა უფლისა პირითა იერემიასითა აღადგინა უფალმან სული კჳროს მეფისა სპარსთასა და უბრძანა ყოველსა სამეფოსა მისსა ქადაგებით და წიგნის წერით და თქუა:
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და მისცა ვეცხლი ქვისმჴდელთა და ხუროთა სასმელი და საჭმელი და ზეთი სიდონელთა და ტჳრელთა, და მოაქუნდა ნაძჳსძელი ლიბანით ზღჳთ იოპეთ, ვითარცა უბრძანა მათ კჳროს, მეფემან სპარსთამან.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და დადვეს საფუძველი და იწყეს შენებად სახლისა უფლისა; დგეს მღდელნი, და შთაეცვა კუართები, და ჰბერვიდეს ნესტუებსა თჳსსა ლევიტელნი და ძენი ასაფისნი წინწილითა აკურთხევდეს უფალსა ღმერთსა, ვითარცა განაწესა დავით, მეფემან ისრაჱლისამან.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და მიეახლნეს ზორობაბელს და მფლობელთა და მამამთავართა და ჰრქუეს მათ: ვაშენებდეთ ჩუენცა თქუენ თანა, ვითარცა თქუენ, ვითხოვთ უფლისაგან ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ ჩუენცა, ეგრეთვე შევსწირავთ შესაწირავსა, ვინათგან ასარდან, მეფემან ასურასტანისამან, მოგჳყვანნა ჩუენ აქა
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	ძენი ასაფისნი: ზაქურ და იოსეფ და ნათანა და იესიელ, ძენი ასაფისნი, მახლობელად მეფისა.
მეფეთა	მცხ.ეზრ1	და მივწერე და ვპოე, რამეთუ ქალაქი ეგე საუკუნითგან ჟამთასა განდგომილ არს, და მჴდომ მეფეთა ყოფილან.
მეფისა	მცხ.მათე	ხოლო მათ ვითარცა ესმა ესე მეფისა მისგან, წარვიდეს. და აჰა ვარსკულავი იგი, რომელი იხილეს აღმოსავალით, წინა-უძღოდა მათ, ვიდრემდე მოვიდა და დაადგრა ადგილსა მას, რომელსა იყო ყრმაჲ იგი.
მეფეთა	მცხ.ეზრ1	ნუ შეუნდობთ მათ, ნუცა მიუტეობთ, არამედ გულსა დაიდევით და მოჰჴადეთ ყოველი ხარკი მათი და ზუერი, რათა არა განმრავლდენ და განძლიერდენ და იყონ მჴდომ მეფეთა.
მეფისა	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა დაბრკოლებულ, მოცალე იქმნა საქმე იგი ტაძრისა უფლისა ღმრთისა იერუსალჱმს და იყო მოცალებულ ვიდრე მეორე წლადმდე დარეჰ მეფისა სპარსთასა.
მეფისა	მცხ.ეზრ1	და დაიდგინეს მორეწენი და ზრახვიდეს, ვითარმცა დააბრკოლნეს იგინი ყოველთა დღეთა კჳროს მეფისა სპარსთასა ვიდრე დღემდე დარეჰ მეფისა სპარსთასა.
მეფე	მცხ.ეზრ1	აწ, თუ ჯერ-გიჩნდეს შენ, მეფესა, ძიება-ყავ და იხილე სახლთა დასამარხველთა წიგნთა საჴსენებელთა მეფეთა ბაბილოვნელთასა, რათა გულისხმა-ყო, უკეთუ ნანდვილვე კჳროს მეფემან ბრძანა შენება სახლისა უფლისა ჰურიასტანს და იერუსალემს, და მეცნიერ იქმენ შენ, მეფე, ამის საქმისათჳს მოწერე ჩვენდა.
მეფედ	მცხ.ესა	მე აღვადგინებ სიმართლისა თანა მეფედ. და ყოველნი გზანი მისნი წრფელებენ. ამან აღაშენოს ქალაქი ჩემი და ტყუეობაჲ ერისა ჩემისა მოაქციოს არა საჴსართა მიერ, არცა ქრთამითა, თქუა უფალმან საბაოთ.
მეფეთა	მცხ.ესა	ესრეთ იტყჳს უფალი, მჴსნელი ღმერთი ისრაილისა: წმიდა-ყავთ, რომელი ბიწიან-ჰყოფს სულსა მისსა, მოძაგებული წარმართთა მიერ მონათა მთავართასა, მეფეთა იხილონ იგი და აღდგენ მთავარნი და თაყუანი-სცემდენ უფალსა, რამეთუ სარწმუნო არს წმიდა ისრაილისა, და გამოგირჩიე შენ.
მეფეთა	მცხ.ესა	ისმინეთ ჩემი ერმან ჩემმან და მეფეთა ჩემდამო ყურად-იღეთ, რამეთუ შჯული ჩემ მიერ გამოვიდეს და სასჯელი ჩემი ნათლად წარმართთა.
მეფეთა	მცხ.ესა	ესრეთ უკჳრდეს წარმართთა მრავლად მის ზედა და შეიყონ მეფეთა პირი მათი, რამეთუ რომელთა არა მიეთხრა მისთჳს, იხილონ და, რომელთა არა ესმა, გულისხმა-ყონ.
მეფენი	მცხ.ესა	და აღაშენნენ უცხოტომთა ზღუდენი შენნი, და მეფენი მათნი წარმოგიდგენ შენ, რამეთუ რისხვითა ჩემითა დაგეც, და წყალობითა ჩემითა შეგიყუარენ შენ.
მეფენი	მცხ.ესა	რამეთუ ნათესავი და მეფენი, რომელნი შენ არა გმსახურებდენ, წარწყმდენ, და ნათესავნი მოოჴრებით მოოჴრდენ.
მეფეთასა	მცხ.ესა	და სწოვდე სძესა წარმართთასა და სიმდიდრესა მეფეთასა შჭამდე შენ, და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი მაცხოვნებელი შენი და გამომჴსნელი შენი, ღმერთი ისრაილისა.
მეფისაჲ	მცხ.იეზ	ხუთსა თთჳსასა; ესე წელიწადი მეხუთე ტყუეობისა იოაკიმ მეფისაჲ
მეფენი	მცხ.დაბ	ხოლო ვაკურთხო იგი და მოგცე მისგან შვილი და ვაკურთხო იგი და იყოს ნათესავად და მეფენი ნათესავთანი მისგან გამოვიდენ.
მეფისა	მცხ.საქმ	და განარინა იგი ყოველთაგან ჭირთა მისთა და მოსცა მას მადლი და სიბრძნე წინაშე ფარაო მეფისა მეგჳპტელთაჲსა და დაადგინა იგი მთავრად ეგვიპტესა ზედა და ყოველსა ზედა სახლსა მისსა.
მეფემან	მცხ.საქმ	მას ჟამსა შინა ჴელი მიყო ჰეროდე მეფემან ძჳრის ყოფად რომელთამე ეკლესიისაგანთა
მეფისასა	მცხ.საქმ	ხოლო იყო ჰეროდე გულ-მწყრალ ტჳრელთა და სიდონელთათჳს. და იგინი მოსრულ იყვნეს ერბამად მისა და ქველის-მეტყუელ იყოფდეს ვლასტონს, რომელი იყო სასუენებელსა ზედა მეფისასა, და ითხოვდეს მშჳდობასა, რამეთუ ქუეყანაჲ იგი მათი იზარდებოდა სამეუფოჲსაგან მისისა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	მესამე - აბესალომ, ძე მოქასი, ასულისა თოლმისი, მეფისა გესურისა; მეოთხე - ადონია, ძე ანგითისი.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	ესე ეზრა, რომელი გამოვიდა ბაბილონით, იყო მწერალი მალედ სჯულისა მის მოსესისა, რომელი-იგი მოსცა უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან. და მისცა მას მეფემან ყოველივე, რაცა უნდა და ითხოვოს. რამეთუ ჴელი უფლისა ღმრთისა იყო მის თანა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და წარვიდეს მეფე ისრაჱლისა და მეფე იუდეასი და მეფე ედომისა და დაიდარნეს შჳდ დღე გზასა მას. და არა ეპოვა წყალი ბანაკსა მას და არცა საცხოვარსა მათსა, რომელი იყო მათ თანა.
მეფე	მცხ.საქმ	და ვითარცა დღენი რაოდენნიმე წარჴდეს, აღრიპა მეფე და ბერენიკე მიიწინეს კესარიად მოკითხვად ფესტოჲსა.
მეფე	მცხ.საქმ	და ვითარცა ესე თქუა მან, აღდგა მეფე და მთავარი და ბერენიკე და მათ თანა მსხდომარენი იგი,
„მეფე	მცხ.ებრ	რომელსაცა-იგი ათეული მისცა ყოვლისა მისგან ნაწილად აბრაჰამ, პირველად უკუე ითარგმანების „მეუფე სიმართლისაჲ“, და მერმე - „მეფე სალემისაჲ“, რომელ არს მეუფე მშჳდობისაჲ,
მეფე	მცხ.ებრ	რამეთუ ესე მელქისედეკ, მეფე სალემისაჲ, მღდელი ღმრთისა მაღლისაჲ, რომელი შეემთხჳა აბრაჰამს, მო-რაჲ-ქცეულ იყო იგი მოწყუედისა მისგან მეფეთაჲსა, და აკურთხა იგი,
მეფედ	მცხ.გამოც	და ჰყვენ იგინი ღმრთისა ჩუენისა მეფედ და მღდელად, და სუფევდენ იგინი ქუეყანასა ზედა.
მეფენი	მცხ.ესა	და იყვნენ მეფენი მძუძე შენდა. ხოლო მმთავრობნი მზარდულ შენდა. პირსა ზედა ქუეყანისასა თაყვანის-გცემდენ შენ და მიწასა ფერჴთა შენთასა ლოშნიდენ და სცნა, ვითარმედ მე ვარ უფალი, და არა ჰრცხუენეს, რომელთა დამითმონ მე.
მეფეთა	მცხ.გამოც	და მეფეთა ქუეყანისათა და მთავართა და ათასისთავთა და მდიდართა და ძლიერთა და ყოველმან მონამან და აზნაურმან დამალნეს თავნი მათნი ქუაბთა შინა და კლდეთა შინა მთათასა.
მეფეთათჳს	მცხ.ტიმ1	მეფეთათჳს და ყოველთა მთავართა, რაჲთა მშჳდობით და მყუდროებით ვცხონდებოდით ყოვლითა ღმრთის მსახურებითა და სიწმიდითა,
მეფესა	მცხ.მეფ4	და მოიღო ოქრო და ვეცხლი, რომელ იპოვა საფასესა სახლსა უფლისასა და სახლსა მას სამეფოსა და მიუძღვანა მეფესა მას ასურთასა ძღუნად.
მეფე	მცხ.საქმ	მიერითგან ითხოვეს მეფე, და მოსცა მათ ღმერთმან საულ, ძე კისისი, კაცი ნათესავისაგან ბენიამენისა, ორმეოც წელ.
მეფისა	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით მოსე, იშვა რაჲ, დამალეს სამ თუე მამა-დედათა მისთა, რამეთუ იხილეს მკჳრცხლ ყრმაჲ იგი, და არა შეიშინეს ბრძანებისა მისგან მეფისა.
მეფისა	მცხ.ებრ	სარწმუნოებით დაუტევა ეგჳპტე და არა შეიშინა გულის წყრომისა მისგან მეფისა, რამეთუ უხილავი იგი ვითარცა ხილული შეჰრაცხა.
მეფეთა	მცხ.ებრ	რომელნი სარწმუნოებით ერეოდეს მეფეთა; იქმოდეს სიმართლესა, მიემთხჳნეს აღთქუმათა; დაუყვნეს პირნი ლომთანი;
მეფედ	მცხ.გამოც	და აქუს მათ ზედა მეფედ ანგელოზი იგი უფსკრულისაჲ. სახელი მისი ებრაელებრ: ავადონ, ხოლო ბერძლებრ აქუს სახელი აპოლიონ.
მეფე	მცხ.მეფ4	ნუ ისმენთ ეზეკიასსა, რამეთუ ესრე იტყჳს მეფე იგი ასურასტანისა: ყავთ ჩემდა მომართ სათნოება და გამოვედით ჩუენდა და ჭამეთ კაცთა თჳთოეულად ვენაჴი თჳსი და ლეღოვანი თჳსი და სუას წყალი თჳთოეულად ჯურღმულისაგან თვისისა,
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და ღმერთმან, რომლისა დამკჳდრებულ არს სახელი მისი მას ზედა, განხრწნენინ და დაარღვიენ მეფობა და ერი, რომელი წარმდებ იქმნა და აღყო ჴელი თჳსი დაყენებად და განრყუნად სახლისა მის უფლისა ღმრთისა, რომელი-იგი არს იერუსალჱმს. მე, დარეჰ მეფემან, დავდევ ბრძანება ესე და ნუვის უფლიეს გარდასლვად
მეფეთაჲ	მცხ.გამოც	და მეექუსემან დასთხია მდინარესა ზედა დიდსა ევფრატსა, და განჴმა წყალი მისი, რაჲთა განემზადოს გზაჲ მეფეთაჲ მათ, აღმოსავალით მზისაჲთ მომავალთაჲ.
მეფეთა	მცხ.გამოც	რამეთუ არიან სულნიცა საეშმაკონი, მოქმედნი სასწაულთანი, რომელნი გამოვლენ მეფეთა ზედა ყოვლისა ქუეყანისათა შემოკრებად მათდა ბრძოლასა მას დიდისა მის დღისა ღმრთისა ყოვლისა მპყრობელისასა.
მეფე	მცხ.დან	ვერძი, რომელი იხილე მქონებელი რქათაჲ, მეფე არს მიდთა და სპარსთაჲ.
მეფე	მცხ.დან	და ვაცი თხათაჲ - მეფე იონთა, და რქა, რომელი იყო საშუალ თუალთა მისთა, თჳთ იგი არს მეფე პირველი.
მეფენი	მცხ.დან	და რამეთუ შეიმუსრა და აღდგეს ოთხნი რქანი ქუეშე კერძო მისსა, ოთხნი მეფენი აღდგენ ნათესავისაგან მისისა და არა ძალისაებრ მისისა.
მეფე	მცხ.დან	და უკანაჲსკნელთა ზე მეფობისა მათისათა განსრულებასა ცოდვათა მათთასა აღდგეს მეფე ურცხჳნოჲ პირითა და გულისხუმის-მყოფელი წინდადებათაჲ,
მეფისათა	მცხ.დან	და მე, დანიილ, დავწევ და დავსუსტენ დღეთა, და აღვდეგ და ვიქმოდე საქმეთა მეფისათა, და საკჳრველ-მიჩნდა ხილვაჲ, და არა იყო გულისხუმის-მყოფელ.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან ნათანს წინაწარმეტყუელსა: მე, ესერა, დამკჳდრებულ ვარ ტაზართა შინა ჩემთა და კიდობანი იგი სჯულისა სდგას კარავსა შინა უფლისსა!
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუათანი იოაკიმისნი და ყოველი რაოდენი ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნსა სიტყუათა მეფეთა იუდასთასა და ისრაჱლისთა. და დაიძინა იოაკიმ მამათა მისთა თანა და დაეფლა განოსს მამათა მისთა თანა და მეფობდა იექონია, ძე მისი, მის წილ.
მეფე	მცხ.ტობ	პურსა მისსა ცემდის მშიერთა და სამოსელსა შიშველთა, უკუეთუ სადა ვინ იხილის ნათესავისა ჩუენისაგანი მომკუდარი და განგდებული უკანა კერძო ზღუდესა ნინევისასა, დაჰფლევდის მათ, და რაოდენთა მოსწყუედდა სენიქერიმ მეფე.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და შესძინა მეფემან და მიავლინა სხუაჲ ერგასისთავი და ერგასისნი მის თანა და აღჴდა ერგასისთავი იგი და ეტყოდა კაცსა მას ღმრთისასა: კაცო ღმრთისაო, ესრე იტყჳს მეფე: გარდამოჴედ მაგიერ ადრე.
მეფეთა	მცხ.გამოც	რომლისა თანა ისიძვეს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა, და დაითრვნეს მკჳდრნი ქუეყანისანი ღჳნისა მისგან სიძვისა მისისა.
მეფენი	მცხ.გამოც	და მეფენი არიან შჳდნი: ხუთნი იგი დაეცნეს, და ერთი არს, და სხუაჲ იგი არღა მოსრულ არს, და მო-რაჲ-ვიდეს, მცირედ ჯერ-არს მისი ყოფაჲ.
მეფენი	მცხ.გამოც	და ათნი იგი რქანი, რომელ იხილენ, ათნი მეფენი არიან, რომელთა მეფობაჲ არღა მიუღია, არამედ ჴელმწიფებასა, ვითარცა მეფენი, ერთსა ჟამსა მიიღებენ მჴეცისა მის თანა.
მეფეთაჲ	მცხ.გამოც	და დედაკაცი იგი, რომელ იხილე, არს ქალაქი იგი დიდი, რომელსა აქუს მეფობაჲ მეფეთაჲ ქუეყანასა ზედა.
მეფეთა	მცხ.დან	და არა ვისმინეთ მონათა შენთა წინაწარმეტყუელთაჲ, რომელნი იტყოდეს სახელისა მიერ შენისა მეფეთა მიმართ ჩუენთა, და მთავართა მიმართ ჩუენთა, და მამათა ჩუენთა და ყოვლისა მიმართ ერისა ქუეყანისაჲსა.
მეფეთა	მცხ.დან	უფალო, ჩუენდა სირცხჳლი პირსა, და მეფეთა ჩუენთა, და მთავართა ჩუენთა, და მამათა ჩუენთა, რომელთა ვცოდეთ შენდამი.
მეფენი	მცხ.ეზრ3	და სხუანიცა მეფენი იყუნეს უწინარეს მისა, რომლისათჳს წერილ არს, რომელთა-იგი შესცოდეს და უსჯულო იქმნნეს ყოველთა შინა ნათესავთა და შეაწუხეს უფალი და მჴდომად აღუდგეს სიტყვათა მისთა შორის ისრაჱლისა.
მეფეთა	მცხ.გამოც	რამეთუ ღჳნისა მისგან გულის-წყრომისა სიძვისა მისისა სუეს ყოველთა წარმართთა; და მეფეთა ქუეყანისათა მის თანა ისიძვეს, და ვაჭარნი ქუეყანისანი ძალისაგან სიბორგილისა მისისა განმდიდრდეს.
მეფენი	მცხ.გამოც	და ტიროდიან და გოდებდენ მის ზედა მეფენი ქუეყანისანი, რომელთა მის თანა ისიძვეს და განჴურდეს, რაჟამს ჰხედვიდენ კუამლსა მას ჴურვებისა მისისასა.
მეფე	მცხ.საქმ	რამეთუ მეცნიერ არს ამისთჳს მეფე, რომლისა მიმართცა კადნიერად ვიტყჳ, რამეთუ დაფარვად მისა რაჲსამე ამათგანისა არა ვირწმუნო, რამეთუ არცა დაფარულსა ადგილსა ქმნილ არს ესე.
მეფეთანი	მცხ.გამოც	რაჲთა შჭამნეთ ჴორცნი მეფეთანი და ჴორცნი ათასის-თავთანი, და ჴორცნი ძლიერთანი, და ჴორცნი ცხენთანი და მათ ზედა მსხდომარეთანი, და ჴორცნი ყოველთა აზნაურთა და მონათა, და მცირეთა და დიდთანი.
მეფენი	მცხ.გამოც	და ვიხილე მჴეცი იგი და მეფენი ქუეყანისანი და მჴედრობანი მათნი, შეკრებულნი ბრძოლის-ყოფად მჯდომარისა მის ცხენსა ზედა და მჴედრობისა მისისა მიმართ.
მეფისასა	მცხ.დან	წელსა შინა მესამესა კჳროს მეფისასა სპარსთაჲსასა სიტყუაჲ გამოეცხადა დანიელსა, რომელსა სახელად ზედეწოდა ვალტასარ, და ჭეშმარიტ არს სიტყუაჲ, და ძალი დიდი და გულისხუმის-ყოფა მოეცა ჩუენებასა შინა.
მეფე	მცხ.მეფ1	და იცნა საულ ჴმაჲ იგი დავითისი და თქუა: ეგე ჴმაჲ შენი არს, შვილო ჩემო დავით! და თქუა დავით: აქა ვარ მონა შენი, მეფე!
მეფისა	მცხ.მეფ1	მიუგო საულს დავით და ჰრქუა: ვინ ვარ მე, ანუ რა ვარი მე, ან რა არს ნათესავი მამისა ჩემისა შორის ისრაჱლსა, ვითარმცა ღირს ვიქმნე მე სიძედ მეფისა?
მეფეთა	მცხ.გამოც	და ვიდოდიან წარმართნი ნათლითა მისითა, და მეფეთა ქუეყანისათა დიდებაჲ და პატივი წარმართთაჲ მისა მიიღონ.
მეფენი	მცხ.დან	და აწ მე გითხრობ შენ ჭეშმარიტსა: აჰა, სამნი მეფენი აღდგენ მერმე სპარსეთს შინა, და მეოთხე განძლიერდეს სიმდიდრითა დიდთა უფროს ყოველთასა, და შემდგომად დაპყრობისა მისგან სიმდიდრესა მისსა ზედააღუდგეს ყოველთა მეფობათა ელლინთასა.
მეფე	მცხ.დან	და აღდგეს მეფე ძლიერი, და ეუფლოს უფლებათა მრავალთა და ქმნას ნებისაებრ მისისა.
მეფისა	მცხ.დან	და შემდგომად წელთა მათთა შეიყვანნენ, და ასული მეფისა სამხრისა შევიდეს მეფისა მიმართ ბღუარისაჲსა ყოფად ზავისა მის თანა, და ვერ დაიპყრას ძალი ძლიერებისაჲ, და არა დადგის თესლი მისი, და მიეცეს იგი და მომყვანებელნი მისნი და ჭაბუკაჲ და განმაძლიერებელი მისი სამთა შინა ჟამთა.
მეფისა	მცხ.დან	და აღდგეს ყუავილისაგან ძირისა მისისა განმზადებულებასა ზედა მისსა და მოვიდეს ძალისა თანა და შევიდეს სიმტკიცეთა მიმართ მეფისა ჩრდილოსათა, და ქმნას მათ შორის და განძლიერდეს.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	უფალსა ღმერთსა ისრაჱლისასა ესვიდა, და შემდგომად მისა არავინ იყო მსგავს მისდა ყოველთა მათგან მეფეთა იუდასთა, რომელ იყუნეს წინა მისა.
მეფეთა	მცხ.გამოც	და მრქუა მე: ჯერ-არს შენდა კუალად წინაწარმეტყუელებაჲ ერთა ზედა და წარმართთა და ენათა და მეფეთა ქუეყანისათა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუანი ეზეკიასნი და წყალობათა მისთანი, აჰა, ესერა, წერილ არიან წინაწარმეტყუელებასა ესაიასა, ძისა ამონისასა, წინაწარმეტყუელთა და წიგნთა მეფეთა იუდასთა და ისრაჱლისათა.
მეფისა	მცხ.დან	და შევიდეს სამეფოდ მეფისა სამხრისასა და მოიქცეს ქუეყანად თჳსსა.
მეფესა	მცხ.დან	და განველურდეს მეფე სამხრისაჲ, და გამოვიდეს, და ბრძოლა-სცეს მეფესა თანა ჩრდილოჲსასა, და დაადგინოს ერი მრავალი და მისცეს ერი ჴელსა შინა მისსა,
მეფემან	მცხ.დან	და მოაქციოს მეფემან ჩრდილოსამან და მოიყვანოს ერი მრავალი უფროს პირველისასა, და დასასრულსა თანა ჟამთასა ზედმოვიდეს შესლვითა ძალისა მიერ დიდისა და სიმდიდრითა მრავლისა.
მეფესა	მცხ.დან	და მათ ჟამთა შინა მრავალნი აღდგენ მეფესა ზედა სამხრისასა, და ძენი ბუგრიანთა ერისა შენისათანი აღზუავნენ დადგინებად ხილვისა და მოუძლურდენ.
მეფისა	მცხ.დან	და შევიდეს მეფე ბღუარისაჲ, და მოადგას პატნეზი, და მოიპყრნეს ქალაქნი ძლიერნი და მკლავნი მეფისა სამხრისანი ვერ დადგენ. და აღდგენ რჩეულნი მისნი და არა იყოს ძალი მისი დადგომად.
მეფისანი	მცხ.ნეშტ1	და ცხოვარსა ზედა - იაზისა აგარეელი. ესე ყოველნი ზედამდგომელნი ნაყოფთა დავითის მეფისანი;
მეფემან	მცხ.მიქ	ერო ჩემო, მოიჴსენე, რაჲ იზრახა ძჳნად შენდა ბალაკ, მეფემან მოაბისმან და რაჲ-იგი მიუგო მას ბალაამ, ძემან ბეორისამან, საზომელთაჲთგან ვიდრე ბალგალამდე, რათა საცნაურ იქმნეს სიმართლე უფლისაჲ
მეფისა	მცხ.მეფ4	წელსა მეათორმეტესა აქაზიას, მეფისა იუდასა, მეფობდა იოსე, ძე ელიასი, ზედა ისრაჱლსა სამარიას ცხრა წელ.
მეფე	მცხ.ეზრ3	ეგრეცა შენ, მეფე, აღუთქუ აღშენებად ტაძრისა მის უფლისა, რომელი-იგი მოიცვეს ედომელთა, რაჟამს უდაბნო-ყვეს ჰურიასტანი ქალდეველთა.
მეფე	მცხ.მეფ4	და აღიტრა და წარვიდა სენაქერემ, მეფე იგი ასურასტანისა, და დაემკჳდრა ნინევის.
მეფემან	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა მეფემან დავით ყოველსა მას კრებულსა: სოლომონ, ძე ჩემი, რომელი სათნო-იყო უფალმან, ყრმა არს და ჩჩჳლ და საქმე დიდ არს, რამეთუ არა კაცთა შენება არს, არამედ უფლისა ღმრთისა.
მეფე	მცხ.ნეშტ1	და აკურთხევდა დავით მეფე ღმერთს წინაშე კრებულისა მის და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო ისრაჱლისაო, მამათა ჩუენთაო, საუკუნითგან და ვიდრე საუკუნეთამდე.
მეფემან	მცხ.დან	და აღდგეს ძალი მისი და გული მისი მეფესა ზედა სამხრისასა ძალისა მიერ დიდისა, და მეფემან სამხრისამან შეამტკიცოს ბრძოლაჲ ძალისა მიერ დიდისა და ძლიერისა ფრიად, და ვერ დადგეს, რამეთუ სიტყუედ მას ზედა გულისსიტყვათა,
მეფენი	მცხ.დან	და ორნივე მეფენი, გულნი მათნი უკეთურებისა თანა და ტაბლასა ზედა ერთსა ცრუსა ზრახვიდენ და არ წარემართოს, რამეთუ არსღა დასასრულამდე ჟამი.
მეფისათა	მცხ.ნეშტ1	და იოაბ, ძემან სარუსმან, იწყო აღრაცხვად ერისა, ვერა სრულად აღრაცხა. და იყო ამისთჳს რისხვა ისრაჱლსა ზედა და არა დაიწერა რიცხჳ წიგნსა მას სიტყუათასა დღეთა დავითის მეფისათა.
მეფემან	მცხ.დან	მაშინ მეფემან წარმართნა სედრაქ, მისაქ და აბედნაქო სოფელსა მას ბაბილოვნისასა და აღაორძინნა იგინი და ღირს-ყო წინამძღუანვად ყოველთა ჰურიათა, რომელნი იყვნეს სამეფოსა ქუეშე მისსა:
მეფისა	მცხ.მეფ2	რამეთუ არა სხუა რამე ღირს ვიყო სახლისა მამისა ჩემისა, არამედ ყოველნი სიკუდილისა თანამდებ ვიყვენით, არამედ შემრთე მონა შენი მათ თანა, რომელნი ჭამენ ტაბლასა შენსა. და აწ ვის მიერ იყოს ესე ჩემდა სამართალი, არა თუ შენ მიერ? და ღაღადებითა ამას იტყოდა წინაშე მეფისა.
მეფე	მცხ.დან	და ქმნას ნებისაებრ თჳსისა, და მეფე ამაღლდეს, და განდიდნეს ყოველთა ზედა ღმერთთა და ღმერთსა ღმერთთა ზედა, და თქუნეს ზეშთა ძალისანი, და წარემართოს ვიდრე აღსრულებადმდე რისხვისა, რამეთუ დასასრულისა თანა იქმნეს.
მეფე	მცხ.დან	და ჟამსა დასასრულისასა მრქენალ იქმნას მეფისა თანა სამხრისათა; და შეკრბეს მის ზედა მეფე ბღუარისა ეტლებისა მიერ და ცხენებისა და ნავებისა მრავლებისა, და შევიდეს ქუეყანად დასავანებელთა შორის, და შემუსროს და თანაწარჰჴდეს.
მეფედ	მცხ.მეფ3	და ჰრქუა მას უფალმან: წარვედ და მიიქეც გზასა შენსა და მივედ გზასა უდაბნოსასა დამასკეთ კერძო და სცხო აზაელს მეფედ ასურასტანსა ზედა.
მეფედ	მცხ.ნეშტ1	ჭამეს და სუეს წინაშე უფლისა სიხარულით მას დღესა შინა და მეფედ ყვეს მეორედ სოლომონ, ძე დავითისი, და სცხეს მას წინაშე მეფედ და სადუკს მღდლად.
მეფისანი	მცხ.ნეშტ1	და მთავარნი ძლიერნი და ყოველნი ძენი დავითის მეფისანი, მამისა მისისანი, დაემორჩილნეს მას.
მეფე	მცხ.ნეშტ1	და აღესრულა დავით მეფე სიბერითა კეთილითა სავსე დღითა სიმდიდრითა და დიდებითა. და მეფობდა სოლომონ, ძე მისი, მის წილ.
მეფისანი	მცხ.ნეშტ1	ხოლო სხუანი დავითის მეფისანი, პირველნი და უკუანასკნელნი წერილ არიან სიტყუათა შინა სამოელ წინაწარმეტყუელისათა, სიტყუათა შინა ნათანის წინაწარმეტყუელისათა და სიტყუათა შინა გადისთა მხილველისათა.
მეფისა	მცხ.დან	და იყო დანიელი თანმემცხოვრებელ მეფისა და დიდებულ უფროს ყოველთა მოყვარეთა მისთა.
მეფემან	მცხ.დან	და მეფე ჰმსახურებდა მას. და მივიდოდა მეფე თითოეულსა დღესა თაყუანის-ცემად მისსა, ხოლო დანიელ თაყუანის-სცემდა ღმერთსა თჳსსა. და ჰრქუა მას მეფემან: რასათჳს არ თაყვანის-სცემ ბილს?
მეფის	მცხ.ესთ	და ამან ამადოთელი ბუგანი დიდ იყო წინაშე მეფის და ენება მარდოქესი და ნათესავისა მისისა მოსრვა და უმზირდა მათ, რამეთუ უმძიმდა მოწყვედა საჭურისთა მათ.
მეფემან	მცხ.დან	და ჰრქუა მეფემან: არ საგონებელ არს შენდა ბილ ყოფად ცხოვლად ღმერთად, ანუ არა ხედავა, რაოდენთა სუამსა და ჭამს თითოეულსა დღესა? და ჰრქვა
მეფე	მცხ.დან	დანიელ განმცინებელმან: ნუ სცთები, მეფე, რამეთუ ესე შინაგანი უკუე თიჴა არსა, ხოლო გარეგანი რვალი. და არა უჭამიეს, არცა უსუამს ოდესმე.
მეფე	მცხ.დან	ხოლო მეფე მოვიდა დღესა მეშჳდესა გოდებად დანიილისსა და მივიდა მღჳმესა ზედა და შთაიჭჳრა, და, აჰა, დანიელ მჯდომარე.
მეფემან	მცხ.დან	და მღაღადებელმან მეფემან ჴმითა დიდითა თქუა: დიდ ხარ შენ, უფალო ღმერთო დანიელისო, და არა ვინ არს თჳნიერ შენსა. და აღმოიქუეს იგი მღჳმისაგან.
მეფემან	მცხ.დან	და განმწყრალმან მეფემან მიუწოდა მღდელთა მისთა და ჰრქუა მათ: არა თუ მითხრათ მე, ვინ არს შემჭმელი წარსაგებელისაჲ ამის, მოჰკუდეთ.
მეფემან	მცხ.დან	მაშინ თქუა მეფემან: რაჲთა დაამტკიცონ ყოველთა დამკჳდრებულთა ყოვლისა ქუეყანისათა ღმერთი დანიელისი, რამეთუ იგი არს მაცხოვარი და მოქმედი ნიშებთა საკჳრველთა ქუეყანასა ზედა, რომელმან განარინა დანიელ მღჳმისაგან ლომთასა.
მეფეს	მცხ.დან	ხოლო უკეთუ მიჩუენოთ მე, ვითარმედ ბილ შესჭამს ამათ, მოკუდეს დანიელ, რამეთუ გმო ბილის მიმართ. და ჰრქუა დანიელმან მეფეს: იყავნ სიტყჳსაებრ შენისა!
მეფეო	მცხ.დან	ხოლო შენ, მეფეო, მომეც ჴელმწიფება და მოვაკუდინო ვეშაპი თჳნიერ მახჳლთა და კუერთხთასა. და ჰრქუა მეფემან: მიგცენ შენ.
მეფე	მცხ.დან	და იყო, ვითარცა ესმა ბაბილოვნელთა, შეეწყინავე ფრიად, და შეკრბეს მეფისა ზედა და თქუეს: ჰურია იქმნა მეფე, ბილი შემუსრა, და ვეშაპი მოკლა და მღდელნი მოსრნა, მოვიდეს
მეფისა	მცხ.დან	და თქუეს მეფისა მიმართ: მოგუეც ჩუენ დანიილ, უკუეთუ არა, მოგკლავთ შენ და სახლი შენი იავარ-ვჰყოთ.
მეფემან	მცხ.დან	და იხილა მეფემან, რამეთუ ზედდაესხმიან მას ფრიად და იძულებულმან მისცა მათ დანიილ.
მეფემან	მცხ.დან	და განრისხებულმან მეფემან შეიპყრნა მღდელნი, და ცოლნი, და შვილნი მათნი, და უჩუენეს დაფარულნი სარკმელნი, რომელთა მიერ შევიდოდეს და განლევდეს ტაბლისზედათა.
მეფემან	მცხ.დან	და მოსწყჳდნა იგინი მეფემან, და მისცა ბელი საჴელმწიფოდ დანიელს, და დაამჴუა იგი და ტაძარი მისი.
მეფემან	მცხ.დან	და ჰრქუა მეფემან დანიილს: აჰა, ესე, არ ძალ-გიც შენ თქმად, ვითარმედ არა არს ესე ღმერთი ცხოველი, არამედ მოედ და თაყუანის-ეც მას.
მეფე	მცხ.დან	და თქუეს მღდელთა ბილისთა, ვითარმედ: აჰა, ჩუენ განვიდეთ გარე, ხოლო შენ, მეფე, დააგე ჭამადი, და ღჳნისა განმზავებელმან დადგი, და დაჰკლიტნე კარნი, და დაბეჭდე ბეჭდითა შენითა,
მეფემან	მცხ.დან	და იმსთო განთიად მეფემან და დანიელმან მის თანა.
მეფემან	მცხ.დან	და ჰრქუა მეფემან: ჰგიანა ბეჭედნი, დანიელო? და თქუა დანიელმან: ჰგიან, მეფე.
მეფემან	მცხ.დან	და იყო, ვითარცა განხუმასა თანა კართასა მიმხედველმან მეფემან ტაბლისა მიმართ ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და თქუა: დიდ ხარ, ბილ, და არა არს შენ თანა ზაკუად არცა ერთი.
მეფესა	მცხ.დან	და განიცინა დანიელმან, და იპყრა მეფესა შესლვად შინა და ჰრქუა: იხილე უკუე იატაკი და ცან, ვისნი არიან კუალნი ესე.
მეფემან	მცხ.დან	და თქუა მეფემან: ვხედავ კუალთა მამათასა და დედათასა და ყრმათასა.
მეფე	მცხ.დან	და ზედაჲთ მათსა მეწესენი სამნი და იყო დანიელ ერთი მათგანი, რაჲთა მათ მისცემდენ სატრაპესნი სიტყუასა, და არა შფოთებდეს მეფე.
მეფე	მცხ.მეფ2	და ვითარცა მოვიდა ქუში, თანამზრახველი და მეგობარი დავითისი, აბესალომისა თანა, თაყუანი-სცა მას და ჰრქუა: უკუნისამდე ცხონდი, მეფე აბესალომ.
მეფე	მცხ.დან	და წარვიდა მეფე სახიდ თჳსსა და დაწვა უსეროდ, და სანოაგენი არა მოართუნეს მას, და ძილი განეყენა მისგან. და დაჴშნა ღმერთმან პირნი მათ ლომთანი და არა შეეხნეს დანიელს.
მეფე	მცხ.იეზ	რამეთუ ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე მოვავლენ შენ ზედა, სორ, ნაბუქოდონოსორს მეფესა ბაბილოანისასა, ჩრდილოჲთ, მეფე მმეფობთაჲ არს ცხენებისა თანა და ეტლებისა და ცხენოსნებისა და შესაკრებელისა ნათესავთა მრავალთაჲსა ფრიად.
მეფისანი	მცხ.ნეშტ1	და შეკრიბნა დავით ყოველნი მთავარნი ისრაჱლისანი, და მთავარნი მსაჯულთანი და ყოველნი მთავარნი მდღევართმსახურთანი, და გარემოსმცველნი მეფისანი, და მთავარნი ათასეულთანი, ასეულთანი, და საფასეთმცველნი, და რაოდენნი იყუნეს მონაგებთა მისთა ზედა, და ყოველნი ძლიერნი მისნი, და მოღუაწენი ერისანი, რომელნი იყუნეს იერუსალჱმს
მეფე	მცხ.ნეშტ1	და აღდგა დავით მეფე შორის კრებულისა მის და თქუა: ისმინეთ ჩემი, ძმანო, და ერო ჩემო! გულსა ჩემსა იყო ზრახვა - შენებად სახლი განსასუენებელი კიდობნისა შჯულისა უფლისა, დასადგმელი ფერჴთა უფლისა ღმრთისა ჩუენისათა. და მოუმზადე მე საქმისა მისთჳს, საჴმარი: ოქრო, ვეცხლი, პილენძი, რვალი, რკინა და ძელნი მრავალნი
მეფედ	მცხ.ნეშტ1	და გამომირჩია მე უფალმან ღმერთმან ისრაჱლისამან ყოვლისაგან სახლისა მამისა ჩემისა ყოფად მეფედ ისრაჱლსა ზედა უკუე და სათნო იყო სახლი იუდასი და სახლისაგან იუდასისა სახლი მამისა ჩემისა და ძეთაგან მამისა ჩემისათა ჩემდა ინება, რათა ვიყო მე მეფედ ყოველსა ზედა ისრაჱლსა
მეფე	მცხ.მეფ4	და მოუწოდა მეფე იოას იუდაე მღდელსა და ყოველთავე მათ მღდელთა და ჰრქუა მათ: რასა არა აღაგეთ ბედეკი სახლისა მის უფლისა? და აწ ნუ მიიღებთ ვეცხლსა ყოველთაგან მოფარდულთა თქუენთა, არამედ ბედეკისა მისთჳს სახლისა უფლისა მიეცით იგი.
მეფენი	მცხ.იეზ	რაოდენი რაჲმე ჰპოვე სასყიდელი ზღჳსაგან? აღავსენ ნათესავნი სიმრავლისაგან შენისა, შემყოფისგან შენისა და ზედშემყოფისა შენისა განამდიდრენ ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი.
მეფეთასა	მცხ.იეზ	ამაღლდა გული შენი სიკეთესა შენსა ზედა, და განიხრწნა ზედმიწევნულობაჲ შენი სიკეთისა თანა შენისა, სიმრავლისათჳს ცოდვათა შენთაჲსა ქუეყანასა ზედა მიგაგდებენ, წინაშე მეფეთასა დაგაგდე შენ სამაგალითოდ დადებად.
მეფისა	მცხ.მეფ3	ძე დედაკაცისა ერთისა ქურივისა, რამეთუ იყო იგი ნათესავისაგან ნეფთალიმისა, და მამა მისი კაცი ტჳრელ ჴელოვანთმოძღუარ სპილენძისა და სავსე სიბრძნითა და მეცნიერებითა, გულისხმისმყოფელ ყოველსა საქმესა სპილენძისასა, და მოვიდა სოლომონ მეფისა და უქმნა ყოველივე იგი საქმე.
მეფეთა	მცხ.იეზ	და მივსცნე იგინი ნათესავად ერთად ქუეყანასა შინა ჩემსა და მთათა შორის ისრაჱლისათა, და მთავარი ერთი იყოს მათ ყოველთა მეფედ, და არა იყვნენ მერმე ორ ნათესავად, არცა განიყოფვოდიან მერმე ორთა მეფეთა მიმართ.
მეფისაგან	მცხ.ეზრ2	და ესმა სანაბანატს, ჰარონის და ტობის, მონათა ამონისთა, და გესამს არაბიელსა და გვეკიცხევდეს ჩუენ. და მოვიდეს ჩუენდა, მრქუეს ჩუენ: რაჲ არს საქმე ეგე, რომელსა თქუენ იქთ? და გნებავს მეფისაგან განდგომა?
მეფისა	მცხ.იეზ	და განვაძლიერნე მკლავნი მეფისა ბაბილონისანი, ხოლო მკლავნი ფარაოჲსნი დავარდენ, და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი, მი-რაჲ-ვსცე მე მახჳლი ჩემი ჴელთა მეფისა ბაბილონისათა და განჰმარტოს იგი ქუეყანასა ზედა ეგჳპტისასა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და მრავალნი მოართმიდეს ძღუენსა უფალსა იერუსალჱმდ და ნიჭსა ეზეკია მეფესა იუდისასა. და უმეტეს აღმაღლდა წინაშე თუალთა ყოველთა თესლთასა ამისა შემდგომად.
მეფისა	მცხ.იეზ	რამეთუ ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: მახჳლი მეფისა ბაბილოვნისაჲ მოიწიოს შენ ზედა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და წარემართა ყოველი მსახურება უფლისაჲ მათ დღეთა შინა ყოფად პასექისა და მიღებად ყოვლად დასაწველები საკურთხეველსა უფლისასა და მცნებისა მისებრ ოსია მეფისა იუდასსა.
მეფესა	მცხ.ტობ	და არღარა წარსულ იყვნეს ერგასისნი დღენი და მოკლეს იგი ორთა ძეთა მისთა და წარივლტოდეს იგინი და წარვიდეს მთათა არარატით კერძო და მეფობდა ასარდან, ძე მისი, მის წილ. და დაადგინა მან აქაიაქაროს, ძე ანაელისი, ძმისწული თჳსი, ყოველთა ზედა რჩეულთა სამეუფოსა მისისათა და ყოველთა ზედა განსაგებელთა მისთა და ევედრა აქიაქაროს მისთჳს მეფესა.
მეფისასა	მცხ.ნეშტ1	ძენი ისრაჱლისნი რიცხჳსაებრ მათისა, მთავარნი ტომებისანი, ათასისთავები და ასისთავები, მწიგნობარნი, რომელნი მსახურებდეს ერსა და ყოვლისა მიმართ სიტყჳსა მეფისასა განყოფისა მისებრ ყოვლისა სიტყჳსა, შემავალისა და გამომავალისა თთჳთ თთუედ, ყოველთა თუეთა წელიწდისათა განყოფა
მეფისათა	მცხ.ნეშტ1	და იყო საუნჯეთა ზედა მეფისათა ასმოთ, ძე მოდიელისი, და საუნჯეთა ზედა მერცხლისათა და დაბნებისათა და აგარაკებისათა და გოდლებსა ზედა იონათან, ძე ოზიასი;
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და აქიტობელ - თანამზრახვალ მეფისა და ქუსი - პირველი მეგობარი მეფისა;
მეფე	მცხ.მეფ4	და იხილა და, აჰა, დგა მეფე ზედა სვეტსა მას მსგავსად სახისა მის და მთავარნი იგი და შემასხმელნი და მსტჳნვარნი, და ყოველსა მას ერსა ქუეყანისასა უხაროდა და სტვინვიდეს სტჳრთა, დაიპო სამოსელი თჳსი გოთოლია, ღაღად-ყო და თქუა: განდგა, განდგა.
მეფემან	მცხ.დან	და თქუა მეფემან, და მოიყვანნეს კაცნი, შემასმენელნი დანიილისნი, და მღჳმესა ლომთასა შთაიყარნეს იგინი, და ძენი მათნი, და ცოლნი მათნი, და არღა მიწევნილ იყვნეს იატაკად მღჳმესა, ვიდრე ეუფლნეს მათ ლომნი და ყოველნი ძუალნი მათნი დააწულილნეს. ზ
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	ესე მეკეცენი, რომელნი დაემკჳდრნეს ატალიმს და გადერს მეფისა თანა. და მეფობასა თანა მისსა განაძლიერეს იგი და დაემკჳდრნეს მუნ.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდეს ესენი დაწერილნი სახელით დღეთა ეზეკია მეფისა ჰურიასტანისათა, და მოსრნეს მკჳდრნი მათნი და მინელნი იგი, რომელნი პოვნეს მუნ, და შეჩუენებულ-ყუნეს იგინი ვიდრე აქა დღედმდე და დაემკჳდრნეს მათ წილ, რამეთუ საძოვარი საცხოვართა მათთათჳს იყო მუნ.
მეფემან	მცხ.ნეშტ1	და ძმანი მისნი, ძენი ძლიერებისნი, ორ ათას და შჳდას მთავარნი ტომებისანი. და დაადგინნა იგინი დავით მეფემან რუბენსა ზედა და გადსა და კერძოსა ნათესავსა მანასესასა ყოველსა ზედა სიტყუასა ღმრთისასა და სიტყუასა მეფისასა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ1	და დაადგინნა მეფემან დავით მთავართა ძლიერებისათა საქმესა ზედა ძეთა თანა ასაფისთა ემან და იდითუმ, შემასხმელნი ქნარითა და ებნითა და წინწილითა. და იყო რიცხჳ მათი თავად-თავადისა მათისა, მოქმედთა საქმისა მათისთა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	ესე ყოველნი ძენი ემანისნი ქნარითა ცემასა წინაშე მეფისა და სიტყჳთა ღმრთისაჲთა აღმაღლებად რქა. და მისცნა ღმერთმან ემანს ძენი ათხუთმეტნი და სამნი ასულნი,
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	ესე ყოველნი მამისა მათისა თანა გალობად სახლსა შინა უფლისასა წინწილითა, ნესტჳთა და ებნითა მახლობელად მეფისა, ასაფ და იდითუნ და ემან.
მეფემან	მცხ.ნეშტ1	ძე მისი ბაელ, რომელი წარტყუენა თაგლადფალნასარ, მეფემან ასურეთისამან. ესე მთავარი რუბენისი.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	ყოველთა ნაწილად ხუედრებულისა დღეთა იოათამისთა, მეფისა იუდასათა, და დღეთა იორობოამისათა, მეფისა ისრაჱლისთა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და აღწერნა იგინი სემაია, ძემან ნათანელისამან, მწიგნობარმან ლევისგანმან, წინაშე მეფისა და მთავართა, და სადუკის მღდელსა და აქიმელიქისასა. ძისა აბიათარისასა, მთავართა მამადმამათა მღდელთასა და ლევიტელთა, სახლისა მამულისათა, ერთ-ერთი ძეთაგან ელიეზარისა და ერთ-ერთი ძეთაგან ითამარისა
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და განიგდეს მათცა წილი ვითარცა ძმათა მათთა და ძეთა არონისთა წინაშე მეფისა, და სადუკისსა და აქიმელიქისასა და მთავართა ტომთასა მღდელთასა და ლევიტელთასა, ტომნი პირველნი, ვითარცა ძმანი მისნი უმრწემესნი.
მეფე	მცხ.ნეშტ1	დავით მოხუცებულ იყო დღეთა და სავსე სიბერითა. და მეფე ყო სოლომონ, ძე მისი, მის წილ ისრაჱლსა ზედა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და აღუდგინა ღმერთმან ისრაჱლისამან სული ფალუქისი, მეფისა ასურეთისა, და სული თალგათფალსარისი, მეფისა ასუბისა, და წარტყუენეს რუბენ და გადი და ზოგი ნათესავი მანასესი, და წარიყუანნა ქალად და ქაბორად და მდინარესა მას ქუზასტანისასა ვიდრე აქა დღედმდე.
მეფემან	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა მეფემან დავით იოაბს და მთავართა მათ ძლიერებისათა: წარვედით და აღრაცხეთ ისრაჱლი ბერსაბეთგან ვიდრე დანადმდე, და მომართუთ მე, რათა უწყოდი რიცხჳ მათი.
მეფესა	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა იოაბ მეფესა: შესძინენ უფალმან ერსა თჳსსა, რაოდენ არიან აწ ასიღა წილი, თუალნიმცა უფლისა ჩემისა, მონანი. და რასათჳს უფალი ჩემი ეძიებს ამას, რათა არა იყოს ესე ცოდვა ერისა ისრაჱლისა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	ხოლო სიტყუაჲ იგი მეფისა განძლიერდა უფროს იოაბის მიმართ. და განვიდა იოაბ და განავლინა ყოველნი საზღუარნი ისრაჱლისანი და მოვიდა იერუსალჱმად.
მეფესა	მცხ.ნეშტ1	და მისცა იოაბ მეფესა რიცხჳ ახილვისა მის ერისა. და იყო ისრაჱლი ათას ათასეულ და ას ათას კაცთა მახჳლოსანთა, და იუდა ოთხასორმეოცდაათას მახჳლოსანი კაცი.
მეფე	მცხ.ნეშტ1	და მოიქცა ურნია და იხილა მეფე და ოთხნი ძენი მისნი მის თანა დაბურვილი და ურნია ლეწვიდა კალოსა ზედა იფქლსა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ1	და ყოველი ისრაჱლი და განყოფანი მათნი, და ესენი არიან დაწერილი წიგნსა მეფეთა ისრაჱლისათა იუდასთა წარტყუენილთა მათ თანა ბაბილონად უსჯულობითა მათითა,
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და არს ვიდრე აქამომდე ბჭე მეფისა მის აღმოსავლით. ესე არიან ბჭენი ბანაკთა მათ ლევიტელთანი:
მეფემან	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა მეფემან დავით ურნიას: არა, არამედ სყიდვით მოვიყიდო ეგე ვეცხლითა, რაცა ღირდეს, რამეთუ არა მოვიღო ეგრეთ, რაჲ არს შენი უფლისად შეწირვად მსხუერპლი უსასყიდლოდ.
მეფეთასა	მცხ.ნეშტ1	და იყო მოწევნასა მას მეორისა წელიწადისასა განსლვასა ოდეს მეფეთასა, და მოიყვანა იოაბ ყოველი ძლიერისა. და განრყუნეს ყოველი სოფელი ძეთა ამონისთა, და მოვიდეს და გარემოადგეს არაბათსა. და დავით იყოფოდა იერუსალჱმს. და მოსრა იოაბ არაბათი და დაარღჳა იგი.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და მოიღო დავით გჳრგჳნი მოლქომისა, მეფისა მათისა, თავისაგან მისისა. და იყო სასწორი მისი ტალანტი ოქროსა. და მას შინა იყო ანთრაკი პატიოსანი და დაიდგა იგი თავსა დავით და ნატყუენავი იგი ქალაქისა გამოიღო მრავალი ფრიად.
მეფე	მცხ.ნეშტ1	და იყო კიდობნისა მის სჯულისა უფლისა მისლვასა მის ვიდრე ქალაქადმდე დავითისა და მელქოლ, ასულმან საულისმან, გარდამოიხილა სარკუმელით და იხილა მეფე დავით, როკვიდა რა და იმღერდა და შეურაცხ-ყო იგი გულსა თჳსსა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ1	და მოავლინნა მოციქულნი ქირამ, მეფემან ტჳროსისამან დავითისა და მოსცა ძელი ნაძჳსა და მაშენებელნი ზღუდეთანი და ხურონი ძელისანი, რათა უშენონ მას სახლი.
მეფედ	მცხ.ნეშტ1	და ესმა უცხოთესლთა, რამეთუ ცხებულ არს დავით მეფედ ყოველსა ისრაჱლსა ზედა. და აღმოვიდეს ყოველნი უცხოთესლნი მოძიებად დავითისა და განვიდა მიგებებად მათა.
მეფე	მცხ.ნეშტ1	და იყო, ამისა შემდგომად მოკუდა ნაას, მეფე ძეთა ამონისათა. და მეფობდა ანან, ძე მისი, მის წილ.
მეფემან	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდეს და უთხრეს დავითს კაცთა მათთჳს. და წარავლინნა მიგებებად მათდა, რამეთუ იყუნეს გინებულ ფრიად და ჰრქუა მათ მეფემან: დასხედით იერიქოდ ვიდრე აღმოგესხას თმა და წუერი თქუენი, და მაშინღა აღმოვედით.
მეფე	მცხ.ნეშტ1	და დაიდგინეს ვეცხლითა თავისა მათისა ოცდაათორმეტი ათასი ეტლები, და მეფე იგი მოაბ და ერი მისი მოვიდეს და დაიბანაკეს წინაშე მედაბასი და ძენი ამონისნი შეკრბეს ქალაქებისაგან მათისა და მოვიდეს ბრძოლად.
მეფენი	მცხ.ნეშტ1	და გამოვიდა ძენი ამონისნი და განეწყუნეს ბრძოლად ბჭეთა თანა ქალაქისთა. და მეფენი იგი, რომელნი მოსულ იყუნეს, განეწყუნეს თჳსაგან ველსა გარე.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და მოსრა დავით ადრაზარისი, ერი მეფისა სუბასი, რომელი არს ემათისა, მი-რა-ვიდოდა იგი დადგმად ჴელისა ევფრატსა ზედა მდინარესა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდა ასური იგი დამასკელი შემწედ ადრაზარისა, მეფისა მის სუბასა, და მოსრა დავით ასურისა მის ოცდაორი ათასი კაცი.
მეფესა	მცხ.ნეშტ1	და ესმა თოლაას, მეფესა ემათისასა, რამეთუ მოსრა დავით ყოველი ძალი ადრაზარისა, მეფისა მის სუბასი.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და მოავლინა თოა ადურამ, ძე მისი, მეფისა დავითისა, მოკითხვად მისა მშჳდობით და კითხვად მისა ამისთჳს, რამეთუ ებრძოდა ადრაზარს და მოსრა იგი, რამეთუ კაცი მტერ იყო თოეს ადრაზარ, და ყოველი ჭურჭელი ვეცხლისა და ოქროსა მოუძღუანა მას.
მეფე	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ მეფესა მას: მეფე, უკუნისამდე ცხოვნდი, რასათჳს არა იყოს მჭმუნვარე და მწუხარე პირი ჩემი, რამეთუ ქალაქი იგი და სახლი მამათა ჩუენთა უდაბნო არს? ბჭენი მისნი განრყუნილ არიან ურიდად ცეცხლითა.
მეფემან	მცხ.ეზრ2	და მრქვა მე მეფემან: რომლისა საქმისათჳს ეძიებ ამას? და ვილოცევდ უფლისა მიმართ ღმრთისა ზეცათასა.
მეფემან	მცხ.ეზრ2	და მრქვა მე მეფემან და ხარჭმან მისმან, რომელი ჯდა მის თანა: რაჟამს ოდენ მიგცალდეს შენ, ანუ ოდეს მოიქცე შენ მუნით? და ყო კეთილი ჩემდა მომართ მეფემან, და განმიტევა მე, და მე დაუდევ მას დრო.
მეფესა	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ მეფესა მას: უკეთუ ვპოვე მადლი წინაშე შენსა, მეც მე წიგნი მთავართა მათ მისთა მიერ კერძო მდინარისა მის, და მიმიყვანონ მე, ვიდრემდის მივიდე ურიასტანად,
მეფემან	მცხ.ეზრ2	და მოვედ მთავართა მათ მდინარითკერძოთა და მივეც მათ წიგნები იგი მეფისა, და წარმაყვანნა მე მეფემან წინამძღუარნი ძლიერნი და ცხენოსნები.
მეფისათა	მცხ.ეზრ2	და განვლე მე ბჭესა მას წყაროსასა წყალთა გარდამოსაქანელთა თანა მეფისათა, და არა იყო მუნ ადგილი კარაულისა მის ჩემისათჳს, ვითარმცა განვლე იგი ადგილი მჴედრ.
მეფისანი	მცხ.ეზრ2	და უთხარ მათ, ვითარმედ: ჴელი უფლისა იყო ჩემ თანა კეთილობით, და სიტყუანი იგი მეფისანი, რომელ მრქუნა მე, და ვარქუ მათ: და აღვდგეთ, ვიქმოდეთ და აღვაშენოთ და განძლიერდეს ჴელნი მათნი კეთილობად.
მეფე	მცხ.ნეშტ1	და გუშინ და ძოღან ვიდრე იგი იყოღა საულ მეფე, და შენვე იყავ შემომყვანებელ და გამომყვანებელ ისრაჱლისა. და გრქუა შენ უფალმან ღმერთმან შენმან: შენ დამწყსო ერი ჩემი ისრაჱლი, და შენ იყო წინამძღუარი ისრაჱლსა ზედა.
მეფედ	მცხ.ნეშტ1	და მოვიდეს ყოველნი მოხუცებულნი ისრაჱლისანი დავითის მეფისა ქებრონად, და აღუთქუა აღთქმა დავით მეფემან წინაშე უფლისა, და სცხეს დავითს მეფედ ისრაჱლსა ზედა სიტყჳსა მისებრ უფლისა ჴელითა სამუელ წინაწარმეტყუელისათა.
მეფე	მცხ.ნეშტ1	მოვიდა დავით მეფე და დაჯდა წინაშე უფლისა და თქუა: ვინ ვარ მე, უფალო, ღმერთო? და რა არს სახლი ჩემი, რამეთუ შემიყვარე მე ვიდრე საუკუნედ,
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო დედაკაცმან და ჰრქუა: მიბრძანე, რათა თქუას მჴევალმან შენმან სიტყუაჲ ერთი შენს წინაშე! და ჰრქუა მეფემან: იტყოდე!
მეფისა	მცხ.მსაჯ	და მისცნა იგინი უფალმან ჴელთა იაბისსა, მეფისა ქანანელთასა, რომელი მეფობდა ასურს შინა, და მთავარ ერისა მისისა იყო სისარაჲ. და დამკჳდრებულ იყო არისოთს წარმართთასა.
მეფესა	მცხ.მსაჯ	და ღაღად-ყვეს ძეთა ისრაჱლისათა უფლისა მიმართ და აღუდგინა მათ უფალმან მჴსნელად აოდ, ძე გერაჲსი. ძისა იემენელისაჲ, კაცი ორითავე ჴელითა მარჯუენე. და მიუძღუანეს ძეთა ისრაჱლისათა ჴელითა მისითა ძღუენი ეგლომს, მეფესა მოაბისასა.
მეფესა	მცხ.მსაჯ	და მიართუა ძღუენი იგი ეგლომს, მეფესა მოაბისასა. და ეგლომ იყო კაცი სასტიკი ფრიად.
მეფისა	მცხ.ზაქ	ამისთჳს არა ვერიდო არღა მერმე დამკჳდრებულთა ზედა ქუეყანისათა, - იტყჳს უფალი, - და, აჰა, მე მივსცემ კაცთა თითოეულსა ჴელთა მოყუსისა თჳსისასა და ჴელთა მეფისა თჳსისათა და დაჭრას ქუეყანა და არ განვარინო ჴელთაგან მათთაჲსა.
მეფენი	მცხ.მსაჯ	ზაბულონ ერმან აყუედრა სულსა მისსა სიკუდიდმდე; და ლეფთალიმს სიმაღლესა ზედა ველისასა, მოუჴდეს მას მეფენი და ეწყვნეს.
მეფესა	მცხ.ზაქ	და იყოს: რაოდენნიცა დაშთენ ყოველთაგან წარმართთა მოსრულთა იერუსალჱმსა ზედა და აღმოვიდოდიან წლითი წლად თაყუანის-ცემად მეფესა, უფალსა, ყოვლისა მპყრობელსა, და დღესასწაულებად დღესასწაული კარვის-დგმისა.
მეფეთა	მცხ.მსაჯ	და ჰრქუა გედეონ კაცთა მათ სოქოთისათა: ეცით პური საზრდელად ერსა ამას ჩემსა, რომელ არს ჩემ თანა, რამეთუ ჰშის. და მე ვსდევნი ზეებს და სალმანას, მეფეთა მადიამისათა.
მეფისა	მცხ.მსაჯ	და წარავლინნა იეფთაე მოციქულნი წინაშე მეფისა ძეთა ამონისთა და ჰრქუა: რაჲ ძეს შენი და ჩემი, რამეთუ მოსრულ ხარ ბრძოლად ქუეყანასა ჩემისა?
მეფისა	მცხ.მსაჯ	და მიუვლინნა ისრაჱლმან მოციქულნი სეონისა, მეფისა ამორეველთასა, მეფისა ესებონისა. და ჰრქუა მას ისრაჱლმან: წარვლო ქუეყანით შენით ვიდრე ადგიდმდე ჩემდა.
მეფენი	მცხ.იობ	დასცნის მეფენი საყდართა ზედა და შეარტყის სარტყელი ძლიერებისა მათისა.
მეფე	მცხ.ქებ	თავი შენი შენ ზედა, ვითარცა კარმელი და ნათხზენი თავისა შენისა, ვითარცა პორფირი, მეფე შეკრული თანაწარმვლელთა შორის.
მეფისა	მცხ.იონ	და მიეახლა სიტყუა მეფისა მიმართ ნინევისა, და აღდგა საყდრისაგან მისისა და მოიძარცუა შესამოსელი მისი მისგან, და გარემოირტყა ძაძაჲ, და დაჯდა ნაცარსა ზედა,
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და გამოვიდა იეუ შემთხუევად მისა, ძე ანანიასი წინაწარმეტყუელისა, და ჰრქუა მას მეფე იოსაფატ: უკუეთუ ცოდვილსა შენ შეეწევი, რამეთუ მოძულებულსა უფლისა მიერ დაემოყურე, ამისთჳს იყო შენ ზედა რისხვაჲ უფლისაჲ.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და თქუა: ისმინეთ იუდამან და მკჳდრთა იერუსალჱმისათა, მეფემან იოსაფატ! ამას იტყჳს უფალი, ნუ გეშინინ თქუენ მათთჳს და ნუცა შეძრწუნდებით პირისაგან ერისა ამის მრავლისა, რამეთუ არა თქუენი არს ბრძოლა, არამედ უფლისაჲ.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და ვიდოდა გზასა მეფეთა ისრაჱლისათა, ვითარცა ყო სახლმან აქაბისმან, რამეთუ ასული აქაბისი იყო მისა ცოლად და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა
მეფედ	მცხ.ნეშტ2	და იყო ოქოზია ოცდაორისა წლისა, ოდეს დადგა იგი მეფედ და ერთ წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისა გოთოლია, ასული ზამბრისი.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და გარემოადგედ ლევიტელნი მეფესა გარემო და კაცად-კაცადსა მახჳლი ჴელსა მისსა და სხუაჲ, რომელი შევიდოდის სახლსა უფლისასა, მოკუედინ და იყუნედ კაცნი იგი მეფისა თანა შესლვასა და გამოსლვასა მისსა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და გამოიყვანა ძე იგი მეფისა და მოსცა მის ზედა შარავანდი იგი სამეფო და საწამებელნი და მეფე-ყვეს იგი და სცხეს მას იოედაე და ძეთა მისთა და თქუეს: ცხონდინ მეფე!
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და იხილა და, აჰა, ესერა, მეფე დგა სადგომელსა თჳსსა და შესლვასა მას დგეს მთავარნი და ნესტუები და მთავრები გარემო მეფისა და ყოველსა ერსა უხაროდა და სცემდეს ნესტუებსა და შემასხმელნი იგი სტჳრითა შესხმასა და ახიობდეს ქებასა და დაიპო გოთოლია სამოსელი თჳსი, ღაღად-ყო და თქუა: დასხმით დამესხმით
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და მისცეს იგი მეფემან და იოდაე მღდელმან მოქმედთა მათ საქმისათა, საქმისა მის ტაძრისა უფლისათა, და დაადგინნეს სასყიდლითა ქვისმკუეთელნი და ხურონი განსაგებელად ტაძრისა მის უფლისა და იქმოდეს მოქმედნი იგი საქმესა მას.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა აღასრულეს, მოიღეს მეფისა და იოდაესა ნეშტი იგი ვერცხლისა მის და შექმნეს იგი ჭურჭლად ტაძრისათჳს უფლისა, ჭურჭლად სამსახურებელად მსხუერპლთათჳს და ფიალები ოქროსა და ვეცხლისა. და შეიწირვოდა მსხუერპლები სახლსა უფლისასა მარადის ყოველთა დღეთა იოდაესთა
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და იყო სიტყუასა მას მათსა მისა მიმართ და მან ჰრქუა მას: ნუუკუე თანამზრახველ მეფისა გყავ, ეკრძალე თავსა შენსა, რათა არა გტანჯო შენ. და დადუმნა წინაწარმეტყუელი იგი და თქუა, რამეთუ ვიცი, ვითარმედ ეგულებოდა მოკლვა შენი უფალსა, რამეთუ ჰყავ ესე და ისმინე ზრახებისა ჩემისა
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და მოუვლინა იუდას, მეფემან ისრაჱლისამან, ამასიას, მეფესა იუდასასა და ჰრქუა: ოქოზი, რომელ არს ლიბანესა ზედა, და ჰრქუა: მოეც ასული შენი ძესა ჩემსა ცოლად და, აჰა, ესერა, მოვიდენ მჴეცნი ველისანი, რომელ არიან ლიბანესა და მოვიდეს მჴეცნი იგი და დათრგუნეს აქუქი, რომელ არს ეკალი. და სთქუ შენ
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და მოიყვანა ყოველმან ერმან ქუეყანისამან ოზია, ძე მისი, და იყო იგი ათექუსმეტის წლისა და მეფე ყვეს იგი ამასიას წილ, მამისა მისისა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	ძე ათექუსმეტისა წლისა მეფე იქმნა ოზია, ერგასისდაორ წელ იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა იექელია იერუსალჱმით.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და იყო ოზია მეფე კეთროვან ვიდრე დღემდე სიკუდილისა მისისა და სახლსა შინა აფუთიოსისასა ჯდა განკეთროვნებული, რამეთუ განეშორა სახლისაგან უფლისა. და იოთამ იყო ძე მისი მეფობასა მისსა ზედა, და სჯიდა ერსა ქუეყანისასა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მოასხეს ვაცები იგი, რომელი იყო ცოდვათათჳს წინაშე მეფისა და კრებულისა მის და დასხნეს ჴელნი მათნი მათ ზედა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და წარვიდეს მალედმსრბოლნი იგი წიგნებითა მეფისა მიერ და მთავართა მიერ ყოვლისა მიმართ ისრაჱლისა და იუდასა ბრძანებისაებრ მეფისა, და იტყოდეს ძენი იგი ისრაჱლისანი: მოიქეცით მიმართ ღმრთისა აბრაჰამისა, ისაკისა და იაკობისა და მოაქციენით განრინებულნი იგი ნეშტნი ჴელისაგან მეფისა ასურთასა
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და იუდად იყო ჴელი უფლისაჲ მიცემად მათა გული ერთი მოსლვად და ყოფად ბრძანებისა მისებრ მეფისა და მთავართასა სიტყუათა უფლისათა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	განძლიერდით და მჴნე იყვენით, ნუ გეშინინ პირისაგან მეფისა ასურეთისა, და პირისაგან ნათესავთასა, რომელნი არიან მის თანა, რამეთუ ჩუენ თანა უმრავლეს არიან ვიდრე მათ თანა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ამისა შემდგომად მოავლინნა სენაქირიმ, მეფემან ასურეთისამან, მონანი თჳსნი იერუსალჱმდ და იგი თავადი იყო ლაქისს და ყოველი ერი მისი მის თანა. მოავლინა ეზეკიასა, მეფისა იუდისასა და ყოვლისა იუდისასა, რომელნი იყუნეს იერუსალჱმს და ჰრქუეს:
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მეთურამეტესა წელსა მეფობისა მისისასა, ვითარცა აღასრულა განწმედად ქუეყანა და სახლი მეფისა, მიავლინა საფან, ძე სელიასი, და ამასიას, მთავარი ქალაქისა, და ოსია, ძე იოაქაზისი, მოსაჴსენებელად მწერალი მისი განმტკიცებად სახლისა უფლისა ღმრთისა დავითისა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და უბრძანა მეფემან ქელკიას და აქიკამს, ძესა საფანისასა, და აბდონს, ძესა მიქესასა, და საფანს მწიგნობარსა, და ასაიას, მონასა მეფისასა, და ჰრქუა მათ:
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	მეფესა იუდასასა, რომელმან მოგავლინნა თქვენ ძიებად უფლისა, ესრე არქუთ მას: ამას იტყჳს უფალი, ღმერთი ისრაჱლისა: სიტყუანი, რომელნი გესმა შენ
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და მეფემან შეკრიბნა მოხუცებულნი იუდასანი და ისრაჱლისანი.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და აღდგა მეფე სუეტსა მას ზედა. და დადვა აღთქმა წინაშე უფლისა შედგომად უფლისა, რათა იმარხვიდეს მცნებათა მისთა და წამებათა მისთა ყოვლითა გულითა სიტყჳსა მის სჯულისათა, რომელი წერილ იყო წიგნსა მას.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუანი მისნი პირველნი და უკუანაისკნელნი, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა მეფეთა ისრაჱლისათა და იუდასასა.
მეფესა	მცხ.მეფ1	და უთხრა სამოველ ყოველი იგი სიტყუაჲ ღმრთისა ერსა მას, რომელნი ითხოვდეს მისგან მეფესა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და იყო ოცდახუთის წლისა იოაკიმ მეფობასა მისსა და ათერთმეტ წელ მეფობდა იერუსალჱმს და სახელი დედისა მისისა ზექორ, ასული ნერისი, არამათ. და ქმნა ბოროტი წინაშე უფლისა, რაოდენ ქმნეს მამათა მისთა, და მოვიდა ნაბუქოდონოსორ, მეფე ბაბილონისა მის ქუეყანისა და ჰმონებდა მას იოაკიმ სამ წელ. და მერმე მოავლინა უფალმან მათ ზედა ქალდეველნი, და ავაზაკნი ასურეთისანი, და ავაზაკნი მოაბელთანი, და ძენი ამონისთანი, და სამარიასნი, და განდგეს სიტყჳთა მით, სიტყჳსაებრ უფლისა, ჴელითა მონათა მისთა წინაწარმეტყუელთათა. ხოლო გულისწყრომაჲ უფლისაჲ იყო იუდასა ზედა, რათა განიშოროს პირისა მისისაგან ცოდვათათჳს მანასესთა, რაცა ქმნა სისხლი უბრალო, რომელ დასთხია იოაკიმ და აღავსო სისხლითა იერუსალჱმი და არა ინება უფალმან აჴოცა მათი
მეფე	მცხ.მეფ1	მაშინ ჰრქუა სამოველ ყოველსა მას ერსა: იხილეთღა, რამეთუ გამოირჩია უფალმან! არა ვინ არს თქუენ შორის მსგავსი ამისა რაჲთურთით! და იხილა ყოველმან ერმან და თქუეს: უკუნისამდინ ცხონდინ მეფე!
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და მოავლინა მათ ზედა მეფე ქალდეველთა და მოსწყჳდნა ჭაბუკნი მათნი მახჳლითა სახლსა შინა სიწმიდისა მათისათა და არა ერჩდა სედეკიას და ქალწულნი მათნი არა შეიწყნარნა, და მოხუცებულნი მათნი წარიყვანეს და უფალმან მისცა ჴელთა მათთა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	ამას იტყჳს კჳროს, მეფე სპარსთა: ყოველი სამეფო ქუეყანისაი მომცა მე უფალმან ღმერთმან ცათამან, და მან მიბრძანა მე შენებად მის სახლისა იერუსალჱმს ჰურიასტანისასა, აწ ვინ არის თქუენგანი ყოვლისაგან ერისა მისისა, იყოს ღმერთი მის თანა, და აღვედინ.
მეფე	მცხ.მეფ1	აწ, ეგერა, მეფე თქუენი თქუენ წინაშე არს! და მე დაბერებულ ვარ და ძენი ჩემნი თქუენ შორის არიან სიყრმით მათითგან, და თქუენ თჳთ უწყით, რამეთუ თქუენ წინაშე დამაშურალ ვარ სიყრმითგან ვიდრე დღევანდელად დღედმდე.
მეფე	მცხ.მეფ1	და შეეშინა ყოველსა ისრაჱლსა უფლისაგან ფრიად და სამოველისა; და რქუა ყოველმან ერმან სამოველს: ილოცე შენ უფლისა მიმართ ღმრთისა შენისა მონათა ამათ შენთათჳს, რათა არა მოვსწყდეთ დღეს, რამეთუ გარდავამეტეთ ჩუენ ცოდვათა ჩუენთა თხოვად თავისა ჩუენისა მეფე!
მეფე	მცხ.მეფ1	რაჟამს იხილა საულ ზედამისლვა დავითისა უცხოთესლისა მის, ჰრქუა აბენერს, სპასპეტსა თჳსსა: ვისიმე რა შვილი არს ჭაბუკი ისი? მიუგო აბენერ და ჰრქუა: ცხოველ არს სული შენი, უფალო ჩემო მეფე, არა უწყი.
მეფისასა	მცხ.ეზრ2	და იყო თვესა მას ქასლევსა, წელსა მას მეოცესა არტაშეს მეფისასა, მე ვიყავ შუშ დედაქალაქთა მათ აბირაასთა.
მეფესა	მცხ.ეზრ1	და იყვნეს თუალნი უფლისა ღმრთისა ზედა ჰურიათა მოქცეულთა ტყუეობისაგან, და არა დაუყვნეს იგინი, ვიდრემდის აუწყონ დარეჰ მეფესა. მაშინ წარავლინეს ხარკისმომჴდელნი იგი ამის საქმისათჳს, რათა მეცნიერ იქმნნენ წიგნთა.
მეფისა	მცხ.ეზრ1	დარეჰ მეფისა მშჳდობაჲ მრავალი.
მეფისა	მცხ.ეზრ1	თქუენდა უწყებულ იყავნ, მეფისა, რამეთუ მოვედით ჩვენ ქუეყანად ურიასტანისა, ქალაქად იერუსალიმად და ვიხილეთ ტაძარი უფლისა ღმრთისა დიდსა, რამეთუ აშენებდეს რჩეულითა ქვითა, ძელსა სათხეპელად უპყრობდეს კედელთა მისთა, და საქმე წარუმართებელ იყო ჴელთა შინა მათთა.
მეფისა	მცხ.ეზრ1	რამეთუ მამათა ჩვენთა განარისხეს ღმერთი ცისა და ქვეყანისა, და მისცნა იგინი ჴელთა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილოვნელთასა და ქალდეველთასა, და სახლი ესე აღაოჴრა და ერი იგი მწირობდა ბაბილონს.
მეფისა	მცხ.ეზრ1	და პირველსა წელსა კჳროს მეფისა ბაბილოვნელისა კვიროს მეფემან ბრძანა შენება სახლისა უფლისა ღმრთისა.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და ოქროსა და ვეცხლისა ჭურჭელთა, რომელ წარეღო ნაბუქოდონოსორს იერუსალემით, მოვიდა და მოიღო სახლთა ღმრთისა თჳსისა, და გამოიღო კჳროს მეფემან სახლით სამეუფოთ; და მისცა სამნასაროს მეფესა
მეფისასა	მცხ.ეზრ1	და შესწირედ მსხუერპლი სულნელი უფლისა ღმრთისა ზეცათასა და ლოცვა-ყონ ცხოვრებისათჳს მეფისასა და ძეთა მისთათჳს.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა მთავარი იგი მდინარეთკერძოთა სათრაბუზან და მონათმოდგამნი მათნი, რომელ-იგი მიწერა დარეჰ მეფემან, მსწრაფლ აღასრულეს ბრძანება იგი მისი.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და მოხუცებულნი იგი ურიათანი აშენებდეს და ლევიტელნი იგი ჟამთა მათ წინასწარმეტყუელებისათა ანგეასთა და ზაქარიასათ, ძისა ადდოვეასსა. აღაშენეს და დაამტკიცეს ბრძანებისა მისებრ უფლისა ისრაელისა, ვითარცა უბრძანა კვიროს მეფემან და დარეჰ და ჟამთა არტარასისთა, მეფისა სპარსთასა
მეფისა	მცხ.ეზრ1	და ყვეს დღესასწაული ბალარჯობისა შვიდ დღე და გახმხიარულდეს იერუსალჱმს, რამეთუ მხიარულ-ყუნა იგინი უფალმან ღმერთმან და მოაქცია უფალმან გული მეფისა მის ასურთა მათდა მომართ, რათა შეეწიოს და განაძლიერნეს ჴელნი მათნი საქმედ ტაძრისა მის უფლისა, ღმრთისა ისრაილისა
მეფისა	მცხ.ეზრ1	და შემდგომად სიტყჳსა მათ შარავანდობისა არტახშესის, მეფისა სპარსთასა, გამოვიდა ეზრა, ძე სარუველისი, ძისა აზრიასი, ძისა ქელკიასი,
მეფისა	მცხ.ეზრ1	გამოვიდნენ იერუსალჱმად თთვესა მას მეშჳდესა, რომელი-იგი იყო წელი მეშჳდე მეფისა მის.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	ესე არიან ბრძანებანი იგი, რომელი მისცა არტაშეს მეფემან ეზრას მღდელსა და მწერალსა წიგნთასა და სიტყუათა უფლისათა და ბრძანებისა სჯულისა უფლისათა და ბრძანებითა მით, რომელი იყო ზედა ისრაილსა.
მეფეთამან	მცხ.ეზრ1	არტაშეს მეფემან მეფეთამან ეზრა მწერალსა სჯულისა უფლისა ღმრთისასა ზეცათასა,
მეფისასა	მცხ.ეზრ1	პირისაგან მეფისასა და შჳდთა თანამზრახველთა მიწერა წიგნი ესე მოძიება ჰურიათა და იერუსალჱმელთა წინამძღურებითა ეზრასითა, რომლისა იყო სული ღმრთისა ჴელთა შინა მისთა.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	მე, არტახშეს მეფემან, მივეც ბრძანება ყოველთა მეფასეთა, რომელნი იყვნეს მიერ კერძო მდინარით ევფრატით, ყოველსავე, რასაცა ითხოვდეს თქუენგან ეზრა მღდელი და მწერალი სჯულისა უფლისა ღმრთისა ზეცათასა, მიეცით სახლსა უფლისა ღმრთისა ზეცათასა.
მეფისასა	მცხ.ეზრ1	და ნუმცა ვინ წინააღუდგების ბრძანებასა მეფისასა. ყოველივე, რაცა ვბრძანე, სახელითა უფლისა ღმრთისა ზეცათა და ქუეყანისა, ეგრეცა იყავნ, და ნუ ვინ ჴელსა ჰყოფნ დაბრკოლებად სახლისაგან უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა, რათა არა იყოს რისხვა უფლისა ღმრთისა ზედა მეფობასა ჩემსა და ძისა ჩემისასა
მეფისასა	მცხ.ეზრ1	ყოველთავე, რომელთა არა ყონ მსგავსად სჯულისა მის უფლისა და ბრძანებისა მისებრ მეფისასა, მი-მცა-ეცემიან მსაჯულსა საქმეთა მათებრ თჳსთა, გინა თუ სიკუდილსა, გინა თუ სატანჯველსა, გინა თუ ზღვევად, გინა თუ პყრობილებად.
მეფისასა	მცხ.ეზრ1	კურთხეულ არს უფალი ღმერთი მამათა ჩუენთა, რომელმან შთაუგდო გულსა მეფისასა, და დიდებულ-ყავნ სახლი იგი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა, რომელ არს იერუსალჱმს.
მეფისათა	მცხ.ეზრ1	და ყო ჩემ თანა წყალობა, და პატიოსან-მყო მე წინაშე მეფისა და თანამზრახველთა მისთა და წინაშე ყოველთა მთავართა მეფისათა, და მე განვძლიერდი, რამეთუ ჴელი უფლისა ყოვლითურთ აღმაღლებული ჩემ თანა, შევკრიბენ ყოველნი მთავარნი ისრაჱლისანი, რომელნი გამოსრულ იყუნეს ჩემ თანა
მეფესა	მცხ.ეზრ1	რამეთუ შევირცხვინეთ თხოვად მეფისაგან შემწეობისათჳს მჴედრებისა, რათამცა განმარინნეს ჩუენ მტერთა ჩუენთაგან გზასა მას, ვარქუთ ჩუენ მეფესა მას ესრეთ, ვითარმედ: ჴელი უფლისა ღმრთისა ჩუენისა შემწე არს ყოველთა, რომელნი ეძიებენ მას კეთილსა შინა, და ძლიერება მისი და რისხვა მისი ყოველთა ზედა არს, რომელთა დაუტევეს იგი
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და აღვწონეთ და მივეცით მათ ვეცხლი და ოქროჲ და სამსახურებელი პირველთა სახლსა მას ღმრთისა ჩუენისა, რომლითა აღგვამაღლნა ჩუენ მეფემან და თანამზრახველთა მისთა და ყოველმან ისრაჱლმან, რომელნი-იგი იყვნეს მუნ.
მეფესა	მცხ.ეზრ1	და მისცეს აღწერილი იგი წიგნი ჭურჭლისა მის, რომელი-იგი ებრძანა მეფესა მას, ნახპეტთა და მთავართა მათ მდინარითკერძოთა ევფრატისათა, და დიდებულ-ყვეს ერი იგი და ტაძარი იგი ღმრთისა.
მეფე	მცხ.მეფ1	და დაემალა დავით ველსა მას შინა, და იყო დღესასწაული იგი თთვისთავისა. და მოვიდა მეფე ტაძრად პურის-ჭამად.
მეფე	მცხ.მეფ1	და დაჯდა მეფე საინაჴესსა თჳსსა და შემდგომად მისა დაჯდა იონათან, და მოვიდა აბენერ და დაჯდა გუერდით კერძო საულისსა, ხოლო ადგილი იგი დავითისი ცუდად დაშთომილ იქმნა.
მეფეთა	მცხ.ეზრ1	წელთა მათგან და ჟამთა მამათა ჩუენთასა ვართ ჩუენ ცოდვათა შინა დიდ-დიდთა მოდღენდელად დღედმდე, და ცოდვათა ჩუენთათჳს მიგუცენ ჩუენ და მეფენი ჩუენნი და შვილნი ჩუენნი ჴელთა მეფეთა წარმართთასა, და მახვილსა და ტყვეობასა და წარსატაცებელად, და სირცხვილსა პირისა ჩუენისასა ვართ მოდღენდელად დღემდე
მეფისა	მცხ.ეზრ1	რამეთუ დამონებულ ვიყვენით ჩუენ, და მონებასა შინა ჩუენსა არა დაგუთხიენ ჩუენ, უფალო ღმერთო ჩუენო, და მოსდრიკენ ჩუენდა წყალობანი შენნი წინაშე მეფისა მის სპარსთასა მოცემად ჩუენდა მაცხოვარება შენი, ამაღლებად სახლი ღმრთისა ჩუენისა და აღშენებად მოოჴრებულსა ამას უდაბნოსა და მოზღუდვად სიძნელისა იუდასი და იერუსალჱმისა
მეფისა	მცხ.ბარ	მოღებასა მისსა ჭურჭელთა სახლისა უფლისათა, გამოხმულთა ტაძრისაგან, მიქცევად ქუეყანად იუდაჲსასა მეათესა სიუაჲსასა ჭურჭელნი ვერცხლისანი, რომელნი შექმნნა სედეკია, ძემან იოსიასმან, მეფისა იუდაჲსამან.
მეფემან	მცხ.ეზრ2	მრქვა მე მეფემან: რად მწუხარე არს პირი შენი? და არარა არს მისთჳს მიზეზი, გარნა უკჯურება და შემეშინა მე ფრიად.
მეფესა	მცხ.ეზრ2	და ვარქუ მეფესა მას: იყავნ ზედა მეფობასა შენსა კეთილ, და თუ ვპოვე მონამან შენმან წინაშე პირსა შენსა მადლი, და მნებავს მივლინება ჩემი ურიასტანად, ქალაქსა საჴსენებელთა მათ მამათა ჩუენთასა, და მე სიტყჳთა შენითა აღვაშენო იგი.
მეფესა	მცხ.მეფ1	ჰრქვა დავით მეფესა: რადმე ისმენ სიტყუასა მონათა შენთასა, რომელნი გითხრობენ, ვითარმედ დავით გიმზირს შენ მოკლვად?
მეფე	მცხ.მეფ1	და ვის შეუდგნ და სდევნ მეფე ეგე ისრაჱლისა, ძაღლსა ერთსა მკუდარსა უკანაშეუდგ და სდევნი, ანუ თუ გრწყილსა ერთსა დასდევ უდაბნოსა ამას ზედა?
მეფისა	მცხ.მეფ1	და წარვიდა დავით ექუს ათასითა მით კაცითა და მივიდა იგი ანქუშისა, ძისა მის მოაქისა, მეფისა მის გეთელთასა.
მეფემან	მცხ.მეფ1	მიუგო მეფემან დედაკაცსა მას და ჰრქუა: გარქვი შენ პირველვე, ვითარმედ, ნუ გეშინინ შენ, არამედ რა იხილო, მითხარ მე! რქვა დედაკაცმან საულს: ვხედავ მე კერპთა მრავალთა აღმომავალთა ქუეყანით.
მეფისათა	მცხ.მეფ1	მიუგო დავით ანქუშს და ჰრქუა: რა შეგცოდე შენ, ანუ რა ჰპოვე ბოროტი მონისა შენისა თანა, ვინათგან მოვედ მე შენ წინაშე, რამეთუ არა მიტევებ მე მისლვად შენ თანა მოსრვად მტერთა მათ უფლისა ჩემსა მეფისათა?
მეფისა	მცხ.ბარ	ცოდვათათჳს, რომელ სცოდენით წინაშე ღმრთისა; წარხუედით ბაბილონად ტყუენი ნაბუქოდონოსორის მიერ, მეფისა ბაბილონისა.
მეფე	მცხ.ბარ	ვინაცა უმჯობეს არს მეფე მჩუენებელი თჳსისა სიმჴნისაჲ, ანუ ჭურჭელი სახლსა შინა საჴმარი, რომელსა იჴმარებს მომგებელი, ვიდრე ნაწილნი ღმერთთანი? ანუ კარი წინასახლისა შორის, მცველი მას შინა მყოფთაჲ, ვიდრე ნაწილნი ღმერთთანი,
მეფემან	მცხ.ეზრ2	და წიგნი ერთი ასაფისა, რომელ-იგი არს მცველ ბოსტნისა მის სამეფოსა, რათა მცეს მე ძელი განსაგებელად ბჭეთა მათთჳს ზღუდეთა მათ განსაგებელად მის ქალაქისათა და სახლისა მისთჳს, რომელსა შევიდე მე მუნ. და მომცა მე მეფემან, რამეთუ ჴელი ღმრთისა ჩემისა იყო ჩემ თანა კეთილობით
მეფესა	მცხ.ეზრ2	და იყვნეს, რომელნიმე იტყოდეს: მივსცეთ მონაგები ჩუენი და მოვიღოთ ოქროჲ და ვეცხლი, და მივსცეთ ხარკად მეფესა.
მეფისა	მცხ.იონ	და იქადაგა და ითქუა ნინევს შინა მეფისა მიერ. და დიდ-დიდთა მისათა მეტყუელთა: და კაცნი და საცხოვარნი და ზროხანი და ცხოვარნი ნუ იგემებენ ნურარას. და წყალსა ნუ სმენ, ნუცა ძოენ.
მეფენი	მცხ.ეზრ2	აწ დღეს უცხონი მეფენი უფლებენ ჩუენ ზედა და შესჭამენ ამას ცოდვათა ჩუენთათჳს და შევრდომილ ვართ მონებასა დიდსა და გვიმსახურებენ ჩუენ და პირუტყუთა ჩუენთა, და უხარკობთ მათ მონებით, ვითარცა მათ ჰნებავნ, და ვართ ჩუენ იწროებასა შინა და ჭირსა შინა დიდსა დღეს ცოდვათა ჩუენთათჳს
მეფეთათჳს	მცხ.მიქ	ამისთჳს მოგცნე განვლინებულნი ვიდრე სამკჳდრებელამდე გეთისა. სახლნი ამაონი ცუდად იქმნნეს მეფეთათჳს ისრაჱლისათა
მეფისასა	მცხ.ეზრ2	და ლევიტელნი იგი დღეთა ელიასიბისთა: იოვადა და იოვა იოვანან და იდუა, შერაცხილნი იგი მფლობელნი მამათმთავარნი და ესე ყოველნი მღდელნი იყუნეს შარავანდედობასა მას დარეჰ მეფისასა.
მეფემან	მცხ.დაბ	ხოლო იქმნა მეფობასა არმაფალისასა მეფისა სენარისასა, არიოქ, მეფემან სალასარისამან, და ქოდოლ, გომორის მეფემან, ელამისმან და თარგალ მეფემან წარმართთამან.
მეფენი	მცხ.დაბ	ხოლო მეათცამეტესა წელსა მოვიდა ქოდოლოგომორ და მისთანანი მეფენი და დაჭრნეს გმირნი ასტაროთს შინა, კარნაინს, და ნათესავნი ძლიერნი მათ თანა და ომმეანნი საბის შინა ქალაქსა.
მეფე	მცხ.დაბ	ხოლო გამოვიდა მეფე სოდომთა და მეფე გომორისაჲ და მეფე ადამასა და მეფე სებომისა და მეფე ვალასა, ესე არს სეგორი, და განეწყუნეს იგინი ბრძოლად ღელესა შინა მარილოანსა,
მეფე	მცხ.დაბ	ხოლო ღელე მარილოვანი მთხრებლ-მთხრებლოვან არს ასფალტოსითა. და შეივლტოდა მეფე სოდომისა ჴევად და მეფე გომორისაჲ. და დაეცნეს მუნ, ხოლო დაშთომილნი მთად კერძო ივლტოდეს.
მეფემან	მცხ.დაბ	და მელქიზედეკ-ცა, მეფემან სალომისმან, გამოართუნა პურნი და ღჳნოჲ. ხოლო იყო მღდელი ღმრთისა მაღლისა.
მეფემან	მცხ.დაბ	ხოლო თქუა მეფემან სოდომისამან აბრაამის მიმართ: მომცენ მე კაცნი, ხოლო ცხენნი წარასხ თავისა შენისად.
მეფისა	მცხ.დაბ	და თქუა აბრაამ მეფისა მიმართ სოდომისა: განვიპყრობ ჴელთა ჩემთა ღმრთისა მიმართ მაღლისა, რომელმან შექმნნა ცაჲ და ქუეყანაჲ.
მეფენი	მცხ.დაბ	და აღგაორძინო შენ ფრიად ფრიად და დაგდვა შენ ნათესავად, და მეფენი შენგან გამოვიდენ.
მეფენი	მცხ.დაბ	და დააქცია ყოველნი ესე ქალაქნი და ყოველი სანახები და მოსწყდეს, ყოველნი მეფენი მის ქალაქისანი და ყოველი მცენარე ქუეყანისა.
მეფემან	მცხ.დაბ	და იყო იგი მუნ მრავალ ჟამ. და შთახედა აბიმელექ მეფემან გერარელთამან სარკუმლით და იხილა ისაკ, იმღერდა რებეკაჲს თანა, ცოლისა თჳსისა.
მეფენი	მცხ.დაბ	ჰრქუა მას ღმერთმან: მე ვარ ღმერთი შენი, აღორძნდი და განმრავლდინ ნათესავი შენი, შესაკრებელნი თესლთანი იყვნენ შენგან და მეფენი წელთა შენთაგან გამოვიდენ.
მეფისა	მცხ.დაბ	და ესე მეფენი, რომელნი მეფობდეს ქუეყანასა ედომისასა ვიდრე მეფისა ყოფადმდე ისრაჱლსა ზედა.
მეფისანი	მცხ.დაბ	და მოიყუანა იოსებ და შესუა იგი საპყრობილესა, სადაცა პყრობილნი იგი მეფისანი იყვნეს საპყრობილესა შინა.
მეფისა	მცხ.დაბ	და იყო, შემდგომად სიტყუათა ამათ შესცოდა მთავარღჳნისმწდემან მეფისა ეგჳპტისამან და მეპურეთ მოძღუარმან უფალსა მათსა მეფესა ეგჳპტისასა.
მეფე	მცხ.დაბ	ხოლო ლაკანსა მას ზედა კერძოჲსა იყო ყოვლისაგან სანოვაგისა, რომელსა ჭამნ მეფე ფარაო, ქმნული მეპურეთ მოძღურისა. და მფრინველნი ცისანი შესჭამდეს მას ლაკნისა მისგან, რომელ იყო თავსა ზედა ჩემსა.
მეფისა	მცხ.დაბ	იოსებ იყო ოცდაათის წლის, რაჟამს წარდგა წინაშე ფარაოჲსა, მეფისა ეგჳპტელთასა. განვიდა იოსებ პირისაგან ფარაოჲსა და მოვლო ყოველი ეგჳპტე.
მეფისა	მცხ.ეზრ1	პირველსა მას წელსა კჳროს მეფისა სპარსთასა, აღსრულებასა მას სიტყჳსა უფლისასა პირითა იერემია წინაწარმეტყუელისათა, განაღჳძა უფალმან სული კჳროსისი, მეფისა სპარსთასა, და მისცა ბრძანება მეცნიერებისა ყოველსა საშარავანდედოსა თჳსსა და მიწერა ყოველთა მიმართ სახე ესრე
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და მეფემან კჳროს მოღებად-სცა ყოველი იგი სამსახურებელი სახლისა მის უფლისაჲ, რომელ გამოიღო ნაბუქოდონოსორ მეფემან იერუსალჱმით, და მოსცა დამარხვად სახლსა ღმრთისა თჳსისასა.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და ესე არიან ძენი ისრაჱლისანი თჳთეულად ადგილთაგან, რომელნი გამოვიდოდეს ტყუეობისაგან, რომელი წარტყუევნა ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილონად, რომელნი მიაქცია კჳროს ბაბილოვნით იერუსალჱმდ ჰურიასტანად, კაცნი თჳთეულად ქალაქსა თჳსსა,
მეფისა	მცხ.ეზრ1	და ესე არიან სიტყუანი წერილისა მის, რომელი მიუვლინეს: მონანი არსა მეფისა ესე მონანი შენნი, რომელნი მკჳდრ ვართ კიდესა ამის მდინარისასა?
მეფესა	მცხ.ეზრ1	ესე არიან სიტყუანი მის წიგნისანი, რომელი მიუძღუანეს მათ არტაშეს მეფესა: მონანი შენნი კაცნი, რომელნი დამკჳდრებულ არიან წიაღ მდინარესა, მშჳდობა მოაჴსენეს.
მეფისა	მცხ.ეზრ1	აწ უწყებულ იყავნ შენდა, მეფისა, რამეთუ ჰურიანი ესე, რომელნი მოვიდეს აქა შენგან ჩუენდა, შევიდეს დაშთომილსა ამას ქალაქსა იერუსალჱმსა განდგომილსა და განმამწარებელსა, რომელსა აწცა აშენებენ, და ზღუდეთა მისთა აღმართება ჰნებავს და საფუძველსა მისსა აღამაღლებენ
მეფე	მცხ.ეზრ1	აროსას მეფისა მშჳდობა! და აწ უწყებულ იყავნ შენდა, მეფე, უკუეთუ ქალაქი ესე აღიშენოს და ზღუდენი მისნი აღემართნენ, ხარკი შენ არავინ მოგცეს.
მეფე	მცხ.ეზრ1	და მჴდომ ექმნენ მეფეთა და ჩუენ არა გუნებავს ხილვად, და მის ყოვლისათჳს მივსწერეთ შენდა, მეფე.
მეფეთა	მცხ.ეზრ1	და ძიება-ჰყო მატიანთა საჴსენებელსა მამათა შენთასა, და ჰპოვო, გულისხმა-ჰყო, ვითარმედ ქალაქი ესე განდგომილთა არს და ყოველსა ჟამსა წინააღუდგების მეფეთა, შესავედრებელ არიან ყოველთა მეოტთათჳს ყოველთა ჟამ, უკუე ამისთჳსცა ქალაქი ესე აღიოჴრა.
მეფესა	მცხ.ეზრ1	აწ გაუწყებ თქუენ, მეფესა: უკუეთუ ქალაქი ესე აღეშენოს და ზღუდენი აღემართნენ, არა იყოს შენდა მშჳდობა.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	მიუწერა მეფემან არეუმ ბალტემისა და სამაიასა მწერალსა და სხუათა მონათა და მოდგამთა მათთა, რომელნი დამკჳდრებულ იყუნეს სამარიას და ნეშტთა მათ წიაღ მდინარისათა: მშჳდობა თქუენდა,
მეფენი	მცხ.ეზრ1	და მეფენი ფიცხელნი და ძლიერნი დადგომილა იერუსალჱმს და განძლიერდეს, დაიპყრეს ყოველი ქუეყანა მზისდასავლით კერძო წიაღ ეფრატსა მდინარესა, და აწ დასდევით მას ზედა ხარკი და ზუერი, რათა არა მერმეცა თავს მოთნებით განლაღდენ.
მეფისამან	მცხ.ეზრ1	მას ჟამსა ხარკისმომჴდელმან არსას მეფისამან, რომელ არს არტაშესი, მოიღო და აღმოიკითხა წიგნი წინაშე არეუმის და საის მწერალისა და მონათა მათთა. აღვიდეს მსწრაფლ იერუსალჱმად და ჰურიასტანად დიდითა ძლიერებითა და მჴედრებითა და დააბრკოლეს ურიანი იგი შენებისაგან
მეფე	მცხ.ეზრ1	ესრეთ იტყჳს კჳროს, მეფე სპარსთა: ყოველი შარავანდედები ქუეყანისა მომცა მე უფალმან ღმერთმან ზეცისამან და მან მიბრძანა მე მოძიება, რათა უშენო მას ტაძარი იერუსალიმს ჰურიასტანისასა.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	მოღებად-სცა კჳროს, მეფემან სპარსთამან, ჴელითა მითრადატ მეფასისათა და მიუთვალა სამნასარს, მთავარსა იუდასსა.
მეფემან	მცხ.გამ	შეეშინა ღმრთისა ყრმისა აღმქუმელთა მათ და არა ყვეს ეგრე, ვითარ-იგი უბრძანა მათ მეფემან ეგჳპტელთამან და აცხოვნებდეს წულსა.
მეფე	მცხ.გამ	შემდგომად დღეთა მრავალთა მოკუდა მეფე იგი ეგჳპტელთა და სულთ-ითქუმიდეს ძენი ისრაჱლისანი საქმეთა მათგან ფიცხელთა და ღადადებდეს.
მეფისა	მცხ.გამ	აწ უკუე მოვედ და მიგავლინო შენ ფარაოჲსა, მეფისა მის ეგჳპტელთასა, და გამოიყუანო ერი ჩემი - ძენი ისრაჱლისანი - ქუეყანით ეგჳპტით.
მეფისა	მცხ.გამ	და ჰრქუა მოსე ღმერთსა: ვინ ვარ მე, რამეთუ მივიდე ფარაოჲსა მეფისა მის ეგჳპტისა და გამოვიყუანნე ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით?
მეფემან	მცხ.გამ	ხოლო მე ვიცი, რამეთუ არა განგიტევნეს, თქუენ გამოსლვად ფარაო, მეფემან ეგჳპტისამან, არა თუ ჴელითა მტკიცითა.
მეფე	მცხ.გამ	შემდგომად დღეთა მრავალთა მოკუდა მეფე იგი ეგჳპტისაჲ. ჰრქუა უფალმან მოსეს მადიამს შინა: გუალე და მივედ შენ ეგჳპტედ, რამეთუ მოსწყდეს ყოველნი, რომელნი ეძიებდეს სულსა შენსა
მეფესა	მცხ.გამ	შევედ შენ და ეტყოდე ფარაოს, მეფესა ეგჳპტისასა, რათა გამოავლინნეს ძენი ისრაჱლისანი ქუეყანით ეგჳპტით.
მეფესა	მცხ.გამ	ესენი არიან, რომელნი ეტყოდეს ფარაოს, მეფესა ეგჳპტისასა, და გამოიყვანეს ძენი ისრაჱლისანი ეგჳპტით. ესე არიან აჰრონ და მოსე.
მეფე	მცხ.გამ	აღდგა მეფე სხუაჲ ეგჳპტეს შინა, რომელმან იცოდავე არა იოსებ,
მეფემან	მცხ.გამ	და ჰრქუა მეფემან მან მეგჳპტელთამან ყრმისა ამქუმელთა მათ ებრაელთასა, სახელი ერთისა მის სეფორა და ერთისა - ფოა
მეფემან	მცხ.გამ	მოუწოდა მეფემან ეგჳპტელთამან ყრმისა აღმქუმელთა მათ და ჰრქუა: რაჲსათჳს ჰყავთ საქმე ესე და აცხოვნებდით ყოველსა წულსა?
მეფისა	მცხ.გამ	და ისმინონ ჴმისა შენისა შეხჳდე შენ და მოხუცებულნი ძეთა ისრაჱლისათანი ფარაოჲსა, მეფისა ეგჳპტელთასა, და არქუ მას: უფალი ღმერთი ებრაელთა მიწესს ჩუენ, განვიდეთ უკუე გზისა სამისა დღისასა უდაბნოდ, რათა ვჰმსახუროთ ღმერთსა ჩუენსა.
მეფემან	მცხ.გამ	ჰრქუა მათ მეფემან ეგჳპტისამან: რაჲსათჳს თქუენ, მოსე და აჰრონ, გარდააქცევთ ერსა საქმისაგან მათისა? წარვედით კაცად-კაცადი თქუენი საქმესა თჳსსა.
მეფისა	მცხ.გამ	და განაფიცხა უფალმან გული ფარაოსი მეფისა მეგჳპტელთასა, და დევნა-უყო შემდგომად ძეთა ისრაჱლისათა, ხოლო ძენი ისრაჱლისანი განვიდოდეს ჴელითა მაღლითა.
მეფე	მცხ.გამ	უფალი მეფე არს საუკუნე და საუკუნესა და მერმეცა.
მეფჱ	მცხ.სჯლ	რაჟამს დასცა მან სეონ მეფჱ იგი ამორეველთა, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ესებონს, და ოგ მეფჱ იგი ბასაანისაჲ, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ასტაროთს და ლედრაინს.
მეფჱ	მცხ.სჯლ	აწ თქუენცა აღდეგით, წარემართენით, განვლეთ ჴევი იგი არნონისაჲ, რამეთუ, ეგერა, მიმიცემიეს იგი ჴელთა თქუენთა, სეონ, მეფჱ იგი ამორეველთაჲ, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ესებონს, და ქუეყანაჲ იგი მათი იწყედ დამკჳდრებად და იწყეთ მისა მიმართ ღუაწლი ბრძოლისა.
მეფისა	მცხ.სჯლ	და წარვავლინნე მოციქულნი უდაბნოჲთ კადემოთით სეონისა მეფისა მის ესებონელთაჲსა სიტყჳთ მშჳდობისაჲთა.
მეფემან	მცხ.სჯლ	და არა ინება მეფემან მან ესებონელთამან განსლვაჲ ჩვენი მიერ, რამეთუ განაფიცხა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სული მისი და განამტკიცა გული მისი, რათა მოგცეს იგი ჴელთა შენთა დღესდღე.
მეფჱ	მცხ.სჯლ	და სიტყუად იწყო უფალმან მოსესა და ჰრქუა: აჰა, ესერა, მიწყიეს მე მიცემად წინაშე შენდა სეონ მეფჱ ესებონისაჲ, ამორეველი იგი, აწ იწყე განაწილებად და დამკჳდრებად ქუეყანაჲ იგი მისი.
მეფჱ	მცხ.სჯლ	და მოვიდა სეონ მეფჱ იგი ამორეველთაჲ და ყოველი იგი ერი მისი მის თანა შემთხუევად ჩუენდა ღუაწლით ბრძოლასა.
მეფჱ	მცხ.სჯლ	და მოვიქეცით და მივედით გზასა მას ბასანად კერძო და გამოვიდა ოლ, მეფჱ ბასანისაჲ, შემთხუევად ჩუენდა, იგი და ყოველი ერი მისი ღუაწლით ბრძოლისა ჰედრაინდ.
მეფესა	მცხ.სჯლ	სიტყუად იწყო ჩემდა უფალმან და მრქუა მე: ნუ გეშინინ, ნუცა შესძრწუნდები მისგან, რამეთუ ჴელთა შენთა მიმიცემიეს ყოვლითურთ ერით მისით და ყოვლითურთ ქუეყანით მისით და უყო მას, რაჲცა-იგი უყავ სეონ, მეფესა მას ამორეველთასა, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყოს ესობონს.
მეფჱ	მცხ.სჯლ	მოგუცა უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ოგ, მეფჱ იგი ბასანისაჲ, და ყოველი იგი ერი მისი და მოვსართ იგი და ყოველი სოფელი მისი და არა დაშთა სოფელსა მისსა ნათესავი.
მეფისა	მცხ.სჯლ	დავიპყართ ყოველი ქალაქები მათი, მას ჟამსა შინა არა იყო ქალაქი, რომელი არა ვიპყართ მათგანი, სამეოცი ქალაქი დავიპყართ სოფლებით მათით არგობ, მეფისა მის ოგისი, ქუეყანისა მის ბასანელთაჲსა.
მეფჱ	მცხ.სჯლ	ვითარცა შევქმენით სეონ, მეფჱ ესებონელთაჲ, და მოვსართ ყოველი ქალაქები ერთბამად და ცოლები მათი და შვილები მათი მოვსართ,
მეფეთა	მცხ.სჯლ	მიერ ჟამსა შინა ჴელთაგან ორთა მეფეთა ამორეველთაჲსა, რომელნი-იგი იყვნეს წიაღ იორდანესა ნაღუარევითგან არნონით ვიდრე ჰერნონდმდე.
მეფისა	მცხ.სჯლ	და ნეშტი იგი გალადისაჲ და ყოველი იგი ბასანი მეფისა ოგისი მივეც კერძოსა მას,
მეფეთა	მცხ.სჯლ	და ვამცენ ისოს, ძესა ნავესა, მას ჟამსა შინა და ვარქუ: თუალთა თქუენთა იხილეს, რაჲ-იგი უყო უფალმან ღმერთმან თქუენმან ორთა მათ მეფეთა, ეგრე უყოს უფალმან ღმერთმან თქუენმან ყოველთა მათ მეფეთა, რომელთა-იგი მიხუალთ თქუენ მუნ.
მეფისა	მცხ.სჯლ	წიაღ იორდანესა ჴევსა მას, მახლობელად სახლისა მის ფოგორისსა, ქვეყანასა მას სეონ, მეფისა მის ამორეველთაჲსა, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ესებონს, რომელ-იგი მოსრა მოსე და ძეთა მათ ისრაჱლისათა, რაჟამს გამოვიდეს იგინი ქუეყანით ეგჳპტით.
მეფისა	მცხ.სჯლ	და დაიმკჳდრეს მათ ქუეყანაჲ იგი და ქუეყანაჲ ოგისი, მეფისა მის ბასაანისაჲ, ორთა მათ შარავანდედთა ამორეველთაჲ, რომელ-იგი იყვნეს წიაღ იორდანესა,
მეფისა	მცხ.სჯლ	სასწაულნი მისნი და საქმენი იგი მისნი, რომელ ყო უფალმან ღმერთმან ეგჳპტეს ფარაო მეფისა ზედა და ყოველსა ქუეყანასა მისსა.
მეფე	მცხ.სჯლ	ვიდრე მოსლვად მოწევნადმდე ადგილსა მას. და გამოგიჴდა თქუენ სეონ, მეფე იგი ესებონელთაჲ, და ოგ, მეფე იგი ბასანისაჲ, შემთხუევად წყობად თქუენდა, და მოვსრენ იგინი.
მეფეთა	მცხ.სჯლ	ეგრეცა უყოს უფალმან ღმერთმან თქუენმან, რაჲცა-იგი უყო სეონს და ოგს, ორთა მათ მეფეთა ამორეველთა, რომელნი-იგი იყვნეს წიაღ იორდანესა...
მეფესა	მცხ.რიცხ	და წარავლინნა მოსე მოციქულნი კადეთ მეფესა ედომელთაჲსა და ჰრქუა: ესრე იტყჳს ძმაჲ შენი ისრაჱლი: შენ უწყი ყოველი შრომაჲ, რომელმან გუპოვნა ჩუენ.
მეფესა	მცხ.რიცხ	და ესმა ქანანის მეფესა არადიდსა, რომელ მკჳდრ იყო უდაბნოსა, ვითარმედ მოვიდა ისრაჱლი გზასა ათარისასა, და ბრძოლა-უყო ისრაჱლსა, და იტაცეს მათგან სატყუენავი.
მეფისა	მცხ.რიცხ	და წარავლინნა მოსე მოციქული სიონ მეფისა ამორეველთაჲსა სიტყჳთა მშჳდობისაჲთა.
მეფესა	მცხ.რიცხ	რამეთუ ესებონი ქალაქი სერუნისი არს მეფისა ამორეველთაჲსაჲ და ამას ჰბრძოდა მეფესა ამორეველთასა წინა და დაიპყრა ყოველი ქუეყანაჲ მისი არუჱრითგან მიარნუნდმდე.
მეფისა	მცხ.რიცხ	ვაჲ შენდა, მოაბ, წარსწყმიდე ერი ქამონისი, მიეცა, ძენი მათნი ევლტოდეთ და ასულები მათი ტყუე იყოს მეფისა ამორეველთაჲსა სიონისი.
მეფე	მცხ.რიცხ	და მოაქციეს და აღვიდეს გზასა ბასანისასა და გამოვიდა ოგ, მეფე ბასანისაჲ, წინაშემთხუევად მათა, თავადი იგი და ყოველი ერი მისი ბრძოლად ედრაინს.
მეფე	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა მოაბ მოხუცებულთა მადიამისათა: აწ აღლოშოს კრებულმან ამან ყოველი გარემოჲს ჩუენსა, ვითარცა აღლოშის ზროხამან მწუანე ველისაგან. და ბალაკ, ძე სეფორისი, მეფე მოაბისაჲ იყო მას ჟამსა ოდენ.
მეფემან	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა ბალაამ ღმერთსა: ბალააკ, ძემან სეფორისმან, მეფემან მოაბისმან, მოავლინნა იგინი ჩემდა და თქუა:
მეფემან	მცხ.რიცხ	და იყო სული ღმრთისა მის თანა და აღიღო იგავი იგი თჳსი და თქუა: შუვამდინარით მომხადა მე ბალაკ, მეფემან მოაბისამან, მთათაგან აღმოსავალთაჲთ და თქუა: მოვედ და სწყევე იაკობი, და მოვედ და წყევე ისრაჱლი.
მეფენი	მცხ.რიცხ	და მეფე მადიამისაჲ მოკლეს წყლულებასა თანა მათსა და ეფი და სურ, და ჰროკუმ, და ურ და, ჰრუბო - ხუთნი მეფენი მადიამისანი და ბალაამ, ძე ბეორისი, მოკლეს მახჳლითა წყლულებასა შორის მათსა.
მეფისა	მცხ.რიცხ	და მისცა მათ მოსე: ძეთა რუბენისთა და ძეთა გადისთა და ზოგსა ნათესავსა მანასესა, ძისა იოსებისსა, სამეუფოჲ სეონ მეფისა ამორველისაჲ, და სამეუფოჲ ოგ მეფისა ბასანისაჲ ქუეყანაჲ და ქალაქები მისი საზღურითურთ, ქალაქები ქუეყანასა გარემო.
მეფესა	მცხ.რიცხ	და ესმა ქანაანის მეფესა არადისასა. და იგი დაშენებულ იყო ბღუარით კერძო ქუეყანასა ქანანისასა, რაჟამს შევიდოდეს ძენი ისრაჱლისანი.
მეფენო	მცხ.ფსალმ	და აწ, მეფენო, გულისჴმა-ყავთ და განისწავლენით ყოველნი მსაჯულნი ქუეყანისანი
მეფე	მცხ.ფსალმ	უფალო, აცხოვნე მეფე და ისმინე ჩუენი დღესა მას, რომელსაცა გხადოდით შენ. დიდება
მეფისა	მცხ.ფსალმ	ყოველი დიდებაჲ ასულისა მეფისა შინაგან, ფესვედითა ოქროვანითა შემკულ არს
მეფენი	მცხ.ფსალმ	რამეთუ, ესერა, მეფენი ქუეყანისანი შეკრბეს და მოვიდეს ერთბამად.
მეფენი	მცხ.ფსალმ	მეფენი ქუეყანისანი აქებდით ღმერთსა და უგალობდით უფალსა.
მეფეთა	მცხ.ფსალმ	მეფეთა თარშისათა და ჭალაკთა ძღუენი შეწირონ მისა, მეფეთა არაბიასთა და საბაჲსათა ძღუენი მიართუან მას.
მეფენი	მცხ.ფსალმ	და თაყუანის-სცემდენ მას ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი, და ყოველნი წარმართნი ჰმონებდენ მას.
მეფეთა	მცხ.ფსალმ	საშინელისა მის, რომელმან მიუხუნის სულნი მთავართანი, უსაშინელესისა უფროს მეფეთა ქუეყანისათა.
მეფეთა	მცხ.ფსალმ	მიჰფინე რისხვა შენი თესლთა ზედა, რომელთა არა გიციან შენ, და მეფეთა ზედა, რომელთა სახლსა შენსა არა ხადეს;
მეფეთა	მცხ.ფსალმ	და ეშინოდის წარმართთა სახელისაგან უფლისა და ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა დიდებისაგან მისისა.
მეფენი	მცხ.ფსალმ	შეკრებად ერისა ერთად და მეფენი მონებად უფლისა.
მეფეთაგან	მცხ.ფსალმ	და ვიდოდეს იგინი თესლითი თესლად და მეფეთაგან ერად სხუად.
მეფეთა	მცხ.ფსალმ	არა აუფლა კაცსა ვნებად მათდა და ამხილა მათთჳს მეფეთა:
მეფენი	მცხ.ფსალმ	შეკრვად მეფენი მათნი ბორკილითა და დიდებულნი მათნი - ჴელბორკილითა რკინისათა;
მეფეთასა	მცხ.ფსალმ	და ვიტყოდე მე წამებათა შენთა წინაშე მეფეთასა და არა მრცხუენოდა.
მეფე	მცხ.ფსალმ	სეონ, მეფე ამორეველთა, და ოგ, მეფე ბასანისა, და ყოველნი მეფენი ქანანისანი;
მეფენი	მცხ.ფსალმ	რომელმან დასცნა მეფენი დიდ-დიდნი, რამეთუ...
მეფენი	მცხ.ფსალმ	და მოსწყჳდნა მეფენი ძლიერნი, რამეთუ...
მეფე	მცხ.ფსალმ	სეონ, მეფე ამორეველთა, რამეთუ...
მეფე	მცხ.ფსალმ	და ოგ, მეფე ბასანისა, რამეთუ...
მეფენი	მცხ.ფსალმ	აღგიარებედ შენ, უფალო, ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი, რამეთუ ესმნეს ყოველნი სიტყუანი პირისა შენისანი,
მეფეთა	მცხ.ფსალმ	რომელმან მისცა ცხორებაჲ მეფეთა, რომელმან იჴსნა, დავით, მონა თჳსი, მახჳლისაგან ბოროტისა.
მეფენი	მცხ.ფსალმ	შეითქუნეს მეფენი ქუეყანისანი და მთავარნი შეკრბეს ერთად უფლისათჳს და ცხებულისა მისისათჳს.
მეფისა	მცხ.ფსალმ	განადიდე ცხორებაჲ მეფისა და ყოფად წყალობაჲ ცხებულისა მისისა თანა, დავითის თანა და ნათესავისა მისისა თანა უკუნისამდე. დიდება
მეფე	მცხ.ფსალმ	არა ცხონდების მეფე მრავლითა ძალითა თჳსითა და გმირი არა განერეს სიმრავლითა ძალისა მისისაჲთა.
მეფენი	მცხ.ფსალმ	შეძრწუნდეს წარმართნი, მიდრკეს მეფენი, მოსცა ჴმაჲ თჳსი მაღალმან და შეიძრა ქუეყანა.
მეფემან	მცხ.ფსალმ	მიავლინა მეფემან და განჰჴსნა იგი მთავრად ერისა და განუტევა იგი.
მეფენი	მცხ.ფსალმ	მეფენი ქუეყანისანი და ყოველნი ერნი, მთავარნი და ყოველნი მსაჯულნი ქუეყანისანი;
მეფე	მცხ.იეზ	არქუ უკუე სახლსა ამას განმამწარებელსა; არა უწყით, რაჲ არიან ესენი? თქუ მათდამი: აჰა, მოვალს მეფე ბაბილონისაჲ ისრაჱლსა ზედა და მიიღოს მეფე მისი და მთავარნი მისნი და წარიყვანნეს იგინი თავისა თჳსისა თანა ბაბილონდ.
მეფე	მცხ.იეზ	ცხოველ ვარ მე, - იტყჳს ადონაჲ უფალი, - არა თუ ადგილსა შინა, რომელსა მეფე, მეფემყოფელისა მისისა, რომელმან უპატივო-ყო ფიცი ჩემი და რომელი გარდაჰჴდა აღთქმასა ჩემსა, მის თანა საშუალ ბაბილონისა აღესრულოს.
მეფისა	მცხ.იეზ	და დადვეს იგი ჭიმითა და გალეაკითა და მოვიდა მეფისა ბაბილონისა და შეიყვანეს იგი საპყრობილედ, რაჲთა არა ისმეს ჴმაჲ მისი მერმე მთათა ზედა ისრაჱლისათა.
მეფისა	მცხ.იეზ	და შენ, ძეო კაცისაო, განუწესენ თავსა შენსა ორნი გზანი შესლვად მახჳლი მეფისა ბაბილონისა; სოფლისაგან ერთისა გამოვიდენ ორნი დაწყებანი განმზადებად ჴელი მგურემელი დასაწყისსა გზისა თითოეულისა ქალაქისასა.
მეფე	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, დაწერე თავისა შენისა დღედ დღითგან ამით, რომლით წარიტრა მეფე ბაბილოანისაჲ იერუსალჱმსა ზედა
მეფენი	მცხ.იეზ	ყოველნი მკჳდრნი ჭალაკთანი დაჭმუნდეს შენ ზედა და მეფენი მათნი. განკრთომით განჰკრთეს, და ცრემლოოდა პირი მათი შენ ზედა.
მეფისა	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, განამტკიცე პირი შენი ფარაოს ზედა, მეფისა ეგჳპტისასა; და წინაწარმეტყუელებდ მის ზედა ყოველსა ზედა ეგჳპტესა,
მეფეო	მცხ.იეზ	იტყოდე და თქუ: ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: აჰა, მე შენ ზედა, ფარაო, მეფეო ეგჳპტისაო, ვეშაპსა დიდსა, მჯდომარესა საშუალ მდინარეთა მისთა მეტყუელსა: ჩემნი არიან მდინარენი, მე შევქმნენ იგინი.
მეფესა	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: მიცემით მივსცე მე ნაბუქოდონოსორ მეფესა ბაბილონისასა ქუეყანაჲ ეგჳპტისაჲ და წარიღოს სიმრავლე მისი და წარიტყუენოს ტყუე მისი და იავარ-ყვნეს იავარნი მისნი, და იყოს სასყიდელ ძალისა მისისა.
მეფისა	მცხ.იეზ	ამათ იტყჳს უფალი, უფალი: და წარვსწყმიდო სიმრავლე მეგჳპტელთაჲ ჴელითა ნაბუქოდონოსორ მეფისა ბაბილონისაჲთა და წარვწყმიდო სიმრავლე მეგჳპტელთაჲ ჴელითა მისითა.
მეფისა	მცხ.იეზ	ამისთჳს ამათ იტყჳს ადონაი უფალი: აჰა, მე ფარაოს ზედა, მეფისა ეგჳპტისასა და შევმუსრნე მკლავნი მისნი ძლიერნი და მორთხმულნი და შემმუსრველნი, და შთამოვაგდო მახჳლი მისი ჴელისაგან მისისა.
მეფისა	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, თქუ ფარაოჲს მიმართ, მეფისა ეგჳპტისა, და სიმრავლისა მიმართ მისისა: რასა ამსგავსე თავი შენი სიმაღლესა შინა შენსა?.
მეფე	მცხ.იეზ	მეფე იგლოვდეს და მთავარმან შეიმოსოს უჩინოქმნილება და ჴელნი ერისა ქუეყანისაჲსანი დაიჴსნენ; გზათაებრ მათთა უყო მათ და მსჯავრითა მათითა შური ვიძიო მათგან; და ცნან, ვითარმედ მე ვარ უფალი.
მეფე	მცხ.იეზ	მით, რამეთუ დადგეს მეფე ბაბილონისაჲ დასაბამისასა ზედა გზასა, დასაწყისსა ზედა ორთა გზათასა მისნობად მისნობისა და აღმოდუღებად კუერთხი და გამოკითხვად ქანდაკებულთა მათ და ღჳძლისმსტრობად.
მეფემან	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, ნაბუქოდონოსორ მეფემან ბაბილონისამან დაამონა ძალი თჳსი მონებითა დიდითა ტჳროსსა ზედა; ყოველი თავი მტიერ და ყოველი მჴარი მოშუე და სასყიდელი არა იქმნა მისსა და ძალი მისი ტჳროსსა ზედა დამონებასა, რომელი ჰმონეს მის ზედა.
მეფისა	მცხ.იეზ	ძეო კაცისაო, მკლავნი ფარაო მეფისა ეგჳპტისანი შევმუსრენ და, აჰა, არ შეიხჳნეს მიცემად მისსა კურნებაჲ, დადებად მის ზედა სალბუნი, მიცემად და განძლიერებად მისსა პყრობად მახჳლისა.
მეფისა	მცხ.იეზ	და განვაძლიერნე მკლავნი მეფისა ბაბილოვნისანი და მივსცე მახჳლი ჩემი ჴელსა მისსა. და მოაწიოს იგი ეგჳპტესა ზედა და წარტყუენოს ტყუე მისი და იავარ-ყოს იავარი მისი.
მეფენი	მცხ.იეზ	და დაწუხდენ შენ ზედა ნათესავნი მრავალნი, და მეფენი მათნი განკრთომით განჰკრთენ და ფრინვასა შინა მახჳლისა ჩემისასა წინაშე პირსა მათსა, მომლოდენი დაცემასა მათსა დღითგან დაცემისა შენისაჲთ,
მეფენი	მცხ.იეზ	მუნ ედომ და მოსოქ, მეფენი მისნი, და ყოველნი მთავარნი მისნი, მიმცემელნი ძალსა მათსა წყლულებად მახჳლისა, ამათ წყლულთა თანა დაიძინეს, შთამავალთა თანა მღჳმედ.
მეფემან	მცხ.იეზ	იგინი იხილნეს მეფემან ფარაო და ნუგეშინისცემულ იქმნეს ყოველსა ზედა ძალსა მათსა, წყლულებ მახჳლითა ფარაო და ყოველი ძალი მისი, - იტყჳს უფალი, უფალი.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მოუხუნა დავით სალტენი იგი ოქროსანი, რომელი ესხნეს მონათა ადრაზარისთა, მეფისა მის სუბასასა, მოიღო იერუსალიმად,
მეფისა	მცხ.მეფ2	ედოელთასა და მოაბელთა და ძეთაგან ამონისთა და უცხოთესლთა ერისა მისგან ამალეკთასა და ნატყუენავისა მისგან ადრაზარისი, ძისა რუბისა, მეფისა მის სუბელისა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	და წარავლინა დავით მეფემან და წარმოიყვანეს იგი სახლით მაქირისა, ძისა ამიელისა, გაბარეველისა.
მეფეთა	მცხ.მეფ2	და იხილეს რა ყოველთა მათ მეფეთა, რომელნი-იგი ძალად მოსრულ იყუნეს ადრაზარისსა, რამეთუ ძლევასა მიეცნეს წინაშე ძეთა ისრაჱლისათა, აღთქმა აღუთქუეს და მონად დაემორჩილნეს ძეთა ისრაჱლისათა, და შეიშინეს ასურთა მათ და არღარა მოვიდეს ძალად ძეთა მათ ამონისთა.
მეფე	მცხ.მეფ2	და უკუეთუ განრისხდეს მეფე მოსრვისა ერისათჳს და გრქვას შენ: რასათჳს ეგოდენ შეეჴლენით ზღუდესა მის ქალაქისასა? თქუენ არა იცოდეთა, ვითარმედ ზეგარდამო უსაზომო მოსრვა შეემთხუევის ერსა მას?
მეფისა	მცხ.მეფ2	ამისად შემდგომად ბრძოდა იოაბადს, რაბათს, ძეთა მათ ამონისთა, სძლო და დაიპყრა ქალაქი იგი მეფისა მათისა.
მეფჱ	მცხ.სჯლ	რამეთუ ოგ, მეფჱ ბასანელთაჲ, მარტო დაშთა რაფანელთაგან. და იყო ცხედარი მისი ცხედარი რკინისაჲ და ძნელოვანსა მას ძეთა ამონისთასა დადგომილ იყო იგი, ცხრა წყრთაჲ სიგრძე მისი და ოთხ წყრთა სივრცე მისი წყრთა მამაკაცისათა.
მეფესა	მცხ.გამ	და მიეთხრა მეფესა მეგჳპტელთასა, ვითარმედ ივლტოდა ერი, და გარდაიქცა გული ფარაოსი და მსახურთა მისთა ერსა მას ზედა, და თქუეს: რაჲ-ესე ვყავთ განვლინებაჲ ძეთა ისრაჱლისათაჲ არღარა მონებად ჩუენდა?
მეფე	მცხ.მეფ2	და წარავლინნა მაუწყებელნი ყოველთა მიმართ ნათესავთა ისრაჱლისათა და ამცნო მათ და ჰრქუა, ვითარმედ: რაჟამს გესმეს თქუენ ჴმაჲ ნესტჳსა, სთქუთ ყოველთა, ვითარმედ: მეფე არს აბესალომ ქებრონს!
მეფისა	მცხ.მეფ2	ყოველნი მონანი მისნი, და წარვიდეს მის თანა და მოვიდეს ყოველნი ქეტელნი და ყოველნი ფერეზელნი, და მის თანა ექუსასი კაცი, რომელნი მოსრულ იყვნეს გეთით. და მივიდოდეს მკჳრცხლნი წინაშე მეფისა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მაშინ ჰრქუა დავით მეფემან ეთთის: წარმოვედ ჩემ თანა! და წავიდა ეთთი გეთელი.
მეფე	მცხ.მეფ2	და ყოველნი მონანი მისნი და ყოველი ერი მისი მის თანა ჴმითა მაღლითა ტიროდეს და აღვიდოდეს ნაღვარევსა მას კედრონისასა. და მეფე და ყოველი ძალი მისი ვიდოდეს გზასა მას ზედა.
მეფე	მცხ.მეფ2	და მოვიდა მეფე და ყოველი ძალი მისი დამაშურალი კიდედ იორდანისად და განისუენეს მუნ.
მეფესა	მცხ.რიცხ	და ჰრქუა უფალმან მოსეს: ნუ გეშინინ მისგან, რამეთუ ჴელთა შენთა მიმიცემიეს იგი და ყოველი ერი მისი და ყოველი ქუეყანა მისი და უყავ მას, ვითარცა-იგი უყავ სეონ მეფესა ამორეველთასა, რომელ შენ იყო ესებონს შინა.
მეფე	მცხ.მეფ2	და დავესხა მას ღამე და მე ვიცი, თუ იგი დამაშურალ იყოს, შეეშინოს და ივლტოდის ყოველი ერი მისი. და ვეწიო და მოვკლა მეფე ოდენ.
მეფემან	მცხ.მეფ2	ერთი იგი გუნდი მისცა იოაბს, მეორე იგი გუნდი მისცა აბესას, ძმასა იოაბისასა, ძესა შარუელისასა, და მესამე იგი გუნდი მისცა ეთის გეთელსა. და ჰრქუა დავით მეფემან ერსა მას: განვიდე მეცა თქუენ თანა!
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ვითარმედ ვქმენ მე საქმე იგი უსჯულოებისა და მოვიკრიბე ბრალი თავსა ჩემსა? და მე ვიცი, თუ არამცა დაიფარა სიტყუაჲ იგი წინაშე მეფისა და ვერცაღა შენ დასტურად წარმომიდგე წინაშე მეფისა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მერმე იხილა გუშაგმან მან და თქუა: ესერა, სხუაღა კაცი მორბის! და თქუა მეფემან: ესეცა მახარობელი იყოს!
მეფისა	მცხ.მეფ2	ჰრქუა დავით ტომთა იუდასთა: არა ძვალნი ჩემნი და ჴორცნი ჩემნი თქუენ ხართა? რასათჳს უკუნსდეგით მეფისა მის?
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მოიქცა მეფე და მოვიდა კიდემდე იორდანისა მდინარისა. და ყოველი ერი იუდასი მოეგებოდა გალგალადმდე შემთხუევად მეფისა, რათამცა წიაღმოიყვანეს იგი მდინარესა მას.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და მოვიდა სემეი, ძე გერასი, ძისა იამანისი ბაურიმით კაცთა თანა იუდასთა შემთხუევად მეფისა დავითისა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ათასი კაცი სხუაჲ მის თანა სახლისა მის ბენიამენისი და სიბა, ყრმა იგი სახლისა მის საულისი, ათხუთმეტით ძითურთ და ოცით მონით. და შთავიდეს იგინი მეფისა
მეფე	მცხ.მეფ2	მიუგო დავით და ჰრქუა: რა ძეს ჩემი და შენი, ძეო შარუელისაო? რამეთუ დღეს ბოროტსა ზრახავ ჩემთჳს მტერობით. ნუ იყოფინ ეგე, ვითარმცა მო-ვინმე-კუდა ისრაჱლსა შორის! ანუ თქუენ არა უწყითა, რამეთუ მეფე ვარ ისრაჱლსა ზედა?
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ბერზელი კაცი მოხუცებული იყო და იყო იგი ოთხმეოც წლისა და უდაბნოსა ყოფასა მსახურებულ იყო იგი მეფისა, და მდიდარი იყო იგი ფრიად.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან ბერზელის და ჰრქუა: გნებავს თუ, მოგვალე ჩემ თანა და პატიოსან-ვყო სიბერე შენი იერუსალჱმს.
მეფისა	მცხ.მეფ2	მიბრძანე მონასა შენსა, რათა დავსჯდე და მოვკუდე ქალაქსა ჩემსა, და დავეფლა საფლავსა მამა-დედათასა ჩემისასა. და აქინამ, ძე ჩემი, მივიდეს უფლისა ჩემისა მეფისა თანა და კეთილი უყავ მას, რაცა სათნო-გიჩნდეს!
მეფემან	მცხ.მეფ2	და ჰრქუა მეფემან ამესას: დრო-ეც ერსა მაგას იუდასსა სამ დღე და შენ აქავე დადეგ!
მეფემან	მცხ.მეფ2	და წარვიდა ამესა და ყო ეგრე, ვითარცა უბრძანა მას მეფემან.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და შევიდა დედაკაცი იგი მუნვე ქალაქად და ეტყოდა მოქალაქეთა სიტყუათა მათ გონიერებისათა. და მოჰკუეთეს თავი საბეეს, ძესა ბოქორისასა, და გარდმოუგდეს იოაბს. და უბრძანა იოაბ დაბერვა ნესტჳსა და დაცადებად ბრძოლა ქალაქსა მას. და განიბნია ერი იგი თჳთეულად ადგილად თჳსსა და იოაბ წარვიდა მეფისა იერუსალჱმდ.
მეფემან	მცხ.მეფ2	აწ მოგუცენ ჩუენ შჳდნი კაცნი ძეთა მისთანი და ლხინება იყოს ჩვენდა მათ მიერ უფლისა მიმართ ბორცუსა მას ზედა საულისასა შესაწირავად უფლისა! და ჰრქუა მათ დავით მეფემან: მე მოგცნე იგინი.
მეფეთა	მცხ.ფსალმ	და მე პირმშოდ დავადგინო იგი უმაღლეს უფროს მეფეთა ქუეყანისათა.
მეფე	მცხ.დაბ	რად უფალო? ისმინე ჩუენი: მეფე ხარ ღმრთისა მიერ. ჩვენ შორის რჩეულთა საფლავთა დაჰფალ მკუდარი შენი არა ვინ ჩუენგანმან დააყენოს საფლავი მისი შენგან დაფლვად მკუდარი შენი მუნ.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა მეფემან ასა იუდას: ვაშენო ქალაქები ესე და მოვადგათ ზღუდე და გოდლები და ბჭეები და მოქლონები, ვიდრე-ესე ქუეყანასა ამას უფლობთ, რამეთუ, ვითარცა გამოვიძიეთ უფალი ღმერთი ჩუენი, გამოგჳძინა ჩუენცა და განგჳსუენა ჩუენ გარემოთაგან და წარგჳმართა ჩუენ.
მეფისა	მცხ.დაბ	და იქმნა სიყმილი ქუეყანასა ზედა თჳნიერ მის სიყმილისა, რომელ-იგი იყო ჟამთა აბრაჰამისთა. და მივიდა ისაკ აბიმელექისა, მეფისა ფილისტიმელთასა, გერარდ.
მეფენი	მცხ.ფსალმ	რომელმან დასცა თესლები მრავალი და მოსწყჳდნა მეფენი ძლიერნი:
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და განვიდა შემთხუევად მეფისა ასასა და ყოვლისა იუდისასა და ბენიამენისა და თქუა: ისმინეთ ჩემი ასა და ყოველმან იუდამან და ბენიამინ, უფალი თქუენთანა ამისთჳს, რამეთუ იყვენით თქუენ მის თანა. და უკუეთუ ეძიებდეთ მას, გეპოოს იგი თქუენ და, უკუეთუ დაუტეოთ იგი, დაგიტევნეს მანცა თქუენ
მეფისა	მცხ.ოსე	ამისთჳს მიეცნენ წარმართთა შორის. აწ შევიწყნარნე იგინი, და დაშურენ მცირედ ცხებად მეფისა და მთავართა.
მეფისა	მცხ.ტობ	და მისცა მას მაღალმან მადლი და ხატოვნება წინაშე სალმანასარ მეფისა და იყო მისა ვაჭარი.
მეფისა	მცხ.ტობ	საიდუმლო მეფისა კეთილ არს დამალვად, ხოლო საქმენი უფლისა ღმრთისანი - მითხრობად პატიოსნად. იქმოდეთ კეთილსა და ბოროტმან არა გპოვნეს თქვენ.
მეფისა	მცხ.ივდ	და განაქიქეს ყოველთა მკჳდრთა ქუეყანისათა სიტყუაჲ ნაბოქოდონოსორისი, მეფისა ასურასტანისა, და არა შეერთნეს მას ბრძოლასა, რამეთუ არა ეშინოდა მისა, ერთის კაცისა, და წარაქცივნეს, მოციქულნი მისნი ცალიერნი გინებით წინაშე პირსა მათსა.
მეფისა	მცხ.ივდ	აჰა ესერა, ჩუენ მონანი ნაბუქოდონოსორისნი, მეფისა დიდისანი, შენ წინაშე ვართ. მიმსახურენ ჩუენ, ვითარცა სათნო არს წინაშე შენსა.
მეფისა	მცხ.ივდ	და ჰრქუა მას ჰოლომფორე: ნუ გეშინინ, დედაკაცო, კადნიერ იყავ გულითა შენითა, რამეთუ მე არა ვის ბოროტი უყავ კაცსა, რომელმან ინება მონობა ნაბუქოდონოსორისა, მეფისა ყოვლისა ქუეყანისა.
მეფემან	მცხ.ესთ	დღესა მეშჳდესა უბრძანა მეფემან მწდესა არავინ იძულებით კაცად-კაცადისა შენდობად. უბრძანა მონათა თჳსთა ამანს, და მალანს, და თარას, და გორზეს, და ტოთას, და აბატაზას, და თარბას, და გამომას, დარბოს, და აგაბ, და ზათა, და ქაიდა, და თარი, და თურაქთა - შვიდთა მათ საჭურისთა, მსახურთა მეფისა არტაქსესისათა
მეფემან	მცხ.ესთ	და ყო მეფემან სმა ყოველთა თანა მეგობართა თჳსთა შვიდ დღე და აღამაღლა ქორწილი ესთერისი და განცხრომა ყო და ყოველთა მიანიჭა საბოძვარნი მრავალნი, ვითარცა შვენოდა დიდებულებასა მისსა.
მეფემან	მცხ.ესთ	და წარიჴადა მეფემან ბეჭედი თჳსი ჴელთაგან თჳსთა და მისცა ამანს და ჰრქუა: მიწერდი ყოველსა სოფელსა და ქალაქებსა. და დაბეჭდევდი ბეჭდითა ჩემითა წერილთა ჰურიათათჳს, რამეთუ არავინ არს გარე-მიმაქცეველ ბეჭდისა მაგის.
მეფემან	მცხ.ესთ	ვითარცა იხილა მეფემან ესთერ მდგომარე, განიხარა და შეუყვარდა ფრიად, და აღიღო კვერთხი მისი ოქროჲსი, რომელი აქუნდა ჴელთა და განმარტა კვერთხი მისი. და ესთერ ამბორს-უყო კვერთხისა წვერსა ზედა.
მეფემან	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან: ყავ ნებისაებრ შენისა! და მერმე თქუა: აუწყეთ ამანს, რათა ვყოთ სიტყუაჲ ესთერისა და უთხრეს ამანს ამის სიტყჳსაებრ და დაუკვირდა მას. და მივიდეს ორნივე სმასა მას, ვითარცა-იგი თქუა ესთერ.
მეფემან	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან ესთერს მეორესაცა დღესა მის სუმისასა: რაჲ არს, ესთერ დედოფალო, ურვა შენი? ანუ რაჲ არს თხოვა შენი? ანუ რასათჳს არს ვედრება შენი? და გეყოს შენ ვიდრე ზოგადმდე სამეფოსა ჩემისა. ხოლო ესთერ ღვაწლსა შინა იყო და ვერ იკადრებდა თხრობად, რამეთუ მოსაჯული მისი წინაშე თუალთა მისთა იყო. და ღმერთმან მისცა მას კადნიერება ვედრებით, რომელი-იგი ხადოდა მას
მეფესა	მცხ.ესთ	და თქუა ესთერ: უკუეთუ ჯერ-უჩნდეს მეფესა და უკუეთუ ვპოე მადლი წინაშე შენსა, მიავლინე და მოაქციე როარტაგები, რომელი წარსცა ამან დაწერილი წარწყმედისათჳს ჰურიათასა, რომელნი არიან სამეფოსა შენსა,
მეფემან	მცხ.ესთ	და ჰრქუა მეფემან ესთერს: უკუეთუ ყოველივე მონაგები ამანისა მიგანიჭე თქუენ და იგი აღვაბი ძელსა, რამეთუ ჴელნი მისნი განყვნა ჰურიათა ზედა (რაღასა ეძიებთ?)
მეფისა	მცხ.ესთ	ამისთჳსცა ყოველნი მსაჯულნი და სპასპეტნი და მთავარნი სათნოეყვნეს ჰურიათა, რამეთუ იცოდენ დიდებაჲ მარდოქესი, ეშინოდათ მისგან, რამეთუ მეფისა პალატისა მთავარი იყო და პატივსა უყოფდეს მისთჳს.
მეფისა	მცხ.ესთ	ვითარ-იგი შევიდა მეფისა გამოთხოვად მარდოქესა, რათა აღაბას ძელსა და რაოდენს ჴელი შეჰყო ჰურიათა ზედა მოწევნად ბოროტისა, და ვითარ-იგი მიაქცია ღმერთმან მის ზედავე. და დამოჰკიდეს ძელსა იგი და შვილნი მისნი.
მეფემან	მცხ.ესთ	რამეთუ მცირე იგი წყარო, რომელი იქმნა მდინარე დიდ - ესთერ, რომელი შეირთო მეფემან. ხოლო ჴმანი იგი შფოთნი და ქუხილნი და ძრვანი და შეძრწუნებულნი ქუეყანასა ზედა წარმართთანი იგი არიან, რომელნი შეკრებილ იყვნეს ჩუენ ზედა წარწყმედად ჩუენდა. ხოლო ნათელი, რომელი გამობრწყინდა ჩუენ ზედა, და მდაბალთა შთანთქნეს დიდებულნი. სასჯელი ღმრთისაჲ არს, რომელი მიყო ჩუენ საუკუნემან, ოდეს-იგი შეკრბეს ჩუენ ზედა წარწყმედად სახელისა ჩუენისა წარმართნი. ხოლო ნათესავი ჩემი არს ისრაჱლი, რომელმან ღაღად-ყო ღმრთისა მიმართ და ცხონდა
მეფისა	მცხ.დაბ	და იხილეს ჩუენებაჲ ორთავე, კაცად-კაცადმან მათმან ღამესა ერთსა, ხილვაჲ იგი ჩუენებისა მათისა, ღჳნისმნემან მან და მეპურეთმოძღუარმან მან, რომელ-იგი იყვნეს მეფისა მის ეგჳპტელისანი. და ესენი იყვნეს საპყრობილესა შინა.
მეფე	მცხ.დაბ	მიუგო იოსებ და ჰრქუა ფარაოს: თჳნიერ ღმრთისა ვერ მიეგოს სიტყუაჲ, მეფე, მაცხოვარებასა შენსა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და მეფე იქმნა იოსაფატ იუდასა ზედა, ოცდაათხუთმეტისა წლისა იყო მეფობასა მისსა და ოცდახუთ წელ მეფობდა იერუსალჱმს, და სახელი დედისა მისისა აზუბა, ასული სალისი.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და ნეშტნი სიტყუანი იოსაფატისნი, პირველნი და შემდგომნი, აჰა, ესერა, წერილ არიან სიტყუათა იეუსთა, ძისა ანანისთა, რომელმან აღწერა წიგნი მეფეთა ისრაჱლისათა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მოუჴდა მას წიგნი ელიასგან წინაწარმეტყუელისა და თქუა: ამას იტყჳს უფალი, ღმერთი დავითის, მამისა შენისაჲ, რამეთუ არა ხჳდოდე შენ გზასა იოსაფატის, მამისა შენისა, და გზასა ასასასა, მეფისა იუდასასა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	არამედ მიხუედ შენ გზათა მეფეთა ისრაჱლისათა და აცოდვე იუდა და მკჳდრნი იერუსალჱმისანი, ვითარცა-იგი ცოდა სახლმან აქაბისმან, და ძმანი შენნი, ძენი მამისა შენისანი, მოსწყჳდენ მახჳლითა, უმჯობესნი შენსა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და ვითარცა იხილა გოთოლია, დედამან მისმან, რამეთუ მოკუდა ძე მისი, აღდგა და წარწყმიდა ყოველი თესლი მეფეთა იუდასთა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და დაადგინა ყოველი ერი კაცად-კაცადი საჭურველითა თჳსისათა მჴარითგან ტაძრისათა მარჯუენით ვიდრე მჴარადმდე ტაძრისა მარცხენითისა საკურთხევლისა და ტაძრის გარემო მეფისა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და ესმა გოთოლიას ჴმაჲ იგი ერისა, რომელნი რბიოდეს და აღუარებდეს და აქებდეს მეფესა. და შევიდა მეფისა სახლსა უფლისასა.
მეფისათა	მცხ.ნეშტ2	და სცეს მას შენდობა, და განვიდა ბჭეთა მათ საცხენოსათა სახლისა მეფისათა და მოკლეს იგი მუნ.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და მოუწოდა იუას მეფემან იოდაეს მღდელმთავარსა და ჰრქუა მას: რასათჳს არა იღუაწე ლევიტელთათჳს შემოღებად იუდასაგან იერუსალჱმისა ბრძანებული იგი მოსეს მიერ კაცისა მის ღმრთისა, რამეთუ შეკრიბა ისრაჱლნი კარავსა მას საწამებელისასა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და იყო აღსრულებასა მას წელიწადისასა, აღმოვიდა მათ ზედა ერი ასურეთისა, და მოუჴდეს იუდასა და იერუსალჱმსა და მოსრნეს ყოველნი მთავარნი ერისანი ერსა შორის, და ყოველი მონაგები და საფასე მათი წარუძღუნეს მეფესა დამასკისასა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და შემდგომად წასლვისა მის მათისა მისგან დატევებისა მისთჳს უფლისა დასცა იგი უფალმან სენითა დიდითა და დაესხნეს მას მონანი მისნი სისხლისა მისთჳს ძისა იოადესა მღდელისა და მოკლეს იგი ცხედარსა თჳსსა ზედა და დაფლეს იგი ქალაქსა დავითისასა, ხოლო მეფეთა საფლავსა არა დაფლეს იგი
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და ყოველნი სიტყუანი ამასიასნი პირველნი და უკანასკნელნი, აჰა ესერა, წერილ არიან წიგნთა მეფეთა იუდასათა და ისრაჱლისათა.
მეფისათა	მცხ.ნეშტ2	და იყო ოზიასი ერი, რომელი ჰყოფდა ბრძოლასა განმავალნი წყობასა რიცხჳთ. და იყო რიცხჳ იგი იერუსალჱმით მწიგნობრისათა და მასეა მსაჯულისათა და ჴელითა ანანიასითა, მსახურისა მის მეფისათა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და მათ თანა ძალი მბრძოლთა სამასშჳდ ათას და ხუთას: ესენი იყუნეს, რომელნი ჰყოფდეს ბრძოლასა ძლიერებისასა ძალითა შემწედ მეფისა მტერთა მიმართ.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და სხუანი სიტყუანი იონათამისნი და ბრძოლანი და საქმენი მისნი, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა მეფეთა იუდასთა და ისრაჱლისთა.
მეფისა	მცხ.დაბ	და ყვეს, ეგრე ძეთა ისრაჱლისათა და მისცა მათ იოსებ ურმები ბრძანებისაებრ მეფისა ფარაოსა და აღუგო მათ საზრდელი გზასა ზედა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და ეზეკია მეფე რაჲ იქმნა, იყო იგი ოცდახუთის წლისა და ოცდა-ცხრა წელ მეფობდა იერუსალჱმს. და სახელი დედისა მისისა აბაუთა, ასული ზაქარიასი.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	და ჰრქუა ეზეკია მეფემან და ყოველთა მთავართა ლევიტელთა მათ, რათა უგალობდენ უფალსა სიტყუათა დავითისათა და ასაფის წინაწარმეტყუელისათა და გალობდეს სიხარულით და დავარდეს და თაყუანის-სცეს უფალსა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ2	იეიელ, და აზარია, ნათან, და აზაელ, და იერიმოთ, და იოაზაბათ, და ელიელ, და სამაქია და მაათ და ბანაია, ძენი მისნი, დადგინებულნი, რომელნი იყუნენ ჴელთა ქონენიეს და სემეის მიერ, ძმისა მისისა, ვითარცა-იგი უბრძანა ეზეკია მეფემან, და აზარია მთავარმან სახლისა უფლისამან
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და განძლიერდეს მთავარნი იგი და დაყუნეს წყალნი იგი წყაროთანი და მდინარე იგი, რომელი განიყოფოდა შორის ქალაქსა და თქუა: ნუუკუე მოვიდეს მეფე ასურთა და პოოს წყალი ფრიად და განძლიერდეს.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	მათ თანა მკლავნი ჴორციელნი, ხოლო ჩუენ თანა უფალი ღმერთი ჩუენი ცხორებად ჩუენდა და ბრძოლად ბრძოლასა ჩუენსა და ნუგეშინის-იცა ერმან მან სიტყუასა მას ზედა ეზეკიასასა, მეფისა იუდისასა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	ანუ ეზეკიელ გაცთუნებს თქუენ, რათა მიეცნეთ თქუენ სიკუდილსა და სიყმილსა და წყურვილსა და გეტყჳს: უფალმან ღმერთმან თქუენმან გიჴსნნეს თქუენ ჴელისაგან მეფისა ასურეთისა?
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	ამას იტყჳს უფალი: აჰა, მე მოვჴადო ბოროტი ადგილსა მას, რამეთუ სიტყუანი აღმოიკითხეს, წერილი წინაშე მეფისა იუდასა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	აჰა, ესერა, მე შეგიძინო მამათა შენთა და დაგდვა შენ საფლავთა მამათა შენთასა და არა იხილონ თუალთა შენთა ბოროტი, რომელი მე მოვჴადო ადგილსა ამას და მკჳდრთა მათთა. და მოართვეს მეფესა სიტყუაჲ ესე.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და აღვიდა მეფე იუდასი ტაძრად უფლისა და ყოველი იუდა და მკჳდრნი იერუსალიმისანი და მღდელნი ლევიტელნი და ყოველი ერი მცირითგან ვიდრე დიდადმდე და აღმოიკითხა წიგნი სჯულისაჲ, რომელი იპოა სახლსა შინა უფლისასა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და განემზადენით სახლად ტომთა თქუენთა დღითი დღე სამსახურებელთა თქუენთა, მცნებისაებრ დავითის მეფისა და სოლომონ ძისა მისისათა.
მეფისთა	მცხ.ნეშტ2	და შესწირა იოსია ძეთათჳს ერისათა ცხოვარი, და ტარიგები, და თიკნები, ნაშობი თხათა; ყოველი, რაცა პოვა პასექად ოცდაათი ათასი და ჴბო სამ ათასი, ესე ნაქონი ძეთაგან მეფისთა.
მეფესა	მცხ.ნეშტ2	და სცეს ისრითა მეფესა იოასსა და ჰრქუა მონასა თჳსსა: განმიყვანეთ მე ამიერ, რამეთუ მელმის მე ფრიად.
მეფედ	მცხ.ნეშტ2	და მოიყვანა ერმან ქუეყანისამან იოქაზ, ძე იოსიასი, და სცხეს მას მეფედ მამისა მისისა წილ იერუსალჱმსა.
მეფე	მცხ.ნეშტ2	და შეურაცხ-ყო ნაბუქოდონოსორ მეფე და გარდაჴდა ფიცსა, რომელ ეფუცა ღმერთი თჳსი, და განიფიცხა ქედი თჳსი და არა მოაქცია გული თჳსი უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისა.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და მიუგო იოას, მეფემან ისრაჱლისამან, ამასიას, მეფესა იუდისასა, და ჰრქუა: ძეძუმან ლიბანისამან მიუვლინა ფიჭუსა ლიბანისასა და ჰრქუა: მოეც ასული შენი ძესა ჩემსა ცოლად. და წარჴდეს მას ზედა მჴეცნი მაღნარისანი, რომელ იყუნეს ლიბანეს და დატკეპნეს ძეძვი იგი.
მეფისა	მცხ.მეფ1	და ადგა დავით სწრაფით და ივლტოდა საულისგან, და მოვიდა იგი ანქუშისა, მეფისა მის გეთელთასა.
მეფემან	მცხ.ნეშტ1	და ჰრქუა ორნა დავითს: მიიღე ეგე შენდად. და ყავნ უფალმან ჩემმან მეფემან კეთილი, ვითარცა სათნო-უჩნდეს წინაშე მისსა. აჰა, ესერა, მიმიცემიან ზროხანი მსხუერპლად და საჴნველი, და ურემნი შეშად და იფქლი შესაწირავად. ყოველივე ეგრეთ მიგცე და ყავ, ვითარცა გნებავს
მეფისამდე	მცხ.ნეშტ1	ბეთმაქაბოროს და კერძოსა სესომისისასა. და სახლი ბარუმისი -სეორიმი. ესე იყუნეს ქალაქნი მათნი ვიდრე დავითის მეფისამდე.
მეფე	მცხ.მეფ3	და აღდგა, წარვიდა მეფე გაბაონად შეწირვად მუნ, რამეთუ იგი უმაღლეს და უდიდებულეს არს, და ათასი მსხუერპლი შესწირა ზედა საკურთხეველსა მას გაბაონსა.
მეფემან	მცხ.დან	და ღაღად-ყო მეფემან ძლიერად შეყუანება მოგუთა, ქალდეველთა, და ღაზარინელთა. მიუგო მეფემან და ჰრქუა ბრძენთა ბაბილონისათა, ვითარმედ: ყოველმან კაცმან, რომელმან წარიკითხოს ნაწერი ესე და თანშეტყუება მისი მაუწყოს მე, პორფირი შეიმოსოს და მანიაკი ოქროსაჲ ქედსა ზედა მისსა, და მესამედ მთავრობდეს მეფობასა შორის ჩემსა.
მეფე	მცხ.მეფ3	და ეტყოდა მეფე ნაბუთეს და ჰრქუა: მომეც მე ვენაჴი შენი, რათა იყოს მტილად ჩემდა სამხლედ, რამეთუ მახლობელიცა არს ჩემდა სახლსა და მიგცე შენ სხუაჲ ვენაჴი უმჯობესი მაგისსა, უკუეთუ კულა გნებავს, შენ მიგცე ვეცხლი სასყიდელად მაგისსა (და იყოს მტილად ჩემდა სამხლედ).
მეფეთა	მცხ.ეზრ3	აღმოვიკითხეთ წიგნი იგი თქუენი, რომელი მოსწერეთ ჩემდა და ვბრძანე ხილვად მატიანთა საჴსენებელთასა. და იპოვა ქალაქი ეგე დასაბამითგან უკუნისამდე მჴდომ ყოველთა მეფეთა.
მეფე	მცხ.ეზრ3	აწმცა უწყებულ ხარ უფალი ჩუენი და მეფე ჰურიათა მათთჳს, რომელნი გამოვიდოდეს ჩემდა, მისრულ არიან იერუსალჱმდ, ქალაქსა განდგომილთასა და განმამწარებელთასა და აშენებენ მას და უბნებსა მისსა და ზღუდეთა მისთა ეგულების გამაგრება, ტაძრისა მის ნებავს აღშენება.
მეფემან	მცხ.იერ	და მიუწესა მეფემან სედეკია და შეაგდეს იგი სახლსა საპყრობილისასა, და მისცემდეს მას პურსა ერთსა დღივ გარეშე, რომელსა განსცემდეს, ვიდრე არა მოაკლდეს პურნი ქალაქისაგან. და დაჯდა იერემია ეზოსა შინა საპყრობილისასა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ოქოზია, მეფემან იუდაჲსმან, ვითარცა იხილა, ივლტოდა გზასა მას ბეთრონისასა და შეუდგა კვალსა მისსა იუ და თქუა: იგულეთ ეგეცა. და სცა მას ეტლთა მათ შინა, ვიდრე აღვიდოდა იგი აღმართსა მას ბერაჲსსა, რომელ არს იეგლამს, და მიივლტოდა მაგედოდ და მუნ მოკუდა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და იზრახა მეფემან და მივიდა და ქმნნა ორნი დიაკეულნი ოქროსანი და ჰრქუა ერსა მას: კმა იყავნ თქუენდა აღსლვა იერუსალემად. აჰა, ღმერთნი შენნი, ისრაჱლ, რომელთა გამოგიყვანეს შენ ქუეყანისა მისგან ეგჳპტელთასა!
მეფემან	მცხ.ეზრ3	და დარეჰ მეფემან ყო სიხარული დიდი და მოუწოდა ყოველთა მთავრებსა თჳსსა, შვილთა თჳსთა და ყოველთა დიდ-დიდთა მიდთასა და სპარსთასა, ქალდეველთასა.
მეფისანი	მცხ.მეფ3	და გამოსავალნი საჴედართა სოლომონისთანი ეგჳპტით და თეკვათ დამასკეთ, რომელთა მოგურიდეს ვაჭარნი მეფისანი სასყიდლითა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და განაძო სოლომონ მეფემან აბიათარ, რათა არღარა იყოს მღდელი უფლისა აღსრულებად სიტყჳსა მის უფლისა, რომელ თქუა სახლსა მას იჰელისასა სელომს შინა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	მიუგო მეფემან სიბას და ჰრქუა: და რა არს ესე კარაულნი აღსაგებელითურთ? მაშინ თქუა სიბა: სამსახურებელად სამეფოდ პური ეგე და ლეღჳსკვერი და სკიჭი საჭმელად და მონათა შენთათჳს, ღჳნო ესე სასმელად მაშურალთა წყურიელთა!
მეფისა	მცხ.მეფ3	და იყო, შემდგომად ამათ სიტყუათა იყო ვენაჴი ერთი ნაბუთესი იეზრაიტელისა მახლობელად კალოსა მას აქაბისსა, მეფისა მის სამარიტელთასა.
მეფე	მცხ.ნეშტ1	და წარვიდა დავით მეფე და კაცნი ისრაჱლისანი იერუსალჱმდ, ესე იგი არს იებუსი, და მუნ იებუსელნი მკჳდრობდეს ქუეყანასა.
მეფემან	მცხ.მეფ3	და მეფემან იოსაფატ ქმნნა ნავნი მიმავალნი თარსით და სოფირად, რომელთა მოაქუნდა ოქრო და არღარა ვიდოდეს, რამეთუ დაიმუსრნეს ნავნი იგი გასიონ გაბერს.
მეფე	მცხ.მეფ1	და აწ ისმინე, უფალო ჩემო მეფე, სიტყუაჲ მონისა შენისა! უკუეთუ ღმერთსა აღუდგინებიე შენ მდევრად ჩემ ზედა, იყავნ ნება ღმრთისა. უკუეთუ კაცთა მიერ არს, წყეულ იყუნედ იგინი წინაშე უფლისა! რამეთუ დღეს გამომჴადეს მე მაგათ, რათა არა დავემტკიცო მე სამკჳდრებელსა უფლისასა, და თქუეს: უტევეთ და მივიდეს და ჰმონოს კერპთა მათ უცხოთა!
მეფეთა	მცხ.ნეშტ1	ყოვლისათჳს მეფობისა მისისა და ყოვლისა ძლიერებისა მისისა და ჟამნი, რომელნი იყუნეს მას შინა და ისრაჱლსა ზედა. და ყოველთა ზედა მეფეთა ქუეყანისათა. დაესრულა ნეშტთა თავი.
მეფემან	მცხ.დან	და რამეთუ იხილა მეფემან ირისე და წმიდაჲ გარდამომავალი ზეცისაგან, და თქუა: დაკაფეთ ხე და განხრწენით იგი, თჳნიერ მორჩი ძირთა მისთა ქუეყანისა შორის აცადეთ და საკრველისა მიერ რკინისა და რვალისაჲსა, და მწუანვილითა გარისაჲთა და ცუარისა მიერ ცისაჲსა სრულიად გუარიანობდეს, და მჴეცთა თანა ველურთა ნაწილი მისი, ვიდრე არა შჳდნი ჟამნი იცვალნენ მის ზედა.
მეფისათა	მცხ.ეზრ3	ჟამთა მათ კჳროს მეფისათა, რამეთუ უბრძანა მან შენება ტაძრისა მის ცხორებასა თჳსსა და შემდგომად სიკუდილისა მისისა. და აღაშენეს ათორმეტ წელ, ვიდრე მეორედ წლადმდე დარეჰისა.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და რაჟამს გარეგამოვიდა მეფისა მისგან ზურობაბელ, აღიპყრნა ჴელნი თჳსნი ზეცად იერუსალჱმდ კერძო და აკურთხა უფალი მეუფე ცისა.
მეფეთა	მცხ.იერ	და მონებად მისსა ყოველნი ნათესავნი და ძესა მისსა და ძესა ძისა მისისასა, ვიდრემდისცა მოიწიოს ჟამი რისხვისა მისისაჲ, და ჰმონონ მას ნათესავთა მრავალთა და მეფეთა დიდთა.
მეფემან	მცხ.ეზრ1	და უბრძანა მეფემან მიცემად სახლსა უფლისასა ვეცხლი და ოქრო თანამზრახველითურთ თჳსით იერუსალჱმს და დადება ტაძარსა მას შინა წინაშე უფლისა ღმრთისა ისრაელისა.
მეფისასა	მცხ.ესთ	უთხრა მარდოქემ, რამეთუ ჰურია ვარ და არა ჯერ-არს თაყუანის-ცემა ჩემდა. ხოლო მათ უთხრეს ამანს ვითარმედ მარდოქე წინააღუდგების ბრძანებასა მეფისასა.
მეფემან	მცხ.მეფ2	რამეთუ მოკუდა ძე იგი შენი და, ვითარცა წყალი რა დაითხიის ქუეყანასა ზედა, ვერღარა შეკრბის, და არცაღა მიაქციოს თავადმან სული მისი. და აწ იზრახა მეფემან განშორებად განშორებულისა მისთჳს.
მეფე	მცხ.ესა	ნუ ისმენთ ეზეკიასსა. ამათ იტყჳს მეფე ასსურასტანელთა: უკეთუ გნებავს ქველმეტყუელების და გამოსლვად ჩემდამო, და ჭამეთ კაცად-კაცადმან ვენაჴი თჳსი და ლეღუნი, და სუთ წყალნი ჯურღმულისა თქუენისა,
მეფესა	მცხ.ისო	და მეფესა სიდინით კერძოთა დიდსა მთისასა და რაბათდ, რომელ იყო მართლ ქენერეთსა, და ველსა და ნაფეთდორდ და ზღჳსკიდისათა.
მეფემან	მცხ.იერ	და ამცნო მეფემან აბდემელექს ეთიოპსა მეტყუელმან: მიიხუენ თავისა შენისა თანა ამიერ ოცდაათნი კაცნი და აღმოიყვანე იგი მღჳმით, რაჲთა არა მოკუდეს.
მეფესა	მცხ.მსაჯ	და თქუა: წარსლვით წარვიდეს ხენი მაღნარისანი ცხებად თავისა თჳსისა მეფესა.
მეფისა	მცხ.ეზრ2	ნუ დაგუთხევ ჩუენ ჴელთაგან შენთასა, არამედ იყვნედ ყურნი შენნი მოხედვად ლოცვასა მონათა შენთასა და ისმინე ვედრება მათი, რომელთა ეშინის, უფალო, და წარმართე თხოვა ესე მონათა შენთა დღეს შენ წიაღ და მეც მე პოვნად წყალობისა წინაშე ამის კაცისა, და ვიყავ მე ღვინისმნე მეფისა მის
მეფემან	მცხ.ეზრ3	ვითარცა თქუენ, ეგრეცა ჩუენ ვისმინოთ უფლისა ღმრთისა თქუენისა, რამეთუ ჩუენცა გუწადოდა გამოსლვა ეგე თქუენი მიერ დღითგან, ვინათგან წარგუტყუენვა სალმანასარ მეფემან ასურასტანისამან, და მოგვიყვანნა და დაგვამკჳდრნა ჩუენ აქა.
მეფეთა	მცხ.მეფ1	უკეთუ არა ისმინოთ ბრძანება უფლისა თქუენისა და მჴდომად აღუდგეთ მცნებათა მისთა, იყოს ჴელი უფლისა თქუენ ზედა და მეფეთა თქუენთა ზედა.
მეფისა	მცხ.ესა	და დადგა რაფსაკი და ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა იუდიანებრ და თქვა: ისმინენით სიტყვანი მეფისა ასსურასტანელთასანი!
მეფემან	მცხ.მეფ4	ამას იტყჳს უფალი: აჰა, ესერა, მე მივავლინო ბოროტი ქალაქსა ამას ზედა და მკჳდრთა მას შინა ყოველნი სიტყუანი მის წიგნისანი, რომელ აღმოიკითხა მეფემან იუდასმან.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა ამონისთანი, რომელ ქმნა, არა, აჰა ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთა?
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ნეშტნი სიტყუათა მანასესთანი და ყოველი, რაჲცა ქმნა, და ცოდვა მისი, რომელ ცოდა, არა, აჰა, ესერა, წერილ არიანა წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა მათ იუდასთასა?
მეფისა	მცხ.მეფ4	და ჰრქვა მათ ესაია: ესრე არქუთ უფალსა მას თქუენსა: ესრე იტყჳს უფალი: ნუ გეშინინ პირისაგან სიტყუათა მათ, რომელ გესმეს, რომლითა მყუედრებდეს მე მონანი მეფისა მის ასურასტანისანი.
მეფემან	მცხ.მეფ4	ისმინოს ხოლო თუ ღმერთმან შენმან სიტყუაჲ იგი რაფსაკისი, რომელ მოავლინა იგი მეფემან ასურასტანისამან, უფალმან მისმან, შეურაცხებად ღმრთისა ცხოველისა და ყუედრებად სიტყუათა, რომელ ესმა უფალსა ღმერთსა შენსა, და ლოცვა-ყავ ნეშტთა ამათთჳს, რომელ დაშთომილ არიან.
მეფეთა	მცხ.მეფ3	და ნეშტნი სიტყუათა იოსაფატისთანი და ძლიერებანი მისნი, რომელ ქმნა, აჰა, ესერა, წერილ არიან წიგნთა სიტყუათა დღეთა მეფეთა იუდასათა.
მეფე	მცხ.მეფ2	და წარვიდა დავით მეფე და ყოველი ერი მის თანა იერუსალჱმად იებუსელისა მის, რომელ-იგი დამკჳდრებულ იყო ყოველსა მას ქუეყანასა. ეუწყა დავითს, რამეთუ იტყოდეს იებუსელნი იგი, ვითა: არა შემოვიდეს დავით აქა, რამეთუ მჴდომად აღუდგეს ბრმანი და მკელობელნი! და იტყოდეს, ვითარმედ: ყოვლადვე ნუ შემოვალნ აქა დავით!
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და წარემართა მსახურება იგი და დადგეს მღდელნი განწესებისაებრ და ლევიტელნი განაწილებდეს მცნებისა მისებრ მეფისა.
მეფისანი	მცხ.ნეშტ1	და გულსმოდგინე იქმნნეს მთავარნი ტომთანი და მთავარნი ძეთა ისრაჱლისათა ათასისთავნი და ასისთავნი, და ზედმდგომელნი საქმისანი და მნენი მეფისანი.
მეფისა	მცხ.ნეშტ2	და ამან აღაშენა აელათი და მოაქცია იგი იუდასსა და შემდგომად სიკუდილისა მამისა მისისა მეფისა.
მეფესა	მცხ.პეტრ1	ყოველთა პატივ-სცემდით, ძმათა ჰყუარობდით, ღმრთისა გეშინოდენ, მეფესა პატივ-სცედით.
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და მაშინ თჳთეულად დაწერნეს სიტყუანი თჳსნი, შეაბეჭდეს, და დადვეს სასთუნალით კერძო დარეჰ მეფისა, და თქუეს:
მეფედ	მცხ.მეფ3	და შეკრბეს მას ზედა კაცნი მთავარნი ერად ნეშტთა მათგანნი, რომელ მოსწყჳდნა დავით, და მივიდეს დამასკედ და დადგა ადერ მეფედ დამასკესა.
მეფემან	მცხ.მეფ4	და ყო ურია მღდელმან მსგავსად ყოვლისა მის მცნებისა, ვითარცა ამცნო მას მეფემან აქაზ.
მეფესა	მცხ.მეფ4	და ღაღად-ყვეს მეკარეთა მათ და აუწყეს მეფესა.
მეფეთა	მცხ.მეფ4	და ვიდოდეს მსგავსად სახისა მის მათ ნათესავთასა, რომელნი მოსპნა უფალმან პირისაგან ძეთა ისრაჱლისათა და მეფეთა ისრაჱლისათა, რაოდენ-რა ქმნეს.
მეფე	მცხ.გოდ	ვავ. აღფხურა ვითარცა ვენაჴი, კარავი თჳსი, განხრწნა დღესასწაული მისი; დაივიწყა უფალმან, რომელი ქმნა შორის სიონსა დღესასწაულისა შაბათთაჲსა, და განაძჳნა მკსინვარებითა რისხვისა მისისაჲთა - მეფე და მღდელი და მთავარი.
მეფისაჲ	მცხ.დან	შენ, ღმერთსა მამათა ჩემთასა, აღგიარებ და გაქებ, რამეთუ სიბრძნე, ძალი მომეც მე და მაუწყენ მე, რომელნი ვითხოენით შენგან და სიტყუაჲ მეფისაჲ მაუწყე მე.
მეფემან	მცხ.დან	ვალტასარ მეფემან უქმნა სერი დიდი დიდებულთა მისთა მამრთა ათასთა და წინაშე ათასთასა ღჳნოჲ, და მსუმელმან ვალტასარ მეფემან გემებათა შინა ღჳნისასა
მეფე	მცხ.დან	და განძლიერდეს მეფე სამხრისა, და ერთი მთავართა მისთაგანი განძლიერდეს მის თანა და ეუფლოს უფლებათა მრავალთა გარეშე ჴელმწიფებისა მისისა.
მეფისა	მცხ.დან	და ღმერთნიცა მათნი გამოდნობილთა თანა მათთა, ყოველი ჭურჭელი გულისსათქმელი მათი ვეცხლისა და ოქროჲსა ნატყუენავისა თანა შეიღოს ეგჳპტედ, და იგი დადგეს ზედა მეფისა ჩრდილოსასა.
მეფე	მცხ.დან	და იყუნეს მღდელნი ბილისნი სამეოცდაათ გარეშე დედათა და შვილთასა, და მოვიდა მეფე დანიელის თანა სახიდ ბილისა.
მეფე	მცხ.ამოს	ესრეთ მიჩუენა მე უფალმან, უფალმან: და, აჰა, აღმოფუილი მკალთაჲ, მომავალი ცისკრეული და, აჰა, ბუზი გოგისსა მიმართ მეფე.
მეფისა	მცხ.ამოს	ბეთილს. არა მერმე შესძინო წინაწარმეტყუელებად, რამეთუ სიწმიდე მეფისა არს.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	ნეშტნი სიტყუანი მანასესი და ლოცვა მისი ღმრთისა მიმართ, და სიტყუანი მხილველთანი, რომელნი ეტყოდეს მას სახელითა უფლისა ღმრთისა ისრაჱლისათა, აჰა, ესერა წერილ არიან სიტყუათა შინა მეფეთა ისრაჱლისათა.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ2	და მისცეს ხუროთა და მაშენებელთა რათა იყიდონ ქვა მოთხვითი და ძელი მოსლვად და დართვად სახლები, რომელი დაარღჳეს მეფეთა იუდასთა.
მეფისა	მცხ.მეფ1	და ვითარცა ესმა დავითს სიტყუაჲ ესე, შეეშინა ფრიად ანქუშისა, მეფისა გეთელისა.
მეფისათა	მცხ.ესთ	და განვიდა არქათენ მარდოქეს თანა პალატით ქალაქისად, რომელი იყო პირისპირ ბჭისა მის მეფისათა.
მეფისა	მცხ.ესთ	წარვედ და შეჰკრიბენ ჰურიანი, რომელნი არიან შუშანს შინა ქალაქსა და იმარხევდით ჩუენთჳს. ნუ სჭამთ პურს, ნუცა სუამთ რასა სამ დღე და ღამე და ევედრებოდით ღმერთსა, ყოვლითა გულითა იმარხვიდეთ. და მაშინ შევიდე მეფისა თჳნიერ სჯულისა, დაღათუ იყოს წარწყმედა ერისათჳს ისრაჱლისა
მეფესა	მცხ.ესთ	და მოიღო ამან სამოსელი იგი და ცხენი სირცხჳლეულმან და ჰრქუა მარდოქეს: განიძარცვე ძაძა შენი. ხოლო მარდოქე შეძრწუნდა, ვითარცა მოსიკუდიდი, და ჰრქუა: ჵ უკეთურო! გვეკიცხევა ჩვენთა ბოროტთა ზედა. და განსძარცვა ძაძა იგი ძალით და შეჰმოსა მას სამოსელი დიდებისა. ხოლო მარდოქეს ეგონა, ვითარმედ სასწაულსა რასამე ჰხედავს. და გული მისი იყო ღმრთისა თანა. ხოლო შეძრწუნებულ იყო ფრიად, განკჳრვებულ იყო უზომოდ. და ისწრაფა ამან აღსმად მისა ცხენსა და გამოვიდა და წინაუძღოდა მას. და ქადაგებდა უბანთა ქალაქისათა და იტყოდა: ესრეთ ეყოს ყოველსა კაცსა, რომელმან მეფესა პატივ-სცეს, რომლისა უნდეს მეფესა დიდებად
მეფედ	მცხ.ეზრ3	და მეფე-ყვეს ნათესავისა მისგან იაქონია, ძე იოსიასი. მეფობდა იექონია მამისა თჳსისა იოსიას წილ და იყო ოცდასამ წლისა, რაჟამს დადგა იგი მეფედ .
მეფეთა	მცხ.ეზრ3	მეფეთა და გლახაკთა ერთ ყვის გონება, ეგრეცა უფლისა და მონისა, მდიდრისა და მკოდოვისა.
მეფისასა	მცხ.ეზრ3	და სხუანი ყოველნი გარემოს ჴუმილვედ მის და ბრძანებასა მისსა ელიედ და არა უფლიედ ნებასა მისლვად და საქმედ, და ვერცა იკადრიან და გარდაჴდიან ბრძანებასა მეფისასა.
მეფისასა	მცხ.ეზრ3	და ესენი არიან მთავარნი ნახპეტთა მათებრ მამათა თჳსთასა და განწილვისა მისებრ მამათა და ნათესავთასა, რომელნი გამოვიდეს ეზრას თანა ბაბილონით შარავანდედებასა არტაშეს მეფისასა,
მეფისა	მცხ.ეზრ3	და ტყუეობასა მას შინა და არა დაგუთხიენ ჩუენ ჴელთაგან შენთა, არამედ გუექმენ უფალი შემწე, და გუეც ჩუენ პოვნად მადლი წინაშე მეფისა მის სპარსთასა, და პატიოსან-გუყვენ ჩუენ და გჳღვაწნე ჩუენ ყოვლითა განმზადებულებითა.
მეფისა	მცხ.მეფ2	და ჯდა აბესალომ იერუსალჱმს ორ წელ ოდენ და პირი მეფისა არა იხილა.
მეფისა	მცხ.იერ	და რაჲსათჳს მოჰკუდებით შენ და ერი შენი მახჳლითა და სიყმილითა და სიკუდილითა, ვითარცა თქუა უფალმან ნათესავისა მიმართ, რომელმან არა ჰმონოს მეფისა ბაბილონისასა.
მეფისა	მცხ.იერ	ხოლო მიავლინა ნაბუზარდან მთავარქონდაქარმან და ნაბუსარ საჭურისმთავარმან, სექქიმ, ნაბასარი, ნირგელ, სარასარრა ბამაღ და ყოველთა დიდებულთა მეფისა ბაბილონისთა.
მეფისა	მცხ.მეფ4	ჴელნი თქუენნი განმზადებულად იპყრენით და ყოველი, რომელი შევიდოდის განაწილებულთა მათ ცვად სახლსა მას უფლისასა, ეკრძალენით ცვასა მას სახლისა მის უფლისა და მეფისა.
მეფისა	მცხ.იგავ	ცაჲ მაღალ არს და ქუეყანაჲ ღრმა, ხოლო გული მეფისა გამოუკულეველ.
მეფეთა	მცხ.ნეშტ1	არა უტევა კაცსა მძლავრობად მათა. და ამხილა მათთჳს მეფეთა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და ბანეა, ძე იუდაესი, ქერეთსა ზედა და ფელეთსა. და ძენი დავითისნი პირველნი მსახურნი მეფისა.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და ლევი და ბენიამინ არა აღრაცხნა მათ შორის, რამეთუ განძლიერდა სიტყუა მეფისა იოაბისა მიმართ.
მეფისა	მცხ.ნეშტ1	და ამისა შემდგომად აქიტობელ, მახლობელი იოდაესა, ძისა ბანეასა და აბიათარ და იოაბ - ერის წინამძღუარი მეფისა;
მეფისათა	მცხ.ნეშტ1	და იონათან, მამისძმა დავითისი, - თანამზრახვალ, რამეთუ იყო კაცი იგი გულისხმის-მყოფელ და მწიგნობარ. ეიეელი, ძე აქამინისი, - ძეთა თანა მეფისათა;
მეფემან	მცხ.ნეშტ1	განიხარა ერმან გულსმოდგინებისათჳს, რამეთუ გულითა სავსითა გულსმოდგინე იქმნნეს უფლისა მიმართ, და დავითცა მეფემან განიხარა ფრიად.
მეფენი	მცხ.ნეშტ1	შენდა, უფალო, დიდებაჲ, ძალი და სიქადული, ძლიერებაჲ და სიმტკიცე, რამეთუ შენ უფლებ ყოველთა ზეცისათა და ქუეყანისათა, და პირისა შენისაგან ძრწიან ყოველნი მეფენი ქუეყანისანი და თესლები.
მეფეთა	მცხ.ფსალმ	ტაძრით შენით იერუსალჱმით შენდა შეწირონ მეფეთა ძღუენი.
მეფეთა	მცხ.ფსალმ	განამრავლა ქუეყანამან მათმან მყუარი საუნჯეთა შორის მეფეთა მათთასა.
მეფენი	მცხ.ფსალმ	უფალი მარჯუენით შენსა, შემუსრნა დღესა რისხვისა მისისა მეფენი.
მეფისა	ცხო.თევ	და მაშინ გამოვიდა იერუსალჱმდ დასასრულსა მეფობისა მარკიანე მეფისა, კეთილად მორწმუნისასა.
მეფისაჲ	ცხო.ხარ	და მას ჟამსა მოიწია ბრძანებაჲ მეფისაჲ მის ქალაქად, რომელსა ჰრქჳან იკონიაჲ, რომელი არს ჴელმწიფებასა ქუეშე ლუკანიაჲსასა.
მეფესა	ცხო.ხარ	და შემდგომად მცირედთა დღეთა მიეგო მეფესა მას მისაგებელი მისი, რომელსა იგი ღირს იყო ღმრთისაგან დევნისა მის ქრისტიანეთაჲსა, და განვიდა ცხორებისა ამისგან ბოროტითა განსლვითა.
მეფჱ	ცხო.ხარ	და სხუაჲ მეფჱ დაჯდა შემდგომად მისა და მის გამო განისწავლა, რომელი-იგი პირველსა მას მეფესა შეემთხჳა, და შეეშინა, რაჲთა არა უყოფდეს ქრისტიანეთა, ვითარ-იგი უყოფდა, და მოიწიოს მის ზედა რისხვაჲ ზეცით, ვითარცა პირველსა მას მეფესა ზედა.
მეფისასა	ცხო.საბ	და ესრჱთ წინამძღურებითა ღმრთისაჲთა შემოვიდა იერუსალჱმდ მეათრვამეტესა წელსა ღუაწლსა ჰასაკისა მისისასა, დასასრულსა ღმრთისმსახურისა მარკიანოს მეფისასა, იერუსალჱმს მღდელთმოძღურებასა იუბენალისსა, და შე-ვინმე-იწყნარა იგი კაბადუკმან ბერმან ნეტარისა პასარიონის მონასტრისამან, რომელი შერაცხილ იყო ელპიდის მიერ მთავარმამასახლისისა.
მეფჱ	ცხო.საბ	ხოლო ზინონ, ჰრომთა მეფობისა თჳთმპყრობელი, რომელმან მოკლა მეფჱ, და წინა-აღუდგა ოცსა თუესა და მეფობაჲ თჳსი უკმოიპყრა.
მეფესა	ცხო.ხარ	არა თუ მეფესა ოდენ უღმრთოსა და ერისმთავარსა სძლეს წყლულებათა მათ, არამედ კუალად ავაზაკნი განასხნეს და ყოველსა ადგილსა სირცხჳლეულ ყვნეს.
მეფისა	ცხო.საბ	და მეორედ მძლავრობის სახედ ანტიოქიისა საყდარი დაიპყრა, და წესითა ეკლესიისაჲთა გამუაძეს, კუალად მესამედ იქმნა ისაურიას სამშჭუალისათჳს, ზინონის მეფისა ბრძანებითა იგივე საყდარი დაიპყრა არაღირსმან მან, რამეთუ არა განჴსნილ იყო იგი, რომელ ყვეს მის ზედა შეჩუენებაჲ.
მეფესა	ცხო.საბ	და ვითარცა ჟამნი რაოდენნიმე წარჴდეს, მთავარეპისკოპოსი შეასმინეს მეფესა, რომელი მცირედ შემდგომად ითქუას.
მეფისასა	ცხო.ეფთ	და ჴელმწიფებასა ველის მეფისასა, რომელ იყო შემდგომად მისა, იშვა წმიდაჲ ევთჳმი, რომელი არს „სიხარული“.
მეფესა	ცხო.ეფთ	და მისცა ღმერთმან მეფესა და ეკლესიათა მშჳდობაჲ დიდი.
მეფეჲ	ცხო.საბ	რამეთუ განრისხებულ იყო ანასტასი მეფეჲ ფრიად ეკლესიათათჳს ყოვლისა პალესტინისათა და უნდა გარდაქცევაჲ მათი.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	ხოლო რომლისათჳს იყო რისხვაჲ და გულისწყრომაჲ მეფისაჲ მთავარეპისკოპოსისა ზედა, მცირედითა სიტყჳთა ვთქუა.
მეფესა	ცხო.საბ	ხოლო პალადი ანტიოქელ მთავარეპისკოპოსი მიერჩდა მეფესა და შეაჩუენა კრებაჲ იგი ქალკიდონისაჲ და შეერთო იგი ალექსანდრიელთა.
მეფემან	ცხო.საბ	და ამისთჳს გარდაადგინა იგი მეფემან ეპისკოპოსებისაგან ცილის შეწამებით შეთქუმითა ალექსანდრიელთა და ანტიოქელთაჲთა.
მეფესა	ცხო.საბ	ვითარცა ესმა ერთობაჲ მათი მეფესა, განრისხნა ფრიად და არა მცირედ.
მეფესა	ცხო.საბ	ამათი ვითარცა ესმა მეფესა ერთობაჲ, პირველადვე მძჳნვარჱ იგი უფროჲს ხოლო განრისხნა და უნდა, რაჲთამცა პატიჟი მიაწია მათ ზედა, წინაჲსწარ ცილი შესწამა მაკედონის და ცვალა იგი ეპისკოპოსებისაგან და მისსა ადგილსა დაადგინა ტიმოთე, ფლაბიანოსს და ელიას მთავარეპისკოპოსთა აწუევდა მეფჱ, რაჲთამცა ერჩდეს დადგინებასა ტიმოთჱსსა.
მეფჱ	ცხო.საბ	და ორთავე მათ ზედა ფრიად აღიძრა მეფჱ, და შიში დიდი იყო ორთავე მათ ზედა ეკლესიათა.
მეფისა	ცხო.საბ	ამის სახისათჳს ნეტარმან ელია მთავარეპისკოპოსმან წარავლინა ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა, ვითარცა ზემო წერილ არს, და სხუანი მასმასახლისნი მონასტრისანი და მიწერა მეფისა ესრჱთ და თქუა: გამორჩეული მონაჲ ღმრთისაჲ, კეთილი და სარწმუნოჲ, და ყოველთა მეუდაბნოეთა წინამძღუარი საბა და ქალაქ-მყოფელი უდაბნოთაჲ და ყოვლისა პალესტინისა მბრწყინვალჱ – ესე სხუათა მამასახლისთა თანა მივავლინე ვედრებად შენდა, თჳთმპყრობელისა.
მეფისა	ცხო.საბ	და ვითარცა მიწერა წიგნი ესე მთავარეპისკოპოსმან ელია მეფისა, ნეტარი მამაჲ ჩუენი საბა მღდელთმოძღუარსა მას არა ურჩ ექმნა, არამედ აღასრულა ბრძანებაჲ მისი და გულსმოდგინედ წარემართა.
მეფე	ცხო.ეფთ	ძისწული მისი, რომელსა ერქუა ტრაბონ, და იყო იგი მეფე ამას ქუეყანასა ბარბაროსთა ზედა.
მეფჱ	ცხო.საბ	და ვითარცა წარემართა ნეტარი ესე გზასა მას, მეფჱ ანასტასი უფროჲსად განრისხებულ იყო გულისწყრომით ფლაბიანჱს და ელიას ზედა მთავარეპისკოპოსთა და ბრძანა შეკრებაჲ ეპისკოპოსთაჲ, რომელნი არიან აღმოსავალით, და პალესტინელთაჲ სიდონს ქალაქსა და მთავრად კრებულისა მის ბრძანა მისლვაჲ, რომელსა სახელი ერქუა სოტერიკოს, ეპისკოპოსი ქალაქისა კესარია კაბადუკიაჲსაჲ, და ფილოქსენოს, ქალაქისა იერეპოლისისაჲ.
მეფისა	ცხო.ეფთ	და იყო დაწყებაჲ იგი ბრძოლისაჲ, რომელი იყო სპარსეთს, დასასრულსა მეფობისა აზდაჯარდო მეფისა სპარსთაჲსა.
მეფეთა	ცხო.ეფთ	მაშინ უბრძანეს მათ ბარბაროსთა მეფეთა, რომელნი მათსა ბრძანებასა ქუეშე იყვნეს, რაჲთა შეიპყრნენ გზანი და არავინ ქრისტიანეთაგანი განერეს და წარვიდეს საბერძნეთა.
მეფე	ცხო.ეფთ	და იყო მამაჲ ყრმისაჲ მის მეფე ბარბაროსთა.
მეფესა	ცხო.ეფთ	და შე-ვიეთმე-ასმინეს იგი სპარსთა მეფესა, ვითარმედ გაუტევებს იგი ქრისტიანეთა მალვით სივლტოლად.
მეფედ	ცხო.ეფთ	და შეემთხჳა მას ანასტოლიოს, რომელი იყო მთავარ მათ ჟამთა აღმოსავალით კერძო ჴელმწიფებისა ბერძენთაჲსა, და განაჩინა იგი მეფედ ბარბაროსთა მათ ზედა, რომელნი იყვნეს არაბიას.
მეფისა	ცხო.ეფთ	და მისა შემდგომად გამოვიდა მიერ და წარვიდა უდაბნოსა სალჯამისასა, რაჲთა იხილოს ქუაბი იგი, სადა დავით ივლტოდა პირისაგან საულ მეფისა.
მეფესა	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი საბა და მისთანანი, რომელ წარევლინნეს მამანი, მიიწივნეს კოსტანტინეპოლისა და აუწყეს მეფესა.
მეფემან	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან ანასტასი სიხარულით შეიწყნარნა მამანი და ვითარ აღმოიკითხა წიგნი იგი, მიწერილი მთავარეპისკოპოსისა მიერ, და ქებულსა მას ეძიებდა წმიდასა საბას.
მეფემან	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან ბრძანა მოძიებაჲ მისი წრაფით.
მეფემან	ცხო.საბ	და ვითარცა ეზოჲ აღიპყრეს, იხილა მეფემან სახედ ანგელოზისა ნათლისა, რომელი წინა-უძღოდა მას, ზე აღდგა და, ვითარცა ჯერ-იყო მისა, ეგრე შეიმთხჳა იგი და უბრძანა მათ დასხდომაჲ, რამეთუ იყო მონაზონთმოყუარე, დაღათუ ურწმუნოთაგან გარდაქცეულ იყო მართლსარწმუნოებასა წინა-აღდგომად.
მეფისა	ცხო.საბ	და იყო სიტყუაჲ წინაშე მეფისა და თითოეული მამასახლისი თჳსისა მონასტრისათჳს იღუწიდა.
მეფემან	ცხო.საბ	და სხუამან სხუაჲ ითხოვა, ხოლო მეფემან თითუეულსა მიანიჭა თხოვისაებრ მათისა, ვითარცა ვინ ითხოვა.
მეფემან	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან უბრძანა ათასისა დრაჰკნისა მოღებაჲ და ჰრქუა: მიიღე ესე, მამაო, და ლოცვა-ყავ ჩუენთჳს, რამეთუ მესმა, ვითარმედ მრავალთა მონასტერთა უდაბნოჲსათა ჰღუწი შენ.
მეფემან	ცხო.საბ	მაშინ მეფემან განუტევნა სხუანი იგი მამანი, რაჲთა წარვიდენ პალესტინედ, და მისი ბრძანა, რაჲთა მუნ დაიზამთროს და, ოდეს უნდეს შემოსლვად ჩემ წინაშე, ნუმცა ვინ აყენებს მას.
მეფემან	ცხო.საბ	და ვითარცა დღენი რაოდენნიმე წარჴდეს, მოუწოდა მას მეფემან და ჰრქუა: თქუენი მთავარეპისკოპოსი წინა-აღმდგომად გამოჩნდა და ნესტორის თქმულნი არად შეჰრაცხნა, არამედ კრებული ქალკიდონისაჲ დაამტკიცა.
მეფემან	ცხო.საბ	ესე ვითარცა წართქუა მეფემან, მიუგო წმიდამან მამამან ჩუენმან საბა და ჰრქუა: დაჯერებულ იყავნ შენი მშჳდობაჲ, რამეთუ წმიდისა ღმრთისა ქალაქისაჲ ჩუენი მთავარეპისკოპოსი პირველთა და მბრწყინვალეთა მამათა და სასწაულთა-მოქმედთა ჩუენთა მეუდაბნოეთა და ღმრთისმსახურთაგან განისწავლა და ერთფერად განაძებს წვალებასა ნესტორისსა და ევტჳქისსა.
მეფემან	ცხო.საბ	და მეფემან გულისხმა-ყო მოხუცებულისაჲ მის სიწმიდჱ და სიწრფოებაჲ და სულისა მისისა ღირსებაჲ.
მეფისაგან	ცხო.საბ	და ესრჱთ გამოვიდა მეფისაგან მოხუცებული იგი და შევიდა დედოფლისა არიაგნჱსა და აკურთხა იგი და ევედრებოდა მას, რაჲთამცა თანა-დაუდგა მართლსარწმუნოებასა წმიდისა მამისა მისისა ლეონტის დიდისა მეფისასა.
მეფისა	ცხო.საბ	და განვიდა ქალაქით და იყოფოდა ადგილსა ერთსა რუფინჱსსა და დემოსტრატჱსსა, ხოლო ივლიანა პატრიკიაჲ, ვალენტიანჱს მეფისა ძისწული, და ანასტასია, პატრიკიოსის ასული, მოყუასი მისი, რომელი აქამომდის მთასა ზეთისხილთასა საქმითა მონაზონთაჲთა ბრწყინავს, ესენი წუსწუთ მიუჴდიან ნეტარსა მას, სადა-იგი იყოფოდა, თავყანის-სცემედ და ისწავებედ საკჳრველსა მას მოძღურებასა მისსა და იხარებედ.
მეფემან	ცხო.საბ	შემდგომად მცირედთა დღეთა მოუწოდა მეფემან ნეტარსა საბას.
მეფემან	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან ისმინა მოხუცებულისაჲ მის და მოუწოდა ეპარქოსსა, რომელსა სახელი ერქუა ზოტიკე, და უბრძანა მას, რაჲთა აჰჴადოს ნამეტავი იგი ხარკი პალესტინელთაჲ.
მეფისასა	ცხო.საბ	და შენდობითა ღმრთისაჲთა სამეუფოს შინა აქუნდა განგებაჲ და სიმაღლითა გულისა მისისაჲთა შეურაცხ-ჰყოფდა ბრძანებასა მეფისასა.
მეფემან	ცხო.საბ	ამას ვითარ ესმა შენდობაჲ იგი, რომელი ყო მეფემან, მეყსეულად შევიდა მეფისა და არა უტევა შენდობაჲ იგი, რამეთუ ესრე ჰრქუა მეფესა: ნესტორეანნი და ჰურიანი არიან მყოფნი იერუსალემისანი და არა ღირს არიან ნიჭსა მეფისასა.
მეფესა	ცხო.საბ	ხოლო წმიდაჲ საბა აღივსო სულითა წმიდითა და ჰრქუა მარინეს: დასცხერ, რომელი-ეგე არა უტევებ კეთილის საქმედ მეფესა, დასცხერ, რომელი-ეგე ჰბრძავ ეკლესიათა ღმრთისათა, დასცხერ, საფასისმოყუარეო ბოროტო, და დაიცევ თავი შენი, უკუეთუ ჩემი არა ისმინო, შემდგომად მცირედთა დღეთა მოიწიოს შენ ზედა ბოროტი და მეფესა ზედა არა მცირჱ ჭირი მუაწიო და თავადსა ქალაქსა, და განჰშიშულდე შენ ყოვლისაგან მონაგებისა შენისა წამსა შინა თუალისასა, და სახლი შენი ცეცხლითა დაიწუეს.
მეფისა	ცხო.საბ	ესე ვითარცა ჰრქუა წმიდამან საბა მარინეს წინაშე მეფისა წრფელითა გულითა და გონებითა განმარტებულითა, ევედრა მეფესა, რაჲთამცა განუტევა იგი შთასლვად პალესტინედ.
მეფისათა	ცხო.საბ	და მოიღო ნეტარმან მან სხუაჲ ათასი დრაჰკანი ჴელთაგან მეფისათა და იჯმნა და შთავიდა პალესტინედ ნავითა თუესა მაჲსსა, ინდიკტიონსა ხუთსა.
მეფისა	ცხო.საბ	ხოლო ხარკისა მისგანი მცირედ ნურაჲ შეუნდო პალესტინელთა და სხუაჲ რაოდენიმე შეენდო ღმრთისმოყუარისა მეფისა ჩუენისა იუსტინჱს ზე ვედრებითა და წიგნის წერითა მამისა ჩუენისა საბაჲსითა და სხუათა მამასახლისთა მეუდაბნოეთაჲთა.
მეფისა	ცხო.საბ	ხოლო სრულიად შენდობაჲ ხარკისაჲ მის ღმრთისმსახურისა მეფისა იუსტინიანოსის ზე იქმნა შუვამდგომელობითა პაპა ევსებისითა და ესეცა უკუანაჲსკნელ.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	ესე მითხრა მე ანასტასია, რომელი არს მთასა ზეთის-ხილთასა, რომელსა შეუმოსიეს სახჱ მონაზონებისაჲ და ბრწყინავს იგი წყალობითა ქრისტჱსითა და სიხარულითა, რამეთუ იყო ესე თჳსი მეფისაჲ, ხოლო ნეტარმან მამამან ჩუენმან საბა დიდადი ოქროჲ განუძღუანა კოსტანტინეპოლისით თჳსსა დაბასა, რომელსა ჰრქჳან მეტალასკენ, რაჲთა აღაშჱნოს მუნ მამული იგი სახლი მისი ეკლესიად წმიდათა მარტჳრთა კოზმა და დამიანეს სახელისათჳს, რომელიცა აღეშჱნა.
მეფისა	ცხო.საბ	ამან მამა წარიყვანა სევერე და აღვიდა კოსტანტინეპოლისა შესმენად მართლსარწმუნოებისა და დიდი ჴელმწიფებაჲ პოვა წინაშე მეფისა და შემდგომად მცირედთა ჟამთა განრისხნა მამა სევერეს ზედა ფრიად.
მეფესა	ცხო.საბ	ესე ვითარცა ესმა მეფესა ანასტასის, განრისხნა გულისწყრომით ელიაჲს ზედა მთავარეპისკოპოსისა.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	მაშინ მთავარეპისკოპოსმან იერუსალემისამან იოვანე დააჯერა წმიდასა მამასა ჩუენსა საბას, რაჲთამცა წარვიდა კესარიად და სკჳთოპოლისა და სხუანი მამასახლისნი უდაბნოჲსანი თანა-წარაყვანნა მას, რაჲთამცა განაცხადეს მეფისაჲ იგი ბრძანებაჲ და ოთხნი იგი კრებანი დაწერად საღმრთოთა მოსაჴსენებელთა სახელსა.
მეფისა	ცხო.საბ	და მუნ წარიკითხეს და აღასრულეს მეფისა ბრძანებაჲ და მიერ წარვიდეს და მივიდეს სკჳთოპოლისა.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	და შევიდეს ქალაქად გალობით და ყვეს კრებაჲ პირველსა ეკლესიასა და მუნ წარიკითხეს ბრძანებაჲ მეფისაჲ და დაწერნეს ოთხნი კრებანი მოსაჴსენებელსა საღმრთოთა სახელთასა.
მეფისა	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარი ელია და ფლაბიანოს მთავარეპისკოპოსნი ვითარ მივიდეს სიდონდ ქალაქად, მიწერეს წიგნი მეფისა ვედრებით და ლიქნით, და რომელნი-იგი შეკრებულ იყვნეს სიდონს სარწმუნოებისა ქცევისათჳს, განაბნიეს კრებული იგი.
მეფჱ	ცხო.საბ	ესეღა ესმა სოტერიკოსს და ფილოქსენოსს, განბოროტნეს და განარისხეს მეფჱ და ჰრქუეს: გაცთუნეს მთავარეპისკოპოსთა გონებითა მათითა და სახითა.
მეფისაგან	ცხო.საბ	და ამათ ჴელმწიფებაჲ მოიღეს მეფისაგან, ვითარცა უნდა, და ოქროჲ დიდძალი და განუყვეს ერსა მას ჭაბუკთასა ანტიოქიას შინა.
მეფესა	ცხო.საბ	ვითარცა ესმა ესე მეფესა, განიხარა ფრიად და სევერე, უწინამძღუროთა განმგებელი, მწვალებელი, მუავლინა ანტიოქიად ეპისკოპოსად.
მეფესა	ცხო.საბ	ხოლო მან არა მიითუალნა იგინი, აუწყა ესე მეფესა და განარისხა.
მეფისაჲთა	ცხო.საბ	და კუალად მუავლინნა კაცნი და მღდელნი თჳსნი და მოწერა წიგნი შეწევნითა მეფისაჲთა თუესა მაჲსსა.
მეფისაგან	ცხო.საბ	ამას ვითარ ჴმობდეს, უკმოიქცნეს მოციქულნი იგი და ისმინეს ჴმაჲ იგი დიასპანთა, მთავართა და მჴედართა, მოვლინებულთა მეფისაგან.
მეფისასა	ცხო.საბ	ესე სევეროს ამპარტავანებასა შეეპყრა და ესვიდა ძალსა მეფისასა.
მეფჱ	ცხო.საბ	ამას თანა სულთა განმჴრწნელსა და წარმწყმედელსა მეფჱ ანასტასი აიძულებდა ელიას მთავარეპისკოპოსსა, რაჲთამცა ეზიარა მის თანა.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან ელია ყოვლადვე არა შეიწყნარა სიტყუაჲ იგი მეფისაჲ.
მეფჱ	ცხო.საბ	და აღდუღნა გულისწყრომითა მეფჱ და წარავლინა, რომელსა სახელი ერქუა ოლჳმპოს კესარიელი, პალესტინისა დუქსად და მის თანა მისცა წიგნი იგი, რომელი მოეწერა სიდონ ქალაქით, რომელსა წერილ იყო დამტკეცით არა განშოვრებაჲ ქალკიდონისა კრებასა, და ბრძანა მწრაფლ გარდადგინებაჲ ელიაჲსი ეპისკოპოსებისაგან.
მეფისაჲთა	ცხო.საბ	და ვითარცა მოვიდა ოლიმპოს ძალითა მეფისაჲთა, დიდითა ზაკუვითა და განზრახვითა წიგნი იგი წარუკითხა ელიას და ეპისკოპოსებისაგან გარდაადგინა.
მეფესა	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა ანასტასის მეფესა გარდაქცევაჲ იგი იოვანჱსი, განრისხნა ფრიად და უბრძანა ოლჳმპისი დუქსისაჲ ფერჴისა მოკუეთაჲ და მისსა ადგილსა მიავლინა ანასტასი, ძჱ პამფილჱსი, დუქსად პალესტინისა, რაჲთა დააჯეროს იოვანჱს სევეროჲს თანა ზიარებაჲ და კრებაჲ იგი ქალკიდონისაჲ შეაჩუენოს.
მეფისა	ცხო.საბ	და ვითარცა მოვიდა იგი იერუსალემდ, არა აცნობა მეფისა ბრძანებაჲ იგი და მეყსეულად შეაგდო იგი საპყრობილესა სამეფოსა.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	და ვითარცა შეკრბეს შინაგან მთავარნი იგი და კრებული ყოველი პირველმოწამისა ეკლესიასა, ეგრე ეგონა დუქსსა, ვითარმედ იქმნას ბრძანებული მეფისაჲ, მაშინ აღჴდა საფსალმონესა ზედა მთავარეპისკოპოსი და მის თანა აღიყვანნა ნეტარი თეოდოსი და საბა, წინამძღუარნი მონაზონთანი და მამასახლისნი.
მეფისა	ცხო.საბ	ხოლო ჳპატი, მეფისა თჳსმან, დააჯერა მამათა ფიცით, ვითარმედ: მოვედ აქა და არა ვეზიარე სევერეს, არამედ ვიწრაფე, რაჲთამცა თქუენ თანა ღირს ვიქმენ ზიარებად.
მეფემან	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან ანასტასი ვითარცა აგრძნა, რაჲ-იგი იქმნა იერუსალემს შინა, განემზადებოდა ძლიერად მთავარეპისკოპოსისა იოვანეს ზედა თეოდოსისთჳს და საბაჲსთჳს, რომელნი თანა-ჰყვეს საფსალმონესა მას ზედა, რაჲთამცა ესენი განასხნა ამის ქუეყანისაგან.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	ხოლო იერუსალემელთა ეუწყა რისხვაჲ იგი მეფისაჲ, და ესე მონაზონებისა წინამძღუარნი და ღმრთისმსახურებისა მოღუაწენი და მართლმადიდებლობისა აღმსაარებელნი და წინა-მბრძოლნი სარწმუნოებისათჳს, თეოდოსი და საბა, ამათ შეიკრიბნეს ყოველნი მონაზონნი უდაბნოჲსანი, დასხდეს და ზრახვა-ყვეს ურთიერთას და ერთგონება იქმნნეს, ვედრებაჲ და მოწამებაჲ მეფისა მიწერეს, რომელსა წერილ იყო ესრე:
მეფესა	ცხო.საბ	მეფესა ღმრთისმოყუარესა და ღმრთისმსახურსა და ღმრთისა მიერ დადგინებულსა და თჳთმპყრობელსა ანასტასის ქრისტჱსმოყუარესა – ვედრებაჲ და შევრდომაჲ თეოდოსის და საბაჲს მიერ მთავარმამასახლისთა და ყოველთა მამასახლისთაჲ, და ყოველნი რომელნი წმიდისა ქალაქისა მონაზონნი არიან და გარემოჲს მისსა მეუდაბნოენი და იორდანისა მყოფნი.
მეფესა	ცხო.საბ	ესე სავედრებელი რაჲ მიართუეს მეფესა ანასტასის, და იგი შეძრწუნებულ იყო წინა-აღმდგომთაგან ნათესავისაგან ბიტანიელთაჲსა ბრძოლისათჳს მთეულთა.
მეფჱ	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან ელია ცრემლნი გარდამოსთხივნა და თქუა: ამას ჟამსა აღესრულა მეფჱ ანასტასი, და მეცა წარსლვად ვარ შემდგომად ათისა დღისა და საშჯელი ვყო მის თანა.
მეფისასა	ცხო.საბ	მასვე დღესა შინა პალატსა მეფისასა იყვნეს ქუხილნი და ელვანი ანასტასი მეფისა ზედა.
მეფჱ	ცხო.საბ	და ვითარ აღესრულა ანასტასი მეფჱ, დადგა მის წილ იუსტინოს მეფედ.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	და ვითარცა ბრძანებაჲ იუსტინჱსი მეფისაჲ მოიწია იერუსალჱმდ, შეკრბა სიმრავლჱ მონაზონთაჲ და ერისკაცთაჲ, და მათ თანა შევიდა ნეტარი საბა და კრებულნი ეპისკოპოსთანი.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	და ყვეს დღესასწაული თუესა აგჳსტოსსა ექუსსა, და განაცხადეს ბრძანებაჲ იგი მეფისაჲ და დაიწერნეს ოთხნი ესე კრებანი მოსაჴსენებელსა საღმრთოთა სახელთასა.
მეფესა	ცხო.საბ	სამი ოდენ წელი დაეყო მეფობასა შინა დიდსა მეფესა იუსტინეს, მოხუცებულცა იყო იგი და სალმობითა ჴორცთაჲთა დასნეულდა.
მეფედ	ცხო.საბ	ნებითა ღმრთისაჲთა და შეზრახვითა მთავართაჲთა და ყოველთა მოქალაქეთა და ეპიფანჱს ნებითა და ჴელთდასხმითა მთავარეპისკოპოსისა კოსტანტინეპოლელისაჲთა იუსტინიანოს დაადგინეს მეფედ.
მეფისა	ცხო.საბ	და ესე იყო ღმრთისმოყუარისა მეფისა ჩუენისა დისწული.
მეფედ	ცხო.საბ	ესე ოდეს იყო ჳპატოს გინათუ პატრიკიოს, ქალაქისა განგებასა და სოფლისასა ძლიერად იქმოდა, ესე დადგა მეფედ, ვითარცა წერილ არს, თუესა აპრილისასა ხუთსა, ინდიკტიონსა ხუთსა.
მეფჱ	ცხო.საბ	ვითარცა ოთხი თუეჲ გარდაჴდა, თუესა აგჳსტოსსა, მეორესა დღესა, იუსტინე მეფჱ აღესრულა.
მეფჱცა	ცხო.საბ	და ესოდენ წინა-აღუდგეს ქრისტიანეთა, ვიდრემდე მეფჱცა დაისუეს, რომელსა სახელი ერქუა ივლიანე, და ეპისკოპოსი ნეაპოლისისაჲ მოკლეს, რომელსა სახელი ერქუა მამონა, და ხუცესნი, რომელნი შეეპყრნეს, დაჭრნეს და ცეცხლითა დაწუნეს და მათ თანა ნაწილნი მარტჳრთანი.
მეფესა	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა ესე ყოველი ნეტარსა და ღმრთისმოყუარესა მეფესა იუსტინიანოსს, უბრძანა თეოდორეს და იოანნის დიდებულთა, რაჲთა გუნდი შეკრიბონ და მიუჴდენ სამარიტთა.
მეფჱ	ცხო.საბ	და ესენი ვითარცა მოვიდეს, მოსრეს სიმრავლჱ სამარიტელთაჲ და მოკლეს მეფჱ იგი სამარიტთაჲ ივლიანე.
მეფისა	ცხო.საბ	მაშინ სილოანე რეცათუ მშჳდობისა სახითა სკჳთოპოლისა შევიდა თჳნიერ ბრძანებისა მეფისა, და აღიტაცეს იგი ქრისტიანეთა და საშუვალ ქალაქსა ცეცხლითა დაწუეს.
მეფეთა	ცხო.საბ	და ესე იყო ელჳსტრიოს და დაეყო მრავალი ჟამი კოსტანტინეპოლისს და შევიდოდა ჴელმწიფებით მეფეთა წინაშე.
მეფისა	ცხო.საბ	ამას ვითარ ესმა სიკუდილი მამისა თჳსისაჲ, შევიდა წინაშე მეფისა და დედოფლისა თეოდორაჲსა და სხუად სახედ დააჯერა სიკუდილი მამისა თჳსისაჲ და განარისხა მეფჱ ქრისტიანეთა ზედა პალესტინისათა.
მეფესა	ცხო.საბ	მაშინ პეტრე, მთავარეპისკოპოსი იერუსალემისაჲ, და სხუანი ეპისკოპოსნი, რომელნი მის ქუეშე იყვნეს, ევედრებოდეს ნეტარსა საბას, რაჲთამცა აღვიდა კოსტანტინეპოლისა და ევედრა მეფესა და შენდობაჲმცა ყო ხარკისაჲ პირველისა და მეორისა პალესტინისაჲ, რომელი-იგი მოწევნულ იყო სამარიტთაგან სიკუდილი და ტყუენვაჲ.
მეფესა	ცხო.საბ	ხოლო მთავარეპისკოპოსმან წინა-წარუძღუანა წიგნი მეფესა და აუწყა მისლვაჲ ნეტარისაჲ მის.
მეფესა	ცხო.საბ	ხოლო ღმრთისა მიერ დაცვულსა მეფესა ვითარცა ესმა მისლვაჲ ბერისაჲ, განიხარა ფრიად და ბრძანა სამეფოთა ნავთა მიგებებად მისა.
მეფისა	ცხო.საბ	და ვითარცა იხილეს, შეიმთხჳნნეს ურთიერთას და შეიყვანეს იგი მეფისა.
მეფესა	ცხო.საბ	ხოლო ღმერთმან მადლი მონისა თჳსისაჲ გამოუცხადა მეფესა, ვითარცა-იგი წინაჲთ ანასტასის მეფესა.
მეფისა	ცხო.საბ	ესე ვითარცა შევიდოდა მღდელთმთავართა თანა მეფისა და შინაგანსა კარსა ვითარცა აღიპყრეს ეზოჲ, განუხუნა ღმერთმან თუალნი მეფესა და იხილა მსგავსად გჳრგჳნისა თავსა ზედა მის ნეტარისასა ნათელი მბრწყინვალჱ, ვითარცა მზისთუალი.
მეფჱ	ცხო.საბ	და მირბიოდა მეფჱ და თავყანის-სცა და სიხარულითა ცრემლით ამბორს-უყო თავსა მისსა და იკურთხა მისგან და მიიღო ჴელთა მისთაგან წიგნი იგი სავედრებელი, რომელ-იგი მიეწერა მთავარეპისკოპოსთა პალესტინისათა.
მეფემან	ცხო.საბ	და დააჯერა მას მეფემან, რაჲთა შევიდეს და აკურთხოს დედოფალი თეოდორა.
მეფენი	ცხო.ეფთ	და იტყოდეს წმიდისა არსენისთჳს, რომელსა განეზარდნეს არკადი და ონორი მეფენი.
მეფეთა	ცხო.ეფთ	ამისთჳს ეწოდა მას მეფეთა მამა, და ფრიად განბრწყინდა იგი ეგჳპტისა უდაბნოსა.
მეფემან	ცხო.საბ	და უბრძანა მეფემან ყოფაჲ მისი პალატს შინა.
მეფემან	ცხო.საბ	მაშინ ღმრთისა მიერ დაცვულმან მან მეფემან ვითარცა მიიღო ვედრებაჲ იგი მოხუცებულისა მისგან ყოველთათჳს ეკლესიათა პალესტინისათა, მიაქცია რისხვაჲ იგი სამარიტელთავე ზედა და უბრძანა შჯული დადებად მათ ზედა, რაჲთა დასცხრენ სამარიტნი კრებისა მათისაგან და ქალაქთაგან განასხნენ და რაჲთა არა დაიმკჳდრნენ თჳსნიცა, და ნუცამცა ჴელ-ეწიფების მათგანსა ნიჭებად ვისა.
მეფემან	ცხო.საბ	და შემდგომად მცირედთა ჟამთა მოუწოდა მეფემან ნეტარსა საბას და ჰრქუა მას: მასმიეს მე, მამაო, ვითარმედ მრავალნი მონასტერნი აღგიშენებიან უდაბნოს.
მეფეო	ცხო.საბ	ხოლო ჩუენ, ღმრთისმსახურო მეფეო, დამტკიცებისათჳს წმიდათა ეკლესიათა პალესტინისათა გევედრებით და შენდობასა ხარკისასა ვითხოვთ და აღშჱნებად, რომელნი სამარიტთა დააქცივნეს წმიდანი ადგილნი, და შეწევნად, რომელნი დამცირდეს და წარიტყუენნეს ქრისტიანენი პალესტინისანი.
მეფესა	ცხო.საბ	და ვესავ, რამეთუ ხუთთა ამათ წილ ღმრთისა სათნოდ ქმნულთა შესძინოს ღმერთმან შენსა მეფობასა აფრიკეთი და ჰრომი და სხუაჲ ყოველი, რომელი ონორის მეფესა ეპყრა, რომელი შენსა წინა სხუათა მეფეთა წარეწყმიდა.
მეფისაგან	ცხო.საბ	რაჲსა ანუ რომლითა სახითა ითხოვა მეფისაგან სამთა ამათ შჯულთაჲ განსხმაჲ, აწ ვთქუა: რამეთუ არიოსის შჯული უპყრიეს ამათ გუთთა და სხუათა გუთთა და ვალანდთა და გიდიათა.
მეფჱ	ცხო.საბ	და ცნა სულითა, რამეთუ ზრუნავს მათთჳს მეფჱ;
მეფესა	ცხო.საბ	და ვითარცა ესმა სარწმუნოდ მამასა ჩუენსა საბას, მაშინ ნეტარისა აგაპის სიტყუაჲ მოიჴსენა და განაძო ესე და რომელნი თეოდორჱს წვალებასა შეუდგეს, და არღარა უტევა თანა-მუახლებად მისა და აუწყა მეფესა ყოველთა ამათ მწვალებელთა განძებაჲ.
მეფემან	ცხო.საბ	და რაოდენი რაჲ ითხოვა მამამან ჩუენმან საბა, ღმრთისმსახურმან მეფემან ჩუენმან გარდაუქცეველად ყოველივე ყო, ვითარცა დავით წინაწარმეტყუელა და კაცთმოყუარემან ღმერთმან ქმნა.
მეფჱ	ცხო.საბ	ხოლო ღმრთით-დაცვული მეფჱ ჩუენი უცალო იყო საქმითა ამით და განიყვანა თჳსისაგან ტრიბონიანოს კესტორი ტაძარსა, რომელსა ჰრქჳან მაგნაურა.
მეფესა	ცხო.საბ	ერთი ვინმე მოწაფეთა მისთაგანი, რომელსა სახელი ერქუა იერემია, დიაკონი დიდისა ლავრისაჲ, მოუჴდა და ჰრქუა მას: პატიოსანო მამაო, აჰა ესერა მეფესა ესევითარი სწრაფაჲ აქუს შენდა მიმართ და ნებასა შენსა აღასრულებს წადიერად.
მეფემან	ცხო.საბ	ხოლო მეფემან ესე ყოველი დაამტკიცა და ყოვლისა ბრძანებისაჲ წერილი მისცა ნეტარსა მას მოხუცებულსა და განუტევა იგი მშჳდობით.
მეფესა	ცხო.საბ	ხოლო ღმერთმან მოსცა მადლი მეფესა ბევრ წილად და წინაწარმეტყუელებაჲ იგი ბერისაჲ აღესრულა.
მეფეთა	ცხო.საბ	და ვითარცა მცირედნი ჟამნი წარჴდეს, მეფემან ორნი ნერგნი დაჰნერგნა და ორნი ძალნი შეიმოსნა, რომელი არავის ეყო უწინარჱსთა მისსა მეფეთა: აფრიკეთი და ჰრომი, რომელი წინა-აღმდგომთა ეპყრა, იგი უკმოიპყრა და ორნივე იგი მეფენი შემოყვანებად სცნა კოსტანტინეპოლისა და იხილნა უიტიგინ, მეფჱ ჰრომისაჲ, და გელიმერა, მეფჱ აფრიკეთისაჲ.
მეფისანი	ცხო.საბ	და ვითარცა მოვიდა იერუსალემდ, ბრძანებანი იგი მეფისანი განაცხადნა.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	ვითარცა წინა წერილ არს, ოდეს ბრძანებაჲ იგი მეფისაჲ განაცხადა იერუსალემს, მაშინ ევედრნეს მას მთავარეპისკოპოსი და სხუანი ეპისკოპოსნი, რაჲთამცა წარვიდა კესარიად და სკჳთოპოლისა, რაჲთა იგივე ბრძანებანი მეფეთანი წარკითხვად სცნეს მათ ქალაქთა.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	და ვითარცა განაცხადეს ბრძანებაჲ იგი მეფისაჲ და რომელ-იგი იყო განრყუნილებაჲ სამარიტთაგან, მოიხილეს რაჲ ეპისკოპოსთა მათ, პირველსა პალესტინესა, ვითარცა აქუს ყოველი სამარიაჲ, ათორმეტი კენტენარი აღუმცირეს ხარკი.
მეფისაჲთა	ცხო.საბ	და ვითარცა დაიპყრა აბბა მელეტი მამასახლისობაჲ ნეტარისა საბაჲს ლავრისაჲ, რომელ-იგი მოეღო ათასი დრაჰკანი სუმოჲსგან ბრძანებითა მეფისაჲთა საშჱნებლად ციხისა, ესე მიართუა მთავარეპისკოპოსსა პეტრეს გინა უცბობით, გინა გულსკლებით და დააპკოლა შჱნებაჲ ციხისაჲ მის.
მეფემან	ცხო.ეფთ	ლეონ მეფემან დაადგინა ლეონტი, ძისწული მისი, ვიდრე ყრმაღა იყო, მეფედ შემდგომად სიკუდილისა მისისა.
მეფესა	ცხო.ეფთ	მაშინ მარტჳრი პირველმოჴსენებული დადგა პატრეაქად და მიუწერა ზჱნონს მეფესა და აკაკის კოსტანტინეპოვლელსა პატრეაქსა, მწვალებელთა მათთჳს, რომელნი იყვნეს იერუსალჱმს, რომელთა წინამძღუარი იყო ჯერანტიოს, და უნდა გარდაქცევაჲ მართლისა სარწმუნოებისაჲ.
მეფისა	ცხო.ეფთ	მაშინ მიწერა პატრეაქმან წიგნი მეფისა ჴელითა ბიდოს დიაკონისაჲთა და წარავლინა იგი კოსტანტინეპოვლისა.
მეფისა	ცხო.საბ	და ევსები შეიყვანნა მეფისა ჩუენისა ღმრთისმსახურისა, და ტყუვილითა ეშმაკისაჲთა აჩუენებდეს თავსა თჳსსა, ვითარცა წმიდანი და მართლმადიდებელნი მონაზონნი.
მეფისა	ცხო.საბ	და ამით სახითა შევიდოდეს და გამოვიდოდეს წინაშე მეფისა, ვითარცა უნდა.
მეფესა	ცხო.საბ	ხოლო მთავარეპისკოპოსმან ვითარცა მიიღო წიგნი იგი, მუნქუესვე წარუძღუანა მეფესა და მიწერა, რასა-იგი ზმენ მწვალებელნი.
მეფემან	ცხო.საბ	და ვითარცა მიიღო წიგნი იგი ღმრთისმსახურმან მეფემან, მეყსეულად უბრძანა წიგნისა დაწერაჲ რისხვით მწვალებელთათჳს და შეჩუენებაჲ.
მეფესა	ცხო.საბ	მაშინ ყოველნი მამანი დიდისა ლავრისანი ევედრებოდეს გელასის, რაჲთამცა აღვიდა კოსტანტინეპოლისა და ესე ყოველი ჭირი აუწყა ღმრთისმოყუარესა მეფესა.
მეფესა	ცხო.საბ	ესმა ესე ღმრთისმსახურსა მეფესა და განრისხნა ფრიად ასკიდაჲს ზედა და ოროგინელთა და მაკარისი ბრძანა გარდადგინებაჲ ეპისკოპოსებისაგან.
მეფისა	ცხო.საბ	ხოლო ნეტარმან კონონ და მისთანათა ვითარცა პოვეს ესევითარი ჟამი, შევიდეს მეფისა და უთხრეს ესე ყოველი და ამისსა შემდგომად დაწერნეს წიგნსა ყოველნი იგი უღმრთოებანი ოროგინელთანი, გამოუცხადნეს და მიუპყრეს მეფესა.
მეფემან	ცხო.საბ	ესე მეფემან იჱრუსალემს მთავარეპისკოპოსად განაჩინა.
მეფემან	ცხო.საბ	ხოლო ღმრთისმოყუარემან მეფემან ჩუენმან ვითარცა დაამტკიცა ევსტუქი პატრიაქად, ბრძანა შეკრებაჲ ეპისკოპოსთა ყოვლისა სოფლისათაჲ.
მეფემან	ცხო.საბ	ხოლო ღმრთით-დაცვულმან მეფემან ჩუენმან წარუძღუანა იჱრუსალემდ თქმული იგი და ყოფილი, რაჲთა ესე ყოველთა ეპისკოპოსთა პირითა და ჴელითა.
მეფისაგან	ცხო.საბ	და ვითარ ვერ დააჯერა მათ, რაჲთამცა ეზიარნეს კათოლიკე ეკლესიასა, მაშინ ბრძანებაჲ მოღებად სცა მეფისაგან ანასტასის დუქსსა და ესრჱთ ნეა-ლავრით განასხნა და ადგილი იგი განათავისუფლა მათისა მისგან სულმყრალობისა.
მეფემან	ცხო.საბ	რომლითა სახითა მოვიდა ლავრად, ოდეს ზინონ მეფემან სძლო ბასილის და მარტჳრი მთავარეპისკოპოს იქმნა.
მეფისა	ცხო.საბ	პირველისა შემთხუევისათჳს აბბა საბაჲსა მეფისა ანასტასისა და მუნ უბრძანა დაზამთრებაჲ.
მეფისა	ცხო.საბ	ანასტასი მეფისა წიგნი თეოდოსისი და საბაჲსი.
მეფისა	ცხო.საბ	სიკუდილისათჳს ილია მთავარებისკოპოსისა და ანასტასი მეფისა.
მეფისა	ცხო.საბ	შესლვისათჳს წინაშე მეფისა და დედოფლისა.
მეფემან	ცხო.საბ	ვითარ-იგი მეფემან ხუთივე იგი თხუვაჲ აღუსრულა.
მეფისათა	ცხო.ეფთ	და ჟამთა ანასტასი მეფისათა მუაოჴრეს სარკინოზთა სახლები ბარბაროზთაჲ მათ, რომელნი მოქრისტიანებულ იყვნეს ჴელითა წმიდისა ევთჳმისითა.
მეფემან	ცხო.ეფთ	და გარდაიქცია პირი მისი, ვითარცა ყო ეზეკია მეფემან, ილოცვიდა და თქუა: ღმერთო ძალთაო, შენ არქუ ცოდვილსა: უკუეთუ მოიქცე და სულთ-ითქუნე და შეინანო, სცხონდე.
მეფეთაჲ	ცხო.იოვ.ურ	და რაჟამს ითხოვის მისგან საჴმარი მეფეთაჲ, ყოველივე პოჲს მის თანა.
მეფისაჲ	ცხო.საბ	და ვითარცა მოიღეს ბრძანებაჲ იგი მეფისაჲ იერუსალემდ მწვალებელთათჳს, განაცხადეს იგი თუესა ფებერვალსა, ინდიკტიონსა ხუთსა, შემდგომად სიკუდილისა მამისა ჩუენისა საბაჲსსა მეათერთმეტესა წელსა.
მეფისაგან	ცხო.ხარ	და ყოვლისა პირველად იწყო უღმრთომან მან მისა მიმართ სიტყჳთა ტკბილითა და აღუთქუმიდა მას ნიჭსა მეფისაგან, ვ˜დ მზაკუვარი იგი.
მეფისა	ცხო.ეფრ	და შემდგომად ჟამთა დასცა იგი ივბიანოს, წმიდამან და კურთხეულმან მეფემან, და ჴელმწიფობასა წმიდისა კოსტანტინე მეფისა უშვა მამასა თჳსსა ჭაბუკი ესე, რომლისათჳს მნებავს მითხრობად სიტყჳსა ამის ჩუენისა, ვინაჲთგან გამოირჩია იგი ღმერთმან დედის მუცლით თჳსითგან, ვითარცა იერემია წინაწარმეტყუელი, რაჲთა ამხილოს ყოველსა საცთურსა მწვალებელთასა და უნათობდეს ყოველთა მკჳდრთა ქუეყანისათა ბრწყინვალებითა მოძღურებისა მისისაჲთა, რამეთუ გამოერჩია იგი მადლსა მას საღმრთოსა და დაცვულ იყო, რაჲთა არა ეზიაროს ნაზორევთა მათ შეგინებულთა და შესაკრებელთა საძაგელებისათა, რომელნი-იგი შეკრბებოდეს თაყუანისცემად კერპსა მას მამისა მისისასა, ეშმაკთა მათთჳს და სათნოებათა მათ საჩინოთა, რომელსა ხედვიდეს ჭაბუკისა ამის თანა, რამეთუ ყრმაღა იყო ჯერეთ, და ვერღარა შეუძლებდეს ეშმაკნი მიხედვად მისა მიმართ სახლსა შინა მამისა მისისასა, რამეთუ ვერ შემძლებელ იყვნეს მიდრეკად ნებისა მათისაებრ მადლისა მისგან, რომელი წინაჲსწარ ვაჴსენეთ მისთჳს, რომელიცა-იგი ჰფარვიდა მას.
მეფემან	ცხო.ეფრ	მაშინ შეკრიბა დიდებულმან და მორწმუნემან კოსტანტინე, მეფემან ბრწყინვალემან, ეპისკოპოსნი ყოველნი ნიკიოსა ქალაქსა შინა.
მეფემან	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მცირედისა ჟამისა შეისუენა კოსტანტინე, მეფემან დიდებულმან, და დაიპყრეს მეფობაჲ ძეთა მისთა.
მეფჱ	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მისა, მათ ჟამთა, გამოვიდა საბურ, მეფჱ სპარსთაჲ, რამეთუ უდებ-ყვეს ძეთა კოსტანტინე მეფისათა დიდებულისა, და მოიწია ქალაქად ნასიბინისა აურაცხელითა ერითა მრავლითა და მარზაპნებითა და ძალითა მრავლითა, და ნათესავები, რომელთაჲ არა იყო რიცხჳ.
მეფემან	ცხო.ეფრ	მაშინ მეფემან საბურ – არა თუ ზღუდისა მისთჳს, რომელი აღაშჱნეს, განკჳრვებულ იქმნა, – არამედ სხუაჲ სახილავი იხილა და მისგან შეშინდა შიშითა დიდითა და ზარგანჴდილ იქმნა ამისთჳს, რამეთუ იხილა მან კაცი, შემკობილი სამეუფოჲთა სამოსლითა, მდგომარჱ ზღუდესა ზედა და ზეწრითა ბრწყინვალითა და დიდებულითა.
მეფჱ	ცხო.ეფრ	და გულისხმა-ყო და განიზრახა თავსა თჳსსა, ვითარმედ ბერძენთა მეფჱ არს იგი, და არავის უთხრა მოყუასთა მისთა, რომელნი-იგი ეტყოდეს მას, ვითარმედ: არა არს აქა მეფჱ.
მეფჱ	ცხო.ეფრ	და რამეთუ რომელნიმე მარზაპანთაგანნი მოვიდოდეს ჰეჯიბთა მთავრისა მისისა თანა და ეტყოდეს, ვითარმედ: არა არს აქა მეფჱ, არამედ არს იგი ანტიოქიას ქალაქსა.
მეფემან	ცხო.ეფრ	და იცოდა მეფემან საბურ სპარსთამან ნიშანები მისი და ესწავა, რომელი-იგი ჰბრძოდა ამათ წილ.
მეფემან	ცხო.ეფრ	რაჲთა მიავლინოს მათ ზედა რისხვაჲ, მკალი და ბუზი, რაჲთა ამათ მჴეცთა უნდოთა მიერ კმა-უყოს მათისა ბრძოლისათჳს, და გულისხმა-ყოს საბურ სპარსთა მეფემან, საწყალობელმან უბადრუკმან, ძალი ღმრთისაჲ.
მეფჱ	ცხო.ეფრ	და ვითარცა გულისხმა-ყო მეფემან საწყალობელმან ძალი იგი ღმრთისაჲ, რომელ ჰმწყსის მორწმუნეთა ნების-მყოფელთა მისთა კეთილად მოღუაწეთა, მაშინ მეოტ იქმნა მეფჱ მუნით სირცხჳლეული, არარაჲ შეიძინა ყოვლისა მის განმზადებულებისა მისგან ძლევაჲ.
მეფემან	ცხო.ეფრ	შემდგომად მცირედისა ჟამისა მეფემან კოსტანტინე მცირემან წარმოავლინა ივლიანე უღმრთოჲ ქუეყანად დაცვისათჳს.
მეფემან	ცხო.ეფრ	და მისა შემდგომად შეისუენა კოსტანტინე მეფემან, და დაიპყრა მეფობაჲ ივლიანე წყეულმან.
მეფჱ	ცხო.ეფრ	და შემდგომად მისა აღდგა სხუაჲ მეფჱ, რომლისა სახელი მისი ივბინიანოს.
მეფჱ	ცხო.ეფრ	და იყო მეფჱ კურთხეული და ბედნიერი მეფობასა შინა.
მეფესა	ცხო.ეფრ	დაეგო საბურ მეფესა სპარსეთისასა, რამეთუ ივბინიანე მეფესა მორწმუნესა ექმნა საქმჱ კეთილი საბურ მეფისა თანა და აქუნდა მის თანა სიყუარული და კადნიერებაჲ და საყუედური, ვითარცა-იგი აქუს მეფეთა ჩუეულებაჲ კეთილისმყოფელთათჳს მისაგებელი, ეგრჱთვე საბურს თანა-ედვა პატივი მისი.
მეფჱ	ცხო.ეფრ	მაშინ შეკრბეს ორნივე ერთად: საბურ, სპარსთა მეფჱ, და ივბინიანე, მორწმუნჱ მეფჱ ბერძენთაჲ, და წარმოიღეს მათ თანა ივლიანე უშჯულოჲ სამკუდროჲთა შემოსილი და მოიღეს ქალაქად ნასიბინისა.
მეფემან	ცხო.ეფრ	მაშინ მეფემან კურთხეულმან ივბინიანე მისცა ქალაქი ნასიბინისაჲ სპარსთა ნაცვალად მოოჴრებულისა მის წილ, ხოლო იგი საზღვრად დაიდვეს ბერძენთა და სპარსეთისა ვიდრე დღენდღელად დღედმდე.
მეფედ	ცხო.კჳი	და დიდებული იოსებ და იობ სახე იქმნეს სიწმიდისა და მოთმინებისა, და აღადგინნა იგინი, და მოსე შჯულისმდებელად აღადგინა და დავით წინაწარმეტყუელად და მეფედ და მამად ხარებისა;
მეფისასა	ცხო.კჳი	და იყო იგი ძჱ ათრვამეტისა წლისაჲ, და მერვესა წელსა ანასტასის პატრიაქობისასა იერუსალჱმს და მეცხრესა წელსა მეფობასა დიდისა ლეონტის მეფისასა.
მეფემან	ცხო.საბ	ხოლო ღმრთისმსახურმან ჩუენმან მეფემან, იხილა რაჲ მეხუთჱ ესე თხოვაჲ, მისცა ნეტარსა საბას და დაწერა ბრძანებაჲ სუმოჲსა მიმართ და თქუა: ათასი დრაჰკანი მიეც აბბა საბას, რაჲთა აღაშჱნოს ციხჱ.
მეფისათჳს	ცხო.ეფრ	და კუალად ბრძოლათა მათთჳს, რომელნი იყვნეს ჟამთა მისთა ქალაქსა შინა ნასიბინისასა, დაწერა, და ამბა იაკობ ეპისკოპოსისათჳს, და დაწერა კოსტანტინე მეფისათჳს და სხუათათჳსცა მრავალთა.
მეფისავე	ცხო.ეფრ	ხოლო დუქსი იგი კუალად-იქცა მეფისავე, რაჲთა აუწყოს მას, რაჲ-იგი ჰრქუა მას დედაკაცმან მან.
მეფისა	ცხო.ეფრ	მაშინ განვიდეს მოქალაქენი მეფისა და მწყემსი იგი კეთილი მათი – მათ თანავე.
მეფემან	ცხო.ეფრ	და ცნა მეფემან ნებაჲ იგი მათი და სიმტკიცჱ სარწმუნოებისა მათისაჲ, შეშინდა ეპისკოპოსისაგან და მღდელთმოძღურობისა მისისაგან და სამწყსოჲსა მისისაგან.
მეფჱ	ცხო.ეფრ	და იქცა მეფჱ იგი სირცხჳლეული ქალაქისაგან, სარწმუნოებისა მისთჳს კეთილისა მოქალაქეთაჲსა, განერნეს სიკუდილისაგან მწარისა.
მეფესა	ცხო.ეფრ	და ნეტარი კუალადცა შეასხმიდა მათ ქებასა და იტყოდა ესრჱთ, ვითარმედ: მკჳდრნი ქალაქისანი ამას იტყოდეს: მივსცეთ მეფესა ქალაქი და ყოველივე, რაჲცა არს მას შინა, ხოლო სარწმუნოებაჲ ჩუენი არღარა შევიცვალოთ.
მეფესა	ცხო.ეფრ	ხოლო მოქალაქენი, ოდეს განვიდიან ლიტანიად, წარვიდიან ღელესა მას, რომელსა შინა დაებანაკა მეფესა ამისთჳს, რამეთუ განვიდეს, რაჲთამცა იწამნეს მას შინა.
მეფისა	ცხო.პავ	და ვითარ მიიწია ამბავი ესე მეფისა მათისა, განრისხნა ფრიად.
მეფემან	ცხო.პავ	ჰრქუა მას მეფემან: ღმერთნი არიან ამის ყოვლისა ბანაკისანი.
მეფემან	ცხო.პავ	და ჰრქუა მას მეფემან: კეთილად სთქუ.
მეფესა	ცხო.პავ	ჰრქუა იოვანე მეფესა მას: გრწამსა აწ ანუ, რაჲთა დაიწუას ყოველი ფინიკი ესე და წარწყმდეს ყოველი როჭიკი თქუენი მისგან?
მეფემან	ცხო.პავ	და თქუა მეფემან: მრწამს, ვითარმედ ქრისტემან მოგავლინნა ქუეყანასა ამას, რამეთუ იგი არს ჭეშმარიტი ღმერთი, რაჲთა გამოგჳყვანნეს საცთურისაგან ამის ბნელისა.
მეფესა	ცხო.პავ	მაშინ აღდგეს წმიდანი იგი და შექმნეს სამონათლოჲ და ნათელ-სცეს მეფესა და მთავართა მისთა და ყოველსა ერსა მისსა.
მეფემან	ცხო.პავ	და წარავლინა მეფემან და განათავისუფლნა პყრობილნი იგი, რომელთა-იგი პირველად ნათელ-ეღო, და მისცა მეფემან წმიდათა მათ კარავი დიდი, რაჲთა ყონ იგი ეკლესიად ერისა მისთჳს.
მეფჱ	ცხო.პავ	ხოლო შეწუხნა მეფჱ იგი და მთავარნი მისნი და ერი იგი წმიდათა მათ განშორებისა მათგან.
მეფისა	ცხო.იოვ.ეპ	და იშვა იგი, ვითარცა-იგი თჳთ მან გჳთხრა, რვასა იანვარისასა, წელსა მეშჳდესა ჴელმწიფებასა და წელსა მეოთხესა მარკიანე მეფისა მორწმუნისა და ღმრთისმოშიშისასა.
მეფისა	ცხო.თევ	და დღეთა ანასტასი მეფისა მწვალებელისათა აჩუენა მამამან ჩუენმან წმიდამან თევდოსი სიმჴნჱ თჳსი მართლმადიდებლობისა საქმესა ზედა.
მეფისა	ცხო.თევ	და შეკრბეს იგი და ყოველნი მამასახლისნი მონასტრებისანი და მიწერეს წიგნი მეფისა, რაჲთამცა დააცადა შფოთი ეკლესიათაგან, და არწმუნებდეს, ვითარმედ არა მიერჩდებიან შეწყნარებასა სევეროსისა და არცა სხჳსა ვის მწვალებელთაგანისა, ვიდრემდის ყოველთა სისხლი დაითხიოს.
მეფესა	ცხო.თევ	და ვითარ მიესმა მეფესა სიმჴნით დგომაჲ მისი მართლმადიდებლობისათჳს, მოწერა, რაჲთა ექუსორია ყონ ადგილისა თჳსისაგან.
მეფესა	ცხო.თევ	და ვიდრე წიგნისა მოწევნამდე მოავლინა ღმერთმან რისხვაჲ მისი მეფესა ზედა, და მოკლა იგი, და დასცხრა შფოთი ეკლესიათაგან.
მეფისა	ცხო.თევ	და მათ დღეთა შინა წმიდაჲ თევდოსი და სიმრავლჱ მამასახლისთაჲ სხდეს საკურთხეველსა წმიდისა კოსტანტინჱსა ეკლესიასა, რომელი არს იერუსალჱმს, წიგნისა მისთვს, რომელი პირველ ვაჴსენეთ, ვითარმედ მეფისა მიწერეს.
მეფედ	ცხო.სჳი	ხოლო იტყჳნ ქალაქად სულსა და მეფედ – გონებასა.
მეფისა	ცხო.თევ	კაცი შუენიერი ვიდოდა გზასა მოძღურისა თჳსისასა და დღეთა ანასტასი მეფისა მწვალებელისათა ექუსორია იქმნა საყდრისა თჳსისაგან, რამეთუ არა შეუდგა ბრძანებასა მეფისასა და არცა შეურაცხ-ყო წმიდაჲ კრებაჲ ქალკიდონისაჲ და მოიქცა მოძღურისავე თჳსისა და დაადგრა მის თანა.
მეფისაჲ	ცხო.თევ	მოვიდა ოდესმე იერუსალჱმდ სპასალარი ერთი მეფისაჲ, რომელი იყო ყოველსა.
მეფისათა	ცხო.სჳი	ცნა ოდესმე წმიდამან სულითა, რომელი დამკჳდრებულ იყო მის თანა, ვითარმედ ძრვაჲ დიდი მოწევნად არს მას ქალაქსა დღეთა მავრიკი მეფისათა.
მეფეთაგან	ცხო.ანტ	და უფროჲს თქუენსა ჩუენი გარდამატებულად ყუავის და განმრავლდების, რამეთუ ქებულნი იგი თქუენნი და მოზღუდვილნი განიხრწნებიან, ხოლო ქრისტჱს მიმართ სარწმუნოებაჲ და სწავლაჲ, რომელი ტყუვილ გიჩნს თქუენ, და იდევნაცა მრავალგზის მეფეთაგან უღმრთოთა, ხოლო მადლმან ქრისტესმან აღავსო ყოველი ქუეყანაჲ.
მეფისამდე	ცხო.ანტ	და მიიწია ვიდრე მეფისამდე ანტონისთჳს სიტყუაჲ, ვითარცა ესმა ესე კოსტანტინოსს აგჳსტჱსსა და ძეთა მისთა კოსტანტის და კოსტას აგჳსტეთა, და მოსწერდეს მისა, ვითარცა მამისა.
მეფეთა	ცხო.ანტ	არამედ არცაღა წიგნი იგი დიდ რაჲმე შეერაცხა და არცაღა ებისტოლისა მისთჳს თავი სთნდა, არამედ იგივე იყო, ვითარცა-იგი ვიდრე მოწევნადმდე მისა მეფეთა.
მეფჱ	ცხო.ანტ	ოდეს მუართუეს მას წიგნი, მოუწოდა მონაზონთა და ეტყოდა: რაჲსა გიკჳრს, უკუეთუ მოსწერს მეფჱ ჩუენდა?
მეფენი	ცხო.ანტ	ვითარ აიძულა ძმათაგან და ყოველთა მონაზონთა, ვ˜რ ქრისტეანენი არიან მეფენი, რაჲთა არა შეწუხნენ და დაბრკოლდენ, მაშინ უბრძანა აღმოკიხვაჲ და მიწერა, ვითარმედ შეიწყნარნა იგინი, რამეთუ ქრისტესა თაყუანისცემენ, ხოლო აზრახებდა მათ ცხორებისათჳს, და ნუ დიდად მოგითუალავს წარმავალი ესე, არამედ უფროჲსღა მოიჴსენებდით მერმესა მას საშჯელსა და უწყოდეთ, რამეთუ ქრისტჱ მხოლოჲ ჭეშმარიტი, საუკუნჱ მეუფჱ არს;
მეფემან	ცხო.ბარ	და ვითარ ყოველნი სატანჯველნი აღასრულნა მას ზედა მან მეფემან, და მოუძლურდა იგი და ვერ შეცვალა მან სარწმუნოებაჲ მისი ქრისტჱს მიმართ.
მეფჱ	ცხო.ბარ	და იყო იგი მეფჱ უღონობასა შინა დიდსაო.
მეფესა	ცხო.ბარ	მერმე ეშმაკეულთა კაცთა აზრახეს მეფესა მას ზრახვაჲ ბოროტი და შეიყვანეს წმიდაჲ იგი საპყრობილედ და დააწვინეს იგი ცხედარსა ზედა პირაღმართ და დაუკრნეს მას ჴელნი მისნი და ფერჴნი ცხედარსა მას ზედა ძლიერად და მერმე დედაკაცი მეძავი მიუშუეს მას ზედა, რაჲთა დაწვეს იგი მის თანა უნებელად მისდა.
მეფესა	ცხო.ბარ	და ვითარ ესე ჰრქუა ბერმან, შესძინა იგავიცა და ჰრქუა მას: ქრისტეანეჲ ვინმე მიეცა მეფესა მეკერპესა და იტანჯა მისგან ძლიერად.
მეფისასა	ცხო.საბ	და ვითარ ვერ იტევდა ერთი ეკლესიათაგანი სიმრავლესა მას, უბრძანა შეკრებაჲ ყოველთაჲ კჳრიაკესა წმიდისა და პირველმოწამისა სტეფანჱს ეკლესიასა, რამეთუ შესაძლებელ იყო ადგილი იგი სიმრავლისა მის დატევნად, და ამას თანა გულს-ედვა, რაჲთა მიეგებვოდიან იგინი ჳპატის, თჳსსა მეფისასა, რამეთუ მაშინ განტევებულ იყო იგი ტყუეობისაგან ნათესავთა ბიტალიელთაჲსა და მოვიდა იერუსალემდ ლოცვად.
მეფესა	ცხო.სჳი	და ერთი რტოჲ ჴელთა აქუნ წმიდასა და უკუვალნ, ჴმობნ და იტყჳნ: ძლევაჲ მეფესა და ქალაქსა.
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	წესი და განგებაჲ და რჩულისკანონი მეექუსისა კრებისაჲ ას სამეოცდარვათა წმიდათა მამათაჲ, რომელნი შეკრბეს კოსტანტინეპოლეს, ახალსა ჰრომსა, კოსტანტინე ღმრთისმსახურისა მეფისა ზე, ძისწულისა ძისა ჰერაკლე მეფისა.
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	და ებისტოლე მოწერილი აღათონ ჰრომთა პაპისაჲ კოსტანტინე მეფისა მომართ შეიწყნარეს შემსგავსებულად ებისტოლისა მის დიდისა ლეონისა ჰრომთა პაპისაჲ, რომელი მოეწერა კრებასა ქალკიდონისასა.
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	და აღწერილი იგი მართლისა სარწმუნოებისა ძეგლი და საეკლესიონი იგი კანონნი წინაშე ღმრთისმსახურისა კოსტანტინე მეფისა წარიკითხეს (!)
მეფემან	მც.სჯ.კან.A	და თავადმან კოსტანტინე მეფემან თჳსითა ჴელითა, წითლითა წამლითა, სიმტკიცე საღმრთოჲსა მის ძეგლისაჲ დაწერა და ყოველთა მათ მღდელთმოძღუართა სახელები თჳსი დაწერეს კაცად-კაცადმან თჳსითა ჴელითა.
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	დიდმან ამან და ყოველთა ქალაქთა და სოფელთაგან ნებითა და მადლითა ღმრთისაჲთა და ბრძანებითა მორწმუნისა და ღმრთისმსახურისა მეფისა კოსტანტინესითა შემოკრებულმან ღმრთივდაცვულსა სამეუფოსა ქალაქსა მეექუსემან კრებამან ტაძარსა დიდისა პალატისასა ესრეთ აღწერა
მეფე	მც.სჯ.კან.A	ამის ღმრთივქადაგებულისა, ჭეშმარიტისა და მიუჩრდილებელისა ნათლისა ბრწყინვალებითა განათლდა და შეუდგა მას ღმრთისმსახური ესე მეფე ჩუენი და მშჳდობაჲ იგი მის მიერ აღთქუმული წინამძღურად მოიღო.
მეფისაჲთა	მც.სჯ.კან.A	და თანა-წამებითა და თანა-მოღუაწებითა ღმრთისმსახურისა დიდისა კოსტანტინე მეფისაჲთა ყოველნი იგი მართლისა სარწმუნოებისა წინააღმდგომნი მწვალებელნი განიოტნეს.
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	მეორედ კოსტანტინეპოლეს შეკრებულთა რნ ღმერთშემოსილთა მამათაჲ, თევდოსი დიდისა მეფისა ზე, მაოტებელთა ბოროტისა მის მაკედონიოს სულისა წმიდისა მბრძოლისა და აპოლინარის უკეთურისა, რომელი იტყოდა, ვითარმედ: „არა შეიმოსა უფალმან გონებაჲ კაცობრივი“.
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	მესამედ ეფესოს შეკრებულთა ს მამათა, თევდოსი მეფისა ზე, ძისა არკატისა, რომელთა არცხჳნეს ურჩულოსა ნესტორის და ერთ ქრისტედ განჴორციელებული უფალი ჩუენი ქადაგეს და წმიდაჲ იგი ქალწული მარიამ, უხრწნელი იგი და უმეტესად კურთხეული, ჭეშმარიტად ღმრთისმშობელად აღიარეს
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	მეოთხედ ქალკიდონს შეკრებულთა, მარკიანე მეფისა ზე, ქლ წმიდათა მამათა, რომელთა ერთი იგი ქრისტე ძე ღმრთისაჲ ჩუენთჳს განკაცებული ორითა ბუნებითა, ჴმამაღლად ქადაგეს სრული ღმერთი და სრული კაცი.
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	მეხუთედ ამას სამეუფოსა ქალაქსა, ისტჳნიანე მეფისა ზე, შემოკრებულთა რო წმიდათა მამათა, რომელთა განკუეთეს თეოდორე მომფსუეტელი, მოძღუარი ნესტორისი, და ოროგინე, მრავალთა წვალებათა მეტყუელი, და დიდიმოს და ევაგრე.
მეფე	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს აღადგინა ქრისტემან ღმერთმან ჩუენმან მორწმუნე ესე მეფე ახალი დავით და პოვა გულითადი თჳსი, რომელმანცა, ვითარცა წერილ არს: „არა სცა ძილი თუალთა თჳსთა, არცა ჰრული – წამთა თჳსთა, არცა განსუნებაჲ – ჴორცთა თჳსთა“,
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	ამან წმიდამან კრებამან სარწმუნოებით და მოწლედ შეიწყნარა ებისტოლე წმიდისა და ნეტარისა აგათონ ჰრომთა პაპისაჲ, მოწერილი ღმრთისმსახურისა მეფისა ჩუენისა კოსტანტინესა,
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	რკდ-ცა ღმერთშემოსილთა ებისკოპოზთა ებისტოლე, რომელნი ღირსსა მას აგათონს თანა შეკრბეს, მოწერილი მორწმუნისა ამის მეფისა მიმართ, სათნოდ და კეთილად შეიწყნარეს,
მეფისაჲთა	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳს ნებითა ღმრთისაჲთა და ჯერჩინებითა ღმრთისმსახურისა მეფისაჲთა კუალად განვაახლებთ და დავამტკიცებთ წესთა და კანონთა, რომელნი დასხნეს წმიდათა მოციქულთა და საღმრთოთა მათ დიდებულთა კრებათა და ესრეთ ვიტყჳთ.
მეფესა	მც.სჯ.კან.A	გ. ესრეთ ჯერ უჩნს ღმრთისმსახურსა მეფესა ჩუენსა და ყოველსა ამას ღმრთივშემოკრებულსა კრებასა,
მეფე	მც.სჯ.კან.A	ხოლო ჰურიათა ჴმა-ყვეს: „სისხლი მაგისი ჩუენ ზედა და შვილთა ჩუენთა ზედა და არა გჳვის მეფე, გარნა კეისარი“.
მეფეთაჲთა	მც.სჯ.კან.A	ამისთჳსცა შემოვკერბით მადლისა მიცემად ღმრთისა, ყოველთაგან ქალაქთა და სოფელთა, მადლითა ღმრთისაჲთა და ბრძანებითა ღმრთისმსახურთა მეფეთაჲთა: მიქაელ მართლმადიდებლისა მეფისა და თეოდორაჲს, დედისა მისისა, მღდელთმოძღუარნი ესე, მოშურნენი მართლისა სარწმუნოებისათჳს,
მეფეთა	მც.სჯ.კან.A	და აღასრულა აწ მეორედ, რომელ-იგი ქმნა პირველ, რამეთუ პირველად შემდგომად მრავალჟამეულისა მის წმიდათა ხატთა შეურაცხებისა და დევნულებისაჲ, რომელი ქმნეს უშჯულოთა მათ მეფეთა და მიმდგომთა მათთა უღირსთა და მედგართა ვიეთმე ებისკოპოსთა.
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	მიქაელ მართლმადიდებელისა, მეფისა ჩუენისა და თეოდორა დედისა მისისა საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
მეფეთა	მც.სჯ.კან.A	ბასილისი, ლეონისი, ალექსანდრესი, ჰრომანოზისი, კოსტანტინესი, ჰრომანოზისი, ნიკიფორესი, იოვანესი, მართლმადიდებელთა მეფეთა, საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
მეფეთა	მც.სჯ.კან.A	ბასილი და კოსტანტინე მართლმადიდებელთა მეფეთა ჩუენთა საუკუნომცა არს საჴსენებელი და კურთხევაჲ მათი.
მეფისა	მც.სჯ.კან.A	რომანოზ მართლმადიდებლისა მეფისა ჩუენისა მრავალმცა არიან წელნი მეფობისა მისისანი.
მეფეთასა	მც.სჯ.კან.A	უკუეთუ ერისკაცნი იყვნენ, განიკანონნენ, რამეთუ წერილ არს წიგნსა მეფეთასა: „და უშენა მანასე ბომონი მჴედრობასა ცისასა, გარე-შეჰჴადნა შვილნი თჳსნი ცეცხლსა და იზმნიდა და მისნობდა და ყვნა ულუკნი და მცნობელნი და ბოროტი წინაშე უფლისა და განარისხნა იგი“.
მეფეთასა	მც.სჯ.კან.A	ნჱ. ერისკაცსა, რომელსა კურთხევა მოწესობისაჲ ანუ მონაზონებისაჲ არა აქუნდეს, არა ჴელ-ეწიფების წმიდასა საკურთხეველსა შესლვად კადნიერებით, გარეშე ღმრთის-მსახურთა მეფეთასა,
მეფემან	მც.სჯ.კან.A	ხოლო მეფემან წმიდათა მათ მღდელთმოძღუართა დიდად პატივ-სცა და კაცად-კაცადსა მრავლითა ნიჭითა კეთილი უყო და ფრიადითა არზანიგითა წარგზავნნა საყდართა თჳსთა სადიდებელად მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა განუყოფელისა მის და შეურევნელისა ერთ ღმრთეებისა,
მეფისა	ცხო.იოვ.ურ	ხოლო მე, მონაჲ ესე შენი, რომელი ვდგა წინაშე შენსა, სახელსა შენსა ვფუცავ, ვითარმედ შევიდე წმიდასა ტაძარსა შენსა და არა გამოვიდე მისგან ყოვლადვე, ანუ მოვკუდე, ანუ შემეწიო მე და მომმადლო ჴელმწიფებაჲ ძლევად ჰურიასა მას ზედა და განვაქიქო იგი და არა ვჭამო საზრდელისაგანი ყოვლადვე, გარნა ზე ვდგე შენ წინაშე თაყუანისცემით ადგილსა სიწმიდისა შენისასა, რომელსა შინა არს ხატი შენი, უფალო ღმერთო ჩემო იესუ ქ˜ჱ, რომელი-იგი ჴელითა შენითა წარმოეცა ავგაროს მეფისა სიმტკიცედ სარწმუნოებისა მისისა და კეთილისა გონებისა მისისათჳს.
მეფემან	რუსთ.	დღე და ღამე მუჯამრითა ეკმეოდის ალვა თლილი; ზოგჯერ კოშკს ჯდის‚ ზოგჯერ ბახჩას ჩამოვიდის‚ რა დგის ჩრდილი. დავარ იყო და მეფისა‚ ქვრივი‚ ქაჯეთს გათხოვილი‚ მას სიბრძნისა სასწავლელად თვით მეფემან მისცა შვილი.
მეფემან	რუსთ.	„სადა ინდონი ბროლ-ვარდსა სარვენ გიშრისა სარითა, მას მოვეშორვე, წამოვე სიჩქარით, არ სიწყნარითა; ვერ დამიჭირა მეფემან მშობლურად საუბარითა, შენ არ შემიყრი, გამიყრი, აწ ჩემი ლხინი ვთქვა რითა?
მეფესა	რუსთ.	ვინ ღირსა თქვენსა ეგზომსა ტირილსა, შეჭირვებასა! თქვენთვის სიკვდილი დია სჯობს მიწათა ზედა რებასა“. კვლა ფრიდონ ჰკადრა მეფესა: „ნურათ იქთ გამწარებასა, ღმერთიმცა მუქფად მოგიზღავს ათასსა გახარებასა!“
მეფე	რუსთ.	მოვიდეს და პირი ხელსა დასდვეს, აგრე გარდაკოცნეს. მეფე ეტყვის: „ძმათა თქვენთა თავნი ჩვენთვის დაიხოცნეს, იგი შვება საუკუნო ცხადად პოვეს, არ იოცნეს, ერთსა მიხვდეს საზიაროდ, დიდებანი იასოცნეს.
მეფემან	რუსთ.	შენ იყავ ჩვენი მშობელი, ჩვენგან ღმრთად საესავიო, მაგრა ამასცა ვიაჯით, გვიბოძო ერთი ნავიო“. მეფემან ბრძანა: „არა მშურს სამიწოდ თქვენად თავიო, რათგან ისწრაფი, რა გკადრო? წა, გიწინამძღვრდეს მკლავიო!“
მეფემან	რუსთ.	მეფემან ბრძანა: „ვინ არის უცხო პირად და ტანადო?“ უბრძანა ერთსა მონასა: „წადი ფიცხლად და ჯანადო‚ «გიბრძანებს‚ – უთხარ‚ – ვერა გცნობ ჩემთა ლაშქართა თანადო‚ ვინცა ხარ‚ მოდი წინაშე შენ ჩვენგან მონაყვანადო!»“
მეფემან	რუსთ.	მეფემან ნავი-ხომალდი მოკაზმა ზღვისა კიდესა. გამოემართა ტარიელ, გამყრელნი ცრემლსა ღვრიდესა, თავსა იცემდეს, იგლეჯდეს, თმა-წვერსა გაიყრიდესა, ფატმანის ცრემლთა შედენით თვით ზღვაცა გაადიდესა.
მეფესა	რუსთ.	ზღვათა მეფესა ეტყვიან ორნივე შუქთა მაფენი, კბილნი ბროლნი და ბაგენი სადაფთა მოსადაფენი: „უთქვენოდ მყოფთა არ გვინდან ნიშატნი საჩანგდაფენი, მაგრა გაგვიშვენ, წავიდეთ, ჟამია, ვართ მოსწრაფენი.
მეფეო	რუსთ.	ფატმან ხათუნ თაყვანისსცა, ჰკადრებს მადლსა მეტისმეტსა: „მე, მეფეო, ნახვა შენი მიდებს ცეცხლსა დაუშრეტსა; რა მოგშორდე, რა ვიქმნები? მე დამაგდებ ვითა რეტსა. ახ, ნეტარძი მოახლეთა! ვაგლახ თქვენსა ვერამჭვრეტსა!“
მეფე	რუსთ.	მულღაზანზარის ქალაქი‚ ახლოს მე მაქვსო რომელი‚ ნურადინ-ფრიდონ სახელ მძეს‚ მეფე ვარ მუნა მჯდომელი; ესე საზღვარი ჩემია‚ სადა ხარ გარდამხდომელი‚ ცოტა მაქვს‚ მაგრა ყოველგნით სიკეთემიუწდომელი.
მეფე	რუსთ.	ზღვათა მეფე მოახსენებს: „ხელმწიფეო, ლომო, ქველო, მოახლეთა სიცოცხლეო, ვერამჭვრეტთა შორით მკლველო, მსგავსი თქვენი რამცა მეძღვნა, შვენიერო სანახველო! რა მოგშორდე, რა მერგების, საჭვრეტელად სასურველო?!“
მეფეო	რუსთ.	ტარიელ მადლსა გარდიხდის ტურფასიტყვითა ენითა: „დიდად ვიამე, მეფეო, პირველ, ნახვითა თქვენითა, მერმე, აგვავსენ მრავლითა ტურფაფერითა ძღვენითა, ვიცი, შორიშორ არჩავლა ჩვენ თქვენი კარგად ვქმენითა“.
მეფისა	რუსთ.	გარდახდა. ჰკადრეს: „ჩვენ ვართო მობაღდადენი ვაჭარნი, მაჰმადის სჯულის მჭირავნი, აროდეს გვისმან მაჭარნი, ზღვათა მეფისა ქალაქსა სავაჭროდ გამონაჭარნი, საქონელსრულნი, მდიდარნი, არ ლარნი გვქონან ნაჭარნი.
მეფესა	რუსთ.	მეფესა ესე ამბავი უჩს ვითა მღერა ნარდისა‚ უხარის ეგრე სიკეთე მისისა განაზარდისა‚ აქვს მიჯნურობა ამისი‚ ვითა ბულბულსა ვარდისა‚ სიცილით ლაღობს‚ მიეცა გულით ამოსლვა დარდისა.
მეფეო	რუსთ.	მონათა ჰკადრეს: „მართალსა გკადრებთ და ნუ გემცთარებით; მეფეო‚ ყოლა ვერ ვიტყვით შენსა მაგისად დარებით‚ აწვეცა დაგვხოც‚ ვერა ჰგავ‚ – ვერათ ვერ მოგეხმარებით‚ – ვისგან ნაკრავნი გვინახვან მხეცნი ვერ წაღმა წარებით.
მეფე	რუსთ.	შეეკაზმა მეფე‚ შეჯდა‚ ნადირობას გამოვიდეს; მგრგვლივ მინდორსა მოსდგომოდეს‚ ალყად გარე შემოჰკრვიდეს‚ ზეიმი და ზარი იყო‚ სპანი ველთა დაჰფარვიდეს; ნაძლევისა მათისათვის ისროდეს და ერთგან სრვიდეს.
მეფესა	რუსთ.	დილასა ადრე მოვიდა იგი ნაზარდი სოსანი‚ ძოწეულითა მოსილი‚ პირად ბროლბალახშოსანი‚ პიროქრო რიდე ეხვია‚ შვენოდა ქარქაშოსანი‚ მეფესა გასლვად აწვევდა‚ მოდგა თეთრტაიჭოსანი.
მეფე	რუსთ.	ყმა მეფისა ბრძანებასა ლაღი წყნარად მოისმენდა‚ თავმოდრეკით გაიღიმნა‚ გაცინება დაუშვენდა‚ თეთრთა კბილთა გამომკრთალსა შუქსა ველთა მოაფენდა. მეფე ჰკითხავს: „რას იცინი‚ ანუ ჩემგან რა შეგრცხვენდა?“
მეფესა	რუსთ.	საშობელი გაიყარა‚ ზრდა დაგვიწყეს მე და ქალსა. მართ მაშინვე ჰგვანდა იგი მზისა შუქთა ნასამალსა. უყვარდით და სწორად უჩნდით მეფესა და დედოფალსა. აწ ვახსენებ‚ ვისგან ჩემი დაუდაგავს გული ალსა“.
მეფენი	რუსთ.	ქება არ ითქმის ენითა‚ აწ ჩემგან ნაუბარითა. ფარსადან დაჯდა ხარებად ზეიმითა და ზარითა; ყოვლგნით მოვიდეს მეფენი ნიჭითა მრავალგვარითა. საჭურჭლე გასცეს‚ აივსნეს ლაშქარნი საბოძვარითა.
მეფემან	რუსთ.	მეფემან და დედოფალმან მიმიყვანეს შვილად მათად‚ საპატრონოდ მზრდიდეს სრულთა ლაშქართა და ქვეყანათად‚ ბრძენთა მიმცეს სასწავლელად ხელმწიფეთა ქცევა-ქმნათად; მოვიწიფე‚ დავემსგავსე მზესა თვალად‚ ლომსა – ნაკვთად.
მეფემან	რუსთ.	ძე არ ესვა მეფესა და დედოფალსა მზისა დარსა‚ ჭმუნვა ჰქონდა‚ ჟამი იყო‚ მით აეხვნეს სპანი ზარსა. ვაჲ‚ კრულია დღემცა იგი‚ მე მივეცი ამირბარსა! მეფემან თქვა: «შვილად გავზრდი‚ თვით ჩემივე გვარი არსა».
მეფემან	რუსთ.	თვით მეფემან მამა ჩემი დაიჭირა სწორად თავსა. თქვა: «ჩემებრი ამირბარი‚ ნაძლევი ვარ‚ ვისმცა ჰყავსა!» ლაშქრობდის და ნადირობდის‚ აძლევდიან მტერნი ზავსა. მას არა ვჰგავ ასრე‚ ვითა მე სხვა კაცი არა მგავსა.
მეფედ	რუსთ.	ერთი სამეფო საკარგვად‚ უბოძა ამირბარობა. თვით ამირბარსა ინდოეთს აქვს ამირსპასალარობა. მეფედ რა დაჯდა‚ არა აქვს ხელისა მიუმწვდარობა; სხვად პატრონია‚ მართ ოდენ არა აქვს კეისარობა.
მეფემან	რუსთ.	ფარსადან შექმნა ზეიმი ამა ამბვისა მცნობელმან. შესთვალა: «ღმერთსა მადლობა შევსწირე ხმელთა მფლობელმან‚ რათგან ეგე ჰქმენ მეფემან‚ ჩემებრ ინდოეთს მპყრობელმან. აწ მოდი‚ ასრე პატივგცე‚ ვითა ძმამან და მშობელმან».
მეფესა	რუსთ.	ხალვა მოსძულდა‚ შეექმნა გულს კაეშანთა ჯარები. თქვა: «წამიღია მტერთაგან ძლევით ნაპირთა არები‚ ყოვლგნით გამისხმან‚ მორჭმით ვზი‚ მაქვს ზეიმი და ზარები»; ბრძანა: «წავალ და მეფესა ფარსადანს შევეწყნარები».
მეფე	რუსთ.	მამა ჩემი ჯდა მეშვიდედ‚ მეფე მებრძოლთა მზარავი‚ – სარიდან ერქვა სახელად‚ – მტერთა სრვად დაუფარავი; ვერვინ ჰკადრებდის წყენასა‚ ვერ ცხადი‚ ვერცა მპარავი; ნადირობდის და იშვებდის საწუთროგაუმწარავი.
მეფეთა	რუსთ.	ინდოეთს შვიდთა მეფეთა ყოვლი კაცი ხართ მცნობელი: ექვსი სამეფო ფარსადანს ჰქონდა‚ თვით იყო მპყრობელი‚ უხვი‚ მდიდარი‚ უკადრი‚ მეფეთა ზედა მფლობელი‚ ტანად ლომი და პირად მზე‚ ომად მძლე‚ რაზმთა მწყობელი.
მეფე	რუსთ.	ზღვათა მეფე გარდაიხდის მუნ ქორწილსა მეტად დიდსა, ქაჯეთიცა დაუმადლა, არ გაუშვა დღესა შვიდსა, უხვად გასცემს საბოძვარსა, საჭურჭლესა ანაკიდსა, პერპერასა დაფანტულსა ზედა სცვეთენ ვითა ხიდსა.
მეფესა	რუსთ.	შორს გაეგებნეს სამნივე დიდსა მეფესა ზღვათასა, გარდახდეს, მდაბლად აკოცეს, გა-რე-სწყდეს ჯარსა სპათასა; შეასხეს ქება ტარიელს, მან მადლი გაუათასა; ქალი რა ნახეს, სტრფიალობს შუქსა მას ბროლ-ბაკმათასა.
მეფესა	რუსთ.	«როსანს შევრთოთო, – დულარდუხტს მეფესა უბრძანებია, – ჯერთ ქორწინებად არა მცალს, აწ გული ცეცხლნადებია; შემოვიქცევი, შევისძლობ, ვინ ცისა მზედ ნაქებია». ციხეს დაუსვამს, ხადუმი ერთაი უახლებია.
მეფისა	რუსთ.	სამ დღე მოვიდეს, მიამბეს, ფიცხლა ებიჯა გზისადა, მიუგვრიაო მეფისა, ზღვას იქით წამავლისადა, ვერვის შეუდგმან საჭვრეტლად თვალნი, მართ ვითა მზისადა, ქვე დაუწინდავს საცოლედ როსან ცოტასა ყმისადა.
მეფე	რუსთ.	ყველაკასა მათრახითა თავი უხრმლოდ გარდაჰკვეთეთ. მეფე შეჯდა‚ დაგვეკარგე‚ კვალი შენი ვერ მოვკვეთეთ‚ ვითა ქაჯი დაგვემალე‚ მონებიცა დავაფეთეთ‚ ამან უფრო დაგვაშმაგნა‚ თავი სრულად გავაშეთეთ.
მეფედ	რუსთ.	მე პატრონისა ჩემისა ასული შემყვარებია; თვით მეფედ მათად მას ხედვენ მონები მკლავმაგრებია. თუცა არ მიცნობ‚ გინახავ‚ თუ ვითა გეაზრებია‚ გახსოვსცა‚ ოდეს დაჰხოცე მონები არსაპყრებია?
მეფეო	რუსთ.	აწ მე მაქვს ქაჯთა ქვეყანა და მათი დანადებია; მეფეო, კარგი ყველაი მე თქვენგან წამკიდებია; ფატმანს უხსნია ჩემი მზე, სდედებია და სდებია, ამისად მუქფად რა გიძღვნა? მძულს ცუდი ნაქადებია.
მეფისა	რუსთ.	ზღვათა მეფისა წინაშე გაგზავნა მახარობელი, შესთვალა: „მოვალ ტარიელ, მტერთა მძლე, მოსრვით მსპობელი; ქაჯეთით მომყავს ჩემი მზე, ჩემი ლახვართა მსობელი; მწადიან, გნახნე პატივით, ვითა მამა და მშობელი.
მეფემან	რუსთ.	რა მეფემან მოისმინა‚ გაცინებით შემოხედნა‚ გაუკვირდა: ვით მკადრაო‚ ან სიტყვანი ვით გაბედნა?! „კარგა ჰქმენო‚ – დაუმადლა‚ ბრძანებანი უიმედნა‚ – ჩემი ზრახვა სიძუნწისა‚ ტყუვის‚ ვინცა დაიყბედნა!
მეფედ	რუსთ.	„დაგიღრეჯია‚ მეფეო‚ აღარ გიცინის პირიო. მართალ ხარ: წახდა საჭურჭლე თქვენი მძიმე და ძვირიო‚ ყველასა გასცემს ასული თქვენი საბოძვარხშირიო; ყოლამცა მეფედ ნუ დასვი! თავსა რად უგდე ჭირიო?“
მეფესა	რუსთ.	თუ არ დავბრუნდე‚ საძებრად დავყვნე სხვანიცა ხანანი‚ რომელსა ვეძებ‚ ვერა ვცნნე ამბავნი მე მისთანანი‚ დრო გარდაუწყდეს შერმადინს‚ მიხვდენ ღაწვისა ბანანი‚ მივიდეს‚ ჰკადრნეს მეფესა საქმენი დასაგვანანი‚
მეფესა	რუსთ.	თავსა ზის პირმზე ავთანდილ‚ მჭვრეტთაგან მოსანდომია‚ სპათა სპასპეტი‚ ჩაუქი‚ ვითა ვეფხი და ლომია; ვაზირი ბერი სოგრატი თვით მას თანავე მჯდომია. თქვეს‚ თუ: „რა უმძიმს მეფესა‚ ანუ რად ფერი ჰკრთომია?“
მეფემან	რუსთ.	დღე ერთ გარდახდა პურობა‚ სმა-ჭამა იყო‚ ხილობა‚ ნადიმად მსხდომთა ლაშქართა მუნ დიდი შემოყრილობა. მეფემან თავი დაჰკიდა და ჰქონდა დაღრეჯილობა. „ნეტარ‚ რა უმძიმს‚ რა სჭირსო?“ – შექმნეს ამისი ცილობა.
მეფისა	რუსთ.	შინა წავიდეს ყოველნი, შესხდეს თავისა დარებად, ჰქონდეს შვიდნივე მნათობნი მის მზისა დასადარებად, არ მიიხვდომის სიტურფე, არს მათგან მიუმხვდარებად, ადრე მივიდეს მეფისა სახლად საყოფად, არებად.
მეფე	რუსთ.	შევიდეს, ნახეს თინათინ, მჭვრეტთა მიმცემი ჭირისა, სკიპტროსან-გვირგვინოსანსა შვენოსა ცმა პორფირისა; მისრულთა პირსა შეადგა ელვა მისისა პირისა; შევიდა მეფე ინდოთა, იგი მზე, მსგავსი გმირისა.
მეფემან	რუსთ.	ყოვლნი ტიროდეს‚ მოსთქმიდეს‚ მერმე დაწყნარდეს გვიანად. მეფემან ბრძანა: „იკითხეთ‚ მარტოა ანუ ყმიანად?“ მოვიდა მონა შერმადინ მოშიშრად‚ სირცხვილიანად‚ ანდერძი ჰკადრა‚ ატირდა‚ სიცოცხლე უჩნდა ზიანად.
მეფემან	რუსთ.	რა მეფემან დიდებულნი ნახნა‚ სულთქმით შემოსტირნა‚ უთხრა: „ხედავთ‚ მზემან ჩვენმან შუქნი სრულად დაგვიძვირნა! რა ვაწყინეთ‚ რა შევსცოდეთ‚ რად დაგვყარნა‚ რად გაგვწირნა! სპანი‚ მისგან დაჭირულნი‚ ვინმცაღა ვით დაგვიჭირნა?“
მეფე	რუსთ.	ესე ღმერთსა მისაგვრელად მისად ჩვენთვის მოუცია, მიუტანოთ არმაღანად, დაგვიმადლებს მეტად დია. თუ დავმალავთ, დავმჟღავნდებით, მეფე ჩვენი ამაყია, პირველ – მათი შეცოდება, მერმე დიდი აუგია».
მეფე	რუსთ.	ამა მამისა სწავლასა ქალი ბრძნად მოისმინებდა‚ ყურსა უპყრობდა‚ ისმენდა‚ წვრთასა არ მოიწყინებდა; მეფე სმასა და მღერასა იქს‚ მეტად მოილხინებდა; თინათინ მზესა სწუნობდა‚ მაგრა მზე თინათინებდა.
მეფეთა	რუსთ.	მეფეთა შიგან სიუხვე‚ ვით ედემს ალვა‚ რგულია; უხვსა მორჩილობს ყოველი‚ იგიცა‚ ვინ ორგულია; სმა-ჭამა – დიდად შესარგი‚ დება რა სავარგულია?! რასაცა გასცემ‚ შენია‚ რაც არა‚ დაკარგულია!“
მეფე	რუსთ.	უბრძანა: „ნუ სტირ‚ ასულო‚ ისმინე ჩემი თხრობილი: დღეს შენ ხარ მეფე არაბეთს‚ ჩემგან ხელმწიფედ ხმობილი‚ აქათგან ესე სამეფო შენია მართ მონდობილი. ხარმცა ბრძნად მქმნელი საქმისა‚ იყავ წყნარი და ცნობილი!
მეფე	რუსთ.	მამისა ტახტსა საჯდომლად თავი არ ეღირსებოდა‚ ამად ტირს‚ ბაღი ვარდისა ცრემლითა აივსებოდა; მეფე სწვრთის: „მამა ყოველი ძისაგან ითავსებოდა‚ ამისად ქმნამდის დამწველი ცეცხლი არ დამევსებოდა“.
მეფედ	რუსთ.	უკუდგეს და თაყვანისსცეს მეფემან და მისთა სპათა‚ დალოცეს და მეფედ დასვეს‚ ქება უთხრეს სხვაგნით სხვათა‚ ბუკსა ჰკრეს და წინწილანი დაატკბობდეს მათთა ხმათა. ქალი ტირს და ცრემლსა აფრქვევს‚ ხრის ყორნისა ბოლო-ფრთათა.
მეფეთა	რუსთ.	თინათინ მიჰყავს მამასა პირითა მით ნათელითა‚ დასვა და თავსა გვირგვინი დასდგა თავისა ხელითა‚ მისცა სკიპტრა და შემოსა მეფეთა სამოსელითა. ქალი მზეებრ სჭვრეტს ყოველთა ცნობითა ზემხედველითა.
მეფისა	რუსთ.	მოვიდეს სრულნი არაბნი‚ ჯარი გამრავლდა ხასისა: ავთანდილ პირმზე‚ სპასპეტი ლაშქრისა ბევრათასისა‚ ვაზირი სოგრატ‚ მოახლე მეფისა დასთა დასისა; მათ რომე დადგეს საჯდომი‚ თქვეს: „უთქმელია ფასისა!“
მეფემან	რუსთ.	რა მეფედ დასმა მეფემან ბრძანა მისისა ქალისა‚ ავთანდილს მიხვდა სიამე‚ ვსება სჭირს მის სოქალისა; თქვა: „ზედა-ზედა მომხვდების ნახვა მის ბროლ-ფიქალისა‚ ნუთუ ვით ვპოვო წამალი მე ჩემი‚ ფერგამქრქალისა!“
მეფეო	რუსთ.	ვაზირთა ჰკადრეს: „მეფეო‚ რად ჰბრძანეთ თქვენი ბერობა? ვარდი თუ გახმეს‚ ეგრეცა გვმართებს აზომცა ჯერობა: მისივე მეტობს ყოველსა სული და ტურფაფერობა. მთვარესა მცხრალსა ვარსკვლავმან ვითამცა ჰკადრა მტერობა?!
მეფეო	რუსთ.	მაგას ნუ ჰბრძანებთ‚ მეფეო‚ ჯერთ ვარდი არ დაგჭნობია‚ თქვენი თათბირი ავიცა სხვისა კარგისა მჯობია; ხმდა განაღამცა საქმნელად‚ რაცა თქვენ გულსა გლმობია: სჯობს და მას მიეც მეფობა‚ ვისგან მზე შენაფლობია!
მეფემან	რუსთ.	მისი სახელი – თინათინ‚ არს ესე საცოდნარია! რა გაიზარდა‚ გაივსო‚ მზე მისგან საწუნარია. მეფემან უხმნა ვაზირნი‚ თვით ზის ლაღი და წყნარია‚ გვერდსა დაისხნა‚ დაუწყო მათ ამო საუბნარია.
მეფესა	რუსთ.	სხვა ძე არ ესვა მეფესა‚ მართ ოდენ მარტოდ ასული‚ სოფლისა მნათი მნათობი‚ მზისაცა დასთა დასული; მან მისთა მჭვრეტთა წაუღის გული‚ გონება და სული‚ ბრძენი ხამს მისად მაქებრად და ენა ბევრად ასული.
მეფისა	რუსთ.	როშაქ გვიბრძანა: «ნუ ჰკითხავთ, აწ თურე არსათქმელია, ამისი საქმე უცხოა, საამბობლადცა ძნელია; ბედი მეფისა ჩვენისა არსთაგან სანატრელია, მით რომე ღმერთი მას მისცემს, რაც უფრო საკვირველია.
მეფემან	რუსთ.	რა მეფემან მოისმინა‚ დაიზახნა მეტისმეტნი; პირსა ხოკით‚ წვერსა გლეჯით გააკვირვნა მისნი მჭვრეტნი‚ მოსთქვამს‚ იტყვის: „ვაჲ‚ გაზრდილო‚ ვეღარ გნახვენ თვალნი რეტნი! სად წაჰხე და სად დაჰკარგენ სინათლისა ეგე სვეტნი?
მეფემან	რუსთ.	კვლა შევა დარბაზს ვაზირი დაღრეჯით‚ არმხიარულად; მეფემან ჰკითხა: „წასრულა მზე დაუდგომლად‚ მთვარულად?“ მან მოახსენა ყველაი‚ ვით წასრულიყო და რულად: „მზე აღარ მზეობს ჩვენ თანა‚ დარი არ დარობს დარულად!“
მეფემან	რუსთ.	რა ვაზირი არ შევიდა‚ კვლა მეფემან კაცი გზავნის; კაცმან ცნის და გარეთ დადგის‚ წასლვა ვერვინ გაამჟღავნის; როსტანს ეჭვი შეუვიდა‚ ჭმუნვა ამით გაათავნის; თქვა: „უცილოდ გაიპარა‚ ვინ მარტომან ასთა ავნის“.
მეფე	რუსთ.	როშაქ ბრძანა: «მო-ცა-ვინ-მკლას, მე ტირილსა არ დავხვდები. მინდორს წავალ, ვიმეკობრებ, ალაფითა ავივსები, შინა მოვალ შოებული, ადრე ზედამოვესწრები, მეფე დისა დატირებად წავიდოდეს, წა-ცა-ვჰყვები».
მეფე	რუსთ.	თქვეს‚ თუ: „მეფე ცუდსა რასმე გონებასა ჩავარდნილა‚ თვარა აქა სამძიმარი მათი ყოლა არა ქმნილა“. ავთანდილ თქვა: „სოგრატ‚ ვჰკითხოთ‚ გვითხრას‚ ვინმცა შეგვეცილა? ვჰკადროთ რამე სალაღობო‚ რასათვისმცა გაგვაწბილა?“
მეფე	რუსთ.	იყო არაბეთს როსტევან‚ მეფე ღმრთისაგან სვიანი‚ მაღალი‚ უხვი‚ მდაბალი‚ ლაშქარმრავალი‚ ყმიანი‚ მოსამართლე და მოწყალე‚ მორჭმული‚ განგებიანი‚ თვით მეომარი უებრო‚ კვლა მოუბარი წყლიანი.
მეფისა	რუსთ.	ავმართე დროშა მეფისა ალმითა წითელ-შავითა‚ დილასა ვბრძანე გამართვა ლაშქრითა უთვალავითა‚ თავსა ვტიროდი‚ ვიტყოდი ბედითა მეტად ავითა: «მზე თუ არ ვნახო‚ არ ვიცი‚ ვიარო ვითა და ვითა!»
მეფისა	რუსთ.	მე ვარო მონა მეფისა მაღლისა, ქაჯთა მფლობლისა; მათ მიხვდა ცემა სენისა, მათისა დამამხობლისა: მოგვიკვდა შემწე ქვრივისა, შემწყნარებელი ობლისა, აწ შვილთა მისთა და მისი ზრდის, უკეთესი მშობლისა.
მეფე	რუსთ.	მოეწერა: «რამაზ მეფე წიგნსა გიწერ ტარიერსა. გამიკვირდა‚ რა ეწერა წიგნსა შენგან მონაწერსა! რაგვარა თუ მანდა გეხმე‚ ვინ ვჰპატრონობ ბევრსა ერსა? ამის მეტსა ნუმცა ვნახავ კვლაღა წიგნსა შენმიერსა!»
მეფე	რუსთ.	„რად დაჰბრუნდი? – მოახსენა‚ – მითხარ‚ რაცა წაგეკიდა!“ მან უბრძანა: „მონადირე მეფე ვინმე გარდმეკიდა‚ ჰყვეს ლაშქარნი უთვალავნი‚ ბარგი მძიმედ აეკიდა‚ იგი მინდორს ნადირობდა‚ დაეფანჩა მარეკი‚ და-.
მეფესა	რუსთ.	მე ვიცი გული საშენოდ შენისა საყვარელისა, არ ეწყინების სტუმრობა შენისა მე შემყრელისა. რადმცა რა ვჰკადრე მეფესა თხრობა რასაცა ჭრელისა! ოდენ ნახვისა მათისა ნატრა მაქვს სანატრელისა.
მეფე	რუსთ.	რა ტარიელ მუხლმოყრილი ნახა, მეფე შეუზარდა, შორს უკუდგა, თაყვანისსცა, ქვე მიწამდის დაუვარდა, მოახსენა: „ხელმწიფეო, ლხინი ყოვლი გამიქარდა, თქვენმან აგრე სიმდაბლემან ნახვა თქვენი ჩამადარდა.
მეფესა	რუსთ.	თამარს ვაქებდეთ მეფესა სისხლისა ცრემლდათხეული‚ ვთქვენი ქებანი ვისნი მე არავად გამორჩეული. მელნად ვიხმარე გიშრის ტბა და კალმად მინა რხეული‚ ვინცა ისმინოს‚ დაესვას ლახვარი გულსა ხეული.
მეფისა	რუსთ.	ვის შვენის‚ – ლომსა‚ – ხმარება შუბისა‚ ფარ-შიმშერისა‚ – მეფისა მზის თამარისა‚ ღაწვბალახშ-თმაგიშერისა‚ – მას‚ არა ვიცი‚ შევმართო შესხმა ხოტბისა შერისა?! მისთა მჭვრეტელთა ყანდისა მირთმა ხამს‚ მართ მიშერისა.
მეფე	რუსთ.	მიდი და ჰკადრე ტარიელს პასუხი, ჩემგან თხრობილი: „მადლი რად უნდა, მეფეო, ხარ რაზომ გინდა ლმობილი? ვარ მუცლითგანვე დედისათ თქვენად სამონოდ შობილი, ღმერთმან მუნამდის მიწა მყოს, ვირ მეფე იყო ცნობილი.
მეფე	რუსთ.	იგი ასრე მოიწიფა‚ მე შემეძლო შესლვა ომსა; მეფე ქალსა ვით ხედვიდა მეფობისა ქმნისა მწთომსა‚ მამასავე ხელთა მიმცეს‚ რა შევიქმენ ამა ზომსა; ვბურთობდი და ვნადირობდი‚ ვით კატასა ვხოცდი ლომსა.
მეფემან	რუსთ.	მეფემან სახლი ააგო შიგან საყოფი ქალისა: ქვად ფაზარი სხდა‚ კუბო დგა იაგუნდისა‚ ლალისა‚ პირსა ბახჩა და საბანლად სარაჯი ვარდისწყალისა; იგი მუნ იყვის‚ მედების ვისგან სახმილი ალისა.
მეფე	რუსთ.	თხუთმეტისა წლისა ვიყავ‚ მეფე მზრდიდა ვითა შვილსა; დღისით ვიყვი მას წინაშე‚ გამიშვებდის არცა ძილსა; ძალად ლომსა‚ თვალად მზესა‚ ტანად ვჰგვანდი ედემს ზრდილსა‚ სროლასა და ასპარეზსა აქებდიან ჩემგან ქმნილსა.
მეფისა	რუსთ.	მე წელიწდამდის ბნელსა ვჯე საწუთროგაცუდებული‚ დღისით და ღამით ვვაებდი‚ ვერვისგან სულდაღებული; გაყვანად ხასნი მოვიდეს‚ მითხრეს მეფისა მცნებული‚ ებრძანა: «შვილო ტარიელ‚ ნუ ხარ შავითა ღებული!
მეფე	რუსთ.	კვლა დაიწყო თქმა ამბვისა მან‚ რა ხანი მოიტირა: „დღესა ერთსა მე და მეფე მოვიდოდით‚ გვენადირა; მიბრძანა‚ თუ: «ქალი ვნახოთ!» – ხელი ხელსა დამიჭირა. მის ჟამისა მხსენებელი მე სულდგმული არ გიკვირა?!
მეფემან	რუსთ.	ვიცოდი‚ სწადდა არვისგან ნახვა მის მზისა დარისა‚ მე გარე ვდეგ და მეფემან შევლო ფარდაგი კარისა; ვერას ვხედევდი‚ ოდენ ხმა მესმოდა საუბარისა. ასმათს უბრძანა გამოხმა დურაჯთა ამირბარისა.
მეფე	რუსთ.	ესე უთხარ: «ამის მეტსა მოციქულობ ნურას ნუო, ხვალე წასლვა არ დავშალო, არცა საქმე გავათუო; მე არ მიზამს არაბთ მეფე, რომე სიტყვა გავაცრუო, ამოდ ვსთხოვო ქალი მისი, შევეხვეწო, შევაგუო»“.
მეფენი	რუსთ.	შიგან ვწევ დიდთა დარბაზთა ტურფითა საგებელითა‚ ზედ დამტიროდეს მეფენი ცრემლითა უშრობელითა‚ პირსა იხოკდეს ხელითა‚ ღაწვისა გამპობელითა. მუყრნი მოასხნეს‚ სენითა მთქვეს გამაბელზებელითა.
მეფე	რუსთ.	მე რა მნახა თვალახმული‚ მეფე ყელსა მომეხვია‚ ცრემლით მითხრა: «შვილო‚ შვილო‚ ცოცხალ ხარღა? სიტყვა თქვია!» მე პასუხი ვერა გავეც‚ ვითა შმაგი შევკრთი დია‚ კვლა დავეცი დაბნედილი‚ გულსა სისხლი გარდმეთხია.
მეფე	რუსთ.	ზე წამოვჯე. მეფისასა კაცი დია მოვიდოდა‚ ახარებდეს: «წამოჯდაო»‚ დედოფალი გამორბოდა; მეფე მორბის თავშიშველი‚ არ იცოდა‚ რას იქმოდა‚ იგი ღმერთსა ადიდებდა‚ სხვა ყველაი უჩუმოდა.
მეფე	რუსთ.	იქით და აქათ მომისხდეს‚ მახვრიტეს სახვრეტელია; მე მოვახსენე: «პატრონო‚ გული აწ უფრო მრთელია; ცხენსა შეჯდომა მწადიან‚ ვნახნე წყალნი და ველია». ცხენი მომგვარეს‚ შე-ცა-ვჯე‚ მეფე ჩემ თანა მვლელია.
მეფე	რუსთ.	გამოვედით‚ მოვიარეთ მოედანს და წყლისა პირსა; ჩემსა მივე‚ დავაბრუნვე‚ მეფე მომყვა სახლთა ძირსა. შინა მოვე‚ უარ გავხე‚ სხვა დამერთო ჭირი ჭირსა; ვთქვი‚ თუ: «მოვკვდე‚ ბედი ჩემი ამის მეტსა არას ღირსა!»
მეფეთა	რუსთ.	უამბო ფრიდონ ავთანდილს ტარიას მოციქულობა: „არ დადგებისო, ცუდია შენგან ცდისაღა თქმულობა“. მას დაუმძიმდა, მოედვა კვლა გულსა კვამლალმულობა. ასრე ხამს რიდი მეფეთა, ყმათაგან მოკრძალულობა!
მეფემან	რუსთ.	მათ ვერა მარგეს‚ მე გულსა ბინდი დამეცა ბნელისა‚ სხვამან ვერავინ შემატყო დება ცეცხლისა ცხელისა; სისხლი დამწამეს; მეფემან ბრძანა გახსნევა ხელისა. გავიხსენ ფარვად პატიჟთა‚ არვისგან საეჭველისა.
მეფემან	რუსთ.	შინა დავსხედით ნადიმად მას დღესა მინდორს რებულნი; მომღერალნი და მუტრიბნი არ იყვნეს სულდაღებულნი; მეფემან გასცნა მრავალნი თვალნი‚ ღარიბად ქებულნი. აუვსებელნი არ დარჩეს მას დღესა მათნი ხლებულნი.
მეფეო	რუსთ.	ფრიდონ მდაბლად თაყვანისსცა, ჰკადრა მადლი მეტისმეტი: „მე, მეფეო, რად გგონივარ უჭკუო და აგრე რეტი? მტერი ყოვლი ჩალად გიჩანს, ვინმცა იყო ვითა კეტი? ჩემი ლხინი მუნამდისა, ვირე ვიყო შენი მჭვრეტი!“
მეფე	რუსთ.	ტარიელ კაცი გაგზავნა წინაშე როსტან მეფესა, შესთვალა: „გკადრებ, მეფეო, სურვილთა სიიეფესა; მე მოვალ, მეფე ინდოთა, დარბაზსა თქვენსა სეფესა, გიჩვენებ ვარდსა კოკობსა, უფრჭვნელსა, მოუკრეფესა.
მეფესა	რუსთ.	რა მიუვიდა მეფესა მახარობელი ჟამისა, ვით გაეხარნეს, ვერ იტყვის ენა ერთისა წამისა; თინათინს ღაწვთა ემატა ელვა შუქისა სამისა, ბროლსა და ლალსა აშვენებს მუნ ჩრდილი წარბ-წამწამისა.
მეფე	რუსთ.	მეფე შეჯდა, გაეგებნეს თავადნი და სრულად სპანი. ვისცა ესმის, მოვიდიან მას წინაშე სხვაგნით სხვანი. ყველაკაი ღმერთსა მადლობს, გაამაღლნეს მათნი ხმანი, თქვეს: „ბოროტსა უმყოფოო, კეთილნია შენთვის მზანი!“
მეფე	რუსთ.	მუნ დადგა ლომი ავთანდილ, დაიდგა მცირე კარავი, ნესტან-დარეჯან მუნვე დგას, იგია მჭვრეტთა მზარავი, მისთა წამწამთა ნიავი ქრის, ვითა ქარი არავი, წავიდა მეფე ინდოთა მისრული, მიუპარავი.
მეფესა	რუსთ.	ტარიელ უთხრა: „კარგსა იქ შენ პატრონისა კრძალვასა. აწ დადეგ, იქი ნუ მოხვალ, იქმცა უჩემოდ ხალვასა. მე მივალ, უთხრობ მეფესა შენგან თავისა მალვასა, ვეჭვ, ღმრთითა ადრე შეგყარო მზესა მას, ტანად ალვასა“.
მეფეს	რუსთ.	ფრიდონ წაჰყვა, განაღამცა გავლეს ველი დიდსა ხანსა, ცნა მეფემან, ტარიელ-ა, მარტო მოვა, მოხრის ტანსა, გარდახდა და თაყვანისსცა მას უკადრსა, ლომებრ ჯანსა, სდებს პატივსა ინდოთ მეფეს, მართ მამისა შესაგვანსა.
მეფე	რუსთ.	ტარიელცა თაყვანისსცა, მივა კოცნად, სასალამოდ; მეფე ყელსა აკოცებდა მართ ბაგისა დასაამოდ, გაკვირვებით ეუბნების, არის მისგან სათამამოდ: „შენ მზე ხარო, შენი გაყრა არის დღისა შესაღამოდ“.
მეფესა	რუსთ.	გაეკვირვა მეფე მისსა თვალადობა-სიტურფესა, პირსა უჭვრეტს გაკვირვებით, უქებს მკლავთა სიალფესა; კვლა ფრიდონცა უსალამა, თაყვანისსცა მან მეფესა, მას მეფესა, ავთანდილის ნახვისათვის მოსწრაფესა.
მეფეო	რუსთ.	მეფე ტარიას ქებასა დაჰკრთების, დაეღონების. ტარიელ ეტყვის: „მეფეო, აწ გული შენ გემონების; მიკვირს, თუ ეგრე სიკეთე თქვენ ჩემი რად გეგონების! რათგან ავთანდილ შენია, სხვა რად ვინ მოგეწონების?
მეფეო	რუსთ.	ნუ გიკვირს მისი ვერნახვა და დაყოვნება ხანისა! მოდი და დავსხდეთ, მეფეო, ამოა კორდი მწვანისა, გკადრო მიზეზი მისისა თქვენ წინა ვერმოტანისა, ვიაჯი რასმე, აწ მმართებს მოთხოვა მე ფარმანისა“.
მეფესა	რუსთ.	დასხდეს მეფენი, მოადგა გარე სიმრავლე რაზმისა. ტარიელს პირსა ციმციმი ათქს უნათლესი ბაზმისა; ჭვრეტა ახელებს მჭვრეტელთა ყოფა-ქცევისა და ზმისა; დაუწყო თხრობა მეფესა სიტყვისა ბრძნად ნაკაზმისა:
მეფე	რუსთ.	გავგზავნე კაცი ხატაეთს და წიგნი ჩემმაგიერი; მივსწერე: «მეფე ინდოთა არისმცა ღმრთულებრ ძლიერი! მათი ერთგული გაძღების ყოველი სული მშიერი‚ ვინცა ურჩექმნას‚ იქმნების თავისა არმადლიერი.
მეფისა	რუსთ.	დღესა ერთსა საწოლს მოვე მეფისა სრით წამოსრული‚ ვჯე და მასვე ვიგონებდი‚ არ მიეცა თვალთა რული; წიგნი მქონდა საიმედო‚ ამად ვიყავ მხიარული; კარის მცველმან მონა უხმო‚ უთხრა საქმე დაფარული.
მეფისაგან	რუსთ.	ფრიდონ შეჯდა, ავთანდილის მახარობლად გაექანა, ესდენ დიდი სიხარული გაეხარნეს მასცა განა! წავიდა და წამოუძღვა, მოიყვანა, მოჰყვა თანა, მაგრა ირცხვის მეფისაგან, შუქი ბნელად მოევანა.
მეფემან	რუსთ.	რა ტარიელ მეფისაგან ესე სიტყვა მოისმინა, დადრკა, მდაბლად ეთაყვანა, პირსა ზედა დაეფინა. კვლა მეფემან თაყვანისსცა, წამო-რე-ვლო, წადგა წინა, ერთმანერთი მოიმადლეს, მართ ერთსაცა არ ეწყინა.
მეფესა	რუსთ.	მოვიდა მისი მებაღე, ბაღსა ეახლნეს რომელსა, მას ყმასა უჭვრეტს შეფრფინვით პირსა, ელვათა მკრთომელსა; ავთანდილ უხმო, ეუბნა კაცსა არ სიტყვამცთომელსა: „ვისნი ხართ, ვინ ხართ, რა ჰქვიან მეფესა აქა მჯდომელსა?
მეფესა	რუსთ.	ყმა მეფესა მოახსენებს: „მიკვირს, სხვასა რად რას ჰბრძანებ! რად არ გინდა ნახვა მზისა, ანუ რადღა აგვიანებ? მიეგებვი მხიარული, სახლსა თქვენსა მოიყვანებ, შემოიმოს შუქთა მისთა, ნათლად გარე მოივანებ“.
მეფემან	რუსთ.	მეფემან ქალს უსალამა, მან შორით გარდახდომილმან. დაუყვნა თვალნი ელვამან, მისთა ღაწვთაგან კრთომილმან; გამოეგება, აკოცა კუბოსა შიგან ჯდომილმან, დაუწყო ქება მეფემან, თვით ვერას ვერმიხვდომილმან.
მეფეთა	რუსთ.	თინათინ ზედააწვივნა ტახტსა მეფეთა ზეთასა, ტარიელ უთხრა: „შენ დაჯე, სწადიან ბრჭესა ბრჭეთასა, დღეს ტახტი შენი შენ გმართებს მეტად ყოველთა დღეთასა, მე ლომი ლომთა დაგისვა გვერდსა შენ, მზესა მზეთასა“.
მეფე	რუსთ.	მეფე ლაღი და წყლიანი გამხიარულდა მეტადრე‚ სიცილით უთხრა ავთანდილს: „შვილად გზრდი‚ მით შემეკადრე; იცი‚ არ გიწყენ‚ გაზრდილო‚ მით შემომიხვე ზედადრე: თუ არ გასწბილდე‚ მაჯობო‚ ბედი გეყოფის ბედადრე.
მეფე	რუსთ.	ქალსა შესწბა, გაუკვირდა ავთანდილის გვერდსა ჯდომა, ფერი ჰკრთა და გაუფიცხა შე- და გამო- გულმან კრთომა. მეფე ეტყვის: „შვილო, ჩემგან გაქვს სირცხვილი თუ რა ზომა, ბრძენთა უთქვამს სიყვარული, ბოლოდ მისი არწახდომა.
მეფე	რუსთ.	მართ მეფემან სპათა ბრძანა ავთანდილის თაყვანება: „ესეაო მეფე თქვენი, ასრე იქმნა ღმრთისა ნება, დღეს ამას აქვს ტახტი ჩემი, მე – სიბერე ვითა სნება, ჩემად სწორად მსახურებდით, დაიჭირეთ ჩემი მცნება!“
მეფისა	რუსთ.	სხვაგან ქნის მისი გონება მისმან თავისა წონამან. ესე მეფისა ბრძანება ერთხელ კვლა ჰკადრა მონამან. არცა დააგდო ტირილი‚ არცა რა გაიგონა მან‚ არცა გახლიჩნა ბაგენი‚ თავი – ვარდისა კონამან.
მეფისა	რუსთ.	შესხდეს მეფე და ავთანდილ მის ყმისა მისაწეველად. იგი ლაღი და უკადრი მივა ტანისა მრხეველად‚ ტაიჭი მიუქს მერანსა‚ მიეფინების მზე ველად‚ შეიგნა მისლვა მეფისა მისად უკანამდეველად.
მეფე	რუსთ.	რა ცნა‚ მეფე მოვიდაო‚ ჰკრა მათრახი მისსა ცხენსა‚ მასვე წამსა დაიკარგა‚ არ უნახავს თვალსა ჩვენსა‚ ჰგვანდა ქვესკნელს ჩაძრომილსა ანუ ზეცად ანაფრენსა; ეძებდეს და ვერ ჰპოვებდეს კვალსა მისგან წანარბენსა.
მეფემან	რუსთ.	კვალი ძებნეს და უკვირდა ვერპოვნა ნაკვალევისა‚ აგრე კვალწმიდად წახდომა კაცისა‚ ვითა დევისა; ლაშქარნი მკვდართა სტიროდეს‚ სწრაფა აქვს წყლულთა ხვევისა. მეფემან ბრძანა: „ვნახეო მიზეზი ლხინთა ლევისა“.
მეფე	რუსთ.	არა დარჩა უსაბოძვრო არ კოჭლი და არ საპყარი; მოდიოდა მარგალიტი მოფანტული, მონაყარი; გაბედითდა წასაღებად ატლასი და ოქრო მყარი, სამ დღე იყო ინდოთ მეფე ავთანდილის ვით მაყარი.
მეფეთა	რუსთ.	ხვალისა მეფე არაბთა კვლა პურობს, არ ღაფალია; ტარიელს უთხრა: „შენი მზე საჭვრეტლად სატურფალია. მეფე ხარ ყოვლთა მეფეთა და ეგე დედოფალია; ხამს, ყურსა გვეგდოს საყურად ჩვენ თქვენი ნატერფალია.
მეფეო	რუსთ.	აწ, მეფეო, არ ეგების ჩვენი სხდომა თქვენად სწორად“. სახელმწიფო საჯდომი და სხვა დაუდგა ტახტი შორად. ქვემოთ დასხნა ავთანდილ და მისი ცოლი მათად სწორად. პირველ ძღვენი ტარიასთვის მოიღიან, იდვის გორად.
მეფე	რუსთ.	არაბთა მეფე მასპინძლობს, იქს ოდენ არიფობასა, ზოგჯერ მათ ახლავს, ზოგჯერ მათ, არ იხმობს ხელმწიფობასა, გასცემს და უქებს ყველაი უხვობა-იეფობასა, ფრიდონ ზის ახლოს ავთანდილს, ჩვეულა ვით მეფობასა.
მეფეო	რუსთ.	მეკეთა ესე თათბირი‚ ვაზირთა ნავაზირები; შევსთვალე: «რამაზ მეფეო‚ ვცან შენი დანაპირები; სიკვდილსა გიჯობს სიცოცხლე‚ დაგვიდგამს ვერ ქვითკირები; ლაშქართა დავყრი‚ ცოტათა წამოვალ‚ შენ კერძ ვირები».
მეფე	რუსთ.	ფრიდონს უძღვნა ცხრა ტაბაკი მარგალიტი თავშედგმული, ცხრა ტაიჭი, ძვირფასისა უნაგირთა შეკაზმული. ინდოთ მეფე თაყვანისსცემს ლაღი, ბრძენი, არ მახმული, მადლი ჰკადრა ფხიზელურად, თუცა იყო ღვინოსმული.
მეფეა	რუსთ.	ნურადინ-ფრიდონ მეფეა ამა ქვეყნისა ჩვენისა, მოყმე მხნე, უხვი, ძლიერი, ფიცხლად მომხლტომი ცხენისა; ვნება არავის არ ძალუც მის მზისა ოდნად მშვენისა, იგია ჩვენი პატრონი, მსგავსი ცით შუქთა მფენისა“.
მეფესა	რუსთ.	ყმამან უთხრა: „ძმანო ჩემნო, კარგთა კაცთა გარდგეკიდე; მე მეფესა თქვენსა ვეძებ, მასწავლეთ, თუ სით წავიდე, რა ვიარო, ოდეს მივალ, ან გზასა აქვს რა სიდიდე?“ მენავეთა უწინამძღვრეს, არ დააგდეს გზამდის კიდე.
მეფე	რუსთ.	მოახსენეს: „ესე გზაა მულღაზანზარს მიმავალი, მუნ დაგხვდების მეფე ჩვენი მშვილდფიცხელი, მახვილხრმალი; აქადაღმა ათ დღე მიხვალ ნაკვთად სარო, ფერად ლალი; ვაჲ, რად დაგვწვენ, უცხოსუცხო რად მოგვიდევ ცეცხლებრ ალი!“
მეფედ	რუსთ.	ლაშქარნი ფრიდონს მეფედ და მიხმობდეს მეფეთმეფობით‚ თვით თავსა მათსა – მონად და ჩემსა ყველასა – სეფობით; დაღრეჯით ვიყავ‚ ვერ მპოვეს ვეროდეს ვარდსა მკრეფობით‚ ჩემი ვერ ცნიან ამბავი‚ მუნ იყო არ იეფობით“.
მეფე	რუსთ.	კაცი ემთხვია; მას ჰკითხა ამბავი მის ლაშქარისა, უბრძანა: „ისი ვისია ხმა ზათქისა და ზარისა?“ მან უთხრა: „ფრიდონ ხელმწიფე, მეფე მულღაზანზარისა, იგი ნადირობს, შეუკრავს ნაპირი ველ-შამბნარისა“.
მეფენი	რუსთ.	მუნით წასრული ჩამოვხე ტევრისა რასმე კიდესა; კვლა მოციქულნი მოვიდეს‚ სალამად არ დამრიდესა; წინა ტურფათა ტაიჭთა ძღვნად ჩემთვის მოზიდვიდესა: «შენსა ნახვასა მეფენი‚ – თქვეს‚ – მართლად ინატრიდესა».
მეფეო	რუსთ.	როსტევანს ეთქვა: „მეფეო, რად ხართ რასაცა რიდითა? რაცა გიჯობდეს, იქმოდით, გასჭვრეტდით, გაიცდიდითა, ავთანდილ თანა წამოგყვეს, წადით ლაშქრითა დიდითა, თქვენთა მტერთა და ორგულთა დაჰფრეწდით, და-ცა-სჭრიდითა.
მეფე	რუსთ.	ქედსა ზედა გარდამოდგა მეტად დიდი ქარავანი, კაცები და სახედრები ერთობ იყო შაოსანი; გარეშემო მოეკვეცნეს უკანამო დალალანი; მეფე ბრძანებს: „მოასხითო, ჩვენ დავყოვნოთ აქა ხანი“.
მეფეო	რუსთ.	ქალმან ჰკადრა: „მოგახსენებ მე სიტყვასა დანაყბედსა: ჰე‚ მეფეო! რად ემდურვი ანუ ღმერთსა‚ ანუ ბედსა? რად დასწამებ სიმწარესა ყოველთათვის ტკბილად მხედსა? ბოროტიმცა რად შეექმნა კეთილისა შემოქმედსა?
მეფეთა	რუსთ.	მე ამას ვარჩევ: მეფე ხარ‚ მეფეთა ზედა მფლობელი‚ შორს არის თქვენი საზღვარი‚ ბრძანებამიუთხრობელი. გაგზავნე კაცი ყოველგან‚ მისთა ამბავთა მცნობელი‚ ადრე სცნობ‚ არის იგი ყმა შობილი‚ თუ უშობელი.
მეფეო	რუსთ.	დარბაზს ეჯიბი შეგზავნა‚ მართ მისგან შენარონია‚ შესთვალა: „გკადრებ‚ მეფეო‚ მე ესე გამიგონია: ყოველი პირი მიწისა თქვენ ხრმლითა დაგიმონია‚ აწ‚ თუ სჯობს‚ ესე ამბავი ცნან‚ რაცა გარემონია.
მეფეთა	რუსთ.	პირველ‚ ყმა ვარ‚ წასლვა მინდა პატრონისა სამსახურად‚ – ხამს მეფეთა ერთგულობა‚ ყოფა გვმართებს ყმასა ყმურად‚ – მერმე‚ ცეცხლი დაუვსია‚ აღარა მწვავს გულსა მურად. ხამს‚ თუ კაცი არ შეუდრკეს‚ ჭირს მიუხდეს მამაცურად.
მეფისა	რუსთ.	გგონივარ ვინმე ვაჭარი, პატრონი ქარავანისა; მე ვარ სპასპეტი მაღლისა მეფისა როსტევანისა, თავადი სპისა დიდისა, მათისა შესაგვანისა, მაქვს პატრონობა მრავლისა საჭურჭლე-ზარადხანისა.
მეფე	რუსთ.	მეფე ცოტათა გეგებვის‚ ვის მჭვრეტნი ვერ გელევიან; მალვით ჩაიცმენ აბჯარსა‚ მიენდო‚ მით გეთნევიან; კვამლსა შეიქმან‚ ლაშქარნი ყოველგნით მოგეხვევიან. რა ერთსა გცემდენ ათასნი‚ ეგრეცა მოგერევიან».
მეფეთა	რუსთ.	მე ვარ ყმა როსტან მეფისა, მოყმე არაბეთს ზრდილობით, დიდი სპასპეტი, სახელად მიხმობენ ავთანდილობით, ძე დიდებულთა დიდგვართა, ზრდილი მეფეთა შვილობით, საკრძალავი და უკადრი, მყოფი არვისგან ცილობით.
მეფენი	რუსთ.	ამა ქალაქსა წესია, დღესა მას ნავროზობასა არცა ვინ ვაჭრობს ვაჭარი, არცა ვინ წავა გზობასა; ყველანი სწორად დავიწყებთ კაზმასა, ლამაზობასა, დიდსა შეიქმან მეფენი პურობა-დარბაზობასა.
მეფე	რუსთ.	დღესა ერთსა მეფე შეჯდა, ნადირობას გამოვიდა; მინდორს ვნახეთ ტარიელი, ცრემლთა ღვრიდა, ველთა რწყვიდა, გაგვიკვირდა, გვეუცხოვა, ვაწვიეთ და არ მოვიდა, ჩვენ გვეწყინა, არ ვიცოდით, მას თუ ცეცხლი რაგვარ სწვიდა.
მეფე	რუსთ.	მათ სპათაგან ვერშეპყრობა ცნეს მეფეთა მეტად მწყრალთა, თვით შესხდეს და შეუტევეს ამაყთა და არას მკრთალთა. რა ტარიელ მეფე იცნა, მუნღა დაჰკრთა მათთა ხრმალთა, ცხენსა მისცნა სადევენი, დაგვეკარგა წინა თვალთა.
მეფე	რუსთ.	ვძებნეთ და კვალი ვერ ვპოვეთ, დავსწამეთ ეშმაურობა. მეფე დაჭმუნდა, დაშალა სმა, ნადიმობა, პურობა. მე ვეღარ გავსძლე მისისა ამბვისა არდასტურობა, გამოვიპარე საძებრად: მწვიდა ცეცხლი და მურობა.
მეფე	რუსთ.	ქედსა რასმე გარდავადეგ‚ მინდორს მტვერი დავინახე; ვთქვი‚ თუ: «მოვა რამაზ მეფე‚ ჩემთვის უდგამს თუცა მახე‚ ჩემი გაჰკვეთს ხორცსა მათსა ხრმალი ბასრი‚ შუბი ახე». მაშინ უთხარ სპათა ჩემთა‚ სახე დიდი დაუსახე.
მეფე	რუსთ.	შეყარნა სპანი არაბეთს, – აღარა ხანსა ზმულია, – კაცი ოთხმოცი ათასი, ყველაი დაკაზმულია. კაცსა და ცხენსა ემოსა აბჯარი ხვარაზმულია. არაბთა მეფე მათითა გაყრითა ნაღველჭმულია.
მეფისა	რუსთ.	ტარიელ შეჯდა, მეფისა გამყრელი, გამომსალამე; სრულად ლაშქართა სდიოდა ცრემლი, მინდორთა სალამე: „მზე შენ გელისო საომრად და თავი შენ მას ალამე“. უბრძანა: „თქვენთვის მტირალსა ყოლა რად მიჩნდეს სალა მე!“
მეფე	რუსთ.	ტარიელს ვარდსა დაუტყლეჟს მეფე ხვევნით და კოცებით; იტყვის, თუ: „თქვენი სიახლე მიჩს აქამდისცა ოცებით; რათგან მოგშორდი, დავრჩები პატიჟთა გაასოცებით, შენგან მოგვეცა სიცოცხლე, შენგანვე დავიხოცებით.
მეფემან	რუსთ.	მეფემან ახმა დურაჯთა მითხრა მიტანად ქალისა‚ გამოუხვენ და წავედით ჩემად სადებლად ალისა; მაშინ დავიწყე გარდახდა მე საწუთროსა ვალისა. ალმასისა ხამს ლახვარი ლახვრად გულისა სალისა!
მეფე	რუსთ.	თვით მათვე მათსა ამბავსა უამბობს, არის წყლიანი: „ფარსადან, მეფე ინდოთა, იყო ხელმწიფე სვიანი, მას ესვა ქალი მნათობი, მზისაცა უფრო მზიანი, კბილმარგალიტი, ტანალვა, ღაწვბალახშ-ყორანთმიანი.
მეფესა	რუსთ.	მას ქალსა და ამირბარსა ერთმანერთი შეუყვარდა. ამირბარმან სიძე მოკლა, ხმა მეფესა დაუვარდა; იგი ქალი პატარაი მამიდასა გაეზარდა, ბუქთა მისგან მონაქროლთა ინდოეთი გარდაქარდა.
მეფემან	რუსთ.	ცნა ამირბარმან, წავიდა ლომი მის მზისა მძებნელად, იგიცა წახდა, ინდოეთს, გახდა მთვარე და მზე ბნელად; ორნივე წახდეს, პოვნაღა მათი არს აწ საგებნელად; მეფემან ბრძანა: „ჰე, ღმერთო, რად ცეცხლსა მომიდებ ნელად“.
მეფე	რუსთ.	მეფე გაშმაგდა მათისა უღონოქმნილი ძებნისა; ვად შეიცვალა ინდოეთს ხმა ქოს-წინწილთა, ებნისა; ცოტასა ხანსა გა-ვე-სძლო დება სახმილთა გზნებისა; აწ თვითცა მოკვდა, შეექმნა ბოლო სრვისა და ტკებნისა“.
მეფე	რუსთ.	თუმცა ისი არ მოგეკლა, მისრულ იყო დარბაზს ვითა, შემასმენდა ჯავრიანი, გული ედვა ცეცხლებრ წვითა; მეფე მწყრალი გარდასწმედდა სახლსა ჩემსა გარდაგვითა, შვილთა, ღმერთო, დამაჭმევდა, დამქოლვიდა მერმე ქვითა!
მეფე	რუსთ.	მუნა მყოფსა ყველაკასა შეეკერა, ჩვენცა, შავი; რამაზს წინა გამოვედით, მისრულად ვთქვით ჩვენი თავი; მეფე ჩვენი დიდი არის, მათ ეწადა მისი ზავი, გამოგვიშვნა: «წაედითო», არა გვიყო ყოლა ავი“.
მეფეთა	რუსთ.	დღე მიიყარა, ხმა გახდა, მოვიდა მისი მდევარი, მოიცვეს შიგან ქალაქი, შეიქმნა მოსაწევარი; მე მკითხეს, ვარქვი: «თუ ჰპოვოთ მუნ სახლსა, სადა მე ვარი, მეფეთა ვიყო შემცოდე და მათი სისხლთა მზღვევარი!»
მეფისა	რუსთ.	მონათა მიხვდა სიხარბე მის საჭურჭლისა ძვირისა, დაჰვიწყდა შიში მეფისა, ვითა ერთისა გზირისა, გამოპარება დაასკვნეს მის უებროსა პირისა. ნახეთ, თუ ოქრო რასა იქს, კვერთხი ეშმაკთა ძირისა!
მეფემან	რუსთ.	მეფემან ბრძანა: «მოკაზმეთ საწოლი უფლისწულისა!» დაუდგეს ტახტი ოქროსა, წითლისა მაღრიბულისა; ადგა თვით დიდი ხელმწიფე, პატრონი სრისა სრულისა, მას ზედა დასვა იგი მზე, ლხინი მჭვრეტელთა გულისა.
მეფე	რუსთ.	მეფე გაჰკვირდა‚ გა-ცა-წყრა‚ გული უც მისთვის მწყრომარე‚ გაგზავნა მონა თორმეტი მისი წინაშე მდგომარე‚ უბრძანა: „ხელთა აიღეთ აბჯარი თქვენ საომარე‚ მიდით და აქა მომგვარეთ‚ ვინ არის იქი მჯდომარე!“
მეფე	რუსთ.	მეფე საწოლს შემოვიდა სევდიანი‚ დაღრეჯილი; მისგან კიდე არვინ შეჰყვა‚ ავთანდილ უჩს ვითა შვილი. ყველაკაი გაიყარა‚ ჯალაბი ჩანს არდაჯრილი. გაბედითდა სიხარული‚ ჩაღანა და ჩანგი ტკბილი.
მეფეო	რუსთ.	მათ მოახსენეს: „მეფეო, ჩვენ – ცუდად დაღორებულნი, რამაზის ხელმწიფისანი აქა დარაჯად რებულნი“. უბრძანა: „წადით, რეგვენნო, თქვენ ჩვენგან გაფიცხებულნი. აცნობეთ თქვენსა პატრონსა: „მოვლენ გულითა ქებულნი“.
მეფე	რუსთ.	უთხარით: «ბრძანებს ტარიელ, მეფე ლაღი და ჯანია, იგი ხელმწიფე მაღალი, მებრძოლთა მემაჯანია; ჩემსა ამბავსა გაცნევენ შენნივე დარაჯანია, შიში ვერ გიხსნის სიკვდილსა, ცუდნიღა დაღრეჯანია!
მეფე	რუსთ.	დარაჯანი წავიდეს და ერთმანერთსა მიუსწრობდეს, რამაზს ჰკადრეს ყველაკაი, დამალვასა ვერა სთმობდეს: „მოვიდაო ინდოთ მეფე, ლაშქარნიცა კარგნი ჰყმობდეს, ვინცა ვითა გარდეხვეწოს, იგი ერთი ორთა სჯობდეს!“
მეფისა	რუსთ.	ინდოთა დროშა ტარიელს აქვს და ალამი უბია, დროშა არაბთა მეფისა მისსა თანავე ჰყუდია; არაბთა იცის ყველამან, მათი აბჯარი შუბია; ფრიდონ – მზე მოყმე, რომელმან შექმნა სისხლისა გუბია.
მეფეო	რუსთ.	მონათა ჰკადრეს: „მეფეო‚ ჩვენ ხმელნი მოვიარენით‚ მაგრა ვერ ვპოვეთ იგი ყმა‚ მით ვერა გავიხარენით‚ მისსა მნახავსა სულდგმულსა კაცსა ვერ შევეყარენით‚ ჩვენ ვერა გარგეთ‚ საქმენი სხვანი რა მოიგვარენით!“
მეფე	რუსთ.	მეფე ბრძანებს: „მართალ იყო ასული და ჩემი ძეო‚ ვნახე რამე ეშმაკისა სიცუდე და სიბილწეო‚ ჩემად მტერად წამოსრული‚ გარდმოჭრილი ზეცით ზეო. გამიშვია შეჭირვება‚ არა მგამა ყოლა მეო“.
მეფესა	რუსთ.	მეფესა ეთქვა ამისი დიადი მადრიელობა‚ ებრძანა: „ლომო‚ არა გჭირს შენ ომთა გამდრეკელობა‚ აწ მაგა შენსა თათბირსა ჰგავსო შენივე ქველობა. წა‚ მაგრა მომხვდეს‚ რაღა ვქმნა‚ თუ სიშორისა გრძელობა!“
მეფე	რუსთ.	მეფე ყელსა მოეხვია‚ გარდაკოცნა ვითა შვილი; სხვა მათებრი არ ყოფილა არ გამზრდელი‚ არ გაზრდილი! ყმა ადგა და წამოვიდა‚ მას დღე მათი ჩანს გაყრილი; როსტან მისთვის აატირა გონიერი გული‚ ლბილი.
მეფესა	რუსთ.	მაშინღა ჰკადრე მეფესა არ საქმე სასურვალია‚ აცნობე ჩემი სიკვდილი‚ – იყავ მართ ვითა მთრვალია‚ – მიხვდა-თქო საქმე‚ რომელი ყოვლთათვის გარდუვალია. გლახაკთა მიეც საჭურჭლე‚ ოქრო‚ ვერცხლი და რვალია!
მეფისასა	რუსთ.	არ ისმენდა მეფისასა, რასა გინდა უბრძანებდა, სხვაგან იყო გული მისი, სხვასა რასმე იგონებდა; ვარდი ერთგან შეეწება, მარგალიტსა არ აღებდა, მჭვრეტნი მისნი გააკვირვნა, რასამცა ვინ იაზრებდა!
მეფემან	რუსთ.	ვით მზემან, მისნი მჭვრეტელნი შექმნნა თვალისა მფახველად; მეფემან ბრძანა: «გამხადა ნახული მე უნახველად, ღმრთისაგან კიდე ვინმც იყო კაცი ამისად მსახველად! მართებს ამისსა მიჯნურსა, ხელი თუ რბოდეს, ახ, ველად!»
მეფემან	რუსთ.	ზედა მოატყდა მჭვრეტელი, გახდა ზათქი და ზარები, ვერ იჭირვიდეს სარანგნი, მუნ იყო არსიწყნარები; იგი რა ნახა მეფემან, საროსა მსგავსი ნარები, გაკრთომით უთხრა: «ჰე, მზეო, აქა ვით მოიგვარები?»
მეფემან	რუსთ.	ვარქვი: «ჩემო, განღა სადმე გეხმარების ესეგვარი». მათ მონათა ხელთა მივეც იგი პირი, მზისა დარი. ცნა მეფემან, მოეგება; ჰკრეს ტაბლაკსა, გახდა ზარი; იგი მივა თავმოდრეკით წყნარი, არას მოუბარი.
მეფისა	რუსთ.	მე აქა ჩემსა ამოდ ვჯე, მუნამდის არ მიკვნესია. შემოდგა კარსა მეფისა მონათა უხუცესია, თანა ჰყვა მონა სამოცი, ვით ხელმწიფეთა წესია, მოვიდეს; მეტად გავჰკვირდი, ვთქვი: «რამე საქმე ზესია».
მეფისასა	რუსთ.	დედოფალმან მათ ცოლ-ქმართა თითო ხელი დაუჭირა, ზედა ტახტსა მეფისასა ერთგან დასხმა გაუპირა, მოიშორვა კაეშანი, გული მდედრი აქვითკირა, გლოვა ცვალა სიხარულად, აღარავინ აატირა.
მეფესა	რუსთ.	რას ვაგრძელებდე! გატეხა ფიცი, სიმტკიცე სჯულისა, უამბო პოვნა ქალისა, მჭვრეტთაგან მზედ სახულისა. მეფესა მეტად ეამა, მიეცა ლხინი გულისა, უბრძანა დარბაზს მოყვანა, სრულქმნა უსენის თქმულისა.
მეფემან	რუსთ.	რა მეფემან უსენს წინა სვა მრავალი დოსტაქანი, კვლა შესვეს და კვლა აუვსნეს სხვა ფარჩნი და სხვა ჭიქანი. დაავიწყდეს იგი ფიცნი, რა მუსაფნი, რა მაქანი! მართლად თქმულა: «არა მართებს ყვავსა ვარდი, ვირსა რქანი».
მეფეცა	რუსთ.	უსენ მივიდა, ხელმწიფე დახვდა ნადიმად მჯდომელი, უსენ – არიფი მეფისა, მეფეცა – მისი მნდომელი, წინა მიისვა, შეიძღვნა, ძღვენი მიართვა რომელი. აწ ნახო მთრვალი ვაჭარი, ცქაფი, უწრფელი, მსწრომელი.
მეფე	რუსთ.	რა გარდახდა ხანი რამე, გამოვიდეს ღამე-დღენი, უსენ მითხრა: «არ მინახავს ძოღანდითგან მეფე ჩვენი. მივაზირებ, წავალ, ვნახავ, უდარბაზო, უძღვნა ძღვენი». მოვახსენე: «დია ღმერთო, ბრძანებაა ეგე თქვენი!»
მეფე	რუსთ.	ტარიელ მიდგა, უყივლა: „მე მოველ, მეფე თქვენიო, თანა მყავს ჩემი მნათობი, პირი ელვათა მფენიო, ჩვენ მოგვცა მაღლით მაღალმან წყალობა მისი ზენიო, გამოდით, თქვენი სიშორე არს ჩვენგან მოუთმენიო“.
მეფეთათვის	რუსთ.	ვთქვი‚ თუ: «ძმანო‚ ისი კაცნი ჩვენ ღალატსა გვიდგებიან‚ მკლავთა თქვენთა სიმაგრენი ამისთვისმცა რად დალბიან? ვინცა მოკვდეს მეფეთათვის‚ სულნი მათნი ზეცას რბიან. აწ შევებნეთ ხატაელთა‚ ხრმალნი ცუდად რას გვაბიან!»
მეფისა	რუსთ.	კაცი მოვიდა მეფისა: «სწადსო ამბვისა სმინება». მოყვანა უთხარ; ებრძანა: «ქმნაცა სისხლისა დინება?» მე ვჰკადრე: «ხელი გავიხსენ‚ დამიწყო მოჯობინება‚ წინაშე მოვალ‚ ამისთვის კვლა უფრო მმართებს ლხინება».
მეფემან	რუსთ.	დავიწყეთ რჩევა საქმისა‚ გული მიც‚ თუცა მელია; ვთქვი: «ჩემგან დაშლა ამისი არ ითქმის‚ არსათქმელია!» მეფემან ბრძანა: «ხვარაზმშა‚ ხელმწიფე ხვარაზმელია‚ თუ მოგვცემს შვილსა საჩვენოდ‚ მისებრი არრომელია».
მეფე	რუსთ.	მითხრეს: «მეფე მოგახსენებს‚ მეცა შენ კერძ ვიარები‚ სახლით ჩემით წამოსრული ხვალე ადრე შეგეყრები». მოციქულნი დავაყენენ‚ ხარგა დავდგი‚ არ მაზრები‚ მეტად ამოდ უალერსე‚ ერთგან დაწვეს ვით მაყრები.
მეფეა	რუსთ.	დედოფალმან თქვა: «ხვარაზმშა მეფეა მორჭმით მჯდომელი‚ მათსამცა შვილსა სასიძოდ ჩვენთვის სხვა სჯობდა რომელი!» შეცილებამცა ვინ ჰკადრა‚ რათგან თვით იყო მნდომელი! მოწმობა დავრთე‚ დაესკვნა დღე ჩემი სულთამხდომელი.
მეფისა	რუსთ.	მივეახლენით‚ შეგვატყვეს მათ ტანსა აბჯარცმულობა; კაცი მოვიდა‚ მომართვა მეფისა მოციქულობა; ეთქვა‚ თუ: «ჟამად გვაჩნია ჩვენ თქვენი არორგულობა‚ აბჯრითა გხედავთ‚ შეგვქმნია აწ ამად გულნაკლულობა».
მეფე	რუსთ.	იგი ნახეს‚ გასაქცევლად გაემართნეს‚ შევჰკივლენით; ველნი‚ ჩვენგან ნაომარნი‚ ომითავე გარდავვლენით. რამაზ მეფე ჩამოვაგდე‚ ერთმანერთსა გავეხრმლენით‚ მისნი სპანი ყველაკანი დავიპყრენით‚ არ მოვკლენით.
მეფეთა	რუსთ.	მე მეფეთა დარბაზს მიხმეს‚ შექმნეს დიდი ვაზირობა. მათ წინასვე დაეპირა იმა ყმისა შენი ქმრობა. დამეშალა‚ ვერ დავშლიდი‚ დამრჩებოდა უმეცრობა; თავსა უთხარ: «მიემოწმე‚ ჟამად გიჯობს გულმაგრობა».
მეფე	რუსთ.	მიბრძანა‚ თუ: «გონიერი ხამს არასდროს არ აჩქარდეს‚ რაცა სჯობდეს‚ მოაგვაროს‚ საწუთროსა დაუწყნარდეს; თუ სასიძო არ მოუშვა‚ ვაჲ თუ მეფე გაგიმწარდეს‚ შენ და იგი წაიკიდნეთ‚ ინდოეთი გარდაქარდეს!
მეფისათვის	რუსთ.	იგი საძღვნოდ მისად დავსხენ‚ ვისი შუქი მანათობდა; მეფისათვის დავარჩიე‚ საარმაღნოდ რაცა სჯობდა: ჯორ-აქლემი ათჯერ ასი‚ – ყველაკაი წვივმაგრობდა‚ – ატვირთული გაუგზავნე‚ ამბავსამცა კარგსა სცნობდა“.
მეფეო	რუსთ.	წიგნი დავწერე: «მეფეო‚ სვემცაა თქვენი სვიანად! მე ხატაელთა მიმუხთლეს‚ – თუცა მათ ეცა ზიანად‚ – ჩემი ამბავი დასტური ამად გაცნობე გვიანად; მეფე შევიპყარ‚ მოგივალ მე ალაფიან-ტყვიანად».
მეფემან	რუსთ.	ჩემი ყოლა ნურა გინდა სიყვარული‚ ნუცა ნდომა‚ ამით უფრო მოგეცემის სამართლისა შენ მოხდომა; ქმნას მეფემან ყელმოტეხით შემოხვეწა‚ შემოკვდომა‚ ხელთა მოგცემს თავსა ჩემსა‚ შეგვფერობდეს ერთგან სხდომა».
მეფესა	რუსთ.	მოვიდა კაცი: «სასიძო მოვაო»‚ მოსლვა გვახარა‚ მაგრა თუ ღმერთი რას უზამს‚ არა იცოდა‚ გლახ‚ არა; მეფესა მიხვდა სიამე‚ არ სიტყვა ივაგლახა რა‚ მიბრძანა‚ ახლოს მიმისვა‚ «მოდიო»‚ თავი დახარა.
მეფემან	რუსთ.	მას ღამით ვსხედით ნადიმად‚ მუნ ამოდ გავიხარენით‚ დილასა ქალაქს შევედით‚ მოედნით ავიყარენით; მეფემან ბრძანა: «ლაშქარნი უხმენით‚ შემოჯარენით‚ დღეს ხატაელი მიჩვენეთ‚ ტყვენიცა შემომგვარენით!»
მეფე	რუსთ.	რამაზ მეფე მას წინაშე შეპყრობილი მოვიყვანე; ტკბილად ნახა ხელმწიფემან‚ ვითა შვილი სააკვანე‚ ორგული და მოღალატე ნამსახურსა დავაგვანე‚ ესე არის მამაცისა მეტისმეტი სიგულვანე!
მეფე	რუსთ.	შევეკაზმე‚ დარბაზს მივე‚ დამხვდა ჯარი ავაზისა‚ შავარდნითა სავსე იყო სრულად არე დარბაზისა‚ მეფე ქვე ჯდა შეკაზმული‚ შვენებითა მსგავსი მზისა; გაეხარნეს მისლვა ჩემი‚ ტურფისა და ლამაზისა.
მეფე	რუსთ.	რიდენი რომე მეშოვნეს ქალაქსა ხატაელთასა‚ იგი მეხვივნეს‚ მშვენოდეს‚ ვახელებ გულსა ხელთასა. მეფე გარდახდა‚ დარბაზსა შევედით ჩემთა მზრდელთასა‚ შევხედენ‚ დავჰკრთი ელვასა ღაწვთასა მზებრ ნათელთასა.
მეფემან	რუსთ.	შეიქმნა სმა და პურობა‚ მსგავსი მათისა ძალისა; სხვა გახარება ასეთი არს უნახავი თვალისა! ჯამი და ჭიქა – ყველაი ფეროზისა და ლალისა. არვისი ბრძანა მეფემან არცა გაშვება მთრვალისა.
მეფემან	რუსთ.	მეფემან ბრძანა: «მოკაზმეთ კარვითა მოედანია‚ გამოისვენოს სიძემან‚ დაყოს ცოტაი ხანია; მუნ მისად ნახვად გავიდენ უშენოდ სპანი სხვანია‚ შენ აქა ნახე‚ კმარიან აქა ნახვისა კმანია».
მეფისაგან	რუსთ.	ცისკრად ავდეგ‚ შევეკაზმე; რა გათენდა ღამე დილად‚ ვნახენ სამნი დიდებულნი მეფისაგან მოგზავნილად; ებრძანა‚ თუ: «ღმერთმან იცის‚ გამეზარდე ვითა შვილად‚ ჩემი ასრე რად შესცვალე სიხარული სიმძიმილად?
მეფეო	რუსთ.	მე შეუთვალე: «მეფეო‚ ვარ უმაგრესი რვალისა‚ თვარა რად მიშლის სიკვდილსა ცეცხლი სირცხვილთა ალისა? მაგრა‚ თვით იცით‚ ხელმწიფე ხამს მქმნელი სამართალისა‚ მე‚ თქვენმან მზემან‚ მაშოროს ნდომა თქვენისა ქალისა!
მეფე	რუსთ.	ვერ გათნევ‚ თქვენმან კეთილმან‚ აწ ეგე არმართალია: ღმერთმან არ მოგცა ყმა შვილი‚ გიზის ერთაი ქალია‚ ხვარაზმშა დასვა ხელმწიფედ‚ დამრჩების რა ნაცვალია? სხვა მეფე დაჯდეს ინდოეთს‚ მე მერტყას ჩემი ხრმალია?!
მეფესა	რუსთ.	მიამბო: «ოდეს სასიძო მოჰკალ და ხმა დაგივარდა‚ მეფესა ესმა‚ აიჭრა‚ მართ მისგან გასატკივარდა‚ შენ დაგიზახნა‚ «მიხმეთო»‚ – ხმამაღლად გახმამყივარდა; მოგნახეს‚ შინა ვერ გპოვეს‚ მით მეფე გამომჩივარდა.
მეფე	რუსთ.	ჰკადრეს : «აქა აღარ არის‚ კარნი სადმე გაუვლიან». მეფე ბრძანებს: «ვიცი‚ ვიცი‚ მეტად კარგად შემიგნიან: მას უყვარდა ქალი ჩემი‚ სისხლნი ველთა მოუღვრიან‚ რა ნახიან ერთმანერთი‚ არშეხედვა ვერ დათმიან.
მეფე	რუსთ.	დავეთხოვე და გამიწყრა, მეფე მიეცა ჭმუნვასა. დავყარენ ჩემნი ლაშქარნი, მით იზახიან მუნ ვასა; გამოვიპარე, დავეხსენ სისხლისა ცრემლთა წურვასა, აწ ვეძებ მისთა წამალთა, ვიქ იქით-აქათ ბრუნვასა.
მეფესა	რუსთ.	მას მეფესა ხატაელსა უმასპინძლა‚ უალერსა‚ ჟამიერად უბრძანებდის საუბარსა მათსა ფერსა. ცისკრად მიხმეს‚ მიბრძანებდეს მე სიტყვასა ლმობიერსა: «შეუნდობო ხატაელსა‚ მას აქამდის შენამტერსა».
მეფისა	რუსთ.	მოვიდა კაცი მეფისა‚ ცისკრობს‚ არ დანაღამია; ებრძანა: «რა შენ გაგყრივარ‚ მას აქათ თვეო სამია‚ მინდორს მოკლული ისრითა ნადირი არ მიჭამია‚ არ დამაშვრალ ხარ‚ წავიდეთ‚ თუცა დაშრომის ჟამია».
მეფე	რუსთ.	ფრიდონს უთხარ ყველაკაი‚ ჩემი თავსა გარდასრული. მან მითხრა‚ თუ: «რას ვიტყოდი მოცთომილი‚ გაბასრული! შენ‚ მაღალი ინდოთ მეფე‚ ჩემსა რადმე ხარ მოსრული‚ სახელმწიფო საჯდომი და ტახტი გმართებს‚ სრაცა სრული».
მეფე	რუსთ.	მან მითხრა: «ბედი ღმრთისაგან მიჯობსღა ამას რომელი? მოსრულ ხარ ჩემად წყალობად მეფე ინდოეთს მჯდომელი; მემცა რად ვიყავ ამისთვის მადლისა რასმე მნდომელი? ერთი ვარ მონა მონებად წინაშე თქვენსა მდგომელი.
მეფე	რუსთ.	ფრიდონ საჯდომნი დამიდგნა ადგილსა საპატრონოსა‚ მითხრა‚ თუ: «მცთარ ვარ აქამდის‚ ვერ მივხვდი გასაგონოსა: ხარ დიდი მეფე ინდოთა‚ რა ვით ვინ მოგაწონოსა! ვინ არის კაცი‚ რომელმან თავი არ დაგამონოსა?!»
მეფე	რუსთ.	დარბაზს მივე‚ მეფე ბრძანებს: «ამის მეტსა ნუ იქ‚ აბა!» ცხენსა შემსვა უკაპარჭო‚ წელთა არა არ შემაბა‚ შეჯდა‚ ქორნი მოუტივნა‚ დურაჯები დაინაბა‚ მშვილდოსანნი გასაგანნა‚ იტყოდიან: «შაბაშ‚ შაბა!»
მეფეთა	რუსთ.	აწ მეფეთა სამსახურად პირველ თავი დაამზადე‚ სიკეთე და უკლებლობა შენი ერთობ გააცხადე; სახლი ჩემი შეინახე‚ სპათა ჩემთა ეთავადე‚ სამსახური აქამდისი‚ კვლა გავლენა გააკვლადე!
მეფეო	რუსთ.	დაჯდა წერად ანდერძისა‚ საბრალოსა საუბრისად: „ჰე‚ მეფეო‚ გავიპარვი ძებნად ჩემგან საძებრისად; ვერ დავდგები შეუყრელად ჩემთა ცეცხლთა მომდებრისად; შემინდვე და წამატანე მოწყალება ღმრთაებრისად.
მეფეო	რუსთ.	მეფეო‚ ესე თათბირი‚ მომკალ‚ ვინ დამიწუნოსა! მეფეო‚ ნუთუ წასლვამან თქვენ ჩემმან დაგაჭმუნოსა‚ ვერ ვეცრუები‚ ვერ უზამ საქმესა საძაბუნოსა‚ პირისპირ მარცხვენს‚ ორნივე მივალთ მას საუკუნოსა.
მეფეო	რუსთ.	მერმე ვიშიშვი‚ მეფეო‚ თქვენად კადრებად ამისად: სცთების და სცთების‚ სიკვდილსა ვინ არ მოელის წამისად; მოვა შემყრელი ყოველთა ერთგან დღისა და ღამისად‚ თუ ვერა გნახე ცოცხალმან‚ სიცოცხლე გქონდეს ჟამისად.
მეფენი	რუსთ.	გასრულდა ჩემი ანდერძი‚ ჩემგან ნაწერი ხელითა. აჰა‚ გამზრდელო‚ მოგშორდი‚ წავე გულითა ხელითა. ნუ სჭმუნავთ ჩემთვის მეფენი‚ ნუ ხართ მოსილნი ბნელითა‚ სუფევითმცა ხართ თავითა‚ მტერთაგან საკრძალველითა!“
მეფესა	რუსთ.	მისცა ანდერძი შერმადინს‚ რა გაათავა წერითა‚ უთხრა: „ჰკადრეო მეფესა საქმითა მეცნიერითა‚ შენ დაგამეტებს ვერავინ მსახურებითა ვერითა“. მოეხვია და ატირდა ცრემლითა სისხლთა ფერითა.
მეფემან	რუსთ.	მეფემან სპანი შეპყრობად შეუზახნა და წყრებოდა; მან უჭირველად დახოცნა, ომი არ მისჭირდებოდა, ზოგსა მხარ-თეძო დალეწა და ზოგსა სული ჰხდებოდა; მუნღა ცნეს, ეტლი მთვარისა რომე არ დაბრუნდებოდა.
მეფე	რუსთ.	რა ჯალაბი გაიყარა‚ ყმა ვაზირსა ეუბნების‚ ეტყვის: „შენი დამალული დარბაზს არა არ იქმნების; რაცა გწადდეს საურავი‚ მეფე იქს და შენ გეთნების‚ გააგონენ ჭირნი ჩემნი‚ მკურნე‚ რაცა მეკურნების!
მეფენი	რუსთ.	მის ყმისა ცეცხლი მედების, დამწვა ცეცხლითა ცხელითა, შემებრალნეს და გავშმაგდი, გავხე გულითა ხელითა; მომინდა მისთა წამალთა ძებნა ზღვითა და ხმელითა; შევიქეც, ვნახენ მეფენი, მყოფნი გულითა ბნელითა.
მეფესა	რუსთ.	კვლა პირმზე ეტყვის ვაზირსა: „მე სიტყვა შევამცირეო‚ წა‚ ესე ჰკადრე მეფესა‚ შე-ვინ-ვიდოდეს ვირეო; მიაჯე ამოდ გაშვება და თავი გაიგმირეო‚ ასი ათასი წითელი შენ ქრთამად შეიწირეო“.
მეფესა	რუსთ.	ვაზირმან უთხრა სიცილით: „ქრთამი შენ გქონდეს შენია! შენგან კმა ჩემად წყალობად‚ რომე გზა გაგიჩენია. მაგას რა ვჰკადრებ მეფესა‚ რაცა აწ თქვენგან მსმენია‚ ვიცი‚ უცილოდ ამავსებს‚ შოება არსაწყენია.
მეფეცა	რუსთ.	თუ მეფეცა გაგიშვებდეს‚ თვით ლაშქარნი რად მოღორდენ? რად გაგიშვან‚ რად დაღორდენ‚ ანუ მზესა რად მოშორდენ? შენ წახვიდე‚ მტერნი ჩვენნი დაგვთამამდენ‚ გაგვისწორდენ. ეგე ასრე არ იქმნების‚ ვითა ჩიტნი არ გაქორდენ“.
მეფე	რუსთ.	მეფე ანუ მისნი სპანი‚ ნეტარ‚ ხელსა რასა მხდიან! აწ ვითამცა უცნობოსა გაუწყვედლად ცრემლნი მდიან. სჯობს‚ წავიდე‚ არ გავტეხნე‚ კაცსა ფიცნი გამოსცდიან; ჭირნი‚ მისგან უნახავნი‚ დია‚ ვისმე გარდუხდიან?
მეფე	რუსთ.	რა ვაზირმან ესე უთხრა‚ ადგა‚ დარბაზს გაემართა. მეფე დახვდა შეკაზმული‚ პირი მზეებრ ეწაღმართა. შეუშინდა‚ საწყენლისა მოხსენება ვერ შემართა‚ დაყრით დადგა‚ იგონებდა არ საქმეთა საომართა.
მეფემან	რუსთ.	მეფემან ნახა ვაზირი დაღრეჯით‚ დაყმუნვებული‚ უბრძანა: „რა გჭირს‚ რა იცი‚ რად მოხვე შეჭირვებული?“ მან ჰკადრა: „არა ვიციო‚ მართ ვარ თავისა ვებული‚ მართალ ხართ‚ მომკლათ‚ რა გესმას ამბავი გაკვირვებული.
მეფემან	რუსთ.	რა მეფემან მოისმინა‚ გაგულისდა‚ გაავცნობდა‚ ფერი ჰკრთა და გასაშიშრდა‚ შემხედველთა შეაშთობდა; შეუზახნა: „რა სთქვი‚ შმაგო‚ მაგას სხვამცა ვინ მითხრობდა! ავსა კაცსა ურჩევნია‚ ავსამცა რას ადრე სცნობდა!
მეფე	რუსთ.	მოვახსენებ ერთხელ კვლაცა‚ აწ რაზომცა მეფე წყრების‚ ნუთუ გაბრჭოს‚ გული ჩემი ვით იწვის და ვით ენთების; არ გამიშვებს‚ გავიპარვი‚ რა იმედი გარდმიწყდების‚ მე თუ მოვკვდე‚ ჩემი კერძი სოფელიცა გარდიფხვრების!“
მეფე	რუსთ.	შევე, ვნახე იგი ტურფა მტირალად და ცრემლდასხმულად, ვჰკადრე: «მზეო, ბედმან შავმან ვით მიმუხთლა, ხედავ, რულად! ცა მობრუნდა რისხვით ჩემკენ, იავარმყო, ამფხვრა სრულად, შემასმინეს, მეფე გითხოვს, ვარ ამისთვის გულმოკლულად».
მეფე	რუსთ.	მეფე ბრძანებს: «რა შევიგნათ, გული ჩვენი რათ იხსნების? ამა ორთა კიდეგანი აზრი არა არ იქმნების: ან ვისიმე მიჯნურია, საყვარელი ეგონების, მისგან კიდე არვისად სცალს, ვეღარცა ვის ეუბნების,
მეფისა	რუსთ.	მოსრულა შენად საძებრად მისი ძმადშეფიცებული, ავთანდილ, მოყმე არაბი, არაბეთს შიგან ქებული, სპასპეტი როსტან მეფისა, ვერვისგან დაწუნებული; შენ სწერდი შენსა ამბავსა, ლაღი, ბრძნად გაგონებული.
მეფე	რუსთ.	სხვად ამბავი აქაური მეტი რამცა მოგიწერე: ქაჯთა მეფე არ მოსრულა, არცა მოვლენ ქაჯნი ჯერე, მაგრა სპანი უთვალავნი მცვენ და მათი სიალფე-რე, რასა ჰქვიან ძებნა ჩემი? არ ეგების, დაიჯერე!
მეფესა	რუსთ.	იგი მზე ქაჯთა მეფესა ჰყავს, ქაჯეთს პატიმარია. მუნ მისლვა მიჩანს თამაშად, თუცა გზა საომარია. ნარგისთათ წვიმა ბროლისა წვიმს, ვარდი ნაწვიმარია, ჯერთ ქალსა ქაჯნი არ ახლვან, მაგრა სპა უამარია.
მეფე	რუსთ.	ინდოთ მეფე მხიარული ასმათს რასმე უბრძანებდა; ერთმანერთსა ეხვეოდეს, სიხარული ატირებდა; ვარდსა ზედა ყორნის ბოლო ნამსა თხელსა აპკურებდა. კაცსა ღმერთი არ გასწირავს, თუმცა კაცი შეიგებდა.
მეფე	რუსთ.	ღმერთსა მისცეს დიდი მადლი, თქვეს: „გვიყოო, რაცა სჯობდა“. „აწყა ვცანით, უარესსა პირი თქვენი არ გაბრჭობდა“, ინდოთ მეფე მხიარული ხელგანპყრობით ამას ხმობდა. ქვაბს შევიდეს მხიარულნი, ასმათ რასმე მასპინძლობდა.
მეფე	რუსთ.	მეფე გაწყრა‚ გაგულისდა‚ ლაშქარნიცა შეუზახნა; მან მდევართა მიწევნამდის არ უჭვრიტა‚ არცა ნახნა‚ რაზომნიცა მიეწივნეს‚ ყველა მკვდართა დაასახნა‚ კაცი კაცსა შემოსტყორცა‚ როსტან ამად ივაგლახნა.
მეფეო	რუსთ.	გვედრებ‚ მეფეო‚ შერმადინს‚ მონასა ჩემსა რჩეულსა‚ – ნაკად აქვს ჭირი სამისოდ ამ წელიწადსა წლეულსა‚ – ნუგეშინისეც წყალობით‚ ჩემგან წყალობაჩვეულსა‚ ნუ დაადინებ თვალთაგან ცრემლსა‚ სისხლითა ფრქვეულსა.
მეფეო	რუსთ.	აწ‚ მეფეო‚ უმისობა ჩემგან ყოლა არ ეგების; გული მას აქვს‚ უგულოსა აქა ხელი რა მეხდების? თუ რას ვარგებ‚ პირველ ხვალმე თვით სახელი თქვენ მოგხვდების; ვერას ვარგებ‚ გულსა დავსდებ‚ ჩემი ფიცი არ გატყდების.
მეფეთა	რუსთ.	ზედა ეწერა: „აქა ძეს აბჯარი საკვირველიო, ჯაჭვ-მუზარადი ალმასი, ხრმალი ბასრისა მჭრელიო; თუ ქაჯნი დევთა შეებნენ, იყოს დღე იგი ძნელიო! უმისჟამისოდ ვინც გახსნას, არის მეფეთა მკლველიო“.
მეფე	რუსთ.	შესთვალა: „მეფე უკადრი ხარმცა მორჭმით და დიდობით! ამა საქმესა ვიკადრებ შიშით‚ კრძალვით და რიდობით: მის ყმისა ვერას ვერ მცნობი უხმობდი თავსა ფლიდობით‚ აწ ვცან და გაცნევ ყველასა‚ მოვალ შვებით და მშვიდობით“.
მეფე	რუსთ.	როსტევან – მეფე უკადრი‚ მორჭმული‚ შეუპოველი. შერმადინ მოციქულობა თვით მოახსენა ყოველი: „ავთანდილ მოვა წინაშე‚ მის ყმისა ვისმე მპოველი“. ბრძანა: „ვცან ჩემი ღმრთისაგან სააჯო და სათხოველი“.
მეფისაგან	რუსთ.	მეფე შეჯდა‚ გაეგება ყმასა‚ მუნით მომავალსა; ამას პირმზე მეფისაგან ივალებდა ვითა ვალსა. მიეგება‚ მოეგება მხიარული გულმხურვალსა‚ დიდებულთა ჯარისაგან ზოგი ჰგვანდა ვითა მთრვალსა.
მეფესა	რუსთ.	რა მიეახლა‚ გარდახდა ყმა‚ თაყვანისსცა მეფესა; აკოცა როსტან‚ მიმხვდარმან ნიშატთა სიიეფესა; გულმხიარულნი‚ შვებულნი მივლენ დარბაზსა სეფესა; მის ყმისა მოსლვა უხარის ყოველსა მუნ მეკრეფესა.
მეფე	რუსთ.	მას დღე დასხდეს ნადიმობად‚ გაამრავლეს სმა და ჭამა; ყმასა მეფე ასრე უჭვრეტს‚ ვითა შვილსა ტკბილი მამა. მათ ორთავე აშვენებდა‚ ფიფქსა – თოვნა‚ ვარდსა – ნამა. უხვად გასცეს საბოძვარი‚ მარგალიტი‚ ვითა დრამა.
მეფე	რუსთ.	სმა გარდახდა‚ თავის-თავის გაიყარნეს მსმელნი შინა; დიდებულნი არ გაუშვნეს‚ ყმა დაისვეს ახლოს წინა; მეფე ჰკითხავს‚ იგი ჰკადრებს‚ რაცა ჭირი დაეთმინა‚ მერმე მისი‚ უცნობოსა‚ რა ენახა‚ რა ესმინა.
მეფედ	რუსთ.	თვით ორნივე ერთგან მსხდომნი ნახნეთ, მზეცა ვერა სჯობდეს, ბუკსა ჰკრეს და მეფედ დასვეს, ქოსნი ხმასა დაატკბობდეს; მისცეს კლიტე საჭურჭლეთა, თავთა მათთა მიანდობდეს; „ესეაო მეფე ჩვენი“, – იზახდეს და ამას ხმობდეს.
მეფე	რუსთ.	ტარიელ თქვა: „დედოფალო, გკადრებ ერთსა მოსახსენსა: შეიწყალე რამაზ მეფე, მიავალე ღმერთსა შენსა; ვნახე, მეტად შემებრალნეს, შეუშინდა ხრმალსა ჩვენსა. ღმერთი ალხენს მოცთომილსა მონანულსა, ცრემლნადენსა“.
მეფე	რუსთ.	დედოფალმან ლმობიერად, „შეუნდობო“, ესე ბრძანა; მოიყვანა რამაზ მეფე, ხელმწიფეთა ათაყვანა, – ყოვლით კერძო მომღერალთა ხმები გაეთანისთანა, – ჭირთა, მათგან გარდახდილთა, ესე ლხინი შეაგვანა.
მეფე	რუსთ.	ავთანდილ და ფრიდონისთა სპათა ეტყვის მეფე დიდი: „სტუმარნი ხართ, შოებისა სირცხვილი და ნუ გაქვს რიდი!“ თითოს კაცსა თითო ჯორი მარგალიტი ანაკიდი, ესე მისცა, საბოძვარსა სხვას ყველასა ვერ დავსთვლიდი.
მეფესა	რუსთ.	ტარიელ რამაზ მეფესა უბოძა საბოძვარია, უბრძანა: „ხარკსა მოგვცემდი, მართ ვითა შენი გვარია!“ მან თაყვანისსცა, პირისა ქვე მდაბლად დამდებარია, წავიდა მისი მლოცველი, არ ომთა მომკვეხარია.
მეფე	რუსთ.	ინდოთ მეფე უბრძანებდა ასმათს, მისსა შეკდომილსა: „რაცა შენ ჰქმენ, არ უქნია არ გამზრდელსა, არცა ზრდილსა; აწ ინდოეთს სამეფოსა მეშვიდესა, ერთსა წილსა, ზედა დაგსვამ, შენი იყოს, გვმსახურებდი ტკბილი ტკბილსა.
მეფეთანი	რუსთ.	დავითის ქნანი ვითა ვთქვნე სიჩალხე-სიხაფეთანი! ესე ამბავნი უცხონი, უცხოთა ხელმწიფეთანი, პირველ ზნენი და საქმენი, ქებანი მათ მეფეთანი, ვპოვენ და ლექსად გარდავთქვენ, ამითა ვილაყფეთანი.
მეფეო	რუსთ.	„მეფეო, თავი მემცრობის მე მისად მოსახსენებლად, მაგრა მოსრული თქვენ წინა ვარ შემომხვეწლად, მქენებლად; თვით იგი იაჯს, რომელი ჩანს მზეებრ შუქთა მფენებლად, ვინ არის ჩემად სინათლედ და ჩემად გამათენებლად.
მეფე	რუსთ.	მეფე ადგა, მოეგება, ყმა გარდახდა, რა მივიდა; ხელთა ჰქონდა ხელმანდილი, პირსა მითა იფარვიდა. მზე ღრუბელსა მოჰფარვოდა, ქუშდებოდა, ვარდთა ზრვიდა, მაგრა მისსა შვენებასა რამცა ვითა დაჰფარვიდა?!
მეფე	რუსთ.	მეფე კოცნასა ლამობდა, აღარა ცრემლნი სდენიან; ავთანდილ ფერხთა ეხვევის, შუქნი ქვე დაუფენიან; უბრძანა: „ადეგ, ნუ ირცხვი, შენ ზნენი გამოგჩენიან; რათგან მერჩიო, ნუ მერცხვი, გაე, რასაღა გრცხვენიან!“
მეფე	რუსთ.	მეფე ყელსა ეხვეოდა მას ლომსა და ვითა გმირსა, ახლოს უზის, ეუბნების, აკოცებს და უჭვრეტს პირსა; იგი მზე და ხელმწიფობა ასრე მიხვდა, ვითა ღირსა. მაშინ ლხინი ამო არის, რა გარდიხდის კაცი ჭირსა.
მეფესა	რუსთ.	მეფესა ქმრითურთ პატივი ჰქონდა ინდოთა ქალისა, სიყვარული და ჩუქება, ვით სიძისა და სძალისა; რომე სძღვნა, არა ეგების თქმა არცა ნაათალისა, – თითო სკიპტრა და პორფირი და გვირგვინები თვალისა.
მეფე	რუსთ.	მეფე შეჯდა‚ მაშინდელი ზარი აწმცა ვით ითქმოდა! ქოს-დაბდაბთა ცემისაგან ყურთა სიტყვა არ ისმოდა‚ მზესა ქორნი აბნელებდეს‚ ძაღლთა რბოლა მიდამოდა; მას დღე მათგან დანაღვარი სისხლი ველთა მოესხმოდა!
მეფესა	რუსთ.	ყმა ახლოს უჯდა მეფესა‚ ჰკითხვიდა‚ ეუბნებოდა; ბაგეთათ გასჭვირს ბროლ-ლალი და კბილთათ ელვა ჰკრთებოდა. ახლოს სხდეს ღირსნი‚ ისმენდეს‚ შორს ჯარი დაიჯრებოდა‚ უტარიელოდ ხსენება არვისგან იკადრებოდა.
მეფე	რუსთ.	რა გათენდა‚ კაცი მოვა მომკითხავი‚ დარბაზს მხმობი. ყმა წავიდა ლაღი‚ ნაზი‚ ნაღვიძები‚ ძილნაკრთობი. ერთმანერთსა ეჯარვიან‚ დგას მჭვრეტელთა ჯარი მსწრობი; მეფე მინდორს ეკაზმოდა‚ მოემზადა დაბდაბ-ნობი.
მეფესა	ბალ.ვრც	და მეფესა არა ეცნა საქმე ესე.
მეფისა	რუსთ.	მის მეფისა წესი იყო: თავი მისი ძვირად ფიცის‚ და თუ ფიცის‚ არ გატეხის‚ მასვე წამსა დაამტკიცის. «ესე წყრომა მეფისაგან ვისცა ესმა‚ ვინცა იცის‚ მან უამბო დავარ ქაჯსა‚ ვინ გრძნებითა ცაცა იცის.
მეფისასა	რუსთ.	დავარს‚ დასა მეფისასა‚ უთხრა ვინმე ღმრთისა მტერმან: «თავი ფიცა ძმამან შენმან‚ არ დაგარჩენს‚ იცის ერმან». მან აგრე თქვა: «უბრალო ვარ‚ იცის ღმერთმან სახიერმან! ვისგან მოვკვდე‚ ვისთვის მოვკვდე‚ მიიხვედროს იგი ვერ მან».
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო შენ, მეფე, არა კეთილისა ჩემისათჳს გნებავს დადგრომაჲ ჩემი სოფელსა შინა, არამედ დიდებისათჳს შენისა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	ცხორებაჲ (ნეტარისა) იოდასაფისი, ძისა აბე(ნეს) ჰინდოთა მეფისაჲ, რომელი (მოაქ)ცია ნეტარმან მამამან ბალაჰვარ მოძღუარმან
მეფისათჳს	ბალ.ვრც	და ესენი ფრიად განკჳრვებულ იყუნეს მეფისათჳს, თუ ვითარ ეგოდენ მისცა თავი ნებასა თჳსსა და დაამონა იგი ქებათა ამ...თა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და მიიწია სიტყუაჲ მათი აბენესე მეფისა და ფრიად დამძიმდა ესე მის ზედა, რამეთუ ესრე თქუა გულსა შინა თჳსსა, ვითარმედ: წინააღდგომაჲ ესე ამათი მიზეზ რაჲსამე ექმნას საქმეთა მისთა დაჴსნისათჳს სუფევისა მისისა და განსარყუნელად განგებისა მისისა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და ჴელი შეყვეს ყოველთა უგუნურთა და უმეცართა კერპთ მსახურებასა მეფისა თანა.
მეფემან	ბალ.ვრც	3. [დ]ა შემდგომად ამისა იკითხა მეფემან კაცი ერთი ახოვანთა მისთაგან(ი), რომელი ფრიად დიდებულ იყო და წარ[მატე]ბულ წინაშე მისსა ახოვნებისა და სიბრძნისა მისისათჳს.
მეფესა	ბალ.ვრც	მაშინ უთხრეს მეფესა საქმე მის[ი], და ფრიად შეწუხნა მისთჳს, და ბრძანა მოყვანებაჲ მისი.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მეფემან: და ვინ არს მტერ გონებისა ჩემისა?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მეფემან: აჰა ესერა აღვიღებ რისხვასა ჩემსა შენგან;
მეფე	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას კაცმან: აწ მიბრძანე, მეფე, რომლისა საქმისათჳს აღიძრვი ჩემ ზედა, თავსა ჩემსა რაჲმე შევსცოდეა ანუ შენ მეფესა?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მეფემან: არა უწყია, უკუეთუ შესცოდო თავსა შენსა, ჩემდა მომართ სცოდავ?
მეფე	ბალ.ვრც	არამედ, მეფე, შენ თანა ორნი მსაჯულნი არიან, ერთი მათგანი სარწმუნო არს ჩემ თანა, ხოლო ერთი იგი საეჭუელ არს.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: და ვინ არიან ორნი იგი მსაჯულნი, ანუ ვინ არს მათგანი სარწმუნოჲ ანუ საეჭუელი?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მეფემან: აჰა ესერა აღვიღებ შენგან გულის წყრომასა და ნებასა ჩემსა, და შემოვიღო შორის შენსა და ჩემსა სიბრძნე და სამართალი ჩემი, დაღაცათუ ჩანს გონება-წარწყმედულებაჲ შენი, აწ მითხარ ყოველი საქმე შენი და ვინ გაცთუნა.
მეფე	ბალ.ვრც	აწ ვსძაგებ, მეფე, შენდამი სოფელსა ამას და განგაკრძალებ მისგან, რამეთუ მოუღის, რომელი მისცის, და შეინანის, რომელი მიანიჭის, და მერმე ტჳრთ-მძიმე განუტევის;
მეფედ	ბალ.ვრც	დღეს მეფედ გამოაჩინის და ხვალე დაამონის იგი სხუასა თანა.
მეფემან	ბალ.ვრც	მიუგო მეფემან და ჰრქუა მას: წარწ[ყ]მედულო, ვერ დაინახე და ვერცა რაჲ მოიპოვე, გარნა წარწყმედაჲ თავისა თჳსისაჲ, რამეთუ აღილესე ენაჲ შენი გარდაქცევად ერისა,
მეფე	ბალ.ვრც	მაშინ აღიძრა მეფე ყოველთა ზედა ქრისტეანეთა და უმეტეს მონაზონთა ზედა მეუდაბნოეთა, რამეთუ თქუა: ესე არიან მავნებელნი და წინააღმდგომნი ნებისა ჩემისანი შუებათა და განცხრომათა მიმართ.
მეფე	ბალ.ვრც	4. და ვიდრე-იგი ცთომასა მას შინა იყო მეფე იგი, ესუა მას ყრმაჲ წული, რომელ არა შობილ იყო ყრმაჲ ეგევითარი შუენიერი მათ ჟამთა შინა.
მეფე	ბალ.ვრც	და აღივსო მეფე იგი სიხარულითა დიდითა და უწოდა სახელი მისი იოდასაფ, და თქუა: ესე მიყვეს კერპთა ჩემთა, რამეთუ ვადიდენ იგინი.
მეფესა	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე მეფესა, აღივსო მწუხარებითა და ზოგად განეყო სიხარული იგი მისი.
მეფემან	ბალ.ვრც	ესე ამისთჳს ყო მეფემან, რაჲთა არა ხილვაჲ ამისი მიზეზ რაჲსამე ექმნეს გამოძიებისა და მის გამო შჯულისაცა მკითხველ იქმნეს ქრისტეანეთაჲსა.
მეფე	ბალ.ვრც	და ქადაგი წარავლინა და ჴმობდა იგი ძლიერად: ამას იტყჳს აბენეს მეფე: უკუეთუ ვინმე ვპოო თქუენგანი შემდგომად სამისა დღისა, დასაწუველად მივსცნე იგინი.
მეფესა	ბალ.ვრც	და ესუა მეფესა მას კაცი ერთი თანამზრახვალი.
მეფისანი	ბალ.ვრც	და იყო კაცი იგი სახიერ და კეთილის მყოფელ და საყუარელ ყოველთა შორის კაცთა, არამედ მეგობარნი ვინმე მეფისანი ეშურებოდეს მას და მძიმე უჩნდა უაღრესობაჲ იგი მისი მათგან, და ეძიებდეს მისთჳს ჟამსა მარჯუესა, რაჲთამცა შთააგდეს იგი ბოროტსა.
მეფე	ბალ.ვრც	და განვიდა ოდესმე მეფე მოხილვად გარეშე ქალაქსა და (იყო) მზრახვალიცა იგი მისი მის თანა, და მიიწია ადგილსა რომელსამე.
მეფისათა	ბალ.ვრც	ხოლო მეგობართა მათ მეფისათა დაუგეს საბრჴე სეფე-კაცსა მას და ჰრქუეს მეფესა: არა უწყია, მეფე, ვითარმედ საყუარელსა ამას შენსა ჰნებავს დაპყრობად მეფობაჲ შენი და რაჲთა დაიმკჳდროს საყდარი სუფევისა შენისაჲ, რამეთუ დაუცხრომელად გარდააქცევს ერსა?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ მეფემან: უ[კუეთუ არა ვ]პოო ესე მსგავსად სიტყჳსა [თქუენისა], არღარა განვიკითხო იგი.
მეფემან	ბალ.ვრც	და მოუწოდა მეფემან საყუარელსა მას მისსა და გამოსცდიდა მას და ჰრქუა: შენ უწყი, ვითარ შეყოფილ არს გონებაჲ ჩემი სოფელსა ამას და ვითარ აღვასრულენ დღენი ჩემნი,
მეფისანი	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმნეს კაცსა მას სიტყუანი იგი მეფისანი, აღიძრა სურვილითა ქრისტესითა სიტყუათა მათ ზედა და ცრემლოოდა.
მეფე	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მას: ცხონდინ მეფე, ცხონდინ უკუნისამდე!
მეფისა	ბალ.ვრც	და დამძიმდეს სიტყუანი ესე წინაშე მეფისა და აღივსო მანკიერებითა მისთჳს, არამედ არაჲ გამოუცხადა მას.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და მიიქცა სახედ თჳსა დიდითა მწუხარებითა და არაჲ უწყოდა, თუ ვინაჲ არს საცთური ესე, რომელ შთავარდა, ანუ ვინ განკურნოს გონებაჲ მეფისაჲ მისთჳს.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო მან ჰრქუა მას: ესეოდენთა ჟამთა ვჰმსახურებდ მეფესა ამას და არასადა ვიხილე მკსინვარებაჲ მისი ჩემდამო, რამეთუ ერთგულებით ვიდოდე მის წინაშე.
მეფესა	ბალ.ვრც	ესე უწყოდე, რამეთუ ბოროტი იჭჳ აქუს მეფესა შენდამი და ჰგონებს, ვითარმედ ეძიებ დაპყრობად მეფობასა მისსა, და ზაკუვით აზრახეს მას სიტყუაჲ ეგე.
მეფემან	ბალ.ვრც	და უკუეთუ გკითხოს მეფემან, თუ რაჲ არს ესე, არქუ მას: რომლისათჳსცა შენ მიწოდე, აჰა ესერა მე განმზადებულ ვარ, დაღაცათუ სიკუდილი უადვილეს არს კაცსა ზედა ფუფუნეულსა, ვიდრეღა თავს-დებად ცხორებაჲ ესე, არამედ არა მნებავს თჳნიერ შენსა ცხორებაჲ.
მეფემან	ბალ.ვრც	49. და ვითარ აღასრულეს დღესასწაული იგი, ჰრქუა მეფემან თედმას: რომლითა ღონითა ჯერ-არს მოქცევაჲ ძისა ჩემისაჲ?
მეფე	ბალ.ვრც	აწ აღდეგ, მეფე, რამეთუ კეთილსა გულმან გითქუა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და აღმოვიდა იჭჳ იგი გულისაგან მეფისა მისთჳს.
მეფე	ბალ.ვრც	6. და დღესა ერთსა განვიდოდა მეფე მოვლად გარემო ქალაქისა და იხილნა ორნი კაცნი, გამომავალნი ქალაქით, ქრისტეანეთაგანნი.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ მეფემან: და რამან დაგაყენნა აქამომდე?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ მეფემან: ვის ეშინინ სიკუდილისაგან, იგი არღარა დროებნ საგზლისათჳს.
მეფემან	ბალ.ვრც	მიუგო მეფემან და ჰრქუა მათ: ვითარ იტყჳთ ამას?
მეფ(ისა)	ბალ.ვრც	რამეთუ მასმიეს მეფ(ისა) ვისიმე, რომელსა ესუა ძე, და ჰრქუეს მეფესა მკურნალთა: უკუეთუ უწინარეს ათისა წლისა იხილოს მზე ყრმამან ამან, მოაკლდეს ნათელი თუალთა[ჲ], რამეთუ სუსტად შეზავებასა ვჰხედავთ გუგათა შინა ამისთა.
მეფე	ბალ.ვრც	მაშინ აღივსო მეფე იგი გულის წყრომითა დიდითა და ბრძანა დაწუვაჲ მათი ცეცხლითა.
მეფისა	ბალ.ვრც	მაშინ აღიძრნეს ყოველნი კერპთ მსახურნი და განძლიერდებოდეს საქმენი მათნი ბოროტნი, და იწყეს მიახლებად მეფისა სიკუდილითა და ბოროტის-ყოფითა მათითა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	7. ხოლო ძე იგი მეფისაჲ აღიზარდა კეთილითა სიჭაბუკითა სისრულესა შინა ჰასაკისასა.
მეფეთათჳს	ბალ.ვრც	და იღუწიდა მამაჲ მისი, რაჲთა არა აკლდეს წურთილებაჲ სიბრძნისაჲ და სწავლულებისაჲ, რომელი ჯერ-არნ მეფეთათჳს.
მეფე	ბალ.ვრც	და ესე ამისთჳს ქმნა, რამეთუ ჰგონებდა მეფე, ნუუკუე მიზეზექმნეს ყრმასა მას სა(უკუნოჲსა) გზისა ძიებისათჳს და რჩულისა საქმეთა გამოკითხვისათჳს.
მეფემან	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან გამოუკუეთა ქუაბი ქუეყანასა შინა და მუნ შინა ბრძანა აღზრდაჲ ყრმისაჲ მის მპოხილთა (!) მისთა თანა.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო მეფე იგი განკჳრვებულ იყო საქმეთა მის ყრმისათა და არაჲ იცოდა, თუ რაჲ ჯერ-არს მისთჳს: სიხარული მეცნიერებასა და სისრულესა მას მისსა, ანუ ურვაჲ და მწუხარებაჲ სიტყჳსა მისთჳს ვარსკულავთ მრაცხუველთაჲსა, რომელი თქუეს შობასა მისსა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ბრძანა მეფემან დადგინებად ყოველი უხილავი მისგან თითოეულად, რაჲთა რომელი იხილოს, იცოდის, რაჲ არს, და დედანიცა შემკობილნი დაადგინნენ გზასა ზედა მისსა. და მათ ყვეს ეგრე.
მეფე	ბალ.ვრც	ეგრეცა შენ, მეფე, არარაჲ უფროჲს შემწე არს შენდა, ვითარ ქალნი შემკობილნი, რაჲთა აკუეთნე მას ყოველსა ჟამსა, რომლითა აღასრულებს ეშმაკი ძალსა თჳსსა.
მეფემან	ბალ.ვრც	მაშინ ბრძანა მეფემან გამოსხმაჲ პალატისაგან ძისა თჳსისა ყოველთა მსახურთა მისთაჲ და დადგინებად ადგილსა მათსა გამორჩეულნი ყოველთაგან საბრძანებელთა მისთა დედანი შუენიერნი და ქმნულ-კეთილნი მსახურებასა მისსა ზედა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და ფრიად იტანჯებოდა ძე მეფისაჲ საბრჴისა მისგან, რამეთუ არარაჲთ უფრო აღძრა გონებაჲ მისი, ვითარ ამით ჯერითა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ამცნო მეფემან ქალთა მათ, რაჲთა შეემღერდენ და აზრზენდენ ყოველსავე ჟამსა დღე და ღამე, და იმკვებოდიან და მოაჴსენებდენ ყოველთა სახეთა საცთურისათა, რომლითა შეუძლონ აღძრვაჲ მისი გულის-თქუმად.
მეფისასა	ბალ.ვრც	ხოლო იგინი ფრიად მოსწრაფე იყვნეს აღსრულებად ბრძანებასა მეფისასა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და რაჟამს განვიდის ძე მეფისაჲ, იგინიცა მის თანავე ასხდიან ჰუნეთა და არბევედ გარემო მისსა.
მეფისასა	ბალ.ვრც	და ამას ყოველსა შინა აწუევედ ნებასა მეფისასა და დაუჴსნიედ შჯულსა მისსა უფროჲს სიტყჳსა მამაკაცობრივისა.
მეფისა	ბალ.ვრც	ხოლო იყო ვინმე მათ შორის ქალი ერთი ასული მეფისა ვისიმე, რომელი ტყუეობით მოწევნულ იყო აბენესე მეფისა.
მეფისასა	ბალ.ვრც	და იყო იგი უშუენიერეს მათ ყოველთასა ხატითა და უგონიერეს სიბრძნითა, და უყუარდა იგი ძესა მეფისასა ქმნულ-კეთილობისა და სიბრძნისა მისისათჳს, რამეთუ იყო იგი ფრიად გონიერ და სიტყუა-პოვნიერ.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და მრავალ გზის ამხილებნ ძე მეფისაჲ საქმესა შჯულისასა და განაცდინ განქარვებასა ამის სოფლისასა, და მოაჴსენებნ ღმერთსა და ამხილებნ ცთომასა კერპთ მსახურთასა.
მეფესა	ბალ.ვრც	ესმა ესე მეფესა და განიხარა სიყუარულისათჳს მის ქალისა მიმართ, რამეთუ ჰგონებდა, ვითარმედ იძლიოს მის მიერ.
მეფე	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ყრმამან მან: უწყოდე, მეფე, რამეთუ საქმითა ამით, რომელი გიყოფია ჩემდა, [ყოველ]ნი საშუებელნი ჩემნი სიმწარე არიან ჩემდა, ვიდრეღა ჭამადიცა ჩემი უგემურვე არს სასასა ჩემსა,
მეფესა	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე მეფესა, შეუძნდა ფრიად, ვითარმედ შეიწრდა მის ზედა გონებაჲცა მისი მისგან და გულისჴმა-ყო, უკუეთუ დააყენოს ნებაჲ მისი მისგან, და განამრავლნეს ურვანი მისნი, განუმწარდეს ყოველი საშუებელი მისი.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ამცნო მეფემან, რომელნი-იგი განჰყვებიედ ყრმასა მას, რაჲთა ავლინებდენ ადგილთა შუენიერთა და აკრძალებდენ ყოველი რომელი უშუერ არს წინაშე თუალთა კაცთაჲსა,
მეფისა	ბალ.ვრც	ხოლო იგინი ჰყოფდეს ბრძანებისაებრ მეფისა.
მეფე	ბალ.ვრც	არამედ მეფე შეემტერა და განასხნა ქუეყანით ჩუენით და მრავალნი მათგანნი მოსრნა პირად-პირადითა ტანჯვითა და ცეცხლითა, ვითარცა-იგი გაუწყე შენ, და აწ არღარავინ ვიცი მათგანი ქუეყანასა ჩუენსა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და განამრავლა მისლვაჲ კარად მეფისა, ვითარცა სხუანი კაცნი, ვიდრემდის შეისწავლნა კაცნი და ცნა კაცად-კაცადისა მათისა სადგური წინაშე მეფისა და ძისა მისისა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და ცნა სადგური მზარდულისაჲ მის წინაშე ძისა მეფისა.
მეფისასა	ბალ.ვრც	უკუეთუ ჯერ-იყოს სამეუფოდ, ვაუწყო მისთჳს ძესა მეფისასა, რამეთუ არა ჯერ-არს ჩემდა, თუმცა უქე რაჲმე უფროჲს ზომისა და შემდგომად ხილვისა მისისა არა ეგრეთ პოვა, ვითარ-იგი ვაუწყე მისთჳს.
მეფისა	ბალ.ვრც	და მე კაცი ვარ მკურნალი და ვჰხედავ მრუმედ მხედველობასა შენსა და მეშინის, ნუუკუე სიბრწყინვალემან მისმან მისტაცოს ნათელი თუალთა შენთა, არამედ მასმიეს ძისა მეფისა რჩულიერად ქცევაჲ და სიწმიდით ცხორებაჲ ყოველთაგან საქმეთა უკეთურთა,
მეფისა	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ჭეშმარიტსა გეტყჳ, გრწმენინ ჩემი და ნუ გეშინინ მეფისა ძისა თხრობად, რამეთუ იგი ღირსვე, არა ესევითარი ჭურჭელი დაფარვად მისგან სადგურეობასა ზედა შენსა წინაშე მისსა,
მეფისა	ბალ.ვრც	მაშინ შევიდა მზარდული იგი წინაშე მეფისა ძისა და უთხრა მას ყოველი, რომელი ესმა ბალაჰვარისგან ბრძნისა.
მეფისა	ბალ.ვრც	ვითარცა დადგა იგი წინაშე ძისა მეფისა, მისცა მას მშჳდობაჲ და იწყო ლოცვად მისთჳს, ვითარცა-იგი ჯერ-არს წინაშე მეფეთა.
მეფისამან	ბალ.ვრც	და ეგრევე სახედ პატივ-უყო ძემან მეფისამან, და მოიკითხა იგი სიხარულით და უბრძანა მზარდულსა, რაჲთა ადგილ-სცეს და განვიდეს მათგან.
მეფისაო	ბალ.ვრც	რამეთუ გიხილე, ძეო მეფისაო, და მომითუალე და წინა-მიყავ პატივი შეუსწავლელად, ვითარცა იგი პატივ-სცი დიდებულთა პალატისა შენისათა.
მეფისამან	ბალ.ვრც	მიუგო იოდასაფ, ძემან მეფისამან, ამისთჳს, რამეთუ ფრიად მაქუს სასოებაჲ სარგებელ[ისა]თჳს შენ [მიერ] და მოღებად საწადელი სულისა ჩემისაჲ შენგან.
მეფე	ბალ.ვრც	11. ჰრქუა მას ბალაჰვარ: [დაღაცა]თუ ჰყავ ესე, არავე საკჳრველ არს, რამეთუ ყოფილ არს მეფე ვინმე მორწმუნე, რომელი იყო სახიერ და მეძიებელ სიმართლისა.
მეფემან	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან იცოდნა იგინი, და ვითარცა იხილნა იგინი, მსწრაფლ ჩამოვარდა წინაშე მათსა და მოეხჳა ქედთა მათთა და პატივ-სცა დიდითა პატივითა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და რაჟამს იხილეს ესე მოყუასთა მისთა, განრისხნეს გონებათა შინა მათთა საქმისა მისთჳს, რომელი ყო მეფემან, და სიჩქურედ შეჰრაცხეს საქმე იგი მისგან, რამეთუ ესევითარი ჩუეულებაჲ [ა]რა აქუნდა მეფეთა მათთა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და ვერ იკადრეს მხილებაჲ მეფისაჲ, და მივიდეს ძმისა მისისა, რომელი კადნიერ იყო წინაშე მისსა და უთხრეს, რაჲ-იგი ყო მეფემან და ჰრქუეს, რაითა ამცნოს მეფესა ესევითარისათჳს არღარა ყოფად.
მეფისა	ბალ.ვრც	და მივიდა მეფისა ძმაჲ იგი მისი და უთხრა, რაჲ-იგი ჰრქუეს მას.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ვითარცა დაასრულნა სიტყუანი მისნი, მისცა პასუხი მეფემან, რომელი ვერ ცნა, თუ მიითუალა მეფემან სიტყუაჲ იგი მისი, ანუ განურისხნა მას.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო იყო ჩუეულებაჲ სამეუფოჲსაჲ მის ესრეთ, რაჟამს განრისხნის ვის ზედამე მეფე და უნებნ მოკლვაჲ მისი, წარავლინის ქადაგი, რომელსა ერქუა ქადაგი სიკუდილისაჲ, და ჴმა-ყვის კართა ზედა მის რისხვეულისათა და დასცის საყჳრსა,
მეფემან	ბალ.ვრც	და შემდგომად მცირედთა დღეთა უბრძანა მეფემან ქადაგსა სიკუდილისასა, რაჲთა წარვიდეს და ჴმა-ყოს კართა ზედა ძმისა მისისათა.
მეფისასა	ბალ.ვრც	და ვითარცა ესმა ჴმაი იგი ძმასა მეფისასა, სასო-წარკუეთილ იქმნა ცხორებისაგან და ყო ანდერძი, და იწყეს ტირილად და ტყებად სახლეულთა მისთა.
მეფისა	ბალ.ვრც	ხოლო მან შეიმოსა საგრაგნელი თჳსი, და წარვიდეს იგი და ცოლი მისი და შვილნი მისნი კარად მეფისა სასო-წარკუეთილნი ტირილითა და გოდებითა მრავლითა, და ისხმიდეს ნაცარსა პირთა მათთა.
მეფემან	ბალ.ვრც	მაშინ ბრძანა მეფემან შეყვანებაჲ მათი წინაშე მისსა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მას მეფემან: ჵ უბადრუკო და უნდოო ცნობ(ითა), ვითარ ესრე შეძრწუნებულ ხარ ქადაგისაგან ძმისა შენისა [...] ნიშანი სიკუდილისაჲ კართა ზედა შენთა და შენ უწყი,
მეფემან	ბალ.ვრც	და შეუნდო მეფემან ძმასა თჳსსა, და ფრიად სარგებელ ეყო მხილებაჲ მისი.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და მერმე უბრძანა შემოყვანებაჲ მო(ყუასთა) მათ მისთაჲ, რომელთა განუკჳრდა პატივის-ცემაჲ მეფისაჲ გლახაკთა მათ მიმართ წმიდათა.
მეფემან	ბალ.ვრც	მაშინ ჰრქუა მეფემან: უწყი, რამეთუ ესთენ არს გამოცდილებაჲ თქუენი და შეტყუებაჲ, – გარეშითა კაცისაჲთა (ჰხე)დავთ.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მეფემან: ესე სახე არს ყოველთა, რომელნი იმკვებიან სამოსლითა და ოქროჲთა, და შინაგანი მათი სავსე არს უგუნურებითა, მწუხარებითა და ტყუვილითა, სიბილწითა და ყოვლითა არაწმიდებითა, რომელნი უმყრალეს არიან ამის სოფლისა, რომელ გეცემიან.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მეფემან: ესე სახე არს კაცთა მათ წმიდათაჲ, რომელთა თქუენ განგიკჳრდა პატივის-ცემაჲ ჩემი მათდა მიმართ, ოდეს იხილეთ სიძუელე სამოსელისა მათისაჲ გარეშითა თუალითა.
მეფისაო	ბალ.ვრც	და თქუა ბალაჰვარ: ესე სახე არს შენი, ძეო მეფისაო, რომელი პატივ-მეც მხიარულებ[ი]სა სასოებისათჳს, რომელსა ჰგონებ ჩემ თანა.
მეფე	ბალ.ვრც	და მოვიდა მეფე ხილვად ძისა თჳსისა, რამეთუ ესმა საქმე ესე და ჰკითხვიდა მას, თუ რაჲ იხილა და თუ რაჲღა არს გულის სიტყუაჲ მისი.
მეფისაო	ბალ.ვრც	მითხარღა, ძეო მეფისაო, რომლისა მიზეზისათჳს ჰყავ საქმე ესე, ანუ რაჲ ბოროტი შეგამთხჳეს კერპთა, რომელნი ესრე[თ] შეურაცხ-ჰყვენ, არა პირველად ადიდნესა მამანი შენნი მეფენი?
მეფე	ბალ.ვრც	იყო ვინმე მეფე ერთი ქუეყანასა ჰინდოეთისასა, ადგილსა, რომელსა ჰრქჳან ბოლაიტი, და სახელი მეფისა[ჲ] მის აბენეს.
მეფესა	ბალ.ვრც	ანუ არა უმეტესი შარავანდედობაჲ მისცესა მამასა შენსა, ჰებენას მეფესა, და უმაღლეს ყოველთა მეფეთა ქუეყანისათა დაადგინეს იგი, და უშვილოებისაცა იგი ჴუებულობაჲ განაშორეს სულისაგან მისისა?!
მეფენი	ბალ.ვრც	აწ რაჲსათჳს განეშორები მონებისაგან მათისა და განაშორე მამაჲ შენი, და ყოველნი კეთილად მსახურნი მეფენი, მამანი შენნი, განაცრუვენ დასძაგენ გარდაქცევითა შენითა?!
მეფემან	ბალ.ვრც	მიუგო მას და ჰრქუა იოდასაფ მეფემან: ისმინე, ჵ მეტყუელო სიცრუვისაო და მტერო ჭეშმარიტებისაო, რომელმან მოიპოვე განცოფებული ეგე სიბრძნე ამის სოფლისაჲ და თანა-წარჰჴედ თავსა მას სიბრძნისასა, რომელ არს შიში უფლისაჲ,
მეფისა	ბალ.ვრც	ეუწყა ძისათჳს მეფისა, ვითარმედ: სწადის და სურვიელ არს შჯულსა იესუ ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისასა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და ვითარ ესმნეს თედმას სიტყუანი ესე იოდასაფისნი, დადუმნა მყოვარ ჟამ და განიზრახვიდა გულსა შინა თჳსსა სიტყუათა მათთჳს მეფისა იოდასაფისთა და არარას ჰპოებდა, რაჲმცა მიუგო.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან იოდასაფ: აჰა ესერა მზა ვარ სასმენელითა და გონებითა სიტყჳს-ყოფად შენ თანა.
მეფეთა	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას იოდასაფ: ამით დავამტკიცებ, რამეთუ ყოველთა ადგილთა შეიწყნარნეს იგინი განშორებულთა ურთიერთას და მეფეთა დაწვალებულთა, რომელნი მტერ იყვნეს ურთიერთას, რომელთა შორის არა იყო შეთქმულებაჲ,
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	13. მაშინ აღდგა ძე იგი მეფისაჲ ინაჴით ჯდომისაგან და თქუა გულსა შინა თჳსსა: ჰგავს, თუ ესე არს საწადელი სულისა ჩემისაჲ, რომელსა ვეძიებდ.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან იოდასაფ: ამის გამო უწყი, ვითარმედ ჭეშმარიტსა იტყჳან, რამეთუ აჩუენეს სოფელსა შინა ნიშები და სასწაულები, რომელი ვერვის დაბადებულთაგანსა ჴელ-ეწიფების ეგევითარისა ძალისა ჩუენებად,
მეფე	ბალ.ვრც	63. ხოლო ჰებენას მეფე ფრიად გულ-პყრობილ იქმნა სიმართლისათჳს, რომელი შეიწყნარა ძისაგან თჳსისა, და სათნოჲ სინანული აჩუენა პირველთა მათ უკეთურებათა მისთათჳს, ხოლო რაჟამს მოიწია აღსასრული მისი, ფრიად შეშინდა და მოუჴდა ძწოლაჲ, და შიში დიდი დაეცა მას ზედა.
მეფისამან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: მე ვესავ ქრისტესა, რაჲთა რომელი დასთესო ჩემ თანა, აღმოსცენდეს და მრავალი ნაყოფი გამოიღოს.
მეფისაო	ბალ.ვრც	ხოლო დღესა ერთსა ჰრქუა დედაკაცმან მან იოდასაფს: უკუეთუ გნებავს, ძეო მეფისაო, რაჲთა ვისმინო შენი, რომელსა-ესე მაწუევ, განმისუენე შენ თანა წელიწადსა ერთსა, და მიგცე აღთქუმაჲ, რაჲთა აღვიარო შჯული შენი და ვჰმონებდეთ ღმერთსა შენსა ორნივე ვიდრე სიკუდილამდე.
მეფისამან	ბალ.ვრც	15. და თქუა ძემან მეფისამან, რამეთუ მსგავსებაჲ ესე ჭეშმარიტ არს, და სახე ესე საკჳრველ, და აჰა ესერა განაცხოველე სული ჩემი სიტ(ყჳთა შენი)თა.
მეფისამან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ძემან მეფისამან: კეთილ არს სახე ესე და ფრიად საწადელ, არამედ მაუწყე შეტყუებაჲცა მისი.
მეფესა	ბალ.ვრც	50. ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ესე ძისა მისისაგან, დამძიმდა ფრიად ურვითა და აღივსო მწუხარებითა, და ვერღარა უძლო დათმენად, და დაფარვად, და ჴმა-ყო წინაშე ყოვლისა ერისა და თქუა:
მეფე	ბალ.ვრც	და უკუეთუმცა მეფე ვინმე დიდი, გინა მტერი ძლიერი, მიმიღებდა შვილსა ჩემსა, არამცა თავს-ვიდევით და არცა დავიტიეთ მიშუებად მათდა თჳნიერ სიკუდილისა და ყოვლითა ღონითა თავ-განწირვით,
მეფემან	ბალ.ვრც	მიუგო ჰებენას მეფემან და ჰრქუა იოდასაფს: არა, შვილო ჩემო, არა ამათ მიზეზთათჳს შეწუხებულ არს სული ჩემი, ვითარ-ეგე შენ სთქუ,
მეფე	ბალ.ვრც	მიუგო ნეტარმან იოდასაფ და ჰრქუა მამასა თჳსსა: ნუ ჰზრუნავ, მეფე, არამედ გიხაროდენ, რამეთუ მიხუალ მეუფისა სახიერისა და მრავალ მოწყალისა, რომელმან-იგი მეათერთმეტისა ჟამისათა სწორად მისცა სასყიდელი მათი პირველთა მათ თანა,
მეფე	ბალ.ვრც	მაშინ გულს-მოდგინე იქმნა ჰებენას მეფე და განიხარა სიტყჳთა მისითა, და ელხინა სულისა მისგან მაურვებელისა, და ჰრქუა იოდასაფს: მოგაგენ უფალმან, შვილო ჩემო, უმეტესი მისაგებელი კეთილისაჲ უფროჲს სასოებისა შენისა,
მეფემან	ბალ.ვრც	და [ვითარცა] წარასრულნა ჰებენას მეფემან სიტყუანი ესე, ჴმა-ყო ჴმითა დიდითა და აღმოუტევა სული.
მეფისათა	ბალ.ვრც	მაშინ ჰრქუეს წარჩინებულთა მათ და შერაცხილთა: არა ჯერ-არს საქმე ესე დატევებად ყოვლით კერძოვე, რამეთუ არავინ არს ჩუენსა უფროჲსი სიხარულსა ზედა შენსა, და ეგრეთვე არავინ არს უწინარეს ჩუენსა ურვათა შინა მეფისათა, არამედ ჩუენ ესრეთ ვჰგონებთ,
მეფემან	ბალ.ვრც	და ესე განიზრახეს მეფემან და ყოველთა ერისთავთა მისთა, რაჲთა მისცენ ნახევარი სამეუფოჲსაჲ მის ძესა მეფისასა, რაჲთა მეფობდეს მას ზედა.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო ამას ჰყოფდა მეფე იგი, რაჲთამცა საცთურ უგო მას, და მეფობისა მიზეზითამცა ჴელი შეყო საქმესა სოფლისასა და მიიზიდესმცა სოფლიოთა გულის-თქუმათა.
მეფემან	ბალ.ვრც	მიუგო მეფემან და ჰრქუა იოდასაფს: შვილო ჩემო, არა ესე იყო სასოებაჲ ჩემი შენდამი, რამეთუ გეზაობდი შენ სინათლედ ცხორებისა ჩემისა და ნაცვალად ჩემდა შემდგომად სიკუდილისა ჩემისა,
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო მე, შვილო ჩემო, დაღაცათუ მეფე ვარ, კაცივე ვარ და სიჩჩოებაჲ აქუს გულსა ჩემსა შენდამი, ვითარცა ყოველთა კაცთა შვილთა მიმართ მათთა.
მეფეთა	ბალ.ვრც	ვერ შეუძლეს ამას მეფეთა მეფობითა მათითა და ვერცა ბრძენთა სიბრძნითა მათითა, და ვერცა მარჯუეთა სიმარჯჳთა თჳსითა და ვერცა ძლიერთა ძალითა თჳსითა.
მეფისამან	ბალ.ვრც	16. ჰრქუა ძემან მეფისამან: უწყი, რამეთუ ყოველსა ჭეშმარიტსა იტყჳ და ცხად არს ესე წინაშე სულისა ჩემისა.
მეფემან	ბალ.ვრც	65. და დღესა მერვესა გამოვიდა და ჯდა ერსა შორის ჩუეულებისაებრ თჳსისა და ყოველნი წარჩინებულნი მისნი მის თანა, და თქუა: აჰა ესერა შეისუენა აბენესე მეფემან, მამამან ჩემმან, ვითარცა ერთმან გლახაკთაგანმან,
მეფისაო	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: მე გაუწყო შენ, ძეო მეფისაო, თუ ვითარითა ღონითა შესაძლებელ არს განრინებად მისგან.
მეფედ	ბალ.ვრც	რამეთუ მსგავს არს ესე სახე კაცთა ვიეთმე მოქალაქეთა, რომელთაჲ იყო ჩუეულებაჲ მათი ესრეთ, რამეთუ რაჲ წელიწად[ს] მოიყვანიან კაცი უცხოჲ, უმეცარი საქმეთა მათთაჲ, და დასჳან [იგი] მეფედ ქალაქსა მათსა.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო თქუენ გამოირჩიეთ თავისა თქუენისათჳს მეფე, რომელი გიძღოდის ნებასა შინა ღმრთისასა.
მეფედ	ბალ.ვრც	და კაცი ვინმე ერთი დაადგინეს ოდესმე მეფედ მათ ზედა მსგავსად ჩუეულებისა, და კაცი იგი იყო ბრძენ.
მეფედ	ბალ.ვრც	და ვითარ დაადგინეს იგი მეფედ მათ ზედა, იხილა უცხოებაჲ თავისა თჳსისაჲ მათ შორის, არა გულ-პყრობილ იქმნა მათდა მიმართ და ეძიებდა კაცსა, რომელმანმცა აზრახა, თუ ვითარ ჯერ-არს ყოფაჲ მისი მათ შორის.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო ერსა მას ვითარცა ესმა ესე, ყოველნივე იგი აღდგეს და ჴმა-ყვეს ჴმითა დიდითა: ნუ იყოფინ ეგე, მეფე, და ნუცა ასმენ სასმენელთა ჩუენთა ეგევითარსა მაგას, რამეთუ ვიდრე ჩუენ ყოველნი არა მოვსწყდეთ, არა იყოს ესე.
მეფისაო	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: შენ მაწუევ, ძეო მეფისაო, მოყუასთა ჩემთათჳს, და მე არა მთნდა მათთჳს, და არცა იგინი ეძიებენ ეგევითარსა, ვითარ უკუე მივიღო თავისა ჩემისათჳს!?
მეფენი	ბალ.ვრც	და წარეც იგი ქუეყანასა მას უცხოსა, რომელსა-იგი მიიყვანნიან მეფენი მათნი შემდგომად განძარცუვისა და განძებისა მათისა, რაჲთა მუნ გემარხვოდის ყოველი;
მეფეთა	ბალ.ვრც	და ოდეს-იგი განიძო მათგან, მსგავსად ჩუეულებისა მათისა, ჰპოვო იგი, რომელი წარიძღუანე წინაშე შენსა, რაჲთა მუნ უმეტეს იშუებდე უეჭუელად, და სინანული და მწუხარებაჲ არღარა იყოს შენ ზედა, ვითარცა-იგი სხუათა მათ მეფეთა ზედა პირველ შენსა ყოფილთა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ყო მეფემან მან ზრახებისაებრ კაცისა მის გონიერისა და ბრძნისა.
მეფისაო	ბალ.ვრც	39. ჰრქუა ბალაჰვარ: ძეო მეფისაო, მე მონაჲ ვარი და არა თავისუფალი მეუფისა ქრისტესი, რომლისა კეთილნი ფრიად არიან [ჩემ] თანა და სასოებაჲ ჩემი დიდ არს მისა მიმართ.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და მე ვესავ ქრისტესა, ვითარმედ მსგავს ვიყო კაცისაჲ მის მაზრახებელისაჲ და შენ მსგავსი იყო მეფისაჲ მის ბრძნისაჲ და გონიერისაჲ, რომელი არა ესვიდა უცხოთა მათ მოქალაქეთა და ვერცა შეიტყუვა მეფობამან მათმან.
მეფე	ბალ.ვრც	და მოიყვანა კაცი იგი, რომელი პირველად მოვიჴსენეთ, რომელი შეწევნად განმზადებულ იყო ბალაჰვარისა დღესა მას, რაჟამს იგი მეფე სიტყუა-უგებდა ნაქორს, რომელი-იგი საგონებელ იყო, ვითარმედ ბალაჰვარ არს იგი.
მეფისად	ბალ.ვრც	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა: შენ მხადი ძედ მეფისად და მე არა ვარ ძე მეფისაჲ, არამედ მონაჲ და ძე მონისა უკეთურისაჲ, ხოლო ღმერთმან განადიდა კეთილი მისი შენ მიერ ჩემ თანა და ეგრეთვე სარგებელი შენი ჩემ მიერ,
მეფე	ბალ.ვრც	მიუგო ბარაქია და ჰრქუა მას: არა მართალი ჰსაჯე, მეფე, რამეთუ წერილ არს: შეიყუარო მოყუასი შენი, ვითარცა თავი თჳსი.
მეფეთაჲ	ბალ.ვრც	64. და წარიღო იოდასაფ გუამი მისი და დადვა გუამთა თანა მორწმუნეთასა არა დიდებით, ვითარცა მეფეთაჲ, არამედ ლიტონად, ვითარცა სხუათა კაცთაჲ.
მეფე	ბალ.ვრც	51. მიუგო და ჰრქუა ყრმამან მან: სიტყუანი შენნი გულისჴმა-[ვ]ყვენ, ჵ მეფე, ხოლო აწ ღმერთმან დაგამტკიცენ სულითა მშჳდობისაჲთა და მიგიძეღჳნ უმჯობესსა ცხორებასა და სუფევასა შენსა, არამედ მე უფლებაჲ ესე, რომელ მომეც, არა თავს-ვიდებ,
მეფე	ბალ.ვრც	რამეთუ არა მაქუს ჩუეულებაჲ საქმისაჲ მაგის და არცა სადა გულმან მითქუა დიდებასა წარმავალსა, არამედ მიჯმენ, მეფე, გევედრები,
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო უდიდესი ბოროტი იგი არს, რომლისაჲ არაჲ იპოვის ღონე შემდგომად სიკუდილისა, ხოლო რომელსა ღონე ეპოვოს, ჯერ-არს თავს-დებად, უკუეთუ დასასრულსა აქუნდეს მშჳდობაჲ, არამედ არა ვჰხედავ, მეფე,
მეფისასა	ბალ.ვრც	33. და განმრავლდა შესლვაჲ ბალაჰვარისი ძესა თანა მეფისასა.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა ეჩინა მსახურად ძისა თჳსისა და მზრდელად კაცი ვინმე ერ[თ]გული და დასტური წინაშე მისსა, რომელსა სახელი ერქუა ზადან.
მეფისასა	ბალ.ვრც	და ვითარცა ცნა ზადან საქმე იგი ბალაჰვარისი, ეტყოდა ძესა მეფისასა ფარულად: შენ უწყი სადგური ჩემი წინაშე მეფისა და ადგილი ჩემი მის თანა, და არა დამადგინა მსახურებასა შენსა ზედა, გარნა დასტურობისა და ერთგულობისა ჩემისათჳს წინაშე მისა,
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო მე არას ვჰხედავ, მეფე, თუმცა რას ზედა შეიცვალე ნებისათჳს ჩემისა, რომელსა ზედა აქამომდე სდგა.
მეფისა	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ საიდუმლოსა რასამე გეტყჳს და არა გნებავს მიწევნაჲ მისი მეფისა, მ[ა]შა სამთაგანი ერთი ყავ ჩემ თანა: ანუ დააცადე ამიერითგან და დავფარო აქამომდისი, ანუ აგუჴადე რისხვაჲ შენი და ნუ გუაბრალებ ჩუენ და მივაწიოთ მეფისა,
მეფისამან	ბალ.ვრც	მიუგო ძემან მეფისამან და ჰრქუა ზადანს: ყოვლისა პირველად ესე ვყო შენ თანა, ზადან, დაგსუა ჩუენ შორის ფარულად და გესმოდის სიტყუაჲ ჩუენი, რასა-იგი ვზრახავთ, და მერმე გიბრძანო, რაჲ მთნდეს ყოფად.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ძისა მისისანი, უფროჲს განუკჳრდა და შეუყუარდა ყრმაჲ იგი და ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, მე არარაჲ გაყუედრე ვითარცა ზედა ცემით,
მეფემან	ბალ.ვრც	არამედ ვაჴსენე წინააღდგომაჲ შენი და არა-მორჩილებაჲ ჩემი, რამეთუ არასადა ვინ მეფემან უყო ესევითარი შვილსა თჳსსა და არცა ძმამან ძმასა, ვითარ-ესე მე შენ გიყავ.
მეფე	ბალ.ვრც	მიუგო იოდასაფ და ჰრქუა მამასა თჳსსა: უკუეთუ ჰყავ ესე, მეფე, არა საკჳრველ არს, რამეთუ საცნაურ არს ყოველთა ზედა უმეტესობაჲ შენი, ვითარცა-იგი მაღალ არს ყოველთა ზედა საქმე შენი.
მეფისასა	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მას: არა გესმისა, რასა მეტყჳს მტყუვარი ესე და გრძნეული, რომელსა ეგულების შეცთუნებაჲ ჩემი და განრყუნად საშუებელნი ესე საწუთროჲსანი ჩემ ზედა, და მაწუევს წინააღდგომასა მეფისასა?
მეფისაო	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ზადან: არა გიჴმს, ძეო მეფისაო, ზაკულებაჲ ჩემ თანა და არცა არს შენ ზედა სირც[ხ]ჳლი, რამეთუ ზრახვაჲ ესე უცხო და ნათელ არს, და ჩუენ გუასმიეს და ვიცით სიტკ[ბ]ოებაჲ და უმეტესობაჲ მყოფელთა მისთა.
მეფემან	ბალ.ვრც	ხოლო ოდეს შეაჩუენა მეფემან და დააცადა ქრისტეანობაჲ, მიერითგან არღარა გუასმიეს, და რამეთუ გულნიცა ჩუენნი განეხუმიან და შეიწყნარებენ სიტყუასა ამას.
მეფისაო	ბალ.ვრც	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გთნავს და გამოგირჩევიეს რჩული ქრისტეანობისაჲ
მეფისასა	ბალ.ვრც	და შეიწყნარებ და თავს-იდებ სიმძიმესა მისსა რისხვასა თანა მეფისასა, და წინააღდგომასა ერისასა და იწროებასა მოღუაწეთასა, გიხაროდენ ქრისტეს მიერ პატივსა შინა ზეცისასა და ცხორებასა საუკუნესა!
მეფე	ბალ.ვრც	მაშინ აღდუღნა ჰებენას მეფე ტირილით და ჰრქუა ძესა თჳსსა იოდასაფს: ნუ, შვილო ჩემო, ნუ შეურაცხ-ჰყოფ მამობასა ჩემსა, ნუ, შვილო ჩემო, ნუ წინა-აღმიდგები და დაამდაბლებ მეფობასა ჩემსა, რამეთუ მნებავს კეთილი შენი და დაცვაჲ შენი აუგთაგან.
მეფისა	ბალ.ვრც	და შენ მომიგე არა მსგავსი სასოებისა ჩემისაჲ შენდა მიმართ, ხოლო საქმისა ამის დაფარვისათჳს, ვითარცა გნებავს, რამეთუ არა თავისა ჩემისასა ვზრუნავ რისხვისათჳს მეფისა, არამედ მეფისათჳს,
მეფისა	ბალ.ვრც	დაფარვაჲ საქმისა ამის მებრვე ერთგულებაჲვე არს შენგან მეფისა მიმართ, რამეთუ მოცალე ჰყო გონებაჲ მისი ურვისაგან და არა ძჳრის მახარებელ იქმნე და სასო-წარკუეთილ ჰყო შვილისაგან თჳსისა, და ამას თანა უბრალო ხარ ჩემგან.
მეფისანი	ბალ.ვრც	ხოლო ყ[რ]მამან მან იოდასაფ ვითარცა მოისმინნა სიტყუანი მეფისანი, შეეშინა, ნუუკუე უფროჲს ზომისა აღიძრას გულის წყრომად, და რომელიცა იგი ექმნას, შეიქცეს მისგან და გამარჯუებაჲცა გზისაჲ მის დაიჴსნას.
მეფისა	ბალ.ვრც	და იწყო მიერითგან ნებისა მიცემად მეფისა საქმისა მისთჳს და შეიწყნარა მთავრობაჲ, რომელი მისცა ნახევარსა ზედა მეფობისა მისისასა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	ცხორებაჲ და მოღუაწებაჲ ნეტარისა იოდასაფისი, ძისა მეფისაჲ, რომელი მოაქცია წმიდამან მამამან ბალაჰვარ, და მან მოაქცია მამაჲ თჳსი აბენეს მეფე და ქუეყანაჲ ჰინდოეთისაჲ მონებად ქრისტესა
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო ზადან, მსახური იგი, რომელი ეჩინა მეფესა ძისა მისისათჳს, წარვიდა სახედ თჳსა შეურვებული საქმისა მისთჳს და დაისნეულა თავი თჳსი.
მეფესა	ბალ.ვრც	და უთხრეს მეფესა მისთჳს, და შეწუხნა სნეულებისა მისისათჳს.
მეფისა	ბალ.ვრც	ხოლო მკურნალმან მან ვითარცა იხილა იგი, მიიქცა მეფისა და ჰრქუა მას: მე არარას დავჰკჳრდი სენსა კაცისა მის თანა, რამეთუ ყოვლით კერძო განვიხილე და არარაჲ ვპოვე სნეულებაჲ მის თანა,
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი მისნი, შეეჭუნა და იგრძნა მიზეზი მისი, და ჰგონებდა, ვითარმედ ძესა მისსა დაუმძიმდა მის თანა ყოფაჲ და აჩუენა სიკსუვე და სიძულილი, და ამის მიზეზისათჳს მოჰრიდა მას.
მეფემან	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან მიუვლინა ზადანს ესრეთ: მესმა სნეულებაჲ შენი და შევწუხენ და დღეს მოვალ ხილვად შენდა.
მეფისა	ბალ.ვრც	ხოლო ზადანს ვითარცა ესმა ესე, აღდგა მუნთქუესვე და შეიმოსა სამოსელი თჳსი და წარვიდა მეფისა.
მეფე	ბალ.ვრც	და ვითარ მივიდოდა, ემთხჳა მეფე მიმავალი მისა და ჰრქუა: რაჲსათჳს არა დაადგერ სახლსა შინა, ვიდრე მოსლვად ჩემდამდე, რაჲთამცა სრულ-მეყო პატივი ჩემი შენდამო?
მეფესა	ბალ.ვრც	მიუგო ზადან და ჰრქუა მეფესა: სნეულებაჲ ჩემი, მეფე, არა სენისაგან არს, არამედ ურვისაგან გულისა ჩემისა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	ამისთჳს არა ვინებე მოშრომაჲ მეფისაჲ თჳნიერ სნეულობისა, რაჲთა არა უგუნურება იყოს ჩემგან წინაშე მეფისა.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს ურვაჲ ეგე შენი?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: მოგუალე პალატად, რაჲთა დაწყნარებულად ვისმინო საქმე ეგე შენგან.
მეფე	ბალ.ვრც	და ვითარცა მიიწია მეფე პალატად და ზადან მის თანა, უთხრა, რაჲ-იგი იხილა და ესმა ბალაჰვარ მოღუაწისაგან;
მეფისასა	ბალ.ვრც	ვითარ-იგი ასწავებდა ძესა მეფისასა მარადის და ამხილებდა საქმეთა სოფლისათა, და ვითარ-იგი შეიწყნარებდა ძე მეფისაჲ სიტყუათა მისთა, ვიდრემდის განსწავლა იგი და მიაწია სისრულესა მეცნიერებისასა,
მეფე	ბალ.ვრც	42. მაშინ აღივსო მეფე იგი გულის წყრომითა და ტკივილითა დიდითა.
მეფესა	ბალ.ვრც	და მოუწოდა კაცსა ერთსა, რომელი თანამზრახვალი იყო მისი, რომლისა სახელი რაქის, რამეთუ, რაჟამს მოიწიის მეფესა ზედა საქმე რაჲმე შეურვებული და მძიმე, იგი იყო ნუგეშინის-მცემელი მეფისაი.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო რაქის ჰრქუა მეფესა: ყოვლისა პირველად ესე ჯერ-არს, რაჲთა გულს-იდგინო შეპყრობაჲ ბალაჰვარისი ყოვლითა ღონითა.
მეფესა	ბალ.ვრც	და უკუეთუ გაემარჯოს მეფესა შეპყრობაჲ მისი, ვყოთ სიტყჳს-გებაჲ მის თანა და უჩუენოთ ძესა მეფისასა შეცთომილებაჲ მისი და ძაგებაჲ მისი კეთილთა ამათ,
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და ვითარ-ესე დავანახვოთ და შე-რაჲთ-უძლოთ, მოიქცეს ძე მეფისაჲ საცთურისა მისისაგან, და ესე იყოს ძლევად ჩუენდა.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო უკუეთუ ამას ვერ მივსწუთეთ, მე მოგგუარო, მეფე, კაცი ერთი, რომელი არავინ იცის ქუეყანასა ამას, წესისა ჩუენისაჲ,
მეფემან	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მეფემან: ვითარ იყოს ესე?
მეფისა	ბალ.ვრც	და რაჟამს დავსხდეთ საშჯელსა წინაშე ძისა მეფისა, მას ეგონოს, ვითარმედ ბალაჰვარ არს, რამეთუ ვერარას დააკჳრებს ყოვლითურთ.
მეფისასა	ბალ.ვრც	მერმე იგი ვ~ე მაწუეველ ექმნას ძესა მეფისასა მოქცევად საქმეთაგან მისთა და არწმუნოს, ვითარმედ კეთილ არს შენებაჲ ქალაქისაჲ და ქუეყანათაჲ და მოღებაჲ საშუებელთა მისთაჲ,
მეფისანი	ბალ.ვრც	ამით ღონითა ვესავ, რაჲთა განქარდენ ურვანი მეფისანი.
მეფესა	ბალ.ვრც	ვითარცა ესმნეს მეფესა სიტყუანი რაქისისნი, განიხარა ფრიად, რამეთუ ესვიდა პოვნად ნებასა თჳსსა ზრახვითა რაქისისითა.
მეფემან	ბალ.ვრც	მაშინ იწყო მეფემან ძიებად ბალაჰვარისა.
მეფესა	ბალ.ვრც	მაშინ იწყო რაქის მარაგებად წინაჲსწარ ცნობისათჳს, თუ განემარჯუებისა, რასა-იგი ეძიებენ, და ჰრქუა მეფესა: აჰა ესერა სათუალავი გუაუწყებს, ვითარმედ არა ვიქ[ც]ეთ თჳნიერ განმარჯუებისა, და პყრობილთაცა ვჰხედავ, რომელნი მოიწევიან ჩუენდა, და ახლოს არს ესე.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო მეფე ერჩდა მას და წარავლინა იგი მცირითა სპითა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	ჰრქუა მათ რაქის: სადა არს იგი, რომელმან აცთუნა და წარწყმიდა ძე მეფისაჲ?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა რაქის: სიკუდილით მო[გაკ]უდინნეს მეფემან.
მეფესა	ბალ.ვრც	მაშინ წარიქცინა წმიდანი იგი რაქის და მიჰგუარნა მეფესა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილნა იგინი მეფემან, შეუძნდა, რამეთუ ესრეთ ჰგონებდა, ვითარმედ აუწყუედიან ქუეყანით სრულიად.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან წმიდათა მათ: უკუეთუ გიტჳრთავს ძუალები ესე სიყუარულისა და ტკივილისა მისთჳს უფალთა მათთაჲსა, დღეს უკუე თავებიცა და ძუალები თქუენები შეერთოს რიცხუსა მათსა.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: რაჲთა უკუე ძუალები ესე დამდნარები უფროჲს მოგაჴსენებს სიკუდილსა ბრძენთა, ვიდრე ძუალებსა ამას, რომელი ჴორცთა შინა გიტჳრთავს?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ შეცთომილ არიან თავით თჳსით და აცთუნებენ მრავალთა და აყენებენ კეთილთა და საშუებელთაგან, რომელნი დაებადნეს კაცთათჳს.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: ამისთჳს, რამეთუ არა სწორ არიან მეფე და მონანი, და ერისთავი და ერი, რამეთუ კაცად-კაცადმან საზომისაებრ თჳსისა მიიღოს შუებაჲ და პატივი.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: მითხარღა, არისა მოყუასთა შენთა შორის უაღრესი შენსა?
მეფემან	ბალ.ვრც	მაშინ ბრძანა მეფემან დაჭრაჲ ჴელთა და ფე[რ]ჴთა მათთაჲ და აღმოჴდაჲ თუალთა მათთაჲ და დაყრაჲ გზასა ზედა არცა მკუდრად და ცოცხლად.
მეფემან	ბალ.ვრც	და უბრძანა მეფემან რაქისს მოყვანებაჲ ნაქორისი, რომელი-იგი იყო მსგავსი ბალაჰვარისი.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	44. და განვიდა რა[ქის] მარტოჲ ღამით, და პოვა ნაქორ და უთხრა ყოველი განზრახვაჲ მეფისაჲ და მისი.
მეფისასა	ბალ.ვრც	და ვითარ დაეახლნეს პალატსა მეფისასა, დაუტევა იგი და წარვიდა რაქის მეფისა, და ასწავა, რაჲ-იგი ჴმდა, და ამცნო, ვითარ-იგი განეზრახა, – რაჲთა ეჩუენოს გზასა ზედა სლვასა მეფისასა.
მეფე	ბალ.ვრც	და ვითარ განთენა, განვიდა მეფე გარემო ქალაქსა სლვად მსგავსად ჩუეულებისა მისისა და საქმე იგი არავინ იცოდა, გარნა მეფემან და რაქის.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ბრძანა მეფემან: ვინ არს კაცი ისი მიმავალი?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: რომელი პაჰრაკთაგანი ეშმაკთაჲ ხარი შენ?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: მე ვჰგონებ, ვითარმედ ბალაჰვარ ხარ შენ.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: რომელსა კეთილსა მაყუედრებ?
მეფემან	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან განაცხადა მხიარულებაჲ თჳსი წინაშე კაცთა, რამეთუ პოვა ბალაჰვარ.
მეფე	ბალ.ვრც	და შევიდა მეფე პალატად თჳსა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და განითქუა, ვითარმედ შეიპყრა მეფემან ბალაჰვარ.
მეფისა	ბალ.ვრც	და მიიწია საქმე ესე ძისა მეფისა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	ხოლო კაცი ვინმე ერთი წარჩინებულთაგანი, რომელი ფარულად ჰმონებდა უფალსა ჩუენსა იესუ ქრისტესა და იცოდა ჭეშმარიტი, და სახელი მისი ბარაქია. და იყო ტომი ძისა მეფისაჲ.
მეფისა	ბალ.ვრც	ესე კაცი ღამე მოვიდა ძისა მეფისა და ჰრქუა მას: არა ბალაჰვარ არს კაცი ესე შეპყრობილი, არამედ მსგავსი არს მისი, რომლისაჲ ვერ შესაძლებელ არს გამოცნობაჲ მისი მისგან ხატითა და ფერითა და ჴმითა და სიტყჳთა, და სახელი ჰ[რ]ქჳან ნაქორ.
მეფისასა	ბალ.ვრც	და კაცი ეს[ე] უღმრთოჲ არს და არს იგი შჯულსა ზედა მეფისასა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და განუმარტა ყოველი განზრახვაჲ მეფისაჲ და ვითარ საცთურ[სა] უგებენ მას ამით ჯერითა.
მეფე	ბალ.ვრც	45. [დ]ა ხვალისაგან აღდგა მეფე და წარვიდა ძისა თჳსისა და ჰრქუა მას: შვილო ჩემო, არავის ზედა მოიწია ესოდენი სიხარული, ვითარ ჩემდა მოიწია შენთჳს, და არცა ვის ესოდენ გარდაექცა სიხარული მწუხარებად და ტკივილად,
მეფეო	ბალ.ვრც	მიუგო და ჰრქუა იოდასაფ: შენ, მეფეო, გამოაცხადე საქმე ჩემი, რომლისაჲ არ[ღა] მინდა გამოცხადებაჲ მისი წინაშე შენსა, რაჲთამცა მხიარულად შეგენელა საქმე შენი,
მეფედ	ბალ.ვრც	რომელსა შინა წერილ იყო, ვითარმედ: ბარაქია ღირს არს მეფედ, იგი დაადგინეთ.
მეფე	ბალ.ვრც	და ესე უწყოდე, მეფე, ვითარმედ გამოძიებაჲ საქმისა ჩემისაჲ შემაწუხებელ არს შენდა აწ, ხოლო შემდგომად იყოს იგი უმეტეს სიხარულ და მხიარულება შენდა საუკუნოდ.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა რაჟამს ესმნეს სიტყუანი ძისა მისისანი, აგინა და იწყო გმობად და სიქადულად მისა,
მეფისა	ბალ.ვრც	35. ხოლო ბალაჰვარს უნდა წარსვლის საყოფლად თჳსა და იჯმნიდა ძისაგან მეფისა, ხოლო იგი ფრიად შეწუხნა და ვერ დაითმენდა განშორებასა მისსა.
მეფისაო	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას ბალაჰვარ: ისმინე აწ, ძეო მეფისაო, სახე, რომელი მეგულების თხრობად შენდა.
მეფე	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილნა მიმავალნი მის ზედა, ჰრქუა მათ: რაჲსათჳს აშრომებთ თავთა თქუენთა, და მე არღარა ვარ ამიერითგან მეფე თქუენი.
მეფე	ბალ.ვრც	მიუგო და ჰრქუა იოდასაფ: არა უწყი, მეფე, თუ რომლისა საქმისათჳს შეწუხებულ ხარ: კეთილისათჳს, რომელ მოვიღე, ანუ წინააღდგომისათჳს ნებისა შენისა.
მეფე	ბალ.ვრც	ამის გამო ჩანს უზრუნველობაჲ შენი ჩემთჳს და მეცა თანა-მაც, ოდესცღა(!) ესე ესრეთ არს, რაჲთა მაქუნდეს იჭჳ [შ]ენდამი, რამეთუ, ჵ მეფე, არა უფროჲს არს მწუხარებაჲ შენი ჩემდამო კეთილთა ამათთჳს,
მეფედ	ბალ.ვრც	ხოლო მან ჰრქუა მათ: ბარაქია ჯერ-არს მეფედ თქუენდა.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო რომელ-ესე იტყჳ კეთილის ყოფათა შენთა ჩემდამო, უწყოდე მეფე, რამეთუ კეთილთა მათ შენთა წარმავალთა აღმძრეს სურვილად კეთილთა მიმართ უკუდავისა მეუფისათა წარუვალთა.
მეფე	ბალ.ვრც	ანუ ვითარ გიკჳრს, მეფე, სურვილი ჩემი კეთილთა მათთჳს წარუვალთა და არა გიკჳრს შეკუთებაჲ თავისა შენისაჲ საშუებელთა ამის სოფლისა წარმავალთა.
მეფისაო	ბალ.ვრც	ეგრეცა, ძეო მეფისაო, უკუეთუ გამოხჳდე ჩუენ თანა, მეშინის, ნუუკუე ეგრე სახედ შეგუხუდეს მე და მოყუასთა ჩემთა.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	რამეთუ დათმენაჲ შენი ამას შინა უმახლობელეს არს ღმრთისა, ვიდრეღა [ა]რა აღაგზნა გულის წყრომაჲ მეფისაჲ ნეშტთა მათ ზედა, რომელი დაშთომილ არიან მოწყუედად მათდა გამოსლვითა შენითა,
მეფე	ბალ.ვრც	აწ, მეფე, კეთილად განიზრახე შენთჳს.
მეფემან	ბალ.ვრც	მაშინ გულისჴმა-ყო მეფემან, ვითარმედ გულის წყრომაჲ მისი უფროჲს აღაგზნებს გულის წყრომასა მისსა.
მეფისაჲსაჲ	ბალ.ვრც	ჰრქუა ბალაჰვარ: – ესე სახე არს მეფისაჲსაჲ მის, რომელი განაგებდა სამეუფოსა თჳსსა სიბრძნითა და მეცნიერებითა, და იღუწიდა მშჳდობისა მათისათჳს მრავლითა გულსმოდგინებითა და განგებითა საქმეთა საწუთროჲსათა,
მეფეთაჲ	ბალ.ვრც	ვითარ-იგი ჯერ-არნ მეფეთაჲ, რომელთა აქუნ სიყუარული ერისა თჳსისაჲ.
მეფესა	ბალ.ვრც	და ესუა თანამზრახვალი კაცი სახიერი და სარწმუნოჲ, განყენებული ყოვლისაგან საქმისა ბოროტისა, რომელი ყოვლადვე სახიერებასა და კეთილსა აზრახებნ მეფესა კაცთა მიმართ.
მეფისა	ბალ.ვრც	და მასცა ესევითარი გონებაჲ აქუნდა ფრთხილი და მართალი, და ფრიად კადნიერებაჲ აქუნდა წინაშე მეფისა, არამედ არა გამოუცხადებდა დაფარულსა თჳსსა.
მეფე	ბალ.ვრც	და რაჟამს იხილის მეფე კერპთა თაყუანის-ცემად და ადიდებნ რაჲ დღესასწაულსა მათსა, ფრიად შეელმის, ვითარცა ელმინ რაჲ კაცსა შვილისა თჳსისათჳს, რაჟამს შეაშთობნ მას ეშმაკი.
მეფისათჳს	ბალ.ვრც	და ფრიად იურვინ კაცი იგი მეფისათჳს და ეძიებდა ჟამსა, რაჲთამცა პოვა ადგილი მხილებისაჲ.
მეფემან	ბალ.ვრც	და წარჴდეს ამას შინა დღენი მრავალნი, და ჰრქუა მეფემან კაცსა მას ღამესა ერთსა: მოგუალე და მივივიდოდით ქალაქსა შინა, რაჲთა ვიხილოთ საქმე კაცთაჲ.
მეფემან	ბალ.ვრც	და იხილა მეფემან სინათლე რაჲმე ვითარცა ცეცხლისაჲ მუნით გამო.
მეფე	ბალ.ვრც	და წარვიდა მეფე და თანამზრახვალი მისი ხილვად მისა.
მეფეთათჳს	ბალ.ვრც	და შეასხამნ ქებასა, ვითარცა ჯერ-არნ მეფეთათჳს და უფლით ჰხადინ მას და იგი – დედოფლით.
მეფემან	ბალ.ვრც	52. ხოლო მეფემან, ვითარცა იხილა მიშუებაჲ ყრმისა მისგან, განიხარა სიხარულითა დიდითა და ბრძანა განვლინებად ქადაგი, და ჴმობდა შემოკრებად ერისთავთა და ყოველთა წარჩინებულთა ერისათა და ყოვლისავე ერისა.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო მეფე იგი და თანამზრახვალი მისი მყოარჟამ ჰხედვიდეს და განიცდიდეს საქმესა მათსა, ვითარ-იგი მხიარულ იყვნეს ეგევითარსა ცხორებასა მათსა.
მეფე	ბალ.ვრც	და წარვიდა მეფე იგი და თანამზრახვალი მისი განკჳრვებულნი მათგან.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ვითარ შემოკრბეს ყოველნი იგი წინაშე მისა, ბრძანა დადგმაჲ საყდართაჲ მეფემან ძისა თჳსისათჳს, ვითარცავე მისთჳს, და დასუა მათ ზედა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მეფემან მოყუასსა თჳსსა: არასადა გჳნდა ცხორებაჲ ჩუენი მე და შენ და არცა ესრეთ მხიარულებით შევიწყნარეთ, [ვითარ]-ესე გლახაკი, რომელი ვიხილეთ სკორეთა მათ შინა ცოლისა თჳსისა თანა.
მეფესა	ბალ.ვრც	მაშინ პოვა თანამზრახვალმან ადგილი სიტყჳსაჲ მეფესა თანა და ჰრქუა მას: ანუ ჰგონებ, მეფე, ვითარმედ დიდებაჲ ესე და სუფევაჲ, რომელსა შინა ვიშუებთ, არა ესრევე სახედ შერაცხილ არს და საწუნელ წინაშე მათსა,
მეფემან	ბალ.ვრც	და იწყო მეფემან სიტყუად და (ჰრქუა): რამეთუ ჩუენ ყოველნი ვიყვენით სხუასა შჯულსა და სხუასა წესსა ზედა თჳნიერ ამის შჯულისა, რომელსა ზედა აწ ვდგათ, და ყოველნი მამანი ჩუენნი, კეთილად მოჴსენებულნი მეფენი, და ყოველი ერი სხჳთა შჯულითა ცხონდებოდეს,
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მეფემან: და იცნი ვინა ესევითარ[ი]სა სახისა მეცნიერნი კაცნი?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მას მეფემან: და რაჲ არს სუფევაჲ საუკუნოჲ?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: არის-მე ვინ-ა ამის ადგილისა ღირ[ს], ანუ ვითარ შესაძლებელ არს შესლვად ადგილსა მას?
მეფესა	ბალ.ვრც	ჰრქუა თანამზრახვალმან მან მეფესა: არავის ზედა დაჴშულ არს კარი ქრისტესი, რომელნი ეძიებენ შესლვად კარით.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: და რაჲ არს გზაჲ იგი?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან და რაჲ ყენება-გეყო შენ თხრობად ჩემდა ესევითარი გზაჲ ვიდრე აქამომდე?
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: უკუეთუ საქმე ესე ჭეშმარიტ არს, არა გჳღირს, რაჲთა უდებ ვყოთ ძ[ი]ებაჲ მისი ყოვლითა მოსწრაფებითა და შრომითა.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: არა თუ ჟამითი-ჟამად, არამედ დაუცხრომელად.
მეფე	ბალ.ვრც	და თქუა წმიდამან ბალაჰვარ: შემდგომად ამისა გუესმა, ვითარმედ მეფე იგი და თანამზრახვალი მისი მშჳდობით თანა-წარჰჴდეს სოფელსა ამას.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ვითარცა წარასრულნა მეფემან სიტყუანი ესე, მაშინ აღდგეს მაქებელნი და აქეს იგი მეფედ, და მისცეს მორჩილებაჲ მეფობასა მისსა, და ადიდეს განზრახვაჲ მისი.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო იყვნეს ვინმე მათ შორის ნეშტნი ქრისტეანეთაგანნი, რომელნი იფარვიდეს სარწმუნოებასა მათსა და გარეშითა მათითა სათნო-ეყოფოდეს მეფესა შიშისაგან სიკუდილისა,
მეფემან	ბალ.ვრც	და ვითარცა აღასრულა მეფემან პატივი ძისა თჳსისაჲ და აღჰკაზმა იგი განსვლად სამეუფოდ თჳსად, აღდგა იოდასაფ და მივიდა მეფისა დატევებად მშჳდობისა.
მეფემან	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან ისმინა მისი. და ბრძანა იოდასაფ გამოყვანებაჲ პყრობილთაჲ, რომელნი სამეუფოჲსა რაჲსამე ხარკისადა შეპყრობილ იყვნეს.
მეფე	ბალ.ვრც	46. და ხვალისა დღე კუალად მოვიდა მეფე ძისა თჳსისა, და შეიტკბო იგი მკერდსა თჳსსა და მოეხჳა ქედსა მისსა, და ეტყოდა: ნუ, შვილო ჩემო, და ნაწლეო მუცლისა ჩემისაო,
მეფისანი	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმნეს სი[ტ]ყუანი მეფისანი, გულისჴმა-ყო, ვითარმედ ეშმაკსა საბრჴე დაურწყამს მისთჳს და ვითარმედ თჳნიერ ყოვლისა ღონისა უჴმს განმზადებად ბრძოლისა მისისა,
მეფესა	ბალ.ვრც	და ჰრქუა მეფესა: მეფე, არარაჲ უსაწადელეს არს ჩემდა, ვითარ საქმე ესე, რაჲთამცა შემიკრიბეს უმჯობესი ჩემი და დაჯერებაჲ შენი, ხოლო უკუეთუ დამაკლდეს დაჯერებაჲ შენი თჳნიერ ღონისა, თანა-მაც უმჯობესსა ჩემსა,
მეფე	ბალ.ვრც	დაღაცათუ არა გთნდეს შენ, რამეთუ მე ვჰგონებდ, მეფე, ვითარმედ ცოცხლად განმზრახი ხარ თჳნიერ ყოვლისა ცთომისა, დაღაცათუ საქმით აღასრულებ საცთურსა.
მეფე	ბალ.ვრც	და აწ მე თანა-მაც, მეფე, თჳნიერ ღონისა, რაჲთა შევემთხჳო გონებასა მაგას, რომელსა მიუდრეკიხარ შენ სიბრძნითა, რომელი მახლობელი არს მისი, რამეთუ თანა-მაც ზრუნვაჲ მისთჳს და ძიებაჲ წამლისაჲ მისთჳს.
მეფე	ბალ.ვრც	და მე არა მნებავს, მეფე, სიმქისითა მით, რომელსა გაჩუენებ, თჳნიერ პატივი შენი, რამეთუ რომელი ზაკუვით გეტყოდის, იგი არა ერთგული არს შენი.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი ძისა თჳსისანი, დადუმნა განცჳბრებული.
მეფემან	ბალ.ვრც	მაშინ ჰრქუა მეფემან ძესა თჳსსა: შვილო ჩემო, შემაცთუნა სიტყუამან შენმან და მოვაქციო შენდა.
მეფისათა	ბალ.ვრც	47. და დაჯერებულ იქმნა იოდასაფ სიტყუათა მეფისათა, და ყვეს პაემანი შეკრებისაჲ.
მეფე	ბალ.ვრც	და დაჯდა მეფე საყდართა თჳსთა, ხოლო იოდასაფ ქუეყანასა, რამეთუ არა ინება დაჯდომაჲ საყდართა ზედა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და იწყო მეფემან სიტყუად კერპთ მსახურთა მიმართ და თქუა: აჰა ესერა თქუენ ხართ თავნი ამის წესისანი და ჩუენ თქუენგან მოვიღეთ, და თქუენ ჴმაგეცით.
მეფე	ბალ.ვრც	მიოგო და ჰრქუა იოდასაფ: ჭეშმარიტად საშჯელი სამართალი განაწესე, მეფე, და არავისა ჯერ-არს აღსრულებაჲ სიმართლისაჲ, გარნა მეფისაჲ.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	ხოლო მე ჯერ-მიჩნს, რაჲთა სახე ვიყო მეფისაჲ, რამეთუ ჭეშმარიტი განჰბჭე.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და მე დაუტევე სირცხჳლი მეფისაჲ და წინააღუდეგ შიშსა მისსა, და თავს-ვიდევ იწროებაჲ ცხორებისაჲ და ჴმა-გეც სურვილისათჳს სასუფეველისა ცათაჲსა, რომელ მახარე და აღმითქუ წარუვალობაჲ მისი, და კუალად შიშისათჳს დაუსრულებელთა სატანჯველთაჲსა, რომელ მაქადე.
მეფეთანი	ბალ.ვრც	და აწ უკუეთუ იძლიო სამართლით გინა თუ უძლურებისაგან საქმისა შენისა, მსწრაფლ შურ-ვიძიო გულისა და ენისა შენისაგან, რამეთუ აღმოგჴადნე იგინი ჴელითა ჩემითა და მიუყარნე ძაღლთა, რომელნი-იგი უფროჲ თავს-მდებელ არიან ტყუვილსა და კიცხევასა, ვიდრე შვილნი მეფეთანი.
მეფისაო	ბალ.ვრც	მაშინ გამოუჩნდა ბალაჰვარ და ეტყოდა მას: მოიჴსენე, ძეო მეფისაო, რომელსა-იგი გეტყოდე, რამეთუ აწვე სამე განჰმსდიდრდი სიმდიდრითა მით, რამეთუ გშურს მამისათჳს შენისა.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო სიყუარულსა არა აქუს საზღვარი, რამეთუ თუალსა უჴმს თუალი, რომელი-იგი ყოველსავე ჰხედავს და თავსა თჳსსა ვერ ჰხედავს, ეგრეთვე ჴელსა – ჴელი და ფერჴსა – ფერჴი, და მეფესა უჴმს სარწმუნოჲ თანამზრახვალი.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და ცნა, რამეთუ ვერარაჲთ განერეს საშჯელსა, გარნა შუელითა და შეწევნითა შჯულსა ბალაჰვარისსა ყოვლითა გულითა და ძალითა მისითა, რაჲთა დაამშჳდოს ძე მეფისაჲ მისგან.
მეფისაგან	ბალ.ვრც	ხოლო მეფისაგან ჰგონებდა შენდობასა შეთქუმოლებისა მათისათჳს.
მეფე	ბალ.ვრც	და აღივსო მეფე გულის წყრომითა წარმატებისათჳს ნაქორისა, და არა უნდა შურის გებაჲ მისგან წინაშე ერისა სირცხჳლისაგან, რაჲთა არა გამოუჩნდეს ერსა მიდრეკაჲ მეფისაჲ სიმართლისაგან.
მეფემან	ბალ.ვრც	და (თ)ქუა მეფემან გულსა შინა თჳსსა: ეს[ე] ბოროტი მე თჳთ მოვიხადე თავისა ჩემისათჳს.
მეფემან	ბალ.ვრც	და იწყო თჳთ მეფემან სიტყჳს-გებად და ცილობად ნაქურისა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ვითარ მისცნა სიტყუანი ფიცხელნი და მას შინა დასცა ზარი მისი, და შეშინდა ნაქორ, ნუუკუე არა თავს-იდვას მეფემან ეგოდენი წარმატებაჲ მისი ცილობასა ზედა მისსა და დააბრკოლა ზოგი სიტყჳს გებაჲ მისი.
მეფესა	ბალ.ვრც	და წარვიდა იგი ქუეყანად შოლაიტად და უთხრა ბარაქია მეფესა ყოველი იგი, რაჲცა იხილა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და განძლიერდეს მას ზედა ჴმანი მზორველთანი, რამეთუ ნებით მოაკლო ნაქორ შიშისათჳს მეფისა.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო მეფე და ყოველი ერი მისი ყოვლითა ძალითა მათითა იღუწ[ი]დეს.
მეფისამან	ბალ.ვრც	[ხოლო] ძემან მეფისამან ჯერ-იჩინა შენდობაჲ ნაქორისი მოკლებისათჳს წინააღდგომასა მეფისასა და შეშინდა ბოროტის ყოფისათჳს მისისა მას ზედა.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო მეფე იგი აღდგა ერითა დიდითა მთავართა მისთა თანა და მოვიდა ადგილსა მას და მოიხუნა გუამნი იგი ორთავე მათ წმიდათანი, და დაჰკრძალნა ლუსკუმათა შინა ოქრო-შეძერწულთა.
მეფესა	ბალ.ვრც	და ჰრქუა იოდასაფ მეფესა: შენ, მეფე, დღეს სამართალსა ზედა ჰყავ დასაბამი საქმისა ჩუენისაჲ, ხოლო აღსასრულიცა ეგრევე იყავნ.
მეფემან	ბალ.ვრც	და იხილეს ესე მეფემან და ყოველმან ერმან და ადიდებდეს ქრისტესა ღმერთსა, რომელმან ყოველივე ადვილად განუმარჯჳს მოყუარეთა მისთა,
მეფემან	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან არა ინება მიცემაჲ მზორველთაჲ ძესა მისსა, ნუუკუე მიაქცივნეს კერპთ მსახურებისაგან სიტყუა-მეცნიერებითა მისითა, და რამეთუ ესვიდაცა ნაქორისგან ღონესა და შეთქმულებისა აღსრულებასა იდუმალ.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და მი[ს]ცა ნაქორ ძესა თჳსსა, და წარვიდა ძე მეფისაჲ პალატად თჳსა.
მეფისამან	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ, ძემან მეფისამან ჰრქუა ნაქორს იდუმალ ღამით: მე უწყი, რამეთუ შენ ნაქორ ხარ და არა ბალაჰვარ, და მე დაგიცევ შენ, ნაქორ!
მეფისა	ბალ.ვრც	ხოლო მე წარმოგიყვანე, რაჲთა დაგიცვა ბოროტისაგან მეფისა, არამედ არა შევიწყნარებთ შეწევნასა შენსა შჯულისა მიმართ პირითა უნებლობისაჲთა,
მეფისაო	ბალ.ვრც	ჰრქუა ნაქორ: შემიწყნარებიეს, ძეო მეფისაო, რომელსა-ესე მაწუევ, და მრწამს ღმერთი და ვწამებ, რამეთუ ყოველივე მის მიერ არს და მიაგებს მისაგებელსა საქმეთაებრ საუკუნესა.
მეფისაო	ბალ.ვრც	ხოლო შენ, ძეო მეფისაო, გიხაროდენ პატივსა შინა ღმრთისასა და კეთილთა მისთა მოსაგებელთა, უკუეთუ დაადგრე ნებასა ზედა მისსა.
მეფისაო	ბალ.ვრც	და შენ უწყი, ძეო მეფისაო, ძალი და განზრახვაჲ შეთქუმულობისა ჩუენისაჲ, და ანუ ვითარითა სიტყჳთა შევემთხჳე მეფესა, რომლისაგან თანა-მაც სირცხჳლი პირისაგან მისისა, რამეთუ სხუაჲ იყო სასოებაჲ მისი ჩემდამო და სხუაჲ პირი გამოჩნდა ჩემგან.
მეფისამან	ბალ.ვრც	და [ნე]ბა-სცა ძემან მეფისამან, და დაუტევა მშჳდობაჲ და ულოცა და წარვიდა სავსე სარწმუნოებითა ქრისტესითა და ფრიად ინანდა პირველთა მათ მედგრობათა მისთა ზედა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და მიიწია ჰამბავი ნაქორისთჳს მეფისა და სასო-წარკუეთილ იქმნა იმედისაგანცა მისისა, რომლითა ჰგონებდა მიქცევასა ძისა თჳსისა მის მიერ.
მეფემან	ბალ.ვრც	და მიერითგან დააცადა მეფემან ცილობაჲ ძისა თჳსისაჲ და იწყო შეურაცხ-ყოფად საქმესა კერპთასა, და მრავალსა ზედა აჩუენა უდებ-ყოფაჲ საქმისა მათისაჲ და უპატიოებაჲ მზორველთა მათთაჲ, გარნა ვერვე დაიდვა გონებასა თჳსსა დადგრომაჲ წესსა ზედა ღმრთის მსახურებისასა.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ აჩუენა მეფესა კეთილი მეგობრობაჲ, ვითარცა-იგი ამცნო ნაქორ, და არა ყუედრებაჲ საქმეთა ზედა მისთა.
მეფემან	ბალ.ვრც	48. და შემდგომად მცირედთა დღეთა მოიწია დღესასწაული კერპთაჲ, რომელი დიდად ადიდის მეფემან, ხოლო ქურუმთა მათ ვითარ იხილეს მეფისაგან შეურაცხებაჲ კერპთაჲ და მსახურთა მისთაჲ, შეშინდეს,
მეფე	ბალ.ვრც	ნუუკუე არა მივიდეს მეფე დღესასწაულსა მათსა და არა უზოროს კერპთა, და სრულიად შეურაცხ იქმნენ.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო კაცი იგი იყო შჯულისა მათისაჲ და ფრიადი სასოებაჲ აქუნდა მეფესა მისა მიმართ და ყოველსა ერსა მისსა, ვიდრემდის ჰგონებდესცა, ვითარმედ წჳმაჲ და [მ]ზეცა მისითა ლოცვითა მოეცემის ქუეყანასა მათსა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და მოიყვანეს კაცი იგი მეფისა, რაჲთა განაძლიეროს და აღმოჰფხურას იჭჳ გულისაგან მისისა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილა მეფემან კაცი-იგი, შე-რაჲ-ვიდოდა იგი წინაშე მისსა, და არარაჲ ემოსა, გარნა ძუელი რაჲმე შემოედვა წელთა ზედა, და კუერთხი აქუნდა ჴელთა მისთა.
მეფესა	ბალ.ვრც	და მრავლით ჟამითგან არა ეხილვა იგი მეფესა.
მეფემან	ბალ.ვრც	და ვითარცა იხილა იგი მეფემან, აღდგა მსწრაფლ და დავარდა წინაშე მისსა, თაყუანის-სცა და ამბორს-უყოფდა ფერჴთა მისთა.
მეფე	ბალ.ვრც	და დადგა წინაშე მისსა, ვითარცა მონაჲ რაჲ დგანნ წინაშე უფლისა თჳსისა, ვიდრემდის უბრძანა თედმა, და დაჯდა მეფე.
მეფესა	ბალ.ვრც	მიუგო და ჰრქუა თედმა მეფესა: მეფე, ცხოვნდი კერპთა მიერ!
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: ჩუენ ძლევაჲ ვერსადაჲთ მოგუეცა და არცა ოდეს სადა საჴმარ ყოფილ არიან ჩუენდა მბრძოლნი და ახოვანნი, ვითარცა-ესე დღეს, აწ რაჲ შეწევნაჲ არს ჩუენი შენგან?
მეფე	ბალ.ვრც	მიუგო თედმა: ჵ მეფე, პირველად ჯერ-არს აღსრულებად მოწევნული ესე დიდი დღესასწაული და მიცემად ღმერთთა სამართალი მათი, რომელთა მიერ ყოველი განმარჯუებაჲ და ძლევისა მონიჭებაჲ,
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან თედმას: მსგავს არს საქმე ესე ჩემი და შენი, თედმა, მბრძოლსა მას ერად განწესებულსა, რომელსა ესუა ცოლი ფრიად ქმნულ-კეთილი.
მეფემან	ბალ.ვრც	ჰრქუა მეფემან: მე ესრე ვჰგონებ და მეშინის, ნუუკუე იგი არს ჭეშმარიტებაჲ, რომელსა ჩუენ წინააღუდგებით.
მეფისა	ბალ.ვრც	მაშინ განრისხნა თედმა და დააგდო კუერთხი იგი, რომელი იყო ჴელთა მისთა, და მოიჴსნა ძონძი იგი, რომელი ებლარ[დ]ნა წელთა მისთა, და შეითხზნნა თითნი მისნი, და შიშუელი დადგა წინაშე მეფისა და ჰრქუა მას:
მეფე	ბალ.ვრც	უკუეთუ შენ, მეფე, არა გიყუარს მეფობაჲ ესე შენი და მ[ი]იცვალები მონებად და ბრწყინვალებისაგან სიგლახაკედ და შუებისაგან იწროებად, და არა სწყალობ გუამსა ამას შენსა შუებულსა და ნუკვეულსა,
მეფე	ბალ.ვრც	აწ მოგუალე, მეფე, რამეთუ კეთილსა გული გითქუამს.
მეფესა	ბალ.ვრც	ხოლო მეფესა ვითარცა ესმნეს სიტყუანი იგი თედმაჲსნი, სასო-წარკუეთილ იქმნა მისგანცა და ცნა უძლურებაჲ შჯულისა მათისაჲ.
მეფენი	ბალ.ვრც	და ვითარცა-იგი მეფენი იშუებედ და იხარებედ სამკაულითა მით და სამოსლითა შუენიერითა მრავლითა, და სილაღით და ამპარტავანებით აშუებედ გლახაკთა, აწ (კუალად) ფასითა მისითა ნუგეშინის-ცემულ ი[ქმ]ნენ გლახაკნი და უპოვარნი.
მეფესა	ბალ.ვრც	და მერმე იწყო სიტყუად ერისა მიმართ და თქუა: არავის უფროჲს უჴმს სიმართლით სლვაჲ, ვითარ მეფესა, და არცა ვინ შემძლებელ არს დაშნთა სიტყუათა თქუმად ერისა მიმართ, ვითარ მეფე, რომელი სიმართლისა მშჯავრითა ვიდოდის ერსა შორის,
მეფისა	ბალ.ვრც	აწ აღდეგ ხვალე და და(იყჳნე თა)ვი შენი და განიძარცუე სამოსელი შენი და შეიმოსე ძაძაჲ და მივედ მეფისა.
მეფისა	ბალ.ვრც	გარნა მცირედნი ვინმე კაცნი წარვიდეს და მიიცვალეს სამეუფოდ აბენესე მეფისა მამისა მისისა, რამეთუ [ი]ყვნეს იგინი კერპთ მსახურ და არა თავს-იდვეს ყოფაჲ მათი შჯულსა შინა ქრისტესსა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და ვითარ-იგი ამათ ყოველთა სათნოებათა განჰმზადებდა სიბრძნითა და გონიერებითა, და მოვიდოდეს მისა ყოველთაგან ადგილთა კაცნი მორწმუნენი, რომელნი იფარვიდეს წესსა და სარწმუნოებასა შიშისაგან მეფისა, უშიშად, და სიხარულითა დიდითა დაეშენებოდეს საბრძანებელთა მისთა,
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	56. და განცხადნა ჰამბავი ძისა მეფისაჲ.
მეფისა	ბალ.ვრც	57. და ვითარცა მიიწია მეფისა წიგნი ესე ძისა მისისაჲ, მოუწოდა წარჩინებულთა მათ მისთაჲ და წარუკითხა წიგნი იგი.
მეფესა	ბალ.ვრც	მაშინ ჰრქუეს კაცთა მათ მეფესა: მეფე, ცხონდი უკუნისამდე, ჩუენ ესრეთ განგაზრახებთ, რაჲთა ეწიფო საქმესა პირის-პირ, ვიდრე არა ზედა დაგეცეს,
მეფეთათჳს	ბალ.ვრც	და რამეთუ განზრახვაჲ მეფეთათჳს უმჯობესი გამორჩევაჲ არს ნებიერად საქმისაჲ და უმრწამესი მიწყუდევაჲ არს უნებლებით საქმესა, და შენ დღეს ფლობაჲ გაქუს გამორჩევად საქმისა უმჯობესისა თავისა შენისათჳს
მეფეთათჳს	ბალ.ვრც	და არღა მოდგმულ არს საქმე მიმაწყუდეველი უნებლიეთსა ზედა, რამეთუ ნეფსით უპატიოსნეს არს მეფეთათჳს.
მეფეთა	ბალ.ვრც	არამედ პირველად ესრეთ იწყო, რაჲთა ჰბრძანო შემოკრებაჲ ყოველთა მთავართაჲ და ერისთავთაჲ და წარჩინებულთა ერისა შენისათაჲ, და მაშინ ღონის ძიებით ჰყო დადებაჲ ამის ჯერისაჲ მათ თანა, რამეთუ არა ჰშუენის მეფეთა აღსრულებაჲ რაჲსამე საქმისაჲ, გარნა პატიოსნებისა [...].
მეფემან	ბალ.ვრც	მაშინ ბრძანა მეფემან მსწრაფლ შემოკრებაჲ მათ ყოველთაჲ.
მეფისა	ბალ.ვრც	ხოლო (მათ ჰრქუეს): ვისამცა უფრო ჯერ-იყო აღსრულებაჲ აღნათქუემთაჲ, ვითარ მეფისა, ანუ ვინმცა უფრო დამმარხველ იყო სამართლისა და უმტკიცეს სიტყუათა და უდიდეს ზრახვითა, ვითარ მეფე ჩუენი!
მეფისაგან	ბალ.ვრც	ხოლო საქმე ესე, რომელ[ი] იკითხე ჩუენგან, არიან მას შინა ორნი საქმენი: ერთისა მათგანისაჲ უშუერებაჲ არს მეფისაგან, უკუეთუ დააბრკოლოს და მიადროოს იგი მეფემან,
მეფისათჳს	ბალ.ვრც	რამეთუ კაცსა თუ ვინმე უტყუვის, საყუედრელ არნ იგი მარადის, რავდენ უფროჲს წინაშე ღმერთთა საძაგელ არს ტყუვილი და სიცრუვე აღნათქუემთაჲ მეფისათჳს.
მეფე	ბალ.ვრც	არამედ შენ უწყი, მეფე, რამეთუ ძე შენი არს შჯულსა შინა ქრისტეანეთასა, და შჯულსა თჳსსა სამ[ა]რთალ უჩნს მიღებაჲ სამართლისაჲ და განსწორებაჲ მთავართა და გლახაკთაჲ მას შინა.
მეფემან	ბალ.ვრც	58. მაშინ მიწერა მეფემან ძისა თჳსისა ესრეთ: მშჳდობაჲ შენდა, შვილო ჩემო!
მეფეთაგან	ბალ.ვრც	და ამისა შემდგომად აჴსენა საქმე მონანულთაჲ მათ და რაჲ-იგი უყო ბოროტი თავთა მათთა და მონაგებთა მათთა, და რამეთუ არა უცხო არს მეფეთაგან უდიდესისაცა ამისა ყოფად დამტკიცებისათჳს მეფობისა მისისა წინააღმდგომთა თჳსთა.
მეფეო	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ ესრეთ მიუწერა მამასა თჳსსა: გჳრგჳნოსანო დიდებულო მეფეო, შენ უწყი, ვითარმედ არა ჯერ-არს სამართალსა შინა საშჯელსა ერთსა შინა სამეუფოსა ორი წესი და ორი ბჭობაჲ [........]ბული ურთიერთისა წინა[აღმდ]გომი ყოფად,
მეფისა	ბალ.ვრც	და ვითარ მიიწია მეფისა წიგნი ძისა მისისაჲ, წარუკითხა მისთანათა მათ.
მეფისა	ბალ.ვრც	და ვითარცა მიიწივნეს წინაშე ძისა მეფისა, ბრძანა სწორადვე მათსა მოყვანებაჲ კაცთა, რჩეულთა მონაზ[ონთა] [ქრისტეან]ეთაჲ, რომელ[თა] აქუნ[და] [....]წმიდისაჲ და ჰრქუა მათ:
მეფისამან	ბალ.ვრც	და ვითარცა შეკრბეს, მისცეს აღთქუმაჲ ურთიერთას, რაჲთა არა მძლავრებით იყოს, და არცა გარდაწევნაჲ სიტყჳს-გებასა მათსა შინა, არამედ სამართალისა საშჯელითა განიხილნენ ურთიერთას, რაჲთა არა იჴუმიოს ძემან მეფისამან მიმძლავრებაჲ და არცა შურისათჳს ჯობნისა.
მეფისაო	ბალ.ვრც	მიუგეს და ჰრქუეს კერპთ მსახურთა მათ: ძეო მეფისაო, ვითარ იყოს მშჯავრი შენი ჩუენ ზედა საქმეთათჳს პირველთა, რომელნი ვქმნენით ბრძანებითა მამისა შენისაჲთა და მეფისა ჩუენისაჲთა, და სისხლნი, რომელნი დავსთხიენით უმეცრებითა [...].
მეფისა	ბალ.ვრც	მაშინ მოიქცეს კაცნი იგი წინაშე მეფისა და აუწყეს ყოველი, რომელი ესმა და იხილეს.
მეფემან	ბალ.ვრც	ხოლო მეფემან და ყოველმან ერმან მისმან განიზრახეს, რაჲთა შეუდგენ შჯულსა იოდასაფისსა.
მეფესა	ბალ.ვრც	გარნა კაცი იგი მძოვარი რომელი პირველ ზემო ვახსენეთ, რომელმან აზრახა მეფესა, რაჲთა ბრძოლა-უყოს ძესა თჳსსა ეშმა[კითა], რომელსა ერქუა თედმა, ამან არა შე[ი]წყნარა ქრისტეანობაჲ.
მეფისა	ბალ.ვრც	60. და მიწერეს წიგნი ძისა მეფისა აღსაარებისა და სარწმუნოებისათჳს მამისა და ძისა და სულისა წმიდისა ერთობით მეფემან და ყოველმან ერმან.
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და ვითარცა მიიწინეს მოციქულნი იოდასაფისა, და ეუწყა ბრძანებაჲ მეფისაჲ და ყოვლისა ერისაჲ, მაშინ აღივსო უმეტესითა სიხარულითა და აღდგა და აღიპყრნა ჴელნი ზეცად მიმართ და შეწირა მადლობაჲ ქრისტეს მიმართ, რომელმან ყვის ნებაჲ მოშიშთა მისთაჲ.
მეფესა	ბალ.ვრც	და მიწერა წიგნი მამისა თჳსისა ესრე სახედ: დიდსა და მორწმუნესა მეფესა და კეთილად მოსრულსა მორჩილებად ღმრთისა მე, მონაჲ და გლახაკი იოდასაფ, უფლისა მიერ გიკითხავ!
მეფედ	ბალ.ვრც	რამეთუ აწღა იქმენ შენ მეფედ, ხოლო პირველ ამისა არცა თუ იყავ მონა შეწყნარებულ, და მერმე, რამეთუ დიდ არიან მადლნი შენნი ჩემ თანა და მე ვერ შემძლებელ ვარ ჯეროვნად მადლისა მიცემად შენდა ყოვლისავეთჳს, რომელი ჰყავ ჩემ თანა.
მეფისა	ბალ.ვრც	და ვითარცა მიიწია მეფისა წიგნი ესე და აღმოიკითხეს, მაშინ აღდგეს თჳთ მეფე და ყოველი ერი მისი მის თანა და იწყეს დარღუევად და დაწუვად კერპთა და ტაძართა საკერპოთა, ვიდრემდე არღა(რ)ა საცნაურ იყო ადგილიცა მათი.
მეფე	ბალ.ვრც	და ამისა შემდგომად წარვიდა მეფე და ყოველი ერი მისი სამეფოდ იოდასაფისა, ძისა თჳსისა, და ყოველი იგი სუფევაჲ მისცა მას, გარნა თედმა მძოვარი, რომელი იტანჯებოდა ორითავე ცხორებითა, არა მოიქცა მას ჟამსა.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფს ვითარცა ესმა, ვითარმედ მეფე და ყოველი ერი მისი მივალს მისა, აღდგა და მიეგება სიხარულითა დიდითა, და დავარდა წინაშე მისსა იგი და ყოველი სიმრავლე ქრისტეს მორწმუნეთაჲ, რომელნი-იგი მიეგებვოდეს მის თანა მეფესა.
მეფე	ბალ.ვრც	მაშინ მეფე იგი დიდითა სურვილითა მოეხჳა ქედსა იოდასაფისსა და ტირილითა ამბორს-უყოფდამას.
მეფემან	ბალ.ვრც	მაშინ მიწერა აბენესე მეფემან ძისა თჳსისა იოდასაფისა საქმისა ამისთჳს და გა(ნა)ცხადა ყოველი, რომლისათჳს იურვოდა და ჰკითხა, რაჲ-ძი ჯერ-არს ყოფად.
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო იოდასაფ მიუწერა ესრეთ: უწყებულ იყავ, მეფე, რამეთუ არარაჲ წარსდევნის შიშსა და იოტებს იჭუსა გულისაგან მეფეთაჲსაჲ, ვითარცა მშჯავრი სამართალი ერისა მიმართ და კეთილად განგებაჲ მოწყალებით საქმეთა მათთაჲ,
მეფისაჲ	ბალ.ვრც	და არარაჲ უფრო მო[მ]ხ[დ]ელ არს ურვათა და განმრყუნელ ცხორებისა და მომპოვნებელ ბოროტთა იჭუთა ერისა მიმართ, ვითარცა უჯეროჲ თუ კუალი ჩნდეს მეფისაჲ ერსა შორის,
მეფე	ბალ.ვრც	ხოლო შენ თანა, მეფე, ცხად არიან საქმენი ესე, რომელთაჲ არღარა ვისი გიჴმს კითხვაჲ ამის ჯერისაათჳს.
მეფისა	რაბლე	და თუ ჩემსა ამბავსა იკითხავთ, უსაცილოდ რომელისამე მორჭმული მეფისა ანდა ძველთუძველესი შემძლე მთავრისა მისხის მისხი ვარ, რამეთუ მზისა ქვეშე ჯერეთ არცვინ დაბადებულა ჩემზედ მეტად მოსურვე გამდიდრებისა და გამეფებისა;
მეფედ	რაბლე	მუსუს მეზარეს აღარავინ შერაცხავს მეფედ და დამქაშობა დაუჯდება თანამდგომს ძვირად, სატევარს ვინმე თუ აართმევს თავისდა წილად, იცოცხლე, არცა ხერხი გვინდა, არცაღა ფანდი, მაშინ ხელდახელ მივიყვანდით სიკვდილის პირას და ერთი თოკით შეიკვროდა სუყველას დარდი.
მეფისა	რაბლე	რომელთაც უღირალი ფასი ედო, რამეთუ ჰანს კარველი, მელინდისა მეფისა უებრო ოქრომჭედელი, სამოცდაცხრა მილიონ რვაას ორმოცდათოთხმეტი ათას თვრამეტ „გრძელმატყლიან სადგამად“ აფასებდა, ამავ ფასსა სდებდნენ აუგსბურგელნი ფუგერნიცა.
მეფეთა	რაბლე	როგორა და, შემდგომად მრავალი ცდისა და რუდუნებისა დასტურ იშვიათი ხერხი მოვიღონისძიე გამოწმენდისაო, მიუგო გარგანტუამ, რომლისა უმჯობესი და მეფეთა უფრორე საკადრისი ქვეყნად სხვა არცა მეგულვისო.
მეფემ	რაბლე	‒ ფილიპემ, მაკედონიისა მეფემ, თავისა ძესა, ალექსანდრესა, ჭკუა და გამჭრიახობა ცხენისა მარჯვე ტარებაზედ შეატყო.
მეფემ	რაბლე	ზედდატანებით ფაიოლმა, ნუმიდიისა მეოთხე მეფემ, გრანგუზიეს აფრიკით აახლა ერთი საზარლად დიდი და უშვერად მაღალი, აყლაყუდა ფაშატი, რომლისთანაც ჯერეთ არ გაჩენილა ქვეყნად და, სასწაულიაო, სწორედაც იმაზედ ითქმოდა (მოგეხსენებათ, აფრიკაში ყველაყა დია უჩვეულოა).
მეფემ	რაბლე	დასაჭეშმარიტებლად ამა ბრძანებისა მეფემ ქალაქისა შუკა-ფოლორცნი მედაფდაფეებით მოაფენინა,
მეფე	რაბლე	სრულად შენსა სამკვიდრო-საბრძანებელში პიკროშოლ მეფე დაფარფაშებს, ლერნეელიო, ქვეყანა თვალით არღა ინახვის, ერთობ გაატიალა, დააქცია და მოითარეშაო, ერთი მარტო სეს ბაღ-ვენახიღა გადარჩა მცირედ და ისიცა თავისი ვაჟკაცობითა ძმა ჟანმა გადაარჩინა, ბდღვირისმდენელმაო.
მეფე	რაბლე	ამჟამად მეფე იგი ლაროშკლერმოშია და რაოდენადაც შესაძლოა, ციხითა ჯარსა ამაგრებს და ჯარითა ციხესაო.
მეფესა	რაბლე	მეფესა მსწრაფლ მოახსენეს, ასე და ასეო, მაგრამ იმან ქვა ააგდო, არასდიდებით არ შემოუშვათო, და თავად გამოვიდა გარეთ, გალავანზედ გადმოდგა და გადმოსძახა სამოციქულოდ წვეულსა: რა ამბავია? რა უნდა მითხრაო?
მეფეო	რაბლე	‒ ოჰ, რა მოიეფე ხარ, მეფეო! ‒ ერთმანეთსა ლაპარაკს არ აცლიდნენ ისინი.
მეფედ	რაბლე	არა მინდა რა, ერთი მეფედ დამსვა პარიზში, და ეშმაკისა კერძიმც მქნა, უკეთუ სულ არ ამოვბუგო ეგ რაღაც ოხერი კოლეჟია თავის უფროსიან-ზედამდგომელიანად, რომელთა თვალთა წინარეც ამისთანა სასტიკობა ხდება.
მეფე	რაბლე	ეჰ, ფრანგთა მეფე მქნა ერთი ოთხმოცი ანდა ასი წელიწადი!
მეფე	რაბლე	‒ მეფე გვყავსო, თქვენ უნდა თქვათ! ბედნიერი ხართ, ბედნიერნი.
მეფენი	რაბლე	‒ სახელმწიფონი მხოლოდ მაშინ იქნებიან ბედნიერნი, ოდეს მეფენი ფილოსოფოსნი გახდებიან ანდა ფილოსოფოსნი მეფენიო.
მეფესა	რაბლე	იმასა ერჩივნა შინა მჯდარიყო და, ვითარცა მეფესა მართებს, ემართა ქვეყანა თვისი, ვინემ მე მომჭროდა და ჩემსავ ჭერქვეშ დავერბიე, რამეთუ ჯეროვანი მართვა-გამგებლობითა უფრორე მოიგებდა, ჩემი იავარყოფითა კი არცა თავად დაადგება ხეირი.
მეფესა	რაბლე	წა, ღმერთმა ხელი მოგიმართოს, მიჰყე სიმართლესა, ყოველივე თვისი შეცდომილება დაანახვე მეფესა შენსა და არამცა და არამც მარტო ანგარებითა არა ურჩიო რა, რადგან საზიარო საკუთრებასთან ერთად მიწყივ კერძოცა იღუპვის.
მეფეო	რაბლე	და შატაბუტამაც უთხრა: ‒ დიახ, მეფეო, ეგ იყო, მაგან წარმტყვევნა, არა ვმალავ, მაგისი ტყვე ვარ.
მეფეო	რაბლე	‒ მეფეო, თავიანთი ბუნებითა და ზნითა ფრანგნი მარტოდენ პირველჟამად არიან ყოჩაღნი.
მეფე	რაბლე	თქვენთა ბაგე-პირთაგან და მამათა თქვენთა ბაგეთაგან აღმომხდარი ქება-დიდება და მისალოცავი ღაღადება ცად ადიოდა, როს ალფარბალი, მეფე კანარიისა, ვინაცა, პყრობას დახარბებული, ყაჩაღებრ დაესხა ონისა ქვეყანასა,
მეფისა	რაბლე	და ამიტომ მოთვალიერედ პონოკრატეს დავუყენებ, თანვე ჯეროვანი სრულშემძლებლობითა აღვჭურავ და მანამ ეყოლება მეფისა მემკვიდრესა გვერდითა, სანამ იგი თავისით არ შეიძლებს მართვა-გამგებლობასა და საქმის გაძღოლასა.
მეფე	რაბლე	და მივიდნენ ძლევითა მოსილნი სასახლეში, მოიხილეს მადლცხებული მეფე და დია გაუხარეს გული.
მეფისა	რაბლე	იმანაც წამისყოფით იმისთანა დიდმშვენიერი, მდიდრული და უხვი პურობადარბაზობა გაუმართა, რომლისა დარიც არცვისა არ ახსოვს არტაქსერქსე მეფისა დროითგან მოკიდებული.
მეფისა	რაბლე	ოქროს ზოდები მეფისა, სიკეთის მოიეფისა, აროდეს გამოგველევა, ურვა არ გამოგვერევა, საურვოდ არ ეგებისა ოქროს ზოდები მეფისა.
მეფეთაც	რაბლე	დაისადგურებს ჭმუნვა-ვიში, მოვა არჯალი, ზურგს უკან დანა ილაპლაპებს, ცხვირწინ ‒ ხანჯალი, საგონებელი გაუჩნდებათ თვითონ მეფეთაც.
მეფე	რაბლე	ყელზედ ოქროს ფარღული ეკიდა წონითა ოცდახუთი ათას სამოცდასამი მარკა ოქროსი და სულ მუშტისოდენა თვალსა და თვალს შუა უცხოდ ელავდნენ დიდრონ-დიდრონი მწვანე იასპის გველეშაპნი, რომელთა დარნი ესხა ოდესღაც თვით მეფე ნეჰეფსსა.
მეფისა	რაბლე	XXVI. ვითარ განუცხადებლად დაესხნენ ლერნეელნი გარგანტუას მწყემსთ, მძღვანელობისა ქვეშე პიკროშოლ მეფისა
მეფესა	რაბლე	მტრედისფრად ირიჟრაჟა თუ არა, იგი უკვე ქავ-ციხისა ჭიშკარსა მიადგა, ბუკტაბლაკობითა აუწყა თავისი მისვლა და გუშაგთ მიეძალა, შემიშვით, მეფესა მიმგვარეთ, დია საჭირო სიტყვა უნდა ვუთხრაო.
მეფე	რაბლე	ამად არცა საკვირველია, რომა ესეგვარმა შენმა შემოსევამ, მტრობამ და სიავემ შენმა ფრიად დაამწუხრა და შეაშფოთა მბრძანებელი ჩემი, მეფე გრანგუზიე.
მეფეო	რაბლე	‒ მეფეთ მეფეო, თავად სენ-ჟნუელი გახლავარ, ბერიდგან, ეს ჩემ გვერდით პალუოელია, ის ‒ ონზელი, იმის წინ არჟიელია, ეგ კი ‒ ვილბერნენელი.
მეფეო	რაბლე	‒ მეფეო, ამა ჩვენსა განზრახვასა რა მოჰყვება, ვერ გეტყვი, მაგრამ ერთი რამ თვალადსაჩენია: ხალხი დაგვიძაბუნდა, სასმელ-საჭმლისა შიში აქვთ, არ გვეყოფაო.