| სარქმელი | რუსთ. | მას ტანსა კაბა ემოსა, გარეთმა ვეფხის ტყავისა‚ ვეფხის ტყავისა ქუდივე იყო სარქმელი თავისა‚ ხელთა ნაჭედი მათრახი ჰქონდა უსხოსი მკლავისა; ნახეს და ნახვა მოუნდა უცხოსა სანახავისა. |
| სარქმელი | რაბლე | მაგისტრმა იანოტუსმა ქოჩორი იულიუს კეისრისდა დარად გადაივარცხნა, თავზედ ღვთისმეტყველისა სარქმელი დაირქვა, ღენდერსა, ანუ სტომაქსა კარგაძალი კომშისმურაბიანი ღვეძილი ჩააყარა, მარანში ნადგომი ნაკურთხი წყალი დააყოლა და გარგანტუასკენ მიმავალ გზასა გაუდგა, |
| სარქმელნი | რაბლე | ‒ დაიხურეთ, სარქმელნი დაირქვით! ‒ უთხრა პიკროშოლმა. |
| სარქმელთ | რაბლე | სარქმელთ შავი ხავერდისასა ირქვამდნენ, მრავლისა უმრავლესი ღილ-კილოთი შემკობილსა. |
